Civile Penale Admin Korrik 1 1 1691

PËRMBAJTJA
Çështje Civile
Nr.i vendimit Data PALËT Faqe
229 (00-2016-2155) 07.07.2016 Natalia Dushku, Andia Dushku kundër

Natasha Dushku, Silvana Suvaria, Harilla Xhoxhi,
Anë Xhoxhi, Fotion Boçi....................................................8
230 (00-2016-2165) 07.07.2016 Gjin Krepi, Kreshnik Krepi, Arlinda Krepi,
Oreta Krepi kundër Byroja Shqiptare e Sigurimit,
Shoqëria e Sigurimeve “ATLANTIK” Sh.a. Tiranë
në mungesë.......................................................................19
231 (00-2016-2199) 07.07.2016 Drejtoria e Shërbimeve Qeveritare kundër
Shoqëria “ABAU” sh.p.k..................................................31
232 (00-2016-2168) 07.07.2016 Xhafer Muhameti kundër Agjencia e Kthimit
Kompensimit të Pronave Tiranë, Zyra e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Vlorë, Seres Libohova
(Turku), Odin Libohova, Erval Libohova,
Silven Libohova, Mimoza Libohova, Nermin Dino,
Nevin Dino, Frenklin Dino, Lejla Dino............................36
233 (00-2016-2170) 07.07.2016 Kërkuese: Alije Sulo
Trashëgimtarët ligjorë të Sabiha Zaimi: Uvil Zaimi,
Anila Qeraxhiu;
Trashëgimtarët ligjorë të Halim Sulo: Alije Sulo,
Nimfa Hafizi (Sulo), Najada Dedia (Sulo), Petrit Sulo,
Artan Kokoshi, Armir Lopci kundër Eftimi Lito
(në mungesë), Apostol Lito (në mungesë), Josif Lito,
Paskal Lito (në mungesë). K.K.K.Pronave pranë
Bashkisë Tiranë (zëvendësuar nga AKKP Tiranë)
(në mungesë)...................................................................43
Çështje Penale
16 16.07.2016 Kërkues: Prokuroria e Përgjithshme Tiranë kundër

Odhise Thodhori Andrea në mungesë...............................53
16/1 27.07.2016 Kërkues: Prokuroria e Përgjithshme
Personi nën hetim: Odhise Thodhori Andrea
në mungesë.......................................................................58
Majlinda Andrea Andrea në mungesë...............................62
Eleni Vasil Lino në mungesë............................................67
Ilia (Ylli) Çabiri në mungesë............................................72
19/2 20.07.2016 Kërkues: Personi nën hetim Ilia (Ylli) Çabiri...................77
134 (00-2016-1189) 06.07.2016 Të pandehur: Bledar Bello, Olsi Trekanaku.....................80
135 (00-2016-1190) 06.07.2016 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së
Parë për Krime të Rënda
Të pandehur: Taulant Omeri, Ramadan Dudumi..............85
136 (00-2016-1357) 06.07.2016 Të pandehur: Afërdita Papamihali....................................98
1
137 (00-2016-1197) 06.07.2016 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit
Kurbin
I pandehur: Vladimir Mjeshtri në mungesë....................107
138 (00-2016-1196) 06.07.2016 I pandehur: Roland Duriçi
Kundër: Prokurorisë pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Dibër................................................................115
139 (00-2016-1359)06.07.2016 Të pandehura: Arjana Mallkuçi, Eljana Peci..................122
Gjyqësor Vlorë
I pandehur: Androkli Ibrahimaj......................................128
141 (00-2016-1194) 06.07.2016 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Elbasan
I pandehur: Kujtim Balla................................................133
142 (00-2016-1191) 06.07.2016 I pandehur: Avni Buci.....................................................140
143 (00-2016-1358) 12.07.2016 Kërkuese: Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Berat
I pandehur: Edmond Xhelanj..........................................154
Gjyqësor Tiranë
I pandehur: Latif Luca....................................................167
145 (00-2016-1223) 13.07.2016 I pandehur: Valter Tabaku..............................................173
146 (00-2016-1216) 13.07.2016 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Pukë
I pandehur: Averon Qerimi.............................................180
147 (00-2016-1217) 13.07.2016 Të pandehur: Kadri Resuli, Albano Resuli.....................187
148 (00-2016-1215) 13.07.2016 Kërkuese: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Shkodër
I pandehur: Agostin Ejlli.................................................199
149 (00-2016-1219) 13.07.2016 Të pandehur: Ylber Cami në mungesë............................205
150 (00-2016-1218) 13.07.2016 I pandehur: Muhamet Nallbani.......................................214
151 (00-2016-1224) 13.07.2016 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë
I pandehur: Bledar Bedini...............................................218
152 (00-2016-1356) 13.07.2016 Të pandehur: Edmond Banushaj, Vladimir Haxhiraj,
Tefta Konomi, Viktor Kulaj, Oard Begaj.......................226
153 (00-2016-1220) 13.07.2016 I pandehur: Dritan Dajti në mungesë..............................246
Gjyqësor Vlorë
Të pandehur: Gentian Hoxha, Fatjon Hoxha..................260
I pandehur: Alban Trimi.................................................274
156 (00-2016-1348) 20.07.2016 I pandehur: Klement Dautaj............................................281
I pandehur: Redjan Rraja................................................291
158 (00-2016-1346) 20.07.2016 Të pandehur: Zef Kola, Anila Kola, Marie Kola
301
159 (00-2016-1347) 20.07.2016 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Fier
Të pandehur: Alket Guraj, Gentjan Xhelaj.....................305
Gjyqësor Vlorë
I pandehur: Gjergj Memokondaj.....................................313
Gjyqësor Kurbin
I pandehur: Agim Vathaj................................................318
2
162 (00-2016-1350) 20.07.2016 Të pandehur: Ali Manaj, Henri (Kreshnik) Manaj
321
163 (00-2016-1352) 20.07.2016 Të pandehura: Vjollca Koja, Hajrie Zajmi, në mungesë......
328
164 (00-2016-1353) 20.07.2016 I pandehur: Francesko Hasanaj.......................................333
3
Çështje Administrative
411 (00-2016-2659) 06.07.2016 Zalo Hysi kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve

Shoqërore Tiranë, Instituti i Sigurimeve Shoqërore
Tiranë..............................................................................345
412 (00-2016-2661) 06.07.2016 Hysen Minxhozi kundër Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Tiranë, Instituti i Sigurimeve
Shoqërore Tiranë.............................................................354
413 (00-2016-2656) 06.07.2016 Sami Kapidanja kundër Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Shkodër......................................365
414 (00-2016-2674) 06.07.2016 Arjan Osmani kundër Drejtoria e Shërbimit të
Kontrollit të Brendshëm..................................................373
415 (00-2016-2670) 06.07.2016 Brunilda Myftari kundër Ministria e Punës, Çështjeve
Sociale dhe Shanseve të Barabarta; Shërbimi Social
Shtetëror; Qendra Polivalente Ditore Kamëz Tiranë............
380
416 (00-2016-2657) 06.07.2016 Behije Krraba kundër Instituti i Sigurimeve Shoqërore
Tiranë, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore
Elbasan............................................................................388
417 (00-2016-2393) 06.07.2016 Albania Mobile Communications Sh.a kundër
Bashkia Krumë Has, Qarku Kukës.................................396
418 (00-2016-2388) 06.07.2016 Ema Bejdo kundër Drejtoria e Përgjithshme e Policisë
së Shtetit..........................................................................401
419 (00-2016-2397) 06.07.2016 Arben Deda kundër Drejtoria e Përgjithshme e Policisë
së Shtetit..........................................................................408
420 (00-2016-2888) 06.07.2016 Altin Doko kundër Inspektoriati Ndërtimor
Urbanistik Kombëtar.......................................................414
421 (00-2016-2392) 06.07.2016 Shoqëria “2X L” Sh.p.k kundër Drejtoria Rajonale
Tatimore Lezhë...............................................................422
422 (00-2016-2889) 06.07.2016 Gega Center GKG Sh.p.k kundër Drejtoria e
Apelimit Tatimor,Drejtoria e Përgjithshme e
Tatimeve, Drejtoria Rajonale Tatimore
Shkodër...........................................................................427
423 (00-2016-3144) 06.07.2016 Ermelinda Nexhipi kundër Shërbimi Social Shtetëror,
Drejtoria e Shërbimit të Brendshëm...............................434
424 (00-2016-2961) 06.07.2016 Abaz Driza kundër Zyra e Gjendjes Civile Qarku Fier........
439
425 (00-2016-2549) 06.07.2016 Ismail Bajrami kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Burgjeve; Drejtoria e Institucionit të Ekzekutimit të
Vendimeve Penale Rrogozhinë.......................................445
426 (00-2016-2417) 06.07.2016 Zelije Çira kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Dibër..............................................................450
427 (00-2016-2508) 06.07.2016 Prefekti i Qarkut Tiranë kundër Lulzim Nurja...............455
428 (00-2016-2381) 06.07.2016 Shoqëria “KORABI 2007” Sh.p.k kundër Inspektoriati
i Ndërtimit Urbanistik Kombëtar Tiranë.........................461
429 (00-2016-2405) 06.07.2016 Shoqëria “Favina” shpk, Shoqëria “Larti” shpk kundër
Komisioni i Prokurimit Publik........................................467
430 (00-2016-2406) 06.07.2016 Enkeleda Vathi Sylari kundër Drejtoria e Shëndetit
Publik Lushnjë................................................................475
431 (00-2016-2180) 12.07.2016 Spiro Luarasi kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
4
Shoqërore Tiranë, Instituti i Sigurimeve Shoqërore
Tiranë..............................................................................485
432 (00-2016-2179) 12.07.2016 Gani Çira kundër Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve
Tiranë..............................................................................491
433 (00-2016-2178) 12.07.2016 Kujtim Nerjaku kundër Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Durrës (ZVRPP)......................499
434 (00-2016-2443) 13.07.2016 Farije Koka kundër Drejtoria e Përgjithshme e Policisë
së Shtetit (DPPSh)..........................................................509
435 (00-2016-3072) 13.07.2016 Edmond Liço kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Policisë së Shtetit Tiranë.................................................516
436 (00-2016-3143) 13.07.2016 Lazime Hoxha kundër Drejtoria e Shëndetit Publik
Pukë................................................................................521
437 (00-2016-3089) 13.07.2016 Miklovan Kararaj kundër Drejtoria e Policisë së Qarkut
Gjirokastër, Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së
Shtetit Tiranë...................................................................527
438 (00-2016-2883) 13.07.2016 Kërkues: Autoriteti i Mediave Audiovizive
Tiranë..............................................................................535
439 (00-2016-2891) 13.07.2016 Shoqëria “Vila” Sh.p.k kundër Spitali Rajonal Durrës,
Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Durrës.....................540
440 (00-2016-2890) 13.07.2016 Subjekti “Gramo” Shpk kundër Drejtoria
Rajonale Tatimore Korçë................................................547
441 (00-2016-2754) 13.07.2016 Shoqëria “Eurondërtim 2000” sh.p.k kundër Instituti i
Sigurimeve të Kujdesit Shëndetësor (I.S.K.SH).............553
442 (00-2016-2732)13.07.2016 Gjergji Likuri kundër Drejtoria e Policisë së Qarkut
Gjirokastër......................................................................559
443 (00-2016-2295) 20.07.2016 Andi Hasandoçaj kundër Njësia e Mbikëqyrjes së
Lojërave të Fatit Tiranë, Ministria e Financave..............564
449 (00-2016-2817) 20.07.2016 Johana Hysomema kundër Universiteti “Ismail
Qemali” Vlorë.................................................................571
Moskompetenca Civile
00-2016-2279 20.07.2016 Violeta Seva kundër Zyra e Gjendjes Civile, Qarku

Vlorë, Prefektura Vlorë, Zyra e Gjendjes Civile,
Komuna Kotë Vlorë........................................................581
00-2016-2283 20.07.2016 Fatbardha Mustafa Pali, Qemal Mustafa Pali, Merita
Mustafa Citozi kundër Sami Aqif Rami, Xhavit Murat
Mata, Zyra Vendore e Regjistrimit te Pasurive te
Paluajtshme Mat.............................................................587
00-2016-2284 20.07.2016 Tomi Dhamo kundër Agron Dhamo...............................594
00-2016-2285 20.07.2016 Namik Shehaj kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Hekurudhave Durrës.......................................................600
00-2016-2297 20.07.2016 Orion Cenalla, Zeqir Shehu, Admir Kasa kundër
Autoriteti i Komunikimeve Elektronike dhe Postare............
606
00-2016-2298 19.07.2016 American Capital Shpk kundër Drejtoria Rajonale
Tatimore Tiranë, Drejtoria e Apelimit Tatimor,
Drejtoria e Përgjithshme Tatimeve.................................612
00-2016-2307 19.07.2016 Elona Karalli kundër Drejtoria Rajonale Tatimore
Gjirokastër......................................................................626
00-2016-2308 19.07.2016 Zini Isaraj, Ylli Alikaj kundër Këshilli i Qarkut
5
Gjirokastër......................................................................635
00-2016-2417 06.07.2016 Zelije Çira kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Dibër..............................................................647
00-2016-2560 13.07.2016 Shoqëria Tregtare “Arblev” Shpk, Shoqëria Tregtare
“Start-Co” Shpk kundër Autoriteti Portual Durrës
652
00-2016-2695 13.07.2016 Kostandin Erkoçeviç kundër Zyra e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Shkodër....................................658
00-2016-2784 06.07.2016 Shoqëria Shalom Travel Shpk kundër Drejtoria e
Përgjithshme e Taksave dhe Tarifave Vendore Tiranë.........
661
00-2016-2792 13.07.2016 Shoqëria “Trezhnjeva” Shpk kundër Qendra e
Botimeve Zyrtare............................................................666
6
ÇËSHTJE CIVILE
7
Nr. 11117-02987-00-2014 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2016-2155 i Vendimit (229)
VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:
Artan Broci Kryesues

Majlinda Andrea Anëtare
Admir Thanza Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 07.07.2016, mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket

palëve:
PADITËS: NATALIA DUSHKU

ANDIA DUSHKU
TË PADITUR: NATASHA DUSHKU
SILVANA SUVARIA
HARILLA XHOXHI
ANË XHOXHI
FOTION BOÇI
OBJEKTI:
Konstatimi pjesërisht i pavlefshëm i testamentit
nr.261, datë 19.05.2006, për pasurinë e paluajtshme
nr.6/38-1 në ZK 8524 dhe për pasurinë nr.6/23-N
e llojit truall dhe ndërtesën e ngritur mbi këtë truall.
Konstatimi e pavlefshmërisë absolute të kontratave të shitjes datë 21.09.2011,
datë 17.03.2009 dhe kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme.
Detyrimin e të paditurve Natasha e Silvana që të njohin paditësit bashkëpronarë
për pasuritë e paluajtshme nr.6/38-1, 6/23/1-1, 6/23/1-2, 6/23/1-3 në ZK në Elbasan.
Të detyrohen të paditurat Natasha e Silvana të njohin paditëset bashkëpronare
mbi shtesat anësore të ndërtesës tre kate e soletë që janë bërë pa leje
në truallin 24 m2, e cila është në proces legalizimi.
Sigurimin e padisë duke pezulluar veprimet për tjetërsimin
e pasurisë së paluajtshme të përmendura më sipër.
Urdhërimin e ZRPP Tiranë të bëjë ndryshimet përkatëse.
Baza Ligjore: Nenet 92/1, 316, 320, 317, 348, 349, 379, 407, 410 të Kodit Civil
dhe 32/a i Kodit të Procedurës Civile,
ligji 9482/2006, nenet 103, 105 të Kodit të Familjes.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.1599/4266, datë 09.07.2013,

ka vendosur:
“Pranimin pjesërisht të padisë.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të veprimit juridik të testamentit të të
ndjerit trashëgimlënës Shyqyri Dushku (kryer me aktin noterial nr.216 Rep.,
dt.19.05.2006 të noterit N.Kokoneshi Elbasan), për pasuritë e paluajtshme e
për pjesët vijuese:
8
 Për 1/12 pjesë, mbi pasurinë e paluajtshme nr.6/38-1 e llojit truall me
sipërfaqe 64.08 m2 dhe ndërtesë banimi 1 kat me sipërfaqe 43,36 m2,
pasuri këto të ndodhura në Zonën Kadastrale 8524, lagja e Re, qyteti
Elbasan;
 Për 1/6 pjesë, mbi pasurinë e paluajtshme nr.6/23-N e llojit truall +
ndërtesë (e ngritur mbi këtë truall), me sipërfaqe të njëjtë 24 m2, pasuri
këto që aktualisht janë të ndara në pasuri të veçanta vijuese: truallin me
nr.6/23/1; katin përdhe të kësaj ndërtese, me nr.pasurie 6/23/1-1, katin e
parë të kësaj ndërtese, me nr.pasurie 6/23/1-2 dhe katin e dytë të kësaj
ndërtese, me nr.pasurie 6/23/1-3, pasuri këto me sipërfaqet përkatëse të
ndodhura në Zonën Kadastrale 8524, lagja e Re, qyteti Elbasan;
- Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitjes,
dt.21.09.2011 e lidhur në Elbasan para noteres A.Limani midis të
paditurve Natasha Dushku dhe Harilla Xhoxhi për shitjen e pasurive të
paluajtshme truall + ndërtesë banimi 1 kat (ku trualli ka sipërfaqe 64.08
m2 dhe ndërtesa ka sipërfaqe 48,36 m2), pasuri këto që kanë të njëjtin
numër 6/38-1, të ndodhura në Zonën Kadastrale 8524, lagja e Re, qyteti
Elbasan;
Kthimin e palëve të kontratës së shitjes, dt.21.09.2011 (lidhur midis të
paditurve Natasha dhe Harilla ) në gjendjen e mëparshme në këtë mënyrë:
 E paditura Natasha brenda 1 muaji që ky vendim do të marrë formë të
prerë, detyrohet ti kthejë të paditurit Harilla vlerën 3.521.946,00 (tre
milion e pesëqind e njëzet e një mijë e nëntë qind dyzet e gjashtë) lekë,
duke pasur parasysh indeksin e rritjes së çmimeve nga dt.21.09.2011 e deri
ditën e ekzekutimit të kësaj pjese të vendimit.
 Të paditurit Harillë dhe Anë, brenda 1 muaji që ky vendim do të marrë
formë të prerë, detyrohen tu lirojnë paditësave dhe të paditurës Natasha
pasuritë e paluajtshme me nr.6/38-1 të llojit truall me sipërfaqe 64.08 m2,
dhe ndërtese banimi 1 kat, me sipërfaqe 48,36 m2 të ndodhura në Zonën
Kadastrale 8524, lagja e Re, qyteti Elbasan;
Detyrohen të paditurit Harillë dhe Anë, të njohin paditësit si pronare ( në
pjesë) pasurisë së paluajtshme nr.6/38-1 ( truall dhe ndërtese banimi) me
sipërfaqet e sipërcituara të ndodhura në Zonën Kadastrale 8524, lagja e Re,
qyteti Elbasan;
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitjes, dt.17.03.2009 e
lidhur në Elbasan para noteres A.Limani midis të paditurve Natasha Dushku
dhe Fation Boci për shitjen e pasurive të paluajtshme me nr.6/23/1-3, me
sipërfaqe njësi 30 m2 (kati i dytë i ndërteses) në Zonën Kadastrale 8524, lagja
e Re, qyteti Elbasan;
Kthimin e palëve të kontratës së shitjes, dt.17.03.2009 (lidhur midis të
paditurve Natasha dhe Fatjon) në gjendjen e mëparshme në këtë mënyrë:
 E paditura Natasha brenda 1 muaji që ky vendim do të marrë formë të
prerë, detyrohet ti kthejë të paditurit Fatjon vlerën 2.088.000,00 (dy milion
e tetëdhjetë e tetë mijë) lekë, duke pasur parasysh indeksin e rritjes së
çmimeve nga dt.17.03.2009 e deri ditën e ekzekutimit të kësaj pjese të
vendimit.
 I padituri Fatjon, brenda 1 muaji që ky vendim do të marrë formë të prerë,
detyrohen t’u lirojnë paditësave dhe të paditurës Natasha pasuritë e
paluajtshme me nr.6/38/1-3, me sipërfaqe njësie 30 m2 (kati i dytë i
ndërtesës) në Zonën Kadastrale 8524, lagja e Re, qyteti Elbasan;
9
Detyrohet i padituri Fatjon të njohë paditëset si pronare (në pjesë) të pasuritë e
paluajtshme me nr.6/38/1-3, me sipërfaqe njësie 30 m2 (kati i dytë i ndërtesës)
në Zonën Kadastrale 8524, lagja e Re, qyteti Elbasan;
Detyrimin e të paditurës Natasha të njohë paditëset me cilësinë e
bashkëpronarëve në 1/12 pjesë, mbi pasurinë e paluajtshme me numër 6/38-1,
dhe për 1/6 pjesë secilën nga pasuritë e paluajtshme, me nr.6/23/1; 6/23/1-1;
6/23/1-2 dhe 6/23/1-3 me llojet dhe sipërfaqet e tyre përkatëse ( që do të
rezultojnë të regjistruara, në kohën e dërgimit të këtij vendimi civil në Zyrën e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Elbasan, pasuri këto, që në tërësi
ndodhen në Zonën Kadastrale 8524, lagja e Re, qyteti Elbasan.
Detyrimin e të paditurës Natasha, të njohë paditëset me cilësinë e
bashkëpronarëve në 1/6 pjesë secilën nga pasuritë e paluajtshme, shtesa
anësore të ndërtesës 3 kat e soletë, që është bërë pa leje në pasurinë e
paluajtshme me numër 6/23-N ( e llojit truall + ndërtesë e mbi këtë truall me të
njëjtën sipërfaqe 24 m2) e që aktualisht kjo ndërtesë + truall janë të ndara në
pasuri të veçanta dhe janë në proces legalizimi; Mbi truallin dhe shtesën
anësore (që do të përfitohet, pas procesit të legalizimit mbi pasuritë me
nr.6/23/1; 6/23/1-1; 6/23/1-2; 6/23/1-3), e paditura Natasha detyrohet të njohë
paditëset me cilësinë e bashkëpronarëve për 1/6 pjesë, pasuri këto, që ndodhen
në Zonën Kadastrale 8524, lagja e Re, qyteti Elbasan.
Detyrohen të paditurit Harilla dhe Anë të njohin paditëset, me cilësinë e
pronarëve ( me pjesë), mbi pjesën e pasurisë së paluajtshme që do të përfitohet
pas procesit të legalizimit (shtesë anësore banese) mbi pasurinë e paluajtshme
nr.6/38-1 (truall + ndërtesë), në Zonën Kadastrale 8524, lagja e Re, qyteti
Elbasan.
Detyrohet e paditura Natasha të njohë paditëset, me cilësinë e
bashkëpronarëve për 1/12 pjesë, mbi pjesën e pasurisë së paluajtshme që do të
përfitohet pas procesit të legalizimit (shtesë anësore banese) mbi pasurinë e
paluajtshme nr.6/38-1 (truall + ndërtesë), në Zonën Kadastrale 8524, lagja e
Re, qyteti Elbasan.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të objektit të padisë, që lidhet me detyrimin
e të paditurve Harillë, Anë dhe Fatjon të njohin pronar të paditurën Natasha.
Pushimin e gjykimit të çështjes kundër të paditurës Silvana;
Ligjërimin e masës së sigurimit të padisë aplikuar gjatë gjykimit të kësaj
çështje civile me vendimin e ndërmjetëm të dt.26.04.2013, sipas të cilit:
Pezullohej kryerja e çdo lloj veprimi juridik , që tjetërsonte pasuritë e
paluajtshme me numra 6/38-1, 6/23/1, 6/23/1-1, 6/23/1-2, 6/23/1-3, pasuri
këto, që ndodhen në Zonën Kadastrale 8524, lagja e Re, qyteti Elbasan. Të
pezullohej nga Bashkia Elbasan dhënia e lejeve të zhvillimit dhe e lejeve të
ndërtimit për pasuritë e paluajtshme 6/38-1, 6/23/1, 6/23/1-1, 6/23/1-2,
6/23/1-3, (me sipërfaqet e tyre përkatëse) pasuri këto, që ndodhen në Zonën
Kadastrale 8524, lagja e Re, qyteti Elbasan.
Një kopje e këtij vendimi tu dërgohet ZRPPaluajtshme Elbasan, ALUIZNI-t
Elbasan 1 dhe Bashkisë Elbasan.
Shpenzimet gjyqësore në vlerën 12 mijë lekë, në dobi të paditësve, u
ngarkohen të paditurve Natash, Harillë Anë dhe Fatjon.”
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.342/10-2014-1410, datë 07.04.2014, ka

vendosur:
“Ndryshimin e vendimit civil nr.1599/4266, datë 09.07.2013 të Gjykatës së
Shkallës së Parë Elbasan si më poshtë:
10
Rrëzimin e padisë.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës paditëse.”
Kundër vendimit të gjykatës ka bërë rekurs pala paditëse e përfaqësuar nga

NËNA e tyre Marjeta Dushku, e cila ka kërkuar bazuar në nenin 485/b të Kodit të
Procedurës Civile, prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të
gjykatës së shkallës së parë, për këto shkaqe:
- Nuk është respektuar dhe është zbatuar keq ligji material, neni 379 i Kodit Civil
lidhur me cenimin rezervës ligjore, në lidhje dhe me nenin 361 të Kodit Civil, pasi me
testamentin e lënë nga testatori Shyqyri Dushku është cenuar pjesa e këtyre
trashëgimtarëve që u takon mbi bazën e trashëgimisë ligjore.
- Vendimi i Gjykatës së Apelit nuk është arsyetuar lidhur me atë pjesë të padisë ku
është vendosur rrëzimi i padisë për pjesën tjetër të objektit të padisë, që lidhet me
detyrimin e të paditurve Harillë, Anë dhe Fatjon të njohin pronar të paditurën
Natasha si dhe pushimin e gjykimit të çështjes kundër të paditurës Silvana (për shkak
të heqjes dorë) për të cilën mendojmë se ajo gjykatë duhej të vendoste lënien në fuqi
të vendimit për këtë pjesë.
- Në pjesën arsyetuese gjykata e apelit përmend si palë ndërgjyqëse shtetas që nuk kanë
lidhje me çështjen objekt gjykimi.
KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea, konstatoi mungesën e palëve
ndërgjyqëse, dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
I. Rrethanat e çështjes
1. Nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësit Natalia dhe Andia Dushku fëmijë
të të ndjerit Ilir Dushku janë në marrëdhënie të posaçme me të paditurën Silvana Dushku,
nipër të saj (i ndjeri Ilir Dushku ka qenë vëllai i Silvana Dushkut dhe të dy këta trashëgimtarë
të të ndjerit Shyqyri Dushku, bashkëshorti i të paditurës Natasha Dushku.)
2. Në të gjallë të trashëgimlënësit Shyqyri Dushku është përpiluar testamenti me
nr.261, datë 19.05.2006, nëpërmjet të cilit ia ka shprehur vullnetin se e gjithë pasuria e
luajtshme dhe e paluajtshme në pronësi të tij në momentin e vdekjes së tij t’i kalojë gruas së
tij, Natasha Dushkut. Bëhet fjalë për pasurinë apartament banimi dhe truall prej 48,36 m2, e
identifikuar si pasuria me nr.6/38-1, si dhe pjesa e objektit dhe truall prej 24 m2, e
identifikuar si pasuria nr.6/23-N. Testamenti është nënshkruar rregullisht nga testatori
Shyqyri Dushku, ku i pranishëm dhe nënshkrues ka qenë edhe djali i tij, Ilir Dushku.
3. Referuar certifikatës së vdekjes datë 15. 01.2007 të Zyrës së Gjendjes Civile të
Bashkisë Elbasan, ka vdekur në datën 24.06.2006 shtetasi Shyqyri Dushku dhe ndërmjet aktit
noterial nr.184/41, datë 16.01.2007 është përpiluar procesverbali i çeljes së testamentit
noterial nr.261, datë 19.05.2006. Më tej, nëpërmjet vendimit civil nr.148, datë 25.01.2007, të
Gjykatës së Shkallës së Parë Elbasan është lëshuar dëshmia e trashëgimtare testamentare për
testatorin Shyqyri Dushku duke e përcaktuar si trashëgimtare testamentare e tij, bashkëshortja
Natasha Dushku, e cila trashëgon në të gjithë pasurinë e lënë prej tij. Vendimi ka marrë formë
të prerë në datën 09.02.2007 pa u ankimuar.
4. Nëpërmjet vendimit civil nr.2446, datë 13.12.2007, të Gjykatës së Shkallës së Parë
Elbasan është lëshuar dëshmia e trashëgimisë ligjore e trashëgimlënësit Shyqyri Dushku,
duke u përcaktuar si trashëgimtarë ligjorë të radhës së parë të tij bashkëshorten Natasha
Dushku dhe fëmijët Ilir Dushku e Silvana Dushku.
11
5. Rezulton se në datën 24.10.2012 ka vdekur Ilir Dushku dhe nëpërmjet vendimit
civil nr.2700/13-2012-7260, datë 20.11.2012 të Gjykatës së Shkallës së Parë Elbasan është
lëshuar dëshmia e trashëgimisë ligjore të trashëgimlënësit Ilir Dushku duke u përcaktuar si
trashëgimtarë ligjorë të radhës së parë të tij bashkëshorten Marjeta Dushku dhe fëmijët
Natalia Dushku e Andia Dushku. Vendimi ka marrë formë të prerë në datën 05.12.2012 pa u
ankimuar.
6. Nëpërmjet kontratës së shitblerjes nr.5950/2644, datë 21.09.2011, pala e paditur
Natasha Dushku i ka shitur të paditurit Harilla Xhoxhi një godinë banimi me sipërfaqe
ndërtimore 48,36 m2 dhe sipërfaqe trualli 64.08 m2.
6.1. Ndërsa, nëpërmjet kontratë së shitblerjes nr.1189/672, datë 17.03.2009, pala e
paditur Natasha Dushku i ka shitur të paditurit Fation Boci katin e dytë të një godine banimi
me sipërfaqe ndërtimore 30 m2 me nr.pasurie 6/23/1-3, ZK nr.8524. Të dy kontratat janë
regjistruar në ZRPP Elbasan.
7. Në datë 09.01.2013, pala paditëse ka paraqitur padi ku kërkon konstatimin
pjesërisht të pavlefshëm të testamentit dhe konstatimin e pavlefshëm të kontratave të shitjes
për dy pasuritë (sipas objektit), duke pretenduar cenimin e rezervës ligjore për dy paditëset e
mitura.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.1599/4266, datë 09.07.2013,
ka vendosur:
- “Pranimin pjesërisht të padisë.
- Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të veprimit juridik të testamentit të të
ndjerit trashëgimlënës Shyqyri Dushku (kryer me aktin noterial nr.216 Rep.,
dt.19.05.2006 të noterit N.Kokoneshi Elbasan), për pasuritë e paluajtshme e për
pjesët vijuese:
 Për 1/12 pjesë, mbi pasurinë e paluajtshme nr.6/38-1 e llojit truall me
sipërfaqe 64.08 m2 dhe ndërtesë banimi 1 kat me sipërfaqe 43,36 m2, pasuri
këto të ndodhura në Zonën Kadastrale 8524, lagja e Re, qyteti Elbasan;
 Për 1/6 pjesë, mbi pasurinë e paluajtshme nr.6/23-N e llojit truall + ndërtesë (e
ngritur mbi këtë truall), me sipërfaqe të njëjtë 24 m2, pasuri këto që aktualisht
janë të ndara në pasuri të veçanta vijuese: truallin me nr.6/23/1; katin përdhe të
kësaj ndërtese, me nr.pasurie 6/23/1-1, katin e parë të kësaj ndërtese, me
nr.pasurie 6/23/1-2 dhe katin e dytë të kësaj ndërtese, me nr.pasurie 6/23/1-3,
pasuri këto me sipërfaqet përkatëse të ndodhura në Zonën Kadastrale 8524,
lagja e Re, qyteti Elbasan;
- Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitjes, dt.21.09.2011 e
lidhur në Elbasan para noteres A.Limani midis të paditurve Natasha Dushku dhe
Harilla Xhoxhi për shitjen e pasurive të paluajtshme truall + ndërtesë banimi 1 kat
(ku trualli ka sipërfaqe 64.08 m2 dhe ndërtesa ka sipërfaqe 48,36 m2), pasuri këto
që kanë të njëjtin numër 6/38-1, të ndodhura në Zonën Kadastrale 8524, lagja e
Re, qyteti Elbasan;
- Kthimin e palëve të kontratës së shitjes, dt.21.09.2011 (lidhur midis të paditurve
Natasha dhe Harilla ) në gjendjen e mëparshme në këtë mënyrë:
 E paditura Natasha brenda 1 muaji që ky vendim do të marrë formë të prerë,
detyrohet ti kthejë të paditurit Harilla vlerën 3.521.946,00 (tre milion e
pesëqind e njëzet e një mijë e nëntë qind dyzet e gjashtë) lekë, duke pasur
parasysh indeksin e rritjes së çmimeve nga dt.21.09.2011 e deri ditën e
ekzekutimit të kësaj pjese të vendimit.
 Të paditurit Harillë dhe Anë, brenda 1 muaji që ky vendim do të marrë formë
të prerë, detyrohen tu lirojnë paditësave dhe të paditurës Natasha pasuritë e
paluajtshme me nr.6/38-1 të llojit truall me sipërfaqe 64.08 m2, dhe ndërtese
12
banimi 1 kat, me sipërfaqe 48,36 m2 të ndodhura në Zonën Kadastrale 8524,
lagja e Re, qyteti Elbasan;
- Detyrohen të paditurit Harillë dhe Anë, të njohin paditësit si pronare ( në pjesë)
pasurisë së paluajtshme nr.6/38-1 ( truall dhe ndërtese banimi) me sipërfaqet e
sipërcituara të ndodhura në Zonën Kadastrale 8524, lagja e Re, qyteti Elbasan;
- Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitjes, dt.17.03.2009 e
lidhur në Elbasan para noteres A.Limani midis të paditurve Natasha Dushku dhe
Fation Boci për shitjen e pasurive të paluajtshme me nr.6/23/1-3, me sipërfaqe
njësi 30 m2 (kati i dytë i ndërteses) në Zonën Kadastrale 8524, lagja e Re, qyteti
Elbasan;
- Kthimin e palëve të kontratës së shitjes, dt.17.03.2009 (lidhur midis të paditurve
Natasha dhe Fatjon) në gjendjen e mëparshme në këtë mënyrë:
 E paditura Natasha brenda 1 muaji që ky vendim do të marrë formë të prerë,
detyrohet ti kthejë të paditurit Fatjon vlerën 2.088.000,00 (dy milion e
tetëdhjetë e tetë mijë) lekë, duke pasur parasysh indeksin e rritjes së çmimeve
nga dt.17.03.2009 e deri ditën e ekzekutimit të kësaj pjese të vendimit.
 I padituri Fatjon, brenda 1 muaji që ky vendim do të marrë formë të prerë,
detyrohen tu lirojnë paditësave dhe të paditurës Natasha pasuritë e paluajtshme
me nr.6/38/1-3, me sipërfaqe njësie 30 m2 (kati i dytë i ndërtesës) në Zonën
Kadastrale 8524, lagja e Re, qyteti Elbasan;
- Detyrohet i padituri Fatjon të njohë paditëset si pronare (në pjesë) të pasuritë e
paluajtshme me nr.6/38/1-3, me sipërfaqe njësie 30 m2 (kati i dytë i ndërtesës) në
Zonën Kadastrale 8524, lagja e Re, qyteti Elbasan;
- Detyrimin e të paditurës Natasha, të njohë paditëset me cilësinë e
bashkëpronarëve në 1/12 pjesë, mbi pasurinë e paluajtshme me numër 6/38-1, dhe
për 1/6 pjesë secilën nga pasuritë e paluajtshme, me nr.6/23/1; 6/23/1-1; 6/23/1-2
dhe 6/23/1-3 me llojet dhe sipërfaqet e tyre përkatëse ( që do të rezultojnë të
regjistruara, në kohën e dërgimit të këtij vendimi civil në Zyrën e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Elbasan, pasuri këto, që në tërësi ndodhen në Zonën
Kadastrale 8524, lagja e Re, qyteti Elbasan.
- Detyrimin e të paditurës Natasha, të njohë paditëset me cilësinë e
bashkëpronarëve në 1/6 pjesë secilën nga pasuritë e paluajtshme, shtesa anësore të
ndërtesës 3 kat e soletë, që është bërë pa leje në pasurinë e paluajtshme me numër
6/23-N (e llojit truall + ndërtesë e mbi këtë truall me të njëjtën sipërfaqe 24 m2) e
që aktualisht kjo ndërtesë + truall janë të ndara në psuri të veçanta dhe janë në
proces legalizimi; Mbi truallin dhe shtesën anësore (që do të përfitohet, pas
procesit të legalizimit mbi pasuritë me nr.6/23/1; 6/23/1-1; 6/23/1-2; 6/23/1-3), e
paditura Natasha detyrohet të njohë paditëset me cilësinë e bashkëpronarëve për
1/6 pjesë, pasuri këto, që ndodhen në Zonën Kadastrale 8524, lagja e Re, qyteti
Elbasan.
- Detyrohen të paditurit Harilla dhe Anë të njohin paditëset, me cilësinë e pronarëve
(me pjesë), mbi pjesën e pasurisë së paluajtshme që do të përfitohet pas procesit të
legalizimit (shtesë anësore banese) mbi pasurinë e paluajtshme nr.6/38-1 (truall +
ndërtesë), në Zonën Kadastrale 8524, lagja e Re, qyteti Elbasan.
- Detyrohet e paditura Natasha të njohë paditëset, me cilësinë e bashkëpronarëve
për 1/12 pjesë, mbi pjesën e pasurisë së paluajtshme që do të përfitohet pas
procesit të legalizimit (shtesë anësore banese) mbi pasurinë e paluajtshme nr.6/38-
1 (truall + ndërtesë), në Zonën Kadastrale 8524, lagja e Re, qyteti Elbasan.
- Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të objektit të padisë, që lidhet me detyrimin e
të paditurve Harillë, Anë dhe Fatjon të njohin pronar të paditurën Natasha.
- Pushimin e gjykimit të çështjes kundër të paditurës Silvana;
13
- Ligjërimin e masës së sigurimit të padisë aplikuar gjatë gjykimit të kësaj çështje
civile me vendimin e ndërmjetëm të dt.26.04.2013, sipas të cilit: Pezullohej
kryerja e çdo lloj veprimi juridik , që tjetërsonte pasuritë e paluajtshme me numra
6/38-1, 6/23/1, 6/23/1-1, 6/23/1-2, 6/23/1-3, pasuri këto, që ndodhen në Zonën
Kadastrale 8524, lagja e Re, qyteti Elbasan. Të pezullohej nga Bashkia Elbasan
dhënia e lejeve të zhvillimit dhe e lejeve të ndërtimit për pasuritë e paluajtshme
6/38-1, 6/23/1, 6/23/1-1, 6/23/1-2, 6/23/1-3, (me sipërfaqet e tyre përkatëse)
pasuri këto, që ndodhen në Zonën Kadastrale 8524, lagja e Re, qyteti Elbasan.
- Një kopje e këtij vendimi t’u dërgohet ZRPPaluajtshme Elbasan, ALUIZNI-t
Elbasan 1 dhe Bashkisë Elbasan.
- Shpenzimet gjyqësore në vlerën 12 mijë lekë, në dobi të paditësve, u ngarkohen të
paditurve Natash, Harillë Anë dhe Fatjon.”
8.1. Kjo gjykatë ka arsyetuar (në mënyrë të përmbledhur) se, trashëgimlënësi Shyqyri
me vullnetin e tij ka përjashtuar fëmijën e tij madhor Ilir (që ishte gjallë, kur vdiq babai i tij
Shyqyri), por veprimi i të ndjerit Shyqyri është pjesërisht i pavlefshëm, pasi me disponimin e
tij (me testament) ka përjashtuar nga trashëgimia, paditëset Andia dhe Natalia, të cilat me
datën 24.06.2006, dita e vdekjes së trashëgimlënësit, kishin cilësinë e trashëgimtarëve të tjerë
të mitur që trashëgojnë me zëvendësim babain e tyre Ilir, i cili është trashëgimtar ligjor i
radhës së parë të të ndjerit Shyqyri, sipas neneve 92/a, 111, 379, e 407 të Kodit Civil të vitit
1994. Në këto kushte, paditëset kanë zotësinë për të trashëguar me testament në pasurinë
trashëgimore të të ndjerit Shyqryri, dhe kanë fituar bashkëpronësinë mbi pasuritë e
paluajtshme nr.6/38-1 e nr/6/23N. Për rrjedhojë, meqenëse e paditura Natasha Dushku ka
tjetërsuar këto pasuri dhe meqenëse tjetërsimi i tyre duhet të bëhej vetëm me pëlqimin e
bashkëpronarëve, kontratat e shitjes janë absolutisht të pavlefshme, duke rregulluar gjykata
edhe pasojat e pavlefshmërive të konstatuara (sipas dispozitivit).
9. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.342/10-2014-1410, datë 07.04.2014, ka
vendosur:
“Ndryshimin e vendimit civil nr.1599/4266, datë 09.07.2013 të Gjykatës së
Shkallës së Parë Elbasan si më poshtë:
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës paditëse”.
9.1. Kjo gjykatë ka arsyetuar (në mënyrë të përmbledhur) se, paditësit e mitur Natalia
Dushku dhe Andia Dushku nuk konsiderohen si trashëgimtare me zëvendësim të
trashëgimlënësit Shyqyri Dushku, për shkak se nuk provohet cilësia e tyre si trashëgimtarë
ligjore të atit të tyre Ilir Dushku, në momentin e vdekjes së trashëgimlënësit testamentar
Shyqyri Dushku. Këta nuk gëzojnë cilësinë e rezervatarit ligjor për shkak të mungesës së
ekzistencës faktike e juridike të qoftë dhe njërit prej rasteve të nenit 361 të Kodit Civil në
momentin e çeljes së trashëgimisë testamentare.
10. Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs pala paditëse, e përfaqësuar nga NËNA e
tyre Marjeta Dushku, e cila ka kërkuar bazuar në nenin 485/b të Kodit të Procedurës Civile,
prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës
së parë, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
II. Ligji i zbatueshëm
11. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile:

11.1. Neni 14: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt
ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
gjithanshëm, në përputhje me ligjin”.
11.2. Neni 16§1: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej
14
saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë
palët”.
12. Dispozitat e Kodit Civil:

12.1. Neni 360: “Trashëgimtarët ligjorë janë fëmijët, fëmijët e fëmijëve,
bashkëshorti, prindërit, vëllezërit e motrat dhe fëmijët e vëllezërve e të
motrave të paravdekur, gjyshi e gjyshja e të paralindurit e tjerë, personat e
paaftë për punë në ngarkim të trashëgimlënësit, të afërmit e tjerë deri në
shkallën e gjashtë, si dhe shteti. Këta thirren në trashëgim sipas radhës të
caktuar në këtë Kod. ”.
12.2. Neni 361: “Në radhë të parë thirren në trashëgim fëmijët dhe bashkëshorti
i aftë ose i paaftë për punë, duke trashëguar secili në pjesë të barabarta.
Kur një nga fëmijët ka vdekur para trashëgimlënësit, është bërë i padenjë
për të trashëguar, ka hequr dorë nga trashëgimi, ose është i përjashtuar
nga trashëgimi, në vend të tij hyjnë me zëvendësim fëmijët e tij dhe kur për
shkaqet e sipërme nuk mund të jenë trashëgimtarë, vijnë në trashëgim të
paslindurit e tyre pa kufizim. Në këtë rast, pjesa e prindit që nuk
trashëgon, ndahet ndërmjet të paslindurve në pjesë të barabarta. Kur
përveç bashkëshortit nuk ka trashëgimtarë të tjerë të radhës së parë, në
trashëgim thirren ata të radhës pasardhëse të parashikuar në nenin 363 të
këtij Kodi dhe kur nuk ka të tillë, thirren trashëgimtarët e radhës tjetër
pasardhëse të parashkruara prej nenit 364 të këtij Kodi. Në çdo rast
bashkëshorti merr 1/2 pjesë të trashëgimit. Kur nuk ka trashëgimtarë të
radhëve të sipërme, trashëgimi i mbetet bashkëshortit pasjetues.”.
12.3. Neni 371: “Trashëgimtarë të paaftë për punë janë ata që në kohën e
vdekjes së trashëgimlënësit nuk kanë mbushur moshën 16 vjeç, ose 18 vjeç
kur vazhdojnë mësimet, burrat që kanë mbushur moshën 60 vjeç dhe gratë
që kanë mbushur moshën 55 vjeç, si dhe, pavarësisht nga mosha, ata që
janë invalidë të grupit të parë dhe të grupit të dytë.”.
12.4. Neni 379: “Trashëgimlënësi nuk mund të përjashtojë nga trashëgimia
ligjore fëmijët e tij të mitur ose trashëgimtarë të tjerë të mitur që
trashëgojnë me zëvendësim (neni 361, paragrafi i dytë), si dhe
trashëgimtarët e tij të tjerë të paaftë për punë në qoftë se thirren në
trashëgim, dhe as të cenojë me testament në çdo mënyrë qoftë, pjesën që u
takon këtyre trashëgimtarëve në bazë të trashëgimisë ligjore, përveç kur
këta janë bërë të padenjë për të trashëguar.”.
12.5. Neni 407: “Testamenti është i pavlefshëm kur disponimi me testament i
trashëgimlënësit, i përjashton nga trashëgimia ligjore trashëgimtarët e tij
të mitur ose të paaftë për punë, ose cenon pjesën e tyre ligjore.”.
12.6. Neni 412: “Kur disponimi me testament është i pavlefshëm për shkak se
disponimi nga trashëgimlënësi ka përjashtuar nga trashëgimia ligjore
trashëgimtarët e tij të mitur ose të paaftë për punë, ose cenon pjesën e tyre
ligjore (neni 407), trashëgimtari, i përjashtuar nga trashëgimi ose të cilit i
është cenuar pjesa ligjore, ka të drejtë të kërkojë nga trashëgimtarët e
tjerë, sipas rastit, dorëzimin ose plotësimin e pjesës që i takon atij në bazë
të trashëgimisë ligjore”.
15
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
13. Fillimisht, Kolegji Civil çmon të shprehet lidhur me kërkesën me shkrim nr.2790,
datë 07.07.2016 të paraqitur nga përfaqësuesja e palës së paditur Harilla Xhoxhi, avokatja
Veronika Vangjeli, me të cilën vinte në dijeni Kolegjin Civil për pamundësinë e paraqitjes në
këtë seancë gjyqësore për arsye shëndetësore. Kolegji Civil vlerësoi të mos e pranojë këtë
kërkesë për shkak se i është dhënë fund shqyrtimit gjyqësor dhe gjykata është në shpallje të
vendimit (shih procesverbalet e seancave gjyqësore në Gjykatë të Lartë, datë 29.06.2016 dhe
07.07.2016).
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen
në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pjesës arsyetuese të vendimeve
gjyqësore dhe pretendimeve të paraqitura në rekurse, vlerëson se në marrjen e vendimit
nr.342/10-2014-1410 të Gjykatës së Apelit Durrës nuk është respektuar ligji material dhe
procedural civil dhe për këtë arsye vendimi i kësaj gjykate duhet të prishet dhe çështja të
dërgohet për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
15. Kolegji Civil çmon se rekursi i paraqitur nga pala paditëse Natalia Dushku dhe
Andia Dushku përmban shkaqe nga ato që parashikon neni 472 i Kodit të Procedurës Civile,
që e bëjnë të cenueshëm vendimin nr.342/10-2014-1410, datë 07.04.2014 të Gjykatës së
Apelit Durrës.
16. Për sa rezulton nga kërkesë padia e paraqitur në këtë proces gjyqësor, si dhe në
analizë të pretendimeve të parashtruara gjatë procesit gjyqësor, konstatohet se pala paditëse
nëpërmjet padisë ka kërkuar pavlefshmërinë e testamentit me nr.261, datë 19.05.2006, duke
pretenduar se ky akt është hartuar, duke mos mbajtur në konsideratë kërkesat ligjore në lidhje
me respektimin e rezervës ligjore. Konkretisht ky testament ka përjashtuar nga trashëgimia,
paditëset Andia dhe Natalia, të cilat me datën 24.06.2006, dita e vdekjes së trashëgimlënësit
Shyqyri, kishin cilësinë e trashëgimtarëve të tjerë të mitur që trashëgojnë me zëvendësim
babain e tyre Ilir, i cili është trashëgimtar ligjor i radhës së parë të të ndjerit Shyqyri.
17. Kolegji Civil çmon se gjykata e apelit në mënyrë të gabuar ka arsyetuar se
paditëset e mitura Natalia Dushku dhe Andia Dushku nuk konsiderohen si trashëgimtare me
zëvendësim të trashëgimlënësit Shyqyri Dushku, për shkak se nuk provohet cilësia e tyre si
trashëgimtarë ligjore të atit të tyre Ilir Dushku, në momentin e vdekjes së trashëgimlënësit
testamentar Shyqyri Dushku, duke interpretuar në mënyrë të gabuar lidhjen mes nenit 361
dhe 379 të Kodit Civil.
18. Në nenin 379 të Kodit Civil përcaktohet qartësisht se: “Trashëgimlënësi nuk mund
të përjashtojë nga trashëgimia ligjore fëmijët e tij të mitur ose trashëgimtarë të tjerë të mitur
që trashëgojnë me zëvendësim (neni 361, paragrafi i dytë), si dhe trashëgimtarët e tij të tjerë
të paaftë për punë në qoftë se thirren në trashëgim, dhe as të cënojë me testament në çdo
mënyrë qoftë, pjesën që u takon këtyre trashëgimtarëve në bazë të trashëgimisë ligjore,
përveç kur këta janë bërë të padenjë për të trashëguar”.
19. Në përcaktimin e mësipërm është dhënë kuptimi i rezervës ligjore që do të thotë
se, testatori nuk mund të përjashtojë nga trashëgimia fëmijët e tij të mitur ose trashëgimtarët e
tjerë të mitur që trashëgojnë me zëvendësim, si dhe trashëgimtarët e paaftë për punë në qoftë
se këta thirren në trashëgim. Gjithashtu, testatorit i ndalohet që të cenojë me testament
pjesën që u takon këtyre trashëgimtarëve sipas trashëgimisë ligjore, përveç kur këta janë
bërë të padenjë për të trashëguar. Pra në rastin e fundit, kur trashëgimlënësi disponon me
testament pasurinë e tij, pavarësisht se nuk shprehet posaçërisht për përjashtimin, përjashtimi
rezulton nga përmbajtja e testamentit. Duke cenuar “me testament në çdo mënyrë qoftë,
pjesën që u takon këtyre trashëgimtarëve në bazë të trashëgimisë ligjore”, kemi cenim të
rezervës ligjore që sjell si pasojë pavlefshmërinë e testamentit, për atë pjesë që cenon
rezervën ligjore (qëndrim i mbajtur nga Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në
vendimin nr.1, datë 19.02.2014).
16
20. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në vendimin nr.1, datë 19.02.2014,
kanë pranuar se: “ ... Në lidhje me çështjen objekt gjykimi ... Testamenti në këtë rast është
pjesërisht i pavlefshëm, për cenimin e rezervës ligjore. Ky testament është pjesërisht i
pavlefshëm për këto pjesë pasi, ka cenuar rezervën ligjore të fëmijëve të mitur, të cilët
trashëgojnë me zëvendësim pasi prindi sipas nenit 361/2 i Kodit Civil është përjashtuar nga
trashëgimia me anë të disponimit me testament nga ana e testatorit. Përjashtimi nga
trashëgimia në këtë rast është bërë në mënyrë të heshtur sepse testatorja duke ia lënë
pasurinë e saj njërit fëmijë, ka përjashtuar në mënyrë të heshtur fëmijët e tjerë.”
21. Në të njëjtën mënyrë në rastin në shqyrtim, testatori Shyqyri Dushku duke ja lënë
pasurinë vetëm bashkëshortes së tij, ka përjashtuar në mënyrë të heshtur djalin Ilir, ashtu edhe
vajzat e tij të mitura (paditëset), të cilat trashëgojnë me zëvendësim. Në këto rrethana, është
cenuar rezerva ligjore për këto të fundit, pasi është cenuar pjesa e trashëgimisë që do t’i
takonte paditëseve si trashëgimtare të mitura që trashëgojnë me zëvendësim.
22. Sipas nenit 361 të Kodit Civil: “Në radhë të parë thirren në trashëgim fëmijët dhe
bashkëshorti i aftë ose i paaftë për punë, duke trashëguar secili në pjesë të barabarta. Kur
një nga fëmijët ka vdekur para trashëgimlënësit, është bërë i padenjë për të trashëguar, ka
hequr dorë nga trashëgimi, ose është i përjashtuar nga trashëgimi, në vend të tij hyjnë me
zëvendësim fëmijët e tij dhe kur për shkaqet e sipërme nuk mund të jenë trashëgimtarë, vijnë
në trashëgim të paslindurit e tyre pa kufizim. ...”
23. Pra, në rastet kur prindi është i përjashtuar nga trashëgimi, në vend të tij hyjnë me
zëvendësim fëmijët e tij dhe jemi në kushte e cenimit të rezervës ligjore, nëse nuk respektohet
neni 379 i Kodit Civil (“Trashëgimlënësi nuk mund të përjashtojë nga trashëgimia ligjore ...
trashëgimtarë të tjerë të mitur që trashëgojnë me zëvendësim (neni 361, paragrafi i dytë)...
dhe as të cenojë me testament në çdo mënyrë qoftë, pjesën që u takon këtyre
trashëgimtarëve në bazë të trashëgimisë ligjore...”). Synimi i rezervës ligjore në dobi të
fëmijëve është mbrojtja e të miturve, qoftë kur ata janë fëmijët e mitur të trashëgimlënësit
qoftë kur ata janë fëmijë të mitur të fëmijëve të tij.
24. Kolegji Civil çmon se bazuar në nenet 407 e 412 të Kodit Civil, testamenti është i
pavlefshëm kur është cenuar rezerva ligjore dhe trashëgimtari, i përjashtuar nga trashëgimi
ose të cilit i është cenuar pjesa ligjore, ka të drejtë të kërkojë nga trashëgimtarët e tjerë, sipas
rastit, dorëzimin ose plotësimin e pjesës që i takon atij në bazë të trashëgimisë ligjore.
25. Për sa më sipër, Kolegji Civil vlerëson të pabazuar vendimin e Gjykatës së Apelit
Durrës që ka rrëzuar padinë, ndërkohë që gjykata e shkallës së parë ka arsyetuar me të drejtë
për pjesën e konstatimit të cenimit të rezervës ligjore dhe pavlefshmërisë së pjesshme të
testamentit të trashëgimlënësit Shyqyri Dushku.
26. Nga ana tjetër, Kolegji Civil çmon se lidhur pasojat e pavlefshmërisë së
testamentit dhe të veprimeve juridike të mëtejshme të kryera me pasuritë objekt gjykimi,
është e nevojshme që të kryhet një hetim më i plotë, të analizohen dhe zgjidhen drejtë të
gjitha pasojat e ardhura. Në këto kushte, ky Kolegj çmon se duhet të prishet vendimi
nr.342/10-2014-1410 i Gjykatës së Apelit Durrës dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në po
atë gjykatë, me tjetër trup gjykues, si një gjykatë që i ka mundësitë ligjore të bëjë, si zbatimin
e drejtë të ligjit, edhe vlerësim të fakteve dhe provave.
27. Gjykata, në funksion të zgjidhjes së drejtë të çështjes dhe për sqarim të plotë të
situatës juridike dhe faktike të secilës pale ndërgjyqëse, gjatë rigjykimit të çështjes duhet të
vlerësojë pjesën që i takon palës paditëse. Po ashtu, të ketë në vëmendje se nuk mund të ketë
detyrim për njohje pronësie për pasuri në proces legalizimi dhe të paregjistruara sipas ligjit
(ndërtime pa leje dhe të pa përfshira në qarkullimin civil).
17
Gjykata e apelit duhet të hetojë dhe vlerësojë gjithë kërkimet në lidhje me pjesët
takuese të trashëgimtarëve për secilën pasuri, e në varësi edhe të statusit faktik të
pronave/ndërtimeve (duke vlerësuar edhe ligjin nr.9482, datë 16.02.2006 “Për legalizimin,
urbanizimin dhe integrimin e ndërtimeve pa leje”, apo ndryshime të statusit që mund të kenë
pësuar ndërtimet pa leje), t’i japë përgjigje dhe vendosë mbi gjithçka që kërkohet (sipas nenit
6 të Kodit të Procedurës Civile).
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485/c të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.342/10-2014-1410, datë 07.04.2014, të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 07.07.2016
18
Nr. 00-2016-2165 i Vendimit (230)
VENDIM
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përberë nga:

Në datën 07.07.2016, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile me nr.11118-

00203-00-2013 akti, që ju përket palëve:
PADITËS: GJIN KREPI, përfaqësuar nga

avokat Nazmi Troci
KRESHNIK KREPI, përfaqësuar nga
avokat Nazmi Troci
ARLINDA KREPI, përfaqësuar nga
avokat Nazmi Troci
ORETA KREPI, përfaqësuar nga avokat
Nazmi Troci
TË PADITUR: BYROJA SHQIPTARE E SIGURIMIT,
përfaqësuar më autorizim nga juristja Greta
Ambeli
SHOQËRIA E SIGURIMEVE “ATLANTIK”
SH.A. TIRANË, në mungesë
OBJEKTI:
Shpërblimin e plotë të dëmit pasuror dhe jo pasuror, shpenzimet e varrimit,
shpenzimet e tjera të nevojshme e të arsyeshme për dëmin e shkaktuar
nga aksidenti automobilistik i datës 02.01.2008
nga i cili gjeti vdekjen shtetësja Meridiana Krepi.
Baza Ligjore: Nenet 31, 48, 153 të K.Pr.Civile,
Nenet 608, 625/a, 640, 643 të K.Civil,
Nenet 2, 10, 13, 17/b të Dekretit nr.295, datë 15.09.1992
“Për sigurimin e detyrueshëm të mbajtësve të mjeteve motorike
për përgjegjësinë ndaj palëve të treta, i miratuar
me ndryshim me ligjin 7641, datë 01.12.1992”.
Vendimi nr.12, datë 14.09.2007 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin civil nr.9831, date 05.12.2011,

ka vendosur si vijon:
Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë.
Detyrimin e palës së paditur Byroja Shqiptare e Sigurimit që të dëmshpërblejë
paditësin Gjin Krepi për aksidentin e ndodhur me datë 02.01.2008 ku ka gjetur
vdekjen shtetësja Meridiana Krepi në shumën 421.115 (katërqind e njëzet e
një mijë e njëqind e pesëmbëdhjetë) lekë; shumë kjo që do ti shtohet vlera e
19
kamat vonesave prej 28.434 (njëzet e tetë mijë e katërqind e tridhjetë e katër)
lekë deri në datën e kryerjes së aktit të ekspertimit datë 14.12.2009 dhe pas
kësaj date do ti shtohet interesi ditor prej 76.5 lekë në ditë.
paditësin Kreshnik Krepi për aksidentin e ndodhur me datë 02.01.2008 ku ka
gjetur vdekjen shtetësja Meridiana Krepi në shumën 421.115 (katërqind e
njëzetë e një mijë e njëqind e pesëmbëdhjetë) lekë; shumë kjo që do ti shtohet
vlera e kamat vonesave prej 28.434 (njëzet e tetë mijë e katërqind e tridhjetë e
katër) lekë deri në datën e kryerjes së aktit të ekspertimit datë 14.12.2009 dhe
pas kësaj date do ti shtohet interesi ditor prej 76.5 lekë në ditë.
paditësen Arlinda Krepi për aksidentin e ndodhur me datë 02.01.2008 ku ka
paditësen Oreta Krepi për aksidentin e ndodhur me datë 02.01.2008 ku ka
Rrëzimin e kërkesë padisë për pjesët e tjera.
Pushimin e gjykimit për të paditurin shoqëria e Sigurimit “Atlantik” Sh.A. me
heqje dorë.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1831, datë 10.07.2012, ka vendosur:

Lënien ne fuqi te vendimit civil nr.9831 date 05.12.2011, te Gjykatës se
Rrethit Gjyqësor Tirane për pjesën qe ka pushuar gjykimin për Shoqërinë e
Sigurimeve “ Atlantik”.
Ndryshimin e vendimit te mësipërm për pjesën tjetër te tij ne këtë mënyrë:
Pranimin pjesërisht të padisë.
Detyrimin e Byrosë Shqiptare te Sigurimeve qe te dëmshpërblejë paditësat
Gjin Krepi, Kreshnik Krepi, Arilinda Krepi e Oreta Krepi në shumën
3.134.587 (tremilion e njëqind e tridhjetë e katër mije e pesëqind e tetëdhjetë e
shtate) leke si dhe interesat bankare mbi këtë shume nga data e aksidentit deri
në ekzekutimin e vendimit.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs pala e paditur Byroja

Shqiptare e Sigurimit, e cila kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së Apelit dhe lënien
ne fuqi te vendimit të gjykatës së shkallës së parë duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
 Gjykata e apelit duhej të linte në fuqi përllogaritjen e ekspertit të gjykatës së shkallës
së parë, si një mënyrë llogaritje taksative e saktë.
 Gjatë periudhës së gjykimit të çështjes, edhe sot, udhëzimi nr.24 aplikohet de jure dhe
de facto, pasi është i autorizuar nga ligji për përcaktimin e formulës së përllogaritjes.
 Udhëzimi nr.24, datë 15.11.2007 është i detyrueshëm për tu zbatuar nga shoqëritë e
sigurimit, institucione publike ose private por edhe vlerësuesit e dëmeve në sigurime.
20
Ekspertet, në përllogaritjen e demit, duhet të bazohen në këtë udhëzim në të cilin
përcaktohen saktë formula të përllogaritjes së dëmeve.
 Është i drejtë arsyetimi i gjykatës së shkallës së parë për sa i përket përfshirjes në
përllogaritje sipas vendimit unifikues nr.12, datë 14.09.2007 të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
 Vërtetimi se punonjësja Meridiana Krepi ka marrë 32.000 lekë në muaj, nuk përbën
prove që duhet të merret parasysh nga gjykata, pasi referuar udhëzimit të mësipërm,
vërtetimi i të ardhurave neto personale për tre vitet e fundit, i detajuar për çdo muaj,
duhet të lëshohet nga punëdhënësi dhe të konfirmohet nga Sig.Shoqërore ose tatim
taksa.
 Për sa kohë që e ardhura prej 14.000 lekë është e konfirmuar nga Instituti i
Sig.Shoqërore, ajo përbën provë të vetme ligjore.
Kundër vendimit të mësipërm kanë ushtruar rekurs edhe paditësat Gjin Krepi,
Kreshnik, Arlinda dhe Oreta Krepi, të cilët kërkojnë ndryshimin e vendimeve, pranimin
plotësisht të kërkesë padisë, detyrimin e palës së paditur që të bëjë pagesën e dëmit në masën
9.296.013 lekë, detyrimin e palës së paditur që të paguajë shpenzimet gjyqësore në masën
352.297 lekë si dhe detyrimin që të paguajë interesin ditor në vlerën 1.265 lekë. Shkaqet që
parashtrohen në rekurs janë si me poshtë:
 Të dy gjykatat nuk kane respektuar ligjin.
 Të dy gjykatat në dhënien e vendimeve kanë gabuar duke zbatuar dhe u bazuar vetëm
në një akt nënligjor, udhëzimin nr.24, datë 15.11.2007 të Ministrisë së Financave.
 Të dy këto gjykata kanë vepruar në shkelje të nenit 16/II të K.Pr.Civile. Nuk kanë
zbatuar dispozitat e K.Civil mbi shpërblimin e dëmit. Kodi Civil prevalon mbi aktet
nënligjore.
 Të dy vendimet e gjykatave nuk janë mbështetur në Vendimin Unifikues nr.12/2007 të
K.B.Gjykatës së Lartë.
 Të dy gjykatat kanë injoruar kërkesën e nenit 10 të Dekretit nr.295, datë 15.09.1992 e
cila përcakton se përgjegjësia e palës së paditur nuk mund të jetë me e vogël se vlefta
20.000.000 leke për person.
 Të dy gjykatat kanë injoruar nenin 643 të K.Civil, pasi nuk janë marrë parasysh të
gjitha faturat e shpenzimeve të varrimit dhe ato mortore.
 Gjykata e shkallës së parë ka dhënë një vlerë totale në masën prej 1.684.460 lekë,
vlerë e cila nuk është e përcaktuar dhe llogaritur as nga eksperti në aktin e
ekspertimit.
 Vetë Udhëzimi nr.24, datë 15.11.2007 i Ministrit të Financave është i kundraligjshëm
sepse nuk i është përmbajtur çështjeve për të cilat është autorizuar nga Dekreti
295/1992.
 Udhëzimi i mësipërm është një akt nënligjor i cili rregullon administrimin e kërkesave
të të dëmtuarve nga ana e kompanive të sigurimit dhe nuk rregullon të drejtat e të
dëmtuarve.
 Ky udhëzim dhe në pikëpamjen hierarkike nuk ka fuqi juridike me të madhe se sa
K.Civil, se ligji për sigurimin e detyrueshëm apo vendimit unifikues i Gjykatës së
Lartë, aq më shumë kur është në kundërshtim me to.
 Ky udhëzim nuk është burim i së drejtës, prandaj ai nuk duhej zbatuar nga gjykatat që
kanë dhënë vendimet që po rekursojmë.
21
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza, dëgjoi përfaqësuesin e palës paditëse,
avokatin Nazmi Troci, që kërkoi pranimin e kërkesë padisë; dëgjoi përfaqësuesen e palës së
paditur juristen Greta Ambeli, që kërkoi prishjen e vendimit nr.1831, datë 10.07.2012, të
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.9831, datë 05.12.2011, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë; si dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi:
VËREN
I. Rrethanat e çështjes:
1. Nga shqyrtimi gjyqësor ka rezultuar se me datë 02.01.2008 rreth orës 10 45 në rrugën
Lezhë-Shkodër, në vendin e quajtur Mabë, ka ndodhur një aksident i rëndë
automobilistik. Mjetit tip Benz me targë Sh 1527 E, me drejtues paditësin Gjin Krepi së
bashku me bashkëshorten e tij të ndjerën Meridiana Krepi po udhëtonte me drejtim nga
Shkodra në Tiranë.
2. Në afërsi të fshatit Mabë Lezhë, drejtuesi i mjetit paditësi Gjin Krepi ka humbur
kontrollin e drejtimit të mjetit të tij për shkak të ndërprerjes papritmas të rrugës nga një
motoçikletë. Ai ka dalë jashtë rruge e për pasojë është dëmtuar pasagjerja e këtij mjeti
Meridiana Krepi, e cila pas dërgimit në Spitalin Rajonal Shkodër ka humbur jetën.
3. Në bazë të aktit të ekspertimit autoteknik datë 29.01.2008 ka rezultuar se shkaku
determinat në ndodhjen e këtij aksidenti janë shkelja e rregullave të qarkullimit rrugor të
kryera nga drejtuesi i mjetit tip ciklomotor, shtetasi Ndue Meli, fakt ky i konfirmuar edhe
nga riekspertimi autotentik datë 30.09.2009 i kryer nga një grup ekspertësh.
4. Shtetasi Ndue Meli është gjetur fajtor për këtë aksident dhe është dënuar me vendimin e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë nr.166, datë 27.07.2010, lënë në fuqi me vendimin e
Gjykatës së Apelit Shkodër nr.356, datë 23.12.2010.
5. Mjeti motorik “Loncin”, shkaktar i aksidentit ka qenë mbi 50 CC dhe ka qenë i pasiguruar
për përgjegjësinë ndaj personave të tretë. Kështu që në bazë të nenit 17, të Dekretit
nr.295, datë 15.09.1992, miratuar me ndryshime me ligjin 7641, datë 01.12.1992, është i
padituri Byroja Shqiptare e Sigurimit.
6. Për këtë dëm të shkaktuar paditësi i është drejtuar Shoqërisë së Sigurimeve Atlantik Sh.a.,
me kërkesat datë 06.05.2008 dhe 08.09.2008, por nuk ka marrë asnjë përgjigje. Kështu ai
i është drejtuar gjykatës me padinë në gjykim me të cilën ka kërkuar shpërblimin e plotë
të dëmit pasuror dhe jo pasuror, shpenzimet e varrimit, shpenzimet e tjera të nevojshme e
të arsyeshme për dëmin e shkaktuar nga aksidenti automobilistik i datës 02.01.2008 nga i
cili ka gjetur vdekjen shtetasja Meridiana Krepi, në vlerën 9.296.013.0 lekë.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin civil nr.9831 datë 05.12.2011, ka
vendosur si vijon:
 Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë.
 Detyrimin e palës së paditur Byroja Shqiptare e Sigurimit që të dëmshpërblejë paditësin
Gjin Krepi për aksidentin e ndodhur me datë 02.01.2008 ku ka gjetur vdekjen shtetësja
Meridiana Krepi në shumën 421.115 (katërqind e njëzetë e një mijë e njëqind e
pesëmbëdhjetë) lekë; shumë kjo që do ti shtohet vlera e kamat vonesave prej 28.434
(njëzet e tetë mijë e katërqind e tridhjetë e katër) lekë deri në datën e kryerjes së aktit të
ekspertimit datë 14.12.2009 dhe pas kësaj date do ti shtohet interesi ditor prej 76.5 lekë
në ditë.
 Detyrimin e palës së paditur Byroja Shqiptare e Sigurimit që të dëmshpërblejë paditësin
Kreshnik Krepi për aksidentin e ndodhur me datë 02.01.2008 ku ka gjetur vdekjen
shtetësja Meridiana Krepi në shumën 421.115 (katërqind e njëzetëe një mijë e njëqind e
pesëmbëdhjetë) lekë; shumë kjo që do ti shtohet vlera e kamat vonesave prej 28.434
22
(njëzet e tetë mijë e katërqind e tridhjetë e katër) lekë deri në datën e kryerjes së aktit të
ekspertimit datë 14.12.2009 dhe pas kësaj date do ti shtohet interesi ditor prej 76.5 lekë
në ditë.
 Detyrimin e palës së paditur Byroja Shqiptare e Sigurimit që të dëmshpërblejë
paditësen Arlinda Krepi për aksidentin e ndodhur me datë 02.01.2008 ku ka gjetur
vdekjen shtetësja Meridiana Krepi në shumën 421.115 (katërqind e njëzetë e një mijë e
njëqind e pesëmbëdhjetë) lekë; shumë kjo që do ti shtohet vlera e kamat vonesave prej
28.434 (njëzet e tetë mijë e katërqind e tridhjetë e katër) lekë deri në datën e kryerjes së
aktit të ekspertimit datë 14.12.2009 dhe pas kësaj date do ti shtohet interesi ditor prej
76.5 lekë në ditë.
 Detyrimin e palës së paditur Byroja Shqiptare e Sigurimit që të dëmshpërblejë
paditësen Oreta Krepi për aksidentin e ndodhur me datë 02.01.2008 ku ka gjetur
vdekjen shtetësja Meridiana Krepi në shumën 421.115 (katërqind e njëzetë e një mijë e
njëqind e pesëmbëdhjetë) lekë; shumë kjo që do ti shtohet vlera e kamat vonesave prej
28.434 (njëzet e tetë mijë e katërqind e tridhjetë e katër) lekë deri në datën e kryerjes së
aktit të ekspertimit datë 14.12.2009 dhe pas kësaj date do ti shtohet interesi ditor prej
76.5 lekë në ditë.
 Rrëzimin e kërkesë padisë për pjesët e tjera.
 Pushimin e gjykimit për të paditurin shoqëria e Sigurimit “Atlantik” Sh.A. me heqje
dorë.
7.1. Duke arsyetuar: “...Gjykata konstaton se në rastin objekt shqyrtimi gjyqësor,
plotësohen kushtet e përcaktuar në nenet 608 e vijues të K.Civil dhe Dekretit nr.295,
datë 15.09.1992, miratuar me ndryshime me ligjin 7641, datë 01.12.1992. Gjykata
çmon se shpërblimi i dëmit në rastin objekt shqyrtimi gjyqësor duhet të bëhet në
bazë të dispozitave të Udhëzimit të Ministrit të Finacave nr.24, datë
15.11.2007. ...Dalja e këtij akti ligjor plotësonte boshllëkun e krijuar në
legjislacion, çka çoi në daljen e udhëzimit unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë nr.12, datë 13.09.2007. ...Me daljen e tij siç përcaktohet në vetë
udhëzimin unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.12, datë
13.09.2007 ai pushon së vepruari. Kështu që gjykata çmon se me daljen e këtij
udhëzimi vakumi ligjor i krijuar, plotësohet dhe përllogaritja e dëmit pasuror dhe jo
pasuror për aksidentet e ndodhura mbas hyrjes së këtij udhëzimi do të përllogariten
në bazë të kritereve të përcaktuar në të. Kështu që në rastin objekt shqyrtimi
gjyqësor dëmi që u është shkaktuar paditësve do të llogaritet në atë të dispozitave të
udhëzimit të Ministrit të Financave nr.24, datë 15.11.2007, sepse aksidenti ka
ndodhur pas hyrjes në fuqi të këtij udhëzimi. Kështu që gjykata çmon se në këtë rast
duhet të merret në konsideratë varianti i dytë i aktit të ekspertimit i cili përcakton
se. Gjykata çmon se paditësit duhet të përfitojnë edhe kamat vonesat e
përllogaritura për shumat e dëmit pasuror dhe jo pasuror të pa marra. Në arritjen e
këtij përfundimi gjykata ka parasysh faktin që paditësit i janë drejtuar shoqërisë së
sigurimit Atlantik Sh.A. për shpërblimin e dëmit. Dëmi pasuror dhe jo pasuror që i
është shkaktuar paditësve është në vlerën 421.115 lekë për secilin paditës, në total
për të katër paditësit në vlerën 1.684.460 lekë. Kësaj shume do tu shtohet edhe
kamat vonesa e përllogaritur në shumën 28.434 lekë për secilin paditës deri në
ditën e kryerje së aktit të ekspertimit datë 14.12.2009 pas kësaj dite shumës së
dëmshpërblimit do ti shtohet edhe interesi ditor prej 76.5 lekë në ditë.”
8. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1831, datë 10.07.2012, ka vendosur:
 Lënien ne fuqi të vendimit civil nr.9831 datë 05.12.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë për pjesën që ka pushuar gjykimin për Shoqërinë e Sigurimeve “Atlantik”.
 Ndryshimin e vendimit te mësipërm për pjesën tjetër te tij ne këtë mënyrë:
23
 Pranimin pjesërisht të padisë.
 Detyrimin e Byrosë Shqiptare te Sigurimeve qe te dëmshpërblejë paditësat Gjin Krepi,
Kreshnik Krepi, Arilinda Krepi e Oreta Krepi në shumën 3.134.587 (tremilion e njëqind
e tridhjetë e katër mijë e pesëqind e tetëdhjetë e shtatë) lekë si dhe interesat bankare
mbi këtë shumë nga data e aksidentit deri në ekzekutimin e vendimit.
8.1.Me arsyetimin: “...Gjatë gjykimit në këtë shkallë gjykimi u deklarua nga
përfaqësuesja e palëve të paditura se eksperti A.Bakiu, i cili kishte bërë vlerësimin e
dëmit pasuror dhe jo pasuror i është hequr liçenca, fakt që rezulton i vërtetë. Në këto
kushte, ky këshill gjyqësor, në bazë të nenit 465/2 të K.Pr.Civile vendosi përsëritjen
pjesërisht të hetimit gjyqësor, duke thirrur si ekspert z.Gramoz Ylli, të cilit në bazë të
nenit 224 e vijues të K.Pr.Civile ju dhanë detyrat përkatëse. Sipas akt ekspertimit te
përpiluar prej tij:Vlerësimi i demit pasuror e jopasuror është bërë në bazë të Kodit
Civil dhe Vendimit Unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.12,
datë 14.09.2007, Udhëzimit të Ministrisë së Financave nr.24, datë 15.11.2007.
Konkretisht:
- Në rastin e parë sipas Vendimit Unifikues të Gjykatës së Lartë e dispozitave ligjore të
K.Civil janë dhënë 2 variante të vlerësimit të demit:
A) Demi total ( minimal) 9.805.776 lekë.
Demi total ( maksimal) 17.709.136 lekë.
B) Demi total ( minimal) 11.329.647 lekë.
Demi total ( maksimal) 19.233.007 lekë.
- Në rastin e II-të sipas Udhëzimit të Ministrisë se Financave demi është përllogaritur
në masën 3.134.587 lekë (për secilin trashëgimtar nga 783.646 lekë).
- Për sa më lart, ky këshill gjyqësor i Gjykatës se Apelit, vlerëson si të ligjshëm rastin e
fundit që paditësat të dëmshpërblehen nga Byroja Shqiptare e Sigurimit në masën
3.134.587, (tre milion e njëqind e tridhjetë e katërmijë e pesëqind e tetëdhjetë e shtatë)
lekë, duke marrë secili paditës shumën 783.646 lekë), pranon këtë variant, pasi
vlerëson të drejtë dhe arsyetimin e bërë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tirane, e cila i
është përmbajtur Udhëzimit të Ministrisë së Financave nr.24.
- Është kjo gjykatë që ka pranuar variantin që ka përllogaritur dëmin në bazë të
kritereve tabelave të Udhëzimit të Ministrisë së Financave dhe që ky këshill gjyqësor e
çmon qëndrim ligjorë. Duke qenë se vlera e masës së dëmit me riekspertimin e realizuar
nga ky këshill gjyqësor, ka ndryshim në lidhje me vendimin e dhënë nga gjykata e faktit,
ai vlerësohet i drejtë në pjesën që bën fjalë për pushimin e gjykimit për Shoqërinë e
Sigurimeve “Atlantik” dhe duhet të ndryshojë për pjesën tjetër në këtë mënyrë:
Detyrimin e Byrosë Shqiptare së Sigurimeve që të dëmshpërblejë paditësat Gjin Krepi,
Kreshnik Krepi, Arlinda Krepi e Oreta Krepi në shumën 3.134.587 lekë (nga 783.646
lekë për secilin trashëgimtar) si dhe interesat bankare mbi këtë shumë nga data e
ndodhjes së aksidentit 02.01.2008, deri në ekzekutimin e vendimit.”
9. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, kanë ushtruar rekurs si pala e paditur
Byroja Shqiptare e Sigurimit, dhe paditësit Gjin Krepi, Kreshnik, Arlinda dhe Oreta
Krepi, me shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
II. Ligji i zbatueshëm.
10. Dispozitat e K.Pr.Civile që parashikojnë:

10.1. Neni 6: “Gjykata që gjykon mosmarrëveshjen duhet të shprehet mbi
gjithçka që kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet”.
10.2. Neni 14: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt
ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të
plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin”.
24
10.3. Neni 16: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të
detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të
saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të
propozojnë palët.”.
11. Dispozitat e K.Civil që parashikojnë:
11.1. Neni 608: “Personi që, në mënyrë të paligjshme dhe me faj, i shkakton
tjetrit një dëm në personin ose në pasurinë e tij, detyrohet të
shpërblejë dëmin e shkaktuar. Personi që ka shkaktuar
dëmin nuk përgjigjet kur provon se nuk ka faj. Dëmi quhet i
paligjshëm kur është rrjedhim i shkeljes ose i cenimit të
interesave dhe i të drejtave të tjetrit, që mbrohen nga rendi
juridik ose nga zakonet e mira.”
11.2. Neni 609:“Dëmi duhet të jetë rrjedhim i drejtpërdrejtë dhe i
menjëhershëm i veprimit ose mosveprimit të personit.
Mospengimi i një ngjarjeje nga personi që ka detyrimin
ligjor për ta mënjanuar, e ngarkon atë me përgjegjësi për
dëmin e shkaktuar.”
11.3. Neni 625:“Personi që pëson një dëm jopasuror ka të drejtë të
shpërblehet
kur: a) ka pësuar një dëmtim të shëndetit, të integritetit fizik
ose psikik të tij;...”
11.4. Neni 640: “Dëmi pasuror që shpërblehet përbëhet nga humbja e
pësuar dhe fitimi i munguar. Shpërblehen gjithashtu
shpenzimet e kryera në mënyrë të arsyeshme për të
shmangur ose pakësuar dëmin, ato që kanë qenë të
nevojshme për të përcaktuar përgjegjësinë dhe masën e
dëmit, si dhe shpenzimet e arsyeshme të kryera për të
siguruar shpërblimin në rrugë jashtëgjyqësore”.
11.5. Neni 641: “Personi që i ka shkaktuar tjetrit një dëm në shëndetin e tij,
detyrohet ta shpërblejë dëmin, duke patur parasysh
humbjen ose pakësimin e aftësisë për punë të të dëmtuarit,
shpenzimet që janë bërë për mjekimin e tij, si dhe
shpenzime të tjera që kanë lidhje me dëmin e shkaktuar.”
12. Dispozitat e Dekretit nr.295, datë 15.09.1992, “Për sigurimin e detyrueshëm të mbajtësve
të mjeteve motorike për përgjegjësinë ndaj personave të tretë”:
12.1. Neni 17: “Personi, të cilit i është shkaktuar një dëm nga përdorimi i
mjetit motorik, ka të drejtë të kërkojë shpërblimin e dëmit
nga fondi i kompensimit, deri në vleftat minimale të shumës
së siguruar, në qoftë se: a) mjeti motorik, me të cilin u
shkaktua dëmi, nuk mund të identifikohet; b) mbajtësi i
mjetit motorik, me të cilin u shkaktua dëmi, nuk është i
siguruar sipas dispozitave të këtij dekreti; c) mjeti motorik,
i identifikuar ose jo, ishte i vjedhur ose i grabitur nga
personi përgjegjës për shkaktimin e dëmit; ç) shpërblimi i
dëmit nuk mund të paguhet nga siguruesi për shkak të
falimentimit të tij.”
25
12.2. Neni 18: “Nga fondi i kompensimit paguhen: a) Në rastin e
përmendur në nenin 17, shkronja "a" - vdekja, dëmtimi i
shëndetit dhe dëmet pasurore, që e kalojnë vleftën 25.000
lekë, duke përjashtuar dëmin e shkaktuar mjetit motorik; b)
në rastet e përmendura në nenin 17, shkronja "b", "c" dhe
"ç" - vdekja, dëmtimi i shëndetit dhe dëme pasurore, duke
përfshirë edhe dëmin e shkaktuar mjetit motorik..”
12.3 Vendimi nr.12, datë 14.09.2007 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës
së Lartë.
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson:
13. Pala që ka regjistruar ankimin, konkretisht paditësat Gjin Krepi, Kreshnik, Arlinda
dhe Oreta Krepi, legjitimohen ratione personae t’i drejtohet Gjykatës së Lartë lidhur sa
më sipër.
14. Ankimi është paraqitur brenda afatit ligjor, ndaj edhe legjitimohet ratione temporis.
Gjithashtu rezulton se ankimi i është njoftuar palës tjetër ndërgjyqëse.
15. Në lidhje me thelbin (legjitimimi ratione materia), Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
vlerëson se rekursi i paraqitur nga paditësat Gjin Krepi, Kreshnik, Arlinda dhe Oreta
Krepi, përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të
Procedurës Civile që të motivojnë cënimin e vendimit nr.1831, datë 10.07.2012 të
Gjykatës së Apelit Tiranë.
16. Në lidhje me rekursin e paraqitur nga pala e paditur Byroja Shqiptare e Sigurimit, Kolegji
Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se nuk përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara
në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë cenimin e vendimit nr.1831,
datë 10.07.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, çmon se vendimi nr.1831, datë 10.07.2012, të Gjykatës
së Apelit Tiranë, është dhënë në interpretim dhe zbatim të gabuar të ligjit material, e për
këtë shkak ai duhet të ndryshohet.
18. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë lidhur me padinë e ngritur nga paditësit Gjin Krepi,
Kreshnik, Arlinda dhe Oreta Krepi ka vendosur pranimin e saj pjesërisht. Në vendimin e
saj gjykata e shkallës së parë ka konkluduar se shpërblimi i dëmit në rastin objekt
shqyrtimi gjyqësor duhet të bëhet në bazë të dispozitave të Udhëzimit të Ministrit të
Finacave nr.24, datë 15.11.2007 dhe ka përcaktuar mbi këtë vlerësim shumat përkatëse të
dëmshpërblimit për secilën palë paditëse.
19. Gjykata e Apelit Tiranë, konform nenit 465/2 te K.Pr.Civile ka vendosur të përsërisë
pjesërisht te hetimit gjyqësor duke thirrur një ekspert tjetër të fushës përkatëse në bazë të
nenit 224 e vijues të K.Pr.Civile, duke i caktuar dhe detyrat përkatëse.
20. Në vijim, gjykata e apelit pasi ka shqyrtuar aktin e ekspertimit ka konkluduar në
ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë lidhur me vlerat e dëmshpërblimit.
Ajo ka mbajtur të njëjtin qëndrim si gjykata e shkallës së parë, duke vlerësuar variantin që
ka përllogaritur dëmin në bazë të kritereve tabelave të Udhëzimit nr.24, datë 15.11.2007,
të Ministrisë së Financave.
21. Në vlerësimin e gjykatës së apelit, pretendimi i palës paditëse për zbatimin e Vendimit
Unifikues nr.12, datë 14.09.2007 është i pabazuar, pasi sipas saj, në arritjen e këtij
përfundimi gjykata ka patur parasysh se ky është një akt ligjor në fuqi, i cili nuk mund të
anashkalohet në bazë të pretendimeve të paditësit për paligjshmëri të tij. Pasi me daljen e
tij siç përcaktohet në vetë vendimin unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë nr.12, datë 13.09.2007 ai pushon së vepruari.
26
22. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i gjykatës së apelit, i bazuar në
argumentimin e mësipërm, është marrë në interpretim dhe zbatim të gabuar të ligjit
material, e konkretisht nenit 608 e vijues të Kodit Civil, mbi shpërblimin e dëmit
jashtëkontraktor.
23. Fillimisht, Kolegji Civil vlerëson se, sikurse ka rezultuar e provuar nga dy gjykatat e
faktit, aksidenti i trashëgimlënëses Meridiana Krepi të paditësave, që përbën edhe rastin e
sigurimit në çështjen objekt gjykimi, ka ndodhur në datën 02.01.2008, kohë kjo e cila
daton pas dhënies së interpretimit njehsues të Vendimit Unifikues nr.12, datë 14.09.2007,
dhe gjithashtu pas hyrjes në fuqi të Udhëzimit nr.24 datë 15.11.2007 të Ministrit të
Financave, por përpara hyrjes në fuqi të Ligjit nr.10076, datë 12.02.2009, “Për sigurimin
e detyrueshëm në sektorin e transportit”, i cili rregulloi tërësisht fushën e sigurimit të
detyrueshëm në këtë sektor. Ky ligj shfuqizoi ligjin nr.7641, datë 01.12.1992 dhe aktet
nënligjore të dala në zbatim të këtij të fundit. Në këto kushte, ngjarja e sigurimit prej së
cilës pala paditëse pretendon shpërblimin e dëmit jashtëkontraktor në çështjen objekt
gjykimi, përbën një rast të veçantë, ku efektet rregullatore të ligjit të sipërcituar nuk mund
të aplikoheshin.
24. Në vijim të analizës së mësipërme, thelbi i pretendimeve të palës rekursuese paditësave
Gjin Krepi, Kreshnik, Arlinda dhe Oreta Krepi, qëndron në përzgjedhjen ndërmjet
aplikimit të Vendimit Unifikues nr.12, datë 14.09.2007, apo udhëzimit të Ministrit të
Financave nr.24, datë 15.11.2007.
25. Për sa më sipër, Kolegji Civil çmon të ndalet në analizën e efekteve të një vendimi
unifikues, për interpretimin dhe zbatimin e njësuar të normave ligjore në fuqi.
25.1 Kolegji Civil vlerëson se interpretimi i ligjeve është në kompetencë të gjykatave të
juridiksionit të zakonshëm dhe sidomos të Gjykatës së Lartë. Në këtë kuptim
Kushtetuta i ka dhënë Gjykatës së Lartë autoritetin të njësojë ose ndryshojë
praktikën gjyqësore, pra të mbajë qëndrime në çështje të veçanta me qëllim
unifikimin e vendimmarrjes së gjykatave të zakonshme. Ky funksion ushtrohet
nga Gjykata e Lartë, duke tërhequr për shqyrtim në Kolegjet e Bashkuara çështje
të caktuara. Sa më sipër, vjen si pasojë e pozicionit të saj si organi më i lartë i
sistemit gjyqësor dhe lidhet me funksionin e përgjithshëm të saj për të siguruar
uniformitetin e interpretimit të normave ligjore nga ana e gjyqtarëve të
zakonshëm, përmes përcaktimit të linjave të interpretimit të cilave gjyqtarët duhet
t’u përmbahen. Përfundimet unifikuese në të cilat arrin Gjykata e Lartë, nuk
vlejnë vetëm për rastin konkret të zgjidhur prej saj, por për të gjitha rastet e
ngjashme për gjykatat e tjera, ose vetë kolegjet e thjeshta të asaj gjykate. Barazia
në të drejta, mes të tjerash, përcakton edhe detyrimin për vendimmarrje të njëjtë
dhe të qëndrueshme në çështje të ngjashme nga gjykatat e zakonshme. (Vendim i
Gjykatës Kushtetuese të Republikës së Shqipërisë nr.06 datë 17.02.2012).
25.2 Për sa më sipër, Kolegji Civil ri-thekson se nuk përbën kompetencë të gjykatave
të faktit, pozicionimi i Vendimeve Unifikuese të Gjykatës së Lartë në rendin
juridik shqiptar dhe as vënia në dyshim e detyrimit ligjor që kanë po këto gjykata,
që të marrin parasysh dhe zbatojnë në çështje analoge zgjidhjet e dhëna në
vendimet unifikuese. Thënë kjo, në lidhje me rastet e shpërblimit të dëmit
jashtëkontraktor, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin nr.12,
datë 14.09.2007, kanë unifikuar praktikën gjyqësore në lidhje me zbatimin e
neneve 608, 609, 625, 643/a e vijues të Kodit Civil. Në këtë vendim Kolegjet e
Bashkuara janë shprehur, në thelb, për subjektet që kanë të drejtën subjektive
(legjitimimin aktiv) për të kërkuar dëmshpërblimin e dëmit pasuror e jopasuror të
pësuar, figurën e dëmit biologjik apo dëmit mbi shëndetin (si figurë e posaçme e
dëmit jopasuror), figurën e dëmit moral dhe atij ekzistencial, metodologjinë e
përllogaritjes së masës së dëmshpërblimit etj. Në lidhje me masën e
27
dëmshpërblimit, vendimi unifikues shprehet se gjykatat duhet të mbështeten në
vlerat përkatëse të përcaktuara nga aktet normative në fuqi dhe në mungesë të
këtyre kritereve tabelare, ato vendosin sipas bindjes së tyre të brendshme, duke
lënë të lirë mundësinë e përcaktimit të masës së dëmshpërblimit rast pas rasti.
25.3 Në vijim të kësaj analize, në çështjen objekt gjykimi, ndryshe nga argumentimi i
Gjykatës së Apelit Tiranë, Kolegji Civil çmon se, Udhëzimi nr.24, datë
15.11.2007 i Ministrit të Financave dhe Vendimi Unifikues nr.12, datë
14.09.2007 nuk duhet të interpretohen e zbatohen, duke përjashtuar
domosdoshmërisht njëri - tjetrin për çdo figurë të dëmit jashtëkontraktor, por
duke patur një qëllim të vetëm, zgjidhjen e drejtë dhe në përputhje të plotë me
ligjin të mosmarrëveshjeve mbi shpërblimin e dëmit jashtëkontraktor. Vetëm në
rast të kundërshtisë së drejtpërdrejtë të parashikimeve të këtij udhëzimi me
njësimin e kryer nga Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, do të
konkludohet për zbatimin e këtij të fundit, jo për shkak të prevalencës a priori të
vendimit unifikues, por për shkak të faktit të thjeshtë se, duke marrë në
konsideratë se unifikimi i kryer me anë të këtij vendimi lidhet me interpretimin
dhe zbatimin e ligjit të kohës në fushën e sigurimit të detyrueshëm dhe
shpërblimin e dëmeve të shkaktuara nga mjetet motorrike, për aq sa udhëzimi i
Ministrit të Financave nuk përputhet me vendimin unifikues, ai për rrjedhim vjen
në kundërshtim dhe me vetë ligjin.
25.4 Kolegji Civil vlerëson se në rastin konkret, ajo çka dallon unifikimin e praktikës
nga Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë nëpërmjet Vendimit Unifikues
nr.12, datë 14.09.2007 dhe Udhëzimin nr.24, datë 15.11.2007, të Ministrit të
Financave, është dhe trajtimi i dëmit jo pasuror. Kështu, udhëzimi në pikën II/B
të tij parashikon ndër të tjera vlerën përkatëse të dëmshpërblimit për kategorinë e
dëmit të referuar prej tij si “dhimbje psikike për shkak të vdekjes së një të afërmi
(bashkëshort, fëmijë, prind)” në vlerën fikse prej 30.000 lekësh. Kolegji Civil
vlerëson se një parashikim i tillë kufizues e i njëjtë në vlerë për çdo rast sigurimi
me pasojë vdekjen, vjen në kundërshtim me sa kanë arsyetuar Kolegjet e
Bashkuara të Gjykatës së Lartë në Vendimin Unifikues nr.12, datë 14.09.2007, e
për pasojë në kundërshtim me ligjin e kohës. Parashikimi i kësaj vlere nuk mund
të konsiderohet në vetvete një kriter tabelar i një akti normativ i asaj kategorie që
referon vetë Vendimi Unifikues, sa kohë që mbetet një vlerë fikse dhe e kufizuar,
e konsideruar në mënyrë të gabuar si e përshtatshme për të dëmshpërblyer këtë
pjesë të dëmit jashtëkontraktor për të gjitha rastet e sigurimit me pasojë vdekjen e
një të afërmi.
25.5 Në këtë pikë, Kolegji Civil çmon të ritheksojë se në frymën e Vendimit Unifikues
të sipërcituar, për caktimin e masës së dëmshpërblimit në lidhje me dëmin moral
të shkaktuar, në parim, përveç prezumimit të thjeshtë mbi ardhjen e pasojës
morale dhe afërsinë gjinore, gjykata mban parasysh se çdo individ ka
personalitetin e tij, unik dhe të ndryshëm nga të tjerët. Prandaj, edhe shkalla e
vuajtjes së pasojave morale dhe masa konkrete e dëmshpërblimit mund të
ndryshojë rast pas rasti. Për këtë qëllim, gjykatat e faktit janë përpara detyrimit të
shqyrtimit në çdo rast të rrethanave konkrete të çështjes për të çmuar shkallën
efektive të dhimbjes e vuajtjes shpirtërore të shkaktuar. Shuma e dëmshpërblimit
për dëmin moral, për shkak të natyrës subjektive dhe të brendshme të tij, nuk
mund të llogaritet mbi skema fikse të paracaktuara vetëm për këtë qëllim.
Prandaj, gjykata e cakton atë mbështetur në parimin e dhënies së drejtësisë, sipas
bindjes se saj të brendshme, të formuar nga shqyrtimi i të gjitha rrethanave të
çështjes në tërësinë e tyre, duke u mbështetur edhe në kritere eventuale normative
të zbatueshme sipas natyrës së të drejtës së cenuar, në rast se këto kritere
28
ekzistojnë. (Vendim Unifikues nr.12, datë 14.09.2007, i Kolegjeve të Bashkuara
të Gjykatës së Lartë).
25.6 Në analizë të pretendimeve të ngritura në rekurs, Kolegji Civil vlerëson se në
ndryshim nga Vendimi Unifikues nr.12, datë 14.09.2007, vendim ky i cili ka
ofruar interpretimin uniform të ligjit të kohës mbi shpërblimin e dëmit
jashtëkontraktor, Udhëzimi i Ministrit të Financave, nuk përfshin në sferën e tij të
aplikimit një prej figurave kryesore të dëmit jo-pasuror, siç është dëmi
ekzistencial. Kolegji Civil vlerëson se, se për këtë figurë dëmi nuk ka patur
efektivisht asnjë akt ligjor apo normativ që të parashikojë një mënyrë
përllogaritjeje të tij.
26. Në vijim të sa më sipër, në lidhje me pretendimin për shpërblimin e dëmit ekzistencial,
Kolegji Civil vlerëson se gjykata e apelit ka qenë përpara detyrimit të shqyrtimit të kësaj
figure të dëmit jashtëkontraktor dhe disponimit përkatës për të në vendimmarrjen e saj,
duke patur parasysh qëndrimin e konsoliduar tashmë për këtë figurë dëmi në Vendimin
Unifikues nr.12, datë 14.09.2007. Sipas këtij vendimi dëmi ekzistencial si pjesë e dëmit
jo-pasuror, konsiston në cenimin “e të drejtave dhe personalitetit të njeriut, duke dëmtuar
në mënyrë të përhershme shprehjen dhe realizimin e të dëmtuarit si njeri, shfaqjen e
personalitetit të tij në botën e jashtme, duke tronditur objektivisht jetën e përditshme dhe
veprimtarinë e zakonshme të tij, duke i shkaktuar përkeqësim të cilësisë së jetës nga
ndryshimi dhe prishja e ekuilibrave, sjelljes e zakoneve, të marrëdhënieve personale e
familjare. Për shkak të kësaj gjendjeje psiko-fizike, të dëmtuarit nuk mund të kryejnë
veprimtari që karakterizojnë pozitivisht qenien e tyre apo mund ta karakterizonin në të
ardhmen, duke u detyruar të heqin dorë nga zgjedhjet e dëshiruara në jetë apo nga ato të
pritshmet...”. Po sipas këtij vendimi, sa i takon shumës së dëmshpërblimit për dëmin
ekzistencial, ajo caktohet në mënyrë të pavarur nga dëmi moral, duke zbatuar të njëjtat
kritere dhe metoda të vlefshme për llogaritjen e dëmit moral të parashikuara në aktet
normative përkatëse, e në mungesë të tyre, do të zbatohen parashikimet orientuese mbi
llogaritjen e dëmit të caktuara në Vendimin Unifikues të sipërcituar, vlerësim i cili nuk
është bërë nga gjykatat e faktit.
27. Në analizë të gjithë sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, gjykata e
apelit, edhe pse ka përfshirë në dy variantet e ekspertimit të saj variantin sipas Vendimit
Unifikues nr.12, datë 14.09.2007, nuk ka zbatuar përfundimet njësuese të këtij të fundit
në vendimmarrjen e saj, edhe pse, sikurse u argumentua më sipër, ka qenë përpara një
detyrimi të tillë ligjor.
28. Përfundimisht, sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.1831,
datë 10.07.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë, është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit
material, e për këtë shkak ai duhet të ndryshohet duke u përcaktuar detyrimi i palës së
paditur Byroja Shqiptare e Sigurimeve që të dëmshpërblejë paditësit Gjin Krepi,
Kreshnik, Arlinda dhe Oreta Krepi sipas variantit të aktit të ekspertimit që ka vlerësuar
demin pasuror e jopasuror konform kritereve të përcaktuara në Vendimin Unifikues të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.12, datë 14.09.2007, në vlerën e dëmit
total (minimal) prej 9.805.776 lekë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur ne nenin 485 shkronjat “a”,”d” të
K.Pr.Civile,
29
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.1831, datë 10.07.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë
lidhur me pushimin e gjykimit për Shoqërinë “Atlantik Sh.A.”
Ndryshimin e vendimit nr.9831, datë 05.12.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe të vendimit nr.1831, datë 10.07.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë si më poshtë:
Pranimin e padisë.
Detyrimin e palës së paditur Byroja Shqiptare e Sigurimeve që të dëmshpërblejë
paditësit Gjin Krepi, Kreshnik, Arlinda dhe Oreta Krepi, në shumën 9.805.776 (nëntë milion
e tetëqind e pesë mijë e shtatëqind e shtatëdhjetë e gjashtë) lekë, si dhe interesat bankare mbi
këtë shumë nga data e ngritjes së padisë deri në ekzekutimin e vendimit.
Tiranë, më 07.07.2016
30
Nr. 00-2016-2199 i Vendimit (231)
VENDIM

Në seancën gjyqësore të datës 07.07.2016, mori në shqyrtim çështjen civile me nr.11116-

01332-00-2012 që u përket palëve:
PADITËS: DREJTORIA E SHËRBIMEVE

QEVERITARE.
E PADITUR: SHOQËRIA “ABAU” SH.P.K.
OBJEKTI:
Rivendosje në posedim.
Pushimin e cënimit të posedimit dhe mospërsëritjen në të ardhmen.
Rikthimin në gjendjen e mëparshme,
ndërtimin e rrethimit definitiv të Pallatit të Kongresit.
Baza Ligjore: Nenet 312, 313 të K.Civil
dhe neni 32/a i K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1934, datë 16.03.2011, ka

vendosur:
“Rrëzimin e kërkesë - padisë.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të paditësit.”

“Lënien në fuqi të vendimit nr.1934, datë 16.03.2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë”.
Kundër vendimit nr.284, datë 15.02.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë, në bazë

të nenit 472 të Kodit të Proçedurës Civile, kanë ushtruar rekurs Avokatura e
Përgjithshme e Shtetit, e cila kërkon bazuar në nenin 485/d të Kodit të Procedurës Civile
ndryshimin e të dy vendimeve dhe pranimin e padisë dhe kundërrekurs, pala e paditur
Shoqëria “ABAU” sh.p.k., e cila kërkon mospranimin e rekursit, duke parashtruar këto shkaqe:
Rekursi i Avokaturës së Përgjithshme të Shtetit.

- Gjykata ka gabuar në vlerësimin e saj duke konsideruar se ekzistojnë dy padi të
ndryshme. Paditësi ka kërkuar respektimin e kontratës së lidhur midis tyre, pra të akt
marrëveshjes datë 20.12.2002 si një detyrim që rrjedh nga kontrata e cila ka fuqinë e
ligjit për palët.
31
- Vlerësimi i gjykatës së pavarësisht ngritjes së dy padive nuk ka shkelje të së drejtës së
posedimit, pasi paditësi nuk është zhveshur nga posedimi dhe nuk është cënuar në
gëzimin e objektit të Pallatit të Kongreseve, është i pabazuar dhe rezultat i
perceptimit të deformuar të saj mbi objektin e çështjes në shqyrtim. Ashtu si më lart
paditësi ka kërkuar respektimin e kontratës së lidhur midis tyre, pra të akt-
marrëveshjes datë 20.12.2002 si një detyrim që rrjedh nga kontrata e cila ka fuqinë e
ligjit për palët për ngritjen e murit rrethues të prishur nga i padituri.
- Vlerësimi i gjykatës se paditësi është zhveshur nga posedimi që me fillimin e
punimeve për ngritjen e Qendrës Tregtare në vitin 2002 është rezultat i orientimit të
gabuar të hetimin gjyqësor nga ana e saj pasi paditësi ka kërkuar respektimin e
kontratës së lidhur midis tyre, pra të akt - marrveshjes datë 20.12.2002.
- Lidhur me mungesën e bazës ligjore të padisë për kërkimin e paditësit për zbatimin e
akt - marrëveshjes datë 20.12.2002 theksojmë se baza ligjore e padisë nuk përbën
shkakun ligjor të padisë, shkaku ligjor i padisë është mospërmbushja e detyrimit të
parashikuar në këtë akt - marrëveshje.
- Konkluzioni i gjykatës se për ringritjen e murit rrethues nuk ekziston paraprakisht një
leje ndërtimi është në kundërshtim me provat e administruara në gjykim ku KRRT
Bashkia Tiranë me vendimin nr.47, datë 13.06.2002, ka ndryshuar pikën 6 të lejes së
ndërtimit duke parashikuar se mbas përfunidmit të ndërtimit të kthehet territori në
gjëndjen e mëparshme. Gjykata jo vetëm e ka anashkaluar këtë fakt por nuk ka thirrur
në gjykim si person të tretë as KRRT- Bashkia Tiranë.
- Konkluzioni i Gjykatës se sipas Planit Francez të Studimit të Ndërtimit të Tiranës
ndërmjet objekteve është përcaktuar rrugë kalimi dhe nuk mund të ndërtohet mur
rrethues, është arritur pa administruar vetë planin i cili gjithësesi është një plan
studimi dhe nuk është plan në fuqi pasi nuk është miratuar nga KRRTRSH-ja.
Kundërrekursi i palës së paditur Shoqëria “ABAU” sh.p.k.

- Gjykatat kanë vendosur referuar objektit të padisë dhe gjykata e shkallës së parë ka
orientuar palën që të rregullonte objektin e padisë por ajo nuk ka bërë asnjë
ndryshim.
- Vetë Avokati i Përgjithshëm i Shtetit ka pranuar në rekurs se kërkimi objekti i padisë
nuk është kërkuar as rivendosja në posedim dhe as pushimi i cënimit të posedimit por
përmbushje e detyrimit sipas kontratës.
- Përmbushja e detyrimit sipas kontratës është tjetër padi dhe me tjetër bazë ligjore.
- Referuar lejes së ndërtimit nuk është parashikuar për ndërtim definitiv apo mure
rrethues për objektin e palës paditëse. Muri rrethues i pallatit të Kongreseve që ka
qenë nuk është cënuar dhe ai vazhdon të jetë si më parë.
- Që të ndërtohet një mur rrethues definitiv duhet të merret leje ndërtimi por që
gjithësesi edhe plani francez nuk e parashikon një ndërtim të tillë.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci, dhe diskutoi çështjen në tërësi
VËREN
Se paditësi Drejtoria e Shërbimeve Qeveritare i është drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë me padi për rivendosjen në posedim. Pushimin e cenimit të posedimit dhe
mospërsëritjen në të ardhmen. Rikthimin në gjendjen e mëparshme, ndërtimin e rrethimit
definitiv të Pallatit të Kongresit.
Gjatë shqyrtimit gjyqësorë të çështjes ka rezultuar:
32
Paditësi Drejtoria e Shërbimeve Qeveritare është person juridik në varësi të Këshillit
të Ministrave (Vendimi nr.34, datë 07.01.1999). Ky person juridik, në bazë të VKM 12, datë
07.01.1999 dhe VKM 1058, datë 16.07.2008, ka në administrim Pallatin e Kongreseve me
sipërfaqe 2.2 ha.
KRRT-ja e Bashkisë Tiranë i ka dhënë të paditurit Shoqëria “ABAU” sh.p.k. lejen e
ndërtimit me nr.26, datë 21.07.2001, për objektin “Qendër Tregtare” 20 kat i ndodhur në
kryqëzimin e rrugës “Asim Zeneli” me rrugën “Lek Dukagjini”, i ndryshuar më pas me lejen
nr.47, datë 13.06.2002.
Me datë 20.12.2002 ndërmjet paditësit Drejtorisë së Shërbimeve Qeveritare dhe të
paditurit Shoqëria “ABAU” sh.p.k. është lidhur një akt - marrëveshje, ku ndër të tjera është
vendosur që i padituri merr përsipër pas përfundimit të objektit, heqjen e rrethimit provizor,
ndërtimin e rrethimit definitiv në anë të Pallatit të Kongreseve dhe kthimin e tij në gjendjen e
mëparshme.
Paditësi Drejtoria e Shërbimeve Qeveritare pretendon se i padituri ka shkelur akt -
marrëveshjen e sipërcituar dhe Vendimin nr.47, datë 13.06.2002, të KRRT-së për kthimin e
territorit në gjendjen e mëparshme. I padituri ka cënuar pronën e administruar nga paditësi
nëpërmjet heqjes së një pjese të rrethimit të Pallatit të Kongreseve. Kështu që me padinë në
gjykim paditësi kërkon rivendosjen në posedim. Pushimin e cënimit të posedimit dhe
mospërsëritjen në të ardhmen. Rikthimin në gjendjen e mëparshme, ndërtimin e rrethimit
definitiv të Pallatit të Kongresit.
I padituri Shoqëria “ABAU” sh.p.k. prapësoi se pala paditëse Drejtoria e Shërbimeve
Qeveritare nuk është zhveshur nga posedimi, sepse ajo e ka në posedim Pallatin e
Kongreseve. Po kështu kjo palë nuk është cënuar as në gëzimin e posedimit. Kështu që baza
ligjore e padisë është e gabuar. Kjo padi është ngritur pas kalimit të afatit ligjor prej 6 muaj
dhe për rrjedhojë ajo është e parashkruar.
Pala e paditur prapësoi gjithashtu se objekti Qendra e Biznesit 4, 12, 1, 18 dhe 20 kat
me 3 kate parking është ndërtuar në përputhje me lejen e ndërtimit nr.47, datë 13.06.2002,
duke zbatuar të gjithë kushtet teknike.
Përsa i përket akt-marrëveshjes datë 20.12.2002 për ndërtimin e murit definitiv nga
krahu i Pallatit të Kongreseve ai nuk mund të ndërtohet, sepse sipas planit francez që po
zbatohet në Tiranë hapësira ndërmjet Pallatit të Kongresit dhe Qendrës së Biznesit është
parashikuar rrugë. Po kështu duhet që për ndërtimin e këtij muri të merret leje në organin
kompetent shtetëror. Në këto kushte i padituri nuk mund të ndërtojë një mur pa leje dhe në
kundërshtim me planin rregullues të Tiranë. Kështu që padia e paditësit Drejtoria e
Shërbimeve Qeveritare duhet të rrëzohet si e pabazuar në ligj.
vendosur:
“Rrëzimin e kërkesë - padisë. -Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të paditësit.”
Ajo gjykatë ka arsyetuar: “...omissis... Gjykata çmon se në rastin objekt shqyrtimi
gjyqësor paditësi ka kërkuar që të mbrojë të drejtën e tij subjektive nëpërmjet padive
posedimore, duke përcaktuar si bazë ligjore të saj nenet 312 dhe 313 të K.Civil. Me padinë në
gjykim paditësi ka kërkuar gjithashtu rikthimin në gjendjen e mëparshme, ndërtimin e
rrethimit definitiv të Pallatit të Kongreseve......Me padinë në gjykim paditësi Drejtoria e
Shërbimeve Qeveritare pretendon ndërtimin e murrit rrethues të Pallatit të Kongreseve
mbështetur edhe ne akt marrëveshjen datë 20.12.2002 të lidhur ndërmjet palëve ndërgjyqëse.
Paditësi pretendon se në pikën 6 të kësaj akt marrëveshje nga i padituri është marrë përsipër
detyrimi për ngritjen e murit rrethues pas përfundimit të ndërtimit.
Gjykata çmon se në rastin objekt shqyrtimi gjyqësor përveç paraqitjes së padive
posedimore paditësi ka kërkuar edhe përmbushjen e detyrimit të marrë përsipër nga i padituri
në akt marrëveshjen e datës 20.12.2002.
33
Paditësi duke e mbështetur padinë e tij vetëm në bazën ligjore të padive posedimore
neneve 312 dhe 313 të K.Civil, kërkon përmbushjen e këtij detyrimi. Vlen të theksohet se për
përmbushjen e këtij detyrim paditësi nuk ka përcaktuar asnjë bazë ligjore, çka do të thotë se
padisë së paraqitur i mungon elementi i shkakut ligjor përcaktimi i të drejtës mbi të cilin
përcaktohet gjendja e fakti juridik që i kundërvihet të drejtës. Kështu që padia duhet të
rrëzohet për shkak të mosmbështetjes së saj në të drejtën koresponduese.
Gjykata çmon se në rastin objekt shqyrtimi gjyqësor dispozita e përcaktuar në akt
marrëveshjen e datës 20.12.2002 për ngritjen e murit rrethues pas përfundimit të ndërtimit të
Qendrës së Biznesit përcakton një detyrim të kushtëzuar të kësaj pale. Ky kushtëzim rrjedh
nga pajisja me leje ndërtimi nga organi kompetent shtetëror që është KRRT- ja e Bashkisë
Tiranë, për ndërtimin e këtij objekti. Në kushtet e mungesës së lejes së ndërtimit i padituri
nuk mund të detyrohet që të përmbushë këtë detyrim, sepse mungesa e lejes së ndërtimit bën
që kjo palë të kryejë një veprim në kundërshtim me ligjin. Vlen të theksohet se siç u vërtetua
në gjykim, sipas planit francez të studimit të ndërtimit të Tiranës, ndërmjet objekteve Qendër
Biznesi dhe Pallati i Kongreseve është përcaktuar rrugë kalimi, çka do të thotë se për
ndërtimin e murit objekt shqyrtimi gjyqësor nuk mund të jepet leje ndërtimi.
Nga sa argumentuam me sipër gjykata çmon se padia duhet të rrëzohet si e pabazuar
në ligj. (...).”
“Lënien në fuqi të vendimit nr.1934, datë 16.03.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë”.
Kundër vendimit nr.284, datë 15.02.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë, në bazë të
nenit 472 të Kodit të Proçedurës Civile, kanë ushtruar rekurs Avokatura e Përgjithshme e
Shtetit e cila kërkon bazuar në nenin 485/d të Kodit të Procedurës Civile ndryshimin e të dy
vendimeve dhe pranimin e padisë dhe kundërrekurs, pala e paditur Shoqëria “ABAU”
sh.p.k. e cila kërkon mospranimin e rekursit, duke parashtruar shkaqet e lartëpërmendura.
LIGJI I ZBATUESHËM
Nenet 312, 313 të K.Civil dhe neni 32/a i K.Pr.Civile.
KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON
Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga Avokatura e Përgjithshme e

Shtetit, nuk përbëjnë shkaqe ligjore në kuptim të Nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile që
të motivojnë cënimin e vendimit nr.311, datë 01.07.2011, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Nga shqyrtimi në tërësi i kësaj çështje, të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore e të
administruara gjatë gjykimeve nga gjykatat e faktit, objektit dhe shkakut të padisë, pretendimeve
të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të rekursit, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga Gjykata e Apelit është
rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit, prandaj vendimi i kësaj gjykate duhet të lihet në fuqi.
Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të dosjes
gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykatat e faktit
janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është respektuar ose
jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e Lartë, në
realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të vendimeve
të gjykatave të faktit.
Ky Kolegj vlerëson se, pretendimet e paraqitura në rekurs kanë të bëjnë me analizën
dhe vlerësimin e provave, proces ky që është objekt i shqyrtimit nga gjykatat e faktit dhe jo i
Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë.
34
Në juridiksionin rishikues të Gjykatës së Lartë përfshihen vetëm rastet rigorozisht të
përcaktuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që lidhen me mosrespektimin ose
zbatimin e gabuar të ligjit, si dhe me shkeljet e rënda të normave procedurale apo shkelje
procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit.
Ky Kolegj evidenton se gjykata e apelit ka zhvilluar një proces të rregullt ligjor, duke
garantuar zhvillimin e një hetimi të plotë e të gjithanshëm të mosmarrëveshjes objekt
gjykimi, si dhe iu ka dhënë përgjigje të gjitha kërkimeve dhe pretendimeve të palëve të
ngritura në gjykim dhe në ankim.
Gjykata e apelit ka bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave (neni 126 i
K.Pr.Civile); i ka çmuar ato, në bazë të bindjes së saj të brendshme, të formuar nga shqyrtimi
në tërësinë e rrethanave të çështjes, duke zgjidhur mosmarrëveshjen konkrete në përputhje
me dispozitat ligjore në fuqi (neni 16 i K.Pr.Civile).
Në zgjidhjen e çështjes vendimi i gjykatës së apelit mbështetet në dispozitat ligjore të
zbatueshme për gjykimin e çështjes konkrete, dhe në argumente të nxjerra nga provat, të cilat
janë marrë, administruar e vlerësuar si të tilla në pajtim me dispozitat e Kodit të Procedurës
Civile.
Sipas gërmës “a” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, kërkohet që nga ana e
gjykatave të faktit të mos jetë respektuar ose të jetë zbatuar keq ligji. Në rekursin e paraqitur
nga ana e palës paditëse nuk argumentohet një gjë e tillë. Pretendimi se gjykata e apelit ka
zbatuar gabim ligjin nuk rezulton të gjejë mbështetje në vetë këto dispozita në raport me të
drejtën e pretenduar dhe gjendjen e faktit të vërtetuar gjatë gjykimit.
Rezulton se pretendimet e palës paditëse në lidhej me faktet e rrethanat janë vënë në
diskutim gjatë gjykimit dhe janë vlerësuar nga gjykata e apelit në tërësinë e provave të
administruara.
Nga ana tjetër, sipas germës “b” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile kërkohet
që nga ana e gjykatës së shkallës së parë dhe ajo e apelit të ketë shkelje të rënda të normave
proceduriale (neni 467 i K.Pr.Civile). Në rastin konkret nuk ngrihen në rekurs dhe nuk
rezulton që, si gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit, të kenë shkelur dispozitat mbi
juridiksionin dhe kompetencën, që përbërja e trupit gjykues të ketë qenë e parregullt apo
vendimi të mos jetë nënshkruar nga anëtarët e tij, që çështja të jetë gjykuar në mungesë të
palëve, që të mos jetë formuar drejt ndërgjyqësi apo të mungojnë ose të jenë të pavlefshme
aktet procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit.
Kolegji vlerëson se, në kushtet e mungesës së lejes së ndërtimit i padituri nuk mund të
detyrohet që të përmbushë këtë detyrim. Vlen të theksohet se sipas planit francez të studimit
të ndërtimit të Tiranës, ndërmjet objekteve Qendër Biznesi dhe Pallati i Kongreseve është
përcaktuar rrugë kalimi, çka do të thotë se për ndërtimin e murit objekt shqyrtimi gjyqësor
nuk mund të jepet leje ndërtimi. Për më tepër në kushtet e sotme e gjithë zona ka përfunduar
rikonstruksionin e saj (sipas planit francez) duke u bërë rrugë kalimi me rreth rrotullim, është
kthyer në një nyje të rëndësishme transporti për mjetet që qarkullojnë në atë zonë, e nuk
mund të flitet më për ndërtimin e murit rrethues.
Për sa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se në përputhje me Nenin 485/a
të K.Pr.Civile duhet të vendoset lënia në fuqi e vendimit nr.284, datë 15.02.2012, të Gjykatës
së Apelit Tiranë, si një vendim i drejtë dhe në përputhje me ligjin.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a të K.Pr.Civile.
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.284, datë 15.02.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 07.07.2016
35
Nr. 00-2016-2168 i Vendimit (232)
VENDIM

Në seancën gjyqësore të datës 07.07.2016, mori në shqyrtim çështjen civile me nr.11117-

02339-00-2013 që u përket palëve:
PADITËS: XHAFER MUHAMETI.

TË PADITUR: AGJENCIA E KTHIMIT KOMPENSIMIT TË
PRONAVE TIRANË,
ZYRA E REGJISTRIMIT TË PASURIVE TË
PALUAJTSHME VLORË,
SERES LIBOHOVA (TURKU),
ODIN LIBOHOVA,
ERVAL LIBOHOVA,
SILVEN LIBOHOVA,
MIMOZA LIBOHOVA,
NERMIN DINO,
NEVIN DINO,
FRENKLIN DINO,
LEJLA DINO.
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurve trashëgimtarëve të Shefqet Vërlacit
të njohin pronësinë e trashëgimtarëve të të ndjerit Ibrahim Muhameti
mbi një pasuri me sipërfaqe 1026 m2.
Anullimin e aktit administrativ vendim nr.09, datë 03.02.2009 të AKKP
për sipërfaqen e pretenduar prej 1026 m2.
Detyrimin e Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë
për të vazhduar procedurat për regjistrimin e pasurisë me sipërfaqe 1026 m2
në pronësi të trashëgimtarëve të të ndjerit Ibrahim Muhameti.
Baza Ligjore: Neni 32/A, 160 dhe 324, 327, 329 të K.Pr.Civile.
Ligji nr.9235/2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”,
ligji nr.7843/1994 “Për regjistrimin e pasurisë së Paluajtshme”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.930, datë 28.03.2012, ka

vendosur:
“Pranimin e padisë duke detyruar të paditurit trashëgimtarët e të ndjerit
Shefqet Verlaci të njohin pronësinë e trashëgimtarëve të të ndjerit Ibrahim
Muhameti mbi një pasuri me sipërfaqe 1026 m2 sipas kufijve dhe planimetrisë
përkatëse të aktit të ekspertimit përpiluar gjatë gjykimit.
36
Anullimin e aktit administrativ, vendim nr.09, datë 03.02.2009 të Agjencisë së
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave për sipërfaqen e pretenduar prej 1026
m2 sipas kufijve dhe planimetrisë përkatëse të aktit të ekspertimit përpiluar
gjatë gjykimit.
-Detyrimin e Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë për të
vazhduar procedurat për regjistrimin e pasurisë me sipërfaqe 1026 m2 në
pronësi të trashëgimtarëve të të ndjerit Ibrahim Muhameti sipas kufijve dhe
planimetrisë përkatëse të aktit të ekspertimit përpiluar gjatë gjykimit.
Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.”
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.172 (60-2013-219), datë 05.03.2013, ka

vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.930, datë 28.03.2012, të Gjykatës së Shkallës
së Rrethit Gjyqësor Vlorë.”
Kundër vendimit nr.172 (60-2013-219), datë 05.03.2013, të Gjykatës së Apelit

Vlorë, kanë paraqitur rekurs palët e paditura:
AKKP, e cila kërkon prishjen e vendimeve dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar
këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatave është në kundërshtim dhe interpretim të gabuar të ligjit material
dhe procedural, si dhe provave të administruara gjatë procesit gjyqësor.
- Gjykata nuk arsyeton ku qëndron paligjshmëria e vendimit të AKKP. Vendimi i AKKP
ka dalë mbi bazën e provave dhe është kryer një hetim i hollësishëm si dhe është kryer
korrespondenca me institucionet e treta sipas ligjit.
- Akti i shitjes i vitit 1963, midis paditësit dhe shitësit të parë (Koroveshi), është një akt
i cili nuk përbën provë të plotë sipas ligjit, pasi nuk konfirmohet nga institucionet
përkatëse, çka e bën atë të papërdorshëm. Gjithashtu, kufitarët dhe pozicionimi i
pronës të përshkruar në dekretin e faljes dhe në aktin e shitjes, nuk janë të njëjtë me
pronën e trajtuar nga AKKP.
- Vlefshmëria dhe ligjshmëria e fitimit të së drejtës së pronësisë nga ana e shitësit (ligji
597, datë 28.04.1948 “Mbi faljen e tokave të ndërtimit në lagjen Skelë-Kumë ”) si dhe
kontrata e shitblerjes e lidhur me palën paditëse janë veprime juridike të kryera në
periudhën e komunizmit, ku në këndvështrimin e jurisprudencës së Gjykatës
Kushtetuese (vendimi nr.9, datë 30.11.1994) pranohet haptazi se ligjet dhe veprimet e
periudhës së viteve 1944-1990 lidhur me pronës ishin në kundërshtim me një nga të
drejtat themelore të njeriut, si rrjedhim janë absolutisht të pavlefshme dhe nuk mund
të krijojnë pasoja.
- Po ashtu në vendimin nr.12, datë 21.03.2000 Gjykata Kushtetuese shprehet se ligji
nr.7698/1993 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës ish pronarëve” “synon të
rregullojë, për aq sa është e mundur, padrejtësitë e bëra shtetasve, të cilët u zhveshën
në mënyrë të padrejtë nga pronësia ...”.
- Gjykata ka marrë kompetencat e organit administrativ duke ndryshuar një akt
administrativ dhe shprehur për themelin e tij, duke marrë pa të drejtë tagrat e organit
administrativ. Sipas vendimit unifikues nr.2/2009, për subjektet kërkues është i
detyrueshëm ezaurimi i rrugës administrative.
- Gjykata ka dhënë një vendim të padrejtë, të paarsyetuar dhe të pambështetur në
prova.
37
ZRPP Vlorë, e cila kërkon prishjen e vendimeve dhe pushimin e gjykimit, duke
parashtruar këto shkaqe:
- Vendimet janë dhënë në kundërshtim me ligjin. Gjykata nuk ka respektuar
K.Pr.Civile, duke qenë se i padituri e ka selinë në Tiranë, çështja duhej të ishte
gjykuar nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
- Padia nuk u prova në asnjë element të saj.
Të paditurit Mehtap Bicaku, Erval Libohova, Mimoza Libohova, Odin

Libohova, Silven Libohova, Boris Franklin Dino, Nevin Dino, Nersin Dino, Leila Dino,
Nermin Dino, Seres Libohova, të cilët kërkojnë ndryshimin e vendimeve dhe rrëzimin e
padisë, ose kthimin për rigjykim të çështjes, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi është rezultat i shkeljeve të rënda procedurale:
- Në bazë të nenit 31, 161, 310 e vijues të K.Pr.Civile në vendimin e gjykatës mungojnë
të gjithë të paditurit, duke u deformuar bashkëndërgjyqësat. Trashëgimtarë të të
ndjerit Shefqet Vërlaci janë 11, kurse në vendimin e gjykatës figurojnë të thirrur
vetëm 9, duke sjellë cënimin e parimit kryesor të gjykimit ndaj subjektit apo
qytetarëve që i cënohen të drejtat gjyqësisht dhe duke bërë këtë vendim të
pazbatueshëm.
- Proces - verbalet e seancave kanë pasaktësi të dukshme, si: në seancën e datës
03.03.2011 - figurojnë gabim palët ndërgjyqëse; në seancën e datës 03.03.2011 - nuk
citohen nëse kanë marrë apo jo dijeni palët e paditura; në seancën e datës 29.03.2011
gjykata vendos thirrjen me cilësinë e të paditurit, kur ata janë legjitimuar në seancën
e datës 3; në seancën e datës 21.04.2011 thirret i paditur Shefqet Verlaci i cili ka
vdekur që në 1946; në këtë seancë palët e paditura nuk ka në marrë njoftim por
gjykata thërret av.Mirela Kreshpa pa u legjitimuar nga asnjë prej të paditurve si
përfaqësuese ligjore etj.
- Janë bërë njoftimet me shpallje dhe ftues gjyqësore nëpërmjet postës, kur një pjesë e
të paditurve jetojnë në Itali, duke i bërë njoftimet të pavlefshme.
Është zbatuar gabim ligji material:
- Akti i faljes së tokës me ligjin nr.597, datë 28.04.1948 “Mbi faljen e tokave të
ndërtimit në lagjen Skelë - Kume”, shtetasve Koroveshi, nuk përbën titull pronësie
pasi shteti pa qenë pronar i kësaj toke nuk mund ta tjetërsonte. Toka në fjalë provohet
se i është sekuestruar Shefqet Vërlacit, sipas vendimit të Komitetit Ekzekutiv Vlorë,
transkriptuar në favor të shtetit në Hipotekën Vlorë (notë transkriptimi (sekuestrimi)
nenin 175, vol. XIV, vitit 1945). Me kushtetutën e 1976 toka e falur kaloi e gjitha në
pronësi të shtetit.
- Kontrata e shitblerjes së paditësit nuk ka dalë nga arkivat apo institucionet e
ngarkuara me ligj, që të përdoren si prova.
- Lejet e ndërtimit të viteve 1970, 1988 flasin për sip.ndërtimore 126 m2 dhe jo sip.
trualli, me përjashtim të aktit të faljes që tregon një sip.300 m, pra jo 1026 m2 që
gjykata ka konkluduar në dispozitiv.
-Akti i ekspertimit aplikon si titull pronësie hartën e pretenduar dhe rrethimin në fakt që
ka kryer paditësi dhe kurrsesi një titull pronësie me sipërfaqe 1026 m2. Pra paditësi
nuk e provon sesi është bërë pronar i sipërfaqes së pretenduar 1026 m2.
- Në kuptim të vendimit unifikues nr.24/2002, ligjet për kthimin dhe kompensimin e
pronës nuk konsiderohen si mënyrë e re fitimi pronësie, por si korrigjim i
padrejtësisë, e për këtë qëllim shfuqizojnë “Ipso Lege” të gjitha aktet e mëparshme
ligjore, me të cilat u është marrë prona padrejtësisht ish-pronarëve.
38
Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci, dhe diskutoi çështjen në tërësi
VËREN
Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Xhaferr Muhameti është një
ndër trashëgimtarët ligjore të radhës së parë të të ndjerit Ibrahim Muhameti, sipas dëshmisë
se trashëgimisë të lëshuar me vendimin nr.234, datë 03.02.2011, të Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Vlorë.
I ndjeri Ibrahim Muhameti, rezulton se që në vitin 1968 ka blerë nga shtetasit Kristina
Koroveshi dhe Ksenofon Koroveshi, një shtëpi banimi dhe oborrin përkatës, kundrejt shumës
prej 3.000 mijë lekë, shitje e cila është aprovuar rregullisht edhe me vendimin nr.55, datë
05.07.1968 te Komitetit Ekzekutiv te K.P. të Qytetit Vlorë dhe transkriptuar dhe regjistruar
rregullisht pranë Zyrës së Hipotekave në nenin 20 vol 23, datë 18.07.1968. Origjina e
pronësisë se shitësave Koroveshi rrjedh nga ligji nr.597, datë 28.04.1948, “Mbi faljen e
tokave te ndërtimit në lagjen Skelë - Kume” dhe me nr.2 dekreti të botuar në Fletoren Zyrtare
nr.58, datë 20.05.1948, për një sipërfaqe toke prej 900 m2, çka provohet me anë të vendimit
gjyqësor nr.202, datë 08.04.1968, të Gjykatës Popullore Vlorë.
Më tej, sipas lejes së meremetimit nr.88, datë 22.05.1970, janë bërë shtesa në shtëpinë
e blerë, e më pas sërish me anë të lejes ndërtimore nr.49, datë 06.07.1976, dhe nr.56, datë
20.06.1988 sipërfaqja ndërtimore ka shkuar në 181 m2 (55 m2 ekzistuese dhe 126 m2 të
ndërtuara me leje), pronësi e cila është poseduar ne vijimësi nga trashëgimlënësi Ibrahim
Muhameti dhe trashëgimtarët e tij.
Rezulton se të paditurit janë trashëgimtarë ligjorë të të ndjerit Shefqet Vërlaci, të
përcaktuar sipas dëshmisë së trashëgimisë nr.1063, datë 07.10.1993. Me këtë cilësi, të
paditurit i janë drejtuar Z.R.K.K.P. Qarku Vlorë, e cila me vendimin nr.9, datë 03.02.2009 ka
vendosur ndër të tjera: “Të njihet e drejta e pronësisë për pronën tokë truall me sipërfaqe
29.000 m2 trashëgimtarëve të subjektit Shefqet Verlaci….Të kthehet në natyrë,
trashëgimtarëve të subjektit Shefqet Vërlaci sipas dëshmive …
-Pasuria me nr.35/66 me sipërfaqe 428 m2, tokë truall me kufij: V-pasuria 35/65, J-
pasuria 35/73, L- pasuria 35/67, P- pasuria 35/57.
-Pasuria me nr.35/65 me sipërfaqe 602 m2, tokë truall me kufij: V-pasuria 35/61, J-
pasuria 35/66, L- pasuria 35/64, P- pasuria 35/57.
Paditësi Xhaferr Muhameti, duke pretenduar se prona e disponuar në favor të palës së
paditur sipas vendimit të mësipërm të K.K.K.Pronave Qarku Vlorë, është në pronësi dhe
posedim të palës paditëse, i është drejtuar gjykatës, duke kërkuar: - anullimin e vendimit
nr.09, datë 03.02.2009 të Zyrës Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Qarku
Vlorë që i përket palës së paditur, trashëgimtarëve të të ndjerit Shefqet Vërlaci për pikën e
këtij vendimi që kthen në natyrë sipërfaqen e mbivendosur me shtëpinë e trashëgimtarëve të
ndjerit Ibrahim Muhameti prej 1026 m2; - detyrimin e të paditurve të njohin paditësin
(trashëgimtarët e Ibrahim Muhametit) pronarë mbi sipërfaqen prej 1026 m2 tokë truall; dhe -
detyrimin e ZRPP Vlorë për të vazhduar procedurat për regjistrimin e pasurisë me sipërfaqe
1026 m2 në pronësi te trashëgimtarëve të të ndjerit Ibrahim Muhameti.
vendosur:
“-Pranimin e padisë duke detyruar të paditurit trashëgimtarët e të ndjerit Shefqet
Verlaci të njohin pronësinë e trashëgimtarëve të të ndjerit Ibrahim Muhameti mbi një pasuri
me sipërfaqe 1026 m2 sipas kufijve dhe planimetrisë përkatëse të aktit të ekspertimit
përpiluar gjatë gjykimit.
39
-Anullimin e aktit administrativ, vendim nr.09, datë 03.02.2009 të Agjencisë së
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave për sipërfaqen e pretenduar prej 1026 m2 sipas kufijve
dhe planimetrisë përkatëse të aktit të ekspertimit përpiluar gjatë gjykimit.
-Detyrimin e Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë për të vazhduar
procedurat për regjistrimin e pasurisë me sipërfaqe 1026 m2 në pronësi të trashëgimtarëve të
të ndjerit Ibrahim Muhameti sipas kufijve dhe planimetrisë përkatëse të aktit të ekspertimit
përpiluar gjatë gjykimit.
- Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.”
Në marrjen e këtij vendimi gjykata arriti duke arsyetuar (ndër të tjera) se:
“ ... i ndjeri Ibrahim Muhameti, rezulton se që në vitin 1968 e ka blerë këtë pasuri nga
shtetasit Kristina Koroveshi dhe Ksenofon Koroveshi....fituar në pronësi nga ...Koroveshi, me
anë të ligjit nr.597, datë 28.04.1948 “Mbi faljen e tokave të ndërtimit në lagjen Skelë-
Kumë” ... e më pas me leje meremetimi nr.88, datë 22.05.1970 ...nr.49, datë 06.07.1976,
nr.56, datë 20.06.1988 ...sipërfaqja ndërtimore ka vajtur në 181 m2 ...
Sipas aktit të ekspertimit ...kjo sipërfaqe e kthyer në natyrë bie tërësisht brenda
sipërfaqes së truallit të zënë nga ndërtimi me sipërfaqen aktuale ndërtimore 300 m2 dhe
trualli i oborrit të shtëpisë së të ndjerit Ibrahim Muhameti. ...
... Agjencia Qendrore e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ...rezulton se ...ka
gabuar, duke e konsideruar sipërfaqen 1026 m2 që mbivendoset me pasurinë në posedim të
palës paditëse si të lirë për efekt të ligjit. ...
... si rrjedhojë e faktit se pala paditëse arriti të provojë me anë të provave shkresore
faktin e të qenit pronar mbi sendin e paluajtshëm në trajtën e banesës 300 m2 dhe që për efekt
të ligjit e gjithë sipërfaqja prej 1026 m2 konsiderohet si e zënë, duhet shfuqizuar si në
kundërshtim me ligjin vendimi nr.09, datë 03.02.2009 i Agjencisë Qendrore të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave për sipërfaqen e mbivendosur prej 1026 m2 ... që duhet kompensuar
... për shkak se aktualisht është e zënë.”
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.172 (60-2013-219), datë 05.03.2013, ka
vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.930, datë 28.03.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë.”
Kundër vendimit nr.172 (60-2013-219), datë 05.03.2013, të Gjykatës së Apelit Vlorë,
kanë paraqitur rekurs palët e paditura duke parashtruar shkaqet e lartë përmendura.
II. Ligji i zbatueshëm:
Në nenin 32 të K.Pr.Civile parashikohet se:

Padia mund të ngrihet:
a) për të kërkuar rivendosjen e një të drejte ose interesi të ligjshëm që është shkelur;
b) për vërtetimin e qenies ose mos qënies së një marrëdhënieje juridike ose një të
drejte;
c) për njohjen e vërtetësisë ose pavërtetësisë së një dokumenti me pasoja juridike për
paditësin.
Në nenin 467 paragrafi i dytë i K.Pr.Civile përcaktohet se:

Gjykata e apelit prish vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe e dërgon çështjen
për rigjykim kur:
... d) nuk është formuar drejt ndërgjyqësia;
Ligji nr.9235/2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”.
Ligji nr.7843/1994 “Për regjistrimin e pasurisë së Paluajtshme”.
40
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson

administruara gjatë gjykimeve nga gjykatat e faktit, objektit dhe shkakut të padisë,
pretendimeve të palëve, të vendimeve të gjykatave, si dhe shkaqeve të rekursit, Kolegji Civil
i Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga Gjykatat e faktit është
rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit, duke cënuar procesin e rregullt ligjor, prandaj
vendimet e këtyre gjykatave duhet të prishen dhe çështja të kthehet për rishqyrtim në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë me trup tjetër gjykues.
Shkaqet e parashtruara në rekurs, pasi u analizuan nga Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë, kanë rezultuar të bazuara në ligj (Neni 472 i Kodit të Procedurës Civile) dhe si të tilla
do të pranohen, duke passjellë edhe cënimin e vendimeve.
Në çështjen objekt shqyrtimi, konstatohet se, gjykatat më të ulëta kanë lejuar shkelje
të rënda procedurale, të cilat kanë lidhje me ndërgjyqësinë e palëve në proces, shkelje këto që
parashikohen shprehimisht në nenet 467/d dhe 472/b të K.Pr.Civile.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë fillimisht vlerëson të sqarojë se neni 117 i
K.Pr.Civile e konsideron kërkesë padinë si njërin prej akteve më të rëndësishëm të procesit
gjyqësor, mospasqyrimi i saktë i palëve të të cilit e bën procesin ligjërisht të parregullt dhe
për pasojë të gjithë aktet që vijnë pas tij janë të pavlefshëm, qoftë ky edhe vendimi i gjykatës,
në përputhje me kërkesat e nenit 123 të K.Pr.Civile.
Nga shqyrtimi i dokumentacionit të administruar në dosje në Gjykatën e Lartë
rezulton se kërkesë padia e ngritur nga paditësi Xhaferr Muhameti i është drejtuar të
paditurve Erval Libohova, Mimoza Libohova, Odin Libohova, Silven Libohova, Nevin Dino,
Leila Dino, Nermin Dino, Seres Libohova, duke përjashtuar trashëgimtarët e tjerë dhe
konkretisht: Mehtap Vërlaci (Biçoku) dhe Franklin Dino. Për rrjedhojë pretendimi i ngritur
në rekurs nga pala e paditur se: Në bazë të nenit 31, 161, 310 e vijues të K.Pr.Civile në
vendimin e gjykatës mungojnë të gjithë të paditurit, duke u deformuar bashkëndërgjyqësat,
është i bazuar në ligj.
Gjithashtu nga shqyrtimi i dokumentacionit të administruar në dosje, vërehet se dhe
proces - verbalet e seancave kanë pasaktësi të dukshme e konkretisht: në seancën e datës
03.03.2011 - figurojnë gabim palët ndërgjyqëse si dhe nuk citohen nëse kanë marrë apo jo
dijeni palët e paditura; në seancën e datës 21.04.2011 thirret si i paditur dhe Shefqet Verlaci, i
cili ka vdekur që në 1946; po në këtë seancë palët e paditura nuk ka në marrë njoftim por
gjykata thërret av. Mirela Kreshpa pa u legjitimuar nga asnjë prej të paditurve si përfaqësuese
ligjore e tyre, por vetëm me pretendimin e palës paditëse se av.Mirela Kreshpa është
përfaqësuese e palëve të paditura.
Shkelje të tjera procedurale në këtë proces, janë bërë dhe me njoftimet, si me shpallje
dhe ftues gjyqësorë nëpërmjet postës, në një kohë kur një pjesë e të paditurve jetojnë në Itali
me adresat e tyre përkatëse, duke i bërë në këtë mënyrë njoftimet të pavlefshme.
Sa sipër, shkeljet e rënda të rregullave procedurale që janë lejuar nga gjykata e
shkallës së parë nuk janë ndrequr as nga gjykata e apelit, e cila ka qenë e detyruar që të
zbatonte kërkesat e nenit 476/1/d të K.Pr.Civile, i cili thotë: Gjykata e apelit prish vendimin e
gjykatës së shkallës së parë dhe e dërgon çështjen për rigjykim kur nuk është formuar drejt
ndërgjyqësia, prandaj edhe gjykimi i zhvilluar në gjykatën e apelit është një proces i
parregullt ligjor, dhe për rrjedhojë vendimet e gjykatave duhet të prishen dhe çështja të
dërgohet për rishqyrtim në gjykatën e shkallës së parë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë se në çështjen objekt gjykimi
nisur nga pretendimet e palëve (konkretisht të palës së paditur), nuk mund të marrë në
shqyrtim dhe të analizojë zbatimin e ligjit material, (nëse ky ligj është zbatuar drejtë apo jo
nga gjykatat më të ulëta), përsa kohë konstatohen shkelje të rënda të ligjit procedural. Gjykata
41
e Lartë, si gjykatë ligji ka të drejtë të shqyrtojë si gabimet në gjykim, ashtu dhe gabimet në
procedim të lejuara nga gjykatat më të ulëta, referuar kjo nenit 472 të K.Pr.Civile.
Ekzistenca e gabimeve në procedim dhe e shkeljeve procedurale pengon gjykatën që
të shqyrtojë gabimet në gjykim ose të gjykojë themelin e çështjes. Tashmë është praktikë e
konsoliduar që gabimet e rënda në procedim dhe në mënyrë të veçantë ato të parashikuara në
nenin 467 të K.Pr.Civile (të cilat konsiderohen dhe si shkelje të rënda të ligjit procedural),
shqyrtohen dhe kryesisht nga gjykatat, si nga gjykata e apelit dhe nga Gjykata e Lartë, pa
qenë nevoja që ato të jenë pjesë e ankimit apo rekursit të palës që ka humbur procesin (Në
rastin në gjykim është ngritur në rekurs mosformimi i rregullt i ndërgjyqësisë). Ndërsa,
gabimet e tjera në procedim të cilat mund të kenë ndikuar në dhënien e një vendimi të gabuar,
duhet të ngrihen nga pala humbëse dhe të jenë pjesë e ankimit apo e rekursit.
Në varësi të shkeljeve procedurale të lejuara nga gjykatat më të ulëta, gjykatat më të
larta marrin dhe vendimin e tyre, por në rast se shkeljet procedurale janë nga ato të
parashikuara në nenin 467 të K.Pr.Civile, gjykatat më të larta kanë të drejtë të vendosin
prishjen e vendimeve të gjykatave më të ulëta dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në
gjykatën e shkallës së parë. Përsa kohë vendimet e gjykatave më të ulëta do të prishen dhe
çështja objekt shqyrtimi gjyqësor do të kthehet për rigjykim, gjykata në kuadrin e zhvillimit
të një procesi të rregullt ligjor, duhet të orientojë palën paditëse për të rregulluar të metat e
padisë në lidhje me legjitimitetin pasiv, me qëllim arritjen e një zgjidhje përfundimtare të
çështjes në përputhje me ligjin dhe bërjen e mundur të ekzekutimit të vendimit.
Në rishqyrtim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë për një zgjidhje të drejtë të çështjes,
në përputhje me ligjin material dhe procedural duhet tu bëjë të qartë palëve që është detyrë e
secilës prej tyre, të provojnë faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet, për të drejtat që
kërkojnë. Palët ashtu siç kanë të drejtat, kanë dhe detyrimet që rrjedhin prej këtij procesi, në
format dhe afatet e parashikuara në ligj.
Për sa thamë më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se
rekurset e paraqitura nga palët e paditura AKKP, ZVRPP Vlorë dhe të paditurit Seres
Libohova etj, janë të bazuar në ligj, prandaj si të tillë ato duhet të pranohen dhe për rrjedhojë
vendimi i gjykatës së shkallës së parë dhe vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishen dhe
çështja duhet të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë me një tjetër
trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485/ç të K.Pr.Civile.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.172 (60-2013-219), datë 05.03.2013, të Gjykatës së Apelit
Vlorë dhe vendimit nr.930, datë 28.03.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me tjetër trup
gjykues
Tiranë, më 07.07.2016
42
Nr. 00-2016-2170 i Vendimit (233)
VENDIM
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga :

Mirela Fana Anëtare
Tom Ndreca Anëtar
në datën 07.07.2016, mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile nr.11111-02141-

00-2013 Regj. Themeltar, që i përket palëve:
KËRKUESE: ALIJE SULO, përfaqësuar në gjykim

nga av. I. Çelaj.
OBJEKTI:
Rishikim i vendimit gjyqësor civil nr.1351, datë 15.02.2000
i Gjykatës së Apelit Tiranë.
Baza Ligjore: Neni 494 pika a, 496, 497, 498 të K.Pr.Civile.
Për çështjen civile me palë:
PADITËS TË K/PADITUR: 1. TRASHËGIMTARËT LIGJORË TË

SABIHA ZAIMI:
UVIL ZAIMI, përfaqësuar në gjykim
nga av.I. Çelaj.
ANILA QERAXHIU, përfaqësuar në
gjykim nga av.I. Çelaj.
2. TRASHËGIMTARËT LIGJORË TË
HALIM SULO:
ALIJE SULO, përfaqësuar në gjykim
nga av. I. Çelaj.
NIMFA HAFIZI (SULO), përfaqësuar
në gjykim nga av. I. Çelaj.
NAJADA DEDIA (SULO) përfaqësuar
në gjykim nga av. I. Çelaj.
PETRIT SULO, përfaqësuar në gjykim
nga av. I. Çelaj.
ARTAN KOKOSHI, përfaqësuar në
gjykim nga av. I. Çelaj.
ARMIR LOPCI, përfaqësuar në gjykim
nga av. I. Çelaj.
TË PADITUR K/PADITËS: 1. EFTIMI LITO, (në mungesë).
2. APOSTOL LITO, (në mungesë).
43
3. JOSIF LITO, përfaqësuar në gjykim
nga Av. B. Merkaj.
4. PASKAL LITO, (në mungesë).
I PADITUR: K.K.K.PRONAVE PRANË
BASHKISË TIRANË (zëvendësuar
nga AKKP Tiranë), (në mungesë).
OBJEKTI I PADISË:
Detyrimi i anës së paditur të pushojë cenimin
dhe mospërsëritjen në të ardhmen, ndalimin e punimeve
dhe shembjen e kthimin e sendit e detyrimin për servitut kalimi.
Baza Ligjore: Neni 302, 303 dhe 271 i K.Civil.
OBJEKTI I K/PADISË:
Anullimin e vendimit nr.4, datë 20.04.1999,
të K.K.K.Pronave pranë Bashkisë Tiranë.
Baza Ligjore: Ligji nr.7698 datë 15.04.1993.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1439 datë 04.05.1999 ka

vendosur:
“Pranimin e pjesshëm të padisë.
Pushimin e cenimit të pronësisë nga ana e palës së paditur kundër-paditëse për
sipërfaqen prej 200.7 m2 dhe duke ja kthyer këtë sipërfaqe palës paditëse të
kundërpaditur.
Ndalimin e ndërtimit për sipërfaqen 26 m2 në truallin e palës paditëse nga ana
e palës së paditur.
Rrëzimin e padisë për pagimin e qirasë për 63 m2 dhe servitutin e kalimit.
Pranimin e pjesshëm të kundër padisë vetëm duke anulluar vendimin e
K.K.K.Pronave nr.4, datë 20.04.1995 pika 1/c për sipërfaqen 68.4 m2 që është
zënë nga banesa e palës së paditur.
Rrëzimin e kundërpadisë për anullimin e vendimit nr.4, datë 20.04.1995 për
pikat e tjera.
Shpenzimet gjyqësore palët...”.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.135, datë 15.02.2000 ka vendosur:

“Ndryshimin e vendimit nr.1439 datë 04.05.1999 të Gjykatës së Rrethit
Tiranë, duke vendosur: Rrëzimin e kërkesë padisë dhe pranimin e
kundërpadisë duke anulluar pjesërisht vendimin nr.4 datë 20.04.1995 pika 1/a
të anës së paditur K.K.K.P ish pronarëve pranë Bashkisë Tiranë ku për
sipërfaqen 468 m2, për pjesën me sipërfaqen 279.7 m2 në pronësi të të
paditurve kundra paditës Eftini, Apostol, Josif dhe Paskal Lito, paditësit e
kundrapaditur të mos u kthehet por tu kompensohet në një nga mënyrat e
parashikuara nga ligji nr.7698 dt. 15.4.1993”.
Kundër vendimit të formës së prerë ka paraqitur kërkesë për rishikim kërkuesja

Alije Sulo, me anë të së cilës kërkon:
Rishikimin e vendimit civil nr.135 datë 15.02.2000 të Gjykatës së Apelit Tiranë, prishjen e
këtij vendimi dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në gjykatën kompetente me tjetër trup
gjykues, duke parashtruar këto shkaqe:
44
- Gjykata e Apelit Tiranë ka arsyetuar se kundërpaditësit janë trashëgimtarë të të ndjerit
Nikolla, i cili në vitin 1966 ka blerë truallin prej 279.7 m2 nga shteti për të ndërtuar
një shtëpi. Të ndodhur në këtë situatë, kemi kërkuar që të na vihej në dispozicion ky
dokument mbi të cilin bazohej Vendimi i Gjykatës së Apelit, por në asnjë moment
nuk na është vendosur në dispozicion një dokument i tillë, për aq kohë sa një
dokument i tillë nuk mund të ekzistonte.
- Të ndodhur në këto kushte i jemi drejtuar dhe Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për
të na vendosur në dispozicion dosjen e gjykimit, por kjo provë nuk gjendej në dosje.
- Pas shumë përpjekjeve nga ana jonë, nga zyra e regjistrimit të pasurive të paluajtshme
më datë 10.07.2013, na është vendosur në dispozicion një provë e re, dhe konkretisht
një Notë Transkriptimi në favor të Nikolla Litos, i biri i Josifit, lindur në Përmet dhe
banues në Tiranë, më 23 Maj 1966. Kjo provë ka rëndësi themelore për këtë çështje,
por që ne nuk kishim dijeni për këtë dokument gjatë gjykimit në Gjykatën e shkallës
së parë dhe gjatë gjykimit në Gjykatën e Apelit Tiranë.
- Në këtë provë (Notë Transkriptimi), pasqyrohet qartë Vendimi nr.1209 datë
07.06.1965, i Gjykatës Popullore të Tiranës, ku cilësohet detyrimi i Nikolla Litos për
t’i paguar shtetit një shumë prej 279.76 lekë për/m2, gjithsej 1119.8 lekë, e cila është
paguar kryesisht siç rezulton dhe nga konferma e Bankës nr.076681.
- Pra, nga ky dokument duket qartë se nuk janë blerë nga i padituri 279.7 m2 por ky ka
qenë çmimi për metër katror dhe jo siç është paraqitur nga pala e paditur dhe
gjithashtu në vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë.
- Provat që paraqiten si të reja për efekt të rishikimit të vendimit në fakt janë prova me
shkresë, të cilat nuk janë ditur nga ana jonë përpara se vendimi të merrte formë të
prerë.
- Në këtë rast, vendimi i mësipërm i Gjykatës së Apelit Tiranë nuk është i bazuar në ligj
dhe në prova, ndaj duke u bazuar në nenin 494 pika a) të K.Pr.Civile përbën shkak për
rishikimin.
- Përfundimisht për sa më sipër argumentuam, e gjejmë vendimin gjyqësor civil
nr.1351, datë 15.02.2000, të Gjykatës së Apelit Tiranë të pambështetur në prova dhe
në ligj.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Mirela Fana; përfaqësuesin e palës kërkuese,
Av.Idajet Çelaj, që kërkoi rishikimin e vendimit civil nr.135, datë 15.02.2000, të Gjykatës së
Apelit Tiranë, prishjen e këtij vendimi dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në gjykatën
kompetente me tjetër trup gjykues; përfaqësuesin e të paditurit kundërpaditës Josif Lito,
Av.Bashkim Merkaj, që kërkoi mospranimin e kërkesës për rishikim të kërkueses Alije Sulo
dhe lënien në fuqi të vendimit civil nr.135, datë 15.02.2000, të Gjykatës së Apelit Tiranë; në
mungesë të palëve të tjera ndërgjyqëse, si diskutoi dhe analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
Rrethanat e faktit
1. Kërkuesja Alije Sulo është trashëgimtare ligjore (bashkëshortja) e të ndjerit Halim
Sulo, sipas vendimit nr.8061, datë 11.09.2012, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
për lëshimin e dëshmisë së trashëgimisë ligjore.
2. I ndjeri Halim Sulo ka qenë me cilësinë e paditësit të kundërpaditur në procesin
gjyqësor të zhvilluar përpara Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me palë
ndërgjyqëse, paditës të kundërpaditur: të ndjerën Sabiha Zaimi, të ndjerin Halim
Sulo, Petrit Sulo, Artan Kokoshi, Armir Lopci, të paditur kundërpaditës: Eftimi
45
Lito, Apostol Lito, Josif Lito, Paskal Lito, të paditur: K.K.K.Pronave pranë
Bashkisë Tiranë, me objekt të kërkesë padisë: “Detyrimi i anës së paditur të
pushojë cenimin dhe mospërsëritjen në të ardhmen, ndalimin e punimeve dhe
shembjen e kthimin e sendit dhe detyrimin për servitut kalimi” dhe me objekt
kundërpadie: “Anullimin e vendimit nr.4, datë 20.04.1999 të K.K.K.Pronave pranë
Bashkisë Tiranë.”
3. Në shqyrtim të çështjes, gjykatat e faktit kanë pranuar të provuar se Sabrie Zajmi,
Halim Sulo, Petrit Sulo, Artan Kokoshi, Armir Lopci janë pronarë të një sipërfaqe
trualli prej 468 m2, e vërtetuar kjo gjatë gjykimit në shkallë të parë dhe në Gjykatën e
Apelit Tiranë, me vërtetimin e pronësisë të regjistruar në regjistrin hipotekor me
nr.1797, datë 05.05.1995, të Zyrës së Hipotekës Tiranë.
4. Origjina e kësaj pronësie është vendimi nr.4 datë 20.04.1999 i K.K.K.Pronave pranë
Bashkisë Tiranë. Nëpërmjet këtij vendimi është vendosur njohja e pronësisë për
një sipërfaqe prej 486 m2 dhe për një shtëpi “të goditun në këtë truall”, duke u
vendosur kthimi për sipërfaqen 468 m2 dhe shtëpinë e banimit mbi këtë truall,
kthimi i një sipërfaqeje 21.6 m2 të zënë me ndërtime të përkohshme, ndërsa për
sipërfaqen prej 63 m2 brenda sipërfaqes së përgjithshme të zënë me banesë një
katëshe, është vendosur detyrimi i subjektit pronar të ndërtesës tì paguajë qira
ose të riblejë truallin në marrëveshje me ish-pronarët.
5. Sikurse është vërtetuar edhe me vendimin e mësipërm, të paditurit kundërpaditës
kanë zënë një sipërfaqe trualli prej 63 m2 me banesën që figuron në pronësinë e tyre,
por që me vendimin nr.4, datë 20.04.1995, të K.K.K.Pronave Tiranë, kjo palë duhej të
paguante qiranë e truallit ose ta blinte këtë sipërfaqe me marrëveshje me palën
paditëse të kundërpaditur.
6. Ka rezultuar se të paditurit kundërpaditës nuk kanë zbatuar këtë vendim dhe
gjithashtu kishin nisur të ndërtonin edhe në pjesën tjetër të truallit në pronësi të palës
paditëse të kundërpaditur.
7. Në të tilla rrethana, pala paditëse e kundërpaditur i është drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë me kërkesëpadinë me objekt të cituar në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
8. Gjatë gjykimit të themelit, pala e paditur ka paraqitur kundërpadi duke kërkuar
anullimin e vendimit të K.K.K.Pronave në favor të paditësve të kundërpaditur, me
argumentimin se trashëgimlënësi i tyre, i ndjeri Nikolla Lito ka qenë pronar i një
sipërfaqeje prej 279.7 m2. Këtë sipërfaqe trashëgimlënësi i tyre e ka fituar përkundrejt
shpërblimit përkatës nga shteti në vitin 1965, duke u kryer regjistrimi për këtë blerje
në hipotekë me nr.95 datë 23.05.1966. Për këtë qëllim, të paditurit kundërpaditës kanë
paraqitur notën e mësipërme të transkriptimit në përmbajtje të së cilës, citohej se me
vendimin nr.1209, datë 7.6.1965, të Gjykatës Popullore të Tiranës është vendosur
njohja e Nikolla Litos si pronar i një trualli që ka qenë në pronësi të shtetit, në bazë të
nenit 59/II të Dekretit mbi pronësinë, mbi të cilën është ndërtuar një shtëpi një
katëshe, e ndodhur në Tiranë, Rr.Naim Frashëri, nr.5. Sipas këtij vendimi, është
përcaktuar detyrimi i Nikolla Litos të paguajë ndaj shtetit vlerën e truallit për 279.70
metra katrorë, shumën në lekë prej 1.119,80 (një mijë e njëqind e nëntëmbëdhjetë e
tetëdhjetë qindarka), shumë të cilën e ka paguar tërësisht, siç ka rezultuar nga
konferma bankare e datës 25.04.1966 e Bankës së Shtetit Tiranë.
9. Në rrethanat e mësipërme, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1439
datë 04.05.1999 ka vendosur: “Pranimin e pjesshëm të padisë. Pushimin e cenimit të
pronësisë nga ana e palës së paditur kundër-paditëse për sipërfaqen prej 200.7 m2
dhe duke ja kthyer këtë sipërfaqe palës paditëse të kundërpaditur. Ndalimin e
ndërtimit për sipërfaqen 26 m2 në truallin e palës paditëse nga ana e palës së paditur.
Rrëzimin e padisë për pagimin e qirasë për 63 m2 dhe servitutin e kalimit. Pranimin e
46
pjesshëm të kundër padisë vetëm duke anulluar vendimin e K.K.K.Pronave nr.4, datë
20.04.1995 pika 1/c për sipërfaqen 68.4 m2 që është zënë nga banesa e palës së
paditur. Rrëzimin e kundërpadisë për anullimin e vendimit nr.4, datë 20.04.1995 për
pikat e tjera…”
10. Në marrjen e këtij vendimi, gjykata ka arsyetuar se: “...prona palës paditëse i është
marrë nga shteti në vitin 1947 në mënyrë të padrejtë dhe pa
kundërshpërblim...vendimi është mbështetur në ligjin 7698, datë 15.4.1993 dhe
sipërfaqja prej 279.7 m2 pjesërisht është sipërfaqe e lirë...një pjesë e ndërtimeve që
ndodhen brenda murit rrethues të banesës së palës së paditur janë ndërtime të
përkohshme dhe jo brenda dhe në përputhje me rregullat ligjore. Në këto kushte
gjykata çmon se vendimi për sipërfaqen prej 226.07 m2 është i drejtë pasi është
sipërfaqe e lirë, ndërsa sipërfaqja prej 68.4 m2 është sipërfaqe e zënë me ndërtime
dhe sipas ligjit 7698 dt. 15.4.1993 kjo sipërfaqe nuk duhej tì kthehej. Gjithashtu,
duke u nisur nga kërkimet e palëve ndërgjyqëse çmon se pala e paditur duhet të
pushojë cenimin e pronësisë mbi sipërfaqen 200.7 m2 e cila është sipërfaqe e lirë, kjo
sipas vendimit nr.4, datë 20.4.1995 dhe aktit të ekspertimit të realizuar nga ana e
ekspertëve. Gjithashtu duhet të ndalohen punimet për sipërfaqen 26 m2 që përbën një
punim të ri ngjitur me banesën ekzistuese...”
11. Mbi ankim të të paditurve kundërpaditës, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin
nr.135, datë 15.02.2000 ka vendosur: “Ndryshimin e vendimit nr.1439, datë
04.05.1999, të Gjykatës së Rrethit Tiranë, duke vendosur: Rrëzimin e kërkesë padisë
dhe pranimin e kundërpadisë duke anulluar pjesërisht vendimin nr.4, datë 20.04.1995
pika 1/a të anës së paditur K.K.K ish pronarëve pranë Bashkisë Tiranë ku për
sipërfaqen 468 m2, për pjesën me sipërfaqen 279.7 m2 në pronësi të të paditurve
kundra paditës Eftini, Apostol, Josif dhe Paskal Lito, paditësit e kundrapaditur të mos
u kthehet por tu kompensohet në një nga mënyrat e parashikuara nga ligji nr.7698,
datë 15.4.1993”.
12. Në marrjen e këtij vendimi, Gjykata e Apelit ka arsyetuar se: “...të paditurit
kundërpaditës janë trashëgimtarë të të ndjerit Nikolla Lito i cili në vitin 1966 ka blerë
truallin prej 279.6 m2 nga shteti për të ndërtuar një shtëpi, trualli i cili me vendimin e
anës së paditur K.K.K.Pronave Tiranë u është kthyer paditësve të kundërpaditur dhe
që rivendikohet pa të drejtë prej tyre, konkluzion ky që rrjedh nga fakti se ana e
paditur K.K.K.Pronave Tiranë ...ka kthyer pa të drejtë dhe në kundërshtim me
legjislacionin në fuqi. Rezulton se trashëgimlënësi i të paditurve kundërpaditës
truallin e ka blerë nga shteti për të ndërtuar shtëpi, që vërtetohet se i ka ndërtuar
pjesërisht mbi sipërfaqen e truallit objekt gjykimi ndërsa pjesa tjetër shërben si oborr
i asaj shtëpie, gjë që figuron edhe në regj. hipotekor nr.95 dt. 23 Maj 1966. Ana e
paditur ka kthyer në favor të paditësve të kundërpaditur truallin objekt gjykimi duke e
konsideruar si sipërfaqe të lirë në kundërshtim me udhëzimin nr.3 dt. 21.6.1993 të
K.Ministrave ku në pikën 1 paragrafi i tretë thuhet se truall i zënë konsiderohet kur
është ndërtuar një shtëpi private, ku përfshihet banesa dhe oborri i parashikuar nga
leja e ndërtimit, dhe duke e kthyer këtë sipërfaqe në kundërshtim me ligjin 7698, datë
15.4.1993 i cili përcakton se kthen në favor të ish pronarëve vetëm trojet e lira që në
momentin e daljes së ligjit ekzistojnë në formën e trojeve të pazëna…”
13. Për sa më sipër, në Gjykatën e Lartë me anë të shkresës me nr.A-158 prot., datë
19.07.2013, ka paraqitur kërkesë për rishikim kërkuesja Alije Sulo, me anë të së cilës
kërkon rishikimin e vendimit civil nr.135, datë 15.02.2000, të Gjykatës së Apelit
Tiranë, prishjen e këtij vendimi dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në gjykatën
kompetente me tjetër trup gjykues, për shkaqet e përmendura në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
47
LIGJI I ZBATUESHËM
14. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, Titulli i Tretë “Rishikimi” në të cilat është
parashikuar:
14.1. Neni 494: “Kërkesa për rishikim është akti me të cilin kërkohet rishikimi i një
vendimi të formës së prerë të gjykatës. Pala e interesuar mund të kërkojë rishikimin e
një vendimi që ka marrë formë të prerë, kur: a) zbulohen rrethana të reja apo prova
të reja me shkresë që kanë rëndësi për çështjen, të cilat nuk mund të diheshin nga
pala gjatë shqyrtimit të saj; b) vërtetohet se thëniet e dëshmitarëve apo mendimet e
ekspertëve, mbi të cilat është bazuar vendimi, kanë qenë të rreme; c) palët ose
përfaqësuesit e tyre apo ndonjë anëtar i trupit gjykues, që ka marrë pjesë në gjykimin
e çështjes, kanë kryer vepra të dënueshme penalisht, të cilat kanë ndikuar në dhënien
e vendimit; ç) vërtetohet se vendimi i dhënë është bazuar në dokumente të
falsifikuara; d) vendimi është bazuar në një vendim të gjykatës ose të një institucioni
tjetër që më pas është prishur; e) vendimi është në kundërshtim të hapur me një
vendim tjetër të formës së prerë të dhënë midis po atyre palëve, për të njëjtin objekt
dhe për të njëjtin shkak; ë) kur Gjykata Europiane e të Drejtave të Njeriut gjen
shkelje të Konventës Europiane “Për mbrojtjen e të drejtave të njeriut dhe lirive
themelore” dhe të protokolleve të saj, të ratifikuara nga Republika e Shqipërisë.
14.2. Neni 496: “Kërkesa për rishikim mund të paraqitet brenda 30 ditëve nga dita
që pala ka marrë dijeni për shkakun e rishikimit, por në çdo rast jo më vonë se një vit
nga dita që ka lindur shkaku i rishikimit. Në rastet e parashikuara në nenin 495, afati
prej 30 ditësh fillon nga dita që vendimi ka marrë formën e prerë.”
14.3. Neni 498: “Kur kërkesa është bërë jashtë rasteve të përcaktuara në nenin 494
ose kur është bërë nga ata që nuk e kanë këtë të drejtë, si dhe kur rezulton haptazi e
pambështetur, gjykata vendos mospranimin e saj. Kur kërkesa pranohet, gjykata
vendos prishjen e vendimit tërësisht ose pjesërisht dhe dërgon çështjen për rigjykim
nga një tjetër trup gjykues në gjykatën kompetente. Në rastin e përcaktuar nga
shkronja “e” e nenit 494 të këtij Kodi, Gjykata e Lartë prish vendimin e dytë. Kundër
vendimit nuk lejohet ankim”.
15. Në fillim të seancës gjyqësore të datës 07.07.2016, mbi pyetjen e gjykatës nëse palët
ndërgjyqëse kanë kërkesa paraprake, përfaqësuesi i palës kërkuese, parashtroi se që
nga gjykimi në themel i çështjes që kërkohet të rishikohet, ka ndërruar jetë paditësi i
kundërpaditur Halim Sulo dhe në bazë të vendimit nr.8061, datë 11.09.2012, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, trashëgimtarë ligjorë të të ndjerit, janë
përkatësisht Alije Sulo, Nimfa Hafizi (Sulo) dhe Najada Sulo. Po ashtu, ka ndërruar
jetë edhe paditësja e kundërpaditur Sabiha Zaimi dhe sipas dëshmisë së trashëgimisë
ligjore nr.38 rep nr.573 kol datë 14.06.2016 të noterit Altin Haxhinasto, trashëgimtarë
ligjorë të së ndjerës janë Uvil Zaimi dhe Anila Qeraxhiu. Në të tilla kushte,
përfaqësuesi i palës kërkuese kërkoi kalimin procedural për Halim Sulon dhe Sabiha
Zaimin tek trashëgimtarët e tyre ligjorë.
16. Kolegji Civil, pas shqyrtimit të kërkesës paraprake, mbështetur në paragrafin e parë të
nenit 199 të K.Pr.Civile, ku përcaktohet shprehimisht se: “Kur njëra nga palët vdes,
çështja vazhdon nga ose kundër trashëgimtarëve të saj”, vendosi të kryejë kalimin
procedural për të ndjerin Halim Sulo, i cili në këtë gjykim zëvendësohet nga
trashëgimtarët e tij ligjorë Alije Sulo, Nimfa Hafizi (Sulo) dhe Najada Sulo. Po ashtu,
Kolegji Civil vendosi të kryejë kalimin procedural për të ndjerën Sabiha Zaimi, e cila
48
në këtë gjykim zëvendësohet nga trashëgimtarët e saj ligjorë Uvil Zaimi dhe Anila
Qeraxhiu.
17. Në lidhje me kërkesën për rishikim të paraqitur nga pala kërkuese Alije Sulo, Kolegji
Civil vlerëson se ajo përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 494 të Kodit të
Procedurës Civile për rishikimin e vendimit civil nr.135, datë 15.02.2000, të Gjykatës
së Apelit Tiranë.
18. Kolegji Civil çmon të theksojë fillimisht se, rishikimi i vendimeve është një mjet i
jashtëzakonshëm për goditjen e vendimeve civile, që ka për qëllim rishikimin e
çështjes së përfunduar me vendim të formës së prerë, për shkak se vendimi i gjykatës
është i gabuar përsa i përket çmuarjes së faktit. Ky gabim i të çmuarit të faktit sipas
nenit 494 të K.Pr.Civile, duhet të rrjedhë për shkaqe të tilla si, mosmarrja parasysh
nga gjykatat në dhënien e vendimit e rrethanave të tilla të cilat nuk diheshin më parë
prej gjykatës, por që dalin më vonë, të cilat nëse do të diheshin, do t'i jepnin çështjes
një zgjidhje të ndryshme, (neni 494/a i K.Pr.Civile); vërtetimi se vendimi i dhënë
është bazuar në dokumenta të falsifikuara, etj. (neni 494/c, d, e të K.Pr.Civile).
(Vendim nr.1, datë 31.01.2006 Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë).
19. Rishikimi i një vendimi gjyqësor të formës së prerë konsiderohet sipas Kodit të
Procedurës Civile, si një mjet i posaçëm dhe i jashtëzakonshëm ankimi, në ndryshim
nga apeli dhe rekursi, që janë mjetet e zakonshme të ankimit. Kur shqyrtohet një apel
apo një rekurs, gjykata më e lartë, respektivisht, gjykata e apelit apo Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë, shqyrtojnë themelin e çështjes dhe konkludojnë për bazueshmërinë
e vendimit të kundërshtuar. Kur shqyrtohet një kërkesë për rishikim, Kolegji Civil
vetëm vlerëson nëse kërkesa është bërë nga pala që e ka këtë të drejtë, (neni 498 i
K.Pr.Civile), brenda afatit përkatës (neni 496 i K.Pr.Civile) dhe nëse kërkesa për
rishikim i referohet dhe është e mbështetur në një nga rastet e përcaktuara në nenin
494 të K.Pr.Civile. Pra, kur shqyrton kërkesën për rishikim, Kolegji Civil nuk i hyn
vlerësimit të bazueshmërisë së vendimit që kërkohet te rishikohet, por vetëm vlerëson
nëse ka shkaqe “për të hapur rrugën” për një gjykim të ri të çështjes nga e para.
(Vendim Unifikues nr.8, datë 24.03.2005, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë).
20. Fillimisht, në lidhje me legjitimitetin aktiv të kërkueses, Kolegji Civil vlerëson se
kërkuesja Alije Sulo, sipas vendimit nr.8061, datë 11.09.2012, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, për lëshimin e dëshmisë së trashëgimisë ligjore, është trashëgimtare
ligjore (bashkëshortja) e të ndjerit Halim Sulo, i cili ka qenë me cilësinë e paditësit të
kundërpaditur në procesin gjyqësor ku është marrë vendimi civil që kërkohet të
rishikohet. Neni 494 i K.Pr.Civile parashikon se, pala e interesuar mund të kërkojë
rishikimin e një vendimi që ka marrë formë të prerë, për një nga rastet e përcaktuara
në këtë dispozitë. Në këtë kuptim, rrethi i subjekteve që legjitimohen si palë të
interesuara, në kuptim të dispozitës së sipërcituar, në kërkimin për rishikim të një
vendimi gjyqësor të formës së prerë, do të identifikohet nëpërmjet referencës ndaj
subjekteve të përcaktuara në nenin 451/a të K.Pr.Civile, për të cilat vendimi i formës
së prerë prodhon pasoja duke qenë i detyrueshëm për zbatim. Në këtë kuptim, në
kategorinë e subjekteve të legjitimuara për të paraqitur një kërkesë për rishikim të
vendimit të formës së prerë, përfshihen edhe trashëgimtarët e palëve ndërgjyqëse në
procesin gjyqësor, vendimi i të cilit kërkohet të rishikohet, për sa kohë që, në
mbështetje të nenit 451/a, ky vendim është i detyrueshëm për ta. Për sa më sipër,
Kolegji Civil konkludon se kërkuesja Alije Sulo, si trashëgimtare e të ndjerit Halim
Sulo, legjitimohet proceduralisht në paraqitjen e kërkesës për rishikim të vendimit
civil të formës së prerë.
21. Po ashtu, sa i takon afatit të paraqitjes së kërkesës për rishikim, sikurse ka rezultuar
nga materialet e dosjes gjyqësore, kjo kërkesë është paraqitur në datën 19.07.2013,
brenda 30 ditëve nga dita që pala ka marrë dijeni për shkakun e pretenduar të
49
rishikimit, e konkretisht brenda 30 ditëve nga data 10.07.2013 kur palës i është vënë
në dispozicion prova e re, Notë Transkriptimi në favor të Nikolla Litos, e datës 23 Maj
1966, nga ana e Zyrës së Rregjistrimit të Pasurive të Paluajtshme.
22. Në lidhje me përmbajtjen e pretendimeve të ngritura në kërkesën për rishikim të
bazuar në nenin 494/a të Kodit të Procedurës Civile, Kolegji Civil çmon se në
interpretim e zbatim të këtij neni, kërkohet plotësimi në mënyrë kumulative i tre
kushteve: 1- zbulimi i rrethanave të reja ose provave të reja me shkresë, 2- rrethanat
ose provat e zbuluara rishtas duhet të kenë rëndësi për çështjen dhe 3- ato nuk
diheshin dhe as ekzistonte mundësia që të diheshin nga palët gjatë gjykimit të
çështjes, në fund të të cilit është marrë vendimi që kërkohet të rishikohet. Mungesa e
njërit prej këtyre kushteve e bënë të paqenë shkakun e rishikimit, sipas nenit 494
gërma a) të Kodit të Procedurës Civile.
23. Në vlerësim të kritereve të mësipërme, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se
kërkesa për rishikim e paraqitur nga kërkuesja Alije Sulo, përmbush në mënyrë
kumulative të tre kushtet e lartpërmendura. Dokumenti i pretenduar si provë e re nga
pala kërkuese, përbën provë që identifikon rrethana të reja të zbuluara rishtazi prej
kësaj pale, që nuk diheshin dhe as ekzistonte mundësia që të diheshin gjatë shqyrtimit
të çështjes dhe dijenia e të cilave do të kishte ndikuar në dhënien e vendimit që
kërkohet të rishikohet.
24. Siç rezulton nga materialet e dosjes gjyqësore nr.272 Regjistri Themeltar, datë
regjistrimi 18.12.1997, dy fletët e regjistrit të hipotekës ku pasqyrohet nota e
transkriptimit në favor të Nikolla Litos, i cili ka përfituar nga shteti në vitin 1965 një
sipërfaqe përkundrejt shpërblimit përkatës prej 279.76 lekë për m2, gjithsej 1119.8
lekë, duke u kryer regjistrimi për këtë blerje në hipotekë me nr.95 datë 23.05.1966,
nuk kanë qenë pjesë e dosjes së themelit.
25. Për më tepër, ky Kolegj vlerëson se dokumenti i sipërcituar paraqet një rëndësi
thelbësore për çështjen, sa kohë që prej tij varet identifikimi i faktit nëse
trashëgimlënësi i të paditurve kundërpaditës, i ndjeri Nikolla Lito, ka fituar ose jo
pronësinë mbi sipërfaqen prej 279.7 m2 që në vitin 1965, duke u kryer regjistrimi i
kësaj pasurie në hipotekë në vitin 1966. Një identifikim i tillë do të diktojë më pas
edhe nëse ka shkak per cenimin e vendimit nr.4, datë 20.04.1999 të K.K.K.Pronave
pranë Bashkisë Tiranë në favor të palës paditëse të kundërpaditur, duke ndikuar
efektivisht në këtë mënyrë në vetë zgjidhjen në themel të çështjes objekt rishikimi.
26. Së fundmi, Kolegji Civil çmon se, përpos faktit që prova e sjellë nga pala kërkuese
Alije Sulo nuk është paraqitur në gjykimin e çështjes në themel dhe përbën një provë
esenciale për këtë gjykim, ajo gjithashtu nuk dihej dhe as ekzistonte mundësia që të
dihej nga palët gjatë gjykimit të çështjes, në fund të të cilit është marrë vendimi që
kërkohet të rishikohet. Një konkluzion i tillë rrjedh nga fakti që, sikurse rezulton nga
materialet e dosjes gjyqësore, prova Notë Transkriptimi në favor të Nikolla Litos, e
datës 23 Maj 1966, që përbën edhe shkakun e rishikimit, i është vënë në dispozicion
palës kërkuese vetëm në datën 10.07.2013.
27. Në këto kushte, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se jemi përpara rastit kur
plotësohen kumulativisht kriteret e nenit 494/a të K.Pr.Civile për rishikimin e një
vendimi civil të formës së prerë, për shkak se janë zbuluar rrethana të reja apo prova
të reja me shkresë që kanë rëndësi për çështjen, të cilat nuk diheshin dhe as ekzistonte
mundësia që të diheshin nga pala gjatë shqyrtimit të themelit.
28. Për sa më sipër, Kolegji Civil çmon se kërkesa për rishikim e paraqitur nga kërkuesja
Alije Sulo duhet të pranohet, duke u vendosur prishja e vendimit nr.135 datë
15.02.2000 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimi i çështjes për rishqyrtim në po
atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
50
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 498 të K.Pr.Civile.
VENDOSI
Pranimin e kërkesës për rishikimin e vendimit nr.135, datë 15.02.2000, të Gjykatës së
Apelit Tiranë të bërë nga kërkuesja Alije Sulo.
Prishjen e vendimit nr.135, datë 15.02.2000, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 07.07.2016
51
ÇËSHTJE PENALE
52
Nr.16 i Regj.Themeltar
Nr.16 i Vendimit
VENDIM
NЁ EMЁR TЁ REPUBLIKЁS
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:
Xhezair Zaganjori Kryesues

Andi Çeliku Anëtar
Guxim Zenelaj Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 16.07.2016, mori në shqyrtim çështjen penale:
KËRKUES: PROKURORIA E PËRGJITHSHME TIRANË

KUNDËR: ODHISE THODHORI ANDREA, në mungesë.
OBJEKTI:
Caktim i masës se sigurimit “Arrest ne burg”.
Baza Ligjore: Neni 238 i K.Pr.Penale.
KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Andi Çeliku, prokurorin Arben Kraja, i cili kërkoi
pranimin e kërkesës dhe caktimin e masës se sigurimit “Arrest ne burg”, në mungesë të personit
nën hetim Odhise Thodhori Andrea, e si analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
I. RRETHANAT E FAKTIT
1. Në kërkesën e saj, Prokuroria e Përgjithshme, ka parashtruar se, bazuar në

vendimin e prokurorisë pranë Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, datë
14.07.2016 “Për shpalljen e moskompetencës dhe kalimin e akteve të procedimit penal
nr.104, viti 2016 për kompetencë lëndore në Prokurorinë e Përgjithshme është regjistruar
procedimi penal nr.4, viti 2016 për veprat penale “Korrupsioni aktiv i gjyqtarëve, prokurorit
dhe funksionarëve të tjerë të drejtësisë” dhe “Korrupsioni pasiv i gjyqtarëve, prokurorëve dhe
funksionarëve të organeve të drejtësisë”, parashikuar nga neni 319 e 25 dhe 319/ç e 25 të
Kodit Penal.
2. Nga aktet e administruara në këtë procedim deri në këto momente ka rezultuar
se, fillimisht është vendosur lejimi i përgjimit të numrave të telefonit celular në përdorim të
shtetasit Ilia (Ylli) Çabiri, me banim në Sarandë. Mbi bazën e bisedave telefonike të
zhvilluara nga ky shtetas, është procedura me vendosjen në përgjim edhe të numrit të
telefonit në përdorim nga shtetasit Petraq Dashi, Eleni Lino si dhe të numrit në përdorim të
shtetasit Odhise Andrea.
3. Në lidhje me këtë procedim është lejuar dhe proceduar edhe me vëzhgimet dhe
përgjimet e tyre ambientale. Po kështu, midis shtetasve të vendosur në përgjim janë zhvilluar
disa biseda telefonike dhe janë zhvilluar takime midis tyre. Konkretisht në datën 11.07.2016,
53
rreth orës 19.15, shtetasi Petraq Dashi është takuar në Tiranë me shtetasin Odhise Andrea, ku
së bashku janë ulur në ambientet e jashtme të lokalit “Harli Cafe”. Takimi i mësipërm është
vëzhguar nga policia gjyqësore me foto dhe video në një distancë të afërt. Në momentin që
shtetasi Petraq Dashi ka shkuar në takim ka pasur me vete përveç çantës së tij të dorës edhe
një qese të mbështjellë me letër, të njëjtën që ka pasur në dorë edhe në momentin që ka dalë
nga zyra MoneyGram “Troka”, Fier ku ka tërhequr një shume parash prej 50.000 euro. Në
momentin që ato janë ngritur nga tavolina ku ishin ulur, shtetasi Petraq Dashi qesen e
mësipërme ia ka dhënë shtetasit Odhise Andrea, i cili e ka mbajtur në dorë në mënyrë të
dukshme dhe më pas është larguar për në banesën e tij. Dyshohet se shuma e mësipërme
është dhëne me qellim ndikimin (zgjidhjen ne favor te personave te mësipërm) ne
vendimmarrjen e një çështjeje civile qe ndodhej per shqyrtim ne Kolegjin Civil te Gjykatës se
Larte, ne përbërje te te cilit ishte dhe bashkëshortja e shtetasit Odhise Andrea, gjyqtarja
Majlinda Andrea. Rezulton se me date 12.07.2016, çështja gjyqësore është zgjidhur ne favor
te trashëgimlënësve te personave te interesuar Eleni Lino, Ilia Çabiri dhe Petraq Dashi.
II. VLERËSIMI I GJYKATËS.
4. Fillimisht, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 141 të Kushtetutës së

Republikës së Shqipërisë ku përcaktohet se: “... Gjykata e Lartë ka juridiksion fillestar dhe
rishikues. Ajo ka juridiksion fillestar kur gjykon akuzat penale kundër Presidentit të
Republikës, Kryetarit dhe anëtarëve të Këshillit të Ministrave, deputetëve, gjyqtarëve të
Gjykatës së Lartë dhe gjyqtarëve të Gjykatës Kushtetuese”, vlerëson se kjo gjykatë është
kompetente për të shqyrtuar kërkesat e paraqitura nga ana e Prokurorisë së Përgjithshme.
5. Kolegji vlerëson se, kërkesa e paraqitur nga Prokuroria e Përgjithshme është në
kompetencën lëndore të Gjykatës së Lartë për t’u gjykuar, e cila në këtë rast ka juridiksionin
fillestar, referuar edhe neneve 75/b/2, 80/2, 88, 92/1/c, 277/3 të Kodit të Procedurës Penale.
6. Në nenin 75, shkronja “b” paragrafi i dytë të Kodit të Procedurës Penale përcaktohet
se: “...Gjykata e Lartë gjykon në shkallë të parë, me trup gjykues të përbërë nga 5 gjyqtarë të
përcaktuar me short, veprat penale të kryera nga Presidenti i Republikës, Kryetari dhe
anëtarët e Këshillit të Ministrave, deputetët, gjyqtarët e Gjykatës së Lartë dhe gjyqtarët e
Gjykatës Kushtetuese, kur këta janë në këto funksione në kohën e gjykimit...”.
7. Ka rezultuar se, pranë Prokurorisë së Përgjithshme është regjistruar procedimi penal
nr.4, viti 2016, për veprat penale “Korrupsioni aktiv i gjyqtarëve, prokurorit dhe
funksionarëve të tjerë të drejtësisë” dhe “Korrupsioni pasiv i gjyqtarëve, prokurorëve dhe
Kodit Penal.
8. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se kompetenca e Gjykatës së Lartë në lidhje
me caktimin e masës së sigurimit ndaj shtetasit Odhise Andrea, buron nga fakti se, hetimi
paraprak për ketë shtetas është kryer nga ana e prokurorisë pranë Gjykatës së Shkallës së Parë
për Krime të Rënda, Tiranë, ky procedim është transferuar pranë Prokurorisë së
Përgjithshme, duke qenë se ai dyshohet që ka kryer një vepër në bashkëpunim me persona të
tjerë, provat dhe rrethanat e së cilës ndikojnë mbi provën e një vepre tjetër penale të dyshuar
se është kryer nga një subjekt, për të cilin Gjykata e Lartë, ka juridiksion fillestar.
9. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë pasi shqyrtoi provat e paraqitura në gjykim,
pretendimet e organit të akuzës, arrin në përfundimin se, në gjendjen që janë aktet, ekzistojnë
kushtet ligjore për caktimin ndaj shtetasit Odhise Andrea, të masës së sigurimit personal
“Arrest në burg”.
10. Për sa më sipër, Kolegji Penal çmon të theksojë fillimisht se masat e sigurimit
personal që kufizojnë të drejtat dhe liritë e personit ndaj të cilit zhvillohet procedimi penal,
mund të caktohen vetëm kur ekzistojnë dhe provohen kushtet dhe kriteret e përcaktuara me
ligj. Këto kushte dhe kritere, të parashikuara në nenin 5 të KEDNJ, janë materializuar edhe në
54
nenin 27 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë. Kështu, sipas dispozitës së sipërcituar,
një ndër rastet se kur liria e personit mund të kufizohet, i referohet rastit kur ka dyshime të
arsyeshme se personi ka kryer një vepër penale, ose për të parandaluar kryerjen prej tij të
veprës penale ose largimin e tij pas kryerjes së saj, të materializuara edhe në ligjin procedural
penal, konkretisht në nenin 228 dhe 229 të K.Pr.Penale për masat e sigurimit në përgjithësi
dhe në veçanti, në nenin 230/1 për masën e sigurimit personal “Arrest në burg”.
11. Në vijim të kësaj analize, në pikën 1 dhe 2 të nenit 228 të K.Pr.Penale, sanksionohen
kushtet e përgjithshme që duhet të mbajë parasysh gjykata në caktimin e masës së sigurimit,
të cilat janë përkatësisht ekzistenca e dyshimit të arsyeshëm të bazuar në prova ose elementi
provues (fumus commisi delicti), ekzistenca e veprës penale dhe ekzistenca e kushteve të
dënueshmërisë sipas së drejtës penale. Këto tre kushte duhet të ekzistojnë në mënyrë
kumulative, pasi në qoftë se mungon njëri prej tyre atëherë, gjykata nuk mund të caktojë
masë sigurimi ndaj personit.
12. Në lidhje me kushtin e parë, Kolegji Penal thekson fillimisht se askush nuk mund tì
nënshtrohet masave të sigurimit personal në qoftë se, në ngarkim të tij, nuk ekziston një
dyshim i arsyeshëm i bazuar në prova.
13. Dyshimi i arsyeshëm i bazuar në prova, sipas pikës 1 të nenit 228 të Kodit të
Procedurës Penale, nënkupton ekzistencën e elementëve të mjaftueshëm juridikë dhe të
rrethanave të faktit që i krijojnë bindje gjykatës në drejtim të mundësisë që, jo vetëm se vepra
penale është kryer, por dhe në drejtim të mundësisë se kjo vepër penale është kryer nga
personi ndaj të cilit do të vendoset masa e sigurimit, çka do të thotë se kërkohet detyrimisht
përgjegjësia e personit që akuzohet. Në këtë pikë, Kolegji Penal thekson se dyshimi
konsiderohet i arsyeshëm vetëm nëse bazohet në fakte dhe në informacione të cilat krijojnë
bindjen se ekziston një lidhje objektive midis personit të dyshuar për kryerjen e veprës penale
dhe vetë veprës penale për të cilën ai akuzohet. Po ashtu, ky Kolegj vlerëson se, në një kohë
që në fazën e caktimit të masës së sigurimit nuk mund të pretendohet ekzistenca e provave të
plota që të mund të vërtetojnë akuzën, pasi një nivel i tillë provueshmërie i takon gjykimit të
themelit të çështjes, është e nevojshme ekzistenca e provave të mjaftueshme për të justifikuar
caktimin e masës përkatëse të sigurimit personal.
14. Për sa më sipër, Kolegji Penal vlerëson se në rastin konkret, dyshimi i arsyeshëm në
caktimin e masës së sigurimit personal “arrest me burg” ndaj shtetasit nën hetim Odhise
Andrea, është i mbështetur në prova të një natyre të tillë që, në gjendjen në të cilat ato
ndodhen, prej tyre mund të nxirren përfundime se ndaj këtij shtetasi ekziston një shkallë e
arsyeshme mundësie fajësie, për kryerjen prej tij të veprës penale “Korrupsioni aktiv i
gjyqtarëve, prokurorit dhe funksionarëve të tjerë të drejtësisë”, parashikuar nga neni 319 e 25
të Kodit Penal.
15. Konkretisht, në gjendjen në të cilën janë aktet e procedimit, ekziston dyshimi i
arsyeshëm se shtetasi nën hetim Odhise Andrea mund të ketë kryer veprat penale për të cilat
hetohet, duke iu referuar: Procesverbalet për kryerjen e përgjimeve në vende publike datë
12.07.2016 dhe autorizimi përkatës; Procesverbal për veprimet e vëzhgimit të fshehtë, të
kryer më datë 11.07.2016 dhe autorizimi përkatës; Procesverbali për transkriptimin e
bisedave telefonike dhe vendimet gjyqësore përkatës që kanë lejuar përgjimin; Procesverbal
për sekuestrimin e pamjeve filmime në pikën e këmbimit valutor “Troka”, datë 14.06.2016;
Procesverbal për këqyrjen dhe marrjen e dokumenteve datë 14.07.2016, si dhe
dokumentacioni bashkëlidhur; Procesverbal datë 14.07.2016 për deklarime nga persona që
tregojnë rrethanat e hetimit nga shtetasi Xhevahir Troka dhe Etleva Stamo, si dhe akte të tjera
bashkëlidhur kërkesës së Prokurorisë së Përgjithshme.
16. Në lidhje me kushtin e dytë të nevojshëm për caktimin e masës së sigurimit personal,
e konkretisht ekzistencën e veprës penale, Kolegji Penal thekson se përveç dyshimit të
arsyeshëm, është e nevojshme të konstatohet që fakti konkret të jetë parashikuar nga ligji si
vepër penale, apo vepra penale të mos jetë shuar për shkak parashkrimi të ndjekjes penale,
55
ose për shkak të shfuqizimit të dispozitave penale, apo të mos jetë amnistuar. Në rastin
konkret, këtij Kolegji i rezulton se veprimet e dyshuara se janë kryer nga shtetasi nën hetim
përbëjnë vepër penale, si dhe nuk ekzistojnë shkaqe të parashkrueshmërisë së ndjekjes
penale, shfuqizimi dispozitash përkatëse apo amnistimi.
17. Sa i takon kushtit të tretë të nevojshëm për caktimin e masës së sigurimit personal ai i
referohet ekzistencës së shkaqeve të dënueshmërisë së personit ndaj të cilit caktohet masa e
sigurimit. Nuk mund të caktohet masë sigurimi ndaj një personi që nuk mund të merret si i
pandehur, ose nuk mund të dënohet. Në vlerësim të plotësimit të këtij kushti, Kolegji Penal
konkludon se shtetasi nën hetim është madhor, i përgjegjshëm para ligjit dhe nuk ekziston
ndonjë prej shkaqeve të sipërcituara të padënueshmërisë së tij.
18. Përveç sa më sipër, ky Kolegj thekson se plotësimi i kushteve të përgjithshme për
caktimin e masës së sigurimit, duhet të plotësohet në vijim edhe me të paktën një prej
kushteve të veçanta ligjore mbi nevojat e sigurimit dhe përshtatshmërinë e masës konkrete të
sigurimit, me të cilën kufizohet liria e të hetuarit (periculum libertatis). Procesi i vlerësimit
dhe gjykimit tërësor të kushteve të përgjithshme dhe të veçanta për vendosjen ose jo të masës
së sigurimit, është i nevojshëm për të ekuilibruar nga njëra anë respektimin dhe garantimin e
rendit publik dhe interesit publik për dhënien e drejtësisë dhe nga ana tjetër, respektimin e të
drejtave dhe interesave ligjore të individit subjekt i procedimit, të dyja të parashikuara nga
Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë.
19. Në këtë këndvështrim, Kolegji Penal, përveç ekzistencës së kushteve të përgjithshme,
duhet të verifikojë nëse ekziston qoftë dhe një nga kushtet e veçanta të parashikuara nga neni
228/3 i Kodit të Procedurës Penale, e konkretisht, ekzistenca e shkaqeve të rëndësishme që
vënë në rrezik marrjen ose vërtetësinë e provës; largimi i shtetasit nën hetim, ose rreziku që ai
të largohet; ekzistenca e rrezikut që për shkak të rrethanave të faktit dhe të personalitetit të
shtetasit nën hetim, ky i fundit mund të kryejë krime të rënda ose të të njëjtit lloj me atë për të
cilin procedohet. Në këtë pikë, Kolegji Penal thekson se, kushtet e sipërcituara për caktimin e
masës së sigurimit janë alternative dhe jo kumulative. Nëse në gjykim vërtetohet qoftë edhe
njëri prej tyre, gjykata nuk ka detyrim të hetojë dhe vërtetojë edhe ekzistencën apo mos
ekzistencën e kushteve dhe kritereve të tjera që, sipas ligjit, justifikojnë ose jo caktimin e
masës së sigurimit dhe kufizimin e lirisë së të hetuarit.
20. Në mbështetje sa më sipër dhe referuar akteve të ndodhura në dosje, Kolegji Penal
konstaton se në rastin konkret, caktimi i masës së sigurimit personal ndaj shtetasit Odhise
Andrea është i nevojshëm, pasi ekzistojnë kushtet e parashikuara në pikën “a” dhe “c” të
nenit 228/3 të Kodit të Procedurës Penale.
21. Veç sa më sipër, Kolegji Penal në zbatim të nenit 229 të Kodit të Procedurës Penale,
në caktimin e masës së sigurimit mban parasysh përshtatshmërinë e secilës prej tyre me
shkallën e nevojave të sigurimit që duhen marrë në rastin konkret. Çdo masë duhet të jetë në
raport me rëndësinë e faktit dhe me sanksionin që parashikohet për veprën penale konkrete,
duke mbajtur parasysh edhe vazhdimësinë, përsëritjen, si dhe rrethanat lehtësuese dhe
rënduese të parashikuara nga Kodi Penal. Po ashtu, bazuar në nenin 230/1 të Kodit të
Procedurës Penale, masa e sigurimit personal “arrest në burg” mund të vendoset vetëm kur
çdo masë tjetër është e papërshtatshme për shkak të rrezikshmërisë së veçantë të veprës dhe
të pandehurit (në rastin konkret të personit të dyshuar).
22. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se masa e sigurimit personal, e kërkuar nga
organi i akuzës, i përgjigjet rëndësisë së faktit si dhe sanksionit që parashikon ligji për veprën
penale konkrete. Në bazë të nenit 230 të K.Pr.Penale, masa e sigurimit personal “Arrest në
burg”, mund të vendoset vetëm në qoftë se, për shkak të rrezikshmërisë së veçantë të veprës
dhe subjektit që dyshohet se e ka kryer atë, çdo masë tjetër është e papërshtatshme. Në rastin
konkret plotësohen këto kritere, pasi si vepra për të cilën ka nisur procedimi ndaj personit nën
hetim, po ashtu edhe vetë ky i fundit, paraqesin rrezikshmëri të veçantë shoqërore.
Konkretisht veprat penale të cilat dyshohen se është kryer nga personi nën hetim dënohet nga
56
1 deri në 4 vjet, parashikuar nga nenet 319 e 25 të Kodit Penal dhe paraqesin rrezikshmëri të
veçantë shoqërore për shkak të rrethanave të çështjes dhe rëndësisë së faktit penal në rastin
konkret, të mjaftueshme për të vendosur masën e sigurimit personal “Arrest në burg”, si kusht
i parashikuar nga pika 1 e nenit 230 të K.Pr.Penale.
23. Në analizë të gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, në
rastin konkret, ekzistojnë kushtet e përgjithshme dhe të posaçme të parashikuara në Kodin e
Procedurës Penale, për caktimin ndaj këtij shtetasi të masës së sigurimit “Arrest në burg”, të
parashikuar nga neni 238 i Kodit të Procedurës Penale.
VENDOSI
Pranimin e kërkesës.
Caktimin si masë sigurimi ndaj shtetasit Odhise Andrea, i biri i Thodhori dhe Rita, atë
të “Arrestit në burg” në baze të nenit 238 te K.Pr.Penale.
Ngarkohet prokurori pranë Prokurorisë së Përgjithshme për ekzekutimin e këtij
vendimi.
Tiranë, më 16.07.2016
57
Nr.16/1 Regj. Themeltar
Nr.16/1 Vendimi
VENDIM

Në seancën gjyqësore të datës 27/07/2016, mori në shqyrtim çështjen penale me nr.16/1

Regj.Them., që i përket:
KËRKUES: PROKURORIA E PËRGJITHSHME

PERSONI NËN HETIM: ODHISE THODHORI ANDREA, lindur në
Gjirokastër, më dt.09.02.1964 (në mungesë).
A K U Z A:
“Korrupsioni pasiv i gjyqtarit, prokurorit
dhe funksionarëve të tjerë të drejtësisë”, e kryer në bashkëpunim,
e parashikuar nga neni 319/ç dhe 25, i K.Penal.
OBJEKTI:
Vendosje e sekuestros preventive.
Baza Ligjore: Neni 274/2, 36/1/ç i K.Pr.Penale.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Andi Çeliku, prokurorin Arben Kraja, i cili kërkoi
pranimin e kërkesës vendosjen e sekuestros preventive,
V Ë R E N:
Se kërkesa e Prokurorisë së Përgjithshme për;
1. Vendosjen e sekuestros preventive në shumën 32.046 (tridhjetë e dy mijë e dyzet e
gjashtë) Euro, në pronësi të personit nën hetim Odhise Andrea, të ndodhura në “Credins
Bank”, në një depozitë me afat 12 mujor.
2. Vendosjen e sekuestros preventive në shumën 32.122 (tridhjetë e dymijë e njëqind
e njëzet e dy) Euro, në pronësi të personit nën hetim Odhise Andrea, të ndodhura në një
depozitë me afat në “Intesa Sanpaolo Bank”, është e bazuar në ligj dhe në prova dhe si e tillë
do të pranohet vetëm për shumën prej 50.000 (pesëdhjetë mijë) Euro.
I. Rrethanat e çështjes dhe procedurat e ndjekura.
Me vendimin nr.16. datë 16.07.2016, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, ka

vendosur:
- Pranimin e kërkesës.
58
- Caktimin e masës së sigurimit personal “Arresti në burg”, parashikuar nga
neni 238 i K.Pr.Penale, ndaj personit nën hetim, në mungesë, Odhise Thodhori
Andrea, si i dyshuar për kryerjen e veprës penale të “Korrupsioni pasiv i
gjyqtarit, prokurorit dhe funksionareve të tjerë të drejtësisë”, e kryer në
bashkëpunim, e parashikuar nga neni 319/ç dhe 25,të K.Penal.
Nga aktet e administruara në këtë procedim penal deri tani, rezulton se me datën 11
Korrik 2016 personi nën hetim Odhise Andrea ka marrë nga personi nën hetim Petraq Dashi
shumën prej 50.000 (pesëdhjetë mijë) Euro, me qëllim që të ndikonte tek bashkëshortja e tij
Majlinda Andrea, me detyrë Gjyqtare në Gjykatën e Lartë për dhënien e një vendimi gjyqësor
civil, ku ajo ishte pjesë e trupit gjykues.
Shtetasit Odhise Andrea dhe Majlinda Andrea, janë persona nën hetim nga Prokuroria
e Përgjithshme, për veprën penale “Korrupsioni pasiv i gjyqtarëve, prokurorëve dhe
funksionarëve të organeve të drejtësisë”, kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni 319/ç,
e 25, i Kodit Penal.
Në këto kushte shuma prej 50.000 (pesëdhjetë mijë) Euro, përbën produkt të veprës
penale “Korrupsioni pasiv i gjyqtarëve, prokurorëve dhe funksionarëve të organeve të
drejtësisë”, parashikuar nga neni 319/ç, i Kodit Penal.
II. Në lidhje objektin e gjykimit.
Bazuar në sa më sipër, Prokuroria e Përgjithshme ka paraqitur përpara kësaj Gjykate

kërkesën me objekt:
1. Vendosjen e sekuestros preventive në shumën 32.046 (tridhjetë e dy mijë e dyzet e
gjashtë) Euro, në pronësi të personit nën hetim Odhise Andrea, të ndodhura në “Credins
Bank”, në një depozitë me afat 12 mujor.
2. Vendosjen e sekuestros preventive në shumën 32.122 (tridhjetë e dymijë e njëqind
e njëzet e dy) Euro, në pronësi të personit nën hetim Odhise Andrea, të ndodhura në një
depozitë me afat në ‘Intesa Sanpaolo Bank”.
III.Qëndrimi i Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë.
Në lidhje me kërkesën e paraqitur Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vëren se:

Kërkesa e paraqitur nga Prokuroria e Përgjithshme për 1. Vendosjen e sekuestros
preventive në shumën 32.046 (tridhjetë e dy mijë e dyzet e gjashtë) Euro, në pronësi të
personit nën hetim Odhise Andrea, të ndodhura në “Credins Bank”, në një depozitë me afat
12 mujor.
2. Vendosjen e sekuestros preventive në shumën 32.122 (tridhjetë e dymijë e njëqind e
njëzet e dy) Euro, në pronësi të personit nën hetim Odhise Andrea, të ndodhura në një
depozitë me afat në “Intesa Sanpaolo Bank”, vetëm për shumën prej 50.000 (pesëdhjetë
mijë) Euro është e bazuar në ligj dhe në prova dhe si e tillë do të pranohet.
Gjatë shqyrtimit gjyqësor rezultoi se:
Personi nën hetim Odhise Andrea, disponon në “Credins Bank” një depozitë me afat
12 mujor, në shumën 32.046 (tridhjetë e dy mijë e dyzet e gjashtë) Euro. Gjithashtu rezulton
se personin nën hetim Odhise Andrea disponon në “Intesa Sanpaolo Bank” një depozitë me
afat, në shumën 32.122 (tridhjetë e dymijë e njëqind e njëzet e dy) Euro.
Më datë 11 Korrik 2016 personi nën hetim Odhise Andrea, ka marrë nga personi nën
hetim Petraq Dashi, shumën prej 50.000 (pesëdhjetë mijë) Euro.
59
Nga ana e Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë, çmohet plotësisht e bazuar në ligj
vendosja e sekuestros preventive.
Kërkesa e Prokurorisë së Përgjithshme i referohet nenit 274, të Kodit të Procedurës
Penale.
Në interpretim të zgjeruar të këtij neni, shfaqet qartë vullneti i ligjvënësit, i cili ka
sanksionuar në dispozitë marrjen e një mase e cila është e përkohshme dhe që në gjuhën
teknike kontabël quhet “ngrirje e aseteve” siç është ajo e “e vendosjes së sekuestros
preventive” parashikuar në nenin 274, të Kodit të Procedurës Penale.
Në këtë dispozitë lejohet marrja e kësaj mase për shkaqe të ngutshme me kërkesë të
prokurorit, i cili duhet të paraqesë dyshime të arsyeshme për implikimin e subjektit në
veprimtari të kundraligjshme.
Neni 274/2, i Kodit të Procedurës Penale përcakton se:

“Sekuestroja mund të vendoset edhe për sendet, produktet e veprës penale dhe çdo lloj
pasurie tjetër që lejohet të konfiskohet, sipas nenit 36, të Kodit Penal”.
Neni 36/1, gërma “ç”, i Kodit Penal përcakton se:
1.“Konfiskimi jepet detyrimisht nga gjykata dhe ka të bëjë me marrjen dhe kalimin në
favor të shtetit:
ç) të çdo pasurie tjetër, vlera e së cilës i korrespondon asaj të produkteve të veprës
penale”.
Kolegjit Penal i Gjykatës së Lartë, konstaton se personi nën hetim Odhise Andrea,
disponon në “Credins Bank” një depozitë me afat 12 mujor, në shumën 32.046 (tridhjetë e dy
mijë e dyzet e gjashtë) Euro. Gjithashtu rezulton se personin nën hetim Odhise Andrea
disponon në “Intesa Sanpaolo Bank” një depozit me afat, në shumën 32.122 (tridhjetë e
dymijë e njëqind e njëzet e dy) Euro.
Për personin nën hetim Odhise Andrea, ka dyshime se ka marrë nga personi nën hetim
Petraq Dashi shumën prej 50.000 (pesëdhjetë mijë) Euro.
Duke qene se kjo masë është e përkohshme dhe e parashikuar në ligjin procedural dhe
atë material, në nenin 287, të Kodit Penal, nga ana e Kolegjit Penal, çmohet se vjen në zbatim
me ligjin Kushtetues si dhe nenin 6, të Konventës Europiane së të drejtave të njeriut.
Kjo masë e përkohshme, është në funksion të hetimit të plotë dhe të gjithanshëm të
procedimit penal të filluar.
Meqenëse shuma prej 50.000 (pesëdhjetë mijë) Euro, përbën produkt të veprës penale,
Kolegji penal i Gjykatës së Lartë, vendos sekuestron preventive në shumën 32.000 (tridhjetë
e dy mijë) euro në pronësi të personit nën hetim Odhise Andrea, në bankën “Credins Bank”
Tiranë, në një depozitë me afat 12 mujor dhe sekuestron preventive në shumën prej 18.000
(tetëmbëdhjetë mijë) euro, në pronësi të personit nën hetim Odhise Andrea, në bankën “Intesa
Sanpaolo Bank”, në një depozitë me afat 12 mujor”.
60
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 274/2, të Kodit të Procedurës
Penale,
V E N D O S I:
Të vendosë sekuestro preventive në shumën 32.000 (tridhjetë e dy mijë) euro në
pronësi të personit nën hetim Odhise Andria, në bankën “Credins Bank” Tiranë, në një
depozitë me afat 12 mujor.
Të vendosë sekuestro preventive në shumën 18.000 (tetëmbëdhjetë mijë) euro në
pronësi të personit nën hetim Odhise Andrea, në bankën “Intesa Sanpaolo Bank”, në një
depozitë me afat 12 mujor”.
Tiranë, më 27.07.2016
61
Nr.17 i Vendimit
VENDIM
NЁ EMЁR TЁ REPUBLIKЁS


KUNDËR: MAJLINDA ANDREA ANDREA, në mungesë.
OBJEKTI:
Pezullim i ushtrimit të një detyre a shërbimi publik.

pranimin e kërkesës dhe caktimin e masës se sigurimit personal “Pezullim i ushtrimit te një
detyre a shërbimi publik”, neni 242 K.Pr.Penale, ne mungese te shtetases Majlinda Andrea, e si
analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Në kërkesën e saj, Prokuroria e Përgjithshme, ka parashtruar se, bazuar në vendimin e
prokurorisë pranë Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, datë
14.07.2016 “Për shpalljen e moskompetencës dhe kalimin e akteve të procedimit
penal nr.104, viti 2016 për kompetencë lëndore në Prokurorinë e Përgjithshme është
regjistruar procedimi penal nr.4, viti 2016 për veprat penale “Korrupsioni aktiv i
gjyqtarëve, prokurorit dhe funksionarëve të tjerë të drejtësisë” dhe “Korrupsioni pasiv
i gjyqtarëve, prokurorëve dhe funksionarëve të organeve të drejtësisë”, parashikuar
nga neni 319 e 25 dhe 319/ç e 25 të Kodit Penal.
2. Nga aktet e administruara në këtë procedim deri në këto momente ka rezultuar se,
fillimisht është vendosur lejimi i përgjimit të numrave të telefonit celular në përdorim
të shtetasit Ilia (Ylli) Çabiri, me banim në Sarandë. Mbi bazën e bisedave telefonike të
zhvilluara nga ky shtetas, është proceduar me vendosjen në përgjim edhe të numrit të
telefonit në përdorim nga shtetasi Petraq Dashi me banim në Fier, si dhe të numrit në
përdorim të shtetasit Odhise Andrea.
përgjimet e tyre ambientale. Po kështu, midis shtetasve të vendosur në përgjim janë
zhvilluar disa biseda telefonike dhe janë zhvilluar takime midis tyre.
62
4. Ne datën 11.07.2016, rreth orës 19.15, shtetasi Petraq Dashi është takuar në Tiranë me
shtetasin Odhise Andrea, ku së bashku janë ulur në ambientet e jashtme të lokalit
“Harli Cafe”. Takimi i mësipërm është vëzhguar nga policia gjyqësore me foto dhe
video në një distancë të afërt. Në momentin që shtetasi Petraq Dashi ka shkuar në
takim ka pasur me vete përveç çantës së tij të dorës edhe një qese të mbështjellë me
letër,të njëjtën që ka pasur në dorë edhe në momentin që ka dal nga zyra MoneyGram
“Troka”, Fier. Në momentin që ato janë ngritur nga tavolina ku ishin ulur, shtetasi
Petraq Dashi qesen e mësipërme ia ka dhënë shtetasit Odhise Andrea, i cili e ka
mbajtur në dorë në mënyrë të dukshme dhe më pas është larguar për në banesën e tij.
Nga verifikimet e kryera rezulton se shtetasi Petraq Dashi ka tërhequr një shume
parash prej 50.000 euro nga zyra Money Gram e përmendur më sipër. Po kështu, nga
bisedat telefonike të përgjuara dhe verifikimet e tjera konstatohet se Eleni Lino, Ilia
Çabiri dhe Petraq Dashi kane qënë të interesuar që me çdo mjet (pagesë në natyrë apo
të holla) të zgjidhnin në favor të tyre një konflikt gjyqësor që ndodhej për shqyrtim ne
Gjykatën e Larte me kërkuese Gjeorgjia Gjoka. Për ketë qellim dyshohet se shtetasi
Petraq Dashi ka hyre ne komunikim me shtetasin Odhise Andrea, bashkëshortja e te
cilit, gjyqtarja Majlinda Andrea ishte anëtare e Kolegjit Civil që do të shqyrtonte
çështjen gjyqësore në fjalë. Me datën 12.07.2016 rezulton se çështja civile për të cilën
interesoheshin shtetasit e mësipërm, ka përfunduar në favor te tyre.
I. VLERËSIMI I GJYKATËS.

Republikës së Shqipërisë ku përcaktohet se: “... Gjykata e Lartë ka juridiksion
fillestar dhe rishikues. Ajo ka juridiksion fillestar kur gjykon akuzat penale kundër
Presidentit të Republikës, Kryetarit dhe anëtarëve të Këshillit të Ministrave,
deputetëve, gjyqtarëve të Gjykatës së Lartë dhe gjyqtarëve të Gjykatës Kushtetuese”,
vlerëson se kjo gjykatë është kompetente për të shqyrtuar kërkesat e paraqitura nga
ana e Prokurorisë së Përgjithshme.
kompetencën lëndore të Gjykatës së Lartë për t’u gjykuar, e cila në këtë rast ka
juridiksionin fillestar, referuar edhe neneve 75/b/2, 80/2, 88, 92/1/c, 277/3 të Kodit të
Procedurës Penale.
se: “...Gjykata e Lartë gjykon në shkallë të parë, me trup gjykues të përbërë nga 5
gjyqtarë të përcaktuar me short, veprat penale të kryera nga Presidenti i Republikës,
Kryetari dhe anëtarët e Këshillit të Ministrave, deputetët, gjyqtarët e Gjykatës së
Lartë dhe gjyqtarët e Gjykatës Kushtetuese, kur këta janë në këto funksione në kohën
e gjykimit...”.
funksionarëve të tjerë të drejtësisë” dhe “Korrupsioni pasiv i gjyqtarëve, prokurorëve
dhe funksionarëve të organeve të drejtësisë”, parashikuar nga neni 319 e 25 dhe 319/ç
e 25 të Kodit Penal.
9. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se kompetenca e Gjykatës së Lartë në
lidhje me caktimin e masës së sigurimit ndaj shtetases Majlinda Andrea, buron nga
fakti se Gjykata Kushtetuese është kompetente vetëm për masën e arrestit te kërkuar
ndaj një gjyqtari te Gjykatës së Lartë, ndërsa për të gjitha masat e tjetra te sigurimit,
siç është ne rastin konkret edhe masa ndaluese “Pezullim i ushtrimit te një detyre a
shërbimi publik” është Gjykata e Lartë ajo qe ka juridiksion fillestar.
63
pretendimet e organit të akuzës, arrin në përfundimin se, në gjendjen që janë aktet,
ekzistojnë kushtet ligjore për caktimin ndaj shtetases Majlinda Andrea, të masës së
sigurimit personal “Pezullim i ushtrimit te një detyre a shërbimi publik”,te
parashikuar nga neni 242 K.Pr.Penale.
personal që kufizojnë të drejtat dhe liritë e personit ndaj të cilit zhvillohet procedimi
penal, mund të caktohen vetëm kur ekzistojnë dhe provohen kushtet dhe kriteret e
përcaktuara me ligj. Këto kushte dhe kritere, të parashikuara në nenin 5 të KEDNJ,
janë materializuar edhe në nenin 27 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë.
Kështu, sipas dispozitës së sipërcituar, një ndër rastet se kur liria e personit mund të
kufizohet, i referohet rastit kur ka dyshime të arsyeshme se personi ka kryer një vepër
penale, ose për të parandaluar kryerjen prej tij të veprës penale ose largimin e tij pas
kryerjes së saj, të materializuara edhe në ligjin procedural penal, konkretisht në nenin
228 dhe 229 të K.Pr.Penale për masat e sigurimit në përgjithësi.
kushtet e përgjithshme që duhet të mbajë parasysh gjykata në caktimin e masës së
sigurimit, të cilat janë përkatësisht ekzistenca e dyshimit të arsyeshëm të bazuar në
prova ose elementi provues (fumus commisi delicti), ekzistenca e veprës penale dhe
ekzistenca e kushteve të dënueshmërisë sipas së drejtës penale. Këto tre kushte duhet
të ekzistojnë në mënyrë kumulative, pasi në qoftë se mungon njëri prej tyre atëherë,
gjykata nuk mund të caktojë masë sigurimi ndaj personit.
nënshtrohet masave të sigurimit personal në qoftë se, në ngarkim të tij, nuk ekziston
një dyshim i arsyeshëm i bazuar në prova.
Procedurës Penale, nënkupton ekzistencën e elementëve të mjaftueshëm juridikë dhe
të rrethanave të faktit që i krijojnë bindje gjykatës në drejtim të mundësisë që, jo
vetëm se vepra penale është kryer, por dhe në drejtim të mundësisë se kjo vepër
penale është kryer nga personi ndaj të cilit do të vendoset masa e sigurimit, çka do të
thotë se kërkohet detyrimisht përgjegjësia e personit që akuzohet. Në këtë pikë,
Kolegji Penal thekson se dyshimi konsiderohet i arsyeshëm vetëm nëse bazohet në
fakte dhe në informacione të cilat krijojnë bindjen se ekziston një lidhje objektive
midis personit të dyshuar për kryerjen e veprës penale dhe vetë veprës penale për të
cilën ai akuzohet. Po ashtu, ky Kolegj vlerëson se, në një kohë që në fazën e caktimit
të masës së sigurimit nuk mund të pretendohet ekzistenca e provave të plota që të
mund të vërtetojnë akuzën, pasi një nivel i tillë provueshmërie i takon gjykimit të
themelit të çështjes, është e nevojshme ekzistenca e provave të mjaftueshme për të
justifikuar caktimin e masës përkatëse të sigurimit personal.
15. Për sa më sipër, Kolegji Penal vlerëson se në rastin konkret, dyshimi i arsyeshëm
është i mbështetur në prova të një natyre të tillë që, në gjendjen në të cilat ato
ndodhen, prej tyre mund të nxirren përfundime se ndaj kësaj shtetaseje ekziston një
shkallë e arsyeshme mundësie fajësie, për kryerjen prej saj të veprës penale
“Korrupsioni pasiv i gjyqtarëve, prokurorit dhe funksionarëve të tjerë të drejtësisë”,
parashikuar nga neni 319/ç i Kodit Penal.
16. Në konkluzionin e mësipërm Kolegji Penal vjen duke iu referuar: Procesverbalet për
kryerjen e përgjimeve në vende publike datë 12.07.2016 dhe autorizimi përkatës;
Procesverbal për veprimet e vëzhgimit të fshehtë, të kryer më datë 11.07.2016 dhe
autorizimi përkatës; Procesverbali për transkriptimin e bisedave telefonike dhe
vendimet gjyqësore përkatës që kanë lejuar përgjimin; Procesverbal për sekuestrimin
e pamjeve filmime në pikën e këmbimit valutor “Troka”, datë 14.06.2016;
64
dokumentacioni bashkëlidhur; Procesverbal datë 14.07.2016 për deklarime nga
persona që tregojnë rrethanat e hetimit nga shtetasi Xhevahir Troka dhe Etleva Stamo,
si dhe akte të tjera bashkëlidhur kërkesës së Prokurorisë së Përgjithshme.
arsyeshëm, është e nevojshme të konstatohet që fakti konkret të jetë parashikuar nga
ligji si vepër penale, apo vepra penale të mos jetë shuar për shkak parashkrimi të
ndjekjes penale, ose për shkak të shfuqizimit të dispozitave penale, apo të mos jetë
amnistuar. Në rastin konkret, këtij Kolegji i rezulton se veprimet e dyshuara se janë
kryer nga shtetasja nën hetim përbëjnë vepër penale, si dhe nuk ekzistojnë shkaqe të
parashkrueshmërisë së ndjekjes penale, shfuqizimi dispozitash përkatëse apo
amnistimi.
referohet ekzistencës së shkaqeve të dënueshmërisë së personit ndaj të cilit caktohet
masa e sigurimit. Nuk mund të caktohet masë sigurimi ndaj një personi që nuk mund
të merret si i pandehur, ose nuk mund të dënohet. Në vlerësim të plotësimit të këtij
kushti, Kolegji Penal konkludon se shtetasja nën hetim është madhore, e përgjegjshme
para ligjit dhe nuk ekziston ndonjë prej shkaqeve të sipërcituara të padënueshmërisë
së saj.
kushteve të veçanta ligjore mbi nevojat e sigurimit dhe përshtatshmërinë e masës
konkrete të sigurimit, me të cilën kufizohet liria e të hetuarit (periculum libertatis).
Procesi i vlerësimit dhe gjykimit tërësor të kushteve të përgjithshme dhe të veçanta
për vendosjen ose jo të masës së sigurimit, është i nevojshëm për të ekuilibruar nga
njëra anë respektimin dhe garantimin e rendit publik dhe interesit publik për dhënien e
drejtësisë dhe nga ana tjetër, respektimin e të drejtave dhe interesave ligjore të
individit subjekt i procedimit, të dyja të parashikuara nga Kushtetuta e Republikës së
Shqipërisë.
duhet të verifikojë nëse ekziston qoftë dhe një nga kushtet e veçanta të parashikuara
nga neni 228/3 i Kodit të Procedurës Penale, e konkretisht, ekzistenca e shkaqeve të
rëndësishme që vënë në rrezik marrjen ose vërtetësinë e provës; largimi i shtetasit nën
hetim, ose rreziku që ai të largohet; ekzistenca e rrezikut që për shkak të rrethanave të
faktit dhe të personalitetit të shtetasit nën hetim, ky i fundit mund të kryejë krime të
rënda ose të të njëjtit lloj me atë për të cilin procedohet. Në këtë pikë, Kolegji Penal
thekson se, kushtet e sipërcituara për caktimin e masës së sigurimit janë alternative
dhe jo kumulative. Nëse në gjykim vërtetohet qoftë edhe njëri prej tyre, gjykata nuk
ka detyrim të hetojë dhe vërtetojë edhe ekzistencën apo mos ekzistencën e kushteve
dhe kritereve të tjera që, sipas ligjit, justifikojnë ose jo caktimin e masës së sigurimit
dhe kufizimin e lirisë së të hetuarit.
konstaton se në rastin konkret, caktimi i masës së sigurimit personal ndaj shtetases
Majlinda Andrea është i nevojshëm, pasi ekzistojnë kushtet e parashikuara në pikën
“a” dhe “c” të nenit 228/3 të Kodit të Procedurës Penale. Konkretisht, çmojmë se
ekzistojnë shkaqe te rëndësishme qe vene ne rrezik marrjen e provave (akte dhe
dëshmi në Gjykatën e Lartë) si dhe nisur nga rrethanat e faktit rreziku i kryerjes së të
njëjtës vepër penale me atë qe procedohet. Pezullimi i shtetases Majlinda Andrea nga
ushtrimi i detyrës, vlerësojmë se do të shmangte rreziqet e mësipërme.
65
në caktimin e masës së sigurimit mban parasysh përshtatshmërinë e secilës prej tyre
me shkallën e nevojave të sigurimit që duhen marrë në rastin konkret. Çdo masë duhet
të jetë në raport me rëndësinë e faktit dhe me sanksionin që parashikohet për veprën
penale konkrete, duke mbajtur parasysh edhe vazhdimësinë, përsëritjen, si dhe
rrethanat lehtësuese dhe rënduese të parashikuara nga Kodi Penal.
organi i akuzës, i përgjigjet rëndësisë së faktit si dhe sanksionit që parashikon ligji për
veprën penale konkrete. Konkretisht vepra penale të cilat dyshohet se është kryer nga
personi nën hetim dënohet nga 3 deri në 10 vjet, parashikuar nga nenet 319/ç e Kodit
Penal dhe paraqesin rrezikshmëri të veçantë shoqërore për shkak të rrethanave të
çështjes dhe rëndësisë së faktit penal në rastin konkret, të mjaftueshme për të
vendosur masën e sigurimit personal “Pezullim te ushtrimit te një detyre a shërbimi
publik”te parashikuar nga neni 242 i K.Pr.Penale
rastin konkret, ekzistojnë kushtet e përgjithshme dhe të posaçme të parashikuara në
Kodin e Procedurës Penale, për caktimin ndaj kësaj shtetaseje të masës së sigurimit
“Pezullim te ushtrimit te një detyre a shërbimi publik”, të parashikuar nga neni 242 i
Kodit të Procedurës Penale.
VENDOSI
Caktimin si masë sigurimi personal për shtetasen Majlinda Andrea, e bija e Andrea
dhe Stavrulla, atë të “Pezullimit të ushtrimit të detyrës si anëtare e Gjykatës së Lartë të
Republikës së Shqipërisë” në baze të nenit 242 te K.Pr.Penale.
Tiranë, më 16.07.2016
66
Nr.18 i Vendimit
VENDIM


KUNDËR: ELENI VASIL LINO, në mungesë.
OBJEKTI:
Caktim i masës se sigurimit “Arrest në burg”.

pranimin e kërkesës dhe caktimin e masës se sigurimit “Arrest ne burg”, në mungesë të personit
nën hetim Eleni Lino, e si analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Në kërkesën e saj, Prokuroria e Përgjithshme, ka parashtruar se, bazuar në vendimin e

prokurorisë pranë Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, datë 14.07.2016
“Për shpalljen e moskompetencës dhe kalimin e akteve të procedimit penal nr.104, viti 2016
për kompetencë lëndore në Prokurorinë e Përgjithshme është regjistruar procedimi penal nr.4,
viti 2016 për veprat penale “Korrupsioni aktiv i gjyqtarëve, prokurorit dhe funksionarëve të
tjerë të drejtësisë” dhe “Korrupsioni pasiv i gjyqtarëve, prokurorëve dhe funksionarëve të
organeve të drejtësisë”, parashikuar nga neni 319 e 25 dhe 319/ç e 25 të Kodit Penal.
2. Në lidhje me këtë procedim është lejuar dhe proceduar me përgjime telefonike te
personave nen hetim Eleni Lino, Ilia Çabiri (si pretendues te një prone dhe pale ne një proces
gjyqësor qe zhvillohej ne Gjykatën e Larte), Petraq Dashit (si bashkëshort i njërës prej
bashkëpronareve dhe i njohur i Odhise Andreas), si dhe me vëzhgime dhe përgjime
ambientale. Po kështu, midis shtetasve të vendosur në përgjim janë zhvilluar disa biseda
telefonike dhe janë zhvilluar takime midis tyre. Konkretisht janë administruar përgjime te
bisedave te bëra midis shtetasve te mësipërm ne lidhje me zgjidhjen ne favor te tyre te një
procesi gjyqësor qe ndodhej për shqyrtim pranë Kolegjit Civil te Gjykatës se Larte, anëtare e
te cilit ishte dhe bashkëshortja e shtetasit Odhise Andrea, gjyqtarja Majlinda Andrea.
67

Kodit Penal.
lidhje me caktimin e masës së sigurimit ndaj shtetases Eleni Lino, buron nga fakti se, hetimi
paraprak për ketë shtetas është kryer nga ana e prokurorisë pranë Gjykatës së Shkallës së Parë
për Krime të Rënda, Tiranë. Me pas ky procedim është transferuar pranë Prokurorisë së
kushtet ligjore për caktimin ndaj shtetases Eleni Lino, të masës së sigurimit personal “Arrest
në burg”.
68
caktimin e masës së sigurimit personal “arrest me burg” ndaj shtetases Eleni Lino, është i
mbështetur në prova të një natyre të tillë që, në gjendjen në të cilat ato ndodhen, prej tyre
mund të nxirren përfundime se ndaj këtij shtetasi ekziston një shkallë e arsyeshme mundësie
fajësie, për kryerjen prej tij të veprës penale “Korrupsioni aktiv i gjyqtarëve, prokurorit dhe
funksionarëve të tjerë të drejtësisë”, parashikuar nga neni 319 e 25 të Kodit Penal.
arsyeshëm se shtetasja nën hetim Eleni Lino mund të ketë kryer veprat penale për të cilat
69
konstaton se në rastin konkret, caktimi i masës së sigurimit personal ndaj shtetases Eleni Lino
është i nevojshëm, pasi ekzistojnë kushtet e parashikuara në pikën “a” dhe “c” të nenit 228/3
të Kodit të Procedurës Penale.
Procedurës Penale, për caktimin ndaj kësaj shtetaseje të masës së sigurimit “Arrest në burg”,
të parashikuar nga neni 238 i Kodit të Procedurës Penale.
70
VENDOSI
Caktimin si masë sigurimi ndaj shtetases Eleni Lino, e bija e Vasil dhe Gjeorgjia, atë
të “Arrestit në burg” në baze të nenit 238 te K.Pr.Penale.
vendimi.
Tiranë, më 16.07.2016
71
Nr.19 i Vendimit
VENDIM


KUNDËR: ILIA (YLLI) ÇABIRI, në mungesë.
OBJEKTI:
Caktim i masës së sigurimit “Arrest në burg”.

pranimin e kërkesës dhe caktimin e masës se sigurimit “Arrest në burg”, në mungesë të personit
nën hetim Ilia (Ylli) Çabiri, e si analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Në kërkesën e saj, Prokuroria e Përgjithshme, ka parashtruar se, bazuar në

vendimin e prokurorisë pranë Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, datë
14.07.2016 “Për shpalljen e moskompetencës dhe kalimin e akteve të procedimit penal
nr.104, viti 2016 për kompetencë lëndore në Prokurorinë e Përgjithshme është regjistruar
procedimi penal nr.4, viti 2016 për veprat penale “Korrupsioni aktiv i gjyqtarëve, prokurorit
dhe funksionarëve të tjerë të drejtësisë” dhe “Korrupsioni pasiv i gjyqtarëve, prokurorëve dhe
Kodit Penal.
2. Nga aktet e administruara në këtë procedim deri në këto momente ka rezultuar
se, fillimisht është vendosur lejimi i përgjimit të numrave të telefonit celular në përdorim të
disa biseda telefonike dhe janë zhvilluar takime midis tyre. Konkretisht janë administruar
72
përgjime te bisedave të bëra midis shtetasve te mësipërm ne lidhje me zgjidhjen ne favor te
tyre te një procesi gjyqësor qe ndodhej per shqyrtim pranë Kolegjit Civil te Gjykatës se Larte,
anëtare e te cilit ishte dhe bashkëshortja e shtetasit Odhise Andrea, gjyqtarja Majlinda
Andrea.

Kodit Penal.
lidhje me caktimin e masës së sigurimit ndaj shtetasit Ilia Çabiri, buron nga fakti se, hetimi
paraprak për këtë shtetas është kryer nga ana e prokurorisë pranë Gjykatës së Shkallës së Parë
për Krime të Rënda, Tiranë. Me pas ky procedim është transferuar pranë Prokurorisë së
kushtet ligjore për caktimin ndaj shtetasit Ilia Çabiri, të masës së sigurimit personal “Arrest
në burg”.
73
caktimin e masës së sigurimit personal “arrest me burg” ndaj shtetasit nën hetim Ilia Çabiri,
është i mbështetur në prova të një natyre të tillë që, në gjendjen në të cilat ato ndodhen, prej
tyre mund të nxirren përfundime se ndaj këtij shtetasi ekziston një shkallë e arsyeshme
mundësie fajësie, për kryerjen prej tij të veprës penale “Korrupsioni aktiv i gjyqtarëve,
prokurorit dhe funksionarëve të tjerë të drejtësisë”, parashikuar nga neni 319 e 25 të Kodit
Penal.
arsyeshëm se shtetasi nën hetim Ilia Çabiri mund të ketë kryer veprat penale për të cilat
74
konstaton se në rastin konkret, caktimi i masës së sigurimit personal ndaj shtetasit Ilia Çabiri
është i nevojshëm, pasi ekzistojnë kushtet e parashikuara në pikën “a” dhe “c” të nenit 228/3
të Kodit të Procedurës Penale.
Procedurës Penale, për caktimin ndaj këtij shtetasi të masës së sigurimit “Arrest në burg”, të
parashikuar nga neni 238 i Kodit të Procedurës Penale.
75
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 238, 245 dhe 259 të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Caktimin si masë sigurimi ndaj shtetasit Ilia (Ylli) Çabiri, i biri i Fane dhe Konde, atë
të “Arrestit në burg” në bazë të nenit 238 te K.Pr.Penale.
vendimi.
Tiranë, më 16.07.2016
76
Nr. 19/2 i Regj.Themeltar
Nr. 19/2 i Vendimit
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
KËRKUES: PERSONI NËN HETIM ILIA (YLLI) ÇABIRI,

i biri Fanes dhe i Kondes, i dat 06.08.1957,
lindur dhe banues në Sarandë në Lagjen nr.1,
Rruga “8 Nëntori” pallati i vjetër mbi kishë, i
përfaqësuar nga Av. Ndue Pjetra me Lic.
nr.3038, dhe Av. Gentian Qëndro me Lic.
nr.7179, sipas prokurës me nr.418 rep. dhe
nr.204 Kol. datë 17.07.2016, në mungesë
OBJEKTI:
Zëvendësimin e masës së sigurimit “Arrest në burg”
me një masë më të butë.
Baza Ligjore: Neni 178, 260 i K.Pr.Penale.

rrëzimin e kërkesës dhe zëvendësimin e masës se sigurimit te “Arrest ne burg” ne një masë më
të lehtë, Av.Ndue Pjetra që kërkoi zëvendësimin e masës me një masë me të butë në mungesë të
personit nën hetim Ilia (Ylli) Çabiri, e si analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
RRETHANAT E FAKTIT
Në kërkesën e saj, Prokuroria e Përgjithshme, ka parashtruar se, bazuar në vendimin e

prokurorisë pranë Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, datë 14.07.2016
“Për shpalljen e moskompetencës dhe kalimin e akteve të procedimit penal nr.104, viti 2016
për kompetencë lëndore në Prokurorinë e Përgjithshme është regjistruar procedimi penal nr.4,
viti 2016 për veprat penale “Korrupsioni aktiv i gjyqtarëve, prokurorit dhe funksionarëve të
tjerë të drejtësisë” dhe “Korrupsioni pasiv i gjyqtarëve, prokurorëve dhe funksionarëve të
organeve të drejtësisë”, parashikuar nga neni 319 e 25 dhe 319/ç e 25 të Kodit Penal.
77
Nga aktet e administruara në këtë procedim deri në këto momente ka rezultuar se,
fillimisht është vendosur lejimi i përgjimit të numrave të telefonit celular në përdorim të
Në lidhje me këtë procedim është lejuar dhe proceduar edhe me vëzhgimet dhe
disa biseda telefonike dhe janë zhvilluar takime midis tyre. Konkretisht janë administruar
përgjime te bisedave te bëra midis shtetasve te mësipërm ne lidhje me zgjidhjen në favor të
tyre të një procesi gjyqësor që ndodhej për shqyrtim pranë Kolegjit Civil të Gjykatës se Larte,
anëtare e të cilit ishte dhe bashkëshortja e shtetasit Odhise Andrea, gjyqtarja Majlinda
Andrea.
Me vendimin nr.19, datë 16.07.2016 nga ana e Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë
është vendosur: Pranimin e kërkesës. Caktimin si masë sigurimi ndaj shtetasit Ilia (Ylli)
Çabiri, atë te “Arrestit në burg” në bazë të nenit 238 të K.Pr.Penale. Në date 18.07.2016
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë verifikoi kushtet e zbatimit të masës së sigurimit.
Me kërkesën datë 18.07.2016 kërkuesi Ilia (Ylli) Çabiri, me anë të përfaqësuesit të tij
Av. Ndue Pjetra dhe Gentiana Qëndro ka kërkuar: Zëvendësimin e masës së sigurimit
personal arrest me burg ne një masë sigurimi me te bute, si rezultat i kushteve shëndetësore të
rënda.
VLERËSIMI I GJYKATËS
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se kërkesa e paraqitur nga kërkuesi Ilia
(Ylli) Çabiri, nuk plotëson kushtet e nenit 260/2 te K.Pr.Penale i cili shprehet se: ... kur
nevojat e sigurimit zbuten ose kur masa e zbatuar nuk i përgjigjet më rëndësisë se faktit ose
dënimit qe mund te caktohet, gjykata e zëvendëson masën me një tjetër më të lehtë.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se, kërkesa për zëvendësimin e masës së
sigurimit të caktuar, për të hetuarin Ilia (Ylli) Çabiri dhe caktimi i një mase sigurimi më të
lehtë ndaj tij, se ajo e marrë aktualisht nga gjykata, gjendet jo në përputhje me ligjin
procedural penal dhe për këtë arsye ajo duhet të rrëzohet.
Në nenin 230 të K.Pr.Penale përcaktohet se: “Arresti me burg mund të vendoset vetëm
kur çdo masë tjetër është e papërshtatshme për shkak të rrezikshmërisë së veçantë të veprës
dhe të pandehurit”.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se në lidhje me këtë të hetuar, nevojat e
sigurimit në momentin e caktimit të masës kanë qenë të tilla sa që e vetmja masë e
përshtatshme ka qenë masa e sigurimit “arrest në burg”. Nga ana tjetër po ky Kolegj vlerëson
se sipas nenit 260 -2 të K.Pr.Penale, nuk rezultoi e provuar nga ana e të hetuarit Ilia (Ylli)
Çabiri dhe e mbrojtjes, se nevojat e sigurimit janë zbutur ose kur masa e zbatuar nuk i
përgjigjet rëndësisë së faktit ose dënimit që mund të caktohet, që të legjitimonte këtë Kolegj
për zëvendësimin e masës së dhënë ndaj këtij të hetuari. Kështu dokumentet e paraqitura nga
kërkuesi: Rezultatet e analizave biokimike, datë 01.10.2009, datë 21.07.2011, vërtetimi, datë
19.02.2016, qe nuk trajtohet me ndihme ekonomike, vërtetimi datë 19.07.2016 lëshuar nga
Drejtoria Rajonale Tatimore Sarandë, qe nuk figuron i regjistruar si tatimpagues, u morën në
shqyrtim dhe u vlerësuan nga gjykata dhe nuk përbejnë rrethana te reja të lindura apo të
zbuluara pas caktimit të masës së “arrestit në burg” apo seancës së verifikimit te zbatimit të
saj.
78
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se në rastin konkret ekziston Rreziku i
largimit, Rreziku i ndërhyrjes në procesin e drejtësisë dhe Nevoja për të parandaluar
pasojat e mëtejshme të veprës penale nga ana e të hetuarit Ilia (Ylli) Çabiri, pasi personi nën
hetim, ka mundësi për t’iu shmangur hetimit, qoftë edhe duke u larguar jashtë vendit dhe
gjithashtu mund të kryejë veprime të ndryshme për të penguar organin procedues për hetimin
normal, në funksion të procedimit të nisur në ngarkim të të hetuarit Ilia (Ylli) Çabiri. Pra sa
më sipër për personin nën hetim Ilia (Ylli) Çabiri rezulton nevoja për mbajtjen e tij në
paraburgim.
Duke marrë në konsideratë sa më sipër, kushtet dhe kriteret për caktimin e masave të
sigurimit personal, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në rastin konkret ndaj të
hetuarit Ilia (Ylli) Çabiri nuk ekzistojnë kushtet e parashikuara në Kodin e Procedurës Penale,
për zëvendësimin e masës së sigurimit “Arrest në burg”, me ndonjë masë tjetër më të lehtë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 246/6 dhe 260 të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Rrëzimin e kërkesës për zëvendësimin e masës së sigurimit të kërkuesit Ilia (Ylli)
Çabiri
Tiranë, më 20.07.2016
79
Nr. 56180-00326-00-2015 i Regj.Themeltar
Nr. 00-2016-1189 i Vendimit (134)
VENDIM
Edmond Islamaj Kryesues

Artan Zeneli Anëtar
Tom Ndreca Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 06.07. 2016 mori në shqyrtim çështjen penale me:
TË PANDEHUR: BLEDAR BELLO, mbrojtur nga

avokati i caktuar Skënder Breca
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale te
“Mbajtjes pa leje te armeve luftarake”
te parashikuar nga neni 278/2 i K.P.
TË PANDEHUR: OLSI TREKANAKU, mbrojtur nga

avokati i caktuar Skënder Beeca
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale te
“Moskallëzimit te krimit”
te parashikuar nga neni 300/1 i K.P.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë me vendimin penal nr.131 (1307), datë

23.07.2013, ka vendosur:
Te deklaroje fajtor te pandehurin Bledar Bello për veprën penale te “Mbajtjes
pa leje te armeve te zjarrit” parashikuar nga neni 278/2 i KP dhe ne baze te
këtij neni, si dhe neneve 48/c, 49 te KP, ta dënojë atë 1 vit e gjysmë burgim.
Ne zbatim te nenit 406/1 te KPP, duke i ulur 1/3 e dënimit, ta dënojë atë
përfundimisht me l vit burgim.
Ne zbatim te nenit 59 te KP, pezullohet ekzekutimi i dënimit me burgim duke
u vene i pandehuri ne prove për 2 vjet, me kusht qe gjate kësaj kohe, te mos
kryeje vepër tjetër penale.
Gjate kësaj kohe urdhërohet i pandehuri te mbaje kontakte me shërbimin e
provës, duke u paraqitur një here ne muaj.
Ne zbatim te nenit 59/2 te KP, urdhërohet i pandehuri Bledar Bello qe gjate
kohës se provës, te përmbushë detyrimin e përcaktuar ne nenin 60 pika 10 te
KP, te mos zotëroje, mbaje apo përdorë arme.
80
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i te pandehurit Bledar Bello nga institucioni
i paraburgimit ku ai ndodhet, nëse ai nuk mbahet për ndonjë shkak tjetër, duke
u ngarkuar policia gjyqësore për ndjekjen dhe zbatimin e këtij urdhri.
Te deklaroje fajtor te pandehurin Olsi Trekanaku për veprën penale te
“Moskallëzimit te krimit” parashikuar nga neni 300/1 i KP dhe, ne baze te
këtij neni, si dhe nenit 48/c, 49 te KP, ta dënojë atë me 150.000 leke gjobe.
Ne zbatim te nenit 406/1 te KPP, duke i ulur 1/3 e dënimit, ta dënojë atë
përfundimisht me 100.000 leke gjobe.
Afati i shlyerjes se gjobës është brenda 1 viti nga dita qe ky vendim do te
marre forme te prere.
Te deklaroje te shuar masën e sigurimit për te pandehurin Olsi Trekanaku, atë
te “Ndalimi i daljes jashtë shtetit”, te parashikuar nga neni 233 i KPP, kjo ne
referim te nenit 262/2 te KPP.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.745, datë 13.11.2014 ka vendosur:

Lënien ne fuqi te vendimit penal me nr.131, date 23.07.2013 te Gjykatës se
Shkalles se Pare Lushnjë.
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs prokuroria pranë Gjykatës se Apelit Vlore, e cila
kërkon ndryshimin e tij, duke parashtruar se:
- Masa e dënimit për te pandehurin Bledar Bello nuk i përgjigjet rrezikshmërisë
shoqërore relativisht te larte te veprës penale e asaj te autorit, nuk është ne përputhje
te plote me rrethanat e kryerjes se veprës, ku autori jo vetëm qe ka mbajtur një arme
pa leje te organeve kompetente, por atë e ka mbajtur ne automjet dhe e ka përdorur ne
nje vend publik, përpara lokalit te te dëmtuarit Luan Çili, ndaj tij,te cilit i ka shkaktuar
plagosje te lehte me dashje, për te cilën është akuzuar dhe janë pushuar hetimet sepse
është hequr dore nga ankimi prej te dëmtuarit.
- Qëndrimi i te pandehurit Bledar Bello duke fshehur armen e krimit tregon qarte për
një rrezikshmëri te larte te tij dhe pendimi i tij nuk është i asaj shkalle qe te përligji
aplikimin e rrethanës lehtësuese te parashikuar nga shkronja “ç” e nenit 48 te KP,
sepse ai nuk ka treguar as burimin se ku e ka gjetur armen e krimit dhe as vendin se
ku e ka fshehur atë mbas ngjarjes.
- Gjykatat nuk kane pasur parasysh marzhin e dënimit qe parashikon dispozita penale e
“Prodhimi dhe mbajtja pa leje e armeve luftarake e municioneve” te parashikuar nga
neni 278/2 i pa ndryshuar, ç’ka flet per rrezikshmëri relativisht te larte te veprës
penale e atë te autorit te saj, qe jo vetëm e ka mbajtur këtë arme pa leje te organeve
kompetente ne automjet e ne një vend publik, por edhe e ka përdorur atë duke qëlluar
4 here me te, ne drejtim te te dëmtuarit Luan Çili ne pjesën e poshtme te gjymtyrëve
te tij, duke i nxjerr nga kjo pjese e dëmtuar me arme zjarri dy predha, te cilat nga
ekspertimi tekniko balistik rezultojnë se janë qitur nga e njëjta arme.
- Gjykatat nuk ka pasur parasysh faktin se vepra penale nga ana e këtij te pandehuri
është kryer me dashje direkte, qe është edhe shkalla me e larte e formës se fajësisë,
por edhe faktin se kjo arme vazhdon te mbahet edhe sot e kësaj dite nga ana e këtij te
pandehuri edhe mbas kryerjes se krimit.
- Gjykatat nuk kane vlerësuar drejte edhe karakterin ndëshkues, edukues, rehabilitues
dhe parandalues ne planin e përgjithshëm dhe atë te veçante te dënimit.
- Duke pasur parasysh se, vepra penale e “Mbajtjes pa leje e armeve dhe municioneve
luftarake”, e parashikuar nga neni 278/2 te KP, ka një përhapje te madhe ne moshat
relativisht te reja, ne te gjithë vendin, por sidomos ne Rrethin e Lushnjes, mbajtjen e
saj me vete e ne automjet pa leje te organeve kompetente e për me keq akoma e
81
shoqëruar kjo edhe me përdorimin e saj ne ambiente publike, duke sjell edhe pasoja te
lehta për shëndetin e te dëmtuarit, ka vend qe masa e dënimit te ashpërsohet.
- Vendimet janë te cenueshëm edhe për aplikimin e nenit 59 te KP, prania e kriterit te
vetëm, qe është ai i dënimit me nen 5 vjet burgim te te pandehurit Bledar Bello, ne
mungesën totale te kushteve e kritereve te tjera specifike, qe kërkon aplikimi i kësaj
dispozite.
KOLEGJI PENAL I GJYKATES SË LARTË

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Guxim Zenelaj, Artur Selmani, i cili kërkoi
ndryshimin e vendimit te Gjykatës së Apelit Vlore lidhur me pjesën qe ka disponuar për
pezullimin e dënimit, mbrojtësin e te pandehurve, i cili kërkoi lënien ne fuqi te vendimit te
Gjykatës së Apelit Vlore, dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se, rekursi i paraqitur nga prokuroria pranë Gjykatës se Apelit Vlore përmban shkaqe
ligjore qe motivojnë vendimin Gjykatës se Apelit Vlorë, i cili ka lënë ne fuqi vendimin e
Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Vlore.
Gjykatat e faktit kane pranuar te provuar se, me date 26.02.2013, rreth orës 20. 00
shtetasi Korrado Cili ka qene duke udhëtuar me mjetin e tij ne qytetin e Lushnjes. Ne afërsi te
hotel “Xhorxhito”, i ka dale, përpara një mjet tip Ford Fiesta dhe drejtuesi i mjetit ka bere
shenje te dilte nga makina. Pasi kane dale nga automjetet, kane bere debat midis tyre dhe janë
larguar.
Shtetasi Korado Cili, kur ka shkuar ne shtëpi i ka treguar babait te tij Luan Cili, i cili
ka marre ne telefon te pandehurin, duke i thënë se vëllai i tij i ka fyer dhe kërcënuar te birin
dhe ky i fundit i ka thënë se do te shkonte vete te sqarohej me ta.
Pas rreth 20 minutash, i pandehuri ka zbritur nga një makine para lokalit te te
dëmtuarit qe është ne shëtitoren kryesore te qytetit rreth orës 21.00, se bashku me vëllai e tij
Erges Bello dhe shtetasin Olsi Trekanaku.
Ne debat për te sqaruar situatën me njeri tjetrin, ka pasur edhe përplasje fizike, midis
personave dhe i pandehuri ka qëlluar katër here ne drejtim te te dëmtuarit Luan Cili.
Meqenëse, dëmtimet e Luan Cilit, janë konsideruar gjate hetimeve paraprake si
plagosje e lehte me dashje, parashikuar nga neni 89 i KP dhe i dëmtuari ka hequr dore nga
ankimi për këtë vepër, prokuroria pranë Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Lushnjë ka kërkuar
gjykimin e çështjes ne ngarkim te te pandehurit Bledar Bello vetëm per kryerjen e veprës
penale te “Mbajtjes pa leje te armeve luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 i KP, dhe për
kryerjen e veprës penale nga i pandehurit Olsi Trekanaku te “Moskallëzimit te krimit”
parashikuar nga neni 300 te KP.
Te pandehurit kane paraqitur kërkese për gjykim te shkurtuar te çështjes, kërkesë kjo
qe ju është pranuar nga gjykata.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë me vendimin penal nr.131 (1307), datë
23.07.2013 ka deklaruar fajtor dhe dënuar te pandehurin Bledar Bello për kryerjen e veprës
penale te “Mbajtjes pa leje te armeve te zjarrit” parashikuar nga neni 278/2 i KP me një vit
burgim, duke pezulluar ekzekutimin e këtij dënimi per një kohe prove prej dy vjetësh, si dhe
ka deklaruar fajtor dhe dënuar te pandehurin Olsi Trekanaku për kryerjen e veprës penale te
“Moskallëzimit te krimit”, parashikuar nga neni 300/1 i KP me 100.000 leke gjobe.
Ky vendim ehte lënë ne fuqi nga Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.745, datë
13.11.2014 dhe kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs prokuroria pranë Gjykatës se Apelit
Vlore, e cila kërkon ndryshimin e tij.
82
Kolegji Penal, pasi shqyrtoi shkaqet e parashtruara ne rekursin e paraqitur nga
prokuroria pranë Gjykatës se Apelit Vlore dhe tërësinë e gjithë akteve të administruara ne
dosjen penale vlerëson se, vendimi i gjykatës se apelit, është marre ne zbatim te gabuar te
ligjit penal, pasi është marrë në kundërshtim me nenin 59 të KP.
Ne baze te nenit 59 te KP:
Për shkak të rrezikshmërisë së paktë të personit, moshës, kushteve shëndetësore apo
mendore, mënyrës së jetesës dhe të nevojave, veçanërisht atyre që lidhen me familjen,
shkollimin ose punën, rrethanave të kryerjes së veprës penale, si dhe të sjelljes pas kryerjes
së veprës penale, gjykata, kur jep dënim me burg deri në pesë vjet, mund të urdhërojë që i
dënuari të mbajë kontakte me shërbimin e provës dhe të vihet në provë, duke pezulluar
ekzekutimin e dënimit, me kusht që gjatë kohës së provës të mos kryejë vepër tjetër penale.
Në bazë të kësaj dispozite, KP i jep të drejtën gjykatës që, në raste të veçanta, kur jep
dënimin me burgim deri në pesë vjet të urdhërojë që i dënuari të vihet në provë duke u
pezulluar ekzekutimi i dënimit, por, në çdo rast, gjykata duhet të ketë parasysh
rrezikshmërinë e pakët të personit dhe rrethanat e kryerjes së veprës penale.
Siç rezulton nga dispozita, kjo formë alternative e vuajtjes së dënimit me burgim
aplikohet nga gjykata kur plotësohen si kushte, dënimi i caktuar deri në 5 vjet (pas zbatimit të
nenit 406 të KPP, më pak se 5 vjet) dhe kur rezultojnë rrethana të posaçme; në lidhje me
familjen, shkollën apo punën; në lidhje me kryerjen e veprës penale; si dhe në lidhje me
sjelljen e të pandehurit.
Pezullimi i ekzekutimit me kusht zbatimin e provës, synon parandalimin e kryerjes së
veprave penale, duke shmangur nga ekzekutimi i dënimit, personat e dënuar si fajtorë, të cilët
paraqesin mundësinë e korrigjimit, integrimit, përmirësimit e të ndërrimit të sjelljes së tyre
nën sanksionin e rikthimit të ekzekutimit të vendimit të dënimit, nëpërmjet revokimit të këtij
përfitimi, kur mungon respektimi i kushteve mbi të cilat ai ishte akorduar.
Për të aplikuar në mënyrë sa më të drejtë nenin 59 të Kodit Penal, gjykata e themelit
gjatë shqyrtimit gjyqësor ka për detyrë të identifikojë rrethanën e posaçme që ekziston në
rastin dhe çështjen e të gjykuarit dhe arsyetimin e mjaftueshëm lidhur me këtë aspekt për
zbatimin e ligjit penal material.
Ne vendimet e gjykatave te faktit, për aplikimin e nenit 59 të KP, ndonëse janë çmuar
provat që janë paraqitur, nuk është arsyetuar mjaftueshëm lidhur me rrezikshmërinë e pakët të
personit dhe rrethanat e kryerjes së veprës penale në raport me zbatimin e pezullimit të
ekzekutimit të vendimit me burgim dhe vënien në provë parashikuar sipas nenit 59 të KP.
Gjykata e apelit nuk ka bërë një vlerësim tërësor të përmbajtjes së dispozitës së
parashikuar në nenin 59 të Kodit Penal, sepse nuk ka kryer një analizë të plotë dhe të
hollësishme të gjitha provave të administruara gjatë procedimit penal rreth përshtatshmërisë
së pezullimit të ekzekutimit të vendimit me burgim.
Bindje, e cila nuk mund të mjaftohet vetëm me përmendjen e rrethanave të
parashikuara si lehtësuese për caktimin e dënimit. Këto të fundit kanë si qëllim caktimin e
masës së dënimit në mënyrë sa më të përshtatshme me kushtet personale të te pandehurit, të
cilat me të drejtë gjykata i ka marrë në konsideratë në parametrizimin e masës së dënimit,
ndërsa instituti i pezullimit të ekzekutimit të dënimit, ka tjetër qëllim. Qëllimi i tij, mbasi
është kryer vlerësimi në këndvështrimin parashikues, është ai i moskryerjes të veprave penale
në të ardhmen nga ana e të dënuarit dhe ky aspekt, duhet të ishte përmendur në arsyetimin e
gjykatave të themelit.
Vlerësimi i rrethanave lehtësuese i mundëson gjykatës, individualizimin e masës së
dënimit, kurse pezullimi i ekzekutimit të dënimit bazohet në shmangien nga ekzekutimi të
dënimit të personit të dënuar, për shkak të korrigjimit të sjelljes së tij dhe parandalimit (të
posaçëm) të kryerjes së veprave penale, aty ku krijohet besimi i arsyeshëm se me sjelljen e
personit të dënuar, se ai nuk do të kryejë në të ardhmen, vepra të tjera penale.
83
Me konkretisht, nga gjykata e themelit duhet të ishte shpjeguar, përveç përmendjes së
rrethanave lehtësuese, edhe rrjedha logjike e juridike e vlerësimit të te pandehurit, e cila
duhet të projektohet në konkluzione që lidhen me të ardhmen e personit të dënuar për të cilin
synohet pezullimi i ekzekutimit.
Kolegji Penal, e gjen të bazuar në ligj vendimin e gjykatës së apelit, qoftë për sa i
përket fajësisë, kualifikimit ligjor të veprës penale të kryer nga i pandehuri Bledar Bello,
ashtu edhe sa i përket masës së dënimit të dhënë ndaj tij, por çmon se për shkak të
rrezikshmërisë jo të vogël të pasojës, rrethanave të kryerjes së veprës penale, gjykata e apelit
nuk duhej të kishte pezulluar ekzekutimin e dënimit të dhënë ndaj të pandehurit, pasi nuk
rezulton të jenë respektuar përcaktimet dhe kushtet e parashikuara nga neni 59 i KP.
Në rastin konkret, plotësohet vetëm njëri prej kushteve të parashikuara nga neni 59 i
KP, ai që ka të bëjë me masën e dënimit, sepse e i pandehuri është dënuar me 1 vit burgim.
Megjithatë, bazuar në provat e administruara dhe në përgjithësi në aktet që ndodhen në
fashikullin e gjykimit, vepra për të cilën është deklaruar fajtor dhe dënuar i pandehuri,
sikundër vlerësohet edhe vetë nga gjykatat e themelit, nuk tregon për shkallë rrezikshmërie të
vogël, dhe nuk ekzistojne rrethana të posaçme në lidhje me kryerjen e veprës penale, si dhe
në lidhje me sjelljen e të pandehurit.
Sa sipër, është e drejtë e gjykatës së themelit që të vlerësojë rast pas rasti, praninë dhe
vlerësimin e kushteve për aplikimin e nenit 59 të Kodit Penal, por gjithmonë, duke u nisur
nga respektimi i kritereve të përcaktuara nga kjo dispozitë. Ne rastin e gjykim, gjykatat e
faktit, nuk kanë respektuar plotësisht ligjin material dhe nuk kanë arsyetuar në mënyrë të
mjaftueshme për të përligjur zbatimin e përfitimit të parashikuar prej nenit 59 të KP, prandaj
për këtë pjese vendimi i tyre duhet te ndryshohet.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441/a dhe b të KPP
VENDOSI
Lënien ne fuqi te vendimit nr.745, date 13.11.2014 te Gjykatës se Apelit Vlore dhe te
vendimit nr.131, date 23.07.2013 te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Lushnjë me ndryshimin,
mosaplikimin e nenit 59 te KP për te pandehurin Bledar Bello.
Tiranë, më 06.07.2016
84
Nr. 56260-02101 -00-2015 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2016-1190 i Vendimit (135)
VENDIM
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej:

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 06.07.2016, mori në shqyrtim çështjen penale që i përket:
KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË

SHKALLËS SË PARË PËR KRIME TË
RËNDA
TË GJYKUAR: TAULANT OMERI
RAMADAN DUDUMI
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale
“Trafikim i narkotikëve” kryer në bashkëpunim, mbetur në tentativë,
parashikuar nga N.283/a/2 e 22 të K.Penal.
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda, Tiranë, me vendimin nr.55, datë
“Deklarimin fajtor të të pandehurit Tauland Omeri, për kryerjen e veprës
penale të “Trafikimit të narkotikeve”, kryer në bashkëpunim, mbetur në
tentativë, parashikuar nga neni 283/a/2 e 22 i Kodit Penal, dhe dënimin e tij
me 11 (njëmbëdhjetë) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ramadan Dudumi, për kryerjen e veprës
penale të “Trafikimit te narkotikeve”, kryer në bashkëpunim, mbetur në
tentativë, parashikuar nga neni 283/a/2 e 22 i Kodit Penal, dhe dënimin e tij
me 10 (dhjetë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurit Tauland Omeri e Ramadan Dudumi të
kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme, dhe fillon nga data e arrestimit të
tyre, datë 21.02.2014.”
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda, me vendimin nr.88 , datë 18.09.2015, ka

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.55, datë 20.04.2015, të Gjykatës së Shkallës së
Parë për Krime të Rënda, Tiranë.
Kundër vendimit nr.88 , datë 18.09.2015 të Gjykatës të Apelit Për Krime të Rënda
kanë paraqitur rekurs të gjykuarit Tauland Omeri dhe Ramadan Dudumi nëpërmjet
mbrojtësit të tyre të cilët kërkojnë:
85
Prishjen e vendimit nr.88 , datë 18.09.2015 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë,
i cili ka lënë në fuqi vendimin nr.55, datë 20.04.2015 të Gjykatës së Shkallës së Parë për
Krime të Rënda dhe pushimin e çështjes penale pasi fakti nuk ekziston; duke parashtruar këto
shkaqe:
- Duke qenë se të dy vendimet respektive nuk i pranojmë, i godasim me këtë rekurs,
duke argumentuar si më poshtë:
- Të dyja gjykatat kanë gabuar, edhe procedurialisht edhe në themel, sepse siç do shihet
nga argumentimi ynë, të dy të pandehurit nuk kanë lidhje me sendin e gjetur në një
makinë të braktisur, i cili rezulton të jetë lëndë narkotike prej 147 (njëqind e dyzet e
shtatë)kg.
- Të dyja gjykatat nuk e kanë pranuar argumentimin juridik në lidhje me autorësinë,
nuk i kanë marrë parasysh fare alibitë e të pandehurve dhe kanë operuar me një
apriorizëm ajuridik: fakti që të dy të pandehurit janë gjetur në zonën afër makinës së
braktisur, pa asnjë provë të drejtpërdrejtë, janë akuzuar si trafikues.
- A ka arritur policia gjyqësore dhe prokuroria që të na e provojnë faktin e vërtetë dhe
procedurial që kjo lëndë narkotike u përket të pandehurve në këtë proces, dhe se kjo
lëndë narkotike ka qenë e destinuar për eksport?
- Sipas mendimit tonë, si mbrojtje e dy të pandehurve, Tauland Omeri dhe Ramadan
Dudumi, në funksion të nenit 283/a të Kodit Penal, i cili përcakton krimin e trafikimit
të lëndës narkotike jashtë kufirit si eksport, nuk ka asgjë të provuar.
- I pandehuri Ramadan Dudumi, gjatë gjithë procesit të Shkallës së Parë nuk ka pasur
fare mbrojtje dhe kjo vërehet menjëherë sapo lexon praktikën e grumbulluar në dosjen
penale për këtë çështje. Aty nuk dallohet asnjë lloj raporti midis mohimit të të
pandehurit, provave që mundohet të paraqesë akuza dhe mendimit të mbrojtjes. Ky
fakt sigurisht që e degradon procesin në funksion të mbrojtjes së këtij personi, i cili
me sa konstatohet, nuk është në gjendje normale për një kthjelltësi mendore, në
mënyrë që të dijë të mbrohet vetë. Për fajësinë e tij nuk ka asnjë provë, me përjashtim
të një gishti që na qenka gjetur në pjesën e jashtme të makinës, në krahun e djathtë,
me largësi 80 cm nga baza e poshtme e derës dhe 3 cm nga brinja vertikale; në një
kohë që është e provuar se i pandehuri Dudumi ka udhëtuar në këmbë për të kaluar
kufirin dhe ka përcjellë ndërkohë disa makina që kanë kaluar ngjitur me të.
- Përballë janë dy të pandehurit që nuk janë kapur në flagrancë, që nuk e pranojnë
implikimin e tyre në sasinë narkotike që është gjetur në një makinë të braktisur.
Atëherë, për faktin se ata që kanë siguruar lëndën narkotike apo ata që e prisnin atë në
shtetin grek janë fantazma hipotetike, si mund të qëndrojë akuza për nenin 283/a për
trafikim lënde narkotike i cili esencialisht është eksportim i saj në një shtet të huaj?
Dhe jo vetëm kaq: Si provohet bashkëpunimi midis Tauland Omerit dhe Ramadan
Dudumit kur këta edhe gjatë pyetjes përpara kësaj Gjykate, deklaruan se nuk e njohin
njëri-tjetrin?
- Por në rrjedhën proceduriale të hetimit të kësaj çështje na del se sendet që janë gjetur
në makinën e Tauland Omerit, janë vendosur arbitrarisht në procesverbalin e këqyrjes
së vendit të ngjarjes, në lidhje me makinën me targa angleze ku ka qenë e vendosur
lënda narkotike.
- I pandehuri Tauland Omeri e ka pretenduar këtë fakt gjatë gjithë kohës të hetimit
gjyqësor, por asnjëherë nuk është pranuar të pyeten policët që i kanë kapur, dhe nga
kroskoti i makinës kanë marrë një qese plastmasi me dokumenta që i përkasin atij.
- Fakti që personat që kanë gjetur qesen në Mercedesin e Tauland Omerit, akuza nuk i
ka pranuar të pyeten për një fakt që është esencialisht i domosdoshëm në procesin e të
provuarit të kësaj çështjeje, provon qartë pretendimet e të pandehurit.
86
- Procesverbali i këqyrjes së vendit të ngjarjes rezulton i ndërprerë në datën 20.02.2014
dhe ka filluar të përpilohet sërish në datën 21.02.2014. Policët që janë njohësit e
drejtpërdrejtë të sendeve të gjetur në Mercedesin e Tauland Omerit, janë refuzuar nga
akuza që të pyeten. Gjykata e Shkallës së Parë ka gabuar; sepse, ndonëse në pikën 4,
faqe 8 e vendimit, e pranon faktin që kjo çështje duhet vlerësuar gjatë shqyrtimit
gjyqësor, është bashkuar me shqetësimin e akuzës kur nuk ka pranuar të pyesë
dëshmitarët policë që kanë gjetur sendet në kroskotin e makinës Mercedes të Tauland
Omerit.
- Në datën 04.03.2014, Tauland Omeri i është drejtuar Gjykatës me kërkesë sipas nenit
212 dhe 301 të K.Pr.Penale. Me anë të kësaj, ai ka kërkuar kundërshtimin e vendimit
të datës 21.02.2014 për vlerësimin e sekuestros së sendeve në automjetin Toyota me
targë K216EL. Por Gjykata e Shkallës së Parë per Krime te Renda Tiranë, e ka
rrëzuar këtë kërkesë.
- Por kjo kërkesë tani, pas rishqyrtimit më të saktë të kësaj çështjeje, vjen dhe përforcon
edhe njëherë shkeljen e rëndë që është bërë në procesverbalin e kqyrjes së vendit të
ngjarjes të ndërprerë në datën 20.02.2014 dhe të vijuar në datën 21.02.2014, për
konfondimin e materialeve të gjetura në makinën Mercedes si të gjetura në automjetin
Toyota.
- Që nga faqja 7 e vendimit gjyqësor të Gjykatës së Shkallës së Parë e deri në faqen 9,
gjykata analizon dhe rrëzon pretendimet e mbrojtjes në lidhje me ekspertimet:
ekspertimin kimik, të aparatit telefonik, ekspertimin daktiloskopik, procesverbalin e
këqyrjes së vendit të ngjarjes. Janë kërkesa që ka bërë mbrojtja si shkelje, sepse në të
gjithë ekspertimet është shmangur prezenca e mbrojtjes së të pandehurve. Gjykata e
pranon këtë fakt, që ka shkelje, por nuk jep pavlefshmëri të akteve të ekspertimit.
- Ajo që na duhet ne si mbrojtje, është pikërisht, jo fakti i mospranimit të shkeljeve për
pavlefshmëri të akteve, por fakti që gjykata e pranon në faqen 7 dhe 8 të vendimit të
saj se në të gjitha aktet e ekspertimit, edhe në procesverbalin e këqyrjes së vendit të
ngjarjes, ka pasur shkelje në funksion të të pandehurve.
- Por pikërisht kjo, ky fakt pranimi nga gjykata, se ka shkelje proceduariale në lidhje
me ekspertizat dhe procesverbalin e këqyrjes së vendit të ngjarjes, pas provave të reja
që u paraqitën në këtë proces gjyqësor, përballë gjykatës së Apelit, të gjitha bashkë,
përforcojnë mbrojtjen tonë për pafajësinë e të pandehurve, sepse shkeljet janë bërë
pikërisht për këtë fakt, sepse në të gjithë procesin procedurial ka shkelje për të mos u
dhënë mundësi të pandehurve, sidomos të pandehurit Tauland Omeri, për të provuar
faktin që nuk kanë asnjë lidhje, as me makinën Toyota dhe as me të pandehurin
Ramadan Dudumi.
- Në faqen 180 të volumit të V të fashikullit të prokurorisë, që është pjesë integrale e
praktikës gjyqësore në këtë proces, kemi një kontradiktë në objektin logjik të një
akuze hipotetike. Ja si shprehet akuza: I pandehuri Ramadan Dudumi nuk ishte në
gjendje të shpjegonte faktin pse ishte nisur për në Greqi në këmbë dhe në xhep kishte
vetëm 200 lek; pa bukë, pa ujë, i pashoqëruar, natën, në një kohë dimri, në një rrugë të
panjohur.”
- I pandehuri pretendon gjatë gjithë procesit gjyqësor, edhe përballë Gjykatave, se po
shkon në Greqi se është i papunë, në mënyrë ilegale nga kufiri, siç bëjnë shumë
shqiptarë, në një kohë që aty po e priste personi, emrin e të cilit e deklaroi para kësaj
gjykate.
- Nuk ka asnjë element të bashkëpunimit midis Tauland Omerit dhe Ramadan Dudumit,
me përjashtim të faktit që policia i vendosi bashkë në një makinë.
87
- Dhe tabloja që del nga fakti dhe jo nga hamendja: Ramadan Dudumi deklaron në
deponim se është duke shkuar në Greqi, kurse Tauland Omeri deklaron në deponim,
përpara të dyja Gjykatave se po shkonte tek ferma e tij e lopëve në Janjar; gjë kjo e
provuar në procesin penal përpara Gjykatës së Apelit nga dëshmitari, vjehrri i tij.
- Asnjëherë nuk u provua se ka pasur një telefonatë midis Tauland Omerit dhe
Ramadan Dudumit. Gjatë pyetjes që i kemi drejtuar në seancën gjyqësore në Gjykatën
e Apelit, përfundimisht të pandehurit Ramadan Dudumi, në lidhje me saktësimin e
itinerarit të tij, për të mbërritur deri tek vendi ku ka hipur në makinën e Tauland
Omerit, dëgjuam prej tij se, gjatë rrugës së tij në këmbë për të dalë përtej kufirit,
pranë tij, në rrugën e ngushtë ku ecte, kanë kaluar disa makina; gjithsej tre.“Nuk e
përjashtoj rastin, thotë Ramadan Dudumi që ndonjërën prej tyre ta kem prekur me
dorën time”, sepse kuptohet që ai kërkonte një makinë për të shkurtuar rrugën.
- Gjykata e Apelit e lejoi në fazën e mbrojtjes Ramadan Dudumin të deklaronte para saj
faktin që atë ditë, gjatë udhëtimit të tij për të dalë nga kufiri, në rrugën e ngushtë
pranë tij, kanë kaluar disa makina. Dhe duhet të kuptojmë, nuk ka asnjë sens normal
të logjikës mesatare se si mund të gjendet një gjurmë gishti në parafangon e një
makine, përveç faktit se kjo makinë është prekur së jashtmi.
- I gjithë procesi hetimor dhe gjyqësor në Shkallë të Parë dhe të Dytë dhe vetë
vendimet respektive, në thelb kanë dyshimin. Edhe akuza në të gjithë materialet e saj,
edhe vendimet që po atakojmë, në thelbin e vetë kanë dyshimin se dy të pandehurit,
janë bashkëpunëtorë për trafikim jashtë shtetit të 147 kg cannabis sativa.
- Vetëm ky fakt dyshimi substancial që mbetet nga të gjitha provat e paraqitura, e mbyll
këtë çështje përfundimisht në favor të të pandehurit sepse:
- Fakti nuk ekziston; Mosekzistenca e faktit është evidente në disa aspekte: Nuk
provohet pronësia e lëndës narkotike; Nuk provohet që fuoristrada Toyota të jetë
ngarë nga i pandehuri Ramadan Dudumi; nuk provohet se ka lidhje bashkëpunimi
midis tyre; Nuk provohet që Tauland Omeri të ketë lidhje me faktin, sendin, lëndën
narkotike të gjetur në makinën Toyota.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi, prokurorin Arqilea Koça, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda; përfaqësuesin e të
gjykuarve Taulant Omeri dhe Ramadan Dudumi, av. Spartak Ngjela, i cili kërkoi prishjen e
vendimeve dhe pushimin e çështjes; dhe si shqyrtoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.88, datë 18.09.2015 i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda është
marrë në zbatim dhe interpretim të gabuar të ligjit procedural e material penal si i tillë do të
prishet, dhe çështja do të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
I. Rrethanat e faktit
1. I gjykuari Taulant Omeri është banor i fshatit Gjashtë, Sarandë, ndërsa i gjykuari
Ramadan Dudumi është banor i Sarandës.
2. Mbi bazën e informacioneve të marra në rrugë operative se një sasi lënde narkotike do
të trafikohej nëpërmjet kufirit tokësor me Greqinë, pasditen e datës 20.02.2014,
shërbimet e Policisë Kufitare të Sarandës, e konkretisht punonjësit e policisë kufitare
A. B, A. Xh, A. H, M. Xh e M. R, janë organizuar për të ushtruar kontrollet përkatëse.
Si rezultat i veprimeve operacionale, rreth orës 19:30 të asaj date, në aksin rrugor
Ninar - Janjar, në vendin e quajtur “Lëmi i Gurtë”, fillimisht është bërë i mundur që të
88
bllokohet një automjet tip “Mercedes Benz 240”, dhe është shoqëruar drejtuesi i këtij
automjeti, shtetasi Tauland Omeri, si dhe është ndjekur automjeti tip “Fuoristradë”, i
markës “Toyota”, me ngjyrë blu, me targa angleze K 216 EL, i cili është gjetur i
braktisur. Në afërsi të këtij automjeti, rreth 200-300 metra është gjetur dhe është
shoqëruar drejtuesi i tij, shtetasi Ramadan Dudumi. Brenda këtij automjeti janë gjetur
5 (pesë) çanta me peshë 146.745 (njëqind e dyzet e gjashtë pikë shtatëqind e dyzet e
pesë) kilogram lëndë narkotike, e cila dyshohej e më pas rezultoi se ishte lëndë
narkotike e llojit cannabis sattiva.
3. Veprimet që kryen gjatë këtij shërbimi, punonjësit e policisë, komisar A.B., n/komisar
A. Xh, si dhe inspektorët A. H, M. Xh. e M. R i pasqyruan në Raport-Shërbimi të
përpiluar më datë 20.02.2014.
4. Në Procesverbalin e këqyrjes së vendit të ngjarjes, të përpiluar më datë 20.02.2014
është pasqyruar ndër të tjera se: Objekti i këqyrjes është automjeti i llojit fuoristradë, i
markës “Toyota”, me ngjyrë blu, me targa angleze K 216 YEL, i cili ndodhet i
parkuar në një xhep me rrugën Ninat – Janjar, në një distancë rreth 25 metra nga kjo
rrugë, në drejtimin lindor...Pasi u hapën të dy dyert e pasme, shihet që brenda
automjetit janë të hedhura në mënyrë të çrregullt çanta të zeza, material lini me
zinxhir, e rripat të lidhur, të cilat brenda tyre kanë pako në formë paralelopipedi të
çrregullt, të mbështjella me plasmas transparent. Pas nxjerrjes së tyre, vërejmë se janë
5 (pesë) çanta me pako si ato të përmendura më lart, të cilat u morën me cilësinë e
provës materiale, si të dyshuara me lëndë narkotike të llojit cannabis sattiva. Kqyrja
është ndërprerë si rezultat i kushteve atmosferike, dhe ka rifilluar më datë 21.02.2014,
ora 09:50.
5. Në këqyrjen e automjetit pas përpunimit me pluhur daktiloskopik, janë marrë disa
gjurmë papilare në pjesë të ndryshme të tij. Kështu: gjurma e cila u etiketua me
gërmën “A”, u gjet në derën e pare të djathtë, dhe pikërisht në kornizën vertikale, në
largësi 80 cm mbi bazën e poshtme të derës dhe 4 cm nga brinja vertikale e kësaj
dere; gjurma papilare, e cila u etiketua me gërmën “B”, u gjet po ne krahun e djathte,
ne derën e pasme, në kornizën vertikale të saj, në anën e menteshave, në largësi 80 cm
nga baza e poshtme e derës dhe 3 cm nga brinja vertikale; gjurma papilare, e cila u
etiketua me gërmën “C”, u gjet në traversën ndarëse të derës dhe bagazhit, në lartësinë
244 cm nga kapaku i serbatorit dhe 3 cm nga korniza e mbylljes së derës; gjurma e
cila u emërtua me germën “D”, u gjet në pjesën e pasme, në kapakun e bagazhit, pas
gomës rezervë, në një distancë 60 cm nga prapakolpi dhe 40 cm nga brinja vertikale e
krahut të djathtë; u morën edhe gjurmët e etiketuara E,F,K e L.
6. Pas ekspertimit vlerësues të provave materiale, është konkluduar se: “Në
gjurmëkopjuesin objekt ekspertimi, shënuar me gërmën “A”, ndodhen dy gjurmë
gishti të vlefshme për identifikim. Gjurmët nuk mund të përcaktohen se nga cili gisht
janë formuar, dhe janë të vlefshme për krahasim me një rreth të kufizuar personash.
Më tej, këto gjurmë papilare iu nënshtruan ekspertimit daktiloskopik, ku me cilësinë e
materialit model krahasimi u morën gjurmët papilare të shtetasve Ramadan Hariz
Dudumi dhe Tauland Skënder Omeri.
7. Në Aktin nr.3352 “Ekspertim daktiloskopik (Lidhur me ngjarjen e datës 20.02.2014 -
Sarandë)”, përpiluar më datë 26.03.2014, në Drejtorinë e Policisë Shkencore, pas
ekzaminimeve të kryera, është konkluduar se: “Gjurmët papilare të pasqyruara në
fotografinë “A”, të fiksuara në vendin e ngjarjes “këqyrje e automjetit me targë K 216
YEL”, ndodhur në datën 20.02.2014 në rrugën Ninat – Janjar, Sarandë, janë formuar
nga gishti i mesit dhe i unazës dhe i vogël të dorës së djathtë të shtetasit Ramadan
Haris Dudumi; ndërsa gjurma papilare e pasqyruar në fotografinë “C” nuk është
formuar nga gishtat e duarve të Ramadan Haris Dudumi dhe Tauland Skënder Omeri.
Nga krahasimi nëpërmjet sistemit automatik të krahasimit të gjurmëve të gishtave
89
“Afis/Apis Papilon 7” rezultoi përputhje midis gjurmës papilare të pasqyruar në
fotografinë “C” me gjurmën e gishtit të madh të dorës së majte të Ilirjan Riza Goga
(punonjës policie)”.
8. Pas peshimit të lëndës së dyshuar narkotike, rezultoi me peshë të përgjithshme
146.745 (njëqind e dyzet e gjashtë pikë shtatëqind e dyzet e pesë) kilogram, fakt ky i
pasqyruar në Procesverbalin “I peshimit të provës materiale, lëndës”. Sipas Aktit
nr.2029 datë 24.02.2014 (Ekspertim kimik i një pakoje nga pakot me material bimor
të sekuestruar gjatë kontrollit të ushtruar në automjetin tip “Toyota”, me targa K 216
EL, në afërsi të vendit të quajtur Varfan, Sarandë), të përpiluar nga Drejtoria e
Policisë Shkencore në Departamentin Kundër Krimit të Organizuar dhe Krimeve të
Rënda pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit, në përfundim të
ekzaminimeve të materialit bimor të një pakoje nga 140 pakot e sekuestruara, është
konkluduar se: “1. Materiali bimor i pakos objekt ekspertimi është Cannabis, produkt
herbal i bimës Cannabis Sattiva L. 2. Referencat për klasifikimin në bimë narkotike
apo jo, gjenden në ligjin nr.7975 të datës 26.07.1995 “Për barnat narkotike dhe lëndët
psikotrope”.
9. Automjeti i llojit fuoristradë, i markës “Toyota”, me ngjyrë blu, me targa angleze K
216 YEL, në të cilën u gjet lënda narkotike posedohej nga i gjykuari Taulant, pasi
ishte blerë kohë më parë nga vëllai i këtij të gjykuari shtetasi Klodian Omeri shtetasit
Enkel Shehu, por pa u formalizuar kontrata e shitjes së mjetit për shkak të mungesës
së dokumentacionit.
10. Pas kryerjes së veprimeve të plota hetimore Prokuroria për Krime të Rënda ka dërguar
për gjykim procedimin penal në ngarkim të të gjykuarve Taulant Omeri dhe Ramadan
Dudumi, duke i akuzuar ata për kryerjen e veprës penale të “Trafikim i narkotikëve”
kryer në bashkëpunim, mbetur në tentativë, parashikuar nga N.283/a/2 e 22 të
K.Penal.
11. Të gjykuarit nuk e kanë pranuar akuzën dhe mohojnë të kenë njohje me njëri-tjetrin.
Nga këqyrja e telefonave celularë të sekuestruar të gjykuarve ka rezultuar se ata kanë
një kontakt të përbashkët, vëllain e të gjykuarit Taulant, shtetasin Klodian Omeri.
12. Të gjykuarit nuk kanë pranuar të japin shpjegime gjatë gjykimit në gjykatën e shkallës
së parë, ndërsa në gjykatën e apelit kanë dhënë shpjegime të dy të gjykuarit, duke
mohuar në mënyrë kategorike lidhjen me lëndën narkotike. I pyetur me cilësinë e
personit ndaj të cilit zhvillohen hetimet, në datë 21.02.2014, përpara oficerit të
policisë gjyqësore në Seksionin kundër Narkotikëve dhe Trafiqeve në Komisariatin e
Policisë Sarandë, i gjykuari Tauland Omeri, në prani të mbrojtësit të zgjedhur, ka
deklaruar ndër të tjera se: “...banoj në Gjashtë të qytetit të Sarandës, dhe gruaja ime që
quhet Elvira është nga fshati Janjar, dhe është vajza e Sulo Ismailit. Dje pasdite kam
mbyllur dyqanin rreth ores 18:20, që kam në afërsi të rrapit në hyrje të Sarandës, së
bashku me babain tim. Pasi e çova atë në shtëpi, jam nisur në drejtim të fshatit
Njanjar, me makinën time të markës “Mercedes”, me targë SR 3175 B, dhe kam qenë
vetëm. Arsyeja e vajtjes në Njanjar është se së bashku me vjehrrin tim kemi një tufë
me lopë, dhe shkoj shpesh për t’i parë, pasi më datë 21.02.2014 e kishim lënë për t’i
vaksinuar. Kur kam qenë mbi matanë fshatit Ninat, ishte ora rreth 19:30 – 20:00, me
kanë ndaluar makinën tre policë, të cilët me sa kuptova ishin të policisë kufitare. Pasi
më ndaluan, më kanë kontrolluar makinën, dhe gjatë këtij kontrolli nuk është gjetur
ndonjë send i kundraligjshëm, dhe më pas më kanë kërkuar dokumentat e makinës
time, por unë nuk i kisha me vete, dhe ata më thanë që do të më shoqëronin në
Komisariat. Në makinën time hipën dy policë, dhe unë isha në timon duke vazhduar
rrugën në drejtim të fshatit Ninat. Në rrugë pamë një djalë të moshës rreth 25-30 vjeç,
dhe polici që ishte në vend të parë më tha ndaloje makinën, dhe unë ndalova. Ai më
pas ka dalë nga makina, dhe e morën edhe këtë djalë me vete në makinën time. Duke
90
u kthyer kemi parë në rrugë shumë punonjës policie, dhe kemi qëndruar aty në pritje
deri në momentin qe na kanë shoqëruar në Komisariatin e Policisë Sarandë.”
13. I pyetur me cilësinë e personit ndaj të cilit zhvillohen hetimet, në datë 21.02.2014,
përpara oficerit të policisë gjyqësore në Seksionin kundër Narkotikëve dhe Trafiqeve
në Komisariatin e Policisë Sarandë, i pandehuri Ramadan Dudumi, me vullnet të lirë,
pasi i është bërë me dije e drejta e tij për të zgjedhur apo për t’iu caktuar një mbrojtës,
pa praninë e mbrojtësit, ka deklaruar ndër të tjera se: “...deklarimet e mia do t’i jap pa
praninë e një mbrojtësi, pasi nuk e shikoj të arsyeshme për momentin. Qëllimi i
shkuarjes time ishte të shkoja deri në afërsi të kufirit, dhe më pas për të shkuar në
Greqi, pasi unë kam qëndruar në shtetin grek për 15 vjet, dhe jam kthyer para katër
muajsh. Unë në Greqi kam qenë me dokumenta të rregullta, por më vonë nuk i kam
rinovuar më, dhe para katër muajsh më ka kapur policia greke dhe më ka lënë afat një
muaj për t’u larguar me dëshirë, dhe më pas unë u ktheva në Sarandë, ku jetoj së
bashku me nënën time dhe njerkun,...Sot jam nisur me një makinë rreth orës 21:00, i
cili me ka çuar deri në afërsi të fshatit ku mbaronte asfalti, dhe më pas më ka drejtuar
që të ndiqja rrugën e cila do të më çonte drejt e në fshat, dhe më pas në kufirin me
shtetin grek. Pasi kam zbritur nga makina, kam marrë rrugën që më tregoi shoferi i
makinës, të cilin unë nuk e njoh dhe ishte hera e parë që e shikoja... Pasi kam kaluar
fshatin e parë, kam vazhduar rrugën për tek fshati tjetër, dhe në këtë kohë kam parë që
një makinë po zbriste poshtë, dhe me sa pashë ishte veturë, por nuk e di se çfarë
marke ishte, pasi nuk munda t’a shihja. Unë kam vazhduar rrugën, dhe pas meje kam
parë të vinte një makinë tjetër, që ishte një fuoristradë, e cila po shkonte në drejtimin
në të cilin isha nisur, dhe unë kur është afruar pranë meje, i kam ngritur dorën që të
më merrte deri në fshat, por ai nuk ka ndaluar, por vetëm i ra borisë dhe vazhdoi
rrugën...Pa kaluar as dhjetë minuta, unë isha përsëri duke vazhduar rrugën në drejtim
të kufirit, shoh që drejt meje po vinte një makinë, dhe ishte fuoristrada e cila kaloi pak
më parë, dhe po vinte me shpejtësi të madhe dhe me drita shumë të forta... Pasi kam
ecur rreth 15 minuta, isha duke ecur dhe tek këmbët e mia është afruar një makinë e
markës “Benz”, me ngjyrë të zezë, dhe prej saj kanë zbritur dy punonjës policie, dhe
më kanë kërkuar se çfarë bëja aty në atë orë, dhe unë u jam përgjigjur që desha të
shkoja në shtetin grek. Ata më kanë thënë se do të shkoja me ta, dhe unë hipa në
makinën me të cilën ishin ata. Në timon të makinës ishte një djalë i ri të cilin unë nuk
e njoh, dhe ishte hera e parë që e pashë sot. Pasi kemi ecur pak minuta me makinë,
kemi ndaluar në anë të rrugës, ku kemi parë edhe shumë punonjës të tjerë policie, dhe
me sa mësova më vonë, ishte kapur një makinë, por nuk e di se me çfarë...”
II. Procedurat gjyqësore
14. Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, me vendimin nr.55, datë
i. “Deklarimin fajtor të të pandehurit Tauland Omeri, për kryerjen e veprës penale të
“Trafikimit të narkotikeve”, kryer në bashkëpunim, mbetur në tentativë, parashikuar
nga neni 283/a/2 e 22 i Kodit Penal, dhe dënimin e tij me 11 (njëmbëdhjetë) vjet
burgim.
ii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Ramadan Dudumi, për kryerjen e veprës penale të
“Trafikimit te narkotikeve”, kryer në bashkëpunim, mbetur në tentativë, parashikuar
nga neni 283/a/2 e 22 i Kodit Penal, dhe dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet burgim.
iii. Vuajtja e dënimit për të pandehurit Tauland Omeri e Ramadan Dudumi të kryhet në
një burg të sigurisë së zakonshme, dhe fillon nga data e arrestimit të tyre, datë
21.02.2014.”
91
15. Gjykata e Apelit për Krime të Rënda, me vendimin nr.88 , datë 18.09.2015, ka
vendosur:
i. Lënien në fuqi të vendimit nr.55, datë 20.04.2015, të Gjykatës së Shkallës së Parë për
Krime të Rënda, Tiranë.
16. Kundër vendimit nr.88, datë 18.09.2015 të Gjykatës të Apelit Për Krime të Rënda
kanë paraqitur rekurs të gjykuarit Tauland Omeri dhe Ramadan Dudumi nëpërmjet
mbrojtësit të tyre të cilët kërkojnë: Prishjen e vendimit nr.88, datë 18.09.2015 të
Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë, i cili ka lënë në fuqi vendimin nr.55,
datë 20.04.2015 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda dhe pushimin e
çështjes penale pasi fakti nuk ekziston; duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në
pjesën hyrëse të vendimit.
III. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
17. Gjykata e Apelit për Krime të Rënda e ka gjetur të bazuar në prova e në ligj vendimin
e gjykatës së shkallës së parë dhe ndër të tjera arsyeton se: “...Gjykata konkludon se të
pandehurit Tauland Omeri e Ramadan Dudumi me vullnet, e në bashkëpunim me
persona të tjerë ende të paidentifikuar, kanë marrë pjesë në kryerjen e veprimeve e
mosveprimeve për realizimin e veprës penale për të cilën janë akuzuar...Rezultoi e
provuar, se të pandehurit, pasi kanë arritur marrëveshjen për trafikimin e lëndës
narkotike, kanë kryer një sërë veprimesh në funksion të realizimit të planit të tyre
kriminal, kanë mundur të sigurojnë lëndën narkotike, t’a paketojnë e t’a transportojnë
atë, duke tentuar për të kaluar kufirin drejt Greqisë në rrugë ilegale dhe jo nga Pika e
Kalimit Kufitar Qafë Gjashtë... Në rastin konkret, të pandehurit kanë tentuar
eksportimin e sasisë prej 146.745 (njëqind e dyzet e gjashtë pikë shtatëqind e dyzet e
pesë) kilogram të lëndës narkotike cannabis, produkt herbal i bimës cannabis sattiva,
në mënyrë të paligjshme nga Shqipëria në Greqi.
...Veprimtaria kriminale është ndërprerë për shkak të ndërhyrjes së policisë, e cila
gjeti dhe sekuestroi lëndën narkotike të destinuar për trafikim. Të pandehurit veprën e
kanë kryer me vullnet dhe me dashje direkte. Vepra penalë është kryer me qëllim
përfitimi material.”
IV. Në lidhje me rekursin e paraqitur nga të gjykuarit
18. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen rekursin e paraqitur nga të gjykuarit
Taulant Omeri dhe Ramadan Dudumi të bazuar në ligj në masën dhe mënyrë që
do të argumentohet më poshtë (N.432 i K.Pr.Penale), dhe si i tillë, vendimi nr.88,
datë 18.09.2015 i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda do të prishet për shkelje
të ligjit procedural penal dhe çështja do të kthehet për rigjykim në po atë
gjykatë me tjetër trup gjykues.
19. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se vendimi i gjykatës së apelit është rrjedhojë
e një analize jo të saktë të provave dhe për këtë arsye ai duhet të prishet. Ky vendim
vjen në kundërshtim me parimet e sanksionuara në dispozitën e nenit 152 të Kodit të
Procedurës Penale1.
20. Është fakt i njohur që procesi i çmuarjes së provave është proces i ndërlikuar dhe
kompleks, pasi përbërës të tij janë komponentë sa juridiko-faktikë, aq edhe të
brendshëm, psikologjikë, nga të cilët duhet të udhëhiqet dhe nga i cili ndikohet trupi
gjykues në formimin e bindjes së brendshme, pas shqyrtimit prej tij, në tërësi, të
1
N.152/1 K.Pr.Penale - Çmuarja e provave është përcaktimi i vërtetësisë dhe fuqisë provuese të tyre. Çdo provë i
nënshtrohet shqyrtimit dhe nuk ka vlerë të paracaktuar. Gjykata i çmon provat sipas bindjes së formuar pas shqyrtimit të tyre
në tërësi.
92
provave të administruara gjatë gjykimit, prova këto që doemos duhet të jenë marrë në
zbatim të kërkesave të nenit 151 të K.Pr.Penale.
21. Kolegji Penal i Gjykatës sё Lartё rikujton nenin 380 tё K.Pr.Penale, i cili parashikon
se: “Për të marrë vendimin gjykata nuk mund të përdorë prova të tjera veç atyre që
janë marrë ose janë verifikuar në shqyrtimin gjyqësor”; po ashtu edhe nenin të 152 i
K.Pr.Penale mbi çmuarjen e provave, dhe në konkluzion nga interpretimi i dy
dispozitave tё mёsipёrme vёrehet se, pёrpara se tё procedojё me zbatimin e nenit 152
tё K.Pr.Penale, gjykata duhet mё parё tё sqarojё provat mbi tё cilat do tё marrё
vendimin.
22. Ky kolegj vlerëson se, parimisht, Kodi i Procedurës Penale nuk jep një hierarki të
llojeve të provave në procesin penal. Pra, provat nuk kanë një vlerë të paracaktuar, në
varësi të llojit të tyre apo të palës që i paraqet. Në këtë kuptim, sistemi akuzator
parashikon në themel të tij parimin e barazisë së armëve ndërmjet palëve. Kolegji
Penal vlerëson se elementi i rëndësishëm në procesin e çmuarjes së provave nuk është
lloji apo sasia, por rëndësia provuese e tyre. Për shembull, një dëshmi e vetme, por
nga një dëshmitar i tretë dhe i paanshëm të mund të rezultojë provuese e një fakti
konkret, ndonëse në gjykim janë dhënë shumë dëshmi të tjera, por nga dëshmitarë jo
të besueshëm.
23. Nga tërësia e provave të administruara kanë rezultuar të provuara rrethanat e faktit se:
pasditen e datës 20.02.2014, shërbimet e Policisë Kufitare të Sarandës, e konkretisht
punonjësit e policisë kufitare A. B, A. Xh, A. H, M. Xh e M. R, janë organizuar për të
ushtruar kontrollet përkatëse. Si rezultat i veprimeve operacionale, rreth orës 19:30 të
asaj date, në aksin rrugor Ninar - Janjar, në vendin e quajtur “Lëmi i Gurtë”, është
ndaluar një automjet tip “Mercedes Benz 240”, dhe është shoqëruar drejtuesi i këtij
automjeti, shtetasi Tauland Omeri, si dhe është ndjekur automjeti tip “Fuoristradë”, i
markës “Toyota”, me ngjyrë blu, me targa angleze K 216 EL, i cili është gjetur i
braktisur. Në largësi prej 200-300 metra nga automjeti, është gjetur dhe është
shoqëruar drejtuesi i tij i gjykuari Ramadan Dudumi. Brenda këtij automjeti janë
gjetur 5 (pesë) çanta me peshë 146.745 (njëqind e dyzet e gjashtë pikë shtatëqind e
dyzet e pesë) kilogram lëndë narkotike, e cila dyshohej e më pas rezultoi se ishte
lëndë narkotike e llojit cannabis sattiva.
24. Të gjykuarit nuk e kanë pranuar akuzën, ata gjithashtu nuk kanë pohuar të kenë njohje
me njëri-tjetrin.
25. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se; Vendimi i Gjykatës së Apelit, nuk është
rrjedhojë e një procesi të plotë të provuarit ç’ka ka sjellë zbatim të gabuar të ligjit
procedurial penal në lidhje me lënien në fuqi të vendimit për deklarimin fajtor të të
gjykuarve. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se në bazë të nenit 367 të
K.Pr.Penale1 pavarësisht se palët janë ato që parashtrojnë gjatë debatit gjyqësor
kërkesat për provat si dhe provat që do të shqyrtohen ku prokurori ka barrën dhe
detyrimin të provojë akuzën ndaj të gjykuarit ndërsa i gjykuari në kuadër të
prezumimit të pafajësisë në mënyrë fakultative paraqitjen e provave shfajësuese,
gjykatat e faktit në kuadër të dhënies së një vendimi të drejtë i cili t’i përgjigjet të
vërtetës tej çdo dyshimi në çështjen objekt shqyrtimi në kuadër të kundërshtive dhe të
sqarimit të plotë të mekanizmit të ngjarjes duhet të merrte rol aktiv në procesin e të
provuarit duke marrë prova të reja përveç atyre të kërkuara nga palët.
26. Pavarësisht se gjykata e apelit konform N.427 të K.Pr.Penale ka pranuar të bëjë të
riçelje të pjesshme të hetimit gjyqësor, por duke u kufizuar në pyetjen e të gjykuarve,
1
N.367 K.Pr.Penale - Marrja e provave të reja
1. Pas marrjes së provave të kërkuara, gjykata, në qoftë se është e nevojshme, mund të bëjë pyetje shtesë dhe të disponojë,
edhe kryesisht, marrjen e provave të reja. Kur nuk është e mundur të procedohet në të njëjtën seancë, ndërpritet gjykimi dhe
caktohet data e seancës së re.
93
dhe të dëshmitarit Sulo Ismaili, vjehrri i të gjykuarit Taulant, kjo gjykatë nuk ka
arritur t’i japë përgjigje shteruese pyetjeve të ngritura nga të gjykuarit. Kështu nuk u
provua tej çdo dyshimi të arsyeshëm përfshirja dhe roli i të gjykuarit Ramadan. Nuk
provohet që fuoristrada Toyota të jetë ngarë nga i gjykuari Ramadan Dudumi;
27. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, kërkesat e bërë nga mbrojtja, si
shprehje e së drejtës për të paraqitur dhe për të kërkuar prova, për t’i kundërshtuar ato,
është pjesë e parimit të kontradiktorialitetit, barazisë së armëve dhe të drejtës së
mbrojtjes, të drejta këto të cilat në rastin objekt gjykimi jo vetëm që nuk i janë
garantuar të gjykuarve, por që nuk u rikuperuan nga gjykata e apelit, pavarësisht
përpjekjeve. Gjatë hetimit i gjykuari Tauland Omeri ka pretenduar se sendet që janë
gjetur në makinën e Tauland Omerit, janë vendosur arbitrarisht në procesvebalin e
kqyrjes së vendit të ngjarjes, në lidhje me makinën me targa angleze ku ka qënë e
vendosur lënda narkotike.
28. Personat që kanë gjetur dokumentat në automjetin Mercedes të të gjykuarit Tauland
Omeri, akuza nuk ka pranuar të pyeten. Në kuadër të procesit të rregullt ligjor, është
dhe parimi i përgjithshëm që çdo provë paraqitet në prani të të akuzuarit gjatë një
seancë publike, sipas parimit të kontradiktorialitetit dhe në respektim të “barazisë së
armëve”, me qëllim që të sigurohet dhe të mundësohet paraqitja e argumenteve nga
pala kundërshtare. Pra, në këtë mënyrë duhet me patjetër që të kemi një proces
kontradiktor. E drejta për një proces së rregullt përfshin parimin e barazisë së
mundësive, mjeteve dhe armëve. Kjo do të nënkuptojë se, çdokush që është palë në
një proces duhet të ketë mundësi të barabartë që të paraqesë çështjen e vet dhe se
asnjë palë nuk duhet të gëzojë ndonjë avantazh të konsiderueshëm ndaj palës tjetër në
lidhje me provat. Pra në këtë kuptim, është detyrë dhe përgjegjësi e organit procedues,
që të përcaktojë një ekuilibër të drejtë mes palëve. I akuzuari duhet të ketë shanse të
barabarta me prokurorin për paraqitjen dhe marrjen e provave, e drejtë e cila i është
mohuar të gjykuarve duke i’u shkelur atij në këtë mënyrë e drejta për një proces të
rregullt ligjor.
29. Nga gjykata duhet të ishte hetuar më tej në lidhje me rolin dhe përfshirjen e të
gjykuarve Taulant Omeri dhe Ramadan Dudumi në kryerjen e kësaj vepre penale me
natyrë transnacionale, dhe të mos mjaftohej në listimin e tabulatëve telefonikë të
familjarë të të gjykuarve, apo indiciet e gjurmës së gishtit të gjetur në pjesën e jashtme
të automjetit tip Toyota.
V. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
30. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi rrethanat dhe faktet sikundër janë
pranuar, në vështrim të parimeve kushtetuese dhe atyre të procedurës penale, vlerëson
se rekursi i paraqitur nga të gjykuarit Taulant Omeri dhe Ramadan Dudumi është i
bazuar në ligjin procedural, prandaj vendimi nr.88, datë 18.09.2015 i Gjykatës së
Apelit për Krime të Rënda duhet të prishet si pasojë e shkeljes së ligjit procedural nga
kjo gjykatë.
31. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konkludon se vendimi i gjykatës së apelit është
rrjedhojë i zbatimit të gabuar të ligjit procedural penal. Nga provat e administruara
dhe nga aktet që ndodhen në fashikullin e gjykimit, ky Kolegj çmon se gjykata e
apelit ka bërë një vlerësim jo të drejtë të provave dhe në kundërshtim me kërkesat e
nenit 152 të K.Pr.Penale pa paraqitur dhe arsyetuar në vendimin e saj krahas provave
mbi të cilat bazon vendimin edhe provat e tjera që i konsideron të pa pranueshme.
32. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë sjell në vëmendje të gjykatës së apelit se gjatë
rishqyrtimit të çështjes në zbatim edhe të detyrimeve që rrjedhin nga përmbajtja e
dispozitës së nenit 152 të K.Pr.Penale, në kuadër të verifikimit të vërtetësisë dhe
94
fuqisë provuese të çdo prove, duhet të marrë e të shqyrtojë provat dhe faktet që
provojnë ato.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në përcaktimet e nenit 441/1, pika “ç” të
Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.88, datë 18.09.2015 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda
dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 06.07.2016
95
MENDIM PAKICE
Unë, anëtari i trupit gjykues, Shkëlzen Selimi nuk jam dakort me vendimin e
shumicës, përsa i përket prishjes së vendimit nr.88, datë 18.09.2015 të Gjykatës së Apelit për
Krime të Rënda dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup
gjykues.
Mendoj se vendim më i drejtë në çështjen objekt gjykimi do të ishte lënia në fuqi
e vendimit të lartpërmendur të gjykatës së apelit, si në lidhje me cilësimin e veprës
penale, ashtu për masën e dënimit, për arsyet të cilat do t’i parashtroj si më poshtë
vijon:
Nga aktet që i janë nënshtruar shqyrtimit gjyqësor ka rezultuar e provuar se:
1. Pasditen e datës 20.02.2014, shërbimet e Policisë Kufitare të Sarandës, e konkretisht

punonjësit e policisë kufitare A. B, A. Xh, A. H, M. Xh e M. R, janë organizuar për të
ushtruar kontrollet përkatëse. Si rezultat i veprimeve operacionale, rreth orës 19:30 të asaj
date, në aksin rrugor Ninar - Janjar, në vendin e quajtur “Lëmi i Gurtë”, është ndaluar një
automjet tip “Mercedes Benz 240”, dhe është shoqëruar drejtuesi i këtij automjeti, shtetasi
Tauland Omeri, si dhe është ndjekur automjeti tip “Fuoristradë”, i markës “Toyota”, me
ngjyrë blu, me targa angleze K 216 EL, i cili është gjetur i braktisur, automjet i cili ishte
në pronësi të familjes Omeri, pasi ishte blerë nga vëllai i të gjykuarit. Në largësi prej 200-
300 metra nga automjeti, është gjetur dhe është shoqëruar drejtuesi i tij i gjykuari
Ramadan Dudumi. Brenda këtij automjeti janë gjetur 5 (pesë) çanta me peshë 146.745
(njëqind e dyzet e gjashtë pikë shtatëqind e dyzet e pesë) kilogram lëndë narkotike, e cila
dyshohej e më pas rezultoi se ishte lëndë narkotike e llojit cannabis sattiva.
2. Deklarimet e të dy të gjykuarve se nuk njihen me njëri-tjetrin bien në kundërshtim me
provat shkresore e shkencore të marra në këtë gjykim. I gjykuari Ramadan Dudumi kishte
të regjistruar në aparatin e tij celular numrin telefonik në përdorim të të gjykuarit Tauland
Omeri, me emrin “Landi”. Të dy të gjykuarit kishin kontakt të përbashkët numrin
telefonik celular të vëllait të të pandehurit Taulant, shtetasit Klodian Omeri.
3. Po ashtu, në automjetin tip “Toyota” ku u gjet lënda narkotike, u fiksua një gjurmë gishti
e të gjykuarit Ramadan, ndërkohë që ky automjet ishte i blerë nga Klodian Omeri, dhe në
të ndodheshin akte që i përkasin bashkëshortes së të gjykuarit Taulant, shtetases Elvira
Omeri. Gjithashtu, edhe nga transkriptimi i bisedës të të gjykuarit Ramadan Dudumi me
nënën e tij, pasqyrohet njohja dhe bashkëpunimi i këtyre të gjykuarve.
4. Deklarimi i të gjykuarit Ramadan, se gjendej në vendin ku u arrestua pasi donte të kalonte
ilegalisht kufirin, me pretendimin se kishte probleme me dokumentacionin në shtetin
grek, bie në kundërshtim me shkresen nr.1031/1 Prot. datë 20.03.2014 të Drejtorisë së
Përgjithshme të Policisë së Shtetit, nga ku rezulton se nga verifikimet e bëra në sistemin
TIMS, rezulton se shtetasi Ramadan Dudumi mund të udhëtojë në drejtim të vendeve
Schengen dhe vendeve të tjera të rajonit, pasi nuk është i regjistruar në sistemin TIMS si
udhëtar i kategorisë “I KTHYER” ose “INAD” nga autoritetet policore të këtyre vendeve.
Departamenti për Kufirin dhe Migracionin nuk disponon informacion nëse shtetasi
Ramadan Dudumi ka pengesa për të lëvizur në shtetin grek.
5. Ndërmjet të gjykuarve jo vetëm që ka pasur njohje, por rezulton se kanë pasur edhe
komunikime telefonike. Pasditen e datës 20.02.2014, nga ora 17:34:29 e deri sa është
arrestuar, i gjykuari Ramadan ka komunikuar me numrat telefonike celular 0698501717,
të regjistruar në telefonin e tij me emrin Landi, që është provuar se i përket të gjykuarit
Tauland Omeri, 0697228882 të regjistruar në telefonin e tij me emrin Klodi, 0697963607
të regjistruar me emrin “Mami”.
96
6. Unë gjyqtari në pakicë nisur nga sa më sipër, çmoj se gjykata e apelit ka bërë një analizë
dhe vlerësim të provave konform N.152 të K.Pr.Penale në lidhje me deklarimin fajtor të
të gjykuarve Taulant Omeri dhe Ramadan Dudumi për veprën penale për të cilën janë
akuzuar dhe si i tillë duhej të lihej në fuqi nga ky Kolegj.
Shkëlzen Selimi
97
Nr. 55321-00232-00-2014 Regj. Themeltar
Nr. 00-2016-1357 Vendimi (136)
VENDIM
Tom Ndreca Kryesues

Guxim Zenelaj Anëtare
Arjana Fullani Anëtar
Në seancë gjyqësore të datës 06.07.2016 mori në shqyrtim çështjen penale nr.00232-2014

akti, që i përket:
TË GJYKUARËS: AFËRDITA PAPAMIHALI
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të "Shpërdorimit të detyrës",
parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.300 datë 10.11.2009 ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Sotiraq Janora për veprën penale të “vrasjes
nga pakujdesia” parashikuar nga neni 85 i K.Penal dhe dënimin e tij me 5 vjet
burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Sotiraq Janora për veprën penale të
“shpërdorimit të pronës nga pakujdesia” parashikuar nga neni 161 i K.Penal
dhe dënimin e tij me 2 vjet burgim.
Në zbatim të nenit 55 të K.Penal në bashkim të dënimeve, i pandehuri Sotiraq
Janora dënohet me 6 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit me burgim për të pandehurin Sotiraq Janora të bëhet në burg
të sigurisë së zakonshme.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Gaqe Meçi për kryerjen e veprës penale
“shpërdorim i detyrës”, parashikuar nga neni 248 i K.Penal dhe dënimit e tij
me 2 vjet burgim dhe 500.000 lekë gjobë.
Vuajtja e dënimit me burgim për të pandehurin Gaqe Meçi të bëhet brenda një
viti nga dita që vendimi të ketë marrë formë të prerë.
Në bazë të nenit 39 të K.Penal heqjen e së drejtës për të ushtruar veprimtari si
subjekt i licencuar në fushën e ndërtimit për të pandehurin Gaqe Meçi për një
periudhë prej 3 vitesh.
Deklarimin fajtore të së pandehurës Afërdita Papamihali për kryerjen e veprës
penale “shpërdorim i detyrës” parashikuar nga neni 248 i K.Penal dhe dënimit
e saj me 2 vjet e 6 muaj burgim dhe 500.000 lekë gjobë.
Vuajtja e dënimit me burgim për të pandehurën Afërdita Papamihali të bëhet
brenda 1 viti nga dita që vendimi të ketë marrë formë të prerë.
98
Në bazë të nenit 35/2 të K.Penal heqjen e së drejtës për të ushtruar funksione
publike për të pandehurën Afërdita Papamihali për një periudhë prej 3 vitesh.
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Alfred Mamani për kryerjen e veprës
penale “shpërdorimi i detyrës”, parashikuar nga neni 238 i K.Penal.
Heqjen e masës së sigurimit “arrest në shtëpi” ndaj të pandehurit Alfred
Mamani dhënë me vendimin nr.79, dt. 25.03.2009 të Gjykatës së Lartë.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Admir Shehaj për kryerjen e veprës penale
“shpërdorim i detyrës”, parashikuar nga neni 248 i K.Penal dhe dënimit e tij
me 2 vjet burgim dhe 500.000 lekë gjobë.
Vuajtja e dënimit me burgim për të pandehurin Admir Shehaj të bëhet brenda
1 viti nga dita që vendimi të ketë marrë formë të prerë.
Në bazë të nenit 35/2 të K.Penal heqjen e së drejtës për të ushtruar funksione
publike për të pandehurin Admir Shehaj për një periudhë prej 3 vitesh.
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Leonard Mustafaraj për kryerjen e
veprës penale “shpërdorim i detyrës” në bashkëpunim, parashikuar nga nenet
248 dhe 25 të K.Penal.
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Petrit Maksuti për kryerjen e veprës
penale “shpërdorim i detyrës” në bashkëpunim, parashikuar nga nenet 248 dhe
25 të K.Penal.
Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.123 datë 13.09.2010, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.300 datë 10.11.2009 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër në lidhje me të pandehurit Sotiraq Janora, Alfred
Mamani, Leonard Mustafaraj dhe Petrit Maksuti.
Prishjen e këtij vendimi në lidhje me të pandehurit Gaqe Meçi, Afërdita
Papamihali dhe Admir Shehaj dhe pushimin e çështjes ndaj tyre mbasi nuk
vërtetohen elementet e veprës penale për të cilën janë akuzuar, atë të
parashikuar nga neni 248 i K.Penal.
Kundër këtij vendimi kanë ushtruar rekurs Prokurori, pranë Prokurorisë së Apelit
Gjirokastër i cili kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit, duke parashtruar këto
shkaqe:
 Gjykatat e të dyja shkallëve kanë arsyetuar në mënyrë kontradiktore pasi nga njëra
anë pranojnë se i gjykuari Janora ishte i licencuar dhe kishte aftësi për të kryer
gërmime dheu, ndërtime rrugësh, etj dhe nga ana tjetër pranojnë se ai nuk kishte
njohuri të mjaftueshme për të ndërtuar një kompleks kullash dy katëshe.
 Gjykatat nuk marrin në konsideratë faktin se bëhej fjalë për një projekt që do të
realizohej në dy faza. Faza fillestare kishte të bënte me sistemimin e sheshit të
ndërtimit, punimet e dheut, vendosjen e pilotave dhe ndërtimin e murit mbajtës beton
arme dhe faza e dytë ndërtimin e objektit masiv me lartësi 24 m, dy kulla shtatë
katëshe.
 Ka qenë pikërisht për punimet në fazën e parë, gërmimet, të cilat sollën rrëzimin e
pallatit, për të cilat i gjykuari Janora kishte licensën TZ 0661 d. 27.07.2007.
 Në analizë të provave rezulton se ajo ç’ka e ka shtyrë të pandehurin Sotiraq Janora në
kryerjen e veprimeve në kundërshtim me ligjin dhe aktet nënligjore, veprime të cilat
kanë të bëjnë në mënyrë të drejtpërdrejtë me pasojat e rënda, nuk ka qen mungesa e
njohuritë teknike dhe as ajo e specifikimeve ligjore mbi procedurat e zbatimit të
projektit konstruktiv, personave të ngarkuar me ligj për zbatimin e projektit por
maksimalizimi i fitimit. Për këtë arsye, në mënyrë formale ka caktuar drejtuesin
teknik Gaqe Meçi dhe atë detyrë ka vendosur ta ushtrojë personalisht. Në kundërshtim
99
të plotë me aktet ligjore dhe për të bërë të mundur uljen e shpenzimeve nuk ka caktuar
dhe lidhur kontratë me mbikëqyrësin e punimeve duke vendosur që dhe këtë detyrë e
cila është kategorikisht e papajtueshme me atë të drejtuesit teknik, ta ushtrojë vetë. I
pandehuri ka reduktuar shpenzimet, nuk ka certifikuar materialet e përdorura,
kryesisht cilësinë e betonit të përdorur, ka ndryshuar përmasat e sheshit të ndërtimit
duke i zmadhuar e për rrjedhojë automatikisht është rritur sasia e materialeve që duhet
të gërmoheshin dhe kjo gjë sillte rritjen e rrezikut të rrëshqitjes së pallatit në afërsi,
rrezik i paralajmëruar nga inxhinierët gjeologë në studimin përkatës.
 Edhe në rast se do të pranonim se nuk ndodhemi përpara veprës për të cilën ai
akuzohet, përsëri gjykata kanë gabuar pasi e kanë kualifikuar veprën penale si “vrasje
nga pakujdesia” vetëm një herë ndërkohë që në rastin konkret ka tre viktima.
Ligjvënësi ka përcaktuar në K.Penal në mënyrë taksative me dispozita të veçanta
rastet kur vrasja kryhet më shumë se një herë, siç është edhe rasti konkret i akuzës në
ngarkim të të pandehurit Janora. Në të gjitha rastet e tjera personi përbën subjekt të
posaçëm. Në këtë kuptim personi që kryen veprime me dashje ose nga pakujdesia
ndaj personave të ndryshëm do të akuzohet aq herë sa persona janë dëmtuar nga
veprimet ose mosveprimet e autorit.
 Për të gjykuarin Admir Shehaj Gjykata e Apelit në kundërshtim me provat e
administruara ka ndryshuar vendimin e gjykatës së faktit. Rezulton se Admir Shehaj
ka qenë caktuar në detyrën e Kryeinspektorit të Inspektoratit Ndërtimor pranë
Bashkisë Gjirokastër. Pavarësisht nëse ka marrë apo jo në dorëzim dokumentacionin e
zyrës, rezulton se ai ka pasur dijeni për objektin që do të ndërtohej dhe e ka vizituar
atë së bashku me të gjykuarën tjetër Afërdita Papamihali dhe i ka kërkuar të gjykuarit
tjetër Janora respektimin e ligjit në lidhej me grumbullimin e inerteve të dala si pasojë
e gërmimit për hapjen e sheshit të ndërtimit.
 Në kundërshtim me ligjin ai nuk ka ushtruar kontroll për të konstatuar shkeljet e
cilësuara më sipër prej shoqërisë dhe administratorit Janora por ka lejuar që ato të
ndodhin.
 Të njëjtën qëndrim dhe të njëjtat shkelje ka kryer edhe e gjykuara Afërdita
Papamihali e cila ka kryer detyrën e Kryeinspektorit të Inspektoratit Ndërtimor
pranë Bashkisë Gjirokastër për një periudhë kohe deri në emërimin në këtë
detyrë të të gjykuarit Admir Shehaj.
 I pabazuar në prova dhe në kundërshtim me ligjin është edhe arsyetimi që Gjykata e
Apelit i bën ndryshimit të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër edhe
në lidhje me të gjykuarit e tjerë të cilët ishin shpallur fajtor dhe dënuar nga kjo
gjykatë.
 Edhe në lidhje me lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër që ka deklaruar të pafajshëm të gjykuarit Mustafaraj dhe Maksuti ky
vendim është i gabuar dhe i pabazuar në prova dhe në ligj. Vërtetohet se të dy këta
inspektorë kanë shpërdoruar detyrën pasi nuk kanë kryer kontrolle dhe nuk kanë
parandaluar shkeljet e kryera prej shoqërisë ndërtuese gjatë punimeve në sheshin e
ndërtimit.
 Kërkojmë përfundimisht ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit duke deklaruar
fajtor të pandehurin Sotiraq Janora për veprën penale të “vrasjes në rrethana të tjera
cilësuese” dhe në përputhej me neni 79 gërma “ë” të K.Penal dënimin e tij me 21 vjet
burgim. Deklarimin fajtor të të pandehurit Sotiraq Janora për veprën penale të
“shkatërrimit të pronës” dhe në përputhje me neni 150 të K.Penal dënimin e tij me 3
vjet burgim. Në aplikim të nenit 55/3 të K.Penal në bashkim dënimesh, dënimin e tij
përfundimtar për të pandehurin Sotiraq Janora me 21 vjet burgim. Deklarimin fajtor të
të pandehurit Gaqe Meçi për veprën penale të “shpërdorimit të detyrës” dhe në bazë të
100
nenit 248 të K.Penal dënimin e tij me 3 vjet burgim dhe 500 000 lekë gjobë. Në
aplikim të nenit 39 të K.Penal heqjen e të drejtës për të ushtruar veprimtari si subjekt i
licencuar në fushën e ndërtimit për një periudhë prej 3 vitesh. Deklarimin fajtor të të
pandehurës Afërdita Papamihali për kryerjen e veprës penale “shpërdorim i
detyrës” parashikuar nga neni 248 i K.Penal dhe dënimit e saj me 3 vjet burgim
dhe 500 000 lekë gjobë. Në aplikim të nenit 35/2 të K.Penal heqjen e së drejtës për të
ushtruar funksione publike për një periudhë prej 3 vitesh. Deklarimin fajtor të të
pandehurit Alfred Mamani për kryerjen e veprës penale “shpërdorimi i detyrës”
parashikuar nga neni 248 i K.Penal dhe dënimin e tij me 3 vjet burgim dhe 500 000
lekë gjobë. Në aplikim të nenit 35/2 të K.Penal heqjen e së drejtës për të ushtruar
funksione publike për një periudhë prej 3 vitesh. Deklarimin fajtor të të pandehurit
Leonard Mustafaraj për veprën penale të “shpërdorimit të detyrës” parashikuar nga
neni 248 e 25 të K.Penal dhe dënimin e tij me 1 vit burgim dhe 200 000 lekë gjobë.
Në aplikim të nenit 35/2 të K.Penal heqjen e së drejtës për të ushtruar funksione
publike për një periudhë prej 1 viti. Deklarimin fajtor të të pandehurit Petrit Maksuti
për veprën penale të “shpërdorimit të detyrës” parashikuar nga neni 248 e 25 të
K.Penal dhe dënimin e tij me 1 vit burgim dhe 200 000 lekë gjobë. Në aplikim të
nenit 35/2 të K.Penal heqjen e së drejtës për të ushtruar funksione publike për një
periudhë prej 1 viti. Deklarimin fajtor të të pandehurit Admir Shehaj për kryerjen e
veprës penale “shpërdorimi i detyrës” parashikuar nga neni 248 i K.Penal dhe
dënimin e tij me 2 vjet burgim dhe 500 000 lekë gjobë. Në aplikim të nenit 35/2 të
K.Penal heqjen e së drejtës për të ushtruar funksione publike për një periudhë prej 3
vitesh.
Kundër vendimit të mësipërm te Gjykatës së Apelit ka ushtruar Rekurs edhe i

gjykuari Sotiraq Janora, i cili kërkon ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit dhe
caktimin e një dënimi më të ulët, duke parashtruar këto shkaqe:
 Vendimet e të dyja gjykatave janë marrë në kundërshtim me neni 47 të K.Penal.
 Gjykatat nuk kanë analizuar drejt dhe nuk kanë marrë në konsideratë një sërë
rrethanash lehtësuese të parashikuara në nenet 48 e 49 të K.Penal, duke dhënë
maksimumin e dënimit për veprën penale.
 I pandehuri në momentin e ndalimit dhe gjatë gjithë procesit ka mbajtur një qëndrim
pohues e pendues për veprimet e tij.
 Gjykatat nuk kanë mbajtur parasysh se i pandehuri është i martuar dhe në përbëje
familjare ka dy fëmijë të mitur, bashkëshorten të papunë dhe të sëmurë. Njëkohësisht
ai ka arsim të lartë dhe nuk paraqet rrezikshmëri shoqërore dhe nuk është i dënuar më
parë.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.00-2013-387(33), datë

31.01.2013 ka vendosur:
1. Lënien në fuqi të vendimit nr.123 datë 13.09.2010 të Gjykatës së Apelit
Gjirokastër për të gjykuarit Alfred Mamani, Leonard Mustafaraj dhe Petrit
Maksuti.
2. Prishjen e vendimit nr.123, datë 13.09.2010 të Gjykatës së Apelit
Gjirokastër për të gjykuarit Gaqe Meçi, Afërdita Papamihali dhe Admir
Shehaj, duke lënë në fuqi për këta të gjykuar vendimin nr.300, datë
10.11.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.
3. Pushimin e shqyrtimit të çështjes në Gjykatën e Lartë për të gjykuarin
Sotiraq Janora.
101
Gjykata Kushtetuese e Republikës së Shqipërisë me vendimin nr.47, datë
Shfuqizimin e vendimit nr.00-2013-387(33), datë 31.01.2013 të Kolegjit Penal
të Gjykatës së Lartë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë.
Gjykata Kushtetuese e Republikës së Shqipërisë me vendimin nr.1, datë

“Vendimi i Gjykatës Kushtetuese nr.47, datë 11.11.2013, i cili ka shfuqizuar si
papajtueshëm me Kushtetutën vendimin nr.00- 2013-387(33), datë 31.01.2013
të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë, interpretohet se ka efekt vetëm për të
gjykuarën Aferdita Papamihali.”

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca, prokurorin Arqilea Koca, i cili kërkoi
pushimin e çështjes me objekt kërkesën per dënimin e me gjobe, Av. A.Duro i cili kërkoi
lënien ne fuqi te vendimit te Gjykatës së Apelit dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Përpara Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë është paraqitur për shqyrtim çështja
penale nr.00232 akti, viti 2014, e dërguar nga Gjykata Kushtetuese e Republikës së
Shqipërisë, e cila, me vendimin nr.47, datë 11.11.2013 ka pranuar kërkesën e paraqitur nga
kërkuesja Afërdita Papamihali, duke shfuqizuar vendimin nr.00-2013-387(33), datë
31.01.2013 të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në
po atë gjykatë.
Referuar sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë ka filluar shqyrtimin në seancë
gjyqësore të çështjes penale duke thirrur në gjykim të gjithë të gjykuarit në procesin penal
nr.675/2008.
Në seancën gjyqësore datë 23.10.2014, Prokurori i çështjes ka kërkuar pezullimin e
gjykimit të çështjes, pasi nga ana e tyre do kërkohej në Gjykatën Kushtetuese interpretimi i
vendimit nr.47, datë 11.11.2013.
Për këtë arsye Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë në seancën gjyqësore datë 23.10.2014
ka vendosur: Pezullimin e gjykimit të çështjes me nr.00232/14 akti, deri sa të bëhet
interpretimi i vendimit nr.47, datë 11.11.2013 i Gjykatës Kushtetuese me objekt “Shfuqizim si
i papajtueshëm me Kushtetutën i vendimit nr.00-2013-387(33), datë 31.01.2013 të Kolegjit
Penal të Gjykatës së Lartë”.
Gjykata Kushtetuese e Republikës së Shqipërisë me vendimin nr.1, datë 19.01.2015
ka vendosur: “Vendimi i Gjykatës Kushtetuese nr.47, datë 11.11.2013, i cili ka shfuqizuar si
papajtueshëm me Kushtetutën vendimin nr.00-2013-387(33), datë 31.01.2013 të Kolegjit
Penal të Gjykatës së Lartë, interpretohet se ka efekt vetëm për të gjykuarën Aferdita
Papamihali.”.
Në këtë situatë ligjore, nga ana e Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë ka vazhduar
gjykimi i çështjes vetëm për të gjykuarën Afërdita Papamihali.
Gjykatat kanë pranuar se ngjarja për të cilën është regjistruar procedimi penal ka
ndodhur në këto rrethana:
Gjatë punimeve të gërmimit për hapjen e sheshit të ndërtimit për një objekt banimi
dhe shërbimesh, të ndodhur në Lagjen “11 Janari” të qytetit të Gjirokastrës, në datë
09.11.2008 është shkaktuar shembja e pjesshme e një pallati banimi të ndodhur në anën veri-
perëndimore të objektit të projektuar për ndërtim. Pallati i banimit, i cili është shembur,
ndodhej në pjesën e sipërme të një kodrine, ku një pjesën e poshtme të saj, në një distancë në
vijë ajrore prej 30 m kryheshin punimet.
102
Nga shembja e pallatit kanë mbetur nën rrënoja tre shtetase, Parashqevi Zoto, Anxhela
Dalani dhe Valbona Dalani, të cilat kanë gjetur vdekjen. Si rezultat i shembjes së pallatit
është dëmtuar lehtë edhe shtetësja Leonora Sinani, si dhe janë dëmtuar të gjitha orenditë
shtëpiake të banorëve të pallatit.
Lidhur me këtë ngjarje, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër ka regjistruar
procedimin penal nr.675/2008 dhe pas kryerjes se hetimeve paraprake, ka paraqitur për
gjykim para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër të pandehurit Sotiraq Janora nën
akuzën e "Vrasje në rrethana të tjera të cilësuara"dhe "Shkatërrim i pronës me dashje",
parashikuar nga nenet neni 79/ë dhe 150 Kodit Penal; Afërdita Papamihali, Alfred Mamani,
Gaqe Meçi për kryerjen e veprës penale "Shpërdorimit të detyrës", parashikuar nga neni 248 i
Kodit Penal; Admir Shehaj, Petrit Maksuti dhe Leonard Mustafaraj, për kryerjen e veprës
penale të "Shpërdorimit të detyrës", parashikuar nga Neni 248 dhe 25 të Kodit Penal.
Ka rezultuar se e gjykuara Afërdita Papamihali është banore e qytetit të Gjirokastrës.
Ajo ka ushtruar detyrën e sekretares së K.R.T-së së Bashkisë Gjirokastër.
Sipas akuzës së paraqitur nga Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër e pandehura
Aferdita Papamihali, ka kryer edhe detyrën e Kryeinspektores së Inspektoratit të Ndërtimit,
për periudhën 02.06.2008 deri më 25.09.2008, detyrë të cilën e ka ushtruar provizorisht sipas
urdhërit nr.75 prot, datë 02.06.2008 të Kryetarit të Bashkisë Gjirokastër. Gjatë ushtrimit të
kësaj detyre, ajo ka kryer veprime në kundërshtim me përmbushjen e rregullt të detyrës së
saj, të cilat kanë sjellë pasoja të rënda, për rrjedhoje duhet të deklarohet fajtore dhe të dënohet
konform nenit 248 të Kodit Penal.
I gjykuari Alfred Mamani ka ushtruar detyrën përgjegjësit të Zyrës së Urbanistikës
pranë Bashkisë Gjirokastër. Ai është emëruar në këtë detyrë sipas urdhërit nr.13, datë
21.06.1999 të Kryetarit të Bashkisë Gjirokastër dhe e ka ushtruar këtë funksion deri në ditën
e ngjarjes.
I gjykuari Gaqe Meçi, ka qenë me detyrën e drejtuesit teknik të Shoqërisë “Arti
ndërtim” sh.p.k.
I gjykuari Admir Shehaj ka ushtruar detyrën e Kryeinspektorit të Inspektoratit
Ndërtimor e Urbanistik pranë Bashkisë Gjirokastër, sipas urdhrit nr.104, datë 25.09.2008 të
Kryetarit të Bashkisë Gjirokastër.
Të gjykuarit Petrit Maksuti dhe Leonard Mustafaraj kanë ushtruar detyrën e
inspektorit pranë Inspektoratit Ndërtimor e Urbanistik të Bashkisë Gjirokastër, përkatësisht
gjykuari Petrit Maksuri është emëruar me urdhrin nr.10, datë 01.02.2008, ndërsa i gjykuari
Leonard Mustafaraj është emëruar me urdhrin nr.72, datë 30.05.2008.
Në përfundim të gjykimit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin
nr.300 datë 10.11.2009 ndër të tjera ka vendosur:
“...Deklarimin fajtore të së pandehurës Afërdita Papamihali për kryerjen e veprës
penale “shpërdorim i detyrës” parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal dhe dënimin e saj me
2 vjet e 6 muaj burgim dhe 500.000 lekë gjobë.
Vuajtja e dënimit me burgim për të pandehurën Afërdita Papamihali të bëhet brenda
1 viti nga dita që vendimi të ketë marrë formë të prerë.
Në bazë të nenit 35/2 të K.Penal heqjen e së drejtës për të ushtruar funksione publike
për të pandehurën Afërdita Papamihali për një periudhë prej 3 vitesh.”.
Mbi ankimin e te pandehurve dhe prokurorit, Gjykata e Apelit Gjirokastër me
vendimin nr.123, datë 13.09.2010, ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.300, dt. 10.11.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër në lidhej me të pandehurit Sotiraq Janora, Alfred Mamani, Leonard Mustafaraj
dhe Petrit Maksuti.
Prishjen e këtij vendimi në lidhje me të pandehurit Gaqe Meçi, Afërdita Papamihali
dhe Admir Shehaj dhe pushimin e çështjes ndaj tyre mbasi nuk vërtetohen elementët e veprës
penale për të cilën janë akuzuar, atë të parashikuar nga neni 248 i K.Penal.
103
Lidhur me të gjykuarën Afërdita Papamihali, ndër të tjera Gjykata e Apelit
Gjirokastër ka arsyetuar:
“...:gjykata duhej të kishte deklaruar të pafajshëm të pandehurit Afërdita Papamihali,
Gaqe Meci e Admir Shehi, sepse në veprimet e tyre, si nga aktet e veprimeve paraprake ashtu
dhe gjatë shqyrtimit gjyqësor, nuk u vërtetuan elementet e veprës penale për të cilën janë
akuzuar, atë të shpërdorimit të detyrës, të parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal...
- Ndryshe nga sa ka pranuar gjykata, duke i konsideruar pretendimet e të pandehurës
se nuk i janë komunikuar urdhrat nr.75 e 78 të Kryetarit të Bashkisë, vetë këto akte jo vetëm
nga përmbajtja por edhe duke mos ju komunikuar asaj zyrtarisht kundrejt edhe nënshkrimit
për marrjen dijeni, nuk mund të jenë vetëm pretendime, por tregojnë një realitet që ato nuk
janë shoqëruar me marrjen e kësaj detyre nga ana e të pandehurës.
-ne lidhje me disa vërtetime për fillim punimesh, nga e pandehura dhe mbrojtja u
parashtrua se me urdhër te Kryetarit te Bashkisë me shkresën nr.6, datë 29.01.2008 si dhe
me porosi te Tij, e pandehura per shkak te eksperiencës është ngarkuar të kryente detyrën e
arshivistes ne Inspektoratin ndërtimor, prandaj dhe ka nënshkruar këto vërtetime me siglën
“P.K/insp”, sepse po ta kish për detyrë nuk do të përdorej shënimi “P”...nuk rezulton i
provuar fakti, se cilat veprime apo mosveprime të pandehurës Afërdita Papamihali, në
kuadër të përmbushjes se detyrës së saj, kanë sjellë apo ndikuar drejtpërdrejt në ardhjen e
pasojave të rënda..
-gjykata me pa të drejtë ka argumentuar përgjegjësinë e të pandehurës për një detyrë
që nuk e ka kryer asnjëherë gjithashtu nuk rezulton të ketë ushtruar funksionin e
Kryeinspektores së Inspektoratit Ndërtimor pranë Bashkisë Gjirokastër...”.
Mbi rekurset e ushtruara nga Prokurori i Apelit Gjirokastër dhe i gjykuari Sotiraq
Janora, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.387(33), datë 31.01.2013 ka
vendosur:
“1. Lënien në fuqi të vendimit nr.123 datë 13.09.2010 të Gjykatës së Apelit
Gjirokastër për të gjykuarit Alfred Mamani, Leonard Mustafaraj dhe Petrit Maksuti.
2. Prishjen e vendimit nr.123, datë 13.09.2010 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër për të
gjykuarit Gaqe Meçi, Afërdita Papamihali dhe Admir Shehaj, duke lënë në fuqi për këta të
gjykuar vendimin nr.300, datë 10.11.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.
3. Pushimin e shqyrtimit të çështjes në Gjykatën e Lartë për të gjykuarin Sotiraq
Janora.”.
Lidhur me çështjen në ngarkim të të gjykuarës Afërdita Papamihali, Kolegji Penal i
Gjykatës së Lartë, ndër të tjera ka arsyetuar:
“-Vendimi nr.123 datë 13.09.2010 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër është marrë
pjesërisht në zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe material penal dhe si i tillë do të
ndryshohet pjesërisht.
-Rezulton e provuar se nga ana e të gjykuarës është ushtruar funksioni e
Kryeinspektores, pasi ka lëshuar vërtetim edhe subjekteve të tjerë në ushtrim të funksionit të
saj (vërtetimi nr.04 prot, datë 11.09.2008). Sipas dëshmive të marra gjatë gjykimit në shkallë
të parë, e gjykuara ka shkuar për kontroll në sheshin e ndërtimit të subjektit “Arti Ndërtim“
sh.p.k, për të udhëzuar zhvendosjen e mbetjeve inerte të depozituara në një vend jo të
miratuar nga Bashkia.
E gjykuara Afërdita Papamihali ka konsumuar veprën penale të “Shpërdorimit të
detyrës” duke u vërtetuar thyerja e rregullave të vendosura nga aktet ligjore ose nënligjore,
që normojnë detyrat e nëpunësit shtetëror e publik, në detyrën e Kryeinspektorit të
Inspektoratit Ndërtimor e Urbanistik pranë Bashkisë Gjirokastër.
- Duke mos vepruar në përputhje me ligjet dhe aktet nënligjore, mosveprimet e kësaj
të gjykuare kanë ndikuar në ardhjen e pasojës së datës 09.11.2008.
E gjykuara është subjekt i kësaj vepre pasi ka ushtruar funksion publik konform
urdhërit nr.75 prot, datë 02.06.2008 të Kryetarit të Bashkisë Gjirokastër...”.
104
- Në lidhje me llojin dhe masën e dënimit për këtë të gjykuar me 2 vjet e 6 muaj
burgim dhe 500.000 lekë gjobë Kolegji penal i Gjykatës së Lartë çmon të sqarojë se do t’i
caktohet në zbatim të nenit 47 e vijim të K.Penal.
Përsa i përket llojit të dënimit të caktuar nga gjykata e shkallës së parë, dënimi me
gjobë në vlerën prej 500.000 (pesëqind mijë) lekë, i përgjigjet dënimit plotësues për këtë të
gjykuar, pasi dënimi me gjobë nuk mund të jepet si dënim kryesor së bashku me dënimin me
burgim.
Me vendimin nr.47 të vitit 2012 të Gjykatës Kushtetuese, neni 29 i K.Penal paragrafi i
fundit është shfuqizuar si në kundërshtim me Kushtetutën. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë
vlerëson se neni 29 Kodit Penal është shfuqizuar përsa i përket caktimit të dy dënimeve
kryesore atij me burgim dhe gjobë kur dispozita e parashikonte një gjë të tillë, por nga ana
tjetër N.34/5 i K.Penal, parashikon se “Për personat që kryejnë krime për motive të fitimit të
pasurive ose të sigurimit të çdo lloj përfitimi tjetër material, nëse dispozita penale parashikon
vetëm dënim me burgim, gjykata mund të japë edhe dënim me gjobë nga 100 mijë gjer në 5
milion lekë...
- Në lidhje me dënimin me gjobë të caktuar në vendimin e shkallës së parë ky dënim
do të jepet si dënim plotësues në bazë të nenit 34/5 të Kodit Penal. ”.
Pas shfuqizimit të këtij vendimi nga ana e Gjykatës Kushtetuese me vendimin nr.47,
datë 11.11.2013 dhe pas interpretimit të këtij vendimi nga ana e asaj gjykate me vendimin
nr.1, datë 19.01.2015, sipas te cilit: “Vendimi i Gjykatës Kushtetuese nr.47, datë 11.11.2013, i
cili ka shfuqizuar si papajtueshëm me Kushtetutën vendimin nr.00- 2013-387(33), datë
31.01.2013 të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë, interpretohet se ka efekt vetëm për të
gjykuarën Aferdita Papamihali.”; Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në përputhje me
përcaktimet e nenit 434 të K.Pr.Penale, çmon të marrë në shqyrtim rekursin e ushtruar nga
Prokurori i Apelit Gjirokastër, duke u kufizuar vetëm në shkaqet, të cilat sipas palës
rekursuese, e të bëjnë të cenueshëm vendimin nr.123, datë 13.09.2010 të Gjykatës së Apelit
Gjirokastër, në pjesën që ka vendosur për të gjykuarën Afërdita Papamihali.
Në seancë gjyqësore, Prokurori i Prokurorisë së Përgjithshme parashtroi në
“Mendimin” e tij lidhur me çështjen në shqyrtim se: Në rrethanat e reja të krijuara pas
vendimit të Gjykatës Kushtetuese, e cila ka shfuqizuar si të papajtueshëm me Kushtetutën
vendimin nr.00-2013-387(33), datë 31.01.2013 të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë, “...pasi
ka konstatuar se duke dhënë për kërkuesen dënimin me gjobë krahas atij me burgim,
ndërkohë që gjykata e shkallës së parë nuk ka hetuar nëse plotësoheshin kushtet e nenit 34/5
të KP-së, ka tejkaluar kompetencat e saj ligjore, duke cenuar parimin e gjykimit nga një
gjykatë e caktuar me ligj”, duke e çmuar se nuk është në interesin e drejtësisë vazhdimi i
mëtejshëm i gjykimit për hetimin dhe shqyrtimin gjyqësor të detyrimeve që burojnë nga neni
34 i Kodit Penal, për këtë arsye kërkojmë pushimin e gjykimit të çështjes në ngarkim të
Aferdita Papamihali, me objekt kërkesën tonë për dënimin me gjobë.
Lidhur me shkaqet e tjera të rekursit, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se ato
nuk janë të bazuara në ligjin procedural dhe material penal si të tilla nuk e bëjnë të
cenueshëm vendimin nr.123, datë 13.09.2010 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.
Ndryshe nga sa ka konkluduar Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër në vendimin
nr.300, dt. 10.11.2009, Gjykata e Apelit Gjirokastër në zbatim të drejtë të ligjit procedural
dhe atij material penal ka arritur në përfundimin se në veprimet e të pandehurës Afërdita
Papamihali nuk u vërtetuan elementët e veprës penale për të cilën është akuzuar, atë të
shpërdorimit të detyrës, të parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal, prandaj çështja penale në
ngarkim të saj duhet të pushohet.
Ndërsa Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër ka konkluduar lidhur me përgjegjësinë
penale të gjykuarës Afërdita Papamihali sipas nenit 248 te Kodit Penal, pasi gjatë ushtrimit të
një detyre të cilën nuk e ka kryer asnjëherë (atë të Kryeinspektores të Inspektoratit Ndërtimor
e Urbanistik pranë Bashkisë Gjirokastër), ajo ka kryer veprime në kundërshtim me
105
përmbushjen e rregullt të saj; Gjykata e Apelit Gjirokastër në çmuarje të drejtë të provave të
administruara në atë proces, në përputhje me kërkesat e nenit 152 të K.Pr.Penale, ka arritur në
përfundimin se e gjykuara nuk e ushtruar atë funksion, për rrjedhojë dhe nuk vërtetohen
elementet e veprës penale për të cilën është akuzuar.
Po kështu, nga rrethanat e faktit të pranuara nga gjykatat në këtë çështje penale dhe
provat e paraqitura nga organi i akuzës, nuk ka rezultuar e provuar se cilat veprime apo
mosveprime të gjykuarës Afërdita Mihali, në kuadër të përmbushjes së detyrës së saj, kanë
sjellë apo kanë ndikuar drejtpërdrejt në ardhjen e pasojave të rënda, shoqërisht të rrezikshme,
në ngjarjen e datës 09.11.2008, prandaj me të drejtë çështja penale në ngarkim të saj është
pushuar.
Për sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se vendimi
nr.123, datë 13.09.2010 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër është marrë në zbatim të drejtë të
ligjit si i tillë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441/1 të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.123, datë 13.09.2010 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër
për të gjykuarën Aferdita Papamihali.
Tiranë, më 06.07.2016.
106
Nr. 00-2016-1197 i Vendimit (137)
VENDIM
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë prej:

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 06.07.2016, mori në shqyrtim çështjen penale me palë:

RRETHIT KURBIN
PERSON NËN HETIM: VLADIMIR MJESHTRI, në mungesë.
OBJEKTI:
Vleftësimin e ligjshëm të arrestit në flagrancë
dhe caktimin e masës së sigurimit "Arrest në Burg"
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin me vendimin nr.81-16, akti datë 29.01.2016,

ka vendosur:
1. Pranimin e pjesshëm të kërkesës së Prokurorisë së Rrethit Kurbin.
2. Vleftësimin e ligjshëm të arrestimit në flagrancë të personit nën hetim
Vladimir Mjeshtri, i kryer me datë 27.01.2016, ora 22.30, si i dyshuar se ka
kryer veprën penale të “Dhuna në familje” të parashikuar nga neni 130/a/l të
K.Penal.
3. Caktimin e masës së sigurimit personal “Detyrim për paraqitje në policinë
gjyqësore” çdo të hënë në orën 10.00, të parashikuar nga neni 234 i
K.Pr.Penale për personin nën hetim Vladimir Mjeshtri.
4. Urdhërohet lirimi i tij i menjëhershëm nga dhomat e paraburgimit nëse nuk
mbahet për ndonjë vepër tjetër penale ose dënim të dhënë.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.265, datë 24.02.2015, ka vendosur:

Miratimin e vendimit nr.81-16, date 29.01.2016 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kurbin në lidhje me arrestimin në flagrancë të personit nën hetim
Vladimir Mjeshtri.
Ndryshimin e vendimit në lidhje me caktimin e masës së sigurimit për
personin nën hetim Vladimir Mjeshtri nga “Detyrim për paraqitje" në "Arrest
në burg”, të parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale.
107
Kundër vendimit më datë 17.03.2016, ka paraqitur rekurs mbrojtja e personit
nën hetim Vladimir Mjeshtri, me anën e të cilit ka kërkuar: Ndryshimin e vendimit me
nr.265 datë 24.02.2016 të Gjykatës së Apelit Tiranë, i cili ka ndryshuar vendimin penal me
nr.81-16 date 29.01.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin lidhur me masën e
sigurimit, duke vendosur Miratimin e plote te vendimit me nr.81-16 date 29.01.2016 te
Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Kurbin, si një vendim i mbështetur në ligj dhe në prova.
Duke pretenduar edhe shkaqet përkatëse:

Vendimi i gjykatës së apelit është në kundërshtim me ligjin sepse:
- Vendimi i gjykatës së apelit është një vendim i dhënë në kundërshtim me provat
shkresore.
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin, ka dhënë një vendim të drejtë e të mbështetur në
prova, duke caktuar si masë sigurimi personal në ngarkim të personit nën hetim
Vladimir Mjeshtri “Detyrim për paraqitje në policinë gjyqësore“ të parashikuara nga
neni 234 të K.Pr.Penale.
- Personi nën hetim Vladimir Mjeshtri, është i vetmi në mundësi objektive që
përkujdeset për dy prindërit e tij të moshuar, i cili iu ka bërë edhe një shtëpi të re, prej
kohesh ai është kthyer nga jashtë shtetit dhe iu shërben dy prindërve të tij.
- Normalizimi i marrëdhënieve familjare që në momentin e arrestimit të personit nën
hetim, këtë fakt e parashtron edhe vete organi i akuzës në kërkesën ankimore, pasi
shtetasi Mark Mjeshtri ka lëshuar edhe një deklaratë noteriale përpara noterit publik,
ku deklaron se ka qenë një konflikt i çastit i pa përsëritur më parë, dhe e ka falur
djalin e tij Vladimir Mjeshtri.
- Që nga momenti i caktimit të masës së sigurimit “Detyrim për paraqitje në policinë
gjyqësore“ ndaj personit nën hetim Vladimir Mjeshtri, ka qëndruar së bashku me dy
prindërit e tij, marrëdhënia familjare është normale, pasi këtë fakt e ka deklaruar
përsëri i dëmtuari Mark Mjeshtri në bazë të deklaratës Noteriale me nr.586 rep dhe
nr.347 kol datë përpara noterit publik, i cili ndër të tjera ka deklaruar se: Në lidhje me
denoncimin e bërë ndaj djalit tim Vladimir Mjeshtri për një grindje në familje,
deklaroi se ai është falur nga ana ime, pasi ky ka qenë rasti i parë dhe i fundit pasi ne
kemi marrëdhënie të mira me njëri-tjetrin, me ka kërkuar falje dhe kjo ka qenë
thjeshtë një grindje e çastit. Rideklaroj se lidhur me këtë incident edhe pasi djali im
Vladimir Mjeshtri është lënë në gjendje të lire nga gjykata është përkujdesur për mua
dhe bashkëshorten time, pasi të dy jemi në moshe të thyer dhe të sëmurë dhe djali
jonë është i vetmi person që përkujdeset për ne, pasi fëmijët e tjerë janë të martuar e
jetojnë jashtë shtetit, marrëdhënia familjare babë e bir është normale si çdo ditë tjetër.
- Organi i akuzës ka përfunduar hetimit në ngarkim të personit nën hetim, i ka njoftuar
akuzën të pandehurit Vladimir Mjeshtri i akuzuar për kryerjen e veprës penale të
“Dhunës në familje" të parashikuar nga neni 130/a/l te K.Penal, dhe e ka ulur dosjen
për gjykim.
- Masa e sigurimit personal “detyrim për paraqitje në policinë gjyqësore“ të parashikuar
nga neni 234 të K.Pr.Penale, ndaj personit nën hetim Vladimir Mjeshtri është një
masë sigurimi me karakter shtrëngues, e cila i përshtatet rrezikshmërisë së paket të
autorit dhe veprës penale.
- Personi nën hetim Vladimir Mjeshtri nuk paraqet asnjë rrezikshmëri për t’u larguar
apo për t’iu shmangur hetimeve, pasi dosja në ngarkim të tij është ulur për gjykim.
108
KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ
pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Artan Zeneli; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë, Sokol Stojani, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit, si dhe pasi
shqyrtoi në tërësi çështjen;
VЁREN
Se vendimi i gjykatës së apelit me të cilin është ndryshuar vendimi i gjykatës së
shkallës së parë që ka caktuar masën e sigurimit personal nga ajo e detyrimit për paraqitje në
policinë gjyqësore, në atë të arrestit në burg, është marrë në përputhje me ligjin procedural
dhe atë penal, e si i tillë, ai duhet të lihet në fuqi për shkaqet dhe arsyet që vijojnë.
A. Rrethanat e faktit
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Kurbin mbi bazën e materialit kallëzues të ardhur nga
Komisariati i Policisë Kurbin, me datë 28.01.2016 ka regjistruar procedimin penal nr.29 të
vitit 2016 për veprën penale të parashikuar nga neni 130/a/l të K.Penal.
Me datë 27.01.2016, rreth orës 14.00, personi nën hetim Vladimir Mjeshtri, me dashje
dhe për motive të dobëta ka ushtruar dhunë fizike ndaj babait të tij Mark Mjeshtri, në
shtëpinë e tyre në lagjen nr.5 të qytetit Laç, duke e goditur me grusht në fytyrë në momentin
që babai i tij ishte shtrirë në krevat në dhomën e tij, duke i shkaktuar një hematomë në syrin e
majtë me përmasa 2x3 cm, me pasojë cenimin e integritetit fizik dhe psiko-social të tij.
Personi nën hetim Vladimir Mjeshtri, ka ushtruar dhunë fizike ndaj babait të tij Mark
Mjeshtri, me pretendimin se ai kishte sharë dhe fyer nënën e tij.
Rrethanat e faktit të mësipërm, janë të kallëzuara e të deklaruara nga i dëmtuari Mark
Mjeshtri, dhe provohet me procesverbalin e këqyrjes fizike të të dëmtuarit, me deklarimet e
nënës së tij Dave Mjeshtri si dhe me deklarimet e motrës së tij Jetmira Mjeshtri. Konkretisht
në deklarimet e tyre ata shpjegojnë se : Mark Mjeshtri i dëmtuari në këtë proces ka fyer dhe
ofenduar bashkëshorten e tij Shtetasen Dave Mjeshtri me fjalë të rënda si : “ ti je kurvë, ti je
karakurvë, putanë” dhe pikërisht në këtë kohë ka ndërhyre djali i tij i akuzuari Vladimir
Mjeshtri i cili ka normalizuar situatën ndërmjet babait dhe nënës së tij ku në ndarje e sipër ka
goditur në fytyrë babain e tij shtetasin Mark Mjeshtri.
Policia gjyqësore, ka dokumentuar faktin dhe ka kryer arrestimin në flagrancë të
personit nën hetim për veprën penale të “Dhunës në familje'’ parashikuar nga neni 130/a/l i
K.Penal, për ekzistencën e së cilës ka prova të mjaftueshme, prandaj është regjistruar
procedimi penal në ngarkim të personit nën hetim Vladimir Mjeshtri për atribuimin e kësaj
vepre penale.
B. Procedurat gjyqësore
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin me vendimin nr.81-16, akti datë 29.01.2016,

ka vendosur:
1. Pranimin e pjesshëm të kërkesës së Prokurorisë së Rrethit Kurbin.
2. Vleftësimin e ligjshëm të arrestimit në flagrancë të personit nën hetim Vladimir
Mjeshtri, i kryer me datë 27.01.2016, ora 22.30, si i dyshuar se ka kryer veprën penale të
“Dhuna në familje” të parashikuar nga neni 130/a/l të K.Penal.
3. Caktimin e masës së sigurimit personal “Detyrim për paraqitje në policinë
gjyqësore” çdo të hënë në orën 10.00, të parashikuar nga neni 234 i K.Pr.Penale për personin
nën hetim Vladimir Mjeshtri.
4. Urdhërohet lirimi i tij i menjëhershëm nga dhomat e paraburgimit nëse nuk mbahet
për ndonjë vepër tjetër penale ose dënim të dhënë.
109
Me arsyetimin se:
Nga verifikimet e bëra nga prokurori, rezulton se ndodhemi para veprës penale
”Dhuna në familje” parashikuar nga neni 130/a/l i K.Penal dhe se nga policia gjyqësore, janë
zbatuar drejt dispozitat ligjore për arrestimin në flagrancë nenet 251/3, 252, 254 dhe 255 i
K.Pr.Penale.
Shtetasi Vladimir Mjeshtri, është arrestuar në flagrancë në përputhje me nenin 251/3
të K.Pr.Penale, pasi pavarësisht se vepra penale për të cilën ai është arrestuar përbën
kundravajtje penale, arrestimi i tij është motivuar me akt të veçantë nga policia gjyqësore.
Ka ekzistuar gjendje e flagrancës sipas nenit 252 te K.Pr.Penale, pasi i arrestuari është
kapur menjëherë pas kryerjes së veprës penale nga policia gjyqësore.
Nga policia gjyqësore janë zbatuar të gjitha detyrat në rastet e arrestimit në flagrancë,
sipas nenit 255 të K.Pr.Penale, të arrestuarit i janë bërë të ditura të gjitha të drejtat e tij dhe
është vënë në dispozicion të prokurorit brenda afateve ligjore.
Mbrojtësi i personit nën hetim Vladimir Mjeshtri, av.Edmond Bunaj në shpjegimet e
tij në seancë gjyqësore deklaroi se nuk është e vërtetë që i mbrojturi prej tij, personi nën
hetim Vladimir Mjeshtri ka ushtruar dhunë ndaj prindërve të tij, bëhet fjalë për një grindje të
çastit në familje dhe ai ka ndërhyrë për të ndarë prindërit e tij, në këtë moment babai i tij
mund të jetë gërvishtur. Kallëzuesi, babai tij i ka normalizuar marrëdhëniet me të dhe ka
nënshkruar një deklaratë noteriale me të cilën provohet një fakt i tillë. Personi nën hetim
Vladimir Mjeshtri theksoi se ai vazhdimisht kishte qenë përgjegjës dhe ishte kujdesur për
prindërit e tij, në atë moment ai ka konstatuar se babai i tij kishte konsumuar alkool dhe po
bënte llafe me nënën e tij, ai nuk kishte duruar atë gjendje dhe kishte ndërhyrë, duke dashur
që t’i ndante. Ai ndihet i penduar.
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Kurbin ka paraqitur njëkohësisht kërkesën për caktimin
e masës së sigurimit “Arrest në burg” ndaj Vladimir Mjeshtri.
Gjykata duke disponuar mbi këtë kërkesë çmon se janë kushtet dhe kriteret e
përgjithshme dhe të veçanta të parashikuara nga nenet 228. 229. 230 të K.Pr.Penale për
caktimin e një mase sigurimi personal, shtrëngues, pasi ekziston dyshimi i arsyeshëm i bazuar
në prova, që i ndaluari Vladimir Mjeshtri të ketë kryer veprën penale të parashikuar nga neni
130/a/l i K.Penal.
Dyshimi i arsyeshëm është kusht i domosdoshëm, por vetëm ai nuk është i
mjaftueshëm për caktimin e masës së sigurimit. Bashkë me dyshimin e arsyeshëm duhet të
vërtetohen edhe kushtet e tjera të përgjithshme të parashikuara nga neni 228 i K.Pr.Penale
dhe konkretisht ekzistenca e veprës penale dhe përgjegjshmëria e atij që i nënshtrohet masës
së sigurimit. Të tria këto kushte të përgjithshme ekzistojnë dhe vërtetohen njëkohësisht në
rastin konkret.
Gjithashtu gjykata çmon se ndodhemi dhe para kushteve të veçanta që parashikon
neni 228/3 i K.Pr.Penale dhe konkretisht shtetasi Vladimir Mjeshtri nuk paraqet mundësi për
t’u larguar apo për t’iu shmangur përgjegjësisë penale.
Prandaj, gjykata pranon kërkesën për caktimin e një mase sigurimi personal ndaj këtij
shtetasi.
Në caktimin e masës së sigurimit personal ndaj këtij shtetasi, gjykata ka parasysh
kriteret e përcaktuara në nenin 229 të K.Pr.Penale. Masa e sigurimit personal që do të
caktohet për shtetasin Vladimir Mjeshtri duhet të jetë në përputhje me shkallën e nevojave të
sigurimit, që në rastin konkret nuk është e lartë. Kjo masë, duhet të jetë në raport të drejtë me
rëndësinë e faktit dhe sanksionin e parashikuar.
Sa më sipër gjykata duke iu referuar nenit 228 të K.Pr.Penale, çmon se është e
domosdoshme që ndaj personit nën hetim Vladimir Mjeshtri të vendoset masa e sigurimit
personal, e konkretisht ajo e “Detyrimit për paraqitje në policinë gjyqësore".
Kjo për faktin se në rastin konkret nuk ka shkaqe padënueshmërie ose të shuarjes së
veprës penale, për shkak të rrethanave të faktit, personalitetit të personit nën hetim,
110
rrezikshmërisë së veprës penale dhe të autorit të kësaj vepre, moshën e re të personit nën
hetim, faktin se personi nën hetim ka ndërhyrë për të shmangur një konflikt mes prindërve të
tij, marrëdhëniet me babain e tij janë normalizuar etj sipas deklaratës noteriale të
dt.28.01.2016 me nr.312 rep, bërë para noteres publike Majlinda Gjini.
Për sa më sipër gjykata çmon si masë sigurimi personal të përshtatshme atë të
“Detyrimit për paraqitje në policinë gjyqësore” të parashikuar nga neni 234 i K.Pr.Penale,
pasi në rrethanat konkrete një masë e tillë garanton nevojat e sigurimit të argumentuara më
lart.
- Miratimin e vendimit nr.81-16, date 29.01.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Kurbin në lidhje me arrestimin në flagrancë të personit nën hetim Vladimir Mjeshtri.
Ndryshimin e vendimit në lidhje me caktimin e masës së sigurimit për personin nën
hetim Vladimir Mjeshtri nga “Detyrim për paraqitje" në "Arrest në burg”, të parashikuar nga
neni 238 i K.Pr.Penale.
Kundër vendimit më datë 17.03.2016, ka paraqitur rekurs mbrojtja e personit
nën hetim Vladimir Mjeshtri, me anën e të cilit ka kërkuar: Ndryshimin e vendimit me
nr.265 datë 24.02.2016 të Gjykatës së Apelit Tiranë, i cili ka ndryshuar vendimin penal me
nr.81-16 date 29.01.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin lidhur me masën e
sigurimit, duke vendosur Miratimin e plote te vendimit me nr.81-16 date 29.01.2016 te
Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Kurbin, si një vendim i mbështetur ne ligj dhe ne prova, me
shkaqet e parashtruara si më lart.
C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
Vendimi penal nr.81-16 datë 29.01.2016 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin nuk
është i drejtë dhe i bazuar në prova dhe ne ligj përsa i përket caktimit të masës së sigurimit,
ndaj dhe duhet të ndryshuar për këtë pjesë dhe të pranohet kërkesa e Prokurorisë.
Ky Kolegj çmon se Gjykata e shkallës së parë në caktimin e masës së sigurimit për
personin nën hetim Vladimir Mjeshtri atë të "Detyrimit për t’u paraqitur në policinë
gjyqësore" të parashikuar nga neni 234 te K.Pr.Penale nuk ka respektuar nenet 228,229 dhe
230 të K.Pr.Penale. Gjykata nuk ka vlerësuar drejtë faktin se personi nën hetim ka kryer një
vepër penale me rrezikshmëri të madhe shoqërore, që mund të sjellë dhe pasoja të rëndë siç
është ajo e "Dhunës në familje " e parashikuar nga neni 130/a/l te K.Penal. Ky dyshim i
arsyeshëm bazohet në prova të tilla si procesverbali i kapjes në flagrancë, procesverbali i
kallëzimit, procesverbali i këqyrjes së jashtme të shtetasit të dëmtuar Mark Mjeshtri,etj.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin duhet të vlerësonte se rrezikshmëria shoqërore e
veprës penale të konsumuar nga shtetasi Vladimir Mjeshtri është e madhe ndaj dhe masa e
sigurimit "arrest në burg" është më e përshtatshme për nevojat e sigurisë.
Vepra penale e parashikuar nga neni 130/a/l te K.Penal ka si masë dënimi vetëm
burgimin dhe mundësia për një dënim të lartë mund të shtyjë personin nën hetim Vladimir
Mjeshtri t’i shmanget hetimit dhe të largohet.
Vepra penale për të cilën ka prova që ka kryer personin nën hetim Vladimir Mjeshtri
paraqet rrezikshmëri të madhe shoqërore. Rrezikshmëria shoqërore e veprës bëhet më e
madhe po të mbahen parasysh rrethanat e kryerjes së veprës penale nga personi nën hetim
Vladimir Mjeshtri që e bëjnë rrezikshmërinë e veprave dhe të autorit të tyre të një natyre të
veçantë duke u përmbushur një kriter i veçantë i caktimit të masës së sigurimit arrest në burg
siç është ai i parashikuar nga neni 230/1 i K.Pr.Penale. Gjykata me të drejtë ka mbajtur në
konsideratë përhapjen e madhe të kësaj vepre penale dhe nisur nga rrethanat e kryerjes së
veprës penale ekziston mundësia që ai të kryejë sërish të njëjtën vepër apo dhe vepra penale
edhe më të rënda.
111
Gjykata e Apelit vlerëson më drejtë rrezikshmërinë shoqërore të personit nën hetim,
përhapjen e kësaj vepre penale dhe luftën që bëhet për parandalimin e saj. Nisur nga keto
fakte Gjykata e Apelit çmon të caktojë masën e sigurimit në përputhje me rrezikshmërinë e
veprës penale dhe të personit nën hetim, ndaj dhe duhet të caktojë masën e sigurimit " Arrest
në burg" të parashikuar nga neni 238 te K.Pr.Penale si më të përshtatshme për personin nën
hetim Vladimir Mjeshtri. Kjo nisur nga rëndësia e faktit dhe nga mënyra e kryerjes së veprës
penale provohet se personi nën hetim Vladimir Mjeshtri paraqet rrezikshmëri të madhe
shoqërore, dhe caktimi masës së sigurimit " Arrest në burg" është në përputhje të plotë me
nenet 228,229 dhe 230 të K.Pr.Penale.
D. Në lidhje me rekursin
Shkaqet e parashtruara në rekursin e personit nën hetim nuk gjenden të mbështetura

në ligj, prandaj vendimi i gjykatës së apelit që ka është ndryshuar vendimin e gjykatës së
shkallës së parë, i cili ka caktuar masën e sigurimit personal nga ajo e detyrimit për paraqitje
në policinë gjyqësore, në atë të arrestit në burg, për personin nën hetim: Vladimir Mjeshtri,
është i drejtë dhe është marrë në përputhje me ligjin dhe rekursi duhet të rrëzohet për arsyet e
mëposhtme.
Kolegji Penal vlerëson se faza e procedimit penal lidhur me caktimin masave të
sigurimit, konsiderohet si “proces në procesin penal”, dhe ka funksion aksesor e incidental,
në raport me procedimin kryesor mbi hetimin, e më pas ushtrimin e ndjekjes penale për
vërtetimin e themelit të akuzës që paraqitet për gjykim para gjykatës së themelit. Objekti i
gjykimit të masës së sigurimit personal nuk është fajësia e personin nën hetim, por respektimi
i nevojave të procedimit penal lidhur me sigurimin dhe mbarëvajtjen e këtij procedimi deri në
çastin kur çështja të paraqitet në gjykatën që do të shqyrtojë themelin e saj, dhe kur është rasti
edhe gjatë zhvillimit të gjykimit të themelit të akuzës.
Masat e sigurimit personal mund të caktohen vetëm kur ekzistojnë dhe provohen
kushtet dhe kriteret e përcaktuara me ligj. Në Kushtetutën e Republikës së Shqipërisë dhe në
Kodin e Procedurës Penale janë parashikuar dhe detajuar kushtet dhe kriteret për vendosjen e
masave të sigurimit.
Në kuptim të nenit 228/1 të Kodit të Procedurës Penale, për aplikimin e një mase
sigurimi kërkohet vërtetimi i një dyshim i arsyeshëm për kryerjen e një vepre penale; por, nga
ana tjetër, ky dyshim i arsyeshëm duhet të mbështetet në prova dhe nuk duhet të jetë i
supozuar, por konkret. Kësisoj, aplikimi i masave të sigurimit personal kërkon vërtetimin e
pranisë së elementit të “dyshimeve të arsyeshme” (neni 228 i K.Pr.Penale), të bazuar në
prova. Bëhet fjalë për ato “të dhëna provuese” që prokurori duhet të grumbullojë gjatë
zhvillimit të hetimeve paraprake, por të cilat formohen në gjendjen që janë aktet, pra, të
bazuara në materialin provues të grumbulluar deri në atë çast të caktuar, e që mund të
ndryshojë duke evoluar apo involuar në bazë të pretendimeve dhe materialeve të sjella nga
prokuroria dhe nga mbrojtja
Kusht tjetër i përgjithshëm, për caktimin e masave të sigurimit personal, është ekzistenca
e veprës penale. Kërkohet që fakti të jetë parashikuar nga Kodi Penal dhe që vepra penale të mos
jetë shuar për efekt të parashkrimit ose të shfuqizimit të dispozitës përkatëse të Kodit Penal.
Kushti i tretë i përgjithshëm, për caktimin e masës së sigurimit, është mundësia për të
ndëshkuar të atij që u nënshtrohet masave të sigurimit. Në këtë kuptim, në bazë të nenit 228/2,
asnjë masë sigurimi nuk mund të zbatohet kur ka shkaqe padënueshmërie, siç janë mosha për
përgjegjësi penale, gjendja mendore ose çdo arsye tjetër ligjore që përjashton nga përgjegjësia
penale (mbrojtja e nevojshme, nevoja ekstreme etj.).
Të tre kushtet e karakterit të përgjithshëm duhet të ekzistojnë dhe të vërtetohen
njëkohësisht dhe bashkërisht në çdo rast konkret. Nuk mjafton vetëm ekzistenca e dyshimit të
arsyeshëm të bazuar në prova, por duhet të vërtetohet që fakti përbën vepër penale dhe se ai
112
që dyshohet për kryerjen e saj të jetë i përgjegjshëm, të ketë moshën e përgjegjësisë penale, të
mos jetë i sëmurë psikik, të mos ketë vepruar në kushtet e mbrojtjes së nevojshme apo të
nevojës ekstreme.
Dyshimi i arsyeshëm, i bazuar në prova, si kusht i përgjithshëm përbën një element
shumë të rëndësishëm, është i domosdoshëm, por jo i mjaftueshëm. Së bashku me të kërkohet të
plotësimi edhe i një prej kushteve të veçanta, të parashikuara nga neni 27, germa “c’ i
Kushtetutës dhe neni 228, pika 3, i Kodit të Procedurës Penale, që janë:
- ekzistenca e shkaqeve të rëndësishme që vënë në rrezik marrjen ose vërtetësinë e
provës;
- largimi i të pandehurit ose rreziku që ai të largohet;
- rreziku që i pandehuri, për shkak të rrethanave të faktit dhe të personalitetit të tij, mund
të kryejë krime të rënda ose të të njëjtit lloj me atë për të cilin procedohet.
Nuk kërkohet të ekzistojnë të gjitha kushtet e veçanta, mjafton plotësimi qoftë edhe
njërit prej tyre. E rëndësishme është që shkaku të jetë real dhe të provohet rregullisht në
gjykim.
Duke iu kthyer rasti objekt shqyrtimi, Kolegji Penal vëren se nga shqyrtimi i vendimit
të gjykatës së apelit, dhe akteve të paraqitura gjatë shqyrtimit të kërkesës së prokurorit për
caktimin e masës së sigurimit, gjykata e apelit ka respektuar kushtin ligjor të pranisë së një
dyshimi se personi nën hetim, mund të ketë kryer veprën penale të dhunës në familje,
parashikuar nga neni 130/a/l i K.Penal. Ndryshe nga sa ka pretenduar mbrojtja, bëhet fjalë për
një dyshim që përligj kufizimin e lirisë personale, deri në zhvillimin e gjykimit të themelit,
dhe ky dyshim është arsyetuar nga ana e gjykatave të themelit se provohet nga një sërë aktesh
procedurale dhe provash të grumbulluara dhe të paraqitura nga prokurori gjatë gjykimit të
kërkesave për caktim mase sigurimi, prova këto që vërtetojnë ekzistencën një dyshimi të
arsyeshëm mbi kryerjen e mundshme të faktit penal.
Elementi ligjor i pranisë së dyshimit të arsyeshëm bazohet në dhënat sipas të cilave,
ka ndodhur pasoja tipike e parashikuara nga vepra penale e dhunës në familje, e parashikuar
nga neni 130/a/l të K.Penal, është më se evidente për qëllime të zbatimit të një mase sigurimi
personal.
Në këto kushte, pretendimi i mbrojtjes se mungojnë provat e veprës penale të dhunës
në familje që dyshohet se mund të jetë kryer nuk është i bazuar, pasi prokurori ka arritur ta
shoqërojë kërkesën me të dhëna provuese që krijojnë një dyshim të mbështetur në prova se
një vepër penale mund të jetë kryer nga ana e personit nën hetim.
Përveç respektimit të kushtit të ekzistencës së nevojave të vendosjes së masës së
sigurimit, ekzistojnë dhe kriteret e veçanta për caktimin e masës së sigurimit të arsyetuara në
vendimin e gjykatës së themelit. Në shkakun e parashtruar në rekurs, mbrojtja pretendon
zbatimin e gabuar të ligjit procedural lidhur me gjykimin për zgjedhjen e masës së sigurisë, si
dhe respektimin e parimit të përshtatshmërisë së caktimit të masës në rastin konkret.
Kolegji Penal vlerëson se, vepra penale e dhunës në familje sipas nenit 130/a/1 të
Kodit Penale, për të cilin personi nën hetim po gjykohet parashikon një dënim me burgim
gjer në dy vjet, pra maksimumi i dënimit lidhur me këtë paragraf të veprës penale, për sa i
përket përzgjedhjes së masës së sigurimit në raport me rrezikshmërinë e veprës penale, nuk
çmohet të jetë e lartë.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon të theksojë se, meqenëse çështja konkrete
është në gjykim e sipër dhe në mënyrë që të garantohet zhvillimi i një gjykimi të rregullt e të
drejtë, sidomos lidhur me vlerësimin e rrethanave dhe caktimin e masës së gjykimit, vendimi
i gjykatës së apelit do të lihet në fuqi. Megjithatë, Kolegji Penal i tërheq vëmendjen gjykatës
së apelit që në përzgjedhjen e masës së sigurimit të ketë parasysh parimin e përshtatshmërisë
së masës së sigurimit personal shtrëngues, në raport me kriteret për caktimin e masës më
ekstreme atë të arrestit në burg, duke bërë një vlerësim rast pas rasti të nevojave për sigurim
në procesin penal dhe jo një aplikimin në mënyrë automatike në caktimit të masës personale
113
me karakter shtrëngues të kërkuar nga prokurori. Në të kundërt parimi i përshtatshmërisë së
masës me nevojat e procedimit nuk do të konsiderohej i respektuar. Gjykata Evropiane e të
Drejtave të Njeriut ka theksuar se, edhe pse ashpërsia e dënimit është element relevant për
vlerësimin e rrezikut të arratisjes, pengimit të drejtësisë ose përsëritjes së veprës, nevoja për
vazhdimin e privimit të lirisë nuk mund të vlerësohet në formë abstrakte, duke marrë për bazë
vetëm peshën e veprës penale. (Vendimi Mamedova k. Rusisë, datë 01.06.2006). Peshë, e cila
në rastin konkret, nisur nga maksimumi i dënimit të veprës penale nuk rezulton të jetë e lartë,
prandaj gjykata e themelit në përzgjedhjen e masës së sigurimit duhet të tregohen më të
kujdesshme në vlerësimin e nevojave për sigurim dhe caktimin e një mase të tillë sigurimi që
të mos konsiderohet në shpërpjesëtim me nevojat e sigurimit dhe respektimin e të drejtave
dhe lirive themelore të njeriut.
Në rastin konkret, duke qenë se çështja tashmë është bërë objekt gjykimi, prania e
dyshimeve dhe kërkesave për nevojat e sigurimit penal tashmë, janë të përthithura në
gjykimin e themelit të akuzës.
Kolegji Penal vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit, që ka ndryshuar vendimin
penal të gjykatës së rrethit gjyqësor, në lidhje me masën e sigurimit ndaj personit nën hetim
Vladimir Mjeshtri, ka marrë parasysh të gjitha kriteret e përgjithshme për praninë e një
dyshimi të arsyeshëm të bazuar në prova, megjithatë për caktimin e masës së sigurimit (neni
229 i Kodit të Procedurës Penale) dhe për rrethanat konkrete që kanë ekzistuar, të cilat bëjnë
të aplikueshme kriteret e veçanta për caktimin e masës së sigurimit “arrest në burg”, gjykata e
themelit duhet të kishte qenë më e kujdesshme në vlerësimin e nevojave për sigurim dhe
caktimin e një mase të tillë sigurimi që të mos konsiderohet në shpërpjesëtim me nevojat e
sigurimit dhe respektimin e të drejtave dhe lirive themelore të njeriut.
Si përfundim, ky Kolegj arrin në konkluzionin se caktimi i masës së sigurimit “arrest
në burg”, nga gjykata e themelit do të lihet në fuqi, për shkak të kalimit të akteve në fazën e
gjykimit me qëllim që të mos ketë asnjë ndikim në masën e dënimit që do të caktohet nga ana
e gjykatës së themelit.
E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
Në përfundim, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi rrethanat dhe faktet
sikundër janë pranuar dhe nga vetë gjykata e apelit, në vështrim të parimeve kushtetuese dhe
atyre të procedurës penale, vlerëson se rekursi i paraqitur nga ana e personit nën hetim nuk
është i bazuar në ligj, prandaj vendimi i gjykatës së apelit që ka ndryshuar vendimin e
gjykatës së shkallës së parë, i cili ka caktuar masën e sigurimit personal nga ajo e detyrimit
për paraqitje në policinë gjyqësore, në atë të arrestit në burg, për personin nën hetim, është
marrë në përputhje me ligjin. Për rrjedhojë, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se
vendimi i gjykatës së apelit duhet të lihet në fuqi.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441 të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.265, datë 24.02.2016, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 06.07.2016
114
Nr.71006-00435-00-2016 Rregj. Themeltar
Nr.00-2016-1196 Vendimit (138)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 06.07.2016, mori në shqyrtim çështjen penale që u përket:
PERSONI NËN HETIM: ROLAND DURIÇI (dtl.1979)

KUNDËR: PROKURORISË PRANË GJYKATËS SË
RRETHIT GJYQËSOR DIBËR
DYSHUAR:
“Kundërshtim i punonjësit të policisë së rendit publik”,
“Goditje për shkak të detyrës”,
“Mosbindje ndaj urdhërit të policisë së rendit publik”
“Prodhim e shitja e narkotikëve”,
parashikuar nga N. 236, 237, 242 dhe 283 të K.Penal
OBJEKTI:
Zëvendësimin e masës së sigurimit personal
nga “arrest në burg” në një masë tjetër më të butë
Baza ligjore: Neni 260/2 të K.Pr.Penale
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin nr.122/33-2016-11, datë

Rrëzimin e kërkesës me nr.122 regj.them me kërkues Roland Duriçi.

Ndryshimin e vendimit nr.122/33-2016-11, datë 07.01.2016 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Dibër. Pranimin e kërkesës së kërkuesit Roland Xheladin
Duriçi.
Zëvendësimin e masës së sigurimit personal për shtetasin Roland Xheladin
Duriçi, duke caktuar atë të “arrestit në shtëpi”, parashikuar nga N.237 i
K.Pr.Penale.
Urdhërohet personi nën hetim Roland Duriçi të qëndrojë dhe të mos largohet
nga banesa e tij në fshatin Vajkal, Rrethi Dibër.
115
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm nga dhomat e paraburgimit nëqoftëse ai nuk
mbahet për ndonjë vepër tjetër penale.
Ngarkohet policia gjyqësore për ndjekjen dhe zbatimin e këtij vendimi.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokurori pranë Prokurorisë së

Apelit Tiranë, i cili kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor Dibër, duke parashtruar këto pretendime:
- Referuar akteve të administruara në dosjen gjyqësore konkludohet se nuk janë kushtet
për zëvendësimin e masës së sigurimit. Kushtet dhe kriteret janë po ato që kanë
ekzistuar në momentin e caktimit të masës arrest në burg.
- Nga aktet gjyqësore nuk rezulton e provuar në asnjë moment zbutja e nevojave të
sigurimit apo që masa “arrest në burg” nuk i përgjigjet rëndësisë së faktit ose dënimit
që mund të caktohej ndaj personit nën hetim Roland Duriçi.
- Gjendja shëndetësore e ankuesit, nuk provohet se nuk monitorohet apo trajtohet nga
shërbimi mjekësor në institucionin që ai mbahet. Po ashtu edhe gjendja shëndetësore e
bashkëshortes dhe gjendja emocionale e vajzës, nuk vlerësohen si shkaqe që sjellin
zbutjen e nevojave të sigurimit.
- Rëndësia e faktit nuk ka ndryshuar, ajo vazhdon e njëjtë si në momentin e caktimit të
masës.
- Veprat për të cilat është akuzuar paraqesin rrezikshmëri jo të pakët shoqërore.
- Gjykata e apelit nuk ka mbajtur në konsideratë faktin se ai dyshohet si shpërndarës
dhe shitës i lëndës narkotike.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen SELIMI; prokurorin Arqilea Koça, i cili
kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së
shkallës së parë; mbrojtësen e caktuar kryesisht për personin nën hetim, Av.Sonila Çekrezi, e
cila kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe pasi e bisedoi çështjen
në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr. 210, datë 10.02.2016 i Gjykatës së Apelit Tiranë është dhënë në zbatim
të gabuar të ligjit procedural penal dhe si i tillë do të prishet dhe do të lihet në fuqi vendimi i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër.
Nga aktet e ndodhura në fashikullin e masës së sigurimit, si dhe të provave të

paraqitura në seancë gjyqësore të shqyrtimit të masës, ka rezultuar e provuar se:
1. Personi nën hetim Roland Duriçi është banor i fshatit Vajkal të bashkisë Bulqizë.
Shërbimet e policisë gjyqësore pranë Seksionit për Narkotikët dhe Trafiqet në Drejtorinë
e Policisë Dibër kanë siguruar informacionin se personi nën hetim Roland Duriçi,
ushtronte aktivitet të paligjshëm në shpërndarjen e lëndëve narkotike. Konkretisht më
datë 06.10.2015 rreth orës 1600, nga procesi parandalues ka rezultuar se personi nën hetim
Roland Duriçi, përdorues i numrit të telefonit celular 068 59 63 351 është telefonuar nga
një person që përdorte numrin celular 0694890454, i cili i ka kërkuar 6 (gjashtë) copa, për
të cilat është dyshuar se ishin paketime me bimë narkotike. Personi nën hetim i është
përgjigjur se pas një ore i ke gati dhe e ka lënë të takohen në Qafën e Buallit, Bulqizë.
2. Nga shërbimet e policisë është organizuar shërbimi dhe është konstatuar se rreth orës
1747, në kryqëzimin e rrugës nacionale Qafë-Buall, ka ndaluar automjeti “Land Rover”,
116
me targë AA 860 BO me drejtues shtetasin Roland Duriçi. Në mjet ka hipur një person i
panjohur dhe në këtë moment është ndërhyrë nga punonjësit e policisë, duke i bërë thirrje
“Mos lëviz policia për kontroll”. Personi nën hetim nuk i është bindur urdhrit të policisë,
por ka kthyer mjetin me shpejtësi dhe është larguar në drejtim të qytetit Bulqizë.
Punonjësit e policisë janë vënë në ndjekje dhe kanë vërejtur se drejtuesi i mjetit pra
personi nën hetim Roland Duriçi, pas një distance rreth 250 metra më poshtë ka hedhur në
anë të rrugës disa qese plastike transparente, ku brenda të cilave kishte material bimor me
karakteristika të ngjashme me ato të bimës narkotike cannabis sativa. Qeset janë
sekuestruar me cilësinë e provës materiale dhe nga peshimi i tyre ka rezultuar një peshë
totale 11.7 (njëmbëdhjetë pikë shtatë) gramë, ndërkohë janë dërguar për ekspertim
daktiloskopik dhe kimik.
3. Personi nën hetim ka arritur të largohet dhe ndaj tij është proceduar me shpalljen në
kërkim. Më datë 07.10.2015 me qëllim gjetjen dhe kapjen e të dyshuarit është ushtruar
kontroll në banesën e tij, është konstatuar se ai ndodhej në banesë dhe në momentin që
punonjësit e policisë kanë hyrë brënda, personi nën hetim Roland Duriçi ka goditur me
grusht në fytyrë punonjësin e policisë N. S. Me qëllim neutralizimin e veprimeve të tij
kanë ndërhyrë punonjësit e policisë I.S. dhe A.D, por përsëri ai ka vazhduar
kundërshtimin me dhunë të tyre, derisa është bërë e mundur bllokimi dhe ndalimi i tij.
4. Në këto rrethana është arrestuar në flagrancë personi nën hetim Roland Duriçi, si i
dyshuar për kryerjen e veprave penale të “Kundërshtim i punonjësit të policisë së rendit
publik”, “Goditje për shkak të detyrës”, “Mosbindje ndaj urdhrit të policisë së rendit
publik” dhe “Prodhim e shitje të narkotikëve”, parashikuar nga nenet 236, 237, 242 dhe
283 të K.Penal.
5. Mbi bazën e kërkesës së Prokurorisë, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër me vendimin
penal nr.139, datë 08.10.2015 ka vendosur: Vleftësimin e ligjshëm të arrestit në flagrancë
ndaj personit nën hetim Roland Duriçi. Caktimin e masës së sigurimit “Arrest në burg”,
ndaj personit nën hetim Roland Duriçi, parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale, i dyshuar
për kryerjen e veprave penale “Kundërshtimi i punonjësve të policisë së rendit publik”,
“Goditje për shkak të detyrës”, “Mosbindje ndaj urdhrit të punonjësit të policisë së rendit
publik” dhe “Prodhim dhe shitje të narkotikëve”, të parashikuara nga nenet 236, 237, 242
dhe 283 të K.Penal.
6. Mbi ankimin e bërë nga personi nën hetim, Gjykata e Apelit Tiranë ka shqyrtuar çështjen
dhe me vendimin nr.159, datë 02.11.2015 ka vendosur: Miratimin e vendimit nr.139, datë
08.10.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër.
7. Më datë 28.12.2015, personi nën hetim Roland Duriçi, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Dibër me kërkesë për zëvendësimin e masës së sigurimit “arrest në burg” me
një masë tjetër sigurimi personal më të lehtë, bazuar në nenin 206/2 të K.Pr.Penale, me
pretendimin se, janë zbutur nevojat e sigurimit, për arsyet mëposhtme:
8. Së pari: Kërkuesi vuan nga sëmundje të rrezikshme për jetën, provuar me vërtetimin e
lëshuar nga Qendra Shëndetësore Nr.5 Tiranë, datë 31.07.2015, sipas së cilit kërkuesi
vuan nga sëmundje të zemrës ku reflektohen dhimbje të forta gjoksi, koke shoqëruar me
aritmi të zemrës dhe për këtë është nën mjekim të vazhdueshëm dhe ka nevojë për
mjekim të specializuar të mjekut kardiolog. Së dyti: Bashkëshortja e kërkuesit, Etleva
Duriçi është në gjendje të përkeqësuar shëndetësore dhe kërkon ndërhyrje të specializuar
shëndetësore jashtë vendit. Nëpërmjet vërtetimit nr.27/4 prot., datë 27.11.2015
konfirmohet se, shtetasja Etleva Duriçi është shtruar nga data 24.11.2015 deri në datë
27.11.2015 me diagnozë sindromi i tunelit carpal. Nga raporti mjekësor i lëshuar nga
mjeku kurues, ndër të tjera theksohet se: “prej vitesh pacientja mjekohet intensivisht
brenda dhe jashtë vendit, megjithatë gjendja e saj nuk është përmirësuar. Në përfundim të
kësaj analize është rekomanduar mjekimi i shtetases Etleva Duriçi në një klinikë të
specializuar jashtë vendit.” Së treti: pasojat e shkaktuara në gjendjen emocionale të
117
vajzës së mitur të kërkuesit, Uendi Duriçi mënyra e ndalimit të kërkuesit (babait të saj)
dhe fakti që ende ai vazhdon të jetë nën masën e sigurimit “arrest në burg”. Në lidhje me
këtë pretendim kërkuesi ka paraqitur një raport psikologjik të hartuar nga punonjësja
sociale e Shkollës 9-vjeçare “Xhevdet Doda”, Bulqizë.
9. Për të provuar pretendimet dhe shkaqet e lartpërmendura kërkuesi ka bashkëngjitur këto
akte: Vërtetim mbi gjendjen shëndetësore të kërkuesit Roland Duriçi, lëshuar nga Qendra
Shëndetësore Nr.5 Tiranë, datë 31.07.2015: Vërtetim nr.27/4, datë 27.11.2015 lëshuar nga
Spitali Rajonal Peshkopi; Raport Mjekësor datë 09.11.2015, lëshuar nga mjeku Dr.Hajri
Gerbi; Kartelë klinike (Përmbledhje e daljes) me nr.kartele 342, datë 27.11.2015, lëshuar
nga Spitali Rajonal Dibër; çertifikatë familjare; Informacion mbi gjendjen emocionale të
nxënëses Uendi Duriçi; Vërtetim datë 11.11.2015 i Zyrës Arsimore Bulqizë; Raport
Vlerësimi Psikologjik për të miturën Uendi Duriçi, hartuar nga psikologe Marsida
Mehqemja (Tavani); Deklaratë noteriale e shtetasve Milita Xheka, Suzana Gjoni dhe
Marjo Xheka, datë 17.11.2015.
10. Prokurori ka kërkuar rrëzimin e kërkesës së personit nën hetim Roland Duriçi si të
pabazuar.
11. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin nr.122/33-2016-11, datë 07.01.2016 ka

vendosur:
i. Rrëzimin e kërkesës me nr.122 regj.them me kërkues Roalnd Duriçi.
12. Gjykata e apelit Tiranë, me vendimin nr.210, datë 10.02.2016 ka vendosur:
i. Ndryshimin e vendimit nr.122/33-2016-11, datë 07.01.2016 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Dibër.
ii. Pranimin e kërkesës së kërkuesit Roland Xheladin Duriçi.
iii. Zëvendësimin e masës së sigurimit personal për shtetasin Roland Xheladin Duriçi, duke
caktuar atë të “arrestit në shtëpi”, parashikuar nga N.237 i K.Pr.Penale.
iv. Urdhërohet personi nën hetim Roland Duriçi të qëndrojë dhe të mos largohet nga banesa e
tij në fshatin Vajkal, Rrethi Dibër.
v. Urdhërohet lirimi i menjëhershëm nga dhomat e paraburgimit nëqoftëse ai nuk mbahet
për ndonjë vepër tjetër penale.
vi. Ngarkohet policia gjyqësore për ndjekjen dhe zbatimin e këtij vendimi.
13. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokurori pranë Prokurorisë së Apelit
Tiranë, i cili kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të
vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, duke parashtruar si shkaqe, pretendimet e
pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
III. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar.
14. Gjykata e apelit e ka gjetur rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit procedurial penal
vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, dhe ndër të tjera ka arsyetuar se:
“...Praktika gjyqësore ka pranuar se nevojat e sigurimit mund të zbuten edhe për shkak të
rrethanave familjare ose gjendjes shëndetësore e cila duhet të jetë veçanërisht e rëndë;
kërkuesi vuan nga disa sëmundje të rrezikshme për jetën, fakt i cili u vërtetua në seancë
gjyqësore me provat e paraqitura nga përfaqësuesi i kërkuesit, prova të cilat pas
administrimit bëhen pjesë e fashikullit gjyqësor. Në rastin konkret konstatohet se nga
autoriteti shtetëror mbikëqyrës i paraburgimit nuk mund të sigurohet trajtim i kualifikuar
mjekësor i sëmundjes dhe mungesa e këtij trajtimi vë në rrezik jetën apo shëndetin,
gjendja shëndetësore mund të shërbejë si shkak për ndryshimin e masës së sigurimit
“arrest në burg” në rast se ekzistojnë kriteret e përgjithshme dhe ato të posaçme për
118
zbatimin e kësaj mase...Në bazë të provave të paraqitura në seancë gjyqësore ka rezultuar
se gjendja e tij shëndetësore është rënduar së tepërmi që nga momenti i caktimit të masës
së sigurimit, si dhe gjendja shëndetësore e bashkëshortes se tij është tejet e rënduar.
Përveç këtij fakti, në seancë gjyqësore u paraqitën prova shkresore se dhe fëmija i tij
Uendi Duriçi ka pësuar traumë të fortë si pasojë e dhunës së ushtruar ndaj babait të saj,
fakt i cili u provua me raportin psikologjik, i cili u paraqit si provë shkresore...Gjatë
shqyrtimit gjyqësor të kësaj kërkese për zëvendësim mase sigurimi, u paraqitën prova që
provojnë se gjendja shëndetësore e të hetuarit është e rëndë si dhe trajtimi i posaçëm
mjekësor nuk mund t’i ofrohet në ambientet spitalore të paraburgimit...Nga data e
caktimit te masës se sigurimit “arrest në burg” datë 08.10.2015, deri në datën e
paraqitjes së kërkesës për zëvendësim 05.01.2016 kanë ndryshuar kushtet shëndetësore të
të dyshuarit dhe familjarëve të tij, fakt i cili vërtetohet me provat e administruara në
dosje...Gjithashtu kemi zbutje të nevojave të sigurisë pasi ndaj tij nuk ekziston asnjë shkak
që të rrezikojë marrjen e ndonjë prove, apo të rrezikojë vërtetësinë e ndonjë prove, ato
janë marrë dhe ndodhen në fashikullin e hetimit. Nuk ka rrezik që ai të largohet nga
vendi...Masa e sigurimit “arrest në burg” e caktuar për të hetuarin Roland Duriçi nuk
është më në përshtatje me nevojat e sigurisë, rrezikshmërinë e faktit dhe
personit...Gjithashtu nuk ka rrezik që ai të kryejë ndonjë vepër penale, i hetuari nuk është
i dënuar më parë, është njeri me personalitet të lartë i cili është i njohur dhe i respektuar
ne komunitetin ku është rritur dhe atje ku banon, është kryefamiljar me dy fëmijë të
mitur...”
IV. lidhje me rekursin e paraqitur nga Prokurori
15. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se rekursi i paraqitur nga
prokurori është i bazuar në ligj (Neni 432 i Kodit të Procedurës Penale) dhe si i tillë
duhet të pranohet.
16. I dyshuari Roland Duriçi, i cili ishte me masën e sigurimit “arrest në burg”, i është
drejtuar Gjykatës së rrethit gjyqësor Dibër me kërkesë për zëvendësimin e masës së
sigurimit duke pretenduar se ka nevojë për përkujdesje familjare dhe se gjendja e tij
shëndetësore mund të përkeqësohet, gjithashtu edhe familjarët e tij, bashkëshortja dhe
vajza janë në gjendje të rënduar shëndetësore e psikologjike.
17. Më qëllim vërtetimin e pretendimeve të tij, kërkuesi ka paraqitur: i)Vërtetim mbi gjendjen
shëndetësore të kërkuesit Roland Duriçi, lëshuar nga Qendra Shëndetësore Nr.5 Tiranë,
datë 31.07.2015; ii) Vërtetim nr.27/4, datë 27.11.2015 lëshuar nga Spitali Rajonal
Peshkopi; iii) Raport mjekësor datë 09.11.2015, lëshuar nga mjeku Dr.Hajri Gerbi; iv)
Kartelë klinike (Përmbledhje e daljes) me nr.kartele 342, datë 27.11.2015, lëshuar nga
Spitali Rajonal Dibër; v) çertifikatë familjare; vi) Informacion mbi gjendjen emocionale
të nxënëses Uendi Duriçi; vii) Vërtetim datë 11.11.2015 i Zyrës Arsimore Bulqizë; viii)
Raport Vlerësimi Psikologjik për të miturën Uendi Duriçi, hartuar nga psikologe Marsida
Mehqemja (Tavani); ix) Deklaratë noteriale e shtetasve Milita Xheka, Suzana Gjoni dhe
Marjo Xheka, datë 17.11.2015.
18. Gjykata e apelit e bazon vendimin në nenin 260/2 të K.Pr.Penale sipas të cilit kur nevojat
e sigurimit zbuten ose kur masa e zbatuar nuk i përgjigjet me rëndësisë së faktit, gjykata
zëvendëson masën me një tjetër më të lehtë, por Kolegji Penal çmon se kjo gjykatë ka
vepruar në kundërshtim me frymën e këtij neni duke marrë vendim të gabuar.
19. Neni 260/2 i K.Pr.Penale,1 për zëvendësimin e një mase sigurimi me një masë tjetër më të
lehtë kërkon kritere të përcaktuara saktë se cilat janë rrethanat që zbusin nevojat e
1
N.260/2 K.Pr.Penale – Revokimi dhe zëvendësimi i masave të sigurimit
Kur nevojat e sigurimit zbuten ose kur masa e zbatuar nuk i përgjigjet më rëndësisë së faktit ose dënimit që mund të
caktohet, gjykata e zëvendëson masën me një tjetër më të lehtë.
119
sigurimit ose që masa e sigurimit nuk i përgjigjet rëndësisë së faktit duke u analizuar
gjendja shëndetësore e të dyshuarit, apo e familjarëve të tij. Gjykata e apelit është bazuar
vetëm në pretendimet e tij pa hetuar ne lidhje me faktin nëse ato qëndrojnë ose jo.
20. Kështu dokumentet e paraqitura nga kërkuesi: i)Vërtetim mbi gjendjen shëndetësore të
kërkuesit Roland Duriçi, lëshuar nga Qendra Shëndetësore Nr.5 Tiranë, datë 31.07.2015;
ii)Vërtetim nr.27/4, datë 27.11.2015 lëshuar nga Spitali Rajonal Peshkopi; iii) Raport
mjekësor datë 09.11.2015, lëshuar nga mjeku Dr.Hajri Gerbi; iv) Kartelë klinike
(Përmbledhje e daljes) me nr.kartele 342, datë 27.11.2015, lëshuar nga Spitali Rajonal
Dibër; v) Raport Vlerësimi Psikologjik për të miturën Uendi Duriçi, hartuar nga
psikologe Marsida Mehqemja (Tavani); vi)Informacion mbi gjendjen emocionale të
nxënëses Uendi Duriçi; vërtetojnë problemet shëndetësore të kërkuesit apo familjarëve të
tij, por jo impaktin që kanë në jetën dhe shëndetin e subjektit. Të gjitha këto dokumente të
cilat janë marrë në shqyrtim dhe vlerësuar nga gjykatat e faktit, nuk përbëjnë provë në
kuptim që i jep provës ligjvënësi në dispozitën e nenit 149 të K.Pr.Penale1.
21. Në lidhje me pajtueshmërinë e gjendjes shëndetësore të të dënuarit për qëndrimin në burg,
por që aplikohen dhe për të paraburgosurit, GJEDNJ-ja në disa vendime (shih Mouisel
kundër Francës i vitit 20012 dhe Melnik kundër Ukrainës i vitit 20063) ka përcaktuar tri
kritere referuese: a) kushtet mjekësore të të burgosurit; b) përshtatshmërinë e ndihmës
dhe përkujdesit mjekësor të parashikuar në burg dhe c) garantimi i masave të burgimit në
përputhje me gjendjen shëndetësore të ankuesit/ kërkuesit.
22. Gjatë shqyrtimit gjyqësor të kësaj kërkese për zëvendësim mase sigurimi, nuk u paraqit
asnjë akt-ekspertimi, i cili të ishte kryer me vendim të gjykatës dhe të merrej në shqyrtim
nga kjo e fundit ku duhej të analizohej gjendja e rënduar shëndetësore ose jo, si dhe
trajtimi i posaçëm mjekësor i cili nuk ofrohet në ambientet spitalore të paraburgimit. Në
të kundërt nga sa pretendon kërkuesi si shkak për zëvendësimin e masës së sigurimit
“arrest në burg”, ka paraqitur “Vërtetim mbi gjendjen shëndetësore” të kërkuesit Roland
Duriçi, lëshuar nga Qendra Shëndetësore Nr.5 Tiranë, datë 31.07.2015, dhe parashtron
gjendjen aktuale shëndetësore të kërkuesit, të tillë që nuk mund të kurohet në ambientet e
paraburgimit; gjithashtu edhe Vërtetim nr.27/4, datë 27.11.2015 lëshuar nga Spitali
Rajonal Peshkopi dhe Raport Vlerësimi Psikologjik për të miturën Uendi Duriçi nuk
tregojnë se rrethanat familjare dhe gjendja shëndetësore e kërkuesit janë veçanërisht të
rënda.
23. Nga data e caktimit të masës së sigurimit “arrest në burg” datë 07.10.2015, deri në datën e
pranimit të kërkesës për zëvendësimin e masës nga gjykata e apelit 10.02.2016 nuk kanë
ndryshuar kushtet shëndetësore të të dyshuarit.
24. Legjislacioni ynë penal parashikon zëvendësimin e masave të sigurimit për të siguruar
përshtatshmërinë e tyre në kushte e kritere të zbatimit, të cilat duhet të vlerësohen rast pas
rasti dhe kur konstatohet mospajtimi i saj me ato kushte e kritere që ishte vendosur apo
kanë ndryshuar rrethanat e faktit e të ligjit, ato mund të ndryshojnë.
25. Praktika gjyqësore ka pranuar se nevojat e sigurimit mund të zbuten edhe për shkak të
rrethanave familjare ose gjendjes shëndetësore e cila duhet të jetë veçanërisht e rëndë, por
jo gjithmonë duhet pranuar për ndryshimin e masës së sigurimit pasi, i dyshuari në rastin
konkret mund të jetë nën kontrollin e vazhdueshëm të spitalit të burgut, që është organi i
ngarkuar me ligj për trajtim mjekësor të personave që janë në gjendje paraburgimi apo
1
N.149 K.Pr.Penale- Kuptimi i provës.
Prova janë njoftimet mbi faktet e rrethanat që lidhen me veprën penale, që merren prej burimeve të parashikuara në ligjin
procedural penal, në përputhje me rregullat e caktuara prej tij dhe që shërbejnë për të vërtetuar kryerjen ose jo të veprës
penale, pasojat e ardhura prej saj, fajësinë ose pafajësinë e të pandehurit dhe shkallën e përgjegjësisë së tij.
2
Mouisel v. France, no 67263/01, § 37, ECHR 2002-IX;
3
Melnik v. Ukraine, no. 72286/01, §94, 28 mars 2006.
120
burgimi. Vetëm në ato raste kur nga autoriteti shtetëror mbikëqyrës i paraburgimit nuk
mund të sigurohet trajtim i kualifikuar mjekësor i sëmundjes dhe mungesa vë në rrezik
jetën apo shëndetin, gjendja shëndetësore mund të shërbejë si shkak për ndryshimin e
masës së sigurimit “arrest në burg” në rast se ekzistojnë kriteret e përgjithshme dhe ato të
posaçme për zbatimin e kësaj mase.
26. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vlerëson se edhe gjendja shëndetësore e psikologjike e
familjarëve të personit nën hetim, nuk u vërtetua. Në të kundërt sa arsyeton gjykata e
apelit se : “u paraqitën prova që provojnë se gjendja shëndetësore e të hetuarit është e
rëndë si dhe trajtimi i posaçëm mjekësor nuk mund t’i ofrohet në ambientet spitalore të
paraburgimit...” nuk u paraqit asnjë provë e cila të provonte këtë pretendim; për gjendjen
shëndetësore të kërkuesit u paraqit vetëm “Vërtetim mbi gjendjen shëndetësore”, lëshuar
nga Qendra Shëndetësore Nr.5 Tiranë, datë 31.07.2015; Kolegji Penal e gjen të pabazuar
edhe argumentimin vijues të gjykatës së apelit se: “Në bazë të provave të paraqitura në
seancë gjyqësore ka rezultuar se gjendja e tij shëndetësore është rënduar së tepërmi që
nga momenti i caktimit të masës së sigurimit, si dhe gjendja shëndetësore e bashkëshortes
se tij është tejet e rënduar. Përveç këtij fakti, në seancë gjyqësore u paraqitën prova
shkresore se dhe fëmija i tij Uendi Duriçi ka pësuar traumë të fortë”, të gjitha këto
ngelën në nivelin e pretendimeve të kërkuesit dhe dokumentat shoqërues të këtyre
pretendimeve nuk përbëjnë provë në kuptim të ligjit.
27. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se vendimi i Gjykatës së Apelit
Tiranë nuk është i bazuar në ligjin procedural, prandaj ai duhet të prishet dhe të lihet në
fuqi vendimi i gjykatës së shkallës së parë, i cili ka rrëzuar kërkesën e paraqitur nga
kërkuesi Roland Duriçi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 441 të K.Pr.Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.210, datë 10.02.2016 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.122/33-2016-11, datë 07.01.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër.
Tiranë, më 06.07.2016
121
Nr. 53801-01663-00-2014 Regj.Themeltar
Nr. 00-2016-1359 i Vendimit (139)
VENDIM

Evelina Qirjako Anëtare
Tom Ndreca Anëtar
në seancë gjyqësore të datës 06.07.2016, mori në shqyrtim çështjen penale nr.01663-00-2014

E PANDEHUR: ARJANA MALLKUÇI
A K U Z U A R:
Per veprën penale të “Shpërdorimit të detyrës”,
E PANDEHUR: ELJANA PECI
A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Falsifikimi i dokumentave”
të parashikuar nga neni 186/1 i Kodit Penal.

vendosur:
- Deklarimin e pafajshëm të së pandehurës Arjana Rushan Mallkuçi për
veprën penale të “Shpërdorimit të detyrës” të parashikuar nga neni 248 i Kodit
Penal.
- Deklarimin e pafajshëm të së pandehurës Eljana Cesk Peci për veprën penale
të “Falsifikimi i dokumentave” të parashikuar nga neni 186/1 i Kodit Penal.

Lënien në fuqi të vendimit nr.1543 datë 19.11.2013, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs Prokurori i Apelit Tiranë, i cili kërkon
prishjen e vendimit penal nr.810, dt. 19.09.2014 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin e
çështjes për rigjykim në po këtë gjykatë me tjetër trup gjykues në ngarkim të të pandehurave
Arjana Mallkuçi dhe Eljana Peci, duke parashtruar këto shkaqe:
- E pandehura Arjana Mallkuçi ka përpiluar dhe nënshkruar kontratën e shitblerjes pa u
siguruar nëse dokumentat e paraqitura nga palët e interesuara ishin apo jo të rregullta
dhe të konfirmuara nga autoritetet e shtetit përkatës ku ishin përpiluar, duke vepruar
122
kështu në kundërshtim me VKM nr.134, dt. 04.03.2003 dhe duke sjellë si pasojë
tjetërsimin e pasurisë së shtetases File Kroni dhe trashëgimtarëve të saj, duke cënuar
të drejtën e tyre të pronësisë;
- Prokura e përdorur e dërguar nga Venezuela ka qenë tërësisht e falsifikuar;
- Gjykatat në respektim të neneve 149-152 të K.Pr.Penale duhet të analizonin të gjitha
provat e administruara dhe t’i pasqyronin në vendimet e marra;
- Në rastin konkret nga prokuroria u paraqitën prova të pakundërshtueshme lidhur me
fajësinë e dy të pandehurave, secila për veprën penale për të cilën është akuzuar ndaj
gjykatat kanë gabuar në vendimet e dhëna prej tyre.
KOLEGJI PENAL I GJYKATES SE LARTE

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca, prokurorin Artur Selmani i cili kërkoi
prishjen e vendimit te Gjykatës se Apelit dhe rikthimin e gjykimit te çështjes po ne gjykatën e
apelit, Avokaten e caktuar kryesisht Sonila Çekrezi, e cila kërkoi lënien ne fuqi te vendimit te
Gjykatës së Apelit dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.810, datë 19.09.2014 i Gjykatës se Apelit Tirane është rrjedhojë e
zbatimit të drejtë të ligjit, si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Nga aktet e administruara në dosje rezulton se:
Mbi bazën e kallëzimit penal të shtetasit Armando Kroni, më datë 16.10.2007,
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka regjistruar procedimin penal nr.3848 për veprën
penale të “Shpërdorimit të detyrës” dhe “Fallsifikimit të dokumentave”, parashikuar nga
nenet 248, dhe 186/1 të Kodit Penal.
Në përfundim të hetimeve, Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka
paraqitur për gjykim para asaj gjykate të pandehurat Arjana Mallkuçi dhe Eljana Peci, të
akuzuara respektivisht për kryerjen e veprave penale të “Shpërdorimit të detyrës” dhe
"Fallsifikim i dokumentave", parashikuar nga nenet 248, dhe 186/1 të Kodit Penal.
Gjykatat kanë pranuar këto rrethana të çështjes:
Shtetasja File Kroni, që është e nëna e kallëzuesit Armando Kroni, ka qënë pronare e
një sipërfaqe toke prej 4000 m2 në fshatin Mëzez, e pajisur në ZVRPP me çertifikatën e
pronësisë datë 09.02.2000.
Në datën 06.08.2003 e pandehura Eljana Peci, e cila bashkëjetonte me djalin e File
Kronit, shtetasin Ardian Kroni, që në atë kohë jetonte në Venezuelë, ka shkuar tek noterja, e
pandehura Arjana Mallkuçi dhe ka paraqitur disa dokumenta midis të cilave edhe një prokurë
origjinale e dhënë nga shtetasja File Kroni.
Kjo prokurë është përpiluar në datë 01.08.2003 në Republikën e Venezuelës përpara
noterit publik Aquiles Villavicenzio Torrbalba i Zonës së Vetropolitana në Caracas -
Venezuelë, nëpërmjet të cilës autorizohet e pandehura Eljana Peci për të kryer procedurat për
shitjen e tokës me sipërfaqe 4000 m2, e ndodhur në Mëzez në Tiranë. Prokura është përpiluar
në prezencë të shtetasit Ardian Kroni, i biri shtetases File Kroni, i cili bashkëjetonte me të
pandehurën Eljana Peci.
Në bazë të përmbajtjes së kësaj prokure, që është hartuar nga noteri publik në shtetin e
Venezuelës dhe e përkthyer nga spanjishtja në shqip, noterja, e pandehura Arjana Mallkuçi,
ka redaktuar kontratën e shitblerjes së sipërfaqes së tokës prej 4000 m2 me nr.3457 rep. dhe
nr.945 kol. datë 06.08.2003 ku me cilësinë e palës shitëse, sipas prokurës si përfaqësuese e
shtetases File Kroni, ka nënshkruar e pandehura Eljana Peci dhe me cilësinë e palës blerëse
ka nënshkruar shtetasi Harri Lena.
Pas përfundimit të kësaj kontrate shitblerje shtetasi Hari Lena është bërë pronar i
sipërfaqes së tokës prej 4000 m2 të ndodhur në fshatin Mëzez Tiranë.
123
Në datë 18.08.2004 ka vdekur shtetasi Ardian Kroni dhe në datë 25.05.2004 ka
vdekur shtetësja File Kroni.
Pas vdekjes së nënës së tij kallëzuesi, dëshmitari Armand Kroni pretendon se
veprimet e kryera nga e pandehura Eljana Peci për tjetërsimin e pasurisë së paluajtshme të
sipërfaqes prej 4000 m2 vijnë si pasojë e përdorimit të një prokure të falsifikuar, për këtë
arsye ka paraqitur kallëzimin penal, në të cilin akuzohet e pandehura Arjana Mallkuçi, me
cilësinë e noteres qe ka përpiluar kontratën e shitblerjes duke përdorur këtë prokurë.
Në funksion të këtij procedimi penal është sekuestruar me cilësinë e provës, prokura
(fotokopje e saj) e ndodhur në zyrën e noteres, të pandehurës Arjana Mallkuçi, e cila sipas
kallëzuesit është e fallsifikuar nga e pandehura Eljana Peci.
Në varësi të zbardhjes së të vërtetës në lidhje me këtë prokurë është kryer ekspertimi
grafik në fotokopjen e prokurës të sekuestruar.
Sipas akt ekspertimit grafik nr.13 datë 20.04.2004, i kryer nga ekspert privat i
licencuar rezulton se: -Dy nënshkrimet objekt ekspertimi, ne prokurën autorizim nr.93/144 dt
01.08.2003 ne Venezuele nuk duhet te jete shkruar nga File Kroni. -Nuk mund te krijohet
bindja per dhënien e një konkluzioni kategorik, për shkakun e vetëm se materiali objekt
ekspertimi na paraqitet i fotokopjuar.
Sipas organit të akuzës, kjo prokurë vjen nga Republika e Venezuelës, por në të nuk
ka asnjë nënshkrim apo vulë të autoritetit të shtetit ku është përpiluar apo vulë të legalizimit
të kësaj prokure nga shteti shqiptar. Moskryerja e këtyre veprimeve nga e pandehura Arjana
Mallkuçi nga ana e organit të akuzës është konsideruar prokura e falsifikuar. E pandehura
Arjana Mallkuçi në cilësinë e noteres, ka vepruar në kundërshtim me vendimin e Këshillit te
Ministrave nr.134 sipas të cilit: ‘’Dokumentat e autoriteteve të huaja, që do të përdoren
brenda vendit legalizohen në përfaqësitë e Republikës së Shqipërisë jashtë vendit, ndërsa
dokumentet e legalizuara nga përfaqësitë e akredituara në Tiranë legalizohen nga Ministria e
Punëve të Jashtme”. Për rrjedhojë duhet të përgjigjen penalisht si noterja, e pandehura Arjana
Mallkuçi për shpërdorim të detyrës po ashtu dhe e pandehura Eljana Peci, për veprën penale
të fallsifikimit të dokumentave, prokurës që është përdorur për tjetërsimin e pasurisë.
E pandehura Arjana Mallkuçi ka kërkuar pafajësi lidhur me akuzën e ngritur ndaj saj,
duke pretenduar se: kontratën e shitblerjes e ka përpiluar dhe nënshkruar pasi është siguruar
se prokura dhe dokumentat e paraqitura nga palët e interesuara kanë qenë të rregullta dhe pasi
ka kryer veprimet e nevojshme me kërkesën e vetë palës shitëse ja ka kthyer prokurën
origjinale blerësit i cili ka qënë i interesuar ta mbante; Pretendimi i organit të akuzës se ka
vepruar në kundërshtim me VKM nr.134, Udhëzimin e M.D dhe K. Civil nuk qëndrojnë pasi
kontrata e shitjes është përpiluar në datën 06.08.2003, kohë në të cilën nuk kërkohej
legalizimi, apo vulat me Apostil, mbasi Konventa e Hagës e datës 5 tetor 1961, është
ratifikuar nga shteti Shqiptar në datë 09.05.2004. Pas kësaj date noteria shqiptare ka filluar
zbatimin e kësaj procedure; edhe lidhur me faktin që nuk ka mbajtur origjinalin e prokurës, e
pandehura pretendon se një detyrim i tillë nuk është e parashikuar as nga Ligji për Noterinë
nr.7829 dt. 01.06.1994 “I ndryshuar” dhe as nga Udhëzimi Nr 6291, dt 17.08.2005 i MD.
Në përfundim të gjykimit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1543,
datë 19.11.2013, ka vendosur: Deklarimin e pafajshëm të të pandehurës Arjana Rushan
Mallkuçi për veprën penale të “Shpërdorimit të detyrës” të parashikuar nga neni 248 i Kodit
Penal. Deklarimin e pafajshëm të të pandehurës Eljana Cesk Peci për veprën penale të
“Falsifikimi i dokumentave” të parashikuar nga neni 186/1 i Kodit Penal.
Me këtë arsyetim: “…Gjykata në datë 31.10.2011 në bazë të nenit 367 dhe 509 të
K.Pr.Penale vendosi ti drejtohet me Letër porosi shtetit të Venezuelës, nëpërmjet Ministrisë
së Drejtësisë për të bërë verifikimin e origjinalitetin dhe dërgimin e një kopje të procedurës
me nr.19653 nga Dr. Nestor Mora lëshuar nga Notaria Primera Municipio Libertador
Distrito Federal, pranë kësaj gjykate. Gjykata në datën 03.10.2013, pasi dëgjoi dhe mori
mendimin e palëve, duke konstatuar se letër porosia dërguar shtetit të Venezuelës nëpërmjet
124
Ministrisë së Drejtësisë, megjithë insistimin e kësaj të fundit, nuk është bërë i mundur
ekzekutimi i saj dhe nuk mendohet se do të ekzekutohet, vendosi të revokojë vendimin e
ndërmjetëm të marrë në seancën e datës, 31.10.2011 për ekzekutimin e letërporosisë në
shtetin e Venezuelës.
-Në gjykim përveç akteve të shqyrtuara dhe të administruar u pyetën me cilësinë e
dëshmitarit shtetasit që kanë dijeni rreth faktit se si është marrë prokura dhe janë kryer
veprimet më pas për tjetërsimin e pronës objekt në këtë gjykim.
-Kështu dëshmitarët Armand Kroni dhe Angjelin Kroni pretendojnë se prokura është
e fallsifikuar nga e pandehura Eljana Peci, kurse dëshmitari Hari Lena dëshmon se e ka parë
prokurën origjinale të ardhur me DHL nga Venezuela dhe pasi është bindur se dokumentat e
palës shitëse janë të rregullta, ka kryer shitblerjen nëpërmjet avokatëve të tij. Ai pohon se e
ka marrë ai prokurën origjinale që është paraqitur tek noterja, por që nuk e di se ku e ka
aktualisht për shkak të kohës së gjatë që ka kaluar. Dëshmitari Arben Kosova që ka marrë
pjesë në veprimet e shitblerjes së kësaj pronë, pasi ai ka qenë si ndërmjetës për shitblerjen e
saj, tokë të cilën së bashku me tokën e tij do ta blinte Harri Lena. Ai pohon se të gjitha
veprimet janë kryer në bazë të ligjit dhe se ai ka qenë në brendësi të tyre. Në debatin gjyqësor
me të pandehurën Arjana Mallkuçi prokuroria ka thënë se: “Ne nuk kontestojmë faktin nëse
është e legalizuar apo jo prokura por faktin që është e fallsifikuar dhe se janë bërë veprime
me një prokurë të fallsifikuar” (f.35pr.verbalit gjyqësor).
Provë e vetme që pretendohet se kjo prokurë është e fallsifikuar është akti i
ekspertimit grafik. Pretendimet e tjera se ka qenë apo jo shtetësia File Kroni në Venezuelë
për hartimin e kësaj prokure nuk provohen nga palët dhe ngelen në kuadrin e pretendimeve.
Gjykata në lidhje me aktin e ekspertimit grafik nr.13 datë 20.04.2004 të bërë nga ekspert
privat të liçencuar ku për objekt ekspertimi është një prokurë e fotokopjuar ka parasysh
vendimin e Gjykatës Kushtetuese nr.18 datë 23.06.2006 ku ndër të tjera thuhet se: ”...
Paraqitja e aktit të ekspertimit grafik për të vërtetuar falsitetin e nënshkrimit, për rastin në
shqyrtim, nuk përbën provë. Ky arsyetim mbështetet në faktin se ekspertimi nuk është kërkuar
në mënyrën e përcaktuar në ligj dhe se është kryer mbi bazën e një fotokopje dhe jo dokument
origjinal..”
-Sa më sipër gjykata konkludon se nga përmbajtja në prokurën autorizim nr.93/144 dt
01.08.2003 hartuar në Venezuele që mban të dhëna të sakta të noterit publik në shtetin e
Venezuelës dhe e përkthyer nga spanjishtja në shqip, noterja, e pandehura Arjana Mallkuçi
pasi ka parë dhe ka vërtetuar origjinalin e kësaj prokure, ka redaktuar sipas ligjit për
noterinë dhe Kodit Civil, kontratën e shitblerjes së sipërfaqes së tokës prej 4000 m2 me
nr.3457 rep. dhe nr.945 kol. datë 06.08.2003 ku me cilësinë e palës shitëse sipas prokurës si
përfaqësuese e shtetases File Kroni ka nënshkruar e pandehura Eljana Peci, dhe me cilësinë
e palës blerëse ka nënshkruar shtetasi, dëshmitari Harri Lena. Sa më sipër gjykata konkludon
se nuk provohet që prokura me nr.93/144 datë 01.08.2003 hartuar në Venezuelë, e cila është
përkthyer nga gjuha spanjolle në shqip, të jetë e fallsifikuar. Gjykata gjithashtu ka parasysh
në këtë gjykim nenin 4 të K.Pr.Penale ku thuhet ndër të tjera se: “Çdo dyshim për akuzën
çmohet në favor të të pandehurit”.
-Duke u bazuar në provat e mësipërme, të marra gjatë shqyrtimit gjyqësor, gjykata
arrin në përfundimin se: Nuk provohet që e pandehura Arjana Mallkuçi të ketë konsumuar
elementet e veprës penale të “Shpërdorimit të detyrës”, parashikuar nga neni 248 i K.Penal,
për të cilën akuzohet, pasi fakti nuk përbën vepër penale, prandaj duhet të deklarohet e
pafajshme bazuar në nenin 388/b I Kodit Penal. Nuk provohet që e pandehura Eljana Peci të
ketë konsumuar elementet e veprës penale të “Fallsifikimit të dokumentave”, parashikuar
nga neni 186/1 i K.Penal, për të cilën akuzohet, pasi nuk provohet akti që e pandehura ka
kryer veprën penale që akuzohet, prandaj duhet të deklarohet e pafajshme bazuar në nenin
388/d I Kodit Penal...”.
125
Mbi ankimin e paraqitur nga prokurori, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.810,
datë 19.09.2014, ka vendosur: Lënien në fuqi të vendimit nr.1543 datë 19.11.2013, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Ajo gjykate, pasi parashtron në të njëjtën mënyrë si Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë
rrethanat e çështjes, ndër të tjera ka arsyetuar:
“…me të drejtë gjykata faktit ka konkluduar se nga përmbajtja në prokurën autorizim
nr.93/144 dt. 01.08.2003 hartuar në Venezuele që mban të dhëna të sakta të noterit publik në
shtetin e Venezuelës dhe e përkthyer nga spanjishtja në shqip, noterja, e pandehura Arjana
Mallkuçi pasi ka parë dhe ka vërtetuar origjinalin e kësaj prokure, ka redaktuar, sipas ligjit
për noterinë dhe Kodit Civil, kontratën e shitblerjes së sipërfaqes së tokës prej 4000 m2 me
nr.3457 rep. dhe nr.945 kol. datë 06.08.2003 ku me cilësinë e palës shitëse sipas prokurës si
përfaqësuese e shtetases File Kroni ka nënshkruar e pandehura Eljana Peci dhe me cilësinë e
palës blerëse ka nënshkruar shtetasi, dëshmitari Harri Lena.
Sa më sipër, drejt gjykata faktit, ka konkluduar se nuk provohet që prokura me
nr.93/144 datë, 01.08.2003 hartuar në Venezuelë, e cila është përkthyer nga gjuha spanjolle
në shqip, të jetë e fallsifikuar.
Gjykata gjithashtu ka parasysh në këtë gjykim nenin 4 të K.Pr.Penale ku thuhet ndër
të tjera se: “Çdo dyshim për akuzën çmohet në favor të të pandehurit”.
Duke u bazuar në provat e marra gjatë shqyrtimit gjyqësor, me të drejtë gjykata faktit
ka arritur në përfundimin se:....Pretendimet e ngritura nga ana e prokurorit ne apelit e tij me
të drejte i janë rrëzuar nga gjykata faktit dhe nga ky këshill.
Ne apelin e tij nga ana e prokurorit përveçse është bërë edhe një herë një përshkrim i
fakteve të pretenduara gjatë gjykimit dhe të pasqyruara në kërkesën për gjykim, në asnjë
rresht nuk i përgjigjet, përse vendimi i gjykatës së faktit nuk është i bazuar sipas tyre. Në këto
rrethana e ndodhur çështja gjykata apelit Tirane çmon se vendimi i gjykatës faktit është i
drejtë dhe i bazuar ne ligj dhe në provë dhe si i tillë ai duhet të lihet në fuqi.....”.
Ndaj këtij vendimi ka ushtruar rekurs Prokurori i Apelit Tiranë, i cili kërkon prishjen
e vendimit penal nr.810, dt. 19.09.2014 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin e çështjes
për rigjykim në po këtë gjykatë me tjetër trup gjykues në ngarkim të të pandehurave Arjana
Mallkuçi dhe Eljana Peci, duke parashtruar ato shkaqe të cilat janë cituar në pjesën hyrëse të
këtij vendimi dhe që përmbledhtazi konsistojnë në faktin se: vendimi është rrjedhojë e
zbatimit jo të drejtë të neneve 149-152 të K.Pr.P; se prokura e përdorur e dërguar nga
Venezuela, ka qenë tërësisht e falsifikuar dhe se me provat e paraqitura nga organi i akuzës
është provuar plotësisht akuza në ngarkim të të pandehurave.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë pasi shqyrtoi shkaqet e rekursit dhe tërësinë e akteve
të administruara në dosjen penale çmon se, rekursi i paraqitur nga Prokurori i Apelit Tiranë
nuk përmban shkaqe nga ato që parashikon neni 432/a i K.Pr.Penale;
Vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë, i cili ka lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, që ka deklaruar të pafajshme të pandehurat Arjana Mallkuçi dhe
Eljana Peci lidhur me akuzat respektive të ngritura në ngarkim të tyre, është marrë në zbatim
të drejtë të ligjit procedurial dhe material penal, si i tillë nuk ka vend për tu cenuar ligjërisht.
Nga Gjykata e Apelit Tiranë janë respektuar parimet bazë të gjykimit penal dhe nuk
konstatohen shkelje që kanë të bëjnë me pavlefshmëri të procesit penal apo të akteve të
rrjedhura prej tij. Gjithashtu, rezulton se ajo gjykatë ka marrë në analizë dhe i ka dhënë
përgjigje të gjitha pretendimeve të ngritura gjatë gjykimeve dhe në ankimin e paraqitur nga
pala ankuese, Prokurori i Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Në lidhje më rekursin e paraqitur, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se
pretendimet e ngritura në rekurs, janë të njëjta me ato të ngritura në ankimin e paraqitur nga
Prokurori edhe përpara Gjykatës së Apelit Tiranë.
Prokuroria e Apelit Tiranë ka përsëritur në rekurs rrethanat e faktit si dhe një analizë
juridike të elementëve të figurave të veprës penale për të cilat janë akuzuar të pandehurat,
126
duke mos parashtruar argumenta në lidhje me shkeljen ose zbatimin e gabuar të ndonjë
dispozite ligjore materiale apo proceduriale nga ana e gjykatave në vendimmarrjen e tyre.
Pretendimi që ngrihet në lidhje me zbatimin e gabuar të neneve 149-151 është i
përgjithshëm, duke referuar se çfarë duhet të bëjë gjykata, por jo se çfarë konkretisht nuk
është bërë në përputhje me urdhërimet e këtyre dispozitave nga ana e gjykatave në vendimet
objekt rekursi.
Ndryshe nga sa pretendohet ne rekurs, Kolegji çmon se në dhënien e vendimeve
gjykatat e faktit kanë mbajtur parasysh kërkesat e nenit 380 të K.Pr.P sipas të cilit: "Për të
marrë vendimin gjykata nuk mund të përdorë prova të tjera veç atyre që janë marrë ose janë
verifikuar në shqyrtimin gjyqësor".
Po kështu në zbatim të drejtë të nenit 152/1 të K.Pr.Penale në të cilin shprehimisht
parashikohet se: "Çmuarja e provave është përcaktimi i vërtetësisë dhe fuqisë provuese të
tyre. Çdo provë i nënshtrohet shqyrtimit dhe nuk ka vlerë të paracaktuar. Gjykata i çmon
provat sipas bindjes së formuar pas shqyrtimit në tërësi", gjykatat i kanë çmuar provat sipas
bindjes së tyre të brendshme dhe në fund pas analizës së tyre, kanë konkluduar në pafajësinë
e të gjykuarave lidhur me akuzat e ngritura nga prokurori, pasi fakti nuk përbën vepër penale.
Në këto rrethana çmohet se nuk ka vend për të cenuar vendimin nr.810, datë
19.09.2014 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur ne nenin 441/a te K.Pr.Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.810, datë 19.09.2014 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tirane, me 06.07.2016
127
Nr. 56250-00570-00-2016 Rregj. Themeltar
Nr.00-2016-1198 Vendimit (140)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar

RRETHIT GJYQËSOR VLORË
I GJYKUAR: ANDROKLI IBRAHIMAJ
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale “Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”
parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal
dhe “Kultivimi i bimëve narkotike”
parashikuar nga neni 284/1 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, nr.340, datë 22.07.2013 ka vendosur:

Deklarimin e pafajshëm të pandehurit Androkli Ibrahimaj për veprën penale të
“Prodhimit dhe shitjes se narkotikeve”, te parashikuar nga neni 283/1 i Kodit
Penal.
“Kultivimit te bimëve narkotike”, parashikuar nga neni 284/1 i Kodit Penal.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të pandehurit Androkli Ibrahimaj vetëm
nëse ndaj tij nuk ka masë tjetër sigurimi apo vendim dënimi me burgim.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.325, datë 07.05.2015 ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.340 datë 22.07.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë dhe kthimin e akteve për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup
gjykues.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs i gjykuari Androkli Ibrahimaj,

nëpërmjet përfaqësuesit të ij, i cili kërkon pranimin e rekursit dhe lënien në fuqi të vendimit
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, duke parashtruar këto pretendime:
- Arsyetimi i gjykatës së apelit në lidhje me papajtueshmërinë e dy anëtarëve të trupit
gjykues, nuk gjen zbatim në asnjë nga rastet e N.15 të k.Pr.Penale.
- Ka rezultuar e provuar se Edlir Ibrahimaj është dënuar për veprën penale të
parashikuar nga N.284 i K.Penal.
- Vetë organi i akuzës nuk ka paraqitur asnjë fakt, indicie e aq më pak provë në
ngarkim të të pandehurit.
128
- I pandehuri nuk ka kryer asnjë nga veprat për të cilat është akuzuar.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Tom Ndreca; prokurorin Sokol Stojani, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; në mungesë të përfaqësuesit të të gjykuarit
Androkli Ibrahimaj; dhe si shqyrtoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.325, datë 07.05.2015 i Gjykatës së Apelit Vlorë, është marrë në shkelje
të dispozitave procedurale dhe si i tillë do të prishet dhe çështja do të kthehet për rishqyrtim
në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues .
Rrethanat e faktit
Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë ka dërguar për gjykim

procedimin penal nr.702 i vitit 2013 në ngarkim të të pandehurit Androkli Ibrahimaj të
akuzuar për kryerjen e veprës penale të “Prodhimi dhe shitja e narkotikeve” parashikuar nga
neni 283/1 i K.Penal dhe “Kultivimi i bimëve narkotike” parashikuar nga neni 284/1 i
K.Penal.
Ky procedim penal është regjistruar në lidhje me ngjarjen e ndodhur më datë
14.05.2012. Në këtë datë, rreth orës 08.00, nga ana e oficerëve të policisë gjyqësore të
Drejtorisë së Policisë së Qarkut Vlorë, Seksioni kundër Narkotikëve, është ushtruar kontroll
në banesën e të pandehurit Androkli Ibrahimaj pasi dyshohej se mbante lëndë narkotike. Nga
kontrolli i kryer, në banesën e të pandehurit janë gjetur dhe sekuestruar një sasi lënde bimore
e ngjashme me canabis sativa me peshë, sëbashku me ambalazhin, 15.070 kg, në gjendje të
thatë, e futur në tre thasë dhe një qese plastmasi dhe e fshehur në një bidon plastik me ngjyrë
të kuqërremtë, i cili mbahej në dhomën e gjumit.
Në një depo, e cila ishte ndërtuar ngjitur me shtëpinë, por e papërfunduar, oficerët e
policisë gjyqësore kanë gjetur një kuti kartoni, në të cilën ndodheshin një shishe qelqi me
grykë të gjerë, me përmbajtje si ajo e mbetjeve dhe farave të bimës së cannabisit, si dhe një
bidon i vogël plastik me përmbajtje nga e njëjta bimë.
Po kështu ka rezultuar se gjatë kontrollit të mëtejshëm të kryer në ambientet e jashtme
të banesës së të pandehurit, në krahun lindor të saj poshtë një peme, janë gjetur dy arka të
vogla me ngjyrë të zezë, në të cilat ndodheshin 56 gota plastike ku ishin mbjellë fidanë të
bimës cannabis sattiva.
Në momentin e mbërritjes së efektivave të policisë në fshatin Velçe, i pandehuri
Androkli Ibrahimaj është gjetur dhe kapur nga policia në afërsi të banesës së vet, e më pas ai
është mbajtur i izoluar tek mjeti i policisë i parkuar përpara portës së banesës së tij për arsye
sigurie, ndërkohë që oficerët e policisë gjyqësore kanë vijuar me kontrollin e banesës, i cili
është kryer në prezencë të personave të tjerë të familjes. Në përfundim të veprimeve i
pandehuri Androkli Ibrahimaj është njohur me rezultatet e kontrollit dhe ka nënshkruar
procesverbalin e kontrollit të banesës.
Është arrestuar në flagrancë i pandehuri Androkli Ibrahimaj dhe janë sekuestruar me
cilësinë e provave materiale sasia e lëndës bimore të gjetur gjatë kontrollit të banesës së të
pandehurit si dhe filizat e bimëve të ngjashme me bimën cannabis sativa të gjetura në
kultivuara në gota plastike.
Mbi kërkesën e Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.257, datë
16.05.2012, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë ka caktuar ndaj të pandehurit Androkli
Ibrahimaj masën e sigurimit personal “Arrest në burg”, vendim i cili është lënë në fuqi me
vendimin nr.149, datë 13.06.2012 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
129
Nga akti i ekspertimit kimik nr.5984, datë 26.06.2012, ka rezultuar se lënda bimore e
sekuestruar gjatë kontrollit të banesës së të pandehurit Androkli Ibrahimaj më datë
14.05.2012, ka peshë të përgjithshme pa ambalazh 14 823 gram dhe i është nënshtruar
ekzaminimeve fizike, kimike dhe mikroskopike.
Nga ekzaminimi fizik, mikroskopik dhe kimik i kryer është arritur në konkluzionin se
materiali bimor i gjetur dhe sekuestruar gjatë kontrollit të banesës se të pandehurit Androkli
Ibrahimaj është cannabis, produkt herbal i bimës Cannabis Sativa ndërsa filizat janë filiza
bime Cannabis Sattiva, në fazën e rritjes.
Bazuar në këtë rrethanë fakti, nga ana e Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Vlorë, është
akuzuar i pandehuri për kryerjen e veprave penale të parashikuara nga nenet 283/1, 284/1 të
Kodit Penal dhe është kërkuar gjykimi i të pandehurit Androkli Ibrahimaj për këto akuza.
I gjykuari nëpërmjet përfaqësuesit të tij ka pretenduar se që veprat penale për të cilat
akuzohej nuk ishin kryer prej tij, por prej të pandehurit Edlir Ibrahimaj, vëllai i tij. Ai ka
kërkuar të merreshin si prova deklarimet e dëshmitarëve Alma Ibrahimaj, bashkëshortja e të
pandehurit Androkli Ibrahimaj, Uljana Ibrahimaj, vajza e mitur e të pandehurit Androkli
Ibrahimaj si dhe vëllezërit e tij Edlir Ibrahimaj dhe Eduard Ibrahimaj.
Gjatë gjykimit është pretenduar dhe ka rezultuar nga deklarimet e dëshmitarëve se po
në datën 14.05.2012, rreth orës 08.00, është kryer kontroll edhe në banesën e shtetasit Edlir
Ibrahimaj, vëllai i të pandehurit, banesa e të cilit ndodhet rreth 20-30 metër larg banesës së të
pandehurit, ku i është gjetur 92kg lëndë narkotike cannabis sattiva ndërsa në bahçen e
shtëpisë janë gjetur të mbjella bimë Cannabis Sattiva, në fazën e rritjes.
Rezulton se është arrestuar në flagrancë shtetasi Edlir Ibrahimaj i cili është akuzuar
për kryerjen e veprave penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, të parashikuar nga
neni 283/1 i Kodit Penal dhe “Kultivimit të bimëve narkotike”, parashikuar nga neni 284/1 i
Kodit Penal, i deklaruar fajtor dhe dënuar me vendim të formës së prerë (Vendimi nr .108,
datë 24.06.2015, i Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë.
Procedurat gjyqësore
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, nr.340, datë 22.07.2013 ka vendosur:

“Prodhimit dhe shitjes se narkotikeve”, te parashikuar nga neni 283/1 i Kodit Penal.
“Kultivimit te bimëve narkotike”, parashikuar nga neni 284/1 i Kodit Penal.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të pandehurit Androkli Ibrahimaj vetëm nëse ndaj
tij nuk ka masë tjetër sigurimi apo vendim dënimi me burgim.
Prishjen e vendimit nr.340 datë 22.07.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe
kthimin e akteve për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs i gjykuari Androkli Ibrahimaj,
nëpërmjet përfaqësuesit të ij, i cili kërkon pranimin e rekursit dhe lënien në fuqi të vendimit
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, duke parashtruar si pretendime ato të pasqyruara në
Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
Gjykata e apelit e ka gjetur në shkelje procedurale, me pasojë pavlefshmërie vendimin

e gjykatës së shkallës së parë dhe ndër të tjera arsyeton se: “…çështja penale në ngarkim të
pandehurit Androkli Ibrahimaj është gjykuar nga një trup gjykues në të cilin kanë qenë dy
anëtarë të cilët kanë qenë pjesë e trupit gjykues që ka shqyrtuar çështjen penale në ngarkim
të pandehurit Edlir Ibrahimaj. Rezulton që si prova, mbi të cilat, gjykata, në çështjen penale
130
në ngarkim të pandehurit Androkli Ibrahimaj ka krijuar bindjen se i pandehuri nuk ka
konsumuar veprat penale për të cilat akuzohet, janë ndër të tjera, deklarimet e vëllait të të
pandehurit Androkli Ibrahimaj, shtetasit Edlir Ibrahimaj, të cilat janë deklaruar personalisht
para gjykatës, por gjykata ka cituar gjithashtu dhe deklarimet e këtij shtetasi në momentin e
arrestimit të tij në flagrancë. Gjithashtu gjykata ka marrë si provë vendimin e çështjes penale
në ngarkim të të pandehurit Edlir Ibrahimaj, i cili kishte marrë formë të prerë, vendim i cili
është dhënë nga dy prej anëtarëve të të njëjtit trup gjykues…”
Në lidhje me rekursin dhe zgjidhjen e çështjes
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i gjen të bazuara pretendimet e paraqitura në

rekursin e të gjykuarit (Neni 432 i K.Pr.Penale) dhe si tillë do të pranohet dhe çështja do të
kthehet për rigjykim në gjykatën e apelit me tjetër trup gjykues.
Në bazë të akteve të fashikullit rezulton gjykata e apelit ka pranuar pretendimet e
prokurorit për gjykim të njëanshëm në shkallë të parë, pasi dy nga anëtarët kanë qenë anëtarë
të trupës penale në gjykimin penal ndaj shtetasit Edlir Ibrahimaj, vëllai i të gjykuarit Androkli
Ibrahimaj.
Kolegji Penal e gjen të pabazuar këtë pretendim të gjykatës së apelit, e cila e ka
interpretuar si shkak njëanshmërie në gjykim dhe për pasojë në bazë të nenit 428 gërma “ç” të
K.Pr.Penale1 vendimmarrja është cenuar duke e prishur vendimin dhe kthyer çështjen për
rishqyrtim. Megjithatë kjo gjykatë nuk ka arsyetuar konkretisht se në ç’mënyrë kjo
pjesëmarrje ka ndikuar në paragjykimin e çështjes ndaj të gjykuarit.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vëren se shkaku i njëanshmërisë të anëtarëve të
trupit gjykues nuk është i bazuar. Gjykata e apelit ka gabuar duke e parë shkakun e
njëanshmërisë kundrejt një prove dhe jo kundrejt procesit penal në tërësi që konsiston në
karakterin paragjykues ndaj palëve pjesëmarrëse në proces.
Gjykimi nga një gjykatë e paanshme është pjesë integrale e parimit të “procesit të
rregullt ligjor” të parashikuar në nenin 6-të të KEDNJ-së 2. Në bazë të këtij parimi themelor
në jurisprudencën e saj GJEDNJ-ja ka dhënë edhe përcaktimin se paanësia në kuptim të nenit
6/1 duhet të përcaktohet në përputhje me një test subjektiv, që nënkupton bindjen personale të
gjyqtarit të veçantë për një çështje të caktuar dhe gjithashtu në përputhje me një test objektiv
që nënkupton të siguruarit se gjyqtari ka ofruar garancitë e mjaftueshme për të përjashtuar
çdo dyshim të arsyeshëm në këtë drejtim (shih Gjonbocari etj kundër Shqipërisë, Vendimi
datë 31.05.2005).
Në kushtet kur nuk ka patur prova që të vërtetojnë anëtarët e trupit gjykues e kanë
paragjykuar çështjen vendimmarrja e gjykatës së apelit është marrë në kundërshtim dhe në
shkelje të ligjit sipas të cilit gjyqtari prezumohet i lirë nga çdo anshmëri dhe prezumohet i
paanshëm dhe barra e provës i kalon pretenduesit.
1
N.428/1/ç I K.Pr.Penale - Vendimi i gjykatës së apelit 1. Gjykata e apelit, pasi shqyrton çështjen, vendos:
ç) prishjen e vendimit dhe kthimin e akteve gjykatës së shkallës së parë kur nuk janë respektuar dispozitat që lidhen me
kushtet për të qenë gjyqtar ose ndihmësgjyqtar në çështjen konkrete, me numrin e gjyqtarëve dhe ndihmësgjyqtarëve që
është i domosdoshëm për formimin e kolegjeve të caktuara në këtë Kod, me ushtrimin e ndjekjes penale nga prokurori dhe
pjesëmarrjen e tij në procedim, me pjesëmarrjen e përfaqësuesit të të dëmtuarit akuzues dhe të mbrojtësit të të pandehurit,
me shkeljen e dispozitave për paraqitjen e akuzave të reja, si dhe në çdo rast kur në dispozita të veçanta është parashikuar
pavlefshmëria e vendimit.
2
N.6/1 KEDNJ
1. Çdo person ka të drejtë që çështja e tij të dëgjohet drejtësisht, publikisht dhe brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë
e pavarur dhe e paanshme, e krijuar me ligj, e cila do të vendosë si për mosmarrëveshjet në lidhje me të drejtat dhe detyrimet
e tij të natyrës civile, ashtu edhe për bazueshmërinë e çdo akuze penale në ngarkim të tij. Vendimi duhet të jepet publikisht,
por prania në sallën e gjykatës mund t’i ndalohet shtypit dhe publikut gjatë tërë procesit ose gjatë një pjese të tij, në interes të
moralit, të rendit publik ose sigurisë kombëtare në një shoqëri demokratike, kur kjo kërkohet nga interesat e të miturve ose
mbrojtja e jetës private të palëve në proces ose në shkallën që çmohet tepër e nevojshme nga gjykata, kur në rrethana të
veçanta publiciteti do të dëmtonte interesat e drejtësisë.
131
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se në çdo rast nuk mjafton vetëm
parashtrimi i dispozitës ligjore ku mbështeten arsyet e përjashtimit por që ajo duhet të
shoqërohet me provat përkatëse të cilat provojnë se gjyqtarët objektivisht janë të anshëm dhe
paragjykues në zgjidhjen e çështjes.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen në interpretim të gabuar të ligjit procedural,
edhe këtë argumentimin e gjykatës së apelit se “gjatë shqyrtimit gjyqësor me kërkesë të
mbrojtësit të të pandehurit, janë pyetur me cilësinë e dëshmitarit bashkëshortja e të
pandehurit, vajza e tij e mitur, vëllai I tij shtetasi Eduart Ibrahimaj. Bazuar në nenin 158/ 1 I
Kodit të Procedurës Penale, gjykata e rrethit pasi ka identifikuar lidhjen e dëshmitarëve me
të pandehurin Androkli Ibrahimaj, duhet të kishte zbatuar detyrimin e parashikuar në
paragrafin e dytë të nenit 158 të K.Pr.Penale.”
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon të ritheksojë se prova i nënshtrohet një procesi
procedural në disa faza që konsistojnë në i) marrjen ii) shqyrtimin gjyqësor dhe iii)
vlerësimin. Roli paragjykues konsiston në pranimin ose jo për tu shqyrtuar të provës si dhe të
fuqisë provuese në raport me provat e tjera. Në çdo rast parregullsitë që mund të vërehen në
procesin e të provuarit nuk e bëjnë procesin të pavlefshëm për shkak të përshtypjes
paragjykuese që krijohet tek palët në proces ndërkohë që refuzimi për marrjen ose jo të
provës është marrë me vendim të motivuar të gjykatës. Po kështu edhe “çmuarja” e provës
është pjesë e vlerësimit subjektiv nëpërmjet bindjes së brendshme të gjyqtarit gjatë vlerësimit
të provës dhe të fakteve që ajo ka provuar.
Gjykata e apelit si gjykatë fakti kryesisht ose me kërkesë të palëve në rast se kishte
dyshime për mënyrën e marrjes së provës të dëshmisë mund të kishte përsëritur shqyrtimin
gjyqësor duke riçelur hetimin gjyqësor dhe përsëritur pjesërisht atë duke e rimarrë si provë në
mënyrë të drejtpërdrejtë ose duke e vlerësuar fuqinë provuese të saj në mënyrë të ndryshme
nga ajo e shkallës së parë.
Përfundimi i gjykatës së apelit se gjatë marrjes së dëshmisë nga gjykata e shkallës së
parë, nuk janë zbatuar rregullat procedurale që janë detyruese për t’u zbatuar nga gjykata, dhe
dëshmia është e pavlefshme, është i pabazuar, pasi në kuptim të N.427/3 të K.Pr.Penale 1,
gjykata e apelit mund të bëjë përsëritje të pjesshme të shqyrtimit gjyqësor, kur gjykata e
konsideron të nevojshme. Në këtë mënyrë duhet të kishte riparuar të metat të hetimit gjyqësor
të konstatuara gjatë gjykimit në gjykatën e shkallës së parë. Trupi gjykues nuk ka mbajtur
parasysh dispozitat procedurale penale te cilat e përcaktojnë atë si shkallë të dytë gjykimi në
sistemin e një gjykate apeli e cila mund të përsërisë tërësisht gjykimin e shkallës së parë, të
marrë tërësisht ose pjesërisht provat e marra në shkallë të parë si dhe provat e reja të cilat nuk
janë shqyrtuar. Ligjvënësi e ka përcaktuar si gjykatë fakti e cila merret me shqyrtimin e
provave dhe të kërkesave të palëve në lidhje me to duke riparuar çdo të metë të procesit të të
provuarit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1 gërma “ç” të
K.Pr.Penale
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.325, datë 07.05.2015, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin
e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë me një tjetër trup gjykues.
Tiranë më 06.07.2016
1
Neni 427/3 Përsëritja e shqyrtimit gjyqësor
Përsëritja e shqyrtimit gjyqësor vendoset edhe kryesisht kur gjykata e çmon të domosdoshme.
132
Nr. 00-2016-1194 i Vendimit (141)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR

ELBASAN
I GJYKUAR: KUJTIM BALLA
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të “Shpërdorimit të detyrës”
parashikuar nga neni 248 te Kodit Penal
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.551 (13-2014-3376), datë

Deklarimin fajtor të të pandehurit Kujtim Ferit Balla për kryerjen e veprës
penale të “Shpërdorimit të detyrës” parashikuar nga neni 248 të Kodit Penal
dhe në bazë të këtij neni dhe nenit 49 të Kodit Penal, dënimin e tij me 1 (një)
vit burgim.
Në zbatim të nenit 406 të K.Pr.Penale, dënimin e të pandehurit Kujtim Ferit
Balla përfundimisht me 8 (tetë) muaj burgim.
Në zbatim të nenit 59 të Kodit Penal, pezullimin e ekzekutimit të vendimit të
dënimit me burgim për të pandehurin Kujtim Ferit Balla dhe vënien e tij në
provë per një kohë prej 2 vjetësh me kusht që i pandehuri gjatë kohës së
provës të mos kryejë vepër tjetër penale.
Të detyrohet i pandehuri Kujtim Balla që gjatë kohës së provës:
Të mos shoqërohet me persona të dënuar për këtë vepër penale;
Të raportojë rregullisht Shërbimin e Provës gjatë kohës së provës;
Të njoftojë paraprakisht Zyrën Vendore të Shërbimit të Provës për ndryshimin
e vendbanimit duke paraqitur dhe motivet përkatëse.
Një kopje e vendimit t’i dërgohet për ekzekutim Prokurorisë së Rrethit
Gjyqësor Elbasan;
Një kopje të këtij vendimi t’i dërgohet Zyrës Vendore të Shërbimit të Provës
Elbasan dhe Komisariatit Policisë Librazhd.
Në bazë të nenit 35/2 të Kodit Penal të pandehurit Kujtim Ferit Balla, i hiqet e
drejta për të ushtruar funksione publike, per një periudhë prej dy vjetësh duke
filluar nga momenti që vendimi të marrë formë të prerë.
Shpenzimet procedurale gjatë hetimit në shumën 2420 lekë dhe ato gjatë
gjykimit në shumën 800 lekë, i ngarkohen të pandehurit.
133
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2015-2533/899, datë 24.11.2015 ka
vendosur:
Prishjen e vendimit nr.551 (13-2014-3376) datë 30.05.2014 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Elbasan dhe kthimin e akteve per rigjykim në po atë gjykatë
por me tjetër trup gjykues.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs prokurori pranë Prokurorisë së

Apelit Durrës, i cili kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe kthimin e akteve për
rishqyrtim pranë kësaj gjykate me tjetër trup gjykues, duke parashtruar këto pretendime:
 Vendimi i gjykatës së apelit është i pabazuar në ligj.
 Nga aktet e procedimit penal, nuk rezulton që mungesa e nënshkrimit të
procesverbalit gjyqësor nga gjyqtari i çështjes të vlerësohet siç është shprehur
gjykata e apelit si akt procedural i pavlefshëm në kuptim të neneve 117, 122 e 131 të
K.Pr.Penale dhe të bëjë shkak ligjor sipas nenit 428/ç të K.Pr.Penale për të prishur
vendimin dhe dërgimin e akteve për rigjykim në gjykatën e shkallës së parë.
 Fakti që procesverbali gjyqësor datë 09.05.2014, në të cilin janë administruar
konkluzionet e prokurorit, nuk është nënshkruar nga gjyqtari i çështjes, siç
parashikon neni 345 pika 2 e K.Pr.Penale, nuk e bën atë një akt absolutisht të
pavlefshëm, pasi kjo dispozitë, ka përcaktuar rregulla për mbajtjen dhe
administrimin e procesverbalit të seancës, por jo pavlefshmëri absolute të këtij
proces verbali.
 Rastet kur një procesverbal është i pavlefshëm janë parashikuar nga neni 122 i
K.Pr.Penale. Një prej këtyre rasteve është mungesa e nënshkrimit të nëpunësit që e
ka përpiluar, por jo mos plotësimi i procesverbalit siç kërkon neni 345 i K.Pr.Penale.
Në çështjen objekt gjykimi rezulton e provuar se të gjithë proces verbalet e seancave
gjyqësore, në mbyllje të tyre kanë nënshkrimin e sekretares gjyqësore.
 Parregullsia në mbajtjen e procesverbalit datë 09.05.2014, siç është, mosvistimi i
proces verbalit nga kryesuesi i seancës, nuk është ndër shkaqet që, në kuptim të
kërkesave të nenit 122 të K.Pr.Penale, e bëjnë atë një akt absolutisht të pavlefshëm
dhe referuar nenit 131 të K.Pr.Penale të vlerësohen si absolutisht i pavlefshëm dhe
vendimi i gjykatës.
 Këte qëndrim ka mbajtur dhe Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.450,
datë 09.05.2007, kur thotë: “Parregullsitë në mbajtjen e procesverbaleve, siç mund të
jetë mos tregimi i datës apo orës së hapjes së seancës, mungesa e emrit dhe mbiemrit
të dëmtuarit akuzues, gjeneralitetet e të gjithë pjesëmarrësve në proces, mos vistimi i
proces verbalit nga kryesuesi i seancës, apo edhe mos nënshkrimi në fund të çdo flete
nga nëpunësja që e përpilon, nuk janë ndër shkaqet që, në kuptim të kërkesave të
nenit 122 të K.Pr.Penale, e bëjnë atë një akt absolutisht të pavlefshëm. Konstatime të
këtyre parregullsive, siç është edhe çështja në gjykim, janë shkak për t’i tërhequr
vëmendjen gjykatave të shkallës së parë dhe të apelit për të qenë korrekt në zbatimin
e rregullave ligjore proceduriale për mënyrën e administrimit të dosjeve gjyqësore,
ku bën pjese edhe procesverbali i seancës gjyqësore”.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Edmond Islamaj, prokurorin Arqilea Koça, i cili kërkoi
prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe kthimin e akteve për rishqyrtim; mbrojtësen e
caktuar kryesisht për të pandehurin Kujtim Balla, av.Sonila Çekrezi, i cila kërkoi lënien në fuqi
të vendimit të gjykatës së apelit; dhe si shqyrtoi çështjen në tërësi,
134
VËREN
Se vendimi nr.10-2015-2533/899, datë 24.11.2015 i Gjykatës së Apelit Durrës gjendet
i pabazuar në ligjin procedural dhe si i tillë do të prishet duke u kthyer çështja për rishqyrtim
në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues
Nga gjykatat janë pranuar këto rrethana të faktit.

1. I pandehuri Kujtim Balla ka qenë me detyrë Drejtor i Zyrës Arsimore Librazhd.
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Elbasan, më datë 11/02/2013, ka regjistruar procedimin
penal për veprat penale të "Pengime për ekzekutimin e vendimeve të gjykatës”,
parashikuar nga neni 320 i Kodit Penal dhe atë të “Shpërdorimi i detyrës”, parashikuar nga
neni 248 i Kodit Penal, ndërsa më datë 05/11/2013, ky procedim është regjistruar në emër
të të pandehurit Kujtim Balla, nën akuzën e kryerjes së veprës penale të “Shpërdorimit të
detyrës”, parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal, procedim i filluar mbi bazën e kallëzimit
të paraqitur nga gjyqtari Ilir Pashaj, akt i ndodhur ne fashikullin gjyqësor.
2. Ne gjykatën e rrethit gjyqësor Elbasan, nga gjyqtari Ilir Pashaj është gjykuar çështja civile
me nr.1828 Akti, me palë paditëse Sabrije Gjymenga dhe të paditur Zyra Arsimore
Librazhd, me objekt shpërblim dëmi shkaktuar nga zgjidhja e kontratës së punës, padi
nëpërmjet të cilës paditësja ka kërkuar rivendosjen gjyqësisht të drejtave që rrjedhin nga
marrëdhënia e punës lidhur me Zyrën Arsimore Librazhd, pasi sipas saj marrëdhëniet e
punës ishin ndërprerë në mënyrë të njëanshme nga ana e paditur pa shkaqe ligjore.
3. Në funksion të gjykimit, me shkresë-kërkesën datë 16/08/2012, përfaqësuesi i paditëses i
ka kërkuar palës së paditur aktet provuese me qëllim që ti paraqesë ato në gjykim, por nga
Zyra Arsimore Librazhd nuk i është kthyer asnjë përgjigje. Mbi këtë bazë, nisur dhe nga
fakti se pala e paditur nuk paraqitej në gjykim, nga ana e gjykatës në zbatim të kritereve të
përcaktuara në nenet 223 dhe 264 të Kodit te Procedurës Civile, me vendim është
disponuar për marrjen e provave, duke detyruar palën e paditur, Zyrën Arsimore Librazhd
që të paraqiste aktet e nevojshme në seancë gjyqësore. Në zbatim të vendimit të
ndërmjetëm në lidhje me marrjen e provave, nga gjyqtari i çështjes i janë dërguar në
mënyrë të përsëritur palës së paditur njoftime dhe kërkesa për paraqitjen e
dokumentacionit përkatës, duke e paralajmëruar dhe për detyrimet ligjore që rrjedhin në
zbatim të nenit 606 të Kodit të Procedurës Civile, që bën fjalë për vendosjen e gjobave.
4. Rezulton se me shkresat “Fletë thirrje” nr.1828 Akti, datë 12/09/2012, marrë nga Kujtim
Balla; nr.1828 Akti, datë 22/10/2012, marrë nga Anesti Poci dhe nr.1828 Akti, datë
04/02/2013, marrë nga Anesti Poci, nga ana e gjykatës i është dërguar Zyrës Arsimore
Librazhd njoftimi për të marrë pjesë në gjykim, në të njëjtën kohë i është kërkuar të
paraqesë aktet shkresore që ishin të domosdoshme për çështjen objekt gjykimi, akte që
disponoheshin vetëm nga Zyra Arsimore Librazhd. Ndonëse është marrë njoftimi
rregullisht, pa asnjë shkak ligjor nuk është paraqitur në gjykim, për më tepër nga ana e saj
nuk janë dërguar dokumentacioni i kërkuar dhe as përgjigje me shkrim. Për shkak të
moszbatimit të urdhërimeve të gjykatës, mossjelljes së akteve të kërkuara nga pala e
paditur (Z.A. Librazhd), nga ana e gjykatës me vendimet e datës 22/10/2012 dhe datë
04/02/2013, është vendosur gjobë. Vendimi i datës 22/10/2012 nuk është ankimuar, e mbi
këtë bazë është dërguar për ekzekutim në Zyrën Përmbarimore Elbasan. Mossjellja e
përgjigjes dhe akteve shkresore është bërë shkak për shtyrje të gjykimit.
5. Pas kryerjes së veprimeve hetimore, Prokuroria ka përcjellë për gjykim çështjen në
ngarkim të të pandehurit, sipas akuzës në pjesën hyrëse të vendimit. Organi i akuzës ka
argumentuar se: Zyra Arsimore Librazhd, me drejtues të pandehurin Kujtim Balla, në
mënyrë të përsëritur dhe pa shkaqe ligjore, duke mos dërguar aktet shkresore të nevojshme
135
për zhvillimin e gjykimit civil, ka shkaktuar zvarritje të procesit gjyqësor dhe si pasojë
cenimin e së drejtës së palës paditëse për t’u gjykuar brenda një afati ligjor të arsyeshëm.
Gjithashtu kjo ka shkaktuar vonesë dhe ngarkesë fiktive në punën e gjykatës, qe lidhet me
funksionin në dhënien e drejtësisë, pasi ky proces është penguar pa shkaqe të përligjura
nga ana e palës së paditur, Z.A. Librazhd. Kjo e fundit ka gatur objektivisht kohën dhe
mundësinë reale për dërgimin e akteve gjykatës, njëkohësisht dhe detyrimin ligjor që
rrjedh nga nenet 223 dhe 264 të Kodit te Procedurës Civile.
6. I pandehuri dhe mbrojtësi i tij, nuk pranojnë akuzën dhe kërkojnë të vendoset pushimi i
gjykimit, pasi sipas tyre fakti nuk përbën vepër penale.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.551 (13-2014-3376), datë

Deklarimin fajtor të pandehurit Kujtim Ferit Balla për kryerjen e veprës penale të
“Shpërdorimit të detyrës” parashikuar nga neni 248 të Kodit Penal dhe në bazë të këtij
neni dhe nenit 49 të Kodit Penal, dënimin e tij me 1 (një) vit burgim.
Në zbatim të nenit 406 të K.Pr.Penale, dënimin e të pandehurit Kujtim Ferit Balla
përfundimisht me 8 (tetë) muaj burgim.
Në zbatim të nenit 59 të Kodit Penal, pezullimin e ekzekutimit të vendimit të dënimit me
burgim për të pandehurin Kujtim Ferit Balla dhe vënien e tij në provë per një kohë prej 2
vjetësh me kusht që i pandehuri gjatë kohës së provës të mos kryejë vepër tjetër penale.
Të detyrohet i pandehuri Kujtim Balla që gjatë kohës së provës:
Të mos shoqërohet me persona të dënuar për këtë vepër penale;
Të raportojë rregullisht Shërbimin e Provës gjatë kohës së provës;
Të njoftojë paraprakisht Zyrën Vendore të Shërbimit të Provës për ndryshimin e
vendbanimit duke paraqitur dhe motivet përkatëse.
Një kopje e vendimit t’i dërgohet për ekzekutim Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Elbasan;
Një kopje të këtij vendimi ti dërgohet Zyrës Vendore të Shërbimit të Provës Elbasan dhe
Komisariatit Policisë Librazhd.
Në bazë të nenit 35/2 të Kodit Penal të pandehurit Kujtim Ferit Balla, i hiqet e drejta për
të ushtruar funksione publike, per një periudhë prej dy vjetësh duke filluar nga momenti
që vendimi të marrë formë të prerë.
Shpenzimet procedurale gjatë hetimit në shumën 2420 lekë dhe ato gjatë gjykimit në
shumën 800 lekë, i ngarkohen të pandehurit.
8. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2015-2533/899, datë 24.11.2015 ka
vendosur:
Prishjen e vendimit nr.551 (13-2014-3376) datë 30.05.2014 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Elbasan dhe kthimin e akteve per rigjykim në po atë gjykatë por me tjetër trup
gjykues.
9. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs prokurori pranë Prokurorisë së Apelit
Durrës, i cili kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe kthimin e akteve për
rishqyrtim pranë kësaj gjykate me tjetër trup gjykues, duke parashtruar pretendimet e
pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
10. Gjykata e apelit e ka gjetur vendimin e gjykatës së shkallës së parë në shkelje procedurale,
duke arsyetuar se: “...vendimi penal nr.551 (13-2014-3376), datë 30.05.2014 i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Elbasan, duhet të prishet dhe të kthehet për rigjykim pranë asaj gjykate
me tjetër trup gjykues në bazë të nenit 428/1 gërma “ç” të K.Pr.Penale, si një vendim i
136
pavlefshëm pasi nuk është i nënshkruar nga gjyqtari, procesverbali i seancës gjyqësore
datë 09.05.2014, në të cilin janë administruar konkluzionet e prokurorit të çështjes. Në
nenin 122 të K.Pr.Penale është përcaktuar ndër të tjera se: - Procesverbali është i
pavlefshëm kur ka dyshime rreth personave që kanë marrë pjesë ose kur mungon
nënshkrimi i nëpunësit që e ka përpiluar”. Në nenin 117 të K.Pr.Penale është përcaktuar
se:- Procesverbali me përjashtim të atij që mbahet në seancë gjyqësore, pasi lexohet,
nënshkruhet në fund të çdo flete nga ai që e ka përpiluar, nga ai që procedon dhe nga
personat që kanë marrë pjesë.... Kur njëri nga pjesëmarrësit nuk do ose nuk është në
gjendje të nënshkruaj, bëhet vërejtje ku tregohet edhe shkaku.....Në nenin 131 të
K.Pr.Penale është përcaktuar se:- Pavlefshmëria e një akti, i bën të pavlefshme aktet e
mëpasme që varen nga ai që është deklaruar i pavlefshëm.......Në rastin konkret, në
procesverbalin gjyqësor të datës 09.05.2014, mungon nënshkrimi i gjyqtarit të
çështjes...Mungesa e nënshkrimit të procesverbalit gjyqësor nga gjyqtari i çështjes,
vlerësohet nga ky kolegj si akt procedural i pavlefshëm në kuptim të neneve 117, 122 e 131
të K.Pr.Penale, e për pasojë ky vendim duhet të prishet e çështja të dërgohet për rigjykim
në po atë gjykatë por me tjetër trup gjykues...”
11. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se pretendimet e paraqitura në rekursin e

prokurorit janë të bazuara në ligj, (neni 432 i K.Pr.Penale) dhe si të tilla do të
pranohen, dhe vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet duke u kthyer çështja për
rishqyrtim.
12. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se prishja e vendimit dhe kthimi i çështjes për
rigjykimi në shkallë të parë nga gjykata e apelit është në kundërshtim me dispozitat
procedurale penale që kanë të bëjnë me shqyrtimin gjyqësor në gjykatën e apelit dhe
konkretisht atë të vendimmarrjes.
Në lidhje me arsyetimin e gjykatës së apelit për pavlefshmërinë e procesverbalit

gjyqësor.
13. Në bazë të akteve të fashikullit të gjykimit rezulton se, në fashikull ndodhen të

administruar si akte procedurale procesverbalet e seancave gjyqësore të mbajtura gjatë
gjykimit në shkallë të parë ndër të tjera ai i seancës së datës 09.05.2014, në të cilin janë
administruar konkluzionet e prokurorit të çështjes).
14. Në këto akte janë të fiksuar përbërja e trupit gjykues, sekretarja e seancës e cila ka
pasqyruar veprimet e kryera, palët pjesëmarrëse si dhe të gjitha ngjarjet që kanë lidhje me
zhvillimin e gjykimit. Në përfundim të seancave gjyqësore rezulton që procesverbali
gjyqësor është firmosur nga sekretarja e seancës (fletë për fletë) dhe kryetari i trupit
gjykues në fund të seancës gjyqësore nuk e ka firmosur.
15. Për sa i përket procesverbalit të datës 09.05.2014, në këtë akt janë të fiksuar përbërja e
trupit gjykues, sekretarja e seancës e cila ka pasqyruar veprimet e kryera, palët
pjesëmarrëse si dhe të gjitha ngjarjet që kanë lidhje me zhvillimin e gjykimit. Në
përfundim të seancës gjyqësore rezulton që procesverbali gjyqësor nuk është firmosur nga
kryetari i trupit gjykues, ndërsa hartuesja e procesverbalit, sekretarja e seancës e ka
firmosur në fund të çdo flete.
16. Gjykata e apelit, si shkak të prishjes së vendimit të shkallës së parë, ka konstatuar se fletët
e procesverbalit nuk janë vistuar një për një (flete për fletë) nga kryetari i seancës
137
gjyqësore që e bëjnë procesverbalin të pavlefshëm, duke ju referuar nenit 345/2 të
K.Pr.Penale1.
17. Ky konstatim i gjykatës së apelit është i gabuar pasi procesverbali gjyqësor si në formë
ashtu edhe në përmbajtje është i rregullt. Në lidhje me mosvistimin e procesverbalit nga
kryetari i seancës nuk e bën atë një akt absolutisht të pavlefshëm, pasi vlefshmëria e këtij
akti procedural duhet parë në raport me N.122 të K.Pr.Penale.
18. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në kundërshtim me sa arsyeton gjykata e
apelit, procesverbali gjyqësor datë 09.05.2014 i shkallës së parë i ka të gjitha rekuizitat e
nevojshme për t’u konsideruar i vlefshëm. Ka rezultuar e provuar se të gjithë proces
verbalet e seancave gjyqësore, në mbyllje të tyre kanë nënshkrimin e sekretares gjyqësore,
dhe nënshkrimin e saj në çdo fletë, si edhe nënshkrimin e kryetarit të seancës në
përfundim të seancës gjyqësore përkatëse.
Në interpretim të N. 122 të K.Pr.Penale në të cilin parashikohet se: “Procesverbali është i
pavlefshëm kur ka dyshime rreth personave që kanë marrë pjesë ose kur mungon
nënshkrimi i nëpunësit që e ka përpiluar”, shkeljet e konstatuara nga gjykata e apelit në
lidhje me mungesën e firmës së kryetarit të seancës fletë më fletë nuk qëndrojnë, prandaj
për këtë shkak vlefshmëria e procesverbalit nuk duhet të vihet në dyshim.
19. Në seksionin e III-të, Kreu I-rë -Aktet, të K.Pr.Penale janë përcaktuar rregullat e
dokumentimit të veprimeve procedurale. Në këtë seksion është parashikuar procesverbali
si formë e dokumentimit të një veprimi procedural ndër të tjera edhe e procesverbalit
gjyqësor (neni 115/2 i K.Pr.Penale)2. Më tej parashikohen elementët që duhet të përmbajë
procesverbali për t’u konsideruar si i vlefshëm sipas përcaktimeve në nenin 116 të
K.Pr.Penale3.
20. Mosrespektimi i këtyre rregullave në lidhje me elementët e domosdoshëm që duhet të ketë
procesverbali, përbën shkak për pavlefshmëri sipas nenit 122 të K.Pr.Penale. Kjo
pavlefshmëri duhet trajtuar si pavlefshmëri relative në bazë të nenit 129 të K.Pr.Penale 4.
Përcaktimi si relativisht i pavlefshëm, në rast të mosrespektimit të kërkesave formale,
duhet të jetë objekt kundërshtimi nga palët në proces, të cilat duhet t’ia vendosin në
vëmendje gjykatës në formën e kërkesës për pavlefshmëri. Pavlefshmëria e procesverbalit
si akt procedural lidhet me kontestimet që palët mund të kenë i) për dyshime në lidhje me
prezencën e personave dhe ii) mungesën e nënshkrimit të personave hartues.
21. Procesverbali rezulton të jetë mbajtur në mënyrë të përmbledhur me kompjuter dhe në të
është pasqyruar emri i sekretares së seancës e cila e ka konfirmuar prezencën e saj
nëpërmjet firmosjes së tij në çdo faqe, ndërsa mungon vistimi nga kryetari i seancës në
procesverbalin në fund të seancës gjyqësore të datës 09.05.2014.
1
N.345 K.Pr.Penale Procesverbali i seancës
2. Menjëherë pas mbylljes së seancës, procesverbali, i nënshkruar në fund të çdo flete nga ai që e ka mbajtur, i paraqitet
kryetarit për ta vistuar.
2
Neni 115/2 K.Pr.Penale – Procesverbali
Procesverbali përpilohet nga sekretari i gjykatës, në formë të plotë ose të përmbledhur, me stenotipi, me mjet tjetër teknik
dhe, kur mungojnë këto mjete, me dorëshkrim.
3
Neni 116 K.Pr.Penale –Përmbajtja e procesverbalit
Procesverbali përmban tregimin e vendit, të vitit, të muajit, të ditës dhe kur është e nevojshme, edhe të orës, në të cilat ka
filluar dhe është përfunduar, gjeneralitetet e personave që kanë marrë pjesë, tregimin e shkaqeve, kur dihen, mungesën e
personave që duhet të marrin pjesë dhe kërkesat e paraqitura nga palët.
4
Neni 129 K.Pr.Penale Pavlefshmëria relative
1. Pavlefshmëritë e ndryshme nga ato të parashikuara nga neni 128, mund të deklarohen mbi kërkesën e palëve.
2. Pavlefshmëria lidhur me aktet e hetimeve paraprake dhe me ato të kryera për sigurimin e provës duhet të kundërshtohet
para se të fillojë shqyrtimi gjyqësor.
3. Pavlefshmëria e vërtetuar në gjykim mund të kundërshtohet bashkë me ankimin kundër vendimit përfundimtar.
4. Afatet për të ngritur ose për të kundërshtuar pavlefshmërinë nuk mund të zgjaten.
5. Kur pala është e pranishme, pavlefshmëria e një akti duhet të kundërshtohet para se ai të bëhet ose, kur kjo nuk është e
mundur, menjëherë pasi është bërë.
138
22. Kolegji Penal vlerëson se, gjykata e apelit ka vepruar në kundërshtim me nenin 122 dhe
428 të K.Pr.Penale duke prishur për këtë shkak vendimin e shkallës së parë dhe kthimin e
çështjes për rigjykim me tjetër trup gjykues.
23. Vendimi nr.10-2015-2533/899, datë 24.11.2015 i Gjykatës së Apelit Durrës përsa i përket
prishjes së vendimit nr.551 (13-2014-3376), datë 30.05.2014, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Elbasan dhe kthimit të çështjes për rigjykim, është marrë në zbatim të gabuar të
ligjit procedural penal dhe si i tillë duhet të prishet, duke u kthyer çështja për rigjykim në
gjykatën e apelit me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1 gërma “ç” të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.10-2015-2533/899, datë 24.11.2015 të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 06.07.2016
139
Nr. 00-2016-1191 i Vendimit (142)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
I GJYKUARI: AVNI BUCI, përfaqësuar nga

Av. Mine Progonati
OBJEKTI:
Për kryerjen e veprës penale “Mashtrim”.
Baza Ligjore: Neni 143/2, 146 K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.1165datë 25.09.2013 ka

vendosur:
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Avni Buci për kryerjen e veprës penale
mashtrimi, më shumë se një herë, me pasoja të rënda, parashikuar nga neni
143/2 i K.Penal dhe dënimin e tij në bazë të këtij neni me 11 (njëmbëdhjetë)
vjet burgim.
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Avni Buci për kryerjen e veprës penale
mashtrimi në kredi, parashikuar nga neni 146 i KPenal dhe dënimin e tij në
bazë të këtij neni me 2 (dy) vjet burgim.
- Në bazë të nenit 55 të KPenal i cakton të pandehurit Avni Buci një dënim të
vetëm, duke e dënuar me 12 (dymbëdhjetë) vjet burgim.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.585, datë 04.06.2014 ka vendosur:

- Prishjen e vendimit penal nr.1165,datë 25.09.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim pranë kësaj gjykate me
tjetër trup gjykues.
Kundër vendimit më datë 04.07.2014, ka paraqitur rekurs Prokurori i Apelit

Tiranë, me anën e të cilit ka kërkuar: Prishjen e vendimit penal nr.585, datë 04.06.2014, të
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit penal nr.1165, datë 25.09.2013, të
Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, që i përket të pandehurit Avni Buci.
Duke pretenduar si shkaqe:

Vendimi i gjykatës së apelit është në kundërshtim me ligjin, sepse:
- Vendimi penal nr.585 date 04.06.2014 i Gjykatës së Apelit Tiranë është i padrejtë i
pambështetur në ligj.
140
- Gjykata e Apelit në vendimin e saj ka vendosur prishjen e këtij vendimi dhe kthimin e
çështjes për rigjykim me tjetër trup gjykues, me arsyetimin se janë kryer shkelje
procedurale, që kanë të bëjnë me njoftimin e të pandehurit.
- Ky është një arsyetim nuk qëndron, pasi nga shqyrtimi i akteve në dosje rezulton si i
pandehuri është gjykuar në mungesë dhe në të gjitha seancat e zhvilluara, është
përfaqësuar nga avokati i zgjedhur prej tij me prokurorë të posaçme.
- Pra janë zbatuar të gjitha rregullat procedurale për zhvillimin e gjykimit në mungesë.
Ka qenë një praktike e vendosur nga i pandehuri Buci për të mos marrë pjesë në
gjykim, me që qëllim që t] shmangë ballafaqimet me shumë dëshmitarë të dëmtuar
nga veprimtaria e tij kriminale.
- I pandehuri dhe mbrojtësi i tij ligjor, në asnjë rresht nuk pretendojnë për shkelje
procedurale të kryera në gjykimin në shkallë të parë. I pandehuri dhe mbrojtësi i tij
ligjor, në asnjë rresht nuk pretendojnë për shkelje procedurale të kryera në gjykimin
në shkallë të parë. Në të gjithë ankimin e tyre ata pretendojnë se nuk kemi vepër
penale, duke arsyetuar se jemi para një konflikti civil dhe kërkojnë pafajësi. Është e
çuditshme që i pandehuri nuk pretendon se ndaj tij janë kryer shkelje procedurale në
gjykimin në shkallë të parë, por gjykata e apelit pa i hyrë farë objektit konkret të
ankimit, e prish dhe e kthen çështjen për rigjykim për shkelje procedurale, shkelje të
cilat nuk ekzistojnë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Zeneli; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë, Z. Sokol Stojani, i cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim, pasi dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit, Av. Mine Progonati, e cila
kërkoi, lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit, si dhe pasi shqyrtoi në tërësi çështjen;
VЁREN
Se vendimi i Gjykatës së Apelit që ka prishur vendimin e gjykatës së shkallës së parë,
duke dërguar për rishqyrtim vendimin e gjykatës së rrethit gjyqësor në po atë gjykatë, i cili
kishte deklaruar fajtor për veprat penale, atë të mashtrimit më shumë se një herë, me pasoja të
rënda, parashikuar nga neni 143/2 i Kodit Penal, si dhe atë të mashtrimit në kredi, parashikuar
nga neni 146 i Kodit Penal, duke e dënuar përfundimisht atë me 12 (dymbëdhjetë) vjet
burgim, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural penal dhe si i tillë, ai është i
cenueshëm për shkaqet dhe arsyet që vijojnë.
Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka filluar ndaj të pandehurit

Avni Buci procedimin penal nr.1571, viti 2011, duke e akuzuar atë për veprat penale të
parashikuar nga nenet 143/2 e 146 të Kodit Penal dhe pasi ka përfunduar hetimet e ka sjellë
çështjen për gjykim.
Gjykimi u zhvillua pa praninë e të pandehurit Avni Buci, pasi ai u njoftuar rregullisht
sipas ligjit, por nuk u paraqit në gjykim me vullnetin e tij. Gjykimi u zhvillua fillimisht në
prani të avokatit Artan Kukeli, zgjedhur nga i pandehuri e më pas me pjesëmarrjen e av.
Flamur Progonati, caktuar edhe ky me prokurë të posaçme nga i pandehuri, pasi revokoi
avokatin e mëparshëm.
Në dt. 18.06.2008, shtetasit Idajet, Mandelina, Ylli e Zini Sulejmani kanë nënshkruar
përpara noteres Majlinda Demollari një prokurë të posaçme nr.3748 rep., nr.1732 kol. Sipas
kësaj prokure rezulton se nënshkruesit kanë emëruar si përfaqësues të posaçëm z. Avni Buci,
të cilit i kane dhënë të drejtë e kompetencë të plotë të paraqitet në BIZH, Tiranë, për të kryer
141
veprime bankare në emër dhe për llogari të tyre, për marrjen e një kredie në interes të tij, të
paraqesë çdo dokument të nevojshëm për marrjen e kredisë bankare e të lërë si garanci
pasurinë e tyre të paluajtshme.
Gjithashtu ata i kanë dhënë të drejtë Avni Bucit të firmosë çdo dokument të
nevojshëm pranë zyrave noteriale, në zyrat e bankës përkatëse, të lerë si garanci për marrje
kredie pronën e tyre të paluajtshme, të bëjë bllokimin për efekt kredie dhe çdo veprim tjetër
të nevojshëm për realizimin e qëllimit për të cilin lëshohet prokura. Avni Buci ka të drejtë që
për kryerjen e veprimeve të mësipërme të paraqitet në ZRPP Tiranë. Prokura ka fuqi ligjore
për aq kohë sa nuk është revokuar me një akt të veçantë noterial. Nëpërmjet kësaj prokure
Avni Buci ka lënë si garanci pronën e shtetasve të cituar me lart dhe ka marrë një kredi në
shumën 200000 euro. Në momentin që një nga pjesëtarët e familjes Sulejmani ka aplikuar në
ZVRPP Tiranë për marrjen e një vërtetimi hipotekor, është vënë në dijeni të faktit se prona e
tyre ishte e bllokuar nga BIZH.
Shtetasja Teuta Sulejmani ka pretenduar se firmat që ndodhen në prokurë janë të
falsifikuara dhe për më tepër shtetasi Idajet Sulejmani ka vdekur në vitin 2004, ndërsa
shtetasja Majlinda (Mandelina) Sulejmani nuk ka jetuar në Shqipëri dhe nuk ka ardhur këtu
për një kohë relativisht të gjatë. Për këtë shkak Teuta Sulejmani ka bërë kallëzim. Në bazë të
këtij kallëzimi në dt. 08.04.2011, në Prokurorinë e Rrethit Gjyqësor Tiranë është regjistruar
procedimi penal nr.1571. Sipas aktit të ekspertimit grafik dt. 13.06.2011, rezulton se tek
prokura e përmendur më lart shkrimi dhe nënshkrimi në emrin e shtetasve Ylli dhe Zini
Sulejmani nuk janë shkruar e nënshkruar prej tyre. Po sipas këtij akti ekspertimi nënshkrimet
nën emrat e shtetasve Idajet, Mandelina, Ylli dhe Zini Sulejmani me probabilitet të lartë janë
shkruar dhe nënshkruar nga i njëjti person. Sipas aktit të ekspertimit dt. 15.12.2011, rezulton
se në prokurën e përmendur më lart shkrimi dhe nënshkrimi në emrin e shtetasve Ylli dhe
Zini Sulejmani nuk janë shkruar e nënshkruar nga shtetasit Avni Buci e Majlinda Demollari.
Në dt. 26.02.2008 shtetasit Maksim Sulejmani, Selvi Shabani (Sulejmani) dhe
Mariglen Sulejmani kanë nënshkruar përpara noteres Majlinda Demollari një prokurë të
posaçme. Sipas kësaj prokure ata i kanë dhënë shtetasit Avni Buci të njëjtat të drejta dhe
kompetenca si në prokurën e përmendur më lart, duke i dhënë të drejtën që të përdorë pronën
e tyre tokë - arë me sipërfaqe 4200 m2, të regjistruar në ZRPP Tiranë sipas. përcaktimeve
përkatëse. Avni Buci nëpërmjet kësaj prokure ka lënë si garanci hipotekore pronën e këtyre
shtetasve dhe ka marrë kredi. Në momentin që njeri prej pjesëtarëve të kësaj familjeje ka
aplikuar në ZVRPP Tirane për marrjen e një vërtetimi hipotekor, është në vënë në dijeni të
faktit se prona e tyre ishte e bllokuar nga BIZH. Shtetasja Seivi Shabani (Sulejmani) ka
deklaruar se firmat që ndodhen në prokurë janë të tyret, por ajo ka pretenduar se ka firmosur
një kontratë shitje, jo prokurë dhe se shtetasi Avni Buci nuk u ka dhënë lekët e premtuara.
Shtetasja Selvi Shabani (Sulejmani) ka bërë kallëzim e në bazë të këtij kallëzimi në
Prokurorinë e Rrethit Gjyqësor Tiranë është regjistruar procedimi penal nr.2001. Shtetasit e
përmendur me lart janë pyetur gjatë hetimeve paraprake dhe kanë konfirmuar sa më sipër.
Shtetasi Kol Neçaj në dt. 30.11.2010 ka lidhur me shtetasin Avni Buci një akt
marrëveshje nr.6476/1417. Sipas kësaj akt marrëveshje rezulton se Kol Neçaj i ka dhënë
Avni Bucit hua në shumën 40000 euro. Avni Buci ka lënë si garanci, në rast të moskthimit të
parave të marra hua, një apartament 2+1, të ndodhur në Komunën Kashar, të cilin sipas tij e
dispononte në bazë të kontratës së sipërmarrjes, dt. 06.10.2009, të lidhur me firmën
USLUGA shpk. Më vonë Kol Neçaj është vënë në dijeni se Avni Buci ia kishte shitur
apartamentin e përmendur më lart shtetasit Myftar Kasa dy muaj përpara se ta vendoste si
garanci në kontratën e huasë të lidhur me shtetasin Kol Neçaj. Për këtë shkak Kol Neçaj ka
bërë kallëzim. Në bazë të këtij kallëzimi në Prokurorinë e Rrethit Gjyqësor Tiranë është
regjistruar procedimi penal nr.2050.
Shtetasi Sali Allmeta ka patur një automjet fuoristradë, të markës Toyota, model Land
Cruiser, me ngjyrë bezhë, me targë TR 3443 T. Këtë automjet ia kishte lënë në përdorim
142
shtetasit Arbër Abazi, djalit të tezes së tij. Avni Buci ia kishte kërkuar automjetin Arbër
Abazit për dy ditë, pasi do të shkonte në një dasëm. Arbër Abazi ia kishte dhënë automjetin
në mirëbesim Avni Bucit, por ky i fundit nuk ia kishte kthyer më. Sali Allmeta ka folur në
telefon me Avni Bucin, duke i kërkuar automjetin. Avni Buci e ka gënjyer dhe nuk ia ka
sjellë automjetin. Për këtë shkak në dt. 11.01.2012, shtetasi Sali Allmeta ka bërë kallëzim. Në
bazë të këtij kallëzimi në Prokurorinë e Rrethit Gjyqësor Tirane është regjistruar procedimi
penal nr.285.
Shtetasi Arber Haxhiu është administrator i shoqërisë “Noshi” shpk, e cila ka si objekt
dhënien me qera të automjeteve. Në dt. 03.11.2011 ai kishte dhënë me qira një automjet
Chevrolet Captiva, me targë TR 4167 P, shtetasit Mondi Murati, me kontratë, për ta kthyer në
dt. 15.11.2011. Në momentin e marrjes me qera Mondi Murati ka nënshkruar një kontratë dhe
ka parapaguar 600 euro qira për një afat 12 ditor. Arbër Haxhiu ka kontaktuar në telefon me
Mondi Muratin, por ai ka kërkuar ta shtynte kontratën deri në dt. 21.11.2011. Edhe në këtë
datë Mondi Murati nuk e ka kthyer automjetin. Më pas telefoni i Mondi Muratit është bërë i
padisponueshëm dhe automjeti nuk është kthyer. Në dt. 08.11.2011 Arbër Haxhiu i ka dhënë
me qira një automjet tip Chevrolet Spark, me targë TR 9519 T, shtetasit Avni Buci. Ky i
fundit ka nënshkruar një kontrate qiraje për automjetin për ta mbajtur deri në dt. 16.11.2011
dhe në momentin e nënshkrimit ka parapaguar 220 euro. Arbër Haxhiu ka kontaktuar në
telefon me Avni Bucin, por ai ka kërkuar ta shtynte kontratën deri në dt. 21.11.2011. Edhe në
këtë datë Avni Buci nuk e ka kthyer automjetin. Më pas telefoni i Avni Bucit është bërë i
padisponueshëm dhe automjeti nuk është kthyer. Për këtë shkak Arber Haxhiu në dt.
23.11.2011 ka bërë kallëzim. Në bazë të këtij kallëzimi në Prokurorinë e Rrethit Gjyqësor
Tirane është regjistruar procedimi penal nr.661.
Shtetasi Artan Lamaj është njohur me Avni Bucin nëpërmjet një miku të përbashkët.
Artani i ka kërkuar Avniut, meqenëse ishte pronar i një shoqërie ndërtimi, ta ndihmonte me
ndonjë shoqëri të tillë për të çuar inerte. Meqenëse Artani kishte lidhur një kontrate
sipërmarrje me shtetasin Genti Sulo për një banesë tek Kodra e Diellit, ka biseduar me të
fundit dhe i ka thënë që Avni Buci do t'i çonte inerte për llogari të apartamentit të tij, pasi i
kishte marrë një shumë prej 7000 eurosh.
Më pas Avni Buci i kishte kërkuar shtetasit Artan Lamaj edhe 140000 lekë, për të
paguar disa goma. Artani ia kishte dhënë paratë dhe Avniu i kishte thëne se do t’ia shlyente
duke i dërguar inerte tek shoqëria e shtetasit Geni Sula. Avniu i kishte ndërprerë
marrëdhëniet me shtetasin Genti Sula dhe kur Artan Lamaj i kërkoi paratë që i kishte dhënë.
Avni Buci nuk ia ktheu. Për këtë shkak në dt. 04.05.2012 Artan Lamaj ka bërë kallëzim. Në
bazë të këtij kallëzimi në Prokurorinë e Rrethit Gjyqësor Tiranë është regjistruar procedimi
penal nr.2474.
Shtetasi Florian Voko është administrator i shoqërisë "Japan Servis" shpk. Aktiviteti i
kësaj shoqërie është shitja e makinave, dhënia me qira dhe riparimi i tyre. Në dt. 18.07.2011
në shoqëri është paraqitur Avni Buci. I prezantuar si administrator i shoqërisë “BUCl 2007"
shpk. Ai kishte thënë se i nevojiteshin automjete me qira. Pasi kishte bërë kërkesë ka marrë
fillimisht tre automjete. Më pas Avni Buci i kishte kthyer automjetet e marra me qera, duke
qëndruar korrekt si në afat ashtu edhe në pagimin e qirasë. Më pas ka marrë automjete të
tjera, gjithsej 11. Sipas Florian Vokos automjetet kanë qenë prodhime të viteve të fundit, ku
më i liri kushtonte 22000 euro dhe të gjithë së bashku kushtonin më shumë se 300000 euro.
Avni Buci nuk i ka kthyer automjetet dhe nuk ka paguar qira, duke i shkaktuar dëm financiar
dhe vështirësi shoqërisë “Japan Servis" shpk, për shkak se automjetet ishin marrë me kredi
dhe nuk mund të paguanin këstet mujore të bankave. Përsa me sipër Florian Voko në dt.
06.12.2012 ka bere kallëzim. Në bazë të këtij kallëzimi në Prokurorinë e Rrethit Gjyqësor
Tirane është regjistruar procedimi penal nr.5232.
Shtetasi Pajtim Jazaj është njohur me Avni Bucin që në vitin 2007. Ai i kishte dhënë
Avniut 100000 euro. Avniu i kishte thënë se transportonte rërë tek Kodra e Diellit ku po
143
ndërtohej një pallat dhe kishte lidhur një kontrate kleringu, ku në bazë të furnizimit me rërë
do të merrte disa apartamente. Avniu i kishte thënë Pajtimit ti jepte 100000 euro dhe ai do ti
shiste një apartament 120 m2. Avniu nuk ka paraqitur kontratë Kleringu, por sipas Pajtimit të
pranishëm në bisede kanë qenë Vladimir Perlani, Artan Çobo e Qemal Boja 50.000 euro
Pajtimi ia kishte dhënë Avni Bucit në pranverën e viti 2008, në Kamëz Avni Buci i kishte
dhënë një letër dore. Në shtator të vitit 2010 Pajtimi ka shkuar me Avniun, si dhe me shoferin
e këtij të fundit Artan Çobo, tek Kodra e Diellit. Avniu i ka treguar dy apartamente. Pajtimi
kishte vendosur të blinte një apartament 120 m2, i cili ishte në katin e tretë. Bashkë me
Avniun kishin shkuar tek zyra e shitjes dhe një punonjëse u kishte thënë se vlera e
apartamentit ishte 97.300 euro. Pas kësaj Pajtimi i kishte dhënë Avni Buci edhe këstin e dytë
në shumën 50000 euro. Kur kishte mbaruar pallati Pajtimi ishte takuar me Avniun. Ky i
fundit i kishte thënë që nuk mund t'ia jepte apartamentin, pasi nuk ishte likuiduar me
shoqërinë ndërtuese. Pajtimi i kishte thënë se i kishte dhënë 100.000 euro, por përsëri nuk
kishte marrë gjë. Pajtimi ka deklaruar se i kishte dhënë 100.000 euro për të marrë një
apartament 120 m2, por nuk kishte marrë as apartamentin dhe as paratë e tij. Në dt.
28.01.2011 Avni Buci kishte bërë një deklaratë noteriale me anë të të cilës njihte borxhin në
shumën 90000 euro. Përsa më sipër Pajtim Jazaj në dt. 05.10.2011 ka bërë kallëzim. Në bazë
të këtij kallëzimi në Prokurorinë e Rrethit Gjyqësor Tiranë është regjistruar procedimi penal
nr.4998.
Në dt. 15.08.2011 shtetasit Avni Buci e Mondi Murataj kanë shkuar tek servisi i
shtetasit Mensur Lita. Ata i kanë kërkuar 7500 euro dhe si garanci i kanë lënë një automjet
me targë AA 490 AK. Këtë automjet Mensur Lita ia kishte dhënë shtetasit Krenar Rriçi për ta
përdorur pa interes. Në dt. 06.01.2012 automjeti tip Mitsubishi, i përmendur më lart, i është
sekuestruar Krenarit nga punonjësit e policisë. Mensuri ka shkuar në polici dhe ka deklaruar
se automjetin e kishte marrë nga shtetasi Avni Buci. Gjithashtu ai kishte komunikuar në
telefon me Avniun, duke i thënë se automjetin po e bllokonte policia dhe ai duhet të vinte,
por Avniu kishte thënë të thoshte se automjetin ia kishte dhënë me qira Avni Bucit. Automjeti
i ishte sekuestruar dhe Mensu Lita nuk i kishte marrë paratë e tij.
Shtetasi Klodian Karaj është njohur me Avni Bucin, pasi kana patur marrëdhënie
pune Klodian Karaj kishte një biznes privat, servis celularësh Avni Buci i kishte kërkuar
650000 lekë borxh për probleme familjare, pasi donte të regjistronte fëmijët në shkollë.
Klodiani i kishte dhënë lekët Avni Bucit dhe kishin bërë kontratë noteriale pa interes. Avni
Buci kishte një automjet tip Mitsubishi dhe i kishte thënë Klodianit që ta mbante automjetin
për të qenë i sigurtë se do t’ia kthente paratë.Klodiani e kishte marrë automjetin për ta
përdorur, pasi Avni Buci i kishte treguar disa letra që automjeti ishte i shoqërisë së tij. Këtë
automjet Klodianit ia kishte bllokuar policia. Në atë kohë Klodiani është vënë në dijeni të
problemeve të Avni Bucit edhe me persona të tjerë. Kishin folur në telefon dhe Avni Buci i
kishte premtuar se do t’ia kthente paratë, por nuk ia ka kthyer. Klodiani ka shkuar për ta
takuar në Laprakë, por nuk e ka takuar dot. Avniu i ka thënë në telefon se mund ti jepte lëndë
inerte në vend të parave, por duhet të gjente vend Klodiani i ka thënë që e kishte gjetur
vendin për lëndë inerte dhe të vinte të takoheshin, por Avni Buci nuk ka ardhur dhe as lekët
nuk ia ka dhënë.
Ka rezultuar se Avni Buci ka paraqitur dokumente të falsifikuara për të marrë kredi
dhe nëpërmjet këtyre ka përfituar padrejtësisht kredi, duke regjistruar në mënyrë fiktive
objekte në pronësi të personave të tjerë familjes Sulejmani me qëllim për të mos e kthyer më
kredinë marrë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.1165 datë 25.09.2013 ka

vendosur:
144
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Avni Buci për kryerjen e veprës penale mashtrimi,
më shumë se një herë, me pasoja të rënda, parashikuar nga neni 143/2 i KPenal dhe dënimin e
tij në bazë të këtij neni me 11 (njëmbëdhjetë) vjet burgim.
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Avni Buci për kryerjen e veprës penale mashtrimi
në kredi, parashikuar nga neni 146 i KPenal dhe dënimin e tij në bazë të këtij neni me 2 (dy)
vjet burgim.
-Në bazë të nenit 55 të KPenal i cakton të pandehurit Avni Buci një dënim të vetëm,
duke e dënuar me 12 (dymbëdhjetë) vjet burgim.
Duke arsyetuar :
Me provat shkresore, të cilat ndodhen në fashikull dhe u morën në seancë gjyqësore,
me deklarimet e dëshmitarëve Teuta Sulejmani, Maksim Sulejmani, Zini Sulejmani, Ylli
Sulejmani, Asllan Hasani, Neritan Cuko, Klodian Karaj, Majlinda Demollari, Florian Voko,
Mondi Murati, Sali Allmeta, Arber Abazi, Pajtim Jazaj, Mensur Lita, Kol Neçaj, Artan
Lamaj, me leximet e deklarimeve të dhëna gjatë hetimeve paraprake nga shtetasit Arbër
Haxhiu e Majlinda Spahiu, si dhe me shpjegimet e palëve, u provuan plotësisht gjatë gjykimit
faktet se i pandehuri Avni Buci u ka marrë pronën e paluajtshme pjesëtarëve të familjeve
Sulejmani (ata janë zhveshur nga pronësia mbi pasurinë e tyre të paluajtshme, pasi u është
marrë nga banka, për shkak se i pandehuri Avni Buci e ka vendosur këtë pasuri si garanci për
kreditë që ka marrë), duke i gënjyer ata e duke shpërdoruar besimin e tyre se do tu jepte para
për tokën. I ka marrë 40000 euro shtetasit Kol Neçaj, duke e gënjyer se do ti jepte një
apartament banimi, por nuk i ka dhënë as apartament dhe nuk i ka kthyer as paratë. I ka marrë
11 automjete shoqërisë “Japan Servis” shpk, duke shpërdoruar besimin e tyre e duke gënjyer
se do tu paguante qira për këto automjete, por në fakt nuk ka paguar qira e nuk i ka kthyer
automjetet. I ka marrë 650.000 lekë (ose 5000 euro) shtetasit Klodian Karaj, duke
shpërdoruar besimin e tij dhe duke e gënjyer, duke i lënë si garanci një automjet që nuk ishte
i tij. As paratë nuk ia ka kthyer, ndërsa automjetin ia ka sekuestruar policia. I ka marrë
shtetasit Arbër Abazi një automjet tip Toyota, në pronësi të shtetasit Sali Allmeta, duke
gënjyer se e donte vetëm për dy dite për të shkuar në dasmë dhe nuk e ka kthyer me këtë
automjet. I ka marrë shtetasit Mensur Lita 7500 euro, duke shpërdoruar besimin e tij dhe
duke gënjyer, duke i lënë si garanci një automjet që nuk ishte i tij. As paratë nuk i ka kthyer,
ndërsa automjetin ia ka sekuestruar policia. I ka marrë 100.000 euro shtetasit Pajtim Jazaj,
duke e gënjyer se do t’i jepte një apartament, por as apartament nuk i ka dhënë dhe as paratë
nuk ia ka kthyer.
I ka marrë shtetasit Artan Lamaj 7000 euro dhe 140.000 lekë, duke shpërdoruar
besimin e tij dhe duke e gënjyer se do t'ia shlyente me lëndë inerte, por as paratë nuk ia ka
kthyer dhe as lëndët inerte nuk ia ka dërguar. I ka marrë shtetasit Arbër Haxhiu automjet me
qira, duke shpërdoruar besimin e tij e duke gënjyer se do t'ia kthente në përfundim të
periudhës së qirasë, por nuk ka kthyer automjetin e nuk ka paguar qiranë.
Këto fakte parashikohen si vepër penale nga neni 143/2 i KPenal. Gjithashtu u provua
plotësisht fakti se i pandehuri Avni Buci ka mashtruar në dokumentet e paraqitura (i ka
paraqitur bankës si garanci prona qe nuk ishin të tijat), duke përfituar padrejtësisht kredi,
duke regjistruar në mënyrë fiktive në hipotekë objekte në pronësi të të tjerëve (familjes
Sulejmani), veprime qe i ka bërë me qëllim për të mos kthyer me kredinë e marrë, fakt i cili
parashikohet si vepër penale nga neni 146 i K.Penal.
Duke u bazuar në provat e mësipërme, të marra gjatë shqyrtimit gjyqësor, Gjykata
arrin në përfundimin se i pandehuri Avni Buci i ka konsumuar plotësisht elementet e nenit
143/2 i KPenal dhe të mashtrimit në kredi, parashikuar nga neni 146 i KPenal, për të cilat
akuzohet, prandaj duhet të deklarohet fajtor.
Ai është i përgjegjshëm përpara ligjit, me veprimet e tij të kryera me dashje, duke
shpërdoruar besimin e tyre dhe duke i gënjyer në mënyra të ndryshme shtetasit e familjes
Sulejmani, shtetasit Kol Neçaj, Klodian Karaj, Sali Allmeta, Mensur Lita, Pajtim Jazaj, Artan
145
Lamaj, Arber Haxhiu (administrator i shoqërisë “Noshi” shpk), si dhe shoqërinë “Japan
Servis” shpk, u ka marrë atyre pasuri të paluajtshme, automjete dhe shuma të ndryshme të
hollash, me qëllimin për të mos ua kthyer më, fakte të cilat u provuan plotësisht gjatë
gjykimit. Gjithashtu i pandehuri Avni Buci ka përfituar padrejtësisht kredi, duke paraqitur në
bankë si garanci dhe duke i regjistruar në mënyrë fiktive në hipotekë, pasuri të paluajtshme
në pronësi të të tjerëve, me qëllim për të mos kthyer me kredinë e marrë, fakte të cilat u
provuan plotësisht gjatë gjykimit.
Pretendimet e mbrojtjes nuk qëndrojnë. I pandehuri u ka premtuar pjesëtarëve të
familjes Sulejmani se do tu paguante paratë për blerjen e tokave të tyre. Në fakt ai i ka
përdorur tokat e kësaj familjeje për ti vënë si kolateral në bankë, me qëllim për të marrë
kredi, për ta përdorur për interesat e tij dhe me qëllimin për të mos e kthyer më. Meqenëse
Avni Buci nuk ka shlyer këstet e kredisë banka ka marrë tokat e familjes Sulejmani, duke i
zhveshur këta të fundit nga pronësia. Gjithashtu Avni Buci nuk u ka dhënë paratë për tokat e
tyre. Avni Buci për ta arritur qëllimin e tij ka përdorur prokurën e falsifikuar, ku emrat dhe
nënshkrimet Ylli dhe Zini Sulejmani nuk janë shkruar nga këta të fundit, fakt të cilin i
pandehuri e dinte. Pavarësisht se falsifikimi (shkrimi i këtyre emrave) nuk është bërë nga i
pandehuri, ai e ka përdorur këtë dokument të falsifikuar. Pjesëtaret e familjes Sulejmani janë
gënjyer nga i pandehuri, i cili ka shpërdoruar edhe besimin e tyre dhe si përfundim ai u ka
marrë tokën (të cilën më pas e ka bllokuar banka) pa u dhënë paratë për vlerën e saj. Siç është
përmendur hollësisht më lart, duke gënjyer e duke shpërdoruar besimin e tij i pandehuri Avni
Buci i ka marrë shtetasit Kol Neçaj 40000 euro, duke e gënjyer se do t’i jepte një apartament
banimi (që e kishte shitur dy muaj më parë), të cilin e ka lënë si garanci, por nuk i ka dhënë
as apartament e as nuk i ka kthyer paratë. Këtu nuk jemi përpara një marrëdhënie juridiko-
civile, kontrate huaje ku huamarrësi nuk ka shlyer detyrimin, por përpara mashtrimit, pasi i
pandehuri i ka marrë paratë me qëllimin për të mos i kthyer më, sepse ai apartamentin që i
kishte premtuar shtetasit Kol Neçaj e ia kishte lënë si garanci, ia kishte shitur dy muaj para se
të merrte paratë nga Kola një shtetasi tjetër. Pra i pandehuri e ka gënjyer shtetasin Kol Neçaj
për ti marrë 40000 euro e për të mos t'ia kthyer më. Po kështu Avni Buci i ka marrë shtetasit
Arbër Abazi automjetin e shtetasit Sali Allmeta, duke e gënjyer se do të shkonte në dasëm e
do t'ia kthente pas dy ditësh. Si përfundim nuk ia ka kthyer më. Pra nuk jemi përpara ndonjë
marrëdhënie juridiko-civile, por i pandehuri ka vjedhur me anë të mashtrimit. I pandehuri
Avni Buci i ka marrë me qira 11 automjete, me vlerë mbi 300000 euro, shoqërisë “Japan
Servis” shpk, duke shpërdoruar besimin dhe duke gënjyer. Si përfundim nuk ka paguar
qiranë, nuk ka kthyer automjetet dhe nuk ka paguar paratë e vlerës së tyre, duke vjedhur pra
me anë të mashtrimit këtë shoqëri, pasuria e së cilës është pakësuar në një vlerë të
konsiderueshme. Edhe në këtë rast jemi përpara veprës penale të parashikuar nga neni 143/2 i
KPenal dhe jo përpara një veprimi juridiko-civil, mospërmbushjes së detyrimeve që rrjedhin
nga kontrata e qirasë. Avni Buci ka gënjyer kur ka marrë automjetet dhe ato i ka shitur apo
përdorur për të lare borxhet e tij, pra ka patur si qellim mos t’i ktheje me e jo t’i përdore me
qira, siç ka gënjyer shoqërinë “Japan Servis” shpk. Avni Buci i ka marrë 650000 lekë
shtetasit Klodian Karaj, duke shpërdoruar besimin e tij dhe duke e gënjyer, duke i lënë si
garanci një automjet që nuk ishte i tij. Avni Buci nuk i ka kthyer paratë shtetasit Klodian
Karaj, ndërsa automjeti këtij të fundit është sekuestruar, pasi nuk ishte në pronësi të Avniut.
Jemi përpara veprës penale të mashtrimit dhe jo përpara një veprimi juridiko-civil, kontratës
së huasë. Avni Buci ka gënjyer, duke lënë si garanci një automjet që nuk ishte i tij. Të njëjtin
veprim Avni Buci e ka bërë edhe me shtetasin Mensur Lita. Avni Buci i ka marrë këtij
shtetasi 7500 euro, duke shpërdoruar besimin e tij dhe duke e gënjyer për garancinë, duke i
lënë një automjet i cili nuk ishte i tij. Paratë nuk ia ka dhënë dhe automjeti është sekuestruar
nga policia. Jemi përpara veprës penale të mashtrimit dhe jo përpara një veprimi juridiko-
civil, kontratës së huasë. Avni Buci ka gënjyer duke lënë si garanci një automjet që nuk ishte
i tij. Avni Buci i ka marrë 100.000 euro shtetasit Pajtim Jazaj, duke e gënjyer se do ti jepte
146
një apartament, por as apartament nuk i ka dhënë dhe as paratë nuk ia ka kthyer. Edhe këtu
nuk jemi përpara një veprimi juridiko-civil, përpara kontratës së huasë, por përpara rastit të
vjedhjes me anë të mashtrimit, me pasoja të rënda, parashikuar nga neni 143/2 i K.Penal.
Avni Buci i ka marrë 7000 euro dhe 140.000 lekë shtetasit Artan Lamaj, duke shpërdoruar
besimin e tij dhe duke e gënjyer se do t'ia shlyente me lëndë inerte, por as paratë nuk ia ka
kthyer dhe as lëndë inerte nuk ka dërguar në destinacion. Edhe këtu nuk jemi përpara një
veprimi juridiko-civil, por përpara veprës penale të vjedhjes me anë të mashtrimit. Pra
provohet plotësisht se Avni Buci u ka vjedhur me anë të mashtrimit disa personave e
shoqërive. Kualifikimi ligjor që i ka bërë veprës penale prokuroria, vjedhje me anë të
mashtrimit, me shumë se një herë, me pasoja të rënda, sipas nenit 143/2 të K.Penal, është e
drejtë dhe e bazuar në ligj. Gjykata çmon se shumat e vjedhura janë të mëdha dhe kanë
shkaktuar pasoja të rënda. E tillë është edhe praktika gjyqësore e Gjykatës së Larte. Avni
Buci ka mashtruar në dokumentet e paraqitura, duke përfituar padrejtësisht kredi, duke
regjistruar në mënyre fiktive në hipoteke objekte që nuk kanë qenë në pronësi të tij, me
qëllim për të mos e kthyer më kredinë e marrë, siç ka ndodhur në fakt. Avni Buci nuk ka
kthyer kredinë dhe banka ka marrë tokën e familjes Sulejmani. Mbrojtja pretendon se nuk
kemi elemente të kësaj vepre penale. Gjykata çmon se i pandehuri ka vepruar në mënyrë
aktive e me dashje për të përfituar padrejtësisht kredi, me qëllim për të mos e kthyer më. Ai e
ka ditur që dokumentet e përdorura kanë qene jo të rregullta dhe pasuria e lënë si kolateral
nuk ka qenë në pronësi të tij. Kredia është marrë nga i pandehuri, këstet nuk janë paguar prej
tij dhe toka e familjes Sulejmani e lënë si kolateral është bllokuar nga banka. Pra vepra
penale e parashikuar nga neni 146 i K.Penal është konsumuar plotësisht.
Provohet plotësisht se jemi përpara kryerjes se veprave penale të parashikuara nga
nenet 143/2 e 146 të K.Penal dhe jo përpara veprimeve juridiko-civile. Personat dhe shoqëritë
të përmendur me lart janë zhveshur nga pasuria e tyre, në disa raste në shuma të mëdha, pasi
janë gënjyer nga i pandehuri, i cili ka shpërdoruar edhe besimin e tyre. Po kështu, në mënyrë
të kundërligjshme, i pandehuri ka vepruar edhe për të marrë kredi në banke. I pandehuri ka
treguar rrezikshmëri shoqërore, sepse u ka vjedhur me anë të mashtrimit shuma të mëdha
subjekteve të ndryshëm, si dhe ka mashtruar për të marrë kredi në bankë.
- Prishjen e vendimit penal nr.1165,datë 25.09.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim pranë kësaj gjykate me tjetër trup gjykues.
Kundër vendimit më datë 04.07.2014, ka paraqitur rekurs Prokurori i Apelit
Tiranë, me anën e të cilit ka kërkuar: Prishjen e vendimit penal nr.585, datë 04.06.2014, të
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit penal nr.1165, datë 25.09.2013, të
Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, që i përket të pandehurit Avni Buci, me shkaqet e
parashtruara si më lart.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në përfundim të gjykimit të zakonshëm, ka

deklaruar fajtor të pandehurin Avni Buci për të dy veprat penale qe akuzohet dhe e ka dënuar
përfundimisht me 12 vjet burgim.
I pandehuri ka ushtruar ankim duke pretenduar se: vendimi është marrë në shkelje të
rënda procedurale, pasi nuk është njoftuar i pandehuri si dhe veprimet kryera nga ana e të
pandehurit nuk përbëjnë vepër penale.
Gjykata e Apelit Tirane çmon se vendimi nr.1366 datë 23.10.2013 i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë është marrë në shkelje të rënda procedurale.
Kjo çështje penale është regjistruar në Gjykatë me datë 09.07.2012 dhe shorti është
hedhur me datë 10.07.2012. Gjyqtari i caktuar për gjykimin e çështjes, me datë 12.07.2012
me ‘Vendimin për kalimin e çështjes për gjykim’ ka caktuar seancën e parë gjyqësore me
147
datë 20.09.2012 ora 11 e 30. Në këtë vendim, gjyqtari ka urdhëruar njoftimin e të pandehurit
me anë të fletë-thirrjes. Fletë thirrja është plotësuar me datë 18.07.2012, me numër akti 1641
(faqe 165 e dosjes gjyqësore).
Në seancën e parë gjyqësore (datë 20.09.2012 ora 11 e 30), sipas procesverbalit të
seancës rezulton se është deklaruar mungesa e të pandehurit Avni Buci.
Sipas procesverbalit të seancës, nuk është paraqitur i pandehuri dhe është përshkruar
se ka dijeni sipas fletë-thirrjes. Gjithashtu, është përshkruar se avokati i të pandehurit ka
pohuar se i pandehuri ka dijeni. Mbi këto rrethana, gjykata e ka marrë këtë vendim për
deklarimin e mungesës së të pandehurit.
Por, nga aktet rezulton se i pandehuri, nuk ka dijeni për seancën e parë gjyqësore.
Fletëthirrja e dërguar nga gjykata në adresën e të pandehurit nuk është nënshkruar nga i
pandehuri.
Gjykata çmon se vendimi për deklarimin e mungesës së të pandehurit, është marrë në
shkelje të rënda procedurale, të cilat të çojnë detyrimisht në prishjen e vendimit dhe kthimin
e çështjes për rigjykim. Vërtetë avokati i të pandehurit ka patur një prokurë, e cila është e
datës 01.02.2010 (Prokura nr.Rep 246; nr.67/3 kol datë për avokatin Artan Kukeli.), por në
këtë prokurë nuk ka asnjë tagër që të ezaurohet njoftimi i të pandehurit, nëpërmjet njoftimit
të avokatit të zgjedhur prej tij.
Rregullat dhe mënyrat e njoftimit të të pandehurit janë të përcaktuara në nenin 140 të
Kodit të Procedurës Penale dhe gjykata nuk duhet të bazonte deklarimin e mungesës në
faktin se: “Avokati pohoi se i pandehuri ka dijeni për gjykimin”. Pohimi i avokatit nuk mund
të zëvendësojë aspak procedurën e detyrueshme të njoftimit të të pandehurit. Gjykata në
seancë gjyqësore duhej të kishte operuar me njoftimin e të pandehurit meqë në fletëthirrje ai
nuk kishte dijeni. Në këtë seancë gjyqësore, gjykata duhej të analizonte me kujdes rezultatin
e njoftimit me fletëthirrje dhe vetëm në seancë gjyqësore të vendoste për mënyrën e njoftimit
të të pandehurit.
Gjatë gjykimit të zakonshëm janë zhvilluar dhe 25 seanca të tjera gjyqësore, ku janë
marrë provat e kërkuara nga palët, të cilat i janë nënshtruar debatit gjyqësor dhe nga ana e
gjykatës nuk është njoftuar asnjëherë i pandehuri. Gjykata e rrethit gjyqësor Tiranë në
vendimin e saj ka arsyetuar se : “Gjykimi u zhvillua pa praninë e të pandehurit Avni Buci,
pasi pa u njoftua rregullisht sipas ligjit, por nuk u paraqit në gjykim me vullnetin e tij.” Ky
fakt nuk rezulton i provuar në procesverbalet dhe vendimet e marra në seancë gjyqësore.
Gjykata në respektim të garancive procedurale kushtetuese duhet të kishte bërë veprimet e
përcaktuara në nenin 140 të K.Pr.Penale për njoftimin e të pandehurit Avni Buci, në seancat e
zhvilluara në këtë gjykim. Vetëm në këtë mënyrë, gjykata mund të konkludonte se i
pandehuri Avni Buci me vullnetin e lire të tij nuk dëshiron të paraqitet në gjykim.
Në Kodin e Procedurës Penale është parashikuar gjykimi në bazë të garancive të forta
procedurale. Për të përmbushur parametrat e një gjykimi të rregullt ligjor duhet të garantohet
para së gjithash, njoftimi rigoroz sipas rregullave procedurale penale i të pandehurit për
procesin që po zhvillohet kundër tij. Gjykata, në bazë të zbatimit strikt të rregullave të
njoftimit dhe mbasi të ketë verifikuar zbatimin e formave të njoftimit, mund të arrijë në
konkluzionin se i pandehuri ka hequr dorë vullnetarisht nga pjesëmarrja në të dhe të vazhdojë
gjykimin në mungesë. Mos respektimi i rregullave të njoftimit sjell pavlefshmëri absolute të
procesit dhe të vendimit përfundimtar në bazë të nenit 128/1, germa “c” të K.Pr.Penale dhe
në pamundësi të riparimit të pasojës që shkakton kjo lloj pavlefshmërie, sipas paragrafit të
dytë të nenit të sipërcituar, çështja do të rigjykohet.
Duke patur parasysh praktikën e Gjykatës Europiane theksohet e drejta e një personi
të akuzuar, për të qenë i pranishëm në seancën dëgjimore të akuzave të ngritura kundrejt tij
është thelbësore për një proces të drejtë. Kjo përfshin, jo vetëm praninë fizike, por edhe
aftësinë për të dëgjuar dhe ndjekur procedimet, për të kuptuar provat dhe argumentet për të
orientuar përfaqësuesin ligjor dhe për t’i dhënë të pandehurit një njoftim efektiv dhe të
148
përshtatshëm për seancën dhe të marrë masa për të siguruar praninë e tij. I akuzuari duhet të
jetë i pranishëm në seancë, sepse ai ka të drejtë të dëgjohet, por edhe sepse ai ka nevojë t’i
verifikojë gjykatës vërtetësinë e thënieve të tij dhe t’i krahasojë këto me të palës tjetër ose
dhe të dëshmitarëve.
Njoftimi i të pandehurit për një proces të hapur kundër tij, është një akt gjyqësor i një
rëndësie të veçantë që duhet bërë në përputhje me kërkesat procedurale, të cilat garantojnë
ushtrimin efektiv të të drejtave nga ana e të pandehurit. E drejta e një personi të akuzuar, për
të qenë i pranishëm në seancën dëgjimore të ngritura kundër tij, është thelbësore për një
proces të drejtë. Kjo jo vetëm praninë fizike, por edhe aftësinë për të dëgjuar dhe ndjekur
vendimet, për të kuptuar provat dhe argumentet, për të orientuar përfaqësuesit ‘ligjorë dhe
për të dhënë fakte. Gjykata apo organi procedues ka detyrimin për ta njoftuar të pandehurin
në mënyrë efektive dhe të përshtatshme për seancën dhe marrë masa për të siguruar praninë e
tij.
Shkaqet e parashtruara në rekursin e prokurorit janë të mbështetura në ligj, prandaj

ato gjenden të bazuara dhe vendimi i gjykatës së apelit, që ka prishur vendimin e gjykatës së
shkallës së parë, duke dërguar për rishqyrtim vendimin e gjykatës së rrethit gjyqësor në po atë
gjykatë, i cili kishte deklaruar fajtor për veprat penale, të mashtrimit më shumë se një herë,
me pasoja të rënda, parashikuar nga neni 143/2 i Kodit Penal, si dhe veprën e mashtrimit në
kredi, parashikuar nga neni 146 i Kodit Penal, duke e dënuar përfundimisht atë me 12
(dymbëdhjetë) vjet burgim, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural penal dhe si i
tillë, ai është i cenueshëm për shkaqet dhe arsyet që vijojnë.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, në bazë të nenit 1 të Kodit të Procedurës
Penale, legjislacioni procedural penal ka për detyrë të sigurojë një procedim të drejtë, të
barabartë e të rregullt ligjor, të mbrojë liritë personale dhe të drejtat e interesat e ligjshme të
shtetasve, po ashtu, sipas nenit 2 të Kodit të Procedurës Penale, respektimi i normave
procedurale është i detyrueshëm për subjektet e procedimit penal, për organet shtetërore,
personat juridikë dhe shtetasit.
Është detyrë e legjislacionit procedural që të sigurojë një procedim të drejtë, të
barabartë e të rregullt ligjor për të gjithë personat ndaj të cilëve ka filluar një procedim penal.
Veçanërisht, në procesin penal, barazia e armëve, kontradiktorialiteti dhe lidhur ngushtë me
këto, realizimi i mbrojtjes së të pandehurit, është e garantuar shprehimisht në nenin 31 të
Kushtetutës, nenin 6 të KEDNJ-së dhe nenin 14 të Paktit për të Drejtat Civile dhe Politike,
këto parime përbëjnë në vetvete elementët më thelbësorë të procesit të rregullt ligjor, të cilët
duhet të kihen parasysh nga ana e gjykatave gjatë zbatimit dhe interpretimit të ligjit.
Në rekursin e prokurorit pretendohet zbatimi i gabuar i së drejtës procedurale, në
rastin e ngritjes së pavlefshmërisë absolute të urdhrit të thirrjes së të pandehurit, dhe
deklarimit të tij në mungesë në shkallë të parë, nga ana e gjykatës së apelit. Në arsyetimin e
saj gjykata e apelit ka theksuar se njoftimi i të pandehurit Buci nuk është kryer rregullisht dhe
gjykimi është zhvilluar pa praninë e të pandehurit, pasi ai nuk është njoftuar rregullisht sipas
ligjit, dhe nuk është paraqitur në gjykim me vullnetin e tij. Ndërkohë, në urdhrin e njoftimit
nuk është plotësuar asnjë e dhënë për marrjen ose jo dijeni të njoftimit, por nga ana tjetër,
janë lëshuar dy prokura nga ana e të pandehurit AB, i cili ka zgjedhur të përfaqësohet në
mungesë nga ana e mbrojtësi të zgjedhur.
Me qëllim zgjidhjen e rastit objekt shqyrtimi, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, do të
analizojë çështjen e natyrës së mungesës së të pandehurit Buci, pra nëse kemi të bëjmë me
mungesë të pavullnetshme që shkakton pavlefshmërinë e gjykimit në shkallë të parë, apo me
mungesë të vullnetshme, që si i tillë nuk ndikon në zhvillimin e gjykimit.
149
Kolegji vëren se njoftimi i të pandehurit në gjendje të lirë (neni 140 i Kodit të
Procedurës Penale), bëhet duke i dorëzuar atij kopjen e aktit, dorëzimi i drejtpërdrejtë i aktit
objekt njoftimi, është forma më efikase që siguron më shumë dijeninë efektive të përmbajtjes
së aktit. Vetëm nëse kjo mënyrë nuk rezulton të jetë e mundur, ligjvënësi ka parashikuar
mënyra të tjera alternative të njoftimit të aktit. Bëhet fjalë, për mënyra alternative të
nënrenditura, sipas një rendi zbritës të shkallëzuar, të cilat do të zbatohen radhë pas radhe,
nga ana e gjykatave, të cilat duhet të ndjekin respektimin rigoroz të të procedurës së
njoftimeve.
Kur njoftimi nuk është e mundur t’i dorëzohet personalisht të pandehurit në gjendje të
lirë, njoftimi duhet të kryhet sipas procedurës pranë: I) banesës së të pandehurit, duke ia
dorëzuar aktin: a) personit që bashkëjeton me të, ose b) fqinjit të tij; II) vendit të punës, duke
ia dorëzuar personit që punon me të pandehurin; III) a) vendbanimit të përkohshëm ose b)
vendqëndrimit, kur banesa e përhershme dhe kur adresa e punës nuk njihen, duke ia dorëzuar
aktin, përkatësisht, ose: a) personit që banon me të edhe përkohësisht në vendbanimin ose
vendqëndrimin e përkohshëm, ose b) fqinjit të vendbanimit ose vendqëndrimit të
përkohshëm; ose c) personit që punon me të (neni 140/2 i Kodit të Procedurës Penale).
Kolegji Penal vëren se dhënia e mundësisë për të marrë pjesë dhe për të qenë i
pranishëm, është një e drejtë e personit të gjykuar në mungesë (in absentia), kur nuk ka
rezultuar se ai nuk ka hequr dorë në mënyrë shprehur, pra të qartë nga e drejta e tij për të
qenë i pranishëm në gjykim, dhe pasur një vendim të ri mbi akuzat e ngritura ndaj tij.
Kështu, edhe GjEDNj-ja, në rastet Sejdoviç (10 nëntor 2004) dhe Somogyi (18 maj
2004), GJEDNJ-a ka deklaruar se: “Përbën një mohim të drejtësisë kur një individi të dënuar
në mungesë”, nuk mund t’i garantohet e drejta që një gjykatë të mund të vendosë përsëri, pasi
dëgjon atë në përputhje me kërkesat e nenit 6 të Konventës mbi themelësinë e akuzës penale,
në fakt dhe në ligj, përveç kur konstatohet në mënyrë të qartë se ai ka hequr dorë nga e drejta
e tij për të qenë i pranishëm dhe mbrojtur veten”.
GjEDNj-ja, ka theksuar se, përpara se të vlerësohet që i pandehuri, nëpërmjet sjelljes
së tij, ka hequr dorë në mënyrë eksplicite nga një e drejtë e rëndësishme e nenit 6 të KEDNj-
së, është e nevojshme që më parë të vërtetohet në mënyrë të arsyeshme, nëse ai i kishte
parashikuar pasojat e zgjedhjes së tij.
Nё vendimin e unifikues nr.1 datё 10.03.2014, Kolegjet e Bashkuara tё Gjykatёs sё
Lartё kanë identifikuar katёr raste nё tё cilat legjislacioni procedural penal shqiptar
parashikon gjykimin nё mungesё. Rasti i parë (mungesa dhe largimi i vullnetshëm i të
pandehurit) ka të bëjë me situatën e parashikuar nga neni 352/1 i Kodit të Procedurës Penale.
Në këtë rast, i pandehuri, me dijeni dhe vullnet të plotë heq dorë nga e drejta e tij për të qenë i
pranishëm në gjykim, duke u përfaqësuar nga mbrojtësi. Rasti i dytë (i pandehuri i fshehur)
lidhet me situatën kur i pandehuri arratiset ose kur provohet se ai i fshihet drejtësisë. Rasti i
tretë (i pandehuri që nuk paraqitet), ka të bëjë me situatën e parashikuar nga neni 351 i Kodit
të Procedurës Penale, i cili parashikon deklarimin e mungesës në rastin kur i pandehuri i lirë
ose i paraburgosur nuk paraqitet në seancë, edhe pse është njoftuar rregullisht. Rasti i katërt (i
pandehuri që nuk gjendet) lidhet me të pandehurin, njoftimi i të cilit rregullohet nga pjesa
vazhduese e nenit 140 si dhe 141 të Kodit të Procedurës Penale.
Në nenin 351 të Kodit të Procedurës Penale, parashikohet instituti i deklarimit të
mungesës së të pandehurit në procesin që do të zhvillohet ndaj tij. Në bazë të këtij neni, kur i
pandehuri i lirë ose i paraburgosur nuk paraqitet në seancë ndonëse është njoftuar dhe nuk ka
patur shkaqe të ligjshme për mos t’u paraqitur, gjykata, pasi dëgjon palët, deklaron mungesën
e tij. Nëse gjykata konstaton mospjesëmarrjen e të pandehurit në seancë, përpara deklarimit të
mungesës, ajo kryen një sërë verifikimesh për të hetuar natyrën dhe shkakun e mungesës, kur
konstaton pavlefshmërinë e njoftimit, ajo urdhëron përsëritjen e njoftimit, duke shtyrë
seancën apo e pezulluar atë. Një kusht i mëtejshëm procedural është edhe ai “dëgjimit” të
150
palëve, domethënë, dëgjimi i prokurorit dhe i mbrojtësit të të pandehurit lidhur me
vendimmarrjen e gjykatës mbi procedimin në mungesë.
Deklarimi i mungesës bëhet vetëm pasi të jenë shteruar dhe të jenë bërë të gjitha
përpjekjet e mundshme për njoftimin e të pandehurit, të parashikuara nga Kodi i Procedurës
Penale, duke synuar sa më shumë të jetë e mundur praninë e të pandehurit dhe bindjen se ai
është vënë në dijeni për gjykimin që po zhvillohet në ngarkim të tij. Vendimi për deklarimin
e mungesës është një vendim i ndërmjetëm, i cili nuk është i ankimueshëm në mënyrë të
mëvetësishme, ai është vetëm i revokueshëm nga gjykata që e ka dhënë atë, dhe i
ankimueshëm, vetëm nëpërmjet animimit të vendimit të themelit.
Në bazë të nenit 351/2 të Kodit të Procedurës Penale, vendimi që deklaron mungesën
është i pavlefshëm kur provohet se ky fakt ka ardhur nga mosmarrja e njoftimit (sipas
procedurës së njoftimeve) ose nga pamundësia absolute për t’u paraqitur (në rastet e
parashikuara nga neni 350, pra, për rast fator apo forcë madhore, pengesa që nuk varen nga
faji i të pandehurit).
Në këtë kuadër, vendimi që deklaron mungesën konsiderohet i pavlefshëm nëse nuk
janë respektuar nga gjykata rregullat e parashikuara nga nenet 349, 350/1 dhe 350/4 të Kodit
të Procedurës Penale. Rastet e pavlefshmërisë së njoftimit janë parashikuar në nenin 143 të
Çështja e vërtetimit të shkakut të mungesës dhe arritja e një konkluzioni të sigurtë
lidhur me ekzistencën e një vullneti për të hequr dorë në mënyrë të lirë është një çështje tepër
e rëndësishme që duhet të mbahet në konsideratën e duhur nga ana e gjykatave të themelit. I
pandehuri i deklaruar në mungesë, përfaqësohet nga mbrojtësi i tij. Ky përfaqësim në
sistemin procedural shqiptar është i kufizuar vetëm një shkallë gjykimi, përveçse kur rezulton
një vullnet i shprehur personalisht ndryshe nga i pandehuri. Në këtë rast, gjykimi zhvillohet
në mungesë por me pëlqimin e vetë të pandehurit.
Duke iu kthyer çështjes objekt rekursi, në zbatim të parimeve të mësipërme, Kolegji
Penal vëren se, nga rrethanat pranuara nga gjykata rezulton se i pandehuri Buci nuk është
paraqitur në gjykimin e zhvilluar ndaj tij. Sipas gjykatës së shkallës së parë i pandehuri Buci
ka dijeni për seancën gjyqësore. Kurse sipas gjykatës së apelit nga i pandehuri, nuk ka dijeni
për seancën e parë gjyqësore. Fletëthirrja e dërguar nga gjykata në adresën e të pandehurit
nuk është nënshkruar nga i pandehuri. Ndërkohë i pandehuri ka lëshuar një prokurë, në bazë
të së cilës ka zgjedhur për t’u përfaqësuar nga mbrojtësi i zgjedhur prej tij edhe në mungesë
në të gjitha shkallët. Nga të gjitha aktet e dosjes Kolegji Penal vlerëson se i pandehuri Buci
ka pasur dijeni si për akuzat në ngarkim të tij dhe me vullnet të plotë ai ka zgjedhur të mos
jetë i pranishëm në gjykimin e zhvilluar ndaj tij. Kështu gjykata e shkallës së parë i ka
njoftuar atij urdhrin e saj që e ftonte për t’u paraqitur në gjykatë ditën e caktuar. Në bazë të
procesverbalit për njoftimin e të pandehurit të lirë, (fq. 76 e fashikullit) ka rezultuar se
procedura e njoftimit është kryer nga oficeri i policisë gjyqësore dhe akti, duke qenë se i
pandehuri nuk ka qenë i pranishëm, ftesa për t’u paraqitur në seancë i është dërguar pranë
banesës së të pandehurit, duke ia dorëzuar aktin: personit që bashkëjeton me të, pra
bashkëshortes së tij, e cila rezulton se e ka nënshkruar rregullisht aktin. Edhe më pas, nga
redaktimi i prokurave të posaçme nga ana e të pandehurit ka rezultuar që ai ka qenë në dijeni
të akuzave dhe faktit që procesi penal ndaj tij kishte filluar. Në mënyrë që të garantohet një
proces i rregullt ndaj të gjykuarit janë të nevojshme njohja e tij me akuzën penale që është
ngritur ndaj tij, si dhe datën e seancës së caktuar nga ana e gjykatës në mënyrë që ai të
ushtrojë të gjitha të drejtat që ligji i njeh të pandehurit. Sipas gjykatës së apelit dhe nga aktet
e dosjes, rezulton që i pandehuri është njohur me akuzat e ngritura ndaj tij lidhur me veprën
penale të mashtrimit më shumë se një herë, me pasoja të rënda, parashikuar nga neni 143/2 i
Kodit Penal, si dhe veprën penale të mashtrimit në kredi, parashikuar nga neni 146 i Kodit
Penal. Duke qenë se i pandehuri nuk ndodhej në shtëpi njoftimi i është bërë pranë banesës së
tij dhe aktin objekt njoftimi e ka firmosur e bashkëshortja, kjo mënyrë njoftimi është e
151
parashikuar shprehimisht nga ligji procedural, prandaj njoftimi për të pandehurin Buci, ka
qenë i rregullt dhe nuk konstatohet ndonjë rast pavlefshmërie lidhur me njoftimin e datës së
seancës së caktuar për gjykimin e çështjes penale të filluar ndaj tij. Gjykata e apelit, ka
dyshuar për njoftimin e të pandehurit për datën e seancës së parë të caktuar nga gjykata me
anë të fletëthirrjes për seancën e parë, ndërkohë, ajo nuk e ka konsideruar faktin se efekti i
marrjes dijeni se ndaj personit ka filluar një procedim penal është ngritur akuzë dhe se
gjykimi do të vijojë nënkupton një interesim më aktiv nga ana e të pandehurit lidhur me datën
e zhvillimit të gjyqit. Interesim, i cili, nisur nga fakti që i pandehuri ka zgjedhur një mbrojtës
të besuar, fakti që data e seancës së parë është shtyrë dhe janë zhvilluar 25 seanca gjyqësore,
ai i ka pasur të gjitha mundësitë për t’u informuar dhe në mënyrë të vullnetshme, ai ka
refuzuar të marrë pjesë në seancat. Nga të dhënat e fashikullit dhe rrethanat e vërtetuara,
Kolegji vëren se i pandehuri me vetëdije ka zgjedhur të mos marrë personalisht njoftimet
duke refuzuar për të marrë pjesë në seancat e zhvilluara ndaj tij. Për më tepër nga sjellja e të
pandehurit dhe mbrojtësve, Kolegji çmon se në bazë të nenit 130, pika “2” të Kodit të
Procedurës Penale, me titull ‘çmuarja e pavlefshmërisë’, parashikohet se pavlefshmëria e
lajmërimeve, komunikimeve dhe njoftimeve nuk merret parasysh në qoftë se pala e interesuar
është paraqitur ose ka refuzuar të paraqitet. Kolegji Penal vlerëson se qëndrimi i të pandehurit
duhet të konsiderohet si një refuzim për t’u paraqitur dhe në bazë të nenit 130/2 të Kodit të
Procedurës Penale nuk ndodhemi përpara rastit të pavlefshmërisë së njoftimit të pandehurit
për datën e seancës. Në këto kushte, vendimi i ndërmjetëm i gjykatës së shkallës së parë për
deklarimin e mungesës, ndryshe nga sa arsyeton vendimi i gjykatës së apelit, është marrë në
përputhje me ligjin procedural. Pra, i pandehuri nuk është paraqitur në seancë ndonëse është
njoftuar dhe nuk ka patur shkaqe të ligjshme për mos t’u paraqitur, gjykata e shkallës së parë,
ka dëgjuar palët, duke vijuar me deklarimin e mungesën së të pandehurit. Në këtë rast ai
përfaqësuar nga ana e mbrojtësit, dhe nisur nga tërësia e rrethanave të çështjes, fakti që
mosmarrja e njoftimit është ngritur jo në mënyrë të menjëhershme, Kolegji Penal arrin në
konkluzionin se mungesa e të pandehurit Buci, ka qenë e vullnetshme dhe vetëdijshme.
Në arritjen e këtij konkluzioni, Kolegji çmon t’i referohet rastit Sulejmani kundër
Shqipërisë, (Vendimi mbi deklarimin e papranueshmërisë së ankimit nr.16114/10) ku Gjykata
Evropiane ka vërejtur se, nuk është diskutuar ndërmjet palëve që ankuesi nuk ka marrë
njoftim zyrtar rreth zhvillimit të procedimeve të brendshme të gjykatave. Në fakt, njoftimet u
nënshkruan nga anëtarët e familjes ankuese, e cila kishte caktuar edhe një avokat për ta
përfaqësuar atë në mungesë përpara gjykatave të brendshme. Rrjedhimisht, Gjykata duhet të
konstatojë nëse ankuesi ishte mjaftueshëm në dijeni të ndjekjes së tij penale dhe gjykimit, me
qëllim përcaktimin nëse ai kishte hequr dorë nga e drejta e tij për t’u paraqitur në gjykatë.
Vendimtare në këtë aspekt, është çështja nëse faktet tregojnë qartë se ankuesi ishte
mjaftueshëm i ndërgjegjshëm për mundësinë për të ushtruar këto të drejta në kontekstin e
procedimeve specifike të filluara kundër tij dhe nëse ai mund të konsiderohet të ketë hequr
dorë nga e drejta e tij për t’u paraqitur në gjykatë. Në mungesë të një dijenie të tillë, nga kjo e
drejtë nuk mund të konsiderohet të jetë hequr dorë në mënyrë të qartë.
Në çështjen në fjalë, qeveria paraqiti një kopje të vërtetuar të një prokure, me anë të të
cilës ankuesi pranoi fillimin e procedimit kundër tij dhe caktoi avokatët B. dhe J. për të
përfaqësuar atë. Ankuesi nuk e kundërshtoi autenticitetin e këtij dokumenti ose në fakt, nuk
iu përgjigj parashtrimit të qeverisë me vërejtjet e tij.
Sipas vendimit të GjEDNJ-së, nga përmbajtja e prokurës ka rezultuar e provuar në
mënyrë të qartë dhe të sigurt, se ankuesi i gjykuar në mungesë kishte marrë njohuri qoftë për
akuzën që i ishte atribuuar, qoftë për zhvillimin e procedimit penal që kishte filluar ndaj tij.
Duke u mbështetur në analizën e fashikullit gjyqësor Kolegji çmon se nuk ndodhemi
në rastet e pavlefshmërisë së vendimit që ka deklaruar mungesën e të pandehurit Avni Buci,
pasi mungesa ka ardhur për shkaqe të refuzimit vullnetar të pandehurit për të marrë pjesë në
152
gjykim, dhe për pasojë vendimi i gjykatës së apelit është marrë në zbatim të gabuar të ligjit
procedural dhe si i tillë duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rigjykim.
atyre të procedurës penale, vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit që ka prishur vendimin e
gjykatës së shkallës së parë, duke dërguar për rishqyrtim vendimin e gjykatës së rrethit
gjyqësor në po atë gjykatë, i cili kishte deklaruar fajtor për veprat penale, të mashtrimit më
shumë se një herë, me pasoja të rënda, parashikuar nga neni 143/2 i Kodit Penal, si dhe
veprën e mashtrimit në kredi, parashikuar nga neni 146 i Kodit Penal, duke e dënuar
përfundimisht atë me 12 (dymbëdhjetë) vjet burgim, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit
procedural penal dhe si i tillë ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në
gjykatën e apelit.
PЁR KЁTO ARSYE

Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.585, datë 04.06.2014, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin e
akteve për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 06.07.2016
153
Nr. 00-2016-1358 Vendimi (143)
VENDIM
Tom Ndreca Kryesues

Arjana Fullani Anëtare
Medi Bici Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 12/07/2016, mori në shqyrtim çështjen penale me nr.53109-

01347-00-2014 Regj.Them., që i përket:
KËRKUESE: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË

RRETHIT GJYQËSOR BERAT.
I PANDEHUR: EDMOND XHELANJ
A K U Z A:
“Vjedhja me pasojë vdekjen”.
Baza Ligjore: Neni 141 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.11, datë 25.01.2010, ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Edmond Xhelanj për veprën penale të
“Vjedhje me pasojë vdekjen”, të parashikuar nga neni 141 i K.Penal dhe
dënimin e tij me 20 vjet burg.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.96, datë 23.02.2011, ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.11, datë 25.01.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Berat dhe pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Edmond
Xhelanj.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.00-2013-886 (115), dt.

Prishjen e vendimit nr.96, dt. 23.02.2011 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
kthimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.33, dt. 07.05.2014 ka vendosur:

Prishjen e vendimit penal nr.11, dt. 25.01.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat
dhe pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Edmond Xhelanj.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs, më datë 06.06.2014, Prokuroria

pranë Gjykatës së Apelit Vlorë, e cila kërkon:
Prishjen e vendimit nr.33, dt. 07.05.2014 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të
vendimit nr.11, dt. 25.01.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat.
154
Duke parashtruar shkaqet si më poshtë vijon:
- Vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë është marrë në zbatim të gabuar të ligjit material
dhe atij procedural penal dhe konkretisht në kundërshtim me përmbajtjen e nenit 141
të K.Penal dhe 152, 155, 156, 427, 428/1/c të K.Pr.Penale;
- Ndryshe nga sa ka arsyetuar Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat lidhur me fajësinë e të
pandehurit, Gjykata e Apelit Vlorë në kundërshtim me kërkesat e ligjit, në mënyrë të
njëanshme, në kundërshtim me provat e administruara në gjykim, ka pranuar dhe futur
në dosje një deklaratë noteriale të dëshmitarit Mehdi Dautaj, e cila nuk është provë
dhe nuk duhet të ishte futur në dosje;
- Vendimi i Gjykatës së Apelit është rezultat i shkeljeve procedurale, sidomos i
kërkesave të nenit 152 të K.Pr.Penale;
- I pathemeltë dhe alogjik është edhe arsyetimi i Gjykatës së Apelit se dëshmitari
Mehdi Dautaj nga distanca 86 m2 nuk mund të shikonte dhe të identifikonte të
pandehurin duke rrëzuar kështu pa asnjë argument konkluzionin e arritur nga
eksperimenti hetimor;
- Ripyetja e dëshmitarit Dautaj ndërkohë që ai ishte pyetur disa herë ishte një veprim
procedural i panevojshëm që nuk duhet të merrej në konsideratë nga kjo gjykatë;
- Thirrja për të disatën herë e këtij dëshmitari, duke përfshirë edhe thirrjen e fundit në
gjykatën e apelit, ka qenë e panevojshme dhe ka ndikuar drejtpërsëdrejti në lëkundjen
e tij në shpjegime, nisur dhe nga fakti që ngjarja ka ndodhur vite më parë.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca, prokurorin Arben Dollapaj, i cili kërkoi
prishjen e vendimit nr.33, dt. 07.05.2014 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të
vendimit nr.11, dt. 25.01.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat; mbrojtësin e zgjedhur
nga i gjykuari Edmond Xhelanj, av. Shuaip Syri, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.33,
dt. 07.05.2014 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.33, datë 07.05.2014 i Gjykatës së Apelit Vlorë është rezultat i zbatimit të
drejtë të ligjit penal e procedural penal, e si i tillë duhet të lihet në fuqi.
IV. Rrethanat e çështjes.
Të dyja gjykatat kanë konstatuar rrethanat si më poshtë vijon:

Më dt. 5 maj 1997, në rrugën automobilistike Poliçan-Berat, në vendin e quajtur Shën
Tod në Komunën Vertop, është gjetur i vrarë me armë zjarri viktima Rauf Doko. Viktima
ishte banor i qytetit Poliçan dhe punonte me autoveturën e tij benz me ngjyrë të bardhë, me
targa SK 0695 A, taksi për transport udhëtarësh nga Poliçani.
Po në këtë datë, rreth orës 16:00, dy djem të rinj kanë shkuar në sheshin e qytetit
Poliçan ku rrinin taksitë. Fillimisht ata kanë komunikuar me shtetasin Edmond Bitri duke i
kërkuar t’i çonte në Berat. Shtetasi, dëshmitari Edmond Bitri, nuk ka pranuar duke thënë se
ishte i faturuar. Ai ka njohur njërin nga djemtë, shtetasin Edmond Pema djali i shtetasit
Kujtim Pema nga qyteti i Beratit, i cili ishte së bashku me një djalë bjond të cilin ky
dëshmitar ka deklaruar se nuk e njihte. I pyetur në gjykim ky dëshmitar ka deklaruar se djali
bjond nuk ka qenë i gjykuari. Pas kësaj të dy djemtë kanë shkuar tek viktima Rauf Doko dhe
kanë prenotuar e janë nisur me të për në Berat duke u ulur njëri përpara dhe tjetri pas në taksi.
155
Duke dalë nga sheshi i Poliçanit viktima ka takuar të motrën, dëshmitaren Tajame
Dragoti e cila e ka pyetur ku do shkoj dhe ai i është përgjigjur deri në Mbrakull. Shtetasja
Tajame Dragoti, e pyetur si dëshmitare në gjykim, ka deklaruar se ka parë në vend të parë një
djalë me flokë të zeza të prera shkurt dhe pas djalin tjetër me flokë të verdha të gjata duke
deklaruar se nuk ishte i gjykuari.
Pas 15 min që është nisur taksia nga Poliçani, është nisur dhe taksia e Edmond Bitrit
(mjeti Reno). Në vendin e quajtur Shën Tod ai ka parë anës rrugës viktimën të mbuluar me
gjak, të mbledhur kruspull dhe duke u përpëlitur. Ai nuk ka ndaluar por ka vazhduar rrugën
për në Berat pa i dhënë ndihmë.
Personat që kanë realizuar vrasjen kanë marrë mjetin e viktimës dhe kanë vazhduar
rrugën për në Berat. Tek ura e Vodicës, pa e kaluar atë, ata janë kthyer në rrugën që të çon
tek kisha në fshatin Bogdan dhe kanë ndaluar makinën përpara banesës së shtetasve,
dëshmitarëve Mehdi e Safigje Dautaj. Personat kanë vazhduar rrugën në këmbë dhe kanë
kaluar urën duke u kthyer në rrugën Poliçan Berat. Gjatë gjykimit janë pyetur edhe këta
dëshmitarë.
V. Procedurat gjyqësore dhe arsyetimi i gjykatave.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.11, datë 25.01.2010, ka vendosur

deklarimin fajtor të të pandehurit Edmond Xhelanj për veprën penale të “Vjedhje me pasojë
vdekjen”, të parashikuar nga neni 141 i K.Penal dhe dënimin e tij me 20 vjet burg.
Mbi ankimin e të gjykuarit, Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.96, datë
23.02.2011, ka vendosur prishjen e vendimit nr.11, datë 25.01.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Berat dhe pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Edmond Xhelanj.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.00-2013-886 (115), dt. 27.03.2013
ka vendosur:
Prishjen e vendimit nr.96, dt. 23.02.2011 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e
çështjes për rigjykim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues, me arsyetimin: “...Gjatë
rigjykimit të çështjes, gjykatës së apelit i del si detyrë edhe verifikimi nëse është e mundur të
verifikojë nëse ndërmjet të gjykuarit Edmond Xhelanj dhe dëshmitarit Mehdi Dautaj ka
ekzistuar ndonjë konflikt i mëparshëm ashtu si pretendohet nga vetë i gjykuari dhe babai i tij,
fakt ky i cili është përmendur përciptas në vendimin e gjykatës së apelit. ...Kolegji Penal i
Gjykatës së Lartë sjell në vëmendje të gjykatës së apelit se gjatë rigjykimit të çështjes duhet të
realizojë një analizë të hollësishme të provave si dhe të verifikojë aftësitë fizike dhe gjendjen
psikike të dëshmitarit Mehdi Dautaj.”
Pas kthimit të çështjes për rigjykim, Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.33, dt.
Prishjen e vendimit penal nr.11, dt. 25.01.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat
dhe pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Edmond Xhelanj.
Në vendimin e saj, kjo Gjykatë ka arsyetuar:
“...Po kështu në zbatim të detyrave të kësaj Gjykate, Gjykata e Apelit në mbështetje të
nenit 427 të K.Pr.Penale përsëriti pjesërisht shqyrtimin gjyqësor, duke pyetur dëshmitarët
Mehdi Dautaj dhe Safigje Dautaj dhe njëherazi ka urdhëruar edhe kryerjen e ekspertimit
psikik të dëshmitarit Mehdi Dautaj....Gjykata e Apelit çmon se Gjykata e Shkallës së Parë
Berat ka gabuar kur e ka deklaruar fajtor të pandehurit mbi bazën e provave të administruara
në seancë të përmendura në pjesën arsyetuese të vendimit. Gjykata marrjen e vendimit të
mësipërm e ka mbështetur vetëm në dëshminë direkte të shtetasit Mehdi Dautaj. Po kështu
edhe në dëshminë indirekte të shtetasit Aurel Dragoti, i cili tregon për rrethana për të cilat
pretendon se ka ardhur në dijeni nga nëna e vet, dëshmitarja Tajame Dragoti. Gjithashtu
gjykata referon edhe në dëshminë indirekte të shtetasit Ilir Doko...
156
Këto dëshmi gjykata nuk i ka interpretuar në harmoni me nenet 152 dhe 154 të
K.Pr.Penale.....Gjykata e Apelit Vlorë çmon se dëshmia mbi të cilën është ngritur gjithë
akuza ndaj të pandehurit, jo vetëm që nuk është e plotë dhe bindëse, por edhe nuk
harmonizohet e përputhet me asnjë nga provat e tjera të administruara në gjykim, përkundrazi
bie në kontradiktë me të gjithë këto prova, konkretisht.....ndërkohë që kjo dëshmi u mohua
edhe në shkallë të dytë nga vetë dëshmitari Mehdi Dautaj....”
VI. Qëndrimi i Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë.
Në lidhje me rekursin e paraqitur Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se:

Vendimi nr.33, dt. 07.05.2014 i Gjykatës së Apelit Vlorë është rezultat i zbatimit të
drejtë të ligjit penal e procedural penal, e si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Ky Kolegj vëren se, nga Gjykata e Apelit Vlorë janë respektuar parimet bazë të
gjykimit penal dhe nuk konstatohen shkelje që kanë të bëjnë me pavlefshmëri të procesit
penal apo të akteve të rrjedhura prej tij. Gjithashtu, rezulton se Gjykata e Apelit Vlorë ka
marrë në analizë dhe i ka dhënë përgjigje të gjitha pretendimeve të ngritura, gjatë gjykimeve
dhe në ankim, nga palët.
Në lidhje më rekursin e paraqitur nga Prokuroria pranë Gjykatës së Apelit Vlorë,
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se pretendimet e ngritura nga ana e
organit të akuzës se vendimi i Gjykatës së Apelit është marrë në kundërshtim dhe në
interpretim të gabuar të ligjit penal dhe procedural penal, neneve 141 të K.Penal dhe 152,
155, 156, 427 e 428/1/c të K.Pr.Penale, janë të pabazuara në prova e në ligj.
Ky Kolegj vëren se, neni 152 i K.Pr.Penale, të cilit i referohet prokuroria në rekursin e
saj, parashikon se: “1. Çmuarja e provave është përcaktimi i vërtetësisë dhe fuqisë provuese
të tyre. Çdo provë i nënshtrohet shqyrtimit dhe nuk ka vlerë të paracaktuar. Gjykata i çmon
provat sipas bindjes së formuar pas shqyrtimit të tyre në tërësi. ....”.
Nga interpretimi i dispozitës së sipërcituar, ky Kolegj vëren se, vlerësimi i provave
është në diskrecion të gjykatës që shqyrton çështjen, e cila, duke çmuar rast pas rasti secilën
prej tyre, shprehet mbi fajësinë apo pafajësinë e të pandehurit, si dhe në rastin e deklarimit
fajtor, cakton një masë dënimi brenda kufijve minimalë dhe maksimalë të caktuar nga ligji.
Në çështjen objekt gjykimi, ndryshe nga çka pretenduar në rekursin e saj prokuroria,
Gjykata e Apelit Vlorë, pasi ka riçelur pjesërisht shqyrtimin gjyqësor dhe pasi ka realizuar
detyrat e lëna nga Gjykata e Lartë, ka arritur ne konkluzionin se nuk ka prova të mjaftueshme
për të provuar fajësinë e të gjykuarit Edmond Xhelanj, ndaj çështja ndaj tij duhet pushuar
duke vendosur prishjen e vendimit penal nr.11, dt. 25.01.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Berat dhe pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Edmond Xhelanj,
bazuar në nenin 428/1/c të K.Pr.Penale.
Lidhur me zbatimin e nenit 152 të K.Pr.Penale, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë
vëren se, të gjitha provat, të cilave i’u është referuar organi i akuzës, janë analizuar dhe janë
marrë parasysh nga Gjykata e Apelit Vlorë.
Gjithashtu, ky Kolegj vëren se, ndryshe nga ç’pretendohet nga prokuroria, nuk
konstatohet asnjë shkelje apo keqinterpretim i dispozitave ligjore nga ana e Gjykatës së
Apelit Vlorë.
Ky Kolegj vëren se, në çdo proces penal, personi ndaj të cilit është filluar një
procedim penal, gëzon garancitë e ofruara nga KEDNj-ja (neni 6). Kjo nënkupton që, i
akuzuari duhet të ketë mundësinë që pasi të jetë njohur me provat kundër tij, të diskutojë mbi
vërtetësinë dhe ligjshmërinë e provave. Kjo realizohet duke u respektuar parimi i barazisë së
armëve dhe kontradiktoritetit, që në fazën e hetimeve paraprake edhe më tej në gjykim. I
akuzuari ka të drejtë të pyesë, të kërkojë të thirren për t’u pyetur dhe të pyesë dëshmitarët e
thirrur nga organi i akuzës. Po ashtu të kërkojë praninë dhe marrjen në pyetje të dëshmitarëve
të mbrojtjes në kushte të njëjta sikurse dëshmitarët e akuzës.
157
Gjykata që shqyrton çështjen ka për detyrim shqyrtimin e kujdesshëm të provave
(përfshirë ato me dëshmitarë) dhe të kërkesave të palëve për paraqitje të provave, si dhe
vlerësimin e rëndësisë së tyre për zgjidhjen e çështjes1.
Në çështjen objekt gjykimi rezulton se provat kyçe në funksion të zgjidhjes së
çështjes dhe të të provuarit të fajësisë së të gjykuarit, janë dëshmitë e dëshmitarëve Edmond
Bitri, Tajame Dragoti, Mehdi dhe Safigje Dautaj, të cilët kanë qenë të vetmit persona që kanë
patur kontakt të drejtpërdrejtë me autorët e ngjarjes.
Në lidhje me këtë çështje, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë thekson se, në një proces
penal organi i prokurorisë ka barrën e provës dhe detyrimin ligjor për të provuar akuzën,
ndërsa i pandehuri gëzon garancinë kushtetuese të prezumimit të pafajësisë. Kjo është arsyeja
pse të provuarit e akuzës kërkon një analizë të hollësishme, të plotë dhe të gjithanshme të
provave të paraqitura nga palët ndërgjyqëse, duke siguruar që të mos mbivlerësohet asnjëra
prej tyre. Provat e paraqitura nga organi i akuzës, duhet t’i nënshtrohet, në kuptim të nenit
152 të K.Pr.Penale, shqyrtimit gjyqësor, duke mos i dhënë vlerë të paracaktuar, detyrim ky i
cili rrjedh nga parimi-garanci i prezumimit të pafajësisë.
Neni 6, paragrafi 2, i Konventës Europiane për të Drejtat e Njeriut parashikon se
çdokush që akuzohet për një vepër penale do të prezumohet i pafajshëm deri sa të provohet
fajësia e tij sipas ligjit. Në çështjen Barbera, Messegue dhe Jabaro kundër Spanjës, 6 dhjetor
1988, Gjykata Europiane për të Drejtat e Njeriut është shprehur: “...parimi i prezumimit të
pafajësisë....kërkon, ndërmjet të tjerave, që anëtarët e gjyqit kur bëjnë detyrën nuk duhet të
fillojnë me idenë paragjykuese se i akuzuari e ka kryer veprën penale për të cilën akuzohet,
barra e provës i takon akuzës dhe për cilindo dyshim do të përfitojë i akuzuari.”.
Ky parim sanksionohet dhe në nenin 30 të Kushtetutës sonë dhe nenin 4 të
K.Pr.Penale. Gjykata Kushtetuese në një sërë vendimesh të saj, si vendimi nr.4, dt.
07.02.2004, vendimi nr.9, dt. 08.04.2004, vendimi nr.19, dt 18.09.2008, nr.23 datë
23.07.2009 etj., është shprehur se çdo dyshim duhet të shkojë në favor të të pandehurit dhe ky
parim (parimi i prezumimit të pafajësisë) do të konsiderohej i cënuar nëse barra e provës do
të kalonte nga akuza tek i pandehuri. Gjithashtu ky parim nënkupton ndër të tjera se barra e
provës i takon palës akuzuese, çdo dyshim duhet të çmohet në favor të të pandehurit dhe se
gjykata duhet ta mbështesë vendimin në prova direkte dhe indirekte që duhet të provohen nga
akuza.
Dyshimi në favor të të pandehurit nënkupton se kur faktet dhe rrethanat e çështjes
lejojnë vlerësime e interpretime të ndryshme, duhet pranuar ai interpretim që është më i
favorshëm për të pandehurin. Nga ana tjetër nënkupton se, në mënyrë që të konkludohet në
një vendim fajësie, gjykata, në përfundim të gjykimit nuk duhet të jetë e dyzuar për
mundësinë e kryerjes së veprës nga i pandehuri, në të kundërt, çdo dyshim çmohet në favor të
tij.
Kështu, në vendimin nr.19 datë 02.04.2012 Gjykata Kushtetuese është shprehur:
“...prezumimi i pafajësisë është një nga elementet përbërëse të procesit të rregullt ligjor.
Sipas nenit 30 të Kushtetutës, kushdo quhet i pafajshëm, përderisa nuk i është provuar fajësia
me vendim gjyqësor të formës së prerë. Prezumimi i pafajësisë përbëhet nga disa aspekte,
njëri prej të cilëve është in dubio pro reo, pra çdo dyshim shkon në favor të të pandehurit dhe
barra e provës bie kryesisht mbi organin e akuzës. Gjykata e ka interpretuar prezumimin e
pafajësisë në kuptimin që gjykatat e zakonshme nuk duhet ta fillojnë procesin me bindjen se i
pandehuri ka kryer krimin për të cilin akuzohet, se barra e provës i takon palës akuzuese, se
çdo dyshim duhet të shkojë në favor të të pandehurit, se gjykata duhet ta mbështesë vendimin
në prova të drejtpërdrejta dhe të tërthorta që duhet të provohen nga akuza...”.
1
Vendimi “Barbera, Messegue dhe Jabardo kundër Spanjës”, i datës 6.12.1988, A. 146, par.68.
158
Prezumimi i pafajësisë është trajtuar gjerësisht edhe nga GJEDNJ-ja (Shih vendimet e
GJEDNJ-së Minelli kundër Zvicrës; John Murray kundër Mbretërisë së Bashkuar, 8 shkurt
1996; Telfner kundër Austrisë 20 qershor 2001), e cila ka theksuar se “prezumimi i
pafajësisë” është një nga elementet e procesit të rregullt ligjor që parashikohet në nenin 6,
paragrafi 2, të Konventës Europiane për të Drejtat e Njeriut. Është pikërisht ky parim, i cili
nënkupton se gjykata duhet ta mbështesë vendimin në prova direkte dhe indirekte të
administruara në gjykim.
Një nga institutet më të rëndësishme të së drejtës procedurale penale është ai i
“provave penale dhe procesit të të provuarit”, i cili me të drejtë është konsideruar si institut
bosht i kësaj të drejte. Instituti i provave penale dhe procesit i të provuarit, lidhet në mënyrë
të drejtpërdrejtë me përmbajtjen dhe detyrën e kësaj shkence, me atë që quhet proçesi i
zbulimit dhe i të provuarit të së vërtetës në procesin penal. Rëndësia e shqyrtimit dhe e
verifikimit të provave gjatë gjykimit të çështjes është përcaktuese për formimin e bindjes së
brendshme të gjykatës, mbi bazën e së cilës do të përcaktohet vërtetësia dhe fuqia e tyre
provuese, siç është shprehur edhe më parë ky Kolegj (shih Vendimi Nr 291, datë 15.03.2007 i
Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë).
Ligjvënësi, në nenin 152/1 të K.Pr.Penale, ka parashikuar se “Gjykata i çmon provat
sipas bindjes së formuar pas shqyrtimit të tyre në tërësi”. Nga interpretimi literal e
gramatikor i kësaj dispozite, kuptohet një rregull i rëndësishëm i procesit të të provuarit, që
çmuarja e provave bëhet vetëm mbi bazën e bindjes së brendshme, bindje kjo, e cila krijohet
shkallë shkallë nga shqyrtimi dhe verifikimi i të gjitha provave. Në interpretim të nenit 152 të
K.Pr.Penale, çmuarja e provave është procesi i përcaktimit të vërtetësisë dhe fuqisë provuese
të tyre, gjë që e bën gjykata. Bindja e brendshme, si e drejtë ekskluzive e atij që gjykon
çështjen, formohet mbi bazë të provave të administruara në gjykim.
Gjykata Europiane për të Drejtat e Njeriut e çmon mënyrën në të cilën trajtohen
provat si një çështje të rëndësishme në marrjen e vendimit nëse një gjyq ka qenë i drejtë apo
jo. (Çështja Van Mechelen dhe të tjerë kundër Vendeve të Ulëta, 18 mars 1977).
Edhe më parë ky Kolegj (shih vendimin nr.25, datë 15.01.2003 i Kolegjit Penal i
Gjykatës së Lartë) është shprehur: “Përcaktimi i vërtetësisë së provës që është vënë si kusht
nga ligjvënësi për të patur një proces ligjor çmuarje të saj, nënkupton...verifikimi se ku
konsiston lidhja e rrethanës apo objektit material konkret me objektin e të provuarit në çdo
gjykim konkret, të cilin e përbëjnë përgjigjet që duhet t’u japë gjykata pyetjeve të tilla si:
çfarë ka ndodhur, ku dhe kur ka ndodhur, me ç’mjet është kryer, si ka ndodhur, kush dhe pse
e ka kryer veprën, përgjigje, të cilat duhet të përbëjnë shtratin mbi të cilin duhet ndërtuar
pjesa arsyetuese e çdo vendimi gjyqësor në procesin penal”. Po kështu është shprehur se:
“Procesi i të provuarit...është vërtetimi i fakteve nëpërmjet grumbullimit të provave të
mjaftueshme për të bindur gjykatën lidhur me fajësinë e tij (të pandehurit)....”. (Vendimi
nr.205, datë 06.04.2005 i Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë).
Duke i parë këto parime dhe kritere të të provuarit të përcaktuara në K.Pr.Penale në
lidhje me faktet dhe rrethanat e çështjes objekt gjykimi, ku provat kryesore në lidhje me
fajësinë ose jo të të gjykuarit Edmond Xhelanj janë ato me dëshmitarë, ky Kolegj vëren se,
bazuar në K.Pr.Penale, kur dëshmitari referon diku, ai duhet të tregojë burimin dhe gjykata e
thërret personin tek i cili referon dëshmitari, në të kundërt thëniet e tij janë të papërdorshme.
Ndërsa në lidhje me indiciet, neni 152 i K.Pr.Penale kërkon që ato të jenë të rëndësishme, të
sakta dhe në përputhje me njëra tjetrën, të tilla që të çojnë në një konkluzion i cili të
përjashtojë çdo alternativë tjetër të mundshme. Po kështu, Gjykata e Lartë në vendimin nr.5,
dt. 11.11.2003, të Kolegjeve të Bashkuara është shprehur se ekzistenca e një fakti mund të
nxirret edhe nga indiciet kur ato janë të rëndësishme dhe në përputhje me njëra-tjetrën.
Ne lidhje me çështjen objekt gjykimi Gjykata e Apelit Vlorë ka arsyetuar se
“...Gjykata marrjen e vendimit të mësipërm e ka mbështetur vetëm në dëshminë direkte të
shtetasit Mehdi Dautaj. Po kështu edhe në dëshminë indirekte të shtetasit Aurel Dragoti, i cili
159
tregon për rrethana për të cilat pretendon se ka ardhur në dijeni nga nëna e vet, dëshmitarja
Tajame Dragoti. Gjithashtu gjykata referon edhe në dëshminë indirekte të shtetasit Ilir
Doko... Këto dëshmi gjykata nuk i ka interpretuar në harmoni me nenet 152 dhe 154 të
K.Pr.Penale.....Gjykata e Apelit Vlorë çmon se dëshmia mbi të cilën është ngritur gjithë
akuza ndaj të pandehurit, jo vetëm që nuk është e plotë dhe bindëse, por edhe nuk
edhe në shkallë të dytë nga vetë dëshmitari Mehdi Dautaj....”.
Ky Kolegj vëren se e vetmja provë në këtë proces, në lidhje me fajësinë e të
pandehurit Edmond Xhelanj është dëshmia e dëshmitarit Mehdi Dautaj, i cili, së bashku me
bashkëshorten e tij shtetasen Safigje Dautaj, rezultojnë të kenë qenë personat e fundit që kanë
parë dy autorët e vrasjes së viktimës Rauf Doko, teksa braktisnin makinën e tij e largoheshin.
Siç me të drejtë ka arsyetuar Gjykata e Apelit Vlorë, kjo dëshmi, nuk lidhet e nuk gjen
konfirmim në asnjë nga provat e tjera të administruara në gjykim. Kështu, dëshmitarët e tjerë
okular, personat që kanë parë viktimën dhe autorët në momentet para ngjarjes, kanë deklaruar
se nuk e kanë parë të gjykuarin atë ditë. Shtetasi Edmond Bitri, i cili ka patur kontakt të
drejtpërdrejtë me autorët pak para ngjarjes, pasi ata i kanë kërkuar fillimisht atij t’i çonte për
në Berat, e më pas pasi ai i ka refuzuar, kanë shkuar tek viktima, ka dëshmuar në gjykim se
asnjëri nga dy djemtë (autorët) nuk kishte qenë i gjykuari. Shtetasja Tajame Dragoti, e motra
e viktimës, e cila e ka takuar atë sëbashku me dy autorët pak çaste para ngjarjes, ka deklaruar
se nuk kishte qenë i gjykuari, madje dhe bashkëshortja e dëshmitarit Mehdi Dautaj, shtetasja
Safigje Dautaj, e thirrur si dëshmitare në gjykim ka hedhur poshtë deklarimet e tij, duke
deklaruar se të gjykuarin e njeh si banor të Uznovës dhe se ai nuk ishte asnjëri nga dy djemtë
që zbritën nga makina e viktimës. Për më tepër, vetë dëshmitari Mehdi Dautaj i ka ndryshuar
thëniet kur është thirrur për të dëshmuar përpara Gjykatës së Apelit.
Në këto kushte, duke qenë se e vetmja provë që e lidh të gjykuarin Edmond Xhelanj
me ngjarjen janë deklarimet e dëshmitarit Mehdi Dautaj, të cilat nuk gjejnë konfirmim në
asnjë provë tjetër të administruar në gjykim, si dhe duke patur parasysh qëndrimin e mbajtur
edhe më parë nga ky Kolegj se fajësia nuk mund të mbështetet në një provë të vetme, jo
vetëm kur kjo është provë me dëshmitarë, por as kur është provë shkencore, si dhe në zbatim
të parimit të prezumimit të pafajësisë dhe të të provuarit të akuzës tej çdo dyshimi të
arsyeshëm, vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë është i drejtë dhe i bazuar në ligj.
Lidhur me pretendimin e parashtruar nga organi i akuzës se Gjykata e Apelit nuk ka
argumentuar përse hedh poshtë provat e vlerësuara nga Gjykata e Shkallës së Parë lidhur me
eksperimentin hetimor mbi mundësinë e realizimit të qitjes, duke qenë sipas rastit, brenda apo
jashtë automjetit, si dhe eksperimentin hetimor mbi mundësinë e të parit nga vendi ku ka
qenë dëshmitari Mehdi Dautaj dhe bashkëshortja e tij Safigje Dautaj në kohën kur autorët e
krimit kanë braktisur automjetin e viktimës dhe janë larguar në këmbë, ky Kolegj vëren se, ai
është i pabazuar në ligj. Të dy këto prova, të cilave i’u është referuar organi i akuzës, janë
marrë në shqyrtim dhe janë analizuar nga Gjykata e Apelit Vlorë. Pa marrë parasysh se
vlerësimi i provave është në kompetencë të gjykatave të faktit, ndërsa ky Kolegj merret
vetëm me çështje ligji, edhe sikur të interpretohen këto prova ashtu siç pretendohet prej
organit të akuzës, ato nuk i shërbejnë identifikimit të autorit të veprës, por japin të dhëna mbi
mënyrën se si është kryer vepra, veprimin e kryer si element të anës objektive të figurës së
veprës penale (si është qëlluar viktima) dhe mbi faktin nëse kanë patur mundësi dy
dëshmitarët Mehdi dhe Safigje Dautaj të shihnin autorët nga vendi ku ata ndodheshin, pra
lidhur me besueshmërinë e deklarimeve të dëshmitarëve, dhe nuk i shërbejnë vërtetimit të
pranisë së të gjykuarit në vendngjarje.
Në një proces penal, prova janë, sipas përcaktimit të nenit 149 të K.Pr.Penale,
njoftimet mbi faktet e rrethanat që lidhen me veprën penale, që merren prej burimeve të
parashikuara në ligjin procedural penal, në përputhje me rregullat e caktuara prej tij dhe që
160
shërbejnë për të vërtetuar kryerjen ose jo të veprës penale, pasojat e ardhura prej saj, fajësinë
ose pafajësinë e të pandehurit dhe shkallën e përgjegjësisë së tij. Provë që lidhet
drejtpërdrejtë me autorin e veprës në rastin objekt shqyrtimi, pra fajësinë ose jo të të
pandehurit, të gjykuarit Edmond Xhelanj, është vetëm dëshmia e dëshmitarit Mehdi Dautaj,
ndërsa provat e referuara prej akuzës, eksperimentet hetimore, i shërbejnë vërtetimit të
mënyrë së kryerjes së veprës dhe besueshmërisë së dëshmitarëve Medi dhe Safigje Dautaj.
Në lidhje me pretendimin e parashtruar në rekurs nga Prokuroria pranë Gjykatës së
Apelit Vlorë se ripyetja e dëshmitarit Mehdi Dautaj për herë të dytë përpara Gjykatës së
Apelit Vlorë ishte një provë e panevojshme, ky Kolegj thekson se është detyrë e gjykatës të
kryejë një hetim të plotë dhe të gjithanshëm, jo vetëm e gjykatës së shkallës së parë por edhe
e asaj të apelit si gjykatë fakti dhe ligji, në funksion të dhënies së drejtësisë, për më tepër kur
në rastin konkret, dëshmitari Mehdi Dautaj është i vetmi dëshmitar i cili ka implikuar të
pandehurin si një nga autorët e ngjarjes dhe kur çështja ishte kthyer për rigjykim prej Kolegjit
Penal të Gjykatës së Lartë duke i’u caktuar Gjykatës së Apelit si detyrë realizimi i një analize
të hollësishme të provave si dhe verifikimi i gjendjes fizike dhe mendore të këtij dëshmitari.
Në lidhje me pretendimin e organit të akuzës se vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë
vjen në kundërshtim me përmbajtjen e nenit 427 të K.Pr.Penale, ky Kolegj vëren se: Neni 427
i K.Pr.Penale parashikon: “1. Kur një palë kërkon rimarrjen e provave të administruara në
shqyrtimin gjyqësor të shkallës së parë ose marrjen e provave të reja, gjykata në qoftë se
çmon se një gjë e tillë është e nevojshme, vendos përsëritjen tërësisht ose pjesërisht të
shqyrtimit gjyqësor. 2. Për provat që zbulohen pas gjykimit të shkallës së parë ose të atyre që
dalin aty për aty, gjykata vendos, sipas rastit, marrjen ose jo të tyre. 3. Përsëritja e
shqyrtimit gjyqësor vendoset edhe kryesisht kur gjykata e çmon të domosdoshme. 4.
Gjykata vendos përsëritjen e shqyrtimit gjyqësor kur vërtetohet se i pandehuri nuk ka marrë
pjesë në shkallë të parë, sepse nuk ka marrë dijeni ose nuk ka mundur të paraqitet për shkaqe
ligjore. 5. Për përsëritjen e shqyrtimit gjyqësor, të vendosur në bazë të paragrafëve të
mësipërm, procedohet menjëherë dhe kur kjo nuk është e mundur, shqyrtimi gjyqësor shtyhet
për një afat jo më të gjatë se dhjetë ditë....”. Nga interpretimi literal, gramatikor e logjik i
kësaj dispozite, arrihet në konkluzionin se ligjvënësi e ka lënë në diskrecion të Gjykatës së
Apelit, si një gjykatë fakti dhe ligj, që kur e çmon të domosdoshme, bazuar në faktet dhe
rrethanat e çdo çështjeje konkrete si dhe në funksion të zgjidhjes së drejtë të saj, të vendosë
edhe kryesisht, përsëritjen e shqyrtimit gjyqësor, dispozitë e cila, ndryshe nga çështë
pretenduar prej akuzës, është zbatuar drejtë prej Gjykatës së Apelit Vlorë.
Ky Kolegj çmon të bazuar pretendimin e organit të akuzës se bazuar në aktin e
ekspertimit psikologjik, dëshmitari Mehdi Dautaj ka patur zotësi për të dëshmuar dhe se nuk
ndodhemi përpara rasteve të parashikuar prej neneve 155, 156 të K.Pr.Penale, por rithekson
se thëniet e këtij dëshmitari, edhe sikur të mos mbahet parasysh fakti se ai i ka ndryshuar ato
gjatë pyetjes përpara gjykatës së apelit, nuk gjejnë konfirmim në asnjë nga provat e tjera të
administruara në gjykim, e për pasojë, të vetme, nuk plotësojnë standartin e të provuarit të
akuzës tej çdo dyshimi të arsyeshëm.
Po në këtë kuadër, ky Kolegj vëren se, nuk mund të konsiderohen si prova në
funksion të të provuarit të fajësisë së të gjykuarit Edmond Xhelanj, as dëshmitë e shtetasve
Aurel Dragoti dhe Ilir Doko. Të dy këta dëshmitarë janë dëshmitarë indirektë. Në dëshminë e
tij shtetasi Ilir Doko, djali i viktimës, ka deklaruar se: “....kam dëgjuar se babanë ma ka vrarë
Mike Kajtazi dhe Mond Pema....Për Edmond Xhelanj është hapur fjala 5-6 vitet e fundit....”.
Ky Kolegj vëren se, neni 153/3 i K.Pr.Penale parashikon se dëshmitari nuk mund të
dëshmojë për ato që fliten në publik, ndërsa neni 154/4 i po këtij Kodi parashikon se: “Nuk
mund të përdoret dëshmia e atij që refuzon ose që nuk është në gjendje të tregojë personin
ose burimin nga të cilët ka marrë dijeni për faktet që pyetet.”. Bazuar në dispozitat e
sipërcituara dhe duke patur parasysh se ky dëshmitar ka deklaruar për çka dëgjuar prej të
tjerëve dhe nuk ka referuar burim të saktë, dëshmia e tij është e papërdorshme.
161
Gjithashtu, ky Kolegj vëren se, dëshmitari Aurel Dragoti ka dëshmuar mbi fakte të
cilat i ka mësuar nga nëna e tij, dëshmitarja Tajame Dragoti, e cila e pyetur në gjykim ka
deklaruar se asnjëri nga djemtë që ajo ka parë në makinë me viktimën para ngjarjes, nuk ishte
i gjykuari Edmond Xhelanj.
Së fundmi, lidhur me pretendimin e organit të akuzës se Gjykata e Apelit ka zbatuar
gabim nenin 428/1/c të K.Pr.Penale, ky Kolegj vëren se, kjo dispozitë parashikon:
“1. Gjykata e apelit, pasi shqyrton çështjen, vendos: a) lënien në fuqi të vendimit; b)
ndryshimin e vendimit; c) prishjen e vendimit dhe pushimin e çështjes kur janë rastet që nuk
lejojnë fillimin ose vazhdimin e procedimit ose kur nuk vërtetohet fajësia e të pandehurit;
ç) prishjen e vendimit dhe kthimin e akteve gjykatës së shkallës së parë kur nuk janë
respektuar dispozitat që lidhen me kushtet për të qenë gjyqtar ose ndihmësgjyqtar në çështjen
konkrete, ...”, rast ky, i cili siç ka arsyetuar edhe më lart ky Kolegj, është evidentuar në
gjykim.
Për sa u arsyetua më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.33,
datë 07.05.2014 i Gjykatës së Apelit Vlorë duhet lënë në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441/1/a të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.33, datë 07.05.2014 te Gjykatës së Apelit Vlorë.
Tiranë, më 12.07.2016
162
MENDIM PAKICE
Ne gjyqtarët Andi Çeliku dhe Medi Bici jemi kundër vendimit 143, datë 12.07.2016
të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë, që i përket të gjykuarit Edmond Xhelanj, i akuzuar për
veprën penale të vjedhjes me pasojë vdekjen, të parashikuar nga neni 141 i Kodit Penal,
prandaj në përputhje me kërkesat e nenit 112/5 të Kodit të Procedurës Penale, përpilojmë këtë
procesverbal përmbledhës me motivet e kundërshtimit të këtij vendimi.
Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes në Gjykatën e Lartë ka rezultuar si më poshtë:
Me datë 05.05.1997, në rrugën automobilistike Poliçan Berat, në vendin e quajtur
Shën Tod në Komunën Vertop, është gjetur i vrarë me armë zjarri viktima Rauf Doko. Ky i
fundit ishte banor i qytetit të Poliçanit dhe punonte me autoveturën e tij Benz me ngjyrë të
bardhë, me targa SK 0695 A si taksi për transport udhëtarësh. Me datën 05.05.1997 rreth orës
16:00, dy djem të rinj kanë shkuar në sheshin e qytetit të Poliçanit ku rrinin taksitë. Fillimisht
ata kanë biseduar me dëshmitarin Edmond Bitri, duke i kërkuar atij që ti çonte deri në qytetin
e Beratit.
Dëshmitari Edmond Bitri nuk ka pranuar, duke u thënë dy djemve se ishte i faturuar
nga persona të tjerë. Ai ka njohur njërin nga dy djemtë, pikërisht shtetasin Edmond Pema, i
cili ishte djali i shtetasit Kujtim Pema me banim në qytetin e Beratit, që shoqërohej nga një
djalë tjetër bjond, të cilin ky dëshmitar ka deklaruar se nuk e njihte. Në gjykimin në shkallë të
parë ky dëshmitar ka deklaruar se djali bjond nuk ka qenë i gjykuari. Pas kësaj dy djemtë
kanë shkuar tek viktima Rauf Doko dhe e kanë prenotuar atë, duke u nisur në drejtim të
qytetit të Beratit. Pasagjerët janë ulur njëri përpara dhe tjetri në sediljen e pasme të taksisë së
viktimës.
Pasi kanë dalë nga sheshi i qytetit të Poliçanit, viktima Rauf Doko ka takuar motrën e
tij, dëshmitaren Tajame Dragoti, e cila e ka pyetur se ku do të shkonte dhe viktima i është
përgjigjur se do të shkonte deri në Mbrakull. Dëshmitarja Tajame Dragoti, e pyetur në
cilësinë e dëshmitares në gjykimin në shkallë të parë, ka deklaruar se ka parë në vend të parë
një djalë me flokë të zeza të prera shkurt dhe në sediljen e pasme djalin tjetër me flokë të
verdha dhe të gjata, duke deklaruar në gjyq se nuk ishte i gjykuari.
Disa minuta më vonë është nisur nga qyteti i Poliçanit edhe taksia e dëshmitarit
Edmond Bitri (mjeti Reno). Në vendin e quajtur Shën Tod dëshmitari Edmond Bitri ka parë
anës rrugës viktimën Rauf Doko të mbuluar me gjak, të mbledhur kruspull, i cili ishte duke u
përpëlitur. Ai nuk e ka ndaluar makinën për ti dhënë ndihmë viktimës, por ka vazhduar
rrugën në drejtim të qytetit të Beratit.
Dy personat që kanë realizuar vrasjen e viktimës Rauf Doko dhe kanë marrë mjetin e
tij kanë vazhduar rrugën në drejtim të qytetit të Beratit. Në afërsi të Urës së Vodicës, pa e
kaluar atë, ata janë kthyer në rrugën që të çon në drejtim të Kishës që ndodhet në fshatin
Bogdan dhe kanë ndaluar makinën përpara banesës së dëshmitarëve Mehdi e Safigje Dautaj.
Dy personat kanë ecur në këmbë dhe pasi kanë kaluar urën, ato kanë vazhduar rrugën Poliçan
Berat.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.11, datë 25.01.2010 ka vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Edmond Xhelanj për veprën penale të vjedhjes me
pasojë vdekjen, të parashikuar nga neni 141 i K.Penal dhe dënimin e tij me 20 vjet burgim.
Prishjen e vendimit nr.11, datë 25.01.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat dhe
pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Edmond Xhelanj.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.00-2013-886 (115), datë
Prishjen e vendimit nr.96, datë 23.02.2011 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e
çështjes për rigjykim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues, me arsyetimin se:
163
.....Gjatë rigjykimit të çështjes, gjykatës së apelit i del si detyrë edhe verifikimi nëse
është e mundur të verifikojë nëse ndërmjet të gjykuarit Edmond Xhelanj dhe dëshmitarit
Mehdi Dautaj ka ekzistuar ndonjë konflikt i mëparshëm ashtu si pretendohet nga vetë i
gjykuari dhe babai i tij, fakt ky i cili është përmendur përciptas në vendimin e gjykatës së
apelit. ...Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë sjell në vëmendje të gjykatës së apelit se gjatë
rigjykimit të çështjes duhet të realizojë një analizë të hollësishme të provave si dhe të
verifikojë aftësitë fizike dhe gjendjen psikike të dëshmitarit Mehdi Dautaj......
Pas rishqyrtimit të çështjes, Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.33, datë
Prishjen e vendimit penal nr.11, datë 25.01.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Berat dhe pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Edmond Xhelanj, me
arsyetimin:
.....Gjykata e apelit në mbështetje të nenit 427 të K.Pr.Penale përsëriti pjesërisht
shqyrtimin gjyqësor, duke pyetur dëshmitarët Mehdi Dautaj dhe Safigje Dautaj, duke
urdhëruar edhe kryerjen e ekspertimit psikik të dëshmitarit Mehdi Dautaj....Gjykata e apelit
çmon se Gjykata e Shkallës së Parë Berat ka gabuar kur e ka deklaruar fajtor të pandehurit
mbi bazën e provave të administruara në seancë të përmendura në pjesën arsyetuese të
vendimit. Gjykata marrjen e vendimit të mësipërm e ka mbështetur vetëm në dëshminë
direkte të shtetasit Mehdi Dautaj. Po kështu edhe në dëshminë indirekte të shtetasit Aurel
Dragoti, i cili tregon për rrethana për të cilat pretendon se ka ardhur në dijeni nga nëna e vet,
dëshmitarja Tajame Dragoti. Gjithashtu gjykata referon edhe në dëshminë indirekte të
shtetasit Ilir Doko... Këto dëshmi gjykata nuk i ka interpretuar në harmoni me nenet 152 dhe
154 të K.Pr.Penale.....Gjykata e Apelit Vlorë çmon se dëshmia mbi të cilën është ngritur
gjithë akuza ndaj të pandehurit, jo vetëm që nuk është e plotë dhe bindëse, por edhe nuk
edhe në shkallë të dytë nga vetë dëshmitari Mehdi Dautaj....
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.143, datë 12.07.2016 ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.33, datë 07.05.2014 te Gjykatës së Apelit Vlorë.
Në ndryshim nga qëndrimi i shumicës pakica vlerëson se vendimi nr.33, datë
07.05.2014 i Gjykatës së Apelit Vlorë është i pabazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhej të
prishej nga Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, duke u lënë në fuqi vendimi nr.11, datë
25.01.2010 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat.
Në nenin 152 të K.Pr.Penale, është parashikuar se: Çmuarja e provave është
përcaktimi i vërtetësisë dhe fuqisë provuese të tyre. Çdo provë i nënshtrohet shqyrtimit dhe
nuk ka vlerë të paracaktuar. Gjykata i çmon provat sipas bindjes së formuar pas shqyrtimit të
tyre në tërësi.
Nga interpretimi i dispozitës ligjore të sipërcituar del se, vlerësimi i provave është në
diskrecion të gjykatës që shqyrton çështjen, e cila duke çmuar rast pas rasti secilën prej tyre,
shprehet mbi fajësinë apo pafajësinë e të pandehurit, si dhe në rastin e deklarimit fajtor,
cakton një masë dënimi brenda kufijve minimal dhe maksimal të caktuar nga ligji.
Në çështjen objekt shqyrtimi rezulton se provat kyçe në funksion të zgjidhjes së
çështjes dhe të të provuarit të fajësisë së të gjykuarit, janë dëshmitë e dëshmitarëve Edmond
Bitri, Tajame Dragoti, Mehdi dhe Safigje Dautaj, të cilët kanë qenë të vetmit persona që kanë
patur kontakt të drejtpërdrejtë me autorët ditën e ngjarjes. Dëshmitari Mehdi Dautaj i pyetur
në gjykimin në shkallë të parë ka dhënë shpjegime të hollësishme, duke thënë se ka parë
makinën dhe dy personat që ishin në të, duke dhënë karakteristikat e personave në lidhje me
gjatësinë, ngjyrën e flokëve, etj. Këto deklarime të këtij dëshmitari përputhen plotësisht me
deklarimet që ka bërë dëshmitarja Tajame Dragoti (motra e viktimës) në lidhje me ngjyrën e
flokëve të të pandehurit Edmond Xhelanj dhe vendin ku ka qenë ulur ai në taksi, në sediljen e
pasme, nga ku ka qenë më i lehtë eliminimi i viktimës, i cili ka qenë edhe shofer i taksisë.
164
Thëniet e dëshmitarit Mehdi Dauti lidhen edhe me thëniet e dëshmitarit Edmond Bitri
(taksist), i cili i ka dhënë karakteristikat e dy djemve që e kishin kërkuar atë si taksi, njërin
prej të cilëve ai e njihte personalisht, duke i njohur edhe të atin e tij, pavarësisht se në gjyq ky
dëshmitar ka deklaruar se nuk e njeh të pandehurin Edmond Xhelanj. Pakica vlerëson se
Gjykata e Apelit Vlorë thëniet e këtij dëshmitari duhet ti kishte marrë me shumë rezervë, pasi
ai ka deklaruar se e ka parë viktimën Rauf Doko në anë të rrugës, të mbuluar me gjak, i cili
po përpëlitej dhe nuk ka ndaluar makinën për ti dhënë ndihmën e parë, në një kohë që jo
vetëm e kishte atë të njohurin e tij, por kishte kohë që punonin bashkë në të njëjtin qytet me
taksitë e tyre.
Në gjykimin e çështjes në Gjykatën e Lartë, prokurori pretendoi se Gjykata e Apelit
Vlorë nuk duhet ta kishte ripyetur dëshmitarin Mehdi Dautaj dhe në të vërtetë kjo nuk ka
qenë detyrë e lënë nga Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i cili i kishte lënë detyrë kësaj
gjykate që të hetonte nëse kishin mosmarrëveshje dëshmitari dhe i pandehuri, sepse kjo gjë
ishte pretenduar nga i pandehuri dhe i ati i tij në gjykimin në shkallë të parë dhe të kryhej
ekspertimi psiqik i dëshmitarit Mehdi Dauti.
Nga akti i ekspertimit psiqik të këtij dëshmitari ka rezultuar që në kohën kur ai ka
dhënë shpjegimet para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat ky dëshmitar ka qenë në gjendje
për të dëshmuar, ndërsa në kohën kur ai ka dhënë shpjegime përpara Gjykatës së Apelit Vlorë
gjendja e tij ka qenë shumë e rënduar nga ana psikologjike, gjë të cilën nuk e përmend
shumica në arsyetimin e vendimit, prandaj pakica është e mendimit se Gjykata e Apelit Vlorë
nuk duhet ta bazonte vendimin e saj në dëshminë e një personi që në momentin e dhënies së
dëshmisë përpara kësaj gjykatës së apelit ka patur probleme me shëndetin mendor, por kjo
gjykatë duhet ta bazonte vendimin e saj në deklarimet që kishte bërë ky dëshmitar përpara
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, duke e vlerësuar dëshminë e tij në unitet me provat e
tjera direkte dhe indirekte.
Në vendimin nr.143, datë 12.07.2016, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë (shumica)
përmend disa qëndrime të mbajtura nga praktika gjyqësore e Gjykatës Europiane të të
Drejtave të Njeriut në Strasburg, Gjykata Kushtetuese e Republikës së Shqipërisë dhe
Gjykata e Lartë e Republikës së Shqipërisë, të cilat kanë të bëjnë me prezumimin e
pafajësisë, por kur shumica interpreton provat për rastin e çështjes konkrete, përfundimet e
saj janë të pabazuara në ligj, sepse provat indirekte nuk mund të jenë indicje, të cilat janë të
dhëna, të cilat kur lidhen me njëra tjetrën përbëjnë provë dhe merren në korelacion me provat
e tjera të marra gjatë shqyrtimit gjyqësor të çështjes.
Në rastin në shqyrtim nuk ekziston vetëm një provë e vetme direkte, që janë thëniet e
dëshmitarit Mehdi Dautaj, por janë edhe thëniet e dëshmitarëve Edmond Bitri dhe Tajame
Dragoti, të cilat konsiderohen si prova direkte, sepse këto dy dëshmitar i kanë parë me sytë e
tyre në mes të ditës dy personat që kanë hipur në taksinë e viktimës Rauf Doko, duke dhënë
me saktësi karakteristikat e tyre, të cilat përputhen plotësisht me deklarimet e dëshmitarit
Mehdi Dautaj, pavarësisht se më pas këto dëshmitar kanë deklaruar para gjykatës së shkallës
së parë se, i pandehuri Edmond Xhelanj nuk ka qenë personi që ka qenë në taksi ditën e
vrasjes së viktimës Rauf Doko.
Pozicioni nga i ka parë dy personat dhe makinën e viktimës, dëshmitari Mehdi Dautaj
ka qenë një pozicion ku fushëpamja ka qenë mjaft e qartë dhe nuk ekziston as më i vogli
dyshim që mund të gabosh për të dhënë karakteristikat e sakta të personave me sy të lirë në
atë orë të ditës në fillim të muajit maj, kohë kur me anë të shikimit me sy të lirë të një personi
të zakonshëm, mund të dallohen mjaft qartë karakteristikat fizike të njeriut, gjë të cilën ky
dëshmitar e ka bërë me shumë saktësi.
Pakica e vlerëson të pabazuar në ligj arsyetimin që bën shumica se, dëshmitarët
indirekt që kanë qenë djali i dëshmitares Tajame Dragoti (djali i motrës së viktimës), etj nuk
kanë arritur të tregojnë burimin nga i kanë marrë të dhënat e deklaruara, në një kohë që djali i
dëshmitares Tajame Dragoti, dëshmitari Aurel Dragoti ka deklaruar në gjyq se, këto të dhëna
165
mi ka thënë nëna ime, prandaj në rastin në shqyrtim nuk ekzistuar asnjë pengesë ligjore që
këto thënie të përdoren, duke u lidhur me provat e tjera.
Për këto që u thanë më sipër, pakica vlerëson se, vendimi nr.33, datë 07.05.2014 i
Gjykatës së Apelit Vlorë është i pabazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhej të prishej nga
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, duke u lënë në fuqi vendimi nr.11, datë 25.01.2010 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, prandaj vota jonë është kundër vendimit nr.143, datë
12.07.2016 të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë.
Medi Bici Andi Çeliku
166
Nr. 00-2016- 1222 i Vendimit (144)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar

RRETHIT GJYQËSOR TIRANË
PERSON NËN HETIM: LATIF LUCA (dtl.1971)
DYSHUAR:
Për kryerjen e veprës penale “Shpërdorimit të detyrës”,
“Korrupsion pasiv i personave që ushtrojnë funksione publike”,
parashikuar nga N.248-25, 259 të K.Penal.
OBJEKTI:
Caktimin e masës së sigurimit personal “arrest në burg”.
Baza ligjore: Nenet 253, 228, e vijues dhe 244 të K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.640 akti, datë 10.03.2016 ka

vendosur:
Caktimin si masë sigurimi për personin nën hetim Latif Haxhi Luca atë të
“arrestit në burg”, parashikuar nga N.238 i K.Pr.Penale.
Urdhërohet policia gjyqësore për ekzekutimin e këtij vendimi.

Miratimin e vendimit nr.640 akti, datë 10.03.2016 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs personi nën hetim Latif Luca,
nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon ndryshimin e vendimeve dhe caktimin e masës së
sigurimit “Detyrim për tu paraqitur”, duke parashtruar këto pretendime:
- Nga ana jonë nuk është shpërdoruar detyra, ajo është përmbushur me korrektësi, për
çdo informacion për ndërtim të paligjshëm, kemi mbajtur procesverbal dhe kemi
njoftuar eprorin përkatës; për 3 raste ka filluar edhe procedimi ndaj subjektit ndërtues,
çfarë veprimesh të tjera duhet të kryente personi nën hetim?!
167
- Të pestë ndërtimet për të cilat akuzohet personi nën hetim, janë bllokuar dhe kanë
mbetur në gjendjen e mëparshme, që në momentin e konstatimit.
- Gjykata e ka caktuar masën e sigurimit në kundërshtim me N.229 dhe 230 të
K.Pr.Penale, gjykata nuk ka arsyetuar përse masa e arrestit në burg është më e
përshtatshmja.
- Është e pakuptueshme të vendosësh një masë sigurimi ndaj një personi në detyrë, kur
provohet se ka ushtruar detyrën.
- Ndaj personave të tjerë të bashkëhetuar është vendosur masë më e burë nga gjykata e
apelit, por Latif Luca, nuk ka pasur dijeni për procesin ndaj tij dhe ka dhënë prokurë
përfaqësimi, pasi mori dijeni.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi, prokurorin Arqilea Koça, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; përfaqësuesin e personit nën hetim, av.Skënder
Demiraj, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit dhe caktimin e një mase sigurimi më të butë; dhe si
shqyrtoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.693, datë 03.05.2016 i Gjykatës së Apelit Tiranë është i pambështetur
në ligj dhe si të tillë është i cenueshëm.
Në bazë të akteve të ndodhura në fashikullin e masës së sigurimit si dhe të provave të

paraqitura në seancë gjyqësore të shqyrtimit të masës ka rezultuar e provuar se:
1. Personi nën hetim Latif Luca, ka pasur detyrën e Inspektorit, pranë Inspektoratit
Ndërtimor Vendor të Bashkisë Kamëz, pikërisht në Zonën nr.5 e cila mbulonte lagjet
Laknas dhe Lura.
2. Procedimi nr.2784 i vitit 2015 ka filluar mbi bazën e kallëzimit të bërë nga seksioni
kundër krimit ekonomik në Drejtorinë e Policisë Qarku, Tiranë. Nga ky procedim
rezulton se punonjës të Inspektoratit Ndërtimor Vendor pranë Bashkisë Kamëz,
përkatësisht ish Komunave Paskuqan, Berxullë dhe Zall Herr (Përparim Kolaveri (ish
kryeinspektor) Afrim Deda (aktualisht kryeinspektor), Murat Mena, Lulzim Shpata,
Arjan Hoxhaj, Latif Luca, Petrit Jani, Gazmir Marku, Anton Pjetërnika, Kole Hila,
Agron Trezhnjeva dhe Muhamed Korra) në bashkëpunim me njëri-tjetrin, por edhe
punonjës policie të Komisariatit nr.5, Kamëz (Imer Hasa, Fatmir Mulaj dhe Qemal Sinaj)
kanë konsumuar elementë të veprës penale të shpërdorimit të detyrës dhe korrupsionit
pasiv, parashikuar nga neni 248-25 dhe 259 i K. Penal, pasi me veprimet apo
mosveprimet e tyre, gjatë ushtrimit të detyrës së tyre në asnjë rast objekt hetimi nuk kanë
vepruar apo kanë vepruar ne kundërshtim me detyrën e tyre, duke sjellë si pasojë
dëmtimin e interesave të shtetasve dhe shtetit në drejtim të zhvillimit normal të territorit,
duke lejuar zhvillimin e ndërtimeve të ndryshme pa leje.
3. Kështu, nga Komisariati i Policisë nr.5 Kamëz në vitin 2014 janë evidentuar 39 raste të
ndërtimeve pa leje brenda territorit që mbulon ky komisariat dhe bazuar nenin 199/a të
Kodit Penal këto raste me iniciativë janë referuar në Prokurorinë e Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
4. Me shkresën kthim përgjigje nr.664/1 prot. datë 09.03.2015 nga Bashkia Kamëz, (INUV)
ka rezultuar se prej tyre nuk janë evidentuar 39 rastet e ndërtimeve pa leje të referuara
nga komisariati i policisë nr.5 Kamëz për vitin 2014.
168
5. Nga aktet e administruara nga INUV pranë Bashkisë Kamëz, rezulton se kryeinspektor
për periudhën objekt hetimi (viti 2014) ka qenë Përparim Kolaveri, ndërsa territori për
vitin 2014 është i ndarë në 5 zona dhe mbulohet nga inspektorët si vijon: Zona 1- ( lagjia
2, 4 Kamëz, Valias i Ri dhe i vjetër) Inspektor Afrim Deda; Zona 2- (lagjia 1, 5 Kamëz,
lagjia 5, 6, 7, Bathore) Inspektor Murat Mena; Zona 3- (lagjia 1, 2, 3, 4 Bathore dhe
Bulqesh) Inspektor Lulzim Shpata; Zona 4- (lagjia 2, Kamëz, Frutikulture, dhe Zall
Mner) Inspektor Arian Hoxha; Zona 5- (lagjia Laknas dhe lagjia Lura) Inspektor Latif
Luca.
6. Përsa i përket Inspektorit Latif Luca, i cili mbulonte zonën nr.5 ku përfshiheshin lagjet,
Laknas dhe Lura Kamëz, janë evidentuar dhe referuar nga Komisariati policisë nr.5
Kamëz, 5(pesë) ndërtime pa leje, si më poshtë vijon: i) Altin Fundim Luku- në lidhje
me ndërtim pa leje në Laknas Kamëz, evidentuar dhe referuar më datë 12.03.2014. për
këtë ndërtim, është regjistruar kallëzim penal me nr.2832/2014 i cili është në përfundim
të hetimeve nga ana e prokurorisë është marrë vendimi “mosfillim i procedimit penal”.
Nga këqyrja e bërë në banesën e këtij shtetasi u konstatuan disa themele me gurë të cilat
ishin të lëna përgjysëm të papërfunduara. ii)Astrit Abaz Domi, në lidhje me ndërtim pa
leje në Laknas, Kamëz, evidentuar dhe referuar më datë 03.10.2014. Në lidhje me këtë
ndërtim është regjistruar procedimi penal me nr.7013/2014, dërguar në gjykatë e cila ka
vendosur dënim me gjobë. Nga këqyrja e bërë te ky shtetas u konstatua se banesa e tij
ishte me dy kate. Kati i parë i përfunduar dhe i banuar nga familjarë, ndërsa kati dytë
ishte me tulla të kuqe pa dritare të vëna me soletë dhe i papërfunduar akoma. (evidentuar
nga INUV); iii) Sajmir Ramazan Hoti, në lidhje me ndërtim pa leje në Laknas Kamëz,
evidentuar dhe referuar më datë 14.09.2014. në lidhje me këtë fakt është regjistruar
procedim penal nr.7080/2014, dërguar në Gjykatë e cila ka vendosur dënim me gjobë.
Nga këqyrja ka rezultuar se ky shtetas ka ndërtuar në oborrin e shtëpisë se tij ekzistuese
një magazinë një- katëshe mbuluar me çati llamarine, me blloqe betoni, e pa suvatuar.
(evidentuar nga INUV); iv) Mexhit Ramadan Koceku - në lidhje me këtë ndërtim pa
leje në Laknas Kamëz, evidentuar dhe referuar më datë 14.09.2014. (evidentuar nga
INUV); v) Lutfi Vehap Matranzhi në lidhje me ndërtim pa leje në Laknas Kamëz,
evidentuar dhe referuar më datë 14.09.2014. (evidentuar nga INUV).
7. Nga dokumentacioni administruar në Bashkinë Kamëz rezulton që ky Inspektor të ketë
evidentuar si ndërtim pa leje 4 (katër) objekte si dhe të ketë mbajtur këtë procesverbal
për shtetasin Saimir Ramazan Hoti, vendim pezullimi nr.000097 datë 10.10.2014 dhe
Procesverbal konstatimi nr.000826 datë 03.10.2014, por që nuk figuron në listën e
dorëzuar me procesverbal këqyrje marrje të datës 25.02.2015 nga Kryeinspektor
Përparim Kolaveri. Për shtetasin tjetër Lutfi Vehap Matranzhi vendim pezullimi
nr.000149 datë 05.03.2014 dhe Procesverbal konstatimi nr.000822 datë 27.02.2014; për
shtetasin Mexhit Ramadan Koçeku vendim pezullimi nr.000092 datë 08.10.2014 dhe
Procesverbal konstatimi nr.000824 datë 30.09.2014; për shtetasin Astrit Abaz Domi,
vendim pezullimi nr.000141 datë 13.10.2014 dhe Procesverbal konstatimi nr.000825
datë 03.10.2014. Pra referuar listës të referuar nga komisariati nr.5 Kamëz ka
mospërputhje vetëm në një shtetas.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.640 akti, datë 10.03.2016 ka

vendosur:
i. Pranimin e kërkesës.
ii. Caktimin si masë sigurimi për personin nën hetim Latif Haxhi Luca atë të “arrestit në
burg”, parashikuar nga N.238 i K.Pr.Penale.
iii. Urdhërohet policia gjyqësore për ekzekutimin e këtij vendimi.
169
9. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.693, datë 03.05.2016 ka vendosur:
i. Miratimin e vendimit nr.640 akti, datë 10.03.2016 të Gjykatës së rrethit gjyqësor
Tiranë.
10. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs personi nën hetim Latif Luca, nëpërmjet
përfaqësuesit të tij, i cili kërkon ndryshimin e vendimeve dhe caktimin e masës së
sigurimit “Detyrim për tu paraqitur”, duke parashtruar pretendimet e pasqyruara në
III.Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
11. Gjykata e apelit e ka gjetur të bazuar në prova e në ligj vendimin e gjykatës së shkallës së
parë dhe ndër të tjera arsyeton se: “…Gjykata e Apelit Tiranë, bazuar në provat e
administruara në gjykim, në analizë të pretendimeve e shkaqeve të paraqitura,
konkludon se nga ana e gjykatës janë analizuar në mënyrë të hollësishme rrethanat e
faktit e përcaktuar drejt dispozitat ligjore dhe për këtë arsye vendimi duhet të
miratohet. ...Kështu, duke qenë se procedimi penal është i lidhur në ngarkim të shumë
personave, duke marrë parasysh faktin që hetimi ka qenë në dinamikë (hetimi deri në
këtë fazë ka qenë për ndërtimet pa leje nga viti 2014 e në vijim), ekzistonte rreziku që
këto persona të largoheshin me fillimin e veprimeve të hapura ndaj tyre, nisur kjo me
natyrën e veprës penale dhe mekanizmin e kryerjes së saj. Deri në këtë fazë mbetet pa
ekzekutuar urdhëri ndalimit pasi i hetuari rezulton se qëndron i fshehur. Në këto kushte
pretendimi i personit nën hetim në kërkesën ankimore se ai nuk ka rrezik të ikë është i
pabazuar në situatën faktike. Ndërkaq Gjykata ka vlerësuar drejtë se ekzistojnë kushtet
dhe kriteret e parashikuara nga neni 228, 229, 238 dhe 245 të K.Pr.Penale, për caktimin
e masës shtrënguese «Arrest me burg» dhe me konkretisht: Ekziston dyshimi i arsyeshëm
i bazuar në prova se ai ka kryer veprën penale në fjalë. Dyshim i cili mbështetet në aktet
bashkëlidhur kërkesës. Nuk ekzistojnë shkaqe padënueshmërie apo të shuarjes së veprës
penale, ai është madhor dhe i përgjegjshëm përpara ligjit. Per shkak se ka rrezik të vërë
në rrezik marrjen dhe vërtetësinë e provës gjatë hetimit (nuk janë mbledhur të gjitha
provat) po ashtu duke iu referuar masës së lartë të dënimit, ka rrezik të largohet, si dhe
për shkak të rrethanave të faktit dhe personalitetit të tij, si dhe duke marrë parasysh
përhapjen e kësaj vepre, ekziston edhe rreziku qe i dyshuari të kryejë krime të të njëjtit
lloj apo më të rënda... Në caktimin e llojit të masës së sigurimit personal me karakter
shtrëngues ndaj të ndaluarit duhet të merren parasysh dhe kriteret ligjore të caktimit të
masës të parashikuar nga neni 229 te K.Pr.Penale që janë ; përshtatmëna e masës së
sigurimit me nevojën e sigurimit; ruajtja e një raporti të drejtë midis rëndësisë së faktit
dhe sanksionit që parashikohet për veprën penale konkrete me llojin e masës së
sigurimit; si dhe rrethanat e kryerjes së veprës penale...”
IV. Në lidhje me rekursin e paraqitur
12. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se rekursi i personit nën
hetim Latif Luca është i bazuar në ligj (Neni 432 i Kodit të Procedurës Penale) dhe
si i tillë duhet të pranohet.
13. Vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë në lidhje me lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë përsa i përket llojit të masës së sigurimit shtrënguese është
rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit procedural. Kjo masë nuk është dhënë në përputhje
me dispozitat procedurale penale në Kreun I, Seksioni i që rregullon “kushtet dhe kriteret
për caktimin e masave të sigurimit personal”.
14. Të dy gjykatat, si Gjykata e Apelit Tiranë ashtu edhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë
kanë pranuar se ndaj personin nën hetim Latif Luca ka një dyshim të arsyeshëm të bazuar
170
në prova se nga ana e tij është kryer vepra penale e “Shpërdorimit të detyrës”,
“Korrupsion pasiv i personave që ushtrojnë funksione publike”, parashikuar nga N.248-
25, 259 të K.Penal, ç’ka përbën kushtin e përgjithshëm për caktimin e një mase sigurimi
personal (neni 228/1 i K.Pr.Penale)1. Këto prova janë: proces-verbal për marrjen e të
dhënave nga personat që tregojnë rrethanat e hetimit, ku janë pyetur 27 shtetas të
ndryshëm që kanë kryer ndërtime pa leje në këto zona; këqyrja me ekspert kriminalist e
këtyre objekteve datë 20.10.2015; procesverbal datë 27.01.2016 për kryerjen e
dokumentacionit që administron INUV pranë Bashkisë Kamëz.
15. Veprat penale të “Shpërdorimit të detyrës”, në bashkëpunim “Korrupsion pasiv i
personave që ushtrojnë funksione publike”, parashikuar nga N.248-25, 259 të K.Penal,
për të cilat dyshohet shtetasi Latif Luca, nuk rezulton të jenë parashkruar, amnistuar apo
depenalizuar, ç’ka plotëson formalisht mundësinë e zbatimit ndaj tij të një masë sigurimi,
ashtu siç kërkohet nga N.228/2 të K.Pr.Penale.2
16. Kolegji Penal vlerëson se në caktimin si masë sigurimi “arrest në burg”, nuk janë marrë
parasysh kriteret e përgjithshme për caktimin e masave të sigurimit (neni 229/1/2 i Kodit
të Procedurës Penale)3 dhe rrethanat konkrete të çështjes.
17. Në caktimin e llojit të masës së sigurimit, në zbatim të parashikimit ligjor të bërë nga
ligjvënësi si më sipër (…Mbahen parasysh edhe vazhdimësia, përsëritja si dhe rrethanat
lehtësuese dhe rënduese të parashikuara nga Kodi Penal…), do të mbahet parasysh se
personi nën hetim Latif Luca nuk është përsëritës, ky veprim është një veprim i
shkëputur i sjelljes së tij, ai ka qenë i punësuar vetëm 3(tre) muaj në këtë detyrë. Gjykatat
nuk kanë bërë një analizë të rrezikshmërisë së veçantë të autorit, por janë mjaftuar më
citimin e rrezikshmërisë së veprës të kryer në bashkëpunim dhe përhapjen e saj.
18. Në vështrim të provave të mbledhura nga organi i akuzës, ky Kolegj, pa dashur të hyjë në
analizën e tyre në këtë fazë të hetimeve paraprake, në rastin konkret ka parasysh disa
kritere për ndryshimin e masës së sigurimit personal të caktuar ndaj personit nën hetim,
si; Fakti se lënia i lirë e personit nën hetim nuk rrezikon marrjen e provave të reja lidhur
me provueshmërinë e elementëve të veprës penale për të cilat organi i akuzës po heton.
Gjithashtu në vështrim të neneve 229 dhe 230 të Kodit të Procedurës Penale, masa e
sigurimit “arrest në burg” e dhënë nga gjykata është e papërshtatshme pasi nuk i
përgjigjet rrezikshmërisë së personit nën hetim Latif Luca, i cila është i pa dënuar, pa
precedentë të mëparshëm penale. Dhe së fundi, nuk vërtetohet ekzistenca e rrethanave
rënduese në raport me veprën penale dhe autorin e dyshuar të saj.
19. Gjykatat në caktimin e masës shtrënguese “arrest në burg”, nuk kanë bërë një analizë të
shkaqeve se përse çdo lloj mase tjetër është e papërshtatshme. Neni 230/1 i K.Pr.Penale
parashikon se: “Arresti në burg” mund të vendoset vetëm kur çdo masë tjetër është e
papërshtatshme për shkak të rrezikshmërisë së veçantë të veprës dhe të pandehurit”.
20. Duke marrë në konsideratë kushtet dhe kriteret për caktimin e masave të sigurimit
personal sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson me vend caktimin e
masës së sigurimit personal me karakter shtrëngues “Detyrim për tu paraqitur në policinë
1
N.228 K.Pr.Penale Kushtet për caktimin e masave të sigurimit personal
1. Askush nuk mund t’u nënshtrohet masave të sigurimit personal në qoftë se në ngarkim të tij nuk ekziston një dyshim i
arsyeshëm, i bazuar në prova.
2
Neni 228/2 K.Pr.Penale
Asnjë masë nuk mund të zbatohet kur ka shkaqe padënueshmërie ose të shuarjes së veprës penale.
3
N.229/1/2 K.Pr.Penale Kriteret për caktimin e masave të sigurimit personal
1. Në caktimin e masave të sigurimit gjykata mban parasysh përshtatshmërinë e secilës prej tyre me shkallën e nevojave të
sigurimit që duhen marrë në rastin konkret.
2. Çdo masë duhet të jetë në raport me rëndësinë e faktit dhe me sanksionin që parashikohet për veprën penale konkrete.
Mbahen parasysh edhe vazhdimësia, përsëritja, si dhe rrethanat lehtësuese dhe rënduese të parashikuara nga Kodi Penal.
171
gjyqësore” parashikuar nga N.234 i K.Pr.Penale, si masë më e përshtatshme me nevojat
konkrete të hetimit të çështjes, kur çështja është në fazë hetimi për më tepër se një vit.
21. Gjykata Evropiane e të Drejtave të Njeriut (GjEDNj), në praktikën e saj ka theksuar se,
një person i akuzuar për një krim duhet të jetë i lirë në pritje të gjykimit përveçse në ato
raste kur shteti mund të tregojë që ekzistojnë arsye “të forta dhe të mjaftueshme që
justifikojnë vazhdimin e mbajtjes së personit në burg 1. Përveç ekzistencës së “dyshimit të
arsyeshëm”, Gjykata ka evidentuar katër arsye të tjera të rëndësishme që lejojnë mbajtjen
e një personi në paraburgim.
Këto arsye janë: rreziku që personi të largohet, rreziku i ndërhyrjes në procesin e
drejtësisë, domosdoshmëria për të parandaluar një krim tjetër, dhe domosdoshmëria për
të ruajtur rendin publik. Kështu kufizimet ndaj të drejtës për liri duhet të shihen si të
jashtëzakonshme dhe duhen lejuar vetëm kur vendimi i gjykatës jep një justifikim
bindës.
22. Duke marrë në analizë të gjitha sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se
masë më e përshtatshme për rastin objekt shqyrtimi është ajo e “detyrim për tu paraqitur
në policinë gjyqësore”, sipas N.234 të K.Pr.Penale.
23. Vendimi nr.693, datë 03.05.2016, i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimi nr.640 akti,
datë 10.03.2016, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë në lidhje me caktimin e masës e
sigurimit personal “arrest në burg” janë marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural dhe
si i tillë duhet të ndryshohen. Kolegji Penal vlerëson këtu edhe qëndrimin e mbajtur nga
gjykatat më të ulëta për personat e tjerë të dyshuar në të njëjtin procedim.
24. Kolegji Penal e gjen të drejtë rekursin e paraqitur nga personi nën hetim Latif Luca, për
të ndryshuar vendimin e gjykatës së apelit e duke vendosur si masë sigurimi personal
ndaj personit nën hetim Latif Luca atë të “Detyrim për tu paraqitur në policinë
gjyqësore”, të parashikuar nga neni 234 i Kodit të Procedurës Penale.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 249 pika “8” të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.693, datë 03.05.2016, të Gjykatës së Apelit Tiranë në këtë
mënyrë:
Caktimin si masë sigurimi ndaj personit nën hetim Latif Luca atë të “Detyrim për t’u
paraqitur në policinë gjyqësore” të parashikuar nga neni 234 i Kodit të Procedurës Penale,
çdo të hënë ora 10.00.
Ngarkohet Prokurori pranë Gjykatës së Lartë për ekzekutimin e këtij vendimi.
Tiranë, më 13.07.2016
1
Çështja Wemhoff kundër Gjermanisë.GjEDNj 1968; Jablonsky kundër Polonisë çështja 21.12.2000
172
Nr. 00-2016-1223 i Vendimit (145)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
I GJYKUAR: VALTER TABAKU, përfaqësuar nga

Av.Josif Mitraj.
OBJEKTI:
Prodhimi dhe shitja e narkotikëve
Baza Ligjore: Neni 283/1 i K.Penal.

vendosur :
-Deklarimin fajtor të të pandehurit, Valter Aqif Tabaku, për kryerjen e veprës
penale të “Prodhimi dhe shitja e narkotikëve“, të parashikuar nga neni 283/1 i
K.Penal, dhe dënimin e tij në bazë të kësaj dispozite me 5 (pesë) vjet burgim.
-Vuajtja e dënimit për këtë të pandehur do të fillojë nga dita e arrestimit në
flagrancë datë 15 maj 2014.
-Dënimi i mbetur do të vuhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
-Në aplikim të nenit 190 të K.Pr.Penale prova materiale, lënda narkotike e
llojit “cannabis sattiva”, me peshë 14 (katërmbëdhjetë) gram, me gjithë
ambalazh, e sekuestruar me procesverbalin e datës 14 maj 2014 të zhduket.

-Lënien në fuqi të vendimit nr.3014, datë 04.12.2014 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs i gjykuari Valter Tabaku, nëpërmjet

përfaqësuesit të tij, i cili ka kërkuar prishjen e vendimit dhe pushimin e çështjes penale,
Duke parashtruar :
 Vendimi i gjykatës është i pabazuar në prova e në ligj.
 Vendimi i gjykatës ka pasqyruar thjesht konkluzionet përfundimtare të organit të
akuzës, i cili nuk kishte paraqitur asnjë provë për të provuar fajësinë e të pandehurit.
 Nga akti i ekspertimit vlerësues të provës materiale nr.5398, datë 19.05.2014, rezulton
se nuk u përfituan gjurmë papilare të vlefshme për identifikim.
173
 Nga kampioni i urinës i marrë shtetasit Valter Tabaku nuk u zbulua prania e lëndëve
narkotike.
 Në lokalin e Valter Tabakut sasia e lëndëve narkotike e gjetur nuk u provua kurrsesi
se kjo lëndë ishte lënë prej tij në vendet ku u konstatua.
 Gjykata duhej të analizonte dhe çmonte të gjitha provat e paraqitura nga prokuroria
dhe ta deklaronte të pafajshëm të pandehurin Valter Tabaku.

Lartë, Z. Arqilea Koça, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit, pasi
dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit, Av.Josif Mitraj, i cili kërkoi prishjen e vendimeve dhe
pushimin e çështjes, si dhe pasi shqyrtoi në tërësi çështjen;
VЁREN
Se vendimi i Gjykatës së Apelit, që ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së
parë, i cili ka deklaruar fajtor të pandehurin Valter Tabaku për veprën penale të prodhimit dhe
shitjes së narkotikëve, parashikuar nga neni 283/1 i Kodit Penal, duke e dënuar atë me 5 vjet
burgim, është marrë në kundërshtim me ligjin procedural penal dhe atë penal, e si i tillë ai
është i cenueshëm ndaj duhet të prishet dhe çështja të pushohet për shkaqet dhe arsyet që
vijojnë.
Ka rezultuar e provuar se i gjykuari Valter Tabaku banon në qytetin e Tiranës, dhe

kishte në përdorim një lokal ku ushtronte aktivitetin e tij privat.
Në datën 14.05.2014, rreth orës 17:00, efektivët e Komisariatit të Policisë nr.6 Tiranë,
Erjon Çekrezi, Flamur Kola dhe Florenc Zeqo, kanë ushtruar kontroll në lokalin e shtetasit (të
gjykuarit) Valter Tabaku, të ndodhur në rrugën e “Qelqit”, për shkak se nga burime
konfidenciale kishin informacione se në këtë lokal shitej, në kundërshtim me ligjin, lëndë
narkotike e llojit “hashash”.
Në momentin që punonjësit e policisë kanë hyrë në lokal, ata u kanë kërkuar
personave që ndodheshin brenda në ambientet e lokalit që të mos lëviznin nga vendet ku ata
ndodheshin të ulur, për shkak se nga ana e tyre do të ushtrohej kontroll.
Në një nga tavolinat e lokalit gjendeshin shtetasit Daniel Meta, Mikel Kurteshi dhe
Alketa Ademaj, në një tavolinë tjetër ndodhej i ulur shtetasi Artjan Thanasi, ndërsa në
momentet e hyrjes se policisë shtetasi (i gjykuari), Valter Tabaku ndodhej brenda në banakun
e lokalit.
Efektivët e policisë, Erjon Çekrezi dhe Flamur Kola kanë kontrolluar në vendin ku
ndodheshin shtetasit Daniel Meta, Mikel Kurteshi dhe Alketa Ademaj dhe poshtë ndenjëses
së kolltukut, ku ishte ulur shtetasi Daniel Meta, kanë gjetur një qese farmacie të mbushur me
lëndë narkotike të llojit “cannabis”, me peshë 2,531 gram.
Ndërkohë, punonjësi i policisë Florenc Zeqo ka filluar kontrollin në banak, duke
vazhduar në zonën në afërsi të tij. Në afërsi të tualetit, ku ndodheshin disa arka me shishe
birrë “Korça”, në mes të shisheve ai ka gjetur edhe dy qese të tjera farmacie, brenda të cilave
ndodhej lëndë narkotike e llojit “cannabis sativa”, përkatësisht me peshë 5,386 gram dhe
5,279 gram.
Në bazë të aktit të ekspertimit nr.5398, date 19.05.2014, rezulton si konkluzion se:
nga trajtimi kimiko fizik i materialeve objekt ekspertimi, marrë në vendin e ngjarjes, në
lokalin e shtetasit Valter Tabaku, realizuar me datë 14.05.2014 në Tiranë, nuk u përfituan
gjurmë papilare të vlefshme për identifikim.
174
Po kështu, në bazë të aktit të ekspertimit kimik, nr.7221, datë 08.07.2014, të
Drejtorisë së Policisë Shkencore, rezulton se pesha e materialit bimor për secilën qese ka
qenë 2.531 gram, 5.386 gram dhe 5.279 gram, me peshë të përgjithshme prej është 13.196
gram.
Materialet bimore të ndodhur në të tre qeset është “cannabis”, produkt herbal i bimës
cannabis sativa L, me përqëndrim mesatar të THC-së më të madh se 0.1%. Nisur nga
referencat e Ligjit nr.7975, datë 26.07.1995 “Për barnat narkotike dhe lëndët psikotrope”
(tabela I, lista IV), rezulton se “cannabisi”, klasifikohet në kategorinë e barnave narkotike dhe
lëndëve psikotrope.
Në bazë të akt ekspertimit toksikologjik të urinës së shtetasit Valter Tabaku, rezulton
si konkluzion se në urinën e shtetasit Valter Tabaku nuk u zbulua prania e produkteve
kanabinoidike të metabolizmit të bimës Cannabis sattiva në organizmin e njeriut.
Gjithashtu, janë marrë kampione të urinës së shtetases Alketa Adamaj, Mikel
Korteshi, Danjel Meta, personave të gjendur ne lokalin e shtetasit Valter Tabaku në
momentin e kontrollit.
Në bazë të aktit të ekspertimit toksikologjiko-ligjor nr.983, datë 30.05.2014, për
shtetasen Alketa Ademaj, evidentohet se në urinën e saj u zbulua prania e produkteve
kanabinoidike të metabolizmit të bimës Cannabis Sativa L në organizmin e njeriut, si
përdoruese e lëndës narkotike; ndërsa nga aktet e ekspertimit toksikologjike ligjor nr.961,
datë 30.05.2014, që i përkiste shtetasit Mikel Korteshi dhe nr.963, date 30.05.2014, që i
përkiste shtetasit Danjel Meta, rezulton se nuk u zbulua prania e produkteve kanabinoidike të
metabolizmit të bimës Cannabis sativa L në organizmin e njeriut.
Gjatë hetimeve me vendimin e datës 30.07.2014, është vendosur pushimi i hetimeve
në ngarkim të shtetasit Danjel Meta, për veprën penale prodhimi dhe shitja e narkotikëve
parashikuar nga neni 283-1 te Kodit Penal, pasi nuk provohet që vepra penale të jetë kryer
prej tij.
Ndërsa, me vendimin e datës 22 korrik 2014, shtetasi Valter Tabaku është marrë me
cilësinë e të gjykuarit, duke u akuzuar se ka kryer veprën penale prodhimi dhe shitja e
narkotike të parashikuar nga neni 283-1 të Kodit Penal.
I gjykuari si gjatë hetimi dhe gjatë gjykimit nuk e ka pranuar akuzën në ngarkim te tij.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.3014, dt. 04.12.2014, ka

vendosur:
-Deklarimin fajtorë të të pandehurit, Valter Aqif Tabaku, për kryerjen e veprës
penale të “Prodhimi dhe shitja e narkotikëve“, e parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal,
dhe dënimin e tij në bazë të kësaj dispozite me 5 (pesë) vjet burgim.
-Vuajtja e dënimit për këtë të pandehur do të fillojë nga dita e arrestimit në
flagrancë datë 15 maj 2014.
-Dënimi i mbetur do të vuhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
-Në aplikim të nenit 190 të K.Pr.Penale prova materiale, lënda narkotike e llojit
“cannabis sattiva”, me peshë 14 (katërmbëdhjetë) gram, me gjithë ambalazh, e
sekuestruar me procesverbalin e datës 14 maj 2014 të zhduket.
Gjyqësor Tiranë.
Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs i gjykuari Valter Tabaku, nëpërmjet
përfaqësuesit të tij, i cili ka kërkuar: prishjen e vendimit dhe pushimin e çështjes penale,
me shkaqet e parashtruara si më lart.
175
“(...) Ndodhur çështja në rrethanat e mësipërme, të dëshmuara nga thëniet e disa

dëshmitarëve, dhe në harmoni me të gjithë provat e tjera të administruara në dosje, Gjykata e
Apelit Tiranë, çmon se vendimi objekt ankimimi është i drejtë, i bazuar në ligj dhe në prova.
Në bazë të thënieve të gjithë dëshmitarëve të mësipërm, rezulton fakti se nga ana e
punonjësve të policisë është ushtruar kontroll në lokalin që dispononte i pandehuri Valter
Tabaku, dhe gjatë kontrollit të këtij lokali, poshtë pjesës së ndenjëses së një kolltuku është
gjetur një qese me lëndë narkotike të llojit hashash, si dhe ne pjesën afër banakut tek disa
arka me shishe birre boshe janë gjetur dhe dy qese të tjera me lëndë narkotike të llojit
hashash, të cilat i janë nënshtruar aktit të ekspertimit të cituar si më sipër. Thëniet e të gjithë
dëshmitarëve të cituara si me sipër janë në përputhje me njëra tjetrën si dhe me të gjitha aktet
hetimore si me procesverbalin për këqyrjen e vendit te ngjarjes, sekuestrimin e lëndës
narkotike, etj.
Ky kolegj i gjen të pambështetura në prova pretendimet e të pandehurit dhe të
mbrojtjes së tij se ai është i pafajshëm, pasi ka rezultuar nga akt ekspertimi se ai nuk është
përdorues i lëndës narkotike; se lënda narkotike e gjetur në lokal edhe mund të jetë hedhur
aty nga Alketa Ademaj, pasi ajo rezulton si përdoruese hashashi; se nga ana e te pandehurit
Valter Tabaku gjatë kontrollit të lokalit nuk është bërë asnjë lëvizje, dhe se ai nuk kishte
asnjë mundësi që ai ta hidhte lëndën narkotike tek arkat e shisheve të birrës.
Gjithashtu, nga ana e të pandehurit dhe mbrojtjes së zgjedhur nga ana e tij nuk u
paraqit asnjë provë shkresore apo me dëshmitarë për të kundërshtuar provat e paraqitura nga
ana e akuzës. Përkundrazi, nga dëshmitë e personave të pranishëm, nuk rezulton që asnjë
person apo shtetasja Alketa Ademaj të kishin bërë ndonjë lëvizje të dyshimtë në momentin që
në lokal kanë hyrë befasisht punonjësit e policisë dhe për më tepër, të kishin fshehur ndonjë
send poshtë ndenjëses së kolltukut. Nga dëshmitë e efektivëve të policisë, evidentohet se
ndërkohë që dy efektivët Erion Çekrezi dhe Flamur Kola po kontrollonin në ambientin ku
ishin ulur shtetasit Daniel Meta, Mikel Kurteshi dhe Alketa Ademaj, efektivi Florenc Zeqo ka
qenë duke kontrolluar në banak dhe zonën afër tij. Në momentin që ky i fundit ka gjetur dy
qeset me lëndë narkotike, kolegët e tij kishin gjetur qesen tjetër. Momenti kohor kur janë
gjetur qeset me lëndë narkotike ka qenë pothuajse i përafërt dhe kjo e bën të pamundur edhe
fizikisht që dëshmitarja Alketa Ademaj të shkonte dhe të hidhte qeset me lëndë narkotike tek
vendi ku ndodheshin arkat me shishet e birrës.
D. Në lidhje me rekursin dhe me zgjidhjen e çështjes
Shkaqet e parashtruara në rekursin e të pandehurit janë të mbështetura në ligj,

prandaj ato gjenden të bazuara dhe vendimi i gjykatës së apelit, me të cilin është lënë në fuqi
vendimi i gjykatës së shkallës së parë, që ka deklaruar fajtor të pandehurin Valter Tabaku për
veprën penale të prodhimit dhe shitjes së narkotikëve, parashikuar nga neni 283/1 i Kodit
Penal, duke e dënuar atë me 5 vjet burgim, është marrë në kundërshtim me ligjin procedural
penal dhe atë penal, e si i tillë ai duhet të prishet dhe çështja të pushohet për arsyet që vijojnë.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në bazë të nenit 1 të Kodit të Procedurës
shtetasve, si dhe në bazë të nenit 2 të Kodit të Procedurës Penale, respektimi i normave
personat juridikë dhe shtetasit.
Për marrjen e një personi në përgjegjësi penale është e nevojshme që në veprimet ose
mosveprimet e tij të ekzistojnë elementët e një figure të caktuar të veprës penale, të
parashikuar nga ligji penal. Respektimi dhe plotësimi i elementeve të figurës së veprës penale
176
ka rëndësi të madhe, sepse ka të bëjë me zbatimin e parimit të ligjshmërisë. Për të pasur një
figurë konkrete të veprës penale është e domosdoshme ekzistenca e të gjithë elementëve
përbërës të saj të marra së bashku, të cilët janë: a) objekti i veprës penale; b) ana objektive; c)
subjekti dhe ç) ana subjektive. Provueshmëria e elementëve objektive dhe subjektive të
figurës së veprës penale, shërben si bazë për të vënë një person përpara përgjegjësisë penale.
Nëse nuk provohet qoftë edhe njëri nga këta elementë ligjorë, personi nuk mund të merret
nën përgjegjësi penale dhe rrjedhimisht as të dënohet.
të drejtpërdrejtë me përmbajtjen dhe detyrën e kësaj shkence, me atë që quhet procesi i
Barrën e provës për të provuar faktet e akuzës i ka organi i prokurorisë, i cili
nëpërmjet provave të paraqitura në gjykim, duhet t’i krijojë gjykatës bindjen “përtej çdo
dyshimi të arsyeshëm” se vepra penale është kryer dhe se ajo është kryer nga i pandehuri.
Gjykata për të përcaktuar faktin kriminal, ka detyrimin të respektojë parimin e prezumimit të
pafajësisë parashikuar nga neni 4 të K.Pr.Penale, sipas të cilit: çdo dyshim për akuzën çmohet
në favor të të pandehurit. Edhe Gjykata Kushtetuese në vendimin nr.57, datë 21.12.2012, ka
vërejtur se: prezumimi i pafajësisë përbëhet nga disa aspekte, njëri prej të cilit është in dubio
pro reo, pra çdo dyshim shkon në favor të të pandehurit.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vëren se i gjykuari Valter Tabaku është akuzuar për
veprën penale të prodhimit dhe shitjes së narkotikëve, sipas nenit 283/1 të Kodit Penal. Që të
plotësohet vepra penale e prodhimit dhe shitjes së narkotikëve veprimet kriminale, duhet që
të jenë cenuar marrëdhëniet juridike (dispozitat përkatëse ligjore që parashikon figura e
veprës penale) që rregullojnë shitjen, blerjen, shpërndarjen transportimin, mbajtjen apo
përdorimin jovetjak të lëndëve narkotike.
Sa i përket respektimit të nenit 283/1 të Kodit Penal, Kolegji Penal çmon se në
vendimin objekt rekursi nuk rezulton të jetë argumentuar në ligj e në prova përgjegjësia
penale lidhur me ngritjen e akuzës së prodhimit dhe shitjes së narkotikëve, për shkak se
mungon lidhja në raport me mënyrën e sekuestrimit të provës materiale dhe kontributit
konkret të këtij të gjykuari. Në lidhje me dozën e sekuestruar pranë ndenjëses së kolltuku në
lokalin e hapur ndaj publikut dhe në prani të personave të tjerë, si dhe në mungesë të prova të
tjera lidhja e provës materiale me autorin e veprës penale në mënyrë që të provohet kryerja e
anës objektive e faktit penale dhe atribuimi i saj një individi të caktuar nuk mund të thuhet se
është e provuar dhe e arsyetuar nga ana e gjykatave, në rastin konkret, pasi kjo dozë nuk
mund t’i atribuohet të gjykuarit në mënyrë të sigurt, ndaj dhe respektimi i nenit 283/1 të
177
Kodit Penal, sa i takon plotësimit të anës objektive nuk është arsyetuar në mënyrë të
hollësishme nga ana e gjykatës. Prandaj ky episod nuk mund të shërbejë për atribuimin e
faktit penal ndaj të pandehurit dhe në këto kushte nuk mund të thuhet se është respektuar neni
283/1 i Kodit Penal, sa i takon anës objektive, pasi nga ana e gjykatave nuk është provuar
jashtë çdo dyshimi autorësia e të pandehurit dhe përkatësia jashtë çdo dyshimi e dozës së
lëndës narkotike tek i pandehuri.
Po kështu, edhe në lidhje me dozën e lëndës narkotike të gjetur në vendin afër banjës,
ku mbaheshin shishet e birrës në lokal të hapur ndaj publikut dhe me publik në të, në
mungesë të provave që të lidhnin provën materiale me një person të caktuar, siç mund të jenë
prania gjurmëve të gishtave, dëshmi, prova dokumentare a shkencore, konkluzioni i
gjykatave të themelit rreth fajësisë së pandehurit nuk është arsyetuar në mënyrë të
hollësishme dhe standardi i barrës së provës së përdorur nuk rezulton të ketë kaluar praninë e
një dyshimi të arsyeshëm sikundër është parashikuar nga neni 4 i Kodit të Procedurës Penale.
Nisur nga sasia e relativisht e vogël e lëndës narkotike të gjetur, vendin e mbushur me njerëz
në lokal të hapur ndaj publikut, orën dhe çastin e gjetjes, dyshimi se dozat mund t’u përkasin
personave të tjerë nga i pandehuri, dhe ose të ishin të destinuara për përdorim personal nuk
rezulton të jetë i përjashtuar, dhe gjykatat të kenë arsyetuar hollësisht lidhur me dyshimet e
ngritura nga i pandehuri, pra ka rezultuar se gykatat e faktit në arsyetimin e vendimit nuk
kanë bërë një përcaktim jashtë çdo dyshimi të arsyeshëm mbi ekzistencën e elementeve të
figurës se veprës penale të parashikuar nga neni 283/1 i Kodit Penal.
Në rastin konkret, Kolegji Penal vlerëson se gjykatat e themelit kanë gabuar në
zbatimin e parimit të prezumimit të pafajësisë, duke e konsideruar fajtor të gjykuarin dhe
duke marrë kështu të mirëqenë akuzën e prokurorisë, pa kaluar pragun e dyshimit të
arsyeshëm. Sipas vendimit të Gjykatës Kushtetuese nr.47, datë 07.11.2011 përcaktohet se:
“...Në jurisprudencën e saj Gjykata ka theksuar se prezumimi i pafajësisë është një nga
elementet përbërëse të procesit të rregullt ligjor. Sipas nenit 30 të Kushtetutës, kushdo quhet i
pafajshëm përderisa nuk i është provuar fajësia me vendim gjyqësor të formës së prerë.
Prezumimi i pafajësisë përbëhet nga disa aspekte, njëri prej të cilit është in dubio pro reo,
pra çdo dyshim shkon në favor të të pandehurit dhe barra e provës bie kryesisht mbi organin
e akuzës. Gjykata e ka interpretuar prezumimin e pafajësisë në kuptimin që gjykatat e
zakonshme nuk duhet ta fillojnë procesin me bindjen se i pandehuri ka kryer krimin për të
cilin akuzohet, se barra e provës i takon palës akuzuese, se çdo dyshim duhet të shkojë në
favor të të pandehurit, se gjykata duhet ta mbështesë vendimin në prova direkte dhe indirekte
që duhet të provohen nga akuza (shih vendimet nr.23, datë 23.7.2009, dhe nr.9, datë
28.4.2004 të Gjykatës Kushtetuese). Prezumimi i pafajësisë është trajtuar gjerësisht edhe nga
GJEDNJ-ja, e cila në çështjen Allenet de Ribemont kundër Francës, datë 10 shkurt 1995,§35,
ka theksuar se “prezumimi i pafajësisë është një nga elementët e procesit të rregullt ligjor që
parashikohet në nenin 6, parag.2. Ky parim konsiderohet i shkelur nëse një vendim gjyqësor,
që i përket një individi të akuzuar penalisht, reflekton një opinion që ai është fajtor përpara
se të jetë provuar fajësia e tij sipas ligjit. Edhe nëse nuk ka ndonjë konkluzion formal mjafton
që të ketë një arsyetim i cili lë të kuptohet se gjykata e konsideron të akuzuarin fajtor”
(përkthim i gjykatës).
Në procesin penal prokurori ka barrën e provës, çka do të thotë se nuk mjafton
thjeshtë përmendja e faktit objekt akuze apo përmendja e pasojës së ardhur, por kërkohet
dhënia e elementeve të tilla provuese, në mënyrë që gjykata të krijojë bindjen e saj në lidhje
me bazueshmërinë e akuzës, lidhur me rrjedhën e fakteve dhe lidhjen e veprimeve me
pasojën, dhe lidhjen e tyre me të pandehurin. Vetëm nëpërmjet provave, zbatimit korrekt të
ligjit dhe arsyetimit të mjaftueshëm të formimit të bindjes së saj, gjykata bën vërtetimin dhe
sqarimin fakteve objekt akuze, duke realizuar dhënien e drejtësisë.
178
Në këto kushte, në bazë të akteve të fashikullit, Kolegji vlerëson se rekursi i të
gjykuarit është i mbështetur në ligj dhe vendimet e gjykatave të themelit, nuk kanë arritur në
një konkluzion të qartë dhe logjik sa i përket përcaktimit e plotësimit të elementëve të
përgjegjësisë penale në lidhje me akuzën e atribuuar ndaj të gjykuarit. Vërtetimi i akuzës në
fjalë, sa i përket veprimeve të të gjykuarit, nuk ka respektuar standardin ligjor të provimit
përtej çdo dyshimi të arsyeshëm dhe vendimi i gjykatave të themelit është marrë në zbatim të
gabuar të nenit 4 të Kodit të Procedurës Penale, si dhe në shkelje të nenit 152, 383 të Kodit të
Procedurës Penale ndaj duhet të prishen, rrjedhimisht ndjekja ndaj të gjykuarit Tabaku nuk
duhet të fillonte pasi nuk është respektuar parimi dhe standardi i parashikuar nga neni 4 i
Kodit të Procedurës Penale dhe nuk provohet që ky i gjykuar të ketë kryer veprën për të cilën
akuzohet.
Në këto kushte, Kolegji arrin në përfundimin se çështja penale në ngarkim të
pandehurit Valter Tabaku duhet të pushohet.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441 dhe nenit 442 të
VENDOSI
- Prishjen e vendimit nr.421, datë 17.03.2015, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të
vendimit nr.3014, datë 04.12.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
-Pushimin e çështjes penale në ngarkim të të gjykuarit Valter Aqif Tabaku.
-Urdhërohet lirimi i tij i menjëhershëm nëse nuk mbahet për masë tjetër apo dënim
penal.
-Ngarkohet prokurori pranë Gjykatës së Latë për ekzekutimin e këtij vendimi.
Tiranë, më 13.07.2016
179
Nr.52111-00126-00-2015 Rregj. Themeltar
Nr.00-2016-1216 Vendimit (146)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar

PUKË
I GJYKUAR: AVERON QERIMI
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprave penale “Kanosje”,
“Plagosje e lehtë me dashje”
dhe “Mbajtje pa leje të armëve luftarake”,
parashikuar nga N.84,89 dhe 278/4 të K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pukë, me vendimin penal nr.72 datë 17.07.2014, ka

vendosur:
“Deklarimin fajtor të të pandehurit Averon Qerimi për kryerjen e veprës
penale të “Mbajtjes pa leje të armeve luftarake” në vende publike parashikuar
nga neni 278/4 i K.Penal dhe dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet e 6 (gjashtë) muaj
burgim.
Pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Averon Qerimi për
kryerjen e veprës penale të “Kanosjes”, të parashikuar nga neni 84 i K.Penal
pasi kjo vepër është amnistuar.
Pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Averon Qerimi për
kryerjen e veprës penale të “Plagosjes së lehtë me dashje”, të parashikuar nga
neni 89 i K.Penal, pasi kjo vepër është amnistuar.
Vuajtja e dënimit fillon t’i llogaritet nga data e ndalimit të tij më datë
25.10.2013 dhe do të kryhet në burg të sigurisë së zakonshme.”
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.451, datë 17.11.2014 ka vendosur:

“Lënien në fuqi të vendimit nr.72 datë 17.07.2014 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Pukë.”
180
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka bërë rekurs i gjykuari Averon Qerimi,
nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon nga Gjykata e Lartë:
“Prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe zgjidhjen e çështjes pa e kthyer për
rishqyrtim duke vendosur deklarimin e pafajshëm të të pandehurit”, duke parashtruar këto
shkaqe:
- Gjykata e Apelit Shkodër në rastin konkret, ka lejuar dhe pranuar një sërë shkeljesh të
rënda proceduriale, të cilat kanë ndikuar në dhënien e vendimit.
- Në gjykatën e Rrethit Gjyqësor Pukë megjithëse kishte filluar shqyrtimi gjyqësor,
ishte vendosur marrja e provave të kërkuara nga palët pasi kanë kaluar disa seanca
gjyqësore nga ana e organit të akuzës është paraqitur si provë një procesverbal i datës
07.05.2014 lidhur me disa pamje filmike, përgjime ambientale të kryera nga akuza
kohë më parë, të cilat ishin në kundërshtim të plotë me kushtet dhe kriteret ligjore të
parashikuar nga nenet 221-226 të K.Pr.Penale. Megjithëse kjo shkelje proceduriale e
cila ishte marrë si provë dhe përmendur në vendimin e Gjykatës së rrethit Gjyqësor
Pukë nga ana e Gjykatës së Apelit Shkodër nuk u mor parasysh, por përkundrazi u
ligjërua me lënien në fuqi të vendimit.
- Në të gjitha rastet e armëmbajtjes pa leje si provë kryesore shkencore dhe shkresore
që shërben për vërtetimin e akuzës dhe të fajësisë është akti i ekspertimit teknik të
armës që në rastin konkret është në kundërshtim me kallëzimin e paraqitur i cili ka
shërbyer për fillimin e këtij procedimi penal dhe pretendimet e kallëzuesit Luan
Sadrija. Kallëzuesi Luan Sadrija i cili ka dorëzuar armën në Polici ndër të tjera ka
shpjeguar se i pandehuri ka qëlluar dy herë.
- Po t’i referohemi aktit të ekspertimit teknik të armës rezulton se ajo mund të realizoje
qitje vetëm një herë.
- Gjykata nuk ka bërë siç duhet çmuarjen e provave sipas nenit 152 të K.Pr.Penale pasi
çdo provë nuk duhet të ketë vlerë të paracaktuar, ajo i nënshtrohet shqyrtimit gjyqësor
e harmonizuara me njëra-tjetrën.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Sokol Stojani, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit përsa i përket cilësimit ligjor dhe ndryshimin e
vendimit në lidhje me masën e dënimit; në mungesë të përfaqësuesit të të gjykuarit Averon
Qerimi; dhe si shqyrtoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.451, datë 17.11.2014 i Gjykatës së Apelit Shkodër gjendet i bazuar në
ligj përsa i përket deklarimit fajtor për veprën penale të “Mbajtje pa leje të armëve
luftarake” dhe llojit të dënimit të dhënë, por gjendet pjesërisht i cenueshëm pas qëndrimit të
Gjykatës Kushtetuese në vendimin nr.9/2016 dhe si i tillë do të ndryshohet në lidhje me
cilësimin ligjor dhe masën e dënimit për të gjykuarin Averon Qerimi.
1. I gjykuari Averon Qerimi është banor i fshatit Bugjon, Komuna Fierzë, Pukë. Më datë
21.07.2013, në fshatin Bugjon të Komunës Fierzë, shtetasi Fatjon Moisi ka bërë
ceremoninë e dasmës së vajzës së tij. Pas mbarimit të dasmës në rrugën kryesore të fshatit
Bugjon kur dasmorët po shpërndaheshin, në afersi të banesës së këtij shtetasi ka ndodhur
një grindje ndërmjet të gjykuarit Averon dhe shtetasit Gjin Maxhuni, grindje e cila ka
përfunduar në një konflikt fizik. Si rezultat i këtij konflikti është dëmtuar me mjete të
forta brejtëse shtetasi Gjin Maxhuni ku i janë shkaktuar plagë në trup, kokë dhe fytyrë.
181
2. Pas ndarjes, shtetasi Gjin Maxhuni është shoqëruar i plagosur nga bashkëfshatarët për
në banesën e tij; gjithashtu edhe i gjykuari Averon Qerimi ka drejt banesës së tij. Largësia
nga vendi i ngjarjes dhe shtëpisë së të gjykuarit Averon është thuajse gjysëm ore larg më
këmbë. Menjëherë pasi ka shkuar në shtëpi, Averoni ka dalë prej aty duke mbajtur në
dorë një armë zjarri tip pushke model 56. Në afërsi të banesës së shtetasit Mikel Sadria,
Averoni është takuar me disa banorë të lagjes së tij, me shtetasit Gëzim Sadrija, Kin Uka,
Mark Paloka, Fran Sokoli. Pas pak minutash, sipas deklarimit te shtetasit Gezim Sadrija, i
gjykuari Averon Qerimi ka qëlluar dy herë me armën e zjarrit në drejtim të deklaruesit në
një distance 5-6 metra, por pa e qëlluar atë. Ne kete moment shtetasi Gezim Sadrija ka
mundur t’i heqë armën nga duart duke ja marrë atë, ndërsa i gjykuari Averon Qerimi
është larguar në drejtim të paditur. Menjëherë është njoftuar policia ku është ngritur grupi
hetimor dhe ka shkuar në vendin e ngjarjes ku janë kryer veprimet hetimore.
3. I është marrë kallëzim penal shtetasit Gjin Maxhuni për veprën penale të plagosjes
dhe shtetasit Luan Sadrija për veprat penale të Kanosjes dhe Mbajtjes pa leje të armëve
luftarake, që të dy këto kallëzime në ngarkim të shtetasit Averon Qerimi.
4. I dëmtuari Gjin Maxhuni, është dërguar për në spitalin rajonal të qytetit Pukë ku dhe
është dorëzuar një kopje e vendimit të ekspertimit mjeko ligjor për të. Nga akti i
ekspertimit mjeko ligjor me nr.71, date 22.07.2013, ka rezultuar konkluzioni se: “1. Tek i
dëmtuari konstatohen plage të tipit kontuzion me prezencë dherash e shkallës të
moderuar, e dyshimtë. 2. Dëmtimet e mësipërme janë shkaktuar me mjete të forta. 3.
Dëmtimi i mësipërm nuk është i rrezikshëm për jetën në çastin e shkaktimit të tij. 4.
Dëmtimet e mësipërme hyjnë në kategorinë e dëmtimeve me humbje të aftësisë në punë...
mbi 9 (nëntë) dite”.
5. Nga këqyrja e vendit të ngjarjes janë sekuestruar pushka me të cilën ka qëlluar i
gjykuari dhe 7 (shtatë) cope fishekë dhe një gëzhojë për të cilat është përpiluar edhe
vendimi i ekspertimit teknik-balistik-krahasues. Është kryer kontrolli i banesës së
shtetasit Averon Qerimi dhe është administruar procesverbali i kontrollit, nga ku rezultoi
që në të nuk gjendeshin sende të ndaluara si dhe i pandehuri nuk është gjetur në banesë
dhe për këtë fakt është bërë shpallja në kërkim policor e tij.
6. Pas kryerjes së veprimeve hetimore, Prokuroria pranë gjykatës së rrethit gjyqësor
Pukë ka përcjellë për gjykim procedimin penal në ngarkim të Averon Qerimi, ku
akuzohet për kryerjen e veprave penale të “Kanosje”, “Plagosje e lehtë me dashje” dhe
“Mbajtje pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga N.84, 89 dhe 278/4 të K.Penal.
7. I gjykuari nëpërmjet përfaqësuesit të tij ka kërkuar të deklarohet i pafajshëm.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pukë, me vendimin penal nr.72 datë 17.07.2014, ka

vendosur:
i. “Deklarimin fajtor të të pandehurit Averon Qerimi për kryerjen e veprës penale të
“Mbajtjes pa leje të armeve luftarake” në vende publike parashikuar nga neni 278/4 i
K.Penal dhe dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.
ii. Pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Averon Qerimi për kryerjen e
veprës penale të “Kanosjes”, të parashikuar nga neni 84 i K.Penal pasi kjo vepër është
amnistuar.
iii. Pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Averon Qerimi për kryerjen e
veprës penale të “Plagosjes së lehtë me dashje”, të parashikuar nga neni 89 i K.Penal, pasi
kjo vepër është amnistuar.
iv. Vuajtja e dënimit fillon t’i llogaritet nga data e ndalimit të tij më datë 25.10.2013 dhe do
të kryhet në burg të sigurisë së zakonshme.”
182
9. Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.451, datë 17.11.2014 ka vendosur:
i. “Lënien në fuqi të vendimit nr.72 datë 17.07.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pukë.”
10. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka bërë rekurs i gjykuari Averon Qerimi,
nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon nga Gjykata e Lartë: “Prishjen e vendimit të
Gjykatës së Apelit Shkodër dhe zgjidhjen e çështjes pa e kthyer për rishqyrtim duke
vendosur deklarimin e pafajshëm të të pandehurit”, duke parashtruar këto shkaqe:
11. Gjykata e Apelit Shkodër, e ka gjetur të bazuar në ligj e në prova vendimin e gjykatës
së shkallës së parë dhe ndër të tjera arsyeton se: “...Familja e Luan Sadrisë është ndjerë e
kërcënuar nga familja e të pandehurit Averon Qerimi, të cilët kanë kërkuar kthimin e
armës dhe të tërhiqnin denoncimin. Nga akti i ekspertimit balistik të armës se sekuestruar
nr.7885 datë 05.08.2013, ka rezultuar se arma objekt ekspertimi është me parregullsi
teknike, por realizon qitje. Gëzhoja e gjetur në vend ngjarje është qitur nga kjo arme e
zjarrit ...Nga akti i ekspertimit mjeko-ligjor nr.71 datë 22.07.2013 ... shtetasi Gjin
Maxhuni, ka plagë të tipit “Kontuzion” të shkaktuar nga mjete të forta që hyjnë në
kategorinë e dëmtimeve me humbje të aftësisë për punë mbi 9 ditë. I gjithë mekanizmi i
ngjarjes provohet jo vetëm nga provat që i janë nënshtruar shqyrtimit gjyqësor dhe nga
deklarimet e dëshmitarëve të cilët provojnë tej çdo dyshimi të arsyeshëm se i pandehuri
Averon Qerimi konsumuar veprat penale për të cilat ai akuzohet...gjykata e apelit arrin
në përfundimin se vendimi i Gjykatës se Rrethit Pukë duhet lënë në fuqi...Pretendimet e të
pandehurit në apel nuk janë të bazuara, .... Analiza që u bëhet provave që u janë
nënshtruar shqyrtimit gjyqësor nuk e shkarkojnë atë nga përgjegjësia penale. Fakti se i
pandehuri është hetuar pa avokat, nuk përbën shkelje të procesit të rregullt, pasi nuk ka
ndonjë kërkim për pavlefshmëri akti, apo papërdorshmëri prove.
Edhe pa marrë parasysh të dhënat që rezultojnë nga videoja e fshehtë, përsëri provohet
fajësia e të pandehurit. Deklarimet e dëshmitarëve, akti i ekspertimit hedhin poshtë
pretendimet e të pandehurit të ngritura në ankim.
Gjykata e Apelit, vlerëson se edhe pretendimet e të pandehurit Averon Qerimi për masën
e dënimit nuk janë të mbështetura në prova e në ligj.
Masa e dënimit e dhënë nga gjykata është në raport të drejtë me rrezikshmërinë
shoqërore të veprës dhe të autorit. Kjo masë realizon qëllimin e përgjithshëm e të veçantë
të dënimit. Fakti se arma është nxjerrë jashtë banesës, fakti se arma është përdorur dhe
veprimet e dhunshme të të pandehurit Averon Qerimi, përligjin masën e dënimit të dhënë
nga gjykata...”
IV. Në lidhje me rekursin e paraqitur nga i gjykuari
12. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i gjen të pabazuara shkaqet e ngritura në

rekurs nga i gjykuari Averon Qerimi nëpërmjet përfaqësuesit të tij, (Neni 432 i
K.Pr.Penale) dhe si i tillë nuk duhet të pranohet, por vendimi i gjykatës së apelit dhe
ai i shkallës së parë do të ndryshohet në lidhje me cilësimin ligjor dhe masën e
dënimit për të gjykuarin Averon Qerimi, për veprën penale të “Prodhimi dhe
mbajtja pa leje e armëve luftarake” sipas përfundimeve të vendimit nr.9 datë
26.02.2016 të Gjykatës Kushtetuese.
Në lidhje me pretendimet e paraqitura në rekursin e të gjykuarit për deklarimin e pafajshëm

të tij
13. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se këto pretendime janë të pabazuara. Nga
provat e administruara në dosje si ato shkencore dhe ato me dëshmitarë është provuar tej
183
çdo dyshimi se i gjykuari Averon Qerimi, pas një konflikti të çastit me shtetasin Gjin
Maxhuni, grindje e cila është shoqëruar me konfrontime fizike, ku shtetasit Gjin Maxhuni
ku i janë shkaktuar plagë në trup, kokë dhe fytyrë ka shkuar drejt banesës së tij dhe ka
marrë një armë zjarri, pushkë, model 56.
14. I gjykuari Averon Qerimi në një distance 5-6 metra, ka qëlluar dy herë me armën e
zjarrit në drejtim të shtetasit Gëzim Sadrija, por pa e qëlluar atë. Në këtë moment shtetasi
Gëzim Sadrija ka mundur t’i heqë armën nga duart duke ja marrë atë, ndërsa i gjykuari
Averon Qerimi është larguar në drejtim të paditur.
15. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen të drejtë konkluzionin e gjykatave të faktit
lidhur me pushimin e çështjes penale për veprën penale të “Plagosjes së lehtë me dashje”,
në dëm të shtetasit Gjin Maxhuni të parashikuar nga neni 89 i K.Penal, pasi kjo vepër
është amnistuar. Gjithashtu ky kolegj e të bazuar në ligj konkluzionin e gjykatave të faktit
për pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Averon Qerimi për kryerjen e
veprës penale të “Kanosjes”, në dëm të shtetasit Gëzim Sadrija, të parashikuar nga neni
84 i K.Penal pasi kjo vepër është amnistuar.
Në lidhje me ndryshimin e cilësimin të veprës penale pas qëndrimit të Gjykatës Kushtetuese

në vendimin nr.9/2016.
16. Gjykata Kushtetuese, me vendimin nr.9, datë 26.02.2016 ka vendosur:
- Shfuqizimin e paragrafit të dytë të nenit 55 të Kodit Penal, shtuar me ligjin
nr.144/2013, si dhe të paragrafit të pestë dhe të gjashtë të nenit 278 të Kodit Penal,
shtuar me ligjin nr.144/2013, ndryshuar me ligjin nr.98/2014.
Ky vendim është përfundimtar, i formës së prerë dhe hyn në fuqi ditën e botimit në Fletore
Zyrtare. (botuar në Fletoren Zyrtare nr.31, datë 29.02.2016)
17. Pas ndryshimeve të bëra në nenin 278, deri në momentin e deklarimit të paragrafit të
“pestë” dhe të “gjashtë”, të nenit 278 të Kodit Penal, shtuar me ligjin nr.144/2013,
ndryshuar me ligjin nr.98/2014, si antikushtetues nga Gjykata Kushtetuese, neni 278 i
Kodit Penal rezulton i ndryshuar me formulimin si vijon:
(1) Prodhimi i armëve dhe i municioneve luftarake, lëndëve plasëse, i bombave apo minave,
pa lejen e organeve kompetente shtetërore, dënohet me burgim nga pesë deri në
pesëmbëdhjetë vjet.
(2) Mbajtja e municioneve luftarake, pa lejen e organeve kompetente shtetërore, përbën
kundërvajtje penale dhe dënohet me gjobë ose me burgim deri në dy vjet.
(3) Mbajtja e armëve në banesë, pa lejen e organeve kompetente shtetërore, dënohet me
burgim nga një deri në pesë vjet.
(4) Mbajtja e bombave, minave ose lëndëve plasëse në banesë, pa lejen e organeve
kompetente shtetërore, dënohet me burgim nga pesë deri në tetë vjet.
(5) Mbajtja e armëve, i bombave apo minave, ose lëndëve plasëse në automjete apo në çdo
mjet tjetër të motorizuar, në mjedise publike ose në mjedise të hapura për publikun, pa
lejen e organeve kompetente shtetërore, dënohet me burgim nga shtatë deri në
pesëmbëdhjetë vjet.
(6) Kur vepra penale kryhet në sasi të mëdha, në bashkëpunim, më shumë se një herë, ose ka
sjellë pasoja të rënda, dënohet me burgim nga pesëmbëdhjetë deri në njëzet vjet.
18. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, në bazë të nenit 132 të Kushtetutës së
Republikës së Shqipërisë, vendimet e Gjykatës Kushtetuese kanë fuqi detyruese të
përgjithshme dhe janë përfundimtare dhe hyjnë në fuqi ditën e botimit në Fletoren
Zyrtare, përveçse kur Gjykata Kushtetuese mund të vendosë që ligji ose akti tjetër
normativ të shfuqizohet në një datë tjetër. Gjykata Kushtetuese ka vetëm të drejtën e
shfuqizimit të akteve që shqyrton.
184
19. Me deklarimin e paligjshmërisë kushtetuese të nenit 43, të ligjit nr.144/2013, dhe të
nenit 5 të ligjit nr.98/2014, për shkak të shkeljes së parimit kushtetues të
përpjesëtueshmërisë, ka rënë dallimi dhe cilësimi i rrethanës rënduese lidhur me llojin e
vendit, dhe për rrjedhojë edhe parashikimi i masës së dënimit disproporcionale sipas
mjediseve publike apo të hapura për publikun, të cilat nuk janë më të nevojshme për
konfigurimin dhe cilësimin e veprës penale të mbajtjes së armës pa leje, duke u rikthyer
kuadri ligjor në fuqi, përpara ndodhjes së ndryshimeve, përkatësisht sipas nenit 43, të
ligjit nr.144/2013, dhe nenit 5 të ligjit nr.98/2014, në bazë të tekstit që vijon:
(1) Prodhimi i armëve dhe i municionit luftarak, i bombave apo minave, lëndëve plasëse
pa lejen e organeve kompetente shtetërore, dënohet me burgim nga tre deri në dhjetë vjet.
(2) Mbajtja e armëve, bombave apo minave, lëndëve plasëse pa lejen e organeve
kompetente shtetërore, dënohen me gjobë ose me burgim deri në shtatë vjet.
(3) Mbajtja e armëve në banesë, pa lejen e organeve kompetente shtetërore, dënohet me
burgim nga një deri në pesë vjet.
20. Në vijim të kërkesës së Kolegjit Penal me objekt: Interpretimin e vendimit nr.9, datë
26.02.2016 (V-9/16), Gjykata Kushtetuese me vendimin nr.65, datë 15.04.2016, ka
vendosur: Moskalimin e çështjes për shqyrtim në seancë plenare.
21. Meqenëse Gjykata Kushtetuese e ka konsideruar si disproporcional dënimin e
parashikuar nga paragrafi i dytë i nenit 55 dhe paragrafit të pestë dhe të gjashtë të nenit
278 të Kodit Penal, shtuar me ligjin nr.144/2013, ndryshuar me ligjin nr.98/2014”,
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se një ligj i deklaruar si antikushtetues sepse
nuk është në pajtim me dispozitat e Kushtetutës, kur nuk është përcaktuar ndryshe nga
ana e Gjykatës Kushtetuese, konsiderohet si i tillë, pra si në kundërshtim me dispozitat e
Kushtetutës, që nga krijimi tij; pra, ligji konsiderohet i vesuar nga ana pikëpamja
kushtetuese që nga miratimi i tij, domethënë ex tunc (që nga fillimi) si një akt që në
origjinë në kundërshtim me Kushtetutën dhe si i tillë, ai do të konsiderohet pa efekte
juridike, të cilat për shkaqe patologjike, nuk do të konsiderohen të hyra në fuqi. Në këto
kushte, duke qenë se paragrafi i pestë nuk është prekur nga ndryshimet, dispozita e
zbatueshme e mbetur në fuqi, pasi nuk është prekur nga ndryshime të vlefshme
kushtetuese, do të jetë paragrafi i dytë i nenit 278, në versionin e ndryshuar deri në vitin
2001. Dispozita në fjalë, parashikon se “mbajtja e armëve, bombave apo minave, lëndëve
plasëse pa lejen e organeve kompetente shtetërore, dënohen me gjobë ose me burgim deri
në shtatë vjet.
22. Në këto kushte, veprimi kriminal i mbajtjes së armës pa leje nga ana e të gjykuarit
Averon Qerimi, e kryer në anën objektive sipas përcaktimit të vendimit të gjykatave të
faktit, do të cilësohet në bazë të nenit 278/2 të Kodit Penal, me ndryshimet e vitit 2001,
dhe para ndryshimeve të ligjit të vitit 2013 dhe të vitit 2014.
23. Lidhur me caktimin e llojit dhe masës së dënimit, neni 47 i Kodit Penal parashikon
kriteret ligjore të përgjithshme për individualizimin e dënimit: “Gjykata cakton dënimin
duke respektuar dispozitat e pjesës së përgjithshme të këtij Kodi dhe kufijtë e dënimeve të
parashikuar në ligj për veprën penale. Në caktimin e dënimit ndaj personit ajo merr
përsipër rrezikshmërinë e veprës penale, të autorit të saj, shkallën e fajit, si dhe rrethanat
lehtësuese dhe rënduese.” Pra, ky nen, në tërësinë e tij, i referohet parimit të
individualizimit të dënimit dhe mënyrës se si ky parim duhet respektuar nga gjykata.
24. Në caktimin e masës së dënimit, ky Kolegj ka në konsideratë zbatimin korrekt të
neneve 48 e 49 të K.Penal. Duke analizuar rrezikshmërinë e veprës penale, e cila
materializohet në llojin e marrëdhënieve juridike të cenuara të përmendura më sipër,
marzhin e dënimit që parashikohet për këtë vepër N.278/2 të K.Penal1, si dhe
rrezikshmërinë e të gjykuarit, shkallën e fajit që është dashja, ashtu edhe rrethanat
1
Mbajtja pa leje e armëve luftarake dhe e municionit - dënohen me gjobë ose me burgim deri në shtatë vjet.
185
lehtësuese dhe rënduese. Për të caktuar një masë dënimi proporcionale duke vlerësuar në
tërësi rrethanat e çështjes si: faktin se armën e ka përdorur; faktin se ka mbajtur qëndrim
mohues ndaj veprës; faktin që nuk ka qenë i dënuar më parë ky Kolegj vlerëson se masa e
dënimit prej 4 (katër) vjet burgim do të përmbushte plotësisht funksionet e dënimit penal.
25. Bazuar në provat e administruara dhe, në aktet që ndodhen në fashikullin e gjykimit,

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arriti në përfundimin se pretendimet e parashtruara në
rekursin e të gjykuarit për deklarimin e pafajshëm të tij, nuk u gjendën të bazuara.
26. Nga ana tjetër Kolegji Penal arrin në përfundimin se vendimi i Gjykatës së Apelit
Shkodër i cili ka lënë në fuqi vendimin nr.72, datë 17.07.2014 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Pukë gjendet pjesërisht i cenueshëm pas qëndrimit të Gjykatës Kushtetuese në
vendimin nr.9/2016 dhe si i tillë do të ndryshohet në lidhje me cilësimin ligjor dhe masën
e dënimit për të gjykuarin Averon Qerimi për veprën penale të “Mbajtje pa leje të armëve
luftarake”.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në përcaktimet e nenit 441/1 të Kodit të
Proçedurës Penale,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.451, datë 17.11.2014 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe të
vendimit nr.72, datë 17.07.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pukë, përsa i përket
deklarimit fajtor të të gjykuarit Averon Qerimi për veprën penale të “Mbajtje pa leje të
armëve luftarake” duke e dënuar në bazë të nenit 278/2 të K.Penal sipas përcaktimeve të
parashikuara nga neni 60 i ligjit nr.8733 datë 24.01.2001 “Për disa shtesa dhe ndryshime në
Ligjin nr.7895, datë 27.1.1995 "Kodi Penal i Republikës së Shqipërisë” dhe dënimin e tij me
4 vjet burgim.
Lënien në fuqi për pjesët e tjera të vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër.
Tiranë, më 13.07.2016
186
Nr.56260-00465-00-2015 i Regj. Themeltar
Nr.00-2016-1217 i Vendimit (147)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
TË GJYKUAR: KADRI RESULI, përfaqësuar nga

Av. Theollori Sallaku,
ALBANO RESULI, përfaqësuar nga
Av. Theollori Sallaku
OBJEKTI:
Për veprën penale “Trafikim narkotikësh”.
Baza Ligjore: Neni 283/a/2-22 i K.Penal.
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë me vendimin nr.133, datë
1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Kadri Resuli, për kryerje të veprës penale
“Trafikimi i narkotikëve”, në bashkëpunim, mbetur në tentativë dhe, në bazë
të neneve 283/a paragrafi 2 e 22 i Kodit Penal, dënimin e tij me 11
(njëmbëdhjetë) vjet burgim.
Llogaritja e dënimit, për të pandehurin Kadri Resuli do të fillojë nga dita e
arrestimit të tij në flagrancë, 17.01.2014 dhe, do të kryhet në një burg të
sigurisë së zakonshme.
2. Deklarimin fajtor të të pandehurit Albano Resuli për kryerje të veprës
penale “Trafikimi i narkotikëve”, në bashkëpunim, mbetur në tentativë dhe, në
bazë të neneve 283/a paragrafi 2 e 22 i Kodit Penal, dënimin e tij me 10
(dhjetë) vjet burgim.
Llogaritja e dënimit, për të pandehurin Albano Resuli do të fillojë nga dita e
arrestimit të tij në flagrancë, 17.01.2014 dhe, do të kryhet në një burg të
sigurisë së zakonshme.
- Bazuar në nenin 190 pika 1 gërma “b” e Kodit të Procedurës Penale,
asgjësimin e sasisë ë lëndës narkotike, prej 60 kilogram e 240 e llojit
“Cannabis Sattiva” L, e ndodhur në Magazinën e Drogave, Tiranë, si send,
mbajtja dhe qarkullimi i të cilit është i ndaluar. Mbeten pjesë e fashikullit të
gjykimit: DVD-ja e markës “Optimal”me ngjyrë gri, me mbishkrimin “Droga
Vlorë A.M K.R A.R K.R A.R B.Ç datë 16.01.2014”, DVD-ja me regjistrimin
e emisionit “Me zemër të hapur” datë 17.05.2014, prodhim i televizionit Nwës
187
24 si dhe CD-të me informacionin elektronik të dërguar nga kompanitë
telefonike celulare “Vodafon” dhe “Albtelecom”.
- Bazuar në nenin 393 pika 2 e Kodit të Procedurës Penale, shpenzimet e
kryera në fazën e hetimit paraprak, në masën lekë 95 280 lekë dhe, shpenzimet
gjyqësore, sipas formularit bashkëngjitur, u ngarkohen solidarisht të
pandehurve Kadri Resuli dhe Albano Resuli .
Kundër vendimit lejohet e drejta e ankimit, brenda dhjetë ditëve nga e
nesërmja e shpalljes, në Gjykatën e Apelit për Krime të Rënda Tiranë.
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë me vendimin nr.17, date 18.02.2015
ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.133, datë 21.11.2014, të Gjykatës për Krime të
Rënda Tiranë.
Kundër vendimit kanë ushtruar REKURS, të gjykuarit Kadri Resuli dhe Albano
Resuli, përfaqësuar nga av. I.Beqiri, të cilët kërkojnë: Prishjen e Vendimit të Gjykatës së
Shkallës së Parë Për Krime të Rënda Tiranë nr.133, datë 21.11.2014 dhe të vendimit të
Gjykatës së Apelit Për Krime të Rënda nr.17, datë 18.02.2015 dhe deklarimin e pafajshëm të
të gjykuarve Kadri Resuli dhe Adriano Resuli për shkak se nuk vërtetohet dhe nuk provohet
se këta dy të pandehur e kanë kryer veprën penale për të cilën akuzohen,
Duke parashtruar këto shkaqe:

 Vendimet vijnë në kundërshtim me parimet e nenit 6 të KELDNJ për një proces të
rregullt ligjor, pasi janë anashkaluar dhe trajtuar me një anshmëri dhe paragjykim të
hapur një numër i konsiderueshëm provash të paraqitura nga të pandehurit dhe
mbrojtësi i tyre ligjor, të cilat në tërësinë e tyre provojnë në mënyrë bindëse dhe të
pakontestueshme pafajësinë e të dy të pandehurve Kadri dhe Albano Resuli.
 Veprën penale e kanë kryer në bashkëpunim Alfred Muskaj dhe Xhezmi Ibrahimi, por
gjykatat duke anashkaluar autorët e vërtetë të saj, pranuan vendimin e Prokurorit për
pushimin e procedimit penal ndaj këtyre trafikantëve dhe dërguan në gjyq dhe dënuan
të pandehurit Kadri dhe Albano Resuli, dy persona të pafajshëm.
 Gjykata e Apelit, la në fuqi një vendim gjyqësor të pabazuar në prova dhe në fakt
megjithëse i kishte të gjitha mundësitë që ta ndalte dhe korrigjonte gabimin e rëndë që
Prokuroria dhe Gjykata e Shkallës së Parë bëri kundër dy të pandehurve Kadri dhe
Albano Resuli.
 Gjykatat në vendimet e tyre nuk kanë respektuar kërkesat ligjore për çmuarjen e
provave,të parashikuara nga neni 152 i K.Pr.Penale.
 Akuza dhe dënimi i të gjykuarve, është bazuar vetëm në një “gjest” që ka bërë i
gjykuari Kadri Resuli ndaj nipit të tij të gjykuarit Albano Resuli, gjatë përgjimit
ambiental, duke i dhënë këtij fakti një vlerësim të paracaktuar, duke mos vlerësuar të
gjithë provat e tjera direkte dhe indirekte që flasin për pafajësinë e pakontestueshme
të të dy të gjykuarve.
 Në minutën e 08.02’’ dhe 08.14’’ të përgjimit të komunikimeve mes të dy të
pandehurve, në audio dhe video në Komisariatin e Policisë Vlorë, ku sapo fillon
veprimi i përgjimit mes shtetasve të mësipërm, i pandehuri Kadri Resuli, në mënyrë të
dukshme, i bënë shenjë Albano Resulit, duke vendosur gishtin tregues para buzëve
dhe duke bërë veprimin tipik që tjetrit i lë të kuptojë se nuk duhet të flasë. Të njëjtin
mesazh i përcjell në vijim, kësaj here pa përdorur gishtin, por duke kafshuar buzën.
Kjo shenjë është fiksuar nga kamera në orën 08.14 minuta.”
188
 Gjykata, ashtu si organi i akuzës, nuk ka bërë dhe ende nuk bënë dot dallimin midis
provës në kuptimin ligjor të fjalës, dhe të drejtës themelore të njeriut, të sanksionuar
në Kushtetutën e Shqipërisë dhe në Konventën Evropiane të të Drejtave dhe Lirive të
Njeriut (KELDNJ), siç është “E drejta për të heshtur”.
 E drejta për të heshtur përfshin dispozita në lidhje me heshtjen apo me refuzimin për
të folur të një të pandehuri për t'iu përgjigjur pyetjeve përpara ose gjatë një gjykim,
dëgjimi apo ndonjë procedurë tjetër ligjor, duke ndaluar komentet negative apo
konkluzionet nga gjyqtari apo juria ndaj kësaj heshtje. E drejta për të heshtur ose e
drejta për të mos u detyruar për të dëshmuar kundër vetes ose pranim të fajësisë, bëjnë
pjesë në kuadër të parimit për të drejtën e prezumimit të pafajësisë. E drejta për të
heshtur, gjithashtu, kërkon që para se të zhvillohen hetimet nga ana e prokurorit,
qetësia, mbyllja e gojës, të mos merret në konsiderim gjatë përcaktimit të fajësisë ose
pafajësisë. E drejta për të mos u detyruar për dëshmim kundër vetes dhe pranim të
fajësisë nënkupton ndalimin e ushtrimit të çfarëdo forme të presionit...”.
 Mjafton të lexohen transkriptet e përgjimit që organi i akuzës u ka bërë të pandehurit
Albano Resuli dhe dëshmitarit Briken Çolaj, dhe del qartë se cili ka qenë shkaku që i
pandehuri Kadri Resuli të shprehte shqetësimin dhe t’i kërkonte nipit të tij, të
pandehurit Albano Resuli që t’i vinte “kyç” gojës, që të mos fliste.
 97 kutitë ku ishte malli i shoq “Resuli 2013” kishin te ngjitur nga një letër format të
bardhë ndërsa kutitë ku ndodhej lënda narkotike ishin ndryshe dhe dalloheshin prej
tyre. Alfred Muska ka qenë prezent gjate ngarkimit të tyre dhe numërimit të 98 kutive
pasi si transportues i tyre kishte përgjegjësi direkte për mallin që transportonte; edhe
prokurori në kërkesën për gjykim ka pranuar faktin se pakot e mallrave të shoq resuli
janë numërtuar në prani të Briken Çobaj, Albano Resuli, Kadri Resuli dhe Alfred
Muskaj; padrejtësisht prokurori ka hequr masën e sigurimit arrest në burg ndaj Alfred
Muskaj duke pushuar dhe procedimin penal në ngarkim të tij.
 Dëshmitari Jemin Memollari ka dëshmuar se “në datën 16.01.2014 i është kërkuar
ndihmë nga Alfred Muskaj në Portin e Vlorës për të çuar kamionin në doganë, pra pak
metra më tutje, me pretendimin se ishte i sëmurë, ndihmë të cilën ai ia ka dhënë,”
ndërkohë që ky transportues kishte bërë lëvizjet duke furnizuar mallrat për transport
në Fier e me pas ka udhëtuar për në Vlorë.
 Shtetasi Alfred Muskaj pasi ka mbërritur kamioni në portin e Vlorës , ende pa kaluar
doganën, ka hyrë në doganë dhe ka qëndruar në kafe për rreth 1 orë me një person të
panjohur nga Albano Resuli. Kur është kthyer prej andej i ka thënë Albanos, “ka gjasa
që të mos e nisim sot kamionin...” dhe pyetjes së Albanos “perse”, ai nuk i ka kthyer
përgjigje; Albano ka dëshmuar lidhur me këtë fakt dhe një organ mund të këqyrte
kamerat për të vërtetuar se me ke person ka qenë dëshmitari Alfred Muskaj.
 Gjykata i ka vlerësuar si të dyshimta dëshmitë e dëshmitareve Maliq Mema, i
paraburgosur dhe Emirjon Lala dhe Flogert Mzhika; nëse dëshmitë e tyre ishin të
pabesueshme, kishte detyre ligjore e gjykatës që të thellohej në hetimin e çështjes dhe
jo te anashkalonte një provë të rëndësishme shkresore, sikurse janë të dhënat e
përftuara nga përgjimet e kryera në ambientet e policisë së këtyre shtetasve. Këta tre
shtetas kane fajësuar drejtpërdrejt Alfred Muskaj si person që kërkonte të blinte
pafajësinë e tij me 30.000 euro, duke i thënë hapur Kadri dhe Albano Resulit se “ nëse
ata nuk do t’i merrnin 30.000 euro në këmbim të mbajtjes së fajësisë, ato para do t’i
merret një tjetër që do të nxirrte pa lagur Alfred Muskaj. Në hetim është kërkuar nga
mbrojtja e të pandehurve ballafaqim të tre dëshmitareve me Alfred Muskaj. Po kështu
kemi kërkuar ballafaqim të Alfredit me avokatin dhe ish-avokatin e tij, i cili do të
dëshmonte se 30.000 eurot do të dërgoheshin në shtëpinë e tij nëpërmjet vëllait, por
prokurori nuk i pranoi kërkesat tona.
189
 Edhe nëse merret e mirëqene se Kadri Resuli do t’i niste 6 kuti me lëndë narkotike në
Itali, nga gjykimi nuk u provua se ku ishte destinacioni i tyre, pasi i pandehuri nuk e
njihte Astrit Ferraj as Xhezmi Ibrahimin, i cili e priste mallin në Brindizi, për herë të
parë ata janë parë në sallën e gjyqit.

Lartë, Sokol Stojani, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit, mbrojtësin e
të pandehurve, Av. Theodhori Sallaku, që kërkoi prishjen e vendimeve të gjykatës së apelit
dhe të gjykatës se rrethit dhe deklarimin e pafajshëm të të gjykuarve, si dhe pasi shqyrtoi në
tërësi çështjen;
VЁREN
Se vendimi i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda, me të cilin është vendosur lënia
në fuqi e vendimit të gjykatës së shkallës së parë, që ka deklaruar fajtor për veprën penale
trafikimi i narkotikëve, kryer në bashkëpunim, mbetur në tentativë, të pandehurin Kadri
Resuli dhe të pandehurin Albano Resuli, duke i dënuar ata, përkatësisht me 11 vjet dhe 10
vjet burgim, është marrë në përputhje me ligjin material dhe atë procedural, prandaj duhet të
lihet në fuqi.
Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë ka paraqitur
para asaj gjykate të pandehurit Kadri Resuli dhe Albano Resuli, nën akuzën “Trafikimi i
narkotikëve”, në bashkëpunim, mbetur në tentativë parashikuar nga nenet 283/a paragrafi 2 e
22 i Kodit Penal.
Në datë 16.01.2014 gjatë kontrollit të automjetit Fiat IVECO” me targë LE 669873, i
drejtuar nga Alfred Muskaj, në P.K.Kufitar, Porti Vlorë, në pjesën ballore të mjetit, në
rreshtin e fundit, janë gjetur gjashtë kuti kartoni, brenda të cilave kishte nga një kuti metalike
dhe brenda tyre nga dy pako me material bimor, i dyshuar lëndë narkotike, e cila pas peshimit
ka rezultuar me peshë 60 kg. e 240 gr.
Në këto rrethana janë arrestuar në flagrance shtetasit Alfred Muskaj, Albano Resuli
dhe Kadri Resuli, si të dyshuar për veprën penale të parashikuar nga nenet 283/a paragrafi 2 e
22 i Kodit Penal.
Të pandehurit Kadri dhe Albano Resuli janë banorë të qytetit Fier (ne lidhje fisnore
xhaxha e nip). I pandehuri Kadri Resuli është administrator i shoqërisë “Resuli 2013” sh.p.k.
Fier, e cila ka objekt të veprimtarisë, prodhim i produkteve gjysmë të gatshme për këpucë dhe
syprinat e këpucëve.
Eksporti qe ka kryer ditën e ngjarjes, me datë 16.01.2014, ishte i treti në drejtim të
Shoqërise italiane “Cushla White S.R.L., Napoli, e cila i sjell lëndën e parë për prodhimin e
syprinave të këpucëve.
I pandehuri Kadri, transportin e mallrave në dy raste e ka bërë me automjetin e
transportuesit Xhezmi Ibrahimi, me vendqëndrim në Itali, i cili është pronar i kamionit tip
“Fiat IVECO” me targë LE 669873; ndërsa Xhezmiu si drejtues të automjetit te tij kishte
punësuar shtetasin Astrit Feneraj dhe në mungesë të tij shtetasin Alfred Muskaj, të dy banues
në Shqipëri.
Shtetasi Alfred Muskaj është pronari dhe administratori i Shoqërisë “Euro Tex”
sh.p.k., Fier, i cili merret me prodhime konfeksioni të markës “Polo” dhe prodhimin e litarit
për çimento.
190
Në rastin e fundit, meqenëse shoferi Astrit Feneraj kishte një hall familjar dhe
ndodhej në Itali, transporti i mallit në datë 16 janar në mungese të tij do të kryhej nga Alfredi.
Dy dite para ngjarjes, me datë 14.01.2014, i pandehuri Kadri Resuli ka komunikuar në
telefon me shtetasin (transportuesin) Alfred Muskaj. Nga këqyrja e komunikimeve telefonike
ndërmjet të pandehurit Kadri dhe dëshmitarit Alfred Muskaj, rezulton se ndërmjet tyre në
datën 14.01.2014, janë zhvilluar katër biseda.
Mëngjesin e datës 16.01.2014, rreth orës 7;00 Alfredi me mjetin kamionçinë me targa
LE 669873 ka shkuar në ambientet e firmës “Resuli 2013” sh.p.k. ku ka gjetur te pandehurit
Kadri dhe Albano Resuli si dhe shtetasin Briken Çolaj. Kadriu me Alfredin kanë shkuar të
pinë kafe ndërsa ka filluar ngarkimi i mallit me kuti kartoni; 97 kuti fakt ky i dokumentuar në
dokumentacionin që shoqëron mallin. Pasi ka përfunduar ngarkimi i mallit në ambientet e
firmës “Resuli 2013” sh.p, me pas Alfredi ka shkuar në ambientet e firmës së tij ku ka
ngarkuar mallin (bluza “Polo” dhe litarë për çimento të vendosur në kuti dhe në thasë).
Më pas Alfredi ka shkuar me ambientet e firmës “Marlet 2012”shp.k ku ka ngarkuar
mall të asaj shoqërie dhe më pas ka udhëtuar në drejtim të Vlorës. Rreth orës 11:00 në hyrje
të doganës ka ngarkuar mall të firmës “Mediterano” sh.p.k me qendër në Lushnjë.
Pas kryerjes se procedurave doganore nga përfaqësuesit e katër subjekteve tregtare
(Edison Filaj për shoq “Marlet 2012” shp.k, Alfred Hekurani për subjektin “Mediterano”
sh.p.k, Alfred Muskaj për subjektin “Euro Tex” shpk dhe Albano Resuli për “Resuli 2013”
sh.p.k) mjeti ka kaluar për kontroll të detajuar në vijën e dytë ku dhe është gjetur dhe
sekuestruar lënda narkotike.
- Sikurse pasqyrohet në Raportin e Shërbimit të datës 16.01.2014, të përpiluar nga
oficeret e policisë gjyqësore në P.K.K.Porti Vlore, kamioni me targa LE 669873, i markës
Fiat “IVECO” u përzgjodh për kontroll me të imtësishëm në vijën e dytë të kontrollit, për
shkak të dyshimeve që shfaqi pas një intervistimi të shkurtër shtetasi Alfred Muskaj.
- Sipas akt ekspertimit kimik nr.600, date 20.01.2014 materiali bimor është cannabis
sattiva.
- Sipas akt ekspertimit vlerësues nr.1767, datë 18.02.2014 të gjashtë kutive të kartonit
ku u gjet lënda narkotike, nuk u bë e mundur përftimi i gjurmëve papilare me vlerë
identifikimi.
- Kutitë ku u gjet lënda narkotike nuk kishin të shkruar emrin e subjektit Shoqëria
“Resuli 2013” sh.p.k., nuk kishin vulat e sigurisë, nuk kishin numrin përkatës të kutive
sikundër 97 kutitë e të pandehurit Kadri Resuli, 6 kutitë me lëndë narkotike kishin
mbishkrimin “Franco Mod”.
Në ambientet e Drejtorisë së Policisë së Qarkut Vlorë me datë 16.01.2014, me vendim
të prokurorit Ened Nakuci është kryer përgjimi ambiental i bisedave ndërmjet shtetasve Kadri
Resuli dhe Alfred Muskaj, Kadri Resuli dhe Albano Resuli, Alban Resuli dhe Briken Colaj.
Ne Procesverbalin “Mbi veprimet e përgjimit ambiental”, datë 17 janar 2014 ndërmjet
të pandehurit Kadri Resuli shënuar me gërmen K, dhe shtetasit Alfred Muskaj shenuar me
germën A, është regjistruar kjo bisedë:
“K: -Kësaj pune ti dili zot. Ti që e ke bërë, ti dili zot.
A: -Ore, kush ta ketë bërë.
K: -Jo kush ta ketë bërë. S’e ka bërë njeri tjetër.
A: -O Kadri! Pse diskuton kot kush e ka bërë.
K: -Unë diskutoj kot?
A: -Ok!
K: -Të më marrësh mua në qafë ti?! Të marrësh kutitë e mia te futësh drogën ti.
A: -Unë?
K: -Ti je strumbullari. Nuk akuzoj asnjë nga ata që ishe ti, absolutisht. E more ti
makinën?
A: -Po.
191
K: -Atëherë.
A: -Çfarë ka që mora makinën?
K: -Po ti e ke bërë marifetin...
K: -Pse me fut mua? Pse merr kutitë e mia fut drogën?
A: -Ok! Ok! E zgjidhim....”.
Nga kjo bisedë e përgjuar vihet re se i pandehuri Kadri Resuli i kundërvihet
transportuesit Alfred duke e akuzuar atë për veprën penale të kryer, ndërkohë që Alfredi
shprehet “Ok! Ok! E zgjidhim.”!!!!!
- Nga procesverbali i përgjimit ambiental, në orën 08:02 minuta, i pandehuri Kadri
Resuli i bën me shenjë që të mos flasë të pandehurit Albano Resuli, duke vendosur gishtin
tregues para buzëve. Gjithashtu, në orën 08:14 minuta, i pandehuri Resul i ka bërë me shenjë
të mos flasë, duke kafshuar buzën. I pandehuri Kadri, në lidhje me shenjat që i ka bërë për të
heshtur te pandehurit Albano, ka shpjeguar se nuk i pëlqente fjalori i tij, ndaj e këshilloi me
shenja të rrijë urtë.
- Numri telefonik celular 069___69 në përdorim të transportuesit Alfred Muskaj, nuk
iu sekuestrua nga policia gjyqësore as në momentin e ndalimit dhe as më pas. Nga këqyrja e
tabulateve të këtij numri telefonik celular, rezulton se ndryshe nga sa dëshmoi ky transportues
që ka patur vetëm një komunikim me datë 15.01.2014 me të pandehurin Kadri (i cili ka patur
në përdorim numrin telefonik celular 0692160805), vetëm në muajin dhjetor 2013 ndërmjet
tyre ka patur 8 biseda telefonike, si dhe në muajin janar 2014 ka patur 13 biseda telefonike,
nga ku katër biseda janë zhvilluar me datë 14.01.2014. Këto fakte i deklaroi i pandehuri
Kadri Resuli në gjykim, madje ishte ai që kërkoi marrjen si provë të tabulateve të numrit
telefonik 0695111369 nga kompania Vodafone Albania, pasi shtetasi Alfred Muskaj i mohoi
këto komunikime përpara gjykatës.
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë me vendimin nr.133, datë
1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Kadri Resuli, për kryerje të veprës penale
“Trafikimi i narkotikëve”, në bashkëpunim, mbetur në tentativë dhe, në bazë të neneve 283/a
paragrafi 2 e 22 i Kodit Penal, dënimin e tij me 11 (njëmbëdhjetë) vjet burgim.
Llogaritja e dënimit, për të pandehurin Kadri Resuli do të fillojë nga dita e arrestimit
të tij në flagrancë, 17.01.2014 dhe, do të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
2. Deklarimin fajtor të të pandehurit Albano Resuli për kryerje të veprës penale
“Trafikimi i narkotikëve”, në bashkëpunim, mbetur në tentativë dhe, në bazë të neneve 283/a
paragrafi 2 e 22 i Kodit Penal, dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet burgim.
Llogaritja e dënimit, për të pandehurin Albano Resuli do të fillojë nga dita e arrestimit
të tij në flagrancë, 17.01.2014 dhe, do të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
- Bazuar në nenin 190 pika 1 gërma “b” e Kodit të Procedurës Penale, asgjësimin e
sasisë ë lëndës narkotike, prej 60 kilogram e 240 e llojit “Cannabis Sattiva” L, e ndodhur në
Magazinën e Drogave, Tiranë, si send, mbajtja dhe qarkullimi i të cilit është i ndaluar.
Mbeten pjesë e fashikullit të gjykimit: DVD-ja e markës “Optimal”me ngjyrë gri, me
mbishkrimin “Droga Vlorë A.M K.R A.R K.R A.R B.Ç datë 16.01.2014”, DVD-ja me
regjistrimin e emisionit “Me zemër të hapur” datë 17.05.2014, prodhim i televizionit News 24
si dhe CD-të me informacionin elektronik të dërguar nga kompanitë telefonike celulare
“Vodafon” dhe “Albtelecom”.
- Bazuar në nenin 393 pika 2 e Kodit të Procedurës Penale, shpenzimet e kryera në
fazën e hetimit paraprak, në masën lekë 95 280 lekë dhe, shpenzimet gjyqësore, sipas
formularit bashkëngjitur, u ngarkohen solidarisht të pandehurve Kadri Resuli dhe Albano
Resuli.
192
Kundër vendimit lejohet e drejta e ankimit, brenda dhjetë ditëve nga e nesërmja e
shpalljes, në Gjykatën e Apelit për Krime të Rënda Tiranë.
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë me vendimin nr.17, date 18.02.2015
ka vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.133, datë 21.11.2014, të Gjykatës për Krime të Rënda
Tiranë.
Kundër vendimit kanë ushtruar REKURS, të gjykuarit Kadri Resuli dhe Albano
Resuli, përfaqësuar nga av. I.Beqiri, të cilët kërkojnë: Prishjen e Vendimit të Gjykatës së
Shkallës së Parë Për Krime të Rënda Tiranë nr.133, datë 21.11.2014 dhe të vendimit të
Gjykatës së Apelit Për Krime të Rënda nr.17,,datë 18.02.2015 dhe deklarimin e pafajshëm të
të gjykuarve Kadri Resuli dhe Adriano Resuli për shkak se nuk vërtetohet dhe nuk provohet
se këta dy të pandehur e kanë kryer veprën penale për të cilën akuzohen, me shkaqet e
parashtruara si më lart.
Gjykata e apelit në analizë të provave të paraqitura nga palët arrin të njëjtën bindje,
qëndrim dhe vlerësim siç është arsyetuar dhe konkluduar nga gjykata e faktit, se të pandehurit
Kadri dhe Albano Resuli gjenden fajtorë për akuzën, pasi në bashkëpunim kanë konsumuar
plotësisht elementet e veprës penale të parashikuar nga neni 283/aq/2-22 të K.P;
-Me veprime aktive dy të pandehurit kanë tentuar të trafikojnë 60 kg. lëndë narkotike
për në shtetin italian; dy të pandehurit pas sigurimit të lëndës narkotike kanë organizuar
punën për transferimin e saj duke shfrytëzuar aktivitetin e ligjshëm të prodhimit të faqeve të
këpucëve kanë planifikuar dërgimin e lëndës narkotike; për të bërë të mundur futjen e kutive
në mjet, i pandehuri Kadri ka larguar drejtuesin e automjetit Alfredin duke i bërë ftesë
Alfredit, ndërsa i pandehuri Albano dhe dëshmitari Briken Çolaj kanë vendosur 6 kutitë me
lëndë narkotike…Alfred Muskaj nuk i ka numëruar kutitë dhe ka vepruar me mirëbesim, pasi
subjektet që kishin ngarkuar ishin prezent gjatë kontrollit fizik të mallit të tyre në doganë dhe
ishin ata që mbanin përgjegjësi për të… Këtë fakt e provon dhe dëshmitari Alfred Hekurani, i
cili pas ngarkimit kutitë nuk i numëronin pasi përputhej sasia e mallit me deklaratën
doganore;
- Shkaqeve të ankimit të të pandehurve iu është dhënë përgjigje nga gjykata e faktit;
- Shkalla e vërtetësisë së dëshmisë të të pandehurit Kadri Resuli në raport me provat e
tjera është e ulët; sipas tij kur u hap kamioni në të ishin 5 apo 6 kuti me ngjyra të ndryshme…
ndërsa në hetimet paraprake ka dëshmuar se kamioni ishte bosh…se ngarkimi u bë nga
punëtorët në prezencë të Albanos …gjatë përgjimit ambiental ky i pandehur i ka bërë me
shenjë të pandehurit Albano të heshtë, dhe si pas tij këtë shenjë e ka bërë nisur nga fjalori i
ulët që ai përdorte, por nëse ishte kjo arsyeja, këtë vërejtje ai mund ta bënte me zë të lartë;
edhe dëshmia e Briken Çolaj në tërësi vlerësohet e pavërtetë në disa momente, si lidhur me
kohën kur filloi ngarkimi po ashtu dhe në lidhje me prezencën e Alfredit gjatë ngarkimit…
mbrojtja e të pandehurve ka pretenduar se të gjithë provat e paraqitura në gjykim rëndonin
mbi dëshmitarin Alfred Muskaj se pse ai i përdori kutitë e firmës « Cushla White » për të
fshehur lëndën narkotike por sipas dëshmisë se Astrit Feraj rezulton se porosia për firmën
Resuli 2013 vinte me pedana ku vendoseshin kutitë apo kartona të cilit ishin gjithmonë të
numëruara dhe nuk kishte asnjë mundësi që të ngatërroheshin edhe nëse do te ishte e vërtetë
që lënda narkotike është futur nga Alfredi, ky i fundit do te përpiqej që t’i mbante të fshehta
dhe jo t’i ekspozonte në persona që kishin lidhje të d.p.d me to… ».
Gjyqtarja Dh.Haveri në pakice.(lidhur me akuzën ndaj të pandehurit Albano Resuli si
bashkëpunëtor me të pandehurin Kadri Resuli në trafikimin e lëndës narkotike të sekuestruar
me datë 16.01. 2014.)
193
Si gjate hetimeve paraprake, ashtu edhe ne gjykim nuk u provua roli i këtij të
pandehuri në “bashkëpunimin e tij për kryerjen e veprës penale”. Nëse pretendohet nga
prokurori se ishte ai që ngarkoi 97 kutitë e Shoqërisë “Resuli 2013” e për pasojë “duhet të
ketë ngarkuar edhe 6 kutitë me lëndë narkotike” (fakt i paprovuar në gjykim), atëherë a nuk
kreu të njëjtin veprim edhe shtetasi Briken Colaj, apo ky shtetas duhet të penalizohet për
faktin se është nipi i të pandehurit Kadri Resuli?! Apo është bashkëpunëtor për faktin se
veprimet në Doganën e Vlorës si përfaqësues i Shoqërisë “Resuli 2013” për 97 kutitë shkoi
ky shtetas për t’i kryer (veprim ky i ligjshëm)?!
...në vlerësim të provave të nënshtruara shqyrtimit gjyqësor, nuk ka asnjë provë si dhe
nuk ka indicje të rëndësishme, të sakta dhe në përputhje me njëra tjetrën që të implikojnë të
pandehurit Kadri e Albano Resuli si autorë të veprës penale të “Trafikimit të narkotikeve”,
parashikuar nga neni 283/a/2 e 22 i Kodit Penal, si dhe është i dyshimtë roli i shtetasit Alfred
Muskaj në kryerjen e kësaj vepre penale.).
Shkaqet e parashtruara në rekursin e të gjykuarve Kadri dhe Albano Resuli nuk janë të
bazuara në ligj dhe si të tilla nuk qëndrojnë, prandaj vendimi i gjykatës së apelit është marrë
në zbatim të drejtë të ligjit dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Sa i përket pretendimit mbi respektimin e elementeve të veprës penale të trafikimit të
narkotikëve, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, ligji penal nëpërmjet veprës penale të
parashikuar nga neni 283/a, synon mbrojtjen e posaçme të marrëdhënieve juridike të
vendosura për të siguruar kontrollin dhe rendin në veprimtaritë e importimit, eksportimit,
tranzitimit dhe tregtimit ndërkombëtar të narkotikëve, kundër veprimeve e mosveprimeve
kriminale.
Në ndalimin e sjelljeve kriminale për veprën penale të parashikuar nga neni 283/a të
Kodit Penal, ligjvënësi ka synuar mbrojtjen e marrëdhënieve juridike të vendosura për
garantimin e jetës, shëndetit, familjes dhe të drejtave të tjera e objektivave sociale në një
shoqëri demokratike. Veprimtaria kriminale e parashikuar nga neni 283/a i Kodit Penal, e
kryer nëpërmjet nxitjes, sigurimit të burimeve dhe të rrjeteve të përhapjes së përdorimit të
paligjshëm, abuziv, të lëndëve narkotike e psikotrope, si në nivel kombëtar edhe
ndërkombëtar, ka një ndikim negativ vendimtar, veç të tjerave, jo vetëm në dëmtimin e
shëndetit dhe krijimin e varësisë të përdoruesve nga këto lëndë, por edhe në dëmtimin e
shëndetit e të pasurisë, pra të cilësisë së jetës personale e familjare dhe zhvillimin normal të
shoqërisë, veçanërisht të brezit të ri. Kjo vepër penale kryhet me dashje, me anë të veprimeve
a mosveprimeve të kundërligjshme. Sipas rastit, ajo kryhet për motive apo edhe me qëllime
nga më të ndryshmet, të fokusuara veçanërisht tek ato që lidhen me përfitimin material.
Në nenin 283/a të Kodit Penal, në mënyrë të shprehur qartë parashikohet se janë të
dënueshme penalisht importimi, eksportimi, tranzitimi dhe tregtimi, në kundërshtim me
ligjin, i substancave narkotike dhe lëndëve psikotrope. Pra, ato sjellje që kryhen në
kundërshtim me ligjin nr.7975, datë 26.7.1995 “Për barnat narkotike dhe lëndët psikotrope”, i
ndryshuar dhe me ligjin nr.8874, datë 29.3.2002 “Për kontrollin e lëndëve që përdoren për
fabrikimin e paligjshëm të lëndëve narkotike dhe psikotrope”. Këto ligje, si dhe aktet
nënligjore të nxjerra në bazë e për zbatim të tyre, parashikojnë rregulla të qarta për kushtet,
kriteret dhe procedurat, teknike e ligjore, për lejimin, autorizimin dhe disiplinimin e
veprimtarive për prodhimin, fabrikimin, tregtimin, shpërndarjen me shumicë dhe pakicë,
transportimin, furnizimin, dhënien kundrejt pagesës ose falas, blerjen, importimin,
eksportimin, kalimin tranzit, vënien në përdorim e mbajtjen për qëllime mjekësore, studimore
e shkencore ose për qëllime të tjera industriale apo në të tjera veprimtari, të atyre substancave
narkotike dhe lëndëve psikotrope që nuk janë të ndaluara për t’u qarkulluar. Veprimtaritë e
konsideruar nga vepra penale sipas nenit 283/a të Kodit Penal, mund të ushtrohen vetëm nga
194
subjekte të autorizuara posaçërisht për këtë qëllim sipas ligjit nga autoritetet kompetente.
Veprimtaria kriminale e trafikimit të narkotikëve sipas nenit 283/a të Kodit Penal synon
pikërisht të realizojë përfitime, duke vënë në qarkullim e tregtim ndërkombëtar lëndë
narkotike e psikotrope, qarkullimi i të cilave është i ndaluar me ligj apo duke tregtuar pa
autorizim të posaçëm lëndë të tilla edhe pse ato lejohen të qarkullohen, apo duke shkelur me
dashje kushtet e autorizimit dhe rregullat e vënies në qarkullim e tregtim të këtyre lëndëve
narkotike e psikotrope. Prandaj, në kuptim të nenit 283/a të Kodit Penal, me shprehjen “në
kundërshtim me ligjin”, përfshihen, pikësëpari, kryerja e veprimeve a veprimtarive me
substanca narkotike e psikotrope nga ato që janë të ndaluara me ligj për t’u vënë në
qarkullim. Së dyti, kryerja e veprimeve e veprimtarive me substanca të tilla të lejueshme për
qarkullim, por për qëllime jashtë atyre të parashikuara e të lejuara nga ligji. Së treti, kryerja e
veprimtarive me substanca të tilla të lejueshme për qarkullim, por pa qenë të pajisur me
autorizimet përkatëse, apo në shkelje a kapërcim të kushteve të parashikuara në autorizim, të
cilat kualifikohen si veprime a mosveprime të atilla që përbëjnë vepër penale e jo shkelje
administrative. (Vendimi Unifikues i Kolegjeve të Bashkuara nr.3, datë 24.01.2011).
Si subjekt për kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni 283/a të Kodit Penal
mund të jetë çdo person, i cili nuk është i pajisur me autorizim apo edhe nëse është i pajisur
me autorizim, kur ai kryen veprime e veprimtari të kundërligjshme lidhur me substancat
narkotike e psikotrope, substanca e veprime, të cilat, janë të ndaluara, të ndryshme apo në
kapërcim të qëllimeve, kushteve e procedurave që parashikon ligji lidhur me to, si dhe të
atyre që përmbahen në autorizimin e posaçëm të lëshuar nga organi kompetent. Element i
përbashkët për kryerjen e veprës penale të trafikimit të narkotikëve, të konsumuar apo të
mbetur në tentativë, pavarësisht nga mënyra e forma e kryerjes së veprës, është kriteri i
mbajtjes së substancës narkotike e psikotrope, kriter ky që ka të bëjë me kontaktin e subjektit
me këtë substancë apo kapacitetin e tij për të kryer, drejtpërdrejt apo në bashkëpunim me të
tjerë, veprime nga më të ndryshmet në lidhje me këtë substancë deri edhe në disponimin e saj
në raport me të tretët. Kësisoj, vepra penale e parashikuar nga neni 283/a, në të katër format
bazë të kryerjes së saj, dallohet për nga rrethana cilësuese ndërkombëtare, që lidhet pikërisht
me natyrën transnacionale të kryerjes së veprës penale të trafikimit të narkotikëve, sipas
dispozitës së nenit 283/a të Kodit Penal. Kështu, tranzitimi, në kundërshtim me ligjin, i
substancave narkotike ose psikotrope, si edhe ai i farërave të bimëve narkotike, është mënyrë
e realizimit të veprimit kriminal të parashikuar nga neni 283/a i Kodit Penal, me të cilën,
subjektet të ndryshme, të pajisur ose jo me autorizim të posaçëm sipas ligjit nga autoritetet
shqiptare, në mënyrë të kundërligjshme dhe me dashje, duke përdorur çfarëdo mjeti e forme
veprimi a mosveprimi, i mbartin, ruajnë, shoqërojnë, lëvizin dhe transportojnë këto lëndë
përgjatë territorit të Republikës së Shqipërisë, me synimin për t’i kaluar, nëpërmjet tij, nga
territori i një shteti në territorin e një shteti tjetër.
Dispozita e nenit 283/a të Kodit Penal, për sa i përket anës objektive të kryerjes së saj,
parashikon dhe përfshin të gjitha veprimet e mosveprimet për arritjen e qëllimit, rezultatit
kriminal, pikërisht duke i përfshirë të gjitha mënyrat e realizimit të veprimeve dhe
veprimtarive të njohura e të lidhura me tregtimin e qarkullimin ndërkombëtar të mallrave të
ndaluar, posaçërisht të substancave narkotike, psikotrope dhe të farërave të bimëve narkotike.
Kjo dispozitë evidenton si mënyra të posaçme importimin, eksportimin e tranzitimin, duke
përfshirë në termin “tregtim” të gjitha mënyrat e tjera të mundshme të tregtimit e qarkullimit
ndërkombëtar të mallrave, posaçërisht të narkotikëve.
Në bazë të paragrafit të dytë të nenit 283/a të Kodit Penal, nëse vepra penale është
kryer nga dy ose më shumë persona dhe pavarësisht nga forma e bashkëpunimit,
bashkëpunëtorët përgjigjen për veprën penale të trafikimit të narkotikëve. Por në vendimin e
dënimit duhet të individualizohet për secilin bashkëpunëtor mënyra e kryerjes së veprës
penale. Në varësi të rrethanave konkrete të çështjes, jo domosdoshmërisht të gjithë
bashkëpunëtorët përgjigjen për të njëjtën mënyrë të kryerjes së kësaj vepre penale. Sjelljet e
195
autorit apo të bashkëpunëtorëve në kryerjen e kësaj vepre në raport me substancën narkotike
e psikotrope janë alternative dhe autonome, dhe bazohet në kontributin që ata i kanë dhënë
realizimit të veprës penale të akorduar mes tyre. Nisur nga veçantitë e mënyrës së kryerjes së
veprës penale të trafikimit të narkotikëve (neni 283/a) dhe duke qenë se kryhet me dashje,
sipas rastit, autorët kanë përgjegjësi penale për kryerjen e veprës penale ose për veprën
penale të mbetur në tentativë, nëse, krahas shfaqjes së mendimit kriminal dhe përgatitjes
eventuale për të ardhmen, ata me dashje, kryejnë veprime e mosveprime konkrete dhe të
drejtpërdrejta mbi objektin e krimit, me të cilat synojnë (aty për aty) arritjen e qëllimit
kriminal, ardhjen e pasojave të dëshiruara prej tyre, pra kryerjen e veprës.
Në lidhje me pretendimin e mbrojtjes në rekurs mbi zbatimin e ligjit procedural,
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se gjykatat e themelit nuk duhet ta fillojnë procesin
me bindjen se i pandehuri e ka kryer krimin për të cilin akuzohet, barra e provës mbi fajësinë
i takon organit të akuzës, dhe çdo dyshim duhet të shkojë në favor të të pandehurit. Gjykata
duhet ta mbështesë vendimin në prova të drejtpërdrejta dhe të tërthorta që duhet të provohen
nga akuza, e cila nëpërmjet provave të paraqitura në gjykim, duhet t’i krijojë gjykatës bindjen
“përtej çdo dyshimi të arsyeshëm” se vepra penale është kryer dhe se ajo është kryer nga i
pandehuri. Në rastin objekt rekursi, Kolegji çmon se në bazë të analizës së vendimeve dhe
akteve të dosjes nuk vërehen shkelje të procesit të rregullt ligjor apo njëanshmëri a
paragjykime në gjykimin e themelit për të dy akuzuarit. Mbrojtja e të gjykuarve nuk ka arritur
të bashkëlidhë faktet apo shpjegojë argumentet mbi bazë e të cilave ajo mbështet pretendimet
e saj, apo të vërë në dukje konkluzionet dhe qëndrimet alogjike që sipas mbrojtjes
pretendohet të jenë mbajtur nga gjykatat e themelit. Në këto kushte, ky pretendim i mbrojtjes
nuk gjendet i bazuar në ligjin procedural.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, në zbatimin e nenit 152/2 të Kodit të
Procedurës Penale, gjykata e themelit duhet të vlerësojë çdo element indiciar provues duke
shqyrtuar aftësinë e tyre provuese në drejtim të tregimit të përgjegjësisë së të pandehurit,
duke shpjeguar në mënyrë të detajuar kriterin dhe logjikën e ndjekur nëpërmjet një arsyetimi
korrekt juridik, që eventualisht mund të kontrollohet nga gjykatat më të larta. Megjithatë, ligji
procedural lejon edhe vlerësimin e indicjeve rreth ekzistencës një fakti, por me kusht që
“indicjet” të jenë të shumta, të rëndësishme, të sakta dhe në përputhje me njëra-tjetrën, sipas
nenit 152/2 të Kodit të Procedurës Penale. Dispozita në fjalë, parashikon krijimin e bindjes së
lirë e të brendshme të gjykatës të udhëhequr nga kriteret logjike dhe parimet normative dhe
eventualisht të kontrollueshme nga një gjykatë më e lartë.
Në rasti konkret provat që janë përdorur nga ana e gjykatës së themelit janë, dëshmia
e Alfred Muskaj, Edison Filaj, Alfred Hekurani, Briken Çolaj, Jemin Memollari, Gëzim
Doku, Aliona Muskaj, Astrit Feneraj, deklarimet e bashkëtëpandehurit Kadri Resuli,provat
materiale, aktet e ekspertimit, provat dokumentare, përgjimet ambientale, dhe të dhënat e
tjera indicjare të marrë në shqyrtim nga gjykata e themelit. Kolegji Penal vlerëson se dëshmia
në procesin penal është mjet që buron nga një subjekt i tretë, i cili është objektiv dhe nuk ka
ndonjë interes për t’u përfshirë në çështjen. Figura e dëshmitarit në procesin penal
karakterizohet nga detyrimi për të dëshmuar, mundësia e gjykatës për të urdhëruar
shoqërimin e detyrueshëm të dëshmitarit, si edhe detyrimi i dëshmitarit për t’u përgjigjur me
vërtetësi. Në nenin 156/b të Kodit të Procedurës Penale është e parashikuar shprehimisht, si
shkak papajtueshmërie me detyrën e dëshmitarit, figura e të pandehurit në një vepër penale të
përbashkët ose në një procedim të lidhur edhe kur ndaj tij është dhënë vendimi i mosfillimit
të çështjes, i pafajësisë ose i dënimit, me përjashtim të rasteve kur vendimi i pafajësisë ka
marrë formë të prerë. Në fakt, kategoria e subjektit të pandehur në një vepër penale të
përbashkët ose në një procedim të lidhur, ka vetëm detyrimin për t’u paraqitur para organit
procedues dhe mund të urdhërohet shoqërimi i detyrueshëm i tij, por kjo kategori subjektesh,
as nuk mund të detyrohet të flasë dhe as nuk ka ndonjë detyrim ligjor për t’u përgjigjur me
196
vërtetësi marrjes në pyetje. Kjo për faktin se ky subjekt është parashikuar të pyetet me një
mjet tjetër procedural, sipas nenit 167 e vijues të Kodit të Procedurës Penale.
Ndaj të gjitha mjeteve të provave të sipërpërmendura mbrojtja ka ushtruar të drejtat e
parashikuara nga ligji procedural, dhe Kolegji Penal nuk vërën ndonjë gabim logjik apo
shkelje të parimit të arsyetimit të bindjes së brendshme të gjykatave të themelit.
Kolegji Penal vëren se për konfigurimin e veprës penale të bashkëpunimit të
personave në një vepër penale të caktuar, janë të nevojshëm: 1) pluraliteti i subjekteve aktivë,
2) realizimi i një vepre penale të parashikuar si e tillë nga ligji material penal, 3) kontributi
objektivisht relevant i bashkëpunëtorit (përkatësisht i ndarë sipas roleve vertikale:
organizatorë, ekzekutorë, shtytës, ndihmës, apo të ndarë horizontalisht sipas punëve në
veprën e përbashkët (Vendimi Unifikues nr.1, datë 12.03.2002), dhe 4) elementi subjektiv.
Nga pikëpamja e anës objektive kërkohet që vepra penale të jetë kryer nga jo më pak se dy
persona, pra të provohet që në kryerjen e saj të kenë marrë pjesë më shumë se një person,
pavarësisht rolit dhe veprimeve të kryera nga secili prej tyre, të cilat çmohen dhe përcaktohen
nga gjykatat e faktit referuar rrethanave të faktit, në përputhje me parashikimet e nenit 26 të
Kodit Penal.
Nga ana objektive në rastin konkret, gjykatat e themelit kanë zbatuar drejt ligjin
material penal, duke identifikuar dhe arsyetuar në mënyre të hollësishme për kryerjen e
veprës penale të trafikimit ndërkombëtar të narkotikëve nga të paktën dy subjekte aktivë të
veprës penale, ku është identifikuar dhe cilësuar drejt roli i bashkëpunëtorëve të veprës
penale të trafikimit ndërkombëtar të narkotikëve, sipas paragrafit të dytë. Gjykatat e themelit
kanë bërë një analizë të plotë të besueshmërisë së deklarimeve të dhëna në gjykim, duke
respektuar kriterin e parashikuar nga neni 152 të Kodit të Procedurës Penale, si dhe duke
ndjekur gjykata një rend logjik kur kanë konkluduar se në raport edhe me provat e tjera për
kryerjen e veprës penale në bashkëpunim.
Pasoja e veprës penale të trafikimit të narkotikëve lidhet me cenimin e marrëdhënieve
juridiko-penale të posaçme të vendosura në drejtim të qarkullimit të lëndëve narkotike dhe,
posaçërisht, të regjimit të qarkullimit të tyre (a) nga territori i shteteve të tjera me destinacion
të fundit territorin shqiptar ose (b) nga territori shqiptar me destinacion territorin e një shteti
tjetër, si edhe (c) nëpërmjet zhvendosjes e transportimit të tyre nga territori i shteteve të tjera,
nëpërmjet territorit shqiptar, drejt territorit të shteteve të tjera. Prandaj, edhe pasoja të kësaj
vepre penale të cilat sjellin përgjegjësi penale, vijnë pikërisht me kryerjen me dashje të
veprimeve a mosveprimeve për hyrjen e lëndëve narkotike në territorin shqiptar ose daljen
prej këtij territori, pavarësisht nëse kanë ardhur të gjitha pasojat e dëshiruara nga subjektet e
veprës penale, nëse ata kanë realizuar apo jo të gjitha motivet dhe qëllimet për kryerjen e
veprës, sikurse janë padyshim mbërritja e lëndës narkotike në destinacionin, tek personat e
synuar brenda apo jashtë vendit, pas kalimit të saj nëpërmjet kufirit tonë shtetëror.
Duke iu kthyer rastit objekt rekursi, Kolegji vëren se pretendimi për mosrespektimin e
nenit 283/a/2 lidhur me destinacionin nga ana e mbrojtjes së të gjykuarve nuk rezulton të jetë
i bazuar në ligj. Sasia e lëndës narkotike rezulton e të jetë provuar me edhe gjendjen e gjetjes
në flagrancë, dhe sekuestrimit nga ana e policisë gjyqësore në kamion sasisë së lëndës
narkotike.
Për sa i përket çështjes së respektimit të së drejtës për të ndenjur në heshtje, Kolegji
vlerëson se ashtu sikundër është pranuar edhe nga mbrojtja, parimi i ndalimit për të mos u
detyruar për të dëshmuar kundra vetvetes, apo edhe e drejta për të qëndruar në heshtje, në
bazë të nenit 37 të Kodit të Procedurës Penale, kërkohet shprehimisht që personi që nuk është
marrë si i pandehur, duhet t’i bëjë këto deklarime “përpara” autoritetit procedues, pra bëhet
fjalë për deklarime që jepen drejtpërsëdrejti përballë autoritetit procedues. Në këto kushte,
ndryshe nga sa pretendon mbrojtja e të gjykuarve në rastin e përgjimeve nuk kemi të bëjmë
me deklarime të dhëna gjatë marrjes në pyetje, por me komunikime që bëhen nga persona të
197
cilët përgjohen nga një organ i tretë në raport me bashkëbiseduesit, mbi bazën e një vendimi
të autorizuar.
Prandaj, duke mos pasur të bëjmë me marrje në pyetje nga policia, apo prokurori gjatë
procedimit, deklarimet e bëra gjatë procesit të përgjimeve nuk mund të konsiderohen si
deklarime të bëra para autoriteteve proceduese dhe për pasojë, nuk mund të gjente zbatim e
drejta për të ndenjur në heshtje dhe respektimi i detyrimeve që ka autoriteti procedues sipas
nenit 38 dhe 39 të Kodit të Procedurës Penale, ndaj edhe ky shkak i pretenduar nga ana e
mbrojtjes nuk gjendet e bazuar në ligj.
atyre të procedurës penale, vlerëson se rekursi i paraqitur nga ana e të gjykuarve nuk është i
bazuar në ligj dhe duhet të rrëzohet, dhe vendimi i Gjykatës së Apelit, me të cilin është
vendosur lënia në fuqi e vendimit të gjykatës së shkallës së parë, që ka deklaruar fajtor për
veprën penale trafikimi i narkotikëve në bashkëpunim, mbetur në tentativë, të pandehurin
Kadri Resuli dhe të pandehurin Albano Resuli, duke i dënuar ata, përkatësisht me 11 vjet dhe
10 vjet burgim, është marrë në përputhje me ligjin material, sa i takon cilësimit ligjor dhe
masës së dënimit ndaj të gjykuarve, prandaj si i tillë duhet të lihet në fuqi në tërësinë e tij.
PЁR KЁTO ARSYE

Procedurës Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.17, datë 18.02.2015 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 13.07.2016
198
Nr.56180-01985-00-2015 i Regj.Themeltar
Nr. 00-2016-1215 i Vendimit (148)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në séancën gjyqësore të datës 13.07.2016 morri në shqyrtim çështjen penale me palë :
KËRKUESE: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR

SHKODËR.
I PANDEHUR: AGOSTIN EJLLI
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprave penale të
“Prodhimit dhe mbajtjes së armëve luftarake”
dhe te “Kanosjes”,
parashikuar nga nenet 278/4 dhe 84 te Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.795, datë 23.02.2015, ka

vendosur:
1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Agostin Gjergj Ejlli për kryerjen e
veprës penale “Prodhimi dhe nbajtja pa leje e armëve luftarake dhe
municionit”, vepër kjo e parashikuar si krim nga neni 278/4 i Kodit Penal,
dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet burgim.
2. Deklarimin fajtor të të pandehurit Agostin Gjergj Ejlli për kryerjen e veprës
penale “Kanosja”, vepër kjo e parashikuar si kundravajtje penale nga neni 84 i
Kodit Penal, dënimin e tij me 3 (tre) muaj burgim.
3.Në bazë të nenit 55 të Kodit Penal,dënimin e të pandehurit Agostin Gjergj
Ejlli me 7 (shtatë) vjet e 3 (tre) muaj burgim.
4. Bazuar në nenin 406/1 të Kodit të Procedurës Penale nga kjo masë dënimi i
ulet 1/3 dhe përfundimisht e dënon te pandehurin Agostin Gjergj Ejlli ,me
4 (katër) vjet e 10 (dhjetë) muaj burgim.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.282 , datë 29.06. 2015, ka vendosur:

Lënien në fuqi të Vendimit nr.176, datë 23.02.2015, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër.
Kundër vendimit më dt.24.07.2014, ka paraqitur rekurs mbrojtja e të gjykuarit

Agostin Ejlli, me anën e të cilit ka kërkuar: Ndryshimin e 2 dy vendimeve te gjykatave duke
bere të mundur pezullimin e ekzekutimit me burgim dhe vënien në provë për një periudhe të
cilën e lë në çmimin e gjykatës.
199
Duke pretenduar si shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së apelit është në kundërshtim me ligjin, sepse:
- Agostin Ejlli është në moshë të re, është maturant dhe ka shumë dëshirë të përfundojë
shkollën, po ashtu ka patur vazhdimisht sjellje të mira, nuk ka qenë përsëritës i asnjë
vepre penale, marrëdhëniet i ka të mira, po ashtu është dhe i fejuar, për të gjitha këto
duke patur parasysh dhe rekomandimet e institucioneve të ndryshme në vende dhe
jashtë vendit për liritë dhe të drejtat e njeriut duhet dhe kërkojmë që Agostin Ejllit t’i
jepet dënim alternativ duke i pezulluar vendimin e ekzekutimit me burgim.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Edmond Islamaj, prokurorin Artur Selmani, i cili
kërkoi lënien ne fuqi te vendimit te Gjykatës së Apelit Shkodër , mbrojtësin e të pandehurit
Agostin Ejlli, i cili kërkoi prishjen e vendimeve te gjykatave dhe deklarimin e pafajshëm te
tij, dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.282, datë 29.06. 2015 i Gjykatës së Apelit Shkodër i cili ka lënë në fuqi
vendimin nr.176 datë 23. 02. 2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër është pjesërisht i
cenueshëm pas qëndrimit të Gjykatës Kushtetuese në vendimin nr.9/2016 dhe si i tillë do të
ndryshohet në lidhje me cilësimin ligjor dhe masën e dënimit për të gjykuarin Agostin Ejlli.
Me date 03.05.2014,rreth orës 19.30 min shtetasi Paolo Ashta, i ka bërë ftesë për
miqësi në rrjetin social “Facebook”shtetases Armanda Palushaj megjithëse nuk e njihte
personalisht ketë te fundit.Shtetasja Armanda ishte shoqe e të pandehurit.
Rreth orës 22.30 min te po kësaj date shtetasi Paolo kur ka hapur përsëri adresën e tij
në “Facebook” ka parë një sms të ardhur në rubrikën “Inbox” nga adresa e të pandehurit
“Gust Ejlli” në të cilën drejtoheshin fjalë fyese për shkak të ftesës që shtetasi Paolo i kishte
bërë shtetases Armanda Palushaj.
Shtetasi Paulo Ashta ka reaguar duke i dërguar te pandehurit gjithashtu një mesazh
me përmbajtje fyese por pas kësaj ka marrë një mesash me përmbajtje kërcënuese nga i
pandehuri i cili ka shkruar përmes profilit të tij në Facebook me identitetin “Gust Ejlli”. I
pandehuri përmes mesazhit të dërguar nga adresa në Facebook “Gust Ejlli” i ka kërkuar
Paulos që të takoheshin dhe ky i fundit është përgjigjur se mund të takoheshin në Bushat, pasi
atje punonte.
Të nesërmen, me date 04.05.2014, rreth orës 10.30, shtetasi Paulo Ashta ka marrë një
tjetër mesazh nga adresa e të pandehurit “Gust Ejlli”, i cili i ka shkruar përsëri në
“Facebook”, duke i kërkuar takim. Shtetasi Paolo i ka kthyer përgjigje, duke i shkruar se ishte
në Kryebushat, përballë lokalit “Mister Grilli”.
Ndërkohe, i pandehuri Agustin, ka siguruar (gjete) një arme luftarake te llojit pistolete
te pajisur me municionin luftarak dhe me një mjet autoveture te markës Benz Mecedez,
katërfenerësh, ngjyrë blu e errët dhe pa targa, ka lëvize nga qyteti i Shkodres ne drejtim te
vendit ku punonte shtetasi Paolo, ne Krye Bushat Shkodër.
Gjate kësaj kohe shtetasi Paolo Ashta ka dalë nga vendi ku punonte me dajën e tij
Paulin Jaku,por pa i treguar atij (dajës) arsyen. Pas disa minutash, ndërsa Palolo Ashta kishte
dalë tek rruga nacionale Tiranë -Shkodër, është ndalur një automjet tip Benz Mecedez, katër
fenerësh, ngjyrë blu e errët dhe pa targa, nga ku është ulur i pandehuri Agustin.
I Pandehuri i është drejtuar Paolos me fjalët “ Hajde këtu “ dhe ka filluar t’i drejtohej
me fjalë të ndryshme fyese e kërcënuese si po e ngacmove me shtetasen Armanda do te vras“
200
dhe per ta demonstruar ketë , ka nxjerrë armen pistoletë me të cilën ka qëlluar rreth 5 here
herë. Paolo Ashta ka ndjerë një si të freskuar në këmbën e majtë dhe këpuca e tij ishte
dëmtuar pak. Është larguar me vrap.
II. PROCEDURAT GJYQËSORE
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.795, datë 23.02.2015, ka

vendosur:
1. Deklarimin fajtor të pandehurit Agostin Gjergj Ejlli për kryerjen e veprës penale
“Prodhimi dhe mbajtja pa leje e armëve luftarake dhe municionit”, vepër kjo e parashikuar si
krim nga neni 278/4 i Kodit Penal, dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet burgim.
2. Deklarimin fajtor të pandehurit Agostin Gjergj Ejlli për kryerjen e veprës penale
“Kanosja”, vepër kjo e parashikuar si kundravajtje penale nga neni 84 i Kodit Penal, dënimin
e tij me 3 (tre) muaj burgim.
3. Në bazë të nenit 55 të Kodit Penal,dënimin e të pandehurit Agostin Gjergj Ejlli me
7 (shtatë) vjet e 3 (tre) muaj burgim.
4. Bazuar në nenin 406/1 të Kodit të Procedurës Penale nga kjo masë dënimi i ulet 1/3
dhe përfundimisht e dënon te pandehurin Agostin Gjergj Ejlli, me 4 (katër) vjet e 10
(dhjetë) muaj burgim.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.282 , datë 29.06. 2015, ka vendosur:
Lënien në fuqi të Vendimit nr.176, datë 23.02.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër.
III.ARSYETIMI I VENDIMIT TË ANKIMUAR
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.282, datë 29.06. 2015, ka arsyetuar

ndër të tjera se:
Gjykata e Apelit Shkodër, në bazë të nenit 425 të K.Pr.Penale , është e detyruar t’u
përmbahet shkaqeve të paraqitura në ankim nga pala ankuese.
Trupi gjykues çmon të vlerësojë se, të gjitha aspektet juridike të çështjes që lidhen me
fajësinë e të pandehurit , kualifikimin ligjor të veprës penale, dhe caktimin e dënimit sipas
nenit 278/4 të K.Penal, janë të ezauruara (duke nënkuptuar drejtësinë e vendimit të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Shkodër, për këto aspekte, dhe lënien në fuqi të tij). Për rrjedhojë, çmon
se objekt i debatit gjyqësor në këtë proces penal mbetet ankimi i të pandehurit, i cili lidhet
me:
1-Prishjen e vendimit dhe pushimin e çështjes penale në ngarkim të pandehurit për
akuzën e "Kanosja me arsyetimin se nuk vërtetohet fakti penal dhe
2-Caktimin e një dënimi penal më të butë (neni 53 I K.Penal),apo pezullimin e
ekzekutimit të vendimit të dënimit me burgim dhe vënia në provë e të pandehurit në bazë të
nenit 59 të K.Penal,për kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni 278/4 I K.Penal.
Trupi gjykues nga analiza në tërësi të provave dhe fakteve të marra dhe të provuara në
këtë proces penal arrin në përfundimin se :
Shkaqet e ngritura në ankim nga i pandehuri nuk janë të bazuara në prova dhe në ligj.
Së pari: Gjatë procesit gjyqësor është provuar në mënyrë bindëse dhe të
pakontestuar,me një sërë provash shkresore dhe deklarimet e personave që tregojnë rrethana
të hetimit se i pandehuri ka kryer veprën penale, “Kanosja “parashikuar nga neni 84 i
K.Penal.
Ashtu sikundër është zhvilluar mekanizmi i ngjarjes midis veprës penale
“armëmbajtja ....”, parashikuar nga neni 278/4 K.Penal dhe, “Kanosja” ka një lidhje logjike
dhe pjesë plotësuese (komplementare) të njëra tjetrës.
201
Pranimi i kryerjes së veprës penale, “armëmbajtja ...” nga i pandehuri dhe mohimi i
veprës tjetër penale të “Kanosja”, është alogjik dhe i pambështetur në prova.
Aplikimi i neneve 53, “Ulja e dënimit nën kufijtë e parashikuar nga ligji” dhe të nenit
59 të K.Penal, “Pezullimi i ekzekutimit të vendimit me burgim dhe vënia në provë” të
kërkuara nga i pandehuri në ankim, kërkojnë ekzistencën e disa rrethanave, ku midis së
tjerave më të qenësishme,të tregojnë se vepra penale dhe autori paraqesin rrezikshmëri të
pakët.
Ndërkaq, rrethanat e faktit penal (kryerja e dy veprave penale nga i
pandehuri,vendosmëria dhe mënyrat e kryerjes, largimi nga vendi ngjarjes dhe fshehja e
provave materiale të armës pistoletë) tregojnë se veprat penale dhe vetë i pandehuri paraqesin
rrezikshmëri te madhe. Për rrjedhojë, edhe ky pretendim i të pandehurit çmohet i pabazuar
dhe në ligj.
IV. NË LIDHJE ME REKURSIN
Kundër vendimit nr.282 datë 29. 06. 2015 të Gjykatës së Apelit Shkodër ka paraqitur
rekurs i gjykuari Agostin Ejlli nëpërmjet mbrojtësit të tij i cili kërkon Ndryshimin e 2 dy
vendimeve te gjykatave duke bere të mundur pezullimin e ekzekutimit me burgim dhe vënien
në provë për një periudhe të cilën e lë në çmimin e gjykatës duke parashtruar shkaqet e
cituara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i gjen të pa bazuara shkaqet e ngritura në
rekurs nga i gjykuari Agostin Ejlli nëpërmjet përfaqësuesit të tij, (Neni 432 i
K.Pr.Penale) , dhe si i tillë nuk duhet të pranohet, por vendimi i gjykatës së apelit dhe ai
i shkallës së parë do të ndryshohet në lidhje me cilësimin ligjor dhe masën e dënimit për
të gjykuarin Agostin Ejlli, për veprën penale “Prodhimi dhe mbajtja pa leje e armëve
luftarake” sipas përfundimeve të vendimit nr.9/2016 datë 26.02.2016 të Gjykatës
Kushtetuese.
Në lidhje me pretendimin e të pandehurit për aplikimin e nenit 59 të Kodit Penal,
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se pretendimet e ngritura nga ana e tij
janë analizuar hollësisht dhe u është dhënë përgjigja e duhur ligjore nga të dy gjykatat.
Në lidhje me ndryshimin e cilësimin të veprës penale pas qëndrimit të Gjykatës

Kushtetuese në vendimin nr.9/2016.
Gjykata Kushtetuese, me vendimin nr.9, datë 26.02.2016 ka vendosur:
- Shfuqizimin e paragrafit të dytë të nenit 55 të Kodit Penal, shtuar me ligjin
nr.144/2013, si dhe të paragrafit të pestë dhe të gjashtë të nenit 278 të Kodit
Penal, shtuar me ligjin nr.144/2013, ndryshuar me ligjin nr.98/2014.
Ky vendim është përfundimtar, i formës së prerë dhe hyn në fuqi ditën e botimit në
Fletore Zyrtare. (botuar Fletoren Zyrtare nr.31, datë 29.02.2016)
Pas ndryshimeve të bëra në nenin 278, deri në momentin e deklarimit të paragrafit të
“pestë” dhe të “gjashtë”, të nenit 278 të Kodit Penal, shtuar me ligjin nr.144/2013, ndryshuar
me ligjin nr.98/2014, si antikushtetues nga Gjykata Kushtetuese, neni 278 i Kodit Penal
rezulton i ndryshuar me formulimin si vijon:
(1) Prodhimi i armëve dhe i municioneve luftarake, lëndëve plasëse, i bombave
apo minave, pa lejen e organeve kompetente shtetërore, dënohet me burgim
nga pesë deri në pesëmbëdhjetë vjet.
(2) Mbajtja e municioneve luftarake, pa lejen e organeve kompetente shtetërore,
përbën kundërvajtje penale dhe dënohet me gjobë ose me burgim deri në dy
vjet.
202
(3) Mbajtja e armëve në banesë, pa lejen e organeve kompetente shtetërore,
dënohet me burgim nga një deri në pesë vjet.
(4) Mbajtja e bombave, minave ose lëndëve plasëse në banesë, pa lejen e organeve
kompetente shtetërore, dënohet me burgim nga pesë deri në tetë vjet.
(5) Mbajtja e armëve, i bombave apo minave, ose lëndëve plasëse në automjete
apo në çdo mjet tjetër të motorizuar, në mjedise publike ose në mjedise të
hapura për publikun, pa lejen e organeve kompetente shtetërore, dënohet me
burgim nga shtatë deri në pesëmbëdhjetë vjet.
(6) Kur vepra penale kryhet në sasi të mëdha, në bashkëpunim, më shumë se një
herë, ose ka sjellë pasoja të rënda, dënohet me burgim nga pesëmbëdhjetë deri
në njëzet vjet.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, në bazë të nenit 132 të Kushtetutës së
Republikës së Shqipërisë, vendimet e Gjykatës Kushtetuese kanë fuqi detyruese të
përgjithshme dhe janë përfundimtare dhe hyjnë në fuqi ditën e botimit në Fletoren Zyrtare,
përveçse kur Gjykata Kushtetuese mund të vendosë që ligji ose akti tjetër normativ të
shfuqizohet në një datë tjetër. Gjykata Kushtetuese ka vetëm të drejtën e shfuqizimit të akteve
që shqyrton.
Me deklarimin e paligjshmërisë kushtetuese të nenit 43, të ligjit nr.144/2013, dhe të
nenit 5 të ligjit nr.98/2014, për shkak të shkeljes së parimit kushtetues të përpjesëtueshmërisë,
ka rënë dallimi dhe cilësimi i rrethanës rënduese lidhur me llojin e vendit, dhe për rrjedhojë
edhe parashikimi i masës së dënimit disproporcionale sipas mjediseve publike apo të hapura
për publikun, të cilat nuk janë më të nevojshme për konfigurimin dhe cilësimin e veprës
penale të mbajtjes së armës pa leje, duke u rikthyer kuadri ligjor në fuqi, përpara ndodhjes së
ndryshimeve, përkatësisht sipas nenit 43, të ligjit nr.144/2013, dhe nenit 5 të ligjit nr.98/2014,
në bazë të tekstit që vijon:
(1) Prodhimi i armëve dhe i municionit luftarak, i bombave apo minave, lëndëve
plasëse pa lejen e organeve kompetente shtetërore, dënohet me burgim nga tre deri
në dhjetë vjet.
(2) Mbajtja e armëve, bombave apo minave, lëndëve plasëse pa lejen e organeve
kompetente shtetërore, dënohen me gjobë ose me burgim deri në shtatë vjet.
(3) Mbajtja e armëve në banesë, pa lejen e organeve kompetente shtetërore,
dënohet me burgim nga një deri në pesë vjet.
Meqenëse, Gjykata Kushtetuese e ka konsideruar si joproporcional dënimin e
parashikuar nga paragrafi i dytë i nenit 55 dhe paragrafit të pestë dhe të gjashtë të nenit 278 të
Kodit Penal, shtuar me ligjin nr.144/2013, ndryshuar me ligjin nr.98/2014”, Kolegji Penal i
Gjykatës së Lartë vlerëson se një ligj i deklaruar si antikushtetues sepse nuk është në pajtim
me dispozitat e Kushtetutës, kur nuk është përcaktuar ndryshe nga ana e Gjykatës
Kushtetuese, konsiderohet si i tillë, pra si në kundërshtim me dispozitat e Kushtetutës, që nga
krijimi tij; pra, ligji konsiderohet i vesuar nga ana pikëpamja kushtetuese që nga miratimi i
tij, domethënë ex tunc (që nga fillimi) si një akt që në origjinë në kundërshtim me
Kushtetutën dhe si i tillë, ai do të konsiderohet pa efekte juridike, të cilat nuk do të
konsiderohen të hyra në fuqi. Në këto kushte, duke qenë se paragrafi i pestë nuk është prekur
nga ndryshimet, dispozita e zbatueshme e mbetur në fuqi, pasi nuk është prekur nga
ndryshime të vlefshme kushtetuese, do të jetë paragrafi i dytë i nenit 278, në versionin e
ndryshuar deri në vitin 2001. Dispozita në fjalë, parashikon se “mbajtja e armëve, bombave
apo minave, lëndëve plasëse pa lejen e organeve kompetente shtetërore, dënohen me gjobë
ose me burgim deri në shtatë vjet.
Në këto kushte, veprimi kriminal i mbajtjes së armës pa leje nga ana e të gjykuarit
Agostin Ejlli, e kryer në anën objektive sipas përcaktimit të vendimit të gjykatës së shkallës
së parë, do të cilësohet në bazë të nenit 278/2 të Kodit Penal, me ndryshimet e vitit 2001, dhe
para ndryshimeve të ligjit të vitit 2013 dhe të vitit 2014.
203
Lidhur me caktimin e llojit dhe masës së dënimit, neni 47 i Kodit Penal parashikon
kriteret ligjore të përgjithshme për individualizimin e dënimit: “Gjykata cakton dënimin duke
respektuar dispozitat e pjesës së përgjithshme të këtij Kodi dhe kufijtë e dënimeve të
parashikuar në ligj për veprën penale. Në caktimin e dënimit ndaj personit ajo merr përsipër
rrezikshmërinë e veprës penale, të autorit të saj, shkallën e fajit, si dhe rrethanat lehtësuese
dhe rënduese.” Pra, ky nen, në tërësinë e tij, i referohet parimit të individualizimit të dënimit
dhe mënyrës se si ky parim duhet respektuar nga gjykata.
Në caktimin e masës së dënimit, ky Kolegj ka në konsideratë zbatimin korrekt të
neneve 48 e 49 të K.Penal. Duke analizuar rrezikshmërinë e veprës penale, e cila
materializohet në llojin e marrëdhënieve juridike të cenuara të përmendura më sipër, marzhin
e dënimit që parashikohet për këtë vepër N.278/2 të K.Penal 1, si dhe rrezikshmërinë e të
gjykuarit, shkallën e fajit që është dashja, ashtu edhe rrethanat lehtësuese dhe rënduese.
Për të caktuar një masë dënimi proporcionale duke vlerësuar rrethana të tilla si: i
gjykuari është në moshë të re, ai nuk ka qenë i dënuar më parë, por edhe faktin që e ka
përdorur armën dhe ka qëlluar në ajër në një ambient publik, ky Kolegj vlerëson se masa e
dënimit prej 5 (pesë) vjet burgim , do të ishte e drejtë dhe do të përmbushte plotësisht
funksionet e dënimit penal.
V. NË LIDHJE ME ZGJIDHJEN E CESHTJES
Bazuar në provat e administruara dhe, në aktet që ndodhen në fashikullin e gjykimit,

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arriti në përfundimin se pretendimet e parashtruara në
rekursin e të gjykuarit për aplikimin e nenit 53 dhe nenit 59 të K.Penal nuk u gjendën të
bazuara.
Nga ana tjetër Kolegji Penal arrin në përfundimin se vendimi i Gjykatës së Apelit
Shkodër gjendet pjesërisht i cenueshëm pas qëndrimit të Gjykatës Kushtetuese në vendimin
nr.9/2016 dhe si i tillë do të ndryshohet në lidhje me cilësimin ligjor dhe masën e dënimit për
të gjykuarin Agostin Ejlli.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441/1 të KPP
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.282, datë 29.06.2015 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe të
vendimit nr.795, datë 23.02.2015 të Gjykatës së Shkallës së Parë Shkodër. Deklarimin fajtor
të të gjykuarit Agostin Ejlli për veprën penale të mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe në
bazë të nenit 278/2 të K.Penal (viti 2001) e dënon me 5 vjet burgim. Lënien në fuqi të
vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër përsa i përket deklarimit fajtor lidhur me akuzën e
kanosjes. Në bashkim të dënimeve në bazë të nenit 55 të K.Penal e dënon me 5 vjet burgim
dhe në aplikim të nenit 405 te K.Pr.Penale e dënon përfundimisht me 3 vjet e 4 muaj burgim.
Tiranë, më 13.07.2016
1
Mbajtja pa leje e armëve luftarake dhe e municionit - dënohen me gjobë ose me burgim deri në shtatë vjet.
204
Nr. 00-2016-1219 i Vendimit (149)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 13.07.2016 mori në shqyrtim çështjen penale me palë:
TË GJYKUARIT: YLBER CAMI, në mungesë
OBJEKTI:
Kryerje e veprës penale
“Shkelje e rregullave të qarkullimit rrugor”.
Baza Ligjore: Neni 290/1, 290/4 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.536, datë 14.07.2015, ka

vendosur:
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Ylber Cami për kryerjen e veprës penale të
“Shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor” parashikuar nga neni 290/4 i
K.Penal dhe dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Ylber Cami për kryerjen e veprës penale të
“Shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor” parashikuar nga neni 290/1 i
K.Penal dhe dënimin e tij me 3 (tre) muaj burgim.
-Në aplikim të nenit 55 te K.Pr.Penale të pandehurit Ylber Cami i caktohet një
dënim i vetëm duke u dënuar me 5 (pese) vjet burgim.
-Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale të pandehurit Ylber Cami i ulet 1/3 e
dënimit duke u dënuar përfundimisht me 3 (tre) vjet e 4 (katër) muaj burgim.
-Në vuajtjen e dënimit për të pandehurin Ylber Cami të llogaritet periudha nga
dt. 19.07.2014, ora 22.00 e arrestimit të tij në flagrancë deri ne dt. 21.07.2014.
Në bazë të nenit 30/3 e 37 të K.Penale të pandehurit Ylber Cami ndalohet të
drejtojë automjete për një periudhe prej 1 vit.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.49, datë 01.02.2016, ka vendosur:

-Prishjen e vendimit nr.536, date 14.07.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier për pjesën që ka deklaruar fajtor të pandehurin Ylber Cami, për veprën
penale të parashikuar nga neni 290/1 i K.Penal dhe pushimin e çështjes penale
për ketë pjesë.
-Lënien në fuqi të vendimit të mësipërm për pjesët e tjera. Vuajtja e dënimit të
kryhet në burg të sigurisë së zakonshme.
205
Kundër vendimit kanë ushtruar rekurs, i gjykuari Ylber Cami, përfaqësuar nga av.
A.Abazi, i cili kërkon ndryshimin e vendimeve vetëm për sa i përket llojit dhe masës së
dënimit, pezullimin e ekzekutimit të dënimit prej 3 vjet e 4 muaj burgim, me kusht me afat 3
vjet provë,

- Vendimet janë rezultat i shkeljeve të rënda procedurale, kryesisht vendimi i Gj.Apelit
Vlorë, për mosrespektim të procedurave në zhvillimin e gjykimit të të pandehurit në
praninë e mbrojtësit të tij të zgjedhur, i cili edhe pse ka qenë i tillë nuk është njoftuar
për t’u paraqitur në gjykimin e seancave e datave 20.01.2016, 27.01.2016 pasi në
seancën dt 12.01.2016 ai ka qenë i justifikuar; në seancat e datave 20.01.2016 dhe
27.01.2016 avokati i zgjedhur nga i pandehuri nuk është njoftuar, duke u zëvendësuar
me mbrojtës të caktuar kryesisht nga gjykata.
- Gjykata ka shkelur procedurën, pasi zëvendësimi i mbrojtësit të zgjedhur prej tij me
atë të caktuar kryesisht nga gjykata, duhej të bëhej vetëm pasi të merrej mendimi i të
pandehurit të lirë, i cili duhej të ishte njoftuar dhe të merrej mendimi i tij.
- Gjykata ka zbatuar keq dhe ligjin penal, përsa i përket aplikimit te llojit dhe masës së
dënimit të dhënë ndaj të pandehurit.
Kryerja e veprës penale është provuar nga të gjithë aktet dhe provat shkresore të
ndodhura në dosje dhe është pranuar fajësia e të pandehurit.
- Nga gjykata kërkojmë që për dënimin e dhënë, të aplikohet dënimi alternativ duke u
pezulluar ekzekutimi i dënimit, nisur nga rrezikshmëria e vogël e të pandehurit, i cili
nuk ka kryer ndonjë vepër tjetër penale, pra është i padënuar më parë, vepra është
kryer nga pakujdesia në formën e neglizhencës, ka mbajtur qëndrim thellësisht
pendues, janë normalizuar marrëdhëniet me familjarët e viktimës; duke qenë prania e
këtyre rrethanave, kërkojmë pezullimin e dënimit për një periudhe prej 3 vjetësh.

Lartë, Sokol Stojani, i cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së Apelit dhe kthimin e
çështjes për rigjykim, si dhe pasi e shqyrtoi në tërësi çështjen;
VЁREN
Se vendimi i gjykatës së apelit me të cilin është lënë në fuqi vendimi i gjykatës së
shkallës së parë që ka dënuar fajtor të pandehurin Ylber Cami, për veprën penale të “Shkeljes
së rregullave të qarkullimit rrugor”, parashikuar nga neni 290/4 i K.Penal, duke e dënuar
përfundimisht me 3 vjet e 4 muaj burgim, si dhe ka prishur vendimin e gjykatës së shkallës së
parë për pjesën që kishte deklaruar atë fajtor për veprën penale të parashikuar nga neni 290/1
i K.Penal, duke pushuar çështjen penale për ketë pjesë, është marrë në kundërshtim me ligjin
procedural, prandaj ai është i cenueshëm në mënyrën dhe për shkaqet që vijojnë.
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Fier ka paraqitur për gjykim të pandehurin Ylber Cami,
me akuzën e kryerjes së veprave penale të “Shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor”,
parashikuar nga neni 290/1 e 290/4 të K.Penal.
Në fazën e kërkesave paraprake i pandehuri dhe mbrojtësi i tij kanë kërkuar që çështja
të procedohet me gjykim të shkurtuar, kërkesë e cila është pranuar nga gjykata.
Në datë 19.07.2014, rreth orës 15.00 në aksin rrugor Fier-Levan, në afërsi të vendit të
quajtur “Çezma e Levanit” i pandehuri udhëtonte nga Fieri në drejtim të Levanit me
206
automjetin tip Benz, me targë V1 PYU. Si pasojë e shpejtësisë, ka humbur kontrollin mbi
mjetin, duke dalë në anën e kundërt të lëvizjes ku është përplasur me automjetin Alfa Romeo,
me targë KV 3146 B, i cili drejtohej nga shtetasi Qani Hysa dhe që udhëtonte përballë tij, me
drejtim nga Levani për në Fier.
Si pasojë e përplasjes së dy automjeteve janë plagosur shtetasit Qani Hysa, Sabrie
Hysa, Luljeta Hysa, Ketiona Hysa dhe Franko Hysa, nga të cilët Qani dhe Franko Hysa ka
patur dëmtime të rënda të shëndetit. Shtetasi Qani Hysa ka ndërruar jetë disa ditë më pas, në
spital.
Nga akti i ekspertimit mjeko-ligjor nr.2003, date 18.11.2014 rezulton se: Në trupin e
shtetasit Qani Hysa konstatohen politraumë thyerje te brinjëve të anës së majtë të shoqëruara
me kontuzion të mushkërisë së majtë, grumbullim gjaku në zgavrën e gjoksit të majtë, thyerje
të kockave të legenit nga ana e majtë. Këto dëmtime janë shkaktuar me mjet të fortë mbretës,
me mekanizmin e goditje përplasje, karakteristike e traumave automobilistike.
Dëmtimet e mësipërme hyjnë në kategorinë e dëmtimeve të rënda, pasi kanë qenë të
rrezikshme për jetën në çastin e shkaktimit të tyre, të cilat kanë sjellë për pasoje edhe vdekjen
e këtij shtetasi.
Nga akti i ekspertimit mjekoligjor nr.1444, datë 11.08.2014, rezulton se: Tek shtetasi
Franko Hysa janë konstatuar politrauma, trauma kafko-trunore, frakturë e hapur e nofullës së
poshtme, thyerje e dhëmbëve, frakturë e brinjëve 5-6 të anës së majtë, gjak në zgavrën e
majtë të gjoksit, frakturë e kockave të legenit. Këto dëmtime janë shkaktuar me mjete të forta
mprehtëse, me mekanizmin e goditje përplasjes. Këto dëmtime hyjnë në kategorinë e
dëmtimeve të rënda trupore, pasi kanë qenë të rrezikshme për jetën në çastin e shkaktimit të
tyre, në rast se nuk i jepej ndihma e kualifikuar mjekësore.
Të dëmtuar lehtë nga aksidenti kanë mbetur shtetasit Luljeta Hysa dhe Kejtona Hysa.
Nga akti i ekspertimit mjeko-ligjor nr, 430, date 24.07.2014 rezulton se: Tek e dëmtuara
Ketjona Hysa konstatohen thyerje të brinjëve 11-12, thyerje e kockës së macinit (oss iski
sinistër), shembje të gjoksit e baçinit. Këto dëmtime janë shkaktuar me mjet të fortë jo të
mprehtë. Këto dëmtime hyjnë në kategorinë e dëmtimeve që kërkojnë mbi 09 ditë paaftësi të
përkohshme për punë.
Nga akti i ekspertimit mjekoligjor nr.431, date 24.07.2014 rezulton se:tek e dëmtuara
Luljeta Hysa konstatohen shembje të gjoksit, thyerje të brinjës së nëntë të anës së majtë. Këto
dëmtime janë shkaktuar me mjet të fortë jo të mprehtë. Këto dëmtime hyjnë në kategorinë e
dëmtimeve që kërkojnë mbi 9 dite paaftësi të përkohshme për punë.
Sipas akt ekspertimit autoteknik rezulton se: “Nga ana e drejtuesit te mjetit me targa
V1PYU shtetasi Ylber Cami nuk janë respektuar kërkesat e nenit 139, pika 2 dhe 3 të
K.Rrugor, konkretisht: Shpejtësia: neni 139, 2, sipas të cilit, është detyrë e drejtuesit të mjetit
të ruajë gjithmonë kontrollin e mjetit dhe të jetë në gjendje të kryejë manovrat e nevojshme
në kushte të sigurta, veçanërisht frenimin e menjëhershëm të mjetit brenda fushëpamjes dhe
përpara çdo pengesë të mundshme.
Veçanërisht, drejtuesi i mjetit duhet të rregullojë shpejtësinë në pjesët e rrugës me
fushëpamje të kufizuar, në kthesa, në afërsi të kryqëzimeve dhe shkollave, ose në vende të
tjera të frekuentuara nga fëmijët, të treguar me sinjale të caktuara, në pjerrësi të forta, në
kalime të ngushta e të rënduara, në orët e natës, në rastet e fushëpamjes së pamjaftueshme për
shkak të kushteve atmosferike, ose për shkaqe të tjera gjatë kalimit të zona të banuara ose në
pjesë të rrugës, anash të cilave ka ndërtesa.
Në bazë të nenit 141, 1: mjetet duhet të qarkullojnë në anën e djathtë të karrexhatës
dhe në afërsi të kufirit të djathtë të saj edhe kur rruga është e lirë.
Shkelje janë konstatuar edhe nga drejtuesi i mjetit alfa, me targe KV 3146 B, por duke
analizuar konkluzionet e aktit të ekspertimit autoteknik, të dhënat e procesverbalit të këqyrjes
së vendit të ngjarjes, këqyrjes së automjeteve etj., shkaku i aksidentit është shkelja e
207
rregullave të qarkullimit rrugor nga drejtuesi i automjetit tip Benz S63 AMG, i pandehuri
Ylber Cami”.
Sa më sipër vërtetohet edhe nga procesverbali i këqyrjes së vendit të ngjarjes
shoqëruar me tabelën fotografike dhe skica e vendit te ngjarjes, këqyrja e automjetit, etj.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.536, datë 14.07.2015, ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ylber Cami për kryerjen e veprës penale të
“Shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor” parashikuar nga neni 290/4 i K.Penal dhe
dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ylber Cami për kryerjen e veprës penale të
“Shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor” parashikuar nga neni 290/1 i K.Penal dhe
dënimin e tij me 3 (tre) muaj burgim.
Në aplikim të nenit 55 të K.Pr.Penale të pandehurit Ylber Cami i caktohet një dënim i
vetëm duke u dënuar me 5 (pesë) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale të pandehurit Ylber Cami i ulet 1/3 e dënimit
duke u dënuar përfundimisht me 3 (tre) vjet e 4 (katër) muaj burgim.
Në vuajtjen e dënimit për të pandehurin Ylber Cami të llogaritet periudha nga dt.
19.07.2014, ora 22.00 e arrestimit të tij në flagrancë deri ne dt. 21.07.2014.
Në bazë të nenit 30/3 e 37 të K.Penale të pandehurit Ylber Cami ndalohet të drejtojë
automjete për një periudhe prej 1 vit.
Duke arsyetuar:
Nga analiza në tërësi e provave të administruara vërtetohet fajësia e të pandehurit për
kryerjen e veprave penale për të cilën akuzohet.
-Veprimet e gabuara, në shkelje të ligjit nga ana e drejtuesit të mjetit me targa V1PYU
shtetasi Ylber Cami kanë sjellë si pasojë ndodhjen e aksidentit.
-sipas akt ekspertimit autoteknik, shkaku determinant i shkaktimit të aksidentit është
shkelja e rregullave të qarkullimit rrugor nga ana e drejtuesit të mjeti tip Benz S63 AMG me
targa V1PYU shtetasi Ylber Cami.
-Sa me sipër është vërtetuar se i pandehuri është shkaktar i këtij aksidenti, pasojë e të
cilit janë dy një vdekje, një plagosje e rëndë dhe dy plagosje të lehta.
Objekt i veprave penale te “Shkeljes se rregullave te qarkullimit rrugor” parashikuar
nga neni 290/1 e 290/4 te K.Penal të kryera nga i pandehuri është cenimi i marrëdhënieve
juridike, që mbrojnë qarkullimin e rregullt rrugor konform dispozitave të parashikuara në
K.Rrugor, jetën dhe shëndetin e personit.
Nga ana objektive kjo vepër penale është kryer me veprime aktive kriminale duke
shkelur dispozitat ligjore të parashikuara nga K.Rrugor dhe K.Penal..” Nga analiza në tërësi e
provave të administruara vërtetohet fajësia e të pandehurit për kryerjen e veprave penale për
të cilën akuzohet.
-Veprimet e gabuara, në shkelje të ligjit nga ana e drejtuesit të mjetit me targa V1PYU
shtetasi Ylber Cami kanë sjellë si pasojë ndodhjen e aksidentit.
-sipas akt ekspertimit autoteknik, shkaku determinant i shkaktimit të aksidentit është
shkelja e rregullave të qarkullimit rrugor nga ana e drejtuesit të mjeti tip Benz S63
AMG me targa V1PYU shtetasi Ylber Cami.
-Sa me sipër është vërtetuar se i pandehuri është shkaktar të këtij aksidenti, pasojë e të
cilit janë dy një vdekje, një plagosje e rëndë dhe dy plagosje të lehta.
Objekt i veprave penale te “Shkeljes së rregullave të qarkullimit rrugor” parashikuar
nga neni 290/1 e 290/4 të K.Penal të kryera nga i pandehuri është cenimi i marrëdhënieve
208
juridike, që mbrojnë qarkullimin e rregullt rrugor konform dispozitave të parashikuara në
K.Rrugor, jetën dhe shëndetin e personit.
Nga ana objektive kjo vepër penale është kryer me veprime aktive kriminale duke
shkelur dispozitat ligjore të parashikuara nga K.Rrugor dhe K.Penal.”
-Prishjen e vendimit nr.536, date 14.07.2015 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier për
pjesën që ka deklaruar fajtor të pandehurin Ylber Cami, për veprën penale të parashikuar nga
neni 290/1 i K.Penal dhe pushimin e çështjes penale për ketë pjesë.
-Lënien në fuqi të vendimit të mësipërm për pjesët e tjera. Vuajtja e dënimit të kryhet
në burg të sigurisë së zakonshme.
Kundër vendimit kanë ushtruar rekurs, i gjykuari Ylber Cami, përfaqësuar nga av.
A.Abazi, i cili kërkon ndryshimin e vendimeve vetëm për sa i përket llojit dhe masës së
dënimit, pezullimin e ekzekutimit të dënimit prej 3 vjet e 4 muaj burgim, me kusht me afat 3
vjet provë, me shkaqet e parashtruara si më lart.
- Vendimi është i drejtë në pjesën që ka deklaruar fajtor dhe dënuar të pandehurin

sipas nenit 290/4 te K.P, si i tillë duhet të lihet në fuqi;
Objekt diskutimi në gjykatën e apelit është cilësimi ligjor i veprës penale për të cilën
duhet të përgjigjet i pandehuri;
Në analizë të gjithë rrethanave të ngjarjes konkludohet se i pandehuri duhet të
përgjigjet vetëm për veprën penale të parashikuar nga neni 290/4 i K.P dhe jo për atë të
parashikuar nga neni 290/1, pasi kjo vepër përthithet nga neni 290/4 i K.P;
- nga mënyra si është ndërtuar dispozita e nenit 290 e K.penal del se, masa e dënimit
për këtë vepër rritet progresivisht, nisur nga rendimi i pasojave të veprës,për rrjedhojë pasojat
e lehta që mund të sjellë shkelja e rregullave të qarkullimit rrugor përthithet nga paragrafët
2,3, ose 4 e nenit 290 , kur nga vepra janë shkaktuar pasojat në shëndetin dhe jetën e
personave, në këto paragrafë;
Nga paragrafi i parë deri në të tretin formulimi i dispozitës është: Shkelja e rregullave
të qarkullimit rrugor ka shkaktuar si pasojë...”, ndërsa paragrafi i katërt “Kur nga vepra
penale ka ardhur pasojë...” që do të thotë se paragrafi i katërt kur ekziston si vepër penale,
përthith veprat penale të përcaktuara në paragrafët e mëparshme, kur pasojat e përcaktuara në
këto paragrafë vijnë si rezultat i të njëjtës shkelje;
Me tej gjykata ka bërë analogji dhe me qëndrimin e K.Bashkuara lidhur me veprat
penale të parashikuara nga neni 139,140,141 te K.P, të cilat në vendimin nr.6/2011 kanë
konkluduar se, nuk ka konkurrim të veprave penale, pasi dy veprat penale më të lehta,
139,140 nuk mund të qëndrojnë me vete, por i përthith vepra penale më e rëndë;
Prandaj vepra penale sipas nenit 290/1 nuk mund të qëndrojë si vepër penale me vete ;
prandaj vendimi duhet të prishet dhe të pushohet çështja për nenin 290/1 të k.p;
Masa e dënimit 5 vjet e dhënë nga gjykata nuk mund te ndryshoje, pasi dënimin prej 3
muaj gjykata e ka bashkuar me përthithje me dënimin prej 5 vjet të dhënë për nenin 290/4 i
K.P, duke dhënë një vendim të vetëm prej 5 vjet burgim; prandaj pushimi i kësaj pjese nuk
ndikon në masën e dënimit;
Nuk ka venë për pezullimin e dënimit, sikurse kërkohet në ankimin e të pandehurit,
pasi masa e dënimit prej 5 vjet e dhënë nga gjykata përbën minimumin që parashikon
dispozita; kjo pasi vepra penale ka rrezikshmëri të theksuar shoqërore; ka përhapje të madhe;
rrethanat e ngjarjes janë te tilla qe ka sjelle pasoja shume të rënda siç janë vdekja e një
personi, plagosje e rëndë e një personi tjetër dhe dy plagosje të lehta.
209
Pretendimi për vështirësitë ekonomike dhe gjendjen familjare, fakti që i pandehuri ka
në ngarkim dy prindërit e moshuar, nuk përbën shkak për pezullimin e dënimit; i pandehuri
nuk ka provuar as gjendjen e vështirë ekonomike as gjendjen e rënduar shëndetësore të
familjarëve të tij, e cila kërkon prezencën për kujdestari.
Fakti qe i pandehuri nuk është i dënuar me pare dhe qëndrimi i tij pendues dhe
bashkëpunues me organin procedues, ose normalizimi i marrëdhënieve me të dëmtuarit, janë
mbajtur në konsideratë nga gjykata e faktit duke iu caktuar dënimi minimal (5 vjet burgim )
që parashikon dispozita.
Po kështu, nuk përben shkak për pezullimin e dënimit as fakti qe i pandehuri është
hetuar dhe gjykuar nën masën “detyrim për paraqitje”; në momentin e caktimit të kësaj masë
sigurimi nuk ishin administruar ende as aktet e ekspertimit mjeko-ligjo as akti i ekspertimit
autoteknik;
Nga ana tjetër, pandehuri nuk është paraqitur ne disa seanca gjyqësore, ai është
paraqitur vetëm ne seancën dt. 12.05.2015; ku gjate realizimit te njoftimeve ka rezultuar se ka
qenë jashtë shtetit, gjë që ngre dyshime serioze edhe me rregullshmërinë e zbatimit te masës
së sigurimit.”
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se rekursi i paraqitur nga ana
e mbrojtjes së të gjykuarit Ylber Cami, për sa i takon zhvillimit të gjykimit në gjykatën e
apelit në mungesë të mbrojtësit të zgjedhur është i mbështetur në ligjin procedural në masën
dhe mënyrën që vijon.
Me qëllim zgjidhjen e çështjes objekt shqyrtimi, Kolegji Penal, çmon të ndalet në
çështjen e respektimit të së drejtës së mbrojtjes me avokat në gjykimin në apel.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, në bazë të nenit 1 të Kodit të Procedurës
shtetasve, po ashtu, sipas nenit 2 të Kodit të Procedurës Penale, respektimi i normave
personat juridikë dhe shtetasit. Është detyrë e legjislacionit procedural që të sigurojë një
procedim të drejtë, të barabartë e të rregullt ligjor për të gjithë personat ndaj të cilëve ka
filluar një procedim penal, duke u përfshirë ky detyrim si gjykimin në shkallë të parë dhe atë
në apel. Veçanërisht, në procesin penal, barazia e armëve, kontradiktorialiteti dhe lidhur
ngushtë me këto, realizimi i mbrojtjes së të pandehurit në çdo fazë të procesit penal, është e
garantuar shprehimisht në nenin 31 të Kushtetutës, nenin 6 të KEDNJ-së dhe nenin 14 të
Paktit për të Drejtat Civile dhe Politike. Këto parime përbëjnë në vetvete elementët më
thelbësorë të procesit të rregullt ligjor, të cilët duhet të kihen parasysh nga ana e gjykatave
gjatë zbatimit dhe interpretimit të ligjit.
Sa i përket së drejtës së mbrojtjes, e drejta për t’u mbrojtur në procesin penal
realizohet, qoftë me praninë e një mbrojtësi, qoftë me praninë e të pandehurit në gjykimin që
zhvillohet ndaj tij. Gjykatat duhet të marrin të gjitha masat ligjore, që në përputhje me
parimin e procesit të rregullt e të drejtë, t’i japin mundësinë palës së interesuar të bëjë
mbrojtje reale, duke respektuar parimin e barazisë së armëve, njoftimin e palës së interesuar,
dhe dhënien e mundësive për të marrë pjesë në formimin e provës dhe kontribuar në
përcaktimin e fakteve, si edhe në cilësimin e saktë të natyrës së akuzave së ngritura dhe të
dërguara për gjykim.
Kolegji Penal vëren se dhënia e mundësisë për të marrë pjesë dhe për të qenë i
pranishëm, është një e drejtë e personit të gjykuar në mungesë (in absentia), kur nuk ka
rezultuar se ai nuk ka hequr dorë në mënyrë shprehur, pra të qartë nga e drejta e tij për të
qenë i pranishëm në gjykim, dhe pasur një vendim të ri mbi akuzat e ngritura ndaj tij.
210
GjEDNj-ja, në rastet Sejdoviç (10 Nëntor 2004) dhe Somogyi (18 maj 2004), GJEDNJ-a ka
deklaruar se: “Përbën një mohim të drejtësisë kur një individi të dënuar në mungesë”, nuk
mund t’i garantohet e drejta që një gjykatë të mund të vendosë përsëri, pasi dëgjon atë në
përputhje me kërkesat e nenit 6 të Konventës mbi themelësinë e akuzës penale, në fakt dhe në
ligj, përveç kur konstatohet në mënyrë të qartë se ai ka hequr dorë nga e drejta e tij për të
qenë i pranishëm dhe mbrojtur veten”. GjEDNj-ja, ka theksuar se, përpara se të vlerësohet që
i pandehuri, nëpërmjet sjelljes së tij, ka hequr dorë në mënyrë eksplicite nga një e drejtë e
rëndësishme e nenit 6 të KEDNj-së, është e nevojshme që më parë të vërtetohet në mënyrë të
arsyeshme, nëse ai i kishte parashikuar pasojat e zgjedhjes së tij.
Duke iu kthyer çështjes objekt rekursi, në zbatim të parimeve të mësipërme, Kolegji
Penal vëren se, nga rrethanat pranuara nga gjykata rezulton se në gjykatën e apelit, pas
shtyrjes së seancës gjyqësore të datës 12.01.2016, me kërkesë të mbrojtësit A.Abazi, seanca
tjetër është caktuar në datë 20.01.2016. Në fletëthirrjen e drejtuar Av. A.Abazi, ftuesi
gjyqësor ka bërë shënimin “mori dijeni me telefon”. Gjykata apelit e ka konsideruar si
rregullisht të kryer njoftimin, prandaj edhe mospraninë e avokatit në seancën e datës
20.01.2016, ajo e ka vlerësuar pa shkaqe te arsyeshme. Për këtë shkak, gjykata e themelit, ka
caktuar një mbrojtës kryesisht, duke vazhduar gjykimin, pa praninë e mbrojtësit të zgjedhur
nga ana e të gjykuarit, i cili edhe ky ishte deklaruar në mungesë. Kolegji Penal, referuar
procesverbalit të seancës gjyqësore, vëren se të gjykuarit nuk i është siguruar mbrojtja e
nevojshme në përputhje me interesat e të gjykuarit dhe kërkesat kushtetuese e procedurale
penale, pasi ndodhemi në rastet e një njoftimi të pavlefshëm për mbrojtësin e zgjedhur nga i
pandehuri, si dhe mungon paraqitja me shkrim e konkluzioneve të mbrojtësit të caktuar
kryesisht nga ana e gjykatës. Në të njëjtën kohë, ky Kolegj nuk është i bindur për zgjedhjen e
bërë nga i pandehuri për t’u përfaqësuar nga ana e mbrojtësit të zgjedhur prej tij, në rastin kur
ai është zëvendësuar nga ana e gjykatës së apelit, dhe për këtë vendim, nuk është njoftuar i
pandehuri, i cili për këtë akt nuk mund të prezumohet se ishte vënë në dijeni, duke ndikuar
kjo shkelje në vendimmarrjen e gjykatës së apelit.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë gjen rastin të theksojë se njoftimi luan një rol të
rëndësishëm në procedimin penal, pasi garanton zhvillimin e rregullt të procedimit nëpërmjet
dhënies së informacionit të nevojshëm për palët dhe gjykatën, në mënyrë që të ato të
ushtrojnë në mënyrë të rregullt dhe përshtatshme të drejtat e tyre, duke mundësuar zhvillimin
e gjykimit në mënyrë të rregullt brenda një afati të arsyeshëm. Në këto kushte, për të gjitha
gjykatat duhet të përbëjë një rëndësi themelore çështja e zbatimit rigoroz të realizimit të
njoftimeve.
Njoftimet e akteve të gjykatës në procedimin penal mund të kryen në formën :
1) e dorëzimit në dorë të aktit, personit të interesuar, si forma më e preferuar e
kryerjes së njoftimit. Në këtë rast dokumentimi i këtij akti është i thjeshtë mjafton vendosja e
nënshkrimit të personit që i drejtohet njoftimit dhe vërtetimi që ai është personi që kërkohet
të realizohet njoftimi;
2) e dorëzimit të aktit, personave të legjitimuar nga ligji për marrjen e aktit;
3) e dorëzimit të kopjes së aktit nga sekretaria e gjykatës;
4) e leximit të vendimeve, urdhrave, për personat e pranishëm, dhe lajmërimeve të
dhëna me gojë nga gjykata personave të pranishëm; në këtë rast njoftimi konsiston në një
lajmërim me gojë, pra me anë të fjalës në lidhje me një ngjarje procedurale, siç mund të jetë
data, ora dhe vendi i seancës së rradhës, leximi i një të drejte, etj.
5) me telefon nga sekretaria, në rastet e urgjencës dhe për persona të ndryshëm nga i
pandehuri, duke shënuar në origjinalin e lajmërimit numrin e telefonit të kërkuar, emrin dhe
detyrën që kryen personi që merr njoftimin, marrëdhëniet e tij me atë që njoftohet,datën dhe
orë e telefonatës.
6) me telegram, kur nuk mund të procedohet ndryshe dhe ka urgjencë;
7) me faks, kur nuk mund të procedohet ndryshe dhe ka urgjencë.
211
Kështu, për të pandehurin e burgosur, njoftimet bëhen në vendin e burgimit,
nëpërmjet dorëzimit të aktit objekt njoftimi (neni 139/1 i Kodit të Procedurës Penale). Kolegji
Penal vlerëson se e drejta e të pandehurit për të qenë i pranishëm dhe marrë pjesë në
zhvillimin e seancave lidhur me gjykimin e zhvilluar ndaj tij është një element i rëndësishëm
i procesit penal, pasi mundëson ushtrimin efektiv të së drejtës së mbrojtjes dhe kontribuon në
përcaktimin e së vërtetës së fakteve, paraqitjen e provave dhe ballafaqimin me to në lidhje me
akuzat që janë ngritur në ngarkim të të pandehurit, si dhe në vetë dhënien e drejtësisë.
Në rastin objekt shqyrtimi, Kolegji i Gjykatës së Lartë vëren se gjykata e apelit ka
vepruar ndesh me dispozitat e neneve 48, 49, të Kodit të Procedurës Penale, duke i caktuar
një avokat kryesisht të pandehurit Ylber Cami, kur avokati i zgjedhur prej tij, nuk rezulton e
provuar se ka pasur dijeni për ditën dhe orën e gjykimit, apo se nuk është paraqitur për
shkaqe të paarsyeshme. Gjykata e apelit në këtë rast, nuk kishte ndonjë refuzim nga mbrojtësi
i besuar për të përfaqësuar të të pandehurin, prandaj ajo nuk duhej të kryente zëvendësimin e
tij e t’i caktonte avokat kryesisht sikundër ka vepruar, pa njoftuar më parë atë rreth këtij
vendimi. Në këto kushte, Gjykata e Apeli ka vepruar në kundërshtim me kërkesat e neneve
49 e 426 të Kodit të Procedurës Penale, duke i mohuar të pandehurit të drejtën e mbrojtjes me
avokat të besuar e të zgjedhur prej tij.
Në lidhje me përligjen e shkakut të mungesës dhe mos-përsëritjes së njoftimeve për
aktet dhe veprimet e tjera të kryera nga gjykata e apelit përkundrejt palëve, Kolegji çmon se
shkaqet që mund të pengojnë marrjen pjesë e të pandehurit dhe mbrojtësit në gjykim mund të
jenë të ndryshme dhe gjykata duhet të hetojë dhe arsyetojë në se ndodhemi para tyre.
Ndonëse hetimi dhe vlerësimi i shkakut të mungesës së mospranisë së palës hyn në
kompetencën e gjykatës së themelit, e cila duhet të arsyetojë në përputhje me të gjithë
elementet faktike dhe rrethanat konkrete, duke mbajtur parasysh tërësinë e tyre brenda
kontekstit konkret, çështja e respektimit të ligjit hyn në fushën e kompetencës së Gjykatës së
Lartë.
Në këto kushte, Kolegji arrin në konkluzionin se, gjykatat e themelit, në rast të
mungesës së mbrojtësit të besuar të të pandehurit dhe mungesës së vetë të pandehurit, përpara
se të procedojnë me zëvendësimin e mbrojtësit të zgjedhur nga i pandehuri, gjykatat e
themelit duhet të vlerësojnë dhe hetojnë shkaqet e mungesës dhe respektimin e procedurës së
njoftimeve, si për mbrojtësin ashtu edhe për të pandehurin, dhe vetëm më pas, mbasi të jenë
bindur për respektimin e procedurave dhe garancive për njoftimin e tyre, në përputhje me
ligjin, gjykata e themelit do të procedojnë sipas ligjit për zëvendësimin e mbrojtësit të
zgjedhur me një mbrojtës së caktuar kryesisht për të pandehurin.
Gjithashtu në rastin konkret, në vendimin për zëvendësimin e mbrojtësit të të
pandehurit dhe në vendimin e themelit, gjykata e apelit nuk ka arsyetuar në mënyrë të
mjaftueshme shkakun e pamundësisë për t’u paraqitur të mbrojtësit, duke vazhduar me pa të
drejtë gjykimin në mungesë të mbrojtësit të zgjedhur personalisht me prokurë, dhe me
zëvendësimin e tij me një mbrojtës të caktuar kryesisht nga ana e gjykatës së apelit.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi rrethanat dhe faktet sikundër janë
pranuar dhe nga vetë gjykata e apelit, konstaton se në rastin gjykata e apelit ka gabuar në
zbatimin e ligjit procedural penal, kur ka vendosur gjykimin në mungesë të mbrojtësit të
zgjedhur të të pandehurit Cami.
Në rastin e mungesës së mbrojtësit të besuar të të pandehurit dhe mungesës së vetë të
pandehurit, përpara se të procedohej me zëvendësimin e mbrojtësit të zgjedhur, gjykata e
themelit duhet të vlerësohej dhe hetoheshin shkaqet e mungesës dhe respektimi i procedurës
së njoftimeve, si për mbrojtësin ashtu edhe për të pandehurin, vetëm më pas, mbasi të ishte
bindur për respektimin e procedurave dhe garancive për njoftimin e tyre, gjykata e themelit
212
mund të procedonte sipas ligjit për zëvendësimin e mbrojtësit të zgjedhur, me një mbrojtës së
caktuar kryesisht për të pandehurin. Në rastin në gjykim, nuk plotësohen standardet e një
procesi të rregullt ligjor, në përputhje me nenin 31/ç të Kushtetutës dhe nenit 6/1 të KEDNJ-
së. Si pasojë e shkeljes së rregullave në lidhje me mbrojtësin e zgjedhur nga i pandehuri dhe
njoftimin e tij nuk është respektuar e drejta e të gjykuarit për t’u mbrojtur nga akuzat
nëpërmjet mbrojtësit të zgjedhur personalisht prej tij dhe nuk është realizuar një mbrojtje
efektive.
Për rrjedhojë, vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për
rigjykim në po atë gjykatë me një tjetër trup gjykues, duke u respektuar parimet e zhvillimit
të procesit të rregullt e të drejtë gjatë zhvillimit të gjykimit në atë gjykatë, ku do të vlerësohen
dhe pretendimet e tjera në lidhje me cilësimin, masën e dënimit dhe pretendimet e tjera që
kanë të bëjnë me themelin e çështjes.
PЁR KЁTO ARSYE

Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.49, datë 01.02.2016, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e
akteve për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 13.07.2016
213
Nr. 00-2016-1218 i Vendimit (150)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 13.07.2016 mori në shqyrtim çështjen penale me:
I PANDEHUR: MUHAMET NALLBANI, mbrojtur nga

av.Skënder Breca
A K U Z U A R:
“Organizimit i llotarive te palejuara” dhe
“Vënies në dispozicion e lokaleve për organizimin e lojërave të palejuara”,
parashikuar nga nenet 197 e 198 te K.P.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin nr.211, datë 23.04.2014 ka

vendosur:
Deklarimin e pafajshëm te te pandehurit Muhamet Nallbani per veprën penale
“Organizimi i llotarive të palejuara” parashikuar nga neni 197 i Kodit Penal.
Pushimin e çështjes ndaj të pandehurit Muhamet Nallbani në lidhje me akuzën
për veprën penale “Vënia në dispozicion e lokaleve për organizimin e lojërave
të palejuara” parashikuar nga neni 198 i Kodit Penal pasi procedimi penal ndaj
tij per këtë vepër nuk mund të vazhdoje.
Provat materiale të sekuestruara me procesverbalin e sekuestrimit të sendeve
datë 18.12.2013 në referim të nenit 190/1/ç të Kodit të Procedurës Penale t’i
kthehen shtetasit Muhamet Nallbani.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.98, datë 17.02.2015 ka vendosur:

Prishjen e vendimit penal nr.21, datë 23.04.2014 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Berat dhe pushimin e çështjes, lidhur me veprën penale, të
parashikuar nga neni 197 i K.P.
Lënien në fuqi të vendimit lidhur me veprën penale të parashikuar nga neni
198 i K.P, provat materiale dhe shpenzimet gjyqësore.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs prokuroria pranë Gjykatës së Apelit Vlorë, i
cili kërkon prishjen e tij, duke parashtruar se:
- Vendimi i gjykatës se apelit, per pjesën e tij që ka vendosur prishjen e vendimit penal
nr.211, dt. 23/04/2014 te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Berat dhe pushimin e çështjes
per shkak te ligjit “Per Amnistinë”, lidhur me veprën penale te parashikuar nga neni
214
197 i K.Penal, është dhëne ne zbatim te gabuar te gabuar te ligjit material penal dhe
konkretisht ne kundërshtim me përmbajtjen e nenit 197 te K.Penal si dhe ne
kundërshtim me përmbajtjen e Nenit 6, pika 2 e ligjit nr.22/2014 “Per Dhënie
Amnistie”.
- Neni 5 i ligjit nr.22/2014 “Per Dhënie Amnistie”, përcakton se “Amnistohen nga
ndjekja penale te gjithë personat, te cilet deri ne dt. 31/12/2013 kane kryer vepra
penale, te cilat parashikojnë një dënim ne maksimum deri ne dy vjet burgim ose çdo
lloj dënimi tjetër me te lehte, me përjashtim te veprave te parashikuara ne piken 2 te
nenit 6 te këtij ligji.”
- Neni 6, pika 2 e ligjit te sipërcituar përcakton: “Nuk përfitojnë nga parashikimet e
nenit 5 te këtij ligji, personat qe kane kryer vepra penale te parashikuara nga paragrafi
i pare i nenit 197, neni 182, neni 197, paragrafi i pare i nenit 197/a, paragrafi i pare i
nenit 235, paragrafi i pare i nenit 236 dhe neni 291 i Kodit Penal.”
- Ne gjykimin ne apel, pavarësisht nga kërkimi i prokurorit te seancës, gjykata e apelit
nuk duhej te kishte vendosur pushimin e ndjekjes penale ne ngarkim te pandehurit
Muhamet Nallbani per veprën penale te “Organizimi i llotarive te palejuara”, te
parashikuar nga neni 197 i K.Penal, pasi rezulton se kjo vepër ka kriter ndalues per te
përfituar nga ligji nr.22/2014 “Per Dhënie Amnistie”.
- Nga ana e saj, vete gjykata e apelit ne pjesën arsyetuese te vendimit te saj ka vendosur
përmbajtjen e nenit 5 te ligjit nr.22/2014, duke pranuar se nuk përfitojnë nga ligji i
amnistisë “veprat e parashikuara ne piken 2 te nenit 6 te këtij ligji”.
- Per me tepër, gjykatës se apelit, nuk i ka rene ne sy edhe fakti tjetër se Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Berat, e ka gjykuar te pandehurin per dy vepra penale dhe
konkretisht per nenin 197 si dhe per nenin 198 te K.Penal. Ndërsa per akuzën e nenit
197 te K.Penal, gjykata e faktit e ka gjykuar te pandehurin ne themel dhe ka vendosur
ta deklaroje te pafajshëm per ketë vepër penale, per akuzën tjetër ne ngarkim te tij, atë
te nenit 198 te K.Penal, gjykata e faktit ka vendosur pushimin e çështjes ne zbatim te
ligjit te amnistisë.
- Ne kushtet e mësipërme, per akuzën e nenit 197 te KP, i pandehuri Muhamet Nallbani
nuk përfiton nga ligji i amnistisë dhe per ketë shkak ligjor çështja penale ne ngarkim
te tij duhej te ishte gjykuar nga ana e gjykatës se apelit, e cila nuk duhej ta pushonte
çështjen per zbatim te ligjit te amnistisë.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Guxim Zenelaj, prokurorin Sokol Stojani, i cili
kërkoi prishjen e vendimit te Gjykatës së Apelit Vlore dhe dergimin e çështjes per rishqyrtim
ne atë gjykate, me tjetër trup gjykues, mbrojtësin e te pandehurit, i cili kërkoi lënien në fuqi te
vendimit te Gjykatës së Apelit Vlore dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se rekursi i paraqitur nga prokuroria pranë Gjykatës se Apelit Vlore, përmban shkaqe
ligjore qe motivojnë cenimin e vendimit nr.98, datë 17.02.2015 te Gjykatës se Apelit Vlore.
Nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se, nga kontrolli i ushtruar me date 18.12.2013
në lokalin e te pandehurit, janë sekuestruar aparate elektronike per lojëra fati, per te cilat nuk
ka pasur dokumentacionin përkatës.
Pas përfundimit te hetimeve paraprake, prokuroria pranë Gjykatës se Rrethit Gjyqësor
Berat ka kërkuar gjykimin e çështjes penale per te pandehurin Muhamet Nallbani, per
kryerjen e veprave penale të “Organizimit i llotarive te palejuara’ dhe “Vënies në dispozicion
e lokaleve për organizimin e lojërave të palejuara”, parashikuar nga nenet 197 e 198 te K.P .
215
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin nr.211, datë 23.04.2014 ka deklaruar
te pafajshëm te pandehurin Muhamet Nallbani per veprën penale “Organizimi i llotarive të
palejuara” parashikuar nga neni 197 i Kodit Penal dhe ka pushuar çështjen për veprën penale
“Vënia në dispozicion e lokaleve për organizimin e lojërave të palejuara” parashikuar nga
neni 198 i Kodit Penal, pasi procedimi penal ndaj tij per ketë vepër nuk mund të vazhdoje.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.98, datë 17.02.2015 ka prishur vendimin e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat dhe ka pushuar çështjen lidhur me veprën penale, të
parashikuar nga neni 197 i K.P dhe ka lëne ne fuqi vendimin, lidhur me veprën penale të
parashikuar nga neni 198 i K.P, provat materiale dhe shpenzimet gjyqësore. Kundër këtij
vendimi ka ushtruar rekurs prokuroria pranë Gjykatës së Apelit Vlorë, i cili kërkon prishjen e
tij.
Kolegji Penal, duke analizuar në tërësi vendimin e Gjykatës së Apelit Vlorë çmon se,
kjo gjykatë, nuk i është përmbajtur kritereve ligjore të përcaktuara në nenin 428/c të K.P.P.
dhe ligjin nr.22/2014 “Për dhënie amnistie”.
Gjykata e Apelit Vlore, duke ju referuar edhe pretendimeve te prokurorit ne seance
gjyqësore, ka pushuar çështjen lidhur me veprën penale te “Organizimit te llotarive të
palejuara” të parashikuar nga neni 197 i KP, me arsyetimin se, vepra penale, e cila i
atribuohet te pandehurit, parashikon burgim deri ne dy vjet, prandaj, ne baze te nenit 5 te
ligjit nr.22/2014 “Per dhënie amnistie”, meqenëse ka ndodhur para datës 31.12.2013, i
pandehuri amnistohet nga ndjekja penale.
Ky Kolegj, edhe pse qëndrimi i organit te prokurorisë, si pale ne gjykimin e çështjes
ka qene i paqarte, nisur nga pretendimet e paraqitura prej saj, ne ankimin e paraqitur ne
gjykatën e apelit dhe ne gjykimin e çështjes ne atë gjykate, vlerëson se, gjykata e apelit ne
marrjen e vendimit te saj, nuk ka zbatuar drejt dispozitat procedurale per pushimin e çështjes,
lidhur me veprën penale te “Organizimit te llotarive të palejuara” të parashikuar nga neni 197
i K.P.
Ne baze te nenit 5 të ligjit nr.22/2014 “Për dhënie amnistie”:

Amnistohen nga ndjekja penale të gjithë personat, të cilët deri në datën 31 dhjetor
2013 kanë kryer vepra penale, të cilat parashikojnë një dënim në maksimum deri në dy vjet
burgim ose çdo lloj dënimi tjetër më të lehtë, me përjashtim të veprave të parashikuara në
pikën 2 të nenit 6 të këtij ligji.
Ne baze te nenit 6 te po këtij ligji:

...2. Nuk përfitojnë nga parashikimet e nenit 5 të këtij ligji personat që kanë kryer
vepra penale të parashikuara nga paragrafi i parë i nenit 137, neni 182, neni 197, paragrafi i
parë i nenit 197/a, paragrafi i parë i nenit 235, paragrafi i parë i nenit 236 dhe neni 291 të
Kodit Penal.
Ne parashikimet e bëra nga ligjvënësi ne ligjin nr.22/2014 “Për dhënie amnistie”,

është e qarte qe ne një person te amnistohet nga ndjekja penale, sipas nenit 5 te ligjit duhet te
plotësohen ne te njëjtën kohe kushtet qe: vepra penale te ketë ndodhur para date 31.12.2013;
dënimi ne maksimum per veprën penale duhet te jete deri ne dy vjet; si dhe vepra penale nuk
duhet te jete midis atyre te përjashtuara nga amnistia.
Vepra penale e “Organizimit te llotarive të palejuara” e parashikuar nga neni 197 i
KP, është përjashtuar nga përfitimi i amnistisë, ne nenin 6, pika 2 te ligjit, prandaj nuk duhej
te zbatohej neni 5 i ligjit.
Gjykata e apelit duhej te shprehej ne lidhje me pretendimet e paraqitura per pafajësinë
e dhëne nga gjykata e shkalles se pare per te pandehurin, dhe jo te pushonte çështjen penale,
per shkak te amnistisë.
216
Ne këto kushte, vendimi i Gjykatës se Apelit Vlore, si i marre ne mosrespektim te
nenit 428/c te K.P.P, duhet te prishet dhe aktet te dërgohen ne po atë gjykatë per rishqyrtimin
e tyre.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441/ç të K.P.P.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.98, date 17.02.2015 te Gjykatës se Apelit Vlore dhe kthimin e
çështjes per rishqyrtim ne po atë gjykate, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 13.07.2016
217
Nr. 00-2016- 1224 i Vendimit (151)
VENDIM

Guzim Zenelaj Anëtar
Tom Ndreca Anëtar

TIRANË
I PANDEHURI: BLEDAR BEDINI, përfaqësuar nga
av.Ardian Leka
A K U Z A:
Njohje e vendimit penal të huaj nr.2858/2005, datë 13.06.2005
të Gjykatës së Apelit Milano, me formë të prerë me datë 13.02.2005
për veprën penale "Trafikim të lëndëve narkotike"
mbi dënimin e shtetasit shqiptar Bledar Imami alias Bedini.
Baza Ligjore: Neni 512 e vijues i K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.1310 akti, datë 29.12.2015, ka

vendosur:
Njohjen e vendimit penal të huaj nr.2858 date 13.06.2005 me formë të prerë
29.01.2009, për veprën penale “Trafik lëndësh narkotike në bashkëpunim”
mbi dënimin e shtetasit shqiptar Bledar Imami alias Bedini dhe caktimin e
dënimit të tij me 7 vjet burgim.

Lënien në fuqi të vendimit nr.1310 akti date 29.12.2015 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs i gjykuari Bledar Bedini (Imami), nëpërmjet
mbrojtësit, i cili kërkon prishjen e tij, duke parashtruar se:
- Dispozitivi vendimit është totalisht i gabuar, pasi njeh si vendim penal, vendimin e
gjykatës së apelit Milano, në një kohë që kërkohet njohja e vendimit penal në
përgjithësi.
- Në dosje mungon vendimi penal i gjykatës së shkallës së parë të gjykatës së Milanos,
nr.10235/2001, datë 09.07.2004 që ka dënuar të gjykuarin me 14 vjet e 6 muaj heqje
lirie, por gjendet vetëm vendimi i gjykatës së apelit të Milanos.
218
- Mungesa e këtij vendimi, ndikon në përcaktimin e kohës së dënimit të dhënë dhe
elemente të tjerë që gjykata duhet t’i kishte parasysh në bazë të neneve 66 e 68 të KP.
- Në vendimin e gjykatës së shkallës së parë janë të shprehura dënimet veçmas për çdo
vepër dhe përfundimi në një dënim të vetëm, prandaj është e domosdoshme vendimi i
gjykatës së shkalles së pare, vështruar nenet 55, 56, 68 të KP.
- Për të dënuarin,nga data 21.09.2009, që vendimi ka marrë formë të prere, sipas ligjit
italian, nuk mund te urdhërohet ekzekutimi i dënimeve prej me pak se 5 vjetësh
burgim, pasi ato janë parashkruar sipas nenit 68 të KP.
- Duke qene se, pas datës 10.09.2015 që është arrestuar i gjykuari, kane kaluar 3 muaj,
ai mbahet pa të drejtë në burgim, në bazë të nenit 515 te KPP.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Tom Ndreca; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë, Sokol Stojani, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; mbrojtësin e
të gjykuarit Bledar Bedini, av.Ardian Leka, i cili kërkoi, prishjen e vendimeve dhe pushimin
e gjykimit dhe revokimin e masës së sigurimit; si dhe, pasi shqyrtoi në tërësi çështjen;
VЁREN
Se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilin është lënë në fuqi vendimi i
gjykatës së shkallës së parë, që ka njohur vendimin penal të dhënë nga autoritetet gjyqësore
italiane, i cili ka deklaruar fajtor të gjykuarin Bledar Imami alias Bedini për veprën penale
trafik lëndësh narkotike në bashkëpunim, duke i caktuar atij dënimin me 7 vjet burgim, është
rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit dhe si i tillë ai duhet të prishet dhe çështja duhet të
kthehet për rigjykim.
Ministria e Drejtësisë e Republikës së Shqipërisë, me shkresën nr.642/6 prot. datë

16.10.2015, ka përcjellë në Drejtorinë e Marrëdhënieve Juridiksionale me Jashtë, në
Prokurorinë e Përgjithshme, kërkesën e autoriteteve italiane të drejtësisë, në lidhje me njohjen
dhe ekzekutimin e vendimit penal italian nr.2858/2005, date 13.06.2005 te Gjykates se Apelit
të Milanos, dhënë në ngarkim të shtetasit shqiptar Bledar Imami alias Bedini, i biri i Halilit,
datëlindja 01.03.1971, lindur ne Tiranë, me të cilin i dënuari Bledar Imami alias Bedini është
dënuar me 10 vjet burgim, për trafikim substancash narkotike.
Kërkesa e sipër përmendur është përcjellë në Prokurorinë e Rrethit Gjyqësor Tiranë
nga Prokuroria e Përgjithshme, Drejtoria e Marrëdhënieve Juridiksionale me Jashtë, me
shkresën nr.951/9 Prot.G.K., date 16.10.2015, me qëllim vazhdimin e procedurave për
njohjen e vendimit penal italian nr.2858/2005, date 13.06.2005 të Gjykatës së Apelit të
Milanos, dhënë në ngarkim të shtetasit shqiptar Bledar Imami alias Bedini.
Rezulton se ky shtetas, është shpallur në kërkim ndërkombëtar, nga autoritetet italiane
të drejtësisë, mbi bazën e Urdhrit për burgosje nr.57/2009 SIEP, datë 21.09.2009 të Gjykatës
së Milanos Itali, për ekzekutimin e pjesës së mbetur të dënimit prej 7 vjetësh burgim, për
kryerjen e veprave penale të lidhura me drogat, parashikuar nga neni 110 i Kodit Penal Italian
dhe nenet 73 e 74 të Ligjit Italian për drogën.
Shtetasi shqiptar Bledar Imami alias Bedini, është dënuar për kryerjen e veprave
penale të lidhura me drogat, parashikuar nga Neni 110 i Kodit penal Italian dhe Nenet 73 e 74
te Ligjit Italian për drogën.
Ministria e Drejtësisë ka përcjellë kërkesën paraprake zyrtare të Ministrisë së
Drejtësisë së Republikës së Italisë, për njohjen dhe ekzekutimin në Shqipëri të vendimit penal
Italian ne ngarkim të shtetasit të lartë përmendur.
219
Në këto rrethana, organi i prokurorisë ka kërkuar njohjen e vendimit penal të huaj për
këtë shtetas.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.1310 akti, datë 29.12.2015, ka

vendosur:
Njohjen e vendimit penal te huaj nr.2858 date 13.06.2005 me forme te prere
29.01.2009, për veprën penale “Trafik lëndësh narkotike në bashkëpunim” mbi dënimin e
shtetasit shqiptar Bledar Imami alias Bedini dhe caktimin e dënimit të tij me 7 vjet burgim.
Lënien në fuqi të vendimit nr.1310 akti date 29.12.2015 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs i gjykuari Bledar Bedini (Imami), nëpërmjet
mbrojtësit, i cili kërkon prishjen e tij, duke parashtruar shkaqet si më lart.
Shtetasi shqiptar Bledar Imami alias Bedini, është dënuar për kryerjen e veprave
penale të lidhura me drogat, parashikuar nga Neni 110 i Kodit penal Italian dhe Nenet 73 e 74
të Ligjit Italian për drogën.
Këto nene parashikohen respektivisht dhe nga Kodi Penal i Republikës së Shqipërisë
sipas neneve 283/a/3 të Kodit Penal të Republikës së Shqipërisë “Trafikimi narkotikëve”,
shtuar me ligjin nr.8279, 15.01.1998 dhe ndryshuar me ligjin nr.8733 datë 24.01.2001.
Vendimi penal nr.2858/2005, datë 13.06.2005, i Gjykatës së Apelit të Milanos, Itali
nuk përmban disponime të cilat vijnë në kundërshtim me parimet e rendit juridik shqiptar,
janë dhënë nga gjykata të pavarura, të paanshme dhe nuk rezulton të jenë shkelur të drejtat e
të pandehurit.
Mbështetur në nenin 515 të Kodit te Procedurës Penale të Republikës së Shqipërisë,
ne nenin 2/2 të Marrëveshjes shtesë të Konventës Evropiane “Mbi transferimin e personave të
dënuar”, ndërmjet Republikës së Italisë dhe Republikës së Shqipërisë, ratifikuar me ligjin
nr.9169 date 22.01.2004, si dhe të nenit 53 e 54 të Ligjit 10193 datë 03.12.2009 “Për
Marrëdhëniet Juridiksionale me Autoritetet e Huaja në Çështjet Penale”, si dhe në bazë të
nenit 512/3, 514 e 516 të Kodit të Procedurës Penale, në mbështetje të parimit të reciprocitetit
si dhe të “Konventës Europiane”, është kërkuar:
Njohja e vendimit penal të huaj nr.2858/2005, date 13.06.2005, të Gjykatës së Apelit
të Milanos, dhe në ngarkim të shtetasit shqiptar Bledar Imami alias Bedini, për veprën penale
të “Trafik lëndësh narkotike në bashkëpunim”, dhe caktimin e dënimit prej 10 vjet burgim.
Pjesa e mbetur për t’u vuajtur është shtatë vjet burgim.
Gjatë shqyrtimit të kësaj kërkese, bërë nga Organi i Prokurorisë, avokati i shtetasit
Bledar Bedini pretendoi se, vendimi nuk mund të njihet pa ardhur vendimi i shkallës së parë
të Italisë dhe se ka kaluar afati tre mujor, nga dita që është dhënë vendimi i masës së
sigurimit.
Këto dy kërkesa të avokatit nuk qëndrojnë, pasi gjykata ka administruar, sa me sipër,
vendimin e formës së prerë të Gjykatës së Apelit Itali; afati tre mujor nuk ka kaluar pasi
vendimi është dhënë me datë 22.10.2015 me nr.2398 akti.
Përfundimisht, Gjykata e faktit ka konstatuar se shtetasit Bledar Bedini i ka mbetur
për të vuajtur një dënim prej shtatë vjet burgim. Sipas urdhrit të ekzekutimit të burgimit me
nr.57/2009 SIEP, date 21.09.2009, lëshuar nga Zyra e Ekzekutimit Penal të Prokurorisë së
Milanos të Republikës së Italisë.
220
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, duke gjetur të pabazuar në ligj vendimin e gjykatës
së apelit, çmon se shkaqet e rekursit qëndrojnë ndaj ai duhet pranuar dhe vendimi duhet të
prishet për shkaqet dhe arsyet e mëposhtme.
Njohja e vendimit gjyqësor të huaj është një formë bashkëpunimi që lidhet me
zgjerimin dhe ngushtimin në të njëjtën kohë, të juridiksionit të autoriteteve gjyqësore të
shteteve që krijojnë këto raporte bashkëpunimi. Autoritetet gjyqësore të shtetit shqiptar bëhen
kompetente për të zbatuar një vendim penal të dhënë nga një gjykatë e huaj, por të
pazbatueshëm në atë shtet, kur personi i dënuar ndodhet në Shqipëri dhe kur ka një kërkesë
për ekzekutimin e vendimit nga autoriteti kompetent i shtetit të huaj.
Rregullimi i institutit të procedurës së njohjes së vendimeve të huaja është parashikuar
në Kodin e Procedurës Penale të Republikës së Shqipërisë, në Seksionin I, Kreu III, i titulluar
“Ekzekutimi i vendimeve Penale të Huaja” dhe që përfshin nenet 512 deri 518 të këtij Kodi
dhe ka një sërë qëllimesh të caktuara, ku midis të tjerash, parashikohet edhe efekti kryesor,
pra i ekzekutimit të vendimit.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se njohja e vendimit penal të huaj është
parakushti themelor në mënyrë që vendimi të prodhojë pasoja juridike në rendin juridik
shqiptar. Në mungesë të një marrëveshjeje ndërkombëtare që parashikon ndryshe, e drejta për
të kërkuar për njohjen e vendimit të huaj gjyqësor në rendin juridik shqiptar është parashikuar
për Ministrin e Drejtësisë, i cili kërkon njohjen e një vendimi penal të huaj edhe kur çmon se
në bazë të një marrëveshje ndërkombëtare ky vendim duhet të ekzekutohet ose t’i njihen
efekte të tjera në shtetin shqiptar, efektet e tjera janë të parashikuara në nenin 10 të Kodit
Penal.
Sa i përket anës gjyqësore të procedurës së njohjes së vendimit të huaj (exequatur),
titullar i ndjekjes së procedurave në gjykatë, është organi i prokurorit pranë gjykatës së rrethit
gjyqësor të vendbanimit ose vendqëndrimit të personit ndaj të cilit kërkohet njohja. Natyrisht
për të arritur në një konkluzion sa më të drejtë, Ministri i Drejtësisë ose prokurori nëpërmjet
kësaj të fundit mund të kërkojnë informacion shtesë nga autoriteti i huaj kur një gjë e tillë
çmohet e nevojshme, po ashtu edhe kur konstatohet haptazi prania një shkaku ligjor
urdhërues që pengon njohjen e vendimit sipas nenit 512 dhe 514 të K.Pr. Penale, prokurori
ose Ministri i Drejtësisë mund ta verifikojnë praninë e pengesës. Si rregull, i takon Ministrisë
së Drejtësisë dhe organit të prokurorisë që në përputhje me parimin e korrelacionit midis
kërkesës së prokurorit dhe vendimmarrjes së gjykatës, si dhe në funksion të sigurimit të
ushtrimit të së drejtës së mbrojtjes për personin e interesuar, të specifikojë qëllimin për të
cilin kërkohet njohja e vendimit të huaj penal. Kolegji Penal thekson se është e rëndësishme
parashtrimi i qëllimit të njohjes së vendimit të huaj, duke specifikuar sipas rastit qëllimin e
parashikuar nga dispozita e nenit 10 i Kodit Penal, ose qëllimi i njohjes për efekt ekzekutimi
të një vendimi gjyqësor të huaj në territorin e Republikës së Shqipërisë mbi bazë të një
marrëveshjeje, apo të ndonjë efekti tjetër penal duke e përmendur këtë efekt në kërkesë.
Paragrafi “2” i nenit 512 të K.Pr.Penale parashikon shprehimisht se “Ministria e Drejtësisë
kërkon njohjen e një vendimi penal të huaj edhe kur çmon se në bazë të një marrëveshje
ndërkombëtare ky vendim duhet të ekzekutohet ose t’i njihen efekte të tjera në shtetin
shqiptar.”
Ministria e Drejtësisë dhe autoritetet gjyqësore vendase, për njohjen dhe ekzekutimin
e vendimeve penale të huaja, zbatojnë rregullat e Kodit të Procedurës Penale dhe rregullat e
parashikuara nga ligji nr.10193, datë 03.12.2009, ndryshuar me ligjin nr.100/2013, datë
18.03.2013, “Për marrëdhëniet juridiksionale me autoritetet e huaja në çështjet penale”. Në
bazë të dispozitave të këtij ligji parashikohet se Ministria e Drejtësisë i paraqet shtetit dënues
kërkesën për plotësim dokumentacioni, pa ia përcjellë aktet autoriteteve gjyqësore vendase,
nëse kërkesa e shtetit kërkues nuk shoqërohet nga dokumentet e mëposhtme: (a) origjinalin
221
ose kopje të njësuar të vendimit penal me përcaktimin që është i formës së prerë; (b)
gjeneralitetet e personit të dënuar, duke përfshirë edhe të dhënat për shtetësinë, vendbanimin
dhe vendqëndrimin, vendlindjen, si dhe të dhëna të tjera që mund të jenë të rëndësishme për
përcaktimin e gjykatës kompetente që do të vendosë mbi kërkesën; (c) të dhëna për
ekzekutimin e vendimit të dhënë, duke përfshirë informacionin për kohën e kaluar në
ndalim dhe/ose duke vuajtur dënimin me burgim; (ç) një kopje të dispozitave ligjore, ku
bazohet vendimi që kërkohet të njihet; (d) një paraqitje e përmbledhur e ecurisë së procedimit
penal.
Në mungesë të një marrëveshjeje ndërkombëtare që parashikon ndryshe, dispozitat e
Kodit të Procedurës Penale në Seksionin I, Kreu III, që përfshin nenet 512 deri 518 të këtij
Kodi, kanë përcaktuar një sistem garancish dhe procedurash, i cili garanton të drejtat dhe
liritë themelore të personit, duke parashikuar një sërë kushtesh, prania e të cilave pengojnë
njohjen e vendimit penal të huaj në rendin juridik shqiptar.
Sipas regjimit të Kodit të Procedurës Penale, vendimi gjyqësor i huaj objekt njohjeje
në rendin juridik shqiptar është akti që ka marrë formë të prerë sipas ligjeve të shtetit ku është
dhënë, nuk përmban disponime në kundërshtim me parimet e rendit juridik të shtetit shqiptar,
është dhënë nga një gjykatë e pavarur dhe e paanshme ose i pandehuri është thirrur të
paraqitet në gjykim, ose nuk i është njohur e drejta që të pyetet në një gjuhë që e kupton dhe
të ndihmohet nga një mbrojtës; nuk ka arsye të bazuara për të menduar se kanë ndikuar në
përfundimin e procesit konsiderata lidhur me racën, fenë, seksin, gjuhën apo bindjet politike;
si dhe fakti për të cilën është dhënë vendimi nuk parashikohet si vepër penale nga ligji penal
shqiptar dhe për të njëjtin fakt dhe ndaj të njëjtit person, në shtetin shqiptar nuk është dhënë
një vendim i formës së prerë ose nuk zhvillohet një procedim penal.
Sipas jurisprudencës së Gjykatës së Lartë vërehet se gjykata shqiptare, kur bën
njohjen e vendimit të gjykatës së huaj, nuk shqyrton çështjen në themel dhe nuk verifikon
provat e administruara nga gjykata e huaj. Ajo vetëm verifikon nëse ekziston ndonjë nga
kushtet për mosnjohjen e vendimit të huaj dhe më tej konverton dënimin e caktuar në
vendimin e huaj me një nga dënimet e parashikuara për të njëjtin fakt nga ligji shqiptar.
Kolegji i Gjykatës së Lartë çmon se mund të jenë objekt i procedurës së njohjes së
vendimeve të huaja vetëm ato akte gjyqësore të cilat janë fryt i një procesi të rregullt.
Gjithashtu, në rastin Pellegrini kundër Italisë datë 20.07.2001, GJEDNJ-a, ka vërejtur se
kontrolli i autoriteteve gjyqësore sa i përket respektimit të garancive të parashikuara nga
KEDNJ-a, nuk është i detyrueshëm vetëm për rastin kur vendimi objekt njohjeje është dhënë
nga autoritete të vendeve që Konventa nuk gjen zbatim, por ky detyrim është edhe akoma më
i nevojshëm kur efektet e njohjes kanë rëndësi themelore për palën e interesuar (§ 40).
Në lidhje me rastin objekt shqyrtimi, Kolegji Penal vëren se në bazë të paragrafit “1”,
shkronja “c” të nenit 514 të Kodit të Procedurës Penale, parashikohet parimi i respektimit të
efektivitetit të mbrojtjes në procedurat që kanë të bëjnë me dhënien e vendimit të huaj për të
cilin kërkohet njohja e tij, në rastin kur i pandehuri nuk është thirrur të paraqitet në gjykim
ose nuk i është njohur e drejta që të pyetet në një gjuhë që e kupton dhe të ndihmohet nga një
mbrojtës.
Gjithashtu, në bazë të paragrafit “2” të nenit 512 të Kodit të Procedurës Penale,
parashikohet shprehimisht se për qëllime të ekzekutimit të vendimit, kërkohet shprehimisht
një marrëveshje ndërkombëtare, e cila në bazë të nenit 10 të Kodit të Procedurës Penale gjen
përparësi, duke qenë se në fushën e marrëdhënieve me autoritetet e huaja në fushën penale,
marrëveshjet marrin përparësi të dukshme, duke parashikuar ligjvënësi një përmbysje të
renditjes së burimeve të së drejtës lidhur me këtë fushë, në bazë të të cilës, marrëdhëniet me
autoritetet e huaja në fushën penale rregullohen, në radhë të parë, nga marrëveshjet
ndërkombëtare të pranuara nga shteti shqiptar, në radhë të dytë nga parimet dhe normat
përgjithësisht të pranuara të së drejtës ndërkombëtare, si dhe në radhë të tretë nga dispozitat e
222
Në çështjen objekt gjykimi, vërehet se në fushën e marrëdhënieve me autoritetet e
huaja në fushën penale, ekziston e ratifikuar me ligjin nr.9169, datë 22.01.2004, Marrëveshja
shtesë e Konventës Europiane të 21 Marsit 1983, “Për transferimin e personave të dënuar”,
ndërmjet Republikës së Shqipërisë dhe Republikës së Italisë.
Nenet 116/b, c dhe 122 të Kushtetutës parashikojnë në mënyrë të shprehur se
marrëveshjet ndërkombëtare të ratifikuara dhe të botuara në Fletoren Zyrtare përbëjnë pjesë
të sistemit të brendshëm juridik, ato zbatohen në mënyrë të drejtpërdrejtë, përveç rasteve kur
nuk janë të vetëzbatueshme dhe zbatimi i tyre kërkon nxjerrjen e një ligji, dhe se
marrëveshjet ndërkombëtare të ratifikuara me ligj kanë epërsi mbi ligjet e vendit që nuk
pajtohen me to. Në marrëdhëniet juridiksionale me autoritetet e huaja në fushën penale
përparësi ka Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë dhe marrëveshjet ndërkombëtare të
ratifikuara, pajtueshmëria (kompatibiliteti) e të cilave me Kushtetutën mund të vlerësohet nga
Gjykata Kushtetuese para ratifikimit të tyre (neni 131/b i Kushtetutës).
Në rastin konkret, në rekursin e mbrojtjes është pretenduar shkaku se mungon
vendimi objekt njohjeje, pasi në dokumentacionin që shoqëron kërkesën për njohje mungon
kopje e vërtetuar e vendimit të gjykatës së shkallës së parë të drejtësisë italiane dhe në dosje
gjendet vetëm vendimi i gjykatës së shkallës së apelit. Kolegji vëren se duhet të ndalet në
analizën e shprehjes ligjore të parashikuar në nenin 55 (Dokumentet që duhet t’i
bashkëngjiten kërkesës së shtetit dënues) të ligjit nr.10193, datë 03.12.2009, “Për
marrëdhëniet juridiksionale me autoritetet e huaja në çështjet penale”,i ndryshuar, në cilin
parashikohet se: Ministria e Drejtësisë i paraqet shtetit dënues kërkesën për plotësim
dokumentacioni, pa ia përcjellë aktet autoriteteve gjyqësore vendase, nëse kërkesa e shtetit
kërkues nuk shoqërohet nga dokumentet e mëposhtme: a) origjinalin ose kopje të njësuar të
vendimit penal me përcaktimin që është i formës së prerë.
Në lidhje me njohjen e vendimeve gjyqësore të huaja për efekt ekzekutimi në
Republikën e Shqipërisë, objekt i njohjes është vendimi i themelit që ka marrë formë të prerë,
sipas ligjit të shtetit në të cilin ai është dhënë. Kolegji vëren se, me qëllim që të mund të
vlerësohet prania ose jo e kushteve penguese të cilat ndalojnë njohjen e vendimit të huaj është
e nevojshme që në vendim të parashikohen të gjitha elementet ligjore dhe faktike nga
përmbajtja e të cilave të mund të arrihet vlerësimi i plotësimit të kushteve të nevojshme që do
të mund të lejonin njohjen e vendimit të huaj në rendin juridik shqiptar. Përveç kushteve të
parashikuara në nenin 514 të Kodit të Procedurës Penale, një vendim penal i huaj mund të
njihet dhe të ekzekutohet kur: (a) në kohën e paraqitjes së kërkesës për njohje pranë
Ministrisë e Drejtësisë personit të dënuar, i kanë mbetur për të vuajtur të paktën edhe gjashtë
muaj burgim; (b) ekzekutimi i vendimit të dënimit, në bazë të legjislacionit të brendshëm,
nuk është parashkruar. Gjatë gjykimit të kërkesës, personi ndaj të cilit kërkohet njohja dhe
ekzekutimi i një vendimi penal të huaj, ka të drejtë për t’u mbrojtur dhe ndihmuar me
mbrojtës të zgjedhur ose të caktuar, sipas rregullave të Kodit të Procedurës Penale. Është
pikërisht, prej shqyrtimit të dokumentacionit shoqërues, që parashikojnë dispozitat e Kodit të
Procedurës Penale apo të marrëveshjes së për njohjen e vendimit, në mbështetje të kërkesës
për njohje të vendimit penal të huaj, që duhet të kryhet dhe verifikohet respektimi i kushteve
procedurale, mungesa e të cilave shkaktojnë pengesë në lejimin e njohjes së ekzekutimit të
vendimit të dënimit me burgim të dhënë nga një gjykatë e një shteti të huaj sipas të drejtës
shqiptare. Pra, edhe pretendimi i mbrojtjes mbi zhvillimin e gjykimit në mungesë (absentia)
dhe respektimi i të drejtave të mbrojtjes për të marrë pjesë në gjykim, në bazë të të cilit është
dhënë vendimi që kërkohet të njihet, përbën një kusht pengues për njohje, do të mund të
verifikohet vetëm nëse bëhet një analizë tërësore e vendimit të huaj penal që kërkohet të
njihet.
Kushtet e parashikuara në nenin 512-518 të Kodit të Procedurës Penale janë bazuar në
parimin e mirëbesimit dhe njohjes së ndërsjelltë të akteve të shteteve, të cilat kanë nënshkruar
marrëveshje të përbashkëta dhe kanë tradita juridike të ngjashme, duke përmbushur detyrimet
223
e së drejtës ndërkombëtare, sipas parimit të mirëbesimit mes shteteve në përputhje me
rregullat të parashikuara nga Konventa e Vjenës “Për të Drejtën e Traktateve”, aderuar me
ligjin nr.8696, datë 23.11.2000. Në bazë të këtij parimi, prezumohet një respektim i
krahasueshëm dhe ekuivalent i të drejtave dhe lirive themelore të personit ndërmjet shteteve,
të cilat kanë nënshkruar marrëveshje të përbashkëta, apo që veprojnë sipas parimit të
mirëbesimit dhe njohjes së ndërsjelltë të akteve të nxjerra nga organet e tyre përkatëse,
veçanërisht sa i takon aspektit të garancive të procesit të rregullt dhe të drejtë, për personin i
cili kërkohet njohja për qëllime ekzekutimi. Megjithatë, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë
verën se, shqyrtimi i gjykatave të faktit nuk duhet të jetë vetëm një kontroll formal i
verifikimit të kushteve në bazë të dokumentacionit shoqërues të kërkesës për njohje të
vendimit penal të huaj, pasi kur faktet e paraqitura, duken haptazi në mospërputhje me
dokumentacionin mbështetës dhe ka arsye të bazuara për mosrespektimin e të drejtave dhe
lirive themelore, prezumimi për respektimin ekuivalent të të drejtave dhe lirive themelore të
individit nga ana e shtetit që ka dhënë vendimin e huaj mund të tejkalohet, e nga ana e
gjykatës mund të konsiderohet si pengesë për njohjen vendimit, kur ky fakt është arsyetuar në
mënyrë të mjaftueshme në vendimin përkatës të gjykatës së themelit.
Në rastin objekt shqyrtimi, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vëren se vendimi penal i
huaj, i gjykatës së apelit, meqenëse ka ndryshuar për disa pjesë vendimin e gjykatës së
shkallës së shkallës së parë dhe për disa pjesë të tjera e ka lënë atë në fuqi, duke referuar dhe
mbështetur në arsyetimin e gjykatës së shkallës së parë duhet të konsiderohet së bashku me
vendimin e gjykatës së shkallës së parë. Në këto kushte, Kolegji çmon se është e nevojshme
edhe prania e vendimit të gjykatës së shkallës së parë të gjykatave të shtetit italian së bashku
me vendimin e gjykatës së apelit, në mënyrë që të verifikohet, jo vetëm respektimi i
plotësimit të kushteve procedurale të parashikuara nga neni 514 i Kodit të Procedurës Penale
dhe neni 54 i ligjit nr.10193, datë 03.12.2009, “Për marrëdhëniet juridiksionale me autoritetet
e huaja në çështjet penale”, i ndryshuar, por të respektohet edhe e drejta e mbrojtjes së
personit ndaj të cilit kërkohet njohja e vendimit të dhënë në mungesë, duke u njohur mbrojtja
edhe me përmbajtjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe paraqitur para gjykatës të
gjitha pretendimet e saj në lidhje me procedurën e njohjes së vendimit penal të huaj, sipas
parimit të kontradiktorialitetit, duke përfshirë edhe respektimi i të drejtave themelore të
pandehurit lidhur me gjykimin në mungesë, në bazë të të cilit është dhënë vendimi që
kërkohet të njihet, verifikimi i të cilit do të pengonte njohjen e vendimit penal të huaj.
Si konkluzion, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vlerëson se ky shkak i rekursit të
paraqitur është i bazuar në themel dhe për rrjedhojë, vendimi i gjykatës së apelit duhet të
prishet dhe çështja të kthehet për rigjykim.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë,

me të cilin është lënë në fuqi vendimi i gjykatës së shkallës së parë, që ka njohur vendimin
penal të dhënë nga autoritetet gjyqësore italiane, i cili ka deklaruar fajtor të gjykuarin Bledar
Imami alias Bedini për veprën penale trafik lëndësh narkotike në bashkëpunim, duke i
caktuar atij dënimin me 7 vjet burgim, është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit dhe si i
tillë ai duhet të prishet dhe çështja duhet të kthehet për rigjykim, është i pabazuar në ligj dhe
për rrjedhojë çështja duhet të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Në rastin konkret, vendimi penal i huaj, i gjykatës së apelit, meqenëse ka ndryshuar
për disa pjesë vendimin e gjykatës së shkallës së shkallës së parë dhe për disa pjesë të tjera e
ka lënë atë në fuqi, duke referuar dhe mbështetur në arsyetimin e gjykatës së shkallës së parë
duhet të konsiderohet së bashku me vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
224
Gjykatë së Apelit, gjatë rishqyrtimit të çështjes, i lind si detyrë të kryejë një hetim të
plotë të çështjes, duke marrë një kopje të njësuar edhe të vendimit të gjykatës së shkallës së
parë të autoriteteve gjyqësore italiane, si edhe çdo të dhënë tjetër të mundshme nga ana e
autoriteteve italiane, nëpërmjet Ministrisë së Drejtësisë, me qëllim për të siguruar të gjitha
provat e nevojshme në rastin konkret për të verifikuar faktin nëse vendimi i huaj penal është
dhënë në mungesë të pranisë së të gjykuarit Bledar Imami (Bedini), kusht ky që do të
pengonte njohjen e vendimit penal të huaj dhe gjykimin e kërkesës për njohje në përputhje
me parimin e procesit të rregullt e të drejtë.
PЁR KЁTO ARSYE

Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.257, datë 04.03.2016, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin
e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 13.07.2016
225
Nr. 00-2016-1356 Vendimi (152)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 13/07/2016, mori në shqyrtim çështjen penale me nr.55321-

01194-00-2014 Regj.Them., që i përket:
I GJYKUAR: 1. EDMOND BANUSHAJ,
A K U Z A:
Shpërdorimi i detyrës në bashkëpunim
dhe Falsifikimi i dokumenteve,
parashikuar nga nenet 248 e 25 dhe 186/3 të Kodit Penal.
I GJYKUAR: 2. VLADIMIR HAXHIRAJ,
A K U Z A:
Shpërdorimi i detyrës në bashkëpunim,
parashikuar nga nenet 248 e 25 të Kodit Penal.
TË GJYKUAR: 3. TEFTA KONOMI,

4. VIKTOR KULAJ,
A K U Z A:
Shpërdorimi i detyrës në bashkëpunim
dhe Falsifikimi i dokumenteve,
parashikuar nga nenet 248 e 25 dhe 186/3 të Kodit Penal.
I GJYKUAR: 5. OARD BEGAJ
A K U Z A:
Falsifikimi i dokumenteve,
parashikuar nga neni 186/1 të Kodit Penal.
226
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.082, datë 29.02.2012, ka
vendosur:
1. Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Edmond Banushaj për shkak se
nuk provohet se i ka kryer veprat penale për të cilat akuzohet.
2. Deklarimin fajtor të të pandehurit Vladimir Haxhiraj, për kryerjen e veprës
penale “Shpërdorimi i detyrës” dhe në bazë të nenit 248 të Kodit Penal e
dënon me 2 (dy) vjet dhe 6 (gjashtë) muaj burgim dhe 500 000 (pesëqind mijë)
lekë gjobë.
3. Deklarimin e pafajshme të të pandehurës Tefta Konomi për shkak se nuk
provohet se i ka kryer veprat penale për të cilat akuzohet.
4. Deklarimin fajtor të të pandehurit Viktor Kulaj, për kryerjen e veprës penale
“ Shpërdorimi i detyrës” dhe në bazë të nenit 248 të Kodit Penal e dënon me 2
(dy) vjet burgim dhe 500 000 (pesëqind mijë) lekë gjobë.
5. Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Viktor Kulaj, për kryerjen e veprës
penale “Falsifikimi i dokumenteve” për shkak se nuk provohet se i ka kryer
veprat penale për të cilat akuzohet.
6. Deklarimin fajtor të të pandehurit Oard Begaj, për kryerjen e veprës penale
“Falsifikimi i dokumenteve” dhe në bazë të neneve 186/1 të Kodit Penal e
dënon me l (një) vit dhe 6 (gjashtë) muaj burgim dhe 500 000 (pesëqind mijë)
lekë gjobë.

- Lënien në fuqi të vendimit nr.82, datë 29.02.2012 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Vlorë për:
-të pandehurit Edmond Banushaj; Tefta Konomi;
-për deklarimin të pafajshëm të të pandehurit Viktor Kulaj për veprën penale
të falsifikimit të dokumenteve, të parashikuar nga neni 186/3 të K.Penal;
-për cilësimin juridik të veprave penale, fajësinë, llojin e dënimit me burgim
dhe masën e këtij dënimi për të pandehurit Vladimir Haxhiraj dhe Oard Begaj,
si dhe për pjesët e tjera që kanë të bëjnë me shuarjen e masës së sigurimit,
disponimin për provat materiale dhe shpenzimet procedurale.
-Prishjen e vendimit dhe pushimin e çështjes penale ndaj të pandehurit Viktor
Kulaj për veprën penale të shpërdorimit të detyrës, të parashikuar nga neni 248
të Kodit Penal.
Prishjen e vendimit që u përket të pandehurve Vladimir Haxhiraj dhe Oard
Begaj në pjesën që ka dënuar këta të pandehur me gjobë dhe pushimin e
çështjes për këtë pjesë.
A. Kundër vendimit, më dt.13.03.2014, ka paraqitur rekurs mbrojtja e të gjykuarit

Oard Begaj, me anën e të cilit ka kërkuar: ndryshimin e vendimeve të të gjykatës së apelit dhe
asaj të shkallës ë parë, duke e gjykuar çështjen në fakt duke u bazuar në nenet 441 deklarimin
e pafajshëm të Oard Begaj , pasi në veprimet e tij nuk përmbajnë elemente të veprës penale.
B. Kundër vendimit më dt.26.03.2014, ka paraqitur rekurs prokurori i apelit, me anën

e të cilit ka kërkuar: lënien në fuqi të vendimit në pjesën që ka deklaruar fajtor dhe dënuar
me 2 (dy) vjet e 6 (gjashte) muaj burgim të pandehurin Vladimir Fitim Haxhiraj, për kryerjen
e veprës penale të “Shpërdorimit të detyrës”, të parashikuar nga neni 248 i K.Penal dhe me
l(një) vit e 6 (gjashte) muaj burgim të pandehurin Oard Dino Begaj, për kryerjen e veprës
penale të “Falsifikimit të dokumenteve, të parashikuar nga neni 186/1 të K.Penal, si dhe në të
gjitha pjesët e tjera të tyre që kanë të bëjnë me shuarjen e masës se sigurimit, provat
materiale dhe shpenzimet procedurale.
227
Ndryshimin e vendimit të gjykatës për pjesën që ka deklaruar të pafajshëm për veprën
penale të shpërdorimit të detyrës dhe falsifikimit të dokumenteve për Edmond Banushaj, Tefta
Ikonomi, dhe Viktor Kulaj, dënimin e tyre përfundimisht me 2 (dy) vjet burgim për EB, 18
muaj për TI., 2 vjet për VK.
C.Kundër vendimit më dt.21.05.2014, ka paraqitur personalisht rekurs i gjykuari
Vladimir Haxhiraj, me anën e të cilit ka kërkuar: Prishjen e vendimeve nr.101 date
26.02.2014 të Gjykatës se Apelit Vlore dhe nr.82 datë 29.02.2012 të Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Vlore në pjesën që ka deklaruar fajtor dhe dënuar me 2(dy)vjet e 6(gjashte) muaj
burgim të pandehurin Vladimir Fitim Haxhiraj për kryerjen e veprës penale "shpërdorim
detyre" parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal dhe kthimin e akteve për rishqyrtim.
A. Mbrojtja e të gjykuarit Oard Begak ka pretenduar si shkaqe, përkatësisht:

- Gjykatat në vendimet e tyre nuk i janë përmbajtur provave të shqyrtuara gjatë
gjykimit apo edhe gjatë hetimit të çështjes, nuk kanë zbatuar drejt dispozitat e neneve
152 të K.Pr.Penale që kanë të bëjnë me çmuarjen e provave dhe nenit 380 të po këtij
kodi për marrjen e vendimit mbi bazën e provave të administruara në shqyrtimin
gjyqësor.
- Shtetasi Dino Begaj ka pasur si pasuri të tijën një shtëpi banimi dhe një truall të cilën
e ka regjistruar në vitin 2008 truall që ka rezultuar me sipërfaqe 611 m katror, kjo e
vërtetuar me vendimin gjyqësor të formës së prerë nr.662 date 16.03.1994, e cila është
vënë në lëvizje dhe është regjistruar në vitin 2006. Ky regjistrim është bërë nga ana e
Faika Begaj, e cila tashmë ka vdekur, por do të sqarojmë edhe këtë pozicion të
pretenduar nga ana e akuzës.
- Gjykatat kanë pranuar por edhe fakti është se Oard Begaj si shtetas ka ushtruar të
drejtën e tij për të kërkuar një dokument " leje ndërtimi e meremetimi e vitit 1980 "
dokument i përdorur nga i ati i tij Dino Begaj në gjykimin e vërtetimit të faktit
(vendimi nr.662 date 16.03.1994) dhe për këtë dokument i është dhënë përgjigje në
rrugë ligjore institucionale ku vula e këtij dokumenti është e saktë, ajo që përdor
arkivi vendor Vlorë. Fakt ky që tregon që ky dokument ka dalë nga ky institucion dhe
është vënë në dispozicion të të akuzuarit Oard Begaj. Nëse ky dokument ishte i saktë
apo i pa saktë, ishte nënshkruar apo jo nga drejtori apo ndonjë tjetër që zëvendëson
atë apo i autorizuar prej tij, i akuzuari nuk ka se si ta dijë sepse ato janë procedura që
ndiqen nga administrata e institucionit pasi edhe vetë ky nuk është punonjës i
institucionit.
- Edhe përsa i përket kalimit të pronësisë në emër të tij kjo është bërë në përputhje me
kriteret ligjore sepse të gjithë bashkëpronarët e tjerë kanë autorizuar të akuzuarin Oard
Begaj për këtë pasuri. Organi i akuzës ka dalë jashtë kompetencave të dhëna nga ligji
duke caktuar edhe se kujt i përket kjo pasuri, tagër kjo e bashkëpronarëve të tjerë të
cilët në çdo kohë kanë të drejtë të drejtohen në rrugë civile.
B. Prokurori ka pretenduar si shkaqe përkatësisht:

- Vendime e të dy gjykatave janë të pambështetur në prova e në ligj dhe si të tillë ata
duhet të ndryshohen, në pjesën që deklarojnë të pafajshëm të pandehurit Edmond
Banushaj, Tefta Konomi dhe Viktor Kulaj.
- Vendimet e të dy gjykatave janë marrë në kundërshtim me dispozitat e ligjit material
dhe atij procedural penal, e konkretisht me përmbajtjen e neneve 248 dhe 186 të Penal
dhe 152 dhe 388, 428 pika 1 shkronja“c” të K.Pr.Penale.
228
- Ata janë rrjedhojë e mosvlerësimit të drejtë të provave të marra në hetim e gjykim dhe
kjo ka bërë që të arrihet në një përfundim të gabuar lidhur me mënyrën e zgjidhjes
përfundimtare të kësaj çështjeje.
- Gjykatat kanë operuar për rastin objekt i këtij gjykimi me dy standarde, ku nga njëra
anë me të njëjtat prova, ato deklarojnë të pafajshëm të pandehurit Edmond Banushaj,
Tefta Konomi dhe Viktor Kulaj për veprat penale të “Shpërdorimit të detyrës” të
kryer në bashkëpunim dhe të “Falsifikimit të dokumenteve”, nga personi që ka për
detyrë të lëshojë aktin, të parashikuara nga nenet 248-25 dhe 186/3 të K.Penal dhe nga
ana tjetër po me të njejtat prova deklarojnë fajtor dhe dënojnë të pandehurit Vladimir
Haxhiraj dhe Oard Begaj, respektivisht për veprën penale të “Shpërdorimit të detyrës”
dhe të “Falsifikimit të dokumenteve”, të parashikuara nga nenet 248 dhe 186/1 të
K.Penal.
- Gjykata padrejtesisht ka deklaruar të pafajshëm të pandehurit Edmond Banushaj,
Tefta Konomi dhe Viktor Kulaj me arsyetimin se akuzat në ngarkim të këtyre të
pandehurve nuk provohen dhe se provat duhet të jenë të lidhura me njëra tjetrën dhe
se asnjëra prej tyre nuk ka vlerë të paracaktuar.
- Ky arsyetim i gjykatës bije ndesh me provat shkresore dhe ato me dëshmitar të
administruara në hetim e gjykim.
C. I gjykuari Vladimir Haxhiraj personalisht ka pretenduar si shkaqe përkatësisht:

- Vendimi i gjykatës së apelit është në kundërshtim me ligjin, sepse: Prishjen e
vendimeve nr.101 date 26.02.2014 të Gjykatës se Apelit Vlore dhe nr.82 datë
29.02.2012 të Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Vlore në pjesën që ka deklaruar fajtor dhe
dënuar me 2 (dy) vjet e 6 (gjashte) muaj burgim të pandehurin Vladimir Fitim
Haxhiraj për kryerjen e veprës penale "shpërdorim detyre" parashikuar nga neni 248
i Kodit Penal dhe kthimin e akteve për rishqyrtim.
- Vendimet e të dy Gjykatave janë të pambështetur në prova e ligj dhe si të tillë ata
duhet të ndryshohen në pjesën që deklarojnë fajtor, të pandehurin Vladimir Haxhiraj.
- Vendimet e të dy Gjykatave janë marrë në kundërshtim me dispozitat e ligjit material
dhe atij procedurial penal e konkretisht me përmbajtjen e neneve 248 dhe 25 të Kodit
Penal dhe 152 ,428 pika 1 shkronja "Ç" të K.Pr.Penale.
- Të dy vendimet janë rrjedhoje e mosvlerësimit të drejte të provave të marra në hetim e
gjykim si dhe deklarimeve të të pandehurit,dhe kjo ka bërë që të arrihet në një
përfundim të gabuar logjik ,lidhur me mënyrën interpretimit dhe zgjidhjes se çështjes.
- Është vepruar nga ana e Gjykatave me dy standarde përsa i përket trajtimit të akuzave
në ngarkim të të pandehurve. Ndërsa dhe dhënien e vendimit as nuk ka arsyetuar se ku
qëndronte "bashkëpunimi" dhe as është shprehur për këtë vepër penale.
- Gjykata e shkallës se pare nuk ka pranuar asnjë prej kërkesave të të pandehurit
Vladimir Haxhiraj ,në paraqitjen e disa dosjeve nga arkivi i ZVRPP Vlore, të cilat
ishin të ngjashme për nga mënyra e regjistrimit me dosjen nen hetim. Nuk pranoi
kërkesën për dëshmitarë të paraqitur nga ky i pandehur,dhe as një prove bindëse
(dokument i ZQRPP) ,sipas të cilit hidhej poshtë akuza e Prokurorisë përsa i përket
regjistrimit të pronës objekt hetimi ,në bazë të nenit 24/b të ligjit 7843 dhe masës se
sipërfaqes se lejuar për regjistrim. Dokumenti në fjale mban nr protokolli 97/1 të dates
16.03.2006,dhe është një kthim përgjigje nga Kryeregjistruesi i Republikës, ku
këshillohet mënyra e regjistrimit të një pasurie ,në një rast analog dhe në të njëjtën
zone me pasurinë nën hetim.
- Unë kam qenë në detyrën e juristit në atë kohe në ZVRPP Vlore, për zonën kadastrale
8603 dhe për regjistrimin e kësaj pasurie kemi marrë një vendim kolegjial si grup
pune dhe kemi firmosur për Bashkëpronësi Begaj, dhe jo për Oard Begaj. Për këtë
229
arsye unë jo vetëm nuk kam firmosur në kartelën e pasurisë se paluajtshme, por as
nuk i kam plotësuar ato.
- Nuk është e vërtetë fakti që raporti i kontrollit administrativ në ZVRPP Vlore në vitin
2008 nuk u kundërshtua prej të pandehurit Vladimir Haxhiraj, siç deklarohet nga
Gjykata e Apelit.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca, prokurorin Arqilea Koça i cili kërkoi
prishjen e vendimit nr.101, datë 26.02.2014 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e akteve
për rishqyrtim pranë asaj gjykate; avokaten e të gjykuarës Tefta Konomi, av. Sonila Çekrezi,
e cila kërkoi mospranimin e rekursit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit
Vlorë, avokatin e të gjykuarit Viktor Kulaj, av. Skënder Breca, i cili kërkoi lënien në fuqi të
vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë përsa i përket të gjykuarit Viktor Kulaj për veprat
penale të parashikuara nga nenet 248 e 186/3 të K.Penal, avokatin e të gjykuarit Edmond
Banushaj, Av. Alkend Shpendi, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit
Vlorë dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
V Ë R E N:
Vendimi nr.101, datë 26.02.2014 të Gjykatës së Apelit Vlorë, është rezultat i zbatimit
të gabuar të ligjit penal e procedural penal e si i tillë duhet të prishet dhe çështja duhet të
kthehet për rigjykim në atë gjykatë, me një tjetër trup gjykues.
I. Rrethanat e çështjes.
Prokuroria e pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë ka regjistruar procedimin penal

nr.597 të vitit 2009 në ngarkim të të pandehurve Edmond Banushaj, Tefta Konomi, Viktor
Kulaj, të akuzuar se kanë kryer veprat penale “Shpërdorimi i detyrës” kryer në bashkëpunim
dhe “Fallsifikimi i dokumentave” nga personi që ka për detyre të lëshoje dokumentin
parashikuar nga nenet 248 e 25 dhe 186/3 të Kodit Penal, Vladimir Haxhiraj akuzuar se ka
kryer veprat penale “Shpërdorimi i detyrës” kryer në bashkëpunim parashikuar nga nenet 248
e 25 të Kodit Penal dhe Oard Begaj i akuzuar se ka kryer veprën penale “Fallsifikimi i
dokumentave” parashikuar nga neni 186/1 i Kodit Penal.
Ka rezultuar e provuar se mbi bazën e kallëzimit të shtetases Fatije Llanaj të datës
08.05.2009, Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë ka regjistruar procedimin
penal nr.597 të vitit 2009.
Kallëzuesja ka kërkuar ndjekjen penale për shtetasit Faik Mucaj dhe Oard Begaj për
veprën penale të fallsifikimit të dokumentave të parashikuar nga neni 186/2 i Kodit Penal pasi
sipas saj këta shtetas kanë fallsifikuar dokumentat e regjistrimit të pronësisë mbi një sipërfaqe
trualli të ndodhur në lagjen “Lef Sallata” të qytetit të Vlorës.
Sipas kallëzueses regjistrimi i pronës së këtyre shtetasve është bërë mbi bazën e
vendimeve gjyqësore, vërtetim fakti, si dhe duke bërë spostimin e pronës nëpërmjet
fallsifikimit të hartës treguese të zyrës së regjistrimit.
Në datë 14.12.2007 nga K.Rr.T. e Bashkisë Vlorë është miratuar planimetria e sheshit
të ndërtimit për objektin 4-7 -8 kate me një kat dyqane, 3-6-7 kate banimi, një kat parkim
nëntokë me pronar trualli Oard Begaj dhe Faik Mucaj.
Më datë 06.05.2008 me vendimin nr.2/66 nga K.Rr.T. e Bashkisë Vlorë është
miratuar dhe leja e ndërtimit në emër të subjektit “Mele” sh.p.k.
Për miratimin e planimetrisë së sheshit të ndërtimit i pandehuri Oard Begaj dhe
shtetasi Faik Mucaj kanë paraqitur:
230
-Çertifikatë për vërtetim pronësie lëshuar nga Z.R.P.P.Vlorë datë 08.11.2006 për
pasurinë nr.26/205, truall me sip. 611 m2, të ndodhur në zonën kadastrale 8603 vol. 31, fq
134, në emër të Oard Begaj si individ. Bashkëlidhur dhe kartela e pasurisë në të cilën është
shënuar data e regjistrimit fillestar 06.11.2006 dhe harta treguese e pasurisë.
-Çertifikatë për vërtetim pronësie lëshuar nga Z.R.P.P. Vlorë datë 14.08.2006 për
pasurinë nr 26/195, truall me sip. 95 m, në emër të Faik Mucaj si individ. Bashkëlidhur dhe
kartela e pasurisë në të cilën është shënuar se pasuria ndodhet në zonën kadastrale 8603 dhe
data e regjistrimit fillestar 11.08.2006 dhe harta treguese e pasurisë.
-Nga dosja me nr.reference 009966, sekuestruar në Z.R.P.P.Vlorë, ka rezultuar se kjo
pasuri është regjistruar mbi bazën e vendimit datë 08.11.2006 të Komisionit për Regjistrimin
e Pasurive të Paluajtshme Vlorë, në zbatim të nenit 24/b të ligjit 7843 datë 13.07.1994 “Për
regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, rregullores “Për punën e Zyrës së Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme” si dhe të urdhrit nr.37 datë 06.06.2000 “Për zbatimin e nenit 24/b të
ligjit 7843 datë 13.07.1994 në zonat urbane”. Nga ky vendim rezulton se pas shqyrtimit të
dokumentacionit të paraqitur nga kërkuesi, është vendosur regjistrimi i pasurisë nr.26/205 me
sip. 611 m2 të ndodhur në zonën kadastrale 8603 të qytetit të Vlorës, në bashkëpronësi
Begaj”.
Nga prokuroria është konsideruar se regjistrimi i pasurisë nr.26/205 me sip. 611 m2 të
ndodhur në zonën kadastrale 8603 të qytetit të Vlorës, në bashkëpronësi “Begaj” nga
komisioni i regjistrimit të pasurive të paluajtshme në Z.R.P.P. Vlorë, është kryer në
kundërshtim me ligjin dhe me këtë veprim anëtarët e këtij komisioni kanë konsumuar veprën
penalë të “shpërdorimit të detyrës” të kryer në bashkëpunim, të parashikuar nga neni 248 dhe
25 të K.Penal.
Ka rezultuar se anëtarë të këtij komisioni kanë qënë i pandehuri Edmond Banushaj, i
cili ushtronte detyrën e regjistruesit pranë Z.V.R.P.Paluajtshme Vlorë, i pandehuri Vladimir
Haxhiraj i cili ka qënë me detyrën e juristit të zonës, në Z.V.R.P.Paluajtshme Vlorë, dhe me
këtë detyrë ka pranuar kërkesën dhe dokumentacionin e paraqitur nga i pandehuri Oard
Begaj, si dhe e pandehura Tefta Konomi ka qenë me detyrën e hartografes së kësaj zone në
Z.V.R.P.Paluajtshme Vlorë dhe ka kryer pasqyrimin grafik të kësaj prone referuar akteve të
paraqitura nga kërkuesi dhe dokumentacionit ligjor të zyrës.
Rezulton se akti “vendimi nr. datë 08.11.2006 i komisionit për regjistrimin e pasurive
të paluajtshme në Z.R.P.P. Vlorë” është rezultat i një veprimtarie administrative. Zyra e
regjistrimit të pasurive të paluajtshme është organ administrativ, pasi është person juridik
publik, bazuar në nenin 2 të ligjit 7843 të ndryshuar me ligjin nr.9407 date 19.05.2005 “Për
disa shtesa dhe ndryshime në ligjin 7843 date 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të
paluajtshme”. Bazuar në nenin 2, 3 dhe 18 të ligjit nr.8485, datë 12.05.1999 “Kodi i
Procedurave Administrative”, veprimtaria administrative me të cilën manifeston vullnetin e
saj administrata publike i nënshtrohet (i) kontrollit të brendshëm administrativ dhe (ii)
kontrollit nga gjykatat.
Nga aktet e hetimit paraprak provohet që organi administrativ më i lartë ka kryer
kontrollin e brendshëm administrativ në vitin 2008 dhe ka arritur në konkluzionin se duhet të
kufizohen veprimet me pasurinë deri në plotësimin e dokumentacionit dhe kryerjen e
saktësimit të regjistrimit, pasi është konstatuar se është kryer regjistrimi sipas nenit 24/b në
një zone kadastrale që është në sistemin e pasurive të paluajtshme. Nga 8 bashkëpronarë kjo
pasuri është regjistruar vetëm në emër të një personi. Sipërfaqja në HTR dhe në planin e
rilevimit është 706 m2 dhe regjistrimi është bërë për 61 l m2 pa bërë as ndryshimet në hartën
treguese të punës. Ky regjistrim bie ndesh me kreun IV të ligjit 7843 date 13.07.1993 “Për
regjistrimin e pasurive të paluajtshme”. Pra, administrativisht është urdhëruar plotësimi i
dokumentacionit dhe saktësimi i regjistrimit, në dy elemente, përsa i përket listës së
bashkëpronarëve dhe faktit që në hartë treguese të punës të zyrës nuk është kryer ndryshimi i
231
madhësisë. Nuk është konstatuar regjistrim i paligjshëm dhe nuk është urdhëruar fshirja e tij
duke mos u hedhur dyshim në lidhje me të drejtën e pronësisë së “bashkëpronësisë Begaj”.
Veç të tjerave në këtë raport kontrolli janë konstatuar se janë kryer shkelje në
veprimtarinë e tij nga i pandehuri Vladimir Haxhiraj, i cili me cilësinë e juristit të zonës ka
pranuar dhe dokumentet dhe ka lejuar parregullësi në regjistrimin e pronës në emër vetëm të
një pronari ndërkohë që duhet të ishte në bashkëpronësi, duke u rekomanduar dhe marrja e
masës disiplinore përkatëse.
Përveç sa më sipër, siç rezulton nga kallëzimi penal, shtetësja Fatje Llanaj, pra
kallëzuesja ka iniciuar një proces civil nga i cili nuk ka rezultuar që kallëzuesja të jetë cënuar
në të drejtën e saj të pronësisë, apo shtetasit Oard Begaj apo Faik Mucaj të kenë përfituar
pasuri të cilat i përkisnin kallëzueses apo ndonjë shtetasi tjetër. Kallëzuesja ka pretenduar se
ndërtimi ende i pafilluar në atë kohë i shoqërisë së ndërtimit “Mele”sh.p.k. cënon distancat
urbanistike, duke i cënuar diellëzimin, ajrimin, etj, por në asnjë rast nuk ka pretenduar se ky
ndërtim do të kryhet në pronësinë e saj, duke i pushtuar pronën.
Kjo provon që nga vendimi datë 08.11.2006 i komisionit për regjistrimin e pasurive të
paluajtshme në Z.R.P.P.Vlorë, për regjistrimin e pasurisë nr.26/205 me sip. 611 m2 të
ndodhur në zonën kadastrale 8603 të qytetit të Vlorës, në bashkëpronësi Begaj nuk janë
cënuar interesat e ndonjë subjekti fizik apo juridik apo shtetit.
Gjithashtu, provohet plotësisht se, me ardhjen në dijeni të parregullsive të kryera në
rastin konkret, nga ana e regjistruesit, të pandehurit Edmond Banushaj, është urdhëruar
kufizimi i veprimeve mbi pronën, urdhër i cili është ende në fuqi, fakt që pranohet nga
prokuroria. Pra nuk ka ardhur asnjë pasoje efektive.
Rezulton se dokumentat janë paraqitur nga personat e interesuar dhe pranuar nga i
pandehuri Vladimir Haxhiraj me detyrën e juristit të zonës në Z.V.R.P.P. Vlorë.
Pronësia e familjes Begaj ka qenë e regjistruar me vendimin gjyqësor me nr.622 datë
16.03.1994 me objekt vërtetim fakti juridik të pronësisë së shtetasit Dino Begaj,
trashëgimlënësi i të pandehurit Oard Begaj, ku është vendosur:
“Të vërtetojë faktin juridik se Dino Begaj është pronar mbi një banesë dhe truall në
lagjen “Lef Sallata” të qytetit të Vlorës. Kjo banesë përbëhet nga tre dhoma, dy kuzhina me
sipërfaqe 125 m2 dhe nga një oborr truall me sipërfaqe 5S1 m2 që kufizohet:V-Bashkim
Begaj;L-Fabrika e orizit:J-Pallati i Sodes; P-Merjeme Sina, Babush Veseli”.
Nga vendimi i mësipërm rezulton se sipërfaqja totale e truallit ka qenë 706 m2. Siç
duket qartë ky vendim ka qenë i formës së prerë para hyrjes në fuqi të ligjit nr.7843 date
13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”. Ky vendim është regjistruar në
regjistrin hipotekor në nenin 724 datë 07.07.1994, pra para hyrjes në fuqi të Kodit të Ri
Civil, i cili ka hyrë në fuqi në 01.11.1994.
Pjesë e kësaj pronë, një sipërfaqe prej 95 m është tjetërsuar nga Agron Begaj tek
Anila Sejdiraj, me shkresë të thjeshtë tek Ismail Kongjoni, përsëri tek Agron Begaj dhe ky
tek Faik Mucaj, në emër të të cilit është regjistruar më datë 11.08.2006.
Kjo sipërfaqe trualli, nga hartografi i zyrës i është zbritur sipërfaqes totale dhe është
përcaktuar vetëm sipërfaqja në bashkëpronësi të familjes Begaj, prej 611 m2.
Duke qenë se prona kishte pësuar ndryshime, është kryer regjistrimi fillestar i saj,
duke përcaktuar saktësisht sipërfaqen me madhësi 611 m2.
II. Procedurat gjyqësore dhe arsyetimi i gjykatave.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.082, datë 29.02.2012, ka vendosur:

1. Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Edmond Banushaj për shkak se nuk
provohet se i ka kryer veprat penale për të cilat akuzohet.
2. Deklarimin fajtor të të pandehurit Vladimir Haxhiraj, për kryerjen e veprës penale
“Shpërdorimi i detyrës” dhe në bazë të nenit 248 të Kodit Penal e dënon me 2 (dy) vjet dhe
232
6(gjashte) muaj burgim dhe 500 000 (pesëqind mije) leke gjobe.
3. Deklarimin e pafajshme të të pandehurës Tefta Konomi për shkak se nuk provohet
se i ka kryer veprat penale për të cilat akuzohet
4. Deklarimin fajtor të të pandehurit Viktor Kulaj, për kryerjen e veprës penale “
Shpërdorimi i detyrës” dhe në bazë të nenit 248 të Kodit Penal e dënon me 2(dy) vjet burgim
dhe 500 000(pesëqind mije) leke gjobe.
5. Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Viktor Kulaj, për kryerjen e veprës penale
“Falsifikimi i dokumenteve” për shkak se nuk provohet se i ka kryer veprat penale për të cilat
akuzohet
6. Deklarimin fajtor të të pandehurit Oard Begaj, për kryerjen e veprës penale
“Falsifikimi i dokumenteve” dhe në bazë të neneve 186/1 të Kodit Penal e dënon me l(një) vit
dhe 6 (gjashte) muaj burgim dhe 500 000 (pesëqind mijë) leke gjobe.
Ndërsa, Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.101, datë 26.02.2014, ka vendosur:
- Lënien në fuqi të vendimit nr.82, datë 29.02.2012 të Gjykatës së shkallës së parë
Vlorë për:
-të pandehurit Edmond Banushaj; Tefta Konomi;
-për deklarimin të pafajshëm të të pandehurit Viktor Kulaj për veprën penale të
falsifikimit të dokumenteve, të parashikuar nga neni 186/3 të K.Penal;
-për cilësimin juridik të veprave penale, fajësinë, llojin e dënimit me burgim dhe
masën e këtij dënimi për të pandehurit Vladimir Haxhiraj dhe Oard Begaj, si dhe për pjesët e
tjera që kanë të bëjnë me shuarjen e masës së sigurimit, disponimin për provat materiale dhe
shpenzimet procedurale.
-Prishjen e vendimit dhe pushimin e çështjes penale ndaj të pandehurit Viktor Kulaj
për veprën penale të shpërdorimit të detyrës, të parashikuar nga neni 248 të Kodit Penal.
Prishjen e vendimit që u përket të pandehurve Vladimir Haxhiraj dhe Oard Begaj në
pjesën që ka dënuar këta të pandehur me gjobë dhe pushimin e çështjes për këtë pjesë.
Në vendimin e saj kjo Gjykatë ka arsyetuar:
“....Gjykata e Apelit, pasi shqyrtoi sa më sipër, vendimin e ankimuar dhe aktet e
dosjes me nr.vendimi 82 datë 29.02.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, çmon se
vendimi i ankimuar është marrë në përputhje me ligjin dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Gjykata e apelit konstaton gjithashtu që konkluzioni i Gjykatës së shkallës se pare se, në
kryerjen e regjistrimit të pasurisë nr.26/205 në emër të “bashkëpronësisë Begaj” nuk është
shkelur ligji, është I drejtë dhe I bazuar në ligj. Argumentet mbi të cilat mbështetet akuza
ndaj të pandehurve Edmond Banushaj dhe Tefta Konomi nuk kanë asnjë mbështetje ligjore
për arsye se:Urdhri Nr 37 datë 06.06.2000 “Për zbatimin e nenit 24/b të ligjit Nr 7843 datë
13.07.1994 në zonat urbane” parashikon se: “Me qellim që të mos pengohet regjistrimi i
pasurive të paluajtshme të cilat nuk i plotësojnë kriteret e nenit 24/a të ligjit “Për
regjistrimin e pasurive të paluajtshme” të zbatohet neni 24/b i këtij ligji edhe në zonat urbane
ku nuk ka përfunduar regjistrimi fillestar”, nuk mund të interpretohet që në zonat ku ka
përfunduar ky regjistrim nuk aplikohet neni 24/b. Në këtë konkluzion gjykata arrin duke
interpretuar në mënyrë historike dhe sistematike ligjin nr.7843 datë 13.07.1994 dhe duke
interpretuar në mënyrë gramatikore rregullin e cituar më lart. Nga një lexim I thjeshtë I
ligjit, neni 24/b është vendosur në ligj në të njëjtën kohë me daljen e ligjit dhe me nenin 57 të
tij. Regjistrimi fillestar sistematik, i parashikuar me ligjin nr.7843 datë 13.07.1994 së pari
kryhej me hedhjen në këtë sistem të të dhënave që buronin nga regjistrat hipotekore, të cilat
me hyrjen në fuqi të ligjit nr.7843 datë 13.07.1994, bazuar në nenin 57 të tij, i kanë kaluar
për administrim Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme. Pas hedhjes së të
dhënave të mësipërme, duhet të afishoheshin publikisht dhe secili prej subjekteve të
interesuar brenda afatit të parashikuar në ligj, kishte të drejtë të ndiqte procedurën për
korrigjimin a saktësimin e të dhënave. Në lidhje me rregulloren e cituar nga prokurori, vlen
të përmendet se ajo ka dalë në vitin 2000, kur kishte kaluar afati i parashikuar në ligjin
233
nr.7843 datë 13.07.199 për përfundimin e regjistrimit fillestar sistematik të pasurive të
paluajtshme. Interpretimi korrekt gramatikor i rregullit të cituar më lart do të ishte që
regjistrimi I pasurive të paluajtshme të cilat nuk i plotësojnë kriteret e nenit 24/a të ligjit
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” të mos pengohet edhe në zonat ku nuk ka
përfunduar regjistrimi fillestar, pasi në zonat ku ka përfunduar ky regjistrim ishte normale të
kryheshin në lidhje me argumentin se sipërfaqja nuk duhet të kalonte kufirin prej 200 m2,
Gjykata konstaton se ky rregull nuk vlen për rastin e pasurisë nr.26/205 e cila nuk rrjedh nga
posedimi i pasurisë shtetërore, por rrjedh nga një regjistrim ekzistues në regjistrat
hipotekorë i një vendimi gjyqësor të vitit 1994. Në lidhje më regjistrimin vetëm në emër të të
pandehurit Oard Begaj, është provuar që ky regjistrim është kryer nga juristi i zonës, i
pandehuri Vladimir Haxhiraj, fakt që ka rezultuar nga kontrolli administrativ i praktikës,
kryer nga Zyra Qëndrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë dhe është
rekomanduar dhe marrja e masës disiplinore përkatëse ndaj tij. Gjykata e Apelit çmon se
konkluzioni i arritur nga Gjykata e shkallës së parë që në veprimet e të pandehurve Edmond
Banushaj dhe Tefta Konomi (Hasanalaj) nuk ka elemente të figurës së veprës penale të
“shpërdorimit të detyrës” është I bazuar në ligj e në prova. Në nenin 248 të Kodit Penal
sipas ndryshimeve me ligjin nr.9275, datë 16.9.2004, ligji në fuqi në 08.11.2006 parashikohet
se: Kryerja ose moskryerja me dashje e veprimeve a e mosveprimeve në kundërshtim me
ligjin, që përbën mospërmbushje të rregullt të detyrës, nga personi që ushtron funksione
publike, kur i kanë sjelle atij ose personave të tjerë përfitime materiale ose jomateriale të
padrejta a kanë dëmtuar interesat e ligjshëm të shtetit, të shtetasve dhe të personave të tjerë
juridike, nëse nuk përbën vepër tjetër penale, dënohet me burgim nga gjashte muaj deri në
pese vjet dhe me gjobe nga treqind mije deri në një milion leke.". Sa më sipër, fakti për të
cilin akuzohen të pandehurit Edmond Banushaj dhe Tefta Konomi (Hasanaliaj) nuk përben
fakt penal pasi i mungojnë elementet e figurës se krimit, i mungon ana objektive, ana
subjektive dhe pasoja. Konkretisht nga arsyetimi i mësipërm, nuk provohet që të pandehurit
Edmond Banushaj dhe Tefta Konomi (Hasanaliaj) të kenë kryer veprime që bien në
kundërshtim me ligjin nr.7843 date 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”
si dhe aktet nënligjore të dala në zbatim të tij apo më ligjin nr.8485, datë 12.5.1999, Kodi I
Procedurave Administrative”. Provohet gjithashtu që veprimet nuk kanë sjellë asnjë pasojë,
pasi rezulton që vetë regjistruesi, i pandehuri Edmond Banushaj, në zbatim të aktit të
kontrollit ka urdhëruar kufizimin mbi pronën. Pra mungon pasoja dhe aktualisht veprimtaria
administrative nuk i ka sjellë përfitime as regjistruesit dhe as personave të tjerë, fizikë apo
juridikë. Gjithashtu rezulton që të mungojë dhe ana subjektive. Rezulton që kjo figurë krimi
konsumohet domosdoshmërisht vetëm me dashje. Bazuar në nenin 15 të Kodit Penal nuk
provohet që të pandehurit Edmond Banushaj dhe Tefta Konomi (Hasanaliaj) të kenë
parashikuar pasojën dhe të kenë dëshiruar ardhjen e saj. Kjo, së pari, sepse mungon pasoja,
së dyti se, regjistrime pronësie në bazë të nenit 24/b të ligjit nr.7843 datë 13.07.1994 janë
kryer vazhdimisht. Nga aktet rezulton që në muajin mars të vitit 2006, nga Kryeregjistruesi
është urdhëruar kryerja e një regjistrimi të një pasurie tjetër në bazë të nenit 24/b të ligjit
nr.7843 datë 13.07.1994, në të njëjtin rajon. ...Në lidhje me veprimet e të pandehurit
Vladimir Haxhiraj, Gjykata e Apelit çmon se konkluzioni i gjykatës së Shkallës së Parë është i
drejtë dhe i bazuar në ligj e në prova. Siç ka rezultuar nga raporti i grupit të kontrollit të
kryer në vitin 2008 prej Zyrës Qendrore të Regjistrimit, ky i pandehur ka pranuar
dokumentacionin me mangësi dhe ka qenë ky i pandehur që pa patur dokumentacion ligjor,
deklarata apo vendim gjyqësor, ka plotësuar Certifikatën e Pronësisë dhe kartelën në emër të
Oard Begaj kur vendimi për regjistrimin e pronësisë ishte marrë për regjistrimin në
Bashkëpronësi Begaj. Pra, ky fakt është konstatuar nga grupi i kontrollit të Zyrës Qendrore
dhe i pandehuri Vladimir Haxhiraj nuk e ka kundërshtuar asnjëherë, as administrativisht këtë
konkluzion të raport kontrollit. Më këtë veprim i pandehuri Vladimir Haxhiraj ka konsumuar
veprën penale të “shpërdorimit të detyrës” duke qënë se ka qënë pjesë e komisionit dhe ka
234
vendosur po në të njëjtën mënyrë si të pandehurit Edmond Banushaj dhe Tefta Konomi
(Hasanaliaj) për regjistrimin e pasurisë në. 26/205 në bashkëpronësi Begaj dhe në
kundërshtim me këtë vendim ka plotësuar kartelën dhe aktet përkatëse në emër të të
pandehurit Oard Begaj pa patur vendim apo akte të tjera ligjore sipas ligjit me të cilat të
njihej pronar i vetëm ky i pandehur. Ky veprim është kryer me dashje direkte, pasi ky i
pandehur është juristi i zonës përkatëse dhe ka për detyrë verifikimin e dokumentacionit
ligjor, plotësimin e certifikatave të pronësisë dhe kartelave të pasurisë në përputhje me
regjistrin e pasurive. Gjykata e apelit çmon se konkluzioni i Gjykatës së Shkallës së Parë se, i
pandehuri Edmond Banushaj nuk ka konsumuar veprën penale të “falsifikimit të
dokumenteve” të kryer nga personi që ka për detyrë të lëshojë dokumentin, të parashikuar në
nenin 186/3 të K.Penal është i drejtë dhe i bazuar në ligj e në prova. Sipas faktit të
pretenduar nga prokuroria, regjistruesi si pjese e komisionit të regjistrimit të pasurive të
paluajtshme ka vendosur që pasuria nr.26/205 të regjistrohej në emër të “bashkëpronësisë
Begaj”. Ndryshe nga ky vendim, është lëshuar një certifikate pronësie në emër të “Oard
Begaj”, e cila është nënshkruar me cilësinë e përfaqësuesit të personit juridik nga i
pandehuri Edmond Banushaj. Provohet që vullneti i të pandehurit Edmond Banushaj ka qënë
për regjistrimin në “bashkëpronësi Begaj” të pasurisë 26/205. Vepra penale e “falsifikimit të
dokumenteve” kryhet me dashje direkte, me qëllimin për të lëshuar një dokument me të dhëna
të ndryshme. Në rast se, i pandehuri Edmond Banushaj do të dëshironte, pra do të kishte për
qëllim, që regjistrimi të kryhej në emër vetëm të një shtetasi, dhe jo bashkëpronësisë ‘Begaj”
atëherë ai mund ta realizonte këtë qellim duke e kryer falsifikimin që në vendimin për
aplikimin e nenit 24/b të ligjit 7843. Përkundrazi, provohet që me ardhjen në dijeni të këtij
fakti, i pandehuri Edmond Banushaj ka urdhëruar kufizimin e veprimeve mbi pasurinë dhe në
këtë mënyrë provohet që regjistruesi nuk ka qenë në dijeni të faktit dhe për këtë shkak,
mungon dashja në veprimet e tij. Në kushtet e mungesës se anës subjektive, me të drejtë
Gjykata e shkallës së parë ka deklaruar të pafajshëm këtë të pandehur edhe për këtë akuzë.
Edhe në lidhje me të pandehurën Tefta Konomi (Hasanaliaj) Gjykata e apelit konstaton se
nuk ekzistojnë elementët e figurës së krimit të "falsifikimit të të dokumenteve” të kryer nga
personi që ka për detyrë të lëshojë dokumenti, të parashikuar në nenin 186/3 të K.Penal.
Kështu, gjatë gjykimit në shkallë të parë është kryer një akt ekspertimi për të vërtetuar akuzën
dhe ka rezultuar vetëm një gabimin prej 10 m gabim i cili është brenda normës -;+5% që
është gabimi i lejuar në hartografi. ...Në lidhje më të pandehurin Oard Begaj ka rezultuar e
provuar se ka kryer veprën penale “Fallsifikimi i dokumentave” parashikuar nga neni 186/1
i Kodit Penal, nëpërmjet përdorimit të dokumenteve të falsifikuara. Provohet që ka qënë ky i
pandehur, i autorizuar nga bashkëpronarët e tjerë për të kryer veprime në ZVRPP, të ketë
përdorur dokumentin shkresë “Kthim përgjigje” e Arkivit Vendor Vlorë, Nr 225/1 Prot date
27.07.2007 e cila nisur dhe nga përmbajtja i është drejtuar pikërisht atij dhe dokumentin Leje
meremetimi nr 3 date 25.02.1980 për shtetasin Dino Begaj. Këto dokumenta të përdorura
prej tij për regjistrimin e pronës kanë rezultuar të fallsifikuara. Është provuar se dokumenti
“shkrese Kthim përgjigje e Arkivit Vendor Vlore drejtuar shtetasit Oard Dino Begaj Nr 225/1
Prot date 27.07” nuk rezultojnë në protokollin e arkivues. Nga akt ekspertimi përkatës ka
rezultuar se nënshkrimi në këto dokumenta nuk është i shtetasit Sokol Kucaj. Pretendimi i të
pandehurit se nuk i ka përdorur ai këto dokumente rezultoi i pambështetur në prova. Në
lidhje me të pandehurin Viktor Kulaj, gjykata e shkallës se pare ka arsyetuar se ai gjatë
ushtrimit të detyrës së tij si specialist inxhinier pranë Z.R.P.P. Vlorë rezulton të ketë
konsumuar veprën penale të “Shpërdorimit të detyrës” pasi më datë 11.08.2006 ka kryer
procedurat për regjistrimin e pasurisë “truall me sipërfaqe 95m2” të shtetasit Faik Mucaj në
kundërshtim me ligjin nr.7843 date 13.07.1994 ‘Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”
dhe akteve të dale në zbatim të tij duke lëshuar certifikatë pronësie për një pasuri dhe pronar
pa patur kërkesë. Ndryshe nga sa analizohet në vendimin e ankimuar, Gjykata e Apelit çmon
se për pjesën që gjykata e ka deklaruar fajtor të pandehurin Viktor Kulaj për veprën penale
235
të shpërdorimit të detyrës, vendimi duhet të prishet dhe çështja duhet të pushohet. Regjistrimi
i pronësisë se truallit rezulton të jetë kryer në kundërshtim me procedurën e aplikimit të nenit
24/b, pa urdhëruar ngritjen e një komisioni për këtë qëllim dhe pa përpiluar ndonjë akt tjetër,
urdhër të arsyetuar, i cili të lejoje kryerjen e këtij veprimi. Gjykata e Apelit çmon se, gjykata
e shkallës së parë nuk ka marrë në analizë detyrën funksionale të të pandehurit Viktor Kulaj
në kohën për të cilën bëhet fjalë se janë kryer këto veprime nga ana e tij. Në të kundërt të
përfundimeve të saj, referuar Urdhrit nr.1361prot, datë 27.06.2006 të Kryeregjistruesit,
rezulton që i pandehuri Viktor Kulaj qysh prej datës 27.06.2006 nuk ka qenë më në ushtrim të
detyrës së kryer prej tij deri në këtë kohë si specialist inxhinier pranë Z.R.P.P. Vlorë, pasi
është emëruar në detyrën e Zv.Regjistruesit në ZVRPP Vlorë. Gjykata nuk ka argumentuar se
çfarë interesash të ligjshëm i janë cënuar apo dëmtuar shtetit apo shtetases Fatie Llanaj nga
fakti që aplikimi për regjistrim fillestar të truallit prej 95m2 në pronësi të shtetasit Faik
Mucaj prej pronarit Faik Mucaj është bërë pas lëshimit të certifikatës së pronësisë dhe pas
dhënies së lejes së ndërtimit, kur edhe nëse do t’i nënshtrohej procedurës së zakonshme për
regjistrim, trualli sipërfaqe ndërtimore 95m2 do të regjistrohej rregullisht në pronësi të
shtetasit Faik Mucaj. Kështu, fakti penal i kallëzuar prej shtetases Fatie Llanaj, nga i cili ajo
ka pretenduar se i janë cenuar të drejtat e pronësisë mbi këtë sipërfaqe objekt konflikti është
se, shtetasi Faik Mucaj ka fallsifikuar hartën treguese, duke bërë se bashku me shtetasin
tjetër Oard Begaj spostimin e pronës dhe jo ardhjen e ndonjë demi të mundshëm dhe as
ndonjë lidhje shkakësore që ta lidhe këtë dem definitivisht me regjistrimin e pasurisë truall në
favor të shtetasit Faik Mucaj përderisa plani i rilevimit i kryer nga e pandehura Tefta
Konomi i është nënshtruar debatit gjyqësor dhe nuk është provuar akuza e prokurorisë për
spostim të pronës dhe as për mungesë verifikimi të hartave dhe përderisa është provuar që
madhësia e sipërfaqes së pasurisë nr.26/205 është përcaktuar duke zbritur nga s’përfaqa e
përgjithshme e regjistruar në vitin 1994, sipërfaqen prej 95 m2 që ka qenë prona e blere nga
shtetasi Faik Mucaj, duke mos u pasqyruar rrethana të rreme prej saj si topografe Gjykata e
Apelit Vlore, çmon se vendimi i ankimuar duhet të prishet e çështja të pushohet, për faktin se
veprimet e të pandehurit Viktor Kulaj në nënshkrimin e çertifikatës së pronësisë së truallit
për shtetasin Faik Mucaj nuk përbëjnë veprën penale të shpërdorimit të detyrës. Në lidhje me
veprën penale “Fallsifikimi i dokumentave” parashikuar nga neni 186/3 i Kodit Penal dhe
për të pandehurin Viktor Kulaj me të drejtë Gjykata ka vlerësuar se nuk rezulton të provohet
dashja direkte në kryerjen e kësaj vepre penale dhe as fakti se fallsifikimi është bërë me
qëllim fitimi ose çdo interes tjetër personal dhe për këtë pjesë, në të cilën është deklaruar i
pafajshëm ky pandehur vendimi do të lihet në fuqi.....”.
III.Qëndrimi i Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë.
Në lidhje me rekursin e paraqitur Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se:

Vendimi nr.101, datë 26.02.2014 të Gjykatës së Apelit Vlorë, është rezultat i zbatimit
të gabuar të ligjit penal e procedural penal e si i tillë duhet të prishet dhe çështja duhet të
kthehet për rigjykim në atë gjykatë, me një tjetër trup gjykues.
Siç kanë pranuar të dyja gjykatat më të ulta, Prokuroria e pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë ka regjistruar procedimin penal nr.597 të vitit 2009 në ngarkim të të
pandehurve Edmond Banushaj, Tefta Konomi, Viktor Kulaj, të akuzuar se kanë kryer veprat
penale “Shpërdorimi i detyrës” kryer në bashkëpunim dhe “Fallsifikimi i dokumentave” nga
personi që ka për detyrë të lëshojë dokumentin, parashikuar nga nenet 248 e 25 dhe 186/3 të
Kodit Penal, Vladimir Haxhiraj akuzuar se ka kryer veprat penale “Shpërdorimi i detyrës”
kryer në bashkëpunim, parashikuar nga nenet 248 e 25 të Kodit Penal dhe Oard Begaj i
akuzuar se ka kryer veprën penale “Fallsifikimi i dokumentave” parashikuar nga neni 186/1 i
Kodit Penal.
236
Ka rezultuar e provuar se ky procedim ka nisur mbi bazën e kallëzimit të shtetases
Fatije Llanaj të datës 08.05.2009, me anë të të cilit kallëzuesja ka kërkuar ndjekjen penale për
shtetasit Faik Mucaj dhe Oard Begaj për veprën penale të fallsifikimit të dokumentave të
parashikuar nga neni 186/2 i Kodit Penal pasi sipas saj këta shtetas kanë fallsifikuar
dokumentat e regjistrimit të pronësisë mbi një sipërfaqe trualli të ndodhur në lagjen “Lef
Sallata” të qytetit të Vlorës.
Nga hetimi ka rezultuar se, në datë 14.12.2007 nga K.Rr.T. e Bashkisë Vlorë është
miratuar planimetria e sheshit të ndërtimit për objektin 4-7-8 kate me një kat dyqane, 3-6-7
kate banimi, një kat parkim nëntokë me pronar trualli Oard Begaj dhe Faik Mucaj.
Më datë 06.05.2008 me vendimin nr.2/66 nga K.Rr.T. e Bashkisë Vlorë është
miratuar dhe leja e ndërtimit në emër të subjektit “Mele” sh.p.k.
Për miratimin e planimetrisë së sheshit të ndërtimit i pandehuri Oard Begaj dhe
shtetasi Faik Mucaj kanë paraqitur:
pasurinë nr.26/205, truall me sip. 611 m2, të ndodhur në zonën kadastrale 8603 vol. 31,
fq.134, në emër të Oard Begaj si individ. Bashkëlidhur dhe kartela e pasurisë në të cilën është
shënuar data e regjistrimit fillestar 06.11.2006 dhe harta treguese e pasurisë.
pasurinë nr 26/195, truall me sip. 95 m, në emër të Faik Mucaj si individ. Bashkëlidhur dhe
kartela e pasurisë në të cilën është shënuar se pasuria ndodhet në zonën kadastrale 8603 dhe
data e regjistrimit fillestar 11.08.2006 dhe harta treguese e pasurisë.
-Nga dosja me nr.reference 009966, sekuestruar në Z.R.P.P. Vlorë, ka rezultuar se kjo
pasuri është regjistruar mbi bazën e vendimit datë 08.11.2006 të komisionit për regjistrimin e
pasurive të paluajtshme Vlorë, në zbatim të nenit 24/b të ligjit 7843 datë 13.07.1994 “Për
regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, rregullores “Për punën e Zyrës së Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme” si dhe të urdhrit nr.37 datë 06.06.2000 “Për zbatimin e nenit 24/b të
ligjit 7843 datë 13.07.1994 në zonat urbane”. Nga ky vendim rezulton se pas shqyrtimit të
dokumentacionit të paraqitur nga kërkuesi, është vendosur regjistrimi i pasurisë nr.26/205 me
sip. 611 m2 të ndodhur në zonën kadastrale 8603 të qytetit të Vlorës, në bashkëpronësi
Begaj”.
Nga prokuroria është konsideruar se regjistrimi i pasurisë nr.26/205 me sip. 611 m2 të
komisioni i regjistrimit të pasurive të paluajtshme në Z.R.P.P. Vlorë, është kryer në
kundërshtim me ligjin dhe me këtë veprim anëtarët e këtij komisioni kanë konsumuar veprën
penalë të “shpërdorimit të detyrës” të kryer në bashkëpunim, të parashikuar nga neni 248 dhe
25 të K.Penal.
Ka rezultuar se anëtarë të këtij komisioni kanë qenë i pandehuri Edmond Banushaj, i
cili ushtronte detyrën e regjistruesit pranë Z.V.R.P.Paluajtshme Vlorë, i pandehuri Vladimir
Haxhiraj, i cili ka qenë me detyrën e juristit të zonës, në Z.V.R.P.Paluajtshme Vlorë, dhe me
këtë detyrë ka pranuar kërkesën dhe dokumentacionin e paraqitur nga i pandehuri Oard
Begaj, si dhe e pandehura Tefta Konomi, e cila ka qenë me detyrën e hartografes së kësaj
zone në Z.V.R.P.Paluajtshme Vlorë dhe ka kryer pasqyrimin grafik të kësaj prone referuar
akteve të paraqitura nga kërkuesi dhe dokumentacionit ligjor të zyrës.
Ky Kolegj vëren se, vendimet e të dyja Gjykatave më të ulëta janë kontradiktore.
Kështu, Gjykata e Apelit Vlorë, ashtu si edhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, duke pranuar
të njejtat rrethana fakti dhe duke u bazuar në të njëjtat prova të administruara, lidhur me të
njejtin fakt penal të pretenduar prej organit të akuzës, ka arritur në një konkluzion të kundërt
duke mos njohur elementin e bashkëpunimit dhe duke deklaruar të pafajshëm anëtarët e
Komisionit Edmond Banushaj e Tefta Konomi, si dhe Viktor Kulaj për të dy veprat, e duke
dënuar të gjykuarin Vladimir Haxhiraj për veprën penale të “Shpërdorimit të detyrës”.
237
Pra, për të njejtin fakt penal, regjistrimi i pasurisë nr.26/205 me sip. 611 m2 të
komisioni i regjistrimit të pasurive të paluajtshme në Z.R.P.P. Vlorë, Gjykatat nga njëra anë
kanë arsyetuar se nuk ka vepër penale të “Shpërdorimit të detyrës” për të pandehurit Edmond
Banushaj, Tefta Konomi dhe Viktor Kulaj pasi në kryerjen e regjistrimit të pasurisë nr.26/205
në emër të “bashkëpronësisë Begaj” nuk është shkelur ligji, nga ana tjetër dënon për këtë fakt
të pandehurin Vladimir Haxhiraj.
Kështu, nga ana e Gjykatës së Apeli Vlorë, nga njëra anë është arsyetuar se: “...fakti
për të cilin akuzohen të pandehurit Edmond Banushaj dhe Tefta Konomi (Hasanaliaj) nuk
përben fakt penal pasi i mungojnë elementet e figurës se krimit, i mungon ana objektive,
ana subjektive dhe pasoja. Konkretisht nga arsyetimi i mësipërm, nuk provohet që të
pandehurit Edmond Banushaj dhe Tefta Konomi (Hasanaliaj) të kenë kryer veprime që bien
në kundërshtim me ligjin nr.7843 date 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të
paluajtshme” si dhe aktet nënligjore të dala në zbatim të tij apo më ligjin nr.8485, datë
12.5.1999, Kodi I Procedurave Administrative”. Provohet gjithashtu që veprimet nuk kanë
sjellë asnjë pasojë, pasi rezulton që vetë regjistruesi, i pandehuri Edmond Banushaj, në
zbatim të aktit të kontrollit ka urdhëruar kufizimin mbi pronën. Pra mungon pasoja dhe
aktualisht veprimtaria administrative nuk i ka sjellë përfitime as regjistruesit dhe as
personave të tjerë, fizikë apo juridikë. Gjithashtu rezulton që të mungojë dhe ana subjektive.
Rezulton që kjo figurë krimi konsumohet domosdoshmërisht vetëm me dashje. Bazuar në
nenin 15 të Kodit Penal nuk provohet që të pandehurit Edmond Banushaj dhe Tefta Konomi
(Hasanaliaj) të kenë parashikuar pasojën dhe të kenë dëshiruar ardhjen e saj. Kjo, së pari,
sepse mungon pasoja, së dyti se, regjistrime pronësie në bazë të nenit 24/b të ligjit nr.7843
datë 13.07.1994 janë kryer vazhdimisht. Nga aktet rezulton që në muajin mars të vitit 2006,
nga Kryeregjistruesi është urdhëruar kryerja e një regjistrimi të një pasurie tjetër në bazë të
nenit 24/b të ligjit nr.7843 datë 13.07.1994, në të njëjtin rajon.”, nga ana tjetër po kjo
Gjykatë ka arsyetuar se: “ ...Në lidhje me veprimet e të pandehurit Vladimir Haxhiraj,
Gjykata e Apelit çmon se konkluzioni i gjykatës së Shkallës së Parë është i drejtë dhe i bazuar
në ligj e në prova. Siç ka rezultuar nga raporti i grupit të kontrollit të kryer në vitin 2008 prej
Zyrës Qendrore të Regjistrimit, ky i pandehur ka pranuar dokumentacionin me mangësi dhe
ka qënë ky i pandehur që pa patur dokumentacion ligjor, deklarata apo vendim gjyqësor, ka
plotësuar Certifikatën e Pronësisë dhe kartelën në emër të Oard Begaj kur vendimi për
regjistrimin e pronësisë ishte marrë për regjistrimin në Bashkëpronësi Begaj. ... Më këtë
veprim i pandehuri Vladimir Haxhiraj ka konsumuar veprën penale të “shpërdorimit të
detyrës” duke qënë se ka qënë pjesë e komisionit dhe ka vendosur po në të njëjtën mënyrë si
të pandehurit Edmond Banushaj dhe Tefta Konomi (Hasanaliaj) për regjistrimin e pasurisë
në. 26/205 në bashkëpronësi Begaj dhe në kundërshtim me këtë vendim ka plotësuar kartelën
dhe aktet përkatëse në emër të të pandehurit Oard Begaj pa patur vendim apo akte të tjera
ligjore sipas ligjit me të cilat të njihej pronar i vetëm ky i pandehur. Ky veprim është kryer
me dashje direkte, pasi ky i pandehur është juristi i zonës përkatëse dhe ka për detyrë
verifikimin e dokumentacionit ligjor, plotësimin e certifikatave të pronësisë dhe kartelave të
pasurisë në përputhje me regjistrin e pasurive...”, ndërkohë që në vijim të arsyetimit të saj
shprehet se: “... Gjykata e apelit çmon se konkluzioni i Gjykatës së Shkallës së Parë se, i
pandehuri Edmond Banushaj nuk ka konsumuar veprën penale të “falsifikimit të
dokumenteve” të kryer nga personi që ka për detyrë të lëshojë dokumentin, të parashikuar në
nenin 186/3 të K.Penal është i drejtë dhe i bazuar në ligj e në prova. Sipas faktit të
pretenduar nga prokuroria, regjistruesi si pjese e komisionit të regjistrimit të pasurive të
paluajtshme ka vendosur që pasuria nr.26/205 të regjistrohej në emër të “bashkëpronësisë
Begaj”. Ndryshe nga ky vendim, është lëshuar një certifikate pronësie në emër të “Oard
Begaj”, e cila është nënshkruar me cilësinë e përfaqësuesit të personit juridik nga i
pandehuri Edmond Banushaj. Provohet që vullneti i të pandehurit Edmond Banushaj ka qënë
238
për regjistrimin në “bashkëpronësi Begaj” të pasurisë 26/205. Vepra penale e “falsifikimit të
dokumenteve” kryhet me dashje direkte, me qëllimin për të lëshuar një dokument me të dhëna
të ndryshme. Në rast se, i pandehuri Edmond Banushaj do të dëshironte, pra do të kishte për
qëllim, që regjistrimi të kryhej në emër vetëm të një shtetasi, dhe jo bashkëpronësisë ‘Begaj”
atëherë ai mund ta realizonte këtë qellim duke e kryer falsifikimin që në vendimin për
aplikimin e nenit 24/b të ligjit 7843. Përkundrazi, provohet që me ardhjen në dijeni të këtij
fakti, i pandehuri Edmond Banushaj ka urdhëruar kufizimin e veprimeve mbi pasurinë dhe në
këtë mënyrë provohet që regjistruesi nuk ka qenë në dijeni të faktit dhe për këtë shkak,
mungon dashja në veprimet e tij. Në kushtet e mungesës se anës subjektive, me të drejtë
Gjykata e shkallës së parë ka deklaruar të pafajshëm këtë të pandehur edhe për këtë
akuzë...”.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vëren se, në një proces penal organi i prokurorisë ka
barrën e provës dhe detyrimin ligjor për të provuar akuzën, ndërsa i pandehuri gëzon
garancinë kushtetuese të prezumimit të pafajësisë. Kjo është arsyeja pse të provuarit e akuzës
kërkon një analizë të hollësishme, të plotë dhe të gjithanshme të provave të paraqitura nga
palët ndërgjyqëse, duke siguruar që të mos mbivlerësohet asnjëra prej tyre. Provat e
paraqitura nga organi i akuzës, duhet t’i nënshtrohet, në kuptim të nenit 152 të K.Pr.Penale,
shqyrtimit gjyqësor, duke mos i dhënë vlerë të paracaktuar, detyrim ky i cili rrjedh nga
parimi-garanci i prezumimit të pafajësisë.
të drejtpërdrejtë me përmbajtjen dhe detyrën e kësaj shkence, me atë që quhet procesi i
Ligjvënësi, në nenin 152/1 të K.Pr.Penale, ka parashikuar se “Gjykata i çmon provat
sipas bindjes së formuar pas shqyrtimit të tyre në tërësi”. Nga interpretimi literal e
gramatikor i kësaj dispozite, kuptohet një rregull i rëndësishëm i procesit të të provuarit, që
çmuarja e provave bëhet vetëm mbi bazën e bindjes së brendshme, bindje kjo, e cila krijohet
shkallë shkallë nga shqyrtimi dhe verifikimi i të gjitha provave. Në interpretim të nenit 152 të
K.Pr.Penale, çmuarja e provave është procesi i përcaktimit të vërtetësisë dhe fuqisë provuese
të tyre, gjë që e bën gjykata. Bindja e brendshme, si e drejtë ekskluzive e atij që gjykon
çështjen, formohet mbi bazë të provave të administruara në gjykim.
Gjykata Europiane për të Drejtat e Njeriut e çmon mënyrën në të cilën trajtohen
provat si një çështje të rëndësishme në marrjen e vendimit nëse një gjyq ka qenë i drejtë apo
jo. (Çështja Van Mechelen dhe të tjerë kundër Vendeve të Ulëta, 18 mars 1977).
239
Duke i parë këto parime dhe kritere të të provuarit të përcaktuara në K.Pr.Penale në
lidhje me faktet dhe rrethanat e çështjes objekt gjykimi, ky Kolegj vëren se, është detyrë e
gjykatave të shkallës së parë të kryejnë një hetim të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes duke
administruar dhe shqyrtuar të gjitha provat e kërkuara nga palët dhe që kanë lidhje me të, por
është gjithashtu edhe detyrë e gjykatave të apelit, të cilat duke qenë njëkohësisht gjykata fakti
dhe ligji, të kontrollojnë dhe kur është rasti të korrigjojnë vetë mangësitë e konstatuara në
procesin e zhvilluar nga gjykata e faktit.
Në çështjen objekt gjykimi, është detyrë e Gjykatës së Apelit të identifikojë së pari
nëse ekziston apo jo fakti penal i pretenduar, pra nëse regjistrimi i pasurisë nr.26/205 me sip.
611 m2 të ndodhur në zonën kadastrale 8603 të qytetit të Vlorës, në bashkëpronësi “Begaj”
nga komisioni i regjistrimit të pasurive të paluajtshme në Z.R.P.P. Vlorë është bërë apo jo në
kundërshtim me ligjin, bazuar kjo nga shqyrtimi i të gjitha provave të administruara në
gjykim. Gjithashtu, është detyrë e kësaj gjykate të përcaktojë se cilat janë veprimet konkrete
të kryera prej secilit të gjykuar e më pas nëse përbëjnë apo jo ato elementët e veprës penale të
shpërdorimit të detyrës, duke saktësuar cila është detyra funksionale e secilit prej të
gjykuarve.
Bazuar në ligjin dhe aktet nënligjore në fuqi në kohën që prej organit të akuzës
pretendohet të jetë kryer vepra, është regjistruesi, ai që ndjek dhe verifikon të gjithë
procedurën e regjistrimit të një pasurie të paluajtshme, që nga momenti i paraqitjes së
aplikimit pranë ZVRPP, duke kontrolluar dhe verifikuar dokumentacionin e paraqitur, duke
kërkuar dokumentacion shtesë, duke pezulluar në rast se dokumentacioni nuk paraqitej dhe së
fundmi duke regjistruar ose refuzuar regjistrimin, ndërsa punonjësit e tjerë, juristët
mblidhnin, përpunonin dhe verifikonin dokumentacionin, të cilin ia çonin regjistruesit, dhe
hartografja bën paraqitjen grafike të pronës bazuar në dokumentacionin ligjor të disponuar
prej zyrës dhe aktet e paraqitura prej vet kërkuesit.
Duke qenë se procesi i plotësimit dhe lëshimit të certifikatës së pronës kalon nga të
gjitha organet e ZVRPP, në rastin konkret Vlorë, gjykata duhet të analizojë detyrën e secilit
prej të bashkëgjykuarve, veprimet e kryera prej secilit dhe pasojat e ardhura.
Lidhur me pretendimin e parashtruar në rekurs prej të gjykuarit Vladimir Haxhiraj se
Gjykata e shkallës së parë nuk ka pranuar asnjë prej kërkesave të tij, në paraqitjen e disa
dosjeve nga arkivi i ZVRPP Vlore, të cilat ishin të ngjashme për nga mënyra e regjistrimit me
dosjen nën hetim. Nuk pranoi kërkesën për dëshmitarë të paraqitur nga ky i pandehur dhe as
një provë bindëse (dokument i ZQRPP), sipas të cilit hidhej poshtë akuza e përsa i përket
regjistrimit të pronës objekt hetimi në bazë të nenit 24/b të ligjit 7843 dhe masës së sipërfaqes
së lejuar për regjistrim, ky Kolegj vëren se, në çdo proces penal, personi ndaj të cilit është
filluar një procedim penal, gëzon garancitë e ofruara nga KEDNj-ja (neni 6). Kjo nënkupton
që, i akuzuari duhet të ketë mundësinë që pasi të jetë njohur me provat kundër tij, të diskutojë
mbi vërtetësinë dhe ligjshmërinë e provave. Kjo realizohet duke u respektuar parimi i
barazisë së armëve dhe kontradiktorialitetit, që në fazën e hetimeve paraprake edhe më tej në
gjykim. I akuzuari ka të drejtë të pyesë, të kërkojë të thirren për t’u pyetur dhe të pyesë
dëshmitarët e thirrur nga organi i akuzës. Po ashtu të kërkojë praninë dhe marrjen në pyetje të
dëshmitarëve të mbrojtjes në kushte të njëjta sikurse dëshmitarët e akuzës si dhe të paraqesë
çdo provë që ai e çmon se është në favor të tij.
Ky Kolegj vëren se Konventa nuk përmban parimin e pranimit të provave dhe
lejueshmërinë e provave e kanë në vlerësim gjykatat e shteteve, megjithatë, lënia e iniciativës
palëve, në fushën e provave, nuk e liron gjykatën nga detyrimi i respektimit të nenit 6 të
Konventës.
Gjykata që shqyrton çështjen ka për detyrim shqyrtimin e kujdesshëm të provave dhe
të kërkesave të palëve për paraqitje të provave, si dhe vlerësimin e rëndësisë së tyre për
240
zgjidhjen e çështjes1. E drejta e palëve për të paraqitur argument, sigurohet vetëm në rastin
kur ato dëgjohen realisht, dhe kur shqyrtohen nga gjykata në mënyrën e duhur.
Ky Kolegj vëren se, kërkesat e bëra nga mbrojtja e të pandehurit Vladimir Haxhiraj, si
shprehje e së drejtës për të paraqitur dhe për të kërkuar prova, për t’i kundërshtuar ato, është
pjesë e parimit të kontradiktorialitetit, barazisë së armëve dhe të drejtës së mbrojtjes, të drejta
këto të cilat në rastin objekt gjykimi jo vetëm që nuk i janë garantuar të gjykuarit Vladimir
Haxhiraj në shkallë të parë, por që as nuk janë rikuperuar nga Gjykata e Apelit Vlorë.
E drejta për një proces së rregullt përfshin parimin e barazisë së mundësive, mjeteve
dhe armëve. Kjo do të nënkuptojë se, çdokush që është palë në një proces duhet të ketë
mundësi të barabartë që të paraqesë çështjen e vet dhe se asnjë palë nuk duhet të gëzojë
ndonjë avantazh të konsiderueshëm ndaj palës tjetër në lidhje me provat. Pra në këtë kuptim,
është detyrë dhe përgjegjësi e organit procedues, që të përcaktojë një ekuilibër të drejtë mes
palëve.
I akuzuari duhet të ketë shanse të barabarta me prokurorin për paraqitjen e provave, e
drejtë e cila i është mohuar të gjykuarit Vladimir Haxhiraj duke iu shkelur atij në këtë mënyrë
e drejta për një proces të rregullt ligjor.
Të dyja gjykatat në rastin konkret, si ajo e Rrethit Gjyqësor Vlorë, edhe ajo e Apelit
Vlorë, në mënyrë të pabazuar në ligj, i kanë mohuar këtë të drejtë të gjykuarit në kushtet kur
nuk i është dhënë asnjëherë mundësia që ti paraqesë provat e kërkuara prej tij.
Neni 6 i KEDNJ-së, në lidhje me parime si barazia e armëve, kontradiktorialiteti, apo
paanshmëria, (pjesë përbërëse e nenit 6&1 të pasqyruara më sipër) ndikojnë dhe krijojnë një
korrelacion të natyrshëm me nenin 6&3 (d) të KEDNJ-së. GJEDNJ në çështjen Bönisch
kundër Austrisë, është shprehur se: “Është lehtësisht e kuptueshme, që dyshimet mund të
ngrihen, veçanërisht në mendjen e të akuzuarit, për neutralitetin e ekspertit, kur ishte raporti
i tij që në fakt çoi në ngritjen e një procedimi... Në princip mënyra e ekzaminimit të dëgjimit
të provës nuk ishte parashikuar në Konventë, por parimi i barazisë së armëve është atribut
i gjykimit të drejtë. (shiko, mutatis mutandis, Delcourt judgment of 17 January 1970, Series A
no. 11, p. 15, para. 28) dhe pasqyruar në paragrafin 3 (d) të Nenit 6 (art. 6-3-d) ("nën
kushte të njëjta" - shiko, mutatis mutandis, Engel dhe të tjerët gjykimi i 8 Qershor 1976,
Series A no. 22, p. 39, para. 91), i cili kërkon një trajtim të barabartë si për dëgjimin e
Drejtorit dhe të një personi tjetër i cili ishte apo mund të thirret, në çfarëdo kompetence apo
cilësie, nga mbrojtja.”2
Nga ana tjetër, vërtetë pranohet se, procesi ligjor i rregullt parashikon një mundësi të
korrigjimit të situatës në fazat e mëvonshme, por Gjyqtari që i përket gjykatës së shkallës së
ulët është përgjegjës për të siguruar përputhshmërinë me nenin 6-të të Konventës në
procedimet që ai ndjek, dhe nuk mund të mbështetet në mundësinë që një gjykatë e shkallës
më të lartë do të mund të korrigjojë gabimet. Në çështjen objekt gjykimi, ky Kolegj vëren se
procesi i rregullt ligjor nuk i është siguruar të gjykuarit as në fazën e gjykimit në shkallë të
dytë.
Është detyrë e gjykatave që t’i sigurojnë çdo personi të akuzuar në proces të rregullt
ligjor, pjesë integrale e të cilit janë dhe barazia e armëve dhe parimi i kontradiktorialitetit,
ashtu siç është dhe detyrë e Gjykatës së Lartë për të kontrolluar nëse ky parim është
respektuar apo jo nga gjykatat më të ulëta, dhe kur konstaton se janë shkelur parimet
themelore të tij t’i prishë vendimet dhe ta kthejë çështjen për rigjykim.
Së fundmi, ky Kolegj vëren se, neni 152 i K.Pr.Penale, të cilit i referohet prokuroria
në rekursin e saj, parashikon se: “1. Çmuarja e provave është përcaktimi i vërtetësisë dhe
fuqisë provuese të tyre. Çdo provë i nënshtrohet shqyrtimit dhe nuk ka vlerë të paracaktuar.
Gjykata i çmon provat sipas bindjes së formuar pas shqyrtimit të tyre në tërësi. ....”.
1
Vendimi “Barbera, Messegue dhe Jabardo kundër Spanjës”, i datës 6.12.1988, A. 146, par.68.
2
Vendimi “Bönisch kundër Austrisë, i datës 6.05.1985, A.92, par 32, (Application no. 8658/79).
241
Nga interpretimi i dispozitës së sipërcituar, ky Kolegj vëren se, vlerësimi i provave
është në diskrecion të gjykatës që shqyrton çështjen, pra gjykatës së faktit, e cila, duke çmuar
rast pas rasti secilën prej tyre, shprehet mbi fajësinë apo pafajësinë e të pandehurit, detyrë që
nuk mund të realizohet prej këtij Kolegji përsa kohë që ai shprehet vetëm mbi çështje ligji.
Për sa u arsyetua më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i
Gjykatës së Apelit Vlorë duhet prishur duke e kthyer çështjen për rishqyrtim në këtë Gjykatë,
por me tjetër trup gjykues, duke i lënë asaj si detyrë që bazuar në analizën e provave dhe
akteve të administruara në gjykim, të shprehet, së pari nëse ekziston apo jo fakti penal i
pretenduar, pra nëse regjistrimi i pasurisë nr.26/205 me sip. 611 m2 të ndodhur në zonën
kadastrale 8603 të qytetit të Vlorës, në bashkëpronësi “Begaj” nga komisioni i regjistrimit të
pasurive të paluajtshme në Z.R.P.P. Vlorë është bërë apo jo në kundërshtim me ligjin, së dyti,
të përcaktojë se cilat janë veprimet konkrete të kryera prej secilit të gjykuar e më pas nëse
përbëjnë apo jo ato elementët e veprës penale të shpërdorimit të detyrës, duke saktësuar cila
është detyra funksionale e secilit prej tyre duke i garantuar palëve të drejta të barabarta për të
paraqitur prova. Gjithashtu, Gjykata e Apelit, në rigjykim, duhet të riçelë shqyrtimin gjyqësor
duke i dhënë të pandehurit Vladimir Haxhiraj mundësinë të paraqesë provat e kërkuara prej
tij, e drejtë që i është mohuar atij gjatë gjykimit në të dyja shkallët.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1/ç të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
çështjes për rigjykim në atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 13.07.2016
242
MENDIM PAKICE
Në cilësinë e anëtarit të Kolegjit Penal të mbetur në pakicë, nuk pajtohem me
përfundimet e arritura nga shumica e Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë, në çështjen objekt
shqyrtimi, për sa i përket, prishjes së vendimit të gjykatës së apelit dhe kthimin e çështjes për
rigjykim në atë gjykatë me tjetër trup gjykues, në rastin kur ndaj të pandehurve, prokurori ka
ngritur akuzën për shpërdorim detyre, në bashkëpunim, dhe falsifikim dokumentesh, për
anëtarët e komisionit të ZVRRP-VL dhe të pandehurit OB, duke pretenduar se të pandehurit,
në kundërshtim me ligjin kanë pranuar dokumente dhe regjistruar një pronë, si dhe kanë
lëshuar një certifikatë pronësie që ishte në bashkëpronësi vetëm njërit prej bashkëpronarëve.
Në lidhje me pretendimet e prokurorit, Gjykata e shkallës së parë, nuk ka njohur elementin e
bashkëpunimit dhe ka deklaruar të pafajshëm anëtarët e Komisionit për verifikimin e
dokumentacionit, E.B., T.I., për të dy veprat, duke deklaruar fajtorë të pandehurit V.H. dhe
V.K., vetëm për veprën penale të shpërdorimit të detyrës. Gjykata e apelit ka lënë në fuqi
vendimin për dy anëtarët e komisionit, të cilët ishin deklaruar të pafajshëm EB, TI, duke
prishur vendimin e gjykatës së shkallës së parë, që kishte deklaruar dhe dënuar fajtor për
veprën penale të shpërdorimit të detyrës të pandehurin V.K.
Ndryshe nga përfundimi i arritur nga shumica, kam mendimin se vendimi i gjykatës
së apelit, në rastin konkret, duhej të ishte ndryshuar dhe për sa i takon veprës penale të
shpërdorimit të detyrës parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal, akuza duhej të ishte pushuar,
për shkak se nuk provohet se faktet e pretenduara përbëjnë veprën penale të shpërdorimit të
detyrës.
Vepra penale e shpërdorimit të detyrës është një vepër penale e posaçme që lidhet me
cilësitë e funksion që ushtron subjekti aktiv i veprës penale, megjithatë në kuadrin e veprave
penale të posaçme ajo ka karakterin e veprës së përgjithshme ndaj personave që ushtrojnë
funksione publike, bazuar në faktin se shumica e veprave të tjera përbëjnë një formë më të
posaçme të këtyre veprave penale, prandaj kjo vepër, në raport me veprat e tjera, ka karakter
subsidiar, gjë që nënkupton se kjo dispozitë do të aplikohet vetëm po qe se veprimet e
subjektit pasiv të veprës penale nuk do të mund të cilësoheshin sipas ndonjërës prej atyre
veprave të tjera të posaçme.
Në bazë të dispozitës së parashikuar nga 248 i Kodit Penal rezulton se ligjvënësi i ka
cilësuar si marrëdhënie juridike të rëndësishme, të cilat mbrohen posaçërisht nga legjislacioni
penal, marrëdhëniet që kanë të bëjnë me përmbushjen e rregullt të detyrës, zbatimin e ligjeve
dhe akteve normative. Elemente të anës objektive të veprës penale të shpërdorimit të detyrës
të parashikuara nga neni 248 i Kodit Penal, janë veprimet ose mosveprimet e kryera nga
personi i ngarkuar me një funksion publik, të cilat duhet domosdoshmërish të jenë kryer:
1. Në kundërshtim me ligjin ose aktet nënligjore që normojnë veprimtarinë përkatëse
të personit që ushtron funksion publik konkret;
2. t’i kenë sjellë atij ose personave të tjerë përfitime materiale ose jo-materiale të
padrejta;
3. të kenë dëmtuar interesat e ligjshëm të shtetit, shtetasve dhe të personave të tjerë
juridikë, nëse nuk përbën vepër tjetër penale.
Sa i takon rrethanave të vërtetuara nga gjykatat e themelit, në verifikimin e fakteve
nga ana e gjykatës së apelit dhe në arsyetimin e vendimeve të themelit nuk është marrë në
shqyrtim përcaktimi dhe individualizimi i veprës penale sa i takon formës së supozuar të
kryerjes së veprës penale të akuzuar. Në rastin konkret, krijohet përshtypja se nuk janë
respektuar elementet përbërëse të dispozitës ligjore që parashikon veprën penale të
shpërdorimit të detyrës. Veçanërisht, në lidhje me funksionin dhe detyrën që kryejnë secili
nga të pandehurit, raport me përshkrimin e punës së tyre.
243
Nga të dhënat e dosjes vlerësoj se nuk është respektuar neni 248 i Kodit Penal, pasi
nuk janë plotësuar elementet e anës objektive dhe subjektive. Nuk ka rezultuar që të
pandehurit e akuzuar për veprën penale të shpërdorimit të detyrës, të kenë kryer veprime që
bien në kundërshtim me ligjin nr.7843, datë 13.07.1994, “Për regjistrimin e pasurive të
paluajtshme”, si dhe me aktet nënligjore të dala në zbatim të tij apo më ligjin nr.8485, datë
12.5.1999, Kodi i Procedurave Administrative”. Zbatimi i nenit i nenit 24/b të ligjit nr.7843,
datë 13.07.1994, dhe i Urdhrit nr.7, datë 06.06.2000, “Për zbatimin e nenit 24/b të ligjit
nr.7843 datë 13.07.1994, parashikon mundësinë e ushtrimit të funksionit, ku për zonat
urbane, për të cilat kishte përfunduar regjistrimi të kryheshin veprimet në lidhje me pasuritë e
regjistruara. Pasur parasysh faktin se prona e regjistruar dhe objekt lejeje ndërtimi, është
kufizuar me vendim të regjistruesit, vlerësoj se në këtë kuadër ligjor dhe faktik, veprimet e të
pandehurve nuk kanë sjellë asnjë pasojë, si dhe nuk kanë sjellë përfitime as të pandehurve, e
as personave të tjerë, fizikë apo juridikë. Nuk është vërtetuar që të pandehurit të kenë
shfrytëzuar në mënyrë të kundërligjshme mundësitë reale dhe juridike të lidhura me pozitën e
tyre zyrtare, duke kryer veprime të cilat, për nga karakteri i tyre, nuk janë zyrtare, po veprime
të ndaluara nga ligji penal, qoftë në mënyrë aktive, përmes kryerjes së veprimeve të caktuara
në kundërshtim me funksionin dhe kompetencave të dhëna në bazë të ligjit, qoftë nëpërmjet
moskryerjes së veprimeve të caktuara që ligji parashikon për përmbushjen e rregullt të
detyrës.
Sipas parimit të cenueshmërisë së nevojshme në të drejtën penale, ligji penal
substancial duhet të interpretohet vetëm sipas kuptimit kur marrëdhënia juridike e mbrojtur
nga objekti i normës penale cenohet efektivisht nga sjellja e njeriut (veprim a mosveprim),
pasi ky parim përbën një garanci substanciale për individin përballë zbatimit të ligjit penal
material nga organet shtetërore kompetente. Në rastin konkret, ka munguar ardhja e pasojës
dhe prania e përfitimeve për të pandehurit. Në këto kushte, gjykatat e themelit kanë gabuar në
zbatimin e nenit 248 të Kodit Penal, pasi mungon elementi i përfitimit të padrejtë dhe vetë
pasoja kriminale e parashikuara nga dispozita e përmendur. Prandaj, nuk mund të ketë vend
për atribuimin e përgjegjësisë penale ndaj të pandehurve në lidhje me akuzën e shpërdorimit
të detyrës.
Po ashtu, në çështjen në fjalë, mungon edhe prania e qëndrimit psikologjik; pra,
dashja si ana subjektive e kërkuar nga dispozita për konfigurimin e veprës penale të
shpërdorimit të detyrës.
Me anën subjektive të figurës së veprës penale kuptohet qëndrimi psikik që mban
subjekti, kundrejt veprës së kryer prej tij dhe pasojave që vijnë nga kryerja e veprës, pra
qëndrimi i tij kundrejt faktit penal të parashikuar nga norma penale inkriminuese. Në këtë
drejtim, vepra e shpërdorimit të detyrës, konsumohet domosdoshmërish vetëm me dashje, në
kuptimin që autori i veprës penale, e parashikon dhe e dëshiron faktin e penal të shpërdorimit,
përfshirë edhe dashjen e ardhjes së pasojës.
Në rastin në fjalë, kallëzimi ka pasur për objekt ndjekjen penale për shtetasit F.M dhe
O.B. për veprën penale të falsifikimit të dokumenteve, të parashikuar nga neni 186/2 i Kodit
Penal, pasi sipas kallëzimit ishin këta shtetas që kishin falsifikuar dokumentet e regjistrimit të
pronësisë mbi sipërfaqen e truallit. Për më tepër, kallëzuesja ka iniciuar një proces civil nga i
cili nuk ka rezultuar që kallëzuesja të jetë cenuar në të drejtën e saj të pronësisë, apo të
gjykuarit O.B. ose F.M. të kenë përfituar pasuri, të cilat t’i përkisnin kallëzueses, apo ndonjë
shtetasi tjetër.
Kallëzuesja ka pretenduar se ndërtimi ende i pafilluar në atë kohë i shoqërisë së
ndërtimit “Mele”sh.p.k., cenon distancat urbanistike, duke i cenuar diellëzimin, ajrimin, etj.,
por në asnjë rast nuk ka pretenduar se ky ndërtim do të kryhet në pronësinë e saj, duke i
pushtuar pronën e saj.
244
Në këtë kontekst, nisur nga rrethanat e faktit, ka rezultuar e qartë mosrespektimi i
përcaktimeve ligjore të parashikuara nga neni 248 i Kodit Penal, prandaj kam mendimin se
vendimi i gjykatës së apelit nuk duhej të ishte prishur dhe kthyer për rigjykim në atë gjykatë
me tjetër trup gjykues, por duhej prishur dhe akuza në lidhje me veprën penale të
shpërdorimit të detyrës të ishte pushuar në Gjykatën e Lartë.
Artan Zeneli
245
Nr. 00-2016-1220 i Vendimit (153)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
I GJYKUARI: DRITAN DAJTI, në mungesë
OBJEKTI:
Për veprën penale “Vrasje në rrethana të tjera cilësuese”
Baza Ligjore: Neni 79/c i K.Penal
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda, Tiranë me vendimin me nr.95,

datë 23.07.2014, ka vendosur:
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Dritan Dajti për veprën penale “Vrasje në
rrethana të tjera cilësuese” kryer ndaj punonjësit të policisë Fatos Xhani, vepër
kjo e parashikuar nga neni 79/c i K.Penal (para ndryshimeve të vitit 2013) dhe
në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me burgim të përjetshëm.
rrethana të tjera cilësuese” kryer ndaj punonjësit të policisë Saimir Duçkollari,
vepër kjo e parashikuar nga neni 79/c i K.Penal (para ndryshimeve të vitit
2013) dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me burgim të përjetshëm.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Dritan Dajti për veprën penale “Vrasje në
rrethana të tjera cilësuese” kryer ndaj punonjësit të policisë Altin Dizdari,
rrethana të tjera cilësuese” kryer ndaj punonjësit të policisë Kastriot Feskaj,
-Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Dritan Dajti për veprën penale
“Vrasje në rrethana të tjera cilësuese” në mënyrë të rrezikshme për jetën e
shumë personave me pasojë vdekjen e shtetasit Ledjon Mara, vepër kjo e
parashikuar nga neni 79/ë i K.Penal pasi nuk provohet se ka kryer veprën për
të cilën akuzohet.
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Dritan Dajti për veprën penale “Vrasje me
dashje e mbetur në tentativë” me pasojë plagosjen e shtetasit Fatjon Shamku,
vepër kjo e parashikuar nga neni 76 dhe 22 i K.Penal dhe në bazë të kësaj
dispozite dënimin e tij me 15 vjet burgim.
246
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Dritan Dajti për veprën penale “Mbajtjes pa
leje të armëve luftarake”, vepër kjo e parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal
(para ndryshimeve të vitit 2013) dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij
me 5 vjet burgim.
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Dritan Dajti për veprën penale “Falsifikimit
të dokumenteve” në bashkëpunim, duke falsifikuar e përdorur dokumentet e
mjetit tip Volswagen Touareg me targa CR 535 FR, vepër kjo e parashikuar
nga neni 186/2 i K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 2 vjet
burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Dritan Dajti për veprën penale “Falsifikimit
të vulave, stampave ose formularëve” duke falsifikuar e përdorur dokumente
policie, vepër kjo e parashikuar nga neni 190/1 i K.Penal dhe në bazë të kësaj
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Dritan Dajti për veprën penale “Mbajtje pa
leje të uniformës” duke mbajtur dokumente e shenja dalluese të policisë së
shtetit, vepër kjo e parashikuar nga neni 247/1 i K.Penal dhe në bazë të kësaj
-Bazuar në nenin 55 të K.Penal në bashkim të dënimeve, i pandehuri Dritan
Dajti të dënohet përfundimisht me një dënim të vetëm, atë me burgim të
përjetshëm.
-Vuajtja e dënimit për të pandehurin Dritan Dajti fillon nga dita e ndalimit të
tij datë 07.08.2009 dënim të cilin i pandehuri duhet ta kryejë në një burg të
sigurisë së lartë.
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë me vendimin me nr.122, datë

-Prishjen e vendimit nr.95 datë 23.07.2014, të Gjykatës për Krime të Rënda
Tiranë dhe kthimin e akteve për rigjykim, në po atë gjykatë, me tjetër trup
gjykues.
Kundër këtij vendimi, më dt.10.12.2014 dhe 30.12.2014, kanë paraqitur Rekurs

prokurori pranë Prokurorisë së Apelit për Krime të Rënda dhe i pandehuri Dritan
Dajti.
A. Prokurori ka kërkuar: Prishjen e vendimit nr.122 datë 01.12.2014 të Gjykatës së Apelit

për Krime të Rënda, Tiranë dhe kthimin e akteve në po këtë gjykatë për rigjykim me një tjetër
trup gjykues.
Duke parashtruar edhe shkaqet përkatëse:

- Vendimi i Gjykatës së Apelit është marrë në kundërshtim me ligjin procedural penal.
Shqyrtimi gjyqësor i çështjes në ngarkim të të pandehurit Dritan Dajti është zhvilluar
në praninë e të pandehurit dhe të mbrojtësve të zgjedhur prej tij dhe më pas, ka vijuar
vetëm me praninë e të pandehurit, deri në dhënien e vendimit përfundimtar.
- Gjykata në të gjitha rastet e heqjes dorë apo të mospranimit në çdolloj forme dhe pa
shkaqe të justifikuara të detyrës nga ana e avokatëve në këtë gjykim, të zgjedhur apo
të caktuar, i ka referuar në Dhomën e Avokatisë dhe në Ministrinë e Drejtësisë dhe ka
kërkuar ndërhyrjen e tyre, sipas kompetencave përkatëse ligjore, për të bërë të mundur
paraqitjen e mbrojtësve në gjykim. Megjithatë, në këtë gjykim prej seancës së datës
09.07.2012, kur u paraqit për herë të fundit mbrojtësi i zgjedhur, asnjë mbrojtës nuk e
pranoi detyrën, kjo përmes heqjes dorë, refuzimit apo mosparaqitjes në seancat
gjyqësore pa shkaqe të justifikuara. Gjykata në këtë gjykim i është drejtuar edhe
247
Komisionit Shtetëror për Ndihmë Juridike për të caktuar avokatë për të mbrojtur të
pandehurin Dritan Dajti.
- Gjykata i ka bërë të njohur të pandehurit rrethanat e mësipërme dhe i ka vënë në
dispozicion atij listën e këtyre avokatëve (me 101 avokatë), duke i lënë kohë të
mjaftueshme, duke shtyrë seanca gjyqësore, që të zgjidhte një ose dy mbrojtës nga
lista, por pavarësisht kohës së dhënë, i pandehuri nuk ka bërë përzgjedhjen e asnjë
mbrojtësi. Pra, të pandehurit i janë krijuar dhe dhënë të gjitha mundësitë për t’u
mbrojtur me avokat dhe ai me qëndrimin e tij rezultoi se nuk dëshironte të përfitonte
nga kjo e drejtë. Parimi i përgjithshëm, bazuar në nocionin e një procesi të rregullt
ligjor dhe gjykimi të drejtë, është përmbushur, pasi të pandehurit i është dhënë
mundësia për të pasur ndihmë ligjore, nëpërmjet mbrojtësve që do të zgjidheshin apo
përcaktoheshin prej tij dhe që do të paguheshin posaçërisht nga shteti, duke marrë
parasysh këtu, pretendimin e tij se nuk ka burime të mjaftueshme për të përballuar
këtë ndihmë.
- Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda i ka garantuar të pandehurit të drejtën
që të kishte ndihmë ligjore falas, në funksion të interesave të tij dhe të drejtësisë.
B. I pandehuri Dritan Dajti, ka kërkuar: Prishjen e vendimit nr.95 datë 23.07.2014

të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda dhe nr.122 datë 01.12.2014 të Gjykatës
së Apelit për Krime të Rënda. Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Dritan Dajti për
veprën penale të “Vrasjes” në rrethana cilësuese sipas nenit 79/c të K.Penal (si në kushtet e
mbrojtjes së nevojshme) ose cilësimin e veprimeve të kryera prej tij në kapërcim të kufijve të
mbrojtjes së nevojshme sipas nenit 83 të K.Penal. Në rast se konkludohet në “Vrasje të kryer
në kapërcim të kufijve të mbrojtjes së nevojshme” kërkojmë nga kjo gjykatë konstatimin e
paligjshmërisë të vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë për rrëzimin e kërkesës për
zhvillim të gjykimit të shkurtuar duke përfituar të gjitha të drejtat që burojnë nga aplikimi i
gjykimit të shkurtuar.
Duke parashtruar edhe shkaqet përkatëse:

- Nga ana e gjykatave nuk është respektuar e drejta e të pandehurit për t’u asistuar nga
një mbrojtës në përputhje me legjislacionin procedural penal. Citimi i çështjes Balliu
kundër Shqipërisë është tërësisht i papërshtatshëm për rastin konkret, pasi i pandehuri
Dritan Dajti në më shumë se një rast, ka deklaruar se kërkon të mbrohet nga një
avokat kryesisht, i cili t’i sigurohet nga gjykata për shkak të pamundësisë për ta
paguar një të tillë. Ai ka deklaruar se nuk është në gjendje të mbrohet vetë, për shkak
të kompleksitetit të gjykimit. Nga ana e saj gjykata nuk ka mundur t’i sigurojë këtë
mbrojtje, duke qenë se avokatët për arsye të ndryshme, kanë refuzuar t’i ofrojnë
ndihmë juridike ose nuk janë paraqitur në gjykim. Në çështjen Balliu kundër
Shqipërisë, vetë i pandehuri me avokatin e zgjedhur me veprimet e tij kishte penguar
zhvillimin e gjykimit. Ndërsa në rastin objekt gjykimi, është penguar nga
mosparaqitja e mbrojtësve të caktuar kryesisht nga gjykata dhe jo nga sjellja e të
pandehurit. Gjykata e Shkallës së Parë ka arritur deri aty sa të konfondojë funksionin
e avokatit të zgjedhur dhe atij të caktuar kryesisht, duke e detyruar të pandehurin të
zgjedhë avokat nga lista e avokatëve kryesisht. Edhe në këtë rast, ai në shumë seanca i
ka bërë të ditur gjykatës se është i gatshëm të mbrohet nga cilido avokat i caktuar
kryesisht. Shumë seanca kanë dështuar njëra pas tjetrës për mosmarrje përsipër të
detyrës nga ana e avokatëve kryesisht dhe jo për shkak të sjelljes së të pandehurit. Ky
i fundit vetëm deklaron të drejtën e tij për t’u mbrojtur me avokat kryesisht. Edhe
largimi nga seanca në mënyrë të vullnetshme bëhet vetëm sepse nuk i sigurohet
mbrojtja nga avokatët kryesisht. Gjykata e Shkallës së Parë, duke vepruar kështu ka
shkelur vendimin unifikues me nr.1 datë 10.03.2014. I gjithë gjykimi është zhvilluar
248
në shkelje të detyrimit të Gjykatës së Shkallës së Parë për t’i siguruar ndihmën ligjore
të pandehurit, i cili ka insistuar që të ketë përfitim që i ofron ligji. Në këto kushte të
gjitha aktet në lidhje me këtë gjykim janë absolutisht të pavlefshme sipas nenit 128/c
të K.Pr.Penale.
- Në rastin konkret prania e mbrojtësit ka qenë e detyrueshme, sepse i pandehuri ka
kërkuar nga Gjykata e Shkallës së Parë për Krimet e Rënda caktimin e një mbrojtësi
kryesisht, të drejtë që gjykata me gjithë përpjekjet e saj nuk ka mundur ta realizojë.
Në rastet e avokatit mbrojtës të caktuar kryesisht, nga organi procedues, ky organ nuk
mund të mjaftohet vetëm me caktimin e mbrojtësit, por duhet të marrë të gjitha masat
që mbrojtja të jetë sa më efikase. Rëndësinë e këtij standardi e ka dhënë edhe Gjykata
Kushtetuese me vendimin me nr.15/2004. Në gjykimin në shkallë të parë, jo vetëm që
mbrojtja nuk ka qenë efektive por ajo nuk ka ekzistuar fare. Kjo pasi i gjithë gjykimi
është zhvilluar duke detyruar të pandehurin të vijojë gjykimin pa praninë e një
mbrojtësi pavarësisht se e ka kërkuar praninë e tij.
- Nga ana e gjykatës nuk është respektuar barazia e armëve dhe parimi i
kontradiktorialitetit në procesin gjyqësor, pasi kjo gjykatë nuk ka marrë në shqyrtim
provat e kërkuara nga ana e të pandehurit, si pyetjen e disa dëshmitarëve. Këto prova
janë kërkuar në funksion të provueshmërisë së pretendimeve të të pandehurit dhe
konkretisht, fakteve se vrasja e punonjësve të policisë, si dhe e shtetasit Ledion Mara
është kryer prej vetë efektivëve të policisë të pranishëm me armë në vendngjarje.
- Provat në lidhje me vrasjen e Altin Dizdarit dhe Kastriot Feskaj janë manipuluar,
duke fajësuar pa të drejtë të pandehurin. Në vendin e ngjarjes kanë qenë 8 automjete
dhe një motor, por ky fakt është fshehur. Punonjësit e policisë pjesëmarrës në këtë
operacion nuk kanë patur cilësi të dukshme apo të njohura në kuptim të nenit 79/c të
K.Penal. Cenimi i të drejtave të të pandehurit ka vijuar më tej edhe për ato prova të
cilat janë pranuar të paraqiten prej të pandehurit, pasi në seancën e datës 17.06.2014
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda ka revokuar vendimin për marrjen e
provave të kërkuara prej të pandehurit, duke e nënkuptuar si heqje dorë nga kjo e
drejtë qëndrimin për t’u larguar nga seanca.
- I pandehuri Dritan Dajti është vendosur në pozita inferiore, duke i mohuar dëgjimin e
pretendimeve të tij dhe versionin e tij lidhur me ngjarjen. Për të provuar këto
pretendime ka qenë e domosdoshme marrja e provave të kërkuara prej tij, të paktën
ato të pranuar nga gjykata me vendim për lejimin e paraqitjes së provave. Gjykata ka
zhvilluar këtë gjykim vetëm me provat e kërkuara prej Prokurorisë duke kryer një
hetim të mangët gjyqësor. I pandehuri ka patur të drejtë të zgjedhë të paraqitet ose jo
në gjykim, e drejtë e cila parashikohet nga nenet 351 dhe 352 të K.Pr.Penale.
Shoqërimi i detyrueshëm i tij është kryer me qëllim mbulimin e paaftësisë së gjykatës
për t’i siguruar mbrojtje ligjore të pandehurit me gjithë dëshirën e tij për një mbrojtje
efektive gjatë gjykimit. Pra edhe aktet e seancës së datës 22.07.2014, janë absolutisht
të pavlefshme pasi janë krijuar në kundërshtim me nenin 128/c të K.Pr.Penale.
- Gjykata e Shkallës së Parë dhe ajo e Apelit për Krimet e Rënda përveç shkeljes së
dispozitave procedurale nuk kanë vlerësuar me objektivitet provat e paraqitura në këtë
gjykim duke bërë që të arrihet në një cilësim të gabuar nga ana juridike të faktit penal
të parashtruar. Gjykata e ka dënuar pa u bazuar në asnjë provë objektive, por të
manipuluar dhe të pa ballafaquara me ato të kërkuara prej të pandehurit. Ky është një
rast i paprecedent dhe i tillë që vë në dyshim parimin e ligjshmërisë dhe të praktikës
gjyqësore të konfirmuar nga Gjykata e Lartë me vendimin me nr.876 datë 21.12.2005.
Nga ana e të pandehurit është pretenduar se punonjësit e policisë kanë qenë të veshur
civilë dhe i janë drejtuar me armë duke bërë që nga ana e këtij të fundit të krijohet
bindja se ishte në prenë e një sulmi të personave të panjohur. Me qëllim shmangien e
këtij sulmi dhe mbrojtjen e jetës së tij dhe personave të tjerë prezent është kryer dhe
249
shkëmbimi i zjarrit. Fakti që punonjësit e policisë nuk kanë qenë të veshur me
uniformën e policisë provohet edhe me provat e paraqitura prej prokurorisë si dëshmia
e punonjësve të policisë Perlat Leli, Petrit Sulkaj, Gertian Brovina, Petrit Hamzallari
dhe Florian Meko. Sipas provave me shkresë dhe nga përshkrimi i të ndjerëve
rezulton se ata kanë qenë të veshur me rroba normale civile dhe jo uniformë apo
veshje, të cilat i identifikojnë si punonjës policie. Kështu, nga deklarimet e vetë
punonjësve të policisë ka rezultuar se operacioni nuk ka qenë i organizuar në mënyrë
të detajuar. Të gjithë kishin si detyrë të godisnin, por se si dhe në çfarë mënyre nuk
dihet. Të gjithë kanë lëvizur në mënyrë kaotike, të paakorduar me njëri-tjetrin dhe në
mënyrë individuale. Në kushtet e një sulmi nga persona të armatosur, i pandehuri ka
vepruar në kushtet e mbrojtjes së nevojshme e për pasojë, ai duhet të mbajë
përgjegjësi vetëm për veprën penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”. I
pandehuri Dritan Dajti nuk mund të mbajë përgjegjësi penale për veprën penale të
“Vrasjes” dhe aq më pak në rrethana të cilësuar sipas nenit 79/c të K.Penal.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Edmond Islamaj; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë, Artur Selmani, i cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi
të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, si dhe pasi shqyrtoi në tërësi çështjen;
VЁREN
Se vendimi i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda, që ka dërguar çështjen për
rigjykim në gjykatën e shkallës së parë, duke prishur vendimin e gjykatës së shkallës së parë
që kishte deklaruar fajtor të pandehurin Dritan Dajti, për veprat penale: të vrasjeve në
rrethana të tjera cilësuese, 4 herë, sipas nenit 79/c të Kodit Penal, të mbajtjes pa leje të
armëve luftarake, sipas nenit 278/2 të Kodit Penal, të falsifikimit të dokumenteve, sipas nenit
186/2 të Kodit Penal, të falsifikimit të vulave, stampave ose formularëve, sipas nenit 190/1 të
Kodit Penal, të mbajtjes pa të drejtë të uniformës, sipas nenit 247/1 të Kodit Penal, si dhe e
kishte deklaruar atë të pafajshëm, për veprën penale të vrasjes në rrethana të tjera cilësuese,
sipas nenit 79/ë të Kodit Penal, duke e dënuar përfundimisht të pandehurin Dajti me burgim
të përjetshëm, është marrë në kundërshtim me ligjin procedural penal, e si i tillë ai është i
cenueshëm dhe duhet të prishet për shkaqet dhe arsyet që vijojnë.
Me datë 07.08.2009, rreth orës 13:50 teksa punonjësit e Policisë së Shërbimeve të

Sektorit të Operacioneve Speciale, pranë Drejtorisë së Luftës Kundër Krimit të Organizuar në
Drejtorinë e Përgjithshme të Policisë së Shtetit, janë vënë në ndjekje të të pandehurit Dritan
Dajti për ta arrestuar atë, si person i shpallur në kërkim, janë qëlluar me armë zjarri nga i
pandehuri. Nga ky zjarr me armë luftarake kanë mbetur të vrarë katër punonjës policie e
konkretisht Fatos Xhani, Altin Dizdari, Sajmir Duçkollari dhe Kastriot Feskaj. Po kështu,
është vrarë shtetasi Ledion Mara dhe ka mbetur në tentativë vrasja e shtetasit Fajton Shamku.
Në këtë ngjarje kriminale, i pandehuri ka përdorur dy armë zjarri, njëra pistoletë e markës HS
2000 shuli i numërtuar 41134 cal 9x19 mm dhe tjetra, një revolver i nikeluar me mbishkrimin
“Madeo Rosi S.A” nr.D993467.
Nga policia gjyqësore është bërë këqyrja e sendeve të gjetura në vendngjarje dhe ka
rezultuar se ky shtetas ka falsifikuar e përdorur dokumentet e mjetit tip Volswagen Touareg
me targa CR 535 FR në bashkëpunim me shtetasin Ergest Xhoxhi.
Ndërsa në çantën e të pandehurit Dritan Dajti janë këqyrur dhe sekuestruar një
dokument policie në emër të Astrit Zeneli me nr.identifikimi Z 17103, dokument i policisë në
250
emër të Astrit Zeneli IPCARD 8608923, dokument identifikimi i D.P.Qarku Korçë në emër të
këtij shtetasi dhe patentë italiane me nr.5515516745, të cilat në paraqitjen fotografike të
personit mbajtës përfaqësojnë faktin se është i pandehuri Dritan Dajti me veshjen e uniformës
së policisë, e për këtë fakt prokuroria i atribuon të pandehurit edhe veprën penale të
parashikuar nga neni 190/1 i K.Penal.
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda, Tiranë me vendimin me nr.95,

datë 23.07.2014, ka vendosur:
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Dritan Dajti për veprën penale “Vrasje në rrethana
të tjera cilësuese” kryer ndaj punonjësit të policisë Fatos Xhani, vepër kjo e parashikuar nga
neni 79/c i K.Penal (para ndryshimeve të vitit 2013) dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e
tij me burgim të përjetshëm.
të tjera cilësuese” kryer ndaj punonjësit të policisë Saimir Duçkollari, vepër kjo e parashikuar
nga neni 79/c i K.Penal (para ndryshimeve të vitit 2013) dhe në bazë të kësaj dispozite
dënimin e tij me burgim të përjetshëm.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Dritan Dajti për veprën penale “Vrasje në rrethana
të tjera cilësuese” kryer ndaj punonjësit të policisë Altin Dizdari, vepër kjo e parashikuar nga
neni 79/c i K.Penal (para ndryshimeve të vitit 2013) dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e
tij me burgim të përjetshëm.
të tjera cilësuese” kryer ndaj punonjësit të policisë Kastriot Feskaj, vepër kjo e parashikuar
nga neni 79/c i K.Penal (para ndryshimeve të vitit 2013) dhe në bazë të kësaj dispozite
dënimin e tij me burgim të përjetshëm.
-Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Dritan Dajti për veprën penale “Vrasje në
rrethana të tjera cilësuese” në mënyrë të rrezikshme për jetën e shumë personave me pasojë
vdekjen e shtetasit Ledjon Mara, vepër kjo e parashikuar nga neni 79/ë i K.Penal, pasi nuk
provohet se ka kryer veprën për të cilën akuzohet.
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Dritan Dajti për veprën penale “Vrasje me dashje e
mbetur në tentativë” me pasojë plagosjen e shtetasit Fatjon Shamku, vepër kjo e parashikuar
nga neni 76 dhe 22 i K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 15 vjet burgim.
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Dritan Dajti për veprën penale “Mbajtjes pa leje të
armëve luftarake”, vepër kjo e parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal (para ndryshimeve të
vitit 2013) dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 5 vjet burgim.
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Dritan Dajti për veprën penale “Falsifikimit të
dokumenteve” në bashkëpunim, duke falsifikuar e përdorur dokumentet e mjetit tip
Volswagen Touareg me targa CR 535 FR, vepër kjo e parashikuar nga neni 186/2 i K.Penal
dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 2 vjet burgim.
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Dritan Dajti për veprën penale “Falsifikimit të
vulave, stampave ose formularëve” duke falsifikuar e përdorur dokumente policie, vepër kjo
e parashikuar nga neni 190/1 i K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 2 vjet
burgim.
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Dritan Dajti për veprën penale “Mbajtje pa leje të
uniformës” duke mbajtur dokumente e shenja dalluese të policisë së shtetit, vepër kjo e
parashikuar nga neni 247/1 i K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 2 vjet
burgim.
-Bazuar në nenin 55 të K.Penal në bashkim të dënimeve, i pandehuri Dritan Dajti të
dënohet përfundimisht me një dënim të vetëm, atë me burgim të përjetshëm.
251
-Vuajtja e dënimit për të pandehurin Dritan Dajti fillon nga dita e ndalimit të tij datë
07.08.2009, dënim të cilin i pandehuri duhet ta kryejë në një burg të sigurisë së lartë.
Me arsyetimin:
Me gjithë mundësitë konkrete të ofruara nga gjykata dhe nga autoritetet shtetërore
përkatëse të pandehurit Dritan Dajti për të përfituar mbrojtje ligjore falas me avokat apo grup
avokatësh dhe për më tepër, duke i dhënë edhe mundësinë të pandehurit që t’i përzgjidhte apo
t’i përcaktonte ai vetë avokatët që dëshironte, i pandehuri në asnjë rast, deri në përfundim të
gjykimit, nuk zgjodhi që të përfitonte nga kjo e drejtë dhe nuk shfrytëzoi në asnjë moment
asnjë prej mundësive të ofruara dhe të riafruara atij në çdo seancë gjyqësore.
E gjithë veprimtaria procedurale e gjykatës në këtë gjykim për respektimin e parimit
të gjykimit të drejtë lidhur me të drejtën e mbrojtjes ligjore me avokat, është në përputhje të
plotë me praktikën dhe qëndrimet e Gjykatës Europiane për të Drejtat e Njeriut.
Në lidhje me të drejtën për të pyetur dhe ballafaquar dëshmitarët e akuzës, për të
thirrur dëshmitarë e për të kërkuar prova të tjera dhe për përgatitjen e akuzës.
Të pandehurit Dritan Dajti dhe mbrojtësit të tij për kohën që kanë qenë në gjykim, u
është dhënë mundësia që të bëjnë parashtrimet dhe kërkesat e tyre në proces, të kërkojnë
prova, të pyesin, të ballafaqojnë apo të kundërshtojnë sipas rastit të gjitha provat e paraqitura
nga prokuroria.
Së pari, i pandehuri personalisht (dhe mbrojtësit për kohën që kanë qenë në gjykim),
është njohur me të gjitha aktet dhe materialet e fashikullit të gjykimit dhe ka marrë kopje të
çdo akti që gjendej në të. Ai ka marrë kopje të procesverbaleve të seancave gjyqësore sipas
kërkesës së tij, është njohur dhe ka marrë kopje të dokumenteve dhe kërkesave të paraqitura
nga prokuroria si palë, përfshirë edhe konkluzionet e saj përfundimtare të çështjes, të
njoftimeve dhe korrespondencave të ndryshme nga të gjitha drejtimet, deri në përfundim të
gjykimit.
Së dyti, në këtë gjykim gjykata ka pranuar që të merren si prova një numër
dëshmitarësh, ekspertësh dhe prova të tjera të kërkuara nga i pandehuri dhe mbrojtësi i tij.
Së treti, i pandehuri Dritan Dajti dhe mbrojtësi i tij kanë pyetur në mënyrë të
hollësishme të gjithë dëshmitarët e prokurorisë që janë paraqitur në këtë gjykim, madje në
disa raste duke vijuar me pyetje edhe disa seanca gjyqësore radhazi për një dëshmitar të
vetëm.
Së katërti, të pandehurit i është dhënë mundësia dhe koha e mjaftueshme që të
paraqesë pretendimet dhe kundërshtimet e tij për të gjitha aktet dhe provat shkresore që
ndodheshin në fashikullin e gjykimit, por ai për disa seanca gjyqësore (në harkun kohor nga
dt.08.04.2014 deri në dt.13.05.2014) nuk e shfrytëzoi këtë të drejtë duke u larguar vetë nga
salla e gjyqit (sikurse ka vepruar në të gjitha seancat gjyqësore të këtij gjykimi, duke filluar
nga data 08.04.2013), derisa gjykata me vendim të ndërmjetëm në seancën gjyqësore të
dt.13.05.2014, duke vlerësuar këtë qëndrim dhe zgjedhje të të pandehurit si heqje dorë për të
parashtruar pretendimet apo kundërshtimet e tij, vijoi me gjykimin duke bërë pjesë të
fashikullit të gjykimit të gjitha aktet dhe provat shkresore të paraqitura nga prokurori dhe
duke i dhënë tashmë mundësi të pandehurit që të vazhdonte shqyrtimin gjyqësor me marrjen
e provave të kërkuara prej tij bazuar në nenin 359 të K.Pr.Penale.
Së pesti, edhe në fazën e diskutimit përfundimtar, i pandehuri Dritan Dajti refuzoi që
të paraqiste konkluzionet e tij përfundimtare në lidhje me çështjen, megjithëse nga gjykata iu
dha mundësi dhe kohë e mjaftueshme për disa seanca gjyqësore në harkun kohor nga data
01.07.2014-23.07.2014.
Edhe në këtë drejtim, Gjykata i ka krijuar të gjitha mundësitë dhe lehtësitë, si dhe
dhënë të gjithë kohën e nevojshme, të pandehurit Dritan Dajti që ai të ushtronte të drejtat e tij
të parashikuara në nenin 6 pika 3 germat “b” dhe “d” të Konventës Europiane për Mbrojtjen e
të Drejtave të Njeriut dhe Lirive Themelore dhe në nenin 31 germa “b” dhe “d” të
Kushtetutës, por i pandehuri nëpërmjet veprimeve të tij të vazhdueshme të largimit vetë nga
252
salla dhe nëpërmjet heshtjes, me vullnetin e tij të lirë hoqi dorë qartazi nga ushtrimi i këtyre
të drejtave.
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda, Tiranë me vendimin me nr.122, datë
-Prishjen e vendimit nr.95 datë 23.07.2014, të Gjykatës për Krime të Rënda, Tiranë
dhe kthimin e akteve për rigjykim, në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Kundër këtij vendimi, më dt.10.12.2014 dhe 30.12.2014, kanë paraqitur Rekurs
prokurori pranë Prokurorisë së Apelit për Krime të Rënda dhe i pandehuri Dritan
Dajti, me shkaqet e parashtruara si më lart.
“(...) Paraprakisht se të ekspozojë faktet e rëndësishme me qëllim të evidentimit të

shkeljeve procedurale, të rëndësishme sepse kanë pasoja për vetë procesin, e çmon të
arsyeshme ky kolegj të ndalet në faktin se, përgjatë procesit në shkallë të parë i pandehuri
Dritan Dajti ka kërkuar mbrojtje ligjore, për çka kur nuk është paraqitur mbrojtësi i zgjedhur
nga gjykata i është caktuar mbrojtës kryesisht.
Kështu, një maratone shtyrje seancash gjyqësore evidentohet, duke filluar nga seanca
e datës 26.03.2012 e në vazhdim, shkaqe të të cilave, vërtetohet nga procesverbali i seancave
gjyqësore të kenë qenë nga më të ndryshmet, por më së shumti mosparaqitja e mbrojtësve, të
zgjedhur, duke lënë kështu mbrojtjen, apo të caktuar nga gjykata, në mosushtrim të detyrës të
caktuar si avokat/mbrojtës të të pandehurit.
Në të tjera seanca, mbrojtësit janë paraqitur dhe për shkak të mangësive ligjore në
lidhje me profesionin nuk janë legjitimuar nga gjykata; apo janë paraqitur dhe janë larguar
nga salla e gjykimit, duke lënë pa mbrojtje të pandehurin ose janë paraqitur dhe kanë kërkuar
kohë të për t’u njohur me aktet e fashikullit. Në seanca të tjera, evidentohet fakti se, të
paraqitur në seancën gjyqësore, mbrojtësit e caktuar pyeten nga gjykata nëse e marrin
përsipër mbrojtjen e të pandehurit, duke iu dhënë mundësia të mos pranojnë ta mbrojnë atë;
apo që janë paraqitur dhe duke pretenduar se nuk paguhen denjësisht janë larguar nga salla e
gjykimit; apo se nuk mund të mbrojnë njëkohësisht dy të pandehur janë larguar nga salla e
gjykimit; apo për shkak të kërkesave të padrejta të mbrojtësit.
Në rastin konkret, gjykata e shkallës së parë duke mos zbatuar me përpikmëri rrugën
proceduriale taksavisht të treguar nga neni 49 i K.Pr.Penale, duke mos i caktuar mbrojtës të
pandehurit Dritan Dajti, jo vetëm që nuk i ka siguruar mbrojtjen e kërkuar të pandehurit, por
ka marrë edhe vendimmarrjen e gabuar të datës 11.03.2013, me pasojë pavlefshmërie
absolute të vendimmarrjes së revokimit të provave të kërkuara nga prokurori. Kjo është
pasoja e treguar nga neni 128 pika 1 germa “c”, pasi konkretisht, në këtë seancë nuk është
siguruar pjesëmarrja e mbrojtësit ligjor për të pandehurin Dritan Dajti, i detyrueshëm për të
qenë prezent, për shkak të kërkesës së të pandehurit, sipas nenit 149 pika 1 dhe 5 të
K.Pr.Penale.
Gjithashtu, të gabuar si në fakt, ashtu edhe në ligj e çmon Gjykata e Apelit për Krime
të Rënda, urdhërimin e gjykatës së shkallës së parë për të vazhduar gjykimin pa praninë e
mbrojtësit ligjor të kërkuar nga i pandehuri “për shkak se ai me dëshirë nuk ka zgjedhur të
përfitonte nga e drejta e mbrojtjes”, çka ka cenuar rëndë kështu parimin e barazisë së armëve
në një proces të rregullt gjyqësor.
Është e pabazuar në fakt, sepse i pandehuri në çdo seancë ka kërkuar mbrojtje ligjore,
por kanë qenë avokatët që nuk kanë marrë përsipër të ushtrojnë funksionin ose kur e kanë
marrë e kanë lënë atë ose të pyetur nga gjykata “nëse marrin përsipër mbrojtjen” iu është
dhënë mundësia për t’iu shmangur detyrës së caktuar. Shmangia nga detyra e një numri
shumë të madh avokatësh, kanë sjellë pasojën e pariparueshme nëpërmjet gjykimit të çështjes
253
nga e para në apel, sepse vendimi përfundimtar në gjykatën e shkallës së parë, objekt ankimi,
është marrë në kushtet e pavlefshmërisë së kërkuar nga i pandehuri.
Ndërsa është e pabazuar në ligj sepse, është e vërtetë që, në garantim të së drejtës së
mbrojtjes ligjore prevalon e drejta për të zgjedhur një mbrojtës dhe fakti që gjykata i ka dhënë
mundësinë të pandehurit të zgjedhë mbrojtës ia ka garantuar qartazi këtë të drejtë. Por nga
ana tjetër, pamundësia e të pandehurit, i gjendur në izolim, për të zgjedhur një mbrojtës, sipas
nenit 48 të K.Pr.Penale, nga kjo listë, nuk është shprehje e vullnetit të heqjes dorë nga e drejta
për t’u mbrojtur me avokat. I mbetur pa mbrojtës dhe duke kërkuar të mbrohet me avokat,
gjykata, si autoriteti procedues, sipas pikës 1 dhe pikës 5 të K.Pr.Penale, duhej të caktonte një
mbrojtës nga lista e ardhur nga Komisioni Shtetëror për Ndihmë Juridike, vendimet e të cilit,
sipas nenit 9 të ligjit nr.10039/2008, i ndryshuar, janë të detyrueshme për avokatët e kësaj
liste që japin ndihmën juridike. Mosmarrja përsipër e detyrës nga mbrojtësi, kur ai ka
funksionin publik për ta ushtruar atë, nuk është përgjegjësi e të pandehurit, i cili ka të drejtën
të ketë në çdo rast mbrojtjeje ligjore kur e kërkon dhe, siç evidentohet qartazi nga
procesverbali gjyqësor, ai e ka kërkuar atë në çdo seancë.
Për argumentet e ekspozuar në paragrafët më sipër, Gjykata konkludon se, pasojë e
urdhërimit të gabuar të gjykatës së shkallës së parë për të vazhduar gjykimin, pa praninë e
mbrojtësit ligjor është pavlefshmëria absolute e revokimit të marrjes së provave të kërkuara
nga prokurori në seancën gjyqësore të zhvilluar me datë 11.03.2013, si një akt i kryer pa
praninë e mbrojtësit të të pandehurit, kur ai e ka kërkuar atë, pasojë, që neni 128 pika 1 germa
“c” shprehimisht parashikon.
Absolutisht të pavlefshme janë edhe disponimet e gjykatës së shkallës së parë në
seancën e datës 17.06.2014. Kështu, siç vërtetohet fakti nga procesverbali i seancës gjyqësore
të kësaj date, të pranishëm në gjykim kanë qenë të gjithë subjektet procesuale, prokurori, i
pandehuri dhe mbrojtësi i caktuar av.Elton Shametaj. Pasi ka verifikuar paraqitjen e palëve,
Gjykata duke mos marrë në konsideratë detyrimin e mbrojtësit për të ushtruar detyrën kur i
caktohet, e ka pyetur avokatin e caktuar në lidhje me detyrën e mbrojtësit të të pandehurit se
“cili është qëndrimi juaj?”, pyetje prej së cilës mbrojtësi ka përfituar të shprehë dëshirën për
të mos ushtruar detyrën, çka nga kryesuesi i kolegjit është disponuar “nëse nuk e merrni
përsipër mund të vazhdoni”, duke e larguar kështu nga seanca gjyqësore. Pasi, ka larguar
mbrojtësin, gjykata ka disponuar të revokojë vendimin për marrjen e provave të kërkuara nga
i pandehuri, me argumentin se “ai duke u larguar nga seancat gjyqësore në momentin që i
jepet fjala për të vazhduar me provat e tij, rezulton se ka zgjedhur mosmarrjen e tyre në
gjykim, pra, heqjen dorë dhe bazuar në nenin 378/1 të K.Pr.Penale gjykata vendos të kalohet
në diskutimin përfundimtar, duke filluar nga prokurori”.
Përballur vendimmarrjen e gjykatës, me nenin 357 të K.Pr.Penale, i cili në mënyrë të
qartë kërkon investimin e gjykatës për pretendimet e palëve për të vendosur revokimin e
provave që dalin të panevojshme, dukshëm evidentohet, se nga largimi i mbrojtësit ligjor, të
pandehurit i është mohuar e drejta e një procesi të rregullt, për më tepër të zhvilluar në ritin e
gjykimit të zakonshëm, ku provat merren e shqyrtohen në seancë gjyqësore në
kontradiktorialitet të palëve.
Si konkluzion, moszbatimi i dispozitave procedurale penale në lëndë të pjesëmarrjes
së mbrojtësit kur ajo është e detyrueshme për dy arsye, qoftë sipas parashikimit të nenit 49
pika 1 dhe 5 të K.Pr.Penale ashtu edhe sipas nenit 352 pikat 1 dhe 2 të K.Pr.Penale,
moszbatimi i të cilave jo vetëm i jep rrugë një nuliteti absolut të parashikuar nga germa “c” e
pikës 1 të nenit 128 i K.Pr.Penale, por jep pasojën edhe për vetë vendimin përfundimtar dhe,
në rastin në shqyrtim pasoja për vendimin e ankimuar është ajo e parashikuar taksativisht nga
neni 428 pika 1 germa “ç” e K.Pr.Penale, kur nuk janë respektuar dispozitat që lidhen me
pjesëmarrjen e mbrojtësit të të pandehurit, prishjen e vendimit dhe kthimin e akteve në
gjykatën e shkallës së parë për rigjykim, me një tjetër trup gjykues.
254
Shkaqet e parashtruara në rekursin e prokurorit janë të mbështetura në ligj, prandaj

ato gjenden të bazuara dhe vendimi i gjykatës së apelit për krime të rënda, ndërsa shkaqet e
parashtruara në rekursin e të pandehurit Dajti, sipas të cilave i është shkelur e drejta e
mbrojtjes me avokat, nuk gjenden të bazuara në ligj, prandaj vendimi i Gjykatës së Apelit për
Krime të Rënda, që ka dërguar çështjen për rigjykim në gjykatën e shkallës së parë, duke
prishur vendimin e gjykatës së shkallës së parë që kishte deklaruar fajtor të pandehurin Dritan
Dajti, për veprat penale të: vrasjeve në rrethana të tjera cilësuese, 4 herë, sipas nenit 79/c të
Kodit Penal, mbajtjes pa leje të armëve luftarake, sipas nenit 278/2 të Kodit Penal,
falsifikimit të dokumenteve, sipas nenit 186/2 të Kodit Penal, falsifikimit të vulave, stampave
ose formularëve, sipas nenit 190/1 të Kodit Penal, mbajtjes pa të drejtë të uniformës, sipas
nenit 247/1 të Kodit Penal, si dhe e kishte deklaruar atë të pafajshëm për veprën penale të
vrasjes në rrethana të tjera cilësuese, sipas nenit 79/ë të Kodit Penal, duke e dënuar
përfundimisht të pandehurin Dajti me burgim të përjetshëm, është rrjedhojë e zbatimit të
gabuar të ligjit procedural në mënyrën dhe për arsyet që vijojnë.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në bazë të nenit 1 të Kodit të
Procedurës Penale, legjislacioni procedural penal ka detyrë të sigurojë një procedim të drejtë,
të barabartë e të rregullt ligjor, duke mbrojtur liritë personale, të drejtat e interesat e ligjshme
të shtetasve. Gjithashtu, në bazë të nenit 2 të Kodit të Procedurës Penale, është parashikuar që
respektimi i normave procedurale është i detyrueshëm për subjektet e procedimit penal, për
organet shtetërore, personat juridikë dhe shtetasit. Është detyrë e legjislacionit procedural që
të sigurojë një procedim të drejtë, të barabartë e të rregullt ligjor për të gjithë personat ndaj të
cilëve ka filluar një procedim penal.
Në bazë të këtij konteksti, mbrojtja e personit në procesin gjyqësor përbën një vlerë
kushtetuese, pra, një parim formues të rendit juridik shqiptar, duke e kufizuar edhe
ligjvënësin në raport me zgjedhjen ligjore apo modelin procedural ligjor që synon të caktojë
në sistemin juridik, duke e përshtatur mbrojtjen në varësi të natyrës, fazës, shkallës,
strukturës së procedurës të parashikuar nga ana e ligjvënësit dhe raportin e saj me gjykatën.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vlerëson se e drejta për t’u mbrojtur realizohet qoftë
me praninë e një mbrojtësi, qoftë me praninë e të pandehurit në procedimin që zhvillohet ndaj
tij. E drejta për t’u mbrojtur është një e drejtë themelore e individit të akuzuar për një vepër
penale, dhe si e tillë ajo duhet të gjejë zbatim në çdo shkallë dhe fazë të procedimit penal.
Kodi i Procedurës Penale, në zbatim të garancisë kushtetuese që njeh të drejtën e mbrojtjes,
në nenin 6, parashikon parimin e përgjithshëm të procedimit penal sipas të cilit “i pandehuri
ka të “drejtë të mbrohet vetë” ose “me ndihmën e mbrojtësit”. Kur nuk ka mjete të
mjaftueshme, atij i sigurohet mbrojtja falas me avokat.
Gjykata e Lartë me Vendimin unifikues nr.01/2014, datë 10.03.2014, ka arsyetuar se:
E drejta për të zgjedhur mbrojtës, në funksion të nenit 31 (1) (ç) të Kushtetutës dhe nenit 6
(3) të Konventës Evropiane për të Drejtat e Njeriut (“KEDNj” ose “Konventa”) është një e
drejtë ekskluzivisht personale, që nuk mund t’i transferohet të afërmve të të pandehurit. Edhe
vetë mundësia e limituar, e dhënë të afërmve për të zgjedhur mbrojtës, parashikuar nga neni
48 i K.Pr.Penale, buron dhe është pjesë përbërëse e kësaj të drejte vetjake e të pandehurit. Në
këtë përfundim arrihet jo vetëm duke u bazuar në konfigurimin e kësaj dispozite si pjesë
përbërëse e nenit 48 të K.Pr.Penale, titulluar “Mbrojtësi i zgjedhur nga i pandehuri”, por edhe
nga qëllimi i vetë normës në fjalë, i cili ka të bëjë me përmirësimin dhe fuqizimin e
efektivitetit të institutit të mbrojtësit të zgjedhur. Përcaktimi i ligjit se i afërmi i të pandehurit
ka të drejtë të zgjedhë mbrojtës, në kuptim të pikës 3 të nenit 48 të K.Pr.Penale, vetëm në
rastet kur i pandehuri gjendet i izoluar, në kushtet e kufizimit të lirisë personale është i qartë
dhe nuk ka nevojë për interpretim unifikues. Në këtë rast, mbrojtësi i zgjedhur nga të afërmit
e personit në kushtet e kufizimit të lirisë personale, do të konsiderohet, për efekt të ligjit, si
255
mbrojtës i zgjedhur.
Ndihma e dhënë nga ana e mbrojtësit për të pandehurin, përbën një garanci për
barazinë midis mbrojtjes dhe akuzës, në kuptimin e aftësisë dhe mundësisë së secilës prej tyre
që të ndërveprojnë dhe të kundërvihen njëra tjetrës me argumente, duke siguruar zhvillimin
korrekt të parimit të kontradiktorialitetit (parimit kundërthënës) para një gjykate të tretë dhe
të paanshme të përcaktuar me ligj.
Neni 6 dhe 48 i Kodit të Procedurës Penale, parashikojnë të drejtën e të pandehurit për
të zgjedhur deri në dy mbrojtës (neni 48/1 i Kodit të Procedurës Penale). Zgjedhja bëhet 1)
me deklarim përpara organit procedues, 2) me prokurën e dhënë ndaj mbrojtësit ose
personalisht ose me letër rekomande. Për personin e ndaluar, të arrestuar ose të dënuar me
burgim, derisa ky person nuk e ka bërë vetë zgjedhjen, zgjedhja e mbrojtësit bëhet nga një i
afërm i tij. I pandehuri që nuk ka zgjedhur mbrojtës ose që ka mbetur pa të, ndihmohet nga
një mbrojtës i caktuar nga organi që procedon, në qoftë se e kërkon atë (neni 49/1 i Kodit të
Procedurës Penale).
Në bazë të nenit 50 të Kodit të Procedurës Penale, parashikohet se, mbrojtësi ka të
drejtat që ligji i njeh të pandehurit, përveç atyre që i rezervohen personalisht këtij të fundit, ai
ka të drejtë të komunikojë lirisht dhe vetëm për vetëm me të ndaluarin, të arrestuarin apo të
dënuarin, të njoftohet paraprakisht për kryerjen e veprimeve hetimore, ku është i pranishëm i
pandehuri dhe të marrë pjesë në to, t’u drejtojë pyetje të pandehurit, dëshmitarëve dhe
ekspertëve, të njihet me të gjithë materialin e çështjes në përfundim të hetimeve. Mbrojtësi që
nuk pranon detyrën që i është besuar ose që heq dorë prej saj njofton menjëherë organin
procedues dhe atë që e ka caktuar. Mospranimi ka efekt që nga çasti kur i komunikohet
organit procedues.
Gjykata Kushtetuese në jurisprudencën e saj është shprehur se, prania e mbrojtësit
është një kusht i domosdoshëm për vazhdimin e marrjes në pyetje të personit, pasi ndryshe
nuk mund të shpjegohet detyrimi për punonjësin e policisë që të ndërpresë marrjen në pyetje.
Kjo e bën mbrojtësin ligjor një subjekt të domosdoshëm dhe të pazëvendësueshëm gjatë
kryerjes së këtij veprimi procedural dhe për rrjedhojë, mungesa e tij çon në cenim të nenit 31
të Kushtetutës, (Vendimi nr.14/2011 i GJK).
Sipas parimeve të rëndësishme kushtetuese e procedurale dhe jurisprudencës së
Gjykatës Kushtetuese, në një proces gjyqësor, avokati mbrojtës duhet të veprojë në përputhje
me ligjin, standardet dhe etikën e njohur profesionale për të mbrojtur të drejtat e klientit të tij.
Kur avokati vepron në kundërshtim me përmbushjen e rregullt të detyrimeve të tij në mbrojtje
të të drejtave të klientit, ai shkel njëkohësisht edhe të drejtën e individit për t’u mbrojtur me
avokat.
Duke zbatuar këto parime të përgjithshme në rastin objekt shqyrtimi, Kolegji Penal i
Gjykatës së Lartë vlerëson se nuk ndodhemi në rastin e pavlefshmërisë absolute të vendimit
të gjykatës së shkallës së parë për shkak të mospjesëmarrjes së mbrojtësit ligjor për të
pandehurin Dajti, siç është e parashikuar nga neni 128/1, shkronja “c”. Gjykata e apelit, në
vendimin e saj ka arsyetuar se pavlefshmëria ka ardhur si rezultat i mosrespektimit të pikës
“4” dhe pikës “5” të nenit 49, sipas të cilave, gjykata, (...), kur duhet të kryejnë një veprim
për të cilin parashikohet ndihma e mbrojtësit dhe kur i pandehuri është pa mbrojtës, njoftojnë
për këtë veprim mbrojtësin e caktuar. Kur kërkohet prania e mbrojtësit dhe mbrojtësi i
zgjedhur ose i caktuar nuk është siguruar, nuk është paraqitur ose e ka lënë mbrojtjen, gjykata
(...) cakton si zëvendësues një mbrojtës tjetër, i cili ushtron të drejtat dhe merr përsipër
detyrimet e mbrojtësit. Mbrojtësi i caktuar mund të zëvendësohet vetëm për shkaqe të
përligjura. Ai i pushon funksionet kur i pandehuri zgjedh mbrojtësin e tij. Por ndryshe nga sa
ka arsyetuar gjykata e apelit, gjykata e shkallës së parë ka bërë përpjekje të dukshme dhe të
konsiderueshme në mënyrë që i pandehuri Dajti, të mundësohej për të përfituar mbrojtje
ligjore falas me avokat apo grup avokatësh dhe për më tepër, duke i dhënë edhe mundësinë të
pandehurit që t’i përzgjidhte apo t’i përcaktonte ai vetë avokatët që dëshironte. Shqyrtimi
256
gjyqësor i çështjes në ngarkim të të pandehurit Dritan Dajti është zhvilluar në praninë e të
pandehurit dhe të mbrojtësve të zgjedhur prej tij dhe më pas, ka vijuar vetëm me praninë e të
pandehurit deri në dhënien e vendimit përfundimtar. Ka rezultuar se, i pandehuri personalisht
dhe mbrojtësi për kohën që kanë qenë në gjykim, janë njohur me të gjitha aktet dhe materialet
e fashikullit të gjykimit dhe kanë marrë kopje të çdo akti që përmbahej në fashikull. Ai ka
marrë kopje të procesverbaleve të seancave gjyqësore sipas kërkesës së tij, është njohur dhe
ka marrë kopje të dokumenteve dhe kërkesave të paraqitura nga prokuroria si palë, përfshirë
edhe konkluzionet e saj përfundimtare të çështjes, të njoftimeve dhe korrespondencave të
ndryshme nga të gjitha drejtimet, deri në përfundim të gjykimit. Në disa seanca i pandehuri
ka kërkuar që të sqarohet nga gjykata se sa do jetë shpërblimi për avokatët e caktuar
kryesisht, përpara se të zgjedhë një mbrojtës. Madje edhe ka kërkuar që të largohet nga salla,
fakt i cili me të drejtë është interpretuar nga ana e gjykatës së shkallës së parë, si heqje dorë
edhe nga e drejta e mbrojtjes. Gjithashtu, i pandehuri ka qenë i ndihmuar deri në seancën e
datës 09.07.2012, me mbrojtës të zgjedhur prej tij. Pas kësaj, gjykata e shkallës së parë ka
bërë përpjekje duke caktuar mbrojtës nga ana e saj, por asnjë mbrojtës nuk e pranoi detyrën,
kjo përmes heqjes dorë, refuzimit apo mosparaqitjes në seancat gjyqësore pa shkaqe të
justifikuara. Gjykata e themelit për këtë gjykim, i është drejtuar edhe Komisionit Shtetëror
për Ndihmë Juridike për të caktuar avokatë për të mbrojtur të pandehurin.
Në gjykimin e zhvilluar në gjykatën e shkallës së parë, i pandehuri dhe mbrojtësit e tij
kanë paraqitur kërkesa të ndryshme, për marrjen si prova të disa dëshmitarëve, ekspertëve
dhe disa prova të tjera, po ashtu, ata kanë pyetur në mënyrë të hollësishme dëshmitarët e
prokurorisë që janë paraqitur në gjykim. Sipas nenit 128/1 shkronja “c” norma bën fjalë rreth
pranisë së mbrojtësit kur ajo është e detyrueshme, pra kur ai nuk është njoftuar për datën dhe
orën e seancës, dhe në rast mosparaqitje absolute të mbrojtësit të kërkuar, pasi ai është
zgjedhur dhe caktuar në detyrën e mbrojtjes. Në rastin konkret, gjykata e shkallës së parë i ka
njoftuar mbrojtësit, duke bërë përpjekje për t’i caktuar ata në mbrojtje të pandehurit, asnjë
mbrojtës nuk e ka pranuar detyrën, duke hequr dorë, refuzuar apo edhe pse të njoftuar ata nuk
paraqiteshin në seancat gjyqësore pa shkaqe të justifikuara. Si rezultat i krijimit të kësaj
situate, gjykata i ka bërë të njohur të pandehurit këtë situatë, duke i vënë në dispozicion atij
listën e këtyre avokatëve (me 101 avokatë), duke i lënë kohë të mjaftueshme, duke shtyrë
seanca gjyqësore, që të zgjidhte një ose dy mbrojtës të besuar nga lista, por pavarësisht kohës
së dhënë, i pandehuri nuk ka bërë përzgjedhjen e asnjë mbrojtësi, ndërkohë gjykata ka shtyrë
seancat, duke u përpjekur t’i caktonte një mbrojtës kryesisht të pandehurit. Në këtë drejtim,
ndryshe nga sa ka arsyetuar gjykata e apelit, i gjykuari Dajti ka mbajtur një qëndrim të
papajtueshëm me të drejtat e njohura nga procesi i rregullt, duke abuzuar me situatën dhe të
drejtat që i janë njohur nga legjislacioni shqiptar. Këtë qëndrim të papajtueshëm dhe në
abuzim me të drejtat që i janë njohur nga ligji me qëllimin zhvillimin e një mbrojtjeje
efektive, i pandehuri Dajti e ka mbajtur edhe në gjykimin e zhvilluar në Gjykatën e Lartë, në
të cilën janë zhvilluar një seri seancash gjyqësore duke abuzuar me të drejtën e ankimit, janë
zhvilluar mbi 30 seanca gjyqësore dhe qëllimi i vetëm i të pandehurit Dajti ka qenë pengim i
institucioneve të drejtësisë në organizimin dhe zhvillimin e gjykimit në përputhje me parimet
e procesit të rregullt dhe sidomos brenda një afati të arsyeshëm kohor.
Caktimi i mbrojtësit nga kryesisht gjykata përbën një parim subsidiar, në raport me
parimin e zgjedhjes së mbrojtësit në mënyrë të besuar nga ana e të pandehurit, pra, që vjen
vetëm pasi i pandehuri dëshiron të mbrohet nga një mbrojtës dhe kur ka mbetur pa të,
ndihmohet nga një mbrojtës i caktuar nga organi që procedon, në qoftë se e kërkon atë. Edhe
sipas GjEDNj-së, parimi i përgjithshëm i mbrojtjes bazuar në nocionin e një gjykimi të drejtë,
parashikon që një personi të akuzuar për një vepër penale, i cili nuk dëshiron të mbrohet vetë,
duhet t’i jepet mundësia për të pasur ndihmë ligjore nëpërmjet një mbrojtësi të zgjedhur prej
tij. Nëse ai nuk ka burime të mjaftueshme për të përballuar këtë ndihmë, Konventa Europiane
i njeh të drejtën që ta ketë këtë ndihmë falas kur e kërkojnë interesat e drejtësisë. Në rastin
257
konkret, të pandehurit i janë krijuar dhe dhënë të gjitha mundësitë për t’u mbrojtur me
avokat, por ai me qëndrimin e tij rezulton se nuk ka dëshiruar të përfitonte nga kjo e drejtë.
Në këto kushte, Kolegji çmon se nuk ndodhemi në rastet e parashikuara nga neni 128/1
shkronja “c”, të Kodit të Procedurës Penale, pasi “prania” e mbrojtësit bëhet e detyrueshme
kur i pandehuri e ka zgjedhur atë dhe mbrojtësi i besuar ka marrë përsipër mbrojtjen, apo kur
gjykata ka thirrur për të caktuar një mbrojtës tjetër dhe ai e ka marrë përsipër këtë detyrë, dhe
kështu me zëvendësimin e mbrojtësit tjetër, derisa ai të marrë përsipër këtë detyrë. Gjykata e
apelit, në thelb, ka pretenduar mosveprimin e gjykatës që shkallës së parë, që sipas saj nuk ka
vepruar për të detyruar mbrojtësin që synonte të caktonte që të marrë përsipër mbrojtjen në
mënyrë detyruese për të pandehurin, por gjykata e apelit nuk ka përmendur bazën ligjore me
arsyetimin apo argumentimin përkatës lidhur me këtë interpretim të ligjit, ku sipas saj caktimi
i mbrojtësit kryesisht duhej bërë në mënyrë urdhëruese duke e imponuar atë të marrë përsipër
mbrojtjen e të pandehurit.
Megjithatë, Kolegji vëren se, ndonëse nuk ndodhemi në rastet e pavlefshmërisë
absolute të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, pretendimet e mbrojtjes dhe shqetësimet
e gjykatës lidhur me efektivitetin e mbrojtjes personale dhe të asaj me avokat për të
pandehurin, si dhe standardin e mbrojtjes, këto aspekte mund dhe duhet të vlerësohen në
gjykimin që zhvillohet në apel, duke qenë gjykata e apelit, edhe një gjykatë themeli, prandaj
për këtë arsye, ligjvënësi ka parashikuar nenin 427 të Kodit të Procedurës Penale, sipas së
cilit kur një palë kërkon rimarrjen e provave të administruara në shqyrtimin gjyqësor të
shkallës së parë ose marrjen e provave të reja, gjykata në qoftë se çmon se një gjë e tillë është
e nevojshme, vendos përsëritjen tërësisht ose pjesërisht të shqyrtimit gjyqësor. Ku çështja e
efektshmërisë dhe standardit të mbrojtjes, apo shkelje të kësaj natyre, mund të vlerësohen në
themel nga ana e gjykatës së apelit, duke ndjekur dhe realizuar edhe vetë kjo gjykatë
zhvillimin e një gjykimi të rregullt me praninë e mbrojtësit dhe të pandehurit përpara kësaj
gjykate, dhe nëse çmonte të arsyeshme e të domosdoshme përsëritjen e hetimit gjyqësor,
duke korrigjuar shkeljet apo parregullsitë e hasura sipas saj në gjykimin në shkallë të parë që
mund të kenë ardhur eventualisht nga mos-ushtrimi i disa të drejtave të parashikuara për të
pandehurin nga ana e mbrojtësit.
Në lidhje me pretendimin e të pandehurit, për shkelje të parimit të barazisë së armëve
dhe parimi të kontradiktorialitetit në procesin gjyqësor dhe vendosjen e tij në pozitë të
disfavorshme dhe cilësim të gabuar të faktit, pasi gjykata e shkallës së parë nuk ka marrë në
shqyrtim provat e kërkuara nga ana e të pandehurit, si pyetjen e disa dëshmitarëve, duke qenë
se Kolegji Penal ka konkluduar për rigjykimin e çështjes, këto pretendime mund të paraqiten
në gjykatën e rishqyrtimit, në përputhje me parimin e një gjykimit të drejtë e të rregullt.
atyre të procedurës penale, vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda, që
ka dërguar çështjen për rigjykim në gjykatën e shkallës së parë, duke prishur vendimin e
gjykatës së shkallës së parë që kishte deklaruar fajtor të pandehurin Dritan Dajti, për veprat
penale të: vrasjeve në rrethana të tjera cilësuese, 4 herë, sipas nenit 79/c të Kodit Penal,
mbajtjes pa leje të armëve luftarake, sipas nenit 278/2 të Kodit Penal, falsifikimit të
dokumenteve, sipas nenit 186/2 të Kodit Penal, falsifikimit të vulave, stampave ose
formularëve, sipas nenit 190/1 të Kodit Penal, mbajtjes pa të drejtë të uniformës, sipas nenit
247/1 të Kodit Penal, si dhe e kishte deklaruar atë të pafajshëm për veprën penale të vrasjes
në rrethana të tjera cilësuese, sipas nenit 79/ë të Kodit Penal, duke e dënuar përfundimisht të
pandehurin Dajti me burgim të përjetshëm, është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit
258
procedural, pasi në rastin konkret nuk ndodhemi përpara rastit të pavlefshmërisë absolute të
parashikuara nga neni 128/1 shkronja “c”, të Kodit të Procedurës Penale.
PЁR KЁTO ARSYE

Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.122, datë 01.12.2014 të Gjykatës së Apelit për Krimet e Rënda
dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 13.07.2016
259
Nr. 00-2016-1221 i Vendimit (154)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 13.07.2016, mori në shqyrtim çështjen penale nr.53102-01422

– 00 - 2013, që i përket:

RRETHIT GJYQËSOR VLORË
TË PANDEHUR: 1. GENTIAN HOXHA
A K U Z U A R:
“Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën”,
“Pastrimit të produkteve të veprës penale”,
“Fallsifikimit të dokumenteve” ,
“Ndërhyrjes në të dhënat kompjuterike” dhe “Mashtrimit”,
parashikuar nga nenet 135, 186/2, 143/2, 287/2 dhe 293/b të Kodit Penal .
2. FATJON HOXHA
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të
“Pastrimit të produkteve të veprës penale”
të parashikuar nga neni 287/2 i Kodit Penal .
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin penal nr.229 datë 10.05.2012 ka

vendosur:
“Deklarimin fajtor të të pandehurit Gentian Hoxha për kryerjen e veprës
penale të “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën”, te parashikuar nga neni 135 i
K.Penal dhe dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Gentian Hoxha për kryerjen e veprës penale
të “Pastrimit të produkteve të veprës penale”, të parashikuar nga neni 287/2 i
K.Penal dhe dënimin e tij me 6 (gjashtë) vjet burgim dhe 1 200 000 (një
milion e dyqind mijë) lekë gjobë.
260
Pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit Gentian Hoxha për
kryerjen e veprës penale të “Fallsifikimit te dokumentave” të parashikuar nga
neni 186/2 i K.Penal dhe “Ndërhyrjes në të dhënat kompjuterike” të
parashikuar nga nenin 293/b të K.Penal.
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Gentian Hoxha për veprën penale të
“Mashtrimit”, të parashikuar nga neni 143/2 i K.Penal.
Bazuar në nenin 55 te K.Penal në bashkim të dënimeve e dënon të pandehurin
Gentian Hoxha me 9 (nënte) vjet burgim dhe 1 200 000 (një milion e dyqind
mijë) lekë gjobë.
Bazuar në nenin 406/1 te K.Pr.Penale urdhërohet zbritja e 1/3 së dënimit dhe i
pandehuri Gentian Hoxha dënohet përfundimisht me 6 (gjashtë) vjet burgim
dhe 800 000 (tetëqind mijë) lekë.
Vuajtja e dënimit fillon nga data 11.12.2010 kur është arrestuar në flagrancë
dhe të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
Pagesa e gjobës të kryhet nga i pandehuri Gentian Hoxha brenda 1 (një) viti
nga mbarimi i vuajtjes së dënimit me burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Fatjon Hoxha për kryerjen e vepres penale
të “Pastrimit të produkteve të veprës penale” e parashikuar nga nenin 287/2 i
K.Penal dhe dënimin e tij me 5 (pese) vjet burgim dhe 900 000 (nëntëqind
mijë) lekë gjobë.
Bazuar ne nenin 406/1 i K.Pr.Penale urdhërohet zbritja e 1/3 së dënimit dhe i
pandehurit Fatjon Hoxha dënohet me 3 (tre) vjet e 4 (katër) muaj burgim dhe
600 000 (gjashtëqind mijë) lekë gjobë.
Vuajtja e dënimit fillon nga data 11.12.2010 kur është arrestuar në flagrancë
dhe të kryhet ne një burg të sigurisë së zakonshme.
Pagesa e gjobës të kryhet nga i pandehuri Fatjon Hoxha brenda 1 (një) viti nga
dita e mbarimit të vuajtjes së dënimit.
Tre cope kartëmonedha te prerjes 100 dollarëshe, të sekuestruara në datën
11.12.2010 në banesën e të pandehurit Gentian Hoxha të konfiskohen dhe të
kalojnë në favor të shtetit.
Tre cope kartëmonedha te prerjes 50 euro, të sekuestruara ne dt.11.12.2010 në
banesën e të pandehurit Gentian Hoxha të konfiskohen dhe të kalojnë në favor
të shtetit.
Pasaporta shqiptare me nr.Zl 735650, ne emër te te pandehurit Gentian Hoxha
sekuestruar ne datën 11.12.2010 ne banesën e te pandehurit Gentian Hoxha t’i
kthehet te pandehurit Gentian Hoxha.
Një njësi kompjuteri e markës LG, ne te cilën gjenden pamjet filmike te
sigurisë se Bankës Kombëtare Tregtare, Dega Vlore sekuestruar ne datë
20.12.2010 ne Degën e Bankës Kombëtare Tregtare Vlore, t’i kthehet Bankës
Kombëtare Tregtare.
Një kompjuter i markës HP Compaq, i sekuestruar ne datën 16.12.2010 ne
ambientet e Degës se Bankës Tregtare Vlore, si kompjuteri i punës i te
pandehurit Gentian Hoxha, t’i kthehet Bankës Kombëtare Tregtare.
Dokumentacioni i sekuestruar ne datën 16.12.2010, pranë Bashkisë Vlore
lidhur me miratimin e lejes se ndërtimit nr.3/79 date 07.06.2009, per
rikonstruksionin e Pallatit te Sportit Vlore, dhe dhënies se kësaj te drejte
shoqërisë “Adion” sh.p.k, Vlore t’i kthehet Bashkisë Vlorë.
Shuma prej 695.91 euro e sekuestruar me vendimin nr.336 date 15.01.2010 te
Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Vlore, ne llogarinë bankare nr.40805 1759 ne
emër te te pandehurit Gentian Hoxha ne Degën e Bankës Kombëtare Tregtare
Vlore, te konfiskohet dhe te kalohet ne favor te shtetit.
261
Investimi i shoqërisë “Adion” sh.p.k ne “Bar Kafe Frank”, e ndodhur ne lagjen
“Pavarësia” te qytetit te Vlorës, ne pronësi te shtetasit Viktor Shehi, sipas
vlerës se nxjerre nga akti i ekspertimit vlerësues, vendosur ne sekuestro
preventive me vendimin e Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Vlore me nr.337 date
15.12.2010, ndryshuar me vendimin nr.147 date 05.04.2011 te po kësaj
gjykate, te konfiskohet dhe te kaloje ne favor te shtetit.
Investimi i shoqërisë “Adion” sh.p.k ne “Pallatin e Sportit te Lojërave me
dore”, ne administrim te Bashkisë Vlore, sipas vlerës se nxjerre nga akti i
ekspertimit vlerësues, vendosur ne sekuestro preventive me vendimin e
Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Vlore nr.337 datë 15.12.2010, te konfiskohet dhe
te kaloje ne favor te shtetit.
Investimi i shoqërisë “Adion” sh.p.k ne objektin e “Qendrës Adion”, ne
pronësi te shtetasit Menyr Ceci, ndodhur ne lagjen “Lef Sallata” te qytetit te
Vlorës, sipas vlerës se nxjerre nga akti i ekspertimit vlerësues,vendosur ne
sekuestro preventive me vendimin e Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Vlore me
nr.337 date 15.12.2010, te konfiskohet dhe te kaloje ne favor te shtetit.
Investimi i shoqërisë “Adion” sh.p.k ne objektin e “Hotel Aliko”, ne pronësi te
shtetasit Eduart Aliko, ndodhur ne lagjen “Uji i Ftohte” te qytetit te Vlorës,
sipas vlerës se nxjerre nga akti i ekspertimit vlerësues, vendosur ne sekuestro
preventive me vendimin e Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Vlore me nr.337 date
15.12.2010, te konfiskohet dhe te kaloje ne favor te shtetit.
Shpenzimet gjyqësore ne ngarkim te te pandehurve.”

“Lënien në fuqi të vendimit nr.229 date 10.05.2012 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë për të pandehurin Fatjon Hoxha.
Ndryshimin e vendimit të mësipërm në lidhje me të pandehurin Gentjan
Hoxha dhe duke e gjykuar çështjen në fakt:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Gentjan Hoxha për veprën penale të
“Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën” dhe në bazë të nenit 135 te Kodit Penal
dënimin e tij me 8 (tetë) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Gentjan Hoxha për kryerjen e veprës penale
të “Pastrimit të produkteve të veprës penale” në bashkëpunim dhe në bazë të
nenit 287/11 te Kodit Penal, dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Gentjan Hoxha për kryerjen e veprës penale
të “Falsifikimit të dokumentave” dhe në bazë të nenit 186/2 të Kodit Penal,
dënimin e tij me 3 (tre) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Gentjan Hoxha për veprën penale të
“Ndërhyrjes në të dhënat kompjuterike” dhe në bazë të nenit 293/6 të Kodit
Penal dënimin e tij me 2 (dy) vjet burgim.
Bazuar në nenin 55 të K.Penal, në bashkim të dënimeve, dënimin
përfundimisht të të pandehurit Gentjan Hoxha me 15 (pesëmbedhjetë) vjet
burgim.
Në zbatim të nenit 406/1 te K.Pr.Penale, zbritet 1/3 e masës së dënimit dhe
dënimin përfundimisht të të pandehurit Gentjan Hoxha me 10 (dhjetë) vjet
burgim.
Vuajtja e dënimit të fillojë nga dita e arrestimit të tij datë 11.12.2010 dhe të
kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
Lënien në fuqi të vendimit të mësipërm edhe për provat materiale dhe
shpenzimet gjyqësore.”
262
Kundër vendimit nr.269, datë 12.07.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka
ushtruar rekurs i gjykuari Gentian Hoxha, i cila kërkon nga Gjykata e Lartë:
“Prishjen e vendimit nr.269, datë 12.07.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të
vendimit nr.229 datë 10.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë”,

 Në lidhje me veprat penale “Ndërhyrje në të dhënat kompjuterike” për të cilën gjykata
e Apelit ka bërë ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Vlorë, gjejmë më të
drejtë qëndrimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, e cila e ka konsideruar
“Ndërhyrjen në të dhënat kompjuterike” si mjet të përdorur nga i pandehuri për të
kryer veprën penale të “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën”.
 Në lidhje me veprën penale “Fallsifikim të dokumentave”, po ashtu gjejmë të drejtë
qëndrimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë e cila e ka konsideruar si mjet për
kryerjen e veprës penale, konkretisht tërheqjen e parave nga llogaritë e klientëve,
depozitimin e tyre në llogarinë e shoqërisë “Adion” dhe me pas investimin e bërë prej
saj në 4 objekte në qytetin e Vlorës, të cilat Gjykata e faktit i ka konsideruar si
“Vjedhje me anë të shpërdorimit të detyrës” dhe “Pastrim të produkteve të veprës
penale” të parashikuar nga nenet 135 e 287/2 i K.Penal.
 Vepra penale e “Vjedhjes me anë të përdorimit të gënjeshtrës apo të shpërdorimit të
besimit” dhe “Vjedhja duke shpërdoruar detyrën” për të cilat kishte ardhur për gjykim
i pandehuri, nuk mund të konkurrojnë me njëra tjetrën, sepse bëhet fjalë për të njëjtin
fakt penal, të njëjtat shuma nga njëra anë dhe se i pandehuri nuk ka patur kontakte me
klientët e bankës e atyre tu ketë marrë paratë nga llogaritë e tyre me anë të përdorimit
të gënjeshtrës apo të shpërdorimit të besimit. Paratë në llogaritë e klientëve janë
poseduar prej tij në sajë te detyrës që ai ka patur ne BKT.
 I pandehuri si punonjës i bankës, kishte të drejtë të përdorte të dhënat kompjuterike
për llogaritë e klientëve e në sajë të kësaj detyre ai ka ndërhyrë në to. Për rrjedhoje
gjykata e faktit me të drejtë i ka konsideruar si “ndërhyrjen në të dhënat
kompjuterike” ashtu edhe “fallsifikimin e dokumenteve”, si mjete të përdorura nga i
pandehuri për të kryer veprën penale të “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën”. Pa
përdorimin e këtyre mjeteve ai nuk do të kishte mundur të kryente vjedhjen.
 Tërheqjen e parave nga llogaritë e klientëve dhe depozitimin e tyre në llogarinë e
shoqërisë “Adion” dhe me pas investimin e bëre prej saj ne 4 objekte në qytetin e
Vlorës, gjykata e faktit i ka konsideruar si “Vjedhje me anë të shpërdorimit të
detyrës” dhe “Pastrim të produkteve të veprës penale” të parashikuar nga nenet 135 e
287/2 i K.Penal. Përsa i përket cilësimit të veprës penale të Pastrimit të produkteve të
veprës penale, parashikua nga neni 287/2 i K.Penal, kryerja ne bashkëpunim e kësaj
vepre nuk qëndron, nisur nga përkufizimi që i jepet bashkëpunimit në nenin 25 te
K.Penal.
KOLEGJI PENAL I GJYKATES SE LARTE

Pasi dëgjoi relatorin e çështjes Edmond Islamaj, prokurorin Artur Selmani , i cili
kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë , dhe mbrojtësin e të gjykuarit
av.Baftjar Rusi i cili kërkoj masë më të butë dënimi, e pasi analizoi dhe diskutoi çështjen në
tërësi;
263
VËREN
Se vendimi nr.269, datë 12.07.2013 i Gjykatës së Apelit Vlorë i cili ka vendosur
ndryshimin e vendimit nr.229 datë 10.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, është
rezultat i zbatimit të drejtë të ligjit procedural e material penal, e si i tillë duhet të lihet në
fuqi.
A. Rrethanat e çështjes
I pandehuri Gentian Hoxha ka qene punonjës i BKT Dega Vlore me detyre specialist
marketing deri ne muajin dhjetor 2010, kur është arrestuar.
I pandehuri Fatjon Hoxha është administrator i shoqërisë “ADION” sh.p.k.
Nga deklarata e te pandehurit Gentian Hoxha, rezulton se para se BKT te paraqiste
kallëzimin penal ndaj tij, ai ka shpjeguar aktivitetin dhe veprimet e kryera prej tij ne ketë
banke. Deklarimet e te pandehurit Gentian Hoxha kane shërbyer si baze mbi te cilën është
mbështetur kallëzimi penal ndaj tij. Konkretisht Llogaria ne emër te klientëve Eleni ose Mojsi
Llanaj, me kontrate depozite ne shumën 7 529 euro, rezulton se ne sistemin operativ te
bankës është regjistruar shuma 5 236 euro. Ne dt.26.08.2009 nga kjo llogari bankare është
bere transferimi i shumës 5 236 euro ne llogarinë e shtetasit Dorisen Cepaj, me ane te një
kërkese per transaksion te bashketitullarit te depozitës, Mojsi Llanaj. Kjo shume është
tërhequr po ketë date nga shtetasi Dorisen Cepaj.
Ka rezultuar se shtetasit Eleni dhe Mojsi Llanaj zotërojnë një libreze depozite bankare
me vlere totale investimi 7 529 euro. Nuk rezulton ne ketë libreze qe këta shtetas te kenë
kryer veprime mbi depozitën me vullnetin e tyre.
Klientët Eleni ose Mojsi Llanaj posedojnë librezën, ne te cilën është regjistruar shuma
prej 750 050 leke e depozituar me 26.08.2009. Rezulton se ne sistemin operativ te bankës
është regjistruar se këta klientë kane çelur një llogari depozite ne leke me nr.408228780 ne te
cilën nuk është kryer ndonjë veprim. Rezulton qe libreza është plotësuar nga i pandehuri
Gentian Hoxha, por fondet e pasqyruara ne libreze nuk figurojnë ne sistemin e bankës.
Klienti Silvana Sinanaj ka çelur llogari depozite me datën 01.04.2008 ne shumën
400.000 leke. Ne datën 15 janar 2009 rezulton qe llogaria është likuiduar, pasi shuma është
tërhequr. Ky veprim është kryer nga i pandehuri Gentian Hoxha, nëpërmjet falsifikimit te
nënshkrimit te klientit.
Silvana Sinanaj posedon librezën tjetër, ne te cilën është regjistruar shuma prej 100
000 leke,depozituar me 02.11.2010, ne sistemin operativ te bankës është regjistruar se çelja e
një llogarie depozite ne te cilën nuk është kryer ndonjë veprim.
Llogaria ne emër te klientit Marie ose Thanas Marko, me kontrate depozite e çelur ne
27.07.2009 ne shumën 2 269 672,03 leke me afat një vjeçar. Ne sistemin operativ te bankës
është regjistruar si veprim ne datën 27.08.2010 transferimi i shumës prej 2.200.000 leke nga
kjo llogari ne llogarinë e klientit “Kacandone Hysenaj ose Fatmira Luzi”, nëpërmjet një
kërkese nga titullari i depozitës. Po ne ketë date është tërhequr shuma prej 1.200.000 leke nga
titullari i depozitës Kacandone Hysenaj ose Fatmira Luzi”, kurse diferenca prej 1.000.000
është transferuar ne llogarinë e shtetasit Admir Likaj. Ky shtetas ka tërhequr ketë shume dhe
balancën ekzistuese te llogarisë se tij ne datat 27.08.2010, 27.08.2010 dhe 31.08.2010.
Diferenca e mbetur prej 214.704 leke ne llogarinë e klientëve Marie ose Thanas Marko është
investuar ne një depozite një mujore ne emër te tyre. Praktikat e mësipërme janë te falsifikuar
dhe titullarët e depozitave te përmendura nuk janë ne dijeni.
Klienti Marie ose Thanas Marko posedon librezën nr.0023234, ne te cilën është
regjistruar shuma prej 50 000 euro e depozituar me 02.04.2011. Rezulton se ne sistemin
operativ te bankës nuk janë regjistruar këto fonde, libreza është plotësuar nga i pandehuri
Gentian Hoxha.
264
Llogaria ne emër te klientit Petrit ose Alem Fejo, me kontrate depozite e çelur me
28.08.2009 ne shumën 32 714,75, është riinvestuar përsëri ne shumën 33.790 euro. Ne
sistemin operativ te bankës është regjistruar si veprim ne datën 19.11.2010 transferimi i
shumës prej 33.000 euro nga kjo llogari ne llogarinë e klientit “Mili 2007”, me administrator
Ismail Shehu nëpërmjet një kërkese nga titullari i depozitës Alem Fejzo. Ne datën 22.11.2010
kjo shume se bashku me balancën e llogarisë se klientit është tërhequr nga shtetasi Ismail
Shehu, nëpërmjet dy kërkesave per transaksione te nënshkruara nga administrator i shoqërisë.
Diferenca e mbetur prej 790 euro ne llogarinë e klientëve Petrit ose Alem Fejzo është
investuar ne një depozite një mujore ne emër te tyre. Praktikat e mësipërme janë te falsifikuar
dhe titullarët e depozitave te përmendura nuk janë ne dijeni te veprimeve te kryera.
Llogaria ne emër te klientit Foto ose Baki Taraj, me kontrate depozite është çelur e
plotësuar nga i pandehuri Gentian Hoxha, por fondet e pasqyruara ne libreze nuk figurojnë ne
sistemin e bankës.
Klienti Silvana Sinanaj posedon librezën ne te cilën është regjistruar shuma e
depozituar prej 10 832 euro e depozituar me 02.11.2010. Rezulton se ne sistemin operativ te
bankës është regjistruar se kjo klientë ka çelur një llogari depozite ne te cilën nuk është kryer
ndonjë veprim, libreza është plotësuar nga i pandehuri Gentian Hoxha, fondet e pasqyruara
ne libreze nuk figurojnë ne sistemin e bankës.
Llogaria ne emër te klientit Lame Murati, me kontrate depozite, ne shumën 20.810
euro, e cila është çelur me date 26.08.2009 me vlere fillestare investimi 20.000 euro me afat
një vjeçar, ne sistemin operativ te bankës është regjistruar si veprim ne datën 11.12.2009
tërheqje ne shumën prej 19.700 euro. Sipas një kërkese te firmosur nga shtetasi Lame Murati.
Ndërsa shuma prej 300 euro është investuar ne një depozite me afat 1 vjeçar e cila rezulton te
jete aktive.
Klienti Lame Murati posedon libreze ne te cilën është regjistruar shuma e depozituar
prej 20.000 euro e depozituar me 25.08.2009, libreza është plotësuar nga i pandehuri Gentian
Hoxha.
Llogaria ne emër te klientit Elena ose Elpiza Papa, me kontrate depozite është çelur
per here te pare ne 01.09.2009 ne shumën 564.000 leke me afat një vjeçar. Ne sistemin
operativ te bankës është regjistruar si veprim ne dt.07.12.2009 tërheqje e shumës nga titullari
i depozitës “cash” me ane te një mandate pagese. Praktika është falsifikuar dhe titullari i
depozitës nuk është ne dijeni te veprimeve te kryera.
Po kështu ka ndodhur me depozitat e Foto Tarajt ... te Bari Kapaj, rezulton qe ky
shtetas ka tre depozita, Jaup Nazeraj, Habibe Avduli, Erion Dhima, Mihal Petraj, Vendigjar
Hoxhaj, Kapo ose Ilirjeta Kananaj, Ksanthipi Sokrat Babe, Gjon ose Ksanthipi Gjonbocari,
Ramadan Nuredinaj, Bajre ose Venigjor Sulejmeni, Natasha ose Thoma Kordha, Leonard
Cerkezi, Margarita ose Artur Tikaj, Mitat ose Gramoz Çobaj, Elca Dema, Andrea ose Keze
Veliaj, Gentjan Belina, etj. ...
Pra, nga praktikat e kontratave përkatëse te cituara me lart, te cilat janë sekuestruar
me cilësinë e provës materiale, nga deklarimet e klientëve përkatës, te dhenta qe posedonte i
pandehuri Gentian Hoxhaj ne kompjuterin e sekuestruar ne vendin e tij te punës, te dhënat e
marra ne sistemin operativ te Bankës Kombëtare Tregtare Dega Vlore se i pandehuri Gentian
Hoxhaj konkretisht ka kryer:
Prekja ose likuidimi në sistemin qendror i kontratave të depozitave të klientëve,
përpara datës së maturimit të depozitës, pa prezencën fizike të klientit dhe pa kërkesë të
paraqitur nga titullari i depozitës për prishje të parakohshme të kontratës së depozitës,
realizuar nëpërmjet falsifikimit të nënshkrimeve të klientëve titullarë të depozitave të prekura,
transferimit të tyre në llogari tranzit ose të ndërmjetme, ekzistuese apo të hapura qëllimisht
prej tij, për ti tërhequr më pas ne para “cash” ose duke paguar furnizime apo shërbime ndaj të
tretëve, për efekt të investimeve që ka kryer me paratë e përvetësuara.
265
Në mungesë të klientit ose titullarit te depozitës, i pandehuri Gentian Iloxha ka
falsifikuar nënshkrimin e klientit në dokumentet përkatës te kërkuara per prishjen e
depozitave, transferimin apo tërheqjen e shumave përkatëse.
I pandehuri Gentian Hoxha ka kryer dhe regjistruar në Sistemin Qendror te Bankës
veprimet qe kryente me depozitat, vetë personalisht dhe në disa raste te tjera ia ka kaluar
punonjësve te tjerë, duke përfituar nga mirëbesimi dhe fluksi i punës ne banke, ne mënyre qe
te merrte dhe autorizimi i veprimeve ne sistemin e bankës.
Lëshimi i librezave të depozitave bankare pa i regjistruar fondet e depozituara
fizikisht nga klientët në sistemin operativ te bankës. Librezat e depozitës qe i janë lëshuar
klientëve, rezultojnë te plotësuar nga ky i pandehur dhe mbajnë vulën origjinale te BKT Dega
Vlore, duke bere te vlefshëm kështu detyrimin e kësaj banke ndaj këtyre klientëve.
I pandehuri Gentian Hoxha ka dhëne shpjegime te detajuara ne lidhje me këta klientë,
ai u ka çelur llogari bankare klientëve, ju ka plotësuar libreza të rregullta depozite bankare,
duke shënuar edhe derdhjet, monedhën, afatin e depozitës dhe interesin e aplikueshëm,
libreza të cilat ju janë vënë në dispozicion klientëve, por ndërkohe nuk ka kryer asnjë veprim
në sistemin e bankës duke mos i investuar paratë në sistem dhe as i ka depozituar në arkë,
duke i përvetësuar ato per vete. Në listat e mbajtura nga vete shtetasi Gentjan Hoxha ne
kompjuterin e tij te punës, si dhe verifikimet e kryera dhe deklarimet e marra kësaj kategorie
te klientëve janë evidentuar detyrimet e marra jo vetëm në shumë, por edhe si interesa të
aplikueshme.
Depozitimi i parave në llogari rrjedhëse dhe lëvizja ose tërheqja e tyre, e realizuar
nëpërmjet falsifikimit të nënshkrimeve të klientëve, titullarë të llogarive të prekura ose
likuiduara, transferimit të tyre në llogari tranzitore ose të ndërmjetme, ekzistuese apo të
hapura qëllimisht prej tij, për t’i tërhequr më pas ne para ne dore ose paguar furnizime apo
shërbime ndaj të tretëve për efekt të investimeve që bënte me paratë e përvetësuara.
Depozitimi i parave në llogari rrjedhëse duke shtuar emrin e tij, Gentjan Hoxha, si
bashkëtitullar i llogarisë bankare, pa aprovimin e titullarit ligjor të llogarisë, realizuar
nëpërmjet fallsifikimit të nënshkrimeve të klientëve, ndërhyrjeve modifikuese në sistemin
qendror kompjuterik te bankës, transferimit në llogari të tjera ndërmjetëse apo tërheqje në
para ne dore.
Pajisja me librezë depozite bankare e klientit duke anuluar regjistrimin e parave në
sistemin e bankës.
Tërheqja nga llogaria rrjedhëse nëpërmjet fallsifikimit të nënshkrimit të klientit. Çelja
e formës së kreditimit “overdraft” në emër të personave të ndryshëm, pa dijeninë dhe
kërkesën e tyre, fallsifikim i nënshkrimit të titullarëve të këtyre overdrafteve në të gjithë
dokumentat e nevojshme bankare për këtë produkt kreditimi, transferimi i shumave në llogari
të të tretëve dhe/ose tërheqja e shumave në para ne dore.
Nga ekstrakti i QKR rezulton e provuar se në dt.10.06.2010 është krijuar shoqëria
“ADION” Shpk, me ortak të vetëm te pandehurin Fatjon Agim Hoxha.
Nga shpjegimet e te pandehurit Gentian Hoxha dhe te pandehurit Fatjon Hoxha,
shumat e përfituara ne mënyrat e mësipërme, i pandehuri Gentian Hoxha i ka përdorur
investuar ne disa veprimtari dhe se te gjitha paratë e vjedhura janë investuar me qellim
fshehjen dhe pastrimin e tyre ne aktivitete, sende dhe investime nëpërmjet bashkëpunimit me
te dyshuarin tjetër Fatjon Hoxha dhe shoqërisë se administruar prej tij “Adion” sh.p.k.
Ne kuadër te hetimeve te kryera me qellim përcaktimin e vlerës se sakte te pasurive
dhe sendeve te sekuestruara, është kryer edhe një ekspertim vlerësues i te gjitha aktiviteteve,
sendeve dhe pasurive qe i përkasin te dyshuarve Gentian Hoxha dhe Fatjon Hoxha, te cilat
rezultojnë te jene krijuar dhe zhvilluar vetëm ne emër te shoqërisë “Adion” sh.p.k., me seli ne
Vlore. Nga administrimi i aktit te ekspertimit, si dhe te dhënave te administruara nga QKR ka
rezultuar;
266
Kjo shoqëri ka nënshkruar kontrata sipërmarrje si investitor me subjektin “BASHKIA
VLORE” përfaqësuar nga Drejtori i Pallatit të Sportit z. Roland Dervishaj, ka lidhur kontrata
e nënqirasë (pasuri e paluajtshme)” ndërmjet te pandehurit Gentian Hoxha, me cilësinë e
qiradhënësit dhe te pandehurit Fatjon Hoxha me cilësinë e qiramarrësit, me Viktor Sheshi, me
cilësinë e qiradhënësit dhe shoqërisë “ADION” Shpk, me qiradhënësit Aliko Hoxha dhe si
qiramarrës ka qene i pandehuri Fatjon Hoxha.
I pandehuri Fatjon Hoxha nga subjekt tregtar, Person Fizik është kthyer në shoqëri
tregtare, Shoqëri me Përgjegjësi të Kufizuar, me Kapital Fillestar 3.000.000.1ekë. Përveç
ndryshimit te formës kjo shoqëri ka ndryshuar pasuritë e saj nga data 21 Janar 2010 deri 10
Qershor 2010 fakt qe duket nga investimet qe kjo shoqëri ka kryer.
Nga i ekspertimi kontabël ka rezultuar se demi financiar i shkaktuar nga i dyshuari
Gentian Hoxha ne cilësinë e punonjësit te kësaj banke, është:
Totali ne LEKE 76,613,082.78

Totali ne EURO 1,644,450.00
Totali ne USD 119,005.00
Totali ne GPB 2,000.00
Nga deklarimet e te pandehurit Gentian Hoxha rezulton se ai ka pretenduar se ka

kryer i vetëm ketë veprimtari dhe se nuk ka vene ne dijeni te pandehurin Fatjon Hoxha per
burimin e parave te investuara nga shoqëria “ADION” sh.p.k. I pandehuri Fatjon Hoxha ka
mohuar faktin se paratë e investuara ne bizneset e shoqërisë “ADION” sh.p.k. te kenë patur
burimin ne veprimet e paligjshme.

B. Procedurat Gjyqësore
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin penal nr.229 datë 10.05.2012 ka

vendosur:
“Deklarimin fajtor të të pandehurit Gentian Hoxha për kryerjen e veprës penale të
“Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën”, te parashikuar nga neni 135 i K.Penal dhe dënimin e tij
me 7 (shtatë) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të pandehurit Gentian Hoxha për kryerjen e veprës penale të
“Pastrimit të produkteve të veprës penale”, të parashikuar nga neni 287/2 i K.Penal dhe
dënimin e tij me 6 (gjashtë) vjet burgim dhe 1.200.000 (një milion e dyqind mijë) lekë gjobë.
Pushimin e çështjes penale në ngarkim të pandehurit Gentian Hoxha për kryerjen e
veprës penale të “Fallsifikimit te dokumentave” të parashikuar nga neni 186/2 i K.Penal dhe
“Ndërhyrjes në të dhënat kompjuterike” të parashikuar nga nenin 293/b të K.Penal.
Deklarimin e pafajshëm të pandehurit Gentian Hoxha për veprën penale të
“Mashtrimit”, të parashikuar nga neni 143/2 i K.Penal.
Bazuar në nenin 55 te K.Penal në bashkim të dënimeve e dënon të pandehurin
Gentian Hoxha me 9 (nënte) vjet burgim dhe 1.200.000 (një milion e dyqind mijë) lekë gjobë.
Bazuar në nenin 406/1 te K.Pr.Penale urdhërohet zbritja e 1/3 së dënimit dhe i
pandehuri Gentian Hoxha dënohet përfundimisht me 6 (gjashtë) vjet burgim dhe 800 000
(tetëqind mijë) lekë.
Vuajtja e dënimit fillon nga data 11.12.2010 kur është arrestuar në flagrancë dhe të
Pagesa e gjobës të kryhet nga i pandehuri Gentian Hoxha brenda 1 (një) viti nga
mbarimi i vuajtjes së dënimit me burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Fatjon Hoxha për kryerjen e veprës penale të
“Pastrimit të produkteve të veprës penale” e parashikuar nga nenin 287/2 i K.Penal dhe
dënimin e tij me 5 (pese) vjet burgim dhe 900.000 (nëntëqind mijë) lekë gjobë.
267
Bazuar ne nenin 406/1 i K.Pr.Penale urdhërohet zbritja e 1/3 së dënimit dhe i
pandehurit Fatjon Hoxha dënohet me 3 (tre) vjet e 4 (katër) muaj burgim dhe 600.000
(gjashtëqind mijë) lekë gjobë.
Vuajtja e dënimit fillon nga data 11.12.2010 kur është arrestuar në flagrancë dhe të
kryhet ne një burg të sigurisë së zakonshme.
Pagesa e gjobës të kryhet nga i pandehuri Fatjon Hoxha brenda 1 (një) viti nga dita e
mbarimit të vuajtjes së dënimit.
Tre cope kartëmonedha te prerjes 100 dollarëshe, të sekuestruara në datën 11.12.2010
në banesën e të pandehurit Gentian Hoxha të konfiskohen dhe të kalojnë në favor të shtetit.
Tre cope kartëmonedha te prerjes 50 euro, të sekuestruara ne dt.11.12.2010 në
banesën e të pandehurit Gentian Hoxha të konfiskohen dhe të kalojnë në favor të shtetit.
Pasaporta shqiptare me nr.Zl 735650, ne emër te pandehurit Gentian Hoxha
sekuestruar ne datën 11.12.2010 ne banesën e te pandehurit Gentian Hoxha t’i kthehet te
pandehurit Gentian Hoxha.
Një njësi kompjuteri e markës LG, ne te cilën gjenden pamjet filmike te sigurisë se
Bankës Kombëtare Tregtare, Dega Vlore sekuestruar ne dt.20.12.2010 ne Degën e Bankës
Kombëtare Tregtare Vlore, t’i kthehet Bankës Kombëtare Tregtare.
Një kompjuter i markës HP Compaq, i sekuestruar ne datën 16.12.2010 ne ambientet
e Degës se Bankës Tregtare Vlore, si kompjuteri i punës i te pandehurit Gentian Hoxha, t’i
kthehet Bankës Kombëtare Tregtare.
Dokumentacioni i sekuestruar ne datën 16.12.2010, pranë Bashkisë Vlore lidhur me
miratimin e lejes se ndërtimit nr.3/79 date 07.06.2009, per rikonstruksionin e Pallatit te
Sportit Vlore, dhe dhënies se kësaj te drejte shoqërisë “Adion” sh.p.k, Vlore t’i kthehet
Bashkise Vlore.
Shuma prej 695.91 euro e sekuestruar me vendimin nr.336 date 15.01.2010 te
Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Vlore, ne llogarinë bankare nr.40805 1759 ne emër te
pandehurit Gentian Hoxha ne Degën e Bankës Kombëtare Tregtare Vlore, te konfiskohet dhe
te kalohet ne favor te shtetit.
Investimi i shoqërisë “Adion” sh.p.k ne “Bar Kafe Frank”, e ndodhur ne lagjen
“Pavarësia” te qytetit te Vlorës, ne pronësi te shtetasit Viktor Shehi, sipas vlerës se nxjerre
nga akti i ekspertimit vlerësues, vendosur ne sekuestro preventive me vendimin e Gjykatës se
Rrethit Gjyqësor Vlore me nr.337 date 15.12.2010, ndryshuar me vendimin nr.147 date
05.04.2011 te po kësaj gjykate, te konfiskohet dhe te kaloje ne favor te shtetit.
Investimi i shoqërisë “Adion” sh.p.k ne “Pallatin e Sportit te Lojërave me dore”, ne
administrim te Bashkisë Vlore, sipas vlerës se nxjerre nga akti i ekspertimit vlerësues,
vendosur ne sekuestro preventive me vendimin e Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Vlore nr.337
dt.15.12.2010, te konfiskohet dhe te kaloje ne favor te shtetit.
Investimi i shoqërisë “Adion” sh.p.k ne objektin e “Qendrës Adion”, ne pronësi te
shtetasit Menyr Ceci, ndodhur ne lagjen “Lef Sallata” te qytetit te Vlorës, sipas vlerës se
nxjerre nga akti i ekspertimit vlerësues,vendosur ne sekuestro preventive me vendimin e
Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Vlore me nr.337 date 15.12.2010, te konfiskohet dhe te kaloje
ne favor te shtetit.
Investimi i shoqërisë “Adion” sh.p.k ne objektin e “Hotel Aliko”, ne pronësi te
shtetasit Eduart Aliko, ndodhur ne lagjen “Uji i Ftohte” te qytetit te Vlorës, sipas vlerës se
nxjerre nga akti i ekspertimit vlerësues, vendosur ne sekuestro preventive me vendimin e
Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Vlore me nr.337 date 15.12.2010, te konfiskohet dhe te kaloje
ne favor te shtetit.
Shpenzimet gjyqësore ne ngarkim te pandehurve.”
“Lënien në fuqi të vendimit nr.229 date 10.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë për të pandehurin Fatjon Hoxha.
268
Ndryshimin e vendimit të mësipërm në lidhje me të pandehurin Gentjan Hoxha dhe
duke e gjykuar çështjen në fakt:
Deklarimin fajtor të pandehurit Gentjan Hoxha për veprën penale të “Vjedhjes duke
shpërdoruar detyrën” dhe në bazë të nenit 135 te Kodit Penal dënimin e tij me 8 (tetë) vjet
burgim.
Deklarimin fajtor të pandehurit Gentjan Hoxha për kryerjen e veprës penale të
“Pastrimit të produkteve të veprës penale” në bashkëpunim dhe në bazë të nenit 287/11 te
Kodit Penal, dënimin e tij me 10 (dhjetë) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Gentjan Hoxha për kryerjen e veprës penale të
“Falsifikimit të dokumentave” dhe në bazë të nenit 186/2 të Kodit Penal, dënimin e tij me 3
(tre) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të pandehurit Gentjan Hoxha për veprën penale të “Ndërhyrjes në të
dhënat kompjuterike” dhe në bazë të nenit 293/6 të Kodit Penal dënimin e tij me 2 (dy) vjet
burgim.
Bazuar në nenin 55 të K.Penal, në bashkim të dënimeve, dënimin përfundimisht të të
pandehurit Gentjan Hoxha me 15 (pesëmbedhjetë) vjet burgim.
Në zbatim të nenit 406/1 te K.Pr.Penale, zbritet 1/3 e masës së dënimit dhe dënimin
përfundimisht të pandehurit Gentjan Hoxha me 10 (dhjetë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit të fillojë nga dita e arrestimit të tij datë 11.12.2010 dhe të kryhet në
një burg të sigurisë së zakonshme.
Lënien në fuqi të vendimit të mësipërm edhe për provat materiale dhe shpenzimet
gjyqësore.”
C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.269, datë 12.07.2013, ka arsyetuara ndër

të tjera se:
“...Gjykata me te drejte ka arritur ne konkluzionin se i pandehuri ka konsumuar
veprën penale te “vjedhjes se kryer duke shpërdoruar detyrën” dhe jo te “mashtrimit” pasi
edhe te dyja këto vepra penale kane per objekt mbrojtjen e pasurisë se personave fizik apo
juridik, apo shtetit nga veprimtaria kriminale, pra te dyja veprat penale mbrojnë
marrëdhëniet juridike te pronësisë, marrëdhënie këto te mbrojtura ne mënyre te posaçme nga
ligji penal, nga ana objektive këto vepra penale kryhen nëpërmjet “vjedhja e pasurisë”, pra
shtënies ne dore te pasurisë se tjetrit kundër vullnetit te tij por ne rastin e veprës penale te
parashikuar nga neni 135 K.P vjedhja kryhet nga një subjekt i posaçëm i ngarkuar me
detyrën “ta ruajë dhe ta administrojë atë,” “apo duke shpërdoruar detyrën”. Ne rastin e
veprës penale te “mashtrimit” vepra konsumohet nga ana objektive “me anë të gënjeshtrës
ose shpërdorimit të besimit”, pra subjekti është i përgjithshëm...
Rezulton e provuar nga provat e marra ne shqyrtim, praktikat e klientëve te BKT
Dega Vlore, si dhe nga përmbajtja e padisë civile te këtij subjekti se te gjithë klientët
llogarite e te cilëve janë cenuar nga i pandehuri posedojnë dokumente te rregullta me fuqi te
plote ne baze te nenit 1025 te K.Civil, pasi janë te nënshkruara nga i pandehuri Gentian
Hoxha qe ka qene nëpunësi i bankës dhe janë te vulosura rregullisht. Pra kundrejt personave
te trete, klientëve te bankës, i pandehuri nuk rezulton te ketë marre pasurinë e tyre, pasi
pasuria e tyre efektivisht ligjërisht nuk është marre apo pakësuar, por ka marre pasuri qe I
përket bankës. Pra i dëmtuari ne rastin konkret ne te gjitha depozitat dhe klientët ka qene
BKT Dega Vlore, duke qene se ajo mbetet e detyruar nga klientëve te cilëve i pandehuri u ka
nënshkruar kontratat. Ne kushtet qe klientëve te BKT, Dega Vlore, praktikat e te cilëve ka
cenuar i pandehuri nuk u ka ardhur ndonjë dem, atëherë mungon figura e krimit te
mashtrimit, pasi mungon dhe pasoja, pra marrja e pasurisë. Gjykata çmon se vepra penale e
269
“mashtrimit” nga i pandehuri nuk është konsumuar, duke qene se kjo figure krimi nuk
gjendet ne veprimet e konsumuara prej tij.
Ne lidhje me veprimet e te pandehurit ne BKT Dega Vlore, rezulton e provuar qe ai
ka qene i punësuar ne ketë banke dhe duke shfrytëzuar dijenitë e tij te marra per shkak te
detyrës ka prekur, ndryshuar, cenuar llogarite e klientëve te bankës, duke përfituar shumat
përkatëse te cituara me lart, te provuara nga akti i ekspertimit kontabël. Pra i pandehuri,
duke kryer veprime ne kundërshtim me përmbushjen e rregullt te detyrës, detyrime këto te
përcaktuara nga punedhenesi i tij, ka përfituar paratë cilat kishte detyrimin t'i administronte
sipas vullnetit te depozituesve, dhe detyrimeve te kontratës se punës. I pandehuri ka përfituar
sasi te konsiderueshme parash, duke përdorur informacionin qe kishte ne administrim,
nëpërmjet falsifikimit te nënshkrimit te klientëve, nëpërmjet ndryshimit te dhënave ne serverin
e Bankës, pra ne sistemin operativ te Bankës, ku per shkak te funksionit qe kishte mund te
hynte lirisht.
Me te drejte, gjykata e rrethit, duke ju referuar edhe përmbajtjes se nenit 1025 te
K.Civil, ka konkluduar se te 38 personat, duke qene se posedojnë libreza bankare me fuqi te
plote provuese, te lëshuara nga nepunesi i bankës, me vule te bankës dhe firmë te nëpunësve
te bankës, nuk u ka ardhur asnjë dem, pasi ne ketë rast e dëmtuar është vetëm BKT- Dega
Vlore, meqenëse pasuria administrohet dhe posedohet nga ajo dhe jo nga klientët dhe per
pasoje vetëm banka ngelet e detyruar ndaj klientëve te cilëve i pandehuri u ka lëshuar
kontratat. Neni 1025 i K.Civil përcakton se “Ne rast se banka lëshon një libreze kursimi,
derdhjet dhe tërheqjet duhet te shënohen ne libreze. Shënimet mbi libreze te firmosura nga
nepunesi i bankës, qe është i caktuar per ketë shërbim, përbejnë prove te plote midis bankës
dhe depozituesit”. Edhe faktikisht, ka rezultuar se banka jo vetëm qe ja u ka njohur detyrimin
këtyre klientëve, por edhe ja u ka kthyer atë atyre, qofte kryesisht, qofte edhe gjyqësish. I
pandehuri Gentian, kundrejt këtyre 38 personave si klientë te bankës, nuk rezulton qe te ketë
marre pasurinë e tyre, per shkak se pasuria e tyre efektivisht dhe praktikisht nuk është marre
apo pakësuar, por ky i pandehur ka marre pasurinë e bankës dhe per pasoje do te përgjigjet
edhe ne ketë rast per vepër penale te “Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën”, te parashikuar
nga neni 135 i K.Penal. Ne kushtet e mësipërme, kur klientëve te BKT-Dega Vlore, praktikat
e te cilëve ka cenuar i pandehuri, nuk u ka ardhur ndonjë dem, rrjedhimisht ndodhemi para
rastit te mungesës se figurës se veprës penale te mashtrimit, per shkakun se mungon pasoja,
pra marrja e pasurisë se tyre. ....
Ndërsa lidhur me pjesët e vendimit te gjykatës se faktit, nëpërmjet te cilave te
pandehurit Gentian Hoxha i është pushuar çështja penale per veprat penale te
“Falsifikimit te dokumentave” dhe te “Ndërhyrjes ne te dhënat kompjuterike”, te
parashikuara respektivisht nga nenet 186/11 dhe 293/b te K.Penal, ankimi i prokurorit
është i bazuar ne ligj dhe ne prova dhe se vendimi i gjykatës se faktit per ketë pjese duhet te
ndryshohet dhe te vendoset deklarimi fajtor i te pandehurit Gentian Hoxha per këto dy vepra
penale.
Gjykata ka pranuar se falsifikimi i dokumentave dhe ndryshimi i te dhënave dhe
llogarive ne sistemin operativ kompjuterik te bankës, kane qene mënyra te përdorura nga i
pandehuri Gentian per te realizuar qëllimin e tij, vjedhjen e parave te BKT-Dega Vlore dhe
per rrjedhoje përbejnë anën objektive te veprës penale te “Vjedhjes se kryer duke shpërdorur
detyrën” dhe jo vepër penale me vete. Konkluzioni i mësipërm i gjykatës është i gabuar dhe
ne kundërshtim me provat dhe përmbajtjet e neneve 135, 186/11 dhe 293/b te K.Penal, pasi
këto tre vepra penale konkurrojnë me njëra- tjetrën. Nga teoria e te drejtës penale, rezulton
se kur mjeti qe ka shërbyer per te vjedhur përben vepër penale me vete, atëherë kemi
konkurrim veprash penale. Ne rastin e te pandehurit Gentian, falsifikimet e kryera prej tij si
dhe ndërhyrjet qe ai ka kryer ne te dhënat kompjuterike te bankës, përbejnë konsumim prej tij
te dy veprave penale te parashikuara me vete ne K.Penal dhe konkretisht ato te parashikuara
270
nga nenet 186/11 dhe 293/b te këtij kodi dhe per pasoje pushimi i çështjes nga ana e gjykatës
se faktit per këto dy vepra penale është ne kundërshtim me ligjin material penal.
... te pandehurit Gentian Hoxha dhe Fatjon Hoxha ne bashkëpunim me njeri- tjetrin
kane investuara paratë e përfituara ne mënyre te kundërligjshme nga Banka Kombëtare
Tregtare ne veprimtari ekonomike. Rezulton e provuar nga akti i ekspertimit se nisur nga
veprimtaria e shoqërisë administrator i se cilës ka qene i pandehuri Fatjon Hoxha dhe
investimet qe ajo ka kryer per periudhën e ushtrimit te veprimtarisë, këto investime nuk
mbështeten ne te ardhurat e saj. Kjo vepër penale është konsumuar nga te pandehurit, nga
ana objektive nëpërmjet “përdorimit dhe investimit në veprimtari ekonomike ose financiare
të parave ose sendeve, që janë produkte të veprave penale” sipas parashikimit te nenit
287/dh sipas formulimit te dispozitës para ndryshimeve te këtij ligji ne vitin 2012. Kjo vepër
penale është konsumuar nga te pandehurit ne bashkëpunim me njeri-tjetrin, duke patur role
te përbashkëta, i pandehuri Gentian Hoxha realizonte gjetjen e parave per te investuar, kurse
i pandehuri Fatjon Hoxha me cilësinë e përfaqësuesit te shoqërisë, ose personalisht ka hyre
ne marrëdhënie me te tretet me qellim investimin e këtyre parave ne veprimtari ekonomike.
Gjykata ka çmuar drejt se pretendimi i te pandehurit Fatjon Hoxha se veprimet e tij
janë kryer ne padijeni te origjinës se parave është i pabazuar ne prova pasi rezulton nga
komunikimet e tij me te pandehurin Gentian Hoxha se ka qene ne dijeni per origjinën e
parave te investuara. ... i pandehuri Fatjon Hoxha nuk ka përdorur paratë, por i ka investuar
ne veprimtari ekonomike me qellim fshehjen e burimit te tyre, dhe krijimin e te ardhurave te
tjera.
Gjykata ka çmuar drejt se me veprimet e tyre te pandehurit kane konsumuar veprën
penale te parashikuar nga neni 287 K.Penal “Pastrimi i produkteve të veprës penale ...” dhe
jo te “përvetësimit te parave” pasi qëllimi, ana subjektive, ka qene se pari qarkullimi,
investimi i parave te përfituara me qëllimin per te fshehur origjinën e tyre. ... te pandehurit
veprimet e tyre i kane kryer me dashje direkte me qellim te përcaktuar, ata kane vepruar me
një plan konkret per realizimin e qëllimit te tyre dhe janë te përgjegjshëm per veprat penale
te kryera prej tyre.
... Gjykata e Apelit, duke gjetur te drejte ankimin e organit te akuzës, çmon kjo gjykate
nuk ka zbatuar drejt përmbajtjet e neneve 47 dhe 55 te K.Penal, lidhur me caktimin e masave
te dënimit me burgim si dhe lidhur me bashkimin e dënimit me burgim ne ngarkim te
pandehurit Gentian Hoxha, per veprat penale per te cilat e ka deklaruar fajtor ketë te
pandehur. Gjykata e Apelit, ne baze dhe per zbatim te nenit 425, pika 2 e K.Pr.P “Kufijtë e
shqyrtimit te çështjes”, nisur nga rrezikshmëria e veprave penale te kryera prej te pandehurit
Gentian dhe nga rrezikshmëria shoqërore e vete atij, nisur nga shkalla e fajit te kryer prej tij
si dhe nga rrethanat dhe mekanizmi i kryerjes se veprave penale, nisur nga pasoja e ardhur
nga realizimi i vjedhjes se pasurisë se BKT Dega Vlore, e cila ka qene ne një shume e
konvertuar ne lek mbi tre miliard, ka baze ligjore per te vendosur rritjen e masave te dënimit
me burgim ne ngarkim te pandehurit Gentian.
Ne kohen e kryerjes se veprës penale prej te pandehurit Gentian, vepra penale e
“Pastrimit te produkteve te veprës penale”, e parashikuar nga neni 287/11 i K.Penal, edhe
pse është cilësuar vetëm ne “bashkëpunim” dhe jo ne “kur ka sjelle pasoja te renda”,
parashikonte një mase dënimi me burgim “nga pese deri ne pesëmbëdhjete vjet burgim dhe
me gjobe...”. Rezulton se gjykata e faktit e ka dënuar te pandehurin Gentian Hoxha per ketë
vepër penale me gjashte vjet burgim, pra shume afër minimumit te dënimit te parashikuar
nga ligji penal. Edhe dënimi me shtate vjet burgim, i caktuar ne ngarkim te tij per veprën
penale te parashikuar nga neni 135 i K.Penal duhej te ishte me i ashpër. Bashkimi i këtyre dy
dënimeve nga gjykata faktit, te atij me shtate vjet burgim, me atë prej gjashte vjet burgim,
përfundimisht nënte vjet burgim, është edhe ky dënim i bute, pasi rezulton te jete shume afër
dënimit te caktuar nga gjykata vetëm per një vepër penale.
271
Persë u përket dënimeve me gjobe ..., bazuar ne vendimin e Gjykatës Kushtetuese
nr.47 date 26/07/2012, kjo gjykate ka vendosur “Shfuqizimin si të papajtueshëm me
kushtetutën, ...”, .....
Sa me sipër, ne caktimin e dënimit per te pandehurit Gjykata e Apelit, bazuar ne
nenin 47 dhe 55 te Kodit Penal ne lidhje me te pandehurin Gentian, per veprën penale te
“vjedhjes duke shpërdoruar detyrën”, ne caktimin e dënimit per ketë vepër penale gjykata
mban parasysh rrezikshmërinë shoqërore te kësaj vepre, sidomos pasojën e ardhur nga
veprimet e te pandehurit, demin e madh ekonomik shkaktuar te dëmtuarit BKT Dega Vlore.
Gjykata mban parasysh qëndrimin e te pandehurit ndaj veprimeve dhe pasojës se ardhur prej
tij. Rezulton e provuar qe i pandehuri ka pranuar kryerjen e veprës penale, ka dhëne
shpjegime te hollësishme per mekanizmin e kryerjes, per veprimet e kryera duke ndihmuar ne
zbulimin e pasojave te veprës penale. Ne këto kushte gjykata bazuar ne 48 te K.Penal merr
parasysh si rrethana lehtësuese ne favor te pandehurit, pendimin e tij te shprehur si gjate
hetimeve paraprake ashtu dhe gjate gjykimit per veprimet e tij. Ne këto kushte gjykata çmon
se dënimi i te pandehurit Gentian Hoxha, per ketë vepër penale, duke patur parasysh marzhin
e gjere te dënimit te parashikuar nga dispozita penale, me 8 vjet burgim është ne përputhje
me qëllimin e dënimit penal, rrezikshmërinë penale te autorit dhe te veprimeve te kryera prej
tij. Ne lidhje me veprën penale te “Pastrimit te produkteve te veprës penale” te parashikuar
nga neni 287/2 I KPenal gjykata mban parasysh rolin e te pandehurit Gentian Hoxha ne
kryerjen e kësaj vepre penale. Ky i pandehur ka qene organizator i kësaj vepre dhe ka krijuar
kushtet dhe lehtësitë per kryerjen e saj. Duke patur parasysh rrethanat e kryerjes se kësaj
vepre gjykata çmon se per te pandehurin Gentian Hoxha dënimi me 10 (dhjete) vjet burgim
është ne përputhje me kërkesat e ligjit dhe i përshtatet rrezikshmërisë shoqërore te veprës
penale dhe te autorit. Per veprën penale te “Falsifikimit te dokumentave” ne baze te nenit
186/2 te Kodit Penal, Gjykata e Apelit konkludon per dënimin e tij me 3 (tre) vjet burgim,
ndërsa per veprën penale te “Ndërhyrjes ne te dhënat kompjuterike ne baze te nenit 293/6 te
Kodit Penal dënimin e tij me 2 (dy) vjet burgim.
Bazuar ne nenin 55 te K.P... parasysh te gjitha veprat penale ... rrezikshmëri te larte
shoqërore ... pasoja te renda gjë qe dëshmon per rrezikshmërinë e larte shoqërore te tij, ndaj
tij do te aplikohet dënimi me i rende i shtuar, dhe ne përfundim ai dënohet me 15
(pesëmbëdhjete) vjet burgim dhe ne zbatim te nenin 406/1 te K.Pr.Penale, zbritet 1/3 e masës
se dënimi..... ”
D. Në lidhje me ankimin (rekursin)
Kundër vendimit nr.269, datë 12.07.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë , ka

ushtruar rekurs i gjykuari Gentian Hoxha, i cila kërkon: “Prishjen e vendimit nr.269,
datë 12.07.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.229 datë
10.05.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë”, duke parashtruar shkaqet e cituara në
pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se në materialet e gjykimeve rezultojnë të
jenë respektuar parimet bazë të gjykimit penal dhe, nuk konstatohen shkelje që kanë të bëjnë
me pavlefshmëri të procesit penal, apo të akteve të rrjedhura prej tij.
Rekursi i të gjykuarit është paraqitur brenda afatit ligjor.
Rezulton që Gjykata e Apelit Vlorë të ketë marrë në analizë dhe të ketë vlerësuar të
gjithë pretendimet e ngritura, gjatë gjykimeve dhe në ankim, nga palët.
Në lidhje me pretendimet e të gjykuarit se me të drejtë gjykata e shkallës së parë i ka
konsideruar me të drejtë si mjet të përdorur nga i pandehuri për të kryer veprën penale të
“Vjedhjes duke shpërdoruar detyrën”, veprat penale të “Ndërhyrje në të dhënat kompjuterike”
dhe të fallsifikimit të dokumentave, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin
272
se Gjykata e Apelit Vlorë u ka dhënë përgjigje shteruese këtyre pretendimeve në arsyetimin e
vendimit të saj.
Gjithashtu pretendimi i të gjykuarit përsa i përket mungesës së bashkëpunimit në
kryerjen e veprës penale të “Pastrimi i produkteve të veprës penale ” nuk qëndron, pasi del
qartë se këtë vepër ai e ka kryer në bashkëpunim me të gjykuarin Fatjon Hoxha, veprimet e
tyre të pandehurit kanë konsumuar veprën penale te parashikuar nga neni 287 K.Penal
“Pastrimi i produkteve të veprës penale” në bashkëpunim, pasi qëllimi, ana subjektive, ka
qenë së pari qarkullimi, investimi i parave të përfituara me qëllimin për të fshehur origjinën e
tyre, të pandehurit veprimet e tyre i kane kryer me dashje direkte me qëllim të përcaktuar, ata
kanë vepruar me një plan konkret për realizimin e qëllimit të tyre dhe janë të përgjegjshëm
për veprat penale të kryera prej tyre.
Me të drejtë Gjykata e Apelit Vlorë ka arritur në konkluzionin se: “...Gjykata ka
pranuar se falsifikimi i dokumentave dhe ndryshimi i të dhënave dhe llogarive në sistemin
operativ kompjuterik të bankës, kanë qenë mënyra të përdorura nga i pandehuri Gentian për
të realizuar qëllimin e tij, vjedhjen e parave te BKT-Dega Vlorë dhe për rrjedhojë përbëjnë
anën objektive të veprës penale te “Vjedhjes së kryer duke shpërdorur detyrën” dhe jo vepër
penale më vete. Konkluzioni i mësipërm i gjykatës është i gabuar dhe në kundërshtim me
provat dhe përmbajtjet e neneve 135, 186/11 dhe 293/b të K.Penal, pasi këto tre vepra penale
konkurrojnë me njëra- tjetrën. Nga teoria e te drejtës penale, rezulton se kur mjeti që ka
shërbyer për të vjedhur përbën vepër penale më vete, atëherë kemi konkurrim veprash
penale. Në rastin e të pandehurit Gentian, falsifikimet e kryera prej tij si dhe ndërhyrjet qe ai
ka kryer në të dhënat kompjuterike të bankës, përbëjnë konsumim prej tij të dy veprave
penale të parashikuara me vete në K.Penal dhe konkretisht ato të parashikuara nga nenet
186/1 dhe 293/b të këtij kodi dhe për pasojë pushimi i çështjes nga ana e gjykatës së faktit për
këto dy vepra penale është në kundërshtim me ligjin material pena. ...”
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen të drejtë e të arsyetuar vendimin e Gjykatës së
Apelit Vlorë edhe përsa i përket masës së dënimit dhënë të gjykuarit në përputhje me nenet
47 dhe 55 të K.Penal.
Gjykata e Apelit Vlorë, ka zbatuar drejt ligjin material e procedural penal duke u
dhënë përgjigje të gjithë pretendimeve të palëve në proces.
Në kushtet e parashtruara, vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë, i cili ka ndryshuar
vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë do të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 441/a të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.269, datë 12.07.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Tiranë, më 13.07.2016
273
Nr. 00-2016-1345 i Vendimit (155)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 20.07.2016, mori në shqyrtim çështjen penale nr.61004-01093-

00-2016, që i përket:

TIRANË
I DYSHUAR: ALBAN TRIMI
A K U Z U A R:
“Kryerje e veprimeve që pengojnë zbulimin e së vërtetës”,
“Shpërdorim detyre”
dhe “Prodhim dhe mbajtja pa leje e armëve luftarake”,
parashikuar nga neni 301-248 e 278, të Kodit Penal.
OBJEKTI:
Vleftësimin si të ligjshëm të ndalimit.
Caktimin të masës së sigurimit "Arrest në burg
Baza Ligjore: Nenet 228- 229-230-238 të Kodit Procedurës Penale
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.1200 akti, datë 06.05.2016 ka

vendosur:
Vleftësimin si të ligjshëm te ndalimit të shtetasit Alban Trimi i dyshuar për
kryerjen e veprës penale të " Kryerje e veprimeve që pengojnë zbulimin e së
vërtetës”, “Shpërdorim detyre” dhe “Prodhim dhe mbajtja pa leje e armëve” e
parashikuar nga neni 301-248 e 278/2 te Kodit Penal.
Caktimin e masës së sigurimit personal me karakter shtrëngues ndaj shtetasit
Alban Trimi "arrest ne burg" e parashikuar nga neni 238 i Kodit Procedurës
Penale.

Miratimin e vendimit penal (masë sigurimi) ne numër 1200 akti, datë
06.05.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
274
Kundër vendimi penal me nr.841, datë 30.05.2016 të Gjykatës Apelit Tiranë ka
paraqitur Rekurs përsoni nën hetim Alban Trimi dhe av. Qazim Gjonaj, me anë të të
cilit kërkojnë:
Ndryshimin e vendimit penal nr.841, datë 30.05.2016 të Gjykatës Apelit Tiranë dhe të
vendimit penal nr.1200 akti, datë 06.05.2016 të Gjykatës se Shkallës së Parë Tiranë.
Ndryshimin e masës së sigurimit personal "arrest ne burg" dhe caktimin e një mase më të
butë siç është ajo e “Detyrimit për tu paraqitur në policinë Gjyqësore” e parashikuar nga neni
234 i Kodit Procedurës Penale.
Duke paraqitur shkaqet e me poshtme:

 Gjykata pranon faktin se arma për të cilën është dyshuar se e ka marrë Alban Trimi,
për të cilën është caktuar masa e sigurimit personal, nuk është fotografuar, nuk është
filmuar dhe nuk është regjistruar nga kamera dhe në kundërshtim me kriteret e
përcaktuar nga neni 149 dhe 152 pika 1 të Kodit Procedurës Penale e trajton si provë,
një gjë që nuk është vërtetuar se ekziston në vendin e ngjarjes që më pas të jetë marrë
prej andej.
 Personi nën hetim Alban Trimi është paraqitur vullnetarisht në Drejtorinë e Policisë,
nuk i është shmangur hetimit, ka dhënë çdo kontribut të tij si punonjës policie dhe
zbardhjen e krimit.
 Përsoni nën hetim Alban Trimi ka qëndruar në vendin e ngjarjes deri sa aty ka shkuar
grupi i gatshëm i Policisë. Ai nuk ka marrë dhe nuk mbajtur armë pa leje, siç është
ngritur dyshimi.
 Gjykata e Apelit dhe ajo Faktit janë kontradiktore në lidhje me atë që mundohen ta
paraqesin si fakt të kryer “ekzistencën e pistoletës” që nuk ka asnjë provë me të cilën
mund të vërtetohet se i ndjeri Elton Çiço ka pas ditën e ngjarjes pistoletë me vete në
vendin e ngjarjes.
 Në vendimet e Gjykatës së Apelit dhe e Faktit nuk arsyetohet se cilat janë arsyet e
sigurimit personal, që e bëjnë të domosdoshëm, arrestimin e e një shtetasi të tillë, i cili
ka kontribut prej 10 vjet në mbrojtje të rendit juridik dhe të ligjit.

Pasi dëgjoi relatorin e çështjes Edmond Islamaj, prokurorin Artur Selmani, i cili
kërkoi, lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, dhe mbrojtësin e personit nën
hetim av. Qazim Gjonaj, i cili kërkoi ndryshimin e të dy vendimeve duke ndryshuar masën e
sigurimit nga arrest në burg në detyrim për paraqitje në policinë gjyqësore e si analizoi
çështjen në tërësi
dhe pasi analizoi dhe diskutoi çështjen në tërësi;
VËREN
Se vendimet nr.841, datë 30.05.2016 të Gjykatës Apelit Tiranë dhe numër 1200 akti,
datë 06.05.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, janë rezultat i zbatimit të gabuar të
ligjit procedural penal, e si i tillë duhen ndryshuar.
Rrethanat e çështjes
Në datën 01.05.2016, rreth orës 22.00, në rrugën "Gjin Bue Shpata", pranë shkollës
"Emin Duraku", në mjediset e bar "De Niro" ka ndodhur një vrasje ku viktima është
identifikuar si shtetasi Elton Naim Çiça, i datëlindjes 24.01.1980, lindur ne Tepelenë dhe
banues në Tirane. Nga këqyrja e vendit të ngjarjes nuk është bërë e mundur sekuestrimi i
275
ndonjë gëzhoje dhe ka rezultuar se vrasja e këtij shtetasi ishte realizuar në ambientet e
brendshme të lokalit.
Duke qenë se lokali ku ka ndodhur vrasja ishte pajisur me kamera regjistruese, policia
gjyqësore ka sekuestruar DVR - të e këtij lokali. Nga këqyrja e këtyre kamerave ka rezultuar
se fillimisht brenda lokalit në orën 21.39.46 ka hyre një person i cili është identifikuar si
shtetasi Alban Trimi. Në orën 21.42.45 në lokal ka hyrë shtetasi Spartak Koka i cili është ulur
në të njëjtën tavolinë me shtetasin Alban Trimi. Në orën 22.00.09 në lokal kanë hyrë shtetasit
e identifikuar si viktima Elton Cico dhe shtetasi Redjan Rraja të cilët janë ulur në të njëjtën
tavolinë me shtetasit Alban Trimi dhe Spartak Koka. Ne orën 22.15.48, është konstatuar se ka
hyrë në lokal një shtetas me kapele në kokë i cili është drejtuar për tek tavolina ku gjendeshin
shtetasit Alban Trimi, Spartak Koka, Elton Cico dhe Redjan Rraja. Pasi është afruar tek
tavolina, personi me kapele, në një distancë të afërt ka drejtuar dorën në drejtim të fytyrës së
shtetasit Elton Cico dhe ka kryer një veprim pas të cilit shtetasi Elton Cico rrëzohet në
ndenjësen ku po qëndronte. Shtetasi Alban Trimi ka reaguar menjëherë dhe ka tentuar
fillimisht të ngrihet në këmbë por personi me kapele në kokë ka dalë nga lokali dhe gjithë
skena e ngjarjes nga momenti i hyrjes së autorit dhe deri në momentin e largimit ka zgjatur
rreth 8 sekonda. Me tej nga këqyrja është evidentuar se njeri nga personat e ulur në tavoline
me shtetasin Alban Trimi dhe me personin mbi të cilin u qellua me armë zjarri pistolete,
kthehet tek tavolina ku ishin ulur para se të qëllohej me armë dhe nga çanta që është ne krah
të djathtë të personit që u qellua (Elton Cico) merr një send në formë e pistoletës dhe del nga
dera sipër se cilës duket se është vënë kamera regjistruese ku me pare doli edhe shtetasi
Alban Trimi. Pastaj kthehet serish tek vendi ku ka mbetur gjysëm i shtrirë mbi divan shoku
tyre i qëlluar me armë zjarri, ulët në anën e tij të majte ku me parë ishte ulur shtetasi Alban
Trimi dhe ndërkohe duket se ne duar para, mbi prehër, mban sendin si pistolete të cilin e le
diku në krahun e tij të majtë në një vend, ku këndi i fokusimit të kamerës nuk regjistron.
Pastaj e kap më të dy duart shokun e tij të qëlluar me armë zjarri dhe mundohet ta ulë ne
dysheme por nuk ja arrin dot i vetëm dhe në ndihme i shkon shtetasi Alban Trimi. Të dy së
bashku e ulin të qëlluarin me arme zjarri në dyshemenë e lokalit me shpine mbi pllaka dhe
kokë nga banaku i lokalit. Ndërkohe shtetasi Alban Trimi shkon tek tavolina ku ishin ulur,
merr disa sende nga aty dhe i vendos në xhepin e majtë të pantallonave të tij dhe del nga dera
në krah të majtë të banakut e kthehet serish ne lokal dhe në këtë moment dallohet në xhepin e
tij të djathtë të pantallonave ka një celular me ngjyrë të zezë. Pastaj shtetasi Alban Trimi
shkon në vendin ku pak më parë personi tjetër la sendin si pistolete, e merr atë dhe e kalon në
pjesën përpara brezit nga përpara dhe me dorën e djathtë e fut në pjesën e pasme të brezit nga
e djathta duke përdorur edhe dorën e majtë për ta sistemuar në brezin e pantallonave nga pas.
Pastaj del nga kursi i kamerave dhe nuk kthehet me në këtë vend ku pak kohë më pas vijnë
punonjës policie.
Nga të dhënat paraprake të vendit të ngjarjes ka rezultuar se në vendin e ngjarjes nuk
është gjetur aparati i telefonit që duhet të ketë përdorur viktima si dhe nuk është sekuestruar
as sendi, që nga pamjet video dhe në deklarimet e shtetasit Redjan Rraja, duket se ka qenë
armë zjarri pistoletë, në çantën e viktimës të cilën fillimisht e ka marrë personi i ulur përballë
tij i identifikuar si Redi Rrenja e që me pas e ka marrë i hetuari Alban Trimi, punonjës policie
duke u larguar nga vendi i ngjarjes. Nga verifikimet ka rezultuar gjithashtu se i hetuari Alban
Trimi nuk gjendej ne territorin e DPV - Tiranë, por ishte larguar për në Tepelenë prej nga ku
do të kthehej pas varrimit të viktimës Elton Cica. Mbi bazën e materialeve të grumbulluara,
duke u krijuar dyshimi i arsyeshëm se shtetasi Alban Trimi ka konsumuar elementet e
veprave penale të "Kryerja e veprimeve që pengojnë zbulimin e së vërtetës", "Shpërdorimit të
detyrës" si dhe "Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armeve luftarake", parashikuar nga nenet
301-248-278/2 te Kodit Penal, organi i Prokurorisë ka urdhëruar ndalimin e tij, ndalim i
ekzekutuar ne datën 05.05.2016 ora 17.00.
276
Mbi bazën e materialit të çështjes penale Prokuroria dërgoi në Gjykatë kërkesën për
vleftësimin e ligjshëm të "ndalimit dhe për caktimin e masës së sigurimit "arrest ne burg", të
parashikuar nga neni 238 të Kodit Procedurës Penale, për personin nën hetim Alban Trimi.
A. Procedurat Gjyqësore
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.1200 akti, datë 06.05.2016 ka

vendosur:
Vleftësimin si të ligjshëm te ndalimit të shtetasit Alban Trimi i dyshuar për kryerjen e
veprës penale "Kryerje e veprimeve që pengojnë zbulimin e së vërtetës”, “Shpërdorim
detyre” dhe “Prodhim dhe mbajtja pa leje e armëve” e parashikuar nga neni 301-248 e 278/2
te Kodit Penal.
Caktimin e masës së sigurimit personal me karakter shtrëngues ndaj shtetasit Alban
Trimi "arrest ne burg" e parashikuar nga neni 238 i Kodit Procedurës Penale.
Miratimin e vendimit penal (masë sigurimi) ne numër 1200 akti, datë 06.05.2016 të
B. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.841, datë 30.05.2016 ka arsyetuar ndër

të tjera se:
“...Gjykata e Shkallës së Pare ka pranuar kërkesën, duke vlerësuar si të ligjshëm
ndalimin si dhe caktimin e masës së sigurimit "arrest në burg".
Personi nën hetim ka bërë ankim ndaj vendimit të mësipërm, lidhur me llojin e masës
së sigurimit të caktuar, duke pretenduar se ndaj tij duhej të caktohej një masë më e lehtë.
Kjo Gjykatë vlerëson së pari se ekzistojnë kushtet për caktimin e një mase të sigurimit
personal, ndaj të dyshuarit. Ne veprimet e para hetimore të kryera, organi i procedimit penal,
dyshimet i ka të bazuara prova për implikimin e personit nën hetim në akuzën e ngritur ndaj
tij
Nisur nga rrezikshmëria shoqërore e veprës, përhapja e gjerë saj, rrethanat në të cilën
është kryer, masa e sigurimit dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tirane është e
përshtatshme për personin nën hetim.
Ndryshe sa pretendon personi nën hetim se bashku me mbrojtësin e tij në ankimin e
ushtruar, masa e sigurimit dhënë nga gjykata e shkallës së parë i përgjigjet plotësisht
kritereve të parashikuara në nenet 228 e 229 të Kodit Procedurës Penale. Në pikën 2 të nenit
229 të Kodit Procedurës Penale parashikohet se :
“Çdo masë duhet të jetë në raport me rëndësinë e faktit dhe me sanksionin që
parashikohet për veprën penale konkrete. Mbahen parasysh edhe vazhdimësia, përsëritja, si
dhe rrethanat lehtësuese dhe rënduese të parashikuara nga Kodi Penal".
Pikërisht personi nën hetim është dyshuar për kryerjen e veprave penale të “Kryerja e
veprimeve që pengojnë zbulimin e se vërtetës "Shpërdorimit të detyrës" si dhe "Prodhimit
dhe mbajtjes pa leje të armeve luftarake", parashikuar nga nenet 301-248-278/2 të Kodit
Penal i përket hetimit të mëtejshëm për të përcaktuar shkaqet dhe qëllimin e kryerjes së
veprës dhe formën e kryerjes e cila ka rëndësi për të përcaktuar shkallën e fajit për personin
nën hetim Alban Trimi.
Nisur nga akuza që është ngritur në ngarkim të personit nën hetim si dhe i gjithë
materiali i grumbulluar nga organi i akuzës, nga ana e Gjykatës së Apelit çmohet se jemi para
kriterit të posaçëm të përcaktuar në pikën i të nenit 230 të Kodit Procedurës Penale, ku çdo
mase tjetër veç asaj të “arrestit në burg” është e papërshtatshme, ndaj drejtë ka vepruar
Gjykata e Rrethit Gjyqësor në caktimin e masës së sigurimit personal “arrest në burg” në
277
ngarkim të personit nën hetim Alban Trimi Ndaj çmohet se nuk ka vend për të ndryshuar
masën e sigurimit të caktuar nga Gjykata e Shkallës së Parë…”
C. Në lidhje me ankimin (rekursin)
Kundër vendimi penal me nr.841, datë 30.05.2016 të Gjykatës Apelit Tiranë ka

paraqitur Rekurs përsoni nën hetim Alban Trimi dhe av. Qazim Gjonaj, me anë të të
cilit kërkojnë:
Ndryshimin e vendimit penal nr.841, datë 30.05.2016 të Gjykatës Apelit Tiranë dhe të
vendimit penal nr.1200 akti, datë 06.05.2016 të Gjykatës se Shkallës së Parë Tiranë.
Ndryshimin e masës së sigurimit personal "arrest ne burg" dhe caktimin e një mase
më të butë siç është ajo e “Detyrimit për tu paraqitur në policinë Gjyqësore” e parashikuar
nga neni 234 i Kodit Procedurës Penale, duke parashtruar shkaqet e cituara në pjesën hyrëse
të këtij vendimi.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konkludon se, shkaqet e parashtruara në rekurs, pasi
u analizuan nga ana e tij, kanë rezultuar të bazuara në ligj (Neni 432 i Kodit të Procedurës
Penale) dhe si të tilla, do të pranohen.
Vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e zbatimit jo të drejtë të ligjit
procedural dhe kjo ka sjellë që edhe vendimi i gjykatës të jetë jo i drejtë, përsa i përket llojit
të masës së sigurimit personal me karakter shtrëngues të zgjedhur ndaj personit nën hetim
Alban Trimi.
Gjykata e Apelit nuk ka arritur në konkluzion të drejtë në lidhje me miratimin e masës
së sigurimit të përzgjedhur nga gjykata e shkallës së parë, “Arrestin në burg” sipas nenit 238
të K.Pr.Penale.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, i drejtë është vendimi i Gjykatës së
Apelit Tiranë përsa i përket disponimit të saj që, personit nën hetim t’i caktohet masë
sigurimi personal me karakter shtrëngues, duke mbajtur parasysh se:
a) Mbi personin nën hetim, Alban Trimi ekziston dyshimi i arsyeshëm për kryerjen
prej tij të veprës penale “Kryerje e veprimeve që pengojnë zbulimin e së vërtetës”,
“Shpërdorim detyre” dhe “Prodhim dhe mbajtja pa leje e armëve” e parashikuar nga neni
301-248 e 278/2 te Kodit Penal., kusht i sanksionuar nga pika 1, e nenit 228 të K.Pr.Penale.
b) Veprat penale për të cilat dyshohet shtetasi Alban Trimi, nuk rezulton të jenë
parashkruar, dekriminalizuar apo amnistuar nga organi kompetent shtetëror.
Personi nën hetim është madhor, i përgjegjshëm përpara ligjit dhe nuk rezulton të ketë
ndonjë shkak tjetër padënueshmërie të tij, duke u plotësuar kështu edhe kushti i dytë i
përgjithshëm, i parashikuar në paragrafin e dytë, të nenit 228 të K.Pr.Penale.
Në këto kushte, drejtë kanë vepruar Gjykata e Shkallës së Parë dhe ajo e Apelit duke i
caktuar personit nën hetim masë sigurimi personal me karakter shtrëngues.
Por Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, Gjykata e Apelit gabimisht ka lënë
në fuqi vendimin e Gjykatës së Shkallës së Parë përsa i përket llojit të masës së sigurimit
personal të zgjedhur ndaj personit nën hetim Alban Trimi.
Pretendimi i ngritur nga mbrojtja e personit nën hetim në rekursin e paraqitur përpara
Gjykatës së Lartë se, ndaj personit nën hetim nuk duhet të caktohet si masë sigurimi personal
me karakter shtrëngues, ajo ekstreme e “Arrestit në burg”, gjendet i bazuar në ligj.
Në përzgjedhjen e saj, Gjykata e Apelit Tiranë ka vleftësuar rëndësinë e faktit, që
buron vetëm nga natyra e veprës penale të dyshuar, pa u bazuar dhe në kritere të tjera të
përcaktuara në ligjin procedural penal.
Gjykata e Apelit në vendimmarrjen e saj ne caktimin e llojit të masës së përzgjedhur
nuk ka argumentuar drejt se pse çdo masë tjetër sigurimi është e papërshtatshme dhe pikërisht
masa ekstreme e kërkuar nga organi i hetimit është e vetmja që duhej vendosur ndaj një
personi të padënuar më parë.
278
Masat e sigurimit bëjnë kufizimin e lirive dhe të drejtave themelore, veçanërisht lirisë
personale në përputhje me parimin e përpjesëtueshmërisë dhe sakrificës sa më të pakët të
nevojshme të cenimit së lirive themelore.
Në jurisprudencën e saj Gjykata është shprehur se: kushtet, kriteret dhe procedurat për
caktimin, zbatimin, rivlerësimin, zëvendësimin dhe kontrollin gjyqësor mbi masat e sigurimit,
veçanërisht atyre të arrestit, janë drejtpërdrejt të lidhura me respektimin e të drejtave dhe
lirive themelore të njeriut, konkretisht me lirinë e personit dhe se këto procedura duhet të
kenë karakter gjyqësor dhe të sigurojnë garancitë e duhura sipas llojit të privimit të lirisë
(shih vendimin nr.28, datë 23.06.2011 të Gjykatës Kushtetuese, vendim nr.40, datë
18.07.2012).
Në vendimin nr.19/2012, Gjykata Kushtetuese, ka vlerësuar se Gjykata e Lartë,
bazuar edhe në Vendimin Unifikues nr.3, datë 27.09.2002 të Kolegjeve të Bashkuara, duhet
të mbante një qëndrim të shprehur lidhur me pretendimin e cenimit të lirisë personale, sepse
kontrolli i respektimit të standardeve kushtetuese nga gjykatat më të ulëta, është detyrë dhe
funksion i kësaj Gjykate.
Gjykata Evropiane e të Drejtave të Njeriut në jurisprudencën e saj ka theksuar në
mënyrë të vazhdueshme mjaftueshmërinë e një justifikimi dhe arsyetimi të përshtatshëm për
sa i përket paraburgimit.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë në vlerësimin e kritereve të veçanta të caktimit të
masës së sigurimit mban parasysh gjithashtu edhe faktin që nga ana e organit të akuzës janë
marrë provat e nevojshme në lidhje me veprimtarinë e personit nën hetim dhe ai nuk mund të
ndërhyjë në cenimin e tyre, e në këto kushte ajo nuk mund të ndikoj apo cenoj në çfarë do lloj
mënyre marrjen e provës nga ana e organit të hetimit.
Duhet theksuar tashmë se autori i veprës penale të vrasjes, së bashku me
bashkëpunëtorin e tij janë identifikuar dhe ndaj tyre janë caktuar masa sigurimi.
Personi nën hetim ka dhënë shpjegime rreth autorëve të dyshuar të krimit të vrasjes,
thënie në bazë të të cilave është bërë i mundur identifikimi i autorëve të kësaj vepre penale.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se në të tilla rrethana, vendimi për caktimin
e masës së sigurimit “Arrest në burg” ndaj personit nën hetim Alban Trimi, i miratuar nga
gjykata e Apelit Tiranë, nuk gjendet në përputhje me ligjin procedural.
D. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
Gjykata e Apelit Tiranë, nuk ka kuptuar dhe zbatuar drejtë ligjin. Ajo (gjykata), në
zbatim të gabuar të ligjit procedural penal, ka vendosur miratimin e vendimit të Gjykatës së
shkallës së parë duke caktuar si masë sigurimi personal me karakter shtrëngues ndaj personit
nën hetim, atë të “Arrestit në burg”, sipas nenit 238 K.Pr.Penale.
Në kushtet e parashtruara, vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë, do të prishet, duke u
caktuar për personin nën hetim Alban Trimi, një masë më e lehtë sigurimi, siç është ajo e
“Arrestit në shtëpi”, parashikuar nga neni 237 të K.Pr.Penale.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 441 të Kodit të Procedurës Penale,
279
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.841, datë 30.05.2016, të Gjykatës së Apelit Tiranë, dhe
vendimit nr.1200 datë 06.05.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, përsa i përket masës
se sigurimit ndaj personit nën hetim Alban Bedri Trimi, duke i caktuar këtij të fundit masën e
sigurimit “arrest në shtëpi”, Rruga “Don Bosko” pall.139/3, shk.4, ap.6, në bazë të nenit 237/2 të
K.Pr.Penale, ndalohet personi nën hetim për të komunikuar me persona të tjerë.
Urdhërohet lirimi i tij i menjëhershëm nëse nuk mbahet në burg per ndonjë shkak tjetër.
Ngarkohet prokurori pranë Gjykatës se Lartë për ekzekutimin e këtij vendimi.
Tiranë, më 20.07.2016
280
Nr. 00-2016- 1348 i Vendimit (156)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
I GJYKUARI: KLEMENT DAUTAJ, përfaqësuar nga

Av. Shpëtim Lika
OBJEKTI:
Për kryerjen e veprave penale
"Prodhim dhe shitje e narkotikëve"
dhe "Kultivim i bimëve narkotike".
Baza Ligjore: Nenet 283/1 dhe 284 i K. Penal.

vendosur:
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Klement Dautaj për kryerjen e veprës
penale të “Prodhim dhe shitjes së narkotikëve” të parashikuar nga neni 283/1
të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Klement Dautaj për kryerjen e veprës
penale të “Kultivimi i bimëve narkotikeve” të parashikuar nga neni 284/1 të
Kodit Penal dhe dënimin e tij me 3 (tre) vjet burgim;
-Në bazë të nenit 55 të Kodit Penal, në bashkim të dënimeve, e dënon
përfundimisht me 7 (shtatë) vjet burgim;
-Vuajtja e dënimit të fillojë nga data e ekzekutimit të dënimit (duke llogaritur
edhe periudhën e kryer në paraburgim, nga data 13/06/2012 deri në datë
21/09/2012) dhe do të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme;

-Lënien në fuqi të vendimit gjyqësor penal nr.315, datë 09.07.2013 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
Kundër këtij vendimi, më datë 06.08.2015, ka paraqitur rekurs i gjykuari

Klement Dautaj, nëpërmjet avokatit të tij mbrojtës me anë të të cilit kërkon: Prishjen e
vendimit Të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë
dhe kthimin e çështjes për rigjykim dhe përsëritjen e pjesshme të shqyrtimit gjyqësor.
281
Shkaqet që paraqiten në rekurs janë:
- Gjykatat, në kundërshtim me nenet 4, 152, 380, 383 dhe 427/1 të K.Pr.Penale, dhe
provat e administruara në fashikullin gjyqësor, me vendimet nr.315 dt.09/07/2013 dhe
nr.495 dt.08/07/2015, duke marrë të mirëqenë pretendimin e organit të akuzës (ka
dhënë vlerë të paracaktuar pretendimeve të Prokurorisë pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë, duke mos i vlerësuar këto prova në përputhje dhe harmoni me provat
e administruara dhe ato të kërkuara për t’u administruar nga ana jonë), ka kryer një
interpretim të gabuar të dispozitave procedurale penale dhe atyre materiale, kur ka
vlerësuar se sasia e lëndës narkotike (prej 14,7 gr) përfaqësuesi i organit te akuzës,
nuk përbën sasi të vogël për përdorim vetjak, pasi në këtë përfundim organi i akuzës
dhe gjykata kanë arritur vetë, pa marrë më parë mendimin e ekspertëve toksikologe.
- Për pasojë, Gjykatat kanë gabuar edhe përsa i përket cilësimit juridik të veprës dhe si
rrjedhojë edhe të masës së dënimit, që kanë caktuar përkundrejt të pandehurit
Klement Dautaj, të cilin e kanë dënuar si, për kryerjen e veprës penale të "Kultivim i
bimëve narkotike", ashtu edhe për atë të "Prodhim dhe shitje e narkotikëve".
- Nga ana e organit të akuzës, në kuadër të hetimeve paraprake të kryera në funksion të
dokumentimit të faktit penal, janë urdhëruar dhe kryer një sërë aktesh ekspertimit, dhe
konkretisht:
- Akti i ekspertimit toksikologjik, mbi mostrën e urinës marrë të pandehurit Klement
Dautaj. Në aktin e ekspertimit toksikologjik nr.698 dt.28/06/2012, rezulton se në
mostrën e urinës së të pandehurit u zbulua prania e metabolizmit të kanaboidëve në
nivel gjurmë, çka do të thotë se i pandehuri është përdorues i lëndëve narkotike.
- Akti i ekspertimit kimik nr.6367 dt.06/07/2012, ku ka rezultuar se lënda bimore e
poseduar nga i pandehuri dhe e gjetur me vetë atij gjatë kontrollit personal në
dt.13/06/2012, është përzierje duhan me cannabis, produkt herbal i bimës Cannabis
Sativa, me peshë të përgjithshme 9 gram.
- Akti i ekspertimit nr.8642 dt.18/09/2012, i kërkuar nga përfaqësuesi i organit të
akuzës, për të plotësuar aktin e nr.6367 dt.06/07/2012, ku i është caktuar si detyrë
ekspertit të përcaktojë sasinë e cannabis-it në këtë përzierje, ka arritur në përfundimin
se nuk mund të ndahet mekanikisht duhani nga cannabisi dhe se nuk mund të
përcaktohet sasia e cannabis dhe se në këtë përzierje rezultoi prania e THC me
përqendrim mesatar 3.23%. Akti i ekspertimit kimik nr.6362 dt.06/07/2012, nga ku ka
rezultuar se bimët e gjetura në oborrin e banesës së të pandehurit Klement Dautaj,
janë bimë Cannabis Sativa.
- Duke iu referuar sa më sipër, organi i akuzës në konkluzionet e tij përfundimtare dhe
Gjykatat në vendimet nr.315 dt.09/07/2013 (Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlore) dhe
nr.495 dt.08/07/2015 (Gjykata e Apelit Vlorë) objekt të kundërshtimit gjyqësor, kanë
gabuar kur kane vlerësuar se sasia e lëndës narkotike (prej 14,7 gr përfaqësuesi i
organit të akuzës, 9 gr.gjykata), nuk përbën sasi të vogël për përdorim vetjak, dhe për
këtë fakt e kanë dënuar të pandehurin Klement Dautaj, pasi në këtë përfundim organi i
akuzës dhe gjykatat kanë arritur vetë, pa marrë më parë mendimin e ekspertëve
toksikologe.
- Kjo pasi në asnjë nga katër aktet e ekspertimit të kryer edhe pse është kërkuar
plotësim i aktit duke bërë pyetje shtesë, nuk i është bërë pyetje ekspertit, për të
përcaktuar se sasinë e gjetur, nëse i pandehuri do ta konsumonte gjatë një dite, a do t’i
sillte dëmtime të parikuperueshme shëndetit të tij psiko-fizik.
282
- Veç sa më sipër, Gjykata e Apelit Vlorë, në vendimin objekt të kundërshtimit
gjyqësor, ka vepruar në kundërshtim me dispozitën e parashikuar nga neni 427/1 i
K.Pr.Penale, pasi pikërisht për të arritur në një përfundim sa me objektiv dhe për të
saktësuar këtë situatë të paqartë, Gjykatës se Apelit Vlorë i është kërkuar bazuar në
nenin 427/1 të K.Pr.Penale, që të urdhëronte përsëritjen e pjesshme të hetimit
gjyqësor, duke bërë të mundur marrjen e kësaj prove, nga ana e eksperteve
toksikologe të IML Tiranë.

Lartë, Z. Arqilea Koça, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit, pasi
dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit, Av. Shpëtim Lika, i cili kërkoi ndryshimin e vendimeve
duke e deklaruar të pafajshëm të gjykuarin për veprën penale të parashikuar nga neni 283/1
dhe për veprën penale të parashikuar nga neni 284/1 të K.Penal, të aplikohet neni 59 i
K.Penal, si dhe pasi shqyrtoi në tërësi çështjen;
VЁREN
Se vendimi i Gjykatës së Apelit, që ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të gjykatës
së shkallës së parë, i cili ka deklaruar fajtor për veprën penale të prodhimit dhe shitjes së
narkotikëve, parashikuar nga neni 283/1 i Kodit Penal, si dhe për veprën penale të kultivimit
të bimëve narkotikeve, parashikuar nga neni 284/1 i Kodit Penal për të cilën është dënuar me
3 vjet burgim, duke e dënuar atë përfundimisht me 7 (shtatë) vjet burgim, për pjesën që i
takon veprës penale të prodhimit dhe shitjes së narkotikëve, parashikuar nga neni 283/1 i
Kodit Penal, për të cilën është dënuar me 5 vjet burgim, është marrë në kundërshtim me ligjin
procedural penal dhe atë penal, e si të tillë, ata janë të cenueshëm për shkaqet dhe arsyet që
vijojnë, për këtë pjesë, kurse për pjesën tjetër duhet të lihet në fuqi.
I pandehuri Klement Dautaj, është banor i fshatit Mavrovë të Qarkut Vlorë. Në datën
13.06.2013, i pandehuri ka qenë në qytetin e Vlorës dhe rreth mesditës, ndodhej në vendin e
emërtuar "Lulishtja mbrapa Monumentit të Pavarësisë", në shoqërinë e disa të njohurve të tij.
Rreth orës 13.00, nga ana e oficerëve të policisë gjyqësore të Drejtorisë së Policisë së Qarkut
Vlore, është ushtruar kontroll personal tek i pandehuri Klement Dautaj, pasi dyshohej se
mbante dhe shpërndante lëndë narkotike.
Nga kontrolli i kryer, të pandehurit i është gjetur një sasi lënde bimore, e ngjashme
me canabis sativa, e mbështjellë me një qese ngjyrë blu e ndarë, si dhe dy qese të tjera, si ato
që përdoren për mbajtjen e duhanit, brenda të cilave ndodhej një sasi tjetër lënde bimore, e
ngjashme me canabis sativa, me peshë të përgjithshme 14.7 gram. Gjithashtu është shkuar në
banesën e të pandehurit Klement Dautaj pasi dyshohej se mbante lëndë narkotike. Nga
këqyrja e kryer në oborrin e banesës së të pandehurit, kontroll i kryer ne prani të prindërve të
tij Agim Dautaj dhe Fotina Dautaj, janë gjetur të kultivuara 6 bimë me gjatësi 60 cm - 70 cm,
të ngjashme me bimën canabis sativa.
Është arrestuar në flagrancë i pandehuri Klement Dautaj dhe janë sekuestruar me
cilësinë e provave materiale sasia e lëndës bimore të gjetur gjatë kontrollit personal të të
pandehurit si dhe 6 bimët e ngjashme me bimën canabis sativa. I arrestuari në flagrancë ka
pretenduar se është përdorues i lëndëve narkotike dhe dozat e sekuestruara, si dhe bimët e
kultivuara në oborrin e banesës se tij, i ka pasur për përdorim personal.
283
Në rrethana të tilla, nga ana e Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Vlorë, me datë
14.06.2012, është regjistruar procedimi penal nr.844/2012, për veprat penale të "Prodhimit
dhe shitjes së narkotikëve" dhe “Kultivimit të bimëve narkotike", dhe është urdhëruar
regjistrimi i emrit të shtetasit Klement Dautaj, si person nën hetim për kryerjen e këtyre
veprave.
Mbi kërkesën e Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendim nr.291, datë
16.06.2012, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, ka caktuar ndaj të pandehurit Klement Dautaj
masën e sigurimit personal "Arrest në burg".
Me vendim nr.477, datë 21.09.2012, kjo gjykatë, mbi kërkesën e të pandehurit
Klement Dautaj, ka zëvendësuar masën e sigurimit personal "Arrest në burg", me masën e
sigurimit personal "Detyrim për paraqitje në policinë gjyqësore".
Mbi ankimin e Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Vlorë, masa e sigurimit personal
"Detyrim për paraqitje në policinë gjyqësore" është ndryshuar me masën e sigurimit personal
"Arrest në burg", me vendim nr.248, datë 23.08.2012, të Gjykatës së Apelit Vlorë.

vendosur:
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Klement Dautaj për kryerjen e veprës penale të
“Prodhim dhe shitjes së narkotikëve” të parashikuar nga neni 283/1 të Kodit Penal dhe
dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Klement Dautaj për kryerjen e veprës penale të
“Kultivimi i bimëve narkotike” të parashikuar nga neni 284/1 të Kodit Penal dhe dënimin e tij
me 3 (tre) vjet burgim;
-Në bazë të nenit 55 te Kodit Penal, në bashkim të dënimeve, e dënon përfundimisht
me 7 (shtatë) vjet burgim;
-Vuajtja e dënimit të fillojë nga data e ekzekutimit të dënimit (duke llogaritur edhe
periudhën e kryer në paraburgim, nga data 13/06/2012 deri në datë 21/09/2012) dhe do të
-Lënien në fuqi të vendimit gjyqësor penal nr.315, date 09.07.2013 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë.
Kundër këtij vendimi, më datë 06.08.2015, ka paraqitur rekurs i gjykuari
Klement Dautaj, nëpërmjet avokatit të tij mbrojtës, me anë të të cilit kërkon: Prishjen e
vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë
dhe kthimin e çështjes për rigjykim dhe përsëritjen e pjesshme të shqyrtimit gjyqësor, me
“(...) Qëllimi që ndjek i gjithë procesi penal, është që nëpërmjet fakteve e provave që
merren e administrohen nga organet proceduese të vërtetohet në mënyrë bindëse, ekzistenca
ose jo e veprës penale, përgjegjësisë ose jo të autorëve të saj dhe në tërësi, të gjitha fakteve e
rrethanave që lidhen me një vepër penale të caktuar. Kur jemi para një vepre penale, objekt i
të provuarit, janë faktet dhe provat, të cilat provojnë kryerjen ose jo të veprës penale nga
autori. Këto prova, kanë rëndësi thelbësore për gjithë procesin penal, sepse ato lidhen në
mënyrë të drejtpërdrejtë me dy parimet kryesore të procedurës penale, atë të prezumimit të
pafajësisë dhe të barrës së të provuarit, në procesin penal. Në rastin objekt gjykimi përpara
Gjykatës se Apelit Vlore, shtrohen për zgjidhje dy çështje thelbësore, të cilat kanë të bëjnë
284
me objektin e të provuarit të provave, të cilat gjenden të administruara në fashikullin e dosjes
penale.
Së pari, jemi përpara përdorimit të lëndës narkotike, meqenëse i pandehuri është
përdorues i saj?
Dhe së dyti, apo jemi përpara mbajtjes dhe shitjes se lëndës narkotike, parashikuar
nga neni 283/1 i Kodit Penal.
Përsa më sipër, Gjykata e Apelit Vlorë, arsyeton:
Gjatë gjykimit në shkallë të dytë, prej av.Arjan Isufaj, u pretendua për riçelje të
hetimit gjyqësor, nëse gjykata nuk e çmon kthimin e çështjes për rigjykim në shkallë të parë,
pasi nga ana e ekspertëve, nuk është bërë ndarja e sasisë së duhanit, nga ajo e hashashit,
prandaj duhet thirrur ekspert për të bërë këtë ndarje. Përsa i përket veprës penale të
parashikuar nga neni 284 i Kodit Penal, nuk e mohojmë këtë akuzë. Ky ishte shkaku i vetëm,
për të cilin kërkohet riçelja e hetimit gjyqësor. Përsëritja e shqyrtimit gjyqësor, parashikohet
në nenin 427 të K.Pr.Penale.
Në këto kushte, kërkesa e avokatit, pretendohet sipas paragrafit të parë të dispozitës së
mësipërme.
Nga akt nr.8642, dt.18.09.2011 “Ekspertim për përcaktim sasior të THC në materialin
bimor të sekuestruar shtetasit Klement Dautaj Vlorë”, përgatitur nga ekspertet Artemida
Bushaj e Lindita Hykaj, pranë Drejtorisë së Policisë Shkencore Tiranë, është arritur në
konkluzionin se: “Duhani ne materialin bimor objekt ekspertimi është i grirë imët, që e bën të
pamundur ndarjen në mënyrë mekanike”.
Në këto kushte, me të drejtë, Gjykata e Apelit Vlorë, nuk kreu riçelje të shqyrtimit
gjyqësor.
Drejt ka arsyetuar Gjykata e Shkallës së Parë, lidhur me fajësinë, ku mes të tjerave,
shprehet se: “…Akti i ekspertimit toksikologjik nr.698, datë 28.06.2012, i kryer nga ekspertë
të Institutit të Mjekësisë Ligjore pranë Ministrisë së Drejtësisë, Tiranë, nga i cili rezulton se i
pandehuri Klement Dautaj, është përdorues i lëndëve narkotike.
Akti i ekspertimit kimik nr.6367, date 06.07.2012, i kryer nga ekspertë të Policisë
Shkencore pranë Ministrisë së Brendshme, Tiranë, nga i cili provohet se lënda bimore e
poseduar nga i pandehuri Klement Dautaj dhe sekuestruar atij gjatë kontrollit personal me
datë 13.06.2012, ka peshë të përgjithshme pa ambalazh 9 gram dhe i është nënshtruar
ekzaminimeve fizike, kimike dhe mikroskopike. Nga ekzaminimi fizik, rezultoi se lënda
bimore e ekspertuar përbehet nga boçe me kërcej, gjethe, lulesa, fara dhe material bimor i
copëtuar, ku vihet re dhe material bimor në trajte fijesh me ngjyre bezhë, si duhan. Nga
ekzaminimi mikroskopik, rezultoi se materialet bimore paraqesin karakteristika mikroskopike
të bimës cannabis sativa Resin Gland, Glandular hair, Cystolitic hair, Covering hair. Nga
ekzaminimi kimik sipas analizave të kryera me testin e ngjyrës Duquenois-Levine, rezultoi
prezenca e përbërësve kimike të bimës së cannabis sativa L, ndërsa sipas analizave të kryera
me metodën GC/MS rezultoi prania e tetrahidrocannabinol (THC) dhe nikotinës.
Përfundimisht, nga ekzaminimi fizik, mikroskopik dhe kimik i kryer është arritur në
konkluzionin se materiali bimor i gjetur dhe sekuestruar të pandehurit Klement Dautaj është
përzierje duhan me cannabis, produkt herbal i bimës Cannabis Sativa.
Akti i ekspertimit kimik nr.6362, date 06.07.2012, i kryer nga ekspertë të Policisë
Shkencore pranë Ministrisë së Brendshme, Tiranë, nga i cili provohet se në bimët e gjetura të
kultivuara ne oborrin e banesës së të pandehurit Klement Dautaj dhe sekuestruar me datë
13.06.2012, sipas analizave të kryera me testin e ngjyrës Duquenois-Levine dhe metodën
GC/MC, rezultoi prezenca e përbërësve kimike të bimës së cannabis sativa L. Nga
ekzaminimi fizik dhe kimik i kryer është arritur në konkluzionin se bimët e kultivuara në
oborrin e banesës së të pandehurit Klement Dautaj janë bimë Cannabis Sattiva, në fazën e
rritjes.
285
Akti i ekspertimit kimik nr.8642, datë 18.09.2012, i kryer nga ekspertë të Policisë
Shkencore pranë Ministrisë së Brendshme, Tiranë, nga i cili provohet se pas riekspertimit të
lëndës bimore të poseduar nga i pandehuri Klement Dautaj dhe sekuestruar atij gjatë
kontrollit personal me datë 13.06.2012, nga analiza e kryer me metodën GC/MS, rezultoi
prania e tetrahidrocannabinol (THC) me përqëndrim mesatar 3.23%...”.
Lidhur me pretendimin e te pandehurit dhe te mbrojtjes, qe kjo sasi eshte per
perdorim vetiak, Gjykata e Apelit Vlorë, arsyeton si më poshtë:
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë Tiranë, tashmë e kanë konsoliduar
praktikën gjyqësore, për këto raste, me nxjerrjen e vendimit unifikues nr.1, datë 27.03.2008, i
cili duke analizuar një situatë analoge, atë të përcaktimit të sasisë së lëndës narkotike, e cila
do të konsiderohet dozë e vogël për konsum vetjak, ka unifikuar praktikën në këtë mënyrë:
"Përdoruesi i lëndëve narkotike, i cili e mban atë jo për përdorim vetjak, qoftë edhe në doza
të vogla, kur është shpërndarës i saj, në një nga format që parashikon neni 283/1 i Kodit
Penal, ka përgjegjësi penale sipas kësaj dispozite. Çmojnë gjithashtu se, përcaktimi i dozës së
vogël të lëndës narkotike e psikotrope, për efekt të zbatimit të dispozitës së nenit 283 të Kodit
Penal, duhet të bëhet me ndihmën e specialistëve të fushës (toksikologe, etj.), të thirrur si
ekspertë dhe rast pas rasti, jo vetëm sipas llojit të lëndës narkotike e psikotrope, por edhe të
cilësive fiziko-biologjike dhe shkallës së vartësisë nga droga te personit konkret-mbajtës i
lëndës narkotike dhe psikotrope. Duke i dhënë kuptimin, si me sipër, togfjalëshit "për
përdorim vetjak dhe në doza të vogla", Kolegjet e Bashkuara çmojnë se në këtë mënyrë, jo
vetëm që gjen zbatim të drejtë dispozita e nenit 283 të K.Penal që e përmban atë, por, në të
njëjtën kohë, japin edhe kontributin e tyre në drejtim të kuptimit jo si një e drejtë e
pakushtëzuar të përjashtimit të përdoruesve në sasira relativisht të vogla të lëndëve narkotike
e psikotrope nga përgjegjësia penale. E kundërta do t'u krijonte hapësira ligjore dhe mundësi
praktike më të shumta individëve, të cilët, të kamufluar pas termit formalo-juridik "doza të
vogla", t'i shmangeshin, pa të drejtë, përgjegjësisë penale, për mbajtjen e tyre ".
Nga akti i ekspertimit toksikologjik nr.698, date 28.06.2012, i kryer nga ekspertë të
Institutit të Mjekësisë Ligjore pranë Ministrisë së Drejtësisë, Tiranë, rezulton se i pandehuri
Klement Dautaj është përdorues i rregullt i lëndëve narkotike, por nga gjithë provat e marra
në këtë gjykim, nuk rezulton që sasia e lëndës narkotike, sekuestruar të pandehurit Klement
Dautaj, të jetë doze e vogël, për një përdorim të vetëm, konkluzion që do të mund të
përjashtonte të pandehurin Klement Dautaj nga përgjegjësia penale. Përsa i përket
pretendimit se bimët e gjetura të kultivuara kanë qenë kultivuar për përdorim vetjak, Gjykata
e Apelit Vlorë, e gjen të pabazuar këtë pretendim, pasi nuk ka rëndësi motivi i kultivimit,
mjafton vetëm fakti që janë kultivuar bimë narkotike në kundërshtim me ligjin, fakt që
passjell detyrimisht përgjegjësi penale për kultivuesin.
Në rrethana të tilla pretendimi i mbrojtjes se lënda narkotike e sekuestruar të
pandehurit Klement Dautaj është dozë e vogël për përdorim vetjak dhe për këtë shkak janë
kultivuar edhe bimët narkotike, është i pabazuar në prova dhe në ligj.
Në rrethana të tilla, i pandehuri Klement Dautaj me të drejtë gjendet dhe është
shpallur fajtor për kryerjen e veprave penale të "Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve",
parashikuar nga neni 283/1 i Kodit Penal, nëpërmjet mbajtjes në kundërshtim me ligjin të
lëndës narkotike si dhe të "Kultivimit të bimëve narkotike", parashikuar nga neni 284/1 i
Kodit Penal, nëpërmjet kultivimit në kundërshtim me ligjin të bimës narkotike.
Lidhur me pretendimin e ngritur në Apel, për kthimin e çështjes për rigjykim, Gjykata
e Apelit Vlorë. Në Apel, pretendohet: “…Deklarimit i mosgjetjes së të pandehurit, i cili nuk
është bërë në formën e kërkuar nga ligji dhe në shkelje të procedurës për kërkimin e të
pandehurit që nuk gjendet, sipas nenit 141 te K.Pr.P. Nga ana e gjykatës në seancë gjyqësore,
është vendosur të deklarohet mungesa e të pandehurit, pasi nuk është gjetur, duke mos
proceduar me njoftimin me shpallje të të pandehurit, duke shkelur kështu dispozitat
procedurale për njoftimin e të pandehurit…” Prishja e vendimit të Shkallës së Parë dhe
286
kthimi i çështjes për rigjykim në Shkallë të Parë, parashikohet ne piken “ç”, të nenit 428 të
K.Pr.Penale, i cili shprehet: “prishjen e vendimit dhe kthimin e akteve gjykatës së shkallës së
parë kur nuk janë respektuar dispozitat që lidhen me kushtet për të qenë gjyqtar ose
ndihmësgjyqtar në çështjen konkrete, me numrin e gjyqtarëve dhe ndihmësgjyqtarëve që
është i domosdoshëm për formimin e kolegjeve të caktuara në këtë Kod, me ushtrimin e
ndjekjes penale nga prokurori dhe pjesëmarrjen e tij në procedim, me pjesëmarrjen e
përfaqësuesit të të dëmtuarit akuzues dhe të mbrojtësit të të pandehurit, me shkeljen e
dispozitave për paraqitjen e akuzave të reja, si dhe në çdo rast kur në dispozita të veçanta
është parashikuar pavlefshmëria e vendimit.”
Njoftimi i të pandehurit kur nuk gjendet, është parashikuar ne nenin141 të
K.Pr.Penale, i cili shprehet:
“1. Kur njoftimi nuk mund të bëhet sipas rregullave të caktuara për njoftimin e të
pandehurit të lirë, autoriteti procedues urdhëron kërkimin e të pandehurit. Në qoftë se kërkimi
nuk jep rezultat pozitiv, atëherë nxirret vendimi i mosgjetjes, me të cilin, pasi i caktohet një
mbrojtës të pandehurit, urdhërohet që njoftimi të bëhet duke i dorëzuar një kopje mbrojtësit. I
pagjeturi përfaqësohet nga mbrojtësi.
Vendimi i mosgjetjes i pushon efektet kur përfundojnë hetimet paraprake ose me
dhënien e vendimit nga gjykata.
Njoftimi për të pandehurin e fshehur ose të arratisur bëhet nëpërmjet dorëzimit të
kopjes së aktit mbrojtësit dhe kur ai nuk ka mbrojtës autoriteti procedues cakton një mbrojtës
kryesisht, i cili e përfaqëson të pandehurin.”
Gjatë gjykimit në shkalle të parë, e pikërisht në seancën gjyqësore dt.05.03.2013,
konform neneve 348 dhe 351/1 të K.Pr.Penale, është deklaruar mungesa e të pandehurit, pasi
nga fletëthirrja për atë seance gjyqësore, ajo i është komunikuar vëllait të tij Kristi Dautaj, i
cili në prezencë të dy dëshmitarëve, ka nënshkruar për marrjen dijeni dhe njoftimin e tij.
Madje, një ditë më parë, dt.04.03.2013, me prokurë të posaçme nr.271 rep. nr.230/1 kol.
Shtetasi Kristi Dautaj, në emër dhe për llogari të vëllait të tij Klement Dautaj, ka autorizuar
av.Birbil Maskaj, për ta përfaqësuar atë në gjykim. Ky i fundit, ka qenë prezent gjatë gjithë
gjykimit në shkallë të parë, deri në shpalljen e vendimit.
Njoftimi i këtij të pandehuri, është bërë në konformitet, edhe me vendimin nr.31, datë
14.7.1998, të Gjykatës Kushtetuese, i cili mes te tjerave, shprehet se: “…Në mbrojtje të të
drejtave të të pandehurit si në prani, ashtu edhe në mungesë të tij, prokurori, gjyqtari dhe
mbrojtësi kanë një seri detyrimesh ligjore. Hetimi dhe gjykimi në mungesë i personave që
kanë kryer vepra penale, bëhet vetëm pasi t’u jetë caktuar mbrojtës dhe ka për qëllim
realizimin e detyrës madhore që kanë organet e drejtësisë në fushën penale…” Në caktimin e
llojit dhe të masës së dënimit për të pandehurin Klement Dautaj gjykata mban parasysh
rrezikshmërinë shoqërore të veprave penale të kryera, e shprehur ne sanksionet penale të
parashikuar nga nenet 283/1 dhe 284/1 të Kodit Penal si dhe rrezikshmërinë shoqërore të
autorit të këtyre veprave. Bazuar në këto elemente gjykata çmon se dënimi me i përshtatshëm
për të pandehurin Klement Dautaj, në bashkim të dënimeve, është dënimi me shtatë vjet
burgim.
Në arritjen e këtij konkluzioni gjykata mban parasysh rrethanat konkrete të kryerjes së
veprave penale, faktin që në favor të të pandehurit nuk ka asnjë rrethanë lehtësuese nga ato të
parashikuara në nenin 48 te Kodit Penal si dhe faktin qe nuk konkurron asnjë rrethanë
rënduese. Pavarësisht se në favor të të pandehurit nuk ka asnjë nga rrethanat lehtësuese të
parashikuara në nenin 48 te Kodit Penal gjykata mban parasysh si rrethana lehtësuese në
kuptim të nenit 49 te Kodit Penal, moshën e të pandehurit, personalitetin dhe zhvillimin e tij,
rrethanat familjare dhe sjelljen e tij ndaj procedimit penal.
Gjykata në caktimin e llojit dhe të masës së dënimit, mban parasysh mënyrën e
kryerjes së veprave penale, nëpërmjet mbajtjes se një sasie lënde narkotike, si dhe nëpërmjet
kultivimit te tyre, çka tregon rrezikshmëri të theksuar të të pandehurit, si dhe faktin qe i
287
pandehuri është përdorues i lëndëve narkotike. Gjithashtu, gjykata mban parasysh edhe faktin
që i pandehuri është person pa precedentë penale, çka ndikon në vlerësimin e rrezikshmërisë
shoqërore të tij.
Lidhur me masën e dënimit, drejt ka arsyetuar Gjykata e Shkallës së Parë, e cila
shprehet:“…Përfundimisht gjykata çmon se dënimi me burgim konsiderohet dënimi më i
përshtatshëm për të pandehurin në rrethanat e kryerjes së veprës penale dhe në përputhje me
realizimin e qëllimit ndëshkues, por edhe rehabilitues të dënimit penal…” Lidhur me masën e
dënimit, Gjykata e Apelit Vlorë, konkludon: Neni 283/1 i Kodit Penal, parashikon: "Shitja,
ofrimi për shitje, dhënia ose marrja në çdo formë, shpërndarja, tregtimi, transportimi,
dërgimi, dorëzimi, si dhe mbajtja, përveç rastit të përdorimit vetjak dhe në doza të vogla, të
substancave narkotike dhe psikotrope, si edhe i farërave të bimëve narkotike, në kundërshtim
me ligjin ose ne kapërcim të përmbajtjes së tyre, dënohet me burgim nga pesë gjer në dhjetë
vjet.". Pra, minimum i dënimit është 5 vjet, aq sa e ka dënuar Shkalla e Parë”.
D. Në lidhje me rekursin dhe me zgjidhjen e çështjes
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se, shkaku i rekursit të të gjykuarit Dautaj
është i bazuar në ligj dhe vendimi i gjykatës së apelit, që ka vendosur lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së shkallës së parë, i cili ka deklaruar fajtor për veprën penale të
prodhimit dhe shitjes së narkotikëve, parashikuar nga neni 283/1 i Kodit Penal, si dhe për
veprën penale të kultivimit të bimëve narkotikeve, parashikuar nga neni 284/1 i Kodit Penal,
duke e dënuar atë përfundimisht me 7 (shtatë) vjet burgim, për pjesën që i takon veprës
penale të të prodhimit dhe shitjes së narkotikëve, parashikuar nga neni 283/1 i Kodit Penal,
është marrë në kundërshtim me ligjin dhe për rrjedhojë vendimi i gjykatës së apelit dhe ai i
gjykatës së shkallës së parë duhet të prishen dhe çështja penale në ngarkim të të pandehurve
duhet të pushohet.
Nga provat e administruara gjatë gjykimit rezulton se sasia e lëndës narkotike, për të
cilën bën fjalë akuza është gjithsej 9 gram, në bazë të aktit të ekspertimit kimik ka rezultuar të
jetë e produkt herbal i llojit të cannabis sativa e përziere së bashku me duhan, dhe sipas ligjit
nr.7975, datë 26.07.1995, “Për barnat narkotike dhe psikotrope”, ajo klasifikohet në llojin e
drogave, mbajtja dhe përdorimi i të cilave duhet të jetë i autorizuar me ligj. Përveç kësaj
rezulton se këtë sasi lënde narkotike i gjykuarit e ka mbajtur për përdorim vetjak, pasi nuk
ekziston asnjë provë në ngarkim të tij që të vërtetojë se e ai e ka mbajtur atë për qëllim,
tregtimi apo shpërndarje të çdo forme.
Në bazë të aktit të ekspertimit nr.698, date 28.06.2012, ka rezultuar se i gjykuari është
përdorues i lëndës narkotike të llojit si ajo e mbajtur dhe sekuestruar atij.
Ligji material penal përjashton nga përgjegjësia penale, mbajtësit për qëllim
përdorimi vetjak të lëndës narkotike. Ky konkluzion del nga vetë formulimi i nenit 283/1 të
Kodit Penal, i cili nga ana objektive përcakton rrethanën përjashtuese sipas së cilës: “(...)
Përveç, rastit të përdorimit vetjak dhe në doza të vogla, të substancave narkotike dhe
psikotrope”. Megjithëse përdorimi i lëndës narkotike në vetvete, nuk është vepër penale,
ligjvënësi mbajtjen për arsye të përdorimit personal e ka kufizuar në doza të vogla. Pra,
përjashtimi nga përgjegjësia penale kërkon në mënyrë kumulative përmbushjen e kriterit të
përdorimit vetjak dhe atij të dozave të vogla.
Në rastin objekt shqyrtimi për akuzën e prodhimit dhe shitjes së narkotikëve,
parashikuar nga neni 283/1 i Kodit Penal, të dy gjykatat e themelit kanë gabuar kur në
referencë të sentencës unifikuese në bazë të së cilës: “Doza e vogël, në kuptimin ligjor të saj,
konsiderohet jo ndarja fizike në disa të tilla, por sasia e lëndës apo substancës narkotike e
psikotrope që ajo përmban si e tërë dhe që sipas ekspertëve vlerësohet si dozë e vogël”, pasi
nuk kanë përcaktuar shkencërisht konkluzionin, sipas të cilit përdorimi i sasisë prej 9 gram e
përziere me duhan si një e tërë, është e dëmshme për shëndetin, për rrjedhojë dhe do të
288
konsiderohet si mbajtje për qëllim përdorimi vetjak dhe në doza të vogla, dhe jo si mbajtje
për qëllim shitjeje, ofrimi, dhënieje a marrjeje, shpërndarjeje, transportimi, dërgimi, dorëzimi.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se në aspektin ligjor, formulimi i nenit 283
të Kodit Penal parashikon një dënim penal të vetëm, pa bërë dallim mbi llojet e drogave në
droga të lehta dhe në droga të rënda, si dhe të sasisë së mbajtur. Ndërkohë, që pas ligjit duhet
bërë një dallim për sa i përket kriminalizimit të atyre sjelljeve penalisht të qortueshme që
kanë të bëjnë: i) me mbajtjen e lëndës narkotike për qëllim shitjeje, ofrimi, dhënieje a
marrjeje, shpërndarjeje, transportimi, dërgimi, dorëzimi, etj. ii) në raport me atë të mbajtjes
për përdorim personal. Ndërsa mbajtja për qëllim shitjeje, ofrimi, dhënieje a marrjeje,
shpërndarjeje, transportimi, dërgimi, dorëzimi, është veprim penalisht i dënueshëm; rasti i
mbajtjes vetëm për përdorim personal në doza të vogla nuk përbën vepër penale. Për të bërë
dallimin e mbajtjes, është vendosur si kriter mbajtja në doza të vogla. Në interpretim të këtij
termi, Vendimi unifikues i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, duhet të shihet në
funksion të vlerësimit për përdorimin vetjak, prandaj në çdo rast kërkon një vlerësim, në
radhë të parë, të kriterit sasior, i cili duhet t’i referohet një akti ekspertimi toksikologjik mbi
kapacitetin absorbues fizik të subjektit përdorues të lëndës narkotike apo psikotrope në atë
rast konkret.
Përcaktimi i sasisë së mbajtur për përdorim vetjak, në mungesë të një përcaktimi nga
një akt ligjor nga ana e ekspertit toksikologjik, duhet të kryhet mbi bazën e një vlerësimi që
rrjedh në bazë të një studimi të përgjithshëm të fenomenit të varësisë nga droga të një subjekti
përdorues, ku të përcaktohen kufijtë maksimalë të dozës për përdorim ekskluzivisht personal
për çdo substancë narkotike apo psikotrope. Në çdo rast, eksperti duhet të përcaktojë për çdo
lloj të lëndës narkotike: a) dozën mesatare të vetme, e kuptuar si sasia e substancës aktive për
çdo marrje të vetme, e aftë për të prodhuar tek një subjekt përdorues dhe dipendent një efekt
psikotrop; b) frekuencën mesatare të përditshme të marrjes; c) sasinë e substancës aktive të
marrjes në mënyrë të përditshme; d) fuqinë për të shkaktuar ndryshime të sjelljes dhe rënie të
aftësive psikomotore, dh) moshës dhe aftësive fizike të përdoruesit vetjak.
Në analizë të rrethanave të faktit, për akuzën e prodhimit dhe shitjes së narkotikëve,
parashikuar nga neni 283/1 i Kodit Penal, në rastin objekt shqyrtimi rezulton se sasia prej 9
gram cannabis sativa e përzierë me duhan, e sekuestruar nga i gjykuari do të përdorej për
përdorim vetjak. Gjykatat e themelit në vendimet e tyre kanë pranuar se i gjykuari Dautaj
ishte përdorues i rregullt i lëndës narkotike të sekuestruar, por konkluzioni se lënda narkotike
e përzierë edhe me duhan, nuk ishte një dozë e vetme për përdorim nuk është i arsyetuar dhe i
mbështetur as në ligj as në aktet e dosjes, pasi nuk është përmendur kriteri dhe parimi logjik
që mbështet konkluzionin e gjykatës se sasia e sekuestruar të gjykuari nuk përbën dozë të
vogël. Në këtë kuptim kemi disa dozë të vogël, e cila është e provuar për përdorim vetjak,
duke u plotësuar të dy kushtet ligjore të parashikuara nga ligji penal.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se nga të gjitha provat pranuara provohet se
mbajtja e sasisë prej 9 gram cannabis sativa e përzierë me duhan, nga i gjykuari Dautaj, ka
qenë e destinuar për përdorim personal dhe në dozë të vogël, asnjë e dhënë tjetër nuk është
arsyetuar nga gjykata lidhur me mbajtje për qëllime të tjera nga ajo e konsumit personal, fakt
ky që i përjashton të gjykuarit nga përgjegjësia penale, sa i takon akuzës lidhur me veprën
penale të prodhimit dhe shitjes së narkotikëve, parashikuar nga neni 283/1 i Kodit Penal.
Në këto kushte, nga rrethanat e paraqitura provohet se fakti i ndodhur nuk përbën
vepër penale dhe akuza për veprën penale të prodhimit dhe shitjes së narkotikëve, parashikuar
nga neni 283/1 i Kodit Penal në ngarkim të të gjykuarit duhet të pushohet.
Për sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, konstaton se vendimet e të dy
gjykatave janë dhënë në zbatim të gabuar të ligjit penal dhe duhet të prishen vetëm për veprën
penale të prodhimit dhe shitjes së narkotikëve, parashikuar nga neni 283/1 i Kodit Penal,
ndërsa këto konstatime lidhur me këtë akuzë nuk cenojnë dhe nuk shtrihen ndaj faktit penal të
kultivimit të bimëve narkotike, pavarësisht nga numri apo sasia e kultivimit, të parashikuar
289
nga neni 284 i Kodit Penal, dhe vendimi i gjykatës së apelit për këtë pjesë që e ka deklaruar
fajtor për këtë vepër penale dhe dënuar të gjykuarin me tre vjet burgim duhet të lihet në fuqi.
atyre të procedurës penale, vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit dhe ai gjykatës së shkallë
së parë, lidhur me akuzën për veprën penale të prodhimit dhe shitjes së narkotikëve,
parashikuar nga neni 283/1 i Kodit Penal në ngarkim të të gjykuarit Dautaj, për të cilën është
dënuar me 5 vjet burgim, janë marrë në kundërshtim me ligjin dhe për këtë pjesë duhet të
prishen dhe kjo akuzë të pushohet, pasi fakti nuk parashikohet si vepër penale. Ndërsa për
akuzën tjetër të kultivimit të bimëve narkotike, për të cilën ai është dënuar me 3 vjet burgim,
gjykatat e themelit kanë bërë një hetim të plotë me qëllim arritjen e konkluzioneve rreth
fakteve dhe të drejtës materiale të zbatuar prej tyre në rastin konkret, ndaj nuk vëren
konkluzione alogjike apo shkaqe që cenojnë vendimet e tyre, ndaj për këtë pjesë vendimi i
gjykatës së themelit është i drejtë dhe duhet të lihet në fuqi.
PЁR KЁTO ARSYE

Procedurës Penale,
VENDOSI
- Prishjen e vendimit nr.495, datë 08.07.2015, të Gjykatës së Apelit Vlorë, dhe
vendimit nr.315 datë 09.07.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, për akuzën e
“Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, sipas nenit 283/1 të K.Penal dhe pushimin e çështjes
penale për këtë akuzë.
- Lënien në fuqi të vendimit nr.495, datë 08.07.2015 të Gjykatës së Apelit Vlorë për
veprën penale të “Kultivimit të bimëve narkotike”, sipas nenit 284/1 të K.Penal.
Tiranë, më 20.07.2016
290
Nr. 00-2016-1354 i Vendimit (157)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar

TIRANË
KUNDËR: REDJAN RRAJA, përfaqësuar nga
Av. Përparim Sanxhaku.
A K U Z A:
Veprime që pengojnë zbulimin e së vërtetës,
të parashikuar nga neni 301 i Kodit Penal.
OBJEKTI:
Vleftësimin e ligjshëm të arrestit në flagrance
dhe caktimin e masës së sigurimit personal “Arrest në burg”,
të parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale.
Baza Ligjore: Nenet 228 e vijues, 251 e vijues, 238 të K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.1186, akti datë 04.05.2016,

ka vendosur:
Vleftësimin si të ligjshëm të arrestit në flagrance të personit nën hetim Redjan
Rraja.
Caktimin si masë sigurimi personal ndaj personit nën hetim, Redjan Rraja,atë
të arrestit në burg të parashikuar nga neni 238 të K.Pr.P.

Miratimin e vendimit penal (masë sigurimi) nr.1186 datë 04.05.2016 të
Kundër vendimit më datë 24.05.2016, ka paraqitur rekurs personi nën hetim

Redijan Rraja, me anën e të cilit ka kërkuar: shfuqizimin e vendimit nr.1186 dt.04.05.2016
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe vendimit nr.843 datë 30.05.2016 të Gjykatës së
Apelit Tiranë.
291
Duke pretenduar edhe shkaqet përkatëse:
- Vendimi i gjykatës së apelit është në kundërshtim me ligjin sepse:
- I dyshuari nuk e ka kryer veprën penale të veprimeve që pengojnë zbulimin e së
vërtetës parashikuar nga neni 301 K.P.
- Masa e sigurimit arrest në burg nuk paraqet rrezikshmëri shoqërore të madhe apo të
theksuar, përkundrazi, duke parashikuar si sanksion dënimi,gjobë deri në tre vjet
burg,vepra paraqet rrezikshmëri të ulët shoqërore.
- Mbajtja e personit nën hetim në arrest në burg privon Gjykatën e shqyrtimit të
çështjes në themel të japë dënim me gjobë ose shkakton të dyshuarit dëm të pa
riparueshëm për kohën e qëndrimit në burg.
- Rrezikshmëria shoqërore e të dyshuarit, Redjan Rraja nuk është e tillë që të përligjë
mbajtjen e tij në burg.
- I dyshuari nuk e ka kryer veprën penale që i atribuohet, por edhe nëse ajo
vërtetohet,vepra është kryer në kushtet e tronditjes së forte psikike të çastit. Nuk besoj
se një person tjetër, cili do qoftë ai, në kushtet kur u zbraz arma dhe u vra shoku në
krah të tij të ketë patur ndërgjegje të plotë për të kontrolluar veprimet e tij të
mëpasme.
- I akuzuari është person me integritet shembullor në shoqëri,është me arsim të lartë
(mjek),i pa dënuar më parë,i martuar dhe me një fëmijë të mitur.
- Vepra penale e “Veprimeve që pengojnë zbulimin e së vërtetës” parashikuar nga neni
301 K.P. ka si qëllim që të mos pengohet zbulimi i së vërtetës për veprën e kryer. Në
rastin konkret, nuk duhet të pengohen veprimet që kanë të bëjnë me zbulimin e
vrasjes të kryer ndaj Elton Çiçes dhe jo për të zbuluar veprën apo veprat penale që
mund të kishte kryer viktima më parë. Veprat penale të kryera nga viktima para
vrasjes nuk janë dhe nuk mund të jenë objekt i hetimit apo gjykimit (neni 290/a i
K.Pr.P.).
- Ajo çka sot e bën edhe më të papërshtatshme mbajtjen në burg të të dyshuarit Redjan
Rraja për veprën penale të “Veprimeve që pengojnë zbulimin e së vërtetës “ dhe që
nuk dihej në kohën e caktimit të masës së sigurimit është fakti se, autorët e veprës
penale të vrasjes së Elton Çiços janë zbuluar dhe janë në ndjekje penale.
- Në pamje të parë arsyetim i gjykatës duket se bën fjalë për provueshmërinë ose jo të
rrethanës dhe që nuk është problem ligjor që duhet trajtuar në Rekurs. Në fakt,
rrethana e mësipërme nuk ka të bëjë vetëm me provueshmërinë nëse është provë apo
jo.
- Në rastin konkret, pamja filmike që tregon se i dyshuari Redjan Rraja ka marrë një
send që dyshohet të jetë pistoletë e njëjta gjykatë kur ka vleftësuar dhe caktuar masën
e sigurimit për të akuzuarin tjetër Alban Trimi, arsyeton se, i dyshuari Redjan Rraja
kur është kthyer nga jashtë për në vend ngjarje ka sjellë dhe ka lënë në vendngjarje
sendin që mendohej të ishte pistoleta. Në këto kushte i dyshuari Redjan Rraja, nuk ka
kryer veprën penale të parashikuar nga neni 301 K.P.

Lartë, Artur Selmani, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit, Av. e
personit nën hetim, Av. Përparim Sanxhaku, i cili kërkoi shfuqizimin e vendimeve, si dhe
pasi shqyrtoi në tërësi çështjen;
292
VЁREN
Se vendimi i Gjykatës së Apelit me të cilin është miratuar vendimi i gjykatës së
shkallës së parë që ka caktuar masën e sigurimit personal arrest në burg për personin nën
hetim Redjan Rraja, është marrë në kundërshtim me ligjin procedural penal dhe atë penal, e si
i tillë ai është i cenueshëm dhe duhet të ndryshohet për shkaqet dhe arsyet që vijojnë.
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë mbi bazën e materialeve të ardhura nga Drejtoria
e Policisë e Qarkut Tiranë, ka regjistruar procedimin penal të vitit 2016, për veprën penale të
“Vrasjes me paramendim”, “Mbajtja pa leje e armëve, municionit luftarak, bombave apo
minave” dhe “Veprime që pengojnë zbulimin e së vërtetës”, të parashikuar nga nenet 78,
278/5 dhe 301 të Kodit Penal.
Më 01.05.2016, rreth orës 22.20, në rrugën “Gjin Bua Shpati”, afër shkollës “Emin
Duraku”, në mjediset e bar “De Niro” ka ndodhur një vrasje. Një grup hetimor ka shkuar në
vendngjarje. Viktima është identifikuar si Elton Naim Çiça, i datëlindjes 24.01.1980, lindur
në Tepelenë dhe banues në Tiranë. Pas ngjarjes, kufoma është transportuar për në morgun e
IML-së Tiranë.
Këqyrja e kufomës tregon që të ketë dy plagë të shkaktuara me armë zjarri. Nga
informacionet policore në lidhje me personalitetin e viktimës del se dyshohet si autor ose
porositës i një sërë ngjarjesh të rënda kriminale të cilat kanë patur këtë kronologji:
Më 30.03.2015, në qytetin e Tepelenës disa persona të maskuar kanë hyrë në banesën
e prindërve të shtetasit Elton Çiça dhe pasi kanë ushtruar dhunë ndaj tyre u kanë vjedhur një
sasi prej 5000 Eurosh dhe janë larguar.
Gjatë hetimeve në lidhje me këtë ngjarje nga policia gjyqësore janë identifikuar
autorët e kësaj ngjarje të cilët kanë rezultuar të jenë shtetasit Ervis Imeri, Robert Rama, Sokol
dhe Arben Jella. Pas kësaj ngjarje dyshohet se shtetasi Elton Çiça ka nisur të hakmerret ndaj
personave që dhunuan dhe grabitën prindërit e tij dhe konkretisht: Më 08.06.2015, rreth orës
20:00, në lagjen nr.17/1 të qytetit të Durrësit është vrarë me armë zjarri Robert Rama. Më
12.07.2015, në automjetin e markës “Fiat”, model Cinquecento, me targa AA 021 HD, në
përdorim të shtetasit Ervis Imeri është vendosur një sasi prej 600 gr lëndë eksplozive (tritol) e
lidhur me një telefon, e gatshme për t’u shpërthyer; shpërthimi nuk është arritur sepse Ervisi e
ka diktuar lëndën shpërthyese. Më 07.12.2015, në “Kombinat”, si pasojë e shpërthimit të një
lënde eksplozive është shkatërruar automjeti i markës “Wolksvagen”, model Golf, me targa
AA 880 BX, ku brenda ishte pronari Elton Imeri, vëlla i Ervis Imerit. Si pasojë e shpërthimit
Elton Ymeri është gjymtuar duke humbur një nga këmbët.
Sipas prokurorit, policia dyshon që këto ngjarje të rënda kriminale e kanë pikënisjen
nga ngjarja e datës 30.03.2015 e ndodhur në qytetin e Tepelenës, dhe se sipas tyre është
hakmarrja e Elton Çiçës.
Në kuadër të hetimeve policia ka njoftuar prokurorin që nga pamjet filmike del që një
person që ka qenë në tryezë me viktimën, i quajturi Redjan Rraja, ka marrë një send në
vendngjarje, siç del nga pamjet filmike. Ky send mendohet të jetë pistoletë dhe mund t’i ketë
përkitur viktimës. Pra, sipas policisë ka ndodhur krimi “Veprime që pengojnë zbulimin e së
vërtetës”. Personi nën hetim Redjan Rraja ka dhënë shpjegime kontradiktore para punonjësit
të policisë gjyqësore, ku në procesverbalin e datës 01.05.2016 mohon të ketë marrë ndonjë
send të viktimës, ndërsa më datë 02.05.2016 ai pranon se ka marrë një pistoletë të cilën e ka
hedhur më pas në tokë afër tavolinës ku u vra Eltoni.
Sa më sipër, u paraqitën nga prokuroria me cilësinë e provës, shkresa nr.8900/k.prot,
datë: 02.05.2016 e Drejtorisë Vendore të Policisë Tiranë, procesverbali i këqyrjes së vendit të
ngjarjes, datë 01.05.2016, procesverbali i pyetjes së shtetasit Spartak Koka, datë 02.05.2016,
293
procesverbali i arrestimit në flagrancë datë 02.05.2016, procesverbalet e pyetjes së personit
nën hetim Redjan Rraja 01.05.2016 dhe 02.05.2016, procesverbali i pyetjes së shtetasit Alban
Trimi, datë: 02.05.2016, procesverbali i këqyrjes së pamjeve filmike datë 02.05.2016, etj.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.1186, akti datë 04.05.2016,

ka vendosur:
-Vleftësimin si të ligjshëm të arrestit në flagrance të personit nën hetim Redjan Rraja.
-Caktimin si masë sigurimi personal ndaj personit nën hetim, Redjan Rraja,atë të
arrestit në burg të parashikuar nga neni 238 të K.Pr.P.
Duke arsyetuar:
Personi nën hetim dhe avokati i tij u shprehën se kërkonin vleftësimin e paligjshëm të
arrestimit dhe caktimin e detyrimit për t’u paraqitur në policinë gjyqësore. Sipas kësaj pale, i
arrestuari ka qenë mik me viktimën. I arrestuari ka pësuar traumë dhe ka kryer veprime të
pakontrolluara në vendngjarje. Sendet e pretenduara të fshehura janë të viktimës e jo të
autorit të vrasjes. Mungojnë elementët e veprës penale. Personi nën hetim nuk ka
rrezikshmëri shoqërore, pasi është dentist dhe i padënuar më parë.
Në zgjidhjen e drejtë të çështjes objekt gjykimi, gjykata çmon se është e nevojshme të
shihet nëse plotësohen kushtet e flagrancës, si dhe nëse janë apo jo kushtet dhe kriteret për
caktimin e masës së përshtatshme të sigurimit.
Gjykata çmon se është e nevojshme të theksohet se, në gjykimin për caktimin e masës
së sigurimit, nuk i jepet zgjidhje themelit të çështjes, çka i përket një faze më të vonë të
procedimit që është ajo e gjykimit të çështjes penale. Në fazën aktuale gjykata çmon vetëm
nëse ekzistojnë kushtet e përgjithshme dhe të posaçme për caktimin e masës së sigurimit.
Lidhur me sa më sipër, rezulton se personi nën hetim Redjan Rraja, ka kryer veprime
nga të cilat lind një dyshim i arsyeshëm, i bazuar në prova, se ai ka kryer veprën penale të
“Veprime që pengojnë zbulimin e së vërtetës”, të parashikuar nga neni 301 i Kodit Penal
(duke marrë sende që i përkisnin viktimës e që mund të nxirrnin në pah elementë me dobi për
hetimin).
Personi nën hetim dyshohet se ka ndërmarrë veprime, të cilat kanë shkaktuar kryerjen
e kësaj vepre, siç rezulton nga provat e administruara deri tani nga organi i akuzës.
Ky konstatim i gjykatës mbështetet edhe në arsyetimin unifikues të Gjykatës së Lartë,
të trajtuar në vendimin njehsues nr.7, datë 14.10.2011.
Nga dinamika e faktit që rezulton nga provat e sjella nga organi i akuzës, gjykatës i
krijohet bindja se masa e sigurimit “arrest në burg” (e kërkuar nga prokuroria) është masa më
e përshtatshme për momentin në lidhje me këtë rast (duke pasur parasysh këtu edhe
rrezikshmërinë veçanërisht të lartë të veprës penale, sa i përket dëmtueshmërisë së zbardhjes
së plotë të ngjarjes penale dhe veprimeve që dyshohet se janë kryer nga personi nën hetim).
Rrezikshmëria shoqërore e personit nën hetim, për aq sa provohet në këtë fazë të
hetimit, është e tillë që bën të papërshtatshme vendosjen e masave të tjera shtrënguese ndaj
tij, përveç arrestit në burg (neni 238 i K.Pr.Penale).
Gjykata çmon gjithashtu se ekziston rreziku në rastin konkret që bën të mendohet se i
arrestuari po të lirohet mund të kryejë të njëjtën vepër penale apo një më të rëndë apo të
dëmtojë provat e tjera. Ai ka lëvizur nga vendi një send që dyshohet se është pistoletë dhe ka
dhënë deklarime kontradiktore para organit të hetimit paraprak, duke e mohuar fillimisht këtë
veprim të tij, e më pas duke e pranuar. Kjo bën që të lindë dyshimi i arsyeshëm që ai ka kryer
veprime që kanë mundësuar apo lehtësuar zhdukjen e provave nga vendngjarja. Këtu gjykata
mban parasysh edhe parashikimet e vendimit njehsues të Gjykatës së Lartë nr.7, datë:
14.10.2011, sa i përket kushteve dhe kritereve për caktimin e masës së sigurisë në proporcion
294
me nevojën e sigurimit në rrethanat konkrete të kësaj çështje. Konkretisht Gjykata e Lartë në
vendimin e sipërcituar parashtron se:
“Sikurse për rastet e rrezikut për “eliminimin” e provave dhe atij të ikjes, edhe në
lidhje me rrezikun e kryerjes së krimeve të tjera, Kolegjet e Bashkuara konkludojnë se, nisur
nga kriteret e përcaktuara në pikat 1 e 2 të nenit 229 të Kodit të Procedurës Penale dhe atyre
të neneve 48 e 50 të Kodit Penal, gjykata duhet të hetojë, në gjendjen që është procedimi, në
drejtim të personalitetit të së pandehurit, nëse ka precedentë penale, mënyrën e jetesës së tij,
vendin dhe rrethanat të cilat e kanë sjellje në kryerjen e veprës, rrethanat lidhur me natyrën,
llojin, mjetet, kohën, vendin e mënyrën e kryerjes së veprës penale, llojin dhe shkallën e
pasojave të ardhura nga kryerja e veprës, llojin e shkallën e fajësisë dhe motivet për kryerjen
e veprës, sjellja e autorit si para ashtu edhe pas kryerjes së veprës, si dhe rrethanat e tjera të
jetës individuale, familjare e sociale të tij.”
- Miratimin e vendimit penal (masë sigurimi) nr.1186 datë 04.05.2016 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit më datë 24.05.2016, ka paraqitur rekurs personi nën hetim
Redijan Rraja, me anën e të cilit ka kërkuar: shfuqizimin e vendimit nr.1186 dt.04.05.2016
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe vendimit nr.843 datë 30.05.2016 të Gjykatës së
Apelit Tiranë, me shkaqet e parashtruara si më lart.
Pranë Gjykatë së Apelit Tiranë, është paraqitur për shqyrtim ankimi i personit nën
hetim Redjan Rraja, përfaqësuar nga avokati Saimir Dema, kundër vendimit penal nr.1186
akti, datë 04.05.2016, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Përmes këtij vendimi, është
caktuar masa e sigurimit “Arrest në burg”, si i dyshuar për kryerjen e veprës penale,
“Veprime që pengojnë zbulimin e së vërtetës”, të parashikuar nga neni 301, i Kodit Penal.
Gjykata vlerëson se, vendimi penal (masë sigurimi) me nr.1186 akti, datë 04.05.2016,
i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duhet të miratohet si i bazuar plotësisht në ligjin
procedural penal.
Kundër vendimit më datë 24.05.2016, ka paraqitur rekurs prokurori i apelit Tiranë, me
anën e të cilit ka kërkuar: shfuqizimin e vendimit nr.1186 dt.04.05.2016 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe vendimit nr.843 datë 30.05.2016 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Në datë 08.06.2015, rreth orës 20.00, në lagjen nr.17/1 të qytetit të Durrësit, është
vrarë me armë zjarri Robert Rama. Më datë 12.07. 2015, në automjetin e markës tip Fiat”,
model “Cinquecento”, me targa AA 021 HD, në përdorim të shtetasit Ervis Imeri është
vendosur një sasi prej 600 gr. lëndë eksplozive (tritol) e lidhur me një telefon, e gatshme për
t’u shpërthyer. Shpërthimi nuk është arritur sepse Ervisi e ka diktuar lëndën shpërthyese. Në
datë 07.12.2015, në “Kombinat”, si pasojë e shpërthimit të një lënde eksplozive është
shkatërruar automjeti i markës Wolksvagen”, model Golf me targa AA 880 BX, ku brenda
ishte pronari Elton Imeri, vëlla i Ervis Imerit. Si pasojë e shpërthimit Elton Ymeri është
gjymtuar duke humbur një nga këmbët. Sipas prokurorit, policia dyshon që këto ngjarje të
rënda kriminale kanë pikënisjen nga ngjarja e datës 30.03.2015 e ndodhur në qytetin e
Tepelenës dhe se sipas tyre është hakmarrje e Elton Çiçës.
Në kuadër të hetimeve policia ka njoftuar prokurorin që nga pamjet filmike del që një
person i cili ka qenë në tryezë me viktimën, i quajtur Redjan Rraja, ka marrë një send në
vendngjarje, siç del nga pamjet filmike. Ky send mendohet të jetë pistoletë dhe mund ti ketë
përkitur viktimës. Pra, sipas policisë ka ndodhur krimi “Veprime që pengojnë zbulimin e së
vërtetës”. Personi nën hetim Redjan Rraja, ka dhënë shpjegime kontradiktore para punonjësit
të policisë gjyqësore, ku në procesverbalin e datës 01.05.2016, mohon të ketë marrë ndonjë
295
send të viktimës dhe më datë 02.05.2016, ai pranon se ka marrë një pistoletë të cilën e ka
hedhur më pas në tokë, afër tavolinës ku u vra Eltoni.
Në këto kushte, sa më sipër, nga ana e policisë gjyqësore janë kryer veprimet e para
hetimore. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, për tu vleftësuar si i ligjshëm arresti në flagrancë ndaj shtetasi Redjan Rraja, e të
caktohet si masë sigurimi personal Arrest në burg”, parashikuar nga neni 238 i Kodit të
Procedurës Penale.
Gjykata pas shqyrtimit të dosjes së plotë penale, vlerëson nëse jemi në plotësim të
kritereve dhe kushteve të përgjithshme dhe të posaçme, për caktimin e masës së përshtatshme
të sigurimit në çështjen objekt shqyrtimi, pasi në këtë gjykim nuk i jepet zgjidhje themelit të
çështjes.
Bazuar në provat e depozituara në dosjen gjyqësore, faktit që menjëherë pas ngjarjes
është bërë identifikimi i autorëve të dyshuar referuar pamjeve filmike, gjykata vlerëson se
arrestimi në flagrancë, është bërë konform dispozitës ligjore përkatëse dhe si i tillë duhet
vleftësuar i ligjshëm.
Kushti i parë për vendosjen e kësaj mase, ka të bëjë me ekzistencën e dyshimit të
arsyeshëm të bazuar në prova. Siç dhe u parashtrua me sipër personi nën hetim, Redja Rraja,
ka kryer veprime të cilat lind dyshimi i arsyeshme i bazuar në prova për kryerjen e veprës
penale “Veprime që pengojnë zbulimin e së vërtetës”, parashikuar nga neni 301, i Kodit
Penal.
Personi nën hetim, referuar provave ka marrë sende të cilat i përkisnin viktimës dhe
që mund të nxirrnin në pah elementë me dobi për hetimin.
Në paragrafin e dytë të nenit 228, përcaktohet kushti i dytë sipas të cilit, kur
ekzistojnë shkaqe padënueshmërie ose të shuarjes së veprës penale, asnjë masë e sigurimit
personal nuk mund të zbatohet. I dyshuari është madhor, çka e bën atë përgjegjës për veprën
penale, që dyshohet të ketë kryer. Gjithashtu nuk rezultojnë të ekzistojnë shkaqe të tjera
padënueshmërie të veprës ose shuarje të tjera si dhe nuk kemi parashikim të kësaj vepre.
Kushti i tretë ka të bëjë me ekzistencën e nevojës së vendosjes së masave të sigurimit
personal (kushteve të veçanta). Gjykata krijon bindjen se masa e sigurimit “Arrest me burg”,
është më e përshtatshmja pasi, rrezikshmëria e lartë e veprës penale për sa i përket
dënueshmërisë, zbardhjes së plotë të ngjarjes dhe veprimeve që dyshohet se janë kryer nga
personi nën hetim. Rrezikshmëria shoqërore e personit në hetim e bën të papërshtatshme
vendosjen e një masave të tjera shtrënguese, përveç arrestit në burg.
Ekziston rreziku në rastin objekt shqyrtimi, që të bën të mendosh se, në rast
lirimi i arrestuari mund të kryejë të njëjtën vepër penale apo një më të rëndë apo të dëmtojë
provat e tjera. Personi nën hetim, referuar provave ka lëvizur nga vendi një send që dyshohet
se është pistoletë dhe ka dhënë dëshmi kontradiktore, fakt nga i cili lind dyshimi i arsyeshëm
se personi ka mundësuar apo lehtësuar zhdukjen e provave nga vendngjarja.
Bazuar sa më sipër, Gjykata e Apelit Tiranë, me qëllim caktimin e një mase sigurimi
të përshtatshme, e cila do të garantojë nevojat e sigurimit, që lidhet me rrezikun që paraqet i
dyshuari për ta kryer sërish veprën penale, në frymë dhe Vendimit Unifikues të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë, nr.7, datë 14.10.2011.
Shkaqet e parashtruara në rekursin e personit nën hetim janë të mbështetura në ligj,

prandaj ato gjenden të bazuara dhe vendimi i gjykatës së apelit, me të cilin është miratuar
vendimi i gjykatës së shkallës së parë, që ka caktuar masën e sigurimit personal të arrestit në
burg, për të hetuarin Redjan Rrahja, është i cenueshëm, sepse është marrë në shkelje të ligjit,
konkretisht dispozitave lidhur me kushtet dhe kriteret për caktimin e masës së sigurimit
296
personal, standardit mbi arsyetimin e vendimit, dhe së drejtës penale materiale, në mënyrën
dhe në masën që vijon.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se faza e procedimit penal lidhur me
caktimin masave të sigurimit, konsiderohet si “proces në procesin penal”, dhe ka funksion
aksesor e incidental, në raport me procedimin kryesor mbi ushtrimin e ndjekjes penale për
vërtetimin e themelit të akuzës që do të paraqitet për gjykim para gjykatës së themelit.
Masat e sigurimit mund të caktohen vetëm kur ekzistojnë dhe provohen kushtet dhe
kriteret e përcaktuara me ligj. Në Kushtetutën e Republikës së Shqipërisë dhe në Kodin e
Procedurës Penale janë parashikuar dhe detajuar kushtet dhe kriteret për vendosjen e masave
të sigurimit.
Në dispozitat e Kodit të Procedurës Penale, në kreun lidhur mbi masa personale,
parashikohet një listë taksative dhe shteruese të masave të sigurimit, si dhe të nevojave të
sigurimit që përligjin aplikimin e një masë siguruese, në rastin konkret, asaj personale.
Në kuptim të nenit 228/1 të Kodit të Procedurës Penale, për aplikimin e një mase
sigurimi kërkohet kushti i vërtetimit të një dyshimi të arsyeshëm për kryerjen e një vepre
penale; por, nga ana tjetër, ky dyshim i arsyeshëm duhet të mbështetet në prova dhe nuk
duhet të jetë i supozuar. Kësisoj, në procedimin penal, aplikimi i masave të sigurimit personal
kërkon vërtetimin e pranisë së elementit të “dyshimeve të arsyeshme” (neni 228 i
K.Pr.Penale), të bazuar në prova. Bëhet fjalë për ato “të dhëna provuese” që prokurori duhet
të grumbullojë gjatë zhvillimit të hetimeve paraprake, por të cilat formohen në gjendjen që
janë aktet; pra, që bazohen në materialin provues të grumbulluar deri në atë çast të caktuar, e
që mund të ndryshojë, duke evoluar apo involuar në bazë të pretendimeve dhe të dhënave të
sjella nga prokuroria dhe nga mbrojtja.
Kusht tjetër i përgjithshëm, për caktimin e masave të sigurimit personal, është ekzistenca
e veprës penale, ku sipas secilës kërkohet që fakti i dhënë të jetë parashikuar nga Kodi Penal dhe
që vepra penale të mos jetë shuar për efekt të parashkrimit ose të shfuqizimit të dispozitës
përkatëse të Kodit Penal.
Kushti i tretë i përgjithshëm, për caktimin e masës së sigurimit, është mundësia për të
ndëshkuar të atij që u nënshtrohet masave të sigurimit. Në këtë kuptim, në bazë të nenit 228/2,
asnjë masë sigurimi nuk mund të zbatohet kur ka shkaqe padënueshmërie, siç janë mosha për
përgjegjësi penale, gjendja mendore ose çdo arsye tjetër ligjore që përjashton nga përgjegjësia
penale (mbrojtja e nevojshme, nevoja ekstreme etj.).
Të tre kushtet e karakterit të përgjithshëm duhet të ekzistojnë dhe të vërtetohen
njëkohësisht dhe bashkërisht në çdo rast konkret. Sepse nuk mjafton vetëm ekzistenca e
dyshimit të arsyeshëm të bazuar në prova, por duhet të vërtetohet që fakti përbën vepër
penale dhe se ai që dyshohet për kryerjen e saj të jetë i përgjegjshëm, të ketë moshën e
përgjegjësisë penale, të mos jetë i sëmurë psikik, të mos ketë vepruar në kushtet e mbrojtjes
së nevojshme apo të nevojës ekstreme.
Dyshimi i arsyeshëm, i bazuar në prova, si kusht i përgjithshëm përbën një element
shumë të rëndësishëm, është i domosdoshëm, por jo i mjaftueshëm. Së bashku me të kërkohet të
plotësimi edhe i një prej kushteve të veçanta, të parashikuara nga neni 27, germa “c’ i
Kushtetutës dhe neni 228, pika 3, i Kodit të Procedurës Penale, që janë:
- ekzistenca e shkaqeve të rëndësishme që vënë në rrezik marrjen ose vërtetësinë e
provës;
- largimi i të pandehurit ose rreziku që ai të largohet;
- rreziku që i pandehuri, për shkak të rrethanave të faktit dhe të personalitetit të tij, mund
të kryejë krime të rënda ose të të njëjtit lloj me atë për të cilin procedohet.
Nuk kërkohet të ekzistojnë të gjitha kushtet e veçanta, mjafton plotësimi qoftë edhe
njërit prej tyre. E rëndësishme është që shkaku të jetë real dhe të provohet rregullisht në
gjykim.
297
Sipas nenit 244 të Kodit të Procedurës Penale, masat e sigurimit vendosen me
kërkesën e prokurorit, i cili i paraqet gjykatës kompetente arsyet ku bazohet kërkesa. Pra në
thelb, sipas këtij neni përveç paraqitjes së kërkesës është prokurori ai që duhet të paraqesë së
bashku me të edhe ‘arsyet’ në të cilat mbështet kërkesa, duke bashkëlidhur të dhënat e
nevojshme që sipas nenit 245/1/c, të K.Pr.Penale “përligjin masën e sigurimit”.
Ky Kolegj vlerëson se me konceptin ‘dyshim i arsyeshëm’, duhet të kuptohen të
dhëna të tilla provuese, të cilat duhet të jenë në raport me rëndësinë e faktit, që do të thotë se
ky element i referohet shkallës së konfirmimit të fakteve të veprës penale objekt të akuzës që
supozohet se është kryer të cilat, kur nuk janë shpjeguar apo arsyetuar nga gjykata e themelit
nuk mund të konsiderohen në mbështetje të një gjykimi rreth probabilitetit të kryerjes së
veprës penale të supozuar.
Në rastin objekt shqyrtimi, gjykata e apelit, sa i përket arsyetimit rreth
përshtatshmërisë së masës së sigurimit, është mjaftuar vetëm në citimin e dispozitave
procedurale penale. Gjykata e apelit ka marrë të mirëqenë, duke mos verifikuar në rastin
konkret përshtatshmërinë e masës së caktuar nga gjykata e shkallës së parë, në raport me
rrethanat e çështjet konkrete dhe nevojat e procedimit penal. Gjykatat e themelit nuk kanë
bërë një analizë rreth arsyetimit të rrezikshmërisë së veçantë të autorit me rëndësinë e veprës
penale të supozuar se është kryer nga ana e autorit në raport dhe me nevojat e procedimit
penal.
Kolegji Penal vëren se nga shqyrtimi i vendimit të gjykatës së apelit, dhe akteve të
paraqitura gjatë shqyrtimit të kërkesës së prokurorit për caktimin e masës së sigurimit,
personi nën hetim procedohet lidhur me veprën penale të veprimeve që pengojnë zbulimin e
së vërtetës, parashikuar nga neni 301 i Kodit Penal. Sipas gjykatave të themelit, tashmë
provat janë siguruar dhe rrezikshmëria e veprës penale për të cilën hetohet personi nën hetim
është relativisht e vogël, duke qenë se dënimi i parashikuar nga vepra penale është gjobë ose
me burgim gjer në tre vjet. Duke pasur parasysh faktin se provat tashmë janë mbledhur dhe
ka kaluar një kohë më se e mjaftueshme për kryerjen e veprimeve hetimore, nga të dhënat e
deritanishme dhe gjendja dhe kushtet e personit nën hetim krijohet bindja se ai nuk do të
kryej ndonjë vepër tjetër apo të dëmtojë provat e tjera, pasi ndërhyrja në vendin e ngjarjes ka
ndodhur në kushte të caktuara të jo të zakonshme që vështirë se do të përsëriten prej personin
nën hetime, nisur nga mosha, kushtet familjare, profesioni dhe integriteti që ai gëzon në
shoqëri.
Ndonëse gjykatat e themelit janë bazuar në praninë e një dyshimi të arsyeshëm,
Kolegji Penal vlerëson se, nevojat e procedimit penal nuk janë të asaj shkalle sa të përligjin
caktimin e një mase sigurimi ekstreme për lirinë personale të personit nën hetime, për sa kohë
që arsyetimi i gjykatave të themelit sipas të cilit: në referim të dispozitave ligjore të
mësipërme, Gjykata çmon se në rastin konkret masa e sigurimit personal “arrest në burg”,
parashikuar nga neni 238 të Kodit të Procedurës Penale, është e përshtatshme” dhe se masa e
sigurimit e parashikuar nga neni 238 të Kodit të Procedurës Penale “arrest në burg”, është në
përshtatshmëri të plotë me shkallën dhe nevojat e sigurimit të rastit konkret, nëpërmjet të
cilës realizohet qëllimi i masës, nuk janë të mjaftueshme, për sa i përket ekzistencës së një
rrezikshmërie të madhe në rastin konkret dhe përputhshmërisë së kësaj mase, me faktin konkret
për të cilin procedohet dhe nevojat konkrete të këtij procedimi që në fakt nuk përmenden të
konkretizuara nga gjykata dhe dëmtimin e interesit të ligjshëm të shtetit.
Për interpretimin e “rrezikshmërisë” së personit nën hetim, është e nevojshme të
përmendim disa elementë orientues për t’u mbajtur parasysh, si: a) Gjendja sociale;
b) Profesioni; c) Arsimimi; d) Gjendja familjare; e) Gjendja gjyqësore, etj.
Në këto kushte, dyshimet për ekzistencën e kryerjes së veprave penale nuk janë të
konkretizuara dhe të pranishme në atë nivel sa të përligjin caktimin e masës më ekstreme për
lirinë personale.
298
Kolegji Penal vlerëson se niveli i dyshimeve dhe gjendja e rrezikut nuk është e
pranishme në atë shkallë e rëndësi që të bëjë të zbatueshme masën e sigurimit “arrest në
burg”, pasi në rastin në gjykim, nuk rezulton një shkallë rrezikshmërie e theksuar shoqërore e
personit nën hetim: Redjan Rrahja, në ngarkim të të cilit, nuk rezultojnë të dhëna të rënda që
do të cenonin nevojat për sigurimin e procedimit penal. Interpretuar kjo edhe në harmoni të të
gjithë atyre treguesve objektivë që kanë lidhje të drejtpërdrejtë me personalitetin dhe
individualitetin që paraqet personi në fjalë. Kësisoj, arrihet në konkluzionin se personi në
hetim Redjan Rrahja, nuk paraqet rrezikshmëri shoqërore të theksuar - çka përligj përsëri
marrjen e një mase sigurimi personal më të butë se ajo e “arrestit me burg”, dhe se masa e
sigurimit personal detyrim paraqitjeje në policinë gjyqësore, është më se e përshtatshme me
nivelin e të dhënave në ngarkim dhe nuk do të pengonte hetimin e plotë, objektiv e të shpejtë
të çështjes.
Gjykata Evropiane e të Drejtave të Njeriut në jurisprudencën e saj ka theksuar në
mënyrë të vazhdueshme mjaftueshmërinë e një justifikimi dhe arsyetimi të përshtatshëm për
masën e arrestit në burg. GjEDNj-ja në praktikën e saj ka deklaruar se arsyetimi i gjykatave
vendëse do të konsiderohet gjithmonë i papërshtatshëm nëse është “abstrakt” ose “i bazuar në
stereotipe” (çështja “Clooth kundër Belgjikës”, GJEDNJ 12.12.1991; çështja Yagci dhe
Sargin kundër Turqisë; GJEDNJ 23.05.1995).
Sa më sipër, ky Kolegj arrin në konkluzionin se caktimi i masës së sigurimit “detyrim
paraqitje në policinë gjyqësore”, një herë në javë është në përputhje me ligjin, sepse i
përgjigjet rëndësisë së faktit dhe rrezikshmërisë shoqërore të personit të dyshuar dhe nuk
vërehet ndonjë arsye ligjore që do të pengonte plotësimin e nevojave të sigurimit.
atyre të procedurës penale, vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit dhe ai gjykatës së shkallë
së parë, janë marrë në kundërshtim me ligjin, sa i takon përshtatshmërisë së llojit të masës së
sigurimit, pasi në gjendjen që janë aktet, edhe caktimi i një mase tjetër sigurimi do të ishte në
raport të drejtë me shkallën e nevojave të sigurimit për rastin konkret, rrjedhimisht vendimet
e gjykatave të themelit nuk janë në përputhje me ligjin procedural dhe atë material.
Meqenëse nuk është e nevojshme shqyrtimi i provave të tjera, çmohet se ka vend për
ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit, lidhur me llojin e masës së sigurimit personal,
dhe zbatimin e nenit 234 të Kodit të Procedurës Penale, duke u vendosur caktimi i masës së
detyrimit për paraqitje në policinë gjyqësore për personin nën hetim Rrahja.
PЁR KЁTO ARSYE

Procedurës Penale,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.843, datë 30.05.2016, të Gjykatës së Apelit Tiranë, dhe
vendimit nr.1186 datë 04.05.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, për sa i përket masës
së sigurimit.
Në bazë të nenit 234 të K.Pr.Penale, urdhërohet personi nën hetim Redjan Asllan Rraja,
të paraqitet në policinë gjyqësore çdo të hënë ora 10.00.
Lënien në fuqi për pjesën tjetër të vendimit.
Urdhërohet lirimi i tij i menjëhershëm nëse nuk mbahet në burg për ndonjë shkak tjetër.
Ngarkohet prokurori pranë Gjykatës se Lartë për ekzekutimin e këtij vendimi.
Tiranë, më 20.07.2016
299
Nr. 00-2016-1346 i Vendimit (158)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 20.07.2016 mori në shqyrtim çështjen penale me:
TË PANDEHUR: ZEF KOLA, mbrojtur nga av. Saimir Vishaj
A K U Z U A R:
Për veprat penale “Vrasje me paramendim“ mbetur në tentativë
dhe Prodhim dhe Mbajtje të armëve luftarake dhe e municionit,
parashikuar nga nenet 78/1-22 dhe 278/2 të K.Penal.
TË PANDEHUR: ANILA KOLA, MARIE KOLA, mbrojtur

nga av. Skënder Breca
A K U Z U A R:
Per kryerjen e veprës penale
“Veprime që pengojnë zbulimin e së vërtetës“,
e kryer në bashkëpunim,
parashikuar nga neni 301-25 të Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë me vendimin nr.327, datë 15.07.2014 ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Zef Kola për veprën penale “Vrasje me
dashje“ mbetur në tentativë, e në bazë të nenit 76-22 të Kodit Penal e dënon
me 10 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Zef Kola për veprën penale “Prodhim dhe
Mbajtje të armëve luftarake dhe e municionit“ dhe në bazë të nenit 278/2 të
KP e dënon me 1 vit burgim.
Në bashkim të dënimeve, sipas nenit 55 të Kodit Penal, i pandehuri Zef Kola
dënohet me 10 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit i fillon nga data 23.06.2012 dhe te kryhet ne burg te sigurisë
se zakonshme.
Deklarimin e pafajshëm të pandehurës Anila Kola.
Deklarimin e pafajshëm të pandehurës Marie Kola.
300
Arma provë materiale se bashku me fishekët e sekuestruar ti kalojnë
Komisariatit të Policisë Mirditë, ndërsa bluza e pambukut ti kthehet te
pandehurit Zef Kola.
Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.18, date 19.01.2015 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.327, datë 15.07.2014 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lezhë.
Kundër këtij vendimi kane ushtruar rekurs i pandehuri Zef Kola, nëpërmjet mbrojtësit
te tij dhe prokuroria pranë Gjykatës së Apelit Shkodër, te cilët kërkojnë ndryshimin e tij,
duke parashtruar se:
I pandehuri Zef Kola:

- Gjykata e Rrethit Lezhe i ka mohuar te pandehurit një te drejte te ligjshme, si ajo e
gjykimit te shkurtuar. Asnjë shkak pavlefshmërie apo papërdorshmërie nuk u vërejt
nga ana e gjykatës për sa i përket akteve te marra gjate hetimit te çështjes, ato mbeten
te pacenuara gjate procesit gjyqësor.
- Po kështu ne gjykim nuk u kërkua nga palët dhe nuk u morr asnjë prove e re nga
gjykata, përkundrazi ne gjykim provat mbeten te pandryshuara nga ato te marra ne
hetimet paraprake te prokurorit.
- Gjykata e Apelit Shkodër nuk pranoi kërkesën tone për gjykim te shkurtuar dhe ulje te
dënimit me 1/3 e tij, por ajo gjykate nuk u shpreh fare ne lidhje me kërkesën tone,
edhe pse e kishte detyrim ligjor, qe ne baze te nenit 406/3 dhe 112 te KPP te
dispononte me vendim ne lidhje me kërkesën e te pandehurit për gjykim te shkurtuar.
- Nga provat shkresore dhe me dëshmitarë është provuar plotësisht se, i dëmtuari Ded
Tuci ka fyer rende te pandehurin, për këtë shkak i pandehuri ka pësuar tronditje te
forte psikike dhe ne ndikimin e afektit fiziologjik, aty për aty, brenda pak sekondash
ka qëlluar me arme në ajër ku dhe është plagosur shtetasi Ded Tuci.
- Nga ana e te pandehurit janë konsumuar dy elemente te veprës penale te parashikuar
nga neni 82 i KP “Vrasje e kryer ne kushtet e tronditjes se forte psikike”, e
konkretisht; ana objektive e saj dhe subjektive, pasi gjendja e tronditjes se forte te tij
ka ardhur për shkak te fyerjeve te renda ne drejtim te nderit dhe dinjitetit te te familjes
se te pandehurit nga ana e te dëmtuarit. Janë këto fyerje qe kane shkaktuar ne
reagimin e menjëhershëm te te pandehurit duke qëlluar ne ajër; pra ai ne asnjë mënyrë
nuk ka pasur qëllim te vrase te dëmtuarin.
- Dëshmitaret Dava Tuci, Xhilda Tuci (bashkëshortja dhe vajza e te dëmtuarit) kane
dëshmuar se, Zefi asnjëherë nuk ia drejtoi armen Dedes, ai ishte ne distance 10-15 m
larg, por qëlloi ne ajër; po kështu ato kane dëshmuar se dhe te pandehurat e tjera nuk i
kane pare duke mbledhur gëzhojat.
Prokuroria pranë Gjykatës së Apelit Shkodër:

- Vendimi i gjykatës se apelit është i gabuar, i njëanshëm dhe ne kundërshtim me nenin
152 e vijues te KPP, lidhur me deklarimin e pafajshme te te pandehurave Marije dhe
Anila Kola.
- Bazuar ne aktet e hetimit paraprak dhe ne ato te shqyrtuara ne séance gjyqësore u
provua plotësisht se, ndryshe nga sa kane konkluduar gjykatat i pandehuri Zef Kola,
sapo ka pare te dëmtuarin dhe familjaret e tij ne oborrin e shtëpisë, është shfaqur me
arme ne dore dhe duke fyer ka qëlluar ne drejtim te tyre, e konkretisht te dëmtuarit
Ded Tuci, duke i shkaktuar një plage ne pjesën e sipërme te kokës, fakt përshkruar ne
aktin e ekspertimit mjeko-ligjor, nr.40, date 23.06.2012.
301
- Fakti qe i pandehuri ka qëlluar ne drejtim te tyre duke fyer dhe ulëritur, nuk justifikon
qe ai ka qëlluar ne grindje e sipër, pasi te dëmtuarit ishin te qete ne oborr, ndërkohë qe
i pandehuri papritur ka qëlluar ne drejtim te tyre, çka bën qe cilësimi ligjor i veprës
duhet te behet sipas nenit 78/1-22 te KP.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Guxim Zenelaj, prokurorin Arqilea Koca, i cili
kërkoi lënien ne fuqi te vendimit te Gjykatës së Apelit Shkodër, duke hequr dore nga rekursi
për te pandehurat Marie dhe Anila Kola, mbrojtësin e te pandehurit Zef Kola, i cili kërkoi
ndryshimin e vendimit te Gjykatës së Apelit Shkodër, për sa i përket mosaplikimit te nenit
406 te KPC dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se, rekursi i paraqitur nga i pandehuri Zef Kola, përmban shkaqe ligjore qe motivojnë
cenimin e vendimit nr.18, date 19.01.2015 te Gjykatës së Apelit Shkodër.
Nga gjykatat e faktit është pranuar e provuar se, te pandehurit janë banore te fshatit
Konaj, Komuna Fan, Mirdite dhe janë ne marrëdhënie babe e bija, ndërsa i dëmtuari Ded
Tuci është bashkëfshatar dhe komshi i tyre.
Me datë 21.06.2012 shtetasi Ded Kola (djali i te pandehurit Zef Kola) ka paraqitur
kallëzim ne Komisariatin e Policisë Mirdite, pasi atë dite, rreth orës 14 30, shtetasi Ded Tuci iu
kishte thyer me gurë tjegullat e shtëpisë.
Me pas, kur është vene ne dijeni, i pandehuri Zef Kola, me date 23.06.2014, rreth orës
1330 ka shkuar te takoje te dëmtuarin Ded Tuci dhe ne grindje e sipër me një arme zjarri,
automatik, qe mbante pa leje te organeve kompetente ka qëlluar ne drejtim te te dëmtuarit ,
duke i shkaktuar një plage ne pjesën e sipërme te kokës.
Prokuroria pranë Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Lezhë pas hetimeve paraprake, ka
kërkuar gjykohet çështja ne ngarkim te te pandehurit Zef Kola për kryerjen e veprave penale
te “Vrasjes me paramendim” mbetur në tentativë dhe te “Prodhimit dhe mbajtjes të armëve
luftarake dhe e municionit”, parashikuar nga nenet 78/1-22 dhe 278/2 të KP, dhe për te te
pandehurat Anila Kola dhe Marie Kola, për kryerjen e veprës penale te “Veprimeve që
pengojnë zbulimin e së vërtetës”, te parashikuar nga neni 301-25 të Kodit Penal, me
pretendimin se, kane zhdukur gëzhojat nga vendi i ngjarjes.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë me vendimin nr.327, datë 15.07.2014 ka deklaruar
fajtor dhe dënuar te pandehurin Zef Kola për kryerjen e veprave penale “Vrasje me dashje“
mbetur në tentativë dhe “Prodhim dhe Mbajtje të armëve luftarake dhe e municionit“,
parashikuar nga nenet 76-22 e 278 të KP, si dhe ka deklaruar te pafajshme te pandehurat
Marie e Anila Kola, pasi provat e paraqitura për to nga organi i prokurorisë kane qene te
pamjaftueshme për te vërtetuar faktin penal ne ngarkim te tyre.
Ky vendim është lënë ne fuqi nga gjykata e apelit me vendimin e saj nr.18, date
19.01.2015 dhe kundër vendimit te gjykatës se apelit kane paraqitur rekurs i pandehuri Zef
Kola, nëpërmjet mbrojtësit te tij dhe prokuroria pranë gjykatës se apelit Shkodër, te cilët
kërkojnë ndryshimin e tij.
Kolegji Penal, ne analize te akteve te dosjes gjyqësore, vendimeve te gjykatave te
faktit dhe shkaqeve te paraqitura ne rekurs, çmon se, vendimi i gjykatës së apelit, i cili ka
lënë në fuqi vendimin e shkallës së parë, në lidhje me mospranimin e kërkesës për gjykimin e
shkurtuar është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural penal.
Nga aktet e administruara ne dosjen gjyqësore, rezulton se, gjykata e shkalles se pare
nuk ka pranuar kërkesën e paraqitur nga mbrojtësi i te pandehurit për gjykimin e shkurtuar,
pasi ajo nuk mund te shprehej për çështjen ne gjendjen qe ishin aktet e paraqitura nga organi i
prokurorisë dhe për këtë arsye me pas ka lejuar te merren prova me dëshmitarë, po ata
302
persona te cilët kane dhënë deklarimet e tyre ne fazën e hetimeve paraprake. Këto dëshmi te
dhëna para gjykatës, nuk kane ne sjelle asgjë te re ne proces.
Gjykata e shkallës së parë në vendimin e saj nuk ka arsyetuar në mënyrë të
mjaftueshme, se përse ajo nuk e ka pranuar kërkesën për gjykimin e shkurtuar te çështjes,
duke shkelur në këtë mënyrë një nga parimet bazë të gjykimit, atë të arsyetimit të vendimit
për të gjitha rrethanat e çështjes dhe për të gjitha kërkesat e bëra nga palët në gjykim, sikurse
është edhe kërkesa për gjykim të shkurtuar.
Ne vijim, gjykata e apelit në vendimin e saj objekt rekursi, ne lidhje me pretendimin
për mospranimin e gjykimit te shkurtuar ka arsyetuar ne mënyrë te gabuar se, nuk është kusht
thelbësor për pranimin ose rrëzimin e kërkesës fakti, nëse gjykata gjate shqyrtimit gjyqësor
merr apo jo prova te reja, për gjykatën mjafton fakti qe ajo nuk mund te konkludoje me një
vendim te drejte ne gjendjen qe janë aktet e procedimit.
Mirëpo, gjykata e apelit nuk ka pasur parasysh rëndësinë e këtij momenti procedural,
pasi rrëzimi i kërkesës për të proceduar me gjykim të shkurtuar nga gjykata e shkallës së
parë, si i vetmi moment kur mund të ngrihet kjo kërkesë, pasjellë humbjen e kësaj të drejte në
shkallët e tjera të gjykimit.
Si çdo vendim te ndërmjetëm me pasoja për të pandehurin, ky i fundit ka të drejtë ta
kundërshtojë në gjykatën më të lartë së bashku me vendimin përfundimtar. Në rastin e
gjykimit të shkurtuar, i pandehuri kërkon që gjykata e apelit të kontrollojë rreth arsyeve ku
mbështetet vendimi i mospranimit të gjykimit të shkurtuar, duke e kundërshtuar këtë vendim
për arsye se ka vënë në dyshim ligjshmërinë e dënimit të dhënë.
I pandehuri ka të drejtë të pretendoje se, për shkak të mungesës së lejimit gjykimit të
shkurtuar, në mënyrë të paarsyetuar apo të gabuar nga ana e gjykatës së faktit, ai nuk ka
përfituar të drejtën e tij për uljen e 1/3 të masës së dënimit, pavarësisht se ai ka plotësuar
kushtin duke shprehur pëlqimin e tij në heqjen dorë në mënyrë të lirë të disa garancive
kushtetuese në këmbim të një trajtimi në caktimin e dënimit më të favorshëm për atë
(pandehurin).
Gjykata e apelit, e cila kontrollon vendimin përfundimtar mbi bazën e pretendimit të
ngritur në ankim kishte detyrimin të investohej në lidhje me ligjshmërinë e refuzimit të
gjykimit të shkurtuar. Kjo gjykate duhet te verifikonte, jo vetëm mbi bazën e një vlerësimit
paraprak të akteve të hetimit, por mbi bazën e zhvillimit të procesit gjyqësor dhe të nevojës
që ka pasur trupi gjykues për shqyrtimin e provave të paraqitura si dhe të provave të tjera që
ajo ka marrë në shqyrtim për të dhënë një vendim të drejtë.
Duke qene se, shqyrtimi i provave nuk ka sjellë ndonjë të re procesit, por ka sjelle si
pasoje humbjen e së drejtës te te pandehurit për të përfituar uljen e 1/3 të dënimit, në rast se
do të ishte pranuar kërkesa për gjykim të shkurtuar, gjykata e apelit duhet të aplikonte nenin
406/1 të KPP, pavarësisht se kërkesa për gjykim të shkurtuar në shkallës të parë është rrëzuar,
duke ndrequr kështu pasojat e një vendimi të marrë në kundërshtim me ligjin.
Gjykata, duke pasur parasysh efektet që sjell gjykimi i shkurtuar, për sa i përket
ekonomisë gjyqësore dhe veçanërisht masës së dënimit, duhet te evidentonte
domosdoshmërinë e shmangies së kufizimeve arbitrare mbi të drejtën e ankimit ndaj vendimit
që ka refuzuar këtë lloj gjykimi.
Ne lidhje me gjykimin e shkurtuar, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me
vendimin unifikues nr.2/2003 janë shprehur se:
...Gjykimi i shkurtuar ka vlerë për ekonomi gjyqësore sepse thjeshton dhe shkurton
procedurat, rrit shpejtësinë dhe efektivitetin e gjykimit dhe sjell si pasojë një përfitim për të
pandehurin në uljen e 1/3 të masës së dënimit dhe mos aplikimin e dënimit me burgim të
përjetshëm”. Efekti kryesor që sjell aplikimi i gjykimit të shkurtuar është caktimi i një mase
dënimi lehtësuese për të pandehurin...
303
Po kështu, Gjykata Kushtetuese në vendimin nr.14/2012 është shprehur se:
...Gjykata çmon se, për të garantuar një të drejtë ankimi efektive ndaj vendimit të
mospranimit të gjykimit të shkurtuar, gjykata e apelit duhet të jetë në gjendje që të shqyrtojë
e kontrollojë në mënyrë efikase ligjshmërinë e ushtrimit të diskrecionit nga ana e gjykatës së
shkallës së parë në marrjen e vendimit, si nga pikëpamja procedurale ashtu edhe
substanciale. Nëse gjykata e apelit, që shqyrton ankimin ndaj vendimit të mospranimit të
gjykimit të shkurtuar, konstaton se çështja mund të vendosej në gjendjen e akteve dhe kërkesa
e të pandehurit për gjykim të shkurtuar është refuzuar pa të drejtë, ajo ka kompetenca të
ndryshojë vendimin në lidhje me masën e dënimit, duke aplikuar nenin 406/1 të KPP-së. Kjo
bëhet me qëllim që të vihet në vend një e drejtë e mohuar dhe i pandehuri të përfitojë
reduktimin e dënimit. Ndërsa për sa i përket ritit procesual të gjykimit të shkurtuar, ky i
fundit është i parikuperueshëm në apel..
Sa me sipër, vendimi Gjykatës së Apelit Shkodër duhet te ndryshohet vetëm për sa i
përket, ligjit procedural, mosrespektimit te nenit 406 te KPP. Ndërsa pretendimet e paraqitura
ne rekurse, për mënyrën e vlerësimit dhe çmuarjes së provave, që janë bërë nga gjykatat më
të ulëta, ato nuk janë objekt i shqyrtimit në Gjykatën e Lartë, e cila është gjykate ligji.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441/a dhe b të KPP
VENDOSI
Lënien ne fuqi te vendimit 18, date 19.01.2015 te Gjykatës se Apelit Shkodër me
ndryshimin, ne aplikim te nenit 406 te KPP, te vuaje masën e dënimit me burgim 6 vjet e 8
muaj për te gjykuarin Zef Kola.
Tiranë, më 20.07.2016
304
Nr. 00-2016-1347 i Vendimit (159)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT

GJYQËSOR FIER
TË GJYKUAR: ALKET GURAJ
GENTJAN XHELAJ
A K U Z U A R:
Për kryerje të veprës penale
“Prodhim dhe shitje narkotikesh”,
parashikuar nga Neni 283/2 i K.Penal
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.86, datë 11.03.2009 ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Alket Guraj per veprën penale “Prodhim
dhe shitje narkotikësh” dhe në bazë të nenit 283/2 të K.Penal dënimin e tij me
10 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Alket Guraj për veprën penale të “Mbajtjes,
prodhimit e transportimit të substancave kimike” dhe në bazë të nenit 285 të
K.Penal dënimin e tij me 3 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Alket Guraj për veprën penale “Prodhim
dhe mbajtje pa leje te armëve luftarake” dhe në bazë të nenit 278/3 të K.Penal
dënimin e tij me 2 muaj burgim.
Në bazë të nenit 55/1,2 të K.Penal dënimin përfundimtar të të pandehurit Alket
Guraj me një dënim të vetëm prej 12 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Gentjan Xhelaj për veprën penale “Prodhim
dhe shitje narkotikësh” dhe në bazë të nenit 283/2 te K.Penal dënimin e tij me
9 vjet burgim.

Ndryshimin e vendimit nr.86, datë 11.03.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier në këtë mënyrë:
Lënien në fuqi të vendimit nr.86, datë 22.09.2009 të Gjykatës së shkallës së
parë Fier për të pandehurin Alket Guraj dhe për provat materiale e shpenzimet
gjyqësore.
305
Ndryshimin e vendimit të mësipërm për të pandehurin Gentjan Xhelaj në këtë
mënyrë:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Gentjan Xhelaj për veprën penale
“Moskallëzim krimi” dhe në bazë të nenit 300 të K.Penal dënimin e tij me 3
vjet burgim.

Rivendosje në afat të drejtën e të dënuarit Alket Guraj për të paraqitur rekurs
në Gjykatën e Lartë kundër vendimit nr.426, datë 22.09.2009 të Gjykatës së
apelit Vlorë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit ka ushtruar rekurs i pandehuri Alket Guraj,

nëpërmjet mbrojtësit të tij, i cili kërkon prishjen e vendimit, duke parashtruar se:
- Vendimet janë dhënë në zbatim të gabuar të ligjit procedural penal;
- Nga të dy gjykatat, si përsa i përket dënimit dhe deklarimit fajtor për të gjykuarin
Alket Guraj, janë në shkelje të ligjit penal dhe zbatim të gabuar të tij;
- Në gjykatën e rrethit i është dhënë vlerë e paracaktuar provave, duke e cilësuar veprën
e kryer nga i gjykuari Alket Guraj si të kryer në bashkëpunim;
- I pandehuri është gjykuar në mungesë dhe kjo për shkak të shkeljes së procedurës së
njoftimit, mënyrën e caktimit të mbrojtësit;
- Vendimi i gjykatës së rrethit është i pavlefshëm, pasi gjatë gjykimit të çështjes janë
lejuar shkelje të rënda procedurale, që kanë të bëjnë me përbërjen e trupit gjykues, i
njëjti trup gjykues ka gjykuar procedimin penal, nga i cili kanë qenë ndarë materialet
e këtij procedimi;
- Gjykata e apelit ka kryer shkelje të procedurës penale, njoftimi i të pandehurit është
bërë me shpallje, pa u respektuar procedura e njoftimit për të pandehurin që nuk
gjendet;

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi, prokurorin Sokol Stojani, i cili kërkoi
prishjen e vendimeve dhe kthimin e akteve për rishqyrtim me tjetër trup gjykues; në mungesë të
përfaqësuesit të të gjykuarit Alket Guraj; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.426, datë 22.09.2009 i Gjykatës së Apelit Vlorë dhe vendimi nr.86, datë
11.03.2009 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier janë dhënë në shkelje të rënda procedurale që
kanë të bëjnë me njoftimin e të pandehurit dhe si të tillë janë të cenueshëm.
1. I gjykuari Alket Guraj është banor i qytetit të Patosit dhe ka njohje me të gjykuarin tjetër
Gentjan Xhelaj, edhe ky po nga Patosi, por banues në Tiranë.
2. Nga gjykimi i çështjes ka rezultuar se, nga shërbimet e policisë gjyqësore të seksionit të
luftës kundër drogës, është bërë e mundur të sigurohet informacioni se një person me
emrin Genti, me banim të përkohshëm në Tiranë, por nga qyteti i Patosit, zhvillonte
aktivitet kriminal në fushën e shitjes së narkotikëve në Tiranë duke bashkëpunuar me një
person tjetër nga qyteti i Patosit të rrethit Fier, i paidentifikuar, që posedonte sasi të
mëdha lënde narkotike heroinë, për të cilën kërkonte treg shitje në Tiranë.
306
3. Policia gjyqësore ka mundur të sigurojë prej një përdoruesi të lëndëve narkotike, sasinë
prej 3.4 (tre pikë katër) gram heroinë, të cilën sipas informacionit të policisë ai e kishte
marrë te Gentiani. Në këto rrethana materialet i janë referuar për procedim Prokurorisë
Tiranë, me qëllim identifikimin e lidhjeve të tij kriminale.
4. Shërbimet e policisë gjyqësore kanë kërkuar lejimin e veprimeve simuluese, duke
përdorur një agjent të infiltruar të policisë si dhe lejimin e përgjimit të numrit të telefonit
0682571964 të personit të dyshuar me emrin Genti. Në datë 27.06.2006 u vendos lejimi i
përgjimit të këtij numri. Ky vendim u vleftësua në gjykatë me vendimin nr.94 akti datë
28.06.2006 dhe më pas është vendosur lejimi i vazhdimit të përgjimit për një afat 15 ditor.
Në datë 24.08.2006 nga policia gjyqësore e ngarkuar me kryerjen e veprimeve speciale të
hetimit nuk është mundësuar realizimi i detyrave të sipërpërmendura, por është
identifikuar numri celular i personit në Fier që dyshohej për posedim të sasisë së lëndës
heroinë, që është 0682238269 si dhe emri i tij Alket dhe është vënë në përgjim numri i
celularit të këtij personi.
5. Në relacionin datë 24.08.2006, policia gjyqësore pasqyron se personi që posedon lëndën
narkotike në Patos, Fier, është identifikuar me emrin Alket dhe se ky shtetas është
shprehur se, ka gjendje gati për shkëmbim rreth 2 (dy) kg heroinë.
6. Në këto rrethana agjenti i infiltruar i policisë, zhvillon në qytetin e Patosit në datë
25.10.2006 një bisedë të përgjuar në vendqëndrimin e taksive të këtij qyteti me dy
persona të quajtur Alket dhe Genti. Në këtë bisedë bëhej fjalë për blerjen e 2 (dy)kg
heroinë me çmimin 21.000(njëzet e një mijë) euro/kg dhe 2 (dy)kg përzierje me çmimin
200(dyqind) euro. Për sasinë e lëndës që do blihej, agjenti ka marrë nga Alketi një mostër
0.3 (zero pikë tre) gr e cila nga akti i ekspertimit ka rezultuar heroinë. Në këtë bisedë të
përgjuar është vendosur edhe mënyra e shkëmbimit të mallit dhe vendi që mund të ishte
Patosi.
7. Gjatë hetimit të mëtejshëm të këtij procedimi, policia gjyqësore ka arritur të identifikojë
personat me emrin Genti dhe Alket, që janë Gentian Xhelaj dhe Alket Guraj. Në datë
02.05.2007 është urdhëruar ndalimi i tyre. Policia gjyqësore në datë 03.05.2007, ka
ushtruar kontroll në banesat e tyre, nga ku ka rezultuar se në banesën e të pandehurit
Gentian nuk janë gjetur sende të kundraligjshme, ndërsa në atë të të pandehurit Alket janë
sekuestruar 2400 (dymijë e katërqind) gram, lëndë e dyshuar narkotike, një peshore
elektronike, mjete të tjera që përdoreshin për përzierjen e heroinës si dhe një pistoletë dhe
4 fishekë.
8. Në këto kushte, pas kryerjes së veprimeve hetimore Prokuroria e rrethit gjyqësor Fier, ka
përcjellë për gjykim procedimin penal ndaj të pandehurit Alket Guraj, për veprat penale të
parashikuara nga neni 283/2, 285 dhe 278/3 të K.Penal dhe ndaj të pandehurit Gentian
Xhelaj për veprën penale të parashikuar nga neni 300 i K.Penal.
9. I gjykuari Alket Guraj është hetuar dhe gjykuar në mungesë i përfaqësuar nga mbrojtës i
caktuar nga familjarët, (prokura nr.3215 regj; nr.574 Kol, datë 26.06.2008) mbrojtës i cili
nuk ka ushtruar as ankim dhe as rekurs. Vendimi është ekzekutuar më datë 31.10.2013
dhe i gjykuari nëpërmjet përfaqësuesit të tij ka paraqitur kërkesë për rivendosje në afat të
së drejtës për rekurs, kërkesë e cila është pranuar nga gjykata e apelit Vlorë.
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.86, datë 11.03.2009 ka vendosur:
i. Deklarimin fajtor të të pandehurit Alket Guraj per veprën penale “Prodhim dhe shitje
narkotikësh” dhe në bazë të nenit 283/2 të K.Penal dënimin e tij me 10 vjet burgim.
ii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Alket Guraj për veprën penale të “Mbajtjes,
prodhimit e transportimit të substancave kimike” dhe në bazë të nenit 285 të K.Penal
dënimin e tij me 3 vjet burgim.
307
iii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Alket Guraj për veprën penale “Prodhim dhe
mbajtje pa leje te armëve luftarake” dhe në bazë të nenit 278/3 të K.Penal dënimin e
tij me 2 muaj burgim.
iv. Në bazë të nenit 55/1,2 të K.Penal dënimin përfundimtar të të pandehurit Alket Guraj
me një dënim të vetëm prej 12 vjet burgim.
v. Deklarimin fajtor të të pandehurit Gentjan Xhelaj për veprën penale “Prodhim dhe
shitje narkotikësh” dhe në bazë të nenit 283/2 te K.Penal dënimin e tij me 9 vjet
burgim.
11. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.426, datë 22.09.2009 ka vendosur:
i. Ndryshimin e vendimit nr.86, datë 11.03.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier në
këtë mënyrë:
ii. Lënien në fuqi të vendimit nr.86, datë 22.09.2009 të Gjykatës së shkallës së parë Fier
për të pandehurin Alket Guraj dhe për provat materiale e shpenzimet gjyqësore.
iii. Ndryshimin e vendimit të mësipërm për të pandehurin Gentjan Xhelaj në këtë
mënyrë:
iv. Deklarimin fajtor të të pandehurit Gentjan Xhelaj për veprën penale “Moskallëzim
krimi” dhe në bazë të nenit 300 të K.Penal dënimin e tij me 3 vjet burgim.
12. Gjykata e apelit Vlorë, me vendimin nr.43, datë 17.04.2014 ka vendosur:
i. Pranimin e kërkesës.
ii. Rivendosje në afat të drejtën e të dënuarit Alket Guraj për të paraqitur rekurs në
Gjykatën e Lartë kundër vendimit nr.426, datë 22.09.2009 të Gjykatës së apelit Vlorë.
13. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit ka ushtruar rekurs i gjykuari Alket Guraj,
nëpërmjet mbrojtësit të tij, i cili kërkon prishjen e vendimit, duke parashtruar pretendimet
e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
14. Gjykata e apelit Vlorë e ka gjetur të bazuar në ligj e në prova vendimin e gjykatës së
shkallës së parë për të pandehurin Alket Guraj, dhe ndër të tjera arsyeton se: “...vendimi i
gjykatës së rrethit është i mbështetur në prova dhe në ligj përsa i përket të pandehurit
Alket Guraj. Përsa i përket të pandehurit Gentjan Xhelaj, gjykata e rrethit ka arritur në
një konkluzion të gabuar, pasi është bazuar vetëm në analizën e përgjimeve telefonike.
Vetëm përgjimi telefonik i palidhur me prova të tjera, nuk mund të shërbejë për
deklarimin fajtor të këtij të pandehuri për veprën penale të parashikuar nga neni 283/1 i
K.Penal. Është e vërtetë se ndaj këtij të pandehuri ka ekzistuar dyshimi për kryerjen e
veprës penale të parashikuar nga neni 283 të K.Penal, arsye për të cilën u autorizua dhe
përgjimi që do të provonin kryerjen e veprës penale, por po ashtu është i vërtetë fakti se
këto prova nuk u bë e mundur të siguroheshin në vijim të procedimit. Ka rezultuar e
provuar se i pandehuri Gentjan Xhelaj ka qenë në dijeni të aktivitetit kriminal të të
pandehurit Alket Guraj, e në këto kushte i pandehuri Gentjan Xhelaj duhet të përgjigjet
për veprën penale të parashikuar nga neni 300 i K.Penal...”
IV. Në lidhje me rekursin e paraqitur nga i gjykuari
15. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i të gjykuarit duhet të pranohet
dhe vendimi nr.426, datë 22.09.2009 i Gjykatës së Apelit Vlorë si dhe vendimi nr.86,
datë 11.03.2009 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier duhet të prishen për shkelje të
ligjit procedural penal me pasojë pavlefshmërinë e të dy vendimeve.
16. Në bazë të akteve të fashikullit të gjykimit rezulton se i gjykuari Alket Guraj është
gjykuar dhe dënuar në mungesë (in absentia) në të dy shkallët e gjykimit. Në bazë të
308
akteve të fashikullit të gjykimit rezulton se i gjykuari si në fazën e hetimit ashtu edhe atë
të gjykimit nuk ka qenë i pranishëm si dhe nuk rezulton të ketë zgjedhur mbrojtës.
17. Vendimi i dënimit për të gjykuarin Alket Guraj është ekzekutuar më datë 31.10.2013 dhe
i gjykuari nëpërmjet përfaqësuesit të tij ka paraqitur kërkesë për rivendosje në afat të së
drejtës për rekurs, kërkesë e cila është pranuar nga gjykata e apelit Vlorë.
18. Nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se, procedura e njoftimit të të gjykuarit si në
gjykatën e rrethit gjyqësor Fier ashtu edhe në gjykatën e apelit Vlorë nuk ka qenë e
rregullt, konform neneve 140, 141 e 142 të K.Pr.Penale, në këto rrethana siç do të
analizohet në vijim edhe vendimet e ndërmjetme të gjykatës së shkallës së parë dhe të
gjykatës së apelit për deklarimin e mungesës së të gjykuarit Alket Guraj është në shkelje
të N.351 të K.Pr.Penale1.
19. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se nga ana e gjykatës së shkallës së parë nuk
janë respektuar rregullat për njoftimin e gjykimit për shkak të shkeljeve të rregullave
proceduriale të parashikuar në Kreun II të Kodit të Procedurës Penale që kanë të bëjnë me
procedurat penale për njoftimin e të pandehurit.
20. Në bazë të akteve rezulton se pas mbërritjes së akteve të fashikullit për gjykim, gjykata e
shkallës së parë kishte detyrimin ligjor që të njoftonte si organin e akuzës ashtu edhe të
gjykuarin dhe mbrojtësin e tij (i gjykuari Alket Guraj nuk ka zgjedhur një mbrojtës për ta
përfaqësuar) për të marrë pjesë në procesin penal të zhvilluar kundër tij. Procedura
përcakton në veprimet paraprake që kryen gjykata për shqyrtimin e çështjes verifikimin e
paraqitjes së palëve (neni 348 i K.Pr.Penale) në bazë të njoftimit paraprak që ajo i ka
kryer atyre për vendin, datën dhe orën se ku do të mbahet gjykimi. Ligji detyron që ky
njoftim të realizohet në mënyrë të detyrueshme për të gjithë subjektet proceduriale të cilat
marrin pjesë: i) prokurorin, ii) të pandehurin, iii) mbrojtësin e tij si dhe iv) subjektet e
tjera nëse ka.
21. Në lidhje me njoftimin e të pandehurit Kodi i Procedurës Penale ka parashikuar në
mënyrë të hollësishme rregullat duke u nisur nga statusi i lirisë, duke i parashikuar
veçmas njoftimin e të pandehurit të burgosur (neni 139 i K.Pr. Penale) dhe njoftimin për
të pandehurin e lirë (neni 140 i K.Pr.Penale), Njoftimi i të pandehurit kur nuk gjendet
(neni 141 K.Pr.Penale) dhe njoftimi i të pandehurit jashtë shtetit (N.142 i K.Pr.Penale).
Gjykata në veprimet paraprake në bazë të akteve të fashikullit duhet të verifikojë
paraprakisht se cila është pozita e të pandehurit për të proceduar mandej me njoftimin.
22. Sipas raporteve të shërbimit datë 01.07.2008, 15.07.2008 dhe 26.07.2008 punonjësit e
policisë kanë marrë informacion se i pandehuri ndodhet jashtë shtetit (faqe 9, 28, 41 të
dosjes). Gjykata e shkallës së parë ka nxjerrë urdhër kërkimin, por vetëm për banimin e
njohur të të pandehurit dhe jo për kërkimin e tij jashtë shtetit.
23. Në çështjen objekt rekursi gjykata e shkallës së parë e ka zhvilluar gjykimin në mungesë
të të gjykuarit dhe për më tepër në mungesë të plotë të njoftimit. Në bazë të akteve të
fashikullit të gjykimit nuk rezulton të jetë kryer asnjë prej procedurave që parashikon neni
142 i K.Pr.Penale2 që ka të bëjë me njoftimin e të pandehurit jashtë shtetit, kur sipas
raporteve të shërbimit datë 01.07.2008, 15.07.2008 dhe 26.07.2008 është referuar se i
pandehuri ndodhet jashtë shtetit.
1
Neni 351/1/2Deklarimi i mungesës
1. Kur i pandehuri i lirë ose i paraburgosur nuk paraqitet në seancë ndonëse është njoftuar dhe nuk ka patur shkaqe të
ligjshme për t’u paraqitur, gjykata, pasi dëgjon palët, deklaron mungesën e tij. Në këtë rast ai përfaqësohet nga mbrojtësi.
2. Vendimi që deklaron mungesën është i pavlefshëm kur provohet se ajo ka ardhur nga mosmarrja e njoftimit ose nga
pamundësia absolute për t’u paraqitur.
2
N.142/2 K.Pr.Penale Njoftimi i të pandehurit jashtë shtetit
2. Kur del se nuk ka të dhëna të mjaftueshme për të vepruar sipas paragrafit 1, autoriteti procedues, para se të nxjerrë
vendimin e mosgjetjes, urdhëron të bëhen kërkime edhe jashtë territorit të shtetit sipas rregullave të caktuara në marrëveshjet
ndërkombëtare.
309
24. Nisur nga sa më sipër, rezulton se deklarimi i mungesës së të pandehurit nga ana e
Gjykatës së rrethit gjyqësor Fier, është bërë në kundërshtim me nenet 351 dhe 142 të
K.Pr.Penale, për pasojë mosrespektimi i kësaj procedure passjell pavlefshmërinë e tij
sipas nenit 143 të K.Pr.Penale.
25. Mosrespektimi i këtyre procedurave për njoftimin sjell edhe pavlefshmërinë e njoftimit
sipas nenit 1431 të Kodit të Procedurës Penale dhe për pasojë pavlefshmërinë e gjithë
procesit penal. Në lidhje me mënyrën e njoftimit Gjykata Kushtetuese në vendimin nr.30
datë 17.06.2010 është shprehur se: “Dispozitat procedurale për njoftimet vendosin një
rend të caktuar për mënyrën e njoftimit të akteve për të pandehurin, prandaj duhet
respektuar rendi sipas preferencës ligjore për këtë qëllim. Me këtë detyrim të organeve
përkatëse shtetërore, për të njoftuar në mënyrë rigoroze të pandehurin dhe për të provuar
se ai i fshihet drejtësisë, është e lidhur e drejta e tij për të marrë pjesë në gjykim, si dhe e
drejta e gjykatës për të vendosur për gjykimin e tij në mungesë kur janë respektuar në
mënyrë rigoroze dispozitat për njoftimin”.
26. Kodi i Procedurës Penale ka përcaktuar si absolutisht të pavlefshëm çdo akt procedural i
cili ka të bëjë me njoftimin e të pandehurit. Për pasojë i gjithë procesi penal dhe vendimi
penal i dënimit për Alket Guraj është i pavlefshëm. Kolegji Penal konstaton se në rastin e
gjykimit të zhvilluar kundër Alket Guraj nuk i plotëson standardet e një proçesi të rregullt
ligjor në përputhje me nenin 42 të Kushtetutës dhe nenit 6/1 të KEDNJ-së2. Si pasojë e
shkeljes së rregullave në lidhje me njoftimin nuk është respektuar e drejta e të gjykuarit
për t’u dëgjuar në procesin gjyqësor të zhvilluar kundër tij si dhe e drejta për t’u mbrojtur
nga akuzat.
27. “Prania e të akuzuarit në gjykim”- si parim nën këndvështrimin e procesit ligjor sipas
nenit 6/1 të KEDNJ-së, nënkupton praninë fizike të të akuzuarit. Në zbërthim të këtij
parimi GJEDNJ në disa vendime (shih GJEDNJ 22 shtator 1994 Lala c/ Pays-Bas,
24.03.2005, Stoichkov c/Bulgarie) në të cilat është theksuar se: “prania e të pandehurit ka
rëndësi të madhe për procesin penal të rregullt ligjor dhe të drejtë,-duke shtuar se-
detyrimi për t’i garantuar të akuzuarit të drejtën për të qenë i pranishëm...është një prej
elementëve kryesorë të nenit 6”.
28. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, vërën shkelje procedurale që kanë të bëjnë me
njoftimin e të pandehurit edhe në gjykimin në gjykatën e apelit Vlorë, e cila nuk ka
zbatuar kërkesat e neneve 140 e vijues të K.Pr.Penale.
1
N.143 i K.Pr.Penale Pavlefshmëria e njoftimeve
Njoftimi është i pavlefshëm:
c) kur janë shkelur dispozitat e veçanta mbi personin të cilit duhet t’i dorëzohet kopja;
ç) kur nuk është bërë afishimi i njoftimit për të pandehurin në gjendje të lirë;
2
Neni 6 KEDNJ -Neni 6 . E drejta për një proces të rregullt
1. Çdo person ka të drejtë që çështja e tij të dëgjohet drejtësisht, publikisht dhe brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë
e pavarur dhe e paanshme, e krijuar ligjërisht, e cila do të vendosë qoftë për mosmarrëveshjet mbi të drejtat dhe detyrimet e
tij me karakter civil, qoftë për bazueshmërinë e çdo akuze të natyrës penale të drejtuar kundër tij. Vendimi duhet të jepet
publikisht, por prania në sallën e gjykatës mund t’i ndalohet shtypit dhe publikut gjatë të gjithë proçesit ose gjatë një pjese të
tij, në interes të moralitetit, të rendit publik ose të sigurimit kombëtar në një shoqëri demokratike, kur interesat e të miturve
ose mbrojtja e jetës private të palëve në proçes e kërkon këtë, ose në
masën e gjykuar krejtësisht të domosdoshme nga gjykata, kur në rrethana të veçanta publiciteti do të ishte i një natyre që do
të dëmtonte interesat e drejtësisë.
2. Çdo person i akuzuar për një vepër penale prezumohet i pafajshëm derisa fajësia e tij të provohet ligjërisht.
3. Çdo i akuzuar ka të drejtë pikërisht që:
a. të informohet, brenda një afati sa më të shkurtër, në një gjuhë që ai e kupton dhe në mënyrë të hollësishme, për natyrën
dhe për shkakun e akuzës që bëhet kundër tij; b. t’i jepet koha dhe lehtësitë e nevojshme për përgatitjen e mbrojtjes; c. të
mbrohet vetë ose të ketë ndihmën e një mbrojtësi të zgjedhur prej tij dhe, në qoftë se ai nuk ka mjete për të shpërblyer një
mbrojtës, të mund të ndihmohet falas nga një avokat i caktuar zyrtarisht, kur e kërkojnë interesat e drejtësisë; d. të marrë në
pyetje, ose të kërkojë që të merren në pyetje dëshmitarët e akuzës dhe të fitojë të drejtën e thirrjes dhe të pyetjes së
dëshmitarëve që e shfajësojnë, në kushte të njëjta me dëshmitarët e akuzës;
310
29. Neni 351 i K.Pr.Penale parashikon: “Kur i pandehuri i lirë ose i paraburgosur nuk
paraqitet në seancë ndonëse është njoftuar dhe nuk ka shkaqe të ligjshme për t'u paraqitur,
gjykata, pasi dëgjon palët, deklaron mungesën e tij. Në këtë rast ai përfaqësohet nga
mbrojtësi.” Nga interpretimi literal, logjik e gramatikor i dispozitës së sipërcituar,
rezulton se, në mënyrë që të deklarohet mungesa e të pandehurit dhe të procedohet me
gjykimin në mungesë të tij, duhet të plotësohen në mënyrë kumulative disa kushte: i)i
pandehuri i lirë ose i burgosur nuk është paraqitur në seancë pa pasur faj për këtë; ii)
njoftimi për seancën të mos jetë i pavlefshëm; iii) të mos rezultojë apo të mos jetë e
mundur që i pandehuri të ketë pasur shkaqe të ligjshme për mos t’u paraqitur; të
mungojnë provat që i pandehuri ka qenë në pamundësi absolute për t’u paraqitur.
Pamundësia absolute rezulton për shkak të rastit fator, forcës madhore, apo për shkak të
një shkaku të ligjshëm, iv) i pandehuri nuk është larguar vullnetarisht, pra nuk ka kryer
një zgjedhje të lirë për të mos qenë i pranishëm në gjykim.
30. Siç rezulton nga përcaktimi i kritereve të gjykimit në mungesë të të akuzuarit, ndër të
tjera është parashikuar detyrimi i gjykatës, e cila në rastet kur nuk ka siguri nëse njoftimi
është kryer për të gjykuarin pavarësisht se formalisht është kryer duhet të përsërisë
njoftimin. Deklarimi i mungesës në seancën e datës 17.09.2009 për vazhdimin e gjykimit
pa praninë e të gjykuarit Alket Guraj, është marrë pa u respektuar paraprakisht procedura
e njoftimit.
31. Lidhur me gjykimin që do të zhvillohej më datë 07.07.2009 të gjykuarit i janë dërguar dy
fletë thirrje dhe konkretisht një më datë 17.06.2009, nëpërmjet të cilës konfirmohet si “i
larguar” dhe një më datë 24.06.2009 ku nga përmbajtja e saj rezulton se “mori dijeni e
ëma e Albertit, Hysnije Guraj, refuzon firmën”. Në seancën e datës 07.07.2009 gjykata ka
pranuar se “i pandehuri ka njoftim pasi ka dijeni nëna e tij, e cila ka refuzuar firmën”
(faqe nr.23 e dosjes së gjykimit në apel), ndërkohë që ky fakt konfirmohet vetëm nga
ftuesi pa praninë e ndonjë personi tjetër të pranishëm për ta bërë më të besueshëm këtë
njoftim.
32. Gjykata pas këtij konstatimi duhet të vazhdonte me kërkimin e të gjykuarit, (në kushtet
kur gjatë gjykimit në shkallë të parë ka rezultuar se ai ndodhej jashtë shtetit) e më pas të
vazhdonte me shpalljen e depozituar në njësinë administrative ku i gjykuari banon e deri
në portën e banesës së tij. Kjo rradhë njoftimi do të saktësonte faktin nëse i gjykuari
ndodhej në territorin e Shqipërisë, me qëllim vazhdimin e njoftimit sipas nenit 140 të
K.Pr.Penale, sikurse ka vepruar, apo jashtë shtetit, për të vazhduar njoftimin sipas
dispozitës së nenit 142 të K.Pr.Penale, pasi kjo dispozitë nuk parashikon njoftimin e të
pandehurit që ndodhet jashtë shtetit me shpallje, siç është vepruar në rastin konkret nga
Gjykata e Apelit Vlorë.
33. Moskryerja e rregullt e njoftimit sjell edhe pavlefshmërinë absolute të njoftimit e
parashikuar si e tillë në nenin 143/1, gërma “c” të K.Pr.Penale. Në këtë nen shprehet se
“ 1. Njoftimi është i pavlefshëm: ....c) kur janë shkelur dispozitat e veçanta mbi
personin të cilit duhet t’i dorëzohet kopja; ”
34. Në kodin e procedurës penale është parashikuar gjykimi in absentia në bazë të garancive
të forta proceduriale. Për të përmbushur parametrat e një gjykimi të rregullt ligjor, duhet
të garantohet para së gjithash njoftimi rigoroz sipas rregullave proceduriale penale i të
pandehurit, për procesin që po zhvillohet kundër tij. Gjykata, në bazë të zbatimit strikt të
rregullave të njoftimit dhe mbasi të ketë verifikuar zbatimin e formave të njoftimit, mund
të arrijë në konkluzionin se i pandehuri ka hequr dorë vullnetarisht nga pjesëmarrja në të
dhe të vazhdojë gjykimin në mungesë. Mos respektimi i rregullave të njoftimit sjell
pavlefshmëri absolute të procesit dhe të vendimit përfundimtar në bazë të nenit 128/1
gërma “c” të K.Pr.Penale dhe në pamundësi të riparimit të pasojës që shkakton kjo lloj
pavlefshmërie sipas paragrafit të dytë të nenit të sipërcituar, çështja do të rigjykohet.
311
35. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton shkelje proceduriale në zhvillimin e procesit
me pasojë pavlefshmëri të vendimit përfundimtar në vendimin e gjykatës së apelit dhe të
shkallës së parë dhe për pasojë vendimet duhet të prishen dhe çështja të rikthehet për
rigjykim.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441 paragrafi i 1 gërma “ç” të
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.426, datë 22.09.2009 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të
vendimit nr.86 datë 11.03.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, dhe kthimin e çështjes
për rishqyrtim në Gjykatën e Shkallës së Parë Fier me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 20.07.2016
312
Nr.00-2016-1351 Vendimit (160)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS

SË RRETHIT GJYQËSOR VLORË
I GJYKUAR: GJERGJ MEMOKONDAJ
A K U Z U A R:
Për veprën penale
“Marrëdhënie seksuale ose homoseksuale
me të mitur të moshës 14-18 vjeç”,
parashikuar nga N.110/1 i K.Penal
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.593/61-2014-3876, dt.

“Deklarimin fajtor të të pandehurit Gjergji Memokondaj për kryerjen e veprës
penale të “Marrëdhënie seksuale ose homoseksuale me dhunë me të mitur të
moshës 14-18 vjeç”, të parashikuar nga neni 101/1 të K.Penal dhe dënimin e
tij me 12 (dymbëdhjetë) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale dënimin e të pandehurit Gjergji
Memokondaj përfundimisht me 8 (tetë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit fillon nga dita e ekzekutimit të këtij vendimi dhe dënimi të
kryhet në një institucion të sigurisë së zakonshme.”

Prishjen e vendimit nr.593, dt. 03.12.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë dhe kthimin e akteve për rigjykim në po atë gjykatë me tjetër trup
gjykues.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs, më datë 16.02.2016, Prokuroria

pranë Gjykatës së Apelit Vlorë, e cila kërkon: Prishjen e vendimit nr.35, dt. 26.01.2016 të
Gjykatës së Apelit Vlorë, në ngarkim të të pandehurit Gjegji Memokondaj dhe kthimin e
akteve për rigjykim në Gjykatën e Apelit me trup tjetër gjykues. Duke parashtruar shkaqet si
më poshtë vijon:
- Vendimi i Gjykatës së Apelit është dhënë në kundërshtim me nenin 428/ç të
K.Pr.Penale;
313
- Ndryshe nga sa ka çmuar gjykata e apelit, nuk konstatohen shkelje të dispozitave
procedurale nga ana e gjykatës së faktit, lidhur me nenet 403, 404, 405 e 406 të
K.Pr.Penale lidhur me gjykimin e shkurtuar dhe as të nenit 48 e vijues lidhur me të
drejtën e mbrojtjes;
- Neni 428/1/ç i K.Pr.Penale i ka rastet taksative se kur Gjykata e Apelit e prish
çështjen dhe e kthen për rigjykim dhe rasti në shqyrtim nuk është një prej tyre;
- Gjykimi i shkurtuar është zhvilluar mbi kërkesën e vetë të pandehurit , i cili ka
përfituar nga ky lloj gjykimi uljen e 1/3 dhe në rigjykimin e mundshëm me
procedurën e gjykimit të zakonshëm , gjykata e rigjykimit do të jetë e detyruar që në
dhënien e një vendimi dënimi ta dënojë të pandehurin me një masë dënimi që të mos
jetë më shumë se dënimi që ka patur nisur nga fakti që çështja në gjykatën e apelit u
zhvilluar mbi ankimin e të pandehurit;
- Gjykata e Apelit nëse çmonte dhe vlerësonte se provat në ngarkim të të pandehurit
janë të dyshimta apo kishte dyshime për vërtetësinë e tyre, mund të kishte vendosur
vetë lidhur me deklarimin e pafajësisë së të pandehurit dhe jo të kthente çështjen për
rigjykim;
- Gjatë gjykimit në gjykatën e faktit edhe dispozitat mbi mbrojtjen sipas nenit 48 e
vijues të K.Pr.Penale, nuk rezultojnë të jenë shkelur nga ana e kësaj gjykate dhe
konkluzioni i gjykatës së apelit është i pambështetur në ligjin procedural penal.
Gjykata e ka zhvilluar gjykimin me thirrjen e të pandehurit dhe të mbrojtësit të
zgjedhur prej tij.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen SELIMI; prokurorin Arqilea Koça, i cili
kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe kthimin e çështjes për rigjykim në atë
gjykatë me tjetër trup gjykues; mbrojtësin e caktuar kryesisht për të gjykuarin Gjergj
Memokondaj, av. Skënder Breca i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit,
dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.35, datë 26.01.2016 i Gjykatës së Apelit Vlorë është marrë në zbatim të
gabuar të ligjit procedural penal dhe si i tillë do të prishet dhe çështja do të dërgohet
rishqyrtim në këtë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Nga gjykatat janë pranuar këto rrethana të faktit:

1. Shtetësja R.M. e moshës 15 vjeç (ditëlindje 12.01.1998) jeton në fshatin Babicë e Madhe
me gjyshen e saj shtetasen Festime Halilaj. Gjyshja e saj Festime Halilaj bashkëjeton me
të gjykuarin Gjergji Memokondaj dhe të tre së bashku jetojnë në të njëjtën banesë.
2. Ka rezultuar se më datë 11.10.2013 në Komisariatin e Policisë Vlorë është paraqitur
shtetasja R. M. e cila ka kallëzuar për veprën penale të “Marrëdhënieve seksuale me
dhunë me të mitur të moshës 14-18 vjeç” parashikuar nga neni 101/1 i K.Penal, të
gjykuarin Gjergji Memokondaj.
3. E dëmtuara, kallëzuesja, sipas saj, gjatë kohës që ka qëndruar në këtë banesë ajo është
përdhunuar nga bashkëjetuesi i gjyshes së saj i gjykuari Gjergj Memokondaj. Ndër të tjera
ajo ka shpjeguar se në muajin gusht të vitit 2013, në kohën që ka qenë në banesë vetëm
me shtetasin Gjergji Memokondaj, ky i fundit ka filluar ta prekë në pjesët intime të trupit
e mandej e ka zhveshur. Ajo e ka kundërshtuar duke lëvizur nga vendi ku ishte ulur dhe
ka shkuar dhe është ulur në një divan tjetër në dhomën e ndenjes. Ai i është afruar përsëri
314
dhe e ka qëlluar me pëllëmbë në fytyrë duke filluar ti zbërthejë pantallonat. Pasi e ka
zhveshur i ka kapur me forcë duart dhe i ka zënë gojën me njërën dorë për të mos bërtitur
dhe pa dëshirën e saj ka filluar të kryejë marrëdhënie seksuale dhe duke i thënë
vazhdimisht: “mos bërtit se do të të rrah”. Pas kryerjes së marrëdhënies seksuale, ai e ka
kërcënuar që të mos tregonte dhe pasi ka veshur pantallonat ka dalë në oborr. Në
dëshminë e saj e dëmtuara shpjegon se shtetasi Gjergji Memokondaj ka kryer
marrëdhënie seksuale me të jashtë dëshirës së saj duke ushtruar dhunë fizike e
psikologjike mbi të si dhe duke e kërcënuar që të mos tregonte.
4. Nga aktet e administruara provohet se në lidhje me sa i kishte ndodhur e dëmtuara i ka
treguar një shoqes së saj, shtetases S. H. si dhe të dashurit të saj shtetasit E. P, të cilët e
kanë këshilluar që të shkonte në polici dhe të shpjegonte për sa i kishte ndodhur. Dëshmia
e te dëmtuarës dhe faktet e rrethanat e treguara prej saj konfirmohen edhe nga dëshmitë e
shtetasve Festime Halili, Silda Hallullaj dhe Erjon Paraj.
5. Pas kryerjes së veprimeve hetimore, Prokuroria e rrethit gjyqësor Vlorë ka dërguar për
gjykim procedimin penal në ngarkim të të gjykuarit Gjergj Memokondaj, duke e akuzuar
për veprën penale të “Marrëdhënie seksuale ose homoseksuale me të mitur të moshës 14-
18 vjeç”, parashikuar nga N.110/1 K.Penal.
6. Në lidhje me akuzën e ngritur ndaj tij i gjykuari Gjergji Memokondaj, gjatë hetimeve
paraprake si dhe gjatë gjykimit e ka pranuar faktin që ai ka kryer marrëdhënie seksuale
me shtetasen R.M, por sipas tij kjo ka ndodhur me dëshirën e të dëmtuarës Roberta
Myftaraj.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.593/61-2014-3876, datë 03.12.2014

ka vendosur:
i. “Deklarimin fajtor të të pandehurit Gjergji Memokondaj për kryerjen e veprës penale të
“Marrëdhënie seksuale ose homoseksuale me dhunë me të mitur të moshës 14-18 vjeç”, të
parashikuar nga neni 101/1 të K.Penal dhe dënimin e tij me 12 (dymbëdhjetë) vjet
burgim.
ii. Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale dënimin e të pandehurit Gjergji Memokondaj
përfundimisht me 8 (tetë) vjet burgim.
iii. Vuajtja e dënimit fillon nga dita e ekzekutimit të këtij vendimi dhe dënimi të kryhet në
një institucion të sigurisë së zakonshme.”
8. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.35, datë 26.01.2016, ka vendosur:
i. Prishjen e vendimit nr.593, dt. 03.12.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe
kthimin e akteve për rigjykim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
9. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs, më datë 16.02.2016, Prokuroria pranë
Gjykatës së Apelit Vlorë, e cila kërkon: Prishjen e vendimit nr.35, dt. 26.01.2016 të
Gjykatës së Apelit Vlorë, në ngarkim të të pandehurit Gjegji Memokondaj dhe kthimin e
akteve për rigjykim në Gjykatën e Apelit me trup tjetër gjykues. Duke parashtruar si
shkaqe pretendimet e pasqyrura në pjesën hyrëse të vendimit.
10. Gjykata e Apelit Vlorë, e ka gjetur të gabuar në ligjin procedural vendimin e gjykatës së
rrethit gjyqësor Vlorë, dhe ndër të tjera arsyeton se: “…,Gjykata e Apelit, konstaton se
çështja nuk mund të zgjidhej me gjykim të shkurtuar në gjendjen që janë aktet, pasi
procesverbali për marrjen e të dhënave nga personi që ka dijeni për veprën penale, dt.
11.10.2013 shtetases R.M, ka kundërshti dhe kontradikta thelbësore në raport me
315
procesverbalin për marrjen e të dhënave nga personi që ka dijeni për veprën penale, dt.
11.10.2013 shtetases Festime Halili, procesverbalin për marrjen e të dhënave nga
personi që ka dijeni për veprën penale dt/. 11.10.2013 shtetases Silda Hallullaj dhe
procesverbal për marrjen e të dhënave nga personi që ka dijeni për veprën penale dt,
11,10.2013 shtetasi Erjon Paraj. Gjithashtu kontradikta ka edhe ndërmjet deklarimeve të
të dëmtuarës edhe përgjimit ambiental të saj me deklaruesit e tjerë, të cilët hedhin dritë
dhe dyshime se e dëmtuara nuk u ka thënë të vërtetën dhe përpiqet të manipulojë të
vërtetën. Nga përgjimi ambiental rezulton se deklarimet e saj fillestare hedhin dyshime
mbi vërtetësinë e tyre. Ndërkohë nga akti i ekspertimit Mjeko-Ligjor nr.30, për
ekzaminimin e shtetases R.M rezulton deflorim i hershëm. Në të tilla rrethana gjykata
pasi të kishte shqyrtuar deklarimet e shtetasve dhe përgjimin ambiental nuk duhet të
kishte pranuar kërkesën për gjykim të shkurtuar por të kishte zgjidhur çështjen me gjykim
të zakonshëm ku duhej të kishte thirrur me cilësinë e dëshmitarëve të dëmtuarën dhe
personat që kanë dhënë deklarime. Kjo bindje forcohet në Gjykatën e Apelit kur prej
mbrojtësit të të pandehurit u paraqit një deklaratë noteriale e të dëmtuarës e dt.
25.01.2016 e cila pranon se i pandehuri nuk ka ushtruar dhunë dhe deklarimet e saj kanë
qenë të nxitura nga njerëz të tjerë...të pandehurit në tërësi nuk i janë garantuar të drejtat
e mbrojtjes dhe nuk i është ofruar mbrojtje efektive, çka passjell mosrespektim të
dispozitave mbi mbrojtjen sipas neneve 48 e vijues të K.Pr.Penale ...Në rigjykim gjykata
duhet të pyesë me cilësinë e dëshmitares të dëmtuarën dhe deklaruesit e tjerë ....”
IV.Në lidhje me rekursin e paraqitur
11. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se rekursi i prokurorit duhet të pranohet
dhe vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë nr.35, datë 26.01.2016 duhet të prishet për
shkelje të ligjit procedural penal dhe çështja të kthehet për rishqyrtim, pranë asaj
gjykate me tjetër trup gjykues.
12. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se prishja e vendimit dhe kthimi i çështjes për
rigjykim në shkallë të parë nga gjykata e apelit është në kundërshtim me dispozitat
procedurale penale që kanë të bëjnë me shqyrtimin gjyqësor në gjykatën e apelit dhe
konkretisht atë të vendimmarrjes.
13. Ligjvënësi e ka shprehur qartë dhe pa ekuivok në mënyrë taksative në N.428 K.Pr.Penale 1
se në cilat raste vendoset prishja e vendimit dhe kthimi i akteve gjykatës së shkallës së
parë, raste në të cilat gjykimi i zhvilluar në shkallë të parë është i pavlefshëm dhe është e
detyrueshme përsëritja e tij, dhe argumentimi i gjykatës së apelit për mangësi të hetimit
gjyqësor dhe aplikim të gabuar të gjykimit të shkurtuar nuk justifikon aplikimin e
N.428/1/ç të K.Pr.Penale.
14. Argumentimi i vendimit të gjykatës së apelit se: “...se gjykata duhet të kishte zgjidhur
çështjen me gjykim të zakonshëm ku duhej të kishte thirrur me cilësinë e dëshmitarëve të
dëmtuarën dhe personat që kanë dhënë deklarime...” bie ndesh me përmbajtjen e N.427/3
të K.Pr.Penale2, gjykata e apelit mund të bëjë përsëritje të pjesshme të shqyrtimit
1
Neni 428/1/ç K.Pr.Penale.
ç)Gjykata e apelit, pasi shqyrton çështjen, vendos: prishjen e vendimit dhe kthimin e akteve gjykatës së shkallës së parë kur
nuk janë respektuar dispozitat që lidhen me kushtet për të qenë gjyqtar ose ndihmësgjyqtar në çështjen konkrete, me numrin
e gjyqtarëve dhe ndihmësgjyqtarëve që është i domosdoshëm për formimin e kolegjeve të caktuara në këtë Kod, me
ushtrimin e ndjekjes penale nga prokurori dhe pjesëmarrjen e tij në procedim, me pjesëmarrjen e përfaqësuesit të të
dëmtuarit akuzues dhe të mbrojtësit të të pandehurit, me shkeljen e dispozitave për paraqitjen e akuzave të reja, si dhe në çdo
rast kur në dispozita të veçanta është parashikuar pavlefshmëria e vendimit.
2
Neni 427/3 Përsëritja e shqyrtimit gjyqësor
Përsëritja e shqyrtimit gjyqësor vendoset edhe kryesisht kur gjykata e çmon të domosdoshme.
316
gjyqësor, kur gjykata e konsideron të nevojshme. Në këtë mënyrë duhet të kishte riparuar
të metat të hetimit gjyqësor të konstatuara gjatë gjykimit në gjykatën e shkallës së parë.
15. Nga aktet e administruara në gjykim, rezulton se mbi kërkesën e të gjykuarit për të
proceduar me gjykim të shkurtuar me të cilën ka qenë dakord edhe prokurori i seancës,
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, pasi ka konstatuar se çështja mund të zgjidhej në
gjendjen që ishin aktet, ka pranuar kërkesën. Duke vazhduar gjykimin me ritualin e
gjykimit të shkurtuar, bazuar në nenin 403 e vijues të K.Pr.Penale, ka administruar provat
e ndodhura në fashikullin e gjykimit dhe pasi ka dëgjuar palët i ka dhënë fund shqyrtimit
gjyqësor.
16. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, çmon se gjykata e apelit nuk ka marrë në vlerësim
dispozitat procedurale penale te cilat e përcaktojnë atë si shkallë të dytë gjykimi në
sistemin e një gjykate apeli e cila mund të përsërisë tërësisht gjykimin e shkallës së parë,
të marrë tërësisht ose pjesërisht provat e marra në shkallë të parë si dhe provat e reja të
cilat nuk janë shqyrtuar. Ligjvënësi e ka përcaktuar si gjykatë fakti e cila merret me
shqyrtimin e provave dhe të kërkesave të palëve në lidhje me to duke riparuar çdo të metë
të procesit të të provuarit.
17. Edhe argumentimin në vijim i gjykatës së apelit se: “ të pandehurit nuk i janë garantuar
të drejtat e mbrojtjes dhe nuk i është ofruar mbrojtje efektive”, Kolegji Penal i Gjykatës
së Lartë e gjen të pabazuar. Nga aktet e administruara në dosje ka rezultuar se nuk ka
shkelje të së drejtës së mbrojtjes, i pandehuri ka marrë pjesë personalisht në gjykim
bashkë me mbrojtësin e zgjedhur prej tij.
18. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i rikujton trupës gjykuese të gjykatës së apelit e cila
duke disponuar në kundërshtim me kërkesat e nenit 428/1/ç të K.Pr.Penale, ku normohen
në mënyrë eksplicite rastet kur një gjykim i zhvilluar në shkallë të parë është i pavlefshëm
dhe përsëritjen e tij, ka shkelur parimin e një procesi të rregullt ligjor të parashikuar nga
neni 6 i K.E.D.NJ-së. Ky cënim konsiston në zvarritjen e procesit gjyqësor dhe
mospërfundimin brenda një afati të arsyeshëm të procesit penal.
19. Vendimi nr.35, datë 26.01.2016, i Gjykatës së Apelit Vlorë përsa i përket prishjes së
vendimit nr.593, datë 03.12.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe kthimit të
çështjes për rigjykim, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural penal dhe si i
tillë duhet të prishet.
20. Kolegji Penal e gjen të bazuar rekursin e paraqitur nga prokurori, duke e pranuar atë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, pika “ç” të K.Pr.Penale,
VENDOSI
çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 20.07.2016
317
Nr. 00-2016-1349 Vendimi (161)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
Në seancë gjyqësore të datës 20.07.2016 mori në shqyrtim çështjen penale nr.00892-2016


RRETHIT GJYQËSOR KURBIN.
KUNDËR: PERSONIT NËN HETIM AGIM VATHAJ.
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale “Shpërdorim detyre”
OBJEKTI:
Caktim masë ndaluese
“Pezullim i ushtrimit të një detyre a shërbimi publik”,
parashikuar nga neni 242 i K.Penal.
Baza Ligjore: Neni 242, 227/1 të K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin, me vendimin penal nr.375-66 datë 11.04.2016,

ka vendosur:
1. Pranimin e kërkesës.
2. Caktimin e masës ndaluese “Pezullimi i ushtrimit të një detyre a shërbimi
publik”, parashikuar nga neni 242 i K.Penal ndaj punonjësit të policisë në
Komisariatin e Policisë Kurbin, inspektorit Agim Vathaj.
3. Kjo masë sigurimi e karakterit ndalues caktohet me afat 2 (dy) mujor duke
filluar nga dita e shpalljes së vendimit.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.692 datë 03.05.2016, ka vendosur:

Miratimin e vendimit nr.375-66 datë 11.04.2016 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kurbin.
318
Kundër këtij vendimi ka ushtruar Rekurs personi nën hetim Agim Vathaj, përfaqësuar
nga av. E.Bunaj, i cili kërkon:
Kundërshtimin e vendimit nr.692, dt. 03.05.2016 të Gjykatës së Apelit Tiranë, i cili ka
miratuar vendimin me nr.375-66, dt. 11.04.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin,
vendime të dhëna në kundërshtim me ligjin dhe të pabazuara në prova shkresore e shkencore,
duke vendosur rrëzimin e kërkesës së Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Kurbin;

 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kurbin ka dhënë një vendim jo të drejtë e të pambështetur
në prova, në kundërshtim me nenin 227/1 dhe 242 të K.Pr.Penale, për vendosjen e
masës ndaluese “Pezullim i ushtrimit të një detyre a shërbimi publik;
 Gjykata ka mbajtur qëndrim të njëanshëm në favor të organit të akuzës duke dhënë
një vendim të padrejtë të pabazuar në prova dhe në ligj, duke dhënë masën ndaluese të
parashikuar nga neni 242 i K.Penal për një periudhë dy mujore;
 Gjykata në dhënien e vendimit i është referuar vetëm kërkesës së organit të akuzës i
cili përpara gjykatës nuk ka paraqitur asnjë provë konkrete për të provuar akuzën;
 Personi nën hetim më dt. 31.03.2016 ka qenë në punë deri në ora 16:00 e më pas ka
lënë shërbimin, ku gjatë shërbimit të tij nga salla operative nuk është njoftuar në
lidhje me asnjë konflikt apo incident të ndodhur. Konflikti mes shtetasve Marie Lala e
Mark Ndreca ka lindur pas kësaj ore dhe veprimet janë kryer nga një oficer tjetër
policie, shtetasi Shemsedin Abazaj;
 Fakti që nuk i është marrë arma e gjahut shtetasit Tom Lala nuk i përket përgjegjësisë
së punonjësit nën hetim i cili as nuk ka qenë prezent, as nuk ka asnjë lidhje me
ngjarjen, nuk ka qenë në grup pune, nuk ka kryer veprime hetimore, por e punonjësve
që kanë qenë në banesën e shtetasit Tom Lala dhe që kanë marrë në pyetje shtetasen
Marie Lala dhe që kanë kryer veprime konkrete në lidhje me marrjen dhe
sekuestrimin e armës së shtetasit Mark Ndreca;
 Personi nën hetim nuk është njoftuar nga Komisariati i Policisë Kurbin lidhur me
konfliktin e ndodhur që të jetë i pranishëm të kryejë veprime;
 Masa e dhënë ndaj personit nën hetim është e paprecedent, e pamotivuar, duke
shkelur parimin e barazisë së armëve në gjykim dhe ligjin penal dhe procedural,
KEDNJ dhe Deklaratën Universale të të Drejtave të Njeriut si dhe Kushtetutën.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca, prokurorin Arqilea Koca i cili kërkoi
pushimin e gjykimit te çështjes si dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Shqyrtimi i çështjes penale me nr.00892/2016 akti, për të cilën është ushtruar rekurs
nga ana e personit nën hetim Agim Vathaj, duhet të pushohet.
Nga aktet e administruara në dosje rezulton se:
Me kërkesën e paraqitur në datë 08.04.2016, Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kurbin ka kërkuar para asaj gjykate caktimin e masës ndaluese “Pezullim i
ushtrimit të një detyre a shërbimi publik”, parashikuar nga neni 242 i K.Penal, ndaj personit
nen hetim Agim Vathaj.
Ngjarja për të cilën është regjistruar procedimi penal ka ndodhur në këto rrethana:
Më dt. 02.04.2016 afër fshatit Gallatë të rrethit Kurbin, shtetasi Tom Lala ka vrarë me
armë gjuetie shtetasin Mark Ndreca pas një konflikti të vazhdueshëm mes tyre. Vrasja është
kryer me armën e gjahut që shtetasi Tom Lala e mbante me leje të organeve kompetente.
319
Punonjësit e policisë të zonës të Komisariatit të Policisë Kurbin kanë qenë në dijeni të
konfliktit mes palëve i cili i është njoftuar sallës operative dhe materiali është referuar në
prokurori duke u ndjekur shtetasi Mark Ndreca në gjendje të lirë.
Më dt. 31.03.2016 pasi është marrë njoftimi se mes dy shtetasve të sipërpërmendur
kishte konflikt, punonjësi i policisë Shemsedin Abazaj së bashku me kolegë të tij kanë shkuar
në fshatin Malbardhë dhe i kanë marrë armën shtetasit Mark Ndreca (armë gjahu me leje).
Personi nën hetim është punonjësi i policisë i zonës dhe akuzohet se përse nuk ka
zbatuar me korrektësi procedurat standarde të punës, për rendin dhe sigurinë publike,
konkretisht trajtimin dhe menaxhimin e konflikteve dhe incidenteve, si ka marrë armën
shtetasit Tom Lala.
Në përfundim të shqyrtimit të kërkesës së paraqitur, Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Kurbin, me vendimin penal nr.375-66 datë 11.04.2016, ka vendosur:
“Pranimin e kërkesës.
Caktimin e masës ndaluese “Pezullimi i ushtrimit të një detyre a shërbimi publik”,
parashikuar nga neni 242 i K.Penal ndaj punonjësit të policisë në Komisariatin e Policisë
Kurbin, inspektorit Agim Vathaj.
Kjo masë sigurimi e karakterit ndalues caktohet me afat 2 (dy) mujor duke filluar nga
dita e shpalljes së vendimit.”
Mbi ankimin e personit nen hetim Agim Vathaj, Gjykata e Apelit Tiranë, me
vendimin nr.692 datë 03.05.2016, ka vendosur: “Miratimin e vendimit nr.375-66 datë
11.04.2016 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kurbin.”.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs personi nën hetim Agim Vathaj, përfaqësuar
nga av. E.Bunaj, i cili kërkon ndryshimin e vendimeve, rrëzimin e kërkesës së paraqitur nga
Prokurori së Rrethit Gjyqësor Kurbin, duke paraqitur dhe shkaqet përkatëse, të cilat janë
cituar hollësisht në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi mori në shqyrtim shkaqet e parashtruara në
rekursin e ushtruar brenda afatit ligjor ka çmuar në dhomë këshillimi se ato janë të tilla që e
bëjnë të cenueshëm vendimin e Gjykatës së Apelit Tiranë, për këtë arsye kaloi çështjen për
gjykim.
Në seancë gjyqësore, Prokurori i Prokurorisë së Përgjithshme parashtroi se, procedimi
penal nr.112/2016 në ngarkim të shtetasit Agim Vathaj është pushuar me vendimin datë
17.06.2016 të Prokurorisë se Rrethit Gjyqësor Kurbin, duke paraqitur dhe kopje të vendimit
përkatës.
Për sa më sipër çështja penal në shqyrtim mbetet pa objekt, pasi me pushimin e
procedimit penal nuk ka me fuqi as masa ndaluese e caktuar në ngarkim të shtetasit Agim
Vathi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenet 441, 442, 1/a, 2 të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Pushimin e gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.
Tiranë, më 20.07.2016
320
Nr. 00-2016-1350 i Vendimit (162)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 20.07.2016 morri në shqyrtim çështjen penale me:
TË PANDEHUR: ALI MANAJ, akuzuar per kryerjen e veprave

penale “Vrasja për gjakmarrje”, në bashkëpunim
me të pandehurin Henri Manaj, mbetur në
tentativë, në dëm të shtetasit Niko Bakaj, e
parashikuar nga nenet 78/a, 22 dhe 25 të Kodit
Penal; “Vrasja me dashje në lidhje me një krim
tjetër”, në dëm të shtetasit Aurel Haxhia, e
parashikuar nga neni 77 i Kodit Penal;
“Prodhimi dhe mbajtja pa lejë e armëve
luftarake dhe e municionit”, e parashikuar nga
neni 278 paragrafi 4 i Kodit Penal; mbrojtur nga
Av.Saimir Vishaj
HENRI (KRESHNIK) MANAJ, akuzuar për
kryerje të veprës penale “Vrasja për
gjakmarrje”, në bashkëpunim me të pandehurin
Ali Manaj, mbetur në tentativë, në dëm të
shtetasit Niko Bakaj, e parashikuar nga nenet
78/a, 22 dhe 25 të Kodit Penal; mbrojtur
Av.Saimir Vishaj
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda me vendimin nr.47, date

Deklarimin fajtor të të pandehurit Ali Qamil Manaj, për kryerje të veprës
penale “Vrasja për gjakmarrje”, në bashkëpunim, mbetur në tentativë, në dëm
të shtetasit Niko Bakaj dhe, në bazë të neneve 78/a, 22 dhe 25 të Kodit Penal,
dënimin e tij me 30 (tridhjetë) vjet burgim.
penale “Vrasja me dashje në lidhje me një krim tjetër”, në dëm të shtetasit
Aurel Haxhia dhe, në bazë të nenit 77 të Kodit Penal, dënimin e tij me 30
(tridhjetë) vjet burgim.
penale “Prodhimi dhe mbajtja pa lejë e armëve luftarake dhe e municionit”
321
dhe, në bazë të nenit 278 paragrafi 4 i Kodit Penal, dënimin e tij me 10
(dhjetë) vjet burgim.
Në bashkim të dënimeve, në zbatim të nenit 55 të Kodit Penal, i pandehuri Ali
Qamil Manaj dënohet, përfundimisht, me 35 (tridhjetë e pesë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Ali Qamil Manaj do të fillojë nga dita e
arrestimit të tij, datë 13.11.2013 dhe do të kryhet në një burg të sigurisë së
zakonshme.
Kalimin e akteve, për të pandehurin Henri (Kreshnik) Manaj, në Prokurorinë
pranë Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë.
Gjykata e Apelit për krime të Rënda me vendimin nr.62, datë 26.05.2015 ka

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.47, datë 23.03.2015 të Gjykatës së Shkallës së
Parë për Krime të Rënda Tiranë.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs i pandehuri Ali Manaj, nëpërmjet

përfaqësuesit të tij, i cili kërkon deklarimin e pafajshëm pasi nuk provohet të ketë kryer
veprat për të cilat akuzohet, duke parashtruar se:
- Vendimi i gjykatës është në kundërshtim me ligjin procedurial penal, që ka të bëjë
me institutin e çmuarjes së provave në bazë të nenit 152 të K.Pr.Penale dhe vendimit
nr.876 datë 21.12.2005 të Gjykatës së Lartë.
- Gjykata ka gabuar pasi në pjesën arsyetuese, arsyeton vetëm provat e paraqitura nga
prokurori dhe asnjë provë të paraqitur nga ne si mbrojtje. I pandehuri Ali Manaj nuk
është autor i veprave penale për të cilat është deklaruar fajtor nga gjykata.
- Dëshmia e dëshmitarit Niko Baka është kontradiktore dhe tre herë ka ndryshuar
thëniet në lidhje me autorët e mundshëm të kësaj ngjarje. E vetmja provë ku bazohej
akuza, për të provuar fajësinë e të pandehurit Ali Manaj, ishte dëshmia e dëshmitarit
Niko Bakaj e cila, në gjykim, rezultoi kontradiktore, ndërsa gjatë fazës së hetimeve
paraprake rezultuan deklarime të ndryshme në lidhje me mekanizmin e ngjarjes dhe
autorët. Menjëherë pas ngjarjes, në datë 13.11.2013, Niko Bakaj deklaroi se ishte i
bindur që autor ishte Ali Manaj së bashku me Ilir Manaj, në deklarimet e datës
14.01.2014, deklaroi se autorë ishin Ali Manaj dhe Henri Manaj. Para gjykatës, Niko
Bakaj deklaroi se për personin e dytë në ngjarje dyshonte se ishte Henri Manaj, por
nuk ishte i sigurt.
- Që nga momenti i ngjarjes gjatë hetimit dhe përfundimit të tyre, cilësimi juridik i
faktit objekt akuze nga ana e prokurorisë ka ndryshuar disa herë për shkak të
pamundësisë së gjetjes së motiveve të kësaj ngjarje të rëndë apo të autorëve të saj.
Organi i akuzës nuk ka hetuar mbi të kaluarën apo personalitetin e viktimës Aurel
Haxhija, por është mjaftuar dhe ka shfrytëzuar një ngjarje të ndodhur midis fiseve
Bakaj dhe Manaj për t’i dhënë faktit një cilësim ligjor.
- Gjatë gjykimit u morën prova me dëshmitarë ku përveç deklarimeve të dëshmitarit
Niko Bakaj asnjë provë tjetër direkte ose indirekte, shkencore apo me dëshmitarë nuk
provon fajësinë e të pandehurit Ali Manaj në lidhje me veprat penale për të cilat ai
akuzohet.
- I pandehuri Ali Manaj deri në vitin 2001, ka qenë punonjës policie dhe më pas ka
hapur një biznes të tij, duke iu përkushtuar familjes, nuk është marrë me krime dhe as
nuk ka paramenduar të marrë hak.
- Pafajësia provohet nga akti i ekspertimit me nr.122999 datë 05.12.2013, ku nga 12
tamponet e marra nga duart e Manes nuk u evidentuan mikrogrimca unike apo prania
e nitrateve të cilët janë të pranishëm tek faktorët plotësues të qitjes, ndërkohë që
dëshmia e dëshmitarit Selimi, i cili ka qenë i pari që e ka njoftuar Aliun për ngjarjen
322
apo dëshmitari Beqir Allka, i cili në kohën kur ka ndodhur ngjarja, ka takuar Aliun
në vendin e punës ose biseda me policinë pas ngjarjes të cilët i ka pritur në vendin e
punës.
- I pandehuri Ali Manaj, nuk e ka njohur as për fytyrë të dëmtuarin Niko Bakaj, ndërsa
viktimën Aurel Haxhija ka pasur marrëdhënie shumë të mira dhe nuk ka pasur asnjë
shkak që të kryejë këtë veprim. I pandehuri nuk i ka kryer veprat penale për të cilat ai
akuzohet.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Guxim Zenelaj, prokurorin Artur Selmani, i cili
kërkoi lënien ne fuqi te vendimit te Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda, nr.62, datë
26.05.2015 i cili ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.47, datë 23.03.2015 të Gjykatës së
Shkallës së Parë për Krime të Rënda, Tiranë, mbrojtësin e te pandehurit, i cili kërkoi
deklarimin te pafajshëm te pandehurit dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se, në datë 18.10.2012, në fshat Memaliaj, Qamil Bakaj, babai i Niko Bakaj, pas një
konflikti, ka vrare me thikë shtetasen Vangjeli Beqirin, motrën e te gjykuarit Ali Manaj. Në
Prill 2013, shtetasi Qamil Bakaj, është dënuar nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me
25 vjet burgim.
Në datë 12.11.2013, rreth orës 20.00, Niko Bakaj dhe kushëriri i tij Aurel Haxhia,
kane dalë nga lokali i shtetasit Alban Haxhia, qe ndodhet në Lagjen “Lame Kanani”,
Memaliaj, duke ecur në drejtim të shtëpisë së Aurelit, në afërsi te shtëpisë, nga baçja e
shtetasit Ilir Xhakaj, janë qëlluar me automatik nga i gjykuari Ali Manaj, i shoqëruar nga një
person tjetër, kryesisht në drejtim të Niko Bakajt. I plagosur, Niko Bakaj është shtrire duke
bërë si i vdekur. Aureli, në tentativë për t’u larguar, ka lëvizur me të shpejtë në drejtimin nga
kishin ardhur. Aliu ka qëlluar në drejtim të tij duke e lëne te vdekur.
Në datë 02.06.2014, Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër ka
shpallur moskompetencën lëndore, për hetimin e këtij procedimit penal me nr.542/2013, duke
i dërguar aktet, për hetim të mëtejshëm të këtij procedimi, Prokurorisë pranë Gjykatës së
Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, me arsyetimin se, nga provat e grumbulluara,
kishte rezultuar e provuar që veprën penale të vrasjes, në dëm të shtetasve Niko Bakaj dhe
Aurel Haxhia, e kane kryer shtetasit e dyshuar Ali Manaj, Henri (Kreshnik) Manaj dhe
Elmand Hajdaraj për motive gjakmarrje.
Ne këto kushte kur, vepra penale “Vrasja për gjakmarrje”, e parashikuar në nenin 78/a
të Kodit Penal, përfshihej në grupin e veprave penale qe, sipas nenit 75/a të Kodit të
Procedurës Penale, janë kompetencë lëndore për hetimin e tyre nga Prokuroria pranë
Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë. Kjo e fundit, në datë 17.06.2014,
mbi bazën e akteve të dërguara për kompetencë, ka regjistruar procedimin penal nr.184/2014,
për veprën penale “Vrasja për gjakmarrje”, në bashkëpunim, parashikuar në nenin 78/a të
Kodit Penal, në ngarkim të shtetasve Ali Manaj, Henri Manaj dhe Elmand Hajdaraj.
Në datë 17.07.2014, Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të
Rënda Tiranë ka vendosur pushimin e hetimeve ndaj shtetasit Elmand Hajdaraj dhe shuarjen
e masës së sigurimit personal, ndaj tij, me arsyetimin se, nuk u arrit të provohej bashkëpunimi
i tij me shtetasit Ali Manaj dhe Henri Manaj, për të vrarë viktimat Niko Bakaj dhe Aurel
Haxhia.
Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, në datë
01.08.2014 ka kërkuar gjykimin e çështjes penale për te pandehurit Ali Manaj dhe Henri
Manaj, për kryerjen e veprës penale te “Vrasja për gjakmarrje”, në bashkëpunim, parashikuar
në nenin 78/a të Kodit Penal.
323
Në fazën e diskutimit përfundimtar, prokurori, në bazë të nenit 373 të Kodit të
Procedurës Penale, i ka komunikuar të pandehurit Ali Manaj akuzën për kryerje të veprës
penale “Prodhimi dhe mbajtja pa lejë e armëve luftarake dhe e municionit”, e parashikuar në
nenin 278 paragrafi 4 i Kodit Penal dhe, në bazë të nenit 377 të Kodit të Procedurës Penale,
për të pandehurin Henri (Kreshnik) Manaj tërhoqi akuzën, duke kërkuar kthimin e akteve për
hetime të mëtejshme.
Gjykata, bazuar në nenin 376 pika 1 të Kodit të Procedurës Penale, të pandehurit Ali
Manaj dhe mbrojtësit të tij, i ka dhëne kohën e nevojshme për realizimin e mbrojtjes në lidhje
me akuzën e re, për kryerje të veprës penale të mbajtjes pa lejë të armëve luftarake, të
parashikuar në nenin 278 paragrafi 4 i Kodit Penal.
Përfaqësuesi i të gjykuarve ka kërkuar: Deklarimin e pafajshëm të pandehurit Ali
Manaj në lidhje me veprat penale të parashikuara nga nenet 78/a, 22 dhe 25, 77 dhe 278
paragrafi 4 të Kodit Penal, pasi nuk u arrit të provohej që i pandehuri të kishte kryer veprat
penale që akuzohej.
Bazuar në nenet 377 dhe 388 pika 1 gërma “d” të Kodit të Procedurës Penale,
deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Henri (Kreshnik) Manaj për veprën penale të vrasjes
për gjakmarrje, të parashikuar në nenet 78/a, 22 dhe 25 të Kodit Penal, pasi nuk u arrit të
provohej që i pandehuri të kishte kryer veprën penale për të cilën akuzohej.
Gjykata e Shkalles se Pare për krime të Rënda me vendimin nr.47, datë 23.03.2015 ka
deklaruar fajtor të të pandehurin Ali Manaj, për kryerjen e veprat penale të “Vrasja me dashje
në lidhje me një krim tjetër” parashikuar nga neni 77 i Kodit Penal, “Vrasja për gjakmarrje”,
në bashkëpunim, mbetur në tentative, parashikuar nga neni 78/a, 22 dhe 25 i Kodit Penal dhe
“Prodhimi dhe mbajtja pa lejë e armëve luftarake dhe e municionit” dhe, në bazë të nenit 278
paragrafi 4 i Kodit Penal, duke e dënuar përfundimisht, me 35 vjet burgim. Vendimi është
lënë ne fuqi nga Gjykata e Apelit për Krime të Rënda me vendimin e saj nr.62, datë
26.05.2015.
Kolegji Penal, duke analizuar në tërësi vendimin e Gjykatës së Apelit për Krime të
Rënda, qe ka lënë ne fuqi vendimin e Gjykatës se Shkalles se Pare për Krime të Rënda,
pretendimet e paraqitura ne rekurs, çmon se, kjo gjykatë, nuk ka respektuar ligjin procedural.
Gjykata e shkalles se pare për krime të Rënda, pasi ka analizuar prova te
administruara ne gjykim, nga vlerësimi i tyre kane arritur ne përfundimin se, nga aktet
shkresore te ndodhura në dosje, duke vlerësuar provat në tërësinë e tyre në respektim të
kërkesave të nenit 152 pika 1 të Kodit të Procedurës Penale, çmon të provuar plotësisht, tej
çdo dyshimi të arsyeshëm, kryerjen, nga i pandehuri Ali Manaj, të veprës penale “Vrasja për
gjakmarrje”, në dëm të shtetasit Niko Bakaj, e parashikuar në nenin 78/a të Kodit Penal;
“Vrasja me dashje në lidhje me një krim tjetër”, në dëm të shtetasit Aurel Haxhia, e
parashikuar në nenin 77 të Kodit Penal dhe “Prodhimi dhe mbajtja pa lejë e armëve luftarake
dhe e municionit”, në formën e mbajtjes së armës, në vende publike, e parashikuar në nenin
278 paragrafi 4 të Kodit Penal.
Mbi bazën e vendimit gjyqësor të formës së prerë, nr.91 datë 15.04.2013, të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, në unitet me dëshmitë e dëshmitarëve Niko Bakaj e Qamil
Bakaj dhe me pyetjen e të pandehurve Ali Manaj dhe Henri Manaj, u provua fakti se, në Vitin
2012, babai i të dëmtuarit Niko Bakaj, shtetasi Qamil Bakaj, ka vrare me thikë motrën e të
pandehurit Ali Manaj dhe është dënuar me 25 vjet burgim.
Mbi bazën e dëshmisë së dëshmitarëve Niko Bakaj, Haxhi Haxhiaj, Ardian Dashaj,
Ardian Haxhia dhe Sali Haxhia, u provua presioni dhe kërcënimi që fisi Manaj dhe në veçanti
i pandehuri Ali Manaj kane ushtruar mbi familjen Manaj për të marrë hak dhe, mbi
dëshmitarin Haxhi Haxhia, të cilin, sipas vetë dëshmitarit, “do ta thernin në zemër”.
Mbi bazën e dëshmisë së të dëmtuarit Niko Bakaj, në unitet me rezultatet e këqyrjeve
të vendit të ngjarjes, provave materiale të gjetura dhe sekuestruara; me rezultatet e këqyrjes
së kufomës së Aurel Haxhiaj; me aktet e ekspertimit mjeko-ligjor nr.8 datë 12.11.2013 dhe
324
nr.432 datë 21.11.2013, ku u konkludua për plagët në trupin e kufomës dhe në trupin e të
dëmtuarit Niko Bakaj, për shkakun e tyre dhe për shkakun e vdekjes së Aurel Haxhiaj; me
Aktin e Ekspertimit Biologjik nr.12678 datë 16.12.2013, sipas të cilit njolla e gjakut, e
etiketuar në këqyrjen e vendit të ngjarjes me nr.1, i përkiste viktimës Aurel Haxhia; me aktet
e ekspertimit balistik nr.11657 datë 18.11.2013, nr.790 datë 23.01.2014 dhe nr.941 datë
28.01.2014, sipas të cilëve gëzhojat ishin qitur nga arma automatike, model 56, kalibri 7.62
mm, me numër të stampuar në të “PA 2690”; u provua fakti se në datë 12.11.2013, rreth orës
20.00, Niko Bakaj dhe Aurel Haxhia u qëlluan me armë zjarri, në fshatin Memaliaj, në rrugën
që të çonte në banesën e Aurelit dhe, për pasojë, Niko u plagos, ndërsa Aureli u vra.
Mbi bazën e provës direkte, dëshmisë së dëshmitarit Niko Bakaj, sipas të cilës ai ka
pare, njohur dhe dëgjuar zërin e të pandehurit Ali Manaj, që qëlloi në drejtim të tij; në unitet
me rezultatin e përgjimit ambiental të bisedës midis të dëmtuarit Niko Bakaj dhe shtetasit
Alberto Hamza, realizuar në ambientet e Spitalit Rajonal Gjirokastër, sipas të cilit Niko Bakaj
është shprehur i sigurt se kishte njohur si autor të ngjarjes të pandehurin Ali; në unitet me
provat indirekte, dëshmitë e dëshmitarëve Haxhi Haxhia, Ardian Dashaj dhe Ardian Haxhia,
që njoftuan atë që kishin mësuar nga i dëmtuari Niko për autorin e ngjarjes; në unitet me
faktin e vrasjes së motrës së të pandehurit Ali nga babai i të dëmtuarit Niko dhe; me faktin e
presionit dhe kërcënimit që fisi Manaj dhe, në veçanti i pandehuri Ali Manaj, ushtruan mbi
familjen Bakaj dhe dëshmitarin Haxhi Haxhia, u provua se i pandehuri Ali Manaj ishte autori
i vrasjes së mbetur në tentativë, në dëm të shtetasit Niko Bakaj dhe i vrasjes në dëm të
shtetasit Aurel Haxhia.
Vepra penale e vrasjes për gjakmarrje u krye, nga i pandehuri Ali Manaj në
bashkëpunim dhe mbeti në fazën e tentativës. Rezultoi e provuar se në kryerjen e veprimeve
të kundraligjshme, me qëllim vrasjen e shtetasit Niko Bakaj, i pandehuri Ali Manaj, duke
qenë vetë organizator dhe ekzekutor, u ndihmua nga një person tjetër, i cili, në analizë të
provave të marra dhe shqyrtuara në gjykim, mbeti i paidentifikuar. Pamundësia e
identifikimit të bashkëpunëtorit, bazuar në Vendimin Unifikues të Gjykatës së Lartë nr.4 datë
15.04.2011, nuk përbën pengesë për kualifikimin e veprës si të kryer në bashkëpunim.
Vepra penale e vrasjes për gjakmarrje, kryer nga i pandehuri Ali Manaj, mbeti në
fazën e tentativës pasi, pavarësisht se i pandehuri kreu të gjitha veprimet me dashje, pasoja
nuk erdhi për shkaqe të pavarura nga vullneti i tij dhe konkretisht nga reagimi i të dëmtuarit,
që mundi të shtrihej duke bërë si i vdekur dhe, nga ndërhyrja në kohë e ndihmës së
specializuar mjekësore.
I pandehuri Ali Manaj, duke përdorur armën, te cilen njëkohësisht e mbajti atë, pa
lejen e organeve kompetente, në ambient publik, në rrugë dhe në vendin e ngjarjes, duke
vepruar në këtë mënyrë, i pandehuri ka shkelur Ligjin nr.99 Viti 2013 “Për armët” dhe
konsumoi elementët e veprës penale “Prodhimi ose mbajtja pa lejë e armëve luftarake dhe e
municionit”, në formën e mbajtjes së armës, në vende të hapura për publikun, parashikuar në
nenin 278 paragrafi 4 i Kodit Penal (me ndryshimet e bëra në të me Ligjin nr.144/2013). ...
Dëshmitari Niko Bakaj, si në fazën e hetimit paraprak ashtu edhe në gjykim, njoftoi
praninë edhe të një personi tjetër, krahas të pandehurit Ali Manaj, të cilin e pa si hije dhe, me
të cilin komunikoi i pandehuri. Si në fazën e hetimit paraprak, ashtu edhe në gjykim,
dëshmitari dyshoi se personi i dytë mund të ishte Henri Manaj. Dyshimin e tij e bazoi tek
qëndrimi i Henri Manajt, dy ditë rradhazi, para ngjarjes, në lokalin përballë, i konfirmuar ky
fakt edhe nga dëshmitari Ardian Haxhia, si dhe, tek reagimi i Henrit në takimin e rastësishëm
në Belgjikë.
Për gjykatën, prania e të pandehurit Henri Manaj, në banesë, në kohën e kryerjes së
veprës penale, mbetet e dyshimtë. Të dhëna rreth këtij fakti u përftuan nga dëshmia e
dëshmitarëve qe, për shkak të lidhjes së ngushtë gjinore me të pandehurin....
... gjykata ka gjetur të pabazuara pretendimet e mbrojtësit ... se prova e vetme e
akuzës ishte dëshmia e dëshmitarit Niko Bakaj që rezultoi kontradiktore. .... Për gjykatën,
325
dëshmia e dëshmitarit Niko Bakaj është plotësisht e vërtetë në kushtet e konfirmimit të saj
nga provat e tjera të marra në gjykim, ndërsa kundërshtimi u përdor vetëm për autorin e dytë
në ngjarje, për të cilin dëshmitari, edhe para gjykatës, shprehu pasiguri...
U pretendua se pafajësia e të pandehurit Ali Manaj ishte e provuar edhe nga rezultati i
Ekspertimit nr.12299 datë 05.12.2013, sipas të cilit në duart e tij nuk rezultoi prania e
nitriteve dhe nitrateve dhe nuk u evidentua prania e mikrogrimcave unike. Për gjykatën,
mungesa e një prove të tillë nuk mund të passjellë pafajësi pasi, gjykata vendimin e saj e
bazon në analizën dhe vlerësimin në tërësi të provave. Mungesa e mikrogrimcave unike, e
nitriteve dhe nitrateve mund të shpjegohet, për gjykatën, me masat paraprake, nëpërmjet
maskimit, që i pandehuri mund të ketë marrë, nisur edhe nga njohuritë e fituara në kohën e
ushtrimit të detyrës si punonjës policie (i deklaruar ky fakt, prej mbrojtjes, në fazën e
diskutimit përfundimtar) si dhe, nga faktorë të tjerë që mund të lidhen me mënyrën e marrjes
së materialit, cilësinë e tamponit të përdorur, etj.
U pretendua se nuk u arrit të provohej fjala që ju dërgua dëshmitarit Haxhi Haxhia për
të larguar djalin e tij, Aurelin, nga Niko Bakaj. Për gjykatën, pavarësisht një mospërputhje të
vërejtur në dëshmitë e dëshmitarëve, lidhur me këtë fakt, duke i analizuar ato në tërësi arrihet
të provohet presioni i ushtruar nga fisi Manaj që nuk pranoi ndërtimin e shtëpisë nga Qamil
Bakaj dhe zgjidhjen e konfliktit në rrugë ligjore, në lidhje me vrasjen e motrës së Aliut...
... U pretendua se dëshmitë e dëshmitarëve Ilir Selimi dhe Beqar Allka, në unitet me
deklarimet e vetë të pandehurit Ali Manaj, provuan praninë e këtij të fundit në kohën e
ndodhjes së ngjarjes, në vendin e punës. Për gjykatën, ky pretendim mbetet i pabazuar jo
vetëm për sa u arsyetua më sipër por, edhe për faktin që komunikimi telefonik nga Ilir Selimi
u realizua pas ngjarjes; që dëshmitari Beqar Allka, nëse do të ishte i vërtetë fakti i deklaruar
prej tij, kishte detyrimin ligjor të paraqitej menjëherë në organin kompetent, për të bërë
deklarimin përkatës dhe jo të mjaftohej me bisedën në kafene.
Ndërsa, Gjykata e apelit për krime të Rënda, me vendimin nr.62, datë 26.05.2015 ka
lënë ne fuqi vendimin nr.47, datë 23.03.2015 te gjykatës se shkalles se pare për te pandehurin
Ali Manaj, me të njëjtin arsyetim.
Ky Kolegj, konstaton se, gjykatat e faktit nuk kane sheshuar çdo kontradikte dhe
kundërthënie ne ketë proces dhe arritur ne përfundime te drejta tej çdo dyshimi, ne lidhje me
faktin e ndodhur edhe pse ne vendimet e gjykatave, janë përmendur dhe analizuar provat e
administruara dhe është bere një analize e detajuar. Veçanërisht me thëniet e dëshmitarit
okular, i cili nga aktet e administruara ne dosjen gjyqësore, nuk është konsekuent ne
shpjegimet e tij veçanërisht ne lidhje me bashkëpunëtorin ne vrasje dhe as është hetuar ne
ketë drejtim mbi verifikimin e thënieve te tij ne raport me pozicionin, distancat dhe personat
pjesëmarrës.
Me te drejte, lidhur me rastin ne shqyrtim, nga vendimet rezulton se, nuk është bere
një analize e plotë, ne lidhje me pozicionin e secilit person, qe ka qene ne momentin e
ngjarjes, për identifikimin e autorit dhe mundësinë e njohjes nëpërmjet pamjes apo te
identifikimit te zërit etj. Ky identifikim i personit, autorit të veprës penale, ka rëndësi për të
përcaktuar tej çdo dyshimi se, kush e ka kryer veprën penale.
Po kështu ne lidhje me ekzistencën e faktorëve plotësues ne tamponet, nuk del e qarte
dhe nuk rezulton te jete verifikuar sakte koha e ndodhjes se ngjarjes moment i marrjes dijeni
nga ana e policisë dhe shoqërimi apo ndalimi i te pandehurit, distancat respektive nga vend ii
ngjarjes dhe banesa apo vendi i punës te pandehurit etj, ne analize te kësaj dinamike dhe
kronologjie te dilej ne konkluzionin e sakte dhe te pranueshëm nëse i dyshuari kishte kohen e
nevojshme dhe mundësitë per te realizuar një manipulim te tille me provat nëpërmjet heqjes
(pastrimit) nga mbetjet e faktorëve plotësues.
Gjithashtu masa e dënimit te dhëne për armëmbajtjen pa leje rezulton te jete
mbështetur ne një dispozite tashme te shfuqizuar.
326
Te gjitha këto kane rendësi për respektimin e parimit të ligjshmërisë në procesin
penal, kane të bëjnë sa me rritjen e efektivitetit të luftës kundër kriminalitetit, aq edhe me
respektimin e lirive dhe të drejtave të personave nga veprimet arbitrare të punonjësve të
organeve të drejtësisë, pra, ka të bëjë me dhënien e drejtësisë.
Sa me sipër, duke qene se, vendimet e gjykatave te faktit, janë marre ne mosrespektim
të ligjit procedural penal, ato duhet te prishen dhe çështja te dërgohet për rishqyrtim, ne
Gjykatën e Shkalles së Parë për Krime të Rënda.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 441/b të K.Pr.Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.62, date 26.05.2015 te Gjykatës se Apelit për Krimet e Renda
dhe te vendimit nr.47, date 23.03.2015 te Gjykatës se Shkalles se Pare për Krimet e Renda
dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim ne Gjykatën e Shkalles se Pare për Krimet e Renda me
tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 20.07.2016
327
Nr. 00-2016-1352 i Vendimit (163)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në séancën gjyqësore të datës 13.07. 2016 e 20.07.2016 mori në shqyrtim çështjen penale me:
TË PANDEHUR: VJOLLCA KOJA,

HAJRIE ZAJMI, ne mungese
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të
“Moskryerjes se detyrave nga organet tatimore”,
parashikuar nga neni 181/a i K.P.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1591, dt. 26.06.2014 ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të pandehurës Vjollca Koja, për kryerjen e veprës penale
“Moskryerja të detyrës nga punonjësi i organit tatimor” bazuar në nenin 181/a-
2 të KP, dënimin e saj me 3 vjet burgim.
Bazuar në nenin 59 të KP, pezullimin e ekzekutimit të vendimit të dënimit me
burgim për të pandehurën Vjollca Koja.
Urdhërohet e pandehura Vjollca Koja të mbajnë kontakte me shërbimin e
provës dhe të vihet në provë për një afat 1 vit e 6 muaj, me kusht që gjatë
kohës së provës të mos kryejë vepër tjetër penale.
Në zbatim të nenit 60/9 të KP, detyrimin e të pandehurës Vjollca Koja, që të
mos shoqërohet me persona të dënuar.
Deklarimin fajtor të pandehurës Hajrie Zajmi, për kryerjen e veprës penale
“Mos kryerja të detyrës nga punonjësi i organit tatimor” bazuar në nenin
181/a-2 i KP, dënimin e saj me 3 vjet burgim.
Bazuar në nenin 59 të KP, pezullimin e ekzekutimit të vendimit të dënimit me
burgim për të pandehurën Hajrie Zajmi.
Urdhërohet e pandehura Hajrie Zajmi të mbajnë kontakte me shërbimin e
provës dhe të vihet në provë për një afat 1 vit e 6 muaj, me kusht që gjatë
kohës së provës të mos kryejë vepër tjetër penale.
Në zbatim të nenit 60/9 të KP, detyrimin e të pandehurës Hajrie Zajmi, që të
mos shoqërohet me persona të dënuar.
328
Lënien në fuqi të vendimit penal nr.1591, datë 26.06.2014 të Gjykatës së
Kundër këtij vendimi kanë ushtruar rekurs te pandehurat Hajrie Zajmi dhe Vjollca
Koja, të cilat kërkojnë prishjen e tij, duke parashtruar se:
 Vendimet e të dyja gjykatave janë të pabazuara në prova e në ligj. Ato janë rezultat i
zhvillimit të një procesi të parregullt ligjor e kushtetues, duke mos iu referuar provave
që janë shqyrtuar dhe administruar në gjykim, kanë konsideruar vepër penale një fakt
që nuk ekziston;
 Në veprimet apo mosveprimet e dy të pandehurave nuk ekzistojnë elementët jo vetëm
të veprës penale që ato janë deklaruar fajtore, por të asnjë vepre penale. Nuk ka arsye
që të njolloset padrejtësisht me vendim gjykate personaliteti i tyre tani që ato janë
pensioniste;
 Si prokuroria edhe gjykata u treguan të pafuqishme që për shumë seanca me radhë të
sillnin në sallën e gjyqit dy dëshmitarët kryesorë, Rudina Nika dhe Bukurie Spahiu, të
cilat do mbështesnin konkluzionin e ekspertëve se faturat objekt gjykimi janë të
vlefshme dhe të rregullta për sa i përket vlefshmërisë në organet tatimore;
 Gjykata e Apelit nuk ka marrë në konsideratë konkluzionet e aktit të ekspertimit të
cilat vërtetojnë pafajësinë e dy të pandehurave;
 Vendimi nr.70, date 11.03.1985 “Për administrimin, ruajtjen dhe dokumentimin,
qarkullimin e vlerave materiale e monetare” i ndryshuar me VKM nr.170, dt.
03.04.1993, nuk mund të merret për bazë në përcaktimin e detyrimeve tatimore,
sepse, së pari ky ligj nuk ka asnjë lidhje me subjektet private të cilat u ligjëruan të
ushtrojnë aktivitetin e tyre privat pas viteve 90 me ligjin nr.7491, dt. 29.04.1991. Së
dyti, ky ligj urdhëron si plotësohet dokumentacioni i qarkullimit të vlerave materiale
dhe monetare dhe verifikon saktësinë e tyre etj vetëm për institucionet buxhetore
shtetërore. Së treti: Në këtë ligj nuk flitet fare për asnjë lloj fature tatimore pasi këto
fatura kanë ligjet e veta me të cilat janë prodhuar, ligjëruar dhe vënë në përdorim si
Ligji “Për tatimin mbi vlerën e shtuar” neni 36 “Faturat” ku jepen elementët që do të
përmbajë një faturë tatimore dhe ngarkohet ministria e financave për prodhimin dhe
vënien në përdorim të saj dhe udhëzimin në zbatim të tij nr.8, dt. 05.01.2000 pika 7/1
në asnjërin prej tyre nuk kërkohet domosdoshmërisht firma e blerësit. Detyrimi i
nënshkrimit të blerësit është vendosur në ligjin nr.9162, dt. 18.12.2003 dhe në janar të
vitit 2004 me hyrjen në fuqi të këtij ligji ndryshoi dhe formati i faturës. Ky ligj nuk ka
qenë në fuqi në kohën kur pretendohet të jetë kryer vepra;
 Për të përcaktuar një detyrim tatimor duhet të mbështetesh në aktet ligjore dhe
nënligjore që kanë fuqi në momentin e kryerjes së aktit, konkretisht ligji nr.7928 dt.
27.04.1995 neni 36 dhe udhëzimi në zbatim të tij nr.8, dt. 05.01.2000 pika 7/1 ku nuk
është ligjëruar firma r blerësit dhe e transportuesit në faturë;
 Nga akti i ekspertimit i kryer në gjykim ka rezultuar se nuk ka dëm ekonomik pasi
detyrimet ndaj shtetit janë shlyer tërësisht nga firma shitëse;
 Gjatë hetimit të kësaj çështjeje janë kryer disa akte ekspertimi, nga të cilët ka
rezultuar se faturat e shitjes kanë qenë të rregullta. Në vendimin për pushimin e
çështjes dt. 17.11.2008 në ngarkim të shtetaseve Rudina Nika dhe Bukurie Spahiu,
vetë organi i akuzës, i cili ka urdhëruar kryerjen e dy akteve të ekspertimit, ka
konstatuar se faturat tatimore të shitjes objekt hetimi janë të rregullta nga pamja
formale dhe të bazuara në ligj. Po kështu, faktin që faturat janë të rregullta e
konfirmon edhe Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve me shkresën dt. 03.07.2003
drejtuar degës së tatimeve Durrës, ku shprehet se këto fatura janë të rregullta.
329
pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Guxim Zenelaj, prokurorin Artur Selmani, i cili
kërkoi lënien ne fuqi te vendimit te Gjykatës së Apelit Tirane dhe pasi bisedoi çështjen në
tërësi,
VËREN
Se, rekursi i paraqitur nga te pandehurat Hajrie Zajmi dhe Vjollca Koja përmban
shkaqe qe motivojnë cenimin e vendimit nr.115, date 01.02.2016 te Gjykates se Apelit Tirane
dhe vendimit nr.1591, datë 26.06.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Nga aktet e dosjes gjyqësore, rezulton se, në datën 01.02.2007 në prokurorinë pranë
Gjykates se rrethit gjyqësor Tiranë ka depozituar kallëzim penal shtetasja Leonora (Eleonora)
Puro ndaj punonjësve të Degës së Tatim Taksave Tiranë dhe shtetases Rudina Nika,
administratore e shoqërisë “Poseidon” SHPK, pasi sipas saj, kjo e fundit ka paraqitur 46
fatura tatimore shitje për shitje të mallrave peshk edhe patate drejt biznesit të vogël në Durrës
te Leonora Puros, ndërkohë qe nuk është kryer një furnizim i tille.
Në lidhje me këtë kallezim penal Prokuroria prane Gjykates se Rrethit Gjyqesor
Tirane ka vendosur mosfillimin e procedimit penal të dates 16.02.2007, vendim ky qe eshte
shfuqizuar nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila ka urdhëruar hetime të mëtejshme
me detyrë konkrete kryerjen e një ekspertimi kontabël në lidhje me faturat tatimore të shitjes
të nxjerra nga shoqeria “Poseidon” SHPK si edhe për fletë hyrjet e mallit te biznesit të vogel
Leonora Puro.
Gjate hetimeve te kryera, nga ekspertimi ka rezultuar se, faturat tatimore të shitjes të
lëshuara nga shoqeria “Poseidon” SHPK, në drejtim të biznesit të vogël Leonora Puro, nuk
janë të vlefshme dhe nuk përbëjnë provë ligjore apo administrative për të ngarkuar me
detyrimin tatimor përkatës biznesin e vogël Leonora Puro.
Prokuroria prane Gjykates se Rrethit Gjyqesor Tirane me date 17.11.2008 ka pushuar
procedimin penal dhe pas kundershtimit te tij, gjykata e Rrethit Gjyqesor Tirane e ka prishur
ate, por duke e konsideruar vendimin te drejte per sa i perket te kallezuares dhe duke
orientuar te vazhdojne hetimet ndaj punonjesve te organeve tatimore.
Gjate hetimeve te rifilluara, nga studimi i praktikes pranë zyrës së Tatim Taksave
Tirane ka rezultuar se, te pandehurat, në vitin 2003, si pjesëtare të zyrës së Evazionit Fiskal
në Degen e Tatim Taksave Tiranë jane paraqitur prane shoqerise “Poseidon” SHPK për
faturat tatimore objekt hetimi dhe kane përpiluar aktin “Informacion” te datës 13.05.2003,
sipas te cilit, eshte ushtruar kontroll prane shoqerise dhe te gjitha faturat tatimore i jane
bashkengjitur informacionit.
Në keto rrethana, organi i prokurorise, duke konsideruar se, te pandehurat nuk kane
evidentuar mangësinë në faturat tatimore të shitjes, të cilat ishin te pa plotësuara në të gjitha
rekuizitat, siç kërkon neni 36 i ligjit për TVSH-në datë 27.04.1995, ku mungonte qartë
nënshkrimi i blerësit dhe nuk kane dhene dënim administrativ në ngarkim të shoqërisë
“Poseidon” SHPK, u ka komunikuar atyre akuzen per kryerjen e vepres penale te
“Moskryerjes se detyres nga organet tatimore” parashikuar nga neni 181/a i KP dhe per kete
akuze ka kerkuar edhe gjykimin ndaj tyre.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.1591, dt. 26.06.2014 ka deklaruar
fajtore dhe denuar te pandehurat per kryerjen e kesaj vepre penale, duke pezulluar
ekzekutimin e denimit prej tre vjetesh burgim, per nje periudhe prove nje vit e 6 muaj. Ky
vendim eshte lene ne fuqi nga gjykata e apelit me vendimin nr.115, datë 01.02.2016. Te
pandehurat kane paraqitur rekurs kunder ketij vendimi, duke kerkuar prishjen e tij.
Kolegji Penal, ne analize te akteve te dosjes gjyqësore, vendimeve te gjykatave te
faktit dhe shkaqeve te paraqitura ne rekurs, çmon se, vendimi i gjykatës së apelit, i cili ka
lënë në fuqi vendimin e shkallës së parë, në lidhje me deklarimin fajtore të të pandehurave
330
Vjollca Koja e Hajrie Zajmi për kryerjen e veprës penale të “Moskryerjes se detyrave nga
organet tatimore”, parashikuar nga neni 181/a i KP është marrë në zbatim të gabuar të ligjit
penal dhe atij procedural penal.
Nga gjykatat e faktit është pranuar e provuar se, ne vitin 2003, te pandehurat, si
punonjëse te Evazionit Fiskal në Degën e Tatim Taksave Tiranë, pas kontrollit për faturat
tatimore pranë shoqërisë “Posedion” SHPK, ja kane dërguar kopjet e tyre Degës se Tatim
Taksave Durrës, për t’ju paraqitur subjektit tjetër tatimor, ne emër te cilit ishin plotësuar, për
tu shprehur ne lidhje me to.
Pikërisht ky veprim i te pandehurave, vetëm përcjellja e fotokopjeve pranë Degës se
Tatim Taksave Durrës, pa evidentuar mangësitë ne faturat tatimore, ne lidhje me mungesën e
nënshkrimit te blerësit, është konsideruar nga gjykatat e faktit, si shkelje e korrektësisë, etikes
ne pune, si dhe mospërmbushje e detyrimit te tyre ligjor, për vjeljen e tatimeve.
Ne baze te nenit 181/a te KP:
Moskryerja e detyrave që lidhen me vjeljen brenda afatit të caktuar ligjor të taksave
dhe tatimeve nga punonjësit e organeve tatimore dhe personat e tjerë zyrtarë që janë
ngarkuar me këto detyra, kur bëhet për fajin e tyre dhe i sjell shtetit dëm në vlerë më të vogël
se 1 milion lekë, dënohet me gjobë deri në 2 milionë lekë;...
Ne lidhje me parashikimin ne këtë dispozite, Ky Kolegj, konstaton se, nga gjykatat e
faktit, nuk është bere një hetim i plote gjyqësor, lidhur me detyrën funksionale te të
pandehurave, për te përcaktuar, nëse kishin lidhje te drejtpërdrejtë me vjeljen e detyrimit
tatimor, apo thjesht ishin struktura kontrolli për pasqyrimin e saktë te faturave tatimore ne
librat e shitjeve dhe blerjeve te tatimpaguesve, dhe nëse konstatonin shkelje, duhet te
caktonin një dënim administrativ, pasi kjo do te ishte e rëndësishme për zgjidhjen e çështjes
ne përcaktimin e përgjegjësisë penale te tyre.
Megjithatë, Kolegji, duke ju referuar akteve te dosjes gjyqësore, dhe faktit te pranuar
si te provuar nga gjykatat e shkalles se pare dhe ajo e apelit, arrin ne përfundim se, fakti nuk
përbën vepër penale.
Faturat tatimore te cilat, sipas pretendimeve te prokurorisë, duhet te kontrolloheshin
nga te pandehurat, i përkisnin periudhës korrik 2001 deri ne dhjetor 2001, dhe për këtë
periudhe, ligji nr.7928, datë 27.4.1995 ”Për tatimin mbi vlerën e shtuar”, i ndryshuar, ne
nenin 36 te tij parashikonte:
Për qëllimet e këtij ligji, fatura hartohet në formën e caktuar nga ministri i Financave
dhe përmban:
a. Emrin, adresën, NIPT- në dhe kodin fiskal të personit që bën furnizimin;
b. emrin, adresën dhe NIPT- në, së bashku me kodin fiskal për blerësin person i
tatueshëm i regjistruar për TVSH, emrin, adresën dhe kodin fiskal për blerësin person i
tatueshëm i biznesit të vogël dhe vetëm emrin e adresën për blerësit persona të tjerë;
c. datën në të cilën lëshohet fatura;
ç. numrin e serisë së vendosur nga shtypshkronja që e ka shtypur;
d. numrin rendor;
dh. përshkrimin e çdo lloj malli apo shërbimi të furnizuar;
e. sasinë e mallrave apo madhësinë e shërbimeve të furnizuara;
ç. Çmimin për njësi, pa TVSH- në, për çdo lloj malli apo shërbimi të furnizuar, duke
përfshirë çdo ulje;
f. shumën e pagueshme pa TVSH- në;
g. përqindjen e TVSH-së së pagueshme ndaj çdo lloj malli apo shërbimi tëfurnizuar;
gj. shumën e TVSH- së së pagueshme;
h. shumën e pagueshme me TVSH;
i. Çdo të dhënë tjetër që kërkohet nga ministri i Financave.
331
Duke ju referuar edhe akteve nënligjore, te dala ne zbatim te këtij ligji, rezulton se,
është bere një pasqyrim gati i njëjtë i dispozitës se mësipërme, pa u parashikuar shprehimisht
detyrimi për t’u shënuar ne fature emri dhe mbiemri i blerësit dhe nënshkrimi i tij.
Me pas me ligjin nr.9162, datë 18.12.2003 “Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin
nr.7928, datë 27.4.1995 "Për tatimin mbi vlerën e shtuar", i ndryshuar, ne nenin 7, është
parashikuar se:
Në nenin 36 bëhen këto shtesa dhe ndryshime.
1. Pas pikës 1 shtohet pika 1/l me këtë përmbajtje:
"1/1. Në fund të faturës shënohet blerësi me emër, mbiemër, nënshkrim, transportuesi
me emër, mbiemër, nënshkrim dhe shitësi me emër, mbiemër, nënshkrim dhe vulë. ".
2. Pas shkronjës "b" të pikës 2 shtohet shkronja "b/1" me këtë përmbajtje:
"b/1) emrin, adresën dhe NIPT-in e transportuesit, targën e mjetit dhe orën e
furnizimit."...
Duke ju referuar këtyre dispozitave te ligjit tatimor, ne momentin qe te pandehurat
kane ushtruar kontroll pranë subjektit tatimor, ne ligj dhe ne aktet nënligjore te dala ne zbatim
te tij, nuk parashikohej shprehimisht, detyrimi i blerësit te nënshkruante faturat tatimore.
Prandaj, mos evidentimi si shkelje nga ana e te pandehurave për këtë shkak, nuk konsiderohet
mospërmbushje e detyrës se tyre funksionale, edhe nëse do te ishin pikërisht, ato personat qe
kishin për detyre vjeljen e drejtpërdrejtë te detyrimit tatimor (pra, te ishin subjekt i veprës
penale për te cilën janë akuzuar se e kane kryer).
Për marrjen e një personi në përgjegjësi penale duhet qe në veprimet ose mosveprimet
e tij të ekzistojnë elementët e një figure të caktuar të veprës penale, të parashikuar nga ligji
penal. Për të pasur një figurë konkrete të veprës penale është e domosdoshme ekzistenca e të
gjithë elementëve përbërës të saj të marra së bashku: objekti i veprës penale; ana objektive;
subjekti dhe ana subjektive. Provueshmëria e elementëve objektive dhe subjektive të figurës
së veprës penale, shërben si bazë për të vënë një person përpara përgjegjësisë penale. Nëse
nuk provohet qoftë edhe njëri nga këta elementë personi, nuk mund të merret nën përgjegjësi
penale dhe as të dënohet.
Ne rastin ne gjykim, pa marre ne shqyrtim te gjithë elementet e figurës se veprës
penale, Kolegji çmon se, në lidhje me veprimet e të pandehurave nuk është plotësuar
përmbushja e elementëve ligjore të kërkuar për konfigurimin e veprës penale të “Moskryerjes
se detyrës nga organet tatimore” parashikuar nga neni 181/a i KP, veprimet e tyre nuk kane
qene ne kundërshtim me ligjin, qe te sillnin si pasojë mosvjeljen e detyrimit tatimor, pra nuk
ekziston ana objektive e veprës penale.
Sa me sipër, vendimi i Gjykatës së Apelit Tirane dhe vendimi i Gjykates se rrethit
gjyqësor Tirane, si te marra ne kundërshtim me ligjin penal dhe procedural penal duhet te
prishen dhe te pushohet çështja, pasi fakti nuk përbën vepër penale.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 442/a të KPP
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.115, date 01.02.2016 te Gjykatës se Apelit Tirane dhe te
vendimit nr.1591, datë 26.06.2014 te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Tirane dhe pushimin e
çështjes.
Tiranë, më 20.07.2016
332
Nr. 00-2016-1353 i Vendimit (164)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
TË GJYKUARIT: FRANCESKO HASANAJ, përfaqësuar

nga Av. Josif Mitraj
OBJEKTI:
Prodhimi dhe shitja e narkotikëve,
në formën e mbajtjes së lëndëve narkotike.
Baza Ligjore: Neni 283/1 i K. Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me vendimin nr.2 datë 08.01.2013, ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Francesko Hasanaj atësia Bardhyl dhe
amësia Eglantina dtl.17.07.1992, për kryerjen e veprës penale të "Prodhimi
dhe shitja e narkotikëve", parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal dhe në bazë të
kësaj dispozite dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Francesko Hasanaj do të llogaritet duke
filluar nga moment i arrestimit të tij dhe të kryhet në një burg të sigurisë së
zakonshme.

Lënien në fuqi të Vendimit nr.2 datë 08.01.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lushnjë.
Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs i gjykuari Francesko Hasanaj dhe mbrojtësi i
tij i cili ka kërkuar : "Prishjen e vendimeve dhe pushimin e çështjes” .

- Organi i akuzës nuk ka provuar që i pandehuri është shpërndarës që nuk është provuar
sepse siç vetë e pranon Prokuroria dëshmitari THANAS KOLA, i pyetur si person
ndaj të cilit zhvillohen hetime, shtetasi në fjalë pranoi se me dt.02.03.2013, i ishte
larguar policisë, pasi kishte shkuar për të blerë lëndë narkotike tek shtetasi F.H. Më
tej ai shton se për tre muaj ka blerë lëndë narkotike për konsumin e tij tek ky shtetas
dhe që në arsyetuam më sipër dhe i pranuar nga Gjykata.
333
- Pra, rrethana e shpërndarësit të drogës nuk provohet nga organi i akuzës sipas kushtit
të Vendimit Unifikues të K.B.Gj.L.të cituar më sipër, mbajtës nuk ishte sepse nuk u
gjet në momentin e kontrollit dhe më vete.
- Duke u nisur edhe nga ato që vetë organi i akuzës bazohet, por edhe nga arsyetimi i
gjykatës në vendimin e saj ne argumentojmë se:
- Arsyetimi se i ati i F.Hasanajt nuk mund të sillej si dëshmitar se ishte në dijeni të
gjykimit për pjesëmarrje në sallë kur në momentin procedural të gjykimit ishin dhënë
vetëm provat e Prokurorisë dhe mbi bazën e ligjit ai kishte dijeni me mbylljen e
dosjes së hetimit se janë legale nuk është i bazuar në ligj nga ana e gjykatës, sepse nga
deklarimet e tij do të saktësohej numri i kontrolleve dhe mund të kishte të tjerë
persona që të kishin dijeni për sa veproi grupi i arrestimit të të pandehurit.
- Akti procedural këqyrja e vendit te ngjarjes dhe procesverbal sekuestrimi/është marrë
në kundërshtim me ligjin sepse nuk ka qenë as mbrojtësi dhe as i pandehuri dhe është
akt absolutisht i pavlefshëm neni 128/l/c, neni 206, koha e kontrollit pas orës 20.
- Akti i prokurorit drejtuar I.M.L-së është relativisht i pavlefshëm, sepse nuk ka marrë
parasysh që në drogë gjysma e saj ishte paracetamol dhe kafeinë, substanca këto jo të
dëmshme, dhe gjykata arsyeton se specialistët e kanë pasur parasysh këtë detaj, kur
nga akti i përgjigjes theksohej qartë se specialistët i ishin përmbajtur vetëm pyetjeve
të Prokurorisë dhe nuk ka asgjë të shkruar apo konfirmuar atë që arsyeton Gjykata.
- Të gjithë personat siç ne arsyetuam janë marrë në pyetje pa avokat kjo një e drejte
themelore kushtetuese e njeriut dhe pavarësisht se çfarë thotë grupi i hetimit kjo
nënkuptohet qartë se falas kushdo do të kërkonte avokat.
- Vendimi unifikues nr.l., dt.27.3.2008. i K.B i Gjykatës së Lartë, shprehet qartë se nuk
mund të ketë ndjekje penale jashtë parametrave që cakton ai, pra, që droga dhe i
pandehuri në momentin e arrestimit të jenë bashkë dhe droga të jetë përzierje e plotë e
lëndëve helmuese ndryshe të synohet e vërteta dhe të përcaktohet e plotë sasia
helmuese nga ajo jo helmuese, si dhe të përcaktohet varësia dhe koha e përdorimit
duke synuar një praktikë moderne hetimi dhe jo të prapambetur para daljes së
vendimit unifikues që Gjykata e Lushnjës nuk i ka marrë në arsyetim.
- Deklarimet e TH.Kolës nuk kanë vlerën e provës siç ne arsyetuam me lart në detaje.
- Mos marrja parasysh se Arbër Blliku është pyetur për drogën kur ajo nuk ishte
siguruar haptazi është një veprim i paramenduar dhe paragjykuar se do të kishte drogë
i pandehuri se ishte përdorues.
- Si kërkesa e Prokurorisë dhe pranimi nga Gjykata për dënimin me 5 vjet burg
megjithëse është në minimum është trajtuar si rast i veçantë jashtë praktikës penale të
vendit tonë, falë elektronikës në ueb sajtet e gjykatave, një praktikë e konsoliduar dhe
e zbatuar në përgjithësi në të gjitha rastet për sasi aq të vogla, me presje dhjetore ku
përdoruesi nuk mund ta përcaktojë sasinë e caktuar, e zbatuar edhe nga vetë nga kjo
prokurori dhe vetë Gjykata ku të pandehurit janë ndjekur në gjendje të lirë, kur në
gjykim ka kërkuar të zbatohet neni 59 i K.Penal, por në këtë rast jo.

Lartë, Z. Sokol Stojani, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; dëgjoi
mbrojtësin e të gjykuarit Francesco Hasanaj, Av. Josif Mitraj, i cili kërkoi prishjen e
vendimeve dhe deklarim e pafajshëm të të gjykuarit, si dhe pasi shqyrtoi në tërësi çështjen,
334
VЁREN
Se vendimi i Gjykatës së Apelit, i cili ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës
së parë që ka deklaruar fajtor, të pandehurin Francesko Hasanaj, për veprën penale të
prodhimit dhe shitja e narkotikëve, parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal dhe dënimin e tij,
me 5 vjet burgim, është marrë në përputhje me ligjin material dhe atë procedural, prandaj
duhet të lihet në fuqi.
Në datë 02.09.2013 rreth orës 22.00 është marrë informacion në rrugë operative se në
lokalin bar-restorant “Paradiso”, në lagjen “Gafurr Muça” në Lushnjë, në pronësi të shtetasit
Bardhyl Hasanaj, por që përdorej nga djali i tij Françesko Hasanaj, do të kryhej shitblerja e
një sasie lënde narkotike e llojit heroinë nga shtetasi Françesko Hasanaj dhe Arbër Blliku.
Nga ana e Of.Pol. Gjyqësore të seksionit kundër narkotikëve është organizuar puna
për kapjen në flagrancë të personave që do të kryenin shitblerjen e lëndës narkotike.
Of.Pol. Gjyqësore të Seksionit Kundër Narkotikëve kanë shkuar në lokalin bar-
restorant “Paradiso” dhe para lokalit kanë parë shtetasin Arbër Blliku, i cili pasi është takuar
me një person ka hyrë së bashku me të brenda në lokal.
Pas ndërhyrjes së forcave të policisë, personi që sapo ishte takuar me shtetasin Arbër
Blliku është larguar me vrap dhe për këtë arsye nuk është bërë i mundur identifikimi dhe
kapja e tij. Më pas është ushtruar kontroll në bodrumin e lokalit bar-restorant “Paradiso”, ku
janë gjetur dhe sekuestruar me cilësinë e provës materiale një kuti shkrepëse me mbishkrimin
“ZEBRA” brenda së cilës është gjetur një qese plastike farmaceutike e tejdukshme me një
vijë me ngjyrë të kuqe. Në brendësi të kësaj qeseje ndodhej pluhur me ngjyrë bezhë, i
dyshuar si lëndë narkotike e llojit heroinë. Nga peshimi i qeses farmaceutike rezultoi se ajo
peshonte në total 1.20 gr. Gjithashtu, gjatë kontrollit është gjetur një thikë hanxhar me bisht
druri e mbështjellë me natriban si dhe një peshore elektronike me ngjyrë të zezë me
mbishkrimin Rocet Scale, ATP 168, capacity 100g/0.01 g. Ndërsa, sikundër rezulton edhe
procesverbali i këqyrjes së vendeve datë 03.09.2013, gjatë këqyrjes se ambienteve të
brendshme të lokalit bar-restorant “Paradiso” Of.Pol.Gjyqësore të Seksionit Kundër
Narkotikeve kanë gjetur në një prej bokseve të magnetofonit edhe 6 (gjashtë) fara te cilat
dyshohej se i përkasin lëndës narkotike “Cannabis Sativa”.
Në aktin e ekspertimit kimik nr.10769, datë 25.10.2013 në konkluzionet e tij është
përcaktuar se, sasia prej 0.555 gram e lëndës narkotike të tipit heroinë nuk konsiderohet dozë
e vogël për përdorim vetjak, por përbën dozë të dëmshme dhe helmuese për njeriun e rritur
dhe rrjedhimisht përdorimi i menjëhershëm i saj tek një njeri i rritur siç është dhe shtetasi
Françesko Hasanaj do të dëmtonte shëndetin e tij. Sasia e cituar më sipër nuk mund të
konsumohet menjëherë pasi është sasi helmuese.
Shtetasit Thanas Kola gjatë kontrollit, i janë gjetur në trup 4 (katër) pako të vogla në
formë drejtkëndore të mbështjella me letër alumini, ku brenda tyre ndodhej një lëndë me
ngjyrë bezhë e dyshuar si lëndë narkotike e llojit heroinë. Kjo sasi lënde narkotike është
bllokuar dhe sekuestruar si provë materiale dhe është dërguar për ekspertim nga ku ka
rezultuar se është lëndë narkotike e llojit heroinë, për të cilën i pandehuri Thanas Kola ka
deklaruar se e ka blerë tek i pandehuri Francesko Hasanaj. Thanas Kola është deklaruar fajtor
dhe dënuar nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë për kryerjen e veprës penale të "Prodhimi
dhe shitja e narkotikëve", në formën e mbajtjes, të parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal,
vendim ky që është lënë në fuqi dhe ka marrë formë të prerë, në Gjykatën e Apelit Vlorë, me
vendimin e saj nr.698, date 30.10.2014.
335
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Lushnje, ka paraqitur kërkesën për gjykimin e
procedimit penal nr.213/2013, në ngarkim të të pandehurve Françesko Hasanaj dhe Thanas
Kola, akuzuar secili për kryerjen e veprës penale “Prodhimi dhe shitja e narkotikëve“, në
formën e mbajtjes së lëndëve narkotike, parashikuar nga neni 283/1 i Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnje me vendim të ndërmjetëm në zbatim të Nenit 93,
pika 2 e Kodit të Procedurës Penale, ka vendosur të bëjë ndarjen e çështjes penale, në dy
çështje penale si: çështjen penale për gjykimin e të pandehurit Thanas Kola, akuzuar për
veprën penale të parashikuar nga Neni 283/1 i Kodit Penal, si dhe çështja penale për gjykimin
e të pandehurit Françesko Hasanaj, akuzuar për veprën penale të parashikuar nga Neni 283/1
i Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me vendimin nr.2 datë 08.01.2013, ka

vendosur:
-Deklarimin fajtor të të pandehurit Francesko Hasanaj atësia Bardhyl dhe amësia
Eglantina dtl.17.07.1992, për kryerjen e veprës penale të "Prodhimi dhe shitja e
narkotikëve", parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite dënimin e
tij me 5 (pesë) vjet burgim.
-Vuajtja e dënimit për të pandehurin Francesko Hasanaj do të llogaritet duke filluar
nga moment i arrestimit të tij dhe të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
-Lënien në fuqi të Vendimit nr.2 datë 08.01.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Lushnjë.
Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs i gjykuari Francesko Hasanaj dhe
mbrojtësi i tij i cili ka kërkuar: "Prishjen e vendimeve dhe pushimin e çështjes”, me
C. Arsyetimi i vendimit të ankimuar
Në lidhje me pretendimet e të pandehurit dhe mbrojtjes së tij për pavlefshmëri

absolute të aktit procedural dhe më konkretisht të procesverbalit të këqyrjes së vendit të
ngjarjes mbajtur nga oficeret e policisë gjyqësore datë 03.09.2013 ora 00.45, konform nenit
201 të K.Pr.Penale dhe nenit 128 të K.Pr.Penale gjykata e faktit, me vendim të ndërmjetëm
ka vendosur rrëzimin e këtij pretendimi për pavlefshmëri absolute të procesverbalit të
këqyrjes të lokalit “Paradiso” në pronësi te shtetasit Bardhyl Hasanaj pasi, nuk rezulton që të
jenë shkelur urdhërimet e mbajtjes së procesverbalit konform nenit 201 të K.Pr.Penale,
urdhërime këto, mosrespektimi i të cilave të shkaktojnë pavlefshmëri absolute. Po kështu,
gjykata çmon të theksojë se vërtet nuk i është vënë në dispozicion një kopje e vendimit për
këqyrjen e vendit, lokal “Paradiso” të pandehurit apo mbrojtësit të tij, por nga ana e
oficerëve të policisë gjyqësore në kuptim edhe të nenit 300 të K. Pr.Penale, ky veprim është
konsideruar një veprim i ngutshëm me qëllim marrjen e masave që gjurmët dhe sendet të
ruhen dhe të sekuestrohen dhe më pas të vleftësohet sekuestrimi i tyre në datë 04.09.2013
nga prokurori sipas urdhërimeve të parashikuara në nenin 301 të K.Pr.Penale, sikundër
rezulton që të ketë ndodhur edhe në rastin konkret. Gjithashtu pretendimi i ngritur nga
mbrojtja në konkluzionet përfundimtare mbi vërtetësinë e procesverbalit të këqyrjes së
vendit të ngjarjes duke aluduar në këtë mënyrë se sendet e paligjshme janë vendosur në
ambientin bar restorant “Paradiso” nga vetë oficerët e policisë gjyqësore, pasi i janë marrë
më parë çelësat e këtij lokali të pandehurit dhe babait të tij, ka shtyrë gjykatën e shkallës së
parë me të drejtë të shtrojë pyetjen: Si mund të kërkohet gjykimi i shkurtuar duke pranuar
gjykimin e çështjes në gjendjen në të cilën ndodheshin aktet kur vetë i pandehuri dhe babai i
336
tij kanë pasur pretendimin se këto sende të paligjshme janë vënë nga oficerët e policisë pasi
më parë i janë marrë çelësat e lokalit pronarit të tij. Ketë pretendim gjykata e faktit e ka
çmuar të paprovuar, përsa kohë procesverbali i këqyrjes së vendit të ngjarjes është firmosur
pa kontestime nga vetë pronari i këtij ambienti, nga babai i të pandehurit, shtetasi Bardhyl
Hasanaj pa ngritur asnjë pretendim për vërtetësinë e tij.
Në lidhje me pretendimin tjetër të mbrojtjes për pavlefshmëri relative të aktit të
ekspertimit mjekoligjor nr.2251, datë 27.12.2013, duke argumentuar se përgjigjet e aktit të
ekspertimit janë në kundërshtim flagrant me ligjin ose jashtë objektit dhe mundësisë së
ekspertimit sepse është rritur artificialisht sasia e heroinës e papërcaktuar nga 4 elemente,
dhe e shndërruar në një sipas peshës, gjykata e faktit ka çmuar të theksojë se nuk ndodhemi
para pavlefshmërisë relative të aktit të ekspertimit mjekoligjor nr.2251 datë 27.12.2013, pasi
në rast se i pandehuri do të kishte kontestime në lidhje me aktet e ekspertimit do të ishte
plotësisht në të drejtën e tij që të kërkonte pyetjen e ekspertëve në lidhje me plotësimin e
aktit të ekspertimit apo edhe me sqarimin e mëtejshëm në lidhje me përgjigjet e dhëna nga
ekspertët.
Pavarësisht sa më sipër, gjykata çmon të theksojë se akti i ekspertimit mjekoligjor
nr.2251 datë 27.12.2013 është i plotë, pasi pavarësisht faktit se pyetja dhe si pasojë e saj
edhe përgjigja e ekspertit i është referuar sasisë prej 0.555 gr. heroinë pa ambalazh, referuar
përmbajtjes së aktit të ekspertimit parë në tërësinë e saj dhe jo vetëm në pjesën e
konkluzioneve të arritura nga ana e eksperteve, rezulton se në përgatitjen e aktit të
ekspertimit mjekoligjor ekspertet i janë referuar aktit të ekspertimit toksikologjik ligjor
nr.1025 datë 13.09.2013 dhe aktit të ekspertimit kimik nr.10769 datë 25.10.2013 në të cilin
është pasqyruar në mënyrë të hollësishme fakti se lënda e heroinës ka qenë një ndër 4
elementët e sasisë prej 0.555 gr lëndë narkotike, çka do të thotë se ekspertët mjekoligjor në
arritjen e konkluzionit të tyre e kanë mbajtur parasysh dhe në vëmendje këtë fakt dhe përsëri
kanë konkluduar se: Sasia prej 0.555 gram e lëndës narkotike të tipit heroinë nuk
konsiderohet dozë e vogël për përdorim vetjak, por përbën dozë të dëmshme dhe helmuese
për njeriun e rritur dhe rrjedhimisht përdorimi i menjëhershëm i saj tek një njeri i rritur siç
është dhe shtetasi Françesko Hasanaj, do të dëmtonte shëndetin e tij. Sasia e cituar më sipër
nuk mund të konsumohet menjëherë pasi është sasi helmuese.
Është provuar se, pavarësisht sa me sipër, në bisedimet përfundimtare në seancë
gjykimi të shkurtuar, avokati i të pandehurit Françesko Hasanaj, dhe vetë i pandehuri
Francesko Hasanaj, i kanë kërkuar gjykatës që i pandehuri i mbrojtur prej tij të deklarohej i
pafajshëm, pasi akuza në ngarkim të tij nuk provohej. Ky konkluzion i avokatit mbështetej
në arsyetimin se, disa akte në funksion të provueshmërisë së akuzës së ngritur ndaj këtij të
pandehuri, ishin dhe duhet të shpalleshin nga kjo gjykatë si absolutisht të pavlefshëm, në
kuptim të neneve 128/1/c dhe 201 të K.Pr.Penale. E konkretisht avokati ka pretenduar se
proces - verbali i këqyrjes së vendit të ngjarjes i datës 03/09/2013, ishte nxjerrë nga organi
procedues në shkelje të urdhërimeve të parashikuara nga neni 201 i K.Pr.Penale, pasi nuk i
është vënë në dispozicion kopja e vendimit të këqyrjes së vendit të ngjarjes.
Gjithashtu është pretenduar se aktet e ekspertimit toksikologjik dhe mjekoligjor nuk
duhet të përdoreshin nga gjykata në dhënien e vendimit pasi janë relativisht të pavlefshëm
për shkak të faktit se nuk është përcaktuar sasia e heroinës së gjetur të pandehurit këtë
pretendim.
Gjykata e faktit, pasi ka dëgjuar palët si më sipër, ndodhur në këto kushte, në zbatim
të nenit 404 të K.Pr.Penale, ka vendosur të revokojë vendimin e saj të ndërmjetëm për
gjykimin e të pandehurit Françesko Hasanaj, akuzuar për kryerjen e veprës penale “Prodhimi
dhe shitja e narkotikëve“, parashikuar nga neni 283/1 i Kodit Penal, mbi mënyrën e
procedimit të shqyrtimit të çështjes me gjykim të shkurtuar, duke vazhduar gjykimin me
procedurën e gjykimit të zakonshëm, duke ia nënshtruar debatit gjyqësor provat.
337
Nga analiza e provave të nënshtruara debatit gjyqësor të kësaj çështjeje penale, është
provuar se për të përcaktuar llojin e lëndës së dyshuar si narkotike është disponuar me
vendim për kryerjen e ekspertimit kimik të saj.
Në rrethanat sa më sipër, gjykata e shkallës së parë, pasi ka administruar provat në
tërësi në funksion të analizës së rrethanave të faktit që përcaktojnë elementet e figurës së
veprës penale objekt shqyrtimi, në përfundim ka konkluduar se i pandehuri Francesko
Hasanaj ka kryer veprën penale “Prodhim dhe shitje e lëndëve narkotike” në formën e shitjes
dhe mbajtjes tej sasisë për përdorim vetjak, parashikuar nga neni 283/1 i Kodit Penal, vepër
penale kjo për të cilën është akuzuar.
Për sa i përket caktimit të llojit dhe masës së dënimit ndaj të pandehurit, Gjykata e
faktit ka patur parasysh faktin se, i pandehuri është përdorues të lëndëve narkotike, duke u
kthyer në person me varësi nga këto lëndë, sasinë e lëndës narkotike e kapur të pandehurit
Francesko Hasanaj e cila është relativisht “e vogël”, faktin se, i pandehuri nuk e ka pranuar
akuzën dhe ka mbajtur një qëndrim mohues si gjatë hetimit ashtu dhe gjykimit deri në
përfundim të tij.
Në këto kushte, Gjykata e Apelit çmon se dhe lloji dhe masa e dënimit dhënë ndaj të
pandehurit Francesko Hasanaj do të vlejë për parandalimin e kryerjes së veprave penale nga
ky i pandehur, edukimit dhe rehabilitimit të tij, si dhe do të shërbejë për parandalimin e
kryerjes së veprave të tilla penale në vend.
Gjykata e Apelit e shqyrton çështjen mbi ankim të të pandehurit, i cili ka kërkuar
prishjen e vendimit dhe pushimin e çështjes penale, me arsyetimin se disa akte procedurale të
ndodhura në fashikullin e prokurorit duhet të shpalleshin absolutisht të pavlefshme dhe disa
të tjera si të papërdorshme, si: Këqyrja e vendit të ngjarjes, aktet e ekspertimit toksikologjik,
mjekoligjor etj., të cilat duhet të përcaktonin qartë sasinë e heroinës, kërkime këto që me të
drejtë janë kundërshtuar nga prokurori i seancës gjyqësore dhe gjykata e faktit pasi ka
dëgjuar palët në zbatim të Vendimit Unifikues të K.B. të Gjykatës së Lartë nr.02/2013, ka
vendosur të revokojë vendimin e ndërmjetëm të saj për pranimin e gjykimit të shkurtuar dhe
ka vazhduar gjykimin e kësaj çështjeje me procedurën e gjykimit të zakonshëm.
Nga studimi i akteve në ngarkim të këtij të pandehuri ka rezultuar se vendimi i
ankimuar është i mbështetur në prova e në ligj dhe si i tillë ai duhet të lihet në fuqi.
Gjate gjykimit të kësaj çështjeje është vërtetuar plotësisht se i pandehuri Francesko
Hasanaj ka konsumuar plotësisht elementet e veprës penale të "Prodhimi dhe shitja e
narkotikëve", të parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal në rolin e shitësit dhe mbajtësit të
këtyre lëndëve narkotike dhe shtetasi Thanas Kola në rolin e blerësit.
Kapja ne flagrancë e të pandehurit ka ndodhur në datën 02.09.2013, rreth orës 22.00,
nga forcat e policisë të luftës kundër narkotikeve, të cilët kishin marrë informacion se në
lokalin Bar-Restorant "Paradiso", në lagjen "Gafur Muco" të qytetit Lushnjë në pronësi të
shtetasit Bardhyl Hasanaj, por që përdorej nga i biri i tij, i pandehuri Francesko Hasanaj do
të bëhej shitje e lëndës narkotike e llojit heroinë nga i pandehuri dhe shoku i tij Arbër Biliku.
Pikërisht kjo e dhënë është vlerësuar drejtë nga ana e Oficerëve të Policisë Gjyqësore, të cilët
organizuan punën për kapjen në flagrance ashtu siç edhe ka ndodhur në fakt për rastin
konkret.
Nga ekspertimet kimike, toksikologjike dhe mjekoligjore ka rezultuar se sasia e
lëndës narkotike me gjithë ambalazh është 1.2 gr., ndërsa neto është 0.555 gr. Nga akti i
ekspertimit toksikologjiko-ligjor nr.1025, datë 13.09.2013, rezulton se ne urinën e të
pandehurit Francesko Hasanj konstatohet prania e produkteve kanabinoidike të metabolizmit
të bimës "Cannabis Sattiva" L dhe produktet e metabolizmit të heroinës (acetilkodein) në
organizmin e njeriut, çka tregon qartë se i pandehuri Francesko Hasanaj përveç rolit të tij si
shitës, është edhe ne rolin e mbajtësit e përdoruesit të këtyre lëndëve narkotike që i janë
bllokuar, peshuar dhe sekuestruar si provë materiale.
338
Ka rezultuar e provuar se, meqenëse i pandehuri ka dalë përdorues është kryer
ekspertimi mjekoligjor nëse sasia neto e lëndës narkotike që i është sekuestruar të pandehurit
është një dozë e vogël e për përdorim vetjak apo jo duke pasur parasysh edhe cilësitë fiziko
biologjike të të pandehurit Francesko Hasanaj dhe nga kryerja e këtij akti me nr.2251, datë
27.12.2013, ka rezultuar se sasia neto prej 0.555 gr nuk është një dozë e vogël e përdorim
vetjak, se marrja e saj njëherazi, sjell helmimin e organizimit të njeriut të rritur, duke pasur
parasysh edhe cilësitë fiziko biologjike të të pandehurit Francesko Hasanaj. Rezulton se,
vendimi i gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë i ka bërë një analizë të thellë si
provueshmërisë së fajësisë së të pandehurit Francesko Hasanaj, por edhe elementëve të
veprës penale, rrezikshmërisë së saj e të autorit të saj, i cili është në rolin e shitësit dhe të
mbajtësit të lëndëve narkotike "Heroinë" dhe "Cannabis Sattiva" dhe me të drejtë ka arritur
në përfundimin për deklarimin e tij fajtor dhe dënimin me 5 (pesë) vjet burgim, për kryerjen
e veprës penale të "Prodhimi dhe shitja e narkotikëve", të parashikuar nga neni 283/1 i
K.Penal.
Në këtë gjykim nuk sillet asgjë e re që të mos jetë marrë në konsideratë nga gjykata
apo të mos jetë vlerësuar prej saj, gjate gjykimit të kësaj çështjeje në shkallë të parë që ta
bëjë vendimin e dhënë të cenueshëm për prishjen e tij dhe deklarimin e pafajshëm të të
pandehurit Francesko Hasanaj, prandaj vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë si një
vendim i drejtë dhe i bazuar në prova e në ligj duhet të lihet në fuqi.
Gjithashtu ka rezultuar, se me të drejtë Gjykata e faktit nuk ka aplikuar zbritjen e 1/3
së dënimit për rastin konkret, megjithëse fillimisht e pranoi kërkesën e të pandehurit e
mbrojtësit të tij, për zhvillimin e gjykimit me një format e posaçme të tij, atë të gjykimit të
shkurtuar, por ishte mbrojtja dhe i pandehuri që pretenduan gjatë gjykimit për pavlefshmëri
relative e absolute dhe papërdorshmëri të akteve, ata, që e detyruan gjykatën të revokonte në
bazë të ligjit dhe vendimit unifikues të Gjykatës së Lartë, gjykimin e shkurtuar dhe të
vazhdonte atë me formën e gjykimit të zakonshëm, ku provat formohen ne seancë gjyqësore
në debatin midis palëve.
Shkaqet e parashtruara në rekursin e të gjykuarit Françesko Hasanaj nuk qëndrojnë

dhe nuk janë të bazuara në ligj, prandaj vendimi i gjykatës së apelit është marrë në zbatim të
drejtë të ligjit dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Sa i përket pretendimit të mbrojtjes mbi respektimin e elementeve të veprës penale të
Prodhimi dhe shitja e narkotikëve“, parashikuar nga neni 283/1 i Kodit Penal, Kolegji Penal i
Gjykatës së Lartë vëren se, ligji penal nëpërmjet veprës penale të parashikuar nga neni 283/1
i Kodit Penal, synon mbrojtjen e posaçme të marrëdhënieve juridike të vendosura për të
siguruar kontrollin dhe rendin në veprimtaritë që garantojnë shitjen, blerjen, shpërndarjen
transportimin, mbajtjen dhe përdorimin sipas dispozitave ligjore përkatëse të lëndëve
narkotike e psikotrope, nga veprime të kundërligjshme e shoqërisht të rrezikshme, të cilat
ndikojnë drejtpërdrejtë në shëndetin e personit, funksionimin normal të veprimtarisë së
organeve jetësore të tij, kundër veprimeve kriminale.
Në ndalimin e sjelljeve kriminale për veprën penale të parashikuar nga neni 283/1 të
Kodit Penal, ligjvënësi ka synuar mbrojtjen e marrëdhënieve juridike të vendosura për
garantimin e jetës, shëndetit, familjes dhe të drejtave të tjera e objektivave sociale në një
shoqëri demokratike. Veprimtaria kriminale e parashikuar nga neni 283/1 i Kodit Penal, e
kryer nëpërmjet shitjes, blerjes, shpërndarjes, transportimit, mbajtjes dhe përdorimit në
kundërshtim me dispozitat ligjore përkatëse të lëndëve narkotike e psikotrope, ka një ndikim
negativ vendimtar, veç të tjerave, jo vetëm në dëmtimin e shëndetit dhe krijimin e varësisë të
përdoruesve nga këto lëndë, por edhe në dëmtimin e shëndetit e të pasurisë, pra të cilësisë së
339
jetës personale e familjare dhe zhvillimin normal të shoqërisë, veçanërisht të brezit të ri. Këto
veprime, për t’u cilësuar si vepër penale nga ligji, duhet që:
Të kenë prekur marrëdhëniet juridike (të parashikuar nga neni 283/1 të Kodit Penal)
që rregullojnë shitjen, blerjen, shpërndarjen transportimin, mbajtjen apo përdorimin vetjak të
lëndëve narkotike. Pra, ato sjellje që kryhen në kundërshtim me ligjin nr.7975, datë 26.7.1995
“Për barnat narkotike dhe lëndët psikotrope”, i ndryshuar dhe me ligjin nr.8874, datë
29.3.2002 “Për kontrollin e lëndëve që përdoren për fabrikimin e paligjshëm të lëndëve
narkotike dhe psikotrope”. Këto ligje, si dhe aktet nënligjore të nxjerra në bazë e për zbatim
të tyre, parashikojnë rregulla të qarta për kushtet, kriteret dhe procedurat, teknike e ligjore,
për lejimin, autorizimin dhe disiplinimin e veprimtarive për prodhimin, fabrikimin, tregtimin,
shpërndarjen me shumicë dhe pakicë, transportimin, furnizimin, dhënien kundrejt pagesës ose
falas, blerjen, importimin, eksportimin, kalimin tranzit, vënien në përdorim e mbajtjen për
qëllime mjekësore, studimore e shkencore ose për qëllime të tjera industriale apo në të tjera
veprimtari, të atyre substancave narkotike dhe lëndëve psikotrope që nuk janë të ndaluara për
t’u qarkulluar.
Nga ana objektive këto veprime duhet të jenë aktive, me anë të të cilave personi të
kryejë shitje, blerje, mbajtje, transportim, tregtim, shpërndarje, dorëzim apo, përdorim vetjak
të lëndëve narkotike, në mënyrë të kundërligjshme e shoqërisht të rrezikshme. Sasia e lëndës
narkotike për përdorim vetjak përcaktohet rast pas rasti, në varësi të aftësive fiziko-biologjike
të përdoruesit, cilësisë dhe përqendrimit të lëndës narkotike si dhe periudhës kohore të
përdorimit të lëndës narkotike nga ky përdorues. Por, asnjëherë nuk duhet të jetë në disa
doza. Subjekti që kryen këto veprime duhet të ketë mbushur moshën për përgjegjësi penale,
në rastin konkret të ketë mbushur 14 vjeç. Veprimet e autorit të veprës penale duhet të kryhen
me dashje direkte. Qëllimi dhe motivi nuk kanë rëndësi për cilësimin juridik të veprës por,
mbahen parasysh nga Gjykata në caktimin e llojit dhe masës së dënimit.
Në lidhje me shkaqet e pretenduara nga mbrojtja e të gjykuarit Hasanaj, sipas të cilit
nuk është provuar se vepra penale e shitjes dhe mbajtjes për qëllim shitjeje të lëndës
narkotike të llojit heroinë dhe se atij nuk iu gjet në momentin e kontrollit, Kolegji vëren se,
pretendimi i mbrojtjes së të gjykuarit Hasanaj nuk është i bazuar në ligjin material. Ky Kolegj
vlerëson se është respektuar plotësisht elementi i anës objektive të parashikuar nga neni 283/1
i Kodit Penal, për faktin se është vërtetuar se në lokalin bar-restorant “Paradiso” është gjetur
dhe sekuestruar në cilësinë e provës materiale një kuti shkrepëseje brenda së cilës është gjetur
një qese plastike farmaceutike ku në brendësi të saj ndodhej në formë pluhuri me ngjyre
bezhë një sasi lënde narkotike e llojit heroinë, me peshë totale 1.20 gramë dhe peshë neto prej
0.555 gram. Kjo sasi e lëndës narkotike, qoftë në bazë të provës shkencore, qoftë për nga
rrethanat dhe provat e tjera të çmuara në unitet midis tyre, nuk mund dhe nuk duhet të
konsiderohet si një sasi e vogël për përdorim vetjak, pasi nisur dhe nga rrethanat e faktit dhe
provat e tjera, vërtetojnë mbajtjen e saj me qëllim shitjeje dhe jo përdorimi personal. Kështu,
gjetja e mjeteve si një thikë hanxhar me bisht druri e mbështjellë me natriban, dhe ajo e
peshore elektronike me ndjesi të veçantë dhe në të qindin e gramit, mbajtja në lokal e lëndës
narkotike, kapja në flagrancë dhe deklarimet e të pandehurit në një procedim të lidhur të
gjykuar veçmas, konfirmojnë se arsyetimi dhe konkluzioni i gjykatës së themelit mbi
respektimin e anës objektive të parashikuar nga neni 283/1 i Kodit Penal është logjik, i drejtë
dhe në përputhje me ligjin material. Kundër këtij konteksti, nga ana e mbrojtjes së të
pandehurit nuk është paraqitur ndonjë provë apo argument për të kundërshtuar a prapësuar
konkluzionin e arritur mbi bazën e provave të marra në fazën e gjykimit në debat midis
palëve.
Në lidhje me pretendimin e mbrojtjes në rekurs mbi zbatimin e ligjit procedural, për
mos pranimin e marrjes në cilësinë e dëshmitarit të të atit të gjykuarit, Kolegji Penal i
Gjykatës së Lartë vëren se gjykatat e themelit nuk duhet ta fillojnë procesin me bindjen se i
pandehuri e ka kryer veprën penale për të cilin akuzohet, barra e provës mbi fajësinë i takon
340
organit të akuzës, dhe çdo dyshim duhet të shkojë në favor të të pandehurit. Gjykata duhet ta
mbështesë vendimin në prova të drejtpërdrejta dhe të tërthorta që duhet të paraqiten nga ana e
organit të akuzës, e cila nëpërmjet provave të paraqitura në gjykim, duhet t’i krijojë gjykatës
bindjen “përtej çdo dyshimi të arsyeshëm” se vepra penale është kryer dhe se ajo është kryer
nga i pandehuri. Në lidhje me pretendimin e mbrojtjes për mos thirrjen në cilësinë e
dëshmitarit të të atit të gjykuarit, neni 335 i Kodit të Procedurës Penale (‘të drejtat e palëve’),
përcakton se “deri në datën e caktuar për gjykim palët, mbrojtësit dhe përfaqësuesit e tyre
kanë të drejtë të shikojnë sendet e sekuestruara, të shqyrtojnë, në sekretari, aktet dhe
dokumentet e mbledhura në fashikullin për shqyrtimin gjyqësor, si dhe të nxjerrin kopje të
tyre”, ndërsa në lidhje me thirrjen e dëshmitarëve në gjykim, neni 337/1 i Kodit të Procedurës
Penale, përcakton se Palët që kërkojnë pyetjen e dëshmitarëve dhe të ekspertëve duhet të
depozitojnë në sekretarinë e gjykatës, të paktën pesë ditë para datës së caktuar për gjykim,
listën e tyre. Gjykata mund të revokojë me vendim marrjen e provave që dalin të
panevojshme ose të pranojë marrjen e provave që kanë qenë refuzuar. Në këtë kontekst,
Kolegji Penal çmon se nisur nga këto dispozita, mbrojtja nuk ka depozituar fillimisht në
listën e personave që ajo kërkonte të pyeteshin si dëshmitarë edhe të atin e të gjykuarit.
Mbrojtja e të gjykuarit ka pranuar se mund të ketë persona të tjerë që kishin dijeni për sa
veproi grupi i arrestimit të të pandehurit, por megjithatë ajo nuk ka argumentuar as para
gjykatës së themelit as para kësaj gjykate shkelje të nenit 337 të Kodit të Procedurës Penale,
në këto kushte Kolegji vlerëson se vendimi i gjykatës së themelit është marrë në përputhje me
ligjin procedural lidhur me këtë aspekt.
Sa i përket pretendimit të mbrojtjes rreth pavlefshmërisë së aktit të këqyrjes së vendit
të ngjarjes dhe procesverbalit të sekuestrimit në lokalin “Paradiso” në pronësi të shtetasit
Bardhyl Hasanaj, Kolegji vlerëson se ky akt hetimor është kryer në rastin e flagrancës dhe
është konsideruar një akt i kryer në gjendjen e urgjencës me qëllim marrjen e masave që
gjurmët dhe sendet të ruhen dhe të sekuestrohen dhe me pas të vleftësohet sekuestrimi i tyre
nga Prokurori sipas urdhërimeve të parashikuara në nenin 301 të Kodit të Procedurës Penale.
Në bazë të nenit 302 të Kodit të Procedurës Penale, mbrojtësi i personit ndaj të cilit
zhvillohen hetimet ka të drejtë të asistojë, pa patur të drejtën që të lajmërohet që më parë, në
kontrollimet dhe verifikimet e ngutshme në vendngjarje. Neni 335 i Kodit të Procedurës
Penale (‘të drejtat e palëve’), përcakton se deri në datën e caktuar për gjykim palët, mbrojtësit
dhe përfaqësuesit e tyre kanë të drejtë të shikojnë sendet e sekuestruara, të shqyrtojnë, në
sekretari, aktet dhe dokumentet e mbledhura në fashikullin për shqyrtimin gjyqësor, si dhe të
nxjerrin kopje të tyre. Duke qenë se i gjykuari ka pretenduar pafajësinë e tij, çka do të thotë
se ai mohonte autorësinë dhe lidhjen që ai ka me sasinë e lëndës narkotike të gjetur dhe
sekuestruar në lokal, nisur dhe nga gjendja e flagrancës, dhe parashikimi i së drejtës së të
gjykuarit që të parashtrojë memorie-kujtesa dhe kërkesa pavlefshmërie gjatë fazës së
hetimeve paraprake përpara prokurorit, Kolegji vlerëson se në rastin konkret nuk ndodhemi
përpara rastit të pavlefshmërisë së aktit të sekuestrimit dhe këqyrjes së lokalit, pasi në
momentin e këqyrjes dhe sekuestrimit të sasisë së lëndës narkotike në lokalin në
administrimin e shtetasit Bardhyl Hasanaj vepra penale e konstatuar nga njoftimi akoma nuk i
ishte atribuuar një personi të caktuar në mënyrë që të mund të pretendohej lajmërimi i një
mbrojtësi dhe se këqyrja ka ndodhur në kushtet e urgjencës. Në këto kushte, edhe ky shkak i
pretenduar nga ana e mbrojtjes së të gjykuarit Françesko Hasanaj nuk gjendet i bazuar në
ligjin procedural.
Sa i përket pretendimit të mbrojtjes rreth pavlefshmërisë së aktit të ekspertit të
mjekësisë ligjore, sepse sipas saj nuk ka marrë parasysh që në drogë gjysma e saj ishte
paracetamol dhe kafeinë, substanca këto jo të dëmshme, Kolegji vëren se ky pretendim nuk
gjendet i bazuar në ligjin procedural. Kolegji vëren se, në thelb, pretendimi i mbrojtjes së të
gjykuarit nuk ka të bëjë me procedurën e marrjes së aktit të provës shkencore, por me
përmbajtjen e tij. Mbrojtja mund të ushtronte të drejtën për të kërkuar thirrjen e ekspertëve
341
dhe pyetje e tyre, apo me kërkimin e ekspertëve të rinj lidhur me përcaktimin e përmbajtjes së
aktit, lidhur me plotësimin e aktit të ekspertimit apo edhe me sqarimin e mëtejshëm në lidhje
me përgjigjet e dhëna nga ekspertët. Në këto kushte, edhe ky shkak i pretenduar nga ana e
mbrojtjes së të gjykuarit Françesko Hasanaj nuk gjendet i bazuar në ligjin procedural.
Sa i përket pretendimit të mbrojtjes rreth vlerësueshmërisë së deklarimeve të
pandehurit për një procedim të lidhur në zbatim të nenit 152/3 të Kodit te Procedurës Penale,
Kolegji vlerëson se marrja dhe përdorimi i deklarimeve i bashkëpandehurit në përputhje me
parimin e kontradiktorialitetit dhe prezumimi i besueshmërisë ose jo të tyre ndaj burimit të
deklarimeve (bashkëpandehur) veprojnë mbi baza të ndryshme, zbatimi i këtij parimi nuk
prezumon automatikisht besueshmërinë e deklaruesit, pa u bazuar në prova të tjera që i
konfirmojnë ato.
Në zbatimin e nenit 152/3 të Kodit të Procedurës Penale, në rastin e deklarimeve të
bëra nga bashkëpandehurit në të njëjtën vepër penale ose nga personi i marrë si i pandehur në
një procedim që lidhet me të, dhe sidomos në rastet e thirrjes në bashkëfajësi, gjykata e
themelit duhet; së pari, të zgjidhë çështjen e besueshmërisë së jashtme dhe të brendshme të
deklaruesit në raport, ndër të tjerash, me personalitetin e tij, kushtet e tij social-ekonomike,
kushtet familjare, të shkuarën e tij, faktin nëse është bashkëpunëtor i drejtësisë, përfitimet dhe
dobitë që eventualisht mund të kishte ai, marrëdhëniet dhe llojin e tyre me personin e
pandehur tjetër që i adresohen këto deklarime. Së dyti, gjykata e themelit duhet të verifikojë
koherencën e brendshme të deklarimeve, nën dritën e kritereve të tilla si: saktësia, rëndësia,
përputhshmëria, qëndrueshmëria, spontaniteti, etj. Mandej, gjykata duhet të individualizojë
konfirmimet e deklarimeve, duke ndjekur në rend logjik për heqjen apo sqarimin e dyshimeve
që mbart në vetvete deklarimi nga kjo kategori subjektesh e përfshirë në veprën penale objekt
akuze. Konfirmimi do të mund të quhet i tillë, kur ofron elementë konkretë ndërlidhës midis
faktit dhe përmbajtjes së deklarimit, duke dhënë një kontribut dëshmues të përpiktë për
veprën penale që procedohet. Përmbajtja e deklarimeve duhet të gjejë mbështetje në dhëna të
tjera të pavarura prej tyre, për të shmangur që deklarimi të vleftësojë vetveten. Gjetja e
konfirmimeve të jashtme në provat e tjera shërben për njohjen ose jo të fuqisë provuese të
këtyre deklarimeve mbi vërtetësinë e asaj çka pohohet në to. Duke iu kthyer rastit objekt
shqyrtimi, Kolegji vlerëson se gjykata e themelit ka bërë një analizë logjike e të hollësishme
të deklarimeve që ka bërë i pandehuri në një procedim të lidhur që është gjykuar veçmas me
provat e tjera, si gjetja e mjeteve si një thikë hanxhar me bisht druri e mbështjellë me
natriban, dhe ajo e peshore elektronike me ndjesi të veçantë dhe në të qindin e gramit, mbajtja
në lokal e lëndës narkotike, kapja në flagrancë, aktet e ekspertimit, të çojnë në të njëjtin
përfundim lidhur me fajësinë e të gjykuarit. Gjykatat e themelit kanë bërë një analizë të plotë
të besueshmërisë së deklarimeve të dhëna, duke respektuar kriterin e parashikuar nga neni
152/3 të Kodit të Procedurës Penale, si dhe duke ndjekur gjykata një rend logjik kur kanë
konkluduar se në raport edhe me provat e tjera për kryerjen e veprës penale sipas objektit të
akuzës. Në këto kushte, edhe ky shkak i pretenduar nga ana e mbrojtjes së të gjykuarit
Françesko Hasanaj nuk gjendet i bazuar në ligjin procedural dhe vendimi i gjykatës së
themelit gjendet i drejtë.
Edhe për sa i përket pretendimit për moszbatimin e ligjit material, lidhur me caktimin
e masës së dënimit, Gjykata cakton dënimin duke respektuar dispozitat e përgjithshme të këtij
kodi dhe kufijtë e dënimeve të parashikuara në ligj për veprën penale. Në caktimin e dënimit
ndaj personit ajo merr parasysh rrezikshmërinë e veprës penale, të autorit të saj, shkallën e
fajit si dhe rrethanat lehtësuese e rënduese. Kolegji vëren se në rastin konkret, vendimi i
gjykatës së themelit i marrë me procedim të zakonshëm, ka marrë në konsideratë sasinë e
lëndës narkotike të sekuestruar, rrezikshmërinë e veprës penale dhe të autorit të saj, duke i
caktuar minimumin e masës së dënimit të parashikuar nga dispozita penale e nenit 283/1 të
Kodit Penal. Qëllimi i dënimit është respektimi i të drejtave të njeriut, risocializimi i të
dënuarve, shndërrimi i këtyre personave në njerëz të dobishëm, që respektojnë normat
342
juridike dhe vetë shoqërinë, si dhe ruajtja e një raporti të drejtë mes ndëshkimit të fajtorit,
mbrojtjes së shoqërisë nga njëra anë me atë të mbrojtjes së të drejtave dhe lirive themelore të
individit, nga ana tjetër. Në rastin konkret, Kolegji nuk verën ndonjë gabim ligjor apo logjik
nga ana e Gjykatave të faktit në caktimin e masës së dënimit, si dhe nisur nga rrethanat
konkrete, nuk ndodhemi përpara plotësimit të kushteve për zbatimin e nenit 59 të Kodit
Penal.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi rrethanat dhe faktet sikundër janë
pranuar dhe nga vetë gjykata e apelit, vlerëson se rekursi i paraqitur nga ana e të gjykuarit
Hasanaj nuk është i bazuar në ligj, për pasojë duhet të rrëzohet, dhe vendimi i Gjykatës së
Apelit, i cili ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë që ka deklaruar fajtor, të
pandehurin Francesko Hasanaj, për veprën penale të prodhimit dhe shitja e narkotikëve,
parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal dhe dënimin e tij, me 5 vjet burgim, është marrë në
përputhje me ligjin material dhe atë procedural, sa i takon cilësimit ligjor dhe masës së
dënimit ndaj të gjykuarve, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi.
PЁR KЁTO ARSYE

Procedurës Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.611, datë 07.10.2015 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Tiranë, më 20.07.2016
343
ÇËSHTJE ADMINISTRATIVE
344
Nr. 00 - 2016 - 2659 i Vendimit (411)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej:

Medi Bici Anëtar
në datën 06.07.2016, në dhomë këshillimi, mori në shqyrtim çështjen administrative me

nr.00294/2014 akti, që u përket palëve:
PADITËS: ZALO HYSI

PALË E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE TIRANË
INSTITUTI I SIG. SHOQËRORE TIRANË
OBJEKTI:
Detyrimi i palës së paditur të rillogarisë e caktojë
masën e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi,
sipas nenit 35 pika 1 të Ligjit nr.9210, datë 23.03.2004
"Për statusin e ushtarakut të forcave të armatosura të Republikës së Shqipërisë"
dhe të rillogarisë atë në të gjitha rastet e ndryshimit të pagës referuese,
deri në plotësimin e kushteve për pension pleqërie.
Detyrimi i palës së paditur të shfuqizojë vendimin e rillogaritjes
së pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi nga data 01.07.2009
me të gjithë efektet e tij, në respektim
të vendimit nr.33, datë 24.06.2010 të Gjykatës Kushtetuese.
Detyrimi i palës së paditur të paguajë diferencat midis masës së pensionit
sipas nenit 35 pika 1, të Ligjit nr.9210, datë 23.03.2004
"Për statusin e ushtarakut të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë”
dhe pensionin të paguar nga data 01.09.2006 e në vijim.
Baza Ligjore: Neni 4, 42 dhe 132/1 të Kushtetutës së Shqipërisë;
Ligji nr.8661, datë 18.09.2000 “Për Sigurimin Shoqëror Suplementar
të Punonjësve të Policisë së Shtetit”, shfuqizuar
me Ligjin nr.10142, datë 15.05.2009 ”Për Sigurimin Shoqëror
të Ushtarakëve të Forcave të Armatosura, të Punonjësve të Policisë së Shtetit,
Gardës së Republikës, të Shërbimit Informativ të Shtetit, të Policisë së Burgjeve, t
ë Policisë së Mbrojtjes nga Zjarri dhe të Shpëtimit,
të Punonjësve të Shërbimit të Kontrollit të Brendshëm në Republikën e Shqipërisë”;
Neni 29 i Ligjit nr.10142, datë 15.05.2009
“Për Sigurimin Shoqëror të Ushtarakëve të Forcave të Armatosura,
të Punonjësve të Policisë së Shtetit, Gardës së Republikës,
të Shërbimit Informativ të Shtetit, të Policisë së Burgjeve,
të Policisë së Mbrojtjes nga Zjarri dhe të Shpëtimit,
të Punonjësve të Shërbimit të Kontrollit të Brendshëm në Republikën e Shqipërisë”;
Neni 655 i Kodit Civil; neni 32 i Kodit të Procedurës Civile.
345
vendosur:
Pranimin pjesërisht të padisë me nr.6522, datë 13.11.2012 që i përket paditësit
Zalo Hysi. -Detyrimin e palës së paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Tiranë ti paguajë paditësit Zalo Hysi diferencën ndërmjet masës së
pensionit të parakohshëm të rillogaritur dhe atij të caktuar nga DRSSH nga
data 01.09.2008-30.06.2009 në shumën 387,112 lekë.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës së paditur në masën e pranuar të
padisë.

Gjyqësor Tiranë
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Drejtoria Rajonale e

Sigurimeve Shoqërore Tiranë, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.2573, datë
03.12.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e kërkesë padisë si të pabazuar në
prova dhe në ligj, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
 Paditësit i është caktuar pensioni i parakohshëm bazuar në pagën referuese 61.600
lekë si dhe në vjetërsinë e tij në shërbim prej 36 vjet e 9 muaj.
 Në momentin e caktimit të këtij pensioni, në fuqi ka qenë Ligji nr.9418, datë
20.05.2005, i ndryshuar me Ligjin nr.9481, datë 20.04.2006, ku në nenin 14 të tij
parashikohej se masa e këtij pensioni përcaktohej nga formula: “a) 50% e pagës
referuese për të gjithë ata ushtarakë që kishin vjetërsi shërbimi (15 vjet për burrat
dhe 12 vjet për gratë); dhe b) 2% të pagës referuese për të gjithë ata ushtarakë që
kishin vjetërsi shërbimi për çdo vit më shumë shërbim që kishin kryer mbi minimumin
e shërbimit të përcaktuar”.
 Kjo masë pensioni, pra bashkimi i të dy pjesëve nuk mund të ishte më e madhe se
katërfishi i pensionit bazë në datën 01 janar të çdo viti, sipas përcaktimit të Ligjit
nr.7703, datë 11.05.1993 për ushtarakët që mbajnë gradat major dhe nënkolonel.
 Paditësi në momentin e lirimit ka pasur gradën major dhe sipas nenit 14 të Ligjit
nr.9481, datë 20.04.2006, masa e pensionit të parakohshëm është sa katërfishi i
pensionit bazë në shkallë vendi në momentin e caktimit.
 Aktualisht në fuqi është Ligji nr.10142/2009, sipas dispozitave të të cilit ana e paditur
i ka bërë rillogaritjen e pensionit palës paditëse e cila ka rezultuar të jetë kreditore në
masën prej 440.397 lekë, nga data 01.07.2009.
 Ana e paditur mbi bazën e nenit 29 të ligjit nr.10142/2009 ka bërë rishqyrtimin e të
ardhurave mbi bazën e pagave të ardhura nga Ministria e Mbrojtjes.
 Gjykata Kushtetuese në vendimin e saj nr.2, datë 18.02.2013, ka theksuar se një
marrëdhënie e cila ndikohet nga një interes publik, natyrshëm që prevalon dhe do të
ketë përparësi ndaj parimit të sigurisë juridike.
 Gjykata vendimin e saj e ka bazuar në Ligjin nr.8087, datë 13.03.1996, në një kohë që
në momentin e lindjes së të drejtës për paditësin ka qenë në fuqi Ligji nr.9418, datë
20.05.2005, i ndryshuar me ligjin nr.9481, datë 20.04.2006.
KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relatimin përkatës të gjyqtares Evelina Qirjako, si dhe diskutoi çështjen në
tërësi;
346
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se paditësi Zalo Hysi është
banor i qytetit të Tiranës dhe ka kryer arsimin e lartë ushtarak.
2. Paditësi është titulluar oficer aktiv me Urdhrin e Ministrit të Mbrojtjes nr.1452,
datë 22.06.1976, detyre të cilën e ka ushtruar deri në datën 04.08.2006, kur ka dalë në rezervë
me Urdhrin nr.1000 datë 04.08.2006 të Ministrit të Mbrojtjes për arsye reforme. Në
momentin që paditësi ka dalë në rezervë, mbante gradën “Major”.
3. Pas përfundimit të periudhës 2 vjeçare me pagesë kalimtare, meqënëse plotësonte
kërkesat e ligjit për vjetërsi shërbimi, paditësit i ka lindur e drejta për të përfituar pension të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi në datë 04.08.2008.
4. Në kushtet kur paditësi kishte vjetërsi shërbimi si ushtarak, konkretisht 36 vjet e 9
muaj, por nuk kishte mbushur moshën për të përfituar pension pleqërie, i është drejtuar palës
së paditur Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë për të përfituar pension të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi.
5. Me vendimin nr.4963, datë 29.12.2008, DRSSH Tiranë i ka caktuar paditësit Zalo
Hysi, pension të parakohshëm për vjetërsi shërbimi me afat të fillimit të pagimit të tij nga
data 01.09.2008 deri në datën 26.04.2020, në masën prej 19.030 lekë në muaj. Si pagë
referuese është marrë paga prej 61.600 lekë në muaj. Mbi këtë masë, janë aplikuar rritjet dhe
është bërë indeksimi sipas VKM-ve respektive.
6. Në përputhje me përcaktimet e neneve 14 dhe 29 pika 1 dhe 2 të Ligjit nr.10142,
datë 15.05.2009, i ndryshuar, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë ka kryer
rillogaritjen e masës së pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi për paditësin Zalo
Hysi, duke i caktuar këtij të fundit pension të parakohshëm për vjetërsi shërbimi në masën
27.490 lekë (njëzet e shtatë mijë e katërqind e nëntëdhjetë) lekë, duke i filluar efektet e tij nga
data 01.07.2009 deri në datën 26.04.2020.
7. Në kushtet kur pala paditëse nuk ka qenë dakord me llogaritjen e pensionit, e cila
nuk i është bërë në përputhje me dispozitat ligjore të zbatueshme në kohën kur i ka lindur kjo
e drejtë, i është drejtuar DRSSH Tiranë më kërkesë për ti kryer rillogaritjen e tij sipas
dispozitave ligjore të kohës kur e kishte fituar atë.
8. Me shkresën e datës 27.08.2012, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë
i ka kthyer përgjigje palës paditëse, duke i sqaruar se: “...Ju është caktuar, llogaritur dhe keni
përfituar pension të parakohshëm për vjetërsi shërbimi në mbështetje të ligjit nr.8087, datë
13.03.1996 “Për sigurimin suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura të
Republikës së Shqipërisë”, i ndryshuar. Masa fillestare e pensionit të parakohshëm për
vjetërsi shërbimi në datën 01.09.2008 datë e lindjes së të drejtës për këtë përfitim ka qenë:
Pensioni i parakohshëm për vjetërsi shërbimi 19.030 lekë/muaj; Masa e këtij pensioni më
datë 01.07.2009 ...19.791 lekë/muaj. Në mbështetje të nenit 29, pika 2 të Ligjit nr.10142, datë
15.05.2009...., i ndryshuar, pensioni i parakohshëm për vjetërsi shërbimi ju është rillogaritur.
Masa e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi, i rillogaritur sipas këtij ligji dhe
kompensimet janë: Pensioni në datën 01.07.2009 është 18.086 lekë/muaj; Kompensimet më
datën 01.07.2009 __500 lekë/muaj. Të ardhurat mujore më 01.07.2009 ___ 18.586 lekë/muaj.
Për periudhën 01.07.2009 deri më datë 26.04.2020 ju jeni debitorë në shumën 35.130 lekë.
Shumë e cila do ju mbahet tek pensioni suplementar ushtarak 20% çdo muaj”.
9. Në këto kushte, pala paditëse duke mos qenë dakord me qëndrimin e mbajtur nga
ana e palës së paditur, në datën 12.11.2012 i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë me padinë me objekt të sipërcituar, duke pretenduar se DRSSH Tiranë i ka
përllogaritur gabim pensionin e parakohshëm, në kundërshtim me sa parashikojnë dispozitat
ligjore në fuqi, kur këtij paditësi i ka lindur e drejta për të përfituar pensionin e parakohshëm
për vjetërsi shërbimi.
347
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.5370, datë 15.05.2013, ka
vendosur:
-Pranimin pjesërisht të padisë me nr.6522, datë 13.11.2012 që i përket paditësit Zalo
Hysi.
-Detyrimin e palës së paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë t’i
paguajë paditësit Zalo Hysi diferencën ndërmjet masës së pensionit të parakohshëm të
rillogaritur dhe atij të caktuar nga DRSSH nga data 01.09.2008-30.06.2009 në shumën
387,112 lekë.
-Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër.
-Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës së paditur në masën e pranuar të padisë.
10/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Ligji nr.9210 datë 23.3.2004 “Për statusin e
ushtarakut të forcave të armatosura të Republikës së Shqipërisë”, neni 49, ka shfuqizuar
shprehjen "por jo më shumë se masa e pensionit maksimal të pleqërisë në shkallë vendi" në
shkronjën "b" të nenit 11 të ligjit nr.8087, datë 13.3.1996 "Për sigurimin shoqëror
suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë, të
ushtarakëve të Ministrisë së Rendit Publik dhe të Shërbimit Informativ Shtetëror", i
ndryshuar. Gjithashtu ky ligj, në nenin 35 të tij, parashikon përfitimin e pensionit të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi me të njëjtën vjetërsi dhe skemë përfitimi si edhe ligji
8087/1996, i ndryshuar në nenin 11 të tij... Rezulton nga të dhënat dokumentare në dosjen e
paditësit Zalo Hysi se ai ka 36 vjet, 9 muaj e 15 ditë shërbimi dhe se është i datëlindjes 1955,
pra në kohën e përfitimit të pensionit në vitin 2008, ka plotësuar kërkesat e ligjit. ...Gjykata
konstaton se kjo skemë nuk rezultoi të jetë respektuar në rastin e paditësit, sipas të cilës, ai
do të përfitonte 50 % të pagës referuese si edhe 2% për secilën nga vitet e vjetërsisë se tij të
shërbimit, te cilat rezultuan te jene mbi periudhën minimale për të përfituar pension. Pengesa
ligjore e parashikuar nga germa “b” e nenit 6 të ligjit 8521/1999 në nivel të pensionit
maksimal të pleqërisë në shkallë vendi, nuk u provua nga pala e paditur të ishte sa shtesat e
aplikuara për vitet e vjetërsisë në shërbim. ...Kjo gjykatë, për të përcaktuar nëse pretendimi i
paditësit është i bazuar në ligj e në prova, mori në konsideratë vendimin e Gjykatës
Kushtetuese nr.2 datë 18.02.2013 ...Sa më sipër, si edhe në provat e administruara në dosjen
gjyqësore, Gjykata e gjen të pabazuar pretendimin e paditësit sipas të cilit atij duhet ti
paguhet pension i parakohshëm për periudhën nga data 01.07.2009 e në vazhdim, duke iu
referuar Ligjit nr.9210, datë 23.03.2004, pasi ky ligj është shfuqizuar me nenin 31 të Ligjit
nr.10142, datë 15.05.2009, për të cilin Gjykata Kushtetuese në Vendimin nr.2, datë
18.02.2013, është shprehur në lidhje me kushtetutshmërinë e tij, dhe se ka arritur në
përfundimin se ai nuk cënon asnjë parim kushtetues. Gjykata pas analizës së provave në
gjykim dhe përsa arsyetoi më lart vlerëson se kërkesë padia e ngritur prej paditësit Zalo Hysi
është e pjesërisht e bazuar në prova dhe në ligj dhe si e tillë duhet pranuar pjesërisht nga
Gjykata. Në bazë të përfundimeve të arritura në aktin e ekspertimit rezultoi se: Pas
llogaritjes së vlerës së pensionit të parakohshëm mujor mbi të cilin do të llogariten dhe
shtesat në momentin e lindjes së të drejtës për përfitim: 1) 50% e pagës referuese 6110 lekë
në muaj x 50% = 30,500 lekë. 2) 2% për vitet 13 vjet vjetërsi mbi vjetërsinë e shërbimit
ushtarak të pagës referuese është e barabartë me 61,100 lekë x (22 x 2%) = 26,884. Në total
30,550 + 26,884 lekë = 57,434 lekë. Si përfundim midis masës së pensionit mujor të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi të llogaritur dhe paguar nga DRSSH Tiranë dhe
rillogaritjes sipas nenit 35 të Ligjit nr.9210, datë 23.03.2004 ka një diferencë në masën
38,404 lekë në datën 01.09.2008. Ndërsa diferenca midis pensionit të parakohshëm për
vjetërsi shërbimi të rillogaritur për paditësin Zalo Hysi dhe pensionit të parakohshëm për
vjetërsi shërbimi të paguar nga DRSSH Tiranë për periudhën nga data 01.09.2008 deri në
qershor 2009, është në shumën 387,112 lekë. ...Përsa i përket kërkimit te diferencave nga
data 01.07.2009 e në vazhdim, ky kërkim i padisë, është i pabazuar në prova e ligj dhe si e
tillë duhet rrëzuar...”.
348
-Lënien në fuqi të vendimit nr.5370, datë 15.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë
11/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...paditësit, pa të drejtë, i është vendosur
barrierë një dispozitë, që është shfuqizuar në kohën që atij i ka lindur e drejta e pensionit të
parakohshëm. Me të drejtë gjykata ka caktuar dhe një ekspert për të përcaktuar shumën që
do të përfitonte paditësi, po qe se zbatoheshin dispozitat ligjore që ishin në fuqi. Nga akti i
ekspertimit ka dalë se masa e pensionit që do të përfitonte paditësi ishte 57.434 lekë. Këtë
shumë, paditësi duhet ta përfitonte që në momentin e daljes në pension. Me të drejtë gjykata
ka pranuar këtë pretendim dhe në përfundim, duke llogaritur shumën që paditësi ka përfituar,
e ka zbritur atë nga shuma e rillogaritur dhe ka dalë se ana e paditur i detyrohet paditësit në
shumën 387.112 lekë. Për sa i përket pjesës tjetër, vendimi i gjykatës është i drejtë që i ka
rrëzuar padinë paditësit, mbasi me hyrjen në fuqi të Ligjit nr.10142, datë 15.05.2009, ka
ndryshuar dhe skema e përfitimit dhe e llogaritjes së pensioneve të parakohshme për
ushtarakët e dalë në lirim parakohe. Paditësi hoqi dorë nga ankimi për këtë pjesë dhe si i
tillë, nuk ka nevojë dhe analiza nga Gjykata e Apelit. Në kushtet kur pjesa e pranuar e padisë
është e drejtë, vendimi i gjykatës duhet të lihet në fuqi”.
12. Kundër këtij vendimi ka paraqitur rekurs pala e paditur Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Tiranë, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.2573, datë 03.12.2013
të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e kërkesë padisë si të pabazuar në prova dhe në ligj,
duke parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON:
13. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala
e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë, përmban shkaqe ligjore nga ato
të parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat i bëjnë të
cënueshme vendimet e gjykatave më të ulëta.
14. Ky Kolegj, vlerëson se, vendimi nr.2573, datë 03.12.2013 i Gjykatës së Apelit
Tiranë, është vendim i marrë në zbatim të gabuar të ligjës proceduriale dhe si të tillë, ai duhet
të prishet dhe çështja duhet të kthehet për rigjykim në Gjykatën Administrative të Apelit
Tiranë.
15. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, para shqyrtimit të themelit të çështjes
objekt gjykimi, vlerëson të shqyrtojë shkeljet proceduriale që ka lejuar Gjykata e Apelit
Tiranë, e cila me vendimin objekt shqyrtimi në këtë gjykim, ka marrë në shqyrtim një
mosmamarrëveshje me natyrë administrative, e cila është jashtë kompetencave lëndore të
kësaj gjykate.
16. Ky Kolegj, vlerëson të theksojë se Gjykata e Lartë si gjykatë ligji, ka të drejtë të
shqyrtojë si zbatimin e ligjit material, ashtu dhe zbatimin e ligjit procedurial nga gjykatat më
të ulëta, referuar kjo në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”. Por ndërkohë,
ky Kolegj, thekson se ekzistenca e gabimeve në procedim dhe e shkeljeve të rënda
proceduriale, pengon gjykatën që të shqyrtojë gabimet në zbatimin e ligjit material (në rast se
ka të tilla), ose të gjykojë themelin e çështjes.
17. Tashmë është praktikë e konsoliduar që gabimet e rënda në procedim dhe në
mënyrë të veçantë, ato të parashikuara në nenin 467 të K.Pr.Civile (të cilat konsiderohen dhe
si shkelje të rënda të ligjës proceduriale), shqyrtohen paraprakisht nga ana e Gjykatës së
Lartë, para se kjo e fundit të shqyrtojë themelin e çështjes. Në varësi të shkeljeve
proceduriale të lejuara nga gjykatat më të ulëta, Gjykata e Lartë në respektim të nenit 63/c të
Ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
349
mosmarrëveshjeve administrative”, ka të drejtë të vendosë prishjen e vendimit të gjykatës së
apelit dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën kompetente.
18. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të nënvizojë se, në kuptimin e
së drejtës proceduriale, kompetenca lëndore (pra se cila gjykatë është kompetente për të
gjykuar një çështje) është një parakusht i domosdoshëm procedurial që bën të vlefshëm
procesin gjyqësor, si dhe të gjitha aktet e marra në administrim gjatë zhvillimit të tij, në
kuptimin që një gjykatë jokompetente nuk mund të kryejë asnjë veprimtari proceduriale dhe
një gjykatë jokompetente duhet të deklarojë moskompetencën e saj (neni 61 K.Pr.Civile, neni
7 i Ligjit nr.49/2012).
19. Kompetenca lëndore përcakton për çdo gjykatë të veçantë se, në çfarë rastesh dhe
në lidhje me çfarë mosmarrëveshjesh ajo ka pushtet për të gjykuar, duke përcaktuar qartë
rrethin e mosmarrëveshjeve që i është njohur e dhënë asaj për ta gjykuar. Ndarja e
kompetencës, është përcaktuar qartë në Ligjin nr.9877, datë 18.02.2008 “Për organizimin e
pushtetit gjyqësor në Republikën e Shqipërisë”, në Ligjin nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykata administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, si
dhe në K.Pr.Civile.
20. Referuar Ligjit nr.49/2012, rezulton qartë që juridiksioni që i është dhënë nga ligji
specifik Gjykatës Administrative, tregon në të njëjtën kohë dhe pushtetin që i është dhënë
kësaj gjykate, për të marrë në shqyrtim vetëm ato çështje, të cilat parashikohen qartë në nenin
7 të këtij ligji.
21. Gjykata në përcaktimin e kompetencës lëndore, i referohet natyrës së
mosmarrëveshjes që i shtrohet për gjykim, nëse ajo është e natyrës civile apo administrative.
Për identifikimin e saj, gjykata i referohet shkakut ligjor të kërkimeve të paditësit, të
parashtruara si në kërkesë padi, ashtu dhe gjatë gjykimit, natyrës së mosmarrëveshjes, si dhe
statusit juridik të palëve që marrin pjesë në këtë gjykim, si dhe bën lidhjen midis fakteve që
pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë dhe të drejtave apo interesave që ai pretendon se i
janë cënuar.
22. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve të ndodhura në
dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut ligjor të kërkimeve të paditësit, të shprehura si në
kërkesë padi ashtu dhe në pretendimet e tij gjatë gjykimit, vlerëson se mosmarrëveshja objekt
shqyrtimi është me natyrë administrative. Rezulton se kërkimet e palës paditëse në këtë
gjykim, të cilat lidhen me: “1) Detyrimi i palës së paditur të rillogarisë e caktojë masën e
pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi, sipas nenit 35 pika 1 të Ligjit nr.9210, datë
23.03.2004 "Për statusin e ushtarakut të forcave të armatosura të Republikës së Shqipërisë"
dhe të rillogarisë atë në të gjitha rastet e ndryshimit të pagës referuese, deri në plotësimin e
kushteve për pension pleqërie. 2) Detyrimi i palës së paditur të shfuqizojë vendimin e
rillogaritjes së pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi nga data 01.07.2009 me të
gjithë efektet e tij, në respektim të vendimit nr.33, datë 24.06.2010 të Gjykatës Kushtetuese.
3) Detyrimi i palës së paditur të paguajë diferencat midis masës së pensionit sipas nenit 35
pika 1, të Ligjit nr.9210, datë 23.03.2004 "Për statusin e ushtarakut të Forcave të
Armatosura të Republikës së Shqipërisë” dhe pensionin të paguar nga data 01.09.2006 e në
vijim”, janë të natyrës administrative.
23. Nisur nga shkaku ligjor i kërkimeve të paditësit, Kolegji Administrativ i Gjykatës
së Lartë arrin në konkluzionin se, ky konflikt ka natyrë administrative. Mosmarrëveshja
objekt shqyrtimi lidhet me një konflikt në fushën e marrëdhënieve të sigurimeve shoqërore që
kanë të bëjnë me përfitimin e pensionit të parakohshëm për efekt të vjetërsisë në shërbim nga
ana subjekteve të posaçme, sikurse janë ish-ushtarakët e Forcave të Armatosura të Republikës
së Shqipërisë. Kjo mosmarrëveshje rregullohet sipas parashikimeve të Ligjit nr.9210, datë
23.03.2004 "Për statusin e ushtarakut të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë",
si dhe nga Ligji nr.9418, datë 20.05.2005 “Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve
të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë”, i ndryshuar me Ligjin nr.9481, datë
350
20.04.2006 dhe për këtë arsye, zgjidhja e saj duhet të bëhet duke ju referuar këtyre
dispozitave ligjore.
24. Në zbatim të ligjeve të sipërcituar, por edhe Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për
sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, anët e paditura në këtë gjykim,
Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë dhe Instituti i Sigurimeve Shoqërore kanë
shprehur vullnetin e tyre shtetëror nëpërmjet akteve objekt të këtij shqyrtimi gjyqësor, brenda
kompetencave që ju ka njohur ligji material. Pikërisht këto akte, pala paditëse i ka bërë objekt
kundërshtimi në gjykatë, duke pretenduar se ato janë nxjerrë në kundërshtim me sa
parashikojnë dispozitat ligjore të zbatueshme, të cilat e kanë cënuar në një të drejtë të
ligjshme të saj. Për këtë arsye, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se
kundërshtimi i akteve të nxjerra nga pala e paditur në këtë gjykim, si dhe rregullimi i
pasojave ligjore që mund të kenë ardhur prej tyre, përbëjnë një mosmarrëveshje me natyrë
administrative dhe si e tillë, ajo duhet të gjykohet nga gjykatat administrative që janë caktuar
posaçërisht me ligj
25. Sa më sipër, gjen mbështetje të plotë jo vetëm tek dispozitat e parashikuara nga
Ligjit nr.9210, datë 23.03.2004 "Për statusin e ushtarakut të Forcave të Armatosura të
Republikës së Shqipërisë"; Ligji nr.9418, datë 20.05.2005 “Për sigurimin shoqëror
suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Republikës së Shqipërisë”, i
ndryshuar me Ligjin nr.9481, datë 20.04.2006, si edhe Ligji nr.7703, datë 11.05.1993 “Për
sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, të cilat, sikundër u shpreh edhe
më lartë në këtë vendim, rregullojnë këtë mosmarrëveshje nga pikëpamja materiale e trajtimit
të saj, por edhe tek dispozitat ligjore me karakter procedurial, e konkretisht tek neni 7, pika i
Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin
e mosmarrëveshjeve administrative”, në të cilin thuhet se: “Gjykatat administrative janë
kompetente për: a) mosmarrëveshjet që lindin nga aktet individuale, aktet nënligjore
normative dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë
administrative nga organi publik...” si dhe tek neni 17, pika 1 e po këtij ligji, në të cilin është
pasqyruar se: “1. Padia ngrihet: a) për shfuqizimin tërësisht apo pjesërisht të aktit
administrativ; b) për ndryshimin, pjesërisht apo tërësisht, të aktit administrativ apo detyrimin
e organit publik për të ndryshuar një akt administrativ; c) për konstatimin e pavlefshmërisë
absolute të aktit administrativ; ç) për të detyruar organin publik të kryejë një veprim
administrativ, që është refuzuar, apo për të cilin organi publik ka heshtur, ndonëse ka pasur
kërkesë; d) për konstatimin e paligjshmërisë së veprimit administrativ, që nuk prodhon
pasoja juridike, nëse paditësi ka një interes të arsyeshëm për këtë; dh) për saktësimin e të
drejtave dhe të detyrimeve ndërmjet paditësit dhe organit publik; e) për detyrimin e organit
publik për të kryer apo për të ndaluar kryerjen e një veprimi tjetër administrativ, të
nevojshëm për mbrojtjen e të drejtave apo të interesave të paditësit; ë) për përcaktimin e
organit që ka në kompetencën e tij zgjidhjen e çështjes konkrete, duke urdhëruar kur është
rasti dhe shfuqizimin e aktit të nxjerrë nga organi jokompetent; f) për shpërblimin e dëmit
jashtëkontraktor, sipas ligjit të posaçëm; g) për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve të punës, kur
punëdhënësi është një organ i administratës publike».
26. Është tashmë praktikë e konsoliduar gjyqësore se, është detyrë e gjykatës që
shqyrton mosmarrëveshjen të kuptojë drejt natyrën e konfliktit të krijuar mes palëve, shkakun
ligjor të kërkimit, përcaktimin e drejtë të ligjit të zbatueshëm dhe si rezultat, të zgjidhë
mosmarrëveshjen objekt gjykimi, në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në
fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej tyre.
27. Bazuar sa më sipër, me hyrjen në fuqi të Ligjit nr.49/2012 (i cili hyri në fuqi në
datën 04.11.2013), mosmarrëveshjet e këtij lloji nuk duhet të gjykoheshin më nga gjykatat e
apelit të organizuara në rrethe të caktuara, por duhet të gjykoheshin nga Gjykata e Apelit
Administrativ Tiranë. Sa më sipër është shprehur qartë edhe në vendimin unifikues nr.3, datë
06.12.2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në të cilën është mbajtur
351
qëndrimi se: “...Gjykatat Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e Apelit Administrativ
dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin nr.49, datë 03.05.2012
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”, janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të
cilat sipas nenit 7 të këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht gjendjes,
fazës apo shkallës së gjykimit. Këto gjykata janë kompetente për çështjet administrative për të
cilat, padia, ankimi ose rekursi është depozituar përpara datës 04.11.2013, respektivisht në
gjykatat e shkallës së parë, të apelit apo në Gjykatë të Lartë dhe deri në këtë datë, shqyrtimi
në këto gjykata nuk ka përfunduar akoma...”.
28. Në vijim të arsyetimit të mësipërm, si dhe referuar akteve të administruara në
dosjen gjyqësore, ka rezultuar i provuar se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është dhënë
në datë 03.12.2013, pra pasi kishin filluar të funksiononin gjykatat administrative bazuar në
ligjin e përmendur më lart në këtë vendim. Për këtë arsye, kjo e fundit nuk duhet të kishte
marrë në shqyrtim themelin e kësaj çështje, pa verifikuar fillimisht nëse ishte apo jo
kompetente (për nga kompetenca lëndore) për shqyrtimin e saj dhe nëse kjo çështje ishte e
natyrës civile apo administrative. Në çështjen objekt gjykimi, Gjykata e Apelit Tiranë duhet
të kishte shpallur me anë të një vendimi të arsyetuar moskompetencën e saj lëndore, duke i
lënë rrugë të lirë gjykimit të saj nga Gjykata e Apelit Administrativ Tiranë, si gjykata
kompetente.
29. Ky Kolegj vlerëson të theksojë edhe faktin se, Gjykata Kushtetuese ka mbajtur
qëndrimin që jo çdo shkelje e rregullave procedurale e bën procesin të parregullt në aspektin
e shkeljes së të drejtave kushtetuese. Ndikim të drejtpërdrejtë në një proces ligjor kanë ato
shkelje thelbësore, vërtetimi i të cilave do të cënonte të drejtat dhe liritë themelore të
individit, sikurse është e drejta për t’u gjykuar nga një gjykatë e krijuar me ligj (vendimi
nr.11/2009 i Gjykatës Kushtetuese). Në këtë kuptim, si dhe referuar dispozitave të
sipërcituara, shqyrtimi i një çështje nga një gjykatë jo kompetente nuk përbën në çdo rast
vetëm një shkelje procedurale, por ka të bëjë edhe me respektimin e të drejtës kushtetuese për
t’u gjykuar nga një gjykatë e caktuar me ligj. Marrja nga një gjykatë e kompetencës që i
takon me ligj një gjykate tjetër, mund të bëhet vetëm nëse e lejon ligji dhe vetëm nga gjykatat
që ai cakton.
30. Vlen të theksohet gjithashtu se, mosrespektimi i kompetencës lëndore e bën
vendimin gjyqësor absolutisht të pavlefshëm dhe pretendimi për respektimin e kësaj
kompetence mund të ngrihet si nga personat e interesuar në gjykim, ashtu edhe kryesisht në
çdo fazë të procesit. Shkelja nga ana e gjykatave të rregullave proceduriale për shqyrtimin e
mosmarrëveshjeve jashtë kompetencës lëndore të tyre, konsiderohet nga Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë si cënim i parimit kushtetues të procesit të rregullt ligjor.
31. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë për gjykatën më të
ulët administrative që, pavarësisht se Gjykata e Lartë nuk shqyrtoi në këtë proces, zbatimin e
ligjit material nga ana e gjykatave më të ulëta, dërgimi i shqyrtimit të çështjes për rigjykim
pranë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, si gjykatë kompetente nga pikëpamja lëndore
për shqyrtimin e çështjes objekt shqyrtimi, e cila ka natyrë administrative, do të sjellë një
hetim të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes, si dhe një zgjidhje të drejtë dhe të bazuar në ligj
të konfliktit gjyqësor.
32. Përfundimisht, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se, në kushtet kur
vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në kundërshtim me rregullat proceduriale, ky
vendim duhet të prishet dhe në zbatim të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, si
dhe Dekretit nr.7818, datë 16.11.2012 të Presidentit të Republikës së Shqipërisë, çështja
duhet të dërgohet për rigjykim pranë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
33. Në rigjykim, Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, do t’u bëjë të qartë palëve
që është detyrë e secilës prej tyre që, në përputhje me ligjin, të provojnë faktet mbi të cilat
352
bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Palët, ashtu siç kanë të drejta, kanë dhe
detyrime që rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara me ligj. Gjykata
duhet t’i lejojë palët që të paraqesin prova shkresore, me anën e të cilave ato të provojnë
pretendimet e tyre bazuar në nenin 12 dhe 19 të K.Pr.Civile; duhet t’i lejojë palët që t’ia
nënshtrojnë këto prova hetimit e debatit gjyqësor, si dhe të kërkojë nëse nevojitet zyrtarisht
nga organet kompetente (neni 224 K.Pr.Civile), paraqitjen e provave dhe të dhënave të cilat
ndihmojnë në zgjidhjen e drejtë dhe përfundimtare të çështjes. Kryerja e veprimeve të
përmendura më sipër, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të lindin gjatë rigjykimit, do të
lejojnë gjykatën të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive lidhur me zgjidhjen e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63/c të Ligjit nr.49/2012
mosmarrëveshjeve administrative”,
VENDOSI
Prishjen e vendimit me nr.2573, datë 03.12.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
353
Nr. 00-2016-2661 i Vendimit (412)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

nr.00286/2014, që u përket palëve:
PADITËS: HYSEN MINXHOZI

SHOQËRORE TIRANË
INSTITUTI I SIGURIMEVE SHOQËRORE
TIRANË
OBJEKTI:
Detyrimi i palës së paditur për të më paguar për çdo muaj
pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi në masën e fituar
sipas kritereve dhe përllogaritjeve të përcaktuara në Ligjin nr.8661, datë 18.09.2000
“Për sigurimin shoqëror suplementar të punonjësve të Policisë së Shtetit”
dhe në aktet nënligjore në zbatim të këtij ligji,
duke filluar nga data e ngritjes së padisë deri në ditën e përfitimit të pensionit të pleqërisë.
Detyrimin e palës së paditur për të më paguar diferencat e papaguara
nga pensioni i parakohshëm për vjetërsi shërbimi
nga data 01.07.2009 deri në daten e ngritjes së padisë.
Baza Ligjore: Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë,
nenet 4, 42 dhe 132/1; Ligji nr.8661, datë 18.09.2000
“Për sigurimin shoqëror suplementar të punonjësve të Policisë së Shtetit”,
shfuqizuar me Ligjin nr.10142, datë 15.05.2009
“Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura,
të punonjësve të Policisë së Shtetit, të Gardës së Republikës,
të Policisë së Mbrojtjes nga Zjarri dhe të Shpëtimit
e të punonjësve të Shërbimit të Kontrollit të Brendshëm në Republikën e Shqipërisë”,
“Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura,
të punonjësve të Policisë së Shtetit, të Gardës së Republikës,
të Policisë së Mbrojtjes nga Zjarri dhe të Shpëtimit
e të punonjësve të Shërbimit të Kontrollit të Brendshëm në Republikën e Shqipërisë”;
354
Vendimi i Këshillit të Ministrave nr.443, datë 16.06.2005
“Për kushtet, kriteret dhe masën e përfitimeve nga sigurimi
shoqëror suplementar i punonjësve të Policisë së Shtetit
dhe anëtarëve të familjes së tyre, në rastet kur punonjësi i policisë ndërpret karrierën”;
Vendimi nr.33, datë 24.06.2010 i Gjykatës Kushtetuese;
nenet 31,32, 153, 154/a të K.Pr.Civile.

vendosur:
-Pranimin e pjesshëm të kërkesë – padisë.
-Detyrimin e pales së paditur D.R.S.SH Tiranë ti rillogarisë paditësit Hysen
Minxhozi pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi në bazë të neneve
14/1 dhe 29 të Ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 “Për Sigurimin Shoqëror
Suplementar të Ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Punonjësve të
Policisë së Shtetit, Gardës së Republikës, të Shërbimit Informativ të Shtetit, të
Policisë së Burgjeve, të Policisë së Mbrojtjes nga Zjarri dhe të Shpëtimit e të
Punonjësve të Shërbimit të Kontrollit të Brendshëm në Republikën e
Shqipërisë”.
-Detyrimin e palës së paditur D.R.S.SH Tiranë ti paguajë paditësit Hysen
Minxhozi diferencën ndërmjet rillogaritjes së pensionit të parakohshëm për
vjetërsi shërbimi me pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi të paguar,
paditësit nga data 01.07.2009 deri në rillogaritjen e pensionit të parakohshëm
-Rrëzimin e kërkesë – padisë për kërkimet e tjera të saj.
-Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të paditurit.

Prishjen e vendimit nr.10437, datë 20.12.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, por me tjetër trup
gjykues.

vendosur:
-Rrëzimin e padisë së paditësit Hysen Minxhozi.
-Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen paditësit.

Gjyqësor Tiranë.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Hysen Minxhozi, i cili
kërkon ndryshimin e vendimit nr.2544, datë 22.11.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
vendimit nr.5795, datë 24.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, si dhe
pranimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
 Vendimi i dhënë nga gjykata e apelit është një vendim i marrë në zbatim të keq të
ligjit.
 Gjykata e apelit në kundërshtim me ligjin, praktikën gjyqësore dhe me provat e
administruara në dosje, e ka konsideruar normal veprimin e të paditurve duke bërë
uljen e masës së pensionit bazuar në një shkresë të thjeshtë.
355
 Gjykata e apelit tenton të justifikojë sjelljen e palës së paditur, duke u përpjekur që të
lidhë shkresën me nr.3379, datë 07.07.2009 me veprimet e mëvonshme të saj për
rillogaritjen e pensionit.
 Vlerësimi që i ka bërë çështjes gjykata e apelit, është haptazi i njëanshëm në favor të
palës së paditur, sepse nuk ka asnjë bazë ligjore që një pension i fituar me ligj të
ndryshohet duke u ulur në mënyrë arbitrare me një shkresë të thjeshtë.
 Gjykata e apelit duke i interpretuar keq dispozitat e ligjit, i ka vlerësuar si të drejta
veprimet e palës së paditur në këtë gjykim, duke legjitimuar uljen e masës së
pensionit që paditësi kishte fituar më parë.
 Gjykata e apelit reket të vlerësojë se, veprimet e anës së paditur bazohen tek neni 29
dhe 31 i Ligjit nr.10142/2009, arsyetim i cili vjen në kundërshtim të hapur me sa ka
vlerësuar Gjykata Kushtetuese e Republikës së Shqipërisë në vendimin e saj nr.33,
datë 24.06.2010.
 Gjykata Kushtetuese në vendimin e saj nr.33/2010 ka vlerësuar se zbatimi i nenit 29
të Ligjit nr.10142/2009 mund të aplikohet vetëm në rastin kur nga zbatimi i tij
përmirësohet situata e subjekteve përfitues. Në asnjë rast nuk do të lejohej që të
kryhej një rillogaritje që do të çonte në përkeqësimin e situatës pozitive ose në
cënimin e të drejtave të fituara.
 Ky interpretim që ka bërë Gjykata Kushtetuese ka qenë dhe mbetet i detyrueshëm për
t’u respektuar dhe për t’u zbatuar nga pala e paditur, e cila në momentin që ka bërë
rillogaritjen dhe ka konstatuar që pensioni dilte më i ulët, kishte për detyrim që të linte
në fuqi masën e pensionit fillestar, të cilën pala paditëse e ka përfituar deri në muajin
Qershor 2009.
 Gjykata e apelit nuk ka vlerësuar dhe nuk ka shqyrtuar faktin që paditësi e ka përfituar
masën e pensionit sipas dispozitave ligjore në fuqi në momentin që i ka lindur kjo e
drejtë, si dhe ka interpretuar gabim edhe vendimin nr.2, datë 18.02.2013 të Gjykatës
Kushtetuese.
 Si vendimi nr.33/2010 ashtu edhe vendimi nr.2/2013 të Gjykatës Kushtetuese, në
asnjë paragraf të tyre nuk i japin të drejtë palës së paditur për të rillogaritur pensionet
kur ato janë rillogaritur njëherë sipas ligjeve në fuqi, në kohën e përfitimit.
 Është e vërtetë se me vendimin nr.2/2013 të Gjykatës Kushtetuese është vlerësuar se
akti normativ nr.5, datë 24.09.2010 nuk binte ndesh me Kushtetutën, por në asnjë nen
të këtij akti nuk bëhet fjalë për rillogaritje të pensionit.
 Për sa më sipër, gjykata e apelit duhej të kishte detyruar palën e paditur që të zbatonte
nenin 29 të Ligjit nr.10142/2009 sipas interpretimit të bërë me vendimin nr.33/2010 të
Gjykatës Kushtetuese.
 Gjykata e apelit jo vetëm që nuk ka vlerësuar drejt çështjen, por në të njëjtën kohë ka
marrë përsipër të bëjë interpretimin e dy vendimeve të Gjykatës Kushtetuese, të cilat
sipas kësaj gjykate nuk mund të kuptohen dhe të zbatohen në mënyrë të pavarur.
 Provohet qartësisht se, paditësi e ka fituar të drejtën e tij të pensionit të parakohshëm
në përputhje me dispozitat ligjore të zbatueshme dhe në fuqi në momentin që i ka
lindur kjo e drejtë dhe për këtë arsye, kjo palë pretendon se të dyja vendimet e
gjykatave më të ulëta duhet të ndryshohen dhe të vendoset pranimi i padisë.

tërësi;
356
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, paditësi Hysen
Minxhozi ka qenë në marrëdhënie pune në strukturat e Policisë së Shtetit për një periudhë
kohore mbi 15 vjet
2. Me vendimin nr.2, datë 07.12.2005, DRSSH Tiranë i ka caktuar paditësit Hysen
Minxhozi, pension të parakohshëm për vjetërsi shërbimi me afat të fillimit të pagimit të tij
nga data 01.09.2005, në masën prej 38,500 lekë në muaj. Si pagë referuese është marrë paga
prej 77.000 lekë në muaj. Mbi këtë masë, janë aplikuar rritjet dhe është bërë indeksimi sipas
VKM-ve respektive.
3. Pala paditëse ka pretenduar se, deri në muajin qershor të vitit 2009, ka përfituar
shtesat e përvitshme mbi masën e përfitimit fillestar, duke përfituar si masë pensioni atë prej
44.169 lekë.
4. Në përputhje me përcaktimet e 29 të Ligjit nr.10142, datë 15.05.2009, i ndryshuar,
Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë ka filluar rillogaritjen e masës së pensionit
të parakohshëm për vjetërsi shërbimi për subjektet përfitues, duke e llogaritur atë mbi bazën e
udhëzimeve të dhëna me shkresën nr.3379 prot, datë 07.07.2009 të ISSH Tiranë, me të cilën
është parashikuar se: “...meqenëse dispozita ka hyrë në fuqi me datë 27.06.2009, për të mos
shkaktuar efekte financiare të pambështetura në ligj për kohën deri sa të miratohen aktet e
tjera nënligjore në zbatim të neneve 14, pikës 1 dhe pikës 2, neneve 29 dhe 31 të ligjit
porosisim të merren masat si më poshtë vijon: Për të gjitha pensionet e parakohshëm për
vjetërsi shërbimi masa e të cilave kapërcen tavanin e vendosur sipas nenit 14 pika 1 dhe 2, do
të vendosen në kufirin midis pensioneve bazë të pleqërisë në shkallë vendi të përcaktuar nga
Këshilli i Ministrave në përputhje me Ligjin nr.7703, në datën e lindjes së të drejtës për të
përfituar pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi. Mbi masën e re paraprake të
zbatoni koeficientët e rritjes apo të indeksimit të përfitimit sipas VKM –ve të veçanta, nga
momenti i lindjes së të drejtës deri në datën e hyrjes në fuqi të ligjit. Nga ana juaj të merren
masa për ndjekjen e procedurave të mbylljes së urdhër pagesave ekzistuese dhe zëvendësimi i
tyre me urdhër pagesa të reja sipas llogaritjeve paraprake të mësipërme...”.
5. Fillimisht, masa e pensionit të parakohshëm për paditësin Hysen Minxhozi pas
kryerjes së rillogaritjes sipas formulës së cituar në shkresën e mësipërme, ka dalë në vlerën
prej 18.212 lekë, pra në një masë shumë herë më të vogël nga ajo që paditësi kishte përfituar
më parë, efektet e të cilës kanë filluar që nga data 01.07.2009.
6. Në kushtet kur pala paditëse nuk ka qenë dakord me këtë masë të rillogaritur, i
është drejtuar DRSSH Tiranë për të kryer edhe njëherë rillogaritjen e këtij pensioni
suplemetar, duke pretenduar se masa e pensionit të tij nuk mund të ndryshojë në mënyrë
përkeqësuese, pasi kemi të bëjmë me cënim të sigurisë juridike të një të drejtë të fituar.
7. Me shkresën nr.188/7 Prot, datë 12.01.2011, DRSSH Tiranë i ka kthyer përgjigje
palës paditëse, duke i bërë me dije se: “...Duke filluar nga data 27.06.2009 ka hyrë në fuqi
Ligji nr.10142, datë 17.05.2009.... Rillogaritja e pensionit tuaj nga data 01.07.2009 është
bërë mbi bazën e shkresës nr.3379, datë 07.07.2009 të ardhur nga Instituti i Sigurimeve
Shoqërore...”.
8. Në këto kushte, pala paditëse duke mos qenë dakord me qëndrimin e mbajtur nga
ana e palës së paditur, në datën 25.01.2011 i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë me padinë me objekt të sipërcituar, duke pretenduar se DRSSH Tiranë i ka
përllogaritur gabim pensionin e parakohshëm, në kundërshtim me sa parashikojnë dispozitat
ligjore në fuqi, kur këtij paditësi i ka lindur e drejta për të përfituar pensionin e parakohshëm
vendosur:
-Pranimin e pjesshëm të kërkesë – padisë.
357
-Detyrimin e pales së paditur D.R.S.SH Tiranë ti rillogarisë paditësit Hysen Minxhozi
pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi në bazë të neneve 14/1 dhe 29 të Ligjit
nr.10142, datë 15.05.2009 “Për Sigurimin Shoqëror Suplementar të Ushtarakëve të Forcave
të Armatosura të Punonjësve të Policisë së Shtetit, Gardës së Republikës, të Shërbimit
Informativ të Shtetit, të Policisë së Burgjeve, të Policisë së Mbrojtjes nga Zjarri dhe të
Shpëtimit e të Punonjësve të Shërbimit të Kontrollit të Brendshëm në Republikën e
Shqipërisë”.
-Detyrimin e palës së paditur D.R.S.SH Tiranë ti paguajë paditësit Hysen Minxhozi
diferencën ndërmjet rillogaritjes së pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi me
pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi të paguar, paditësit nga data 01.07.2009 deri
në rillogaritjen e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi.
-Rrëzimin e kërkesë – padisë për kërkimet e tjera të saj.
-Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të paditurit.
9/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Gjykata referuar kushteve për të përfituar
pension të parakohëshëm të parashikuar në nenin 14/1 të Ligjit nr.10142, datë 15.05.2009
nisur nga një llogari e thjeshtë matematikore vetëm duke ju referuar 50% të pagës referuese
të muajit të fundit që i është paguar paditësit, arrin në konkluzionin se, me rillogaritjen e
kryer nga pala e paditur DRSSH Tiranë paditësit i është cënuar një e drejtë e fituar me ligj,
pasi ai është paguar më pak nga sa i takon, është kjo arsyeja që e ka çuar gjykatën në
konkluzionin se, pala e paditur mbas rillogaritjes në bazë të Ligjit nr.10142, datë 15.05.2009
duhet ti paguajë paditësit edhe diferencën që do të rezultojë, ndërmjet pensionit të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi që do të marrë, me pensionin e parakohshëm, që ai ka
marrë nga data 01.07.2009 deri në rillogaritjen e tij, për shkak se masa e këtij pensioni të
parakohshëm me të cilin vazhdon të paguhet paditësi, është nën kufijtë e masës së pensionit të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi të parashikuar në ligj. Gjykata çmon se në thelb, kërkesa
e paditësit dhe shkaku i mosmarrëveshjes në këtë gjykim, është masa e pensionit të marrë,
nga data 01.07.2009 e në vazhdim, mosmarrëveshje kjo që gjykata vlerëson ta zgjidhë, duke
detyruar palën e paditur ti paguajë paditësit diferencën që rezulton (diferencë e cila është
evidente referuar nenit 14/1 të Ligjit nr.10142, datë 15.05.2009) ndërmjet pensionit të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi të rillogaritur në bazë të ligjit, me pensionin e
parakohshëm për vjetërsi shërbimi të rillogaritur në bazë të shkresës nr.3379 Prot, datë
07.07.2009 të ISSH Tiranë...”.
-Prishjen e vendimit nr.10437, datë 20.12.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë por me tjetër trup gjykues.
10/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Kolegji Gjyqësor i Gjykatës së Apelit Tiranë
pa i hyrë shkaqeve të ankimeve, konstatoi se i gjithë arsyetimi i vendimit të gjykatës i
referohet një procesi tjetër civil, e konkretisht atij që i përket me paditës Ilir Balilaj. Në këto
kushte, Kolegji vlerëson se vendimi është i pavlefshëm, pasi në kuptim të nenit 310 të
K.Pr.Civile, mungon pjesa përshkruese-arsyetuese e këtij vendimi. Sa më sipër, ka vend që
çështja të prishet e të dërgohet për rigjykim në atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues...”.
vendosur:
-Rrëzimin e padisë së paditësit Hysen Minxhozi.
-Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen paditësit.
11/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Zbatimi dhe efektet e Ligjit nr.10142, datë
17.05.2009 kanë qenë objekt shqyrtimi në Gjykaten Kushtetuese në bazë të kërkesës për
papajtueshmeri me Kushtetutën të dispozitave përkatëse të tij lidhur me rillogaritjen e
pensioneve nga Shoqata Kombëtare e Ushtarakëve në Rezervë... Sikundër parashtron
paditësi, në vendimin e saj të mëparshëm nr.33, datë 26.04.2010 Gjykata Kushtetuese është
shprehur se neni 29 i Ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 duhet të interpretohet dhe zbatohet në
358
pajtim me parimin e sigurisë juridike, i të drejtës së fituar dhe i shtetit social, duke u
shprehur se (citohet): “Në konsideratë të këtyre përcaktimeve, Gjykata vlerëson se kjo
rillogaritje e këtyre të drejtave të fituara në zbatim të ligjeve të mëparshme ose edhe të
vendimeve të gjykatave, do të bëhet vetëm në rast se ndryshon pozitivisht, pra permirëson
situatën e përfituesve. Në asnjë rast nuk lejohet që të kryhet një rillogaritje që do të çonte në
përkeqësimin e situatës pozitive ose në cënimin e të drejtave të fituara. Në rast të kundërt, pra
nëse do të bëhej një interpretim dhe zbatim ndryshe i kësaj dispozite, atëhere do të ishim
përpara cënimit të parimit të sigurisë juridike”. Por kjo dispozitë ligjore nuk është shfuqizuar
nga Gjykata Kushtetuese si e papajtueshme me Kushtetutën e për pasojë, është e detyrueshme
për zbatim nga administrata e sigurimeve shoqërore. Në këtë kuptim, paditësi është subjekt i
këtij ligji dhe se pala e paditur detyrohet të zbatoje nenin 14/1 të ligjit për rillogaritjen e
masës së pensionit të parakohshëm paditësit. Në lidhje me përmbushjen e këtij detyrimi,
rezultoi në fakt se, pala e paditur ka kryer rillogaritjen e pensionit të paditësit në bazë të
orientimeve të ISSH, përmbajtur në shkresën sipërcituar, të cilat referojnë aplikimin e
kufizimeve sipas VKM –ve dalë në bazë të ligjit për sigurimet shoqërore. Nga pikëpamja e
formës ky akt nuk mund të shërbejë si bazë e ligjshme për ushtrimin e kompetencave të palës
së paditur DRSSH për caktimin e pensionit, në bazë të ligjit dhe akteve nënligjore në zbatim
të tij. Në këtë kuptim, gjendet i drejtë prapësimi i palës paditëse se nuk mund të ligjërohet
rillogaritja e cilësuar paraprake nga pala e paditur mbështetur në një shkresë, tej
përmbajtjes ligjore të nenit 14 të ligjit hyrë në fuqi, nr.10142/2009. Në vijim të këtij
vlerësimi, gjykata shprehet se parimisht ka vend të kërkohet rivendosja e të drejtës nëpërmjet
pagimit të diferencave midis masës së përfituar si pasojë e zbatimit të orientimeve paraprake
të ISSH Tiranë, përmbajtur në shkresën nr.3379 prot, datë 07.07.2009 me atë të rezultuar
nga zbatimi i neneve 14/1 dhe 29 të ligjit. Në fakt në rastin konkret, shpjegohet nga pala e
paditur se masa e rillogaritur sipas ligjit dhe në bazë të dokumentave percjellë nga Ministria
e Brendshme, në fakt rezulton të jetë më e lartë se ajo përfituar pas hyrjes në fuqi të ligjit.
Pala e paditur parashtroi në gjykim se paditësi rezulton kreditor për periudhen 01.07.2009 -
31.12.2012. Bazuar në këtë fakt, si dhe në përfundimin e mësipërm se paditësi është subjekt i
Ligjit nr.10142, datë 15.05.2009, gjykata çmon se nuk ka shkaqe ligjore kërkimi i paditësit
për vijimin e përfitimit të pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi në masën e
përfituar, sipas përcaktimeve të Ligjit nr.8661, datë 18.09.2000 dhe se për pasojë padia
duhet rrëzuar si e pabazuar në ligj dhe në prova”.
Tiranë.
12/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Gjykata e Apelit vlerëson se vendimi i
gjykatës së shkallës së parë është i bazuar në prova e në ligj, ndonëse ka vend që arsyetimi i
tij të plotësohet edhe me argumenta të tjerë shtesë nga gjykata e apelit. Lidhur me
pretendimin se rillogaritja e pensionit për paditësin është realizuar mbi bazën e një shkrese
të thjeshtë që nuk plotëson kushtet e një vendimi/akti administrativ, gjykata e shkallës së parë
me të drejtë nuk e ka marrë atë në konsideratë. …Gjykata e Apelit vlerëson se
rillogaritja në vetvete përbën aktin administrativ, pasi është një veprim i njëanshëm i organit
të administratës publike që ka sjellë pasoja për paditësin, ndaj nuk qëndron pretendimi i
paditësit se rillogaritja e pensionit të parakohshëm të tij është bërë jo me një vendim/akt
administrativ… ndryshe nga sa pretendon paditësi Hysen Minxhozi, duke cituar vendimin
nr.33, datë 24.06.2010 të Gjykatës Kushtetuese, Gjykata e Apelit Tirane, vlerëson se në
mbështetje të analizës së saj, vjen tashmë përsëri Gjykata Kushtetuese duke disponuar me
vendimin nr.2, datë 18.02.2013, mbi kërkesën e shoqatës së ushtarakëve për shfuqizimin si
antikushtetues të Aktit Normativ nr.5, datë 10.11.2010 “Për disa shtesa e ndryshime në ligjin
nr.10142/2009”, dhe VKM nr.793, datë 24.09.2010, “Për zbatimin e ligjit nr.10142/ 2009”…
Gjykata Kushtetuese në vendimin nr.2, datë 18.02.2013, duke analizuar kërkimin e Shoqatës
359
së Xhenierëve, në respektim të Kushtetutës së Republikës, por edhe në frymë të vendimit të
mëparshëm nr.33, datë 24.06.2010 të po kësaj gjykate, konkludon se… “Parimisht ligjvënësi
duhet të mbajë parasysh se një situatë të rregulluar më parë mund ta ndryshojë vetëm nëse
kjo sjell pasoja pozitive ... Parimi i sigurisë juridike nuk mund të prevalojë në çdo rast”. Kjo
do të thotë se, nëse paraqitet rasti që një rregullim ligjor ndikohet drejtpërdrejtë nga një
interes publik, me të gjithë elementet e tij thelbësore, ky interes natyrshëm do të ketë
përparësi ndaj parimit të sigurisë juridike... Për sa më sipër, pretendimi i paditësit Minxhozi,
për të vazhduar përfitimin e pensionit të parakohshëm për vjetërsi shërbimi si ushtarak edhe
pas hyrjes në fuqi të Ligjit nr.10142/2009, në masën e llogaritur sipas ligjeve të mëparshme
të shfuqizuara me këtë ligj, vjen plotësisht në kundërshtim me ligjin, Aktit Normativ nr.5, datë
10.11.2010 ... dhe VKM nr.793, datë 24.09.2010 “Për zbatimin e ligjit nr.10142/2009”. Po
kështu, ky pretendim vjen në kundërshtim me vendimin nr.2, datë 18.02.2013 të Gjykatës
Kushtetuese, por edhe me vendimin nr.33, datë 24.06.2010 të po kësaj gjykate, frymën e të
cilit vetë Gjykata Kushtetuese analizon se ka marrë në konsideratë në këtë vendimmarrje të
dytë”.
13. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Hysen Minxhozi, i cili
kërkon ndryshimin e vendimit nr.2544, datë 22.11.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
vendimit nr.5795, datë 24.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, si dhe pranimin e
padisë, duke parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
paditëse Hysen Minxhozi, përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 58 të
e mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat i bëjnë të cënueshme vendimet e gjykatave më
të ulëta.
Tiranë.
Tiranë, e cila me vendimin objekt shqyrtimi në këtë gjykim, ka marrë në shqyrtim një
mosmarrëveshje me natyrë administrative, e cila është jashtë kompetencave lëndore të kësaj
gjykate.
proceduriale të lejuara nga gjykatat më të ulëta, Gjykata e Lartë, në respektim të nenit 63/c të
360
7 i Ligjit 49/2012).
7 të këtij ligji.
22. Gjykata, në përcaktimin e kompetencës lëndore, i referohet natyrës së
pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë, dhe të drejtave apo interesave që ai pretendon se i
janë cënuar.
gjykim, të cilat lidhen me: “1) Detyrimi i palës së paditur për të më paguar për çdo muaj
pensionin e parakohshëm për vjetërsi shërbimi në masën e fituar sipas kritereve dhe
përllogaritjeve të përcaktuara në Ligjin nr.8661, datë 18.09.2000 “Për sigurimin shoqëror
suplementar të punonjësve të Policisë së Shtetit” dhe në aktet nënligjore në zbatim të këtij
ligji, duke filluar nga data e ngritjes së padisë deri në ditën e përfitimit të pensionit të
pleqërisë. 2) Detyrimin e palës së paditur për të më paguar diferencat e papaguara nga
pensioni i parakohshëm për vjetërsi shërbimi nga data 01.07.2009 deri në daten e ngritjes së
padisë”, janë të natyrës administrative.
kanë të bëjnë me përfitimin e pensionit të parakohshëm për efekt të vjetërsisë në shërbim nga
ana subjekteve të posaçme, sikundër janë ish-punonjësit e Policisë së Shtetit. Kjo
mosmarrëveshje rregullohet sipas parashikimeve të Ligjit nr.8087, datë 13.03.1996 “Për
sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura të Ministrisë së
Rendit Publik dhe të Shërbimit Informativ Shtetëror”, i ndryshuar me Ligjin nr.8521 datë
30.07.1999 dhe për këtë arsye, zgjidhja e saj duhet të bëhet duke ju referuar këtyre
dispozitave ligjore.
25. Në zbatim të dispozitave ligjore të ligjeve të sipërcituar, por edhe Ligjit nr.7703,
datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, anët e
paditura në këtë gjykim, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë dhe Instituti i
Sigurimeve Shoqërore kanë shprehur vullnetin e tyre shtetëror nëpërmjet akteve objekt të
361
këtij shqyrtimi gjyqësor, brenda kompetencave që i ka njohur ligji material. Pikërisht këto
akte, pala paditëse i ka bërë objekt kundërshtimi në gjykatë, duke pretenduar se ato janë
nxjerrë në kundërshtim me sa parashikojnë dispozitat ligjore të zbatueshme, si dhe e kanë
cënuar në një të drejtë të ligjshme e saj. Për këtë arsye, Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë, vlerëson se kundërshtimi i akteve të nxjerra nga pala e paditur në këtë gjykim, si dhe
rregullimi i pasojave ligjore që mund të kenë ardhur prej tyre, përbëjnë një mosmarrëveshje
me natyrë administrative dhe si e tillë, ajo duhet të gjykohet nga gjykatat administrative që
janë caktuar posaçërisht me ligj
Ligji nr.8087, datë 13.03.1996 “Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të
Forcave të Armatosura të Ministrisë së Rendit Publik dhe të Shërbimit Informativ Shtetëror”,
i ndryshuar me Ligjin nr.8521 datë 30.07.1999, si edhe Ligji nr.7703, datë 11.05.1993 “Për
sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, të cilat, sikundër u shpreh edhe
më lartë në këtë vendim, rregullojnë këtë mosmarrëveshje nga pikëpamja materiale e trajtimit
të saj, por edhe tek dispozitat ligjore me karakter procedurial, e konkretisht tek neni 7, pika i
shqyrton mosmarrëveshjen të kuptojë drejt natyrën e konfliktit të krijuar mes palëve, shkakun
ligjor të kërkimit, përcaktimin e drejtë të ligjit të zbatueshëm dhe si rezultat, të zgjidhë
mosmarrëveshjen objekt gjykimi, në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në
fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej tyre.
362
natyrës civile apo administrative. Në çështjen objekt gjykimi, Gjykata e Apelit Tiranë duhet
kompetente.
tu gjykuar nga një gjykatë e caktuar me ligj. Marrja nga një gjykatë e kompetencës që i takon
me ligj një gjykate tjetër, mund të bëhet vetëm nëse e lejon ligji dhe vetëm nga gjykatat që ai
cakton.
363
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
364
Nr. 00 - 2016 - 2656 i Vendimit (413)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: SAMI KAPIDANJA

SHOQËRORE SHKODËR
OBJEKTI:
Kundërshtimin e aktit administrativ nr.3155, datë 05.01.2011.
Detyrimin e palës së paditur të vendosë pensionin e parakohshëm
që që përfiton paditësi, në masën e katërfishit të pensionit bazë
të datës 01.01.2008, në zbatim të Ligjit nr.9481, datë 16.02.2006
“Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura”.
Detyrimin për rillogaritje dhe kthimin e diferencave nga data 16.04.2008
e në vazhdim, duke bërë dhe indeksimin në vite.
Detyrimin për dhënien e shpenzimeve gjyqësore.
Baza Ligjore: Nenet 32, 324 e vijues të K.Pr.Civile;
Ligji nr.9210, datë 23.03.2004 “Për statusin e Ushtarakut në Republikën e Shqipërisë”,
neni 35; Ligji nr.9418, datë 20.05.2005, neni 31/3 dhe 33
“Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të FA”;
Ligji nr.9481, datë 16.02.2006, neni 14 pika 3, gërma “C” “
Për sigurimet shoqërore suplementare të ushtarakëve”;
vendimi i Gjykatës Kushtetuese nr.33, datë 24.06.2010 i RSH.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.1686 (51-2011-2954), datë

-Pranimin e kërkesë padisë së paditësit Sami Kapidanja.
-Shfuqizimin e aktit administrativ me nr.3155, datë 05.01.2011.
-Detyrimin e palës së paditur të vendos pensionin e parakohshëm që përfiton
paditësi në masën e katërfishit të pensionit bazë të datës 01.01.2008, në zbatim
të ligjit 9481, datë 16.02.2006 “Për sigurimin shoqëror suplementar të
ushtarakëve të Forcave të Armatosura”.
-Detyrimin për rillogaritje dhe kthimin e diferencave nga data 16.04.2008 e në
vazhdim, duke bërë dhe indeksimin në vite.
-Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.
365
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.641, datë 14.11.2013, ka vendosur:
-Prishjen e vendimit nr.1686 (2954), datë 07.07.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër dhe pushimin e çështjes.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Sami Kapidanji, i cili
kërkon prishjen e vendimit nr.641, datë 14.11.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.1686 (2954), datë 07.07.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
 Gjykata e Apelit Shkodër nuk ka pasur në vëmendje parashikimin e nenit 6 të Ligjit
nr.8521, datë 30.07.1999 në të cilin përcaktohet se: “Ankimet kundër vendimeve për
përfitime nga ky ligj bëhen në gjykatë, e cila zgjidh çështjen përfundimisht”.
 Pra, është ligji ai që i jep të drejtën paditësit për tu ankuar në gjykatë, duke e
përjashtuar atë nga rregulli i ankimit administrativ. Kjo gjen mbështetje edhe në ligjin
nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, neni 16, pika 2, gërma “b” e tij.
 Gjithashtu, gjykata e apelit nuk ka pasur në vëmendje as shkresën me nr.3155 prot,
datë 05.01.2011, ku në paragrafin e fundit të saj, vetë ana e paditur ka pohuar se
kundër këtij vendimi paditësi kishte të drejtën për t’ju drejtuar gjykatës.
 Gjykata e apelit nuk ka pasur në vëmendje se përfitimi i caktuar për paditësin
(pensioni i parakohshëm i ushtarakut) nuk është objekt i Ligjit nr.7703, datë
11.05.1993, por i ligjeve të veçanta “Për sigurimin shoqëror suplementar të Forcave të
Armatosura”. Referimi që kjo gjykatë ka bërë në Ligjin nr.7703, është i gabuar.
 Gjykata e Apelit Shkodër e ka shqyrtuar çështjen objekt shqyrtimi në datë 14.11.2013,
ndërkohë që nga data 04.11.2013 në fuqi ka qenë Ligji 49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”, pra jashtë kompetencës së saj.
 Shumë i padrejtë dhe nuk qëndron as mendimi i dhënë nga ana e gjykatës së apelit, se
paditësi ka marrë dijeni rregullisht për datën dhe orën e gjykimit, duke jureferuar
faktit të listave të nxjerra në dy kopje. Ky mendim është i paarsyeshëm, nisur nga
fakti që gjyqet zgjasin me rreth tre vjet dhe të interesuarit rrinë duke kontrolluar
tabelat çdo ditë.
 Në rastin objekt shqyrtimi nuk ishim para as një lloj rasti në të cilin gjykata e apelit të
vendoste pushimin e gjykimit.

tërësi;
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, paditësi Sami
Kapidanja ka vjetërsi në shërbimin ushtarak si oficer 25 vjet e 10 muaj e 15 ditë dhe ka dalë
në reformë në kohën kur mbante gradën e “Majorit”.
2. Në kushtet kur paditësi kishte vjetërsi shërbimi si ushtarak mbi 25 vjet, por nuk
kishte mbushur moshën për të përfituar pension pleqërie, i është drejtuar palës së paditur
Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Shkodër për të përfituar pension të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi.
3. Me vendimin nr.20, datë 15.07.2008, DRSSH Shkodër i ka caktuar pension të
parakohshëm për vjetërsi shërbimi paditësit Sami Kapidanja, me afat të fillimit të pagimit të
tij nga data 16.04.2008 deri në datën 16.04.2017, në masën prej 17.300 lekë në muaj. Si pagë
366
referuese është marrë paga prej 51.760 lekë në muaj. Mbi këtë masë, janë aplikuar rritjet dhe
është bërë indeksimi sipas VKM-ve respektive.
4. Pala paditëse nuk ka qenë dakord me këtë përllogaritje, pasi sipas tij, ana e paditur
ka gabuar në llogaritjen e masës së pensionit të parakohshëm, duke zbatuar gabim dispozitat
ligjore që rregullojnë të drejtën e tij për pension të parakohshëm dhe për këtë arsye, i është
drejtuar me kërkesë anës së paditur, për të rishqyrtuar edhe njëherë masën e pensionit të
parakohshëm.
5. Me shkresën nr.2635/1 prot., datë 01.09.2008, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Shkodër i ka kthyer përgjigje palës paditëse, duke i sqaruar se: “...Në mbështetje të
ligjit 8521, datë 30.07.2009, neni 11 thuhet: “Masa e pensionit të parakohshëm për vjetërsi
shërbimi arrin jo më shumë se masa e pensionit maksimal të pleqërisë në shkallë vendi. Sipas
këtij ligji, pensioni i parakohshëm llogaritet 50% referuese dhe për çdo vit të vjetërsisë së
shërbimit mbi 15 vjet, masa e pensionit shtohet me 2% të pagës referuese”. Më datë
16.04.2008 pensioni maksimal i pleqërisë në shkallë vendi ka qenë 17.300. Prandaj edhe
pensioni i parakohshëm i ushtarakut nuk mund të jetë më i madh se 17.300...”.
6. Duke mos qenë dakord me këtë përgjigje, pala paditëse i është drejtuar sërish anës
së paditur DRSSH Shkodër, që ti kryejë rivlerësimin e pensionit, e cila me shkresën
nr.2838/1 prot., datë 17.09.2009 i ka bërë me dije se: “...Pensioni juaj është caktuar në
mbështetje të dispozitave të Ligjit nr.8087, datë 13.03.1996 “Për sigurimet shoqërore
suplementare të ushtarakëve të Forcave të Armatosura të RSH; të Ministrisë së Rendit Publik
dhe të Shërbimit Informativ Shtetëror”, ndryshuar me Ligjin nr.8521, datë 30.07.1999...”.
7. Me hyrjen në fuqi të Ligjit nr.10142, datë 15.05.2009 pala paditëse i është drejtuar
sërish DRSSH Shkodër që të kryejë rivlerësimin e pensionit sipas parashikimeve ligjore në
fuqi, në momentin e fitimit të kësaj të drejte.
8. Me shkresën nr.3155/1 prot, datë 05.01.2011, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Shkodër i ka bërë me dije palës paditëse se: “...Me daljen e ligjit të ri 10142, datë
15.05.2009 do të bëhet rillogaritja e pensionit tuaj, masa që do të dalë do të jetë masa
përfundimtare e pensionit. Në lidhje me diferencat e kërkuara që nga data e lindjes së të
drejtës, deri në momentin e daljes së ligjit të ri 10142, ju keni të drejtën e ankimit në
gjykatë...”.
9. Në këto kushte, pala paditëse duke mos qenë dakord me sa është shprehur DRSSH
Shkodër si dhe me përgjigjen për rillogaritjen e pensionit nga ana e paditur, në datën
07.01.2011 i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër me padinë me objekt të
sipërcituar, duke pretenduar se, llogaritja e pensionit të tij është bërë gabim dhe jo në
përputhje me dispozitat ligjore të zbatueshme të cilat rregullojnë këtë marrëdhënie.
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.1686 (51-2011-2954),
datë 07.07.2011 ka vendosur:
-Pranimin e kërkesë padisë së paditësit Sami Kapidanja.
-Shfuqizimin e aktit administrativ me nr.3155, datë 05.01.2011.
-Detyrimin e palës së paditur të vendos pensionin e parakohshëm që përfiton paditësi
në masën e katërfishit të pensionit bazë të datës 01.01.2008, në zbatim të ligjit 9481, datë
16.02.2006 “Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura”.
-Detyrimin për rillogaritje dhe kthimin e diferencave nga data 16.04.2008 e në
vazhdim, duke bërë dhe indeksimin në vite.
10/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “....Pala paditur DRSSH Shkodër, ka aplikuar për
paditësin ligjin 8521, datë 30.07.1999 “Për sigurimin shoqëror suplementar të FA, ligj ky i
shfuqizuar nga ligji 9418, datë 20.05.2005, neni 33 “Për sigurimin shoqëror suplementar të
FA”. Nga përgjigja e marrë nga DRSSH paditësit i është thënë se pensioni do ti llogaritet në
mbështetje të ligjit 10142, datë 15.05.2010 dhe për këtë paditësi nuk ka qenë dakort, sepse
lindja e të drejtës së këtij përfitimi është më datë 16.04.2008, dhe në këtë kohë ka qenë në fuqi
367
ligji nr.9481, datë 16.02.2006, dhe ky ligj duhet të ishte aplikuar për paditësin. Me shkresën
nr.2838/1, datë 17.09.2008 e DRSSH Shkodër, paragrafi i dytë tregohet se paditësit i është
caktuar përfitimi, ku një gjë të tillë e tregon dhe libreza nr.619 e lëshuar nga DRSSH Shkodër.
Nga administrata e DRSSH Shkodër, llogaritja është bërë në bazë të ligjit nr.8521, datë
30.07.1999 dhe kjo llogaritje në baze të këtij ligji bërë gabim. Kërkesa e paditësit është
brenda afatit të parashkrimit, pasi me ligjin e aplikueshem datë 20.05.2005 neni 31/3,
përcakton se përfitimet e caktuara dhe të pa paguara, jepen në çdo kohë. Data e marrjes
dijeni nga paditësi se këto diferenca të marra më pak dhe se nuk do ti jepen të plota por të
kufizuara, ka qenë 27.06.2009, kohë kur ka hyrë në fuqi ligji nr.10142, datë 15.05.2009. Në
kuptim të nenit 115 e 121 K.C, paditësi është brenda afatit për kërkimin e diferencave e për
vendosjen e trajtimit të tij sipas ligjit 9481, datë 16.02.2006, ligj i aplikueshëm në momentin e
lindjes së të drejtës. …Sa më sipër, duke marrë në tërësi provat e parashtruara më lart,
gjykata çmon të pranojë kërkesën sipas objektit të saj…”.
11. Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.641, datë 14.11.2013, ka
vendosur:
-Prishjen e vendimit nr.1686 (2954), datë 07.07.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër dhe pushimin e çështjes.
11/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Duke analizuar tërësinë e provave dhe
pretendimeve të cilat i janë nënshtruar shqyrtimit gjyqësor, Gjykata e Apelit arrin në
përfundimin se vendimi i gjykatës së faktit duhet prishur dhe duhet vendosur pushimi i
gjykimit të çështjes, pasi paditësi nuk ka ndjekur ankimin administrativ. Paditësi ka kërkuar
rishqyrtimin e pensionit jo duke ju referuar ligjit specifik që është ligji nr.8521, datë
30.07.1999, i cili ka ndryshuar ligjin nr.8087, datë 13.03.1996..., pasi ky ligj ka qenë në fuqi
në momentin kur paditësit i ka lindur e drejta për të përfituar pensionin e parakohshëm. Ky
ligj nuk parashikon rishqyrtimin e pensionit, ky veprim parashikohet në ligjin për sigurimet
shoqërore, në të cilën pensionisti ka të drejtë të kërkojë rishqyrtimin e pensionit pasi ka
pretendime për mënyrën e rillogaritjes së tij. Kundër vendimit të rishqyrtimit të pensionit,
apeluesi ka të drejtën e ankimit, në komisionin e apelit... Përderisa paditësi ka vepruar duke
ju referuar procedurës së parashikuar nga ligji për sigurimet shoqërore, atëherë ai duhet ti
drejtohej Komisionit Rajonal të Ankimit dhe Komisionit Qendror të Ankimit. Vetëm pas
ezaurimit të kësaj rruge, paditësi duhej t’i drejtohej gjykatës. Në këto kushte, vendimi i
gjykatës së shkallës së parë duhet prishur dhe duhet vendosur pushimi i gjykimit të çështjes
për shkak se çështja nuk hyn në juridiksion gjyqësor, sepse nuk është ezauruar rruga e
ankimit administrativ”.
12. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Sami Kapidanji, i cili
kërkon prishjen e vendimit nr.641, datë 14.11.2013 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.1686 (2954), datë 07.07.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër,
duke parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
paditëse Sami Kapidanji, përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 58 të Ligjit
nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat i bëjnë të cënueshme vendimet e gjykatave më të
ulëta.
Shkodër, është vendim i marrë në zbatim të gabuar të ligjës proceduriale dhe si të tillë, ai
duhet të prishet dhe çështja duhet të kthehet për rigjykim në Gjykatën Administrative të
Apelit Tiranë.
368
objekt gjykimi (pra, nëse çështja duhej të pushohej apo jo), vlerëson të shqyrtojë shkeljet
proceduriale që ka lejuar Gjykata e Apelit Shkodër, të cilat rezultojnë të jenë pretenduar në
rekurs edhe nga pala paditëse. Rezulton e provuar se me vendimin nr.641, datë 14.11.2013,
Gjykata e Apelit Shkodër ka marrë në shqyrtim dhe ka vendosur për një mosmarrëveshje me
natyrë administrative, e cila është jashtë kompetencave lëndore të kësaj gjykate.
ky Kolegj thekson se ekzistenca e gabimeve në procedim dhe e shkeljeve të rënda
18. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të nënvizojë se në kuptimin e
kuptimin që, një gjykatë jokompetente nuk mund të kryejë asnjë veprimtari proceduriale dhe
7 i Ligjit 49/2012).
7 të këtij ligji.
janë cënuar.
gjykim, të cilat lidhen me: “1) Kundërshtimin e aktit administrativ nr.3155, datë 05.01.2011.
369
2) Detyrimin e palës së paditur të vendosë pensionin e parakohshëm që që përfiton paditësi,
në masën e katërfishit të pensionit bazë të datës 01.01.2008, në zbatim të Ligjit nr.9481, datë
16.02.2006 “Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të Forcave të Armatosura”.
3) Detyrimin për rillogaritje dhe kthimin e diferencave nga data 16.04.2008 e në vazhdim,
duke bërë dhe indeksimin në vite. Detyrimin për dhënien e shpenzimeve gjyqësore”, janë të
natyrës administrative.
objekt shqyrtimi lidhet me një konflikt në fushën e marrëdhënieve të sigurimeve shoqërore,
që ka të bëjë me përfitimin e pensionit të parakohshëm për efekt të vjetërsisë në shërbim nga
ana e subjekteve të posaçme, sikundër janë ish-ushtarakët e Forcave të Armatosura të
Republikës së Shqipërisë. Kjo mosmarrëveshje rregullohet sipas parashikimeve të Ligjit
nr.9210, datë 23.03.2004 “Për statusin e Ushtarakut në Republikën e Shqipërisë”; Ligjit
nr.9418, datë 20.05.2005 “Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të FA”, i
ndryshuar me Ligjin nr.9481, datë 16.02.2006, si edhe Ligji nr.10142, datë 15.05.2009 "Për
sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të forcave të armatosura, të punonjësve të
policisë së shtetit, të gardës së republikës, të shërbimit informativ të shtetit, të policisë së
burgjeve, të policisë së mbrojtjes nga zjarri dhe të shpëtimit e të punonjësve të shërbimit të
kontrollit të brendshëm në Republikën e Shqipërisë” dhe për këtë arsye, zgjidhja e saj duhet
të bëhet duke ju referuar këtyre dispozitave ligjore.
24. Në zbatim të ligjeve të sipërcituara, por edhe Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për
sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, ana e paditur në këtë gjykim
Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Shkodër, ka shprehur vullnetin e saj shtetëror
nëpërmjet akteve dhe vendimeve të nxjerra prej saj, brenda kompetencave që i ka njohur ligji
material. Pikërisht këto akte, pala paditëse i ka bërë objekt kundërshtimi në gjykatë, duke
pretenduar se prej nxjerrjes së tyre, është cënuar në një të drejtë të ligjshme të saj. Për këtë
arsye, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se kundërshtimi i akteve të nxjerra
nga pala e paditur në këtë gjykim, si dhe rregullimi i pasojave ligjore që mund të kenë ardhur
prej tyre, përbëjnë një mosmarrëveshje me natyrë administrative dhe si e tillë, ajo duhet të
gjykohet nga gjykatat administrative që janë caktuar posaçërisht me ligj
Ligji nr.9210, datë 23.03.2004 “Për statusin e Ushtarakut në Republikën e Shqipërisë”; Ligji
nr.9418, datë 20.05.2005 “Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të FA”, i
ndryshuar me Ligjin nr.9481, datë 16.02.2006; Ligji nr.10142, datë 15.05.2009 "Për
sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të forcave të armatosura, të punonjësve të
policisë së shtetit, të gardës së republikës, të shërbimit informativ të shtetit, të policisë së
burgjeve, të policisë së mbrojtjes nga zjarri dhe të shpëtimit e të punonjësve të shërbimit të
kontrollit të brendshëm në Republikën e Shqipërisë”, si edhe Ligji nr.7703, datë 11.05.1993
“Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, të cilat sikundër u shpreh
edhe më lartë në këtë vendim, rregullojnë këtë mosmarrëveshje nga pikëpamja materiale e
trajtimit të saj, por edhe tek dispozitat ligjore me karakter procedurial, e konkretisht te neni 7,
pika “a” i Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, në të cilin thuhet se: “Gjykatat
administrative janë kompetente për: a) mosmarrëveshjet që lindin nga aktet individuale, aktet
nënligjore normative dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të
veprimtarisë administrative nga organi publik...” si dhe tek neni 17, pika 1 e po këtij ligji, në
të cilin është pasqyruar se: “1. Padia ngrihet: a) për shfuqizimin tërësisht apo pjesërisht të
aktit administrativ; b) për ndryshimin, pjesërisht apo tërësisht, të aktit administrativ apo
detyrimin e organit publik për të ndryshuar një akt administrativ; c) për konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ; ç) për të detyruar organin publik të kryejë një
veprim administrativ, që është refuzuar, apo për të cilin organi publik ka heshtur, ndonëse ka
370
pasur kërkesë; d) për konstatimin e paligjshmërisë së veprimit administrativ, që nuk prodhon
shqyrton mosmarrëveshjen, të kuptojë drejt natyrën e konfliktit të krijuar mes palëve,
shkakun ligjor të kërkimit, përcaktimin e drejtë të ligjit të zbatueshëm dhe si rezultat, të
zgjidhë mosmarrëveshjen objekt gjykimi, në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej tyre.
dosjen gjyqësore, ka rezultuar i provuar se vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër është dhënë
natyrës civile apo administrative. Në çështjen objekt gjykimi, Gjykata e Apelit Shkodër duhet
kompetente.
cakton.
371
vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër është marrë në kundërshtim me rregullat proceduriale,
ky vendim duhet të prishet dhe në zbatim të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit me nr.641, datë 14.11.2013 i Gjykatës së Apelit Shkodër dhe
372
Nr. 00 - 2016 - 2674 i Vendimit (414)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: ARJAN OSMANI

PALË E PADITUR: DREJTORIA E SHËRBIMIT TË
KONTROLLIT TË BRENDSHËM.
OBJEKTI:
Anullimin e Urdhrit nr.775, datë 04.10.2012
të Drejtorit të Shërbimit të Kontrollit të Brendshëm;
Detyrimin e Drejtorisë së Shërbimit të Kontrollit të Brendshëm
t’i paguajë paditësit pagën e një viti, pagën e trembëdhjetë,
si edhe të gjitha të drejtat që rrjedhin nga statusi i ish-punonjësit të SHKB-së.
Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditësit shpenzimet gjyqësore.
Baza Ligjore: Ligji nr.8417, datë 21.10.1998;
neni 49 i Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë;
“Për shërbimin e Kontrollit të Brendshëm në Ministrinë e Brendshme”;
nenet 31, 32 dhe 324 e vijues të K.Pr.Civile;
neni 118 i K.Pr.Administrative;
si edhe nenet 145 dhe 155 të Kodi të Punës.

vendosur:
-Pranimin pjesërisht të kërkespadisë;
-Anullimin e Urdhrit nr.775, datë 04.10.2012 të Drejtorit të Shërbimit të
Kontrollit të Brendshëm;
-Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë paditësin Arjan Osmani me 12
paga, duke marrë për bazë pagën neto të një muaji në masën 65.506
(gjashtëdhjetë e pesë mijë e pesëqind e gjashtë) lekë;
-Rrëzimin e kërkespadisë për kërkimet e tjera;
-Shpenzimet gjyqësore në masën 12.000 (dymbëdhjetë mijë) lekë i ngarkohen
palës së paditur.

Gjyqësor Tiranë.
373
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Drejtoria e Shërbimit
të Kontrollit të Brendshëm, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.2586, datë
04.12.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.7812, datë 08.07.2013 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, si dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme:
 Të dyja vendimet e dhëna nga dy gjykatat më të ulëta, rezultojnë të jenë haptazi
alogjikë dhe kanë shkelje të rënda të normave proceduriale, me pasojë pavlefshmërinë
e vendimit apo të procedurës së gjykimit referuar nenit 58/b të Ligjit nr.49/2012, neni
467, 4672 të K.Pr.Civile.
 Pala paditëse nuk ka ezauruar rrugën administrative dhe për këtë arsye nuk mund ti
nënshtrohej ankimit gjyqësor.
 Asnjë prej gjykatave nuk është shprehur në lidhje me këtë pretendim procedurial të
ngritur nga ana e palës së paditur.
 Në rastin konkret, pala paditëse pasi është njohur me urdhrin e largimit nga detyra
duhej që brenda 5 ditëve të bënte ankimin administrativ pranë Komisionit të Apelimit
në SHKB, kjo e parashikuar në nenin 61 të Ligjit nr.10002, datë 06.10.2008 “Për
shërbimin e Kontrollit të Brendshëm në Ministrinë e Brendshme”, si dhe në nenin 35,
36, 38 të VKM nr.646 “Për miratimin e rregullores së disiplinës së Shërbimit të
Kontrollit të Brendshëm në Ministrinë e Brendshme”.
 Pra, referuar dispozitave ligjore të mësipërme, bazuar në nenin 9 të Ligjit nr.49/2012
gjykata duhej të pezullonte gjykimin dhe t’ia kalonte çështjen për shqyrtimin e
juridiksionit Gjykatës së Lartë.
 Kjo çështje nuk i përket juridiksionit gjyqësor, pasi pala paditëse nuk është ankuar në
rrugë administrative, duke pranuar efektet e aktit juridik.
 Akti administrativ, Urdhri për lirimin e paditësit nga detyra është marrëe në përputhje
me nenet 115 dhe 116 të K.Pr.Administrative.
 Ky akt është nxjerrë në harmoni të plotë me nenet 106 dhe 107 të K.Pr.Administrativ
që parashikojnë formën dhe qëllimin e nxjerrjes së këtij akti.
 Akti objekt gjykimi nuk harmonizohet me asnjë nga rrethanat e parashikuara në nenin
115/a, b, dhe as me përmbajtjen e nenit 116/a, b, c të K.Pr.Administrative, të
pretenduar nga paditësi për tu konsideruar si një akt absolutisht i pavlefshëm.
 Nuk u provua që ky akt të jetë nxjerrë nga një organ administrativ i
paidentifikueshëm apo të jetë nxjerrë në kapërcim të kompetencave të dhëna me ligj.
 Akti objekt gjykimi bazohet në nenin 41/4 të Ligjit nr.10002, datë 06.12.2008, që
parashikon lirimin nga detyra edhe si pasojë e dhënies së masës disiplinore të
paaftësisë për realizimin e detyrës së ngarkuar, të paktën pas dy vlerësimeve të
njëpasnjëshme të rezultateve të punës.
 Akti objekt gjykimi, vlerësohet nga pala e paditur në përputhje edhe me nenin 59 të
Rregullores së Brendshme të SHKB-së, përsa kohë që në lidhje me vlerësimin e
ecurisë në karrierë të paditësit të datës 31.03.2011 (për vitin 2010) te Drejtorit te
Përgjithshëm të SHKB-së, vërehet se paditësi duhej të ishte me aktiv në pune dhe se
ka pasur tregues pune të ulët. I njëjti fakt sipas palës së paditur, vërehet edhe në
vlerësimin e karrierës së datës 30.03.2012 (për vitin 2011).
 Ne kete kontekst paditesi Arian Osmani nuk është përpjekur për të përmirësuar gjatë
vitit 2011, mangësitë, që ka manifestuar në punë gjatë vitit 2010.
 Lidhur me pretendimin për dëmshpërblim gjykatat më të ulëta kanë gabuar kur ka
detyruar palën e paditur të dëmshpërblejë paditësin me 12 paga mujore, pasi ky
dëmshpërblim nuk përligjet përsa kohë paditësi, gjate ushtrimit të detyrës, ka kryer
shkelje disiplinore duke diktuar lëshimin e aktit objekt gjykimi, marrë në përputhje
me procedurën e largimit të një punonjësi nga puna.
374
tërësi;
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se paditësi Arjan Osmani
ka punuar pranë Ministrisë së Brendshme si oficer aktiv në Shërbimin Informativ të Shtetit.
2. Me Urdhrin nr.1049, datë 07.08.2008 të Ministrit të Brendshëm, paditësi është
emëruar në detyrën e “Shefit të Seksionit” të Shërbimit të Kontrollit të Brendshëm (SHKB) në
Drejtorinë e Policisë së Qarkut Durrës, detyrë të cilën e ka mbajtur deri në momentin kur në
bazë të Urdhrit nr.620, datë 27.10.2009 të Drejtorit të Përgjithshëm të Shërbimit të Kontrollit
të Brendshëm, është liruar nga kjo detyrë dhe është emëruar në detyrën e “specialistit” në
Sektorin e SHKB-së pranë Drejtorisë së Policisë Gjirokastër.
3. Bazuar në Urdhrin nr.775, datë 04.10.2012 të Drejtorit të Përgjithshëm të Shërbimit
të Kontrollit të Brendshëm, paditësi Arjan Osmani është liruar nga detyra me motivacionin:
“Vlerësohet si i paaftë për realizimin e detyrës së ngarkuar të paktën pas dy vlerësimeve të
njëpasnjëshme të rezultateve në punë. Marrëdhëniet financiare i ndërpriten më datë
05.10.2012...”.
4. Duke mos qenë dakord me sa më sipër, paditësi në datën 07.12.2012 i është
drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me padinë me objekt: “1) Detyrimin e Drejtorit
të Shërbimit të Kontrollit të Brendshëm në Ministrinë e Brendshme të anullojë Urdhrin
nr.775, datë 04.10.2012 për nxjerrjen time në lirim, si të pabazuar në ligj dhe në prova. 2)
Detyrimi i Drejtorit të Shërbimit të Kontrollit të Brendshëm në Ministrinë e Brendshme të më
rikthejë në punë, në detyrën e specialistit të Sektorit të SHKB-së në Drejtorinë e Policisë së
Qarkut Gjirokastër dhe gradën “Hetues i parë”, detyrë në të cilën isha emëruar para
nxjerrjes time në lirim. 3) Detyrimi i Drejtorit të Shërbimit të Kontrollit të Brendshëm në
Ministrinë e Brendshme të më paguajë pagën dhe gjithë të drejtat e tjera që rrjedhin nga
statusi i oficerit të SHKB-së në Ministrinë e Brendshme, nga data e ndërprerjes së
marrëdhënies së punës e financiare deri në rikthimin tim në detyrë. 4) Detyrimi i Drejtorit të
Shërbimit të Kontrollit të Brendshëm në Ministrinë e Brendshme të më paguajë shpenzimet
gjyqësore”.
5. Në seancën gjyqësore të datës 29.04.2013, pala paditëse ka ndryshuar objektin e
padisë duke e saktësuar atë sipas objektit të cituar në pjesën hyrëse.
vendosur:
-Pranimin pjesërisht të kërkespadisë;
-Anullimin e Urdhërit nr.775, datë 04.10.2012 të Drejtorit të Shërbimit të Kontrollit të
Brendshëm;
-Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë paditësin Arjan Osmani me 12 paga,
duke marrë për bazë pagën neto të një muaji në masën 65.506 (gjashtëdhjetë e pesë mijë e
pesëqind e gjashtë) lekë;
-Rrëzimin e kërkespadisë për kërkimet e tjera;
-Shpenzimet gjyqësore në masën 12.000 (dymbëdhjetë mijë) lekë i ngarkohen palës së
paditur.
6/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...prapësimet e palës së paditur lidhur me
ekzistencën ose jo të elementeve të paligjshmërisë në aktin objekt gjykimi, nuk mund t’i
nënshtrohen analizës për shkak se referojnë në dispozitat e Kodit të Procedurës
Administrative që parashikojnë pavlefshmërinë absolute të akteve administrative, ndërkohë
që padia e paraqitur për shqyrtim nga paditësi Arjan Osmani, referon në shkaqe relative
pavlefshmërie të aktit objekt gjykimi. Lidhur me pretendimin e palës së paditur për
375
mosezaurim të rrugës administrative të ankimit, gjykata i tërheq vëmendjen mbi faktin se për
lirimin e punonjësit, as ligji material dhe as rregullorja e personelit, miratuar në bazë e për
zbatimin e tij, nuk parashikojnë rrugë administrative ankimi, si parakusht për ngritjen e
padisë në kuptim të nenit 328 K.Pr.Civile. Pala e paditur, pavarësisht këtij prapësimi, nuk
referon në asnjë dispozitë ligjore apo nënligjore për përligjjen e këtij prapësimi. Në këtë
kontekst gjykata tërheq vëmendjen e palës së paditur mbi faktin se ankimi administrativ nuk
parashikohet në rastet e lirimit nga detyra por vetëm në rastet e përjashtimit të punonjësit
nga strukturat e Shërbimit të Kontrollit të Brendshëm, për arsye të shkeljeve disiplinore,
sipas procedurës së parashikuar në nenet 33 e vijues të Rregullores së Disiplinës së
Shërbimit të Kontrollit të Brendshëm, miratuar me VKM-në nr.646, datë 11.06.2009...
Gjyakata, sikurse me të drejtë pretendon edhe paditësi Arjan Osmani, çmon se motivacioni i
lirimit të tij nga detyra referon në akte të cilat nuk kanë qenë pjesë e procedurës së vlerësimit
vjetor. Konkretisht, pas vlerësimit kënaqshëm të punës së paditësit nga eprori i
drejtpërdrejtë, procedura është finalizuar me komente të Drejtorit të Përgjithshëm të SHKB-
së, procedurë që nuk është paraprirë nga një intervistë me paditësin Arjan Osmani. Ky i
fundit, rezulton të ketë lexuar dhe pranuar vetëm vlerësimet e eprorit të drejtpërdrejtë.
Komentet e Drejtorit të Përgjithshëm, realizuar disa muaj më vonë, nuk rezulton t’i jenë vënë
në dijeni paditësit Arjan Osmani. Për më tepër, në bazë të nenit 55 të Rregullores së
Personelit (cituar më lart) komentet lidhur me procedurën e vlerësimit nuk i bën drejtuesi,
sikurse ka ndodhur në rastin konkret, por personi, puna e të cilit i nënshtrohet vlerësimit 1-
vjeçar. Në rastin konkret, paditësit nuk i është dhënë mundësia të njihet me finalizimin e
procedurës së vlerësimit nga ana e Drejtorit të Përgjithshëm, ç’ka justifikon edhe mungesën e
komenteve të tij në rubrikën respektive. Thënë ndryshe, paditësi Arjan Osmani rezulton të jetë
njoftuar më datë 20.12.2010 për vlerësimin pozitiv të vitit 2010 dhe në datë 21.03.2012 për
vlerësimin pozitiv të vitit 2011. Për sa më sipër, gjykata çmon se pas këtyre njoftimeve, asnjë
procedurë tjetër nuk mund të konsiderohet pjesë e vlerësimit të paditësit për këto dy vite, por
thjesht koment subjektiv, pa asnjë ndikim në vlerësimin përfundimtar pozitiv të paditësit,
përmbyllur me nënshkrimin e tij në të dyja rastet... Gjykata çmon se dëmshpërblimi i paditësit
Arjan Osmani duhet të jetë i plotë, me pagën e një viti pune, në kuptim të nenit 155/3 Kodi i
Punës...”.
Tiranë.
7/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar njësoj si edhe gjykata e rrethit gjyqësor.
8. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Drejtoria e Shërbimit të
Kontrollit të Brendshëm, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.2586, datë 04.12.2013 të
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.7812, datë 08.07.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, si dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen në
9. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala e
paditur Drejtoria e Shërbimit të Kontrollit të Brendshëm, përmban shkaqe ligjore nga ato të
parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat i bëjnë të
Tiranë.
376
Tiranë, e cila me vendimin objekt shqyrtimi në këtë gjykim, ka shqyrtuar një mosmarrëveshje
me natyrë administrative, e cila është jashtë kompetencave lëndore të kësaj gjykate.
12. Ky Kolegj vlerëson të theksojë se, Gjykata e Lartë si gjykatë ligji ka të drejtë të
shqyrtojë si zbatimin e ligjit material, ashtu edhe zbatimin e ligjit procedurial nga gjykatat më
proceduriale, pengon gjykatën që të shqyrtojë gabimet në zbatimin e ligjit material, (në rast se
ka të tilla) ose të gjykojë themelin e çështjes.
mënyrë të veçantë, ato të parashikuara në nenin 467 të K.Pr.Civile, (të cilat konsiderohen dhe
gjykuar një çështje) është një parakusht i domosdoshëm procedurial, që bën të vlefshëm
procesin gjyqësor si dhe të gjitha aktet e marra në administrim gjatë zhvillimit të tij, në
7 i Ligjit 49/2012).
7 të këtij ligji.
janë cënuar.
dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut ligjor të kërkimeve të paditëses, të shprehura si në
kërkesë padi ashtu dhe në pretendimet e saj gjatë gjykimit, vlerëson se mosmarrëveshja
objekt shqyrtimi është me natyrë administrative. Rezulton se kërkimet e palës paditëse në
këtë gjykim, të cilat lidhen me: “1) Anullimin e Urdhrit nr.775, datë 04.10.2012 të Drejtorit
të Shërbimit të Kontrollit të Brendshëm; 2) Detyrimin e Drejtorisë së Shërbimit të Kontrollit
të Brendshëm t’i paguajë paditësit pagën e një viti, pagën e trembëdhjetë, si edhe të gjitha të
377
drejtat që rrjedhin nga statusi i ish-punonjësit të SHKB-së. 3) Detyrimin e palës së paditur t’i
paguajë paditësit shpenzimet gjyqësore”, janë të natyrës administrative. Kjo për faktin se,
mosmarrëveshja objekt shqyrtimi lidhet me një konflikt në fushën e marrëdhënieve të punës,
ku në cilësinë e punëdhënësit është një institucion shtetëror.
19. Sa më sipër, gjen mbështetje të plotë jo vetëm tek parashikimet e ligjit material që
rregullon mosmarrëveshjen objekt shqyrtimi, që në rastin konkret është Ligji nr.10002, datë
06.10.2008 “Për shërbimin e Kontrollit të Brendshëm në Ministrinë e Brendshme”, VKM
nr.646 “Për miratimin e rregullores së disiplinës së Shërbimit të Kontrollit të Brendshëm në
Ministrinë e Brendshme”, si edhe Kodi i Punës, ku në nenin 4 të tij parashikohet se:
“Përjashtohen nga fusha e zbatimit të këtij Kodi:- punësimi i personave që rregullohet me ligj
të veçantë. Dispozita të veçanta të këtij Kodi zbatohen edhe ndaj personave, punësimi i të
cilëve rregullohet me ligj të veçantë, nëse ligji i veçantë nuk parashikon zgjidhje për
probleme të lidhura me marrëdhëniet e punës”, por edhe tek dispozitat ligjore me karakter
procedurial, sikundër është neni 7, pika “ç” e Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
në të cilin pasqyrohet shprehimisht se: “Gjykatat administrative janë kompetente për: ...ç)
mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës, kur punëdhënësi është organ i
administratës publike...”.
22. Në vijim të arsyetimit të mësipërm si dhe referuar akteve të administruara në
ligjin e përmendur më lart në këtë vendim. Për këtë arsye, kjo e fundit, nuk duhet të kishte
marrë në shqyrtim themeli këtë çështje, pa verifikuar fillimisht nëse ishte apo jo kompetente
(për nga kompetenca lëndore) për shqyrtimin e kësaj çështje, dhe nëse çështja ishte e natyrës
civile apo administrative. Në çështjen objekt gjykimi, Gjykata e Apelit Tiranë duhet të kishte
shpallur me anë të një vendimi të arsyetuar moskompetencën e saj lëndore, duke i lënë rrugë
të lirë gjykimit të saj nga Gjykata e Apelit Administrativ Tiranë, si gjykata kompetente.
23. Ky Kolegj, vlerëson të theksojë edhe faktin se, Gjykata Kushtetuese ka mbajtur
378
cakton.
Administrativ i Gjykatës së Lartë, si cënim i parimit kushtetues të procesit të rregullt ligjor.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Tiranë, më 06.07.2016
379
Nr. 00-2016-2670 i Vendimit (415)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: BRUNILDA MYFTARI

PALË E PADITUR: MINISTRIA E PUNËS, ÇËSHTJEVE
SOCIALE DHE SHANSEVE TË
BARABARTA
SHËRBIMI SOCIAL SHTETËROR
QËNDRA POLIVALENTE DITORE KAMËZ,
TIRANË.
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të më paguajë dëmshpërblim
prej dy pagash mujore që më takojnë të përfitoj
deri në përfundim të afatit të njoftimit për zgjidhjen e marrëdhënies së punës.
prej dy pagash mujore për mosrespektim të procedurës së njoftimit
për zgjidhjen e kontratës së punës.
prej 12 (dymbëdhjetë) pagash mujore,
për shkak të zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës.
prej 1.5 paga (një pagë e gjysëm), që më takojnë
për periudhën e vjetërsisë në punë prej tre vitesh
që unë kam punuar pranë punëdhënësit (një pagë për çdo dy vite punë).
Detyrimin e palës së paditur të më paguajë shpërblim vjetor
që kam përfituar për një periudhë kohë më shumë se tre vjet,
pa ndërprerje dhe pa rezerva të shprehura nga punëdhënësi.
Detyrimin e palës së paditur të më paguajë kontributet e sigurimeve shoqërore
për dymbëdhjetë muaj për efekt të vjetërsisë së përgjithshme në punë
për përllogaritjen e pensionit.
Baza Ligjore: Neni 32 shkronja “a” i Kodit të Procedurës Civile;
nenet 114 pika 2, 144, 145, 147 pika 1, 151 pika 2, 152 dhe 155 të Kodit të Punës,
si dhe nenet 9 e 58 të Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet Shoqërore”.
380
vendosur:
-Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë së paditëses Brunilda Myftari.
-Detyrimin e palës së paditur Shërbimi Social Shtetëror, Qëndra Polivalente
Ditore Kamëz që të dëmshpërblejë palën paditëse Brunilda Myftari me:
8 (tetë) muaj page (bruto) për shkak të zgjidhjes së menjëhershme e të
pajustifikuar të kontratës individuale të punës.
2 (dy) muaj page (bruto) për shkak të mosrespektimit të procedurës së
zgjidhjes së kontratës individuale të punës.
2 (dy) muaj page (bruto) për shkak të mosrespektimit të afatit të njoftimit për
zgjidhjen e kontratës individuale të punës.
me 1,5 (një presje pesë) muaj pagë (bruto) për shkak të shpërblimit për vjetërsi
pune.
10 000 lekë për shpërblimin vjetor.
-Rrëzimin për pjesën tjetër të padisë.
-Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës së paditur.

Gjyqësor Tiranë.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Shërbimi Social

Shtetëror, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.2538, datë 22.11.2013 të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.11334, datë 22.11.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, si dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
 Vendimi i Gjykatës së Apelit është dhënë në zbatim të gabuar të ligjit dhe për këtë
arsye duhet të ndryshojë.
 Gjykata e Apelit Tiranë nuk ka marrë parasysh se ndërprerja e marrëdhënieve të
punës së paditëses është brenda kompetencave të Drejtorit të Përgjithshëm Social
Shtetëror.
 Kjo ndërprerje e marrëdhënieve të punës është bërë në përputhje me parashikimet e
VKM nr.542, datë 27.07.2005 “Për miratimin e statutit të Shërbimit Social
Shtetëror”, i ndryshuar me VKM nr.816, datë 16.11.2011.
 Gjykata nuk ka marrë parasysh se ndërprerja e marrëdhënieve të punës është bazuar
në rregulloren e brendshme të organizimit dhe funksionimit të Shërbimit Social
Shtetëror të miratuar nga Këshilli Administrativ i Shërbimit Social Shtetëror.
 Largimi nga puna i paditëses është në përputhje me nenin 153 të Kodit të Punës, kur
jemi para zgjidhjes së kontratës së punës për shkaqe të justifikuara, pasi paditësja
është larguar nga detyra për shkak të mospërputhjes së vendit të punës me arsimin
përkatës.
 Në kushtet kur paditësja është larguar nga detyra për shkak të mospërputhjes së vendit
të punës me arsimin përkatës së saj, zgjidhja e marrëdhënies së punës është e
justifikuar dhe gjykata ka gabuar kur ka detyruar palën e paditur të dëmshpërblejë
paditësen për zgjidhjen e marrëdhënies së punës, për mosrespektim të afatit të
njoftimit si dhe për mosrespektim të procedurës.
 Gjykata nuk ka marrë në konsideratë as faktin se të gjitha veprimet e kryera nga
Drejtori i Përgjithshëm i Shërbimit Social Shtetëror janë në përputhje me paragrafin e
parë të nenit 154 të Kodit të Punës, si dhe në momentin që punëmarrësi pushohet nga
puna në mënyrë të menjëhershme e të justifikuar humbet të drejtën e shpërblimit për
vjetërsi.
381
tërësi;
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se paditësja Brunilda
Myftari ka qenë në marrëdhënie pune pranë palës së paditur, Shërbimi Social Shtetëror
(Qendra Polivalente Ditore Kamëz) që prej datës 29.07.2009 me detyrën e përgjegjësit të
sektorit të shërbimit social, detyrë në të cilën, është emëruar me vendim të Drejtorit të
Përgjithshëm të Shërbimit Social Shtetëror të pasqyruar në shkresën nr.550/1 prot, datë
28.07.2009, me lëndë “Miratim i emërimit në detyrë”.
2. Ka rezultuar e provuar se, marrëdhënia e punës ndërmjet palëve ndërgjyqëse është
lidhur në mënyrë verbale. Pavarësisht se në shkresën e sipërpërmendur parashikohet realizimi
i mëvonshëm i të gjitha procedurave sipas legjislacionit në fuqi, marrëdhënia e punës nuk
është formalizuar me një kontratë të shkruar.
3. Me shkresën nr.550/2 prot, datë 04.08.2008 me lëndë “Komandim në detyrë”,
paditësja krahas detyrës si përgjegjëse e sektorit të shërbimit social, është komanduar edhe në
detyrën e Drejtorit të Qendrës Polivalente Ditore Kamëz, detyrë të cilën do ta ushtronte deri
në kthimin e Drejtorit të Qendrës.
4. Paditësja ka vazhduar të jetë në marrëdhënie pune me palën e paditur deri në datë
10.09.2012, datë në të cilën i janë ndërprerë edhe marrëdhëniet financiare. Ndërprerja e
marrëdhënieve të punës, rezulton të jetë realizuar me shkresën nr.1007/1, datë 05.09.2012 me
lëndë “Lirim nga detyra” vendim i cili rezulton është mbështetur në VKM nr.542, datë
27.07.2005 “Për miratimin e statutit të Shërbimit Social Shtetëror” i ndryshuar, si dhe në
urdhrin e Drejtorit të Përgjithshëm nr.17, datë 05.09.2012, me motivacionin: “Për
përmirësimin e treguesve në punë për arritje të një shërbimi profesional konform
standardeve”.
5. Në kushtet kur pala paditëse nuk ka qenë dakord me ndërprejen e mënjëhershme të
marrëdhënieve të punës, në datën 18.10.2012, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë me padinë me objekt të sipërcituar, duke pretenduar se është larguar nga puna pa
shkaqe të arsyeshme dhe të justifikuara, si dhe nuk janë respektuar afatet e njoftimit si dhe
procedura e zgjidhjes së marrëdhënies së punës.
vendosur:
-Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë së paditëses Brunilda Myftari.
-Detyrimin e palës së paditur Shërbimi Social Shtetëror, Qendra Polivalente Ditore
Kamëz që të dëmshpërblejë palën paditëse Brunilda Myftari me:
8 (tetë) muaj page (bruto) për shkak të zgjidhjes së menjëhershme e të pajustifikuar të
kontratës individuale të punës.
2 (dy) muaj page (bruto) për shkak të mosrespektimit të procedurës së zgjidhjes së
kontratës individuale të punës.
2 (dy) muaj page (bruto) për shkak të mosrespektimit të afatit të njoftimit për
zgjidhjen e kontratës individuale të punës.
me 1,5 (një presje pesë) muaj pagë (bruto) për shkak të shpërblimit për vjetërsi pune.
10 000 lekë për shpërblimin vjetor.
-Rrëzimin për pjesën tjetër të padisë.
-Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës së paditur.
6/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Pavarësisht se ndërmjet palëve nuk është lidhur
një kontratë formale e pasqyruar në një dokument të shkruar, Gjykata vlerëson se në kushtet
kur përmbushen të katër elementët e marrëdhënies juridike të punës që parashikon ligji (neni
382
12 i K.Punës), të vërtetuara këto të fundit me provat e depozituara në dosjen gjyqësore, nuk
ka asnjë dyshim për ekzistencën e kësaj marrëdhënie juridike. …Sa më sipër, në bazë të
ballafaqimit të ligjit me faktet e çështjes, duke konkluduar se të katër elementet e kontratës së
punës janë të pranishëm në rastin e marrëdhënies juridike konkrete, gjykata çmon se kontrata
e lidhur midis palëve ndërgjyqëse, është një kontratë individuale pune në kuptim të nenit 12
të Kodit Punës… Në rastin konkret, njoftimi për zgjidhjen e kontratës së punës mban datën
05.09.2012. Afati i njoftimit prej dy muajsh, sipas parashikimi të ligjit, përfundon në datë
05.12.2012. Në kushtet kur afati i njoftimit zgjatet deri në fund të muajit, ligjërisht ai
përfundon në datë 31.12.2012. Në përputhje me kohëzgjatjen e këtij afati njoftimi, do të
paguhet edhe dëmshpërblimi përkatës, që konsiston në pagën për 2 muaj e 26 ditë... Në
kushtet kur barrën e provës për mosrespektim të procedurës së njoftimit e ka pala e paditur
dhe kjo e fundit ka qenë në mungesë, gjykata duke u mbështetur në prezumimin e shkeljes së
procedurës, çmon se kërkesa e palës paditëse duhet pranuar. ...Fakti që pala e paditur nuk
tregoi interes të paraqitej në gjykim dhe të kundërshtonte një fakt për të cilin ajo ka barrën e
provës, shërben si një argument më tepër, në drejtim të pranimit të kërkesës së palës paditëse
për dëmshpërblimin prej dy muaj pagë për mosrespektim të procedurës... Nga analiza e
rrethanave të çështjes, mbështetur në provat të cilat janë marrë, administruar dhe vlerësuar
konform dispozitave ligjore nuk rezultoi qe punëmarrësja Brunilda Myftari të ketë shkelur
detyrimet kontraktuale me faj të rëndë apo me faj të lehtë në mënyrë të përsëritur. Ky fakt
vërtetohet nga vlerësimet periodike të punës ... të cilat janë lëshuar nga qendra e punës
(Qendra Polivalente Ditore Kamëz)... Në analizë të rrethanave të mësipërme, Gjykata
vlerëson se shkaku i përmirësimit të treguesve në punë për arritje të një shërbimi profesional
konform standardeve, nuk mund të shërbejë si shkak që mund të legjitimojë palën e paditur
në zgjidhjen e kontratës në mënyrë të menjëhershme. E drejta e punëdhënësit që të vendosë
kritere apo parapëlqime për një vend pune të caktuar nuk mund të ushtrohet duke dëmtuar
interesat e punëmarrësve me të cilat ai është në marrëdhënie pune mbi kritere të tjera për këtë
pozicion pune... Në rastin konkret paditësja ka kërkuar shprehimisht pagën e një
pesëmbëdhjetë ditëshi për cdo vit pune të plotë në një shume totale prej 1,5 pagash mujore, si
shpërblim për vjetërsi. Në këto kushte, meqënëse paditësja ka qenë në marrëdhënie punë me
palën e paditur për një periudhe kohe me tepër se tre vjet, duke pasur tre vite pune të plota,
Gjykata e vlerëson të bazuar pretendimin e saj për një shpërblim për vjetërsi, prej 1,5 pagash
mujore... Nga analiza e rrethanave konkrete, gjykata vlerëson se kontrata e punës është
zgjidhur me 10 Shtator 2012, pra afërsisht 2 muaj para fundvitit. Punëmarrësja ka ofruar
punën e saj për më shumë se 9 muaj. Nga ana tjetër, zgjidhja e kontratës së punës është bërë
pa respektuar afatin e njoftimit. Nëse ky afat do të ishte respektuar, atëherë marrëdhënia e
punës do të kishte përfunduar ligjërisht në muajin Dhjetor 2012, duke mos shkaktuar asnjë
diskutim në lidhje me pagesën e shumës së plotë të shpërblimit... Gjykata çmon të theksojë
faktin se paditësja pretendon pagesën e detyrimeve kontributive për një vit në formën e një
dëmshpërblimi të cilin punëdhënësi duhet ta paguajë së bashku me dëmshpërblimin që rrjedh
nga Kodi i Punës, për zgjidhje të kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme të
pajustifikuar. Ky lloj dëmshpërblimi, nuk gjen parashikim ligjor në asnjë dispozitë të Kodit të
Punës dhe si i tillë nuk mund të pranohet. Nga sa më sipër, Gjykata vlerëson se kërkesa e
palës paditëse, për detyrimin e paditësit për të paguar në formën e dëmshpërblimit edhe një
shumë në përputhje me detyrimet kontributive në fondin e sigurimeve shoqërore për një vit,
është e pabazuar në ligj dhe në prova dhe si e tillë duhet rrëzuar...”.
Tiranë.
8. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Shërbimi Social Shtetëror,
e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.2538, datë 22.11.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë
383
dhe të vendimit nr.11334, datë 22.11.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, si dhe
rrëzimin e padisë, duke parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
9. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala e
paditur Shërbimi Social Shtetëror, përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin
58 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat i bëjnë të cënueshme vendimet e
gjykatave më të ulëta.
Tiranë.
Tiranë, e cila me vendimin objekt shqyrtimi në këtë gjykim, ka shqyrtuar një mosmarrëveshje
me natyrë administrative, e cila është jashtë kompetencave lëndore të kësaj gjykate.
12. Ky Kolegj, vlerëson të theksojë se, Gjykata e Lartë si gjykatë ligji ka të drejtë të
shqyrtojë si zbatimin e ligjit material ashtu edhe zbatimin e ligjit procedurial nga gjykatat më
proceduriale, pengon gjykatën që të shqyrtojë gabimet në zbatimin e ligjit material, (në rast se
ka të tilla) ose të gjykojë themelin e çështjes.
gjykuar një çështje) është një parakusht i domosdoshëm procedurial, që bën të vlefshëm
procesin gjyqësor si dhe të gjitha aktet e marra në administrim gjatë zhvillimit të tij, në
7 i Ligjit 49/2012).
384
7 të këtij ligji.
janë cënuar.
objekt shqyrtimi është me natyrë administrative. Rezulton se kërkimet e palës paditëse në
këtë gjykim, të cilat lidhen me: “1) Detyrimin e palës së paditur të më paguajë dëmshpërblim
prej dy pagash mujore që më takojnë të përfitoj deri në përfundim të afatit të njoftimit për
zgjidhjen e marrëdhënies së punës. 2) Detyrimin e palës së paditur të më paguajë
dëmshpërblim prej dy pagash mujore për mosrespektim të procedurës së njoftimit për
zgjidhjen e kontratës së punës. 3) Detyrimin e palës së paditur të më paguajë dëmshpërblim
prej 12 (dymbëdhjetë) pagash mujore, për shkak të zgjidhjes së menjëhershme të
pajustifikuar të kontratës së punës. 4) Detyrimin e palës së paditur të më paguajë
dëmshpërblim prej 1.5 paga (një pagë e gjysëm), që më takojnë për periudhën e vjetërsisë në
punë prej tre vitesh që unë kam punuar pranë punëdhënësit (një pagë për çdo dy vite punë).
5) Detyrimin e palës së paditur të më paguajë shpërblim vjetor që kam përfituar për një
periudhë kohë më shumë se tre vjet, pa ndërprerje dhe pa rezerva të shprehura nga
punëdhënësi. 6) Detyrimin e palës së paditur të më paguajë kontributet e sigurimeve
shoqërore për dymbëdhjetë muaj për efekt të vjetërsisë së përgjithshme në punë për
përllogaritjen e pensionit”, janë të natyrës administrative. Kjo për faktin se, mosmarrëveshja
objekt shqyrtimi lidhet me një konflikt në fushën e marrëdhënieve të punës, ku në cilësinë e
punëdhënësit është një institucion shtetëror.
19. Sa më sipër, gjen mbështetje të plotë jo vetëm tek parashikimet e ligjit material që
rregullon mosmarrëveshjen objekt shqyrtimi, që në rastin konkret është Kodi i Punës, ku në
nenin 4 të tij, parashikohet se: “Përjashtohen nga fusha e zbatimit të këtij Kodi:- punësimi i
personave që rregullohet me ligj të veçantë. Dispozita të veçanta të këtij Kodi zbatohen edhe
ndaj personave, punësimi i të cilëve rregullohet me ligj të veçantë, nëse ligji i veçantë nuk
parashikon zgjidhje për probleme të lidhura me marrëdhëniet e punës”, por edhe tek
dispozitat ligjore me karakter procedurial, sikundër është i neni 7, pika “ç” e Ligjit
mosmarrëveshjeve administrative”, në të cilin pasqyrohet shprehimisht se: “Gjykatat
administrative janë kompetente për: ...ç) mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të
punës, kur punëdhënësi është organ i administratës publike...”.
385
22. Në vijim të arsyetimit të mësipërm si dhe referuar akteve të administruara në
dosjen gjyqesore, ka rezultuar i provuar se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është dhënë
në datë 22.11.2013, pra pasi kishin filluar të funksiononin gjykatat administrative bazuar ne
ligjin e përmendur më lart në këtë vendim. Për këtë arsye, kjo e fundit, nuk duhet të kishte
marrë në shqyrtim themeli këtë çështje, pa verifikuar fillimisht nëse ishte apo jo kompetente
(për nga kompetenca lëndore) për shqyrtimin e kësaj çështje, dhe nëse çështja ishte e natyrës
civile apo administrative. Në çështjen objekt gjykimi, Gjykata e Apelit Tiranë duhet të kishte
cakton.
386
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Tiranë, më 06.07.2016
387
Nr. 00 - 2016 - 2657 i Vendimit (416)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në datën 06.07.2016, në dhomë këshillimi, mori në shqyrtim çështjen administrative me nr.

00513/2014, që u përket palëve:
PADITËS: BEHIJE KRRABA

PALË E PADITUR: INSTITUTI I SIGURIMEVE SHOQËRORE
TIRANË
DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE ELBASAN
OBJEKTI:
Anullimin e vendimit nr.219, datë 11.07.2011
të të paditurit DRSSH Elbasan
dhe vendimit nr.502, datë 31.08.2011
të të paditurit Instituti i Sigurimeve Shoqërore Tiranë.
Detyrimin për të lidhur pensionin e pleqërisë,
duke filluar nga data 26.04.2008
në bazë të nenit 324 të K.Pr.Civile
dhe Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993.
Baza Ligjore : Nenet 324 e vijues të K.Pr.Civile,
si dhe Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993
“Për sigurimet shoqërore në R.SH”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.1950 (5170), datë

-Pranimin e padisë.
-Anullimin e vendimit nr.219, datë 11.07.2011 të Komisionit Rajonal të
Ankimit të paditurit D.R.Sigurimeve Shoqërore Elbasan dhe vendimit nr.502,
datë 31.08.2011 të Komisionit Qendror të Ankimit të të paditurit Instituti i
Sigurimeve Shoqërore Tiranë.
-Detyrimin e të paditurit Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Elbasan
t’i paguajë paditëses Behije Krraba pensionin e saj të të pjesshëm të pleqërisë
(nga puna e saj në Kooperativën Bujqësore) për periudhën nga 26.04.2008 deri
në 18.06.2010.
-Shpenzimet gjyqësore në shumën 55.300 lekë në dobi të paditëses u
ngarkohen proporcionalisht të paditurve.
388
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.764, datë 12.11.2013, ka vendosur:
-Lënien në fuqi të vendimit civil nr.1950 (5170), datë 20.07.2012 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Elbasan.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Drejtoria Rajonale e

Sigurimeve Shoqërore Elbasan, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.764, datë
12.11.2013 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe vendimit nr.1950 (5170), datë 20.07.2012 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, si dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar
shkaqet e mëposhtme:
 Vendimet e dhëna nga dy gjykatat më të ulëta janë vendime të pabazuara në ligj.
 Përsa i përket datës së fillimit të pensionit të paditëses Behije Krraba, duhet të merret
data e caktuar nga DRSSH dhe DRSSH Elbasan e ka kundërshtuar paditësen duke u
mbështetur në Ligjin nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në
Republikën e Shqipërisë” (i ndryshuar).
 Kërkesa për pension nga ana e palës paditëse është bërë pasi ka kaluar afi një vjeçar
nga përmbushja e kushtit të moshës.
 Paditësja Behije Krraba ka bërë kërkesë si pranë DRSSH Elbasan, ashtu edhe pranë
ISSH Tiranë, institucione të cilët janë shprehur për refuzimin e kërkesës.
 Edhe në kthim përgjigjet e anës së paditur, është konfirmuar se paditëses ligjërisht në
bazë të nenit 62 të Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në RSH”,
i ndryshuar, nuk i takon që ti llogaritet përfitimi nga momenti i lindjes së të drejtës,
pasi në këtë nen përcaktohet se “Kur ka kaluar më shumë se një vit nga lindja e së
drejtës pensioni paguhet nga data e paraqitjes së kërkesës”.

tërësi;
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosje, rezulton se paditësja Behije Krraba, ka punuar
në ish-Kooperativën Bujqësore të fshatit Balëz, Rrethi Elbasan.
2. Në momentin që pala paditëse ka plotësuar kërkesat ligjore për të fituar pension të
reduktuar pleqërie, i është drejtuar me kërkesë anës së paditur Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Elbasan, duke i bashkëlidhur edhe dokumentacionin ligjor që
dispononte.
3. Dega e Përfitimeve pranë Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Elbasan,
pasi ka marrë në shqyrtim kërkesën e paditëses, me vendimin e datës 30.04.2008 e ka
refuzuar atë, duke arsyetuar se: “Ju nuk mund të përfitoni pension pleqërie, pasi nuk keni
vjetërsinë e nevojshme prej 15 vjetësh. Vjetërsia e paraqitur nga ju në kooperativë nuk ju
merret parasysh, pasi ka ndryshim të atësisë nga Sali në Zyber. Mund të zgjidhni problemin
në rrugë administrative”.
4. Duke mos qenë dakord me këtë refuzim për dhënien e pensionit të reduktuar të
pleqërisë, pala paditëse ka bërë ankim pranë Komisionit Rajonal të Ankimit, i cili me
vendimin nr.63, datë 20.05.2008 ka lënë në fuqi vendimin e dhënë nga Dega e Përfitimeve
pranë Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Elbasan.
5. Edhe ndaj këtij vendimi, pala paditëse ka bërë ankim pranë Komisionit Qendror të
Ankimit, i cili me vendimin nr.517, datë 28.07.2008 ka vendosur lënien në fuqi të vendimit
nr.63, datë 20.05.2008, duke arsyetuar se: “...Sipas shënimeve të këtij vërtetimi “Për vitin
1987 shifra e ditëve të punës është me korrigjim. Sipër emrit “Zyber” është shkruar emri
389
“Sali”, në kllapa “babai”. Poshtë emrit Zyber është shkruar në kllapa “burri”. Ankuesja ka
derdhur kontribute si e vetëpunësuar në bujqësi për periudhën 01.10.1993-
26.04.2008. ...Kërkuesja duhet të ketë moshën 58 vjeç dhe të plotësojë të paktën 15 vjet
sigurimi për të përfituar pension të pjesshëm pleqërie ose të plotësojë 35 vjet periudhë
sigurimi për të përfituar pension të plotë pleqërie. Duke qenë se periudha e punës në
kooperativë nuk ka rezultuar në emër të kërkueses, ajo nuk plotëson periudhën minimale të
sigurimit për të përfituar pension pleqërie...”.
6. Në kushtet kur ana e paditur, nuk ka qenë dakord me vendimet e dhëna nga ana e
paditur, i është drejtuar gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, me padinë me objekt: “1.
Anullimin e vendimit nr.63, datë 20.05.2008 të Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore
Elbasan, lënë në fuqi me vendimin nr.517, datë 28.07.2008 të Komisionit Qendror të Apelit
Tiranë; 2. Pavërtetësinë e pjesshme të vërtetimit 2081 të lëshuar nga ana e paditur vetëm sa i
përket atësisë së paditëses nga Zyber në Sali dhe regjistrit themeltar të vjetërsisë në punë
nr.153/1/13 të ish-Kooperativës Balëz”.
7. Me vendimin gjyqësor civil nr.2825, datë 02.12.2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Elbasan është vendosur: “Pranimin e kërkesë padisë së paditëses Behije Krraba.
Njohjes si të pavërtetë të Regj. Themeltar, faqe 153 të vjetërsisë në punë dhe vërtetimit për
vjetërsi në punë datë 07.07.2006 të lëshuar nga DRSSH Elbasan përsa i përket emrit “Behije
Zyber Krraba”, duke u njohur si i vërtetë ai “Behije Sali Krraba”. Pushimin e gjykimit të
çështjes përsa i takon kërkimit të parë të bërë në kërkesë-padi...”. Ky vendim është lënë në
fuqi me vendimin civil nr.708, datë 20.07.2010 të Gjykatës së Apelit Durrës, ndaj të cilit nuk
rezulton të jetë bërë rekurs nga palët e interesuara.
8. Në kushtet kur vendimi i sipërcituar ka marrë formë të prerë, pala paditëse në datën
01.11.2010 i është drejtuar sërish DRSSH Elbasan për lidhjen e pensionit të reduktuar të
pleqërisë, duke kërkuar fillimin e pagimit të saj nga data 26.04.2008, kohë në të cilën ka
pretenduar se i ka lindur e drejta për të përfituar pensionin e reduktuar të pleqërisë.
9. Dega e Përfitimeve pranë Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Elbasan,
pasi ka marrë në shqyrtim kërkesën e palës paditëse, me vendimin nr.2325, datë 07.11.2010
ka pranuar ti lidhë asaj pension të reduktuar pleqërie, duke i filluar efektet e pagimit të këtij
pensioni nga data 20.07.2010, ditë në të cilën ka marrë formë të prerë vendimi gjyqësor civil
me nr.2825, datë 02.12.2008 dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan dhe jo datën
26.04.2008 që ka pretenduar pala paditëse.
10. Në kushtet kur paditësja nuk ka qenë dakord me momentin nga do të fillojë ti
paguhet e drejta e pensionit të reduktuar, i është drejtuar me ankim Komisionit Rajonal të
Ankimit, i cili me vendimin nr.219, datë 11.07.2011 ka lënë në fuqi vendimin nr.2325, datë
07.11.2010 të dhënë nga Dega e Përfitimeve pranë Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve
Shoqërore Elbasan.
11. Kundër këtij vendimi pala paditëse ka bërë ankim pranë Komisionit Qëndror të
Ankimit, i cili me vendimin nr.502, datë 31.08.2011 ka vendosur lënien në fuqi të vendimit
nr.219, datë 11.07.2011 të Komisionit Rajonal të Ankimit, duke arsyetuar se: “...paditësja
nuk mund të përfitojë pension pleqërie nga data e lindjes së të drejtës 26.04.2008, pasi në
këtë moment dokumentacioni i paraqitur për përfitim ka rezultuar i pasaktë në identitet...”.
12. Në kushtet kur pala paditëse nuk ka qenë dakord me vendimet e cituara si më
sipër, në datën 02.12.2011, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan me padinë
me objekt të sipërcituar, duke pretenduar se data nga e cila ajo duhet të fillojë pensionin e
reduktuar të pleqërisë është data 26.04.2008, kohë në të cilën i ka lindur kjo e drejtë dhe jo
data 20.07.2010, ditë në të cilën ka marrë formë të prerë vendimi gjyqësor civil me nr.2825,
datë 02.12.2008 dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan.
13. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.1950 (5170), datë
-Pranimin e padisë.
390
-Anullimin e vendimit nr.219, datë 11.07.2011 të Komisionit Rajonal të Ankimit të
paditurit D.R.Sigurimeve Shoqërore Elbasan dhe vendimit nr.502, datë 31.08.2011 të
Komisionit Qendror të Ankimit të të paditurit Instituti i Sigurimeve Shoqërore Tiranë.
-Detyrimin e të paditurit Drejtoria rajonale e Sigurimeve Shoqërore Elbasan t’i
paguajë paditëses Behije Krraba pensionin e saj të të pjesshëm të pleqërisë (nga puna e saj në
Kooperativën Bujqësore) për periudhën nga 26.04.2008 deri në 18.06.2010.
-Shpenzimet gjyqësore në shumën 55.300 lekë në dobi të paditëses u ngarkohen
proporcionalisht të paditurve.
13/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “...Paditëses i ka lindur e drejta e pensionit (për
shkak të mbushjes së moshës) më datë 26.04.2008 dhe jo më vonë se një vit (më datë
03.04.2008) ka paraqitur kërkesën fillestare, pranë të paditurit D.R.S.Shoqërore Elbasan, për
të përfituar pensionin e reduktuar. Provohet se paditësja ka filluar të përfitojë nga i padituri
D.R.S.Shoqërore Elbasan pensionin e reduktuar të pleqërisë, por (paditësja) nuk ka qenë
dakord me vendimin (e kësaj palë të paditur) përsa i përket kohës që kjo palë i ka caktuar,
për fillimin e përfitimit të kësaj të drejtë (pra, që nga datë 20.07.2010). Në themel të padisë
qëndron pretendimi i paditëses, sipas të cilit palët e paditura nuk i kanë njohur rregullisht
pasojat e vendimit gjyqësor civil nr.2825, datë 02/12/2008 të kësaj gjykate, për vërtetësinë e
akteve zyrtare (të vjetërsisë në punë, në lidhje me atësinë e saj), duke e njohur (të paditurit)
fuqinë e këtij vendimi gjyqësor, vetëm për periudhën pas kohës të marrjes saj formë të
prerë.... Gjykata vlerëson, se të paditurit kanë gabuar në aplikimin e zbatimin të këtij vendimi
gjyqësor (duke njohur fuqinë e tij, nga dita e marrjes formë të prerë). Formalisht vendimi
gjyqësor ka marrë formë të prerë më 20.07.2010 dhe sipas nenit 451/a të K.P.Civile përbën
detyrim për palët. Por të paditurit nuk kanë mbajtur parasysh faktin, se në themel të vendimit
ka qenë njohja e pavërtetësisë dhe vërtetësia e regjistrit të vjetërsisë së punës, në dobi të
paditëses. Pra, njohja e vërtetësisë dhe e pavërtetësisë e këtij regjistri, përmban njëkohësisht
edhe njohjen e vjetërsisë së saj në punë, që nga viti 1970, kur paditësja e ka filluar detyrën në
ish-Kooperativën Bujqësore Balëz. Ky vendim gjyqësor vetëm sa ka rregulluar mangësinë (në
lidhje me atësinë) në këtë regjistër, duke i krijuar pasojat administrative e juridike për kohën
kur (ky regjistër) është plotësuar.... Vendimet e të paditurve nuk janë të bazuara, cënojnë
drejtpërdrejt e individualisht interesat dhe të drejtën e paditëses (për përfitim pensioni, sipas
n. 31/1 e 92 të këtij ligji). Aktualisht paditësja e përfiton pensionin që nga data 20.07.2010;
Pagesa e pensionit bëhet çdo muaj (sipas n. 32 të këtij ligji); ndërsa datat 19 e 20.06.2010
janë ditë pushimi (ditë e shtunë, e dielë) dhe nuk mund të përfitohet pagesë në këto ditë. Për
këto shkaqe çmohet se duhen anulluar tërësisht vendimet e të paditurve e (për pasojë)
paditëses t’i paguhet pensioni i reduktuar i pleqërisë nga data 26.04.2008 (dita e lindjes të së
drejtës së përfitimit) e deri më datë 18.06.2010. ...Paditësja ka parapaguar shumën 53300
lekë shpenzime gjyqësore ( që përbëhet nga: taksë mbi aktet -12 mijë lekë; Parapagim
avokati - 40 mijë lekë shpenzimet e njoftimit - 1300 lekë). Meqenëse padia është e bazuar
çmohet që këto shpenzime t’i paguajnë të paditurit”.
14. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.764, datë 12.11.2013, ka vendosur:
-Lënien në fuqi të vendimit civil nr.1950 (5170), datë 20.07.2012 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Elbasan.
15. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala e paditur Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Elbasan, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.764, datë 12.11.2013
të Gjykatës së Apelit Durrës dhe vendimit nr.1950 (5170), datë 20.07.2012 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Elbasan, duke parashtruar ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të
këtij vendimi.
391
e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Elbasan, përmban shkaqe ligjore nga ato
të parashikuara në nenin 58 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat i bëjnë të
Durrës, është vendim i marrë në zbatim të gabuar të ligjës proceduriale dhe si të tillë, ai duhet
Tiranë.
Durrës, e cila siç rezulton nga vendimi i dhënë prej saj, ka shqyrtuar një mosmarrëveshje me
natyrë administrative, në një kohë që ajo ka qenë jashtë kompetencave lëndore të kësaj
gjykate. Ky Kolegj, vlerëson të theksojë se Gjykata e Lartë si gjykatë ligji ka të drejtë të
të ulëta, referuar kjo në nenin 58 të Ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
ky Kolegj thekson se, ekzistenca e gabimeve në procedim dhe e shkeljeve proceduriale e
pengon gjykatën që të shqyrtojë gabimet në zbatimin e ligjit material (në rast se ka të tilla),
ose të gjykojë themelin e çështjes.
apelit dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën kompetenete.
së drejtës proceduriale, kompetenca lëndore është një kusht i domosdoshëm procedurial, që
bën të vlefshëm procesin gjyqësor, si dhe të gjitha aktet e marra në administrim gjatë
zhvillimit të tij, në kuptimin që një gjykatë jokompetente nuk mund të kryejë asnjë veprimtari
proceduriale dhe një gjykatë jokompetente duhet të deklarojë moskompetencën e saj, (neni 61
K.Pr.Civile, neni 7 i Ligjit 49/2012).
21. Kompetenca lëndore, përcakton për çdo gjykatë të veçantë se në çfarë rastesh dhe
7 të këtij ligji.
392
janë cënuar.
objekt shqyrtimi është me natyrë administrative dhe për këtë arsye, kjo mosmarrëveshje pas
datës 04.11.2013, kohë në të cilin kanë filluar të funksionojnë gjykatat administrative, nuk
duhet të ishte marrë në shqyrtim nga Gjykata e Apelit Durrës, e cila është gjykatë që ka në
kompetencën lëndore të saj shqyrtimin e mosmarrëveshjeve me natyrë civile. Referuar akteve
të administruara në dosje, rezulton se vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës është dhënë në datë
12.11.2013, pra pasi kishin filluar të funksiononin gjykatat administrative. Për këtë arsye, kjo
e fundit, nuk duhet të kishte marrë në shqyrtim themelin e kësaj çështje, pa verifikuar
fillimisht nëse kjo e fundit ishte me natyrë civile apo administrative dhe nëse kjo gjykatë,
ishte apo jo kompetente për ta shqyrtuar atë.
25. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në çështjen objekt gjykimi vlerëson se,
kërkimet e palës paditëse në këtë gjykim, të cilat lidhen me: “1) Anullimin e vendimit nr.219,
datë 11.07.2011 e të paditurit DRSSH Elbasan dhe vendimit nr.502, datë 31.08.2011 të të
paditurit Instituti i Sigurimeve Shoqërore Tiranë. 2) Detyrimin për të lidhur pensionin e
pleqërisë, duke filluar nga data 26.04.2008 në bazë të nenit 324 të K.Pr.Civile dhe Ligjit
nr.7703, datë 11.05.1993”, janë të natyrës administrative.
ka të bëjnë me përfitimin e pensionit të pleqërisë, konflikt i cili duhet të zgjidhet sipas ligjit të
posaçëm që rregullon këtë veprimtari, e konkretisht Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për
sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar.
27. Në zbatim të dispozitave ligjore të ligjit të sipërcituar, anët e paditura në këtë
gjykim Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Elbasan si dhe Instituti i Sigurimeve
Shoqërore Tiranë, kanë shprehur vullnetin e tyre shtetërorë brenda kompetencave që ju ka
njohur ligji material, nëpërmjet akteve dhe vendimeve të nxjerra prej tyre, të cilat pala
paditëse në këtë gjykim i ka bërë objekt kundërshtimi në gjykatë, duke pretenduar se prej
këtyre akteve është cënuar në një të drejtë të saj të ligjshme, e cila gëzon mbrojtje të veçantë.
Për këtë arsye, kundërshtimi i akteve të nxjerra nga palët e paditura në këtë gjykim, si dhe
rregullimi i pasojave ligjore që mund të kenë ardhur prej tyre, përbëjnë një mosmarrëveshje
që ka natyrë administrative, dhe si e tillë ajo duhet të gjykohet nga gjykatat administrative të
cilat janë caktuar posaçërisht me ligj
28. Ky fakt, gjen mbështetje të plotë jo vetëm tek dispozitat e parashikuara nga Ligji
nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar,
të cilat rregullojnë këtë mosmarrëveshje nga pikëpamja materiale e trajtimit të saj, por edhe
tek dispozitat ligjore me dispozitat me karakter procedurial, sikundër është neni 7, pika “a” i
393
30. Në analizë të sa më sipër, në kushtet kur Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
ka arritur në konkluzionin se, mosmarrëveshja e krijuar mes këtyre palëve përbën një
mosmarrëveshje me natyrë të pastër administrative, kjo çështje duhet të shqyrtohet nga
gjykata kompetente, që në rastin konkret është Gjykata e Apelit Administrativ Tiranë. Ky
konkluzion i gjykatës, vjen në përputhje të plotë edhe me qëndrimin e unifikuar që kanë
mbajtur Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, të cilat në vendimin nr.3, datë 06.12.2013,
në të cilën është pasqyruar se: ”Gjykatat Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e Apelit
Administrativ dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin nr.49, datë
03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
cakton.
394
për shqyrtimin e çështjes objekt shqyrtimi, do të sjellë një hetim të plotë dhe të gjithanshëm
të çështjes, si dhe një zgjidhje të drejtë dhe të bazuar në ligj të këtij konflikti gjyqësor.
vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës është marrë në kundërshtim me rregullat proceduriale, ky
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit me nr.764, datë 12.11.2013 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe
Tiranë, më 06.07.2016
395
Nr. 00 - 2016 - 2393 Vendimi (417)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Medi Bici Anëtar
Në datën 06.07.2016 mori në shqyrtim në Dhomën e Këshillimit, çështjen administrative që

iu përket palëve:
PADITËS: ALBANIA MOBILE COMMUNICATIONS

SH.A
I PADITUR: BASHKIA KRUMË HAS, QARKU KUKËS
OBJEKTI:
Shfuqizim/Anulim i aktit administrativ njoftim vlerësimi tatimor
nr.17 prot, datë 15.01.2013, të lëshuar nga Bashkia Krumë Has,
për pavlefshmëri relative.
Baza Ligjore: Nenet 324, 331 e vijues të Kodit Procedurës Civile,
nenet 107, 115/b, 118, 137 të Kodit Procedurave Administrative,
nenet 7 dhe 18 të ligjit nr.9632, datë 30.10.2006
“Për sistemin e taksave vendore”, i ndryshuar,
neni 11/e i ligjit nr.9975 “Për taksat kombëtare në R.SH”,
ligji nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në R.SH” neni 106,
ligji nr.9918, datë 19.05.2008 “Për komunikimet elektronike në R.SH”
dhe Udhëzimin nr.655/1, datë 06.02.2007
“Për përcaktimin e uniformitetit të standarteve proceduriale
dhe të sistemit të taksës vendore”.
Gjykata së Rrethit Gjyqësor Kukës, me vendimin nr.276, datë 30.10.2013 ka

vendosur:
Pushimin e gjykimit të çështjes civile nr.137 akti, datë regjistrimi 25.03.2013,
me objekt Shfuqizim/Anullim akti administrativ Njoftim Vlerësimi Tatimor,
lëshuar nga Bashkia Krumë, Has, për shkak pavlefshmërie relative.
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.321, datë 24.02.2014 ka vendosur:

Gjyqësor Kukës.
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të ketë paraqitur rekurs pala paditëse Albania
Mobile Communications Sh.a, e cila kërkon:
Prishjen e vendimit nr.321, datë 24.02.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit.
396
Shkaqet që pala paditëse Albania Mobile Communications Sh.a paraqet në
rekurs, janë:
 Toka e marrë me qira nga ana e shoqërisë sonë është e llojit truall/arë dhe jo pyll, siç
ka pretenduar gjatë gjykimit pala e paditur, bazuar në VKM-në nr.1064, datë
22.12.2010 dhe gjithashtu sipërfaqja e marrë me qira është 200 m 2 dhe jo 300 metra2,
fakt ky që meqenëse pala paditur kërkon këtë shumë në masën 337.500 lekë, është e
pabazuar dhe sipas llogaritjeve të kryera nga ana e strukturave të zyrës së taksave,
pranë Bashkisë Krumë, Has.
 Gjykatat kanë gabuar në arsyetimin e vendimit të marrë kur kanë pranuar pretendimin
palës së paditur se, taksa për zënien e hapësirës publike e vendosur për vitet Janar
2008-Dhjetor 2012 është në masën prej 337.500 lekë bazuar në VKM nr.1064, datë
22.12.2010.
 Neni 33 me titull “taksat e përkohshme vendore” paragrafi 3-të i shtuar me ligjin
nr.106/2013 saktëson se, antenat e telefonisë celulare, si dhe çdo lloj antene
transmetimi, të vëna në përputhje me kuadrin ligjor në fuqi nuk janë subjekte të
taksave me karakter të përkohshëm.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe e bisedoi çështjen në tërësi, në Dhomën
e Këshillimit, në përfundim;
VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë me datë 02.07.2014 është regjistruar çështja administrative
nr.02440/2014 regj. them, që iu përket palëve: paditëse Albania Mobile Communications
Sh.a dhe e paditur Bashkia Krumë, Qarku Kukës, me objekt: Shfuqizim/Anulim i aktit
administrativ Njoftim Vlerësimi Tatimor nr.17 prot, datë 15.01.2013 i lëshuar nga Bashkia
Krumë Has, për shkak të pavlefshmërisë relative.
2. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, vendimi nr.321, datë
24.02.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit, në zbatim të kufizimit të ankimit, të
parashikuar nga neni 56 i ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, është një vendim i
paankimueshëm me anë të rekursit në Gjykatën e Lartë, për shkak të vlerës së vogël të padisë
dhe për rrjedhojë duhet të vendoset pushimi i gjykimit të çështjes.
3. Pala paditëse, Shoqëria AMC Sh.a, është një person juridik i regjistruar pranë
QKR-së që nga data 01.12.1995 dhe ka për objekt kryesor, ndërtimin, zotërimin, operimin
dhe ofrimin e rrjetit publik të telefonisë së lëvizshme të standartit GSM. Pala paditëse,
Shoqëria AMC Sh.a, për të ushtruar veprimtarinë e saj, ka kërkuar pranë palës së paditur
Bashkia Krumë, miratimin e lejes për sheshin e ndërtimit me sipërfaqe 300 m 2 për antenën e
telefonisë celulare.
4. Këshilli i Bashkisë Krumë me vendimin nr.22/1, datë 08.07.2005, në bazë të ligjit
nr.8652, datë 31.07.2000 dhe ligjit nr.8405, datë 17.09.1998 “Për Urbanistikën”, ka vendosur:
Të miratojë lejen për sheshin e ndërtimit të sipërfaqes 300 m 2 për ndërtimin e objektit:
Ndërtim antene i Kompanisë AMC-1173 Bashkia Krumë. Këshilli i Bashkisë Krumë me
vendimin nr.02, datë 28.06.2005, bazuar në vendimin e K.RR.T-së së Qarkut Kukës nr.07,
datë 31.05.2005 ka vendosur: Të miratojë dhe ti jap leje ndërtimi firmës së ndërtimit
“Egnatia” Shpk për objektin ndërtim antene e Kompanisë AMC 1173 Krumë Has. Objekti
financohet nga investitori Kompania AMC Sha.
397
5. Me datë 10.01.2012, pala paditëse AMC Sh.a, është vënë në dijeni me shkresën,
njoftim vlerësimi tatimor me titull likuidim faturash nr.20 prot, datë 05.01.2012 të lëshuar
nga Bashkia Krumë, Qarku Kukës. Sipas kësaj shkrese, Bashkia Kukës kërkonte që AMC
Sh.a të paguaj detyrimet tatimore për antenën dhe dyqanin që Shoqëria AMC Sh.a kishte në
teritorin e Bashkisë Krumë Rrethi Has. Pala paditëse, Shoqëria AMC Sh.a e ka ankimuar në
rrugë administrative këtë njoftim, por nga pala e paditur Bashkia Krumë me shkresën nr.201,
datë 12.01.2012 ka njoftuar palën paditëse se kërkesa e saj nuk është pranuar.
6. Pala e paditur, Bashkia Krumë me shkresën nr.807 prot, datë 09.11.2012 ka
njoftuar palën paditëse për pagimin e faturës nr.219, datë 09.11.2012, përsa i përket zënies së
hapësirës publike, në shumën 337.500 lekë. Përsëri pala paditëse Shoqëria AMC Sh.a e ka
kundërshtuar në rrugë administrative me shkresën nr.6314/ J prot, datë 05.12.2012, por nga
Bashkia Krumë nuk ka marrë përgjigje dhe për rrjedhojë ka kërkuar në gjykatë shfuqizimin e
akteve administrative.
II. Vendimet dhe arsyetimi i gjykatave:
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës, me vendimin nr.276, datë 30.10.2013 ka

vendosur:
Pushimin e gjykimit të çështjes civile nr.137 akti, datë regjistrimi 25.03.2013 me
objekt Shfuqizim/Anulim akti administrativ Njoftim Vlerësimi Tatimor, lëshuar nga Bashkia
Krumë, Has, për shkak pavlefshmërisë relative.
8. Gjykata e rrethit gjyqësor ndër të tjera arsyeton se:
..... Në rastin konkret, akti nr.20, datë 05.01.2012, lënda “Lajmërim detyrimi për ti
paguar” Bashkisë Krumë taksat vendore për vitin 2011-2012 siç janë, taksë pastrimi, tabelë
ndriçimi, gjelbërimi, reklamë dhe ndërtesë janë pjesërisht relativisht të pavlefshme, pasi janë
nxjerrë në kundërshtim me parashikimet ligjore dhe për rrjedhojë ato duhen anuluar për
pjesën që rezultojnë të tilla. Në aktin nr.20, datë 05.01.2012 janë parashikuar që pala
paditëse AMC Sh.a të paguaj taksë pastrimi, tabele, ndriçimi, gjelbërimi dhe reklame në
shumat e detajuara për secilën taksë në faturën për arkëtim nr.20, datë 05.01.2012 në favor
të Bashkisë Krumë, është veprim relativisht i pavlefshëm, për faktin se dyqani me siglën AMC
Sh.a në qytetin e Krumës nuk i përket palës paditëse, gjë të cilën gjatë gjykimit të çështjes,
pala e paditur Bashkia Krumë pohoi faktin se, këto taksa nuk i përkasin AMC-së. Në bazë të
ligjit këto janë taksa që paguhen nga biznesi i vogël dhe jo nga biznesi i madh siç është
Shoqëria AMC Sh.a. Përsa i përket taksës së ndërtesës, kjo taksë nga ana e gjykatës çmohet
se, është e drejtë për këto arsye: Së pari, po ti referohemi provave të paraqitura nga palët
rezulton se paditësi AMC Sh.a, ka leje ndërtimi për një sipërfaqe prej 300 m 2, me objekt,
ndërtim antene e kompanisë AMC 1173 Krumë Has. Objekti financohet nga investitori
Kompania AMC..., kjo bazuar vendimeve të sipërcitura. Pretendimi i palës paditëse AMC
Sh.a se, për këtë sipërfaqe ndërtimore kemi kontratë qiraje me shtetasin Ismet Bajraku dhe
nuk paguajmë taksë ndërtese Bashkisë Krumë, bie poshtë për faktin se ky shtetas nuk gëzon
çertifikatë pronësie për sipërfaqen ku pala paditëse ka bërë ndërtimin e për pasojë kontratat
e qirasë të sjellura si provë në gjykim nuk kanë fuqi ligjore, pasi ato janë të lidhura në
mashtrim të ligjit, etj.....
9. Gjykata Administrative e Apelit (me të njëjtin arsyetim) me vendimin nr.321, datë
Lënien në fuqi të vendimit nr.276, datë 30.10.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Kukës.
398
III. Ligji i zbatueshëm:
10. Neni 1/1 i ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, parashikon se:
Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e Kodit të Procedurës Civile, me
përjashtim të rasteve dhe për aq sa ky ligj nuk parashikon ndryshe.
Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera
në fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që
lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët.
12. Neni 56 i ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave

Nuk lejohet rekurs ndaj vendimeve përfundimtare të Gjykatës Administrative të Apelit
për padi me objekt:
a) kundërshtimin e dënimit për kryerjen e kundërvajtjeve administrative, me vlerë
më të vogël se dyzet fishi i pagës minimale, në shkallë vendi;
b) kundërshtimin e aktit administrativ që përmban detyrim në të holla, me vlerë
c) kundërshtimin e aktit administrativ që ka refuzuar dhënien e detyrimit në të
holla, me vlerë më të vogël se dyzet fishi i pagës minimale, në shkallë vendi;
ç) mosmarrëveshjet që lidhen me mbrojtjen e të drejtave, lirive dhe interesave
kushtetuese dhe ligjore, që rrjedhin nga sigurimet shoqërore dhe shëndetësore,
ndihma ekonomike dhe pagesa e aftësisë së kufizuar, me vlerë më të vogël se dyzet
fishi i pagës minimale, në shkallë vendi”.
13. Vendimi nr.03, datë 06.12.2013 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
IV. Arsyetimi i Kolegjit Administrativ dhe zgjidhja e çështjes:
14. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekursi i paraqitur nga pala
paditëse Albania Mobile Communications Sh.a është paraqitur në kundërshtim me kërkesat e
nenit 56/b të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, sepse ai është ushtruar
kundër një vendimi përfundimtar të Gjykatës Administrative të Apelit për të cilin nuk lejohet
rekurs në Gjykatën e Lartë, pasi objekt shqyrtimi është një kërkesëpadi në të cilën vlera e
kërkimit apo e së drejtës është më e vogël se dyzetfishi i pagës minimale në shkallë vendi.
15. Në rastin në shqyrtim nisur nga objekti i gjykimit, i cili është kundërshtimi i një
akti administrativ individual dhe shkakut ligjor të kërkimeve të palës paditëse rezulton se,
natyra e çështjes në gjykim është administrative. Në datën 04.11.2013 kanë filluar
funksionimin gjykatat administrative, veprimtaria dhe kompetenca e të cilave është
përcaktuar në ligjin e posaçëm nr.49, datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e
Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, prandaj duke
nisur nga data 04.11.2013 të gjitha mosmarrëveshjet që kanë lëndë administrative, janë në
kompetencë dhe janë objekt shqyrtimi i gjykatave administrative, pavarësisht nëse çështja
gjyqësore që i është paraqitur gjykatës për shqyrtim është regjistruar ose ka qenë në gjykim
përpara datës 04.11.2013.
16. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë pa i hyrë zgjidhjes në themel të çështjes
konstaton se, ligji nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative” në nenin 56 të tij,
399
parashikon se për disa lloje çështjesh, të cilat për shkak të vlerës së vogël të objektit të padisë,
nuk lejohet që të paraqitet rekurs në Gjykatën e Lartë. Ky rregullim i ri ligjor ka një natyrë
kufizuese në krahasim me rregullimin e mëparshëm të bërë nga Kodi i Procedurës Civile, i
cili lejonte të drejtën e ankimit apo rekursit, pavarësisht nga vlera e kërkimit apo e së drejtës
që ishte objekt shqyrtimi përpara gjykatës.
17. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin unifikues nr.03, datë
06.12.2013 kanë arritur në përfundimin unifikues se: Kufizimet financiare që parashikojnë
nenet 45 dhe 56 të ligjit nr.49/2012, në lidhje me të drejtën për të paraqitur ankim në
Gjykatën Administrative të Apelit ose rekurs në Gjykatën e Lartë, nuk zbatohen në lidhje me
ankimet apo rekurset e paraqitura përpara datës 04.11.2013. Në zbatim të këtij vendimi
unifikues, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, për të gjitha rekurset e
paraqitura pas datës 04.11.2013 kundër vendimeve të Gjykatës Administrative të Apelit do të
zbatohen kufizimet e parashikuara në nenin 56 të ligjit nr.49/2012. Meqenëse kufizimi i së
drejtës së paraqitjes së rekursit, duke u nisur nga vlera e vogël e kërkesëpadisë gjen zbatim
vetëm pas datës 04.11.2013, ky Kolegj ka detyrimin për të verifikuar, rast pas rasti, nëse vlera
e padisë apo e kërkesës në çështjen për të cilën është paraqitur rekurs, është apo jo nën vlerën
minimale të përcaktuar në nenin 56 të ligjit nr.49/2012.
18. Në nenin 56/b të ligjit nr.49/2012 parashikohet se nuk lejohet rekurs ndaj
vendimeve përfundimtare të Gjykatës Administrative të Apelit, për padi me objekt
kundërshtimin e akteve administrative apo mosmarrëveshje administrative me vlerë më të
vogël se dyzetfishi i pagës minimale në shkallë vendi. Paga minimale në shkallë vendi, sipas
legjislacionit në fuqi, përcaktohet periodikisht çdo vit nga Këshilli i Ministrave. VKM-ja në
fuqi në momentin e paraqitjes së rekursit është ai me nr.537, datë 03.07.2013, i cili përcakton
se paga minimale në shkallë vendi është 22.000 lekë. Rrjedhimisht, vlera minimale e padisë
për efekt të zbatimit të nenit 56 të ligjit nr.49/2012 është 880.000 lekë, për efekt të
pranueshmërisë për shqyrtim të rekursit.
19. Mosmarrëveshja administrative në shqyrtim ka për objekt pavlefshmërinë relative
të aktit administrativ, njoftim i vlerësimit tatimor nr.17, datë 15.01.2013, i cili përmban një
detyrim më të vogël se dyzetfishi i pagës minimale në shkallë vendi, i parashikuar nga neni
56 i ligjit nr.49/2012 për efekt të pranueshmërisë për shqyrtim të rekursit të ushtruar kundër
vendimit të gjykatës së apelit, i cili është paraqitur në gjykatë me datë 09.06.2014 (pas datës
04.11.2013).
20. Për sa u tha më sipër, vendimi nr.321, datë 24.02.2014 i Gjykatës Administrative
të Apelit (rekursi ndaj të cilit është bërë pas datës 04.11.2013) është i paankimueshëm në
Gjykatën e Lartë, kjo në zbatim të kufizimit të paraqitjes së rekursit, nisur nga vlera më e
vogël e padisë objekt i këtij gjykimi krahasuar me dyzetfishin e pagës minimale në shkallë
vendi, të parashikuar nga neni 56 i ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e
Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, prandaj për
këtë shkak duhet të vendoset pushimi i gjykimit të çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 56/b të ligjit
nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
Mosmarrëveshjeve Administrative”;
VENDOSI
Tiranë, më 06.07.2016
400
Nr. 00-2016-2388 Vendimi (418)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 06.07.2016 mori në shqyrtim në Dhomën e Këshillimit çështjen administrative që iu

përket palëve të mëposhtme:
PADITËS: EMA BEJDO

I PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E POLICISË
SË SHTETIT
OBJEKTI:
Anulimin e vendimit nr.50, datë 26.07.2011
të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit.
Anulimin e vendimit nr.62, datë 17.10.2011
të Komisionit të Apelimit, pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit.
Detyrimin e palës së paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit
t’i paguajë paditëses Ema Bejdo, si dëmshpërblim
pagën për 12 muaj punë sipas pagës mujore.
t’i paguajë paditëses Ema Bejdo 2 muaj punë sipas pagës mujore
si dëmshpërblim për mosrespektimin e procedurës së largimit nga puna nga pala e paditur.
Detyrimin e palës së paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Policisë Shtetit
t’i paguajë paditëses Ema Bejdo 3 muaj punë sipas pagës mujore,
si dëmshpërblim për mosrespektimin e afatit të njoftimit nga ana e palës së paditur.
t’i paguajë paditësit Ema Bejdo dëmshpërblimin për vjetërsi në punë.
Baza Ligjore: Ligji nr.9749, datë 04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit”,
ligji nr.9381, datë 28.04.2005 “Për kompensim për burgim të padrejtë”
dhe nenet 324 e vijues të Kodit të Procedurës Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.6526, datë 11.06.2013 ka

vendosur:
Pranimin e kërkesëpadisë.
Anulimin e vendimit nr.50, datë 26.07.2011 të Drejtorit të Përgjithshëm të
Policisë së Shtetit.
Anulimin e vendimit nr.62, datë 17.10.2011 të Komisionit të Apelimit, pranë
Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit.
Detyrimin e palës së paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Policisë Shtetit t’i
paguajë paditëses Ema Bejdo, si dëmshpërblim pagën për 12 muaj punë sipas
pagës mujore.
401
Detyrimin e palës së paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Policisë Shtetit t’i
paguajë paditëses Ema Bejdo 2 muaj punë sipas pagës mujore, si
dëmshpërblim për mosrespektimin e procedurës së largimit nga puna nga pala
e paditur.
Detyrimin e palës së paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit t’i
paguajë paditëses Ema Bejdo 3 muaj punë sipas pagës mujore, si
dëmshpërblim për mosrespektimin e afatit të njoftimit nga ana e palës së
paditur.
Detyrimin e palës së paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit t’i
paguajë paditëses Ema Bejdo dëmshpërblim për vjetërsi në punë.
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.1097, datë 27.03.2014 ka

vendosur:
Mospranimin e ankimit të të paditurit, Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së
Shtetit kundër vendimit nr.6526, datë 11.06.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të ketë paraqitur rekurs pala e paditur,

Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit, e cila kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.1097, datë 27.03.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit dhe
vendimit nr.6526, datë 11.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Shkaqet që paraqet në rekurs pala e paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Policisë

së Shtetit, janë:
 Gjykata Administrative e Apelit ka vendosur mospranimin e ankimit, duke
argumentuar se autorizimi është me të meta. I nderuar trup gjykues, u bëjmë me dije
se autorizimi i përfaqësimit është një autorizim i ligjshëm i dalë në zbatim të Urdhrit
nr.67, datë 28.01.2008 i Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit.
 Arsye tjetër përse mendojmë se, ky vendim është në kundërshtim me ligjin është për
faktin se nga po i njëjti trup gjykues janë marrë në shqyrtim çështje të tjera me po të
njëjtin tip autorizimi (p.sh: rasti me paditëse Rudina Skonja dhe të paditur DPPSH;
rasti me paditës Evald Jaho dhe të paditur DPPSH; rasti me paditës Ibrahim Patria dhe
të paditur DPPSH, etj) dhe nuk kanë vendosur mospranimin e ankimit edhe përse
autorizimi ishte po i njëjti.
 Në këto kushte e nderuar gjykatë me këtë praktikë që po ndjek ky trup gjykues (pasi
ky nuk është i vetmi rast që ky trup gjykues ka dalë me mospranim ankimi) është
duke kryer shkelje të hapura procedurale, duke mos lejuar zbatimin e parimeve
kushtetuese për zhvillimin e një gjykimi të drejtë në të tre shkallët e gjykimit, duke
zhvilluar një procedurë të pavlefshme gjykimi.
 Me synimin për të vendosur në vend të drejtat tona të shkelura në mënyrë të
kundraligjshme u vëmë në dukje gjithashtu se, trupi tjetër gjykues i Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë i përbërë nga gjyqtarët L.S, A.N dhe A.M i kanë
quajtur të ligjshëm autorizmet e përfaqësimit për secilën çështje të ankimuar nga ana
jonë, duke e shqyrtuar çështjen dhe duke mos dalë në asnjë moment me mospranim
ankimi.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe e bisedoi çështjen në tërësi, në
Dhomën e Këshillimit, në përfundim;
402
VËREN
nr.31003-02740-00-2014 regj. them, që iu përket palëve: paditëse Ema Bejdo dhe e paditur
Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit, me objekt: Anulimin e vendimit nr.50, datë
26.07.2011 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit dhe vendimit nr.62, datë
17.10.2011 të Komisionit të Apelimit, pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit.
2. Vendimi nr.1097, datë 27.03.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit është
rrjedhojë i zbatimit të keq të ligjit procedurial, i cili ka të bëjë me të drejtën e përfaqësimit të
palëve në gjyq, prandaj si i tillë ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në
po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
3. Pala paditëse Ema Bejdo ka ushtruar detyrën e inspektorit në strukturat e Policisë

së Shtetit, si specialiste në Seksionin e Luftës Kundër Trafiqeve të Paligjshme dhe
Narkotikëve në Komisariatin e Policisë Sarandë.
4. Pas një ankimi që ka paraqitur punonjësi i policisë Erdit Sadiku përpara Drejtorisë
së Standarteve Profesionale, pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit rezulton se
ky i fundit ka pretenduar se me datë 10.07.2011, paditësja Ema Bejdo ka patur me të një
konfrontim verbal.
5. Më pas ka rezultuar se, paditësja e ka kërcënuar punonjësin tjetër të Policisë së
Shtetit me armë zjarri në ambjentet e Komisaritit të Policisë Sarandë. Si pasojë e këtij
investigimi administrativ, pala e paditur me vendimin nr.50, datë 26.07.2011 të Drejtorit të
Përgjithshëm të Policisë së Shtetit dhe vendimit nr.62, datë 17.10.2011 të Komisionit të
Apelimit, pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit ka vendosur përjashtimin e
paditëses nga Policia e Shtetit. Paditësja, duke mos qenë dakord me këto vendime, i është
drejtuar gjykatës me padi, duke kërkuar anulimin e akteve administrative dhe shpërblimin e
dëmit për largimin e padrejtë nga puna.
II. Vendimet e gjykatave dhe arsyetimi i tyre:
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.6526, datë 11.06.2013 ka

vendosur:
Anulimin e vendimit nr.50, datë 26.07.2011 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së
Shtetit.
Anulimin e vendimit nr.62, datë 17.10.2011 të Komisionit të Apelimit, pranë
Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit.
Detyrimin e palës së paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit t’i paguajë
paditëses Ema Bejdo si dëmshpërblim pagën për 12 muaj punë sipas pagës mujore.
paditëses Ema Bejdo 2 muaj punë sipas pagës mujore si dëmshpërblim për mosrespektimin e
procedurës së largimit nga puna nga pala e paditur.
paditëses Ema Bejdo 3 muaj punë sipas pagës mujore si dëmshpërblim për mosrespektimin e
afatit të njoftimit nga ana e palës së paditur.
paditësit Ema Bejdo dëmshpërblim për vjetërsi në punë.
403
....Për gjatë gjithë procesit gjyqësor është konstatuar se, procesi disiplinor ndaj
paditësit ka shkelje dhe nuk janë respektuar dispozitat e ligjit nr.9749, datë 04.06.2007 “Për
Policinë e Shtetit”. Nga aktet e paraqitura në dosjen gjyqësore nuk provohet mënyra e
njoftimit dhe procedimit ndaj paditësit. Ky fakt rëndohet për më tepër, duke marrë në
konsideratë masën ekstreme të largimit nga detyra që është marrë për paditësin. Nisur sa më
sipër gjykata detyron palën e paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Policisë ti paguaj paditësit
Ema Bejdo dëmshpërblim për vjetërsi në punë. Ndonëse në një marrëdhënie pune e krijuar
me emërim administrativ, gjykata çmon se pala e paditur duhet të detyrohet të dëmshpërblejë
paditësin për mosrespektimin e procedurës së largimit nga detyra, duke përdorur si referencë
ligjore Kodin e Punës. Gjykata çmon se vendimi nr.50, datë 26.07.2011 i Drejtorit të
Përgjithshëm të Policisë së Shtetit dhe vendimi nr.62, datë 17.10.2011 i Komisionit të
Apelimit, pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit duhet të anullohen, etj....
8. Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.1097, datë 27.03.2014 ka
vendosur:
Mospranimin e ankimit të të paditurit, Drejtoria e Përgjithëshme e Policisë së Shtetit
kundër vendimit nr.6526, datë 11.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
9. Gjykata e apelit ndër të tjera arsyeton se:
......Gjykata çmon se, referuar tagrave të përcaktuara shprehimisht në aktin e
përfaqësimit juristit të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit i është njohur vetëm e
drejta për të marrë pjesë e të përfaqësojë këtë institucion në gjykimet në shkallë të parë në të
gjitha konfliktet ku do të rezultojë i përfshirë ky institucion, duke vënë dokumentacionin e
nevojshëm.
Tagrat e përfaqshmi të juristit të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit
parashikohen se, pushojnë së ushtruari në momentin e përfundimit të gjykimit në shkallë të
parë dhe bëhen sërish të ushtrueshme për të njëjtën çështje vetëm në rast se, brenda
periudhës në të cilën autorizimi është në fuqi, ushtrohet ankimi apo rekursi, duke diktuar një
gjykim të ri në apel apo në Gjykatën e Lartë. Sa më sipër ankimi i Drejtorisë së Përgjithshme
të Policisë së Shtetit kundër vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë mban vetëm
nënshkrimin e juristit Fatmir Shehu. Ankimit nuk rezulton as t’i jetë bashkangjitur ndonjë
shkresë përcjellëse e Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit......

Administrative”, parashikon se:
Mjetet dhe afatet e ankimit të vendimeve të gjykatave administrative janë të njëjta me
ato të parashikuara në Kodin e Procedurës Civile, përveç kur parashikohet ndryshe në këtë
ligj.

1. Bashkë me ankimin duhet të paraqiten:
a) kopjet e ankimit dhe të dokumenteve të tjera në numër aq sa janë personat që
marrin pjesë në çështje si palë;
b) aktin e përfaqësimit, nëse ky akt nuk është pjesë e dosjes së gjykimit.
2. Në rast së ankimi nuk plotëson kushtet e parashikuara në pikën 1 të këtij neni ose
kur ankimi nuk është nënshkruar, nuk tregohen palët ndërgjyqëse, vendimi kundër të cilit
bëhet ankim ose se çfarë kërkohet me ankimin, gjyqtari i vetëm njofton palën që të ndreqë të
metat brenda 5 ditëve. Shqyrtimi i ankimit, sipas këtij neni, bëhet në dhomë këshillimi.
3. Kur ankuesi nuk plotëson ose nuk ndreq të metat brenda afatit, ankimi quhet se nuk
është paraqitur dhe i kthehet ankuesit me vendim, së bashku me aktet e tjera të paraqitura
404
prej tij. Kundër vendimit të gjyqtarit të vetëm për kthimin e ankimit mund të bëhet ankim i
veçantë në Gjykatën Administrative të Apelit.
4. Kur të metat e ankimit janë plotësuar në afat, ai quhet i paraqitur që nga data e
regjistrimit të tij në gjykatë.
12. Në nenin 453 të K.Pr.Civile parashikohet se:

Ankimi që i drejtohet gjykatës së apelit duhet të nënshkruhet nga vetë pala, avokati
ose përfaqësuesi i pajisur me prokurë.

Në ankim duhet të tregohen:
a) palët ndërgjyqësa;
b) vendimi kundër të cilit bëhet ankimi;
c) shkaqet për të cilat bëhet ankimi;
ç) çfarë kërkohet me ankimin.
14. Vendimi unifikues nr.03, datë 06.12.2013 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së

Lartë.
e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit përmban shkaqe nga ato që
parashikohen në nenin 58 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e
Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, prandaj
ekzistojnë shkaqe ligjore që vendimi i gjykatës së apelit të cënohet.
16. Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të
dosjes gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton faktin se, nëse nga
gjykatat vendimet e të cilave rekursohen janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale
dhe nëse ligji material është respektuar drejtë ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre
çështjeve nga gjykatat më të ulëta, Gjykata e Lartë në realizim të funksionit të saj rishikues,
shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të vendimeve për të cilat është paraqitur rekurs.
17. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, pas shqyrtimit të akteve procedurale që
ndodhen në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut ligjor të padisë, pretendimeve të palëve,
vendimit të gjykatës dhe parashtrimeve të rekursit, në interpretim të dispozitave ligjore të
zbatueshme për rastin konkret, arrin në konkluzionin se, vendimi i dhënë nga Gjykata
Administrative e Apelit është marrë në shkelje të ligjit procedural që ka të bëjë me
përfaqësimin e palëve në gjykim dhe të drejtën e ankimit, prandaj vetëm për këtë motiv
vendimi i dhënë prej saj duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim pranë po kësaj
gjykate, por me tjetër trup gjykues.
18. Nga aktet e administruara në dosje, rezulton që ankimi kundër vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është bërë nga përfaqësuesi i palës së paditur juristi
Fatmir Shehu, i cili ka qenë i pajisur nga Drejtori i Përgjithshëm i Policisë së Shtetit me
autorizimin nr.480, datë 29.01.2013 në të cilin ndërmjet të tjerave thuhet se: Këto të drejta i
delegohen dhe në rast ankimi dhe gjykimi në shkallët e tjera të procedimit të të gjitha
niveleve deri në zgjidhjen përfundimtare të çështjes dhe ekzekutimin e vendimit të formës së
prerë.
19. Pala paditëse Ema Bejdo ka kërkuar nga gjykata anullimin e vendimit të Drejtorit
të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit dhe vendimit të Komisionit të Apelimit, pranë Drejtorisë
së Përgjithshme të Policisë së Shtetit. Detyrimin e palës së paditur që t’i paguajë palës
paditëse dëmshpërblimet për zgjidhjen e marrëdhënieve të punës, etj. Në përfundim të
405
gjykimit të çështjes, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka vendosur pranimin e
kërkesëpadisë.
20. Mbi ankimin e palës së paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit,
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë ka vendosur mospranimin e ankimit të palës së
paditur me arsyetimin se: ...Gjykata çmon se, referuar tagrave të përcaktuara shprehimisht
në aktin e përfaqësimit juristit të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit i është
njohur vetëm e drejta të marrë pjesë e të përfaqësoj këtë institucion në gjykimet në shkallë të
parë në të gjitha konfliktet ku do të rezultojë i përfshirë ky institucion, duke vënë
dokumentacionin e nevojshëm.
Tagrat e përfaqësimit të juristit të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit
parashikohen se, pushojnë së ushtruari në momentin e përfundimit të gjykimit në shkallë të
parë dhe bëhen sërish të ushtrueshme për të njëjtën çështje vetëm në rast se brenda periudhës
në të cilin autorizimi është në fuqi, ushtrohet ankimi apo rekursi, duke diktuar një gjykim të ri
në apel apo në Gjykatën e Lartë, sa më sipër ankimi i Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë
së Shtetit kundër vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë mban vetëm nënshkrimin e
juristit Fatmir Shehu. Ankimi nuk rezulton as të jetë bashkangjitur ndonjë shkresë përcjellëse
të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit......
21. Kërkesa ankimore kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila
është depozituar pranë kësaj gjykate është e nënshkruar vetëm nga përfaqësuesi i palës së
paditur juristi Fatmir Shehu dhe jo nga titullari i Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë Shtetit.
Në nenin 453 të Kodit Procedurës Civile është parashikuar se, ankimi që i drejtohet gjykatës
së apelit duhet të nënshkruhet nga vetë pala, avokati ose përfaqësuesi i pajisur me prokurë.
Ndërsa në nenin 46/1 të ligjit nr.49/2012 është parashikuar se: Bashkë me ankimin duhet të
paraqiten: a) kopjet e ankimit dhe të dokumenteve të tjera në numër aq sa janë personat që
marrin pjesë në çështje si palë dhe b) aktin e përfaqësimit, nëse ky akt nuk është pjesë e
dosjes së gjykimit.
22. Në nenin 71/2 të Kodit Civil është parashikuar se, prokura është e posaçme kur i
përfaqësuari i ka dhënë përfaqësuesit tagrin për të kryer një ose disa veprime juridike të
caktuara, që karakterizohen nga një qëllim i përbashkët. Në zbatim të kësaj dispozite ligjore
për të parë volumin e tagrave që ka patur përfaqësuesi i palës së paditur duhet më parë të
kuptojmë se, cili ka qenë qëllimi i përbashkët që duhej të arrihej me anë të këtij autorizimi, i
cili tregon se, qëllimi i palës së paditur në rastin në gjykim ka qenë që ajo të realizojë
mbrojtjen e saj përpara gjykatave të gjitha niveleve nëpërmjet juristit Fatmir Shehu, prandaj
si rrjedhojë një përfaqësuesi të posaçëm që i është dhënë e drejta e përfaqësimit në të gjitha
shkallët e gjykimit nuk mund ti hiqet e drejta për të ankuar vendimet e gjykatave, ashtu siç
me pa të drejtë arsyeton gjykata e apelit.
23. Gjykata Administrative e Apelit e bazon vendimin e saj në nenin 44 të ligjit
nr.49/2012, nenet 453, 96 e 97 të K.Pr.Civile dhe nenin 64 të Kodit Civil, por ajo nuk
arsyeton se, cila nga dispozitat ligjore të mësipërme nuk e lejon përfaqësuesin e palës së
paditur që të paraqes ankim në gjykatën e apelit ndaj vendimit të dhënë nga gjykata e shkallës
së parë. Neni 44 i ligjit nr.49/2012 është një dispozitë referuese, e cila referon në dispozitat e
Kodit të Procedurës Civile, asnjë nga të cilat nuk e pengojnë përfaqësuesin e palës së paditur,
i cili ka marrë pjesë në gjykimin në shkallë të parë që të paraqes ankim ndaj vendimit
përfundimtar të po kësaj gjykate në gjykatën e apelit, sepse detyra e përfaqësuesit të palës së
paditur në këtë rast nuk mbaron me shpalljen e vendimit nga gjykata e shkallës së parë, pasi
atij i është dhënë e drejta nga titullari i palës së paditur që të përfaqësojë këtë palë edhe në
shkallët e tjera të gjykimit, derisa të ekzekutohet vendimi i formës së prerë.
24. Në nenin 46/2 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e
Gjykatave Administrative”, është parashikuar se: Në rast se ankimi nuk plotëson kushtet e
parashikuara në pikën 1 të këtij neni ose kur ankimi nuk është nënshkruar, nuk tregohen palët
ndërgjyqëse, vendimin kundër të cilit bëhet ankim ose se çfarë kërkohet me ankimin, gjyqtari
406
i vetëm njofton palën që të ndreqë të metat brenda 5 ditëve. Nga shqyrtimi i dokumentacionit
të administruar në dosje rezulton se, nga gjykata e apelit nuk i është dhënë palës së paditur
afati 5 ditor për rregullimin e të metave të ankimit (nëse kishte) dhe për rrjedhojë pretendimi i
ngritur në rekurs nga pala e paditur se, vendimi i gjykatës së apelit është në kundërshtim me
ligjin procedurial është i bazuar në ligj.
25. Nisur nga përmbajtja e autorizimit, Gjykata Administrative e Apelit Tiranë ka
pasur detyrimin të konstatonte se personi që ka nënshkruar ankimin ndaj vendimit të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë në çështjen konkrete ka pasur tagër të plotë për të kryer veprimet
procedurale, ku ndër të tjera edhe ankimin ndaj vendimit të gjykatës së shkallës së parë, e në
këto kushte, gjykata e apelit duhej të kishte marrë në shqyrtim pretendimet e ngritura në
lidhje me zgjidhjen e themelit të mosmarrëveshjes. Në vështrim të dispozitave ligjore, të
parashikuara nga nenet 154-316 të Kodit të Procedurës Civile, në përputhje me tagrat e
përfaqësimit të njohura nga dispozitat përkatëse të Kodit Civil dhe ato të Kodit të
Procedurave Administrative, personi i cili përmbush detyrimin për përfaqësimin e subjektit të
përfaqësuar, ka të drejtë që përpos ndjekjes së gjykimit në të gjitha fazat e tij, përfshirë
veprimet e posaçme procedurale që ligji i njeh subjekteve ndërgjyqëse, të paraqesë edhe
ankimin ndaj vendimit të gjykatës, duke u konsideruar ky veprim procedural plotësues në
përmbushjen e tagrit të tij të përfaqësimit.
26. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të
theksojë se në rastin konkret palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit i
është cënuar e drejta për një proces të rregullt ligjor, si pasojë e mohimit të së drejtës së saj
për të marrë në shqyrtim ankimin ndaj vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe zgjidhjen
në themel të mosmarrëveshjes, cënimi i së cilës përbën shkelje të rëndë procedurale, e cila
detyrimisht të çon në prishjen e vendimit të Gjykatës Administrative e Apelit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues, i cili është i
detyruar që të shprehet për themelin (meritën) e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/c të ligjit
Mosmarrëveshjeve Administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1097, datë 27.03.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 06.07.2016
407
Nr. 00 - 2016 - 2397 Vendimi (419)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

iu përket:
PADITËS: ARBEN DEDA

SË SHTETIT
PERSON I TRETË: DREJTORIA RAJONALE E POLICISË SË
QARKUT VLORË
OBJEKTI:
Kundërshtimi i vendimit nr.4303/2 prot, datë 03.10.2012
i zv. Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit
dhe vendimit nr.94, prot, datë 05.11.2012 i Komisionit të Apelimit.
Baza Ligjore: Nenet 32, 43 e vijues të Kodit Procedurës Civile;
neni 7/2 i Kodit Punës,
nenet 31 pika 3, 36 pika 2, germa “c”, 38 pika 9 të VKM-së nr.786, datë 04.06.2008
“Për përcaktimin e Rregullores së Disiplinës së Policisë së Shtetit.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.1232, datë 13.05.2013 ka

vendosur:
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të vendimit nr.4303/2 prot, datë
03.10.2012 të zv.Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit dhe vendimit
nr.94 prot, datë 05.11.2012 të Komisionit të Apelimit, duke hequr masën
disiplinore “Pezullim pa pagesë 20 ditë” nga shënimi/regjistrimi në sistemin e
të dhënave (RMIS).
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.1332 , datë 10.04.2014 ka

vendosur:
Mospranimin e ankimit të personit të tretë, Drejtoria Rajonale e Policisë
Qarkut Vlorë.
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të kenë paraqitur rekurs pala e paditur,

Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit dhe personi i tretë, Drejtoria Rajonale e
Policisë së Qarkut Vlorë, të cilat kërkojnë:
kthimin e çështjes për rigjykim.
408
Shkaqet që pala e paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit paraqet
në rekurs, janë:
 Gjykata nuk është treguar e vëmendshme në shqyrtimin e akteve që përmban dosja
gjyqësore përkatëse. Në fakt edhe sot e kësaj dite ende nuk na është komunikuar
vendimi i plotë dhe i arsyetuar i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, të paktën
përfaqësuesit e palës së paditur dhe personit të tretë, pasi i njëjti person ka qenë
përfaqësues i të paditurit dhe personit të tretë.
 Gjykata gabon kur thotë se ankimi nuk është nënshkruar, pasi ankimi është
nënshkruar nga përfaqësuesi me autorizim i palës së paditur dhe personit të tretë,
autorizim, i cili i delegon të gjitha tagrat e nevojshme procedurale, duke përfshirë
edhe të drejtën e hartimit dhe nënshkrimit të ankimit deri në përfundimin e plotë të
çështjes. Pra, autorizimi, i cili në rastin në fjalë është prokura e posaçme është pjesë e
dosjes gjyqësore dhe në të shprehet qartë dhe pa ekuivok sa më sipër.
 Gjykata ka gabuar edhe kur shprehet se, në kushtet kur gjykata e shkallës së parë
duhej të vendoste mospranimin e ankimit pas konstatimit të të metave të ankimit dhe
pas njoftimit të palës ankuese, pasi në momentin kur është paraqitur ankimi, ligji në
fjalë e dispozitat që iu referohet gjykata nuk kishin hyrë ende në fuqi.
 Gjykata gabon edhe kur parashtron si pretendim se, ka njoftuar palën ankuese për të
metat e ankimit, pasi në njoftimin e fletëthirrjen e gjykatës së apelit nuk bëhet fjalë
për njoftimin e palës ankuese për plotësimin e të metave të ankimit, por vetëm për
parashtrime lidhur me shkaqet e ngritura në ankim.
Shkaqet që personi i tretë, Drejtoria Rajonale e Policisë së Qarkut Vlorë paraqet

në rekurs, janë:
 Gjykata gabon kur thotë se, ankimi nuk është nënshkruar, pasi ankimi është
nënshkruar nga përfaqësuesi me autorizim i palës së paditur dhe personit të tretë,
autorizim i cili i delegon të gjitha tagrat e nevojshme procedurale, duke përfshirë edhe
të drejtën e hartimit dhe nënshkrimit të ankimit, deri në përfundimin e plotë të
çështjes.
 Pra, autorizimi, i cili në rastin në fjalë është prokura e posaçme është pjesë e dosjes
gjyqësore dhe në të shprehet qartë dhe pa ekuivok sa më sipër.
 Gjykata ka gabuar edhe kur shprehet se, në kushtet kur gjykata e shkallës së parë
duhej të vendoste mospranimin e ankimit pas konstatimit të të metave të ankimi dhe
pas njoftimit të palës ankuese, pasi në momentin kur është kryer ankimi ligji në fjalë
dhe dispozitat që u referohet gjykata nuk kishin hyrë ende në fuqi.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe e bisedoi çështjen në tërësi, në
VËREN
nr.31003-03587-00-2014 regj. them, që iu përket palëve të më poshtme: paditës Arben Deda,
e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit dhe person i tretë Drejtoria Rajonale e
Policisë së Qarkut Vlorë, me objekt: Kundërshtimi i vendimit nr.4303/2 prot, datë 03.10.2012
i zv. Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit dhe vendimit nr.94 prot, datë 05.11.2012 i
Komisionit të Apelimit.
rrjedhojë i zbatimit të keq të ligjit procedurial që ka të bëjë me përfaqësimin e palëve në gjyq,
409
prandaj si i tillë ai duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën
Administrative të Apelit.
3. Paditësi ka qenë në marrëdhënie pune me ish-Repartin FNSH nr.712 Tiranë dhe

kryente detyrën e Shefit të Seksionit të Mjeteve Speciale. Ndaj tij me datë 17.09.2012 ka
filluar procedimi disiplinor me motivacionin se, është shkelur neni 11/5 i Rregullores së
Disiplinës së Policisë së Shtetit, miratuar me VKM-në nr.786, datë 04.06.2008.
4. Paditësi ka ushtruar të drejtën e ankimit brenda afatit ligjor në Komisionin e
Apelimit, pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit, e cila ka dalë me vendimin
nr.94, datë 05.11.2012, duke vendosur: Të konsiderojë të motivuar masën disiplinore
“pezullim pa pagesë për 20 ditë”, dhënë ndaj Komisar Arben Deda. Duke mos qenë dakord
me vendimin e mësipërm paditësi i është drejtuar gjykatës me kërkesëpadi.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.1232, datë 13.05.2013 ka

vendosur:
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të vendimit nr.4303/2 prot, datë 03.10.2012 të
zv.Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit dhe vendimit nr.94 prot, datë 05.11.2012 të
Komisionit të Apelimit, duke hequr masën disiplinore “pezullim pa pagesë 20 ditë” nga
shënimi/regjistrimi në sistemin e të dhënave (RMIS).
....Ligji ka parashikuar mënyrën e procedimit në rast të një kërkese të tillë, duke i
njohur të drejtën Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit të zëvendësojë anëtarin e
Komisionit me një punonjës tjetër. Mosprocedimi nga ana e këtij Komisioni në përputhje me
dispozitën e sipërcituar e bën aktin absolutisht të pavlefshëm dhe për rrjedhojë një akt i tillë
nuk krijon asnjë pasojë. Rezulton e provuar se, nga ana e palës së paditur nuk është
respektuar e drejta për tu informuar, parashikuar në nenin 51 të K.Pr.Administrative dhe
afatet për dhënien e informacioneve në lidhje me procedimin ndaj tij. Madje gjykata vlerëson
se, nga pala e paditur nuk është kryer asnjë procedurë verifikimi dhe shqyrtimi sipas
kërkesave që parashikon neni 24 i Rregullores së Disiplinës në Policinë e Shtetit. Sipas kësaj
dispozite, me fillimin e ecurisë disiplinore, këto organe pas njoftimit me shkrim të personit,
veç të tjerash, duhej të kryenin veprimet si më poshtë: pyetjen ose marrjen e deklaratave nga
dëshmitarët, mbajtjen e shënimeve rreth tyre, verifikimin e fakteve kundërshtuese; rishikimin
e dokumentacionit përkatës për mospërputhje, për fakte që mungojnë, data apo firma që janë
hequr, etj, shqyrtimin e dosjes së punonjësit; rishqyrtimin e dokumenteve apo verifikimin me
dëshmitar të tjerë që mund të kenë dijeni të drejtpërdrejt, nëse ka ndonjë mospërputhje
ndërmjet variantit të punonjësit dhe atij të dëshmitarëve apo mënyrës, se si kuptohen faktet,
etj......
vendosur:
Mospranimin e ankimit të personit të tretë, Drejtoria Rajonale e Policisë Qarkut
Vlorë.
.....Në çështjen objekt gjykimi, personi i tretë, Drejtoria Rajonale e Policisë së Qarku
Vlorë, ka paraqitur ankim të shkurtuar, për efekt të zënies së afatit ligjor të ankimit. Në
ankimin e saj, nuk rezulton të jenë paraqitur shkaqet e ankimit. Gjithashtu, nuk rezulton që
pala ankuese të ketë plotësuar të metat e ankimit, pasi është njohur me vendimin. Për
410
rrjedhojë, Gjykata Administrative e Apelit, nuk mund të vazhdojë me shqyrtimin në themel të
çështjes së ankimuar.
Veçsa më sipër ankimi është nënshkruar nga ana e përfaqësuesit të palës së paditur,
por pa vulën e institucionit që ai përfaqëson. Edhe për këtë shkak ankimi i palës së paditur
është i papranueshëm, pasi ankimi krahas nënshkrimit nga juristi i autorizuar për të bërë
ankim duhet të ketë edhe vulën e institucionit që përfaqëson......

Mjetet dhe afatet e ankimit të vendimeve të gjykatave administrative janë të njëjta me
ato të parashikuara në Kodin e Procedurës Civile, përveç kur parashikohet ndryshe në këtë
ligj.

1. Bashkë me ankimin duhet të paraqiten:
a) kopjet e ankimit dhe të dokumenteve të tjera në numër aq sa janë personat që
marrin pjesë në çështje si palë;
b) aktin e përfaqësimit, nëse ky akt nuk është pjesë e dosjes së gjykimit.
2. Në rast së ankimi nuk plotëson kushtet e parashikuara në pikën 1 të këtij neni ose
kur ankimi nuk është nënshkruar, nuk tregohen palët ndërgjyqëse, vendimi kundër të cilit
bëhet ankim ose se çfarë kërkohet me ankimin, gjyqtari i vetëm njofton palën që të ndreqë të
metat brenda 5 ditëve. Shqyrtimi i ankimit, sipas këtij neni, bëhet në dhomë këshillimi.
3. Kur ankuesi nuk plotëson ose nuk ndreq të metat brenda afatit, ankimi quhet se nuk
është paraqitur dhe i kthehet ankuesit me vendim, së bashku me aktet e tjera të paraqitura
prej tij. Kundër vendimit të gjyqtarit të vetëm për kthimin e ankimit mund të bëhet ankim i
veçantë në Gjykatën Administrative të Apelit.
4. Kur të metat e ankimit janë plotësuar në afat, ai quhet i paraqitur që nga data e
regjistrimit të tij në gjykatë.

Ankimi që i drejtohet gjykatës së apelit duhet të nënshkruhet nga vetë pala, avokati
ose përfaqësuesi i pajisur me prokurë.

Në ankim duhet të tregohen:
a) palët ndërgjyqësa;
b) vendimi kundër të cilit bëhet ankimi;
c) shkaqet për të cilat bëhet ankimi;
ç) çfarë kërkohet me ankimin.

Lartë.
14. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekurset e paraqitura nga
pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit dhe Drejtoria e Policisë së Qarkut
Vlorë përmbajnë shkaqe nga ato që parashikohen në nenin 58 të ligjit nr.49/2012 “Për
411
Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
Mosmarrëveshjeve Administrative”, prandaj ekzistojnë shkaqe ligjore që vendimi i gjykatës
së apelit të cënohet.
dosjes gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton faktin se, nëse nga
gjykatat vendimet e të cilave rekursohen janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale
dhe nëse ligji material është respektuar drejtë ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre
çështjeve nga gjykatat më të ulëta, Gjykata e Lartë në realizim të funksionit të saj rishikues,
shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të vendimeve për të cilat është paraqitur rekurs.
16. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, pas shqyrtimit të akteve procedurale që
ndodhen në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut ligjor të padisë, pretendimeve të palëve,
vendimit të gjykatës dhe parashtrimeve të rekursit, në interpretim të dispozitave ligjore të
zbatueshme për rastin konkret, arrin në konkluzionin se, vendimi i dhënë nga Gjykata
Administrative e Apelit është marrë në shkelje të ligjit procedural që ka të bëjë me
përfaqësimin e palëve në gjykim, shkaqet e ankimit dhe të drejtën e ankimit, prandaj vetëm
për këtë motiv vendimi i dhënë prej saj duhet të prishet e çështja të dërgohet për rishqyrtim
pranë kësaj gjykate, por me tjetër trup gjykues.
17. Nga aktet e administruara në dosje, rezulton që ankimi kundër vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë është bërë nga përfaqësuesi i palës së paditur juristi
Dionisi Dulaj, i cili ka qenë i pajisur nga Drejtori i Përgjithshëm i Policisë së Shtetit me
autorizimin nr.6698, datë 14.12.2012 në të cilin ndërmjet të tjerave thuhet se, i autorizuari ka
të drejtë që të bëjë ankim dhe të marrë pjesë në gjykim edhe në Gjykatën e Apelit Vlorë.
18. Kërkesa ankimore kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, e cila
është depozituar pranë kësaj gjykate është e nënshkruar vetëm nga përfaqësuesi i palës së
paditur dhe personit të tretë juristi Dionisi Dulaj dhe jo nga titullari i Drejtorisë së
Përgjithshme të Policisë Shtetit, ose i personit të tretë, Drejtorisë Rajonale të Policisë Vlorë.
Në nenin 453 të Kodit Procedurës Civile është parashikuar se, ankimi që i drejtohet gjykatës
së apelit duhet të nënshkruhet nga vetë pala, avokati ose përfaqësuesi i pajisur me prokurë.
Ndërsa në nenin 46/1 të ligjit nr.49/2012 është parashikuar se: Bashkë me ankimin duhet të
paraqiten: a) kopjet e ankimit dhe të dokumenteve të tjera në numër aq sa janë personat që
marrin pjesë në çështje si palë dhe b) aktin e përfaqësimit, nëse ky akt nuk është pjesë e
dosjes së gjykimit.
19. Në nenin 71/2 të Kodit Civil është parashikuar se, prokura është e posaçme kur i
përfaqësuari i ka dhënë përfaqësuesit tagrin për të kryer një ose disa veprime juridike të
caktuara, që karakterizohen nga një qëllim i përbashkët. Në zbatim të kësaj dispozite ligjore
për të parë volumin e tagrave që ka patur përfaqësuesi i palës së paditur duhet më parë të
kuptojmë se, cili ka qenë qëllimi i përbashkët që duhej të arrihej me anë të këtij autorizimi, i
cili tregon se, qëllimi i palës së paditur në rastin në gjykim ka qenë që ajo të realizojë
mbrojtjen e saj përpara gjykatës së shkallës së parë dhe të gjykatës së apelit nëpërmjet juristit
Dionisi Dulaj, prandaj si rrjedhojë një përfaqësuesi të posaçëm që i është dhënë e drejta e
përfaqësimit në të dy shkallët e gjykimit nuk mund ti hiqet e drejta për të ankuar vendimin e
gjykatës së shkallës së parë, ashtu siç me pa të drejtë arsyeton gjykata e apelit.
20. Gjykata Administrative e Apelit e bazon vendimin e saj në nenin 44 të ligjit
nr.49/2012, nenet 453, 96 e 97 të K.Pr.Civile dhe nenin 64 të Kodit Civil, por ajo nuk
arsyeton se, cila nga dispozitat ligjore të mësipërme nuk e lejon përfaqësuesin e palës së
paditur dhe të personit të tretë që të paraqes ankim në gjykatën e apelit ndaj vendimit të
dhënë nga gjykata e shkallës së parë. Neni 44 i ligjit nr.49/2012 është një dispozitë referuese,
e cila referon në dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, asnjë nga të cilat nuk e pengojnë
përfaqësuesin e palës së paditur, i cili ka marrë pjesë në gjykimin në shkallë të parë që të
paraqes ankim ndaj vendimit përfundimtar të po kësaj gjykate në gjykatën e apelit, sepse
detyra e përfaqësuesit të palës së paditur në këtë rast nuk mbaron me shpalljen e vendimit nga
412
gjykata e shkallës së parë, pasi atij i është dhënë e drejta nga titullari i palës së paditur që të
përfaqësojë këtë palë edhe në gjykatën e apelit.
21. Gjykata Administrative e Apelit përveç shkakut të mësipërm ka vendosur
mospranimin e ankimit edhe për një shkak tjetër, pasi ankimi i përbashkët i paraqitur nga pala
e paditur dhe personi i tretë (në një kohë që gjykata e apelit është shprehur vetëm për këtë të
fundit) nuk përmban shkaqet e ankimit. Në nenin 46/2 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin
dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative”, është parashikuar se: Në rast se ankimi nuk
plotëson kushtet e parashikuara në pikën 1 të këtij neni ose kur ankimi nuk është nënshkruar,
nuk tregohen palët ndërgjyqëse, vendimin kundër të cilit bëhet ankim ose se çfarë kërkohet
me ankimin, gjyqtari i vetëm njofton palën që të ndreqë të metat brenda 5 ditëve. Nga
shqyrtimi i dokumentacionit të administruar në dosje rezulton se, nga gjykata e apelit nuk iu
është dhënë palës së paditur dhe personit të tretë afati 5 ditor për rregullimin e të metave të
ankimit.
22. Nisur nga përmbajtja e autorizimit, Gjykata Administrative e Apelit ka pasur
detyrimin të konstatonte se, personi që ka nënshkruar ankimin ndaj vendimit të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë në çështjen konkrete ka pasur tagër të plotë për të kryer veprimet
procedurale, ku ndër të tjera edhe ankimin ndaj vendimit të gjykatës së shkallës së parë, e në
këto kushte, gjykata e apelit duhej të kishte marrë në shqyrtim pretendimet e ngritura në
lidhje me zgjidhjen e themelit të mosmarrëveshjes. Në vështrim të dispozitave ligjore, të
parashikuara nga nenet 154-316 të Kodit të Procedurës Civile, në përputhje me tagrat e
përfaqësimit të njohura nga dispozitat përkatëse të Kodit Civil dhe ato të Kodit të
Procedurave Administrative, personi i cili përmbush detyrimin për përfaqësimin e subjektit të
përfaqësuar, ka të drejtë që përpos ndjekjes së gjykimit në të dy shkallët e gjykimit, përfshirë
veprimet e posaçme procedurale që ligji i njeh subjekteve ndërgjyqëse, të paraqesë edhe
ankimin ndaj vendimit të gjykatës, duke u konsideruar ky veprim procedural plotësues në
përmbushjen e tagrit të tij të përfaqësimit.
23. Sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të theksojë
se në rastin konkret palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit dhe personit
të tretë, Drejtoria e Policisë së Qarkut Vlorë iu është cënuar e drejta për një proces të rregullt
ligjor, si pasojë e mohimit të së drejtës së saj për të marrë në shqyrtim ankimin ndaj vendimit
të gjykatës së shkallës së parë dhe zgjidhjen në themel të mosmarrëveshjes, cënimi i së cilës
përbën shkelje të rëndë procedurale, e cila detyrimisht të çon në prishjen e vendimit të
Gjykatës Administrative e Apelit Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë
gjykatë, por me tjetër trup gjykues, i cili është i detyruar që të shprehet për themelin (meritën)
e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/c të ligjit
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1332, datë 10.04.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 06.07.2016
413
Nr. 00-2016-2888 Vendimi (420)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Medi Bici Anëtar

përket palëve:
PADITËS: ALTIN DOKO

I PADITUR: INSPEKTORIATI NDËRTIMOR
URBANISTIK KOMBËTAR
OBJEKTI:
Kundërshtimin e akteve administrative,
vendim për pezullimin e punimeve në ndërtim nr.01, datë 19.11.2010
dhe vendim për dënim me gjobë me nr.19, datë 19.11.2010.
Baza Ligjore: Neni 118 i K.Pr.Administrative,
ligji nr.9780, datë 16.07.2007 “Për inspektimin e ndërtimit”, i ndryshuar
dhe ligji nr.8402, datë 10.09.1998
“Për Kontrollin dhe Disiplinimin e Punimeve të Ndërtimit”.

vendosur:
Shfuqizimin e akteve administrative të palës së paditur Inspektoriati
Ndërtimor Urbanistik Kombëtar, vendimit nr.01, datë 19.11.2010 për
pezullimin e punimeve të kryera nga paditësi Altin Doko, si dhe vendimit
nr.19, datë 19.11.2010 për dënimin me gjobë të paditësit Altin Doko.
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.2514, datë 25.06.2014 ka

vendosur:
Gjyqësor Tiranë.
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të ketë paraqitur rekurs pala e paditur

Inspektorati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar, i cili kërkon:
vendimit nr.4121, datë 17.04.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. .
414
Shkaqet që pala e paditur Inspektorati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar paraqet
në rekurs, janë:
 Inspektoriati Ndërtimor e Urbanistik Kombëtar është një organ, i cili funksionon në
bazë të ligjit nr.9780, datë 16.07.2007 “Për Inspektimin e Ndërtimit”, i ndryshuar, ligj
i cili ngarkon me përgjegjësi e rregullon veprimtarinë e këtij institucioni. Në
mbështetje të nenit 9, pika a), neni 10 pika 1/c, të ligjit nr.9780, INUK kontrollon
zbatimin e ligjshmërisë në fushën e ndërtimit dhe urbanistikës. Në zbatim të ligjit
nr.9780, inspektorët e INUK, Dega Durrës, me datë 12.11.2010 kanë kryer kontroll
për verifikimin e situatës ndërtimore në Komunën Kolonjë, Autostrada Fier Lushnjë.
Nga ky kontroll ka rezultuar se në ngarkim të paditësit Altin Doko është konstatuar
kundravajtja për objektin 3 kat karabina në të cilin janë filluar rifiniturat me
dimensione (20 x 20 m), pa dokumentacion tekniko-ligjor.
 Në përfundim të punës, inspektorët e INUK kanë mbajtur procesverbalin e konstatimit
me nr.004438, datë 12.11.2010. Procesverbali është mbajtur në emër të paditësit Altin
Doko. Bazuar në pikat 5, 9 të VKM-së nr.862, datë 05.12.2007 “Për unifikimin e
procedurave të kontrollit të territorit nga inspektorati ndërtimor urbanistik kombëtar e
ai vendor”, Kryeinspektori i INUK ka dalë me vendim për pezullim të punimeve në
ndërtim nr.01, datë 19.11.2010. Në mbështetje të kundravajtjes së konstatuar me
procesverbalin e sipërcituar dhe në vijim Kryeinspektori ka vijuar me nxjerrjen e
vendimit për dënim me gjobë nr.19, datë 19.11.2010, bazuar në nenet 9, 10 të ligjit
nr.8402, datë 10.09.1998 “Për kontrollin dhe disiplinimin e punimeve në ndërtim”, i
ndryshuar.
 Sanksioni për këtë kundravajtje është parashikuar në nenin 15 paragrafi 2 të ligjit
nr.8402, ku citohet: Shkeljet e neneve 9, 10 e 11 të këtij ligji, kur nuk përbëjnë vepër
penale, përbëjnë kundërvajtje administrative dhe dënohen me gjobë nga 50.000 lekë
deri në 500.000 lekë. Në mbështetje të ankimit të INUK ndaj vendimit të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.4121, datë 17.04.2013, arsyetojmë: Së pari vlen të
theksohet se, pretendimi i palës paditëse si dhe arsyetimi i gjykatës se, vendimet e
INUK janë të padrejta dhe në kundërshtim me ligjin nr.9780 “Për inspektimin e
ndërtimit” nuk qëndrojnë, pasi inspektorët e INUK, kanë ushtruar kontrollin e tyre në
përputhje me nenin 12 të ligjit nr.9780, kanë konstatuar kundravajtjen sipas së cilës në
momentin e kontrollit nga pala paditëse nuk është paraqitur dokumentacioni
teknikoligjor që duhet të disponohej në objekt nga pala paditëse. Më pas është vijuar
me mbajtjen e procesverbalit dhe nxjerrjen e vendimeve përkatëse.
 Së dyti, paditësi Altin Doko ka lidhur kontratë sipërmarrje me Shoqërinë “Hyska &
Co” Shpk me nr.231 Rep dhe nr.47/3 Kol, datë 12.01.2010, ku paditësi është palë
investitore dhe pronar trualli dhe pala sipërmarrëse ndërtuese është Shoqëria “Hyska
& Co” Shpk. Bazuar në nenin 7 të ligjit nr.8402 “Për disiplinimin e punimeve në
ndërtim”, i ndryshuar, “Për të gjitha llojet e objekteve duhet të vendoset detyrimisht
mbikëqyrësi i punimeve. Mbikëqyrësi i punimeve, i emëruar nga investitori, duhet të
jetë person fizik ose juridik, vendas ose i huaj, i pajisur me licencë përkatëse dhe që
nuk është i lidhur në asnjë mënyrë me zbatuesin e objektit që do të drejtojë.
Mbikëqyrësi i punimeve është i detyruar të kontrollojë dhe është përgjegjës për
zbatimin e punimeve të ndërtimit, në përputhje me lejen e ndërtimit, projektin, kushtet
teknike të projektimit të zbatimit, si dhe destinacionin e objektit. Ai është i detyruar të
kontrollojë librin e kantierit dhe është përgjegjës për saktësinë, vërtetësinë e
dokumenteve dhe cilësinë e punimeve të ndërtimit.
415
 Arsyetimi i gjykatës në pjesën përshkruese të vendimit të saj është i gabuar përsa i
përket faktit se detyrimi për disponimin e dokumentacionit teknikoligjor në objektin
që është në ndërtim është detyrim i zbatuesit të punimeve të ndërtimit, që nënkupton
detyrim i sipërmarrësit të ndërtimit. Sipas disponimeve ligjore të ligjit nr.8402,
zbatuesi i punimeve është personi që lidhet drejtpërdrejt me organizimin dhe
mbarëvajtjen e punëve në objektin në ndërtim, që ka të bëjë një organizimin dhe
menaxhimin e punëve në objekt dhe jo me marrëdhëniet me të tretët.
 Neni 7 i ligjit nr.8402 shprehet mjaft qartë në lidhje me mbikëqyrësin e punimeve, i
cili është i detyruar të kontrollojë dhe është përgjegjës për zbatimin e punimeve të
ndërtimit në përputhje me lejen e ndërtimit projektin, kushtet teknike të projektimit të
zbatimit, si dhe destinacionin e objektit. Po kështu në paragrafin e fundit të nenit 7
theksohet marrëdhënia që ka mbikëqyrësi i punimeve me të tretët dhe më konkretisht
me inspektoratin ndërtimor e urbanistik kombëtar. Paragrafi i tretë i nenit 7 citon
shprehimisht: Kur mbikëqyrësi i punimeve konstaton raste të ndryshimit të projektit,
është i detyruar të njoftojë menjëherë inspektoratin ndërtimor e urbanistik të
bashkisë/komunës/qarkut. Nga leximi i këtyre dispozitave është e qartë se,
përgjegjësia direkte për kundravajtjen e konstatuar nga inspektorët e INUK i përket
investitorit, palës paditëse Altin Doko, i cili emëron mbikëqyrësin e punimeve,
personin përgjegjës për të gjithë dokumentacionin e një objekti në ndërtim përfshirë
edhe atë tekniko ligjor.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Medi Bici dhe bisedoi çështjen në tërësi, në Dhomën
VËREN
nr.31001-03893-00-2014 regj. them, që u përket palëve: paditëse Altin Doko dhe i paditur
Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar, me objekt: Kundërshtim të akteve
administrative, vendim për pezullimin e punimeve në ndërtim nr.01, datë 19.11.2010 dhe
vendim për dënim me gjobë nr.19, datë 19.11.2010.
2. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, vendimi nr.2514, datë
25.06.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit, në pjesën që i përket pezullimit të punimeve
në ndërtim është i bazuar si në ligjin procedurial, ashtu dhe në atë material, prandaj në këtë
pjesë ky vendim duhet të lihet në fuqi. Ndërsa përsa i përket dënimit me gjobë, në zbatim të
kufizimit të ankimit, të parashikuar nga neni 56 i ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe
Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve
Administrative”, vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit është një vendim i
(gjobës) dhe për rrjedhojë në këtë pjesë duhet të vendoset pushimi i gjykimit të çështjes në
Gjykatën e Lartë.
3. Paditësi Altin Doko është person fizik i të drejtës shqiptare, me objekt të

veprimtarisë “investitor në fushën e ndërtimit”, i regjistruar si i tillë në Qendrën Kombëtare të
Regjistrimit, Sporteli Fier. Në lidhje me këtë aktivitet pala paditëse është pajisur me NIPT
L04217404 F nga organi tatimor, me vend të ushtrimit të aktivitetit Fier Kolonjë, Ardenicë,
fshati Ardenicë, Autostrada Fier Lushnjë.
416
4. Nga pala e paditur, Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar, Dega Durrës
është ushtruar një kontroll në territorin e Komunës Kolonjë, në Autostradën Fier Lushnjë.
Nga ana e inspektorëve të kontrollit të I.N.U.K, Dega Durrës është konstatuar ndërtimi nga
pala paditëse Altin Doko, i një objekti 3 katësh karabina dhe që ka filluar rifiniturat me
dimensione (20 x 20) m2, pa dokumentacionin e nevojshëm tekniko ligjor. Këtë konstatim
inspektorët e kanë pasqyruar në procesverbalin nr.004438, datë 12.11.2010, në të cilin është
shënimi “u la në objekt”.
5. Pas mbajtjes së këtij procesverbali, nga Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik
Kombëtar ka dalë vendimi nr.01, datë 19.11.2010, “Për pezullimin e Punimeve në Ndërtim”
me të cilin e ka dënuar paditësin me pezullimin e punimeve të ndërtimit në ketë objekt. Në
këtë vendim rezulton se ky pezullim i punimeve është i bazuar në procesverbalin nr.004438,
datë 12.11.2010, sipas të cilit subjekti fizik Altin Doko ka kryer kundërvajtjen e mëposhtme:
Po ndërton një objekt 3 katësh karabina, dhe ka filluar rifiniturat me dimensione (20 x 20)
m2, pa dokumentat e nevojshëm tekniko ligjor në objekt”.
6. Gjithashtu pala e paditur, Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar ka
disponuar edhe me vendimin nr.19, datë 19.11.2010 “Për dënim me gjobë” me të cilin e ka
dënuar paditësin Altin Doko me gjobë në masën 500.000 (pesëqind mijë) lekë. Edhe ne këtë
vendim rezulton se ky dënim me gjobë është i bazuar në procesverbalin nr.004438 datë
12.11.2010, sipas te cilit subjekti fizik Altin Doko ka kryer kundërvajtjen administrative që u
përmend më sipër.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.4121, datë 17.04.2013 ka

vendosur:
Shfuqizimin e akteve administrative të palës së paditur Inspektoriati Ndërtimor
Urbanistik Kombëtar, vendimit nr.01, datë 19.11.2010 për pezullimin e punimeve të kryera
nga paditësi Altin Doko, si dhe vendimit nr.19, datë 19.11.2010 për dënimin me gjobë të
paditësit Altin Doko.
.....Nga ana e inspektorëve të kontrollit të I.N.U.K. Dega Durrës është konstatuar
ndërtimi nga pala paditëse Altin Doko, i një objekti 3 kat karabina dhe ka filluar rifiniturat
me dimensione (20 x 20) m2, pa dokumentacionin e nevojshëm tekniko ligjor në objekt. Këtë
konstatim inspektorët e kanë pasqyruar në procesverbalin nr.004438, datë 12.11.2010, në të
cilin është bërë shënimi “u la në objekt”. Pas këtij procesverbali nga Inspektoriati Ndërtimor
Urbanistik Kombëtar kanë dalë vendimi nr.01, datë 19.11.2010 “Për pezullimin e Punimeve
në Ndërtim” me të cilin e ka dënuar paditësin me pezullimin e punimeve të ndërtimit në këtë
objekt dhe vendimi nr.19, datë 19.11.2010, “Për dënim me gjobë” me të cilin e ka dënuar
paditësin Altin Doko me gjobë në masën 500.000 (pesëqind mijë) lekë. Në të dy këto vendime
rezulton se nga subjekti fizik Altin Doko është kryer kundërvajtja e mëposhtme: Po ndërton
një objekt 3 kat karabina dhe ka filluar rifiniturat me dimensione (20 x 20) m2, pa dokumentat
e nevojshëm tekniko ligjor në objekt. Gjykata vlerëson se detyrimi për disponimin e
dokumentacionit tekniko-ligjor në objektin që është në ndërtim, është detyrim i zbatuesit të
punimeve të ndërtimit, apo është detyrim i sipërmarrësit të ndërtimit. Në këtë konkluzion të
saj gjykata referohet në këto dispozita që ka cituar më lart shprehimisht dhe konkretisht në
nenin 10 të këtij ligji, i cili pasqyron detyrimin që në kantiere nga dita e fillimit të punimeve
deri në përfundim të tyre, duhet të ruhen aktet e përshkruara në shkronjat a, b, dhe c të nenit
9, të nënshkruara e të datuara nga zbatuesi, si dhe një libër kantieri si dokument bazë që
evidenton momentet e rëndësishme të ndërtimit të objektit, ndërkohë që pikat “a”, “b”, dhe
“c”të neni 9 të këtij ligji kanë të parashikuara dokumentacionin e duhur teknik që duhet të
417
disponojë zbatuesi i punimeve të ndërtimit për të rakorduar punën me seksionin e
urbanistikës dhe me inspektoratin e ndërtimit.
Nisur nga këto parashikime ligjore gjykata konstaton se sipërmarrësi dhe zbatuesi i
punimeve kanë detyrimin për zbatimin e projektit edhe për mbajtjen e dokumentacionit në
objekt. Gjithashtu vë në dukje se nga ana e palës se paditur mund të konstatohej ekzistenca e
dokumentacionit ligjor për ndërtimin e realizuar nga pala paditëse. Për realizimin e këtij
ndërtimi ligjërisht është në dijeni edhe I.N.U, Komuna Kolonjë, i cili është në varësi të
Komunës Kolonjë. Në varësi të kësaj komune është edhe Zyra e Urbanistikës, e cila i
disponon të gjitha dokumentat e pretenduara nga pala e paditur, dokumenta të cilat nuk janë
disponuar në kontrollin pranë shoqërisë ndërtuese.
Gjithashtu pala e paditur ka vepruar në zbatim të gabuar të dispozitave të ligjit
nr.9780, datë 16.07.2007 “Për inspektimin e ndërtimit”, pasi objekti për të cilin është
vendosur pezullimi dhe gjoba me argumentin se nuk disponohet dokumentacion teknikoligjor
në objekt, u provua plotësisht se është i pajisur me lejen e ndërtimit përkatëse bashkëlidhur të
cilës ndodhet i gjithë dokumentacioni ligjor......
9. Gjykata Administrative e Apelit (me të njëjtin arsyetim) me vendimin nr.2514, datë
Tiranë.
10. 12. Neni 1/1 i ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e Kodit të Procedurës Civile, me

418
25.06.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit, në pjesën që i përket pezullimit të punimeve
në ndërtim është i bazuar si në ligjin procedurial, ashtu dhe në atë material, prandaj në këtë
pjesë ky vendim duhet të lihet në fuqi. Ndërsa përsa i përket dënimit me gjobë, në zbatim të
kufizimit të ankimit, të parashikuar nga neni 56 i ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe
Administrative”, vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit është një vendim i
(gjobës) dhe për rrjedhojë në këtë pjesë duhet të vendoset pushimi i gjykimit të çështjes në
Gjykatën e Lartë.
17. Përsa i përket masës së pezullimit të punimeve në ndërtim, gjykata e shkallës së
parë dhe më pas gjykata e apelit kanë arritur në përfundimin se, kjo masë e marrë nga pala e
paditur INUK Tiranë duhet të shfuqizohet me arsyetimin që pala paditëse Altin Doko ka qenë
duke kryer punime në ndërtim i pajisur me leje ndërtimi. Në vendimin e saj, Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë arsyeton se: Gjykata konstaton se sipërmarrësi dhe zbatuesi i punimeve kanë
detyrimin për zbatimin e projektit edhe për mbajtjen e dokumentacionit në objekt. Gjithashtu
gjykata vë në dukje se nga ana e palës se paditur mund të konstatohej ekzistenca e
dokumentacionit ligjor për ndërtimin e realizuar nga pala paditëse. Për realizimin e këtij
ndërtimi ligjërisht është në dijeni edhe I.N.U, Komuna Kolonjë, i cili është në varësi të
Komunës Kolonjë. Në varësi të kësaj komune është edhe Zyra e Urbanistikës, e cila i
disponon të gjitha dokumentat e pretenduara nga pala e paditur, dokumenta të cilat nuk janë
disponuar në kontrollin pranë shoqërisë ndërtuese. Gjithashtu pala e paditur ka vepruar në
zbatim të gabuar të dispozitave të ligjit nr.9780, datë 16.07.2007 “Për inspektimin e
ndërtimit”, pasi objekti për të cilin është vendosur pezullimi dhe gjoba me argumentin se nuk
disponohet dokumentacion tekniko-ligjor në objekt, u provua plotësisht se është i pajisur me
lejen e ndërtimit përkatëse bashkëlidhur të cilës ndodhet i gjithë dokumentacioni
ligjor......Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, konkluzioni i arritur nga
gjykata e shkallës së parë dhe i mbështetur edhe nga gjykata e apelit është i bazuar në ligj,
sepse nuk mund të pezullohen punimet në ndërtim në rastin kur objekti që po ndërtohet ka
qenë i pajisur me leje ndërtimi sipas të gjitha rregullave të parashikuara në ligj, prandaj me të
drejtë gjykatat e faktit kanë arritur në përfundimin se, vendimi nr.01, datë 19.11.2010 “Për
Pezullimin e Punimeve në Ndërtim”, i nxjerrë nga pala e paditur INUK Tiranë është një akt
administrativ i nxjerrë në kundërshtim me ligjin dhe për rrjedhojë ai duhet të shfuqizohet.
18. Përsa i përket dënimit me gjobë, duhet theksuar se, në rastin në shqyrtim objekt
gjykimi është kundërshtimi i një akti administrativ individual, prandaj natyra e çështjes në
gjykim është administrative. Në datën 04.11.2013 kanë filluar funksionimin gjykatat
administrative, veprimtaria dhe kompetenca e të cilave është përcaktuar në ligjin nr.49, datë
03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
Mosmarrëveshjeve Administrative”, prandaj duke nisur nga data 04.11.2013 të gjitha
mosmarrëveshjet që kanë lëndë administrative, janë në kompetencë dhe janë objekt shqyrtimi
i gjykatave administrative, pavarësisht nëse çështja gjyqësore që i është paraqitur gjykatës për
shqyrtim është rregjistruar ose ka qenë në gjykim përpara datës 04.11.2013.
(për pjesën e dënimit me gjobë) konstaton se, ligji nr.49/2012 “Për Organizimin dhe
Administrative” në nenin 56 të tij, parashikon se për disa lloje çështjesh, të cilat për shkak të
vlerës së vogël të objektit të padisë, nuk lejohet që të paraqitet rekurs në Gjykatën e Lartë. Ky
rregullim i ri ligjor ka një natyrë kufizuese në krahasim me rregullimin e mëparshëm të bërë
419
nga Kodi i Procedurës Civile, i cili lejonte të drejtën e ankimit apo rekursit, pavarësisht nga
vlera e kërkimit apo e së drejtës që ishte objekt shqyrtimi përpara gjykatës.
06.12.2013 kanë arritur në përfundimin unifikues se: Kufizimet financiare që parashikojnë
nenet 45 dhe 56 të ligjit nr.49/2012, në lidhje me të drejtën për të paraqitur ankim në
Gjykatën Administrative të Apelit ose rekurs në Gjykatën e Lartë, nuk zbatohen në lidhje me
ankimet apo rekurset e paraqitura përpara datës 04.11.2013. Në zbatim të këtij vendimi
unifikues, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, për të gjitha rekurset e
paraqitura pas datës 04.11.2013 kundër vendimeve të Gjykatës Administrative të Apelit do të
zbatohen kufizimet e parashikuara në nenin 56 të ligjit nr.49/2012. Meqenëse kufizimi i së
drejtës së paraqitjes së rekursit, duke u nisur nga vlera e vogël e kërkesëpadisë gjen zbatim
vetëm pas datës 04.11.2013, ky Kolegj ka detyrimin për të verifikuar, rast pas rasti, nëse vlera
e padisë apo e kërkesës në çështjen për të cilën është paraqitur rekurs, është apo jo nën vlerën
21. Në nenin 56/b të ligjit nr.49/2012 parashikohet se nuk lejohet, rekurs ndaj
kundërshtim i akteve administrative apo mosmarrëveshje administrative me vlerë më të vogël
se dyzetfishi i pagës minimale në shkallë vendi. Paga minimale në shkallë vendi, sipas
legjislacionit në fuqi, përcaktohet periodikisht çdo vit me VKM. Vendimi i Këshillit të
Ministrave në fuqi në momentin e paraqitjes së rekursit është ai me nr.537, datë 03.07.2013, i
cili përcakton se paga minimale në shkallë vendi është 22.000 lekë. Rrjedhimisht, vlera
minimale e padisë për efekt të zbatimit të nenit 56 të ligjit nr.49/2012 është 880.000 lekë, për
efekt të pranueshmërisë për shqyrtim të ankimit ose rekursit.
22. Mosmarrëveshja administrative në shqyrtim ka për objekt pavlefshmërinë relative
të një akti administrativ, pasi pala e paditur Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar ka
disponuar me vendimin nr.19, datë 19.11.2010 “Për dënim me gjobë” me të cilin e ka dënuar
paditësin Altin Doko me gjobë në masën 500.000 (pesëqind mijë) lekë. Pra vlera e
kërkesëpadisë rezulton që të jetë më e vogël se sa kufiri maksimal, i parashikuar nga neni 56 i
ligjit nr.49/2012 për efekt të pranueshmërisë për shqyrtim të rekursit të ushtruar kundër
vendimit të gjykatës së apelit.
23. Përsa u thanë më sipër vendimi nr.2514, datë 25.06.2014 i Gjykatës
Administrative të Apelit (rekursi ndaj të cilit është bërë pas datës 04.11.2013) në pjesën që i
përket dënimit me gjobë është i paankimueshëm në Gjykatën e Lartë, kjo në zbatim të
kufizimit të paraqitjes së rekursit, nisur nga vlera më e vogël e padisë objekt i këtij gjykimi
krahasuar me pagën minimale në shkallë vendi, të parashikuar nga dispozita ligjore e nenit 56
të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, prandaj për këtë shkak duhet të vendoset
pushimi i gjykimit të çështjes, përsa i përket kundërshtimit të vendimit nr.19, datë 19.11.2010
të nxjerrë nga pala e paditur INUK Tiranë për dënimin me gjobë të paditësit Altin Doko,
ndërsa përsa i përket shfuqizimit të vendimit nr.01, datë 19.11.2010 “Për Pezullimin e
Punimeve në Ndërtim” të nxjerrë nga pala e paditur INUK Tiranë, vendimi nr.2514, datë
25.06.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë në këtë
pjesë ai duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63 germat e dhe c
të ligjit nr.49, datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”.....
420
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.2514, datë 25.06.2014 të Gjykatës Administrative të
Apelit, përsa i përket masës së pezullimit.
Pushimin e gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë, përsa i përket dënimit me gjobë.
Tiranë, më 06.07.2016
421
Nr.31001-02558-00-2014 Regj. Themeltar
Nr.00 - 2016 - 2392 Vendimi (421)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

iu përket palëve të mëposhtme:
PADITËS: SHOQËRIA “2X L” SH.P.K

I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE TATIMORE
LEZHË
OBJEKTI:
Kundërshtimin e pjesshëm të aktit administrativ
“Njoftim Vlerësimi”, nr.3101/1, datë 09.05.2011.
Kundërshtimin e vendimit të Drejtorisë së Apelimit Tatimor Tiranë
nr.11391/1, datë 08.08.2011.
Baza Ligjore: Nenet 32, 153 e vijues,
Nenet 185, 300, 324 e vijues të K.Pr.Civile,
ligji nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në R.SH”,
nenet 7, 12, 106 e vijues, 111/4, 114
dhe Udhëzimi i Ministrisë së Financave nr.24, datë 02.09.2008.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, me vendimin nr.1055, datë 16.11.2011 ka

vendosur:
Pranimin e kërkesëpadisë së palës paditëse Shoqëria “2XL” Sh.p.k me qendër
në Lezhë.
Anulimin e njoftim vlerësimit për detyrimet tatimore nr.3101/1, datë
09.05.2011 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Lezhë.
Anulimin e vendimit nr.11391/1 prot, datë 08.08.2011 të Drejtorisë së
Apelimit Tatimor, pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë.
Gjykata Administrative Apelit, me vendimin nr.591, datë 10.03.2014 ka vendosur:

Gjyqësor Lezhë.

Drejtoria Rajonale Tatimore Lezhë, e cila kërkon:
vendimit nr.1055, datë 16.11.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë.
422
Shkaqet që paraqet në rekurs pala e paditur, Drejtoria Rajonale Tatimore
Lezhë, janë:
 Vlerësimi me gjobë sipas njoftim vlerësimit tatimor është bërë për punonjës të
konstatuar të padeklaruar pranë organit tatimor, sipas akt konstatimit nr.0139413, datë
23.04.2011, të mbajtur nga inspektorët e hetimit, Sektori i Zbatimit të Taks Forcës së
Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve.
 Subjekti nuk është dakord me akt konstatimin nr.0139413, datë 23.05.2011, duke
pretenduar se punonjësi i cituar Gjin Ndoku nuk është punonjës i Shoqërisë “2XL”
Sh.p.k.
 Sipas ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 (i ndryshuar) neni 119 thotë: Nëse nga verifikimi
dhe kontrolli në vendodhjen e biznesit rezulton se, tatimpaguesi nuk e ka deklaruar
pranë organit tatimor çdo punonjës të punësuar rishtazi, të paktën 24 orë përpara
fillimit të punës detyrohet të paguaj një gjobë prej 100.000 lekë për bizneset e mëdha
me TVSH, për çdo rast mosdeklarues.
 Në Udhëzimin nr.26, datë 16.04.2009 është përcaktuar se: Pasqyra e të punësuarve
për herë të parë, apo rishtazi dhe të larguar nga puna ESIG 027/a nga të gjitha
subjektet të dorëzohet në dy kopje në protokollin e Drejtorisë Rajonale Tatimore.
 Punonjësi i protokollit, pasi vendos në formularin datën e marrjes në dorëzim e
nënshkruan dhe e vulos, një kopje ia jep subjektit përkatës, një kopje tjetër e mban
administrata në Drejtorinë Rajonale Tatimore. Punonjësi Gjin Ndoku nuk është i
shoqërisë se, kontrata me spitalin ka përfunduar.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe e bisedoi çështjen në tërësi, në Dhomën
VËREN
nr.31001-02558-00-2014 regj. them, që iu përket: paditëse Shoqëria “2XL” Sh.p.k dhe e
paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Lezhë, me objekt: Kundërshtimin e pjesshëm të aktit
administrativ, “Njoftim Vlerësimi”, nr.3101/1, datë 09.05.2011. Kundërshtimin e vendimit të
Drejtorisë së Apelimit Tatimor Tiranë nr.11391/1, datë 08.08.2011.
10.03.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit, në zbatim të kufizimit të ankimit, të
parashikuar nga neni 56 i ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, është një vendim i
dhe për rrjedhojë duhet të vendoset pushimi i gjykimit të çështjes.
3. Pala paditëse Shoqëria “2XL” Sh.p.k zhvillon aktivitet privat si person juridik,
personaliteti i të cilës është njohur me vendimin gjyqësor nr.34305, datë 07.11.2005 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me objekt ndër të tjera edhe Shërbimin dhe Ruajtjen
Fizike, etj. Pala e paditur, Drejtoria Rajonale Tatimore Lezhë me datë 23.04.2011 sipas akt
konstatimit nr.0139413 ka kryer kontroll në Godinën e Spitalit Gjinekologjik Lezhë, duke
konstatuar praninë e një individi, të shtetasit Gjin Ndoku si punonjës shërbimi dhe ka mbajtur
akt konstatimin për verifikimin e deklarimit të punonjësve në organet tatimore.
423
4. Për këtë fakt, pala paditëse me datë 09.05.2011 është njoftuar nga pala e paditur me
shkresën nr.3101/1 prot, datë 09.05.2011 “Njoftim Vlerësimi për Detyrimet Tatimore” me
anë të cilës i kërkohet Shoqërisë “2XL” Shpk që të shlyej detyrimin tatimor, gjobë prej
200.000 lekë.
5. Me datë 26.05.2011 me anë të kërkesës nr.26/05, pala paditëse në këtë gjykim i
është drejtuar me kërkesë ankimore Drejtorisë së Apelimit Tatimor, pranë Drejtorisë së
Përgjithshme të Tatimeve, e cila me shkresën nr.391/1, datë 08.08.2011 ka njoftuar palën
paditëse se ka vendosur lënien në fuqi të aktit objekt ankimi, njoftim vlerësimi për detyrimet
tatimore nr.3101/1, datë 09.05.2011 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Lezhë.
II. Vendimet dhe arsyetimi i gjykatave:
6. Gjykata së Rrethit Gjyqësor Lezhë, me vendimin nr.1055, datë 16.11.2011 ka

vendosur:
Pranimin e kërkesëpadisë së palës paditëse Shoqëria “2XL” Sh.p.k me qendër në
Lezhë.
Anulimin e njoftim vlerësimit për detyrimet tatimore nr.3101/1, datë 09.05.2011 të
Drejtorisë Rajonale Tatimore Lezhë.
Anulimin e vendimit nr.11391/1 prot, datë 08.08.2011 të Drejtorisë së Apelimit
Tatimor, pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë.
....Pala paditëse mbi bazën e këtyre provave argumenton se, për periudhën kohore
nga data 15.04.2011 deri me datë 25.04.2011, nuk i është ofruar shërbim me roje private
Spitalit Lezhë në varësi të të cilit është edhe Materniteti. Në këto kushte nuk ekzistojnë
kriteret ligjore të përcaktuara tek neni 119 i ligjit, nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat
Tatimore në Republikën e Shqipërisë”. Njëkohësisht provohet se, administrata tatimore
referuar ligjit nr.9634, datë 30.10.2006 “Për inspektimin e punës dhe Inspektoriatin
Shtetëror të Punës”, nenet 13 pika 3, objekti është kontrolluar pa praninë e përfaqësuesve të
palës paditëse. Në këto rrethana, pala e paditur, ka pasur detyrimin ligjor që të bënte një
analizë të plotë të arsyeve e rrethanave në të cilat është kryer shkelja, duke marrë në
konsideratë faktet e argumentet e paraqitura nga pala paditëse, gjë që nuk e ka bërë, që
përbën akti objekt padie.....
vendosur:
Lezhë.
9. Gjykata e administrative e apelit ndër të tjera arsyeton se:
.....Pala paditëse nuk ka pretendime përsa i përket akt konstatimeve nr.0139957 dhe
nr.0139411, por nuk është dakord me akt konstatimin nr.0139413 të datës 23.04.2011 mbi
bazën e të cilit është evidentuar fakti i pranisë së shtetasit Gjin Ndoku si roje shërbimi në
ambientet e Maternitetit Lezhë, si i kontraktuar nga pala paditëse. Shoqëria në fjalë ka
realizuar një kontratë shërbimi nr.87/6 prot, datë 15.02.2011 me Spitalin Rajonal të Lezhës,
me objekt: Shërbim me roje private të Spitalit dhe Maternitetit Lezhë deri me datë
15.04.2011. Mbi këtë bazë pas kësaj date, pala paditëse nuk ofron shërbim tek ky subjekt, fakt
që provohet me vërtetimin e Spitalit Rajonal Lezhë nr.5/1 prot, datë 04.05.2011dhe faturës
tatimore të shitjes nr.45, datë 30.04.2011, kurse akt konstatimi është mbajtur me datë
23.04.2011. Me mbarimin e kësaj kontrate, shërbimi për këtë objekt është ndërprerë, etj......
424
Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e Kodit Procedurës Civile, me

e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Lezhë, është paraqitur në kundërshtim me kërkesat e
nenit 56/b të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, sepse ai është ushtruar
kundër një vendimi përfundimtar të Gjykatës Administrative të Apelit për të cilin nuk lejohet
rekurs në Gjykatën e Lartë, pasi objekt shqyrtimi është një kërkesëpadi në të cilën vlera e
kërkimit apo e së drejtës është më e vogël se dyzetfishi i pagës minimale në shkallë vendi.
15. Në rastin në shqyrtim nisur nga objekti i gjykimit, i cili është kundërshtimi i një
akti administrativ individual dhe shkakut ligjor të kërkimeve të palës paditëse, rezulton se,
natyra e çështjes në gjykim është administrative. Në datën 04.11.2013 kanë filluar
funksionimin gjykatat administrative, veprimtaria dhe kompetenca e të cilave është
përcaktuar në ligjin e posaçëm nr.49, datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e
Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, prandaj duke
nisur nga data 04.11.2013 të gjitha mosmarrëveshjet që kanë lëndë administrative, janë në
kompetencë dhe janë objekt shqyrtimi i gjykatave administrative, pavarësisht nëse çështja
gjyqësore që i është paraqitur gjykatës për shqyrtim është regjistruar ose ka qenë në gjykim
konstaton se, ligji nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
425
Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative” në nenin 56 të tij,
parashikon se për disa lloje çështjesh, të cilat për shkak të vlerës së vogël të objektit të padisë,
nuk lejohet që të paraqitet rekurs në Gjykatën e Lartë. Ky rregullim i ri ligjor ka një natyrë
kufizuese në krahasim me rregullimin e mëparshëm të bërë nga Kodi i Procedurës Civile, i
cili lejonte të drejtën e ankimit apo rekursit, pavarësisht nga vlera e kërkimit apo e së drejtës
që ishte objekt shqyrtimi përpara gjykatës.
06.12.2013 kanë arritur në përfundimin se: Kufizimet financiare që parashikojnë nenet 45 dhe
56 të ligjit nr.49/2012, në lidhje me të drejtën për të paraqitur ankim në Gjykatën
Administrative të Apelit ose rekurs në Gjykatën e Lartë, nuk zbatohen në lidhje me ankimet
apo rekurset e paraqitura përpara datës 04.11.2013. Në zbatim të këtij vendimi unifikues,
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, për të gjitha rekurset e paraqitura pas
datës 04.11.2013 kundër vendimeve të Gjykatës Administrative të Apelit do të zbatohen
kufizimet e parashikuara në nenin 56 të ligjit nr.49/2012. Meqenëse kufizimi i së drejtës së
paraqitjes së rekursit, duke u nisur nga vlera e vogël e kërkesëpadisë gjen zbatim vetëm pas
datës 04.11.2013, ky Kolegj ka detyrimin për të verifikuar, rast pas rasti, nëse vlera e padisë
apo e kërkesës në çështjen për të cilën është paraqitur rekurs, është apo jo nën vlerën
18. Në nenin 56/b të ligjit nr.49/2012 parashikohet se nuk lejohet, rekurs ndaj
kundërshtim i akteve administrative apo mosmarrëveshje administrative me vlerë më të vogël
se, dyzetfishi i pagës minimale në shkallë vendi. Paga minimale në shkallë vendi, sipas
legjislacionit në fuqi, përcaktohet periodikisht çdo vit me VKM. Vendimi i Këshillit të
Ministrave në fuqi në momentin e paraqitjes së rekursit është ai me nr.537, datë 03.07.2013, i
cili përcakton se paga minimale në shkallë vendi është 22.000 lekë. Rrjedhimisht, vlera
minimale e padisë për efekt të zbatimit të nenit 56 të ligjit nr.49/2012 është 880.000 lekë, për
efekt të pranueshmërisë për shqyrtim të ankimit ose rekursit.
19. Mosmarrëveshja administrative në shqyrtim ka për objekt kundërshtimin e
pjesshëm të aktit administrativ, njoftim vlerësimit tatimor nr.3101/1, datë 09.05.2011, i cili
përmban një detyrim në masën 200.000 lekë. Pra vlera e kërkesëpadisë rezulton që të jetë
shumë më e vogël se sa kufiri maksimal, i parashikuar nga neni 56 i ligjit nr.49/2012 për
efekt të pranueshmërisë për shqyrtim të rekursit të ushtruar kundër vendimit të gjykatës së
apelit.
20. Përsa u tha më sipër vendimi nr. 591, datë 10.03.2014 i Gjykatës Administrative
të Apelit (rekursi ndaj të cilit është bërë pas datës 04.11.2013) është i paankimueshëm në
Gjykatën e Lartë, kjo në zbatim të kufizimit të paraqitjes së rekursit, nisur nga vlera më e
vogël e padisë objekt i këtij gjykimi krahasuar me pagën minimale në shkallë vendi, të
parashikuar nga dispozita ligjore e nenit 56 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe
Administrative”, prandaj për këtë shkak duhet të vendoset pushimi i gjykimit të çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 56/b të ligjit
VENDOSI
Tiranë, më 06.07.2016
426
Nr. 00-2016-2889 Vendimi (422)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i përbërë nga :

Medi Bici Anëtar
Në datën 06.07.2016 mori në shqyrtim në Dhomën e Këshillimit çështjen administrative

nr.31001-02674-00-2014 akti që iu përket palëve:
PADITËS: GEGA CENTER GKG SH.P.K

I PADITUR: DREJTORIA E APELIMIT TATIMOR,
DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
TATIMEVE
DREJTORIA RAJONALE TATIMORE
SHKODËR
OBJEKTI:
Anullimi i aktit administrativ, njoftim të vlerësimit tatimor
nr. 2371/3, prot, datë 25.03.2013, i lënë në fuqi
me vendimin e Drejtorisë së Apelimit Tatimor, Tiranë,
nr.7517/1 prot, datë 10.07.2013.
Baza Ligjore: Nenet 32, 154, 324 e vijues të K.Pr.Civile,
nenet 14, 26/3 të ligjit nr.10279, datë 20.05.2010
“Për kundravajtjet administrative”,
nenet 32, 33, 37, 38, 109 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008
“Për procedurat tatimore”,
K.Pr.Administrative dhe Manuali i hetimit tatimor pika 7.7 e vijues.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.2206 (4118) datë 22.10.2013

ka vendosur:
Pranimin e kërkesëpadisë së paditësit “Gega Center GKG” Sh.p.k.
Anullimin e aktit administrativ njoftim vlerësimi për detyrimet tatimore
nr.2371/2 prot, datë 25.03.2013 të Drejtorisë Rajonale Tatimeve Shkodër dhe
aktit nr.7517/1 prot, datë 07.05.2013 të Drejtorisë së Apelimit Tatimor Tiranë.
Gjykata Administrative e Apelit me vendimin nr.320, datë 24.02.2014 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.2206 (4118), datë 22.10.2013 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Shkodër.

Drejtoria Rajonale Tatimore Shkodër, e cila kërkon:
vendimit nr.2206 (4118), datë 22.10.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
427
Shkaqet që pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Shkodër paraqet në
rekurs, janë:
 Në mbështetje të nenit 119 të ligjit nr.9920, datë 19.5.2008 “Për procedurat tatimore
në Republikën e Shqipërisë”, punonjësit e administratës tatimore të autorizuar me
shkrim, kryejnë verifikime e kontrolle në vendndodhjen e biznesit lidhur me
deklarimin e numrit të punonjësve. Nëse nga verifikimi dhe kontrolli në
vendndodhjen e biznesit rezulton se, tatimpaguesi nuk ka deklaruar në organin tatimor
çdo të punësuar, që fillon punë për herë të parë tek tatimpaguesi apo të punësuar
rishtazi pranë tij, të paktën një ditë kalendarike përpara fillimit të punës (përfshirë dhe
punonjësit e papaguar të familjes së të vetëpunësuari me të cilët ai punon e
bashkëjeton), përveç detyrimit për pagimin e shumës së detyrimeve tatimore dhe
kontributeve të papaguara të sigurimeve shoqërore e shëndetësore, tatimpaguesi
përkatës detyrohet të paguajë edhe një gjobë prej 500.000 (pesëqind mijë) lekë kur
është tatimpagues i regjistruar njëkohësisht për tatimin mbi vlerën e shtuar dhe tatimin
mbi fitimin.
 Detyrimet e vlerësuara sa më lart, janë pasqyruar në njoftim vlerësimin objekt gjykimi
nga Drejtoria e Vlerësimit të Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Shkodër dhe i janë
njoftuar subjektit, konform procedurave ligjore me njoftim vlerësimin tatimor. Në
lidhje me paraqitjen si provë para gjykatës nga ana e palës paditëse të një akt
marrëveshje me Zyrën e Punës apo listëpagesë, deklarate E-SIG 025 për kontributet e
sigurimeve shoqërore dhe shëndetësore për tatimin mbi të ardhurat personale për
muajin shkurt 2013, kemi argumentuar se ato nuk provojnë asgjë në lidhje me sa është
konstatuar nga grupi i kontrollit të hetimit tatimor referuar dy punonjësve, të cilët nuk
kanë pranuar të identifikohen dhe të gjendur në punë pranë subjektit.
 Gjykata e Rrethit Shkodër, vendimi i të cilës është mbështetur edhe nga Gjykata e
Apelit Administrativ Tiranë shprehet në vendimin e saj se, pala e paditur nuk provoi,
që në vend të personave të deklaruar, punojnë persona të pambuluar me sigurime ose
e thënë ndryshe të tjerë persona punojnë, të tjerë personave u paguhen sigurimet, në
fakt ajo çfarë është konstatuar gjatë kontrollit të hetimit tatimor këtë tregon.
 Listë pagesa, deklarata E-SIG 025 për kontributet e sigurimeve shoqërore dhe
shëndetësore, tatimit mbi të ardhurat personale për muajin shkurt 2013, deklaruar nga
subjekti para organit tatimor, detyrim ligjor ky për të në formën dhe mënyrën e
kërkuar nga ligji dhe administruar nga gjykata në vlerën e provës gjatë shqyrtimit
gjyqësor të çështjes, provon faktin e deklarimit të disa punonjësve para organit
tatimor nga subjekti paditës, por nga ana tjetër është fakt konstatimi i bërë gjatë
kontrollit të ushtruar pranë subjektit në lidhje me dy punonjësit e gjendur në punë me
uniformë pune, por që nuk pranonin të identifikoheshin. Subjekti duke mos qenë
dakord me këtë vlerësim të organit tatimor i është drejtuar me një kërkesë për apelim,
Drejtorisë së Apelimit Tatimor, pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë,
gjë që tregon që subjekti ka pasur dijeni për aktet administrative.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Medi Bici dhe e bisedoi çështjen në tërësi, në
VËREN
nr.31001-02674-00-2014 regj. them, që u përket palëve: paditëse Gega Center GKG Sh.p.k
dhe të paditura Drejtoria e Apelimit Tatimor, Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve dhe
Drejtoria Rajonale Tatimore Shkodër, me objekt: Anullimin e aktit administrativ njoftim
428
vlerësimit tatimor nr.2371/3, prot, datë 25.03.2013 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Shkodër,
etj....
rrjedhojë i një hetimi jo të plotë dhe të gjithanshëm gjyqësor, i cili është në kundërshtim me
nenin 14 të K.Pr.Civile, prandaj si i tillë ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për
rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
3 Sipas ekstraktit të regjistrit tregtar, pala paditëse Shoqëria Gega Center GKG, me
seli në fshatin Beltojë, Komuna Bërdicë, Qarku Shkodër, është një shoqëri tregtare e
regjistruar në QKR dhe që ka për objekt kryesor të veprimtarisë së saj shitjen me shumicë dhe
pakicë të karburanteve dhe të vajrave lubrifikante. Pala paditëse në kuadër të zgjerimit të
aktivitetit të saj ka hapur disa pika të reja, mes të cilave edhe një pikë në qytetin e Tiranës, ne
lagjen “Ali Demi”. Në këtë pikë të tregtimit me pakicë të karburanteve, në datën 21.02.2013
është ushtruar një kontroll nga ana e inspektorëve të drejtorisë së hetimit tatimor.
4. Nga kontrolli në këtë pikë karburanti janë gjetur tre punonjës një i deklaruar në
organet tatimore dhe dy punonjës të tjerë të padeklaruar që nuk kanë pranuar të identifikohen.
Akti i konstatimit nuk është nënshkruar nga përfaqësues të subjektit të kontrolluar, por vetëm
nga dy inspektorët e hetimit tatimor. Nga akti i konstatimit, dy personat që kishin refuzuar që
të identifikoheshin, konsideroheshin si punonjës të padeklaruar në organin tatimor dhe për
rrjedhojë nga ana e inspektorëve është marrë masa e ndëshkimit me gjobë në shumën
1.000.000 lekë.
5. Edhe procesverbali i gjobës nuk është nënshkruar nga përfaqësues të subjektit të
penalizuar. Më pas aktet i janë përcjellë Drejtorisë Rajonale Tatimore Shkodër, e cila ka
përpiluar dhe njoftuar paditësin për akt njoftimin e detyrimit tatimor, i cili përmban një gjobë
në shumën 1.000.000 lekë. Paditësi e ka ankimuar këtë akt administrativ në Drejtorinë e
Apelimit Tatimor, e cila me vendimin nr.7517/1 prot, datë 07.05.2013 ka vendosur lënien në
fuqi të aktit të njoftimit të vlerësimit për detyrimet tatimore nr.2371/2 prot, datë 25.03.2013 të
nxjerrë nga Drejtoria Rajonale Tatimore Shkodër. Duke mos qenë dakord me aktet
administrative të sipërcituara, pala paditëse e ka bërë çështjen objekt shqyrtimi gjyqësor,
duke kërkuar anullimin e këtyre akteve administrative.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.2206(4118) datë 22.10.2013

ka vendosur:
Pranimin e kërkesëpadisë së paditësit “Gega Center GKG” Sh.p.k.
Anullimin e aktit administrativ njoftim vlerësimit për detyrimet tatimore nr.2371/2
prot, datë 25.03.2013 të Drejtoria Rajonale Tatimeve Shkodër dhe të aktit nr.7517/1 prot, datë
07.05.2013 të Drejtorisë së Apelimit Tatimor Tiranë.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër ndër të tjera arsyeton se:
.....Nga aktet e sjella nga palët ndërgjyqëse si provë shkresore, e veçanërisht nga
aktet e sjella nga pala e paditur, si pjesë e praktikës së ndjekur në nxjerrjen e aktit
administrativ që është objekt gjykimi konstatohet se nga ana e Drejtorisë Rajonale Tatimeve
Shkodër është njoftuar subjekti tatimpagues “Gega” Sh.p.k, për detyrim tatimor gjobë. Kjo
masë administrative është e karakterit disiplinor ndëshkues/penalizues për shkelje të
legjislacionit në fushën e tatimeve. Bazë e njoftim vlerësimit të detyrimit tatimor është akt
konstatimi i datës 21.02.2013, i mbajtur nga inspektorë të hetimit tatimor, pranë pikës së
shitjes së karburanteve të paditësit në qytetin Tiranë. Sipas akt konstatimit janë gjetur në
subjekt tre punonjës një i regjistruar në organet tatimore dhe dy të tjerë që nuk pranojnë të
429
identifikohen. Dy punonjësit që nuk kanë pranuar të identifikohen inspektorët e hetimit
tatimor i kanë konsideruar si punonjës të padeklaruar ndaj dhe është marrë masa e
ndëshkimit të subjektit me gjobë. Që të dy aktet ai i konstatimit të shkeljes si dhe ai i
ndëshkimit me gjobë janë marrë nga inspektorët e hetimit tatimor pa iu komunikuar
zyrtarisht atij përfaqësuesi të subjektit. Në aktet e mësipërme është nënshkrimi i inspektorëve
ka dijeni, por nuk specifikohet se kujt i është njoftuar akti, emër, mbiemër dhe funksion. Nga
aktet e palës së paditur, akt konstatimi dhe akt gjoba, lehtësisht konstatohet se përveçse janë
mbajtur në mungesë të plotë të përfaqësuesit të palës paditëse/subjektit tatimpagues të
kontrolluar, aktet nuk plotësojnë elementët më faktues e provues. Në akt konstatim nuk
pasqyrohen elementë identifikues të punëdhënësve të gjetur në subjekt dhe që konsiderohen si
të padeklaruar në organin tatimor. Inspektorët e hetimit tatimor kanë atribute të policisë
gjyqësore ndaj dhe në veprimtarinë e tyre duhet të procedojnë, duke respektuar të gjithë
korpusin ligjor jo vetëm atë të fushës së tatimeve, por edhe atë procedural penal etj. Në rast
se vërtetë do të ishin konstatuar punonjës që nuk pranojnë të deklarohen ato do të duhej të
ishin shoqëruar në rajonin e policisë për verifikime dhe për tu proceduar si persona që
kundërshtojnë personin që ushtron një funksion publik. Në këtë mënyrë do të ishim marrë të
plota të dhënat e tyre jo vetëm sa i përket gjeneraliteteve por edhe sa i përket faktit nëse ato
punojnë në të zezë apo jo. Masa penalizuese administrative me gjobë në shumën 1.000.000
lekë për nga rëndesa është një masë që është e ngjashme me atë penale, ndaj dhe pala e
paditur ka barrën që të provojë themelin e përfundimeve të saj pasqyruar në akt
administrativ. Në këtë linjë arsyetimi është edhe pretendimi i palës paditëse se në nxjerrjen e
akteve të kundërshtuara nga pala e paditur nuk është respektuar jo vetëm ligji për procedurat
tatimore por edhe manuali i Hetimit, që është akt i miratuar nga ana e D.P.Tatimeve. Sipas
këtij manuali udhëzohen punonjësit e departamentit të hetimit tatimor që të përdorim metoda
speciale të hetimit dhe të dokumentimit të shkeljeve dhe kundravajtjeve në fushën e tatimeve.
Sipas këtij manuali pika e 7.7 e vijues i tij, inspektorët e hetimit tatimor duhet që të
dokumentojnë rastet e konstatimit të shkeljeve përmes fotografimit apo filmimit, përveç
metodës klasike të procesverbalit, i cili duhet plotësuar dhe dokumentuar sipas procedurave
të specifikuara më sipër. Nga tërësia e elementëve të analizuara më sipër konstatohet se, pala
e paditur nuk ka dokumentuar saktësisht shkeljet e pretenduar të subjektit tatimpagues.
Pavarësisht se në ligjin për procedurat tatimore barra e provës për të provuar
paligjshmërinë e akti të administratës tatimore i bie tatimpaguesit, ky përcaktim nuk vlen në
rastin konkret, pasi nuk është njoftim vlerësimi i detyrimit tatimor mirëfilli pas kontrollit
dokumentar, por është një masë administrative dënim me gjobë pas një kontrolli konspirativ
dhe të menjëhershëm, në të cilin administrata duhet të provojë shkeljet e subjektit të
penalizuar....
8. Gjykata Administrative e Apelit (me të njëjtin arsyetim), me vendimin nr.320, datë
Lënien në fuqi të vendimit nr.2206 (4118), datë 22.10.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër.
9. Në nenin 14 të Kodit të Procedurës Civile është parashikuar se:

Gjykata ka për detyrë të kryejë një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm, në
përputhje me ligjin.
10. Neni 115/b i Kodit të Procedurave Administrative parashikon se:

Pavlefshmëria e akteve administrative, në kuptimin e këtij Kodi, paraqitet në format e
mëposhtme:
430
akte administrative absolutisht të pavlefshme (akte të nxjerra në kundërshtim flagrant
me ligjin);
akte administrative relativisht të pavlefshme (akte të nxjerra në kundërshtim me
ligjin);
11. Neni 118/2 i Kodit të Procedurave Administrative parashikon se:

Aktet administrative do të quhen relativisht të pavlefshme, në kuptimin e këtij Kodi,
kur ato janë nxjerrë në kundërshtim me ligjin, por megjithatë nuk janë absolutisht të
pavlefshme. Një akt administrativ relativisht i pavlefshëm është i ankueshëm në rrugë
administrative dhe gjyqësore përkatësisht mbi bazën e dispozitave të këtij Kodi dhe Kodit të
Procedurës Civile.
12. Neni 123/1 i Kodit të Procedurave Administrative parashikon se:

Aktet administrative të pavlefshme mund të revokohen ose shfuqizohen vetëm për
shkak të pavlefshmërisë dhe brenda afatit kohor të caktuar për ankimin gjyqësor. Në rastet
kur afatet e parashikuara nga ligji për ankimin gjyqësor janë më shumë se një, zbatohet afati
më i gjatë.
13. Neni 109/2 i ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore” parashikon
se:
1. Vendimi i drejtorisë së apelimit tatimor futet në dosjen e tatimpaguesit dhe nga një
kopje i dërgohet, me postë rekomande, tatimpaguesit dhe organit të administratës tatimore,
që ka bërë vlerësimin tatimor ose ka marrë vendimin, që është objekt i ankimit.
2. Tatimpaguesi mund ta kundërshtojë vendimin e drejtorisë së apelimit tatimor në
gjykatë, brenda 30 ditëve kalendarike nga data e marrjes dijeni për këtë vendim. Nëse
drejtoria e apelimit tatimor nuk shprehet brenda tre muajve nga data e marrjes së ankimit,
tatimpaguesi mund të ankohet drejtpërdrejt në gjykatë.
3. Administrata tatimore, e cila ka nxjerrë vendimin administrativ, objekt ankimi,
mund ta apelojë vendimin e drejtorisë së apelimit tatimor në gjykatë, brenda 30 ditëve
kalendarike nga data e marrjes dijeni për këtë vendim.
4. Për rivendosjen në afat, zbatohen procedurat e parashikuara në Kodin e
Procedurave Administrative.
14. Në nenin 119 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në
Republikën e Shqipërisë” parashikohet se:
Punonjësit e administratës tatimore të autorizuar me shkrim, kryejnë verifikime e
kontrolle në vendndodhjen e biznesit lidhur me deklarimin e numrit të punonjësve. Nëse nga
verifikimi dhe kontrolli në vendndodhjen e biznesit rezulton se, tatimpaguesi nuk ka
deklaruar në organin tatimor çdo të punësuar, që fillon punë për herë të parë te tatimpaguesi
apo të punësuar rishtazi pranë tij, të paktën një ditë kalendarike përpara fillimit të punës
(përfshirë dhe punonjësit e papaguar të familjes së të vetëpunësuari me të cilët ai punon e
bashkëjeton), përveç detyrimit për pagimin e shumës së detyrimeve tatimore dhe kontributeve
të papaguara të sigurimeve shoqërore e shëndetësore, tatimpaguesi përkatës detyrohet të
paguaj edhe një gjobë prej 500.000 (pesëqind mijë) lekë kur është tatimpagues i regjistruar
njëkohësisht për tatimin mbi vlerën e shtuar dhe tatimin mbi fitimin.
e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Shkodër, përmban shkaqe nga ato që parashikohen në
nenin 58/b të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
431
Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, pasi nga gjykata e
shkallës së parë dhe gjykata e apelit janë shkelur rregullat proceduriale që kanë të bëjnë me
hetimin e plotë dhe të gjithanshëm gjyqësor të çështjes, të parashikuar nga neni 14 i Kodit
Procedurës Civile dhe për rrjedhojë ekzistojnë shkaqe ligjore që vendimi i Gjykatës
Administrative të Apelit të cënohet.
16. Në rekurs pala e paditur, Drejtoria Rajonale Tatimore Shkodër pretendon se,
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, vendimi i së cilës është mbështetur edhe nga Gjykata e
Apelit Administrativ Tiranë shprehet se, pala e paditur nuk provoi që në vend të personave të
deklaruar, punojnë persona të pambuluar me sigurime ose e thënë ndryshe të tjerë persona
punojnë, të tjerë personave u paguhen sigurimet, në fakt ajo çfarë është konstatuar gjatë
kontrollit të hetimit tatimor pikërisht këtë tregon. Listë pagesa, deklarata E-SIG 025 për
kontributet e sigurimeve shoqërore dhe shëndetësore, të tatimit mbi të ardhurat personale për
muajin shkurt 2013, e deklaruar nga subjekti para organit tatimor, e cila është administruar
nga gjykata në vlerën e provës gjatë shqyrtimit gjyqësor të çështjes, provon faktin e
deklarimit të disa punonjësve para organit tatimor nga subjekti paditës, por nga ana tjetër
është fakt konstatimi i bërë gjatë kontrollit të ushtruar pranë subjektit në lidhje me dy
punonjësit e gjendur në punë me uniformë pune, por që nuk pranonin të identifikoheshin.
17. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, gjykata e shkallës së parë
dhe më pas gjykata e apelit nuk kanë hetuar në lidhje me këto pretendime që parashtrohen në
rekursin e palës së paditur DRSSH Shkodër, duke arsyetuar se, pala e paditur nuk arriti që të
provojë se, dy personat e konstatuar në karburantin që ndodhet në Rr. “Ali Demi” në Tiranë
janë punonjës të palës paditëse. Objekti i këtij gjykimi është anullimi i aktit administrativ
njoftim të vlerësimit tatimor nr.2371/3, prot, datë 25.03.2013, i lënë në fuqi me vendimin e
Drejtorisë së Apelimit Tatimor, Tiranë, nr.7517/1 prot, datë 10.07.2013 dhe gjykatat nuk
kanë hetuar mbi provat të cilat janë nxjerrë këto akte administrative për të cilat është kërkuar
anullimi, duke u mjaftuar vetëm me argumentin se inspektorët tatimor duhet ti dërgonin
personat e gjetur në organin e policisë (Ky fakt nuk e bën të pavlefshëm aktin administrativ
që kundërshtohet).
18. Në dosje ndodhet akti i konstatimit i datës 21.02.2012 (faqe 6 e dosjes gjyqësore)
në të cilin thuhet se, në vendin e punës u gjet punonjësi Eugen Mollaymeri, të cilit i është
dorëzuar edhe kopja e akt konstatimit dhe dy punonjës të tjerë të veshur me uniformë, të cilët
nuk kanë pranuar që të japin identitetin e tyre. Gjykatat e faktit nuk e kanë shtirë hetimin
gjyqësor në lidhje me këto çështje, duke lejuar kështu shkelje të rënda të rregullave
procedurale, pasi ato nuk kanë kryer një hetim të plotë dhe të gjithanshëm gjyqësor të
çështjes, i cili është në kundërshtim me kërkesat e nenit 14 të K.Pr.Civile dhe për rrjedhojë
procesi gjyqësor i zhvilluar në të dy shkallët e gjykimit ka qenë një proces i parregullt ligjor, i
cili është në kundërshtim me nenin 42 të Kushtetutës dhe nenin 6 të KEDNJ.
19. Duhet theksuar se, në ndryshim nga gjykatat më të ulta, Gjykata e Lartë ka për
objekt gjykimi vetëm kontrollin e zbatimit të ligjit material e procedurial nga ana e gjykatave,
vendimet e të cilave janë objekt i rekursit, por pa patur të drejtën që të zhvillojë hetimin
gjyqësor në drejtim të marrjes së provave. Hetimi gjyqësor i plotë dhe i gjithanshëm, për të
provuar parashtrimet apo prapësimet e palëve, me mjetet provuese të lejueshme që Kodi i
Procedurës Civile parashikon, është detyrë e gjykatës së shkallës së parë dhe e gjykatës së
apelit.
20. Gjykata që shqyrton mosmarrëveshjen duhet të shprehet mbi gjithçka që kërkohet
dhe vetëm për atë që kërkohet, sipas nenit 6 i K.Pr.Civile, të kryejë një hetim të plotë e të
gjithanshëm, në përputhje me ligjin sipas nenit 14 i K.Pr.Civile, të zgjidhë mosmarrëveshjen
në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të
zbatohen prej saj sipas nenit 16 i K.Pr.Civile, ndërsa në përputhje me përcaktimet e nenit 126
të Kodit të Procedurës Civile, duhet të bëjë një analizë tërësore dhe objektive të provave dhe
432
të çmojë provat e marra gjatë gjykimit të çështjes, sipas bindjes së brendshme, të formuar nga
shqyrtimi i të gjitha rrethanave të çështjes në tërësinë e tyre, sipas nenit 309 të po këtij Kodi.
21. I ndodhur në tilla rrethana, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se, në rastin në shqyrtim ndodhemi përpara kërkesave të nenit 63/c të ligjit
Mosmarrëveshjeve Administrative”, sepse veprimet e mësipërme hetimore mund të
realizohen edhe nga gjykata e apelit, prandaj vendimi i saj duhet të prishet dhe çështja të
dërgohet për tu rishqyrtuar nga Gjykata Administrative e Apelit. Gjatë rishqyrtimit të çështjes
kjo gjykatë, pasi të zbatojë kërkesat e nenit 465/2 të K.Pr.Civile, duke përsëritur pjesërisht
shqyrtimin gjyqësor të çështjes është e detyruar që të shtrijë hetimin gjyqësor në drejtimet që
u përmendën më sipër.
22. Vetëm pasi të kryhen këto veprime hetimore dhe të tjera që Gjykata
Administrative e Apelit do ti vlerësojë të domosdoshme gjatë rishqyrtimit të çështjes, atëhere
mund të arrihet në një përfundim sa më të drejtë për zgjidhjen e çështjes objekt gjykimi.
23. Për këto që u thanë më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se, rekursi i paraqitur nga pala e paditur DRSSH Shkodër përmban shkaqe nga
ato që parashikohen në nenin 58/b të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e
Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, prandaj si i
tillë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit duhet
të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63/c të ligjit nr.49,
datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”.....
VENDOSI
Tiranë, më 06.07.2016
433
Nr. 00-2016-3144 i Vendimit (423)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në dhomë këshillimi me datë 06.07.2016 mori në shqyrtim çështjen administrative

PADITËS: ERMELINDA NEXHIPI

I PADITUR: SHËRBIMI SOCIAL SHTETËROR,
DREJTORIA E SHËRBIMIT TË
BRENDSHËM.
OBJEKTI:
prej një viti punë pagë për zgjidhjen e menjëhershme
dhe të pajustifikuar të kontratës së punës.
në shumën e barabartë me ato të dy muajve punë
për zgjidhje të kontratës pa respektuar procedurën e zgjidhjes së saj.
në shumën e barabartë me atë të dy muaj pune
për zgjidhjen e kontratës së punës pa respektuar afatin e njoftimit.
Detyrimin e palës së paditur të më paguajë shpërblimin për vjetërsi në punës.
Kthimin në vendin e mëparshëm të punës.
Baza Ligjore: Nenet 31,32, dhe 154 të K.Pr.C;
nenet 140, 143,145,153,155 të Kodit të Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.8199, datë 15.07.2013 ka

vendosur:
Pranimin e pjesshëm të padisë.
Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë paditësen me 12 paga mujore
për zgjidhjen e menjëhershme të pajustifikuar të marrëdhënies së punës; me 2
paga mujore për mosrespektim të afatit të njoftimit; me 2 paga mujore për
mosrespektim të procedurës në zgjidhjen e kontratës së punës; 2 paga si
shpërblim për vjetërsi në punë.
Rrëzimin për pjesën tjetër të padisë.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1841, datë 06.05.2014 ka vendosur

Të shpallë moskompetencën lëndore të shqyrtimit të çështjes dhe e ka dërguar
në Gjykatën Administrative të Apelit.
434
Gjykata e Administrative e Apelit me vendimin nr.1488 datë 24.06.2015 ka
vendosur :
Gjyqësor Tiranë
Kundër vendimit nr.1488 datë 24.06.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit ka

paraqitur rekurs pala e paditur, e cila ka kërkuar ndryshimin e vendimit nr.1488 datë
24.06.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit dhe vendimit nr.8199, datë 15.07.2013 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme:
- Paditësja është emëruar pa pasur arsimin përkatës për vendin e punës. Në këto kushte
në kuptim të nenit 25 të Rregullores së Brendshme të palës së paditur ndërprerja e
marrëdhënies së punës bëhet kur konkludohet paaftësia për të kryer detyrat e
ngarkuar. Në rastin konkret paditësja ka përfunduar arsimin e lartë në degën e
veterinarie, ndërsa në Rregulloren e Brendshme në neni 2 pika b kërkohet që personat
që do të emërohen në shërbimin social shtetëror të zotërojnë aftësitë profesionale të
domosdoshme, si dhe arsimin e nevojshëm për vendin përkatës të punës sipas
kritereve të miratuara. Paditësja nuk i plotëson këto kritere. Sipas nenit 7 të
Rregullores është Drejtori që përzgjedh kandidatin e përshtatshëm duke u bazuar në
aftësitë profesionale dhe kriteret për çdo vend pune. Aneksi 1 i Rregullores përcakton
se specialiteti në sektorin e KMPV në Drejtorinë e Inspektimit të Pagave dhe në CASh
pranë Shërbimit Social Shtetëror ndër të tjera duhet të ketë arsimin e lartë në fushën e
mjekësisë. Në nenin 11/f të punës përcaktohet se marrëdhënia e punës rregullohet nga
Rregullore e Brendshme e institucionit.
- Në këto kushte sipas akteve ligjore Drejtori i Përgjithshëm i Shërbimit Social
Shtetëror ka vendosur largimin nga puna të paditëses.
- Gjykatat nuk kanë zbatuar drejtë nenin 153 të punës, i cili parashikon se marrëdhënia
e punës ndërpritet për rrethana të rënda, të cilat cenojnë mirëbesimin për vazhdimin e
marrëdhënieve të punës. Kështu ky nen duhet të interpretohet në mënyrë të zgjeruar
që do të thotë se në rastin konkret shkelja e detyrimeve është me faj të lehtë si pasojë e
mospërshtatjes së vendit të punës me arsimin e lartë duke nuk përmbushur kështu
kriteret e punës.
Kështu punëmarrësi është pushuar nga puna për shkaqe të justifikuara dhe nuk i takojnë
dëmshpërblimet e caktuara nga gjykatat, si dhe shpërblimin për vjetërsi në punës.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori, dhe diskutoi çështjen në tërësi në
dhomën e këshillimit,
VËREN
1. Paditësja ka qenë e punësuar që prej datës 01.06.2008 pranë palës së paditur në

pozicionin e Inspektores në Sektorin e Programit Ekonomik dhe Monitorimit të Aftësive të
Kufizuara, pranë administratës qendrore të Shërbimi Social Shtetëror.
2. Me urdhrin nr.82, datë 29.10.2012 të Drejtorit të Përgjithshëm të Shërbimit Social
Shtetëror paditësja është liruar nga detyra. Marrëdhëniet financiare janë ndërprerë më datë
01.11.2012. Largimi nga puna është bërë në kuadër të përmirësimit të treguesve në punë për
shkak të mospërmbushjes së kriterit të vendit të punës me arsimin përkatës, pasi paditësja nuk
435
ka arsimin e lartë mjekësor kriter i rregullores se brendshme të organizimit, por atë të lartë
veterinar.
3. Kundër largimit nga puna paditësja ka paraqitur në gjykatë padinë objekt gjykimi
duke pretenduar se zgjidhja e kontratës së punës ka qenë e paligjshme.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.8199, datë 15.07.2013 ka
pranuar pjesërisht padinë dhe ka vendosur detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë
paditësen me 12 paga mujore për zgjidhjen e menjëhershme të pajustifikuar të marrëdhënies
së punës; me 2 paga mujore për mosrespektim të afatit të njoftimit; me 2 paga mujore për
mosrespektim të procedurës në zgjidhjen e kontratës së punës; 2 paga si shpërblim për
vjetërsi në punë; si dhe rrëzimin për pjesën tjetër të padisë.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka argumentuar se zgjidhja e kontratës së punës është
bërë në mënyrë të menjëhershme, pa respektuar afatin e njoftimit, si dhe procedurën e
zgjidhjes së marrëdhënies së punës. Sipas kësaj gjykate, shkaku i largimit nga puna nuk është
i arsyeshëm, pasi paditësja nuk ka shkelur detyrimet kontraktore në kuptim të nenit 153 të
punës. Në kushtet e mësipërme, gjykata ka caktuar dëmshpërblimet e sipërcituara. Në lidhje
me dëmshpërblimin për zgjidhje të menjëhershme të pajustifikuar të marrëdhënies së punës
gjykata ka mbajtur parasysh kohëzgjatjen e marrëdhënies së punës, moshën e paditëses,
statusin e saj. Po ashtu gjykata ka rrëzuar pretendimet e tjera në padi si të pabazuara në ligj.
6. Kundër vendimit nr.8199, datë 15.07.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka
paraqitur ankim pala e paditur në Gjykatën e Apelit Tiranë.
7. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1841, datë 06.05.2014 ka shpallur
moskompetencën lëndorë të shqyrtimit të çështjes dhe e ka dërguar në gjykatën kompetente,
Gjykatën Administrative të Apelit, në bazë të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.
8. Gjykata e Administrative e Apelit me vendimin nr.1488 datë 24.06.2015 ka lënë
në fuqi vendimin nr.8199, datë 15.07.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, pasi e ka
gjetur të drejtë dhe të bazuar në ligj dhe prova.
9. Kundër vendimit nr.1841, datë 06.05.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit ka
paraqitur rekurs pala e paditur duke parashtruar shkaqet e sipërcituara në pjesën hyrëse të
vendimit. Pala e paditur pretendon se marrëdhënia e punës është zgjidhur për shkaqe të
justifikuara dhe për pasojë paditëses nuk i takojnë dëmshpërblimet që i janë njohur nga
gjykatat e faktit.
II. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
10. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (më tej Kolegji) pasi analizoi aktet në
dosje, vendimet e gjykatave të faktit, pretendimet në rekurs, konstaton se gjykatat e faktit
kanë zbatuar gabim ligjin procedural ne lidhje me masën e dëmshpërblimit të caktuar në
favor të palës paditëse për zgjidhjen e marrëdhënies së punës në mënyrë të menjëhershme dhe
të pajustifikuar nga pala e paditur.
11. Konkretisht Kolegji vë në dukje se nga aktet në dosje dhe provat e marra në gjykim
rezulton që mosmarrëveshja objekt gjykimi ka të bëjë me largimin paditëses nga puna pas një
periudhe pune mbi 4 vjet pranë palës së paditur. Marrëdhënia e punës e krijuar mes palëve
ndërgjyqëse rregullohet nga punës dhe ka qenë me afat të pacaktuar. Largimi i paditëses ka
qenë i menjëhershëm, pasi i janë ndërprerë marrëdhëniet financiare dy ditë pas daljes së
urdhrit të largimit nga detyra. Po ashtu nga faktet e pranuara nga gjykatat e faktit rezulton se
nga pala e paditur nuk është respektuar procedura e zgjidhjes së marrëdhënies së punës e
parashikuar nga neni 144 i punës. Pra, nuk rezulton të jetë kryer nga pala e paditur njoftimi
dhe takimi me palën paditëse për t’u bërë me dije dhe dëgjuar për shkaqet e largimit nga
detyra.
436
12. Kolegji thekson se në bazë të punës, punëdhënësi mund të zgjidh kontratën e punës
me afat të pacaktuar duke respektuar procedurën dhe afatin e njoftimit për ndërprerjen e saj
në bazë të neneve 144 dhe 143 të punës. Në rastin konkret në bazë të nenit 143/1 të punës, ky
afat duhet të ishte dy muaj para datës së ndërprerjes së marrëdhënies së punës duke qenë se
kjo marrëdhënie kishte hyrë në vitin e pestë të saj. Pala e paditur nuk e ka respektuar këtë
afat. Po ashtu në kuptim të nenit 153 të punës punëdhënësi ka të drejtë të zgjidhë
marrëdhënien e punës edhe në mënyrë të menjëhershme, pra pa respektuar afatin e njoftimit,
por vetëm për shkak të justifikuar, që do të thotë nëse punëmarrësi në kuptim të nenit 153 të
punës ka shkelur detyrimet kontraktore.
13. Kolegji vë në dukje se gjykatat e faktit me të drejtë kanë arritur në përfundimin se
marrëdhënia e punës është zgjidhur nga pala e paditur në mënyrë të menjëhershme dhe pa
shkak të justifikuar në kuptim të nenit 153 të K.Punës, pasi pala paditëse nuk ka shkelur asnjë
detyrim kontraktor në përmbushjen e kontratës së punës. Konkretisht në referim të nenit 153
të Kodit të Punës, shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e kontratës së punës nga punëdhënësi
në mënyrë të menjëhershme, janë ato rrethana të rënda, të cilat sipas parimit të mirëbesimit
nuk e lejojnë vazhdimin e marrëdhënieve të punës, pasi e kanë shkatërruar besimin e
punëdhënësit tek punëmarrësi. Të tilla rrethana kanë të bëjnë me shkeljen e detyrimeve
kontraktuale të punës ose detyrimeve që rrjedhin nga rregullimi ligjor specifik që rregullon
atë marrëdhënie pune, shkelje, e cila duhet të jetë kryer me faj të rëndë ose edhe me faj të
lehtë, por në rastin e fundit zgjidhja e marrëdhënies së punës duhet të vijë pas një
paralajmërimi të mëparshëm të punëdhënësit, për shkelje të tjera të lehta në kryerjen e
detyrës. Në këtë kuptim pretendimi i ngritur nga pala e paditur se kontrata e punës është
zgjidhur për të përmirësuar treguesit e punës, pasi emërimi i paditëses është bërë në
kundërshtim me kriteret e Rregullores së Brendshme, pasi ajo nuk ka arsimin e lartë
mjekësor, por atë të lartë veterinar dhe për pasojë nuk përmbush kriteret e vendit të punës
është vlerësuar me të drejtë nga gjykatat e faktit në kuptim të neni 153 të punës si i
pajustifikuar. Përsa kohë që ligji i ka përcaktuar qartë dhe në mënyrë shteruese shkaqet për të
cilat kontrata e punës mund të zgjidhet në mënyrë të menjëhershme, palët në kontratë nuk
mund të përcaktojnë shkaqe të tjera për të cilat të zgjidhin në mënyrë njëanshme dhe të
menjëhershme marrëdhënien e punës. Kolegji thekson se pala paditëse ka punuar mbi 4 vjet
pranë palës së paditur dhe shkaku i largimit nuk ka të bëjë me shkelje të detyrimeve
kontraktore prej saj. Kështu nuk qëndron pretendimi i palës së paditur në rekurs se shkaku i
largimit nga detyra të paditëses është i justifikuar.
14. Kolegji thekson se si pasojë e zgjidhjes së marrëdhënies së punës me afat ta
pacaktuar në mënyrë të menjëhershme, të pajustifikuar dhe pa respektuar procedurën e
zgjidhjes së saj, pala paditëse gëzon të drejtën e dëmshpërblimeve sipas punës. Konkretisht
në bazë të nenit 144 të punës për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës së
punës dëmshpërblimi është sa paga e 2 muajve punës; në bazë të nenit 143 të punës, në rast të
mosrespektimit të afatit të njoftimit dëmshpërblimi është sa paga e 2 muajve punë nëse
marrëdhënia e punës ka zgjatur nga 2 deri në 5 vjet; ndërsa sa i takon shpërblimit për vjetërsi
në bazë të nenit 145 të punës ai i takon punëmarrësit të larguar nga detyra për shkak të
pajustifikuar nëse marrëdhënia e punës ka zgjatur mbi 3 vjet, si dhe ky shpërblim është të
paktë 15 ditë punë për çdo vit pune. Sa më sipër, gjykatat e faktit kanë njohur këto
dëmshpërblime në mënyrë të ligjshme. Kështu pretendimi i palës paditëse në rekurs se këto
dëmshpërblime nuk i takojnë paditëses nuk qëndron.
15. Kolegji vë në dukje se palës paditëse i takon edhe dëmshpërblimi për zgjidhjen e
marrëdhënies së punës në mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar në bazë të nenit 155/3
të punës. Gjykatat e faktit i kanë njohur paditëses këtë dëmshpërblim në masën maksimale
prej 12 paga mujore. Kolegji thekson se gjykata e faktit nuk kanë kryer një hetim të plotë dhe
gjithanshëm gjyqësor për caktimin e masës së këtij dëmshpërblimi. Kolegji vë në dukje po
ashtu se gjykatat në vendimmarrjen e tyre nuk kanë kryer analizë ligjore dhe vlerësim të
437
rrethanave për caktimin e dëmshpërblimit të parashikuar nga neni 155/3 i KPunës.
Konkretisht neni 155/3 i punës parashikon se në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të
pajustifikuar të kontratës së punës nga punëdhënësi, gjykata, duke vlerësuar të gjitha
rrethanat, vendos detyrimin e punëdhënësit ndaj punëmarrësit me një dëmshpërblim jo më
shumë se paga e një viti pune. Në caktimin e masës së këtij dëmshpërblimi gjykatat duhet të
vlerësojnë elementët objektive dhe subjektive që lidhen a) nga njëra anë me rrethanat
personale, familjare, ekonomike të punëmarrësit, por b) nga ana tjetër edhe me rrethanat që
lidhen me kohëzgjatjen e marrëdhënieve së punës, duke parë në këtë mënyrë kontributin dhe
përfitimet e palëve në këtë marrëdhënie etj.
16. Në rastin objekt gjykimi ka rezultuar se gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit
që ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë kanë listuar disa rrethana në lidhje
me caktimin e masës së dëmshpërblimit të parashikuar nga neni 155/3 i punës siç janë
kohëzgjatjen e marrëdhënies së punës, moshën e paditëses, statusin e saj. Kolegji vë në dukje
se gjykata e faktit nuk ka argumentuar dhe analizuar në mbështetje të nenit 155/3 të KPunës
sesi këto rrethana personale, familjare, ekonomike- për të cilat nuk janë administruar as prova
në kuadër të provueshmërisë së tyre- ndikojnë në caktimin e masës së dëmshpërblimit, duke
pasur parasysh se i kanë caktuar paditëses dëmshpërblimin maksimal prej 12 muaj pagë,
ndërkohë që marrëdhënia e punës ka zgjatur për një periudhë rreth 4 vjet e 4 muaj.
17. Në këndvështrim të sa më sipër, Kolegji thekson se Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka
zbatuar gabim nenin 155/3 të punës pa kryer një hetim të plotë gjyqësor dhe analizë ligjore në
lidhje me shkaqet objektive dhe subjektive për caktimin e masës së dëmshpërblimit për
zgjidhjen e kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar, ka vepruar në
kundërshtim me nenet 16, 20, 29 të K.Pr.C. dhe cenuar kështu parimin e zhvillimit të një
procesi të rregullt ligjor në kuptim të nenit 14 të K.Pr.C, nenit 42 i Kushtetutës, si dhe nenit 6
i KEDNj në zgjidhjen e mosmarrëveshjes objekt gjykimi. Nga ana tjetër Gjykata
Administrative e Apelit, e cila ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së rrethit gjyqësor, pa
ndrequr gabimet e kësaj të fundit, ka shkelur po ashtu ligjin procedural.
18. Në mbështetje të analizës së mësipërme, Kolegji arrin në përfundimin se vendimi
nr.1488, datë 24.06.2015 i Gjykatës Administrative të Apelit duhet të prishet dhe çështja
duhet të dërgohet për rigjykim pranë kësaj gjykate me tjetër trup gjykues, pasi si një gjykatë
fakti ka mundësinë ligjore të ndreq gabimet e gjykimit të mëparshëm në lidhje me mangësitë
e hetimit gjyqësor sa i takon masës së dëmshpërblimit të parashikuar nga neni 155/3 i punës,
siç është sipërcituar në pikat 15-17.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të Ligjit 49/2012 “Për
organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”
VENDOSI
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 06.07.2016
438
Nr. 00-2016-2961 i Vendimit (424)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
Artan Broci Anëtar
në dhomë këshillimi më datë 06.07.2016 mori në shqyrtim çështjen administrative

PADITËS: ABAZ DRIZA

I PADITUR: ZYRA E GJENDJES CIVILE QARKU FIER
PERSON I TRETË: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE FIER
OBJEKTI:
Korrigjimin gabimi në aktet e gjendjes civile,
lidhur me vitin e lindjes të paditësit Abaz Driza
nga ajo e gabuar 07.06.1951 në atë të vërtete 07.06.1945.
Baza Ligjore: Nenet 31-32-153 e vijues të KPrC
dhe nenit 39 e vijues të ligjit nr.8950, date 10.10.2002
me ndryshimet e tij “Për gjendjen civile”
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.165 datë 02.02.2009 ka

vendosur:
Pranimin e padisë duke u kundërshtuar pjesërisht akti i lindjes së paditësit
Abaz Driza vetëm përsa i përket datëlindjes së tij nga ajo e gabuara
07.06.1951 në atë të vërtetë 07.06.1945.
Detyrimin e palës së paditur Zyra e Gjendjes Civile Qarku Fier të kryejë
korrigjimet përkatëse në kolonën “datëlindje”.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.347 datë 16.09.2009 ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.165, datë 02.02.2009 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier duke gjykuar çështjen në fakt: Rrëzimin e padisë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.196, datë 19.03.2013 ka

vendosur:
Prishjen e vendimit nr.347, datë 16.09.2009 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim po asaj gjykate me tjetër trup gjykues.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.63 (60-2013-885), datë 25.09.2013 ka

vendosur:
Gjyqësor Fier.
439
Kundër vendimit nr.63 (60-2013-885), datë 25.09.2013 të Gjykatës së Apelit
Vlorë ka paraqitur rekurs personi i tretë, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Fier, e
cila ka kërkuar prishjen e vendimit nr.63 (60-2013-885), datë 25.09.2013 të Gjykatës së
Apelit Vlorë dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Gjykatat kanë gabuar ligjin, pasi nuk mund të ndryshohet datëlindja me deklarime
sepse akti zyrtar është me fuqi të plotë provuese.
- Sipas çertifikatës martesore prindërit e paditësit në 1948 kanë lidhur martese dhe si
mund të lindte paditësi me 07.06.1945 kur ai nuk figuron të jetë fëmijë jashtë martese.
- Vërtetim i shkollës nuk provon asgjë, pasi sipas ligjit të kohës regjistrimi bëhet sipas
çertifikatës së lindjes dhe ne i kërkuam shkollës të sillte amzën e shkollës fillore për të
parë datëlindjen e paditësit, por nuk u pranua.

VËREN
1. Paditësi me padinë objekt gjykimi ka kërkuar korrigjimin e datëlindjes nga datë

07.06.1951 më datën 07.06.1945, duke pretenduar se është pasqyruar e gabuar në regjistrin e
Zyrës së Gjendjes Civile Fier, (Z.Gj.C). Paditësi ka kërkuar këtë korrigjim, pasi me moshën e
pretenduar prej tij, pra datëlindjen 07.06.1945 përfiton pension pleqërie.
2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.165 datë 02.02.2009 ka pranuar
padisë duke u kundërshtuar pjesërisht akti i lindjes së paditësit Abaz Driza vetëm përsa i
përket datëlindjes së tij nga ajo e gabuara 07.06.1951 në atë të vërtetë 07.06.1945; si dhe
detyrimin e palës së paditur Zyra e Gjendjes Civile Qarku Fier të kryejë korrigjimet përkatëse
në kolonën “datëlindje”
3. Arsyetimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor: “Gjykata, arrin në konkluzionin se padia
është e bazuar në prova e në ligj dhe si e tillë, ajo duhet pranuar me arsyetimin e mëposhtëm:
Padia është ngritur për njohjen e pavërtetësisë së aktit të lindjes së paditësit Abaz Ali
Driza, pasi është me pasoja juridike për paditësin, pasi ai ka mbushur moshën për pension
pleqërie, bazuar kjo në nenin 32/c të K.Pr.Civile. Nga akti i lindjes nr.1902, datë 19.06.1951,
ditë e enjte ora 10:05, të paditësit Abaz Ali Driza, rezulton se ai ka lindur po atë ditë dhe
deklarues ka qenë i ati i tij, shtetasi Ali Driza. Ky akt, është nënshkruar vetëm nga nëpunësi i
Gjendjes Civile Llazar Lupe, me pretendimin se deklaruesi, i ati i fëmijës në rastin konkret,
është analfabet. Konform nenit 39/3 të ligjit 8950, datë 10.10.2002, “Për Gjendjen Civile”
“Shtetasi, përfaqësuesi ligjor ose kujdestari, si dhe çdo person tjetër që pretendon se i është
cënuar një e drejtë ose është privuar nga pasoja juridike të caktuara, pretendimet për
pavlefshmëri, pasaktësi e falsitet, mund ti parashtrojnë vetëm gjyqësisht duke thirrur si të
paditur Zyrën e Gjendjes Civile, ku është mbajtur akti dhe deklaruesin kur nuk është vetë
paditës.”Në rastin konkret, akti i lindjes së paditësit Abaz Ali Driza, është mbajtur në Zyrën e
Gjendjes Civile Qarku Fier, Rrethi Fier, Zyre, e cila është thirrur në cilësinë e palës së
paditur, ndërsa deklarues ka qenë shtetasi Ali Driza, i ati i paditësit Abaz Driza. Nga
çertifikata e vdekjes, në bazë të regjistrit të fshatit Radostinë Fasko nr.1/57 të vitit 1950,
lëshuar prej palës së paditur datë 02.02.2009, rezulton se shtetasi Ali Driza, ka vdekur datë
08.11.1957, prandaj ai si deklarues nuk është thirrur në cilësinë e të paditurit. Ky akt, merret
i dyshimtë prej gjykatës, për faktin se është mbajtur po atë ditë që ka lindur fëmija ?!,
gjithashtu se nuk është nënshkruar prej të atit të fëmijës, apo një person i autorizuar prej tij.
Nga vërtetimi nr.103 prot., datë 15.12.2008, lëshuar nga Drejtoria Arsimore Rajonale e
440
Qarkut Fier, rezulton së shtetasi Abaz Ali Driza, është regjistruar në shkollën 7-vjeçare
“Baftjar Luzati” të fshatit Radostinë në vitin shkollor 1954-1955, ai rezulton me nr.3580
regjistri dhe nr.456 amze. Nga ky vërtetim, del qartë se akti i lindjes së paditësit nuk është i
vërtetë, pasi ai nuk mund të ketë filluar shkollën në moshën 3 vjeçare. Sa më sipër dolën të
qarta nga thëniet e palëve, të dëshmitarëve Sotir Meço e Ymer Muhameti, provat shkresore të
administruara në seancën gjyqësore.”
4. Kundër vendimit nr.165 datë 02.02.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier ka
paraqitur ankim pala e tretë DRSSh Fier.
5. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.347 datë 16.09.2009, pasi ka shqyrtuar
çështjen ka ndryshuar vendimin nr.165, datë 02.02.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier
duke vendosur rrëzimin e padisë.
6. Arsyetimi i Gjykatës së Apelit: Gjykata e Apelit çmon se shkaqet e ngritura në
ankimin e personit të tretë janë të mbështetura në ligj duke konkluduar se gjykata e faktit ka
zbatuar dhe interpretuar keq në mënyrë të gabuar ligjin duke dhënë një vendim të pabazuar
ne provat e shqyrtuar dhe administruar në seancë gjyqësore. Ligji nr.9850/2002, “Për
gjendjen civile” me ndryshimet e tij, e ka përcaktuar aktin e lindjes me fuqi të plotë provuese
për deklarimit që janë bërë në të, duke parashikuar të drejtën e personit që privohet nga
pasojat të caktuara juridike, të parashtrojë gjyqësisht pretendimet e tij për pavlefshmërinë
apo pasaktësi, pretendime që duhet të bazohen në prova shkresore, të cilat provojnë në
mënyrë të pakundërshtueshme dhe kategorike se deklarimi i aktit të lindjes është i pavërtetë
dhe i pasaktë. Në rastin konkret siç është vërtetuar në gjykim, sipas çertifikatave familjare të
viteve 1945 dhe 1950, rezulton se i ati i paditësit Ali Driza ka qenë dy herë i martuar ku një
fëmijë i tij me emrin Abaz dhe me amësi Rahime është i datëlindjes 04.04.1946 ndërkohë
sipas çertifikatës së viti 1950 ekziston fëmija e tij me emrin Abaz Driza i cili është me amësi
Saqine dhe me datëlindje 07.06.1951. Në të kundërt me pretendimin e ngritur në
kërkesëpadinë e paditësit Abaz Driza gjatë hetimit gjyqësor nuk ka rezultuar se paditësi të
jetë fëmijë i lindur jashtë martese, për rrjedhojë nuk ka rezultuar se paditësi të jetë fëmijë i
tillë, për rrjedhojë në mënyrë kategorike përjashtohet fakti që paditësi të jetë lindur në vitin
1946 me amësi Saqine ndërkohë që i ati i tij ishte ende i martuar me bashkëshorten e parë
Rahime. Në lidhje me shkresën nr.103 prot, datë 15.12.2008, të Drejtorisë Arsimore të
Qarkut Fier, e cila vërteton se shtetasi Abaz Ali Driza është i regjistruar në shkollën 7-
vjeçare në vitin shkollor 1954-1955, siç u argumentua më lart, kjo shkresë pasqyron të
dhënat në lidhje me shtetasin Abaz Driza, i biri i Aliut, pa përcaktuar amësinë e tij, duke iu
referuar në mënyrë të pakundërshtueshme vëllait të paditësit, i cili është i datëlindjes
04.04.1946.
7. Kundër vendimit nr.347 datë 16.09.2009 të Gjykatës së Apelit Vlorë ka paraqitur
rekurs pala paditëse.
8. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.196, datë 19.03.2013 ka
vendosur prishjen e vendimit nr.347, datë 16.09.2009 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim po asaj gjykate me tjetër trup gjykues.
9. Arsyetimi i Kolegjit Civil: Ky Kolegj vlerëson se procesi i zhvilluar nga Gjykata e
Apelit është proces i parregullt, sepse bie në kundërshtim me kërkesat e nenit 213, në lidhje
me nenet 11 e 12 të Kodit të Procedurës Civile. Gjykata kishte për detyrë që, pasi të dëgjonte
palët, dhe përderisa vendosi të gjykonte çështjen në fakt, të përsëriste pjesërisht hetimin
gjyqësor, të merrte vendim të ndërmjetëm për të lejuar marrjen e provave të reja me të cilat
palët të mund të provonin faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet dhe kërkimet e tyre dhe jo të
pranonte si të mirëqena pretendimet e parashtruara nga personi i tretë Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Fier, duke mos hetuar lidhur me vërtetësinë dhe bazueshmërinë e
këtyre pretendimeve të ngritura në gjykim në respektim të nenit 309/1 i KPrC.
Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së
Apelit duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po asaj gjykate me tjetër trup
441
gjykues. Në rigjykim, Gjykata e Apelit, është e detyruar që, në bazë të akteve ligjore e
nënligjore të kohës, të evidentojë dhe të hetojë nëse vërtetimi i lëshuar nga Drejtoria
Arsimore e Qarkut Fier i përket palës paditëse apo jo duke analizuar dhe çmuar jo vetëm
aktet që janë administruar në dosje gjyqësore gjatë gjykimit në shkallën e parë, por duke i
krijuar mundësi palëve në proces për të depozituar prova të reja në mbështetje të
pretendimeve dhe prapësimeve të tyre të përcaktojë nëse njësohen të dhënat në regjistrin
themeltar të gjendjes civile, respektivisht të paditësit me atë që figurojnë në regjistrin me
nr.3580 dhe amze nr.456 të shkollës 7-vjeçare “Baftajr Luzati” Radostinë për vitin shkollor
1954-1955, me qëllim saktësimin e rubrikës “datëlindja”.
10. Gjykata e Apelit Vlorë pas rigjykimit të çështjes me vendimin nr.63 (60-2013-
885), datë 25.09.2013 ka vendosur të lërë në fuqi vendimin nr.165, datë 02.02.2009 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier duke e vlerësuar të drejtë dhe të bazuar në ligj dhe prova.
11. Arsyetimi i Gjykatës së Apelit: Gjykata e Apelit konkludon se pasaktësinë që e
bën aktin e lindjes tërësisht të pavlefshëm, paditësi e ka provuar me vërtetimin e lëshuar për
të dhënat e regjistrit shkollor (amëz) nr.3580, nr.amze 456, sipas të cilit rezulton që Abaz Ali
Driza është regjistruar për herë të parë në shkollë në vitin shkollor 1954-1955. Sipas kësaj
gjykate prej këtij dokumenti paditësi nuk mund të jetë i datëlindjes 07.06.1951, sepse ai nuk
mund të regjistrohej në shkollë në moshën 3 vjeç. Më tej Gjykata e Apelit argumenton se në
lidhje dhe me provat e tjera siç janë dëshmitarët e pyetur provohet se i ati i paditësit ka qenë
martuar dy herë me bashkëshorten Rahime dhe me bashkëshorten Saqine. Po ashtu nga
hetimi ka rezultuar se një fëmijë me emrin Abaz Driza me amësi Rahime është i datëlindjes
04.04.1946, ndërsa fëmija me emrin Abaz Driza i biri i Aliut dhe Saqinesë është regjistruar
me datëlindje 07.06.1951. Rahime ka vdekur dhe bashkëshorti i saj është martuar me nënën e
paditësin, me të cilën ka lindur jashtë martese paditësin, i cili ka marrë emrin e vëllait nga
baba të vdekur me 29.09.1946, si dhe është regjistruar në gjendjen civile disa vite me vonë
duke shënuar në aktin e lindjes si datëlindje datën e regjistrimit dhe jo datën e saktë të
lindjes. Paditësi ka provuar se ka lindur jashtë martese më datë 07.06.1945 dhe është
regjistruar në gjendjen civile me shumë vonesë pas martesës së nënës së tij Saqine me
babanë e tij Ali, si dhe ka trashëguar emrin e vëllait të tij të vdekur Abaz. Në analizë të aktit
të lindjes rezulton se mungon nënshkrimi i deklaruesit të atit të paditësit pasi ai ka qenë
analfabet, si dhe nuk ka nënshkruar në vend të tij një person tjetër i autorizuar prej tij. Kjo
pasaktësi e bën aktin e lindjes tërësisht të pavlefshëm në bazë të nenit 39/1 të ligjit
nr.8950/2002 “Për gjendjen civile”.
12. Kundër vendimit nr.63 (60-2013-885), datë 25.09.2013 të Gjykatës së Apelit
Vlorë ka paraqitur rekurs personi i tretë, duke parashtruar shkaqet e sipërcituara në pjesën
hyrëse të vendimit.
dosje, vendimet e gjykatave të faktit, pretendimet në rekurs, konstaton se Gjykata e Apelit në
rigjykimin e çështjes ka shkelur ligjin procedural, pasi ka zgjidhur mosmarrëveshjen pa kryer
një hetim të plotë të çështjes.
14. Kolegji thekson se mosmarrëveshja objekt gjykimi ka të bëjë me korrigjimin e
datëlindjes së paditësit në regjistrin themeltar që ka dhe administron Zyra e Gjendjes Civile,
Qarku Fier në kuptim të ligjit të posaçëm nr.8950, datë 10.10.2002 “Për gjendjen civile”.
Konkretisht nga aktet në dosje rezulton se paditësi figuron i regjistruar, sipas aktit të lindjes,
me datëlindje 07.06.1951. Ndërkohë ai pretendon se datëlindja e tij e saktë është 07.06.1945.
Ky regjistrim i gabuar sipas paditësit ka ardhur për shkak të gabimit në aktin e lindjes ku
është regjistruar si datëlindje data kur është bërë regjistrimi. Në këto kushte, paditësi kërkon
korrigjimin e datëlindjes. Sipas pretendimeve të paditësit korrigjimi i datëlindjes do të sillte
442
pasoja, pasi me moshën e vërtetë do të përfitonte pension pleqërie në bazë të ligjit për
sigurimet shoqërore.
15. Kolegji vë në dukje se çështja objekt gjykimi është kthyer për rigjykim me
vendimin nr.196, datë 19.03.2013 nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në Gjykatën e Apelit
Vlorë për t’u kryer hetim i mëtejshëm gjyqësor duke u marrë në shqyrtim provat e palëve në
mbështetje të pretendimeve të tyre, për të sqaruar plotësisht një sërë rrethanash. Konkretisht
Kolegji Civil i gjykatës së Lartë i ka lënë detyrë gjykatës së apelit që të analizojë dhe çmojë
jo vetëm aktet që janë administruar në dosjen gjyqësore gjatë gjykimit në shkallë të parë, por
duke i krijuar mundësi palëve në proces për të depozituar prova të reja në mbështetje të
pretendimeve dhe prapësimeve të tyre, të përcaktojë nëse njësohen të dhënat në regjistrin
themeltar të gjendjes civile respektivisht të paditësit me atë që figurojnë në regjistrin nr.3580
dhe amze 456 të shkollës 7 vjeçare “Baftjar Luzati” për vitin shkollor 1954-1955 me qëllim
saktësimin e rubrikës “datëlindja”.
16. Në kuadër të rigjykimit Gjykata e Apelit Vlorë ka argumentuar siç është
sipërtrajtuar në pikën 11. Konkretisht Gjykata e Apelit argumenton se aktit të lindjes së
paditësit i mungon nënshkrimi i deklaruesit të atit të paditësit, pasi ai ka qenë analfabet, si
dhe nuk ka nënshkruar në vend të tij një person tjetër i autorizuar prej tij. Sipas kësaj gjykate
ky fakt e bën të pasaktë aktin e lindjes së paditësit. Gjykata e apelit ka argumentuar se
pasaktësinë e aktit të lindjes paditësi e ka provuar me vërtetimin e lëshuar për të dhënat e
regjistrit shkollor (amëz) nr.3580, nr.amze 456, sipas të cilit rezulton që Abaz Ali Driza është
regjistruar për herë të parë në shkollë në vitin shkollor 1954-1955. Sipas kësaj gjykate prej
këtij dokumenti paditësi nuk mund të jetë i datëlindjes 07.06.1951, sepse ai nuk mund të
regjistrohej në shkollë në moshën 3 vjeç. Më tej Gjykata e Apelit argumenton se sipas
provave të marra ën gjykim provohet se i ati i paditësit ka qenë martuar dy herë me
bashkëshorten Rahime dhe me bashkëshorten Saqine. Sipas Gjykatës së Apelit Ali Drizës nga
martesa me Rahimen i ka lindur një fëmijë me emrin Abaz Driza i datëlindjes 04.04.1946, i
cili ka vdekur pas disa muaj më 29.09.1946. Pas vdekjes së Rahimes, Aliu është martuar me
Saqinenë me të cilën ka pasur lidhje jashtë martese dhe nga e cila ka lindur paditësi. Sipas
kësaj gjykate lindja e paditësit është regjistruar pas martesës së prindërve. Sipas Gjykatës së
Apelit kur është kryer regjistrim në gjendjen civile, paditësi ka trashëguar emri e vëllait të
vdekur nga babai, si dhe i është regjistruar si datëlindje data e regjistrimit në gjendjen civile,
pra data 07.06.1951. Në këto kushte Gjykata e Apeli ka arritur në përfundimin se datëlindja e
paditësit e regjistruar në gjendjen civile nuk është e saktë dhe se paditësi ka lindur më datë
07.06.1945. Gjykata e Apelit në kuptim të ligjit nr.8950/2002 “Për gjendjen civile” të
ndryshuar, ka vendosur korrigjimin e datëlindjes.
17. Kolegji vë në dukje se Gjykata e Apelit Vlorë në rigjykim të çështjes sërish nuk
ka kryer një hetim të plotë gjyqësor në kuadër të procesit të të provuarit të pretendimeve të
palëve për saktësinë apo pasaktësinë e datëlindjes së paditësit në regjistrat e gjendjes civile.
Kolegji konstaton se në rigjykim nuk është administruar fletë prej regjistrit nr.3580, nr.amze
456 të shkollës “Baftjar Luzati”, Radostinë që bën fjalë për regjistrimin e Abaz Ali Drizës në
këtë shkollë 7 –vjeçare. Kolegji thekson se marrja e fletës së regjistrit me të dhënat e plota në
lidhje me identitetin e Abaz Ali Drizës të regjistruar në shkollën “Baftjar Luzati”, Radostinë
do të sqaronte rrethana në lidhje me identitetin e plotë dhe të saktë të personit të regjistruar
pranë kësaj shkolle, të tilla si datëlindja, vitet e kryera në këtë shkollë etj. Këto rrethana nuk
mund të verifikon tërësisht nga vërtetimi nr.103 prot., datë 15.12.2008 të Drejtorisë Arsimore
Rajonale e Qarkut Fier, i administruar si provë në gjykim. Vetëm duke u administruar fleta e
regjistrit të shkollës do sqarohej nëse qëndron apo jo pretendimi i ngritur nga paditësi se
referuar aktit të lindjes është regjistruar në shkollë në moshën 3 vjeçare. Po ashtu nga aktet në
dosje, konkretisht çertifikata e lindjes datë 11.12.2008 dhe ajo datë 17.06.2013 të lëshuara
nga ZGjC Fier rezulton se paditësi ka të regjistruar datëlindjen 07.066.1945. Po ashtu këtë
datëlindje ka edhe në kartën e identitetit (fotokopje në dosje). Ndërkohë që në aktin e lindjes,
443
në çertifikatën familjare të Ali Drizës datë 19.01.2009 lëshuar nga ZGjC Fier dhe në
çertifikatën e lindjes datë 12.12.2008 lëshuar nga ZGjC Fier rezulton me datëlindje
07.06.1951. Kolegji thekson se nga gjykimi i mëparshëm nuk është sqaruar se përse rezulton
fakti që paditësi ka në gjendjen civile datëlindje të ndryshme nga ajo e aktit të lindjes, të cilën
kërkon ta korrigjojë me padinë objekt gjykimi, si dhe kur është kryer ky ndryshim i
datëlindjes dhe në çfarë rrethana.
18. Sa më sipër Kolegji thekson se Gjykata e Apelit ka kryer e një hetimi të mangët
gjyqësor duke shkelur nenet 16, 29 të KPrC dhe cenuar kështu parimin e zhvillimit të një
procesi të rregullt ligjor në kuptim të nenit 14 të KPrC, në zgjidhjen e mosmarrëveshjes
objekt gjykimi.
19. Sa më sipër, Kolegji arrin në përfundimin se vendimi nr.63 (60-2014-885) datë
25.09.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë, duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet për
rishqyrtim në bazë të ligjit nr.49/2012 Gjykatës Administrative të Apelit, e cila si një gjykatë
fakti ka mundësinë ligjore të realizojë hetimin e plotë gjyqësor të pakryer në gjykimin e
mëparshëm, sipas detyrave të lëna nga ky Kolegji në pikën 17 të këtij vendimi, si dhe të dhe
administrojë çdo provë që vlerëson të nevojshme në kuadër të zgjidhjes së drejtë të
mosmarrëveshjes sipas orientimit të dhënë nga Kolegji.
PËR KËTO ARSYE

administrative”.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.63 (60-2014-885) datë 25.09.2013 të Gjykatës së Apelit Vlorë
dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.
Tiranë, më 06.07.2016
444
Nr. 00-2016-2549 i Vendimit (425)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit të datës 06.07.2016, çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: ISMAIL BAJRAMI

I PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
BURGJEVE; DREJTORIA E
INSTITUCIONIT TË EKZEKUTIMIT TË
VENDIMEVE PENALE RROGOZHINË
OBJEKTI:
Trajtim me pagesë kalimtare për shkak të ndërprerjes së vazhdimit të karrierës.
Dëmshpërblim për largim të padrejtë nga puna.
Baza Ligjore: Neni 64 i ligjit 8553 datë 25.11.1999, “Për Policinë e Shtetit”,
Ligji nr.8321 datë 02.04.1998 “Për Policinë e Burgjeve”,
ndryshuar me ligjin nr.8775 datë 26.03.2001
“Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.8321, datë 02.04.1998
“Për Policinë e Burgjeve”,
nenet 15.19,27/a të ligjit 7698 datë 15.04.1993,
Udhëzimi nr.3 datë 21.06.1993.
Gjykata e Shkallës së Parë Kavajë, me vendimin nr.181, datë 26.02.2007, ka

vendosur:
“Rrëzimin e padisë, si të pabazuar në ligj e në prova”.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.471, datë 30.10.2007, ka vendosur:

“Lënien në fuqi të vendimit nr.181, datë 26.02.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kavajë”.
Gjykata e Lartë me vendimin nr.252 datë 15.05.2012 ka vendosur:

“Prishjen e vendimit nr.471, datë 30.10.2007 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues”.
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.819/10-2013-1807 datë 21.11.2013

vendosi:
“Ndryshimin e vendimit civil nr.181 datë 26.02.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Elbasan dhe pranimin e pjesshëm të padisë. Detyrimin e palës së
paditur Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve, Drejtoria e Ekzekutimit të
445
Dënimeve Penale Rrogozhinë të dëmshpërblejë paditësin Ismail Zylal Bajrami
në masën e 12 (dymbëdhjetë) pagave mujore për shkak të largimit të padrejtë
nga puna”.
Kundër vendimit nr.819/10-2013-1807 datë 21.11.2013 të Gjykatës së Apelit Durrës,

ka ushtruar rekurs, pala e paditur Drejtoria e Ekzekutimit të Dënimeve Penale Rrogozhinë e
cila kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe rrëzimin e padisë duke parashtruar
- Gjykata e Apelit është treguar e njëanshme në trajtimin e çështjes.
- Paditësi është larguar nga detyra për shkaqe të arsyeshme pasi ka kryer shkelje të
rënda disiplinore.

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pala paditëse Ismail
Bajrami ka qenë punonjës policie (Kryeinspektor dhe më pas specialist i regjimit të
brendshëm) pranë disa institucioneve të ekzekutimit të dënimeve penale, në varësi të
Drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve.
2. Më datë 07.09.2006 i është dhënë masë disiplinore “vërejtje me paralajmërim për
largim nga detyra”. Me urdhrin nr.5658, datë 21.07.2006, “Për lëvizje në detyrë të një
punonjësi policie të rolit të mesëm” paditësi është transferuar në IEDP Rrogozhinë në
pozicionin e specialistit.
3. Në datë 14.09.2006, gjatë një kontrolli tjetër të ushtruar në këtë institucion, janë
gjetur përsëri sende të ndaluara në dhomat e burgimit, celularë, lëndë narkotike, cigare dhe
thika të improvizuara. Në këto kushte, me urdhrin nr.7233, datë 21.09.2006, paditësi është
larguar nga detyra.
4. Ndodhur në këto kushte pala paditëse Ismail Bajrami i është drejtuar gjykatës me
padinë objekt gjykimi.
5. Gjykata e Shkallës së Parë Kavajë, me vendimin nr.181, datë 26.02.2007, ka
vendosur: “Rrëzimin e padisë, si të pabazuar në ligj e në prova”.
6. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.471, datë 30.10.2007, ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.181, datë 26.02.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë”.
7. Gjykata e Lartë me vendimin nr.252 datë 15.05.2012 ka vendosur: “Prishjen e
vendimit nr.471, datë 30.10.2007 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe dërgimin e çështjes për
rishqyrtim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues”.
7.1 Arsyetimi i Gjykatës: “Nga ana e palës së paditur largimi nga detyra është bërë
pa respektuar asnjë nga procedurat e parashikuara në ligjin “Për Policinë e Burgjeve”.
Sipas nenit 18/7 të ligjit “Për Policinë e Burgjeve”, i ndryshuar me ligjin 9375, datë
21.04.2005, për dhënien e masës disiplinore të punonjësve të rolit të mesëm dhe të lartë, si
dhe për masën e largimit nga detyra të punonjësve të rolit bazë, ngrihet Komisioni Disiplinor
në Ministrinë e Drejtësisë..... Nisur nga sa sipër pala e paditur duhet t’i drejtohej Komisionit
Disiplinor për të kërkuar dhënien e masave administrative dhe jo t’i jepte vetë ato. Në kushtet
kur akti i largimit nga puna të paditësit është marrë në kundërshtim me ligjin, gjykatat e
faktit duhej të kishin zgjidhur pasojat që vinin nga pavlefshmëria e këtij akti. Në të tilla
rrethana, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon të cenojë vetëm vendimin e Gjykatës së
Apelit Durrës, gjykatë e cila në rigjykimin e çështjes pasi të rivlerësojë qëndrimin e saj ndaj
vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë të zgjidhë të gjitha pasojat që vijnë nga
446
marrja në kundërshtim me ligjin (pavlefshmëria) e aktit administrativ të largimit nga puna të
paditësit”.
8. Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.819/10-2013-1807 datë 21.11.2013
vendosi: “Ndryshimin e vendimit civil nr.181 datë 26.02.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Elbasan dhe pranimin e pjesshëm të padisë. Detyrimin e palës së paditur Drejtoria
e Përgjithshme e Burgjeve, Drejtoria e Ekzekutimit të Dënimeve Penale Rrogozhinë të
dëmshpërblejë paditësin Ismail Zylal Bajrami në masën e 12 (dymbëdhjetë) pagave mujore
për shkak të largimit të padrejtë nga puna”.
8.1 Arsyetimi i gjykatës: “ Largimi nga detyra i paditësit është bërë pa
respektuar asnjë nga procedurat e parashikuara në ligjin “Për policinë e Burgjeve”.
Në kushtet kur akti i largimit është marrë në kundërshtim me ligjin gjykatat e faktit
duhet të kishte zgjidhur pasojat që vinin nga pavlefshmëria e këtij akti, njëkohësisht
pa ekzistuar shkaqe të justifikuara për largimin nga puna ”.
9. Kundër vendimit nr.819/10-2013-1807 datë 21.11.2013 të Gjykatës së Apelit
Durrës, ka ushtruar rekurs, pala e paditur Drejtoria e Ekzekutimit të Dënimeve Penale
Rrogozhinë e cila kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe rrëzimin e padisë, duke
parashtruar shkaqet e pasqyruar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
10. Dispozitat e ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave

Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”;
10.1 Neni 1/2: “Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e Kodit të
Procedurës Civile, me përjashtim të rasteve dhe për aq sa ky
ligj nuk parashikon ndryshe”.
10.2 Neni 17/2: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo
bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të
propozojnë palët”.
10.3. Neni 54: “Gjykata Administrative e Apelit prish vendimin e gjykatës
administrative të shkallës së parë dhe ia dërgon çështjen organit
kompetent për rigjykim kur: a) gjykata administrative e
shkallës së parë ka shkelur dispozitat mbi juridiksionin dhe
kompetencën lëndore dhe funksionale....”.
11. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile;

11.1. Neni 467: “Gjykata e apelit prish vendimin e gjykatës së shkallës së parë
dhe e dërgon çështjen për rigjykim kur: a) gjykata e shkallës së
parë ka shkelur dispozitat mbi juridiksionin dhe
kompetencën...”
12. Vendimi unifikues nr.3 datë 06.12.2013 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së

Lartë;
13. Dekreti nr.8349 datë 14.10.2013 i Presidentit të Republikës së Shqipërisë;
14. Se pas shqyrtimit të akteve procedurale që ndodhen në dosjen gjyqësore, objektit

dhe shkakut të padisë, pretendimeve të palëve të parashtruara në këto akte, vendimit të
gjykatës dhe parashtrimeve të rekursit, në interpretim të dispozitave ligjore të zbatueshme për
447
rastin konkret, arrin në konkluzionin se vendimi i dhënë nga Gjykata e Apelit Durrës është
marrë në shkelje të ligjit procedural, në kushtet kur kjo gjykatë ka shkelur dispozitat ligjore
për kompetencën lëndore. Prandaj, për këtë shkelje të dispozitave procedurale, vendimi i
dhënë prej saj duhet të prishet e çështja të dërgohet për gjykim pranë Gjykatës Administrative
të Apelit Tiranë.
dosjes gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykatat e
faktit janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është
respektuar drejtë ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit,
Gjykata e Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo
në ligj të vendimeve për të cilat është paraqitur rekurs.
16. Në analizë të akteve dhe provave të administruara në dosjen gjyqësore rezulton se
paditësi Ismail Bajrami i është drejtuar me padi gjykatës, duke kërkuar detyrimin e palës së
paditur Drejtoria e Ekzekutimit të Dënimeve Penale Rrogozhinë që ta dëmshpërblejë atë për
zgjidhjen e kontratës së punës në mënyrë të pajustifikuar.
17. Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.819/10-2013-1807 datë 21.11.2013 ka
vendosur të ndryshojë vendimin e gjykatës së rrethit gjyqësor duke pranuar padinë.
18. Në rastin konkret nga objekti i gjykimit, si dhe nga shkaku ligjor i kërkimeve të
padisë, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se natyra e çështjes në gjykim
është administrative.
konstaton se nga Gjykata e Apelit Durrës janë lejuar shkelje të ligjit procedural që lidhen me
kompetencën lëndore të gjykatës për të gjykuar çështjen, të cilat pasjellin zhvillimin e një
procesi jo të rregullt ligjor.
20. Kolegji Administrativ e gjen me vend të konfirmojë qëndrimin se kompetenca e
gjykatës nga pikëpamja lëndore për gjykimin e një mosmarrëveshje është shumë e
rëndësishme si një element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka
juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat
që zbatohen sipas legjislacionit përkatës, ajo nuk është një gjykatë “e krijuar me ligj” sipas
kuptimit të nenit 42/2 të Kushtetutës dhe nenit 6/1 të Konventës Evropiane. Nëse një gjykatë
nuk ka juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me
dispozitat që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim
procedural.
21. Në kuptimin e së drejtës procedurale, kompetenca lëndore është një kusht i
domosdoshëm procedural, që bën të vlefshëm procesin gjyqësor, si dhe të gjitha aktet e marra
në administrim gjatë zhvillimit të tij, në kuptimin që një gjykatë jokompetente nuk mund të
kryejë asnjë veprimtari procedurale dhe një gjykatë jokompetente duhet të deklarojë
moskompetencën e saj, (neni 61 K.Pr.Civile, neni 7 i Ligjit 49/2012). Këto parime janë
përcaktuar qartë në Ligjin nr.9877, datë 18.02.2008 “Për organizimin e pushtetit gjyqësor në
Republikën e Shqipërisë”, në Ligjin nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykata
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” si dhe në Kodin e
Procedurës Civile.
22. Me Dekretin nr.8349 datë 14.10.2013 të Presidentit të Republikës së Shqipërisë
është përcaktuar data 04.11.2013 si datën e fillimit të funksionimit të Gjykatave
Administrative. Ndërkohë që, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.3
datë 6.12.2013, kanë konkluduar se: “Gjykatat administrative të shkallës së parë, Gjykata e
Apelit Administrativ dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin nr.49,
datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin
e mosmarrëveshjeve administrative”, janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të
448
cilat padia, ankimi ose rekursi është depozituar përpara datës 04.11.2013, respektivisht në
gjykatat e shkallës së parë, të apelit apo në Gjykatë të Lartë dhe deri në këtë datë shqyrtimi
në këto gjykata nuk ka përfunduar akoma”.
23. Si rrjedhojë, duke nisur nga data 04.11.2013 të gjitha mosmarrëveshjet që kanë
qenë administrative, janë në kompetencë dhe janë objekt gjykimi i gjykatave administrative
sipas parashikimeve të ligjit 49/2012, pavarësisht nëse çështja gjyqësore i është paraqitur
gjykatës për shqyrtim është regjistruar ose ka qenë në gjykim, në çdo shkallë të gjykimit,
24. Kolegji vëren se vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës është shpallur në datën
21.11.2013, pra pas datës 04.11.2013. Nisur nga sa u trajtua më sipër të gjitha çështjet që
përbëjnë mosmarrëveshje administrative pas datës 04.11.2013 duhet të shqyrtoheshin nga
gjykatat administrative, ndërkohë që Gjykata e Apelit Durrës nuk e ka konstatuar mungesën e
kompetencës lëndore për shqyrtimin e çështjes dhe ka dhënë një vendim në kundërshtim me
dispozitat ligjore të zbatueshme duke sjellë si pasojë zgjidhjen e çështjes nga gjykata jo
kompetente nga pikëpamja lëndore.
25. Në përfundim, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se
mosrespektimi i kompetencës lëndore nga ana e gjykatës përbën shkelje të rëndë procedurale,
e cila ndikon drejtpërsëdrejti në dhënien e vendimit, e cila e bën vendimin gjyqësor
absolutisht të pavlefshëm. Gabimet në procedim, të cilat parashikohen në nenin 467/a të
K.Pr.Civile dhe në nenin 54 të ligjit nr.49/2012, shqyrtohen nga gjykata edhe kryesisht,
pikërisht për shkak të efektit të drejtpërdrejtë që ato kanë në vendimin e dhënë.
26. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë se në çështjen
objekt gjykimi, nuk mund të marrë në shqyrtim dhe të analizojë, nëse ligji material është
zbatuar drejtë apo jo nga gjykatat e faktit.
27. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi
nr.819/10-2013-1807 datë 21.11.2013 i Gjykatës së Apelit Durrës duhet të prishet dhe çështja
t’i dërgohet Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë si gjykatë kompetente nga pikëpamja
lëndore për shqyrtimin e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të ligjit nr.49/2012 “Për
administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.819/10-2013-1807 datë 21.11.2013 të Gjykatës së Apelit
Durrës dhe dërgimin e çështjes për shqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
Tiranë, më 06.07.2016
449
Nr. 00-2016-2417 i Vendimit (426)
VENDIM
Andi Çeliku Kryesues

në dhomën e këshillimit datë 06.07.2016 mori në shqyrtim çështjen administrative

nr.02274/14 Akti, që u përket:
PADITËSE: ZELIJE ÇIRA

E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE DIBËR
OBJEKTI:
Anullimi i vendimit nr.846/1, datë 28.05.2012 për mbyllje pensioni
dhe nxjerrje debitor të shumën 473.885 lekë.
Detyrimin e palës së paditur për të më rilidhur pension pleqërie
si nënë me shumë fëmijë nga datë 30.04.2012.
Baza Ligjore: Neni 32/c, 106 e 153, 324 të K.Pr.Civile.
Ligji nr.7703, datë 11.05.1993, i ndryshuar.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, me vendimin nr.36, datë 01.02.2013, ka

vendosur:
“Pushimin e gjykimit të çështjes civile me nr.35/423 Regjistri datë 03.01.2013,
pasi paditësja Zelija Çira, pa shkaqe të arsyeshme nuk u paraqit në gjykim”.

“Të shpallë moskompetencën e Gjykatës së Apelit Tiranë për gjykimin e
çështjes civile nr.529 Akti, datë 25.02.2013 dhe dërgimin e akteve gjykatës
kompetente Gjykatës Administrative të Apelit”.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, në Dhomë Këshillimi, me vendimin

nr.144, datë 06.02.2014, ka vendosur:
Mat”.
Kundër vendimit të gjykatës administrative të apelit ka ushtruar rekurs paditësja

Zelije Çira, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës administrative të apelit dhe të
vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në gjykatën e
shkallës së parë me tjetër trup gjykues, për këto shkaqe:
- Vendimet e gjykatave janë marrë në shkelje të rënda të ligjit procedurial.
- Gjykata administrative e apelit gabon kur shprehet se nuk qëndron asnjë nga shkaqet e
ankimit.
450
- E drejta e pensionit është një e drejtë kushtetuese dhe nuk mund të cenohet veçse me
vendim gjykate të formës së prerë.
- Ndërkohë, pala e paditur nuk thotë asnjë fjalë se për çfarë arsye unë jam shpallur
debitore, për shkak fajësie apo përfitim të padrejtë?
- Nga proces verbali i seancës gjyqësore datë 01.02.2013, del se avokati ka kërkuar
pushimin e gjykimit, ndërsa gjykata e apelit “...thotë se një gjë e tillë nuk është
provuar”.
- Kërkoj që Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë “...të administrojë dosjen dhe të
thotë, cila qëndron, kjo që them unë apo ajo që thotë Gjykata”?

VËREN
RRETHANAT E ÇËSHTJES:
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditëses Zelije Çira, me vendimin

nr.846, datë 11.02.2008 të Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Dibër, i është njohur
e drejta e përfitimit të pensionit të pleqërisë për punë në ish-kooperativë bujqësore, si nënë
me shumë fëmijë, nga data 01.10.2009, me të drejtë pagese nga data 01.09.2007.
2. Bazuar në kontrollin e auditit të brendshëm, me vendimin nr.846/1, datë 28.05.2012
të palës së paditur, paditëses i është mbyllur pensioni i përfituar dhe njëkohësisht është
shpallur debitore në shumën prej 473.886 lekë.
2.1. Sipas palës së paditur, nga verifikimet e bëra ka rezultuar se për periudhën e
sigurimit 01.01.1993-01.10.1993, si e vetëpunësuar në bujqësi kontributi është paguar në
kundërshtim me nenin 96 të ligjit 7703/1993. Në këto rrethana, duke u zbritur kjo periudhë
nga vjetërsia e përgjithshme e punës, pala e paditur ka vlerësuar se paditësja e këtij gjykimi
nuk përmbush kriteret për të përfituar pension pleqërie sipas nenit 93 të ligjit të sipërtreguar.
3. Paditësja Zelije Çira ka ushtruar ankim administrativ dhe pas përgjigjes negative,
me shkresën nr.4726/1 Prot., datë 01.07.2012, me pretendimin se Urdhri i Mbylljes së
Pensionit është në kundërshtim me ligjin dhe aktet e dosjes mbi bazën e të cilit është lidhur
ky pension sepse: (i) ka derdhur kontributin si e vetëpunësuar në bujqësi, mandat arkëtimi
nr.102850, datë 03.11.2003; (ii) mosnjohja si periudhë sigurimi nga 01.01.1993-01.10.1993,
si bujk privat nuk qëndron, pasi vendimi i ndërprerjes nuk mbështetet në asnjë dispozitë
ligjore; (iii) kontributi për këtë periudhë është derdhur së bashku për të gjithë periudhën nga
viti 1993 deri në vitin 2003, sipas ligjit për sigurimet shoqërore, me padi ka kërkuar si në
objektin e saj, pasqyruar në kërkesë padi dhe në pjesët hyrëse të vendimeve të gjykatave të
faktit.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, me vendimin nr.36, datë 01.02.2013, ka pushuar
gjykimin e “...çështjes civile me nr.35/423 Regjistri datë 03.01.2013, pasi paditësja Zelija
Çira, pa shkaqe të arsyeshme nuk u paraqit në gjykim”.
4.1. Në pushimin e gjykimit të çështjes, gjykata, pasi citon nenet 96/1, 179/1 dhe 299
të Kodit të Procedurës Civile, arsyeton: (i) në këtë gjykim paditësja “...është përfaqësuar nga
Av. Veri Kuka sipas prokurës dhënë me gojë përpara trupit gjykues...në seancën e parë
gjyqësore të zhvilluar më datë 28.09.2012”; (ii) “Në seancën gjyqësore të dt. 01.02.2013,
përfaqësuesi i paditëses dhe paditësja pa ndonjë shkak të arsyeshëm nuk u paraqitën në
seancë gjyqësore, ndonëse kishte dijeni nga seanca e dt. 25.01.2013, kur përfaqësuesi i
paditëses, ishte vetë i pranishëm për datën dhe orën e gjykimit”; (iii) “Gjykata nuk ka asnjë
njoftim për shkaqet e mosparaqitjes së paditëses dhe përfaqësuesit të saj”.
451
5. Mbi ankimin e paditëses, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.742, datë
17.12.2013, ka shpallur “...moskompetencën e Gjykatës së Apelit Tiranë për gjykimin e
çështjes civile nr.529 Akti, datë 25.02.2013 dhe dërgimin e akteve gjykatës kompetente
Gjykatës Administrative të Apelit”.
6. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, në Dhomë Këshillimi, me vendimin
nr.144, datë 06.02.2014, ka lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat.
6.1. Në përgjigje të ankimit dhe në lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së
parë, gjykata administrative e apelit parashtron: (i) “Paditësja në këtë proces gjyqësor ka
qenë e përfaqësuar rregullisht nga avokati i zgjedhur prej saj para gjykatës, të cilit në
mënyrë të shprehur i ka dhënë edhe tagrin e përfaqësimit në mungesë të saj në seancën e
datës 28.09.2013. Përfaqësimi i paditëses është bërë në përputhje me nenin 96 të Kodit të
Procedurës Civile”; (ii) “Rezulton që pas kësaj seance, paditësja nuk është paraqitur më në
gjykim, duke prezumuar se është përfaqësuar rregullisht nga avokati i zgjedhur prej saj”;
(iii) “Në seancën gjyqësore të datës 01.02.3013 përfaqësuesi i palës paditëse nuk është
paraqitur ndonëse ka patur dijeni rregullisht nga seanca gjyqësore paraardhëse e datës
25.01.2013 (me kërkesën e të cilit është shtyrë kjo seancë për t’i dhënë atij mundësi njohje me
aktet e palës së paditur”; (iv) “Gjykata e shkallës së parë nuk ka patur asnjë njoftim në lidhje
me shkaqet e mosparaqitjes së paditëses dhe përfaqësuesit të saj”; (v) “Në lidhje me shkaqet
e ngritura në ankim..., asnjëri prej tyre nuk rezulton të jetë i provuar”.
7. Kundër vendimit të gjykatës administrative të apelit ka ushtruar rekurs paditësja
shkallës së parë me tjetër trup gjykues, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
8. Dispozitat e ligjit mr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave

Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” dhe ato të Kodit të
Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:
8.1. Neni 1/2 i ligjit mr.49/2012: “Dispozitat e këtij ligji plotësohen me
parashikimet e Kodit të Procedurës Civile, me përjashtim të rasteve dhe për
aq sa ky ligj nuk parashikon ndryshe”.
8.2. Neni 3/1 i ligjit mr.49/2012: “Gjykata, në gjykimin administrativ, siguron
nëpërmjet një procesi të rregullt gjyqësor dhe brenda afateve të shpejta e të
arsyeshme, mbrojtjen juridike të drejtave, lirive dhe interesave kushtetues dhe
ligjorë të subjekteve, që mund të cenohen si pasojë e ushtrimit ose jo të
funksioneve publike nga ana e organeve të administratës publike”.
8.3. Neni 175 i K.Pr.Civile: “Pasi deklarohet çelja e seancës gjyqësore, gjykata
verifikon paraqitjen e palëve dhe heton shkaqet kur njëra ose të dyja ato nuk
janë paraqitur në seancë.
Në rast se mosparaqitja ka ndodhur për shkak sëmundje ose për ndonjë shkak
tjetër të ligjshëm, gjykata shtyn gjykimin për një ditë tjetër”.
9. Se rekursi i paraqitur nga paditësja Zelije Çira përmban shkaqe ligjore nga ato të
parashikuara në nenin 58 të ligjit mr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” që motivojnë cenimin e
vendimit nr.144, datë 06.02.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë dhe të vendimit
nr.36, datë 01.02.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat.
452
10. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të materialeve që ndodhen
në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimit, vendimeve të gjykatave të faktit dhe
shkaqeve të rekursit, arrin në përfundimin se vendimi nr.144, datë 06.02.2014 i Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë dhe vendimi nr.36, datë 01.02.2013 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Mat, janë rrjedhojë e mosrespektimit dhe moszbatimit të kërkesave të ligjit
procedural dhe si të tillë duhet të prishen.
11. Gjykata e Lartë, nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore dhe pretendimeve
të parashtruara në rekurs, vlerëson nëse nga gjykatat e faktit janë lejuar ose jo shkelje të
normave procedurale dhe nëse ligji material është respektuar ose jo. Në varësi të zgjidhjes së
këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e Lartë, në realizim të funksionit të saj
rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të vendimeve të gjykatave të faktit.
gjykimin e çështjes civile me nr.35/423 Regjistri Themeltar, datë regjistrimi 03.01.2013, me
argumentin se paditësja Zelija Çira dhe përfaqësuesi i saj ligjor, megjithëse kishin dijeni
rregullisht për datën dhe orën e seancës gjyqësore, pa shkaqe të arsyeshme nuk u paraqitën në
gjykim.
13. Ndryshe nga sa parashtron gjykata e shkallës së parë, nga aktet proceduriale të
dosjes gjyqësore, pa i hyrë analizës së provave, por për treguar situatën juridike dhe atë
faktike gjatë procesit gjyqësor në shkallë të parë dhe në apel, ky kolegj evidenton: (i) se
paditësja e këtij gjykimi ka qenë e përfaqësuar me avokat i cili ka patur tagrin ta përfaqësojë
atë edhe në mungesë;[1] (ii) në seancën e datës 25.01.2013, përfaqësuesi i paditëses ka qenë i
pranishëm dhe kjo seancë është shtyrë mbi kërkesën e tij; (iii) në dosjen gjyqësore nuk ka
ndonjë akt shkresor të fashikulluar në të cilin të jetë parashtruar ndonjë shkak për mungesën e
palës paditëse, dhe (iv) po kështu, në dosjen gjyqësore nuk ka ndonjë akt shkresor nëpërmjet
të cilit të pasqyrohet verifikimi apo hetimi i shkaqeve të mungesës së palës paditëse të bërë
nga ana e gjykatës së shkallës së parë në sekretarinë e gjykatës apo në protokoll të kësaj
gjykate, sipas kërkesave të nenit 175 të Kodit të Procedurës Civile.[2]
13.1. Nuk rezulton që gjykata e shkallës së parë të ketë respektuar kërkesat e nenit
175 të Kodit të Procedurës Civile, pasi nuk ka verifikuar apo hetuar shkaqet e mosparaqitjes
së palës paditëse. Nëse gjykata do të kishte kryer veprimet proceduriale, sikundër
parashikohen në këtë dispozitë, vendimmarrja e saj, qoftë ajo për pushimin e gjykimit apo
dhe për shtyrjen e seancës gjyqësore në varësi të faktit që do të rezultonte i vërtetuar, do të
ishte i argumentuar dhe i mbështetur në ligj. Në të kundërt, sikurse është rasti konkret,
vendimi i gjykatës është i paargumentuar dhe i pambështetur në ligj.
13.2. Pra, gjykata, në mungesë të kryerjes së veprimeve proceduriale të domosdoshme
prej saj, nuk ka qenë në kushtet e neneve 179 dhe 299/c të Kodit të Procedurës Civile që të
14. Mosrespektimi i kërkesave të dispozitave proceduriale të sipërcituara ka pasjellë
mungesën e parashtrimit të shkakut të mosparaqitjes së palës paditëse në seancën gjyqësore të
datës 01.02.2013 që, në vështrim të nenit 467 shkronja “ç” të Kodit të Procedurës Civile dhe
nenit 472 shkronja “b” të po këtij Kodi, përbën shkelje të rëndë të normave proceduriale që
çon detyrimisht në prishjen e vendimit.
15. Gjykata e apelit ka marrë çështjen në shqyrtim mbi ankimin e palës paditëse dhe,
pasi ka pranuar faktet, lidhur me dijeninë ose jo të palës paditëse për seancën e datës
1
[?] Nga proces verbali i seancës gjyqësore të datë 28.09.2012: paditësja ka kërkuar “…që në këtë gjykim deri në përfundim
të tij të mbrohem nga av Veri Kuka të cilit i jap të gjitha të drejtat për të më përfaqësuar mua edhe në mungesën time si dhe
për të bërë kërkesa të ndryshme që ai e sheh të nevojshme”
2
[?] Për kohën kur është inicuar dhe zhvilluar ky proces gjyqësor, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, nga pikëpamja
proceduriale, ka patur për detyrim ligjor të respektonte kërkesat e Kodit të Procedurës Civile.
453
01.02.2013, sikurse gjykata e shkallës së parë, në interpretim të gabuar të dispozitave ligjore
të zbatueshme për rastin konkret, ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
15.1. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykata administrative e apelit,
ndonëse i ka patur të gjitha mundësitë të konstatonte të metat e vendimmarrjes së gjykatës të
shkallës së parë dhe t’i jepte zgjidhje ligjore ankimit, është mjaftuar vetëm me një përsëritje
të arsyetimit të vendimit të gjykatës së shkallës së parë.
15.2. Kjo gjykatë, pa marrë në analizë e vlerësuar konform ligjit procedural materialet
e dosjes gjyqësore, a’priori, ka arritur në konkluzionin se ankimi i palës paditëse “...nuk
rezulton të jetë i provuar” dhe se “Gjykata e shkallës së parë nuk ka patur asnjë njoftim në
lidhje me shkaqet e mosparaqitjes së paditëses dhe përfaqësuesit të saj”. Ky kolegj vlerëson
se konkluzioni i gjykatës administrative të apelit nuk gjen mbështetje në aktet proceduriale të
dosjes gjyqësore, sikurse është parashtruar ut supra (pika 13 e këtij vendimi).
15.3. Në këto rrethana, Gjykata Administrative e Apelit ka qenë përpara rastit të
parashikuar nga shkronja “ç” e nenit 50 të ligjit nr.49/2012, në zbatim të cilit kjo gjykatë
duhej të kishte prishur vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe, bazuar në nenin 7 të po
këtij Ligji, të dërgonte çështjen për rishqyrtim pranë Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë.
16. Ky qëndrim gjen mbështetje edhe në vendimin njësues nr.4, datë 01.02.2006 të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, përsa ai ka të bëjë me interpretimin dhe
zbatimin e neneve 175, 179/1 dhe 299/c të Kodit të Procedurës Civile, dispozita këto ku është
mbështetur vendimmarrja e gjykatës së shkallës së parë.
17. Përsa më sipër, Kolegji administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i
Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat
duhet të prishen dhe meqenëse, në zbatim të nenit 7, të ligjit mr.49/2012 “Për organizimin
dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”, mosmarrëveshja objekt gjykimi është në kompetencën lëndore të gjykatave
administrative, çështja duhet të dërgohet për rishqyrtim pranë Gjykatës Administrative të
Apelit Tiranë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazuar në shkronjën “d” të nenit 63 të
ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin
e mosmarrëveshjeve administrative”,
VENDOSI
të vendimit nr.36, datë 01.02.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
Tiranë, më 06.07.2016
454
Nr.00-2016-2508 Vendimit (427)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në dhomën e këshillimit te datës 06.07.2016, mori ne shqyrtim çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: PREFEKTI I QARKUT TIRANË.

I PADITUR: LULZIM NURJA
PERSON I TRETË: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME TIRANË.
OBJEKTI:
Deklarim i pavlefshmërisë së plotë dhe shfuqizimin e AMTP
Nr.461, dt. 20.01.1993 për pasurinë me sipërfaqe 5200 m2,
në emrin e Z.Lulzim Hod Nure, në fshatin Bulticë të Komunës Vaqarr.
Detyrimin e Z.Lulzim Hodo Nurja të paguajë vlerën e tokës prej 2 818 400
(dy milion e tetëqind e tetëmbëdhjetë e katërqind) lekë, për pjesën e shitur prej 5200 m2.
Baza Ligjore: Neni 10 i Ligjit nr.9948, dt.7.7.2008
“Për shqyrtimin e vlefshmërisë ligjore të krijimit të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore”,
Neni 115 e vijues i Kodit të Procedurave Administrative;
Neni 32 i Kodit të Procedurës Civile;
Neni 48 i Ligjit nr.7843, dt.13.7.1994
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, i ndryshuar.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tirane, me vendimin nr.3600, date 08.04.2013, ka

vendosur:
Pushimin e gjykimit të çështjes nr.8034 Akti, regjistruar më datë 11.01.2013,
që i takon palëve ndërgjyqëse: Paditës: Prefekti i Qarkut Tiranë; I paditur
Lulzim Nurja dhe person te tretë, Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Tiranë, me objekt: “Deklarim i pavlefshmërisë së plotë dhe
shfuqizimin e AMTP nr.461, dt.20.01.1993, me sipërfaqe 5200 m2, në emrin e
Z.Lulzim Hod Nure, në fshatin Bulticë të Komunës Vaqarr. Detyrimin e
Z.Lulzim Hodo Nurja të paguajë vlerën e tokës prej 2 818 400 lekë, për pjesën
e shitur prej 5200 m2”.
Gjykata e Apelit Tirane, me vendimin nr.108, date 25.03.2014 ka vendosur:

Lënien ne fuqi te vendimit nr.3600, date 08.04.2013 te Gjykatës se Shkalles se
Pare Tirane.
455
Kundër vendimit te gjykatës , ka ushtruar rekurs Avokatura e Shtetit e cila kërkon
prishjen e vendimeve duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimet e gjykatave nuk janë te bazuara ne prova dhe ne ligj.
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka shqyrtuar procesin pa pjesëmarrjen e
Avokaturës se Shtetit duke shkelur ne mënyrë flagrante detyrimin ligjor që buron nga
neni 79/a te K.Pr.C si dhe neni 5/1/b te ligjit ne 10018, datë 13.11.2008 “Për
Avokaturën e Shtetit” te cilat sanksionojnë se Avokatura e Shtetit ushtron
përfaqësimin ne rastet e parashikuara me ligj.
- Gjykata e rrethit ka vepruar ne kundërshtim me Vendimin Unifikues te Kolegjeve te
Bashkuara te Gjykatës se Lartë nr 13, datë 24.03.2004 qe i referohet nenit 1 te ligjit nr
85512, datë 17.11.1999 “ Për avokaturën e shtetit” i ndryshuar, aktualisht neni 5 i ligji
ne 10018, datë 13.11.2008.
- Sipas ligjit gjykata ka detyrimin t;i dërgojë Avokatit te Shtetit aktet kur një padi ndaj
një organi shtetëror, me qëllim qe ai, ta vlerësojë, nëse do te marrë pjese , apo jo, por
nuk mund qe gjykata te thërrasë Avokatin e Shtetit qe te përfaqësojë paditësin, ne
rastin konkret, ku ai është paditës. Paditësi e zgjedh vetë se si do të përfaqësoj veten e
tij ne gjykim dhe jo gjykata.
- Ky argument është i gabuar dhe vjen ne kundërshtim te plotë jo vetëm me arsyetimin
e mësipërm, por dhe ne shkelje me detyrimin qe buron me ligjin nr 58, vitit 2012 “
Për disa shtesa dhe ndryshime ne ligjin nr 9948, datë 07.07.2008 “ Për shqyrtimin e
vlefshmërisë ligjore te krijimit te titujve te pronësisë mbi token bujqësore” i
ndryshuar. Neni 10 pika 3 i cili parashikon se gjykata shqyrton kërkesën e prefektit
brenda 60 ditëve, duke thirru ne proces gjyqësor edhe Avokaturën e Shtetit”.
- Gjykata e Apelit nuk është kompetente për gjykimin e çështjes pasi ajo është
kompetence te gjykatave administrative, ndaj kompetente për çështjen ne shqyrtim
është Gjykata Administrative Apelit.
- Kërkojmë prishjen e vendimit te gjykatës dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim.

pasi dëgjoi relacionin përkatës te gjyqtarit Andi Çeliku dhe diskutoi çështjen ne tërësi,
VËREN
Rrethanat e çështjes.
Nga aktet ka rezultuar se Prefekti i Qarkut Tiranë i është drejtuar gjykatës së rrethit
gjyqësor, duke paditur shtetasin Lulzim Nurja, duke thirrur me cilësinë e të tretit, Zyrën
Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, e duke kërkuar: Deklarimin e
pavlefshmërisë së plotë dhe shfuqizimin e AMTP nr.461, datë 20.01.1993, për pasurinë me
sipërfaqe 5200 m2, ne emrin e Z.Lulzim Hod Nure, në fshatin Bulticë të Komunës Vaqarr, si
dhe detyrimin e këtij shtetasi të paguajë vlerën e tokës prej 2 818 400 lekë, për pjesën e shitur
prej 5200 m2.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tirane, me vendimin nr.3600, date 08.04.2013, ka
vendosur:
Pushimin e gjykimit të Çështjes nr.8034 Akti, regjistruar më datë 11.01.2013, që i
takon palëve ndërgjyqëse: Paditës: Prefekti i Qarkut Tiranë; I paditur Lulzim Nurja dhe
person te tretë, Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, me objekt:
“Deklarim i pavlefshmërisë së plotë dhe shfuqizimin e AMTP nr.461, dt.20.01.1993, me
sipërfaqe 5200 m2, në emrin e Z.Lulzim Hod Nure, në fshatin Bulticë të Komunës Vaqarr.
Detyrimin e Z.Lulzim Hodo Nurja të paguajë vlerën e tokës prej 2 818 400 lekë, për pjesën e
shitur prej 5200 m2”.
456
..........Në seancën gjyqësore të datës së sotme më 08.04.2013, ora 10.00, nuk u
paraqit pala paditëse nëpërmjet përfaqësuesit Arnold Neziri, i cili ka ndjekur çështjen, i
pajisur për këtë arsye me autorizim.
Nga verifikimi i shkaqeve të mosparaqitjes, rezulton se: përfaqësuesi ka dijeni për
datën dhe orën e gjykimit nga pjesëmarrja në seancën e kaluar përgatitore, dhe nuk rezulton
të jetë depozituar në gjykatë me shkrim apo komunikuar verbalist, ndonjë shkak justifikues
për mosparaqitje në seancën e sotme gjyqësore si nga paditësi apo nga përfaqësuesi i tij.
Në seancë gjyqësore u paraqit i padituri Lulzim Nurja, i cili kërkoi pushimin e
gjykimit.
Gjykata çmon se në kushtet e mosparaqitjes së paditësit, si palë që ka investuar
gjykatën si dhe në mungesë të një shkaku të komunikuar justifikues nga ana e tij për
mosparaqitjen në gjykim, në bazë të neneve 179, paragrafi i parë të Kodit të Procedurës
Civile (mbi pasojat juridike të mosparaqitjes së palëve) dhe 299 germa ‘c’ të këtij Kodi,
duhet të vendosë pushimin e gjykimit të kësaj çështje civile.
Gjykata e Apelit Tirane me vendimin nr108 ,datë 25.03.2014 ka vendosur:
Lënien ne fuqi te Vendimit nr.3600, date 08.04.2013 te Gjykatës se Shkalles se Pare
Tirane.
..........Nga ana e gjykatës janë kryer veprimet proçeduriale te nevojshme dhe pala
paditëse ka marre dijeni për ditën dhe orën e gjykimit, e cila ka qene më 08.04.2013, ora
10.00. Ne ketë date dhe ore, gjykata ka hapur shqyrtimin gjyqësor dhe ka konstatuar se
paditësi nuk ishte paraqitur dhe as kishte njoftuar ndonjë shkak për mosparaqitje. Ne këto
kushte, ne baze te Nenit 179 te K.Pr.Civile, gjykata me te drejte ka vendosur pushimin e
gjykimit.
Pretendimi i paditësit se gjykata nuk duhet te pushonte gjykimin, por duhet te
njoftonte avokatin e shtetit qe te vinte ne gjykim, është një pretendim i padrejte.
Paditës është Prefektura e Tiranes dhe si e tille, ajo duhet te dërgonte përfaqësuesin e
saj ne gjykim. Gjykata nuk është organ i Prefekturës dhe as përfaqësuese e Avokatit te
Shtetit, qe te luajë rolin aktiv, duke kryer veprime qe u takojnë palëve.
Ne rastin konkret, padia është ngritur nga një organ shtetëror dhe si i tille,
përfaqësimin e zgjidh ky organ, vjen vete, ose delegon te drejtat tek Avokati i Shtetit, por nuk
mund qe gjykata te thërrasë si përfaqësues te tyre Avokatin e Shtetit. Sipas ligjit, gjykata ka
detyrimin t’i dërgojë Avokatit te Shtetit aktet kur ka një padi ndaj një organi shtetëror, me
qellim qe ai, ta vlerësojë, ne se do te marre pjesë, apo jo, por nuk mund gjykata te thërrasë
Avokatin e Shtetit qe te përfaqësojë paditësin, ne rastin konkret, kur ai është paditës. Paditësi
e zgjidh vete se si do ta përfaqësojë veten e tij ne gjykim, jo gjykata.
Ne këto kushte, kur nga ana e gjykatës ligji është zbatuar me korrektësi, vendimi i saj
duhet te lihet ne fuqi.
Kundër vendimit te gjykatës, ka ushtruar rekurs Avokatura e Shtetit e cila kërkon
prishjen e vendimeve te gjykatave te faktit për shkaqet e parashtruara ne pjesën hyrëse te
vendimit.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se rekursi i paraqitur nga ana e

paditur Avokatura e Shtetit, përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 58 të
e mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat i bëjnë të cenueshme vendimet e gjykatave më
të ulëta.
Ky Kolegj, vlerëson se, si vendimi me nr.108, datë 25.03.2014 i Gjykatës së Apelit
Tirane dhe të vendimit nr.3600, datë 08.04.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, janë
457
marrë në zbatim të gabuar të ligjës proceduriale dhe si të tillë, ato duhet të prishen dhe çështja
duhet të kthehet për rigjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Tirane.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, para shqyrtimit të themelit të çështjes
objekt gjykimi, vlerëson të shqyrtojë shkeljet proceduriale që kanë lejuar dy gjykatat më të
ulëta, të cilat janë investuar në shqyrtimin e kësaj çështje. Ky Kolegj, vlerëson të theksojë se,
Gjykata e Lartë, si gjykatë ligji ka të drejtë të shqyrtojë si zbatimin e ligjit material, ashtu dhe
zbatimin e ligjit procedurial nga gjykatat më të ulëta, referuar kjo në nenin 58 të Ligjit
49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”. Por ndërkohë, ky Kolegj, thekson se ekzistenca e
gabimeve në procedim dhe e shkeljeve proceduriale, pengon gjykatën që të shqyrtojë gabimet
në zbatimin e ligjit material, (në rast se ka të tilla) ose të gjykojë themelin e çështjes.
Tashmë është praktikë e konsoliduar që gabimet e rënda në procedim dhe në mënyrë
të veçantë, ato të parashikuara në nenin 467 të K.Pr.Civile, (të cilat konsiderohen dhe si
shkelje të rënda të ligjës proceduriale), shqyrtohen paraprakisht nga ana e Gjykatës së Lartë,
para se kjo e fundit të shqyrtojë themelin e çështjes. Në varësi të shkeljeve proceduriale të
lejuara nga gjykatat më të ulëta, Gjykata e Lartë, në respektim të nenit 63/d të Ligjit 49/2012
mosmarrëveshjeve administrative”, ka të drejtë të vendosë prishjen e vendimeve të gjykatave
më të ulëta dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim, në gjykatën kompetente të një shkalle më
të ulët.
Në gjykimin e kësaj çështje, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, konstaton
kryesisht se kemi shkelje të rëndë proceduriale në lidhje me gjykimin e kryer nga ana e dy
gjykatave më të ulëta, të cilat, nuk kanë respektuar parashikimet e nenit 79/a të K.Pr.Civile,
në të cilën parashikohet shprehimisht se: “Avokatura e Shtetit ushtron përfaqësimin në rastet
e parashikuara me ligj. Gjykata që shqyrton çështje për të cilat me ligj përfaqësimi dhe
mbrojtja kryhet nga Avokatura e Shtetit, urdhëron njoftimin e akteve kësaj të fundit, me
qëllim që ajo të ketë mundësi të marrë pjesë në gjykim”, si dhe dispozitave të Ligjit nr.10018,
datë 13.11.2008 “Për avokaturën e shtetit”, neni 2 i tij, në të cilën thuhet se: “1. Avokatura e
Shtetit është person juridik publik, në varësi të Ministrit të Drejtësisë, me seli në Tiranë. 2.
Avokatura e Shtetit është institucion qendror i administratës publike, i ngarkuar ekskluzivisht
për dhënien e asistencës juridike për institucionet shtetërore dhe entet publike. Asistenca
juridike përfshin shërbimin këshillimor dhe të përfaqësimit. Për institucionet dhe për çështjet
juridike të përcaktuara në nenin 5 të këtij ligji, asistenca juridike e Avokaturës së Shtetit
është e detyrueshme. Në Avokaturën e Shtetit, funksioni i këshillimit juridik kryhet
ekskluzivisht nga avokatët e shtetit. 3. Avokatura e Shtetit organizohet dhe e ushtron
veprimtarinë sipas përcaktimeve të këtij ligji. 4.Buxheti i Avokaturës së Shtetit është zë i
veçantë në buxhetin e Ministrisë së Drejtësisë ”.
Në analizë të dispozitave të mësipërme, në kuadrin e zhvillimit të një procesi të
rregullt ligjor, ishte detyrim i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tirane të njoftonte Avokaturën e
Shtetit dhe t’i krijonte asaj mundësinë për të marrë pjesë në gjykim, me qëllim ushtrimin e
funksioneve të saj për mbrojtjen e interesave të shtetit. Ky fakt, vlerësohet si i domosdoshëm
për sa kohë, (i) palë në këtë mosmarrëveshje është Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Tiranë; (ii) objekti i konfliktit në këtë gjykim është një pronë e llojit “ sipërfaqe
5200 m2 toke dhëne ne baze te ligjit Nr 8321, datë 26.03.1998 “ Për tokat e pa ndara dhe te
refuzuara”.
Këtë qëndrim kanë mbajtur edhe Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në
vendimin e tyre unifikues nr.13/2004, ku shprehimisht thuhet: ““Thirrja e palëve nuk duhet
kuptuar si e drejtë e pakushtëzuar për gjykatën dhe aq më pak, si e drejtë, bazueshmëria në
ligj e së cilës, të mund të konsiderohet e pakontrollueshme dhe e pa verifikueshme në shkallët
pasardhëse të gjykimit. Përderisa ligjvënësi ka parashikuar edhe mundësinë e thirrjes dhe
pjesëmarrjes së palëve në këtë lloj gjykimi, Kolegjet e Bashkuara çmojnë se, gjykatës i del
458
për detyrë që në çdo rast gjykimi të padive me objekt kundërshtimin e veprimeve të
përmbaruesit gjyqësor, të mbaje parasysh edhe faktin nëse është ose jo e nevojshme, rast pas
rasti, thirrja e palëve në gjykim dhe kur ajo çmon se ekzistojnë shkaqe dhe rrethana që e
bëjnë të nevojshme thirrjen e tyre, sikurse në rastin objekt gjykimi, urdhëron thirrjen e tyre.
Në kuptim të nenit 79/a të K.Pr.Civile, gjykata kur shqyrton çështje për të cilat përfaqësimi
dhe mbrojtja kryhet nga Avokatura e Shtetit, gjykata është e detyruar që të urdhërojë
njoftimin e akteve kësaj të fundit. Vetëm kështu mund t’i krijohet mundësia reale Avokaturës
së Shtetit që të marrë pjesë në gjyq, me qëllim përfaqësimi dhe mbrojtjeje të interesave të
shtetit, në rastet e parashikuara nga ligji”.
Ndërsa, Gjykata Kushtetuese ka mbajtur qëndrimin që, jo çdo shkelje e rregullave
procedurale e bën procesin të parregullt në aspektin e shkeljes së të drejtave kushtetuese.
Ndikim të drejtpërdrejtë në një proces ligjor kanë ato shkelje thelbësore, vërtetimi i të cilave
do të cenonte të drejtat dhe liritë themelore të individit (vendimi nr.21/2008 i Gjykatës
Kushtetuese). Në këtë kuptim, si dhe referuar dispozitave të sipërcituara, Avokatura e Shtetit
duhet të gëzojë të njëjtat të drejta dhe garanci që garantohen nga parimi i procesit të rregullt
ligjor, si çdo palë tjetër në një proces të tillë. Shkelja nga ana e gjykatave të rregullave
procedurale për thirrjen e saj në procesin gjyqësor dhe mosdhënia e mundësisë Avokaturës së
Shtetit për të siguruar mbrojtjen e interesit publik në këtë proces, konsiderohet nga Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë, si cenim i parimit kushtetues të procesit të rregullt ligjor.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë për gjykatën më të ulët
administrative që, pavarësisht se Gjykata e Lartë nuk shqyrtoi në këtë proces, zbatimin e ligjit
material nga ana e gjykatave më të ulëta, thirrja në këtë gjykim e Avokaturës së Shtetit do të
sjellë një hetim të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes, si dhe një zgjidhje të drejtë dhe të
bazuar në ligj të konfliktit gjyqësor.
Përfundimisht, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se, në kushtet kur
vendimi i Gjykatës së Apelit Tirane dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë janë
marrë në kundërshtim me rregullat procedurale, këto vendime duhet të prishen dhe në zbatim
të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” dhe dekretit nr.7818, datë 16.11.2012 të
Presidentit të Republikës së Shqipërisë, çështja duhet të dërgohet për rigjykim pranë Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
Në rigjykim, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, do t’u bëjë të qartë
palëve që është detyrë e secilës prej tyre që, në përputhje me ligjin, të provojnë faktet mbi të
cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Palët, ashtu siç kanë të drejta kanë dhe
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 63 të Ligjit 49/2012
459
V E N D O SI
Prishjen e vendimit me nr.108, datë 25.03.2014 i Gjykatës së Apelit Tirane dhe të
vendimit nr.3600, datë 08.04.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, dhe dërgimin e
çështjes për rigjykim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Tirane.
Tiranë, më 06.07.2016
460
Nr. 00 - 2016 - 2381 i Vendimit (428)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në dhomën e këshillimit të datës 06.07.2016, mori në shqyrtim çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: SHOQËRIA “KORABI 2007” SH.P.K,

E PADITUR: INSPEKTORIATI I NDËRTIMIT
URBANISTIK KOMBËTAR TIRANË
OBJEKTI:
Kundërshtimin e aktit administrative Vendimin nr.26, datë 18.11.2008,
për dënimin gjobë në shumën 1.000.000 (Një milion ) lekë.
Baza Ligjore: Neni 9/d, 10/3, I Ligjit 9780, date 16.07.2007,
“Per Inspektoriatin e Ndërtimit Urbanistik,
neni 6,7,8, 23 te Ligjit 9290, date 07.10.2004, “Per produktet e ndërtimit”
nenet 31, 153, 154, 154/a, 324 e vijues te Kodit te Procedurës Civile.

vendosur :
Rrëzimin e kërkesë padisë me nr.6787 Akti, datë regjistrimi 21.11.2012, që i
përket paditësit Shoqëria “Korabi 2007” sh.p.k.
Gjykata Administrative Apelit me vendimin nr.1180, datë 02.04.2014 ka vendosur:

Mospranimin e ankimit me ankues shoqëria “Korabi 2007” shpk, kundër
vendimit nr.7394, datë 28.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë .
Kundër vendimit të gjykatës, ka ushtruar rekurs Shoqëria “Korabi 2007 ” shpk e cila
kërkon prishjen e vendimeve duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës është dhënë në shkelje të rënda proçeduriale, të nenit 72 te
K.Pr.Civile.
- Në lidhje me aktin administrative, pra vendimin nr 26, datë 18.11.2008 te
Inspektoriatit Urbanistik Kombëtar, gjyqtare Alkelina Gazidede ( anëtare e trupit
gjykues te Gjykatës Administrative te Apelit) ka gjykuar një here dhe ka dhënë
vendimin nr 7211, datë 14.09.2009 ku ka vendosur: pranimin pjesërisht te padisë”
Anulimin pjesërisht te vendimit nr 26, datë 18.11.2008 te nxjerre nga i padituri INUK
ne vlerën 500 000 lekë.
- Më pas ky vendim është prishur me vendimit nr.1563, datë 15.09.2010 të Gjykatës së
Apelit Tiranë.
461
- Vendim i gjykatës është rezultat i një hetimi gjyqësor jo të plotë dhe në mungesë të
provave vendimtare, prandaj ka vende për t’u prishur dhe kthyer për rigjykim.

pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtarit Andi Çeliku dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Shoqëria “KORABI 2007” Sh.p.k” është regjistruar si person juridik në datën
21.02.2007, dhe ka si objekt të veprimtarisë së saj “Në fushën e ndërtimit të të gjitha llojeve,
projektim e zbatim, supervision, rikonstruksione, Studime, konsulentë për të gjitha llojet e
projekteve dhe punimeve ndërtimore, Veprimtari sipërmarrje për kërkesa investimesh ne
dege te ndryshme dhe studime te plota programimi. Prodhim dhe tregtim me shumice e
pakice i betoneve dhe materialeve te ndërtimit, etj …..me ortak z. Shkëlqim Kupa, Ramazan
Kalia, e Shoqëria “Savini Albania”.
Në datën 11.11.2008, pranë objektit “Linje përpunimit të inerteve, asfalt-beton, në
Kantierin Cekreze Tirane, që i përket shoqërisë Korabi 2007 sh.p.k., janë paraqitur
Inspektoret e Ndërtimit Urbanistik Kombëtar Tirane, për verifikimin e funksionimit te këtij
aktiviteti, këta te fundit kane kërkuar dokumentacionin e Shoqërisë duke përfshirë Lejet dhe
Licencën, për zhvillimin e aktivitetit. Nga pala paditëse Shoqëria Korabi 2007 sh.p.k, këta te
fundit nuk kane paraqitur inspektoreve asnjë nga dokumentacionet e kërkuara, me
pretendimin se përgjegjësi i tyre nuk ishte atë dite ne pune. Inspektoret pasi kane pritur për
pak kohe janë larguar. Me datën 12.11.2008, paditësi pretendon se ka dërguar pranë zyrave te
Inspektoriatit te Ndërtimit Urbanistik, te gjithë dokumentacionin e kërkuar nga ana e tyre një
dite me pare.
Me datën 18.11.2008, eshte vendosur nga Inspektoriati i Ndërtimit Urbanistik
Kombëtar, ne baze te Procesverbalit te datës 11.11.2008, me nr serie 004917, dënimi me
gjobe ne masën 1.000.000 (një milion lekë), për kundërvajtësin subjektin “Korabi 2007”, me
adresë Bashkia Kamëz.
Duke mos qenë dakord me këtë dënim me gjobe paditësi ka bere padi ne gjykatë duke
kërkuar sipas objektit te padisë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr 7394, datë 28.06.2013 ka
vendosur :
Rrëzimin e kërkesë padisë me nr.6787 Akti, date regjistrimi 21.11.2012, qe i përket
paditësit Shoqëria “Korabi 2007” sh.p.k.
....... Inspektoriati Ndërtimor Urbanistik Kombëtar është një organ i cili funksionon në
bazë të nenit 9/2, 10, pika 2, e ligjit nr.9780 datë 16.07.2007 "Për Inspektimin e Ndërtimit" i
ndryshuar, neni 20 të ligjit nr.9290, datë 07.10.2004, “Për produktet e ndërtimit” i ndryshuar,
Pala e paditur INUK ka ushtruar kontroll ne zbatimin e dispozitave ligjore “Per materialet
dhe produktet e ndërtimit qe prodhohen dhe hidhen ne treg, nga ana e paditësit.
Gjykata mbështetur ne dispozitat ligjore te ligjit te sipërcituar, nga ku del qarte se çdo
person fizik e juridik, vendas dhe i huaj, qe prodhon dhe tregton material ndërtimi, sipas
listës, përpara hedhjes ne treg te tyre, duhet te kryeje vlerësimin e konformitetit, ne rast se
nuk janë te shoqëruar me markën e konformitetit.
Shoqëria “Korabi 2007” Sh.p.k, është regjistruar si person juridik në datën
21.02.2007, me objekt aktiviteti ndër të tjera “prodhimit dhe tregtimit me shumicë e pakicë i
betoneve dhe materialeve të ndërtimin…” fakt ky qe tregon se eshte subjekt i përgjegjës ne
moszbatim te ligjit te sipërcituar.
Paditësi gjate gjykimit pretendoi se: ne zbatim te ligjit 9290, date 07.10.2004 “Per
Produktet e Ndërtimit” nga pala e paditur INUK eshte vendosur maksimumi i gjobës qe ligji
parashikon, sa i përket shkeljes se konstatuar për kundravajtje administrative, për hedhjen e
462
produkteve te ndërtimit ne treg ne kundërshtim me ligjin. Por me asnjë fakt apo prove nuk
provoi te kundërtën, se paditësi dispononte dokumentacionin e rregullt për zhvillimin e
aktivitetit te tij ne mënyrë te ligjshme.
Gjoba e vendosur nga INUK eshte maksimumi i gjobës te parashikuar nga neni 23 i
ligjit 9290, date 07.10.2004, “Per Produktet e Ndërtimit.
Pretendimi i dyte i paditësit eshte se me datën 28.07.2008, nga kontrolli i ushtruar nga
INUK, sipas akt kontrollit, subjekti paditës e kishte dokumentacionin e kërkuar nga ligji.
Kontrolli i ushtruar nga INUK me date 11.11.2008, ku pretendohet se pranë objektit tone
“Linja e përpunimit te inerteve, Asfalt-Beton ne kantierin Cekrez Tirane, inspektoret e INUK,
kane kërkuar dokumentacionin e Shoqërisë, por kjo e fundit nuk i ka paraqitur asnjë
dokumentacion për zhvillimin e aktivitetit te tij, me pretendimin se ne objekt nuk kishte njeri,
por një dite me pas me date 12.11.2008, eshte paraqitur pranë institucionit te INUK,
dokumentacioni i kërkuar si, Analizat Laboratorike dhe Certifikatat e cilësisë te produkteve
ndërtimore qe hidheshin ne treg.
Gjykata konstaton se pretendimet e ngritura nga pala paditëse nuk konsistojnë te
provuara dhe te bazuara ne ligjin nr.9290, date 07.10.2004, “Per Produktet e Ndërtimit, për
këto arsye.- Inspektoret e INUK ne ushtrim te detyrave te tyre funksionale, ne baze te nenit
9/2, e 10 pika 2, te ligjit te sipërcituar, me datën 11.11.2008, ne objektin; “Linja e përpunimit
te inerteve, asfalt-beton ne kantierin Cekrez Tirane, qe i përket palës paditëse, ka ushtruar
kontroll, ne lidhje me materialet dhe produktet e ndërtimit qe hidhen ne treg, duke kërkuar
dokumentacionin përkatës ne lidhje me zhvillimin e këtij aktiviteti privat. Pala paditëse nuk i
ka paraqitur inspektoriatit kontrollues asnjë dokumentacion, siç janë dokumentet me te
rëndësishme për zhvillimin e aktivitetit dhe të domosdoshme, Analizat laboratorike të
produkteve dhe çertifikata e cilësisë se produkteve ndërtimore, dhe ne këto kushte
inspektoriati i INUK ne përputhje me bazën ligjore te sipërcituar, ne ambientet ku ushtrohej
aktiviteti eshte mbajtur proces-verbali nr.7, date 11.11. 2008, me nr.Serie 004917, ku janë
pasqyruar shkeljet e konstatuara ne këtë objekt.--INUK ne mbështetje te nenit 12, te ligjit
9780 “Per inspektimin e ndërtimit”ne konstatim te kundravajtjes, ne prezence dhe te
përfaqësuesit te shoqërisë z. Arben Cara, është mbajtur proces-verbali i datës 11.11.2008, i
cili dhe e ka nënshkruar. Nga ku del qarte se veprimet proceduriale te kryera nga inspektoret
e INUK janë ne përputhje me ligjin e sipërcituar.-Pretendimi i palës paditëse se me datën
12.11.2008, te nesërmen e datës kontrollit ka dorëzuar ne zyrën e protokollit te INUK, te
gjithë dokumentacionin e rregullt te kërkuar nga inspektoret e INUK nuk u provua dhe gjate
gjykimit as me fakte dhe as me prova. - Ne këto kushte INUK ne përputhje me nenet 5,6,7,e 8
te ligjit nr.9290, date 07.10.2004, ‘Per Produktet e Ndërtimit” te ndryshuar, dhe ne zbatim te
sanksionit te dënimit me gjobe, te parashikuar ne nenin 23, pika 1, te këtij ligji, ka vendosur,
me vendimin nr.26, date 18..11.2008, dënimin me 1.000.000 (një milion) leke paditësin.-
Gjykata e vlereson te drejte penalizimin administrativ dënimin me gjobe, për palën paditëse,
ne vlerën e sipërcituar pasi; Neni 6 shprehet se: “Produkti është i përshtatshëm kur plotëson
karakteristikat kryesore për përdorimin e synuar dhe hidhet ne treg kur është në përputhje me
standardet shqiptare te harmonizuara, te adoptuara nga standardet përkatëse
Evropiane.”Neni 7 shprehet se:Kur nuk ekzistojnë standardet shqiptare, te përcaktuara ne
nenin 6, te këtij ligji. Standardet shqiptare; Rregullat teknike shqiptare; Miratimet teknike
shqiptare, ne përputhje me nenet 11, 12, dhe 13 të këtij ligji. Neni 8 shprehet se: Kur
produkti i ndërtimit nuk plotëson, tërësisht ose pjesërisht, kërkesat e nenit 6, apo të nenit 7,
hidhet në treg vetëm nëse prodhuesi zbaton procedurat e vlerësimit te konformimitetit, te
përcaktuara ne piken 1, te nenit 17 te këtij ligji. Ne ketë rast, deklarimi i konformimitetit
bazohet ne testin fillestar te produktit, te kryer nga një laborator i miratuar testimi.
Gjykata konkludon se paditësi e ka zhvilluar aktivitetin e tij privat, ne kundërshtim
me nenet e sipërcituara, duke hedhur produkte te ndërtimit ne treg, te cilat nuk plotësonin
tërësisht ose pjesërisht, kërkesat e nenit 6 e 7, te ligjit ligjit 9290 “Per produktet e
463
ndërtimit”Produktet e ndërtimit që të hidhen në treg duhet domosdoshmërisht të plotësojë
kriteret e ligjit të veçantë siç është Ligji 9290 “Për produktet e ndërtimit” vetëm në plotësim
të kërkesave nga prodhuesi, siç është pala paditëse, Shoqëria Korabi 2007. Kjo e fundit duhet
të zbatonte në përpikmëri procedurat e vlerësimit te konformitetit, te përcaktuara ne piken 1,
te nenit 17, te këtij ligji. Sipas parashikimeve te nenit 8 dhe 17 te ligjit 9290”Per produktet e
ndërtimit” eshte ne përgjegjësi te prodhuesit përpilimi i deklaratës se konformitetit. Një
dokument i posaçëm hartohet dhe shoqëron produktin, nëse kjo përcaktohet ne rregullat
teknike te zbatueshme, ku deklarohet me shkrim nga fabrikuesi, përputhja e produktit me
rregullat teknike. Forma dhe përmbajtja e kësaj deklarate te konformitetit jepen ne rregullat
teknike përkatëse. “Çdo person fizik e juridik, vendas dhe i huaj, qe prodhon dhe tregton
material ndërtimi, sipas listës, qe i bashkëlidhet këtij vendimi, përpara hedhjes ne treg te
tyre, duhet te kryeje vlerësimin e konformitetit, ne rast se nuk janë te shoqëruara me markën
e konformitetit”, veprime ligjore këto te pakryera nga pala paditëse. Gjykata konkludon se
shkelja e konstatuar dhe sanksioni i masës se dënimit me gjobë nga INUK, është e drejtë.
Neni 20, i ligjit 9825, datë 01.11.2007, ndryshuar, shprehet se: “Organi i inspektimit për
përmbushjen e kërkesave të këtij ligji dhe të akteve të dala në zbatim te tij, për produktet e
ndërtimit qe hidhen ne treg, eshte INUK.”
Gjithashtu gjykata konkludon, se akti administrativ, nr 26, date 18.11.2008, Per
dënimin me gjobe ne masën 1.000.000 (një milion) leke, eshte marre nga organi administrativ
kompetent, qe eshte INUK, dhe ne përputhje me ligjin dhe nenet 5,6,7,e 8 te ligjit nr.9290,
date 07.10.2004, ‘Per Produktet e Ndërtimit” te ndryshuar, dhe ne zbatim te sanksionit te
dënimit me gjobe, te parashikuar ne nenin 23, pika 1, te këtij ligji.
Per gjykatën krijohet bindja se Vendimi nr.26, date 18.11.2008, Per dënimin me gjobe
ne masën 1.000.000 (një milion) leke, për kundërvajtësin subjekti “Korabi 2007”, eshte i
drejte dhe i mbështetur ne prova dhe ligj. Në këto kushte jemi para faktit, te provës se
provuar dhe duke përmbushur kështu parashikimet e neneve 246, 253, 254, 257 te
K.Pr.Civile, si dhe te neneve 15, 116, 18/1/2, te Kodit te Procedurave Administrativ Në
vështrim të neneve 31, 324 e 325 e vijues të K.Pr.Civile, objekt shqyrtimi gjyqësor është
padia e subjektit që kërkon konstatimin e pavlefshmërisë së aktit administrativ, me
pretendimin se janë të paligjshëm “dhe se atij i cenohen interesat dhe të drejtat e tij në
mënyrë të drejtpërdrejtë”. Në harmonizim me përmbajtjen e dispozitave, të sipërcituara, është
pranuar gjerësisht nga e drejta jonë dhe praktika është konsoliduar tashmë se, gjykatat e faktit
shqyrtojnë jo vetëm paligjshmërinë apo pathemelësinë e aktit, por dhe ligjshmërinë e
veprimeve/mosveprimeve të organeve të administratës, jo vetëm për t’iu përgjigjur në kohë
subjekteve për kërkesat/ankimet që ato paraqesin, por edhe nëse veprimet e kryera prej tyre
janë të ligjshme apo jo dhe nëse ato iu përgjigjen rrethanave të faktit.
Pikërisht, ky kontroll realizohet nga gjykata. Në vështrim edhe të neneve 18/b e 137 të
K.Pr.Administrative, gjykata ushtron kontroll për ligjshmërinë e aktit dhe veprimeve të
organeve të administratës publike të cilat kontestohen para gjykatës, për shkak se, ato kanë
cënuar e kufizuar të drejta e interesa të ligjshme, duke e detyruar paditësin me gjobe jo të
bazuar në ligj e në gjendjen e faktit. Në kuptim të përcaktimeve të Kodit të Procedurave
Administrative, Nenet 115-118, gjykata aktin e ka konsideruar të vlefshme, Vendimin “Per
dënimin me gjobe” nr.26, date 18.11.2008, të bazuar ne procesverbalin nr.7, date 11.11.2008,
me nr serie 004917, te mbajtur nga inspektoret e INUK ne subjektin juridik Shoqëria
“Korabi” 2007 sh.p.k., i cili ka rezultuar kryerjes i kundravajtjes administrative, akt ky i
nxjerr ne përputhje te plote me ligjin.
Në arsyetimin e mësipërm gjykata mbështetet në dispozitat e Kodit të Procedurës
Civile si dhe ato të Kodit të Procedurave Administrative, në të cilat është parashikuar.
Gjykata që shqyrton mosmarrëveshjen duhet të shprehet mbi gjithçka që kërkohet dhe vetëm
për atë që kërkohet, sipas nenit 6 i K.Pr.Civile, të kryejë një hetim të plotë e të gjithanshëm,
në përputhje me ligjin sipas nenit 14 i K.Pr.Civile, të zgjidhë mosmarrëveshjen në përputhje
464
me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj
sipas nenit 16 i K.Pr.Civile, ndërsa në përputhje me përcaktimet e nenit 126 të Kodit të
Procedurës Civile duhet të bëjë një analizë tërësore dhe objektive të provave dhe te çmoje
provat e marra gjatë gjykimit të çështjes, sipas bindjes së brendshme, të formuar nga
shqyrtimi i të gjitha rrethanave të çështjes në tërësinë e tyre, sipas nenit 309 të po këtij Kodi.
Nisur nga të gjitha provat që paditësi paraqiti gjatë këtij gjykimi, si edhe mbi të cilat bazoi
pretendimet e tij, të cilat nuk gjejnë mbështetje mbi të drejtën pozitive, të drejtën juridike, të
drejtën kushtetuese dhe ligjore.
Gjykata Administrative Apelit me vendimin nr.1180, datë 02.04.2014 ka vendosur:
Mospranimin e ankimit me ankues shoqëria “ Korabi 2007” shpk, kundër vendimit
nr.7394, datë 28.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë .
.....gjykata çmon se ankimi nuk plotëson kushtet ligjore të pranueshmërisë për
shqyrtim në konstatim të faktit se, akti ankim me ankues : Shoqëria “Korrabi 2007 ” shpk
përmban nënshkrimin e “Administrator i Përgjithshëm Shkëlqim Kup” i pa shoqëruar me
vulën përkatëse të shoqërisë person juridik. Për rrjedhojë, gjykata çmon se ky fakt cënon
vlefshmërinë e ankimit si mjet procedurial për kundërshtimin e vendimit nr.7394, datë
28.06.2013 te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Tiranë, për mungesë të shfaqjes në përputhje me
ligjin të vullnetit të shoqërisë paditëse. Kolegji çmon se ne mungese te vulës se shoqërisë
nënshkrimi nuk konfirmon personin përfaqësues te shoqërisë. Gjykata çmon se ankimi si mjet
procedurial për te kundërshtuar përpara një gjykate më të lartë një vendim gjyqësor iu përket
palëve ose pjesëmarrësve ne proces dhe ushtrohet nga ata për të mbrojtur të drejtat dhe
interesat e tyre ( nenit 442 /a i K.Pr.C) por ky mjet nuk mund të ushtrohet jashtë rregullimeve
te bëra ne nenin 453 te K.Pr.C ku në këtë dispozite citohet se “ Ankimi që i drejtohet një
gjykatës së apelit duhet të nënshkruhet nga vetë pala, avokati ose përfaqësuesi i pajisur me
prokure.
Kundër vendimit të gjykatës, ka ushtruar rekurs Shoqëria “Korabi 2007 ” shpk e cila
kërkon prishjen e vendimeve të gjykatave të faktit për shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse
të vendimit.
KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON

administruara gjatë gjykimeve nga gjykatat e faktit, objektit dhe shkakut të padisë, pretendimeve
të palëve, të vendimeve të gjykatave, si dhe shkaqeve të rekursit, Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga Gjykata Administrative
Apelit është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit ( nenit 74/2 te K.Pr.Civile , duke cenuar
procesin e rregullt ligjor, prandaj vendimi i kësaj gjykate duhet të prishet dhe çështja të kthehet
për rishqyrtim, po atë gjykatë por me tjetër trup gjykues
Në këtë konkluzion Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arriti pasi nga studimi i
dosjes ka rezultuar se një nga anëtarët e kolegjit pranë Gjykatës Administrative te Apelit
(gjyqtaria Alkelina Gazidede ), ka marrë pjesë në vendimmarrjen objekt rekursi, në një kohë që
po kjo gjyqtare, për të njëjtën çështje, me palë dhe objekt të njëjtë ka dhënë vendim ne Gjykatën
e shkallës së pare Tirane, duke pranuar pjesërisht padinë e paditësit .
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se procesi i rregullt ligjor i
parashikuar nga neni 6 i KEDNJ-së si dhe nga neni 41, 42 i Kushtetutës, si një element të
rëndësishëm dhe të qenësishëm ka pavarësinë dhe paanësisë e gjykatës e cila shqyrton
konfliktin. Jurisprudenca e konsoliduar e Gjykatës Kushtetuese ka pranuar si detyrim kushtetues
gjykimin e paanshëm nga gjykatat. Në këtë proces për Kolegjin rezulton se nuk është respektuar
ky parim i rëndësishëm kushtetues. Vlerësimi për respektimin e parimit të paanësisë bëhet sipas
rastit duke marrë në konsideratë elementët subjektivë dhe objektivë të gjykimit. Në këtë
kontekst, rezultoi që anëtari i trupit gjykues (Ankelina Gazidede ) nuk i përmbush kushtet
465
objektive dhe subjektive të parimit të paanësisë.
Gjykata Kushtetuese dhe Gjykata e të Drejtave të Njeriut, në jurisprudencën e tyre, më
se një herë kanë pranuar si një element të qenësishëm të procesit të rregullt ligjor, parimin e
paanësinë lidhur ngushtë me barazisë së armëve në gjykim. Mbi bazën e këtyre standardeve, çdo
palë në proces nuk duhet të gjejë avantazhe të konsiderueshme ndaj kundërshtarit, por duhet të
përcaktohet një ekuilibër i drejtë midis palëve. Parimi i paanësisë, pavarësisë dhe barazisë së
armëve nënkupton që secilës palë në proces t’i jepet një mundësi e arsyeshme për të paraqitur
çështjen e vet, për t’i siguruar në këtë mënyrë një mbrojtje efektive në lidhje me të drejtat
subjektive të pretenduara, duke përfshirë dhe paraqitjen e provave nga ana e saj, në kushte që
nuk e vendosin atë në disavantazh të dukshëm në raport me palën tjetër.
Të gjitha këto parime kanë të bëjnë me ekuilibrin në proces, të cilat janë detyra të
gjykatave, në respektim të procesit të rregullt ligjor. Në këtë kuptim, marrja pjesë e kësaj anëtare
në vendimmarrjen e gjykatës është tregues së Gjykata e Administrative Apelit nuk ka patur në
vëmendje procesin e rregullt ligjor dhe veçanërisht paanësinë dhe pavarësinë e gjykatës, e cila jo
vetëm që duhet të jetë por edhe të duket.
Në ndryshim nga dy gjykatat më të ulëta, Gjykata e Lartë ka për objekt vetëm
zbatimin e ligjit material e procedural nga ana e tyre, në përputhje me nenin 14 të K.Pr.Civile,
por pa patur të drejtën të zhvillojë hetimin gjyqësor në drejtim të marrjes së provave, apo
vlerësimit e çmimit të atyre që janë vënë në bisedim nga gjykatat më të ulëta.
Për sa më sipër, Kolegji Administrativ Gjykatës së Lartë çmon se, në përputhje me nenin
485/c të K.Pr.Civile, duhet të vendosë prishjen e vendimet nr.1180, datë 02.04.2014 Gjykata
Administrative Apelit dhe dërgimin e çështjes pranë kësaj gjykate për rishqyrtim, me trup
tjetër gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63 të Ligjit nr.49,
datë 03.05.2012 të “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1180, datë 02.04.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit,
dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 06.07.2016
466
Nr.00-2016-2405 Vendimit (429)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në dhomën e këshillimit te datës 06.07.2016, mori ne shqyrtim çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: SHOQËRIA “FAVINA” SHPK, SHOQËRIA

“LARTI” SHPK.
I PADITUR: KOMISIONI I PROKURIMIT PUBLIK
OBJEKTI :
Anullimi i vendimit nr.534/4, datë 30.05.2013
te Komisionit të Prokurimit Publik.
Pezullim te ekzekutimit te vendimit nr.126/6, datë 11.04.2013
te Komisioni i Prokurimit Publik.
Baza Ligjore : Neni 32, 324, 329 te K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tirane, me vendimin e ndërmjetëm me nr.13166 Regj.

Themeltar, date 18.06.2013 ka vendosur:
Pezullimin e ekzekutimit te Vendimit nr.126/6, datë 11.04.2013 të Komisionit
të Prokurimit Publik.
Kjo masë pezullimi do të ketë fuqi juridike derisa gjykata të vendosë me
vendim përfundimtar për zgjidhjen e çështjes në themel.

Gjykata e Apelit Tirane me vendimin nr.634 , datë 26.11.2013 ka vendosur:
Lënien ne fuqi te vendimit nr.13166 Regj. Themeltar, date 18.06.2013 te
Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Tirane.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs, brenda afatit ligjor Avokatura e Shtetit,
Zyra Vendore Tirane duke kërkuar ndryshimin e vendimit dhe heqjen e masës së pezullimit të
zbatimi të aktit administrativ vendimit nr.126/6, datë 12.04.2013 të KPP, për këto shkaqe:
 Vendimi i gjykatës është marrë ne interpretim te keq te ligjit procedurial dhe te
fakteve si dhe shkelje te karakterit procedurial.
 Paditësi nuk ka arritur te provoje para gjykatës se zbatimi i këtij akti administrativ i
shkakton atij një dem te rende e te pazevendesueshem, pasi ne rastin konkret asnjë
dëm nuk i është shkaktuar paditësit dhe nuk ka rrezik për shkaktimin e një dëmi të
mundshëm.
467
 Gjykata pranon se dëmi i madh që i vjen paditësit si rezultat i mosfitimit të kësaj
procedure qëndron faktin se kjo e fundit nuk do të realizojë fitimin e pritshëm. Në të
kundërt dëmi i vjen autoritetit kontraktor, të cilit i duhet te pezullojë procedurat e
tenderimit për një kohë të pacaktuar duke mos patur mundësinë për të realizuar
veprën energjike.
 Kërkesa e paditësit, për pezullimin e zbatimit te aktit administrativ nuk është i bazuar
ne nenin 329 te K.Pr.Civile, pasi nuk ekziston rreziku i shkaktimit te një demi te rende
dhe te pazëvendësueshëm.
 Në referim te nenit 26 te ligjit “Për koncesionet” nr.9663, datë 18.12.2006 ligj i
posaçëm përcakton se shqyrtimi i ankimit ne gjykate nuk pezullon vazhdimin e
procedurave te koncesionit. Edhe se përcakton se gjykata kryhen shqyrtimin gjyqësor,
sipas procedurave dhe brenda afateve te përcaktuara ne dispozitat e K.Pr.C kreu @-
te” Gjykimi i mosmarrëveshjeve administrative” e përjashton ne përcaktimin e ligjit te
posaçëm qe prevalon nga ligji i përgjithshëm se nuk mund te pezullohet procedura e
koncesionit edhe pse i nënshtrohet juridiksionit gjyqësor.
 Kjo gjendje juridike nuk mund të rivendoset paraprakisht me masë të përkohshme të
sigurimit të padisë, pasi nuk do të kishte kuptim vazhdimi i gjykimit të çështjes për
këtë kërkim sepse ajo do të ishte e paragjykuar dhe e paravendosur.
 Kërkojmë ndryshimin e vendimeve te gjykatave dhe heqjen e masës se pezullimit.

VËREN
Shoqëritë paditëse kanë marr pjesë në procedurën koncesionare “Për dhënien me

koncesion të hidrocentralit Babien dhe Lozhan 2”, të zhvilluar në dt. 10.12.2012, nga
autoriteti kontraktor Ministria e Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjetikës (METE). Pasi ka
hapur ofertat, autoriteti kontraktor ka kualifikuar bashkimin e operatorëve ekonomike
“Favina” shpk dhe “Larti” shpk, me 100 pikë duke e kualifikuar të parën në renditje, duke
skualifikuar pjesëmarrësit e tjerë në garë.
Ka rezultuar se, bashkimi i operatorëve ekonomikë “Erpa Investment” shpk dhe
“Emmecidue” srl, pasi janë njoftuar për skualifikimin e tyre, kanë paraqitur ankim pranë
Komisionit të Prokurimit Publik. Ky i fundit, pasi ka shqyrtuar ankesën, me vendimin
nr.126/6, datë 11.04.2013 ka vendosur pranimin e saj, si dhe ka detyrimin e Autoritetit
kontraktor që të korrigjojë shkeljet, duke kualifikuar bashkimin e operatorëve “Erpa
Investment” shpk dhe “Emmecidue” srl, si dhe duke skualifikuar bashkimin e operatorëve
“Favina” shpk dhe “Larti” shpk.
Në këto kushte palët paditëse shoqëritë “Favina” shpk dhe “Larti” shpk, i janë drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me padinë objekt gjykimi.
Palët paditëse gjatë seancës gjyqësore në shkallë të parë dt. 18.06.2013 i ka paraqitur
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë kërkesën për pezullimin e ekzekutimit të Vendimit
nr.126/6, datë 11.04.2013 të Komisionit të Prokurimit Publik, deri në zgjidhjen përfundimtare
të çështjes, me pretendimin se zbatimi paraprak i këtij akti administrativ mund të sjellë pasoja
të pakthyeshme, cenim të drejtpërdrejtë të interesave të saj.
Ndërsa përfaqësuesi i palës së paditur Komisioni i Prokurimit Publik ka pretenduar se
kërkesa nuk duhet pranuar pasi pala paditëse nuk ka ezauruar të gjitha shkallët .Kurse
përfaqësuesi i palës së paditur METE është shprehur se “duke qenë se jemi vënë në dijeni
468
mbi shkresën e AKBN (Agjencia Kombëtare e Burimeve Natyrore), ku konstatohet një
mbivendosje nga projekti në projekt, mendojmë të merret masa deri sa të vendoset në lidhje
me çështjen duke qenë se METE është shprehur dy herë për këtë shoqëri një herë pro dhe
njëherë kundër”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tirane, me vendimin e ndërmjetëm me nr.13166 Regj.
Themeltar, date 18.06.2013 ka vendosur:
Pezullimin e ekzekutimit te të Vendimit nr.126/6, datë 11.04.2013 të Komisionit të
Prokurimit Publik.
Kjo masë pezullimi do të ketë fuqi juridike derisa gjykata të vendosë me vendim
përfundimtar për zgjidhjen e çështjes në themel.
Gjykata e Apelit Tirane, me vendimin nr.634, datë 26.11.2013 ka vendosur:
Lënien ne fuqi te vendimit nr.13166 Regj. Themeltar, date 18.06.2013 te Gjykatës se
Rrethit Gjyqësor Tirane.
........Gjykata e Apelit Tiranë çmon se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
është i drejtë, i mbështetur në prova dhe në ligj, për këto arsye: Me kërkesën objekt
shqyrtimi, palët paditëse, bashkimi i operatorëve ekonomikë “Favina” shpk dhe “Larti” shpk
kërkojnë pezullimin e ekzekutimit të Vendimit nr.126/6, datë 11.04.2013 të Komisionit të
Prokurimit Publik, deri në zgjidhjen përfundimtare të çështjes, me pretendimin se zbatimi
paraprak i këtij akti administrativ mund të sjellë pasoja të pakthyeshme, cenim të
drejtpërdrejtë të interesave.
Siç ka rezultuar e provuar, palët paditëse janë kualifikuar me pikët maksimale në
procedurën koncesionare “Për dhënien me koncesion të hidrocentralit Babien dhe Lozhan 2”,
të zhvilluar në dt. 10.12.2012, nga autoriteti kontraktor Ministria e Ekonomisë, Tregtisë dhe
Energjetikës (METE). Ky fakt ka sjellë skualifikimit e një tjetër bashkimi operatorësh
ekonomikë “Erpa Investment” shpk dhe “Emmecidue” srl, të cilët pasi janë njoftuar për
skualifikimit e tyre, kanë paraqitur ankim pranë Komisionit të Prokurimit Publik. Ky i fundit
me vendimin nr.126/6, datë 11.04.2013 ka vendosur pranimin e ankesës, si dhe ka detyrimin
e Autoritetit kontraktor që të korrigjojë shkeljet, duke kualifikuar bashkimin e operatorëve
“Erpa Investment” shpk dhe “Emmecidue” srl, si dhe duke skualifikuar bashkimin e
operatorëve Favina” shpk dhe “Larti” shpk.
Gjykata e Apelit Tiranë, çmon se në rastin objekt shqyrtimi gjyqësor plotësohen
kushtet e përcaktuara ligjore për pezullimin e zbatimit te aktit administrativ. Neni 329 i
K.Pr.Civile parashikon se: “Paditësi mund t’i kërkojë gjykatës edhe pezullimin e zbatimit te
aktit administrativ. Gjykata mund te lejojë pezullimin kur ekziston rreziku i shkaktimit te një
dëmi te rëndë dhe te pazëvendësueshëm për paditësin. Në të gjitha rastet gjykata duhet te
arsyetojë vendimin e saj”. Pezullimi i zbatimit të aktit administrativ si një veprim procedural
gjyqësor kushtëzohet nga një sërë elementesh që e bëjnë atë të dallueshëm, të cilët janë:
ngritja e padisë për shfuqizimin e aktit administrativ (të cilën paditësi e ka përmbushur); Akti
administrativ duhet të jetë objekt shqyrtimi në referim të neneve 324-326 të K.Pr.Civile; nga
ana e palës paditëse duhet të jetë kërkuar shprehimisht pezullimi i zbatimit të aktit
administrativ (kërkesë të cilën paditësi e ka paraqitur në seancë përgatitore të shqyrtimit të
çështjes); duhet të ekzistojnë argumente bindëse për gjykatën se zbatimi i aktit mund të
shkaktojë pasoja të pariparueshme ose vështirësisht të riparueshme në rastin e një vendimi
eventual që do të shfuqizonte aktin. Pikërisht këto argumente bindëse rezultojnë nga aktet e
dosjes gjyqësore ku me vendimin e Komisionit të Vlerësimit të Ofertave pranë METE, ky i
fundit ka vendosur të skualifikojë bashkimin e operatorëve ekonomikë “Erpa Investment”
shpk dhe “Emmecidue” srl për disa shkelje në procedurën e zhvilluar, si dhe ka kualifikuar të
parën bashkimin e operatorëve ekonomikë të cilat janë paditësit në këtë proces gjyqësor.
Ndërkohë Komisioni i Prokurimit me vendimin nr.126/6 datë 11.04.2013 ka skualifikuar
tërësisht fituesit nga kjo procedurë, duke përmbysur vlerësimet e një procedure të shqyrtuar
469
më parë nga Komisioni i Vlerësimit të Ofertave pranë autoritetit kontraktor. Gjykata vëren se
nëpërmjet shkresës nr.3669/1, dt 03.06.2013 Agjencia Kombëtare e Burimeve Natyrore,
Drejtoria Hidroenergjitike, ka bërë me dije Ministrinë e Ekonomisë, Tregtisë dhe
Energjetikës se është konstatuar një mbivendosje kuotash për objektet HEC Babien e Lozhan
2 me Hec Cangonj në të cilën shoqëria paditëse “Favina” Shpk është shpallur fituese dhe ka
nënshkruar kontratën koncesionare për ndërtimin dhe shfrytëzimin e këtij Hec-i. Siç rezulton
nga kjo shkresë, mbivendosja është një problem i rëndësishëm teknik pasi cenohet vepra e
marrjes së HEC Cangonj ku po punon shoqëria paditëse “Favina” shpk. Prandaj derisa të
qartësohet ky problem i cili i shkakton dëme serioze shoqërisë paditëse “Favina” shpk, për
shkak të zbatimit të kontratave koncesionare në lidhje me ndërtimin e dy HEC-eve, Gjykata
çmon të drejtë marrjen e masës së pezullimit të vendimit të Komisionit të Prokurimit Publik.
Gjykata e Apelit çmon se pezullimi i zbatimit të aktit administrativ në rastin konkret
duhet konsideruar si një mundësi procedurale për të mënjanuar krijimin e pasojave negative
nga ana e këtij akti, të kundërshtuar nga pala paditëse me pretendimin se ky akt është nxjerrë
në kundërshtim me ligjin nga ana e palës së paditur Komisioni i Prokurimit Publik.
Gjykata e Apelit çmon se në kushtet kur pala paditëse e ka kërkuar shprehimisht
pezullimin e aktit administrativ atëherë gjykata nuk ka asnjë pengesë ligjore për ta pranuar në
kushtet kur plotësohen kërkesat ligjore. E drejta e pezullimit të aktit, objekt shqyrtimi
gjyqësor, është një e drejtë që lidhet pazgjidhshmërisht me procesin e rregullt ligjor,
parashikuar nga neni 42/1 i Kushtetutës. Të mënjanosh pezullimin si një prerogativë e
natyrshme e organeve gjyqësore në ushtrimin e pushtetit të tyre do të thotë të pengohet
realizimi i një procesi të rregullt në parametrat që kërkon dispozita e mësipërme kushtetuese,
ashtu dhe neni 6 i Konventës Europiane për të Drejtat e Njeriut.1[1],
Gjykata Apelit Tirane për sa me lart konkludon se nga ana e Gjykatës Rrethit
Gjyqësor Tirane janë vlerësuar drejt kushtet për pranimin e kërkesës për pezullimin e
zbatimit te aktit administrativ Vendimit nr.126/6, datë 11.04.2013 të Komisionit të
Prokurimit Publik, deri në zgjidhjen përfundimtare të çështjes. Si i tille vendimi me nr.13166
Regj. Themeltar, date 18.06.2013 i Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Tirane duhet te lihet ne fuqi,
si vendim qe gjen mbështetje ne ligj e ne provat shkresore qe ndodhen ne dosje.
Përsa i përket pretendimeve të ngritura në ankim nga Avokatura e Shtetit, se “Kërkesa
e paditësit, për pezullimin e zbatimit te aktit administrativ nuk është i bazuar ne nenin 329 te
K.Pr.Civile, pasi nuk ekziston rreziku i shkaktimit te një demi te rende dhe te
pazevendesueshem” nuk qëndron e nuk duhet marr parasysh nga Gjykata për arsye se, ne të
kundërt nga sa pretendon Avokatura e Shtetit, Gjykata e Apelit çmon se plotësohen kërkesat
ligjore për të pranuar kërkesën për pezullimin e zbatimit të aktit. Duhet kuptuar se, pezullimi
i zbatimit të aktit administrativ në rastin konkret nuk duhet ngatërruar me masën e sigurimit
të padisë dhe kushtet që duhet të plotësohen për marrjen e kësaj mase. Mospezullimi i
zbatimit të aktit administrativ objekt kundërshtimi nga ana e palës paditëse, do bënte të
pamundur efektivitetin e ankimit të paraqitur nga ana e kësaj pale kundër aktit administrativ.
Gjykata e çmon të bazuar pretendimin e palës paditëse se ekziston rreziku i shkaktimit të një
dëmi të rëndë dhe të pazëvendësueshëm për të, dhe në këtë rast gjykata nuk mund t’i hyjë
themelit të çështjes por mjaftohet vetëm me një verifikim të kushteve ligjore.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka verifikuar dhe vlerësuar drejt se plotësohen
kushtet ligjore për pranimin e kërkesës. Është konstatuar se vendimi nr.126/6 datë 11.04.2013
i KPP ka krijuar një situatë krejtësisht të kundërt me vendimin e Komisionit të Vlerësimit të
Ofertave pranë METE, ku ky i fundit ka vendosur të skualifikojë bashkimin e operatorëve
ekonomikë “Erpa Investment” shpk dhe “Emmecidue” srl për disa shkelje në procedurën e
zhvilluar, si dhe ka kualifikuar të parën bashkimin e operatorëve ekonomikë të cilat janë
470
paditësit në këtë proces gjyqësor. Duke qenë se vendimi nr.126/6 datë 11.04.2013 ka
skualifikuar tërësisht fituesit nga kjo procedurë, duke u shqyrtuar në themel çështja pa u
njoftuar dhe pa u dëgjuar paditësit, Gjykatës i krijohet bindja se ky vendim objekt gjykimi,
krijon pasoja jo të vogla për palët paditëse, duke rrezikuar që këtyre të fundit ti shkaktohet
një dëm të konsiderueshëm. Por në çdo rast, siç u theksua edhe më lart në këtë vendim, në
këtë fazë të gjykimit, gjykata nuk mund ti hyjë themelit të çështjes, por pezullon zbatimin e
aktit administrativ deri në zgjidhjen në themel të çështjes.
Për sa më lart Gjykata e Apelit Tiranë çmon se për shkaqet e ngritura në ankim nga
Avokatura e Shtetit, nuk ka vend të cenohet vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs, brenda afatit ligjor Avokatura e Shtetit,
Zyra Vendore Tirane duke kërkuar ndryshimin e vendimit te gjykatave se për shkaqet e
parashtruara ne pjesën hyrëse te vendimit.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, rekursi i paraqitur nga

Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore, përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin
58 të Ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat i bëjnë të cenueshme vendimet e
gjykatave më të ulëta.
Ky Kolegj, vlerëson se, vendimi nr.634 datë 26.11.2013 i Gjykatës së Apelit Tirane,
është vendim i marrë në zbatim të gabuar të ligjës procedurale dhe si të tillë, ai duhet të
prishet dhe çështja duhet të kthehet për rigjykim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, para shqyrtimit të themelit të çështjes
objekt gjykimi, vlerëson të shqyrtojë shkeljet procedurale që ka lejuar Gjykata e Apelit
Shkodër, e cila me vendimin objekt shqyrtimi në këtë gjykim, ka shqyrtuar një
mosmarrëveshje me natyrë administrative, e cila është jashtë kompetencave lëndore të kësaj
gjykate. Ky Kolegj, vlerëson të theksojë se Gjykata e Lartë, si gjykatë ligji ka të drejtë të
shqyrtojë si zbatimin e ligjit material, ashtu dhe zbatimin e ligjit procedural nga gjykatat më
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.Por ndërkohë, ky
Kolegj, thekson se ekzistenca e gabimeve në procedim dhe e shkeljeve të rënda procedurale,
pengon gjykatën që të shqyrtojë gabimet në zbatimin e ligjit material, (në rast se ka të tilla)
ose të gjykojë themelin e çështjes.
Tashmë është praktikë e konsoliduar që gabimet e rënda në procedim dhe në mënyrë
të veçantë, ato të parashikuara në nenin 467 të K.Pr.Civile, (të cilat konsiderohen dhe si
shkelje të rënda të ligjës proceduriale), shqyrtohen paraprakisht nga ana e Gjykatës së Lartë,
para se kjo e fundit të shqyrtojë themelin e çështjes. Në varësi të shkeljeve procedurale të
lejuara nga gjykatat më të ulëta,Gjykata e Lartë, në respektim të nenit 63/c të Ligjit 49/2012
Apelit dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në gjykatën kompetente.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson të nënvizojë se, në kuptimin e së
drejtës procedurale, kompetenca lëndore ( pra se cila gjykatë është kompetente për të gjykuar
një çështje) është një parakusht i domosdoshëm procedural, që bën të vlefshëm procesin
gjyqësor, si dhe të gjitha aktet e marra në administrim gjatë zhvillimit të tij, në kuptimin që
një gjykatë jokompetente nuk mund të kryejë asnjë veprimtari procedurale dhe një gjykatë
jokompetente duhet të deklarojë moskompetencën e saj, (neni 61 K.Pr.Civile, neni 7 i Ligjit
49/2012).
Kompetenca lëndore, përcakton për çdo gjykatë të veçantë, se, në çfarë rastesh dhe në
lidhje me çfarë mosmarrëveshjesh ajo ka pushtet për të gjykuar, duke përcaktuar qartë rrethin
471
e mosmarrëveshjeve që i është njohur e dhënë asaj për ta gjykuar. Ndarja e kompetencës,
është përcaktuar qartë në Ligjin nr.9877, datë 18.02.2008 “Për organizimin e pushtetit
gjyqësor në Republikën e Shqipërisë”, në Ligjin nr.49/2012“Për organizimin dhe
Referuar Ligjit nr.49/2012, rezulton qartë që juridiksioni që i është dhënë nga ligji
7 të këtij ligji.
Gjykata, në përcaktimin e kompetencës lëndore, i referohet natyrës së
janë cënuar.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve të ndodhura në
objekt shqyrtimi është me natyrë administrative. Rezulton se kërkimi i palës paditëse në këtë
gjykim: “Anullimi i vendimit nr.534/4, datë 30.05.2013 te Komisionit të Prokurimit Publik.
Pezullim te ekzekutimit te vendimit nr.126/6, datë 11.04.2013 te Komisioni i Prokurimit
Publik. Kjo pasi, mosmarrëveshja objekt shqyrtimi lidhet me një konflikt të krijuar në fushën
e prokurimeve publike ku pale e paditur është një organ i administratës shtetërore të cilit i
kërkohet nga paditësi që ti anuloje vendimet e Komisionit te Prokurimeve Publike. Pikërisht
sa më sipër realizohet vetëm nëpërmjet nxjerrjes së akteve administrative nga ana e palës së
paditur të cilat shprehin vullnetin shtetëror të këtyre organeve në ushtrim të funksionit të tyre.
Sa më sipër gjen mbështetje të plotë edhe tek neni 7, pika “a” e Ligjit nr.49/2012 “Për
administrative”, në të cilin pasqyrohet shprehimisht se:“Gjykatat administrative janë
kompetente për...a) mosmarrëveshjet qe lindin nga aktet administrative publike, te nxjerra
gjate ushtrimit te veprimtarisë administrative nga organi publik. Është tashmë praktikë e
konsoliduar gjyqësore se, është detyrë e gjykatës që shqyrton mosmarrëveshjen, të kuptojë
drejt natyrën e konfliktit të krijuar mes palëve, shkakun ligjor të kërkimit, përcaktimin e
drejtë të ligjit të zbatueshëm dhe si rezultat, të zgjidhë mosmarrëveshjen objekt gjykimi, në
përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen
prej tyre.
Bazuar sa më sipër, me hyrjen në fuqi të Ligjit nr.49/2012 (i cili hyri në fuqi në datën
04.11.2013), mosmarrëveshjet e këtij lloji nuk duhet të gjykoheshin më nga gjykatat e apelit
të zakonshme organizuara në rrethe të caktuara, por duhet të gjykoheshin nga Gjykata e
Apelit Administrativ Tiranë. Sa më sipër është shprehur qartë edhe në vendimin unifikues
nr.3, datë 06.12.2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në të cilën është
mbajtur qëndrimi se: “...Gjykatat Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e Apelit
472
Në vijim të arsyetimit të mësipërm si dhe referuar akteve të administruara në dosjen
gjyqësore, ka rezultuar i provuar se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është dhënë në datë
26.11.2013, pra pasi kishin filluar të funksiononin gjykatat administrative bazuar ne ligjin e
përmendur më lart në këtë vendim. Për këtë arsye, kjo e fundit, nuk duhet të kishte marrë në
shqyrtim këtë çështje,pa verifikuar më përpara nëse ishte apo jo kompetente (për nga
kompetenca lëndore) për shqyrtimin e kësaj çështje, dhe nëse çështja ishte e natyrës civile
apo administrative. Në çështjen objekt gjykimi, Gjykata e Apelit Tiranë duhet të kishte
Ky Kolegj, vlerëson të theksojë edhe faktin se, Gjykata Kushtetuese ka mbajtur
shkelje thelbësore, vërtetimi i të cilave do të cenonte të drejtat dhe liritë themelore të
cakton. Vlen të theksohet gjithashtu se, mosrespektimi i kompetencës lëndore e bën vendimin
gjyqësor absolutisht të pavlefshëm dhe pretendimi për respektimin e kësaj kompetence mund
të ngrihet si nga personat e interesuar në gjykim, ashtu edhe kryesisht në çdo fazë të procesit.
Shkelja nga ana e gjykatave të rregullave procedurale për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve
jashtë kompetencës lëndore të tyre, konsiderohet nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë, si cenim i parimit kushtetues të procesit të rregullt ligjor.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë për gjykatën më të ulët
administrative që, pavarësisht se Gjykata e Lartë nuk shqyrtoi në këtë proces, zbatimin e ligjit
material nga ana e gjykatave më të ulëta, dërgimi i shqyrtimit të çështjes për rigjykim pranë
Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, si gjykatë kompetente nga pikëpamja lëndore për
shqyrtimin e çështjes objekt shqyrtimi, e cila ka natyrë administrative, do të sjellë një hetim
të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes, si dhe një zgjidhje të drejtë dhe të bazuar në ligj të
konfliktit gjyqësor.
Përfundimisht, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se, në kushtet kur
vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në kundërshtim me rregullat procedurale, ky
Në rigjykim, Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, do t’u bëjë të qartë palëve që
është detyrë e secilës prej tyre që, në përputhje me ligjin, të provojnë faktet mbi të cilat
473
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63/a të ligjit nr.49/2012
VENDOSI
Prishjen e vendimit me nr.634 datë 26.11.2013,të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
Tiranë, më 06.07.2016
474
31003-02111-00-2015 Regj.Themeltar
Nr.00-2016-2406 Vendimit (430)
VENDIM

në dhomën e këshillimit të datës 06.07.2016, mori në shqyrtim çështjen administrative që i

përket:
PADITËSE: ENKELEDA VATHI SYLARI

I PADITUR: DREJTORIA E SHËNDETIT PUBLIK
LUSHNJË
OBJEKTI:
Detyrimin e palës se paditur t’i paguaje paditësit
dëmshpërblimin me pagën e 12 muajve
për zgjidhje të menjëhershme të pajustifikuara të kontratës së punës.
dëmshpërblimin për vjetërsi në punë ne masën e 4 pagave e 15 diteshit.
Rikthimin ne vendin e punës te mbajtur ne momentin
e zgjidhjes se kontratës se pa shkaqe te arsyeshme.
te gjitha shpenzimet gjyqësore dhe përmbarimore.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32/a, 106, 153, 154 dhe 155, i K.Pr.Civile.
Nenet 141, 145 146 të Kodit të Punës.
Gjykata Administrative e Shkalles së Parë Vlorë, me vendimin nr.599, datë

-Pranimin e pjesshëm të padisë.
-Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Shëndetit Publik Lushnjë te
shpërbleje paditësen Enkeleda Sylari me pagën e 4 (katër) 15 diteshave (pagën
e dy muajve) si shpërblim për vitet e punës ne marrëdhënie me palën e paditur
punedhenese.
-Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër te kërkimit.
-Shpenzimet gjyqësore, taksa mbi aktet dhe shpenzimi për avokat reciprokisht
palëve.
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.1773, datë 13.07.2015, ka

vendosur:
-Lënien në fuqi të vendimit nr.599, datë 29.04.2014, të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
475
Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit, nr.1773, datë 13.07.2015,
ka paraqitur rekurs, pala paditëse Enkeleda Sylari, e cila ka kërkuar: “Prishjen e vendimit
nr.599, date 29.04.2014, te Gjykatës se Shkalles se Pare Administrative Vlore dhe Vendimit
me nr.1773, datë 13.07.2015, te Gjykatës se Apelit Administrativ, duke gjykuar çështjen ne
themel dhe te vendose ndryshimin e vendimeve dhe ti njohe te drejtën kushtetuese te
dëmshpërblimit paditësit Znj.Enkeleda Sylari” duke parashtruar këto shkaqe:
Ne datën 04.08.2014, morëm njoftim ne lidhje me vendimin me nr.1773, datë 13.07.2015, te
Gjykatës se Apelit Administrativ, i cili linte ne fuqi Vendimin nr.599, date 29.04.2014, te
Gjykatës se Shkalles se Pare Administrative Vlore.
Ne gjykimin e çështjes ne shkallen e pare Vlore, gjykata e gjeti te justifikuar largimin nga
puna dhe se punedhenesi ka vepruar sipas dispozitave ne fuqi duke respektuar afatet e
njoftimit sipas nenit 143, te Kodit te Punës dhe gjithashtu është respektuar dhe procedura
sipas nenit 144, te Kodit te Punës.
Ne po te njëjtën linje vazhdon dhe arsyetim e saj gjykata e Apelit Administrativ, e cila e sheh
te drejte vendimin e kësaj gjykate duke e lëne ne fuqi atë.
Analiza e vendimeve te Gjykatave:

Gjykata e Shkalles se Pare Administrative Vlore, ne vendimin e saj e ka trajtuar çështjen ne
mënyre sipërfaqësore dhe jo profesionale, dhe si rrjedhoje ajo nuk ka zbatuar ne mënyre te
drejte ligjin dhe si pasoje i ka mohuar te drejtën klientit tim.
Ne ketë vendim shprehet qarte qe punedhenesi ka vepruar ne mënyre korrekte duke zgjidhur
marrëdhëniet e punës si një e drejte e tij ne baze te nenit 141, te Kodit te Punës dhe mbasi ai
ka zbatuar dhe respektuar afatet e njoftimit dhe procedurën për zgjidhjen e marrëdhënieve te
punës.
Ne po ketë arsyetim kjo gjykate i referohet kërkesës se objektit te padisë, si zgjidhje e
menjëhershme dhe e pajustifikuar e marrëdhënieve te punës.
Nuk arrij te kuptoj se ku e bazon gjykata ketë pretendim, por duket qarte qe ai nuk qëndron
sepse nuk është kërkuar ne asnjë moment dëmshpërblimi për mos respektimin e procedurës
dhe afateve, por është totalisht e kundërta, ku ne te gjitha kërkesat tona ne e pranojmë
zbatimin e procedurës, por kërkojmë vetëm dëmshpërblimin për zgjidhjen e pajustifikuar te
marrëdhënies se punës.
Te gjitha pretendimet tona gjykata nuk i ka pare te arsyeshme dhe i ka gjetur ato te pa bazuar
ne ligj dhe si rrjedhoje nuk i ka mare ne konsiderate.
Për ketë arsye bëme dhe ankim ne Gjykatën e Apelit Administrativ Tirane, ku parashtruam
dhe arsyet tona dhe bazën ligjore se ku i mbështesim këto pretendime.
Ne gjykatën e apelit dhe me sakte ne Dhomën e Këshillimit, kjo gjykate ka lëne ne fuqi
vendimin nr.599, te Gjykatës Administrative Vlore dhe ne arsyetim e saj, ajo paraqet te
njëjtat fakte dhe te njëjtin arsyetim si ne gjykatën e shkalles se pare, duke mos cituar ne asnjë
moment te arsyetimin e saj pretendimet tona dhe faktet qe ne kishim paraqitur. Ne baze te
nenit 58, te ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” dhe me saktësisht te pikës a) dhe b), te tij.
Me konkretisht:
a) ligji material nuk është respektuar, është interpretuar ose zbatuar keq apo vendimi i dhënë
është në kundërshtim me një vendim të Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, ose të
kolegjeve të bashkuara të Gjykatës së Lartë;
b) ka shkelje të rënda të normave procedurale, me pasojë pavlefshmërinë e vendimit apo të
procedurës së gjykimit;
Ne ankimimin e paraqitur me date 07.05.2014, janë paraqitur disa argument te cilat nuk janë
mare ne konsiderate nga gjykata e apelit dhe si rrjedhoje jemi përpara pikës a), te nenit 58,
sepse ligji material nuk është zbatuar ne mënyre te drejte dhe vendimi është dhëne ne
kundërshtim me një vendim te Kolegjeve te Bashkuara te Gjykatës se Larte.
476
Ne pretendimet qe kam ngritur është dhe një vendim nr.31, date 14.04.2003, i Kolegjeve te
Bashkuara, i cili flet shprehimisht për raste analoge. Për tjua shpjeguar me qarte, po ju citoj
një pjese te ankimimit te paraqitur, te cilin Gjykata e Apelit nuk e ka mare ne konsiderate.
Ne arsyetimin tone kemi thëne se:
Ne vendimin e tyre Kolegjet e Bashkuara te Gjykatës se Larte dhe me saktësisht nr.31, te vitit
2003, shprehen qarte qe zgjidhja e kontratës se shërbimit publik pa shkaqe te arsyeshme sjell
si pasoje pergjegiesine e punedhenesit te zhdëmtoje punëmarrësin për demet e pësuara nga
zgjidhja e kontratës, duke e vene atë ne atë gjendje pasurore qe do te ishte po te mos ishte
larguar nga rradhet e administratës publike.
Me konkretisht, ata i referohen dhe një vendimi te Gjykatës Evropiane te Drejtave te Njeriu
dhe saktësisht çështjes Pellegrini kundër Francës, duke i dhëne një zgjidhje te drejte këtyre
veprimeve jo ligjore. Ne po te njëjtën linje me te, qëndron dhe vendimi i Gjykatës se Larte,
ku ajo shprehet:
“E drejta e rikthimit ne punë, nuk gëzon mbrojtje gjyqësore, ndërsa e drejta e dëmshpërblimit
është një e drejte qe gëzon mbrojtje”.
Pala qe dëmtohet nga një pushim i padrejte nga puna, gëzon te drejtën e dëmshpërblimit ne
rruge gjyqësore.
Një konkluzion i tille del edhe nga neni 44, i Kushtetutës sipas te cilit: “Kushdo ka te drejte te
rehabilitohet dhe/ose te zhdëmtohet ne përputhje me ligjin, ne rast se është dëmtuar për shkak
te një akti, veprimi ose mosveprimi te paligjshëm te organeve shtetërore”.
Me tej ajo vazhdon ne arsyetimin e saj ku përsëri shprehet:
Zgjidhja e kontratës se shërbimit publik pa shkaqe te arsyeshme, sjell si pasoje përgjegjësinë
e punedhenesit te zhdëmtoje punëmarrësin, për demet e pësuara nga zgjidhja e kontratës,
duke e kthyer atë ne atë gjendje pasurore qe do te ishte po te mos ishte larguar nga puna.
Gjykata qe shqyrton largimin nga puna, nuk shqyrton kontratën e punësimit. Ajo është
zgjidhur ne mënyre te njëanshme.
Ajo dëmshpërblen palën qe është dëmtuar, ne qofte se gjate gjykimit do te rezultojë se,
zgjidhja e njëanshme e kontratës është e pabazuar ne ligj.
Gjykata Administrative Vlore, e ka mbështetur vendimin e saj ne vendimin nr.33, te vitit
2007, te Gjykatës Kushtetuese, ku shpjegon qe procedura e ndjekur nga pala e paditur është
ligjore dhe dhe ne zbatim te Kodit te Punës, siç e parashikon ky vendim dhe kjo zgjidhje, nuk
është kryer ne kohe te pa përshtatshme sipas nenit 147, te K.Punes.
Po ne ketë vendim, kjo gjykate nuk ka mare ne konsideratë arsyetim e këtij vendimi dhe si
rrjedhoje nuk e ka zbatuar atë ne forme korrekte, duke mare prej tij vetëm pjesën qe i
interesonte dhe ne ketë forme, i ka mohuar te drejtën e dëmshpërblimit klientit tim.
Ne arsyetimin e këtij vendimi thuhet:
“Zgjidhja e kontratës individuale të punës për një shkak çfarëdo, që respekton procedurën
(neni 144), afatin e njoftimit (neni 143) dhe nuk kryhet gjatë një periudhe të papërshtatshme
(nenet 107,147) është në parim e rregullt. Por, ky rregull ka dhe një përjashtim. Punëdhënësi
nuk mund të tejkalojë të drejtën e tij për të zgjidhur kontratën për çfarëdo shkaku”.
Siç shihet punëmarrësi nuk mund te ndërpres marrëdhëniet e punës pa shkak ligjore dhe ne
forme abuzive. Ne pretendimet e palës qe janë paraqitur ne arsyetimin e vendimit te Gjykatës
Administrative Vlore, pala e paditur pretendon se paditësja Enkeleda Sylari, nuk ka kryer
detyrat e saj funksionale dhe ndaj është kërkuar ndërprerja e marrëdhenieve te punës.
Gjate gjykimit te kësaj çështje, nga pala e paditur dhe nga gjykata nuk na është vendosur ne
dispozicion një kopje e prapësimeve te palës dhe te provave se ku e mbështeste ajo ketë
pretendim dhe si rrjedhoje ne ketë forme është cenuar dhe procesi i rregullt ligjor, i cili na ka
mohuar te drejtën e mbrojtjes ndaj klientit si një e drejt themelore e garantuar nga kushtetuta.
Gjykata është treguar e nxituar ne dhënien e vendimit pasi ajo vet nuk ka zbatuar nenin 16, te
K.Pr. Civile, te cilit vete i referohet ku ne te cilin shprehet.
477
Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në
fuqi.
Persa i përket pikës se dyte, te nenit 58, te ligjit 49/2012, ne besojmë qe kjo pike e nenit është
cenuar rende dhe te dyja gjykatat si ajo e shkalles se pare dhe ajo e apelit, nuk e kane
respektuar atë.
Ne vendimin e apelit dhe ne arsyetimin e tij, nuk ka asnjë paragraf dhe asnjë fjale te
pretendimeve tona, lidhur me ankimimin qe kemi depozituar dhe nuk është mare fare ne
konsiderate asnjë nga këto argument, duke mos respektuar asnjë nga normat proceduriale te
parashikuar ne ketë ligj dhe ne Kodin e Procedurës Civile, duke shprehur një paragjykim nga
ana e gjykatës ne marrjen e këtij vendimi dhe si rrjedhoje ne ketë forme kjo sjell dhe
pavlefshmërinë te këtyre vendimeve dhe te procedurës se gjykimit.
Siç treguam dhe me lart, ne te dyja proceset gjyqësore, nuk është respektuar ose është zbatuar
gabimisht ligji, çka sjell dhe legjitimimin tone si pale për te kërkuar Rekursin dhe për veç
këtij fakti, qe dhe ne vetvete është i mjaftueshëm për te pranuar ketë rekurs, por siç u
shprehem dhe me larte ne këto vendime ka shkelje procedurale te cilat kane çuar ne dhënien e
një vendimi jo te drejte dhe te gabuar.
Këto parregullsi kanë sjelle ne marrjen e një vendimi jo te drejte dhe për paditësin ka sjelle
mos zbatimin e një procesi te rregullt ligjore, fakt qe cenon te drejtën kushtetuese te çdo
individi.
Si përfundim kërkojmë:
Prishjen e vendimit nr.599, date 29.04.2014, te Gjykatës se Shkalles se Pare Administrative
Vlore dhe vendimit nr.1773, datë 13.07.2015, te Gjykatës se Apelit Administrativ, duke
gjykuar ceshtjen ne themel dhe te vendose ndryshimin e vendimeve dhe ti njohe te drejtën
kushtetuese te dëmshpërblimit paditësit Znj. Enkeleda Sylari.

VËREN
1. Paditësja Enkeleda Sylari, ka qene e punesuar pranë te paditurit Drejtoria e

Shëndetit Publik Lushnjë, ne detyrën specialiste e burimeve njerëzore.
Është provuar gjate gjykimit se kjo marrëdhënie pune ka qene pa afat te caktuar dhe
se ka filluar me date 01.02.2010.
Rezulton se me ane te shkresës nr.419/1 prot, date 13.12.2013 i padituri ka njoftuar
paditësen për t’u dëgjuar me date 16.12.2013 për zgjidhjen e kontratës se punës.
Sipas procesverbalit te administruar ne gjykim nr.423 prot, date 16.12.2013, ne ketë
takim paditësja ka marre pjese.
Nga përmbajtja e tij, rezulton se paditësja ka deklaruar se arsimi i saj është ne
përputhje me vendin e pune.
Në vijim, me ane te vendimit nr.443 prot, date 20.12.2013, i padituri ka vendosur
zgjidhjen e kontratës se punës se paditëses ku thuhet se; “ne baze te neneve 144/3 dhe 143, te
Kodit te Punës, ju njoftojmë se kontrata e punës te lidhur me date 01.02.2010 zgjidhet me
date 20.12.2013.
Ne zbatim te nenit 143, efektet financiare ndërpriten me date 20.02.2014.
Sipas te paditurit paditësja nuk kishte diplome te nivelit te dyte dhe se pozicioni i
punës, specialiste e burimeve njerëzore kërkonte arsimin e larte jurist.
478
Ka rezultuar sipas vërtetimit te lëshuar nga i padituri me nr.230 prot, date 25.03.2014,
se ne ketë pozicion pune është emëruar një person tjetër, cilësuar nga i padituri me diplome te
nivelit te dyte jurist, bashkëngjitur, ky akt.
Duke mos qene dakord paditësja i është drejtuar Gjykatës Administrative te Shkalles
se Pare Vlore me kërkimet e parashtruar ne objekt gjykimi.
2. Gjykata Administrative e Shkalles së Parë Vlorë, me vendimin nr.599, datë
-Pranimin e pjesshëm të padisë.
-Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Shëndetit Publik Lushnjë te shpërbleje
paditësen Enkeleda Sylari me pagën e 4 (katër) 15 diteshave (pagën e dy muajve) si
shpërblim për vitet e punës ne marrëdhënie me palën e paditur punedhenese.
-Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër te kërkimit.
-Shpenzimet gjyqësore, taksa mbi aktet dhe shpenzimi për avokat reciprokisht palëve.
3. Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr.1773, datë 13.07.2015, ka
vendosur:
-Lënien në fuqi të vendimit nr.599, datë 29.04.2014, të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Vlorë.
Me arsyetimin:
Kolegji Administrativ i Apeli, ne shqyrtim te materialeve te çështjes, çmon se ankimet
e palëve ndergjyqese nuk përmbajnë shkaqe ligjore qe bëjnë te cenueshëm nr.1599, date
14.04.2014, te Gjykatës Administrative te Shkalles se Pare Tirane.
Kolegji vlerëson se me te drejte gjykata e shkalles se pare për zgjidhjen e
mosmarrëveshjes i është referuar nenit 141, te Kodit te Punës, sipas te cilit: “Kontrata me
kohëzgjatje te pacaktuar përfundon kur zgjidhet nga njëra pale dhe kur ka përfunduar afati i
njoftimit”, si dhe nenit 146, te Kodit te Punës, qe parashikon zgjidhjen e kontratës pa shkaqe
te arsyeshme.
Në këtë dispozitë përcaktohet se:
Zgjidhja e kontratës nga punëdhënësi, konsiderohet pa shkaqe të arsyeshme kur:
a) punëmarrësi ka pretendime që rrjedhin nga kontrata e punës;
b) punëmarrësi ka përmbushur një detyrim ligjor;
c) bëhet për motive të pandashme nga personaliteti i punëmarrësit, por që nuk kanë
lidhje legjitime me raportet e punës.
Konsiderohen si motive të tilla raca, ngjyra, seksi, mosha, gjendja civile, detyrimet
familjare, shtatzënia, besimi fetar, bindjet politike, kombësia, gjendja shoqërore;
d) për motive që lidhen me ushtrimin nga punëmarrësi, të një të drejte kushtetuese,
por që nuk sjell shkeljen e detyrimeve që rrjedhin nga kontrata e punës;
e) bëhet për motive të anëtarësimit ose jo të punëmarrësit në sindikatë të krijuar në
bazë të ligjit ose për shkak të pjesëmarrjes së tij në veprimtari sindikale në bazë të ligjit.
Zgjidhja e kontratës pa shkaqe të arsyeshme është e pavlefshme.
Punëdhënësi që ka zgjidhur kontratën pa shkaqe të arsyeshme, detyrohet t’i japë
punëmarrësit një dëmshpërblim deri në një vit pagë, që i shtohet pagës që ai duhet të marrë
gjatë afatit të njoftimit.
Për punëmarrësit në administratën publike, kur ka një vendim gjykate të formës së
prerë për kthimin në vendin e mëparshëm të punës, punëdhënësi është i detyruar të zbatojë
këtë vendim.
Kështu, provohet dhe nuk kundërshtohet nga palët se marrëdhënia e punësimit mes
palëve ndergjyqese ka qenë pa afat te caktuar.
Ne nenin 141, te Kodit te Punës përcaktohet se “Kontrata me kohëzgjatje te
pacaktuar përfundon kur zgjidhet nga njëra pale dhe përfundon afati i njoftimit”.
Me vendimin e datës 20.12.2013, te paditurit punedhenes kjo marrëdhënie pune është
zgjidhur ne respektim te afatit te njoftimit dy mujor.
479
Rezulton se paditësja Enkeleda Sylari është njoftuar paraprakisht për vendimmarrjen
e punedhenesit te paditur dhe se gjate takimit te dokumentuar ne procesverbalin e datës
16.12.2013, administruar ne dosje, rezulton se shkaku i zgjidhjes se kontratës sipas te
paditurit është mospërmbushja e kriterit arsimor, i larte, për pozicionin e punës se paditëses
si specialiste e burimeve njerëzore.
Veprimet e te paditurit qe i kane paraprire marrjes se vendimit me date 20.12.2013
rezultojnë sipas kërkesave te nenit 144, te K.Punes.
Sipas vendimit Unifikues nr.19, date 15.11.2007, Kolegjet e Bashkuara te Gjykatës se
Larte kane arritur ne përfundimet se;
-kur punedhenesi, referuar e ne zbatim te nenit 141, e vijues te Kodit te Punës, zgjidh
ne mënyre te njëanshme kontratën e punës me afat te pacaktuar, punëmarrësi jo ne mënyre te
domosdoshme ka te drejte te përfitoje edhe dëmshpërblimin deri ne një vit page. Ne vijim te
këtij konkluzioni, respektimi i kërkesave te nenit 141, 143, 144, 145 te Kodit te Punës nga
punedhenesi, si rregull, passjell përfundimin ne mënyre te natyrshme te kontratës se punës
dhe respektimin e te gjitha te drejtave te punëmarrësit.
Vetëm kur vërtetohet zgjidhja e kontratës pa shkaqe të arsyeshme, siç janë shkaqet e
përcaktuara ne mënyre taksative ne nenin 146, te Kodit te Punës punëmarrësi ka te drejtën e
përfitimit te dëmshpërblimit deri ne një vit page.
Nga analiza e neneve 141 dhe 146, te Kodit te Punës, rezulton se zgjidhja e kontratës
mund të bëhet për çfarëdolloj shkaku, me përjashtim të rasteve që parashikohen në piken 1 te
nenit 146, qe konsiderohen si shkaqe abuzive.
Këto ligjvënësi i ka parashikuar si garanci për t'u mbrojtur nga abuzimi (tejkalimi) i
te drejtës se punedhenesit për te ndërprere marrëdhënien e punës.
Pra, dëmshpërblimi deri ne një vit page vendoset vetëm ne rastet kur punedhenesi,
nisur nga pozita superiore, mund të abuzoje duke zgjidhur kontratën pa shkaqe te arsyeshme
(te tilla quhen vetëm rastet abuzive te listuara ne dispozitën ne analize), duke garantuar një
mbrojtje te nevojshme.
Ne kuptim të aspektit procedural te shqyrtimit te pretendimeve te punëmarrësit për
zgjidhje te kontratës se punës pa shkaqe te arsyeshme nëpërmjet këtij vendimi është njehsuar
se barra e provës i përket punëmarrësit, shprehur ne qëndrimin se: të gjitha këto raste i
takon punëmarrësit, cili do te jete ne rolin e paditësit, barra e provës për te provuar qe
kontrata është zgjidhur për një prej këtyre shkaqeve te paarsyeshme qe i kane cenuar atij te
drejtën për pune.
Natyrshëm gjate gjykimit, do ti takoje punedhenesit e drejta qe te provoje te
kundërtën, pra qe ka pasur një shkak tjetër te arsyeshëm për zgjidhjen e kontratës.
Kjo është rrjedhoje logjike e asaj qe parashtruam me sipër se kontrata (sipas nenit
141) mund te zgjidhet për çdo shkak, pra nuk ka nevoje qe te motivohet apo arsyetohet
zgjidhja e kontratës.
Te vetmet raste qe ligji mbron punëmarrësin janë ato te parashikuara ne piken 1, të
nenit 146, rastet abuzive te zgjidhjes se kontratës prej punedhenesit.
Pretendimi i ekzistencës se një (apo me shume) prej tyre do te vije gjithmonë nga
punëmarrësi, i cili edhe duhet te provoje fillimisht pretendimet e tij se zgjidhja është bere pa
shkaqe të arsyeshme”.
Nga ana e paditëses pretendohet se zgjidhja e kontratës se saj te punës është kryer
nga pala e paditur Drejtoria e Shëndetit Publik Lushnjë, për shkaqe te paarsyeshme sipas
përcaktimeve te nenit 146/1, te Kodit te Punës.
Kërkimi i paditëses ne ankim është te konsiderohet zgjidhja e kontratës se saj sipas
kësaj dispozite ligjore.
Ne analize te vendimit Unifikues, Kolegji vlerëson se paditësja nuk ka arritur te
provoje ketë pretendim.
480
Nga aktet ne dosje përkundrejt këtij pretendimi, pala e paditur ka paraqitur arsye qe
sipas saj motivojnë zgjidhjen e kontratës se punës se paditëses e konkretisht për
mospërmbushje te kriterit arsimor te kërkuar për vendin e saj te punës.
Nga përmbajtja e akteve provuese te administruara ne dosje rezulton emërimi i
personit zëvendësues si dhe kualifikimi i saj, sikurse parashtruar ne pretendimet e te
paditurit.
Kundërshtimi nga paditësja me te drejte është cilësuar se nuk provon motivin abuziv
sipas rasteve te rregulluara nga neni 146, pika 1, e Kodit te Punës.
Ne rrethana te tilla, Kolegji çmon se nuk vërtetohen rrethana qe cenojnë përfundimet
e arritura nga gjykata e shkalles se pare.
Ne referim te vendimit Unifikues nr.19, date 15.11.2007, çmohet i drejte përfundimi
se paditësja ka te drejtën ligjore te përfitimit te shpërblimit për vjetërsi ne pune, përcaktuar
ne përputhje me kërkesat ligjore te nenit 145/2, te Kodit te Punës. Ne ketë dispozite
përcaktohet se: “Shpërblimi për vjetërsi llogaritet sa paga e të paktën një 15 ditëshi, mbi çdo
vit pune të plotë, që llogaritet në bazë të pagës që ekziston në përfundim të marrëdhënieve të
punës... ”.
Ne rastin konkret, nuk jemi përpara zgjidhjes se menjëhershme për shkaqe te
arsyeshme te kontratës se punës nga punedhenesi, rrethanë e cila përjashton aplikimin e
kësaj dispozite në favor të punëmarrësit.
Në lidhje me kërkimin për rikthim në punë, ky kërkim me te drejte është çmuar i
pabazuar nga gjykata e shkalles se pare për shkak se; “E drejta e rikthimit në punë, nuk
gëzon mbrojtje ligjore, ndërsa e drejta e dëmshpërblimit është një e drejtë që gëzon
mbrojtje..”, qëndrim unifikuar me Vendimin nr.31, datë 14.4.2003, te Kolegjet e Bashkuara
të Gjykatës së Lartë.
Ne përfundim te sa me sipër, ankimet e palëve ndergjyqese nuk përmbajnë shkaqe
ligjore për ta bere te cenueshëm vendimin objekt ankimi nr.599, datë 29.04.2014, te Gjykatës
Administrative te Shkalles se Pare Vlore, e për pasoje vendimi duhet lëne ne fuqi.
Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit, nr.1773, datë 13.07.2015,
ka paraqitur rekurs, pala paditëse Enkeleda Sylari, e cila ka kërkuar; “Prishjen e vendimit
nr.599, date 29.04.2014, te Gjykatës se Shkalles se Pare Administrative Vlore dhe Vendimit
me nr.1773, datë 13.07.2015, te Gjykatës se Apelit Administrativ, duke gjykuar çështjen ne
themel dhe te vendose ndryshimin e vendimeve dhe ti njohe te drejtën kushtetuese te
dëmshpërblimit paditësit Znj.Enkeleda Sylari”duke parashtruar shkaqet e përmendura në
4. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala

paditëse Enkeleda Sylari, përmbajnë shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 58, të
e mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat e bëjnë të cënueshem vendimin nr.1773, datë
13.07.2015, të Gjykatës Administrative të Apelit.
5. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në referim të akteve të administruara në
dosjen gjyqësore, të cilat janë marrë në shqyrtim dhe janë analizuar nga gjykatat më të ulëta,
vlerëson se Gjykata Administrative e Apelit, në kundërshtim me kërkesat e normave
proceduriale nuk ka kryer “një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me
ligjin” (neni 14 i K.Pr.Civile), duke mos i dhënë përgjigje pretendimeve dhe kërkimeve të
palëve në proces në mënyrë të veçantë kërkimeve të anës së paditur. Gjithashtu, kjo gjykatë
nuk ka bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave (neni 12 i K.Pr.Civile) dhe si
rezultat, nuk e ka zgjidhur “mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej tyre” (neni 16 i K.Pr.Civile).
481
6. Nga aktet e dosjes gjyqësore, rezulton se, paditësja Enkeleda Sylari, në këtë gjykim
ka qenë e punësuar pranë të paditurit, Drejtoria e Shëndetit Publik Lushnjë, në detyrën
specialiste e burimeve njerëzore. Gjatë gjykimit është provuar se kjo marrëdhënie pune ka
qenë pa afat të caktuar dhe se ka filluar me datë 01.02.2010. Me shkresën nr.419/1 prot, datë
13.12.2013, i padituri ka njoftuar paditësen për t’u dëgjuar me datë 16.12.2013, për zgjidhjen
e kontratës së punës. Sipas procesverbalit të administruar në gjykim nr.423 prot, datë
16.12.2013, në këtë takim paditësja ka deklaruar se arsimi i saj është në përputhje me
vendin e punës.
Ne vijim, me anë te vendimit nr.443 prot, date 20.12.2013, i padituri ka vendosur
zgjidhjen e kontratës së punës së paditëses ku thuhet se; “në baze të neneve 144/3 dhe 143, të
Kodit të Punes, ju njoftojmë se kontrata e punës e lidhur me datë 01.02.2010, zgjidhet me
datë 20.12.2013”, me arsyetimin se paditësja nuk kishte diplomë të nivelit te dytë dhe se
pozicioni i punes, specialiste e burimeve njerëzore kërkonte arsimin e lartë jurist.
7. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, nga pala e paditur Drejtoria e
Shëndetit Publik Lushnjë nuk është respektuar afati i njoftimit i parashikuar nga neni143, i
Kodit të Punës, për rrjedhojë zgjidhja e njëanshme e kontratës së punës me paditësen
Enkeleda Vathi Sylari, me motivin se nuk ka arsimin përkatës për kryerjen e punës (arsimin e
lartë juridik), përbën zgjidhje
të menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës.
Në nenin 143, të Kodit të Punës parashikohet se:

“Neni 143
1.Pas kohës së marrjes në provë, për të zgjidhur kontratën me periudhë të pacaktuar,
palët duhet të respektojnë një afat njoftimi prej një muaji, gjatë vitit të parë të punës, prej dy
muajsh për dy deri në pesë vjet pune, prej tre muajsh për më shumë se pesë vjet pune. (2)Këto
afate mund të ndryshohen me marrëveshje me shkrim ose në kontratën kolektive të punës.
Kur punëmarrësi ka kryer deri në gjashtë muaj pune, afati i njoftimit nuk mund të jetë
më pak se dy javë. Afati i njoftimit është jo më pakse 1 muaj kur punëmarrësi ka kryer më
shumë se gjashtë muaj pune.
3. Afati i njoftimit për zgjidhjen e kontratës zgjatet, sipas rastit, deri në fund të javës
ose deri në fund të muajit…….
(4) Kur njëra nga palët e zgjidh kontratën pa respektuar afatin e njoftimit, zgjidhja
trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt të menjëhershëm.”
Në interpretim dhe zbatim të drejtë të pikës 2 të nenit 143 të sipërcituar, nëse
kohëzgjatja e marrëdhënies së punës ka qenë derë në 6 muaj, afati i njoftimit duhet të jetë jo
më pak se dy javë. Por, në këtë rast, afati i njoftimit nuk duhet të llogaritet me numrin e
ditëve që plotësojnë afatin dyjavor (14 ditë) sepse në zbatim të pikës 3 të nenit 143, nëse dita
e 14 e afatit të njoftimit qëllon përpara ditës së fundit të javës së dytë kalendarike, atëherë
afati i njoftimit duhet të zgjatet dhe të përfundojë në ditën e fundit të asaj jave kalendarike.
Për rrjedhojë, nëse dita e fundit e afatit 14 ditor qëllon ditën e diel, atëherë afati i njoftimit
është i rregullt dhe i plotësuar. Por, nëse dita e 14 qëllon ditën e hënë deri ditën e shtunë,
atëherë afati i njoftimit duhet të zgjatet, sipas rastit konkret, me një deri një gjashtë ditë. I
njëjti interpretim dhe zbatim i bëhet ligjit edhe në rastin kur afati i njoftimit llogaritet me një
deri në tre muaj. Nëse periudha përkatëse mujore e njoftimit qëllon në ditën e fundit të
muajit, atëherë afati i njoftimit është i rregullt dhe i plotësuar. Nëse dita e fundit e afatit të
njoftimit të llogaritur në muaj qëllon në një ditë tjetër të muajit kalendarik, afati i njoftimit
duhet të zgjatet deri në ditën e fundit të atij muaji kalendarik.
Mosrespektimi i zgjatjes së afatit të njoftimit, sipas rastit, deri në fund të javës ose të
muajit, e bën zgjidhjen e njëanshme të kontratës të konsiderohet si e menjëhershme dhe nëse
shkaku nuk është i justifikuar i jep të drejtën palës tjetër të kërkojë në gjykatë
dëmshpërblimin për zgjidhje të menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës.
482
Nëse pala paditëse punëmarrëse e ngre shprehimisht këtë çështje si motiv dhe kërkim
në padi apo në ankim e rekurs drejtuar gjykatë më të lartë, atëherë gjykatat duhet ta
vlerësojnë këtë pretendim dhe nëse është i mbështetur e dëmshpërblejnë sipas nenit 155, të
Kodit të Punës.
8. Në çështjen objekt i këtij gjykimi, zgjidhja e njëanshme e kontratës së punës është
bërë jo për shkaqe që lidhen me shkelje të rëndë a të përsëritur të kontratës nga punëmarrësja
por për shkak se ajo nuk e ka arsimin e kërkuar për vendimin e punës sipas rregullave
normative në fuqi në kohën e zgjidhjes së kontratës së punës. Nga ana tjetër, pala e paditur
punëdhënësi Drejtoria e Shëndetit Publik Lushnjë, ka respektuar vetëm afatin e njoftimit prej
2 muajsh nisur nga kohëzgjatja mbi 3 vjet e marrëdhënies së punës. Por, dita e fundit e afatit
2 mujor të njohur nga pala e paditur ka qenë data 20.02.2014, ndërkohë që sipas pikës 3 të
nenit 143, të Kodit të Punës, përfundimi i afatit të njoftimit duhet të ishte njohur dhe caktuar
në datën 28.02.2014. Për rrjedhojë, në zbatim të drejtë të nenit 155, të këtij Kodi, zgjidhja e
kontratës së punës vlerësohet si e menjëhershme dhe e pajustifikuar dhe gjykata duhet ti
njohin të drejtën e dëmshpërblimit sipas ligjit paditëses Enkeleda Vathi Sylari.
9. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se në vështrim të nenit 12, te
Kodit te Procedurës Civile në të cilën përcaktohet se: “Pala që pretendon një të drejtë, ka
detyrimin që, në përputhje me ligjin, të provojë faktet mbi të cilën bazon pretendimin e saj”
pala e paditur ka pasur detyrimin të provonte me prova shkresore shkakun që e ka detyruar të
zgjidhte në mënyrë të njëanshme kontratën e punës. Neni 153, i Kodit të Punës përcakton se
“Punëdhënësi e punëmarrësi në çdo kohë mund të zgjidhin menjëherë kontratën për shkaqe të
arsyeshme. Konsiderohen si shkaqe të arsyeshme të gjitha rrethanat, që objektivisht nuk
lejojnë t’i kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën vazhdimi i marrëdhënieve të punës. Gjykata
vendos vetë nëse kanë ekzistuar shkaqe të arsyeshme për zgjidhjen e kontratës. Konsiderohen
si shkaqe të arsyeshme në ngarkim të punëmarrësit vetëm ato raste kur ai vepron me faj të
rëndë, sidomos thyen në mënyrë të përsëritur disiplinën në punë megjithë paralajmërimet e
punëdhënësit”.
10. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se gjykata administrative e
apelit, bazuar ne provat e përmendura më sipër, duhet të hetonte nëse ka apo jo shkaqe të
justifikuara për zgjidhjen e kontratës së punës, duke u nisur pikërisht nga detyra funksionale
që ka pasur paditësja (përshkrimin e punës detyrat funksionale arsimin përkatës dhe
qëllimin për të cilin ajo ishte punësuar). Paditësja ka qenë me detyrën e Specialistes së
Burimeve Njerëzore pranë Drejtorisë së Shëndetit Publik Lushnjë. Përmbushja apo jo e
detyrave funksionale nga ana e paditëses, të parashikuara në ligj dhe në kontratën e punës,
arsimi i paditëses, nëse kemi ndryshime të elementeve të kontratës së punës, duhet të ishin
objekt i hetimit nga gjykatat, me qëllim që të sqarohej plotësisht nëse shkaku i zgjidhjes së
kontratës së punës nga ana e punëdhënësit ishte i justifikuar, apo i pajustifikuar.
11. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, duhet të përsërisë hetimin gjyqësor në
bazë të nenit 465, të K.Pr.Civile ku parashikohet se “Në shqyrtimin e çështjes në gjykatën e
apelit mbahen parasysh për aq sa janë të zbatueshme dispozitat mbi procedurën e gjykimit në
shkallë të parë”, si dhe dispozitat ligjore të parashikuara nga Ligji nr.49/2012 “Për
administrative”, të vlerësojë dhe verifikojë të gjitha aktet shkresore që kanë depozituar palët
në lidhje më vlerën e tyre të provueshmërisë, në mënyrë që t’i japë përgjigje kërkimeve të
palës paditëse dhe prapësimeve të palës së paditur, të cilat janë ngritur në këtë gjykim (neni
225, i K.Pr.Civile).
Kjo Gjykatë do t’u bëjë të qartë palëve që është detyrë e secilës prej tyre që, në
përputhje me ligjin të provojnë faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që
kërkojnë.
483
Palët, ashtu siҫ kanë të drejta kanë dhe detyrime që rrjedhin prej këtij procesi, në
format dhe afatet e parashikuara me ligj. Gjykata duhet të lejojë palët që të paraqesin prova
shkresore me anën e të cilave, ato të provojnë pretendimet e tyre bazuar në nenin 12 dhe 19 të
K.Pr.Civile dhe t’i lejojë palët që t’ia nënshtrojnë këto prova hetimit e debatit gjyqësor.
Kryerja e veprimeve të përmendura më sipër, si dhe e të tjerave që eventualisht mund
të lindin gjatë rigjykimit, do të lejojnë gjykatën të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive
lidhur me zgjidhjen e çështjes.
12. Në rigjykim, gjykata administrative e apelit, në baze te nenit 465, të K.Pr.Civile,
duhet te sqaroje qarte këto momente:
(i) A është shkaku i zgjidhjes së kontratës së punës nga ana e punëdhënësit, Drejtoria
e Shëndetit Publik Lushnjë, shkak i justifikuar ose jo në kuptim të nenit 153, të K.Punës? Në
bazë të nenit 153, të K.Punës, kushtet kumulative për të pranuar ekzistencën e shkakut të
justifikuar janë: (a) punëmarrësi të ketë shkelur një detyrim kontraktual që rrjedh nga ligji,
kontrata e punës, kontrata kolektive; (b) kjo shkelje të jetë kryer me faj; (c) të ekzistojë lidhje
shkakësore midis shkeljes me faj dhe pushimit të menjëhershem nga puna; (d) kjo shkelje të
kete krijuar një situate të rende që nuk lejon, sipas parimit të mirëbesimit, t’i kërkohet
punëdhënesit vazhdimi i marrëdhënieve të punës.
(ii) A janë respektuar procedurat e zgjidhjes së kontratës së punës sipas nenit 144, te
K.Punës, etj.
Gjatë rigjykimit, si gjykata dhe palët kanë të drejtë të parashtrojnë dhe pyetje të tjera,
të cilat ndihmojnë në zgjidhjen e drejtë të çështjes.
Gjykata duhet të lejojë palët që të paraqesin provat ku të bazojnë pretendimet e tyre, si
dhe të kërkojë marrjen e provave pranë organeve kompetente, nëse do të jetë e nevojshme.
Në rigjykim, gjykata administrative e apelit do t’u bëjë të qartë palëve që është detyrë
e secilës prej tyre, që në përputhje me ligjin, të provojnë faktet mbi të cilat bazojnë
pretendimet për te drejtat që kërkojnë. Palët ashtu siç kanë të drejtat kanë dhe detyrimet që
rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara me ligj.
Kryerja e veprimeve si më sipër, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të lindin
gjatë rigjykimit, do të lejojnë gjykatën të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive
13. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi
nr.1773, datë 13.07.2015, i Gjykatës Administrative të Apelit, duhet prishur dhe çështja të
kthehet për rishqyrtim po në atë gjykatë, me një trup tjetër gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63, të Ligjit nr.49,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1773, datë 13.07.2015, të Gjykatës Administrative të Apelit
dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 06.07.2016
484
Nr. 00 - 2016 - 2180 i Vendimit (431)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 12.07.2016, mori në shqyrtim çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: SPIRO LUARASI

TË PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE TIRANË
INSITUTI I SIGURIMEVE SHOQËRORE
TIRANË
OBJEKTI :
Anullimin e vendimit nr.203,datë 17.12.2009
të Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë,
si dhe anullimin e vendimit nr.34, datë 09.03.2010
të Komisionit Qendror të Ankimit pranë Institutit të Sigurimeve Shoqërore Tirane.
Detyrimin e palës së paditur Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë
të më njohë vjetërsinë ne punë për periudhën nga data 19.08.1972
deri më datë 18.12.1992 si punëtor i përgatitjes së formave në ish Uzinën Traktori, Tiranë,
për efekt të llogaritjes së pensionit të pleqërisë, për punë të kategorisë së parë.
Detyrimin e palës së paditur që të më paguajë pensionin e pleqërisë
për punë kategorisë së parë nga dita e lindjes së të drejtës të përfitimit të këtij pensioni.
Baza Ligjore : Neni 86/3 i ligjit nr.7703, datë 11.05.1993
“Për Sigurimet Shoqërore në Republikën e Shqipërisë”,
neni 324 e vijues të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.10104, datë 12.12.2011, ka

vendosur :
- Pranimin e padisë së paditësit Spiro Luarasi.
- Anulimin e akteve administrative; vendim nr.203, datë 17.12.2009 të
Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë, si dhe të vendimit nr.34,
datë 09.03.2010 të Komisionit Qendror të Ankimit pranë Institutit të
Sigurimeve Shoqërore Tiranë, si të pabazuar në prova dhe në ligj.
- Detyrimin e palës së paditur Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore
Tiranë që të njohë vjetërsinë në punë paditësit Spiro Luarasi për periudhën nga
data 19.08.1972 deri në datë 18.12.1992 si punëtor i përgatitjes së formave në
485
ish Uzinën Traktori, Tiranë, për efekt të llogaritjes së pensionit të pleqërisë,
për punë të kategorisë së parë.
- Detyrimin e palës së paditur Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore
Tiranë që t’i paguajë paditësit Spiro Luarasi pensionin e pleqërisë, për punë të
kategorisë së parë nga data e lindjes së të drejtës së përfitimit të këtij pensioni.
- Shpenzimet gjyqësore në masën 52000 lekë i ngarkohen solidarisht palëve të
paditura Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë dhe Institutit të
Sigurimeve Shoqërore Tiranë.
Gjykata e Apelit Tiranë, me Vendimin nr.1535, datë 14.06.2012 ka vendosur:

Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit ka bërë ankim pala e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve

Shoqërore Tiranë, nëpërmjet të cilit ka kërkuar ndryshimin e vendimit dhe rrëzimin e padisë,
duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Në zbatim të ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore” (i ndryshuar)
dhe të Rregullores nr.1, datë 25.10.2008, organet e sigurimeve shoqërore caktojnë
pensione në bazë të dokumenteve të rregullta, të sakta dhe që nga ballafaqimi me
regjistrat themeltarë, përputhen të dhënat për vjetërsinë në punë;
- Paditësi Spiro Luarasi, i datëlindjes 22.02.1952, ka përfituar pension invaliditeti të
plotë të grupit të dytë, me vendimin nr.130, datë 27.12.1992, me vjetërsi 25 vjet e 6
muaj. Në harkun kohor nga 01.07.2008 – 30.06.2009, paditësi ka mbushur moshën
për të përfituar pension pleqërie në kushtet e kategorisë së parë. Ai ka paraqitur
dokumentacionin e nevojshëm dhe kërkesën për përfitim, përfshirë edhe librezën e
punës dublikatë me emrin Muharrem Teki Malushi, i datëlindjes 1952, lëshuar nga
Kombinati i Autotraktorëve “Enver Hoxha” në datë 20.07.1981, mbi bazën e regjistrit
themeltar të vjetërsisë në punë nr.2226, 1969. Ai rezulton të ketë punuar: Uzina e
Traktorit Tiranë 13.03.1967 – 01.11.1970, punën e përgatitjes së formave; Reparti
Ushtarak 4832 16.12.1970 – 16.07.1972, ushtar; Uzina e Traktorit Tiranë 19.08.1972
– 18.12.1992, punëtor i përgatitjes së formave; DRSSH Tiranë 18.12.1992 –
28.02.1993, invalid i grupit II; DRSSH Tiranë 01.01.1994 – 30.06.1997, bujk privat;
- Me shkresën datë 17.04.2009 Dega e Përfitimeve të DRSSH Tiranë i ka kthyer
paditësit dokumentet pa veprim, pasi nuk plotëson vjetërsinë prej 29 vjet punë, nga
këto ¾ punë të kategorisë së parë, pra 21 vjet e 11 muaj, bazuar në nenin 32 të ligjit
nr.7703, datë 11.05.1993. Kjo sepse, për të përfituar pension pleqërie të kategorisë I
në harkun kohor nga 01.07.2008 – 30.06.2009, kërkuesi duhet të plotësojë moshën 57
vjeç dhe vjetërsinë në punë. Nga vërtetimi i datës 05.02.2009, nxjerrë nga arkivi i
DRSSH Tiranë, nga kontrolli i regjistrave të Uzinës Traktori, rezulton kjo periudhë
pune: Uzina e Traktorit Tiranë 13.03.1967 – 01.11.1970, punëtor i përgatitjes së
formave; Uzina e Traktorit Tiranë 19.08.1972 – pa datë dalje. Po kështu për këtë
ndërmarrje nuk ka bordero pranë arkivit të DRSSH Tiranë. Veç kësaj në librezën e
punës dublikatë, në faqen 16 të saj, në rubrikën “lloji i punës” ka ndërhyrje, në lidhje
me profesionin, pasi është rënë me vizë të kuqe profesioni “fonditor” dhe poshtë
shënuar “punëtor i përgatitjes së formave” me bojë në ngjyrë tjetër;
- Sipas rregullores nr.1, datë 21.10.2008, përcaktohet se pensionet e pleqërisë së
kategorisë I dhe II të punës, nuk mund të caktohen pa u bërë më parë verifikimi i
dokumenteve të vjetërsisë në punë. Në kushtet kur dokumentacioni i vjetërsisë në
punë nuk mund të konfirmojë shënimet e librezës së punës, për sa i përket periudhës
dhe llojit të punës, paditësi nuk mund të provojë punën e tij në kategorinë e parë.
486
VËREN
Paditësi Spiro Luarasi ka kërkuar pranë palës së paditur, Drejtoria Rajonale e

Sigurimeve Shoqërore Tiranë (më tej, DRSSH), përfitimin e pensionit të pleqërisë për punë të
kategorisë së parë, konform nenit 31 të ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet
shoqërore në Republikën e Shqipërisë”. Pala e paditur, DRSSH, ka refuzuar kërkesën e
paditësit me arsyetimin se nga verifikimet e kryera prej saj, periudha e punës nga data
19.08.1972 e në vijim nuk kishte mbyllje e për rrjedhim periudha 19.08.1972 – 18.12.1992, e
pretenduar nga paditësi, nuk vërtetohej.
Vendimi i palës së paditur është ankimuar nga paditësi në rrugë administrative dhe
rezulton se Komisioni Rajonal i Apelit dhe Komisioni Qendror i Ankimit, pranë ISSH, e kanë
lënë në fuqi atë, me vendimet respektive nr.203, datë 17.12.2010 dhe nr.34, datë 09.03.2010.
Në kushtet e mësipërme, paditësi Spiro Luarasi ka ngritur padinë, objekt gjykimi. Nga
shqyrtimi gjyqësor i çështjes rezulton se me vendimin nr.5276, datë 28.07.2004, paditësi ka
ndërruar emrin nga “Muharrem”, në “Spiro”, kurse në datë 02.06.2002, ai ka korrigjuar
mbiemrin nga “Malushi”, në “Luarasi”. Referuar dokumenteve, me të cilat ai ka synuar të
vërtetojë kushtet për të përfituar pensionin e pleqërisë së kategorisë së parë, si dhe faktit
objekt i mosmarrëveshjes, paditësi disponon dokumentin librezë pune, dublikatë, lëshuar në
datë 20.02.1981 nga ish Ndërmarrja e Autotraktorëve, Tiranë. Ky dokument përmban këto të
dhëna lidhur me vjetërsinë në punë të paditësit:1. 13.03.1967 – 01.11.1970 Uzina Traktori
Tiranë, punëtor i përgatitjes së formave;2. 16.12.1970 – 16.07.1972 shërbimi ushtarak;3.
19.08.1972 – 18.12.1992 Uzina Traktori, Tiranë, punëtor i përgatitjes së formave;4.
18.12.1992 – 28.02.1993 invalid i grupit II;5. 28.02.1993 invalid i grupit IV;6. 01.01.1994 –
30.06.1997 sigurim vullnetar.
Të dhënat e librezës së punës, janë verifikuar nga pala e paditur me të dhënat e
regjistrit themeltar të punonjësve të Uzinës Traktori. Nga fleta nr.1169 e regjistrit themeltar të
kësaj ndërmarrjeje rezultojnë të shënuara periudhat e punës të kryera pranë saj nga paditësi,
por në këtë regjistër nuk është shënuar dita e përfundimit të marrëdhënieve të punës, e cila
sipas librezës së punës është data 18.12.1992. Ky fakt, përbën edhe shkakun, për të cilin pala
e paditur nuk ka njohur si vjetërsi në punë për paditësin periudhën 19.08.1972 – 18.12.1992.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.10104, datë 12.12.2011, ka
vendosur :
- Pranimin e padisë së paditësit Spiro Luarasi.
- Anulimin e akteve administrative; vendim nr.203, datë 17.12.2009 të Drejtorisë
Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë, si dhe të vendimit nr.34, datë 09.03.2010 të
Komisionit Qendror të Ankimit pranë Institutit të Sigurimeve Shoqërore Tiranë, si të
pabazuar në prova dhe në ligj.
- Detyrimin e palës së paditur Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë që
të njohë vjetërsinë në punë paditësit Spiro Luarasi për periudhën nga data 19.08.1972 deri në
datë 18.12.1992 si punëtor i përgatitjes së formave në ish Uzinën Traktori, Tiranë, për efekt
të llogaritjes së pensionit të pleqërisë, për punë të kategorisë së parë.
- Detyrimin e palës së paditur Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë që
t’i paguajë paditësit Spiro Luarasi pensionin e pleqërisë, për punë të kategorisë së parë nga
data e lindjes së të drejtës së përfitimit të këtij pensioni.
487
- Shpenzimet gjyqësore në masën 52000 lekë i ngarkohen solidarisht palëve të
paditura Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë dhe Institutit të Sigurimeve
Shoqërore Tiranë.
Gjykata e Apelit Tiranë, me Vendimin nr.1535 , datë 14.06.2012 ka vendosur:
Tiranë.
...........Gjykata e apelit, arsyeton se : në vlerësim të shkaqeve të parashtruara në
ankim, i gjen ato të pabazuara në ligj. Dokumentet që vërtetojnë ekzistencën e marrëdhënieve
të punës, llojin e punës së kryer, kohëzgjatjen e saj, etj, janë regjistri themeltar i punonjësve
dhe libreza e punës. Kjo e fundit, plotësohet nga punëdhënësi mbi bazën e shënimeve të
regjistrit themeltar të punonjësve. Të dy dokumentet përbëjnë akte zyrtare me fuqi të plotë
provuese, në kuptim të nenit 253 të Kodit të Procedurës Civile. Në rastin konkret, libreza e
punës që disponon paditësi është lëshuar nga Uzina Traktori Tiranë. Referuar regjistrit
themeltar të punonjësve të kësaj ndërmarrjeje, të dhënat e tij përputhen me ato të librezës së
punës. Fakti se në këtë regjistër mungon shënimi lidhur me ditën e përfundimit të
marrëdhënieve të punës, nuk përbën shkak të ligjshëm, për të cilin pala e paditur të mos njohë
periudhën e punës 19.08.1972 – 18.12.1992. Kjo sepse, dita e ndërprerjes së marrëdhënieve
të punës, është pasqyruar në librezën e punës, po nga punëdhënësi. Ky shënim, ashtu si edhe
të tjerat, është kryer në formën e kërkuar nga ligji, pasi përmban edhe nënshkrimin e
punëdhënësit dhe vulën e ndërmarrjes, duke pasur të gjitha elementët e nevojshëm për vlerën
e tyre (neni 246 i Kodit të Procedurës Civile). Në këto kushte, vërtetohet se data e
përfundimit të marrëdhënieve të punës së paditësit, pranë Uzinës Traktori, është ajo e shënuar
në librezën e punës, e cila veç të tjerash as nuk është pretenduar dhe as nuk është provuar të
jetë e falsifikuar. Në këto rrethana, pala e paditur duhej të kish njohur vjetërsinë në punë të
paditësit edhe për këtë periudhë, duke i’a llogaritur atë për efekt të pensionit të pleqërisë së
kategorisë së parë. Nisur nga konkluzioni i mësipërm, me të drejtë gjykata e shkallës së parë,
pasi ka konstatuar se paditësi Spiro Luarasi i plotësonte kushtet ligjore për të përfituar
pensionin e pleqërisë së kategorisë së parë, ka vendosur të pranojë padinë lidhur me kërkimin
për të detyruar palën e paditur, t’i paguajë atij këtë përfitim.
Së fundi, bazuar në nenin 62 të ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet
shoqërore në Republikën e Shqipërisë”, paditësi me të drejtë ka pretenduar përfitimin e
pensionit që nga dita e lindjes së të drejtës. Ai rezulton të ketë bërë kërkesë pranë palës së
paditur, brenda vitit, referuar datës së lindjes së të drejtës. Për rrjedhim, edhe pensioni duhet
t’i paguhet që nga kjo datë.
Kundër vendimit ka bërë ankim pala e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Tiranë, nëpërmjet të cilit ka kërkuar ndryshimin e vendimit dhe rrëzimin e padisë,
për shkaqet e parashtruara ne pjesën hyrëse te vendimit.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala e

paditur, Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore , përmban shkaqe që motivojnë cenimin e
vendimit nr nr.1535, date 14.06.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen
gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve,
vendimeve, shkaqeve të rekursit, vendimit nr.1535, date 14.06.2012 të Gjykatës së Apelit
Tiranë, arrin në përfundimin se vendimi është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit procedural
dhe për këtë shkak duhet të prishet.
Kolegji Administrativ, nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore dhe
pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykata janë lejuar ose jo shkelje
të normave procedurale dhe nëse ligji material është respektuar ose jo. Në varësi të zgjidhjes
488
së këtyre çështjeve nga gjykatat e apelit, Kolegji Administrativ i Gjykata e Lartë, në realizim
të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të vendimit të gjykatës
të apelit.
Ky Kolegj e gjen me vend të parashtrojë se procesi gjyqësor civil ka për qëllim
zhvillimin e një gjykimi që konsiston në vlerësimin nga pikëpamja e së drejtës të një fakti ose
një grup faktesh, që domosdoshmërisht këto të fundit para se të vlerësohen nga gjykata duhet
të vërtetohen dhe që përfundon me dhënien e një vendimi i cili duhet t’u përgjigjet
dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin konkret. Në të kundërt, sikundër është rasti në
shqyrtim, vendimi nuk është rrjedhojë e një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm dhe i bazuar në
analizën e provave, në kundërshtim me nenin 14, 16 e 126 të K.Pr.C
Në rastin në shqyrtim, Kolegji Administrativ vëren se Vendimi nr.1535, datë
14.06.2012 i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e një hetimi jo të plotë, nisur nga
shkaqet e rekursit të paraqitur nga Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore .
Kolegji konstaton se nga ana e Gjykatës se Apelit nga pikëpamja proceduriale kemi
shkelje te rënda proceduriale, me pasoje pavlefshmërinë e vendimit, pasi nuk kanë konstatuar
faktin se kanë shfuqizuar aktet administrative te cilat kanë lënë ne fuqi vendimet e Degës se
Përfitimeve dhe shkresës se datës 17.04.2009, e cila ka prodhuar efektet ligjore, pra
kundërshtimin e kërkesës për pension, duke vepruar kështu ne kundërshtim me nenin 16 te
K.Pr.Civile.
Nga ana tjetër, Rregullorja nr 1, datë 21.08.2008 “ Për caktimin , administrimin dhe
pagesën e pensioneve ne kreun 3-të “ Rregullat dhe procedurat për verifikimin e
dokumentave për pension” pika 3 përcakton se “ Pensionet e pleqërisë te kategorisë se pare
ose te dyte nuk mund te caktohen pa u bërë me pare verifikimi i dokumentave te vjetërisë ne
pune” dhe ne rastin konkret duke qenë se libreza e punës se paraqitur nga paditësi z. Spiro
Luarasi, është dublikate dhe e korrigjuar, nga ana e saj duhet të kishte administruar në gjykim
gjithë praktikën e plotë dokumentare e ndodhur pranë administratës shtetërore për te
përcaktuar sakte nëse paditësi e ka periudhën minimale te vjetërisë ne pune prej 29 vjetësh te
kërkuar nga neni 92 I ligjit nr 7703, datë 11.05.1993 “ Për sigurimet shoqërore ne R.SH” .
Në administrim dhe vlerësim të këtyre fakteve dhe provave Gjykata e Apelit do të
mund të bënte një analizë të plotë nëse (i) është respektuar procedura administrative për
përfitimin e pensionit, sipas kërkesës se objektit te padisë, duke ju referuar ligjit 7703, datë
11,05.1993 “ Për sigurimet Shoqërore ne R.SH”.
Në rigjykim, Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, do t’u bëjë të qartë palëve që
është detyrë e secilës prej tyre që, në përputhje me ligjin, të provojnë faktet mbi të cilat
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në referim të Ligjit nr.49/2012 “Për
administrative”, mori në shqyrtim dhe konstatoi se, bazuar në nenin 63/c të ligjit, gjykatë
kompetente për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshje është Gjykata Administrative Apelit
Tiranë, prandaj aktet e çështjes i duhen dërguar për gjykim kësaj gjykate.
489
PËR KËTO ARSYE
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1535, datë 14.06.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë, dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.
Tiranë, më 12.07.2016
490
Nr. 00 - 2016 - 2179 i Vendimit (432)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore e datës 12/07/2016, mori në shqyrtim çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: GANI ÇIRA

BURGJEVE TIRANË
OBJEKTI:
Shfuqizimin si të pa bazuar në prova e në ligj,
të Urdhrit nr.4622, datë 27.06.2011, të Drejtorit te Përgjithshëm te Burgjeve.
Kthimin ne detyrën e mëparshme si specialist edukimi ne IEVP Burrel,
dhe detyrimin e të paditurit të më dëmshpërblejë me një vit page
si rezultat i zgjidhjes së kontratës se punës ne mënyre te menjëhershme
dhe pa shkaqe te arsyeshme, pagimin e 3 page mujore për mosrespektim
te afatit te njoftimit për përfundimin e marrëdhënies se punës,
pagimin e 2 pagave mujore për mosrespektim te procedurave te largimit nga detyra,
si dhe pagimin e shpërblimit për vjetërsi ne pune ne masën e 6 pagave mujore.
Detyrimin e te paditurit Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve për pagimin e pagës
nga momenti qe vendimi merr forme te prere deri ne rikthim ne detyre.
Baza Ligjore: Nenet 324 e vijues i K.Pr.Civile,
Neni 143 e vijues i Kodit te Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, me vendimin civil nr.357, date 03.11.2011, ka

vendosur si vijon:
Pranimin pjesërisht të padisë së paditësit Gani Çira.
Detyrimin e të paditurit Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve Tirane, t’i
paguajë paditësit Gani Çira, 12 (dymbëdhjetë) paga mujore, si dëmshpërblim
për zgjidhje te kontratës pa shkaqe te arsyeshme dhe te pajustifikuara.
Detyrimin e te paditurit Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve Tirane, t’i
paguajë paditësit Gani Çira 3 (tre) paga mujore si dëmshpërblim për zgjidhje
te kontratës te punës pa respektuar afatin e njoftimit.
Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve Tiranë ti paguajë paditësit Gani Çira 2
(dy) paga mujore për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës së
punës.
491
Detyrimin e te paditurit Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve Tirane, t’i
paguajë paditësit Gani Çira, 12 (dymbëdhjetë) paga sa i një 15 ditëshi si
shpërblim në vjetërsi në punë.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër te padisë.
Shpenzimet gjyqësore në shumën 72000 (shtatëdhjetë e dy mije) lekë, në
ngarkim të të paditurit.
Kundër këtij vendimi, ka bërë ankim pala e paditur I.E.V.P Burrel, duke
kërkuar dhe rrëzimin e padisë.

Lënien në fuqi të vendimit civil nr.357, datë 03.11.2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Mat.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka paraqitur Rekurs pala e paditur

Drejtoria Përgjithshme e Burgjeve Tiranë, IEPV Burrel, që kërkojnë prishjen e vendimit
nr.1264, datë 24.05.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Kërkojmë nga ana Juaj, të bëni të mundur prishjen e vendimit nr.357, datë
03.11.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat, lënë në fuqi me vendimin nr.1264,
datë 24.05.2012 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
- Vendimi i gjykatës është i pabazuar në ligj e në prova.
- Bazuar në nenin 43, të K.Pr.Civile, në i kemi kërkuar gjykatës qe te dërgonte çështjen
për kompetence gjykimi në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, pasi Urdhri nr.4622,
datë 27.06.2011, ka dalë nga Drejtori i Përgjithshëm i Burgjeve dhe Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Mat, nuk e ka kompetencën për ketë gjykim, por kërkesa jonë padrejtësisht
u rrëzua.
- Padia kundër urdhrit nr.4622, datë 27.06.2011, është ngritur jashtë afatit ligjor, pasi ai
është njohur me urdhrin më datë 04.07.2011 dhe padia është ngritur më datë
01.09.2011.
- Kërkojmë prishjen e vendimit dhe pushimin e gjykimit të çështjes.
- Sa më sipër, bazuar në nenin 485/e të Kodit të Procedurës Civile i kërkojmë Kolegjit
Civil të Gjykatës së Lartë, që të shqyrtohet ky rekurs dhe të vendoset:
- Prishjen e vendimeve dhe pushimin e gjykimit të çështjes.

VËREN
1. Paditësi Gani Çira, ka qenë në marrëdhënie pune pranë të paditurit ne IEVP Burrel,
me detyre “Specialist edukimi”, qysh nga data 01.08.1999 e deri me datën 27.06.2011, kohë
në të cilën me urdhrin nr.4622, datë 27.06.2011, të Drejtorit të Përgjithshëm të Burgjeve,
është larguar nga detyra me motivacionin “Për përgjegjësitë që mban në lidhje me ngjarjen e
ndodhur në institucion në datë 15.06.2011.
Mbi bazën e këtij urdhri, nga ana e Drejtorit të IEVP Burrel, me shkresën nr.1064,
datë 14.07.2011, ju komunikua paditësit “Njoftimi për zgjidhjen e kontratës se punës”.
492
II. Vendimet dhe arsyetimi gjykatave:
2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, me vendimin civil nr.357, datë 03.11.2011, ka

vendosur si vijon:
Pranimin pjesërisht të padisë së paditësit Gani Çira.
Detyrimin e të paditurit Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve Tirane, t’i paguajë
paditësit Gani Çira, 12 (dymbëdhjetë) paga mujore, si dëmshpërblim për zgjidhje te kontratës
pa shkaqe te arsyeshme dhe te pajustifikuara.
Detyrimin e te paditurit Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve Tirane, t’i paguajë
paditësit Gani Çira 3 (tre) paga mujore si dëmshpërblim për zgjidhje te kontratës te punës pa
respektuar afatin e njoftimit.
Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve Tiranë ti paguajë paditësit Gani Çira 2 (dy) paga
mujore për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës.
Detyrimin e te paditurit Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve Tirane, t’i paguajë
paditësit Gani Çira, 12 (dymbëdhjetë) paga sa i një 15 ditëshi si shpërblim në vjetërsi në
punë.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër te padisë.
Shpenzimet gjyqësore në shumën 72000 (shtatëdhjetë e dy mije) lekë, në ngarkim të
të paditurit.
Kundër këtij vendimi, ka bërë ankim pala e paditur I.E.V.P Burrel, duke kërkuar
dhe rrëzimin e padisë.
Lënien në fuqi të vendimit civil nr.357, datë 03.11.2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Mat.
Me arsyetimin:
Vendimi nr.357, datë 03.11.2011, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat, është i drejtë,
bazuar në ligj e në prova dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Nga materialet e dosjes rezulton se paditësi Gani Çira, me padi drejtuar gjykatës ka
kërkuar:
Shfuqizimin si të pa bazuar në prova e në ligj të Urdhrit nr.4622, date 27.06.2011, të
Drejtorit të Përgjithshëm të Burgjeve.
Kthimin ne detyrën e mëparshme si specialist edukimi ne IEVP Burrel, dhe detyrimin
e te paditurit te me dëmshpërbleje me një vit page si rezultat i zgjidhjes se kontratës se punës
ne mënyrë te menjëhershme dhe pa shkaqe të arsyeshme, pagimin e 3 page mujore për
mosrespektim te afatit te njoftimit për përfundimin e marrëdhënies se punës, pagimin e 2
pagave mujore për mosrespektim te procedurave te largimit nga detyra, si dhe pagimin e
shpërblimit për vjetërsi ne pune ne masën e 6 pagave mujore.
Detyrimin e te paditurit Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve për pagimin e pagës nga
momenti qe vendimi merr forme te prere deri ne rikthim ne detyre.
Është vërtetuar gjatë gjykimit se paditësi Gani Çira, ka qene ne marrëdhënie pune
prane te paditurit ne IEVP Burrel, me detyre “Specialist edukimi”, qysh nga data 01.08.1999
e deri me datën 27.06.2011, kohe ne te cilën kur me urdhrin nr.4622, date 27.06.2011, te
Drejtorit te Pergjithshem te Burgjeve, u largua nga detyra me motivacionin “Për
pergjegjesite qe mban ne lidhje me ngjarjen e ndodhur ne institucion date 15.06.2011, me
page baze bruto 53.080 leke dhe me page neto 41.827 leke”.
Mbi bazën e këtij urdhri nga ana e Drejtorit te IEVP Burrel, me shkresën nr.1064,
date 14.07.2011, ju komunikua paditësit “Njoftimi për zgjidhjen e kontratës se punës”.
Siç ka dale nga gjykimi, paditesi ka qene ne marrëdhënie pune me detyre specialist
edukimi ne IEVP Burrel.
Sipas akteve shkresore te administruara ne dosje si shkak per zgjidhjen e kontratës se
punës midis te paditurit dhe paditesit pala e paditur e ka motivuar me ngjarjen e dates
493
15.06.2011, ku mbas një kontrolli te kryer ne dhomen nr.9, sektori B1, te Sigurise se Larte
dhe nga ky kontroll jane gjetur sende si te dyshuara “Lende plasese” si dhe një sasi te
“Fitilave zjarpercjelles”.
Mbi kete baze, nga ana e Prokurorise Mat, eshte regjistruar procedimi penal dhe ne
perfundim te hetimeve me vendimin e dates 03.07.2011, eshte vendosur i “Mosfillimi i
procedimit penal” per materialin kallezues nr.185, date 20.06.2011, referuar nga Policia
Gjyqesore e Drejtorise se Sherbimit te Kontrollit te Brendshem ne Burgje.
Ne baze te vendimit te mesiperm te mosfillimit, Prokuroria e Rrethit Mat, ka arritur
per faktin se copat e Fitilave zjarrpercjelles nuk ruajne aftesine ndezese e per pasoje nuk
mund te konsiderohen si municion luftarak per shkak te kohes se gjate qendrimit ne vendin ku
jane gjetur (brenda murit).
Edhe materiali qe ka qene i dyshuar si “Lende Plasese” nga ekspertimet e kryera
rezultojne se nuk kane asnje lende plasese organike apo inorganike.
Me gjithë se për ketë ngjarje u vendos mosfillimi i procedimi penal, ne baze te
Rregullores se Burgut Burrel, detyra funksionale e paditësit ka qene “Specialist i
edukimit” dhe detyrat funksionale te tij janë përcaktuar në Nenin 11, të Rregullores së
IEVP Burrel, miratuar me Urdhrin nr.5327, datë 07.06.2010, të Ministrit të Drejtësisë.
Në bazë të këtij neni “Sektori i Kujdesit Social”, përgjigjet për veprimtarinë
edukative dhe social-kulturore ne institucion.
Ky sektor ndjek rregullisht veprimtaritë sociale të të dënuarve, harton planin mujor te
veprimtarive dhe e çon për miratim tek Drejtori i IEVP, harton relacionin mujor te
veprimtarive, plotëson dhe administron te dhënat për gjendjen psikologjike te çdo te dënuar,
mban kontakte te përditshme me të dënuarit, kujdesen dhe shpërndajnë postën e të dënuarve,
kujdesen për punësimin e te dënuarve dhe përgatitjen profesionale te tyre, si dhe kryen çdo
detyre te ngarkuar nga Drejtori i IEVP-së.
Ne baze te pikës 3, te Nenit 11, Sektori i Kujdesit Social, ka ne përbërje te tij
përgjegjësin e sektorit, psikologun dhe specialistin e edukimit.
Po kështu, në bazë të mbledhjes së datës 31.05.1010, për ndarjen e re të punës ne
sektorin e edukimit ne mbështetje te shkresës 748, date 15.09.2009 "Mbi ndarjen
funksionale te punës" në sektorët e shërbimit te kujdesit social, me kërkesë te Drejtorit te
IEVP Burrel, paditësit me protokoll paditësit i eshte caktuar sektori A dhe A1 dhe jo
sektorët në të cilat u gjenden sendet e ndaluara për të cilat u bë dhe kallëzimi përkatës i cili
nuk filloi.
Gjykata ka çmuar se, paditësi ka punuar me përkushtim për kryerjen e detyrave te
caktuara pasi ai jo vetëm nuk eshte ndëshkuar me mase disiplinore, por edhe eshte
vlerësuar puna e tij.
Pala e paditur ne rast se do te kërkonte zgjidhjen e kontratës se punës duhet te
zbatonte afatin e njoftimit, procedurat për zgjidhjen e kontratës se punës.
Pra siç del me sipër nga ana e paditur nuk eshte zbatuar afati i njoftimit. Me qene se
paditësi kishte 12 vjet vjetërsi ne pune (mbi 5 vjet) ashtu siç parashikohet ne nenin 143/1, te
Kodit te Punës ne te cilin theksohet se "Pas kohës së marrjes në provë, për të zgjidhur
kontratën me periudhë të pacaktuar, palët duhet të respektojnë një afat njoftimi prej një
muaji, gjatë vitit të parë të punës, prej dy muajsh për dy deri në pesë vjet pune, prej tre
muajsh për më shumë se pesë vjet pune.
Po kështu pala e paditur nuk ka zbatuar as dispozitat e procedurës se zgjidhjes se
kontratës se punës, parashikuar ne nenin 144, te Kodit te Punës.
Ne piken 5, te këtij neni theksohet se "5/1, i takon punëdhënësit të vërtetojë që
procedura e përcaktuar nga ky nen është respektuar".
494
Në nenin 153, të Kodit të Punës përcaktohet shprehimisht se:
1) Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë, mund të zgjidhin menjëherë kontratën
për shkaqe të justifikuara.
2) Vlerësohen si shkaqe të justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë,
sipas parimit të fitimit, t'i kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e marrëdhënieve
të punës.
3) Gjykata vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme
të kontratës.
Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet
kontraktuale me faj të rëndë, si dhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me
faj të lehtë, në mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit.
Gjykata ka çmuar se pretendimet e paditësit janë te bazuara ne ligj dhe prova dhe për
këto shkaqe edhe padia duhet te pranohet e plote për këtë pjese.
Gjykata ka konstatuar largimi nga detyra i paditësit, ne kushtet qe ka ndodhur ngjarja
, jo vetëm nuk mund te përbejë shkelje te rende te detyrimeve kontraktuale apo elemente te
tjerë nga ato te parashikuara nga neni 153, i K.Punës qe te justifikojnë largimin e tij nga
puna, por ka çmuar se paditësi nuk ka asnjë lidhje me ngjarjen e ndodhur. I takonte te
paditurit te provonte lidhjen e paditësit me ngjarjen.
Sa sipër, me qenë se paditësit i eshte zgjidhur kontrata e punës pa shkaqe te
arsyeshme dhe te pajustifikuara ai duhet te dëmshpërblehet për moszbatimin e afatit te
njoftimit, për kryerjen e procedurës se zgjidhjes se kontratës se punës, për zgjidhjen pa
shkaqe te justifikuara si dhe për vjetërsi ne pune.
Gjykata ka çmuar se pala e paditur duhet të detyrohet që t’i paguajë palës paditëse
12 (dymbëdhjetë) muaj pagë si dëmshpërblim për zgjidhjen e menjëhershme e të pajustifikuar
të kontratës së punës nga punëdhënësi. Koncepti dëmshpërblim i parashikuar nga neni 155/3,
i Kodit të Punës, paraqitet me një natyrë mikse (pasurore dhe jopasurore).
Këtu përfshihet edhe dëmi jopasuror që i shkaktohet eventualisht punëmarrësit.
Dëmshpërblimi sipas nenit 155 të Kodit të Punës, jepet vetëm për faktin se kontrata e punës
midis paditësit dhe të paditurit është zgjidhur në mënyrë të menjëhershme dhe të
pajustifikuar.
Materializimi i sasisë së këtij dëmshpërblimi i është referuar konceptit pagë. Masa e
këtij dëmshpërblimi është lënë në çmim të gjykatës, e cila vendos pasi ka parë në tërësi
rrethanat e çështjes.
Në rastin konkret, gjykata ka çmuar se një dëmshpërblim i tillë duhet të jetë në masën
e dymbëdhjetë muajve pagë.
Në arritjen e një përfundimi të tillë, gjykata mban parasysh moshën e paditësit,
pasojat emocionale që sjell zgjidhja e menjëhershme dhe e pajustifikuar e kontratës së punës
(dëm moral), aftësinë e tij për tu risistemuar në punë, shumën e pagës mujore që kanë pasur
paditësi, mënyrën e zgjidhjes së kontratës nga i padituri, si dhe kohëzgjatjen e marrëdhënieve
punës.
Në vijim, duke qenë se paditësi rezulton të kenë pasur pranë palës së paditur, 12 vite
të plota pune (më shumë së 5 vjet), atëherë i padituri duhet të detyrohet shpërblim atij,
konform neneve 143, 155, të Kodit të Punës, 3 muaj pagë për mosrespektim të afatit njoftimit,
2 muaj page për mosrespektim te procedurës se zgjidhjes se kontratës se punës.
Ndërsa konform nenit 145, të Kodit të Punës, meqenëse paditësi ka pranë palës së
paditur jo më pak se tre vjet punë, atëherë paditësit i duhet dhënë edhe një shpërblim për
vjetërsi në masën e 12 pagave sa e një pesëmbëdhjetë ditëshi.
Në llogaritjen e dëmshpërblimeve të mësipërme gjykata mban parasysh pagën e
paditësit në përfundim të marrëdhënieve të punës.
Për sa i përket kërkimit tjetër paditësit për shfuqizimin te urdhrit te Drejtorit te
Përgjithshëm te Burgjeve, Gjykata çmon se ky kërkim duhet te rrezohet pasi siç u theksua ne
495
vendim Urdhri Nr 4622, date 27.06.2010, i Drejtorit te Përgjithshëm te Burgjeve, nuk
konsiderohet si një akt i mirëfillte administrativ por një zgjidhje e menjëhershme e kontrates
se punes.
Po kështu edhe për kërkimin tjetër për "Kthim ne pune te meparshme", Gjykata çmon
se nisur nga përkufizimi, kontrata e punës është një marrëveshje ndërmjet punëmarrësit dhe
punëdhënësit, që rregullon marrëdhëniet e punës dhe përmban të drejtat dhe detyrimet e
palëve.
Në kontratën e punës punëmarrësi merr përsipër të ofrojë punën ose shërbimin e vet
për një periudhë caktuar ose të pacaktuar kohe, në kuadër të organizimit dhe të urdhrave të
një personi tjetër, të quajtur punëdhënës, i cili merr përsipër të paguajë një shpërblim,
përkufizim ky i përcaktuar ne nenin 12, te Kodit te Punës dhe si e tille për tu lidhur një
kontrate pune ashtu si dhe ne kontratat ne përgjithësi duhet te ekzistoje vullneti i paleve.
Sa kohe qe ky vullnet mungon, Gjykata nuk mund te urdhëroje te paditurin për "Kthim
ne pune". Ky eshte qëndrim i unifikuar dhe nga Gjykata e Larte).
Ne këto kushte gjykata ka vendosur:
-Pranimin pjesërisht te padisë se paditësit Gani Çira.
-Detyrimin e te paditurit Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve Tirane t’i paguaje
paditësit Gani Çira 12 (dymbëdhjetë) paga mujore si dëmshpërblim përzgjidhje te kontratës
pa shkaqe te arsyeshme dhe te pajustifikuara.
-Detyrimin e te paditurit Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve Tirane t’i paguaje
paditësit Gani Çira 3 (tre) paga mujore si dëmshpërblim për zgjidhje te kontratës te punës pa
respektuar afatin e njoftimit.
-Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve Tirane t’i paguaje paditësit Gani Çira 2 (dy)
paga mujore për mosrespektim te procedurës se zgjidhjes se kontratës se punës -Detyrimin e
te paditurit Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve Tirane t’i paguaje paditësit Gani Çira 12
(dymbëdhjetë) paga sa i një 15 ditëshi si shpërblim ne vjetërsi ne pune.
-Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër te padisë.
Gjykata e Apelit Tirane, përsa me lart konstaton se nga ana e Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Mat, janë analizuar ne mënyrë te hollësishme rrethanat e faktit dhe përcaktuar
drejt dispozitat ligjore për zgjidhjen e mosmarrëveshjes se lindur midis dy paleve.
Përfaqësuesja e palës së paditur pretendoi se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat ka
gabuar që ka gjykuar padinë e paditësit Gani Çira me objekt shfuqizim akti e tjera, pasi nuk
ka qenë gjykata kompetente për shqyrtimin e kësaj çështje.
Pretendimi i saj konsiderohet i drejte nga ky këshill gjyqësor pasi sipas nenit 43, te
K.Pr.Civile:
“Kur i padituri eshte person juridik padia ngrihet ne gjykatën e vendit ku personi
juridik ka qendrën e tij”.
Ne rastin konkret kërkimi kryesor i padisë ka qene shfuqizimi i urdhrit nr.4622, date
27.06.2011, i Drejtorit te Përgjithshëm te Burgjeve Tirane. dhe pala e paditur si person
juridik e ka qendrën e tij ne Tirane, ketë mënyrë ishte Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tirane
gjykata kompetente për shqyrtimin e kësaj çështje.
Por duke qene se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, si gjykate qe nuk ishte kompetente
për çështjen ne gjykim, ka dhëne një vendim te drejte dhe nga ana tjetër nuk janë kapërcyer
kompetencat e gjykatës cilës i takonte çështja, çmohet qe vendimi nr.357, date 03.11.2011 i
dhëne prej saj te lihet ne fuqi.
Ky këshill gjyqësor mjaftohet t’i vere ne dukje gjykatës parregullsinë e vendimit të saj
në këtë drejtim.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka paraqitur Rekurs pala e paditur
Drejtoria Përgjithshme e Burgjeve Tiranë, IEPV Burrel, që kërkojnë prishjen e vendimit
nr.1264, datë 24.05.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
496
4. Neni 4, i Kodit të Punës, dispozitat e këtij Kodi do të gjejnë zbatim në ato raste kur
mosmarrëveshja konkrete e lindur për shkak të marrëdhënieve të punës nuk gjen rregullim në
dispozitat e ligjit të veçantë.
Vendimi Unifikues nr.31, datë 14.04.2003 Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë
janë shprehur se: “Kur kontrata e punës zgjidhet pa shkaqe të arsyeshme, punëdhënësi duhet
të paguajë një shumë të hollash që të përfaqësojë dëmin e pësuar”.
5. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga

shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore, vendimeve të gjykatave dhe pretendimeve të
parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykatat e faktit janë lejuar ose jo shkelje të
Në këtë drejtim, ky Kolegj konstaton se vendimet e gjykatave janë marrë në
kundërshtim me praktikën unifikues të Gjykatës së Lartë, e konkretisht vendimin nr.31, datë
14.04.2003, të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
6. Konkretisht, sipas nenit 4, të Kodit të Punës, dispozitat e këtij Kodi do të gjejnë
zbatim në ato raste kur mosmarrëveshja konkrete e lindur për shkak të marrëdhënieve të
punës nuk gjen rregullim në dispozitat e ligjit të veçantë. Kodi i Punës zbatohet në mënyrë
subsidare, në çdo rast që për punëmarrësin nuk mund të zbatohet ndonjë ligj tjetër i veçantë.
Ky Kolegj vlerëson se për rastin konkret gjejnë zbatim dispozitat e ligjit të posaçëm.
7. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga
shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore dhe shkaqeve të rekursit konstaton se, si nga palët
dhe nga gjykatat, është vënë në diskutim nëse zgjidhja e kontratës së punës nga ana e
punëdhënësit është bërë për shkaqe të justifikuara ose jo dhe nëse largimi nga detyra i
paditësit është i mbështetur në ligj ose jo. Ky Kolegj e gjen me vend të parashtrojë se
ndodhemi përpara një marrëdhënie kontraktore në formën e kontratës së shërbimit publik,
kushtet e të cilës rregullohen në Ligjin specifik. Ndërkohë zgjidhja e kontratës së shërbimit
publik pa shkaqe të arsyeshme sjell si pasojë përgjegjësinë e punëdhënësit të zhdëmtojë
punëmarrësin për dëmet e pësuara nga zgjidhja e kontratës.
8. Në vendimin Unifikues nr.31, datë 14.04.2003 Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së
Lartë janë shprehur se: “Kur kontrata e punës zgjidhet pa shkaqe të arsyeshme, punëdhënësi
duhet të paguajë një shumë të hollash që të përfaqësojë dëmin e pësuar Gjykata në çdo rast,
sipas diskrecionit të saj, me vendimin që jep bën një vlerësim paraprak të dëmit të pësuar nga
punëmarrësi. Ndërsa Kodi i Punës në raste analoge ka përcaktuar si vlerë maksimale të
dëmshpërblimit pagën e një viti, për këtë kategori të punësuarish nuk kemi të fiksuar në ligj të
posaçëm ndonjë kriter apo kufi vlerësimi.”
9. Në këtë drejtim, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykatat e
faktit kanë gabuar kur i janë referuar Kodit të Punës lidhur me respektimin e afatit apo
procedurës në zgjidhjen e marrëdhënieve të punës. Në rastin konkret, gjykatat thjesht duhej të
kishin marrë në shqyrtim shkaqet e zgjidhjes së marrëdhënies kontraktore në mes të palëve.
Në bazë të ekzistencës ose jo të shkaqeve të arsyeshme në zgjidhjen e marrëdhënies së punës,
ato duhet të kishin marrë në shqyrtim dhe çështjen e dëmshpërblimit, për shkak të zgjidhjes
së marrëdhënies së punës në kuptim të nenit 155 të Kodit të Punës.
497
10. Në rastin konkret, gjykatat kanë vlerësuar se marrëdhënia e punës është ndërprerë
pa shkaqe të justifikuara, mbështetur në provat e marra në shqyrtim prej tyre. Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se është i drejtë qëndrimi i gjykatave që i kanë
njohur paditësit një dëmshpërblim prej një viti për shkak të zgjidhjes së marrëdhënies së
punës. Megjithatë, ashtu siç u theksua më lart, ato kanë gabuar kur i kanë njohur atij
dëmshpërblim edhe për shkak të mosrespektimit të afatit dhe procedurës në zgjidhjen e
marrëdhënies së punës.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.357, datë 03.11.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat
dhe vendimit nr.1264, datë 24.05.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë si më poshtë:
Pranimin pjesërisht të padisë.
Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditësit 12 muaj pagë si dëmshpërblim.
Rrëzimin e padisë për kërkimet e tjera.
Tiranë, më 12.07.2016
498
Nr. 00 - 2016 - 2178 i Vendimit (433)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 12/07/2016, mori në shqyrtim çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: KUJTIM NERJAKU

I PADITUR: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME DURRËS
(ZVRPP)
PALE E TRETË: ZVRA QENDRORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME TIRANË
(ZQRPP)
AGJENCIA KOMBËTARE E KTHIMIT DHE
KOMPENSIMIT TË PRONAVE TIRANË
AVOKATURA E SHTETIT, ZYRA
VENDORE, DURRËS
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të lëshojë çertifikatën për vërtetim pronësie,
regjistruar në regjistrat hipotekorë nr.224, datë 01.08.2002,
pasuri e ndodhur në ZK 8518, nr.pasurie 4/24, me sip.2000 m2,
e ndodhur në lagjen nr.13, Plazh Durrës.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 36, 45, 153, 106 të K.Pr.Civile
dhe nenet 192, 193/dh, 196 të K.Civil,
ligji nr.7843, datë 13/7/1998 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin e saj nr.1849, datë 12/07/2011, ka

vendosur:
Pranimin e kërkesë padisë së paditësit Kujtim Nerjaku duke detyruar palen e
paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Durrës, të
lëshojë certifikatën për vërtetim pronësie nga dokumenti hipotekor në favor të
paditësit për sipërfaqen e truallit 2000 m2, me nr.pasurie 4/24, volumi nr.16,
faqe 199, me vendndodhje lagj.13, Plazh Durrës.
Shpenzimet gjyqësore, në ngarkim të palës së paditur Zyra Vendore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Durrës.
499
Kundër këtij vendimi ka ushtruar ankim pala e tretë Avokatura e Shtetit, Zyra
Vendore Durrës, nëpërmjet të cilit ka kërkuar ndryshimin e vendimit nr.1849, datë
12/07/2011, të gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimin e padisë.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar ankim edhe pala e tretë Zyra Qendrore e Regjistrimit
të Pasurive të Paluajtshme, nëpërmjet të cilit ka kërkuar ndryshimin e vendimit nr.1849,
datë 12/07/2011, të Gjykatës së Shkallës së Parë dhe rrëzimin e padisë.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2012-653(334), datë 23.04.2012, ka

vendosur:
-Lënien në fuqi të vendimit civil nr.1849, datë 12/07/2011, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës.
-Kundër këtij vendimi lejohet rekurs në Gjykatën e Lartë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës, ka paraqitur rekurs, pala e paditur e

cila ka kërkuar ndryshimin e vendimit nr.10-2012-653(334), datë 23.04.2012, duke
parashtruar këto shkaqe
- Paditësi Kujtim Nerjaku pretendon të jetë pronar për një sipërfaqe trualli 2000 m2 e
regjistruar ne regjistrin hipotekor 224, datë 01.08.2002, pasuri e cila ndodhet në ZK
nr.8518 me nr.4/34 në lagjen nr.13, Plazh Durrës sipas kontratës së shitblerjes
nr.2156/1381, datë 24.07.2002, por refuzohet lëshimi i çertifikatës së pronësisë në
emër të paditësit me arsyetimin se titulli i pronësisë mbi truallin dhe veprimet e
regjistrimit me të janë pezulluar.
- Palës paditëse, nuk i është mohuar e drejta e pronësisë, por vetëm regjistrimi deri në
Verifikimin e ligjshmërisë të vendimit administrativ, nga Agjencia e Kthimit dhe
Kompensimit te Pronave Tiranë.
- Pretendimet e paraqitura nga paditësi nuk përmbajnë asnjë argument bindës për të
pranuar padinë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, sepse nuk gjejnë asnjë
mbështetje ligjore sipas dispozitave të ligjit nr.843, datë 13.7.1998, “Për regjistrimin e
pasurive të paluajtshme”, i ndryshuar.
- Në këto kushte, në zbatim të nenit 44, të ligjit nr.7843, datë 13.7.1998 “Për
regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme” i ndryshuar, Zyra e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Durrës, ka vepruar në përputhje të plotë të legjislacionit në fuqi e për
pasojë kërkesë padia paraqitur duhet rrëzuar si e pa mbështetur në ligj dhe në prova.
- Paditësi nuk provon të ketë asnjë interes të provuar nëpërmjet dokumentave të
dorëzuara përpara gjykatës dhe nuk legjitimohet të paraqesë kërkesë padi me një
objekt të tillë në kuptim të nenit 32, të K.Pr.Civile.
Faktet dhe Rrethanat:

- Paditësi Kujtim Nerjaku, pretendon të jetë pronar për sipërfaqen e truallit 2.000 m2, e
regjistruar në regjistrat hipotekorë te ZRPP Durrës, nr.224, datë 1.08.2002, pasuri e
cila ndodhet në Zonën Kadastrale nr.8518, me nr.4/24, në lagjen nr.13, Plazh.
- Pronësia vërtetohet sipas kontratës nr.2156/1381, datë 24.07.2002, së shitblerjes
lidhur midis tij dhe shitëses Xhevaire Arbana ndaj të cilit rezulton të jetë nxjerrë sipas
Vendimit nr.15/1, date 28.06.2002, të K.K.K.P. Durrës, ku si ish-pronar rezulton Bega
Abdulla Arbana. Prona eshte regjistruar në Zyrën Vendore të Regjistrimit të Pasurive
të Paluajtshme Durrës dhe paditësi eshte pajisur me vërtetimin përkatës.
- ZRPP Durrës, refuzon tashme lëshimin e certifikatës së pronësisë në emër të paditësit
me arsyetimin se titulli i pronësisë mbi truallin dhe veprimet e regjistrimit lidhur me
të janë kufizuar.
500
- Z.R.P.P. Durrës me akt-verifikimin ka theksuar se: “1. Pasuria e regjistruar me këtë
numër hipotekor është e pezulluar me Urdhërin nr.160, datë 3.07.2003, të Z.Q.R.P.P.
Durrës, nuk mund të plotësojë kërkesën e qytetarit për të dy kërkesat për vërtetim
dhe hartë deri në heqjen e këtij kufizimi.
- Bashkangjitur Urdhri nr.160, datë 3.07.2003, 2. Vendimi i komisionit është fotokopje
në Z.V.R.P.P. 3. Skica e vendimit fotokopje në Z.V.R.P.P.
- Paditësi rezulton të ketë ezauruar rrugën administrative, pretendon se vërtetimi nga
dokumenti hipotekor i intereson, duke aplikuar për t’u pajisur me vërtetim pronësie.
- Paditësi pretendon se fuqia juridike e këtij urdhri te përbashkët me nr.160,
dt.03.07.2003, ka pushuar pasi kryetari i KSHKKP dhe Kryeregjistruesi nuk
kane patur te drejtën e pezullimit sipas nenit 14, te ligjit nr.7843, dt.13.07.1994
“Për regjistrimin e pasurive te paluajtshme”, i cili ka te drejtën e pezullimit vetëm
për 15 ditë. Gjithashtu këto dy titullarë, sipas paditësit nuk kanë patur të drejtën për të
nxjerrë urdhër të përbashkët, duke e bërë këtë urdhër, absolutisht të pavlefshëm.
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës ka vendosur; Pranimin kërkesë padisë së paditësit
Kujtim Nerjaku, duke detyruar palën e paditur, Zyrën Vendore të Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Durrës, të lëshojë certifikatën e pronësisë për pronën e
regjistruar nr.224, dt.01.08.2008, pasuri e cila ndodhet ne ZK. nr.8518, nr.4/24,
sipërfaqe 2000m2, Lagja 13, Plazh, Durrës”.
- Ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Durrës, me Vendimin nr.10-2012-
653(334), datë 23.04.2012.
- Vendimi i mësipërm nuk është i bazuar në ligj e në prova, prandaj më poshtë po ju
paraqesim arsyetimin ligjor se përse ky vendimi duhet të ndryshohet dhe gjykata të
vendosë prishjen e vendimeve përkatëse.
Arsyetimi Ligjor dhe Analiza e Fakteve:

- Vendimi nr.10-2012-653(334), datë 23.04.2012, i Gjykatës se Apelit Durrës, i cili la
në fuqi Vendimin nr.1849, dt.12.07.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës,
është marrë në kundërshtim me dispozitat ligjore përkatëse të radhitura më lart.
- Fillimisht sqarojmë se padia ka si objekt detyrimin e ZRPP Durrës, për pajisjen e
paditësit me vërtetim pronësie të rifreskuar.
- Paditësi e mbështet pretendimin e tij në nenet 192, 193 dhe neni 196, te Kodit Civil
dhe në ligjin nr.7843, dt.13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” i
ndryshuar. Pra paditësi nuk kërkon në asnjë moment deklarimin e pavlefshmërisë së
aktit administrativ që pengon rifreskimin e vërtetimit të pronësisë.
- I padituri, ZRPP Durrës, është detyruar, sipas hierarkisë administrative, të zbatojë
aktet administrative detyruese që nxirren nga organet eprore, të cilat në rastin konkret
gjejnë mbështetje ligjore në dispozitat e ligjit nr.7843, dt.13.07.1994 “Për regjistrimin
e pasurive të paluajtshme”, i ndryshuar si dhe në Kodin e Procedurave Administrative.
- Paditësi nuk ka kërkuar kundërshtimin e urdhrave të ZQRPP-së, ose anullimin e tyre,
në mënyre që ZRPP Durrës të mos kishte pengesa ligjore për nxjerrjen e vërtetimit të
pronësisë të rifreskuar.
- Gjykata, bazuar ne nenin 6, të K.Pr.Civile duhet të vendosë vetëm mbi gjithçka që
kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet.
- Në rastin konkret, paditësi nuk ka kërkuar në padinë e tij, shfuqizimin e akteve
administrative që kanë penguar ose kufizuar, ZRPP Durrës ta pajise atë me vërtetim
pronësisë të rifreskuar.
- Marrja në shqyrtim dhe trajtimi i tyre kryesisht nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor, është
bërë në kundërshtim me nenin 185, të K.Pr.Civile.
- Nga ana tjetër, Komiteti Shtetëror për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave, është
organi i cili ka konstatuar pavlefshmërinë absolute të vendimeve për Kompensimin
501
Fizik të dhënë nga KKKP i Bashkisë Durrës, me Kryetar shtetasin Vasil Hila, bazuar
gjithashtu në nenin 25, të ligjit nr.7698, dt.15.04.1993 “Për Kthimin dhe
Kompensimin e Pronave ish Pronarëve”.
- KSHKKP, ka konstatuar në pikën nr.3, të urdhrit të përbashkët me ZQRPP, nr.160, dt.
03.07.2003, që vendimet sipas listës bashkëlidhur janë absolutisht të pavlefshme, pasi
nuk janë zbatuar kërkesat ligjore për marrjen e vendimit, si pasojë këto vendime nuk
mund të sjellin pasoja juridike.
- Kodi i Procedurave Administrative, i miratuar me ligjin nr.8485, dt.12.05.1999, (në
fuqi, në momentin e konstatimit të pavlefshmërisë absolute të vendimeve nga
KSHKKP), ka parashikuar në nenin 117, “Efektet e aktit administrativ absolutisht te
pavlefshëm“, si më poshtë:
“1. Aktet administrative absolutisht të pavlefshme nuk prodhojnë pasoja ligjore
pavarësisht nga fakti nëse janë deklaruar apo jo si të tillë.
2. Secila pale e interesuar mund te kerkoje qe akti administrativ te shpallet absolutisht
i pavlefshëm. Kerkesa ne fjale mund te behet ne Çdo kohe. Ogani administrativ
kompetent, me nismen e tij, mundet te deklaroje një akt administrativ absolutisht te
pavlefshëm ne çdo kohe.
3. Ne qofte se vetëm një pjese e aktit eshte absolutisht e pavlefshme, i gjithë akti do te
konsiderohet absolutisht i pavlefshëm, ne rast se pjesa qe anulohet eshte aq e
rëndësishme saqë pa te akti nuk e realizon qëllimin e tij.
- Shqyrtimi administrativ për konstatimin e pavlefshmërisë absolute te vendimeve
përkatëse eshte bere nga KSHKKP dhe ka si rezultat final: Urdhrin e përbashkët
nr.160, dt.03.07.2003, pika 3 e tij.
- Ne fushën e mosmarrëveshjeve administrative, konstatimi i pavlefshmërisë absolute
mund te behet nga organi qe ka nxjerre aktin, nga organi epror, ose nga vete subjekti i
interesuar.
- Ne ketë rast ZRPP Durrës eshte organi zbatues i një akti tjetër administrativ sipas
nenit 44, te ligjit nr.7843, dt.l3.07.1994 “Per regjistrimin e pasurive te paluajtshme”, i
ndryshuar.
- Rezulton se nga verifikimet ky truall ka origjinën nga Vendimit nr.15/1, datë
28.06.2002, të K.K.K.P. Durrës, i sekuestruar bashke me 188 vendime te tjera nga
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Durrës, për nevojat e procedimit penal ndaj shtetasit
Vasil Hila, ne cilësinë e Kryetarit te këtij institucioni.
- Urdhri i përbashkët midis Kryetarit te KSHKKP dhe Kryeregjistruesit, nr.160,
dt.03.07.2003, parashikon se: “ZRPP Durrës duhet te pezullojë të gjitha veprimet per
vendimet e KKKP Durres, sipas listes bashkëlidhur. Këto vendime konstatohen si
absolutisht te pavlefshme dhe nuk mund te sjellin pasoja juridike.
- Ky pezullim do te vazhdoje deri ne marrjen e vendimeve te reja sipas procedurës
ligjore nga KKKP”.
- Me akt verifikimin e ZRPP Durrës, si përgjigje ndaj aplikimit te paditësit Kujtim
Nerjaku, duke theksuar se: “pasuria e regjistruar me këtë numër hipotekor është e
pezulluar me Urdhrin nr.160, 07.2003 të Z.Q.R.P.P. Durrës, nuk mund të plotësojë
kërkesën e qytetarit pasi dy kërkesat për vërtetim dhe hartë deri në heqjen e këtij
kufizimi.
Bashkangjitur Urdhri nr.160.
- Gjykata e Apelit pretendon se pezullimi i veprimeve, sipas nenit 1, te ligjit nr.7843,
dt. 13.07.1994 “Per regjistrimin e pasurive te paluajtshme”, i ndryshuar, duhet te
behet maksimumi për 15 dite, prandaj nuk justifikohet një bllokim për një kohe disa
vjeçare.
502
- Ky argument është totalisht i pa bazuar në ligj. ZRPP Durrës, ka ndërmarrë detyrimet
e saj bllokuese për llogari të Prokurorisë së Rrethit Gjyqësore Durrës, në zbatim të
ligjit nr.7843, dt. 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, i ndryshuar,
neni 44.
- Ky nen përcakton rastet e kufizimit të veprimeve kartelat e pronësise. Pika “c” e këtij
neni sqaron se kufizimi mund të bëhet deri në nxjerrjen e një urdhri te dyte.
- Ky interpretim i gabuar i ligjit për regjistrimin e pasurive të paluajtshme, duke shtuar
gjithashtu faktin se Gjykata e Apelit dhe ajo e Shkallës së Parë, Durrës trajton dhe
konsideron si absolutisht të pavlefshme akte administrative të cilët nuk kërkohen të
konstatohen të tilla nga paditësi, e bën vendimin si të pa mbështetur në prova dhe në
ligj.

VËREN
1. Paditësi Kujtim Nerjaku, është pronar i vetëm i një pasurie tokë truall me sipërfaqe
2000 m2, e ndodhur në Durrës, në pasurinë me nr.4/24, në Zonën Kadastrale 8518 Durrës.
Këtë pronë paditësi e ka fituar me kontratën e shitblerjes të pasurisë së paluajtshme nr.2156
Rep, nr.1381 Kol, datë 24.07.2002, nga shitësi Xhevahire Arbana.
Me kontratën e shitblerjes paditësi ka bërë regjistrimin e kësaj prone në regjistrat e
Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Durrës dhe konkretisht në regjistrin
me nr.224, datë 01.08.20(81 vol.16, faqe 199, për të cilin është pajisur edhe me vërtetim nga
dokumenti hipotekor me date 05.08.2002.
Pas regjistrimit të kësaj prone në Zyrën Vendore të Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Durrës, paditësi ka aplikuar për të marrë nga kjo zyrë vërtetimin e pronësisë.
Me akt verifikimin, pala e paditur Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Durrës, i ka kthyer përgjigje paditësit se nuk mund të pajiset me vërtetim pronësie sepse
origjina e kësaj pasurie është vendimi i Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
Durrës me nr.15/1, datë 28.06.2002, vendim i cili është bllokuar sipas urdhrit nr.160, datë
23.07.2003, të Zyrës Qendrore të Regjistrimit të Pasurive të të Paluajtshme Tiranë, i cili e ka
konsideruar këtë vendim si absolutisht i pavlefshëm si dhe në pikën 3, urdhëron që të
pezullohen veprimet me këto prona derisa K.SH.K.K.P të shprehet në lidhje me to.
Në pikën 1, të Urdhrit të përbashkët të Zyrës Qendrore të Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Tiranë dhe K.SH.K.K.Pronave me nr.160, datë 03.07.2003, thuhet se: “Zyra e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Durrës, të pezullojë të gjitha veprimet për vendimet e
Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave të ish Pronarëve Durrës, sipas listës
bashkëngjitur.
Në këtë listë përfshihet dhe vendimi nr.15/1, datë 28.06.2002, në favor të ish-pronarit
Bega Abdulla Arbana.
Në pikën 3, të këtij urdhri parashikohet se ky pezullim do të vazhdojë deri në marrjen
e vendimeve të reja sipas procedurës ligjore nga Komisioni i Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave të ish Pronarëve, pasi vendimet e përcaktuar në pikën 2, të këtij urdhri janë
konstatuar absolutisht të pavlefshme dhe si të tillë nuk mund të sjellin pasoja.
503
II. Vendimet dhe arsyetimi i gjykatave në mosmarrëveshje:
2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin e saj nr.1849, datë 12.07.2011,

ka vendosur:
Pranimin e kërkesë padisë së paditësit Kujtim Nerjaku duke detyruar palën e paditur
Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Durrës, të lëshojë certifikatën për
vërtetim pronësie nga dokumenti hipotekor në favor të paditësit për sipërfaqen e truallit 2000
m2, me nr.pasurie 4/24, volumi nr.16, faqe 199, me vend ndodhje lagj.13, Plazh Durrës.
Shpenzimet gjyqësore, në ngarkim të palës së paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Durrës.
3. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2012-653(334), datë 23.04.2012, ka
vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit civil nr.1849, datë 12/07/2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës.
Kundër këtij vendimi lejohet rekurs në Gjykatën e Lartë.
Me arsyetimin:
Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, është i bazuar në prova dhe ligj, e për
pasojë bazuar në nenin 466/a, të K.Pr.Civile duhet lënë në fuqi.
Gjykata e Apelit Durrës vlerëson:
Paditësi Kujtim Nerjaku, me anë të kontratës së e shitblerjes të pasurisë së
paluajtshme nr.2156, Rep, nr.1381 Kol, datë 24.07.2002, nga shitësi Xhevahire Arbana, ka
fituar të drejtën e pronësisë mbi 2000 m2 truall, të ndodhur në Durrës, Lagja 13 Durrës,
Zona Kadastrale nr.8518 me nr.pasurie 4/24, në zbatim të nenit 164 e 705, e vijues të Kodit
Civil, akt ky i cili është regjistruar pranë palës së paditur ZVRPP Durrës në regjistrin
hipotekor nr.224, datë 01.08.2002, vol.16, faqe 199.
Në urdhrin nr.160, datë 03.07.2003, pika 1, është urdhëruar pezullimi i veprimeve të
Z.V.R.P.P Durrës në lidhje me këtë pasuri të palës paditëse.
Koncepti i “pezullimit të regjistrimit“ përcaktohet në nenin 14, të ligjit 7843, datë
13.07.l994 “Për regjistrimin e pasurive lë paluajtshme”, i ndryshuar dhe kushtëzohet me
kohëzgjatjen prej 15 ditësh nga momenti i miratimit të pezullimit (paragrafi i dyte i nenit 14).
Në rastin konkret, gjendja e pezullimit ka vazhduar për rreth nëntë vjetësh nga data e
publikimit të Urdhrit nr.160, datë 03.07.2003, nga ana e Kryeregjistruesit.
Konkludohet se, është lejuar gjendje paligjshmërie, duke mos rifilluar veprimet për
lëshimin e certifikatës së pronësisë mbi këtë pasuri të paluajtshme me kërkesë të palës
paditëse, në cilësinë e pronarit të pasurisë së paluajtshme.
E drejta e pezullimit të regjistrimit i përket regjistruesit të Z.V.R.P.P-së dhe jo edhe
Kryerregjistruesit.
Pra, Kryeregjistruesi ka proceduar tej kompetencave të parashikuara shprehimisht në
ligjin nr.7843, datë 13.07.1994, i ndryshuar.
Nëse i referohemi kërkesës ankimore të ZQRPP, Tiranë, pretendohet për pezullim të
veprimeve mbi këtë pasuri deri në momentin e daljes së një urdhri tjetër që revokon ose
shfuqizon Urdhrin nr.160, datë 03.07.2003 të Kryeregjistruesit, bazuar në nenin 124, të Kodit
të Procedurave Administrative.
Ky pretendim është i pabazuar në ligjin organik që rregullon veprimtarinë e
funksionimin e Z.V.R.P.P dhe të Kryeregjistruesit. Ligji nr.7843, datë 13.07.l994
‘Për...Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme ndryshuar, i cili ka prioritet në lidhje me Kodin
e Procedurave Administrative dhe lidhur me aktin administrativ të Kryeregjistruesit, gjen
zbatim ligji nr.7843, dt.13.07.1994, i ndryshuar si ligj i zbatueshëm.
Pra referenca në rastin e pezullimit duhet të bëhet tek neni 14, i ligjit nr.7843,
dt.13.07.1994, i cili përcakton limitin kohor 15 ditor të vazhdimit të kësaj gjendjeje juridike.
504
Kjo nuk përjashton faktin e një urdhri revokues apo shfuqizues, në kuptim të nenit
124, të Kodit të Procedurave Administrative, por brenda afatit 15 ditor të përcaktuar në
nenin 14, të ligjit nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, i
ndryshuar, tej afatit 15 ditor nga publikimi i Urdhrit nr.160, datë 03.07.2003, konsiderohet
se nuk jemi në kushtet e pezullimit të veprimeve të Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive
të Paluajtshme, Durrës.
Veprimtaria dhe funksionimi i Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme dhe Zyrës Qendrore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, parashikohet në
ligjin nr.7843, datë 13.07.1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme'’, i ndryshuar si
dhe aktet nënligjore të dala në zbatim të ligjit.
Duke patur parasysh faktin së Urdhri i Kryeregjistruesit për pezullimin e veprimeve të
Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme, Durrës lidhur me sipërfaqen e
truallit pronë e palës paditëse argumentohet me faktin e pavlefshmërisë absolute të vendimit
të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Qarkut Durrës nr.1163/3, datë 05.07.2002 për
shkak të mosrespektimit të kërkesave ligjore në marrjen e vendimit, një atribut i tillë i
kontrollit të ligjshmërisë të vendimeve të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
nuk përfshihej në rrethin e kompetencave të Kryeregjistruesit si dhe të Kryetarit të Komitetit
Shtetëror Kthimin dhe Kompensimin e Pronave.
Ky konkluzion përftohet nga përcaktimet e ligjit nr.7843, datë 13.07.094 “Për
Kthimin dhe Kompensimin e Pronave ish pronarëve i ndryshuar.
Në nenin 27/a, të këtij të fundit përcaktohet se të drejtën e ankimit kundër vendimeve
të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave e kanë pjesëmarrësit ne proces.
Gjykata e Apelit vlereson se, në kushtet kur nuk parashikohet kompetenca e
Kryeregjistruesit për të marrë në shqyrtim vlefshmërinë ose jo të titujve të pronësisë dhe aq
më tepër, të konkludojë lidhur me faktin e ligjshmërisë ose jo të këtyre titujve të pronësisë
duke e përdorur këtë vlerësim si argument në favor të veprimit të njëanshëm të pezullimit të
veprimeve mbi këto pasuri, kemi të bëjmë me një akt absolutisht të pavlefshëm të
Kryeregjistruesit.
Pavlefshmëria absolute në kuptim të nenit 116/b, të Kodit të Procedurave
Administrative e këtij akti administrativ justifikohet me tejkalimin e kompetencave të
autoritetit administrativ, të përfaqësuar nga Kryeregjistruesi dhe Kryetari i Komitetit
Shtetëror për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave, në lidhje me vendimmarrjen
administrative.
Për rrjedhojë Urdhri nr.160, datë 03.07.2003, përfaqëson një akt absolutisht të
pavlefshëm dhe nuk mund të sjellë pasoja.
Në ligjin nr.7698, datë 15.04.1993 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave Ish-
Pronarëve”, në të cilin është bazuar edhe Urdhri nr.160, datë 03.07.2003, i Kryeregjistruesit
dhe Kryetarit të Komitetit Shtetëror për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave, nuk
parashikohej e drejta e këtij të fundit për të marrë në shqyrtim kryesisht ligjshmërinë e
vendimeve të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave nëpër qarqe.
Pas shfuqizimit të ligjit të mësipërm nëpërmjet ligjit nr.9235, datë 29.7.2004 “Për
Kthimin dhe Kompensimin e Pronës'''’ i ndryshuar, neni 16/2, kjo kompetencë i është dhënë
Komitetit Shtetëror për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave.
Lidhur me rastin konkret në kohën e daljes së Urdhrit nr.160, datë 03.07.2003 nuk
parashikohej kjo kompetencë e titullarit të Komitetit Shtetëror për Kthimin dhe Kompensimin
e Pronave nga ligji në fuqi.
Mbi bazën e arsyetimit të mësipërm, Gjykata e Apelit konkludon se Urdhri nr.160,
datë 03.07.2003, i Kryeregjistruesit dhe titullarit të Komitetit Shtetëror për Kthimin dhe
Kompensimin e Pronave përsa i përket disponimit për trashëgimtarët “Arbana”dhe me tej të
paditësit Kujtim Nerjaku, konsiderohet akt administrativ absolutisht i pavlefshëm, i cili nuk
ka sjellë asnjëherë pasoja të ligjshme për subjektet e cënuara nga kjo vendimmarrje.
505
Në këto rrethana, Gjykata e Apelit e vlerëson të drejtë konkluzionin e gjykatës së
shkallës së parë, sipas të cilit, nuk ekziston asnjë pengesë për lëshimin e çertifikatës së
pronësisë palës paditëse Kujtim Nerjaku, prej Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme, Durrës, bazuar në nenin 28/1, të ligjii nr.7843, të vitit 1994.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës, ka paraqitur rekurs pala e paditur
ZVRPP Durrës, e cila ka kerkuar ndryshimin e vendimit nr.10-2012-653(334), datë
23.04.2012 të Gjykatës së Apelit Durrës.
4. Dispozitat e ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave

administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, Neni 7/a, të ligjit
nr.49/2013 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative” parashikohet
se: Gjykatat administrative janë kompetente për mosmarrëveshjet që lindin nga aktet
administrative individuale, aktet nënligjore normative dhe kontratat administrative publike,
të nxjerra gjatë veprimtarisë administrative nga organi publik.....
Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile.
Nenin 28/1, të ligjit nr.7843, të vitit 1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”.
Ligji nr.7843, datë 13.07.1998 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” nuk i ka
njohur ndonjë kompetencë Kryeregjistruesit për të urdhëruar pezullimin në lidhje me
veprimet në zyrat e regjistrimit të pasurive të vendimeve të KKKP-ve.
Neni 14, i këtij ligji njeh vetëm të drejtës e regjistruesit të zyrës vendore që të
pezullojë veprimet deri në 15 ditë.
Vendimi nr.1, datë 06.01.2009, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, janë
shprehur ndër të tjera se: “Transkriptimi ose regjistrimi nuk është gjë tjetër veçse një mjet i
nevojshëm për t’i dhënë publicitetin kontratës, për të bërë të njohur ekzistencën e saj dhe të
pronarit nga të tretët. Transkriptimi ka funksionin e publikimit deklarativ”.
5. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi aktet e ndodhura në dosjen

gjyqësore, të cilat janë administruar dhe analizuar nga gjykatat e faktit, vendimet gjyqësore
dhe shkaqet e parashtruara në rekurs, vlerëson se vendimet e gjykatave janë marrë në zbatim
të drejtë të ligjit dhe si të tilla duhen lënë në fuqi.
6. Paditësi e ka fituar pronësinë mbi pasuritë e paluajtshme objekt gjykimi në mënyrë
të prejardhur me anë të kontratave të shitblerjes nr.2156 Rep, nr.1381 Kol, datë 24.07.2002,
nga shitësi Xhevahire Arbana. Paditësi Kujtim Nerjaku, është pronar i vetëm i një pasurie
tokë truall me sipërfaqe 2000 m2, e ndodhur në Durrës, në pasurinë me nr.4/24, në Zonën
Kadastrale 8518 Durrës.
Me kontratën e shitblerjes paditësi ka bërë regjistrimin e kësaj prone në regjistrat e
Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Durrës dhe konkretisht në regjistrin
me nr.224, datë 01.08.20(81 vol.16, faqe 199, për të cilin është pajisur edhe me vërtetim nga
dokumenti hipotekor me date 05.08.2002.
Pas regjistrimit të kësaj prone në Zyrën Vendore të Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Durrës, paditësi ka aplikuar për të marrë nga kjo zyrë vërtetimin e pronësisë.
Me akt verifikimin, pala e paditur Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme
Durrës, i ka kthyer përgjigje paditësit se nuk mund të pajiset me vërtetim pronësie sepse
origjina e kësaj pasurie është vendimi i Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
Durrës me nr.15/1, datë 28.06.2002, vendim i cili është bllokuar sipas urdhrit nr.160, datë
23.07.2003, të Zyrës Qendrore të Regjistrimit të Pasurive të të Paluajtshme Tiranë, i cili e ka
506
konsideruar këtë vendim si absolutisht i pavlefshëm si dhe në pikën 3, urdhëron që të
pezullohen veprimet me këto prona dërisa K.SH.K.K.P të shprehet në lidhje me to.
Nga aktet e ndodhura ne dosjen gjyqësore ka rezultuar se deri me sot kontrata me të
cilën paditësi ka fituar pronësinë është në fuqi sa kohë që nuk është kundërshtuar. Në këtë
kuptim, Kolegji thekson se objekti i mosmarrëveshjes në mes të palëve, nuk ka të bëjë me
zgjidhjen në themel të titullit të pronësisë së paditësit, por me faktin nëse ekzistojnë kushtet
ligjore për të mos e regjistruar këtë titull pronësie.
7. Ky Kolegj vlerëson se me të drejtë gjykatat e faktit kanë arsyetuar se Urdhri nr.160,
datë 03.07.2003 i Zyrës Qendrore të Regjistrimit të Pasurive dhe Komitetit Shtetëror të
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, nuk mund të shërbejë si bazë për mosregjistrimin e
pronës së paditësit nga ZVRPP Durrës. Kolegji vë në dukje dy probleme kryesore në këtë
çështje, faktin e konstatimit të pavlefshmërisë së vendimeve të K.K.K.Pronave Durrës me anë
të Urdhrit nr.160 datë 03.07.2003 të ZQRPP Tiranë dhe KSHKKPP Tiranë, si dhe detyrimin
e ZVRPP Durrës të pezullojë regjistrimet në lidhje me pasuritë të cilat sipas urdhërit të
mësipërm ishin konstatuar të pavlefshme.
7.1 Urdhri i përbashkët nr.160, date 03.07.2003 i ZQRPP Tirane dhe KSHKKPP
Tiranë, mbi bazën e të cilit urdhër në të cilin mbështetet dhe pala e paditur ZVRPP Durrës për
mosregjistrimin e pasurisë, është një vendimmarrje e cila është absolutisht e pavlefshme, në
kuptim të nenit 116/b, te K.Pr.A, pasi është nxjerrë në kapërcim të kompetencave ligjore të
organeve administrative. Urdhri i mësipërm nuk mundet që të konstatojë pavlefshmërinë
absolute të vendimeve të KKK Pronave në kohën kur ka qenë kryetar Vasil Hila, nisur nga
arsyetimi i mësipërm se një e drejtë e tillë nuk i është e njohur nga ligji. Asnjë organ tjetër
përveç atyre gjyqësore nuk kishte të drejtë që të konstatonte pavlefshmërinë e këtyre
vendimeve të KKK Pronave Durrës.
7.2 Po kështu, në lidhje me detyrimin e përcaktuar në Urdhrin nr.160, datë 03.07.2003
të ZQRPP Tiranë dhe KSHKKPP Tiranë, për pezullimin e procesit të regjistrimit të pasurive
për të cilat ky urdhër kishte konstatuar kompetencën, Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë thekson se: Ligji nr.7698, date 15.04.1993 “Për kthimin dhe Kompensimin e Pronave
ish Pronarëve”, nuk i ka njohur Kryetarit të KSHKKP, ndonjë kompetencë në drejtim të
pezullimit apo anulimit të vendimeve të KKKP. Sipas nenit 27/a, të ketij ligji, këtë
kompetencë e ka patur vetëm gjykata. Në vendimin nr.27, datë 26.05.2010, Gjykata
Kushtetuese është shprehur se: “…vendimet e A.K.K.P për të shfuqizuar vendimet e K.K.K.P-
ve, përbëjnë cënim të parimit të sigurisë juridike. Nga analiza e nenit 451, të Kodit të
Procedurës Civile del se një vendim gjyqësor i shkallës së parë merr formën e prerë nëse nuk
ankimohet, ose kur lihet në fuqi nga një gjykatë apeli, që do të thotë se pamundësia për të
vënë në lëvizje gjykatën e apelit, ose vendimi i kësaj të fundit në favor të vendimit të shkallës
së parë, i jep atij formë të prerë. Në këtë mënyrë duke arsyetuar mutatits mutandis, edhe
vendimi i KKKP, i cili nuk është ankimuar brenda afateve ligjore merr formën e prerë. Në
këtë konkluzion ka arritur edhe Gjykata Evropiane e të Drejtave të Njeriut në çështjen
Ramadhi dhe të tjerët kundër Shqipërisë duke cilësuar vendimet e pa ankimuara të
Komisioneve të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave si “të formës së prerë dhe të
ekzekutueshme”. Në këtë vendim kjo gjykatë ka shfuqizuar si në kundërshtim me Kushtetutën
e RSH, pikërisht ato dispozita ligjore që parashikonin të drejtën e AKKP që të merrnin në
shqyrtim vendime të dhëna më parë nga KKK Pronave në rrethe, duke u shprehur qartë se
AKKP është organ quasi gjyqësor dhe nuk mund të konsiderohet si organ epror i komisioneve
të kthimit dhe kompensimit të pronave në rrethe.”
7.3 Gjithashtu, ligji nr.7843, datë 13.07.1998 “Për regjistrimin e pasurive të
paluajtshme” nuk i ka njohur ndonjë kompetencë Kryeregjistruesit për të urdhëruar
pezullimin në lidhje me veprimet në zyrat e regjistrimit të pasurive të vendimeve të KKKP-
ve. Neni 14 i këtij ligji njeh vetëm të drejtës e regjistruesit të zyrës vendore që të pezullojë
veprimet deri në 15 ditë.
507
8. Nisur nga sa më lart, ky Kolegj thekson se në asnjë rregullim ligjor specifik nuk
parashikohet mundësia, por as delegimi i të drejtës që dy organe të fushave të ndryshme, të
nxjerrin urdhra të përbashkët, të cilët duke anashkaluar dhe duke mos pasur ndonjë
mbështetje ligjore, të ndikojnë në të drejtat e shtetasve, në rastin konkret të paditësit. Po
kështu asnjë nga ligjet apo rregullimet nënligjore të përdorura si bazë ligjore për nxjerrjen e
Urdhrit nr.160, datë 03.07.2003, nuk e parashikojnë pasjen e një të drejte të tillë. Nga ana
tjetër, Kolegji thekson se rregullimi ligjor i kohës, por edhe ai i tanishmi, nuk ka ndonjë
dispozitë ligjore që të parashikojë mundësinë e pezullimit të veprimeve me pasuri të
paluajtshme, pa një afat të caktuar.
9. Fakti se dosjet e KKK Pronave Durrës në lidhje me vendimet që janë dhënë në
kohën kur ka qenë kryetar Vasil Hila, janë sekuestruar nga ana e prokurorisë për efekt të
procedimit penal të filluar prej saj ndaj tij, nuk do të thotë me këto pasuri nuk mund të kryhet
asnjë veprim, kur pala posedon titullin e saj të pronësisë. Nuk është regjistrimi që e bën
pronar personin që pretendon të drejta pronësie mbi një pasuri, por titulli mbi bazën e të cilit
atij i kanë kaluar këto të drejta, të cilat rrjedhin si nga mënyrat primare apo të prejardhura të
fitimit të pronësisë. Në vendimin nr.1, datë 06.01.2009, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së
Lartë, janë shprehur ndër të tjera se: “ Transkriptimi ose regjistrimi nuk është gjë tjetër veçse
një mjet i nevojshëm për t’i dhënë publicitetin kontratës, për të bërë të njohur ekzistencën e
saj dhe të pronarit nga të tretët. Transkriptimi ka funksionin e publikimit deklarativ.” Në këto
kushte, në rast se pretendohet se pasuria objekt gjykimi është kthyer nga KKKP Durrës me
anë të një akti administrativ absolutisht të pavlefshëm, çdokush që ka interes, mund të
drejtohet në gjykatë për të kërkuar konstatimin e kësaj pavlefshmërie.
10. Në këto kushte, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet e
pretenduara në rekurs nuk përbëjnë shkak për cënimin e vendimeve të gjykatave të faktit dhe
se këto vendime janë marrë në zbatim të drejtë të ligjit dhe si rrjedhojë duhen lënë në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.10-2012-653(334), datë 23.04.2012, të Gjykatës së
Apelit Durrës.
Tiranë, më 12.07.2016
508
Nr. 00-2016-2443 i Vendimit (434)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: FARIJE KOKA

POLICISË SË SHTETIT (DPPSH)
OBJEKTI:
Anulimin e urdhrit të Drejtorit të Përgjithshëm
nr.1198/1, datë 10.11.2013 si të padrejtë, diskriminues
absolutisht të pavlefshëm në kuptim të nenit 116/c, të KPrA,
të ligjit nr.9749/2007, si i pabazuar në ligj e në prova,
i dalë në mosrespektim të ligjit të procedurave ligjore.
Detyrimin e të paditurit për rikthimin e menjëhershëm
në shërbim policor të paditësit në funksionin që mbante para lirimit
si specialist ne drejtorinë e standardeve profesionale
ose në një funksion ekuivalent me të (neni 90 i ligjit 9749/2007).
Detyrimin e të paditurit për të paguar pagën bruto të shërbimit policor
së bashku me indeksimet dhe rritjen për gradën nga data 17.11.2013
deri në momentin e rikthimit në shërbim.
Detyrimin e të paditurit (DPPSh) për të dëmshpërblyer paditësin në masën:
Tre paga mujore bruto për shkak të mosrespektimit të afatit të njoftimit neni 143/1 i K.Punës.
Dy paga mujore bruto për mosrespektimin e procedurës
së zgjidhjes së kontratës së punës neni 144/5 i K.Punës.
Tre paga mujore bruto, shpërblim për vjetërsi shërbimi në neni 145 i Kodit Punës.
Dymbëdhjetë paga mujore bruto për zgjidhje të kontratës së punës
në mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar
në kuptim të nenit 153 në lidhje me nenin 155 të K.Punës.
Baza Ligjore: Kushtetuta neni 44.
Ligji nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”
K.Punës nenet 143, 144, 145, 153, 155.
Ligji nr.9749/1995 “Për Policinë e Shtetit”,
nenet 12,29, 44, 57, 61, 78, 90.
K.Pr.A nenet 107, 108, 116.
Rregullore e Brendshme e Policisë e miratuar
me urdhër të Ministrit të Brendshëm nr.1404/2009 nenet 4,5,6,36.
509
Procedura standarde “Për menaxhimin e burimeve njerëzore”
Nr.1277, datë 11.11.2009 politika 5 dhe 13.
Kontrata kolektive nr.1966, datë 03.04.2009, nr.15/1 datë 03.04.3009.
Urdhri i Ministrit të Brendshëm nr.548/1, datë 05.11.2013.
Urdhri i Drejtorit të Përgjithshëm nr.1198/1, datë 10.11.2013.
Aneks nr.F-69, datë 115.11.2013.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.355, datë

Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë paditësen me pagën e 12 muajve
(neto) për zgjidhjen e menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës.
Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë paditësen me pagën e 2,5
muajve (neto) për vjetërsi në punë.
Rrëzimin e kërkimeve të tjera të objektit të padisë.
Gjykata e Administrative e Apelit me vendimin nr.2674, datë 02.07.2014 ka

vendosur :
Mospranimin e ankimit të palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë
së Shtetit ndaj vendimit nr.355, datë 03.02.2014 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë.
Kundër vendimit nr.2674, datë 02.07.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit

ka paraqitur rekurs pala e paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit e cila ka
kërkuar prishjen e vendimit nr.2674, datë 02.07.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit
dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata Administrative e Apelit ka gabuar që nuk ka shqyrtuar çështjen në themel
duke shkelur të drejtën e ankimit të palës së paditur. Autorizimi i përfaqësuesit të
palës së paditur është i ligjshëm bazuar në urdhrin nr.67, datë 28.01.2008 të Drejtorit
të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit. Në zbatim të tij janë paraqitur ankimet që nga
viti 2008 dhe në asnjë moment nuk është venë në dyshim ligjshmëria nga gjykatat e të
treja shkallëve.
- I njëjti trup gjykues ka pranuar me të njëjtin autorizim në raste të tjera për shqyrtim
siç është rasti me paditës RS kundër DPPSh dhe EJ kundër DPPSh. Gjykata
Administrative e Apelit ka vepruar në kundërshtim me ligjin, pasi nuk ka bërë njoftim
për ndreqjen e të metave të ankimit brenda 5 ditëve .
- Gjykata Administrative e Shkallës së Parë ka dhënë një vendim të pabazuar, pasi
paditëses është shkurtuar vendi i punës po trajtohet me pagesë kalimtare në bazë të
nenit 12 të ligjit 10142/2009 “Për sigurimin shoqëror suplementar…”. Kështu
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë ka dhënë një vendim të pabazuar në ligj.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori, dhe diskutoi çështjen në tërësi,
510
VËREN
1. Paditësja është punësuar pranë palës së paditur që prej vitit 2007, si specialiste në
sektorin e ankesave pranë Drejtorisë së Standardeve me gradën komisar. Përmes urdhrit të
Ministrit të Punëve të Brendshme nr.548/1 datë 05.11.2013 është ndryshuar struktura e disa
njësive të Policisë së Shtetit mes të cilave edhe e Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së
Shtetit . Sipas këtij urdhri sektori i ankesave ku punonte si specialiste paditësja suprimohej
duke i kaluar funksionet sektorit të disiplinës, i cili do të emërohej si sektor i disiplinës dhe
ankesave. Mbi bazën e strukturës së re për shkak se pozicioni i paditëses suprimohej me
urdhrin nr.1198/1, datë 10.11.2013 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit është
urdhëruar lirimin e paditëses nga policia e shtetit.
2. Në kushtet e mësipërme paditësja ka paraqitur në gjykatë padinë objekt gjykimi
duke pretenduar se largimi nga puna është i paligjshëm.
3. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.355, datë
03.02.2014 ka pranuar pjesërisht padinë duke detyruar palën e paditur të dëmshpërblejë
paditëses me pagën neto të 12 muajve për zgjidhjen e menjëhershme dhe të pajustifikuar të
kontratës së punës; dhe 2,5 paga neto për vjetërsi në punë; si dhe ka rrëzuar padinë për pjesën
tjetër.
4. Kundër vendimit nr.355, datë 03.02.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë ka paraqitur ankim pala e paditur në Gjykatën Administrative të Apelit.
5. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin datë 17.02.2014 ka
vendosur pranimin e ankimit dhe e ka dërguar për shqyrtim në Gjykatën Administrative të
Apelit.
6. Gjykata Administrative e Apelit me vendimin nr.2674, datë 02.07.2014 ka
vendosur mospranimin e ankimit të palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së
Shtetit ndaj vendimit nr.355, datë 03.02.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë.
7. Gjykata e Administrative e Apelit ka vendosur mospranimin e ankimit, pasi sipas
saj nuk plotëson kushtet ligjore të pranueshmërisë sepse është nënshkruar nga përfaqësuesi
ligjor juristi i institucionit, të cilit nuk i dhënë shprehimisht e drejta për të bërë ankim me
autorizimin nr.5170, datë 21.10.2013. Sipas autorizimit ai ka të drejtën e përfaqësimit në
gjykimin në shkallë të pare në apel dhe në gjykatë të lartë. Gjykata Administrative e Apelit
thekson se ankimi nuk është nënshkruar nga titullari i institucionit siç kërkon neni 442/a i
KPrC. Kjo gjykatë argumenton se sipas vendimit të Gjykatës Kushtetuese nr.36, datë
05.06.2012 dhe nenit 97 KPrC delegimi tek një përfaqësues i tagrave për të bërë ankim ndaj
një vendimi gjyqësor duhet bërë detyrimisht ne mënyrë të shprehur.
8. Sa më sipër, Gjykata Administrative e Apelit në kuptim të neneve 97, 4442/a të
KPrC dhe 46, 50/a të ligjit nr.49/2012, ka vendosur mospranimin e ankimit.
ushtruar rekurs pala e paditur duke parashtruar shkaqet e sipërcituara në pjesën hyrëse të
vendimit.
pranuar rekursin dhe e ka dërguar në Kolegjin Administrativ të Gjykatës së Lartë.
II. Vlerësimi i Kolegjit Administrativ i Gjykatës së Lartë
11. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (më tej Kolegji), pasi analizoi aktet e
ndodhura në dosjen gjyqësore, vlerëson se vendimi nr.2674. datë 02.07.2014 i Gjykatës
Administrative të Apelit është dhënë në kundërshtim të normave procedurale.
511
12. Kolegji vë në dukje se Gjykata Administrative e Apelit në dhomë këshillimi ka
vendosur mospranimin e ankimit në bazë të nenit 50/a të ligjit nr.49/2012, pasi ankimi është
paraqitur i nënshkruar nga përfaqësuesi i palës së paditur, juristi e institucionit, pa e patur ajo
këtë të drejtë shprehimisht të parashikuar në autorizimin nr.5170, datë 21.10.2013.
Konkretisht sipas Gjykatës Administrative të Apelit, përfaqësuesi i palës së paditur ka pasur
të drejtën vetëm për përfaqësim në gjykimin në të gjitha shkallët, por nuk ka pasur
shprehimisht të drejtën të bënte ankim kundër vendimit të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë. Në këto kushte Gjykata Administrative e Apelit nuk ka shqyrtuar ankimin
kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë.
13. Kolegji vë në dukje se nga aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore rezulton se pala
e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë, institucion shtetëror (person juridik) është
përfaqësuar në gjykimin në shkallë të parë nga juristi i institucionit, sipas autorizimit nr.5170,
datë 21.10.2013 të lëshuar nga titullari i institucionit Drejtori i Përgjithshëm i Policisë së
Shtetit, në kuptim të nenit 96/c të KPrC. Pas përfundimit të gjykimit në shkallë të parë,
përfaqësuesi i palës së paditur ka nënshkruar ankimin dhe e ka paraqitur në Gjykatën
Administrative të Shkallës së Parë, e cila ka vendosur pranimin e ankimit me vendimin datë
17.02.2014. Gjykata Administrative e Apelit në dhomë këshillimi ka vendosur mospranim të
ankimit për shkak se a) ankimi nuk është nënshkruar nga titullari i palës së paditur siç kërkon
ligji nr.49/2012 b) si dhe përfaqësuesi i palës së paditur që ka nënshkruar ankimin nuk ka
pasur të drejtën e ankimit të parashikuar shprehimisht në prokurë.
14. Kolegji vë në dukje se sipas autorizimit nr.5170, datë 21.10.2013 të Drejtorit të
Përgjithshëm të Policisë së Shtetit, juristi i institucionit Ervid Çobaj ka të drejtën që të
përfaqësojë Drejtorinë e Përgjithshme të Policisë së Shtetit në të gjitha çështjet
administrative, hetimore e gjyqësore. Ai ka të drejtë që të përfaqësojë Drejtorinë e
Përgjithshme të Policisë së Shtetit në të gjitha veprimet e nevojshme procedurale që
parashikohen nga Kodet ose aktet ligjore përkatëse, në mbrojtje të kompetencave, të drejtave
dhe interesave të organit që përfaqëson. Këto të drejta i delegohen edhe në rast ankimi,
rekursi dhe gjykimi në shkallët e tjera të procedimit të gjitha niveleve, për të marrë pjesë në
gjykim deri në zgjidhjen përfundimtare të çështjes….(madje deri në ekzekutim të vendimit).
Në kuptim të këtij autorizimi përfaqësuesi ka të drejtën të përfaqësojë institucionin në
gjykim, duke kryer të gjitha veprimet procedurale për të garantuar të drejtat e institucionit në
të gjitha shkallët e gjykimit për zgjidhjen e mosmarrëveshjes, duke bërë dhe ankim.
15. Kolegji thekson se mospranimi i ankimit nga Gjykata Administrative e Apelit
është marrë në zbatim të gabuar të normave procedurale, neneve 46, 50/a të parashikuara në
ligjin nr.49/2012. Kjo shkelje është e tillë që bën të cenueshëm vendimin e kësaj gjykatë për
16. Neni 442/a të KPrC ku parashikohet se: “Ankimi është akti me të cilin palët
pjesëmarrëse në proces parashtrojnë kundërshtimet e tyre ndaj vendimeve të gjykatës, .... për
të mbrojtur të drejtat dhe interesat e tyre”. Në kuptim të kësaj dispozite, rezulton se ankimi
është mjeti procedural me anë të cilit palët e interesuara, që kanë qenë pjesëmarrëse në një
proces gjyqësor, mund të kundërshtojnë vendimin gjyqësor në një gjykatë më të lartë. Pra,
ankimi nuk është gjë tjetër veçse mjeti procedural i përdorur nga palët pjesëmarrëse në një
gjykim për të: (i) kundërshtuar vendimin e gjykatës për të gjitha ato shkaqe që parashikohen
në ligj, si dhe (ii) për të kontrolluar vendimet e gjykatës dhe për të përsosur dhënien e
drejtësisë. Në këtë drejtim ligji nr.49/2012 KPrC ka rregulluar në nenet 44-50 të Kreut të VII-
të ankimin ndaj vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë, që nga paraqitja e
deri tek shqyrtimi i tij nga Gjykata Administrative e Apelit. Në këto dispozita procedurale
janë parashikuar të gjitha rregullat (kushtet) që duhet të respektohen në lidhje me pranimin e
ankimit. Sipas kuptimit të dispozitave të mësipërme ankimet depozitohen në gjykatën që ka
dhënë vendimin që në rastin konkret është Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë.
Gjykata që ka dhënë vendimin ka të drejtën që të bëjë kontrollin formal të ankimit,
512
parashikuar në nenet 46 dhe 47 të ligjit nr.49/2012 duke vendosur pranimin ose jo të ankimit
apo kthimin e tij (kufizime këto të fundit të së drejtës së ankimit).
17. Konkretisht neni 46 i ligjit nr.49/2012 shprehimisht parashikon se: 1. Bashkë me
ankimin duhet të paraqiten: a) kopjet e ankimit dhe të dokumenteve të tjera në numër aq sa
janë personat që marrin pjesë në çështje si palë; b) aktin e përfaqësimit, nëse ky akt nuk është
pjesë e dosjes së gjykimit. 2. Në rast se ankimi nuk plotëson kushtet e parashikuara në pikën
1 të këtij neni ose kur ankimi nuk është nënshkruar, nuk tregohen palët ndërgjyqëse, vendimi
kundër të cilit bëhet ankim ose se çfarë kërkohet me ankimin, gjyqtari i vetëm njofton palën
që të ndreqë të metat brenda 5 ditëve. Shqyrtimi i ankimit, sipas këtij neni, bëhet në dhomë
këshillimi. 3. Kur ankuesi nuk plotëson ose nuk ndreq të metat brenda afatit, ankimi quhet se
nuk është paraqitur dhe i kthehet ankuesit me vendim, së bashku me aktet e tjera të
paraqitura prej tij. Kundër vendimit të gjyqtarit të vetëm për kthimin e ankimit mund të bëhet
ankim i veçantë në Gjykatën Administrative të Apelit. 4. Kur të metat e ankimit janë plotësuar
në afat, ai quhet i paraqitur që nga data e regjistrimit të tij në gjykatë. Parashikimi i
mësipërm ligjor ka të bëjë me të meta të ankimit, për të cilat gjykata ka detyrimin t’i jap palës
ankuese kohë që brenda 5 ditëve t’i ndreq ato. Në rast se pala nuk plotëson këto të meta
brenda afatit, atëherë gjykata administrative e shkallës së parë vendos kthimin e ankimit.
Raste të tilla përfshijnë edhe situatat kur ankimi nuk është nënshkruar nga pala ndërgjyqëse
apo nuk ka të shoqëruar ankimin me aktin e përfaqësimit.
18. Në interpretim dhe zbatim të drejtë të nenit 46 të ligjit nr.49/2012 Kolegji thekson
se, ashtu si parashikon dhe neni 453 i KPrC, ankimi duhet të nënshkruhet nga vetë pala,
avokati ose përfaqësuesi i pajisur me prokurë. Në kuptim të kësaj dispozite rezulton se: (i)
ankimi mund të ushtrohet nga vetë pala personalisht dhe të nënshkruhet prej saj; (ii) ankimi
mund të nënshkruhet nga avokati i palës, i cili duhet të gëzojë tagrat për të përfaqësuar palën
mbi bazën e një prokure të bërë me shkrim sipas dispozitave të Kodit Civil ose me deklarim
të palës së përfaqësuar përpara gjykatës që shqyrton mosmarrëveshjen, ndërsa në rastin e
personave juridikë publikë e privatë me autorizim (neni 72§3 i K.Civil); (iii) ankimi mund të
nënshkruhet nga përfaqësues me prokurë që nuk janë avokatë, por që listohen në
parashikimet e nenit 96 të KPrCivile. Për rastin e dytë dhe të tretë tagri i nënshkrimit të
akteve procedurale, përfshirë dhe mjetin e ankimit, duhet të jetë dhënë nga i përfaqësuari në
mënyrë të shprehur, pasi nuk ndodhemi përpara delegimit të tagrave të prezumuar nga ligji,
sikurse parashikohet psh në nenin 222 të Kodit të Familjes. [Ky qëndrim është mbajtur dhe
më parë nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.00-2013-463 (1150) datë
14.02.2013].
19. Kolegji vë në dukje se KPrC, si dhe ligji nr.49/2012, për ta bërë të vlefshëm këtë
mjet procedural dhe për të mënjanuar të gjitha të metat që mund të kishte ky akt respektivisht
në nenet 453, 454, dhe në nenin 46 kanë parashikuar qartë se çfarë duhet të përmbajë ai.
Sipas këtyre dispozitave, ankimi duhet të nënshkruhet nga pala ankuese ose përfaqësuesi siç
është trajtuar më lartë (shih pikën 18), si dhe të tregojë palët ndërgjyqëse, shkaqet e ankimit,
vendimin ndaj të cilit ankimohet dhe çfarë kërkohet me ankim. Ndërkohë neni 455 KPrC dhe
neni 46 i ligjit nr.49/2012 parashikojnë mundësinë ligjore të rregullimit të ankimit kur ai ka të
meta në lidhje me elementët që përmban. Kështu sipas nenit 46, gjykata administrative ku
është paraqitur ankimi (pra që ka dhënë vendimin që ankimohet) njofton palën ankimuese, e
cila brenda 5 ditëve duhet të ndreqë gabimin që vihet re në ankim, në të kundërt ankimi
kthehet. Pra legjislacioni procedural parashikon mundësinë e riparimit të të metave të
ankimit, brenda një afati të arsyeshëm, me qëllim që të mos humbasë kjo e drejtë themelore.
20. Nga ana tjetër neni 45 i ligjit nr.49/2012 parashikon kufizime në të drejtën e
ankimit me pasojë paankimueshmërinë e vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë, bazuar në natyrën e mosmarrëveshjes dhe vlerën e padisë. Këto janë kritere objektivë të
parashikuara në nenin 45 të ligjit, që shprehimisht parashikon se: Nuk lejohet ankim ndaj
vendimeve përfundimtare të gjykatës administrative për padi me objekt: a) kundërshtimin e
513
dënimit për kryerjen e kundërvajtjeve administrative, me vlerë më të vogël se njëzetfishi i
pagës minimale, në shkallë vendi; b) kundërshtimin e aktit administrativ që përmban detyrim
në të holla, me vlerë më të vogël se njëzetfishi i pagës minimale, në shkallë vendi;c)
kundërshtimin e aktit administrativ që ka refuzuar dhënien e detyrimit në të holla, me vlerë
më të vogël se njëzetfishi i pagës minimale, në shkallë vendi; ç) mosmarrëveshjet që lidhen
me mbrojtjen e të drejtave, lirive dhe interesave kushtetues dhe ligjorë, që rrjedhin nga
sigurimet shoqërore dhe shëndetësore, ndihma ekonomike dhe pagesa e aftësisë së kufizuar,
me vlerë më të vogël se njëzetfishi i pagës minimale, në shkallë vendi. Në një situatë kur ndaj
vendimeve të Gjykatë Administrative të Shkallës së Parë bëhet ankim, i cili nuk lejohej sipas
nenit të mësipërm, kjo Gjykatës nuk pranon ankimin. Gjykata Administrative e Apelit kur
vlerëson se ndaj vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë nuk lejohet ankim,
por ai është pranuar në kundërshtim me këtë dispozitë nga kjo gjykatë, atëherë në bazë të
nenit 50/a të ligjit 49.2014 vendos mospranimin e ankimit.
21. Kështu, parashikimi i nenit 50/a të ligjit 49.2012 në të cilin thuhet se Gjykata
Administrative e Apelit në dhomë këshillimi vendos mospranimin e ankimit, në rastet kur
ankimi nuk plotëson kushtet e pranueshmërisë dhe gjykata administrative e shkallës së parë
nuk e ka bërë një gjë të tillë, duhet kuptuar ndër të tjera që ka të bëjë me kushtet e
papranueshmërisë së ankimit të parashikuara në nenin 45 të ligjit nr.49/2012, pasi nuk mund
t’i mohohet palës ankuese e drejta ligjore për të rregulluar të metat e ankimit kur gjykata e
shkallës së parë që ka detyrim ligjor t’i jap afat nuk e ka respektuar atë, ose kur kjo e fundit
në ndryshim nga gjykata e apelit, vlerëson se përfaqësuesi e ka tagrin për nënshkrimin e
ankimit. Vetëm një interpretim i tillë i ligjit do të respektonte të drejtën e ankimit, si një e
drejtë që garanton procesin e rregullt ligjor.
22. Kolegji thekson se është detyrë e gjykatës administrative të shkallës së parë që ka
dhënë vendimin të kontrollojë fillimisht nëse ankimi i paraqitur nga pala ndërgjyqëse
plotëson apo jo kërkesat e parashikuara nga neni 46 i Ligjit 49/2012). Në analizë të kësaj
dispozite gjykata administrative e shkallës së parë, si gjykata që ka dhënë vendimin, është
kompetente për t’u shprehet dhe për të vendosur në lidhje me pranimin ose jo të ankimit.
Kolegji vë në dukje se në rastin objekt gjykimi, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë e
ka vlerësuar ankimin pa të meta në drejtim të nënshkrimit tij. Kështu Gjykata Administrative
e Apelit në rast se konstatonte se ankimi kishte të meta të pa rregulluara nga Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë, duhet t’i jepte palës së paditur kohë për të plotësuar të
metën e ankimit në lidhje me nënshkrimin, pasi kjo është një e drejtë që i jepet me ligj dhe
nuk mund ti mohohet. (Qëndrim të ngjashëm ka mbajtur Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë dhe në vendimin nr.00-2014-165 (84) datë 23.01.2013, vendimin nr.00-2015-2925 datë
04.06.2015 ).
23. Kolegji vë ne dukje se Gjykata Administrative e Apelit ka dhënë një vendim në
kundërshtim me ligjin, pasi sipas autorizimit të dhënë nga Drejtori i Përgjithshëm i Policisë,
rezulton se juristi i këtij institucioni ka të drejtë ta përfaqësoj atë në të gjitha shkallët e
gjykimit, si dhe të paraqes ankim. Por nga ana tjetër, Kolegji i tërheq vëmendjen Gjykatës
Administrative të Apelit se në rastet kur ankimi është pranuar nga Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë pa konstatuar dhe ndrequr të metat në kuptim të nenit 46 të ligjit nr.49/2012
dhe nëse Gjykata Administrative e Apelit vlerëson se ankimi ka të meta duhet t’i japë kohë
palës ankuese t’i rregullojë ato në kuptim të nenit 46/2 të ligjit 49/2012. Ky nen bën fjalë
edhe për rastet kur ankimin nuk është nënshkruar nga pala ose kur mungon akti i
përfaqësimit. Por, nëse Gjykata e Shkallës së Parë ka konstatuar të metat dhe ato nuk janë
ndrequr nga pala ankuese dhe sërish është pranuar ankimi nga kjo gjykatë, atëherë Gjykata
Administrative e Apelit zbaton nenin 50/a të ligjit 49/2012. Çdo interpretim i ndryshëm e
dispozitës së mësipërme procedurale do të çonte në shkelje të së drejtës se ankimit, që është
një nga elementët e procesit të rregullt ligjor.
514
24. Përfundimisht, Kolegji çmon se në kushtet kur vendimi nr.2674. datë 02.07.2014 i
Gjykatës Administrative të Apelit është marrë në kundërshtim me rregullat e parashikuara
nga ligji nr.49/2012 dhe KPrC (për aq sa këto të fundit janë parashikime që nuk rregullohen
nga ligji 49/2012 sipas nenit 1 të tij), ky vendim duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet
për rigjykim pranë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë me tjetër trup gjykues. Kjo e
fundit në rigjykim ka detyrën që të shqyrtojë shkaqet e parashtruara në ankim nga pala e
paditur në përputhje me ligjin 49/2012 që rregullon shqyrtimin e çështjes në Gjykatën
Administrative të Apelit. Për pasojë pretendimet e palës rekursuese në lidhje me ligjshmërinë
e zgjidhjes së mosmarrëveshjes objekt gjykimi dhe vendimmarrjes së Gjykata Administrative
e Shkallës së Parë duhet të trajtohen në kuadër të shqyrtimit të ankimit dhe zgjidhjes në
themel të çështjes nga Gjykata Administrative e Apelit në rishqyrtim.
PËR KËTO ARSYE

administrative”.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.2674. datë 02.07.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit dhe
Tiranë, më 13.07.2016
515
Nr. 00-2016-3072 i Vendimit (435)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: EDMOND LIÇO

SË SHTETIT TIRANË
OBJEKTI:
Shfuqizimin e urdhrit nr.3652, datë 07.12.2013
të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit
“Për lirimin nga policia e shtetit të një punonjësi policie”
si akt i pambështetur në ligj.
Detyrimin e palës së paditur të më trajtojë me pagesën kalimtare
prej 2 vjet pagash shpërblim të menjëhershëm dhe pagesë kalimtare
të llogaritur në masën e 50% të pagës mesatare neto referuese për 22 muaj.
Detyrimin e palës së paditur të më dëmshpërblejë me tre paga mujore
për zgjidhjen e kontratës së punës pa respektuar afatin e njoftimit.
Detyrimin e palës së paditur të më dëmshpërblejë me 2 paga mujore
për zgjidhjen e kontratës së punës pa respektuar
procedurën e përfundimit të marrëdhënies së punës.
Detyrimin e palës së paditur të më dëmshpërblejë me 12 paga mujore
për zgjidhjen e kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar.
Detyrimin e palës së paditur të rikthejë paditësin në policinë e shtetit
në funksion të barasvlershëm me gradën përfaqësuesi i parë.
Baza Ligjore: Neni 44 i Kushtetutës; ligji nr.49/2012
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”; K.Pr.C;
K.Punës nenet 141,143,144,155;
ligji nr.9749, datë 04.06.2007 “Për policinë e shtetit”,
ligji nr.10142/2009
“Për sigurimin shoqëror suplementar të ushtarakëve të forcave të armatosura”
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.1023 datë

Pranimin e pjesshëm të kërkesë-padisë.
Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditësit 2 paga referuese dhe pagesën
kalimtare për 22 muaj. Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër.
516
Gjykata e Administrative e Apelit me vendimin nr.168, datë 04.02.2015, ka
vendosur :
Ndryshimin e vendimit nr.1023, datë 17.03.2014 të Gjykatës Administrative të
Pranimin pjesshëm të padisë.
Detyrimin e palës së paditur që të dëmshpërblejë paditësin me 12 paga mujore
për shkak të zgjidhjes së kontratës së shërbimit civil në kundërshtim me ligjin.
Detyrimin e palës së paditur të trajtojë paditësin me 2 paga shpërblim të
menjëhershme dhe me pagesë kalimtare për 22 muaj.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër.
Kundër vendimit nr.168, datë 04.02.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit ka

paraqitur rekurs pala e paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit, e cila ka kërkuar
ndryshimin e vendimit nr.1023, datë 17.03.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë dhe vendimit nr.168, datë 04.02.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit dhe
rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Gjykatat nuk ka marrë në konsideratë prapësimet e palës së paditur.
- Me urdhrin nr.2504/1, datë 24.11.2015 është rimarrë në Policinë e Shtetit paditësi, i
cili i përket kategorisë së të përjashtuarve me motivacion për mosparaqitje në detyrë.
Kështu urdhri lirimit nga policia e shtetit ka dalë në bazë të nenit 57/3/4 të ligjit “Për
policinë e shtetit”.
- Gjykata Administrative e Apelit i ka njohur paditësit dëmshpërblim duke mos mbajtur
parasysh vendimin unifikues nr.31/2003 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë, pasi ligji i zbatueshëm është ligji i posaçëm “Për policinë e shtetit”.

VËREN
1. Paditësi më datën 24.12.2005 është ripranuar në strukturat e Policisë së Shtetit me

urdhrin nr.2504/1, datë 24.12.2005 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit. Gjatë
periudhës 2005-2013 paditësi ka kryer detyra të ndryshme në Policinë e Shtetit. Konkretisht
ka qenë Drejtor i Qendrës së Shërbimit dhe Administrimit të Mjeteve të Transportit në
Drejtorinë e Përgjithshme të Policisë së Shtetit deri në qershor 2006. Më pas ka ushtruar
detyrën e Shefit të Sektorit të Karrierës në Drejtorinë e Personelit për periudhën 31.06.2007-
23.09.2012. Në datë 24.09.2012 është emëruar Shef i Sektorit të Botimeve në Drejtorinë e
Studimeve Strategjike.
2. Në datën 07.12.2013 paditësi është njoftuar për urdhrin nr.3652, datë 07.12.2013
“Për lirimin nga policia e shtetit të një punonjësi policie” të Drejtorit të Përgjithshëm të
Policisë së Shtetit me motivacion se ripranimi në strukturat e Policisë së Shtetit është bërë në
kundërshtim me ligjin.
3. Ndaj këtij urdhri paditësi ka paraqitur ankim tek Komisioni i Apelit pranë palës së
paditur, i cili me vendimin nr.61 datë 09.01.2014 ka lënë në fuqi urdhrin e lirimit nga detyra
nr.3652, datë 07.12.2013 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit.
4. Në kushtet e mësipërme paditësi ka paraqitur në gjykatë padinë objekt gjykimi
517
5. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.1023 datë
17.03.2014 pranuar pjesërisht padinë duke detyruar palën e paditur t’i paguajë paditësit 2
paga referuese dhe pagesën kalimtare për 22 muaj; si dhe rrëzimin e padisë për pjesën tjetër.
6. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë ka argumentuar në lidhje me pretendimet
për shfuqizimin e urdhrit nr.3652, datë 07.12.2013 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së
Shtetit, si dhe rikthimin në detyrë, se janë të pabazuar në ligj. Konkretisht sipas kësaj në
kuptim edhe të vendimit unifikues nr.7 datë 01.06.2014 të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë, akti i ndërprerjes së marrëdhënies së punës është shprehje vullnetit për
zgjidhjen e marrëdhënies së punës dhe jo akt administrativ; si dhe sipas vendimit unifikues
nr.31/2003 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë pasoja për largimin nga puna në
mënyrë të paligjshme nuk është rikthimi në detyrë, pasi nuk detyrohet punëdhënësi të rimarrë
në punë punëmarrësin kundër vullnetit të tij.
7. Në lidhje me pasojat e largimit nga puna të paditësit që lidhen me kërkimin prej tij
të përfitimit të pagesës kalimtare, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë e ka pranuar
duke theksuar se paditësi ka dalë në lirim dhe nuk është trajtuar me pagesë kalimtare dhe në
kuptim të ligjit nr.10142 datë 15.05.2009 “Për sigurimin shoqëror suplementar …” ky
përfitim i takon.
8. Ndërsa kërkimet e tjera në padi në lidhje me dëmshpërblimet bazuar në K.Punës,
sipas Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë nuk qëndrojnë, pasi janë të pabazuar në ligj
duke qenë se në mosmarrëveshjen objekt gjykimi nuk gjen zbatim K.Punës, por zbatohet ligji
i posaçëm nr.9749, datë 04.06.2007 “Për policinë e shtetit”.
9. Kundër vendimit nr.1023 datë 17.03.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë ka paraqitur ankim paditësi dhe pala e paditur.
10. Gjykata Administrative Shkallës së Parë Tiranë me vendimet datë 01.04.2014 ka
pranuar ankimet dhe i ka dërguar në Gjykatën Administrative të Apelit.
11. Gjykata e Administrative e Apelit me vendimin nr.168, datë 04.02.2015 ka
ndryshuar vendimin nr.1023, datë 17.03.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duke
pranuar pjesërisht padinë dhe vendosur detyrimin e palës së paditur që të dëmshpërblejë
paditësin me 12 paga mujore për shkak të zgjidhjes së kontratës së shërbimit civil në
kundërshtim me ligjin; detyrimin e palës së paditur të trajtojë paditësin me 2 paga shpërblim
të menjëhershëm dhe me pagesë kalimtare për 22 muaj; si dhe rrëzimin e padisë për pjesën
tjetër.
12. Gjykata Administrative e Apelit konstaton se urdhri nr.117/2 datë 15.08.2000 për
lirimin e paditësit nga detyra nuk është administruar në dosjen personale. Në këto kushte,
Gjykata Administrative e Apelit analizon se përball faktit që paditësi ka punuar në Drejtorinë
e Policisë Elbasan, si dhe pretendimeve se nuk është larguar nga Policia e Shtetit për masë
disiplinore, pala e paditur ka pasur barrën e provës të provojë se paditësi është rimarrë në
Policinë e Shtetit në kundërshtim me ligjin dhe këtë gjë nuk e ka provuar. Kështu sipas kësaj
gjykate, largimi i paditësit nga detyra është në kundërshtim me ligjin dhe për pasojë ai duhet
të shpërblehet 12 muaj pagë në kuptim të vendimit unifikues nr.31, datë 14.04.2003 të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë. Në këto kushte Gjykata Administrative e Apelit
ka konkluduar se paditësit i takon edhe trajtimi me pagesë kalimtare, pasi është liruar nga
detyra dhe përbush kriteret e nenit 12 të ligjit nr.10142/2009.
vendimit.
pranuar rekursin dhe e ka dërguar në Kolegjin Administrativ të Gjykatës së Lartë.
518
II. Vlerësimi i Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë
dosje, vendimet e gjykatave të faktit, pretendimet në rekurs, konstaton se gjykatat nuk kanë
kryer një hetim të plotë të çështjes duke shkelur kështu ligjin procedural.
16. Kolegji vë në dukje se mosmarrëveshja objekt gjykimi ka të bëjë me largimin e
paditësit nga policia e shtetit. Rezulton nga gjykimi se paditësi ka qenë në policinë e shtetit
dhe është larguar sipas pretendimeve të palës paditëse me urdhrin nr.117/2 datë 15.08.2000
për shkak të mosparaqitjes në punë. Rezulton se asnjë prej gjykatave të faktit nuk ka
administruar në gjykim urdhrin nr.117/2 datë 15.08.2000 të lirimit të paditësit dhe nuk ka
sqaruar rrethanën e largimit të tij nga detyra. Në këto kushte gjykatat e faktit kanë arritur në
përfundimi se urdhri nr.3652, datë 07.12.2013 i Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së
Shtetit, objekt gjykimi, për largimin nga detyra të paditësit është i paligjshëm.
17. Kolegj i thekson se si ligji nr.8583/1999 “Për policinë e Shtetit” i ndryshuar, në
nenin 20/2 të tij, në fuqi në kohën e ripranimit të paditësit në policinë e shtetit, ashtu edhe
ligji nr.9749, datë 04.06.2007 “Për policinë e shtetit” i ndryshuar, në nenin 58/1 të tij, në fuqi
në kohën e daljes së urdhrit objekt gjykimi për largimin e paditësit nga Policia e Shtetit
ndalojnë ripranimin në policinë e shtetit të ish punonjësit që është përjashtuar nga policia e
shtetit. Kështu për të arritur në përfundimin që lirimi i paditësit me urdhërin nr.3652, datë
07.12.2013 të drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit ka qenë i paligjshëm apo jo,
gjykatat duhet të administronin dhe merrnin në shqyrtim urdhrin e lirimit nr.117/2 datë
15.08.2000, pasi mosmarrëveshja nuk mund të zgjidhej pa analizuar shkaqet e lirimit fillestar
nga policia e shtetit. Vetëm në këtë mënyrë do të analizohej nëse ripranimi në Policinë e
Shtetit ishte kryer sipas kritereve ligjore. Duke administruar dhe shqyrtuar urdhrin nr.117/2
datë 15.08.2000, gjykatat do të kryenin një hetim të plotë dhe të gjithanshëm gjyqësor për të
verifikuar ligjshmërinë e ripranimit të paditësit në policinë e shtetit dhe më pas ligjshmërinë e
urdhrit nr.3652, datë 07.12.2013 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit, objekt
gjykimi, që ka larguar paditësit nga Policia e Shtetit me pretendimin se ripranimi i tij ka qenë
i paligjshëm
18. Në kushtet e mësipërme, Kolegji thekson se gjykatat e faktit kanë vepruar në
kundërshtim me nenet 16, 29 të KPrC dhe cenuar kështu parimin e zhvillimit të një procesi të
rregullt ligjor në kuptim të nenit 14 të K.Pr.C, nenit 42 i Kushtetutës, si dhe nenit 6 i KEDNj
në zgjidhjen e mosmarrëveshjes objekt gjykimi.
19. Përsa më sipër Kolegji arrin në përfundimin që vendimi nr.168, datë 04.02.2015 i
Gjykatës Administrativ të Apelit duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim pranë
saj duke u gjykuar nga një tjetër trup gjykues, pasi si një gjykatë fakti ka mundësinë ligjore të
realizojë hetimin e plotë gjyqësor të pakryer nga gjykatat në gjykimin e mëparshëm.
20. Përveç sa më sipër, Kolegji gjithashtu vë në dukje se gjykatat e faktit kanë gabuar
në zbatimin e ligjit material. Së pari gjykatat kanë gabuar kur kanë arritur në konkluzionin që
urdhri nr.3652, datë 07.12.2013 i Drejtori të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit nuk mund të
kundërshtohet referuar vendimit unifikues 7 datë 01.06.2014 të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë. Kolegji thekson se siç është trajtuar dhe më parë në vendimin nr.276, datë
07.05.2015 (që bën fjalë për çështjen PP kundër Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së
Shteti dhe Drejtorisë së Policisë së Qarkut Fier) të Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë
urdhri objekt gjykimi mund të kundërshtohet në gjykatë pasi sikurse edhe është vepruar e
zbatuar deri më sot ligji nga praktika gjyqësore për rastet e tjera kur punonjësit publikë kanë
status të posaçëm juridik (nëpunës civil, ushtarak etj.), edhe për punonjësit e policisë, shkak
ligjor dhe objekt kërkimi në padi për të cilat disponon gjykata, është edhe ai mbi ligjshmërinë
e aktit administrativ, forma, procedura e ndjekur dhe motivet ku bazohet ajo që disponon ai
akt administrativ lidhur me statusin e punonjësit të Policisë së Shtetit. Së bashku me këtë
kërkim, në padi parashtrohen edhe kërkimet e tjera që rrjedhin nga paligjshmëria e aktit
519
administrativ që ndryshon apo përfundon marrëdhënien e posaçme të shërbimit publik
sikurse janë edhe dëmshpërblimet, rikthimi në detyrë etj. nëse dhe për aq sa janë të njohura
nga ligji për këtë qëllim. Ndërsa në rastet e tjera të konflikteve mbi marrëdhënien e punës a
të shërbimit publik të punonjësve administrativë (publikë), gjejnë zbatim rregullat e
parashikuara në regjimin juridik të marrëdhënies së punës të parashikuara nga Kodi i Punës
sikurse për të gjithë punëmarrësit e tjerë jopublikë dhe objekti i mosmarrëveshjes nuk ka
elementë të natyrës administrative. Këtyre rasteve u referohet edhe interpretimi i unifikuar i
ligjit sipas vendimit nr.7 datë 01.06.2011 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
21. Po ashtu Kolegji konstaton se Gjykata Administrative e Apelit i ka njohur
paditësit si dëmshpërblim për shkak të lirimit nga Policia e Shtetit, pagesën prej 12 paga
mujore sipas vendimit unifikues nr.31, datë 14.04.2003 të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë; si dhe pagesën kalimtare sipas nenit 12 të ligjit nr.10142/2009. Kolegji vë
në dukje se ky është një qëndrim i pabazuar në ligj, pasi pasoja në rast të verifikimit dhe
vlerësimit të aktit administrativ si të paligjshëm, është e drejta e dëmshpërblimit, i cili duhet
të jetë vetëm një. Pra, jo 12 paga mujore, si dhe pagesë kalimtare. Tashmë ky është një
qëndrim i mbajtur nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë në vendimet nr.715, datë
18.12.2014 dhe nr.410, datë 30.06.2016.
22. Sa më sipër, Kolegji thekson se Gjykata Administrative e Apelit në rigjykim duhet
të analizojë, shqyrtojë dhe vendos në lidhje mosmarrëveshjen, pasi të kryejë hetim të plotë
gjyqësor, sipas orientimit dhe detyrave të lënë nga ky Kolegj në pikat 17, 20, 21 të këtij
vendimi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të Ligjit nr.49/2012
mosmarrëveshjeve administrative”.
VENDOSI
Tiranë, më 13.07.2016
520
Nr. 00 - 2016 - 3143 i Vendimit (436)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: LAZIME HOXHA

I PADITUR: DREJTORIA E SHËNDETIT PUBLIK PUKË.
OBJEKTI:
Konstatimin e pavlefshmërisë së urdhrit nr.69, datë 23.10.2013
për zgjidhjen e kontratës së punës.
Pagimin e një page për mosrespektimin e afatit të njoftimit në vlerën 37653 lekë
Pagimi dëmshpërblimi me një vit pagë
për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës së punës në vlerën 451836 lekë.
Pagimin e shpërblimit për vjetërsi në punë.
Pagimin e 2 pagave mujore për mosrespektimin e procedurës
së zgjidhjes së kontratës së punës, në vlerën 75306 lekë.
Pagimin e pagave të parashikuara deri në përfundimin e kontratës.
Pagimin shpenzimeve gjyqësore.
Baza Ligjore: Neni 143, 144, 145, 147, 153, 155 të K.Punës;
nenet 102, 106, 153 e vijues të K.Pr.C.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër me vendimin nr.205, datë


vendosur :
Ndryshimin e vendimit nr.205, datë 04.04.2014 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Shkodër.
Detyrimin e të paditurit Drejtoria e Shëndetit Publik Pukë t’i paguajë paditëses
Lazime Hoxha pagën nga data e ndërprerjes së marrëdhënies financiare
23.10.2013 deri në datën e përfundimit të afatit kontraktor 19.12.2013.
Detyrimin palës së paditur Drejtoria e Shëndetit Publik Pukë t’i paguajë
paditëses Lazime Hoxha 15 ditë pagë për zgjidhjen e kontratës së punës pa
shkaqe të justifikuara.
Rrëzimin për pjesën tjetër të kërkimeve të padisë.
521
Kundër vendimit nr.919, datë 27.04.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit ka
paraqitur rekurs paditësja, Lazime Hoxha, e cila ka kërkuar ndryshimin e vendimit nr.919,
datë 27.04.2015 të Gjykatës administrative të Apelit dhe pranimin tërësisht të padisë, duke
parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Jemi para zgjidhjes së një kontrate me afat të pacaktuar sa kohë që është lidhur e
njëjta kontratë për të bërë të njëjtën punë.
- Marrëdhënia e punës është zgjidhur pa respektuar procedure, afatin e njoftimit dhe
për shkaqe të pajustifikuara.
- Kështu paditëses i takon dëmshpërblimi prej 1 muaj pagë për mosrespektim të afatit
të njoftimit; 2 muaj pagë për mosrespektim të procedurës për zgjidhjen e
marrëdhënies së punës; si dhe dëmshpërblimi i parashikuar nga neni 155 i KPunës
për zgjidhjen e menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës nga pala e
paditur, që gjykata duhet t’ia kishte caktuar në masën maksimale duke pasur
parasysh se pala e paditur e ka zgjidhur kontratën e punës për herë të dytë, si dhe
duke pasur parasysh moshën vështirësitë ekonomike dhe faktin se ka punuar me
korrektesë.

VËREN
1. Paditësja ka filluar punë pranë palës së paditur në detyrën e ndihmës dentistes në

bazë të urdhrit nr.63, datë 18.09.2013 të Drejtorit të Shëndetit Publik Pukë, duke lidhur
kontratë pune me afat 3 mujor për periudhën nga data 19.09.2013 deri më datë 19.12.2013.
2. Me urdhrin nr.69, datë 23.10.2012 të Drejtorit të Shëndetit Publik Pukë paditësja
është larguar nga puna për arsye se emërimi i saj është bërë tej numrit të parashikuar në
strukturën e punonjësve dhe jashtë kritereve të marrjes në punë pasi ka arsim të mesëm
ndihmës stomatologe dhe jo mjeke stomatologe.
3. Në kushtet e mësipërme paditësja ka paraqitur në gjykatë padinë objekt gjykimi
4. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër me vendimin nr.205, datë
04.04.2014 ka rrëzuar padinë.
5. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë ka argumentuar se marrëdhënia e punës
ka zgjatur mbi një muaj dhe nuk ka kaluar as periudhën e provës tre muaj. Sipas kësaj gjykate
rezulton se paditësja ka pretenduar se ka punuar mbi 30 vjet pranë palës së paditur, por në
lidhje me kohëzgjatjen e marrëdhënies së punës gjykata konstaton se është ndërprerë në vitin
2010 dhe për këtë fakt është zhvilluar proces gjyqësor dhe paditësja është dëmshpërblyer me
vendimin nr.200 datë 10.11.2010 të Gjykatës së Rrethit Pukë. Kështu, sipas Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë rimarrja në punë e paditëses në datë 18.09.2013 nuk mund
të konsiderohet si vazhdimësi e marrëdhënies së punës. Zgjidhja e marrëdhënies së punës
sipas kësaj gjykate është e bazuar në ligj pasi është brenda periudhës së provës dhe ka rrëzuar
padinë si të pabazuar në ligj dhe prova.
6. Kundër vendimit nr.205, datë 04.04.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Shkodër ka paraqitur ankim paditësja në Gjykatën Administrative të apelit.
7. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër me vendimin datë 28.04.2014
ka pranuar ankimin dhe e ka dërguar në Gjykatën Administrative e Apelit.
522
ndryshuar vendimin nr.205, datë 04.04.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Shkodër duke pranuar pjesërisht padinë dhe detyruar palën e paditur Drejtorinë e Shëndetit
Publik Pukë t’i paguajë paditëses Lazime Hoxha pagën nga data e ndërprerjes së
marrëdhënies financiare 23.10.2013 deri në datën e përfundimit të afatit kontraktor
19.12.2013; si dhe duke detyruar palën e paditur Drejtorinë e Shëndetit Publik Pukë t’i
paguajë paditëses 15 ditë pagë për zgjidhjen e kontratës së punës pa shkaqe të justifikuara; si
dhe rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të kërkimeve.
9. Gjykata Administrative e Apelit në ndryshim nga Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë ka argumentuar se me urdhrin e emërimit rezulton që padisja të jetë caktuar
në detyrë me afat deri më 19.12.2013. Sipas kësaj gjykate marrëdhënia e punës është zgjidhur
me efekt të menjëhershëm për shkak të emërimit tej numrit të parashikuar në strukturën e
punonjësve dhe jashtë kritereve të marrjes në punë. Konkretisht Gjykata Administrative e
Apelit arsyeton se sipas palës së paditur kontrata është zgjidhur pasi paditësja është emëruar
si ndihmës stomatologe, ndërkohë që në organike parashikohet vetëm mjek stomatolog, si
dhe ka arsim të mesëm që nuk përputhet me vendin e punës së miratuar në organik. Gjykata
Administrative e Apelit arsyeton se ky është një shkak i pajustifikuar në kuptim të neni 153 të
K.Punës. Sipas Gjykatës Administrative të Apelit nuk qëndron argumentimi i Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë se palët ndërgjyqëse kanë lidhur kontratë tre mujore dhe
meqë K.Punës parashikon 3 muaj periudhë prove, jemi para kësaj situate ligjore. Gjykata
Administrative e Apelit arin në këtë përfundim duke pasur parasysh faktin se paditësja është
rimarrë në punë për të kryer po të njëjtën punë dhe sipas nenit 142 /1 të K.Punës nuk
konsiderohet në kohë prove.
10. Kështu Gjykata Administrative e Apelit konkludon se largimi i paditëses nga puna
dhe zgjidhja e kontratës së punës është bërë në mënyrë të menjëhershme dhe pa shkak të
justifikuar pasi është në kundërshtim me ligjin. Për pasojë Gjykata administrative e Apelit i
ka njohur paditëses dëmshpërblimin sipas nenit 155/1 i K.Punës deri në përfundim të afati të
kontratës. Pra, pagën nga data e ndërprerjes së marrëdhënies financiare 23.10.2013 deri në
datën e përfundimit të afatit kontraktor 19.12.2013, si dhe dëmshpërblimin për zgjidhje të
menjëhershme të pajustifikuar të marrëdhënies së punës e parashikuar nga neni 155.3 i
K.Punës në masën e 15 ditë pune.
11. Gjykata Administrative e Apelit ka rrëzuar kërkimin për konstatimin e pavlefshëm
të urdhrit nr.69, datë 23.10.2013 të palës së paditur për zgjidhjen e marrëdhënies së punës.
Konkretisht sipas kësaj gjykate në kuptim dhe të vendimit unifikues të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.7/2011 në rast së zgjidhjes së kontratës së punës,
pavarësisht se organi administrativ për raste të administratës publike shprehet me një akt të
marrë nga drejtuesi i organit kjo nuk do të thotë se jemi para marrëdhënieve administrative,
pra shprehjes së vullnetit të organit administrativ në kuptim të marrëdhënies administrative,
por jemi para shprehjes së vullnetit të punëdhënësit për zgjidhjen e kontratës së punës. Pra,
kemi të bëjmë me një marrëdhënie pune dhe jo marrëdhënie administrative. Kështu nuk mund
të ngrihet padi për goditje të aktit administrativ, por padi për rregullimin e pasojave që vijnë
nga zgjidhja e kontratës së punës. Sa i takon kërkimit të paditëses për të përfituar
dëmshpërblimin për mosrespektim të procedurës së zgjidhjes së marrëdhënies së punës
parashikuar nga neni 144 i K.Punës, Gjykata Administrative e Apelit ka theksuar se nuk i
takon, pasi procedura nuk zbatohet në kontrata me afat të përcaktuar. Po ashtu Gjykata
Administrative e Apelit ka rrëzuar kërkimin për përfitimin e vjetërsisë në punë duke
argumentuar se paditëse nuk i takon ky shpërblim duke qenë se marrëdhënia e punës ka
zgjatur vetëm 1 muaj e 5 ditë.
paraqitur rekurs paditësja e cila ka parashtruar shkaqe te sipërcituara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi. Paditësja pretendon ndër tjera se marrëdhënia e punës duhet të konsiderohet më afat
523
të pacaktuar dhe i është zgjidhur në mënyrë të menjëhershme dhe për shkak të pajustifikuar
dhe për pasojë i takojnë dëmshpërblimi 1 muaj pagë që rrjedh nga mosrespektimi i afatit të
njoftimit; dëmshpërblimi prej 2 muaj pagë që është si pasojë e mosrespektimit të procedurës
për zgjidhjen e marrëdhënies së punës; si dhe dëmshpërblimi për zgjidhjen e marrëdhënies së
punës në mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar që duhej të jepej në masën maksimale
që parashikon ligji prej 12 muaj pagë.
13. Gjykata Administrativ e Shkallës së Parë Shkodër me vendimin datë 28.07.2015
ka pranuar rekursin dhe e dërguar në Kolegjin Administrativ të Gjykatës së lartë.
II. Kolegji Administrativ i Gjykatës e Lartë.
14. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (më tej Kolegji), pasi analizoi aktet në
dosjen gjyqësore, të cilat janë administruar e shqyrtuar nga gjykatat e faktit, vendimet e
gjykatave dhe pretendimet e parashtruara në rekurs arrin në përfundimin se Gjykata
Administrative e Apelit ka gabuar pjesërisht në zbatimin e ligjit material në zgjidhjen e
mosmarrëveshjes objekt shqyrtimi dhe si pasojë vendimi i saj duhet të ndryshohen pjesërisht.
15. Kolegji thekson se nga aktet në gjykim ka rezultuar që palët ndërgjyqëse kanë
lidhur më parë një kontratë pune, e cila është ndërprerë në mënyrë të njëanshme nga pala e
paditur dhe mosmarrëveshja në këtë rast është zgjidhur me vendim gjyqësor të formës së
prerë nr.200 datë 10.11.2010 të Gjykatës së Rrethit Pukë, me të cilin i është njohur paditëses
dëmshpërblimi për shkak të përfundimit të marrëdhënies së punës prej punëdhënësit. Më pas
mes palëve është lidhur një kontratë e re pune me afat 3 mujor, zgjidhja e të cilës është
pikërisht mosmarrëveshja objekt gjykimi. Kolegji vë në dukje se palët me vullnetin e tyre të
lirë kanë rënë dakord dhe kanë lidhur kontratën e punës, sipas të cilës paditësja punësohej
prej 3 muaj pranë palës së paditur, siç rezulton nga urdhri nr.63, datë 18.09.2013 i Drejtorit të
Shëndetit Publik Pukë. Pra, nuk jemi para situatës së vazhdimësisë së marrëdhënies së
mëparshme të punës. Kolegji thekson gjithashtu se me të drejtë ka konkluduar Gjykata
Administrative e Apelit në ndryshim nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë, që nuk
jemi para situatës ligjore të periudhës së kohës së provës së kontratës së punës, pasi mes
palëve është lidhur një kontratë pune që ka pasur për objekt kryerjen e të njëjtës punës.
Kolegji vë ne dukje se ky qëndrim i Gjykatës së Administrative të Apelit është i drejtë dhe i
bazuar në ligj, pasi si në kontratat e punës me afat të pacaktuar në kuptim të nenit 142/1 të
K.Punës, ashtu dhe për kontratat e punës me afat të caktuar në kuptim të nenit 150/1 të
K.Punës nuk mund të parashikohet periudhë prove, kur ndërmjet palëve ka qenë lidhur një
kontratë pune, e cila ka pasur si objekt kryerjen e së njëjtës punë. Sa më sipër, Kolegji arrin
në përfundimin se mes palëve në kuptim të K.Punës që është ligji që rregullon marrëdhënien
e punës objekt gjykimi, kontrata e punës është një kontratë e re, me afat 3 mujor. Kështu nuk
qëndron pretendimi i palës paditëse në rekurs se kontrata është me afat të pacaktuar duke
qenë se është rimarrë në punë për të kryer të njëjtën punë.
16. Nga aktet në dosje dhe fakte e pranuara nga gjykatat, ka rezultuar se kontrata e
punës është zgjidhur në mënyrë të njëanshme nga pala e paditur, pa u përfunduar afati
kontraktor 3 mujor. K.Punës në nenin 153 të tij, parashikon se kontrata e punës qoftë me afat
të caktuar qoftë me afat të pacaktuar mund të zgjidhet nga punëdhënësi në mënyrë të
menjëhershme, por për shkaqe të justifikuara. Në rast se shkaku i zgjidhjes së menjëhershme
të marrëdhënies së punës nuk është i justifikuar, atëherë punëmarrësi ka të drejtën e
dëmshpërblimit të parashikuar nga neni 155 i K.Punës. Në këndvështrim të fakteve të
pranuara nga gjykatat e faktit, Kolegji rithekson se Gjykata Administrative e Apelit me të
drejtë ka arritur në përfundimin se marrëdhënia e punës është zgjidhur nga pala e paditur në
mënyrë të menjëhershme dhe pa shkak të justifikuar në kuptim të nenit 153 të K.Punës, pasi
pala paditëse nuk ka shkelur asnjë detyrim kontraktor në përmbushjen e kontratës së punës.
Konkretisht në referim të nenit 153 të Kodit të Punës, shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e
524
kontratës së punës nga punëdhënësi në mënyrë të menjëhershme, janë ato rrethana të rënda, të
cilat sipas parimit të mirëbesimit nuk e lejojnë vazhdimin e marrëdhënieve të punës, pasi e
kanë shkatërruar besimin e punëdhënësit tek punëmarrësi. Të tilla rrethana kanë të bëjnë me
shkeljen e detyrimeve kontraktuale të punës ose detyrimeve që rrjedhin nga rregullimi ligjor
specifik që rregullon atë marrëdhënie pune, shkelje, e cila duhet të jetë kryer me faj të rëndë
ose edhe me faj të lehtë, por në rastin e fundit zgjidhja e marrëdhënies së punës duhet të vijë
pas një paralajmërimi të mëparshëm të punëdhënësit, për shkelje të tjera të lehta në kryerjen e
detyrës. Në këtë kuptim pretendimi i ngritur nga pala e paditur se, kontrata e punës është
zgjidhur pasi emërimi i paditëses është bërë tej numrit të parashikuar në strukturën e
punonjësve dhe jashtë kritereve të marrjes në punë dhe pasi ka arsim të mesëm ndihmës
stomatologe dhe jo mjeke stomatologe është vlerësuar me të drejtë nga Gjykata
Administrative e Apelit në kuptim të nenit 153 të K.Punës si i pajustifikuar. Përsa kohë që
ligji i ka përcaktuar qartë dhe në mënyrë shteruese shkaqet për të cilat kontrata e punës mund
të zgjidhet në mënyrë të menjëhershme, palët në kontratë nuk mund të përcaktojnë shkaqe të
tjera për të cilat të zgjidhin në mënyrë njëanshme dhe të menjëhershme marrëdhënien e
punës.
17. Sa i takon pasojave të zgjidhjes së kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme
dhe pa shkak të justifikuar para mbarimit të afati kontraktor prej palës së paditur, Kolegji
rithekson se punëdhënësi ka detyrim të dëmshpërblejë punëmarrësin. Por në këtë rast
dëmshpërblimi nuk është ai i parashikuar nga neni 155/3 i KPunës që jepet në rast se
marrëdhënia e punës është me afat të pacaktuar, por dëmshpërblim është ai i parashikuar nga
neni 155/1 të K.Punës.
Neni 155 pika 1 e K.Punës parashikon se “1) Punëmarrësi ka të drejtën e pagës që do
të kish fituar, nëse marrëdhëniet e punës do të kishin përfunduar në fund të afatit të njoftimit
të parashikuar në ligj ose me kontratë ose në përfundim të kontratës me afat të caktuar;
ndërsa pika 3 e tij parashikon se: Në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të
kontratës së punës nga punëdhënësi, gjykata, duke vlerësuar të gjitha rrethanat, vendos
detyrimin e punëdhënësit ndaj punëmarrësit me një dëmshpërblim jo më shumë se paga e një
viti pune....:.
18. Në këndvështrim të rregullimit të mësipërm ligjor paditëses i takon vetëm një
dëmshpërblim për zgjidhjen e menjëhershme dhe të pajustifikuar të marrëdhënies së punës, ai
i parashikuar nga neni 155/1 i K.Punës, që është paga deri në përfundim të kontratës me afat
3 mujor. Nuk mund të parashikohet dy herë ky dëmshpërblim edhe në kuptim të nenit 155/3
të K.Punës, që parashikon situatën e zgjidhjes së menjëhershme dhe të pajustifikuar të
kontratave pa afat të caktuar. Pala paditëse e dinte se kontrata e saj mbaronte në përfundim të
afatit të caktuar dhe nuk ka arsye që të dëmshpërblehet për zgjidhjen e menjëhershme të
pajustifikuar të kontratës sikur të ishte me afat të pacaktuar. Me qëllim mbrojtjen e
punëmarrësit, ligji parashikon që ai në rastet e kësaj ndërprerje (kuptohet të pajustifikuar)
duhet të marrë pagën që i takon deri në përfundim të kontratës.
19. Gjykata Administrative e Apelit me vendimin nr.919, datë 27.04.2015 i ka njohur
paditëses si dëmshpërblim pagën nga data e ndërprerjes së marrëdhënies financiare
23.10.2013 deri në datën e përfundimit të afatit kontraktor 19.12.2013, parashikuar nga neni
155/1 i K.Punës; si dhe dëmshpërblim prej 15 ditë pagë për zgjidhjen e kontratës së punës pa
shkaqe të justifikuara në bazë të nenit 155/3 i K.Punës. Kolegji thekson se Gjykata
Administrative të Apelit ka dhënë një vendim të drejtë dhe në përputhje me ligjin për pjesën
që ka disponuar lidhur me detyrimin e palës së paditur për të dëmshpërblyer paditësin me
pagën që do të merrte deri në përfundim të kontratës së tij të punës. Nga ana tjetër, Gjykata
Administrative e Apelit ka interpretuar në mënyrë të gabuar ligjin material lidhur me dhënien
e dëmshpërblimit për paditësen në mbështetje të nenit 155/3 të K.Punës dhe si rrjedhojë ky
vendim duhet ndryshuar, duke u vendosur rrëzimi i padisë lidhur me këtë kërkim.
525
20. Sa më sipër, Kolegji vë në dukje se nuk qëndron pretendimi i palës paditëse në
rekurs se i takojnë dëmshpërblimet që rrjedhin nga mungesa e respektimit të procedurës dhe
afatit të njoftimit për zgjidhjen e kontratës së punës, si dhe dëmshpërblimi për zgjidhjen e
menjëhershëm dhe të pajustifikuar të marrëdhënies së punës parashikuar nga nenet 143, 144,
153, 155/3 të K.Punës. Kolegji thekson se këto dëmshpërblime në bazë të dispozitave të
sipërcituara të K.Punës jepen në rast se kontrata e punës nuk është me afat të caktuar dhe nëse
nuk janë respektuar nenet 143, 144, 153, të K.Punës gjatë zgjidhjes së marrëdhënies së punës
nga punëdhënësi. Në rastin konkret kontrata e punës është me afat 3 mujor dhe
dëmshpërblimi për zgjidhjen e saj prej punëdhënësit në mënyrë të menjëhershme para
mbarimit të afatit kontraktor, pa shkak të justifikuar është ai i parashikuar nga neni 155/1 i
K.Punës dhe konkretisht është paga që do të kish fituar punëdhënësi nëse marrëdhëniet e
punës do të kishin përfunduar në fund të afatit të kontratës me afat të caktuar.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.919, datë 27.04.2015 të Gjykatës Administrative të
Apelit me ndryshimin:
Rrëzimin e kërkimit përsa i përket pagimit të pagës në masën e 15 (pesëmbëdhjetë)
ditë për zgjidhjen e kontratës së punës pa shkaqe të justifikuara.
Tiranë, më 13.07.2016
526
Nr. 00-2016-3089 i Vendimit (437)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: MIKLOVAN KARARAJ

I PADITUR: DREJTORIA E POLICISË SË QARKUT
GJIROKASTËR
DREJTORIA E PËRGJITHSHME E POLICISË
SË SHTETIT TIRANË
OBJEKTI:
Anulim vendimi nr.92, datë 19.11.2012
të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë
së Shtetit lënë në fuqi me vendimin nr.116, datë 27.12.2012
të Komisionit të Apelimit të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit .
Anulimin e urdhrit nr.20, datë 09.01.2013
të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit, Drejtoria e Burimeve Njerëzore.
Anulimin e urdhrit nr.25/b, datë 14.01.2013 t
ë Drejtorit të Policisë së Shtetit.
Dëmshpërblimin e paditësit Miklovan Karaj me pagën e 24 muajve punë
duke ju referuar pagës që ka patur paditësi në momentin e largimit nga puna.
Baza Ligjore: Neni 44 i Kushtetutës,
nenet 74 e vijues të ligjit nr.9749, datë 04.06.2007 “Për policinë e shtetit”,
Rregullore e Disiplinës së Policisë së Shtetit
miratuar me VKM nr.786, datë 04.06.2008;
nenet 31,32,154,324 e vijues te K.Pr.C;
neni 116 i K.Pr.A.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër me vendimin nr.21-2013-551/290, datë

Të shpallë moskompetencën tokësore të çështjes dhe e ka dërguar në Gjykatën
e Rrethit Gjyqësor Tiranë
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.10876, datë 01.11.2013 ka

vendosur:
Pranimin e pjesshëm të kërkesë-padisë së ngritur nga paditësi Miklovan
Kararaj.
527
Anulimin e vendimit nr.92, datë 19.11.2012 të Drejtorisë së Përgjithshme të
Policisë së Shtetit, lënë në fuqi me anë të vendimit nr.116, datë 27.12.2012 të
Komisionit të Apelimit të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit, si
një akt i nxjerrë në kundërshtim me ligjin.
Anullimin e urdhrit nr.20, datë 09.01.2013 të Drejtorisë së Përgjithshme të
Policisë së Shtetit, Drejtoria e Burimeve, si një akt i nxjerrë në kundërshtim
me ligjin.
Detyrimin e të paditurit Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit Tiranë të
dëmshpërblejë paditësin Miklovan Kararaj në masën e 6 (gjashtë) pagave
mujore në masën që e ka pasur në ditën e ndërprerjes së marrëdhënieve
financiare datë 31.12.2012.
Rrëzimin e kërkimit si të pabazuar në ligj në lidhje me pjesën tjetër të
kërkimit.

Të shpallë moskompetencën lëndore dhe dërguar aktet në Gjykatën

vendosur :
Ndryshimin pjesërisht të vendimit nr.10876, datë 01.011.2013 të Gjykatës së
Prishjen e vendimit dhe pushimin e gjykimit të çështjes në lidhjen me
disponimin për anulimin e urdhrit nr.20, datë 09.01.2013 të Drejtorit të
Përgjithshëm të Policisë së Shtetit dhe rrëzimin e kërkimit për anulimin e
urdhrit nr.25/b, datë 14.01.2013 të Drejtorit të Policisë së Qarkut Gjirokastër.
Lënien në fuqi për disponimet e tjera.
Kundër vendimit nr.4565, datë 22.12.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit

ka paraqitur rekurs Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit, e cila ka kërkuar
ndryshimin e vendimit nr.4565, datë 22.12.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit dhe
vendimit nr.10876, datë 01.011.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, si dhe rrëzimin
e padisë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Vendimi i dhënë nga Gjykata Administrative e Apelit, i cili ka lënë në fuqi vendimin e
dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, është një vendim i marrë në shkelje të
hapur dhe në keqinterpretim të ligjeve në fuqi.
- Urdhri i nxjerrë nga ana e Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë, është një urdhër i
nxjerrë në respektim të dispozitave ligjore në fuqi dhe brenda kompetencave që ka ai.
- Paditësi gjatë ushtrimit të funksioneve të tij si punonjës policie ka shkelur Rregulloren
e Disiplinës së Policisë së Shtetit, të miratuar me VKM nr.786, datë 26.06.2008,
konkretisht nenin 11 pikat 5, 8 dhe 10 të tij. Këto shkelje kanë të bëjnë me pranimin
pa autorizim përkatës i çdo lloj shërbimi ose dhurate, kryerja e veprimeve të
pahijshme, përdorimi i detyrës si punonjës policie për interesa personale.
- Veprimet e paditësit në cilësinë e punonjësit të policisë në bazë të ligjit nr.9749, datë
04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit” dhe konkretisht në nenin 74, përbëjnë shkelje
disiplinore kur bien ndesh me Rregulloren e Disiplinës edhe kur nuk përbëjnë vepër
penale.
- Nga deklarimet e marra nga shtetasit Fadil Bajo dhe Eleni Bajo, vërehet se ndaj
këtyre shtetasve në datën 08.10.2012, punonjësit e policisë të përmendur në
Rekomandim, mes tyre paditësi duke qenë në krye të detyrës, në vend që të bënin
dokumentimin e plotë të veprës penale ndaj shtetasit Fadil Bajo, kanë ushtruar
528
presion për të paguar të holla, kanë grisur procesverbalin e arrestimit në flagrancë
dhe atë të sekuestrimit të mjetit, si dhe nuk kanë mbajtur qëndrimin e duhur ligjor kur
janë vënë në dijeni të fakteve, gjë që i komprometon dhe ul figurën dhe performancën
e punonjësve të Policisë. Të gjitha këto fakte janë vërtetuar me prova shkresore nga
Shërbimi i Kontrollit të Brendshëm, ku del qartë shkelja e punonjësve të policisë në
bashkëveprim me njëri-tjetrin.
- Paditësi ka përfituar 10 mijë euro, ndërkohë që veprimet procedurale për ndalimin e
shtetasit Fadil Bajo, janë kryer në bashkëveprim mes punonjësve të policisë.
- Përsa më sipër, ndaj paditësit janë nxjerrë aktet përkatëse për përjashtimin e tij nga
Policia e Shtetit, akte të cilat gjejnë mbështetje të plotë në legjislacionin respektiv në
fuqi. Në këto kushte, paditësit i janë ndërprerë marrëdhëniet financiare, duke u
përjashtuar nga policia e Shtetit.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori, dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Paditësi ka qenë në strukturat e Policisë së Shtetit duke ushtruar si detyrë të fundit

atë të Shefit dhe Specialistit të Sektorit kundër Korrupsionit në Sektorin kundër Trafiqeve e
Narkotikëve në Drejtorinë e Policisë së Qarkut Gjirokastër.
2. Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër ka regjistruar procedimin penal nr.580
datë 24.10.2012 ndaj paditësit të dyshuar për kryerjen e veprës penale të korrupsionit pasiv
nga persona që ushtrojnë funksione publike, parashikuar nga neni 259 të K.Penal. Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Gjirokastër ka vendosur me vendimin nr.309, datë 14.11.2012 masën e
sigurimit detyrim për paraqitje në policinë gjyqësore.
3. Ndërsa pala e paditur më datë 19.11.2012 ka nisur procedimin disiplinor ndaj
paditësit për shkelje të nenit 11 të Rregullores së Disiplinës së Policisë së Shtetit miratuar me
VKM nr.786, datë 04.06.2008. Drejtoria e Standardeve Profesionale pranë Drejtorisë së
Përgjithshme të Policisë së Shtetit rezulton t’i ketë përcjellë Drejtorit të Përgjithshëm të
Policisë së Shtetit raportin përfundimtar lidhur me ecurinë disiplinore të ndjekur prej saj ndaj
paditësit Miklovan Kararaj duke rekomanduar njëherësh ndëshkimin e tij me masën
disiplinore të përjashtimit nga strukturat e Policisë së Shtetit.
4. Drejtori i Përgjithshëm i Policisë së Shtetit me vendimin nr.92, datë 19.11.2012 ka
vendosur përjashtimin e paditësit nga Strukturat e Policisë së Shtetit për shkelje të nenit 11 të
Rregullores së Disiplinës, në formën e kryerjes së veprimeve të pahijshme, pranimin ose
kërkimin pa autorizim përkatës të çdo lloj shërbimi ose dhurate dhe përdorimit të detyrës si
punonjës i policisë për interesa personale.
5. Paditësi ka ankimuar vendimin e mësipërm nr.92, datë 19.11.2012 në Komisionin e
Apelimit, i cili me vendim nr.116, datë 27.12.2012 ka vlerësuar masën disiplinore të
motivuar, duke e lënë në fuqi atë.
6. Në këto kushte Drejtori i Përgjithshëm i Policisë së Shtetit ka disponuar me urdhrin
nr.20, datë 09.01.2013 për ndërprerjen më datë 31.12.2012 të marrëdhënieve administrative
dhe financiare të paditësit. Gjithashtu më pas me urdhrin nr.25/b, datë 14.01.2013 edhe
Drejtori i Policisë së Qarkut Gjirokastër ka urdhëruar ndërprerjen me datë 31.12.2012 të
marrëdhënieve administrative dhe financiare.
7. Në kushtet e mësipërme paditësi ka paraqitur në gjykatë padinë objekt gjykimi
duke pretenduar se largimi nga Policia e Shtetit është i paligjshëm.
529
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër me vendimin nr.21-2013-551/290 datë
28.03.2013 ka shpallur moskompetencën tokësore të çështjes dhe e ka dërguar në Gjykatën e
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.10876, datë 01.11.2013 ka
pranuar pjesërisht kërkesë-padinë duke anuluar vendimin nr.92, datë 19.11.2012 të Drejtorisë
së Përgjithshëm të Policisë së Shtetit, lënë në fuqi me anë të vendimit nr.116, datë 27.12.2012
të Komisionit të Apelimit të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit, si një akt i
nxjerrë në kundërshtim me ligjin; duke anuluar urdhrin nr.20, datë 09.01.2013 të Drejtorisë së
Përgjithshme të Policisë së Shtetit, Drejtoria e Burimeve, si një akt i nxjerrë në kundërshtim
me ligjin; duke detyruar palën e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit Tiranë
të dëmshpërblejë paditësin Miklovan Kararaj me 6 (gjashtë) paga mujore në masën që e ka
pasur në ditën e ndërprerjes së marrëdhënieve financiare datë 31.12.2012; si dhe ka rrëzuar si
të pabazuara në ligj kërkimet e tjera në padi.
Arsyetimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
10. Sipas Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë vendimi nr.92, datë 19.11.2012 i
Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit, lënë në fuqi me vendimin nr.116, datë
27.12.2012 të Komisionit të Apelimit të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit dhe
urdhri nr.20, datë 09.01.2013 i Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit, Drejtoria e
Burimeve Njerëzore, janë akte administrative të nxjerra në kundërshtim me ligjin dhe për
pasojë duhet të anulohen. Sipas kësaj gjykate rezulton se palët ndergjyqese kanë krijuar
marrëdhënien e punës, e cila ka natyrën e kontratës së shërbimit publik, ne vështrim dhe te
vendimit unifikues te Gjykatës së Lartë nr.31, dt 14.04.2003. Elementet e përmbajtjes se
kësaj kontrate rregullohen nga ligji i posaçëm nr.9749, dt 04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit”,
qe sanksionon rregullat ligjore ne lidhje me statusin e punonjësit te policisë, emërimin dhe
lirimin nga detyra, largimet dhe përjashtimet, masat disiplinore etj., si dhe nga Kodi i Punës.
11. Pala e paditur me urdhrin nr.92 , datë 19.11.2012 Drejtori i Përgjithshëm i Policisë
së Shtetit, ka vendosur masën disiplinore të përjashtimit të paditësit nga Policia e Shtetit, e
cila është lënë në fuqi nga Komisioni i Apelimit pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë
së Shtetit, me vendimin me nr.116, datë 27.12.2012.
12. Urdhri i përjashtimit të paditësit nga Policia e Shtetit është nxjerrë në bazë të
rekomandimeve të bëra nga Drejtoria e Standardeve Profesionale, bërë me shkresën me
nr.2660/3, datë 03.12.2012, sipas të cilës rezulton se procedimi disiplinor ndaj paditësit ka
filluar pas informacionit nr.85, datë 21.11.2012 të ardhur nga ana e Shërbimit të Kontrollit të
Brendshëm (ShKB), i cili bën fjalë për procedimin penal filluar nga Prokuroria e Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër në ngarkim të paditësit për veprën penale të korrupsion pasiv i
personave që ushtrojnë funksione publike, parashikuar nga neni 259 i Kodit Penal. Ka
rezultuar se më datën 08.10.2012 disa minuta pasi shtetasi z. F. Bajo është futur në pikën e
kontrollit të kalimit kufitar Kakavijë, nga ana e oficerëve Hamit Tafaj dhe Marsel Dulaj është
bërë shoqërimi i tij për në Drejtorinë e Policisë Gjirokastër për arsye se në automjetin e tij
është gjetur një kuti me medikamente, e cila kishte mallra që dyshoheshin se nuk ishin
deklaruar në doganë. Ndërkohë paditësi në bazë të detyrave të lëna nga shefi i tij Hamit Tafaj
ka ushtruar kontroll në farmacinë e këtij shtetasi. Sipas Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
ka rezultuar se shtetasi i ndaluar F Bajo me urdhër të titullarit të Drejtorisë së Policisë
Gjirokastër është liruar dhe është ndjekur në gjendje të lirë, kjo me pretendimin se sasia e
mallrave të gjetura ishte e vogël. Ndërsa lidhur me veprimet e tij të kundërligjshme çështja i
është referuar Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër me shkresën nr.2214 prot, datë
11.10.2012 dhe në bazë të vendimit nr.25, datë 05.02.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër, i cili ka marrë formë të prerë, rezulton se shtetasi F. Bajo është deklaruar fajtor
për veprën penale të kontrabandës me mallra të licensuar, parashikuar nga neni 173 i Kodit
Penal dhe është dënuar me 180,000 lekë gjobë. Në lidhje me provat materiale të sekuestruara,
kjo gjykatë ka vendosur ndër të tjera që në bazë të nenit 190 të KPrPenale si medikamente
530
etj., të kalojnë në favor të shtetit.
13. Gjithashtu sipas Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë në lidhje me faktet ka
rezultuar se E. Bajo, bashkëshortja e shtetasit F. Bajo, ka bërë kallëzim pranë strukturave të
Shërbimit të Kontrollit të Brendshëm (ShKB-së) duke pretenduar se i ka paguar paditësit
Miklovan Karaj me detyrë oficer i policisë gjyqësore një shumë të hollash në këmbim të
lirimit të bashkëshortit të saj.
14. Në përmbajtjen e raportit me nr.2660/2 prot, datë 04.12.2012 të lidhur me këtë
ngjarje dhe me veprimet a mosveprimet e paditësit përmendet vetëm fakti se shtetasi i ndaluar
F. Bajo ka pretenduar se ndaj tij kur është marrë në pyetje nga ana e paditësit ditën e
shoqërimit, i është dhënë një vendim mbi arrestimin e tij dhe ditën tjetër ky vendim i është
marrë. Në këtë material pretendohet se shtetasit F. Bajo dhe E. Bajo lidhur me faktin se i kanë
paguar të holla shtetasit Miklovan Kararaj dhe kanë vënë në dijeni Zv/Drejtorin e Policisë së
Qarkut Gjirokastër, i cili i ka siguruar se do ta zgjidhë ai këtë problem etj.
15. Po ashtu në lidhje me pretendimet e mësipërme, nga ana e Prokurorisë së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër është filluar ndjekja penale ndaj shtetasit Miklovan Kararaj për veprën
penale te korrupsioni pasiv nga persona qe ushtrojnë funksione publike, parashikuar nga neni
259 i K. Penal dhe me vendimin datë 03.09.2013 të kësaj Prokurorie është pushuar kjo
çështje penale. Në këtë vendim Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër është shprehur se:
Konstatohet se ne ketë procedim penal janë kryer veprime nga disa oficere te policisë
gjyqësore, nder te tjerë dhe shtetasi Miklovan Kararaj. Ky i fundit e mohon faktin qe te ketë
marre shumën e parave nga ana e shtetases Eleni Bajo. Edhe nga kryerja e veprimeve te
tjera si përgjime, kryerja e ekspertimeve, etj nuk u be e mundur te vërtetohet ky fakt duke
mbetur vetëm ne deklarimin e shtetases Eleni Bajo. Edhe nga pyetja e shtetasit Ermal Bushi, i
cili sipas deklarimeve te Elenit ka qene i pranishëm gjate dhënies se parave ai nuk e
konfirmon ketë fakt, por deklaron vetëm se ka qene i pranishëm kur është bere kontrolli ku
kane qene te pranishëm sipas tij dhe shtetasi Hamit dhe një punonjës tjetër policie. Ndoshta
dhe nga koha e gjate e kallëzimit nga ngjarja, pra nga data 08.10.2012 deri ne date
23.10.2012 nuk u be e mundur megjithë veprimet e kryera te sigurohen prova te mjaftueshme
për te vërtetuar kryerjen e veprës penale nga i dyshuari Miklovan Kararaj. Ne te tilla
rrethana duke i analizuar te gjithë këto akte hetimore te këtij procedimi penal konstatojmë se
nuk provohet qe veprën penale ta ketë kryer i dyshuari Miklovan Kararaj, për rrjedhoje
procedimi penal ne ngarkim te tij duhet te pushohet.
16. Mbështetur në sa më sipër, sipas Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka analizuar
se aktet administrative objekt shqyrtimi gjyqësor janë në kundërshtim me ligjin, pasi rezulton
që çështja penale është pushuar dhe paditësi nuk ka kryer shkeljen disiplinore. Për pasojë
sipas kësaj gjykate zgjidhja e marrëdhënies së punës midis paditësit Miklovan Kararaj dhe
palës së paditur ka qenë pa shkaqe të arsyeshme.
17. Gjykata e Rrethit Gjyqësor konkludon se paditësi për shkak të zgjidhjes së
kontratës së punës nga pala e paditur në kundërshtim me ligjin, gëzon të drejtën e
dëmshpërblimit për dëmin e ardhur në kuptim edhe të nenit 44 të Kushtetutës, si dhe të
qëndrimit unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë të mbajtur në vendimin
nr.31, datë 14.04.2003.
18. Në përcaktimin e masës së dëmshpërblimit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor ka
analizuar se duhet ajo duhet të jetë rrjedhojë e vlerësimit të një raporti të drejtë mes gjendjes
pasurore para dhe pas zgjidhjes së kontratës së shërbimit publik, në referim të kritereve që
lidhen me kohëzgjatjen e marrëdhënies së punës, kushtet familjare të jetesës, mundësinë për
të rifilluar një marrëdhënie të re pune, me qëllim që masa e dëmshpërblimit të vendos
punëmarrësin në gjendjen pasurore që kishte para përjashtimit nga Policia e Shtetit.
Konkretisht sipas kësaj gjykate, duke marrë në konsideratë kohëzgjatjen e marrëdhënies së
punës, gjendjen familjare të paditësit, dëmshpërblimi duhet të jetë në masën e 6 pagave
mujore.
531
19. Nga ana tjetër, Gjykata e Rrethit Gjyqësor e ka gjetur të pabazuar në ligj kërkimin
e paditësit për detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit për të
dëmshpërblyer paditësin me pagën e 24 muajve punë , duke ju referuar pagës që ka patur si
ne momentin e largimit nga puna. Sipas kësaj gjykate, dëmshpërblimi në rastin objekt
gjykimi jepet për shkak të zgjidhjes së kontratës së shërbimit publik, pa shkaqe të arsyeshme
dhe nuk mund të trajtohet masa e dëmshpërblimit si periudhë pune e shoqëruar me
kontributet e sigurimeve shoqërore dhe shëndetësore, sepse gjykata nuk rivendos
marrëdhënien e punës dhe nuk kthen paditësin në vendin e mëparshëm të punës. Sa më sipër,
kjo gjykatë vlerëson se padia duhet pranuar pjesërisht duke e rrëzuar kërkimin e sipërcituar.
20. Kundër vendimit nr.10876, datë 01.11.2013 ka paraqitur ankim pala e paditur në
Gjykatën e Apelit Tiranë.
21. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1474, datë 15.04.2014 ka shpallur
moskompetencën lëndore dhe e ka dërguar çështjen në Gjykatën Administrative të Apelit, në
zbatim të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.
ndryshuar pjesërisht të vendimit nr.10876, datë 01.011.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë duke prishur vendimin dhe pushuar gjykimin e çështjes në lidhjen me disponimin për
anulimin e urdhrit nr.20, datë 09.01.2013 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së shtetit, si
dhe rrëzimin e kërkimit për anulimin e urdhrit nr.25/b, datë 14.01.2013 të Drejtorit të Policisë
së Qarkut Gjirokastër; si dhe ka lënë në fuqi vendimin për disponimet e tjera.
23. Sipas Gjykatës Administrative të Apelit urdhri nr.20, datë 09.01.2013 i Drejtorit
të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit është akt administrativ me karakter teknik dhe për
pasojë nuk duhej të trajtoheshin si akte administrativ dhe të disponohej mbi anulueshmërinë e
tij. I njëjtin arsyetim sipas kësaj gjykate duhet bërë edhe për kërkimin për anulimin e urdhrit
nr.25/b, datë 14.01.2013 të Drejtorit të Policisë së Shtetit, të cilit gjykata e shkallës së parë e
ka rrëzuar, pasi ai nuk mund të ngrihet .
24. Nga ana tjetër, Gjykata Administrative e Apelit ka mbështetur argumentimin e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor sa i takon largimit të paditësit nga Policia e Shtetit në mënyrë të
paligjshme sa kohë që nuk ekziston kryerja e shkeljes dhe për pasojë akuza penale ndaj tij
është pushuar. Për pasojë, kjo gjykatë ka konkluduar se ankimi i palës së paditur është në
kushtet e mospranimit. Në këto kushte Gjykata Administrative e Apelit e ka gjetur të drejtë
zgjidhjen e çështjes nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
vendimit, duke pretenduar se paditësi ka kryer shkeljen disiplinore dhe përjashtimi i tij nga
Policia e Shtetit është i ligjshëm.
dosje, vendimet e gjykatave të faktit, pretendimet në rekurs, konstaton se gjykatat nuk kanë
kryer një hetim të plotë të çështjes duke shkelur kështu ligjin procedural.
27. Kolegji konstaton se çështja objekt shqyrtimit ka të bëjë me masën disiplinore,
përjashtim nga strukturat e Policisë së Shtetit të dhënë ndaj paditësit për shkelje të
Rregullores së Disiplinës, në formën e kryerjes së veprimeve të pahijshme, pranimin ose
kërkimin pa autorizim përkatës të çdo lloj shërbimi ose dhurate dhe përdorimit të detyrës si
punonjës i policisë për interesa personale në bazë të nenit 11 pika 5, 8, 10 të Rregullores së
Disiplinës, miratuar me VKM nr.786, datë 04.06.2008. Nga aktet e ndodhura në dosje dhe
faktet e pranuara nga gjykatat, shkak për marrjen e masës disiplinore ka qenë ngjarja e
ndodhur në datën 08.10.2012 në lidhje me shtetasin F.Bajo, i cili ka futur mallra kontrabandë
532
në pikën doganore dhe ky veprim është konstatuar nga punonjësit e policisë së Drejtorisë së
Policisë Gjirokastër të cilët kanë kryer ndalimin e tij. Nga shtetasi F. Bajo dhe bashkëshortja
e tij janë ngritur pretendime ndaj paditësit se ka kryer veprime korruptime në këmbim të
mosprocedimit të F.Bajo dhe lirimit të tij për veprimet e kundërligjshme të kryera prej tij,
konkretisht futjen e mallrave kontrabande dhe mosdeklarimin e tyre në doganë në Kakavijë.
Mbi bazën e pretendimeve të tyre ka filluar procedim penal dhe disiplinor ndaj paditësit. Nga
procedimi penal ka rezultuar se nuk provohen pretendimet për dhënien paditësit të shumës
prej 10,000 euro nga bashkëshortja e F. Bajo në këmbim të mosprocedimit së bashkëshortit të
saj të ndaluar. për pasojë është pushuar çështja penale ndaj paditësit. Por nga ana tjetër
procedimi disiplinor ndaj paditësit ka përfunduar me dhënien e masës disiplinore për kryerje
të veprimeve në kundërshtim me nenin 11 të Rregullores së Disiplinës. Pala e paditur ka
pretenduar se paditësi ka kryer veprime te tilla si grisje te procesverbalit të arrestimit dhe
sekuestrimit të sendit, moskryerjen e veprimeve procedurale për dokumentimin e plotë të
ngjarjes, si dhe se paditësi nuk ka mbajtur qëndrimin e duhur ligjor kur është vënë në dijeni të
fakteve, gjë që ka komprometuar dhe ulur figurën dhe performancës e punonjësit të Policisë.
po ashtu pala e paditur ka pretenduar se paditësi ka kryer veprime korruptive, por në lidhje
me këto pretendime Kolegji konstaton se nga gjykimi prej gjykatave të faktit rezulton se
është pushuar kjo akuzë.
28. Kolegji vë në dukje se çështja penale ndaj paditësit është pushuar, pasi nuk është
bërë e mundur të sigurohen prova të mjaftueshme për të vërtetuar kryerjen e veprës penale
nga paditësi. Në këto kushte gjykata e faktit kanë konkluduar se duke qenë që paditësi është
përjashtuar nga policia e shtetit për shkakun për të cilin procedimi penal është pushuar kanë
vlerësuar se përjashtimi nga policia e shtetit është i paligjshëm.
29. Kolegji thekson se gjykata e faktit kanë arritur në konkluzionin e mësipërm pa
kryer hetim të plotë, si dhe pa analizuar të gjitha pretendimet dhe shkaqet për përjashtimin e
paditësit nga policia e shtetit. Pra, duhej hetuar nëse paditësi ka vepruar sipas ligjit apo jo,
duke iu dhënë kështu përgjigje nëse qëndrojnë apo jo shkaqet e largimit nga policia e shtetit
të pretenduara prej palës së paditur të sipërpërmendura në pikën 27. Në këtë drejtim duheshin
pyetur shtetasit F.Bajo dhe bashkëshortja e tij B Bajo, si dhe Zv/Drejtori i Policisë së Qarkut
Gjirokastër pranë të cilit pretendohet se ata janë ankuar për veprimet e paditësit; si dhe duhet
të administroheshin dhe analizoheshin informacioni i ShKB-së dhe raporti i Drejtorisë së
Standardeve Profesionale mbi të cilat është bazuar pala e paditur në dhënien e masës
disiplinore, për të qartësuar rrethanat dhe pretendimet e palëve në lidhje shkeljet e
pretenduara të kryera nga paditësi. Kolegji sqaron se pushimi i çështjes penale ndaj paditësit
nuk çon automatikisht në moskryerjen e shkeljes disiplinore dhe mospasjen e përgjegjësisë
disiplinore të tij. Kështu nëse është kryer apo jo shkelja disiplinore dhe për pasojë është apo
jo e bazuar masa disiplinore duhen verifikuar dhe analizuar të gjitha shkaqet e përjashtimit
nga policia të paditësit, i cili sipas pretendimeve të palës së paditur ka kryer veprime të
pahijshme në përmbushje të detyrës.
30. Në kushtet e mësipërme Kolegji thekson se gjykatat e faktit kanë vepruar në
kundërshtim me nenet 16, 29 të KPrC dhe cenuar kështu parimin e zhvillimit të një procesi të
rregullt ligjor në kuptim të nenit 14 të KPrC, nenit 42 i Kushtetutës, si dhe nenit 6 i KEDNj
në zgjidhjen e mosmarrëveshjes objekt gjykimi.
31. Përsa më sipër, Kolegji arrin në përfundimin që vendimi nr.4565, datë 22.12.2014
i Gjykatës Administrative të Apelit duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim
pranë saj duke u gjykuar nga një tjetër trup gjykues, pasi si një gjykatë fakti ka mundësinë
ligjore të realizojë hetimin e plotë gjyqësor të pakryer nga gjykatat në gjykimin e mëparshëm
sipas orientimit të dhënë më lart nga Kolegji në pikën 29, si dhe duke administruar çdo provë
tjetër që çmon të nevojshme në kuadër të zgjidhjes së mosmarrëveshjes objekt gjykimi.
533
PËR KËTO ARSYE
VENDOSI
Prishjen e vendimit 4565, datë 22.12.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim pranë kësaj gjykate, por me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 13.07.2016
534
Nr. 00-2016-2883 i Vendimi (438)
VENDIM
Xhezair Zaganjori- Kryesues

Medi Bici Anëtar

KËRKUES: AUTORITETI I MEDIAVE AUDIOVIZIVE

TIRANË
OBJEKTI:
Lëshimi i Urdhrit të Ekzekutimit për sanksionin e gjobës
nr. 320, datë 24.12.2010.
Baza Ligjore: Neni 511/ç i K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimi nr.4460 Akti, datë 05.09.2013, ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesës.

Mospranimin e ankimit
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të ketë paraqitur rekurs kërkuesi

Autoriteti i Mediave Audiovizive Tiranë, i cili kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.55, datë 31.01.2014 të Gjykatës së Apelit Tiranë, dhe vendimit
nr.4460 Akti, datë 05.09.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Shkaqet që kërkuesi Autoriteti i Mediave Audiovizive Tiranë paraqet në rekurs,

janë:
 Nuk është e vërtetë që ankimi i dërguar nga ana jonë kundër vendimit nr.4460 Akti,
datë 05.09.2013 të Gjykatës së Rrethit Tiranë mban datën 11.09.2013 ashtu siç
shprehet gjykata. Ankimi mban datën 10.09.2013, duke respektuar afatin 5 ditor të
ankimit të veçantë. Respektimi i afateve vërtetohet dhe nga vula e postës së vendosur
në zarfin me të cilin është depozituar ankimi. Bashkëlidhur po dërgojmë librin e
postës së institucionit ku pasqyrohet edhe këtu data 10.09.2013 e vulës së postës mbi
dorëzimin e zarfit.
 Gjykata në kundërshtim me parashikimet ligjore ka vendosur rrëzimin e kërkesës për
lëshimin e urdhrit të ekzekutimit për sanksionin me gjobë nr.320, datë 24.1.2010 të
grupit të inspektimit të KKRT-së, duke arsyetuar se nuk u provua nga pala kërkuese
që akti i gjobës është titull ekzekutiv.
535
 Neni 137/4 i ligjit nr.8410, datë 30.09.1998 mbi bazën e të cilit ka dalë gjoba
parashikon se: Gjoba është titull ekzekutiv që vihet nga Këshilli Kombëtar i Radios
dhe Televizionit dhe derdhet në buxhetin e shtetit.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe bisedoi çështjen në tërësi, në Dhomën
VËREN
nr.11243-00867-00-2014 regj. them, që iu përket palëve: kërkues Autoriteti i Mediave
Audiovizive Tiranë, me objekt: Lëshimi i Urdhërit të Ekzekutimit për sanksionin e gjobës
nr.320, datë 24.12.2010.
2. Vendimi nr.55, datë 31.01.2014 i Gjykatës Apelit Tiranë, është marrë në shkelje të
rënda të rregullave procedurale, pasi kësaj gjykate i mungonte kompetenca në lëndë, prandaj
vendimi i saj duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për tu shqyrtuar në gjykatën
kompetente, që është Gjykata Administrative e Apelit.
3. Ka rezultuar se kërkuesi Autoriteti i Mediave Audiovizive, me kërkesën objekt

shqyrtimi ka kërkuar në Gjykatën e Shkallës së Parë: Lëshimin e Urdhërit të Ekzekutimit për
sanksionin e gjobës nr.320, datë 24.12.2010. Me këtë akt është vendosur që subjekti televiziv
privat kabllor “S3Vora” të ndëshkohet me gjobë në vlerën 600.000 (gjashtëqind mijë) lekë.
4. Rezulton se, fillimisht kërkuesi ka paraqitur në gjykatë ankimin e paplotë, për ta
plotësuar më pas, me njohjen e tij me vendimin e arsyetuar të gjykatës së shkallës së parë. Ky
ankim rezulton të jetë dërguar me postë dhe mban datën 11.09.2013, ndërsa vendimi është
dhënë me datë 05.09.2013. Pas kësaj kërkuesi ka paraqitur në gjykatën e shkallës së parë
edhe plotësimin e ankimit me datë 27.09.2013, sipas shënimit të lënë nga sekretaria e asaj
gjykate.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimi nr.4460 Akti, datë 05.09.2013 ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesës.
..... Në lidhje me dokumentacionin për këtë çështje nga pala kërkues u paraqit
ekstrakti historik i Regjistrit Tregtar, datë 22.07.2013 i QKR, ku rezulton i regjistruar
personi juridik “TV Vora 3” Shpk me përfaqësues ligjor Albert Balla. Ndërsa në shkresat e
kërkesën të drejtuar gjykatës pala kërkuese drejtohet për subjektin TV Kabllor S3 Vora me
përfaqësues Gazmir Marku. Përsa më sipër pala kërkuese jo vetëm që nuk provoi ekzistencën
e personit të tretë juridik S3 Vora, por nuk paraqiti as dhe ndonjë provë që të provojë që
vendimi i gjobës nr.320, datë 24.12.2010 i është njoftuar këtij subjekti.
Në këto kushte gjykata vëren se, pala kërkuese në lidhje me vendimin e gjobës nr.320,
datë 24.12.2010 të lëshuar nga KKRT, nuk provon se është titull ekzekutiv dhe si rrjedhojë
kërkesa e bërë për vënien në ekzekutim të këtij vendimi nëpërmjet lëshimit të urdhrit të
ekzekutimit është e pambështetur në prova e në ligj dhe si e tillë duhet rrëzuar......
7. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.55, datë 31.01.2014 ka vendosur:
Mospranimin e ankimit
536
.....Gjykata e apelit konstaton se, vendimi objekt ankimi është vendim ndaj të cilit
lejohet ankim i veçantë dhe në bazë të nenit 443 të K.Pr.Civile, afati i ankimeve të veçanta
është 5 ditë, afat i cili sipas nenit 444 të K.Pr.Civile fillon nga e nesërmja e shpalljes së
vendimit. Referuar datës së dhënies së vendimit objekt ankimi, si dhe datës së paraqitjes së
ankimit, rezulton se ky ankim është paraqitur jashtë afatit ligjor. Në këto kushte nga gjykata e
apelit çmohet se, në bazë të nenit 450/a të K.Pr.Civile, duhet vendosur mospranimi i ankimit
ndaj vendimit të dhënë nga gjykata e shkallës së parë......
9. Neni 7 germa “a” i ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e

Gjykatave Administrative” parashikon se:
Gjykatat administrative janë kompetente për: Mosmarrëveshjet që lindin nga aktet
të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik.

Lartë, ku ndër të tjera thuhet se:
....Gjykatat administrative të shkallës së parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për
administrative”, janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të
këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës
së gjykimit. Këto gjykata janë kompetente për çështjet administrative për të cilat, padia,
ankimi ose rekursi është depozituar përpara datës 04.11.2013, respektivisht në gjykatat e
shkallës së parë, të apelit apo në Gjykatën e Lartë dhe deri në këtë datë, shqyrtimi në këto
gjykata nuk ka përfunduar akoma....
11. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekursi i paraqitur nga
kërkuesi Autoriteti i Mediave Audiovizive Tiranë, përmban shkaqe nga ato që parashikohen
në ligj, pasi Gjykata e Apelit Tiranë nuk ka qenë kompetente nga pikëpamja lëndore për
shqyrtimin e kësaj çështje, prandaj ka shkaqe ligjore që vendimi i saj të cënohet.
12. Kolegji Administrativ, pasi shqyrtojë aktet procedurale që ndodhen në dosjen
gjyqësore, objektin dhe shkakun ligjor të kërkesëpadisë, pretendimet e palëve të parashtruara
në këto akte, vendimin e gjykatës dhe parashtrimet e rekursit, në interpretim të dispozitave
ligjore të zbatueshme për rastin konkret, arrin në konkluzionin se vendimi i dhënë nga
Gjykata e Apelit Tiranë është marrë në shkelje të ligjit procedural, në kushtet kur kjo gjykatë
ka shkelur dispozitat ligjore mbi kompetencën lëndore, prandaj për këtë shkak, vendimi i
dhënë prej saj duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim, pranë Gjykatës
respektuar drejtë ose jo nga ato. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e
faktit, Gjykata e Lartë në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë
ose jo në ligj të vendimeve për të cilat është paraqitur rekurs përpara saj.
537
14. Në analizë të akteve dhe provave të administruara në dosjen gjyqësore rezulton se,
kërkuesi Autoriteti i Mediave Audiovizive Tiranë, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë me kërkesëpadi, duke kërkuar: Lëshimin e Urdhërit të Ekzekutimit për
sanksionin e gjobës nr.320, datë 24.12.2010. Gjykata e Apelit Tiranë, në përfundim të
gjykimit me vendimin nr.55, datë 31.01.2014 ka vendosur mospranimin e ankimit.
15. Në rastin në shqyrtim palë e paditur është një organ i administratës publike,
prandaj duke u bazuar në nenin 7 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e
Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, çështja ka
patur natyrë krejtësisht administrative dhe Gjykata e Apelit Tiranë ka dhënë vendim për një
çështje të tillë (me natyrë administrative) pas datës 04.11.2013, në një kohë kur në zbatim të
Dekretit nr.7818, datë 16.11.2012 të Presidentit të Republikës kanë filluar veprimtarinë e tyre
gjykatat administrative.
16. Meqenëse ligji nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative”, në dispozitat e tij tranzitore heshte për mënyrën se, si do të veprohej me
çështjet e regjistruara në gjykatën civile para datës 04.11.2013, për të unifikuar praktikën
gjyqësore, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin nr.03/2013 kanë arritur në
këtë përfundim unifikues: ....Gjykatat administrative të shkallës së parë, Gjykata e Apelit
fazës apo shkallës së gjykimit. Këto gjykata janë kompetente për çështjet administrative për
të cilat, padia, ankimi ose rekursi është depozituar përpara datës 04.11.2013, respektivisht në
gjykatat e shkallës së parë, të apelit apo në Gjykatën e Lartë dhe deri në këtë datë, shqyrtimi
në këto gjykata nuk ka përfunduar akoma....
17. Duke qenë se çështja kishte natyrë administrative dhe gjykimi i saj nuk kishte
përfunduar akoma, në zbatim të nenit 7 të ligjit nr.49/2013 “Për Organizimin dhe
Administrative” dhe vendimit unifikues nr.03/2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë, Gjykata e Apelit Tiranë ka qenë e detyruar që të vendoste moskompetencën e saj
lëndore dhe dërgimin e çështjes për shqyrtim në gjykatën kompetente, që është Gjykata
Administrative e Apelit.
18. Kolegji Administrativ thekson se kompetenca lëndore nuk duhet të shikohet vetëm
me kërkesë të palëve të ngritura në ankim ose rekurs, por edhe vetë kryesisht nga gjykata e
apelit ose Gjykata e Lartë, pasi kjo kompetencë nuk mund të “kurohet” qoftë edhe me
zgjidhjen e drejtë të çështjes në themel nga gjykata më e ulët. Çështja e kompetencës lëndore
konsiderohet e një rëndësie të veçantë në respektim të zhvillimit të një procesi të rregullt
ligjor. Gjykata në çdo shkallë gjykimi është e detyruar që të marrë në shqyrtim dhe të
vendosë në lidhje me kompetencën e saj lëndore përpara se të gjykojë çështjen që i paraqitet
për shqyrtim. Ky detyrim i gjykatës për të vepruar edhe kryesisht është e lidhur drejtpërdrejt
me zbatimin dhe respektimin e parimit të një procesi të rregullt ligjor, i sanksionuar në nenin
42/2 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë dhe nenin 6 të KEDNJ. Nëse një gjykatë nuk
ka kompetencë lëndore për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat
që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim tjetër procedural në
lidhje me këtë çështje.
19. Duhet theksuar se, në kuptimin e së drejtës procedurale, kompetenca lëndore është
një kusht i domosdoshëm procedural, që e bën të vlefshëm procesin gjyqësor, si dhe të gjitha
aktet e marra në administrim gjatë zhvillimit të tij, në kuptimin që një gjykatë jokompetente
nuk mund të kryejë asnjë veprimtari procedurale dhe një gjykatë jokompetente duhet të
deklarojë moskompetencën e saj, (neni 61 i K.Pr.Civile, neni 7 i ligjit 49/2012). Ndarja e
kompetencës, është përcaktuar qartë në ligjin nr.9877, datë 18.02.2008 “Për Organizimin e
538
Pushtetit Gjyqësor në Republikën e Shqipërisë”, ligjin nr.49/2012 “Për Organizimin dhe
Administrative” dhe Kodin e Procedurës Civile.
20. Përsa u thanë më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se, moskompetenca lëndore për zgjidhjen e çështjes përbën shkelje të rëndë të
rregullave procedurale, e cila ndikon drejtpërdrejt në dhënien e vendimit në kuptimin që,
mosrespektimi i saj e bën vendimin gjyqësor absolutisht të pavlefshëm. Gabimet në
procedim, të cilat parashikohen në nenin 467/a të K.Pr.Civile dhe nenin 54 të ligjit nr.49/2012
“Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e
Mosmarrëveshjeve Administrative”, shqyrtohen nga gjykata edhe kryesisht, pikërisht për
shkak të efektit të drejtpërdrejt që ato kanë në vendimin e dhënë, prandaj vendimi i Gjykatës
së Apelit Tiranë duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenet 7 dhe 63/c të ligjit
nr.49, datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”;
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.55, datë 31.01.2014 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.
Tiranë, më 13.07.2016
539
Nr. 00-2016-2891 Vendimi (439)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

përket palëve:
PADITËS: SHOQËRIA “VILA” SH.P.K

I PADITUR: SPITALI RAJONAL DURRËS
AVOKATURA E SHTETIT, ZYRA VENDORE DURRËS
OBJEKTI:
Detyrimi i palës së paditur të paguajë dëmshpërblimin
si penalitet për vonesat e ardhura nga mosveprimi i tij,
penalitet të parashikuara nga kontrata e sipërmarrjes datë 11.10.2007
lidhur midis paditësit “Vila” Sh.p.k. dhe të paditurit,
që janë në shumën 1.414.588 lekë.
Detyrimin për pagimin e shumës 31.837,
e cila është kursyer në formën e begatimit pa shkak nga i padituri
që është paga e supervizorit, pagës që sipas kontratës së datës 04.10.2007,
nr. 1087, lidhur mes të paditurit dhe supervizorit duhej të paguhej nga paditësi.
Baza Ligjore: Nenet 32, 153, 154 të K.Pr.Civile,
nenet 476, 541, 543, 545, 655, 659, 660, 681, 682,
690, 693, 850 e vijues të Kodit Civil
dhe kontrata e sipërmarrjes së datës 11.10.2007.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.3248/6408, datë 19.12.2011 ka

vendosur:
Të pranojë kërkesëpadinë e paditëses Shoqëria “Vila” Sh.p.k me të paditur
Spitali Rajonal Durrës, me pjesëmarrësen e Avokaturës së Shtetit, Zyra
Vendore Durrës.
Të detyrojë palën e paditur ti paguaj paditësit shumën 1.414.588 lekë, si
penalitet për vonesat në realizimin e kontratës së sipërmarrjes datë 11.10.2007.
Të detyrojë palën e paditur t’i paguajë paditësit shumën 31.887 lekë që
përfaqëson pagesën e supervizorit.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.69/10-2014-69, datë 21.01.2014 ka

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.3248 (11-2011-6409), datë 19.12.2011 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
540
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të kenë paraqitur rekurs Avokatura e
Shtetit, Zyra Vendore Durrës dhe Spitali Rajonal Durrës, të cilët kërkojnë:
Ndryshimin e vendimit nr.69/10-2014-69, datë 21.01.2014 dhe të vendimit nr.3248 (11-2011-
6409), datë 19.12.2011, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
Shkaqet që Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Durrës paraqet në rekurs, janë:

 Neni 698 i Kodit Civil parashikon se: Në kontrata me detyrime të ndërsjella, kur njëra
nga palët kontraktuese nuk përmbush detyrimet e veta, pala tjetër kontraktuese, sipas
rastit, mund të kërkojë përmbushjen e detyrimit, ose zgjidhjen e kontratës, përveç
shpërblimit të dëmit. Rezulton se pala paditëse me nënshkrimin e kontratës ka marrë
përsipër detyrime për kryerjen e punimeve të ndërtimit sipas objektit të kontratës.
Rezulton gjithashtu se këto punime nuk janë përfunduar, ose më saktë nuk janë kryer
fare.
 Në këtë moment bie poshtë pretendimi i paditësit se pala investuese, Spitali Rajonal
Durrës, është me vonesë në pagimin e detyrimeve. Referuar nenit 20 të kontratës së
lidhur mes dy palëve, me nr.1216 prot, datë 11.10.2007, kemi të bëjmë
me ...Dëmshpërblimin për vonesat dhe konkretisht: Kur palët janë në vonesë, do ti
paguajnë njeri-tjetrit 4/1000 të vlerës së përgjithshme të kontratës.
 Po të interpretojmë saktë dispozitën e ligjit nr.9643, datë 20.11.2006 “Për Prokurimin
Publik”, i ndryshuar, në kontratën e sipërmarrjes standarde të miratuar me VKM
nr.01, datë 10.01.2007 “Për miratimin e rregullave të prokurimit publik”, rezulton se
vonesa ka të bëjë me pagimin e detyrimeve për punimet që janë kryer.
Shkaqet që pala paditur Spitali Rajonal Durrës paraqet në rekurs, janë:

 Përsa i përket kërkesës së palës paditëse për pagimin e shumës 1.414.588 lekë si
penalitet për vonesat në realizimin e kontratës, nuk ekziston një detyrim i tillë referuar
pikës 20 të kontratës nr.1216, datë 11.10.2007 “Dëmshpërblimi për vonesat” kur palët
janë në vonesë do ti paguajnë njeri-tjetrit 4/1000 e vlerës së përgjithshme të kontratës
për çdo ditë vonesë. Si pjesë përbërëse të kontratës sqarojmë se sipas këtij neni: Kur
sipërmarrësi (Shoqëria “Vila” Sh.p.k) vonon në realizimin e punimeve përtej afateve
të përcaktuara në kontratë, pika 5 është i detyruar ti paguajë investitorit (Spitali
Durrës) 4/1000 të vlerës së përgjithshme të kontratës për çdo ditë vonesë.
 Kur investitori vonon pagesën sipas pikës 19 të kontratës, përtej afatit 30 ditor nga
përfundimi i punimeve është i detyruar ti paguaj sipërmarrësit 4/1000 të vlerës së
përgjithshme të kontratës për çdo ditë vonesë. Ndërkohë punimet kanë përfunduar në
vitin 2011 sipas situacionit përfundimtar, por pavarësisht kësaj dy faturat e sjella nga
Shoqëria “Vila” Shpk në datat 14.11.2007 dhe 17.06.2011 janë likuiduar brenda afatit
30 ditor.
 Në të nuk ka asnjë situacion apo zë pune që të mos jetë likuiduar në afat për punën që
është kryer. Në këtë rast mungon nga ana procedurale akti provues i pretendimit te
tyre për moslikuidim në afat për punën e kryer të Shoqëria “Vila” Sh.p.k nga ana e
Spitalit Rajonal Durrës. Atëhere shoqëria kërkon vlerën e një pune të pakryer të
pazbatuar për të cilën nuk ka shpenzuar asnjë lekë.
 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës në arsyetimin e vendimit shprehet se: U provua se
pala e paditur kishte kontraktuar fillimisht një tjetër supervizor. Gjykata për këtë është
mbështetur në deklaratat verbale të paditësit gjatë seancave për prova janë paraqitur
deklarata verbale dhe shkresore të paditësit. Gjithashtu gjykata është shprehur se,
mungesa e supervizorit ishte një tjetër pengesë në përfundimin e kontratës. Kjo jo
vetëm që nuk është e mbështetur por bie në kundërshtim me dokumentacionin e
paraqitur.
541
 Ku kontrata e supervizorit është lidhur me datë 04.10.2007, ndërsa kontrata me
paditësin është lidhur 7 ditë më pas, pra me datë 11.10.2007 që do të thotë se kontrata
me supervizorin është lidhur dhe ka ekzistuar më parë se të nënshkruhej kontrata me
paditësin.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe bisedoi çështjen në tërësi, në dhomën e
këshillimit, në përfundim;
VËREN
nr.11217-01017-00-2014 regj. them, që u përket palëve: paditëse Shoqëria “Vila” Sh.p.k dhe
të paditur Spitali Rajonal Durrës dhe Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Durrës, me objekt:
Detyrimi i palës së paditur të paguaj dëmshpërblimin si penalitet për vonesat e ardhura nga
mosveprimi i tij, penalitete të parashikuara nga kontrata e sipërmarrjes së datës 11.10.2007
lidhur midis paditësit Shoqëria “Vila” Sh.p.k dhe të paditurit, që janë në shumën 1.414.588
lekë, etj.
2. Vendimi nr.69/10-2014-69, datë 21.01.2014 i Gjykatës Apelit Durrës është marrë
në shkelje të rënda të rregullave procedurale, pasi kësaj gjykate i mungonte kompetenca në
lëndë, prandaj vendimi i saj duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për tu shqyrtuar në
gjykatën kompetente, që është Gjykata Administrative e Apelit.
3. Siç rezulton nga materialet e ndodhura në dosjen gjyqësore, paditësja Shoqëria

“Vila” Sh.p.k është person juridik me NIPT 167902255P me seli në qytetin e Kukësit, me
përfaqësues ligjor Rasim Jata, e themeluar me datë 14.02.1995. Ndërmjet paditësit dhe të
paditurit (Spitalit Rajonal Durrës) është lidhur kontrata e sipërmarrjes e datës 11.10.2007.
Kjo kontratë është lidhur në bazë të tenderit të organizuar me datë 19.07.2007, ku paditësi
është shpallur fitues. Për shkak të mospërmbushjes së detyrimeve kontraktuale në afat,
paditësi i është drejtuar gjykatës me këtë kërkesëpadi, duke kërkuar dëmshpërblimin për
mospërmbushjen e kontratës.
4. Sipas pikës 5 të kontratës së sipërmarrjes punimet duhet të përfundonin brenda 60
ditëve nga lidhja e saj. Pra, punimet duhet të përfundonin në datën 12.12.2007, kurse në fakt
ato kanë përfunduar me 05.07.2011, pra 1.305 ditë me vonesë. Moskryerja e punimeve në
afat sipas paditësit ka ndodhur për faj të palës së paditur.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.3248/6408, datë 19.12.2011 ka

vendosur:
Të pranojë kërkesëpadinë e paditëses Shoqëria “Vila” Sh.p.k me të paditur Spitali
Rajonal Durrës, me pjesëmarrëse Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Durrës.
Të detyrojë palën e paditur t’i paguajë paditësit shumën 1.414.588 lekë si penalitet për
vonesat në realizimin e kontratës së sipërmarrjes datë 11.10.2007.
Të detyrojë palën e paditur t’i paguajë paditësit shumën 31.887 lekë që përfaqëson
pagesën e supervizorit.
..... Në analizë të provave të mësipërme provohet se pretendimi i paditësit u provua
gjatë gjykimit të çështjes. Konkretisht u provua se pala e paditur nuk ka arritur të marrë në
542
kohë lejen nga KESH (Korporata Elektroenergjitike Shqiptare), për lidhjen e kabllit elektrik.
Po kështu me shumë vonesë është marrë edhe leja nga Bashkia Durrës për çarjen e rrugës
me qëllim kryerja e punimeve. Një vonesë tjetër e palës së paditur është krijuar nga
mospajisja e kabinës elektrike me pajisje të reja.
Sipas pikës 20 të kontratës së sipërmarrjes, kur palët janë në vonesë do ti paguajnë
njëri-tjetrit 4/1000 të vlerës së përgjithshme të kontratës për çdo ditë vonesë, vlerë e cila
rezulton në shumën 1.414.588 lekë.
Sipas nenit 609 të Kodit Civil “Kontrata e lidhur rregullisht ka forcën e ligjit për
palët”. Ajo mund të prishet ose të ndryshohet me pëlqimin e ndërsjellë të palëve ose për
shkaqe të parashikuara me ligj. Në këtë kuptim pala e paditur ka patur detyrimin ligjor që të
përmbushte detyrimin kontraktor. Në kushtet kur ajo nuk e ka bërë një gjë të tillë ajo palë
detyrohet të paguaj penalitetet e përcaktuara në kontratë. Gjatë gjykimit u provua se pala e
paditur kishte kontraktuar fillimisht një tjetër supervizor, i cili ishte larguar. Mungesa e
supervizorit ishte një tjetër pengesë për përfundimin e kontratës. Ndodhur në kushte të tilla
spitali me ndërmjetësimin e paditësit ka kontraktuar Sokol Shytin. Midis palës së paditur
Spitali Rajonal Durrës dhe supervizorit Sokol Shyti është lidhur kontrata nr.1087, datë
04.10.2007, sipas së cilës supervizori do të mbikëqyrte punimet e kryera nga paditësi,
kundrejt vlerës 31.837 lekë. Pas përfundimit të punimeve dhe të shërbimit të supervizorit,
pala e paditur ka vonuar likuidimin e këtij të fundit......
7. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.69/10-2014-69, datë 21.01.2014 ka
vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.3248(11-2011-6409), datë 19.12.2011, të Gjykatës së
.....Gjykata e apelit çmon se është provuar në gjykim se, pala e paditur nuk ka arritur
të marrë në kohë lejen nga KESH (Korporata Elektroenergjitike Shqiptare), për lidhjen e
kabllit elektrik. Po kështu me shumë vonesë është marrë edhe leja nga Bashkia Durrës për
çarjen e rrugës me qëllim kryerja e punimeve. Një vonesë tjetër e palës së paditur është
krijuar nga mospajisja e kabinës elektrike me pajisje të reja. Sipas pikës 20 të kontratës së
sipërmarrjes, kur palët janë në vonesë do ti paguajnë njëri-tjetrit 4/1000 e vlerës së
përgjithshme të kontratës për çdo ditë vonesë, vlere e cila rezulton në shumën 1.414.588 lekë.
Sipas nenit 609 të Kodit Civil kontrata e lidhur rregullisht ka forcën e ligjit për palët. Ajo
mund të prishet ose të ndryshohet me pëlqimin e ndërsjellë të palëve ose për shkaqe të
parashikuara me ligj. Në këtë kuptim pala e paditur ka patur detyrimin ligjor që të
përmbushte detyrimin kontraktor. Në kushtet kur ajo nuk e ka bërë një gjë të tillë ajo palë
detyrohet të paguaj penalitetet e përcaktuara në kontratë. Gjatë gjykimit është provuar se
pala e paditur kishte kontraktuar fillimisht një tjetër supervizor, i cili ishte larguar. Mungesa
e supervizorit ishte një tjetër pengesë për përfundimin e kontratës. Ndodhur në kushte të tilla
spitali me ndërmjetësimin e paditësit ka kontraktuar Sokol Shytin. Midis palës së paditur
Spitali Rajonal Durrës dhe supervizorit Sokol Shyti është lidhur kontrata nr.1087, datë
04.10.2007, sipas së cilës supervizori do të mbikëqyrte punimet e kryera nga paditësi,
kundrejt vlerës 31.837 lekë.....

543
Lartë, të cilët ndërmjet të tjerave thonë se:
Gjykatat administrative të shkallës së parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe
gjykata nuk ka përfunduar akoma.
11. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, rekurset e paraqitur nga
Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Durrës dhe pala e paditur Spitali Rajonal Durrës,
përmbajnë shkaqe nga ato që parashikohen në ligj, pasi Gjykata e Apelit Durrës nuk ka qenë
kompetente nga pikëpamja lëndore për shqyrtimin e kësaj çështje, prandaj ka shkaqe ligjore
që vendimi i saj të cënohet.
12. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtojë aktet procedurale që
ndodhen në dosjen gjyqësore, objektin dhe shkakun ligjor të kërkesëpadisë, pretendimet e
palëve të parashtruara në këto akte, vendimin e gjykatës dhe parashtrimet e rekursit, në
interpretim të dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin konkret, arrin në konkluzionin se
vendimi i dhënë nga Gjykata e Apelit Durrës është marrë në shkelje të ligjit procedural, në
kushtet kur kjo gjykatë ka shkelur dispozitat ligjore mbi kompetencën lëndore, prandaj për
këtë shkak, vendimi i dhënë prej saj duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim,
pranë Gjykatës Administrative të Apelit.
faktit, Gjykata e Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë
14. Në analizë të akteve dhe provave të administruara në dosjen gjyqësore rezulton se,
paditësja Shoqëria “Vila” Sh.p.k i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës me
kërkesëpadi, duke kërkuar: Detyrimi i palës së paditur të paguajë dëmshpërblimin si penalitet
për vonesat e ardhura nga mosveprimi i tij, penalitete të parashikuara nga kontrata e
sipërmarrjes së datës 11.10.2007 lidhur midis paditësit Shoqëria “Vila” Sh.p.k dhe të
paditurit, që janë në shumën 1.414.588 lekë, etj. Gjykata e Apelit Durrës, në përfundim të
gjykimit me vendimin nr.69/10-2014-69, datë 21.01.2014 ka vendosur lënien në fuqi të
vendimit nr.3248 ( 11-2011-6409), datë 19.12.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
15. Në rastin në shqyrtim, palë e paditur është një organ i administratës publike,
patur natyrë krejtësisht administrative dhe Gjykata e Apelit Durrës ka dhënë vendim për një
544
gjyqësore Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin nr.03/2013 kanë arritur në
Administrative” dhe vendimit unifikues nr.03/2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë, Gjykata e Apelit Durrës ka qenë e detyruar që të vendoste moskompetencën e saj
lëndore dhe dërgimin e çështjes për shqyrtim në gjykatën kompetente, që është Gjykata
Administrative e Apelit.
18. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë thekson se, kompetenca lëndore nuk
duhet të shikohet vetëm me kërkesë të palëve të ngritura në ankim ose rekurs, por edhe vetë
kryesisht nga gjykata e apelit ose Gjykata e Lartë, pasi kjo kompetencë nuk mund të
“kurohet” qoftë edhe me zgjidhjen e drejtë të çështjes në themel nga gjykata më e ulët.
Çështja e kompetencës lëndore konsiderohet e një rëndësie të veçantë në respektim të
zhvillimit të një procesi të rregullt ligjor. Gjykata në çdo shkallë gjykimi është e detyruar që
të marrë në shqyrtim dhe të vendosë në lidhje me kompetencën e saj lëndore përpara se të
gjykojë çështjen që i paraqitet për shqyrtim. Ky detyrim i gjykatës për të vepruar edhe
kryesisht është e lidhur drejtpërdrejt me zbatimin dhe respektimin e parimit të një procesi të
rregullt ligjor, i sanksionuar në nenin 42/2 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë dhe
nenin 6 të KEDNJ. Nëse një gjykatë nuk ka kompetencë lëndore për të gjykuar çështjen
objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk
mund të kryejë asnjë veprim tjetër procedural në lidhje me këtë çështje.
shkak të efektit të drejtpërdrejtë që ato kanë në vendimin e dhënë, prandaj vendimi i Gjykatës
së Apelit Durrës duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën
545
PËR KËTO ARSYE
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.69/10-2014-69, datë 21.01.2014 të Gjykatës së Apelit Durrës
dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.
Tiranë, më 13.07.2016
546
Nr. 00-2016-2890 Vendimi (440)
VENDIM

Medi Bici Anëtar

PADITËS: SUBJEKTI “GRAMO” SHPK

KORÇË
OBJEKTI:
Kundërshtimin dhe anullimin tërësor të njoftim vlerësimit
për detyrimet tatimore nr.13963, datë 29.06.2012
të Drejtorisë Rajonale Tatimore Korçë.
Baza Ligjore: Nenet 420, 421, 422 të Kodit Civil,
nenet 324, 327, 328, 331 të K.Pr.Civile,
nenet 106 dhe 107 (ankimi administrativ) të ligjit nr.9920, datë 19.5.2008
“Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”,
Udhëzimi nr.24, datë 02.09.2008, i ndryshuar,
nenet 106 -108 e në vazhdim,
ligji nr.8438, datë 28.01.1998 “Për tatimin mbi të ardhurat”, i ndryshuar d
he Udhëzimi nr.05, datë 30.01.2006, i ndryshuar,
pjesa e shpenzimeve dhe të ardhurave të panjohura për qëllime fiskale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.1603, datë 08.07.2013 ka

vendosur:
Pranimin e padisë së palës paditëse “Gramo” Sh.p.k kundër Drejtorisë
Rajonale Tatimore Korçë.
Anullimin e aktit administrativ, njoftim vlerësimi tatimor nr.13963, datë
29.06.2012 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Korçë, si dhe detyrimin për
kthimin e shumës prej 405.385 lekë.
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.543, datë 27.11.2013 ka vendosur:

Gjyqësor Korçë.
Ndaj vendimit të sipërcituar rezulton të ketë paraqitur rekurs, pala e paditur

Drejtoria Rajonale Tatimore Korçë, e cila kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.543, datë 27.11.2013 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe vendimit
nr.1603, datë 08.07.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
547
Shkaqet që pala e paditur, Drejtoria Rajonale Tatimore Korçë paraqet në
rekurs, janë:
 Paditësi kërkoi shfuqizimin e aktit si akt relativisht të pavlefshëm dhe gjykatës së
shkallës së parë edhe pse rezultoi që rekursi administrativ nuk kishte shterur ende, në
keq interpretim të ligjit ka gabuar fillimisht, duke e gjykuar çështjen si çështje që i
përket juridiksionit gjyqësor. Gjykata edhe pse ka analizuar rastet e pavlefshmërisë
relative të akteve administrative ka keq interpretuar ligjin procedurial. Gjykata ka
gabuar duke arritur në përfundimin se organi tatimor ka përdorur metodat alternative
të llogaritjes së detyrimit tatimor.
 Akt njoftim vlerësimit tatimor është një akti administrativ që ka dalë në zbatim
korrekt të ligjit, në zbatim të nenit 68 e vijues të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, kur
administrata tatimore vlerën se, detyrimi tatimor i dhënë në deklaratën tatimore është i
pasaktë, administrata tatimore bën vlerësimin tatimor, e jo ashtu si konkludon gjykata
kur referon nenet 71 e 72 të ligjit nr.9920, datë 18.05.2008.
 Pavarësisht kuadrit ligjor të përdorur nga inspektori në nxjerrjen e aktit dhe
argumentit të gjykatës, nisur nga fakti që objekti i padisë ka qenë shfuqizim i njoftim
vlerësimit tatimor po i referohemi themelit të çështjes. Gjatë hetimit gjyqësor të
çështjes meqenëse çështja kishte nevojë për njohuri të posaçme, gjykata me vendim të
ndërmjetëm vendosi caktimin e një eksperti kontabël. Në kundërshtim me nenin 224/b
të K.Pr.Civile, gjykata mbështeti tërësisht vendimin e saj në atë çfarë u konkludua
gabimisht nga ekspertja.
 Në aktin e ekspertimit janë marrë në analizë të gjitha deklarimet e tatimpaguesit gjatë
viteve 2010 dhe 2011, si dhe vlerësimet apo ndërhyrjet e inspektorit dhe gabimisht
ekspertja ka arritur në përfundimin se, nuk ka mospërputhje në deklarimet e bëra nga
tatimpaguesi.
 Sistemi i informatikës së Drejtorisë Rajonale Tatimore është një sistem që më mirë se
inspektorët tatimore nuk mund të njihet nga ekspertët kontabël dhe si e tillë kjo duhej
të merrej parasysh nga gjykata. Në tabelën 2 të aktit të ekspertimit në zërin të ardhura
në bilanc rezulton vlera 6.960.720 lekë e deklaruar nga subjekti, ndërsa në sistem
situata e TVSH është 8.099.328 lekë (qarkullimi total), pra një diferencë prej
1.138.608 lekë për të cilin është bërë ndërhyrja e inspektorit.
 Ekspertja ka analizuar në aktin e ekspertimit vetëm shpenzimet e bëra nga
tatimpaguesi dhe gabon, pasi shpenzimet dhe të ardhurat janë në raport me njëra-
tjetrën dhe nuk mund të shihen të pavarura nga njëra-tjetra. Pavarësish përfundimit të
arritur nga ekspertja, gjykata nuk duhet të vendoste anullimin e tij, pasi me provat e
paraqitura në gjykim (bilanci përmbyllës dhe deklarimet e bëra gjatë vitit) vihej re
mosrakordim i të dhënave.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe e bisedoi çështjen në tërësi në Dhomën
VËREN
nr.31001-00695-00-2014 regj. them, që u përket palëve: paditës Subjekti “Gramo” Shpk dhe
e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Korçë, me objekt: Kundërshtimin dhe anullimin tërësor
të njoftim vlerësimit për detyrimet tatimore nr.13963, datë 29.06.2012 të Drejtorisë Rajonale
Tatimore Korçë.
548
2. Vendimi nr.543, datë 27.11.2013 i Gjykatës Apelit Korçë, është marrë në shkelje të
rënda të rregullave procedurale, pasi kësaj gjykate i mungonte kompetenca në lëndë, prandaj
vendimi i saj duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për tu rishqyrtuar në gjykatën
kompetente, që është Gjykata Administrative e Apelit.
3. Pala paditëse “Gramo” Shpk është një person juridik, e regjistruar me datë
18.02.1997, me seli në qytetin e Ersekës dhe objekt veprimtarie shitje, shfrytëzim, përpunim
lënde drusore etj. Pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Korçë ka nxjerrë njoftim
vlerësimin tatimor nr.13963, datë 29.06.2012 ku ka përcaktuar si detyrim për tu paguar nga
ky subjekt për vitin 2011 tatim mbi fitimin në shumën 358.792 lekë, kamatëvonesa në
shumën 10.713 lekë dhe gjoba në shumën 35.880 lekë, në total 405.385 lekë.
4. Pala paditëse, Shoqëria “Gramo” Shpk ka paraqitur ankim në Drejtorinë e Apelit
Tatimor, pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve dhe kjo e fundit, me shkresën
nr.17580/1, prot. datë 02.08.2012 i ka kërkuar shoqërisë plotësimin dhe vënien në dispozicion
të dokumentacionit, konkretisht dokumentin që vërteton pagesën e detyrimit tatimor. Pala
paditëse ka kryer pagesën e shumës prej 200.434 lekë me datë 15.08.2012, pasi pjesën tjetër
të detyrimit total të njoftim vlerësimit tatimor nr.13963, datë 29.06.2012 prej 405.385 lekë, e
ka pasur tepricë kreditore pranë Drejtorisë Rajonale Tatimore Korçë.
5. Dokumentacioni i është përcjellë Drejtorisë së Apelit Tatimor, pranë Drejtorisë së
Përgjithshme të Tatimeve, por kjo e fundit me vendimin nr.17580/3, prot. datë 07.11.2012 ka
refuzuar marrjen në shqyrtim të ankimit administrativ, prandaj pala paditëse i është drejtuar
rrugës gjyqësore për zgjidhjen e çështjes.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.1603, datë 08.07.2013 ka

vendosur:
Pranimin e padisë së palës paditëse “Gramo” Sh.p.k. kundër Drejtorisë Rajonale
Tatimore Korçë.
Anullimin e aktit administrativ, njoftim vlerësimi tatimor nr.13963, datë 29.06.2012
të Drejtorisë Rajonale Tatimore Korçë, si dhe detyrimin për kthimin e shumës prej 405.385
lekë.
....Gjykata evidenton se referuar këtij kuadri ligjor, se rritja e inventarit do të tregohet
si një pakësim i shpenzimeve (shpenzime negative) dhe pakësimi i gjendjes së inventarëve do
të tregohet si një rritje e shpenzimeve. Ndërsa, sipas standardit nr.2 “Paraqitja e pasqyrave
financiare”, ndryshimet në inventarin e produkteve të gatshëm dhe punës në proces, do të
pasqyrohen në pasqyrën e të ardhurave dhe shpenzimeve, në rastin e pakësimeve si
shpenzime si dhe në rastin e rritjeve si pakësime të shpenzimeve.
Subjekti “Gramo” Shpk për vitet ushtrimore 2010, 2011 rezulton të ketë deklaruar
tatim fitimi çdo muaj pikërisht në atë shumë që rezulton dhe detyrimi për tatim fitimi sipas
bilancit (shih në fq.2 të procesverbalit të përmbledhur të seancës gjyqësore të datës
02.07.2013 deklarimet e ekspertes). Për pasojë, duke mos pasur mospërputhje në
vetëdeklarimet gjatë viteve ushtrimore 2010 dhe 2011 me deklarimet në bilanc në zërin e të
ardhurave dhe shpenzimeve, atëhere dhe ndërhyrjet në sistemin informatik, duke shtuar të
ardhurat në ndryshimin e gjendjes së prodhimit në proces, duke pakësuar shpenzimet, janë të
padrejta dhe njoftim vlerësimi tatimor është marrë në shkelje të dispozitave ligjore.
Si përfundim të çfarë u parashtrua më lart, gjykata konkludon se padia duhet
pranuar, duke u anulluar aktin administrativ, njoftim vlerësimin tatimor nr.13963, datë
549
29.06.2012 të D.R.Tatimore Korçë, në referim të neneve 325, 331 të K.Pr.Civile dhe nenit
137/3 të K.Pr.Administrative. Në kuadër të rregullimit të pasojave të një akti administrativ
relativisht të pavlefshëm, duke qenë se anullimi ka fuqi prapavepruese, pala e paditur D.R.T.
Korçë duhet ti kthejë palës paditëses, subjektit tatimpagues “Gramo” Shpk, shumën që
përbën parapagesën e kryer prej tij për efekt të këtij njoftim vlerësimi, prej 200.434 lekë, por
dhe pjesën tjetër që ka qenë tepricë kreditore për këtë subjekt, në tërësi 405.385 lekë.
Theksohet fakti që teprica kreditore, nuk ekziston më si i tillë për palën paditëse për faktin se
ka kaluar në llogarinë e të ardhurave për palën e paditur për efekt të shlyerjes së detyrimit të
njoftim vlerësimit tatimor objekt gjykimi.....
8. Gjykata e Apelit Korçë me vendimin nr.543, datë 27.11.2013 ka vendosur:
Korçë.
.....Referuar aktit të ekspertimit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë ka arritur në
përfundimin se: Subjekti “Gramo” Sh.p.k ka deklaruar tatim fitimin çdo muaj në atë shumë
që rezulton dhe tatim fitimin sipas bilancit, duke mos pasur asnjë mospërputhje. Ndërhyrjet
në sistemin informatik, duke shtuar të ardhurat në ndryshimin e gjendjes së prodhimit në
proces e duke pakësuar shpenzimet janë të padrejta dhe njoftimi i vlerësimit tatimor është
marrë në shkelje të dispozitave ligjore. Të pabazuar e gjen gjykata e apelit dhe pretendimin
se: Gjykata thirri ekspert dhe gabimisht vendimi i gjykatës u mbështet tërësisht në atë çfarë u
konkludua nga ekspertja, mbasi çështja objekt gjykimi kishte nevojë për njohuri të posaçme
në fushën kontabël dhe ishte detyrim i gjykatës të merrte një ekspert të fushës, i cili konstatoi
se ishin ndërhyrjet në sistemin informatik të kryera nga inspektori i D.R.Tatimore Korçë, nga
zyra e tij, që kanë ndryshuar fitimin e vitit nga 544.937 lekë në 1.758.837 lekë dhe tatim fitimi
nga 121.400 lekë në 175.884 lekë, etj.....

Lartë, të cilët ndërmjet të tjerave thonë se:
....Gjykatat administrative të shkallës së parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe
gjykata nuk ka përfunduar akoma....
e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Korçë, përmban shkaqe nga ato që parashikohen në
550
ligj, pasi Gjykata e Apelit Korçë nuk ka qenë kompetente nga pikëpamja lëndore për
shqyrtimin e kësaj çështje, prandaj ka shkaqe ligjore që vendimi i saj të cënohet.
13. Kolegji Administrativ, pasi shqyrtojë aktet procedurale që ndodhen në dosjen
gjyqësore, objektin dhe shkakun ligjor të kërkesëpadisë, pretendimet e palëve të parashtruara
në këto akte, vendimin e gjykatës dhe parashtrimet e rekursit, në interpretim të dispozitave
ligjore të zbatueshme për rastin konkret, arrin në konkluzionin se vendimi i dhënë nga
Gjykata e Apelit Korçë është marrë në shkelje të ligjit procedural, në kushtet kur kjo gjykatë
ka shkelur dispozitat ligjore mbi kompetencën lëndore, prandaj për këtë shkak, vendimi i
dhënë prej saj duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim, pranë Gjykatës
faktit, Gjykata e Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë
15. Në analizë të akteve dhe provave të administruara në dosjen gjyqësore rezulton
se, paditësi Subjekti “Gramo” Shpk i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë me
kërkesëpadi, duke kërkuar kundërshtimin dhe anullimin tërësor të njoftim vlerësimit për
detyrimet tatimore nr.13963, datë 29.06.2012 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Korçë, etj.
Gjykata e Apelit Korçë në përfundim të gjykimit me vendimin nr.543, datë 27.11.2013 ka
vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.1603, datë 08.07.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë.
16. Në rastin në shqyrtim palë e paditur është një organ i administratës publike,
patur natyrë krejtësisht administrative dhe Gjykata e Apelit Korçë ka dhënë vendim për një
gjyqësore Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin nr.03/2013 kanë arritur në
Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”
dhe vendimit unifikues nr.03/2013 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, Gjykata e
Apelit Korçë ka qenë e detyruar që të vendoste moskompetencën e saj lëndore dhe dërgimin e
çështjes për shqyrtim në gjykatën kompetente, që është Gjykata Administrative e Apelit.
19. Kolegji Administrativ thekson se kompetenca lëndore nuk duhet të shikohet vetëm
me kërkesë të palëve të ngritura në ankim ose rekurs, por edhe vetë kryesisht nga gjykata e
551
apelit ose Gjykata e Lartë, pasi kjo kompetencë nuk mund të “kurohet” qoftë edhe me
zgjidhjen e drejtë të çështjes në themel nga gjykata më e ulët. Çështja e kompetencës lëndore
konsiderohet e një rëndësie të veçantë në respektim të zhvillimit të një procesi të rregullt
ligjor. Gjykata në çdo shkallë gjykimi është e detyruar që të marrë në shqyrtim dhe të
vendosë në lidhje me kompetencën e saj lëndore përpara se të gjykojë çështjen që i paraqitet
për shqyrtim. Ky detyrim i gjykatës për të vepruar edhe kryesisht është e lidhur drejtpërdrejt
me zbatimin dhe respektimin e parimit të një procesi të rregullt ligjor, i sanksionuar në nenin
42/2 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë dhe nenin 6 të KEDNJ. Nëse një gjykatë nuk
ka kompetencë lëndore për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat
që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim tjetër procedural në
lidhje me këtë çështje.
shkak të efektit të drejtpërdrejt që ato kanë në vendimin e dhënë, prandaj vendimi i Gjykatës
së Apelit Korçë duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në Gjykatën
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.543, datë 27.11.2013 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit.
Tiranë, më 13.07.2016
552
Nr. 00-2016-2754 i Vendimit (441)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit të datës 13.07.2016, çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: SHOQËRIA “EURONDËRTIM 2000” SH.P.K;
I PADITUR: INSTITUTI I SIGURIMEVE TË KUJDESIT
SHËNDETËSOR (I.S.K.SH);
OBJEKTI I PADISË:
Detyrimin e palës së paditur të përmbushë detyrimet e rrjedhura
nga kontrata me nr.6 dt 14.09.2009.
Pagimi i shumës prej 25.042.681 lekë që përfaqëson vlerën e punimeve të kryera.
Shpërblimi i demit nga mosekzekutimi në afat i këtij detyrimi
në vlerën 4.957.319 lekë. Sigurimi i padisë.
Baza Ligjore:Neni 31, 32/a 153 e vijues te K.Pr.C,
N 202/a, 203,206 të po këtij kodi.
Neni 690, 698, 850, 851, 856, 419-421,445-447, 450,459,463 e 470 të Kodit Civil.
Kontrata nr.4183/2 datë 30.10.2009.
Ligji nr.9643 dt 20.11.2006 “Për prokurimet publike” i ndryshuar
e aktet e dala në zbatim të tij.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.4340, date 22.04.2013

vendosi:
“Rrëzimin e kërkesë padisë se paditësit si te pabazuar ne ligj e ne prova.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1804, date 02.05.2014 vendosi:

çështjes nr.4219/1755 regj. Themeltar datë 22.07.2013 dhe dërgimin e akteve
gjykatës kompetente, Gjykatës Administrative të Apelit”.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1245, date 03.06.2015

vendosi:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.4340 date 22.04.2013 të Gjykatës së Rrethit
553
Kundër vendimit nr.1245 date 03.06.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë, ka ushtruar rekurs, brenda afati ligjor, pala paditëse shoqëria “Eurondërtim 2000”
sh.p.k, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Gjykatat nuk duhet ti referohen nenit 858 të Kodit Civil pasi ky nen nuk i përgjigjet
faktit dhe as bazës juridike, pasi në këtë dispozitë bëhet fjalë në kontratat me çmim
total pra me çelësa në dorë.
- Kontrata e lidhur midis palëve është kontratë me çmim për njësi dhe në këto kushte
pala paditëse duhet të paguhet për sasitë e punës së kryer, ky detyrim i parashikuar
edhe në nenin 40 të kontratës së lidhur midis palëve;
- Ka qenë vetë pala e paditur që ka kërkuar përmirësim të punimeve në pjesën 4 katëshe
si pasojë e pezullimit të punimeve në pjesën 1 katëshe nga vetë pala e paditur dhe
gjithashtu për këtë pjesë është kërkuar edhe hartimi i një projekti të ri për këtë pjesë;
- Gjykatat nuk ka administruar në mënyrë të drejtë provat pasi sikurse rezulton nga
provat pala e paditur ka dhënë pëlqim me shkrim për këto punime sipas urdhrit nr.106
datë 30.10.2009 dhe këtë fakt e ka pohuar edhe shoqëria projektuese “Loka”sh.p.k me
shkresën nr.335 prot., datë 21.12.2009 dhe më pas në bazë të kërkesave të palës së
paditur është dërguar i detajuar projekti me shkresën e datës 28.01.2010.
- Në çdo rast punimet e paditësit nuk janë për faj të tij por për shkak të gabimit në
projekt të vetë palës së paditur. Kërkesën për përmirësim të godinës e ka bërë vetë
pala e paditur për projektuesin.
- Konkluzionet e gjykatës vijnë në kundërshtim me nenin 16 të kontratës në të cilin
përcaktohet se paditësi nuk mban asnjë përgjegjësi për gabimet në projekt.
- Arsyetimi i gjykatës se kemi të bëjmë me dy godina nuk qëndron pasi kemi të bëjmë
vetëm me një godinë ku një pjesë është me 4 kate dhe një pjesë me një kat.
- Gjykata keqinterpreton punimet shtesë pasi këto punime janë kryer me kërkesë me
shkrim nga vetë pala e paditur por nga gjykata është analizuar vetëm neni 858 i Kodit
Civil.
- Punimet e kryera nga pala paditëse janë brenda vlerës së preventivit dhe brenda vlerës
së kontratës, pasi kanë ndryshuar zërat e punimeve nga vetë pala e paditur por
gjithmonë brenda vlerës së limituar të veprës.
- Gjykata e Apelit nuk ka referuar në prova dhe nuk ka analizuar fare ato duke shkelur
parimet e një proces i të rregullt ligjor.

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pala paditëse shoqëria
“Eurondërtim 2000” sh.p.k ushtron aktivitetin e saj në fushën e ndërtimeve.
2. Ndërmjet paditësit shoqërisë“Eurondërtim 2000” sh.p.k dhe të paditurit Instituti i
Sigurimeve të Kujdesit Shëndetësor (I.S.K.SH) në dt.14.09.2009 është lidhur kontrata me
objekt ”Rikonstruksioni i godinës së ISKSH-së” me vlerë në shumën 60.058.505 lekë (me
TVSH). Kjo kontrate ishte rezultat i procedurave të prokurimit me tender të hapur, ku pala
paditëse doli fituese.
3. Nga ana e palës paditëse pas fillimit të zbatimit të kontratës janë konstatuar
probleme teknike të pa parashikuara në godinën objekt rikonstruksioni të palës së paditur si
plasaritje të mureve dhe themeleve të saj. Me shkresën e datës 10.10.2009 pala paditëse ka
vënë në dijeni për këtë situatë palën e paditur(investitorin), projektuesen e punimeve
shoqërinë Lorka sh.p.k dhe supervizorin shoqërinë ”HKK” sh.p.k të caktuar nga investitori i
padituri ISKSH.
554
4. Pas bërjes prezent të gjendjes së paqëndrueshme të objektit dhe përcaktimit të
problemeve që duhen zgjidhur nga ana e supervizorit shoqërisë HKK sh.p.k me shkresën e
datës 12.10.2009, nga ana e palës së paditur me shkresën nr.2169/1 prot datë 15.10.2009
është urdhëruar pezullimi i punimeve për rikonstruksionin e pjesës 1 katëshe të godinës dhe
marrjen e masave përforcuese për ruajtjen e qëndrueshmërisë së saj.
5. Në këto kushte pala paditëse shoqëria Eurondërtim sh.p.k ka vazhduar punimet në
pjesën tjetër të godinës.
6. Sa më sipër pala paditëse shoqëria “Eurondërtim 2000” sh.p.k ka realizuar të gjitha
punimet sipas preventivit të punimeve dhe ka njoftuar palën e paditur ISKSH për
përfundimin e punimeve.
7. Rezulton se paditësi për punimet e kryera është paguar nga i padituri në shumat
1.600.000 lekë në datë 23.12.2009, 12.232.195 lekë në datë 19.05.20010 dhe 16.725.129 lekë
në datë 19.03.2010. Ndërkohë që ai nuk është paguar për pjesën tjetër të punimeve që ka
kryer sipas situacioneve përkatëse që arrijnë në masën 25.042.681 lekë.
8. Pala paditëse duke qenë se nuk është paguar për punimet e kryera i është drejtuar
gjykatës me padinë objekt gjykimi duke kërkuar edhe kamatëvonesat të cilat në total bashkë
me detyrimin.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.4340, date 22.04.2013
vendosi: “Rrëzimin e kërkesë padisë se paditësit si te pabazuar ne ligj e ne prova.
9.1 Arsyetimi i Gjykatës: “Në bazë të nenit 858 të K.Civil sipërmarrësi nuk mund të
ndryshojë mënyrën e caktuar në kontratë për kryerjen e veprës, pa pëlqimin me shkrim të
porositësit. Edhe kur është dhënë pëlqimi, sipërmarrësi, po qe së çmimi i plotë i veprës është
caktuar në total, nuk ka të drejtë të kompensohet për ndryshimet ose për shtesat, përveç kur
ka marrëveshje të kundërt". Gjithashtu në nenin 39 të kontratës së sipërcituar parashikohet
se çdo lloj ndryshimi në projekt ose shtim kostosh tej atyre të përcaktuara ne kontratë kërkon
detyrimisht pëlqimin me shkrim të autoritetit kontraktor. Gjithsesi ndërtimet shtesë nuk duhet
të kalojnë 20 % të çmimit origjinal të kontratës. Nga përmbajtja e kësaj dispozite del se, për
të ndryshuar mënyrën e caktuar në kontrate për kryerjen e veprës, kërkohen pëlqimi me
shkrim i autoritetit kontraktues, dhe kur është dhënë pëlqimi, po qe se çmimi është caktuar në
total, sipërmarrësi nuk ka të drejtë të kompensohet për ndryshimet ose për shtesat, përveç kur
ka marrëveshje të kundërt. Në rastin konkret, mungon vullneti i palës së paditur, për punimet
shtesë jashtë preventivit, (nga ana e palës paditëse u pretendua se janë miratuar nga pala e
paditur por kjo gjë nuk u vërtetua gjatë gjykimit) çmimi i plote është caktuar ne total
60.058.504 lekë dhe përfshin sipas nenit 4 të kontratës së mësipërme ristrukturimin e godinës
së ISKSH-së e cila përbëhet nga dy objekte 4 dhe 1 katëshe ndërsa shoqëria “Eurondërtim
2000” punimet i ka kryer vetëm në godinën 4 katëshe. Nuk rezulton të ketë marrëveshje të
kundërt ndërmjet palëve kontraktuese. Për rrjedhoje nuk ka mbështetje ligjore pretendimi i
palës paditëse për pagimin e shumës prej 25.042.61 lekë si detyrim i papërmbushur i
kontratës nr.6 datë 14.09.2009. Nga relacioni i shoqërisë “Hidro Konsult Konstruksion”
sh.p.k ka një shtesë punimesh të pamiratuara nga ISKSH në vlerën prej 20.702.925 lekë. Nga
ana e të paditurit ISKSH –së janë firmosur tre situacione dhe është bërë dhe shlyerja për
paditësin shoqërinë “Eurondërtim 2000” sh.p.k në vlerën 6.000.000 lekë më datë
23.12.2009 , vlerën 12.232.195 lekë me datë 19.05.2010 dhe vlerën 16.725.123 lekë më datë
19.03.2010. Sa më sipër rezulton se pala e paditur ISKSH ka përmbushur detyrimet
kontraktuale për punimet e kryera konform masës dhe vëllimit të punimeve të parashikuara
në preventivin e parashikuara nga procedura e tenderimit. Në bazë të kërkimit të palës
paditëse gjykata urdhëroi kryerjen e një akti ekspertimi teknik ne referim te përfundimeve te
nxjerra ne aktin e ekspertimit të përgatitur nga ekspertja Suzana Sinani ne lidhje me vëllimin
e punimeve te realizuara jashtë preventivit ka rezultuar se ato janë në vlerë 21.721.504 leke.
Në lidhje me kërkimin e palës paditëse për pagimin e dëmit të ardhur për shkak të
555
mosekzekutimit në kohe të detyrimeve kontraktuale Gjykata çmon se në referim të nenit 476 të
K.Civil i cili parashikon se: ”Çdo mangësi në ekzekutimin e detyrimeve e detyron debitorin të
shpërblejë dëmin që ka pësuar kreditori, përveç kur ai provon se mospërmbushja nuk ka
ndodhur për fajin e tij. Në këtë rast kreditori ka të drejtë: a) të kërkojë ekzekutimin në natyrë
të detyrimit, veçanërisht dorëzimin e sendit ose kryerjen e punimeve, si dhe shpërblimin e
dëmit të shkaktuar nga vonesa e ekzekutimit; ose b) shpërblimin e dëmit të shkaktuar nga
mosekzekutimi i detyrimit.”Pala e paditur ka zbatuar me korrektësi të gjitha detyrimet
kontraktuale per sa më sipër arsyetuam dhe në këto kushte edhe ky kërkim i palës paditëse
duhet rrëzuar si i pa bazuar në ligj dhe prova”.
10. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1804, date 02.05.2014 vendosi: “Të
shpallë moskompetencën e Gjykatës së Apelit Tiranë për gjykimin e çështjes nr.4219/1755
regj. Themeltar datë 22.07.2013 dhe dërgimin e akteve gjykatës kompetente, Gjykatës
Administrative të Apelit”.
11. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1245, date 03.06.2015
vendosi: “Lënien në fuqi të vendimit nr.4340 date 22.04.2013 të Gjykatës së Rrethit
11.1 Arsyetimi i gjykatës:“I njëjtë me atë të faktit ”.
12. Kundër vendimit nr.1245 date 03.06.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë, ka ushtruar rekurs, brenda afatit ligjor, pala paditëse shoqëria “Eurondërtim
2000”sh.p.k, e cila kërkon ndryshimin e vendimeve të gjykatave të faktit dhe pranimin e
padisë duke parashtruar shkaqet në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM

administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”;
13.1 Neni 1/2: Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e Kodit
të Procedurës Civile, me përjashtim të rasteve dhe për aq sa
ky ligj nuk parashikon ndryshe.
13.2 Neni 17/2: Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme.
Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që
lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që
mund të propozojnë palët.
13.3 Neni 14 i K.Pr.C: Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt
ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të
plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin.
14. Se rekursi i paraqitur nga pala paditëse shoqëria “Eurondërtim 2000” sh.p.k,
përmban shkaqe ligjore që të motivojnë cenimin e vendimit nr.1245 datë 03.06.2015 të
Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
15. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në
dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve,
të vendimeve të gjykatave të faktit dhe shkaqeve të rekursit, vlerëson se arsyetimi dhe
përfundimi i arritur nga gjykatat e faktit është rrjedhojë e mosrespektimit dhe zbatimit të
drejtë të ligjit material dhe procedural dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja të
dërgohet për rishqyrtim pranë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
16. Padia objekt gjykimi, ka si shkak ligjor detyrimin e palës së paditur për të
përmbushur detyrimin në lidhje me pagimin e vlerës së punimeve të kryera e cila për nga
556
përmbajtja është një kontratë sipërmarrje. Sikurse rezulton e provuar gjatë shqyrtimit
gjyqësor, palët kanë lidhur një kontratë të detajuar, e cila i përmban në formën e anekseve të
gjithë të drejtat dhe detyrimet e palëve në mënyrë të specifikuar.
17. Në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj,
Kolegji Administrativ, çmon se çështja objekt shqyrtimi përbën mosmarrëveshje
administrative, dhe nga pikëpamja lëndore, në referim të nenit 7 të ligjit nr.42/2012, ky
Kolegj është kompetent për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshje.
18. Kolegji Administrativ, evidenton se gjykata e faktit si pasoje e hetimit jo të plotë,
nuk i ka dhënë përgjigje kërkimeve kryesore të ngritura në padi dhe pretendimeve të palës
paditëse gjatë shqyrtimit të çështjes duke trajtuar mosmarrëveshjen vetëm në bazë të
dispozitave të Kodit Civil. Qëndrimi i gjykatave është kontradiktor pasi pavarësisht fakteve të
pranuara prej tyre, sipas të cilave provohet së pala paditëse ka kryer punimet brenda fondit
limit të përcaktuar dhe zbatimit të urdhërimeve të palës së paditur, arrin në përfundimin se
jemi përpara rastit të punimeve shtesë të kontratës, duke mos analizuar nenet e kontratës dhe
të ligjin për prokurimet publike.
19. Për më tepër që Gjykata Administrative e Apelit i kishte të gjitha mundësitë për t’i
korrigjuar mangësitë e gjykimit në shkallën e parë, por përkundrazi ajo ka anashkaluar
analizën e pretendimeve të parashtruara nga pala paditëse lidhur me respektimin e kontratës
sipas klauzolave të parashikuara në të dhe se të gjitha punimet janë kryer në bazë të
urdhërimeve të palës së paditur.
20. Në analizë të sa më sipër, Kolegji çmon se Gjykata e Apelit Tiranë, në
kundërshtim me kërkesat e normave procedurale, nuk ka kryer “një hetim gjyqësor të plotë
dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin” (neni 14 i K.Pr.Civile), nuk i ka dhënë përgjigje
një sëre pretendimeve dhe kërkimeve të ngritura nga palët si në gjykimin në shkallë të parë,
ashtu dhe në apel. Për rrjedhojë, gjykatat nuk kanë bërë një analize tërësore dhe objektive të
provave (neni 126 i K.Pr.Civile) dhe si rezultat nuk e kanë zgjidhur “mosmarrëveshjen në
përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen
prej saj” (neni 17/2 i ligjit nr.49/2012) .
21. Mosmarrëveshja objekt shqyrtimi, nuk duhet te trajtohet si një marrëdhënie
kontraktore qe ka lindur nga një kontrate e thjeshte sipërmarrje mes dy palëve kontraktuese,
por si një marrëdhënie kontraktore me natyre administrative, zgjidhja e se cilës, përveçse
referimit ne dispozitat e posaçme te Kodit Civil qe rregullojnë kontratën e sipërmarrjes, duhet
te referohet dhe ne ligjin specifik, e konkretisht atë me nr.7971, date 01.08.1995 “Për
prokurimin publik”, pasi vete kjo kontrate është bazuar ne këtë ligj. Në respektim të parimeve
te përgjithshme kontraktore parashikohet se kontrata duhet të ketë një shkak të ligjshëm (neni
678) dhe, nëse është lidhur rregullisht, ka forcën e ligjit mes palëve (neni 690), po në rastin
konkret kontrata lidhet me kryerjen e shërbimeve publike.
22. Kolegji, konstaton se vazhdimisht nga pala paditëse është pretenduar se punimet
janë kryer brenda fondit limit dhe në bazë të urdhërimeve të palës së paditur, ndërkohë që nga
gjykatat nuk i janë dhënë përgjigje këtyre pretendimeve të palës paditëse, duke i analizuar
këto pretendime nëse janë të bazuara në prova dhe në tërësi me të gjithë kushtet e kontratës.
Gjykatat e faktit nuk duhet të kishin anashkaluar hetimin lidhur me këtë fakt faktit i cili ka
vlerë thelbësore për zgjidhjen e drejtë të çështjes.
23. Në këtë kuptim, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të
theksojë se nga ana e gjykatave të faktit pavarësisht se janë administruar një sërë
dokumentesh për të cilat pala paditëse pretendon se ka qenë e detyruar të kryejë këto
punimeve sipas urdhrave me shkresë të palës së paditur përsëri nuk i kanë trajtuar dhe
analizuar në vendim por thjesht janë mjaftuar me faktin se kemi të bëjmë me një kontratë
sipërmarrjeje në bazë të nenit 858 por në asnjë moment në vendimet e tyre nuk kanë analizuar
dhe nuk i kanë dhënë përgjigje pretendimeve të palës paditëse në lidhje me të gjitha rrethanat
e çështjes dhe për më tepër pretendimit kryesor të palës paditëse se nuk jemi përpara
557
punimeve shtesë pasi në asnjë moment nuk është kaluar fondi limit i miratuar. Gjithashtu nga
gjykatat nuk është analizuar asnjë nga dispozitat e Kontratës të cituara nga paditësi në lidhje
me detyrimet që lindin për palët në kontratë.
24. Sa më sipër, nga përmbajtja e vendimeve gjyqësore objekt kontrolli, gjykatat e
faktit nuk kanë hetuar lidhur me shkaqet që çuan në kryerjen e punimeve të palës paditëse,
nëse këto shkaqe janë punime shtesë apo pala e paditur me urdhërimet e saj ka vendosur për
një gjë të tillë. Procesi gjyqësor ka për qëllim zhvillimin e një gjykimi të drejtë e të paanshëm
në përputhje me normat procedurale që konsiston në vlerësimin nga pikëpamja e së drejtës të
një fakti ose grup faktesh, të cilat para se të vlerësohen nga gjykata duhet domosdoshmërisht
të vërtetohen prej saj gjatë gjykimit, në të kundërt, sikundër është edhe rasti konkret, vendimi
nuk është i argumentuar dhe i bazuar në ligj.
25. Përsa më sipër dhe në rrethanat kur Gjykata Administrative e Apelit i ka të gjithë
mundësitë ligjore të marrë në shqyrtim dhe të zgjidhë drejt çështjen konkrete, Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe
çështja t’i dërgohet për rishqyrtim pranë Gjykatës Administrative të Apelit.
26. Në rigjykim, Gjykata Administrative e Apelit, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve
të mësipërme, në respektim të të drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga
procesi gjyqësor civil, “...ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet
garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin dhe,
duke bërë një “cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen” ta
zgjidhë atë “në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi” .
27. Gjykata duhet t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në
përputhje me ligjin, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm e provojnë faktet mbi të cilat
bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e ligjore të
mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime “që rrjedhin prej këtij
procesi, në format dhe afatet e parashikuara” sipas ligjit.
28. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të
dalin gjatë rigjykimit, do ta lejojnë Gjykatën Administrative të Apelit, që në përputhje me
kërkesat e ligjit procedural e atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe
objektive, lidhur me zgjidhjen e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të ligjit 49/2012 “Për
administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1245 datë 03.06.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit, Tiranë.
Tiranë, më 13.07.2016
558
Nr. 00-2016-2732 i Vendimit (442)
VENDIM
Andi Çeliku Kryesuese

Medi Bici Anëtar
mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit të datës 13.07.2016, çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: GJERGJI LIKURI

I PADITUR: DREJTORIA E POLICISË SË QARKUT
GJIROKASTËR
OBJEKTI I PADISË:
Shfuqizim akti administrativ duke shpallur absolutisht të pavlefshëm
urdhrin datë 15.10.1998 nr.133
të Drejtorisë së Policisë së Prefekturës Gjirokastër “Për braktisje detyrë”.
Baza Ligjore: Neni 31.153.154 të K.Pr.Civile
neni 44,49 i Kushtetutës të Republikës së Shqipërisë ,
Ligji Nr 8558 datë 25.11.1999 ”Për Policinë e Shtetit”,
Neni 116, 117 i K.Pr.Administrative,
Ligji 49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin
e Gjykatave Administrative dhe gjykimi mosmarrëveshjeve administrative” .
Ligji nr.7504 datë 30.07.1991 “Për Policinë e Rendit”.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër me vendimin nr.3 datë

09.01.2014 vendosi:
“Pranimin e kërkesëpadisë. Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të shënimit
“Braktisje në detyrë” bërë në regjistrin Themeltar të punonjësve të liruar të
Drejtorisë së Policisë së Qarkut Gjirokastër të paditësit Gjergji Likuri.
Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë”.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.604 datë 11.03.2014

vendosi:
“Mospranimin e ankimit të të paditurit Drejtoria e Policisë së Qarkut
Gjirokastër kundër vendimit nr.3 datë 09.01.2014 të Gjykatës Administrative
të Shkallës së Parë Gjirokastër. Kundër vendimit lejohet rekurs në Gjykatën e
Lartë”.
Kundër vendimit nr.604 datë 11.03.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë,

ka ushtruar rekurs, brenda afatit ligjor, pala e paditur Drejtoria e Policisë së Qarkut
Gjirokastër e cila kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe kthimin e çështjes për
rigjykim po në këtë gjykatë me tjetër trup gjykues duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
559
- Në autorizimin përkatës juristit i jepet e drejta që të përfaqësojë Drejtorinë e Policisë
së Qarkut Gjirokastër në të gjitha veprimet e nevojshme procedurale që parashikohen
nga Kodet apo aktet ligjore në fuqi dhe këto të drejta i delegohen edhe në rast ankimi,
rekursi deri në zgjidhjen përfundimtare të çështjes.
- Gjykata Administrative e Apelit ka bërë një arsyetim alogjik dhe në kundërshtim
flagrant me ligjin duke përcaktuar se juristi nuk ka të drejtë të bëjë ankim në mënyrë
të shprehur.

Pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtares Arjana Fullani si dhe diskutoi çështjen në
tërësi,
VËREN
1. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pala paditëse Gjergji
Likuri ka punuar në strukturat e policisë së shtetit nga muaji Korrik i vitit 1991 dhe në vitin
1994 është liruar nga detyra për shkak të suprimimit të vendit të punës.
2. Në vitin 1997 paditësi është riemëruar përsëri në detyrë dhe ka punuar deri në
muajin tetor të vitit 1998.
3. Rezulton se me urdhrin nr.133 datë 15.10.1998 të Ministrit të Brendshëm paditësi
Gjergji Likuri është liruar nga detyra me motivacion “Për braktisje të detyrës”.
4. Në vitin 2013 paditësi, i është drejtuar me ankesë palës së paditur DPQ Gjirokastër
dhe ka kërkuar rikthimin në detyrë.
5. Sa më sipër me shkresën nr.2285/1 prot., datë 20.11.2013 Drejtoria e e Policisë së
Qarkut Gjirokastër i ka kthyer përgjigje paditësit duke sqaruar se: “ju nuk mund të
ripranoheni në strukturat e policisë së shtetit pasi në mbështetje të nenit 46 të Rregullores së
personelit një punonjës policie i përjashtuar nga policia nuk ka të drejtë ripranimi në
strukturat e policisë së shtetit”.
6. Ndodhur në këto kushte pala paditëse Gjergji Likuri i është drejtuar gjykatës me
padinë objekt shqyrtimi.
7. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër me vendimin nr.3 datë
09.01.2014 vendosi: ”Pranimin e kërkesëpadisë. Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të
shënimit “Braktisje në detyrë” bërë në regjistrin Themeltar të punonjësve të liruar të
Drejtorisë së Policisë së Qarkut Gjirokastër të paditësit Gjergji Likuri. Shpenzimet gjyqësore
siç janë bërë”.
7.1 Arsyetimi i Gjykatës: “Motivacioni “braktisje në detyrë” që ekziston në regjistrin
themeltar është vendosur nga organi administrativ në kapërcim të kompetencave të tij ligjore.
Në seancë gjyqësore u provuar se nuk ekziston urdhri i nxjerrjes në lirim të paditësit dhe për
rrjedhojë shënimi që mban regjistri është absolutisht i pavlefshëm pasi ky motivacion nuk
gjen mbështetje në urdhrin e nxjerrë nga organi kompetent. Gjithashtu nuk ekziston fakti se
ndaj paditësit të jetë nisur ndonjë procedim disiplinor. Shënimi është bërë në kundërshtim me
nenin 43/1 të ligjit nr.7504 datë 30.07.1991 pasi braktisja e detyrës nuk parashikohet nga
ligji si rast që mund të vendoset lirimi nga detyra. Në dosjen e paditësit nuk ka urdhër dhe
motivacion për largimin e tij nga policia dhe nuk und të provohet se pala e paditur ka
zbatuar formën dhe procedurën e kërkuar nga ligji për nxjerrjen në lirim të paditësit”.
8. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin nr.604 datë 11.03.2014
vendosi: “Mospranimin e ankimit të të paditurit Drejtoria e Policisë së Qarkut Gjirokastër
kundër vendimit nr.3 datë 09.01.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Gjirokastër. Kundër vendimit lejohet rekurs në Gjykatën e Lartë”.
8.1 Arsyetimi i gjykatës:“Sipas autorizimit të lëshuar nga Drejtori i Policisë së
Qarkut Gjirokastër, gjykata çmon se sipas tagrave të përcaktuar shprehimisht në aktin e
560
përfaqësimit, juristit të institucionit i është njohur vetëm e drejta të marrë pjesë dhe të
përfaqësojë këtë institucion në gjykimet që do të zhvillohen por nuk është përcaktuar se kujt i
përket e drejta për të ushtruar ankimin apo rekursin. Sa më sipër rezulton se ankimi mban
vetëm nënshkrimin e juristit Ylli Zaçe dhe atij nuk i është bashkëngjitur ndonjë shkresë
përcjellëse nga Drejtoria e Policisë së Qarkut Gjirokastër. Në rastin konkret nënshkrimi
nënkupton firmën e titullarit të organit që në emër të këtij personi juridik dhe vulën e këtij të
fundit. Në këtë kuptim ankimi duhet të ishte nënshkruar nga titullari i institucionit përsa kohë
kjo e drejtë nuk rezulton ti jetë deleguar juristit të institucionit. Gjithashtu ankimit i mungon
edhe vula e institucionit. Këtë qëndrim ka mbajtur edhe Gjykata Kushtetuese ne vendimin
nr.36 datë 05.06.2012”.
9. Kundër vendimit nr.604 datë 11.03.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë, ka ushtruar rekurs, brenda afatit ligjor, pala e paditur Drejtoria e Policisë së Qarkut
Gjirokastër e cila kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe kthimin e çështjes për
rigjykim po në këtë gjykatë me tjetër trup gjykues, duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në
LIGJI I ZBATUESHËM
10. Dispozitat e ligj nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave

Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”;
10.1 Neni 1/2: Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet e Kodit të
Procedurës Civile, me përjashtim të rasteve dhe për aq sa ky ligj nuk
parashikon ndryshe.
11. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilët është parashikuar:

11.1. Neni 92: Personat juridikë marrin pjesë në gjykim me anë të atij që i përfaqëson,
sipas dispozitave ligjore.
12. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Drejtoria e Policisë së Qarkut Gjirokastër
përmban shkaqe që motivojnë cenimin e vendimit nr.604 datë 11.03.2014 të Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë.
13. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në
dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve,
vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të parashtruara në rekurs dhe parashtrimeve në
seancë gjyqësore arrin në përfundimin se vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë
është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja të
dërgohet për rishqyrtim po pranë kësaj gjykate me tjetër trup gjykues.
respektuar ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e
Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të
vendimeve të gjykatave të faktit.
15. Referuar padisë objekt gjykimi, konstatohet se në thelb të kërkimit të saj pala
paditëse Gjergji Likuri ka kërkuar shfuqizimin e vendimit për largimin nga detyra “Për
braktisje të detyrës” të nxjerrë nga pala e paditur Drejtoria e Policisë së Qarkut Gjirokastër.
16. Në vijim të shqyrtimit të çështjes në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë
Gjirokastër, gjykata ka argumentuar paligjshmërinë e vendimeve të palës së paditur dhe
përfundimisht ka vendosur pranimin e padisë së paditësit Gjergji Likuri.
561
17. Mbi ankimin e palës së paditur, Gjykata Administrative e Apelit Tiranë ka
vendosur mospranimin e ankimit të palës së paditur. Në argumentim të këtij vendimi, kjo
gjykatë arsyeton se “... sipas tagrave të përcaktuar shprehimisht në aktin e përfaqësimit,
juristit të institucionit i është njohur vetëm e drejta të marrë pjesë dhe të përfaqësojë këtë
institucion në gjykimet që do të zhvillohen por nuk është përcaktuar se kujt i përket e drejta
për të ushtruar ankimin apo rekursin”.
18. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të materialeve që ndodhen
në dosjen gjyqësore, pretendimeve të palëve, vendimit të gjykatës së apelit, arrin në
përfundimin se ky vendim duhet të prishet si i pabazuar në ligj.
19. Në çështjen objekt shqyrtimi, nga aktet e administruara në dosjes gjyqësore dhe të
pranuar nga Gjykata Administrative e Apelit, rezulton se nga autorizimi i dhënë palës së
paditur, datë 23.10.2013, ka këtë përmbajtje: “Të autorizuarit i jepet e drejta që të
përfaqësojë Drejtorinë e Policisë Qarku Gjirokastër në të gjitha veprimet e nevojshme
procedurale që parashikohen nga kodet ose aktet përkatëse, në mbrojtje të kompetencave, të
drejtave dhe interesave të organit që përfaqëson, për të marrë pjesë në gjykim pranë
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë, Gjykatës Administrative të Apelit dhe pranë
Gjykatës së Lartë. Këto të drejta i delegohen edhe në rast ankimi, rekursi dhe gjykimi në
shkallët e tjera të procedimit të të gjitha niveleve për të marrë pjesë në gjykim...deri në
zgjidhjen përfundimtare të çështjes...”
20. Nisur nga përmbajtja e autorizimit datë 23.10.2013, Gjykata Administrative e
Apelit Tiranë ka pasur detyrimin të konstatonte se personi që ka nënshkruar ankimin ndaj
vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë në çështjen konkrete ka pasur
tagër të plotë për të kryer veprimet procedurale të lartpërmendura, ku ndër të tjera edhe
ankimin ndaj vendimit të gjykatës së shkallës së parë, e në këto kushte, Gjykata e Apelit
duhej të kishte marrë në shqyrtim pretendimet e ngritura në lidhje me zgjidhjen e themelit të
mosmarrëveshjes.
21. Ky Kolegj gjen me vend të nënvizojë faktin se në vështrim të dispozitave të
neneve 154-316 të Kodit të Procedurës Civile, në përputhje me tagrat e përfaqësimit të
njohura nga dispozitat përkatëse të Kodit Civil dhe ato të Kodit të Procedurave
Administrative personi i cili përmbush detyrimin për përfaqësimin e subjektit të përfaqësuar,
ka të drejtë që përpos ndjekjes së gjykimit në të gjitha fazat e tij, përfshirë veprimet e
posaçme procedurale që ligji i njeh subjekteve ndërgjyqëse, të paraqesë dhe ankimin ndaj
vendimit të gjykatës, në gjykimin pranë së cilës ai realizon përfaqësimin, duke u konsideruar
ky veprim procedural plotësues në përmbushjen e tagrit të tij të përfaqësimit.
22. Në çështjen objekt shqyrtimi, dhe konkretisht në aktin e përfaqësimit të palës së
paditur citohet shprehimisht se, ndër të tjera, përfaqësuesit këto të drejta i delegohen edhe në
rast ankimi apo rekursi dhe duke përfshirë edhe pjesëmarrjen në gjykim në çdo shkallë
gjykimi.
23. Në analizë të sa më sipër, Kolegji Administrativ e gjen me vend të theksojë se në
rastin konkret palës së paditur Drejtoria e Policisë Qarku Gjirokastër i është cenuar e drejta
për një proces të rregullt ligjor, si pasojë e mohimit të së drejtës së saj për të marrë në
shqyrtim ankimin ndaj vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe zgjidhjen në themel të
mosmarrëveshjes, cenimi i së cilës përbën shkelje të rëndë procedurale.
24. Në logjike të sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se vendimi i dhënë nga Gjykata Administrative e Apelit Tiranë është rrjedhojë e
një procesi të parregullt ligjor, dhe për këto arsye ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet
për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë por me tjetër trup gjykues.
25. Gjatë rigjykimit, Gjykata Administrative e Apelit duhet të zbatojë me korrektësi
rregullat procedurale në lidhje me legjitimimin e palëve në procesin gjyqësor, njoftimin e tyre
dhe pjesëmarrjen e tyre në proces sipas rregullave të përcaktuara në ligjin nr.49/2012 “Për
562
administrative” si dhe duhet t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në
përputhje me ligjin nr.49/2012, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm e të provojnë
faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e
ligjore të mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime “që rrjedhin
prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara” sipas ligjit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63/d të ligjit nr.49/2012
mosmarrëveshjeve administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.604 datë 11.03.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 13.07.2016
563
Nr. 31001- 00421-00- 2015 i Regj. Themeltar
Nr. 00 - 2016 - 2295 i Vendimit (443)
VENDIM

Në dhomën e këshillimit të datës 20.07.2016, mori në shqyrtim çështjen administrative nr.

31001- 00421-00- 2015 i Regj. Themeltar që i përket:
PADITËS: ANDI HASANDOÇAJ

I PADITUR: NJËSIA E MBIKQYRJES SË LOJRAVE
TË FATIT TIRANË
MINISTRIA E FINANCAVE
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të më paguajë dëmshpërblimin
prej 14 muajsh page, për zgjidhjen e menjëhershme
dhe të pajustifikuar të marrëdhënies së punës dhe konkretisht:
Dëmshpërblim prej 12 muajsh page për shkak të zgjidhjes
së menjëhershme dhe te pajustifikuar te marrëdhënies së punës.
Dëmshpërblim prej 2 muajsh që do të kisha përfituar
nëse marrëdhënia e punës do të kishte përfunduar në fund të afatit të njoftimit.
Baza Ligjore: Kushtetuta e R.SH. nenet 31, 32, 36, 47, 115 dhe 153 te K.Pr.C,
ligjit nr.40/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” nenet 4, 7, 11, 15, 17, 28 e vijues te tij.
Nenet 141, 143, 153, 154, 155 të K.Punës,
Kontrata individuale e punës, nr.147/1 prot, datë 13.04.2010.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.712, datë


vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.712, datë 24.02.2014, të Gjykatës
Administrative e Shkallës së Parë Tiranë.
Kundër vendimit të gjykatës, ka ushtruar rekurs Andi Hasandoçaj i cili kërkon

prishjen e vendimeve duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimet e gjykatave janë të pambështetura ne prova, në ligjin material e proçedurial.
- Sipas vendimeve të gjykatave ato janë mbështetur në nenin 153/3, të K.Punës duke
prezumuar se paditësi ka shkelur në dy raste detyrimet kontraktuale me faj të lehtë.
564
- Përsa i përket urdhrit nr.340, datë 08.10.2013, me anë të cilës të paditurit i kanë
vendosur masën disiplinore “vërejtja me paralajmërim për ndërprerjen e kontratës se
punës”, nga ana e paditësit, nuk ka asnjë kundërshtim.
- Gjykatat kanë gabuar për urdhrin nr.378, datë 04.11.2013, që bën fjalë për shkelje të
konstatuar prej tyre në datë 17.10.2013, pra 8.00, sipas këtij urdhëri unë nuk kam
qenë në punë kur është bërë prezenca, gjykatat nuk kanë marrë parasysh ose janë
ngatërruar me datat, sepse pikërisht në datë 17.10.2013, paditësi ka qenë në raport për
paaftësi të përkohshme në punë, për sëmundje të përgjithshme që paguhen nga
punëdhënësi dhe sipas këtij raporti ka qenë i aftë për punë në datë 19.10.2013.
- Pra rezulton se pala e paditur, mosprezencën në punë në datë 17.10.2013, e ka
konsideruar si shkelje kontratuale me faj të lehtë dhe njëkohësisht e ka konsideruar
më pas si shkelje të përsëritur.
- Sa më sipër rezulton se nuk plotësohen kriteret e nenit 153/3, të K.Punës, për
zgjidhjen e menjëhershme të kontratës me shkaqe të justifikuara për arsye se ndaj
paditësit vetëm njëra masë disiplinore është e ligjshme.
- Kërkojmë ndryshimin e vendimit dhe pranimin e padisë.

VËREN
Rrethanat e çështjes:
Me urdhrin nr.90, datë 13.04.2010, të Drejtorit të Njësisë së Mbikëqyrjes së Lojërave

të Fatit Tiranë, paditësi ka filluar punë në detyrën e inspektorit, pranë palës së paditur.
Për këtë është lidhur dhe kontrata individuale e punës nr.147/1 prot, datë 13.04.2010.
Me urdhrin nr.340, datë 08.10.2013, të Drejtorit të Njësisë së Mbikëqyrjes së
Lojërave të Fatit Tiranë, është vendosur dhënia e masës disiplinore ndaj paditësit “Vërejtje
me paralajmërim për ndërprerjen e kontratës së punës” me motivacionin e mosrespektimit të
orarit zyrtar të punës datë 08.10.2013, ora 12.15 sipas dokumentacionit të listëprezencës.
Lojërave të Fatit Tiranë, është vendosur dhënia e masës disiplinore ndaj paditësit “Vërejtje
me paralajmërim për ndërprerjen e kontratës se punës”, me motivacionin e mosrespektimit të
orarit zyrtar të punes dhe për inaktivitetin për goditjen e aktivitetit të paligjshëm të lojërave te
fatit.
Me shkresen nr.708, datë 04.11.2013, është njoftuar punëmarrësi Andi Hasandoçaj
për të biseduar në lidhje me vazhdimin e marrëdhënies së punës bazuar në nenin 144, të
K.Punës.
Në vijim është mbajtur procesverbali i datës 08.11.2013 ora 9.30 në zyrën e NJMLF
Tiranë, i cili rezulton të mos jetë nënshkruar nga punëmarrësi.
Lojërave të Fatit Tiranë është vendosur ndërprerja e marrëdhënies së punës me Z.Andi
Hasandoçaj.
Paditësi duke mos qenë dakort me vendimin për zgjidhjen e kontratës së punës, ka
bërë padi në gjykatë duke kërkuar sipas objektit të padisë.
vendosur:
565
Lënien në fuqi të vendimit nr.712, datë 24.02.2014, të Gjykatës Administrative të
Me arsyetimin:
...... rezulton se pala e paditur ka respektuar procedurën e zgjidhjes se marrëdhënies
së punës me paditësin. Në datë 08.11.2013, sikundër ishte parashikuar në njoftimin për
takim, është realizuar takimi i punëdhënësit me punëmarrësin Andi Hasandoçi, në të cilën i
është njohur shkaku i ndërprerjes së marrëdhënies së punës.
Me urdhrin nr.392, datë 11.11.2013, është urdhëruar ndërprerja e marrëdhënies së
punës së paditësit në mënyrë të menjëhershme.
Nga tërësia e provave shkresore si dhe nga analiza qe i bëhet nenit 153, te K.Punës,
gjykata konkudon se zgjidhja e kontratës individuale të punës, është bërë për shkaqe të
justifikuara për shkak se nga ana e punëmarrësit janë shkelur detyrimet kontraktuale me faj
të lehtë, në mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimet me shkrim të punëdhënësit, kjo në
kuptim të nenit 153, të K.Punes.
Konkretisht nga punëdhënësi është nxjerrë urdhëri në 08.10.2013, me të cilin është
vendosur dhënia e masës disiplinore; “Vërejtje me paralajmërim për ndërprerjen e kontratës
së punës” me motivacionin e mosrespektimit të orarit zyrtar të punës, si dhe me urdhërin
nr.378, datë 04.11.2013, me të cilin është vendosur dhënia e masës disiplinore ndaj
paditësit”, Vërejtje me paralajmërim për ndërprerjen e kontratës së punës” me motivacionin
e mosrespektimit të orarit zyrtar të punës dhe për inaktivitetin për goditjen e aktivitetit të
paligjshëm të lojërave të fatit.
Pra me këto urdhra provohen shkeljet e punëmarrësit të detyrimeve kontraktuale me
faj të lehtë në mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimet me shkrim të punëdhënësit për
zgjidhjen e kontratës së punës, sipas nenit 153, të K.Punës.
Në lidhje me pretendimin e palës paditëse se ka qenë me raport paaftësie të
përkohshme në punë në datën e nxjerrjes së urdhrit nr.340, datë 08.10.2013, gjykata
administrative e shkallës së pare arsyeton se: e gjen të pabazuar për shkak se nga përmbajtja
e këtij raporti rezulton se paditësi ka qenë i paafte për punë për periudhën 17.10.2013 deri ne
19.10.2013, pra pas datës se nxjerrjes se këtij urdhri.
Në lidhje me këtë pretendim, ky kolegj e gjen te drejte atë, masa disiplinore e
vendosur me urdhërin nr 378, datë 04.11.2013 me motivacionin: Vërejtje me paralajmërim
për ndërprerjen e kontratës se punës” me motivacionin e mosrespektimit të orarit zyrtar të
punës, pasi nga apeli që u krye në datë 17.10.2013 ora 8.00 rezultoi mos prezenca në punë” i
përkon pra datës 17.10.2013 ditë qe paditësi nuk është paraqitur në detyrë për shkak se ka
qenë me raport mjekësor për paaftësi të përkohshme në punë, nga data 17-19 Tetor 2013,
sikundër provohet nga raporti mjekësor.
Por pavarësisht këtij fakti, Kolegji Administrativ, vlereson se kontrata e punës e
paditësit është zgjidhur për shkaqe të arsyeshme, pasi ndaj tij është vendosur me urdhrin
nr.340, datë 08.10.2013, dhënia e masës disiplinore “vërejtja me paralajmërim për
ndërprerjen e kontratës së punës.
Me motivacionin e mosrespektimit te orarit zyrtar të punës datë 08.10.2013, ora
12,.15. sipas dokumentacionit të listëprezencës si dhe për inaktivitetin për goditjen e
aktivitetit të paligjshëm të lojërave të fatit referuar shkresës datë 29.10.2012.
Ligji i zbatueshëm:
5. Neni 143 i Kodit Punës parashikon se:

1) Pas kohës së marrjes në provë, për të zgjidhur kontratën me periudhë të pacaktuar,
palët duhet të respektojnë një afat njoftimi prej një muaji, gjatë vitit të parë të punës, prej dy
muajsh për dy deri në pesë vjet pune, prej tre muajsh për më shumë se pesë vjet pune.
566
2) Këto afate mund të ndryshohen me marrëveshje me shkrim ose në kontratën
kolektive të punës. Kur punëmarrësi ka kryer deri në gjashtë muaj pune, afati i njoftimit nuk
mund të jetë më pak se dy javë. Afati i njoftimit është jo më pak se 1 muaj kur punëmarrësi ka
kryer më shumë se gjashtë muaj pune.
3) Afati i njoftimit për zgjidhjen e kontratës zgjatet, sipas rastit, deri në fund të javës
ose deri në fund të muajit. Zbatohet i njëjti rregull kur afati i njoftimit pezullohet gjatë
periudhës së paaftësisë për punë, shtatzënisë ose pushimeve të dhëna nga punëdhënësi.
4) Kur njëra nga palët e zgjidh kontratën pa respektuar afatin e njoftimit, zgjidhja
trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt të menjëhershëm.
Neni 144/5 i Kodit Punës parashikon se:

Punëdhënësi, që nuk respekton procedurën e përcaktuar në këtë nen, detyrohet t’i
japë punëmarrësit një dëmshpërblim prej dy muajsh pagë, që i shtohet dëmshpërblimeve të
tjera të mundshme. Zgjidhja e kontratës në kundërshtim me këtë dispozitë mbetet e vlefshme.
Neni 145 i Kodit Punës parashikon se:

1) Pas kohës së marrjes në provë, kur punëdhënësi mendon të zgjidhë kontratën e
punës, ai duhet të njoftojë me shkrim punëmarrësin të paktën 72 orë para takimit dhe të
bisedoj me të.
2) Punëdhënësi, gjatë kësaj bisede, i parashtron punëmarrësit arsyet e vendimit të
parashikuar për t’u marrë dhe i jep atij mundësi për t’u shprehur.
3) Zgjidhja njoftohet me shkrim, brenda një afati nga 48 orë deri në një javë pas
takimit.
4) Kjo procedurë zbatohet edhe në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të kontratës.
5) Punëdhënësi, që nuk respekton procedurën e përcaktuar në këtë nen, detyrohet t’i
japë punëmarrësit një dëmshpërblim prej dy muajsh pagë, që i shtohet dëmshpërblimeve të
tjera të mundshme. Zgjidhja e kontratës në kundërshtim me këtë dispozitë mbetet e vlefshme.
5/1. I takon punëdhënësit të vërtetojë që procedura e përcaktuar nga ky nen është
respektuar.
6) Kjo dispozitë nuk zbatohet në rastet e pushimeve kolektive nga puna.
Në nenin 153 të Kodit Punës parashikohet se:

1. Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë, mund të zgjidhin menjëherë kontratën
2. Vlerësohen si shkaqe të justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë, sipas
parimit të mirëbesimit, t’i kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e marrëdhënieve
të punës.
3. Gjykata vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme
të kontratës. Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet
kontraktuale me faj të rëndë, si edhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me
Neni 155 i Kodit Punës parashikon se:

1) Punëmarrësi ka të drejtën e pagës që do të kish fituar, nëse marrëdhëniet e punës
do të kishin përfunduar në fund të afatit të njoftimit të parashikuar në ligj ose me kontratë ose
në përfundim të kontratës me afat të caktuar.
2) Punëdhënësi mund të zbresë nga paga të ardhurat që punëmarrësi ka kursyer si
rezultat i ndërprerjes së punës, të ardhurat nga një punë tjetër ose të ardhurat prej të cilave
ai ka hequr dorë qëllimisht.
3) Në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës nga
punëdhënësi, gjykata, duke vlerësuar të gjitha rrethanat, vendos detyrimin e punëdhënësit
567
ndaj punëmarrësit me një dëmshpërblim jo më shumë se paga e një viti pune. Për
punëmarrësit në administratën publike, kur ka një vendim të formës së prerë për kthimin në
vendin e mëparshëm të punës, punëdhënësi është i detyruar të zbatojë këtë vendim.
Arsyetimi i Kolegjit Administrativ dhe zgjidhja e çështjes:
Rekursi i paraqitur nga paditësi Andi Hasandoçaj, përmban shkaqe ligjore që

motivojnë cënimin e vendimit nr.3322, datë 09.09.2014, të Gjykatës Administrative të Apelit,
dhe te vendimit nr 712, dat 24.02.2014 te Gjykatës Administrative e Shkallës së Parë Tiranë.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, gjen të bazuara në ligj pretendimet e
ngritura në rekurs nga pala paditëse.
Në analizë të sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë shtroi për
diskutim çështjen nëse zgjidhja e menjëhershme, e njëanshme e kontratës së punës nga ana e
punëdhënësit, Njësia e Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit Tiranë (pala e paditur), është bërë për
shkak të justifikuar siç parashikohet në nenin 153, i K.Punës.
Neni 153, i K.Punës parashikon se:

“1) Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë, mund të zgjidhin menjëherë kontratën
2) Vlerësohen si shkaqe të justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë,
sipas parimit të mirëbesimit, t’i kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e
marrëdhënieve të punës.
3) Gjykata vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme
të kontratës. Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet
kontraktuale me faj të rëndë, si edhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me
Në analizë të kësaj dispozite, punëmarrësi dhe/ose punëdhënësi në çdo kohë mund ta
zgjidhin kontratën e punës për shkaqe të justifikuara, që do të thotë se zgjidhja e kontratës së
punës në mënyrë të menjëhershme prej secilës palë është ligjshme, me kusht që të provohet
se shkaku i zgjidhjes së kontratës së punës është i justifikuar.
Kushtet kumulative për të pranuar ekzistencën e shkakut të justifikuar janë: a)
punëmarrësi të ketë shkelur një detyrim kontraktual që rrjedh nga ligji, kontrata e punës,
kontrata kolektive; b) kjo shkelje të jetë kryer me faj; c) ekzistenca e lidhjes shkakësore
midis shkeljes me faj dhe pushimit te menjëhershëm nga puna; d) kjo shkelje të ketë
krijuar një situatë të rënde që nuk lejon sipas parimit të mirëbesimit ti kërkohet
punëdhënësit vazhdimi i marrëdhënieve të punës.
Në rastin konkret, shkaku i zgjidhjes së kontratës së punës nga ana e punëdhënësit
Njësia e Mbikëqyrjes së Lojërave të Fatit Tiranë është “shkelje e detyrimeve kontraktuale me
faj të lehtë, në mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimet me shkrim të punëdhënësit”.
Konkretisht nga punëdhënësi është nxjerre urdhëri në 08.10.2013, me të cilin është
vendosur dhënia e masës disiplinore; “Vërejtje me paralajmërim për ndërprerjen e kontratës
së punës” me motivacionin e mosrespektimit të orarit zyrtar të punës, si dhe me urdhrin
nr.378, datë 04.11.2013, me të cilin është vendosur dhënia e masës disiplinore ndaj paditësit,
“Vërejtje me paralajmërim për ndërprerjen e kontratës së punës” me motivacionin e
mosrespektimit të orarit zyrtar të punës dhe për inaktivitetin për goditjen e aktivitetit të
paligjshëm të lojërave të fatit.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, nuk e gjen sa më sipër si shkak të
justifikuar për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës së punës për arsye se:
Urdhri nr.392, datë 11.11.2013, për zgjidhjen e marrëdhënieve të punës vjen si
rezultat i ekzistencës së dy masave të njëpasnjëshme (urdhrave nr.378, datë 04.11.2013 dhe
nr.340, datë 08.10.2013 “vërejtje me paralajmërim”);
568
-masa disiplinore e vendosur me urdhrin nr.378, datë 04.11.2013, me
motivacionin: “vërejtje me paralajmërim për ndërprerjen e kontratës se punës” me
motivacionin e mosrespektimit të orarit zyrtar të punës, pasi nga apeli që u krye në datë
17.10.2013 ora 8.00 rezultoi mos prezenca në punë” i përkon datës 17.10.2013, ditë që
paditësi nuk është paraqitur në detyrë për shkak se ka qenë me raport mjekësor për
paaftësi të përkohshme në punë, nga data 17-19 Tetor 2013, sikundër provohet nga raporti
mjekësor.
Siç vërehet me lart ne arsyetimin e Gjykatës Administrative te Apelit, kjo e fundit e
ka pranuar një fakt të tillë dhe e ka konsideruar të drejtë pretendimin e paditësit.
-masa disiplinore e vendosur me urdhërin nr.340, datë 08.10.2013, dhënia e masës
disiplinore “vërejtja me paralajmërim për ndërprerjen e kontratës së punës”.
Në vendimin e saj, pala e paditur pranon se duke parë se paditësi kishte dy shkelje të
mëparshme, për të cilat kishte marrë masa disiplinore ka urdhëruar zgjidhjen e kontratës së
punës. Pala e paditur, nuk ka mundur që ta përligji vendimin e saj të datës 11.11.2013 që ka
larguar paditësin nga puna, pasi siç rezultoi gjatë hetimit gjyqësor, paditësi ka vetëm një
shkelje që sipas urdhrit nr.340, datë 08.10.2013, është masë disiplinore “vërejtja me
paralajmërim për ndërprerjen e kontratës së punës”. Në këto kushte masa disiplinore e
vetme, nuk i jep të drejtë palës së paditur, që të zgjidhë kontratën e punës, pasi Ligji nuk e
lejon që për të njëjtën shkelje të jepen dy masa disiplinore.
Masa e largimit nga puna ka qenë e pajustifikuar, pasi nuk ka patur asnjë shkak që
pala e paditur të merrte një vendim te dytë me datën 11.11.2013.
Paditësi nuk rezulton të ketë kryer shkelje tjetër, prandaj vendimi i ndërprerjes së
marrëdhënies së punës i marrë nga pala e paditur është i paligjshëm.
Po kështu, pala e paditur nuk ka zbatuar asnjë procedurë nga ato që parashikon Kodi i Punës
për zgjidhjen e marrëdhënieve të punës. Zbatimi i procedurave nuk është një formalitet që
pala e paditur mund ta neglizhojë, por një garanci midis palëve në një marrëdhënie
kontraktore.
Meqenëse nuk ndodhemi përpara një zgjidhje të natyrshme të kontratës së punës, ose
të zgjidhjes së menjëhershme për shkaqe të justifikuara, të parashikuar nga neni 153, i Kodit
Punës, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, ndodhemi përpara zgjidhjes së
menjëhershme e të pajustifikuar të kontratës së punës nga punëdhënësi, të parashikuar nga
neni 155 i Kodit Punës, prandaj paditësit i takon shpërblimi i dëmit për zgjidhjen e
menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës nga punëdhënësi, të cilit i shtohen
shpërblimet për mosrespektimin e afatit të njoftimit dhe vjetërsinë në punë.
Gjithashtu Kolegji Administrativ konstaton se pala e paditur nuk ka respektuar afatin 2
mujore te njoftimit.
Në analizë të sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se zgjidhja
e kontratës së punës midis paditësit dhe palës së paditur, nga ana e kësaj të fundit
konsiderohet si zgjidhje e njëanshme, e menjëhershme dhe pa shkak të justifikuar.
Në këto kushte, ky Kolegj çmon se vendimet e gjykatave më të ulta nuk janë të drejta
e të bazuara në ligj.
Në bazë të nenit 155/3, të K.Punës, në rastin e zgjidhjes së kontratës së punës në
mënyrë të menjëhershme pa shkak të justifikuar, gjykata detyron punëdhënësin me detyrimin,
të paguajë në favor të paditësit Andi Hasandoçaj, dëmshpërblim për 12 paga mujore, si edhe
2 paga mujore për mosrespektim të afatit të njoftimit.
PËR KËTO ARSYE

569
VENDOSI
Ndryshimin nr.712, datë 24.02.2014, të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë dhe nr.3322, datë 09.09.2014, të Gjykatës Administrative të Apelit si më poshtë:
Pranimin e padisë.
Detyrimin e palës së paditur Njësia e Mbikqyrjes së Lojërave të Fatit Tiranë, të
paguajë në favor të paditësit Andi Hasandoçaj, dëmshpërblim për 12 paga mujore, si edhe 2
paga mujore për mosrespektim të afatit të njoftimit.
Tiranë, më 20.07.2016
570
Nr. 00-2016-2817 i Vendimit (449)
VENDIM


nr.01712/2015 akti, që u përket palëve:
PADITËS: JOHANA HYSOMEMA

PALË E PADITUR: UNIVERSITETI “ISMAIL QEMALI” VLORË
PERSON I TRETË: KOMISIONERI PËR MBROJTJEN NGA
DISKRIMINIMI
OBJEKTI:
Konstatimin e faktit të diskriminimit ndaj paditëses nga pala e paditur.
Detyrimi i palës së paditur për t’i paguar paditëses dëmshpërblimin
ne masën e pagave të papaguara sipas përcaktimeve të kontratës së punës.
Detyrimin e palës së paditur për të ndrequr shkeljet ligjore
dhe diskriminimit të paditëses duke e kthyer në gjendjen e mëparshme.
Baza Ligjore : Nenet 32, 154 te K.Pr.C,
Nenet 419, 491, 492, 659, 608, 640 te K.Civil.
Nenet 12, 109, 110, 146, 155 te K.Punës;
Ligji nr.10221, datë 04.02.2010 “ Për mbrojtjen nga diskriminimi”;
Ligji nr.9741, datë 21.05.2007 “ Për arsimin e lartë në R.SH”.
Gjykata Administrative e Shkallës së Pare Vlorë me vendimin nr.24, datë

-Rrëzimin tërësisht të kërkesë padisë së paditëses si të pabazuar në prova dhe
në ligj.
Gjykata Administrative Apelit me vendimin nr.1140, datë 31.03.2014 ka

vendosur:
-Lënien në fuqi të vendimit nr.24, datë 16.01.2014 të Gjykatës Administrative
të Shkallës së Parë Vlorë.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Johana Hysomema, e

cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.1140, datë 31.03.2014 të Gjykatës së Apelit
Administrativ Tiranë dhe vendimit nr.24, datë 16.01.2014 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Vlorë, si dhe pranimin e padisë sipas objektit të saj, duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme:
571
 Vendimet e gjykatës janë rrjedhojë e interpretimit dhe zbatimit të gabuar të ligjit, si
dhe nuk pajtohen me provat që ndodhen në dosje, si dhe ato duhen të ndryshohen dhe
të pranohet padia.
 Pala e paditur për largimin nga puna, ka patur detyrimin ligjor si organ i administratës
publike që të provojë ligjshmërinë e veprimeve në marrëdhëniet e punës nga e cila ka
lindur mosmarrëveshja objekt gjykimi.
 Akti administrativ nr.350, datë 11.07.2013 për largimin nga puna të paditëses është i
pavlefshëm për shkak se pala e paditur nuk ka respektuar formën dhe procedurën e
kërkuar nga ligji, dhe si i tillë nuk prodhon pasoja juridike.
 Për këto shkaqe, janë të pavlefshme edhe dy masat disiplinore të marra ndaj
punonjëses Johada Hysomemaj.
 Të dy gjykatat kishin detyrimin ligjor që duke ju referuar tërësisë së provave të cilat
iu nënshtruan debatit gjyqësor, duhet të kishin zgjidhur çështjen sipas dispozitave
ligjore dhe normave të tjera të së drejtës që janë në fuqi, të cilat janë të detyrueshme të
zbatohen prej saj.
 Paditësja nuk mund të heq dorë nga të drejtat që rrjedhin nga dispozitat urdhëruese të
K.Punës të parashikuara në nenet 12, 23, 140 – a, 141, 143, 144, 146- 1, 151, 154/2,
155/3 të K.Punës.
 Duke patur parasysh se paditësja ka patur pretendime që rrjedhin nga kontrata e punës
për ato rrethana e fakte që u analizuan në gjykimin e çështjes për më tepër që ajo ka
pretenduar që shkaqet e kësaj zgjidhje janë abuzive, gjykata në kushtet e nenit 146/3
të K.Punës duhej të kishte konsideruar të pavlefshme zgjidhjen e kontratës së punës
sipas vendimit nr.350, datë 11.07.2013.
 Gjykata duke e konsideruar faktin që punëdhënësi ka zgjidhur kontratën pa shkaqe të
arsyeshme, duhej ta kishte detyruar palën e paditur që të shpërblente paditësen me
pagën e një viti, e cila duhej të shtohej pagës së përfituar për mosrespektimit të afatit
të njoftimit dhe procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës, të parashikuar nga neni
143, 144 të K.Punës.
 Kërkojmë prishjen e vendimit të gjykatave dhe kthimin e çështjes për rigjykim.

Pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtarit Andi Çelikut, verifikoi legjitimitetin e
palës rekursuese Johana Hysomema, si dhe e diskutoi çështjen në tërësi;
VËREN
1. Paditësja Johana Hysomema, me vendimin nr.190, datë 01.10.2010 është emëruar
lektore pranë Departamentit të Biologjisë të Universitetit “ Ismail Qemali” Vlorë.
2. Midis palëve ndërgjyqëse është lidhur një kontratë pune me afat të caktuar nga data
01.10.2011 deri ne 01.01.2012, e nënshkruar rregullisht nga palët në datë 12.10.2011. Në
bazë të kësaj kontrate pune, paditësja ka marrë përsipër të punojë si personel akademik me
kohë të plotë pranë Departamentit të Biologjisë në Fakultetin e Shkencave Teknike të
Universitetit “Ismail Qemali” Vlorë.
3. Sipas paditëses, me zgjedhjen e rektorit të ri i është ofruar një kontratë pune me afat
një vjeçar, e formalizuar me shkrim me nr.131 prot., datë 12.10.2011. Edhe pse nuk ka qënë
dakort ajo ka nënshkruar kontratën.
4. Me shkresën nr.130, datë 12.10.2011, paditësja ka marrë një masë disiplinore
“vërejtje me paralajmërim për pushim nga puna” me motivacionin “për shkelje të përsëritura
të etikës akademike e institucionale, mosrespektim dhe fyerje të titullarit të institucionit”,
masë të cilën ajo e ka kundërshtuar fillimisht tek rektori dhe më pas, me anë të një shkrese në
572
Ministrinë e Arsimit. Kjo e fundit i ka kthyer përgjigje se nuk është kompetente për të
shfuqizuar vendimet që marrin institucionet e arsimit të lartë, duke mos cënuar autonominë e
tyre, por i ka sugjeruar rrugën gjyqësore.
5. Në përfundimin e aftit të kontratës së mësipërme, në datë 01.10.2012, ndërmjet
palëve është lidhur një kontratë tjetër një vjeçare me kohëzgjatje nga data 01.10.2012 deri në
30.09.2013 për të njëjtin pozicion pune. Gjatë këtij vitit akademik, sipas paditëses,
marrëdhëniet mes saj dhe Universitetit janë përkeqësuar, duke bërë të pamundur afrimin e
shërbimeve sipas kontratës. Kjo ka ardhur jo për shkaqe që lidhen me punën, por për shkaqe
të veprimeve aspak ligjore të rektorit dhe vazhdimin e diskriminimit të saj për shkak të
parashtrimit të opinioneve lidhur me mbarëvajtjen e punës.
6. Pas përfundimit të afatit të kontratës së punës së cituar si më sipër, Rektori i
Universitetit ka vendosur mospërsëritjen e kontratës me palën paditëse.
7. Për periudhën 15.02.2013 – 18.03.2013, paditësja ka qenë e paaftë për punë për
arsye shëndetësore, kjo e provuar dhe me raportet mjekësore të vëna në dispozicion të palës
së paditur. Pavarësisht gjendjes së saj shëndetësore, në datë 19.02.2013 ajo është paraqitur në
universitet dhe ka testuar studentët e saj. Pas kësaj date deri në 18.03.2013, paditësja nuk
është paraqitur në punë për shkaqe të parashtruara në raportin mjekësor.
8. Pala e paditur i ka prapësuar pretendimet e paditëses me argumentin se, në
përfundim të afatit të kontratës së punës në datë 30.09.2013, paditëses nuk i është rinovuar
kontrata e punës nga rektori në kushtet që ajo ka patur dy vërejtje “vërejtje me shkrim” dhe
“vërejtje me paralajmërim për largim nga puna”, të cilat, referuar relacionit të autoritetit
drejtues të njësisë bazë dhe kryesore, janë dhënë për shkak të mosrealizimit të procesit
mësimor nga ana e paditëses, thyerje e disiplinës në punë, mosrespektimi në mënyrë të
përsëritur të urdhrave të autoriteteve drejtuese.
9. Gjithashtu, pala e paditur ka prapësuar në gjykim, duke pretenduar se nga data
01.03.2013 deri në datën 01.05.2013, paditësja nuk ka zhvilluar asnjë orë mësimi dhe nga
data 01.05.2013 e në vazhdim, ajo kishte braktisur vendin e punës. Nga ana e palës së
paditur, palës paditëse Johana Hysomema i është kërkuar që të paraqitet në takim për ti
parashtruar arsyet e mospërsëritjes së kontratës së punës me kohëzgjatje të caktuar, por ajo
nuk është paraqitur.
10. Pala e tretë në këtë gjykim Komisioneri për Mbrojtjen nga Diskriminimi, në
kushtet e nenit 36/3 të K.Pr.Civile ka vendosur ndërprerjen e proçedurave hetimore të nisura
mbi ankimin e paditëses, përsa kohë çështja ishte bërë objekt shqyrtimi gjyqësor duke
vendosur pushimin e ankesës së paraqitur prej saj.
11. Në kushtet kur pala paditëse nuk ka qenë dakord me veprimet e kryera nga pala e
paditur në lidhje me mosrinovimin e kontratës së punës si dhe mospagimin e saj sipas
parashikimeve të kontratës dhe ligjit, në datën 09.12.2013 i është drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë me padinë me objekt të sipërcituar, duke pretenduar se është diskriminuar
nga ana e punëdhënësit duke u larguar nga puna pa shkaqe të arsyeshme dhe në mënyrë të
menjëhershme, duke mos u respektuar afatet e njoftimit, si dhe procedura e zgjidhjes së
marrëdhënies së punës.
12. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë me vendimin nr.24, datë
-Rrëzimin tërësisht të kërkesë padisë së paditëses, si të pabazuar në prova dhe në ligj.
13. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë me vendimin nr.1140, datë
-Lënien në fuqi të vendimit nr.24, datë 16.01.2014 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Vlorë.
13/1. Kjo gjykatë ka arsyetuar se: “....shkaku i ngritur në ankim nga paditësja se
kontrata e punës ka qenë me afat të pacaktuar është i pabazuar në ligj. Pala e paditur ne
lidhje me kontratën e dyte me afat një vjeçare ka respektuar pikërisht dispozitën e nenit 34 të
573
statutit të universitetit, në të cilin pasqyrohet se kontrata lidhet njëvjeçare dhe dy herë më
pas, është rektori ai që vendos nëse do të lidhi kontratë tjetër pa afat apo jo, duke pasur
parasysh eksperiencën në punë, ecurinë e punës etj. Lidhja e kontratës me afat të pacaktuar
për personelin akademik me gradë shkencore, në interpretim të dispozitës së lartëcituar nuk
është detyrues, por i është lënë në diskrecion dhe vlerësim të Rektorit të Universitetit.
Paditësja pavarësisht pretendimeve të saj, ka nënshkruar rregullisht kontratën e dytë të
punës me afat të caktuar, të lidhur në datë 01.10.2012, duke rënë dakord me të gjitha
parashikimet e kësaj kontrate të shprehura në mënyrë volite në të. Neni 2 i saj përcakton
marrëdhënien juridike të punës, e cila është me afat të caktuar dhe përfundon në datë
30.09.2013. Pas përfundimit të afatit të kësaj kontrate, pala e paditur nuk ka rilidhur me
kontratën e punës me paditësen. Pra, në rastin në gjykim, nuk jemi në situatën ligjore të
zgjidhjes së kontratës së punës pa afat të caktuar sikundër ka pretenduar paditësja referuar
shkakut ligjor të padisë, duke i kundrejtuar palës së paditur të drejtën e dëmshpërblimit sipas
neneve 146, 155 të K.Punës. Në rastin në gjykim jemi para përfundimit të afatit të kontratës
së punës me afat një vjeçar. Është tërësisht në diskrecionin e palëve vlerësimi i faktit të
ripërtëritjes së kontratës së punës, duke qënë se kontrata e punës është nje akt volitiv që
bazohet në vullnetin kontraktor të palëve. Për këtë arsye paditësja nuk është në kushtet e
përfitimit të asnjë dëmshpërblimi ligjor që parashikon Kodi i Punës. Lidhur me aspektin
material të mosmarrëveshjes në gjykim, paditësja në bazën juridike të padisë i është referuar
edhe neneve 419, 491, 492, 659, 608 , 640 të K.Civil, dispozita këto që lidhen me
përmbushjen e detyrimeve juridike civile dhe shpërblimin e dëmit jashtë kontraktor dhe nuk
kanë lidhje me rastin e dëmshpërblimeve ligjore që burojnë nga K.Punës. Në lidhje me
shkakun e ngritur në ankim për shkeljen e nenit 12 të Ligjit nr.10221/2010 “Për mbrojtjen
nga Diskriminimi”. Kjo dispozitë ka këtë përmbajtje: “Ndalohet diskriminimi i personit në
lidhje me të drejtën e tij për punësim. Diskriminimi përfshin çdo dallim, kufizim ose
përjashtim që bazohet në shkaqet e përmendura në nenin 1 të këtij ligji dhe që, ndër të tjera,
ka lidhje me:a) shpalljen e vendeve të lira të punës;b) rekrutimin dhe përzgjedhjen e
punëmarrësve;c) trajtimin e punëmarrësve në vendin e punës, duke përfshirë trajtimin e tyre
gjatë vendosjes ose ndryshimit të kushteve të punës, shpërblimin, përfitimet dhe mjedisin e
punës, trajtimin lidhur me trajnimet profesionale ose gjatë procesit disiplinor apo lidhur me
pushimin nga puna ose zgjidhjen e kontratës së punës;ç) anëtarësinë në sindikata dhe
mundësinë për të përfituar nga lehtësitë që siguron kjo anëtarësi”. Sipas nenit 12 të
K.Pr.Civile, pala që pretendon një të drejtë ka detyrimin që në përputhje me ligjin të provojë
faktet mbi të cilat bazon pretendimin e saj. Me provat që i janë nënshtruar shqyrtimit
gjyqësor, pala paditëse nuk ka provuar faktin se është diskriminuar nga punëdhënësi për
rastet e parashikuara në këtë ligj.”
14. Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs pala paditëse Johana Hysomema, e cila
kërkon ndryshimin e vendimit nr.1140, datë 31.03.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë dhe vendimit nr.24, datë 16.01.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Vlorë, si dhe pranimin e padisë sipas objektit të saj, duke parashtruar ato shkaqe që
pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
paditëse Johana Hysomema, përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 58 të
e mosmarrëveshjeve administrative”, të cilat e bëjnë të cënueshëm vendimin e Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë. Ky Kolegj, ҫmon se vendimi nr.1140, datë 31.03.2014 të
Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, i cili ka lënë në fuqi vendimin nr.24, datë
16.01.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë, është marrë në zbatim të
574
gabuar të ligjit procedurial, e për rrjedhojë ai duhet të prishet dhe çështja duhet të kthehet për
rigjykim pranë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
16. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në referim të akteve të administruara në
dosjen gjyqësore, të cilat janë marrë në shqyrtim dhe janë analizuar nga gjykatat më të ulëta,
vlerëson se Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, në kundërshtim me kërkesat e normave
proceduriale nuk ka kryer “një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me
ligjin” (neni 14 i K.Pr.Civile), duke mos i dhënë përgjigje të gjitha pretendimeve dhe
kërkimeve të palëve në proces, në mënyrë të veçantë kërkimeve të palës paditëse të cilat janë
shprehur qartë edhe në objektin e padisë. Gjithashtu, kjo gjykatë nuk ka bërë një analizë
tërësore dhe objektive të provave (neni 12 i K.Pr.Civile) dhe si rezultat, nuk e ka zgjidhur
“mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të
detyrueshme të zbatohen prej tyre“ (neni 16 i K.Pr.Civile).
17. Në çështjen objekt shqyrtimi, rezulton se kërkimet e palës paditëse janë: ”a)
Konstatimin e faktit të diskriminimit ndaj paditëses nga pala e paditur. b) Detyrimi i palës së
paditur për t’i paguar paditëses dëmshpërblimin në masën e pagave të papagura sipas
përcaktimeve të kontratës së punës. c) Detyrimin e palës së paditur për të ndrequr shkeljet
ligjore dhe diskriminimit të paditëses, duke e kthyer në gjendjen e mëparshme”. Këto
kërkime, pala paditëse i ka mbështetur në nenet 32, 154 të K.Pr.C, 419, 491, 492, 659, 608,
640 të K.Civil; nenet 12, 109, 110, 146, 155 të K.Punës; në Ligjin nr.10221, datë 04.02.2010
“Për mbrojtjen nga diskriminimi”; në Ligjin nr.9741, datë 21.05.2007 “Për arsimin e lartë në
R.SH”.
18. Në analizë të kërkimeve të palës paditëse dhe shkakut ligjor në të cilat mbështeten
këto kërkime, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se, në rastin objekt
shqyrtimi jemi përpara një mosmarrëveshje që rrjedh nga marrëdhëniet e punës për zgjidhjen
e të cilës, referim duhet bërë në dispozitat e Kodit të Punës si dhe në dispozitat e ligjeve
specifike që rregullojnë marrëdhëniet e punës në fushën e sistemit të arsimit të lartë.
19. Referuar akteve të administruara në dosjen gjyqësore, ka rezultuar se paditësja
Johana Hysomema ka qenë në marrëdhënie pune me palën e paditur nga data 01.10.2010 deri
në datën 30.09.2013, kohë në të cilën është larguar nga puna për shkak të përfundimit të afatit
të kontratës së punës dhe mosrinovimit të saj nga ana e punëdhënësit. Ka rezultuar e provuar
se gjatë gjithë kësaj periudhe kohe, pala paditëse ka qenë e punësuar pranë anës së paditur me
kohë të plotë nëpërmjet lidhjes së disa kontratave me afat të caktuar, ku kontrata e fundit e
lidhur mes palëve ndërgjyqëse ka qenë me afat një vjeçar dhe maturohej në datën 30.09.2013.
Me kalimin e kësaj date, pala e paditur ka shkëputur marrëdhëniet e punës si dhe ato
financiare me paditësen, duke mosrinovuar me këtë të fundit kontratën e punës.
20. Pala paditëse ka pretenduar se, në kushtet kur ajo ka pasur të lidhura me palën e
paditur disa kontrata të njëpasnjëshme pune me afat të caktuar, por që në tërësinë e tyre kapin
një periudhë kohe prej 3 vjetësh pa shkëputje, konsiderohet se marrëdhënia e punës që ka
pasur me palën e paditur ka qenë pa afat të caktuar dhe si e tillë, zgjidhja e saj duhej bërë
sipas parashikimeve të Kodit të Punës që rregullojnë zgjidhjen e marrëdhënieve të punës me
kontratë pa afat të caktuar, duke u mbajtur në vëmendje afati i njoftimit dhe procedura për
zgjidhjen e saj. Për këtë arsye, pala paditëse e ka pretenduar se ana e paditur ka kryer
zgjidhjen e marrëdhënies së punës në mënyrë të menjëhershme, pa respektuar procedurën dhe
afatin e njoftimit, për të cilat ka kërkuar edhe dëmshpërblimet përkatëse. Gjithashtu, pala
paditëse ka pretenduar se, ana e paditur nuk ka respektuar kushtet e kontratës së punës, duke
mos e paguar atë në përputhje me parashikimet e kontratës së punës që ka qenë në fuqi deri
në datën 30.09.2013. Po ashtu, pala paditëse ka pretenduar se mosrinovimi i kontratës së
punës dhe përfundimi i marrëdhënieve të punës me palën e paditur, është bërë për shkaqe
diskriminuese nga ana e punëdhënësit.
575
21. Pala e paditur në këtë gjykim ka prapësuar se në rastin objekt shqyrtimi, jemi para
rastit të një marrëdhënie pune me afat të caktuar, e cila përfundon në fund të kohës së
parashikuar në kontratën e lidhur mes palëve ndërgjyqëse pa zgjidhje paraprake, sipas
parashikimeve të nenit 149 të Kodit të Punës. Gjithashtu, pala e paditur ka pretenduar se
rinovimi i kontratës së punës në rastin objekt shqyrtimi, është në diskrecionin e Rektorit të
Universitetit referuar parashikimeve të Ligjit nr.9741, datë 21.05.2007 “Për arsimin e lartë
në R.SH”, i cili, referuar performancës dhe vijimësisë së punës që ka pasur paditësja me këtë
institucion, nuk e ka vlerësuar të arsyeshme që të rinovojë kontratën e punës me paditësen.
Pala e paditur ka pretenduar se ndaj paditëses janë marrë disa vërejtje në lidhje me
mbarëvajtjen e saj në punë dhe se kjo e fundit e ka braktisur punën, duke mos përmbushur
detyrimet kontraktore që i rridhnin nga kontrata e punës.
22. Në çështjen objekt gjykimi, ka rezultuar që shkaku i zgjidhjes së kontratës së
punës nga ana e palës së paditur, është bërë me arsyetim e “përfundimit të afatit të kontratës
së punës së lidhur mes palëve”, ndërsa rinovimi i kësaj kontrate dhe vazhdimi i
marrëdhënieve të punës, nuk është bërë nga ana e Rektorit të Universitetit ”Ismail Qemali”
për shkak të performancës jo të mirë në punë të paditëses gjatë kohës që ka qenë në
marrëdhënie pune me anën e paditur. Bazuar sa më sipër, si dhe në bazë të provave shkresore
të sjella nga palët në këtë gjykim, Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, ashtu sikurse edhe
Gjykata e Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, kanë rrëzuar padinë e paditësit me
arsyetimin se: “...Paditësja pavarësisht pretendimeve të saj, ka nënshkruar rregullisht
kontratën e dytë të punës me afat të caktuar, të lidhur në datë 01.10.2012, duke rënë dakord
me të gjitha parashikimet e kësaj kontrate të shprehura në mënyrë volite në të. Neni 2 i saj
përcakton marrëdhënien juridike të punës, e cila është me afat te caktuar dhe përfundon në
datë 30.09.2013. Pas përfundimit të afatit të kësaj kontrate, pala e paditur nuk ka rilidhur me
kontratën e punës me paditësen. Pra, në rastin në gjykim, nuk jemi në situatën ligjore të
zgjidhjes së kontratës së punës pa afat të caktuar sikundër ka pretenduar paditësja referuar
shkakut ligjor të padisë, duke i kundrejtuar palës së paditur të drejtën e dëmshpërblimit sipas
neneve 146, 155 të K.Punes. Në rastin në gjykim jemi para përfundimit të afatit të kontratës
së punës me afat një vjeçar. Është tërësisht në diskrecionin e palëve vlerësimi i faktit të
ripërtëritjes së kontratës së punës, duke qenë se kontrata e punës është një akt volitiv që
bazohet në vullnetin kontraktor të palëve. Për këtë arsye paditësja nuk është në kushtet e
përfitimit të asnjë dëmshpërblimi ligjor që parashikon Kodi i Punës....”. Këtë arsyetim të
gjykatave më të ulëta, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, e gjen të pabazuar në provat
e administruara në dosjen gjyqësore, si dhe në ligj.
23. Referuar akteve të administruara në dosjen gjyqësore, ka rezultuar e provuar se
pala paditëse ka qenë në marrëdhënie pune pranë anës e paditur për një periudhë 3 vjeçare,
duke pasur kontrata të njëpasnjëshme pune me afat të caktuar, fakt i cili provohet nga
përmbajtja e vërtetimit të datës 07.11.2013 lëshuar nga Rektori i Universitetit “Ismail
Qemali” Vlorë, në të cilin është pasqyruar qartësisht se: “... znj. Johana Hysomema ka qenë
personel akademik me kohë të plotë, me kontrata pune me afat të caktuar të përsëritur prej
datës 01.10.2010 deri në datë 30.09.2013 pranë Universitetit “Ismail Qemali” Vlorë...”
(referojuni faqes 67 të dosjes gjyqësor). Ky fakt, nuk rezulton që të jetë marrë në shqyrtim
dhe në analizë të vendimeve të dhëna nga gjykatat më të ulëta, duke ju referuar në mënyrë
specifike vetëm kontratës së fundit të lidhur midis palëve ndërgjyqëse, e konkretisht asaj me
nr.131 prot, datë 01.10.2012 (referojuni faqes 68-70 të dosjes gjyqësore), duke e konsideruar
marrëdhënien e punës që ka ekzistuar midis paditëses dhe të paditurit në këtë gjykim, si një
marrëdhënie pune me afat të caktuar.
24. Në nenin 151, pika 1 të Kodit të Punës parashikohet shprehimisht se: “1. Kur
ndërmjet palëve kanë qenë lidhur disa kontrata të njëpasnjëshme me afat të caktuar, për jo
më pak se tre vjet, mosripërtëritja e kontratës së fundit nga punëdhënësi vlerësohet si zgjidhje
e kontratës së punës me afat të pacaktuar”, ndërsa në nenin 141 të Kodit të Punës
576
parashikohet se: “Kontrata me kohëzgjatje të pacaktuar përfundon kur zgjidhet nga njëra
palë dhe ka përfunduar afati i njoftimit”.
25. Në analizë të këtyre dispozitave ligjore si dhe fakteve të cituara më sipër në këtë
vendim, ky Kolegj, konstaton se të dyja gjykatat më të ulëta kanë vlerësuar që marrëdhënia e
punës midis palëve ndërgjyqëse është një marrëdhënie pune me afat të caktuar, duke arritur
në këtë konkluzion pa kryer një hetim të plotë dhe të thelluar të çështjes objekt shqyrtimi. Ky
vlerësim i kryer nga gjykatat më të ulëta vjen në kundërshtim me atë që pasqyrojnë provat
shkresore të administruara në dosje dhe të lëshuar nga vetë ana e paditur. Sipas vërtetimit të
lëshuar nga Rektori i Universitetit “Ismail Qemali” datë 07.11.2013, është vërtetuar se
marrëdhënia e punës midis palëve ka vijuar pa ndërprerje prej datës 01.10.2010 deri në datë
30.09.2013, nëpërmjet disa kontratave të punës më afat të caktuar të lidhur mes palëve
ndërgjyqëse. Ky fakt, jo vetëm që nuk është marrë në analizë dhe shqyrtim nga ana e
gjykatave, por është anashkaluar si i tillë, edhe pse është pretenduar në mënyrë të përsëritur
nga pala paditëse si në parashtrimet e saj në padi, ashtu edhe në aktet e tjera shkresore
(parashtrime, ankime etj) që kjo palë ka paraqitur para gjykatave që e kanë marrë në shqyrtim
këtë çështje. Mosmarrja në shqyrtim dhe analizë e provave të depozituara nga palët
ndërgjyqëse dhe të administruara gjatë gjykimit (neni 12 i K.Pr.Civile), si dhe moskryerja e
një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes (neni 14 i K.Pr.Civile), ka sjellë shkelje të
normave proceduriale të gjykimit nga ana e gjykatave më të ulëta, të cilat, kanë ndikuar
dukshëm në zgjidhjen që i është bërë mosmarrëveshjes objekt shqyrtimi.
26. Përveç sa u parashtrua më sipër në këtë vendim, Kolegji Administrativ i Gjykatës
së Lartë, çmon të evidentojë faktin se gjykatat më të ulëta nuk i kanë dhënë zgjidhje të gjitha
pretendimeve që pala paditëse ka ngritur në padi, duke shkelur kështu edhe parashikimet e
nenit 6 të K.Pr.Civile, në të cilin parashikohet se: “Gjykata që gjykon mosmarrëveshjen duhet
të shprehet mbi gjithçka që kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet”. Në lidhje me këtë fakt,
pala paditëse ka pretenduar se, ana e paditur nuk e ka paguar paditësen sipas kushteve të
kontratës së punës që ka qenë në fuqi deri në datën 30.09.2013, duke veçuar ndër të tjera
periudhën prej 15-19.02.2013, për të cilën pala e paditur në këtë gjykim ka refuzuar njohjen,
administrimin dhe pagimin e raporteve mjekësore të paditëses për këtë periudhë, e cila nuk
është paraqitur në punë për arsye shëndetësore (referojuni pikës 2 të objektit të padisë si dhe
tërësisë së padisë dhe pretendimeve të ngritura nga pala paditëse).
27. Në lidhje me këtë kërkim të padisë, asnjë nga gjykatat më të ulëta nuk rezulton që
të ketë hetuar si dhe të jetë shprehur përfundimisht nëse ky pretendim i palës paditëse
qëndron apo jo, duke mos u shprehur në lidhje me të gjitha pretendimet e ngritura nga
paditësi në këtë gjykim. Për këtë arsye, në kushtet kur ky fakt përbën shkelje të rëndë të
normave proceduriale të gjykimit, vendimi i dhënë nga Gjykata Administrative e Apelit
Tiranë duhet të prishet dhe çështja duhet të kthehet për rigjykim sërisht pranë kësaj gjykate,
me një trup të ri gjykues.
28. Në vijim të sa është parashtruar më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë, vlerëson të theksojë se, sqarimi i një sërë faktesh dhe rrethanash të cilat do të
parashtrohen nga palët, do të ndihmonin gjykatën për një zgjidhje të drejtë dhe përfundimtare
të çështjes. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, në rigjykim duhet të sqarojë se: i) në
rastin objekt shqyrtimi jemi para zgjidhjes së marrëdhënies së punës me kontratë me afat të
caktuar parashikuar nga neni 149 i Kodit të Punës, apo para zgjidhjes së marrëdhënies së
punës me kontratë pa afat të caktuar, parashikuar nga neni 141 dhe 151/1 i Kodit të Punës?
ii) Në rast se jemi në kushtet e parashikuara nga neni 151, paragrafi 1 i Kodit të Punës, a
është respektuar në rastin konkret nga ana e punëdhënësit, afati dhe procedura e zgjidhjes së
marrëdhënies së punës? iii) a është paguar pala paditëse në përputhje me kushtet e
parashikuara në kontratën një vjeçare të punës me nr.131 prot, datë 01.10.2012?
577
29. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon të theksojë se, vetëm pasi të
sqarohen çështjet e mësipërme, do të mund të arrihet në një konkluzion të qartë nëse, zgjidhja
e marrëdhënies së punës është bërë në përputhje me parashikimet e Kodit të Punës si dhe më
parashikimet ligjore të Ligjit nr.9741, datë 21.05.2007 “Për arsimin e lartë në R.SH”, për aq
sa ato janë të zbatueshme në këtë mosmarrëveshje. Sqarimi i këtyre fakteve dhe rrethanave
është mëse i domosdoshëm për zgjidhjen sa më të drejtë dhe përfundimtare të çështjes, në
kushtet kur pala e paditur pretendon se, zgjidhja e marrëdhënies së punës me paditësen është
bërë në përfundim të afatit të caktuar në kontratën e punës dhe për shkak të performancës jo
të mirë të saj në punë, rektori nuk e ka parë të arsyeshme që të rinovojë kontratën e punës me
të, ndërsa paditësja pretendon të kundërtën, duke pretenduar edhe dëmshpërblimet përkatëse
që i takojnë në zbatim të dispozitave ligjore të Kodit të Punës.
30. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, ҫmon të theksojë se, referuar të drejtës
proceduriale civile, vendimi gjyqësor duhet të jetë rrjedhojë e një analize të qartë, të plotë e të
gjithanshme të pretendimeve të palëve ndërgjyqëse, në përputhje me provat e administruara
gjatë procesit gjyqësor për këtë qëllim, si dhe në përputhje me ligjin e zbatueshëm.
31. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, ndonëse i ka pasur të gjitha mundësitë
ligjore që të konstatonte të metat e shqyrtimit të çështjes pranë Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Vlorë si dhe t’i ndreqte ato, ka vepruar në kundërshtim me dispozitat
proceduriale dhe materiale për zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshje, duke anashkaluar sqarimin
plotësisht të rrethanave ligjore që lidhen me gjykimin e çështjes, si dhe nuk ka analizuar dhe
kthyer përgjigje pretendimeve të paraqitura nga palët në proces. Pra, nuk ka analizuar vlerën
e provueshmërisë së të gjitha provave që janë paraqitur, si dhe nuk ju ka dhënë zgjidhje
pretendimeve që kanë ngritur palët në gjykim. Për këtë arsye, vendimi i Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për t’u rishqyrtuar në
po këtë gjykatë, me një trup tjetër gjykues.
32. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, duhet të përsërisë hetimin gjyqësor në
bazë të nenit 465 të K.Pr.Civile ku parashikohet se “Në shqyrtimin e çështjes në gjykatën e
apelit mbahen parasysh për aq sa janë të zbatueshme dispozitat mbi procedurën e gjykimit në
shkallë të parë”, si dhe dispozitat ligjore të parashikuara nga Ligji nr.49/2012 “Për
administrative”, të vlerësojë dhe verifikojë të gjitha aktet shkresore që kanë depozituar palët
në lidhje më vlerën e tyre të provueshmërisë, në mënyrë që t’i japë përgjigje kërkimeve të
palës paditëse dhe prapësimeve të palës së paditur, të cilat janë ngritur në këtë gjykim (neni
225 i K.Pr.Civile).
33. Kjo Gjykatë do t’u bëjë të qartë palëve që është detyrë e secilës prej tyre që, në
përputhje me ligjin të provojnë faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që
kërkojnë. Palët, ashtu siҫ kanë të drejta kanë dhe detyrime që rrjedhin prej këtij procesi, në
format dhe afatet e parashikuara me ligj. Gjykata duhet të lejojë palët që të paraqesin prova
shkresore me anën e të cilave, ato të provojnë pretendimet e tyre bazuar në nenin 12 dhe 19 të
K.Pr.Civile dhe t’i lejojë palët që t’ia nënshtrojnë këto prova hetimit e debatit gjyqësor.
Kryerja e veprimeve të përmendura më sipër, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të
lindin gjatë rigjykimit, do të lejojnë gjykatën të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive
34. Gjykata e Lartë, si gjykatë ligji, nuk i hyn analizës së provave, gjë që duhet ta
bëjnë gjykatat e tjera të niveleve me të ulëta, por ajo vetëm evidenton shkeljet ligjore që kanë
lejuar këto gjykata, qoftë të normave proceduriale dhe atyre materiale duke kërkuar
respektimin e tyre.
578
35. Për sa më sipër, ky Kolegj, çmon se, ka vend për pranimin e rekursit të depozituar
nga pala paditëse në këtë gjykim, pasi vendimi nr.1140, datë 31.03.2014 i Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë, është marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedurial dhe atij
material dhe për këtë arsye, ky vendim duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim
pranë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 63 të Ligjit 49/2012
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1140, datë 31.03.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
579
MOSKOMPETENCA CIVILE
580
Nr. 00-2016-2279 i Vendimit
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej :

Në datën 20.07.2016, mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen administrative me

nr. 31003-00855-00-2016, që u përket palëve:
PADITËS: VIOLETA SEVA

I PADITUR: ZYRA E GJENDJES CIVILE, QARKU
VLORË, PREFEKTURA VLORË.
ZYRA E GJENDJES CIVILE, KOMUNA
KOTË, VLORË.
OBJEKTI:
Deklarimin e pavërtetësisë të aktit të lindjes
me nr.92 akti, datë 12.26.1998, të vitit 1998
dhe akteve të tjera të gjendjes civile
që rrjedhin prej saj të fëmijës sonë Daniela Seva.
Detyrimin e palës së paditur të bëjë regjistrimin e aktit të lindjes
me nr. 38, pjesa 1, seria A nr.6, lëshuar nga Komuna Taranto, Itali,
Zyra e Gjendjes Civile ekstrakti përmbledhës i aktit të lindjes
sipas regjistrit të akt-lindjeve të vitit 1998.
Baza Ligjore: Neni 32/c, i K.Pr.Civile
Ligji nr.10129, datë 11.05.2009
“Për gjendjen civile” i ndryshuar, nenet 41,42,43, 44.

Shpalljen e moskompetencës lëndore për gjykimin e çështjes nr.1867 regjistri,
datë 11.05.2015 regjistrimi.
Dërgimin e akteve gjykatës kompetente Gjykatës Administrative të Apelit, si
gjykatë kompetente.
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin e datës 24.05.2016, ka vendosur:

1. Të ngrejë para Gjykatës së Lartë çështjen e mosmarrëveshjes së
kompetencës lëndore midis Gjykatës së Apelit Vlorë dhe Gjykatës
Administrative të Apelit për gjykimin e çështjes civile me palë paditës Violeta
Seva, Sokol Seva, të paditur, Zyra e Gjendjes Civile, Qarku Vlorë, Zyra e
Gjendjes Civile, Komuna Kotë, Vlorë, me objekt: “Deklarimin e pavërtetësisë
të aktit të lindjes me nr.92 akti, datë 12.26.1998 të vitit 1998 dhe akteve të
tjera të gjendjes civile që rrjedhin prej saj të fëmijës sonë Daniela Seva.
Detyrimin e palës së paditur të bëjë regjistrimin e aktit të lindjes me nr.38,
581
pjesa 1, seria A nr. 6, lëshuar nga Komuna Taranto, Itali, Zyra e Gjendjes
Civile ekstrakti përmbledhës i aktit të lindjes sipas regjistrit të akt-lindjeve të
vitit 1998”.
2. Dërgimin e kopjeve të akteve Kolegjit Administrativ Gjykatës së Lartë, me
qëllim zgjidhjen e çështjes së mosmarrëveshjes së kompetencës lëndore midis
Gjykatës së Apelit Vlorë dhe Gjykatës Administrative të Apelit.

VËREN
1. Pala paditëse Sokol Seva dhe Violeta Seva janë prindërit e Daniela Seva e
datëlindjes 15.04.1998.
Paditësat i janë drejtuar gjykatës duke kërkuar konstatimin e pavërtësisë së aktit të
lindjes me nr.92 akti, datë 12.26.1998 të vitit 1998 dhe akteve të tjera të gjendjes civile që
rrjedhin prej saj të shtetases Daniela Seva dhe konkretisht në lidhje me vendin e lindjes së
pasqyruar në të “Kote”.
Pala paditëse pretendon se Daniela Seva ka lindur në datën 15.04.1998 në vendin
Taranto, Itali, fakt ky që është pasqyruar në aktin e lindjes nr.38, pjesa I, seria A, nr.6 lëshuar
nga Zyra Gjendjes Civile e Komunës së Tarantos Itali, shtet në të cilin paditësat janë rezident
prej kohësh. Sipas palës paditëse akti i lindjes nr.92, datë 26.12.1998 i mbajtur në Shqipëri
është pasqyruar gabim vendlindja pasi Daniela Seva nuk ka lindur në Kote, por ka lindur në
Taranto, Itali.
Sipas palës paditëse hartimi i aktit të lindjes të mbajtur nga zyrat e gjendjes civile të
Komunës Kote është realizuar në bazë të një “çertifikate asistence në lindje” i cili nuk u
paraqit në formën e kërkuar nga ligji.
Në këto kushte pala paditëse i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë me
kërkesë padinë me objekt, palë të paditur dhe bazë ligjore siç përshkruhet në pjesën hyrëse të
këtij vendimi.

-Shpalljen e moskompetencës lëndore për gjykimin e çështjes nr.1867 regjistri, datë
11.05.2015 regjistrimi.
-Dërgimin e akteve gjykatës kompetente Gjykatës Administrative të Apelit, si gjykatë
kompetente.
Me arsyetimin:
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.262, datë 03.03.2016, ka shpallur
moskompetencën e saj lëndore dhe ia ka dërguar çështjen për shqyrtim Gjykatës
Administrative të Apelit si gjykatë kompetente, duke çmuar se mosmarrëveshja objekt gjykimi
në Gjykatën e Apelit Vlorë është e natyrës administrative.
Ky konkluzion i Gjykatës së Apelit Vlorë është bazuar në Vendimin Unifikues të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.03, datë 06.12.2013.
Gjykata Administrative e Apelit mori në shqyrtim çështjen e kompetencës lëndore
duke iu referuar objektit dhe përmbajtjes së padisë objekt shqyrtimi dhe të vendimit nr.423,
date 06.03.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
3. Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin e datës 24.05.2016, ka vendosur:
582
1. Të ngrejë para Gjykatës së Lartë çështjen e mosmarrëveshjes së kompetencës
lëndore midis Gjykatës së Apelit Vlorë dhe Gjykatës Administrative të Apelit për gjykimin e
çështjes civile me palë paditës Violeta Seva, Sokol Seva, të paditur, Zyra e Gjendjes Civile,
Qarku Vlorë, Zyra e Gjendjes Civile, Komuna Kotë, Vlorë, me objekt: “Deklarimin e
pavërtetësisë të aktit të lindjes me nr.92 akti, datë 12.26.1998 të vitit 1998 dhe akteve të tjera
të gjendjes civile që rrjedhin prej saj të fëmijës sonë Daniela Seva. Detyrimin e palës së
paditur të bëjë regjistrimin e aktit të lindjes me nr.38, pjesa 1, seria A nr.6, lëshuar nga
Komuna Taranto, Itali, Zyra e Gjendjes Civile ekstrakti përmbledhës i aktit të lindjes sipas
regjistrit të akt-lindjeve të vitit 1998”.
2. Dërgimin e kopjeve të akteve Kolegjit Administrativ Gjykatës së Lartë, me qëllim
zgjidhjen e çështjes së mosmarrëveshjes së kompetencës lëndore midis Gjykatës së Apelit
Vlorë dhe Gjykatës Administrative të Apelit.
Me arsyetimin:
Gjykata Administrative e Apelit duke iu referuar, përmbajtjes së objektit të padisë,
palëve ndërgjyqëse, çmon se çështja e ardhur për kompetencë gjykimi nga Gjykata e Apelit
Vlorë është në kompetencë të kësaj të fundit, dhe në referim të përcaktimeve të nenit 7 dhe 13,
të Ligjit nr. 49/2012, nuk është në kompetencë të Gjykatës Administrative të Apelit.
Në kushtet në të cilat, kjo çështje ka ardhur për kompetencë gjykimi, nga Gjykata e
Apelit Vlorë, çmon se jemi përpara mosmarrëveshjes së kompetencës dhe në këto kushte kjo
mosmarrëveshje duhet ti paraqitet Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë për zgjidhje.
Lidhur me kompetencën lëndore Gjykata Administrative e Apelit i referohet kritereve
te nenit 7 gërma “ç” te ligjit nr. 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative sipas të cilit: “Gjykatat
administrative janë kompetente për: a) mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative
individuale, aktet nënligjore normative dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë
ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik.
Në çështjen në gjykim rezulton se paditësi i është drejtuar gjykatës me kërkesë-padi
duke kërkuar:
“Deklarimin e pavërtetësisë të aktit të lindjes me nr.92 akti, datë 12.26.1998, të vitit
1998 dhe akteve të tjera të gjendjes civile që rrjedhin prej saj të fëmijës Daniela Seva.
Detyrimin e palës së paditur të bëjë regjistrimin e aktit të lindjes me nr. 38, pjesa 1, seria A
nr.6, lëshuar nga Komuna Taranto, Itali, Zyra e Gjendjes Civile ekstrakti përmbledhës i aktit
të lindjes sipas regjistrit të akt-lindjeve të vitit 1998”.
Këtë kërkim pala paditëse e ka paraqitur kundër të paditurve: Zyra e Gjendjes Civile,
Qarku Vlorë, Prefektura Vlorë dhe Zyra e Gjendjes Civile, Komuna Kotë.
Gjatë hetimit gjyqësor në shkallë të parë përfaqësuesja e palës paditëse i është
drejtuar gjykatës me kërkesë për saktësimin e për saktësimin e objektit të padisë duke e hequr
dorë nga pika 2 e objektit të kërkimit të padisë:
Detyrimin e palës së paditur të bëjë regjistrimin e aktit të lindjes me nr.38, pjesa 1,
seria A lëshuar nga Komuna Taranto, Itali, Zyra e Gjendjes Civile ekstrakti përmbledhës i
aktit të lindjes sipas regjistrit të akt-lindjeve të vitit 1998.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë ka pranuar këtë kërkim të përfaqësueses me prokurë
të posaçme të palës paditëse, pasi ka konstatuar se bazuar në prokurën e posaçme nr.240
Prot, datë 12.12.2014, përfaqësuesja nuk ka asnjë pengesë ligjore në ushtrimin e këtij tagri
nga ana e saj në emër të paditësave.
Nëse i referohemi, nenit 7, të Ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, i cili përcakton
lëndën e shqyrtimit gjatë një gjykimi administrativ, gjykatat administrative janë kompetente
për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve që lindin nga aktet administrative individuale, aktet
nënligjore normative, kontratat administrative publike, veprimeve të paligjshme apo
mosveprimeve të organit publik.
583
Nga përmbajtja e objektit të padisë rezulton se kërkimi i palës paditëse: e
“Deklarimin e pavërtetësisë të aktit të lindjes me nr.92 akti, datë 11.26.1998, të vitit
1998 dhe e akteve të tjera të gjendjes civile që rrjedhin prej saj të fëmijës sonë Daniela
Seva”, është një kërkim që ka të bëjë me njohjen e pavërtetësisë së një dokumenti me pasoja
juridike për paditësin, e në këtë kuptim është një kërkim i natyrës civile që ka të bëjë me të
drejtat që n burojnë nga emri i shtetasit.
Neni 32 i Kodit të Procedurës Civile parashikon se:
“Padia mund të ngrihet:
a) për të kërkuar rivendosjen e një të drejte ose interesi të ligjshëm që është shkelur;
b) për vërtetimin e qenies ose mosqenies së një marrëdhënieje juridike ose një të
drejte;
c) për njohjen e vërtetësisë ose pavërtetësisë së një dokumenti me pasoja juridike për
paditësin”
Referuar këtij kërkimi gjykata çmon se: në rastin konkret kemi të bëjmë me një
konflikt në lidhje me njohjen e pavërtetësisë së një dokumenti me pasoja juridike për paditësit
e konkretisht, deklarimin e pavërtetësisë së aktit të lindjes me nr.92 akti, datë 12.26.1998, të
vitit 1998, ndërmjet palëve ndërgjyqëse.
Në këto rrethana, Gjykata Administrative e Apelit vlerëson se paditësi nëpërmjet
padisë së paraqitur prej tij ka kërkuar zgjidhjen e një mosmarrëveshjeje të natyrës civile,
nëpërmjet detyrimit të deklarimit të pavërtetësisë të aktit të lindjes me nr.92 akti, datë
11.26.1998 të vitit 1998 dhe akteve të tjera të gjendjes civile që rrjedhin prej saj të fëmijës
Daniela Seva nga palët e paditura.
Në kushtet në të cilat ky kërkim është i natyrës civile, Gjykata Administrative e Apelit,
ku në referim edhe të kohës së ngritjes së kësaj padie, çmon se çështja është në kompetencë
lëndore të gjykatës civile dhe jo asaj administrative.
Duke qenë se çështja ka ardhur për kompetencë lëndore nga Gjykata e Apelit Vlorë,
si dhe në kushtet kur çmohet se kjo e fundit është kompetente nga pikëpamja lëndore për
shqyrtimin e kësaj padie Gjykata Administrative e Apelit çmon se kjo mosmarrëveshje
kompetence duhet që të paraqitet për zgjidhje Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë.
Gjykata Administrative e Apelit i referohet në konkluzionin e saj vendimit unifikues të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.4/2013 në lidhje me kompetencën lëndore.
Për arsyet e renditura më lart, Gjykata Administrative e Apelit kryesisht çmon se kjo
çështje nuk hyn në kompetencën e saj lëndore për shqyrtim, ndaj dhe gjykimi i saj duhet te
vazhdojë nga Gjykata e Apelit Vlorë.
Sipas nenit 13, të ligjit nr.49/2012 moskompetenca lëndore ngrihet edhe kryesisht në
çdo gjendje dhe shkallë të shqyrtimit.
Ka mosmarrëveshje për kompetencën, kur dy ose më shumë gjykata, në të njëjtën
kohë, marrin ose nuk pranojnë të marrin për shqyrtim të njëjtën çështje administrative.
Gjykata edhe kryesisht mund të ngrejë çështjen e mosmarrëveshjes me vendim të arsyetuar,
me të cilin i paraqet Gjykatës së Lartë kopjen e akteve të nevojshme për zgjidhjen e saj.
III. Ligji i zbatueshëm.
4. Në nenin 30, të ligjit nr.10129, datë 11.05.2009 “Për Gjendjen Civile” përcaktohet:
Korrigjimet dhe plotësimet në dokumentet e arkivuara:
1. Korrigjimet dhe plotësimet në dokumentet e arkivuara bëhen vetëm me vendim
gjyqësor të formës së prerë. Kopja e vendimit gjyqësor i bashkëlidhet dokumentit dhe çdo
dokument i lëshuar në bazë të tij përmban elementet e përcaktuara në vendimin gjyqësor.
2. Korrigjimet, si gabime materiale, përcaktohen me rregullore nga Drejtoria e
Përgjithshme e Gjendjes Civile.
584
3. Përmbajtja e fletës familjare të regjistrit themeltar është e pavlefshme, kur
përbërësi i përket periudhës para krijimit të regjistrit dhe nuk ka dorëshkrimin e plotësuesit
të parë të asaj flete ose, pavarësisht nga periudha që i përket, nuk mbështetet në një libër
aktesh apo dokument bazë, të pasqyruar si burim edhe në faqen përkatëse të fletës
familjare.
Në nenin 42, të ligjit nr.10129/2009 përcaktohet:

1. Akti i lindjes vërteton ligjërisht lindjen e shtetasit.
2. Akti i lindjes është procesverbali, që mbahet për çdo të lindur, i nënshkruar nga
nëpunësi i gjendjes civile në bashki/njësi bashkiake/komunë dhe deklaruesi.
Ai përmban:
ç) emrin e mbiemrin, të caktuar sipas dispozitave ligjore në fuqi;
Në nenin 7/a, të ligjit nr.49/2012 përcaktohet:

Gjykatat administrative janë kompetente për:
a) mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore
administrative nga organi publik.
5. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se shkaqet që ngrihen nga

Gjykata Administrative e Apelit, nuk janë të bazuara në ligj, prandaj nuk ka asnjë shkak
ligjor që vendimi i dhënë nga Gjykata e Apelit Vlorë të cënohet.
6. Në nenin 2, të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative” është përcaktuar se: “Mosveprimi administrativ” është çdo mungesë veprimi
nga organi i administratës publike për të ushtruar veprimtarinë administrative, sipas
funksionit publik, që krijon pasoja juridike mbi të drejta subjektive apo interesa të ligjshëm.
Organ Publik është çdo organ i pushtetit vendor që kryen funksione administrative. “Veprim
administrativ” është akti administrativ, kontrata administrative dhe veprimi tjetër
administrativ. “Veprimi tjetër administrativ” është çdo formë e njëanshme e veprimtarisë së
organit publik, në kryerjen e funksionit publik dhe që nuk plotëson kushtet për të qenë akt
administrativ apo kontratë dhe që krijon pasoja juridike mbi të drejtat subjektive apo interesat
e ligjshëm.
7. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në çështjen objekt gjykimi, pasi shqyrtoi
dokumentacionin ligjor të administruar në dosje dhe analizoi objektin dhe shkakun ligjor të
pretendimeve të paditësit, të shprehura në kërkesëpadi dhe në pretendimet e tij dhe vendimet
e gjykatave në mosmarrëveshje, në zbatim të dispozitave të ligjit nr.49/2012, çmon se
Gjykata Administrative e Apelit, nuk ka kuptuar drejtë natyrën e vërtete të mosmarrëveshjes
dhe shkakun ligjor të këtij gjykimi.
8. Në rastin objekt gjykimi, paditësja ka kërkuar: “Deklarimin e pavërtetësisë të aktit
të lindjes me nr.92 akti, datë 12.26.1998, të vitit 1998 dhe akteve të tjera të gjendjes civile që
rrjedhin prej saj të fëmijës sonë Daniela Seva. Detyrimin e palës së paditur të bëjë
rregjistrimin e aktit të lindjes me nr. 38, pjesa 1, seria A nr.6, lëshuar nga Komuna Taranto,
Itali, Zyra e Gjendjes Civile ekstrakti përmbledhës i aktit të lindjes sipas regjistrit të akt-
lindjeve të vitit 1998”, kërkim të cilin paditësja e ka mbështetur në nenin 32/c, të K.Pr.Civile
dhe Ligjin nr.10129, datë 11.05.2009 “Për gjendjen civile”, sa më sipër, rezulton se jemi
përpara një padie me anën e së cilës kërkohet të ndryshohet pjesërisht një dokument (aktit të
lindjes), që lëshohet nga zyra e gjendjes civile, akt i cili sjell pasoja individuale për paditësen,
ndryshimi i këtij akti, sjell si pasojë dhe ndryshimin në regjistrin e gjendjes civile, në kushtet
585
kur të dhënat që përmban akti sipas pretendimeve të paditëses janë të pavërteta dhe krijojnë
pasoja juridike për fëmijën e paditëses Violeta Seva.
9. Ligji nr.49/2012, përcakton qartë se në kompetencë të gjykatave administrative janë
ato mosmarrëveshje, që lindin nga akte administrative individuale të nxjerra gjatë ushtrimit të
veprimtarisë administrative të një organi publik (neni 7/a). Ky Kolegj, në interpretim të
neneve 2 e 3, të K.Pr.Administrative dhe të dispozitave të ligjit nr.49/2012, në harmoni me
dispozitat ligjit të posaçëm nr.10129, datë 11.095.2009 “Për Gjendjen Civile”, arrin në
përfundimin se pala e paditur e këtij gjykimi, Zyra e Gjendjes Civile, në rastin konkret,
ushtron funksionet e një organi të administratës publike dhe veprimtaria e saj ka karakter
administrativ.
10. Në analizë të sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se
pala e paditur, Zyra e Gjendjes Civile, në kuadër të veprimtarisë së saj administrative është
organi publik, që ka kompetencën ligjore për korrigjimin e “aktit të lindjes” dhe ky i fundit
përbën një akt administrativ me natyrë individuale. Për këto arsye, duke qënë se kërkimi i
paditëses në këtë proces gjyqësor dhe shkaku ligjor ku ajo mbështet këtë kërkim, janë të
lidhura me korrigjimet e akteve të gjendjes civile, çështja objekt gjykimi, përbën një
mosmarrëveshje administrative dhe hyn në rrethin e atyre çështjeve që janë në kompetencë
lëndore të gjykatave administrative, (neni 7/a, i Ligjit nr.49/2012).
11. Në analizë të sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se
vendimi nr.262, datë 03.03.2016, i Gjykatës së Apelit Vlorë me të cilin është shpallur
moskompetenca lëndore për gjykimin e çështjes, është i drejtë dhe i bazuar në ligj dhe për
rrjedhojë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 10, të ligjit Nr.49, datë
Mosmarrëveshjeve Administrative”,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.262, datë 03.03.2016, të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Tiranë, më 20.07.2016
586
Nr. 00-2016-2283 Vendimit
VENDIM


nr.31003-904-2016, që u përket palëve:
PADITËS: FATBARDHA MUSTAFA PALI

QEMAL MUSTAFA PALI
MERITA MUSTAFA CITOZI,
E PADITUR: SAMI AQIF RAMI
XHAVIT MURAT MATA
ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME MAT
OBJEKTI:
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute te formularit A6 (27) dt. 13.02.1994,
si një akti falsifikuar ne te gjitha elementet e tij
dhe qe nuk është lëshuar nga institucioni shtetëror qe ka tagra për veprime te tilla.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute te kontratës se shitjes nr.2104 rep
dhe nr.592 kol si dhe nr.2105 rep dhe nr.593 Kol,
lidhur ndërmjet shitësit Xhavit Mata e blerësit Sami Rami
si kontrata te bëra me vese me qellim për te shmangur ligjin
pasi akti i marrjes se tokës ne pronësi i te paditurit Xhavit Mata
mbi bazën e te cilit kane lindur këto marrëdhënie juridike
është absolutisht i pavlefshëm, sipas nenit 92/a te K.Civil.
Te detyrohet i padituri Z.V.R.P.P Mat te fshije
nga regjistri i pasurive te paluajtshme pronën e regjistruar
mbi bazën e kontratës te sipërcituara mbështetur ne nenin 584/b te K.Pr.Civile.
Baza Ligjore: Neni 32/b/c, 92 e vijues, 270, 584/b K.Pr.Civil
e vijues i K.Pr.Administrative.

-Të shpallë moskompetencën e Gjykatës së Apelit Tiranë, për gjykimin e
kompetente Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
Gjykata e Apelit Administrativ, me vendimin e datës 03.06.2016 parashtron

qëndrimin mbi konfliktin e kompetencës përpara Gjykatës së Lartë.
587
VËREN
1. Nga aktet bashkëngjitur dosjes qe i përket vendimit objekt ankimi rezulton se

paditësit, bazuar ne vendimin e Komisionit për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave nr.9,
dt.22.02.1995, janë ish pronare te një sipërfaqe toke, ndodhur ne Burrel, me sip.11.000 m2.
Ky vendim është lëshuar ne emër dhe për llogari te shtetasit Mustafa Pali.
Bazuar në vendimin nr.265, dt.06.10.1994, të Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Mat,
paditëset rezultojnë të jenë trashëgimtarët e të ndjerit Mustafa Rali.
Me Aktin e Marrjes së Tokës ne Pronësi nr.27, dt.13.02.1994, i padituri Xhavit Mata
ka ftuar një sipërfaqe prej 9400 m2, sipas Ligjit nr.7501, e mbivendoset me pronën e
pretenduar nga pala paditëse.
Paditësi ka pretenduar qe ketë prone i padituri e ka përfituar bazuar ne një akt te
marrjes se tokës ne pronësi. i cili rezulton te mos jete firmosur dhe vulosur nga organi
kompetent për lëshimin e këtij akti (nga personat e ngarkuar me detyrën kompetente
përkatëse) dhe ne lidhje me ketë ka bere kallëzim ne Prokurorinë e Rrethit Gjyqësor Mat.
Me vendimin dt.30.11.2010 te Prokurorisë se Rrethit Gjyqësor Mat është vendosur
pushimi i hetimeve ne ngarkim te shtetasit Xhavit Mata për veprën penale “Falsifikimit te
dokumenteve” te parashikuar nga neni 186 i K.Penal.
Me vendimin nr.13, dt.08.03.2011, te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Mat është
vendosur:
-Te mos pranoje ankimin e ankuesit Qemal Pali.
-Lënien ne fuqi te vendimit te pushimit te procedimit penal nr.125, te vitit 2010 te
Prokurorisë se Rrethit Gjyqësor Mat për veprën penale te “Falsifikimit te dokumenteve” te
parashikuar nga neni 186 i K.Penal ne ngarkim te shtetasit Xhavit Mata.
Kundër këtij vendimi lejohet ankim ne Gjykatën e Apelit Tirane, brenda 10 ditëve”.
Me vendimin nr.946, dt.15.07.2011 te Gjykatës se Apelit Tirane është vendosur:
“Prishjen e vendimit nr.13, dt. 08.03.2011, te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Mat dhe
kthimin e çështjes për rigjykim pranë asaj gjykate me tjetër trup gjykues”.
Me vendimin nr.80, dt.14.11.2011, të Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Mat është
vendosur:
Rrëzimin e ankimit te Qemal Palit, me objekt, “ankim kundër vendimit te pushimit te
çështjes”, te procedimit penal nr.125 te vitit 2010, te Prokurorisë se Rrethit Gjyqësor Mat”, si
i pabazuar ne prova dhe ne ligj.
Kundër këtij vendimi mund te behet ankim brenda 10 ditëve ne Gjykatën e Apelit
Tirane.
Me kontratën e shitblerjes nr.2104 rep., nr.592 Kol., dt.07.07.2010, shitësi (i padituri)
Xhavit Mata etj., i ka shitur një sipërfaqe prej 2420 m 2 (objekt gjykimi), blerësit Sami Rami.
Me kontratën e shitblerjes nr.2105 rep., nr.593 Kol., dt.07.07.2010 shitësi (i padituri)
Xhavit Mata etj., i ka shitur një sipërfaqe prej 2580 m2 (objekt gjykimi), blerësit Sami Rami.
Me vendimin nr.64, dt.24.02.2011, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat ka vendosur:
Pushimin e gjykimit te çështjes civile nr.90/615, date 23.12.2010, qe u përket
paditësve Fatbardha Pali, Qemal Pali, Mehmet Pali, Petrit Pali dhe Merita Çitozi, te paditur
Sami Rami, Xhavit Mata dhe Person i trete Zyra Vendore e Regjistrimit te Pasurive te
Paluajtshme Mat me objekt: Konstatim te pavlefshmërisë se kontrate se shitjes i datës
07.07.2010.
- Shpenzimet gjyqësore ne ngarkim te paditësve.
588
Paditësit Qemal Pali..etj e kanë ribërë çështjen konflikt gjyqësor, duke kërkuar
nëpërmjet kërkesëpadisë së tyre dorëzuar në datë 06.06.2011, në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Mat,
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të formularit A6 (27) dt.13.02.1994, si një akt i
falsifikuar në të gjitha elementet e tij dhe që nuk është lëshuar nga institucioni shtetëror qe ka
tagra për veprime të tilla, konstatimin e pavlefshmërisë absolutë të kontratës së shitjes
nr.2104 Rep. dhe nr. 592 Kol si dhe nr.2105 Rep dhe nr.593 Kol., lidhur ndërmjet shitësit
Xhavit Mata e blerësit Sami Rami si kontrata të bëra me vese me qellim për te shmangur
ligjin, pasi akti i marrjes së tokës në pronësi i të paditurit Xhavit Mata mbi bazën e te cilit
kane lindur këto marrëdhënie juridike është absolutisht i pavlefshëm, sipas nenit 92/a te
K.Civil, te detyrohet i padituri Z.V.R.P.P Mat te fshije nga regjistri i pasurive te paluajtshme
pronën e regjistruar mbi bazën e kontratës të sipërcituara mbështetur ne nenin 584/b, te
K.Pr.Civile.

-Të shpallë moskompetencën e Gjykatës së Apelit Tiranë, për gjykimin e çështjes
civile nr.327 Akti, datë 11.02.2013 dhe dërgimin e akteve gjykatës kompetente Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë.
Me arsyetimin:
Se për vendimi nr.480, datë 20.12.2012, të Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Mat, duhet te
shpallet moskompetenca e Gjykatës se Apelit Tirane dhe çështja ti kaloje për kompetence
gjykimi Gjykatës se Apelit Administrativ Tirane.
Nga hetimi gjyqësor i çështjes rezulton e provuar se:
Gjate gjykimit te kësaj çështje ne apel, Gjykata e Apelit Tiranë vuri ne diskutim dhe
shqyrtoi kompetencën e saj për gjykimin e çështjes, duke arritur ne përfundimin se gjykata
kompetente për gjykimin e saj është Gjykata Administrative e Apelit.
Rezulton se bazuar ne Ligjin nr.49/2012, “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, është përcaktuar
si krijimi i këtyre gjykatave të veçanta, ashtu edhe rregullat për gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative. Ndër të tjera, në nenin 1, shkronja “b” të këtij ligji, parashikohet se ai
përcakton edhe rregullat për juridiksionin dhe kompetencën e gjykatave administrative.
Referuar neneve 4 dhe 7, të ligjit për gjykatat administrative, konstatohet se
mosmarrëveshja, hyn në juridiksionin e tyre dhe se janë këto gjykata, të cilave ligji u ka
dhënë kompetencën për të gjykuar mosmarrëveshjet administrative, siç është edhe ajo e rastit
në shqyrtim.
Gjykata e Apelit konstaton se duke qenë para faktit se ankimi i paraqitur nga pala
paditëse Gjykatës se Rrethit Gjyqësor është bërë në një kohë kur ligji për gjykatat
administrative nuk kishte hyrë ende në fuqi dhe në këto kushte, shtrohet për diskutim çështja e
veprimit në kohë të këtij ligji, në marrëdhëniet juridiko-procedurale të lindura para kësaj
date, se ne kreun X të ligjit për gjykatat administrative titulluar “Dispozita kalimtare dhe të
fundit”, në nenin 72 “Shfuqizime dhe ndryshime” parashikohet se:
“1.Në datën e fillimit të funksionimit të gjykatave administrative, hyjnë në fuqi
ndryshimet e mëposhtme: a) në Ligjin nr.8116, datë 29.03.1996 “Kodi i Procedurës Civile i
Republikës së Shqipërisë”, i ndryshuar:
i) në nenin 35, shkronja “b” shfuqizohet;
ii) në nenin 320, shkronja “a” shfuqizohet;
iii) në nenet nga 324 deri në 333 shfuqizohen;
b) në Ligjin nr.8927, datë 25.7.2002 “Për prefektin”, në nenin 14 në nënndarjet "i"
dhe "ii", në nenin 15 pika 2, si dhe në nenin 18 pika 4, ku respektivisht gjenden falët
589
“gjykatës, nën juridiksionin e së cilës ndodhet organi i qeverisjes vendore”, "gjykatë, nën
juridiksionin e së cilës ndodhet organi i qeverisjes vendore", "gjykatës" dhe "gjykatës, nën
juridiksionin e së cilës ndodhet subjekti i interesuar" zëvendësohen me fjalët "gjykatës
administrative kompetente".
Referuar pikës 2, këtij neni sa herë që në ligje të posaçme bëhet referim në seksionet
administrative apo në kreun "Gjykimi i mosmarrëveshjeve administrative" të Kodit të
Procedurës Civile apo në gjykatën kompetente, referenca vlerësohet si e bërë në këtë ligj dhe
në gjykatën administrative kompetente, sipas këtij ligji”.
Gjykata e Apelit Tirane, çmon se ndodhur përpara faktit se Gjykatat Administrative
filluan funksionimin e tyre në datë 4 Nëntor 2013 dhe që nga kjo datë, me shfuqizimet e
mësipërme, mosmarrëveshjet administrative janë në kompetencë të gjykatave administrative.
Në këto rrethana, Gjykata e Apelit, në përmbushje të detyrimit për të verifikuar
kompetencën edhe kryesisht, konstatoi se ajo nuk është më kompetente për gjykimin e
çështjes, pasi ligji ngarkon për këtë një gjykatë të veçantë, gjykatat administrative.
Referuar ligjit për Gjykatat Administrative, zgjidhja e mosmarrëveshjeve
administrative u përjashtua nga juridiksioni i gjykatave të zakonshme, duke iu ngarkuar
gjykatave të veçanta administrative.
Në këtë kuptim, tashme mosmarrëveshjet juridiko-administrative zgjidhen gjyqësish
sipas rregullave te ligjit të posaçëm, duke përjashtuar veprimin e Kodit të Procedurës Civile,
siç përcaktohet në nenin 1 §1 te tij.
Ndodhur përpara rrethanave te tilla, është në detyrën e gjykatës që gjykata, të cilave
ligji u ka dhënë kompetencën për të gjykuar mosmarrëveshjet administrative, siç është edhe
ajo e rastit në shqyrtim.
Gjykata e Apelit çmon se nga ana tjetër, mosmarrëveshja ne rastin ne shqyrtim, është
ne kompetence funksionale te Gjykatës Administrative te Apelit, referuar nenit 10/2 te të
e mosmarrëveshjeve administrative”, sipas te cilit “Gjykata Administrative e Apelit shqyrton:
a) ankimet kundër vendimeve të gjykatës administrative të shkallës së parë; b) në shkallë të
parë, mosmarrëveshjet me objekt aktet nënligjore normative, si dhe raste të tjera të
parashikuara me ligj”.
Kolegjet e Bashkuara te Gjykatës se Larte me vendimin e Unifikues me nr.03,
dt.06.12.2013 nder te tjera kane vendosur:“Gjykatat Administrative te Shkalles se Pare,
Gjykatat e Apelit Administrativ dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës se Larte, te krijuara me
ligjin nr.49, date 03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, janë kompetente për shqyrtiminin e te
gjitha çështjeve, te cilat sipas nenit 7, te këtij ligji përbejnë mosmarrëveshje administrative,
pavarësisht gjendjes, fazës apo shkalles se gjykimit.
Këto gjykata janë kompetente për çështjet administrative për te cilat, padia, ankimi
ose rekursi është depozituar përpara dt.04.11.2013, respektivisht ne gjykatat e shkalles se
pare, te apelit apo ne Gjykate te Larte dhe deri ne ketë date, shqyrtimi ne gjykata nuk ka
përfunduar akoma”.
Në këto rrethana, Gjykata e Apelit Tiranë çmon se nuk ka kompetencën për të gjykuar
çështjen në rastin konkret, pasi ajo është në kompetencë të gjykatave administrative, ndaj
kompetente për çështjen në shqyrtim është Gjykata Administrative e Apelit.
3. Gjykata e Apelit Administrativ, me vendimin e datës 03.06.2016 parashtron
qëndrimin mbi konfliktin e kompetencës përpara Gjykatës së Lartë.
Me arsyetimin:
Paditësit kane kërkuar nga kjo gjykate qe: te deklaroje absolutisht te pavlefshme:
1.Formularit A6(27), dt.13.02.1994, si një akt i falsifikuar ne te gjitha elementet e tij
dhe qe nuk është lëshuar nga institucioni shtetëror qe ka tagra për veprime te tilla;
590
2. Kontrates se shitjes nr.2104 rep, dhe 592 kol si dhe nr. 2105 rep dhe 593 kol,
lidhur ndërmjet shitësit Xhavit Mata e blerësit Sami Rami, si kontrata te bëra me vese me
qellim për te shmangur ligjin pasi akti i marrjes se tokës ne pronësi i te paditurit Xhavit Mata
mbi bazën e te cilit kane lindur këto marrëdhënie juridike është absolutisht i pavlefshëm,
sipas nenit 92/a, K. Civil.
Gjykata e Apelit Tirane, ka argumentuar nder te tjera se:
“Se për vendimi nr.480, date 20.12.2012 te gjykatës se rrethit gjyqësor Mat, duhet te
shpallet moskompetenca e Gjykatës se Apelit Tirane dhe çështja ti kaloje për kompetence
gjykimi Gjykatës se Apelit Administrativ Tirane. Nga hetimi gjyqësor i çështjes rezulton e
provuar se:
Gjate gjykimit te kësaj çështje ne apel, Gjykata e Apelit Tirane vuri ne diskutim dhe
shqyrtoi kompetencën e saj për gjykimin e çështjes, duke arritur ne përfundimin se gjykata
kompetente për gjykimin e saj është Gjykata Administrative e Apelit.
Rezulton se bazuar ne Ligjin nr.49/2012, “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, është përcaktuar
si krijimi i këtyre gjykatave te veçanta, ashtu edhe rregullat për gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative. Nder te tjera, ne nenin 1, shkronja “b” te këtij ligji, parashikohet se ai
Referuar neneve 4 dhe 7 te ligj it për gjykatat administrative, konstatohet se
mosmarrëveshja, hyn ne juridiksionin e tyre dhe se janë këto gjykata te cilave ligji u ka dhëne
kompetencën për te gjykuar mosmarrëveshjet administrative, siç është edhe ajo e rastit ne
shqyrtim.
Gjykata e Apelit konstaton se duke qene para faktit se ankimi i paraqitur nga pala
paditëse Gjykatës se Rrethit Gjyqësor është bere ne një kohe kur ligji për gjykatat
administrative nuk kishte hyre ende ne fuqi dhe, ne këto kushte, shtrohet për diskutim çështja
e veprimit ne kohe te këtij ligji, ne marrëdhëniet juridiko-procedurale te lindura para kësaj
date, se ne kreun X te ligjit për gjykatat administrative titulluar “Dispozita kalimtare dhe te
fundit”, ne nenin 12 “Shfuqizime dhe ndryshime”, parashikohet se:
“1. Ne datën e fillimit te funksionimit te gjykatave administrative hyjnë ne fuqi
ndryshimet e mëposhtme:
a) ne Ligjin Nr.8116, date 29.03.1996 “Kodi i Procedurës Civile i Republikës se
Shqipërisë”, i ndryshuar:
i) ne nenin 35, shkronja "b " shfuqizohet;
ii) ne nenin 320, shkronja "a ” shfuqizohet;
iii) nenet nga 324 deri ne 333, shfuqizohen;
b) ne Ligjin Nr.8927, date 25.7.2002 “Për prefektin", ne nenin 14 në nënndarjet "i"
dhe "ii", ne nenin 15 pika 2, si dhe ne nenin 18 pika 4, ku respektivisht gjenden falet
"gjykatës, nen juridiksionin e se cilës ndodhet organi i qeverisjes vendore", "gjykate, nen
juridiksionin e se cilës ndodhet organi i qeverisjes vendore", "gjykatës" dhe "gjykatës, nen
juridiksionin e se cilës ndodhet subjekti i interesuar"zëvendësohen me falet "gjykatës
administrative kompetente”.
Referuar pikës 2, këtij neni sa here qe ne ligje te posaçme behet referim ne seksionet
administrative apo ne kreun “Gjykimi i mosmarrëveshjeve administrative” te Kodit te
Procedurës Civile apo ne gjykatën kompetente, referenca vlerësohet si e bere ne ketë ligj dhe
ne gjykatën administrative kompetente, sipas këtij ligji”.
Gjykata e Apelit Tiranë çmon se ndodhur përpara faktit se Gjykata Administrative
filluan funksionimin e tyre në datë 4 Nëntor 2013 dhe që nga kjo datë me shfuqizimet e
mësipërme mosmarrëveshjet administrative janë në kompetencë të gjykatave administrative.
Ne këto rrethana Gjykata e Apelit Tiranë çmon se kompetencën për të gjykuar
çështjen në rastin konkret është gjykata administrative.
591
Gjykata e Apelit Administrativ, ne kuptim te Nenit 13/5, te Ligjit nr.49/2012,
parashtron qëndrimin e saj mbi konfliktin e kompetencës me Gjykatën e Apelit Tirane,
duke vlerësuar se objekti i këtij konflikti përmbledh si kërkime te natyrës administrative
(anullim akti administrativ), ashtu edhe kërkime te natyrës civile (pavlefshmëri kontrate
shitblerje mes privateve), ndërkohe qe kërkesëpadia rezulton te jete dorëzuar ne Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Mat, para datës 04.11.2013, çka ne kuptim te Vendimit Unifikues nr.3/2014
te Kolegjeve te Bashkuara te Gjykatës se Larte, i bën gjykatat administrative jokompetente
nga pikëpamja lëndore ne shqyrtimin e këtij konflikti.
Ky qëndrim referon edhe ne praktiken e Kolegjit Administrativ te Gjykatës se Larte,
lidhur me kompetencën lëndore për çështje me kërkime te përziera, regjistruar për shqyrtim
para datës 04.11.2013, nëpërmjet te cilit është konkluduar se:
Në vijim të kësaj analize Kolegjet e Bashkuara arrijnë në konkluzionin njësues se:
Çështjet në (ë cilat gjatë gjykimit është paraqitur një kundërpadi, e cila ka natyrë të
ndryshme nga ajo e padisë (respektivisht administrative ose civile), në rast se kundërpadia
është paraqitur në gjykatë para datës 04.11.2013, do të vazhdojnë të gjykohen në gjykatën
kompetente për shqyrtimin e padisë, si në gjykimin në shkallë të parë, gjykatë të apelit, apo
Gjykatë të Lartë.
Çështjet të cilat në objektin e tyre kanë disa kërkime si të natyrës civile dhe
administrative, kërkime të cilat janë paraqitur përpara datës 04.11.2013, do të vazhdojnë të
gjykohen nga gjykata ku ato janë paraqitur.

Vendimi Unifikues nr.3, datë 6.12.2013 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë; ndërmjet të tjerave thuhet se: Gjykata Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e
datë 03.05.2012 “Për organizmin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative” janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të
cilat sipas nenit 7, të këtij ligji, përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht
gjendjes, fazës apo shkallës së gjykimit. Këto gjykata janë kompetente për çështjet
administrative për të cilat, padia, ankimi ose rekursi është depozituar përpara datës
04.11.2013, respektivisht në gjykatat e shkallës së parë të apelit, apo në Gjykatën e Lartë,
dhe deri në këtë datë shqyrtimi në këto gjykata nuk ka përfunduar akoma.....
5. Vendimi nr.2751, datë 19.06.2014, i Gjykatës së Apelit Tiranë, që ka shpallur

moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes, duke i dërguar aktet për vazhdimin e
gjykimit, Gjykatës Administrative të Apelit, është rrjedhojë e gabuar e dispozitave
proceduriale.
dosjen gjyqësore, kërkimit dhe shkakut ligjor të kërkesës, në interpretim të dispozitave të
Kodit të Procedurës Civile dhe ligjit nr.49/2012 dhe përfundimeve të arritura në vendimin
unifikues nr.4, datë 10.12.2013, të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, e gjen të
pabazuar në ligj arsyetimin dhe vendimin e arritur nga Gjykata e Apelit Tiranë.
592
7. Çështja e kompetencës konsiderohet e një rëndësie të veçantë në respektim të
zhvillimit të një procesi të rregullt ligjor, gjykata në çdo shkallë gjykimi ka të drejtë të marrë
në shqyrtim dhe të vendosë në lidhje me kompetencën e saj lëndore apo tokësore, përpara se
të gjykojë çështjen që i paraqiten nga palët për shqyrtim. Kjo e drejtë e gjykatës për të
vepruar edhe kryesisht është e lidhur drejtpërdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit të
një procesi të rregullt ligjor të sanksionuar në nenin 42/2, të Kushtetutës së Republikës së
Shqipërisë dhe në nenin 6, të KEDNJ.
8. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, referuar llojit të mosmarrëveshjes dhe
kohës së shqyrtimit të saj, konstaton se gjykata në lidhje me mungesën e në referim të akteve
të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut ligjor të padisë, pretendimeve të
parashtruara në këto akte, vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe shkaqeve të parashtruara
nga Gjykata Administrative e Apelit, si dhe në interpretim të dispozitave të ligjit 49/2012,
dhe Kodit të Procedurës Civile, të zbatueshme për rastin konkret, vlerëson se arsyetimi dhe
përfundimi i arritur nga Gjykata e Apelit Tiranë, në lidhje me kompetencën lëndore të
shqyrtimit të çështjes objekt gjykimi, nuk është i bazuar në ligj.
9. Në analizë të kërkimeve të padisë objekt gjykimi konstatohet se ndodhemi përpara
një kërkesëpadie me kërkime të përziera, pasi kërkimet e para për Kundërshtimin e akteve
administrative: “Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të formularit A6(27), dt.13.02.1994,
si një akt i falsifikuar në të gjitha elementet e tij dhe që nuk është lëshuar nga institucioni
shtetëror që ka tagra për veprime të tilla”, “Të detyrohet i padituri Z.V.R.P.P Mat te fshije
nga regjistri i pasurive te paluajtshme pronën e regjistruar mbi bazën e kontratës te
sipërcituara mbështetur ne nenin 584/b te K.Pr.Civile”, janë kërkime me natyrë të pastër
administrative.
10. Kërkimi për “Konstatimin e pavlefshmërisë absolute te kontratës se shitjes
nr.2104 rep dhe nr.592 kol si dhe nr.2105 rep dhe nr.593 Kol, lidhur ndërmjet shitësit Xhavit
Mata e blerësit Sami Rami si kontrata te bëra me vese me qellim për te shmangur ligjin pasi
akti i marrjes se tokës ne pronësi i te paditurit Xhavit Mata mbi bazën e te cilit kane lindur
këto marrëdhënie juridike është absolutisht i pavlefshëm, sipas nenit 92/a te K.Civil”, është
kërkim me natyrë civile.
28.04.2014 me të cilin është ndryshuar praktika gjyqësore e unifikuar më parë mbajnë
qëndrimin se, kur kemi të bëjmë me kërkime të përziera (civile dhe administrative) dhe
çështja është regjistruar në gjykatë para datës 04.11.2013 gjykimi i saj do të vazhdojë nga
gjykata civile, ndërsa për çështjet e regjistruara pas kësaj date do të bëhet ndarja e kërkimeve
me natyra të ndryshme.
12. Meqenëse çështja në gjykim është regjistruar para datës 04.11.2013 dhe në
objektin e padisë ka kërkime të natyrave të ndryshme (civile dhe administrative), Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se, lënda për gjykimin e çështjes i
përket Gjykatës së Apelit Tiranë, prandaj vendimi i saj në lidhje me mungesën e kompetencës
lëndore duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.2751, datë 19.06.2014, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes në atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 20.07.2016
593
VENDIM


nr. 31003-647-2016, që u përket palëve:
PADITËS: TOMI DHAMO

I PADITUR: AGRON DHAMO
PERSONI TRETË: DAMT QARKU FIER
KOMUNA LIBOFSHË
KOMISIONI VENDOR I VLERËSIMIT TË
TITUJVE TË PRONËSISË,
PREFEKTURA FIER
OBJEKTI:
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute pjesërisht
të aktit të marrjes së tokës në pronësi nr.23721, në emër të Agron Dhamo.
Detyrimin e palës së paditur Agron Dhamo për të më njohur pronar
për sipërfaqen e tokës truall prej 200 m2 me kufizime
Veri-Rruge, Jug-Andrea Dhamo, Lindje-Agron Dhamo, Perëndim- Vasil Sema.
Lirimin dhe dorëzimin e sendit.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 43, 105, 106, 153, 324-332 te Kodit të Procedures Civile.
Nenet 41/1 dhe 42, të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë.
Nenet 116, 117, të Kodit të Procedurës Administrative.
Neni 296 e vijues i Kodit Civil.
Ligji nr.7501, datë 19.07.1991 “Për Tokën”.
Ligji nr.0948, datë 07.07.2008 “
Per verifikimin e vlefshmërisë ligjore të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore”.
V.K.M nr.230, datë 22.07.1991 “Për kriteret e tokës bujqësore
V.K.M. nr.255, date 02.08.2008 “Për kriteret e ndarjes se tokës ne fshat”.

vendosur:
-Pranimin e kërkesë padisë.
-Konstatimi i pavlefshmërisë absolute pjesërisht te aktit te marrjes së tokës në
pronësi me nr.23721, ne emër te Agron Dhamo, për sipërfaqen 170 m2.
-Detyrimin e palës se paditur Agron Dhamo te njohë paditësin Tomi Dhamo si
pronar ne sipërfaqen prej 200 m2.
594
-Detyrimin e palës se paditur Agron Dhamo t’i liroje dhe dorëzojë paditësit
Tomi Dhamo sipërfaqen prej 200 m2 e ndodhur ne zonën kadastrale 2443 ne
fshatin Libofshe komuna Libofshe Fier.
-Shpenzimet gjyqësore ne ngarkim palës së paditur.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur ankim pala e paditur duke parashtruar shkaqet
për prishjen e vendimit
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.886, datë15.05.2014, ka vendosur:

-Shpalljen e moskompetencës lëndore për shqyrtimin e çështjes civile nr.2129
regjistri, datë 21. 09.2012 rregjistrimi.
-Dërgimin e akteve Gjykatës kompetente, Gjykates së Apelit Administrativ
Tiranë.
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin e datës 05.05.2016, ka vendosur

1. T’i parashtrojë Gjykatës së Lartë qëndrimin e saj në mosmarrëveshje me
Gjykatën e Apelit Vlorë lidhur me përcaktimin e kompetencës lëndore për
shqyrtimin e kësaj cështje.
2. Ky vendim t’i njoftohet Gjykatës së Apelit Vlorë.

VËREN
1. Pala paditëse ka kërkuar njëkohësisht krahas kërkimit te pare detyrimin e palës se
paditur, ta njohe pronar atë mbi një sipërfaqe toke truall prej 200 m2 dhe ta lirojë dhe
dorëzojë atë në favor të tij, por si në padi dhe ne këtë gjykim, nuk ka provuar se si këtë
sipërfaqe e ka fituar në favor të tij, ne një nga mënyrat e fitimit te pronësisë; te parashikuara
ne ligjin organik nenet 162, e vijues te kodit civil ose te ndonjë ligji konkret siç munde të jetë
ligji 7501 datë l9.07.1991 ndonëse këtij te fundit ai i referohet duke ; kundërshtuar aktin e
marrjes se tokës ne pronësi të të paditurit.
Paditësi i është drejtuar Komunës Libofshë me një kërkesë për të zgjidhur problemin
ne lidhje me ndërtimin e paligjshëm te bere prej palës se paditur dhe ne lidhje me pronën qe
me ka marre kjo pale.
Me shkresën e datës 18.10.2010 Komuna Libofshe i ka kthyer paditësit një përgjigje
sipas se cilës kërkesa e tij nuk qëndron pasi persa i përket planvendosjes se pretenduar nga
pala paditëse, ky qëndrim nuk është i bazuar në prova pasi unë këtë toke e kam te trashëguar
nga babai dhe këtë mund ta provoje me aktin e planvendosjes se firmosur e vulosur nga
Komuna.
Këtë toke, babai, ja ka lënë te paditurit me një nga format e parashikuara ligjore, dhe
nuk ka prekur asnjë rezerve ligjore ne te, as atë te paditësit. Ambienti dhe ndërtesa ku babai i
palës paditëse dhe te paditur ka jetuar nuk duhet te prishet pasi ne te ka jetuar babai i tyre dhe
këtë kërkesë pala e paditur e bazuar ne nenin 11 dhe 42 te aktit me te larte ne hierarkinë e
ligjeve, ne Kushtetutën e Republikës se Shqipërisë.
Paditësi pretendon nga pjesa e palës se paditur 200 m2 por si mund ta pretendoje këtë
kur në këtë sipërfaqe përfshihet edhe pjesa e motrave dhe vëllezërve të tjerë.
595
Po pjesa e tyre, sipas ligjit, qe kane jetuar aty ne te njëjtin trung familjar ku janë.
Gjithmonë nëse pretendimi qe ai ngre eshte i vërtete, i bie qe vëllezërit dhe motrat, te ngelen
pa pjese dhe vetëm ai te pajiset me toke.
Nëse do të shihej në këtë aspekt, atëherë, ai nuk ka 200 m2, por vetëm 59 m pasi toka
duhej te ndahej ne 1/7 pjese për secilin pra nga 413 m2 në total të pjesëtohej me 7 dhe pjesa
takuese e secilit do te ishte 59 m2 për person.
Ndaj edhe ajo që ai pretendon bie në kundërshtim me njëra tjetrën.
Pala paditëse i është drejtuar ZVRRPP- Fier, me qëllim për t’i vene ne dispozicion
Aktin e Marrjes se Tokës ne Pronësi te Agron Dhamo.
Kjo zyre me përgjigjen me nr.1909 prot, dt 12.07.2011, referon se nuk disponon Aktin
e Marrjes se Tokës ne Pronësi ne emër te Agron Dhamo dhe qartësisht shpjegon se kjo nuk
disponohet pasi aktet e marrjes në pronësi janë djegur gjate trazirave te vitit 1997 por kjo s’do
të thotë qe ai s’ka ekzistuar, ndaj dhe s’mund te pretendoje se pala e paditur s’ka akt pronësie
për këtë, pasi ai ka ekzistuar ne ZRPP por për shkak te një force madhore, ai eshte djegur.
Pala paditëse i është drejtuar me një kërkesë DAMT Qarku Fier për t’i vene në
dispozicion një kopje te formularit 6 në emër të Tomi Dhamo dhe Agron Dhamo. Në këtë
formular rezulton se i padituri Agron Dhamo është pajisur me toke truall ne masën 200 m2 si
dhe 170 m2 toke are.
Me tej i është drejtuar Komisionit Vendor të Verifikimit te titujve te pronësisë pranë
Prefekturës Fier për te shqyrtuar vlefshmërinë e titullit te pronësisë se palës se paditur për
sipërfaqen prej 170 m2. Nga ky komision ka marre përgjigje se duke qene se çështja ka te
beje me toke truall nuk eshte objekt i punës se këtij komisioni.
Duke mos qenë dakord me këtë urdhër, pala paditëse i është drejtuar Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier, për zgjidhjen e konfliktit të lindur.
2. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.886, datë15.05.2014, ka vendosur:

rregjistri, datë 21. 09.2012 regjistrimi.
-Dërgimin e akteve Gjykatës kompetente, Gjykatës së Apelit Administrativ Tiranë.
Me arsyetimin:
Ankimi i paraqitur kundër vendimit nr.1549, datë 23.7.2012, te Gjykatës Rrethit
Gjyqësor Fier nuk është më kompetencë lëndore për shqyrtim nga Gjykata e Apelit Vlorë.
Pas dhënies së vendimit të gjykatës së shkallës së parë, janë bërë ndryshime
legjislative që i referohen procedurave të gjykimit të konflikteve administrative. Gjykata e
Apelit Vlorë, kryesisht, pasi mori në shqyrtim kompetencën e saj për gjykimin e çështjes,
vlerëson se gjykata kompetente për rastin konkret, është Gjykata Administrative e Apelit
Tiranë.
Së pari: Me ligjin nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, është përcaktuar si krijimi
i këtyre gjykatave të veçanta, ashtu edhe rregullat për gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative. Ndër të tjera, në nenin 1, shkronja “b” të këtij ligji, parashikohet se ai
Referuar neneve 4 dhe 7, të ligjit për gjykatat administrative, konstatohet se
mosmarrëveshja, hyn në juridiksionin e tyre dhe se janë këto gjykata, të cilave ligji u ka
dhënë kompetencën për të gjykuar mosmarrëveshjet administrative, siç është edhe ajo e rastit
në shqyrtim.
Së dyti:Gjykatat administrative filluan funksionimin e tyre në datë 4 Nëntor 2013 dhe
që nga kjo datë, mosmarrëveshjet administrative, janë në kompetencë të gjykatave
administrative.
596
Sa i përket çështjes së veprimit në kohë të ligjit, rezulton se në dispozitat tranzitore,
ligjvënësi nuk ka bërë asnjë parashikim lidhur me vijimin e gjykimit për çështjet tashmë të
filluara.
Një situatë e tillë është rregulluar nga vendimi unifikues nr.3, datë 06.12.2013, i
Gjykatës së Lartë, i cili ka unifikuar praktikën gjyqësore duke përcaktuar ndër të tjera edhe
fatin e çështjeve të paraqitura në Gjykatat e Apelit mbi ankimin e palëve në proces.
Në paragrafin 19, të këtij vendimi është parashikuar shprehimisht:
“Për sa më sipër, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë arrijnë në interpretimin
unifikues se: Gjykatat administrative të shkallës së parë Gjykata e Apelit Administrativ dhe
shkallës së parë, të apelit apo në Gjykatë të Lartë dhe deri në këtë datë, shqyrtimi në këto
gjykata nuk ka përfunduar akoma”.
Në këto rrethana, Gjykata e Apelit, në përmbushje të detyrimit për të verifikuar
kompetencën edhe kryesisht, konstatoi se ajo nuk është më kompetente për gjykimin e
çështjes, pasi ligji ngarkon për këtë gjykatat administrative.
3. Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin e datës 05.05.2016, ka vendosur
1. T’i parashtrojë Gjykatës së Lartë qëndrimin e saj në mosmarrëveshje me Gjykatën
e Apelit Vlorë lidhur me përcaktimin e kompetencës lëndore për shqyrtimin e kësaj çështje.
2. Ky vendim t’i njoftohet Gjykatës së Apelit Vlorë.
Me arsyetimin:
Kolegji i Gjykatës Administrative te Apelit, caktuar për shqyrtimin e kësaj çështje,
vlerëson kryesisht se nuk ka kompetence lëndore për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshje.
Kompetenca lëndore e gjykatave administrative përcaktohet qarte në Nenin 7 të Ligjit
Mosmarrëveshjeve Administrative” i cili parashikon:
Kompetenca lëndore
administrative nga organi publik;
b) mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të
mosveprimit të organit publik;
c) mosmarrëveshjet e kompetencave ndërmjet organeve të ndryshme administrative në
rastet e parashikuara nga Kodi i Procedurave Administrative;
ç) mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës, kur punëdhënësi është organ
i administratës publike;
d) kërkesa e paraqitur nga organet administrative për shqyrtimin e kundravajtjeve
administrative për të cilat parashikon heqjen e lirisë deri në 30 ditë, si një lloj të dënimit
administrativ për kundravajtësin;
Mosmarrëveshjet, të cilat nuk shqyrtohen në gjykatën administrative

Gjykata administrative nuk shqyrton mosmarrëveshjet:
a) të cilat lidhen me aktet nënligjore normative që, sipas Kushtetutës, janë në
kompetencën e Gjykatës Kushtetuese;
597
b )shqyrtimi i të cilave, sipas legjislacionit në fuqi, është në kompetencën e një gjykate
tjetër.
Lidhur me përcaktimin e kompetencës lëndore në kërkesëpaditë me disa kërkime, të
cilat janë me natyra të ndryshme (civile dhe administrative), në vendimin unifikues nr.03,
datë 28.04.2014 Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë mbajnë qëndrimin se:, Çështjet në
të cilat gjatë gjykimit është paraqitur një kundërpadi, e cila ka natyrë të ndryshme nga ajo e
padisë (respektivisht administrative ose civile), në rast se kundërpadia është paraqitur në
gjykatë para datës 04.11.2013, do të vazhdojnë të gjykohen në gjykatën kompetente për
shqyrtimin e padisë, si në gjykimin në shkallë të parë, gjykatë të apelit, apo Gjykatë të Lartë;
Çështjet të cilat në objektin e tyre kanë disa kërkime si të natyrës civile dhe administrative,
kërkime të cilat janë paraqitur përpara datës 04.11.2013, do të vazhdojnë të gjykohen nga
gjykata ku ato janë paraqitur.
Për sa më sipër ky kolegj çmon se kjo çështje nuk hyn në kompetencën lëndore të
gjykimit nga Gjykata Administrative e Apelit, por ne Gjykatën e Apelit Vlore referuar
objektit të mosmarrëveshjes e pasqyruar në padinë objekt gjykimi dhe bazës ligjore ku ajo
mbështetet.
Në kushtet kur midis dy gjykatave si në rastin konkret ka mosmarrëveshje për
kompetencën atëherë në bazë të nenit 13 të ligjit nr 49/2012 ky kolegj i parashtron Gjykatës
së Lartë çështjen e mosmarrëveshjes me vendim.

Vendimi Unifikues nr.3, datë 6.12.2013 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë; ndërmjet të tjerave thuhet se: Gjykata Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e
cilat sipas nenit 7, të këtij ligji, përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht
gjendjes, fazës apo shkallës së gjykimit. Këto gjykata janë kompetente për çështjet
administrative për të cilat, padia, ankimi ose rekursi është depozituar përpara datës
04.11.2013, respektivisht në gjykatat e shkallës së parë të apelit, apo në Gjykatën e Lartë,
dhe deri në këtë datë shqyrtimi në këto gjykata nuk ka përfunduar akoma.....
5. Vendimi nr.886, datë15.05.2014, i Gjykatës së Apelit Vlorë që ka shpallur

gjykimit, Gjykatës Administrative të Apelit, është rrjedhojë e gabuar e dispozitave
proceduriale.
dosjen gjyqësore, kërkimit dhe shkakut ligjor të kërkesës, në interpretim të dispozitave të
Kodit të Procedurës Civile dhe ligjit nr.49/2012 dhe përfundimeve të arritura në vendimin
unifikues nr.4, datë 10.12.2013, të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, e gjen të
pabazuar në ligj arsyetimin dhe vendimin e arritur nga Gjykata e Apelit Vlorë.
598
zhvillimit të një procesi të rregullt ligjor, gjykata në çdo shkallë gjykimi ka të drejtë të marrë
në shqyrtim dhe të vendosë në lidhje me kompetencën e saj lëndore apo tokësore, përpara se
të gjykojë çështjen që i paraqiten nga palët për shqyrtim. Kjo e drejtë e gjykatës për të
vepruar edhe kryesisht është e lidhur drejtpërdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit të
një procesi të rregullt ligjor të sanksionuar në nenin 42/2, të Kushtetutës së Republikës së
Shqipërisë dhe në nenin 6, të KEDNJ.
8. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, referuar llojit të mosmarrëveshjes dhe
kohës së shqyrtimit të saj, konstaton se gjykata në lidhje me mungesën e në referim të akteve
të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut ligjor të padisë, pretendimeve të
parashtruara në këto akte, vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe shkaqeve të parashtruara
nga Gjykata Administrative e Apelit, si dhe në interpretim të dispozitave të ligjit 49/2012,
dhe Kodit të Procedurës Civile, të zbatueshme për rastin konkret, vlerëson se arsyetimi dhe
përfundimi i arritur nga Gjykata e Apelit Vlorë, në lidhje me kompetencën lëndore të
shqyrtimit të çështjes objekt gjykimi, nuk është i bazuar në ligj.
9. Në analizë të kërkimeve të padisë objekt gjykimi konstatohet se ndodhemi përpara
një kërkesëpadie me kërkime të përziera, pasi kërkimet e para për kundërshtimin e akteve
administrative: “Konstatimin e pavlefshmërisë absolute pjesërisht të aktit të marrjes së tokës
në pronësi nr.23721, në emër të Agron Dhamo”, është kërkim me natyrë të pastër
administrative.
10. Kërkimi për “Detyrimin e palës së paditur Agron Dhamo për të më njohur pronar
për sipërfaqen e tokës truall prej 200 m2 me kufizime Veri-Rruge, Jug-Andrea Dhamo,
Lindje-Agron Dhamo, Perëndim- Vasil Sema”, Lirimin dhe dorëzimin e sendit”, janë
kërkime me natyrë civile.
28.04.2014 me të cilin është ndryshuar praktika gjyqësore e unifikuar më parë mbajnë
qëndrimin se, kur kemi të bëjmë me kërkime të përziera (civile dhe administrative) dhe
çështja është regjistruar në gjykatë para datës 04.11.2013 gjykimi i saj do të vazhdojë nga
gjykata civile, ndërsa për çështjet e regjistruara pas kësaj date do të bëhet ndarja e kërkimeve
me natyra të ndryshme.
12. Meqenëse çështja në gjykim është regjistruar para datës 04.11.2013 dhe në
objektin e padisë ka kërkime të natyrave të ndryshme (civile dhe administrative), Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se, lënda për gjykimin e çështjes i
përket Gjykatës së Apelit Vlorë, prandaj vendimi i saj në lidhje me mungesën e kompetencës
lëndore duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Mosmarreveshjeve Administrative”,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.886, datë 15.05.2014, të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin
e çështjes në atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 20.07.2016
599
VENDIM


nr.31003-00856–2016, që u përket palëve:
PADITËS: NAMIK SHEHAJ

E PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
HEKURUDHAVE DURRËS
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur
Drejtoria e Përgjithshme e Hekurudhave Durrës,
të më dëmshpërblejë në masën e 12 pagave mujore për shkak të
zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës.
Detyrimin e palës së paditur paditur të paguajë
dëmshpërblim me 2.5 paga mujore për shkak të afateve të njoftimit.
Baza Ligjore: Nenet 143, 144, 145 të Kodit të Punës
dhe neni 155 të ligjit nr.7961, datë 12.07.1995,
ndryshuar me ligjin nr.8125, datë 29.07.2003.

Shpalljen e moskompetencës lëndore për shqyrtimin e çështjes civile nr.2377
regjistri, datë 14.11.2012 regjistrimi.
Dërgimin e akteve Gjykatës kompetente Gjykatës së Apelit Administrativ
Tiranë.
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin e datës 25.05.2015, ka vendosur:

Dërgimin e kopjeve të akteve Kolegjit Administrativ Administrativ të
Gjykatës së Lartë, me qëllim zgjidhjen e çështjes së mosmarrëveshjes së
kompetencës lëndore midis Gjykatës së Apelit Vlorë dhe Gjykatës

600
VËREN
1. Referuar të dhënave të librezës së punës nr.5/86, 147 regjistri themeltar, datë
25.06.1984, paditësi Namik Shehu ka krijuar marrëdhënien juridike të punës me palën e
paditur Rajonin Hekurudhor Ballsh në datë 10.05.1984 si punëtor, për të vijuar këtë
marrëdhënie në datë 11.07.196 si manovrist e më datë 25.04.1995 si k/manovrist.
Në datë 01.05.2009 paditësi ka kaluar në detyrën e kryetarit të trenit tashmë pranë
Njësisë së Transportit të Mallrave Durrës (stacioni Ballsh).
Më datë 09.11.2009, mes komisioneve dypalëshe Drejtorisë së Njësisë së Biznesit të
Mallrave në rolin e punëdhënësit dhe përfaqësuesit të SPTI I të Njësisë së Biznesit të
Mallrave në rolin e punëmarrësit është lidhur një kontratë kolektive e punës.
Në datën 02.02.2012 me Vendimin nr.3, datë 02.02.2012, Drejtoria e Përgjithshme e
hekurudhave ka vendosur ndryshimin e numrit të punonjësve të Njësive të Biznesit të
Shërbimit ku Njësia e Biznesit të Mallrave do të kishte 122 punëtorë, ndërsa me
Marrëveshjen e Mirëkuptimit të datës 25.01.2012 të lidhur mes Drejtorit të Përgjithshëm të
Hekurudhave sh.a në rolin e punëdhënësit dhe Presidentit të Sindikatës së Pavarur të
Transportit Hekurudhor Shqiptar është rënë dakord lidhur me pakësimin e numrit të
punonjësve që do të bëhej gjithsej 225 punonjës, duke respektuar afatet që parashikon ligji
për rastet e pushimit kolektiv përfshirë edhe periudhën e përcaktuar për kryerjen e pushimeve
vjetore të parealizuara dhe data 01.03.2012 do të jetë data e ndërprerjes së marrëdhënieve të
punës.
Me shkresën e datës 09.02.2012, e nr.119 prot, kopje e kësaj marrëveshjeje
mirëkuptimi i është dërguar edhe Ministrisë së Punës Çështjeve Sociale dhe Shanseve të
Barabarta.
Me shkresën e datës 17.02.2012 e nr.86 prot, me lëndë “Njoftim për ndërprerje të
marrëdhënieve të punës, Drejtori i Njësisë njofton paditësin se: në zbatim të Vendimit nr.3,
datë 02.02.2012 të Drejtorisë së Shoqërisë, Marrëveshjes së lidhur me S.P.T.H datë
25.01.2012 për uljen e fuqisë punëtore, bazuar në programin e zhvillimit ekonomik për vitin
2012 e në vazhdim, Drejtoria e Përgjithshme e Hekurudhave sh.a Durrës, mbështetur në ligjin
9901, datë 14.04.2008 “Për tregtarët e shoqëritë tregtare ”, nenin 148, pika 5 i Kodit të Punës
si dhe nenin 5 të Rregullores së Organizimit e Funksionimit të Shoqërisë ” suprimon vendin e
punës si kryetar treni Stacioni Ballsh, Brenda datës 24.02.2012 mund të merrni takim me
shefin e N/Njësisë që ju mbulon dhe më pas nëse keni ankim te Drejtuesi i Njësisë.
Çdo takim i juaji do të evidentohet dhe po ashtu edhe ankimi juaj nëse nuk janë
zbatuar kriteret e suprimimit.
Pas kësaj procedure, ndërprerja e marrëdhënies së punës ju fillon më datë
01.03.2012”.
Paditësi i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi duke pretenduar se
marrëdhënia e punës është zgjidhur menjëherë pa shkaqe të justifikuara duke kërkuar
dëmshpërblimet sipas ligjit, (sipas nenit 143/1, 144/5, 145 e 155/3 të Kodit të Punës).

regjistri, datë 14.11.2012 regjistrimi.
-Dërgimin e akteve Gjykatës kompetente Gjykatës së Apelit Administrativ Tiranë.
Me arsyetimin;
Gjatë gjykimit të kësaj çështjeje Gjykata e Apelit Vlorë, bazuar në nenin 61, të Kodit
të Procedurës Civile, kryesisht ka konkluduar se ka vend për të shpallur moskompetencën e
601
saj lëndore për gjykim dhe dërgimin e saj gjykatës kompetente, Gjykatës Administrative të
Apelit me këtë arsyetim:
Me ligjin nr.49/20l2, është përcaktuar si krijimi i këtyre gjykatave të veçanta ashtu
edhe rregullat për gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative. Ndër të tjera në nenin 1,
shkronja b) të këtij ligji parashikohet se ai përcakton edhe rregullat për juridiksionin dhe
kompetencën e gjykatave administrative.
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin Unifikues nr.3, datë
06.12.2013, kanë arritur në konkluzionin se: Gjykatat administrative të shkallës së parë,
Gjykata e Apelit Administrativ dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, të krijuara ne
ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha
çështjeve të cilat sipas nenit 7, të këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje administrative,
pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së gjykimit.
Këto gjykata janë kompetente për çështjet administrative për të cilat padia, ankimi
ose rekursi është depozituar përpara datës 04.11.2013, respektivisht në gjykatat e shkallës së
parë, të Apelit apo në Gjykatën e Lartë dhe deri në këtë datë, shqyrtimi në këto Gjykata nuk
ka përfunduar akoma”.
3. Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin e datës 25.05.2015, ka vendosur:
-Dërgimin e kopjeve të akteve Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, me qëllim
zgjidhjen e çështjes së mosmarrëveshjes së kompetencës lëndore midis Gjykatës së Apelit
Vlorë dhe Gjykatës Administrative të Apelit.
Me arsyetimin:
Lidhur me kompetencën lëndore, gjykata i referohet kritereve të nenit 7, të ligjit
mosmarrëveshjeve administrative Ligji nr.49/2012 i ndryshuar sipas të cilit:
-Gjykatat administrative janë kompetente për
a) mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale aktet nënligjore
normative dhe kontratat administrative publike të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë
administrative nga organi publik:
h) mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të
mosveprimit të organit publik:
c)mosmarrëveshjet e kompetencave ndërmjet organeve të ndryshme administrative në
rastet e parashikuara nga Kodi i Procedurave Administrative:
ç)mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës, kur punëdhënësi është organ
i administratës publike:
d)kërkesat e paraqitura nga organet administrative për shqyrtimin e kundërvajtjeve
administrative, për të cilat ligji parashikon heqjen e lirisë deri në 30 ditë, si një lloj të
dënimit administrativ për kundërvajtësin;
dh)kërkesat e paraqitura nga kundërvajtësit për zëvendësimin e dënimit administrativ
me heqje lirie deri në 30 ditë me dënimin me gjobë.
Sipas nenit 2, të ligjit nr.49/2012 organ publik do të konsiderohet: “çdo organ i
pushtetit qendror, i ci/i kryen funksione administrative, çdo organ i enteve publike, në masën
që ato kryejnë funksione administrative; çdo organ pushtetit vendor që kryen funksione
administrative; çdo organ i Forcave të Armatosura, çdo strukturë tjetër, punonjësit e së cilës
gëzojnë statusin e ushtarakut, për aq kohë sa këto kryejnë funksione administrative, si dhe
çdo person fizik ose juridik, lë cilit i është dhënë me ligj, akt nënligjor ose çdo lloj forme
tjetër, të parashikuar nga legjislacioni në fuqi, e drejta e ushtrimit lë funksioneve publike”.
Për të konkluduar mbi kompetencën lëndore të gjykatave administrative, kjo gjykatë
verifikon statusin juridik të palës së paditur. Është e dukshme që Hekurudha Shqiptare sh.a
(Njësia e Biznesit të Mallrave) nuk përfshihet në organet e pushtetit qendror, organet e
Forcave të Armatosura dhe organet e pushtetit vendor.
602
Pra vihet në diskutim çështja nëse është apo jo organ i organ i entit publik që kryen
funksione administrative.
Në këtë kuadër gjykata vlerëson të bëjë një analizë të kritereve përcaktuese të entit
publik. Përkufizimi i “entit publik” është dhënë në nenin 1 paragrafi 2 të ligjit nr.8480, datë
27.5.1999 “Për funksionimin e organeve kolegjiale”
Në analizë të dispozitave të mësipërme del qartë se ngritja organizimi dhe funksionimi
i enteve bëhet me ligj të veçantë.
Enti publik është autoritet administrativ i pavarur dhe institucion i shtetit i ngarkuar
të garantojë një rregullim në sektorët e konsideruar si kryesorë dhe për të cilët qeveria synon
të evitojë ndërhyrjen e saj të drejtpërdrejtë.
Nocioni i përdorur në ligj “joshtetëror" nënkupton se entet nuk janë në vartësi të
qeverisë apo ministrive. Ato nuk marrin urdhra. porosi apo këshilla nga asnjë organizëm
tjetër publik.
Entet rezulton të jenë një prej kategorive të personave juridikë shtetërore, por
qëndrojnë si kategori më vete nga institucionet dhe ndërmarrjet shtetërore.
Karakteristikat kryesore të enteve publike janë këto:
1-janë autoritete pasi disponojnë një numër kompetencash (të rekomandimit, të
vendimit. të rinxjerrjes së akteve, të sanksioneve);
2-kryejnë funksione administrative sepse veprojnë në emër të shtetit dhe disa
kompetenca të administratës u delegohen atyre (për shembull nxjerrja e akteve rregullatorë);
3-janë të pavarura në të njëjtën kohë si ndaj sektorëve të kontrolluar, ashtu dhe ndaj
pushteteve publike.
Shoqëria Hekurudha Shqiptare sh.a, është person juridik me NIPT J6181 1547D që
zhvillon aktivitet tregtar në fushën e transportit të mallrave, udhëtarëve, etj., në përputhje
me ligjin nr.9901, datë 14.04.2008 “Për tregtarët dhe shoqëritë tregtare” i ndryshuar,
aksionet e kësaj shoqërie janë në pronësi “shtet”. Statusi juridik i Hekurudhës Shqiptare
sh.a është i përcaktuar qartë edhe në nenin 12.1 të Kodit Hekurudhor në të cilin thuhet se:
"1. Hekurudha Shqiptare është ndërmarrje publike, me kapital tërësisht shtetëror. Ajo
organizohet dhe vepron ne formën e një shoqërie anonime në përputhje me dispozitat e ligjit
“Për shoqëritë tregtare”. Dukshëm arrihet në përfundimin se në kuptim të ligjit kjo shoqëri
nuk është ent publik.
Bazuar në sa më sipër, Gjykata Administrative e Apelit arrin në përfundimin se pala e
paditur në këtë gjykim, nuk është organ i administratës publike dhe veprimtaria e saj nuk ka
karakter administrativ.
Në mungesë të ushtrimit të pushtetit shtetëror, kjo veprimtari nuk mund të
konsiderohet administrative dhe mosmarrëveshjet që mund të lindin për shkak të
marrëdhënieve të punës midis saj si punëdhënëse dhe punëmarrësve nuk mund të jenë në
kompetencë lëndorë të gjykatave administrative.
Gjykata administrative nuk shqyrton mosmarrëveshjet shqyrtimi i të cilave, sipas
legjislacionit në fuqi, është në kompetencën e një gjykate tjetër (neni 8, germa “h” e ligjit
nr.49/2012).
Për të gjitha arsyet e renditura më lart, Gjykata e Apelit Administrativ vlerëson se
është i pabazuar në ligj vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë për shpalljen e moskompetencës
lëndore dhe dërgimin e akteve Gjykatës së Apelit Administrativ.
Çështja duhej gjykuar nga Gjykata e Apelit Vlorë, e cila është gjykata kompetente nga
pikëpamja e lëndës së shqyrtimit. Në këto kushte, në bazë të neni 13/5 të ligjit nr.49/2012
mosmarrëveshjeve administrative”, i ndryshuar Gjykata e Apelit Administrativ, në vijim të
veprimeve procedurale ligjore për shqyrtimin e çështjes, kryesisht çmon t’i parashtrojë
qëndrimin e saj Gjykatës së Lartë për zgjidhjen e mosmarrëveshjes në lidhje me përcaktimin
e gjykatës kompetente nga pikëpamja lëndore për shqyrtimin e kësaj padie.
603
4. Dispozitat e Kushtetutës në të cilat është parashikuar:

Neni 42/2 i Kushtetutës: “Kushdo, për mbrojtjen e të drejtave, të lirive dhe të
interesave të tij kushtetuese dhe ligjore ose në rastin e akuzave të ngritura kundër tij, ka të
drejtën e një gjykimi të drejtë dhe publik brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë e
pavarur dhe e paanshme e caktuar me ligj”.
Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile;

Dispozitat e ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
5. Vendimi nr.898, datë 20.05.2014, i Gjykatës së Apelit Vlorë, që ka shpallur

gjykimit Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të
ligjit.
6. Paditësi, i është drejtuar me padi për shpërblim dëmi nga zgjidhja e kontratës së
punës në bazë të dispozitave të Kodit të Punës. Gjatë shqyrtimit të çështjes, Gjykata e Apelit
Vlorë referuar nenit 7, të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” ka vendosur të shpallë
moskompetencën për gjykimin e çështjes duke ia dërguar aktet Gjykatës Administrative të
Apelit Tiranë, e cila nga ana e saj ka ngritur konfliktin e mosmarrëveshjes së kompetencës në
Gjykatën e Lartë.
zhvillimit të një procesi të rregullt ligjor. Gjykata në çdo shkalle gjykimi ka të drejtë të marrë
në shqyrtim dhe të vendosë në lidhje me kompetencën e saj lëndore apo tokësore përpara se
të gjykojë çështjet që i paraqiten nga palët për shqyrtim. Kjo e drejtë e gjykatës për të vepruar
edhe kryesisht është e lidhur drejtpërsëdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit të një
procesi të rregullt ligjor të sanksionuar në nenin 42/2 të Kushtetutës së Republikës së
Shqipërisë dhe në nenin 6 të KEDNJ.
8. Kolegji Administrativ e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se kompetenca e
gjykatës nga pikëpamja lëndore për gjykimin e një mosmarrëveshje është shumë e
rëndësishme si element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka
juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat
që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural.
9. Kolegji Administrativ në përcaktimin e kompetencës lëndore i referohet
identifikimit të natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e natyrës civile apo administrative.
Kolegji e vlerëson të gabuar arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Apelit Vlorë.
Kjo gjykatë ka nuk ka përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e
vërtetë të këtij gjykimi në analizë të elementeve dhe kritereve ligjore që për rastin konkret
shërbejnë për përcaktimin e kompetencës. Çështja objekt shqyrtimi, me hyrjen në fuqi të ligjit
mosmarrëveshjeve administrative”, nuk përfshihet në çështjet për të cilat Gjykatat
Administrative janë kompetente nga pikëpamja lëndore.
10. Nga ana e Gjykatës së Apelit Vlorë është interpretuar në mënyrë të gabuar ligji
mosmarrëveshjeve administrative”. Kjo gjykatë arsyeton se nisur nga fakti që pala e paditur
është organ i administratës publike dhe kjo çështje është në kompetencë të Gjykatës
Administrative.
604
11. Gjykata pavarësisht se në arsyetimin e saj referon në nenin 7, të ligjit nr.49/2012
mosmarrëveshjeve administrative”, mjaftohet thjesht me faktin se pala e paditur është organ i
administratës publike duke mos bërë një analizë të mënyrës së organizmit dhe funksionimit të
palës së paditur “Drejtoria e Përgjithshme e Hekurudhave Durrës ” sh.a, e cila në cilësinë
e punëdhënësit, është person juridik që funksionon si shoqëri tregtare.
12. Në analizë të sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se,
në rrethanat kur marrëdhënia juridike për shkak të së cilës ka lindur konflikti ka në themel
mosmarrëveshje që rrjedhin nga marrëdhëniet e punës ku punëdhënësi nuk është organ i
administratës publike kompetente nga pikëpamja lëndore është gjykata civile.
13. Në vështrim të nenit 7/ç, të ligjit nr.49/2012 është parashikuar se: “Gjykatat
administrative janë kompetente për mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës ku
punëdhënësi është organ i administratës publike. Në rastin konkret, pala e paditur “Drejtoria
e Përgjithshme e Hekurudhave Durrës” sh.a, në cilësinë e punëdhënësit, është shoqëri tregtare
e cila funksionon si një person juridik tregtar, përkatësisht shoqëri aksionare në bazë të ligjit
nr.9901 datë 14.04.2008 “Për Tregtarët dhe Shoqëritë Tregtare”.
14. Sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se
vendimi për shpalljen e moskompetencës lëndore për shqyrtimin e çështjes i Gjykatës së
Apelit Vlorë duhet të prishet dhe gjykimi i padisë të vazhdojë pranë kësaj gjykate si gjykatë
kompetente nga pikëpamja lëndore.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 10, të ligjit nr.49, datë
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.898, datë 20.05.2014, të Gjykatës së Apelit Vlorës dhe
dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 20.07.2016
605
VENDIM


nr.31003-00563–2016, që u përket palëve:
PADITES: ORION CENALLA

ZEQIR SHEHU
ADMIR KASA
I PADITUR: AUTORITETI I KOMUNIKIMEVE
ELEKTRONIKE DHE POSTARE
PERSONI I TRETE: DREJTORIA E ALUIZNI TIRANA 2
OBJEKTI:
Vendosjen e masës provizore për sigurimin e padisë
nëpërmjet pezullimit te veprimeve ndërtimore te palës se paditur AKEP
deri ne përfundimin e gjykimit te çështjes.
Detyrimin e palës se paditur, Autoriteti i Komunikimeve Elektronike dhe Postare
te pushoje cenimin e pronësisë qe bën ne pronën e paditësve ndërmjet ndërtimit te tij
duke bere ndryshimin e projektit ne mënyre qe ndërtimi i tij te mos shkaktoje pasoja
dhe dëme ne pronësinë e paditësve dhe te mos e përsëris atë ne ardhmen.
Detyrimin e palës se paditur, Autoritet i Komunikimeve Elektronike dhe Postare
te shpërblejnë demin e shkaktuar paditësve si rrjedhoje e veprimeve te paligjshme dhe me faj.
Detyrimin e palës se paditur te paguajnë shpenzimet gjyqësore dhe avokatore.
Baza Ligjore: Nenet 32, 106, 154, 202 e vijues te K.Pr.Civile
dhe neni 302, i K.Civil.

konstatuar mungesën e kompetencës lëndore për gjykimin e kësaj çështje, duke e dërguar atë
për gjykim pranë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin e datës

Të ngrejë çështjen e mosmarrëveshjes për kompetencë përpara Gjykatës së
Lartë për gjykimin e çështjes me nr.1569 Akti, që i përket: paditës Orion
Cenalla Zeqir Shehu Admir Kasa e paditur AKEP pale e trete Drejtoria e
ALUIZNIT Tirana 2 me objekt: Vendosjen e masës provizore për sigurimin e
padisë nëpërmjet pezullimit te veprimeve ndërtimore te palës se paditur AKEP
deri ne përfunduan e gjykimit te çështjes.
606
Detyrimin e palës se paditur Autoriteti i komunikimeve elektronike dhe
postare te pushoje cenimin e pronësisë qe bën ne pronën e paditësve ndërmjet
ndërtimit te tij duke bere ndryshimin e projektit ne mënyre qe ndërtimi i tij te
mos shkaktoje pasoja dhe dëme ne pronësinë e paditësve dhe te mos e përsëris
atë ne ardhmen.
Detyrimin e palës se paditur Autoritet i komunikimeve elektronike dhe postare
te shpërblen demin e shkaktuar paditësve si rrjedhoje e veprimeve te
paligjshme dhe me faj.

VËREN
1. Paditëset janë pronar te ligjshëm te dy apartamenteve dhe një njësie ne adresën

Rruga Reshit Çollaku te regjistruar ne ZVRPP si me poshtë; Orion Cenalla me nr.pasurie
7/148 Nd zona kadastrale 8380 vol 24 faqe 47 me sipërfaqe 122 m2, Admir Kasa me numër
pasurie 7/148 ND+1-4 z.k 8380 volumi 24 faqe 51 dhe Zeqir Shehu me nr.pasurie 7/148 ND
+1-2 zk 8380 volumi 24 faqe 49.
Me pas paditësi ka paraqitur kërkese padi ne Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Kruje duke
kërkuar sipas objektit te kërkese padisë.
Ne mënyre permanente ne rruge zyrtare dhe jozyrtare nga ana e te paditurit AKEP
paditësve po i cenohet e drejta e pronësisë duke arritur deri ne kërcënime për prishje te
objektit nga ana e Inspektoratit Kombëtar te Mbrojtjes se Territorit me pretendimin se i
padituri po realizon ndërtimin e një fasade te ventiluar e cila ne fakt ka dale jashtë pronësisë
se kësaj te fundit, duke qene se pronësia e godinës përfundon ne murin e saj.
Me konkretisht, godina ku ndodhen zyrat e te paditurit dhe pallati ekzistues, janë te
ndara me mure kallkan me distance nga njëra tjetra deri ne 10 cm pra teknikisht janë te
pavarura fizikisht dhe nuk kane lidhje midis tyre.
Ndërhyrjet po bëhen ne fasadën e objektit te AKEP, ne anën jugore te tij nuk kane
vetëm karakterin e veshjes por edhe instalimin tubacioneve te aspirimit dhe kondicionimit te
godinës te cilat te gjitha se bashku jo vetëm kalojnë hapësirën midis dy mureve por po zëne
edhe dritaret e pallatit ne katet e sipërme sepse volume i ri qe do te krijohet shkon deri ne një
metër.
Dritareve lindore te apartamenteve ne pronësi te paditësit Zeqir Shehu dhe Admir
Kasa po i bllokohet burimi i dritës.

konstatuar mungesën e kompetencës lëndore për gjykimin e kësaj çështje, duke e dërguar atë
për gjykim pranë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tirane, ne vendimin e saj nr.9417, datë 02.12.2015, Për
konstatimin e mungesës se kompetencës lëndore për gjykimin e çështjes arsyeton:
Me arsyetimin:
Referuar objektit dhe shkakut ligjor te padisë gjykata ne vështrim te nenit 61, te
K.Pr.Civile vlerëson dhe çmon se çështja objekt gjykimi për shkakun dhe bazën ligjore te
sipërcituar duhet dërguar ne Gjykatën Administrative te Shkalles se Pare Tirane.
607
Neni 7, i ligjit nr.49, të vitit 2012 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” parashikon: “Gjykatat
administrative janë kompetente për: a) mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative
ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik; b) mosmarrëveshjet që lindin për
shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të mosveprimit të organit publik; c) mosmarrëveshjet e
kompetencave ndërmjet organeve të ndryshme administrative në rastet e parashikuara nga
Kodi i Procedurave Administrative; ç) mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës,
kur punëdhënësi është organ administratës publike; d) kërkesat e paraqitura nga organet
administrative për shqyrtimin e kundërvajtjeve administrative, për të cilat ligji parashikon
heqjen e lirisë deri në 30 ditë, si një lloj të dënimit administrativ për kundërvajtësin;dh)
kërkesat e paraqitura nga kundërvajtësit për zëvendësimin e dënimit administrativ me heqje
lirie deri në 30 ditë me dënimin me gjobë”.
Neni 13, i ligjit nr.49, të vitit 2012 “Për Organizimin dhe funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe gjykim e mosmarrëveshjeve administrative” parashikon: “l.
Moskompetenca lëndore dhe funksionale ngrihet edhe kryesisht në çdo gjendje e shkallë të
shqyrtimit. 2. Moskompetenca tokësore mund të ngrihet ose kundërshtohet nga palët vetëm
para se të ketë filluar shqyrtimi gjyqësor i provave. 3. Gjykata shpall me vendim
moskompetencën e saj për shkaqet e parashikuara në këtë nen dhe urdhëron dërgimin e
akteve gjykatës kompetente. Vendimi për shpalljen e moskompetencës dhe vendimi për
rrëzimin e kërkesës për shpalljen e moskompetencës ankimohen së bashku me vendimin
përfundimtar. 4. Ka mosmarrëveshje për kompetencën, kur dy ose më shumë gjykata, në të
njëjtën kohë, marrin ose nuk pranojnë të marrin për shqyrtim të njëjtën çështje
administrative. 5. Gjykata, me kërkesë të palëve ose kryesisht, ngre çështjen e
mosmarrëveshjes me vendim të arsyetuar, me të cilin i paraqet Gjykatës së Lartë kopjen e
akteve të nevojshme për zgjidhjen e saj. Gjykata, që ka dhënë vendimin, njofton menjëherë
gjykatën në mosmarrëveshje. Vendimi për ngritjen e mosmarrëveshjes, së bashku me aktet, i
dërgohet Gjykatës së lartë brenda 5 ditëve. 6. Mosmarrëveshjet zgjidhen nga Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë, i cili vendos në dhomë këshillimi me 3 gjyqtarë brenda 10
ditëve nga data e marrjes së akteve. Vendimi u njoftohet menjëherë gjykatave në
mosmarrëveshje dhe palëve”.
Neni 41 i Kodit të Procedurës Civile parashikon: “Në kompetencë të gjykatës së
shkallës së parë janë të gjitha mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të
parashikuara në këtë Kod e në ligje të tjera”.
3. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin e datës
-Të ngrejë çështjen e mosmarrëveshjes për kompetencë përpara Gjykatës së Lartë për
gjykimin e çështjes me nr.1569 Akti, që i përket: paditës Orion Cenalla Zeqir Shehu Admir
Kasa e paditur AKEP pale e trete Drejtoria e ALUIZNIT Tirana 2 me objekt: Vendosjen e
masës provizore për sigurimin e padisë nëpërmjet pezullimit te veprimeve ndërtimore te palës
se paditur AKEP deri ne përfunduan e gjykimit te çështjes.
-Detyrimin e palës se paditur Autoriteti i komunikimeve elektronike dhe postare te
pushoje cenimin e pronësisë qe bën ne pronën e paditësve ndërmjet ndërtimit te tij duke bere
ndryshimin e projektit ne mënyre qe ndërtimi i tij te mos shkaktoje pasoja dhe dëme ne
pronësinë e paditësve dhe te mos e përsëris atë ne ardhmen.
-Detyrimin e palës se paditur Autoritet i komunikimeve elektronike dhe postare te
shpërblejnë demin e shkaktuar paditësve si rrjedhoje e veprimeve te paligjshme dhe me faj.
-Detyrimin e palës se paditur te paguajnë shpenzimet gjyqësore dhe avokatore.
Me arsyetimin:
Paditësi Orion Cenalla, Admir Kasa dhe Zeqir Shehu ka paraqitur përpara Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tirane një kërkese padi, me objekt:
608
Vendosjen e masës provizore për sigurimin e padisë nëpërmjet pezullimit te
veprimeve ndërtimore te palës se paditur AKEP deri ne përfundimin e gjykimit te çështjes.
Detyrimin e palës se paditur Autoriteti i komunikimeve elektronike dhe postare te
pushoje cenimin e pronësisë qe bën ne pronën e paditësve nëpërmjet ndërtimit te tij duke bere
ndryshimin e projektit ne mënyre qe ndërtimi i tij te mos shkaktoje pasoja dhe dëme ne
pronësinë e paditësve dhe te mos e përsëris atë ne ardhmen.
Detyrimin e palës se paditur, Autoritet i komunikimeve elektronike dhe postare te
shpërblejnë demin e shkaktuar paditësve si rrjedhoje e veprimeve te paligjshme dhe me faj.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, çmon se nuk është kompetente
nga pikëpamja lëndore për shqyrtimin e kësaj çështje, në këto kushte i parashtron Gjykatës
se Larte me vendim të arsyetuar mosmarrëveshjen për kompetence.
Arsyetimi i Gjykatës Administrative te Shkalles se Parë Tirane për mungesën e
kompetencës lëndore për gjykimin e kësaj çështje:
Gjykata Administrative është një gjykate e veçante, e krijuar me ligj te posaçme, që
operon në një fushë të veçantë, atë të gjykimit të mosmarrëveshjeve administrative. Pikërisht
ne ligjin për krijimin e këtyre gjykatave nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
Gjykatave Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” janë përcaktuar
dhe mosmarrëveshjet që përbejnë lenden, te cilën merr ne shqyrtim kjo gjykate, konkretisht
në nenin 7 të këtij ligji sipërcituar.
Rastet që përbejnë lenden për gjykim ne ketë gjykate janë parashikuara ne mënyre
shteruese.
Paditëset kërkojnë pushimin e cenimit te pronësisë.
Gjykata çmon e ne rastin konkret duke pasur parasysh objektin e padisë dhe
shkakun ligjor te kësaj padie kemi te bëjmë me një konflikt te pastër civil. Pala paditëse
kërkon pushimin e cenimit te pronësisë dhe mospërsëritjen e tij ne te ardhmen nga ana e
palës se paditur AKEP për shkak te punimeve te AKEP po realizon ne godinën ku ushtron
veprimtarin e tij ne baze te një projekti te miratuar nga ana e Bashkise Tirane.
Gjykata çmon s ene rastin konkret veprimet e palës se paditur AKEP te pretenduara
nga ana e palës paditëse se cenojnë pronësinë e tyre nuk janë rezultat i veprimtarisë se tij
administrative dhe për shkak te kësaj veprimtarie por janë rezultat i kryerjes se punimeve ne
baze ten je projekti te miratuar nga ana e Bashkise Tirane, pra ne rastin konkret pala e
paditur AKEP nuk po ushtron veprimtari apo një ndërhyrje te paligjshme për shkak te
veprimtarisë se saj administrative, pra ne rastin konkret kemi një mosmarrëveshje
administrative ku pala e paditur nuk vepron si organ administrative ne zbatim te funksioneve
te tij administrative.
Sa me sipër Gjykata Administrative e Shkalles se Pare vlerëson se natyra e
mosmarrëveshjes në ketë rast është civile, jo vetëm sepse jemi para një konflikti me natyrë
civile siç është pushimi i cenimit te pronësisë, por edhe për faktin se ligji nr.49/2012 “Për
administrative”, ka përcaktuar shprehimisht ne nenin 7, natyrën e mosmarrëveshjes që
gjykon gjykata administrative që janë nder te tjera mosmarrëveshjet që lindin nga aktet
te nxjerra gjate ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik, si dhe
mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të mosveprimit të
organit publik.
Referuar dispozitave të mësipërme në rastin objekt gjykimi nuk ndodhemi para
paligjshmërisë së organit administrativ, që ka shkaktuar për pasojë mosmarrëveshjen mes
palëve ndërgjyqës, e cila të konsiderohet e natyrës administrative.
Jemi para situatës ku kërkimi për pushimin e cenimit te pronësisë ndaj një personi
tjetër i përket të drejtës civile dhe i padituri në këtë raste është subjekt i gjykatës civile.
609
Në këto kushte, mosmarrëveshja objekt gjykimi nuk hyn ne kompetencën lëndore të
kësaj gjykate, e për rrjedhojë nuk mund te merret ne shqyrtim prej saj.
Duke qenë se dhe Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tirane ka shpallur me pare
Moskompetencën e saj lëndore, bazuar ne parashikimet e nenit 13/4, të ligjit 49/2012, kjo
gjykatë çmon se duhet te ngrejë mosmarrëveshjen e kompetencës pranë Gjykatës së Larte, ne
mënyre që kjo e fundit të përcaktoje gjykatën kompetente nga pikëpamja lëndore për gjykimin
e kësaj çështje.
4. Dispozitat e Kushtetutës në të cilat është parashikuar:

Neni 42/2 i Kushtetutës:“Kushdo, për mbrojtjen e të drejtave, të lirive dhe të
interesave të tij kushtetuese dhe ligjore ose në rastin e akuzave të ngritura kundër tij, ka të
drejtën e një gjykimi të drejtë dhe publik brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë e
pavarur dhe e paanshme e caktuar me ligj”.
Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile;
Dispozitat e ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
5. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, shkaqet që parashtrohen nga

Gjykata e Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, për konfliktin e kompetencës
lëndore janë të bazuara në ligj, prandaj ekzistojnë arsye ligjore, që vendimi i dhënë nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë të cenohet.
6. Në nenin 7, të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” është parashikuar se,
gjykatat administrative janë kompetente për mosmarrëveshjet që lindin nga aktet
administrative individuale, aktet nënligjore normative dhe kontratat administrative publike, të
nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik......, ndërsa neni 8/b, i
ligjit nr.49/2012 parashikon se: ......gjykata administrative nuk shqyrton mosmarrëveshje,
shqyrtimi i të cilave sipas legjislacionit në fuqi është në kompetencën e një gjykate tjetër.
7. Nga interpretimi i këtyre dispozitave ligjore sipas përmbajtjes së tekstit dhe qëllimit
të ligjit, del e qartë se në kompetencë të gjykatës administrative, si rregull janë ato
mosmarrëveshje që kanë lindur nga marrëdhëniet administrative ndërmjet subjekteve të
drejtës private dhe organeve të administratës publike, si dhe mosmarrëveshjet nga cenimi i të
drejtave apo interesave të ligjshme të subjekteve të drejtës private si rezultat i veprimtarisë
administrative të organeve që ushtrojnë autoritet shtetëror.
8. Në nenin 17, të ligjit nr.49/2012, është përcaktuar objekti i padive administrative.
Në këtë dispozitë ligjore nuk parashikohet se, Detyrimin e palës se paditur, Autoriteti i
komunikimeve elektronike dhe postare te pushoje cenimin e pronësisë qe bën ne pronën e
paditësve ndërmjet ndërtimit te tij duke bere ndryshimin e projektit ne mënyre qe ndërtimi i
tij te mos shkaktoje pasoja dhe dëme ne pronësinë e paditësve dhe te mos e përsëris atë ne
ardhmen.
Detyrimin e palës se paditur, Autoritet i komunikimeve elektronike dhe postare te
shpërblejnë demin e shkaktuar paditësve si rrjedhoje e veprimeve te paligjshme dhe me faj,
janë objekt i një padie me natyrë administrative. Këto lloj kërkimesh kanë një natyrë të pastër
civile.
9. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vlerëson se natyra e mosmarrëveshjes në
ketë rast është civile, jo vetëm sepse jemi para një konflikti me natyrë civile siç është pushimi
i cenimit te pronësisë, por edhe për faktin se ligji nr.49/2012 “Për organizimin dhe
610
ka përcaktuar shprehimisht ne nenin 7, natyrën e mosmarrëveshjes që gjykon gjykata
administrative që janë ndër të tjera mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative
ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik, si dhe mosmarrëveshjet që lindin
për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të mosveprimit të organit publik.
Referuar dispozitave të mësipërme në rastin objekt gjykimi, nuk ndodhemi para
paligjshmërisë së organit administrativ, që ka shkaktuar për pasojë mosmarrëveshjen mes
palëve ndërgjyqës, e cila të konsiderohet e natyrës administrative.
Jemi para situatës ku kërkimi për pushimin e cenimit të pronësisë ndaj një personi
tjetër, i përket të drejtës civile dhe i padituri në këtë rast është subjekt i gjykatës civile.
Në këto kushte, mosmarrëveshja objekt gjykimi nuk hyn në kompetencën lëndore të
kësaj gjykate, e për rrjedhojë nuk mund te merret ne shqyrtim prej saj.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 10, të ligjit nr.49, datë
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.9417, datë 02.12.2015, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 20.07.2016
611
VENDIM

Medi Bici Anëtar

nr.31003-00434-2016 akti, që u përket palëve:
PADITËS: AMERICAN CAPITAL SHPK.

TË PADITUR: DREJTORIA RAJONALE TATIMORE
TIRANË
DREJTORIA E APELIMIT TATIMOR,
DREJTORIA E PËRGJITHSHME TATIMEVE
OBJEKTI:
l. Shfuqizimi i pjesshëm i aktit administrativ
“Njoftim Vlerësimi për Detyrime nr.31280/8 prot., datë 24.07.2015,
lëshuar nga Drejtoria Rajonale Tatimore Tirane”;
2. Anullimi i kamatëvonesave të gjeneruara nga sistemi informatik;
3. Shfuqizimi i aktit administrativ Vendim i Drejtorisë së Apelimit Tatimor
nr.25332/1 prot., dt.21.10.2015.
Baza Ligjore: Nenet 15, 17 e vijues të Ligjit nr.49/2012
“Per organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
neni 106 e vijues i ligjit nr.9920, datë 19.05.2008
“Per procedurat tatimore ne Republikën e Shqipërisë”,
paragrafi 106 e vijues i Udhëzimit të Ministrit të Financave
nr.24, date 02.09.2008 “Per procedurat tatimore ne Republikën e Shqipërisë”.

Të nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor çështjen me nr.31010-07253-80-2015,
me pale Paditëse: Amerikan Capital shpk me palë të paditur: Drejtoria
Rajonale Tatimore; Drejtoria e Apelimit Tatimor, Drejtoria e Përgjithshme e
Tatimeve; me objekt: l. Shfuqizimi i pjesshëm i aktit administrativ “Njoftim
Vlerësimi për detyrime nr.31280/8 prot., date 24.07.2015 lëshuar nga Drejtoria
Rajonale Tatimore Thane”; 2. Anullimi i kamatëvonesave të gjeneruara nga
sistemi Informatik; 3. Shfuqizimi i aktit administrativ vendim i Drejtorisë së
Apelimit Tatimor nr.25332/1 prot., 21.10.2015. Shpenzimet gjyqësore mbeten
siç janë bërë. Kundër këtij vendimi lejohet ankim sipas ligjit.
612
Ankim i veçantë: Ankues: American Capital Shpk
Çështje mbi ankimin e veçantë të paraqitur pranë Gjykatës së Lartë:
- Në seancën gjyqësore më datë 20.01.2016, ne vijim te kërkesës se palës se Paditur për
nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor me argumentin se nuk është ezauruar
rruga administrative e ankimit, Gjykata Administrative e Shkalles se Pare Tirane
vendosi:
Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes me pale paditëse: American Capital
Shpk., me pale te Paditur: (i) Drejtoria Rajonale Tatimore Tirane (ii) Drejtoria e
Apelimit Tatimor dhe me objekt: (i) Shfuqizimi i pjesshëm i aktit administrativ
“Njoftim Vlerësimi për Detyrime nr.31280/8 prot., date 24.07.2015 lëshuar nga
Drejtoria Rajonale Tatimore Tirane”; (ii) Anullimi i kamatëvonesave te gjeneruara
nga sistemi informatikë; dhe (iii) Shfuqizimi i aktit administrativ Vendim i Drejtorisë
se Apelimit Tatimor nr.25332/1 prot., 21.10.2015.
- Duke e konsideruar vendimin e Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë për
nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor në kundërshtim me legjislacionin ne
fuqi dhe Vendimin Unifikues të Gjykatës së Lartë nr.3, datë 12.02.2008, paraqesim
këtë ankim të veçantë në përputhje me nenin 9 të Ligjit nr.49/2012, datë 03.05.2012
mosmarrëveshjeve administrative” i ndryshuar, dhe bazuar në argumentet e
mëposhtëm:
- Vendimi i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë dhe Vendimi i
Drejtorisë së Apelimit Tatimor.
- Në ankimin e depozituar pranë Drejtorisë së Apelimit Tatimor kundrejt Njoftim
Vlerësimin për Detyrimet Tatimore nr.31280/8 Prot., date 24.07.2015, Paditësi duke
paraqitur provat dhe argumentet përkatëse ka sqaruar Drejtorinë e Apelimit se duke
qene se detyrimet tatimore te nxjerra nga kontrolli tatimor në lidhje me TVSH
konsistojnë ne ulje te tepricës kreditore te TVSH dhe gjoba për te cilat nuk lind
nevoja për pagese detyrimesh apo interesash, dhe se ne këto kushte nuk gjen zbatimi
detyrimi për pagesën paraprake te shumës se konstatuar ne njoftim vlerësim apo te
vendosjes se garancisë bankare. Arsyetimi i Paditësit bazohet plotësisht ne nenin 107
paragrafi 2 i Ligjit 9920 ku përcaktohet se shuma e pagueshme ose shuma e vene si
garanci bankare përjashton gjobat e përfshira ne vlerësimin tatimor te ankimuar.
- Ne mbështetje te sa me lart, ne dosjen e provave te depozituar pranë Gjykatës
Administrative te Shkalles se Pare eshte paraqitur shkresa për informacion
nr.31280/10 Prot., date 28.08.2015 te lëshuar nga vete i Padituri DTT, e cila
konfirmon se për TVSH-ne Paditësi nuk ka detyrime te tjera përveç gjobave dhe e cila
eshte depozituar pranë te Paditurit DAT ne momentin e apelimit administrativ si dhe
pranë Gjykatës Administrative te Shkalles se Pare Tirane ne momentin e paraqitjes se
Kërkesë-Padisë.
Pavarësisht nga sa me lart, dhe ritheksojmë pavarësisht nga fakti se:
-Paditësi eshte aktualisht kreditor dhe jo debitor ndaj te Paditurit DTT,
-pagimi i detyrimit ose garancia bankare përbejnë një mase mbrojtëse për autoritetin
tatimor qe garanton pagimin e detyrimit nga tatim-paguesi ne rast se ankimi i tij
vlerësohet si i pabazuar, dhe ne rastin ne fjale teprica kreditore nënkupton qe çdo
detyrim eshte i paguar,
-shuma e pagueshme ose shuma e vene si garanci bankare, përjashton gjobat e
përfshira ne vlerësimin tatimor te ankimuar (neni 107 i ligjit 9920),
I Padituri DAT dhe Gjykata Administrative, ne mungese te plote te bazës ligjore dhe
argumenteve provuese, i bazojnë vendimet e tyre vetëm mbi ne faktin se nga sistemi
informatikë tatimor konstatohet se ndaj Paditësit eshte llogaritur edhe kamatëvonesa
(interesa) për TVSH-ne.
613
- Ashtu siç theksuam dhe me sipër ne lidhje me TVSH-ne, detyrimet e nxjerra
konsistojnë ne ulje te tepricës kreditore qe e thënë me fjale te tjera, konsiston ne uljen
e borxhit qe organet tatimore i detyrohen Paditësit dhe jo e kundërta, pra nuk jemi
përballë situatës kur Paditësi ka ndonjë detyrim ndaj organeve tatimore.
- Specifikisht teprica kreditore konsiston në një teprice tatimore (shumë tatimi e paguar
me tepër nga tatimpaguesi) për të cilën tatimpaguesi është kreditor ne organin tatimor,
ose thënë ndryshe organi tatimor është debitor ndaj tatimpaguesit. Në rastin e TVSH-
së, teprica kreditore krijohet kur shuma e TVSH-se e zbritur ne blerje tejkalon shumën
e TVSH-së së ngarkuar në shitje.
- Në varësi te llojit te tatimit dhe te parashikimeve te Ligjit “Per Procedurat tatimore”
dhe ligjeve përkatëse tatimore, teprica kreditore mundet:
-Te mbartet dhe te përdoret për te kompensuar detyrime tatimore te ardhshme te
tatimpaguesit për te njëjtin lloj tatimi, ose Te përdoret për te kompensuar detyrime
tatimore aktuale ose te ardhshme te tjera te tatimpaguesit, ose T'i kthehet/rimbursohet
tatimpaguesit.
- Për më tepër, neni 450 i Kodit Civil shprehet se Shpërblimi për demin e shkaktuar si
rrjedhim i vonesës ne pagimin e një shume parash, përbëhet nga kamatat e arrira, prej
datës se fillimit te vonesës se debitorit, me monedhën zyrtare te vendit ku behet
pagimi.
- Pra ne ketë kuptim interesi/kamatëvonesa është një shpërblim që lind nga vonesa e
pagesës së një detyrimi dhe është i lidhur ngushtë me ekzistencën e një
shume/detyrimi të papaguar.
- Kjo dispozitë e Kodit civil gjen mbështetje të mëtejshme edhe në nenin 76 paragrafi 1
i Ligjit 9920 i cili përcakton se ‘kur detyrimi tatimor nuk paguhet ne afat,
tatimpaguesi eshte i detyruar qe, për periudhën nga afati i pagesës deri ne datën e
pagesës se tatimit, te paguaje kamatëvonese
- Në këtë moment gjendemi në një pretendim tejet absurd nga ana e te paditurit DAT
dhe një gjykimi i mangët e të pathelluar në ligj dhe arsye nga ana e Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
- Të dy këto autoritete që ligji i ka veshur me detyrën e analizimit të kuadrit ligjor dhe
provave, për të shmangur abuzimet dhe për të vendosur vetëm bazuar në ligj dhe
prova, konkludojnë se nuk janë paguar interesat/kamatëvonesat në një moment kur
paditësi nuk ka asnjë detyrim për TVSH-ne ndaj organeve tatimore, përkundrazi, janë
organet tatimore qe kane detyrime ndaj Paditësit, kjo e vërtetuar edhe nga kontrolli
tatimor i cili përmes njoftim vlerësimit objekt padie ka konkluduar vetëm se borxhi i
administrates tatimore ndaj paditësit është më i vogël se ai qe pretendohet nga ana e
Paditësit (pra përsëri administrata tatimore mbetet debitorë ndaj Paditësit).
- Pra e thënë me fjalë të tjera debitori në këtë rast vazhdojnë të jenë organet tatimore te
cilat ne ketë cilësi i kërkojnë Paditësit (Kreditorit) pagesën e interesave/
/kamatëvonesave.
- Duke qene se edhe vete i Padituri DAT ishte i ndërgjegjshëm për faktin se pretendimi
i tij për interesa/kamatëvonesa te aplikueshme ne rastin e uljes se tepricës kreditore
nuk ka asnjë baze ligjore dhe logjike, argumenton ne vendim se tatimpaguesit këto
detyrime i rezultojnë ne sistem informatikë duke mos u thelluar dhe argumentuar ne
asnjë rast mbi arsyen e këtyre detyrimeve.
- Ne ketë kontekst i padituri DAT dhe as Gjykata Administrative e Shkalles se Pare
Tirane nuk mund te japin si argument te vetëm dhe te mjaftueshëm faktin se sistemi
informatikë i cili ne ketë rast (si dhe ne shume raste te tjera me shume tatimpagues te
ndryshëm reflekton detyrime dhe/ose gjoba inekzistente) reflekton detyrime te paqena
dhe ne kundërshtim me legjislacionin ne fuqi.
614
- Vetëm fakti se ky detyrim mund te rezultojë ne sistem si pasoje e ndërtimit te keq te
këtij sistemi (duke mos reflektuar parashikimet ligjore ne fuqi), nuk mund te rendoje
tatimpaguesin duke i mohuar atij të drejtën e ankimit përmes pretendimeve të tilla si
kamatëvonesa në një situatë kur organet tatimore janë debitor ndaj tatimpaguesit.
- Sistemi informatik i organeve tatimore është një sistem i ngritur në zbatim të
legjislacionit në fuqi dhe nuk mund të trajtohet si një entitet me vullnet e
vendimmarrje të pavarur që mund të vendose detyrime në kundërshtim me dispozitat
ligjore në fuqi dhe se çfarë reflektohet aty është e sakte dhe e pa kundërshtueshme.
- Per te justifikuar vendimin e tij i Padituri DAT i referohet Vendimit Unifikues Civil
nr.4, date 30.05.2011, duke cituar këtu edhe konkluzionin e këtij vendimi se “Tatimi i
papaguar dhe kamatëvonesa e krijuar janë pjesë dhe përbëjnë detyrimin tatimor, i cili
duhet të paguhet përpara fillimit të procedurave të ankimit administrativ.
- Mospagimi i tyre përpara paraqitjes se ankimit administrativ kundër Njoftim-
Vlerësimit, passjell mos-shqyrtimin e kërkesës ankimore".
- Megjithatë i padituri DAT si dhe Gjykata Administrative e Shkalles se Pare Tirane ne
ketë rast lënë pas dore faktin se konkluzioni i sipërpërmendur i referohet Tatimit te
papaguar dhe kamatëvonesat e krijuara prej tij, ndërsa në rastin konkret nuk kemi të
bëjmë me një tatim të papaguar i cili do të gjeneronte kamatëvonesa, por me një ulje
të tepricës kreditore e cila si e tille lidhet me faktin se debitori ne ketë rast vazhdon te
jete organi tatimor dhe kurrsesi nuk mund te gjeneroje kamatëvonesa pasi ne asnjë
moment nuk kemi te bëjmë me ndonjë shume/tatim i cili duhet ti paguhet organeve
tatimore nga paditësi.
- Ashtu siç shprehet qarte ne nenit 450, te sipërpërmendur te Kodit Civil si dhe i
nënvizuar përsëri nga nenin 76 paragrafi 1 i Ligjit 9920 si dhe nga ana Vendimit
Unifikues nr.4 te përmendur nga ana e te Paditurit DAT (kamatëvonesa aplikohet
vetëm mbi një tatim te papaguar) se kamatëvonesa gjenerohet dhe duhet te paguhet
vetëm ne rastin kur ka një detyrim te papaguar nga ana e tatimpaguesit pasi nëse ai do
te aplikohej dhe ne rastin ne fjale ashtu siç pretendohet nga i Padituri DAT, atëherë
vete kuptimi i kamatëvonesës do te humbiste.
- Këtu vlen te përmendet edhe fakti se gjate zbatimit te ligjit te vjetër te TVSH-se (ligji
nr.7928, date 27.04.1995) qe nga viti 1995, ne asnjë rast nuk eshte aplikuar interes për
ulje te tepricës kreditore te TVSH-se, ndërkohe qe theksojmë qe ligji aktual i TVSH-
se (ligj nr.92/2014, date 24.07.2014) apo ligji aktual “Per procedurat tatimore ne
Republikën e Shqipërisë” (Ligji nr.9920) nuk kane sjelle ndonjë risi ne lidhje me ketë
çështje. Këto probleme dhe ky reflektim interesash/kamatëvonesash te paqena dhe ne
kundërshtim me legjislacionin ne fuqi shfaqet për here te pare ne momentin e
implementimit te sistemit te ri informatikë te organeve tatimore.
- Ne mbështetje te faktit qe Paditësi nuk ka asnjë detyrim te Paditurit DAT dhe
Gjykatës Administrative te Shkalles se Pare Tirane i eshte paraqitur edhe shkresa për
informacion nr.31280/10 prot, date 28.08.2015 nëpërmjet te cilës vete pala e paditur
Drejtoria Rajonale Tatimore Tirane pranon se Paditësi nuk ka asnjë detyrim te
papaguar.
- Me konkretisht shkresa nr.31280/10 Prot., date 28.08.2015 shprehet se:
- Detyrimi i llogaritur për tu paguar ne deklaratën e TVSH 1304 nga ndërhyrja e
kontrollit, si pasoje e tepricës kreditore te periudhës dhe asaj te mbartur, rezulton se
nuk ka tatim për t’u paguar por vetëm gjobe nga inspektori ne vlerën 22,096 Leke;
- Në Deklaratën e TVSH 1305 nga ndërhyrja e kontrollit, si pasoje e tepricës kreditore
te periudhës dhe asaj te mbartur, rezulton se nuk ka tatim për tu paguar por vetëm
gjobe nga inspektori ne vlerën 6,819 Leke;
615
gjobe nga inspektori ne vlerën 105,149 Leke;
gjobe nga inspektori në vlerën 3,494,737 Lekë;
gjobe nga inspektori ne vlerën 1,465,702 Leke.
- Theksojmë serish se sipas nenit 107 paragrafi 2 i Ligjit 9920 shuma e pagueshme ose
shuma e vene si garanci bankare, përjashton gjobat e përfshira ne vlerësimin tatimor
te ankimuar.
- Per sa me sipër (ashtu siç pranon dhe vete pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore
Tirane ne shkresën e sipërpërmendur) rezulton plotësisht e qarte dhe e provuar se
Paditësi i ka plotësuar te gjitha kushtet ligjore qe kërkesa e tij për apelim te shqyrtohej
nga Drejtoria e Apelimit Tatimor duke marre parasysh se nuk ka asnjë detyrim tjetër
përveç gjobave te cilat janë shprehimisht te përjashtuara nga detyrimi për pagese ne
Ligjin 9920 dhe Udhëzimin nr.24, date 02.09.2008 “Per procedurat tatimore ne
Republikën e Shqipërisë” ne zbatim te tij dhe se vendimi i te Paditurit DAT eshte
plotësisht ne kundërshtim me ligjin.
- Argumentat e sipërpërmendur i janë paraqitur gjithashtu edhe Gjykatës
Administrative te Shkalles se Pare Tirane e cila nga ana e saj nuk ka analizuar dhe
nuk eshte thelluar mbi faktin nëse interesat/kamatëvonesat e pretenduara nga pala e
Paditur si ekzistuese ne sistemin informatikë te saj janë te ligjshme ose jo.
- Ne përputhje me Vendimin Unifikues nr.3, date 12.02.2008 “nëse gjykatës i rezulton
se jo për faj te paditësit (ankuesit) çështja nuk eshte shqyrtuar ne themel nga organi
administrativ, atëherë ne zbatim te nenit 42 te Kushtetutës, nenit 6 te Konventës
Europiane të të Drejtave te Njeriut, qe garantojnë një proces te rregullt ligjor, eshte e
detyruar te shqyrtoje çështjen ne themel, duke qene ajo qe ka juridiksionin për
shqyrtimin e çështjes”.
- Ne kundërshtim me këtë vendim Gjykata Administrative e Shkalles se Pare ka marre
për te mirëqenë vetëm faktin e ekzistencës se kamatëvonesave ne sistemin
informatikë duke mos analizuar ne asnjë moment bazën ligjore mbi te cilën
mbështetet vendosja e interesave/kamatëvonesave dhe duke mos marre ne konsiderate
dispozitat ligjore te cilat sanksionojnë se kusht për lindjen e kamatëvonesave eshte
ekzistenca e një detyrimi për tu paguar (qe siç sqaruam me larte nuk ekziston
përkundrazi ekziston detyrimi i organeve tatimore ndaj Paditësit) dhe se pretendimet e
palës se paditur vijnë ne kundërshtim me vete konceptin dhe përkufizimet e
interesave/kamatëvonesave duke humbur kështu kuptimin dhe qëllimin e zbatimit te
tyre.
- E nderuar Gjykate, si kemi analizuar dhe me sipër, bazuar ne parimet e Kodit Civil
mbi detyrimin dhe kamatëvonesat qe rrjedhin nga mosshlyeja e tij, bazuar ne ligjin
nr.9920, date 19.05.2008 “Per Procedurat Tatimore ne Republikën e Shqipërisë”,
përkatësisht ne dispozitat përkatëse për procedurën e ankimit ndaj akteve te
administrates tatimore, bazuar ne provat e paraqitura pranë te Paditurit DAT dhe ne
Gjykatën Administrative te Shkalles se Pare Tirane, rezulton e qarte se i Padituri po
ngelet peng i justifikimit “e gjeneron sistemi” dhe i mungesës serioze te përgjegjësisë
nga ana e administratës tatimore për te marre përsipër dhe për te rregulluar
keqfunksionimin e sistemit te saj informatikë, duke transferuar padrejtësisht një barre
ta paligjshme mbi tatimpaguesit, si dhe e pasivitetit te përsëritur te Gjykatave
Administrativë te Shkallës së Parë, të cilat fatkeqësisht shpesh here zgjedhin rrugën e
616
shkurtër duke kaluar peshën e përgjegjësisë se vendimmarrjes tek një autoritet më i
lartë.
- Në këto kushte, kërkojmë nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë t’i japë të
drejtën Paditësit te dëgjohet ne themelin e çështjes bazuar ne argumentet dhe provat e
sipërlistuara, duke vendosur prishjen e vendimit më date 20.01.2016 të Gjykatës
Administrative të Shkalles së Parë Tirane për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit
gjyqësor dhe dërgimin e çështjes ne po atë gjykate për vazhdimin e gjykimit.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Andi Çeliku dhe bisedoi në tërësi çështjen pa praninë
e palëve në Dhomën e Këshillimit, në përfundim:
VËREN
1. American Capital Shpk., eshte një shoqëri me përgjegjësi te kufizuar, regjistruar ne

Regjistrin Tregtar me numër identifikimi NUIS K91616024E (me poshtë quajtur “Paditësi”)
dhe i regjistruar ne Drejtorinë Rajonale Tatimore te Tirane (me poshtë quajtur “I Padituri
DTT”).
Bazuar ne Njoftim Kontrollin Tatimor nr.31280 Prot, date 05.05.2015, pranë
Shoqërisë eshte kryer një kontroll tatimor me objekt nder te tjera dhe Tatimin mbi Vlerën e
Shtuar (periudha Prill 2013 - Prill 2014).
Gjate kontrollit tatimor, inspektoret e te Paditurit DTT kane shqyrtuar dhe tepricën
kreditore te Paditësit, e pagueshme kundrejt këtij te fundit nga i Padituri DTT, dhe kane
sugjeruar uljet përkatëse te tepricës kreditore.
Pas përfundimit te kontrollit, i Padituri DTT ka lëshuar Raport Kontrollin Tatimor
nr.31280/7-8 Prot., date 24.07.2015 si dhe Njoftim Vlerësimin për Detyrimet Tatimore
nr.31280/8 Prot., date 24.07.2015.
Bazuar ne nenin 106 dhe vijues nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në
Republikën e Shqipërisë” (“Ligji nr.9920”), duke mos qenë pjesërisht dakord me gjetjet dhe
përllogaritjet e Njoftim Vlerësimit, Shoqëria paraqiti kërkesë për apelim pranë Drejtorisë së
Apelimit Tatimor (më poshtë i quajtur “1 Padituri DAT”).
Me vendimin nr.25332/1 prot., date 21.10.2015, i padituri DAT ka vendosur
refuzimin e ankimit duke argumentuar se nuk eshte paguar apo nuk eshte vene garanci
bankare për detyrimin e plote tatimor te përcaktuar ne aktin administrativ te ankimuar
(kamatëvonesat e TVSH-se ne shumën 2.583.342 Leke.
Paditësi me date 12.11.2015 ka paraqitur pranë Gjykatës Administrative te Shkalles se
Pare Tirane, një kërkesë padi e cila eshte regjistruar pranë kësaj gjykate me numër çështje
192.
II. Vendimi dhe arsyetimi i gjykatës:
2. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.132, datë

Të nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor çështjen me nr.31010-07253-80-2015, me pale
Paditëse: Amerikan Capital shpk me palë të paditur: Drejtoria Rajonale Tatimore; Drejtoria e
Apelimit Tatimor, Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve; me objekt: l.Shfuqizimi i pjesshëm i
aktit administrativ “Njoftim Vlerësimi për detyrime nr.31280/8 prot., date 24.07.2015 lëshuar
nga Drejtoria Rajonale Tatimore Thane”; 2.Anullimi i kamatëvonesave të gjeneruara nga
617
sistemi Informatikë; 3. Shfuqizimi i aktit administrativ vendim i Drejtorisë së Apelimit
Tatimor nr.25332/1 prot., 21.10.2015.
Shpenzimet gjyqësore mbeten siç janë bërë.
Kundër këtij vendimi lejohet ankim sipas ligjit.
Me arsyetimin;
Në rastin objekt gjykimi Gjykata çmon të theksojë se lidhur me shkakun ligjor dhe
objektin e padisë gjykata e referohet vendimit unifikues nr.3/ viti 2012.
Përkatësisht thelbi dhe përmbajtja unifikuese e këtij vendimi lidhet me faktin se
gjykata nuk duhet të jetë skematike, literale përballë paditësit. Çka do të thotë se objekti i
padisë përmbledh në vetvete të gjitha pretendimet e palës të parashtruara në aktin procedural
të kërkesëpadisë.
Ai mund të përmbajë një kërkim ose disa të tillë, ndaj kur vlerësohet se çfarë padie
është paraqitur për gjykim, gjykatat nuk duhet të kufizohen vetëm tek pjesa hyrëse e
kërkesëpadisë, por duhet të shohin tërësinë e përmbajtjes së saj.
Kjo pasi zakonisht në pjesën hyrëse të kërkesëpadisë vendosen kërkimet bazë në
formë të përmbledhur. Një pjesë e kërkimeve të padisë gjendet në pjesës përshkruese dhe
shpjeguese të saj, e një pjesë tjetër si mund të gjendet në pjesën fundore të kërkesëpadisë.
Pala paditëse ka detyrimin të saktësojë kërkimet e saj ndaj të paditurit, por një gjë të
tillë nuk ka detyrim ta bëjë domosdoshmërisht në mënyrë të plotë, në pjesën hyrëse të
kërkesëpadisë, por mund t’i fjalëzojë pretendimet në çdo pjesë të c kërkesëpadisë.
Në çdo rast gjykata duhet të zgjidhë çështjen konform objektit që a rezulton nga
shqyrtimi në tërësi i kërkesëpadisë, duke bërë lidhjen midis fakteve që pretendohen prej
paditësit se kanë ngjarë dhe të drejtave apo« interesave që ai pretendon se i janë cenuar.
Pra sa më lart, gjykata përgjatë këtij shqyrtimi gjyqësor konkludoi drejt se ku
qëndronte problemi apo ku përqendrohej interesi i paditësi.
Paditësi kishte zgjedhur të mbrohej në mosmarrëveshjen e saj me padinë e
pavlefshmërisë relative të aktit administrativ, përkatësisht të Njoftim Vlerësimi detyrimi
Tatimor me nr.31280/8 prot, datë 24.07.2014, të DRT Tiranë si dhe Vendimit me nr.25332/1
prot, datë 21.10.201, të DAT duke kërkuar edhe anullimin e kamatave të gjeneruara nga
sistemi informatikë.
Gjykata përgjatë gjykimit nga Avokatura e Shtetit, iu kërkua të nxirrte çështjen jashtë
juridiksionit me argumentimin se pala paditëse e ka humbur të drejtën e ankimit
administrativ për faj të saj.
Në fakt pala paditëse i ka parashtruar të gjitha ankesat që lidhen me
problematikat e shfaqura në këndvështrimin e saj nga Njoftimi për Vlershmin e
Detyrimeve Tatimore me nr 31280/8 prot datë 24.07.2014, pranë Drejtorisë së Apelimit
Tatimor. Kjo e fundit me vendimin me nr.25332/1 prot datë 21.10.2015, ka vendosur
refuzimin e ankimit të palës paditëse.
Drejtoria e Apelimit Tatimor, ka vendosur të refuzojë marrjen në shqyrtim të ankimit
me argumentin se detyrimi objekt Njoftim Vlerësimi detyrim tatimor, me nr.31280/8 prot,
datë 24.07.2014, nuk është paguar nga pala paditësi i plotë dhe as nuk është vënë
garanci prej saj.
Në mënyrë më specifike pretendimi dhe shkaku për refuzim ankimi lidhej me faktin
se kamatëvonesat nuk janë paguar nga pala paditëse dhe njëkohësisht nuk është
vendosur garanci prej saj (shih faqe 2 të Vendimit të DAT).
Fakti i mospagimit të Kamatëvonesave pranohet edhe nga vet pala paditëse e cila e
justifikon këtë moment me argumentimin se kamatëvonesa e prodhuar dhe e papaguar nga
ana jonë nuk ka ardhur për fajin tone, por për fajin e sistemit informatikë të palës së paditur
DRT Tiranë.
618
Duke qenë se për faj të sistemit nuk është bërë e mundur zbatimi nga DRT Tiranë e
Njoftim Vlerësimi Detyrimi Tatimor 31280/8 prot, datë 24.07.2014, për llogari tone, ka
lindur gjenerimi i kamatëvonesës për një shkak ligjor.
Gjykata sa më lart mori në shqyrtim faktin nëse gjykata ka apo juridiksion në gjykim
e kësaj çështje.
Në lidhje me këtë moment gjykata i referohet vendimit unifikues nr.1, viti 2010, të
Gjykatës së Lartë në të cilin parashikohet se: “Ndjekja e rrugës administrative të apelimit
administrativ) për të zgjidhjen e mosmarrëveshjes administrative përpara se subjekti t’i
drejtohet tjetër gjykatës është e detyrueshme vetëm nëse ligji që rregullon marrëdhëniet ka;
juridike dhe veprimtarinë administrative të fushës përkatëse, parashikon shprehimisht se ndaj
aktit administrativ mund të ushtrohet ankim administrativ, si dhe tregon organin apo organet
konkrete administrative tek të të cilët eventualisht, sipas hierarkisë, duhet të drejtohet apelimi
administrativ.
Përveç detyrueshmërisë së parashikimit të ndjekjes së rrugës që administrative të
ankimit, të organit ku ai drejtohet dhe që ka kompetencën për shqyrtimin e saj, eventualisht,
sipas natyrës së marrëdhënieve juridike dhe asaj të mosmarrëveshjes, ligji i posaçëm mund të
parashikojë ose jo edhe modalitete konkrete mbi afatet, kushtet e procedurat që duhen
respektuar për të bërë të pranueshëm për shqyrtim në themel ankimin administrativ, për
procedurat e shqyrtimit dhe natyrën e vendimmarrjes nga organi e administrative, etj.
Nëse rregulla të tilla eventuale nuk janë parashikuar, gjejnë zbatim afatet, kushtet e
procedurat e parashikuara nga Kodi i Procedurave Administrative.
Kjo mënyrë e shprehjes së vullnetit të ligjvënësit, nga njëra anë autorizon dhe
legjitimon organin administrativ të pranojë, marrë në shqyrtim dhe vendosë urdhër me
ankimin administrativ.
Nga ana tjetër, jo vetëm i detyron të ndjekin rrugën administrative për efekt të
respektimit të uniformitetit të veprimtarisë administrative dhe sigurisë juridike, por mbi të
gjitha, i garanton individëve dhe subjekteve të tjerë një proces të rregullt ligjor dhe një mjet
efektiv juridik, pasi pretendimi i tyre për cënimin e një të drejte a interesi kushtetues dhe
ligjor detyrimisht do të merret në shqyrtim dhe do të zgjidhet nga organi administrativ.
Në çdo rast, pavarësisht nëse parashikohet apo jo shprehimisht në ligjin e posaçëm,
pas dhënies së vendimit nga organi a organet administrative të; ngarkuar nga ligji, pala që
kishte ushtruar ankimin administrativ ka të drejtën t’i drejtohet rrugës gjyqësore për zgjidhjen
e mosmarrëveshjes administrative.
Nëse ligji i posaçëm nuk parashikon shprehimisht ndryshe, zbatohen afatet dhe
procedurat e parashikuara për këtë qëllim nga Kodi i Procedurës Civile dhe Kodi i
Procedurave Administrative.
Edhe përsa i përket interpretimit dhe zbatimit të drejtë të dispozitave të Ligjit nr.9780,
datë 16.07.2007 “Për inspektimin e ndërtimit”, posaçërisht të dispozitës së nenit 14 të këtij
ligji, nuk është e detyrueshme ndjekja e rrugës - administrative të ankimit nga ana e
individëve dhe personave juridike ndaj të cilëve inspektorati ndërtimor e urbanistik vendor ka
nxjerrë një vendim për marrje masash dhe dhënie sanksionesh administrative.
Kjo dispozitë, përsa i përket ushtrimit të së drejtës për ankim administrativ dhe padi
në rrugë gjyqësore, mbetet një norme me karakter thjesht deklarativ, duke mos treguar do
detyrueshmërinë e ndjekjes paraprake të rrugës administrative të ankimit, si dhe organet
kompetente të ngarkuara me detyrimin për pranimin për shqyrtim de dhe dhënien e vendimit
përkatës”.
Në lidhje me marrëdhënien juridike objekt verifikimi, në rastet e
mosmarrëveshjeve që kanë të bëjnë apo rrjedhin nga Njoftim Vlerësimi detyrimi
Tatimor, ligji për procedurat tatimore është tërësisht i qartë se në këtë rast ka ankim
administrativ.
619
Udhëzimi me nr.24, datë 02.09.2008, në pikën 106, të tij parashikon shprehimisht se:
Ankimi bëhet në Drejtorinë e Apelimit Tatimor dhe mund te dorëzohet dorazi ose dërgohet
me postë rekomande. Datë e marrjes se ankimimit nga Drejtoria e Apelimit Tatimor
konsiderohet data e protokollimit ne Drejtorinë e Përgjithshme të Tatimeve për ankimet e
dorëzuara dorazi.
Për rastet e ankimimeve te dërguara me poste rekomande, date e dorëzimit te ankimit
nga ana e tatimpaguesit konsiderohet data e dorëzimit në postë.
Në qoftë se ankimi dorëzohet pranë një organi jokompetent (për shembull në zyrën
tatimore rajonale ose në Ministrinë e Financave), ai konsiderohet i pranueshëm vetëm në
qoftë se merret nga Drejtoria e Apelimit Tatimor brenda afatit të caktuar. Nëse Drejtoria e
Apelimit Tatimor nuk e merr ankimimin brenda afatit 30 ditor, afati mund të zgjatet në
përputhje me nenin 109 (pika 4) të Ligjit për Procedurat Tatimore.
Rivendosja në afat të cilës i referohet neni 109 i Ligjit për Procedurat Tatimore
përcaktohet në nenet 64 dhe 65, të Kodit të Procedurave Administrative.
Ankimi bëhet me shkrim dhe nënshkruhet nga ankimuesi. Gabime jo materiale,
ortografike, apo mungesa qe nuk prekin vlefshmërinë apo thelbin, të cilat nuk cenojnë
mundësinë e trajtimit efikas të apelimit, nuk përbëjnë arsye për mos-marrjen në shqyrtim të
apelimit.
Kushti i paraqitjes së ankimimit me shkrim plotësohet nëse ankimi dërgohet me faks,
por nuk plotësohet nëse ankimimi dërgohet me postë elektronike.
Në pikën 108 të aktit parashikohet se: “Drejtoria e Apelimit Tatimor shqyrton dhe
merr vendime të pavarura për ankimet e paraqitura nga tatimpaguesit. Ajo i bazon vendimet e
saj në provat dhe argumentet e paraqitura nga tatimpaguesi dhe administrata tatimore”.
Për të gjitha sa më lartë, gjykata konkludon se në rastin e palës paditëse ndjekja e
rrugës administrative është kusht dhe nevojë për ardhjen e çështjes për shqyrtim në gjykim.
Por që ankimi të merret në shqyrtim, është e nevojshme të plotësohen të gjitha kushtet
e parashikuara në ligj.
Përkatësisht në pikën 107 të këtij udhëzimi parashikohet se: 107.1 Kur një detyrim
tatimor është objekt ankimi, ankimi pranohet vetëm në qoftë se ankimuesi, në përputhje me
nenin 107 (1) të ligjit: a) paguan shumën e plotë të detyrimit tatimor, objekt ankimi, të
përcaktuar në aktin administrativ që ankimohet ose vendos garanci bankare për këtë shumë;
b) vërteton pagesën ose garancinë, duke paraqitur një kopje të dokumentit të pagesës së
detyrimit tatimor objekt ankimi ose të garancisë bankare.
Si vërtetimi i pagesës dhe ai i garancisë, janë kërkesa të detyrueshme. (Ndryshuar me
Udhëzim nr.4, datë 25.01.2014, botuar në Fletoren Zyrtare nr.6, datë 30 Janar 2014.) 107.2.1
Shuma e pagueshme ose shuma e vënë si garanci bankare, në përputhje me pikën 1, të nenit
107, të ligjit, përjashton gjobat e përfshira në vlerësimin tatimor të ankimuar. (Ndryshuar me
Udhëzim nr.4, datë 25.01.2014, botuar në Fletoren Zyrtare nr.6, datë 30 Janar 2014.) 107.2.2
Tatimpaguesi pajiset nga Drejtoria Rajonale tatimore me urdhër pagese ku pasqyrohen
saktësisht tatimi i pagueshëm dhe kamatëvonesa.
Kur tatimpaguesi është në procedure apelimi nuk lejohet përfundimi i një marrëveshje
për pagesën me këste të detyrimit që apelohet.
Por ndjekja e rrugës administrative nuk është thjeshtë paraqitja e një ankim pranë
palës së paditur. Por ankimi administrativ është instrumenti për të vënë në lëvizje procesin e
shqyrtimit administrativ të mosmarrëveshjes dhe për shkak të vet ligjit duhet të nënshtrohen
kushteve të parashikuara nga ligji.
Në rastin konkret ligji ka kërkuar që të paguhet detyrim tatimor i plot (detyrim bazë
dhe kamatëvonesa me përjashtim të gjobës) detyrim ky që është nuk ka qenë paguar i plotë
nga pala paditëse në kohën që është kërkuar shqyrtimi administrativ i ankimit pranë DAT.
620
Pasi ashtu si rezulton nga provat në kohën e paraqitjes së ankimit administrative
kamatëvonesat kanë qenë aktive, të gjeneruara si detyrimi dhe pjesë e detyrimit tatimor dhe e
papaguar nga pala paditëse.
Në lidhje me këtë moment pala paditëse pretendon se ndaj tyre nuk është prodhuar me
Njoftim Vlerësimi Detyrimi Tatimor një detyrim aktiv por është përcaktuar si një ulje e
tepricës kreditore.
Në fakt ky pretendim nuk gjen mbështetje në kuadër të verifikimit të juridiksionit
gjyqësor mbi këtë padi apo çështje administrative. Pasi Njoftim Vlerësimi Detyrimi Tatimor
në çdo formë të tij ka gjeneruar një detyrim të ri për paditësi.
Ulja e Tepricës kreditore vjen si rrjedhojë e marrëdhënies së shtrirë në kohë ndërmjet
organit tatimor me tatimpaguesin dhe aftësisë paguese të tatimpaguesit të detyrimit të
gjeneruar në raport me tepricën kreditore.
Për më tepër duhet të theksohet fakti se Njoftim Vlerësimi Detyrimi Tatimor objekt
kontestimi personifikon një detyrim të ri në kuptim të ligjit dhe gjithashtu edhe gjenerimi i
kamatëvonesave lind organikisht.
Fakti se ka apo do ulet teprica kreditore dhe kjo gjë nuk është realizuar për faj të
sistemit që përdoret nga organet tatimore nuk mund të ngrenë pretendimin e palës paditëse se
rruga administrative nuk duhet të ezaurohet apo kamatëvonesat nuk duhet të paguhen apo
refuzimi i ankimit nuk sjellë nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit.
Është fakt i pakontestueshëm që paditësi nuk ka paguar kamatëvonesat e gjeneruara
në kuadër të Njoftim Vlerësimi Detyrimi Tatimor të kontestuar.
Si rrjedhojë me të drejtë DAT ka vendosur refuzimin për të marrë në shqyrtimin e
ankimin e palës paditëse. Por mos manja në shqyrtim e ankimit nga pala e paditur për faj të
paditësit do të thotë që paditësi ka humbur mundësinë e shqyrtimit administrativ gjyqësor për
faj të tij.
Në nenin 16, të Ligjit nr.49, të vitit 2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e
Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative” parashikohet
se: “ 1. Padia ndaj veprimit administrativ mund të ngrihet vetëm pas shterimit të ankimit
administrativ.
1. Përjashtohen nga ky rregull rastet kur:
a) ligji nuk parashikon organ më të lartë për paraqitjen e ankimit administrativ, ose
kur organi më i lartë administrativ nuk është konstituuar;
b) ligji parashikon shprehimisht të drejtën për t'u ankuar ndaj veprimit administrativ
drejtpërdrejt në gjykatë;
2 Organi më i lartë në shqyrtimin e një ankimi administrativ ka cenuar, me vendimin e
tij, të drejtat apo interesat personale të ligjshëm të një personi, i cili nuk ka qenë palë në
procedimin administrative”.
Ky nen është i përfshirë në kreun e IV të ligjit nr 49/viti 2012 që bënë fjalë për
subjektet dhe kushtet formale të padisë. Pra një nga kushtet formale të padisë është edhe
ezaurimi apo shterimi i ankimit administrativ.
Në kushtet kur gjykata konkludoi se ankimi administrativ nuk është ezauruar për vet
fajin e palës paditëse atëherë gjykata konkludon se kërkesë padisë objekt gjykimi i mungon
një nga kushtet formale për shqyrtimin gjyqësor të saj.
Kjo situatë juridike rregullohet nga neni 9, i ligjit nr.49/viti 2012 “Për Organizimin
dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve
Administrative”. Në këtë nen parashikohet se:
“Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe kryesisht, kur konstaton se
çështja nuk bën pjesë në juridiksionin gjyqësor, merr vendim për nxjerrjen e çështjes jashtë
juridiksionit dhe dërgimin e akteve organit kompetent.
621
2. Kundër vendimit të gjykatës mund të bëhet ankim i veçantë në Kolegjin
Administrativ të Gjykatës së Lartë. Kolegji vendos në dhomë këshillimi brenda 10 ditëve nga
data e marrjes së akteve, nëse çështja përfshihet ose jo në juridiksionin gjyqësor.
Gjykimi i filluar pezullohet derisa të jepet vendimi për zgjidhjen e mosmarrëveshjes
për juridiksionin.
Gjykata mund të marrë vetëm masa për sigurimin e padisë dhe të kryejë veprime
procedural që nuk presin.
3. Kur Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se çështja është brenda
juridiksionit gjyqësor, prish vendimin dhe e dërgon çështjen për vazhdimin e gjykimit me të
njëjtin trup gjykues në gjykatën që kishte vendosur nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit”.
Duke patur parasysh se ankimi administrativ në rastin objekt verifikimi, nuk është
shteruar nga pala paditëse, për faj të tij, para ngritjes së padisë si dhe fazën në të cilën
ndodhet gjykimi, gjykata vendos se kërkesë padia duhet të nxirret jashtë juridiksionit.
3. Ligjit nr.49/2012, datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e

Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”.
Neni 23 e vijues i Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurën tatimore në
Republikën Shqipërisë” i ndryshuar
4. Ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse nuk përmban shkaqe ligjore që të
motivojnë cenimin e vendimit nr.132, datë 20.01.2016, të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë, me të cilin është vendosur nxjerrja jashtë juridiksionit gjyqësor të
çështjes objekt gjykimi.
5. Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, pretendimet e parashtruara
nga pala paditëse lidhur me ezaurimin e rrugës administrative të ankimit, nuk qëndrojnë.
Kundërshtimi i njoftim-vlerësimit nuk përbën në thelb shterimin e rrugës administrative të
ankimit. Në vështrim, të pikës 3, të nenit 107, të Ligji “Për procedurat tatimore në
Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, parashikohet se “Ankimi merret në shqyrtim vetëm
kur tatimpaguesi ka paguar detyrimin tatimor, që është subjekt i ankimit”.
6. Në rastin që pala paditëse nuk e ka paguar detyrimin tatimor, ankimi administrativ
nuk mundet të konsiderohet i ezauruar. Mos shqyrtimi në themel i ankimit administrativ nga
ana e Drejtorisë së Apelimit Tatimor është i bazuar në ligj dhe për pasojë çështja nuk duhet
t’i kalojë juridiksionit gjyqësor. Ky argument gjen mbështetjen në Vendimin Unifikues të
Kolegjeve të Bashkuara i cili ka arsyetuar se “Tatimi i papaguar dhe kamatë vonesat e
krijuara janë pjesë dhe përbëjnë detyrimin tatimor , i cili duhet të paguhet përpara fillimit të
procedurave të ankimit administrativ. Mospagimi i tyre përpara paraqitjes se ankimit
administrativ, kundër Njoftim-Vlerësimit, pas sjell mos shqyrtimin e kërkesës ankimore”.
7. Kryerja e veprimeve apo mosveprimeve të gabuara, me faj apo jo, nga pala paditëse
nuk përbejnë shkak për kërkimin e pavlefshmërisë absolute për një akt administrativ. Për më
tepër, si në formulimin e objektit ashtu edhe të shkakut ligjor të kërkesë padisë, pala paditëse
nuk ka ngritur pretendimet lidhur me pavlefshmërinë absolute të aktit administrativ (njoftim
vlerësimi) në vështrim të nenit 116, të Kodit të Procedurës Administrative.
8. Në këto rrethana, Kolegji Administrativ çmon se Gjykata Administrative e Shkallës
së Parë Tiranë, me të drejtë ka nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor, pasi ankimi
administrativ nuk është marrë në shqyrtim nga organi administrativ.
9. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konkludon se pala
paditëse nuk ka ezauruar rrugën administrative të ankimit, pasi nuk ka përmbushur kërkesat e
622
ligjit për të parapaguar detyrimin tatimor për rrjedhojë nuk mund të konsiderohet i
përmbushur ankimi administrativ, prandaj dhe vendimi i Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Tiranë duhet lënë në fuqi.
10. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, ka pranuar të vërtetuar se pala
paditëse “American Capital” Shpk, nuk ka kryer parapagimin e detyrimeve tatimore bazuar
ne parashikimet e nenit 107/1, të ligjit numër 9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore
në Republikën e Shqipërisë” i ndryshuar. Paditësi duhej që bashkë me ankimin, të paguante
shumën e plotë të detyrimit tatimor, të përcaktuar në njoftimin e vlerësimit të administratës
tatimore detyrim tatimor, me nr.31280/8 prot, datë 24.07.2014.
Në mënyrë më specifike shkaku për refuzim ankimi, lidhej me faktin se
kamatëvonesat nuk janë paguar nga pala paditëse dhe njëkohësisht nuk është vendosur
garanci prej saj.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, e gjen të mbështetur në ligj këtë përfundim
të Gjykatës Administrative e Shkallës së Parë Tiranë. Në nenin 107, paragrafi i tretë dhe i
katërt të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e
Shqipërisë” parashikohet se: “3. Ankimi merret në shqyrtim vetëm kur tatimpaguesi ka
paguar detyrimin tatimor që është subjekt i ankimit. 4. Akti administrativ, i lëshuar nga
administrata tatimore dhe për të cilin nuk është ankimuar në rrugë administrative, nuk mund
të ankimohet në rrugë gjyqësore”.
11. Vendimi nr.132, datë 20.01.2016, i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë, me të cilin është vendosur nxjerrja jashtë juridiksionit të çështjes, është marrë në
zbatim të drejtë të ligjit dhe për këtë shkak ai duhet lënë në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 10 të ligjit nr.49, datë
VENDOSI
Tiranë, më 19.07.2016
623
MENDIM PAKICE
1. Unë gjyqtarja e Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, Arjana Fullani e
mbetur në pakicë, për çështjen objekt shqyrtimi gjyqësor, vlerësoj se vendimi nr.132 datë
20.01.2016 i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, është një vendim i marrë në
zbatim të gabuar të ligjit. Ndryshe nga konkluzioni i shumicës së Kolegjit Administrativ të
Gjykatës së Lartë, i cili ka vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit nr.132, datë 20.01.2016, të
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë”, pakica e këtij Kolegji vlerëson se
vendimi i Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë nuk është i drejtë pasi duhej vendosur,
prishja e vendimit dhe kthimi i çështjes për vazhdimin e gjykimit.
2. Siç rezulton dhe nga rrethanat e faktit të parashtruara në vendimin e shumicës, në
çështjen objekt shqyrtimi, bazuar ne Njoftim Kontrollin Tatimor nr.31280 Prot, date
05.05.2015, pranë Shoqërisë është kryer një kontroll tatimor me objekt nder te tjera dhe
Tatimin mbi Vlerën e Shtuar (periudha Prill 2013 - Prill 2014). Gjate kontrollit tatimor,
inspektoret e te Paditurit DTT kane shqyrtuar dhe tepricën kreditore te Paditësit, e pagueshme
kundrejt këtij te fundit nga i Padituri DTT, dhe kane sugjeruar uljet përkatëse te tepricës
kreditore. Pas përfundimit te kontrollit, i Padituri DTT ka lëshuar Raport Kontrollin Tatimor
nr.31280/7-8 Prot., date 24.07.2015 si dhe Njoftim Vlerësimin për Detyrimet Tatimore
nr.31280/8 Prot., date 24.07.2015.
3. Ndaj aktit administrativ Njoftim Vlerësimi Tatimor, bazuar ne nenin 106 dhe vijues
nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë” (“Ligji
nr.9920”), duke mos qenë pjesërisht dakord me gjetjet dhe përllogaritjet e Njoftim
Vlerësimit, Shoqëria paraqiti kërkesë për apelim pranë Drejtorisë së Apelimit Tatimor. Me
vendimin nr.25332/1 prot., date 21.10.2015, i padituri DAT ka vendosur refuzimin e ankimit
duke argumentuar se nuk eshte paguar apo nuk është vene garanci bankare për detyrimin e
plote tatimor te përcaktuar ne aktin administrativ te ankimuar (kamatëvonesat e TVSH-se ne
shumën 2.583.342 Leke.
4. Në të tilla rrethana, pala paditëse shoqëria “American Capital” Sh.p.k, ka ngritur në
Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Tiranë padinë objekt gjykimi. Gjatë shqyrtimit
gjyqësor të çështjes, në fazën e kërkesave paraprake, nga avokati i shtetit, u kërkua nxjerrja e
çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
5. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, ka vendosur të nxjerrë jashtë
juridiksionit gjyqësor çështjen, duke arsyetuar se: “Në rastin konkret ligji ka kërkuar që të
paguhet detyrim tatimor i plot (detyrim bazë dhe kamatëvonesa me përjashtim të gjobës)
detyrim ky që është nuk ka qenë paguar i plotë nga pala paditëse në kohën që është kërkuar
shqyrtimi administrativ i ankimit pranë DAT. Pasi ashtu si rezulton nga provat në kohën e
paraqitjes së ankimit administrative kamatëvonesat kanë qenë aktive, të gjeneruara si
detyrimi dhe pjesë e detyrimit tatimor dhe e papaguar nga pala paditëse”.
6. Në thelb të arsyetimit të vendimit, shumica e Kolegjit Administrativ arsyeton se,
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, ka pranuar të vërtetuar se pala paditëse
“American Capital” Shpk, nuk ka kryer parapagimin e detyrimeve tatimore bazuar ne
parashikimet e nenit 107/1, të ligjit numër 9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore
në Republikën e Shqipërisë” i ndryshuar. Paditësi duhej që bashkë me ankimin, të paguante
shumën e plotë të detyrimit tatimor, të përcaktuar në njoftimin e vlerësimit të administratës
tatimore detyrim tatimor, me nr.31280/8 prot, datë 24.07.2014. Në mënyrë më specifike
shkaku për refuzim ankimi, lidhej me faktin se kamatëvonesat nuk janë paguar nga pala
paditëse dhe njëkohësisht nuk është vendosur garanci prej saj.
624
7. Unë si gjyqtare në pakicë nuk jam dakord me qëndrimin e shumicës, pas nga ana e
Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë është përcaktuar qartë se pala paditëse nuk ka detyrim të
pashlyer që të përbëjë pengesë për qenien e çështjes në juridiksionin gjyqësor. Në arsyetim
gjykata e shkallës së parë thekson se rezulton që shoqëria paditëse të ketë paguar te gjithë
detyrimin, por kamatëvonesat e gjeneruara nga sistemi nuk janë paguar dhe nuk është
vendosur garanci”.
8. Nisur nga sa më sipër, në kushtet kur nga ana e Gjykatës është vlerësuar se pala
paditëse shoqëria American Capital sh.p.k nuk ka asnjë detyrim të mbetur për të paguar
pranë palës së paditur sipas akt njoftimit të vlerësimit për detyrimet tatimore, atëherë nga
gjykata duhej të rrëzohej kërkesa për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
9. Për aq sa pala paditëse shoqëria American Capital sh.p.k ka vërtetuar mungesën e
detyrimeve ndaj palës së paditur, atëherë në këtë mënyrë ka arritur të provojë në mënyrë të
pakontestueshme mospasjen e detyrimeve shtesë dhe qenien e çështjes në juridiksion
gjyqësor edhe përsa i përket pavlefshmërisë relative të akteve administrative.
10. Në analizë të sa më sipër, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë nuk
ka bërë një hetim të plotë dhe të gjithanshëm në lidhje me pagimin ose jo të detyrimit dhe
rrjedhimisht të përcaktimit të drejtë të çështjes së juridiksionit.
11. Për sa më sipër, pakica e Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë vlerëson se
përfundimisht duhet të vendosej prishja e vendimit nr.132, datë 20.01.2016, të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë dhe dërgimi i çështjes pranë kësaj gjykate për
vazhdimin e gjykimit.
Arjana Fullani
625
VENDIM

Medi Bici Anëtar

nr.31003-00530–2016 akti, që u përket palëve:
PADITESE: ELONA KARALLI

GJIROKASTËR
OBJEKTI:
Shfuqizimi i aktit administrativ
“Njoftim i vlerësimit për detyrimet tatimore
me nr.5642, datë 25.11.2015”
i Drejtorisë Rajonale Tatimore Gjirokastër.
Baza Ligjore: Neni 17, e vijues i ligjit nr.49/2012, datë 3.5.2012.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër, me vendimin e datës

-Rrëzimin e kërkesës.
-Kundër vendimit lejohet ankim se bashku me vendimin përfundimtar.
Ankim i veçantë: Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve

KUNDËR: Vendimit për rrëzimin e kërkesës për nxjerrjen e çështjes me nr.279 Akti,
datë 23.03.2016, jashtë juridiksionit gjyqësor, të Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Gjirokastër.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër, në seancën e parë të zhvilluar

në datën 11.04.2016, për gjykimin e çështjes që ju përket palëve më lart, pasi është njohur me
kërkesën e Drejtorisë Rajonale Tatimore Gjirokastër për nxjerrjen jashtë juridiksionit
gjyqësor të çështjes me nr.279 Akti, datë 23.03.2016, ka vendosur për rrëzimin e kërkesës për
nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të kësaj çështje.
- Vendimin e dhënë nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër, e
quajmë të pabazuar në ligj dhe prova prandaj më poshtë ju paraqesim arsyetimin
ligjor se përse vendimi i mësipërm duhet të ndryshohet dhe Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë të vendosë për nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes me
nr.279 Akti, datë 23.03.2016.
626
- Në marrjen e këtij vendimi Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër ka
gabuar duke keqinterpretuar dhe zbatuar gabim ligjin, pasi neni 9, pika 1, e Ligjit
49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave Administrative dhe gjykimin
e mosmarrëveshjeve administrative” i ndryshuar përcakton se:
Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe kryesisht, kur konstaton se
çështja nuk bën pjesë në juridiksionin gjyqësor, merr vendim për nxjerrjen e çështjes
jashtë juridiksionit dhe dërgimin e akteve organit kompetent.
- Kodi i Procedurave Administrative neni 137 që parashikon se:

1. Çdo palë e interesuar ka te drejtë të ankohet kundër një akti administrativ ose
kundër një refuzimi për nxjerrjen e aktit administrativ.
2. Organi administrativ, të cilit i drejtohet ankimi, shqyrton ligjshmërinë dhe
rregullsinë e aktit të kontestuar.
3. Në parim, palët e interesuara mund t'i drejtohen gjykatës vetëm pasi të kenë
ezauruar rekursin administrativ.
- Drejtoria e Apelimit Tatimor me Vendimin nr.38927/3 Prot, datë 24.02.2016, ka
vendosur "Të refuzojë ankimin për shkak se mungon dokumentacioni sipas pikës
105.2.4 / dh, të Udhëzimit nr.24, datë 02.09.2008, në zbatim të ligjit".
- Kundër këtij vendimi, në zbatim të nenit 109, të Ligjit nr.9920 datë 19.05.2008, “Për
Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”, lejohet ankim në Gjykatën
Administrative, brenda 30 ditëve kalendarike nga data e marrjes dijeni.
- Paditësja duke mos qenë dakord me vendimin e Drejtorisë së Apelimit Tatimor, i
është drejtuar me kërkesë padi gjykatës, duke kërkuar shfuqizimi i aktit administrativ
“Njoftim i Vlerësimit për Detyrimet Tatimore me nr.5642 Prot, datë 25.11.2015”, i
Drejtorisë Rajonale Tatimore Gjirokastër.
- Në objektin e kërkesë padisë paditësja pretendon vetëm për shfuqizimin e aktit
administrativ Njoftim Vlerësimi për Detyrimet Tatimore me nr.5642 Prot, date
25.11.2015, të nxjerrë nga Drejtoria Rajonale Tatimore Gjirokastër por nuk
kundërshton Vendimin e Drejtorisë së Apelimit Tatimor me nr.38927/3 Prot, datë
24.02.2016.
- Rrjedhimisht mund të shprehemi se paditësja është dakord me vendimin e Drejtorisë
së Apelimit Tatimor, për aq sa nuk e ka ankimuar këtë vendim brenda afatit ligjor,
duke bërë që ky vendim të marrë formë të prerë.
- Dokumentacioni i vënë në dispozicion bashkëngjitur kërkesë padisë është i mangët
pasi paditësja jo vetëm që nuk ka vënë në dispozicion Vendimin e Drejtorisë së
Apelimit Tatimor me nr.38927/3 Prot. date 24.02.2016, i cili duhet të ishte objekt
gjykimi në zbatim të nenit 109 pika 2, të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, “Për
Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë” i ndryshuar ku thuhet se:
drejtoria e apelimit tatimor nuk shprehet brenda 60 ditëve nga data e marrjes së
ankimit, tatimpaguesi mund të ankohet drejtpërdrejt në gjykatë.
- Në mungesë të dokumentacionit bazë për t’u shqyrtuar gjatë ankimit administrativ,
Drejtoria e Apelimit Tatimor me vendimin e saj nr.38927/3 Prot, datë 24.02.2016, ka
vendosur “Të refuzojë ankimin, për shkak se mungon dokumentacioni sipas pikës
106.2.4 / dh, të Udhëzimit nr.24, datë 02.09.2008, në zbatim të ligjit”.
- Kundër këtij vendimi, në zbatim të nenit 109, të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, “Për
Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”, lejohet ankim në gjykatën
administrative, brenda 30 ditëve kalendarike nga data e marrjes dijeni.
- Me të drejtë Drejtoria e Apelimit Tatimor, ka vendosur për refuzimin e ankimit pasi
vetë tatimpaguesi nuk ka përmbushur kërkesat e ligjit procedural lidhur ne
627
dokumentacionin që duhej ti bashkëngjiste ankimit si detyrim që e parashikon
shprehimisht Udhëzimi i Ministrit të Financave me nr.24, datë 02.09.2008 “Për
Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë” i ndryshuar, pika 106.2.4, e në
vijim ku thuhet se:
- Ankimi me shkrim dhe dokumentacioni që i bashkëngjitet duhet të përfshijë
informacionin e mëposhtëm:
a) emrin dhe adresën e tatimpaguesit,
b) numrin e regjistrimit të tatimpaguesit (NIPT),
c) aktin administrativ, të nxjerrë ose të panxjerrë nga organi tatimor që është objekt
ankimi duke përfshirë periudhën tatimore përkatëse dhe shumën e detyrimit tatimor,
ç) vërtetimin e pagesës se detyrimit tatimor qe ankimohet,
d) arsyet për ankimin e tij,
dh) informacion në mbështetje të ankimit (Aktin e kontrollit, proces-verbalet, etj.
e) çdo dokument tjetër që ankimuesi e gjykon të rëndësishëm, ë) nënshkrimin e tij.
Në qoftë se nuk plotësohet ndonjë prej kërkesave të përmendura në paragrafin më lart,
Drejtoria e Apelimit Tatimor i kërkon tatimpaguesit ta ridërgojë ankimin e tij të
plotësuar si duhet me informacionin e kërkuar brenda 15 ditëve kalendarike.
Kjo dispozitë i jep ankimuesit mundësinë për t'i korrigjuar dhe kompletuar të gjitha
mungesat formale (me përjashtim të pagesës).
Periudha prej 90 ditësh për shqyrtimin nga autoritetet fillon vetëm në qoftë se
plotësohen si duhet të gjitha kërkesat (d.m.th. periudha do të zgjatet deri në më pak se
një muaj kur ankimi nuk është plotësuar si duhet).
Nëse tatimpaguesi nuk përmbush kërkesat dhe procedurat sipas pikës 106.2.5 më lart,
Drejtoria e Apelimit Tatimor ka të drejtë të refuzojë ankimin.
Udhëzimit të Ministrit të Financave me nr.24, datë 02.09.2008, “Për Procedurat
Tatimore në Republikën e Shqipërisë” i ndryshuar, pika 106.2.6 dhe 108.3.3/a.
- Drejtoria e Apelimit Tatimor vendosi të refuzojë ankimin për shkak se mungon
dokumentacioni.
- Ndërkohë që neni 108, i Ligjit me nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore
në Republikën e Shqipërisë” i ndryshuar, parashikon se:
1. Drejtoria e apelimit tatimor shqyrton ankimin tatimor dhe merr vendim në bazë të
provave dhe të argumenteve të paraqitura nga tatimpaguesi dhe administrata tatimore.
2. Drejtoria e apelimit tatimor ka të drejtë të kërkojë dokumentacion shtesë nga
tatimpaguesi ose administrata tatimore.
3. Drejtoria e apelimit pas shqyrtimit të ankimit, vendos:
a) lënien në fugi të aktit, objekt ankimi dhe rrëzimin e ankimit;
b) shfuqizimin/revokimin e aktit, objekt ankimi;
c) ndryshimin e aktit, objekt ankimi, duke e pranuar pjesërisht ankimit.
4. Tatimpaguesi ka të drejtë ta paraqesë personalisht çështjen para drejtorisë së
apelimit tatimor ose të caktojë një person për ta përfaqësuar para kësaj drejtorie.
5. Barra e provës, për të vërtetuar se një vlerësim tatimor ose vendim është i pasaktë,
bie mbi tatimpaguesin.
6. Vendimi i drejtorisë së apelimit tatimor, duhet të përfshijë një shpjegim me shkrim,
për mbështetjen ligjore të vendimit të marrë prej saj duke përfshirë arsyetimin, në
përputhje me dispozitat e nenit 108, të Kodit të Procedurave Administrative.
- Në rastin konkret, nuk kemi një vendim të Drejtorisë së Apelimit Tatimor, në lidhje
me aktin administrativ Njoftim Vlerësimi për Detyrimet Tatimore me nr.5642 Prot,
datë 25.11.2015, të nxjerrë nga Drejtoria Rajonale Tatimore Gjirokastër, pasi ankimi
ndaj këtij akti administrativ, nuk është marrë në shqyrtim nga Drejtoria e Apelimit
Tatimor, në kushtet kur mungon dokumentacioni duke mos u plotësuar kështu, njëri
nga kushtet që parashikon ligji për marrjen në shqyrtim të ankimit.
628
- Kur nuk kemi asnjë nga vendimet e parashikuara nga neni 108 pika 3, të Ligjit me
nr.9920, datë 19.05.2008, “Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë” i
ndryshuar, dhënë nga Drejtoria e Apelimit Tatimor (vendim i cili për më tepër që as
nuk është ankimuar prandaj dhe ka marrë formë të prerë), atëherë paditësi nuk mund
të kërkojë shfuqizimin e Njoftim Vlerësimi për Detyrimet Tatimore me nr.5642 Prot,
datë 25.11.2015, për aq kohë sa nuk ekziston një vendim i mirëfilltë i organit i cili
shqyrton në rrugë administrative, aktin administrativ.
- Në kuptim të nenit 137, pika 3, të Kodit të Procedurave Administrative, nenit 107
pika 4, të Ligjit me nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në Republikën
e Shqipërisë” i ndryshuar.
- Akti administrativ, i lëshuar nga administrata tatimore dhe për të cilin nuk është
ankimuar në rrugë administrative, nuk mund të ankimohet në rrugë gjyqësore.
Udhëzimi i Ministrit të Financave me nr.24, datë 02.09.2008 “Për Procedurat Tatimore në
Republikën e Shqipërisë" i ndryshuar, pika 17.4. parashikon se:
Tatimpaguesi nuk mund te apelojë në gjykatë një akt administrativ që është objekt
ankimimi në Drejtorinë e Apelimit Tatimor, pa pasur një vendim të kësaj drejtorie,
lidhur me këtë akt administrativ.
- Kodi i Procedurave Administrative neni 137, pika 3, parashikon se:

Në parim, palët e interesuara mund t'i drejtohen gjykatës vetëm pasi të kenë ezauruar
rekursin administrativ.
- Paditësi nuk ka ezauruar rekursin administrativ ligjërisht i detyrueshëm, pasi neni 16,
i ligjit me nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave Administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” i ndryshuar saktëson se:
Kushti për shterimin e ankimit administrativ.
1. Padia ndaj veprimit administrativ mund të ngrihet vetëm pas shterimit të ankimit
administrativ.
- Në këtë rast nuk kemi një vendim të Drejtorisë së Apelimit Tatimor, në lidhje me
aktin administrativ Njoftim Vlerësimi për Detyrimet tatimore me nr.5642 Prot, datë
25.11.2015, të nxjerrë nga Drejtoria Rajonale Tatimore Gjirokastër. pasi ankimi ndaj
këtij akti administrativ nuk është marrë në shqyrtim nga Drejtoria e Apelimit Tatimor.
Ndër të tjera pika 2, e nenit 16, të Ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
Gjykatave Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” i
ndryshuar, parashikon rastet kur bëhet përjashtim nga kushti i shterimit të ankimit
administrativ, duke i cituar:
c) organi më i lartë në shqyrtimin e një ankimi administrativ ka cenuar me vendimin e
tij, të drejtat apo interesat personale të ligjshëm të një personi, i cili nuk ka qenë palë
në procedimin administrativ.
- Drejtoria Rajonale Tatimore Gjirokastër, thekson se në rastin konkret nuk ndodhemi
përpara asnjë prej kushteve të cituara më sipër, ku paditësi të mos shteronte dot rrugën
e ankimit administrativ, për arsye se ligji nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat
Tatimore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar neni 106 e 108 i tij, parashikon
qartë të drejtën e subjektit për të ushtruar ankim administrativ tatimor, ndaj çdo
vendimi të organit tatimor dhe organi administrativ i cili e merr në shqyrtim këtë
ankim, është Drejtoria e Apelimit Tatimor Tiranë.
- Gjithashtu, ligji e parashikon shprehimisht të drejtën për t’u ankuar më parë ndaj
veprimit administrativ në organin administrativ e konkretisht neni 107, pika 4, e ligjit
nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë” i
ndryshuar.
629
- Drejtoria e Apelimit Tatimor, në vendimin e dhënë prej saj nuk ka cënuar asnjë të
drejtë apo interes personal të një personi, i cili nuk ka qenë palë në procedimin
administrativ.
- Kjo drejtori e ka vënë në dijeni paditësen lidhur me të metat e ankimit duke i kërkuar
plotësimin e tyre, por nga ana e saj paditësja përsëri nuk i ka plotësuar këto të meta
brenda afatit ligjor.
- Gjatë gjykimit paditësja u shpreh se nuk kishte dijeni lidhur me dy aktet e mbajtura
nga grupi i kontrollit të drejtorisë sonë (Akt Konstatimi me nr.0203509, datë
08.12.2011 dhe Proçes Verbal gjobe me nr.0047251, date 08.12.2011) prandaj nuk i
vuri në dispozicion të Drejtorisë së Apelimit Tatimor.
Madje ajo pretendoi se gjatë kohës kur është kryer kontrolli ajo nuk ka qenë fare
prezent pasi ka qenë me Leje Barrëlindje, por ky pretendim i paditëses nuk u provua
me asnjë dokument shkresor të vlefshëm ligjërisht nga ana e saj dhe prandaj nuk
mund të merret parasysh nga gjykata.
- Ndërkohë që po t’i referohemi Akt Konstatimit me nr.0203509, datë 08.12.2011, të
mbajtur nga grupi i kontrollit, në të është shprehur qartë se në punë u gjetën Elona
Karalli dhe Florika Shehu, pra kjo provon pretendimin tonë se paditësja ka qenë
prezent dhe ka marrë dijeni për aktet por ka refuzuar të nënshkruajë në to.
- Duke qenë se paditësja ka një kohë të gjatë që operon në fushën e biznesit, duhet të
ketë njohuri mbi legjislacionin tatimor dhe mënyrën për tërheqjen e çdo kopje të
dokumentacionit që mund t’i shërbente gjatë veprimtarisë së saj.
- Kështu paditësja nuk shprehu përpara gjykatës dhe as nuk ka vënë në dispozicion
ndonjë kërkesë me shkrim të depozituar nga ana e saj pranë Drejtorisë Rajonale
Tatimore Gjirokastër, me anë të së cilës të na kërkonte kopje të dokumentacionit
(Akt-Konstatimi me nr.0203509, datë 08.12.2011 dhe Proces-Verbal gjobe me
nr.0047251, datë 08.3 2.2011), që do ti shërbenin për t’ia bashkëngjitur ankimit të
depozituar në Drejtorinë e Apelimit Tatimor dhe për plotësimin e dokumentacionit të
kërkuar nga kjo drejtori.
- Pra nga sa parashtruam provohet se paditësja kishte mundësi për plotësimin e të
metave në dokumentacionin e vënë ne dispozicion, por nga ana c saj nuk është
vepruar në zbatim të nenit 29 e vijues të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për
Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar.
- Drejtoria e Apelimit Tatimor në vendimin c dhënë prej saj përcakton qartë se kundër
këtij vendimi, bazuar në Ligjin nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në
Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar neni 109, lejohet ankim në Gjykatën
Administrative brenda 30 ditëve kalendarike nga dita e marrjes dijeni.
- Kjo do të thotë se Vendimi i Drejtorisë së Apelimit Tatimor me nr.38927/3 Prot, datë
24.02.2016, tashmë ka marrë formë të prerë pasi ndaj tij nuk është bërë ankim brenda
afatit ligjor 30 ditor në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër. Pasi
siç është e provuar, paditësja në objektin e kërkesë padisë kërkon vetëm shfuqizimin e
aktit administrativ Njoftim Vlerësimi për Detyrimet Tatimore me nr.5642 Prot, datë
25.11.2015, të Drejtorisë Rajonale Tatimore Gjirokastër dhe nuk kundërshton
vendimin e Drejtorisë së Apelimit Tatimor nr.38927/3 Prot, datë 24.02.2016, duke
mos zbatuar urdhërimet e ligjit procedural.
- Të ndodhur përpara faktit, kur akti administrativ Njoftim Vlerësimi për Detyrimet
Tatimore me nr.5642 Prot, datë 25.11.2015, nuk është shqyrtuar më parë në rrugë
administrative, nuk mund të shqyrtohet në rrugë gjyqësore, për rrjedhim Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër, duke vepruar në kundërshtim me ligjin
ka vendosur për rrëzimin e kërkesës për nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të kësaj
çështje.
630
- Pra provohet qartë se Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër, në
vendimin e dhënë, nuk i është referuar dispozitave ligjore duke vepruar në
kundërshtim me to, nuk është bazuar në provat shkresore, duke çuar kështu në
dhënien e një vendimi të gabuar e në kundërshtim me ligjin.
- Në përfundim, referuar sa më lart në kuptim të ligjit dhe së drejtës, në analizë juridike
të tërësisë së fakteve (mjeteve provuese) që Drejtoria Rajonale Tatimore Gjirokastër
ka patur parasysh, të siguruara në përputhje me kërkesat e ligjit procedural dhe
material, në vlerësim tërësor ligjor të tyre si dhe në interpretim korrekt të ligjit, pas
shqyrtimit të ankimit nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në zbatim të nenit
9 pika 2 të Ligjit nr.49 datë 03.05.2012, “Për organizimin dhe funksionimin e
Gjykatave Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” i
ndryshuar, kërkojmë: Ndryshimin e vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Gjirokastër që ka vendosur rrëzimin e kërkesës për të nxjerrë jashtë
juridiksionit gjyqësor këtë çështje, duke vendosur përfundimisht pranimin e kërkesës
së Drejtorisë Rajonale Tatimore Gjirokastër si të bazuar në ligj e prova dhe nxjerrjen e
çështjes nr.279 Akti, datë 23.03.2016, jashtë juridiksionit gjyqësor.

VËREN
1. Drejtoria e Apelimit Tatimor me vendimin nr.38927/3 Prot, datë 24.02.2016, ka
vendosur “Të refuzojë ankimin për shkak se mungon dokumentacioni sipas pikës 105.2.4 /
dh, të Udhëzimit nr.24, datë 02.09.2008, në zbatim të ligjit”.
Kundër këtij vendimi, në zbatim të nenit 109, të Ligjit nr.9920 datë 19.05.2008, “Për
Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”, lejohet ankim në Gjykatën Administrative,
brenda 30 ditëve kalendarike nga data e marrjes dijeni.
Paditësja duke mos qenë dakord me vendimin e Drejtorisë së Apelimit Tatimor, i
është drejtuar me kërkesë padi gjykatës, duke kërkuar shfuqizimi i aktit administrativ
“Njoftim i Vlerësimit për Detyrimet Tatimore me nr.5642 Prot, datë 25.11.2015”, i Drejtorisë
Rajonale Tatimore Gjirokastër.
Në objektin e kërkesë padisë paditësja pretendon vetëm për shfuqizimin e aktit
administrativ Njoftim Vlerësimi për Detyrimet Tatimore me nr.5642 Prot, date 25.11.2015, të
nxjerrë nga Drejtoria Rajonale Tatimore Gjirokastër por nuk kundërshton Vendimin e
Drejtorisë së Apelimit Tatimor me nr.38927/3 Prot, datë 24.02.2016.
Rrjedhimisht mund të shprehemi se paditësja është dakord me vendimin e Drejtorisë
së Apelimit Tatimor, për aq sa nuk e ka ankimuar këtë vendim brenda afatit ligjor, duke bërë
që ky vendim të marrë formë të prerë.
Dokumentacioni i vënë në dispozicion bashkëngjitur kërkesë padisë është i mangët
pasi paditësja jo vetëm që nuk ka vënë në dispozicion Vendimin e Drejtorisë së Apelimit
Tatimor me nr.38927/3 Prot. Date 24.02.2016, i cili duhet të ishte objekt gjykimi në zbatim të
nenit 109, pika 2, të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, “Për Procedurat Tatimore në Republikën
e Shqipërisë” i ndryshuar ku thuhet se:
drejtoria e apelimit tatimor nuk shprehet brenda 60 ditëve nga data e marrjes së ankimit,
tatimpaguesi mund të ankohet drejtpërdrejt në gjykatë.
631
Në mungesë të dokumentacionit bazë për tu shqyrtuar gjatë ankimit administrativ,
Drejtoria e Apelimit Tatimor me vendimin e saj nr.38927/3 Prot, datë 24.02.2016, ka
vendosur “Të refuzojë ankimin, për shkak se mungon dokumentacioni sipas pikës 106.2.4 /
dh, të Udhëzimit nr.24, datë 02.09.2008, në zbatim të ligjit”.
Kundër këtij vendimi, në zbatim të nenit 109, të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, “Për
Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”, lejohet ankim në gjykatën administrative,
brenda 30 ditëve kalendarike nga data e marrjes dijeni.
2. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër, me vendimin e datës

-Rrëzimin e kërkesës.
-Kundër vendimit lejohet ankim se bashku me vendimin përfundimtar.
Me arsyetimin:
Gjykata pasi vuri ne bisedim çështjen e juridiksionit sipas nenit 9, te ligjit nr.49/2012
konstatoi se çështja është ne juridiksionin gjyqësor.
Nga provat rezulton se me aktin nr.38927/3, datë 24.02.2016, te Drejtorisë Rajonale
Tatimore Gjirokastër, nuk është marre ne shqyrtim ankesa e palës paditëse Elona Karalli,
ndaj vendimit nr.5642, datë 25.11.2015, i Drejtorisë Rajonale Tatimore Gjirokastër, pasi
mungon proces-verbali i kundravajtjes dhe akti i konstatimit, pra ankimi nuk është
shoqëruar me dokumentacionin e nevojshëm sipas nenit 106, 107 dhe 108, i ligjit
nr.9920.
Për këto shkaqe ligjore, pala e paditur kërkon nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit.
Pala paditëse kërkoi rrëzimin e kërkesës, pasi ka bashkëngjitur ankimin,
dokumentacionin që i ka njoftuar pala e paditur.
Gjykata çmon se kërkesa për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit është e pa bazuar
pasi nga pala paditëse Elona Karalli, janë bere gjithë përpjekjet për tu plotësuar
dokumentacionin për efekt te shqyrtimit te ankimit administrativ, sipas nenit 106, te ligjit
9920 dhe konkretisht shkresa për plotësim dokumentacioni datë 12.02.2015, ka dërguar aktin
e konstatimit dhe i gjithë dokumentacioni që ka patur mundësi dhe që është njoftuar nga pala
e paditur Drejtoria Rajonale e Tatimeve Gjirokastër.
Neni 9, i ligjit nr.49/2012 Kundërshtimi i juridiksionit.
1. Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe kryesisht kur konstaton se
çështja nuk bën pjesë në juridiksionin gjyqësor, merr vendim për nxjerrjen e çështjes jashtë
juridiksionit dhe dërgimin e akteve organit kompetent.
2. Kundër vendimit të gjykatës mund të bëhet ankim i veçantë në Kolegjin
Administrativ të Gjykatës së Lartë. Kolegji vendos në dhomë këshillimi brenda 10 ditëve,
nga data e marrjes së akteve, nëse çështja përfshihet ose jo në juridiksionin gjyqësor.
Neni 108, i ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, “Për Procedurat Tatimore në Republikën e
Shqipërisë”.
Kompetenca për shqyrtimin e ankimit tatimor
3. Drejtoria e apelimit, pas shqyrtimit të ankimit, vendos:
a) lënien në fuqi të aktit, objekt ankimi dhe rrëzimin e ankimit;
c) ndryshimin e aktit, objekt ankimi, duke e pranuar pjesërisht ankimin.
632
Vendimi i drejtorisë së apelimit tatimor, duhet të përfshijë një shpjegim me shkrim,
për mbështetjen ligjore të vendimit të marrë prej saj, duke përfshirë arsyetimin, në përputhje
me dispozitat e nenit 108, të Kodit të Procedurave Administrative.
Gjykata vlerëson, se ne përputhje me nenin 108, të ligjit 9920, në lidhje me nenin 16,
të ligjit nr.49/2012, çështja është në juridiksionin gjyqësor.
Gjykata çmon, se kërkesa për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit, është e
pabazuar, pasi nga pala paditëse Elona Karalli, janë bere gjithë përpjekjet për tu plotësuar
dokumentacionit për efekt te shqyrtimit te ankimit administrativ sipas nenit 108, te ligjit 9920
dhe konkretisht shkresa për plotësim dokumentacioni date 12.02.2015, ka dërguar aktin e
konstatimit dhe gjithë dokumentacionin qe ka patur mundësi dhe qe është njoftuar nga pala e
paditur, Drejtoria Rajonale e Tatimeve Gjirokastër.
Nga vet pala e paditur, Drejtoria e Përgjithshme Tatimeve, pranohet se Drejtoria
Rajonale Tatimore Gjirokastër, nuk ka dërguar dokumentacionin e rastit, pra pala paditëse
nuk ka faj në mangësitë e dokumenteve që shoqërojnë ankimin.
3. Ligjit nr.49/2012, datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e

Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”.
4. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore

Gjirokastër, nuk përmban shkaqe ligjore që të motivojnë cënimin e vendimit të datës
11.04.2016, të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër, me të cilin është
vendosur rrëzimi i kërkesës për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
5. Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të
padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte, vendimit të gjykatës, shkaqeve të ankimit,
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konkludon se mosmarrëveshja objekt shqyrtimi i
përket juridiksionit gjyqësor.
6. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se, vendimi i datës 11.04.2016, i
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër, është marrë në përputhje me
dispozitat e ligjit procedural dhe atij material, e për rrjedhojë, ai duhet lënë në fuqi.
7. Juridiksioni konsiderohet si një nga çështjet me të rëndësishme procedurale,
mosrespektimi dhe moszgjidhja e drejtë i të cilit passjell prishjen e vendimit. Për këtë arsye
në nenin 9 të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” parashikohet shprehimisht se: “Gjykata në
çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe kryesisht, kur konstaton se çështja nuk bën pjesë
në juridiksionin gjyqësor, merr vendim për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit dhe
dërgimin e akteve organit kompetent. Kundër vendimit të gjykatës mund të bëhet ankim i
veçantë në Kolegjin Administrativ të Gjykatës së Lartë”.
8. Në analizë të dispozitës së sipërcituar del qartë se gjykata në çdo shkallë gjykimi ka
të drejtë të marrë në shqyrtim dhe të vendosë në lidhje me juridiksionin e saj në gjykimin e
një çështjeje. Kjo e drejtë e gjykatës për të vepruar edhe kryesisht është e lidhur
drejtpërsëdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit për një proces të rregullt ligjor të
sanksionuar në Kushtetutën e Republikës së Shqipërisë dhe në nenin 6 të KEDNJ.
9. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se në çështjen objekt gjykimi
është e rëndësishme të merret në analizë se dispozitat e cilit ligj do të jenë të zbatueshme dhe
ne varësi të sa me sipër, gjykata përcakton juridiksionin të cilit i përket çështja.
633
10. Në referim të akteve të dosjes gjyqësore të marra në shqyrtim nga gjykatat më të
ulëta, ky Kolegj konstaton se marrëdhënia juridike për shkak të së cilës ka lindur konflikti
objekt gjykimi, rregullohet nga ligji i posaçëm Ligji nr.9920, datë 19.05.2008, “Për
Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë.
11. Në kuptim të nenit 108, të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, “Për Procedurat
Tatimore në Republikën e Shqipërisë”.
Kompetenca për shqyrtimin e ankimit tatimor;
3. Drejtoria e apelimit, pas shqyrtimit të ankimit, vendos:
a) lënien në fuqi të aktit, objekt ankimi dhe rrëzimin e ankimit;
c) ndryshimin e aktit, objekt ankimi, duke e pranuar pjesërisht ankimin.
Vendimi i drejtorisë së apelimit tatimor, duhet të përfshijë një shpjegim me shkrim,
për mbështetjen ligjore të vendimit të marrë prej saj, duke përfshirë arsyetimin, në përputhje
me dispozitat e nenit 108, të Kodit të Procedurave Administrative.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, se në përputhje me nenin 108, të ligjit
9920, datë 19.05.2008, në lidhje me nenin 16, të ligjit nr.49/2012, çështja është në
juridiksionin gjyqësor.
12. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon, se kërkesa për nxjerrjen e
çështjes jashtë juridiksionit, është e pabazuar, pasi nga pala paditëse Elona Karalli, janë bërë
gjithë përpjekjet për tu plotësuar dokumentacionit për efekt të shqyrtimit të ankimit
administrativ sipas nenit 108, te ligjit 9920 dhe konkretisht shkresa për plotësim
dokumentacioni datë 12.02.2015, paditësja ka dërguar aktin e konstatimit dhe gjithë
dokumentacioni që ka patur mundësi dhe që është njoftuar nga pala e paditur, Drejtoria
Rajonale e Tatimeve Gjirokastër.
Nga vetë pala e paditur, Drejtoria e Përgjithshme Tatimeve, pranohet se Drejtoria
Rajonale Tatimore Gjirokastër, nuk ka dërguar dokumentacionin e rastit, pra pala paditëse
nuk ka faj në mangësitë e dokumenteve që shoqërojnë ankimin.
13. Përfundimisht, Kolegji Administrativ i Gjykatës se Larte, vlerëson se çështja në
shqyrtim bën pjesë në juridiksionin gjyqësor dhe gjykata është e detyruar që në përputhje me
rregullat procedurale të zhvillojë gjykimin, në përfundimin te të cilit të shprehet mbi
bazueshmërinë në ligj e në prova të kërkimeve të palës paditëse.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit të datës 11.04.2016, të Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Gjirokastër.
Tiranë, më 19.07.2016
634
VENDIM

Medi Bici Anëtar

nr.31003-00453-00-2016 akti, që u përket palëve:
PADITËS: ZINI ISARAJ

YLLI ALIKAJ
I PADITUR: KËSHILLI I QARKUT GJIROKASTËR.
OBJEKTI:
Kundërshtim i aktit administrativ nr.l43/2.prot, datë 20.10.2015.
Baza Ligjore: Neni 32, i K.Pr.Civile
dhe ligji nr.49/2012,
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatës administrative”.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër, nr.105, datë 22.02.2016,

ka vendosur:
Nxjerrjen jashtë juridiksionit të çështjes administrative nr.125 akti, datë
regjistrimi 18.01.2016.
Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.
Kundër vendimit lejohet ankim i veçantë, brënda 5 ditëve, në Kolegjin
Administrativ të Gjykatës së Lartë, afat i cili fillon nga e nesërmja e marrjes
dijeni të vendimit.
Urdhërohet sekretaria e gjykatës të bëjë komunikimin e vendimit palëve
ndërgjyqëse.
Ankim i veçantë: Zini Isaraj Ylli Alikaj

Me vendimin e sipër cituar, gjykata ka vendosur: Nxjerrjen e çështjes jashtë
juridiksionit gjyqësor.
Duke mos qenë dakord me këtë vendim, e kundërshtojmë sa më poshtë vijon:
- Paditëset janë përdorura të tokave bujqësore sipas parcelave të pasqyruara,
bashkëngjitur kërkesë-padisë. Fituar kjo, sipas ligjit nr.7501, dt.10.07.1991 “Për
tokën”, VKM nr.452, dt. 17.10.1992 “Për ristrukturimin e N.B-ve”.
- Vendimin nr.33, dt.30.10.1993, të Komisionit të Ndarjes së Tokës së Rrethit
Gjirokastër.
635
- Listës së përfitimit të ngastrave nr.208 prot, dt.08.11.1993, të Këshillit te Rrethit
Gjirokastër.
- Paditësat i janë drejtuar palës se paditur Këshillit të Qarkut Gjirokastër, për të ndjekur
procedurën për kalimin e kësaj toke ne pronësi te tyre, por me shkresën objekt
gjykimi pala e paditur e refuzon kërkesën duke i drejtuar për ta zgjidhur këtë problem
ne rruge gjyqësore.
- Të ndodhur ne këto kushte, paditësit e kundërshtojnë mosveprimin e palës se paditur
si organi administrativ për të te ndjekur procedurat ligjore për kalimin e tokës
bujqësore nga përdorim ne pronësi si të paligjshëm pasi plotësojnë kriteret ligjore
sipas ligjit nr.57/2012, 171/2014, dhe VKM 337, datë 22.04.2015.
- Pala e paditur nga ana e sajë në prapësimet e saje u shpreh se kjo sipërfaqe toke është
e vërtete se është në përdorim nga te dy paditësat, është ne fondin shtetëror si toke
bujqësore, dhe se nuk është përcaktuar për kompensimin e ish pronareve.
Neni 7, i ligjit nr.49/2012 Kompetenca Lëndore Gjykatat Administrative janë
kompetente për:
mosmarrëveshjet qe lindin nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore
normative dhe kontratat administrative publike, te nxjerra gjate ushtrimit te
veprimtarisë administrative nga organi publik
Neni 15, e drejta e padisë. Te drejtën e ngritjes se padisë e ka:
çdo subjekt pretendon se i është cënuar një e drejtë apo një interes i ligjshëm nga një
veprim ose mosveprim i organit publik.
Ligji nr.171/2014 “Për përfundimin e procedurave ligjore të kalimit te tokës bujqësore
të ish-ndërmarrjeve bujqësore ne pronësi te përfituesve".
Neni 2, Fusha e zbatimit.
Ky ligj zbatohet për subjektet si me poshtë:
a) familjet bujqësore ose individë të cilët përmbushin kriteret e mëposhtme i) janë
përfitues të tokës bujqësore, sipas vendimit nr.452, datë 17.l0.1992, të Këshillit të
Ministrave "Per ristrukturimin e ndërmarrjeve bujqësore", të ndryshuar.
- Në rrethanat e mësipërme duhet të çmohet se akti administrativ me nr.14.V2, datë
20.07.2015, i Këshillit të Qarkut Gjirokastër është një akt administrativ në kuptim të
nenit 2/2, te ligjit 49/2012, pasi është shprehje e vullnetit te njëanshëm te organit
administrativ, që sjell pasoja individuale duke realizuar kryerjen e një veprimi
administrativ.
1-Përpara se te mare çdo vendim Paditëset jene perdoruesa te tokave bujqësore sipas
parcelave te pasqyruara, bashkëngjitur kërkesë-padisë. Fituar kjo në bazë të:
-ligjit 7501, dt.19.07.1991, “Për tokën”.
-VKM nr.452, dt.17.10.1992 “Për ristrukturimin e N.B-ve”.
-Me vendimin nr.33, dt.30.10.1993, të Komisionit të Ndarjes së tokës së Rrethit
Gjirokastër.
-Listës së përfitimit te ngastrave me nr.208 prot, dt.08.11.1993 te Këshillit te Rrethit
Gjirokastër.
- Paditëset i janë drejtuar palës se paditur Këshillit te Qarkut Gjirokastër për të ndjekur
procedurat për kalimin e kësaj toke ne pronësi te tyre, por me shkresën objekt gjykimi
pala e paditur na refuzon kërkesën duke na drejtuar për ta zgjidhur këtë problem ne
rruge gjyqësore.
- Te ndodhur ne këto kushte paditësit e kundërshtojnë mosveprimin e palës se paditur si
organ administrative, për te ndjekur procedurat ligjore për kalimin e tokës bujqësore
nga përdorim ne pronësi, si te paligjshëm, pasi plotësojnë kriteret ligjore sipas ligjit
nr.57/2012, 171/2014 dhe V.K.M-se 337, 22.04.2015.
636
- Pala e paditur nga ana e saj ne prapësimet e saj u shpreh se kjo sipërfaqe toke është e
vërtete se është ne përdorim nga të dy paditësa kështu në fondin shtetëror si toke
bujqësore dhe se nuk është përcaktuar për kompensimin e ish pronareve.
Neni 7, i ligjit nr 49/2012 Kompetenca lëndore Gjykatat Administrative janë
kompetente për:
a) mosmarrëveshjet qe lindin nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore
normative dhe kontratat administrative publike, te nxjerra gjatë ushtrimit të
veprimtarisë administrative nga organi publik:
Neni 15 e drejta e padisë.
Të drejtën e ngritjes së padisë e ka:
çdo subjekt që pretendon se është cenuar një e drejte apo një interes i ligjshëm nga
veprimi ose mosveprim i organit publik.
Neni 7
a) çdo subjekt, qe pretendon se i është cenuar një e drejte apo një interes i ligjshëm
nga një veprim ose mosveprim i organit publik.
Neni 17, Padia ngrihet:
ç) për te detyruar organin publik te kryeje një veprim administrative, që është refuzuar
apo për te cilin organi publik ka heshtur, ndonëse ka patur kërkesë.
Ligji nr.171/2014 “Për përfundimin e procedurave ligjore te kalimit te tokës bujqësore
te ish-Ndërmarrje bujqësore ne pronësi te përfituesve”.
Neni 2 Fusha e zbatimit.
Ky ligj zbatohet për subjektet si me poshtë:
Familjet bujqësore ose individë të cilët përmbushin kriteret e mëposhtme janë
përfitues të tokës bujqësore sipas vendimit nr.452, datë 17.10.1992, të Këshillit të
Ministrave “Për ristrukturimin e ndërmarrjeve bujqësore”, të ndryshuar.
- Në rrethanat e mësipërme duhet të çmohet se akti administrative me nr.l43/2, datë
20.07.2015, i Këshillit të Qarkut Gjirokastër është një akt administrative në kuptim te
nenit 2/2, te ligjit 40/2012, pasi është shprehje e vullnetit te njëanshëm te organit
administrative qe sjell pasoja individuale duke refuzuar kryerjen e një veprimi
administrativ.
- Mendojmë se vendimi i gjykatës që e nxjerr çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor
është i gabuar. Kjo për sa me poshtë në nenin 25 “Verifikimi i Juridiksionit”, të
K.Pr.Administrative sanksionohet se:
1-Përpara se te mare çdo vendim organi administrativ, duhet te verifikoje nëse ka
juridiksion qe te vendose mbi ketë çështje.
2-Çështja e mungesës se juridiksionit mund te ngrihet si nga organi administrative me
nismën e tij ashtu edhe nga palët e interesuara mbi ketë çështje.
Ne interpretim te kësaj dispozite dhe nga vete gjykimi rezultoi se asnjë nga palët nuk
e kërkoi mungesën e juridiksionit te palës se paditur.
po ashtu ne nenin 22“Juridiksioni‘‘, të K.Pr.Administrative sanksionohet se
2-Të gjitha ndryshimet ligjore do të jenë gjithashtu të paefekteshne, përveç rasteve
kur organi në të cilin proçedimi është në vazhdim nuk ekziston me.
- Në interpretim të kësaj dispozite dhe nga vete gjykimi rezultoi se, procedura ka filluar
qe me vendimin nr.33, dt.30.10.1993 të Komisionit të Ndarjes së Tokës se Rrethit
(Gjirokastër, si dhe listës se përfitimit te ngastrave me nr.208 prot, dt.08.11.1993, te
Këshillit te Rrethit Gjirokastër. Si organ administrative qe ka marre kompetencat e
këtij te fundit është vetë ana e paditur. Në këto rrethana jemi të mendimit se çështja
është në juridiksion për vazhdimin e gjykimit.
637
VËREN
1. Sipas plan rilevimit paditësi Zini Isaraj ka në përdorim një sipërfaqe prej 3400 m2
tokë bujqësore, e ndodhur në zonën kadastrale Gërhot-Virua, Gjirokastër, të cilën e ka marrë
në përdorim në bazë të dispozitave ligjore të ligjit 7501, datë 19.07.1991 dhe V.K.M. nr.452,
datë 17.10.1992 “Për ristrukturimin e disa N.B.-ve”.
Me shkresën nr.142/3 Prot, datë 07.01.2016, Këshillit i Qarkut Gjirokastër, i ka
refuzuar kërkesën paditësit për kalimin e tokës nga përdorimi në pronësi për ish punonjësit
dhe ish specialistët e ndërmarrjeve bujqësore, duke i kthyer përgjigje se “për kalimin e tokës
bujqësore nga përdorimi në pronësi, nuk është kompetencë e DAMT-së, por e Këshillit
Bashkiak/Komunal të njësisë së qeverisjes vendore, si dhe nëpërmjet rrugës gjyqësore.
Edhe paditësi Vlli Alikaj ka në përdorim një sipërfaqe prej 14000 m2 arë, e ndodhur
në Majkosh Zonën kadastrale Tepelenë, të cilën e ka marrë në përdorim në bazë të
dispozitave ligjore të ligjit 7501, datë 10.07.1901 dhe V.K.M. nr.452, datë 17.10.1992 “Për
ristrukturimin e disa N.B.-ve.
Me shkresën nr.143 2 Prot, datë 20.10.2015, i Këshillit i Qarkut Gjirokastër, i ka
refuzuar kërkesën paditësit për kalimin e tokës nga përdorimi në pronësi për ish punonjësit
dhe ish specialistët e ndërmarrjeve bujqësore, duke i kthyer përgjigje se “për kalimin e tokës
bujqësore në përdorim në pronësi, nuk është kompetencë e DAMT-së, por e Këshillit
Bashkiak/Komunal të njësisë së qeverisjes vendore, si dhe nëpërmjet rrugës gjyqësore”.
Nisur nga përgjigja e mësipërme paditësit i janë drejtuar gjykatës me kërkesë padinë
objekt shqyrtimi.
2. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Gjirokastër, nr.105, datë

-Nxjerrjen jashtë juridiksionit të çështjes administrative nr.125 akti, datë regjistrimi
18.01.2016.
-Kundër vendimit lejohet ankim i veçantë, brenda 5 ditëve, në Kolegjin Administrativ
të Gjykatës së Lartë, afat i cili fillon nga e nesërmja e marrjes dijeni të vendimit.
-Urdhërohet sekretaria e gjykatës të bëjë komunikimin e vendimit palëve ndërgjyqëse.
Me arsyetimin:
Se paditësat Zini Isaraj e Ylli Alikaj i janë drejtuar Gjykatës Administrative të
Shkallës Parë Gjirokastër me kërkesë padinë me objekt si në pjesën hyrëse të vendimit.
Në interpretim të dispozitave ligjore të mësipërme për kalimin e tokës bujqësore nga
përdorim në pronësi, ligjvënësi ka ngarkuar kryetarët e fshatrave, kryesitë e tyre, kryetarin e
komunës/bashkisë dhe administratën e tij, të cilët evidentojnë, përcaktojnë e saktësojnë se
cilët janë përdoruesit në fakt të tokës ltëifë për veprimtari bujqësore, vendndodhjen e saj,
sipërfaqen dhe kufitarët për çdo përdorues.
Përcaktimi i përdoruesve në përdoruesve të tokës bujqësore për çdo fshat në
komunë/bashkisë bëhet me vendim të këshillit komunal/bashkiak, i marrë në përputhje me
pikën 4, të nenit 33, të ligjit nr.8652, datë 31.7.2000 “Për organizimin dhe funksionimin e
638
qeverisjes vendore”, të ndryshuar, i cili përbën aktin administrativ përfundimtar për
përcaktimin e përdoruesve të tokës bujqësore për çdo fshat.
Neni 8, i ligjit Ligji nr.57/2012 të mësipërm ngarkon kryetarin e komunës/bashkisë
për kryerjen e ZVRPP-ja, pasi verifikon vetëm elementet formale të AMTP-ve të paraqitura
për regjistrim, procedon brenda 10 (dhjetë) ditëve, nga data e marrjes së tyre... ”. Për
pajisjen e subjekteve me AMTP, sipas kërkesave, kritereve dhe kushteve të përcaktuara
pronësi, në këtë ligj.
Sipas VKM nr.337, datë 22.4.2015, pika 19, përcaktohet: Kryetari i njësisë së
qeverisjes vendore plotëson AMTP-të për subjektet përfituese, të përcaktuara në vendimin e
këshillit të njësisë së këtij qeverisjes vendore, i cili është konfirmuar si në përputhje me ligjin
nga prefekti i qarkut.
Gjykata çmon se paditësi Zini Isaraj, për tokën të cilën e ka në përdorim e cila
ndodhet në njësinë në administrative të qeverisjes vendore të Bashkisë Gjirokastër, duhej t’i
ishte drejtuar për kalimin e kësaj toke nga përdorimi në pronësi, Këshillit të Bashkisë
Gjirokastër dhe jo Këshillit të Qarkut Gjirokastër.
Po ashtu edhe paditësi Ylli Alikaj për tokën të cilën e ka në përdorim e cila ndodhet
në njësinë administrative, të qeverisjes vendore të Bashkisë Tepelenë, duhej t’i ishte drejtuar
për kalimin e kësaj toke nga përdorimi në pronësi, Këshillit të Bashkisë Tepelenë dhe jo
Këshillit të Qarkut Gjirokastër.
Nisur nga fakti se pretendimet e paditësve zgjidheshin në rrugë administrative dhe se
në seancë gjyqësore nga pala e paditur nuk u paraqitën aktet administrative të Këshillit të
Bashkisë Gjirokastër dhe Këshillit të Bashkisë Tepelenë nëpërmjet të cilëve të jenë shqyrtuar
kërkesat e paditësve, gjykata krijon bindje se çështja administrative është jashtë juridiksionit
gjyqësor, pasi për shqyrtimin e kërkesës së kërkuesve nuk është shprehur organi
administrativ Këshilli i Bashkisë.
Gjykata bazuar në faktin se pranë palës së paditur është paraqitur një kërkesë për
kalimin e tokës bujqësore nga “në përdorim” në pronësi dhe se organet e pushtetit vendor, të
përcaktuar në pikën 4 të nenit 33, të ligjit 8652, datë 31.07.2000, nuk e kanë marrë në
shqyrtim kërkesën e paditësve, krijon bindje se aktet duhet t’i dërgohen për shqyrtim organit
administrativ të Bashkisë Gjirokastër për paditësin Zini Isaraj dhe Bashkisë Tepelenë për
paditësin Ylli Alikaj.
Përgjigja nr.142/3 Prot., datë 07.01.2016 dhe 143/2 Prot., datë 20.10.2015 të
Këshillit të Qarkut Gjirokastër, nuk janë akte administrative nga ku të provohet shterimi i
rrugës administrative për zgjidhjen e çështjes.
Për sa sipër gjykata, bazuar në dispozitën ligjore neni 9, i ligjit 49/2012 “Për
administrative” i cili përcakton: 1. Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe
kryesisht, kur konstaton se çështja nuk bën pjesë në juridiksionin gjyqësor, merr vendim për
nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit...krijon bindje se duhet të vendosë nxjerrjen e çështjes
jashtë juridiksionit.
3. Ligji nr.57/2012 “Për përfundimin e procesit të kalimit në pronësi përfituesve të

tokës bujqësore të ish-ndërmarrjeve bujqësore”.
Neni 2
Ky ligj vepron për:
a) Familjet bujqësore apo individët, të cilët janë përfitues të tokës bujqësore, sipas
vendimit nr.452, datë 17.10.1992 të Këshillit të Ministrave “Për ristrukturimin e
ndërmarrjeve bujqësore”, të ndryshuar, që në momentin e hyrjes në fuqi të këtij ligji, të
përdorimit apo pronësisë.
639
b) Familjet bujqësore apo individët, të cilët janë lëvizur nga qendrat e tyre të banimit
dhe janë vendosur në territoret e ish- ndërmarrjeve bujqësore me vendime të veçanta të
Këshillit të Ministrave, sipas të cilave ata janë përfitues të tokës bujqësore në përdorim apo
në pronësi dhe e përdorin tokën për veprimtari bujqësore, por kanë mungesa në plotësimin e
dokumentacionit të përdorimit apo pronësisë.
Neni 4
1. Familjet bujqësore apo individët pajisen me akte pronësie, sipas kushteve dhe
procedurave të përcaktuara në këtë ligj, nëse janë përfitues të tokës bujqësore në përdorim,
sipas vendimit nr.452, date 17.10.1992 të Këshillit të Ministrave “Për ristrukturimin e
ndërmarrjeve bujqësore”, të ndryshuar, dhe që nga hyrja në fuqi e këtij vendimi:
a) përdorin tokën për veprimtari bujqësore dhe e kanë aktin e marrjes së tokës në
përdorim të lëshuar deri më 15.8.2008;
b) e përdorin tokën për veprimtari bujqësore, pavarësisht se nuk janë pajisur me aktin
e përdorimit.
2. Sipërfaqja e tokës bujqësore që jepet në pronësi, sipas këtij neni, do të jetë:
a) Për përfituesit sipas shkronjës “a” të pikës 1 të këtij neni, e barabartë me tokën që
përdoruesi ka në shfrytëzim, por në asnjë rast më e madhe se sipërfaqja që tregohet në aktin e
përdorimit dhe as më e madhe se sipërfaqja që i takon, sipas normës për i frymë të përcaktuar
nga legjislacioni i kohës. b) Për përfituesit sipas shkronjës “b” të pikës 1 të këtij neni, e
barabartë me tokën që përdoruesi ka në shfrytëzim, por në asnjë ‘ rast më e madhe se
sipërfaqja që i takon, sipas normës për frymë të përcaktuar nga legjislacioni i kohës.
Neni 7
1. Kryetarët e fshatrave, kryesitë e tyre, kryetari i komunës/bashkisë dhe administrata
e tij evidentojnë, përcaktojnë e saktësojnë se cilët janë përdoruesit në fakt të tokës për
veprimtari bujqësore, vendndodhjen e saj, sipërfaqen dhe kufitarët për çdo përdorues.
2. Përcaktimi i përdoruesve të tokës bujqësore për çdo fshat në komunë/bashkisë
bëhet me vendim të këshillit komunal/bashkiak, i marrë në përputhje me pikën 4, të nenit 33,
të ligjit nr.8652, date 31.7.2000 “Për organizimin dhe funksionimin e qeverisjes vendore”, të
ndryshuar, i cili përbën aktin administrativ përfundimtar për përcaktimin e përdoruesve të
tokës bujqësore për çdo fshat.
3. Akti i Marrjes së Tokës në Pronësi në asnjë rast nuk mund të plotësohet për familjet
bujqësore apo individët që nuk figurojnë në vendimin e mësipërm të këshillit të komunës apo
bashkisë. Personat e evidentuar si përdorues, sipas procedurës së parashikuar në pikat 1 dhe 2
të këtij neni, pajisen me AMTP vetëm nëse plotësojnë kushtet, kriteret dhe procedurat e
përcaktuara në këtë ligj.
Neni 8
Ngarkohet kryetari i komunës/bashkisë për kryerjen e procedurave për pajisjen e
subjekteve me AMTP, sipas kërkesave, kritereve dhe kushteve të përcaktuara në këtë ligj.
Kjo procedurë fillon vetëm pasi:
a) është marrë vendimi i këshillit komunal/bashkiak, që përcakton përdoruesit e tokës
bujqësore;
b) vendimi i këshillit komunal/bashkiak është përcjellë zyrtarisht pranë institucioneve
që merren me drejtimin dhe kontrollin e procesit të verifikimit të vlefshmërisë ligjore të
krijimit të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore, si:
Komisioni Qeveritar i Tokës dhe Sekretariati Teknik pranë tij;
i) komisioni vendor i verifikimit të titujve të pronësisë pranë prefektit të qarkut;
ii) drejtoria e administrimit dhe mbrojtjes së tokës pranë këshillit të qarkut;
Agjencia e Kthimit dhe kompensimit te Pronave
Neni 11
Afati i plotësimit të AMTP-ve përfundon brenda një viti nga data e hyrjes në fuqi të
akteve nënligjore të nxjerra në z/batim të këtij ligji.
640
Neni 14
Ky ligj hyn në fuqi 15 ditë pas botimit në Fletoren Zyrtare dhe bie nga fuqia më Tetor
2013.
Ligji nr.171/2014 “Për përfundimin e procedurave ligjore të kalimit të tokës bujqësore
të ish-ndërmarrjeve bujqësore në pronësi të përfituesve”
Neni 1
Qëllimi i ligjit
Ky ligj ka për qëllim përfundimin e procedurave ligjore të kalimit në pronësi pa
shpërblim të tokës bujqësore të ish- ndërmarrjeve bujqësore përfituesve sipas ligjit nr.8053,
datë 21.12,1995. “Për kalimin në pronësi pa shpërblim të tokës bujqësore”, të ndryshuar, të
cilët nuk kanë bërë kalimin në pronësi, sipas kushteve dhe procedurave të përcaktuara në këtë
ligj.
Neni 2
Fusha e zbatimit
Ky ligj zbatohet për subjektet si më poshtë:
a) Familjet bujqësore ose individët të cilët përmbushin kushtet e mëposhtme: i) janë
përfitues të tokës bujqësore, sipas vendimit nr.452, datë 17.10.1992. të Këshillit të
Ministrave, “Për ristrukturimin e ndërmarrjeve bujqësore”, të ndryshuar; ii) në datën e hyrjes
në fuqi të këtij ligji janë banorë të njësisë së qeverisjes vendore dhe prej datës 1.10.1992 nuk
kanë ndryshuar vendbanimin e tyre, sipas regjistrit të gjendjes civile; dhe iii) e përdorin tokën
për veprimtari bujqësore por kanë mungesa në plotësimin e dokumentacionit të përdorimit
apo pronësisë.
b) Familjet bujqësore ose individët, të cilët përmbushin kushtet e mëposhtme:
1) kanë lëvizur nga qendrat e tyre të banimit dhe janë vendosur në territoret e ish-
ndërmarrjeve bujqësore me vendime të veçanta të Këshillit të Ministrave, sipas të cilave ata
janë përfitues të tokës bujqësore në pronësi dhe e përdorin tokën për janë veprimtari
bujqësore, por kanë mungesa në plotësimin e dokumentacionit të përdorimit apo pronësisë
sipas 2. Përjashtohen nga zbatimi i këtij ligji sipërfaqet e tokave bujqësore:
a) të ish-ndërmarrjeve bujqësore, të përcaktuara në nenin 2, të ligjit nr.8053, datë
21.12.1995, “Për kalimin në pronësi pa shpërblim të tokës bujqësore”, të ndryshuar; ish- b) në
rastet kur këto sipërfaqe:
janë regjistruar në regjistrin e pasurive të paluajtshme të Zyrës së Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme, si pronë private; përfshihen në procesin e legalizimit, sipas ligjit që
rregullon legalizimin, urbanizimin dhe integrimin e ndërtimeve pa leje;
III) është lëshuar akti i marrjes së tokës në pronësi (AMTP), deri në datën 15.8.2008,
nga komisionet e ndarjes së tokës, pavarësisht nëse është regjistruar ose jo në regjistrin e
pasurive të paluajtshme; nëse IV) me vendim të Këshillit të Ministrave apo vendime të
KRRTSH/KKT-së nuk është më e tillë.
Këtu nuk përfshihen familjet “Për ose individët që kanë fituar tokë bujqësore si
bashkëthemelues të ish-kooperativave bujqësore apo të ish-ndërmarrjeve bujqësore;
V) është objekt kërkese, e cila po shqyrtohet nga Agjencia e Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave, por nuk është dhënë ende vendim;
VI) janë objekt i një konflikti gjyqësor, për të cilin njësia e qeverisjes vendore është
vënë në dijeni zyrtarisht nga gjykata;
janë dhënë me qira, në bazë të ligjit për dhënien me qira të tokës bujqësore e pyjore,
të livadheve e kullotave që janë për pasuri shtetërore dhe akteve nënligjore në zbatim të tij
ose ka kaluar në administrim të Ministrisë së Bujqësisë, Zhvillimit Rural e Administrimit të
Ujërave, me destinacion dhënien me qira, sipas vendimit nr.45, datë 29.1.2014, të Këshillit të
Ministrave,
“Për kalimin në administrim të Ministrisë së Bujqësisë, Zhvillimit Rural dhe
Administrimit të Ujërave të fondit të tokës bujqësore të ish-ndërmarrjeve bujqësore dhe ish-
641
institucioneve kërkimore shkencore të kësaj ministrie, aktualisht në dispozicion të Agjencisë
së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave”.
Neni3
Kriteret për pajisjen me aktin e marrjes së tokës në pronësi.
Familjet bujqësore apo individët pajisen me aktin e marrjes së tokës në pronësi, sipas
kushteve dhe procedurave të përcaktuara në këtë ligj, nëse janë përfitues të tokës bujqësore
në përdorim, sipas vendimit nr.452, datë 17.10.1992 të Këshillit të Ministrave “Për
ristrukturimin e ndërmarrjeve bujqësore”, të ndryshuar, dhe që nga hyrja në fuqi e këtij
vendimi:
a) e përdorin tokën për veprimtari bujqësore dhe e kanë aktin e marrjes së tokës në
përdorim të lëshuar deri më 15.8.2008.
Në këtë rast sipërfaqja e tokës bujqësore që jepet në pronësi, do të jetë e barabartë me
tokën që përdoruesi ka në shfrytëzim, por në të asnjë rast më e madhe se sipërfaqja që
tregohet në aktin e përdorimit dhe as më e madhe se sipërfaqja që i takon, sipas normës për
frymë të përcaktuar nga legjislacioni i kohës.
b) e përdorin tokën për veprimtari bujqësore, pavarësisht se nuk janë pajisur me aktin
e përdorimit. Në këtë rast sipërfaqja e tokës bujqësore që jepet në pronësi do të jetë e
barabartë me tokën që përdoruesi ka në shfrytëzim, por në asnjë rast më e madhe se
sipërfaqja që i takon, sipas normës për frymë të përcaktuar nga legjislacioni i kohës.
Familjet bujqësore apo individët, të cilët plotësojnë kushtet e parashikuara në nenin 2,
pika 1, shkronja “b”, të këtij ligji, pajisen me aktin e marrjes së tokës në pronësi, sipas
kushteve dhe procedurave të përcaktuara në këtë ligj.
Në këtë rast sipërfaqja e tokës bujqësore që jepet në pronësi, sipas këtij neni, do të jetë
e barabartë me tokën që familjet bujqësore apo 5tondividët përdorin për veprimtari bujqësore,
por, në asnjë rast, më e madhe se sipërfaqja që i takon, sipas përcaktimeve të vendimeve
përkatëse të Këshillit të Ministrave.
3. Aktet e marrjes së tokës në pronësi, të përfituara nga familjet bujqësore apo
individët, pa pasur më parë akt të marrjes së tokës në përdorim apo duke pasur akt të marrjes
së tokës në përdorim, të lëshuar pas muajit shkurt të vitit 1996, si dhe nga pranë plotësojnë të
gjitha kushtet e tjera të legjislacionit të kohës, konsiderohen të vlefshme të pas.
Neni 4
Procedura për pajisjen e subjekteve me aktet e marrjes së tokës në pronësi.
Kryetari i njësisë së qeverisjes vendore është organi përgjegjës për ndjekjen dhe
përfundimin e procedurave për pajisjen e subjekteve me AMTP, sipas kërkesave, kritereve
dhe kushteve të përcaktuara në këtë ligj.
2. Kryetarët e fshatrave, kryesitë e tyre, kryetari i njësisë së qeverisjes vendore dhe
administrata e tij evidentojnë, përcaktojnë e saktësojnë përdoruesit në fakt të tokës për
veprimtari bujqësore, vendndodhjen e saj, sipërfaqen dhe kufitarët për çdo përdorues, sipas
akteve nënligjore të dala në zbatim të këtij ligji.
3. Përcaktimi i përdoruesve të tokës bujqësore për çdo fshat në njësinë e qeverisjes
vendore bëhet me vendim të këtij këshilli, i cili merret me tre të pestat të numrit të
përgjithshëm të anëtarëve të tij.
Ky vendim përbën aktin administrativ për përcaktimin e përdoruesve të tokës
bujqësore për çdo fshat.
Familjet bujqësore apo individët që nuk figurojnë në vendimin e këshillit të njësisë së
qeverisjes vendore, të përmendur në pikën 3 të këtij neni, nuk pajisen me aktin e marrjes së
tokës në pronësi, me përjashtim të rasteve kur ka një vendim gjyqësor të formës së prerë që
përcakton ndryshe.
5. Kryetari i njësisë së qeverisjes vendore, fillon procedurën për pajisjen e subjekteve
përfitues me AMTP vetëm pasi:
642
a) është marrë përgjigje zyrtare nga institucionet e përcaktuara në nenin 2, pika 2, të
këtij ligji;
b) është marrë vendimi i këshillit të njësisë së qeverisjes vendore që përcakton listën e
përdoruesve të tokës bujqësore;
c) vendimi i këshillit të njësisë së qeverisjes vendore është përcjellë zyrtarisht pranë
institucioneve që merren me drejtimin dhe kontrollin e procesit të verifikimit të vlefshmërisë
ligjore të krijimit të titujve të pronësisë mbi tokën bujqësore, përkatësisht:
I) Komisionit Qeveritar të Tokës dhe sekretariatit teknik pranë tij;
II) Komisionit vendor të verifikimit të titujve të pronësisë pranë prefektit të qarkut;
III) Drejtorisë së administrimit dhe mbrojtjes së tokës pranë këshillit të qarkut;
V) Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave. 6. Kryetari i njësisë së
qeverisjes vendore raporton çdo muaj për ecurinë e kryerjes së këtij procesi, si dhe në
përfundim të tij tek prefekti i qarkut.
Neni 5
Përfundimi i afatit të përdorimit të tokës bujqësore
1. Në të gjitha rastet kur nga informacioni zyrtar i siguruar gjatë procesit të
verifikimit, sipas nënndarjeve “i”, “ii’, “iii’, ‘iv” dhe “vii”, të shkronjës “b”, të pikës 2, të
nenit 2, të këtij ligji, rezulton se prona ka kaluar në pronësi ose në administrim të një organi
apo enti publik, atëherë përdoruesit i përfundon afati i përdorimit të tokës bujqësore, sipas
aktit të marrjes së tokës në përdorim, nëse ai e ka atë.
2. Nëse nga informacioni zyrtar i siguruar gjatë procesit të verifikimit të gjendjes
juridike të pronës rezulton se toka bujqësore është objekt shqyrtimi në Agjencinë e Kthimit
dhe Kompensimit të Pronave apo në gjykatë dhe këto institucione:
a) me vendim të formës së prerë përcaktojnë, brenda afatit të plotësimit të AMTP-ve,
sipas përcaktimit të nenit 6, të këtij ligji, një pronar tjetër nga përdoruesi për këtë tokë,
atëherë përdoruesit i përfundon afati i përdorimit të tokës bujqësore;
b) me vendim të formës së prerë nuk përcaktojnë, brenda afatit të plotësimit të
AMTPve, sipas përcaktimit të nenit 6, të këtij ligji, një pronar tjetër nga përdoruesi për këtë
tokë, atëherë kjo nuk bëhet pengesë për kalimin e tokës nga përdorimi në pronësi,; në qoftë se
përdoruesi plotëson kushtet e tjera të këtij ligji;
c) nuk arrijnë të marrin vendim të formës së prerë, brenda afatit të plotësimit të
AMTP-ve, sipas përcaktimit të nenit 6, të këtij j ligji, atëherë vazhdon përdorimi i tokës nga
përdoruesi, derisa të ketë një vendim të formës së prerë nga njëri prej institucioneve të
sipërpërmendura.
Më pas veprohet sipas përcaktimeve të shkronjave “a” e “b”, të kësaj pike. Nëse do të
ketë një vendim, si në rastin e shkronjës “b”, atëherë përdoruesit i lind e drejta të kërkojë
pronësinë e kësaj toke në gjykatë, në përputhje me kriteret e këtij ligji.
Afati përfundimtar
1. Afati për përfundimin e procedurave të kalimit të tokës bujqësore të ish-
ndërmarrjeve bujqësore në pronësi të përfituesve mbyllet në datën 30 Qershor 2016.
2. Nëse njësitë e qeverisjes vendore nuk përfundojnë procedurat e kalimit të tokës
bujqësore brenda afatit të përcaktuar në pikën 1, të këtij neni, dhe në përputhje me kriteret e
parashikuara në këtë ligj, përfituesve sipas këtij ligji i lind e drejta ti drejtohet gjykatës.
3. Nëse subjekti kërkon dhe gjykata konstaton se organet e njësive të qeverisjes
vendore nuk kanë pajisur me aktin e marrjes së tokës në pronësi subjektin përkatës, si rezultat
i shkeljes me faj të dispozitave të këtij ligji dhe akteve nënligjore të dala në zbatim të tij,
gjykata vendos dënimin administrativ me gjobë të këtyre organeve në masën nga 50 000 -
100 000 lekë, në përputhje me ligjin që rregullon kundërvajtjet administrative.
Neni 7 Aktet nënligjore
1. Aktet ligjore e nënligjore, të miratuara para hyrjes në fuqi të këtij ligji dhe që bien
në kundërshtim me të, shfuqizohen.
643
2. Ngarkohet Këshilli i Ministrave që, brenda një muaji nga hyrja në fuqi e këtij ligji,
të përcaktojë me vendim: a) detyrat, përgjegjësitë, procedurat dhe afatet për përcaktimin
përfundimtar të përdoruesve të tokës bujqësore të ish ndërmarrjeve bujqësore, sipas kritereve
të këtij ligji;
b) afatet dhe dokumentacionin që subjekti i interesuar duhet ti paraqesi, si dhe
informacionin duhet te kërkojë e të kontrollojë kryetarin e njësisë së qeverisjes vendore, në
përputhje me këtë ligj;
c) afatet dhe dokumentacionin që subjekti interesuar duhet të paraqesë për të provuar
qënien e tij si bashkëthemelues të ish- kooperativave bujqësore apo të ish-ndërmarrjeve
bujqësore;
ç) institucionet ku zyrtarisht do të kërkohet plotësimi i kërkesave, sipas pikës 2, të
nenit 2, të këtij ligji, procedurat dhe rregullat e hollësishme të bashkëpunimit, si dhe afatet e
komunikimit me këto institucione;
d)formën e aktit të marrjes së tokës bujqësore në pronësi dhe afatin e lëshimit të tij,
mënyrën e ruajtjes dhe të përcjelljes së tij pranë institucioneve që drejtojnë dhe kontrollojnë
procesin, deri në dërgimin e tij për regjistrim në zyrën vendore të regjistrimit të pasurive të
paluajtshme.
Neni 8
Dispozitë kalimtare
Vendimet e këshillave të njësive të qeverisjes vendore dhe dokumentacioni i
pronësisë mbi tokën bujqësore, i plotësuar në përputhje me përcaktimet e ligjit nr.57/2012
“Për përfundimin e procesit të kalimit në pronësi të përfituesve të tokës bujqësore të ish-
ndërmarrjeve bujqësore”, në periudhën nga data 1 tetor 2013 deri në datën e hyrjes në fuqi të
këtij ligji konsiderohen të vlefshme.
Neni 9
Ky ligj hyn në fuqi 15 ditë pas botimit në Fletoren Zyrtare. Miratuar në datën
18.12.2014.
VKM nr.337, datë 22.4.2015 “Për përcaktimin e procedurave të kryerjes së procesit të
kalimit të tokës bujqësore të ish ndërmarrjes ndërmarrjeve bujqësore në pronësi të
përfituesve”.
Në mbështetje të nenit 100, të Kushtetutës dhe të nenit 7, të ligjit nr.171/2014, “Për
përfundimin e procesit të kalimit të tokës bujqësore të ish-ndërmarrjeve bujqësore në pronësi
të përfituesve”:
“...4. Administrata e njësisë së qeverisjes vendore regjistron, në një regjistër të
veçantë, të gjitha kërkesat e paraqitura nga përdoruesit faktikë të tokës bujqësore të ish-
ndërmarrjeve bujqësore, të cilët nuk janë pajisur me AMTP.
Kryetari i njësisë së qeverisjes vendore plotëson AMTP-të për subjektet përfituese, të
përcaktuara në vendimin e Këshillit të njësisë së qeverisjes vendore, i cili është konfirmuar si
në përputhje me ligjin nga prefekti i qarkut.
4. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga paditësat Zini Isaraj dhe Ylli Alikaj, nuk
përmbajnë shkaqe ligjore që të motivojnë cënimin e vendimit nr.105, datë 22.02.2016, të
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër me të cilin është vendosur nxjerrja
jashtë juridiksionit e e çështjes gjyqësore.
5. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, konstaton se kjo çështje përpara se të
bëhej objekt i këtij gjykimi është shqyrtuar nga Këshillit i Qarkut Gjirokastër, i cili me
shkresat nr.142/3 Prot, datë 07.01.2016, dhe nr.143 2 Prot, datë 20.10.2015, ka refuzuar
kërkesën paditësave për kalimin e tokës nga përdorimi në pronësi për ish punonjësit dhe ish
specialistët e ndërmarrjeve bujqësore, duke i kthyer përgjigje se “për kalimin e tokës
644
bujqësore nga përdorimi në pronësi, nuk është kompetencë e DAMT-së, por e Këshillit
Bashkiak/Komunal të njësisë së qeverisjes vendore.
Mbi këtë bazë paditësat i janë drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi për
kundërshtim akti administrativ.
6. Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të
padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte, vendimit të gjykatës, shkaqeve të ankimit,
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konkludon se mosmarrëveshja objekt shqyrtimi nuk
i përket juridiksionit gjyqësor.
7. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se, vendimi nr.105, datë
22.02.2016, të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër, është marrë në
përputhje me dispozitat e ligjit procedurial dhe atij material, e për rrjedhojë, ai duhet lënë në
fuqi.
8. Juridiksioni konsiderohet si një nga çështjet me të rëndësishme procedurale,
mosrespektimi dhe moszgjidhja e drejtë i të cilit passjell prishjen e vendimit. Për këtë arsye
në nenin 9 të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” parashikohet shprehimisht se: “Gjykata në
çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe kryesisht, kur konstaton se çështja nuk bën pjesë
në juridiksionin gjyqësor, merr vendim për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit dhe
dërgimin e akteve organit kompetent. Kundër vendimit të gjykatës mund të bëhet ankim i
veçantë në Kolegjin Administrativ të Gjykatës së Lartë”.
9. Në analizë të dispozitës së sipërcituar del qartë se gjykata në çdo shkallë gjykimi ka
të drejtë të marrë në shqyrtim dhe të vendosë në lidhje me juridiksionin e saj në gjykimin e
një çështjeje. Kjo e drejtë e gjykatës për të vepruar edhe kryesisht është e lidhur
drejtpërsëdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit për një proces të rregullt ligjor të
sanksionuar në Kushtetutën e Republikës së Shqipërisë dhe në nenin 6 të KEDNJ.
10. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se në çështjen objekt gjykimi
është e rëndësishme të merret në analizë se dispozitat e cilit ligj do të jenë të zbatueshme, dhe
ne varësi të sa me sipër, gjykata përcakton juridiksionin të cilit i përket çështja.
11. Në referim të akteve të dosjes gjyqësore të marra në shqyrtim nga gjykatat më të
ulta, ky Kolegj konstaton se marrëdhënia juridike për shkak të së cilës ka lindur konflikti
objekt gjykimi, rregullohet nga ligji i posaçëm nr.57/2012 “Për përfundimin e procesit të
kalimit në pronësi përfituesve të tokës bujqësore të ish-ndërmarrjeve bujqësore.
Në kuptim të ligjit nr.57/2012 “Për përfundimin e procesit të kalimit në pronësi
përfituesve të tokës bujqësore të ish-ndërmarrjeve bujqësore, konkretisht nenet 7 dhe 8 të
këtij ligji, bëjnë fjalë për komisionin vendor të vlerësimit të titujve të pronësisë (KV), duke
përcaktuar kompetencat dhe detyrat, si dhe përgjegjësitë e tij.
12. Sipas pikës 2 të nenit 8, KV-ja “merr vendimet përkatëse për çdo mosmarrëveshje
ose konflikt të lindur ndërmjet personave fizikë ose juridikë, për bazueshmërinë ligjore të
titujve të pronësisë, të krijuar mbi tokën bujqësore” dhe sipas nenit 10: “Kur KV-ja, gjatë
verifikimit të dokumentacionit dhe të vendimeve përkatëse të komisioneve të tokës, vëren se
krijimi i titullit të pronësisë mbi tokën është dhënë në kundërshtim me dispozitat e
përcaktuara në nenet 2, 3 e 4 të këtij ligji dhe me vendimet e tij, të marra sipas neneve 8,
pikat 2 e 3 dhe 9, pika 2 të këtij ligji, i paraqet gjykatës së rrethit gjyqësor përkatës një
kërkesë për anullimin e aktit administrativ, “akt i marrjes së tokës në pronësi”.
13. Në ligj parashikohet se KV-të mund të vihen në lëvizje kryesisht ose me kërkesë,
ankesë, informacione që mund t’i paraqiten “nga shtetasit dhe strukturat shtetërore,
veprimtaria e të cilave lidhet me pronësinë mbi tokën bujqësore”.
14. Neni 8, i ligjit Ligji nr.57/2012 të mësipërm ngarkon kryetarin e
komunës/bashkisë për kryerjen e ZVRPP-ja, pasi verifikon vetëm elementet formale të
AMTP-ve të paraqitura për regjistrim, procedon brenda 10 (dhjetë) ditëve, nga data e marrjes
645
së tyre... ”. Për pajisjen e subjekteve me AMTP, sipas kërkesave, kritereve dhe kushteve të
përcaktuara në këtë ligj.
Sipas VKM nr.337, datë 22.4.2015, pika 19, përcaktohet: Kryetari i njësisë së
qeverisjes vendore, plotëson AMTP-të për subjektet përfituese, të përcaktuara në vendimin e
këshillit të njësisë së këtij qeverisjes vendore, i cili është konfirmuar si në përputhje me ligjin
nga prefekti i qarkut.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, çmon se paditësi Zini Isaraj, për tokën të
cilën e ka në përdorim e cila ndodhet në njësinë në administrative të qeverisjes vendore të
Bashkisë Gjirokastër, duhej t’i ishte drejtuar për kalimin e kësaj tokë nga përdorimi në
pronësi, Këshillit të Bashkisë Gjirokastër dhe jo Këshillit të Qarkut Gjirokastër.
Po ashtu edhe paditësi Ylli Alikaj për tokën të cilën e ka në përdorim e cila ndodhet
në njësinë administrative, të qeverisjes vendore të Bashkisë Tepelenë, duhej t’i ishte
drejtuar për kalimin e kësaj toke nga përdorimi në pronësi, Këshillit të Bashkisë
Tepelenë dhe jo Këshillit të Qarkut Gjirokastër.
15. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ gjykon se konkluzioni i Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër është i drejtë, pasi në vështrim të nenit 33, të
ligjit 8652, datë 31.07.2000, mosmarrja shqyrtim e kërkesës së paditësave, krijon bindje se
aktet duhet t’i dërgohen për shqyrtim organit administrativ të Bashkisë Gjirokastër për
paditësin Zini Isaraj dhe Bashkisë Tepelenë për paditësin Ylli Alikaj.
16. Për këto arsye, Kolegj Administrativ, nisur nga natyra e kësaj mosmarrëveshje,
arrin në përfundimin se çështja objekt gjykimi ëshët jashtë juridiksionit gjyqësor.
17. Për sa më sipër, Kolegji Administrativ, arrin në përfundimin se vendimi nr.105,
datë 22.02.2016, të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër, duhet të lihet në
fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Shkallës së Parë Gjirokastër.
Tiranë, më 19.07.2016
646
VENDIM

në dhomën e këshillimit datë 06.07.2016 mori në shqyrtim çështjen administrative

nr.02274/14 Akti, që u përket:
PADITËSE: ZELIJE ÇIRA

E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE DIBËR
OBJEKTI:
Anullimi i vendimit nr.846/1, datë 28.05.2012 për mbyllje pensioni
dhe nxjerrje debitor të shumën 473.885 lekë.
Detyrimin e palës së paditur për të më rilidhur pension pleqërie
si nënë me shumë fëmijë nga datë 30.04.2012.
Baza Ligjore: Neni 32/c, 106 e 153, 324 të K.Pr.Civile.
Ligji nr.7703, datë 11.05.1993, i ndryshuar.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, me vendimin nr.36, datë 01.02.2013, ka

vendosur:
“Pushimin e gjykimit të çështjes civile me nr.35/423 Regjistri datë 03.01.2013,
pasi paditësja Zelija Çira, pa shkaqe të arsyeshme nuk u paraqit në gjykim”.

kompetente Gjykatës Administrative të Apelit”.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, në Dhomë Këshillimi, me vendimin

nr.144, datë 06.02.2014, ka vendosur:
Mat”.
Kundër vendimit të gjykatës administrative të apelit ka ushtruar rekurs paditësja

shkallës së parë me tjetër trup gjykues, për këto shkaqe:
- Vendimet e gjykatave janë marrë në shkelje të rënda të ligjit procedurial.
- Gjykata administrative e apelit gabon kur shprehet se nuk qëndron asnjë nga shkaqet e
ankimit.
647
- E drejta e pensionit është një e drejtë kushtetuese dhe nuk mund të cenohet veçse me
vendim gjykate të formës së prerë.
- Ndërkohë, pala e paditur nuk thotë asnjë fjalë se për çfarë arsye unë jam shpallur
debitore, për shkak fajësie apo përfitim të padrejtë?
- Nga proces verbali i seancës gjyqësore datë 01.02.2013, del se avokati ka kërkuar
pushimin e gjykimit, ndërsa gjykata e apelit “...thotë se një gjë e tillë nuk është
provuar”.
- Kërkoj që Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë “...të administrojë dosjen dhe të
thotë, cila qëndron, kjo që them unë apo ajo që thotë Gjykata”?

VËREN
RRETHANAT E ÇËSHTJES:
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditëses Zelije Çira, me vendimin

nr.846, datë 11.02.2008 të Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Dibër, i është njohur
e drejta e përfitimit të pensionit të pleqërisë për punë në ish-kooperativë bujqësore, si nënë
me shumë fëmijë, nga data 01.10.2009, me të drejtë pagese nga data 01.09.2007.
2. Bazuar në kontrollin e auditit të brendshëm, me vendimin nr.846/1, datë 28.05.2012
të palës së paditur, paditëses i është mbyllur pensioni i përfituar dhe njëkohësisht është
shpallur debitore në shumën prej 473.886 lekë.
2.1. Sipas palës së paditur, nga verifikimet e bëra ka rezultuar se për periudhën e
sigurimit 01.01.1993-01.10.1993, si e vetëpunësuar në bujqësi kontributi është paguar në
kundërshtim me nenin 96 të ligjit 7703/1993. Në këto rrethana, duke u zbritur kjo periudhë
nga vjetërsia e përgjithshme e punës, pala e paditur ka vlerësuar se paditësja e këtij gjykimi
nuk përmbush kriteret për të përfituar pension pleqërie sipas nenit 93 të ligjit të sipërtreguar.
3. Paditësja Zelije Çira ka ushtruar ankim administrativ dhe pas përgjigjes negative,
me shkresën nr.4726/1 Prot., datë 01.07.2012, me pretendimin se Urdhri i Mbylljes së
Pensionit është në kundërshtim me ligjin dhe aktet e dosjes mbi bazën e të cilit është lidhur
ky pension sepse: (i) ka derdhur kontributin si e vetëpunësuar në bujqësi, mandat arkëtimi
nr.102850, datë 03.11.2003; (ii) mosnjohja si periudhë sigurimi nga 01.01.1993-01.10.1993,
si bujk privat nuk qëndron, pasi vendimi i ndërprerjes nuk mbështetet në asnjë dispozitë
ligjore; (iii) kontributi për këtë periudhë është derdhur së bashku për të gjithë periudhën nga
viti 1993 deri në vitin 2003, sipas ligjit për sigurimet shoqërore, me padi ka kërkuar si në
objektin e saj, pasqyruar në kërkesë padi dhe në pjesët hyrëse të vendimeve të gjykatave të
faktit.
gjykimin e “...çështjes civile me nr.35/423 Regjistri datë 03.01.2013, pasi paditësja Zelija
Çira, pa shkaqe të arsyeshme nuk u paraqit në gjykim”.
4.1. Në pushimin e gjykimit të çështjes, gjykata, pasi citon nenet 96/1, 179/1 dhe 299
të Kodit të Procedurës Civile, arsyeton: (i) në këtë gjykim paditësja “...është përfaqësuar nga
Av. Veri Kuka sipas prokurës dhënë me gojë përpara trupit gjykues...në seancën e parë
gjyqësore të zhvilluar më datë 28.09.2012”; (ii) “Në seancën gjyqësore të dt. 01.02.2013,
përfaqësuesi i paditëses dhe paditësja pa ndonjë shkak të arsyeshëm nuk u paraqitën në
seancë gjyqësore, ndonëse kishte dijeni nga seanca e dt. 25.01.2013, kur përfaqësuesi i
paditëses, ishte vetë i pranishëm për datën dhe orën e gjykimit”; (iii) “Gjykata nuk ka asnjë
njoftim për shkaqet e mosparaqitjes së paditëses dhe përfaqësuesit të saj”.
648
5. Mbi ankimin e paditëses, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.742, datë
17.12.2013, ka shpallur “...moskompetencën e Gjykatës së Apelit Tiranë për gjykimin e
çështjes civile nr.529 Akti, datë 25.02.2013 dhe dërgimin e akteve gjykatës kompetente
Gjykatës Administrative të Apelit”.
6. Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, në Dhomë Këshillimi, me vendimin
nr.144, datë 06.02.2014, ka lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat.
6.1. Në përgjigje të ankimit dhe në lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së
parë, gjykata administrative e apelit parashtron: (i) “Paditësja në këtë proces gjyqësor ka
qenë e përfaqësuar rregullisht nga avokati i zgjedhur prej saj para gjykatës, të cilit në
mënyrë të shprehur i ka dhënë edhe tagrin e përfaqësimit në mungesë të saj në seancën e
datës 28.09.2013. Përfaqësimi i paditëses është bërë në përputhje me nenin 96 të Kodit të
Procedurës Civile”; (ii) “Rezulton që pas kësaj seance, paditësja nuk është paraqitur më në
gjykim, duke prezumuar se është përfaqësuar rregullisht nga avokati i zgjedhur prej saj”;
(iii) “Në seancën gjyqësore të datës 01.02.3013 përfaqësuesi i palës paditëse nuk është
paraqitur ndonëse ka patur dijeni rregullisht nga seanca gjyqësore paraardhëse e datës
25.01.2013 (me kërkesën e të cilit është shtyrë kjo seancë për t’i dhënë atij mundësi njohje me
aktet e palës së paditur”; (iv) “Gjykata e shkallës së parë nuk ka patur asnjë njoftim në lidhje
me shkaqet e mosparaqitjes së paditëses dhe përfaqësuesit të saj”; (v) “Në lidhje me shkaqet
e ngritura në ankim..., asnjëri prej tyre nuk rezulton të jetë i provuar”.
7. Kundër vendimit të gjykatës administrative të apelit ka ushtruar rekurs paditësja
shkallës së parë me tjetër trup gjykues, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
LIGJI I ZBATUESHËM
8. Dispozitat e ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave

Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” dhe ato të Kodit të
Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:
8.1. Neni 1/2 i ligjit nr.49/2012: “Dispozitat e këtij ligji plotësohen me parashikimet
e Kodit të Procedurës Civile, me përjashtim të
rasteve dhe për aq sa ky ligj nuk parashikon
ndryshe”.
8.2. Neni 3/1 i ligjit nr.49/2012: “Gjykata, në gjykimin administrativ, siguron
nëpërmjet një procesi të rregullt gjyqësor dhe
brenda afateve të shpejta e të arsyeshme, mbrojtjen
juridike të drejtave, lirive dhe interesave kushtetues
dhe ligjorë të subjekteve, që mund të cenohen si
pasojë e ushtrimit ose jo të funksioneve publike nga
ana e organeve të administratës publike”.
8.3. Neni 175 i K.Pr.Civile: “Pasi deklarohet çelja e seancës gjyqësore, gjykata
verifikon paraqitjen e palëve dhe heton shkaqet kur
njëra ose të dyja ato nuk janë paraqitur në seancë.
Në rast se mosparaqitja ka ndodhur për shkak
sëmundje ose për ndonjë shkak tjetër të ligjshëm,
gjykata shtyn gjykimin për një ditë tjetër”.
649
9. Se rekursi i paraqitur nga paditësja Zelije Çira përmban shkaqe ligjore nga ato të
parashikuara në nenin 58 të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave
Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” që motivojnë cenimin e
vendimit nr.144, datë 06.02.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë dhe të vendimit
nr.36, datë 01.02.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat.
10. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të materialeve që ndodhen
në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimit, vendimeve të gjykatave të faktit dhe
shkaqeve të rekursit, arrin në përfundimin se vendimi nr.144, datë 06.02.2014 i Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë dhe vendimi nr.36, datë 01.02.2013 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Mat, janë rrjedhojë e mosrespektimit dhe moszbatimit të kërkesave të ligjit
procedural dhe si të tillë duhet të prishen.
11. Gjykata e Lartë, nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore dhe pretendimeve
të parashtruara në rekurs, vlerëson nëse nga gjykatat e faktit janë lejuar ose jo shkelje të
gjykimin e çështjes civile me nr.35/423 Regjistri Themeltar, datë regjistrimi 03.01.2013, me
argumentin se paditësja Zelija Çira dhe përfaqësuesi i saj ligjor, megjithëse kishin dijeni
rregullisht për datën dhe orën e seancës gjyqësore, pa shkaqe të arsyeshme nuk u paraqitën në
gjykim.
13. Ndryshe nga sa parashtron gjykata e shkallës së parë, nga aktet proceduriale të
dosjes gjyqësore, pa i hyrë analizës së provave, por për treguar situatën juridike dhe atë
faktike gjatë procesit gjyqësor në shkallë të parë dhe në apel, ky kolegj evidenton: (i) se
paditësja e këtij gjykimi ka qenë e përfaqësuar me avokat i cili ka patur tagrin ta përfaqësojë
atë edhe në mungesë;[1] (ii) në seancën e datës 25.01.2013, përfaqësuesi i paditëses ka qenë i
pranishëm dhe kjo seancë është shtyrë mbi kërkesën e tij; (iii) në dosjen gjyqësore nuk ka
ndonjë akt shkresor të fashikulluar në të cilin të jetë parashtruar ndonjë shkak për mungesën e
palës paditëse, dhe (iv) po kështu, në dosjen gjyqësore nuk ka ndonjë akt shkresor nëpërmjet
të cilit të pasqyrohet verifikimi apo hetimi i shkaqeve të mungesës së palës paditëse të bërë
nga ana e gjykatës së shkallës së parë në sekretarinë e gjykatës apo në protokoll të kësaj
gjykate, sipas kërkesave të nenit 175 të Kodit të Procedurës Civile.[2]
13.1. Nuk rezulton që gjykata e shkallës së parë të ketë respektuar kërkesat e nenit
175 të Kodit të Procedurës Civile, pasi nuk ka verifikuar apo hetuar shkaqet e mosparaqitjes
së palës paditëse. Nëse gjykata do të kishte kryer veprimet proceduriale, sikundër
parashikohen në këtë dispozitë, vendimmarrja e saj, qoftë ajo për pushimin e gjykimit apo
dhe për shtyrjen e seancës gjyqësore në varësi të faktit që do të rezultonte i vërtetuar, do të
ishte i argumentuar dhe i mbështetur në ligj. Në të kundërt, sikurse është rasti konkret,
vendimi i gjykatës është i paargumentuar dhe i pambështetur në ligj.
13.2. Pra, gjykata, në mungesë të kryerjes së veprimeve proceduriale të domosdoshme
prej saj, nuk ka qenë në kushtet e neneve 179 dhe 299/c të Kodit të Procedurës Civile që të
1
[?] Nga proces verbali i seancës gjyqësore të datë 28.09.2012: paditësja ka kërkuar “…që në këtë gjykim deri në përfundim
të tij të mbrohem nga av Veri Kuka të cilit i jap të gjitha të drejtat për të më përfaqësuar mua edhe në mungesën time si dhe
për të bërë kërkesa të ndryshme që ai e sheh të nevojshme”
2
[?] Për kohën kur është inicuar dhe zhvilluar ky proces gjyqësor, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, nga pikëpamja
proceduriale, ka patur për detyrim ligjor të respektonte kërkesat e Kodit të Procedurës Civile.
650
14. Mosrespektimi i kërkesave të dispozitave proceduriale të sipërcituara ka pasjellë
mungesën e parashtrimit të shkakut të mosparaqitjes së palës paditëse në seancën gjyqësore të
datës 01.02.2013 që, në vështrim të nenit 467 shkronja “ç” të Kodit të Procedurës Civile dhe
nenit 472 shkronja “b” të po këtij Kodi, përbën shkelje të rëndë të normave proceduriale që
çon detyrimisht në prishjen e vendimit.
15. Gjykata e apelit ka marrë çështjen në shqyrtim mbi ankimin e palës paditëse dhe,
pasi ka pranuar faktet, lidhur me dijeninë ose jo të palës paditëse për seancën e datës
01.02.2013, sikurse gjykata e shkallës së parë, në interpretim të gabuar të dispozitave ligjore
të zbatueshme për rastin konkret, ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
15.1. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykata administrative e apelit,
ndonëse i ka patur të gjitha mundësitë të konstatonte të metat e vendimmarrjes së gjykatës të
shkallës së parë dhe t’i jepte zgjidhje ligjore ankimit, është mjaftuar vetëm me një përsëritje
të arsyetimit të vendimit të gjykatës së shkallës së parë.
15.2. Kjo gjykatë, pa marrë në analizë e vlerësuar konform ligjit procedural materialet
e dosjes gjyqësore, a’priori, ka arritur në konkluzionin se ankimi i palës paditëse “...nuk
rezulton të jetë i provuar” dhe se “Gjykata e shkallës së parë nuk ka patur asnjë njoftim në
lidhje me shkaqet e mosparaqitjes së paditëses dhe përfaqësuesit të saj”. Ky kolegj vlerëson
se konkluzioni i gjykatës administrative të apelit nuk gjen mbështetje në aktet proceduriale të
dosjes gjyqësore, sikurse është parashtruar ut supra (pika 13 e këtij vendimi).
15.3. Në këto rrethana, Gjykata Administrative e Apelit ka qenë përpara rastit të
parashikuar nga shkronja “ç” e nenit 50 të ligjit nr.49/2012, në zbatim të cilit kjo gjykatë
duhej të kishte prishur vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe, bazuar në nenin 7 të po
këtij Ligji, të dërgonte çështjen për rishqyrtim pranë Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë.
16. Ky qëndrim gjen mbështetje edhe në vendimin njësues nr.4, datë 01.02.2006 të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, përsa ai ka të bëjë me interpretimin dhe
zbatimin e neneve 175, 179/1 dhe 299/c të Kodit të Procedurës Civile, dispozita këto ku është
mbështetur vendimmarrja e gjykatës së shkallës së parë.
17. Përsa më sipër, Kolegji administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i
Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat
duhet të prishen dhe meqënëse, në zbatim të nenit 7, të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe
mosmarrëveshja objekt gjykimi është në kompetencën lëndore të gjykatave administrative,
çështja duhet të dërgohet për rishqyrtim pranë Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazuar në shkronjën “d” të nenit 63 të
e mosmarrëveshjeve administrative”,
VENDOSI
të vendimit nr.36, datë 01.02.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
Tiranë, më 06.07.2016
651
Nr. 00-2016-2560 Vendimi
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në datën 13.07.2016 mori në shqyrtim në Dhomën e Këshillimit, çështjen që iu përket palëve

të mëposhtme:
PADITËS: SHOQËRIA TREGTARE “ARBLEV” SHPK

SHOQËRIA TREGTARE “START-CO” SHPK
I PADITUR: AUTORITETI PORTUAL DURRËS
OBJEKTI:
Shpërblimi i dëmit të shkaktuar nga mospërmbushja
e detyrimit ligjor në shumën 1.000.000 lekë.
Shpërblimin e dëmit për fitimin që do të nxirrej
në kushtet e zakonshme të tregut (fitimi i munguar),
në shumën prej 9.000.000 lekë.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32/a, 35/a, 36/1, 43 /1 të K.Pr.Civile,
nenet 419, 420, të K.Civil,
ligji nr.9643, datë 20.11.2016 “Për prokurimin publik”
ndryshuar me ligjin nr.9800, datë 10.09.2007,
ligjin nr.9855, datë 26/12/2007, ligjin nr.10170, datë 22.10.2009,
ligjin nr.10309, datë 22.07.2010, ligjin nr.22/2012 dhe ligjin nr.131/2012.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.363 (11-2016-1167), datë

Të shpallë moskompetencën për gjykimin e çështjes civile me nr.21234-00683
(11100), datë 01.03.2016 regjistrimi që i përket palës paditëse Shoqëria
Tregtare “Arblev’ Shpk dhe Shoqëria Tregtare “Start-Co” Shpk.
Dërgimin e çështjes për shqyrtim në gjykatën kompetente, Gjykatën
Administrative të Shkallës së Parë Durrës.
Gjykata Administrative e Shkallës të Parë Durrës, me vendimin nr.53, datë

Të ngrejë çështjen në lidhje me mosmarrëveshjen për kompetencën tokësore
midis Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe Gjykatës së Shkallës së Parë
Administrative Durrës për gjykimin e çështjes civile nr.regjistri 864 dhe datë
regjistrimi 30.03.2016. Të njoftohet me një kopje të këtij vendimi, Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Durrës. Dërgimin e akteve në Gjykatën e Lartë, Kolegji
Administrativ në Tiranë.
652
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës parashtron se:
 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës konstaton se, është një mosmarrëveshje në themel
të së cilës qëndrojnë parashikimet për procedurat e lidhjes së kontratave
administrative. Për lidhjen e tyre është i aplikueshëm ligji “Për Prokurimet Publike”.
Njëra nga palët është shtet, Autoriteti Portual, i cili vepron si ent publik dhe që e
ushtron veprimtarinë në bazë të një ligji të posaçëm, duke u aplikuar ligji specifik që i
jep kontratës natyrën e kontratës administrative. Si e tillë kompetenca lëndore i takon
gjykatës administrative.
 Rezulton në gjykim se, Komisioni i Prokurimit Publik ka dalë me vendimin
nr.49/2016. Sipas tij, në pjesën “vendosi”, fiksohet fakti se pranohet ankesa e
bashkimit të operatorëve ekonomike “Arblev” Shpk & ”Start Co” Shpk, për
procedurën e prokurimit “procedurë e hapur”, të zhvilluar me datë 16.12.2015 nga
autoriteti kontraktor Autoriteti Portual Durrës. Autoriteti kontraktor të anullojë
vendimin e KVO-se për skualifikimin e bashkimit të operatoreve ekonomike “Arblev”
Shpk & “Start Co” Shpk, duke i skualifikuar ato.
 Rezulton më pas se, Autoriteti Portual Durrës e ka ankimuar vendimin e K.P.P
nr.49/2016.
Me padi pala paditëse i drejtohet gjykatës me objektin si më sipër. Pra, kërkon
shpërblimin e dëmit. Sa më sipër, gjykata konkludon se objekti i padisë nuk mund të
gjykohet nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës, pasi nuk është në
kompetencën lëndore të saj. Kjo, në kuptim të nenit 7 të ligjit nr.49/2012 “Për
Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatës Administrative dhe Gjykimi i
Mosmarrëveshjeve Administrative”.
 Sipas nenit 41 të Kodit të Procedurës Civile janë në kompetencë të gjykatës se
shkallës së parë (gjykatës civile) të gjitha mosmarrëveshjet civile dhe mosmarrëveshje
të tjera të parashikuara në këtë Kod e në ligje të tjera. Ndërsa në nenet 7, 5, 17 të ligjit
nr.49/2012 janë përcaktuar në mënyrë shteruese rastet e kompetencës lëndore të
gjykatave administrative. Objekti dhe shkaku ligjor i padisë si mosmarrëveshje objekt
gjykimi është e natyrës civile tregtare. Gjykata ka parasysh vendimin nr.03, datë
28.4.2014 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë. Pra, objekti “kthim shume”
në rastin konkret, është objekt shqyrtimi nga Gjykata Civile Durrës.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Medi Bici dhe bisedoi çështjen në tërësi në Dhomën e
Këshillimit, në përfundim;
VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë me datë 22.06.2016 është regjistruar çështja nr.31003-00949-
00-2016 regj. them, që u përket palëve: paditëse Shoqëria Tregtare “Arblev” Sh.p.k e
Shoqëria Tregtare “Start-Co” Sh.p.k dhe i paditur Autoriteti Portual Durrës, me objekt:
Shpërblimin e dëmit të shkaktuar nga mospërmbushja e detyrimit ligjor në shumën 1.000.000
lekë, etj...
2. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.363 (11-2016-
1167), datë 08.03.2016 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës është rrjedhojë i zbatimit të
drejtë të ligjit, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi.
3. Paditësit kanë marrë pjesë në një procedurë prokurimi të zhvilluar nga pala e
paditur, Autoriteti Portual Durrës dhe duke mos qenë dakord me vendimin e KVO, i janë
653
drejtuar Komisioni të Prokurimit Publik. Ky i fundit me vendimin nr.49/2016, ka vendosur
pranimin e ankesës së Bashkimit të Operatorëve Ekonomikë “Arblev” Shpk & “Start Co”
Shpk, për procedurën e prokurimit “procedurë e hapur”, të zhvilluar me datë 16.12.2015 nga
Autoriteti Kontraktor, Autoriteti Portual Durrës. Komisioni i Prokurimit Publik vendosi të
anullojë vendimin e KVO-së për skualifikimin e Bashkimit të Operatorëve Ekonomikë
“Arblev” Shpk & “Start Co” Shpk, duke i kualifikuar ato.
4. Autoriteti Portual Durrës e ka ankimuar vendimin e Komisionit të Prokurimit
Publik nr.49/2016, prandaj paditësit i janë drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës me
kërkesëpadinë objekt shqyrtimi.
II. Vendimi dhe arsyetimi i gjykatave:
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.11-2016-1167 (363), datë

Të shpallë moskompetencën për gjykimin e çështjes civile me nr.21234-00683
(11100), datë 01.03.2016 regjistrimi që i përket palës paditëse Shoqëria Tregtare “Arblev”
Shpk dhe Shoqëria Tregtare “Start-Co” Shpk. Dërgimin e çështjes për shqyrtim në gjykatën
kompetente, Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Durrës.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës ndër të tjera arsyeton se:
......Gjykata pasi u njoh me aktet konstaton se, kemi të bëjmë me një mosmarrëveshje
në themel të së cilës qëndrojnë parashikimet për procedurat e lidhjes së kontratave
administrative dhe për lidhjen e tyre është i aplikueshëm ligji “Për prokurimet publike”. Në
rastin në gjykim, duke qenë se njëra nga palët është “shtet” (Autoriteti Portual Durrës si ent
që e ushtron veprimtarinë në bazë të një ligji të posaçëm) dhe aplikohet një ligj specifik që i
jep kontratës natyrën e kontratës administrative, kompetenca lëndore i takon gjykatës
administrative. Rezulton se në momentin aktual të ndarjes së çështjes me short për gjykimin e
saj, janë vërtetuar dy fakte, të cilat referuar edhe parashikimit të nenit 61 të K.Pr.Civile,
bëjnë që Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës të mos ketë më kompetencë lëndore për gjykimin
e çështjes dhe kësisoj e bëjnë të domosdoshme dërgimin e saj gjykatës kompetente që është
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës.
Me datën 04.11.2013 ka filluar funksionimi i gjykatave administrative referuar ligjit
mosmarrëveshjeve administrative”, dhe Dekretit të Presidentit të Republikës nr.8349, datë
14.10.2013 për fillimin e funksionimit të këtyre gjykatave. Vetë ligji, i cili rezulton se është
botuar në Fletoren Zyrtare nr.53, të vitit 2012 ka hyrë në fuqi me datën 30.05.2012, 15 ditë
pas botimit të tij. Dekreti i Presidentit të Republikës referuar nenit 70 të ligjit përkatës ka
përcaktuar datën kur ka filluar funksionimi i këtyre gjykatave. Në lidhje me kompetencën e
gjykatës për shqyrtimin e çështjeve administrative, Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë
kanë unifikuar praktikën gjyqësore me vendimin unifikues nr.03, datë 06.12.2013. Me këtë
vendim është mbajtur qëndrimi se: Gjykata Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e
gjykatat e shkallës së parë të apelit, apo në Gjykatën e Lartë, dhe deri në këtë datë shqyrtimi
në këto gjykata nuk ka përfunduar akoma.....Referuar parashikimeve të nenit 7 të ligjit
nr.49/2012 rezulton se në kompetencë lëndore të shqyrtimit të gjykatave administrative janë
ndër të tjera edhe kontratat administrative publike (neni 7, germa “a ” e ligjit). Ndërsa neni
17 germa “f” e ligjit më mësipërm parashikon se padia në gjykatën administrative mund të
654
ngrihet me objekt shpërblimin e dëmit jashtëkontraktor sipas ligjit të posaçëm. Në rastin në
gjykim jemi para një kontrate administrative për të cilën palët kanë pretendime dhe ku është
përfshirë në mosmarrëveshje edhe Komisioni i Prokurimit Publik (KPP). Konflikti ka në
themel veprimet dhe mosveprimet e Autoritetit Portual Durrës nëpërmjet një procedurë të
qartë dhe të përcaktuar hollësisht në ligjin nr.9643, datë 20.11.2006 “Për prokurimin
publik” i ndryshuar. Po ashtu organizimi dhe funksionimi i Autoritetit Portual Durrës
(sikundër i autoriteteve portuale të tjera që veprojnë në territorin e Republikës së Shqipërisë)
rezultojnë të rregulluara nga një ligj organik, që është ligji nr.9130, datë 08.09.2003 “Për
Autoritetin Portual”, e në këtë vështrim ky subjekt nuk është një shoqëri tregtare tradicionale
por një subjekt me një natyrë të posaçme. Në rrethanat e mësipërme, në vështrim të
parashikimeve ligjore vlerësohet se, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës nuk ka kompetencë
lëndore për shqyrtimin e çështjes. Për pasojë gjykata duhet të vendosë të shpallë
moskompetencën e saj për shqyrtimin e çështjes dhe ti dërgojë aktet Gjykatës Administrative
të Shkallës së Parë Durrës që është gjykata kompetente për shqyrtimin e saj......
7. Gjykata Administrative e Shkallës të Parë Durrës, me vendimin nr.53, datë
Të ngrejë çështjen në lidhje me mosmarrëveshjen për kompetencën tokësore midis
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës dhe Gjykatës së Shkallës së Parë Administrative Durrës
për gjykimin e çështjes civile me numër regjistri 864 dhe datë regjistrimi 30.03.2016. Të
njoftohet me një kopje të këtij vendimi Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës. Dërgimin e akteve
në Gjykatën e Lartë, Kolegji Administrativ, në Tiranë.
8. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës ndër të tjera arsyeton se:
.....Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës konstaton se është një mosmarrëveshje në
themel të së cilës qëndrojnë parashikimet për procedurat e lidhjes se kontratave
administrative. Për lidhjen e tyre është i aplikueshëm ligji “Për Prokurimet Publike”. Njëra
nga palët është shtet, Autoriteti Portual, i cili vepron si ent dhe që e ushtron veprimtarinë në
bazë të një ligji të posaçëm, duke u aplikuar ligji specifik që i jep kontratës natyrën e
kontratës administrative. Si e tillë kompetenca lëndore i takon Gjykatës Administrative.
Rezulton në gjykim se, Komisioni i Prokurimit Publik ka dalë me vendimin e tij me
nr.49/2016. Sipas tij, në pjesën “vendosi”, fiksohet fakti se pranohet ankesa e Bashkimit të
Operatorëve Ekonomike “Arblev” Shpk & ”Start Co” Shpk, për procedurën e prokurimit
“procedurë e hapur”, të zhvilluar me datë 16.12.2015 nga autoriteti kontraktor Autoriteti
Portual Durrës. Autoriteti kontraktor të anullojë vendimin e KVO-së për skualifikimin e
Bashkimit të Operatorëve Ekonomikë “Arblev” Shpk & “Start Co” Shpk, duke i skualifikuar
ato. Rezulton me pas se Autoriteti Portual Durrës e ka ankimuar vendimin e K.P.P
nr.49/2016. Me padi pala paditëse i drejtohet gjykatës me objektin si me sipër. Pra, kërkon
shpërblimin e dëmit. Sa më sipër, gjykata konkludon se objekti i padisë nuk mund të gjykohet
nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës, pasi nuk është në kompetencën
lëndore të saj. Kjo në kuptim të nenit 7 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe
Funksionimin e Gjykatës Administrative dhe Gjykimi i Mosmarrëveshjeve Administrative”.
Sipas nenit 41 të Kodit të Procedurës Civile janë në kompetencë të gjykatës së shkallës së
parë (gjykatës civile) të gjitha mosmarrëveshjet civile dhe mosmarrëveshje të tjera të
parashikuara në këtë Kod e në ligje të tjera. Ndërsa në nenet 7, 5, 17 të ligjit nr.49/2012 janë
përcaktuar në mënyrë shteruese rastet e kompetencës lëndore të gjykatave administrative.
Objekti dhe shkaku ligjor i padisë si mosmarrëveshje objekt gjykimi është e natyrës civile
tregtare. Gjykata ka parasysh vendimin nr.03, datë 28.4.2014 të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës se Lartë. Pra, objekti “kthim shume” në rastin konkret, është objekt shqyrtimi nga
Gjykata Civile Durrës.....
655
9. Neni 7 i ligjit nr.49/2012, “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave

administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, parashikon se:
administrative nga organi publik;
c) mosmarrëveshjet e kompetencave ndërmjet organeve të ndryshme administrative në
rastet e parashikuara nga Kodi i Procedurave Administrative;
ç) mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës, kur punëdhënësi është organ
i administratës publike;
d) kërkesat e paraqitura nga organet administrative për shqyrtimin e kundërvajtjeve
administrative, për të cilat ligji parashikon heqjen e lirisë deri në 30 ditë, si një lloj të
dënimit administrativ për kundërvajtësin;
dh) kërkesat e paraqitura nga kundërvajtësit për zëvendësimin e dënimit administrativ
me heqje lirie deri në 30 ditë me dënimin me gjobë.
10. Neni 17 i ligjit nr.49/2012, “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave

administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, parashikon se:
1. Padia ngrihet:
a) për shfuqizimin tërësisht apo pjesërisht të aktit administrativ;
b) për ndryshimin, pjesërisht apo tërësisht, të aktit administrativ apo detyrimin e
organit publik për të ndryshuar një akt administrativ;
c) për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ;
ç) për të detyruar organin publik të kryejë një veprim administrativ, që është refuzuar,
apo për të cilin organi publik ka heshtur, ndonëse ka pasur kërkesë;
d) për konstatimin e paligjshmërisë së veprimit administrativ, që nuk prodhon pasoja
juridike, nëse paditësi ka një interes të arsyeshëm për këtë;
dh) për saktësimin e të drejtave dhe të detyrimeve ndërmjet paditësit dhe organit
publik;
e) për detyrimin e organit publik për të kryer apo për të ndaluar kryerjen e një
veprimi tjetër administrativ, të nevojshëm për mbrojtjen e të drejtave apo të interesave të
paditësit;
ë) për përcaktimin e organit që ka në kompetencën e tij zgjidhjen e çështjes konkrete,
duke urdhëruar kur është rasti dhe shfuqizimin e aktit të nxjerrë nga organi jokompetent;
f) për shpërblimin e dëmit jashtëkontraktor, sipas ligjit të posaçëm;
g) për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve të punës, kur punëdhënësi është një organ i
administratës publike.
2. Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që
11. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, shkaqet që ngrihen nga
Gjykata e Administrative e Shkallës së Parë Durrës në lidhje me mosmarrëveshjen për
kompetencën lëndore ndërmjet gjykatave të shkallës së parë nuk janë të bazuara në ligj,
prandaj vendimi i dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës nuk është i cënueshëm.
656
12. Arsyetimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës se: ... Referuar parashikimeve të
nenit 7 të ligjit nr.49/2012 rezulton se, në kompetencën lëndore të shqyrtimit të gjykatave
administrative janë ndër të tjera edhe kontratat administrative publike (neni 7, germa “a” e
ligjit). Ndërsa neni 17 germa “f” e ligjit të më mësipërm parashikon se, padia në gjykatën
administrative mund të ngrihet me objekt shpërblimin e dëmit jashtëkontraktor sipas ligjit të
posaçëm. Në rastin në gjykim jemi përpara një kontrate administrative për të cilën palët kanë
pretendime dhe ku është përfshirë në mosmarrëveshje edhe Komisioni i Prokurimit Publik
(KPP). Konflikti ka në themel veprimet dhe mosveprimet e Autoritetit Portual Durrës
nëpërmjet një procedure të qartë dhe të përcaktuar hollësisht në ligjin nr.9643, datë
20.11.2006 “Për prokurimin publik”, i ndryshuar. Po ashtu organizimi dhe funksionimi i
Autoritetit Portual Durrës (sikundër i autoriteteve portuale të tjera që veprojnë në territorin e
Republikës së Shqipërisë) rezulton që të jetë rregulluar nga një ligj organik, që është ligji
nr.9130, datë 08.09.2003 “Për Autoritetin Portual” dhe në këtë vështrim ky subjekt nuk është
një shoqëri tregtare tradicionale, por një subjekt me një natyrë të posaçme.... është i drejtë dhe
i bazuar në ligj, pasi në rastin konkret palë e paditur, është një organ i administratës publike, i
cili kryen veprimtari publike dhe në zbatim të ligjit nr.49/2012 kompetente për shqyrtimin e
mosmarrëveshjeve që lindin nga veprimet apo mosveprimet e një organi të administratës
publike janë gjykatat administrative.
13. Në nenin 17 pika 1 germa “ç” të ligjit nr.49/2012, “Për organizimin dhe
parashikohet se: Padia ngrihet: ...ç) për të detyruar organin publik të kryejë një veprim
kërkesë. Në zbatim të kësaj dispozite ligjore, ky Kolegj vlerëson se, kompetenca lëndore për
gjykimin e kësaj çështje i përket Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës, sepse
pala paditëse në kërkimin e saj kërkon detyrimin e palës së paditur Autoriteti Portual Durrës
që të dëmshpërblejë dëmin e rrjedhur nga një kontratë administrative dhe për rrjedhojë në
bazë të nenit 17/ç të ligjit nr.49/2012 kjo padi i përket sferës së të drejtës publike
(administrative).
14. Duhet theksuar se, dëmi i pretenduar nga pala paditëse ka ardhur si pasojë e
veprimeve të palës së paditur, Autoritetit Portual Durrës, gjatë kryerjes së veprimtarisë së tij
në cilësinë e një organi që kryen funksione publike në procedurat e prokurimeve publike,
prandaj Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës ka arritur në konkluzione të
pabazuara në ligj, kur shprehet se, kemi të bëjmë me një kthim shume, e cila është pasojë e
një procedure të prokurimit publik. Duke iu referuar dhe përmbajtjes së nenit 13 pika 5, të
e mosmarrëveshjeve administrative”, çështja duhet të shqyrtohet nga Gjykata Administrative
e Shkallës së Parë Durrës, e cila është gjykata kompetente nga pikëpamja e lëndës së
shqyrtimit, prandaj vendimi i dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, duhet të lihet në
fuqi.
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në 13/6 të ligjit nr.49/2012
Mosmarrëveshjeve Administrative”.....
VENDOSI
Lënien në fuqi vendimit nr.11-2016-1167 (363), datë 08.03.2016 të Gjykatës së
Tiranë, më 13.07.2016
657
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në dhomë këshillimi, më datë 13.07.2016 mori në shqyrtim çështjen nr.01011/2016 që u

përket palëve:
PADITËS: KOSTANDIN ERKOÇEVIÇ

I PADITUR: ZYRA E REGJISTRIMIT TË PASURIVE
TË PALUAJTSHME SHKODËR
OBJEKTI:
Korrigjimin e pasaktësisë së mbiemrit nga Rajmonda Erkoçi
në Rajmonda Erkoçeviç në vërtetimin e pronësie.
Detyrimin e Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Shkodër
të bëjë ndryshimet në vërtetimin në dokumentin hipotekor
nga Rajmonda Erkoçi në Rajmonda Erkoçeviç.
Baza Ligjore: Neni 32/a, dhe 45 e vijues të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.70(211), datë 20.01.2016 ka

vendosur:
Deklarimin e moskompetencës lëndore për shqyrtimin e çështjes
nr.422/2304(2547) akti, datë regjistrimi 07.12.2015 dhe dërgimin e saj në
gjykatën kompetente, Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Shkodër.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër me vendimin nr.450(368),

datë 13.06.2016 ka vendosur:
Ngritjen para Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë mosmarrëveshjen e
kompetencës midis Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Shkodër.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Paditësi është trashëgimtar ligjor i motrës së tij, të ndjerës Rajmonda Erkoçeviç. Ai
ka paraqitur në ZVRPP Shkodër dëshminë e trashëgimisë ligjore duke kërkuar regjistrimin e
pasurisë apartament banimi nr.6/252+1-2/1, ZK 8591 në pronësi të të ndjerës, në emër të
trashëgimtarëve ligjorë të saj. Nga ZVRPP Shkodër i është kthyer përgjigje se nuk e kryen
këtë regjistrim, pasi ka mospërputhje në dëshminë e trashëgimisë dhe çertifikatën e pronësisë
658
në lidhje me mbiemrin e trashëgimlënëses, pasi emri i trashëgimlënëses në dëshmi është
shënuar Rajmonda Erkoçeviç, ndërsa në çertifikatën e pronësisë Rajmonda Erkoçi. Në këto
kushte, ZVRPP Shkodër ka bërë me dije paditësin se në bazë të ligjit nr.33/2012 “Për
regjistrimin e pasurive të paluajtshme” nuk mund të procedojë me kryerjen e veprimeve për
regjistrim e pronësisë sipas dëshmisë së trashëgimisë.
2. Në këto kushte paditësi ka paraqitur padinë objekt gjykimi në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Shkodër duke pretenduar se në dokumentacionin e privatizimit të apartamentit të
banimit në pronësi të të ndjerës, Rajmonda Erkoçeviç dhe konkretisht në kontratën e
shitblerjes datë 12.01.1994 është shënuar gabim mbiemri Erkoviç. Pala paditëse ka
pretenduar që ky gabim duhet rregulluar nga pala e paditur ZVRPP Shkodër, duke bërë
ndryshimet në vërtetimin hipotekor.
3. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.70(211), datë 20.01.2016
ka deklaruar moskompetencën lëndore për shqyrtimin e kësaj çështje dhe ia ka dërguar
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Shkodër, pasi ka konkluduar se mosmarrëveshja
është e natyrës administrative dhe jo civile. Sipas kësaj gjykate analizon pala paditëse përmes
padisë ka kërkuar detyrimin e palës së paditur të saktësojë gabimin në mbiemër të Rajmonda
Erkoçeviç. Ndërkohë pala e paditur ka deklaruar se nuk ka legjitimin pasiv të bëjë korrigjim
material të regjistrimit dhe në rastin konkret nuk ka akt të nxjerrë prej saj që kundërshtohet,
por jemi para një gabimi të bërë nga gjendja civile, që është pasqyruar më pas në aktet e tjera.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër analizon se në kuadër të pretendimeve të
mësipërme të palëve ndërgjyqësore, si dhe në bazë të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”
dhe ligjit nr.33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”, mosmarrëveshja është në
kompetencën lëndore të gjykatës administrative. Konkretisht sipas kësaj gjykate kërkimi i
padisë dhe shkaku ligjor bëjnë që mosmarrëveshja të jetë e natyrës administrative, pasi pala
paditëse kërkon korrigjimin e pasaktësisë së mbiemrit dhe ndryshimin e tij në çertifikatën e
pronësisë. Sipas Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, gjykata administrative në bazë të neneve 7/a/b
dhe 8 të ligjit nr.49/2012 ka kompetencën lëndore për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve që
lindin nga veprimtaria administrative e organit publik që krijon pasoja mbi të drejtat
subjektive apo interesat e ligjshme të individëve. Gjykata e Rrethit Gjyqësor thekson se pala
paditëse pretendon se është cenuar në të drejtën e pronësisë, pra se nuk mund të realizojë të
drejtën pasurore që rrjedh nga trashëgimia për shkak të veprimeve të palës së paditur ZVRPP
Shkodër. Kështu sipas kësaj gjykate veprimet e korrigjimit të regjistrimeve dhe veprimet e
pasqyrimit të këtyre korrigjimeve në dokumentet e pronësisë përfshihen në konceptin e
veprimit administrativ apo veprimit tjetër administrativ sipas nenit 2/7/8 të ligjit 49/2012. Po
ashtu sipas Gjykatës së Rrethit Gjyqësor, pala e paditur është organ administrativ që në
kuptim të ligjit nr.49/2012 ushtron funksion publik. Sa më sipër, Gjykata e Rrethit Gjyqësor
ka dërguar çështjen për shqyrtim në Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Shkodër.
4. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër me vendimin nr.450(368),
datë 13.06.2016 ka ngritur mosmarrëveshjen e kompetencës lëndorë para Kolegjit
Administrativ të Gjykatës së Lartë, pasi sipas saj mosmarrëveshja është e natyrës
administrative. Konkretisht kjo gjykatë argumenton se në analizë të kërkimit të padisë dhe
shkakut ligjor të saj, jemi para një padie që ka kërkim të natyrës civile për njohjen e
pavërtetësisë së një dokumenti zyrtar parashikuar nga neni 32/c i K.Pr.C. Sipas kësaj gjykate
me padinë objekt shqyrtimi paditësi kërkon të vërtetojë gjyqësisht pavërtetësinë e pjesshme të
çertifikatës së pronësisë në lidhje me mbiemrin duke u korrigjuar, nga ai i pasaktë Rajmonda
Erkoçi, në atë të saktë Rajmonda Erkoçeviç. Sipas Gjykatës Administrative, pavarësisht se në
zgjidhjen e mosmarrëveshjes gjykata mund të urdhërojë ZRPP të kryejë veprime, ato nuk
vijnë për shkak të ligjit nr.33/2012, por për shkak të pasaktësisë së dokumentit, të një veprimi
të mbartur. Gjykata Administrative analizon se kërkimi kryesor në këtë padi është i natyrës
civile që rregullohet nga dispozitat e KPrC dhe është gjykata civile ajo që zgjidh
659
mosmarrëveshjen në rastin konkret. Sa më sipër edhe në referim të vendimit unifikues të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.4 datë 10.12.2013, Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë Shkodër thekson se gjykata civile ka kompetencën lëndore të shqyrtojë
padinë kur mosmarrëveshja është e natyrës civile, dhe kur si rezultat i kërkimit civil, mund të
urdhërohet kryerja e disa veprimeve administrative nga ZRPP, siç është dhe rasti objekt
gjykimi.
5. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë thekson se mosmarrëveshja objekt
gjykimi është e natyrës administrative dhe vendimi nr.70 (211), datë 20.01.2016 i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Shkodër duhet lënë në fuqi. Konkretisht Kolegji Administrativ thekson se
jemi para një padie ku pala paditëse, si trashëgimtar ligjor i trashëgimlënëses Rajmonda
Erkoçeviç, kërkon korrigjimin e çertifikatës së pronësisë në lidhje me mbiemrin e
trashëgimlënëses me qëllim kalimin e pronësisë tek trashëgimtarët ligjor. Paditësi pretendon
se regjistrimi i gabuar i mbiemrit ka rrjedhur nga kontrata e shitblerjes (privatizimit) të
apartamentit që është regjistruar në ZRPP. Konkretisht paditësi kërkon që korrigjimi i
mbiemrit në çertifikatën e pronësisë së trashëgimlënëses të kryhet nga ZRPP Shkodër që ka
kryer regjistrimin e pasurisë në regjistrin e pasurive të paluajtshme. Kolegji thekson se
Gjykata Administrative është kompetente për të shqyrtuar mosmarrëveshjen dhe duhet të
verifikojë pretendimet e paditësit dhe në përfundim të vendos nëse pala e paditur, ka apo jo
detyrim në bazë të ligjit nr.33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme” të bëjë
korrigjimin në regjistrin e pasurive të paluajtshme në lidhje me mbiemrin e trashëgimlënëses
Rajmonda Erkoçeviç. Pra, duhet verifikuar nëse ZRPP ka kryer veprime të gabuar në
regjistrimin e pasurisë dhe nëse ka detyrimin për pasojë të bëjë korrigjimin. Nga ana tjetër,
Kolegji thekson se padia për njohjen e vërtetësisë ose pavërtetësisë së një dokumenti me
pasojë juridike është një padi e ndryshme nga kërkimi për korrigjimin e pasaktësisë së
mbiemrit të dokumentit hipotekor. Kështu Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Shkodër
ka argumentuar në mënyrë të gabuar se padia objekt gjykimi është e natyrës civile, pasi jemi
para kërkimit për kryerjen e një veprimi nga organi administrativ. Nëse ka apo jo detyrimin
ZRPP për të kryer një veprim të tillë gjykata administrative duhet të verifikojë situatën
faktike me ligjin që rregullon veprimtarinë e ZVRPP. Sa më sipër, padia duhet të gjykohet
nga Gjykata Administrative, e cila pasi të marr në shqyrtim provat dhe pretendimet e palëve
duhet të vendos nëse pala e paditur ka apo jo detyrimin ligjor sipas ligjit nr.33/2012 të bëjë
korrigjimin dhe ndryshimet në dokumentin hipotekor.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të neneve 7, 63 të ligjit
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.70 (211), datë 20.01.2016 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër.
Tiranë, më 13.07.2016
660
Nr.00-2016-2784 i Vendimit
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në dhomë këshillimi më datë 06.07.2016, mori në shqyrtim çështjen administrative

nr.00988/2016 që u përket palëve:
PADITËS: SHOQËRIA SHALOM TRAVEL SHPK

TAKSAVE DHE TARIFAVE VENDORE
TIRANË.
OBJEKTI:
Kundërshtim (anulim) të njoftim dhe kërkesës për pagesë
për detyrimet tatimore datë 25.02.2016 me nr.prot. 19602.
Kundërshtim (anulimin) e shkresës kthim përgjigje
nr.prot 1955/1, datë 04.0.2016
Detyrimin e palës së paditur, heqja e të gjitha gjobave
dhe detyrimeve të vitit 2009, vitit 2010
në shumën si detyrim tatimor për Agjensinë Shalom Travel.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës së paditur.
Baza Ligjore: Neni 31 e vijues neni 153 i KPrC
dhe ligji nr.49/2012; ligji nr.10418, datë 21.04.2011
“Për legalizimin e kapitalit dhe faljen e borxhit tatimor dhe doganor”.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.2167 (80-2016-

2171), datë 05.05.2015 ka vendosur:
Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes administrative nr.2960 akti.
Kundër vendimit nr.2167 (80-2016-2171) datë 05.05.2015 të Gjykatës

Administrative të Shkallës së Parë Tiranë ka paraqitur ankim të veçantë, pala paditëse,
shoqëria Shalom Travel shpk, e cila kërkon dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit
pranë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme:
- Pala paditëse ka ankimuar detyrimin tatimor pranë Kryetarit të Bashkisë, brenda
afateve të caktuara ligjore. Konkretisht para datës 25.06.2016 palës paditëse i vjen
një njoftim për një detyrim tatimor pagesë në shumën 16,8833 lekë për vitin 2009 dhe
2010 që nuk kishte as numër protokolli dhe as datë, por vetëm vitin 2016. Pala
paditëse është paraqitur në sportelet e Bashkisë Tiranë, ku i është vënë në dispozicion
661
i njëjti dokument. Më pas me postë, pala e paditur ka dërguar njoftim nr.19602 prot.,
datë 25.02.2016.
- Sipas njoftimit të mësipërm detyrimi është 168,833 lekë, i ndarë për vitin 2008 gjobë
në shumën 3200 lekë; për vitin 2009 gjobë për vonesë likujdimi, të cilat janë 4 në
shumën 40,000 lekë dhe taksa nga biznesi i vogël në masën 60,000 lekë; për vitin
2010 gjobë për vonese likujdimi 6,625 lekë dhe 6,500 lekë dhe taksa e biznesit të
vogël kësti 2 dhe kësti 3 në shumën 52,500 lekë.
- Pala paditëse është biznes i vogël pa tvsh dhe ka paguar detyrimet gjithnjë në kohë
dhe për këtë ka paraqitur kopje të mandateve.
- Në vitin 2011 ka dalë ligji nr.10418, datë 21.04.2011 “Për legalizimin e kapitalit dhe
faljen e borxhit tatimor dhe doganor” dhe sipas neneve 19/a/c dhe 20/1 të tij, çdo
pretendim ndaj palës paditëse për ndonjë detyrim ndaj Bashkisë nuk qëndron dhe
duhet të ishte ezauruar. Kështu punonjësit e institucionit duhet të kishin vepruar pa
ndonjë kërkesë aktive të subjektit, palës paditëse për fshirjen e gjobave dhe
detyrimeve në emër të kësaj shoqërie. Detyrimet janë shlyer dhe për këtë janë
paraqitur mandatë pagesat, por gjykata padrejtësisht ka theksuar se nuk provohet
pagimi i të gjitha pagesave.
- Pala paditëse ka paraqitur për shkaqet e mësipërme ankim administrativ, për
detyrimet dhe gjobat e vitit 2009 dhe 2010, të cilat janë falur me ligjin nr.10418 datë
21.04.2011, por nuk është marrë në konsideratë.
- Gjykata gabimisht e ka trajtuar çështjen në bazë të ligjit nr.9920/2008 “Për
procedurat tatimore” dhe jo me ligjin nr.101418/2011 “Për legalizimin e kapitalit
dhe faljen e borxhit tatimor dhe doganor”. Kështu gjykata ka gabuar kur ka nxjerrë
çështjen nga juridiksionin gjyqësor.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Pala paditëse është person juridik që ushtron aktivitet tregtar si agjenci shërbimesh
turistike, shitje biletash transport ajror, detar dhe tokësor të udhëtarëve.
2. Drejtoria e Përgjithshme e Taksave dhe Tarifave Vendore pranë Bashkisë Tiranë ka
nxjerrë njoftimin nr.9602, datë 05.02.2016, sipas të cilit pala paditëse detyrohet të paguajë
detyrim tatimor në vlerën 168,833 lekë.
3. Pala paditëse i është drejtuar me kërkesë ankimore palës së paditur Drejtorisë së
Përgjithshme të Taksave dhe Tarifave Vendore pranë Bashkisë Tiranë. Kjo e fundit i ka
kthyer përgjigje me shkresën nr.A1955/1, datë 04.03.2016, sipas të cilës nuk merr në
konsideratë kërkesën e palës paditëse. Më datë 23.04.21016 pala paditëse i është drejtuar
Kryetarit të Bashkisë me kërkesë për heqjen e gjobave dhe detyrimeve të vitit 2009 dhe vitit
2010, si detyrim për palën paditëse.
4. Pala paditëse ka paraqitur në Gjykatën Administrative padinë objekt gjykimi duke
qenë se detyrimet e mësipërme nuk i janë shfuqizuar nga pala e paditur.
5. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.2167(80-
2016-21710 datë 05.05.2016 ka vendosur nxjerrjen e çështjes nga juridiksioni gjyqësor.
Konkretisht, kjo gjykatë ka analizuar se pala paditëse nuk ka provuar që të ketë paguar
detyrimin tatimor dhe kamatëvonesat si parakusht për marrjen në shqyrtim të ankimit
administrativ, si dhe që të ketë ndjekur sipas kritereve ligjore, rrugën e ankimit administrativ
pranë Kryetarit të Bashkisë Tiranë përpara paraqitjes së kërkesë padisë në gjykatë. Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Tiranë ka analizuar se njoftim vlerësimi për detyrimet
tatimore objekt gjykimi është akt administrativ procedura për nxjerrjen, objektin e
662
marrëdhënieve që rregullon, si dhe kundërshtimi parashikohet në ligjin e posaçëm
nr.9920/2008 “Për procedurat tatimore në RSh” dhe aktet nënligjore në zbatim të tij, si dhe në
ligjin nr.9632, datë 30.10.2006 “Për sistemin e taksave vendore”. Sipas nenit 7 të ligjit
nr.9632/2006 ankimi i taksapaguesit në nivel vendor ndaj vendimit apo veprimit të zyrës së
taksave bëhet tek Kryetari i Bashkisë ose komunës sipas kritereve dhe rregullave të
vendosura nga Këshilli Bashkiak apo Komunal në përputhje me nenin 4 të ligjit. Sipas nenit 4
të këtij ligji Bashkitë, Komunat dhe organet tatimore vendore i ushtrojnë kompetencat e tyre
fiskale për taksat vendore në përputhje me ligin “Për procedurat tatimore në RSh”; si dhe me
çdo akt tjetër tatimor detyrues për sistemin tatimor në RSh për sa kohë nuk vjen në
kundërshtim me ligjin nr.8652/2000 “Për organizimin dhe funksionimin e qeverisjes
vendore”. Gjykata Administrative analizon se sipas nenit 106 të ligjit nr.9920/2008 subjekti
tatim pagues duhet të ketë paguar të plotë vlerën e detyrimit tatimor përpara se t’i drejtohet
organit përkatës për të kundërshtuar vlerësimin tatimor. Nenit 107 parashikon se Drejtoria e
Apelimit Tatimor, që është organi administrativ për shqyrtimin e ankimit ndaj detyrimit
tatimor në nivel qendror, nuk mund të marrë në shqyrtim ankimin në rastet kur tatim paguesi
nuk ka paguar detyrimin tatimor. Sipas Gjykatës Administrative në rastin konkret rezulton se
pala paditëse nuk ka paraqitur ankim sipas ligjit tek Kryetari i Bashkisë Tiranë dhe nuk ka
paguar detyrimin tatimor dhe kamat vonesat mbi këtë detyrim si parakusht për t’u marrë në
shqyrtim ankimi administrativ. Kështu në verifikim të zbatimit të nenit 55 të ligjit
nr.9920/2008 dhe në zbatim të vendimit unifikues nr.3/2008 të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë, Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë ka theksuar se pala
paditëse për faj të saj nuk ka shteruar ankimin administrativ dhe për pasojë çështja është
jashtë juridiksionit gjyqësor.
6. Kundër vendimit të nr.2167(80-2016-21710 datë 05.05.2016 të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse, në
Kolegjin Administrativ të Gjykatës së Lartë, duke parashtruar shkaqet e sipërcituara në
pjesën hyrëse.
7. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (më tej Kolegji), vlerëson se ankimi i
veçantë i paraqitur nga pala paditëse shoqëria Shalom taravel shpk, nuk përmban shkaqe
ligjore që motivojnë cenimin e vendimit nr.2167(80-2016-21710 datë 05.05.2016 të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, e cila ka nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit
gjyqësor. Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të
padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte, vendimit të gjykatës dhe ankimit të
veçantë, ku Kolegj arrin në përfundimin se çështja objekt gjykimi nuk i përket juridiksionit
gjyqësor.
8. Konkretisht, neni 16 i ligjit 49/2012 parashikon parimin lidhur me detyrueshmërinë
e ezaurimit të ankimit administrativ përpara ankimit në gjykatë, duke përjashtuar njëkohësisht
edhe rastet e përjashtimit nga ky detyrim. Konkretisht kjo dispozitë parashikon se: “1. Padia
ndaj veprimit administrativ mund të ngrihet vetëm pas shterimit të ankimit administrativ. 2.
Përjashtohen nga ky rregull rastet kur: a) ligji nuk parashikon organ më të lartë për
paraqitjen e ankimit administrativ, ose kur organi më i lartë administrativ nuk është
konstituuar; b) ligji parashikon shprehimisht të drejtën për t'u ankuar ndaj veprimit
administrativ drejtpërdrejt në gjykatë; c) organi më i lartë në shqyrtimin e një ankimi
administrativ ka cenuar, me vendimin e tij, të drejtat apo interesat personalë të ligjshëm të
një personi, i cili nuk ka qenë palë në procedimin administrativ.”
9. Në vendimet unifikuese nr.3, datë 10.01.2008 dhe 12.02.2008 Kolegjet e Bashkuara
të Gjykatës së Lartë janë shprehur ndër të tjera se: “Gjykata, e nxjerr çështjen jashtë
juridiksionit gjyqësor vetëm kur paditësi, për faj të tij, nuk e ka paraqitur ankimin
administrativ në afat ose nuk ka kompletuar dokumentet shoqëruese sipas ligjit (megjithëse
organi administrativ e ka vënë në dijeni për të metat e ankimimit). Nëse gjykatës i rezulton se
jo për faj të paditësit (ankuesit) çështja nuk është shqyrtuar në themel nga organi
663
administrativ, atëherë në zbatim të nenit 42 të Kushtetutës, nenit 6 të Konventës Europiane të
Drejtave të Njeriut, që garantojnë një proces të rregullt ligjor, është e detyruar të shqyrtojë
çështjen në themel, duke qenë ajo që ka juridiksionin për shqyrtimin e çështjes.”
10. Ligji nr.9920/2008 “Për procedurat tatimore në RSh” në nenet 106 dhe 107
parashikon ndër të tjera se tatimpaguesi, i cili kërkon të ankimojë njoftim vlerësimin tatimor
duhet të paguajë shumën e plotë të detyrimit tatimor, të përcaktuar në njoftimin e vlerësimit
të administratës tatimore, si të paraqes ankimin administrative brenda 30 kalendarike nga data
kur vlerësimin ose vendimi i administratës tatimore është marrë ose vlerësohet të jetë marrë
nga tatim paguesi. Sipas nenit 2 të ligjit 9920/2008 rezulton se ky ligj gjen zbatim për
sistemin tatimeve, taksave dhe tarifave vendore për aq sa nuk rregullohet me ligjin
nr.9632/20006 “Për sistemin e taksave vendore” të ndryshuar. Sipas nenit 7 të ligjit
nr.9632/2006 ankimi i taksapaguesit në nivel vendor ndaj vendimit apo veprimit të zyrës së
taksave bëhet tek Kryetari i Bashkisë ose komunës sipas kritereve dhe rregullave të
vendosura nga Këshilli Bashkiak apo Komunal në përputhje me nenin 4 të këtij ligjit. Neni 4
i ligjit 9632/2006 parashikon mënyrën e zbatimit të sistemit tatimor nga organet kompetente
në nivel vendor i cili kryhet në përputhje me ligjin “Për procedurat tatimore në RSh”.
11. Kolegji thekson se sipas ligjeve të mësipërme kundër vlerësimit të detyrimit
tatimor pala paditëse duhet të ezaurojë fillimisht rrugën administrative të ankimit dhe më pas
t’i drejtohet gjykatës. Sa i takon ankimit administrativ, tatimpaguesit mund të kundërshtojë
vlerësimin tatimor të organeve të vendore pranë autoriteti kompetent, Kryetarit të Bashkisë.
Ky i fundit e marr në shqyrtim ankesën vetëm kur tatim paguesi ka paguar detyrimin tatimor
që përfshin dhe kamatë vonesat, si dhe ka paraqitur ankimin brenda afatit ligjor 30 ditor nga
marrja dijeni e tatimpaguesit për detyrimin tatimor.
12. Kolegji analizon se Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë ka zgjidhur
drejtë çështjen. Në rastin konkret pala paditëse duhet të parapaguante detyrimin tatimor dhe
kamat vonesat për këtë detyrim në kuadër të shqyrtimit të ankimit administrativ ndaj
detyrimit tatimor. Ky ankim duhej të paraqitej tek Kryetari i Bashkisë, brenda afatit ligjor.
Vetëm kështu do të konsiderohej e ezauruar rruga administrative e ankimit ndaj njoftimit për
pagesën e detyrimeve tatimore. Sa i takon shkakut të pretenduar për anulimin e detyrimeve
tatimore nga pala paditëse, Kolegji thekson se ka të bëjë me pretendime për zgjidhjen në
themel të çështjes dhe analizës së ligjshmërisë së njoftim vlerësimit tatimor. Sipas Kolegjit,
gjykata e kryen një analizë të tillë të njoftim vlerësimit tatimor vetëm pas shterimit të rrugës
administrative të ankimit. Ka rezultuar se pala e paditur nuk ka përmbushur detyrimet ligjore,
siç ka analizuar Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, për t’u shqyrtuar ankimi i
saj në rrugë administrative. Për pasojë ankimi i saj nuk është marrë parasysh nga organi
administrativ. Kolegji thekson se mosezuarimi i rrugës administrative të ankimit ka ndodhur
për faj të palës paditëse, pasi rezulton qartazi se kjo palë nuk pa paguar detyrimin tatimor si
parakusht për shqyrtimin e ankimit, si dhe e ka paraqitur ankimin fillimisht tek Drejtoria e
Përgjithshme të Taksave dhe Tarifave Vendore pranë Bashkisë Tiranë dhe më pas, pasi kanë
kaluar 30 ditë e ka paraqitur, pranë Kryetarit të Bashkisë, duke mos provuar kështu
respektimin e afatit ligjor të ankimit, sipas ligjit nr.9920/2008.
13. Në lidhje me pretendimin e palës ankuese për mosekzistencën e detyrimit për
shkak të faljes së detyrimit, gjobave në kuptim të zbatimit të ligjit nr.10418, datë 21.04.2011
“Për legalizimin e kapitalit dhe faljen e borxhit tatimor dhe doganor”, Kolegji thekson se pala
paditëse ka pasur dhe ka të gjitha mënyrat ligjore që parashikon ky ligj për të pretenduar nëse
janë zbatuar kriteret, kushtet dhe afatet ligjore, të parashikuara prej tij për faljen e
detyrimeve. Nuk rezulton të jetë falur detyrimi objekt gjykimi. Ndërkohë në rastin konkret
kundërshtimi i njoftim vlerësimit tatimor në kuptim të ligjit nr.9920/2008 bëhet vetëm pas
ezaurimit të ankimit administrativ. Pala paditëse nuk e ka ezauruar ankimin administrativ dhe
për pasojë çështja është jashtë juridiksionit gjyqësor.
664
14. Sa më sipër, Kolegji vë në dukje se pala paditëse nuk mund të konsiderojë se ka
ezauruar rrugën administrative të ankimit duke pretenduar si shkak të kundërshtimit të
detyrimit tatimor faktin se detyrimet e saj janë të falura për shkak të ligjit nr.10418/2011 ose
sepse janë shlyer dhe për pasojë mos të parapaguaj detyrimin tatimor si parakusht për marrjen
në shqyrtim të ankimit administrativ. Detyrimet objekt gjykimi rezultojnë sipas njoftimi
tatimor në ngarkim të palës paditëse dhe për anulimin e njoftim vlerësimit tatimor të kërkuar
nga pala paditëse në gjykatë duhej të ishte ezauruar më parë rruga administrative e ankimit
duke u paraqitur ankimi brenda afatit ligjor dhe parapaguar detyrimi tatimor.
15. Kolegji vë në dukje se Gjykata Kushtetuese me vendimin nr.9, datë 02.04.2003,
ka vlerësuar se: “vendosja e parakushtit të pagimit të detyrimit tatimor para fillimit të
procedurave të ankimit, nga pikëpamja formale paraqitet si një kufizim i së drejtës për t’iu
drejtuar gjykatës, parashikuar në nenin 42 të Kushtetutës, si dhe në nenin 17 të Konventës
Evropiane për të Drejtat e Njeriut, por megjithatë është konsideruar si një masë e nevojshme
dhe në proporcion me gjendjen që e ka krijuar.”
16. Në këto kushte, çështja nuk bën pjesë në juridiksionin gjyqësor dhe si rrjedhojë
vendimi nr.2167 (80-2016-2171), datë 05.05.2016 të Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë është i drejtë dhe duhet lënë në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të nenit 9 të ligjit nr.49/2012
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.2167 (80-2016-2171), datë 05.05.2016 të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
Tiranë, më 06.07.2016
665
Nr. 00-2016-2792 Vendimi
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Sot me datë 13.07.2016 mori në shqyrtim në Dhomën e Këshillimit çështjen që u përket

palëve të mëposhtme:
PADITËS: SHOQËRIA “TREZHNJEVA” SHPK

I PADITUR: QENDRA E BOTIMEVE ZYRTARE
OBJEKTI:
Detyrimin kontraktual për 65 ditë shërbimi me vlerë 471.869 lekë me TVSH,
që rrjedh nga kontrata, e lidhur midis institucionit “Qendra e Botimeve Zyrtare”
dhe Shoqërisë “Trezhnjeva” Shpk për shërbimin e kryer me roje private.
Baza Ligjore: Neni 850 e vijues i Kodit Civil,
ligji nr.9643, datë 20.11.2006 “Për Prokurimin Publik”,
Urdhri nr.1490, datë 21.06.2001
“Për përcaktimin e uniformës së shërbimit
të shoqërisë së ruajtjes së sigurisë fizike”.
Gjykata e Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.ska, datë

Rrëzimin e kërkesës për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit.
Kundër vendimit të sipërcituar, ka paraqitur ankim të veçantë pala e paditur,

Qendra e Botimeve Zyrtare, e cila kërkon:
Prishjen e vendimit dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit me të
njëjtin trup gjykues në gjykatën që ka vendosur nxjerrjen e çështjes jashtë
juridiksionit.
Pala e paditur Qendra e Botimeve Zyrtare në ankimin e veçantë parashtron këto

shkaqe:
 Vendimi i mësipërm nuk është i mbështetur në ligjin nr.49/2012 “Për Organizimin
dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve
Administrative” dhe është në kundërshtim me nenet 9 dhe 17 të tij. Kërkimi i paditësit
është detyrimi i përmbushjes së një detyrimi civil. Edhe baza ligjore e kërkesëpadisë i
referohet Kodit Civil. Kërkesëpadia e depozituar në gjykatën administrative të
shkallës së parë është me objekt “përmbushje detyrimi kontraktual” dhe si e tillë
duhet të ishte në juridiksionin e Gjykatës së Rrethit Tiranë.
666
 Neni 17 i ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e Gjykatave
Administrative” parashikon rastet kur mund të ngrihet padia: Padia ngrihet: a) për
shfuqizimin tërësisht apo pjesërisht të aktit administrativ; b) për ndryshimin,
pjesërisht apo tërësisht, të aktit administrativ apo detyrimin e organit publik për të
ndryshuar një akt administrativ; c) për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit
administrativ; ç) për të detyruar organin publik të kryejë një veprim administrativ, që
është refuzuar, apo për të cilin organi publik ka heshtur, ndonëse ka pasur kërkesë; d)
për konstatimin e paligjshmërisë së veprimit administrativ, që nuk prodhon pasoja
juridike, nëse paditësi ka një interes të arsyeshëm për këtë; dh) për saktësimin e të
drejtave dhe të detyrimeve ndërmjet paditësit dhe organit publik; e) për detyrimin e
organit publik për të kryer apo për të ndaluar kryerjen e një veprimi tjetër
administrativ, të nevojshëm për mbrojtjen e të drejtave apo të interesave të paditësit;
ë) për përcaktimin e organit që ka në kompetencën e tij zgjidhjen e çështjes konkrete,
duke urdhëruar kur është rasti dhe shfuqizimin e aktit të nxjerrë nga organi
jokompetent; f) për shpërblimin e dëmit jashtëkontraktor, sipas ligjit të posaçëm; g)
për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve të punës, kur punëdhënësi është një organ i
administratës publike. Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo bën një cilësim të saktë
të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin
që mund të propozojnë palët.
 Duke iu referuar këtij neni, në asnjë nga pikat e tij nuk parashikohet mundësia për t’iu
drejtuar gjykatës administrative për të kërkuar përmbushje detyrimi kontraktual. Që
në seancën e parë i jemi drejtuar gjykatës me një kërkesë për nxjerrjen jashtë
juridiksionit administrativ të çështjes, shkresa nr.1424/1 prot, datë 17.11.2015. Kjo
gjykatë në mungesën tonë ka marrë vendim të ndërmjetëm, me datë 07.12.2015 për
rrëzimin e kërkesës.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici dhe bisedoi në tërësi çështjen në Dhomën e
Këshillimit, në përfundim;
VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë me datë 17.06.2016 është regjistruar çështja nr.31003-00905-
00-2016 regj. them, që iu përket palëve: paditëse Shoqëria “Trezhnjeva” Shpk dhe e paditur
Qendra e Botimeve Zyrtare, me objekt: Detyrimin kontraktual për 65 ditë shërbimi me vlerë
471.869 lekë me TVSH, që rrjedh nga kontrata e lidhur midis institucionit “Qendra e
Botimeve Zyrtare” dhe Shoqërisë “Trezhnjeva” Shpk, për shërbimin e kryer me roje private.
2. Vendimi i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë është rrjedhojë i
zbatimit të drejtë të ligjit, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi nga Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë.
3. Në referim të dokumentacionit ligjor të administruar në dosje rezulton se, ndërmjet

palës paditëse dhe asaj të paditur është lidhur kontrata e shërbimit me objekt: Shërbimi i
ruajtjes dhe sigurisë fizike me roje private. Kjo kontratë ka shtrirë efektet e saj për periudhën
08.08.2014-31.12.2014. Shërbimi ka vijuar edhe për periudhën 01.01.2015-31.01.2015.
4. Nga ana e palës paditëse pretendohet se, pavarësisht se nuk ka patur një kontratë
formale të lidhur mes palëve shërbimi ka vijuar edhe pas datës 31.01.2015 deri në momentin
e lidhjes së kontratës së re me palën e paditur nr.258/17 prot, datë 07.04.2015.
667
5. Për këtë periudhë 31.01.2015-07.04.2015, pala paditëse nuk rezulton të jetë paguar
prej palës së paditur e për pasojë i është drejtuar Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë me kërkesë padinë objekt gjykimi.
II. Vendimi dhe arsyetimi i gjykatës së shkallës parë:
6. Gjykata e Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.ska, datë

Rrëzimin e kërkesës për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit.
7. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë ndër të tjera arsyeton:
...Nga pala e paditur, Qendra e Botimeve Zyrtare u pretendua se, çështja duhet të
nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor, pasi mes palëve nuk ka patur asnjë kontratë shërbimi.
Nga ana e palës së paditur, Qendra e Botimeve Zyrtare u pretendua se çështja objekt gjykimi
është në juridiksionin gjyqësor të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor dhe jo Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë. Kushtetuta, në dispozitën e nenit 4 të saj
sanksionon parimin themeltar të shtetit të së drejtës, ku shprehet se: E drejta përbën bazën
dhe kufijtë e veprimtarisë së shtetit...Ndërsa në nenin 7 sanksionohet edhe parimi i ndarjes
dhe balancimit të pushteteve. Sistemi i qeverisjes në Republikën e Shqipërisë bazohet në
ndarjen dhe balancimin ndërmjet pushteteve ligjvënës, ekzekutiv dhe gjyqësor. Në harmoni
me parimet e mësipërme kushtetuese, dispozitat vijuese të Kushtetutës, përfshirë edhe ato të
neneve 15 e 42 të saj, sanksionojnë edhe parimin e ligjshmërisë së veprimtarisë së
administratës publike dhe të drejtën e ankimit administrativ e gjyqësor të individit e
subjekteve juridike. Kështu, dispozita e nenit 42 parashikon se: Kushdo, për mbrojtjen e të
drejtave, të lirive dhe të interesave të tij kushtetues dhe ligjore ka të drejtën e një gjykimi nga
një gjykatë e pavarur dhe e paanshme e caktuar me ligj. Nga ana tjetër në një shtet të së
drejtës, kompetencat, të drejtat e detyrimet e hallkave të administratës publike duhet të jenë
të përcaktuara në ligj. Organet publike nuk mund të ushtrojnë, sipas diskrecionit të tyre,
kompetenca që nuk ua njeh shprehimisht ligji, veçanërisht nëse ushtrimi i tyre lidhet me
çështje që kanë të bëjnë me kërkesa dhe ankesa të individëve e personave juridikë lidhur me
pretendime për cënimin e të drejtave e interesave të tyre të ligjshme. Pikërisht për këtë
qëllim, në respektim të parimit të ligjshmërisë së veprimtarisë së administratës publike, ligji
duhet të përmbajë norma që rregullojnë në mënyrë konkrete e në hollësi veprimtarinë e
administratës publike pa u mjaftuar e kufizuar në formulime dispozitash me natyrë të
përgjithshme a deklarative. Një dispozitë e përgjithshme dhe e paqartë, aq më tepër me
natyrë deklarative, bën që të mbetet në diskrecionin e organit administrativ përcaktimi i
sjelljes dhe kompetencës së tij në raport me individët dhe personat juridikë. Për rrjedhojë, në
këndvështrimin e kundërt, bën që ky diskrecion të vendosë edhe kufizime në lirinë e ushtrimit
të të drejtave themelore të njeriut, në mënyrë të paarsyeshme e të paparashikuar nga ligji.
Një kuadër i tillë rregullues juridik dhe një sjellje e tillë e autoritetit publik, nuk pajtohet me
parimin e ligjshmërisë së veprimtarisë së administratës publike. Së fundi, Kushtetuta u ka
ngarkuar gjykatave misionin e mbrojtjes, garantimit dhe respektimit të këtyre parimeve
themeltar kushtetuese dhe lirive e të drejtave themelore të njeriut. Ky mision i gjykatave
mund të realizohet vetëm atëhere kur zbatimi i ligjit nga hallkat e pushtetit ekzekutiv, nëse ato
ndërhyjnë në sferën e lirive themelore dhe të drejtave të njeriut, është i kontrollueshëm nga
gjykatat. Kontrolli gjyqësor dhe anasjelltas, e drejta e individëve dhe personave juridikë për
t’iu drejtuar gjykatës, lidhet jo vetëm me ekzistencën e parimeve të përgjithshme, por edhe me
përcaktimin e qartë e konkret, të treguar shprehimisht në ligjet e posaçme, të rrethanave,
kushteve e procedurave konkrete për investimin e mundshëm a të detyrueshëm të juridiksionit
administrativ dhe në çdo rast, të juridiksionit gjyqësor, për pranimin, marrjen në shqyrtim
dhe dhënien e vendimit përkatës mbi një mosmarrëveshje, mbi një kërkesë apo ankesë të të
interesuarve që ka për subjekt realizimin a mbrojtjen e të drejtave dhe interesave të ligjshme
668
të tyre. Sipas nenit 36 të Kodit të Procedurës Civile në juridiksionin gjyqësor hyjnë të gjitha
mosmarrëveshjet civile që parashikohen në kodet dhe ligjet përkatëse. Asnjë institucion tjetër
nuk mund të pranojë për shqyrtim një mosmarrëveshje civile që është duke u shqyrtuar nga
gjykata. Juridiksioni gjyqësor civil ushtrohet sipas dispozitave të këtij Kodi dhe ligjeve të
tjera. Sipas nenit 7 të ligjit nr.49/2012, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
Gjykatave Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, ndër të tjera,
gjykatat administrative janë kompetente për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve që lindin .nga
aktet administrative individuale, aktet nënligjore normative dhe kontratat administrative
publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik. Në nenin
15/a të ligjit nr.49/2012 është përcaktuar se, të drejtën e padisë në gjykatën administrative e
ka çdo subjekt, që pretendon se i është cënuar një e drejtë apo një interes i ligjshëm. Në
rastin konkret prej palës paditëse kërkohet të detyrohet një organ publik për të kryer një
pagesë. Nëse mes palëve ekziston një kontratë apo jo, ky është një fakt që do të sqarohet në
vijim të gjykimit. Por në mënyrën se si ajo i është parashtruar, gjykata çmon se është në
juridiksionin gjyqësor të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë. Nga sa më sipër
kjo gjykatë çmon se duhet vendosur rrëzimi i kërkesës për nxjerrje jashtë juridiksionit
paraqitur nga ana e Qendra e Botimeve Zyrtare.......
8. Në nenin 42 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë është parashikuar:

1. Liria, prona dhe të drejtat e njohura me Kushtetutë dhe me ligj nuk mund të
cenohen pa një proces të rregullt ligjor.
2. Kushdo, për mbrojtjen e të drejtave, të lirive dhe të interesave të tij kushtetues dhe
ligjorë, ose në rastin e akuzave të ngritura kundër tij, ka të drejtën e një gjykimi të drejtë dhe
publik brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë e pavarur dhe e paanshme e caktuar me
ligj.
9. Në nenin 7 të ligjit nr.49/2012 është parashikuar:

a) mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, aktet
nënligjore normative dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë
ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik;
c) mosmarrëveshjet e kompetencave ndërmjet organeve të ndryshme
administrative në rastet e parashikuara nga Kodi i Procedurave Administrative;
ç) mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës, kur punëdhënësi është
organ i administratës publike;
d) kërkesat e paraqitura nga organet administrative për shqyrtimin e
kundërvajtjeve administrative, për të cilat ligji parashikon heqjen e lirisë deri në
30 ditë, si një lloj të dënimit administrativ për kundërvajtësin;
dh) kërkesat e paraqitura nga kundërvajtësit për zëvendësimin e dënimit
administrativ me heqje lirie deri në 30 ditë me dënimin me gjobë.
10. Në nenin 15/a të ligjit nr.49/2012 është parashikuar:

Të drejtën e ngritjes së padisë e ka:
a) çdo subjekt, që pretendon se i është cënuar një e drejtë apo një interes i
ligjshëm nga një veprim apo mosveprim i organit publik;
669
11. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, shkaqet që ngrihen në

ankimin e veçantë të paraqitur nga pala e paditur Qendra e Botimeve Zyrtare nuk janë të
bazuara në ligj, prandaj vendimi i dhënë nga gjykata administrative e shkallës së parë nuk
bëhet i cënueshëm.
12. Nga citimi i nenit 42/2 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë evidentohet se:
Kushdo, për mbrojtjen e të drejtave, të lirive dhe të interesave të tij kushtetuese dhe ligjore,
ose në rastin e akuzave të ngritura kundër tij, ka të drejtën e një gjykimi të drejtë dhe publik
brenda një afati të arsyeshëm nga një gjykatë e pavarur dhe e paanshme, e caktuar me ligj.
13. Nga citimi i nenit 7/a të ligjit nr.49/2012 evidentohet se: Gjykatat administrative
janë kompetente për: a) mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, aktet
nënligjore normative dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të
veprimtarisë administrative nga organi publik; ndërsa në nenin 15/a të ligjit nr.49/2012
parashikohet se: Të drejtën e ngritjes së padisë e ka: a) çdo subjekt, që pretendon se i është
cënuar një e drejtë apo një interes i ligjshëm nga një veprim apo mosveprim i organit publik.
14. Bazuar në dispozitat ligjore të sipërcituara dhe në analizë të akteve të
administruara në dosjen gjyqësore rezulton se, pala paditëse Shoqëria “Trezhnjeva” Shpk i
është drejtuar gjykatës me kërkesëpadi, duke kërkuar: Detyrimin kontraktual për 65 ditë
shërbimi me vlerë 471.869 lekë me TVSH, që rrjedh nga kontrata, e lidhur midis, institucionit
“Qendra e Botimeve Zyrtare” dhe Shoqërisë “Trezhnjeva” Shpk, për shërbimin e kryer me
roje private.
15. Në rastin në shqyrtim pala paditëse kërkon përmbushjen e një kontratë
administrative të lidhur me një organ administrativ, i cili kryen funksione publike, siç është
pala e paditur Qendra e Botimeve Zyrtare, prandaj, duke u bazuar në nenin 7, germa “a” të
ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, çështja ka natyrë krejtësisht administrative
dhe për të nuk parashikohet detyrimi për shterimin e ankimit administrativ, përpara se pala e
interesuar t’i drejtohet rrugës gjyqësore.
16. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se, arsyetimi i gjykatës
administrative të shkallës së parë se: .... Në rastin konkret prej palës paditëse kërkohet të
detyrohet një organ publik për të kryer një pagesë. Nëse mes palëve ekziston një kontratë apo
ajo ky është një fakt që do të sqarohet në vijim të gjykimit. Por në mënyrën se si ajo i është
parashtruar gjykata çmon se është në juridiksionin gjyqësor të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë.....është i bazuar në ligj, sepse pala paditëse Shoqëria “Trezhnjeva”
Shpk pretendon se ky detyrim rrjedh nga mosrespektimi nga pala e paditur Qendra e
Publikimeve Zyrtare (e cila është një organ administrativ që kryen funksione publike) të një
kontrate administrative, për shërbimin me roje private. Nëse ka ose kontratë të lidhur
ndërmjet këtyre palëve me të drejtë gjykata administrative e shkallës së parë ka arritur në
përfundimin se këto janë probleme që i përkasin themelit të çështjes, por duhet theksuar se,
për mospërmbushjen e detyrimeve që rrjedhin nga kontratat e të gjitha llojeve juridiksioni i
përket gjykatave.
17. Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala e paditur, Qendra e Botimeve Zyrtare
nuk është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai nuk duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi
i Gjykatës Administrative të Shkallës Parë Tiranë duhet të lihet në fuqi.
670
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 9/3 të ligjit nr.49,
datë 03.05.2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave Administrative dhe
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.s’ka, datë 07.12.2015 të Gjykatës Administrative të
Tiranë, më 13.07.2016
671

Civile Penale Admin Korrik 1 1 1691

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Civile Penale Admin Korrik 1 1 1691

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

PËRMBAJTJA

229 (00-2016-2155) 07.07.2016 Natalia Dushku, Andia Dushku kundër

16 16.07.2016 Kërkues: Prokuroria e Përgjithshme Tiranë kundër

411 (00-2016-2659) 06.07.2016 Zalo Hysi kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve

00-2016-2279 20.07.2016 Violeta Seva kundër Zyra e Gjendjes Civile, Qarku

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Artan Broci Kryesues

Në seancën gjyqësore të datës 07.07.2016, mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket

PADITËS: NATALIA DUSHKU

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.1599/4266, datë 09.07.2013,

Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.342/10-2014-1410, datë 07.04.2014, ka

Kundër vendimit të gjykatës ka bërë rekurs pala paditëse e përfaqësuar nga

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

II. Ligji i zbatueshëm

11. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile:

12. Dispozitat e Kodit Civil:

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përberë nga:

Artan Broci Kryesues

Në datën 07.07.2016, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile me nr.11118-

PADITËS: GJIN KREPI, përfaqësuar nga

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin civil nr.9831, date 05.12.2011,

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1831, datë 10.07.2012, ka vendosur:

Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs pala e paditur Byroja

II. Ligji i zbatueshëm.

10. Dispozitat e K.Pr.Civile që parashikojnë:

III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson:

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përberë nga:

Artan Broci Kryesues

Në seancën gjyqësore të datës 07.07.2016, mori në shqyrtim çështjen civile me nr.11116-

PADITËS: DREJTORIA E SHËRBIMEVE

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1934, datë 16.03.2011, ka

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.284, datë 15.02.2012, ka vendosur:

Kundër vendimit nr.284, datë 15.02.2012, të Gjykatës së Apelit Tiranë, në bazë

Rekursi i Avokaturës së Përgjithshme të Shtetit.

Kundërrekursi i palës së paditur Shoqëria “ABAU” sh.p.k.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

Nenet 312, 313 të K.Civil dhe neni 32/a i K.Pr.Civile.

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË VLERËSON

Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga Avokatura e Përgjithshme e

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përberë nga:

Artan Broci Kryesues

Në seancën gjyqësore të datës 07.07.2016, mori në shqyrtim çështjen civile me nr.11117-

PADITËS: XHAFER MUHAMETI.

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.930, datë 28.03.2012, ka

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.172 (60-2013-219), datë 05.03.2013, ka

Kundër vendimit nr.172 (60-2013-219), datë 05.03.2013, të Gjykatës së Apelit

Të paditurit Mehtap Bicaku, Erval Libohova, Mimoza Libohova, Odin

II. Ligji i zbatueshëm:

Në nenin 32 të K.Pr.Civile parashikohet se:

Në nenin 467 paragrafi i dytë i K.Pr.Civile përcaktohet se:

Ligji nr.9235/2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”.

Ligji nr.7843/1994 “Për regjistrimin e pasurisë së Paluajtshme”.

Nga shqyrtimi në tërësi i kësaj çështje, të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore e të

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga :

Artan Broci Kryesues

në datën 07.07.2016, mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile nr.11111-02141-

KËRKUESE: ALIJE SULO, përfaqësuar në gjykim

Për çështjen civile me palë:

PADITËS TË K/PADITUR: 1. TRASHËGIMTARËT LIGJORË TË