Përmbajtja Çështje Civile Nr.I Vendimit Data Palët Faqe

PËRMBAJTJA
Çështje Civile
Nr.i vendimit Data PALËT Faqe
525 (00-2013-2044) 01.10.2013 Shoqëria “Shqiponja M” shpk në mungesë kundër

Universiteti i Tiranës Rektorati.........................................10
526 (00-2013-2045) 01.10.2013 Viktor Kasimati, Namik Kasimati kundër
Xhaferr Lami.....................................................................15
527 (00-2013-2564) 01.10.2013 Elsa Kovaçi kundër Feti Mezani.......................................21
528 (00-2013-2472) 01.10.2013 Engjëll Shabani, Enver Kovaçi, Safet Dosti,
Afrim Gazheli, Lace Metushkllari, Mersin Braja,
Hekuran Blaçeri, Haki Tomai, Gëzim Beqari,
Adem Pallacveshi, Artan Shehu, Fatmir Balla,
Bedri Pushaj, Sokol Rama, Refik Mezini,
Agron Pollozi, Fatbardh Baruti, Besnik Haxhiaj,
Shkëlqim Cakao, Vasil Kristani, Piro Hoxha,
Kudret Mullaymeri, Benard Selami, Fuat Fuga,
Sulejman Tushi, Theodhor Thanasi, Antoneta Shabani,
Arian Lupa, Arben Saliko, Anila Saliko,
Ferdinand Hysi, Maksiom Kosta, Engjëll Duro,
Kostandin Kona, Adriana Haxhia, Valbona Selimaj,
Hatixhe Basha në mungesë kundër Ministria
e Ekonomisë Tregtisë dhe Energjetikës në mungesë............
25
529 (00-2013-2579) 01.10.2013 Ministria e Arsimit dhe Shkencës kundër
Shtëpia Botuese "DITA 2000" shpk.................................31
530 (00-2013-2451) 01.10.2013 Ankues: Abaz Kuka, Hasan Kuka, Nezir Kuka,
Behar Kuka, Zija Allamani, Afrim Sata, Kadri Sata,
Tofik Fizmani, Fejzi Patlli, Sadik Patlli, Kapllan Patlli,
Xhelal Keçi, në mungesë, Veri Kuka................................41
531 (00-2013-2188) 03.10.2013 Shoqëria “Top Start” Sha Tiranë kundër Njësia e
Tatimpaguesve të Mëdhenj pranë Drejtorisë së
Përgjithshme të Tatimeve Tiranë në mungesë..................47
532 (00-2013-2186) 03.10.2013 Altin Kokoshi kundër Agjencia e Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave Tiranë në mungesë,
Nakije Ilia në mungesë, Rifat Lalo, Ikbale Kokoshi,
Vili Minarolli, Qazim Kokoshi, Flladi Peçini,
Artan Kokoshi, Meshtane Telezi, Hasim Kokoshi,
Zybajde Kokoshi, Dejvi Minarolli....................................52
533 (00-2013-2190) 03.10.2013 Musa Elezi kundër Shoqëria Tregtare “Gjallica” Shpk
në administrim, në mungesë.............................................59
534 (00-2013-2194) 03.10.2013 Rrahman Sulejmanaj kundër Mihallaq Vera, Zyra e
Përmbarimit Tiranë në mungesë, Venigjar Begaj
64
535 (00-2013-2192) 03.10.2013 Pranvera Cibaj kundër Banka e Shqipërisë.......................70
536 (00-2013-2169) 03.10.2013 Bashkimi i Operatorëve "DAISY& ETM" kundër
Drejtoria Rajonale e Tatimeve Korçë...............................76
537 (00-2013-2162) 03.10.2013 Shoqëria “Transoilgroup” sh.a. kundër Drejtoria
Rajonale e Tatimeve Tiranë, Drejtoria e Apelimit
1
Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve
Tiranë................................................................................80
538 (00-2013-2202) 03.10.2013 Lejla Hafizi, Servete Kalaja, Erli Shehu,
Afërdita Shehu, Sulejman Shehu, Agron Shehu,
Elida Shehu (Trashëgimtarët ligjorë të së ndjerës
Sulltane Shehu) kundër Mustafa Sheshori në mungesë,
A.V.K.K.K.P. Tiranë në mungesë, Trashëgimtarët e të
ndjerit Xhemali Sheshori: Hamit Sheshori,
Murat Sheshori, Qazim Sheshori, Osman Sheshori
në mungesë.......................................................................86
539 (00-2013-2245) 03.10.2013 Vath Shurdhi në mungesë kundër
Shoqëria “Volalba” shpk në mungesë...............................94
540 (00-2013-2246) 03.10.2013 Feim Agolli në mungesë kundër Elijon Shaholli,
Dhurata Shaholli, në mungesë..........................................98
541 (00-2013-2247) 03.10.2013 Eduart Balla në mungesë kundër Esmeralda Balla
në mungesë.....................................................................104
542 (00-2013-2341) 03.10.2013 Betonplus Comany sh.p.k. në mungesë kundër
Drejtoria Rajonale e Tatimeve Shkodër..........................111
543 (00-2013-2179) 03.10.2013 Albert Çelaj, Gjek Çelaj në mungesë, Ludovik Çelaj
në mungesë, Leze Keçi në mungesë, Vitore Preka
në mungesë kundër A.K.K.Pronave Tiranë....................118
544 (00-2013-2248) 03.10.2013 Shpëtim Muço në mungesë kundër Shoqëria "Atlantik"
Sh.A. Tiranë, Alfred Qendro në mungesë,
Kastriot Zholi në mungesë, Shoqëria “Insig” –
Dega Sarandë në mungesë..............................................123
545 (00-2013-2249) 03.10.2013 Marie (Mariana) Blido në mungesë kundër
Vero Muçaj, Zoica Peto, Luftar Beqiraj, Ali Mahmutaj,
Nikollaq Meni, Shyqyri Mahmutaj, Adem Mahmutaj,
Rexhep Avdullaj, Hydai Muçaj, Novruz Beqiraj,
Yzedin Muçaj, Shpëtim Tahaj, Veiz Muçaj,
Gëzim Mahmutaj, të gjithë në mungesë; Zyra e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Fier
në mungesë.....................................................................130
546 (00-2013-2299) 03.10.2013 Televizioni Kombëtar Arbëria" Sh.a. në mungesë
kundër Këshilli Kombëtar i Radio dhe Televizionit
zëvendësuar proceduralisht nga Autoriteti i Mediave
Audiovizive (Ama).........................................................138
547 (00-2013-2491) 03.10.2013 Shoqëria “Bazel” shpk kundër Bashkia Kavajë..............144
548 (00-2013-2363) 03.10.2013 Shoqëria Tregtare "Flevi" sh.p.k. kundër Dega e
Doganës Tiranë, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave........
148
549 (00-2013-2359) 03.10.2013 Baki Ninga, Selvie Ninga, Engjëllush Ninga,
Lindar Ninga kundër Komisioni i Tokës Fshati
Voskopojë, Komisioni i Tokës Komuna Voskopojë,
Komisioni i Tokës Qarku Korçë, Qirjaka Dallta,
Sterio Pleqi, Petraq Pleqi, Vangjo Bani..........................154
550 (00-2013-2349) 03.10.2013 Shoqëria “Elita” shpk kundër Dega e Tatimpaguesve
të Mëdhenj, Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve..........159
551 (00-2013-2616) 03.10.2013 Hamdi Hoxha, Hysen Avdylaj, Kamber Hoxha,
Dragua Avdylaj, Ferit Avdylaj, Ndriçim Hyseni
2
kundër Ministria e Bujqësisë, Ushqimit dhe Mbrojtjes
të Konsumatorit; Këshilli i Qarkut të Rrethit Berat
166
552 (00-2013-2498) 03.10.2013 Fotino Mëhilli kundër Zaho Aliaj...................................172
553 (00-2013-2537) 08.10.2013 Iroland Tola kundër Naime Tola, Astrit Tola, Drejtoria
Nr.3 e Punëtorëve të Qytetit Tiranë................................175
554 (00-2013-2301) 08.10.2013 Shoqëria “Gjoka konstruksion” sh.a kundër
Shoqëria “Arifaj” sh.p.k., Shoqëria “Eurokos” sh.p.k..........
179
555 (00-2013-2300) 08.10.2013 Afrim Meça kundër Shoqëria “Volalba” Shpk Tiranë..........
182
556 (00-2013-2270) 10.10.2013 Ramiz Asllanaj në mungesë kundër Ndriçim Havaraj,
Hyrije Havaraj, Sose Havaraj, Dallandyshe Havaraj,
Afrim Havaraj në mungesë.............................................186
557 (00-2013-2195) 10.10.2013 Petri Thoma kundër Mihallaq Thoma, Kozeta Thoma,
në mungesë; Bashkia Korçë në mungesë,
Shoqëria “Alb-Agron” shpk në mungesë........................193
558 (00-2013-2350) 10.10.2013 Lirie Mullaj (Bakalli) në mungesë kundër
Elmoza Gorja (Bakalli), Rajmonda Bakalli
në mungesë, Qerime Bakalli në mungesë,
Pranvera Bakalli në mungesë, Besnik Gorja
në mungesë.....................................................................199
559 (00-2013-2589) 10.10.2013 Gazmend Dede, Zhuljeta Dede, Arvit Dede,
Shpendi Dede, Anisa Dede kundër Renato Bablusha,
Z.V.R.P.Paluajtshme Devoll...........................................207
560 (00-2013-2580) 10.10.2013 Premto Doni, Veronika Doni, Alfred Doni kundër
Nexhmi Haxhillari, Engjellushe Sofroni,
Mersin Berisha................................................................213
561 (00-2013-2271) 17.10.2013 Artan Balla në mungesë kundër Riza Daci në mungesë.......
217
562 (00-2013-2272) 17.10.2013 “Korporata Elektroenergjitike Shqiptare” Sha kundër
Zyra Rajonale e Kthimit Kompensimit të Pronave
Qarku Korçë në mungesë; Frida Molla (Zavalani),
Bubulina Zallëmi (Frashëri), Jolanda Çipi (Frashëri)
në mungesë, Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive
të Paluajtshme Korçë në mungesë..................................225
563 (00-2013-2274) 17.10.2013 Ilir Rakipllari, Fredi Rakipllari, Pirro Capi në mungesë
kundër Dega e Doganës Durrës, Drejtoria e
Përgjithshme e Doganave...............................................230
564 (00-2013-2275) 17.10.2013 Adrian Shtëpani, Flora Shtëpani kundër
Bujar Shtëpani, Sejfulla Shtëpani në mungesë,
Sami Shtëpani.................................................................241
565 (00-2013-2605) 17.10.2013 Anesti Vako kundër Instituti i Mjekësisë Ligjore
në mungesë.....................................................................246
566 (00-2013-2296) 17.10.2013 Xhavit Luli në mungesë kundër Kujtim Luli
në mungesë, Dalip Luli, në mungesë, Hamidije Luli
në mungesë, Bujar Luli në mungesë...............................252
567 (00-2013-2347) 17.10.2013 "INSIG" sh.a kundër Albert Rumija në mungesë
260
568 (00-2013-2588) 17.10.2013 Mereme Haveriku kundër Agjensia Kombëtare e
3
Privatizimit Tiranë..........................................................266
569 (00-2013-2585) 17.10.2013 Feti Zaja (Dibra) kundër Valbona Zaja, Artan Zaja,
Fatjon Zaja, Z.V.R.P.P. Shkodër, Ferial Zaja.................270
570 (00-2013-2303) 18.10.2013 Shoqëria “Bazel” shpk kundër Bashkia Kavajë..............275
571 (00-2013-2304) 18.10.2013 Ministria e Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjitikës
kundër Shoqëria Tregtare “Rekor Albania” Sha
Gjirokastër......................................................................279
572 (00-2013-2466) 18.10.2013 Shaban Ajce në mungesë, Asibe Cuko në mungesë,

Qanije Telo në mungesë, Ziqri Kambo në mungesë,
Lulëzime Millonai në mungesë, Lirije Kambo
në mungesë kundër Agjencia e Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave Tiranë në mungesë, Bashkia
Bilisht në mungesë, Z.V.R.P.P. Korçë në mungesë
283
573 (00-2013-2611) 18.10.2013 Kërkues: Petrit (Pandeli) Golka në mungesë
Person i tretë: Emil Venxha (Mborja) në mungesë
289
574 (00-2013-2468) 18.10.2013 Dod Ruçi në mungesë kundër Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Lezhë në mungesë......................297
575 (00-2013-2378) 22.10.2013 Shoqëria “Trital” Sh.p.k. kundër Drejtoria e
Përgjithshme e Tatimeve Tiranë, Drejtoria Rajonale
Tatimore Tiranë..............................................................302
576 (00-2013-2108) 22.10.2013 Vangjel Kacifa kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Policisë së Shtetit Tiranë..................................................305
577 (00-2013-2306) 22.10.2013 Viktor Miha kundër DRSSH Gjirokastër........................311
578 (00-2013-2554) 22.10.2013 Nexhmi Valisi, Mire Valisi, Zonje Shehi (Valisi),
Bihan Gjoka (Valisi), Mustafa Valisi, Naim Valisi,
Qerime Bakalli (Valisi), Serme Buraj (Valisi) kundër
Frederik Bici, Arianit Bici, Ruhi Valisi, Zyra e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë,
Komuna Kashar Tiranë...................................................314
579 (00-2013-2578) 22.10.2013 Shoqëria "Gjyzeli B.L.B" sh.a kundër Drejtoria
Rajonale Tatimore Durrës, Njësia e Tatimpagueseve të
Mëdhenj Tiranë...............................................................321
580 (00-2013-2530) 22.10.2013 Kozeta Xhogu kundër Përmbaruesi Gjyqësor i
organizuar në Shoqërinë me emrin “TDR GROUP”
sh.p.k., Erblerta Bashllari, Shkëlqim Xhogu,
Shefqet Xhogu, Bledar Çela...........................................328
581 (00-2013-2309) 22.10.2013 Artan Dulaku në mungesë kundër Agjencia e Kthimit
dhe Kompensimit të Pronave Tiranë në mungesë
335
582 (00-2013-2533) 22.10.2013 Shoqëria “Euro Sky Travel & Tours” Tiranë kundër
Shoqëria e Sigurimeve “Albsig” Sh.a.............................339
583 (00-2013-2357) 22.10.2013 Eduart Ferhati në mungesë kundër Naze Dingozi
në mungesë.....................................................................346
584 (00-2013-2356) 22.10.2013 Shoqëria CEZ sh.a kundër Bashkia Sarandë...................350
585 (00-2013-2358) 22.10.2013 Nuri Alimadhi, Mehmet Alimadhi, Fatmir Alimadhi
kundër Alfred Alimadhi në mungesë,
Naxhije Alimadhi në mungesë, Shkëlqim Alimadhi
4
në mungesë, Arben Alimadhi në mungesë, Banka e
Tiranës në mungesë, Banka Kombëtare e Greqisë
në mungesë.....................................................................357
586 (00-2013-2538) 22.10.2013 Sali Kollçinaku, Gazi Kollçinaku, Shaqir Kollçinaku,
Nazim Kollçinaku, Myrvet Kollçinaku,
Spiro Kollçinaku kundër Nezhdet Hoxha, Ministria e
Financave, Drejtoria e Administrimit dhe Shitjes së
Pronave Publike, Tiranë, Fevri Hoxha, Zyra e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Bilisht...............364
587 (00-2013-2539) 22.10.2013 Kujtim Demetja, Xhemal Demetja, Bardhyl Demetja

kundër Afërdita Berballa, Arben Berballa, Iris Berxolli,
Sulejman Berxolli, Isuf Berxolli, Hyqmet Myzyri,
Agron Luga, Z.R.P.P. Paluajtshme Tiranë,
Dajti Berxolli, Bukurije Berxolli Eshref Berxolli,
Nermin Berxolli, Lindita Berxolli, Ajten Berxolli,
Nargis Belba, Genci Berxolli, Agjensia e
K.K.K.Pronave, Mehmet Berballa..................................368
588 (00-2013-2197) 24.10.2013 Shoqëria “Eurogaz Internacional” Sha Tiranë kundër
Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë në mungesë,
Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së
Përgjithshme të Tatimeve Tiranë në mungesë................372
589 (00-2013-2196) 24.10.2013 Shoqëria “Savepa” shpk Kukës kundër “Raiffeisen
Bank” Sha, Përmbaruesi Gjyqësor Privat Bislim Sinaj,
Kukës, në mungesë.........................................................378
590 (00-2013-2394) 24.10.2013 Kujtim Kale kundër Valer Lubonja,
Marjeta Azermadhi në mungesë, Fatos Azermadhi
384
591 (00-2013-2488) 24.10.2013 Feleke Myftija, Ferid Myftija, Muhamet Myftija
në mungesë kundër Firdus Myftija, Tahir Myftija,
Berhan Myftija, Sadete Myftija, Valdete Bushati
(Myftija) në mungesë, Erjeta Çulli, Sidita Myftija
në mungesë.....................................................................392
592 (00-2013-2364) .2410.2013 Shoqëria “F.K.Apollonia” sh.a. në mungesë kundër
Drejtoria Rajonale Tatimore Fier, Drejtoria e Apelimit
Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve........
396
593 (00-2013-2428) 24.10.2013 Shoqëria "S.I.A.L.-Pel" sh.p.k. kundër Dega e
Tatimeve Korçë në mungesë, Drejtoria e Përgjithshme
e Tatimeve Tiranë, Komisioni i Apelimit Tatimor
402
594 (00-2013-2597) 24.10.2013 Shoqata e Autorëve “ALBAUTOR” në mungesë
kundër Shoqëria “Geci” sh.p.k (Shoqata “Albania
Consortium” sh.a)...........................................................409
595 (00-2013-2599) 24.10.2013 Shoqëria “REUTERS” S.A. kundër Drejtoria e
Përgjithshme e Doganave...............................................414
596 (00-2013-2395) 24.10.2013 Fatie Çobani, Mehmet Çobani, Roni Çobani,
Hurjete Çobani, Pajtim Çobani, Bashkim Çobani,
5
Bekim Çobani, Kujtim Çobani kundër Vilson Çobani.........
419
597 (00-2013-2574) 29.10.2013 Memo Malaj, Jetnor Malaj në mungesë; Dhurata Malaj
në mungesë; Zyber Allushi në mungesë kundër
Bashkia Tiranë në mungesë............................................429
598 (00-2013-2335) 29.10.2013 Bardhyl Avdyli në mungesë kundër Akademia e
Shkencave e R.SH. në mungesë,
Instituti Hidrometeorologjik në mungesë.......................435
599 (00-2013-2576) 29.10.2013 Komuna Mesapotam - Rrethi Delvinë në mungesë
kundër AKKP Tiranë në mungesë; Avokatura e Shtetit
- Zyra Vendore Tiranë në mungesë; Kastriot Meta
në mungesë, Jani Meta në mungesë................................440
600 (00-2013-2571) 29.10.2013 Ndoc Gjini në mungesë kundër Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Shkodër......................................444
601 (00-2013-2572) 29.10.2013 Shoqëria “Vodafone Albania” sh.a kundër Drejtoria e
Përgjithshme e Doganave, Dega e Doganës Tiranë
449
602 (00-2013-2622) 29.10.2013 Bashkia Korçë kundër Shoqëria “Gjata” sh.p.k.
457
603 (00-2013-2307) 29.10.2013 Mentor Meta në mungesë kundër Këshilli i Rregullimit
të Territorit i Bashkisë Shkodër në mungesë,
Shefik Meta në mungesë, Rexhep Meta në mungesë,
Shoqëria BKSH Konstruksion në mungesë....................461
604 (00-2013-2276) 31.10.2013 Agim Selim Kokonozi në mungesë kundër Shoqëria
Tregtare “Vefa” Shpk në Administrim, në mungesë............
466
605 (00-2013-2297) 31.10.2013 Fiqiri Asllan Rexha në mungesë kundër Shoqëria
Tregtare “Silva” Shpk në administrim në mungesë,
Zyra e Përmbarimit Shkodër në mungesë.......................472
606 (00-2013-2298) 31.10.2013 Nasho Koraqi në mungesë kundër Minella Gjoni
në mungesë.....................................................................478
607 (00-2013-2346) 31.10.2013 Avni Mustavataj në mungesë kundër Drejtoria
Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tropojë.....................485
608 (00-2013-2392) 31.10.2013 Krisavgji Hajdini kundër Shoqëria e Sigurimeve
“Sigal” sh.a, Banka Amerikane e Shqipërisë sh.a
në mungesë.....................................................................489
609 (00-2013-2345) 31.10.2013 Evila Ferracaku në mungesë kundër Sali Ferracaku
në mungesë.....................................................................498
610 (00-2013-2360) 31.10.2013 Shoqëria “J&B”shpk në mungesë kundër Drejtoria
Rajonale Tatimore-Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj
Tiranë në mungesë, Drejtoria e Apelimit Tatimor
Tiranë në mungesë..........................................................503
611 (00-2013-2505) 31.10.2013 Qemal Murati, Mit’hat Murati, Ndriçim Murati,
Shaqir Murati në mungesë, Makbule Vyshka,
Tahir Vyshka, Dashnor Vyshka, Yllka Çoku,
Pranvera Neziri kundër Petraq Kristo, Trashëgimtarët e
Kostaq Kristo: Vjollca Kristo e Xhuljeta Braho
(Kristo) në mungesë, AKPP në mungesë,
Ferdinad Murati, Hatixhe Kafexhiu në mungesë
508
6
612 (00-2013-2490) 31.10.2013 Shoqëria "Compreser" Shpk kundër Isuf Pirro,
Vaid Ademi, Izer Mehmeti, Muhamet Luku..................512
613 (00-2013-2606) 31.10.2013 Shoqëria "Anheuser – Busch Incorporated" kundër
Shoqëria “Budejovisky Budvar”.....................................515
614 (00-2013-2391) 31.10.2013 Xhelo Katiraj kundër Bashkia Pogradec.........................519
615 (00-2013-2396) 31.10.2013 Namik Meta kundër Prefektura e Qarkut Berat..............523
616 (00-2013-2595) 31.10.2013 Shoqëria "Kolegji the Indipedent" Sh.p.k. në mungesë
kundër Dega Rajonale Tatimore Tiranë në mungesë,
Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së
Përgjithshme Tatimore Tiranë në mungesë....................529
617 (00-2013-2594) 31.10.2013 Pavllo Kisi, Liri Kisi, Maria Kisi kundër Vasilika Leka......
535
618 (00-2013-2596) 31.10.2013 Shpresa Shehi kundër Shoqëria e Sigurimeve
“Sigal” sh.a. Tiranë.........................................................541
619 (00-2013-2584) 31.10.2013 Arsen Konomi kundër Syrja Ybranj, Luan Ormeni,
Merushe Ormeni, Nazo Ormeni, Bajram Ormeni,
Z.V.R.P.P. Sarandë, Enti Kombëtar i Banesave
Gjirokastër, Vladimir Ybranj, Gjenofeva Ybranj,
Tefta Ybranj, Sabrie Ybranj, A.K.K.Pronave të
Prefekturës Vlorë............................................................551
620 (00-2013-2583) 31.10.2013 Shoqëria “Hoxha” sh.p.k. kundër Operatori i Sistemit

të Transmetimit të Energjisë Elektrike (OST sh.a.)
556
Çështje Penale
252 (00-2013-1337) 02.10.2013 I pandehur: Besim Kalemi..............................................560

253 (00-2013-1565) 02.10.2013 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës për Krime të
Rënda Tiranë
Të pandehur: Andrea Gjergji, Armando Alushaj,
Ilir Malaj, Agim Avduli, Marglen Çomani.....................565
254 (00-2013-1411) 02.10.2013 Kërkues: Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër
I pandehur: Luigj Cekaj..................................................585
255 (00-2013-1568) 02.10.2013 Të pandehur: Vasil (Mirjan) Qose, Ilirjan Plaku,
Artur Qose.......................................................................591
256 (00-2013-1617) 02.10.2013 I pandehur: Pajtim Serjani..............................................597
257 (00-2013-1408) 02.10.2013 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë
Të pandehur: Flori Gjoni, Lulash Gjoni.........................602
258 (00-2013-1573) 02.10.2013 Kërkues: Prokuroria Pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë Të pandehur: Ndue Jaci, Arben Lasku.......
611
259 (00-2013-1549) 02.10.2013 Të pandehur: Hajdar Dokaj, Matilda Isufi,
Persida Çepele.................................................................616
260 (00-2013-1376) 02.10.2013 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Vlorë
I pandehur: David Tushaj...............................................623
Të pandehur: Xhaferr Gixhari në mungesë,
Marin Palushi në mungesë, Alfred Kadriu,
7
Edison Shema në mungesë, Sokol Shalca në mungesë,
Saimir Kuniqi në mungesë, Eldi Vorpsi.........................628
Gjyqësor Tiranë
I pandehur: Miri Papis....................................................639
Gjyqësor Tiranë
E pandehur: Entela Muço................................................643
264 (00-2013-1443) 09.10.2013 Të pandehur: Artur Feçanji.............................................648
Gjyqësor Krujë
I pandehur: Klaimend Gjini............................................652
Gjyqësor Fier
I pandehur: Shkëlqim Myftari.........................................657
Gjyqësor Vlorë
I pandehur: Emiljano Zeneli...........................................661
268 (00-2013-1417) 23.10.2013 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Dibër
I pandehur: Skënder Zagradi...........................................669
269 (00-2013-1418) 23.10.2013 Kërkues: Arianit Muzhaqi...............................................674
270 (00-2013-1615) 23.10.2013 I pandehur: Ibrahim Kokonozi........................................679
271 (00-2013-1405) 23.10.2013 I pandehur: Florimond Palla...........................................684
272 (00-2013-1334) 23.10.2013 I pandehur: Ridvan Lushi...............................................690
273 (00-2013-1419) 23.10.2013 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Berat
I pandehur: Sabri Zyka...................................................697
274 (00-2013-1539) 30.10.2013 Kërkues: M. S.................................................................703
275 (00-2013-1377) 30.10.2013 I pandehur: Florian Martaneshi.......................................709
276 (00-2013-1375) 30.10.2013 Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Shkodër
I pandehur: Gjovalin Kola..............................................712
277 (00-2013-1598) 30.10.2013 Kërkues: Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Durrës
Të pandehur: Alfred Hoxha, Elis (Gentian) Tefa,
Ervin Kodra në mungesë, Olges Dervishi,
Xhulio Mançe në mungesë..............................................716
278 (00-2013-1535) 30.10.2013 I pandehur: Mehmet Perkoxha........................................725
Gjyqësor Durrës
I pandehur: Skënder Koni...............................................731
I pandehur: Roland Demaj..............................................737
8
ÇËSHTJE CIVILE
9
Nr.11118-02246-00-2010 i Regj. Themeltar
Nr.00-2013-2044 i Vendimit (525)
VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:
Xhezair Zaganjori Kryesues

Ardian Dvorani Anëtar
Arjana Fullani Anëtare
Evelina Qirjako Anëtare
Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 01.10.2013, mori në shqyrtim çështjen civile që u përket

palëve:
PADITËS: SHOQËRIA “SHQIPONJA M” SHPK,

në mungesë
I PADITUR: UNIVERSITETI I TIRANËS REKTORATI,
përfaqësuar nga Avokati i Shtetit Abaz Deda.
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit tì paguajë paditësit shumën 2.300.000 lekë
që i përket fazës së fundit të punimeve.
Baza Ligjore: Nenet 850, 863, 608, 640 të Kodit Civil,
kontrata e sipërmarrjes e datës 25.06.2004,
Ligji nr.8402, datë 10.09.1998,
“Për kontrollin dhe disiplinimin e punimeve të ndërtimit”,
Udhëzimi i K.M. nr.3, datë 15.02.2001,
“Për mbikëqyrjen e kolaudimit të punimeve të ndërtimit”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.9268, datë 30.10.2008, ka

vendosur:
Pranimin pjesërisht të padisë, të palës paditëse Shoqërisë “Shqiponja M”
Sh.p.k.
Detyrimin e palës së paditur Universitetit të Tiranes t’i paguajë palës paditëse
Shoqërisë “Shqiponja M” sh.p.k shumën prej 2.059.660 lekë që i përket
situacionit përfundimtar të punimeve për rikonstruksionin e godinës së
Fakultetit të Gjuhëve të Huaja.
Detyrimin e palës së paditur Universiteti i Tiranës të bëjë zhbllokimin e
garancisë së punimeve prej 5% të vlerës së objektit në masën 489.244 lekë.
Pushimin e gjykimit të çështjes për pjesën tjetër të saj.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.424, datë 11.03.2010, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.9268, datë 30.10.2008 të Gjykatës së Rrethit
Tiranë.
10
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka paraqitur rekurs pala e paditur, Rektorati i
Universitetit të Tiranës, i cili kërkon ndryshimin e vendimit nr.424, datë 11.03.2010 të
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykatat kanë nënvleftësuar provat e sjella në gjykim nga pala e paditur dhe arsyetimi
është mbështetur vetëm në pretendimet e paditësit.
- Kohëzgjatja e kontratës është parashikuar të jetë 90 ditë nga fillimi i punimeve,
ndërsa nga pala paditëse nuk janë përfunduar në kohë punimet. Punimet kanë filluar
më datë 02.10.2004 dhe kanë përfunduar më datë 15.03.2005, kur është paraqitur
situacioni përfundimtar nga pala paditëse. Gjykata është mjaft konfuze jo vetëm në
përcaktimin e datës së fillimit të punimeve, por edhe të kohëzgjatjes së kontratës. Kjo
tregon se gjykatat në vendimin e tyre nuk kanë pasur parasysh kushtet e kontratës
objekt gjykimi (afatin).
- Nuk është marrë pasur parasysh pretendimi i të paditurit në lidhje me përdorimin e
fondit rezervë, në kuptim të pikës 19 të Udhëzimit nr.3, datë 15.2.2001, “Për
mbikëqyrjen dhe kolaudimin e punimeve të ndërtimit”.... ka rezultuar edhe nga akti i
ekspertimit, ka pasur punime që janë hequr dhe që janë shtuar dhe është përdorur
fondi rezervë nga mbikëqyrësi punimeve duke mos vënë në dijeni investitorin, në
rastin konkret Universitetin e Tiranës”.
- Paditësi ka bërë kërkesë për likuidim ndërkohë që nuk ishte bërë akoma prej saj
njoftimi zyrtar për përfundimin e punimeve dhe as nuk ishte paraqitur situacioni
përfundimtar, akt kolaudimi dhe dokumentacioni i punimeve bashkëngjitur. Ky
dokumentacion është dërguar në Rektorat vetëm më datë 27.12.2006, pasi ishte vënë
në dijeni për mos bërjen e likuidimit nga ana e Rektoratit, pa riparuar më parë të
gjitha të metat e vërejtura në cilësinë e punimeve.
Me vendimin e datës 10.05.2013, Gjykata e Lartë në Dhomë Këshillimi ka vendosur

kalimin e çështjes për gjykim.
KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori; konstatoi mungesën dhe pasjen
dijeni për seancën gjyqësore për palën paditëse; dëgjoi Avokatin e Shtetit Abaz Deda, që
përfaqësonte palën e paditur, Rektorati i Universitetit të Tiranës; dhe si bisedoi çështjen në
tërësi,
VËREN
Rrethanat e çështjes
1. Pala paditëse, Shoqëria “Shqiponja M” Sh.p.k, është person juridik i
regjistruar që nga viti 1995, me objekt veprimtarie prodhim, tregtim lëndë drusore, ndërtime
civile, industriale, etj. Pas zhvillimit të procedurave të prokurimit nga MASH me objekt
“Rikonstruksioni i godinës së Fakultetit të Gjuhëve të Huaja dhe Historisë - Filologjisë të
U.T”, fituese e këtij tenderi është shpallur Shoqëria “Shqiponja M” Sh.p.k.
2. Më datë 09.06.2004, me anë të shkresës nr.2476/36 prot, Ministria e Arsimit
dhe Shkencës ka autorizuar Universitetin e Tiranës për lidhjen e kontratës me Shoqërinë
fituese “Shqiponja M” sh.p.k. Më datë 25.06.2004 është lidhur kontrata në mes palës paditëse
dhe palës së paditur, ku kjo e fundit paraqitej në kontratë me cilësinë e investitorit. Në
kontratë janë përcaktuar të drejtat dhe detyrat e palëve, vlera e kontratës prej 11.844.403
lekë, pagesa sipas situacioneve, afati i përfundimit të punimeve prej 90 ditësh, periudha e
garancisë për defektet, etj.
11
3. Zbatimi i punimeve nga sipërmarrësi (pala paditëse) ka filluar me datë
02.10.2004 dhe punimet janë zhvilluar në katër faza. Në tre fazat e para, janë kryer punimet
në përputhje me projektin dhe njëkohësisht është kryer rregullisht edhe likuidimi.
Gjatë kohës së kryerjes së punimeve ka pasur ndryshim të projektit, duke qenë se disa
prej punimeve të parashikuara në njërin kat ishin kryer nga një donator i huaj dhe për këtë
arsye, punimet e parashikuara për t’u kryer në atë kat, është vendosur të kryheshin në një kat
tjetër, që i përkiste një fakulteti tjetër. Me proces-verbalin e datës 01.11.2004, mes
investitorit, përfaqësuesve të fakulteteve është rënë dakord që pllakat e shtrimit të dyshemesë
së auditorëve dhe të korridorit të ndryshohen nga “porcelanato lucido” në “traventin” në
ngjyrë bezhë, për shkak të lëmueshmërisë së pllakave dhe rrezikshmërisë që mund të
paraqisnin për studentët. Ky ndryshim është kryer nga ana e supervizorit, por është shoqëruar
me ulje të cilësisë së pllakës së shtruar.
4. Pas përfundimit të fazës së katërt të punimeve, me datë 13.01.2005, janë
paraqitur pretendime në lidhje me disa punime të kryera nga ana e palës paditëse. Kjo e
fundit ka bërë përmirësimin e defekteve të pretenduara dhe më datë 15.03.2005, ka paraqitur
situacionin përfundimtar të firmosur nga drejtuesi ligjor i shoqërisë sipërmarrëse, nga
drejtuesi i punimeve dhe nga supervizori i punimeve. Është mbajtur akti i kolaudimit të
punimeve, i cili është nënshkruar nga palët.
5. Pala paditëse ka kërkuar likuidimin e situacionit përfundimtar, por nga pala e
paditur është refuzuar likuidimi i këtij situacioni, me arsyetimin se nuk janë kryer
përmirësimet e vërejtjeve të kërkuara prej tyre. Në këto kushte, pala paditëse i është drejtuar
gjykatës me padi, duke kërkuar detyrimin e të paditurit tì paguajë paditësit shumën
2.300.000 lekë, që i përket fazës së fundit të punimeve.
Procedurat gjyqësore
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.9268, datë 30.10.2008, ka
vendosur pranimin pjesërisht të padisë së palës paditëse Shoqërisë “Shqiponja M” sh.p.k,
duke detyruar palën e paditur Universitetin e Tiranës t’i paguajë palës paditëse shumën prej
2.059.660 lekë që i përket situacionit përfundimtar të punimeve për rikonstruksionin e
godinës së Fakultetit të Gjuhëve të Huaja, si dhe zhbllokimin e garancisë së punimeve prej
5% të vlerës së objektit në masën 489.244 lekë.
Në vendimin e saj, ndër të tjera, gjykata ka arsyetuar se Shoqëria “Shqiponja M”
Shpk i ka realizuar te gjitha punimet për rikonstruksionin e godinës së Fakultetit të Gjuhëve
të Huaja dhe Fakultetit te Histori Filologji, duke u kryer edhe ato përmirësime apo vërejtje që
i janë vënë në dukje nga pala e paditur. Nga këqyrja e kryer nga eksperti ka rezultuar se
korridori i katit të tretë të godinës dhe auditorët janë shtruar me pllaka gres ngjyrë bezhë,
ndërsa dhoma e dekanit është shtruar me pllaka “gres porcelanato lucido”. Nga
dokumentacioni i paraqitur rezulton se pllakat e parashikuara në preventiv janë ndryshuar me
pëlqimin e palës investitore me argumentimin se pllakat me lucidim nuk janë funksionale për
shfrytëzimin normal te ambienteve si auditorët dhe korridori për efekt të lëvizjes së
studentëve. Për këtë është mbajtur edhe një proces-verbal mes firmës zbatuese, supervizorit
dhe përfaqësuesit të fakultetit, ku nuk është përcaktuar ndonjë ndryshim në çmimin e
pllakave.
7. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.424, datë 11.03.2010, ka vendosur
lënien në fuqi të vendimit nr.9268, datë 30.10.2008 të Gjykatës së Rrethit Tiranë, duke
arsyetuar se punimet e përcaktuara në objektin e kontratës kanë përfunduar në afat dhe nuk e
kanë kaluar çmimin e përcaktuar të kontratës. Pllakat janë ndryshuar me pëlqimin e palës
investitore dhe se pala e paditur ka kryer të gjitha përmirësimet dhe vërejtjet që i janë vënë në
dukje nga pala e paditur dhe kjo e fundit gjatë gjykimit nuk solli prova për të vërtetuar
pretendimet e saj.
12
8. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka paraqitur rekurs pala e paditur
Rektorati i Universitetit të Tiranës, i cili kërkon ndryshimin e vendimit nr.424, datë
11.03.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e padisë, duke parashtruar shkaqet e
përmendura në mënyrë të zgjeruar në pjesën hyrëse të këtij vendimi dhe që në mënyrë të
përmbledhur kanë të bëjnë me faktin që në marrjen e vendimit gjykatat kanë pasur parasysh
vetëm provat e palës paditëse. Sipas pretendimeve të parashtruara në rekurs ka pasur punime
që janë hequr dhe që janë shtuar dhe është përdorur fondi rezervë nga mbikëqyrësi punimeve,
duke mos vënë në dijeni investitorin, e po kështu kërkesa për likuidim është kryer ndërkohë
që nuk është bërë akoma prej saj njoftimi zyrtar për përfundimin e punimeve dhe as nuk
është paraqitur situacioni përfundimtar, akt kolaudimi dhe dokumentacioni i punimeve
bashkëngjitur, pa riparuar më parë të gjitha të metat e vërejtura në cilësinë e punimeve.
Vlerësimi i gjykatës
9. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pasi ka shqyrtuar aktet e ndodhura në dosjen
gjyqësore, të cilat janë administruar e shqyrtuar nga gjykatat e faktit, pretendimet e palëve,
vendimet e dy gjykatave të faktit, shkaqet e parashtruara në rekurs, arrin në përfundimin se
vendimet e gjykatave të faktit janë marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural si rrjedhojë
e një hetimi jo të plotë dhe të gjithanshëm të çështjes në përputhje me nenin 14 të
K.Pr.Civile.
10. Pala e paditur ka pretenduar se pala paditëse nuk është paguar për shkak të të
metave në punimet e kryera, të meta që sipas saj nuk janë riparuar edhe në kohën që është
zhvilluar gjykimi. Pala e paditur ka pretenduar se paditësi ka pasur të meta në cilësinë e
punimeve të kryera, e konkretisht në drejtim të izolimit, në nyjet sanitare, nuk janë vendosur
pompat dhe, rezervuarët siç ishin parashikuar në projekt, etj. Kjo është arsyeja që nuk është
kryer sipas palës së paditur edhe marrja në dorëzim e objektit. Nga ana tjetër, pala e paditur
ka pretenduar se ndryshimi i cituar më lart në lidhje me pllakat, i kryer me marrëveshje mes
palëve, ka sjellë uljen e cilësisë së tyre në krahasim me ato të parashikuara në kontratë,
ndërkohë që është përdorur edhe fondi rezervë pa e vënë në dijeni investitorin.
11. Nga provat e administruara nga gjykatat, rezulton se pala e paditur thelbin e
kundërshtimeve të saj për pagesën e këstit përfundimtar e lidhte me mangësitë dhe cilësinë e
dobët të konstatuar në kryerjen e punimeve. Ky fakt vërtetohet nga korrespondenca mes
palëve përpara ngritjes së padisë.
12. Nga gjykatat nuk është hetuar në drejtim të faktit se cili ishte shkaku që deri
në momentin e paraqitjes së padisë në gjykatë pala e paditur nuk i mori në dorëzim punimet e
kryera, cilat ishin të metat e konstatuara në cilësinë e punimeve të kryera, të meta të cilat janë
specifikuar nga pala e paditur. Gjithashtu duhej të hetohej nëse ekzistonin akoma në kohën e
gjykimit të metat e pretenduara, apo këto të meta ishin rregulluar, kur është kryer ky
rregullim, a është mbajtur ndonjë akt i shkruar, nëse ndryshimi në llojin e pllakave ka sjellë
uljen e cilësisë së punimeve, etj.
13. I ndodhur në këto rrethana, Kolegji Civil arrin në përfundimin se në rastin në
gjykim ndodhemi përpara kërkesave të nenit 485/c të K.Pr.Civile, prandaj vendimi i gjykatës
së apelit duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për tù rishqyrtuar nga një trup tjetër gjykues
i po asaj gjykate.
Gjatë rishqyrtimit të çështjes gjykata e apelit duhet të zbatojë kërkesat e nenit 465 të
K.Pr.Civile, duke përsëritur shqyrtimin gjyqësor të çështjes dhe të shtrijë hetimin gjyqësor në
këto drejtime: të hetojë se cili ka qenë shkaku i mosmarrjes së dorëzim të punimeve të kryera
nga pala e paditur, nëse ka pasur punime pa cilësi nga ana e sipërmarrësit, nëse po cilat kanë
qenë ato dhe nëse sipërmarrësi i ka riparuar, kur është kryer ky riparim, etj.
13
14. Në këtë mënyrë, duke kryer një hetim të gjithanshëm gjyqësor, gjykata do të jetë
objektive dhe do te respektojë ligjin, duke iu mundësuar palëve ndërgjyqëse të debatojnë dhe
qartësojnë qëndrimet e tyre lidhur me bazueshmërinë ose jo në ligj e në prova të padisë, duke
përmbushur detyrimin e saj për zgjidhjen e çështjes sipas ligjit, pa u lidhur me përcaktimet që
propozohen nga palët (neni 16 i K.Pr.Civile).
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të Nenit 485 të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.424, datë 11.03.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin
e çështjes për rigjykim pranë po kësaj gjykate, për t’u gjykuar me tjetër trup gjykues
Tiranë, më 01.10.2013
14
Nr.00-2013-2045 i Vendimit (526)
VENDIM

Arjana Fullani Anëtar
Evelina Qirjako Anëtar
Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 01.10.2013, mori në shqyrtim çështjen civile që u përket

palëve:
PADITËS: VIKTOR KASIMATI

NAMIK KASIMATI
I PADITUR: XHAFERR LAMI
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit të lirojë dhe të dorëzojë
truallin e poseduar në mënyrë të paligjshme.
Detyrimin e të paditurit të shpërblejë për përdorim trualli.
Baza Ligjore: Neni 303, 296, 298 K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.3907, datë 11.05.2009, ka

vendosur:
Pranimin e pjesshëm të padisë.
Detyrimin e palës së paditur Xhaferr Lami t'i lirojë dhe t'i dorëzojë paditësve
Viktor Kasimati dhe Namik Kasimati sipërfaqen prej 386 m² truall të ndodhur
në Rrugën “Komuna e Parisit”, Blloku 1 Maji, pranë kopshtit nr.52.
Detyrimin e palës së paditur të shpërblejë paditësit për përdorimin e truallit të
mësipërm prej 386 m², në vlerën 10.915.730 lekë.
Rrëzimin e padisë për pjesët e tjera.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1019, datë 03.06.2010, ka vendosur:

Prishjen e vendimit civil nr.3907, datë 11.05.2009 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe pushimin e gjykimit.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit kanë paraqitur rekurs paditësit, duke kërkuar
prishjen e vendimit nr.1019, datë 03.06.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi
të vendimit nr.3907, datë 11.05.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke
parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës është i gabuar dhe i marrë në kundërshtim me ligjin.
- Gjykata e apelit ka vlerësuar gabim provat e administruara në dosje gjatë procesit
gjyqësor në shkelje flagrante të ligjit, duke vlerësuar gabim çastin e fitimit të
pronësisë së paditësve duke e përcaktuar këtë si çasti i regjistrimit të vendimit të
15
K.K.K.Pronave nr.624, datë 25.06.1996 pranë ZRPP, ne paditësit jemi bërë pronarë
pasi është kryer regjistrimi i pronës nga i padituri, që sipas vërtetimit të paraqitur prej
këtij është data 27.06.1991.
- Kjo është në kundërshtim me vendimin Unifikues të Gjykatës së Lartë nr.5, datë
23.04.2004, i cili shprehet për vendimet e K.K.P. të bazuar në Ligjin nr.7698, si
vendime që nuk janë forma të reja të fitimit të pronësisë, pasi pronarët nuk e kanë
humbur asnjë herë titullin e së drejtës së pronësisë mbi sendin e tyre, por vetëm
posedimin.
- Gjykata ka çmuar gabim dhe në kundërshtim me ligjin provat e paraqitura nga
paditësi, duke mos legjitimuar atë në kërkimin e tij si pronar. Me këtë gjykim ajo ka
hedhur poshtë pa asnjë argumentim ligjor provat e pakontestuara të paraqitura nga
ana jonë.
- Gjykata, në mënyrë të gabuar dhe në kundërshtim me ligjin, konsideron të paditurin si
mbajtës i ligjshëm i titullit të pronarit.
- I padituri nuk paraqiti asnjë provë me anë të së cilës të vërtetojë mënyrën e fitimit të
titullit të pronësisë për objektin në gjykim, truallin, si rrjedhojë, ku e bazon gjykata që
e konsideron të titulluar të ligjshëm të paditurin për sendin objekt gjykimi?
- Vendimi vërtetim fakti për kryerjen e ndërtimit është regjistruar në kundërshtim me
ligjin.
- Gjykata vlerësoi gabim dhe ndërtimet e kryera nga i padituri jashtë lejes së ndërtimit
duke i konsideruar të ligjshme. Pala e paditur nuk paraqiti asnjë provë për të vërtetuar
ligjshmërinë e ndërtimeve të kryera jashtë lejes së ndërtimit nr.91, datë 26.06.1991, si
rrjedhojë me të drejtë gjykata e rrethit i konsideroi ato si ndërtime pa leje, të
paligjshme.
- Gjykata ka vendosur në kundërshtim të hapur me mënyrën e fitimit të titullit të
pronësisë, të parashikuar nga dispozitat e K.Civil.
- Paditësi legjitimohet të ngrejë padinë e rivendikimit nëse ai provon se është pronar
mbi pasurinë e paluajtshme me anë të kontratës, trashëgimisë, etj.
- I padituri është posedues me keqbesim i sendit pasi ai e ka ditur dhe kishte detyrimin
ta dinte se nuk ishte pronar mbi një sipërfaqe përtej lejes së ndërtimit prej 181 m2. Ky
fakt del qartë nga dokumenti i pronësisë së paraqitur nga vetë kjo palë.


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori; konstatoi mungesën e paditësve
dhe njoftimin e rregullt të tyre; dëgjoi përfaqësuesin e palës së paditur, Av. Spiro Kaso, me
Prokurë të Posaçme nr.11312 Rep., nr.3614 Kol., datë 27.09.2013; dhe si bisedoi çështjen në
tërësi,
VËREN
1. Më datë 20.04.1943, me aktin publik nr.8415/3838 Rep., para noterit Muharrem
Vila, shteti shqiptar i ka shitur shtetases Sabiha Kasimati një parcelë tokësore me sipërfaqe
prej 697 m², me nr.559 të parcelës që kufizohej: Nga Veriu me parcelën nr.558 dhe 557; nga
Jugu me parcelën nr.560; nga Lindja me rrugë dhe nga Perëndimi me parcelën nr.554, tokë
që aktualisht ndodhet në Lagjen Tirana e re e Kryeqytetit. Çmimi i shitjes së tokës ishte 697
(gjashtëqind e nëntëdhjetë e shtatë) franga ari. Kjo pronë ishte e regjistruar me nr.23, datë
08.07.1922.
16
Prona e mësipërme i është konfiskuar pronares nga shteti dhe në 25.06.1996 me
vendimin nr.624, Komisioni i Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish-Pronarëve ka njohur
ish-pronaren Sabiha Kasimati si pronare të pronës të përbërë nga një truall me sipërfaqe 697
m² me nr.559 të parcelës, e cila kufizohet në Lindje-rrugë, Perëndim-Parcela nr.554, veri-me
parcelat nr.558 dhe 557 dhe në Jug me parcelën nr.560. Meqenëse ish pronarja Sabiha
Kasimati ka vdekur më 27.02.1951, trashëgimtarë ligjorë të saj, në bazë të dëshmive të
trashëgimisë nr.69, nr.2207, datë 26.10.1993 dhe nr.751, datë 11.03.1994 vendimi nr.4939,
rezultojnë të jenë paditësat Viktor dhe Namik Kasimati.
2. Si të vetmit trashëgimtarë të trashëgimlënëses Sabiha Kasimati, paditësat i janë
drejtuar Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish-Pronarëve, për kthimin e
pronës prej 697 m² të shtetëzuar në mënyrë të padrejtë nga shteti. Me Vendimin nr.624, datë
25.06.1996, të këtij komisioni, trashëgimtarëve ligjorë të trashëgimlënëses Sabiha Kasimati
iu është njohur pronësia dhe kthyer si truall i lirë sipërfaqja prej 451 m2, për të cilën është
bërë dhe regjistrimi me nr.61180 regjistri hipotekor, regjistrim i cili është kryer më
26.08.1996, me nr.5/249 ndodhur në Zonën Kadastrale 8260. Bashkëngjitur vërtetimit
hipotekor është dhe harta treguese e regjistrimit, e cila tregon vendndodhjen e pasurisë.
3. Komiteti Ekzekutiv i K.P. Rajonit nr.2, me vendimin nr.59, datë 08.06.1991, ka
vendosur që në truallin objekt gjykimi të miratojë një shesh ndërtimi për banesë vetjake për
të paditurin Xhaferr Lami. Në bazë të këtij vendimi është miratuar leja e ndërtimit nr.91, datë
26.06.1991, për ndërtimin e objektit “Banesë tip vilë private”, e vlefshme për një vit nga data
e lëshimit të saj. Sheshi i ndërtimit i miratuar për ndërtesë vetjake është regjistruar në
regjistrin hipotekor nr.219, datë 27.06.1991, me nr.pasurie 5/290-ND, ndodhur në Zonën
Kadastrale nr.8260, me sipërfaqe 810 m², në adresën Blloku 1 Maji, Rruga "Komuna e
Parisit¨, pranë kopshtit nr.52 sipas gentplanit 900 m². Sipas këtij vërtetimi hipotekor, sheshi i
ndërtimit i miratuar është i vlefshëm për 181 m² sipërfaqe ndërtimore. Bashkëngjitur
vërtetimit hipotekor është dhe harta treguese e regjistrimit, e cila tregon vendndodhjen e
pasurisë.
4. Rezulton se i padituri Xhaferr Lami gjatë viteve 1991-1995 ka ndërtuar ndërtesën
tip vilë 4 katëshe me një sipërfaqe më të madhe se 181 m2, ndërtesë për të cilën ka kërkuar
në gjykatë vërtetimin e faktit juridik të pronësisë. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me
vendimin nr.335, datë 30.01.1995, ka njohur faktin juridik të pronësisë së kërkuesit Xhaferr
Lami në banesën tip vilë katër katëshe të ndodhur në Rrugën “Komuna e Parisit” Tiranë.
5. Paditësit, duke pretenduar se me ndërtimin e tij i padituri ka zënë tërësisht
sipërfaqen e truallit që u është kthyer me vendimit të Komisionit të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave, kanë paraqitur në gjykatë padinë me palë, objekt dhe bazë ligjore të
pasqyruar në pjesën hyrëse të vendimit.
6. Në gjykimin në shkallë të parë, duke pasur parasysh faktin se të dy palët
ndërgjyqëse gëzonin tituj pronësie mbi të gjithë ose një pjesë të sendit objekt gjykimi,
gjykata ka vendosur kryerjen e një ekspertimi topografik dhe vlerësues pasurish të
paluajtshme për përcaktimin e vendndodhjes së ndërtimeve të kryera nga i padituri në raport
me vendndodhjen e pronës së paditësve. Nga akti i ekspertimit ka rezultuar se prona e
paditësve mbivendoset plotësisht dhe është zënë nga ndërtimet e të paditurit në një sipërfaqe
96,5 m2, zënë me ndërtime. Ndërkohë, sipërfaqja ndërtimore prej 181 m2 për të cilën i është
dhënë leje të paditurit për të ndërtuar mbivendoset me truallin e njohur dhe kthyer paditësve,
në një sipërfaqe trualli prej 65 m2.
7. Gjykata ka arsyetuar se paditësit nuk legjitimohen të kërkojnë lirimin dhe kthimin e
kësaj sipërfaqe trualli prej 65 m2 (zënë me ndërtimin me leje të të paditurit), pasi në
momentin që është kthyer nga K.K.K.Pronave ajo sipërfaqe trualli konsiderohej e zënë. Në
17
këto kushte, gjykata e shkallës së parë ka vendosur detyrimin e të paditurit për lirimin dhe
kthimin në favor të paditësve të sipërfaqes së truallit prej 386 m2, poseduar prej të paditurit
me anë të ndërtimeve pa leje, e po kështu edhe shpërblimin për përdorimin e truallit për një
periudhë tre vjeçare.
8. Gjykata e Apelit Tiranë, me anë të vendimit nr.1019, datë 03.06.2010, ka vendosur:
“Prishjen e vendimit civil nr.3907, datë 11.05.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe pushimin e gjykimit”. Në vendimin e saj kjo gjykatë, ndër të tjera ka arsyetuar se i
padituri ka një titull pronësie të regjistruar në zyrën e regjistrimit të pasurive të paluajtshme.
Pozicioni i palëve në raport me pronën, duhet sqaruar në një gjykim themeli dhe pa u vënë në
bisedim akti i pronësisë së të paditurit, as konflikti nuk mund të gjejë zgjidhje të drejtë.
9. Ndaj vendimit të gjykatës së apelit kanë paraqitur ankim të paditurit, duke
argumentuar në mënyrë të përmbledhur se gjykata ka interpretuar në mënyrë të gabuar ligjin
dhe vlerësuar jo drejt provat e paraqitura nga paditësit, duke mos i legjitimuar ata në
kërkimin e tyre për shkak të ekzistencës së titullit të pronësisë prej të paditurit. Pala e paditur
nuk paraqiti asnjë provë për të vërtetuar ligjshmërinë e ndërtimeve të kryera jashtë lejes së
ndërtimit nr.91, datë 26.06.1991 dhe se i padituri e ka ditur dhe kishte detyrimin ta dinte se
nuk ishte pronar mbi një sipërfaqe përtej lejes së ndërtimit prej 181 m2.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me anë të vendimit të marrë në Dhomë
Këshillimi me datë 30.04.2012, ka vendosur kalimin e çështjes për gjykim.
Vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në zbatim të gabuar të ligjit, si rrjedhojë e
një hetimi jo të plotë gjyqësor.
12. Gjykata e apelit në vendimin e saj ka arsyetuar se i padituri është bërë pronar i
truallit objekt gjykimi dhe ndërtimeve mbi këtë truall më përpara në kohë se paditësit dhe për
këtë i padituri disponon vërtetimin hipotekor të datës 17.06.2008, sipas të cilit është pronar i
810 m2.
13. Kolegji Civil sjell në vëmendje se një ndër çështjet për të cilat është unifikuar
praktika gjyqësore me anë të vendimit nr.1, datë 06.01.2009 të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë, ka të bëjë me faktin se pala që pretendon një të drejtë pronësie duhet të
vërtetojë ekzistencën e titullit të pronësisë, në mënyrë që të mbrojë të drejtën e pretenduar
prej saj dhe regjistrimi ose jo në regjistrat përkatës i një pasurie të paluajtshme nuk është
kusht për fitimin e pasurisë. Ky regjistrim ka efekt vetëm përsa i përket bërjes së njohur të
këtij fakti personave të interesuar dhe regjistrimi i pasurisë nuk i jep të drejtën e pronësisë
personit që ka një titull pronësie.
14. Duke qenë se të dy palët pretendojnë se kanë tituj pronësie mbi sipërfaqen e
truallit objekt gjykimi, gjykata e apelit në zgjidhjen e çështjes nuk mund të nisej vetëm nga
gjendja e regjistrimit të pasurive në regjistrat publik, por duhej të verifikonte titujt e
pronësisë së palëve ndërgjyqëse, duke ballafaquar në këtë mënyrë edhe të drejtat e secilës
prej palëve ndërgjyqëse, në pasurinë objekt gjykimi. Në këtë kuptim, gjykata e apelit duhej të
identifikonte dhe të verifikonte se kush janë titujt e pronësisë mbi të cilat secila prej palëve
ndërgjyqëse pretendon të drejtën e pronësisë dhe më pas të arrinte në përfundimin se cila nga
palët ka fituar pronësinë më parë mbi pasurinë objekt gjykimi. Vetëm pas kësaj, gjykata
mund të arrijë në përfundimin nëse paditësi ka interes në ngritjen e padisë dhe legjitimohet
apo jo në paraqitjen e saj.
15. Gjykata e apelit interpreton se njohja e të drejtës së pronësisë nuk mund të bëhet
në një gjykim me kërkime të bazuara në padinë e kërkimit të sendit të bazuar në nenin 296 të
18
K.Civil dhe se pozicioni i palëve në raport me pronën duhet të sqarohet në një gjykim
themeli, ku të vihet në diskutim edhe akti i pronësisë së të paditurit. Sipas gjykatës së apelit,
padia e kërkimit të sendit e mbështetur në nenin 296 të K.Civil nuk shërben për njohjen e
pronësisë, por është thjesht një nga mënyrat e mbrojtjes së pronësisë, ku paditësi duhet të jetë
pronari i sendit dhe i padituri poseduesi i paligjshëm, në të kundërt, kërkimet nuk janë të
mbështetura në nenin 296 të K.Civil. Si rezultat gjykimi duhet pushuar, pasi kërkimet e
paraqitura nuk janë të mbështetura në ligj dhe padia nuk mund të ngrihet dhe gjykata e
shkallës së parë i ka tejkaluar kufijtë e padisë duke marrë në shqyrtim titujt e pronësisë së
palëve.
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se një interpretim i tillë i ligjit material
dhe procedural është i gabuar për disa arsye.
Padia në kuptimin procedural është mjeti juridik përmes të cilit pala e interesuar i
drejtohet gjykatës për shqyrtimin dhe zgjidhjen e mosmarrëveshjes dhe për mbrojtjen e së
drejtës materiale që pretendon se i është cenuar. Paditësi, së bashku me kërkimin e mbrojtjes
së të drejtës materiale të pretenduar, duhet të vërtetojë edhe cenimin e një interesi të
ligjshëm, që do të thotë se vendimi gjyqësor duhet tì sigurojë paditësit një përfitim në
mënyrë që padia të mund të ngrihet.
Elementët përbërës të padisë janë palët, objekti (ajo që kërkohet të arrihet përmes
vendimit të gjykatës) dhe shkaku ligjor (e drejta materiale ku bazohet mbrojtja e të drejtës së
pretenduar dhe gjendja e faktit që i është kundërvënë kësaj të drejte). Nëse gjykata në
vendimin e saj ndryshon ndonjërin prej këtyre elementeve që individualizon padinë, atëherë
ajo ndërhyn në disponibilitetin e palëve për të vendosur mbi padinë dhe tejkalon kërkimet e
palëve.
Ligji procedural parashikon se “gjykata që gjykon mosmarrëveshjen duhet të shprehet
mbi gjithçka që kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet” (neni 6) dhe se “gjykata duhet të
shprehet për të gjitha kërkesat që parashtrohen në padi, pa i kaluar kufijtë e saj..." (neni 28).
Në rastin konkret, paditësit kanë vërtetuar faktin se kanë një titull pronësie mbi
pasurinë objekt gjykimi, pasuri e cila posedohet nga i padituri. Në padinë e tyre paditësit
pretendojnë se posedimi i të paditurit nuk është i ligjshëm dhe i ka cenuar paditësve të drejtën
e tyre të pronësisë.
Vendimi i gjykatës së apelit është i paarsyetuar dhe si rrjedhojë i paqartë në lidhje me
shkakun e pushimit të çështjes, pasi nuk kuptohet se cili prej elementeve përbërës për
ekzistencën e një padie mungonte në rastin konkret, në mënyrë që gjykata të vlerësonte se një
padi e tillë nuk mund të ngrihej ose gjykimi nuk mund të vazhdonte.
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se edhe interpretimi kryer nga ana e
gjykatës së apelit në lidhje me nenin 296 të K.Civil është i gabuar.
Padia e kërkimit të sendit ose ndryshe padia e rivendikimit, e mbështetur në nenin
296 të Kodit Civil, është padi reale e llojit të padive të detyrimit, pasi ka në thelb detyrimin e
njërës palë tì dorëzojë palës tjetër një send të paluajtshëm, të cilin e posedon në mënyrë të
paligjshme. Kjo padi përveçse është një mjet juridik për mbrojtjen e pronësisë, përmes saj
paditësi mund të kërkojë përveç kthimit edhe njohjen e pronësisë mbi sendin objekt gjykimi,
në rast se kjo e drejtë pronësie i kundërshtohet nga i padituri. Prandaj në padinë e
rivendikimit mjafton edhe vetëm kërkimi në lidhje me kthimin e sendit (kërkim i cili është i
vetmi që përmendet në ligj). Vetë padia e rivendikimit përbëhet nga dy pjesë, vërtetimi i të
drejtës së pronësisë dhe detyrimi i të paditurit ta njohë pronar (në rastet kur kundërshtohet e
drejta e pronësisë) dhe detyrimi i të paditurit për kthimin e sendit objekt gjykimi. Nëse nuk
vërtetohet kushti i parë, pra ekzistenca e titullit të pronësisë mbi sendin objekt gjykimi,
gjykata nuk ka pse vazhdon më tej gjykimin, duke e rrëzuar padinë.
Në këtë kuptim, interpretimi i gjykatës së apelit se padia e rivendikimit shërben vetëm
për mbrojtjen dhe jo për njohjen e të drejtës së pronësisë dhe se njohja e të drejtës së
19
pronësisë duhet të kryhet në një gjykim tjetër themeli është i gabuar për arsyet e cituara më
sipër.
18. Kolegji Civil tërheq vëmendjen se parimet që duhen pasur parasysh nga gjykata
në interpretimin e një norme juridike janë ndër të tjera: parimi logjik (gjetja e mjeteve më të
shpejta); parimi juridik (vënia e palëve në pozita të barabarta dhe sigurimi i drejtësisë së
plotë); parimi ekonomik (arritja e përfundimit me shpenzime sa më të vogla).
Nisur nga këto parime dhe arsyetimin e mësipërm, Kolegji Civil vlerëson se paditësi
nuk kishte pse të ngrinte një padi tjetër themeli në të cilën të vërtetonte faktin e pronësisë së
tij dhe më pas të kërkonte me anë të padisë së rivendikimit kthimin e sendit, kur vetë padia e
rivendikimit në vetvete është edhe padi njohje e të drejtës së pronësisë. Në këtë padi, pala
paditëse duhet të vërtetojë ekzistencën titullit të tij të pronësisë mbi sendin dhe në rast se
edhe pala e paditur pretendon se edhe ajo ka titull pronësie, gjykata jo vetëm që nuk del
jashtë kërkimeve të palëve dhe objektit të gjykimit, por në kuadër të kryerjes së një hetimi të
gjithanshëm dhe në përputhje me ligjin, ka detyrimin të verifikojë ekzistencën dhe në rast se
e konstaton edhe pavlefshmërinë absolute të këtyre titujve të pronësisë.
19. Në vijim të interpretimit të deritanishëm, Kolegji Civil arrin në përfundimin se
Gjykata e Apelit Tiranë, në zgjidhjen e çështjes nuk ka mbajtur parasysh konkluzionet
unifikuese të praktikës gjyqësore, nuk ka ezauruar mundësitë në drejtim të një hetimi të plotë
gjyqësor në kuptim të nenit 4 të Kodit të Procedurës Civile dhe nuk ka arsyetuar
vendimmarrjen e saj. Si rrjedhojë vendimi nr.1019, datë 03.06.2010 i Gjykatës së Apelit
Tiranë duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rigjykim pranë kësaj gjykate për t’u
shqyrtuar me trup tjetër gjykues.
20. Kolegji Civil vlerëson se në rigjykim, gjykata duhet të lejojë palët që të dëgjohen
në lidhje me pretendimet dhe prapësimet e tyre, të lejojë paraqitjen e provave, të lejojë
debatimin në gjyq të provave të palëve në lidhje me vërtetimin e ekzistencës së titujve të
pronësisë së secilës prej tyre (duke pasur parasysh faktin se të dy palët pretendojnë se kanë
tituj pronësie në pasurinë objekt gjykimi), të ketë parasysh zbatimin e neneve 6,10,14,16 të
Kodit të Procedurës Civile, t’i japë përgjigje të gjitha pretendimeve të palëve ndërgjyqëse, të
kryejë një hetim të plotë, të gjithanshëm e në përputhje me ligjin, duke u bërë cilësimin e
saktë fakteve që lidhen me mosmarrëveshjen.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1019, datë 03.06.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 01.10.2013
20
Nr.11227-01082-00-2009 i Regj.Themeltar
Nr.00-2013-2564 i Vendimit (527)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 01.10.2013, mori në shqyrtim çështjen civile që u përket

palëve të mëposhtme:
PADITËSE: ELSA KOVAÇI

E PADITUR: FETI MEZANI
OBJEKTI:
Detyrimi palës së paditur të paguajë shumën 6.500.000 lekë.
Të merret si masë sigurimi ajo e sekuestros mbi sipërfaqen e truallit prej 570 m2
dhe një shtëpi banimi me nr.Pasurie 23/67 dhe 23/108.
Baza Ligjore: Nenet 1050 e vijues të K.Civil
dhe nenet 202-206 të K.Pr.Civile.
Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin nr.15, datë 08.01.2008, ka vendosur:

Pranimin e kërkesë padisë.
Detyrimin e të paditurit Feti Mezani t’i paguajë paditëses Elsa Kovaçi shumën
e marrë hua prej 6.500.000 lekë.
Vendosjen e sekuestros mbi pasuritë e të paditurit Feti Mezani, me nr.23/67
dhe nr.23/108, respektivisht mbi një shtëpi banimi dhe një sipërfaqe trualli
prej 570 m2, regjistruar në ZVRPP Vlorë.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.60, datë 11.03.2009, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.15, datë 08.01.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, me
saktësimin në paragrafin e dytë, “të sekuestruar e vendosur mbi pasurinë e paluajtshme të
palës së paditur Feti Mezani, kthehet në sekuestro ekzekutive”.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, në bazë të nenit 472 të Kodit të

Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs i padituri Feti Mezani, i cili ka kërkuar prishjen e
vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë e
rrëzimin e kërkesë padisë, duke parashtruar:
- Unë i kam shlyer paditëses pak nga pak një vlerë prej 2.000.000 lekë, por duke qenë
se marrëdhëniet me paditësen i kam pasur të mira, nuk kemi bërë ndonjë dokument.
- Prej disa kohësh unë jam gjendur në vështirësi ekonomike dhe ndërpreva shlyerjen e
borxhit. Këtë fakt ia bëra të ditur edhe paditëses duke i njohur edhe borxhin duke e
21
siguruar se do t’ia ktheja me pak vonesë. Që nga ky moment marrëdhëniet me
paditësen janë acaruar dhe në Nëntor të vitit 2007 ajo ka paraqitur kërkesë padinë.
- Vendimet e të dy gjykatave janë totalisht të padrejta dhe të pabazuara. Unë i kam
shlyer pjesërisht borxhin dhe këtë fakt e ka provuar edhe ajo në sallën e gjyqit.
- Pasuritë mbi të cilat është vendosur sekuestro nuk janë të miat por të vajzës time, fakt
që vërtetohet me çertifikatat e pronësisë nr.21 volumi, faqe 163 dhe nr.26 volumi,
faqe 193. Të dy gjykatat nuk i kanë marrë parasysh provat e paraqitura nga ana jonë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; mbrojtjen e përfaqësuesit të palës
paditëse Elsa Kovaçi, avokatin Kujtim Capo, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës
së apelit; dhe si e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.60, datë 11.03.2009 i Gjykatës së Apelit Vlorë, në lidhje me disponimin
për vendosjen e masës së sekuestros ekzekutive mbi pasurinë e të paditurit, është dhënë në
zbatim të gabuar të ligjit procedural civil. Prandaj, ky vendim gjyqësor, vetëm për këtë pjesë,
duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rigjykim po në Gjykatën e Apelit Vlorë, me tjetër
trup gjykues.
Kolegjit Civil, nga shqyrtimi i çështjes dhe vendimet e dhëna nga gjykatat më të
ulëta, i rezulton se paditësja Elsa Kovaçi ka lidhur me të paditurin Feti Mezani një kontratë
huaje me nr.854/467 datë 19.05.2007. Sipas kësaj kontrate huaje, paditësja Elsa Kovaçi, në
cilësinë e huadhënëses, i ka dhënë të paditurit Feti Mezani (huamarrësi) shumën 6.500.000
lekë pa interes, për një periudhë dy mujore, duke filluar nga data 19.05.2007 deri në datën
19.07.2007.
Pas përfundimit të afatit kontraktor të sipërcituar, me pretendimin se i padituri Feti
Mezani nuk i ka shlyer shumën e të hollave të marra hua, paditësja Elsa Kovaçi i është
drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, me kërkesëpadinë objekt gjykimi të paraqitur në
datën 15.11.2007.
Me anë të padisë i parashtrohen gjykatës dy kërkime. Së pari, të detyrohet pala e
paditur Feti Mezani të paguajë shumën prej 6.500.000 lekë të marrë hua. Së dyti, të vendoset
nga gjykata si masë sigurimi ajo e sekuestros mbi një truall dhe një shtëpi banimi.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, në seanca gjyqësore dëgjoi pretendimet dhe
prapësimet e palëve ndërgjyqëse, të parashtruara me deklarim, lidhur me përmbushjen ose jo
të detyrimit të të paditurit për shlyerjen e shumës së të hollave të marra hua. Po kështu,
administroi edhe prova shkresore të paraqitura nga pala paditëse mbi marrëdhënien e huasë
dhe sendet e paluajtshme të të paditurit, për të cilat me padi kërkohej vendosja e masës së
sigurimit të sekuestros. Në këtë mënyrë, kjo gjykatë i ka dhënë fund hetimit gjyqësor dhe
përfundimisht vendosi të pranojë padinë për të dy kërkimet e saj.
Kjo gjykatë, në thelb, pasi analizon rrethanat e faktit, arsyeton që nga gjykimi
provohet se shuma e të hollave të marra hua prej paditëses Elsa Kovaçi nuk është shlyer nga
ana e të paditurit Feti Mezani. Po kështu, gjykata thjesht është shprehur se gjen të bazuar
edhe vendosjen e masës së sigurimit të padisë mbi pasuritë e paluajtshme që i padituri Feti
Mezani ka të regjistruara pranë ZRRPP Vlorë.
Kundër vendimit të dhënë nga gjykata e shkallës së parë, i padituri Feti Mezani ka
paraqitur ankim në Gjykatën e Apelit Vlorë.
Gjykata e Apelit Vlorë, pasi e ka shqyrtuar çështjen, duke parashtruar në thelb të
njëjtin arsyetim mbi faktin dhe ligjin, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit të dhënë nga
gjykata e shkallës së parë, duke saktësuar vetëm vendosjen e sekuestros me natyrë ekzekutive
mbi pasurinë e paluajtshme të të paditurit Feti Mezani.
22
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë pala e
paditur Feti Mezani. Në rekurs, parashtrohen pretendime lidhur me zbatimin e gabuar të ligjit
procedural e material në gjykimin dhe zgjidhjen e çështjes nga gjykata e shkallës së parë dhe
gjykata e apelit, sikurse parashtrohen në mënyrë të hollësishme në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon që, në rekursin e palës së paditur Feti Mezani,
me të drejtë parashtrohet se nuk është respektuar ligji procedural, përsa i përket shqyrtimit
gjyqësor dhe disponimit të gjykatave në vendimin përfundimtar për pranimin e kërkimit të
padisë për vendosjen e masës së sigurimit të padisë.
Kështu, me paraqitjen e padisë, si kërkim i dytë i saj parashtrohet marrja e masës së
sigurimit duke sekuestruar pasuri të paluajtshme të palës së paditur, konkretisht një sipërfaqe
trualli prej 570 m2 dhe një shtëpi banimi.
Kolegji Civil vëren se vendosja e masave të sigurimit të padisë duhet të gjejnë
mbështetje në kushtet dhe procedurat e parashikuara veçanërisht në nenet 202, 205, paragrafi
i dytë dhe 206, paragrafi i dytë të Kodit të Procedurës Civile.
Për këtë problematikë ligjore të lidhur me masat e sigurimit të padisë, edhe Kolegjet e
Bashkuara të Gjykatës së Lartë janë shprehur dhe kanë njësuar praktikën gjyqësore me
Vendimin e tyre Unifikues nr.10, datë 24.03.2004.
Në thelb, bazuar në këto dispozita ligjore dhe në praktikën e konsoliduar gjyqësore, si
në rastin kur kërkohet para ngritjes së padisë ashtu edhe në rastet kur kërkohet bashkë me
padinë apo gjatë gjykimit të saj, gjykimi i kërkimit për masën e sigurimit duhet t’i
nënshtrohet parimeve themeltare të gjykimit civil, veçanërisht atij të kontradiktorialitetit.
Pala kërkuese duhet të ketë hapësirën për ta kërkuar dhe argumentuar një kërkim të tillë,
sikurse palës debitore duhet t’i jepet mundësia të mbrohet e të parashtrojë argumentet e saj
eventuale prapësuese ndaj kërkesës për sigurimin e padisë. Nga ana e saj, gjykata duhet të
orientojë dhe të lejojë debatin gjyqësor edhe për këtë kërkim dhe, në vendimin e ndërmjetëm
të dhënë për këtë qëllim apo në vendimin përfundimtar, duhet të arsyetojë motivet e pranimit
ose jo të kërkesës dhe plotësimin e kushteve të tjera të vendosura nga ligji procedural për
këtë qëllim. Nëse në gjykim dhe në vendimin e gjykatës nuk janë përmbushur këto detyrime
ligjore, atëherë, në kuptim të neneve 6 dhe 14 të Kodit të Procedurës Civile, kemi të bëjmë
me një proces jo të rregullt ligjor, lidhur me gjykimin dhe disponimin për kërkimin e masës
së sigurimit, rrjedhojë kjo e hetimit gjyqësor të pamjaftueshëm dhe mosrespektimit të
kontradiktorialitetit në gjykimin civil.
Kolegjit Civil, nga shqyrtimi i akteve procedurale të çështjes objekt gjykimi, i
rezulton se përveçse parashtrimit me shkrim në kërkesëpadi, nga ana e vetë palës paditëse
gjatë seancave gjyqësore nuk janë parashtruar argumente dhe në gjykim nuk është debatuar
aspak lidhur me përshtatshmërinë dhe mbështetjen në ligj e prova të kërkimit të padisë për
vendosjen e masës së sekuestros. Nga ana e gjykatës nuk është orientuar debati gjyqësor dhe
nuk është zhvilluar asnjë hetim gjyqësor në këtë drejtim. Gjykata e shkallës së parë është
mjaftuar vetëm me administrimin e provave të lidhura me kërkimin e masës së sigurimit dhe,
për më tepër, as në vendimin gjyqësor, gjykata nuk parashtron ndonjë arsyetim se përse
motivohej vendosja e masës së sigurimit të sekuestros mbi pasuri të paluajtshme të palës së
paditur, nuk analizohet nëse sendet e paluajtshme janë ose jo në pronësi vetëm të palës së
paditur, as edhe lidhur me vlerën e këtyre pasurive të sekuestruara krahasuar me shumën e të
hollave të marra hua dhe që përbënin objektin e kërkimit kryesor të padisë, etj.
Këto shkelje procedurale të gjykatës së shkallës së parë nuk i ka riparuar gjykata e
apelit, as edhe në rrethanat kur nëpërmjet ankimit pala e paditur i parashtron pretendimin (të
shoqëruar me dokumente shkresore si kontrata shitblerje, vërtetime pronësie, etj.) se pasuritë
e vëna në sekuestro nuk janë në pronësi të tij, pasi janë shitur prej tij përpara fillimit të
23
gjykimit në shkallë të parë tek një person tjetër dhe se vlera e truallit prej 570 m2 dhe e
shtëpisë së banimit tejkalojnë vlerën e të hollave të marra hua nga pala paditëse.
Gjykata e Lartë është gjykatë ligji dhe, si e tillë, nuk mund të vlerësojë prova dhe të
arsyetojë për rrethana të faktit që, ndonëse në shkelje të ligjit procedural, ende nuk i janë
nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor nga gjykatat më të ulëta. Prandaj, duke pasur
parasysh sa parashtrohet më sipër, Kolegji Civil vlerëson se çështja duhet të rigjykohet nga
ana e gjykatës së apelit duke realizuar përsëritje të hetimit gjyqësor për të lejuar paraqitjen e
provave dhe debatin gjyqësor, duke riparuar shkeljet procedurale të lejuara nga gjykata e
shkallës së parë dhe vetë ajo gjykatë apeli, përsa i përket kërkimit, pretendimeve dhe
prapësimeve të palëve ndërgjyqëse për bazueshmërinë në prova dhe në ligj të kërkesës për
vendosjen e masës së sigurimit të padisë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjave “a” dhe “b” të nenit
485 të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.60, datë 11.03.2009 të Gjykatës së Apelit Vlorë, lidhur
me disponimin për detyrimin e të paditurit Feti Mezani t’i paguajë paditëses Elsa Kovaçi
shumën e marrë hua prej 6.500.000 lekë.
Prishjen e vendimit nr.60, datë 11.03.2009 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin
e çështjes për rigjykim po në Gjykatën e Apelit Vlorë, me tjetër trup gjykues, lidhur me
disponimin për vendosjen e masës së sekuestros ekzekutive mbi pasurinë e të paditurit Feti
Mezani.
Tiranë, më 01.10.2013
24
Nr.00-2013-2472 i Vendimit (528)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 01.10.2013 çështjen civile, që i përket:
PADITËSA: ENGJËLL SHABANI

ENVER KOVAÇI
SAFET DOSTI
AFRIM GAZHELI
LACE METUSHKLLARI
MERSIN BRAJA
HEKURAN BLAÇERI
HAKI TOMAI
GËZIM BEQARI
ADEM PALLACVESHI
ARTAN SHEHU
FATMIR BALLA
BEDRI PUSHAJ
SOKOL RAMA
REFIK MEZINI
AGRON POLLOZI
FATBARDH BARUTI
BESNIK HAXHIAJ
SHKËLQIM CAKAO
VASIL KRISTANI
PIRO HOXHA
KUDRET MULLAYMERI
BENARD SELAMI
FUAT FUGA
SULEJMAN TUSHI
THEODHOR THANASI
ANTONETA SHABANI
ARIAN LUPA
ARBEN SALIKO
ANILA SALIKO
FERDINAND HYSI
MAKSIOM KOSTA
ENGJËLL DURO
KOSTANDIN KONA
25
ADRIANA HAXHIA
VALBONA SELIMAJ
HATIXHE BASHA, në mungesë
I PADITUR: MINISTRIA E EKONOMISË, TREGTISË
DHE ENERGJETIKËS, në mungesë
OBJEKTI:
Detyrimi i palës së paditur të na paguajë
dëmshpërblim të barabartë me pagën e një viti;
dëmshpërblim për vjetërsi të barabartë
me pagën e një 15 ditëshi për çdo vit pune;
shpërblimin e barabartë me pagën e 3 muajve
që duhet të merrnim gjatë afatit të njoftimit.
Baza Ligjore: Nenet 143, 146/1/2/3, 148/5 të K.Punës

vendosur:
Rrëzimin e kërkesë-padisë.

Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit nr.1757, datë 04.11.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë, brenda afatit
ligjor, në mbështetje të nenit 472 të K.Pr.Civile, ka paraqitur rekurs pala paditëse Engjëll
Shabani, etj., duke kërkuar prishjen e vendimeve dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në
gjykatën e shkallës së parë, për këto shkaqe:
- 1. Vendimet e gjykatave janë të pabazuara në ligje dhe janë marrë në shkelje të plotë
të ligjit procedural.
- 2. Pa asnjë lloj paralajmërimi dhe pa zbatuar asnjë dispozitë të K.Punës, pala e
paditur ka ndërprerë në mënyrë të njëanshme marrëdhënien e punës me të gjithë
paditësit, punonjës të Shoqërisë “Ofiçina Auto” sha.
- 3. Paditësit kanë qenë në marrëdhënie pune prej 15-30 vite me këtë subjekt. Baza
ligjore e kërkesë padisë tonë mbështetet në dispozitat e K.Punës, pikërisht nenet 143,
145, 146, 148.
- 4. Në vendimet e tyre gjykatat nuk shprehen përsa i kërkohet në këtë padi, sikundër i
njeh detyrimin neni 6 i K.Punës. Nuk është kryer fare hetim në lidhje me respektimin
nga pala e paditur e procedurave dhe afateve që parashikojë dispozitat e K.Punës, që
përbën bazën ligjore të padisë.
- 5. Në kundërshtim të hapur me kërkimet dhe bazën ligjore të përzgjedhur prej nesh në
cilësinë e paditësave, gjykata, bazuar në nenin 92/a të K.Civil, konstaton
pavlefshmërinë absolute të kontratës së punës të lidhur më datë 02.12.2002.
- 6. Pavarësisht bazës ligjore të përzgjedhur nga pala paditëse, gjykata referohet në
rrëzimin e kërkesë padisë një neni të ligjit për shoqëritë tregtare, duke vepruar në
kundërshtim me nenin 16 të K.Pr.Civile.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; si dhe pasi diskutoi çështjen në
tërësi,
26
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se të gjithë paditësit kanë
qenë në marrëdhënie pune me Shoqërinë “Ofiçina-Auto” sh.a, e cila është subjekt juridik i
regjistruar në regjistrin tregtar me vendimin gjyqësor nr.13266, datë 19.12.1995 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me aksioner të vetëm Ministrinë e Financave dhe vlerë kapitali
në shumën prej 67.319.000 lekë, që më pas ka kaluar në varësi të Ministrisë së Ekonomisë.
2. Fillimisht kjo shoqëri u krijua në vijim të funksionimit të ofiçinës së Ministrisë së
Brendshme. Të gjithë paditësit kanë qenë në marrëdhënie pune prej shumë vitesh pranë kësaj
ofiçine, duke filluar që para vitit 1990 (sipas librezave të punës të administruara në dosje), në
detyra të ndryshme.
3. Me Urdhrin nr.10, datë 28.05.2002 të Ministrit të Ekonomisë është urdhëruar
prishja në rrugë gjyqësore e Shoqërisë Anonime “Ofiçina Auto” sh.a dhe caktimi si likuidator
i shoqërisë z. Arjan Boshnjaku, i cili më parë kishte qenë në funksionin e Drejtorit të
Shoqërisë.
4. Më tej, nëpërmjet Urdhrit nr.156, datë 02.12.2002 të Ministrisë të Ekonomisë janë
miratuar llogaritë e likuidimit të Shoqërisë “Ofiçina Auto” sh.a në likuidim. Urdhri në fjalë
është depozituar pranë regjistrin tregtar me vendimin gjyqësor nr.13266/3 akti, datë
09.12.2002.
5. Rezulton e provuar se në zbatim të Urdhrit nr.1854, datë 02.05.2003 të Ministrit të
Rendit Publik, pasuria e kësaj shoqërie është marrë në administrim nga Reparti nr.101 “Auto
Park”, ku në pikën 2 të tij përcaktohet se “Kalimi i kontributeve në aktive dhe i kapitaleve të
kësaj shoqërie në administrim të Repartit 101 të kryhet me dokumentacion të rregullt sipas
vlerave të përcaktuara në pikën 1 dhe 2 të urdhrit të Ministrisë të Ekonomisë me nr.156, datë
21.12.2002”.
6. Ndërkohë që paditësit për periudhën nga Dhjetori 2000 deri në Dhjetorin 2002,
kanë lidhur disa kontrata pune kolektive me z. Arjan Boshnjaku në cilësinë e punëdhënësit si
Drejtor i shoqërisë.
7. Konkretisht, më datë 10.12.2000 është lidhur kontrata me afat 1 (një) vjeçar
ndërmjet z. Arjan Boshnjaku në cilësinë e Drejtorit të Përgjithshëm të shoqërisë, dhe
përfaqësuesit të punëmarrësit, kryetarit të sindikatës së shoqërisë, z. Engjëll Duro.
8. Më datë 21.12.2001, është lidhur një kontrate tjetër kolektive ndërmjet z. Arjan
Boshnjaku dhe përfaqësuesit të sindikatës së punonjësve z. Engjëll Duro. Kohëzgjatja e së
cilës ka qenë po 1 (një) vit.
9. Në datë 01.12.2002 midis palëve ndërgjyqëse është lidhur një kontratë tjetër
kolektive, por në këtë rast z. Arjan Boshnjaku pavarësisht se cilësohet si Drejtori i
Përgjithshëm i Shoqërisë, nëpërmjet Urdhrit nr.10 datë 28.05.2002 të Ministrit të Ekonomisë
“Për prishjen e Shoqërisë Anonime “Ofiçina Auto” sh.a, ai ishte caktuar si likuidator i
shoqërisë.
10. Ndodhur në këto rrethana pala paditëse pretendon se kontrata e sipërcituar ka
zgjatur vetëm 15 ditë, pasi nga punëdhënësi janë njoftuar se kjo kontratë është zgjidhur dhe
nuk mund të vazhdohet. Kjo për arsye se “Ofiçina Auto” sh.a ka kaluar pranë Ministrisë se
Brendshme si autoritet që ka marrë në administrim shoqërinë.
11. Në këto rrethana pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi.
12. Gjatë shqyrtimit gjyqësore me shkresën nr.345 prot., datë 23.02.2004, lëshuar nga
Ministria e Rendit Publik, sqarohet se “Nga ana e Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë nuk
është lidhur asnjë kontratë në emër të Ministrisë së Rendit me punonjësit ish “Ofiçina Auto”
sh.a me datën 01.12.2002. Në periudhën e përmendur “Ofiçina Auto” sh.a, nuk ka qenë në
varësi të Ministrisë së Rendit por në varësi së Ministrisë së Ekonomisë, si shoqëri anonime
me 100% kapital shtetëror”.
27
vendosur: “Rrëzimin e kërkesëpadisë si te pambështetur në ligj ”.
13.1 Arsyetimi i gjykatës: “aktet administrative të sipërcituara të drejtojnë tek
pasuria e ish shoqërisë anonime. Kështu në urdhrin nr.156, datë 02.12.2002 të Ministrit të
Ekonomisë janë urdhëruar miratimi i vlerave si aktive të qëndrueshme të trupëzuar, aktive
qarkulluese, etj., por asnjë herë nuk është trajtuar kjo marrje në administrimin e pasurisë si
transferim ndërmarrje ashtu sikundër parashikon neni 138 i Kodit të Punës”.
14. Mbi ankimin e palës paditëse Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.684,
datë 03.06.2005, ka vendosur: “Prishjen e vendimit nr.4206, datë 21.09.2004 të Gjykatës së
Shkallës së Parë Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë, me tjetër trup
gjykues”.
14.1 Arsyetimi i gjykatës: “Duke qenë se paditësit janë 38 me të njëjtin kërkim,
dëmshpërblimi page, atëherë vlera e kërkimit i kalon 10 milion lekë. Ky fakt bazohet dhe mbi
listat e pagave të paditësve por duhet shtuar se kërkimi i tyre i kapërcen dhe pagat e një viti
pasi kërkohen 3 muaj dëmshpërblim për secili prej tyre për shkelje të afateve të njoftimit si
dhe vjetërsia në punë, e cila e cila do të thotë 15 paga 15 ditësh për çdo vit pune. Në këto
rrethana gjykata, në kundërshtim me nenin 35 të K.Pr.Civile, e ka gjykuar çështjen me një
gjyqtar të vetëm, gjykim që duhet të bëhet nga tre gjyqtarë”.
vendosur: “Rrëzimin e kërkesë-padisë”.
15.1 Arsyetimi i gjykatës: Për sa shpjeguam më lart, çdo veprim juridik i kryer nga
likuidatori gjatë periudhës se likuidimit tej tagrave të tij si likuidator është në kundërshtim
me ligjin. Shoqëria është shpallur në likuidim e sipër dhe është caktuar likuidatori që me
urdhrin e Ministrit të Ekonomisë nr.10, datë 28.05.2002. Që nga ky moment, konform nenit
265 të Ligjit nr.7638, datë 19.11.1992, “Për Shoqëritë tregtare” seksioni 5, likuidatori i
shoqërisë mund të kryejë vetëm veprime që kanë të bëjnë me likuidimin. Kështu në nenin
265/3 të këtij ligji përcaktohet se: “Ekzistenca e shoqërisë si person juridik mbetet për
nevojat e likuidimit deri në përfundim të këtij procesi…”. Çdo lloj veprimi i tij jashtë tagrave
ligjore si likuidator vjen në kundërshtim me ligjin dhe është i pavlefshëm.
Në këtë kuptim, nënshkrimi i kontratës kolektive të punës në datë 01.12.2002, kohë në
të cilën shoqëria është në likuidim e sipër, ndërkohë që vetëm 1 ditë më vonë aksionieri i
vetëm, pikërisht në datë 02.12.2002 me urdhrin nr.156, datë 02.12.2002, miraton llogarite e
likuidimit e bën kontratën kolektive të punës të lidhur në kundërshtim me ligjin. Konform
nenit 92/a të K.Civil gjykata konstaton se ky veprim juridik është në kundërshtim me ligjin e
si i tillë ka qenë absolutisht i pavlefshëm që në kohën e lidhjes së saj. Pala e paditur nuk
konsiderohet si punëdhënësi i paditësve për periudhën kohore një vjeçare mbas mbylljes së
llogarive të likuidimit të shoqërisë. Gjykata vlerëson se janë të pambështetura edhe
pretendimet e paditësve mbi transferimin e aktivitetit ashtu si kundër parashikohet në nenin
138/1 të Kodit të Punës, pasi në rastin e Shoqërisë Anonime “ Ofiçina –Auto” sha ndodhi më
përpara procesi i likuidimit e jo të transferimit të aktivitetit apo të ndërmarrjes. Në këtë rast
jemi përpara likuidimit të shoqërisë dhe administrimit të vlerave pasurore pas likuidimit”.
16. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1757, datë 04.11.2008, ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit nr.6656, datë 08.10.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë”.
17. Kundër vendimit nr.1757, datë 04.11.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë, brenda
afatit ligjor, në mbështetje të nenit 472 të K.Pr.Civile, ka paraqitur rekurs pala paditëse
Engjëll Shabani, etj., duke kërkuar prishjen e vendimeve dhe dërgimin e çështjes për
rigjykim në gjykatën e shkallës së parë.
Ligji i zbatueshëm
28
18. Dispozitat e Kodit të Punës, në të cilat është parashikuar:
18.1 Neni 12: Kontrata e punës është një marrëveshje ndërmjet punëmarrësit dhe
punëdhënësit që rregullon marrëdhëniet e punës dhe përmban të drejtat dhe detyrimet e
palëve. Në kontratën e punës punëmarrësi merr përsipër të ofrojë punën ose shërbimin e vet
për një periudhë të caktuar ose të pacaktuar kohe, në kuadër të organizimit dhe të urdhrave të
një personi tjetër, të quajtur punëdhënës, i cili merr përsipër të paguajë një shpërblim”.
19. Dispozitat e ligjit nr.7638/1992, “Për shoqëritë tregtare”, në të cilat është
parashikuar:
19.1 Neni 265: “Shoqëria është në likuidim e sipër që në momentin e prishjes së saj
për çfarëdolloj arsye, me përjashtim të rastit të parashikuar në nenin 10 të këtij ligji.
Emërtimi i shoqërisë pasohet nga shënimi "Shoqëri në likuidim e sipër". Ky shënim dhe emri
i likuiduesit ose i likuiduesve duhet të figurojnë në të gjitha aktet e dokumentet e nxjerra nga
shoqëria dhe që u drejtohen të tretëve. Ekzistenca e shoqërisë si person juridik mbetet për
nevojat e likuidimit deri në përfundim të këtij procesi. Prishja e shoqërisë është me pasoja
ndaj të tretëve vetëm mbas datës së publikimit të prishjes në regjistrin tregtar”.
19.2 Neni 286: “Likuiduesi përfaqëson shoqërinë. Ai ka të gjitha kompetencat për
shitjen e aktivit, qoftë edhe me mirëkuptim. Kufizimet mbi këto kompetenca që rrjedhin nga
statuti ose nga akti i emërimit duhet të respektohen nga të tretët. Ai është i autorizuar për të
paguar kreditorët dhe për të ndarë tepricën në dispozicion. Ai mund të vazhdojë çështjet e
nisura ose të angazhohet në probleme të reja që lidhen me likuidimin, vetëm në qoftë se është
i autorizuar, sipas rastit, ose prej ortakëve, ose me vendim të gjyqit”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson:
20. Se rekursi i paraqitur nga pala paditëse Engjëll Shabani, etj., nuk përmban shkaqe
ligjore nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë
cenimin e vendimit nr.1757, datë 04.11.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë. Për rrjedhojë ky
vendim duhet të lihet në fuqi.
21. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen
gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve, të
vendimeve të gjykatave të faktit dhe shkaqeve të rekursit, vlerëson se arsyetimi dhe
përfundimi i arritur nga gjykatat e faktit është rrjedhojë e respektimit dhe zbatimit të drejtë të
ligjit.
22. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se, ndonëse pala
paditëse pretendon shpërblimin e dëmit për shkak të zgjidhjes së menjëhershme të kontratës
së punës së lidhur ndërmjet palëve ndërgjyqëse, evidentohet se kontrata ishte lidhur ndërmjet
palës paditëse dhe shtetasit Arjan Boshnjaku, i cili nuk ishte me drejtori i shoqërisë por
likuidatori i saj. Konkretisht, rezulton e provuar nga aktet e administruara në dosje që i janë
nënshtruar debatit dhe hetimit gjyqësor në gjykatat e faktit, se shtetasi Arjan Boshnjaku nuk
gëzonte tagrat e duhura ligjore për të lidhur një kontratë pune kolektive me paditësit në
kuptim të nenit 12 të Kodit të Punës.
23. Kolegji Civil e gjen me vend te sqarojë se, sipas nenit 12 të Kodit të Punës ku
përcaktohet se: “Kontrata e punës është një marrëveshje ndërmjet punëmarrësit dhe
punëdhënësit që rregullon marrëdhëniet e punës dhe përmban të drejtat dhe detyrimet e
palëve. Në kontratën e punës punëmarrësi merr përsipër të ofrojë punën ose shërbimin e vet
për një periudhë të caktuar ose të pacaktuar kohe, në kuadër të organizimit dhe të urdhrave
të një personi tjetër, të quajtur punëdhënës, i cili merr përsipër të paguajë një shpërblim”, që
një kontratë punë të konsiderohet e vlefshme duhet te lidhet nga persona që gëzojnë tagrin
për të qenë punëmarrës dhe punëdhënës në këtë marrëveshje.
24. Në çështjen objekt shqyrtimi Kolegji vëren se pala paditëse ka lidhur një
marrëveshje me një person që nuk e gëzon tagrin e punëdhënësit, pasi në kohën që ka
29
nënshkruar kontratën z. Boshnjaku, ka qenë caktuar si likuidator i Shoqërisë “Auto Ofiçina”
sh.a me një shpërblim mujore prej 30.000 lekë dhe për rrjedhojë ka qenë në pamundësi për të
kryer veprime të tjera përveç atyre që i lejohet në mënyrë specifike si likuidator. Në kuptim
të dispozitës 286 të ligjit nr.7638/1992, përcaktohet që likuidatori mund të vazhdojë çështjet
e nisura ose të angazhohet në probleme të reja që lidhen me likuidimin, vetëm në qoftë se
është i autorizuar, ose prej ortakëve, ose me vendim të gjyqit.
25. Ne argumentim të sa më sipër, Kolegji Civil vlerëson se për rastin konkret, të
qenurit likuidator i një shoqërie bie ndesh me të qenurit punëdhënës i shoqërisë. Tagrat që
gëzon likuidatori e kufizojnë atë për të qenë njëkohësisht edhe punëdhënës, pasi ai është në
pamundësi totale për t’i ofruar punë dhe shpërblim palës paditëse në cilësinë e punëmarrësit.
Referuar Urdhrit nr.10, datë 28.05.2002, të Ministrit të Ekonomisë “Për prishjen e Shoqërisë
Anonime “Ofiçina Auto” sh.a., Tiranë, konstatohet se z. Arian Boshnjaku është caktuar si
likuidator i shoqërisë dhe nga përmbajtja e këtij urdhri detyra që i është ngarkuar është të
hartojë dokumentacionin përkatës për prishjen në rrugë gjyqësore të shoqërisë.
26. Prandaj, Kolegji Civil e gjen të drejtë qëndrimin e mbajtur nga gjykatat e faktit se,
në vështrim të nenit 265 dhe 286 të ligjit nr.7638/1992 “Për shoqëritë tregtare”, çdo lloj
veprim i kryer nga likuidatori jashtë tagrave ligjore është në kundërshtim me ligjin dhe për
rrjedhojë i pavlefshëm. Lidhja e kontratës kolektive të punës me datë 01.12.2002, ndërmjet
palës paditëse dhe personit që nuk gëzon tagrin ligjor e bën atë një kontratë të pavlefshme
pasi bie në kundërshtim me ligjin.
27. Mbi këto konkluzione me të drejtë gjykatat e faktit kanë disponuar me rrëzimin e
kërkesë-padisë të ngritur nga pala paditëse si të pambështetur në ligj.
28. I pambështetur në ligj është pretendimi i ngritur në rekurs nga pala paditëse se
gjykatat e faktit nuk kanë kryer fare hetim në lidhje me respektimin nga pala e paditur të
procedurave dhe afateve që parashikojnë dispozitat e Kodit të Punës. Kolegji, pasi shqyrtoi
në tërësi çështjen, arrin në përfundimin se gjykata e faktit ka zhvilluar një hetim të plotë dhe
të gjithanshëm duke i dhënë përgjigje të gjithë pretendimeve të palëve ndërgjyqëse, përgjigje
të cilat ky Kolegj i vlerëson si të drejta dhe të bazuar në ligj.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485 të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.1757, datë 04.11.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 01.10.2013
30
Nr.00-2013-2579 i Vendimi (529)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
me datë 01.10.2013, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve
ndërgjyqëse të mëposhtme:
PADITËS: MINISTRIA E ARSIMIT DHE SHKENCËS,

përfaqësuar nga juristja Zhaneta Bedaj dhe
Avokati i Shtetit Abaz Deda.
I PADITUR: SHTËPIA BOTUESE "DITA 2000" SHPK,
përfaqësuar nga juristi Arbër Kaçi.
Me pjesëmarrjen e Avokaturës së Shtetit,
përfaqësuar në gjyq nga Av.Shtetit Abaz Deda.
OBJEKTI:
Përmbushje detyrimi dhe shpërblim dëmi.
Marrja e masës së sigurisë, duke vendosur që Shtëpia Botuese "Dita 2000" shpk
T’i japë menjëherë Ministrisë së Arsimit dhe Shkencës në përdorim
kopirajtin për tekstet “Fizika 1”, “Fizika 2”, “Fizika 3” dhe “Fizika 4”,
me qëllim prodhimin e këtij teksti për vazhdimin e vitit shkollor 2007/2008.
Baza Ligjore: Nenet 419 e vijues, nenet 608 e vijues të Kodit Civil,
nenet 202 e vijues të K.Pr.Civile,
ligji nr.7952, datë 21.06.1995 “Për Sistemin Arsimor Parauniversitar”,
nenet 9, 56 dhe 63 të VKM-së nr.260, datë 18.04.2007
“Për botimin, shtypjen dhe shpërndarjen e teksteve shkollore
në sistemin arsimor parauniversitar”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.9106, datë 14.12.2007 ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesëpadisë si të pabazuar në ligj dhe prova.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.291, datë 03.03.2009 ka vendosur:

Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit nr.291, datë 03.03.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit
nr.9106, datë 14.12.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka paraqitur rekurs pala
31
paditëse Ministria e Arsimit dhe Shkencës, e cila kërkon: Ndryshimin e vendimeve dhe
pranimin e kërkesëpadisë.
Shkaqet që ngrihen në rekurs nga pala paditëse Ministria e Arsimit janë:

- Pala e paditur shtëpia botuese “Dita 2000” shpk nuk ka bërë dorëzimin e teksteve në
rrethe dhe ende nuk i ishte përgjigjur detyrimit të përcaktuar në kontratat e lidhura
ndërmjet palëve.
- Mospërmbushja e kontratës nga i padituri rrezikoi seriozisht pajisjen e nxënësve me
tekste, të cilat janë tekste pa alternativë, por të vetme të përzgjedhura, gjë që do të
thotë se vetëm kjo shtëpi botuese duhej të merrej me botimin, shtypjen dhe
shpërndarjen e këtyre teksteve.
- Kontratat e lidhura me palën e paditur ishin të vlefshme edhe për vitin shkollor 2007-
2008 pasi tekstet kanë qenë të njëjta dhe pa ndryshime.
- Gjykatat shprehen gabim kur i japin të drejtë palës së paditur se kontratat kishin
vlefshmëri vetëm për një vit. Nuk është i vërtetë pretendimi i palës së paditur Shtëpia
Botuese “Dita 2000” shpk se kontrata midis tyre dhe MASH për vitin shkollor 2007-
2008 nuk ekzistojnë dhe kjo provohet me kontratat e mësipërme që ne kemi dorëzuar
në gjykatë, ku nga përmbajtja e tyre del se kontratat e vitit shkollor 2006-2007, janë
të vlefshme edhe për vitin 2007-2008.
- Në pikën 2 e 4 të kontratave thuhet... çertifikata e lejes është e vlefshme për aq kohë
sa janë në fuqi të njëjtat programe lëndore e standarde miratimi, por jo më pak se 2
vjet nga koha në të cilën ato janë vendosur ose janë ndryshuar për herë të fundit. Pra
del qartë se miratimi i kësaj kontrate është 2 vjet.
- Gjykata shprehet gabim kur arsyeton në vendim se çertifikata e lejes së tekstit është
vetëm për të lejuar shtëpitë botuese për t’u futur në tregun e shitjes së teksteve, sepse
kjo çertifikatë nuk mund të lejojë shitjen e teksteve pa ekzistuar kontrata e lidhur
midis palëve.
- Po kështu. autorët e teksteve kanë lidhur kontratë me Shtëpinë Botuese “Dita 2000”
shpk jo vetëm për vitin 2006-2007, por edhe për vitin 2007-2008, pra kjo përforcon
akoma më tej se kontrata midis nesh është lidhur për dy vjet, pra dhe për vitin 2007-
2008.
- Pala e paditur ka shkelur kontratën me MASH dhe vonesat nga ana e të paditurit në
përmbushjen e kontratës provohet me të gjitha provat shkresore që MASH ka
dorëzuar dhe që janë administruar në dosjen gjyqësore.
Kundër rekursit të palës paditëse, Ministria e Arsimit dhe Shkencës, ka paraqitur

kundërrekurs pala e paditur Shtëpia Botuese “Dita 2000” shpk, e cila kërkon: Mospranimin e
rekursit. Lënien në fuqi të vendimit nr.291, datë 03.03.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
vendimit nr.9106, datë 14.12.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Shkaqet që paraqet në kundërrekurs pala e paditur Shtëpia Botuese “Dita 2000” shpk,
janë:
- Rekursi i Ministrisë së Arsimit dhe Shkencës është ngritur duke u mbështetur në
nenet 472 e vijues dhe 485 e vijues të K.Pr.Civile, por në rekurs nuk është ngritur
asnjë pretendim në përputhje me kërkesat e nenit 472 të K.Pr.Civile, por diskutohet
themeli i çështjes dhe kërkohet nga Gjykata e Lartë të veprojë si gjykatë fakti.
- Këto pretendime janë në kundërshtim me vendimin nr.7, datë 09.03.2009 të Gjykatës
Kushtetuese, e cila shprehet:..Sipas nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, ky kolegj
ka në kompetencë të shqyrtojë problemet që kanë të bëjnë me mosrespektimin ose
zbatimin e gabuar të ligjit material e procedural, por pa bërë një rivlerësim të
32
provave në të kundërt me atë që kanë bërë gjykatat e hallkave më të ulëta (Shih
vendimin nr.17, datë 30.04.2007 të Gjykatës Kushtetuese). Megjithatë, gjykata
thekson se nuk mund të mbahet i njëjti qëndrim lidhur me parregullsinë e procesit
ligjor kur në kuptim të nenit 42 të Kushtetutës, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbi
të njëjtat prova e fakte të vlerësuara në gjykimet e mëparshme, vendos të prishë
vendimet dhe zgjidh vetë çështjen, për shkak të zbatimit të gabuar të ligjit.
- Nisur nga natyra e veçantë e këtij gjykimi, gjykata thekson se Kolegji Civil i Gjykatës
së Lartë nuk e ka kompetencën të konkludojë për provat, duke u nisur nga një tjetër
vlerësim që kanë bërë gjykata e shkallës së parë dhe e apelit (shih vendimin nr.31,
datë 01.12.2005). Gjatë shqyrtimit të çështjeve Gjykata e Lartë nuk merr prova, por
shqyrton dhe analizon çështjen në drejtim të kontrollit të ligjshmërisë dhe të
bazueshmërisë së vendimeve të ankimuara. Një kontroll i tillë konsiston në analizën e
plotë të fakteve dhe të rrethanave, të cilat janë pranuar më parë si të vërteta nga
gjykata e faktit dhe e apelit dhe pa i ndryshuar ato.
- Në bazë të dispozitave të ligjit nr.9380, datë 28.04.2005, kemi fituar të drejta me një
kontratë të rregullt ne nuk mund t’ia japim asnjë subjekti tjetër, pasi është vetëm e
drejtë e autorit, të japë këto të drejta dhe kopirajtin e veprës së tij. Në përfundim
gjykojmë se për këtë kërkesëpadi mungon vetë objekti i saj.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; përfaqësuesen e palës paditëse
juristen Zhaneta Bedaj dhe Av.Shtetit Abaz Deda, të cilët kërkuan ndryshimin e vendimit
nr.291, datë 03.03.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë e të vendimit nr.9106, datë 14.12.2007
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe pranimin e padisë; përfaqësuesin e palës së
paditur juristin Arbër Kaçi, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimeve; dhe pasi bisedoi në
tërësi çështjen, në përfundim,
VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë me datë 16.06.2009 është regjistruar çështja civile nr.11118-
00929-00-2009 regj. them., që u përket palëve ndërgjyqëse paditëse Ministria e Arsimit dhe
Shkencës, e paditur Shtëpia botuese "Dita 2000" shpk, me objekt përmbushje detyrimi dhe
shpërblim dëmi, etj......
2. Vendimi nr.291, datë 03.03.2009 i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë i një
hetimi jo të plotë gjyqësor, i cili është në kundërshtim me nenin 14 të K.Pr.Civile, prandaj si i
tillë ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër
trup gjykues.
I. Rrethanat e çështjes:
3. Pala paditëse në kuadër të reformimit të sistemit arsimor në Shqipëri, ka shpallur
publikisht në gazeta kërkesën e saj për tekstet shkollore që do të përdoren në shkolla për vitin
shkollor 2007/2008.
4. Sipas skemës së re, shtëpitë botuese duhet të paraqitnin tekstet në Ministrinë e
Arsimit dhe Shkencës dhe pas marrjes së miratimit e çertifikimit prej saj, do të kryenin
prodhimin dhe shpërndarjen e këtyre teksteve.
5. Pala e paditur Shtëpia botuese “Dita 2000” shpk ka paraqitur kërkesën për të
prodhuar tekstet e lëndëve ”Fizika 1”, “Fizika 2”, “Fizika 3” e “Fizika 4” (tekste të shkollës
së mesme), kërkesë të cilën pala paditëse e ka miratuar.
6. Me datën 21.07.2006 pala e paditur ka lidhur një kontratë me autorët e teksteve,
përsa i përket të drejtës ekskluzive të saj për botimin, shtypjen dhe shpërndarjen e këtyre
teksteve.
33
7. Pala paditëse pretendon se pala e paditur, duke mos përmbushur detyrimet
kontraktore, ka rrezikuar pajisjen e nxënësve me tekstet, të cilat janë pa alternativë, prandaj
ka paraqitur kërkesëpadi me objekt: Përmbushje detyrimi dhe shpërblim dëmi. Marrjen e
masës së sigurisë, duke vendosur që Shtëpia botuese “Dita 2000” shpk t’i japë menjëherë
Ministrisë së Arsimit dhe Shkencës në përdorim kopirajtin për tekstet “Fizika 1”, “Fizika 2”,
“Fizika 3”, “Fizika 4” (tekste të shkollës së mesme), me qëllim prodhimin e këtij teksti për
vazhdimin e vitit shkollor 2007/2008 dhe pajisjen e nxënësve me këto tekste.
8. Nga ana e saj Ministria e Arsimit dhe Shkencës në seancë gjyqësore pretendoi se
kontrata e shërbimit e lidhur midis tyre në datë 21.02.2006 është e vlefshme dhe për vitin
2007/2008, e bazuar kjo në pikën 2 të nenit 4 të kësaj kontrate.
9. Përsa u përket detyrimeve që pala paditëse ka pasur sipas kontratës, në gjyq u
pretendua se ato janë kryer në kohë, pasi në paketën informuese “Altertekst 2” për vitin
2007/2008 në pikën 2 g, paragrafi i dytë i udhëzimit thotë:....tekstet që janë shpallur fituese
ose alternative nga bordet e Ministrisë së Arsimit dhe Shkencës përpara vitit shkollor
2005/2006, fitojnë të drejtën e ribotimit për përdorim në shkolla vetëm pas miratimit e
çertifikimit nga BOMIT, i cili shqyrton për standardet gjuhësore, shkencore, cilësitë fizike
dhe çmimin.....
10. Një pretendim tjetër i palës paditëse është se pala e paditur nuk e ka kryer
shpërndarjen nëpër rrethe të teksteve shkollore në kohën e përcaktuar në kontratën e lidhur
midis tyre. Për këtë vonesë në kontratë janë përcaktuar dhe sanksionet përkatëse dhe për këtë
arsye pala paditëse kërkon një shpërblim dëmi në vlerën e caktuar në kontratë.
11. Pala e paditur, Shtëpia Botuese “Dita 2000” shpk, prapësoi se kërkesëpadia e
ngritur nga pala paditëse duhet rrëzuar si e pabazuar në ligj dhe në prova.
12. Sipas palës së paditur, midis saj dhe palës paditëse nuk ka një kontratë të lidhur
për vitin 2007/2008, por ekziston vetëm kontrata e vitit të kaluar dhe se për këtë vit ata kanë
plotësuar vetëm nevojat e Ministrisë së Arsimit dhe Shkencës.
14. Përsa i përket kërkesës për tekste që publikon Ministria e Arsimit dhe Shkencës,
pala e paditur prapësoi që kjo kërkesë ka dalë me 4 muaj vonesë, gjë që çon në vonesë dhe në
botimin, shtypjen dhe shpërndarjen e teksteve.
15. Përsa i përket pjesës së dytë të objektit të kërkesëpadisë që ka të bëjë me marrjen
e masës provizore, duke detyruar palën e paditur për t’i dhënë në përdorim kopirajtin e këtyre
teksteve, pala e paditur prapësoi që kjo kërkesë është e pabazuar në ligj, pasi e drejta e
dhënies së kopirajtit qoftë dhe për përdorim është e autorit dhe jo e tyre.
II. Vendimet e rekursuara dhe arsyetimi i tyre:
16. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.9106, datë 14.12.2007 ka
vendosur:
Rrëzimin e kërkesë-padisë si të pabazuar në ligj dhe prova.
17. Gjykata e shkallës së parë, ndërmjet të tjerave arsyeton:
....Nga provat e administruara në dosje, rezulton se midis palëve nuk ka kontratë për
vitin shkollor 2007/2008 në lidhje me shtypjen, botimin dhe shpërndarjen e teksteve të
cituara më sipër. Kontrata e administruar në dosje është për vitin shkollor 2006/2007, pra
është me një afat një vjeçar.
....Nga shqyrtimi gjyqësor dhe nga provat e administruara në dosje, rezultoi se paketa
informuese “Altertekst 2” e vitit 2007/2008 është dërguar pranë palës së paditur me
shkresën nr.957 prot., datë 14.02.2007, ku në vetë paketën informuese është parashikuar që
ajo duhet të prezantohej që në datë 07.10.2006. Në këtë paketë informuese janë të
parashikuara dhe kërkesat për tekste shkollore.
34
Duke u bazuar në VKM nr.144, datë 08.03.2005 “Për botimin, shtypjen dhe
shpërndarjen e teksteve shkollore të sistemit arsimor parauniversitar”, çertifikata e lejes së
teksteve për vitin 2007 është dhënë në datë 02.07.2007, ndërsa afati ligjor është 15-31 Mars
2007. Gjithashtu kjo vonesë është e pajustifikuar, por megjithatë pala e paditur është
përpjekur që të jetë në afatet e përcaktuara për botimin, shtypjen dhe shpërndarjen e këtyre
teksteve.
Përsa i përket pretendimit të palës paditëse se në disa rrethe nuk janë dërguar akoma
nga pala e paditur tekstet objekt gjykimi, gjykata çmon se nuk qëndron, pasi një pjesë e
këtyre teksteve nuk është shpërndarë, për faktin se drejtoritë arsimore rajonale dhe zyrat
arsimore të disa qyteteve akoma nuk kanë paraqitur kërkesat për tekste shkollore.
Duke shqyrtuar kontratën për vitin shkollor 2007/2008, si dhe paketën informuese për
vitin 2007, ka disa mospërputhje, si në nenin 6 pika 10 të kontratës, në të cilin është
parashikuar që botuesi detyrohet të lidhi kontrata me drejtoritë arsimore rajonale, zyrat
arsimore në rrethe, ndërsa për këtë vit nuk ka asnjë kontratë të tillë.
Gjithashtu në kontratën që pala paditëse pretendon se është në fuqi dhe për vitin
arsimor 2007/2008, është parashikuar që shpërndarja duhet të bëhet në periudhën 15 Gusht
deri në 10 Shtator, ndërsa në paketën informuese, periudha e shpërndarjes është 15-31
Gusht. Në kontratë është parashikuar që tekstet të shpërndahen nga drejtoritë arsimore
rajonale, ndërsa në “Altertekstin” e vitit 2007 parashikohet t’u shpërndahet subjekteve
individuale që merren me shitjen e librave. Meqenëse në kontratën për vitin shkollor
2007/2008, si dhe paketën informuese për vitin 2007 ka mospërputhje, tregon dhe një herë që
kontrata për vitit shkollor 2006/2007 ka qenë me afat një vjeçar dhe detyrimet që
parashikohen në këtë kontratë për palën e paditur nuk mund të konsiderohen si të
papërmbushura, pasi kjo kontratë ka përfunduar dhe në këto kushte nuk kemi dhe shpërblim
dëmi. Përsa i përket pjesës së objektit të kërkesëpadisë për marrjen e masës provizore, duke i
kërkuar palës së paditur t’i dorëzojë për përdorim palës paditëse kopirajtin e këtyre teksteve,
gjykata çmon se kjo kërkesë është e pabazuar, pasi të drejtën e dhënies për përdorim të
kopirajtit të teksteve e kanë vetëm autorët e këtyre teksteve, bazuar kjo në nenet 38, 39, 43 të
ligjit nr.9380, datë 28.04.2005 “Për të drejtën e autorit”......
18. Duke u bazuar në ankimin e palës paditëse Ministria e Arsimit dhe Shkencës,
Lënien në fuqi të vendimit nr.9106, datë 14.12.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
19. Gjykata e apelit ndërmjet të tjerave arsyeton:
....Nga provat e administruara në dosje rezulton se nuk ka kontratë të lidhur ndërmjet
palëve për vitin 2007/2008 në lidhje me botimin dhe shpërndarjen e teksteve...Paketa
informuese “Altertekst 2” e vitit 2007/2008 është dërguar me vonesë, etj.....
III. Ligji i zbatueshëm:
20. Në nenin 14 të K.Pr.Civile përcaktohet se:
Gjykata ka për detyrë të kryejë një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm, në
përputhje me ligjin...
21. Në nenin 419 të Kodit Civil përcaktohet se:
Detyrimi është një marrëdhënie juridike me anën e së cilës një person (debitori)
detyrohet të japë diçka ose të kryejë apo të mos kryejë një veprim të caktuar në dobi të një
personi tjetër (kreditori), i cili ka, gjithashtu, të drejtë të kërkojë t’i jepet diçka, ose të kryhet
apo të mos kryhet veprimi...
22. Në nenin 608 të Kodit Civil përcaktohet se:
Personi që në mënyrë të paligjshme dhe me faj i shkakton tjetrit një dëm në personin
ose në pasurinë e tij, detyrohet të shpërblejë dëmin e shkaktuar....
35
IV. Arsyetimi i Kolegjit Civil dhe zgjidhja e çështjes:
23. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala paditëse
Ministria e Arsimit dhe Shkencës përmban shkaqe nga ato që parashikohen në nenin 472 të
K.Pr.Civile, prandaj vendimi i dhënë nga gjykata e apelit është i cenueshëm.
24. Gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit kanë arritur në përfundimin se padia e
ngritur nga pala paditëse Ministria e Arsimit dhe Shkencës duhet rrëzuar, pasi kontrata e
lidhur ndërmjet palëve ka pasur fuqi vetëm për vitin 2006 dhe jo për periudhën e
mëvonshme, si dhe “Alterteksti 2” është dërguar me vonesë nga pala paditëse, etj.
25. Në nenin 14 të K.Pr.Civile është përcaktuar qartë se është detyrë e gjykatës që të
kryejë një hetim të plotë gjyqësor në përputhje me ligjin, mirëpo në rastin objekt gjykimi
kemi të bëjmë me një padi ku kërkohet detyrimi i papërmbushur dhe shpërblimi i dëmit dhe
gjykatat, pa hetuar se sa është detyrimi që kërkon pala paditëse dhe dëmi që i ka shkaktuar
pala tjetër, kanë arritur në një konkluzion përfundimtar, duke shkelur kështu kërkesat e nenit
14 të K.Pr.Civile.
26. Kolegji Civil vlerëson se gjykata e shkallës së parë ishte e detyruar që të zbatonte
kërkesat e nenit 224/a e vijues të K.Pr.Civile, duke caktuar një ekspert me njohuri të posaçme
në fushën e përllogaritjes së detyrimit dhe vlerës së dëmit të pretenduar nga pala paditëse,
shkelje e cila nuk është riparuar as nga gjykata e apelit.
27. Nga ana tjetër në gjyq ka pasur pretendime nga pala paditëse dhe është pranuar
edhe nga pala e paditur se kjo e fundit i ka furnizuar disa drejtori rajonale arsimore me tekstet
e fizikës për vitin 2007/2008 dhe, megjithëse kanë qenë përpara një fakti të tillë, gjykatat nuk
kanë hetuar se sa tekste ka dërguar pala e paditur nëpër shkolla, sa % të nevojave mbulojnë
këto furnizime dhe nga rrjedh ky detyrim, pasi gjykatat arsyetojnë se palët për këtë periudhë
nuk kanë qenë në marrëdhënie kontraktore, etj.
28. Duke u ndodhur në këto rrethana Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se
ndodhemi në kushtet e zbatimit të nenit 485/d të K.Pr.Civile, prandaj vendimi i gjykatës së
apelit duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në po atë gjykatë, e cila pasi të
përsërisë pjesërisht shqyrtimin gjyqësor të çështjes në përputhje me nenin 465/2 të
K.Pr.Civile duhet të kryejë veprimet e mëposhtme hetimore:
Në zbatim të nenit 224/a të K.Pr.Civile gjykata e apelit duhet të kryejë ekspertimin
për të përllogaritur vlerën e detyrimit dhe të dëmit të pretenduar nga pala paditëse.
Të shtrijë hetimin gjyqësor në lidhje me furnizimin me libra nga pala e paditur për
periudhën objekt konflikti për të parë se çfarë përfaqëson ky furnizim, çfarë pjese të nevojave
të shkollave mbulon ai për këto tekste, përse pala e paditur e ka bërë këtë përmbushje të
pjesshme të detyrimit, etj...
29. Vetëm pasi të kryhen veprimet e mësipërme hetimore dhe të tjera, të cilat gjykata
e apelit do t’i vlerësojë të domosdoshme gjatë shqyrtimit të çështjes, atëherë mund të arrihet
në një përfundim të drejtë në lidhje me zgjidhjen e çështjes në gjykim.
30. Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Civil arrin në përfundimin se shkaqet që
ngrihen në rekurs nga pala paditëse Ministria e Arsimit dhe Shkencës janë të mbështetura në
ligj, prandaj si i tillë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i dhënë nga gjykata e
apelit duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër
trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 485/c të K.Pr.Civile,
VENDOSI
e çështjes për rishqyrtim po në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 01.10.2013
36
MENDIMI I PAKICËS
Si gjyqtar në pakicë kam qëndrimin se Kolegji Civil nuk duhet të kishte vendosur
prishjen e vendimit nr.291, datë 03.03.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim po në atë gjykatë apeli me tjetër trup gjykues, por duhet të kishte
vendosur lënien në fuqi të atij vendimi.
Shumica e Kolegjit Civil, në thelb, ka arsyetuar se gjykata e apelit ka dhënë vendimin
e saj duke lejuar shkeljen e ligjit procedural, duke mos kryer hetim gjyqësor të plotë e të
gjithanshëm në përputhje me ligjin në kuptim të nenit 14 të Kodit të Procedurës Civile. Në
çështjen objekt gjykimi kemi të bëjmë me një padi ku kërkohet detyrimi kontraktor i
papërmbushur dhe shpërblimi i dëmit nga pala e paditur. Gjykatat nuk kanë hetuar se sa është
detyrimi dhe dëmi që kërkon pala paditëse. Ato nuk kanë caktuar një ekspert për
përllogaritjen e vlerës së detyrimit dhe të dëmit të pretenduar nga pala paditëse edhe për
faktin se ka pasur furnizime me tekste shkollore në drejtori rajonale arsimore të ndryshme.
Si gjyqtar në pakicë kam mendimin se shumica e Kolegjit Civil ka konkluduar se
gjykatat e faktit nuk kanë kryer hetim gjyqësor të plotë e të gjithanshëm dhe kanë vlerësuar
nevojën që në rigjykim gjykata e apelit të përsëritë hetimin gjyqësor, pa analizuar dhe pa
shprehur paraprakisht asnjë qëndrim të tyre në lidhje me çështjet e zbatimit të ligjit që në të
vërtetë janë thelbi i misionit të Gjykatës së Lartë si gjykatë rishikimi.
Pra, nisur nga vetë provat që janë paraqitur e debatuar mes palëve, të çmuara nga
gjykatat e faktit, nisur edhe nga vetë pretendimet e ngritura në rekurs nga pala paditëse,
shumica e Kolegjit Civil nuk ka arsyetuar dhe konkluduar për çështjet e ligjit të zbatueshëm
në lidhje me të drejtat dhe detyrimet e pretenduara nga palët, si vijon:
Nëse ka pasur marrëdhënie detyrimi kontraktore mes palëve ndërgjyqëse. Nëse po a
është kjo marrëdhënie bazuar në kontratën e lidhur mes palëve ndërgjyqëse për vitin shkollor
2006-2007, pra a ishte kjo kontratë me afat njëvjeçar apo dyvjeçare, rrjedhimisht e
detyrueshme për palët edhe për periudhën 2007-2008?
Nëse jo, në kushtet e mungesës së një kontrate të shkruar për periudhën 2007-2008, e
në zbatim të elementëve të së drejtës publike a mund të pranohet pretendimi i palës paditëse
për mospërmbushje të detyrimeve nga pala e paditur për vonesa, mos shpërndarje të teksteve
në gjithë shkollat e vendit, etj., duke u nisur nga afatet dhe modalitetet që ishin zbatuar në
kontratën me shkrim mes tyre për vitin e mëparshëm 2006-2007?
A kanë ndryshuar kushtet dhe procedurat e “Altertekstit” të vitit 2007-2008 krahasuar
me atë të mëparshmin? Rrjedhimisht në rast ndryshimesh cilat afate e procedura duhet të
zbatoheshin?
Së fundi, a ishin parashikimet mbi afatet e mënyrën e shpërndarjes së teksteve sipas
“Altertekstit” nr.2007-2008 të miratuar nga Ministri i Arsimit dhe Shkencës, të ndryshme nga
“Alterteksti” i mëparshëm? Nëse ishin në kundërshtim me normat përkatëse të vendosur me
vendimin nr.260, datë 18.04.2007 të Këshillit të Ministrave?
Si gjyqtar në pakicë kam mendimin se gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit
kanë arsyetuar drejt edhe lidhur me çështjet e ligjit të sipërcituara.
Gjykata e apelit, duke konfirmuar arsyetimin dhe përfundimet e gjykatës së shkallës
së parë, ka arsyetuar që, midis palëve ndërgjyqëse nuk është lidhur kontratë për vitin shkollor
2007-2008. Kontrata e lidhur për vitin e mëparshëm shkollor ishte me afat njëvjeçar.
Pala paditëse nuk ka respektuar as edhe detyrimet e saj fillestare, duke e dërguar me
më shumë se 4 muaj vonesë pranë botuesve (përfshirë të paditurin) vetë “Altertekstin” e vitit
2007-2008, i cili përmban procedura, kritere dhe afate që duhet të përmbushen nga
institucionet publike, nga shkollat dhe shtëpitë botuese për njohjen dhe shpërndarjen e
teksteve shkollore.
Pala paditëse ka përmbushur me vonesa disamujore edhe detyrime të tjera kundrejt
botuesve, pra edhe ndaj palës së paditur. Rezulton që shumë drejtori arsimore dhe shkolla
37
nuk kanë paraqitur kërkesat për tekste apo i kanë dërguar me vonesë ato në shkelje të ligjit
dhe akteve nënligjore. Po kështu, pala paditëse është konfuze në pretendimin e saj përderisa
vetë rregullat që ajo ka miratuar për mënyrën e shpërndarjes së teksteve për vitin 2007-2008
janë të ndryshme nga ato të një viti më parë, të cilat pretendon se nuk janë respektuar nga
pala e paditur.
Së pari, si gjyqtar në pakicë, nga ligji i zbatueshëm dhe rrethanat e faktit ashtu siç i
kanë pranuar dy gjykatat më të ulëta, më rezulton se ndërmjet palëve ndërgjyqëse nuk ka
pasur kontratë me shkrim për sipërmarrjen e botimit dhe shpërndarjes së teksteve shkollore
për vitin shkollor 2007-2008. Kontrata e mëparshme ishte e vlefshme vetëm për vitin
shkollor 2006-2007.
Afati dyvjeçar i çertifikatës së lejes së tekstit lëshuar nga enti publik (BOMIT) pranë
palës paditëse Ministria e Arsimit dhe Shkencës nuk lidhet me afatin e kontratës mes palëve
ndërgjyqëse, por me periudhën e vlefshmërisë së cilësisë dhe standardeve që përmbush teksti
shkollor që është miratuar për botim dhe shpërndarje në rrjetin arsimor parauniversitar.
Kjo çertifikatë nuk zëvendëson dhe as përcakton afatin kohor të lindjes dhe
përfundimit të marrëdhënies juridiko-civile të sipërmarrjes që vendoset mes botuesit dhe
subjekteve që ngarkohen me paraqitjen e kërkesës për tekste shkollore. Kjo edhe për faktin e
thjeshtë që një botues mund ta fitojë çertifikatën e lejes së tekstit dhe megjithatë mund të
tërhiqet nga botimi duke mos qenë i detyruar të hyjë në marrëdhënie kontraktore për
prodhimin dhe shpërndarjen e teksteve.
Mes të tjerave, edhe vetë udhëzimet e Ministrit të Arsimit dhe të Shkencës, pra
“Alterteksti 2006-2007” dhe “Alterteksti 2007-2008” (p.sh shkronja “f” faqe 9, shkronjat “a”
dhe “c” faqe 10, etj.), në përputhje me dispozitat në fuqi, përcaktojnë si sanksion
përjashtimin nga e drejta e paraqitjes dhe miratimit të teksteve atë botues që refuzon të
nënshkruajë kontratën me Ministrinë e Arsimit dhe Shkencës. Po kështu, edhe përjashtimin e
botuesit nga prodhimi dhe shpërndarja e teksteve vitin pasardhës nëse nuk ka qenë korrekt
me detyrimet e tij në vitin e mëparshëm shkollor.
Së dyti, si gjyqtar në pakicë kam mendimin se në mungesë të një kontrate me shkrim
për vitin shkollor 2007-2008, marrëdhëniet ndërmjet palëve ndërgjyqëse mund të rregullohen
nga të drejtat dhe detyrimet të cilat atyre u njeh ose ngarkon legjislacioni në fuqi, vendimet e
qeverisë dhe rregullat e “Alterteksteve” të miratuara me udhëzim nga Ministri i Arsimit dhe
Shkencës.
Nga ana tjetër, është në vullnetin e palëve për të hyrë ose jo, për të vijuar ose jo,
marrëdhëniet kontraktore mes tyre, për shkak se, sikurse kam arsyetuar më sipër,
legjislacioni në fuqi nuk parashikon detyrimin e palëve për të vendosur marrëdhënie juridike
detyrimi sipërmarrjeje disa vjeçare. Sanksionet për botuesin që refuzon botimin dhe
shpërndarjen janë përjashtimi nga e drejta e paraqitjes së teksteve, botimit dhe shpërndarjes
së tyre për 5 vitet e ardhshme. Por, normat juridike në fuqi, nuk përcaktojnë detyrimin e
botuesit për t’u lidhur në marrëdhënie juridike sipërmarrjeje për afat dyvjeçar.
Së treti, nga gjykimi në fakt ka rezultuar qartë se porositë dhe kërkesat për tekste
shkollore të paraqitura si prova në gjykim, të dërguara nga vetë shkollat apo strukturat
rajonale arsimore, janë të gjitha të dërguara në vonesë dhe dukshëm përtej afatit ligjor, datës
15 qershor, që rezulton si nga “Alterteksti” për vitin 2006-2007 dhe kontrata e lidhur mes
palëve ndërgjyqëse për këtë vit shkollor, ashtu edhe nga “Alterteksti 2007-2008” për vitin
shkollor objekt i kësaj mosmarrëveshjeje.
Rrjedhimisht, në kushtet kur porositë dhe kërkesat për tekste shkollore nga gjithë
territori i vendit kanë ardhur në vonesa të dukshme, gjykoj se nuk ka vend që pala paditëse
Ministria e Arsimit dhe Shkencës të pretendojë për vonesë në shpërndarjen e teksteve
shkollore nga pala e paditur “Dita 2000” shpk.
38
Së katërti, vetë pala paditëse Ministria e Arsimit dhe Shkencës i ka dërguar
“Altertekstin 2007-2008” palës së paditur “Dita 2000” shpk në datën 14.02.2007, pra me mbi
4 muaj vonesë. Në faqen 11, pika 7 parashikohej që ky udhëzim i Ministrit të Arsimit dhe
Shkencës, për të mundësuar që botuesit të marrin masat për përmbushjen e detyrimeve për
botim dhe shpërndarje të teksteve, duhet t’i dërgohej botuesve, pra edhe palës së paditur,
përpara datës 07.10.2006.
Së pesti, pala paditëse është konfuze në kërkimet dhe pretendimet e saj. Nga njëra anë
pretendon në padi dhe gjatë gjykimit se kontrata me palën e paditur ishte dy vjeçare dhe
duhet të zbatoheshin kushtet e parashikuara në atë kontratë. Por, nga ana tjetër, Ministri i
Arsimit dhe Shkencës ka miratuar me udhëzim “Altertekstin 2007-2008”, sipas të cilit, lidhur
me paraqitjen e kërkesave dhe porosive për tekste, botimin dhe shpërndarjen e teksteve
shkollore sipas atyre porosive, etj., kanë ndryshuar afatet dhe mënyrat e përmbushjes së
detyrimeve. P.sh, ndryshon afati i shpërndarjes së teksteve nga botuesi, nga 15-31 gusht në
15 gusht-10 shtator. Po kështu, paraqitja dhe kërkesa për tekste nuk bëhen me vetëm nga
shkollat por edhe nga strukturat rajonale arsimore, etj.
Së gjashti, kërkimi me padi për vonesa në përmbushjen e detyrimit bazohet në kushtet
e kontratës mes palëve ndërgjyqëse për vitin shkollor 2007-2007, ndërkohë që disa nga
kushtet e asaj kontrate nuk mund të zbatoheshin më për shkak se vijnë në kundërshtim me
vendimin e qeverisë nr.260, datë 18.04.2007 “Për botimin, shtypjen dhe shpërndarjen e
teksteve shkollore, të sistemit të arsimit parauniversitar” dhe me udhëzimin e Ministrit të
Financave, “Altertekstin 2007-2008”, për aq sa ky i fundit ishte në përputhje me vendimin e
Këshillit të Ministrave. Por edhe kushtet e reja ligjore nuk janë respektuar nga ana e
shkollave dhe strukturave rajonale arsimore, si përsa i përket afateve, ashtu edhe përsa i
përket mënyrës se si paraqiten kërkesat për tekste shkollore tek botuesi.
Së fundi, edhe për arsyet e mësipërme, si gjyqtar në pakicë, kam mendimin se pala
paditëse kërkon me padi përmbushje detyrimi dhe dëmshpërblim, ndërkohë që as në padi dhe
as në gjykim, nuk i parashtron gjykatës se cili dhe sa është detyrimi konkret që pretendon se
nuk është përmbushur nga pala e paditur, për cilat shkolla apo njësi vendore, as edhe cili dhe
sa është masa e dëmshpërblimit që kërkon nga gjykata.
Nuk është detyrë e gjykatës të përcaktojë atë që kërkon pala paditëse në një
mosmarrëveshje kontraktore, nëse kjo e fundit, jo vetëm në padi, por aq më tepër në gjykim,
megjithëse gjykata e lejon, përsëri nuk identifikon dhe as nuk saktëson çfarë i kërkon
gjykatës. Akoma më tej, nuk është detyrë e gjykatë, por është detyrë e vetë palës paditëse që
të paraqesë provat në mbështetje të pretendimeve të saj.
Gjykata është dhe duhet të duket e paanshme, duke mos u investuar ajo vetë për të
saktësuar vlerën e detyrimit kontraktor që kërkohet me padi, as për të gjetur provat që
mbështesin padinë, të cilat, sikurse në rastin objekt gjykimi, janë qartazi në dispozicion dhe
në mundësinë e paditësit për të kërkuar dhe për t’i paraqitur. Pala paditëse, megjithëse kishte
barrën e provës, nuk e ka përmbushur detyrimin primar të saj për të paraqitur provat
shkresore në gjykatë. Ndërkohë që gjykatat më të ulëta i kanë krijuar palëve të gjitha
hapësirat procedurale për të argumentuar dhe vërtetuar pretendimet dhe prapësimet e tyre.
Gjykata e Lartë prish çështjen dhe e dërgon për rigjykim, me motivin se nuk ka hetim
të plotë e të gjithanshëm (neni 14 i Kodit të Procedurës Civile), pra jo për shkelje të tjera
procedurale, atëherë kur gjykata më e ulët nuk i ka lejuar palët të paraqesin provat dhe të
debatojnë sipas parimit të kontradiktorialitetit, kur sipas ligjit vetë gjykata përjashtimisht
duhet të kërkojë provën tek organi i administratës shtetërore (neni 224), si dhe kur gjykata ka
nxjerrë përfundime mbi provat që i janë paraqitur pa kërkuar mendimin e ekspertit nëse është
rasti (neni 224/a e vijues).
39
Por në çështjen objekt gjykimi nuk jemi përpara këtyre rasteve. Pala paditëse,
përveçse nuk argumenton ligjërisht atë që kërkon, nuk ka paraqitur as edhe prova në
mbështetje të pretendimeve të saj, edhe pse ato prova janë pranë saj dhe enteve që ka në
varësi. Në këto kushte, nuk ishte vendi që gjykatat të realizonin as edhe veprimin e
ekspertimit.
Prandaj, duke pasur parasysh sa arsyetohet më sipër, si gjyqtar në pakicë kam
qëndrimin se shumica e Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, si gjykatë ligji, nuk duhet të
prishte vendimin e dhënë nga Gjykata e Apelit Tiranë duke e kthyer çështjen për rigjykim po
në atë gjykatë me tjetër trup gjykues, por duhet të kishte vendosur lënien në fuqi të atij
vendimi.
Ardian Dvorani
40
Nr.00-2013-2451 i Vendimit (530)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 01.10.2013, mori në shqyrtim çështjen civile me palë:
ANKUES: ABAZ KUKA, HASAN KUKA,

NEZIR KUKA, BEHAR KUKA, përfaqësuar
nga Av.Vasil Plaku
ZIJA ALLAMANI, AFRIM SATA,
KADRI SATA, TOFIK FIZMANI,
FEJZI PATLLI, SADIK PATLLI,
KAPLLAN PATLLI, XHELAL KEÇI,
në mungesë
VERI KUKA, i papërfaqësuar me avokat,
pasi ushtron këtë profesion personalisht

OBJEKTI:
Ankim kundër vendimit për kthimin e ankimit.
Baza Ligjore: Neni 450/3 i K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, me vendimin nr.10, datë 25.09.2007, ka vendosur:

Kthimin e ankimit ankuesve Abaz Kuka, etj.
Kundër këtij vendimi lejohet ankim i veçantë brenda 5 ditëve në Gjykatën e
Apelit Tiranë.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.193 datë 23.11.2007, ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.10, datë 25.09.2007, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Mat, në këtë mënyrë:
Pranimin e ankimit kundër vendimit nr.354, datë 07.09.2007, të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Mat, të paraqitur nga ankuesit Abaz Kuka, Hasan Kuka,
Nezir Kuka, Zija Allamani, Afrim Sata, Kadri Sata, Behar Kuka, Tofik
Fizmani, Sadik Patlli, Fejzi Patlli, Kapllan Patlli dhe Xhelal Keçi.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit kanë ushtruar rekurs Kadri Kuka e Veri Kuka,
më datë 30.11.2007, duke kërkuar prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi
të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së apelit është marrë në interpretim dhe zbatim të gabuar të ligjit.
41
- Ankuesit, Abaz Kuka, etj., nuk kanë qenë pjesëmarrës me asnjë lloj cilësie në
procesin gjyqësor për të cilin është dhënë vendimi nr.354, datë 07.09.2007 e që
ankimohet prej tyre.
- Neni 442/a i K.Pr.Civile u njeh të drejtën e ankimit palëve ose pjesëmarrësve të tjerë
në procesin gjyqësor civil dhe jo personave jashtë këtyre.
- Vendimi i ndërmjetëm e gjykatës me të cilin nuk janë pranuar ankuesit si pjesëmarrës
në gjykimin e nisur nuk mund të ankohet me vendimin përfundimtar, sikurse kërkojnë
ankuesit dhe ka pranuar gjykata e apelit.
- Gjykata e apelit ka zbatuar gabim nenin 392/2 të K.Pr.Civile. Kjo dispozitë ka të bëjë
me efektet e vendimit gjyqësor në gjykimet e çështjeve civile për vërtetimet e faktit.
- Edhe në referim të nenit 391/2 të K.Pr.Civile ankimi bëhet sipas rregullave të
përgjithshme nga kërkuesi ose personi fizik ose juridik që janë thirrur për të marrë
pjesë në procesin e shqyrtimit të çështjes, ndërsa ankuesit nuk janë asnjë prej këtyre
kategori personash.
- Objekt ankimi ka qenë vendimi i gjykatës për kthim të ankimit të ankuesve dhe jo
vendimi i themelit të gjykatës së shkallës së parë, kështu që gjykata e apelit duhej të
shprehej nëse legjitimohen ankuesit për të paraqitur ankim kundër vendimit
përfundimtar pa qenë palë në proces dhe nëse ankuesit kanë të drejtë të paraqesin
ankim kundër vendimit të ndërmjetëm së bashku me vendimin përfundimtar pa qenë
palë në proces.
- Gjykata e apelit në zbatim të gabuar të ligjit ju ka dhënë ankuesve cilësinë e personit
të interesuar.
- Gjykata është kontradiktore në arsyetimin e vendimit të saj. Ajo ju jep ankuesve një
cilësi të veçantë, atë të palës së interesuar dhe i legjitimon për të paraqitur ankim
kundër vendimit përfundimtar, kurse ne kërkuesve, që jemi edhe pala kërkuese që na
përket vendimi nr.354, datë 04.09.2007, na rrëzon kërkesën për të marrë pjesë dhe për
të mbrojtur interesat tona.
- Ankimi kundër vendimit të gjykatës që nuk pranoi pjesëmarrjen e ankuesve me
cilësinë e personit të tretë ata duhej ta kishin ankimuar brenda afatit 5 ditor dhe jo me
vendimin përfundimtar.
- Ankimi kundër vendimit 354, datë 07.09.2007 është paraqitur në kundërshtim me
kërkesat e neneve 453 e 454 të K.Pr.Civile. Ai nuk është nënshkruar nga asnjëri prej
ankuesve. Të metat e tij nuk janë plotësuar as në ditën e gjykimit në shkallë të parë
dhe as në gjykatën e apelit.
- Ankimi nuk na është komunikuar sipas kërkesave të nenit 447 të K.Pr.Civile.
- Edhe ankimi kundër vendimit nr.10, datë 25.09.2007 të gjykatës së shkallës së parë
është nënshkruar vetëm nga njëri prej ankuesve dhe jo nga të gjithë ankuesit.
- Gjykata nuk ka bërë verifikimin e paraqitjes së ankimit dhe llogaritjen e afateve, pasi
ankimi është jashtë afatit ligjor.
- Kërkesë për t’u futur në gjykim kanë bërë Abaz Kuka, Zija Allamani, Afrim Safa dhe
jo personat e tjerë ankues.
- Ankuesit kanë pretenduar për të drejta që rrjedhin nga zbatimi i ligjit nr.7501 “Për
Tokën”, kurse ne kërkuesit kemi kërkuar njohjen e pronësisë për efekte të zbatimit të
ligjit “për kthimin e kompensimin e pronës”.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako; avokatin Veri Kuka, që kërkoi
prishjen e vendimit nr.193, datë 23.11.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të
vendimit nr.10, datë 25.09.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat; përfaqësuesin e palëve
42
ankuese, Av.Vasil Plaku, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.193, datë 23.11.2007 të
Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se mbi kërkesën e Kadri Kuka të datës
07.06.2006, në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Mat është regjistruar çështja civile nr.307
regjistri themeltar, e cila ka pasur si palë kërkuese Kadri Kuka, me objekt vërtetim fakti
pronësie.
2. Gjatë gjykimit të kësaj çështje, në seancën e parë datë 19.06.2007, me cilësinë e
dëshmitarit është paraqitur ankuesi Abaz Kuka, i cili, duke pretenduar për të drejta pronësie
mbi disa sipërfaqe toke për të cilat kërkuesi Kadri Kuka kishte paraqitur kërkesë për
vërtetimin e faktit, ai në emër të tij dhe të ankuesve të tjerë ka paraqitur kërkesë për të hyrë
në gjykim me cilësinë e personave të tretë.
3. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, me vendimin e ndërmjetëm të datës 02.07.2007,
ka rrëzuar kërkesën për hyrjen si persona të tretë të kërkuesve, me arsyetimin se ajo nuk
shoqërohej me asnjë akt. Gjykata ju ka bërë të ditur ankuesve se kundër këtij vendimi ata
mund të ushtronin ankim të veçantë. Ka rezultuar se Abaz Kuka nuk ka paraqitur ankim të
veçantë kundër vendimit të ndërmjetëm datë 02.07.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat.
Gjykata ka vazhduar gjykimin e çështjes, pa pjesëmarrjen e ankuesve dhe në përfundim të
gjykimit ka dhënë vendimin nr.354, datë 07.09.2007.
4. Ankuesit Abaz Kuka, Hasan Kuka, etj., duke mos qenë dakord me këtë
vendim ,kanë ushtruar ankim kundër tij më datë 11.09.2007.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, më datë 25.09.2007, ka marrë në shqyrtim në
seancë të veçantë ankimin e bërë nga Abaz Kuka, etj., kundër vendimit nr.354, datë
07.09.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë Mat dhe me vendimin nr.10, datë 25.09.2007 ka
vendosur:
“Kthimin e ankimit ankuesve Abaz Kuka, etj.
Kundër këtij vendimi lejohet ankim i veçantë brenda 5 ditëve në Gjykatën e Apelit
Tiranë”.
6. Kjo gjykatë, nga pikëpamja administrative ka bërë regjistrimin e ankimit me nr.10
Akti dhe ka çelur “seancë të veçantë”, duke marrë në shqyrtim “ankimin e bërë nga Abaz
Kuka, etj, kundër vendimit gjyqësor civil nr.354, datë 07.09.2007 të Gjykatës Mat”. Në
proces verbalin e mbajtur janë pasqyruar aktet e administruara dhe paraqitja e rrethanave të
çështjes. Gjykata arsyeton se ankuesit kanë pasur të drejtë që brenda 5 ditëve të ushtronin
ankim kundër vendimit të ndërmjetëm datë 02.07.2007 të gjykatës, me të cilin ankuesve ju
ishte rrëzuar kërkesa për pjesëmarrje në gjykimin e nisur me cilësinë e personit të tretë.
7. Gjykata, bazuar në nenin 450 të K.Pr.Civile, ka çmuar se ankimi i paraqitur prej
tyre kundër vendimit nr.354, datë 07.09.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë Mat “është bërë
nga persona që nuk legjitimohen të bëjnë ankim...”, pasi ata nuk kanë qenë palë apo
pjesëmarrës në gjykimin për të cilin është dhënë ky vendim. Kundër vendimit nr.10, datë
25.09.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë Mat ka ushtruar ankim Abaz Kuka, etj. më datë
27.09.2007.
“Ndryshimin e vendimit nr.10, datë 25.09.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat,
në këtë mënyrë:
Pranimin e ankimit kundër vendimit nr.354, datë 07.09.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Mat, të paraqitur nga ankuesit Abaz Kuka, Hasan Kuka, Nezir Kuka, Zija
Allamani, Afrim Sata, Kadri Sata, Behar Kuka, Tofik Fizmani, Sadik Patlli, Fejzi Patlli,
Kapllan Patlli dhe Xhelal Keçi”.
43
9. Gjykata e Apelit Tiranë arsyeton se “vendimi i gjykatës së shkallës së parë për
kthimin e ankimit është marrë në mosrespektim të dispozitave procedurale”. “Në interpretim
logjik dhe gjuhësor të nenit 392 të Kodit të Procedurës Civile, del se personave që kanë një
konflikt me kërkuesin në një proces gjyqësor të filluar për vërtetim fakti, vetë ligji iu ka dhënë
një cilësi të veçantë procedurale, atë të personave të interesuar, që është e ndryshme nga
cilësitë procedurale të pjesëmarrësve të tjerë të mundshëm në gjykimet e çështjeve civile. Në
këto raste, mjafton bërja prezent para gjykatës të konfliktit për të drejtën mes kërkuesit në atë
proces dhe një personi tjetër, që ky i fundit automatikisht të marrë një cilësi procedurale të
veçantë, fakt i cili imponon në vijim efekte ligjore. Në këtë kuptim, në referim të nenit 442/a
të Kodit të Procedurës Civile, ky person legjitimohet të bëjë ankim në të gjitha ato raste kur
gjykata nuk e konsideron sipas ligjit këtë konflikt të bërë prezent”.
10. Kundër vendimit të gjykatës së apelit kanë ushtruar rekurs Kadri Kuka e Veri
Kuka, më datë 30.11.2007, duke kërkuar prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien
në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën
hyrëse të këtij vendimi.
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga rekursuesi
Kadri Kuka nuk përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të K.Pr.Civile, të cilat
bëjnë të cenueshëm vendimin e gjykatave më të ulëta. Ky Kolegj vlerëson se ky gjykim në
Gjykatën e Lartë duhet të pushohet për arsyet e mëposhtme.
12. Së pari: Rezulton e provuar nga materialet që ndodhen në dosjen gjyqësore se
Gjykata e Apelit Tiranë në vendimin e saj me nr.193, datë 23.11.2007, ka marrë në shqyrtim
ankimin e paraqitur nga Abaz Kuka, etj kundër vendimit nr.10, datë 25.09.2007 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Mat, me të cilin ishte vendosur “Kthimi i ankimit ankuesve Abaz Kuka,
etj. Kundër këtij vendimi lejohet ankim i veçantë brenda 5 ditëve në Gjykatën e Apelit
Tiranë”.
13. Rezulton që ky gjykim në shkallë të parë ka pasur si palë në proces vetëm Abaz
Kukën, në cilësinë e ankuesit, etj. dhe objekti ka qenë “Ankim kundër vendimit gjyqësor civil
nr.354, datë 07.09.2007” (nuk rezulton që në këtë gjykim, i cili mban datën 25.09.2007 dhe
është marrë vendimi nr.10, të ketë qenë palë në proces Kadri Kuka, i cili është edhe me
cilësinë e rekursuesit pranë Gjykatës së Lartë).
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë se ky lloj gjykimi për vetë
natyrën që ai ka, zhvillohet pa praninë e palës tjetër, dhe gjykata në këtë rast shqyrton vetëm
nëse duhet të pranohet apo jo ankimi i paraqitur nga subjekti ankues, në respektim të nenit
450 të K.Pr.Civile. Kjo dispozitë parashikon shprehimisht se:
“Gjykata që ka dhënë vendimin nuk e pranon ankimin kur:
a) është paraqitur jashtë afatit;
b) nuk ndreqen të metat në afatin e caktuar. Në këto raste zbatohen rregullat e
përcaktuara në nenin 157 të këtij Kodi;
c) është bërë kundër një vendimi ndaj të cilit nuk lejohet ankim;
ç) është bërë nga një person që nuk legjitimohet të bëjë ankim;
d) është hequr dorë nga ankimi;
Mospranimi i ankimit mund të deklarohet në çdo shkallë gjykimi. Kundër vendimit
për kthimin e ankimit mund të bëhet ankim i veçantë”.
15. Në analizë literale të nenit të mësipërm arrihet në përfundimin që është pikërisht
gjykata që ka dhënë vendimin, ajo e cila është kompetente nga pikëpamja lëndore që të
shprehet dhe vendosë në lidhje me mospranimin e ankimit, si dhe në rastet kur ai duhet të
kthehet.
16. Në çështjen objekt gjykimi kur flasim për “gjykatë që ka dhënë vendimin”,
kuptohet qartë që bëhet fjalë për çdo gjyqtar të gjykatës së shkallës së parë (pasi është
pikërisht, kjo e fundit, e cila jep vendimin për zgjidhjen në themel të çështjes), i cili konform
44
parashikimeve te K.Pr.Civile, si dhe parashikimeve ligjore të nenit 9 dhe 18 të Ligjit nr.9877,
datë 18.02.2008, “Për organizimin e pushtetit gjyqësor në Republikën e Shqipërisë” dhe
përcaktimeve të Vendimit Unfikues të Gjykatës së Lartë nr.2, datë 24.01.2011, merr në
shqyrtim rastin, nëse ankimi i paraqitur nga palët plotëson apo jo kushtet e përcaktuara në
nenin 450 të K.Pr.Civile.
17. Por ajo që është e rëndësishme të theksohet në trajtimin e kësaj dispozite është
pikërisht fakti që kush është subjekti që legjitimohet që të bëjë ankim (me ankim do të
kuptojmë si ankimin kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë, ashtu dhe ankimin
kundër vendimit të gjykatës së apelit). Që të ankimosh një vendim të një gjykate më të ulët
duhet: (a) të legjitimohesh për të kundërshtuar vendimin, dhe (b) të kesh interes për të
kundërshtuar një vendim, në të kundërt, ankimi kthehet. Legjitimohet për të kundërshtuar një
vendim gjyqësor vetëm ai që ka qenë palë në procesin në të cilin është dhënë vendimi që
kundërshtohet, pavarësisht nëse ka qenë ose jo prezent në shqyrtimin e çështjes apo në
dhënien e vendimit, ose pavarësisht nëse ka qenë palë fillestare e procesit, apo është bërë
palë si pasojë e ndërhyrjes në proces. Ka interes për të kundërshtuar vendimin gjyqësor
vetëm pala që humb procesin, kërkesat e të cilës nuk janë pranuar nga gjykata.
18. Ky Kolegj vlerëson se ligjvënësi është treguar shumë i kujdesshëm kur ka bërë
një parashikim të tillë siç është ai i kthimit të ankimit. Në mënyrë që askush të mos preket
padrejtësisht nga kjo e drejtë kushtetuese, ai ka parashikuar dhe kontrollin e gjykatave më të
larta kur thotë se: “Kundër vendimit për kthimin e ankimit mund të bëhet ankim i veçantë ”.
19. Në analizë të sa më sipër Kolegjet e Bashkuara në vendimin e tyre nr.1, datë
26.03.2012, kanë arritur në përfundimin se “Ankimi në gjykatën e apelit, rekursi në
Gjykatën e Lartë, apo kërkesa për rishikim, mund të paraqitet vetëm nga subjektet që kanë
gëzuar cilësinë e palës në gjykim”.
20. Rezulton e provuar se Kadri Kuka nuk ka qenë palë në procesin gjyqësor të
zhvilluar nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, ku është marrë vendimi nr.10, datë
25.09.2007. Ky vendim është ankimuar në Gjykatën e Apelit Tiranë nga Abaz Kuka, etj., për
të cilët Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat kishte vendosur “Kthimin e ankimit”.
21. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të drejtë konkluzionin a arritur nga
Gjykata e Apelit Tiranë, kur kjo e fundit ka refuzuar kërkesën e Kadri dhe Veri Kukës për të
ndërhyrë në këtë proces gjyqësor. Kjo gjykatë shprehet se: “gjykata e apelit me vendim të
ndërmjetëm vendosi të mos e pranojë kërkesën e paraqitur nga Kadri dhe Veri Kuka, kur
përveç argumentit të paraqitur nga përfaqësuesi i ankuesve, konsideroi edhe faktin se ligji,
për rastet e kësaj natyre parashikon një procedurë të veçantë, të thjeshtë dhe të karakterit
administrativ, që synon vetëm verifikime formale mbi aktet e dosjeve gjyqësore, ku
përfundimi nuk është rezultat i debateve gjyqësore apo respektimi nga gjykata të parimit të
kontradiktorialitetit”.
22. Referuar të drejtës sonë procedurale, palë në një proces civil janë subjektet e
mosmarrëveshjes gjyqësore kundrejt të cilave gjykata, e cila gjykon mosmarrëveshjen, duhet
të shprehet me vendim. Palë në proces janë ndërgjyqësit e procesit. Pozicioni i palës si
ndërgjyqës fitohet: (i) si pasojë e padisë (neni 32 i K.Pr.Civile), (ii) si pasojë e zëvendësimit
të palës (neni 184 i K.Pr.Civile), (iii) si pasojë e kalimit procedural (neni 199, 200 i
K.Pr.Civile), (iv) si pasojë e ndërhyrjes, thirrjes si person i tretë nga palët apo nga gjykata
gjatë zhvillimit të procesit civil (nenet 189-196 te K.Pr.Civile).
23. Në këto kushte, përsa kohë Kadri Kuke nuk është palë në procesin civil ku është
marrë dhe vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë nr.193, datë 23.11.2007, ai nuk legjitimohet të
paraqesë rekurs pranë Gjykatës së Lartë.
24. Referuar të drejtës sonë procedurale, pala e cila nuk merr pjesë në proces është e
privuar nga një sërë të drejtash dhe detyrimesh, të cilat u njihen dhe kundrejtohen vetëm
45
atyre që e gëzojnë këtë cilësi. Një nga ato është edhe e drejta e ankimit kundër vendimit të
gjykatës në procesin gjyqësor, për të cilin subjekti nuk ka qenë pjesëmarrës.
25. Neni 442/a i K.Pr.Civile shprehimisht thotë se: “Ankimi është akti me të cilin
palët pjesëmarrëse në proces parashtrojnë kundërshtimet e tyre ndaj vendimeve të gjykatës,
veprimeve të përmbaruesit gjyqësor për të mbrojtur të drejtat dhe interesat e tyre”.
26. Ankimi nuk është gjë tjetër veçse mjeti procedural i përdorur nga palët
pjesëmarrëse në një gjykim për të: (i) kundërshtuar vendimin e gjykatës, për të gjitha ato
shkaqe që parashikohen në ligj, si dhe (ii) mjeti për të kontrolluar vendimet e gjykatës dhe
për të përsosur dhënien e drejtësisë.
27. Mos qenia palë në gjykim bën që subjekti të humbasë të drejtën për të paraqitur
ankim ndaj vendimit të marrë në një proces gjyqësor civil ku ai nuk është palë.
28. Së dyti: Rezulton e provuar se pas vendimit të marrë nga Gjykata e Apelit Tiranë
nr.193, datë 23.11.2007, e cila ka vendosur: “Ndryshimin e vendimit nr.10, datë 25.09.2007
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat, në këtë mënyrë:
Pranimin e ankimit kundër vendimit nr.354, datë 07.09.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Mat, të paraqitur nga ankuesit Abaz Kuka, Hasan Kuka, Nezir Kuka, Zija
Allamani, Afrim Sata, Kadri Sata, Behar Kuka, Tofik Fizmani, Sadik Patlli, Fejzi Patlli,
Kapllan Patlli dhe Xhelal Keçi”, nga ana e Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në
shqyrtim ankimi i mësipërm dhe në përfundim të gjykimit kjo gjykatë, me vendimin e saj me
nr.1974, datë 09.12.2008, ka vendosur “Prishjen e vendimit nr.354, datë 07.09.2007 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Mat dhe pushimin e gjykimit”.
29. Gjithashtu rezulton nga vërtetimi i lëshuar nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, se
pas pushimit të kësaj çështje nga Gjykata e Apelit Tiranë, pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Mat është regjistruar dhe është në gjykim çështja civile me nr.18/206, datë 05.03.2012, me
palë paditëse Kadri Kuka, të paditur Abaz Kuka, etj..., palë e tretë Komuna Suç, etj., me
objekt: detyrim për njohje ish pronar, etj.
30. Pra pushimi i çështjes së themelit mes palëve ndërgjygjëse si dhe fillimi i çështjes
nga e para bën që Gjykata e Lartë të mos ketë më lëndë për gjykim dhe në këto kushte ajo
duhet të vendosë pushimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485 të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Pushimin e gjykimit të çështjes nr.11243-00368-2008, datë regjistrimi 15.02.2008, në
Gjykatë të Lartë.
Tiranë, më 01.10.2013
46
Nr.00-2013-2188 i Vendimit (531)
VENDIM
Ardian Nuni Kryesues

Guxim Zenelaj Anëtar
Majlinda Andrea Anëtare
Mirela Fana Anëtare
Admir Thanza Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 03.10.2013 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket

palëve:
PADITËSE: SHOQËRIA “TOP START” SHA TIRANË,

përfaqësuar nga avokat Maksim Ostreni
E PADITUR: NJËSIA E TATIMPAGUESVE TË MËDHENJ,
PRANË DREJTORISË SË PËRGJITHSHME
TË TATIMEVE TIRANË në mungesë
OBJEKTI:
Anullimin e njoftim vlerësimeve tatimore:
nr.28729/4 Prot., datë 11.01.2010;
nr.28315/1 Prot., datë 11.01.2010;
nr.28719/2 Prot., datë 11.01.2010;
nr.28313/1 Prot., datë 11.01.2010;
nr.28206/1 Prot., datë 11.01.2010;
nr.29336/1 Prot., datë 09.02.2010.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 36, 324 e vijues të K.Pr.Civile.
Neni 116 i K.Pr.Administrative.
Neni 10/6 i ligjit nr.10033, datë 11.12.2008
“Për lojrat e fatit”, i ndryshuar.

vendosur:
Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes me nr.18069/5794 Akti, datë
Regj. 23.10.2012, me palë paditëse Shoqëria “Top Start” SHA; palë e paditur
Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj, pranë Drejtorisë së Përgjithshme të
Tatimeve Tiranë, me objekt anullimin e njoftim vlerësimeve tatimore:
nr.28729/4 prot., datë 11.01.2010, nr.28315/1 prot., datë 11.01.2010, etj.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka ushtruar ankim të veçantë

pala paditëse, Shoqëria “Top Start” SHA, me të cilin kërkohet ndryshimi i vendimit të
gjykatës së shkallës së parë, për këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës është i padrejtë.
47
- Masa e gjobës ndaj palës paditëse janë në kundërshtim të hapur me ligjin. Sikurse dhe
shoqëritë e tjera që organizojnë lojëra fati edhe ne jemi në pritje të daljes së aktit
nënligjor me të cilin do të përcaktohen specifikimet dhe mekanizmat që do të
monitorojnë këtë aktivitet, por deri në momentin e daljes së këtij akti nënligjor,
organizatorët e lojërave të fatit nuk mund të gjobiten referuar ligjit “Për procedurat
tatimore”.
- Të gjithë organizatorët e lojërave të fatit i janë drejtuar Njësisë së Mbikëqyrjes së
Lojërave të Fatit, e cila me shkresën nr.2838 prot., datë 23.12.2010 na ka njoftuar se
deri në momentin e miratimit të aktit nënligjor subjektet që ushtrojnë aktivitet “Lojra
fati” nuk mund të penalizohen për mospajisje me kasa fiskale, duke iu referuar
udhëzimit nr.16, datë 03.05.2010 të Ministrit të Financave.
- Në gjykatë kemi kundërshtuar aktet administrative për pavlefshmëri absolute, duke iu
referuar nenit 116 të K.Pr.Administrative.
- Pala e paditur ka vepruar në kundërshtim me ligjin, në kapërcim të kompetencave të
saj, duke cenuar parimin e ligjshmërisë. Pretendimi për pavlefshmëri absolute mund
të ngrihet në çdo kohë. Ky qëndrim është mbajtur dhe në vendimin njësues nr.3, datë
12.02.2008 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, ku shprehimisht
parashtrohet se “...nëse pretendohet pavlefshmëria absolute e akteve, kërkim që nuk
është i ndërvarur nga ndonjë afat parashkrimi, gjykata, nuk mund të nxjerrë çështjen
jashtë juridiksionit gjyqësor, por në zbatim të nenit 121 të K.Pr. Administrative dhe
331 të K.Pr.Civile, konstaton pavlefshmërinë për efekt të zgjidhjes së pasojave
juridike që janë krijuar nga akti. Gjykata nuk mund të anashkalojë fakte të tilla që
pas sjellin pasoja juridike, por duhet t’i analizojë ato dhe t’i vlerësojë në tërësinë e
fakteve dhe rrethanave të çështjes objekt gjykimi”.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesin e palës paditëse, avokat
Maksim Ostreni, që kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe dërgimin e
çështjes për vazhdimin e gjykimit në po atë gjykatë; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se pala paditëse, Shoqëria “Top Start”
SHA është regjistruar pranë organeve tatimore me NIPT J 81413009 H dhe, pasi është
pajisur nga organet kompetente me leje përkatëse, ushtron aktivitet në “lojëra fati”, kategoria
“baste sportive”.
2. Pala e paditur, Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë, për shkak se pala
paditëse nuk është pajisur me kasa fiskale, i ka komunikuar njoftim vlerësimet tatimore me
detyrimet që kjo shoqëri ka për të paguar për periudhën tatimore Dhjetor 2009.
2.1. Njoftim vlerësimet dhe shumat e gjobës për secilin rast janë: - nr.28729/4 Prot.,
datë 11.01.2010, për gjobën në vlerën 50.000 lekë; - nr.28315/1 Prot., datë 11.01.2010, për
gjobën në vlerën 150.000 lekë; - nr.28719/2 Prot., datë 11.01.2010, për gjobën në vlerën
100.000 lekë; - nr.28313/1 Prot., datë 11.01.2010, për gjobën në vlerën 50.000 lekë; -
nr.28206/1 Prot., datë 11.01.2010, për gjobën në vlerën 50.000 lekë; - nr.29336/1 Prot., datë
09.02.2010, për gjobën në vlerën 1. 540.000 lekë; në shumën totale 1.940.000 lekë.
3. Pala paditëse, Shoqëria “Top Start” SHA, me pretendimin se gjobat janë të
padrejta, pasi lojërat e fatit për shkak të specifikës së tyre nuk mund të pajisen me të njëjtën
lloj pajisje fiskale, sikurse të gjithë subjektet e tjerë dhe, referuar ligjit “Për lojërat e fatit”,
organizatorët e këtyre lojërave janë në pritje të aktit nënligjor me të cilin do të përcaktohen
rregullat, procedurat, afatet dhe specifikimet teknike të mekanizmave të fiskalizimit e të
48
monitorimit të lojërave të fatit, prandaj nuk mund të gjobitemi sipas nenit 122 të ligjit “Për
procedurat tatimore”, me padinë e datës 24.10.2012 ka kërkuar anullimin e njoftim
vlerësimeve të sipërcituara.
4. Në seancë gjyqësore pala e paditur ka kërkuar nxjerrjen jashtë juridiksionit
gjyqësor të çështjes me argumentin se pala paditëse nuk ka shteruar rrugën administrative të
ankimit, sipas ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në Republikën e
Shqipërisë”.
nxjerrë “...jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes me nr.18069/5794 Akti, datë Regj.
23.10.2012, me palë paditëse Shoqëria “Top Start” SHA; palë e paditur Njësia e
Tatimpaguesve të Mëdhenj, pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve Tiranë; me objekt
anullimin e njoftim vlerësimeve tatimore: nr.28729/4 prot., datë 11.01.2010, nr.28315/1
prot., datë 11.01.2010, etj.”.
5.1. Në nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, gjykata, pasi citon dispozitat
e Kodit të Procedurave Administrative dhe ato të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për
Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”, arsyeton:
- “…pala paditëse nuk ka ndjekur rrugën administrative për në Drejtorinë e Apelimit
Tatimore në bazë të nenit 106 të ligjit 9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në
RSH”;
- “Po kështu, referuar dhe shkakut ligjor në kërkesë padi pala paditëse vërtet ka venë
nenin 116 të K.Pr.Administrative, por gjatë përmbajtjes së padisë nuk i është referuar asnjë
prej pikave të kësaj dispozite, çka do të thotë se nuk jemi përpara rastit të Vendimit të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.3 të vitit 2008, nga ku ndër të tjera citohet se
“gjykata e merr në shqyrtim padinë e shpalljes absolutisht të pavlefshme të aktit
administrativ, pa u bazuar në afate dhe kushtëzime të tjera proceduriale. Vendimi Unifikues
shprehet në pikën 38.3:“ Po kështu, nëse pretendohet pavlefshmëria absolute e akteve,
kërkim që nuk është i ndërvarur nga ndonjë afat parashkrimi, gjykata, nuk mund të nxjerrë
çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor, por në zbatim të nenit 121 të K.Pr.Administrative dhe
331 të K.Pr.Civile, konstaton pavlefshmërinë për efekt të zgjidhjes së pasojave juridike që
janë krijuar nga akti”.
6. Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka ushtruar ankim të
veçantë pala paditëse, Shoqëria “Top Start” SHA, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit
të gjykatës së shkallës së parë, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
7. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe ato të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008
“Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, në të cilat është
parashikuar:
7.1. Neni 36§1 i K.Pr.Civile: “Në juridiksionin e gjykatave hyjnë të gjitha
mosmarrëveshjet civile dhe mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë
Kod dhe në ligje të veçanta”.
7.2. Neni 106/1-3 i ligjit nr.9920, datë 19.05.2008: “1. Tatimpaguesi mund të
ankimojë kundër çdo njoftim vlerësimi, çdo vendimi që ndikon në detyrimin e tij
tatimor, çdo kërkese për rimbursim ose lehtësim tatimor, ose çdo akti ekzekutiv
të posaçëm tatimor, në lidhje me tatimpaguesin.
2. Ankimi bëhet me shkrim dhe në formën e parashikuar në zbatim të këtij ligji,
me udhëzim të Ministrit të Financave.
3. Tatimpaguesi e dorëzon ankimin në drejtorinë e apelimit tatimor brenda 30
ditëve kalendarike nga data kur vlerësimi ose vendimi i administratës tatimore
është marrë ose vlerësohet të jetë marrë nga tatimpaguesi”.
49
7.3. Neni 107/4 i ligjit nr.9920, datë 19.05.2008: “4. Akti administrativ, i lëshuar
nga administrata tatimore dhe për të cilin nuk është ankimuar në rrugë
administrative, nuk mund të ankimohet në rrugë gjyqësore”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
8. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse, Shoqëria “Top Start” SHA nuk
përmban shkaqe ligjore që të motivojnë cenimin e vendimit nr.4557, datë 26.04.2013 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor
çështja civile nr.regj. them. 18069/5794 Akti, datë Regj. 23.10.2012.
9. Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të
padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte, vendimit të gjykatës dhe parashtrimeve në
seancë gjyqësore, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se mosmarrëveshja
objekt shqyrtimi nuk i përket juridiksionit gjyqësor.
10. Ky kolegj konstaton se gjykata e shkallës parë, pasi ka dëgjuar pretendimet e
palëve në lidhje me juridiksionin dhe pasi ka verifikuar nëse për rastin pala paditëse ka
plotësuar ose jo kushtet ligjore për t’iu drejtuar gjykatës, ka konkluduar se pala paditëse nuk
ka plotësuar kërkesat e ligjit, nuk ka shteruar rrugën administrative të ankimit dhe për
rrjedhojë ka nxjerrë çështjen objekt gjykimi jashtë juridiksionit gjyqësor.
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen të mbështetur në ligj arsyetimin dhe
përfundimin e arritur nga gjykata se pala paditëse nuk ka ndjekur rrugën administrative të
ankimit sipas neneve 106-109 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në
Republikën e Shqipërisë”, fakt ky i vërtetuar nga gjykata.
12. Është gjykata e shkallës së parë ajo që analizon dhe vlerëson provat mbi të cilat
palët mbështesin pretendimet e tyre, ndërsa Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i venë në
lëvizje mbi ankimin e veçantë, merr në shqyrtim ligjshmërinë e vendimit të gjykatës së
shkallës së parë, evidenton nëse kjo gjykatë ka respektuar ose jo ligjin procedurial dhe atë
material në zgjidhjen e çështjes, që për rastin konkret ky kolegj vlerëson se vendimi i
ankimuar është marrë në respektim të ligjit dhe të praktikës së njësuar të Gjykatës së Lartë
[1].
13. Sikurse ka konstatuar gjykata e shkallës së parë edhe nga ky kolegj, në shqyrtim
të pretendimeve të ankimit dhe akteve proceduriale të dosjes gjyqësore, evidentohet se pala
paditëse nuk ka shteruar rrugën administrative të ankimit për shkak të mosrespektimit të ligjit
nga vetë ankuesi.
13.1. Në kuptim të nenit 107/4 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, në të cilin është
parashikuar se “Akti administrativ, i lëshuar nga administrata tatimore dhe për të cilin nuk
është ankimuar në rrugë administrative, nuk mund të ankimohet në rrugë gjyqësore”,
mospërmbushja e kërkesave të ligjit nga tatimpaguesi përbën pengesë ligjore për gjykatën që
kjo të shqyrtojë në themel padinë.
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se edhe pretendimi tjetër i palës
paditëse, sipas të cilit ajo kërkon në gjykatë pavlefshmërinë absolute të akteve administrative,
njoftim vlerësimet tatimore të sipërcituar, nuk gjen mbështetje në ligj.
15. Një çështje që ka të bëjë me akte të fushës fiskale, kur subjekti i interesuar nuk ka
shteruar juridiksionin administrativ të përcaktuar në mënyrë eksplicite në ligjin për
procedurat tatimore, mund t’i drejtohet drejtpërdrejt gjykatës vetëm nëse akti administrativ
goditet për pavlefshmëri absolute. Në të kundërt, sikurse është rasti në shqyrtim, mosndjekja
e juridiksionit administrativ pengon marrjen në shqyrtim të çështjes nga ana e gjykatës.
15.1. Padia në shqyrtim ka për objekt: “Anullimin e njoftim vlerësimeve tatimore: -
nr.28729/4 Prot., datë 11.01.2010; - nr.28315/1 Prot., datë 11.01.2010; nr.28719/2 Prot.,
1 ?
[ ] Vendimi njësues nr.3, datë 12.02.2008 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
50
datë 11.01.2010; nr.28313/1 Prot., datë 11.01.2010; - nr.28206/1 Prot., datë 11.01.2010;
nr.29336/1 Prot., datë 09.02.2010”.
15.2. Ndonëse si bazë ligjore të padisë, pala paditëse ka venë edhe nenin 116 të Kodit
të Procedurave Administrative, ky kolegj, referuar objektit të padisë, përmbajtjes së saj,
akteve proceduriale të fashikulluara në dosjen gjyqësore, neneve 115-117 të Kodit të
Procedurave Administrative dhe neneve 324 e 331 të Kodit të Procedurës Civile, vlerëson se
për rastin konkret nuk kërkohet pavlefshmëria absolute e njoftim vlerësimeve.
15.3. Në Kodin e Procedurës Civile është rregulluar pavlefshmëria e aktit
administrativ në aspektin procedurial, ndërsa aspekti material ka gjetur rregullimin ligjor në
Kodin e Procedurës Administrative. Padia që ngrihet nga një subjekt konkret si dhe vendimi
që merret nga gjykata, janë të llojit të vërtetimit, pra padi njohje.
15.4. Në këtë vështrim, Kolegji Civil gjykon se konkluzioni i gjykatës së shkallës së
parë është i drejtë, pasi nuk evidentohet që pala paditëse godet në gjykatë njoftim vlerësimet
për pavlefshmëri absolute. Pretendimi se këto akte janë nxjerrë nga pala e paditur në
kundërshtim me ligjin nr.10033, datë 11.12.2008 “Për lojërat e faktit”, kur nuk parashtrohen
pretendime nga ato të parashikuara në gërmat “a”, “b” dhe “c” të nenit 116 të Kodit të
Procedurave Administrative, nuk është i mjaftueshëm që gjykata të marrë në shqyrtim
çështjen konkrete.
16. Mosmarrja në shqyrtim e kësaj padie nga gjykata, për shkak të mungesës së
juridiksionit, nuk pengon palën paditëse, që në çdo kohë, të godasë në gjykatë njoftim
vlerësimet tatimore të sipërcituar për pavlefshmëri absolute, por gjithnjë për shkaqet që ligji
njeh këtë kategori pavlefshmërie.
17. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.4557, datë
26.04.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është nxjerrë jashtë
juridiksionit gjyqësor çështja civile nr.regj. them. 18069/5794 Akti, datë Regj. 23.10.2012,
duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Tiranë.
Tiranë, më 03.10.2013
51
Nr.00-2013-2186 i Vendimit (532)
VENDIM


palëve:
PADITËS: ALTIN KOKOSHI, përfaqësuar nga

avokat Aranit Roshi
E PADITUR: AGJENCIA E KTHIMIT DHE
KOMPENSIMIT TË PRONAVE
TIRANË në mungesë
NDËRHYRËS KRYESOR: NAKIJE ILIA në mungesë
PERSONA TË TRETË: RIFAT LALO, IKBALE KOKOSHI,
VILI MINAROLLI, QAZIM
KOKOSHI, FLLADI PEÇINI, ARTAN
KOKOSHI, MESHTANE TELEZI,
HASIM KOKOSHI, ZYBAJDE
KOKOSHI, DEJVI MINAROLLI, të
përfaqësuar nga avokat Avni Shehu.
OBJEKTI:
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute
dhe për rrjedhojë shfuqizimin e vendimit
nr.344, datë 24.06.2009 të A.K.K.P. Tiranë
Baza Ligjore: Nenet 32, 154, 324 e vijues të K.Pr.Civile.
Nenet 15, 16, 18 të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004
“Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronës”, i ndryshuar.
Nenet 115 dhe 116 të K.Pr.Administrative.
V.K.M. nr.747, datë 09.11.2006.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin e datës 13.05.2013, ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesës të personit të tretë Rifat Lalo për nxjerrjen jashtë
juridiksionit gjyqësor të kërkesë padisë me paditës Altin Kokoshi; i paditur
Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë; me ndërhyrës
kryesor Nakije Ilia; me person te tretë Rifat Lalo; Ikbale Kokoshi; Vili
Minarolli; Qazim Kokoshi; Flladi Peçini; Artan Kokoshi; Meshtane Telezi,
Hasim Kokoshi; Zybajde Kokoshi; Dejvi Minarolli; me objekt: “Konstatimin
52
e pavlefshmërisë absolute dhe për rrjedhojë shfuqizimin e vendimit nr.344,
datë 24.06.2009 të AKKP Tiranë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë kanë ushtruar ankim të

veçantë personat e tretë, Vili Minarolli dhe Rifat Lalo, me të cilin kërkohet prishja e vendimit
të gjykatës së shkallës së parë dhe nxjerrja e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, për këto
shkaqe:
- Vendimi i gjykatës është i gabuar dhe çështja duhet të nxirret jashtë juridiksionit
gjyqësor.
- Përderisa çështja është në shqyrtim pranë A.K.K.P-së gjykata nuk ka juridiksion për
t’u shprehur lidhur me pavlefshmërinë e vendimeve të ndërmjetme që mund të merren
gjatë procesit administrativ.
- Vendimi që kundërshtohet nuk është vendim përfundimtar, por një vendim i nxjerrë
brenda procedurave administrative të përcaktuara në ligjin nr.9235/2004, i ndryshuar
dhe në K.Pr.Administrative.
- Neni 15 pika 3 të ligjit nr.9235/2004, lidhur me procedurën e vendimmarrjes referon
në K.Pr.Administrative, në të cilin janë përcaktuar rregullat e zhvillimit të procesit
administrativ dhe kuptimi i vendimeve të ndërmjetme, siç është rasti konkret (nenet
78 dhe 79). Ndërsa kuptimi i vendimit përfundimtar jepet në nenet 99 dhe 100 të po
këtij Kodi.
- Në nenet 135 deri 146 të K.Pr.Administrative përcaktohen rregullat lidhur me
ankimin administrativ.
- Sipas ligjit në fuqi në kohën e shqyrtimit të vendimit Drejtori i Përgjithshëm i
A.K.K.P. ka pasur për kompetencë edhe kthimin e çështjes në zyrat rajonale për
rishqyrtim brenda juridiksionit administrativ.
- Pretendimet që mund të ketë lidhur me pavlefshmërinë gjatë procedimit administrativ
nuk mund të paraqiten në gjykatë, por ato duhet t’i paraqiten organit administrativ. E
drejta për kërkesa të tilla përcaktohet në nenin 117 pika 2 të K.Pr.Administrative.
- Pra, pavlefshmëria absolute e vendimeve të ndërmjetme, pa pasur një vendim
përfundimtar, në procesin administrativ nuk hynë në juridiksionin gjyqësor, por në atë
administrativ
- Sipas ligjit 9235/2004, të ndryshuar, A.K.K.P. është kompetente për të shqyrtuar të
gjitha çështjet që i ka në proces, si ato me kërkesë fillestare, ashtu dhe ato që janë
prishur nga organi më i lartë administrativ mbi ankimin e pjesëmarrësve në proces.
- Me ligjin nr.10207, datë 23.12.2009 u ndryshua struktura e funksionimit të organeve
që merreshin me shqyrtimin e kërkesave fillestare dhe të ankimeve të subjekteve
përfitues nga ligji nr.9235/2004, por nuk prekën juridiksionin e këtyre organeve. Me
shkrirjen e zyrave rajonale, kompetencat e tyre i kaluan A.K.K.P. Tiranë, por nuk
është prekur juridiksionin që i njihet këtij organi. Bashkimi i kompetencave në një
organ të vetëm bëri që A.K.K.P. Tiranë të shqyrtojë edhe kërkesat fillestare, përfshi
dhe ato për të cilat me vendim të ndërmjetëm i kishin kaluar për rishqyrtim zyrave
rajonale, por nuk ishin rishqyrtuar ende në kohën e hyrjes në fuqi të ligjit të ri.
- Në nenin 15, pika 3 dhe në nenin 28/3 të ligjit është përcaktuar kompetenca që ka
A.K.K.P-ja për shqyrtimin e ankimeve që ishin në proces deri përpara ndryshimeve të
bëra në ligj (ligji nr.10207/2009).
- Termat e përdoruara në ligj “shqyrtim dhe zgjidhje” janë elemente të shqyrtimit në
themel të kërkesës. Referenca në K.Pr.Administrative është bërë me qëllim që në
shqyrtimin dhe zgjidhjen e ankimeve të zbatohen dispozitat që kanë të bëjnë me
hetimin administrativ.
53
- Përdorimi në ligj i shprehjes Drejtori i Përgjithshëm “shprehet me vendim” është bërë
me qëllim që shqyrtimi dhe zgjidhja e ankimeve të bëhet në të njëjtën mënyrë edhe
për rastet e rishqyrtimit, pavarësisht se ky është një vendim i ndërmjetëm dhe jo
përfundimtar.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesin e personave të tretë,
avokat Avni Shehu, që kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe
nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor; përfaqësuesin e paditësit, avokat Aranit
Roshi, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë; dhe si bisedoi
çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se me vendimin nr.315, datë
28.08.2008, të Zyrës Rajonale të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave të
Qarkut Vlorë është vendosur: “1) Të njohë të drejtën e pronësisë për sipërfaqen tokë truall
në total prej 77160 m2 të ndodhur përgjatë Rrugës Vlorë-Uji i Ftohtë, trashëgimtarëve të
subjekteve Hasim, Qazim, Muharrem dhe Minushe Kokoshi sipas dëshmisë së trashëgimisë
nr.453 vendimi, datë 25/03/2002 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë. 2) Të kthehet
sipërfaqja prej 46152.15 m2 dhe pikërisht parcelat nr: 21/50 me sip. 3908 m2; 21/75 me sip.
4400 m2:21 82 m2; 22/4 me sip. 1554 m2; 22/5 me sip. 231 m2; 22/17 me sip. 898 m2; 22/22
me sip. 1322 m2; 22/66 me sip. 675 m2; 22/67 me sip.96 m2; 22/72 me sip.1420 m2; 22/90
me sip. 2463 m2; 22/92 me sip. 1163 m2; 22/106 me sip.2200 m2; 22/109 me sip.181 7 m2;
22/120 me sip. 111.5 m2; 22/128 me sip.2470.5 m2; 22/132 me sip.364.75 m2; 22/132 me
sip. 364,75 m2; 22/133 me sip. 938 m2; 23/36 me sip. 641 m2; 23/42 me sip.246 m2; 23/49
me sip. 200 m2; 23/60 me sip. 655 m2; 23/78 me sip. 710 m2; 23/94 me sip.689 m2; 23/112
me sip. 156 m2;_23/118 me sip.156 m2; 24/5 me sip. 2151 m2; 24/7 me sip. 195 m2; 24/24
me sip. 1606 m2; 24/28 me sip.3384 m2; 24/132 me sip.480 m2; 25/1 me sip. 1102 m2; 25/2
me sip.207 m2; 25/3 me sip.85 m2; 25/9 me sip 900 m2; 25/11 me sip. 516 m2; 25/18 me
sip.500 m2; 25/19 me sip.62 m2; 25/22 me sip.216 m2; 25/23 me sip.79 m2; 25/24 me
sip.296 m2; 25/26 me sip.150 m2; 25/27 me sip.104 m2; 25/28 me sip.137 m2; 25/31 me
sip.222 m2; 25/36 me sip.75 m2; 25/37 me sip.27 m2; 25/38 me sip.33 m2; 25/40 me sip.71
m2; 25/48 me sip. 290 m2; 25/81 me sip.2l m2; 25/85 me sip. 220 m2; 25/86 me sip. 61 m2;
25/87 me sip.734 m2; 27/222 me sip. 1230 m2; 27/210 me sip.580 m2; 27/218 me sip.578
m2, të ndodhur përgjatë Rrugës Vlorë–Uji i Ftohtë, trashëgimtarëve të subjekteve Hasim,
Qazim, Muharrem dhe Minushe
Kokoshi sipas dëshmisë së trashëgimisë nr.453, datë 25.03/2002 të Gjykatës së Rrethi
Vlorë. 3) Të kompensohet sipërfaqja prej 31007.85 m2 të zëna në pronësi të qytetarëve të
ndryshëm dhe pronë publike”.
2. Personi i tretë i këtij gjykimi, Rifat Lalo, ka ushtruar ankim kundër vendimit
nr.315, datë 28.08.2008, të Zyrës Rajonale të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave të Qarkut Vlorë.
2.1. Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë, me vendimin nr.344,
datë 24.06.2009, ka vendosur: “1. Shfuqizimin e vendimit të ZRKKP-së Vlorë nr.315, datë
28/08/2008 dhe kthimin në qark me këto detyra: a) ZRKKP Vlorë të hetojë mbi njohjen e të
drejtës së pronësisë dhe ekzistencën e bashkëpronësisë së vëllazërisë Kokoshi duke i kërkuar
subjektit të paraqesë dokumente hipotekorë apo kadastralë, të cilat të vërtetojnë që deri në
momentin e shtetëzimit kemi pasur bashkëpronësi. Të bëhet një hetim në lidhje me
54
dokumentin e Arkivit Qendror Shtetëror Daimi Prill 1919 nr.rendor 22 transkriptimet,
inskriptimet në lidhje me pjesët takuese që kanë vëllezërit Kokoshi. b) T’i kërkohet subjektit
të paraqesë akt shtetëzimi në favor të vëllazërisë Kokoshi, në përputhje me ligjin nr.9235,
datë 29.07.2004. c) Në përfundim të rezultateve të hetimit administrativ në rast se nuk jemi
në kushtet e bashkëpronësisë, të orientohen subjektet të ndërmarrin veprimet e duhura
ligjore për të kërkuar të drejtën e pronësisë. ç) ZRKKP Qarku Vlorë të shqyrtojë çështjen në
përputhje me kërkesat e përcaktuara në Ligjin nr.9235, datë 29/07/2004 “Për Kthimin dhe
Kompensimin e Pronës”, të ndryshuar VKM nr.747, datë 09.11.2006 dhe aktet nënligjore të
dala në zbatim të tij”.
3. Paditësi Altin Kokoshi, me pretendimin se vendimi nr.344, datë 24.06.2009 i
Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë është një akt absolutisht i
pavlefshëm si rrjedhojë e mosrespektimit të procedurës dhe afateve; ankimi është bërë tej
afatit prekluziv 30 ditor; është marrë në tejkalimit të kompetencave nga ana e Agjencisë së
Kthimit dhe Kompensimit Pronave dhe nga ana e Drejtorit të Përgjithshëm të kësaj zyre të
cilët kanë bërë pjesë të shqyrtimit një kërkesë ankimore që ngrihej ndaj një vendimi të
formës së prerë, me padinë e datës 27.12.2011, ka kërkuar: “Konstatimin e pavlefshmërisë
absolute dhe për rrjedhojë shfuqizimin e vendimit nr.344, datë 24.06.2009 të A.K.K.P.
Tiranë”.
4. Gjatë gjykimit, personi i tretë Rifat Lalo, referuar nenit 15 të ligjit nr.9235, datë
29.07.2004, i ndryshuar, kërkoi nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor me
pretendimin se vendimi që kundërshtohet në këtë gjykim nuk është përfundimtar dhe nuk
mund të jetë kompetente për shqyrtimin e tij gjykata.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin e datës 13.05.2013, ka rrëzuar
kërkesën e personit të tretë Rifat Lalo “...për nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të kërkesë
padisë me paditës Altin Kokoshi; i paditur Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
Tiranë; me ndërhyrës kryesor Nakije Ilia; me person te tretë Rifat Lalo; Ikbale Kokoshi; Vili
Minarolli; Qazim Kokoshi; Flladi Peçini; Artan Kokoshi; Meshtane Telezi, Hasim Kokoshi;
Zybajde Kokoshi; Dejvi Minarolli me objekt: “Konstatimin e pavlefshmërisë absolute dhe
për rrjedhojë shfuqizimin e vendimit nr.344 datë 24.06.2009 të AKKP Tiranë”.
5.1. Në rrëzimin e kërkesës, gjykata, pasi citon dispozitat e Kodit të Procedurës
Civile, ato të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004, të ndryshuar dhe vendimin nr.27, datë
26.05.2010, të Gjykatës Kushtetuese, arsyeton:
- “1) Objekti i shqyrtimi të kërkesë padisë nuk është vlefshmëria e vendimit nr.315,
datë 28.08.2008 të ZRKKP–Qarku Vlorë por është “Konstatimi i pavlefshmërisë absolute të
vendimit nr.344, datë 24.06.2009 të AKKP Tiranë”, pasi pala paditëse pretendon se ka
tejkalimit të kompetencave nga Drejtori i Përgjithshëm i AKKP-së Tiranë sepse ka marrë në
shqyrtim kërkesën ankimore në tejkalim të afatit prekluziv 30 ditor. Pasi Ligji nr.9235, datë
29.07.2004 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronës”, i ndryshuar, parashikon se subjekti i
interesuar mund të paraqesë ankim ndaj vendimit të ZRKKP-së në Qark brenda afatit 30
ditor nga e nesërmja e njoftimit të vendimit. Mosparaqitja e ankimit brenda këtij afati e bën
vendimin e ZRKKP-së në Qark një vendim të formës së prerë (titull ekzekutiv). Vendimi
nr.315, datë 28.08.2008 i ZRKKP-së Qarku Vlorë është një vendim i formës së prerë pasi nuk
është ushtruar ankim brenda afatit 30 ditor dhe AKKP Tiranë nuk ka kompetenca për të
marrë në shqyrtim ankimin i personit të tretë Rifat Lalo”;
- “2) Në lidhje me pretendimin e personit të tretë Rifat Lalo, se vendimi i ZRKKP-së
është ankimuar pranë organit kompetent dhe nuk ka asnjë shkak për pavlefshmëri gjykata
konkludon se ky argument i përket themelit të gjykimit dhe nuk ka të bëjë me ekzistencën ose
jo të juridiksionit të gjykatës për të marrë në shqyrtim këtë çështje, e cila për më tepër ka si
objekt “Konstatimin e pavlefshmërisë absolute”, kërkim ky i cili në çdo rast pavarësisht
55
rrethanave bëhet objekt i shqyrtimit gjyqësor për vetë natyrën e të metave apo kundra-
ligjshmërisë që pretendohet se përmban akti”;
- “3) Gjykata arrin në këtë konkluzion referuar dhe vendimit nr.27, datë 26.05.2010,
dhe nr.43, datë 06.10.2011, të Gjykatës Kushtetuese, e cila i ka hequr të drejtën AKKP-së
Tiranë që të marrë në shqyrtim ankimet e bëra ndaj vendimeve të ZRKKP-ve lokale edhe kur
bëhen dhe nga persona të tretë”;
- “4) Vendimi nr.27, datë 26.05.2010 i Gjykatës Kushtetuese, pika 59 dhe 60, sqaron
se janë antikushtetuese kompetencat e Drejtorit të Përgjithshëm të AKKP-së për të marrë në
shqyrtim kryesisht vendimet e KKKP-ve apo dhe mbas ankimeve nga personat e tretë apo
organet shtetërore, duke e shfuqizuar si antikushtetuese Nenin 2 të Ligjit nr.10207 datë
23.12.2009 “Për disa ndryshime në Ligjin nr.9235 “Për Kthimin dhe Kompensimin e
Pronave” me anë të së cilit është bërë ndryshimi i Nenit 18 i këtij ligji”.
6. Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë kanë ushtruar ankim të
veçantë personat e tretë, Vili Minarolli dhe Rifat Lalo, me të cilin kërkojnë prishjen e
vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor,
për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
7. Dispozita e Kodit të Procedurës Civile dhe ato të Kodit të Procedurave
Administrative, në të cilat është parashikuar:
7.1. Neni 36§1 i K.Pr.Civile:“Në juridiksionin e gjykatave hyjnë të gjitha
mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në ligje të
veçanta”.
7.2. Neni 117/1-2 i K.Pr.Administrative: “1. Aktet administrative absolutisht të
pavlefshme nuk prodhojnë pasoja ligjore pavarësisht nga fakti nëse janë deklaruar apo jo si
të tillë.
2. Secila palë e interesuar mund të kërkoje që akti administrativ të shpallet
absolutisht i pavlefshëm. Kërkesa në fjalë mund të bëhet në çdo kohë”.
8. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga personat e tretë, Vili Minarolli dhe Rifat Lalo,
nuk përmban shkaqe ligjore që të motivojnë cenimin e vendimit të datës 13.05.2013 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
9. Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit të padisë,
pretendimeve të parashtruara në këto akte, vendimit të gjykatës dhe parashtrimeve në seancë
gjyqësore, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se mosmarrëveshja objekt
shqyrtimi i përket juridiksionit gjyqësor.
10. Për rastin konkret gjykata është vënë në lëvizje mbi padinë e paditësit Altin
Kokoshi, i cili, bazuar edhe në nenet 115-116 të Kodit të Procedurave Administrative, ka
kërkuar: “Konstatimin e pavlefshmërisë absolute dhe për rrjedhojë shfuqizimin e vendimit
nr.344, datë 24.06.2009 të A.K.K.P. Tiranë”.
11. Gjatë gjykimit, nga ana e personit të tretë, Rifat Lalo, është kërkuar nxjerrja e
çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor me argumentin se personi i tretë ka qenë pjesëmarrës në
procesin administrativ, vendimi që kundërshtohen në gjykatë nuk është vendim përfundimtar
por i ndërmjetëm dhe se çështja është ende në proces administrativ, vendimi është marrë
brenda kompetencave të Drejtorit të Përgjithshëm të Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit
të Pronave dhe se nuk ka asnjë shkak pavlefshmërie.
11.1. Kërkesa e personit të tretë për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor
është rrëzuar nga gjykata.
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur
nga gjykata e shkallës së parë është rrjedhojë e interpretimit dhe zbatimit të drejtë të ligjit.
56
13. Me ligjin nr.9235, datë 29.07.2004, “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, i
ndryshuar, krahas rregullimeve që kanë të bëjnë me themelin e problemeve materiale për
njohjen e së drejtës së pronësisë subjekteve të shpronësuara, kthimin dhe aty ku sipas këtij
ligji kthimi i pronës është i pamundur - kompensimin e saj, janë bërë dhe rregullime të
karakterit procedural, të cilat nuk mund të merren të shkëputura nga rregullimet e bëra në
Kodin e Procedurës Civile në lidhje me goditjen në gjykatë të akteve të nxjerra nga organet
shtetërore përkatëse.
13.1. Në nenin 18 të këtij ligji janë evidentuar subjektet që kanë të drejtë të paraqesin
kërkesa, ankesa pranë organeve administrative të ngarkuara nga ligji për realizimin e qëllimit
të këtij ligji; është përcaktuar procedura e realizimit të së drejtave të pretenduara nga
subjektet e shpronësuara, si dhe procedura e goditjes së vendimeve të këtyre organeve.
14. Gjithashtu, ky kolegj e gjen me vend të nënvizojë konkluzionet që kanë arritur
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në disa vendime njësuese1, në lidhje me rastet kur
vendimet e organeve shtetërore të ngarkuara nga ligji me të drejtën dhe detyrën për zbatimin
e ligjit nr.9235, datë 29.07.2004, i ndryshuar, mund të kundërshtohen nga subjektet që kanë
tërhequr të drejta apo kanë interesa të ligjshme mbi sende që kanë qenë objekt trajtimi nga
këto organe.
14.1. Kolegjet e Bashkuara nëpërmjet këtyre vendimeve kanë njësuar praktikën
gjyqësore për çështje të veçanta që kanë të bëjnë me subjektet që kanë të drejtë t’u drejtohen
organeve shtetërore të ngarkuara nga ligji për njohjen, kthimin dhe kompensimin e pronës;
procedurën që duhet ndjekur prej tyre, si dhe rastet kur çështjet i përkasin juridiksionit
administrativ apo atij gjyqësor.
15. Duke iu kthyer rastin konkret, ky kolegj evidenton se pala paditëse ka bërë objekt
të shqyrtimit gjyqësor vendimin nr.344, datë 24.06.2009 të Agjencisë së Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave Tiranë, me të cilin është shfuqizuar vendimi nr.315, datë
28.08.2008 i Zyrës Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave të Qarkut Vlorë dhe
dërguar çështja për rishqyrtim po pranë kësaj zyre rajonale, duke pretenduar pavlefshmërinë
absolute të tij.
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë parashtron se akti administrativ absolutisht i
pavlefshëm, për shkak të shkeljes thelbësore të ligjit, nuk ka fuqinë juridike të një akti të
vlefshëm.
16.1. Akti administrativ absolutisht i pavlefshëm, që në momentin e nxjerrjes së tij,
nuk krijon dhe as nuk mund të krijojë pasojat juridike për të cilat është nxjerrë. Një akt i tillë
nuk ka fuqi detyruese ndaj personave apo subjekteve, të cilëve u drejtohet dhe, për rrjedhojë,
këta ose çdo organ tjetër mund të kundërshtojë drejtpërdrejt plotësimin e detyrimeve apo
urdhërimeve që rrjedhin prej tij.
16.2. Nga natyra e mësipërme e pavlefshmërisë absolute rrjedhin edhe një sërë
pasojash të tjera. Akti administrativ absolutisht i pavlefshëm nuk mund të bëhet i vlefshëm
me asnjë veprim të mëvonshëm, qoftë ky edhe pëlqim ose miratim i palëve pjesëmarrëse në
të. Njëkohësisht akti administrativ absolutisht i pavlefshëm nuk merr vlerë juridike, as me
kalimin e afatit të parashkrimit dhe as me zhdukjen e shkakut të pavlefshmërisë.
17. Në Kodin e Procedurës Civile është rregulluar pavlefshmëria e aktit administrativ
në aspektin procedural, ndërsa aspekti material ka gjetur rregullimin ligjor në Kodin e
Procedurave Administrative. Padia që ngrihet nga një subjekt konkret, si dhe vendimi që
merret nga gjykata, janë të llojit të vërtetimit, pra padi njohje.
17.1. Ky qëndrim buron nga neni 117/2 i Kodit të Procedurave Administrative, në të
cilin parashikohet se “Secila palë e interesuar mund të kërkojë që akti administrativ të
shpallet absolutisht i pavlefshëm. Kërkesa në fjalë mund të bëhet në çdo kohë”.
1
Vendimet nr.5, datë 24.03.2005; nr.7, datë 24.03.2005; nr.2, datë 06.01.2009 dhe nr.2, datë 21.01.2011.
57
18. Në këtë vështrim, Kolegji Civil gjykon se konkluzioni i gjykatës së shkallës së
parë është i drejtë, pasi nuk mund të kushtëzohet shqyrtimi i kërkesës për konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të një akti administrativ me ndjekjen e ndonjë rruge administrative.
19. Subjekti që pretendon pavlefshmërinë absolute të aktit administrativ, kur prej tij
cenohet në të drejtat apo interesat legjitime, mund ta godasë atë drejtpërdrejt në gjykatë. Nëse
pretendimet e palës paditëse janë apo jo të mbështetura në ligj e në gjendjen e faktit, këto
janë çështje që do të shqyrtohen nga gjykata dhe që do të zgjidhen me vendimin përfundimtar
të saj
20. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i datës
13.05.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është vendosur rrëzimi i
kërkesës së personit të tretë për nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile me
nr.17666/6826/1706 Akti, duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit të datës 13.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
Tiranë, më 03.10.2013
58
Nr.00-2013-2190 i Vendimit (533)
VENDIM

në seancën gjyqësore të datës 03.10.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me nr.00570/08,

që u përket palëve:
PADITËS: MUSA ELEZI, përfaqësuar nga avokat Lulzim

Koka
E PADITUR: SHOQËRIA TREGTARE “GJALLICA” SHPK
NË ADMINISTRIM, në mungesë
OBJEKTI:
Rivendosje në afat të padisë.
Shfuqizim i titullit ekzekutiv, vendim nr.15, datë 11.08.1999
të administratorëve të Shoqërisë “Gjallica” SHPK, në administrim
për shpalljen si debitor të kësaj shoqërie për vlerën 9.864.000 lekë.
Baza Ligjore: Neni 151 i K.Pr.Civile.
Ligji nr.8471, datë 08.04.1999
“Për nxjerrjen e detyrimeve debitore dhe rikthimin e vlerave pasurore
në llogari të personave juridikë jo bankarë që kanë marrë hua nga publiku i gjerë”.

Deklarimin e pavlefshëm të titullit ekzekutiv vendimit nr.15, datë 11.08.1999
të Administratorëve të anës së paditur Shoqëria “Gjallica” SHPK, në
administrim, Tiranë, që shpall paditësin Musa Elezi debitor të anës së paditur
për shumën 9.864.000 lekë për shkak se detyrimi nuk provohet se ekziston.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.455, datë 10.03.2005, ka vendosur:

dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Apelit Tiranë, me tjetër trup
gjykues.

Rrëzimin e kërkesë padisë si të pabazuar në prova e në ligj.
59
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësi Musa Elezi,
nënshkruar nga avokati L.Koka si përfaqësues me prokurë të posaçme, me të cilin kërkohet
ndryshimi e vendimit të gjykatës së apelit dhe pranimi i padisë, për këto shkaqe.
- Vendimi i gjykatës është tërësisht i padrejtë e i pabazuar, pasi detyrimi nuk ekziston.
- Në rigjykim u administruan akte të dosjes penale në ngarkim të Shemsie Kadria, por
në të nuk u gjend asnjë provë, rresht apo fjalë që të mund të vërtetonte në mënyrë
direkte apo të tërthortë marrjen e shumën prej 100.000 $ nga paditësi.
- Ky fakt u konfirmua edhe nga vetë pala e paditur.
- Në këto rrethana detyrimi nuk ekziston dhe nxjerrja debitor e paditësit është e
padrejtë dhe e pabazuar, gjykata duhej të shprehej për pranimin e kërkesë padisë.
- Gjykata në vendimin e saj bazohet vetëm në fletën ku është shënimi që thotë se “mori
z.Musa Elezi 100.000$”. Kjo shkresë nuk është nënshkruar nga paditësi. Edhe personi
që ka nënshkruar atë ka nënshkruar për dikë tjetër, pasi ka vënë një “P” para
nënshkrimit. Edhe akti i ekspertimit është bërë mbi këtë shënim.
- Gjykata nuk ka mbajtur në vëmendje pushimin e procedimit penal nr.207 pasi nuk ka
rezultuar e provuar që paditësi të ketë tërhequr shumën 100.000 USD.
- Gjykata gabon kur thotë se nuk është kërkuar rivendosja në afat. Ky kërkim është i
fiksuar në objektin e padisë dhe njëkohësisht është kërkuar edhe gjatë gjykimit.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesin e paditësit Musa Elezi,
avokatin Lulzim Koka, që kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe pranimin e
padisë, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Rrethanat e çështjes:
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se me vendimin nr.15, datë 11.08.1999
të administratorëve të Shoqërisë “Gjallica” SHPK në administrim, paditësi Musa Elezi është
shpallur debitor për shumën 9.864.000 lekë.
2. Paditësi, Musa Elezi, me pretendimin se është vënë në dijeni të vendimit të
administratorëve të Shoqërisë “Gjallica” SHPK më datë 15.01.2003 nga Dega e Tatimeve
Kukës, se nuk ka pasur asnjë lloj marrëdhënie me këtë shoqëri, nuk ka ndonjë dokument me
nënshkrimin tij dhe se as ka futur dhe as ka tërhequr para nga kjo shoqëri, me padinë e datës
17.01.2003 ka kërkuar: “Rivendosje në afat të padisë. Shfuqizimin e titullit ekzekutiv,
vendimin nr.15, datë 11.08.1999 të administratorëve të Shoqërisë “Gjallica” shpk në
administrim, për shpallje debitor në vlerën 9.864.000 lekë”, me argumentin se detyrimi nuk
ekziston.
3. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.78, datë 06.11.2003, ka pranuar padinë,
duke deklaruar pavlefshmërinë e “...titullit ekzekutiv vendimit nr.15, datë 11.08.1999 të
administratorëve të anës së paditur Shoqëria “Gjallica” SHPK, në administrim Tiranë, që
shpall paditësin Musa Elezi debitor të anës së paditur për shumën 9.864.000 lekë për shkak
se detyrimi nuk provohet se ekziston”.
4. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.455, datë 10.03.2005, ka prishur
vendimin e gjykatës së apelit dhe ka dërguar çështjen për rishqyrtim po pranë kësaj gjykate,
me arsyetimin se “Gjykata e apelit nuk ka kryer një hetim të plotë e të gjithanshëm, në
përputhje me ligjin, sipas nenit 14 të K.Pr.Civile. Rezulton nga aktet e dosjes gjyqësore se
paditësi me ish Presidentin e shoqërisë huamarrëse “Gjallica” Shemsie Kadria janë motër e
vëlla. Duke qenë kështu, nisur nga pretendimi i palës së paditur se, në dosjen gjyqësore që i
përket të gjykuarës Shemsie Kadria, ka dhe të dhëna që lidhen me shumën që paditësi ka
60
tërhequr nga ajo shoqëri, bazuar në nenin 224 të K.Pr.Civile, gjykata duhet të kishte kërkuar
këto dokumente”.
5. Në përfundim të rigjykimit, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.409, datë
06.12.2007, ka rrëzuar padinë “...si të pabazuar në prova e në ligj”.
5.1. Në rrëzimin e padisë gjykata e apelit, pasi ka shqyrtuar çështjen në themel, duke
tërhequr të dhënat nga dosja gjyqësore që i përket të gjykuarës Shemsie Kadria (proces
verbalin e seancës gjyqësore), raport ekspertimin e ndodhur në atë dosje, si dhe ka marrë
prova të lira (me dëshmitarë), arsyeton:
- “...kjo gjykatë krijoi bindjen dhe arrin në konkluzionin se paditësi Musa Elezi ka
tërhequr nga Shoqëria “Gjallica” shumën prej 100.000 dollarë USD. Gjithashtu
kjo bindje të krijohet dhe nisur nga fakti që paditësi është vëllai i ish presidentes
të kësaj shoqërie Shemsie Kadria dhe për faktin e njohur nga të gjithë për
mënyrën se si kanë vepruar e funksionuar këto firma piramidale”.
- Se paditësi “...në ngritjen e kësaj padie është jashtë afatit ligjor...referuar
shkaqeve të përmendura dhe shpjegimeve të dhëna, për rivendosjen në afat të
padisë ky kolegj çmon se nuk ka shkaqe ligjore që paditësi të rivendoset në afat të
padisë”. “Padia e ngritur nga paditësi Musa Elezi...veçse rezulton e pa bazuar në
ligj e në prova por është ngritur dhe tej afateve ligjore të parashikuara në nenin 8
të ligjit nr.8471, datë 08.04.1999....Konsideratat juridike si më sipër janë
rrjedhojë e një hetimi të plotë e të gjithanshëm të çështjes, ndaj Kolegji Civil i
Gjykatës së Apelit Tiranë për të gjitha sa u analizua, krijon bindjen se kërkesë-
padia duhet të rrëzohet si e pabazuar në prova e në ligj”.
6. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësi Musa Elezi,
nënshkruar nga avokati L.Koka si përfaqësues me prokurë të posaçme, me të cilin kërkohet
ndryshimi i vendimit të gjykatës së apelit dhe pranimi i padisë, për shkaqet e pasqyruara në
pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
“Për nxjerrjen e detyrimeve debitore dhe rikthimin e vlerave pasurore në llogaritë e
personave juridikë, jobankarë që kanë marrë hua nga publiku i gjerë”, në të cilat është
parashikuar:
7.1. Neni 16§1 i K.Pr.Civile:“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të
zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që
lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të
propozojnë palët”.
7.2. Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura
nga palët ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore.
Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të
brendshme, të formuar nga shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të
çështjes”.
7.3. Neni 8§2 i ligjit nr.8471, datë 08.04.1999: “Në përputhje me nenet 609 dhe
610 të Kodit të Procedurës Civile, debitori, ndaj vendimit të administratorit
dhe veprimeve të përmbaruesit, ka të drejtë, që brenda 10 ditëve ndaj vendimit
të administratorit dhe brenda 5 ditëve ndaj veprimeve të përmbaruesit, të bëjë
ankim kundër tyre në gjykatën e apelit”.
61
8. Se rekursi i paraqitur nga paditësi Musa Elezi nuk përmban shkaqe ligjore nga ato
të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë cenimin e
vendimit nr.409, datë 06.12.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
9. Pretendimet e parashtruara kundër vendimit të gjykatës së apelit kanë të bëjnë me
analizën dhe vlerësimin e provave, proces ky që është objekt i shqyrtimit nga gjykatat e faktit
dhe jo i Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë.
10. Në juridiksionin rishikues të Gjykatës së Lartë përfshihen vetëm rastet rigorozisht
të përcaktuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që lidhen me mosrespektimin ose
zbatimin e gabuar të ligjit, si dhe me shkeljet e rënda të normave procedurale apo shkelje
procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit.
10.1. Gjykata e Lartë mund të investohet, kur ndaj një procesi gjyqësor ka pretendime
për rrugët dhe mënyrat e marrjes së provave, pasqyrimit të tyre, por jo për mënyrën e
vlerësimit. Kontrolli rishikues i Gjykatës së Lartë nuk mund të zëvendësojë të drejtat
kushtetuese e ligjore të gjykatave të faktit (gjykatës së shkallës së parë dhe apelit) dhe aq më
tepër të vlerësojë bindjen e brendshme të këtyre gjykatave për çështje konkrete, sikurse
kërkohet në rastin në shqyrtim nga pala paditëse.
11. Në shqyrtim të tërësisë së gjykimit të kësaj çështje, të akteve që ndodhen në
dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimit, objektit dhe shkakut të padisë,
pretendimeve e prapësimeve të palëve, të vendimit të gjykatë së apelit, shkaqeve të rekursit,
si dhe parashtrimeve në seancë gjyqësore, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se
arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykata e apelit është rrjedhojë e respektimit dhe
zbatimit të kërkesave të ligjit material dhe atij procedural.
12. Ky kolegj evidenton se gjykata e apelit, në rishqyrtimin e çështjes: (i) ka zhvilluar
një proces të rregullt ligjor, duke garantuar zhvillimin e një hetimi të plotë e të gjithanshëm të
mosmarrëveshjes objekt gjykimi; (ii) iu ka dhënë përgjigje të gjitha kërkimeve dhe
pretendimeve të palëve të ngritura në gjykim, si dhe (iii) ka zbatuar urdhërimet e Kolegjit
Civil të Gjykatës së Lartë.
12.1. Gjykata e apelit ka bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave (neni 126 i
K.Pr.Civile); i ka çmuar ato, në bazë të bindjes së saj të brendshme, të formuar nga shqyrtimi
në tërësinë e rrethanave të çështjes duke zgjidhur mosmarrëveshjen konkrete në përputhje me
dispozitat ligjore në fuqi (neni 16 i K.Pr.Civile).
12.2. Në zgjidhjen e çështjes vendimi i gjykatës së apelit mbështetet në dispozitat
ligjore të zbatueshme për gjykimin e çështjes konkrete, në nenet 151 e 609 të Kodit të
Procedurës Civile, në nenin 8 të ligjit nr.8471, datë 08.04.1999 dhe në argumente të nxjerra
nga provat, të cilat janë marrë, administruar e vlerësuar si të tilla në pajtim me dispozitat e
Kodit të Procedurës Civile.
13. Sipas germës “a” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, kërkohet që nga ana e
gjykatave të faktit të mos jetë respektuar ose të jetë zbatuar keq ligji. Në rekursin e paraqitur
nga ana e palës paditëse nuk argumentohet një gjë e tillë. Pretendimi se gjykata e apelit ka
zbatuar gabim nenet 151 e 609 të Kodit të Procedurës Civile dhe nenin 8 të ligjit nr.8471,
datë 08.04.1999 nuk rezulton të gjejë mbështetje në vetë këto dispozita në raport me të
drejtën e pretenduar dhe gjendjen e faktit të vërtetuar gjatë gjykimit.
14. Ndryshe nga sa pretendohet në rekurs, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e vlerëson
të drejtë argumentimin dhe konkluzionin e arritur nga gjykata e apelit në lidhje me vërtetimin
e fakteve se: (i) padia është ngritur tej afatit ligjor dhe se paditësi nuk ka asnjë shkak ligjor
për rivendosjen në afat të saj; (ii) paditësi ka tërhequr nga Shoqëria “Gjallica” SHJPK në
administrim shumën prej 100.000 USD, si dhe (iii) shpallja e paditësit debitor për shumën
prej 9.864.000 lekë është e mbështetur në ligj e në prova.
14.1. Gjykata e apelit, pasi ka analizuar dhe vlerësuar provat e paraqitura nga palët,
ka arritur në përfundimin se, për rastin, paditësi nuk ka vërtetuar asnjë nga faktet apo
62
rrethanat që mund të përbënin shkak të ligjshëm për rivendosjen në afat dhe po kështu edhe
për themelin e çështjes. Ai nuk ka vërtetuar faktin se nuk ka tërhequr nga Shoqëria “Gjallica”
SHPK në administrim shumën e sipërcituar. Përkundrazi, sikurse ka rezultuar e vërtetuar
paditësi e ka tërhequr këtë shumë dhe për këtë arsye me të drejtë, bazuar në legjislacionin për
nxjerrjen e detyrimeve debitore dhe rikthimin e vlerave pasurore në llogaritë e personave
juridikë, jobankarë që kanë marrë hua nga publiku i gjerë, është shpallur debitor.
15. Gjithashtu, rezulton se këto fakte e rrethana janë vënë në diskutim gjatë gjykimit
dhe janë vlerësuar nga gjykata e apelit në tërësinë e provave të administruara.
16. Pretendimet e tjera i përkasin proçesit të të provuarit që zhvillohet nga gjykatat e
faktit dhe nuk janë objekt shqyrtimi në Gjykatën e Lartë, por ky kolegj, i tregon këto fakte
për të treguar se vendimi i gjykatës së apelit është i argumentuar dhe i themeluar mbi provat
e marra në seancë gjyqësore dhe që ndodhen në dosjen gjyqësore.
17. Ky kolegj, referuar nenit 70 të Kodit të Procedurës Penale, vlerëson se nuk gjen
mbështetje në ligj as edhe pretendimi lidhur me vendimin e Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor
Durrës për pushimin e çështjes penale nr.207 të vitit 2003 në ngarkim të paditësit të këtij
gjykimi, Musa Elezi.
17.1. Së pari, gjykata në këtë gjykim nuk ka marrë në shqyrtim pasojat civile të
ndonjë vepre penale. Nga ana tjetër, ky vendim pushimi nuk është vendim penal i formës së
prerë që të jetë i detyrueshëm për gjykatën që shqyrton pasojat civile të veprës përsa i përket
faktit nëse vepra penale është kryer dhe nëse është kryer nga i gjykuari.
17.2. Së dyti, edhe në konsideratën e një vendimi penal që ka zgjidhur rastësisht një
fakt të lidhur më këtë çështje civile, sipas paragrafit të dytë të nenit të sipërcituar, ai “nuk ka
efekt detyrues” në këtë proces gjyqësor civil.
18. Në rekurs nuk ngrihen dhe nuk rezulton që gjykata e apelit të ketë lejuar shkelje
nga ato të parashikuara në germën “b” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile. Kjo gjykatë
nuk ka lejuar shkelje të dispozitave mbi juridiksionin dhe kompetencën, nuk rezulton që
përbërja e trupit gjykues të ketë qenë e parregullt apo vendimi të mos jetë nënshkruar nga
anëtarët e tij, që çështja të jetë gjykuar në mungesë të palëve pa respektuar dispozitat e
njoftimit për gjykimin në gjykatën e apelit, që të mos jetë formuar drejt ndërgjyqësia apo të
mungojnë ose të jenë të pavlefshme aktet procedurale.
19. Gjithashtu, në rekurs nuk ngrihen dhe nuk evidentohen shkelje të tilla procedurale
që të kenë ndikuar në dhënien e vendimit (germa “c” e nenit 472 të K.Pr.Civile)
20. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.409, datë
06.12.2007 i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 03.10.2013
63
Nr.00-2013-2194 i Vendimit (534)
VENDIM

në seancën gjyqësore të datës 03.10.2013 mori në shqyrtim çështjen civile nr.01263/08 Akti,
që u përket:
PADITËS: RRAHMAN SULEJMANAJ, përfaqësuar nga

avokat Fatmir Gjika
I PADITUR: MIHALLAQ VERA, përfaqësuar nga avokate
Flora Gjini
PERSONA TË TRETË: ZYRA E PËRMBARIMIT TIRANË, në
mungesë)
VENIGJAR BEGAJ, përfaqësuar nga avokat
Eno Bushi
OBJEKTI:
Pavlefshmëri e titullit ekzekutiv.
Kundërshtim i veprimeve përmbarimore.
Pezullim i ekzekutimit të titullit ekzekutiv
Baza Ligjore: Nenet 609, 610 e 615 të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.6707, datë 24.11.2006 ka

vendosur:
Pranimin e padisë së paditësit Rrahman Sulejmanaj duke e konsideruar titullin
ekzekutiv të konceptuar në bazë të deklaratës datë 29.01.2003 si të paqenë.
Anullimin, pezullimin dhe pushimin e veprimeve përmbarimore të kryera nga
përmbaruesi gjyqësor në zbatim të tij.

Ndryshimin e vendimit nr.6707, datë 24.11.2006 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe rrëzimin e padisë.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësi Rrahman

Sulejmanaj, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për këto shkaqe:
- Vendimi nr.291, datë 08.02.2008 i gjykatës së apelit është i padrejtë.
64
- Deklarata e datës 29.01.2003 nuk përbën titull ekzekutiv në kuptim të nenit 510/d të
K.Pr.Civile, ashtu sikurse e ka pranuar Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë duke cituar
nenin 49 të ligjit “Për Noterinë”.
- Pranimi i ekzekutimit të pjesshëm të detyrimit nga ana e Venigjar Begës, nuk mund të
konsiderohet titull ekzekutiv i Deklaratës së paraqitur nga i padituri. Venigjar Bega
ka përmbushur me vullnetin e tij, detyrimin ,dhe kjo përmbushje vullnetare nuk mund
të jetë njëkohësisht detyruese për paditësin Rrahman Sulejmani.
- Në deklaratën me shkrim dore është përcaktuar se detyrimi është marrë përsipër për
llogari të Shoqërisë “Dimal & Co” SHPK, pra detyrimi nuk del qartë që ka qenë për
Rrahman Sulejmanin.
- Vendimi nr.3988, datë 07.10.2003 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, i ndryshuar
me vendimin nr.107, datë 28.09.2004 të Gjykatës së Apelit Tiranë, pavarësisht se
është shprehur për veprimet përmbarimore të Monika Begës, paditësi nuk ka qenë
palë dhe për pasojë nuk mund të sjellë asnjë pasojë për të.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesin e paditësit Rrahman
Sulejmanaj, avokatin Fatmir Gjika, që kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe
lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë; përfaqësuesen e të paditurit
Mihallaq Vera, avokaten Flora Gjini, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së
apelit; përfaqësuesin e personit të tretë, Venigjar Begaj, avokatin Eno Bushi, që kërkoi lënien
në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se nga ana e Rrahman Sulejmanaj dhe
Venigjar Begaj, paditësi dhe personi i tretë të këtij gjykimi, është përpiluar dhe nënshkruar
deklarata e datës 29 Janar 2003.
1.1. Sipas kësaj deklarate ata kanë deklaruar: “...nën përgjegjësinë tonë personale i
njohim zotit Mihallaq Vera...një borxh prej 162300 USD (njëqind e gjashtëdhjetë e dy mijë e
treqind dollarë amerikanë) të cilat ja kemi marrë borxh për nevojat e shoqërisë sonë.
Borxhin e sipërpërmendur do ta kthejmë në këtë mënyrë: Deri në fund të muajit Mars 2003
(dymijë e tre) do të shlyhet vlefta prej 100.000 (njëqind mijë) dollarë amerikanë dhe pjesa
tjetër do të shlyhet deri në fund të muajit Prill 2003 (dymijë e tre)”.
1.2. Me vërtetimin noterial nr.795 Rep, datë 29.01.2003 janë vërtetuar identiteti i
Rrahman Sulejmanaj dhe të Venigjar Begaj, nënshkrimet e tyre në deklaratën e sipërcituar
dhe përmbajtja e saj, në shprehje të vullnetit të tyre të lirë dhe të plotë.
3. Për shkak se Rrahman Sulejmanaj dhe Venigjar Begaj nuk kanë përmbushur
detyrimin, mbi kërkesën e personit të tretë të këtij gjykimi, Mihallaq Vera, Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.471 Akti, datë 14.04.2003, ka lëshuar Urdhrin e
Ekzekutimit për deklaratën noteriale nr.795, datë 29.01.2003.
4. Mbi bazën e urdhrit të ekzekutimit është vënë në lëvizje Zyra Përmbarimore
Tiranë. Kjo zyrë ka realizuar veprimet procedurale për ekzekutim të detyrueshëm ndaj
debitorëve Rrahman Sulejmanaj dhe Venigjar Begaj, në favor të kreditorit Mihallaq Vera.
4.1. Meqenëse nuk është gjetur pasuri për Venigjar Bega, zyra e përmbarimit ka vënë
sekuestro mbi pasurinë e Shoqërisë “Dimal&Co” SHPK, me argumentin se kjo është pasuri
bashkëshortore e debitorit me bashkëshorten Monika Sadiku.
5. Mbi padinë e Monika Sadikut kundër Mihallaq Vera, me person të tretë Zyra e
Përmbarimit Tiranë, me objekt: kundërshtim i veprimeve të përmbaruesit gjyqësor, Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.3988, datë 07.10.2003, ka rrëzuar padinë.
65
5.1. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1007, datë 28.09.2004, ka ndryshuar
vendimin e gjykatës së shkallës së parë, duke pranuar padinë dhe duke anulluar veprimet
përmbarimore “...të njoftuara me shkresën nr.564/gj në dëm të Shoqërisë “Dimal&Co”
sh.p.k.”.
5.2. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.1436, datë 20.10.2005, ka lënë
në fuqi vendimin nr.1007, datë 28.09.2004 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
6. Ndërkohë, kur çështja e sipërpërmendur ka qenë për gjykim në gjykatën e apelit,
nga ana e debitorit Venigjar Begaj është likuiduar vullnetarisht shuma prej 83.584 USD në
favor të kreditorit Mihallaq Vera.
6.1. Në këto rrethana, nga ana e Përmbaruesit Gjyqësor është vendosur pushimi i
ekzekutimit ndaj këtij debitori duke u vazhduar ekzekutimi për paditësin e këtij gjykimi
Rrahman Sulejmanaj, për të njëjtën shumë, që përbën gjysmën e detyrimit të marrë përsipër
me deklaratën e datës 29 Janar 2003.
7. Paditësi, Rrahman Sulejmanaj, me pretendimin se deklarata nuk është akt noterial,
nuk përbën titull ekzekutiv, pasi nuk përmbush kërkesat e ligjit për të qenë akt noterial,
borxhi është marrë dhe përdorur për nevojat e Shoqërisë “Dimal&Co” SHPK, e cila duhet të
shlyejë atë dhe se detyrimi nuk ekziston, me padinë e datës 19.04.2006, bazuar në nenet 609,
610 dhe 615 të Kodit të Procedurës Civile, ka kërkuar: “Pavlefshmërinë e titullit ekzekutiv.
Kundërshtimin e veprimeve përmbarimore. Pezullimin e ekzekutimit të titullit ekzekutiv”.
pranuar padinë, “...duke e konsideruar titullin ekzekutiv të konceptuar në bazë të deklaratës
datë 29.01.2003 si të paqenë. Anullimin, pezullimin dhe pushimin e veprimeve përmbarimore
të kryera nga përmbaruesi gjyqësor në zbatim të tij”.
8.1. Në pranimin e padisë, gjykata e shkallës së parë, arsyeton: - “në rastin konkret
deklarata objekt gjykimi nuk është përgatitur as nga një organ shtetëror e as nga nëpunësi
publik siç mund të jetë noteri, por vetëm është legalizuar nga ai. Gjithashtu ai është lidhur
me plotësimin e afateve të caktuara dhe ka parashtruar se paditësi Rrahman është aksioner i
Shoqërisë “Dimal” gjë që nuk rezultoi nga provat shkresore të administruara në seancë
gjyqësore. Për rrjedhojë, në kuptim të nenit 609/1 të Kodit të Procedurës Civile, me të drejtë
paditësi ka kërkuar...që të deklarohet se titulli ekzekutiv është i pavlefshëm pasi nuk ka asnjë
nga elementet e aktit noterial”; - gjykata ka orientuar “...të paditurin Mihallaq Vera që
kërkimin e detyrimit prej 81.300 USD nga paditësi Rrahman Sulejmanaj ta bëjë me padi
themeli”.
9. Mbi ankimin e të paditurit Mihallaq Vera, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin
nr.291, datë 08.02.2008, ka ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe ka rrëzuar
padinë.
9.1. Në ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimin e padisë,
gjykata e apelit arsyeton: - Pretendimet “...që lidhen me ekzekutimin e detyrueshëm nga Zyra
e Përmbarimit të urdhrit të ekzekutimit dalë për ekzekutim të titullit ekzekutiv, deklaratës
noteriale objekt gjykimi, janë shqyrtuar më parë në të tria shkallët e gjykimit. Kështu Kolegji
Civil i Gjykatës së Lartë me Vendimin nr.1436, datë 20.10.2005 arsyeton se: “Me kërkesën e
Mihallaq Verës që akti noterial mbi detyrimet e Venigjar Begaj dhe Rrahman Sulejmanaj
është titull ekzekutiv, është lëshuar urdhri i ekzekutimit dhe ka filluar ekzekutimi nga Zyra e
Përmbarimit...”; - gjykata ka vlerësuar “... se lidhur me ekzekutimin e këtij detyrimi, janë
shqyrtuar në të tria shkallët e gjykimit jo vetëm veprimet e përmbarimit, që në themel të tyre
kanë urdhrin e ekzekutimit, por dhe mënyra se si duhet të ekzekutohet ky detyrim nga kjo
zyrë, duke përjashtuar Shoqërinë “Dimal” SHPK dhe duke ua njohur atë për nga ½ personit
të tretë Venigjar Begaj që rezulton ta ketë shlyer dhe ½ paditësit Rrahman Sulejmanaj”; -
lidhur me pretendimet që bazohen në nenin 610 të Kodit të Procedurës Civile gjykata ka
arritur në përfundimin se “... paditësi...nuk e ka ushtruar...” të drejtën e kundërshtimit të
66
veprimeve përmbarimore brenda afatit ligjor 5 ditor, ndërkohë që “...gjykata e shkallës së
parë nuk ka asnjë arsyetim mbi këtë fakt”.
10 Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësi Rrahman
Sulejmanaj, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së shkallës së parë për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
Ligji i zbatueshëm
11. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar:
11.1 Neni 16 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
çështjes”.
11.3. Neni 510§2/d i K.Pr.Civile:“Janë tituj ekzekutivë:...d) Aktet noteriale që
përmbajnë detyrim në të holla, si dhe aktet për dhënien e kredive bankare”.
11. Se pretendimet e parashtruara në rekursin paraqitur nga paditësi Rrahman
Sulejmanaj nuk përbëjnë shkaqe ligjore në kuptim të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile
që të motivojnë cenimin e vendimit nr.291, datë 08.02.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë, me
të cilin është ndryshuar vendimi nr.6707, datë 24.11.2006 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe rrëzuar padia.
13. Në vështrim të germës “a” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, kërkohet që
nga ana e gjykatave të faktit të mos jetë respektuar ose të jetë zbatuar keq ligji.
13.1. Në rekursin e paraqitur nga ana e palës paditëse nuk argumentohet një gjë e
tillë. Pretendimi se gjykata e apelit ka zbatuar gabim dispozitat e ligjit “Për Noterinë” dhe ato
të Kodit të Procedurës Civile, që kanë të bëjnë me procesin e ekzekutimit të detyrueshëm,
nuk rezulton të gjejë mbështetje në vetë këto dispozita në raport me të drejtën e pretenduar
dhe gjendjen e faktit të vërtetuar gjatë gjykimit.
dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, objektit dhe shkakut të padisë,
pretendimeve e prapësimeve të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të
rekursit, si dhe parashtrimeve në seancë gjyqësore, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykata e apelit është rrjedhojë e respektimit dhe
15. Ky kolegj evidenton se gjykata e apelit ka zhvilluar një proces të rregullt ligjor,
duke garantuar zhvillimin e një hetimi të plotë e të gjithanshëm të mosmarrëveshjes objekt
gjykimi, si dhe iu ka dhënë përgjigje të gjitha kërkimeve dhe pretendimeve të palëve të
ngritura në gjykim dhe në ankim.
15.1. Ndryshe nga gjykata e shkallës së parë e cila ka dhënë zgjidhje të gabuar lidhur
me kuptim juridik të titullit ekzekutiv parashikuar nga neni 510/d i Kodit të Procedurës
67
Civile, gjykata e apelit, në interpretim dhe zbatim të drejtë të kësaj dispozite dhe në analizë
tërësore dhe objektive të provave (neni 126 i K.Pr.Civile), duke i çmuar ato, në bazë të
bindjes së saj të brendshme, të formuar nga shqyrtimi në tërësinë e rrethanave të çështjes, ka
zgjidhur drejt mosmarrëveshjen konkrete në përputhje me dispozitat ligjore në fuqi (neni 16 i
K.Pr.Civile).
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se me të drejtë gjykata e apelit e ka
konsideruar të ligjshëm titullin ekzekutiv, mbi bazën e të cilit është lëshuar urdhri ekzekutiv
dhe ka filluar procesi i ekzekutimit të detyrueshëm nga zyra përmbarimore.
17. Ky kolegj vlerëson se deklarata noteriale e datës 29.01.2003, nënshkruar nga
paditësi Rrahman Sulejmanaj dhe Venigjar Begaj përmban një detyrim në të holla, të
përcaktuar saktë, të kërkueshëm dhe të pakushtëzuar nga rrethana të tjera apo nga detyrime të
tjera të ndërsjellta, në kuptim të nenit 510/d të Kodit të Procedurës Civile, përbën titull
ekzekutiv.
18. Ky qëndrim, buron dhe nga vendimi njësues nr.980, datë 29.09.2000 të Kolegjeve
të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, pavarësisht se më pas dispozita e sipërcituar e Kodit të
Procedurës Civile ka pësuar ndryshime.
18.1. Në këtë vendim njësues Kolegjet e Bashkuara kanë arritur në përfundimin se:
“Tituj ekzekutive janë kryesisht vendimet gjyqësore, si dhe, në raste përjashtimore, akte të
tjera, të parashikuara shprehimisht në K.Pr.Civile, ose në ligje të veçanta, të cilat, për nga
fuqia e tyre ekzekutive barazohen për të gjitha efektet me vendimet gjyqësore të formës së
prerë. Që një akt i nxjerrë nga një organ kompetent shtetëror, apo i përgatitur e i vërtetuar
nga një nëpunës publik, në kushtet e parashikuara në mënyrë eksplicite në ligj, të jetë titull
ekzekutiv, duhet të përmbajë një detyrim të njohur e të përcaktuar saktë, të kërkueshëm, që
nuk lidhet me plotësimin e afateve të caktuara, dhe, mbi të gjitha, të pakushtëzuar nga
rrethana të tjera apo nga detyrime të tjera të ndërsjellta. Akti noterial si titull ekzekutiv,
duhet të përmbajë në vetvete një veprim juridik me detyrim të njëanshëm dhe abstrakt për
pagimin e një shume të caktuar në para. Gjithashtu detyrimi i kërkueshëm që përmbahet në
të nuk mund të kontestohet për mosekzistencë të tij në kohën e hartimit e të nënshkrimit të
aktit, dhe as lind nevoja që të provohet. Ai prezumohet i vërtetë”.
19. Pretendimi se gjykata e apelit ka zgjidhur çështjen bazuar në faktin se një pjesë e
detyrimit është ekzekutuar vullnetarisht nga Venigjar Begaj nuk i përgjigjet përmbajtjes dhe
arsyetimit të vendimit të rekursuar. Gjykata e apelit nuk e konsideron deklaratën noteriale si
titull ekzekutiv nisur nga ky fakt, por ky konkluzion është rrjedhojë e interpretimit të
dispozitave ligjore të sipërcituara dhe faktit se kjo deklaratë përmban një detyrim të
përcaktuar saktë, të kërkueshëm dhe të pakushtëzuar nga rrethana të tjera apo nga detyrime të
tjera të ndërsjellta.
20. Ky kolegj evidenton se në rekurs nuk ngrihen dhe nuk rezulton që gjykata e apelit
të ketë lejuar shkelje nga ato të parashikuara në germën “b” të nenit 472 të Kodit të
Procedurës Civile.
20.1. Nuk rezulton që kjo gjykatë të ketë lejuar shkelje të dispozitave mbi
juridiksionin dhe kompetencën, që përbërja e trupit gjykues të ketë qenë e parregullt apo
vendimi të mos jetë nënshkruar nga anëtarët e tij, që çështja të jetë gjykuar në mungesë të
palëve pa respektuar dispozitat e njoftimit për gjykimin në gjykatën e apelit, që të mos jetë
formuar drejt ndërgjyqësia apo të mungojnë ose të jenë të pavlefshme aktet procedurale.
68
PËR KËTO ARSYE
Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 03.10.2013
69
Nr.00-2013-2192 i Vendimit (535)
VENDIM

në seancat gjyqësore të datave 12.09.2013, 19.09.2013, 26.09.2013 dhe 03.10.2013 mori në

shqyrtim çështjen civile, që u përket palëve:
PADITËSE: PRANVERA CIBAJ, prezent e pa përfaqësuar

me avokat.
E PADITUR: BANKA E SHQIPËRISË, përfaqësuar nga
juristi Elvis Zajmi.
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit, Banka e Shqipërisë të dëmshpërblejë paditësen
për zgjidhje të menjëhershme dhe të pajustifikuar të marrëdhënies së punës.
Detyrimi i të paditurit për ta shpërblyer për vjetërsinë në punë.
Baza Ligjore: Nenet 155/3 dhe 145 të K.Punës.

vendosur:
Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë.
Detyrimin e të paditurit Banka e Shqipërisë t’i paguajë paditëses Pranvera
Cibaj pagën e 12 muajve për zgjidhje të pajustifikuar të marrëdhënieve të
punës, si dhe pagesën për vjetërsinë në punë në masën e pagës së 4
pesëmbëdhjetë ditëshave me pagë mujore 65.280 lekë.
Rrëzimin e kërkesë padisë për pjesën tjetër.

Lënien në fuqi të vendimit civil nr.974, datë 07.02.2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, Banka e

Shqipërisë me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të
gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimin e padisë, për këto shkaqe:
- Vendimi nr.492, datë 14.04.2009 i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në
kundërshtim me ligjin dhe jashtë kuadrit të provave që ndodhen në dosje.
- Kjo çështje është zgjidhur me vendim të formës së prerë nr.2505, datë 28.04.2005, të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që është ndryshuar me vendimin nr.347, datë
70
23.03.2006 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe është vendosur mospranimi i rekursit nga
Gjykata e Lartë me vendimin nr.965, datë 29.06.2007.
- Paditësja është larguar nga puna sipas nenit 6 dhe 6.1 të Rregullores “Mbi
marrëdhëniet e punës të punonjësve në Bankën e Shqipërisë” nr.110, datë 24.10.2003.
- Mospërsëritja e kontratës me paditësen është bërë mbi bazën e vlerësimit negative të
punës nga eprori direkt i saj, si dhe ajo ka shkelur disiplinën në punë mbasi nuk është
paraqitur në punë ditën e parë pas përfundimit të lejes së zakonshme në datën
15.12.2004.
- Në zgjidhjen e kontratës me paditësen janë respektuar të gjitha të drejtat e siguruara
nga Kodi i Punës.
- Gjykatat nuk kanë pasur parasysh Vendimin Unifikues nr.31, viti 2003 të Kolegjeve
të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në të cilin është konkluduar se në gjykimin e
kërkesë padive ku atakohen zgjidhja e kontratës së punës mjafton të kundërshtohet
akti me të cilin është zgjidhur kontrata dhe gjykata duhet të marrë në shqyrtim edhe
pasojat që vijnë nga zgjidhja e paligjshme e kontratës, d.m.th dëmshpërblimin.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesin e palës së paditur, Banka
e Shqipërisë, juristin Elvis Zajmi, që kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe
të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimin e padisë, dhe si bisedoi çështjen në
tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësja Pranvera Cibaj ka qenë në
marrëdhënie pune pranë palës së paditur, fillimisht me detyrën e specialistes në Drejtorinë e
Botimeve Publike dhe më pas në detyrën e përkthyeses në Zyrën e Botimeve.
1.1. Paditësja më datë 01.02.2000 është punësuar me një afat prove 3 mujor dhe pas
periudhës së provës, më datë 02.05.2000, midis palëve është lidhur kontrata e punës me afat
3 mujor.
1.2. Afati kontratës së punës midis palëve ndërgjyqëse është zgjatur disa herë dhe më
datë 17.04.2001 paditësja është emëruar në detyrën e përkthyeses në Zyrën e Botimeve, me
afat fillimi të marrëdhënieve të punës në këtë detyrë datë 01.04.2001.
1.3. Më datë 13.11.2003 paditësja ka marrë lejen e lindjes dhe pas përfundimit të saj
ka marrë lejen e pagueshme vjetore nga data 08.11.2004 deri më datë 14.12.2004.
2. Me shkresën nr.7689, datë 17.12.2004, të palës së paditur është vendosur:
“Mospërsëritjen e kohëzgjatjes së marrëdhënieve të punës për Zj. Pranvera Cibaj”, vendim i
cili “...hyn në fuqi mbas dorëzimit të detyrës” sipas rregullave të përcaktuara në Vendimin e
Këshillit Mbikëqyrës nr.110, datë 24.12.2003, “Për miratimin e rregullave të marrëdhënieve
të punës të punonjësve në Bankën e Shqipërisë”.
3. Mbi padinë e paditëses Pranvera Cibaj kundër Bankës së Shqipërisë, me objekt:
“Pavlefshmëria e zgjidhjes së kontratës së punës. Detyrimin e anës së paditur për të më
paguar nga 15 dhjetori e në vazhdim deri në zënien në punë pranë palës së paditur”, bazuar
në nenet 107, 129, 147 e vijues të Kodit të Punës, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me
vendimin nr.2505, datë 28.04.2005, ka vendosur: “Rrëzimin e padisë së paditëses Pranvera
Cibaj si të pambështetur në prova dhe në ligj”. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.347,
datë 23.03.2006, ka vendosur: “Ndryshimin e vendimit nr.2505, datë 28.04.2005 të Gjykatës
së Shkallës së Parë Tiranë. Detyrimin e të paditurit Banka e Shqipërisë t’i paguajë paditëses
Pranvera Cibaj pagën e dy muajve si dhe dëmshpërblimin për mos njoftim proceduar
njoftimi”. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.00-2007-913 (965), datë
71
29.06.2007, ka vendosur: “Mospranim të rekursit të paraqitur nga pala paditëse,
përfaqësuar...dhe pala e paditur Banka e Shqipërisë”.
4. Ndërkohë, që çështja e sipërcituar ka qenë për gjykim në gjykatën e apelit, nga ana
e palës paditëse, Pranvera Cibaj, është ngritur padia në shqyrtim.
4.1. Paditësja Pranvera Cibaj, me pretendimin se marrëdhëniet e punës me palën e
paditur kanë qenë me afat të pacaktuar dhe janë zgjidhur prej saj pa respektuar procedurat
ligjore, në mënyrë të menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara, bazuar në nenet 155/3 dhe
145 të Kodit të Punës, me padinë e datës 14.06.2005, ka kërkuar: “Detyrimin e palës së
paditur për të më shpërblyer si pasojë e zgjidhjes së menjëhershme e të pajustifikuar të
marrëdhënies së punës. Detyrimin e palës së paditur për të më shpërblyer vjetërsi në punë”.
5. Gjykimi i kësaj padie, për shkak se çështja për të cilin ishte dhënë vendimi
gjyqësor nr.2505, datë 28.04.2005 ishte në shqyrtim në Gjykatën e Lartë, është pezulluar dhe
pas rënies të shkakut të pezullimit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.974,
datë 07.02.2008, ka pranuar pjesërisht padinë, duke detyruar palën e paditur Bankën e
Shqipërisë “...t’i paguajë paditëses Pranvera Cibaj pagën e 12 muajve për zgjidhje të
pajustifikuar të marrëdhënieve të punës, si dhe pagesën për vjetërsinë në punë në masën e
pagës së 4 pesëmbëdhjetë ditëshave me pagë mujore 65.280 lekë” dhe rrëzuar padinë për
pjesën tjetër.
5.1. Në pranimin pjesërisht të padisë, gjykata e shkallës së parë arsyeton: - ligji i
zbatueshëm për rastin është Kodi i Punës; - “…rezulton se i padituri Banka e Shqipërisë i ka
ndërprerë marrëdhëniet e punës paditëses Pranvera Cibaj në mënyrë të menjëhershme dhe
pa shkak të arsyeshëm pasi nuk rezulton ndonjë shkak për këtë ndërprerje, i cili së paku të
jetë cituar...” në shkresën nr.7698, datë 17.12.2004; - referuar nenit 151/1 të Kodit të Punës
gjykata ka vlerësuar se për rastin ndodhemi përpara zgjidhjes së kontratës së punës me afat të
pacaktuar; - “Në lidhje me themelin e çështjes gjykata vlerëson se nuk ka asnjë shkak ligjor
për zgjidhje të kontratës së punës me paditësen Pranvera dhe në këto kushte, i padituri
Banka e Shqipërisë duhet të dëmshpërblejë atë për zgjidhje të menjëhershme dhe të
pajustifikuar të kontratës së punës...padia...duhet të pranohet për pjesën e dëmshpërblimit
për zgjidhje të menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës por edhe për
shpërblimin për vjetërsinë”; - në lidhje me pretendimin e palës së paditur, referuar vendimit
njësues nr.31, datë 14.04.2003 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, se ndodhemi
para gjësë së gjykuar dhe se “...Gjykata e apelit, e cila ka gjykuar padinë e paditëses për
pavlefshmëri të zgjidhjes së kontratës sipas vendimit të sipërcituar, ishte e detyruar të merrte
në shqyrtim pasojat që vijnë nga zgjidhja e kontratës së punës, d.m.th dëmshpërblimin”, kjo
gjykatë parashtron: “Në fakt nga vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë rezulton se kjo gjykatë
nuk e ka marrë në shqyrtim zgjidhjen e pasojave të ardhura nga zgjidhja e kontratës së punës
së të paditurit Banka e Shqipërisë me paditësen Pranvera Cibaj. Në këto kushte, gjykata
vlerëson se nuk ndodhemi përpara gjësë së gjykuar pasi gjykata e apelit në gjykimin e saj
nuk e ka arsyetuar por as ka pasur në objektin e gjykimit dëmshpërblimin për zgjidhje të
menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës”.
6. Mbi ankimin e palës së paditur me të njëjtin arsyetim, Gjykata e Apelit Tiranë, me
vendimin nr.492, datë 14.04.2009, ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
6.1. Në lidhje me pretendimin në ankim se ndodhemi para gjësë së gjykuar, gjykata e
apelit parashtron: - “Në atë gjykim, ndonëse kanë qenë të njëjtat palë, kërkimet e tyre kanë
qenë të ndryshme, pasi objekti dhe shkaku juridik nuk është ai që përfshihet në vendimin civil
974, datë 07.02.2008 objekt shqyrtimi”; - përbën gjë të gjykuar shpërblimi, “...për
mosrespektim të procedurave të zgjidhjes së kontratës së punës..., pasi këto kërkime janë
përfshirë në vendimin nr.2505 datë 28.04.2005 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë që
është ndryshuar me vendimin nr.347, datë 23.03.2006 të gjykatës së apelit”.
72
7. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, Banka e
Shqipërisë, me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të
gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimin e padisë, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse
të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
8. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe ato të Kodit të Punës, në të cilat është
parashikuar:
8.1. Neni 16§1 i K.Pr.Civile:“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën
një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u
lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët.
8.2. Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga palët
ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore.
Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të brendshme, të
formuar nga shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të çështjes”.
8.3. Neni 4§2 i K. Punës:“Dispozita të veçanta të këtij Kodi zbatohen edhe ndaj personave,
punësimi i të cilëve rregullohet me ligj të veçantë, nëse ligji i veçantë nuk parashikon
zgjidhje për probleme të lidhura me marrëdhëniet e punës”.
8.4. Neni 145 i K.Punës: “1) Punëmarrësi përfiton shpërblim për vjetërsi, kur kontrata
është zgjidhur nga punëdhënësi dhe marrëdhëniet e punës kanë zgjatur jo më pak se tre
vjet. Punëmarrësi e humb të drejtën e shpërblimit për vjetërsi, nëse është pushuar me
efekt të menjëhershëm, për shkaqe të arsyeshme. 2) Shpërblimi për vjetërsi është të
paktën sa paga e një 15 ditëshi, mbi çdo vit pune të plotë, që llogaritet në bazë të pagës
që ekziston në përfundim të marrëdhënieve të punës. Kur paga është e ndryshueshme,
shpërblimi llogaritet mbi mesataren e pagës të vitit paraardhës dhe indeksohet. 3)
Shpërblimit për vjetërsi i shtohet shpërblimi që jepet në rastin e zgjidhjes së kontratës
pa shkaqe të arsyeshme ose të zgjidhjes me efekt të menjëhershëm pa shkaqe të
arsyeshme”.
8.5. Neni 153 i Kodit të Punës: “1) Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë, mund të
zgjidhin menjëherë kontratën për shkaqe të justifikuara. 2) Vlerësohen si shkaqe të
justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë, sipas parimit të mirëbesimit, t’i
kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e marrëdhënieve të punës. 3) Gjykata
vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme të
kontratës. Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet
kontraktuale me faj të rëndë, si dhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale
me faj të lehtë, në mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të
punëdhënësit”.
8.6. Neni 155/3 i K.Punës:“Në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të
kontratës së punës nga punëdhënësi, gjykata, duke vlerësuar të gjitha rrethanat, vendos
detyrimin e punëdhënësit ndaj punëmarrësit me një dëmshpërblim jo më shumë se paga
e një viti pune”.
9. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur, Banka e Shqipërisë, nuk përmban shkaqe
nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë cenimin e
vendimit nr.492, datë 14.04.2009, të Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilin është lënë në fuqi
vendimi nr.974, datë 07.02.2008 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
pretendimeve e prapësimeve të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të
73
rekursit, si dhe parashtrimeve në seancë gjyqësore, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykata e faktit është rrjedhojë e respektimit dhe
11. Gjykatat kanë garantuar zhvillimin e një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm të
çështjes (neni 14), kanë sqaruar plotësisht rrethanat dhe faktet që lidhen me gjykimin e saj.
Gjykatat kanë bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave (126), po kështu kanë
respektuar dhe kërkesat e nenit 310/II të K.Pr.Civile.
12. Në zgjidhjen e çështjes, vendimet e gjykatave të faktit mbështeten në dispozitat
ligjore të zbatueshme për gjykimin e çështjes konkrete, në ato të Kodit të Punës dhe të
legjislacionit në fushën bankare që kanë të bëjnë me marrëdhëniet e punës dhe në argumente
të nxjerra nga provat, të cilat janë marrë, administruar e vlerësuar si të tilla në pajtim me
dispozitat e Kodit të Procedurës Civile.
nga ana e palës paditëse nuk argumentohet një gjë e tillë. Pretendimi se, sikurse gjykata e
shkallës së parë dhe ajo apelit ka zbatuar gabim nenin 6 dhe 6.1 të Rregullores nr.110, datë
24.10.2003, “Mbi marrëdhëniet e punës të punonjësve në Bankën e Shqipërisë” nuk rezulton
të gjejë mbështetje në vetë këto dispozita në raport me të drejtën e pretenduar dhe gjendjen e
faktit të vërtetuar gjatë gjykimit.
14. Gjykata e Lartë mund të investohet kur ndaj një procesi gjyqësor ka pretendime
për rrugët dhe mënyrat e marrjes së provave, pasqyrimit të tyre, por jo për mënyrën e
vlerësimit. Kontrolli rishikues i Gjykatës së Lartë nuk mund të zëvendësojë të drejtat
kushtetuese e ligjore të gjykatave të faktit (gjykatës së shkallës së parë dhe apelit), dhe aq më
tepër të vlerësojë bindjen e brendshme të këtyre gjykatave për çështje konkrete, sikurse
kërkohet në rastin në shqyrtim nga pala e paditur.
të drejtë argumentimin dhe konkluzionin e arritur nga gjykatat në lidhje me vërtetimin e
fakteve se: (i) midis palëve ndërgjyqëse ka qenë e lidhur kontratë pune me afat të pacaktuar;
(ii) zgjidhja e kontratës së punës është bërë në mënyrë të njëanshme, me efekt të
menjëhershëm dhe (iii) pa shkaqe të justifikuara në kuptim të nenit 153 të Kodit të Punës.
16. Ky kolegj e gjen me vend të parashtrojë se zgjidhja e menjëhershme e kontratës së
punës mund të bëhet vetëm për shkaqe të justifikuara, shkaqe këto të parashikuara në nenin
153 të Kodit të Punës.
16.1. Sipas pikës 3 të kësaj dispozite, që punëdhënësi të zgjidhë kontratën e punës në
mënyrë të menjëhershme duhet të ekzistojë njëri prej këtyre dy rasteve: (1) punëmarrësi
shkel detyrimet kontraktuale me faj të rëndë ose (2) të ekzistojnë në të njëjtën kohë tre
kushtet: (i) punëmarrësi të ketë shkelur detyrimet kontraktuale me faj të lehtë; (ii) këto
shkelje të jenë në mënyrë të përsëritur dhe (iii) punëmarrësit t’i jetë dhënë paralajmërim me
shkrim nga punëdhënësi. Mungesa e këtyre rasteve, bën që shkaku i zgjidhjes së
menjëhershme të kontratës së punës të jetë i pajustifikuar.
16.2. Zgjidhja e kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme dhe jo për ndonjë nga
shkaqet e parashikuara në nenin 153 të Kodit të Punës, sikundër është rasti në shqyrtim, pas
sjell detyrimin e punëdhënësit që t’i paguajë punëmarrësit një dëmshpërblim që arrin në
maksimum sa paga e një viti pune (neni 155/3 i K.Punës).
17. Në lidhje me masën e dëmshpërblimit është gjykata që, duke vlerësuar të gjitha
rrethanat e çështjes, vendos detyrimin e punëdhënësit ndaj punëmarrësit, që për rastin gjykata
e apelit e ka vlerësuar në masën e 12 (dymbëdhjetë) pagave mujore.
18. Me të drejtë gjykatat e faktit, bazuar në nenin 145 të Kodit të Punës, kanë
vendosur dhe detyrimin e palës së paditur të shpërblejë paditësin për vjetërsi në punë.
74
18.1. Për rastin në shqyrtim janë plotësuar kushtet për zbatimin e nenit 145 të Kodit të
Punës: (i) marrëdhënia e punës është zgjidhur nga punëdhënësi me efekt të menjëhershëm,
por pa shkaqe të arsyeshme; (ii) kjo marrëdhënie ka zgjatur për më tepër se tre vjet.
19. Gjithashtu, rezulton se këto fakte e rrethana janë vënë në diskutim gjatë gjykimit
dhe janë vlerësuar nga gjykata e apelit në tërësinë e provave të administruara.
20. Pretendimin e palës së paditur se ndodhemi para gjësë së gjykuar, “res judicata”,
ky kolegj e vlerëson të pambështetur në ligj. Në vështrim të nenit 451/a të Kodit të
Procedurës Civile evidentohet se, ndonëse palët e gjykimit janë të njëjta dhe po kështu dhe
shkaku i padisë, objekti i kërkimit është i ndryshëm nga ai i gjykimit të mëparshëm në
përfundim të të cilit është dhënë vendimi nr.2505, datë 28.04.2005. Po kështu, nga
përmbajtja e pjesës arsyetuese dhe e dispozitivit të vendimit të mësipërm evidentohet se nga
gjykata në atë proces gjyqësor nuk është marrë në shqyrtim shkaku i zgjidhjes së
marrëdhënies së punës, i justifikuar ose jo, si dhe as zgjidhja e pasojave të ardhura nga
ndërprerja e marrëdhënies së punës në mënyrë të njëanshme, nga punëdhënësi, me efekt të
menjëhershëm dhe pa shkaqe të justifikuara.
20.1. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se kufijtë e zbatimit të parimit të gjësë
së gjykuar përcaktohen në lidhje të ngushtë me thelbin e mosmarrëveshjes në gjykim. Në
këtë aspekt, çmohet se “gjëja e gjykuar” përfshin jo vetëm urdhërimet e dispozitivit të
vendimit gjyqësor, por dhe vërtetimet e fakteve dhe zbatimin e së drejtës, të përcaktuara në
pjesën përshkruese arsyetuese të vendimit, me kusht që të jenë kryer me qëllim të dhënies së
vendimit gjyqësor dhe t’i përkasin fakteve ose marrëdhënieve që kanë formuar objektin e
gjykimit mbi të cilin gjykata ka dhënë vendimin e saj.
20.2. Ky kolegj evidenton se padia mbi bazë të së cilës është dhënë vendimi i
mëparshëm nr.2505, datë 28.04.2005 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, i ndryshuar me
vendimin nr.347, datë 23.03.2006 nga Gjykata e Apelit Tiranë, ka pasur për objekt
“pavlefshmërinë e zgjidhjes së kontratës së punës. Detyrimin e palës paditur të paguajë
paditësen nga data 15.12.2004 e në vazhdim deri në zënien e saj me punë”. Pra, objekt padie
i ndryshëm ky ka ai i padisë në shqyrtim.
21. Në rekurs nuk ngrihen dhe nuk rezulton që gjykata e apelit të ketë lejuar shkelje
nga ato të parashikuara në germën “b” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile. Kjo gjykatë
nuk ka lejuar shkelje të dispozitave mbi juridiksionin dhe kompetencën, që përbërja e trupit
gjykues të ketë qenë e parregullt apo vendimi të mos jetë nënshkruar nga anëtarët e tij, që
çështja të jetë gjykuar në mungesë të palëve pa respektuar dispozitat e njoftimit për gjykimin
në gjykatën e apelit, që të mos jetë formuar drejt ndërgjyqësia apo të mungojnë ose të jenë të
pavlefshme aktet procedurale.
14.04.2009 i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet lënë në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 03.10.2013
75
Nr.00-2013-2169 i Vendimit (536)
VENDIM
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga :

Në seancën gjyqësore të datës 03.10. 2013 mori në shqyrtim çështjen civile që i përket:
PADITËS: BASHKIMI I OPERATORËVE "DAISY&

ETM"
E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E TATIMEVE
KORÇË
OBJEKTI:
Anullim akti administrativ,
Akt-Njoftim vlerësimi tatimor nr.9387/1 prot, datë 20.07.2012,
të Drejtorisë Rajonale Tatimore Korçë,
duke anulluar gjobën e vendosur në vlerën 100.000 lekë
si akt relativisht i pavlefshëm.
Baza Ligjore: Nenet 32/a, 324/a i K.Pr.Civile;
neni 118/1 i K.Pr.Administrative,
neni 109/2 123/1/ç i Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008,
“Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar,
Udhëzimi nr.24, datë 02.09.2008, “Për Procedurat Tatimore në R.Sh”,
VKM nr.781, datë 14.11.2007,
“Për karakteristikat teknike dhe funksionale të pajisjeve fiskale ...” i ndryshuar
Udhëzimi i Ministrit të Financave nr.16, datë 03.05.2010.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.41-2013-3427(1834), datë

30.07.2013, ka vendosur:
Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile me nr.Regj.Them
31011-03513-41-2012 253/3128, që i përket palëve paditëse: Shoqëria
Bashkimi i Operatorëve "DAISY& ETM"; e paditur Drejtoria Rajonale
Tatimeve Korçë; me objekt: Anullim akti administrativ Akt-Njoftim vlerësimi
tatimor nr.9387/1 prot, datë 20.07.2012, të Drejtorisë Rajonale Tatimore
Korçë, duke anulluar gjobën e vendosur në vlerën 100.000 lekë si akt
relativisht i pavlefshëm.
Kundër vendimit të sipërcituar është bërë ankim nga Shoqëria Bashkimi i

Operatorëve "DAISY& ETM", që kërkon pranimin e padisë, duke parashtruar në mënyrë të
përmbledhur:
76
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë ka pranuar me cilësinë e provës gjithë praktikën
e Shoqërisë "DAISY& ETM" në argumentim të pretendimit të saj për gjobitje të
padrejtë.
- Gjykata nxori çështjen jashtë juridiksionit gjyqësore vendim përfundimtar, pasi u
hetua dhe u administruan të gjitha provat për themelin e çështjes.
- Nga pala e paditur u soll në gjykim libri i dokumenteve të dala, ku ishte shënuar
se dokumenti nr.9387/1, datë 20.07.2012, ishte tërhequr dorazi në të njëjtën datë
që ishte shënuar me fraksion, pra në të njëjtin çast del akti dhe u tërheqka dhe nga
shoqëria!!!
- Ky është një absurditet dhe mbi këtë fakt për një ditë vonesë e quajtën jashtë afatit
ankimin e dërguar në Drejtorinë e Apelimit Tiranë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; në mungesë të palëve; dhe pasi e
analizoi e diskutoi çështjen në tërësi;
VËREN
I. Rrethanat e çështjes
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se Shoqëria Bashkimi i Operatorëve
"DAISY& ETM" është person juridik i regjistruar pranë QKR dhe ushtron
veprimtarinë e saj si “Shoqëri e Autorizuar”, status të cilin e ka marrë nëpërmjet
autorizimit të Ministrisë së Financave, për të ushtruar veprimtari në fushën e
tregtimit, instalimit, fiskalizimit dhe mirëmbajtje pas instalimit të pajisjeve fiskale për
subjektet tatimpagues.
2. Në datë 13.04.2012, nga Inspektorët e Drejtorisë Rajonale Tatimore Korçë është
ushtruar kontroll në subjektin “Xhelal Kraja”, me aktivitet “Bar-Restorant-Hotel”, ku
sipas aktit të konstatimit ka rezultuar se subjekti është i pajisur me kasë fiskale e cila
në momentin e kontrollit ishte jashtë funksionit. Për këtë është njoftuar Shoqëria
"DAISY& ETM" nga subjekti që në datë 04.04,2012 ora 09.15 (një kopje e njoftimit
shënuar në librin e kasës).
3. Në bazë të aktit të konstatimit është mbajtur procesverbali i gjobës i datë 13.04.2012
në shumën 100.000 lekë për Shoqërinë "DAISY& ETM", në bazë të nenit 123 të
Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, për arsye se kompania nuk mirëmban pajisjen fiskale
në subjektin “Xhelal Raja”.
4. Këtë akt njoftimi pala paditëse e ka ankuar në D.A.T Tiranë, e cila me vendimin
nr.18336/1 prot., 31.08.2012, ka vendosur: Rrëzimin e ankimit duke e konsideruar të
papranueshëm pasi ka kaluar afati i ankimit tatimor, bazuar në nenin 106.3, 108 të
Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, “Për Procedurat Tatimore në Republikën e
Shqipërisë” dhe pikën 106.3 dhe 108.3.3/a të Udhëzimit të Ministrit të Financave
nr.24, datë 02.09.2008.
5. Në këto kushte pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padinë e sipërcituar, duke u
pretenduar se akti i njoftim vlerësimit nr.9387, datë 07.05.2012, nuk ka mbërritur në
shoqëri me shërbimin postar dhe për këtë arsye është lëshuar nga ky institucion një
kopje me fraksion nr.9387/1 prot, datë 20.07.2012, ku vihet në dijeni subjekti për
gjobën, duke ngritur edhe pretendime të tjera lidhur me bazueshmërinë e gjobës.
6. Ndërsa, pala e paditur bashkë me pretendimet përfundimtare, ka kërkuar edhe
nxjerrjen jashtë juridiksionit të çështjes, për shkak se paditësi nuk kishte ezauruar
rekursin administrativ.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.41-2013-3427(1834), datë
77
“Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile me nr.Regj.Them 31011-
03513-41-2012 253/3128 që i përket palëve paditëse: Shoqëria Bashkimi i
Operatorëve "DAISY& ETM"; e paditur Drejtoria Rajonale Tatimeve Korçë; me
objekt: Anullim akti administrativ Akt-Njoftim vlerësimi tatimor nr.9387/1 prot, datë
20.07.2012, të Drejtorisë Rajonale Tatimore Korçë, duke anulluar gjobën e vendosur
në vlerën 100.000 lekë si akt relativisht i pavlefshëm”.
7.1 Në marrjen e këtij vendimi gjykata arriti duke arsyetuar (ndër të tjera) se:
“Duke iu referuar dispozitave ligjore dhe nënligjore ...nenit 106 të ligjit nr.9920, datë
19.05.2008, “Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë” ... Udhëzimin e
Ministrit të Financave nr.24, datë 02.09.2008, pika 106.2.1... Pala paditëse Shoqëria
"DAISY& ETM" kishte detyrimin që kërkesën e saj ankimore duhej ta dorëzonte në
Drejtorinë e Apelimit Tatimor Tiranë brenda 30 ditëve kalendarike nga data kur
vlerësimi ose vendimi i administratës tatimor është marrë ose vlerësohet të jetë marrë
nga tatimpaguesi.
...rezulton se pala paditëse nuk ka dorëzuar kërkesën ankimore në D.A.T. Tiranë
brenda afatit ligjor 30 ditë. ...
Konkretisht akt njoftim vlerësimi nr.9387, datë 07.05.2012, i cili është risigluar me
nr.9387/1 prot, datë 20.07.2012, rezulton të jetë marrë nga tatim paguesi Shoqëria
"DAISY& ETM" në datë 20.07.2012 (në bazë të dokumentacionit firmosur nga
administratorja e shoqërisë Engjëllushe Frashëri në datë 20.07.2012) dhe në datë
20.08.2012 pala paditëse me shërbimin postar ka dërguar kërkesën ankimore në
D.A.T. Tiranë e cila mbërriti në këtë drejtori në datë 21.08.2012, kur afati kohor i
ankimit mbaronte në datë 19.08.2012. ... Kjo ka sjellë mos shqyrtim në themel të
ankimit ...
Në kushtet kur rezulton se nga pala paditëse, Shoqëria "DAISY& ETM" nuk është
ezauruar rruga e rekursit administrativ konform nenit 137 dhe 140 të
K.Pr.Administrative nuk mund t’i drejtohet gjykatës për t’i hapur rrugën shqyrtimit
gjyqësor dhe për këtë arsye gjykata, konform neneve 36 dhe 59 K.Pr.Civile, çmon se
kjo çështje duhet nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor”.
8. Kundër vendimit të sipërcituar është bërë ankim nga Shoqëria Bashkimi i
Operatorëve "DAISY& ETM", që kërkon pranimin e padisë, me pretendimet e
parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
I. Ligji i zbatueshëm
9. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat përcaktohet se:
9.1 Neni 59
“Gjykata, në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe kryesisht, merr në shqyrtim
nëse çështja që shqyrton bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo atë administrativ.
Kundër vendimit të dhënë për një rast të tillë mund të bëhet ankim i veçantë në
Gjykatën e Lartë”.
9.2 Neni 443
“Afati i ankimit në gjykatën e apelit, kundër vendimeve përfundimtare të gjykatës së
shkallës së parë, është 15 ditë.
Afati për të bërë rekurs në Gjykatën e Lartë, kundër vendimeve të gjykatës së apelit,
është 30 ditë.
Afati për të kërkuar rishikimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë është 30 ditë.
Afati i ankimeve të veçanta është 5 ditë”.
II. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson:
10. Se ankimi rezulton se është paraqitur jashtë afatit, ndaj edhe pala ankuese nuk
legjitimohet ratione temporis.
78
11. Referuar nenit 59 të K.Pr.Civile, kundër vendimit të gjykatës që ka vendosur
nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes mund të bëhet ankim i veçantë në
Gjykatën e Lartë, ndërkohë që neni 443, paragrafi 4 i K.Pr.Civile parashikon se “Afati
i ankimeve të veçanta është 5 ditë”.
12. Ankimi rezulton se është dërguar me postë, por në vulën e postës nuk arrihet të
lexohet data. Nga ana tjetër, ankimi i palës paditëse (firmosur nga Administratorja e
shoqërisë) me nr.30 prot, mban datën 13.08.2013, kurse në shënimin e depozitimit,
vulën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, mban nr.354 prot, datë 19.08.2013.
13. Kolegji Civil konstaton se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë për nxjerrjen
jashtë juridiksionit të çështjes është shpallur në datë 30.07.2013. Nga aktet e dosjes,
vendimi dhe procesverbali i seancës, rezulton se përfaqësuesja e palës paditëse ka
qenë prezent në seancën kur është shpallur vendimi.
14. Referuar nenit 443, paragrafi 4 i K.Pr.Civile, sipas të cilit “Afati i ankimeve të veçanta
është 5 ditë” dhe duke nisur numërimin e këtij afatit nga e nesërmja e shpalljes, afati
përmbushej në datë 05.08.2013, e cila ka qenë ditë e diel, kështu që afati shtyhej për
në datë 06.08.2013.
15. Kolegji Civil konstaton se, gjithsesi ankimi, qoftë në datën e vendosur nga vetë
shoqëria në shkresë (13.08.2013), qoftë nga depozitimi në gjykatë (19.08.2013)
rezulton të jetë dërguar shumë ditë më vonë se afati ligjor parashikuar nga neni 443,
paragrafi 4 i K.Pr.Civile.
16. Në përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se ankimi është paraqitur jashtë
afatit dhe për rrjedhojë gjykimi i çështjes në Gjykatë të Lartë duhet të pushohet.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 443 e 485 të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Pushimin e gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë, për shkak se ankimi është jashtë
afatit.
Tiranë, me 03.10.2013
79
Nr.00-2013-2162 i Vendimit (537)
VENDIM
Majlinda Andrea Kryesuese

Artan Broci Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 03.10.2013 mori në shqyrtim çështjen civile që i përket:
PADITËS: SHOQËRIA “TRANSOILGROUP” SH.A.

TË PADITUR: 1. DREJTORIA RAJONALE E TATIMEVE
TIRANË
2. DREJTORIA E APELIMIT TATIMOR
TË TATIMEVE TIRANË
OBJEKTI:
Shpallja absolutisht të pavlefshëm
të Njoftim Vlerësimit për Detyrimet nr.64750/6 prot, datë 22.11.2012
të Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë për pikat 2 dhe 5.
Pezullimin e ekzekutimit Aktit Administrativ
të Njoftim Vlerësimit Tatimor nr.64750/6 prot datë 22.11.2012
të Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë.
Baza Ligjore: Nenet 36, 41, 42, 90, 202, 206, pika b,
324, 325, 329 të Kodit të Procedurës Civile;
neni 115, gërma “a” të Kodit të Procedurës Administrative;
nenet 30, pika 2, 37, 38, 69, 106 dhe 109 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008
“Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”;
Ligji nr.61, datë 24.05.2012 “Për akcizat në Republikën e Shqipërisë”,
si dhe Udhëzimi nr.3, datë 04.05.2012 i Ministrisë së Financave
dhe Ministrisë së Ekonomisë, Tregtisë dhe Energjisë
“Për përcaktimin dhe dokumentimin e sasive të nënprodukteve të naftës
të importuara për nevojat e veta dhe shoqëritë e kërkimit të naftës
dhe vënies në shfrytëzim të zonave naftëmbajtëse”, etj.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.8709 akti, datë 18.06.2013, ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesës për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
Kundër këtij vendimi lejohet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë, brenda 5
(pesë) ditëve nga e nesërmja e shpalljes.
80
Kundër vendimit të sipërcituar është bërë ankim nga Drejtoria Rajonale Tatimore
Tiranë, që kërkon prishjen e vendimit dhe nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor, duke
parashtruar në mënyrë të përmbledhur:
- Sipas nenit 107 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 dhe pikës 107.2.1 të Udhëzimit
nr.24, datë 02.09.2008 paditësi duhet të kryente pagesën e detyrimit tatimor si
kusht për marrjen parasysh të ankimit administrativ dhe gjyqësor.
- Në kushtet kur organi administrativ nuk ka marrë në shqyrtim kërkesën e
paditësit, duke mos shqyrtuar themelin e çështjes, nuk mund të jetë gjykata
kompetente apo të ketë juridiksion për të zhvilluar hetim gjyqësor.
- Sipas nenit 107/4 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, akti administrativ që nuk
është ankimuar në rrugë administrative nuk mund të ankimohet në rrugë
gjyqësore.
- Parapagimi i detyrimit tatimor është konsideruar në përputhje me politikën
shtetërore dhe në interes publik nga Gjykata Kushtetuese në vendimin nr.9, datë
02.04.2003.
- Gjykata e Lartë në Vendimin Unifikues nr.3, datë 12.02.2008 ka konkluduar se
nëse gjykatës i rezulton se ankimi është paraqitur jashtë afatit dhe/ose mungojnë
dokumentet shoqëruese dhe ky është shkaku i mosshqyrtimit në themel të ankimit
administrativ, gjykata vendos konform 36 e 59 të K.Pr.Civile nxjerrjen jashtë
juridiksionit të çështjes.
- Referuar edhe Vendimit Unifikues të Gjykatës së Lartë nr.4, datë 30.05.2011,
mospagimi i tatimit dhe kamatëvonesave përpara paraqitjes së ankimit
administrativ, passjell mosshqyrtimin e kërkesës ankimore.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; dëgjoi përfaqësuesin e palës së
paditur avokatin e Shtetit Abaz Deda, i cili kërkoi prishjen e vendimit dhe nxjerrjen e çështjes
jashtë juridiksionit gjyqësor; dhe analizoi e diskutoi çështjen në tërësi;
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se pala paditëse, Shoqëria “Transoilgroup”
sh.a. është shoqëri e regjistruar pranë QKR, e cila ushtron aktivitet për zbulimin dhe
shfrytëzimin e çfarëdo minerali, sidomos i burimeve të naftës si dhe rafinimin e
përpunimin e tyre, etj. Shoqëria është dhe operatori për Zhvillimin e Marrëveshjes së
hidrokarbureve datë 03.12.2008 në vendburimin e “Visokës” të lidhur me qeverinë
shqiptare.
2. Në bazë të ligjit “Për hidrokarburet” dhe Marrëveshjes të mësipërme dhe Udhëzimit
nr.3, datë 04.05.2012 të Ministrisë së Financave dhe Ministrisë së Ekonomisë
Tregtisë dhe Energjetikës, subjektet e interesuara dhe në këtë rast dhe shoqëria
paditëse duhet të pajisen me autorizim të Agjencisë Kombëtare e Burimeve Natyrore
(AKBN) për të përfituar përjashtimin nga TVSH-ja dhe akciza për sasinë e
nënprodukteve të naftës që kompanitë i përdorin për nevojat e veta.
3. Paditësi ka ndjekur procedurën për t’u pajisur me autorizim të AKBN për të përfituar
përjashtimin nga TVSH-ja dhe akciza. Pala paditëse ka paraqitur në gjykim një sërë
shkresash, me anë të së cilave pretendoi se ka marrë nga AKBN autorizimet përkatëse
ka pranuar importimin e Gasoil 0.1 (diel 1000 ppm ULSD) i cili do të përdoret për
procesin teknologjik të kërkimit, shfrytëzimit dhe nxjerrjes së naftës për periudhën 1
Gusht 2012 deri 31.12.2012.
81
4. Në datë 07.11.2012 Drejtoria Rajonale Tatimore NJ.T.M ka ushtruar kontroll mbi
bazën e njoftimit kontrollit nr.64750, datë 05.09.2012 të Drejtorisë së Përgjithshme të
Tatimeve. Me shkresën nr.64750/5, datë 12.11.2012 Drejtoria Rajonale Tatimore
NJ.T.M ka njoftuar paditësin mbi rezultatet e kontrollit dhe Raportin e Kontrollit
përkatës.
5. Kundër raportit të mësipërm pala paditëse ka ushtruar ankim ndaj Drejtorisë Rajonale
Tatimore me anë të observacionit nr.178, datë 02.11.2012, duke kërkuar rishikimin e
këtij raporti. Më pas paditësi ka paraqitur ankim në Drejtorinë e Apelimit Tatimor ,e
cila me vendimin nr.25570/1, datë 26.12.2012, ka vendosur refuzimin e ankimit për
shkak se nuk është paguar detyrimi tatimor i përcaktuar në aktin administrativ, duke e
konsideruar këtë ankim të papranueshëm.
6. Në këto kushte paditësi i është drejtuar gjykatës me padinë e sipërcituar. Në seancën
gjyqësore të datës 18.06.2013 palët e paditura pretenduan se çështja nuk i përket
juridiksionit gjyqësor, pasi palës paditëse nuk i është pranuar ankimi për shkak të
mospagimit të detyrimit.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.8709 akti, datë 18.06.2013, ka
vendosur:
“Rrëzimin e kërkesës për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
Kundër këtij vendimi lejohet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë, brenda 5 (pesë)
ditëve nga e nesërmja e shpalljes”.
7.1 Në marrjen e këtij vendimi gjykata arriti duke arsyetuar (ndër të tjera) se:
“Paditësi e kundërshton aktin administrativ njoftim vlerësimi tatimor nr.64750/5,
datë 12.11.2012 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë për pikat 2 dhe 5 për
pavlefshmëri absolute të tij. Gjykata vëren se ... aktet absolutisht të pavlefshëm janë
nul, ato nuk prodhojnë pasoja. ... Në vendimin nr.3, datë 12.02.2008 ... të Gjykatës së
Lartë në rastet kur prej paditësit pretendohet se nxjerrja e njoftim vlerësimit tatimor
është në kundërshtim me ligjin (e thënë ndryshe ai goditet për pavlefshmëri
absolute), paditësi legjitimohet t’i drejtohet gjykatës. Legjitimiteti (locus sandi) i këtij
subjekti konsiston në kuptimin që ai ka të drejtën për të vënë në lëvizje një proces
gjyqësor kundër një akti administrativ. ...
Në kushtet kur neni 121/2 i K.Pr.Administrative parashikon se organi administrativ
nuk ka të drejtë të shfuqizojë ose revokojë aktet administrative absolutisht të
pavlefshme, atëherë arrihet në përfundimin se në rastin kur kërkohet pavlefshmëria
absolute e aktit nuk është e nevojshme që të ndiqet rruga administrative e ankimit. ...
Nisur nga sa më sipër gjykata çmon se përsa kohë pala paditëse pretendon se akti
administrativ që po kundërshtohet është absolutisht i pavlefshëm gjykata ka plotësisht
juridiksion për gjykimin e kësaj çështjeje.
Një qëndrim të konsoliduar ka mbajtur tashmë dhe Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
në lidhje me juridiksionin gjyqësor në rastet e kundërshtimit të një akti administrativ
për pavlefshmëri absolute. Ky kolegj ka njohur juridiksionin gjyqësor në gjykimin e
çështjes dhe pa u paguar detyrimi tatimor i përcaktuar në aktin që po kundërshtohet
për pavlefshmëri absolute”.
8. Kundër vendimit të sipërcituar është bërë ankim nga Drejtoria Rajonale Tatimore
Tiranë, që kërkon prishjen e vendimit dhe nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësore, me
pretendimet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
II. Ligji i zbatueshëm
9. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, ku parashikohet se:
9.1 Neni 59
82
“Gjykata, në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe kryesisht, merr në shqyrtim
nëse çështja që shqyrton, bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo atë administrativ”.
10. Kodi i Procedurës Administrative:
10.1 Neni 115- Akte të pavlefshme
“Pavlefshmëria e akteve administrative, në kuptimin e këtij Kodi, paraqitet në format
e mëposhtme:
a) akte administrative absolutisht të pavlefshme (akte të nxjerra në kundërshtim
flagrant me ligjin);
b) akte administrative relativisht të pavlefshme (akte të nxjerra në kundërshtim me
ligjin)”.
10.2 Neni 116 - Aktet administrative absolutisht të pavlefshme “Aktet administrative do
të quhen absolutisht të pavlefshme, në kuptimin e këtij Kodi, në rastet e mëposhtme:
a) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ i paidentifikuar;
b) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ në kapërcim të kompetencave të
tij ligjore;
c) kur akti është nxjerrë në kundërshtim me formën dhe procedurën e kërkuar nga
ligji”.
10.3 Neni 117 - Efektet e aktit administrativ absolutisht të pavlefshëm
“1. Aktet administrative absolutisht të pavlefshme nuk prodhojnë pasoja ligjore
pavarësisht nga fakti nëse janë deklaruar apo jo si të tillë.
2. Secila palë e interesuar mund të kërkojë që akti administrativ të shpallet
absolutisht i pavlefshëm. Kërkesa në fjalë mund të bëhet në çdo kohë. Organi
administrativ kompetent, me nismën e tij, mundet të deklarojë një akt administrativ
absolutisht të pavlefshëm në çdo kohë.
3. Në qoftë se vetëm një pjesë e aktit është absolutisht e pavlefshme, i gjithë akti do të
konsiderohet absolutisht i pavlefshëm, në rast se pjesa që anulohet është aq e
rëndësishme saqë pa të akti nuk e realizon qëllimin e tij”.
10.4 Nenin 121- Nisma për shfuqizim ose revokim
“1. Aktet administrative shfuqizohen ose revokohen me nismën e organit kompetent,
ose si rezultat i kërkesës për shqyrtim apo apelimit të palëve të interesuara.
2. Aktet administrative absolutisht të pavlefshme nuk mund të shfuqizohen apo
revokohen”.
11. Ligji nr.9920, datë 19.5.2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”:
11.1 Neni 107
“1. Tatimpaguesi, i cili kërkon të ankimojë, sipas pikës 1 të nenit 106 të këtij ligji,
duhet që, bashkë me ankesën, të paguajë shumën e plotë të detyrimit tatimor të
përcaktuar në njoftimin e vlerësimit të administratës tatimore.
2. Shuma e pagueshme, sipas pikës 1 të këtij neni, përjashton gjithë gjobat e përfshira
në vlerësimin tatimor të ankimuar.
3. Ankimi merret në shqyrtim vetëm kur tatimpaguesi ka paguar detyrimin tatimor, që
është subjekt i ankimit.
4. Akti administrativ, i lëshuar nga administrata tatimore dhe për të cilin nuk është
ankimuar në rrugë administrative, nuk mund të ankimohet në rrugë gjyqësore”.
12. Udhëzimit nr.24, datë 02.09.2008, i ndryshuar, “Për procedurat tatimore në
Republikën e Shqipërisë”.
13. Vendimi Unifikues nr.3 datë 12.02.2008 i Gjykatës së Lartë.
III.Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson:
83
14. Se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.8709 akti, datë 18.06.2013, për
rrëzimin e kërkesës së nxjerrjes jashtë juridiksionit të çështjes objekt shqyrtimi, është
marrë në zbatim të ligjit dhe nuk duhet të ndryshojë.
15. Ankimi i veçantë i paraqitur nga pala e paditur nuk përmban shkaqe ligjore që të
justifikojnë cenimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin
është refuzuar nxjerrja jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes.
16. Sikundër është përmendur në pjesën hyrëse të këtij vendimi, pala paditëse, Shoqëria
“Transoilgroup“ sh.a., i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me
kërkesë padi, me anë të së cilës ka kërkuar shpalljen e pavlefshmërisë absolute të aktit
administrativ nr.64750/5, datë 12.11.2012 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë, me
pretendimin se organi i administratës doganore ka marrë këtë vendim në kundërshtim
flagrant me ligjin. Pra, si në formulimin e objektit ashtu edhe të shkakut ligjor të
kërkesë padisë, pala paditëse ka ngritur pretendime lidhur me pavlefshmërinë
absolute të aktit administrativ (njoftim vlerësimi), në vështrim të nenit 115/a të
K.Pr.Administrative dhe dispozitave përkatëse të K.Pr.Civile,
17. Referuar gjendjes në të cilën paraqiten rrethanat e çështjes, sikurse i ka pranuar dhe
gjykata, objektit të padisë dhe arsyeve mbi të cilat është ngritur ajo, si dhe shkakut
ligjor ku bazohet, ky Kolegj e vlerëson së çështja hyn në juridiksionin gjyqësor.
18. Në të kundërt nga çfarë pretendohet në ankimin e paraqitur, Kolegji Civil i Gjykatës
së Lartë vlerëson se në të gjitha rastet kur pretendohet pavlefshmëria absolute e
aktit administrativ gjykata ka juridiksion gjyqësor për shqyrtimin e çështjes.
19. Referuar nenit 117 të K.Pr.Administrative: “1. Aktet administrative absolutisht të
pavlefshme nuk prodhojnë pasoja ligjore pavarësisht nga fakti nëse janë deklaruar
apo jo si të tillë”.
20. Pra, aktet administrative absolutisht të pavlefshme për shkak të shkeljes thelbësore të
ligjeve nuk e kanë fuqinë juridike të një akti administrativ të vlefshëm dhe objektivisht
nuk konsiderohen që të kenë ekzistuar për asnjë çast. Pavlefshmëria absolute e aktit
është një gjendje e tillë, ku ka mungesë të plotë veprimi juridik nga akti. Akti absolutisht
i pavlefshëm që nga momenti i nxjerrjes së tij, nuk krijon dhe as nuk mund të krijojë
pasojat juridike për të cilat është nxjerrë.
21. Aktet administrative absolutisht të pavlefshëm, duke qenë një nulitet i plotë që nuk ka
hyrë kurrë në fuqi, konsiderohen se nuk kanë fuqi detyruese ndaj personave apo
subjekteve të cilëve ju drejtohe, dhe si rrjedhojë çdo subjekt mund të refuzojë
plotësimin e detyrimeve apo urdhërimeve që rrjedhin nga akti, pa qenë nevoja që për
pavlefshmërinë të shprehet patjetër ndonjë organ shtetëror.
22. Pavlefshmëria që mund të shprehet nga organi më i lartë, ose dhe gjykata, ka vetëm
karakter konstatues të faktit të pavlefshmërisë. Ndaj në rastet kur pretendohet për
pavlefshmëri absolute të aktit administrativ, çdo person i interesuar ka të drejtë t'i
drejtohet drejtpërsëdrejti gjykatës dhe të kërkojë konstatimin e kësaj pavlefshmërie.
(Neni 117/2 i K.Pr.Administrative: “2. Secila palë e interesuar mund të kërkojë që akti
administrativ të shpallet i pavlefshëm. Kërkesa në fjalë mund të bëhet në çdo
kohë…”.)
23. Gjykata në këtë rast, bazuar në nenin 331 të K.Pr.Civile, zgjidh pasojat e
pavlefshmërisë. Pra, gjykata nuk i hyn shqyrtimit të themelit të vendimmarrjes
administrative, por shqyrton vetëm shkaqet e pavlefshmërisë absolute që mund të
jenë: nxjerrja e aktit “në kundërshtim flagrant me ligjin; kur akti është nxjerrë nga
një organ administrativ i paidentifikuar, kur akti është nxjerrë nga një organ
administrativ në kapërcim të kompetencave të tij ligjore, apo kur akti është nxjerrë në
kundërshtim me formën dhe procedurën e kërkuar nga ligji” (nenet 115/a dhe 116 të
Kodit të Procedurës Administrative).
84
24. Duke iu kthyer rastit konkret, në vijim të logjikës juridike të përdorur më sipër,
Kolegji Civil gjykon se referuar objektit dhe shkakut të padisë së paraqitur për
gjykim, gjykata është e detyruar të marrë në shqyrtim e të analizojë nëse akti
administrativ objekt padie është ose jo absolutisht i pavlefshëm siç pretendohet në
padi dhe nuk mund të refuzojë shqyrtimin e çështjes me arsyetimin se çështja nuk
është shqyrtuar më parë nga organi administrativ.
25. Në këtë këndvështrim, me të drejtë gjykata e shkallës së parë në arsyetim i referohet
dhe Vendimit Unifikues nr.3, datë 12.02.2008 të Gjykatës së Lartë, sipas të cilit “...
në rastet kur prej paditësit pretendohet se nxjerrja e njoftim vlerësimit tatimor, është
në kundërshtim me ligjin (e thënë ndryshe ai goditet për pavlefshmëri absolute)
paditësi legjitimohet t’i drejtohet gjykatës. Legjitimiteti (locus sandi) i këtij subjekti
konsiston në kuptimin që ai ka të drejtën për të vënë në lëvizje një proces gjyqësor
kundër një akti administrativ”.
26. Po ashtu, Kolegji Civil gjykon se i drejtë është edhe arsyetimi i gjykatës së shkallës së
parë se, referuar nenit 121/2 i K.Pr.Administrative (sipas të cilit organi administrativ
nuk ka të drejtë të shfuqizojë ose revokojë aktet administrative absolutisht të
pavlefshme), në rastin kur kërkohet pavlefshmëria absolute e aktit, nuk është e
nevojshme dhe nuk mund të kushtëzohet shqyrtimi i kësaj kërkese me ndjekjen e
ndonjë rruge administrative.
27. Subjekti që pretendon pavlefshmërinë absolute të aktit administrativ, kur prej tij
cenohet në të drejtat apo interesat legjitime, mund ta godasë atë drejtpërdrejt në
gjykatë. Nëse pretendimet e palës paditëse janë apo jo të mbështetura në ligj e në
gjendjen e faktit, këto janë çështje që shqyrtohen nga gjykata dhe që zgjidhen me
vendimin përfundimtar të saj.
28. Pretendimi i ngritur në ankim, referuar vendimit unifikues nr.4, datë 30.05.2011 të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, se mospagimi i tatimit dhe
kamatëvonesave (pra detyrimit tatimor), përpara paraqitjes së ankimit administrativ,
passjell mos-shqyrtimin e kërkesës ankimore, nuk gjen zbatim për çështjen në
shqyrtim. Kjo pasi sikundër u arsyetua më lart, nga pala paditëse është pretenduar
pavlefshmëria absolute e aktit administrativ dhe në rast të një kërkimi të tillë gjyqësor
çështja bën pjesë në juridiksionin gjyqësor.
29. Në konkluzion, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor është i drejtë dhe duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 59, 485/a të K.Pr.C,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.8709 akti, datë 18.06.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Tiranë, më 03.10. 2013
85
Nr.00-2013-2202 i Vendimit (538)
VENDIM

në datën 12.09.2013 dhe 03.10.2013 mori në shqyrtim në seancën gjyqësore, çështjen civile
nr.11115-00455-00-2009 Regj. Themeltar, që i përket palëve:
PADITËS TË K/PADITUR: LEJLA HAFIZI,

SERVETE KALAJA,
ERLI SHEHU,
AFËRDITA SHEHU,
SULEJMAN SHEHU, përfaqësuar nga
av. Oltion Samaxhi.
AGRON SHEHU,
ELIDA SHEHU (TRASHËGIMTARËT
LIGJORË TË SË NDJERËS
SULLTANE SHEHU).
I PADITUR K/PADITËS: MUSTAFA SHESHORI, në mungesë
TË PADITUR: A.V.K.K.K.P. Tiranë, në mungesë
TRASHËGIMTARËT E TË NDJERIT
XHEMALI SHESHORI:
HAMIT SHESHORI,
MURAT SHESHORI,
QAZIM SHESHORI,
OSMAN SHESHORI, në mungesë.
OBJEKTI I PADISË:
Pushim i cenimit të pronësisë,
dhe mospërsëritja e tij në të ardhmen.
Anullimi i vendimit nr.76, datë 21.06.2002 të K.K.K.P.P. Tiranë
i nxjerrë në favor të të paditurit Mustafa Sheshori.
Baza Ligjore e Padisë: Neni 302 i K.Civil;
Ligji nr.7698, datë 15.04.1993,
“Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronarëve”.
OBJEKTI I K/PADISË:
Shfuqizimi i vendimit nr.83, datë 16.07.1997 të K.K.K.Pronave Tiranë
dhe fshirja e regjistrimit të kësaj prone në emër të paditësve.
Baza Ligjore e K/Padisë: Ligji nr.7698, datë 15.04.1993.
86
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin e saj nr.7039 datë 18.10.2008, ka
vendosur:
Pranimin e kërkesë-padisë.
Anullimin e vendimit nr.76, datë 21.06.2002 të K.K.K.Pronave ish pronarë me
sipërfaqen e mbivendosur me pronën e paditësave gjithsej 218 m2 (dyqind e
tetëmbëdhjetë). Detyrimin e të paditurit Mustafa Sheshori të pushojë cenimin
në pronësi dhe të mos përsërisë më atë në të ardhmen në sipërfaqen 218 m2
(dyqind e tetëmbëdhjetë). Pranimin e pjesshëm të kundërpadisë. Anullimin e
pjesërisht të vendimit nr.83, datë 16.07.1997 të K.K.K.Pronave për sipërfaqen
e mbivendosur prej 42.6 m2 (dyzetë e dy pikë gjashtë). Rrëzimin e
kundërpadisë për pjesën tjetër të kërkimit në objekt. Pjesë e këtij vendimi
është dhe akti i ekspertimit datës 23.05.2007. Shpenzimet gjyqësore në
ngarkim të palëve në raport me pjesën e pranuar e të rrëzuara të padisë e
kundërpadisë.

Lënien në fuqi të vendimit nr.7039, datë 18.10.2007 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Tiranë.
Kundër vendimit nr.1688, datë 24.10.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka paraqitur

rekurs pala e paditur kundër-paditëse Mustafa Sheshori, me anë të të cilit kërkon: prishjen e
vendimit nr.7039, datë 18.10.2007, të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë dhe të vendimit
nr.1688, datë 24.10.2008, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në
Gjykatën e Apelit Tiranë, për këto arsye:
- Gjykata e Apelit Tiranë ka lejuar shkelje të procedurës së gjykimit. Është e vërtetë se
gjykimi në apel bëhet me shpallje dhe jo me njoftim, por gjykata duhet të verifikonte
para gjykimit nëse palët kishim marrë dijeni, kundrejt firmosjes, për ankimin e
paraqitur nga ana jonë. Rezulton se Hamit, Murat, Qazim dhe Osman Sheshori nuk
kanë dijeni as për përfundimin e gjyqit në shkallë të parë, as për gjykimin në apel.
Kjo është një shkelje e rëndë procedurale e për më tepër, Osman Sheshori është
emigrant ekonomik jashtë shteti, e për këtë duhet të ishte vendosur shpallje e më pas
të bëhej gjykimi.
- Gjykata ka zbatuar gabim nenin 302 të K.Civil – Pronari ka të drejtë që të kërkojë nga
cilido që cenon pronësinë e tij....; Paditësat, edhe sot e kësaj dite nuk e kanë të
regjistruar pronën në ZRPP, sipas ligjit, pasi vërtetimi nr.4141, datë 08.09.1997 është
lëshuar para 10 viteve dhe në të nuk është shënuar as numri i pasurisë, zona
kadastrale është e korrigjuar dhe më e keqja, nuk është i shoqëruar me kartelën e
pasurisë. Duke mos e regjistruar dot këtë pasuri paditësit nuk vërtetojnë se janë
pronarë, çka sjell vetëm rrëzimin e padisë;
- Gjykata ka zbatuar gabim ligjin nr.7698, datë 15.04.1993. Sipas këtij ligji, për t’iu
drejtuar KKK Pronave duhet të provosh se ke qenë ish pronar, pronar i ligjshëm para
datës 29.11.1944. Ka rezultuar e provuar se trashëgimlënësi i palës paditëse nuk ka
qenë pronar i ligjshëm. Unë pronën e kam blerë me aktin noterial nr.5474, datë
02.05.1941 nga pronarja e mëparshme Sadete Toptani dhe kufizohem në verilindje
me pjesën e kopshtit që ajo nuk ma shiti mua por e mbajti për vete. Nëse pas meje
pala paditëse do të kishte blerë nga Sadete Toptani, që ishte pronare e ligjshme,
atëherë vendimi i gjykatës do ishte i drejtë, por ata me aktin noterial nr.992, datë
21.06.1944 e kanë blerë pronën nga Hamdi Herri, pronat e të cilit kanë qenë në jug.
Këtë e vërtetojnë kufizimet e pronës së shitur prej tij, në të cilat nuk del fare ish
87
pronarja Sadete Toptani. Kufiri ndarës i pronave të shitësve tanë ka qenë “vija e
mullirit”, ndërsa pronat e ish pronarit Hamdi Herri janë poshtë vijës së mullirit, pra
nuk kufizohen me ne;
- Vendimi me të cilin kërkojnë të pronësohen paditësit është i sajuar, pasi prona e tyre
nuk ka qenë aty. E vërteton këtë më së miri akti i ekspertimit i ekspertit Vait Tartari, i
cili e përcakton pronën e palës paditëse poshtë vijës së mullirit, sikurse është e
vërteta;
- Në fq. 50-51 të dosjes thuhet qartë se nuk ka vendime shpronësimi për paditësit në
nr.30 të vitit 1955 dhe nr.34, datë 28.02.1961, vendime mbi të cilët është mbështetur
arsyetimi i gjykatës.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana; përfaqësuesin e palës paditëse
trashëgimtarët ligjorë të Sulltan Shehut; av. Oltion Samarxhi, i cili kërkoi lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së apelit dhe gjykatës së rrethit gjyqësor; në mungesë të palëve të tjera
ndërgjyqëse; si diskutoi e analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.1688, datë 24.10.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë, me anë të të cilit është
lënë në fuqi vendimi nr.7039, datë 18.10.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është
marrë në respektim të ligjit procedural dhe atij material dhe për këtë arsyet duhet të lihet në
fuqi.
A. Rrethanat e faktit.
1. Paditësit të kundër-paditur Lejla Hafizi, etj., janë trashëgimtarë ligjore të ish pronarit
Shuaip Shehu, të cilit me vendimet e shpronësimit nr.202, datë 19.11.1955 dhe nr.34,
datë 28.02.1961 të Komitetit Ekzekutiv të Rrethit Tiranë, i është shtetëzuar prona e
ndodhur në qytetin e Tiranës, kopsht prej 300 metrash katrore regjistruar në regjistrin
hipotekor nr.519, datë 13.07.1944, si dhe një copë truall prej 218 m2.
2. Mbi kërkesë të trashëgimtarëve të ish pronarit Shuaip Shehu, në zbatim të ligjit
nr.7698, datë 15.04.1993, me vendimin nr.83, datë 16.07.1997 të KKK Pronave
Tiranë është vendosur njohja e pronësisë së ish-pronarit Shuaip Shehu. Trualli kthehet
e kompensohet si më poshtë: “a- një truall i lirë me sip. S1=172 m2 dhe në bazë të
nenit 19 të ligjit nr.7698 t’i njohë dhe t’i kthejë truallin pronarit Shuaip Shehu
(trashëgimtarëve të tij). b- një truall i zënë sip. S2+78+S3=38 gjithsej 116 m2 dhe në
bazë të nenit 16 të ligjit nr.7698, datë 15.04.93 t’i njohë dhe të kompensojë truallin
pronarit Shuaip Shehu (trashëgimtarëve të tij). Prona figuron në regjistrin hipotekor
nr.519, datë 13 Korrik 1944 dhe kufizohet: Veri me ballë 8.9 m me Rrugën “B.
Curri” (Rruga e Dibrës), Jugu me ballë 8.9 m me Sulltane Shehun, Lindja me ball
33.6 m Rrugën “Hafiz Dalliu” dhe Perëndimi me ballë 31.0 m me Kapllan Shoshori
(sot ballë 4 KT)”.
3. Në bazë të këtij vendimit, paditësit Lejla Hafizi, etj., kanë bërë regjistrimin e sendit
në Regjistrin e Pasurive të Paluajtshme Tiranë me nr.4141 regjistri hipotekor, datë
08.09.1997.
4. I padituri Kundra-paditës Mustafa Sheshori me anë të kontratës së dhurimit
nr.11344/1836, datë 15.12.1996, lidhur midis tij dhe trashëgimtarit ligjor të ish
pronarit Kapllan Sheshori, ka përfituar pronësinë mbi pronën prej 92.4 m2 regjistruar
pranë Zyrës së Pasurive të Paluajtshme Tiranë me regjistrimin nr.7978, datë
09.12.1996.
88
5. Ish pronarit Kapllan Sheshori (trashëgimtarit të tij ligjor Xhemali Sheshori) me
vendimin nr.1279, datë 27.11.1996 të K.K.K.Pronave Tiranë i është njohur dhe kthyer
pronësia mbi një pronë të ndodhur në Tiranë në adresën: Lagja “8 Nëntori” ish
“Abdulla Bej”, Rruga e “Dibrës” Tiranë.
6. I padituri kundra-paditës Mustafa Sheshori, me kërkesë paditë drejtuar Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka kërkuar anullimin pjesërisht të vendimit nr.1279, datë
27.11.1996 të KKKP Pronave Tiranë. Me vendimin nr.2009, datë 14.05.2002 Gjykata
e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka vendosur: “Pranimin e kërkesë padisë. Anullimin
pjesërisht të vendimit të KKK Pronave të Bashkisë Tiranë nr.1279, datë 27.11.1996,
duke spostuar vendndodhjen e pronës së Mustafa Sheshorit në anën lindore rreth 7
metra…”
7. Për sa më sipër, i padituri kundra-paditës Mustafa Sheshori i është drejtuar KKK
Pronave Tiranë për t’i kthyer pronën e spostuar në bazë të vendimit gjyqësor të
formës së prerë. Me vendimin nr.76, datë 21.06.2002 të KKK Pronave është
vendosur: “Ndryshimin e pozicionit të pronës të Z. Mustafa Sheshori duke spostuar
vendndodhjen e saj 7 metra në anën lindore sipas plan vendosjes bashkëlidhur me
kufizimet e mëposhtme: Veriu në Rrugën “B.Curri” me ballë 13.5 m; Jugu ish vija e
mullirit ose ish banesa e Shuaip Shehut; Lindja me Rrugën “H.Dalliu” me ballë 30
m; Perëndimi pjesa që i mbetet shitësit me ballë 16 m 4 m dhe 12.5 m. Sipërfaqja e
pronës është 258 m2, nga të cilat: 1/a i kthehet sipërfaqja e lirë Su=60 m2 e lirë,
S3l= 92 m2 e lirë; 1/b i njihet e drejta për t’u kompensuar me një nga mënyrat e
përcaktuara në nenin 16 të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993”.
8. Pala paditëse kundër-paditur Lejla Hafizi, etj., me pretendimin se vendimi nr.76, datë
21.06.2002 është nxjerrë në kundërshtim me ligjin duke mbivendosur pronësinë e tyre
të fituar në vitin 1997 me pronësinë e të paditurit, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë me kërkesë padinë objekt gjykimi.
9. Gjatë gjykimit, pala e paditur kundër-paditëse Mustafa Sheshori duke prapësuar ka
paraqitur kundërpadi, duke pretenduar anullimin e vendimit nr.83, datë 16.07.1997 të
K.K.K.Pronave Tiranë dhe fshirjen e regjistrimit të kësaj prone në emër të paditësve.
B. Procedurat gjyqësore
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendim nr.5243, datë 12.12.2003, ka
vendosur: “Pranimin e kërkesëpadisë. Anullimin e vendimit të KKKP nr.76, datë
21.06.2002. Pushimin e cenimit të pronësisë dhe detyrimin e të paditurit kundër-
paditës Mustafa Sheshori që të mos e përsërisë atë në të ardhmen. Rrëzimin e
kundërpadisë. Shpenzimet gjyqësore palës së paditur kundër-paditëse”.
11. Mbi ankim të palës së paditur kundër-paditëse Mustafa Sheshori, Gjykata e Apelit
Tiranë me vendim nr.1133, datë 20.10.2004, ka vendosur: “Prishjen e vendimit
civil nr.5243, datë 12.2.2003 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë dhe dërgimi e
çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues”.
12. Mbi rekurs të palës paditëse kundër-paditur Lejla Hafizi, etj., Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë me vendim nr.1294, datë 16.09.2005, ka vendosur:
“Mospranimin e rekursit të paditësave të k/paditur Lejla Hafizi, Servete Kavaja,
Hasim Shehu, Sulejman Shehu, Agron Shehu dhe Elida Shehu, përfaqësuar me
prokurë nga Hasim Shehu”.
13. Në rigjykim, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendim nr.7039, datë
18.10.2007, ka vendosur: “Pranimin e kërkesëpadisë. Anullimin e vendimit nr.76,
datë 21.06.2002 të K.K.K.Pronave me sipërfaqen e mbivendosur me pronën e
paditësave gjithsej 218 m2 (dyqind e tetëmbëdhjetë). Detyrimin e të paditurit Mustafa
Sheshori të pushojë cenimin në pronësi dhe të mos përsërisë më atë në të ardhmen në
sipërfaqen 218 m2 (dyqind e tetëmbëdhjetë). Pranimin e pjesshëm të kundër-padisë.
89
Anullimin e pjesërisht të vendimit nr.83, datë 16.07.1997 të K.K.K.Pronave për
sipërfaqen e mbivendosur prej 42.6 m2 (dyzet e dy pikë gjashtë). Rrëzimin e kundër-
padisë për pjesën tjetër të kërkimit në objekt. Pjesë e këtij vendimi është dhe akti i
ekspertimit i datës 23.05.2007. Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palëve, në raport
me pjesën e pranuar e të rrëzuar të padisë e kundërpadisë”.
14. Mbi ankim te paditurit kundër-paditës Mustafa Sheshori, Gjykata e Apelit Tiranë, me
vendimin nr.1688, datë 24.10.2008 ka vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit nr.7039,
datë 18.10.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë”.
15. Kundër vendimit nr.1688, datë 24.10.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka paraqitur
rekurs pala e paditur Mustafa Sheshori, me anë të të cilit kërkon prishjen e vendimit
të gjykatës së apelit dhe kthimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Apelit Tiranë
për shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
C. Në lidhje me vendimin e ankimuar.
16. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në marrjen e vendimit arsyeton se: “…..i padituri
K.K.K.P. nuk mund të dispononte më në favor të të paditurit në kushtet kur kjo
sipërfaqe kishte dalë nga administrimi dhe disponimi i tij që në vitin 1997 dhe është
regjistruar kjo sipërfaqe në pronësi në favor të paditësve. Si konkluzion i këtij
arsyetimi gjykata çmon se kërkesëpadia duhet të pranohet në tërësinë e saj duke
anulluar vendimin nr.76, datë 21.02.2002, për sipërfaqen e mbivendosur gjithsej 218
m2, pronë kjo legjitime e paditësave. Paditësit provuan se janë ish pronarë të vjetër
dhe trashëgimtarë të pronësisë së Shuaip Shehut dhe me të drejtë K.K.K.Pronarëve,
ka dalë me vendimin nr.83, datë 16.07.1997 për kthimin dhe kompensimin e pronësisë
së vjetër konform kufijve që kjo pasuri kishte pasur në momentin e shpronësimit.
Përsa i përket kundër-padisë, gjykata çmon se ajo duhet të pranohet pikërisht me
pjesën e mbivendosur me pronësinë që ish pronari Kapllan Sheshori kishte fituar që
në vitin 1996, pra për sipërfaqen që paditësve komisioni iu ka kthyer dhe kompensuar
pa e pasur më këtë pronësi nën administrim të tij. Kjo mbivendosje ka sjellë palët në
konflikt duke u mbivendosur edhe me kufijtë e vjetër të cituar më sipër, si dhe të
sqaruar në aktin e ekspertimit me fragmente hartografike të relievit të Tiranës së vitit
1958 e të vitit 1963. Nga akti i ekspertimit rezultoi se nga sipërfaqja që i padituri
K.K.K.Pronave i ka kthyer paditësave një pjesë e konkretisht sipërfaqja prej 42.6 m2
është mbivendosur me sipërfaqen që në vitin 1996 po ky komision ia kishte kthyer dhe
kompensuar të paditurit Sheshori. Në këtë situatë komisioni duhet të orientonte palët
të hynin në rrugë gjyqësore të zgjidhjes së konfliktit dhe jo të kapërcente kompetencat
e tij ligjore duke ia kthyer të njëjtën sipërfaqe paditësave. Anullimi tërësisht i
vendimit nr.76, datë 21.02.2002 i nxjerrë në favor të të paditurit dhe anullimi
pjesërisht i vendimit nr.83, datë 16.07.1997, në pjesën e mbivendosur do të rregullojë
ligjërisht pronësinë e palëve, pa mbivendosje ashtu sikundër kanë qenë pronësitë e
trashëgimlënësve të tyre ndër vite, kufitarë me njëri-tjetrin. Të pambështetur në ligj e
gjen gjykata pretendimin se vendimi i paditësave është fiktiv dhe jo real, pasi edhe
prova që paraqiti i padituri në këtë gjykim flet pikërisht se në dosjen nr.2722 të ish
pronarit Shuaip Shehu nuk ekziston fare vendimi nr.83, datë 16.07.1997, por ky nuk
provon mos ekzistencën në thelb të këtij vendimi dhe as falsitetin e tij përsa kohë që
dihet tashmë fati i sa shumë akteve administrative që nuk munden të ruheshin nga
organet administrative përkatëse gjatë trazirave të vitit 1997 (shkresa nr.304, datë
09.10.2002 i K.K.K.P). Goditja për falsitet i një akti nuk u pretendua gjatë gjykimit të
kësaj çështjeje dhe as që u tentua të provohej prej të paditurit në këtë gjykim. Por
edhe nga një analizë e kësaj prove rezulton se ekziston një dosje për ish pronarin
Shuaip Shehu dhe mungesa e vendimit nr.83 nuk është aspak për faj të paditësave.
Nëse jemi përpara një akti inekzistent, apo të falsifikuar, kundërpadia ngelet pa
90
objekt kërkimi dhe si e tillë nuk mund të ngrihej prej të paditurit. Për të gjitha arsyet
që u përmendën më lart gjykata konkludon në pranimin e padisë dhe pranimin e
pjesshëm të kundërpadisë…..”
17. Gjykata e Apelit Tiranë ka arritur në konkluzionin se: “....përkon dhe vërteton
plotësisht pretendimet e palës paditëse të kundër-paditur se vendimi nr.83, datë
16.07.1997 i K.K.Pronave është i mbështetur në akte dokumentare që konfirmojnë
njëri tjetrin dhe në të kundërt, rrëzon pretendimet e palës së paditur kundër-paditëse
(vendimin nr.76, datë 21.6.2002) se kufiri i saj lindor ka të bëjë me ish Rrugën
“Formimi i Partisë”, sot Rr.“H.H.Dalliu”. Për rrjedhojë, vendimi nr.83, datë
16.07.1997 i K.K.K.Pronave, përsa i përket përcaktimit të kufijve të pronës, përkon
me vendimin nr.1279, datë 27.11.1996 të K.K.Pronave (vendim i parë dhënë në favor
të Xhemali Sheshorit, nga i cili rrjedh prona e pretenduar nga i padituri) dhe në asnjë
mënyrë me vendimin nr.76, datë 21.06.2002 të K.K.K.Pronave (vendim i dytë që
ndryshoi të parin), që siç do të shihet më poshtë, edhe në këndvështrime të tjera ka
dalë në kundërshtim me kërkesat ligjore....Me të drejtë arsyeton dhe konkludon në
vendimin e saj gjykata e shkallës së parë, se vendimi i cituar nr.76, datë 21.6.2002 i
K.K.Pronave është marrë në kundërshtim me kërkesat ligjore dhe si i tillë duhet të
shfuqizohet. ....Së pari, kërkesa për ndryshimin e vendimit të mëparshëm nr.1279,
datë 27.11.1996 i K.K.Pronave është bërë nga i padituri kundër-paditës Mustafa
Sheshori, i cili siç dihet, nuk ishte as ish pronar dhe as trashëgimtar i ish pronarit. Së
dyti, vendimi nr.2009, datë 14.05.2002 i Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, të cilit i
referohet pala ankuese, nuk ka asnjë pasojë juridike ndaj palës paditëse, e cila nuk ka
qenë palë në atë gjykim. Për më tepër, duhet të nënvizohet fakti (pa dashur të merret
në analizë ligjshmëria e vendimit gjyqësor), se në kushtet kur i padituri Mustafa
Sheshori nuk ishte subjekt që përfitonte nga Ligji nr.7698, datë 15.04.1993 (ai është
përfitues me dhurim i pronës), atij nuk i ishte cenuar asnjë e drejtë ligjore që të
kërkonte gjyqësisht anullimin e vendimit të cituar nr.1279, datë 27.11.1996 të
K.K.Pronave, sikundër ka kërkuar. E më tej akoma të kërkonte këtë anullim edhe në
Komisionin e Kthimit të Pronave. Individi që e ka përfituar pronën në fjalë – Xhemali
Sheshori, me vendimin e përmendur nr.1279, datë 27.11.1996 të K.K.K.P., nuk ka
pasur asnjë pretendim rreth saj dhe e ka tjetërsuar atë normalisht në favor të të
paditurit Mustafa Sheshori. Edhe ky i fundit e ka pranuar tjetërsimin e pronës në
favor të tij pa asnjë pretendim......Nga sa u analizua, Gjykata e Apelit Tiranë, arrin në
përfundimin se nuk janë shkaqet që të motivojnë apo përligjin cenimin e vendimit të
Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë.....”
D. Arsyetimi ligjor
18. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala e paditur
Mustafa Sheshori nuk përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit
të Procedurës Civile, që e bëjnë të cenueshëm vendimin nr.1688, datë 24.10.2008 të
Gjykatës së Apelit Tiranë me anë të cilit është lënë në fuqi vendimi nr.7039, datë
18.10.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.
gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të palëve,
vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të parashtruara në rekurs, arrin në
përfundimin se vendimi nr.1688, datë 24.10.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë me anë
të cilit është lënë në fuqi vendimi nr.7039, datë 18.10.2007 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, është marrë në respektim të ligjit procedural dhe për këtë arsye
vendimi duhet të lihet në fuqi.
91
20. Ky Kolegj konstaton se nga gjykata e apelit, në përfundim të një hetimi të plotë dhe të
gjithanshëm, është përcaktuar drejt thelbi i mosmarrëveshjes së paraqitur nga palët në
këtë gjykim, ku mbi bazën e shkaqeve ligjore të padisë ka vënë në diskutim
ekzistencën e të drejtës së pronësisë mbi truallin e pretenduar nga paditësi Lejla
Hafizi, etj., kundrejt të drejtës së pronësisë të njohur palës së paditur Mustafa
Sheshori, në pjesën në të cilën pronat e tyre krijojnë mbivendosje.
21. Kolegji Civil e vlerëson të drejtë konkluzionin e arritur nga gjykatat e faktit lidhur me
shfuqizimin e vendimit nr.76, datë 21.06.2002 të K.K.Pronave si i marrë në
kundërshtim me dispozitat ligjore, pasi kërkesa për ndryshimin e vendimit të
mëparshëm nr.1279, datë 27.11.1996 të K.K.Pronave, është bërë nga i padituri
kundër-paditës Mustafa Sheshori, i cili nuk rezulton të ishte as ish pronar dhe as
trashëgimtar i ish pronarit.
21.1. Konkluzioni i arritur nga gjykata e faktit është në përputhje me interpretimin që i
kanë bërë Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë çështjes së legjitimitetit për t’iu
drejtuar organeve administrative për kundërshtimin e vendimit të ish-K.K.K.Pronave,
ku është theksuar se: “..kush mund të paraqesë kërkesën pranë Komitetit Shtetëror të
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave: subjektet e shpronësuara ose organet e
qeverisjes vendore. Pra janë vetëm këto dy kategori që ligjvënësi u ka njohur të
drejtën për ta vënë në lëvizje Komitetin. Edhe po t’i referohemi dispozitave të tjera të
këtij ligji e konkretisht nenit 20 (E drejta e ankimit) përsëri rezulton se jo vetëm për
kundërshtimin e vendimeve të dhënë nga komisionet e mëparshme por dhe për ato të
dhëna nga komisionet e ngritura me ligjin e ri, është Komiteti që cituam më lart
organi kompetent për shqyrtimin fillimisht të ankesave. Citoj "Kundër vendimit të
Komisionit Vendor të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, subjekti i shpronësuar
mund të bëjë ankim në Komitetin Shtetëror të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave në
afatet dhe mënyrën e parashikuar në Kodin e Procedurave Administrative". Siç shihet
edhe kjo dispozitë të drejtën për të vënë në lëvizje Komitetin Shtetëror ja jep vetëm
subjektit të shpronësuar..” (vendim nr.4, datë 24.03.2005 i Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë).
21.2. Për më tepër, ky Kolegj vlerëson se organi administrativ, ish-K.K.K.Pronave, jo
vetëm ka marrë në shqyrtim kërkesën nga një subjekt i cili nuk legjitimohej në bazë të
ligjit për t’iu drejtuar këtij organi, por dhe ka disponuar në tejkalim të kompetencave
të tij mbi një sipërfaqe që me vendimin nr.83, datë 16.07.1997 të K.K.K.Pronave
Bashkisë Tiranë i ishte njohur ish-pronarit Shuaip Shehu.
22. Kolegji Civil çmon se pretendimi i palës së paditur Mustafa Sheshori mbi zbatimin e
rregullave procedurale për pjesëmarrjen në proces dhe njoftimin e vendimit të
shkallës së parë, si dhe zhvillimin e gjykimit nga gjykata e apelit, nuk është i
mbështetur në prova. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pala
e paditur ka pasur njoftim për zhvillimin e procesit në shkallë të parë duke qenë i
përfaqësuar ligjërisht në seancën e shpalljes së vendimit, si dhe në gjykimin në apel,
ku gjykata në zbatim të nenit 460 të K.Pr.Civile ka bërë njoftim me shpallje.
23. Gjithashtu, ky Kolegj vlerëson se pretendimet e tjera të parashtruara nga rekurs nga
pala e paditur Mustafa Sheshori lidhen kryesisht me vlerësim e provave të cilat i janë
nënshtruar hetimit gjyqësor në të dy shkallët e gjykimit. Në zbatim të jurisprudencës
së Gjykatës Kushtetuese mbi interpretimin e institutit të rekursit është mbajtur
qëndrimi se: “rekursi, si mjet për rishikimin e vendimeve, ushtrohet vetëm për gabime
të ndryshme të shkeljes së ligjit. Gjatë gjykimit, kolegji rishikon gjykimin e bërë mbi
çështjet e së drejtës, por ai nuk mund të interpretojë faktet e çështjes, sepse është i
detyruar t’i konsiderojë ato të mirëqena ashtu siç janë vërtetuar, përshkruar e
pranuar në vendimin e kundërshtuar. Nxjerrja e konkluzionit për provat në të kundërt
92
me vlerësimin e dy gjykatave të shkallëve më të ulëta nuk pajtohet me natyrën e
gjykimit në Gjykatën e Lartë. Sipas nenit 472 të K.Pr.Civile, ky kolegj ka në
kompetencë të shqyrtojë problemet që kanë të bëjnë me mosrespektimin ose zbatimin
e gabuar të ligjit material e procedural, por pa bërë një rivlerësim të provave, në të
kundërt me atë që kanë bërë gjykatat e hallkave më të ulëta (Vendimi nr.32, datë
28.12.2009; Vendimi nr.17, datë 30.04.2007 i Gjykatës Kushtetuese)”.
Kolegji Civil nuk mund të bëjë një rivlerësim të provave të ndryshme nga vlerësimi i
bërë gjatë procesit gjyqësor në dy shkallët e gjykimit.
24. Përsa arsyetohet më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i gjen të pabazuara
pretendimet e palës pala e paditur Mustafa Sheshori lidhur me cenueshmërinë e
vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në Nenin 485 të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 03.10.2013
93
Nr.00-2013-2245 i Vendimit (539)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
në datën 03.10.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile nr.11241-02422-

00-2013 i Regj. Themeltar, që i përket palëve:
PADITËS: VATH SHURDHI, në mungesë.

I PADITUR: SHOQËRIA “VOLALBA” SHPK, në mungesë.
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë
palën paditëse me 32.5 paga mujore.
Detyrimi i pagimit të pagave të papaguara Dhjetor 2012, Janar 2013.
Marrjen e masës së sigurimit të padisë
duke vendosur bllokimin e llogarive bankare
të Shoqërisë “Volalba” sh.p.k deri në vlerën e detyrimit.
Dhënien e vendimit të përkohshëm.
Detyrimin e palës së paditur për të paguar shpenzimet gjyqësore dhe avokatore.
Baza Ligjore: Nenet 116, 129, 141, 143, 144, 148, 153, 154, 155 e vijues të K.Punës,
nenet 106, 107, 202, 203, 205, 206, 317 të K.Pr.Civile,
nenet 419,420, 476 të K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendim nr.6737, datë 14.06.2013 ka vendosur:

Moskomptencën tokësore për gjykimin e çështjes civile me nr.12517 Akti, me
paditës Vath Shurdhi, të paditur Shoqëria “Volalba” shpk. Dërgimin për
gjykim të akteve të çështjes civile me nr.12517 Akti, Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lushnjë si gjykatë kompetente.
Kundër vendimit nr.6737, datë 14.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka

paraqitur ankim të veçantë pala paditëse Vath Shurdhi, me anë të cilit kërkon: prishjen e
vendimit nr.6737, datë 14.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor dhe dërgimin çështjes për
vazhdim gjykimi pranë kësaj gjykate, për këtë shkaqe:
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka keq interpretuar ligjin. Dispozitat kontraktuale,
neni 21 i Kontratë së Punës, është absolutisht i pavlefshëm për shkak se bie në
kundërshtim me një dispozitë urdhëruese të ligjit, neni 7/3 dhe neni 11/1 i Kodit të
Punës.
- Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vendimin nr.301, datë 09.06.2011, ka vendosur
se parashikimi kontraktor i kontratës individuale për caktimin e kompetencës nuk
94
mund të zbatohet, pasi është një klauzolë e paligjshme sipas pikës 3 të nenit 7 të
Kodit të Punës.
- Zgjidhja e mosmarrëveshjes nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë është përcaktuar
nga fakti se gjykimi i çështjes pranë kësaj gjykate do të shërbente për një zgjidhje më
të shpejtë, më të lehtë dhe më të mirë të saj, çka është në interes të drejtësisë.
- Pala e paditur e ka selinë në Tiranë, fakt që nuk pengon për të caktuar përfaqësues të
saj për ndjekjen e procesit gjyqësor

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana; në mungesë të palëve ndërgjyqëse; si diskutoi
e analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
Rrethanat e faktit
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se: Paditësi Vath Shurdhi ka qenë në
marrëdhënie pune pranë palës së paditur, Shoqërisë “Volalba” shpk, duke filluar nga data
19.05.1998. Me anë të Njoftimit datë 31.01.2013 pala e paditur Shoqëria “Volalba” shpk, ka
njoftuar punonjësit, ndër të cilët dhe palën paditëse, për përfundimin e marrëdhënies së
punës.
2. Paditësi Vath Shurdhi, me pretendimin se përfundimi i marrëdhënies së punës është
bërë në kundërshtim me dispozitat e Kodit të Punës, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë me kërkesë padi duke kërkuar dëmshpërblimin përkatës.
3. Në seancën përgatitore të datës 14.06.2013, pala e paditur Shoqërisë “Volalba”
shpk kërkoi shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
kalimin e saj për kompetencë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me pretendimin se palët,
me marrëveshje me shkrim, kanë përcaktuar këtë të fundit si gjykatë kompetente për
zgjidhjen e mosmarrëveshjeve që lidhen me kontratën e punës.
4. Pala e paditur referon për këtë kërkim në nenin 21 të kontratës individuale të punës
lidhur mes palëve ndërgjyqëse “Zgjidhja e mosmarrëveshjeve”. Sipas kësaj dispozite, palët
kanë përcaktuar Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Lushnjë si gjykata kompetente për zgjidhjen e
mosmarrëveshjeve në lidhje me interpretimin dhe zbatimin e kontratës.
5. Pala paditëse, Vath Shurdhi, prapësoi kërkimin e palës së paditur duke parashtruar
faktin se parashikimi i kontratës në nenin 21 të tyre, bie ndesh me parashikimet urdhëruese të
nenit 7/3 të Kodit të Punës dhe, për rrjedhojë, është absolutisht i pavlefshëm.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendim nr.6757, datë 14.06.2013 ka
vendosur: “Moskomptencen tokësore për gjykimin e çështjes civile me nr.12517 Akti, me
paditës Vath Shurdhi, të paditur Shoqëria “Volalba” shpk. Dërgimin për gjykim të akteve të
çështjes civile me nr.12517 Akti Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë si gjykatë
kompetente”.
6.1. Gjykata arsyeton se: “...duke qenë se mosmarrëveshja objekt gjykimi nuk është e
natyrës së mosmarrëveshjeve përjashtimore të nenit 52 të Kodit të Procedurës Civile,
marrëveshja me shkrim e palëve në lidhje me kompetencën tokësore prevalon me
parashikimet e mësipërme alternative. Parashikimi i paragrafit të tretë të nenit 7 të Kodit të
Punës, edhe në se në interpretim sistematik të tij, lidhet me kompetencën tokësore, vlerësohet
nga kjo gjykatë si i pazbatueshëm, për aq kohë sa mes palëve ka lindur konflikti dhe palët
nuk mund të hyjnë në marrëveshje me njëri tjetrin, qoftë edhe për përcaktimin e gjykatës
kompetente....Për rrjedhojë, gjykata, në bazë të neneve 52 dhe 61 të Kodit të Procedurës
Civile dhe parashikimit kontraktor të palëve ndërgjyqëse, konkludon në shpalljen e
moskompetencës së Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë në shqyrtimin e kësaj çështje dhe
dërgimin e saj për kompetencë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë....”.
95
7. Kundër vendimit nr.6737, datë 14.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse Vath Shurdhi, me anë të cilit kërkon prishjen e
vendimit nr.6737, datë 14.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor dhe dërgimin çështjes për
vazhdim gjykimi pranë kësaj gjykate, për shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
Ligji i zbatueshëm
8. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar;
8.1. Neni 43/2: “Paditë që rrjedhin nga marrëdhënie juridike me një degë ose agjenci
lokale të personit juridik, mund të ngrihen edhe në gjykatën ku ka qendrën dega ose agjencia,
si dhe në gjykatën e shkallës së parë ku personi juridik ka një ndërtesë me aktivitet ose një
përfaqësues të autorizuar që të paraqitet në gjykim për objektin e padisë”.
8.2. Neni 47/2: “.... dhe paditë që rrjedhin nga marrëdhëniet e punës mund të ngrihen
si në gjykatën e vendit ku ka banimin i padituri, ashtu dhe në gjykatën e vendit ku ka banimin
paditësi”.
8.3. Neni 52: “Kompetenca tokësore mund të ndryshohet me marrëveshje me shkrim
të palëve, përveç rasteve të parashikuara në nenet 45 e 46 të këtij Kodi dhe kur ligji e ndalon
këtë marrëveshje”.
8.4. Neni 54: “E drejta e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave kompetente i takon
paditësit, e cila ushtrohet me ngritjen e padisë”.
9. Dispozita e Kodit të Punës, në të cilat është parashikuar:
9.1. Neni 7: “1) Paditë ndaj personave që banojnë në territorin e Shqipërisë ngrihen
para gjykatës së vendbanimit të të paditurit.
2) Padia ngrihet edhe në vendin ku punëmarrësi kryen zakonisht punën e tij. Kur
punëmarrësi nuk e kryen zakonisht punën e tij në të njëjtin vend, vendi ku ndodhet qendra e
punës, që e ka punësuar atë.
3) Marrëveshjet që lidhen me juridiksionin janë të vlefshme vetëm nëse përcaktohen
pas lindjes së konfliktit”.
10. Se vendimit nr.6737, datë 14.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk
është marrë në zbatim të drejtë të ligjit procedural dhe si i tillë ai duhet të prishet dhe çështja
të dërgohet për vazhdim gjykimi pranë kësaj gjykate.
11. Ky Kolegj vlerëson se ankimi i veçantë i paraqitur nga paditësi Vath Shurdhi
përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 472 të K.Pr.Civile, të cilat e bëjnë të
cenueshëm vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në vlerësim të objektit, shkakut të padisë dhe të
gjithë akteve të administruara në dosje, të cilat i janë nënshtruar hetimit gjyqësor, i gjen të
pabazuara përfundimet e arritura nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në lidhje me
shpalljen e moskompetencës së saj në gjykimin e çështjes civile nr.11271 Akti dhe dërgimin
e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë.
13. Ky kolegj vëren se mosmarrëveshja objekt gjykimi lidhet me marrëdhënien
(kontratën) e punës së krijuar midis palëve ndërgjyqëse. Kompetenca tokësore e gjykatës për
zgjidhjen e këtyre mosmarrëveshjeve gjen rregullim në Kodin e Procedurave Civile (nenet
47, 52 dhe 54) dhe Kodin e Punës (neni 7).
14. Në interpretim harmonik të dispozitave të sipërcituara, Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë e gjen me vend të sqarojë se kompetenca është sasia e juridiksionit ose masa e
juridiksionit që i është dhënë në ushtrimin e funksioneve të saj çdo gjykate. Në këtë kuptim
ligjvënësi me të drejtë e ka konsideruar kompetencën për mosmarrëveshjet në marrëdhëniet e
punës si një kompetencë alternative në funksion të disponibilitetit të palëve, duke i dhënë të
96
drejtën e zgjedhjes së gjykatës kompetente palës paditëse, nëpërmjet ngritjes së padisë ose
me marrëveshjen të tyre kur këtë nuk e ndalon ligji.
15. Referuar ligjit të posaçëm për mosmarrëveshjen objekt shqyrtimi, Kolegji vëren
se kjo situatë rregullohet nga dispozitat e Kodit të Punës, i cili në nenin 7/3 përcakton se
“Marrëveshjet që lidhen me juridiksionin janë të vlefshme vetëm nëse përcaktohen pas
lindjes së konfliktit” pra palët në një marrëdhënie pune, përcaktimin e juridiksionit (gjykatës
kompetente), duhet ta bëjnë pas lindjes së mosmarrëveshjes.
16. Në rastin konkret, palët ndërgjyqëse në kontratën individuale të punës (neni 21)
kanë rënë dakord se “Për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve në lidhje me interpretimin dhe
zbatimin e kontratës, kompetente do të jetë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë….” Në
zbatim të nenit 21 të kontratës individuale të punës gjykata e faktit ka arsyetuar se çështja
objekt shqyrtimi duhet të gjykohet nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë si gjykatë e
zgjedhur paraprakisht nga palët me marrëveshje, në përputhje me kërkesat e nenit 52 te
K.Pr.Civile.
17. Kolegji Civil e çmon të pabazuar në ligj qëndrimin e mbajtur nga gjykata e faktit.
Marrëveshja e parashikuar në kontratën individuale të punës e konkretisht klauzola (neni 21)
për përcaktimin e gjykatës ku ka qendrën punëdhënësi si gjykatë kompetente në rast lindje
konflikt, përbën një parashikim të realizuar midis palëve përpara lindjes së konfliktit në
lidhje me marrëdhëniet e punës dhe, për rrjedhojë, është një marrëveshje e pavlefshme në
kuptim të neni 7/3 të Kodit të Punës, në të cilin parashikohet se: “Marrëveshjet që lidhen me
juridiksionin janë të vlefshme vetëm nëse përcaktohen para lindjes së konfliktit”.
18. Gjithashtu, Kolegj Civil e vlerëson të drejtë dhe të mbështetur në ligj pretendimin
e parashtruar nga pala paditëse, se padia për marrëdhëniet e punës duhet te ngrihet në vendin
ku ka banimin i padituri, ashtu dhe në gjykatën e vendit ku ka banimin paditësi (Neni 47 i
Kodit të Punës), duke i dhënë të drejtën e zgjedhjes së gjykatës kompetente palës paditëse,
nëpërmjet ngritjes së padisë ose me marrëveshjen të tyre kur këtë nuk e ndalon ligji.
19. Në këtë kontekst, për sa kohë pala e paditur, Shoqëria “Volalba”shpk, me cilësinë
e punëdhënësit, ka si seli të ushtrimit të aktivitetit të saj Tiranën, me të drejtën padia objekt
shqyrtimi është ngritur nga paditësi Vath Shurdhi, me cilësinë e punëmarrësit, pranë Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
20. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se vendimi
nr.6737, datë 14.06.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është shpallur
moskompetenca tokësore, duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet pranë asaj gjykatë
për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të neni 63 dhe 485 të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.6737, datë 14.06.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe dërgimin e çështjes pranë asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 03.10.2013
97
Nr.00-2013-2246 i Vendimit (540)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
në datën 03.10.2013, mori ne shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile nr.11115-00955-

PADITËS I K/PADITUR: FEIM AGOLLI, në mungesë.

TË PADITUR K/PADITËSA: ELIJON SHAHOLLI
DHURATA SHAHOLLI, në mungesë
OBJEKTI I PADISË:
Lirim e dorëzim trualli dhe pushim cenimi.
Baza Ligjore e Padisë: Neni 296 e 302 i Kodit Civil.
Detyrim për njohje pronar.
Baza Ligjore e K/Padisë: Neni 169 i Kodit Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.2640, datë 21.10.2008, ka

vendosur:
Pranimin e kërkesë padisë. Detyrimin e të paditurve k/paditës Eljon Syrja
Shaholli dhe Dhurata Xhemal Shaholli t’i lirojnë dhe dorëzojnë paditësit të
k/paditur Feim Sali Agolli një sipërfaqe trualli prej 92.26 m2 e ndodhur në
fshatin Grace të Rrethit Devoll, e cila përfshihet brenda kufijve të hartës së
regjistrimit të pasurisë nr.395/7 në pronësi të Feim Agollit, e cila në skicën e
aktit të ekspertimit të ekspertit pasqyrohet 50.10 m2 e pa ngjyrosur, 42.16 m2
me ngjyrë të verdhë, nga e cila 29 m2 e zënë me ndërtim pa leje.
Detyrimin e të paditurve k/paditës, të pushojnë cenimin që i bëjnë pronës së
paditësit Feim Agolli, duke kaluar në truallin me sipërfaqe 50.49 m2 në kufi
me rrugën publike, e pasqyruar me ngjyrë blu në skicën e aktit të ekspertimit,
dhe të mos e përsëritin me në të ardhmen.
Rrëzimin e kundra-padisë së të paditurve k/paditës Elion Shaholli dhe Dhurata
Shaholli, paditës i k/paditur Feim Agolli, me objekt detyrim për njohje pronar,
si të pa bazuar. Skica e aktit të ekspertimit e ekspertit Robert Papi është pjesë
përbërëse e këtij vendimi.
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.135, datë 27.04.2009, ka vendosur:

Gjyqësor Korçë përsa i përket padisë si më poshtë: Rrëzimin e padisë së
98
paditësit Feim Agolli, si të pa bazuar në prova dhe në ligj. Lënien në fuqi të
këtij vendimi përsa i përket rrëzimit të kundërpadisë.
Shpenzimet gjyqësore në masën 45.000 lekë për mbrojtjen me avokat të palës
së paditur i ngarkohen paditësit Feim Agolli.
Kundër vendimit nr.135, datë 27.04.2009, të Gjykatës së Apelit Korçë, në bazë të

nenit 472 të K.Pr.Civile, brenda afatit ligjor, ka paraqitur rekurs paditësi i kundër-paditur
Feim Agolli, me anë të cilit kërkon prishjen e vendimit nr.135, datë 27.04.2009 të Gjykatës
së Apelit Korçë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.2640, datë 21.10.2008 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Korçë, për këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së apelit është i pabazuar në ligj;
- Paditësi është pronar i vjetër që i referohet regjistrave kadastrale të vitit 1947 me një
sipërfaqe prej 300 m2 trualli, me kufij të përcaktuar. Të paditurit posedojnë pa asnjë
titull dy sipërfaqe, atë në pjesën veriore prej 50.49 m2 dhe atë në pjesën lindore 92.26
m2.
- Eksperti konfirmon se sipërfaqja prej 50 m2 që ndodhet midis dy portave të të dy
palëve, nuk është e rrethuar nga asnjëra palë dhe posedohet prej të dyve. Paditësi në
kërkimet e tij, arrin të provojë se është pronar i sipërfaqes prej 50.49 m2, e ndodhur
në veri të pronës së tij;
- Gjykata e apelit ka konsumuar një sërë shkeljesh procedurale si dhe ka
keqinterpretuar ligjin material. Gjykata, me këqyrjen në vend, ka marrë përsipër rolin
e ekspertit duke përcaktuar vetë vjetërsinë e ndërtimeve të palëve dhe nuk iu ka lejuar
palëve të paraqesin vërejtjet e tyre me shkrim, pasi në këqyrje nuk u mbajt proces-
verbal;
- Arsyetimi i gjykatës se paditësi nuk arrin të provojë pronësinë e tij është krejt i
pabazë. Procedura e regjistrimit fillestar ka të parashikuar se pas periudhës së
afishimit 90 ditor, nëse nuk ka kontestime, kryhet regjistrimi;
- Gjykata nuk i ka dhënë zgjidhje konfliktit në mes të palëve duke i lënë ata në
gjendjen e mëparshme. Ajo ligjëron kështu posedimin e paligjshëm të të paditurve.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana; në mungesë të palëve ndërgjyëse; si
diskutoi e analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
Rrethanat e faktit
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi i kundër-paditur Feim Agolli ka
të regjistruar pranë Z.R.P.P. Devoll një shtëpi banimi së bashku me truallin prej 297
m2, të ndodhur në fshatin Grace të Rrethit Devoll, me numër pasurie 395/7,Vol.6,
Fq.197, ndodhet në Zonën kadastrale 1833, dhe kufizohet: V - pasuria nr 395/6; L -
pasuria nr 395/8; J - pasuria 395/3 dhe P -pasuria nr.395/5 (Vërtetim Pronësie
09.06.2006).
2. Të paditurit kundër-paditës, Elijon e Dhurata Shaholli, si trashëgimtarë ligjorë të
Syrja Ysen Shaholli, në emër të të cilit rezulton e regjistruar pranë Z.R.P.P. Devoll
pasuria nr.395/8, posedojnë këtë pasuri të përbërë nga shtëpi banimi dhe truall me
sipërfaqe 390 m2 e ndodhur po në fshatin Grace, Devoll. Kjo pronë ndodhet në
kufirin lindor të pronës së paditësit.
3. Pala paditëse kundër-paditur, Feim Agolli, me pretendimin se një pjesë e pronës së tij
prej 121.5 m2 posedohet në mënyrë të paligjshme nga të paditurit kundër-paditës, i
99
është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë duke kërkuar lirim dhe dorëzim
sendi.
4. Të paditurit kundër-paditësa Elijon e Dhurata Shaholli duke prapësuar kanë paraqitur
kundërpadi, duke kërkuar në bazë të nenit 169 i Kodit Civil detyrimin e palës paditëse
për t’i njohur pronarë mbi sipërfaqen objekt konflikti. Të paditurit kundër-paditësa
kanë parashtruar faktin se për më shumë se 20 vjet ata posedojnë pronën dhe janë
sjellë si pronarë.
5. Në përfundim të hetimit gjyqësor, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin
nr.2640, datë 21.10.2008, ka vendosur: “Pranimin e kërkesë padisë. Detyrimin e të
paditurve k/paditës Eljon Syrja Shaholli dhe Dhurata Xhemal Shaholli t’i lirojnë dhe
dorëzojnë paditësit të k/paditur Feim Sali Agolli, një sipërfaqe trualli prej 92.26 m2 e
ndodhur në fshatin Grace të Rrethit Devoll, e cila përfshihet brenda kufijve të hartës
së regjistrimit të pasurisë nr.395/7 në pronësi të Feim Agollit, e cila në skicën e aktit
të ekspertimit të ekspertit pasqyrohet 50.10 m2 e pa ngjyrosur, 42.16 m2 me ngjyrë të
verdhë nga e cila 29 m2 e zënë me ndërtim pa leje. Detyrimin e të paditurve k/paditës,
të pushojnë cenimin që i bëjnë pronës së paditësit Feim Agolli, duke kaluar në
truallin me sipërfaqe 50.49 m2 në kufi me rrugën publike, e pasqyruar me ngjyrë blu
në skicën e aktit të ekspertimit dhe të mos e përsërisin më në të ardhmen. Rrëzimin e
kundra-padisë së të paditurve k/paditës Elion Shaholli dhe Dhurata Shaholli, paditës
i k/paditur Feim Agolli, me objekt detyrim për njohje pronar, si të pabazuar. Skica e
aktit të ekspertimit e ekspertit Robert Papi është pjesë përbërëse e këtij vendimi.
Shpenzimet gjyqësore në shumën 61.800 lekë, të cilat janë parapaguar nga paditësi
kundër-paditur, i ngarkohen të paditurve kundër-paditës solidarisht”.
5.1. Gjykata arsyeton se: “….Sipas aktit të ekspertimit rezulton se të paditurit posedojnë
përveç pasurisë 295/8 edhe 92.26, e cila është në pronësi të paditësit brenda kufijve
të hartës treguese për pronën e paditësit. Ky fakt nuk u kundërshtua nga pala e
paditur kundër-paditëse, e cila u mbrojt me faktin që kjo sipërfaqe është jashtë murit
rrethues të shtëpisë së paditësit dhe është poseduar vazhdimisht prej tyre, por nuk
paraqiti ndonjë titull mbi bazën e të cilit ushtron posedimin.....Kërkesat e kësaj
dispozite paditësi i plotëson pasi është pronar i sendit dhe nga ana tjetër rezultoi se
ai cenohet në një pjesë të pronës prej të paditurve. Ky cenim rezulton për sipërfaqen e
truallit prej 50,49 m2, nëpërmjet së cilës të paditurit kalojnë për të shfrytëzuar
pasurinë nr.395/8 që ata posedojnë. Kjo sipërfaqe rezultoi se është në pronësi të
paditësit por të paditurit k/paditës pretenduan se këtë truall e kanë përdorur si rrugë
kalimi prej shumë vitesh dhe se nuk është pronë e paditësit, por pronë publike. Në
lidhje me këtë pretendim nuk u paraqit ndonjë provë nga të paditurit dhe as nga
Komuna Hoçisht.... Pra nga sa u parashtrua më lart në lidhje me padinë, paditësi
provon legjitimitetin pasiv pasi janë vetëm dy të paditurit që posedojnë pa ndonjë
titull sipërfaqen 92.26 m2, prandaj duhet të detyrohen t’i lirojnë e dorëzojnë atë
paditësit të kundër paditur, e cila sipas hartës treguese dhe certifikatës të pronësisë,
është pronë e paditësit dhe sipas aktit të ekspertimit është në Lindje të saj, kurse për
të paditurit në Perëndim të pronës që ata posedojnë, nga e cila sipas aktit të
ekspertimit 50.10 m2 të paditurit e shfrytëzojnë për prodhime bujqësore 29 m2 kanë
ndërtuar objekt (aneks) dhe dy sipërfaqet 7.41 m2 dhe 5.75 m2 që pasqyrohen me
ngjyrë të verdhë në skicën e aktit të ekspertimit .......Përsa i përket sipërfaqes që
paditësi cenohet në pronësi rezulton se të paditurit kalojnë nëpërmjet truallit prej
50.49 m2, por që nuk mund të përcaktohet si e ndarë se në sa m2 të saj cenohet,
prandaj gjykata vlerëson se të paditurit duhet të detyrohen të mos kalojnë nëpërmjet
këtij trualli që është në kufirin Veri-Perëndim, dhe të pasqyruar me ngjyre blu në
skicën e aktit të ekspertimit......Përsa i përket kundër-padisë gjykata vlerëson rrëzimin
100
e saj si të pabazuar.... Kërkesat e kësaj dispozite nuk provohen prej tyre pasi nuk
rezulton që ata të kenë poseduar qetësisht dhe të jenë sjellë si pronare për 20 vjet
rresht..: Sipas vërtetimit nr.152 prot., datë 08.08.2008, të Z.V.R.P.P. Devoll rezulton
se të dyja pronat objekt konflikti janë regjistruar në vitin 1999, pra para 9 vjetësh dhe
sjellja si pronar nuk mund të pretendohet nga të paditurit, për më tepër që i padituri
kundër-paditës Elion Shaholli është i vitlindjes 1983, pra 25 vjeç dhe nuk ka asnjë
mundësi ligjore të pretendojë që para moshës 5 vjeç të jetë sjellë si pronar i pasurisë
objekt konflikti....Duke qenë para faktit që regjistrimi është bërë në vitin 1999, palët
janë njohur me regjistrimin fillestar, i cili është shpallur në qendrën e banimit
konform kërkesave të ligjit “Për regjistrimin e Pasurive të Paluajtshme” dhe, duke
parë plan-vendosjet e pretenduara si të gabuara, mund të kërkonin korrigjimin dhe
saktësimin e tyre.... Të paditurit kundër-paditës nuk mund të pretendojnë se janë
sjellë si pronarë për më shumë se 20 vjet, pasi sipas Kushtetutës të vitit 1976 pronar i
vetëm për tokën ka qenë shteti dhe ky regjim juridik i tokës ka ndryshuar në vitin
1991 për tokën bujqësore me ligjin nr.7501, datë 19.07.1991, për banesat shtetërore
me ligjin nr.7652, datë 23.12.1992, kurse për trojet me ligjin nr.7698, datë
15.04.1993. Pra askush nuk mund të pretendonte se ishte pronar para kësaj kohe dhe
në këtë aspekt të paditurit kundër-paditës nuk mund të pretendojnë nëpërmjet
trashëgimlënësit Syrja Shaholli që të njihen pronare me parashkrim fitues...”
1. Mbi ankim të të paditurve kundër-paditësa Elijon dhe Dhurata Shaholli, Gjykata e
Apelit Korçë, me vendimin nr.135, datë 27.04.2009, ka vendosur: “Ndryshimin e
vendimit nr.2640, datë 21.10.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë përsa i
përket padisë si më poshtë: Rrëzimin e padisë së paditësit Feim Agolli si të pabazuar
në prova dhe në ligj. Lënien në fuqi të këtij vendimi përsa i përket rrëzimit të kundër
padisë. Shpenzimet gjyqësore në masën 45.000 lekë për mbrojtjen me avokat të palës
së paditur i ngarkohen paditësit Feim Agolli”.
1.1. Gjykata arsyeton se: “...vendimi i gjykatës së faktit është marrë në kundërshtim me
ligjin material civil dhe me provat e administruara në gjykim, ndaj duhet të
ndryshohet përsa i përket pranimit të padisë dhe duhet të mbetet në fuqi përsa i
përket rrëzimit të kundërpadisë, për shkak të heqjes dorë nga ankimi për këtë pjesë.
Gjykata e apelit vendosi të përsërisë hetimin gjyqësor duke këqyrur vendin objekt
gjykimi në kuptim të neneve 645/2 dhe 286 e 287 të K.Pr.Civile. Ka rezultuar nga akti
i ekspertimit se shtëpitë e banimit të dy palëve janë ndërtime të para viteve 1990, së
bashku me rrethimet e pronave të tyre. Paditësi Feim, brenda mureve rrethuese
posedon sipërfaqen prej 196.84 m2 ndërkohë që në aktin e pronësisë ai ka të shënuar
297 m2, ndërsa pala e paditur posedon brenda mureve rrethuese një sip. prej 379.28
m2, ndërkohë që pasuria nr.398/5 ka një sip. 390 m2. Të dy posedimet në fakt,
tregojnë se palët posedojnë më pak sipërfaqe nga ajo që është shënuar në aktin e
pronësisë. Sipas mënyrës që janë sistemuar prej vitesh palët, për nga mënyra e
realizimit të secilës prej tyre në rrugën publike dhe pozicioni i hyrjes së secilës palë
për në banesë, edhe gjatë këqyrjes faktike që i bëri në vend gjykata, duket qartë se të
dy pronat nuk kanë lidhje me njëra-tjetrën në kuptim të pozicionimit të tyre.. kjo
gjendje fakti ka ekzistuar përpara procesit të regjistrimit fillestar pra ka ekzistuar
përpara vitit 1999 dhe nuk rezulton që pala paditëse të ketë pretendime të tilla
pronësisë ndaj palës së paditur .. Gjykata e apelit çmon se pala paditëse, pavarësisht
faktit se me certifikatën e regjistrimit rezulton pronare edhe për sipërfaqen prej 92.26
m2 që aktualisht është në posedim të të paditurve, nuk mund të kërkojë rivendikimin e
saj pasi nuk rezulton e provuar se posedimi i të paditurve mbi këtë pronë të jetë
rrjedhojë i paligjshmërisë. Po kështu mënyra se si paditësi është bërë pronar mbi këtë
sipërfaqe nuk është rrjedhim i një akti ligjor dhe të pakontestueshëm, regjistrimi
101
fillestar dhe apriori i bërë nga njësia e menaxhimit pa u mbështetur në një akt ligjor
të mëparshëm pronësie, nuk i krijon bindjen gjykatës të qenies së titullit pronar dhe
legjitimimin për ngritjen e padisë së rivendikimit...Pala paditëse nuk legjitimohet të
kërkojë pushimin e cenimit të pronësisë duke detyruar të paditurit të mos kalojnë në
sipërfaqen e truallit që lidh pronën e tyre me rrugën publike jo vetëm për faktin se
titulli i pronësisë të paditësit për këtë pjesë dhe mënyra e regjistrimit janë vënë në
diskutim, por edhe për faktin se nuk rezulton që të paditurit të përdorin këtë pronë në
mënyrë të paligjshme...”
2. Kundër vendimit nr.135, datë 27.04.2009 të Gjykatës së Apelit Korçë, në bazë të
nenit 472 të K.Pr.Civile, brenda afatit ligjor, ka paraqitur rekurs paditësi i kundër-
paditur Feim Agolli, me anë të cilit kërkon prishjen e vendimit nr.135, datë
27.04.2009 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.2640, datë
21.10.2008, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë për shkaqet e parashtruara në
Ligji i zbatueshëm
3. Dispozitat e Kodit Civil:
3.1. Neni 169 parashikon: “Personi që ka poseduar qetësisht e pa ndërprerje, duke u
sjellë sikur të ishte pronar për njëzet vjet në një pronë të paluajtshme, bëhet pronar i
saj”.
3.2. Neni 296 parashikon se “Pronari ka të drejtë të ngrejë padi për të kërkuar sendin e
tij nga çdo posedues ose mbajtës. Këtë të drejtë e ka edhe çdo bashkëpronar për
sendin e përbashkët, me qëllim që ai t’u dorëzohet gjithë bashkëpronarëve”.
3.3. Neni 302 parashikon se: “Pronari ka të drejtë të kërkojë nga cilido që e
cenon në pronësinë e tij, por pa u zhveshur nga posedimi, të pushojë cenimin dhe të
mos përsërisë këtë në të ardhmen, dhe, kur është rasti, të shpërblejë dëmet që mund
t’i ketë shkaktuar”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë Vlerëson se:
4. Vendimi nr.135, datë 27.04.2009 i Gjykatës së Apelit Korçë, me anë të cilit është
vendosur ndryshimi i vendimit nr.2640, datë 21.10.2008 të Gjykatës Rrethit Gjyqësor
Korçë lidhur me rrëzimin e kërkesë padisë e lënia në fuqi për pjesën tjetër, është
marrë në respektim të ligjit procedural dhe atij material dhe për këtë arsyet duhet të
lihet në fuqi.
të vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe referuar shkaqeve të rekursit, vlerëson se
arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykatat e apelit është rrjedhojë e respektimit
dhe zbatimit të kërkesave të ligjit.
6. Ky Kolegj konstaton se nga gjykata e apelit, në përfundim të një hetimi të plotë dhe të
gjithanshëm, është përcaktuar drejt thelbi i mosmarrëveshjes së paraqitur nga palët në
këtë gjykim, ku mbi bazën e shkaqeve ligjore të padisë, ka vënë në diskutim
ekzistencën e të drejtës së pronësisë mbi truallin e pretenduar nga paditësi Feim
Agolli, kundrejt gjendjes së faktit që i kundërvihet të drejtës së pretenduar prej tij,
posedimi i vazhdueshëm në kohë, pretenduar me anë të kundërpadisë nga të paditurit
kundër-paditësja Elijon Shaholli, etj.
7. Kështu, ka rezultuar e provuar se pala paditëse kundra-paditur Feim Agolli brenda
mureve rrethuese posedon sipërfaqen prej 196.84 m2 ndërkohë që në aktin e
pronësisë ka të shënuar 297 m2, ndërsa pala e paditur kundër-paditëse Elijon
Shaholli, etj, posedon brenda mureve rrethuese një sip. prej 379.28 m2, ndërkohë në
aktin e pronësisë ka të shënuar sip.390 m2.
102
Pra palët ndërgjyqëse posedojnë në fakt më pak sipërfaqe nga ajo që është shënuar në
aktin e pronësisë. Gjendje fakti kjo, e cila ka ekzistuar që prej vitit 1999, përpara
procesit të regjistrimit fillestar, gjatë të cilit nuk ka rezultuar që pala paditëse të ketë
pasur pretendime lidhur me pronësinë ndaj palës së paditur.
8. Kolegji Civil e vlerëson të drejtë konkluzionin e gjykatës së apelit lidhur me zbatimin
dhe interpretim e nenit 296 të Kodit Civil. Për t’u legjitimuar paditësi Feim Agolli, në
ngritjen e padisë për lirimin dhe dorëzimin e sendit (padia e rivendikimit), duhet të
provonte plotësimin e dy kushte që: (i) paditësi duhet të jetë pronar i sendit për të
cilin kërkon kthimin, dhe (ii) i padituri, kundër të cilit drejtohet padia, duhet të jetë
posedues i paligjshëm i sendit ose mbajtjës i tij.
9. Për aq sa paditësi Feim Agolli ka vërtetuar vetëm kushtin e parë për ngritjen e padisë
së rivendikimit, faktin e të qenit pronar të sipërfaqes prej 92.26 m2, por nuk ka arritur
të provojë në mënyrë të pakontestueshme paligjshmërinë e posedimit të saj prej palës
së paditur Elijon Shaholli, etj, paditësi nuk legjitimohet për t’u mbrojtur më padinë
për kërkim sendi.
pretendimet e palës paditëse Feim Agolli lidhur me cenueshmërinë e vendimit të
gjykatës së apelit.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.135, datë 27.04.2009 të Gjykatës së Apelit Korçë.
Tiranë më 03.10.2013.
103
Nr.00-2013-2247 i Vendimit (541)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
në datën 03.10.2013, mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile nr.11112-00993-

PADITËS: EDUART BALLA, në mungesë.

E PADITUR: ESMERALDA BALLA, në mungesë.
OBJEKTI:
Pjesëtim pasurie, apartament banimi
dhe një shume të marrë hua në formë kredie
me interes prej 15.000 Euro.
Baza ligjore: Neni 207 i K.Civil
dhe 370 - 373 i K.Pr.Civile.
Gjykata e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin nr.3381, datë 26.12.2008, ka

vendosur:
Pjesëtimin e një shtëpie banimi (apartament) të ndodhur në qytetin e Korçës,
me nr.pasurie 3/171 + 1-2, zona kadastrale 8501, Volumi 7, faqe 3, me
sipërfaqe prej 56.64 m2 në Rrugën “P. Xhamballo”, pallati 7, shk.1, kati 1,
ap.2, e kufizuar: V-L-J-Pasuria nr.3/266, dhe P-Pasuria nr.3/263, duke iu lënë
në pronësi të vetme të paditurës Esmeralda Balla dhe duke i dhënë fund
bashkëpronësisë midis palëve.
Pjesëtimin e një shume prej 19.238 Euro të marrë hua në formë kredie
nëpërmjet kontratës nr.2740 rep. e 1792 kol., datë 16.10.2007 të noterisë
Korçë, duke i takuar nga 9.619 Euro secilit dhe i gjithë detyrimi ndaj Bankës
“Credins” sha të shlyhet nga e paditura Esmeralda Balla.
Detyrimin e të paditurës Esmeralda Balla, t’i paguajë paditësit Eduart Balla
shumën 469.549 lekë si kompensim i vlerës të 35% të banesës në shumën
1.670.000 lekë, nga e cila zbritet ½ e kredisë që është 9.615 x 124.8 lekë =
1.200.451 lekë, e cila i lihet të paditurës për t’u likuiduar.
Në momentin që e paditura i paguan shumën 469.549 lekë Eduartit, merr fund
bashkëpronësia mbi pasurinë e paluajtshme apartament, duke u bërë e paditura
pronare e vetme, e cila njëkohësisht ngarkohet me të gjithë detyrimin ndaj
Bankës “Credins” sha sipas kontratës të cituar më lart, kurse paditësi Eduart
Balla përjashtohet prej këtij detyrimi.

104
Parë Korçë.

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë nr.128, datë 23.04.2009, në mbështetje
të nenit 472 të K.Pr.Civile, brenda afatit ligjor, ka ushtruar rekurs pala paditëse Eduart Balla,
duke kërkuar prishjen e vendimeve dhe kthimin e çështjes për rigjykim, për këto shkaqe:
- Të dyja vendimet janë marrë në kundërshtim me provat e administruara gjatë
shqyrtimit gjyqësor. Gjykatat padrejtësisht e trajtojnë sendin si apartament banimi,
ndërkohë që apartamenti është transformuar në lokal luksoz. Ky fakt është pranuar
nga ekspertët dhe ka rezultuar i vërtetë dhe nga këqyrja e vetë gjykatës.
- Nuk jemi dakord me konkludimin e ekspertëve se nuk ka mundësi ndarje në natyrë të
sendit. Sendi në tre anë të tij kufizohet me rrugë dhe ekziston e plotë mundësia e
ndarjes.
- Nuk jemi dakord me vlerën qesharake të përcaktuar për sendin, duke u trajtuar si
shtëpi banimi dhe jo si lokal shërbimi.
- Nuk jemi dakord që sendi i lihet palës së paditur, ndërkohë që ajo banon në Itali dhe
është pala paditëse që ka më tepër nevojë ta përdorë atë, pasi është i vetmi mjet jetese
për të.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana; në mungesë të palëve ndërgjyëse; si
VËREN
Rrethanat e faktit
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se palët ndërgjyqëse kanë lidhur martesë
ligjore në datë 24.06.2002. Kjo martesë ka zgjatur deri më datë 12.01.2008, datë në të
cilën ka marrë formë të prerë vendimi nr.3170, datë 28.12.2007 i Gjykatës së Shkallës
së Parë Korçë, me anë të cilit është vendosur zgjidhja e martesës ligjore.
2. Paditësi Eduart Balla i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë me kërkesë
padi duke kërkuar pjesëtimin e një shtëpie banimi (apartament), si pasuri e fituar gjatë
martesës, duke pretenduar se i takon 2/3 pjesë e shtëpisë dhe të paditurës Esmeralda
1/3 pjesë, si dhe të një huaje në formë kredie prej 15.000 Euro.
3. Pronësia e banesës provohet me çertifikatën për vërtetim pronësie së bashku me
hartën treguese dhe kartelën e regjistrimit të pasurisë, në të cilën përcaktohet se
pasuria ka nr.3/171+1-2, ndodhet në zonën kadastrale 8501, vol.7, faqe3, Rr."Pano
Xhamballo", pall.7, sh.1, ap.2, me sipërfaqe 59.64 m2 dhe kufij: V, J dhe Lindje
pasuria nr.3/266 dhe në P. Pasuria 3/263.
4. Gjithashtu rezulton se, me kontratën nr.(0098) 2740 rep. e 1797 kol., datë 16.10.2007,
të Noterisë Korçë, paditësi Eduart Balla ka marrë kredinë në shumën prej 15.000 euro
nga Banka “Credins”.
5. Për më tepër rezulton se sendi për të cilin kërkohet pjesëtimi është një objekt që
përdoret për shërbime biznesi (kafe).
6. Me vendim të fazës të parë të pjesëtimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë
nr.s’ka, datë 15.07.2008, është lejuar pjesëtimi i banesës duke përcaktuar pjesët
takuese, ku paditësit i takon 35% dhe të paditurës 65%, ndërsa huaja në formë kredie
për t’u kthyer nga 1/2 për secilën palë së bashku me interesin. Ky vendim nuk është
kundërshtuar nga palët, të cilat nënshkruan në proces-verbalin e seancës gjyqësore
105
konform kërkesave të nenit 371 të K.Pr.Civile dhe gjykimi vazhdoi me fazën e dytë të
pjesëtimit.
7. Në fazën e dytë të pjesëtimit, gjykata çmoi të domosdoshme marrjen e mendimit të
një specialisti në fushën e vlerësimit të pasurive të paluajtshme dhe pasi mori edhe
mendimin e palëve caktoi në cilësinë e ekspertit, inxhinierin Aleksandër Ropi.
8. Në përfundim të hetimit gjyqësor Gjykata e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin
nr.3381, datë 26.12.2008, ka vendosur: “Pjesëtimin e një shtëpie banimi (apartament)
të ndodhur në qytetin Korçë, me nr.pasurie 3/171 + 1-2, zona kadastrale 8501,
Volumi 7, faqe 3, me sipërfaqe prej 56.64 m2 në Rrugën “P. Xhamballo”, pallati 7,
shk.1, kati 1, ap.2, e kufizuar: V-L-J-Pasuria nr.3/266, dhe P-Pasuria nr.3/263, duke
iu lënë në pronësi të vetme të paditurës Esmeralda Balla dhe duke i dhënë fund
bashkëpronësisë midis palëve. Pjesëtimin e një shume prej 19.238 Euro të marrë hua
në formë kredie nëpërmjet kontratës nr.2740 rep. e 1792 kol., datë 16.10.2007 të
Noterisë Korçë, duke i takuar nga 9.619 Euro secilit dhe i gjithë detyrimi ndaj Bankës
“Credins” sha të shlyhet nga e paditura Esmeralda Balla. Detyrimin e së paditurës
Esmeralda Balla t’i paguajë paditësit Eduart Balla shumën 469.549 lekë si
kompensim i vlerës të 35% të banesës në shumën 1.670.000 lekë, nga e cila zbritet ½
e kredisë që është 9.615 x 124.8 lekë = 1.200.451 lekë, e cila i lihet të paditurës për
t’u likuiduar. Në momentin që e paditura i paguan shumën 469.549 lekë Eduartit merr
fund bashkëpronësia mbi pasurinë e paluajtshme apartament, duke u bërë e paditura
pronare e vetme, e cila njëkohësisht ngarkohet me të gjithë detyrimin ndaj Bankës
“Credins” sha sipas kontratës të cituar më lart, kurse paditësi Eduart Balla
përjashtohet prej këtij detyrimi”.
8.1. Gjykata arsyeton se: “....Nisur nga fakti që eksperti dha mendimin se nuk ekziston
asnjë mundësi ndarje në natyrë, gjykata çmoi se nuk ka vend për hartimin e ndonjë
projekt pjesëtimi siç parashikon neni 373 i K.Pr.Civile….. Gjykata, pasi dëgjoi
pretendimet e palëve dhe përgjigjet e dhëna nga ekspertët për pyetjet e bëra nga
palët, e vlerëson të drejtë aktin e ekspertimit pasi ai i është referuar gjendjes aktuale
të pronës, vendndodhjes dhe vlerës në tregun e lirë. Po kështu ekspertët kanë marrë
parasysh dhe investimet e kryera duke vlerësuar sendin rreth 600.000 lekë më shumë
se vlerësimi i mëparshëm…. Gjykata, pasi dëgjoi pretendimet e palëve, nisur nga
raportet e pjesëve dhe gjendja ekonomike e tyre, vlerëson që banesa t’i lihet të
paditurës Esmeralda. Në gjykim rezultoi se të dyja palët nuk kanë strehim tjetër dhe
asnjëra pret tyre nuk banon aty, por gjykata çmon se e paditura ka më tepër nevojë
për strehim dhe e ka më të vështirë sistemimin në të ardhmen. Po kështu ajo ka pjesën
më të madhe të sendit dhe ka mundësi për të kompensuar paditësin në lekë për pjesën
e tij, mundësi që i padituri pranoi vetë se nuk e ka, zgjidhje kjo që është në përputhje
me kërkesat e nenit 207 të K.Civil….. Në lidhje me kredinë, e paditura kërkoi që i
gjithë detyrimi t’i lihet asaj duke u bërë zbritja nga shuma prej 1.670.000 lekë për
35% të vlerës së banesës dhe paditësi në lidhje me këtë pretendim nuk pati ndonjë
kundërshtim. Nisur nga ky fakt, gjykata çmon që i gjithë detyrimi për kredinë në
shumën 19.238 euro t’i lihet të paditurës dhe 1/2 e saj të zbritet nga shuma e
detyrimit për kompensimin e pjesës të banesës, pra e paditura të kompensojë
paditësin në shumën 1.670.000 lekë nga e cila të zbritet shuma prej 9.619 euro x
124.8 lekë =1.200.451 lekë, pra gjithsej 469.549 lekë. Gjykata vlerëson të drejtë këtë
zgjidhje pasi u kërkua nga palët dhe nuk bie ndesh me ligjin. Po kështu, nisur nga
fakti se paditësi është në pamundësi ekonomike për të shlyer kredinë pasi ai vetë
deklaroi se është i papunë dhe pa mjete jetese, lënia e këtij detyrimi do të sillte
probleme në lidhje me dhënien fund të bashkëpronësisë mbi banesën nga mos
shlyerja e detyrimeve, banesë e cila është vënë garanci nga e paditura kurse kredia
106
është marrë nga paditësi. Kjo zgjidhje është e përshtatshme për të dyja palët, pasi
rezultoi që deri në dhënien e vendimit ka qenë e paditura që ka shlyer kredinë sipas
kritereve në kontratë dhe që u pranua nga paditësi, i cili vetë nuk ka paguar asnjë
këst. Përsa i përket shpenzimeve gjyqësore, të dyja palët u përfaqësuan në gjykim me
avokat të zgjedhur pret tyre, kurse pagesa për ekspertët u krye në raport me pjesët
prandaj këto shpenzime duhet t’i lihen atyre siç janë bërë, kurse shpenzimet në lidhje
me taksën mbi aktet duhet t’i ngarkohen palëve në raport me pjesët pasi janë paguar
nga paditësi…. Në lidhje me kredinë, e paditura kërkoi që i gjithë detyrimi t’i lihet
asaj duke u bërë zbritja nga shuma prej 1.670.000 lekë për 35% të vlerës së banesës,
dhe paditësi në lidhje me këtë pretendim nuk pati ndonjë kundërshtim. Nisur nga ky
fakt, gjykata çmon që i gjithë detyrimi për kredinë në shumën 19.238 euro t’i lihet të
paditurës dhe 1/2 e saj të zbritet nga shuma e detyrimit për kompensimin e pjesës të
banesës, pra e paditura të kompensojë paditësin në shumën 1.670.000 lekë nga e cila
të zbritet shuma prej 9.619 euro x 124.8 lekë =1.200.451 lekë, pra gjithsej 469.549
lekë. Gjykata vlerëson të drejtë këtë zgjidhje pasi u kërkua nga palët dhe nuk bie
ndesh me ligjin. Po kështu, nisur nga fakti se paditësi është në pamundësi ekonomike
për të shlyer kredinë pasi ai vetë deklaroi se është i papunë dhe pa mjete jetese, lënia
e këtij detyrimi do të sillte probleme në lidhje me dhënien fund të bashkëpronësisë
mbi banesën nga mos shlyerja e detyrimeve, banesë e cila është vënë garanci nga e
paditura kurse kredia është marrë nga paditësi. Kjo zgjidhje është e përshtatshme për
të dyja palët, pasi rezultoi që deri në dhënien e vendimit ka qenë e paditura që ka
shlyer kredinë sipas kritereve në kontratë dhe që u pranua nga paditësi i cili vetë nuk
ka paguar asnjë këst…… Përsa i përket shpenzimeve gjyqësore, të dyja palët u
përfaqësuan në gjykim me avokat të zgjedhur pret tyre, kurse pagesa për ekspertët u
krye në raport me pjesët prandaj këto shpenzime duhet t’i lihen atyre siç janë bërë,
kurse shpenzimet në lidhje me taksën mbi aktet duhet t’i ngarkohen palëve në raport
me pjesët pasi janë paguar nga paditësi…..”
1. Mbi ankim të palës paditëse Eduart Balla, Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin
nr.128, datë 23.04.2009, ka vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit nr.3381, datë
26.12.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë.”
1.1. Gjykata arsyeton se: “....gjykata ...vlerësoi se akti i ekspertimit është i metë dhe
bazuar në nenin 229 të K.Pr.Civile vendosi të përsërisë ekspertimin duke u kryer një
ekspertim i ri nga dy ekspertë... pasi kryen aktin e ekspertimit të dy ekspertët i
paraqitën gjykatës një mendim unik... ku në lidhje me mundësinë e ndarjes në natyrë
dhanë mendim të njëjtë me ekspertin e mëparshëm, duke u shprehur se në mënyrë
kategorike se sendi nuk mund të ndahet në natyrë në asnjë lloj raporti pjesësh... Nisur
nga fakti qeë eksperti dha mendimin se nuk ekziston asnjë mundësi ndarje në natyrë,
gjykata çmoi se nuk ka vend për hartimin e ndonjë projekt pjesëtimi siç parashikon
neni 373 i K.Pr.Civile… Në gjykim rezultoi se të dyja palët nuk kanë strehim tjetër
dhe asnjëra pret tyre nuk banon aty, por gjykata çmon se e paditura ka më tepër
nevojë për strehim dhe e ka më të vështirë sistemimin në të ardhmen. Po kështu ajo ka
pjesën më të madhe të sendit dhe ka mundësi për të kompensuar paditësin në lekë për
pjesën e tij, mundësi që i padituri pranoi vetë se nuk e ka, zgjidhje kjo që është në
përputhje me kërkesat e nenit 207 të K.Civil….. i gjithë detyrimi për kredinë në
shumën 19.238 euro t’i lihet të paditurës dhe 1/2 e saj të zbritet nga shuma e
detyrimit për kompensimin e pjesës të banesës, pra e paditura të kompensojë
paditësin në shumën: 1.670.000 lekë nga e cila të zbritet shuma prej 9.619 euro x
124.8 lekë=1.200.451 lekë, pra gjithsej 469.549 lekë. Gjykata vlerëson të drejtë këtë
zgjidhje pasi u kërkua nga palët dhe nuk bie ndesh me ligjin. Po kështu, nisur nga
fakti se paditësi është në pamundësi ekonomike për të shlyer kredinë pasi ai vetë
107
deklaroi se është i papunë dhe pa mjete jetese, lënia e këtij detyrimi do të sillte
probleme në lidhje me dhënien fund të bashkëpronësisë mbi banesën nga mos
shlyerja e detyrimeve, banesë e cila është vënë garanci nga e paditura kurse kredia
është marrë nga paditësi. Kjo zgjidhje është e përshtatshme për të dyja palët, pasi
rezultoi që deri në dhënien e vendimit ka qenë e paditura që ka shlyer kredinë sipas
kritereve në kontratë dhe që u pranua nga paditësi i cili vetë nuk ka paguar asnjë
këst……”
9. Kundër vendimit nr.128, datë 23.04.2009 të Gjykatës së Apelit Korçë, në mbështetje
të nenit 472 të K.Pr.Civile, brenda afatit ligjor, ka ushtruar rekurs pala paditëse
Eduart Balla, duke kërkuar prishjen e vendimeve dhe kthimin e çështjes për rigjykim,
për shkaqet e parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
10. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile
10.1. Neni 370, në të cilin parashikohet se: “Gjykimi për pjesëtimin e sendeve në
bashkëpronësi dhe në trashëgim, në fazën e parë të tij, ka për qëllim të hetojë e të
përcaktojë të drejtën e bashkëpronësisë së ndërgjyqësave, pjesët takuese të tyre, si
dhe sendet që do të pjesëtohen. Pasi të ketë marrë provat e nevojshme, gjykata, me
vendim të ndërmjetëm, lejon pjesëtimin dhe përcakton rrethin e bashkëpjesëtarëve,
sendet që do të pjesëtohen, si dhe pjesët takuese të secilit prej tyre. Kundër këtij
vendimi lejohet ankim i veçantë, paraqitja e të cilit pezullon vazhdimin e mëtejshëm të
gjykimit”.
10.2. Neni 371, në të cilin parashikohet se: “Kur palët deklarojnë se nuk kanë ankim ndaj
vendimit të ndërmjetëm të përmendur në nenin 370 të këtij Kodi, bëhet shënim në
procesverbalin gjyqësor, i cili nënshkruhet edhe nga palët ose përfaqësuesit e tyre.
Në një rast të tillë, si dhe në rastin kur vendimi i ndërmjetëm, që ka lejuar pjesëtimin,
ka marrë formën e prerë, gjykata vazhdon gjykimin në fazën e dytë, duke marrë në
shqyrtim kërkesat që mund të kenë bashkëpronarët për llogaritë që duhet të japin
midis tyre dhe që rrjedhin nga marrëdhëniet e bashkëpronësisë”.
10.3. Neni 372 ku përcaktohet: “Gjykata bën vlerësimin e sendeve që do të pjesëtohen,
pasi më parë të ketë marrë mendimin e ekspertëve dhe, kur sendet mund të ndahen në
natyrë, formohen aq pjesë sa janë edhe bashkëpjesëtarët. Në secilën nga këto pjesë
duhet të përfshihen, me sa është e mundur, një sasi nga sendet apo kreditë të po asaj
natyre me vlerë të barabartë me pjesën takuese. Pabarazia në natyrë e sendeve midis
pjesëve kompensohet në para. Gjykata vendos edhe për marrëdhëniet financiare të
palëve për shkak të bashkëpronësisë”.
11. Neni 207 paragrafi 2, 3, 4 i Kodit Civil, ku parashikohet: “…Kur sendi i përbashkët
nuk mund të ndahet në natyrë gjykata urdhëron që ai të shitet në ankand dhe vlefta e
tij të ndahet ndërmjet bashkëpronarëve, sipas pjesëve përkatëse, duke llogaritur edhe
shumat që ata duhet t’i paguajnë njëri-tjetrit për shkak të marrëdhënies së
bashkëpronësisë. Megjithatë, në vend të shitjes në ankand, gjykata, kur disa nga
bashkëpronarët e kërkojnë, mund të urdhërojë që sendi t’u lihet këtyre, duke i
detyruar që t’i paguajnë bashkëpronarit, i cili kërkon pjesëtimin, vleftën e pjesës së
tij, sipas mënyrës dhe brenda afateve të caktuara në vendimin gjyqësor. Kur sendi që
nuk mund të ndahet në natyrë është shtëpi banimi, gjykata ia lë në pjesë, në kushtet e
sipërtreguara, atij nga bashkëpronarët që banon në atë shtëpi ose ka nevojë më
shumë se të tjerët për atë sipërfaqe banimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se
2. Vendimi nr.128, datë 23.04.2009 i Gjykatës së Apelit Korçë, me anë të cilit është
vendosur lënia në fuqi e vendimit nr.3381, datë 26.12.2008 e Gjykatës së Shkallës së
108
Parë Korçë, është marrë në respektim të ligjit procedural dhe atij material dhe për
këtë shkak duhet të lihet në fuqi.
të vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe referuar shkaqeve të rekursit, vlerëson se
arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykatat e faktit është rrjedhojë e respektimit
dhe zbatimit të kërkesave të ligjit.
13. Vendimet e gjykatave janë mbështetur në dispozitat ligjore të zbatueshme për
gjykimin e pjesëtimit gjyqësor dhe në argumente të nxjerra nga provat, të cilat janë
marrë, administruar e vlerësuar si të tilla konform dispozitave të Kodit të Procedurës
Civile. Për rrjedhojë, pretendimet e parashtruara në rekurs nga pala e paditëse Eduart
Balla, nuk përmbajnë shkaqe nga ato që parashikon neni 472 i Kodit të Procedurës
Civile që të motivojnë ligjërisht cenimin e vendimeve të gjykatave të faktit.
14. Për rastin në shqyrtim, nga materialet e dosjes gjyqësore ka rezultuar e provuar në të
dy shkallët e gjykimit se palët ndërgjyqëse Eduart dhe Esmeralda Balla, pas zgjidhjes
së martesës, i janë drejtuar gjykatës për pjesëtimin e pasurisë bashkëshortore,
konkretisht apartamentin e banimit me sipërfaqe 59.64 m2, numër pasurie 3/171+1-2,
në zonën kadastrale nr.8501, si dhe shumës prej 15.000 Euro të marrë hua me anë të
kontratës nr.(0098) 2740 rep.e 1797 kol., datë 16.10.2007, pranë Bankës “Credins”.
14.1. Me vendim të fazë së parë të pjesëtimit (formë e prerë) të sendeve në bashkëpronësi
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor është lejuar pjesëtimi i banesës duke përcaktuar pjesët
takuese, ku paditësit i takon 35% dhe të paditurës 65%, ndërsa huaja në formë kredie
për t’u kthyer nga 1/2 për secilën palë së bashku me interesin.
14.2. Gjatë fazës së dytit pjesëtimit, gjykatat e faktit, në mbështetje dhe të aktit të
ekspertimit, ku është përcaktuar pamundësia e pjesëtimit të sendit në natyrë, si dhe
vlerësimit të nevojës për banesë të palëve, kanë vendosur lënien në pronësi të vetme
të paditurës Esmeralda Balla, si dhe pjesëtimin e një shume prej 19.238 Euro të marrë
hua në formë kredie, duke u bërë kompensimet përkatëse midis palëve ndërgjyqëse.
15. Për sa më sipër, Kolegji Civil vlerëson se nuk qëndron pretendimi i paraqitur në
rekurs nga pala paditëse Eduart Balla mbi konkluzionet e ekspertëve për ndarjen e
sendit në natyrë, pasi si në aktin e ekspertimit të hartuar në shkallë të parë, ashtu dhe
në aktin e ekspertimit të përsëritur në shkallë të dytë, ekspertët kanë arritur në
përfundim të njëjtë duke pohuar në mënyrë kategorike se sendi nuk mund të ndahet
në natyrë në asnjë lloj raporti pjesësh.
16. Gjithashtu, ky Kolegj e gjen të pambështetur edhe pretendim tjetër lidhur me lënien e
sendit në pronësi të paditurës Esmeralda Balla, pasi në kushtet kur ligji nuk
parashikon shprehimisht rastet se kujt i lihet sendi objekt pjesëtimi, kur kërkohet nga
të dyja palët, është gjykata ajo që bën vlerësimin e faktorëve objektivë dhe subjektivë
që lidhen me natyrën e sendit, me veprimet apo qëndrimet e palëve mbi sendin, si dhe
duke e parë pjesëtimin në raport me nevojat e palëve.
17. Kolegji Civil e vlerëson të drejtë mënyrën e vlerësimit të kritereve të sipërcituar nga
gjykatat e faktit për aq sa ka rezultuar e provuar se e paditura Esmeralda Balla ka më
tepër nevojë për strehim, e ka më të vështirë sistemimin në të ardhmen, si dhe ajo ka
pjesën më të madhe të sendit dhe ka mundësi për të kompensuar paditësin në lekë për
pjesën e tij, mundësi që i padituri pranoi vetë se nuk e ka. Për më tepër, paditësi ka
pohuar se është në pamundësi ekonomike për të shlyer kredinë dhe lënia e këtij
detyrimi do të sillte probleme në lidhje me dhënien fund të bashkëpronësisë mbi
banesën nga mos shlyerja e detyrimeve.
109
pretendimet e palës paditëse Eduart Balla lidhur me cenueshmërinë e vendimit të
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Tiranë, më 03.10.2013
110
Nr.00-2013-2341 i Vendimit (542)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
Në seancën gjyqësore të datave 19.09.2013 dhe 03.10.2013 mori në shqyrtim çështjen civile,
PADITËS: “BETONPLUS COMANY” SH.P.K.,

në mungesë.
I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E TATIMEVE
SHKODËR, përfaqësuar nga Av. i Shtetit
Abaz Deda
OBJEKTI I PADISË:
1.Konstatimin e pavlefshmërisë dhe anullimin e akt kontrollit
mbajtur me datë 22.06.2012
të kryer nga Drejtoria Rajonale e Tatimeve Shkodër.
2. Konstatimin e pavlefshmërisë dhe anullimin e njoftim vlerësimit tatimor
nr.104/5 prot, datë 10.07.2012.
3.Detyrimin e të paditurit Drejtoria Rajonale e Tatimeve Shkodër
për të më paguar shpenzimet gjyqësore.
Baza Ligjore: Nenet 32, 59, 246-280, 324 e vijues të K.Pr.Civile.
Ligji nr.9920, datë 19.05.2008, “Për procedurat tatimore në R.SH”, i ndryshuar.
Neni 12 i ligjit nr.9901, datë 14.04.2008, “Për tregtarët dhe shoqeritë tregtare”.
Ligji nr.8485, datë 12.05.1999.
Ligji nr.10279, datë 20.05.2010.
Ligji nr.8483. Ligji nr.7928. Ligji nr.9136.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.1399 (2424), datë 07.06.2013,

ka vendosur:
Nxjerjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes me nr.regj.them.489/3903
(31015-07343-51-2013), datë 27.12.2012.
Kundër këtij vendimi ka bërë ankim të veçantë paditësi, i cili kërkon prishjen e tij,
dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, duke
- Njoftimi për vlerësimin tatimor më është njoftuar me datë 06.08.2012 nga babai im,
të cilit i ishte dorëzuar akti nëpërmjet postierit në një lokal.
111
- Nga i padituri u sollën procesverbalet e dorëzimit nga ana e postës ku vërtetohej se
me datën 21.07.2012 Marjan Fierza kishte marrë në dorëzim personalisht njoftim
vlerësimin tatimor me nr.104/5 dhe akt kontrollin përfundimtar. Kjo u provua si e
pavërtetë pasi në këtë datë rezulton se Marjani ka qenë në Itali.
- Edhe data 04.08.2013, që mban ankimi administrativ siç u pohua para gjykatës, ka
qenë një gabim material kur duhej të ishte data 06.08.2013.
- Duke marrë në konsideratë se data e ankimit administrativ mban datën 04.09.2013,
dhe marrjes dijeni me datë 06.08.2013, ai është paraqitur brenda afatit 30 ditor (29
ditë).
- Së fundi krahas pavlefshmërisë relative kemi kërkuar dhe pavlefshmërinë absolute,
kërkim për të cilin nuk ka afat.
KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË:

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; dëgjoi përfaqësuesin e palës së
paditur Drejtoria Rajonale e Tatimeve Shkodër, përfaqësuar nga Av.Shtetit Abaz Deda, që
kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.1399 (2424), datë 07.06.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër; në mungesë të palës paditëse; si dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Pala e paditur, Drejtoria Rajonale e Tatimeve Shkodër, ka ushtruar kontroll në aktivitetin
e Shoqërisë “Betonplus Company” sh.p.k. e cila ushtron aktivitet në prodhim betoni,
inerte, gërmim dheu, etj. Nga ana e inspektorëve të të paditurit janë verifikuar disa
shkelje në zbatim të legjislacionit tatimor nga pala paditëse dhe për rrjedhojë kanë
konkluduar se shoqëria “Betonplus Company” duhet të paguajë detyrimet dhe gjobat
përkatëse, duke vënë në dijeni palën paditëse me aktin, njoftim vlerësimi për detyrimet
tatimore nr.104/5, datë 10.07.2012.
2. Pala paditëse e ka akimuar këtë vendim në rrugë administrative dhe Drejtoria e Apelimit
Tatimor Tiranë me vendimin nr.19216/1 prot, datë 26.11.2012, ka vendosur mospranimin
e ankimit për arsye se është paraqitur jashtë afatit 30 ditor.
3. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.1399 (2424), datë 07.06.2013 ka
vendosur:
Nxjerjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes me nr.regj.them. 489/3903 (31015-
07343-51-2013), datë 27.12.2012.
4. Kjo gjykatë arsyeton se:
“.....Pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Shkodër kërkoi nxjerrjen e çështjes
jashtë juridiksionit gjyqësor për arsye se pala paditëse nuk ka ezauruar rrugën
administrative. Pala e paditur pretendoi se Shoqëria “Betonplus Company” shpk ka
marrë dijeni për detyrimet me datë 21.07.2012 dhe ka paraqitur ankim administrativ me
datë 04.09.2012.
Sipas shënimeve të postës, njoftimi i vlerësimit tatimor i është njoftuar palës paditëse më
datë 21.07.2012.
....... Gjykata çmon se data 04.08.2012 është një datë e sigurt kur provohet se pala
paditëse ka marrë dijeni për njoftimin e detyrimit tatimor. Këtë fakt ajo e ka pohuar vetë
në ankimin e saj administrativ…..
……Në këto kushte, gjykata çmon se, nga data 04.08.2012, si datë e fundit kur provohet
marrja dijeni nga pala paditëse për aktin, deri më datë 04.09.2012, kur është depozituar
ankimi administrativ, ka kaluar afati 30 ditë kalendarike i parashikuar nga neni 106/3 i
ligjit nr.9920, datë 19.05.2008. Sa më sipër, gjykata çmon se ankimi administrativ është
112
paraqitur jashtë afatit e për rrjedhojë, konform nenit 107/3 të ligjit nr.9920, datë
19.05.2008, akti administrativ nuk mund të ankimohet në rrugë gjyqësore.
Gjykata e gjen të pabazuar pretendimin e palës paditëse se ajo i është drejtuar gjykatës
me padi për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ. Nga shqyrtimi
në tërësi i pretendimeve rezulton që pretendimet e palës paditëse në këtë gjykim janë
pretendime që lidhen me pavlefshmëri relative të aktit dhe jo me pavlefshmëri absolute”.
5. Kundër këtij vendimi ka bërë ankim të veçantë paditësi, i cili kërkon prishjen e tij dhe
dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, duke
parashtruar shkaqet e lartpërmendura.
II. Ligji i zbatueshëm.
6. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile ku parashikohet se:
6.1. Neni 59 i tij që parashikon se:
“Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit, qoftë edhe kryesisht, merr në shqyrtim nëse
çështja që shqyrton bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo atë administrativ”.
7. Kodit të Procedurës Administrative:
7.1 Neni 115 - Akte të pavlefshme:
“Pavlefshmëria e akteve administrative, në kuptimin e këtij Kodi, paraqitet në format
e mëposhtme:
a) akte administrative absolutisht të pavlefshme (akte të nxjerra në kundërshtim
flagrant me ligjin);
ligjin)”.
7.2. Neni 116 - Aktet administrative absolutisht të pavlefshme:
“Aktet administrative do të quhen absolutisht të pavlefshme, në kuptimin e këtij Kodi,
në rastet e mëposhtme:
b) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ në kapërcim të kompetencave të
tij ligjore;
c) kur akti është nxjerrë në kundërshtim me formën dhe procedurën e kërkuar nga
ligji”.
7.3. Neni 118 -Aktet administrative relativisht të pavlefshme:
1. Aktet administrative do të quhen relativisht të pavlefshme, në kuptimin e këtij Kodi,
kur ato janë nxjerrë në kundërshtim me ligjin, por megjithatë nuk janë absolutisht të
pavlefshme.
2. Një akt administrativ relativisht i pavlefshëm është i ankueshëm në rrugë
administrative dhe gjyqësore përkatësisht mbi bazën e dispozitave të këtij Kodi dhe të
7.4. Neni 121- Nisma për shfuqizim ose revokim:
“1. Aktet administrative shfuqizohen ose revokohen me nismën e organit kompetent
ose si rezultat i kërkesës për shqyrtim apo apelimit të palëve të interesuara.
revokohen”.
8. Ligjit nr.9920, datë 19.5.2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”:
“....3. Tatimpaguesi e dorëzon ankimin në drejtorinë e apelimit tatimor brenda 30
ditëve kalendarike nga data kur vlerësimi ose vendimi i administratës tatimore është
marrë ose vlerësohet të jetë marrë nga tatimpaguesi.
113
“... 4. Akti administrativ, i lëshuar nga administrata tatimore dhe për të cilin nuk
është ankimuar në rrugë administrative, nuk mund të ankimohet në rrugë gjyqësore”.
9. Udhëzimit nr.24, datë 02.09.2008, i ndryshuar, “Për procedurat tatimore në Republikën e
Shqipërisë”
10. Vendimit Unifikues nr.3, datë 12.02.2008, i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se:
11. Vendimi nr.1399 (2424), datë 07.06.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, që ka
vendosur, Nxjerjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes me nr.regj.them.489/3903
(31015-07343-51-2013), datë 27.12.2012, është i mbështetur në ligj.
12. Ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse nuk përmban shkaqe ligjore që të
justifikojnë cenimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, me të cilin është
vendosur nxjerrja e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
13. Pala paditëse pretendon se organi i administratës tatimore ka marrë këtë vendim në
kundërshtim me ligjin dhe nuk ka pranuar të shqyrtojë administrativisht ankimin e bërë
nga ajo, pasi ankimi është bërë brenda afatit ligjor si dhe ka ngritur pretendime lidhur me
pavlefshmërinë absolute dhe relative të akteve administrative të lartpërmendura.
14. Nga ana e Drejtorisë Rajonale Tatimore Shkodër pas një kontrolli të ushtruar janë
verifikuar shkelje në zbatim të legjislacionit tatimor nga pala paditëse dhe në këto kushte
ajo ka nxjerrë aktin administrativ njoftim vlerësimi tatimor nr.104/5, datë 10.07.2012 që
detyron Shoqërinë “Betonplus Company” sh.p.k. të paguajë detyrimet dhe gjobat
përkatëse dhe ka njoftuar palën paditëse për detyrimin.
15. Pala paditëse, Shoqëria “Betonplus Company” sh.p.k. ka paraqitur ankim administrativ
në Drejtorinë e Apelimit Tatimor Tiranë, e cila, me vendimin nr.19216/1 prot., datë
26.11.2012, ka vendosur mospranimin e ankimit pasi ankimi është paraqitur jashtë afatit
30 ditor.
16. Në të tilla rrethana, pala paditëse “Betonplus Company” shpk i është drejtuar Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Shkodër me kërkesë padi, me anë të së cilës ka kërkuar konstatimin e
pavlefshmërisë dhe anullimin e akt kontrollit mbajtur me datë 22.06.2012 të kryer nga
Drejtoria Rajonale e Tatimeve Shkodër, konstatimin e pavlefshmërisë dhe anullimin e
njoftim vlerësimit tatimor nr.104/5 prot, datë 10.07.2012 dhe pagimin e shpenzimeve
gjyqësore.
17. Gjatë shqyrtimit gjyqësor të çështjes, pala e paditur i ka kërkuar gjykatës të nxjerrë
çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor, me pretendimin se nga ana e paditësit nuk është
ezauruar rruga administrative, shkak për të cilin Drejtoria e Apelimit Tatimor Tiranë ka
refuzuar të shqyrtojë në themel ankimin.
18. Pala paditëse ka prapësuar duke pretenduar se çështja bën pjesë në juridiksionin gjyqësor
pasi së pari ankimi administrativ është paraqitur në afatin ligjor duke u llogaritur nga data
e marrjes dijeni për aktin administrativ dhe së dyti përderisa kërkohet pavlefshmëria
absolute e aktit administrativ kjo çështje bën pjesë në juridiksionin gjyqësor.
19. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pasi ka shqyrtuar aktet e çështjes në tërësi, vlerëson se
çështja nuk bën pjesë në juridiksionin gjyqësor, pasi së pari nuk është ezauruar rruga e
ankimit administrativ sepse ankimi është paraqitur tej afatit ligjor dhe së dyti nga analiza
e pretendimeve të palës paditëse rezulton se ato nuk lidhen me rastet e pavlefshmërisë
absolute të aktit administrativ. Në vijim të sa më sipër Kolegji analizon sa më poshtë:
20. Lidhur me pretendimin e palës paditëse se ankimi i tyre administrativ është bërë brenda
afatit ligjor, ky Kolegj çmon të drejta konkluzionet e arritur në vendimin e Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Shkodër. Konkretisht, duke marrë si datë të njoftimit të aktit
administrativ shkresën ankimore e palës paditëse drejtuar Drejtorisë së Apelimit Tatimor
Tiranë që mban datën 04.08.2012, si dhe faktin se ankimi është depozituar në postë me
114
datë 04.09.2012, rezulton se ankimi administrativ është paraqitur tej afatit 30 ditor të
parashikuar në nenin 106/3 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, “Për procedurat tatimore
në R.Sh” që parashikon se:
“3. Tatimpaguesi e dorëzon ankimin në drejtorinë e apelimit tatimor brenda 30 ditëve
kalendarike nga data kur vlerësimi ose vendimi i administratës tatimore është marrë ose
vlerësohet të jetë marrë nga tatimpaguesi”.
Po kështu, sipas nenit 107/4 të ligjit të lartpërmendur parashikohet se: “Akti
administrativ, i lëshuar nga administrata tatimore dhe për të cilin nuk është ankimuar në
rrugë administrative, nuk mund të ankimohet në rrugë gjyqësore”.
21. Kolegji verifikon gjithashtu nëse dita e fundit e afatit ka qenë ditë pushimi apo feste
zyrtare. Konkretisht rezulton se data 04.09.2012 është ditë e martë dhe nuk i
korrespondon ndonjë dite pushimi apo feste zyrtare.
22. Në përfundim, lidhur me këtë pretendim Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të
drejtë konkluzionin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër se: “Gjykata çmon
se data 04.08.2012 është një datë e sigurt kur provohet se pala paditëse ka marrë dijeni
për njoftimin e detyrimit tatimor. Këtë fakt ajo e ka pohuar vetë në ankimin e saj
administrativ…..
……Në këto kushte, gjykata çmon se nga data 04.08.2012, si datë e fundit kur provohet
marrja dijeni nga pala paditëse për aktin, deri më datë 04.09.2012, kur është depozituar
ankimi administrativ, ka kaluar afati 30 ditë kalendarike i parashikuar nga neni 106/3 i
ligjit nr.9920, datë 19.05.2008. Sa më sipër, gjykata çmon se ankimi administrativ është
paraqitur jashtë afatit e për rrjedhojë, konform nenit 107/3 të ligjit nr.9920, datë
19.05.2008 akti administrativ nuk mund të ankimohet në rrugë gjyqësore”.
23. Konkluzioni i mësipërm i referohet dhe Vendimit Unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë nr.3, datë 12.02.2008, që arrin në përfundimin se: “...d) Gjykata, siç
theksuam më sipër, e nxjerr çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor vetëm kur paditësi, për
faj të tij, nuk e ka paraqitur ankimin administrativ në afat ose nuk ka kompletuar
dokumentet shoqëruese sipas ligjit (megjithëse organi administrativ e ka vënë në dijeni
për të metat e ankimimit)”.
24. Në këto kushte lidhur me pretendimin se ankimi është në afatin ligjor, Kolegji çmon se
ankimi administrativ për faj të palës paditëse nuk është paraqitur në afatin ligjor dhe si i
tillë mos ezaurimi i rrugës administrative të ankimit sjell mos ankimimin e aktit
administrativ në rrugë gjyqësore.
25. Ndërsa lidhur me pretendimin se pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padi për
konstatimin e pavlefshmërisë absolute, Kolegji analizon duke bazuar në qëndrimet e
mbajtura në Vendimin Unifikues nr.3, datë 12.02.2008 të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë, pika 38.3, ku thuhet se: “......nëse pretendohet pavlefshmëria absolute
e akteve, kërkim që nuk është i ndërvarur nga ndonjë afat parashkrimi, gjykata, nuk
mund të nxjerrë çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor, por në zbatim të nenit 121 të
K.Pr.Administrative dhe 331 të K.Pr.Civile, konstaton pavlefshmërinë për efekt të
zgjidhjes së pasojave juridike që janë krijuar nga akti”, si dhe në parashikimet ligjore
lidhur me rastet e pavlefshmërisë së akteve administrative të parashikuara në nenin 115 të
Kodit të Procedurave Administrative: “Pavlefshmëria e akteve administrative, në
kuptimin e këtij Kodi, paraqitet në format e mëposhtme:
a) akte administrative absolutisht të pavlefshme (akte të nxjerra në kundërshtim flagrant
me ligjin);
ligjin”).
26. Kolegji çmon gjithashtu se kur pretendohet pavlefshmëri absolute e aktit administrativ
gjykata e shqyrton çështjen duke u përqëndruar vetëm në shkaqet e pavlefshmërisë
115
absolute. Kështu referuar nenit 117 të po këtij Kodi “secila palë e interesuar mund të
kërkojë që akti administrativ të shpallet absolutisht i pavlefshëm”.
27. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë ka një qëndrim të konsoliduar në raste të tilla, pasi në
shumë vendime të tij është mbajtur qëndrimi se kur kërkohet pavlefshmëria absolute e
aktit administrativ juridiksioni gjyqësor nuk mungon, prandaj pala e interesuar mund t’i
drejtohet direkt gjykatës pa qenë nevoja t’i drejtohet paraprakisht organit administrativ.
28. Referuar këtij qëndrimi, në rastet kur kërkohet pavlefshmëria absolute e aktit
administrativ, gjykata nuk shqyrton thelbin e tij, por mjaftohet vetëm me verifikimin e
kërkesave të nenit 116 të K.Pr.Administrative, i cili thotë se:
“Aktet administrative do të quhen absolutisht të pavlefshme në kuptim të këtij Kodi në
rastet e mëposhtme:
a) Kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ i paidentifikuar.
b) Kur akti administrativ është nxjerrë nga një organ administrativ në kapërcim të
kompetencave të tij ligjore.
c) Kur akti është nxjerrë në kundërshtim me formën ose procedurën e kërkuar nga ligji”.
Në këto rast, kërkimi për pavlefshmëri absolute nuk është i kushtëzuar me ezaurimin e
ankimit administrativ.
29. Në këto rrethana, Kolegji Civil vlerëson se kushdo që ka interes, mund të kërkojë në
gjykatë pavlefshmërinë absolute të një akti administrativ, pa qenë e domosdoshme të
ndjekë paraprakisht rrugën administrative ankimi, por, në këtë rast, gjykata e shqyrton
çështjen vetëm për të vërtetuar ose jo ekzistencën e njërit prej shkaqeve
shprehimisht të parashikuara nga ligji për pavlefshmërinë absolute të aktit
administrativ. Nëse gjatë shqyrtimit gjyqësor është qartësisht evidente se nuk jemi para
rasteve të pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ dhe ligji i posaçëm parashikon
rrugë administrative të detyrueshme ankimimi, atëherë gjykata nxjerr çështjen jashtë
juridiksionit gjyqësor, madje edhe nëse nga rrethanat e çështjes do të rezultojë se akti
administrativ mund të cenohet për shkaqe të lidhura me pavlefshmërinë relative të tij.
30. Lidhur me konkluzionin e mësipërm, Kolegji Civil vëren se gjykata së shkallës së parë ka
zbatuar drejt ligjin duke arsyetuar se: “Gjykata e gjen të pabazuar pretendimin e palës
paditëse se ajo i është drejtuar gjykatës me padi për konstatimin e pavlefshmërisë
absolute të aktit administrativ. Nga shqyrtimi në tërësi i pretendimeve rezulton që
pretendimet e palës paditëse në këtë gjykim janë pretendime që lidhen me pavlefshmëri
relative të aktit dhe jo me pavlefshmëri absolute”.
31. Në rastin në gjykim, pala paditëse Shoqëria “Betonplus Company” sh.p.k.” ka në objektin
e kërkimit të saj konstatimin e pavlefshmërisë dhe anulimin e aktit të kontrollit dhe të
njoftim vlerësimit tatimor duke pretenduar se nga ana e organeve tatimore është zbatuar
gabim ligji fiskal duke e ngarkuar atë me detyrime tatimore.
32. Kolegji çmon se, në argumentet e dhëna në kërkesëpadi, pala paditëse nuk ka specifikuar
shkaqet përse aktet e lartpërmendura janë absolutisht të pavlefshme, por ka pretenduar pa
dhënë shkaqet anulimin e këtyre dy akteve administrative për pavlefshmëri relative dhe
absolute. Pra pala paditëse nuk ka parashtruar shprehimisht dhe qartazi se kërkon
pavlefshmërinë absolute të akteve administrative.
33. Në gjykim ka rezultuar gjithashtu se pala paditëse ka iniciuar fillimisht rrugën
administrative të ankimit, kur në fakt për rastet e kërkimit për pavlefshmëri absolute kjo
palë duhet t’i drejtohej direkt gjykatës me padi. Kjo pasi referuar nenit 121/2 të
K.Pr.Administrative “Aktet administrative absolutisht të pavlefshme nuk mund të
shfuqizohen apo revokohen”. Pra organi administrativ nuk ka të drejtë të shfuqizojë ose
revokojë aktet administrative absolutisht të pavlefshme, prandaj në rastet kur kërkohet
pavlefshmëria absolute e aktit nuk është e nevojshme që të ndiqet rruga administrative e
ankimit.
116
34. Në këto rrethana sipas Kodit të Procedurave Administrative (neni 117) dhe Kodit të
Procedurës Civile (neni 331), meqenëse pavlefshmëria absolute e aktit administrativ
duhet të kërkohet në gjykatë me padi dhe nëse gjykatës, kryesisht apo me kërkesë të
palëve, i shtrohet për diskutim çështja e juridiksionit, atëherë gjykata duhet të vendosë
nisur nga rrethanat nëse është kërkuar në padi pavlefshmëria relative apo ajo absolute e
aktit administrativ.
35. Gjithashtu, Kolegji vlerëson se gjykata nuk mund ta mbajë çështjen në juridiksionin
gjyqësor, nisur nga konstatimi kryesisht prej saj apo duke u nisur nga prapësimi i palës
paditëse, se akti administrativ është absolutisht i pavlefshëm. Pavlefshmëria e aktit
administrativ është një lloj kërkimi në padi i dallueshëm nga kërkimet në paditë e tjera
për kundërshtimin e aktit administrativ. Prandaj edhe nevojitet që paditësi ta ketë kërkuar
nulitetin e aktit administrativ në kërkesëpadi. Në rast të kundërt, gjykata do të bënte të pa
efektshëm ligjin e posaçëm, frymën dhe normat e tij, në ato dispozita që ai parashikon
ezaurimin paraprak e të detyrueshëm të ankimit administrativ me kushtet përkatëse,
pikërisht për ankime të lidhura me pretendime mbi shkaqe të pavlefshmërisë relative të
aktit administrativ.
36. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se në çështjen objekt gjykimi, padia përmban
kërkime dhe argumentime të trajtuara qartë e të lidhura vetëm me pavlefshmërinë relative
të aktit administrativ. Më paraqitjen e kërkesës nga pala e paditur për nxjerrjen e çështjes
jashtë juridiksionit gjyqësor, pala paditëse thjesht prapëson se aktet administrative objekt
gjykimi janë të pavlefshme pa specifikuar llojin e saktë të pavlefshmërisë dhe shkaqet që
çojnë në pavlefshmëri absolute.
37. Në përfundim, nga sa u parashtrua më sipër, sikurse me të drejtë ka konkluduar edhe
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, Kolegji Civil vlerëson se rruga administrative e
ankimimit nuk është ezauruar dhe çështja objekt gjykimi nuk bën pjesë në juridiksionin
gjyqësor.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të nenit 59 dhe 485, shkronja “a” të
Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.1399 (2424), datë 07.06.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër.
Tiranë, më 03.10.2013
117
Nr.00-2013-2179 i Vendimit (543)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 03.10.2013 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket

palëve:
PADITËS: ALBERT ÇELAJ përfaqësuar nga Av.Aida

Zaka.
GJEK ÇELAJ, në mungesë.
LUDOVIK ÇELAJ, në mungesë.
LEZE KEÇI, në mungesë.
VITORE PREKA, në mungesë.
I PADITUR: A.K.K.PRONAVE TIRANË, përfaqësuar nga
Avokati i Shtetit Dardan Mustafaj.
OBJEKTI I PADISË:
Konstatimi i pavlefshmërisë së vendimit nr.650, datë 26.04.2013
të K.K.K.Pronave Tiranë për sipërfaqen e pretenduar.
Detyrimin e palës së paditur të njohë pronarë
trashëgimtarët e Prek Çelaj për sipërfaqen e pretenduar.
Urdhërimin e Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të bëjë regjistrimin përkatës.
Baza Ligjore: Neni 16 i ligjit nr.9235, datë 29.07.2004
“Për kthimin dhe kompensimin e pronës”,
Ligji nr.7698, datë 15.04.1993, Ligji nr.7699, datë 15.04.1993,
Ligji nr.8084 datë 02.11.1995, Ligji nr.7981, datë 23.03.2006,
VKM nr.566, datë 30.03.2006, VKM nr.528, datë 13.05.1996,
Udhëzimi nr.3, datë 21.06.1996, Udhëzimi nr.6, datë 27.06.1996.
Neni 324 e vijues të K.Pr.Civile,
Nenet 4, 9/1, 11/2, 18, 115, 116/c, 117, 118, 119, 121, 137,
138/1, 135, 136,/2, 139 dhe 141 të K.Pr.Administrative.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë me vendimin nr.548, datë 18.07.2013 ka vendosur:

Të deklarojë moskompetencën dhe kompetente për gjykimin e çështjes është
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Aktet (dosja civile) t’i dërgohen Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë.
118
Kundër këtij vendimi kanë bërë ankim të veçantë paditësat, të cilët kanë kërkuar
prishjen e vendimit civil nr.684 akti, datë 18.07.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë
dhe dërgimin e akteve asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit, duke parashtruar këto shkaqe:
- (Ankimi është paraqitur brenda afatit ligjor, ai është dërguar me shërbimin postar me
datë 22.07.2013).
- Në rastin konkret kemi të bëjmë me një vendim të dhënë me ligjin nr.7698, datë
15.04.1993 dhe jo me vendim të gjykuar pas hyrjes në fuqi të ligjit nr.9235, datë
29.07.2004.
- Vendimi nr.650, datë 26.04.2013 i A.K.K.P-së Tiranë ka dalë jashtë kompetencave të
ligjit, për rrjedhojë, konform neneve 115, 116,/b të K.Pr.Administrative, kemi të
bëjmë me një akt administrativ absolutisht të pavlefshëm, i cili nuk mund të sjellë
pasoja ligjore, ai konstatohet si i tillë.
- Neni 18 i ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 vjen në kundërshtim me K.Pr.Administrative
dhe pikërisht me nenin 146 me titullin: Vendimi i organit që shqyrton anikimin. Në
këtë nen nuk përcaktohet organi më i lartë administrativ që të prishë vendimin e ta
dërgojë për rigjykim.
- A.K.K.P-ja nuk është në cilësinë juridike të një gjykate administrative, ajo nuk mund
të marrë kompetenca që vijnë në kundërshtim me K.Pr.Administrative.
- Mospërmendja në nenin 18 të ligjit, të ankimit kundër vendimit të A.K.K.P -së në fakt
është një orientim i ligjvënësit. Po në këtë rast do të bënim një krahasim me
K.Pr.Civile kundër një vendimi të gjykatës së apelit që prish dhe kthen për rigjykim
një vendim të gjykatës së faktit, lejohet ankim në Gjykatën e Lartë.
- Ajo që bën të paligjshme vendimin e gjykatës së faktit është shkelja e parimit të
sigurisë juridike. Në rastin konkret kemi të bëjmë me shkelje flagrante të parimit të
sigurisë juridike, A.K.K.P-ja Tiranë duke nxjerrë një vendim të paligjshëm, faktikisht
ka hedhur poshtë një vendim gjyqësor të formës së prerë, i cili e kishte ezauruar
rrugën ligjore të ankimit kundër një vendimi të ish K.K.K.Pronave Lezhë.
- Vendimet e A.K.K.Pronave Tiranë janë tituj ekzekutivë dhe të detyrueshëm si për
palën kërkuese dhe për palët e treta në proces, pasi me vendimin e saj ky institucion
të bën titullar e të drejtës së pronësisë ose jo, për këtë arsye është një vendim i
ekzekutueshëm sipas nenit 510 të K.Pr.Civile pika “e”,... dhe në këtë këndvështrim
gjykata ka juridiksion për të shqyrtuar kërkesat e palëve dhe është gjykata ku ndodhet
sendi i paluajtshëm në Rrethin e Lezhës.
KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË:

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; dëgjoi përfaqësuesin e palës paditëse
Albert Çelaj, av.Aida Zaka që kërkoi prishjen e të vendimit të ndërmjetëm nr.548, datë
18.07.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë dhe dërgimin e çështjes po në atë gjykatë
për vazhdimin e gjykimit; dëgjoi avokatin e shtetit Dardan Mustafaj, që kërkoi lënien në fuqi
të vendimit nr.548, datë 18.07.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë; në mungesë të
palëvë të tjera; si dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
II. Rrethanat e çështjes.
1. Paditësat kanë depozituar në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Lezhë kërkesë padinë me
palë ndërgjyqëse, objekt dhe bazë ligjore të përcaktuar në pjesën hyrëse të vendimit.
Paditësat, bazuar në ligjin nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e
pronës” i ndryshuar, i janë drejtuar Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
Tiranë me kërkesën për njohjen dhe kompensimin e pronës të shpronësuar pa të drejtë
nga shteti; sipërfaqes prej 165,5 dynym.
119
2. Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë ka shqyrtuar kërkesën dhe në
përfundim me vendimin nr.650, datë 26.04.2013 ka vendosur: “Rrëzimin e kërkesës si të
pabazuar në ligj e prova. Kundër vendimit lejohet ankim në Gjykatën e Shkallës së Parë
Tiranë”.
3. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë me vendimin nr.548, datë 18.07.2013 ka
vendosur:
“Të deklarojë moskompetencën dhe kompetente për gjykimin e çështjes është Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Aktet (dosja civile) t’i dërgohen Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë”.
4. Në shpalljen e moskompetencës tokësore, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë
arsyeton se: “Në ligjin organik nr.9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin
e pronës” i ndryshuar, neni 18, ashtu dhe në ligjin civil, nenin 327, kompetente për
gjykimin e një akti administrativ është gjykata ku ka qendrën organi administrativ.
Në rastin konkret qendra e organit që ka nxjerrë aktin administrativ objekt padie,
vendimin nr.650, datë 26.04.2013, Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
Tiranë është nën juridiksionin tokësor të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë.
Në këto kushte gjykata, bazuar në nenin 61 të K.Pr.Civile, çmon të deklarojë
moskompetencën dhe çështjen t’ia dërgojë për kompetencë gjykimi Gjykatës së Shkallës
së Parë Tiranë, në zonën e të cilës ndodhet A.K.K.P. Tiranë”.
5. Kundër këtij vendimi kanë bërë ankim të veçantë paditësit, të cilët kanë kërkuar
prishjen e vendimit civil nr.548, datë 18.07.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë
dhe dërgimin e akteve asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit, duke parashtruar shkaqet e
lartpërmendura.
II. Ligji i zbatueshëm.
6.1. Neni 16§1 i K.Pr.Civile që parashikon se:
“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera
në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj....”.
6.2. Neni 45§1 i K.Pr.Civile:
“Paditë për të drejta reale mbi sende të paluajtshme, për pjesëtimin e sendeve të
përbashkëta dhe për posedimin ngrihen në gjykatën e vendit ku ndodhen sendet ose pjesa
më e madhe e tyre”.
6.3. Neni 55 i K.Pr.Civile:“Gjykata që gjykon padinë kryesore është kompetente për të
shqyrtuar edhe kërkesat dytësore, kundërpadinë ose ndërhyrjen kryesore…”.
7. Vendimi nr.548, datë 18.07.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë, që ka shpallur
moskompetencën tokësore për shqyrtimin e çështjes civile me nr.regj. them. 684 (00628-
2013), datë regj. 27.05.2013 duke i dërguar aktet për vazhdimin e gjykimit Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, është rrjedhojë e moskuptimit dhe moszbatimit të drejtë të
normave proceduriale civile dhe për këtë shkak duhet të prishet.
8. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të akteve të dosjes gjyqësore, objektit
dhe shkakut të padisë, nuk e gjen të bazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur
nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë në lidhje me kompetencën tokësore të shqyrtimit të
çështjes objekt gjykimi.
9. Ky Kolegj, lidhur me përcaktimin e gjykatës kompetente nga pikëpamja territoriale
për shqyrtimin e kësaj çështjeje, i referohet dispozitave proceduralo-civile lidhur me
objektin e padisë, karakterin dhe natyrën juridike të mosmarrëveshjes, si dhe natyrën
juridike të sendit mbi të cilin janë drejtuar të drejtat e pretenduara nga palët.
10. Kolegji i vlerëson të bazuara në ligj pretendimet e paraqitura në ankimin e veçantë të
palës paditëse lidhur me kompetencën territoriale.
120
11. Pala paditëse në kërkesëpadinë e saj ka ngritur disa kërkime. Konkretisht: “-
Konstatimin e pavlefshmërisë së vendimit nr.650, datë 26.04.2013 të Komisionit të
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë për sipërfaqen e pretenduar; - Detyrimin e
palës së paditur të njohë pronar trashëgimtarët e Prek Celaj për sipërfaqen e pretenduar
si dhe; - Urdhërimin e Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të bëjë regjistrimin përkatës”.
12. Kolegji konstaton se kërkimet në padi janë të lidhura sepse ato kanë të përbashkët dy
prej elementeve të padisë, objektin dhe shkakun (neni 55 i K.Pr.Civile). Rezulton se
kërkimi kryesor është konstatimin e pavlefshmërisë së vendimit nr.650, datë 26.04.2013
të A.K.K.P. Tiranë dhe nga zgjidhja që do t’i bëhet këtij kërkimi është e kushtëzuar dhe
zgjidhja e kërkimeve të tjera. Jo vetëm kaq, por të gjithë kërkimet kanë të përbashkët
sendin, pasuri e paluajtshme (tokë bujqësore 165,5 dynym) mbi të cilin drejtohen të
drejtat e palëve në këtë konflikt. Gjithashtu, rezulton se prona (tokë bujqësore 165,5
dynym) objekt material i këtij gjykimi mbi të cilën drejtohen pretendimet për të drejta
reale, ndodhet në fashtin Mali i Rencit, Lezhë.
13. Gjykata e shkallës së parë në përcaktimin e kompetencës tokësore i është referuar:
nenit 327 të K.Pr.Civil që parashikon se: “Padia kundër një akti administrativ shqyrtohet
nga seksioni përkatës i gjykatës, në zonën e së cilës ka qendrën organi administrativ..”;
dhe nenit 18/2 të ligjit nr.9235 ”Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, i ndryshuar, që
parashikon se: “Kundër vendimit të A.K.K.P-.së në qendër subjekti i shpronësuar.....ka të
drejtë të bëjë ankim brenda 30 ditëve nga njoftimi i këtij vendimi pranë Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, sipas rregullave të K.Pr.Civile”.
14. Konkretisht, gjykata e shkallës së parë ka arsyetuar se: “Në ligjin organik nr.9235,
datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës” i ndryshuar, neni 18, ashtu
dhe në ligjin civil, nenin 327, kompetente për gjykimin e një akti administrativ është
gjykata, ku ka qendrën organi administrativ.
……Në këto kushte gjykata, bazuar në nenin 61 të K.Pr.Civile, çmon të deklarojë
moskompetencën dhe çështjen t’ia dërgojë për kompetencë gjykimi Gjykatës së Shkallës
së Parë Tiranë, në zonën e së cilës ndodhet A.K.K.P. Tiranë”.
15. Kolegji çmon se referimi i bërë nga gjykata e faktit në dispozitat e mësipërme lidhur
me përcaktimin e kompetencës tokësore është i gabuar, pasi duke ju referuar objektit
kryesor - kundërshtimin e vendimit të kthimit dhe të kompensimit të pronës, si dhe faktit
se të gjithë kërkimet në padi kanë të përbashkët sendin, pasuri e paluajtshme (tokë
bujqësore 165,5 dynym) i cili është objekti mbi të cilin drejtohen të drejtat e palëve në
këtë konflikt, atëherë rezulton se objekt i konfliktit gjyqësor janë të drejta reale mbi
sende të paluajtshme.
16. Për sa sipër, Kolegji Civil nisur nga natyra e këtij gjykimi, objekti dhe shkaku i
padisë, konkludon se në përcaktimin e kompetencës tokësore për shqyrtimin e kësaj
çështje duhet të zbatohen parashikimet e nenit 45 të Kodit të Procedurës Civile lidhur me
kompetencën tokësore: “Paditë për të drejta reale mbi sende të paluajtshme, për
pjesëtimin e sendeve të përbashkëta dhe për posedimin ngrihen në gjykatën e vendit ku
ndodhen sendet ose pjesa më e madhe e tyre….”
17. Kolegji, lidhur me natyrën e konflikteve me objekt kundërshtim vendimi të
komisionit të kthimit dhe kompensimit të pronës, ka parasysh dhe konkluzionet e arritura
në vendimin nr.27, datë 26.05.2010 të Gjykatës Kushtetuese të RSh. Kokretisht në këtë
vendim Gjykata Kushtetuese analizon natyrën e këtyre gjykimeve si më poshtë:
“45....Gjykata e çmon të arsyeshme të evidentojë dallimin ndërmjet të drejtave subjektive
dhe interesave të ligjshme të shtetasve, të cituara në nenin 32 të Kodit të Procedurës
Civile. Kjo analizë bëhet akoma më e domosdoshme po të mbajmë parasysh se gjithë
procesi i rregulluar nga nenet objekt kontrolli i përket revokimit ose shfuqizimit të akteve
administrative sipas nenit 121 të Kodit të Procedurave Administrative.
121
46. Sipas të drejtës administrative shqiptare, për të pasur një akt administrativ i cili të
shprehë vullnetin e organit administrativ nevojitet një interes i ligjshëm publik. Kërkesa e
një personi para organeve të kthimit dhe kompensimit të pronave synon njohjen e të
drejtës së pronës mbi një send të caktuar. Kjo e drejtë e pretenduar nga subjekti para një
organi shtetëror është një e drejtë subjektive dhe jo një interes i ligjshëm i tij, në kuptim
të nenit 32 të Kodit të Procedurës Civile. Kjo do të thotë, nga ana tjetër, se vendimet e
K.K.K.P. dispononin drejtpërsëdrejti mbi të drejta subjektive, të cilat janë ekskluzive të
titullarëve të caktuar dhe jo të shtetasve apo publikut në tërësi siç janë interesat publike.
Ky fakt mund të konstatohet nga gjykata,, pasi e drejta e një personi për t’u njohur si
pronar i një sendi rregullohet nga Kodi Civil, si rrjedhim gjykata çmon se jemi jashtë
fushës së veprimit të së drejtës publike e cila rregullon veprimet e organeve shtetërore në
mbrojtje të interesave publike.
Për sa më sipër, vendimet e organeve administrative, që kanë pasur si kompetencë
kthimin dhe kompensimin e pronave, në vite, nuk mund të konsiderohen akte
administrative, në kuptimin normal juridik të termit (strictu sensu), por akte sui generis të
nxjerra nga një organ sui generis, për të cilin Gjykata Evropiane e të Drejtave të Njeriut
ka përdorur termin e ri leksikor, quasi gjykatë.
52 .......Nisur nga sa më sipër, gjykata arrin në përfundimin se K.K.K.P. nuk ishin
organe administrative në kuptimin klasik juridik të termit. Ato nuk ishin të përfshira në
piramidën e ekzekutivit, dispononin në lidhje me të drejta subjektive të shtetasve dhe
vendimet e tyre kontrolloheshin drejtpërsëdrejti nga gjykatat në një gjykim që nuk ishte i
njëjtë me atë në lidhje me pavlefshmërinë e aktit administrativ. Për rrjedhojë edhe
vendimet e K.K.K.P. nuk ishin akte administrative në kuptimin juridik të termit. E drejta
administrative nuk mund të rregullojë me akte detyruese (imperium) interesa të privatëve
kur nuk ekziston një interes publik. Në rastin konkret, fakti që nuk ekziston një interes
publik mund të konstatohet edhe nga analiza e nenit 1 të ligjit objekt shqyrtimi, i cili
shprehimisht përcakton se objekti i ligjit është kthimi i pronës ish pronarëve në përputhje
me nenin 41 të Kushtetutës”.
18. Në këto rrethana, kur natyra e konfliktit ka lidhje me të drejta reale mbi pasuri të
paluajtshme dhe kjo pasuri e paluajtshme (tokë bujqësore 165,5 dynym) ndodhen në
fshatin Mali i Rencit, Lezhë, për përcaktimin e kompetencës territoriale duhet të
bazohemi në parashikimet e nenit 45 të K.Pr.Civile. Prandaj, Kolegji në analizë të gjithë
asaj që u konkludua më sipër çmon se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë ka kompetencën
tokësore për gjykimin e kësaj çështje.
19. Në përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.548, datë
18.07.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë, me të cilin është shpallur
moskompetenca tokësore për gjykimin e çështjes civile nr.regj. them. 684 (00628-2013),
datë regj. 27.05.2013, duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet po asaj gjykate për të
vazhduar gjykimin.
PËR KËTO ARSYE:

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 62 të Kodit të Procedurës
Civile,
V E N D O S I:
Prishjen e vendimit nr.548, datë 18.07.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë dhe
dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 03.10.2013
122
Nr.00-2013-2248 i Vendimit (544)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS: SHPËTIM MUÇO, banues në Sarandë, në

mungesë.
TË PADITUR: SHOQËRIA "ATLANTIK" SH.A. TIRANË
me degë në Sarandë, përfaqësuar nga
juristja Greta Gogollari.
ALFRED QENDRO, në mungesë.
KASTRIOT ZHOLI, në mungesë.
PALË E TRETË: SHOQËRIA “INSIG”, DEGA SARANDË,
në mungesë.
OBJEKTI:
Kërkohet të paguhet shuma prej 500.000 lekësh nga pala e paditur
ku përfshihet pagesa e punës dhe pjesët për të sjellë mjetin në gjendje normale
si dhe kamatë vonesat deri në momentin e pagesës
së dëmit të shkaktuar nga pala e paditur.
Baza ligjore: Neni 153, 154, të K.P.Civile,
nenet 608, 640, 1113 të K.Civil.
Dekreti nr.295/1992.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.596, datë 09.06.2008, ka

vendosur:
Detyrimin e palës së paditur “Atlantik” Sh.a, Dega Sarandë t'i paguajë
paditësit Shpëtim Muço shumën prej 300.000 lekë, detyrim që rrjedh nga
dëmi i shkaktuar në aksidentin automobilistik të datës 18.09.2007 të ndodhur
në qytetin e Sarandës. Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të objektit të padisë
si të pabazuar në ligj dhe prova.
Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.406, datë 04.11.2008, ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit civil nr.596, datë 09.06.2008 të Gjykatës së Shkallës
së Parë Sarandë si më poshtë: “Rrëzimin e kërkesë padisë”.
123
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, ka bërë rekurs pala paditëse Shpëtim Muço, i
cili kërkon nga Gjykata e Lartë: “Prishjen e vendimit civil nr.406, datë 04.11.2008 të
Gjykatës së Apelit Gjirokastër duke lënë në fuqi vendimin nr.596, datë 09.06.2008 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë”, duke parashtruar këto shkaqe:
- Refuzojnë për të bërë pagesën me argumentin se mjeti ishte siguruar në emër të
paditurit Alfred Qendro dhe jo në emër të Kastriot Zholit.
- Sipas logjikës së përdorur sigurohet njeriu dhe jo mjeti të cilin e drejton njeriu dhe se
në raste të tilla të shkaktimit të dëmit nuk përgjigjet shoqëria. Po ashtu sipas logjikës
së tyre duhet që kur ka shitblerje të mjetit dhe ky është i siguruar, atëherë blerësi i ri
pavarësisht se s’ka mbaruar siguracioni duhet të presë siguracion të ri.
- Gjykata e Apelit Gjirokastër ka bërë vlerësim të gabuar të problemit duke
argumentuar se në rastin konkret është Byroja Shqiptare e Sigurimit që duhet të
thirrej dhe po ashtu pagesa duhej të bëhej po nga kjo Byro duke qenë se nuk rezulton
i siguruar sipas Dekretit nr.295/1992, pasi nuk figuron palë në kontratën e sigurimit
me Shoqërinë e Sigurimit "Atlantik" Sh.a.
- Është harruar dekreti nr.295, datë 15.09.1992, neni 15, ku thuhet shprehimisht se: “Në
qoftë se mjeti motorik gjatë, kohës që kontrata e sigurimit është në fuqi, kalon në
pronësinë e një personi tjetër, të drejtat dhe detyrimet që lindin nga kontrata e
sigurimit kalojnë te pronari i ri deri në përfundimin e periudhës së sigurimit në
vazhdim".
- Po ashtu, në kushtet e përgjithshme të kontratës së sigurimit në nenin 4, saktësohet
fakti se kur kontrata e sigurimit nuk mbulon përgjegjësinë ndaj personave të tretë. ...
kur drejtuesi i mjetit nuk është i pajisur me dëshmi aftësie, ..., mjeti motorik nuk
drejtohet nga pronari ose person i autorizuar prej tij ....”. Në këtë rast nuk jemi në
asnjë nga këto raste.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; dëgjoi përfaqësuesen e palës së
paditur Shoqëria “Atlantik” Sh.a., që kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.406, datë
04.11.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër; në mungesën e palëve të tjera; si dhe pasi
diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Paditësi Shpëtim Muço është pronar i një automjeti me targa SR 5999 B të tipit
“Mercedes Benz”, të cilin e ka siguruar pranë Shoqërisë së Sigurimit “Insig”, Dega
Sarandë në datën 07.05.2007. Periudha e sigurimit rezulton deri në datën 06.05.2008.
2. I padituri Alfred Qendro është pronar i automjetit me targa TR 4707 G, të cilin e ka
siguruar pranë Shoqërisë së Sigurimit “Atlantik”, Dega Tiranë në datën 08.01.2007.
Periudha e sigurimit rezulton deri në datën 07.01.2008.
3. Me kontratën e shitjes së datës 09.09.2007 i padituri Alfred Qendro i shet të paditurit
tjetër Kastriot Zholi automjetin e mësipërm me targa TR 4707 G kundrejt vlerës
200.000 lekë.
4. Në datë 18.09.2007, i padituri Kastriot Zholi duke drejtuar automjetin me targa TR
4707G ka dëmtuar automjetin me targa SR 5999 B, pronë e paditësit Shpëtim Muço.
Fajtor i aksidentit pranohet të jetë i padituri Kastriot Zholi.
5. Paditësi Shpëtim Muço i ka drejtuar kërkesë për dëmshpërblim Shoqërisë së
Sigurimit “Atlantik” sh.a dhe kjo e fundit i ka refuzuar kërkesën përmes shkresës
nr.834/1 Prot, datë 05.11.2007. Sipas të paditurit “Atlantik” sh.a, mbajtësi i automjetit
124
me targa TR 4707 G, i cili ishte shkaktar i aksidentit të datës 18.09.2007, nuk ka qenë
i siguruar pranë kësaj shoqërie sigurimi sipas policës së sigurimit.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.596, datë 09.06.2008, ka
vendosur:“Detyrimin e palës së paditur “Atlantik” Sh.a, Dega Sarandë t'i paguajë
paditësit Shpëtim Muço shumën prej 300.000 lekë, detyrim që rrjedh nga dëmi i
shkaktuar në aksidentin automobilistik të datës 18.09.2007 të ndodhur në qytetin e
Sarandës. Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër të objektit të padisë si të pabazuar në
ligj dhe prova”.
7. Gjykata e shkallës së parë, ndër të tjera arsyeton se: “…, automjeti i të paditurit
Kastriot Zholi ka qenë i siguruar pranë "Atlantik" sh.a, pasi ngjarja ka ndodhur
brenda periudhës së sigurimit. Sipas nenit 15 të Dekretit nr.295/1992, të drejtat dhe
detyrimet që lindin nga kontrata e sigurimit kalojnë nga pronari i vjetër tek ai i ri.
Sipas nenit 2 të Dekretit, i padituri "Atlantik" sh.a duhet të detyrohet të
dëmshpërblejë paditësin Shpëtim Muço në vlerën e përllogaritur nga eksperti i
thirrur nga gjykata …”.
8. Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.406, datë 04.11.2008, ka vendosur:
“Ndryshimin e vendimit civil nr.596, datë 09.06.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Sarandë si më poshtë: “Rrëzimin e kërkesë padisë”.
9. Gjykata e apelit arsyeton se: “…, Gjykata e apelit i çmon jo të drejta konkluzionet e
gjykatës së shkallës së parë.
.... Koncepti i "mbajtësit të mjetit motorik" jepet në nenin 1/a të Dekretit. Sipas kësaj
dispozite: "Në kuptim të këtij dekreti mbajtës i mjetit motorik është personi që ka
kontrollin aktual të mjetit. Ai mund të jetë pronari, nëndorësi ose shoferi i mjetit
motorik" ..… detyrimin për lidhjen e kontratës së sigurimit e kanë të tre kategoritë e
subjekteve me sipër, pra pronari, nëndorësi apo shoferi i mjetit aktualisht. Kurrsesi
nuk mund të konfondohet kuptimi i "sigurimit të mjetit" me "sigurimin e mbajtësit të
mjetit motorik", pasi koncepti i dytë rezulton më i gjerë. Pra, nuk mjafton fakti që
pronari i mjetit të ketë lidhur kontratën e sigurimit me siguruesin e autorizuar për
mjetin, por ky detyrim rëndon mbi çdo nëndorës apo drejtues të mjetit.
… drejtuesi i mjetit me targa TR 4707 G Kastriot Zholi (fajtori në aksident) nuk
rezulton të ketë lidhur kontratë sigurimi me palën e paditur "Atlantik" sh.a. Kontrata
e sigurimit është lidhur prej të paditurit tjetër Alfred Qendro, çka konsiderohet e
pamjaftueshme për të legjitimuar drejtuesin Kastriot Zholi të përfitojë nga efektet e
kontratës. Në kushtet që i padituri Kastriot Zholi ka qenë i pasiguruar,....
.... Referuar nenit 9 të Rregullores së Min. Financave nr.622/1, datë 15.12.1992, dhe
Urdhrit të Min.Financave nr.5634/1, datë 02.10.2001, rregullohet përkatësisht
situata e detyrimit të pronarit të ri të mjetit, i cili nuk është palë në kontratën e
sigurimit, për të njoftuar shoqërinë e sigurimit për kalimin e të drejtës së pronësisë,
në të kundërt nuk krijohen detyrime për shoqërinë dhe personi konsiderohet i
pasiguruar.
....Në nenin 15 të Dekretit parashikohet se: "Në qoftë se mjeti motorik, gjatë kohës që
kontrata e sigurimit është në fuqi, kalon në pronësinë e një personi tjetër, të drejtat
dhe detyrimet që lindin nga kontrata e sigurimit kalojnë tek pronari i ri deri në
përfundimin e periudhës së sigurimit në vazhdim". … Veprimi i urdhërimeve të kësaj
dispozite nuk përjashton respektimin e formalitetit të njoftimit të siguruesit prej
pronarit të ri ......
.... Pra, në rastin tonë, pavarësisht se kontrata e sigurimit ishte lidhur në datën
08.01.2007 prej shitësit Alfred Qendro dhe ngjarja e sigurimit u vërtetua brenda
periudhës së sigurimit dhe pas shitjes së automjetit prej Alfred Qendros tek fajtori
Kastriot Zholi, përsëri ky i fundit nuk rezulton i siguruar sipas Dekretit nr.295/1992,
125
pasi nuk figuron palë në kontratën e sigurimit me Shoqërinë e Sigurimit "Atlantik"
sh.a. Për rrjedhojë, Shoqëria "Atlantik" sh.a. nuk mund të thirret të mbulojë dëmet e
shkaktuara të tretëve në këto kushte. Mungesa e legjitimitetit pasiv të kësaj shoqërie
në këtë proces pas sjell rrëzimin e kërkesë padisë së paditësit Shpëtim Muço lidhur
me pretendimin për dëmshpërblim drejtuar shoqërisë. ….”
10. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka bërë rekurs pala paditëse Shpëtim Muço, i
cili kërkon nga Gjykata e Lartë: “Prishjen e vendimit civil nr.406, datë 04.11.2008 të
Gjykatës së Apelit Gjirokastër duke lënë në fuqi vendimin nr.596, datë 09.06.2008 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë”, duke parashtruar shkaqet e lartpërmendura.
11. Dispozitat e K.Pr.Civile:
11.1. Neni 16§1 i K.Pr.Civile, që parashikon se:
“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë
të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin
që mund të propozojnë palët”.
12.1. Neni 1113 i K.Civil, që parashikon se :
“Me kontratën e sigurimit, njëra palë (siguruesi), në qoftë se vërtetohet
ngjarja e parashikuar në kontratë, detyrohet: a) në rastin e sigurimit .......... t'i
shpërblejë palës tjetër ose një personi të tretë, në dobinë e të cilit është lidhur
kontrata, dëmin e pësuar brenda kufijve të shumës që është parashikuar në
kontratë;
12.2. Neni 1113 i K.Civil që parashikon se:
“Kontrata e sigurimit duhet të bëhet me shkresë, me anë të dëshmisë të
sigurimit (policës së sigurimit) që siguruesi i lëshon të siguruarit, përndryshe
është e pavlefshme”.
13. Dispozitat e Dekretit nr.295, datë 15.9.1992 “Për sigurimin e detyrueshëm të
mbajtësve të mjeteve motorike për përgjegjësinë ndaj personave të tretë”:
13.1. Neni 2 i dekretit, që parashikon se:
“Mbajtësi i një mjeti motorik detyrohet të lidhë, me një sigurues të autorizuar,
një kontratë për sigurimin e përgjegjësisë së tij ndaj personave të tretë për
mbulimin e vdekjes, të dëmtimit të shëndetit dhe të dëmeve pasurore, të
shkaktuara nga përdorimi i mjetit motorik, duke përjashtuar dëmet në mallrat
gjatë transportit”.
13.2. Neni 13§1 i dekretit, që parashikon se:
“Personi i dëmtuar ka të drejtë të kërkojë drejtpërdrejtë nga siguruesi, brenda
kufijve të përgjegjësisë së tij sipas kontratës së sigurimit, shpërblimin e
demit”.
“Në qoftë se mjeti motorik, gjatë kohës që kontrata e sigurimit është në fuqi,
kalon në pronësinë e një personi tjetër, të drejtat dhe detyrimet që lindin nga
kontrata e sigurimit kalojnë te pronari i ri deri në përfundimin e periudhës së
sigurimit në vazhdim”.
11. Pala që ka regjistruar ankimin, konkretisht paditësi Shpëtim Muço, legjitimohet
ratione personae t’i drejtohet Gjykatës së Lartë lidhur me sa më sipër.
126
12. Ankimi është paraqitur brenda afatit ligjor, ndaj edhe legjitimohet ratione temporis.
Gjithashtu rezulton se ankimi i është njoftuar palës tjetër ndërgjyqëse.
13. Në lidhje me thelbin (legjitimimi ratione materiae), Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
vlerëson se rekursi i paraqitur nga paditësi Shpëtim Muço përmban shkaqe nga ato të
parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që motivojnë cenimin e
vendimit nr.406, datë 04.11.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.
14. Kolegji Civil çmon se vendimi i gjykatës së apelit është marrë në zbatim të gabuar të
ligjit pasi bie ndesh me kërkesat e Dekretit nr.295, datë 15.09.1992, “Për sigurimin e
detyrueshëm të mbajtësve të mjeteve motorike për përgjegjësinë ndaj personave të
tretë”
15. Gjykata Apelit Gjirokastër ka ndryshuar vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë duke rrëzuar padinë e paditësit Shpëtim Muço. Në arsyetimin e saj gjykata e
apelit shprehet se: “.... Pra, në rastin tonë, pavarësisht se kontrata e sigurimit ishte
lidhur në datën 08.01.2007 prej shitësit Alfred Qendro dhe ngjarja e sigurimit u
vërtetua brenda periudhës së sigurimit dhe pas shitjes së automjetit prej Alfred
Qendros tek fajtori Kastriot Zholi, përsëri ky i fundit nuk rezulton i siguruar sipas
Dekretit nr.295/1992, pasi nuk figuron palë në kontratën e sigurimit me Shoqërinë
e Sigurimit "Atlantik" sh.a. Për rrjedhojë, Shoqëria "Atlantik" sh.a. nuk mund të
thirret të mbulojë dëmet e shkaktuara të tretëve në këto kushte. Mungesa e
legjitimitetit pasiv të kësaj shoqërie në këtë proces pas sjell rrëzimin e kërkesë padisë
së paditësit Shpëtim Muço lidhur me pretendimin për dëmshpërblim drejtuar
shoqërisë ….”. Pra sipas argumentit të mësipërm të gjykatës së apelit, fajtori Kastriot
Zholi nuk rezulton i siguruar sipas Dekretit nr.295/1992, pasi ai nuk figuron si palë
në kontratën e sigurimit me Shoqërinë e Sigurimit "Atlantik" sh.a dhe prandaj kjo
shoqëri nuk legjitimohet nga ana pasive në këtë gjykim dhe si e tillë nuk përgjigjet
për dëmin e ardhur.
16. Kolegji Civil e vlerëson të gabuar këtë konkluzion të gjykatës së apelit. Referuar
nenit 15 të Dekretit, që parashikon se: "Në qoftë se mjeti motorik, gjatë kohës që
kontrata e sigurimit është në fuqi, kalon në pronësinë e një personi tjetër, të drejtat
dhe detyrimet që lindin nga kontrata e sigurimit kalojnë tek pronari i ri deri në
përfundimin e periudhës së sigurimit në vazhdim", rezulton se me kalimin e pronësisë
së mjetit motorik nga pronari i mëparshëm Alfred Qendro tek pronari i ri Kastriot
Zholi ligjërisht kalojnë tek ky i fundit të gjitha të drejtat dhe detyrimet që lindin nga
kontrata e sigurimit e lidhur me Shoqërinë e Sigurimit “Atlantik” Sh.a. deri në
përfundimin e periudhës së sigurimit në vazhdim.
17. Kolegji, lidhur sa më sipër, çmon të analizojë dhe të interpretojë fushën e zbatimit të
dekretit përkatës. Për të analizuar këtë i referohet kryesisht dispozitave të dekretit si
më poshtë:
- Nenit 1 shkronja “a” të Dekretit, që parashikon se: “Mbajtësi i mjetit motorik është
personi që ka kontrollin aktual të mjetit. Ai mund të jetë pronari, nëdorësi ose shoferi
i mjetit motorik.”
- Nenit 2 të Dekretit, që parashikon se: “Mbajtësi i një mjeti motorik detyrohet të
lidhë, me një sigurues të autorizuar, një kontratë për sigurimin e përgjegjësisë së tij
ndaj personave të tretë për mbulimin e vdekjes, të dëmtimit të shëndetit dhe të dëmeve
pasurore, të shkaktuara nga përdorimi i mjetit motorik...”.
- Nenit 13 të këtij dekreti, që parashikon se: “Personi i dëmtuar ka të drejtë të
kërkojë drejtpërdrejtë nga siguruesi, brenda kufijve të përgjegjësisë së tij sipas
kontratës së sigurimit, shpërblimin e dëmit”.
18. Kështu, referuar nenit 2 të Dekretit të sipërcituar, parashikohet që “mbajtësi i mjetit
motorik” ka detyrimin të lidhë kontratën e sigurimit të detyrueshëm të përgjegjësisë
127
së tij me një shoqëri sigurimi lidhur me dëmet që mund t’u shkaktojë të tretëve nga
përdorimi i mjetit motorik”. Pra, kjo dispozitë parashikon se kush mund dhe duhet të
jetë i siguruari për përgjegjësinë civile ndaj të tretëve që rrjedh nga përdorimi i mjetit
motorik. Për të përcaktuar se kush është i siguruari për përgjegjësinë civile, pra se
kush mund dhe detyrohet të lidhë kontratën e sigurimit të detyrueshëm me një shoqëri
sigurimi, duhet mbajtur parasysh se kjo figurë kontraktore nuk kushtëzohet me
personin që mban kontrollin aktual të mjetit motorik, pra me personin që ka
përdorimin aktual të tij.
19. Nga analiza e dispozitave të lartpërmendura, Kolegji Civil konkludon se fusha
e zbatimit të këtij dekreti është mbulimi i përgjegjësisë civile, pra i dëmeve që pësojnë
personat e tretë nga ushtrimi i veprimtarisë së transportit rrugor me anë të mjeteve
motorike gjatë qarkullimit rrugor, pavarësisht nga arsyet përse ushtrohet kjo
veprimtari e pavarësisht se nga kush ushtrohet ajo veprimtari. Pra, është e qartë nga
ligji se i siguruari mund të jetë njëkohësisht pronari dhe shoferi (drejtuesi) i mjetit
motorik apo nëdorësi dhe shoferi i tij.
20. Në këto kushte, Kolegji vlerëson se qëllimi i ligjit është sigurimi në mënyrë të
detyrueshme i veprimtarisë së transportit nëpërmjet përdorimit të mjetit motorik në
qarkullimin rrugor dhe jo detyrimi që të sigurohen individualisht kushdo që mban
kontrollin aktual të një mjeti motorik.
21. Në vijim të kësaj analize ligjore është evident keqzbatimi i ligjit nga gjykata e
apelit, kur kjo e fundit e konsideron të pasiguruar të paditurin Kastriot Zholi dhe
përcakton mungesën e legjitimimit pasiv për palën e paditur Shoqërinë “Atlantik”
Sh.a.
22. Kolegji, referuar Dekretit nr.295, datë 15.09.1992, çmon gjithashtu se janë të
përcaktuara rastet e përjashtimit nga përgjegjësia e kompanive të sigurimit, siç janë,
kur drejtuesi i mjetit nuk është i pajisur me dëshmi aftësie, mjeti motorik nuk
drejtohet nga pronari ose person i autorizuar prej tij ...., etj.” Në çështjen në gjykim
nuk rezulton ndonjë nga rastet e përjashtimit nga përgjegjësia të shoqërisë së
sigurimit.
23. Konkluzioni i gjykatës së shkallës së parë se: “…, automjeti i të paditurit
Kastriot Zholi ka qenë i siguruar pranë "Atlantik" sh.a, pasi ngjarja ka ndodhur
brenda periudhës së sigurimit. Sipas nenit 15 të Dekretit nr.295/1992 të drejtat dhe
detyrimet që lindin nga kontrata e sigurimit kalojnë nga pronari i vjetër tek ai i ri.
Sipas nenit 2 të Dekretit, i padituri "Atlantik" sh.a duhet të detyrohet të
dëmshpërblejë paditësin Shpëtim Muço në vlerën e përllogaritur nga eksperti i
thirrur nga gjykata. …” është një konkluzion i drejtë dhe në zbatim korrekt të ligjit.
24. Gjykata e apelit gjithashtu arsyeton në vendimin e saj se: “Në nenin 15 të
dekretit parashikohet se: "Në qoftë se mjeti motorik, gjatë kohës që kontrata e
sigurimit është në fuqi, kalon në pronësinë e një personi tjetër, të drejtat dhe
detyrimet që lindin nga kontrata e sigurimit kalojnë tek pronari i ri deri në
përfundimin e periudhës së sigurimit në vazhdim". … Veprimi i urdhërimeve të kësaj
dispozite nuk përjashton respektimin e formalitetit të njoftimit të siguruesit prej
pronarit të ri dhe as nuk mund të konceptohet i shkëputur prej kryerjes së formalitetit
më sipër”. Kolegji vlerëson se ky argumentim i gjykatës së apelit është i gabuar dhe i
pambështetur në ligj. Duke ju referuar analizës së bërë më sipër, qëllimi i ligjit është
sigurimi në mënyrë të detyrueshme i veprimtarisë së transportit nëpërmjet përdorimit
të mjetit motorik dhe jo i sigurimit të personit që mban kontrollin aktual të një mjeti
motorik dhe në këtë kontekst duke ju referuar dhe parashikimeve të nenit 15 të
dekretit kur pronësia e mjetit kalon tek një person tjetër atëherë dhe të drejtat dhe
detyrimet që lindin nga kontrata e sigurimit kalojnë tek pronari i ri deri në
128
përfundimin e periudhës së sigurimit në vazhdim. Pra veprimtaria e transportit
nëpërmjet përdorimit të mjetit motorik me targë TR 4707G është e mbuluar nga
polica e sigurimit nr.249, datë 08.01.2007. Rrjedhimisht çdo dëm i shkaktuar nga ky
mjet motorik palëve të treta do të mbulohet nga Shoqëria e Sigurimit “Atlantik” sh.a.
25. Për arsyet e mësipërme dhe në rrethanat kur vendimi i gjykatës së apelit është
rrjedhojë e moszbatimit të ligjit kundrejt vendimit të gjykatës së shkallës së parë e
cila ka zgjidhur drejt çështjen objekt gjykimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
vlerëson se vendimi nr.406, datë 04.11.2008 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër duhet të
prishet dhe të lihet në fuqi vendimi nr.596, datë 09.06.2008 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Sarandë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485, shkronja “b” të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.406, datë 04.11.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.596, datë 09.06.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë.
Tiranë, më 03.10.2013
129
Nr.00-2013-2249 i Vendimit (545)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 03.10.2013 mori në shqyrtim çështjen civile që u përket palëve
ndërgjyqëse:
PADITËS: MARIE (MARIANA) BLIDO, në mungesë.

TË PADITUR: VERO MUÇAJ,
ZOICA PETO,
LUFTAR BEQIRAJ,
ALI MAHMUTAJ,
NIKOLLAQ MENI,
SHYQYRI MAHMUTAJ,
ADEM MAHMUTAJ,
REXHEP AVDULLAJ,
HYDAI MUÇAJ,
NOVRUZ BEQIRAJ,
YZEDIN MUÇAJ,
SHPËTIM TAHAJ,
VEIZ MUÇAJ,
GËZIM MAHMUTAJ, të gjithë në mungesë.
PALË E TRETË: ZYRA E REGJISTRIMIT TË PASURIVE TË
PALUAJTSHME FIER, në mungesë.
OBJEKTI:
Konstatimi i pavlefshmërisë absolute të kontratave të shitjes së pasurisë
tokë truall dhe çregjistrimi i pasurisë objekt i këtyre kontratave
nga regjistri hipotekor i pasurive të paluajtshme.
Baza Ligjore: Neni 92/a i K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.431, datë 26.03.2007 ka vendosur:

Pranimin e padisë të paditëses Marie Blido.
Detyrimin e Z.R.P.P. Fier të çregjistrojë kontratën e shitjes nr.159 rep, 26 kol,
datë 15.01.2004 të lidhur mes të paditurve Nikollaq Meni, Zoica Peto dhe të
paditurit Veiz Muçaj duke fshirë nga ky regjistër pasurinë me nr.246/20 në
emër të të paditurit Veiz Muçaj.
Detyrimin e Z.R.P.P. Fier të çregjistrojë kontratën e shitjes nr.2090 rep, 556
kol, datë 18.09.2003 të lidhur mes të paditurve Nikollaq Meni, Zoica Peto dhe
130
të paditurit Shyqyri Mahmutaj duke fshirë nga ky regjistër pasurinë me
nr.246/20 në emër të të paditurit Shyqyri Mahmutaj.
të paditurit Gëzim Mahmutaj duke fshirë nga ky regjistër pasurinë me
nr.246/12 në emër të të paditurit Gëzim Mahmutaj.
të paditurit Adem Mahmutaj duke fshirë nga ky regjistër pasurinë me
nr.246/12 në emër të të paditurit Adem Mahmutaj.
të paditurit Rexhep Avdullaj duke fshirë nga ky regjistër pasurinë me
nr.246/17 në emër të të paditurit Rexhep Avdullaj.
të paditurit Vero Muçaj duke fshirë nga ky regjistër pasurinë me nr.246/16 në
emër të të paditurit Vero Muçaj.
të paditurit Ali Mahmutaj duke fshirë nga ky regjistër pasurinë me nr.246/14
në emër të të paditurit Ali Mahmutaj.
të paditurit Yzedin Muçaj duke fshirë nga ky regjistër pasurinë me nr.246/11
në emër të të paditurit Yzedin Muçaj.
të paditurit Shpëtim Tahaj duke fshirë nga ky regjistër pasurinë me nr.246/15
në emër të të paditurit Shpëtim Tahaj.
të paditurit Luftar Beqiraj duke fshirë nga ky regjistër pasurinë me nr.246/8 në
emër të të paditurit Luftar Beqiraj.
të paditurit Novruz Beqiraj duke fshirë nga ky regjistër r pasurinë me nr.246/9
në emër të të paditurit Novruz Beqiraj.
të paditurit Hydai Muçaj duke fshirë nga ky regjistër pasurinë me nr.246/10 në
emër të të paditurit Hydai Muçaj.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.258, datë 24.07.2008 ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.431, datë 26.03.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier dhe rrëzimin e padisë së paditëses Marie Blido kundër Vero Muçaj,
Novruz Beqiraj, Hydai Muçaj, Luftar Beqiraj, Veiz Muçaj, Yzedin Muçaj, Ali
Mahmutaj, Rexhep Avdullaj, Shpëtim Tahaj, Shyqyri Mahmutaj, Adem
Mahmutaj, Gëzim Mahmutaj, Nikollaq Meni, Zoica Peto dhe personi i tretë
Z.R.P.P. Fier me objekt konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratave të
131
shitjes të pasurisë tokë truall dhe çregjistrimi i pasurisë objekt i këtyre
kontratave nga Regjistri Hipotekor i Pasurive të Paluajtshme Fier, për shkak të
heqjes dorë nga e drejta e padisë.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs paditësja Marie Blido, që kërkon prishjen e
vendimit nr.258, datë 24.07.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit
gjyqësor për të paditurit që janë jashtë 11 dy sipas aktit të ekspertimit të bërë në shkallën e
parë të gjykimit, dhe parashtron shkaqet si më poshtë vijon:
- Akti noterial i datës 12.02.2008 ka zgjidhur problemet e pronësisë midis meje dhe të
paditurit Nikollaq Meni dhe Zoica Peto dhe jo të paditurit e tjerë, ku disa prej tyre
mbajnë bazuar në kontrata e shitjes, sipërfaqe që nuk përfshihen brenda sip. 11
dynym;
- Duke rrëzuar padinë për shkak të heqjes dorë, gjykata e apelit ka kapërcyer të drejtat
që kam shprehur në deklaratën noteriale dhe gabimisht ka rrëzuar padinë për personat
e tjerë për të cilët unë nuk kam hequr dorë nga e drejta e padisë dhe prandaj gjykata
për të paditurit e tjerë duhet ta linte në fuqi vendimin gjyqësor.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; në mungesë të palëve; si dhe pasi
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosje rezulton se paditësja Marije Blido së bashku me
shtetasin Gani Kallollari, si ish punonjës të NB Fier, me kontratën e shitjes të datës
05.07.1994 kanë blerë nga Agjencia e Ristrukturimit dhe Privatizimit të NB Fier, objektin
“Sera nr.2”, të ndodhur në Sheq i Vogël (Fier) e cila është e vendosur mbi një sipërfaqe
toke prej 3 ha. Të dy ish punonjësit e kanë regjistruar objektin në Zyrën e Hipotekës Fier,
sipas notës së transkriptimit nr.1311, datë 08.08.1996, me nr.14/B/3/K indeksi. Për sa i
takon truallit nën objektin “Serë nr.2”, rezulton se blerësve iu është dhënë me qira.
2. Me vendimin nr.309, datë 29.12.1995 të Gjykatës së Rrethit Fier, ata kanë bërë
pjesëtimin në natyrë të “Serës nr.2”, në pjesë të barabarta, duke i takuar secilit sipërfaqja
prej 1.5 ha serë dhe, si rrjedhojë, rezulton se paditësja Marije Blido ka përfundimisht në
pronësi të saj 1.5 ha të “Serës nr.2” (hektari i dytë i Serës nr.2, dhe 5.000 m2 (ose ½ e
hektarit të tretë), të transkriptuara në regjistrin e pronave private me nr.1313 dhe nr.15/B
indeksi.
3. Nga ana tjetër të paditurve Nikollaq Meni dhe Zoica Peto (në cilësinë e
trashëgimtarëve të Llazi Meni), me vendimin nr.153, datë 12.04.2002 të K.K.K.Pronave
iu është njohur pronësia mbi 3 ha sipërfaqe toke të ndodhur Sheq i Vogël (Fier) dhe
kthyer në natyrë një sipërfaqe toke bujqësore prej 1.1 ha me kufizimet përkatëse.
4. Mbi bazën e këtij vendimi, të paditurit e kanë regjistruar këtë sipërfaqe toke në
Z.R.P.P. Fier, duke marrë nga kjo e fundit vërtetimin nga dokumentet hipotekore me
nr.182, datë 08.04.2003 për sipërfaqen prej 11.000 m2, me nr.246/3 pasurie, të ndodhur
në Sheq të Vogël Fier.
5. Këtë sipërfaqe toke, pasi e kanë regjistruar të paditurit Nikollaq Meni dhe Zoica Peto
ua kanë shitur të gjithë të paditurve të tjerë në sipërfaqe më të vogla, duke lidhur me
secilin prej tyre kontratat përkatëse të shitjes dhe konkretisht kontratat (të gjitha të
administruara në dosjen gjyqësore): (i) me nr.159 rep, nr.26 kol, datë 15.01.2004 me të
paditurin Veiz Mucaj, për sipërfaqen prej 650 m2 (ii) me nr.2090 rep, nr.556 kol, datë
18.09.2003 me Shyqyri Mahmutaj, për sipërfaqen 750 m2; (iii) me nr.1216 rep, nr.340
132
kol, datë 12.06.2003 me Gëzim Mahmutaj, për sip. 188 m2; (iv) me nr.1148 rep, nr.318
kol, datë 02.06.2003 me Adem Mahmutaj për sipërfaqe prej 188 m2; (v) me nr.1135 rep,
nr.314 kol, datë 30.05.2003 me Rexhep Avdullaj, për sip. prej 376 m2; (vi) me nr.1134
rep, nr.313 kol, datë 30.05.2003, me Vero Mucaj, për sipërfaqen prej 752 m2; (vii) me
nr.1133 rep, nr.312 kol, datë 30.05.2003, me Ali Mahmutaj për sip. prej 376 m2; (viii)
me nr.1132 rep, nr.311 kol, datë 30.05.2003 me të paditurin Yzedin Mucaj, për sip. prej
376 m2; (ix) me nr.1146 rep, nr.317 kol, datë 02.06.2003 me të paditurin Shpëtim Tahaj,
për sipërfaqen prej 376 m2; (x) me nr.1078 rep, nr.291 kol, datë 23.05.2003 me të
paditurin Luftar Beqiraj, për sipërfaqen prej 752 m2; (xi) me nr.1079 rep, nr.292 kol, datë
23.05.2003,me të paditurin Novruz Beqiraj, për sip. prej 376 m2, (xii) me nr.1080 rep,
nr.293 kol, datë 23.05.2003 me të paditurin Hydai Mucaj, për sipërfaqen prej 752 m2.
6. Rezulton që të paditurit i kanë regjistruar përkatësisht pronat e blera në Z.R.P.P.
Rezulton që paditësja dhe të paditurit Nikollaq Meni dhe Zoica Peto janë përfshirë në një
konflikt gjyqësor më parë me objekt anulimin e vendimit nr.153, datë 12.04.2002 duke
thirrur si të paditur komisionin që kishte dhënë atë vendim dhe si persona të tretë:
Nikollaq Meni dhe Zoica Peto, si përfitues të këtij vendimi.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.436, datë 01.04.2005 ka vendosur të
ndryshojë vendimin nr.153, datë 12.04.2002 të K.K.K.P. duke e njohur të ndjerin Llazi
Meni pronar në një sipërfaqe toke bujqësore prej 3 ha, si dhe duke i dhënë të drejtën të
paditurve, si trashëgimtarë të tij, të kompensohen për këtë sipërfaqe në një nga mënyrat e
parashikuara nga ligji.
8. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.674, datë 16.12.2005, ka vendosur të lërë në
fuqi vendimin nr.436, datë 01.04.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.
9. Në vijim të kësaj çështje, paditësja, me pretendimin se kontratat e nënshkruara siç
është përshkuar më sipër janë absolutisht të pavlefshme, i është drejtuar gjykatës me padi
me objekt parashtruar në pjesën hyrëse.
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.431, datë 26.03.2007 ka vendosur:
“Pranimin e padisë të paditëses Marie Blido.
Detyrimin e Z.R.P.P. Fier të çregjistrojë kontratën e shitjes nr.159 rep, 26 kol, datë
15.01.2004 të lidhur mes të paditurve Nikollaq Meni, Zoica Peto dhe të paditurit Veiz
Muçaj duke fshirë nga ky regjistër pasurinë me nr.246/20 në emër të të paditurit Veiz
Muçaj.
18.09.2003 të lidhur mes të paditurve Nikollaq Meni, Zoica Peto dhe te paditurit Shyqyri
Mahmutaj duke fshirë nga ky regjistër pasurinë me nr.246/20 në emër të të paditurit
Shyqyri Mahmutaj.
12.06.2003 të lidhur mes të paditurve Nikollaq Meni, Zoica Peto dhe të paditurit Gëzim
Gëzim Mahmutaj.
02.06.2003 të lidhur mes të paditurve Nikollaq Meni, Zoica Peto dhe të paditurit Adem
Adem Mahmutaj.
- Detyrimin e Z.R.P.P. Fier të çregjistrojë kontratën e shitjes nr.1135rep, 314 kol, datë
30.05.2003 të lidhur mes të paditurve Nikollaq Meni, Zoica Peto dhe të paditurit Rexhep
Avdullaj duke fshirë nga ky rregjistër pasurinë me nr.246/17 në emër të të paditurit
Rexhep Avdullaj.
30.05.2003 të lidhur mes të paditurve Nikollaq Meni, Zoica Peto dhe të paditurit Vero
133
Muçaj duke fshirë nga ky regjistër pasurinë me nr.246/16 në emër të të paditurit Vero
Muçaj.
30.05.2003 të lidhur mes të paditurve Nikollaq Meni, Zoica Peto dhe të paditurit Ali
Mahmutaj duke fshirë nga ky regjistër pasurinë me nr.246/14 në emër të të paditurit Ali
Mahmutaj.
30.05.2003 të lidhur mes të paditurve Nikollaq Meni, Zoica Peto dhe të paditurit Yzedin
Muçaj duke fshirë nga ky regjistër pasurinë me nr.246/11 në emër të të paditurit Yzedin
Muçaj.
02.06.2003 të lidhur mes të paditurve Nikollaq Meni, Zoica Peto dhe të paditurit Shpëtim
Tahaj duke fshirë nga ky regjistër pasurinë me nr.246/15 në emër të të paditurit Shpëtim
Tahaj.
23.05.2003 të lidhur mes të paditurve Nikollaq Meni, Zoica Peto dhe të paditurit Luftar
Beqiraj duke fshirë nga ky regjistër pasurinë me nr.246/8 në emër të të paditurit Luftar
Beqiraj.
23.05.2003 të lidhur mes të paditurve Nikollaq Meni, Zoica Peto dhe të paditurit Novruz
Beqiraj duke fshirë nga ky regjistër pasurinë me nr.246/9 në emër të të paditurit Novruz
Beqiraj.
23.05.2003 të lidhur mes të paditurve Nikollaq Meni, Zoica Peto dhe të paditurit Hydai
Muçaj duke fshirë nga ky regjistër pasurinë me nr.246/10 në emër të të paditurit Hydai
Muçaj”.
11. Gjykata ka arsyetuar se “... të gjitha kontratat e shitjes të cituara më sipër të lidhura
midis të paditurve Nikollaq Meni dhe Zoica Peto në rolin e shitësit dhe të gjithë të
paditurve të tjerë në rolin e blerësit, janë absolutisht të pavlefshme. Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Fier, me vendimin nr.436, datë 01.04.2005, e ka ndryshuar vendimin nr.153 të
K.K.K.P. në pjesën që i ka kthyer në natyrë të paditurve sipërfaqen prej 11.000 m2, që
është njëkohësisht objekt i kontratave të shitjes ...Pasi ky vendim ka marrë formë të prerë
të paditurve Nikollaq Meni dhe Zoica Peto u është hequr e drejta e pronësisë mbi këtë
sipërfaqe toke... pra rrjedhimisht të gjitha kontratat për shitjen e kësaj pasurie prej tyre
janë absolutisht të pavlefshme...
Paditësja Marije Blido ka interes të ligjshëm të kërkojë konstatimin e pavlefshmërisë
absolute të kontratave të shitjes pasi ajo, së bashku me shtetasin Gani Kallollari, si ish
punonjës të NB Fier, me kontratën e shitjes të datës 05.07.1994 kanë blerë nga Agjencia
e Ristrukturimit dhe Privatizimit të NB Fier serën nr.2 dhe pasi e kanë pjesëtuar në
natyrë atë është bërë pronare e 1.5 ha të serës nr.2, të transkriptuara në regjistrin e
pronave private me nr.1313 dhe nr.15/B indeksi... ndërkohë që truallin nën të ajo e ka
marrë me qira, me të drejtë blerje... por ajo nuk ka mundur të ushtrojë të drejtën e
blerjes, pasi ajo është disponuar me vendim nr.153, datë 12.04.2002 të K.K.K.Pronave
Fier në favor të të paditurve Nikollaq Meni dhe Zoica Peto... siç rezulton në gjykim nga
akti i ekspertimit ...ka mbivendosje totale midis sipërfaqes së tokës që i është kthyer në
natyre të paditurve me vendim të K.K.K.P. dhe asaj mbi të cilën ngrihet objekti sera
nr.2 ... Paditësja nuk ka qenë palë në kontratat e shitjes... por ajo ka interes të ligjshëm
mbi objektin material të këtyre kontratave pasi sipas VKM nr.255, datë 02.08.1991, “Për
kriteret e ndarjes së tokës bujqësore” dhe kontratës së shitjes së serës nr.2, datë
05.07.1994, ajo ka të drejtën e blerjes së kësaj sipërfaqeje toke. Përderisa gjykata me
134
vendim të formës së prerë i ka dhënë të drejtë paditëses të kundërshtojë titullin e
pronësisë së të paditurve Nikollaq Meni dhe Zoica Peto, ajo ka legjitimitet të plotë të
kërkojë konstatimin e pavlefshmërisë së çdo veprimi juridik që këta të paditur kanë
realizuar në këtë sipërfaqe toke. Të paditurit pretenduan se në kohën kur ata kanë lidhur
kontratat e shitjes, të paditurit Nikollaq Meni dhe Zoica Peto kanë qenë pronarë të
sipërfaqes së tokës bujqësore, por fakti i dijenisë së tyre nuk ka të bëjë me pavlefshmërinë
të cilën ligji e lidh me shkaqe të tjera të përcaktuara shprehimisht në të... Por dijenia apo
padijenia e shkakut të pavlefshmërisë ka të bëjë me mirëbesimin që vlerësohet në
momentin e rregullimit të pasojave të veprimit juridik të pavlefshëm”.
12. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr.258, datë 24.07.2008 ka vendosur:
“Prishjen e vendimit nr.431, datë 26.03.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe
rrëzimin e padisë së paditëses Marie Blido kundër Vero Muçaj, Novruz Beqiraj, Hydai
Muçaj, Luftar Beqiraj, Veiz Muçaj, Yzedin Muçaj, Ali Mahmutaj, Rexhep Avdullaj,
Shpëtim Tahaj, Shyqyri Mahmutaj, Adem Mahmutaj, Gezim Mahmutaj, Nikollaq Meni,
Zoica Peto dhe personi i tretë Z.R.P.P. Fier me objekt konstatimin e pavlefshmërisë
absolute të kontratave të shitjes të pasurisë tokë truall dhe çregjistrimi i pasurisë objekt i
këtyre kontratave nga Regjistri Hipotekor i Pasurive të Paluajtshme Fier, për shkak të
heqjes dorë nga e drejta e padisë.
13. Me arsyetimin se “…ndodhemi përpara kushteve të nenit 201/2 të K.Pr.Civile, pasi
paditësja ka hequr dorë nga e drejta e padisë me deklaratën nr.754 regj., 115/4 kol., datë
12.02.2008 (nënshkruar pas dhënies së vendimit nga gjykata e faktit), në të cilën thuhet
se: “Unë paditësja heq dorë nga e drejta e padisë kundër shtetasve Nikollaq Blido dhe
Zoica Peto në lidhje ç’ka ata pretendojnë duke qenë dakord që t’u qëndrojë në fuqi e
drejta e pronësisë mbi sip.11 dynym, shprehur kjo e drejtë me vendimin e K.K.K.P. Fier
nr.153, datë 12.04.2002. Pushojmë çdo gjykim aktual për shkak të heqjes dorë nga e
drejta e padisë duke qenë përfundimisht dakord që konfliktet midis nesh të zgjidhen në
mënyrën e përshkruar më lart”.
14. Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs paditësja Marie Blido që kërkon prishjen e
vendimit nr.258, datë 24.07.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të
vendimit gjyqësor për të paditurit që janë jashtë 11 dy sipas aktit të ekspertimit të bërë në
shkallën e parë të gjykimit dhe parashtron shkaqet e lartpërmendura.
IV. Ligji i zbatueshëm
15. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile:
15.1. Neni 14 i K.Pr.Civile:
“Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet
garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje
me ligjin”.
“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe
normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën
një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen,
pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët”.
15.3. Neni 201 § 2 i K.Pr.Civile:
“Paditësi në çdo fazë të gjykimit mund të heqë dorë krejtësisht ose pjesërisht
nga e drejta e padisë. Në këtë rast padia rrëzohet dhe paditësi nuk ka të drejtë
të ngrejë përsëri po këtë padi.
Heqja dorë nga e drejta e padisë përpara gjykatës së apelit sjell si rrjedhojë
prishjen e vendimit të gjykatës të shkallës së parë dhe rrëzimin e padisë.
135
“Vendimi përfundimtar duhet të përmbajë bazën ligjore mbi të cilën bazohet
zgjidhja e mosmarrëveshjes, analizën e provave dhe mënyra e zgjidhjes së
saj”.
V. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se :
16. Pala që ka regjistruar ankimin, konkretisht pala paditëse Marie Blido, legjitimohet
ratione personae t’i drejtohet Gjykatës së Lartë lidhur sa më sipër.
Gjithashtu rezulton se ankimi i është njoftuar palëve ndërgjyqëse.
vlerëson se rekursi i paraqitur nga paditësja Marie Blido përmban shkaqe nga ato të
parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e vendimit
nr.258, datë 24.07.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
19. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen në
dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, pretendimeve e prapësimeve të
palëve, vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të parashtruara në rekurs, arrin
në përfundimin se vendimi nr.258, datë 24.07.2008 i Gjykatës së Apelit Vlorë është
rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit procedural dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe
çështja të dërgohet për rishqyrtim pranë kësaj gjykate.
20. Gjykata e Lartë si gjykatë ligji nuk i hyn analizës së provave gjë që duhet ta bëjnë dy
gjykatat e tjera, por nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore dhe pretendimeve të
parashtruara në rekurs evidenton shkeljet që kanë lejuar gjykatat e faktit, qoftë të
normave procedurale dhe atyre materiale, duke kërkuar respektimin e tyre.
21. Pala paditëse Marie Blido në rekurs ka pretenduar se deklarata noteriale e datës
12.02.2008 ka zgjidhur problemet e pronësisë mes saj dhe të paditurit Nikollaq Meni dhe
Zoica Peto dhe jo me të paditurit e tjerë, duke hequr dorë nga e drejta e padisë vetëm ndaj
këtyre të paditurve. Gjykata e apelit ka rrëzuar padinë me arsyetimin se paditjësja ka
hequr dorë nga e drejta e padisë kur në fakt paditësja ka hequr dorë nga e drejta e padisë
vetëm ndaj të paditurve Nikollaq Meni dhe Zoica Peto.
22. Në këto rrethana kolegji civil çmon të analizojë deklaratën noteriale në të cilin
paditësja është shprehur për heqjen dorë nga e drejta e padisë. Konkretisht në datën
12.02.2008, paditësja Marie Blido dhe të paditurit Nikollaq Meni dhe Zoica Peto kanë
nënshkruar përpara noterit deklaratën nr.754 regj. 115/4 kol., ku thuhet se paditësja heq
dorë nga e drejta e padisë kundër shtetasve Nikollaq Meni dhe Zoica Peto në lidhje me të
drejtën e pronësisë mbi sip.11 dynym, shprehur kjo e drejtë me vendimin e K.K.K.P. Fier
nr.153, datë 12.04.2002.
23. Referuar procesverbaleve të seancave gjyqësore të zhvilluara në gjykatën e apelit,
rezulton se deklarata e lartpërmendur është paraqitur përpara gjykatës në seancën e datës
26.06.2008 nga ana e përfaqësuesit të palës së paditur, i cili ka kërkuar prishjen e
vendimit të gjykatës së faktit dhe pushimin e gjykimit. Në këtë seancë paditësja ka qenë
në mungesë.
24. Në nenin 201, paragrafi i dytë i K.Pr.Civile parashikohet se: “Paditësi në çdo fazë të
gjykimit mund të heqë dorë krejtësisht ose pjesërisht nga e drejta e padisë. Me këtë rast
padia rrëzohet dhe paditësi nuk ka të drejtë ta ngrejë përsëri këtë padi. Heqja dorë nga e
drejta e padisë përpara gjykatës së apelit sjell si rrjedhojë prishjen e vendimit të gjykatës
së shkallës së parë dhe rrëzimin e padisë”. Kolegji civil çmon të analizojë zbatim korrekt
të kësaj dispozite.
25. Konkretisht, gjykata e apelit në vendimin e saj ka vendosur të prishë vendimin e
gjykatës së shkallës së parë dhe të rrëzojë padinë (tërësisht). Gjykata e apelit arsyeton se:
“Në deklaratën për heqje dorë nga e drejta e padisë nr.754 regj., 115/4 kol., datë
136
12.02.2008 të bërë para noteres….., paditësja Marie Blido heq dorë nga e drejta e padisë
kundër shtetasve Nikollaq Meni dhe Zoica Peto……
….në zbatim të urdhërimeve të dispozitës së nenit 201/2 të K.Pr.Civile, meqë paditësja
Marie Blido ka hequr dorë nga e drejta e padisë, fakt i provuar me deklaratën noteriale
për heqje dorë nr.754 regj., 115/4 kol., datë 12.02.2008, deklaratë e lëshuar nga ajo, pasi
është dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier vendimi objekt i këtij gjykimi dhe
meqenëse heqja dorë u paraqit para gjykatës së apelit, gjykata e apelit vlerëson se jemi
në kushtet e parashikuara nga neni 201/2 të K.Pr.Civile e për pasojë duhet të vendoset
prishja e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe të rrëzohet padia e paditëses
Marie Blido”.
26. Siç shihet në arsyetimin e mësipërm, gjykata e apelit megjithëse ka konstatuar heqjen
dorë nga e drejta e padisë së paditëses Marie Blido kundër shtetasve Nikollaq Meni dhe
Zoica Peto, por më pas ka vendosur që, sipas nenit 201, paragrafi i dytë i K.Pr.Civile, të
prishë vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier dhe të rrëzohet tërësisht padinë e
paditëses Marie Blido pasi ka hequr dorë nga e drejta e padisë.
27. Në këto rrethana, kolegji civil vlerëson se gjykata e apelit ka keqzbatuar ligjin
procedural dhe konkretisht nenin 201 parag.2të të K.Pr.Civile duke rrëzuar tërësisht
padinë e ngritur për shkak se paditësja ka hequr dorë nga e drejta e padisë, kur në të
vërtetë ajo ka hequr dorë nga padia vetëm ndaj të paditurve Nikollaq Meni dhe Zoica
Peto. Prandaj gjykata e apelit duhej të kishte vazhduar gjykimin e çështjes lidhur më
kërkesëpadinë e paditëses Marie Blido ndaj të paditurve të tjerë. Në këto kushte Kolegji
çmon se çështja duhet të kthehet për rigjykim në gjykatën e apelit.
28. Në rigjykim, gjykata e apelit “... ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt
ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në
përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke bërë një “cilësim të saktë të fakteve dhe
veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen” ta zgjidhë atë “në përputhje me dispozitat
ligjore dhe normat e tjera në fuqi” (neni 16), si dhe në vendimin e saj gjykata e apelit
duhet të bëjë një analizë e plotë dhe objektive të provave (neni 126 i K.Pr.Civile).
29. Kolegji civil, përfundimisht vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala paditëse është i
bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i gjykatës
së apelit duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për t’u rishqyrtuar nga një trup tjetër
gjykues i Gjykatës së Apelit Vlorë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485, shkronja “c” të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.258, datë 24.07.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 03.10.2013
137
Nr.00-2013-2299 i Vendimit (546)

VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS: "TELEVIZIONI KOMBËTAR ARBËRIA"

Sh.a., në mungesë.
I PADITUR: KËSHILLI KOMBËTAR I RADIO DHE
TELEVIZIONIT zëvendësuar proceduralisht në
seancën e datës 03.10.2013 nga:
AUTORITETI I MEDIAVE AUDIOVIZIVE
(AMA), përfaqësuar nga juristët Sara Xhumbari
dhe Edra Dedaj.
OBJEKTI:
Anullim i vendimit nr.567, datë 21/02/2007
të Këshillit Kombëtar të Radio Televizionit Shqiptar.
Baza ligjore: Nenet 23, 30, 137 të Ligjit nr.8410, datë 30/09/1998,
“Për radion dhe televizionin publik e privat në Republikën e Shqipërisë” i ndryshuar,
neni 324 e vijues i K.Pr.Civile.

vendosur:
1. Pranimin e kërkesëpadisë.,
2. Anulimin e vendimit të të paditurit nr.567, datë 21.02.2007.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1781, datë 06.11.2008, ka vendosur :

Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka paraqitur rekurs Zyra Vendore

Tiranë e Avokaturës së Shtetit, e cila ka kërkuar ndryshimin e vendimit nr.1781, datë
06.11.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.6441, datë 01.10.2007 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke vendosur rrëzimin e kërkesë padisë, duke argumentuar:
- Gjykatat kanë vepruar në kundërshtim me përmbajtjen e neneve 12, 14, 16 të Kodit të
Procedurës Civile, ç’ka përbën shkelje të rëndë procedurale që passjell cenimin e
vendimit të gjykatës.
138
- Gjykatat nuk kanë pasur parasysh përmbajtjen e nenit 7 të ligjit nr.8410, datë
30.09.1998.
- Gjykatat nuk kanë pasur parasysh nenet 23, 30, 40 të ligjit nr.8410, datë 30.09.1998.
- Gjykata i referohet edhe nenit 107 të Kodit të Procedurave Administrative kur
paditësi nuk i referohet.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; dëgjoi përfaqësuesin e palës së
paditur (AMA); në mungesë të palës paditëse; si dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Pala paditëse, Shoqëria “Televizioni Kombëtar Arbëria” sh.a, është regjistruar si
person juridik me vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me nr.22058, datë
04.10.1999. Paditësi ka paraqitur për gjykim pranë kësaj gjykate kërkesëpadinë ndaj
palës së paditur Këshilli Kombëtar i Radios dhe Televizionit, me objekt “Anulimin e
vendimit nr.567, datë 21.02.2007 të Këshillit Kombëtar të Radios dhe Televizionit”.
2. Pala paditëse në ushtrim të veprimtarisë së saj bën transmetimin e programeve
televizive. Për sa më sipër pala paditëse më datë 03.01.2001 është pajisur me licencë për
të siguruar transmetimin e programeve televizive sipas një strukture dhe kushteve teknike
të përcaktuara në licencë, për një afat kohor prej tetë vitesh.
3. Nga hetimi gjyqësor rezultoi e provuar se pala e paditur, Këshilli Kombëtar i Radios
dhe Televizionit, me vendimin me nr.567, datë 21.02.2007 ka vendosur: “Të reduktojë
kohën e vlefshmërisë së licencës së subjektit televiziv privat kombëtar TV “Arbëria” për
një afat kohor 1 (një) vjeçar”
4. Ky vendim është marrë nga pala e paditur për shkak se nga monitorimi i
transmetimeve të paditësit për periudhën nga data 01 deri në 10 Shkurt 2007 është
konstatuar se:
- ritransmetimet zënë rreth 46% të programeve;
- në kushtet e licencës së paditësit është sanksionuar një përqindje e caktuar
për transmetimin e filmave artistikë një detyrim ky i pa plotësuar nga
paditësi gjatë transmetimi;
- disa dokumentarë janë transmetuar pa u depozituar kontratat përkatëse të
së drejtës së transmetimit, si marrëveshje, kontratë shitje, shkëmbimi, etj;
- paditësi ka ndryshuar strukturën programore;
- TVA ende nuk funksionon si një operator me licencë kombëtare.
5. Brenda afatit ligjor me datë 02.03.2007, rezulton që pala paditëse të ketë ushtruar
ankim ndaj vendimit me nr.567, datë 21.02.2007 të Këshillit Kombëtar të Radios dhe
Televizionit. Me kalimin e afatit një mujor, ndërkohë që pala e paditur nuk i kishte kthyer
përgjigje ankimit të saj, shoqëria paditëse i është drejtuar gjykatës me kërkesëpadi.
6. Në gjykim ka rezultuar gjithashtu se me vendimin nr.532, datë 29.01.2007 të palës së
paditur Këshilli Kombëtar i Radios dhe Televizionit, TVA i është dhënë masa e
“paralajmërimit”. Ky vendim është në fuqi pas ankimimit administrativ.
7. Në gjykim paditësi ka pretenduar se procedura për nxjerrjen e vendimit nr.567, datë
21.02.2007 të Këshillit Kombëtar të Radios dhe Televizionit është në kundërshtim si me
ligjin e posaçëm nr.8410, si dhe ka shkaqe pavlefshmërie lidhur me procedurën e
nxjerrjes së tij sipas parashikimeve të dispozitave të K.Pr.Administrative.
vendosur:
1. Pranimin e kërkesëpadisë.
139
2. Anulimin e vendimit të të paditurit nr.567, datë 21.02.2007.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë arsyeton se: “Pala e paditur në aktin objekt gjykimi,
nga monitorimet e bëra për një periudhë 10 ditore, ka arritur në disa përfundime për të
cilat ka pretenduar se janë veprime që vijnë në kundërshtim me ligjin dhe duke ju
referuar dispozitave dhe konkretisht nenit 7, pika 21, 137 e 137/3 të Ligjit nr.8410 ka
marrë atë masë ndaj paditësit. As në aktin objekt gjykimi dhe as në prapësimet e palës së
paditur nuk janë përcaktuar se cilat janë këto dispozita konkrete të ligjit që janë shkelur
nga paditësi edhe sikur konstatimet e pretenduara të ishin të vërteta.
Gjatë hetimit gjyqësor të çështjes nga pala e paditur nuk u paraqit asnjë provë për të
provuar pretendimet e ngritura në aktin objekt gjykimi,…..
Pretendimi i të paditurit në lidhje me transmetimin e edicioneve informative nga paditësi
sipas nenit 41 të ligjit nr.8410 është parashikuar vetëm detyrimi i operatorit të
transmetojë lajme dhe, sipas provave të paraqitura nga paditësi, rezulton se ai ka
transmetuar lajme për periudhën që pretendohet.
……Mos transmetimi i filmave artistik apo mos depozitimi i kontratave për të drejtën e
transmetimit nuk parashikon si sanksion kufizimin e afatit të licencës ndaj subjektit.
…..lidhur me transmetimet për kohën e pretenduar të monitoruar nga i padituri ..…
rezulton se paditësi të ketë transmetuar në përputhje me kushtet e licencimit . I takonte
palës së paditur të provonte të kundërtën
…… Sipas kësaj dispozite, reduktimi i kohës së licencës merret së bashku me masën e
pezullimit të përkohshëm të licencës. Që në rastin e paditësit kjo procedure nuk është
respektuar”.
10. Kundër këtij vendimi ka paraqitur ankim pala e paditur Këshilli Kombëtar i Radios
dhe Televizionit, duke kërkuar prishjen e vendimit nr.6441, datë 01.10.2007 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe rrëzimin e kërkesë padisë.
Tiranë.
12. Gjykata ka argumentuar se: “….pasi nga vetë pala e paditur nuk është bërë e mundur
të provohet me prova se janë krijuar shkelje të ligjit nr.8410, datë 30.09.1998 me
ndryshimet e pësuara, të cilat përbëjnë shkak për kufizimin e licencës.
…Pala e paditur në ankimin e saj ndaj vendimit të gjykatës së shkallës së parë kryesisht
parashtron pretendimet për shkeljet procedurale të lejuara në gjykim, pra që jemi para
një procesi të parregullt ligjor, duke e konkretizuar me atë që është kërkuar përjashtimi i
gjyqtares si e njëanshme në gjykim, por gjykata ka vazhduar gjykimin pa u shprehur për
kërkesën . Ky pretendim nuk qëndron i vërtetë.
…… Në vlerësim së të gjitha provave të administruara në gjykim çmon se vendimi i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është i drejtë dhe duhet lënë në fuqi. Po kështu ky
kolegj konstaton se pala paditëse është e licencuar me datë 03.01.2001 me kohëzgjatje
për 8 vjet, pra edhe në kushtet e shfuqizimit të vendimit nr.567, datë 21.02.2007 të palës
së paditur që redukton me 1 vit vlefshmërinë e licencës, më datë 03.01.2009 afati i
licencës (duhet të ishte thënë “mbaron”) pra rreth dy muaj pas gjykimit të çështjes nga
gjykata e apelit”.
13. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka paraqitur rekurs Zyra Vendore
Tiranë e Avokaturës së Shtetit, e cila ka kërkuar ndryshimin e vendimit nr.1781, datë
06.11.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë, dhe të vendimit nr.6441, datë 01.10.2007 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke vendosur rrëzimin e kërkesë padisë, duke
parashtruar shkaqet e lartpërmendura.
140
14.1 Neni 12 i K.Pr.Civile, që parashikon se:
“Pala që pretendon një të drejtë, ka detyrim që, në përputhje me ligjin,
të provojë faktet mbi të cilët bazon pretendimin e saj”.
14.2. Neni 14 i K.Pr.Civile, që parashikon se:
“Gjykata ka për detyrë të kryejë një hetim gjyqësor të plotë dhe të
gjithanshëm, në përputhje me ligjin”.
“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore
dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj.
Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë
palët…..”.
“Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga palët ose nga
prokurori, të marra në seancë gjyqësore.
çështjes”.
14.5. Neni 126§ 2 i K.Pr.Civile, që parashikon se:
“Vendimi përfundimtar........duhet të përmbajë bazën ligjore mbi të
cilën bazohet zgjidhja e mosmarrëveshjes, analizën e provave dhe
mënyra e zgjidhjes së saj”.
15. Dispozitat e ligjit nr.8410, datë 30.09.1998 “Për radion dhe televizionin publik e
privat në Republikën e Shqipërisë”
15.1 Neni 30 i ligjit, që parashikon se:
“I licencuari detyrohet të njoftojë Këshillin Kombëtar të Radios dhe
Televizionit për çdo ndryshim të së dhënave që ka paraqitur në
kërkesën për marrjen e licencës ose për mosplotësimin e kushteve të
caktuara në licencë, duke dhënë dhe arsyet përkatëse, paraprakisht
dhe në çdo rast, jo më vonë se 15 ditë pas bërjes së këtyre
ndryshimeve. Nëse ndryshimet merren parasysh, shpenzimet përkatëse
i paguan i interesuari”.
15.2 Neni 137 i ligjit, që parashikon se:
“Në rastet e shkeljes së dispozitave detyruese të këtij ligji, Këshilli
Kombëtar i Radios dhe Televizionit vendos sanksione administrative si
më poshtë:
1. Paralajmërim.
2. Gjobë deri në 3 për qind të xhiros vjetore të së ardhurave.
3. Pezullim i përkohshëm i licencës.
4. Reduktim i kohës së licencës.
5. Heqje e licencës.
KKRT-ja përcakton shkeljet konkrete, të cilat ndëshkohen nga
sanksionet e përcaktuara në këtë nen, duke zbatuar fillimisht si rregull
sanksionin e paralajmërimit.
KKRT-ja vendos sanksionet e parashikuara në ligj jo më vonë se 1 vit
nga data e kryerjes së shkeljes.
Kur KKRT-ja vëren shkelje të dispozitave ligjore, për të cilat me ligj
vendosin sanksione organet e tjera shtetërore, atëherë ajo njofton këto
të fundit.
141
Operatori i ndëshkuar mund të kundërshtojë vendimin e KKRT-së në
rrugë gjyqësore brenda një muaji nga data e marrjes së njoftimit për
ndëshkimin”.
16. Pala që ka regjistruar ankimin, konkretisht Zyra Vendore Tiranë e Avokaturës së
Shtetit, legjitimohet ratione personae t’i drejtohet Gjykatës së Lartë lidhur sa më sipër.
vlerëson se rekursi i paraqitur Zyra Vendore Tiranë e Avokaturës së Shtetit nuk përmban
shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë
cenimin e vendimit nr.1781, datë 06.11.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilin
është lënë në fuqi vendimi nr.6441, datë 01.10.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
19. Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të dosjes
gjyqësore, pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykatat e faktit
janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është respektuar
ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e Lartë, në
realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të
vendimeve të gjykatave të faktit.
palëve, vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe referuar shkaqeve të rekursit, vlerëson se
zbatimit të drejtë të kërkesave të ligjit.
21. Ky Kolegj konstaton se gjykata e shkallës së parë, duke analizuar në tërësi provat, ka
arritur në përfundimin se: “....As në aktin objekt gjykimi dhe as në prapësimet e palës së
paditur nuk janë përcaktuar se cilat janë këto dispozita konkrete të ligjit që janë shkelur
nga paditësi edhe sikur konstatimet e pretenduara prej të ishin të vërteta.
Gjatë hetimit gjyqësor të çështjes nga pala e paditur nuk u paraqit asnjë provë për të
provuar pretendimet e ngritura në aktin objekt gjykimi…..”.
Lidhur me këtë konkluzion gjykata e shkallës së parë arsyeton se: “....Pretendimi i të
paditurit në lidhje me transmetimin e edicioneve informative nga paditësi sipas nenit 41
të ligjit nr.8410 është parashikuar vetëm detyrimi i operatorit të transmetojë lajme, dhe
sipas provave të paraqitura nga paditësi rezulton se ai ka transmetuar lajme për
periudhën që pretendohet.
……Mos transmetimi i filmave artistik apo mos depozitimi i kontratave për të drejtën e
transmetimit nuk parashikon si sanksion kufizimin e afatit të licencës ndaj subjektit.
…..lidhur me transmetimet për kohën e pretenduar të monitoruar nga i padituri ..…
rezulton se paditësi të ketë transmetuar në përputhje me kushtet e licencimit. I takonte
palës së paditur të provonte të kundërtën
…… Sipas kësaj dispozite, reduktimi i kohës së licencës merret së bashku me masën e
pezullimit të përkohshëm të licencës, që në rastin e paditësit kjo procedurë nuk është
respektuar”. Në këto kushte gjykata e shkallës së parë ka pranuar kërkesëpadinë duke
anuluar vendimin e të paditurit nr.567, datë 21.02.2007.
22. Mbi ankimin e palës së paditur çështja është gjykuar nga gjykata e apelit, e cila me
vendimin nr.1781, datë 06.11.2008 ka lënë në fuqi vendimin e shkallës së parë.
23. Kolegji konstaton se edhe gjykata e apelit ka arritur në të njëjtat përfundime si
gjykata e shkallës së parë. Ajo ka arsyetuar se “......nga vetë pala e paditur nuk është bërë
142
e mundur të provohet me prova se janë krijuar shkelje të ligjit nr.8410, datë 30.09.1998
me ndryshimet e pësuara, të cilat përbëjnë shkak për kufizimin e licencës.
.......Në vlerësim të së gjithë provave e administruara në gjykim çmon se vendimi i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është i drejtë dhe duhet lënë në fuqi. Po kështu ky
kolegj konstaton se pala paditëse është e licencuar me datë 03.01.2001 me kohëzgjatje
për 8 vjet, pra edhe në kushtet e shfuqizimit të vendimit nr.567, datë 21.02.2007 të palës
së paditur që redukton me 1 vit vlefshmërinë e licencës, më datë 03.01.2009 afati i
licencës (duhet të ishte thënë “mbaron”) pra rreth dy muaj pas gjykimit të çështjes nga
gjykata e apelit”.
24. Kolegji çmon se pretendimet e paraqitura në rekurs nga pala e paditur për moszbatim
të ligjit nga gjykata nuk qëndrojnë. Gjykata e apelit ka marrë në analizë dhe ka vlerësuar
provat e paraqitura nga palët në tërësinë e tyre; ka bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe
veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen në shqyrtim; i ka dhënë përgjigje
proceduralisht çdo kërkimi të bërë në gjykim dhe e ka zgjidhur çështjen në përputhje me
dispozitat ligjore të zbatueshme për gjykimin e çështjes konkrete dhe të bazuar në provat,
të cilat janë marrë, administruar e vlerësuar si të tilla konform dispozitave të Kodit të
Procedurës Civile.
25. Konkluzioni i arritur nga gjykata e apelit se vendimi nr.567, datë 21.02.2007 i
Këshillit Kombëtar të Radios dhe Televizionit “nuk përcakton dispozitat konkrete të ligjit
që janë shkelur nga paditësi, si dhe nga pala e paditur nuk u bë e mundur të provohet në
gjykim me prova se janë krijuar shkelje të ligjit nr.8410, datë 30.09.1998 “Për radion
dhe televizionin publik e privat në Republikën e Shqipërisë”, është i drejtë dhe rrjedhojë e
analizës së provave të paraqitura nga palët.
26. Pala e paditur ka pretenduar gjithashtu për shkelje procedurale të lejuara në gjykimin
në shkallë të parë që kanë sjellë cenimin e parimeve të procesit të rregullt ligjor.
Konkretisht pala e paditur ka kërkuar përjashtimin e gjyqtares si e njëanshme në gjykim
dhe gjykata ka vazhduar gjykimin pa u shprehur për kërkesën. Gjykata e apelit e ka
shqyrtuar këtë pretendim duke e rrëzuar atë me arsyetimin se: “Ky pretendim nuk
qëndron i vërtetë. Pala ankuese shprehet se kërkesën për përjashtimin e ka bërë me datë
20.04.2007, por nga aktet në dosje si numërtimi i fletëve dhe procesverbali gjyqësor nuk
konstatohet një kërkim i tillë. Jo vetëm kaq, por edhe seancat gjyqësore janë nga data
05.06.2007 e pas, gjithsej 7 seanca, po kështu nuk ka asnjë gjurmë ta palës ankuese që të
ketë bërë vërejtje për procesverbalin e gjykimit apo formë tjetër”. Në këto kushte,
referuar analizës së bërë nga gjykata e apelit, Kolegji vlerëson të drejtë përfundimin e
arritur duke e konsideruar edhe këtë pretendim si të pabazuar.
27. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se shkaqet e
ngritura në rekursin e palës së paditur nuk qëndrojnë dhe vendimi nr.1781, datë
06.11.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë, që lë në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, nr.6441 datë 01.10.2007, duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485, shkronja “a” të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 03.10.2013
143
Nr.00-2013-2303 i Vendimit (547)
VENDIM
Ardian Dvorani Kryesues

Ardian Nuni Anëtar
Shkëlzen Selimi Anëtar
Artan Broci Anëtar
PADITËS: SHOQËRIA "BAZEL" SH.P.K

I PADITUR: BASHKIA KAVAJË
KONTROLLI I LARTË I SHTETIT
OBJEKTI:
Detyrimin e Bashkisë Kavajë të llogarisë
detyrimet e papaguara nga ana e Shoqërisë "Bazel" sh.p.k.
Baza Ligjore: Ligji “Për Urbanistikën”, etj.

vendosur:
Shpalljen e moskompetencës së shqyrtimit të kësaj çështje prej Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Kavajë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, në bazë të nenit 64 të Kodit

të Procedurës Civile, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë, ka parashtruar qëndrimin e saj, e
cila kërkon prej Gjykatës së Lartë që të vendosë për rregullimin e moskompetencës, pasi
sipas saj gjykate kompetente është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, duke parashtruar këto
shkaqe:
- Gjykata çmon të theksojë se në rastin konkret, duke analizuar kërkimet e objektit të
padisë, kuadrin ligjor në të cilën mbështeten kërkimet dhe palën e paditur kundrejt së
cilës drejtohen kërkimet, gjykata konkludon se jemi përpara një çështje me natyrë të
mirëfilltë administrative.
- Kërkimi i parashtruar tashmë në objektin e padisë: Detyrimi i palës së paditur të
rillogarisë detyrimet e papaguara nga ana e Shoqërisë “Bazel” shpk i parë ngushtë
dhe i lidhur dhe me dy kërkimet e tjera, me anë të së cilave kërkohet detyrimi i
Bashkisë Kavajë të nxjerrë akte administrative, janë kërkime që kanë lidhje organike
dhe thelbësore me njeri tjetrin.
- Kuadri ligjor mbi të cilën janë bazuar nga pala paditëse kërkimet e objektit të padisë
është kuadri aktual bazë për gjykimin dhe zgjidhjen në themel të një çështje
administrative.
144
- Në respektim të urdhërimeve të nenit 324 të K.Pr.Civile çmon se kjo çështje
parashtron në vetvete një mosmarrëveshje administrative, e cila nga pikëpamja e
kompetencës lëndore është në kompetencë të seksioneve administrative. Dhe sipas
Dekretit të Presidentit të RSH-se nr.1501, datë 29.05.1996, juridiksionin dhe
kompetencën lëndore për këtë lloj gjykimi e ka Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, e
cila shtrin kompetencën e saj tokësore në territorin e Rrethit të Kavajës.
- Duke analizuar dispozitat e neneve 61 dhe 62 të K.Pr.Civile, kryesisht konstatojmë se
nuk jemi kompetentë për gjykimin e kësaj çështje administrative dhe për pasojë duhej
vendosur moskompetenca lëndore dhe tokësore e saj dhe se kërkesëpadia së bashku
me aktet e tjera duhet t’i dërgoheshin Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
- Mirëpo në mbështetje të nenit 64 të K.Pr.Civile nuk lejohet konflikti i kompetencave,
por vetëm mund të parashtrojmë qëndrimin tonë para Gjykatës së Lartë për të
vendosur rregullimin e kompetencës.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; dhe si e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Qëndrimi që i është parashtruar Gjykatës së Lartë nga ana e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kavajë, në lidhje me konfliktin e lindur mes saj dhe Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë mbi kompetencën tokësore për gjykimin e çështjes, është një qëndrim që pjesërisht
gjen mbështetje në ligj.
Ndërsa, vendimi nr.8724, datë 24.07.2013, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, për
shpalljen e moskompetencës tokësore të kësaj gjykate për gjykimin e çështjes, duke ia
dërguar padinë së bashku me aktet e dosjes gjyqësore për gjykim Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kavajë si gjykata kompetente, është vendim i dhënë në zbatim të gabuar të ligjit
procedural. Prandaj, ky vendim duhet të prishet dhe çështje të dërgohet po në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Tiranë për vazhdimin e gjykimit, si gjykata kompetente nga pikëpamja
lëndore dhe tokësore.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në vendimin e saj nr.8734, datë 24.07.2013, përsa
i përket rrethanave të faktit, në thelb, arsyeton se:
- Çështja i ka ardhur për kompetencë me vendimin e dhënë më parë nga Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Kavajë me nr.1719, datë 08.06.2012, me argumentimin se çështja kishte për
objekt kundërshtimin e dy akteve administrative, njëri prej të cilëve i nxjerrë nga Kontrolli i
Lartë i Shtetit që ishte thirrur si i paditur në gjykim. Prandaj, çështja i dërgohej për
kompetencë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë (seksionit administrativ të saj).
- Gjatë gjykimit të çështjes, nga pala paditëse është kërkuar dhe gjykata ka pranuar
pakësimin e objektit të padisë lidhur me kundërshtimin e aktit administrativ të nxjerrë nga
Kontrolli i Lartë i Shtetit dhe më pas është pushuar gjykimi i çështjes për këtë palë.
- Për rrjedhojë, në gjykim ka mbetur si palë e paditur vetëm Bashkia Kavajë dhe
mosmarrëveshja në gjykim lidhej vetëm me nxjerrjen e akteve administrative nga kjo palë e
paditur.
Prandaj, në këtë gjendje të ndryshuar të ndërgjyqësisë dhe objektit të padisë gjatë
zhvillimit të shqyrtimit gjyqësor të çështjes, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka ardhur në
përfundimin se ajo nuk është më kompetente për gjykimin e saj. Palë e paditur ka mbetur
vetëm Bashkia Kavajë dhe kërkimet e padisë lidhen vetëm me nxjerrjen e akteve
administrative prej saj. Ndonëse çështja i kishte ardhur njëherë për kompetencë nga Gjykata
e Rrethit Gjyqësor Kavajë dhe ishte pranuar për shqyrtim edhe pa u ankimuar nga palët,
përsëri, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke konkluduar se padia duhet të ngrihet e
shqyrtohet në gjykatën ku ka qendrën pala e paditur, Bashkia Kavajë, bazuar në nenin 43 dhe
145
61 të Kodit të Procedurës Civile, ia ridërgon çështjen për kompetencë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kavajë.
Nga ana tjetër, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë, pasi e ka pranuar për shqyrtim
duke proceduar me çështjen, mbështetur në nenin 64 të Kodit të Procedurës Civile, i ka
paraqitur Gjykatës së Lartë parashtresën e qëndrimit të saj lidhur me kompetencën lëndore e
tokësore për gjykimin e çështjes. Kjo gjykatë, në parashtresën e saj, në thelb, arsyeton se nga
vetë kërkimet e padisë jemi përpara një mosmarrëveshje administrative drejtuar kundër një
pale të paditur që është dhe ka vepruar si organ administrativ, Bashkisë Kavajë.
Sipas nenit 327 të Kodit të Procedurës Civile, gjykata kompetente për shqyrtimin e
mosmarrëveshjes administrative është seksioni administrativ i gjykatës, në zonën e së cilës
ka qendrën organi administrativ ndaj të cilit drejtohet padia. Pala e paditur është Bashkia
Kavajë, e cila është e njohur ligjërisht se selinë e ka në Kavajë, rrjedhimisht duke qenë se
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë nuk ka seksion administrativ, kompetencën për gjykimin
e kësaj çështjeje e ka Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës ku gjendet seksioni përkatës
administrativ që mbulon edhe gjykimet administrative për Bashkinë e Kavajës.
Nga shqyrtimi i argumenteve të vendimit të dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë, e cila ia ka dërguar çështjen për kompetencë tokësore Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Kavajë, si edhe të qëndrimit të kësaj të fundit në parashtresën e argumentuar lidhur me
mosmarrëveshjen mes dy gjykatave lidhur me kompetencën, Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë çmon se në zbatim të drejtë të ligjit procedural është vendi për të vendosur prishjen e
vendimit të dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes po asaj
gjykate për vazhdimin e gjykimit si gjykatë kompetente.
Padia e çështjes objekt gjykimi është paraqitur nga pala paditëse në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Kavajë, e cila, nisur nga objekti i kërkimeve të padisë dhe ndërgjyqësia, ka
shpallur moskompetencën e saj duke e dërguar çështjen për kompetencë në Gjykatën së
Rrethit Gjyqësor Tiranë. Palët ndërgjyqëse nuk janë ankuar dhe gjykata nuk ka parashtruar
ndonjë qëndrim mospajtues lidhur me kompetencën e saj lëndore a tokësore për gjykimin e
çështjes.
Në të tilla rrethana, ndryshimet që ndodhin gjatë gjykimit lidhur me ndërgjyqësinë,
ndryshimet që ndodhin në lidhje me shkakun ligjor apo objektin e kërkimit të padisë, nuk
kanë asnjë ndikim dhe nuk legjitimojnë as kërkimin nga palët dhe as vendimmarrjen
kryesisht të gjykatës (neni 64) për shpalljen e moskompetencës tokësore për gjykimin e
çështjes, përsa kohë këto ndryshime në objektin e gjykimit gjatë hetimit gjyqësor nuk lidhen
me ndryshimin e “lëndës” së gjykimit, pra me natyrën e mosmarrëveshjes, por vetëm me
gjykatën kompetente për territorin.
Kodi i Procedurës Civile, në nenet 61-64, parashikon se: (a) palët mund të paraqesin
kërkesa dhe të bëjnë ankim të veçantë lidhur me kompetencën lëndore apo tokësore për
gjykimin e çështjes, (b) gjykatat nuk mund të krijojnë konflikte për kompetencën me njëra
tjetrën, pra nuk mundet që çështjen e dërguar për kompetencë nga një gjykatë të mos e
pranojnë për shqyrtim apo t’ia dërgojnë ose ridërgojnë për kompetencë një gjykate tjetër.
Në çështjen objekt gjykimi, nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë çështja i është
dërguar për kompetencë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë (seksionit administrativ).
Prandaj, nuk gjen mbështetje në ligj vendimi i dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë
që çështja t’i ridërgohet për gjykim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë, pavarësisht nga
motivimi i saj. Pra, në këtë situatë procedurale, parimi i gjykatës së caktuar me ligj nuk
cenohet. Ky parim mund të cenohet vetëm nëse ndryshon kompetenca lëndore. Në gjykim,
palët mund të ndryshojnë selinë apo vendbanimin e tyre, edhe shkaku ligjor apo objekti i
padisë mund të ndryshojë, shtohet apo pakësohet. Por, për sa kohë, “lënda” e gjykimit, natyra
e mosmarrëveshjes nuk ka ndryshuar, p.sh mbetet e natyrës administrative, gjykimi i çështjes
duhet të vijojë të gjykohet nga e njëjta gjykatë.
146
Në këtë kuptim, nisur edhe nga përmbajtja e nenit 467/b të Kodit të Procedurës
Civile, Kolegji Civil gjen të pambështetur jo vetëm vendimin e dhënë nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë, por edhe qëndrimin e paraqitur në parashtresën e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kavajë, e cila ka arsyetuar se çështja duhet t’i dërgohet për kompetencë Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës, seksionit administrativ të saj.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të nenit 64 të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.8724, datë 24.07.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 18.10.2013
147
Nr.00-2013-2363 i Vendimit (548)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 03.10.2013 morri në shqyrtim çështjen civile me nr.11243-

01429-00-2008 që u përket palëve :
PADITËS: SHOQËRIA TREGTARE "FLEVI" SH.P.K.

TË PADITUR: DEGA E DOGANËS TIRANË
DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
DOGANAVE
OBJEKTI:
Deklarim i pavlefshëm i titullit ekzekutiv
vendimit nr.40, datë 14.05.2004 të Degës së Doganës Tiranë,
lënë në fuqi nga Drejtori i Përgjithshëm i Doganave.
Sigurim i objektit të padisë,
nëpërmjet pezullimit të ekzekutimit të titullit ekzekutiv.
Baza Ligjore: Nenet 609, 202 e vijues të K.Pr.Civile,
neni 236/3 i K.Doganor në Republikën e Shqipërisë.
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.6527 datë 20.11.2006, ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesë padisë.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.466 datë 04.03.2008 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.6527 datë 20.11.2006 të Gjykatës se Shkallës së
Parë Tiranë.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, në bazë të nenit 472 të K.Pr.Civile, ka ushtruar

rekurs Shoqëria “Flevi” sh.p.k, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi nr.40 i Degës së Doganës Tiranë nuk mund të jetë titull ekzekutiv, pasi është
njoftuar për borxhin doganor pas kalimit të afatit 3 vjeçar nga dita që ka lindur borxhi
doganor, data 28.08.1999.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci; përfaqësuesit e palës së paditur Avokatin
e Shtetit Abaz Deda, Juristët me autorizim Ornela Biti dhe Flamur Kapllani, të cilët kërkuan
148
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, të cilët kanë vendosur rrëzimin e padisë; dhe si diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Nga materialet e çështjes rezulton se në Gusht-Shtator 1999, pala paditëse ka
importuar nga Greqia një sasi hekuri për të cilin ka kryer edhe çdoganimin, e vërtetuar me
deklaratën doganore. Këtë sasi hekuri paditësi e ka blerë nga Shoqëria “Sidenor” me qendër
në Greqi. Vlera e detyrimit doganor e deklaruar nga paditësi në deklaratën doganore është
llogaritur në bazë të vlerës doganore të mallit të importuar, e cila sipas faturës nr.636, datë
27.08.1999 rezulton 58 dhrahmi për kg.
Pasi mallrat e blera janë çliruar nga regjimi doganor, autoritetet doganore shqiptare
kanë filluar procedurat e kontrollit aposterial për të verifikuar saktësinë e të dhënave e të
deklaratave doganore të paditësit, duke u bazuar në nenin 102 të K.Doganor.
Për këtë misioni Cam Albania pranë autoriteteve doganore shqiptare, me shkresën
2913/99, datë 25.09.1999, ju ka kërkuar autoriteteve doganore greke informacion për
vërtetësinë e faturës me nr.636, datë 27.08.1999, të lëshuar nga Shoqëria greke “Sidenor” për
blerësin, në rastin konkret paditësin “Flevi”. Pala greke me shkresën nr.1518/442, datë
12.06.2002 është përgjigjur se fatura e paraqitur nga paditësi para doganës me nr.636, datë
27.08.1999 e lëshuar nga Shoqëria “Sidenor” është reale, por meqenëse Shoqëria “Flevi”
sh.p.k nuk përmbushi detyrimin kontraktor ndaj Shoqërisë “Sidenor” për blerjen e sasisë prej
10.000 ton hekur, atëherë çmimi i hekurit të importuar u rrit me 29 dhrahmi për kg dhe 18
dhrahmi për kg. Kjo sipas faturave shtesë me nr.33, datë 31.08.1999, të cilat janë fatura
plotësuese të faturës kryesore të përmendur më sipër me nr.636, datë 27.08.1999.
Nga ana tjetër, sipas proces verbalit të pyetjes së administratorit të Shoqërisë “Flevi”
Z.Florian Vila, i pyetur nga Drejtoria e Përgjithshme e Doganave në bazë të nenit 286 të
K.Doganor, rezulton se Shoqëria “Flevi” nuk i ka paguar çmim tjetër shtesë Shoqërisë greke
“Sidenor”.
Duke mos e konsideruar të sqaruar çështjen, pala e paditur, Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave, me shkresën 4687/2, datë 05.05.2003 i ka kërkuar autoriteteve doganore greke
kontratën e lidhur mes Shoqërisë ”Sidenor” dhe Shoqërisë “Flevi” sh.p.k, si dhe faturat nr.32
dhe nr.33 të datës 31.08.1999.
Në këto rrethana pala e paditur, Dega e Doganës Tiranë, me vendimin nr.40, datë
14.05.2004 ka ngarkuar paditësin, Shoqërinë “Flevi” sh.p.k, me detyrimin doganor të
papaguar prej 6.665.630 lekë dhe dënimin me gjobë me trefishin e shumës së detyrimit
doganor 19.966.890 lekë, bazuar në nenet 256/4 dhe 261/2 të K.Doganor.
Vendimi nr.40, datë 14.05.2004 i Degës së Doganave Tiranë i është njoftuar paditësit
më datë 18.10.2004 dhe më pas është lëshuar urdhri ekzekutimit të këtij vendimi, bazuar në
nenin 245/4 të K.Doganor.
Me padinë objekt gjykimi, pala paditëse, Shoqëria “Flevi” sh.p.k, kërkon nga
gjykata deklarimin e pavlefshëm të titullit ekzekutiv vendimit nr.40, datë 14.05.2004 të
Degës së Doganës së Tiranë, bazuar në nenin 609 të K.Pr.Civile, me pretendimin se
detyrimi doganor ka lindur me datën e pranimit të deklaratave doganore (datë 28.08.1999)
dhe rezulton t’i jetë njoftuar paditësit me datë 18.10.2004, pra jashtë afatit 3 vjeçar që
parashikon neni 236 i K.Doganor.
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.6527, datë 20.11.2006, ka
vendosur:
“Rrëzimin e kërkesë padisë”.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.466, datë 04.03.2008 ka vendosur:
149
“Lënien në fuqi të vendimit nr.6527, datë 20.11.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë”.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, në bazë të nenit 472 të Kodit të Procedurës
Civile, ka ushtruar rekurs Shoqëria “Flevi” sh.p.k, duke parashtruar këto shkaqe:
Vendimi nr.40 i Degës së Doganës Tirane nuk mund të jetë titull ekzekutiv, pasi është
njoftuar për borxhin doganor pas kalimit të afatit 3 vjeçar nga dita që ka lindur borxhi
doganor, data 28.08.1999.
Ligji i zbatueshëm:
Dispozitat e Kodit Doganor, të Kodit të Procedurës Civile në të cilat është
parashikuar:
Neni 236/3 i Kodit Doganor: “Njoftimi i debitorit nuk mund të bëhet pas mbarimit të
afatit trevjeçar nga data në të cilin borxhi doganor ka lindur. Megjithatë, kur autoritetet
doganore për arsye të një procedimi penal nuk kanë mundur të përcaktojnë shumën e saktë të
detyrimeve që realisht duhen paguar, njoftimi i debitorit bëhet edhe pas mbarimit të afatit
trevjeçar”.
Neni 245/4 i Kodit Doganor: “Vendimet e marra nga administrata doganore për
zbatimin e masave garantuese dhe/ose për rikuperimin me forcë të borxhit doganor, bëhen
tituj ekzekutivë menjëherë sapo ato i njoftohen debitorit. Ekzekutimi i vendimeve të
sipërpërmendura bëhet në bazë të dispozitave të parashikuara nga nenet 511 dhe në vazhdim
te Kodit të Procedurës Civile. Titujt ekzekutivë të nxjerrë nga administrata doganore,
menjëherë sapo mbështeten me urdhrin e ekzekutimit të nxjerrë nga autoritetet gjyqësore
kompetente, mund të zbatohen në mënyrë të drejtpërdrejtë nga organet e administratës
doganore”.
Neni 609/1 i K.Pr.Civile: “Debitori mund të kërkojë në gjykatën kompetente të vendit
të ekzekutimit, që të deklarohet se titulli ekzekutiv është i pavlefshëm ose se detyrimi nuk
ekziston, ose ekziston në një masë më të vogël ose është shuar më pas”.
Se vendimi i gjykatës së rrethit si dhe vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë janë marrë
në interpretim dhe zbatim të gabuar të ligjit dhe si të tillë ka vend që të vendoset ndryshimi i
tyre duke deklaruar të pavlefshëm titullin ekzekutiv, Vendimin nr.40, datë 14,05,2004 të
Degës së Doganës Tiranë.
Kolegji vlerëson se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga paditësi
“Flevi” sh.p.k përbëjnë shkaqe ligjore në kuptim të Nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile
që të motivojnë cenimin e vendimeve të dhëna nga gjykatat e faktit.
Nga shqyrtimi në tërësi i kësaj çështje, të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore e të
administruara gjatë gjykimeve nga gjykatat e faktit, objektit dhe shkakut të padisë,
pretendimeve të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të rekursit,
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykata e
faktit është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit procedural dhe atij material, prandaj
vendimi i këtyre gjykatave duhet të ndryshohet.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se duke pranuar rrethanat e faktit siç dhe i
kanë konstatuar gjykatat e faktit ka rezultuar e provuar se:
Më datë 28.08.1999, paditësi “Flevi” sh.p.k ka depozituar tek i padituri Dega e
Doganës Tiranë Deklaratën Doganore (të pranuar prej kësaj të fundit), për çdoganimin e një
sasi malli të llojit hekur të blerë nga Shoqëria “Sidenor” me qendër në Greqi. Vlera e
detyrimit doganor e deklaruar nga paditësi në deklaratën doganore është llogaritur në bazë të
vlerës doganore të mallit të importuar, e cila sipas faturës nr.636, datë 27.08.1999 rezulton 58
dhrahmi për kg.
150
Dega e Doganës Tiranë, i padituri në këtë gjykim, me vendimin nr.40, datë
14.05.2004 ka ngarkuar paditësin, Shoqërinë “Flevi” sh.p.k me detyrimin doganor të
papaguar prej 6.665.630 lekë dhe dënimin me gjobë me trefishin e shumës së detyrimit
doganor 19.966.890 lekë, bazuar në nenet 256/4 dhe 261/2 të K.Dodanor.
Vendimi nr.40, datë 14.05.2004 i Degës së Doganave Tiranë i është njoftuar paditësit
më datë 18.10.2004 dhe pas këtij njoftimi me vendimin nr.778 Akti, datë 24.06.2005 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është lëshuar urdhri ekzekutimit të vendimit nr.40, datë
14.05.2004, bazuar ne nenin 245/4 të K.Doganor.
Me padinë objekt gjykimit, pala paditëse, Shoqëria “Flevi” sh.p.k, ka kërkuar nga
gjykata deklarimin e pavlefshëm të titullit ekzekutiv vendimit nr.40, datë 14.05.2004 të Degës
Doganës së Tiranë, bazuar në nenin 609 të K.Pr.Civile, me pretendimin se detyrimi doganor
ka lindur me datën e pranimit të deklaratave doganore (datë 28.08.1999) dhe rezulton t’i jetë
njoftuar paditësit me datë 18.10.2004, pra jashtë afatit 3 vjeçar që parashikon neni 236 i
K.Doganor.
Kolegji Civil konstaton se në Nenin 609/1 të K.Pr.Civile është përcaktuar se:
“Debitori mund të kërkojë në gjykatën kompetente të vendit të ekzekutimit që të
deklarohet se titulli ekzekutiv është i pavlefshëm ose se detyrimi nuk ekziston, ose ekziston në
një masë më të vogël ose është shuar më pas”.
Kurse në Nenin 236/3 të Kodit Doganor është përcaktuar se:
“Njoftimi i debitorit nuk mund të bëhet pas mbarimit të afatit trevjeçar nga data në të
cilin borxhi doganor ka lindur. Megjithatë, kur autoritetet doganore për arsye të një
procedimi penal, nuk kanë mundur të përcaktojnë shumën e saktë të detyrimeve që realisht
duhen paguar, njoftimi i debitorit bëhet edhe pas mbarimit të afatit trevjeçar”.
Në Nenin 245/4 të Kodit Doganor parashikohet se:
“Vendimet e marra nga administrata doganore për zbatimin e masave garantuese
dhe/ose për rikuperimin me forcë të borxhit doganor, bëhen tituj ekzekutivë menjëherë sapo
ato i njoftohen debitorit. Ekzekutimi i vendimeve të sipërpërmendura bëhet në bazë të
dispozitave të parashikuara nga nenet 511 dhe në vazhdim te Kodit të Procedurës Civile.
Titujt ekzekutivë të nxjerrë nga administrata doganore, menjëherë sapo mbështeten me
urdhrin e ekzekutimit të nxjerrë nga autoritetet gjyqësore kompetente, mund të zbatohen në
mënyrë të drejtpërdrejtë nga organet e administratës doganore”.
Kolegji vlerëson se një ndër instrumentet ligjorë të mbrojtjes gjatë procesit të
ekzekutimit është padia që bazohet në nenin 609 të Kodit të Procedurës Civile. Kjo padi
ngrihet gjatë procesit përmbarimor dhe lidhet me mbrojtjen e të drejtave që rrjedhin nga e
drejta materiale.
Në parim titulli ekzekutiv, për sa kohë shoqërohet me urdhrin e ekzekutimit
konsiderohet prima facie i vlefshëm për t’u ekzekutuar, por kjo nuk përjashton mundësinë që
ai të jetë prekur nga vese të tilla që e bëjnë atë të pavlefshëm. Këto vese mund të lidhen me
formën apo me përmbajtjen e titullit ekzekutiv.
Pra, titulli ekzekutiv mund të jetë i pavlefshëm për shkak të mungesës së formës,
elementeve përbërës të tij ose për shkak të mungesës të elementëve që lidhen me
përmbajtjen, themelin e tij. Rasti i dytë do të thotë që detyrimi të mos ekzistojë, detyrimi të
jetë në një masë më të vogël apo të jetë shuar.
Në vështrim të nenit 609 të Kodit të Procedurës Civile me pavlefshmëri të titullit
ekzekutiv për shkak të mos ekzistencën të detyrimit kuptohet ajo situatë kur dikush detyrohet
që të kryejë një veprim të caktuar, të japë diçka pa pasur shkak që të kryejë atë apo të japë
diçka. Kur një detyrim nuk ekziston do të thotë se dhe e drejta e të ashtuquajturit kreditor nuk
do të ekzistojë. Në thelb, një ndër shkaqet për kërkimin e pavlefshmërisë së titullit ekzekutiv,
edhe nëse ai nuk është formësuar formalisht, lidhet me atë situatë kur detyrimi që qëndron në
151
bazë të tij e për shkak të të cilit po kryhen veprime përmbarimore/ekzekutimi nuk ekziston,
apo të jetë shuar.
Në kuptim të përmbajtjes të nenit 609 të Kodit të Procedurës Civile, me përjashtim të
rasteve kur titull ekzekutiv është një vendim gjyqësor ose vendim arbitrazhi, titulli ekzekutiv
mund të kundërshtohet si për fakte që ngjasin pas daljes së tij, ashtu dhe për fakte që kanë
ngjarë para daljes së tij.
Fakte që kanë ngjarë para apo gjatë daljes së titullit ekzekutiv, sikurse u parashtrua
më lart, kanë të bëjnë si me anën formale e procedurale të nxjerrjes së aktit ashtu dhe me
themelin e ekzistencës apo mos ekzistencës të detyrimit që përmbahet në të.
Shkaqet që mund të shkaktojnë pavlefshmërinë e titullit ekzekutiv lidhen me ato
situata kur kemi paligjshmëri në objekt (kur titulli ekzekutiv është i paligjshëm), në subjektet
(kur thirret si debitor një person që në fakt nuk është i tillë) apo në përmbajtje, si dhe në ato
raste kur detyrimi lidhet me afate prekluzive. Kjo e fundit ka të bëjë me faktin se detyrimet e
përcaktuara në titullin e ekzekutimit janë në vetvete të paligjshme. Ato nuk mund të bëhet pas
mbarimit të afatit tre vjeçar nga data në të cilin borxhi doganor ka lindur, si një ndër shkaqet
e përcaktuara më sipër është dhe rasti i parashikuar në nenin 236/3 të Kodit Doganor.
Në këtë kuadër edhe aktet administrative, që në kushtet e përcaktuara në ligj
shndërrohen në tituj ekzekutivë, mbi bazën e të cilëve organet shtetërore iniciojnë dhe
kryejnë veprime të ekzekutimit të detyrueshëm për aq sa cenohen të drejta apo interesa
legjitime të subjekteve ndaj të cilëve kryhen këto veprime, këta të fundit mund të godasin në
rrugë gjyqësore si vetë aktin/titullin ose detyrimet e përmbajtura në to, ashtu dhe veprimet e
organit që kryhen këto veprime ekzekutimi.
Nga aktet e administruara nga gjykatat e faktit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
vlerëson se detyrimi i pretenduar prej të paditurit me vendimin nr.40, datë 14.05.2004 të
Degës së Doganave Tiranë i njoftuar paditësit më datë 18.10.2004, ka lindur më datë
28.08.1999, kur paditësi “Flevi” sh.p.k ka depozituar tek i padituri Dega e Doganës Tiranë
Deklaratën Doganore.
Në kuptim të Nenin 216 të Kodit Doganor:
Borxhi doganor lind në datën e pranimit të deklaratës doganore në fjalë….
Kurse në Nenin 218 sqarohet edhe momenti i lindjes së borxhit doganor, kur ka
shmangie nga detyrimet doganore në;
Borxhi doganor i importit lind nëpërmjet shmangies nga mbikëqyrja doganore e
mallrave që i nënshtrohen detyrimeve të importit.
Borxhi doganor lind që në çastin kur mallrat i shmangën mbikëqyrjes doganore……
Sa më sipër, moment i shmangies nga detyrimet doganore është momenti i paraqitjes
nga subjekti (palës paditëse) i deklaratës doganore pranë palës së paditur.
Për rrjedhojë, momenti i lindjes së borxhit doganor është ai i datës 28.08.1999.
Po kështu, është provuar në gjykim se njoftimi i palës paditëse si debitor është bërë
pas mbarimit të afatit tre vjeçar nga data që ka lindur borxhi doganor.
Arsyetimi i përdorur nga të paditurit në këtë proces dhe të pranuar nga gjykatat e
faktit se ndaj paditësit “Flevi” sh.p.k është kryer një Proces Hetimor Administrativ, i cili
barazohet me procedimin penal gjendet i pabazuar dhe në interpretim të gabuar të ligjit nga
ana e Kolegjit Civil.
Kolegji çmon se referuar nenit 236 të Kodit Doganor na jepet kuptimi se:
“Sapo të kontabilizohet, shuma e detyrimeve i komunikohet debitorit sipas
procedurave përkatëse të përshkruara në aktet nënligjore në zbatim të këtij Kodi.....
Njoftimi i debitorit nuk mund të bëhet pas mbarimit të afatit tre vjeçar nga data në të
cilin borxhi doganor ka lindur. Megjithatë, kur autoritetet doganore, për arsye procedimi
penal, nuk kanë mundur të përcaktojnë shumën e saktë të detyrimeve që realisht duhen
paguar, njoftimi i debitorit bëhet edhe pas mbarimit të afatit trevjeçar”.
152
Të dyja gjykatat kanë analizuar se, siç dhe u theksua më lart, Procesi Hetimor
Administrativ barazohet me procedimin penal dhe për shkak të këtij arsyetimi nuk ka kaluar
afati 3 vjeçar i parashikuar më sipër.
Kolegji vlerëson se ky arsyetim është i gabuar referuar dhe parimit Kushtetues të
sanksionuar në Nenin 148/1 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë, si dhe në Nenin 24 të
K.Pr.Penale, sipas të cilëve “I vetmi organ që ushtron ndjekjen penale është Prokuroria”.
Në kuptim të këtij parimi kushtetues dhe nga sa është administruar nga gjykata e
faktit nuk rezulton se ndaj paditësit të jetë filluar një procedim penal. Procedimi administrativ
nuk mund dhe nuk duhet të barazohet me procedimin penal, aq më shumë që dhe për këtë të
fundit parashikohen afate në kuptim të nenit 323/1 të K.Pr.Penale.
Përfundimisht, nga sa u analizua më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në
konkluzionin se detyrimi doganor nuk ekziston, pasi ai nuk është kërkuar brenda afatit 3
vjeçar të parashikuar në nenin 236 të Kodit Doganor.
Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se në përputhje me Nenin
485/d të K.Pr.Civile ka vend që vendimi i gjykatës së rrethit si dhe vendimi i Gjykatës së
Apelit Tiranë të ndryshohen, duke deklaruar të pavlefshëm titullin ekzekutiv, vendimin nr.40
datë 14.05.2004 të Degës së Doganës Tiranë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/d të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.6527, datë 20.11.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë dhe vendimit nr.466, datë 04.03.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë, në këtë mënyrë:
Deklarimin e pavlefshëm të titullit ekzekutiv vendimit nr.40, datë 14.05.2004 të
Degës së Doganës Tiranë.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të paditurve.
Tiranë, më 03.10.2013
153
Nr.00-2013-2359 i Vendimit (549)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 03.10.2013, mori në shqyrtim çështjen civile me nr.11111-

01816-00-2008, që u përket palëve:
PADITËSA: BAKI NINGA

SELVIE NINGA
ENGJËLLUSH NINGA
LINDAR NINGA
TË PADITUR: KOMISIONI I TOKËS FSHATI VOSKOPOJË
KOMISIONI I TOKËS KOMUNA
VOSKOPOJË
PERSONA TË TRETË: KOMISIONI I TOKËS QARKU KORÇË
QIRJAKA DALLTA
STERIO PLEQI
PETRAQ PLEQI
VANGJO BANI
OBJEKTI:
Kundërshtimi i refuzimit për plotësimin
me aktet e marrjes së tokës në pronësi si subjekte
të ligjit nr.7501, datë 19.07.1991 "Për Tokën"
e për plotësimin me tokë bujqësore sipas normës mesatare për fryme
nga Komisioni i Tokës Fshati Voskopojë
e Komisioni i Tokës fshati Voskopojë si të pabazuar në ligj.
Detyrimi i Komisionit të Tokës Fshati Voskopojë
e Komisioni i Tokës Komuna Voskopojë
të nxjerrin aktin administrativ në përputhje me funksionet e tyre ligjore.
Baza Ligjore: Nenet 32, 324/b, 331, 332 të K.Pr.Civile,
neni 18/b i ligjit nr.8485, datë 12.05.1999
neni 1, 5 e në vijim të ligjit nr.8312, datë 26.03.1998,
"Për tokat bujqësore të pandara",
V.K.M. nr.531, datë 21.08.1999, "Për tokat bujqësore të pandara",
V.K.M. nr.230, datë 22.09.1991,
V.K.M. nr.231, datë 19.05.1993,
Udhëzimi nr.2, datë 02.08.1991,
Udhëzimi nr.4682/1, datë 30.12.2003.
154
Gjykata e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin nr.2137, datë 28.09.2007 ka
vendosur:
Pranimin e pjesshëm të kërkesëpadisë.
Detyrimin e të paditurit Komisioni i Tokës të Fshatit Voskopojë të pajisë
paditësit (kryefamiljar Baki Ninga) me akt të marrjes së tokës në pronësi për
ngastrën e pasqyruar në plan-vendosjen nr.1 të aktit të ekspertimit, e ndodhur
tek vendi i quajtur “Lapidari Vogël”, tokë arë me sipërfaqe faktike 1.731 m2,
me kufizimet përkatëse.
Rrëzimin e kërkesë-padisë në lidhje me detyrimin e të paditurve për të pajisur
paditësit me akt të marrjes së tokës në pronësi për ngastra pasqyruar në plan-
vendosjen nr.2,3 e 4 të aktit të ekspertimit e për plotësimin me tokë bujqësore
sipas normës për frymë.
Plan-vendosja nr.1 e aktit të ekspertimit është pjesë e këtij vendimi.

Korçë dhe pushimin e gjykimit të çështjes.

Civile, kanë ushtruar rekurs paditësit Baki, Selvie, Egjëllush e Linard Ninga, për këto
shkaqe:
- Ne paditësat i jemi drejtuar gjykatës për konfliktin objekt gjykimi pasi përpjekjet për
ta zgjidhur atë në rrugë administrative për vite të tëra nuk kanë dhënë rezultat.
- Meqenëse Komisionet e Tokave nuk janë shprehur me akt administrativ por kanë
deklaruar vullnetin e tyre me shkresë të kërkesave të subjektit, në këtë rast paditësat,
nuk ka pse të detyrojë sërish ata, pra paditësit, t’i drejtohen këtyre organeve pasi kjo
nuk do t’i shërbente zgjidhjes konfliktit por vetëm do sorollatemi.
- Prandaj orientimi i paditësave nga gjykata e apelit për t’iu drejtuar organeve
administrative për zgjidhjen e konfliktit nuk është i drejtë dhe është i pabazuar në ligj,
pasi është e drejtë e gjykatës të detyrojë me vendim cilindo organ të ushtrojë detyrën
në përputhje me Kushtetutën dhe ligjet.
- Përderisa ky konflikt nuk është zgjidhur nga organet e administratës, kjo i takon
gjykatës për ta zgjidhur.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci; dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Nga materialet e çështjes ka rezultuar se, paditësit Baki, Selvije, Engjëllush e Lindar
Ninga kanë qenë banorë të fshatit Voskopojë, si të tillë atyre ju janë dhënë në bazë të ligjit
nr.7501, datë 11.07.1991, “Për tokën”, 4 parcela me vendndodhje:
-Tek “Lapidari i vogël” sipërfaqja 2 dynym; -Tek vendi i quajtur “Poshtanik” 1
dynym; - Tek vendi “Pertej Baxhos” 500 m2; -Tek “Shën Harallami” 650 m2, me kufizimet
përkatëse. Për këto ngastra paditësit nuk janë pajisur me akt marrje toke në pronësi.
Sipas një deklarate pa datë paditësi Baki Ninga, i cili është edhe kryefamiljar, të katër
parcelat i ka dorëzuar në dispozicion të Komunës Voskopojë. Paditësit nuk janë pajisur me
tokë tjetër bujqësore dhe nuk rezulton të disponojnë akt të marrjes së tokës në pronësi.
155
Në bazë të ankimeve që ka bërë paditësi Baki Minga, Këshilli Qarkut Korçë, me
shkresën nr.524/1, datë 23.06.2005, çështjen ja ka dërguar Kryetarit të Komisionit të Tokës të
Komunës Voskopojë duke sugjeruar se objekti i kërkesës për shqyrtim është në kompetencë
të Komisionit të Tokës në fshat, sipas ligjit nr.7501, datë 19.07.1991 dhe VKM nr.230, datë
22.7.1991, të ndryshuar me vendimin nr.151 datë 22.03.2001 dhe nr.291, datë 06.05.2005.
Ndërsa Ministria e Bujqësisë, me shkresën nr.2973/1, datë 06.10.2005, çështjen ja
dërgon Komisionit të Tokës të Komunës Voskopojë dhe Këshillit të Qarkut Korçë, duke
sugjeruar se pasi të verifikohen pretendimet e ankuesit çështja të shqyrtohet në Komisionin e
Tokës të Komunës dhe të Qarkut dhe t’i jepet përgjigje sipas ligjit. Pas kësajKëshilli Qarkut
Korçë me shkresën nr.744, datë 12.10.2005 çështjen ja dërgon Kryetarit të Komisionit Tokës
të Komunës Voskopojë për shqyrtim dhe zgjidhjen e kërkesës, pasi është objekt i Komisionit
të Tokës në Komunë dhe komisionit të tokës në fshat.
Krahas ankimit në rrugë administrative, paditësi Baki Ninga ka kërkuar edhe në rrugë
gjyqësore. Kështu ka paraqitur kërkesë padi më datë 29.04.2005 në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Korçë, e cila me vendimin nr.1196, datë 10.6.2005 ka vendosur pushimin e
gjykimit. Përsëri ka paraqitur padi më datë 30.01.2006, në gjykatë, e cila me vendimin
nr.590, datë 24.3.2006 ka vendosur pushimin e gjykimit të çështjes me heqje dorë dhe herën
e fundit ka paraqitur kërkesë padinë objekt shqyrtimi gjyqësor më datë 22.05.2006.
vendosur:
“Pranimin e pjesshëm të kërkesëpadisë.
Detyrimin e të paditurit Komisioni i Tokës të Fshatit Voskopojë të pajisë paditësit
(kryefamiljar Baki Ninga) me akt të marrjes së tokës në pronësi për ngastrën e pasqyruar në
plan-vendosjen nr.1 të aktit të ekspertimit, e ndodhur tek vendi i quajtur “Lapidari Vogël”,
tokë arë me sipërfaqe faktike 1.731 m2, me kufizimet përkatëse.
Rrëzimin e kërkesë-padisë në lidhje me detyrimin e të paditurve për të pajisur
paditësit me akt të marrjes së tokës në pronësi për ngastra pasqyruar në plan-vendosjen nr.2,
3 e 4 të aktit të ekspertimit e për plotësimin me tokë bujqësore sipas normës për frymë.
Plan-vendosja nr.1 e aktit të ekspertimit është pjesë e këtij vendimi”.
“Prishjen e vendimit nr.2137, datë 28.09.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë
dhe pushimin e gjykimit të çështjes”.
Civile, kanë ushtruar rekurs paditësat Baki, Selvie, Egjëllush e Linard Ninga, për këto
shkaqe:
- Ne paditësat i jemi drejtuar gjykatës për konfliktin objekt gjykimi pasi përpjekjet
për ta zgjidhur atë në rrugë administrative për vite të tëra nuk kanë dhënë rezultat.
- Meqenëse Komisionet e Tokave nuk janë shprehur me akt administrativ por kanë
deklaruar vullnetin e tyre me shkresë të kërkesave të subjektit, në këtë rast paditësit, nuk ka
pse të detyrojë sërish ata, pra paditësit, t’i drejtohen këtyre organeve pasi kjo nuk do t’i
shërbente zgjidhjes konfliktit por vetëm do sorollatemi.
- Prandaj orientimi i paditësve nga gjykata e apelit për t’iu drejtuar organeve
administrative për zgjidhjen e konfliktit nuk është i drejtë dhe është i pabazuar në ligj, pasi
është e drejtë e gjykatës të detyrojë me vendim cilindo organ të ushtrojë detyrën në përputhje
me Kushtetutën dhe ligjet.
- Përderisa ky konflikt nuk është zgjidhur nga organet e administratës, kjo i takon
gjykatës për ta zgjidhur.
156
Nenet 32, 324/b, 331, 332 të K.P.Civile, neni 18/b i ligjit nr.8485, datë 12.05.1999,
neni 1, 5 e në vijim të ligjit nr.8312, datë 26.03.1998, "Për tokat bujqësore të pandara",
V.K.M. nr.531, datë 21.08.1999, "Për tokat bujqësore të pandara", V.K.M. nr.230, datë
22.09.1991 V.K.M., nr.231, datë 19.05.1993, Udhëzimi nr.2, datë 02.08.1991 e Udhëzimi
nr.4682/1, datë 30.12.2003.
Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga paditësat Baki, Selvie,
Engjëllush e Linard Ninga përbëjnë shkaqe ligjore në kuptim të nenit 472 të Kodit të
Procedurës Civile që të motivojnë cenimin e vendimit nr.70, datë 05.03.2008 të Gjykatës
Apelit Korçë.
Këto pretendime kanë të bëjnë me zbatimin e gabuar të ligjit procedural, të cilat
përfshihen në juridiksionin rishikues të Gjykatës së Lartë, në Nenin 472/b të Kodit të
Procedurës Civile, si dhe në lidhje me Nenin 468 të po këtij Kodi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se përfundimi i arritur nga Gjykata e Apelit Korçë
me vendimin nr.70, datë 05.03.2008, kur ka vendosur:
“Prishjen e vendimit nr.2137, datë 28.09.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë
dhe pushimin e gjykimit të çështjes” është i gabuar, prandaj ka vend që vendimi i kësaj
gjykate të prishet e çështja të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup
gjykues.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se Gjykata e Apelit Korçë nuk e ka gjykuar
çështjen në themel, por është mjaftuar vetëm me konstatimin se çështja nuk hyn në
juridiksionin gjyqësor dhe ka vendosur pushimin e gjykimit të çështjes në kuptim të nenit
468 të K.Pr.Civile.
Kolegji vlerëson se ky qëndrim i mbajtur nga gjykata e apelit është i gabuar. Kolegji
çmon se gjatë gjykimit të çështjes në shkallë të parë provohet pretendimi i paditësit Baki
Ninga, i cili në vitin 2005 i ka kërkuar komisionit të fshatit dhe më pas atij të komunës, të
Qarkut dhe Ministrisë Bujqësisë që, sipas kompetencave të parashikuara në ligjin nr.7501,
datë 19.07.1991, të trajtohet me tokë bujqësore. Që nga ajo kohë, nga ana e këtyre organeve
nuk është vepruar në zbatim të ligjit, duke mos i kthyer asnjë lloj përgjigje qoftë edhe
negative lidhur me sa ai ka kërkuar dhe për këtë shkak paditësi i është drejtuar gjykatës.
Kolegji vlerëson se gjykata e apelit duke pushuar gjykimin e çështjes, me arsyetimin
se nuk është konsumuar rruga administrative, i kthen paditësit përsëri në gjendjen e
mëparshme që t’i drejtohen përsëri organeve prej të cilëve nuk është vepruar deri tani.
Kolegji çmon se sipas ligjit për tokën të vitit 1991, toka bujqësore e ish kooperativave
bujqësore u ndahet familjeve anëtare të cilët kthehen në pronarë të kësaj toke. Sipas nenit 24
të ligjit, kriteret për ndarjen, regjistrimin, vlerësimin e tokës, etj., caktohen me vendim të
Këshillit të Ministrave. Po në vazhdim ligji përcakton si organe kompetente për zbatimin e tij
komisionet e ndarjes së tokës në fshat e komunë. Në zbatim të detyrimit ligjor, për ta bërë
ligjin efektiv, Këshilli i Ministrave ka nxjerrë akte nënligjore ku përcaktohen saktësisht
mënyrat e funksionimit të komisioneve me individin e të tjera. Ky organ është i detyruar në
bazë të ligjit dhe vendimit të Këshillit të Ministrave nr.230, datë 22.07.1991, i ndryshuar, t’u
japë përgjigje të gjitha kërkesave të bëra duke vendosur pranimin e tyre, por edhe refuzimin
kur është rasti. Nga ana tjetër ky komision nuk ka të drejtë të refuzojë qëndrimin e tij lidhur
me kërkesën e bërë duke mos nxjerrë edhe aktin përkatës. Vendimi Këshillit Ministrave ku
përcakton detyrat e komisionit të tokës në rreth, parashikon ndër të tjera kompetencat e tij për
zgjidhjen e mosmarrëveshjeve që lindin ndërmjet komisionit të tokës në fshat me individin.
157
Ky komision ashtu si edhe të tjerët, është i detyruar që në zbatim të ligjit nr.7501, datë
19.07.1991 të ushtrojë funksionet e tij duke marrë vendimet përkatëse dhe jo të heshtë lidhur
me sa kërkohet. Nga ana tjetër në K.Pr.Administrative, në nenin 56, përcaktohet detyrimi që
kanë organet administrative t’iu njoftojnë personave të interesuar aktet administrative që
merren lidhur me sa është kërkuar prej tyre.
Në këto rrethana është e vërtetë se ndarja e tokës bëhet në rrugë administrative
nëpërmjet komisioneve të ndarjes së tokës dhe se po në rrugë administrative individët mund
të kërkojnë zgjidhjen e mosmarrëveshjeve në organin më të lartë, që në rastin konkret është
komisioni i tokës në rreth. Por nga ana tjetër është e drejta e individit dhe detyrimi i organit
administrativ që të disponojnë lidhur me kërkesat e tyre, qoftë edhe duke mos i pranuar ato.
Nga objekti i padisë duket qartë se nga gjykata kërkohet të detyrohet ana e paditur
komisioni tokës në fshat, të zbatojë kompetencat e tij të ngarkuar me ligj. Pra të detyrohet të
shqyrtojë kërkesën e paditësave lidhur me sa ai pretendon që të trajtohet me tokë bujqësore
ne fshat.
Sa më sipër, në vështrim dhe të nenit 331 të K.Pr.Civil i cili parashikon ndër të tjera
se gjykata vendos detyrimin e organit administrativ të nxjerrë akte administrative në
përputhje me kërkesat e ligjit, ishte detyrë e gjykatës së apelit që ta gjykonte çështjen dhe të
shprehej për të gjitha kërkimet e paditësit në padi.
Duke qenë se Gjykata e Apelit Korçë nuk e ka gjykuar në themel çështjen por është
mjaftuar vetëm me një përshkrim të përciptë të fakteve e duke vendosur prishjen e vendimit e
pushimin e gjykimit të çështjes, ka vend që vendimi i kësaj gjykate të prishet e çështja të
kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se në përputhje me Nenin
485/c të K.Pr.Civile, ka vend që vendimi i Gjykatës së Apelit Korçë të prishet e çështja duhet
të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/c të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.70, datë 05.03.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe dërgimin
e çështjes për shqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 03.10.2013
158
Nr.31003-01084-00-2009 i Regj.Them.
Nr.00-2013-2349 i Vendimit (550)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 03.10.2013, mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket

PADITËS: SHOQËRIA “ELITA” SHPK.

TË PADITUR: DEGA E TATIMPAGUESVE TË MËDHENJ.
PERSON I TRETË: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
TATIMEVE.
OBJEKTI PADISË:
Anullim i njoftimit të vlerësimit tatimor nr.738/2, datë 06.03.2006
i lënë në fuqi me shkresën nr.4496/1, datë 02.05.2006
nga Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve
dhe nga Komisioni i Apelimit Tatimor pranë Ministrisë së Financave
me vendimin nr.414, datë 16.06.2006,
për pjesën e TVSH-së lekë 2.128.19
dhe gjobë 1.064.060 lekë, gjithsej 3.192.179 lekë.
Baza Ligjore: Nenet 31, 32, 36, 41, 153, 324 të K.Pr.Civile,
neni 43 i ligjit nr.7928, datë 27.04.1995 i ndryshuar.
Neni 55 i ligjit nr.8560, datë 22.12.1999 i ndryshuar.

vendosur:
Pranimin e kërkesë-padisë.
Anullimin e pjesshëm të Njoftim Vlerësimit Tatimor nr.783/2, datë
06.03.2006 të Degës së Tatim Paguesve të Mëdhenj Tiranë, i lënë në fuqi me
vendimin nr.4496/1, datë 02.05.2006 të Drejtorisë së Apelimeve në Drejtorinë
e Përgjithshme të Tatimeve dhe vendimin nr.414, datë 16.06.2006 të
Komisionit të Apelimit Tatimor pranë Ministrisë së Financave për vlerën
3.192.179 lekë.

Gjyqësor Tiranë.
159
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs personi i tretë,
Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve, e cila kërkon prishjen e këtij vendimi dhe vendosjen e
rrëzimit të padisë të ngritur nga Shoqëria “Elita” shpk, duke parashtruar shkaqet e
mëposhtme:
- Në kuptim të nenit 36/5 të ligjit nr.8560 “Për Procedurat Tatimore” dhe pika 11 e
Udhëzimit nr.3, datë 30.01.2006 “Për tatimin mbi vlerën e shtuar” kategoria “klient të
ndryshëm në tregun e lirë” konsiderohen si klient përfundimtar.
- Nga krahasimi i faturave konstatohet se çmimi i shitjes për këto dy kategori blerësish,
si për klientët përfundimtarë, ashtu dhe për personat juridikë që e rishesin mallin
është i njëjtë.
- Për këtë kategori blerësish është bërë rivlerësimi i shitjeve duke ngritur çmimin
mesatarë të shitjes në masën 30% ndaj kostos mesatare të blerjeve me shumicë (në
procesverbalin nr.2, janë evidentuar emrat e personave të tregut të lirë) për muajt Maj
2005 deri në Janar 2006.
- Ky vlerësim mbështetet në nenin 41, pika 1, gërma “c” e ligjit nr.7928, datë
27.04.1995 “Për tatimin mbi vlerën e shtuar”.
- Ky vlerësim bëhet kur shuma e TVSH-së e paraqitur si e pagueshme në një deklaratë
të bërë prej një personi të tatueshëm është më pak se shuma që duhej të ishte
pasqyruar si e pagueshme në atë deklaratë.
- Në rastin në fjalë, çmimet që duhet të aplikonte shoqëria për klientë të tregut të lirë,
që sipas ligjit konsiderohen klientë përfundimtarë, duhet të ishin më të larta se sa
çmimet e shumicës.
- Për t’iu ofruar çmimit përfundimtar sipas tregut të lirë është bërë rivlerësimi në masën
30% ndaj kostos mesatare të blerjes së këtyre artikujve.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; mbrojtjen e përfaqësuesit të palës së
paditur, Dega e Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë, dhe palëve të treta, Drejtoria e
Përgjithshme e Tatimeve dhe Komisioni i Apelimit Tatimor, avokatin e shtetit Abaz Deda, që
kërkoi ndryshimin e vendimit të dhënë nga gjykata e shkallës së parë dhe të vendimit të
gjykatës së apelit dhe rrëzimin e padisë; dhe si e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.744, datë 01.02.2008 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me të cilin
është pranuar padia duke anuluar pjesërisht Njoftim Vlerësimin Tatimor nr.738/2, datë
06.03.2006 të nxjerrë nga pala e paditur, Dega e Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë, në
ngarkim të palës paditëse “Elita” shpk, sikurse edhe vendimi nr.290, datë 03.03.2009 i
Gjykatës së Apelit Tiranë me të cilin është disponuar lënia në fuqi e vendimit të gjykatës së
shkallës së parë, janë vendime të dhëna në zbatim të gabuar të ligjit. Prandaj, të dy vendimet
e gjykatave më të ulëta duhet të ndryshohen dhe padia të rrëzohet.
Kolegjit Civil, përsa i përket rrethanave të faktit, nga shqyrtimi i çështjes dhe
vendimet e dhëna nga gjykatat më të ulëta, i rezulton e pranuar si e vërtetuar prej tyre se nga
ana e inspektorëve të palës së paditur Dega e Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë, është
ushtruar kontroll mbi veprimtarinë ekonomike tregtare të subjektit tatimpagues, palës
paditëse “Elita” shpk. Inspektorët kanë hartuar një raport kontrolli nga i cili rezultonin
parregullsi në respektimin e legjislacionit tatimor me efekt detyrime tatimore të papaguar nga
ky subjekt tatimpagues.
Nisur nga rezultatet e këtij kontrolli, në zbatim të ligjit të zbatueshëm për kohën e
ushtrimit të kontrollit tatimor, nenit 36 të ligjit nr.8560, datë 22.12.1999 “Për procedurat
tatimore në Republikën e Shqipërisë”, në bazë të propozimit të bërë nga inspektori tatimor
160
kontrollues, titullari i palës së paditur, Dega e Tatimpaguesve të Mëdhenj, ka urdhëruar me
shkrim kryerjen e rivlerësimit të çmimeve dhe rikarakterizimit të transaksioneve të shitjes për
disa prej artikujve dhe mallrave nga ana e palës paditëse “Elita” shpk, për periudhën Janar-
Dhjetor 2005.
Në përfundim të këtyre procedurave ligjore për ushtrimin e kontrollit tatimor, pala e
paditur Dega e Tatimpaguesve të Mëdhenj ka nxjerrë aktin administrativ Njoftim Vlerësimi
Tatimor me nr.738/2, datë 06.03.2006 me të cilin ngarkon palën paditëse “Elita” shpk me
detyrimin për të shlyer shumën e përgjithshme prej 3.859.765 lekë për detyrime të papaguara
sipas ligjit për TVSH, për sigurimet shoqërore e shëndetësore, si edhe për tatimin mbi të
ardhurat, përfshirë gjobën për secilën prej këtyre shkeljeve tatimore.
Paditësi “Elita” shpk ka paraqitur ankim administrativ pranë palës së paditur
Drejtoria e Apelimit Tatimor, e cila, me vendimin nr.4496/1 prot datë 02.05.2006 ka
vendosur lënien në fuqi të aktit administrativ Njoftim Vlerësimi Tatimor nr.738/2 datë
06.03.2006 të nxjerrë nga e paditura Dega e Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë.
Më tej, sipas ligjit të kohës me nr.8560, datë 22.12.1999 “Për procedurat tatimore në
Republikën e Shqipërisë“, paditësi “Elita” shpk është ankuar pranë të palës së paditur
Komisioni i Apelimit Tatimor në Ministrinë e Financave, i cili, me vendimin nr.414, datë
16.06.2006, ka vendosur lënien në fuqi të vendimeve të dhëna nga organet më të ulëta
administrative.
Në rrethana të tilla, pala paditëse “Elita” shpk, duke thirrur në cilësinë e palës së
paditur Degën e Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë dhe në cilësinë e personit të tretë
Drejtorinë e Përgjithshme të Tatimeve dhe Komisionin e Apelimit Tatimor, ka kërkuar nga
gjykata anulimin e pjesshëm të aktit administrativ Njoftim Vlerësimi Tatimor nr.738/2, datë
06.03.2006 të nxjerrë nga e paditura Dega e Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë përsa i përket
detyrimit mbi TVSH-në në shumën 2.128.119 lekë dhe gjobë 1.064.060 lekë, gjithsej
3.192.179 lekë. Po kështu, pala paditëse me anë të padisë i ka kërkuar gjykatës edhe anulimin
e vendimit nr.4496/1 prot., datë 02.05.2006 dhe të vendimit nr.414, datë 16.06.2006 të dhënë,
përkatësisht, nga të paditurit Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të
Tatimeve dhe Komisioni i Apelimit Tatimor në Ministrinë e Financave.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në përfundim të hetimit gjyqësor, ku u realizua
edhe veprimi hetimor i ekspertimit, pasi dëgjoi kërkimet përfundimtare të palëve
ndërgjyqëse, ka vendosur pranimin e padisë duke anuluar pjesërisht aktin administrativ
Njoftim Vlerësimi Tatimor nr.738/2, datë 06.03.2006 të nxjerrë nga e paditura Dega e
Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë përsa i përket detyrimit mbi TVSH-në në shumën
2.128.119 lekë dhe gjobë 1.064.060 lekë, gjithsej 3.192.179 lekë.
Kjo gjykatë, në thelb, arsyeton se pala e paditur Dega e Tatimpaguesve të Mëdhenj
nuk arriti të provojë pretendimet e ngritura prej saj në formën e prapësimit në gjykim dhe
mbi motivet ku janë mbështetur konkluzionet e kontrollit dhe akti i njoftim vlerësimit tatimor
objekt i këtij gjykimi. Pala e paditur nuk ka kryer verifikime në subjektet e identifikuara në
fatura dhe nuk provoi se tek këto subjekte të kategorizuar si klientë të ndryshëm në tregun e
lirë të jenë bërë shitje me pakicë. Pala e paditur nuk provoi që përse në rastin e palës paditëse
“Elita” shpk faturat nuk janë plotësuar konform ligjit nr.7928, datë 27.04.1995 “Për tatimin
mbi vlerën e shtuar” (i ndryshuar) dhe përse duhej zbatuar neni 36 i ligjit nr.8560, datë
22.12.1999 “Për procedurat tatimore” duke i rikarakterizuar çmimet e palës paditëse me
rritje 10-30%, edhe pas krahasimit të çmimeve reale të shitjes në treg të paditësit me disa
shoqëri tregtare me veprimtari analoge.
Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë ka paraqitur ankim në gjykatën e
apelit pala e paditur, Dega e Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë.
161
Gjykata e Apelit Tiranë, duke parashtruar në thelb arsyetim të njëjtë, ka ardhur në
përfundimin se gjykata e shkallës së parë ka dhënë një vendim të drejtë e të bazuar në prova
dhe, si i tillë, ai vendim duhet të mbetet në fuqi.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, pala e paditur Dega e Tatimpaguesve të
Mëdhenj Tiranë ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë, duke pretenduar zbatim të gabuar të
ligjit si nga gjykata e shkallës së parë ashtu edhe nga gjykata e apelit, sikurse parashtrohen në
mënyrë të përmbledhur motivet përkatëse në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon që rekursi i palës së paditur Dega e
Tatimpaguesve të Mëdhenj Tiranë përmban shkaqe që lidhen me zbatim të gabuar të ligjit
nga ana e gjykatave më të ulëta, për shkak të së cilave, për të njëjtat prova të çmuara dhe
rrethana të faktit të pranuara prej tyre, të dy vendimet gjyqësore duhet të ndryshohen dhe të
rrëzohet padia.
Në thelb, në rekurs parashtrohet se në zbatim të nenit 36/5 të ligjit nr.8560 datë
22.12.1999 “Për procedurat tatimore” kategoria “klientë të ndryshëm në tregun e lirë”
konsiderohen klientë përfundimtarë, ndërkohë që çmimet e shitjes së aplikuar nga pala
paditëse si për klientët përfundimtarë ashtu edhe për personat juridikë që e rishesin mallin
është i njëjtë. Për klientët e tregut të lirë, si klientë përfundimtarë çmimet e shitjes duhet të
ishin më të larta sesa çmimet e shumicës. Rrjedhimisht deklarimet e palës paditëse lidhur me
TVSH-në e pagueshme, si pjesë subjekteve tatimpagues të mëdhenj, duhet të ishin më të larta
sesa ato që rezultojnë nga kontrolli tatimor i ushtruar pranë saj.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vëren se në lidhje me mosmarrëveshjen
administrative objekt i këtij gjykimi dhe për vlerësimin e respektimit të ligjit nga gjykatat më
të ulëta në zgjidhen e çështjes, përsa i përket ligjit të zbatueshëm, duhet të mbahen parasysh
rregullimet që përmban ligji nr.7928, datë 27.04.1995 “Për tatimin mbi vlerën e shtuar” (i
ndryshuar) dhe ligji nr.8560, datë 22.12.1999 “Për procedurat tatimore”.
Kështu, në ligjin nr.8560, datë 22.12.1999 “Për procedurat tatimore”, parashikohet
se:
“Neni 36 - Metoda alternative të përcaktimit të detyrimit tatimor
Organet tatimore mund të rikarakterizojnë transanksionet për të reflektuar situatën
ekonomike reale dhe ato mund të mos marrin parasysh formën e transaksionit për të
përcaktuar me saktësi përmbajtjen e tij. Rikarakterizimi i transaksioneve bëhet:
a) Kur tatimpaguesi, për një periudhë të caktuar tatimore nuk ka deklaruar detyrimet
e tij tatimore, siç përcaktohet në ligjet e veçanta tatimore.
b) Kur gjatë kontrollit të kryer nga organet tatimore nuk gjëndet dokumentacioni i
duhur për përcaktimin e detyrimit tatimor, ose kur ky dokumentacion ka mangësi serioze, të
cilat nuk lejojnë paraqitjen e situatës reale të tatimpaguesve dhe llogaritjen e detyrimeve të
tyre tatimore.
c) Kur tatimpaguesit deformojnë çmimet e shitjes. Me deformim të çmimeve të shitjes
do të kuptohet çdo rast kur çmimet e shitjes të mallrave e shërbimeve të dokumentuara për
efekt të detyrimeve fiskale janë të ndryshëm nga çmimet reale faktike të shitjes nga
tatimpaguesi, sipas fakteve të ofruara nga organi tatimor, ose janë dukshëm më të ulta për
një kohë të konsiderueshme nga çmimet krahasuese në treg të të njëjtit mall.
Rikarakterizimi i transaksioneve për të reflektuar gjendjen reale të të ardhurave nga
shitja të një tatimpaguesi, duke marrë për bazë çmimet reale të tregut, bëhet vetëm me urdhër
me shkrim të kryetarit të degës së tatimeve, sipas propozimit me shkrim argumentuar, me
fakte dhe prova, të inspektorit të kontrollit, për mundësinë e deformimit të çmimeve të shitjes
nga tatimpaguesi........
ç. Kur tatimpaguesi kryen me lekë në dorë transaksione shitblerjeje që kalojnë kufirin
e përcaktuar në nenin 36/1 të këtij ligji.
162
…….Përcaktimi i detyrimeve tatimore në rastet e mësipërme bëhet sipas udhëzimit në
zbatim të këtij ligji, i cili përfshin përdorimin e koefiçienteve teknikë, vlerësimin dhe
zhvlerësimin e pasurisë, standardet industriale, numrin e punonjësve, llojin e klientëve,
çmimet krahasuese dhe qarkullimin e mallrave të tatimpaguesve të ngjashëm.........”.
Në ligjin nr.7928, datë 27.04.1995 “Për tatimin mbi vlerën e shtuar” (i ndryshuar),
mes të tjerave parashikohet se:
“Neni 41 Vlerësimet tatimore
1. Organet tatimore kanë të drejtë të bëjnë vlerësimin tatimor të shumës së TVSH-së
kur:
.......... c) ato çmojnë se, shuma e TVSH e paraqitur si e pagueshme në një deklaratë
të bërë prej një personi të tatueshem është më pak se shuma që duhet të ishte pasqyruar si e
pagueshme në atë deklaratë; …..
2. Organet tatimore kanë të drejtë që në çdo kohë të bëjnë një vlerësim tatimor të
dytë, duke ndryshuar a shtuar shumën e TVSH të pagueshëm mbi bazën e një vlerësimi të
parë, nëse ky vlerësim i dytë është i nevojshëm për të siguruar që shuma e TVSH të
pagueshëm është në përshtatje me këtë ligj. ………….
Neni 57 Dënimet
Dënimet jepen për këto raste shkeljesh:
…….• Lëshimi i faturës që nuk plotëson detyrimet.
• Lëshimi i faturës që vullnetarisht ose jo përmban informacion të gabuar.
• Lëshimi i faturës me tatim nga persona të pa regjistruar. ….
• Bërja e një deklarate false a të gabuar. ……….”.
Në Udhëzimin nr.3, datë 30.01.2006 të Ministrit të Financave, ku përveçse
përcaktohet se “klientë të ndryshëm në tregun e lirë konsiderohen si klientë përfundimtarë“,
ndërmjet të tjerave, parashikohet edhe se:
“5. Momenti i furnizimit
Furnizimi quhet i kryer në momentin kur është e detyrueshme të lëshohet fatura.
Personi që kryen një furnizim të tatueshëm, detyrohet të lëshojë faturë për atë furnizim
………..
8.1 Të dhënat që duhet të përmbajë një faturë tatimore.
…….Për shitje të bëra tek një individ konsumator jo tregtar, në faturën e lëshuar nga
shitësi paraqitet emri, mbiemri e adresa e blerësit.
Në bazë të pikës 2 të nenit 28 të ligjit, personi që kryen furnizime të tatueshme
detyrohet të njoftojë në mënyrë të dukshme ….. nëse çmimi i mallrave apo i shërbimeve të
furnizuara ose çmimi që duhet të paguhet për furnizimin përfshin ose jo TVSH…..
9.2 Libri i shitjeve
Libri i shitjeve është i detyrueshëm të mbahet nga të gjithë personat e tatueshëm…..
Në librin e shitjeve regjistrohen data e lëshimit të faturës, numri rendor i faturës, numri
serial i shtypur nga shtypshkronja, emri i klientit dhe numri i identifikimit të tij (nëqoftëse
ka). Në të regjistrohet vlera totale e transaksionit përfshire TVSH (nëqoftëse ka)….
11. Shitja me pakicë
Konsiderohen shitje me pakicë të gjitha ato furnizime që bëhen:
(i) për konsum përfundimtar; (ii) në ato sasi që nuk tejkalojnë nevojat private
normale të konsumatorit; dhe (iii) që nuk rishiten.
Të gjithë tatimpaguesit, të cilët në aktivitetin e tyre kryejnë njëkohësisht tregti me
shumicë për tatimpagues të tjerë dhe tregti me pakicë për publikun e gjerë, janë të detyruar
të bëjnë një gjë të tillë në vende të veçanta, të ndara nga njëri tjetri. Në një mjedis të
163
deklaruar si vend për shitje me shumicë për tatimpagues të tjerë nuk mund të bëhen shitje me
pakicë për publikun dhe e kundërta……
Shitësit me pakicë detyrohen të lëshojnë fatura tatimore në rastet kur shitja,
përfshirë TVSH, është më e madhe se 10.000 lekë apo kur blerësi është person i regjistruar si
tatimagues. Faturat regjistrohen kronologjikisht një për një në librin e shitjeve….Në çdo rast
tjetër shitësit me pakicë lëshojnë kupona tatimore të arkave regjistruese ose dëftesa tatimore,
kur nuk kanë arka regjistruese,…”.
Nga rrethanat e faktit që janë pranuar nga gjykatat më të ulëta, Kolegjit Civil i
rezulton se pala paditëse “Elita” shpk ka kryer transaksione shitjeje të mallrave të saj si me
persona juridikë të regjistruar për TVSH me NIPT e kod fiskal, ashtu edhe me klientë të
ndryshëm të tregut të lirë, të paidentifikuar, pa NIPT dhe pa kod fiskal. Nga krahasimi i
çmimeve të shitjeve për të dy këto kategori blerësish nga ana e palës paditur janë konstatuar
dhe në gjykim ka rezultuar se çmimet e shitjes janë të njëjta. Ndërkohë që pala e paditur
Dega e Tatimpaguesve të Mëdhenj ka pretenduar se këto çmime nuk mund të jenë të njëjta,
ndaj përbëjnë shkelje të ligjit fiskal, arsye për të cilën ka rikarakterizuar çmimet e aplikuara
nga pala paditëse duke e ngarkuar me detyrime nëpërmjet aktit të njoftim vlerësimit tatimor
objekt i këtij gjykimi.
Nga palët dhe gjatë gjykimit pranohet se është respektuar procedura për urdhërimin
dhe zhvillimin e veprimeve të rikarakterizimit sikurse parashikon neni 36 i ligjit nr.8560,
datë 22.11.1999. Ndërkohë që pala paditëse “Elita” shpk ka kontestuar administrativisht dhe,
më pas, nëpërmjet padisë objekt shqyrtimi në gjykatë, metodën e zgjedhur për rikarakterizim
dhe rezultatet e nxjerra prej saj që e ngarkojnë me detyrime tatimore për TVSH të papaguar
sipas ligjit.
Gjykatat më të ulëta kanë pranuar padinë, në thelb, mbi arsyetimin se, nga ana e palës
së paditur Dega e Tatimpaguesve të Mëdhenj, nuk u paraqitën prova që vërtetojnë se
paditësja “Elita” shpk ka kryer shitje me çmime të ulura, jo reale, krahasuar me tregun dhe
me subjektet e tjera tatimpaguese me veprimtari të ngjashme.
Por, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se përfundimet e gjykatave më të ulëta
janë rrjedhojë e moszbatimit apo interpretimit e zbatimit të gabuar të ligjit, veçanërisht të
dispozitave ligjore e nënligjore të sipërcituara në këtë vendim.
Akti i njoftim vlerësimit tatimor që kërkohet të anulohet me anë të padisë, nuk ka për
objekt dhe as në themel të saj shkallën e fitimit që realizohet dhe deklarohet në transaksionet
e shitjes në tregun e lirë nga ana e subjektit tatimpagues, palës paditëse “Elita” shpk. Por, ky
akt administrativ është nxjerrë me motivin se nga ana e palës paditëse, në shkelje të ligjit
fiskal, janë pasqyruar e llogaritur detyrime tatimore në mënyrë të gabuar, pa konsideruar
vlerën e TVSH-së dhe duke mos deklaruar vlerën reale të tyre. Sa më sipër rezulton nga vetë
faturat tatimore e nga “mandat arkëtimet” të cilat janë lëshuar nga vetë pala paditëse në
cilësinë e shitësit dhe furnizuesit, pa dalluar qartë jo vetëm identitetin e palës së furnizuar,
por edhe pa parashikuar apo reflektuar TVSH-në e pagueshme, rrjedhojë e së cilës është edhe
deklarimi i çmimeve të njëjta të shitjes për të njëjtin mall, si ndaj subjekteve me kod fiskal,
NIPT, etj., ashtu atyre që janë të paidentifikuar.
Në interpretim dhe zbatim të drejtë të dispozitave ligjore e nënligjore të aplikueshme
sikurse citohen më sipër, Kolegji Civil vlerëson se subjektet e furnizuara, blerëse, janë
klientë të thjeshtë fundorë dhe, si të tillë, TVSH-ja duhet të llogaritet mbi çmimin e shitjes.
Në kushtet kur pala paditëse, lidhur me klientë fundore, ka lëshuar “mandat arkëtime”, pra
nuk ka lëshuar fatura tatimore, rrjedhimisht nuk ka pasqyruar dhe nuk mundësohet se si të
dallohet ajo që urdhëron ligji fiskal, pra sa është çmimi (p.sh. për njësi) i mallit të shitur
(furnizuar) dhe sa është TVSH-ja përkatëse e pagueshme, e cila, si rregull, përbën 20% të
çmimit të mallit në total.
164
Pra, ndryshe nga sa parashikon ligji, ka mungesë të mbajtjes dhe pasqyrimit të
dokumentacionit financiar për efekte fiskale për këtë kategori klientësh, klientët fundorë.
Subjekti tatimpagues furnizues duhet të lëshojë ose faturë tatimore ose një dokument të
barazvlefshëm me faturën tatimore, si p.sh. dokumenti i kasës fiskale, që duhet të mbahet e
përdoret nga subjektet tatimpaguese. Këtë detyrim nuk e ka përmbushur sipas ligjit pala
paditëse “Elita” shpk. Mbajtja dhe lëshimi i “mandat arkëtimeve”, sipas ligjit, nuk është i
mjaftueshëm për efektet fiskale dhe nuk zëvendëson faturën tatimore, por shërben
ngushtësisht vetëm për regjimin e marrëdhënieve midis shitësit dhe blerësit (klientit) e jo për
marrëdhëniet e tyre me shtetin dhe autoritetet fiskale.
Ndryshe është situata në rastin kur malli i furnizohet (shitet) një subjekti tatimpagues
me kod fiskal dhe NIPT, për shkak se në faturën tatimore vendosen në mënyrë të dallueshme
dhe të saktë si çmimi i shitjes për njësi, ashtu edhe TVSH-ja përkatëse.
Në të tilla rrethana të faktit, që kanë rezultuar nga provat që kanë vlerësuar dhe
administruar dy gjykatat më të ulëta, duke zbatuar drejt ligjin e aplikueshëm për
mosmarrëveshjen administrative objekt gjykimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vjen në
përfundimin se vendimet e dhëna nga dy gjykatat më të ulëta duhet të ndryshohen, akti
administrativ që kundërshtohet në këtë gjykim është nxjerrë në zbatim të drejtë të ligjit dhe
rrjedhimisht, padia e ngritur për kundërshtimin e tij duhet të rrëzohet.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “d” të nenit 485 të Kodit
të Procedurës Civile,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.744, datë 01.02.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe të vendimit nr.290, datë 03.03.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e
padisë.
Tiranë, më 03.10.2013
165
Nr.00-2013-2616 i Vendimit (551)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 03.10.2013, çështjen civile që i përket

palëve:
PADITËS: HAMDI HOXHA, HYSEN AVDYLAJ,

KAMBER HOXHA, DRAGUA AVDYLAJ,
FERIT AVDYLAJ, NDRIÇIM HYSENI,
përfaqësuar nga av. Mirash Martini
TË PADITUR: MINISTRIA E BUJQËSISË, USHQIMIT DHE
MBROJTJES TË KONSUMATORIT;
KËSHILLI I QARKUT TË RRETHIT BERAT.
OBJEKTI:
Kërkohet pavlefshmëri absolute e akteve administrative
nr.630 prot., datë 12.02.2001, nr.1892/1, datë 17.06.2005,
dhe vendimit nr.1, datë 14.07.2005, të K.T.Q.
si dhe zgjidhjen e pasojave juridike të akteve.
Baza Ligjore: Nenet 320/a, 324, 325/a, 327, 330, 331 të K.Pr.Civile.

vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit civil nr.2115, datë 26.03.2007 të Gjykatës së
Kundër vendimit nr.499, datë 11.03.2008, të Gjykatës së Apelit Tiranë, mbështetur në

nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, brenda afatit ligjor kanë ushtruar rekurs paditësit
Hamdi Hoxha, etj, të cilët kërkojnë prishjen e të dy vendimeve dhe vendosjen e pranimit të
padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Ne paditësit, në bazë të ligjit nr.7501, datë 19.07.1991, kemi marrë tokë në bazë të
akteve të marrjes së tokës në vitin 1993 dhe në vitin 2004 kemi bërë dhe regjistrimin
në Z.R.P.P.
- Mirëpo me vendimin nr.1 të Komisionit të Tokës në Qark janë vlerësuar të
pavlefshme dhe ne të sistemohemi në parcela të tjera, mbi bazën e shkresës nr.630 të
166
Ministrit të Bujqësisë. Këto vendime janë të pavlefshme pasi aktet janë marrë
konform ligjit. Ministri nuk ka kompetencë që të shfuqizojë aktet e marrjes të tokës
në pronësi përsa kohë ato janë marrë në përputhje me ligjin dhe nga organe
kompetente.
- Si Ministria dhe Këshilli i Qarkut janë bërë palë me ata që kanë zaptuar tokat, duke
shkelur në këtë mënyrë parimet kushtetuese.

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; përfaqësuesin ligjor të palës
paditëse Hamdi Hoxha, etj, av.Mirash Martini, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit nr.2115,
datë 26.03.2007 të Gjykatës së Rretit Tiraë dhe të vendimit nr.499, datë 11.03.2008 të
Gjykatës së Apelit Tiranë, avokatin e shtetin z. Abaz Deda, i cili kërkoi lënien në fuqi të
vendimit nr.499, datë 11.03.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë; si dhe pasi diskutoi çështjen
në tërësi;
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosje rezulton e provuar se pala paditëse në vitin 1993
ka përfituar tokë bujqësore në bazë të ligjit 7501/1991 “Për tokën” i ndryshuar, duke u
pajisur me aktet e marrjes së tokës në pronësi me nr.regjistri 162 në parcelën nr.1583 në
fshatin Dyshnik të Rrethit Berat.
2. Rezulton e provuar se tokat që ju janë dhënë paditësave janë zënë nga ish pronarët
të cilët nuk i lirojnë, fakt ky që provohet me shkresën nr.2031 prot., datë 18.12.2000, të
lëshuar nga Perfekti i Qarkut Berat drejtuar Kryetari i Komisionit Qeveritar të Tokave ku për
zgjidhjen e problemit ka sugjeruar “largimin me forcë të pushtueseve të tokës ose fshatarëve
t’u jepet e njëjta sasi tokë në afërsi të fushës së aviacionit.”
3. Më tej, ky i fundit me shkresën nr.245 prot., datë 09.02.2001, i propozon Kryetarit
të Komisionit Qeveritar të Tokave, si zgjidhje të kësaj mosmarrëveshje si më poshtë:
i) Tapitë e tokave të fermave të fshatit Dyshnik që janë pushtuar nga ish pronarët e
vjetër të shfuqizohen; ii) Fermerët e fshatit Dyshnik të plotësohen me 29.2 ha tokë nga
sipërfaqja e tokës shtetërore që ndodhet në territorin e fushës së aviacionit në parcelat
nr.287b dhe 292; Toka që lirohet nga fermerët të kalojë disponibël shtetërore dhe të
shfrytëzohet sipas ligjeve në fuqi”.
4. Në përgjigje të këtij propozimi, me shkresën nr.630 prot., datë 12.02.2001, Ministri
i Bujqësisë drejtuar Prefekturës të Qarkut Berat, shprehet se: “Miratojmë propozimin për
kalimin e 29.2 ha tokë, në parcelat 287 dhe 292 të fushës së aviacionit, në dispozicion të
Komisionit të Ndarjes së Tokës të Komunës Orllak. Sipërfaqja e tokës prej 29.2 ha në fshatin
Dyshnik, në parcelat 1454, 1426, 1583, 1423 dhe 1425 të mbetet tokë disponibël shtetërore.
5. Fillimisht, Komisioni i Tokës së Qarkut në mbledhjen e datës 14.10.2001, vendosi
që “Ngastra me numër kadastral nr.1583 në Dyshnik të mbetet tokë disponibël shtetërore”.
6. Më pas, me vendimin nr.84 prot., datë 18.02.2002, të Komisionit të Tokës të
Këshillit të Qarkut Berat, i titulluar “Vendim për ndarje toke bujqësore” është vendosur:
“Ngastra me numër kadastral 1583 në Dushnik të mbetet tokë disponibël shtetërore. Fermerët
nga Dushniku që kanë tapi në ngastrën nr.1583 sipas ligjit 7501/1991 “Për tokën” i
ndryshuar, t’u jepet tokë në ngastrën nr.292, ose nr.287 në Moravë (aviacion) e pazënë me
sipërfaqe të barabartë me sasinë që kanë në ngastrën nr.1583”.
6. Pavarësisht nga vendimi i dhënë sa më sipër, konstatohet se pala paditëse ka
regjistruar në favor të saj, pasurinë, ngastrën nr.1583 pranë ZVRPP Berat më datë
12.04.2002.
7. Si rezultat i ankesës së përsëritur nga qytetarët që pretendojnë se pasuria objekt
shqyrtimi është objekt i ligjit nr.9235/2004, “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, i
167
ndryshuar, Ministria e Bujqësisë, me shkresën nr.1892/1, datë 17.06.2005, i ka kërkuar palës
së paditur Këshillit të Qarkut Berat realizimin e procedurës për shpalljen e pavlefshmërisë të
disa akteve të marrjes së tokës në pronësi ku përfshihej edhe ngastra nr.1583 e fshatit
Dyshnik, me arsyetimin se Komisioni nuk i ka ushtruar siç duhet detyrimet dhe kompetencat
për shpalljen e pavlefshmërisë juridike të disa akteve të marrjes së tokës në pronësi që
figurojnë të jenë lëshuar mbi këtë sipërfaqe.
8. Në këto kushte, Komisioni i Tokës në Qark pranë Këshillit të Qarkut Berat, me
vendimin nr.1, datë 14.07.2005, ka vendosur:
1. “Të vlerësohet i pavlefshëm vendimi i Zyrës së Pasurisë Paluajtshme Berat i datës
12.02.2002, për regjistrimin e pronësisë mbi tokën bujqësore për 7 (shtatë) familje
banor të fshatit Dyshnik në ngastrën kadastrale nr.1583.
2. Aktet e tapisë në pronësi bujqësore të ç’regjistrohen nga ngastra nr.1583, duke
plotësuar respektivisht në ngastrën nr.287, nr.292, toka e fushës së aviacionit Moravë.
3. Ngastra me nr.1583 në fshatin Dyshnik të mbetet “Tokë disponibël shtetërore” dhe
vihet në dispozicion për kompensimin e ish pronareve, sipas dispozitave ligjore”.
9. Ndodhur në këto rrethana, pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padinë objekt
gjykimi.
10.1 Arsyetimi i gjykatës: “gjykata vlerëson se në kundërshtim me ligjin paditësit
janë pajisur me certifikatat e pronësisë me nr.pasurie 1583/1 1583/4, 1583/2 1583/7 1584/4
të ndodhura në parcelën 1583 në fshatin Dyshnik e cila ishte tokë disponibël shtetërore dhe
nuk kishte kompetencë kjo zyrë t’i regjistronte...Pas konstatimit të këtyre regjistrimeve të
paligjshme pala e paditur, Ministria e Bujqësisë dhe e Ushqimit, me shkresën nr.1892, datë
17.06.2005, i ka kërkuar palës së paditur, Këshillit të Qarkut, shpalljen e pavlefshmërisë të
disa akteve të marrjes së tokës në pronësi. Edhe ky akt është nxjerrë prej të paditurit me të
njëjtën cilësi të Kryetarit të Komisionit Qeveritar të Tokës dhe në zbatim të ligjit të
lartpërmendur......
Për sa i përket vendimit nr.1, datë 14.07.2005 të K.T në Këshillin e Rrethit Berat,
gjykata konstaton se nuk bën pjesë në kompetencat e këtij Komisioni marrja e këtij vendimi,
por megjithëse bëhët ky konstatim, gjykata vlerëson se palës paditëse i mungon interesi i
ligjshëm në ngritjen e kësaj padie. K.Pr.A lidhur me legjitimitetin e paditësve kërkon që ata
të jenë mbajtës të drejtave dhe interesave të ligjshëm, duke bërë në këtë mënyre një formulim
më të plotë të legjitimitetit. Në këtë kod nuk kërkohet vetëm interesi që parashikon neni 325 i
K.Pr.C por kërkohet interesi i ligjshëm.
Në këtë këndvështrim gjykata çmon se kërkimi i paditësve për deklarimin si të
pavlefshëm të akteve objekt gjykimi është i pabazuar në ligj dhe në tërësi për bën një element
tjetër për rrëzimin e padisë”.
11. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.499, datë 11.03.2008 ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit civil nr.2115, datë 26.03.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë”.
11.1 Arsyetimi i gjykatës: “Gjykata e apelit konkludon se vendimi i gjykatës se faktit
është i drejtë, ai i jep zgjidhje të saktë çështjes pavarësisht se ka pjesë në arsyetimin e
vendimit që është jo e qartë, e tillë është ajo në faqen 6 që bën fjalë për vendimin nr.1, datë
14.07.2005, si dhe arsyetimin se paditësve ju mungon interesi i ligjshëm në ngritjen e kësaj
padie që nuk pasqyron tërësinë e konfliktit dhe nuk është konkluzion i rrjedhojës të zhvillimit
dhe të evoluimit të nxjerrjes së akteve, të cilat cenojnë interesat e ligjshme të tyre po që për
shkak të parregullsisë të kryerjes së veprimeve nga zyra e regjistrimit të pasurive të
paluajtshme i bën ato të pavlefshme. Veprimet e asaj zyre janë pasojë e veprimeve të kryera
nga ana e komisionit të ndarjes së tokës, i cili në mënyrë të gabuar e pa e pasur në
168
dispozicion tokën (parcelën 1583) është shprehur duke nxjerrë një akt pajisje me një tokë mbi
të cilin nuk mund të dispononte. Në këtë vështrim edhe pretendimet e sjella nga ana e paditur
në ankim nuk përbëjnë shkak për të ndryshuar zgjidhjen e çështjes si kundër kërkohet”.
12. Kundër vendimit nr.499, datë 11.03.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë, mbështetur
në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, brenda afatit ligjor kanë ushtruar rekurs paditësit
Hamdi Hoxha, etj, të cilët kërkojnë prishjen e të dy vendimeve dhe vendosjen e pranimit të
padisë.
Ligji i zbatueshëm
12.1. Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt
ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm,
në përputhje me ligjin”.
12.2. Neni 16§1 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen
prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët”.
12.3. Neni 29 i K.Pr.Civile: “Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga
palët ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore. Gjykata çmon provat që
ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të brendshme, të formuar nga
shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të çështjes”.
12.4. Neni 126§2 i K.Pr.Civile: “Vendimi përfundimtar, si dhe vendimet që i japin fund
procesit gjyqësor civil të parashikuara prej nenit 127 të këtij Kodi jepen në
“Emër të Republikës” dhe përkatësisht duhet të përmbajë bazën ligjore mbi të
cilën bazohet zgjidhja e mosmarrëveshjes, analizën e provave dhe mënyrën e
zgjidhjes të saj”.
12.5. Neni 310/II i K.Pr.Civile: “Në pjesën përshkruese-arsyetuese duhet të
përmenden: 1) rrethanat e çështjes, ashtu siç janë konstatuar gjatë gjykimit, dhe
përfundimet e nxjerra nga gjykata, 2) provat dhe arsyet në të cilat mbështetet
vendimi, 3) dispozitat ligjore në të cilat bazohet vendimi”.

13. Se rekursi i paraqitur nga pala paditëse përmban shkaqe ligjore nga ato të
nr.499, datë 11.03.2008,të Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilin është lënë në fuqi vendimi
nr.2115, datë 26.03.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
vendimeve të gjykatave të faktit, të shkaqeve të rekurseve, si dhe parashtrimeve në seancë
gjyqësore në Gjykatën e Lartë, arrin në përfundimin se vendimi nr.499, datë 11.03.2008 i
Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet
të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim po pranë kësaj gjykate.
15. Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, në shqyrtim të objektit të padisë,
përmbajtjes dhe shkakut të saj, evidenton se pala paditëse në thelb të kërkimit të saj ka
kërkuar konstatimin e pavlefshmërisë absolute të vendimit nr.1, datë 14.07.2005 të K.T.Q.
dhe akteve nr.630 prot., datë 12.02.2001, nr.1892/1, datë 17.06.2005, si dhe zgjidhjen e
pasojave juridike të krijuara nga këto akte.
16. Të dy gjykatat e faktit kanë rrëzuar padinë me arsyetimin se pala paditëse është
pajisur me certifikatë pronësie si rezultat i regjistrimit të aktit të marrjes së tokës në pronësi
me nr.regjistri 162 në kundërshtim me ligjin, ndërkohë që thelbi i kërkimit të palës paditëse
169
ishte konstatimi i pavlefshmërisë aktit që i ka shfuqizuar aktin e marrjes në pronësi. Për më
tepër, referuar përmbajtjes së vendimit të gjykatës së apelit, Kolegji Civil evidenton se kjo
gjykatë ka argumentuar se komisioni i ndarjes së tokës në mënyrë të gabuar e pa e pasur në
dispozicion tokën (parcelën 1583) është shprehur duke nxjerrë një akt pajisje me një tokë,
mbi të cilin nuk mund të dispononte.
17. Ky qëndrim i gjykatës së apelit është alogjik pasi kjo gjykatë, edhe pse ka
konstatuar paqartësi dhe kontradiktorialitet në vendimin e dhënë nga gjykatës së shkallës së
parë, nuk e ka ndryshuar vendimin, por ka arsyetuar se pretendimet e parashtruara në ankim
nuk përbëjnë shkak për të ndryshuar zgjidhjen e çështjes sikundër kërkohet. Në këtë
kontekst, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin e
saj nuk e ka zgjidhur drejtë çështjen pasi nuk i ka dhënë përgjigje kërkimit të ngritur nga pala
paditëse, atë të kontrollit të ligjshmërisë së vendimit nr.1, datë 14.07.2005 të K.T.Q. dhe
akteve nr.630 prot., datë 12.02.2001, nr.1892/1, datë 17.06.2005, dhe më pas të zgjidhjes së
pasojave.
18. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të sqarojë se në kuptim të ligjit
nr.7501/1991, “Për tokën”, i ndryshuar, toka bujqësore e ish-kooperativave bujqësore u
ndahej familjeve anëtare të cilat kthehen në pronare të kësaj tokë. Po sipas nenit 24 të këtij
ligji, kriteret për ndarjen, regjistrimin e vlerësimin e tokës caktohen me vendim të Këshillit të
Ministrave. Në zbatim të këtij detyrimi ligjor, Këshilli i Ministrave ka nxjerrë aktet
nënligjore ku përcaktohen saktësisht mënyrat e funksionimit të komisioneve, kompetencat e
tyre dhe mënyrat e zgjidhjes së mosmarrëveshjeve ndërmjet komisioneve dhe individët.
Referuar përmbajtjes së VKM nr.230/1991, “Për krijimin e komisioneve të tokave” të
ndryshuar, Udhëzimit nr.2, datë 02.08.1991 të Këshillit të Ministrave dhe VKM 256/1991
“Për rregulloren për regjistrimin, ndryshimin dhe kalimin në gjendjen e tokave dhe detyrat të
kadastrës”, rezulton se organi kompetent për ndarjen e tokës në fshat është Komisioni i
Ndarjes së Tokës në Fshat, i cili vendos lidhur me kërkesat e individëve për tokë bujqësore,
sasinë dhe pozicionin e të tyre. Ky organ është i detyruar t’u japë përgjigje të gjithë
kërkesave të bëra duke vendosur pranimin apo refuzimin ku është rasti.
19. Duke vlerësuar kompleksitetin e çështjes objekt shqyrtimi, Kolegji Civil e gjen
me vend të marrë në analizë edhe ligjin e kohës nr.7698, datë 15.04.1993, “Për kthimin dhe
kompensimin e pronave ish pronarëve”, i ndryshuar, ku sipas nenit 3 të këtij ligji,
parashikohet se “... Me tokë bujqësore si dhe jo bujqësore do të kuptohet toka që ndodhej
jashtë vijave kufizuese të qendrave të banuara në momentin e shpronësimit, por që në kohën
e hyrjes në fuqi të këtij ligji është ndryshuar në truall ....”. Ndërsa sipas nenit 4 të këtij ligji,
“U njihet e drejta e pronësisë dhe u kthehen ish-pronareve a trashëgimtarëve të tyre pronat
që në momentin e daljes së këtij ligji ekzistojnë në formën e trojeve, tokave bujqësore ose jo
bujqësore të pazëna, apo ndërtesave të pandryshuara, me përjashtim të rasteve kur
përcaktohet ndryshe në këtë ligj”.
20. Në frymën e kuadrit ligjor të sipërcituar, duke iu kthyer situatës juridike dhe
fakteve të pranuara nga gjykata e faktit, Kolegji Civil arrin në përfundimin se, për rastin
konkret, ka rëndësi të përcaktohet regjimi juridik i kësaj toke të disponuar nga aktet e marrjes
në pronësi nr.regjistri 62/1993 në favor të palës paditëse, në kohën e hyrjes në fuqi të ligjit
nr.7698/1993, nëse kjo tokë në atë kohë përfshihej apo jo brenda vijave kufizuese të qytetit të
Beratit. Pasi, sikurse parashikohet më lart, tokat bujqësore të përfshira brenda “vijave të
verdha” konsiderohen si “toka të tjetërsuara në truall” dhe i nënshtrohen regjimit juridik të
ligjit nr.7698/1993, “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronarëve”, i ndryshuar.
21. Prandaj, nxjerrja e konkluzionit nga gjykata e faktit se pala paditëse është pajisur
me certifikatë pronësie në kundërshtim me ligjin, pa analizuar kuadrin ligjor të kohës dhe pa
shqyrtuar ligjshmërinë e veprimeve e mosveprimeve të organeve përgjegjëse të cilësuar si të
gabuara prej saj, përbën shkelje të rëndë të normave procedurale.
170
22. Në këto rrethana, ky Kolegj vlerëson se gjykata e apelit, në vendimin e saj, jo
vetëm që nuk ka kryer një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm, por nuk ka bërë një
analizë tërësore dhe objektive të provave (126), po kështu nuk ka respektuar pikën 1 dhe 2 të
nenit 310/II të Kodit të Procedurës Civile, ku ndër kërkesat themelore që duhet të plotësojë
vendimi gjyqësor janë ligjshmëria dhe argumentimi i tij; elementë ligjorë këto që i mungojnë
vendimit të gjykatës së apelit.
23. Përsa më sipër dhe në rrethanat kur gjykata e apelit i ka mundësitë ligjore të marrë
në shqyrtim dhe të zgjidhë drejt çështjen konkrete, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
se vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po asaj
gjykate, me tjetër trup gjykues.
24. Në funksion të zgjidhjes së drejtë të çështjes dhe për sqarim të plotë të situatës
juridike të secilës palë ndërgjyqëse, në mbështetje të neneve 465, 486 e 493 të Kodit të
Procedurës Civile, gjykata e apelit, duke mbajtur parasysh konkluzionet e mësipërme të këtij
vendimi, qoftë edhe kryesisht, duhet të përsërisë hetimin gjyqësor nëpërmjet të cilit (i) të
evidentojë të shkaqet e pavlefshmërisë të pretenduara nga pala paditëse për aktet objekt
shqyrtimi në raport me gjendjen e faktit të parashikuar në kuadrin ligjor të kohës; (ii) të
përcaktojë regjimin juridik të tokës të dhënë në pronësi palës paditëse, për efekt të trajtimit
në zbatim të ligjit nr.7698/1993 apo nr.7501/1991, në kohën e shpërndarjes, nëse ka qenë
“tokë bujqësore” apo “truall”, (iii) të verifikojë procedurat dhe kriteret e ndjekura nga
organet kompetente në dhënien e aktit të marrjes në pronësi të tokës, nëse janë në përputhje
me ligjin e sipërcituar.
25. Në rigjykim, gjykata e apelit, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme,
në respektim të së drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor
civil, “... ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të
zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke
bërë një “cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen” ta
zgjidhë atë “në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi” (neni 16).
26. Gjykata duhet t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në
përputhje me ligjin, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm e provojnë faktet mbi të cilat
bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e ligjore të
mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime “që rrjedhin prej këtij
procesi, në format dhe afatet e parashikuara” në Kodin e Procedurës Civile (neni 3).
27. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të
dalin gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit, që në përputhje me kërkesat e ligjit
procedural e atij material, të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive lidhur me
zgjidhjen e çështjes.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/c të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 03.10.2013
171
Nr.00-2013-2498 i Vendimit (552)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 03.10.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me nr.11115-01534-

00-2008 që u përket palëve :
PADITËS: FOTINO MËHILLI

I PADITUR: ZAHO ALIAJ
OBJEKTI:
Rivendosjen e së drejtës, interesit të shkelur.
Pushimin e cenimit në pronësi
duke mos e përsëritur atë në të ardhmen,
largimin e punimeve të kryera nga i padituri
dhe kthimin në gjendjen e mëparshme.
Kallëzim i punimit të ri.
Baza Ligjore: Nenet 302, 303 të K.Civil
dhe 32/a, 153, 154 të K.Pr.Civile.
Gjykata e Shkallës së Parë Sarandë, me vendimin nr.58, datë 18.01.2008 ka vendosur:

Pranimin e kërkesëpadisë së paditësit Fotino Mëhilli.
Detyrimin e të paditurit Zaho Ali të pushojë cenimin në pronësi të paditëses
dhe të mos e përsëriti atë në të ardhmen.
Detyrimin e të paditurit Zaho Ali të prishë ndërtimet e kryera mbi tarracën e
paditëses dhe kthimin në gjendjen e mëparshme.
Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.123, datë 08.04.2008 ka vendosur:

Parë Sarandë.

Civile, ka ushtruar rekurs i padituri Zaho Aliaj, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykimi është zhvilluar në mungesë, pa pasur dijeni për ditën e gjykimit, si në
gjykimin e shkallës së parë dhe të apelit.
- Gjykata e apelit ka nxjerrë në Sarandë shpallje për ditën e gjykimit më datë
25.03.2008, por me qenë se ishte ditë pushimi pa prezencën e palëve, më datë
26.03.2008 nga sekretaria është caktuar gjykimi më datë 08.04.2008 në ora 9.30, duke
lënë detyrë të njoftohen palët. Në fakt për datën 08.04.2008 nuk kemi pasur njoftim,
172
bile edhe në listën e gjyqeve të shpallur më datë 08.04.2008 nuk figuron emri im
Zaho Aiaj për gjykim.
- Gjykata e apelit ka shqyrtuar në ankim të firmosur nga Av.Spiro Qirjazi pa pasur
prokurë sipas nenit 455 të K.Pr.Civile dhe nuk është njoftuar të paktën për plotësimin
e ankimit.
- Ndërsa ndërtimi është kryer me mirëkuptimin e dy gjitonëve të tjerë, të Jorgo Cakuli
dhe të ndjerit Vangjel Vogli (ish i shoqi i paditëses) me të cilët kemi lidhur
marrëveshjen e datës 04.09.2001 tek noteri për të ndërtuar mbi tarracë një shtesë kati,
gjithashtu kemi marrë leje ndërtimi nga KRRT e rrethit nr.1 datë 01.06.1998, e
konfirmuar me vendimin nr.17, datë 05.10.2006 .

VËREN
Nga materialet e çështjes rezulton se palët ndërgjyqëse janë banorë në të njëjtën pallat
me nr.2 të ndodhur në Lagjen nr.4. Paditësja Fotino Mëhilli ka në pronësi një apartament
banimi, në katin e dytë, të cilin e ka të regjistruar në ZRPP, ndërsa i padituri Zaho Aliaj ka në
pronësi një apartament në katin e tretë (të fundit) të njëjtit pallat .
I padituri ka filluar punimet për ndërtimin e një kati shtesë në tarracë, mbi
apartamentin e tij.
Me padinë objekt gjykimi, paditësja Fotino Mëhilli ka kërkuar pushimin e cenimit të
pronësisë duke mos e përsëritur atë në të ardhmen dhe kthimin në gjendjen e mëparshme, me
pretendimin se me punimet që po bën në tarracë i padituri e cenon në gëzimin e lirë të
tarracës në bashkëpronësi, bazuar në nenet 302,303 të K.Civil.
Gjykata e Shkallës së Parë Sarandë, me vendimin nr.58, datë 18.01.2008, ka
vendosur:
“Pranimin e kërkesëpadisë së paditësit Fotino Mëhilli.
Detyrimin e të paditurit Zaho Ali të pushojë cenimin në pronësi të paditëses dhe të
mos e përsërisë atë në të ardhmen.
Detyrimin e të paditurit Zaho Ali të prishë ndërtimet e kryera mbi tarracën e
paditëses dhe kthimin në gjendjen e mëparshme”.
Sarandë”.
Civile, ka ushtruar rekurs i padituri Zaho Aliaj duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykimi është zhvilluar në mungesë, pa pasur dijeni për ditën e gjykimit, si në
gjykimin e shkallës së parë dhe të apelit.
- Gjykata e apelit ka nxjerrë në Sarandë shpallje për ditën e gjykimit më datë
25.03.2008 por me qenë se ishte ditë pushimi, pa prezencën e palëve, më datë 26.03.2008
nga sekretaria është caktuar gjykimi më datë 08.04.2008 në ora 9.30, duke lënë detyrë të
njoftohen palët. Në fakt për datën 08.04.2008 nuk kemi pasur njoftim, bile edhe në listën e
gjyqeve të shpallur më datë 08.04.2008 nuk figuron emri im Zaho Aiaj për gjykim.
- Gjykata e apelit ka shqyrtuar në ankim të firmosur nga Av. Spiro Qirjazi pa pasur
prokurë sipas nenit 455 të K.Pr.Civile dhe nuk është njoftuar të paktën për plotësimin e
ankimit.
- Ndërsa ndërtimi është kryer me mirëkuptimin e dy gjitonëve të tjerë, të Jorgo Cakuli
dhe të ndjerit Vangjel Vogli (ish i shoqi i paditëses) me të cilët kemi lidhur marrëveshjen e
173
datës 04.09.2001 tek noteri për të ndërtuar mbi tarracë një shtesë kati, gjithashtu kemi marrë
leje ndërtimi nga KRRT e Rrethit nr.,1 datë 01.06.1998, e konfirmuar me vendimin nr.17,
datë 05.10.2006 .
Nenet 302, 303 të K.Civil dhe 32/a, 153, 154 të K.Pr.Civile.
Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga i padituri Zaho Aliaj
përbëjnë shkaqe ligjore në kuptim të Nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, që të motivojnë
cenimin e vendimit nr.123, datë 08.04.2008 të Gjykatës Apelit Gjirokastër.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se procesi i zhvilluar në Gjykatën e Apelit
Gjirokastër është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit procedural, prandaj vendimi i kësaj
gjykate duhet të prishet dhe çështja duhet të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë, me
tjetër trup gjykues.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se gjykata e apelit ka lejuar shkelje të atilla
procedurale sa e bëjnë të cenueshëm vendimin e kësaj gjykate.
Kështu nga aktet e administruara në dosje rezulton se gjykimi në të dyja shkallët e
gjykimit është zhvilluar në mungesë të paditurit Zaho Aliaj.
Nga aktet e dosjes të administruara dhe analizuara në seancat gjyqësore rezulton se
gjykimi në gjykatën e shkallës së parë është zhvilluar në mungesë të palës së paditur me
datën 18.09.2008, duke bërë njoftimet me shpallje për të paditurin .
Ndërsa gjykimi në apel është bërë në mungesë me arsyetimin se është njoftuar i
padituri me shpallje, ndërkohë që në listën bashkëngjitur rekursit për gjykimet e datës
08.04.2008 emri i palëve të çështjes në gjykim nuk figuron, duke shkelur në këtë mënyrë
Nenin 460/3 të K.Pr.Civile , i cili parashikon se:
“Njoftimi për ditën dhe orën e gjykimit të çështjeve bëhet nga gjykata e apelit me
shpallje pranë saj dhe në gjykatat përkatëse të shkallës së parë, jo më vonë se 10 ditë
përpara shqyrtimit të çështjes”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se gjykata e apelit ka shkelur në këtë mënyrë
parimin e kontradiktorialitetit të sanksionuar në Nenin 18 të K.Pr.Civile, sipas të cilit “asnjë
palë nuk mund të gjykohet pa u dëgjuar ose pa u thirrur në gjykim”, duke e bërë të
cenueshëm vendimin e saj.
Në këto kushte e sa më lart Kolegji pa analizuar më tej shkaqet e rekursit çmon se
vendimi nr.123, datë 08.04.2008 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër duhet të prishet dhe çështja
duhet të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues, konform Nenit
485/c të K.Pr.Civile.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e Vendimit nr.123, datë 08.04.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe
dërgimin e çështjes për shqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 03.10.2013
174
Nr.11111-02510-00-2008 i Regj.Them.
Nr.00-2013-2537 i Vendimit (553)
VENDIM

Andi Çeliku Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 08.10.2013, mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket

PADITËS: IROLAND TOLA

TË PADITUR: NAIME TOLA,
ASTRIT TOLA
DREJTORIA Nr.3 E PUNËTORËVE
TË QYTETIT TIRANË
OBJEKTI:
Konstatimi i pavlefshmërisë absolute të veprimit juridik
të kontratës së shitjes nr.3820/11275, datë 17.12.1993 për privatizimin
e apartamentit nga dy të paditurit Astrit e Naime Tola
duke u bërë fshirja në Regjistrat e Z.R.P.P.Tiranë për të paditurit
si dhe kalimi i pjesëve të tyre në favor të paditësit.
Baza Ligjore: Nenet 92,106/2, 111 të K.Civil,
Ligji nr.7652, datë 23.12.1992 “Për privatizimin e banesave shtetërore”,
V.K.M nr.49, datë 29.01.1993 “Për përcaktimin e kritereve për të pastrehët”,
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.1833, datë 31.03.2006 ka

vendosur:
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të Kontratës së Shitjes
nr.38020/11375, datë 17.12.1993 për 2/5 pjesë të përfituara nga të paditurit
Astrit Tola dhe Naime Tola.
Fshirjen e regjistrimit në Z.R.P.P. Tiranë të 2/5 pjesë të pasurisë së të
paditurve Astrit Tola dhe Naim Tola në pasurinë Apartament nr.4/9+4-3, të
ndodhur në Z.K.8130, regjistruar në volumin 3, faqe 245 dhe kalimin e këtyre
pjesëve në favor të paditësit Iroland Tola dhe FatimeTola, duke u bërë
pasqyrimi përkatës në Z.R.P.P. Tiranë.

Gjyqësor Tiranë.
175
Civile, kanë ushtruar rekurs Naime Tola dhe Astrit Tola, duke parashtruar këto shkaqe:
- Paditësi, bashkëshortja e tij, nëna dhe ne të paditurit Astrit e Naime Tola, kemi qenë
me banim në apartamentin e përbërë nga dy dhoma e një kuzhine nr.4/9+4-3, të
ndodhur në ZK8130, regjistruar në volumin 3, fq.245, të cilin e kishim në qiramarrje
që në vitin 1960.
- Qiramarrës i këtij apartamenti ka qenë babai, unë, i ndjeri Nasip Tola. Me vdekjen e
tij mbetëm përdorues, pra edhe qiramarrës të këtij apartamenti në kuptim të nenit 274
e vijues të K.Civil 1981 ne palët ndërgjyqëse dhe nëna jonë, e ndjera Zade Tola.
- Në zbatim të Ligjit nr.7652, datë 23.12.1992 “Për privatizimin e banesave shtetërore”,
paditësi me bashkëshorten e tij, ne të paditurit dhe nëna jonë, nënshkruam kontratën e
privatizimit të banesës dhe e regjistruam atë, duke figuruar bashkëpronarë të atij
apartamenti në 1/5 pjesë secili.
- Pas 13 vjetësh paditësit me padinë në gjykim kërkojnë të konstatohet e pavlefshme
kontrata e shitblerjes që ka të bëjë me bashkëpronësinë tonë në 2/5 pjesë, për arsye se
ne të paditurit kemi figuruar si një familje më vetë dhe se i padituri figuron në bashki
i pastrehë.
- Asnjëra nga gjykatat nuk tregojnë se cilën dispozitë urdhëruese të ligjit cenon ajo
pjesë e kontratës, me të cilën ne të paditurit fitojmë bashkëpronësinë mbi sendin.
- Nuk është pretenduar nga paditësi se ne nuk kemi pasur nëndorësinë e apartamentit
dhe se nuk kemi pasur të ardhura më vete në mënyrë që, vështruar neni 281 dhe 282
të K.Civil 1981, të kishim mundësitë të lidhnim edhe kontratë të qirasë më vete për
dhomën tonë.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Andi Çeliku; përfaqësuesin e palës së paditur Av.
Arben Vani, i cili kërkoi ndryshimin e dy vendimeve dhe rrëzimin e padisë; dhe diskutoi
VËREN
Nga aktet e administruara nga gjykatat e faktit ka rezultuar se e ndjera Zade Tola
është nëna e paditësit Iroland Tola dhe të paditurit Astrit Tola, ndërsa Fatime Tola dhe Naime
Tola, respektivisht bashkëshortet e tyre.
Me kontratën e shitjes nr.38020/11375, datë 17.12.1993, Ndërmarrja Komunale
Banesa nr.1 Tiranë, në bazë të ligjit nr.7652, datë 23.12.1992 “Për privatizimin e banesave
shtetërore”, u ka shitur, në pjesë të barabarta bashkëpronësie, nga 1/5 secilit, blerësve Zade,
Iroland, Fatime, Astrit dhe Naime Tola, një apartament të ndodhur në Rr.“Aleksandër
Moisiu”, Pallati 52, Shkalla 4, Ap.3 e përbërë prej dy dhoma e kuzhinë me anekset përkatëse,
me sipërfaqe 62,9 m2. Me vdekjen e bashkëpronares Zade Tola (nënës), mbi bazën e
testamentit të lëshuar prej saj, trashëgimtar i vetëm testamentar është njohur paditësi Iroland
Tola, në favor të të cilit kalon dhe 1/5 pjesë e apartamentit që trashëgimlënësja zotëronte.
Kështu, referuar edhe akteve të ndodhura në dosje, apartamenti objekt gjykimi në momentin
e ngritjes së padisë figuronte në regjistrat e Z.R.P.Paluajtshme Tiranë në bashkëpronësi të
Iroland Tola me 2/5 pjesë, Fatime Tola me 1/5 pjesë, Astrit Tola me 1/5 pjesë dhe Naime
Tola me 1/5 pjesë. Me pretendimin se të paditurit Astrit Tola dhe Naime Tola nuk kanë qenë
qiramarrës në apartamentin objekt gjykimi e rrjedhimisht nuk kishin të drejtë të përfitonin
nga privatizimi i kësaj banese shtetërore, paditësi Iroland Tola ka paraqitur në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Tiranë një padi, me anë të së cilës kërkon fshirjen në regjistrat e Z.R.P.P. të
pjesëve në bashkëpronësi të të paditurve dhe kalimin e këtyre pjesëve në favor të tij, për
shkak të pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitjes së apartamentit më datë 17.12.1993
176
(përsa i përket pjesës takuese të Astrit dhe Naime Tola). Pretendimin se të paditurit nuk kanë
qenë qiramarrës në banesë paditësi e mbështet në faktin që të paditurit nuk kanë qenë të
regjistruar në trungun familjar, ndërsa ai (paditësi) dhe bashkëshortja e tij Fatime kanë qenë
në një trung familjar me nënën Zade Tola, vërtetuar kjo me certifikatat përkatëse të Zyrës së
Gjendjes Civile. Po kështu, paditësi ka arsyetuar se fakti i regjistrimit të të paditurve në listën
e të pastrehëve në organet e pushtetit lokal, provon pretendimin e tij se të paditurit nuk kishin
marrëdhënie qiramarrje me shtetin, ndryshe sipas tij nuk do të konsideroheshin të pastrehë.
Këto pretendime të paditësit janë konsideruar të mbështetura në ligj e në prova nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila me vendimin nr.1833, datë 31.03.2006 pasi ka
konstatuar pavlefshmërinë e kontratës së shitjes objekt gjykimi për 2/5 pjesë e të paditurve
Astrit e Naime Tola, ka urdhëruar Z.R.P.Paluajtshme Tiranë të bëjë fshirjen e pjesës në
bashkëpronësi të të paditurve dhe kalimin e saj në favor të paditësit dhe bashkëshortes së tij.
Vendimi i mësipërm është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin
nr.1507, datë 23.09.2008.
Kundër vendimeve të gjykatave të faktit ka paraqitur rekurs pala e paditur për shkaqet
e përshkruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimet e gjykatave të faktit janë marrë
në interpretim e zbatim të gabuar të ligjit, ndaj si të tilla ato janë të cenueshme.
Është vërtetuar se që prej vitit 1960, familja Tola ka jetuar si qiramarrëse në banesën
shtetërore në Rr.“Aleksandër Moisiu” Tiranë, në një apartament 2+1, sipas një kontrate qiraje
të nënshkruar nga kryefamiljari i ndjeri Nasip Tola, bashkëshorti i Zade Tola dhe babai i
Iroland e Astrit Tola. Në këtë apartament, si gjendje familjare dhe posedues i ka gjetur data
01.12.1992, të ndjerën Zade Tola, djemtë Iroland dhe Astrit Tola dhe bashkëshortet e tyre
Fatime e Naime Tola (të gjithë në moshë madhore).
Referuar këtij fakti dhe faktit që asnjëri prej tyre nuk posedonte në atë moment
ndonjë banesë tjetër, ligji nr.7652, datë 23.12.1992 u njihte atyre të drejtën e privatizimit të
kësaj banese në pjesë të barabarta, sikundër dhe ka ndodhur me kontratën e shitjes të datës
17.12.1993.
Arsyetimi i gjykatave të faktit dhe vendimet e tyre vijnë në zbatim të gabuar të
neneve 1, 9 dhe 20 të ligjit nr.7652, datë 23.12.1992 “Për privatizimin e banesave
shtetërore”, dispozita të cilat njohin të drejtën e privatizimit të banesave shtetërore në favor të
qiramarrësve, regjistrimin e tyre pas privatizimit në emër të qiramarrësit dhe anëtarëve të
tjerë madhore të familjes duke përcaktuar se për efekt të zbatimit të ligjit duhej të merrej për
bazë përbërja familjare dhe gjendja e strehimit që rezulton në regjistrat themeltarë të
shtetasve në datën 01.12.1992. Në rastin konkret, të paditurit janë anëtarë madhore të
familjes Tola, posedues prej vitesh të banesës së bashku me pjesën tjetër të familjes dhe nuk
posedonin banesë tjetër. Ndarja e të paditurve nga paditësi dhe nëna, në regjistrat e gjendjes
civile, nuk mund t’i përjashtojë ata nga gjendja familjare, për më tepër që edhe çertifikata e
veçantë e përbërjes familjare që kanë të paditurit i referohet të njëjtës adresë banimi (pasi ajo
edhe de facto kish mbetur e njëjtë). Përsa i përket faktit se të paditurit figuronin të pastrehë
në arkivat e organeve të pushtetit lokal, është e qartë që një fakt i tillë (pavarësisht se
kontestohet nga të paditurit), nuk mund të ndikojë në të drejtën e tyre për të marrë pjesë në
privatizimin e banesës objekt gjykimi. Të pastrehë nuk konsiderohen vetëm shtetasit që nuk
kanë fare banesë por edhe ata që kanë sipërfaqe të pamjaftueshme, në normat shtetërore të
strehimit për frymë. Për të paditurit është evident fakti që jetonin në sipërfaqe më të vogla se
këto norma strehimi.
Për të gjitha sa sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se duhet vendosur
ndryshimi i vendimeve të gjykatave të faktit dhe rrëzimi i padisë së paditësit Iroland Tola, si
një padi e pambështetur në ligj.
177
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/d të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Tiranë dhe vendimit nr.1507, datë 23.09.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e
padisë.
Tiranë, më 08.10.2013
178
Nr.11214-02226-00-2013 i Regj.Them.
Nr.00-2013-2301 i Vendimit (554)
VENDIM

Në seancën gjyqësore të datës 08.10.2013, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen

civile që u përket palëve të mëposhtme:
PADITËS: SHOQËRIA “GJOKA KONSTRUKSION”

SH.A
E PADITUR: SHOQËRIA “ARIFAJ” SH.P.K .
PERSON I TRETË: SHOQËRIA “EUROKOS” SH.P.K.
OBJEKTI:
Detyrimi i palës së paditur “Arifaj” sh.p.k t’i paguajë
paditësit, Shoqërisë “Gjoka Konstruksion” sh.a,
shumën prej 5.432.200 lekë me Tvsh
për faturat e papaguara të furnizimit me asfalt.
Detyrimi i palës së paditur “Arifaj” sh.p.k. t’i paguajë
paditësit Shoqërisë “Gjoka Konstruksion” sha
shpërblimin e dëmit të shkaktuar që konsiston
në kamatë vonesat në formën e interesit bankar.
Marrje e masës së sigurimit të padisë
duke vendosur sekuestro konservative mbi llogaritë bankare
të Shoqërisë “Arifaj” sh.p.k në të gjitha bankat e nivelit të dytë.
Baza Ligjore: Nenet 32,48,153,203 e vijues të K.Pr.Civile
nenet 419 e vijues, 445 e vijues, 476 e vijues, 640 e vijues, 772 e vijues të K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.5132 Akti, datë 06.05.2013 ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesës së palës së paditur Shoqërisë “Arifaj” sh.p.k për shpalljen
e moskompetencës tokësore për gjykimin e çështjes civile me nr.5131 Akti.
Kundër vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, në bazë të nenit 62 të Kodit

të Procedurës Civile, ka ushtruar ankim të veçantë pala e paditur Shoqëria “Arifaj” sh.p.k .
duke parashtruar këto shkaqe:
- Për detyrimin e lindur të pretenduar nga ana e palës paditëse që ka të bëjë me
segmentin rrugor të sipërcituar Shoqëria “Arifaj” ka qenë në një bashkim të
përkohshëm me Shoqërinë “Kastrati” sh.a dhe të regjistruar me seli dhe nipt në
Rrethin e Kukësit.
179
- Për këtë fakt është në dijeni pala paditëse “Gjoka Konstruksion”, e cila në Dhjetor të
vitit 2012 ka ngritur një tjetër kërkesë padi me të njëjtën bazë ligjore dhe të njëjtën
shumë detyrimi, por me ndryshim se këtë e ka ngritur me palë të paditur “Arifaj”
sh.p.k & “Kastrati” sh.a .
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.11802, datë 04.12.2012 me të
drejtë ka marrë vendimin për shpalljen e moskompetencës në shqyrtimin e kësaj
çështje dhe dërgimin e saj për kompetencë tokësore pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kukës.
- Gjithashtu për këtë detyrim që kërkohet nga ana e palës paditur nuk ka kontratë
furnizimi ndërmjet të dy palëve pra “Arifaj” dhe “Gjoka”.

VËREN
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në seancë përgatitore, me vendimin nr.5131 Akti,
të datës 06.05.2013, ka vendosur rrëzimin e kërkesës së paraqitur nga ana e palës së paditur
“Arifaj” shpk për shpalljen e moskompetencës tokësore të kësaj gjykate për gjykimin e
çështjes dhe dërgimin e saj për shqyrtim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës, si gjykatë
kompetente.
Kundër vendimit të sipërcituar të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë që ka rrëzuar
kërkesën për shpalljen e moskompetencës tokësore, nga ana e palës së paditur “Arifaj” shpk,
është paraqitur në Gjykatën e Lartë një ankim i veçantë, me pretendimin se ligji procedural
civil ia njeh këtë të drejtë ankimimi duke parashtruar edhe motivet ligjore, që sipas tij e bëjnë
të cenueshëm vendimin e dhënë nga gjykata e shkallës së parë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vëren se pala e paditur “Arifaj” shpk nuk mund t’i
drejtohet Gjykatës së Lartë me ankim të veçantë për të kundërshtuar vendimin e dhënë nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është rrëzuar kërkesën e tij për shpalljen e
moskompetencës tokësore për gjykimin e çështjes.
Në mbështetje të këtij përfundimi, Kolegji Civil vlerëson të evidentojë se Kodi i
Procedurës Civile nuk i njeh palëve pjesëmarrëse në proces të drejtën që të ushtrojnë ankim
të veçantë në Gjykatën e Lartë për të kundërshtuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë në
rastet kur rrëzon kërkesën e tyre për shpalljen e moskompetencës së saj tokësore për
gjykimin e çështjes duke e dërguar për shqyrtim në një gjykatë tjetër.
Kështu, në nenin 62 të Kodit të Procedurës Civile parashikohet qartë se: “Kundër
vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e mosmarrëveshjes........,
mund të bëhet ankim i veçantë nga palët......, në Gjykatën e Lartë”.
Më tej, edhe në dispozitat e neneve 63 dhe 64 të këtij Kodi, qartësisht mund të
vërehet se ligjvënësi parashikon rregullime lidhur me objektin e gjykimit e të disponimit të
Gjykatës së Lartë dhe për mënyrën e sjelljes së gjykatave më të ulëta vetëm në rast se një
gjykatë e shkallës së parë, kryesisht apo me kërkesë të palëve, ka vendosur të shpallë
moskompetencën e saj dhe dërgimin e çështjes për gjykim në një gjykatë tjetër kompetente.
Pra, ligji nuk i njeh palëve në gjykim të drejtën e ushtrimit të ankimit të veçantë në
rastin kur një kërkesë e tillë rrëzohet nga gjykata. Nëse nga gjykata rrëzohet kërkesa për
shpalljen e moskompetencës tokësore, pala mund ta ngrejë çështjen e kompetencës vetëm së
bashku me pretendimet e tjera nëse ushtron ankim në gjykatën e apelit kundër vendimit
përfundimtar apo jo përfundimtar për zgjidhjen e çështjes.
180
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të nenit 62 dhe 485 të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Pushimin e gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.
Tiranë, më 08.10.2013
181
Nr.11241-02230-00-2013 i Regj.Them.
Nr.00-2013-2300 i Vendimit (555)
VENDIM


PADITËS: AFRIM MEÇA

E PADITUR: SHOQËRIA “VOLALBA” SHPK TIRANË.
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë
palën paditëse me 34 paga mujore.
Detyrim i pagimit të pagave të papaguara Dhjetor 2012-Janar 2013.
Marrjen e masës së sigurimit të padisë duke vendosur
bllokimin e llogarive bankare dhe pasurive të luajtshme dhe të paluajtshme
të Shoqërisë “Volalba“ shpk, deri në vlerën e detyrimit.
Dhënien e vendimit me ekzekutim të përkohshëm.
Detyrimi i palës së paditur të paguajë shpenzimet gjyqësore dhe avokatore.
Baza Ligjore: Nenet 116, 129, 141, 143, 145, 148, 153, 154, 155 e vijues të K.P.
Nenet 106, 107, 202, 203, 205, 206, 317 i K.Pr.Civile,

vendosur:
Shpalljen e moskompetencës së Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë në
shqyrtimin e çështjes civile me nr.11273 Akti.
Dërgimin e dosjes civile me nr.11273 Akti për kompetencë tokësore gjykimi
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë.

të Proçedurës Civile, ka ushtruar ankim të veçantë, paditësi Afrim Meça, i cili kërkon
prishjen e këtij vendimi dhe vendosjen për dërgimin e çështjes pranë kësaj gjykate për
vazhdimin e gjykimit, duke parashtruar këto shkaqe:
- Për marrjen e vendimit Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë është mbështetur në nenin
21 të kontratës së punës ku është parashikuar Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, por
kjo bie ndesh me nenin 7/3 dhe 11/1 të Kodit të Punës.
- Vetë paditësi ka disponuar me padinë objekt shqyrtimi gjyqësor duke ju drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Një zgjedhje e tillë midis Gjykatës së Rrethit
182
Gjyqësor Tiranë dhe Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë është përcaktuar nga fakti
se gjykimi i çështjes pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë do të shërbente për
një zgjidhje më të shpejtë, më të lehtë dhe më të mirë të çështjes.
- Në çështjen objekt gjykimi palët kanë lidhur një marrëveshje kompetence para se të
lindte konflikti ndërmjet tyre, prandaj në kuptim të dispozitës së nenit 47 të Kodit të
Procedurës Civile është e drejta e paditësit që padinë ta ngrejë në gjykatën ku ai ka
vendbanimin e tij.
- Gjithashtu rezulton se pala e paditur e ka selinë e saj në Tiranë dhe se qëndrimi i saj
duke kërkuar moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, bëhet për të
fituar kohë me zvarritjen e proceseve gjyqësore, për shkak se kjo shoqëri është në
proces falimentimi.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; si e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.4065, datë 16.04.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, për
shpalljen e moskompetencës tokësore të kësaj gjykate dhe dërgimin e çështjes për
kompetencë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, nuk është i mbështetur në ligj, prandaj
duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit si gjykata
kompetente nga pikëpamja territoriale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, deri në këtë fazë të shqyrtimit gjyqësor të
çështjes, ka pranuar të vërtetuara rrethanat e faktit se paditësi Afrim Meça i është drejtuar
kësaj gjykate me kërkesëpadi me shkak ligjor dhe objekt detyrimin e palës së paditur
“Volalba” shpk t’i paguajë si dëmshpërblim 34 paga mujore për shkak të zgjidhjes së
menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës, ku përfshihen edhe ato për
mosrespektimin e afatit dhe të procedurave, vjetërsisë në punë, etj.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka vënë në bisedim kërkesën e palës së paditur
“Volalba” shpk për shpalljen e moskompetencës tokësore për shqyrtimin e mosmarrëveshjes
objekt i këtij gjykimi dhe dërgimin e saj për kompetencë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Lushnjë.
Lidhur me kërkesën e palës së paditur për shpalljen e moskompetencës tokësore,
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë nga njëra anë arsyeton se, duke qenë mosmarrëveshje e
lidhur me marrëdhëniet e punës, bazuar në nenin 47 të Kodit të Procedurës Civile dhe nenin
7 të Kodit të Punës, kompetenca tokësore e shqyrtimit të çështjes është alternative, ndaj
paditësi mund të zgjedhë ngritjen e padisë në gjykatën ku ndodhet vendbanimi i tij apo në atë
të selisë së palës së paditur.
Nga ana tjetër, gjykata arsyeton se, sipas nenit 52 të Kodit të Procedurës Civile,
kompetenca tokësore për këtë lloj mosmarrëveshje mund të ndryshohet me marrëveshjen e
palëve, nëse ligji nuk e ndalon një marrëveshje të tillë. Gjykatës i ka rezultuar se, sipas nenit
21 të Kontratës Kolektive të Punës, parashikohet se për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve mes
tyre palët i drejtohen Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë.
Prandaj, gjykata e shkallës së parë konkludon se për zgjidhjen e mosmarrëveshjes së
punës objekt gjykimi, me marrëveshje të vetë palëve kontraktore është përzgjedhur Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Lushnjë, së cilës duhet t’i dërgohet çështja si gjykata kompetente
territoriale.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka paraqitur ankim të
veçantë në Gjykatën e Lartë paditësi Afrim Meça. Ankuesi, në thelb, pretendon se, bazuar në
nenin 47 dhe 54 të Kodit të Procedurës Civile, në cilësinë e paditësit ka ushtruar të drejtën e
zgjedhjes mes gjykatave që sipas ligjit kanë kompetencën tokësore për shqyrtimin e
183
mosmarrëveshjes në gjykim. I gabuar është referimi i gjykatës tek një dispozitë e kontratës
kolektive ku përcaktohet prej palëve Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë si gjykatë
kompetente, kjo për shkak se një marrëveshje e tillë është lidhur përpara lindjes së konfliktit
mbi marrëdhëniet e punës.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se pretendimet e ngritura në ankimin e
veçantë të paditësit Afrim Meça janë të mbështetura në ligj. Për rrjedhojë, vendimi i Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë duhet të prishet dhe ajo gjykatë të vazhdojë gjykimin e çështjes si
gjykata kompetente nga pikëpamja tokësore.
Kolegji vëren se mosmarrëveshja objekt gjykimi lidhet me marrëdhëniet (kontratën) e
punës. Kompetenca tokësore e gjykatës për zgjidhjen e këtyre mosmarrëveshjeve gjen
rregullim në Kodin e Procedurës Civile (nenet 47, 52 dhe 54) dhe Kodin e Punës (neni 7).
Të gjitha këto dispozita të dy Kodeve përmbajnë rregullime të njëjta lidhur me
kompetencën alternative tokësore për ngritjen e padisë, për të drejtën e zgjedhjes mes
gjykatave kompetente nga ana e palës paditëse, si dhe për mundësinë që palët me
marrëveshje të caktojnë gjykatën kompetente.
Kodi i Punës, përsa i përket mosmarrëveshjeve të punës, është një ligj më i posaçëm
se Kodi i Procedurës Civile, për aq sa përmban norma procedurale për zgjidhjen gjyqësisht të
këtyre mosmarrëveshjeve.
Kodi i Punës, në dallim nga Kodi i Procedurës Civile, në pikën 2 të nenit 7 bën një
rregullim më specifik përsa i përket mundësisë që ka paditësi kur është punëmarrës për të
zgjedhur gjykatën ku ka të drejtën të ngrejë padinë.
Gjithashtu, Kodi i Punës përmban një rregullim specifik, sa lejues aq edhe ndalues
përsa i përket marrëveshjes së mundshme mes punëmarrësit dhe punëdhënësit për të
ndryshuar gjykatën kompetente për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve mes tyre.
Sipas rregullimit të përgjithshëm të dispozitës së nenit 52 të Kodit të Procedurës
Civile kompetenca tokësore mund të ndryshohet me marrëveshje me shkrim të palëve, kur
këtë nuk e ndalon ligji. Por sipas dispozitës së posaçme të pikës 3 të nenit 7 të Kodit të Punës
“Marrëveshjet që lidhen me juridiksionin janë të vlefshme vetëm nëse përcaktohen pas
lindjes së konfliktit.”.
Pavarësisht se në këtë paragraf përdoret termi “juridiksion” është krejt e qartë se
bëhet fjalë për kompetencën tokësore, ashtu sikurse edhe titullohet vetë neni 7 i Kodit të
Punës. Bëhet fjalë për një mangësi të teknikës legjislative dhe jo të vullnetit të ligjvënësit.
Kjo për faktin e thjeshtë që gjykata, pra juridiksioni gjyqësor, mund të investohet vetëm nëse
e parashikon ligji, sikurse në të kundërtën, asnjë organ e subjekt tjetër nuk mund të marrë në
shqyrtim lëndë që ligji ia ngarkon gjykatës për t’i zgjidhur. Palët kontraktore nuk mund të
investojnë gjykatën në zgjidhjen një mosmarrëveshje sepse lënda, llojet dhe natyra e
mosmarrëveshjeve që investojnë juridiksionin gjyqësor caktohen vetëm nga ligji. Pra, vërtet
që në të drejtën tonë procedurale, ndryshe nga mjaft vende të tjera, është bërë traditë që
“juridiksioni” të identifikohet vetëm me të drejtën e shqyrtimit të mosmarrëveshjes nga një
gjykatë apo një organ administrativ dhe “kompetenca” me të drejtën/detyrimin e njërës prej
gjykatave për shqyrtimin e çështjes për shkak të lëndës në gjykim ose shtrirjes territoriale ku
vepron secila gjykatë. Por, shpesh në jurisprudencë kur flitet për juridiksionin e gjykatave
përdoren edhe terma të tillë si “juridiksioni i gjykatës” si në kuptimin territorial, ashtu edhe
në atë lëndor.
Për arsyet e sipërtrajtuara, në dispozitën e pikës 3 të nenit 7 të Kodit të Punës,
gabimisht është përdorur termi “juridiksion” në vend të atij “kompetencë”, por kjo mangësi
teknike nuk kushtëzon vullnetin e ligjvënësit, i cili, në këtë nen synon të rregullojë
kompetencën tokësore për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve të punës. Pikërisht, në pikën 3,
ligjvënësi e kufizon mundësinë e marrëveshjes mes palëve për caktimin e gjykatës
kompetente vetëm në rast se kjo marrëveshje arrihet pas lindjes së konfliktit. Kjo do të thotë
184
që nëse ajo marrëveshje për gjykatën kompetente është përcaktuar me lidhjen e kontratës së
punës apo gjatë marrëdhënieve të punës, pra përpara lindjes së konfliktit, është një
marrëveshje e ndaluar nga ligji, kjo edhe në kuptim të nenit 52 të Kodit të Procedurës Civile.
Një ndalim i tillë, përveç arsyeve të tjera, nisur nga natyra specifike e marrëdhënieve juridike
të punës në raport me llojet e tjera të kontratave, vendoset në ligj për të mbrojtur pozitën e
punëmarrësit, për ta barazuar efektivisht atë me punëdhënësin në procesin e negocimit dhe të
përcaktimit të kushteve të kontratës së punës që lidhet mes tyre.
Ky arsyetim mbi interpretimin dhe zbatimin e drejtë të ligjit, pa i hyrë aspekteve të
tjera faktike, e sjell Kolegjin Civil në përfundimin se gjykata e shkallës së parë gabon kur për
çështjen e gjykatës kompetente nga pikëpamja tokësore i referohet një klauzole të kontratës
së punës (kolektive apo individuale), që parashikon qysh në kohën e lidhjes së marrëdhënies
së punës se cila do të ishte gjykata kompetente për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve mes
punëmarrësit dhe punëdhënësit, sepse një klauzolë e këtillë është e ndaluar nga ligji.
Edhe në çështjen objekt gjykimi, një marrëveshje e tillë është nul. Për rrjedhojë,
përderisa selia e palës së paditur punëdhënëse është në Tiranë, nga ky Kolegj Civil gjendet e
mbështetur në nenin 54 të Kodit të Procedurës Civile e drejta e ushtruar nga paditësi për të
zgjedhur Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë si njëra prej gjykatave që njeh ligji procedural si
kompetente për gjykimin e padisë së tij.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
dhe dërgimin e çështjes për shqyrtim po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit, si gjykata
kompetente në pikëpamjen tokësore.
Tiranë, më 08.10.2013
185
Nr.00-2013-2270 i Vendimit (556)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS: RAMIZ ASLLANAJ, në mungesë

TË PADITUR: NDRIÇIM HAVARAJ, HYRIJE HAVARAJ,
SOSE HAVARAJ, DALLANDYSHE
HAVARAJ, AFRIM HAVARAJ në mungesë
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të paguajë dëmin e shkaktuar
nga mosekzekutimi i kontratës
në shumën 30.000 dollarë dhe 253.500 lekë.
Baza Ligjore: Nenet 601, 602, 423 të K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.889, datë 27.04.2007, ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesë padisë si të pabazuar në prova e në ligj.

Gjyqësor Vlorë.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësi Ramiz Asllanaj, me

të cilin kërkohet ndryshimi i vendimit të gjykatës së apelit dhe i vendimit të gjykatës së
shkallës së parë dhe pranimi i padisë, për këto shkaqe.
- Të dy gjykatat kanë zbatuar keq ligjin dhe sidomos nenin 601 të Kodit Civil.
Arsyetimet e gjykatave se kontrata e kaparit është absolutisht e pavlefshme nuk
qëndrojnë dhe bien ndesh me kuptimin dhe trajtimin teorik që bën e drejta e
detyrimeve. Në rastin konkret kjo kontratë është një veprim juridik i ligjshëm dhe ajo
quhet e lidhur që nga çasti kur është dhënë kapari
- Sipas ligjit, kapari ka funksion të dyfishtë: të vërtetojë lidhjen e kontratës dhe të
sigurojë ekzekutimin e saj.
- Kur kapari nuk ekzekutohet nga faji i palës që ka dhënë kaparin, kjo palë e humbet
kaparin dhe, kur kontrata nuk ekzekutohet nga faji i palës që ka marrë kaparin, kjo
palë është e detyruar të kthejë dyfishin e kaparit.
186
- Gjatë gjykimit është vërtetuar që kjo kontratë nuk është ekzekutuar për faj të palës së
paditur dhe për këtë shkak kjo palë duhet të detyrohet të paguajë dyfishin e kaparit;
për rastin 30.000 dollarë.
- Pa bazë ligjore është arsyetimi i gjykatave kur shprehen se kontrata është e
pavlefshme sepse kapari është i lartë. Në asnjë vend nuk thuhet se sa duhet të jetë
vlera e kaparit. Përkundrazi, praktika ka pranuar se si kapar palët mund të japin edhe
vlerë tjetër pasurore dhe kontrata e kaparit quhet e vlefshme.
- Vendimet e gjykatave janë të pabazuar edhe përsa i përket kërkimit të dëmshpërblimit
për shpenzimet e kryera për rrethimin e sendit (sipërfaqes prej 1.000 m2). Gjatë
gjykimit kemi paraqitur prova për vlerësimin e shpenzimeve.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se midis paditësit Ramiz Asllanaj dhe të
paditurve Qeriba Havaraj, Hurjet Havaraj, Sose Havaraj, Dallandyshe Havaraj, Afrim
Havaraj, Ndriçim Havaraj është nënshkruar kontrata me nr.1486 Rep. nr.545 Kol., datë
15.02.2005.
1.1. Kontrata e mësipërme është emërtuar “Kontratë Kapari”, porse palët paraqiten: -
paditësi me cilësinë e blerësit dhe të paditurit me cilësinë e shitësave.
1.2. Sipas përmbajtjes së kontratës pala shitëse, të paditurit e këtij gjykimi, ka marrë
përsipër që nga sipërfaqja prej 2700 m2 në pronësi të tyre “...do t’i shesin palës blerëse
vetëm 1000 m2 atë që kufizohet paralel me Rrugën Vlorë Orikum, kundrejt shumës prej
50.000 dollarë (...). Blerësit kanë paguar, në formën e kaparit shumën prej 30.000 dollarësh
(...) jashtë kësaj zyre dhe e ka marrë në dorëzim parcelën prej 1000 m2. Meqenëse pronari
nuk ka dokument pronësie me datë të rinovuar, lëshuar nga ZRPP Vlorë, kontrata
përfundimtare e shitjes do të bëhet në një fazë të dytë sapo të sigurohen dokumentet e
pronësisë nga shitësi”.
1.3. Në kontratë është parashikuar se “Për zgjidhje të kontratës për faje të shitësit ai i
detyrohet blerësit t’i paguajë dyfishin e shumës së paguar si kapar, si dhe shpenzimet që ai
ka kryer mbi tokën e shitur. Për zgjidhje të kontratës për faje të blerësit, Ai humbet shumën e
paguar si kapar”.
2. Rezulton se kontrata e shitjes të sipërfaqes së tokës së sipërcituar nuk është lidhur
midis këtyre palëve, por të paditurit e këtij gjykimi ia kanë shitur atë personave të tretë dhe
njëkohësisht paditësi është zhveshur nga posedimi. Ndërkohë të paditurit i kanë kthyer
paditësit 30.000 dollarët.
3. Paditësi Ramiz Asllanaj, me pretendimin se të paditurit Qeriba Havaraj, Hurjet
Havaraj, Sose Havaraj, Dallandyshe Havaraj, Afrim Havaraj, Ndriçim Havaraj nuk kanë
përmbushur detyrimin kontraktor, nuk i kanë shitur sendin duke i shkaktuar dëm, bazuar në
nenet 601, 602 dhe 423 të Kodit Civil, me padi ka kërkuar: “Detyrimin e të paditurve të më
paguajnë dëmin e shkaktuar nga mosekzekutimi i kontratës në shumën prej 30.000
(tridhjetëmijë) dollarë dhe 253.500 (...lekë) shqiptare”.
4. Nëpërmjet prapësimeve, pala e paditur ka parashtruar se kontrata e kaparit është
veprim juridik absolutisht i pavlefshëm, pasi toka që do të shitej ka qenë në pronësi vetëm të
nënës së të paditurve, të ndjerës Qeriba Havaraj dhe të paditurit nuk kanë pasur tagra
pronësie, kontrata është një veprim juridik me kusht dhe paditësi nuk vërtetoi se kushti është
përmbushur, mosekzekutimi i kontratës nuk është rrjedhojë e veprime të palës së paditur.
187
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.889, datë 27.04.2007, ka rrëzuar
padinë si të pabazuar në prova e në ligj.
5.1. Në rrëzimin e padisë, gjykata ka arritur në konkluzionin se paditësi “...nuk
legjitimohet në kërkimin e tij për të detyruar të paditurit ta dëmshpërblejnë me njëfishin e
papaguar të kaparit” me arsyetimin se: - në kushtet kur “...palët kontraktuese nuk e kanë
lidhur asnjëherë midis tyre kontratën e shitjes...kontrata e kaparit ka ngelur e vetme dhe e pa
shoqëruar për asnjë moment me kontratën kryesore (kontratën e shitjes). Në këto kushte...,
vetëm kontrata e kaparit, në rastin konkret nuk mund të përmbushë asnjë prej funksioneve të
tij kryesore, as të vërtetojë lidhjen e kontratës dhe aq më tepër të mund të shërbejë për të
siguruar ekzekutimin e detyrimeve të kësaj kontratë shitje e cila nuk është lidhur asnjëherë”;
- “Në këto kushte kontrata e kaparit..., e humbet fuqinë e saj juridike (për shkak të mos
lidhjes së kontratës kryesore) dhe palët nuk mund të bazohen në këtë kontratë për të siguruar
lidhjen apo ekzekutimin e detyrimeve të kontratës së shitjes”; - në kohën e lidhjes së
kontratës “Pronare e vetme mbi atë sipërfaqe toke ka qenë vetëm nëna e të paditurve, e
ndjera Qeriba Havaraj...Duke qenë se këta persona (të paditurit), nuk kanë pasur të drejta
pronësie mbi sipërfaqen prej 1000 m2, atëherë këta persona nuk mund të lidhnin kontratë
shitje me paditësin (ose ajo kontratë do të ishte e pavlefshme), si rrjedhojë ata nuk mund të
lidhnin edhe kontratën e kaparit...”; - një element tjetër që “...e bën të pavlefshme kontratën
e kaparit..., është vlera e lartë e kaparit e parashikuar në këtë kontratë...”.
6. Mbi ankimin e paditësit, me të njëjtin arsyetim, Gjykata e Apelit Vlorë, me
vendimin nr.278, datë 24.09.2008, ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
6.1. Lidhur me kërkimin për shpërblimin e dëmit që paditësi pretendon se i është
shkaktuar nga shërbimet që ka bërë për sendin në posedim, gjykata parashtron se “...nuk
është e vërtetuar se sa janë këto shpenzime, nuk del e provuar që prej paditësit të jenë
paraqitur prova bindëse, se punimet që ai pretendon kanë qenë të nevojshme e të
domosdoshme për t’u kryer për mirëmbajtjen e sendit”.
7. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësi Ramiz Asllanaj,
nënshkruar nga avokati K.Nano si përfaqësues me prokurë të posaçme, me të cilin kërkohet
ndryshimi i vendimit të gjykatës së apelit dhe i vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe
pranimi i padisë, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
8. Dispozitat e Kodit Civil dhe ato të Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është
parashikuar:
8.1. Neni 601 i K.Civil: “Kapar quhet shuma në të holla që njëra nga palët i jep
tjetrës për llogari të shumës që do t’i paguhet në bazë të kontratës, me qëllim
që të vërtetojë lidhjen e kontratës dhe të sigurojë ekzekutimin e saj”.
8.2. Neni 14 i K.Pr.Civile: “Gjykata ka për detyrë që të zhvillojë një proces të
rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të
çështjes”.
188
përmenden: 1) rrethanat e çështjes, ashtu siç janë konstatuar gjatë gjykimit,
dhe përfundimet e nxjerra nga gjykata, 2) provat dhe arsyet në të cilat
mbështetet vendimi, 3) dispozitat ligjore në të cilat bazohet vendimi”.
9. Se rekursi i paraqitur nga paditësi Ramiz Asllanaj përmban shkaqe ligjore nga ato
të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e vendimit
nr.278, datë 24.09.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë, me të cilin është lënë në fuqi vendimi
nr.889, datë 27.04.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe të shkaqeve të rekursit, arrin në përfundimin se
vendimi nr.278, datë 24.09.2008 i Gjykatës së Apelit Vlorë është rrjedhojë e mosrespektimit
të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim po pranë
kësaj gjykate.
11. Ky Kolegj e gjen me vend të parashtrojë se procesi gjyqësor civil ka për qëllim
zhvillimin e një gjykimi që konsiston në vlerësimin nga pikëpamja e së drejtës të një fakti ose
një grup faktesh, që domosdoshmërisht para se të vlerësohen nga gjykata, duhet të vërtetohen
dhe vendimi që jepet në përfundim të tij duhet të mbështetet në dispozitat ligjore të
zbatueshme për rastin konkret. Në të kundërt, sikundër është rasti në shqyrtim, vendimi nuk
është i argumentuar dhe as i bazuar në ligj.
11.1. Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të
dosjes gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykatat e
faktit janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është
respektuar ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e
Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të objektit dhe shkakut të padisë,
përmbajtjes së saj dhe të kontratës nr.1486 Rep., nr.545 Kol., datë 15.02.2005, lidhur midis
palëve ndërgjyqëse, evidenton se pala paditëse, ka kërkuar detyrimin e të paditurve t’i
paguajnë dëmin e shkaktuar dhe shumën prej 30.000 USD, që përbën njëfishin e shumës së
dhënë si kapar të papaguar, për këto shkaqe: (i) pala e paditur nuk ka përmbushur detyrimin e
lindur nga kontrata e datës 15.02.2005 për lidhjen e kontratës së shitjes të sipërfaqes prej
1.000 m2 truall; (ii) mospërmbushja e këtij detyrimi është për faj të palës së paditur; (iii)
gjatë kohës që ka pasur sendin në posedim ka kryer shpenzime për mirëmbajtjen e tij.
13. Gjykata e shkallës së parë ka rrëzuar padinë me argumentin se kontrata e kaparit
është e pavlefshme për shkak se (i) “...palët kontraktuese nuk e kanë lidhur asnjëherë midis
tyre kontratën e shitjes...kontrata e kaparit ka ngelur e vetme dhe e pa shoqëruar për asnjë
moment me kontratën kryesore (kontratën e shitjes)...vetëm kontrata e kaparit, në rastin
konkret nuk mund të përmbushë asnjë prej funksioneve të tij kryesore, as të vërtetojë lidhjen
e kontratës dhe aq më tepër të mund të shërbejë për të siguruar ekzekutimin e detyrimeve të
kësaj kontratë shitje e cila nuk është lidhur asnjëherë”; - (ii) në kohën e lidhjes së kontratës
“Pronare e vetme mbi atë sipërfaqe toke ka qenë vetëm nëna e të paditurve, e ndjera Qeriba
Havaraj...” dhe se të paditurit “...nuk kanë pasur të drejta pronësie mbi sipërfaqen prej 1000
m2,...”; - kontrata e kaparit është e pavlefshme edhe për shkak të vlerës së lartë të kaparit.
14. Gjykata e apelit ka marrë çështjen në shqyrtim mbi ankimin e paditësit dhe, pasi
ka pranuar faktet sikurse gjykata e shkallës së parë, me të njëjtin arsyetim, ka lënë në fuqi
vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
189
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykata e apelit, ndonëse i ka pasur të
gjitha mundësitë ligjore të konstatonte të metat e gjykimit në shkallë të parë dhe të ndreqte
ato, duke interpretuar dhe zbatuar gabim dispozitat e Kodit Civil, që kanë të bëjnë më
marrëdhënien e cila ka shërbyer si shkak i mosmarrëveshjes, sikurse gjykata e shkallës së
parë, është mjaftuar vetëm me një përsëritje të arsyetimit të vendimit të gjykatës së shkallës
së parë, duke anashkaluar: (i) sqarimin plotësisht të rrethanave ligjore që lidhen me gjykimin
e çështjes e që kanë të bëjnë me elementë thelbësorë të padisë objekt shqyrtimi, me natyrën
juridike të saj; (ii) të drejtat dhe detyrimet e lindura për palët nga kontrata e datës 15.02.2005;
(iii) pretendimet e palës paditëse lidhur me verifikimin dhe analizën juridike të ekzistencës
ose jo të dëmit të pretenduar; (iv) pretendimet lidhur me fajësinë ose jo të palës së paditur në
mospërmbushjen e detyrimit, kjo në raport me gjendjen e faktit dhe ligjit.
16. Referuar pretendimeve të parashtruara në rekurs nga pala paditëse, fakteve të
pranuara të vërtetuara nga gjykatat dhe përmbajtjes së neneve 601-602 të Kodit Civil, ky
kolegj e vlerëson të pambështetur në ligj arsyetimin dhe përfundimin e gjykatave të faktit,
sipas të cilave “Kontrata e Kaparit”, lidhur midis palëve ndërgjyqëse, është e pavlefshme.
Vlen të theksohet se nuk duhet ngatërruar vlefshmëria e kontratës në tërësi me masën e vlerës
së kaparit, që është aplikuar për rastin konkret.
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë sjell në vëmendje të gjykatave të faktit se, në
vështrim të përmbajtjes së neneve 601 dhe 602 të Kodit Civil, kapari ka një funksion të
dyfishtë: (i) të vërtetojë lidhjen e kontratës dhe (ii) të sigurojë përmbushjen e saj. Në këtë
drejtim kapari konfirmon qenien e kontratës (arrha confirmatoria), që për rastin në shqyrtim
konfirmon qenien e kontratës së datës 15.02.2005, prej së cilës palët kanë tërhequr të drejtat
dhe kanë marrë përsipër detyrime konkrete.
17.1. Kapari është një ndër mjetet e sigurimit të përmbushjes së detyrimeve, që në
ndryshim nga të tjerët, siguron jo vetëm përmbushjen e detyrimit, por edhe vetë lidhjen e
kontratës. Në kuptim të dispozitave të sipër treguara të Kodit Civil, ndonëse kontrata e
kaparit është kontratë dytësore (aksesore), ajo përbën dhe një sanksion civil ndaj palës që
është me faj, si për rastin e mospërmbushjes së detyrimeve kontraktore, ashtu dhe kur për faj
të njërës pale nuk lidhet kontrata kryesore. Në këtë kuptim gjykatat gabojnë kur e
konsiderojnë kontratën e lidhur midis palëve të pavlefshme.
17.2. Kontrata e kaparit, në dallim nga kontratat e tjera dytësore mund të ekzekutohet
edhe më vete. Ajo mund të lidhet edhe për një detyrim të lindur apo edhe për një kontratë që
nuk është lidhur. Pra, ndonëse quhet kontratë dytësore, ajo mund të mos jetë dytësore e një
kontrate, por e një detyrimi, sikurse është rasti në shqyrtim, që kontrata midis palëve është
lidhur për përmbushjen e një detyrimi, atë të lidhjes në të ardhmen të kontratës së shitjes.
17.3. Në këtë kuadër ligjor, gjykatat duhej të përcaktonin e të identifikonin drejt
marrëdhënien juridike të krijuar nga kontrata që në titull është quajtur “Kontratë Kapari”;
është kjo një kontratë kapari apo premtim shitje e ngarkuar edhe me kapar. Këtë kategori
kontratash Kodi Civil nuk e parashikon shprehimisht, por as nuk e ndalon.
18. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, lidhur me masën e kaparit vlerëson se, cilado
qoftë forma e dhënies së kaparit, në lekë apo në sende, ai nuk mund t’i afrohet vlerës së
detyrimit kryesor ose vlerës së sendit objekt kontrate apo që do të jetë objekt i kontratës në të
ardhmen, Pra kapari nuk mund të jetë jashtë logjikës ekonomike.
18.1. Dispozitat e Kodit Civil që rregullojnë kaparin nuk parashikojnë ndonjë kufi
maksimal të vlerës së kaparit, që do të shërbente si barrierë për të shmangur kushte të tilla që
do të çonin në humbje, fitim ose dëmtim të shpërpjesëtuar të interesave të njërës palë në
raport me interesat e palës tjetër.
18.2. Në këto kushte, për të mënjanuar dëmtimin e pamasë (laesio enormis) ose
dëmtimin e shpërpjesëtuar, është i domosdoshëm referimi në dispozitat e përgjithshme lidhur
me natyrën ekonomike të detyrimit dhe korrektësisë së pjesëmarrësve në një marrëdhënie
190
detyrimi apo kontratë (neni 422 i K.Civil).[1] Në interpretim të kësaj dispozite dhe atyre që
përcaktojnë kushtet e përgjithshme të kontratave[2] arrihet në përfundimin që liria e
kontraktimit nuk është absolute. Ajo mund “të kufizohet” nga disa faktorë ekonomikë e
moralë, siç janë edhe ato që përmenden në dispozitën e sipërcituar, e që duhet t’i ketë
parasysh edhe gjykata në zgjidhjen e çdo çështje konkrete. Anashkalimi i faktorëve të
mësipërm të çon në mungesë proporcionaliteti, apo, në dëmtim të shpërpjesëtuar të interesave
të palës kontraktuese, gjë që nënkupton se vullneti (pëlqimi) i kësaj pale nuk ka qenë krejt i
lirë.[3]
18.3. Në rastin në shqyrtim kontrata e kaparit është në vetvete një veprim juridik i
ligjshëm dhe i vlefshëm. E pavlefshme është pjesa e kaparit që kapërcen limitin e lejuar nga
logjika ekonomike, arsyeja e morali, të parashtruar më lart. Në raste të tilla, gjykata duhet të
ketë parasysh rregullin e njohur sipas të cilit, pjesët e pavlefshme nuk e bëjnë detyrimisht të
pavlefshëm të gjithë veprimin juridik.[4]
19. Gjithashtu, ky kolegj evidenton se paditësi ka kërkuar dhe shpërblimin e dëmit që
i është shkaktuar, porse gjykatat nuk i kanë dhënë përgjigje këtij kërkimi, nëse qëndron ose
jo.
20. Përsa më sipër, dhe në rrethanat kur gjykata e apelit i ka mundësitë ligjore të
marrë në shqyrtim dhe të zgjidhë drejt çështjen konkrete, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për
rishqyrtim po asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
21. Në vlerësim të natyrës juridike të mosmarrëveshjes, shkakut të lindjes së saj, në
mbështetje të neneve 465, 486 e 493 të Kodit të Procedurës Civile, gjykata e apelit, duke
mbajtur parasysh konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi, qoftë edhe kryesisht, duhet të
përsërisë hetimin gjyqësor, nëpërmjet të cilit të verifikojë e të evidentojë me argumente: (i)
ekzistencën ose jo të fajit të palës së paditur lidhur me mospërmbushjen e detyrimit të
kontratës së datës 15.02.2005; (ii) nëse paditësit i është shkaktuar ose jo dëm dhe nëse po, sa
është masa e këtij dëmi; (iii) nëse rezulton se pala e paditur është me faj, në respektim të
nenit 602 të Kodit Civil, të evidentohet dëmi, duke u llogaritur në shpërblimin e këtij dëmi
dhe shuma e kaparit e cila duhet të përcaktohet sipas argumenteve të këtij vendimi, përveçse
do të rezultojë se në kontratë është parashikuar ndryshe.
21.1. Për zgjidhjen e drejtë të këtyre problemeve, gjykata duhet të përcaktojë me
vendim për secilën palë faktet që duhet të provohen prej tyre, provat që lejohen të paraqiten
nga secila palë veçmas, vlerën provuese të secilës prove, si dhe barrën e provës për secilën
palë.
21.2. Në rigjykim, gjykata e apelit, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të mësipërme,
1 ?
[ ] Neni 422 i K.Civil: “Kreditori dhe debitori duhet të sillen ndaj njëri-tjetrit me korrektesë, me paanësi dhe sipas
kërkesave të arsyes”.
2 ?
[ ] Neni 686§2 i K.Civil: “Janë të pavlefshme kushtet e përgjithshme që sjellin një humbje ose dëmtim të shpërpjestuar të
interesave të palës kontraktuese, posaçërisht kur ato ndryshojnë në mënyrë thelbësore nga parimet e barazisë e të paanësisë
të shprehura në dispozitat e këtij kodi që rregullojnë marrëdhëniet kontraktuale”.
3 ?
[ ] Vendimi njësues nr.932, datë 22.06.2000 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykakës së Lartë.
4 ?
[ ] Neni 111 i K.Civil: “Kur shkaku i pavlefshmërisë prek vetëm një pjesë të veprimit juridik, ky mbetet i vlefshëm në pjesët
e tjera të tij, përveç kur, sipas përmbajtjes së veprimit juridik, këto pjesë paraqesin marrëdhënie të pandashme me pjesën e
pavlefshme të veprimit juridik”.
191
21.3. Gjykata t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në
përputhje me ligjin, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm për të provuar faktet mbi të
cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e ligjore të
21.4. Në funksion të zgjidhjes së drejtë të çështjes dhe për sqarim të plotë të situatës
juridike të secilës pale ndërgjyqëse, pa paragjykuar zgjidhjen përfundimtare të çështjes,
gjykata, bazuar në nenin 224/a të Kodit të Procedurës Civile, për konstatimin dhe sqarimin e
fakteve, që kanë lidhje me mosmarrëveshjen në gjykim e për të cilat kërkohen njohuri të
posaçme nga fusha të tjera të shkencës, mund të urdhërojë kryerjen e një akt ekspertimi.
procedural e atij material të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive, lidhur me
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.278, datë 24.09.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 10.10.2013
192
Nr.00-2013-2195 i Vendimit (557)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 10.10.2013 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket:
PADITËS: PETRI THOMA, përfaqësuar nga avokat

Bledar Bajri
TË PADITUR: MIHALLAQ THOMA, KOZETA THOMA, në
mungesë
PERSONA TË TRETË: BASHKIA KORÇË, në mungesë
SHOQËRIA “ALB-AGRON” SHPK, në
mungesë
OBJEKTI:
Detyrim i të paditurve Mihallaq Thoma dhe Kozeta Thoma
për të njohur pronar mbi murin
në të cilin janë mbështetur të dy ndërtesat e tyre
dhe detyrimi i të paditurit Mihallaq Thoma
t’i shpërblejë dëmin e shkaktuar banesës së tij.
Baza Ligjore: Nenet 296, 169, 163, 192, 194, 196,
657, 303, 302, 606 dhe 610 të K.Civil.
Ligji nr.7843, datë 13.07.1994
“Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.1012, datë 16.04.2008 ka

vendosur:
Pranimin e pjesshëm të kërkesë padisë.
Detyrimin e të paditurit Mihallaq Thoma t’i shpërblejë paditësit Petri Thoma
dëmin e shkaktuar në banesën e tij në vlerën 266.600 lekë.
Rrëzimin e kërkesë padisë në lidhje me detyrimin e të paditurve Mihallaq
Thoma dhe Kozeta Thoma për ta njohur paditësin pronar mbi murin ku kanë
qenë mbështetur të dy banesat.

Gjyqësor Korçë që u përket palëve Petri Thoma e Mihallaq Thoma me objekt
njohje pronësie, etj., për pjesën e rrëzuar të padisë.
193
Gjyqësor Korçë si më poshtë:
Rrëzimin e padisë dhe kërkimin e shpërblimit të dëmit si të pabazuar në prova
e në ligj.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësi Petri Thoma, me të

cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të
gjykatës së shkallës së parë për pjesën që ka pranuar padinë dhe ndryshimin e tij për pjesën
që ka rrëzuar padinë duke u vendosur pranimi i plotë i padisë, për këto shkaqe:
- Pika e parë e vendimit nr.362, datë 12.12.2008 të gjykatës së apelit është në
kundërshtim me ligjin material dhe procedural dhe provat e administruara.
- Me vendimin e gjykatës më është mohuar servituti i kalimit, i pranuar nga pronari i
mëparshëm. Këtë të drejtë nuk mund të ma mohojë asnjë pronar i mëvonshëm kufitar.
- Të paditurit kanë cenuar pronësinë, e vërtetuar kjo nga ekspertimi dhe fotografitë e
depozituara .
- Ndërtimi i bërë nga të paditurit nuk përputhet me projektin e miratuar nga K.K.RR.T.
e Korçës, pra ka edhe mosrealizime të kondicioneve urbanistike, në sipërfaqe
ndërtimore nga 244 m2 në 252 m2.
- Të paditurit janë bërë pronarë të asaj prone me anë të një testamenti të falsifikuar ku
vërtetohet me vendim nr.160 vitit 2007, datë 07.04.2008, numri protokollit 07/4 të
Prokurorisë Korçë e shoqëruar me akt ekspertizë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesin e paditësit Petri Thoma,
avokatin Bledar Bajri, që kërkoi ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit
të gjykatës së shkallës së parë duke iu kthyer të drejtat reale mbi pronësinë e tij, si dhe lënien
në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë në lidhje me detyrimin e shpërblimit të
dëmit; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se palët ndërgjyqëse janë në
marrëdhënie të posaçme; paditësi Petri Thoma dhe i padituri Mihallaq Thoma janë vëllezër,
ndërsa e paditura Kozeta Thoma është bashkëshortja e të paditurit Mihallaq Thoma.
2. Palët ndërgjyqëse janë pronarë të dy banesave kufitare, të mbështetura mbi të
njëjtin mur, që në origjinë referojnë si një pasuri e vetme e Sotiraq Thomollari, ati i Petri dhe
Mihallaq Thoma, me nr.pasurie 5/554, me sipërfaqe 310 m2, e cila më pas është ndarë në dy
pjesë: pasuri me nr.5/281, me sipërfaqe 66 m2 (aktualisht pronë e paditësit) dhe pasuria me
nr.5/282, me sipërfaqe 244 m2 (pronë e të paditurve), të ndodhura në qytetin e Korçës.
2.1. Paditësi Petri Thoma është pronar i pasurisë nr.5/281, ndodhur në zona kadastrale
nr.8563, Lagja nr.5, Rruga “Jorgji Lubonja”, nr.4, e formës dy katëshe, me sipërfaqe
ndërtimore 25.50 m2, e përbërë prej një dhome, një sobalke dhe korridor kati sipër, një
kuzhinë e një bodrum kati poshtë, me kufizimet përkatëse. Pronësi kjo e fituar me kontratën e
dhurimit nr.154 rep. nr.111 Kol., datë 20.03.1979 nga dhuruesi Sotiraq Thomollari, ati i
paditësit.
2.2. Të paditurit Mihallaq Thoma dhe Kozeta Thoma janë bashkëpronarë mbi
pasurinë nr.5/282, ndodhur në zonën kadastrale nr.8563, me sipërfaqe trualli prej 244 m2,
nga të cilat ndërtesa ze 102.5 m2 me kufizimet përkatëse. Bashkëpronësia mbi këtë pasuri
është fituar me kontratën e dhurimit nr.3863 rep., nr.2388 Kol., datë 11.09.1995 nga dhuruesi
Sotiraq Thomollari për ½ pjesë të pandarë të një banese të ndodhur në Rrugën “Jorgji
194
Lubonja” nr.4, e formës dy katëshe, e përbërë lart prej dy dhoma, dy sobalka dhe korridor
dhe kati poshtë bodrume, me kufizimet përkatëse. Ndërsa pjesa tjetër prej ½ të po kësaj
pasurie i ka kaluar të paditurit Mihallaq Thomollari si trashëgimtar testamentar i
trashëgimlënësit Sotiraq Thomollari.
3. Me vendimin nr.25/4, datë 29.05.2006 të Këshillit të Rregullimit të Territorit të
Bashkisë Korçë të paditurit Mihallaq Thoma i është i miratuar leja e prishjes së banesës, leje
e cila i është dhënë subjektit “Alb-Agron” shpk. Mbi bazën e kësaj leje është realizuar prishja
e objektit banesë të të paditurit.
4. Paditësi Petri Thoma, me pretendimin se gjatë prishjes së banesës të të paditurit
është prishur dhe muri ku mbështeteshin banesat dhe njëkohësisht i janë shkaktuar dëme
banesës së tij dhe orendive shtëpiake, me padi ka kërkuar: “Detyrimin e të paditurit të më
njohë pronar të pronës që e disponoj me dokumente të rregullta. Detyrimin e të paditurit për
të dëmshpërblyer për dëmin që më shkaktoi duke ma bërë banesën të pabanueshme”.
5. Gjykata e rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.1012, datë 16.04.2008, ka
pranuar pjesërisht padinë duke detyruar të paditurin “...Mihallaq Thoma t’i shpërblejë
paditësit Petri Thoma dëmin e shkaktuar në banesën e tij në vlerë 266.600 lekë” dhe ka
rrëzuar atë për pjesën që paditësi kërkon detyrimin e të paditurve të t’i njohin pronësinë
“...mbi murin ku kanë qenë mbështetur të dy banesat”.
5.1. Në zgjidhjen e dhënë (i) për pjesën që ka pranuar padinë, gjykata pasi ka
administruar dhe akt ekspertimin arsyeton: - “...ekzistojnë të gjitha kushtet e shpërblimit të
dëmit, parashikuar nga neni 608 i Kodit Civil. Së pari: Paditësi...është pronar i një shtëpie
banimi...Banesa e mësipërme është dëmtuar, duke u prishur muret, çatia, suvaja e murit nga
pjesa e brendshme, etj. Ekzistenca e dëmit mbi këtë shtëpi pohohet nga të dy palët
ndërgjyqëse, vërtetohet nga këqyrja e bërë nga gjykata... e rezulton edhe nga akti i
ekspertimit..., rezulton ekzistenca e dëmit mbi banesën, pronë e paditësit Petri Thoma”;
- “...dëmtimi i banesës së paditësit ka ardhur si pasojë e prishjes së murit në të cilin
mbështeteshin të dy banesat...nga prishja e murit nuk mund të shmangej as dëmtimi i banesës
së paditësit...prishja e murit e për rrjedhojë edhe dëmtimi i banesës së paditësit kanë qenë
rrjedhojë e veprimeve të të paditurit Mihallaq Thoma, ç’ka do të thotë se ekziston lidhja
shkakësore midis veprimeve të tij e dëmit të banesës së paditësit”; - “Shkaktimi i dëmit në
banesën e paditësit... është bërë në mënyrë të kundraligjshme nga i padituri Mihallaq
Thoma...”, me lejen e prishjes “...i padituri nuk ka qenë i ligjëruar të prishte murin ku
mbështetej edhe prona e paditësit...”; - “...i padituri...ka vepruar me faj në dëmin që i ka
shkaktuar paditësit..., pasi ka pasur mundësi të parashikonte ardhjen e pasojave”; - (ii)
lidhur me pjesën që gjykata ka rrëzuar padinë arsyeton: - ky kërkim është “...i pambështetur
në ligj. Kjo për arsye se paditësi ka përdorur bazën ligjore të gabuar”; - baza ligjore e padisë
“...nuk përputhet me objektin e kërkesë padisë”, dispozitat që ai përdor në mbështetje të
kërkimit të tij nuk kanë lidhje me këtë kërkim; - për rastin “...si referencë të duhur ligjore,
paditësi duhet të përdorte atë dispozitë ligjore prej nga rrjedh e drejta e tij e pronësisë mbi
sendin për të cilin ai kërkon njohjen pronar... në mbështetje të nenit 126/2 të Kodit të
Procedurës Civile, gjykata nuk mund të ndryshojë bazën juridike të padisë, pa kërkesën e
palës”.
6. Mbi ankimin e të paditurit Mihallaq Thoma, Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin
nr.362, datë 12.12.2008, ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë për pjesën që
ka rrëzuar padinë dhe e ka ndryshuar atë për pjesën tjetër, duke vendosur rrëzimin edhe për
“...kërkimin e shpërblimit të dëmit si të pabazuar në prova e ligj”.
6.1. Për pjesën që ka ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe ka rrëzuar
padinë, gjykata e apelit arsyeton: - “...në rastin konkret nuk plotësohen të gjitha kushtet e
kërkuara për shkaktimin e dëmit dhe në këto rrethana i padituri Mihallaq nuk duhet të
përgjigjet civilisht ndaj paditësit Petri”; - “...rezulton e provuar se ekziston një dëm i
195
shkaktuar banesës së paditësit,... Provohet gjithashtu se dëmi i shkaktuar ka ardhur si
rezultat i prishjes së murit tek i cili mbështeteshin të dy banesat prona të palëve
ndërgjyqëse”; - “Është e vërtetë që prishja e objektit ekzistues është bërë nga i padituri
Mihallaq por veprimet e tij nuk janë të kundraligjshme. Prishjen e objektit i padituri e ka
filluar pas marrjes së lejes së prishjes nga organi kompetent,... Ky vendim... është marrë pas
verifikimeve dhe analizës së situatës dhe të drejtës së pronësisë të kërkuesit të kësaj leje, dhe
në nxjerrjen e këtij vendimi janë mbajtur parasysh të gjitha kërkesat e ligjit dhe rrethanat e
prishjes. Në këtë kuadër i padituri nuk ka kryer asnjë veprim të kundërligjshëm... pasi ka
zbatuar vetëm një akt administrativ të nxjerrë nga organi kompetent”; - “...nga
dokumentacioni i ndodhur në dosje muri ndarës ka qenë pjesë e pronës së të paditurit
Mihallaq. Veprimet e të paditurit nuk janë me faj...”; - “Veprimet e të paditurit janë kryer
konform lejes së prishjes dhe nuk janë me faj”; - “Në rastin konkret mund të diskutohet
vetëm pakujdesia në prishje... si dhe neglizhenca e vetë paditësit i cili duhet të kishte marrë
të gjitha masat për shmangien e kësaj pasoje qoftë duke kërkuar anullimin e lejes së prishjes
apo edhe duke marrë masa për sigurimin e kushteve që banesa e tij të mos dëmtohej”, kjo
dhe në kuptim të nenit 609/2 të Kodit Civil.
7. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs paditësi Petri Thoma, me
të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të
gjykatës së shkallës së parë për pjesën që ka pranuar padinë dhe ndryshimin e tij për pjesën
që ka rrëzuar padinë duke u vendosur pranimi i plotë i padisë, për shkaqet e pasqyruara në
Ligji i zbatueshëm
çështjes”.
9. Rekursi i paraqitur për aq sa ka të bëjë me pjesën e padisë për shpërblimin e dëmit
të shkaktuar përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës
Civile që motivojnë cenimin e vendimit të gjykatës së apelit.
Gjykatës së Apelit Korçë për pjesën që ka ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë
dhe ka rrëzuar padinë është rrjedhojë e mosrespektimit të kërkesave të ligjit dhe për këtë
shkak duhet të prishet dhe të lihet në fuqi vendimi i gjykatës së shkallës së parë.
11. Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të
196
12. Për rastin në shqyrtim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë evidenton se paditësi
Petri Thoma me padinë në shqyrtim ka kërkuar detyrimin e palës së paditur ta njohë pronar
mbi murin ku mbështeteshin banesat respektive dhe ta dëmshpërblejë për dëmin që i është
shkaktuar për këto shkaqe: (i) muri mbështetës i banesave ka qenë në pronësi të tij dhe se (ii)
nga veprimet e paligjshme të kryera nga i padituri gjatë prishjes së banesës, paditësit i janë
shkaktuar dëme në banesën e tij dhe në orenditë shtëpiake.
13. Nga ana tjetër, nëpërmjet prapësimeve pala e paditur ka pretenduar se prishjen e
banesës e ka bërë mbi bazën e lejes së prishjes dhënë nga organi kompetent shtetëror, muri
ku mbështeteshin banesat në pronësi të secilit nuk ka qenë në pronësi të paditësit, por të tij
dhe se veprimet e tij kanë qenë në konformitet me lejen përkatëse.
14. Gjykata e shkallës së parë, pasi ka bërë këqyrjen dhe administruar akt
ekspertimin, duke bërë një analizë juridike dhe vlerësim të provave shkresore në mënyrë
analitike e të detajuar të kushteve të kërkuar nga ligji për lindjen e detyrimit jashtëkontraktor,
ka arritur në përfundimin se, i padituri Mihallaq Thoma, me veprimet e tij të kundraligjshme
gjatë prishjes së banesës së tij i ka shkaktuar dëm paditësit; ky dëm është rrjedhojë i
drejtpërdrejtë dhe i menjëhershëm i veprimeve të kundraligjshme të tij dhe për këto shkaqe
ka detyruar të paditurin të dëmshpërblejë paditësin në shumën e 266.600 lekë.
14.1. Ndërsa kërkimin për njohjen e pronësisë mbi murin ku mbështeteshin banesat e
ka konsideruar të pambështetur në ligj dhe në prova dhe për këtë shkak ka rrëzuar padinë për
këtë pjesë.
15. Gjykata e apelit ka marrë çështjen në shqyrtim mbi ankimin e palës së paditur
dhe, mbi të njëjtat rrethana, fakte e prova të administruara gjatë gjykimit në shkallë të parë,
me të njëjtin arsyetim ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë për pjesën që ka
rrëzuar padinë dhe e ka ndryshuar atë, duke rrëzuar padinë për kërkimin e shpërblimit të
dëmit, me arsyetimin se veprimet e të paditurit nuk janë me faj dhe se mungon lidhja
shkakësore midis veprimeve të tij dhe pasojës, dëmit të ardhur paditësit.
16. Ky kolegj vlerëson se vendimi i gjykatës së shkallës së parë është mbështetur në
dispozitat ligjore të zbatueshme për gjykimin e çështjes konkrete dhe në argumente të nxjerra
nga provat, të cilat janë marrë, administruar e vlerësuar si të tilla konform dispozitave të
17. Ndërsa, referuar pretendimeve të parashtruara në rekurs nga pala paditëse, faktit
të pranuar të vërtetuar nga gjykatat dhe përmbajtjes së dispozitave të Kodit Civil, ku gjen
rregullim shkaktimi i dëmit jashtëkontraktor, ky kolegj e vlerëson të pambështetur në ligj
arsyetimin dhe përfundimin e gjykatës të apelit lidhur me rrëzimin e kërkimit të paditësit për
shpërblimin e dëmit pasuror. Vendimi i gjykatës së apelit nuk mbështetet në argumente të
nxjerra nga provat e administruara.
17.1. Ndryshe nga gjykata e shkallës së parë, gjykata e apelit a’priori, pa marrë në
analizë e vlerësuar faktet e rrethanat në raport me pretendimet e palëve dhe jashtë
përmbajtjes së provave të administruara gjatë gjykimit, por referuar vetëm bindjes së saj
subjektive se paditësi është pronar i vetëm i murit mbështetës të banesave dhe se paditësi ka
respektuar lejen e prishjes së banesës ka arritur në konkluzionin se veprimet e tij nuk janë me
faj.
197
17.2. Ky konkluzion i gjykatës së apelit nuk i përgjigjet situatës juridike të përcaktuar
në lejen e prishjes dhe asaj faktike të krijuar nga prishja e murit mbajtës e të përbashkët të dy
banesave. [1]
18. Po kështu, citimi i paragrafit të dytë të nenit 609 të Kodit Civil nuk i përgjigjet
situatës faktike të pranuar të vërtetuar gjatë gjykimit. Kjo për arsye se paditësi ka qenë në
pamundësi objektive të pengonte prishjen e murit mbështetës për të mënjanuar dëmin që i
është shkaktuar.
19. Nga sa më sipër dhe në rrethanat kur gjykata e shkallës së parë ka zgjidhur drejt
mosmarrëveshjen objekt shqyrtimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i
gjykatës së apelit është marrë në zbatim të gabuar të ligjit dhe si i tillë duhet prishur, duke u
lënë në fuqi vendimi i gjykatës së shkallës së parë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/b të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.362, datë 12.12.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.1012, datë 16.04.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
Tiranë, më 10.10.2013
1 ?
[ ] Në lejen e prishjes nr.25/4, datë 29.05.2006 të K.RR.T.Bashkisë, ndër të tjera, përcaktohet: “Gjatë ekzekutimit të
prishjes...Të merren masa për mos dëmtimin e objekteve përreth”.
198
Nr.00-2013-2350 i Vendimit (558)

VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS: LIRIE MULLAJ (BAKALLI), në mungesë.

TË PADITUR: ELMOZA GORJA (BAKALLI)
RAJMONDA BAKALLI, në mungesë.
QERIME BAKALLI, në mungesë.
PRANVERA BAKALLI, në mungesë.
PALË E TRETË: BESNIK GORJA, në mungesë.
OBJEKTI:
Pavlefshmëri absolute e veprimeve juridike
të kryera mes Trashëgimlënësit tonë Jusuf Bakalli
dhe të paditurve sipas kontratave të dhurimit
nr.2031 rep., nr.507 kol., datë 08.04.996
dhe nr.4048 rep., nr.1503 kol., datë 01.10.1997
si në kundërshtim me ligjin dhe vullnetin e të ndjerit trashëgimlënësit tonë.
Baza ligjore: Nenet 92/a,761 e 764 te K.Civil,
Nenet 153 e vijues të K.Pr.Civile.

vendosur:
Pavlefshmërinë absolute e veprimeve juridike të kontratave të dhurimit
nr.2031/507, datë 08.04.1996 dhe nr.4048/1503, datë 01.10.1997.

Parë Tiranë.

vendimit nr.329, datë 03.02.2003 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Shkallës së Parë Tiranë, me
199
vendosur:
Pranimin pjesërisht të kërkesë-padisë.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të Kontratës së Dhurimit nr.2131 Rep.,
nr.507 Kol., datë 08.04.1996, me notere Violeta Isaraj dhe çregjistrimin nga
Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë të kësaj kontrate.
Konstatimin pjesërisht të pavlefshëm të Kontratës së Dhurimit nr.4048 Rep.,
nr.1503 Kol, datë 01.10.1997, me notere Myrvete Përmeti, për pjesën që
disponohet në favor të Qerime, Rajmonda, Arsen dhe Pranvera Bakalli, duke
mbetur e vlefshme vetëm për pjesën që disponohet në favor të Elmoza Gorja
(Bakalli).
Pasqyrimin e këtyre ndryshimeve në regjistrat përkatës të Z.R.P.Paluajtshme
Tiranë duke kryer veprimet përkatëse.
Rrëzimin për pjesën tjetër të kërkesë-padisë.

Parë Tiranë.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit kanë bërë rekurs të paditurat Qerime Bakalli
dhe Pranvera Bakalli, të cilat kërkojnë nga Gjykata e Lartë: “Prishjen e vendimit nr.1798 datë
10.11.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e
Apelit Tiranë, me tjetër trup gjykues”, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata e apelit, me arsyetimet e saj është e njëanshme, analizon e merr në
konsideratë vetëm dokumentet dhe provat që favorizojnë paditësen.
- Në vendimin e gjykatës së apelit, nuk pasqyrohen të gjitha kërkimet dhe pretendimet
e bëra nga pala jonë, si gjatë gjykimit ashtu dhe në kërkesën ankimore.
- Kërkesën për riçelje të pjesshme të hetimit gjyqësor, Gjykata e Apelit Tiranë jo vetëm
nuk doli me vendim të ndërmjetëm të arsyetuar për mospranimin e kërkesës sonë, që
bie ndesh me nenin 310 të K.Pr.Civile.
- Gjykata nuk ka respektuar përmbajtjen e nenit 14 të K.Pr.Civile për një hetim të
gjithanshëm, duke mos marrë në konsideratë nenin 465/2 i K.Pr.Civile, që në themel
të kërkesës tonë është caktimi i një grupi ekspertësh kriminalistë, për të kryer një
ekspertizë grafike. Ajo që e bënte të ligjshme kërkesën tonë për riekspertim, ishte
edhe fakti që ekspertiza e kontestuar në prokurori, e kryer nga Drejtori i Institutit
Shkencor, në rigjykimin e çështjes u ngarkua për ekspertim një ekspert kriminalist
tjetër i këtij institucioni, i cili siç pranon vetë në Aktin e Ekspertimit e ka pasur të
mangët modelet krahasuese.
- Padia ishte parashkruar për shkak të kalimit të afatit 5 vjeçar të ngritjes së padisë nga
paditësja Lirije Mullaj nga data 08.04.1996 kur është përpiluar kontrata e dhurimit,
kjo e parashikuar nga neni 112 i K.Civil.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; në mungesë të palëve ndërgjyqëse; si
dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
200
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton e provuar se paditësja Lirie Mullai dhe të
paditurit Elmoza Gorja (Bakalli), Rajmonda, Pranvera e Qerime Bakalli, dhe i ndjeri
Arsen Bakalli, janë fëmijët e të ndjerit Jusuf Bakalli, i cili rezulton të ketë vdekur me datë
14.02.1999. Palët janë njohur si trashëgimtarë ligjore të radhës së parë të të ndjerit Josuf
Bakalli, me vendimin nr.3255, datë 09.11.1999 të Gjykatës Rrethit Gjyqësor Tiranë.
2. Me datë 26.06.2004 ka vdekur dhe i ndjeri Arsen Bakalli dhe me vendimet gjyqësore
respektive janë njohur si trashëgimtare ligjorë të tij të radhës së tretë, motrat e tij, palët në
këtë gjykim.
3. Në këto rrethana, paditësja dhe të paditurat janë trashëgimtaret ligjore të të gjithë pasurisë
të të ndjerit babait të tyre, Jusuf Bakalli, ndër të cilat dhe një shtëpi e ndodhur në
Rr.“Kavajës”, Tiranë, e regjistruar në hipotekë me nr.152, datë 18.06.1947.
4. Pikërisht për këtë pasuri ka lindur dhe konflikti në gjykim. Sipas kontratës së dhurimit
nr.2031 rep., nr.507 kol., datë 08.04.1996, rezulton se i ndjeri Jusuf Bakalli shtëpinë ja
ka dhuruar vajzës së tij, të paditurës Pranvera Bakalli. Kjo kontratë dhurimi është
regjistruar në hipotekë me shënimin nr.4312, datë 17.09.1997.
5. Nga ana tjetër, figuron se i ndjeri Jusuf Bakalli, rreth një vit pas dhurimit të parë, të
njëjtën pronë e dhuron përsëri me një kontratë të dytë dhurimi me nr.4048 rep.,
nr.1503 kol., datë 01.10.1997, në favor të fëmijëve Elmoza, Arsen, Qerime, Rajmonda
dhe Pranvera Bakalli, për nga 1/5 pjesë të pandarë. Pranimin e këtij dhurimi e ka bërë
vetëm e paditura Elmoza Gorja (Bakalli), ndërkohë që nuk e kanë bërë të paditurat e
tjera. Ky fakt nuk e ka penguar të paditurën Rajmonda Bakalli që, me anë të kontratës së
shitjes nr.124 rep., nr.65 kol, datë 05.01.2000, pjesën e saj të pandare prej 1/5 në këtë
pasuri t’ia shesë së motrës Elmoza Gorja dhe personit të tretë, kunatit Xhaferr (Besnik)
Gorja.
6. Në këto kushte, paditësja Lirije Mullai ka ngritur padinë me objekt gjykimi konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të kontratave të dhurimit nr.2031/507, datë 08.04.1996 dhe
nr.4048/1503, datë 01.10.1997.
vendosur:
“Pranimin e kërkesë padisë.
Pavlefshmërinë absolute e veprimeve juridike të kontratave të dhurimit nr.2031/507, datë
08.04.1996 dhe nr.4048/1503, datë 01.10.1997”.
8. Gjykata e Apelit Tirane, me vendimin nr.246, datë 02.03.2004, ka vendosur:
Tiranë.”
9. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.726, datë 26.04.2005, ka vendosur:
“Prishjen e vendimit nr.246, datë 02.03.2004 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimit
nr.329, datë 03.02.2003 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë dhe dërgimin e çështjes
për rishqyrtim në Gjykatën e Shkallës së parë Tiranë, me tjetër trup gjykues”.
Me arsyetimin:
“…, se gjykata e shkallës së parë ka zhvilluar gjykimin në mungesë të paditurës Pranvera
Bakalli, pa pasur dijeni për ditën dhe orën e gjykimit të çështjes dhe nuk është hetuar për
shkaqet e mosparaqitjes në seancën gjyqësore të paditurës. ... gjykata nuk ka zbatuar
rregullat e përcaktuara në nenet 128, 133 të K.Pr.Civile, lidhur me njoftimet e palëve
pjesëmarrëse në procesin gjyqësor, . ... .”
vendosur:
“Pranimin pjesërisht të kërkesë-padisë.
201
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të Kontratës së Dhurimit nr.2131 Rep., nr.507
Kol., datë 08.04.1996, me notere Violeta Isaraj dhe çregjistrimin nga Zyra e Regjistrimit
të Pasurive të Paluajtshme Tiranë të kësaj kontrate.
Konstatimin pjesërisht të pavlefshëm të Kontratës së Dhurimit nr.4048 Rep., nr.1503
Kol., datë 01.10.1997, me notere Myrvete Përmeti, për pjesën që disponohet në favor të
Qerime, Rajmonda, Arsen dhe Pranvera Bakalli, duke mbetur e vlefshme vetëm për
pjesën që disponohet në favor të Elmoza Gorja (Bakalli).
Pasqyrimin e këtyre ndryshimeve në regjistrat përkatës të Z.R.P.Paluajtshme Tiranë duke
kryer veprimet përkatëse.
Rrëzimin për pjesën tjetër të kërkesë-padisë”.
Me arsyetimin:
“…, Sipas Akt-Ekspertimit nr.3896, datë 21.07.2006 ... se: “Nënshkrimi i plotë (emër,
mbiemër, firmë) objekt ekspertimi në emër të Jusuf Bakalli ... në dokumentin objekt
KONTRATË DHURIMI ... i përpiluar nga notere Violeta Isaraj, ..., nuk është nënshkrim
origjinal i Jusuf Bakallit, krahasuar me modelet e paraqitura në emër të tij”.
... në bazë të nenit 92/a të K.C, Kontrata e Dhurimit nr.2131 Rep., nr.507 Kol., datë
08.04.1996, objekt gjykimi, është absolutisht e pavlefshme. ... .
... Kontrata e Dhurimit nr.4048/1997, me notere Myrvete Përmeti, ... fillimisht pala
paditëse ka pretenduar se ajo është e pavlefshme, pasi nuk është bërë në formën e
kërkuar nga neni 764 i K.Civil. Më pas, gjatë gjykimit u pretendua dhe se ajo nuk është
nënshkruar nga dhuruesi Jusuf Bakalli. Për këtë arsye u kërkua të kryhet akt ekspertim
grafik nënshkrimi i dhuruesit Jusuf Bakalli ..., por nuk u konkludua nga eksperti për
arsye se nga palët nuk u paraqitën të gjitha kopjet origjinale të saj, të domosdoshme për
kryerjen e aktit të ekspertimit. ky kërkim ... nuk u provua me prova shkresore si rrjedhojë,
nuk mund të pranohet.
..... Në nenin 764 të K.C: “Pranimi mund të bëhet me po atë akt, ose me akt të
mëvonshëm. Në këtë rast dhurimi quhet i përfunduar nga momenti kur akti i pranimit i
është njoftuar dhuruesit”. Në nenin 194 të K.C: “Në kontratën e dhurimit të pasurisë së
paluajtshme, regjistrimi merr datën në të cilën regjistrohet pranimi, në rast se ky
përmbahet në një akt të veçantë”. Në rastin konkret, pranimi i dhurimit është bërë vetëm
nga e paditura Elmoza Gorja (Bakalli) për 1/5 pjesë ideale të saj, duke u bërë dhe
regjistrimi përkatës në hipotekë. Gjykata vëren se deri në këtë moment nuk cenohet
vlefshmëria e kontratës, pasi ajo i përmban të gjitha elementet e domosdoshme ligjore.
Fakti që nuk janë bërë deklaratat noteriale të pranimit të dhurimit nga të paditurit
Qerime, Rajmonda, Arsen dhe Pranvera Bakalli bën që kjo kontratë, në bazë të nenit 83,
111, 761, 762, 764 të K.C, të jetë e pavlefshme për këta persona që janë përcaktuar në
dhurim ...”
Tiranë”.
Me arsyetimin se:
“..., janë kryer dy akte ekspertimi grafik, nga I.P.Shkencore, mbi të njëjtin objekt
ekspertimi, firmën e Jusuf Bakalli në kontratën e dhurimit datë 08.04.1996, dhe të dy
kanë patur përfundimin e njëjtë ….
....Ekspertimi i parë është kryer nga eksperti Viktor Hajdari dhe mbi këtë akt kanë
mbështetur vendimet e tyre si gjykata e shkallës së parë, ashtu dhe gjykata e apelit.
… e paditura Pranvera Bakalli, …, ushtron ndaj këtij eksperti kallëzim penal. Prokuroria
…me vendimin nr.2314 të vitit 2002, ka vendosur mos fillimin e procedimit penal.
… Pranvera Bakalli që ka ankimuar vendimin e prokurorisë dhe Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë, …, me vendimin nr.1080/114 akti, datë 07.02.2003, vendos: "Prishjen e
202
vendimit të mos fillimit të procedimit, duke detyruar prokurorinë të hetojë duke kryer
veprimet e duhura procedural"…prokuroria ka vazhduar hetimet, hetime të cilat më pas
rezulton t’i ketë pushuar me vendimin nr.2314, datë 27.11.2003. … "Pasi fakti nuk
ekziston".
…... Në rigjykimin e çështjes në shkallë të parë, pavarësisht nga rrethanat si më sipër,
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tirane, ka caktuar një tjetër ekspert kriminalist nga I.P.Sh,
z.Ardian Shehu. Akti i ekspertimit nr.3896, datë 21.07.2006, kryer në këtë gjykim, arrin
përsëri në konkluzionin se: "…, nënshkrimi i dhuruesit, nuk është nënshkrimi origjinal i
Jusuf Bakallit".
… të pabazuara vlerëson gjykata dhe pretendimet e të paditurve ankues, se I.P.Sh del në
konkluzione të gabuara për të mbrojtur ekspertin e tyre, të njëjtën gjë e bën edhe
Prokuroria Tiranë. Pretendime të tilla janë jo logjike, mbeten të paprovuara, pa
përfshirë këtu faktin, se është e njëjta Prokurori që me vendimin nr.1709, datë
10.11.2004, ka "Pushuar hetimet lidhur me procedimin penal ndaj shtetases Pranvera
Bakalli, akuzuar për vepra penale të falsifikimit të dokumenteve parashikuar nga neni
186/1 i K.Penal. Në këtë procedim, e paditura është hetuar pikërisht për falsifikim të
kontratës së dhurimit dhe prokuroria me arsyetimin se.... vepra penale … neni 186 i K.P.
është amnistuar, me gjithë këtë me hetimet u provua se ajo nuk është përdorur nga e
kallëzuara Pranvera Bakalli", ka pushuar hetimet....
… Gjykata e apelit e vlerëson të drejtë disponimin e gjykatës së shkallës së parë për
konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së dhurimit nr.2131 rep, nr.507 kol,
datë 08.04.1996.
Lidhur me disponimin e gjykatës për pavlefshmërinë e pjesshme të kontratës së dhurimit
nr.4048/1503, datë 01.10.1997, nga palët ankuese e në tërësi nga të gjitha palët në
proces, nuk ka pasur kundërshtime dhe gjykata e apelit, e vlerëson të drejtë analizën që
gjykata e shkallës së parë ju bën fakteve të provuara mbi këtë kontratë referuar ligjit
material, neneve 761,764, 194, 11 të K.Civil. ... ”
12. Kundër vendimit të gjykatës së apelit, kanë bërë rekurs të paditurat Qerime Bakalli dhe
Pranvera Bakalli, të cilat kërkojnë nga Gjykata e Lartë:“Prishjen e vendimit nr.1798
datë 10.11.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në
Gjykatën e Apelit Tiranë, me tjetër trup gjykues”, duke parashtruar shkaqet
lartpërmendura.
garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me
ligjin”.
“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë
të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin
që mund të propozojnë palët”.
“Gjykata duhet të ndjekë dhe të kërkojë të zbatohet parimi i kontradiktorialitetit.
Ajo mbështet vendimin e saj vetëm në mjetet, shpjegimet, dokumentet e provat e tjera
të treguara ose të sjella nga palët, kur këto të fundit kanë qenë në gjendje të
debatojnë sipas parimit të kontradiktorialitetit”.
13.4. Neni 126 i K.Pr.Civile :
203
“Vendimi përfundimtar duhet të përmbajnë bazën ligjore mbi të cilën bazohet
zgjidhja e mosmarrëveshjes, analizën e provave dhe mënyra e zgjidhjes së saj”.
14. Dispozitat e K.Civil, që parashikojnë se:
14.1. Neni 81 i K.Civil:
“Veprimi juridik me shkresë duhet të nënshkruhet nga personi që e kryen atë”.
Veprimet juridike të pavlefshme nuk krijojnë asnjë pasojë juridike. Të tilla janë ato
që:
a) vijnë në kundërshtim me një dispozitë urdhëruese të ligjit;
“Kur shkaku i pavlefshmërisë prek vetëm një pjesë të veprimit juridik, ky mbetet i
vlefshëm në pjesët e tjera të tij, përveç kur, sipas përmbajtjes së veprimit juridik,
këto pjesë paraqesin marrëdhënie të pandashme me pjesën e pavlefshme të veprimit
juridik”.
“Në kontratën e dhurimit të pasurisë së paluajtshme, regjistrimi merr datën në të
cilën regjistrohet pranimi, në rast se ky përmbahet në një akt të veçantë”.
“Konditat e nevojshme për qenien e kontratës janë: pëlqimi i palës që merr përsipër
detyrimin, shkaku i ligjshëm në të cilin mbështetet detyrimi, objekti që formon lëndën
e kontratës dhe forma e saj e kërkuar nga ligji”.
“Dhurimi është një kontratë me anë të së cilës njëra palë i kalon në pronësi pa
shpërblim palës tjetër një send të caktuar ose një të drejtë reale, të cilat ajo i
pranon.
Nuk përbën dhurim heqja dorë nga një e drejtë para se të fitohet ajo, ose heqja dorë
nga trashëgimi”.
“Dhurimi i sendeve të paluajtshme duhet të bëhet me akt publik dhe të regjistrohet,
përndryshe është i pavlefshëm.
Pranimi mund të bëhet me po atë akt, ose me akt të mëvonshëm.
Në këtë rast dhurimi quhet i përfunduar nga momenti kur akti i pranimit i është
njoftuar dhuruesit.
Në qoftë se ka për objekt sende të luajtshme, ai është i vlefshëm kur ato specifikohen
duke treguar edhe vleftën e tyre në kontratën e dhurimit.
Kontrata quhet e lidhur nga çasti i dorëzimit të sendit.
Përpara se kontrata të jetë lidhur, dhuruesi ose pranuesi i dhurimit mund të
revokojnë deklaratën e tyre”.
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se :
15. Pala që ka regjistruar rekursin, konkretisht të paditurat Qerime Bakalli dhe Pranvera
Bakalli, legjitimohen ratione personae t’i drejtohen Gjykatës së Lartë lidhur sa më sipër.
vlerëson se rekursi i paraqitur nga të paditurat Qerime Bakalli dhe Pranvera Bakalli nuk
përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që
motivojnë cenimin e vendimit nr.1798, datë 10.11.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë me
të cilin është lënë në fuqi vendimi nr.3035, datë 25.04.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
204
zbatimit të drejtë të dispozitave ligjore materiale dhe procedurale.
20. Ky Kolegj konstaton fillimisht se gjykata e shkallës së parë në vendimin nr.3035, datë
25.04.2007 ka arritur në përfundimin se: “... në bazë të nenit 92/a të K.C, Kontrata e
Dhurimit nr.2131 Rep., nr.507 Kol., datë 08.04.1996, objekt gjykimi, është absolutisht e
pavlefshme. ... .për shkak se: “…, Sipas Akt-Eksp nr.3896, datë 21.07.2006 ...
“Nënshkrimi i plotë (emër, mbiemër, firmë) objekt ekspertimi në emër të Jusuf Bakalli ...
në dokumentin objekt KONTRATË DHURIMI ... i përpiluar nga notere Violeta Isaraj, ...,
nuk është nënshkrim origjinal i Jusuf Bakallit, krahasuar me modelet e paraqitura në
emër të tij”.
21. Ndërsa lidhur me pretendimin se dhe kontrata e dhurimit nr.4048/1997 nuk është
nënshkruar nga dhuruesi Jusuf Bakalli, gjykata e shkallës së parë konkludon se:
“.... u kërkua të kryhet akt ekspertim grafik nënshkrimi i dhuruesit Jusuf Bakalli ..., por
nuk u konkludua nga eksperti për arsye se nga palët nuk u paraqitën të gjitha kopjet
origjinale të saj, të domosdoshme për kryerjen e aktit të ekspertimit. Ky kërkim ... nuk u
provua me prova shkresore si rrjedhojë, nuk mund të pranohet”.
22. Gjithashtu, gjykata e shkallës së parë lidhur me kontratën e dhurimit nr.4048/1997 ka
konkluduar se ajo është pjesërisht e pavlefshme për të paditurat Qerime, Rajmonda,
Arsen dhe Pranvera Bakalli për shkak se: “... pranimi i dhurimit është bërë vetëm nga e
paditura Elmoza Gorja (Bakalli) për 1/5 pjesë ideale të saj, duke u bërë dhe regjistrimi
përkatës në hipotekë. Gjykata vëren se deri në këtë moment nuk cenohet vlefshmëria e
kontratës, pasi ajo i përmban të gjitha elementet e domosdoshme ligjore. Fakti që nuk
janë bërë deklaratat noteriale të pranimit të dhurimit nga të paditurit Qerime, Rajmonda,
Arsen dhe Pranvera Bakalli bën që kjo kontratë, në bazë të nen 83, 111, 761, 762, 764 të
K.C, të jetë e pavlefshme për këta persona që janë përcaktuar në dhurim ...”
23. Gjykata e apelit ka gjykuar çështjen mbi ankimin të paditurat Qerime Bakalli dhe
Pranvera Bakalli dhe ka lënë në fuqi vendimin e shkallës së parë.
24. Kolegji vlerëson se pretendimet e paraqitur në rekurs nga pala e paditur për moszbatim të
ligjit nga gjykata e apelit nuk qëndrojnë.
25. Gjykata e apelit ka marrë në analizë dhe ka vlerësuar provat e paraqitura nga palët në
tërësinë e tyre; ka bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen në shqyrtim; i ka dhënë përgjigje proceduralisht çdo kërkimi të bërë në
gjykim dhe e ka zgjidhur çështjen në përputhje me dispozitat ligjore të zbatueshme për
gjykimin e çështjes konkrete dhe të bazuar në provat, të cilat janë marrë, administruar e
vlerësuar si të tilla konform dispozitave të Kodit të Procedurës Civile.
26. Kolegji, lidhur me pretendimin e palës rekursuese se gjykata e apelit nuk doli me vendim
të arsyetuar lidhur me kërkesën për riçelje të pjesshme të hetimit gjyqësor dhe caktimin e
një grupi ekspertësh kriminalistë, çmon se një pretendim i tillë nuk qëndron.
27. Gjykata e apelit në vendimin e saj ka arsyetuar dhe i ka dhënë përgjigje kërkimeve të
mësipërme konkretisht ajo arsyeton se: “....., janë kryer dy akte ekspertimi grafik, nga
205
I.P.Shkencore, mbi të njëjtin objekt ekspertimi, firmën e Jusuf Bakalli në kontratën e
dhurimit datë 08.04.1996, dhe të dy kanë pasur përfundimin e njëjtë ….
...pas përfundimesh të njëjta, nga dy akte ekspertimi përsa i përket nënshkrimit të të
ndjerit Jusuf Bakalli, të kryera me vendim gjyqësor, përfundime që përputhen dhe me
konkluzionet e një tjetër akti ekspertimi kryer nga një grup ekspertësh me urdhër të
prokurorisë, kërkesa e të paditurve ankues, për të përsëritur ekspertimin me pretendimin
se një ekspertim i porositur privatisht prej tyre ka arritur në të tjera përfundime është i
pabazuar”. Në këto kushte, referuar analizës së bërë nga gjykata e apelit, Kolegji
vlerëson të drejtë përfundimin e arritur duke i konsideruar këto pretendime si të
pabazuara.
28. Gjithashtu lidhur me pretendimin e ngritur nga e paditura Pranvera Bakalli se padia është
parashkruar, Kolegji çmon të drejtë dhe të bazuar ligjërisht përfundimin e arritur nga
gjykata e apelit se: “...Të pabazuar gjen gjykata e apelit … pretendimin e të paditurës
Pranvera Bakalli ngritur në ankim, …. Kontrata e dhurimit, duke qenë me nënshkrim të
falsifikuar të dhuruesit, nënkupton se nuk përmban të shprehur vullnetin e dhuruesit dhe
si e tillë është në mënyrë flagrante në kundërshtim me të gjitha dispozitat ligjore që e
rregullojnë këtë marrëdhënie…në këto kushte kontrata e dhurimit, duke mos përmbajtur
ligjshmërinë e shfaqjes së vullnetit është në kundërshtim me nenet 81, 663, e 761 të
K.Civil, dhe me nenin 92/a të këtij kodi”.
29. Përfundimi i mësipërm është plotësisht i bazuar. Mungesa e vullnetit të shprehur të
dhuruesit (nënshkrimi i falsifikuar) sjell pavlefshmërinë absolute të kontratës përkatëse të
dhurimit. Në këtë rast afati 5 vjeçar i parashkrimit të kësaj padie zbatohet vetëm në rastet
e pavlefshmërisë relative të veprimit juridik dhe jo të pavlefshmërisë absolute.
30. Lidhur me zgjidhjen në themel të çështjes, Kolegji vlerëson se gjykata e apelit ka arritur
të njëjtat përfundime si gjykata e shkallës së parë. Konkluzionet e arritura në vendimin e
gjykatës së apelit janë të drejta, të argumentuar ligjërisht dhe bazuara në prova.
31. Kolegji vlerëson lidhur me pretendimet e tjera të ngritura në rekurs se ato nuk kanë lidhje
me zbatimin e gabuar të ligjit material e procedural, por me vlerësimin e provave.
32. Në këto kushte, përfundimisht rezulton se vendimet e gjykatave janë të mbështetura në
dispozitat ligjore të zbatueshme për gjykimin e çështjes konkrete dhe të bazuar në provat,
të cilat janë marrë, administruar e vlerësuar si të tilla konform dispozitave të Kodit të
Procedurës Civile.
33. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, arrin në konkluzionin se shkaqet e
ngritura në rekursin e palëve të paditura nuk qëndrojnë dhe vendimi nr.1798, datë
10.11.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë që lë në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë nr.3035 datë 25.04.2007, duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE:

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485 shkronja “a” të Kodit të
Procedurës Civile,
V E N D O S I:
Tiranë, më 10.10.2013
206
Nr.00-2013-2589 i Vendimit (559)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

00-2008, që u përket palëve :
PADITËS: GAZMEND DEDE, ZHULJETA DEDE,

ARVIT DEDE, SHPENDI DEDE,
ANISA DEDE
TË PADITUR: RENATO BABLUSHA
Z.V.R.P. PALUAJTSHME DEVOLL.
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur Renato Bablusha të njohë pronësinë
mbi furrat e gëlqeres në fshatin Progër dhe fshirje nga regjistri
që ka bërë ai nga një furrë nr.152/3, datë 08.01.2002.
Baza Ligjore: Neni 296 e 548/b i K.Civil.
Gjykata e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin nr.2348, datë 27/12/2002 ka

vendosur:
Pranimin e padisë.
Detyrimin e të paditurit Renato Bablusha të njohë pronarë paditësit Viliam Dede e
Gazmend Dede mbi një objekt fure gëlqere ndodhur në afërsi të fshatit Progër të
Rrethit Devoll.
Detyrimin e Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të paluajtshme Devoll të bëjë
fshirjen e regjistrimit të objektit fure për prodhim gëlqere me nr.regjistrimi pasurie
152/3 regjistruar në emër të paditurit Renato Bablusha.
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.50, datë 05.03.2003, ka vendosur :

Parë Korçë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.1299, datë 24.06.2004 ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr.50, datë 05.03.2003 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe të
vendimit nr.2348, datë 27.12.2002 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe
kthimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçë.
207
vendosur :
Pranimin e kërkesë padisë
Detyrimin e të paditurit Renato Bablusha të njohë pronarë paditësat Gazmend
Dede dhe Trashëgimtarët ligjore të radhës së parë të Viliam Dede Zhuljeta Dede
(bashkëshortja) dhe fëmijët Arvit Dede Shpendi Dede dhe Anisa Dede mbi një
objekt furre për prodhim gëlqere ndodhur në afërsi të fshatit Progër të Rrethit
Devoll me kufij: Veri-Lindje-Jug-Perëndim pasuria me nr.152/1.
Pushimin e kërkesës për regjistrimin e kësaj pasurie në emër të paditësave pasi
aktualisht kjo pronë është regjistruar në Z.R.P.P.Devoll.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të padituri,t si dhe shpenzimi për shërbimin
avokator që pala paditëse ka bërë në masën 30.000 lekë, i ngarkohen të paditurit
Renato Bablusha.
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.63 datë 28.02.2008, ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.2115 datë 07.11.2005 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Korçë si më poshtë:
Rrëzimin e kërkesë padisë si të pabazuar në ligj.
Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Korçë ka ushtruar rekurs, pala

paditëse Gazmend Dede, e cila kërkon pranimin e rekursit prishjen e vendimit të Gjykatës së
Apelit Korçë dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë nr.2115, datë 7.11.2005.
Në rekursin e paraqitur pala paditëse Gazmend Dede parashtron këto shkaqe.

- Është e vërtetë që çështja është prishur nga Gjykata e Lartë dhe janë lënë detyrat përkatëse
për t’u zbatuar në rigjykim të saj nga gjykata e shkallës së parë, por kemi mendimin se
gjykata e shkallës së parë nuk ka dhënë një vendim të drejtë dhe të bazuar në prova e ligj
dhe në mënyrë të padrejtë është parashtruar në arsyetim të vendimit se: Gjykata e
shkallës së parë duhet të kishte zgjidhur shkakun ligjor të padisë siç dhe orientonte
Gjykata e Lartë.
- Në rastin konkret në dosjen gjyqësore ndodhet një çertifikatë pronësie në kohën e gjykimit
të kësaj çështje që kjo gjykatë (pra Gjykata e Apelit Korçë pas shpalljes së vendimit ka
konstatuar këtë fakt) dhe duke ju referuar këtij fakti gjykata e shkalles së parë e ka pasur të
zgjidhur bazën ligjore të padisë si ajo vetë dhe pala paditëse në këtë gjykim.
- Nuk është e vërtetë që padisë i mungon shkaku ligjor i saj, por nëse baza ligjore ka qenë e
gabuar sipas kësaj gjykate ajo duhet të ishte shprehur se baza ligjore nuk është në përputhje
me objektin e padisë dhe jo të shprehet se mungon shkaku ligjor.
- Në dosje ndodhet dokumenti i pronësisë lëshuar nga ZRPP Korçë në kohën e gjykimit të
çështjes në shkallë të parë pas prishjes, pra në rigjykim dhe gjykata e ka çmuar se padia si në
objekt dhe bazë ligjore ka qenë e mbështetur në ligj.
Kundër-rekurs ka paraqitur dhe pala e paditur Renato Bablusha, i cili ka parashtruar këto
shkaqe:
- Si palë e paditur Renato Bablusha, i përfaqësuar në prokurë nga Bujar Dede, nuk jam
dakord me pretendimet e palës paditëse të paraqitur në rekurs dhe kërkoj lënien në fuqi të
vendimit numër 63, datë 28.02.08 të Gjykatës së Apelit Korçë. Pala paditëse pretendon
se: "Në kohën e gjykimit të kësaj çështje në dosje ndodhet një certifikatë pronësie dhe kjo
përbën zgjidhje të bazës ligjore të padisë". Sqarojmë se:
- Në dosjen gjyqësore ndodhen dy çertifikata pronësie për të njëjtën pronë me sip 75 m2,
njëra në emër të të paditurit Renato Bablusha që i përket numrit 152/3 zona kadastrale
208
nr.3056, e cila është rezultat i fitimit të pronësisë në një nga mënyrat që kërkon neni 263
K.Civil. Certifikata e dytë e pronësisë po për këtë objekt ka dalë shumë më vonë, është
në emër të paditësave dhe është rezultat i dy vendimeve gjyqësore, nr.50 i datë 5.3.2003 i
Gjykatës së Apelit Korçë dhe vendimit nr.2348 të datës 27.12.2002 të gjykatës së
shkallës së parë, të cilët kanë urdhëruar fshirjen e regjistrimit në emër të të paditurit. Të
dy këto vendime janë prishur nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin 1299, të
datë 24.6.2004 duke e dërguar çështjen për rigjykim në Shkallën e Parë Korçë.
- Në rigjykim gjykata nuk ka pasur parasysh kërkesat e nenit 584 (b), i cili thotë: "Kur
shkaku i shuarjes së detyrimit (në këtë rast fshirja e regjistrimit) deklarohet i pavlefshëm,
hipoteka lind dhe regjistrohet përsëri.
- Nga ai moment mbetet në fuqi certifikata e mëparshme e pronësisë në emër të të
paditurit Renato Bablusha duke ndryshuar numrin në regjistër.
- Nuk ekziston e vlefshme certifikata e pronësisë në emër të paditësave, për të cilin
përmendet në rekurs si problem i zgjidhur i bazës ligjore të padisë.
- Për këtë i kërkoj Gjykatës së Lartë të vendosë lënien në fuqi të vendimit numër 63, datë
28.02.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë, sikundër e kam theksuar edhe në fillim.

VËREN
Palët janë banorë nga fshati Progër -Devoll. Duke ditur se objekti furrë gëlqere ishte
në pronësi të ish Kooperativës Bujqësore Progër atributet e së cilës pas shpërbërjes i mori
Komuna Progër, paditësat kanë bërë shitblerjen e këtyre objekteve në bazë të rregullave të asaj
kohe për privatizimin e objekteve të ish Kooperativave Bujqësore.
Më pas Qamil Spaho dhe Gëzim Çollaku i kanë paditur në gjykatë që materialet që
kish marrë në furrat ishin të tyre, pasi këtë objekt më parë e kishte pasur Ndërmarrja e
Fabrikës së Tullave Shllak –Korçë, dhe për materialet janë detyruar që t’iu kthejë atyre një
sasi lekësh vendim i gjykatës nr.1664, datë 16.11.1999.
Paditësat me blerjen e furrës kanë bërë investime së bashku si vëllazëri dhe për këtë
është marrë leje ndërtimi nga organi kompetent shtetëror.
I padituri Renato Bablusha e kishte regjistruar në emër të tij një ndërtesë (Furrë
Gëlqere) me nr.152/3 pasurie zona kadastrale 3056 lëshuar dokumenti më datë 08.01.2002,
dhe për këtë ka paditur në gjykatë palën paditëse për lirim dhe dorëzim objekti. Palët kanë
zhvilluar këtë gjykim më parë dhe me vendim të po kësaj gjykate nr.2348, datë 27.12.2002
është vendosur pranimi i padisë dhe mbi ankim të palës së paditur gjykata e apelit me
vendim nr.50, datë 05/03/2003 e ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë
në favor të palës paditëse. Mbi këtë bazë pala paditëse ka bërë dhe regjistrimin e kësaj prone
në Z.R.P.P. Devoll. Vendimi gjyqësor i Gjykatës së Lartë me nr.1299, datë 24.06.2004 ka
vendosur prishjen e të dyja vendimeve gjyqësore të sipër cituara dhe orienton gjykatën që
para saj palët të paraqesin të mjaftueshme për të provuar formën e posedimit të pronës mbi
bazën e akteve ligjore.
vendosur:
“Pranimin e padisë.
Detyrimin e të paditurit Renato Bablusha të njohë pronarë paditësat Viliam Dede e
Gazmend Dede mbi një objekt fure gëlqere ndodhur në afërsi të fshatit Progër të Rrethit Devoll.
209
Detyrimin e Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Devoll të bëjë fshirjen e
regjistrimit të objektit furrë për prodhim gëlqere me nr.regjistrimi pasurie 152/3, regjistruar në
emër të paditurit Renato Bablusha”.
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.50, datë 05.03.2003, ka vendosur :
Korçë”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.1299, datë 24.06.2004, ka

vendosur:
“Prishjen e vendimit nr.50, datë 05.03.2003 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe të
vendimit nr.2348, datë 27.12.2002 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe kthimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçë”.
Gjykata e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin nr.2115 datë 07.11.2005, ka
vendosur :
“Pranimin e kërkesë padisë
Detyrimin e të paditurit Renato Bablusha të njohë pronarë paditësat Gazmend Dede
dhe trashëgimtarët ligjore të radhës së parë të Viliam Dede Zhuljeta Dede (bashkëshortja) dhe
fëmijët Arvit Dede Shpendi Dede dhe Anisa Dede mbi një objekt furrë për prodhim gëlqere
ndodhur në afërsi të fshatit Progër të Rrethit Devoll me kufij: Veri-Lindje-Jug-Perëndim
pasuria me nr.152/1.
Pushimin e kërkesës për regjistrimin e kësaj pasurie në emër të paditësave pasi
aktualisht kjo pronë është regjistruar në Z.R.P.P. Devoll.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të paditurit si dhe shpenzimi për shërbimin
avokator, që pala paditëse ka bërë në masën 30.000 lekë, i ngarkohen të paditurit Renato
Bablusha”.
Me arsyetimin se: Paditësat janë pronarë të objektit furrë gëlqere në fshatin Progër me
dy gryka për prodhimin e gëlqeres, kjo sipas vendimit të Komunës Progër leje ndërtimi nr.130,
datë 29.12.1993 si i vetmi akt ligjor posedues që kjo palë ka dhe se në bazë të kësaj leje
veprimet e tjera të bëra nga një lidhje me të tretë dhe me shtetin janë të mbështetura në ligj,
akt ky i pa kontestuar ligjërisht nga organet kompetente. Pala e paditur nuk zotëron leje
ndërtimi dhe kjo nuk u paraqit në gjykim nga kjo palë, por sidoqoftë gjykata çmon se pala
e paditur nuk paraqiti provë konkrete të posedimit të kësaj prone në gjykim si detyrë të
lënë nga gjykata e Lartë. Gjykata, duke pasur parasysh të gjitha këto fakte dhe argumente, e
gjen të provuar padinë si të mbështetur në prova dhe në ligj ndaj pranohet duke pushuar
çështjen për objektin e padisë mbi kërkesën e palës paditëse të fshirjes nga regjistrimi në
Z.R.P.P. Devoll pasi aktualisht kjo pronë është regjistruar në emër të paditësve.
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.63, datë 28.02.2008 ka vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.2115, datë 07.11.2005 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Korçë si më poshtë:
“Rrëzimin e kërkesë padisë si të pa bazuar në ligj”.
Me arsyetimin se: Në rigjykim, paditësat kanë pasur barrën e provës për të
provuar fitimin e pronësisë mbi tokën (truallin) dhe objektin (furrën) e ndërtuar mbi të në
një nga mënyrat e fitimit të pronësisë, kërkesë kjo e nenit 263 të K.Civil. Njëkohësisht ata
kishin barrën e provës se e kishin humbur posedimin mbi sendin.
Në rigjykimin e çështjes nuk është mbajtur parasysh fakti se kërkesë padisë i mungonte
shkaku ligjor, e vënë në dukje edhe në vendimin e Gjykatës së Lartë. Për mosplotësim të
elementeve të mësipërm, në kushtet kur ajo nuk mund të ndryshonte bazën juridike të
padisë.
Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Korçë ka ushtruar rekurs pala
paditëse Gazmend Dede, e cila kërkon pranimin e rekursit, prishjen e vendimit të Gjykatës së
210
Apelit Korçë dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë nr.2115, datë
7.11.2005. Kundër-rekurs ka paraqitur dhe pala e paditur Renato Bablusha.
Ligji i zbatueshëm: Neni 296 e 548/b i K.Civil
Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga paditësi Gazmend Dede

përbëjnë shkaqe ligjore në kuptim të Nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë
cenimin e vendimit nr.63, datë 28.02.2008 të Gjykatës Apelit Korçë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se përfundimi i arritur nga Gjykata e Apelit Korçë
me vendimin nr.63, datë 28.02.2008 kur ka vendosur: “Rrëzimin e kërkesë padisë si të pa
bazuar në ligj” është i gabuar, prandaj ka vend që vendimi i kësaj gjykate të prishet e çështja
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se Gjykata e Apelit Korçë nuk e ka gjykuar
çështjen në themel, por është mjaftuar vetëm me konstatimin se padisë i mungonte shkaku
ligjor e vënë në dukje edhe në vendimin e Gjykatës së Lartë dhe ka vendosur rrëzimin e
padisë.
Kolegji vlerëson se ky qëndrim i mbajtur nga gjykata e apelit është i gabuar.
Kolegji Civil çmon se gjykata e apelit nuk i ka dhënë zgjidhje pretendimeve të palëve
ndërgjyqëse në respektim të së drejtave dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi
gjyqësor civil, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në
përputhje me ligjin (neni 14 i K.Pr.Civile), cilësimit të saktë të fakteve dhe veprimeve që
lidhen me mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi
(neni 16 i K.Pr.Civile).
Kolegji Civil çmon se, në zbatim të neneve 465, 486 e 493 të Kodit të Procedurës
Civile, gjykata e apelit, në rishqyrtim qoftë edhe kryesisht, duhet të përsërisë hetimin
gjyqësor, nëpërmjet të cilit të verifikojë natyrën juridike të mosmarrëveshje midis palëve
ndërgjyqëse.
Kolegji çmon se gjykata e apelit në përputhje dhe me qëndrimin unifikues tashmë të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.3, datë 29.03.2012, sipas të cilit rezulton se
" .. gjykata e zbulon shkakun e padisë së paditësit duke e analizuar padinë në tërësinë e saj
dhe jo duke u kufizuar tek dispozitat ligjore të referuara nga paditësi në pjesën hyrëse të saj.
Mund të ndodhë që paditësi të referojë gabimisht dispozitat ligjore, porse nga leximi i
kërkesë padisë del e qartë e drejta që ai kërkon të mbrojë. Në këtë rast gjykata duhet të
zgjidhë çështjen konform shkakut që rezulton nga shqyrtimi në tërësi i kërkesë padisë, duke
bërë lidhjen midis fakteve që pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë dhe të drejtave apo
interesave që ai pretendon se i janë cenuar ....” , duhet të hetojë, në funksion të dhënies
përgjigje mbi kërkimet e prapësimet e palëve ndërgjyqëse, si dhe duhet të analizojë mënyrën
e fitimit të pronësisë .
Duke qenë se Gjykata e Apelit Korçë nuk e ka gjykuar në themel çështjen, por është
mjaftuar vetëm me një përshkrim të përciptë të fakteve, e duke vendosur rrëzimin e padisë,
ka vend që vendimi i kësaj gjykate të prishet e çështja të kthehet për rishqyrtim në po atë
gjykatë por me tjetër trup gjykues.
Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se, në përputhje me Nenin
485/c të K.Pr.Civile, ka vend që vendimi i Gjykatës së Apelit Korçë të prishet e çështja duhet
211
PËR KËTO ARSYE
VENDOSI
Prishjen e Vendimit nr.63, datë 28.08.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe dërgimin
e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 10.10.2013
212
Nr.00-2013-2580 i Vendimit (560)
VENDIM
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Artan Broci Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 10.10.2013 morri në shqyrtim çështjen civile me nr.11243-

PADITËS: PREMTO DONI, VERONIKA DONI,

ALFRED DONI.
TË PADITUR: NEXHMI HAXHILLARI, MERSIN BERISHA,
ENGJËLLUSHE SOFRONI.
OBJEKTI:
Pavlefshmëri absolute e kontratës së shitblerjes
nr.6454 rep, nr.917 Kol. datë 17.04.1996
dhe nr.9706 rep. nr.2385 kol. datë 31.12.1998
dhe kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme
duke na u kthyer shtëpia objekt kontrate.
Baza Ligjore: Neni 92 e vijues të K.Civil,

vendosur:
Detyrimin e palës së paditur Mersin Berisha të lirojë dhe dorëzojë pasurinë
“Apartament” të ndodhur në Rr.“Vangjel Capo”, Pall.6, Shk.1, Ap.7 Tiranë të
përbërë nga dy dhoma, një kuzhinë, aneks me sipërfaqe 80.0 (tetëdhjetë) m2,
të regjistruar në Regjistrin Hipotekor nr.13885, datë 21.12.1993, Tiranë.
Detyrimin e palës së paditur Nexhmi Haxhillari t’i kthejë të paditurit Mersin
Berisha shumën prej 2.000.000 (dy milion) lekësh, brenda 6 muajve nga dita
që vendimi ka marrë formë të prerë.
Detyrimin e palës së paditur Engjëllushe Sofoni t’i kthejë të paditurit Nexhmi
Haxhillari shumën prej 1.500.000 (një milion e pesëqind mijë) lekësh, brenda
6 muajve nga dita që vendimi merr formë të prerë.

Prishjen e vendimit nr.2297 datë 25.04.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim pranë asaj gjykate, me tjetër trup
gjykues.
213
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs pala e paditur
Mersin Berisha, duke kërkuar prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe të rrëzojë kërkesë padinë, duke parashtruar këto
shkaqe:
- Gjykata e Apelit Tiranë duke gjykuar çështjen në fakt duhej të ndryshonte vendimin e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe të rrëzonte padinë.
- Paditësit kanë qenë bashkëpronarë në bazë të ligjit nr.7652, datë 28.12.1992 “Mbi
privatizimin e banesave”, në bazë të kontratës e cila është hartuar më datë 27.11.1993
me nr.18662 Rep. nr.6828 Kol. të noteres Arjana Mallkuci, e hipotekuar me nr.13885
datë 21.12.1993.
- Pala e paditur Nexhmi Hoxhallari është bërë pronar i apartamentit objekt gjykimi në
bazë të Kontratës së Shitblerjes nr.6454 Rep., nr.917 Kol., datë 17.04.1996 dhe sipas
kësaj kontrate paditësit përfaqësoheshin si shitës nga një prokurë në emër të së
paditurës Engjëllushe Sofrani me nr.12720 Rep. e nr.4394 Kol., datë 18.10.1995 e
hartuar nga Noterja Shpresa Spahiu. E paditura pretendonte se kjo prokurë ishte
nënshkruar nga ana e të paditurve.
- Më vonë pala e paditur Nexhmie Hoxhallari shtëpinë objekt gjykimi ia shet të
paditurit Mersin Berisha në bazë të kontratës së shitjes nr.9706 Rep. dhe nr.2385
Kol., datë 30.12.1998. Kontrata e shitblerjes me nr.6454 Rep. dhe nr.917 Kol., datë
17.04.1996. Gjatë gjykimit si të gjykatës së shkallës së parë dhe të gjykatës së apelit
asnjë prej paditëseve nuk u paraqit në gjykim. Edhe firmat e tyre u morën në
kundërshtim me ligjin jashtë gjykatës dhe u paraqitën nga avokatja e tyre në seancë
gjyqësore.
- Të tre paditësit dhe kunata e tyre Engjëllushe Sofroni, që kreu shitblerjen e banesës
objekt gjykimi, kishin detyrimin ligjor të paraqiteshin qoftë edhe në një seancë të
vetme e të prezantoheshin para gjykatës me dokumentet e identifikimit e më pas të
nënshkruanin po përpara gjykatës për firmat e tyre.
- Vetëm për këtë shkak duke mos u kryer një Akt ekspertimi i rregullt, të dyja gjykatat
duhet të kishin rrëzuar padinë.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci; përfaqësuesin e palës paditëse Av.Avni
Shehu, i cili kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin e çështjes
për rigjykim në Gjykatën e Apelit Tiranë, me tjetër trup gjykues; si dhe diskutoi çështjen në
tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.1556, datë 11.12.2007 i Gjykatës së Apelit Tiranë është marrë në
zbatim të ligjit e si tillë duhet të lihet në fuqi.
Nga provat dhe aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se:

Paditësit Premto Doni, Veronika Doni e Alfred Doni i janë drejtuar Gjykatës së
Shkallës së Parë Tiranë me kërkesë-padinë me objekt:
“Pavlefshmërinë absolute të kontratës së shitjes me nr.6454 Rep. dhe nr.917 Kol.,
datë 17.04.1996 dhe nr.9706 Rep. dhe nr.2385 Kol., datë 30.12.1998 dhe kthimin e palëve në
gjendjen e mëparshme”, duke na u njohur shtëpia objekt kontrate me palë të paditura
Nexhmi Haxhillari, Engjëllushe Sofrani e Mersim Berisha.
214
Sipas kësaj padie paditësit kanë pretenduar se janë bashkëpronarë në pjesë të pandarë
mbi një pasuri të ndodhur në qytetin e Tiranës, apartament i ndodhur në adresën Rruga
“Vangjel Capo”, Pall. 6, shk 1, ap 7.
Pala e paditur Nexhmi Haxhillari në cilësinë e blerësit, në bazë të një kontrate
shitblerje me nr.6454 Rep. dhe nr.917 Kol., datë 17.04.1996 të realizuar me të paditurën
Engjëllushe Sofrani, është bërë pronarë i këtij apartamenti duke zhveshur nga kjo pronësi në
bashkëpronësi paditësit.
Më pas është realizuar kalimi i pronësisë së këtij apartamenti nga i padituri Nexhmi
Haxhillari tek i padituri Mersin Berisha nëpërmjet kontratës së shitblerjes me nr.9706 Rep.
dhe nr.917 Kol., datë 30.12.1998. Me pretendimin se veprimi juridik, kontrata e shitblerjes
me nr.6454 Rep. dhe nr.917 Kol., datë 17.04.1996 është bërë në mashtrim me ligjin pasi nuk
i kanë dhënë prokurë të paditurës Engjëllushe Sofroni (motra e paditëses Veronika Doni) për
të shitur apartamentin, e se prokura është e falsifikuar, paditësit kanë kërkuar pavlefshmërinë
absolute të këtij veprimi juridik e për rrjedhojë dhe veprimit juridik të mëvonshëm, kontratës
së shitblerjes nr.9706 Rep. dhe nr.2385 Kol., datë 30.12.1998.
vendosur:
Detyrimin e palës së paditur Mersin Berisha të lirojë dhe dorëzojë pasurinë
“Apartament” të ndodhur në Rr.“Vangjel Capo”, Pall.6, Shk.1, Ap.7 Tiranë të përbërë nga
dy dhoma, një kuzhinë, aneks me sipërfaqe 80.0 (tetëdhjetë) m2, të regjistruar në Regjistrin
Hipotekor nr.13885, datë 21.12.1993, Tiranë.
Detyrimin e palës së paditur Nexhmi Haxhillari t’i kthejë të paditurit Mersin Berisha
shumën prej 2.000.000 (dy milion) lekësh, brenda 6 muajve nga dita që vendimi ka marrë
formë të prerë.
Detyrimin e palës së paditur Engjëllushe Sofoni t’i kthejë të paditurit Nexhmi
Haxhillari shumën prej 1.500.000 (një milion e pesëqind mijë) lekësh, brenda 6 muajve nga
dita që vendimi merr formë të prerë”.
“Prishjen e vendimit nr.2297, datë 25.04.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë
dhe kthimin e çështjes për rigjykim pranë asaj gjykate, me tjetër trup gjykues”.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs pala e paditur
Mersin Berisha, duke kërkuar prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe rrëzimin e kërkesë padisë.
Ligji i zbatueshëm
Neni 92 i Kodit Civil parashikon se:

Veprime juridike të pavlefshme
Veprimet juridike të pavlefshme nuk krijojnë asnjë pasojë juridike. Të tilla janë ato që:
a) vijnë në kundërshtim me një dispozitë urdhëruese të ligjit;
b) kryhen për të mashtruar ligjin;
c) kryhen nga të mitur nën moshën katërmbëdhjetë vjeç;
ç) bëhen në marrëveshje të palëve pa pasur për qëllim që të sjellin pasoja juridike
(fiktive ose të simuluara).

Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga i padituri Mersin Berisha nuk
përbëjnë shkaqe ligjore në kuptim të Nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, që të motivojnë
cenimin e vendimit nr.1556, datë 11.12.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
215
pretendimeve të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të rekursit, Kolegji
Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykata e apelit është
rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit procedural, prandaj vendimi i kësaj gjykate është i drejtë
dhe duhet të lihet në fuqi.
Gjykata e Apelit Tiranë me të drejtë ka arsyetuar se pa i hyrë zgjidhjes së çështjes në
themel, çështja duhet të prishet e të kthehet për rigjykim në shkallë të parë pasi janë lejuar
shkelje të atilla procedurale që e bëjnë vendimin e shkallës së parë të cenueshëm.
Në seancën gjyqësore të datës 24.05.2005 paditësit kanë kërkuar, sipas neneve 184, 185
të K.Pr.Civile, të thirret me cilësinë e të paditurit shtetasi Mersin Berisha, e personi i tretë
Engjëllushe Sofroni të thirret me cilësinë e të paditurës, si dhe shtimin e objektit të padisë, duke
kërkuar deklarimin e pavlefshëm edhe të kontratës së shitblerjes me nr.9706 Rep. dhe nr.917
Kol., datë 30.12.1998 të kryer midis Nexhmi Haxhillari si palë shitëse dhe Mersin Berisha si
palë blerëse, si dhe kthimin e palëve në gjendjen e mëparshme, duke na u kthyer shtëpia objekt
gjykimi ne paditësve.
Gjykata me vendim të ndërmjetëm ka pranuar kërkesën e mësipërme për rregullimin e
ndërgjyqësisë dhe shtimin e objektit të padisë. Në kushtet kur i padituri Nexhmi Haxhillari dhe
personi i tretë Engjëllushe Sofroni kanë qenë në mungesë dhe kur është thirrur rishtazi si i
paditur Mersin Berisha, ka shtyrë seancën gjyqësore, me qëllim që këto ndryshime t’u njoftohen
palëve në mungesë, në përputhje me nenin 185/2 të K.Pr.Civile. Ndonëse është shtyrë gjykimi
për këtë shkak, nga ana e gjykatës nuk rezulton të jetë kryer një veprim i tillë procedural, duke
shkelur në këtë mënyrë nenin 185/2 të K.Pr.Civile, i cili parashikon se:
“Kur ndryshimet e mësipërme bëhen në mungesën e të paditurit se të personave të
tretë të thirrur në gjykim, duhet t’u komunikohen atyre me shkrim”.
Nga aktet e administruara në dosje nuk rezulton që gjykata të ketë njoftuar me shkrim
për ndryshimet e mësipërme të paditurin Nexhmi Haxhillari dhe personin e tretë Engjëllushe
Sofroni. Njoftimi me shkrim i ndryshimeve si të ndërgjyqësisë dhe objektit të padisë nuk
është pasqyruar si në fletë thirrjen e dërguar për të paditurin Nexhmi Haxhillari, ashtu dhe në
shpalljen e vendosur për personin e tretë Engjëllushe Sofroni për datën 03.06.2005.
Gjykata e Apelit Tiranë me të drejtë ka konstatuar dhe një shkelje tjetër procedurale,
e cila ka të bëjë me kërkesën e paditësve për pakësimin e objektit të padisë. Në seancën
gjyqësore të datës 15.12.2005 paditësit kanë hequr dorë nga kërkesa për sigurim padie,
bazuar në nenin 185 të K.Pr.Civile. Kjo kërkesë e tyre është pranuar nga gjykata me vendim
të ndërmjetëm, por nuk është pasqyruar në vendimin e gjykatës, që do të thotë se heqja dorë
nga një kërkim i objektit të padisë, shoqërohet me pushimin e gjykimit të çështjes për këtë
kërkim nga i cili është hequr dorë.
Një tjetër shkelje procedurale nga ana e gjykatës së shkallës së parë është bërë dhe në
lidhje me caktimin e ekspertit kriminalist. Pasi është thirrur me këtë cilësi eksperti Adrian Shehu
të cilit i është kujtuar nga ana e gjykatës rëndësia e funksionit për të cilin është thirrur, bazuar në
nenin 226 të K.Pr.Civile, është bërë betimi e më pas ekspertit do t’i jepeshin materialet e dosjes
gjyqësore për kryerjen e aktit të ekspertimit grafik. Në seancën gjyqësore të radhës më datë
15.12.205, pa u revokuar ky vendim i ndërmjetëm, thirret me cilësinë e ekspertit një tjetër
ekspert nga Laboratori Kriminalist i Institutit të Policisë Shkencore Tiranë.
Gjithashtu dhe nënshkrimet e paditësve Premto Doni e Veronika Doni, të përdorura për
krahasim me firmat e tyre të ndodhura në aktet e ndryshme shkresore objekt ekspertimi, nuk
janë hedhur prej tyre në seancë gjyqësore e në prani të palës së paditur Mersin Berisha
prezent në këtë gjykim.
Për sa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se në përputhje me Nenin 485/a
të K.Pr.Civile duhet të vendoset lënia në fuqi e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, si një
216
vendim i drejtë dhe në përputhje me ligjin, pasi nga gjykata e shkallës së parë janë kryer shkelje
procedurale që e bëjnë të domosdoshëm kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë,
por me tjetër trup gjykues.
Në rigjykim gjykata e faktit duhet t’i përmbahet detyrave të lëna nga gjykata e apelit.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të Vendimit nr.1556, datë 11.12.2007 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Tiranë, më 10.10.2013
217
Nr.00-2013-2271 i Vendimit (561)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS: ARTAN BALLA në mungesë

I PADITUR: RIZA DACI në mungesë
OBJEKTI:
Pushim cenimi në pronësi
dhe mospërsëritja e tij në të ardhmen
Baza Ligjore: Neni 302 i K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër (Godina Bulqizë), me vendimin nr.75, datë

Rrëzimin e padisë.

Ndryshimin e vendimit civil nr.75, datë 10.12.2007 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Dibër në këtë mënyrë:
Pranimin e padisë të paditësit Artan Balla duke detyruar të paditurin Riza Daci
të pushojë cenimin në pronësi dhe të mos e përsërisë atë në të ardhmen, që
shkaktojnë cenimin në pronën e paditësit.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i padituri Riza Daci, me të

gjykatës së shkallës së parë, për këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së apelit është i paligjshëm, i pabazuar dhe me tendencë për të
ndihmuar paditësin.
- Gjykata ka gabuar në arsyetimin e vendimit në lidhje me çështjen; ajo nuk ka bërë
analizë të plotë të provave dhe fakteve.
- Ndërtimi i lokalit tim është bërë që në vitin 1991, kur godina e paditësit ka qenë e
shtetit dhe nuk ka pasur asnjë kontestim nga ish drejtuesit e ndërmarrjes Mirëmbajtja
Rruga.
- Në gjykimin e vërtetimit të faktit ka qenë dëshmitar ati i paditësit, Shyqyri Balla, i cili
ka deklaruar të drejtat e mija mbi lokalin e ndërtuar.
218
- Ndërmarrja e mirëmbajtjes është privatizuar në vitin 2000 nga vëllai i paditësit dhe në
këtë kohë lokali im ka qenë ngjitur me ndërtesën që ai ka privatizuar. Po kështu
objektet kanë qenë të ngjitura edhe në vitin 2004, kur paditësi e ka blerë nga i vëllai.
- Pra, pronësia e fituar nga paditësi ka qenë me cen, gjë të cilën e ka ditur dhe e ka
pranuar. Paditësi pronësinë e ka fituar me barrë dhe nuk mund të ketë më shumë të
drejta se sa pronari i mëparshëm. Paditësi, para se të merrte objektin, duhej të
kërkonte veçimin e objekteve ose të mos pranonte pronësinë.
- Në kohën që paditësi ka fituar pronësinë unë nuk kam kryer asnjë veprim për ta
cenuar atë në pronësi. Për rastin nuk ndodhemi në kushtet e nenit 302 të K.Civil.
- Pretendimi për të larguar objektin nuk qëndron, sepse ai ka vetëm 87 m2 në kartelën e
pronësisë, ndërsa unë kam dokumentacionin ligjor për rikonstruksionin e objektit.
Paditësi Artan Balla ka ushtruar kundër rekurs, me të cilin kërkon mospranimin e

rekursit, për këto shkaqe:
- Vendim i gjykatës së shkallës së parë më ka cenuar pronën time. Objekti im është i
ligjshëm, me projekt, brenda rregullave të urbanistikës.
- Ngjitur me objektin tim i padituri ka ndërtuar pa leje një objekt, tre faqe muri, pasi e
ka mbështetur në murin e objektit tim, ku prodhon pllaka varresh e parafabrikate.
- Objekti i tij është i kundra-ligjshëm, pa plan vendosje, jashtë rregullave urbanistike, i
pa regjistruar.
- I padituri, me objektin ngjitur direkt nën strehën e objektit tim, në mënyrë të
vazhdueshme po cenon pronën time. Ka rreth 9 vjet që i kemi kërkuar të pushojë
cenimin në pronësi e të mos e përsërisë më. Çështja është bërë objekt shqyrtimi në
disa organe shtetërore, të cilët më kanë dhënë të drejtë.

VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se Ilir Balla, vëllai i paditësit Artan
Balla, mbi ankandin e zhvilluar datë 01.02.2000, bazuar në autorizimet për blerje objekti datë
01.02.2000 dhe kalim pronësie datë 08.02.2000 të Agjencisë Kombëtare të Privatizimit, Dega
Dibër, me kontratën nr.505/64, datë 08.02.2000, ka blerë nga Agjencia Kombëtare e
Privatizimit, Dega Dibër, objektin “Ngrehinë e grupit Shupenzë, të Ndërmarrjes Mirëmbajtja
Rruga Bulqizë”.
1.1. Kjo pasuri është regjistruar pranë Zyrës Vendore të Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Bulqizë në nr.hipotekor 3276, datë 08.11.2002, me nr.200/1 pasurie, me
kufizimet përkatëse (në emër të Ilir Balla nga vërtetimi hipotekor lëshuar datë 08.11.2002),
ndërsa nga vërtetimi hipotekor lëshuar datë 26.02.2007 kjo pasuri figuron e regjistruar në
emër të paditësit Artan Balla, në nr.hipotekor 01, datë 28.01.2004, në rubrikën komente ka
shënimin se “...është regjistruar ndërtesa, me truall shtet”.
2. Nga ana tjetër i padituri Riza Daci, në vitin 1990, në kuadrin e fillimit të
veprimtarive private, ka ndërtuar një objekt për prodhimin e qivureve për varreza, duke
vendosur një faqe të murit në murin e ish zyrave të Mirëmbajtjes së Rrugëve.
3. Paditësi Artan Balla, me pretendimin se i padituri Riza Daci ka ndërtuar objektin
pa leje, në kundërshtim me rregullat urbanistike, duke mos respektuar distancat midis
banesave, ndërtimi i tij është ngjitur me objektin në pronësinë të paditësit duke shfrytëzuar
një faqe të objektit të tij e për rrjedhojë cenohet në pronësi, me padi ka kërkuar si në objektin
e saj, pasqyruar në pjesët hyrëse të vendimeve të gjykatave të faktit.
219
4. Nëpërmjet prapësimeve, i padituri ka parashtruar se objekti i tij është ndërtuar në
vitet 1990-1991, kur godina e paditësit ka qenë pronë e shtetit dhe është bërë rikonstruksioni
me leje të organeve kompetente, në vitin 2004 kur paditësi e ka blerë nga i vëllai ish-
ndërtesën e mirëmbajtjes ato kanë qenë të ngjitura, pra ai e ka fituar pronën me barrë dhe nuk
mund të pretendojë të drejta më shumë se sa ka pasur pronari i mëparshëm.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër (Godina Bulqizë), me vendimin nr.75, datë
10.12.2007, ka rrëzuar padinë me arsyetimin se: - i vëllai i paditësit “...Ilir Balla e ka
privatizuar godinën në kushtet kur godina ishte e ngjitur me lokalin ku ushtronte
veprimtarinë private i padituri...”; - “Në vitin 2004 i ka kaluar paditësit Artan Balla
pronësinë e godinës që kishte blerë nga Rruga Ura. Edhe në këtë kohë të dyja lokalet kanë
qenë të ngjitura”; - “Nuk ka asnjë veprim të të paditurit të administrimit të pronës nga
paditësi mbasi është bërë pronar. Paditësi e fituar pronësinë me këtë barrë që ka sot dhe e ka
pranuar. Ai nuk mund të pretendojë më shumë të drejta se sa ka pasur pronari i mëparshëm
që i ka kaluar pronësinë e objektit. Objektet kanë qenë të ngjitura para se ato të
privatizoheshin dhe si të tillë është pranuar nga ish pronari N. Rruga në atë kohë”; -
“Paditësi para se të merrte pronësinë e objektit duhet të kërkonte veçimin e objekteve ose të
mos pranonte pronësinë. Por nuk mund që ai të kërkojë atë që nuk e ka pasur pronari i
parë”; - Sipas projektit të miratuar me lejen e datës 06.09.2006 “...i padituri do të shkëpusë
objektin e tij nga objekti i paditësit një metër. Por paditësi kërkoi që i padituri të largojë
tërësisht objektin nga ai vend”; - “Pretendimi i paditësit se i padituri e ka ndërtimin pa leje
në rastin konkret nuk qëndron, pasi janë organet e specializuara ato që përcaktojnë këtë
gjë...ka një sërë veprimesh në këtë drejtim dhe nuk ka ndonjë vendim të ndonjë organi që të
jetë shprehur për ndërtimin të kryer nga i padituri”; - në disa shkresa “...përmendet shkelja e
ligjit për këtë ndërtim duke ju referuar ligjit nr.8405, datë 19.09.1998...kur ndërtimi nga i
padituri është i vitit 1990. Në këto kushte duhet t’i referohemi dispozitave ligjore të kohës.
Por vetë Këshilli i Rregullimit të Territorit të Qarkut Dibër me vendimin nr.4, datë
06.09.2006 ka saktësuar se ndërtimi është i ligjshëm, dhënë leje për rikonstruksion të lokalit,
si dhe ka përcaktuar spostimin e tij një metër nga i padituri”.
6. Mbi ankimin e paditësit, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.51, datë
26.01.2009, ka ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë, duke pranuar padinë dhe
“...detyruar të paditurin Riza Daci të pushojë cenimin në pronësi dhe të mos e përsërisë atë
në të ardhmen që shkaktojnë cenimin në pronën e paditësit”.
6.1. Në ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë, gjykata e apelit
arsyeton: - “Kuptimi juridik i “Barrëve mbi Pasuritë e Paluajtshme” nuk është ai që
gabimisht pranon gjykata në vendim, por janë servitutet që vendosen në kushtet e neneve
261-288 dhe të regjistrohet sipas neneve 192-193 të K.Civil. Në qoftë se do të ish vendosur
një barrë mbi pronën e paditësit Artan Balla në kushtet e ligjit dhe i padituri Riza Daci të ish
pronar me titull pronësie të regjistruar, atëherë ky i fundit gëzonte mbrojtje ligjore” ; - “Që
të vendosen “Barrë mbi Pasurinë e Paluajtshme” mbi pronën e pronarit Artan Balla, duhet
patjetër që i padituri Riza Daci të ketë titull pronësie të regjistruar, por në fakt ky është një
ndërtim pa leje dhe si i tillë ai nuk mund të gëzojë mbrojtje ligjore”; - “...rezulton se i
padituri...posedon një ndërtim pa leje, i cili sipas akteve administrative që ndodhen në dosje
duhet të ish prishur nga organi kompetent shtetëror... Ky është dhe qëndrimi i prefektit...në
përgjigjen që u ka dhënë organeve të tij eprore”; - “Provat e referuara nga gjykata në
vendim, nuk e bëjnë të paditurin...pronar, pasi vërtetimet e faktit juridik të pronësisë, për të
cilin janë lëshuar këto dokumente, nuk mund të regjistrohen pasi kanë ndalime ligjore...”; -
“..., me aktin e ekspertimit të urdhëruar nga gjykata datë 05.11.2007 është provuar se
“Objektet në konflikt janë vendosur...ngjitur me njëri tjetrin...në ndërtimin e tyre nuk është
zbatuar Ligji i Urbanistikës...dhe VKM nr.772, datë 19.11.1998, pika 120/a...Distanca midis
këtyre objekteve minimalisht duhet të ish 4 m “Objekti i Artan Ballës është i ndërtuar para
220
viteve 1990, kurse Riza Daci posedon një leje për rikonstruksionin e objektit në vitin 2006
dhe nuk gjykohet dot për ndërtimin e këtij objekti” .
7. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i padituri Riza Daci, me të
gjykatës së shkallës së parë, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
8. Paditësi Artan Balla ka ushtruar kundër rekurs, me të cilin kërkon mospranimin e
rekursit, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
9. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:
9.1. Neni 6 i K.Pr.Civile: “Gjykata që gjykon mosmarrëveshjen duhet të shprehet
mbi gjithçka që kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet”.
çështjes”.
9.5. Neni 126§2 i K.Pr.Civile: “Vendimi përfundimtar, si dhe vendimet që i japin
fund procesit gjyqësor civil të parashikuara prej nenit 127 të këtij Kodi jepen
në “Emër të Republikës” dhe përkatësisht duhet të përmbajë bazën ligjore
mbi të cilën bazohet zgjidhja e mosmarrëveshjes, analizën e provave dhe
mënyrën e zgjidhjes të saj”.
10. Se rekursi i paraqitur nga i padituri Riza Daci përmban shkaqe ligjore nga ato të
nr.51, datë 26.01.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilin është ndryshuar vendimi
nr.75, datë 10.12.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër (Godina Bulqizë).
vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe të shkaqeve të rekursit, arrin në përfundimin se
vendimi nr.51, datë 26.01.2009 i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e mosrespektimit
të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim po pranë
kësaj gjykate.
zhvillimin e një gjykimi që konsiston në vlerësimin nga pikëpamja e së drejtës të një fakti ose
një grup faktesh, që domosdoshmërisht para se të vlerësohen nga gjykata duhet të vërtetohen.
Në të kundërt, sikundër është rasti në shqyrtim, vendimi nuk është i argumentuar dhe as i
bazuar në ligj.
221
14. Ky kolegj vlerëson se gjykata e apelit, duke mos evidentuar drejt mangësitë e
gjykimit në shkallë të parë, veçanërisht ato që kanë të bëjnë me mënyrën e fitimit të
pronësisë dhe gjendjes faktike, nga momenti i privatizimit në favor të Ilir Ballës, kalimin e
pronësisë paditësit Artan Balla deri në momentin e ngritjes së padisë, ka anashkaluar
problemet themelore që kanë të bëjnë me natyrën juridike të mosmarrëveshjes objekt
gjykimi.
14.1. Ndonëse kjo gjykatë i ka pasur të gjitha mundësitë ligjore të ndreqte mangësitë
e gjykimit në shkallë të parë, nuk ka sqaruar plotësisht rrethanat ligjore që lidhen me
gjykimin e çështjes e që kanë të bëjnë me elementë thelbësorë të padisë objekt shqyrtimi, nuk
i ka dhënë përgjigje pretendimeve të anës së paditur në lidhje me kushtet që duhet të
plotësohen për pranimin e padisë mohuese (neni 302 i K.Civil).
14.2. Gjykata e apelit nuk ka bërë një analizë tërësore dhe objektive të provave (126),
po kështu nuk ka respektuar kërkesat e pikës 1 dhe 2 të nenit 310/II të Kodit të Procedurës
Civile.
14.3. Gjykata ka ngatërruar kuptimin juridik të “Barrëve mbi Pasuritë e
Paluajtshme”, servituteve që vendosen në kushtet e neneve 261-288 të Kodit Civil me padinë
mohuese.
15. Për padinë në shqyrtim nuk mund të konsiderohet i mjaftueshëm vetëm vlerësimi
i pretendimeve të palës paditëse, kryerja e aktit të ekspertimit, se i padituri nuk ka leje
ndërtimi dhe se objekti i të paditurit mbështetet në murin e objektit të paditësit, kur nuk është
përcaktuar koha e ndërtimit të objektit mbi të cilin i padituri pretendon pronësinë, situata
juridike e tekniko-faktike e momenteve të tjetërsimit të pronës nga shteti deri tek paditësi, për
të arritur në konkluzionin se pala paditëse cenohet në pronësinë e tij.
16. Ndër kërkesat themelore që duhet të plotësojë vendimi gjyqësor janë ligjshmëria
dhe argumentimi i tij; elementë ligjorë këto që i mungojnë vendimit të gjykatës së apelit.
17. Mosrespektimi i ligjit procedural në procesin e marrjes, analizës dhe çmuarjes së
drejtë dhe të saktë të provave sipas ligjit ka bërë që gjykata të mos përcaktojë në përputhje
me ligjin provat që janë të domosdoshme e që kanë lidhje me çështjen në gjykim, vërtetësinë
e tyre në lidhje me faktin që kërkohet të vërtetohet, rëndësinë dhe fuqinë provuese të tyre.
18. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë sjell në vëmendje të gjykatës se, padia mohuese
(actio negatoria), bazuar në nenin 302 të Kodit Civil, ka për bazë pronësinë dhe cenimin e
saj nga ndërhyrja e personave të tretë, por pa iu hequr pronarit posedimi mbi sendin. Kjo padi
ka për qëllim, nga njëra anë, njohjen e së drejtës së pronësisë së paditësit (padi njohje,
pozitive) dhe, nga ana tjetër, njohjen se i padituri nuk ka ndonjë të drejtë për ndërhyrje, pra
mohimin e qenies së të drejtës së pretenduar nga i padituri. Në thelb pronari i sendit mund të
ngrejë padinë mohuese kur ai nuk zhvishet nga tagri i posedimit dhe i gëzimit të sendit, por
pengohet pjesërisht në ushtrimin e tagrave të tij, duke mos u lejuar që ta gëzojë sendin në
mënyrë të plotë e të qetë.
18.1. Legjitimimi aktiv dhe pasiv në padinë mohuese përbëhet nga tre elementë: (i)
vërtetimi nga paditësi se është pronar i sendit për të cilin pretendon se po cenohet nga i
padituri; (ii) vërtetimi se i padituri nuk ka asnjë të drejtë mbi sendin në pronësi të paditësit
dhe (iii) vërtetimin se pavarësisht se paditësi është pronar i sendit, si dhe pavarësisht se i
padituri nuk ka asnjë të drejtë mbi këtë send, i padituri me veprimet e tij e cenon paditësin në
mënyrë të paligjshme në pronësinë e sendit të tij. Të tre këta elementë jo vetëm që duhet të
222
provohen kurdoherë dhe njëkohësisht nga paditësi, por duhet të analizohen e vlerësohen nga
gjykata në mënyrë që vendimi i saj të jetë i bazuar në ligj dhe në prova.
18.2. Që veprimet e të paditurit të përbëjnë cenim të pronësisë duhet që njëkohësisht
të plotësohen dhe këto kushte: (i) cenimi të ketë natyrë të vazhdueshme; (ii) si rregull cenimi
konsiston me kryerjen e veprimeve materiale mbi sendin pronë e paditësit, por jo gjithnjë
këto veprime kryhen mbi sendin; (iii) veprimi duhet të jetë i paligjshëm, pra i padituri të mos
ketë të drejtë të kryejë veprimin që përbën cenim të pronësisë së paditësit; (iv) cenimi duhet
të jetë i vërtetë, real dhe jo imagjinar apo i supozuar; (v) cenimi duhet të jetë aktual, të
ekzistojë në momentin e ngritjes së padisë; (vi) nuk është e nevojshme që veprimi i cili
përbën cenim të së drejtës së pronësisë të jetë kryer me faj nga i padituri. Fajësia ose jo e të
paditurit ka rëndësi vetëm në lidhje me shpërblimin e dëmit.
18.3. Pra, në padinë mohuese dosmosdoshmërisht duhet të vërtetohen ato rrethana që
formësojnë ndërhyrje në ushtrimin e tagrave të pronësisë, në të kundërt padia rrëzohet.
Gjykata ka detyrim ligjor të analizojë dhe të arsyetojë nëse veprimet ose mosveprimet e të
paditurit që përbëjnë cenim pronësie janë të karakterit vazhdues, të paligjshme, ekzistojnë në
momentin e ngritjes së padisë, si dhe të jenë të atilla që pengojnë paditësin në ushtrimin e
plotë dhe të qetë të tagrit të gëzimit të sendit.
19. Gjithashtu, ky kolegj sjell në vëmendje të gjykatës së apelit se cenimi ose jo në
pronësi është koncept juridik, që duhet të rezultojë nga analiza, sinteza dhe vlerësimi juridik i
provave në tërësinë e tyre që u bën gjykata. Për rastin konkrete nuk rezulton që gjykata të
ketë parashtruar argumente ligjore në lidhje me pranimin e padisë; ajo nuk ka arsyetuar
rrethanat ligjore që përbëjnë thelbin e kërkimit të paditësit dhe prapësimeve të të paditurit.
Gjykata nuk ka evidentuar faktet apo rrethanat ku konsiston cenimi apo ndërhyrja e palës së
paditur në të drejtat e pronësisë së palës paditëse që i kufizojnë atij ushtrimin e tagrave të
pronësisë.
20. Nxjerrja e konkluzionit nga ana e gjykatës se për rastin konkret ka cenim të
pronësisë (neni 302 i K.Civil), pa përcaktuar qartë se ku konsiston ndërhyrja në ushtrimin e
tagrave të pronësisë të paditësit, pa analizuar nëse janë ose jo të qenësishëm kushtet që
kërkohen nga ligji për padinë mohuese, përbën shkelje të rëndë të normave procedurale, pasi
vendimi nuk bazohet në fakte dhe prova që janë paraqitur dhe shqyrtuar në seancë gjyqësore
(nenet 10, 29 e 309 të K.Pr.Civile).
20.1. Mos argumentimi i këtyre kushteve nga gjykata përbën shkak për prishjen e
vendimit, sikundër është dhe rasti në shqyrtim ku gjykata është mjaftuar vetëm me vërtetimin
e faktit se i padituri ka bërë një ndërtim pa leje. Mospasja leje ndërtimi nga organet
kompetente shtetërore të kohës për ndërtimin e objektit nga i padituri, nëse, njëkohësisht, nuk
vërtetohen të gjitha kushtet e parashikuara nga neni 302 i Kodit Civil nuk do të thotë se
paditësi cenohet në pronësi në kuptim të kësaj dispozite. Nuk mund të arrihet a’priori në
konkluzionin se meqenëse i padituri për ndërtimin e objektit nuk është i pajisur me leje
ndërtimit ndodhemi përpara cenimit në pronësi të paditësit, sikurse ka pranuar gjykata e
apelit.
20.2. Gjykata ka detyrim ligjor të analizojë dhe të arsyetojë nëse veprimet ose
mosveprimet e të paditurit që përbëjnë cenim pronësie janë të karakterit vazhdues, të
paligjshme, ekzistojnë në momentin e ngritjes së padisë, si dhe të jenë të atilla që pengojnë
paditësin në ushtrimin e plotë dhe të qetë të gëzimit të sendit.
223
përsërisë hetimin gjyqësor nëpërmjet të cilit të verifikojë e të evidentojë me argumente
pronësinë e palëve ndërgjyqëse, shkakun juridik të pronësisë, situatën teknike dhe juridike të
periudhës kur pretendohen se janë ndërtuar objektet dhe për këtë duhet të përcaktojë me
vendim për secilën palë faktet që duhet të provohen prej tyre, provat që lejohen të paraqiten
nga secila palë veçmas, vlerën provuese të secilës prove, si dhe barrën e provës për secilën
palë.
bërë një “cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen”, ta
juridike të pronësisë dhe atë teknike konform legjislacionit urbanistik të kohës së ndërtimeve
dhe atë në fuqi lidhur me objektet që palët pretendojnë se kanë në pronësi dhe në përdorim, si
dhe me veprimet konkrete të kryera prej tyre në pronën e vet, gjykata, bazuar në nenin 224/a
të Kodit të Procedurës Civile, për konstatimin dhe sqarimin e fakteve, që kanë lidhje me
mosmarrëveshjen në gjykim e për të cilat kërkohen njohuri të posaçme nga fusha të tjera të
shkencës, mund të urdhërojë kryerjen e një akti të ri ekspertimi.
23. Gjykata duhet të administrojë titujt e pronësisë të palëve, të evidentojë mënyrën e
fitimit të pronësisë dhe veprimet konkrete që kryen i padituri dhe që sipas pretendimeve të
paditësit e pengojnë atë në ushtrimin e tagrave të pronësisë. Në përfundim të gjykimit, nëse
gjykata arrin në konkluzionin se duhet pranuar padia në dispozitivin e vendimit duhet të
përcaktojë se çfarë veprimesh konkrete duhet të bëjë i padituri që të mos cenojë në pronësi
paditësin.
dalin gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit që, në përputhje me kërkesat e ligjit
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.51, datë 26.01.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin
Tiranë, më 17.10.2013
224
Nr.00-2013-2272 i Vendimit (562)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS: “KORPORATA ELEKTROENERGJITIKE

SHQIPTARE” SHA, përfaqësuar nga Avokati i
Shtetit Abaz Deda
TË PADITUR: ZYRA RAJONALE E KTHIMIT
KOMPENSIMIT PRONAVE QARKU
KORÇË, në mungesë
FRIDA MOLLA (ZAVALANI), BUBULINA
ZALLËMI (FRASHËRI), JOLANDA ÇIPI
(FRASHËRI), në mungesë
PERSON I TRETË: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME KORÇË,
në mungesë
OBJEKTI:
Kundërshtim i pjesshëm i vendimit
nr.1488, datë 14.06.1996 të K.K.K.P. Bashkia Korçë
dhe i vendimit nr.956, datë 14.07.1995 i K.K.K.P. Bashkia Korçë,
si dhe çregjistrimin e pronës në emër të të paditurës Frida Molla
e regjistrimi i saj në favor të “K.E.SH.” SHA.
Baza Ligjore: Neni 21 i ligjit nr.7698, datë 15.04.1993.
Nenet 32 dhe 153 të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin e datës 31.07.2008, ka vendosur:

Pezullimin e gjykimit të çështjes civile me nr.regj.them.34/757, që i përket:
paditës “KESH” SHA Tiranë; të paditur Frida Molla, Bubulina Zallëmi,
Jolanda Çipi, Z.R.K.K.K.P. Qarku Korçë, person i tretë Zyra Vendore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Korçë; me objekt kundërshtimi i
pjesshëm i vendimit nr.1488, datë 14.06.1996 të K.K.K.P. Bashkia Korçë, të
vendimit nr.956, datë 14.07.1995 të K.K.K.P. Bashkia Korçë dhe çregjistrimi
nga Z.V.R.P.P. Korçë i pronës së regjistruar në emër të Frida Mollës dhe
regjistrimi i saj në favor të “K.E.SH.” SHA, deri në përfundimin e gjykimit të
çështjes civile me paditës: Frida Molla, të paditur: OSSH Drejtoria e Zonës
225
Korçë, Z.V.R.P.P. Korçë, me objekt: saktësim i kufijve me palën e paditur,
etj, si dhe deri në përfundimin e procedimit penal nr.768 të vitit 2008.

Lënien në fuqi të vendimit nr.s’ka, datë 31.07.2008 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Korçë.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala paditëse “Korporata

Elektroenergjitike Shqiptare” SHA, me të cilin kërkohet prishja e vendimit të gjykatës së
apelit dhe e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e
gjykimit, për këto shkaqe.
- Gjykatat janë gabuar në dhënien e vendimit, pasi procesi penal që është hapur nuk ka
lidhje me “K.E.SH.” SHA; kallëzimi është bërë kundrejt Z.V.R.P.P. Korçë dhe jo
“K.E.SH.” SHA.
- Në këtë proces ne kemi kërkuar gjykimin në themel të çështjes. Kallëzimi penal edhe
sikur të jetë i rregullt nuk është pengesë ligjore për procesin që kemi hapur, pasi ka të
bëjë me një transaksion të pronës e cila është bërë në etapat e mëvonshme. Në këtë
rast, sipas parimit të së drejtës kallëzimi penal është pengesë për zgjidhjen e
mosmarrëveshjes.
- Pengesat ligjore janë zhdukur, pasi procesi civil është pushuar si dhe ndaj procesit
penal është vendosur mosfillimi i procedimit penal.
- Gjykatat nuk janë shprehur për kërkesat dhe pretendimet që kemi paraqitur në seancë
gjyqësore. Në bazë të ligjit gjykata duhet të shprehet për të gjitha pretendimet që kanë
palët.
- Pretendimi i palës së paditur si dhe i gjykatës se ka mbivendosje është i pa vërtetë.
- Gjykata nuk ka analizuar drejtë në këtë vendim se pezullimi i këtij procesi vonon
zgjidhjen e çështjes, si dhe favorizon palën që nuk ka të drejtë.
- Nuk ka asnjë lloj praktike gjyqësore për zgjidhjen në themel të çështjes, ku gjykata të
pezullojë këtë proces (gjykimi i themelit) për të zgjidhur konfliktet e tjera të cilat
kanë rrjedhur si pasojë e titullit të parë të pronësisë.
Pala e paditur, Frida Molla ka ushtruar kundër rekurs, me të cilin kërkon

mospranimin e rekursit, për këto shkaqe:
- Rekursi nuk përmban asnjërin nga shkaqet që kërkon ligji për të justifikuar pranimin
e tij.
- Vendimi i gjykatës së rrethit dhe ai i apelit janë marrë në përputhje me ligjin.
- Çdo arsyetim i parashtruar në rekurs nuk qëndron, duke kërkuar përfundimisht
mospranimin e ankimit.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; Avokatin e Shtetit, Abaz Deda, që
kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së parë
dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçë; dhe si bisedoi
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se me vendimin nr.1488, datë
14.06.1996 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave të Bashkisë Korçë,
trashëgimtarëve të ish pronarit Teni Frashëri, që janë Bubulina Zallëmi (Frashëri), Jolanda
226
Çipi (Frashëri) dhe Frida Molla (Zavalani), ju është njohur pronësia dhe kthyer trualli me
sipërfaqe prej 3764 m2, ndodhur në qytetin e Korçës, me kufizimet përkatëse.
2. Pala paditëse, “Korporata Elektroenergjitike Shqiptare” SHA, me pretendimin se
mbi një pjesë të sipërfaqes të trajtuar me vendimin e sipërcituar të komisionit është ndërtuar
objekti i N/Stacionit Elektrik që në vitin 1960 dhe se kjo pronë është pasuri shtetërore, me
padi kanë kërkuar si në objektin e saj pasqyruar në pjesët hyrëse të vendimeve të gjykatave të
faktit.
3. Mbi kërkesën e palës së paditur, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin e
datës 31.07.2008, ka pezulluar gjykimin e “...çështjes civile me nr.regj.them. 34/757, që i
përket: paditës “KESH” SHA Tiranë; të paditur Frida Molla, Bubulina Zallëmi, Jolanda
Çipi, Z.R.K.K.K.P. Qarku Korçë, person i tretë Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Korçë, me objekt kundërshtimi i pjesshëm i vendimit nr.1488, datë 14.06.1996
të K.K.K.P. Bashkia Korçë, të vendimit nr.956, datë 14.07.1995 të K.K.K.P. Bashkia Korçë
dhe çregjistrimi nga Z.V.R.P.P. Korçë i pronës së regjistruar në emër të Frida Mollës dhe
regjistrimi i saj në favor të “K.E.SH.” SHA, deri në përfundimin e gjykimit të çështjes civile
me paditës: Frida Molla, të paditur: OSSH Drejtoria e Zonës Korçë, Z.V.R.P.P. Korçë, me
objekt: saktësim i kufijve me palën e paditur, etj, si dhe deri në përfundimin e procedimit
penal nr.768 të vitit 2008”.
3.1. Në pezullimin e shqyrtimit të çështjes, gjykata pasi citon nenin 297 (a) të Kodit të
Procedurës Civile dhe aktet shkresore të paraqitura si shkak pezullimi, arsyeton: - çështja në
shqyrtim ka lidhje me çështjen tjetër në të cilën pala e paditur e këtij gjykimi me padi ka
kërkuar “...saktësimin e kufijve të truallit pronë e saj me truallin pronë e KESH (OSSH),
duke pretenduar se kufitarët e pronave janë falsifikuar”; - “...se në këtë gjykim civil krahas
përcaktimit të saktë të vendndodhjes së linjave të nënstacionit elektrik, kohës së ndërtimit të
tyre, etj., për zgjidhjen e drejtë të çështjes ka rëndësi edhe përcaktimi i saktë i planvendosjes
së pronave të dy palëve ndërgjyqëse dhe i mbivendosjes midis tyre. Kjo e fundit ka të bëjë
drejtpërdrejti me legjitimimin e paditësit KESH sh.a Tiranë në këtë gjykim,...”; -
“...përcaktimi i drejtë e i saktë i mbivendosjes midis pronave ka pasoja edhe në zgjidhjen në
themel të çështjes”; - lidhur me procesin penal të filluar mbi kallëzimin e paraqitur nga e
paditura e këtij gjykimi, Frida Molla, me pretendimin “...se nga ana e KESH sh.a janë
falsifikuar dokumentet e pronësisë, ç’ka lidhet drejtpërsëdrejti me planvendosjen e
mbivendosjen midis pronave”, si dhe në kushtet kur “...në kallëzimin penal pretendohet se
nga ana e KESH sh.a me veprime të padrejta është shkatërruar prona e të paditurës...”
gjykata ka vlerësuar se “...çështja penale lidhet me çështjen civile, objekt gjykimi, pasi
përcaktimi i statusit të ndërtimeve të bëra nga ana e KESH sh.a si të ligjshme ose jo lidhet
edhe me pretendimet e paditësit në këtë gjykim për cenimin e interesave të ligjshme të tij
(...)”.
4. Me të njëjtin arsyetim, Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.2, datë 06.01.2009,

ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
5. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala paditëse “Korporata
Elektroenergjitike Shqiptare” SHA, me të cilin kërkohet prishja e vendimit të gjykatës së
apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e
gjykimit, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
6. Pala e paditur, Frida Molla ka ushtruar kundër rekurs, me të cilin kërkon
mospranimin e rekursit, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
227
çështjes”.
7.3. Neni 297/a i K.Pr.Civile:“Gjykata vendos pezullimin e gjykimit kur: a) çështja
nuk mund të zgjidhet para se të zgjidhet një çështje tjetër penale, civile ose
administrative”.
8. Se pretendimet e parashtruara në rekursin paraqitur nga pala paditëse “Korporata
Elektroenergjitike Shqiptare” SHA, nuk përbëjnë shkaqe ligjore në kuptim të nenit 472 të
Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë cenimin e vendimit nr.2, datë 06.01.2009 të
Gjykatës së Apelit Korçë, me të cilin është lënë në fuqi vendimi i datës 31.07.2008 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
zbatuar gabim nenin 297/a të Kodit të Procedurës Civile nuk rezulton të gjejë mbështetje në
vetë këtë dispozitë në raport me të drejtën e pretenduar dhe gjendjen e faktit të vërtetuar gjatë
gjykimit lidhur me shkaqet e pezullimit të gjykimit.
dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimeve, që kanë shërbyer si shkaqe për
pezullimin e gjykimit, pretendimeve e prapësimeve të palëve, të vendimeve të gjykatave të
faktit, si dhe shkaqeve të rekursit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se arsyetimi dhe
përfundimi i arritur nga gjykatat e faktit është rrjedhojë e respektimit dhe zbatimit të
kërkesave të ligjit procedural.
12. Ky kolegj evidenton se gjykatat e faktit kanë zhvilluar një proces të rregullt ligjor,
duke garantuar zhvillimin e një hetimi të plotë e të gjithanshëm për verifikimin e faktit nëse
ndodhemi ose jo përpara rastit kur çështja në shqyrtim “...nuk mund të zgjidhet para se të
zgjidhet një çështje tjetër penale, civile ose administrative” (neni 297/a i K.Pr.Civile), si dhe
iu kanë dhënë përgjigje të gjitha pretendimeve të palëve të ngritura në gjykim dhe në ankim.
12.1. Sikurse gjykata e shkallës së parë edhe gjykata e apelit ka bërë një analizë
tërësore dhe objektive të provave (neni 126 i K.Pr.Civile); i ka çmuar ato, në bazë të bindjes
së saj të brendshme, të formuar nga shqyrtimi në tërësinë e rrethanave të çështjes duke
zgjidhur problemin e pezullimit në përputhje me dispozitat ligjore në fuqi (neni 16 i
K.Pr.Civile). Po kështu, gjykata e apelit ka dhënë dhe arsyet ligjore për lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së shkallës së parë.
12.2. Në zgjidhjen e çështjes vendimet e gjykatave mbështeten në dispozitat ligjore të
zbatueshme për rastin, në nenin 297/a të Kodit procedurës Civile dhe në argumente të nxjerra
228
nga provat, të cilat janë marrë, administruar e vlerësuar si të tilla në pajtim me dispozitat e
12.3. Rezulton se provat, faktet e rrethanat të parashtruara nga palët ndërgjyqëse janë
vënë në diskutim gjatë gjykimit dhe janë vlerësuar nga gjykatat në tërësinë e provave të
administruara në raport me momentin kur këto përbënin shkak për pezullimin e gjykimit.
të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga gjykata e apelit se: (i) çështja penale, që ka
shërbyer si një prej shkaqeve për pezullim është pushuar, por vazhdon të jetë në proces
gjyqësor çështja civile e sipërcituar; (ii) për rastin ekziston varësia e çështjes në gjykim nga
një çështje tjetër civile, ç’ka përbën parakusht ligjor për zgjidhjen e kësaj çështje; (iii) si gjatë
gjykimit në shkallë të parë edhe në apel, nuk ka rezultuar e vërtetuar që të jetë zhdukur njëra
nga pengesat që ka shkaktuar pezullimin e gjykimit.
13.1. Gjykata e apelit ka pranuar të vërtetuar se edhe gjatë gjykimit të ankimit nga kjo
gjykatë nuk është zhdukur ende njëra prej pengesave ligjore që ka shërbyer si shkak
pezullimi. Pra, nuk ka rezultuar se ka përfunduar me ndonjë nga format e parashikuara nga
ligji procedural civil çështja civile me paditëse Frida Molla e të paditur OSSH Drejtoria e
Zonës Korçë, Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Korçë, me objekt
saktësim i kufijve me palën e paditur, sikundër ka ndodhur me çështjen penale për të cilën
është vendosur pushimi i saj.
14. Gjithsesi, ky kolegj vlerëson ligjshmërinë dhe bazueshmërinë e vendimeve të
gjykatave të faktit lidhur me rrethanat e vërtetuara në momentin e pezullimit të gjykimit të
çështjes nga gjykata e shkallës së parë dhe në momentin e shqyrtimit të ankimit nga gjykata e
apelit dhe nuk mban parasysh ndryshimet që mund të kenë ndodhur lidhur me këto rrethana
mbasi gjykatat kanë dhënë vendimet. Nëse rrethana të tilla ekzistojnë nuk është Gjykata e
Lartë, por gjykata e shkallës së parë që vendos për revokimin e vendimit të pezullimit, në
përputhje me rregullimet e parashikuara në nenin 298 të Kodit të Procedurës Civile.
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë evidenton se në rastin konkret nga ana e palës
rekursuese nuk janë ngritur dhe nuk rezulton që, si gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit,
të kenë shkelur dispozitat mbi juridiksionin dhe kompetencën, që përbërja e trupit gjykues të
ketë qenë e parregullt apo vendimi të mos jetë nënshkruar nga anëtarët e tij, që çështja të jetë
gjykuar në mungesë të palëve, që të mos jetë formuar drejt ndërgjyqësia apo të mungojnë ose
të jenë të pavlefshme aktet procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit (germa “b” e
nenit 472 të K.Pr.Civile në lidhje me nenin 467 të po këtij Kodi).
16. Gjithashtu, në shqyrtim të përmbajtjes së akteve procedurale, të gjykimit të
çështjes në shkallë të parë dhe në apel nuk konstatohen shkelje të normave procedurale që të
kenë ndikuar në dhënien e vendimit (germa “c” e nenit 472 të K.Pr.Civile).
06.01.2009 i Gjykatës së Apelit Korçë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 17.10.2013
229
Nr.00-2013-2274 i Vendimit (563)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËSA: ILIR RAKIPLLARI, FREDI RAKIPLLARI,

PIRRO CAPI (në mungesë)
TË PADITUR: DEGA E DOGANËS DURRËS, përfaqësuar
nga juristja Erjola Sterjo (Marku)
DOGANAVE, përfaqësuar nga Basri Toçilla
Me pjesëmarrjen e Avokatit të Shtetit Abaz
Deda
OBJEKTI:
Deklarimin e pavlefshmërisë së titullit ekzekutiv
nr.29, datë 19.02.2007 të palës së paditur Dega e Doganës Durrës.
Pezullimin e ekzekutimit të titullit ekzekutiv deri në përfundim të gjykimit.
Nenet 102, 236 dhe 245 të K.Doganor.
Neni 116/c i K.Pr.Administrative.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.2664, datë 15.10.2007, ka

vendosur:
Pranimin e kërkesë padisë së paditësave Ilir Rakipllari, Fredi Rakipllari e
Pirro Capi.
Deklarimin të pavlefshëm të titullit ekzekutiv nr.29, datë 19.02.2007 të palës
së paditur Dega e Doganës Durrës për shkak se detyrimi nuk ekziston.
Pezullimin e ekzekutimit të titullit ekzekutiv deri në momentin e marrjes së
vendimit formë të prerë.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2009-92 (51), datë 09.02.2009, ka

vendosur:
Rrethit Gjyqësor Durrës.
230
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, Dega e
Doganës Durrës, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit
të gjykatës së shkallës së parë dhe pushimin e gjykimit të çështjes, për këto shkaqe:
- Vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës dhe vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës janë alogjikë, të pambështetur në prova dhe rrjedhojë e zbatimit të keq të ligjit.
- Si Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, ashtu edhe gjykata e apelit, në shqyrtimin e
kësaj çështje kanë kryer veprime procedurale në kundërshtim me ligjin e duke mos
zhvilluar në tërësi një proces të rregullt gjyqësor. Gjykatat kanë zbatuar keq ligjin kur
kanë konsideruar aktin administrativ, vendimin nr.29, datë 19.02.2007 të Degës së
Doganës Durrës, si një titull ekzekutiv.
- Kodi Doganor, në Pjesën e VII të tij që flet për borxhin doganor, përcakton rregullat
për kontabilizimin e një borxhi doganor, për kushtet kur një borxh doganor vlerësohet
si i tillë, për mënyrat e vjeljes të borxhit doganor, për kufirin dhe procedurat e pagimit
të shumës të detyrimit doganor, etj.
- Sipas këtyre dispozitave, nenit 287, 256 pika 4 dhe 261 pika 1, 2 të Kodit Doganor,
parashikohet se Autoritetet Doganore marrin një vendim për evidentimin e një borxhi
doganor dhe caktimin e penaliteteve përkatëse. Në zbatim është marrë vendimi nr.29,
datë 19.02.2007.
- Ky vendim, bazuar në nenin 232 të K.Doganor, i cili parashikon një procedurë të
caktuar për kontabilizimin e një borxhi doganor të evidentuar më parë, është
regjistruar në regjistrat kontabël të Doganës Durrës.
- Në të gjithë ato raste kur detyrimi doganor i një subjekti nuk shlyhet brenda afateve të
përcaktuara në nenin 237 të K.Doganor (gjithnjë pasi është kontabilizuar dhe subjekti
nuk e ka shlyer atë brenda afatit ligjor), autoriteti doganor, duke u bazuar në nenin
245 të këtij Kodi, përdor të gjitha mjetet ligjore për sigurimin e likuidimit të borxhit
doganor.
- Vendimet që ka marrë administrata doganore, në zbatim të pikës 2 të nenit 245 të
Kodit Doganor, konsiderohen si masa garantuese dhe/ose masa për rikuperimin me
forcë të borxhit doganor, borxh i cili nuk është shlyer brenda afateve ligjore nga
subjekti.
- Pika 4 e nenit 245 të Kodit Doganor të Republikës të Shqipërisë, përcakton se:
"Vendimet e marra nga administrata doganore për zbatimin e masave garantuese
dhe/ose për rikuperimin me forcë të borxhit doganor, bëhen tituj ekzekutivë
menjëherë sapo ato i njoftohen debitorit".
- Nga përmbajtja e kësaj dispozite del se nga tërësia e akteve të administratës doganore
janë tituj ekzekutivë vetëm ato të cilat nxirren në formën e një vendimi, me qëllim për
të garantuar dhe/ose rikuperuar me forcë një borxh doganor, si dhe kur i janë njoftuar
drejtpërsëdrejti debitorit. Përsa i përket ekzekutimit të këtyre titujve ekzekutivë për
çdo rast zbatohen rregullat e përcaktuara në nenin 511 e në vazhdim të Kodit të
Procedurës Civile.
- Dega e Doganës Durrës ka nxjerrë vendimin nr.689, datë 04.04.2007 "Për
Rikuperimin me Forcë të Borxhit Doganor" që paditësi ka ndaj Degës së Doganës
Durrës si rrjedhojë e mospagimit brenda afatit ligjor të detyrimit të lindur nga
vendimi nr.29, datë 19.02.2007 dhe është ky vendim (nr.689, datë 04.04.2007), i cili
ka marrë formën e titullit ekzekutiv pasi përmban të gjithë elementet e përcaktuar në
nenin 245 të Kodit Doganor.
- Duke pasur parasysh sa parashtruam më lart, shprehemi se vendimi nr.29, datë
19.02.2007, i Degës së Doganës Durrës, nuk është titull ekzekutiv, pasi nuk plotëson
asnjë nga kushtet e parashikuara në pikën 4 të nenit 245 të Kodit Doganor të
Republikës të Shqipërisë.
231
- Konkretisht, ky vendim bën fjalë vetëm për zbatimin e procedurave lidhur me
funksionimin normal të veprimtarisë së administratës doganore. Në këtë vendim nuk
bëhet fjalë për veprimtari të administratës doganore për zbatimin e masave garantuese
dhe/ose për rikuperimin me forcë, në formën e sekuestros, të borxhit që ka paditësi,
por vetëm për kontabilizimin e tij dhe njoftimin e debitorit por asnjë masë për
rikuperim me forcë të tij.
- Duhet theksuar se jo çdo akt i organeve të administratës doganore do të konsiderohet
titull ekzekutiv, por vetëm ato që plotësojnë kushtet 1) të jenë nxjerrë për zbatimin e
masave garantuese dhe/ose për rikuperimin e borxhit doganor dhe, 2) t’i jenë njoftuar
debitorit.
- Për këtë qëllim janë shprehur edhe Gjykata e Lartë në vendimet e Kolegjeve të
Bashkuara nr.4, 5 e 22 të vitit 2003, Vendimi i Kolegjit Civil nr.1522, datë
02.11.2005, si dhe me shumë vendime të tjera si i datës 19.02.2009, etj.
- Në rastin konkret është Kodi Doganor si ligji material specifik në fushën e doganave
që disiplinon këtë procedure.
- Neni 245 i Kodit Doganor shprehet në pikën 4, paragrafi i fundit se Titujt Ekzekutivë
të dalë nga administrata doganore me qëllim rikuperimin me forcë të borxhit doganor,
mund të vihen në ekzekutim vetëm pasi të mbështeten me urdhër ekzekutimi. Siç e
provuam më lart, nga ana e Degës së Doganës Durrës është nxjerrë vendimi nr.689,
datë 04.04.2007 "Për rikuperimin me forcë të borxhit doganor”, vendim ky që është
shndërruar në titull ekzekutiv, por që nuk është shoqëruar me urdhër ekzekutimi dhe
si i tillë nuk është i ekzekutueshëm, megjithëse ky akt nuk është kundërshtuar nga
paditësi.
- Në këto kushte, kur Dega e Doganës Durrës akoma nuk është pajisur me Urdhër
Ekzekutimi, do të thotë se nuk ka filluar asnjë procedurë ligjore për ekzekutimin e
detyruar të likuidimit të borxhit doganor, pra nuk jemi në fazën e ekzekutimit të
vendimeve sipas Kreut IX të K.Pr.Civile dhe për rrjedhojë nuk mund të ngrihet asnjë
padi me bazë ligjore nenin 609 të K.Pr.Civile.
- Gjykata e rrethit gjyqësor dhe gjykata e apelit duhet të pushonin gjykimin e nisur pasi
padia nuk është e mbështetur me bazë ligjore.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesen e palës së paditur, Dega e
Doganës Durrës, juristen Erjola Sterjo (Marku), që kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së
apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe pushimin e gjykimit; përfaqësuesin
e palës së paditur, Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave, juristin Basri Toçilla, që kërkoi
prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe
pushimin e gjykimit; Avokatin e Shtetit Abaz Deda, që kërkoi ndryshimin e vendimit të
gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe rrëzimin e padisë; dhe si
bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësat Ilir Rakipllari, Fredi
Rakipllari dhe Pirro Capi kanë importuar nga Gjermania mallin tip autovetura në datat
19.02.2004, 20.02.2004, 21.02.2004 dhe 23.02.2004, për të cilin kanë paraqitur deklaratat
doganore përkatëse në Degën e Doganës Durrës.
2. Nga ana e Drejtorisë së Hetimit pranë Departamentit Operativ Hetimor të
Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave, në bazë të nenit 102 të Kodit Doganor dhe
marrëveshjeve ndërkombëtare të ratifikuara nga Parlamenti Shqiptar për shkëmbim të
232
marrëveshjeve të ndërsjellta, pas administrimit të faturave origjinale janë kryer kontroll mbi
praktikat doganore të paditësave.
2.1. Nga kontrolli i ushtruar a’posteriori është konstatuar se dokumentet e blerjes të
paraqitura nga pala paditëse dhe që i janë bashkëlidhur deklaratave doganore realisht nuk
janë faturat me të cilat është bërë shitblerja e 8 autoveturave. Si pasojë e mosdeklarimit të
saktë të çmimit realisht të paguar subjekteve importues të sipërcituar kanë detyrime doganore
të papaguara në shumën e 517.312 lekë.
3. Mbi këtë bazë, nga ana e Degës së Doganës Durrës, me vendimin nr.19.02.2007,
bazuar në nenin 261/2 të Kodit Doganor, është vendosur që, krahas detyrimit doganor të
papaguar, subjektet importues (paditësat e këtij gjykimi) të paguajnë edhe penalitetin sa
trefishi i detyrimit, në shumën 1.551.936 lekë.
4. Vendimi i sipërcituar iu është njoftuar paditësave me shkresën nr.405 prot., datë
26.02.2007.
4.1. Nga përmbajtja e shkresës nr.2668/1 prot., datë 26.03.2007 të Drejtorisë së
Përgjithshme të Doganave rezulton se pala paditëse ka ushtruar ankim administrativ kundër
vendimit nr.29, datë 19.02.2007 të Degës së Doganës Durrës. Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave ka kthyer pa veprim ankesën e palës paditëse me argumentin se nuk ishin
plotësuar kërkesat e nenit 289/3 të Kodit Doganor, nuk ishte paguar 40% e gjobës së zbatuar
nga autoriteti doganor.
4.2. Nuk rezulton që pala paditëse të ketë goditur vendimin e Degës së Doganës në
gjykatë. Kjo ka qenë zgjidhja e vetë palës paditëse. Arsyet e mos goditjes të aktit
administrativ në gjykatë nuk kanë rëndësi për çështjen në gjykim.
5. Meqenëse nga ana e palës paditëse nuk u kryhen pagesat përkatëse, Dega e
Doganës Durrës ka nxjerrë vendimin nr.689, datë 04.04.2007 “Për rikuperimin me forcë të
borxhit doganor”. Me këtë vendim është vendosur: “1. Të sekuestrohen vlerat monetare,
kreditë, sendet me vlerë të çmuar, valutë e huaj, që është depozituar në banka, që i përkasin
debitorëve, z. Ilir RAKIPLLARI, Fredi RAKIPLLARI dhe Pirro CAPI, personave të tretë, apo
garantuesve, që kanë detyrime ndaj këtyre debitorëve. 2. Të sekuestrohen mallrat, pasuritë e
tundshme e të patundshme, që i përkasin debitorëve, personave të tretë apo garantuesve, që
kanë detyrime ndaj këtyre debitorëve. 3. Sekuestrimi të kryhet deri në masën që të bëhet i
mundur plotësimi i detyrimeve të mësipërme të përcaktuara në vendimin nr.29, datë
19.02.2007...”. Ky vendim iu është njoftuar paditësave me shkresën nr.688 prot., datë
04.04.2007.
6. Paditësat Ilir Rakipllari, Fredi Rakipllari dhe Pirro Capi, me pretendimin se
detyrimi nuk ekziston edhe nëse do të kishte diferencë detyrimi për t’u paguar, ka kaluar afati
tre vjeçar për kërkimin e këtij borxhi doganor i cili në këtë rast është shuar, me padinë e datës
04.05.2007, bazuar në nenin 609 të Kodit të Procedurës Civile, kanë kërkuar si në objektin e
padisë, pasqyruar në pjesët hyrëse të vendimeve të gjykatave të faktit.
7. Nëpërmjet prapësimeve, pala e paditur ka parashtruar se pas ushtrimit të kontrollit
a’posteriori nga ana e autoritetit doganor dhe nga verifikimi i praktikës doganore nga ana e
autoritetit doganor italian ka rezultuar se paditësat kanë detyrime doganore të papaguar. Për
këtë arsye ka dalë vendimi nr.29, datë 19.02.2007, që i ngarkon me diferencën e detyrimit
doganor të papaguar dhe penalizimin me trefishin e këtij detyrimi. Detyrimi i mësipërm në
ngarkim të paditësave është nxjerrë brenda afatit ligjor dhe meqenëse nuk u ekzekutua ka
dalë vendimi për mbledhjen forcërisht të këtij detyrimi, për të cilin ende nuk është lëshuar
urdhri i ekzekutimit nga ana e gjykatës; pala paditëse duhet të godiste vendimin nr.689, datë
04.04.2007 i cili përbën titullin ekzekutiv në kuptim të nenit 245 të Kodit Doganor
8. Më pas, gjatë kohës që kjo çështje ka qenë në shqyrtim, më datën 04.11.2008 pala
paditëse ka kryer pagesat e detyrimeve doganore të shmangura dhe administrata doganore,
bazuar në ligjin nr.10418, datë 21.04.2011, “Për legalizimin e kapitalit dhe faljen e një pjese
233
të borxhit tatimor dhe doganor”, ka nxjerrë aktet përkatëse duke u falur paditësave pjesën e
mbetur, gjobën dhe kamatë vonesat.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.2664, datë 15.10.2007, ka
pranuar padinë duke deklaruar të pavlefshëm titullin ekzekutiv “...nr.29, datë 19.02.2007 të
palës së paditur, Dega e Doganës Durrës, për shkak se detyrimi nuk ekziston”, si dhe ka
pezulluar ekzekutimin e tij deri në momentin e marrjes së vendimit formë të prerë.
9.1. Në pranimin e padisë, gjykata arsyeton: - “njoftimi i paditësave për vendimin
(nr.29, datë 19.02.2007) është bërë me shkresën nr.405, datë 26.02.2007 dhe dhënia e
njoftimit paditësave është bërë më datë 28.02.2007,...” dhe sipas nenit 236/3 të Kodit
Doganor, detyrimi ndaj paditësave edhe nëse ekziston, ai është shuar; - “...vendimi i palës së
paditur nr.29, datë 19.02.2007, që me njoftimin e palës paditëse është bërë titull ekzekutiv në
bazë të N.245/4 të K.Doganor është i pabazuar, pasi detyrimi është shuar dhe me të drejtë
paditësi në bazë të N.609 të K.Pr.Civile ka kërkuar në rrugë gjyqësore pavlefshmërinë e
titullit ekzekutiv”; - gjykata ka çmuar “...se nuk duhet t’i hyjë pretendimeve të tjera të palëve,
përveç analizimit të faktit nëse vendimi nr.29, datë 19.02.2007 është apo jo titull
ekzekutiv...Ky vendim është titull ekzekutiv...”, ai “...është marrë për të garantuar shlyerjen e
detyrimit të shmangur doganor nga subjekti, i cili ka kryer deklarimin doganor dhe ky akt i
është njoftuar debitorit, atëherë ky vendim është bërë titull ekzekutiv”.
10. Mbi ankimin e palës së paditur, me të njëjtin arsyetim, Gjykata e Apelit Durrës,
me vendimin nr.10-2009-92 (51), datë 09.02.2009, ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së
shkallës së parë.
11. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs pala e paditur, Dega e
Doganës Durrës, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit
të gjykatës së shkallës së parë dhe pushimin e gjykimit të çështjes, për shkaqet e pasqyruara
në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
12. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile dhe ato të Kodit Doganor, në të cilat është
parashikuar:
12.1. Neni 609§1,§2 i K.Pr.Civile: “Debitori mund të kërkojë në gjykatën
kompetente të vendit të ekzekutimit, që të deklarohet se titulli ekzekutiv është i
pavlefshëm ose se detyrimi nuk ekziston, ose ekziston në një masë më të vogël
ose është shuar më pas.
Kur titulli ekzekutiv është një vendim gjyqësor ose vendim arbitrazhi, debitori
mund të kundërshtojë ekzekutimin e titullit vetëm për fakte të ngjara pas
dhënies së këtyre vendimeve”.
12.3. Neni 102 i K.Doganor: “1. Autoritetet doganore me nismën e tyre ose me
kërkesë të deklaruesit mund të korrigjojnë deklaratën doganore pas çlirimit të
mallrave. 2. Autoritetet doganore, pasi të kenë lejuar çlirimin e mallrave dhe
me qëllim që të sigurohen për saktësinë e të dhënave të deklaratës doganore,
mund të verifikojnë dokumentet tregtare dhe të dhënat që lidhen me veprimet e
importit e të eksportit, si dhe veprimet e mëtejshme tregtare që kanë të bëjnë
me këto mallra. Ky verifikim mund të kryhet në ambientet e deklaruesit ose të
çdo personi, drejtpërdrejt ose tërthorazi, të përfshirë në veprimet e mësipërme
për arsye të veprimtarisë së tij profesionale, ose të çdo personi tjetër në
234
zotërim të të cilit janë dokumentet e të dhënat e mësipërme për qëllime tregtie.
Autoritetet doganore mund të kontrollojnë edhe mallrat, kur paraqitja në
doganë e tyre është ende e mundur. 3. Kur rishikimi i deklaratës doganore ose
verifikimi i saj pas çlirimit të mallrave tregon se dispozitat për regjimet
doganore në fjalë janë zbatuar në bazë informacionesh të pasakta e të
paplota, autoritetet doganore, veç zbatimit të sanksioneve të parashikuara në
pjesën VIII të këtij Kodi, marrin në përputhje me dispozitat në fuqi, masat e
nevojshme për të rregulluar situatën, duke u mbështetur në informacionin e ri
që disponojnë”.
12.4. Neni 245/4 i K.Doganor: “4. Vendimet e marra nga administrata doganore
për zbatimin e masave garantuese dhe/ose për rikuperimin me forcë të borxhit
doganor, bëhen tituj ekzekutivë menjëherë sapo ato i njoftohen debitorit.
Ekzekutimi i vendimeve të sipërpërmendura bëhet në bazë të dispozitave të
parashikuara nga nenet 511 dhe në vazhdim të Kodit të Procedurës Civile.
Titujt ekzekutivë të nxjerrë nga administrata doganore, menjëherë sapo
mbështeten me urdhrin e ekzekutimit të nxjerrë nga autoritetet gjyqësore
kompetente, mund të zbatohen në mënyrë të drejtpërdrejtë nga organet e
administratës doganore”.
13. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur, Dega e Doganës Durrës, përmban shkaqe
nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e
vendimit nr.10-2009-92 (51), datë 09.02.2009 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe të vendimit
nr.2664, datë 15.10.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të parashtruara në rekurs dhe parashtrimeve të
palëve në seancë gjyqësore, arrin në përfundimin se vendimi nr.10-2009-92 (51), datë
09.02.2009 i Gjykatës së Apelit Durrës dhe vendimi nr.2664, datë 15.10.2007, i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës, janë rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet të
ndryshohen.
15. Në një gjendje të tillë të rrethanave të faktit sikurse i kanë pranuar dhe gjykatat e
faktit, si dhe arsyeve mbi të cilat është ngritur padia, ky kolegj e vlerëson të gabuar
qëndrimin e gjykatës së apelit dhe asaj të shkallës së parë lidhur me interpretimin dhe
zbatimin e ligjit mbi mosmarrëveshjen objekt gjykimi, veçanërisht lidhur me qenien e
vendimit nr.29, datë 19.02.2007 të Degës së Doganës Durrës titull ekzekutiv.
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, nisur nga sa më sipër, e gjen me vend të
parashtrojë disa aspekte kryesore të padisë së goditjes së titullit ekzekutiv parashikuar nga
neni 609 i Kodit të Procedurës Civile, veçanërisht duke u ndalur në ushtrimin e kësaj padie
në rastet e mosmarrëveshjeve të një natyre specifike, sikurse janë ato që kanë të bëjnë me
akte administrative të nxjerra bazuar në legjislacionin fiskal në tërësi dhe atë doganor në
veçanti, për përmbushjen e detyrimeve fiskale nga subjektet përkatëse.
17. Padia për goditjen e titullit ekzekutiv, bazuar në nenin 609 të Kodit të Procedurës
Civile, ngrihet gjatë procesit të ekzekutimit të një titulli ekzekutiv. Sipas kësaj dispozite
debitori mund të kërkojë në gjykatën kompetente të vendit të ekzekutimit që të deklarohet se
titulli ekzekutiv është i pavlefshëm ose se detyrimi nuk ekziston, ose ekziston në një masë më
të vogël ose është shuar më pas. Kur titulli ekzekutiv është një vendim gjyqësor ose vendim
arbitrazhi, debitori mund të kundërshtojë ekzekutimin e titullit ekzekutiv vetëm për fakte të
ngjara pas dhënies së këtyre vendimeve.
235
17.1. Me anë të kësaj padie, nëpërmjet vërtetimit të së kundërtës të asaj që pasqyrohet
në titullin ekzekutiv, debitori synon të kundërshtojë të drejtën e kreditorit, i cili, nga ana e tij,
synon të procedojë me ekzekutimin e detyrimit.
18. Pavarësisht se neni 609 i Kodit të Procedurës Civile titullohet “pavlefshmëria e
titullit ekzekutiv”, nga përmbajtja e tij rezulton se bëhet fjalë për “goditjen e titullit
ekzekutiv” dhe pavlefshmëria është vetëm njëri nga motivet e ngritjes së kësaj padie.
19. Goditja e titullit ekzekutiv me pretendimin se ai është i pavlefshëm, detyrimi nuk
ka ekzistuar ose është pakësuar apo shuar, përpara ose gjatë procesit të ekzekutimit të
detyrueshëm, përfshin, para së gjithash rastet kur titulli nuk ka ekzistuar apo është absolutisht
i pavlefshëm, titulli ka ekzistuar por më pas është shfuqizuar, ka humbur fuqinë ekzekutive
apo është deklaruar relativisht i pavlefshëm në një procedim administrativ apo në një gjykim
tjetër, kur pretendohet mungesa e legjitimitetit aktiv apo pasiv sepse ekzekutimi ka filluar
nga apo kundër një subjekti të ndryshëm nga ai që tregohet në titull, kur kundërshtohet
ekzistenca aktuale e kredisë që përmban titulli sepse detyrimi është përmbushur tërësisht a
pjesërisht apo pretendohet që përmbushja (ekzekutimi) të “ngrijë” sepse edhe paditësi ka një
kredi kundrejt të paditurit në vlerë të njëjtë apo më të madhe se ajo e të paditurit sipas titullit
ekzekutiv që kontestohet.
19.1. Në paragrafin e dytë të nenit 609 të Kodit të Procedurës Civile bëhet një dallim
thelbësor për rastet kur titull ekzekutiv është një vendim gjyqësor apo arbitrazhi. Në këto
raste titulli ekzekutiv mund të goditet vetëm për fakte shuese apo penguese të ngjara pas
dhënies së këtyre vendimeve dhe që nuk venë gjykatën që shqyrton padinë në një proces
rishqyrtimi të ligjshmërisë së zgjidhjes në themel të atij vendimi apo të respektimit të ligjit
procedural, sepse këto të fundit mund të ngrihen vetëm në rrugën e kundërshtimit të atij
vendimi. Ndërsa në rastin e vendimeve të formës së prerë, titulli ekzekutiv mund të goditet
vetëm për fakte shuese apo penguese të ngjara pas marrjes formë të prerë të këtyre
vendimeve, sikurse janë përmbushja, parashkrimi apo shuarja e detyrimit (debisë), falja,
përzierja apo kompensimi i detyrimit, formimi i një detyrimi të ri të ndryshëm nga detyrimi
origjinal, etj. Në rast të kundërt, pretendimi mund t’i paraqitet gjykatës vetëm nëpërmjet
kërkesës për rishikim të vendimit, kur plotësohen kushtet për ushtrimin e këtij mjeti juridik të
jashtëzakonshëm të goditjes së vendimeve gjyqësore që kanë marrë formë të prerë.
20. Në rastin kur titull ekzekutiv është një akt administrativ, përveç sa më sipër, duhet
të mbahen parasysh edhe veçantitë që burojnë nga natyra administrative e aktit, mënyra dhe
procedura e nxjerrjes dhe kundërshtimit të aktit administrativ, veçanti që janë akoma më
specifike në rastin e akteve të fushës fiskale (tatimore dhe doganore).
20.1. Kështu, nëse akti administrativ që përbën titull ekzekutiv apo aktet
administrative që i paraprijnë titullit ekzekutiv, janë formësuar, shqyrtuar dhe konfirmuar
rregullisht, titulli ekzekutiv mund të kundërshtohet sipas nenit 609 të Kodit të Procedurës
Civile vetëm për pavlefshmëri absolute të aktit, për mungesë apo pavlefshmëri të njoftimit të
aktit subjektit debitor, për parashkrim të detyrimit, për identifikim të gabuar të subjektit
debitor, për identifikim të gabuar të sendeve që i nënshtrohen ekzekutimit sepse nuk i
përkasin subjektit debitor, si edhe për rastet kur masa e detyrimit (debisë) të caktuar në aktin
administrativ që ekzekutohet, më pas është pakësuar ose shuar si pasojë e disponimeve
përkatëse mbi atë detyrim që përmbahen në akte e vendime të tjera administrative apo
gjyqësore.
20.2. Në këtë kuptim, pa u konfonduar me rastin dhe kuptimin e titujve ekzekutivë që
janë vendime gjyqësore apo arbitrazhi, vjen përfundimi logjik se, edhe në lidhje me titujt
ekzekutivë të fushës doganore, ngritja e padisë për goditjen e titullit ekzekutiv, që është një
akt administrativ i cili përmban detyrime doganore duke u bazuar në shkaqet e tjera të
parashikuara nga neni 609, duhet të respektojë parimisht të njëjtin kriter me to, pra të bazohet
vetëm në fakte të ngjara pas nxjerrjes së aktit. Përjashtim bëhet vetëm në rastet kur padia
236
motivohet mbi pavlefshmërinë absolute të aktit apo mbi mungesën apo pavlefshmërinë e
njoftimit të aktit që kundërshtohet.
21. Ky përfundim vjen për shkak se kundërshtimi i aktit administrativ fiskal që është
origjina e titullit ekzekutiv, sipas legjislacionit të posaçëm (tatimor dhe doganor), detyrimisht
duhet të ndjekë më parë rrugën administrative, më pas, edhe rrugën gjyqësore të
kundërshtimit të atij akti. Nëse subjekti nuk ka zgjedhur të kundërshtojë aktin administrativ
që përmban detyrime fiskale (tatimore ose doganore) në rrugën e zakonshme administrative
dhe gjyqësore të detyrueshme sipas ligjit të posaçëm, atëherë ky akt administrativ mbetet në
fuqi dhe nuk mund të goditet sipas nenit 609 të Kodit të Procedurës Civile, përveç rasteve të
treguara më sipër (pika 20.1).
21.1. Rruga e detyrueshme administrative dhe gjyqësore për kundërshtimin e aktit
administrativ fiskal është e parashikuar shprehimisht nga ligji dhe si e tillë duhet të
respektohet nga palët e përfshira në atë mosmarrëveshje administrative. Nëse do të
konkludohej ndryshe, do të shkeleshin hapur kushtet e kriteret që duhet të përmbushë një
subjekt fiskal për të legjitimuar shqyrtimin në themel të kundërshtimit administrativ e
gjyqësor të aktit administrativ.
22. Ndjekja dhe respektimi i rregullave normative mbi rrugën e detyrueshme
administrative të ankimit dhe të kundërshtimit të aktit administrativ që përmban detyrime
fiskale, si dhe mbi përmbushjen paraprake të kushteve dhe kritereve që e bëjnë atë të
pranueshëm për shqyrtim në themel, e kanë burimin e tyre në parimet kushtetuese.
22.1. Kështu, nisur nga natyra delikate e çështjeve fiskale, sistemi ligjor është
ndërtuar me rregulla që synojnë një marrëdhënie sa më korrekte e bashkëpunuese duke
garantuar edhe ekuilibër parimor kushtetues mes të drejtave të subjekteve dhe atyre të
administratës fiskale, nëpërmjet mjeteve procedurale efektive, të shpejta dhe të duhura, që
respektojnë parimet e së drejtës së mbrojtjes në gjykatë, atë të sigurisë juridike dhe parimin e
respektimit të detyrimeve për solidaritet fiskal në një sistem demokratik dhe shtet të së
drejtës.
23. Në vijim të argumentit të mësipërm, ky kolegj vlerëson që titulli ekzekutiv nuk
mund të kundërshtohet sipas nenit 609 të Kodit të Procedurës Civile për fakte e rrethana të
ngjara në kohën e dhënies së aktit administrativ të fushës fiskale apo në kohën kur nga
subjekti është ushtruar ankim administrativ dhe ato shkaqe, fakte e rrethana janë marrë në
shqyrtim duke u disponuar nga ana e organit administrativ, apo nëse lidhur me to është
shprehur edhe gjykata që ka shqyrtuar mosmarrëveshjen administrative.
24. Ky qëndrim është i njëvlefshëm edhe për rastet kur subjekti nuk ka ndjekur rrugën
administrative të ankimit, që me ligj është përcaktuar e detyrueshme, pavarësisht nga shkaqet
përse ai nuk e ka ndjekur këtë rrugë. Në thelb padia e pavlefshmërisë së titullit ekzekutiv,
bazuar në nenin 609 të Kodit të Procedurës Civile, nuk mund të shërbejë për të anashkaluar
juridiksionin administrativ. Pra, nëse shkaqet që ngrihen në padi lidhen me fakte të ngjara
para dhe gjatë nxjerrjes së aktit administrativ dhe mbi të cilat ky akt është bazuar, atëherë
rruga e ankimimit administrativ dhe pastaj gjyqësor të këtyre akteve nuk mund të
anashkalohet. Ndryshe qëndron çështja nëse, pasi akti administrativ është bërë titull
ekzekutiv, kanë ndodhur fakte që e kanë pakësuar ose e kanë shuar atë. Në këtë rast padia për
pavlefshmërinë e titullit ekzekutiv do të mund të ngrihet rregullisht.
25. Përsa i përket pavlefshmërive, padia sipas nenit 609 të Kodit të Procedurës Civile
mund të ngrihet pa ndonjë kufizim për motivet shprehimisht të parashikuara nga ligji për
pavlefshmërinë absolute të akteve administrative. Në këtë kuadër, përveç të tjerave,
përfshihen edhe rastet kur nuk janë respektuar kompetenca, procedurat (me përjashtim të
atyre që përbëjnë veprime teknike e që paraprijnë nxjerrjen e aktit administrativ) dhe shkallët
administrative të domosdoshme të vendimmarrjes për caktimin dhe ngarkimin e subjektit me
237
detyrim fiskal apo rasti kur akti që përmban detyrim fiskal ose titulli ekzekutiv nuk i është
njoftuar subjektit debitor apo njoftimi i tij është i pavlefshëm.
26. Sikurse u parashtrua më lart, nëse në gjykim kërkohet pavlefshmëria e titullit
ekzekutiv, ky kërkim nuk mund të ngrihet mbi pretendime të bazuara në motive që i përkasin
pavlefshmërisë relative, sikurse janë ato që lidhen me kundërshtime mbi dobishmërinë apo
ligjshmërinë (formën dhe themelin) e aktit administrativ që ekzekutohet (akti origjinal i
detyrimit). Këto lloj kërkimesh mund të paraqiten vetëm gjatë rrugës së zakonshme të
kundërshtimit të aktit administrativ fiskal (që mbart detyrimet doganore) në organin
kompetent administrativ dhe më pas në gjykatë.
26.1. Kështu që, në parim, titulli ekzekutiv, njëvlefshmërisht nuk mund të goditet
gjyqësisht, bazuar në nenin 609 të Kodit të Procedurës Civile, në rastet kur subjekti nuk e ka
ndjekur rrugën administrative për kundërshtimin e aktit administrativ fiskal dhe, më pas,
eventualisht nuk ka ndjekur rrugën gjyqësore për kundërshtimin e tij, sikurse është rasti në
shqyrtim.
27. Ky kolegj, duke pasur parasysh sa më sipër, lidhur me kuptimin e zbatimin e
drejtë të ligjit, evidenton se në çështjen objekt gjykimi, paditësi godet vendimin nr.29, datë
19.02.2007 të Degës së Doganës Durrës të cilin gabimisht e konsideron titull ekzekutiv. Si në
padi dhe gjatë gjykimit, kërkimet dhe pretendimet e palës paditëse janë bazuar e parashtruar
tërësisht mbi faktet, rrethanat dhe shkaqet, të cilat kanë ekzistuar përpara nxjerrjes së aktit që
përbën titull ekzekutiv.
28. Vendimi me të cilin përcaktohet ekzistenca e një detyrimi doganor të papaguar,
borxh doganor, në vetvete nuk përbën titull ekzekutiv.
28.1. Sipas nenit 245 të Kodit Doganor, kur shuma e detyrimeve që duhet paguar
sipas këtij vendimi nuk është shlyer brenda afatit të caktuar, autoritetet doganore përdorin të
gjitha mjetet ligjore për të siguruar pagesën e borxhit doganor. Ato mund vendosin
sekuestrimin e vlerave monetare, kredive, sendeve me vlerë të çmuar, dokumente me anë të
cilave bëhen pagesa, valuta të huaja të depozituara në banka e që i përkasin debitorit apo
personave të tretë ose garantuesve që kanë detyrime kundrejt të debitorit. Gjithashtu, mund të
vendosin sekuestro mbi mallrat, pasuritë e “tundshme ose të patundshme” që i përkasin
debitorit ose një pale të tretë, ose garantuesit që ka detyrime kundrejt debitorit.
29. Për rastin konkret, vendimi nr.29, datë 19.02.2007, me të cilin pala e paditur ka
shpallur debitore palën paditëse të këtij gjykimi, nuk është titull ekzekutiv në kuptim të Kodit
Doganor dhe të Kodit të Procedurës Civile. Ky vendim nuk përmban dhe as nuk urdhëron
kryerjen e veprimeve ekzekutuese nga ana e administratës doganore për përmbushjen e
borxhit doganor me ndonjë nga format apo mënyrat e parashikuara në pikat 1, 2, 3 të nenit
245 të Kodit Doganor. Ai thjesht ka evidentuar një situatë që ka të bëjë me detyrime
doganore të papaguara nga pala paditëse e këtij gjykimi e cila njoftohet për këtë detyrim dhe
shlyerjen e tij sipas rregullimeve specifike të bëra në Kodin Doganor, si dhe për të drejtën e
ankimimit, po sipas rregullimeve të këtij Kodi. Në thelb, me këtë akt Dega e Doganës Durrës
i është drejtuar subjektit debitor për të shlyer detyrimin doganor që mbartet në të, brenda
afateve ligjorë.
30. Në pjesën e VII të Kodit Doganor janë përcaktuar rregullat kur lind borxhi
doganor, garancitë që mund të jepen për pagesën e një borxhi doganor, për kufirin dhe
procedurat e pagimit të shumës të detyrimit doganor. Sipas dispozitave të kësaj pjese të Kodit
Doganor, kur detyrimi doganor i një subjekti nuk shlyhet brenda afateve të caktuara,
autoriteti doganor, duke u bazuar në nenin 245 të këtij kodi, përdor të gjitha mjetet ligjore për
sigurimin e likuidimit të borxhit.
30.1. Masat që merren për sigurimin e borxhit doganor, si sekuestrimi i vlerave
monetare, kredive, sendeve me vlerë të çmuar, mallrave, pasurive të luajtshme dhe të
paluajtshme, etj., parashikohen në pikën 2 të nenit 245 të Kodit Doganor.
238
30.2. Vendimet që merr administrata doganore në zbatim të pikës 2 të nenit 245 të
Kodit Doganor konsiderohen si masa garantuese dhe/ose masa për rikuperimin me forcë të
borxhit doganor. Sipas kësaj dispozite “Vendimet e marra nga administrata doganore për
zbatimin e masave garantuese dhe/ose për rikuperimin me forcë të borxhit doganor, bëhen
tituj ekzekutivë menjëherë sapo i njoftohen debitorit”.
30.3. Nga përmbajtja e kësaj dispozite del se, nga tërësia e akteve te administratës
doganore janë tituj ekzekutivë vetëm ato të cilat nxirren në formën e një vendimi, me qëllim
për të garantuar dhe/ose rikuperuar me forcë një borxh doganor, si dhe kur i janë njoftuar
drejtpërsëdrejti debitorit. Përsa i përket titujve ekzekutivë, për çdo rast zbatohen rregullat e
përcaktuara në nenin 511 e vijues të Kodit të Procedurës Civile.
31. Duke pasur parasysh sa u parashtrua më lart, ky kolegj vlerëson se vendimi nr.29,
datë 19.02.2007 i Degës së Doganës Durrës nuk plotëson asnjë nga kushtet e parashikuara në
pikën 4 të nenit 245 të Kodit Doganor. Konkretisht, ky vendim bën fjalë vetëm për shkeljen
administrative të kryer nga pala e paditur, si subjekt që për rastin ka importuar mallra që i
nënshtrohen procedurave të zhdoganimit dhe tarifës përkatëse doganore dhe detyrimin
doganor të papaguar, duke u njoftuar për shlyerjen e tij brenda afateve ligjore.
31.1. Në këtë vendim nuk bëhet fjalë për veprimtari të administratës doganore për
zbatimin e masave garantuese dhe/ose për rikuperimin me forcë në formën e sekuestros apo
në forma të tjera ligjore për borxhin doganor që kishte pala paditëse.
31.2. Në këto rrethana, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.29,
datë 19.02.2007 i Degës së Doganës Durrës, të cilin pala paditëse e godet në bazë të nenit
609 të Kodit të Procedurës Civile, nuk është titull ekzekutiv.
32. Ritheksojmë se, sipas nenit 245 të Kodit Doganor, administrata doganore, kur
konstaton se subjekti ndaj të cilit rëndon një detyrim doganor nuk e ka shlyer atë në afatet
ligjore, nxjerr një vendim për zbatimin e masave garantuese dhe/ose për rikuperimin me
forcë të borxhit doganor. Ky akt sapo i njoftohet debitorit bëhet titull ekzekutiv. Subjekti ndaj
të cilit kryhen veprimet sipas përmbajtjes të këtij vendimi, titulli ekzekutiv, mund ta godasë
atë në gjykatë për shkaqet e parashikuara në nenin 609 të Kodit të Procedurës Civile.
33. Ky kolegj, në konsideratë të situatave të ndryshme që evidentohen në praktikën e
administratës doganore, vlerëson se vendimi nr.29, datë 19.02.2007, mund të bëhej objekt
goditje si titull ekzekutiv në gjykatë vetëm nëse administrata doganore, pa nxjerrë një vendim
për zbatimin e masave garantuese dhe/ose për rikuperimin me forcë të borxhit doganor, fillon
të kryejë apo kryen veprime konkrete ndaj subjektit që mbart detyrimin doganor. Veprime
këto, që mund të konsistojnë në sekuestrimin e vlerave monetare, kredive, sendeve me vlerë
të çmuar, dokumente me anë të së cilave bëhen pagesa, etj., apo me sekuestrimin e mallrave,
pasurive të paluajtshme ose të luajtshme, etj.
33.1. Në këto kushte, ndonëse nuk ka një akt administrativ të nxjerrë konform nenit
245/4 të Kodit Doganor, subjekti debitor mund të godasë vendimin, mbi bazën e të cilit po
kryen këto veprime administrative, për shkaqet e parashikuara në nenin 609 të Kodit të
Procedurës Civile (shih pikat 23-26). Kjo për arsye se vendimi ipso facto është shndërruar në
titull ekzekutiv, pavarësisht nga ligjshmëria ose jo e tij.
34. Rasti në shqyrtim është i ndryshëm nga kjo situatë. Nga ana e administratës
doganore, konform nenit 245/4 të Kodit Doganor, është nxjerrë vendimi nr.689, datë
04.04.2007 “Për rikuperimin me forcë të borxhit doganor” i cili është titull ekzekutiv. Vetëm
ky akt mund të goditet për shkaqet apo arsyet e parashikuara në nenin 609 të Kodit të
Procedurës Civile dhe jo sikundër ka vepruar pala paditëse.
34.2. Pas daljes së këtij akti, pala paditëse ka ngritur padinë objekt gjykimi.
35. Gjykatat e faktit kanë pranuar padinë, pasi kanë vënë në bisedim të njëjtat fakte,
rrethana e shkaqe të cilat kanë ekzistuar përpara nxjerrjes së aktit administrativ që
kundërshtohet.
239
36. Ky kolegj vlerëson se gjykatat e faktit, duke shqyrtuar çështjen dhe duke pranuar
se akti i kundërshtuar përbën titull ekzekutiv, kanë vepruar në kundërshtim me ligjin.
37. Gjithashtu, ky kolegj, në vështrim të objektit dhe shkakut të padisë, vlerëson se
për rastin konkret kërkimi i paditësave nuk përputhet me shkakun e padisë. E drejta e
pretenduar prej paditësave nuk përputhet me faktet konkrete të parashtruara, që sipas
paditësave i kundërvihen kësaj të drejte. Kjo për arsye se nuk është vendimi nr.29, datë
19.02.2007, akti administrativ apo veprimi administrativ i palës së paditur që bie ndesh me të
drejtën e pretenduar nga paditësat, por është vendimi nr.689, datë 04.04.2007, me të cilin
është urdhëruar sekuestrimi i vlerave monetare, kredive, sendeve me vlerë të çmuar,
depozitave, mallrave, pasurive të luajtshme të paluajtshme, etj., të paditësave dhe personave
të tretë apo garantuesve që kanë detyrime ndaj tyre.
38. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykatat e faktit kanë
zbatuar gabim ligjin. Padia, shkaqet dhe objekti i saj nuk gjejnë mbështetje në parashikimet e
nenit 609 të Kodit të Procedurës Civile. Për rrjedhojë, ky kolegj konkludon se vendimi i
gjykatës së shkallës së parë dhe ai i gjykatës së apelit duhet të ndryshohen dhe padia të
rrëzohet për shkak se nuk është e mbështetur në ligj.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/d të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Durrës dhe të vendimit nr.10-2009-92 (51), datë 09.02.2009 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe
rrëzimin e padisë.
Tiranë, më 17.10.2013
240
Nr.00-2013-2275 i Vendimit (564)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
në seancat gjyqësore të datave 12.09.2013 dhe 17.10.2013 mori në shqyrtim çështjen civile,
PADITËSA: ADRIAN SHTËPANI, FLORA SHTËPANI, të

përfaqësuar nga avokatët Vasil Plaku dhe
Kozma Janku.
TË PADITUR: BUJAR SHTËPANI, SEJFULLA SHTËPANI
në mungesë
SAMI SHTËPANI, përfaqësuar nga avokat
Kujtim Puto.
OBJEKTI:
Pjesëtim pasurie të paluajtshme në bashkëpronësi.
Nent 32/a, 369, 370, 372, 373 të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1888 Akti, datë 19.01.2009, ka

vendosur:
Lejimin e pjesëtimit të pasurisë së paluajtshme, me nr.pasurie 5/75+1-5, zona
kadastrale nr.8150 Tiranë, e regjistruar nr.Vol. 11, faqe 112, datë 19.11.2008,
e përbërë nga apartament banimi me sipërfaqe 118 m2, e ndodhur në adresën
Rruga “Beqir Luga”, Pall. 70/1, Shk. 1, kati i dytë, Ap.5, e përbërë nga tre
dhoma e një kuzhinë, aneks, korridor, banjë, ballkon, midis bashkëpronarëve:
Flora Shtëpani me 251/1050 pjesë ideale; Adrian Shtëpani me 251/1050 pjesë
ideale; Bujar Shtëpani me 251/1050 pjesë ideale; Sejfulla Shtëpani me
101/1050 pjesë ideale; Sami Shtëpani me 196/1050 pjesë ideale të pasurisë.

Lënien në fuqi të vendimit nr.1888 Akti, datë 19.01.2009 të Gjykatës së
Shkallës së Parë Tiranë.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i padituri Sami Shtëpani, me

të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së
shkallës së parë duke përcaktuar saktësisht pjesët takuese dhe duke iu njohur 20/42 si pjesë
ideale mbi sendin objekt pjesëtimi, për këto shkaqe:
241
- Gjykata e shkallës së parë ka lejuar shkelje procedurale, duke mos më lejuar si palë
në gjykim të ushtroj të drejtat e mija, duke u njohur me provat për të bërë prapësimet
apo për të paraqitur prova dhe fakte.
- Gjykata shprehet se akti testamentar apo dëshmia e trashëgimisë janë në fuqi dhe nuk
janë goditur në rrugë ligjore, por duke mos u njohur me to, pasi nuk i disponoja, nuk
mund t’i godisja gjyqësisht.
- Gjykatat kanë interpretuar gabim testamentin në favorin tim, duke e konsideruar atë si
një trashëgimi të thjeshtë, ndërkohë që ati im më kishte kaluar gjithë pjesën e tij
takuese.
- Gjykatat kanë disponuar gabim kur më kanë caktuar si pjesë 196/1050 pjesë ideale,
pasi në të vërtetë pjesa që më takon është 20/42 (19/42).
- Arsyetimi dhe përllogaritja e gjykatës bazohet në faktin që sipas tyre babi ka
disponuar me testament në favorin tim vetëm 1/5 pjesë, por nga përmbajtja e
testamentit del se ai është shprehur disa herë që të trashëgoja të gjithë pasurinë e tij,
duke mos disponuar asgjë për fëmijët e tjerë. Është gabim material i bërë gjatë
përpilimit të testamentit nga noterja, e cila është bazuar në një akt hipotekor sipas të
cilit ati im zotëronte 1/5 pjesë, ndërkohë, pas vdekjes së nënës ai më linte mua dhe
pjesën e trashëguar nga bashkëshortja.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesin e të paditurit Sami
Shtëpani, avokatin Kujtim Puto, që kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të
vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim; përfaqësuesin
e paditësave Adrian Shtëpani dhe Flora Shtëpani, avokatin Vasil Plaku, që kërkoi lënien në
fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se palët ndërgjyqëse janë në
marrëdhënie të posaçme, janë vëllezër dhe motra, fëmijë të të ndjerëve Reshit dhe Zeqine
Shtëpani. Ata së bashku me prindërit kanë bashkëjetuar në të njëjtin apartament dhe, në bazë
të ligjit për privatizimin e banesave shtetërore, nëpërmjet kontratës së privatizimit
nr.1634/1491 të vitit 1993 u ka kaluar në pronësi apartamenti i banimit objekt pjesëtimi në
pjesë të barabarta nga 1/7 pjesë për secilin.
2. Sipas çertifikatës lëshuar nga Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Tiranë më datë 19.11.2008, palët janë bashkëpronarë në raportet Flora, Adrian
dhe Bujar Shtëpani në 251/1050 pjesë të pandarë; Sejfulla Shtëpani në 101/1050 pjesë të
pandarë, ndërsa Sami Shtëpani në 196/1050 pjesë të pandarë.
3. Mbi këtë akt pronësie dhe meqenëse nuk është mundësuar pjesëtimi vullnetar,
paditësat Adrian dhe Flora Shtëpani kanë kërkuar pjesëtimin e apartamentit të sipërcituar,
sipas raportit të pjesëve që pasqyrohet në çertifikatën e pronësisë.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1888 Akti, datë 19.01.2009, ka
lejuar pjesëtimin e “...pasurisë së paluajtshme, me nr.pasurie 5/75+1-5, zona kadastrale
nr.8150 Tiranë, e regjistruar nr.Vol.11, faqe 112, datë 19.11.2008, e përbërë nga apartament
banimi me sipërfaqe 118 m2, e ndodhur në adresën Rruga “Beqir Luga”, Pall. 70/1, Shk.1,
kati i dytë, Ap.5, e përbërë nga tre dhoma e një kuzhinë, aneks, korridor, banjë, ballkon,
midis bashkëpronarëve: Flora Shtëpani me 251/1050 pjesë ideale; Adrian Shtëpani me
251/1050 pjesë ideale; Bujar Shtëpani me 251/1050 pjesë ideale; Sejfulla Shtëpani me
101/1050 pjesë ideale; Sami Shtëpani me 196/1050 pjesë ideale të pasurisë”.
242
4.1. Gjykata ka pranuar të provuar raportin e pjesëve sikurse është pasqyruar në aktin
e pronësisë, duke përllogaritur atë për secilin ndërgjyqës, përfshi pjesët që kanë përfituar nga
privatizimi secila palë, pjesët që kanë trashëguar si trashëgimtarë ligjorë, si dhe pjesët për të
paditurin Sami si trashëgimtar testamentar për pjesën e 1/5 të pjesës së testatorit.
5. Mbi ankimin e të paditurit Sami Shtëpani, me të njëjtin arsyetim, Gjykata e Apelit
Tiranë, me vendimin nr.244, datë 08.09.2009, ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës
së parë.
6. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i padituri Sami Shtëpani,
me të cilin kërkon ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së
shkallës së parë duke përcaktuar saktësisht pjesët takuese dhe duke iu njohur 20/42 si pjesë
ideale mbi sendin objekt pjesëtimi, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
Ligji i zbatueshëm
7.3. Neni 28 i K.Pr.Civile: “Gjykata duhet të shprehet për të gjitha kërkesat që
parashtrohen në padi, pa i kaluar kufijtë e saj, duke realizuar një gjykim të
drejtë, të pavarur dhe të paanshëm brenda një afati të arsyeshëm”.
7.4. Neni 126§2 i K.Pr.Civile: “Vendimi përfundimtar, si dhe vendimet që i japin
fund procesit gjyqësor civil të parashikuara prej nenit 127 të këtij Kodi jepen
në “Emër të Republikës” dhe përkatësisht duhet të përmbajë bazën ligjore
mbi të cilën bazohet zgjidhja e mosmarrëveshjes, analizën e provave dhe
mënyrën e zgjidhjes të saj”.
7.6. Neni 370§1 i K.Pr.Civile: “Gjykimi për pjesëtimin e sendeve në
bashkëpronësi dhe në trashëgim, në fazën e parë të tij, ka për qëllim të hetojë
e të përcaktojë të drejtën e bashkëpronësisë së ndërgjyqësave, pjesët takuese
të tyre, si dhe sendet që do të pjesëtohen. Pasi të ketë marrë provat e
nevojshme, gjykata, me vendim të ndërmjetëm, lejon pjesëtimin dhe përcakton
rrethin e bashkëpjesëtarëve, sendet që do të pjesëtohen, si dhe pjesët takuese
të secilit prej tyre”.
8. Se rekursi i paraqitur nga i padituri Sami Shtëpani përmban shkaqe ligjore nga ato
të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e vendimit
nr.244, datë 08.09.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilin është lënë në fuqi vendimi
nr.1888 Akti, datë 19.01.2009, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
vendimeve të gjykatave të faktit, të shkaqeve të rekursit, si dhe të parashtrimeve në seancë
gjyqësore arrin në përfundimin se vendimi nr.244, datë 08.09.2009 i Gjykatës së Apelit
Tiranë është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe
çështja të dërgohet për rishqyrtim po pranë kësaj gjykate.
243
11. Evidentohet se me padinë në gjykim, paditësat Adrian Shtëpani dhe Flora
Shtëpani kanë kërkuar pjesëtimin, midis tyre dhe të paditurve, të një apartamenti banimi me
sipërfaqe 118 m2, ndodhur në Rrugën “Beqir Luga”, pall. 70/1, shk. 1, kati i dytë, ap.5 e
përbërë nga tre dhoma e një kuzhinë, aneks, korridor, banjë e ballkon.
11.1. Pala e paditëse, për të mbështetur kërkimin e saj, ka paraqitur si provë
çertifikatën për vërtetim pronësie lëshuar nga Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Tiranë që, sipas saj, palët ndërgjyqëse janë bashkëpronare mbi këtë apartament
respektivisht: Flora, Adrian e Bujar Shtëpani nga 251/1050 pjesë të pandarë secili, Sejfulla
Shtëpani në 101/1050 pjesë të pandarë dhe Sami Shtëpani në 196/1050 pjesë të pandarë.
12. Gjykata e shkallës së parë, në përfundim të shqyrtimit gjyqësor të fazës së parë ka
lejuar pjesëtimin e pasurisë së sipërcituar midis palëve ndërgjyqëse në raportet e përcaktuara
në aktin e pronësisë.
12.1. Ky kolegj vlerëson se gjykata e shkallës së parë, ndonëse pasqyron në vendimin
e saj ecurinë e pronësisë të sendit objekt pjesëtimi prej kohës së privatizimit dhe deri në
momentin e pjesëtimit, gabon në përcaktimin e pjesëve takuese të secilit bashkëpronar.
13. Gjykata, në përcaktimin e pjesëve për secilin bashkëpronar, ka anashkaluar dhe
nuk ka analizuar e vlerësuar drejt pretendimet e të paditurit Sami Shtëpani lidhur me
testamentin e trashëgimlënësit Reshit Shtëpanit.
13.1. Gjykata referon në testamentin e trashëgimlënësit Reshit Shtëpanit, por nga
aktet e administruara nuk rezulton që në këtë gjykim të jetë marrë dhe analizuar e vlerësuar
me cilësinë e provës ky testament, mbi bazën e të cilit i padituri Sami Shtëpani pretendon
tjetër pjesë takuese në sendin objekt pjesëtimi.
14. Gjykata e apelit ka marrë çështjen në shqyrtim mbi ankimin e të paditurit Sami
Shtëpani dhe, pasi ka pranuar faktet sikurse gjykata e shkallës së parë, ka lënë në fuqi
vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykata e apelit, ndonëse i ka pasur të
gjitha mundësitë ligjore të konstatonte të metat e gjykimit në shkallë të parë dhe të ndreqte
ato, është mjaftuar vetëm me një përsëritje të arsyetimit të vendimit të gjykatës së shkallës së
parë, duke anashkaluar: (i) sqarimin plotësisht të rrethanave ligjore që lidhen me gjykimin e
çështjes në fazën e parë të pjesëtimit e që kanë të bëjnë me elementë thelbësorë të padisë
objekt shqyrtimi; (ii) pretendimet e parashtruara në ankim lidhur me pjesët takuese të palëve
ndërgjyqëse e veçanërisht në aplikimin e pjesëve që rezultojnë nga testamenti i
trashëgimlënësit Rreshit Shtëpani.
15.1. Vendimit të gjykatës së apelit i mungon arsyetimi, ç’ka ka sjellë dhe
mosdhënien e arsyeve ligjore të lënies në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë.
Arsyetimi i vendimit është detyrim i sanksionuar në nenin 142/1 të Kushtetutës dhe në
dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, mosrespektimi i të cilave pas sjell prishjen e tij.
17. Në mbështetje të neneve 465, 486 e 493 të Kodit të Procedurës Civile, gjykata e
apelit, duke mbajtur parasysh konkluzionet e mësipërme të këtij vendimi, qoftë edhe
244
kryesisht, duhet të përsërisë hetimin gjyqësor, nëpërmjet të cilit të verifikojë e të evidentojë
me argumente pjesët takuese të secilit bashkëpronar mbi sendin objekt pjesëtimit.
17.1. Për zgjidhjen e drejtë të këtij problemi, gjykata duhet të përcaktojë me vendim
për secilën palë faktet që duhet të provohen prej tyre, provat që lejohen të paraqiten nga
secila palë veçmas, vlerën provuese të secilës provë, si dhe barrën e provës për secilën palë.
juridike të secilës palë ndërgjyqëse, gjykata t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës
prej tyre, që në përputhje me ligjin, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm për të provuar
faktet mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë, duke theksuar se për rastin
është e nevojshme administrimi i testamentit të trashëgimlënësit Reshit Shtëpani. Në
zgjidhjen e drejtë e ligjore të mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe
detyrime “që rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara” në Kodin e
Procedurës Civile (neni 3).
17.4. Në përcaktimin e drejtë të pjesëve takuese për secilin bashkëpronar, gjykata
duhet të evidentojë dinamikën e ndryshimit të pjesëve nga raporti i pjesëve të momentit të
privatizimit deri në zbatimin e trashëgimisë testamentare të trashëgimlënësit Reshit Shtëpani,
duke interpretuar testamentin në përputhje me përmbajtjen e tij për të zbuluar vullnetin e
vërtetë të testatorit.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 17.10.2013
245
Nr.00-2013-2605 i Vendimit (565)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: ANESTI VAKO, përfaqësuar nga

Kostandin Trëndafili
E PADITUR: INSTITUTI I MJEKËSISË LIGJORE,
në mungesë
OBJEKTI I PADISË:
Detyrimi palës paditur të dëmshpërblejë paditësin për vjetërsi në punë,
për zgjidhje të kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme
dhe pa shkaqe të arsyeshme, kthim në vendin e mëparshëm të punës
për shkak të zgjidhjes së kontratës së punës në kohë të papërshtatshme.
Baza Ligjore: Nenet 145, 147/1, 153 e vijues të K.Pr.Civile,
Rregullorja "Për funksionimin e Institutit të Mjekësisë Ligjore",
miratuar me urdhrin nr.7194/1, datë 24.01.2006 të Ministrit të Drejtësisë.

vendosur:
Pranimin pjesërisht të kërkesë-padisë.
Kthimin e paditësit Anesti Vako në vendin e mëparshëm të punës si ekspert
pranë palës së paditur Instituti i Mjekësisë Ligjore.
Detyrimin e palës së paditur Instituti i Mjekësisë Ligjore t’i paguajë pagën
paditësit Anesti Vako nga dita e ndërprerjes së marrëdhënieve të punës date
07.08.2007 deri në ditën e ekzekutimit të vendimit.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër.

Kundër këtij vendimi, ka ushtruar rekurs pala e paditur, Instituti i Mjekësisë Ligjore, i
cili kërkon ndryshimin e vendimit nr.4692, datë 23.05.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe të vendimit nr.632, datë 30.04.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe rrëzimin e
padisë si të pabazuar në ligj e në prova.
246
pasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; përfaqësuesin e paditësit, i cili kërkoi
ndryshimin e vendimeve të gjykatave dhe detyrimin e palës së paditur të paguajë 12 paga
mujore për zgjidhjen e menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës; dhe si
bisedoi çështjen nё tёrёsi,
VËREN
Vendimi nr.4692, datë 23.05.2008 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe vendimi
nr.632, datë 30.04.2009 i Gjykatës së Apelit Tiranë, janë marrë në zbatim të gabuar të ligjit
dhe si të tillë duhet të ndryshohen.
Rezulton se pala paditëse Anesti Vako ka punuar si ekspert pranë palës së paditur
Instituti i Mjekësisë Ligjore prej vitit 1999.
Më datë 27.07.2007 paditësi është njoftuar për zgjidhjen e kontratës së punës, duke u
paraqitur si shkak një relacion i grupit të kontrollit të Ministrisë së Drejtësisë.
Me urdhrin nr.532, datë 07.08.2008 të palës së paditur është urdhëruar zgjidhja e
marrëdhënieve të punës me paditësin.
Paditësi, me pretendimin se procedura për zgjidhjen e kontratës së punës ka qenë në
kundërshtim me ligjin dhe zgjidhja është bërë në mënyrë të menjëhershme dhe të
pajustifikuar, i është drejtuar gjykatës duke kërkuar dëmshpërblimet e rrjedhura nga zgjidhja
e kontratës së punës, si dhe rikthimin në vendin e punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.4692, datë 23.05.2008, ka pranuar
pjesërisht kërkesë-padinë; Kthimin e paditësit Anesti Vako në vendin e mëparshëm të punës
si ekspert pranë palës së paditur Instituti i Mjekësisë Ligjore; Detyrimin e palës së paditur
Instituti i Mjekësisë Ligjore t’i paguajë pagën paditësit Anesti Vako nga dita e ndërprerjes së
marrëdhënieve të punës datë 07.08.2007 deri në ditën e ekzekutimit të vendimit, si dhe
rrëzimin e padisë për pjesën tjetër.
Ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin e saj nr.632,
datë 30.04.2009. Kundër këtij vendimi, ka ushtruar rekurs pala e paditur Instituti i Mjekësisë
Ligjore, i cili kërkon ndryshimin e vendimit nr.4692, datë 23.05.2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, dhe të vendimit nr.632, datë 30.04.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
Ky Kolegj vlerëson se vendimet e gjykatës së apelit dhe asaj të shkallës së parë janë
marrë në kundërshtim me ligjin, me dispozitat e Kodit të Punës dhe me Vendimin Unifikues
të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
Ky Kolegj vlerëson të theksojë dhe njëherë se fryma e Kodit të Punës është pikërisht
shpërblimi i punëmarrësit në rastet e zgjidhjes së kontratës së punës nga ana e punëdhënësit
në kundërshtim me dispozitat e këtij Kodi dhe ligjet specifike që mund të rregullojnë
marrëdhënien e punës në sektorë të ndryshëm. Rikthimi në punën e mëparshme nuk gëzon
mbrojtje ligjore nga Kodi i Punës, përveç atyre rasteve kur në ligje të posaçme kjo e drejtë
është sanksionuar.
Të njëjtin qëndrim me frymën e Kodit të Punës kanë mbajtur edhe Kolegjet e
Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin unifikues me nr.7, datë 01.06.2011, ku
shprehimisht thuhet: “…si dhe për analogji në V.U. të K.B nr.31, datë 14.04.2003, ku
shprehimisht thuhet se: ….me anë të ankimit në gjykatë punonjësi i policisë, ashtu si dhe një
numër tjetër punonjësish publikë që kanë detyra të caktuara shërbimi ndaj shtetit, për shkak të
së cilave veprojnë si përfaqësues të shtetit për mbrojtjen e interesave të tij, nuk mund të
realizojnë gjyqësisht rikthimin në detyrën që kanë pasur, edhe në qoftë se provohet se janë
larguar prej saj pa shkaqe të përligjura....
E drejta e rikthimit në punë nuk gëzon mbrojtje ligjore, ndërsa e drejta e
dëmshpërblimit është një e drejtë që gëzon mbrojtje”.
247
Në këto kushte, gjykatat e faktit, pas analizës së mënyrës dhe arsyeve të zgjidhjes së
kontratës së punës midis paditësit dhe palës së paditur, duhet të shpreheshin vetëm për të
drejtën e dëmshpërblimeve të paditësit nga zgjidhja e kontratës së punës.
Pas hetimit gjyqësor të çështjes, nga administrimi dhe vlerësimi i provave të
paraqitura nga palët ndërgjyqëse, nga gjykatat e faktit është arritur në përfundimin se midis
palëve ka qenë e lidhur një kontratë pune me afat të pacaktuar prej vitit 1999.
Kontrata është zgjidhur më datë 07.08.2007, pa u respektuar afati i njoftimit tre mujor
për zgjidhjen e saj, pasi paditësi ka më shumë se 5 vjet pune.
Në bazë të nenit 143 të Kodit të Punës:
1) Pas kohës së marrjes në provë, për të zgjidhur kontratën me periudhë të pacaktuar,
palët duhet të respektojnë një afat njoftimi prej një muaji, gjatë vitit të parë të punës, prej dy
muajsh për dy deri në pesë vjet pune, prej tre muajsh për më shumë se pesë vjet pune…
4) Kur njëra nga palët e zgjidh kontratën pa respektuar afatin e njoftimit, zgjidhja
trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt të menjëhershëm.
Duke qenë se kontrata e lidhur midis palëve është zgjidhur pa respektuar afatin e
njoftimit, zgjidhja e kontratës së punës konsiderohet si zgjidhje e kontratës me efekt të
menjëhershëm.
Po kështu, nga shqyrtimi i shkaqeve të pretenduara nga pala e paditur për zgjidhjen e
kontratës së punës, gjykatat kanë arritur në përfundimin se kjo kontratë është zgjidhur pa
shkaqet e justifikuara. Pra, mungojnë shkaqet e justifikuara për zgjidhjen e kontratës së
punës, të parashikuara në nenet 153 e 154 të Kodit të Punës, rrethanat e rënda që nuk lejojnë,
sipas parimit të mirëbesimit, t’i kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën vazhdimin e
marrëdhënieve të punës apo kur punëmarrësi ka shkelur detyrimet kontraktuale me faj të
rëndë.
Në këto kushte, lidhur me dëmshpërblimin që i takon paditësit dhe i kërkuar prej tij
në padi gjatë gjykimit, gjen zbatim neni 155 i Kodit të Punës, për zgjidhjen e kontratës në
mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar, sipas të cilit:
….Në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës nga
punëdhënësi, gjykata, duke vlerësuar të gjitha rrethanat, vendos detyrimin e punëdhënësit
ndaj punëmarrësit me një dëmshpërblim jo më shumë se paga e një viti pune….
Sa më sipër, Kolegji Civil, pas analizës së vendimeve të gjykatës së apelit dhe asaj të
shkallës së parë, lidhur me interpretimin ligjor, pa i hyrë analizës së provave të bërë nga
gjykatat, si dhe duke ju referuar padisë së paditësit, pa dalë jashtë kërkimeve të tij (neni 6 të
K.Pr.Civile), arrin në përfundimin se padia duhet pranuar pjesërisht, vetëm për
dëmshpërblimin për zgjidhjen në mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së
punës, duke u rrëzuar për pjesën tjetër të saj.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485/d tё K.Pr.Civile
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.4692, datë 23.05.2008 tё Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe vendimit nr.632, datë 30.04.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë, në këtë mënyrë:
Detyrimin e palës së paditur, Instituti i Mjekësisë Ligjore, të dëmshpërblejë paditësin
Anesti Vako me pagën e dymbëdhjetë muajve për ndërprerjen në mënyrë të menjëhershme
dhe të pajustifikuar të marrëdhënieve të punës.
Rrëzimin e padisë për kërkimet e tjera.
Tiranё, mё 17.10.2013
248
MENDIM PAKICE
Unë gjyqtari Artan Broci jam kundër vendimit të Kolegjit Civil të datës 17.10.2013
vetëm përsa i përket rrëzimit të kërkesës për rikthimin në punën e mëparshme të paditësit
Anesti Vako pranë Institutit të Mjekësisë Ligjore, me këtë arsyetim:
Në kuptim të nenit 147 të Kodit të Punës, zgjidhja e kontratës së punës në mënyrë të
njëanshme nga ana e palës së paditur është pa shkaqe të arsyeshme dhe njëkohësisht ajo është
kryer në kohë të papërshtatshme e si e tillë është e pavlefshme.
Neni 147 i Kodit të Punës parashikon se:
“1) Punëdhënësi nuk mund të zgjidhë kontratën në kohën kur, sipas legjislacionit në
fuqi, punëmarrësi kryen shërbimin ushtarak, përfiton pagesë paaftësie të përkohshme në
punë nga punëdhënësi ose sigurimet shoqërore, për një periudhë deri në një vit, si dhe kur
punëmarrësi është me pushime të dhëna nga punëdhënësi.
2) Kur zgjidhja e kontratës bëhet para se punëmarrësi të thirret në shërbimin
ushtarak, të jetë me paaftësi të përkohshme në punë ose të jetë me pushime të dhëna nga
punëdhënësi dhe afati i njoftimit nuk ka përfunduar, ky afat pezullohet për periudhën e
kryerjes së shërbimit ushtarak, të paaftësisë së përkohshme në punë ose të pushimeve të
dhëna nga punëdhënësi dhe rifillon pas përfundimit të kësaj periudhe”.
Sipas nenit 147/1 të Kodit të Punës, pushimi nga puna i njoftuar gjatë një kohe të
papërshtatshme është i pavlefshëm. Kontrata mbetet në fuqi. Përkufizimi i kohës së
papërshtatshme është dhënë në paragrafin e parë të nenit 147 të K.Punës. Një ndër
përkufizimet e kohës së papërshtatshme është edhe “periudha kur punëmarrësi është me
pushime të dhëna nga punëdhënësi”.
Pushimi nga puna quhet i njoftuar vetëm kur njoftimi përfundimtar, që respekton
formën me shkrim, mbërrin tek punëmarrësi sipas paragrafit të tretë të nenit 144 të K.Punës.
Dita e mbërritjes tek punëmarrësi të njoftimit përfundimtar shënon fillimin e afatit të
njoftimit sipas nenit 144 të K.Punës dhe zgjidhja quhet e njoftuar. Nëse në këtë ditë
punëmarrësi ndodhet në kohë të papërshtatshme, zgjidhja është e pavlefshme. Kontrata është
në fuqi. Të dyja palët duhet të respektojnë detyrimet kontraktuale.
Shumica në vendimin e saj nuk përcakton se cilat janë kategoritë e punëmarrësve të
administratës publike, të cilët edhe pse nuk janë nëpunës civilë, siç është rasti i paditësit e që
kanë status e regjim juridik të posaçëm, për të cilët gjykata mund të urdhërojë edhe kthimin
në punën e mëparshme;
Si dhe cilat janë rrethanat e mbi çfarë kriteresh gjykatat mund të vlerësojnë edhe
disponimin për kthimin e punëmarrësit të administratës publike në punën e mëparshme.
Shumica nuk i jep përgjigje asnjërës prej këtyre momenteve vendimtare juridike për
interpretimin dhe zbatimin e drejtë e të unifikuar të legjislacionit të punës. Duke evidentuar
vetëm faktin që me vendimet unifikuese është sanksionuar që nuk ka rikthim në punë.
Shumica në mënyrë të panevojshme dhe të pakuptimtë e pa bërë ndonjë analizë
juridike, ndonëse citon dispozitat që shprehimisht parashikojnë të kundërtën, përsëri
konkludon se, për pasojë të mosrespektimit të ligjit nga punëdhënësi, nuk ka rikthim në punë
të punëmarrësit, por vetëm dëmshpërblim. E drejta e rikthimit në punë nuk gëzon mbrojtje
nga ligji, por vetëm të drejtën e dëmshpërblimit.
Si gjyqtar në pakicë konstatoj se në asnjë prej Vendimeve Unifikuese nuk është
trajtuar zgjidhja e kontratës në kohë të papërshtatshme dhe cilat janë veçoritë e kësaj
zgjidhje.
Sipas parimeve dhe dispozitave të Kushtetutës, atyre të Kodit Civil e të Kodit të
Punës të nxjerra në pajtim me të, nisur nga analizat e jurisprudencës vendase dhe të huaj,
pakica vlerëson se ishte vendi të evidentohej që marrëdhënia juridike e punës, pra kontrata e
punës, në parim, bazohet në lirinë kontraktore, ku përfshihet edhe liria për zgjidhjen e
njëanshme të kësaj kontrate nga punëdhënësi apo punëmarrësi.
249
Në legjislacionin shqiptar, sikurse në shumicën dërmuese të vendeve të tjera
perëndimore, nuk gjen zbatim të pakufizuar regjimi juridik dhe veprimi i parimit klasik të
lirisë absolute të zgjidhjes së kontratës së punës nga ana e punëdhënësit. Edhe legjislacioni
ynë përmban një numër kufizimesh në këtë drejtim, duke parashikuar një numër modalitetesh
formale e procedurale, kushtesh e motivesh konkrete mbi arsyeshmërinë dhe justifikimin e
zgjidhjes së kontratës së punës nga punëdhënësi, me pasojë shpërblimin e dëmit të pësuar
nga punëmarrësi. Ndërkohë që, për disa kategori punëmarrësish të punësuar në administratën
publike, legjislacioni ynë, si p.sh. edhe Kodi i Punës, parashikon edhe të drejtën e
punëmarrësve për t’u kthyer në punën e mëparshme, përkundrejt detyrimit të punëdhënësit
(organit shtetëror) për ta zbatuar vendimin e gjykatës për kthimin në punë.
Kjo zgjidhje e ligjvënësit tonë lidhet si me faktin që punëmarrësi konsiderohet pala e
dobët e kontratës së punës, ashtu edhe me natyrën e detyrës që ai ka marrë përsipër, e cila i
është ngarkuar nga punëdhënësi. Sipas zgjedhjes së ligjvënësit tonë, veçanërisht të mbrojtur
nga Kodi i Punës dhe ligje të tjera të posaçme, përkundrejt zgjidhjes së kontratës së punës
dhe efekteve të saj, në shkallë e mënyra të ndryshme, janë punëmarrësit që janë funksionarë
publike apo që kryejnë punë si nëpunës a punonjës të administratës shtetërore (publike). Kjo
mbrojtje e posaçme, suis generis parashikon deri edhe detyrimin për kthimin e punëmarrësit
të administratës publike në punën e mëparshme, nëse largimi nga puna është bërë pa shkaqe
të arsyeshme apo pa shkaqe të justifikuara (neni 146/3 dhe 155/3 të Kodit të Punës), si dhe
kur zgjidhja e kontratës bëhet në kohë të papërshtatshme (neni 147).
Këto zgjidhje të ligjvënësit, sikurse në shumë vende të tjera perëndimore, mbështeten
në garantimin e një ekuilibri parimor kushtetues e ligjor ndërmjet interesave legjitime të
ndryshme.
Nga njëra anë, synojnë të respektojnë vlerën dhe qëllimin e së drejtës së punës të
parashikuar nga neni 49 i Kushtetutës. Puna nuk është thjesht e vetëm një marrëdhënie
juridike dhe ekonomike, por përmban edhe vlera sociale që identifikojnë e lartësojnë njeriun.
E drejta e punës nuk është vetëm një e drejtë që duhet të realizohet në shoqëri, por edhe një
detyrim që duhet të përmbushet përpara shoqërisë dhe që gëzon mbrojtje shoqërore. Sipas
Kushtetutës (neni 59), punësimi përbën edhe një objektiv social të shtetit të cilin ai ka
detyrim ta përmbushë.
Sa më sipër rezulton edhe nga e drejta dhe jurisprudenca ndërkombëtare. Kështu,
Bashkimi Evropian, në nenin 30 të Kartës së Nizës ka afirmuar si parim të përgjithshëm atë
të ndalimit të largimit nga puna pa shkak të arsyeshëm ose të justifikuar, parim i cili është i
detyrueshëm të respektohet nga të gjitha vendet anëtare. E drejta e mbrojtjes së punëmarrësve
ndaj largimit nga puna pa shkak të arsyeshëm apo të justifikuar parashikohet edhe në nenin
30 të Kushtetutës Evropiane të Bashkimit Evropian. Rrjedhimisht, përveçse në parim, në
raste e shkallë të ndryshme rikthimi në punën e mëparshme parashikohet në legjislacionin e
të gjitha shteteve anëtare.
Në disa shtete evropiane rikthimi në punë është i detyrueshëm. Në disa shtete të tjera
(si Gjermania) vetëm nëse këtë e urdhëron gjykata, ndërsa në ndonjë shtet tjetër (si Suedia,
Mbretëria e Bashkuar) nëse punëdhënësi përjashtimisht paraqet me shkrim motive shumë
specifike e posaçërisht të justifikueshme ndaj rikthimit në punë, në kompensim detyrohet të
paguajë për punëmarrësin e larguar nga puna një dëmshpërblim të posaçëm e konsistent që i
shtohet dëmshpërblimeve të tjera të zakonshme.
Si rast përjashtimor, ku zbatohet liria e pakufizuar për zgjidhjen e kontratës së punës
në Evropën perëndimore është vetëm Zvicra. Gjithashtu, liria e pakufizuar e zgjidhjes së
kontratës së punës dhe pamundësia e kthimit të detyrueshëm në punën e mëparshme
parashikohet edhe në SHBA. Ndonëse në kohët e fundit, si në Zvicër, ashtu edhe në SHBA
(në legjislacionin federal ashtu edhe të shteteve të ndryshme), kanë filluar të parashikohen
250
raste gjithnjë në rritje të ndalimit të largimit nga puna pa shkak të arsyeshëm e të justifikuar,
apo në rrethana të veçanta të lidhura me gjendjen dhe cilësitë e punëmarrësit.
Si gjyqtar në pakicë, kam mendimin se jo vetëm që shumica nuk ka interpretuar drejt
ligjin, por, akoma më tej, ka konkluduar në të kundërtën e asaj që parashikohet qartësisht dhe
shprehimisht në Kodin e Punës, për mundësinë e kthimit në punë të një punëmarrësi të
administratës publike.
Referuar rastit objekt gjykimi është provuar gjatë gjykimit nga gjykatat e faktit se
paditësit Anesti Vako më datë 01.08.2007 nga ana e titullarit te palës së paditur, Drejtorit të
institucionit, i ishte miratuar leja vjetore e cila fillonte që në datën e mësipërme dhe se
zgjidhja e kontratës e bërë me Urdhrin nr.532, datë 07.08.2007 gjatë kohës që vetë i padituri
me cilësinë e punëdhënësit kishte miratuar lejen vjetore, mbetet e pavlefshme në kuptim të
Nenit 147 të Kodit të Punës.
Kontrata e punës mbetet e vlefshme dhe palët kontraktuale qëndrojnë në pozitat e
mëparshme procedurale si punëdhënës dhe punëmarrës derisa të ketë një zgjidhje të
vlefshme.
Për punëmarrësin ofrimi i shërbimit (punës), për punëdhënësin pagimi pagës. Si
rrjedhim punëmarrësi paditës, sapo të kthehet nga pushimet vjetore, duhet të paraqitet në
punë dhe të ofrojë shërbimin e punës. Punëdhënësi,duhet të paguajë pagën si shpërblim për
punën e ofruar. Nëse punëmarrësi nuk ofron shërbimin e punës, punëdhënësi nuk ka
detyrimin për pagimin e pagës, por nëse e ofron shërbimin e punës ai duhet të paguhet nga
punëmarrësi nga momenti i ofrimit të shërbimit.
Nëse punëmarrësi ofron shërbimin e punës dhe punëdhënësi nuk pranon ta zërë me
punë me pretendimin se kontrata është zgjidhur, punëmarrësi ka të drejtë page, sipas nenit
129 të K.Punës, derisa punëdhënësi ta zgjidhë edhe njëherë kontratën e punës në mënyrë të
vlefshme.
Sa më sipër çmoj se duhej vendosur lënia në fuqi e vendimeve të gjykatave të faktit e
konkretisht e vendimit nr.632, datë 30.04.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Artan Broci
251
Nr.00-2013-2296 i Vendimit (566)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 17.10.2013 mori në shqyrtim çështjen civile që u përket:
PADITËS: XHAVIT LULI, në mungesë.

I PADITUR: KUJTIM LULI, në mungesë.
PALË E TRETË: DALIP LULI, në mungesë.
HAMIDIJE LULI, në mungesë.
BUJAR LULI, në mungesë.
OBJEKTI:
Pushim cenimi- mbi pasurinë e paluajtshme.
Baza Ligjore: Neni 302 i Kodit Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin e saj nr.1942, datë 04.07.2008 ka

vendosur:
1. Pranimin e kërkesë – padisë.
2. Detyrimin e të paditurit Kujtim Luli dhe personave të tretë Dalip Luli,
Bujar Luli dhe Hamidije Luli të pushojnë cenimin mbi pronën me nr.3/443, e
regjistruar në radhorin e pronësisë nr.185, datë 22.08.2006, ndodhur në
adresën: L.”Naim Gjylbegu”, Rr.“Nexhip Luli”, duke mbyllur derën e hapur
dhe që komunikon me pronën e paditësit, si dhe duke lidhur gropën septike që
i shërben pronës së të paditurve dhe personave të tretë me sistemin e
kanalizimeve të qytetit (sipas plan-vendosjes bashkangjitur këtij vendimi) dhe
të mos e përsërisë në të ardhmen.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin e saj nr.104, datë 20.02.2009 ka vendosur :

Gjyqësor Shkodër përsa i përket detyrimit të paditurit Kujtim Luli të pushojnë
cenimin mbi pronën me nr.3/443, e regjistruar në radhorin e pronësisë nr.185,
datë 22.08.2006, pronë në pronësi të paditësit Xhavit Luli.
Ndryshimin e vendimit për pjesën tjetër dhe rrëzimin e padisë së paditësit
Xhavit Luli.
Kundër vendimit kanë ushtruar rekurs i padituri Kujtim Luli, i cili kërkon prishjen e
vendimit nr.1942, datë 04.07.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe vendimit
252
nr.104, datë 20.02.2009 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim
në gjykatën e shkallës së parë por me një tjetër trup gjykues, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata e apelit gabon kur thekson faktin se prona e paditësit nuk është e ngarkuar
me barrë.
- Gjatë shqyrtimit në seancë gjyqësore u provua se në këtë sipërfaqe toke, ndodhen dy
gropa septike, të cilat janë pjesë funksionale e pronës së të paditurit dhe e të
personave të tretë;
- Të dy gjykatat nuk marrin parasysh faktin se ato gropa kanë qenë ekzistuese, nën
ahrije të pronës së vjetër (pjesëtuar me vendim gjykate në vitin 1972 dhe pas ndarjes,
ato janë në pjesën ndërmjet dy shtëpive).
Si të tilla, ato nuk përbëjnë cenim pronësie;
- Kjo është një e drejtë, servitut i krijuar që në atë vit, pra me ndarjen, dhe gjykatat e
lënë pa zgjidhje konfliktin, në një kohë që i padituri e ka jetike një gjë të tillë e cila i
shërben anës funksionale të pasurisë së tij dhe të personave të tretë;
- Vetë prania e derës në oborrin e paditësit nuk ka qëllim abuziv, por mirëmbajtjeje të
gropave, të cilat janë një barrë mbi pronën e paditësit.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; në mungesë të palëve ndërgjyqëse; si
VËREN
1. Paditësi Xhavit Luli, i është drejtuar me padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër,
me objekt: "Pushim cenimi mbi pasurinë e paluajtshme".
2. Rezultoi gjatë gjykimit se paditësi Xhavit Luli, është pronar i pasurisë me nr.3/443,
dhe sipërfaqe trualli prej 57 m², e ndodhur në zonën kadastrale me nr.8592, siç
vërtetohet me vërtetimin hipotekor, lëshuar me datë 22.08.2006 nga Zyra e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme.
3. Pala paditëse pretendon se, prej sa kohësh, pala e paditur ka hapur një derë në murin e
ndërtesës së tij, derë e cila bie në oborrin e pronësisë së paditësit. Gjithashtu, sipas
paditësit, pala e paditur ka hapur një gropë septike në oborrin që ndodhet në pronësi
të palës paditëse dhe që e pengon paditësin në gëzimin e qetë të sendit që ai ka në
pronësi.
4. Nga vërtetimi hipotekor datë 20.02.1998 rezulton se shtetasit Hamidije Luli, Kujtim
Luli, Bujar Luli dhe Dalip Luli, janë bashkëpronarë në 1/4 pjesë të një shtëpie banimi,
e regjistruar në radhorin e pronësisë nr.337, datë 20.02.1998 dhe që ndodhet në
L.“Vojo Kushi”, Rr.“Ruzhdi Tyli”, nr.1.
5. Nga ana e palës paditëse u kërkua që të thirren me cilësinë e personit të tretë të gjithë
bashkëpronarët, Hamidije Luli, Bujar Luli dhe Dalip Luli, por gjykata nuk e pranoi
kërkesën e paditësit sepse e gjeti të pabazuar në nenin 192 të K.Pr.Civile, sepse
paditësi nuk e ka çështjen me personat e tretë dhe as mund të kërkojë garanci apo
shpërblim prej tyre që lidhet me përfundimin e gjykimit. Por gjykata çmoi thirrjen e
këtyre shtetasve si persona të tretë, bazuar në nenin 193 të K.Pr.Civile, sepse rezulton
që këta persona të kenë interes në çështje.
6. Pala e paditur pranon se ka hapur një derë në banesën e tij e cila bie në oborrin e
paditësit por ajo ka shumë vite që është hapur, gjë që pranohet edhe nga pala paditëse
7. Gjatë gjykimit u krye një akt ekspertimi sipas të cilit rezulton se prona objekt gjykimi
është një ndërtim i vjetër mbi 100 vjeçar dhe ka një sipërfaqe trualli prej 57 m² dhe
është e lirë përsa i përket ndërtimeve mbi tokë, por aktualisht mbi këtë sipërfaqe
253
funksionojnë 2 gropa septike që i shërbejnë pronës së të paditurit. Në këto 2 gropa
derdhen jo vetëm ujërat e zeza të tre banjave që ndodhen në këtë banesë, por
shkarkojnë edhe ujërat e bardha të lavapjatës, lavamanit dhe lavatriçes. Eksperti jep
mendimin se meqenëse njëra nga gropat është e lidhur me kanalizimin e ujërave të
zeza të qytetit, mund të lidhet edhe tjetra, e cila është e palidhur dhe ndodhet në të
njëjtën kuotë me gropat e tjera. Përsa i takon mundësisë së lidhjes edhe të gropës
tjetër me kanalizimet e qytetit, eksperti u përgjigj se është e mundur dhe për këtë u
krye edhe akti shtesë i ekspertimit. Gjithashtu nga ana e gjykatës u pyet eksperti
lidhur me mundësinë e zhvendosjes së këtyre gropave në pronën e të paditurit dhe nga
eksperti u dha përgjigja se nuk mund të japë një konkluzion për shumë arsye; banesa
është ndërtim i vjetër mbi 100 vjet, kuota e sipërfaqes së katit përdhe është në kuotën
e tokës, etj.
8. Pala e paditur pranon se hapja e derës në oborrin e palës paditëse ka shërbyer për
mirëmbajtjen dhe pastrimin e kësaj grope dhe për mirëmbajtjen e murit të jashtëm të
banesës, e cila është shumë e vjetër.
9. Gjykatat, në këto kushte, kanë çmuar se vetë ekzistenca e gropave, që i shërbejnë
pronës së palës së paditur dhe personave të tretë, në pronën e paditësit, përbën një
cenim të pronësisë sepse e pengojnë në posedimin dhe gëzimin e qetë të sipërfaqes së
truallit që e ka në pronësi të tij.
10. Gjithashtu edhe dera e cila i shërben pronës së paditësit dhe personave të tretë dhe që
bie në oborrin, pronë e paditësit, sipas çmuarjes së gjykatës, përbën një cenim në të
drejtën e tij të pronësisë. Kjo derë mund të përdoret në çdo moment nga pala e
paditur, duke cenuar kështu të drejtën e pronësisë së paditësit në gëzimin e sendit.
11. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin e saj nr.1942, datë 04.07.2008
ka vendosur:
“Pranimin e kërkesë – padisë.
Detyrimin e të paditurit Kujtim Luli dhe personave të tretë Dalip Luli, Bujar Luli dhe
Hamidije Luli të pushojnë cenimin mbi pronën me nr.3/443, e regjistruar në radhorin
e pronësisë nr.185, datë 22.08.2006, ndodhur në adresën: L.‘Naim Gjylbegu”,
Rr.“Nexhip Luli”, duke mbyllur derën e hapur dhe që komunikon me pronën e
paditësit, si dhe duke lidhur gropën septike që i shërben pronës së të paditurve dhe
personave të tretë me sistemin e kanalizimeve të qytetit (sipas plan-vendosjes
bashkangjitur këtij vendimi) dhe të mos e përsërisë në të ardhmen”.
12. Gjykata e shkallës së parë arsyeton se, “.....paditësi provoi se është pronar i truallit
prej 57 m² mbi të cilin funksionojnë gropat septike, sipas vërtetimit hipotekor me
nr.185, datë 22.08.2006.
.....pala e paditur dhe personat e tretë, megjithëse prej shumë vitesh, kanë hapur një
gropë ku shkarkohen ujërat e zeza të banesës së tyre, e cila duke qenë septike ka
nevojë për mirëmbajtje dhe i sjell shqetësime pronës së paditësit, duke e cenuar në
gëzimin e qetë të sendit të tij.
... Përfaqësuesi i palës së paditur pranon se hapja e derës, në oborrin e palës paditëse,
ka shërbyer për mirëmbajtjen dhe pastrimin e kësaj grope dhe për mirëmbajtjen e
murit të jashtëm të banesës, e cila është shumë e vjetër. Gjykata, në këto kushte, çmon
se vetë ekzistenca e gropave që i shërbejnë pronës së palës së paditur dhe personave
te tretë, në pronën e paditësit, përbën një cenim të pronësisë sepse e pengojnë në
posedimin dhe gëzimin e qetë të sipërfaqes së truallit që e ka në pronësi të tij. Nga
ana e gjykatës u pyet ekspertja nëse është e mundur zhvendosja e këtyre gropave në
pronën e të paditurit, ajo u përgjigj se nuk mund të shprehet për shumë arsye: banesa
është ndërtim i vjetër, mbi 100 vjet, kuota e sipërfaqes së katit përdhe është në kuotën
e tokës, etj. Me kërkesën e palës paditëse u krye edhe akti shtesë i ekspertimit, duke u
254
hartuar edhe preventivi përkatës për shpenzimet e lidhjes së gropës me kanalizimet e
qytetit dhe në këtë mënyrë pala paditëse u shpreh dakord që gropa të mos zhvendoset
por të lidhet me këtë kanalizim, sipas skicës përkatëse të hartuar nga ekspertja”.
13. Mbi ankimin e të paditurit Kujtim Luli, Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin e
saj nr.104, datë 20.02.2009 ka vendosur:
Shkodër përsa i përket detyrimit të paditurit Kujtim Luli të pushojë cenimin mbi
pronën me nr.3/443, e regjistruar në radhorin e pronësisë nr.185, datë 22.08.2006,
pronë në pronësi të paditësit Xhavit Luli.
Ndryshimin e vendimit për pjesën tjetër dhe rrëzimin e padisë së paditësit Xhavit
Luli”.
14. Gjykata e apelit arsyeton se: “Vendimi civil nr.1942, datë 04.07.2008 i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Shkodër është pjesërisht i bazuar në ligj dhe në prova.
.....Paditësi është pronar i pasurisë nr.3/443, me sipërfaqe trualli 57 m2,
truall ...vërtetohet se kjo pronë nuk është ngarkuar me barrë.
.....vendimi i Gjykatës së Faktit Shkodër, e cila ka detyruar të paditurin Kujtim Luli të
të pushojë cenimin mbi pronën me nr.3/443, në pronësi të palës paditëse, është i
bazuar në ligj, në nenin 302 të K.Civil. Ndërkohë lidhur me pjesën tjetër të vendimit,
ku është vendosur detyrimi i personit të tretë për pushimin e cenimit të pronësisë së
palës paditëse, si dhe detyrimi i të paditurit dhe të personit të tretë për të lidhur
gropën septike me sistemin e kanalizimeve të qytetit, trupi gjykues e çmon si
konkluzion juridik të gabuar. ...... Dihet se ekziston një subjekt juridik që administron
sistemin e ujërave dhe kanalizimeve të qytetit dhe mungesa e këtij subjekti i bën të pa
legjitimuara të gjitha veprimet sikurse është vendosur në vendimin e gjykatës së
faktit.......Trupi gjykues i gjykatës së apelit i përmbahet rigorozisht zgjidhjes së
mosmarrëveshjes në gjykim midis palëve në proces, sipas objektit të padisë”.
15. Kundër vendimit ka ushtruar rekurs i padituri Kujtim Luli, i cili kërkon prishjen e
vendimit nr.1942, datë 04.07.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe
vendimit nr.104, datë 20.02.2009 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në gjykatën e shkallës së parë, por me një tjetër trup gjykues,
duke parashtruar shkaqet e lartpërmendura.
16. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:
garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje
me ligjin”.
“Gjykata duhet të ndjekë dhe të kërkojë të zbatohet parimi i
kontradiktorialitetit.
Ajo mbështet vendimin e saj vetëm në mjetet, shpjegimet, dokumentet e provat
e tjera të treguara ose të sjella nga palët, kur këto të fundit kanë qenë në
gjendje të debatojnë sipas parimit të kontradiktorialitetit”.
16.4. Neni 126 i K.Pr.Civile :
255
“Vendimi përfundimtar duhet të përmbajnë bazën ligjore mbi të cilën bazohet
zgjidhja e mosmarrëveshjes, analizën e provave dhe mënyra e zgjidhjes së
saj”.
16.5. Neni 310/II i K.Pr.Civile:
“Në pjesën përshkruese-arsyetuese duhet të përmenden: 1) rrethanat e
çështjes, ashtu siç janë konstatuar gjatë gjykimit, dhe përfundimet e nxjerra
nga gjykata, 2) provat dhe arsyet në të cilat mbështetet vendimi, 3) dispozitat
ligjore në të cilat bazohet vendimi”.
17. Dispozitat e K.Civil, që parashikojnë:
“Pronari ka të drejtë të kërkojë nga cilido që e cënon në pronësinë e tij, por
pa u zhveshur nga posedimi, të pushojë cënimin dhe të mos përsërisë këtë në
të ardhmen, dhe, kur është rasti, të shpërblejë dëmet që mund t'i ketë
shkaktuar”.
“Servituti është barra që i ngarkohet një prone, për përdorimin dhe dobinë e
një prone të një pronari tjetër”.
“Servituti vendoset me ligj ose me vullnetin e njeriut”.
“Pronari i pronës shërbyese nuk është i detyruar të kryejë ndonjë veprim për
të bërë të mundur ushtrimin e servitutit, përveç kur në ligj ose nga titulli
parashikohet ndryshe”.
“Pronari, në favor të të cilit është vënë servituti, detyrohet t'i shpërblejë
pronarit të pronës shërbyese dëmin që i shkaktohet nga krijimi i servitutit”.
“Pronari i një prone që, në bazë të ligjit, ka të drejtë të kërkojë nga pronari i
një prone tjetër krijimin e një servituti, në mungesë të një marrëveshjeje,
mund t'i drejtohet gjykatës.
Servituti detyrues mund të krijohet edhe me akt të organit shtetëror, në rastet
e parashikuara me ligj.
Vendimi duhet të përcaktojë rregullat e ushtrimit të servitutit dhe shpërblimin
e dëmit përkatës”.
“Pronari duhet të lejojë fqinjin të hyjë e të kalojë në tokën e tij sa herë ka
nevojë të ndërtojë ose të ndreqë një mur apo një vepër tjetër…”.
“Personi që do të kalojë në tokën e tjetrit duhet të paguajë vleftën e tokës që
zihet, pa zbritur tatimet e barrët e tjera që lidhen me tokën, si dhe shpërblimin
për dëmin që shkaktohet duke përfshirë edhe dëmin që vjen nga ndërprerja e
tokës, nga mospërdorimi i saj, nga depozitimi i lëndëve të nxjerra e hedhja e
mbeturinave. Pronari i tokës shërbyese ka të drejtë të largojë këto të fundit
dhe ta përdorë sipërfaqen e tokës, por gjithnjë pa dëmtuar ushtrimin normal
të servitutit”.
“Pronari duhet të lejojë persona të tjerë që të ndërtojnë në pronën e tij të
paluajtshme kanale ose të vendosin gypa për kalimin e ujit ose të .... dhe
instalime të tjera të kësaj natyre, por vetëm kur këto vepra nuk kanë mundësi
256
të kryhen ndryshe ose pa u bërë shpenzime të mëdha. Pronari, kur i
shkaktohet dëm, ka të drejtë të shpërblehet”.
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se :
18. Pala që ka regjistruar ankimin, konkretisht i padituri Kujtim Luli, legjitimohet ratione
personae t’i drejtohet Gjykatës së Lartë lidhur me sa më sipër.
vlerëson se rekursi i paraqitur nga paditësit Kujtim Luli përmban shkaqe nga ato të
parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile, që motivojnë cenimin e
vendimit nr.104, datë 20.02.2009 të Gjykatës së Apelit Shkodër.
palëve, vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe shkaqeve të parashtruara në rekurs,
arrin në përfundimin se vendimi nr.104, datë 20.02.2009 i Gjykatës së Apelit Shkodër
është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe
çështja të dërgohet për rishqyrtim pranë kësaj gjykate.
22. Gjykata e Lartë si gjykatë ligji nuk i hyn analizës së provave, gjë që duhet ta bëjnë dy
gjykatat e tjera, por nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore dhe pretendimeve
të parashtruara në rekurs evidenton shkeljet që kanë lejuar gjykatat e faktit, qoftë të
normave procedurale dhe atyre materiale, duke kërkuar respektimin e tyre.
23. Nga studimi i akteve të ndodhura në dosje konstatohet se të dy gjykatat e faktit nuk i
kanë dhënë një zgjidhje përfundimtare konfliktit midis palëve. Vetë gjykata e apelit
është shprehur në vendim se: “Por gjykata e apelit me qëndrimin dhe zgjidhjen
juridike që mban për çështjen konkrete nuk mund të mohojë faktin se ngelet i
ekspozuar dhe pa zgjidhje problem i sistemimit të ujërave të bardha e të zeza të
gropave septike”.
24. Gjithashtu, nga gjykata e apelit nuk janë sqaruar tërësisht rrethanat ligjore që lidhen
me gjykimin e çështjes e që kanë të bëjnë me elementë thelbësorë të padisë objekt
shqyrtimi dhe nuk i është dhënë përgjigje pretendimeve të anës së paditur në lidhje
me kushtet që duhet të plotësohen për pranimin e padisë mohuese (neni 302 i
K.Civil), si dhe pretendimive të të paditurit se prona e paditësit është e ngarkuar me
barrë që në vendimin e pjestimit të pronës të vitit 1972.
25. Kolegji çmon se nga gjykata e apelit nuk është bërë një analizë tërësore dhe objektive
e provave (126), po kështu nuk janë respektuar kërkesat e pikës 1 dhe 2 të nenit
310/II të Kodit të Procedurës Civile. Në shqyrtim e kësaj padie nuk mund të
konsiderohet i mjaftueshëm vetëm vlerësimi i pretendimeve të palës paditëse dhe
kryerja e aktit të ekspertimit. Nga gjykata duhej të hetohej edhe lidhur me
pretendimin e të paditurit se dera e hapur dhe gropat septike janë një barrë (servitut)
që është vendosur që në vendimin e pjesëtimit të pronës mes palëve ndërgjyqëse.
26. Gjykata nuk ka hetuar rreth faktit nëse në rastin në gjykim jemi para rastit të servitutit
sipas parashikimeve ligjore të neneve 261-288 të Kodit Civil, por ka dhënë një
konkluzion të pambështetur në prova: “.....Paditësi është pronar i pasurisë nr.3/443,
me sipërfaqe trualli 57 m2, truall .... vërtetohet se kjo pronë nuk është ngarkuar me
barrë”.
27. Mosrespektimi i ligjit procedural në procesin e marrjes, analizës dhe çmuarjes së
drejtë dhe të saktë të provave sipas ligjit ka bërë që gjykata e apelit të mos përcaktojë
në përputhje me ligjin provat që janë të domosdoshme e që kanë lidhje me çështjen në
257
gjykim, vërtetësinë e tyre në lidhje me faktin që kërkohet të vërtetohet, rëndësinë dhe
fuqinë provuese të tyre.
28. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë sjell në vëmendje të gjykatës se padia mohuese
(actio negatoria), bazuar në nenin 302 të Kodit Civil, ka për bazë pronësinë dhe
cënimin e saj nga ndërhyrja e personave të tretë, por pa i hequr pronarit posedimi mbi
sendin. Në thelb pronari i sendit mund të ngrejë padinë mohuese edhe kur ai nuk
zhvishet nga tagri i posedimit dhe i gëzimit të sendit, por pengohet pjesërisht në
ushtrimin e tagrave të tij, duke mos u lejuar që ta gëzojë sendin në mënyrë të qetë e të
plotë.
29. Referuar doktrinës juridike vlen të përmenden tre elementët përbërës të padisë
mohuese: 1. Vërtetimi nga paditësi se është pronar i sendit; 2. Vërtetimi se i padituri
nuk ka asnjë të drejtë mbi sendin në pronësi të paditësit dhe 3. Vërtetimin se
pavarësisht se paditësi është pronar i sendit, si dhe pavarësisht se i padituri nuk ka
asnjë të drejtë mbi këtë send, i padituri me veprimet e tij e cënon paditësin në mënyrë
të paligjshme në pronësinë e sendit të tij. Të tre këta elementë duhet të ishin analizuar
dhe vlerësuar nga gjykata e apelit në gjykimin e kësaj padie, në mënyrë që vendimi të
jetë i drejtë dhe i bazuar në ligj dhe në prova.
30. Ndërsa lidhur me legjitimimin pasiv të të paditurit duhet që njëkohësisht të
plotësohen dhe këto kushte: (a) cenimi të ketë natyrë të vazhdueshme; (b) cenimi të
konsistojë me kryerjen e veprimeve materiale mbi sendin pronë e paditësit, por jo
gjithnjë këto veprime kryhen mbi sendin; (c) veprimi duhet të jetë i paligjshëm, pra i
padituri të mos ketë të drejtë të kryejë veprimin që përbën cenim të pronësisë së
paditësit; (d) cenimi duhet të jetë i vërtetë, real dhe jo imagjinar apo i supozuar; (e)
cenimi duhet të jetë aktual, të ekzistojë në momentin e ngritjes së padisë; (f) nuk është
e nevojshme që veprimi, i cili përbën cenim të së drejtës së pronësisë, të jetë kryer me
faj nga i padituri. Fajësia ose jo e të paditurit ka rëndësi vetëm në lidhje me
shpërblimin e dëmit.
31. Pra, gjykata në shqyrtimin e padisë mohuese ka detyrimin ligjor të analizojë dhe të
arsyetojë nëse veprimet ose mosveprimet e të paditurit që përbëjnë cenim pronësie
janë të karakterit vazhdues, të paligjshme, ekzistojnë në momentin e ngritjes së
padisë, si dhe të jenë të tilla pengojnë paditësin në ushtrimin e plotë dhe të qetë të
tagrit të gëzimit të sendit. Mungesa e këtyre rrethanave, që formësojnë ndërhyrje në
ushtrimin e tagrave të pronësisë, sjell rrëzimin e padisë mohuese.
32. Në rastin konkret nuk rezulton që gjykata të ketë parashtruar argumente ligjore në
lidhje me pranimin e padisë; ajo nuk ka arsyetuar rrethanat ligjore që përbëjnë thelbin
e kërkimit të paditësit dhe prapësimeve të të paditurit; nuk ka evidentuar faktet apo
rrethanat ku konsiston cenimi apo ndërhyrja e palës së paditur në të drejtat e pronësisë
së palës paditëse që i kufizojnë atij ushtrimin e tagrave të pronësisë.
33. Mos argumentimi i këtyre kushteve nga gjykata përbën shkak për prishjen e vendimit,
sikundër është dhe rasti në shqyrtim ku gjykata është mjaftuar vetëm me vërtetimin e
faktit se i padituri, nëpërmjet gropës septike që ndodhet në pronën e paditësit dhe
komunikimit nëpërmjet derës së hapur në pronën e paditësit, cenon këtë të fundit në
pronësinë e tij.
34. Kolegji Civil vlerëson të domosdoshëm dhënien përgjigje pyetjes nëse veprimet ose
mosveprimet e të paditurit që përbëjnë cenim pronësie janë të karakterit vazhdues dhe
janë të paligjshme. Në funksion të dhënies përgjigje sa sipër për të arritur një
konkluzion të bazuar ligjërisht dhe në prova, në rigjykim gjykata e apelit duhet:
o Të hetojë lidhur me pjesëtimin që i është bërë pronës dhe konkretisht lidhur me
urdhërimet e vendimit të pjesëtimit të vitit 1972 (të pretenduar nga pala e paditur),
nëse pjesa në pronësi të paditësit është rënduar me barrë apo jo.
258
o Të hetojë nëse jemi para servitutit të përdorimit të pronës së paditësit për shkak të
gropës septike duke rihetuar në këtë drejtim mundësinë e kalimit të ujërave të zeza e
të bardha pa cenuar pronën e palës paditëse, duke evituar kështu gropën septike.
o Të hetojë lidhur me servitutin e çeljes së derës që komunikon me pronën e palës
paditëse. Duke analizuar elementin e përdorimit të derës për mirëmbajtje duke e
rregulluar atë në funksion të së drejtës së servitutit, por duke caktuar afate ose në
raste emergjence dhe jo të lihet në subjektivizmin e palës së paditur.
o Të hetojë lidhur me shpenzimet e vendosjes dhe heqjes se servitutit duke pasur
parasysh palën përfituese.
35. Të gjitha këto veprime hetimore duhet të realizohen në funksion të një hetimi të
gjithanshëm, referuar parashikimeve ligjore lidhur me kushtet për vendosjen e
servitutit (nenet 261, 262, 263, 264, 265 dhe 278, 279, 280 të K.Civil).
36. Gjithashtu, nga gjykata e apelit në rigjykim duhet të hetohet dhe të zgjidhet çështja
dhe lidhur më bashkëpronarët e tjerë, personat tretë të thirrur në gjykim sipas nenit
193 të K.Pr.Civile, duke rivlerësuar edhe pozitën e tyre procedurale.
juridike dhe teknike konform legjislacionit përkatës në fuqi lidhur me pretendimet e
palëve, gjykata, bazuar në nenin 224/a të Kodit të Procedurës Civile, për konstatimin
dhe sqarimin e fakteve të lartpërmendura që kanë lidhje me mosmarrëveshjen në
gjykim e për të cilat kërkohen njohuri të posaçme nga fusha të tjera të shkencës, duhet
të urdhërojë kryerjen e një akti të ri ekspertimi që do të lejojnë gjykatën të arrijë në
një përfundim të drejtë për zgjidhjen e çështjes në gjykim.
36. Gjykata duhet t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre, që në
përputhje me ligjin, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm për të provuar faktet
mbi të cilat bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e
ligjore të mosmarrëveshjes, ashtu si palët kanë të drejta, ato kanë dhe detyrime “që
rrjedhin prej këtij procesi, në format dhe afatet e parashikuara” në Kodin e
Procedurës Civile (neni 3).
37. Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të dalin
gjatë rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit, që në përputhje me kërkesat e ligjit
procedurial e atij material, të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive
lidhur me zgjidhjen e çështjes.
38. Kolegji Civil, përfundimisht vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala e paditur është i
bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i
gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për t’u rishqyrtuar nga një
trup tjetër gjykues i Gjykatës së Apelit Shkodër.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485, shkronja “c” të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.104 datë 20.02.2009 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe
kthimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 17.10.2013
259
Nr.00-2013-2347 i Vendimit (567)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS: "INSIG" SH.A, përfaqësuar nga juristja Fjoralba

Ekmekçiu.
I PADITUR: ALBERT RUMIJA, në mungesë.
OBJEKTI:
Kthim nga ana e të paditurit e shumave
prej 3312 Euro dhe 2040 USD.
Dekreti i Presidentit nr.295, datë 15.09.1992,
miratuar me ndryshime me ligjin nr.7641, datë 10.12.1992.
Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër, me vendimin nr.2034, datë 11.07.2008, ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesë-padisë si të pa bazuar në ligj dhe në prova.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.86, datë 11.02.2009, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.2034, datë 11.07.2008, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër ka ushtruar rekurs pala paditëse

“INSIG” sh.a, e cila kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër, prishjen e
vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe pranimin e kërkesë padisë, duke
- Në seancën gjyqësore ne nuk kemi pretenduar se këto seri kartonash nuk janë shitur
nga ky agjent, përkundrazi kemi pretenduar pikërisht këtë gjë, pra që këto kartonë
janë shitur nga ky ish-agjent tanimë i padituri dhe këtë e vërteton fakti se i padituri ka
derdhur shumën e veprimit për të gjithë këto kartonë, edhe pse jo të plotë dhe jo
konform primeve të përcaktuara në tabelën e primeve.
- Ne kemi pretenduar pikërisht se Kartoni Jeshil me nr.serie 0559945, i përkiste
rimorkios me targë Sh 4409 D, pra është përdorur nga një mjet tjetër.
- Pra janë falsifikuar të dhënat, fakt ky që ka bërë që i padituri të dënohet për veprën
penale të falsifikimit të dokumentacionit me anë të Vendimit nr.216, datë 28.06.2006.
260
- Pra mandati i sipërcituar nuk provon, sikundër pretendon i padituri, se është përdorur
për të paguar dëmin që i është shkaktuar INSIG sh.a, pasi sikundër del edhe nga
materialet sqaruese, që po i depozitojmë në cilësinë e provës, bëhet fjalë për derdhjen
e primit të kartonëve jeshilë të shitur me afate të ndryshme kohëzgjatjeje.
- Sqarojmë se dëmi i shkaktuar në masën e përcaktuar në kërkesë-padi ka ardhur
pikërisht si pasojë e përdorimit të Kartonit Jeshil me nr.serie 0559945 nga rimorkio
me targë Sh 0937 D, kur një kopje e dorëzuar pranë INISG sh.a. është shënuar nga i
padituri si mjet i siguruar; në kopjen e dorëzuar pranë INSIG sh.a është shënuar nga i
padituri si mjet i siguruar rimorkioja SH 4409 D.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; dëgjoi përfaqësuesen e palës paditëse
INSIG Sh.a.; në mungesë të palës së paditur Albert Rumija; si dhe pasi diskutoi çështjen në
tërësi,
VËREN:
1. I padituri Albert Rumija ka qenë agjent i palës së paditur “Insig” Sh.a. Në ushtrim të
detyrës së tij pranë palës paditëse, i padituri Albert ka pajisur me kartona jeshilë për
automjetet e tij, shtetasin Behar Beqiri, në vitin 2003.
2. Në datën 23.07.2004, shtetasi Ismet Xhaferri drejtonte në Itali automjetin kamion me
rimorkio tip Volvo me targa SH 9229 C dhe me targa të rimorkios SH 0937 D.
3. Ndërkohë që ai po udhëtonte në provincën e Udines, Itali, i është çarë goma e pasme e
krahut të djathtë të rimorkios dhe në segmentin rrugor Via Brava - San Giovanni al
Natisione, disku i gomës së çarë ka dëmtuar asfaltin e rrugës, duke krijuar brazdë përgjatë
rrugës.
4. Për këtë, nga Policia Komunale e Komunës San Giovanni al Natisione, është mbajtur
proces-verbali përkatës dhe për dëmin e shkaktuar rrugës në fjalë, kjo komunë është
paguar nga Zyra Kombëtare e Sigurimit për Mjetet dhe Motorët në Qarkullim
Ndërkombëtar, në shumën prej 2880 Euro.
5. Në vijim, Zyra Qendrore Italiane i ka kërkuar Byrosë Shqiptare të Sigurimit që të paguajë
shumën prej 3312 Euro, që përbëhet nga kompensimi i dëmit prej 2880 Euro dhe
komisioni i trajtimit 432 Euro.
6. Kjo shumë është paguar nga pala paditëse në favor të Zyrës Qendrore Italiane, në datën
24.12.2004.
7. Nga hetimi i kryer nga pala paditëse, ka rezultuar se drejtuesi i automjetit, shtetasi Ismet
Xhaferri, ka paraqitur kartonat jeshilë me nr.serie 0559510 dhe 0559945, me vlefshmëri
nga data 12.10.2003 deri me 11.10.2004 për automjetin me targë SH 9229C të tipit Volvo
(kamion) dhe SH 0937D të tipit KRONE (rimorkio).
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin penal nr.216, datë 28.06.2006, e ka
deklaruar fajtor të paditurin Albert Rumija për kryerjen e veprës penale të falsifikimit të
dokumenteve dhe të mashtrimit, në lidhje me plotësimin e të dhënave të kartonëve në
fjalë.
9. Pala paditëse i është drejtuar gjykatës me kërkesë padi, me anë të së cilës ka kërkuar që të
detyrohet i padituri t'i kthejë shumën prej 3312 Euro, që ajo i ka paguar Zyrës Qendrore
Italiane, për dëmin e shkaktuar nga automjeti pronë e shtetasit Behar Beqiri, i drejtuar
nga shtetasi Ismet Xhaferri në datën 23.07.2004 në Itali, si dhe shumën prej 2040 dollarë
amerikan] që përfaqëson diferencën e primeve të sigurimit të kontratës të sigurimit të
automjeteve që i padituri Albert kishte realizuar si punonjës pranë palës paditëse.
261
10. Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër, me vendimin nr.2034, date 11.07.2008, ka
vendosur:
“Rrëzimin e kërkesë-padisë si të pa bazuar në ligj dhe në prova”.
Me arsyetimin:
“Nga ana paditëse u konfirmua vërtetësia e mandat-pagesës me nr.150684 me të cilën
është bërë pagesa e kartonit jeshil me nr.police 0559510 që i përket rimorkios me targë
SH 0937 D dhe është paguar nga Albert Rumija, pra me këtë konfirmohet fakti se
rimorkioja e këtij automjeti e cila ka shkaktuar dhe dëmin ka qenë e siguruar me karton
jeshil, e pa mbuluar me karton jeshil ka qenë koka e kamionit që mbante targën SH
9229C dhe për këtë veprim falsifikimi ……duke e marrë të paditurin në përgjegjësi
ligjore për falsifikim, ndërsa nga ana civile i padituri nuk i detyrohet Shoqërisë INSIG
pasi në bazë të dekretit nr.295, datë 15.09.1992, neni 1, germa “b” parashikohet qartë se
mjeti motorik quhet edhe rimorkio, duke u bërë sigurimi veçmas për kokën dhe veçmas
për rimorkion, ku në rastin konkret koka e automjetit nuk ka qenë e mbuluar me karton
jeshil, ndërsa rimorkioja me targë SH 0937 D ka qenë e mbuluar dhe meqenëse është
pikërisht ajo që ka shkaktuar aksidentin, duke pas sjellë dhe dëmin material në masën
3.312 euro, paditësi INSIG ka qenë i detyruar të bëjë zhdëmtimin e dëmit të ardhur dhe
nuk është i padituri Albert Rumija, përgjegjës për dëmin e shkaktuar e për pasojë nuk
mund të përgjigjet civilisht”.
11. Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.86, datë 11.02.2009, ka vendosur:
Shkodër.
Me arsyetimin se:
“Megjithëse ka rrëzuar padinë, gjykata, sikurse me të drejtë ankohet pala paditëse, nuk
ka arsyetuar fare në lidhje me kërkesën e palës paditëse për kthimin e shumës prej 2040
dollarë.
Trupi gjykues i Gjykatës së Apelit Shkodër çmon se kërkesë padia e ngritur nga pala
paditëse Insig sh.a. ndaj të paditurit Albert Rumija, duhet të rrëzohet si një padi e
pambështetur në ligj.
Pala paditëse e ka bazuar padinë për kthim shume, në nenin 1142 të Kodit Civil dhe
Dekretin e Presidentit nr.295, datë 15.09.1992, miratuar me ndryshime me ligjin nr.7641,
datë 01.02.1992.
......... në nenin 14 të Dekretit nr.295 thuhet: “Siguruesi që ka paguar dëmshpërblimin e
dëmit ka të gjitha të drejtat e personit të dëmtuar kundër personit përgjegjës për dëmin,
në vleftën e dëmshpërblimit të paguar, sigurimeve të kryera dhe interesit, në ato raste kur
sipas kontratës së sigurimit nuk rezulton asnjë përgjegjësi për to”.
I padituri Albert nuk ka kryer asnjë veprim që të jetë përgjegjës për dëmin e shkaktuar,
që është dëmtimi i asfaltit të rrugës së Komunës San Giovanni al Natisione në Itali.
Ndërmjet detyrimeve të të paditurit Albert, për të cilat ai është deklaruar fajtor me
vendim penal të formës së prerë dhe dëmtimit të rrugës nga disku i rimorkios të drejtuar
nga shtetasi Ismet Xhaferri, mungon lidhja shkakësore, kusht ky pa të cilin nuk mund të
lindë detyrimi i të paditurit Albert për dëmshpërblim.
...... ...Trupi gjykues i Gjykatës së Apelit Shkodër, duke mbajtur parasysh parashikimin e
nenit 16/2 të K.Pr.Civile ku thuhet se gjykata nuk mund të ndryshojë bazën juridike të
padisë pa kërkesën e palëve, dhe duke mos e gjetur përgjegjës për shkaktimin e dëmit të
paditurin Albert sipas parashikimeve të nenit 1142 të Kodit Civil dhe Dekretit 295 të
Presidentit të Republikës, çmon se kërkesë padia duhet të rrëzohet si e pambështetur në
ligj dhe për pasojë duhet të lihet në fuqi vendimi i gjykatës që ka rrëzuar padinë”.
12. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër ka ushtruar rekurs pala paditëse “INSIG”
sh.a, e cila kërkon prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Shkodër, prishjen e vendimit
262
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër dhe pranimin e kërkesë padisë, duke parashtruar
shkaqet lartpërmendura.
në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të
fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që
mund të propozojnë palët.
Megjithatë, gjykata nuk mund të ndryshojë bazën juridike të padisë pa kërkesën e
palës.
14.1. Neni 1113 i K.Civil, që parashikon se:
“Me kontratën e sigurimit, njëra palë (siguruesi), në qoftë se vërtetohet ngjarja e
parashikuar në kontratë, detyrohet: a) në rastin e sigurimit .......... t'i shpërblejë palës
tjetër ose një personi të tretë, në dobinë e të cilit është lidhur kontrata, dëmin e pësuar
brenda kufijve të shumës që është parashikuar në kontratë;
“Siguruesi që ka paguar shpërblimin e sigurimit ka të drejtë të kërkojë kthimin e
shumës së paguar nga personat që janë përgjegjës për shkaktimin e dëmit”.
15. Dispozitat e Dekretit nr.295, datë 15.9.1992 “Për sigurimin e detyrueshëm të mbajtësve
të mjeteve motorike për përgjegjësinë ndaj personave të tretë”:
15.1. Neni 1 i dekretit që parashikon se:
“Në kuptim të këtij dekreti:
........ b) Mjet motorik është ai që lëviz në tokë, por jo mbi shina, me anën e fuqisë së tij
motorike, pavarësisht nga numri i rrotave. Mjetet motorike do të quhen edhe rimorkiot
ose gjysmë rimorkiot, pavarësisht nëse janë të bashkuara apo jo me mjetin motorik
tërheqës.
“Mbajtësi i një mjeti motorik detyrohet të lidhë, me një sigurues të autorizuar, një
kontratë për sigurimin e përgjegjësisë së tij ndaj personave të tretë për mbulimin e
vdekjes, të dëmtimit të shëndetit dhe të dëmeve pasurore të shkaktuara nga përdorimi i
mjetit motorik, duke përjashtuar dëmet në mallrat gjatë transportit”.
16. Dispozitat e K.Punës
16.1. Neni 27 i K.Punës, që parashikon se:
“(1) Punëmarrësi përgjigjet ndaj punëdhënësit për dëmin që i shkakton kur shkel
detyrimet kontraktuale me dashje ose nga pakujdesia.
(2) Shkalla e përgjegjësisë së punëmarrësit për shpërblimin e dëmit varet nga njohuritë
teknike të nevojshme për të kryer punën e caktuar duke pasur parasysh aftësitë dhe
cilësitë e punëmarrësit, që punëdhënësi i njihte ose duhej t'i kishte njohur. Dëmi që
është rezultat i kryerjes së punës, për këto raste, përballohet nga punëdhënësi.
(3) Dëmi përfshin dëmin real dhe fitimin e munguar......”.
17. Pala që ka regjistruar rekursin, konkretisht pala paditëse “INSIG’sh.a, legjitimohet
“ratione personae” t’i drejtohet Gjykatës së Lartë lidhur sa më sipër.
263
vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala paditëse, “INSIG’sh.a. nuk përmban shkaqe nga
ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e
vendimit nr.86, datë 11.02.2009 të Gjykatës së Apelit Shkodër, me të cilin është lënë në
fuqi vendimi nr.2034, datë 11.07.2008 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
gjyqësore, pretendimeve të parashtruara në rekurs, evidenton nëse nga gjykatat e faktit
janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është
respektuar ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit,
Gjykata e Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë
ose jo në ligj të vendimeve të gjykatave të faktit.
palëve, vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe referuar shkaqeve të rekursit, vlerëson
se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykata e apelit është rrjedhojë e respektimit
dhe zbatimit të drejtë të dispozitave ligjore materiale dhe procedurale.
22. Ky Kolegj konstaton se gjykata e shkallës së parë në vendimin e saj ka arritur në
konkluzionin se:” ... rimorkioja me targë SH 0937 D ka qenë e mbuluar dhe meqenëse
është pikërisht ajo që ka shkaktuar aksidentin, duke pas sjellë dhe dëmin material në
masën 3.312 euro, paditësi INSIG ka qenë i detyruar të bëjë zhdëmtimin e dëmit të
ardhur, dhe nuk është i padituri Albert Rumija, përgjegjës për dëmin e shkaktuar e për
pasojë nuk mund të përgjigjet civilisht”.
23. Gjykata e apelit ka gjykuar çështjen mbi ankimin e palës paditëse “Insig” Sh.a. dhe ka
lënë në fuqi vendimin e shkallës së parë, por me një arsyetim tjetër.
24. Konkretisht, gjykata e apelit arsyeton se: “...“Megjithëse ka rrëzuar padinë, gjykata
sikurse me të drejtë ankohet pala paditëse, nuk ka arsyetuar fare në lidhje me kërkesën
e palës paditëse për kthimin e shumës prej 2040 dollarë.
.......I padituri Albert nuk ka kryer asnjë veprim që të jetë përgjegjës për dëmin e
shkaktuar, që është dëmtimi i asfaltit të rrugës së Komunës San Giovanni al Natisione
në Itali.
Ndërmjet detyrimeve të të paditurit Albert, për të cilat ai është deklaruar fajtor me
vendim penal të formës së prerë dhe dëmtimit të rrugës nga disku i rimorkios të
drejtuar nga shtetasi Ismet Xhaferri, mungon lidhja shkakësore, kusht ky pa të cilin nuk
mund të lindë detyrimi i të paditurit Albert për dëmshpërblim.
.......I padituri Albert ka qenë i punësuar pranë palës paditëse, sikurse pranohet edhe
nga pala paditëse.
Kjo do të thotë se marrëdhëniet ndërmjet palës paditëse si punëdhënës dhe të paditurit
si punëmarrës, rregullohen me dispozitat e Kodit të Punës, përsa i përket veprimtarisë
së të paditurit Albert në ushtrimin e detyrave të tij si punëmarrës.
Pala paditëse nuk e ka bazuar padinë në dispozitat e Kodit të Punës. Përgjegjësia e
punëmarrësit parashikohet në nenin 27 të Kodit të Punës.
25. Kolegji vlerëson se gjykata e apelit ka bërë një analizë të ligjore të drejtë dhe një
cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen në shqyrtim
duke i ka dhënë përgjigje proceduralisht çdo kërkimi të bërë në gjykim dhe e ka
zgjidhur çështjen në përputhje me dispozitat ligjore të zbatueshme për gjykimin e
çështjes konkrete.
26. Konkluzioni i gjykatës së shkallës së parë se “meqenëse është e siguruar me policë
sigurimi rimorkio e cila ka shkaktuar dëmin nuk është i padituri Albert Rumija,
përgjegjës për dëmin e shkaktuar e për pasojë nuk mund të përgjigjet civilisht” është
një konkluzion i gabuar.
264
27. Duke ju referuar rregullimeve ligjore në fushën e sigurimeve, Kolegji evidenton se në
rregullimet ligjore në këtë fushë bën pjesë edhe kategoria e sigurimeve të përgjegjësisë
civile. Sigurimi i përgjegjësisë civile lidhet me sigurimin e dëmeve që u shkaktohen të
tretëve nga ushtrimi i veprimtarive të ndryshme njerëzore, ekonomike dhe profesionale,
të realizuara nga ana e personave juridike dhe fizikë. Natyrisht që çdo veprimtari e tillë
realizohet nëpërmjet ushtrimit të profesionit dhe/ose përdorimit të mjeteve (sendeve) të
caktuara. Në këtë kuptim, është e qartë se Dekreti nr.295, datë 15.09.1992, ka për
qëllim të mbulojë sigurimin e detyrueshëm të mbajtësve të mjeteve motorike për
përgjegjësinë ndaj personave të tretë. Gjithashtu, padia e regresit në këtë lloj
marrëdhënie juridike bazohet në shkeljen e detyrimeve ligjore në sigurimin e
detyrueshëm në veprimtarinë e transportit nëpërmjet përdorimit të mjetit motorik në
qarkullimin rrugor.
28. Në rastin konkret pala e paditur nuk është fare subjekt i rregullimeve ligjore sipas
dekretit të lartpërmendur; nuk ka ushtruar ndonjë veprimtari transporti nëpërmjet
përdorimit të mjeteve motorike në qarkullimin rrugor; nuk ka kryer ndonjë veprim që
ka sjellë dëmtimin e rrugës nga disku i gomës së rimorkios; dhe nuk ekziston asnjë
lidhje shkakësore mes pasojës së ardhur dhe veprimit të të paditurit.
29. Kolegji vlerëson se është fakt se i padituri me veprimet e tij duke falsifikuar
dokumentacionin e sigurimit (kartonët jeshilë respektivë), padyshim që i ka shkaktuar
një dëm palës paditëse, por ai nuk mund të përgjigjet për shkaktimin e dëmit sipas
parashikimeve të nenit 1142 të Kodit Civil dhe Dekretit 295, datë 15.09.1992, pasi
marrëdhëniet ndërmjet palës paditëse dhe të paditurit janë marrëdhënie punëdhënës-
punëmarrës dhe si të tilla ato rregullohen me dispozitat e Kodit të Punës dhe
konkretisht si dëm i ardhur nga veprimtaria e të paditurit në ushtrimin e detyrave të tij
si punëmarrës dhe rregullohet nga dispozitat e Kodit të Punës (neni 27 i tij).
30. Lidhur me zgjidhjen në themel të çështjes, Kolegji çmon se konkluzioni i arritur nga
gjykata e apelit se sipas nenit 16/2 të K.Pr.Civile, gjykata nuk mund të ndryshojë bazën
juridike të padisë pa kërkesën e palëve dhe në këto rrethana padia e ngritur është e
pabazuar ligjërisht, është një konkluzion i drejtë dhe i argumentuar ligjërisht.
31. Lidhur me pretendimet e tjera të ngritura në rekurs, Kolegj vlerëson se ato nuk kanë
lidhje me zbatimin e gabuar të ligjit material e procedural, por me vlerësimin e provave.
32. Në këto kushte, përfundimisht rezulton se vendimi i gjykatës së apelit është i
mbështetur në dispozitat ligjore të zbatueshme për gjykimin e çështjes konkrete dhe të
bazuar në provat, të cilat janë marrë, administruar e vlerësuar si të tilla konform
dispozitave të Kodit të Procedurës Civile.
ngritura në rekursin e palëve të paditura nuk qëndrojnë dhe vendimi nr.86, datë
11.02.2009 i Gjykatës së Apelit Shkodër duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485 shkronja “a” të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.nr.86, datë 11.02.2009 të Gjykatës së Apelit Shkodër.
Tiranë, më 17.10.2013
265
Nr.00-2013-2588 i Vendimit (568)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

00-2008, që u përket palëve:
PADITËS: MEREME HAVERIKU

E PADITUR: AGJENCIA KOMBËTARE E PRIVATIZIMIT
TIRANË.
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të më privatizojë
sipërfaqen e truallit nën objekt të paprivatizuar më parë.
Baza Ligjore: Neni 32, 42, 45 të K.Pr.Civile
dhe 752/1 i Kodit Civil.
Gjykata e Shkallës së Parë Durrës, me vendimin nr.1536, datë 03.07.2006 ka

vendosur:
Pranimin e kërkesë-padisë së paditëses Mereme Haveriku, duke u detyruar
pala e paditur, Ministria e Financave Tiranë, të privatizojë diferencën e
sipërfaqes së objektit plus truall në masën 57.65 m2.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.354, datë 06.09.2007, ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.1536, datë 03.07.2006 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Durrës dhe rrëzimin e kërkesë padisë së paditëses Mereme Haveriku si të
pabazuar në ligj e në prova.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës, në bazë të nenit 472 të Kodit të

Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs Mereme Haveriku e cila kërkon prishjen e këtij
vendimi dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës nr.1536, datë
03.07.2006 ose kthimin për rigjykim pranë kësaj gjykate, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata e apelit pa ndonjë arsyetim shprehet se është keqinterpretuar neni 752/2 i
K.Civil në një kohë që ne si palë paditëse mendojmë se jemi pikërisht në kushtet e
parashikuara nga kjo dispozitë.
- Gjykata arsyeton se nga ana e jonë nuk është provuar që kjo sipërfaqe e tepërt ka qenë
në pronësi tonë. Në një kohë që provojmë që e posedojmë këtë truall që prej 15
vjetësh në bazë të privatizimit nga ish-NTSH Kavajë e në bazë të ligjit nr.7512, datë
10.08.1991 e ligjit nr.7030, datë 27.07.1995 dhe VKM nr.562, datë 09.10.1995.
266
Gjithashtu është provuar se objekti i privatizuar është një i tërë dhe siç rezulton nga
akti i ekspertimit.
- Është zbatuar gabim, në arsyetimin e vendimit, neni 756 i K.Civil kur bëhet fjalë për
kundërshtimin e të metave të sendit. Mendojmë që në rastin konkret nuk kemi të
bëjmë me të meta të sendit, por me tepricë të pa privatizuar, me shitjen e të cilit do të
dilnim të fituar si unë dhe shteti ku në kushtet e indeksimit të çmimeve do të merrte të
ardhurat për pjesën e papaguar dhe që disponohet për më shumë se 15 vjet duke më
vënë kështu në kushtet e nenit 168 të K.Civil, pra të bërjes pronarë me parashkrim
fitues.

VËREN
Paditësja ka qenë shitëse në një dyqan shitjesh artikuj të ndryshëm industrialë në
fshatin Qerret të Rrethit Kavajë. Paditësja, duke qenë shitëse e këtij dyqani, në bazë të ligjit
nr.7512, datë 10.08.1991, ligjit nr.7930, datë 27.07.1995 dhe VKM nr.562, datë 09.10.1995,
është bërë pronare nëpërmjet kontratës së shitjes ndërmjet saj dhe AKP-së Kavajë. Ndërsa
fillimisht më datë 05.01.1992 është bërë kontrata e shitjes midis paditëses dhe Ndërmarrjes
NTSH Kavajë.
Sipas akt-rakordimit që është bërë në vitin 1992 thuhet se sipërfaqja e tokës që zë
objekti është 79 m2, vlera ndërtimore 69.555 lekë dhe vlera e pajisjeve dhe makinerisë në
vlerën 20.600 lekë.
Ndërsa në kërkesë-padinë që ka ushtruar paditësja Mereme Haveriku, të paraqitur më
datë 08.11.2005, është kërkuar detyrimi për t’i shitur dhe diferencën pasi sipërfaqja e dyqanit
nuk është 79 m2, por 128.7 m2, ndërsa nga ekspertimi ka dalë 136.65 m2, pra 57.65 m2.
Gjykata e Shkallës së Parë Durrës, me vendimin nr.1536, datë 03.07.2006, ka
vendosur:
“Pranimin e kërkesë-padisë së paditëses Mereme Haveriku, duke u detyruar pala e
paditur, Ministria e Financave Tiranë, të privatizojë diferencën e sipërfaqes së objektit plus
truall në masën 57.65 m2”.
Mbi ankimin e paraqitur nga pala e paditur Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin
nr.354, datë 06.09.2007, ka vendosur:
“Ndryshimin e vendimit nr.1536, datë 03.07.2006 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Durrës dhe rrëzimin e kërkesë padisë së paditëses Mereme Haveriku si të pabazuar në ligj e
në prova”.
Kundër vendimit të mësipërm, siç u shpjegua më lart, ka ushtruar rekurs Mereme
Haveriku duke parashtruar shkaqet e saj për ndryshimin e vendimit.
Ligji i zbatueshëm: Nenet 32, 42, 45 të K.Pr.Civile dhe 752/1 të Kodit Civil.

Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga paditësja Mereme Haveriku
përbëjnë shkaqe ligjore në kuptim të Nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë
cenimin e vendimit nr.354, datë 06.09.2007 të Gjykatës Apelit Durrës.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se procesi i zhvilluar në Gjykatën e Apelit Durrës
është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit procedural, prandaj vendimi i kësaj gjykate duhet
267
të prishet dhe çështja duhet të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup
gjykues.
Kështu, nga aktet e administruara në dosje, rezulton se paditësja në vitin 1992 ka
privatizuar një objekt nga ish Ndërmarrja NTSH Kavajë. Sipas kontratës së shitjes dhe akt-
rakordimit që është bërë në vitin 1992 thuhet se sipërfaqja e tokës që zë objekti është 79 m2.
Paditësja, referuar akteve të privatizimit dhe një ekspertimi të kryer nga gjykata e
rrethit gjatë gjykimit në shkallë të parë, ka kërkuar dhe privatizimin e një sipërfaqeje të pa
pasqyruar në kontratën e shitjes por që sipas pretendimit të paditëses është sipërfaqe nën
objekt e matur gabimisht nga shitësi, duke ju referuar për këtë shkak dhe Nenit 752 të Kodit
Civil, në të cilën parashikohet se:
Kur një send i paluajtshëm i caktuar shitet, duke treguar përmasat dhe me një çmim
të vendosur mbi bazën e një pagese për çdo njësi matëse, blerësi ka të drejtë për një zbritje të
çmimit, në qoftë se madhësia efektive e sendit të paluajtshëm është më e vogël se ajo e
treguar në kontratë.
Në qoftë se përmasat e sendit rezultojnë më të mëdha se ato që tregohen në kontratë,
blerësi duhet të paguajë shtesën e çmimit, por ka të drejtë të heqë dorë nga kontrata kur
teprica tejkalon një të njëzetën pjesë të madhësisë së deklaruar.
Gjykata e Shkallës së Parë Durrës, me vendimin nr.1536, datë 03.07.2006 ka
vendosur: “Pranimin e kërkesë-padisë së paditëses, Mereme Haveriku, kurse Gjykata e
Apelit Durrës pa përsëritur qoftë dhe pjesërisht hetimin gjyqësor ka konkluduar në
ndryshimin e vendimit të gjykatës së rrethit dhe “Rrëzimin e padisë”.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se gjykata e apelit, megjithëse ka
konkluduar për ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, në arsyetimin
e vendimit të saj nuk ka parashtruar argumentet ligjore që e kanë çuar në këtë përfundim.
Po kështu, konstatohet se gjatë arsyetimit të vendimit janë cituar në mënyrë
tangenciale dispozitat e Kodit Civil apo e K.Pr.Civile, në të cilat referohet dhe gjen zgjidhje
mosmarrëveshja në gjykim, por pa u analizuar më konkretisht, e po kështu nuk gjejnë
pasqyrim analiza e provave të administruara prej saj.
Është detyrim i gjykatës së apelit që, në përputhje me përcaktimet e dispozitave
procedurale civile që rregullojnë shqyrtimin e çështjes në apel, të kryejë të gjithë veprimet e
nevojshme procedurale me qëllim që t’i japë përgjigje pretendimeve të ngritura në ankim.
Në funksion të zgjidhjes së drejtë të çështjes, atëherë kur ajo gjykatë e çmon se është
e nevojshme kryerja e një hetimi gjyqësor të plotë e të gjithanshëm, gjykata ka të drejtën e
detyrimin “të mbajë parasysh, për aq sa janë të zbatueshme, dispozitat mbi procedurën e
gjykimit në shkallë të parë”, po kështu “...të përsërisë tërësisht apo pjesërisht hetimin
gjyqësor...” sipas nenit 465 të Kodit të Procedurës Civile.
Në interpretim të përmbajtjes së paragrafit të parë të dispozitës së mësipërme të Kodit
të Procedurës Civile, gjykata e apelit ka detyrimin ligjor që, në funksion të shqyrtimit të
pretendimeve të parashtruara në ankimin e paraqitur dhe zgjidhjes së drejtë të çështjes, “të
kryejë një hetim të plotë e të gjithanshëm, në përputhje me ligjin” (neni 14 i K.Pr.Civile), “të
zgjidhë mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që
janë të detyrueshme të zbatohen prej saj” (neni 16 i K.Pr.Civile); ndërsa në përputhje me
përcaktimet e nenit 126 të K.Pr.Civile “duhet të bëjë një analizë tërësore dhe objektive të
provave” dhe “të çmojë provat e marra gjatë gjykimit të çështjes, sipas bindjes së
brendshme, të formuar nga shqyrtimi i të gjitha rrethanave të çështjes në tërësinë e tyre”
(neni 309 i po këtij Kodi).
Duke mos mbajtur parasysh urdhërimet e dispozitave ligjore procedurale të
mësipërme dhe duke anashkaluar rregullimet ligjore të dispozitave përkatëse të Kodit Civil
268
në të cilat mbështetet mosmarrëveshja në gjykim, ky Kolegj çmon se vendimit gjyqësor
objekt rekursi i mungon arsyetimi ligjor.
Për të arritur në konkluzion të drejtë të çështjes, gjykata e apelit duhet të riçelë
hetimin gjyqësor dhe duhet të analizojë provat e administruara gjatë gjykimit.
Gjithashtu në rigjykim gjykata e apelit duhet të kërkojë të administrojë gent-planin e
objektit sipas Kontratës së Shitjes, si dhe duhet të analizojë nëse sipërfaqja e pretenduar është
sipërfaqe nën objekt apo sipërfaqe tjetër jashtë objektit. Vetë objekti a ka pësuar ndryshime
gjatë viteve (p.sh. zgjeruar, etj.) apo është i pandryshuar që nga momenti i privatizimit.
Sa i takon afatit të parashkrimit të cituar nga gjykata e apelit në vendimin e saj,
Kolegji çmon se gjykata e apelit ka tejkaluar parimin e sanksionuar ne Nenin 28 të K.Pr.C,
sipas të cilit gjykata duhet të shprehet vetëm për çfarë i kërkohet dhe se nuk mundet qoftë
dhe kryesisht të marrë në shqyrtim një pretendim të pa ngritur gjatë gjykimit në shkallë të
parë, apo në ankim në kuptim të Neneve 454 dhe 459 të K.Pr.Civile.
Gjykimi në përputhje me përcaktimet e mësipërme të ligjit material dhe procedural
civil, si dhe kryerja e veprimeve të tjera procedurale që eventualisht mund të dalin gjatë
rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën që të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive lidhur me
Vetëm në këtë mënyrë, pasi të jenë respektuar me korrektësi të gjithë detyrimet
procedurale civile, gjykata do të jetë në gjendje të gjykojë lidhur me mënyrën dhe drejtësinë
e zgjidhjes në themel të çështjes të paraqitur për gjykim.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të Nenit 485/c të K.Pr.Civile
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.354, datë 06.09.2007 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 07.10.2013
269
Nr.00-2013-2585 i Vendimit (569)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

00-2008 që u përket palëve :
PADITËS: FETI ZAJA (DIBRA)

TË PADITUR: VALBONA ZAJA
ARTAN ZAJA
FATJON ZAJA
PERSON I TRETË: Z.V.R.P.P. SHKODËR
FERIAL ZAJA
OBJEKTI:
Pavlefshmërinë e veprimit juridik kontratë noteriale shitjeje
me nr.211 rep, nr.106 kol të redaktuar më datë 28.03.2006,
kthimin e palëve të kësaj kontrate në gjendjen e mëparshme,
fshirjen e regjistrimit të bërë në
Zyrën e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Shkodër.
Baza Ligjore: Neni 94/c, 95 107 dhe 193/h të K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.1243, datë 31.05.2007, ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesë padisë.
Gjykata arsyeton se me asnjë lloj provë paditësja nuk arriti të provojë lidhur
me pretendimet e ngritura në padi qoftë me prova shkresore apo me
dëshmitarë.
Në të tilla rrethana, gjykata e ka rrëzuar padinë.
Mbi ankimin paditëses, çështja ka shkuar në Gjykatën e Apelit.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.217, datë 25.04.2008, ka vendosur :

Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Gjykata arsyeton se paditësja nuk mundi të provojë pretendimet e saj qoftë
lidhur me nënshkrimet në kontratë, qoftë lidhur me pretendimin se çmimi i
vendosur, gjithsej 1.000.000, është jashtë çdo vlerë tregu.
270
Kundër këtij vendimi, më datë 25.05.2008, ka ushtruar rekurs në Gjykatën e Lartë
paditësja Feti Zaja, në të cilin parashtron:
- Në të kundërt me sa deklarohet në kontratë, unë nuk kam nënshkruar ndonjëherë në
zyrën noteriale, por noterja ka ardhur në shtëpinë time, ku më ka shpjeguar se ku
duhet të firmos në lidhje me pjesëtimin e banesës dhe regjistrimin e saj në ZRPP.
- Unë asnjëherë nuk kam pasur qëllim shitjen, pra të kem shitur 90 m2 ndërtesë dhe
434 m2 truall në vlerën 1.000.000 lekë të reja gjithsej e unë të kem marrë 500.000
lekë. Kjo është një vlerë 13 herë më e vogël nga sa është vlera e pasurisë;
- Duket qartë se kontrata është e parapërgatitur, pasi shënimet e datëlindjes dhe numri i
pasaportës, janë plotësuar me dorë. Kjo provon se noterja më ka lexuar një akt, i cili
për mua ka qenë akti i pjesëtimit të pasurisë ku unë jam bashkëpronare;
- Duke qenë se unë kam 6 fëmijë, është e pamotivuar që unë të firmosja shitjen pa qenë
njeri prej tyre;
- Është absurde të mendosh që unë t’ia kaloj pasurinë time disa personave që janë në
konflikt me fëmijët e mij;
- Djali im Mentori jeton me qira dhe ka nevojë për banesë e kjo vërteton më së miri se
kontratën që është nënshkruar, unë e kam firmosur si një dokument për akt pjesëtimi
të pasurisë ku unë isha bashkëpronare.
- Përfundimisht paditësja kërkon: Ndryshimin e vendimit nr.217, datë 25.04.2008 të
Gjykatës së Apelit Shkodër, duke u vendosur pranimi i padisë.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci; dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Paditësja Feti Zaja dhe personi i tretë e ndjera Ferjal Zaja, sikurse vërtetohet kontrata
e shitblerjes së pasurisë së paluajtshme, nr.211 rep. dhe nr.106 kol., datë 28.03.2006,
redaktuar nga Notere Anila Dibra, i kanë shitur të paditurve Valbona, Artan dhe Fatjon Zaja,
një shtëpi banimi me sip. ndërtimore 90 m2 dhe nje sip. trualli 434 m2, kundrejt shumës prej
1.000.000 lekësh të reja.
Pasuria ka qenë e regjistruar në emër të paditëses dhe personit të tretë të ndjerës
Ferjal Zaja në ZRPP Shkodër, në radhorin e pronësisë nr.36, datë 28.03.2006, me nr.pasurie
6/14, Z.K. 8594, vol. 28, fq. 95. Kjo pasuri në datën e realizimit të kontratës së shitjes, ka
qenë e lirë nga çdo barrë hipotekore.
Paditësja ka pretenduar gjatë gjykimit në gjykatat e faktit se në këtë veprim juridik
është mashtruar nga Noterja, se kontrata është firmosur në shtëpi dhe se nuk ka marrë asnjë
lek nga ato që përmenden në kontratën e shitjes.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, si ka administruar provat me vendimin nr.1243,
datë 31.05.2007, ka vendosur: “Rrëzimin e kërkesë padisë”, duke arsyetuar se me asnjë lloj
prove paditësja nuk arriti të provojë lidhur me pretendimet e ngritura në padi qoftë me prova
shkresore apo me dëshmitarë.
Mbi ankimin e paditëses Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.217, datë
25.04.2008, ka vendosur: “Lënien në fuqi të vendimit civil nr.1243, datë 31.05.2007 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër”.
Ligji i zbatueshëm: Neni 94/c, 95 107 dhe 193/h të K.Civil.
271
Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga paditësja Feti Zaja përbëjnë
shkaqe ligjore në kuptim të Nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, që të motivojnë cenimin
e vendimit nr.217, datë 25.04.2008 të Gjykatës së Apelit Shkodër.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se procesi i zhvilluar në Gjykatën e Apelit Shkodër
është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit procedural, prandaj vendimi i kësaj gjykate duhet
të prishet dhe çështja duhet të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Kështu nga aktet e administruara në dosje rezulton se palët ndërgjyqëse janë në
marrëdhënie të posaçme. Paditësja Feti Zaja dhe personi i tretë e ndjera Ferjal Zaja kanë qenë
motra. Të paditurit në këtë gjykim janë fëmijët e të ndjerës Ferjal.
Paditësja dhe personi i tretë, e ndjera Ferjal Zaja, me kontratën e shitblerjes me nr.211
rep., dhe nr.106 kol., datë 28.03.2006, i kanë shitur të paditurve Valbona, Artan dhe Fatjon
Zaja një shtëpi banimi me sip. ndërtimore 90 m2 dhe një sip. trualli 434 m2, kundrejt shumës
prej 1.000.000 lekësh të reja.
Paditësja ka pretenduar gjatë gjykimit në gjykatat e faktit se në këtë veprim juridik,
është mashtruar. Shkaku i pretenduar i pavlefshmërisë së veprimit juridik (kontratës së
shitjes) është realizimi i tij nëpër mjet mashtrimit të paditëses.
Në nenin 95 të K.Civil parashikohet se:
"Mashtrimi mund të shkaktojë që veprimi juridik të shpallet i pavlefshëm, kur
gënjeshtra e përdorur nga njëra palë për ta shpënë në gabim palën tjetër, është e tillë që pa
atë pala nuk do ta kishte kryer veprimin juridik.
Kur mashtrimi është bërë nga një person i tretë, pala e mashtruar mund të kërkojë
shpalljen e pavlefshmërisë së veprimit juridik vetëm kur në kohën e kryerjes së tij pala tjetër
ka ditur ose duhej të dinte mashtrimin".
Paditësja ka pretenduar se e kanë mashtruar atë, duke mos i lexuar përmbajtjen e
kontratës dhe duke i krijuar bindjen asaj se po nënshkruante një tjetër veprim juridik
(marrëveshje për pjesëtim pasurie). Paditësja ka pretenduar se nuk ka pasur asnjëherë qëllim
të shesë pjesën e saj në bashkëpronësinë e sendit të paluajtshëm, por e ka nënshkruar
kontratën nën efektin e mashtrimit.
Gjykata e Apelit Shkodër në seancën e datës 01.04.2008, kryesisht, rezulton se ka
përsëritur pjesërisht hetimin gjyqësor ku ka kërkuar, në përputhje me Nenin 224 të
K.Pr.Civile pranë Z.R.P.Paluajtshme Shkodër, të dhëna zyrtare lidhur me regjistrimin ose jo
të kontratës objekt gjykimi.
Në seancën e datës 15.04.2008, gjykata e apelit ka marrë për shqyrtim dhe
administruar rreth 17-21 akte të sjella nga Z.R.P.P.-ja Shkodër, si dhe ka mbyllur shqyrtimin
gjyqësor dhe ftuar palët për pretendimet përfundimtare.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se gjykata e apelit, megjithëse ka
konkluduar për lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, në
arsyetimin e vendimit të saj nuk ka parashtruar argumentet ligjore që e kanë çuar në këtë
përfundim.
Po kështu, konstatohet se gjatë arsyetimit të vendimit janë cituar në mënyrë
tangenciale dispozitat e Kodit Civil apo e K.Pr.Civile, në të cilat referohet dhe gjen zgjidhje
mosmarrëveshja në gjykim, por pa u analizuar më konkretisht e po kështu nuk gjejnë
pasqyrim analiza e provave të administruara prej saj.
272
Është detyrim i gjykatës së apelit që, në përputhje me përcaktimet e dispozitave
procedurale civile që rregullojnë shqyrtimin e çështjes në apel, të kryejë të gjithë veprimet e
nevojshme procedurale, me qëllim që t’i japë përgjigje pretendimeve të ngritura në ankim.
Në funksion të zgjidhjes së drejtë të çështjes, atëherë kur ajo gjykatë e çmon se është
e nevojshme kryerja e një hetimi gjyqësor të plotë e të gjithanshëm, gjykata ka të drejtën e
detyrimin “të mbajë parasysh, për aq sa janë të zbatueshme, dispozitat mbi procedurën e
gjykimit në shkallë të parë,” po kështu” ...të përsërisë tërësisht apo pjesërisht hetimin
gjyqësor...” sipas nenit 465 të Kodit të Procedurës Civile.
Në interpretim të përmbajtjes së paragrafit të parë të dispozitës së mësipërme të Kodit
të Procedurës Civile, gjykata e apelit ka detyrimin ligjor që, në funksion të shqyrtimit të
pretendimeve të parashtruara në ankimin e paraqitur dhe zgjidhjes së drejtë të çështjes, “të
kryejë një hetim të plotë e të gjithanshëm, në përputhje me ligjin” (neni 14 i K.Pr.Civile), “të
zgjidhë mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që
janë të detyrueshme të zbatohen prej saj”(neni 16 i K.Pr.Civile); ndërsa në përputhje me
përcaktimet e nenit 126 të K.Pr.Civile “duhet të bëjë një analizë tërësore dhe objektive të
provave dhe “të çmojë provat e marra gjatë gjykimit të çështjes, sipas bindjes së brendshme,
të formuar nga shqyrtimi i të gjitha rrethanave të çështjes në tërësinë e tyre” (neni 309 i po
këtij Kodi).
Duke mos mbajtur parasysh urdhërimet e dispozitave ligjore procedurale të
mësipërme dhe duke anashkaluar rregullimet ligjore të dispozitave përkatëse të Kodit Civil
në të cilat mbështetet mosmarrëveshja në gjykim, ky Kolegj çmon se vendimit gjyqësor
objekt rekursi i mungon arsyetimi ligjor.
Për të arritur në konkluzion të drejtë të çështjes për shkak të rrethanave të posaçme
ndërmjet palëve ndërgjyqëse, gjykata e apelit mund të lejojë dhe pyetjen e dëshmitarëve për
të krijuar bindjen e saj mbi marrëdhëniet ndërmjet palëve dhe njëkohësisht duhet të analizojë
dhe provat e administruara prej saj, ku më konkretisht: cili ka qenë qëllimi i regjistrimit
fillestar të pronës e përfunduar me vendimin nr.77, datë 24.03.2006 të Z.R.P.P-s[ Shkodër,
vetëm 4 (katër) ditë përpara nënshkrimit të kontratës objekt gjykimi;
- A është bërë ky regjistrim për efekt të kontratës së shitjes apo pretendimit të ngritur
për pjesëtim pasurie?
- Cilat kanë qenë dhe janë marrëdhëniet në mes dy familjeve përpara dhe pas
nënshkrimit të kontratës?
- Si dhe në ç’mënyrë provohet likuidimi i çmimit, kur ligji kërkon që veprimet
monetare mbi 300.000 mijë lekë të kryhen vetëm nëpërmjet institucioneve bankare (1/2 e
vlerës së kontratës 500.000 mijë lekë)?
-Dhe së fundmi, pse vetëm Rekuizitat e dtl. dhe nr.të identifikimit në kontratën
objekt gjykimi të paditëses janë të plotësuar me shkrim dore dhe të tjerat me kompjuter?
- A kemi të bëjmë me kontratë të parapërgatitur apo të hartuar në prezencë të palëve?.
Gjykimi në përputhje me përcaktimet e mësipërme të ligjit material dhe procedural
civil, si dhe kryerja e veprimeve të tjera procedurale që eventualisht mund të dalin gjatë
rigjykimit, do ta lejojnë gjykatën që të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive lidhur me
Vetëm në këtë mënyrë, pasi të jenë respektuar me korrektësi të gjithë detyrimet
procedurale civile, gjykata do të jetë në gjendje të gjykojë lidhur me mënyrën dhe drejtësinë
e zgjidhjes në themel të çështjes të paraqitur për gjykim.
PËR KËTO ARSYE

273
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.217, datë 25.04.2008, të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykate, por me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 17.10.2013
274
Nr.00-2013-2303 i Vendimit (570)
VENDIM

Ardian Nuni Anëtar
Artan Broci Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 18.10.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:
PADITËS: SHOQËRIA “BAZEL” SHPK.

E PADITUR: BASHKIA KAVAJË
OBJEKTI:
Detyrimin e Bashkisë Kavajë të llogarisë detyrimet e papaguara
nga ana e Shoqërisë “Bazel” shpk që lidhen me pagesën
e taksës së ndikimit në infrastrukturën për ndërtimin e ri në masën 2.5%.
Detyrimin e të paditurit, Bashkia Kavajë të nxjerrë aktin Administrativ,
Njoftim Vlerësimi Detyrimi, në përputhje me Raport-Kontrollin e KLSH-së.
Detyrimin e të paditurit Bashkia Kavajë të nxjerrë aktin Administrativ,
Lejen e Shfrytëzimit të objektit, Pallat 8 kate+1 kat+garazh.
Baza Ligjore: Neni 31, 32, 153, 157, 324, 328 e vijues të K.Pr.Civile.
Ligji nr.8405, datë 17.09.1998 “Për Urbanistikën”.
Ligji nr.9632, datë 30.10.2006
“Për sistemin e taksave vendore” i ndryshuar.

vendosur:
Shpalljen e moskompetencës së shqyrtimit të kësaj çështje prej Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Kavajë.

të Procedurës Civile, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë ka parashtruar qëndrimin e saj, e cila
kërkon prej Gjykatës së Lartë që të vendosë për rregullimin e moskompetencës, pasi sipas saj
gjykate kompetente është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata çmon të theksojë se në rastin konkret, duke analizuar kërkimet e objektit të
padisë, kuadrin ligjor në të cilën mbështeten kërkimet dhe palën e paditur kundrejt së
cilës drejtohen kërkimet, gjykata konkludon se jemi përpara një çështje me natyrë të
mirëfilltë administrative.
- Kërkimi i parashtruar tashmë në objektin e padisë: Detyrimi i palës së paditur të
rillogarisë detyrimet e papaguara nga ana e Shoqërisë “Bazel” shpk i parë ngushtë
dhe i lidhur dhe me dy kërkimet e tjera, me anë të së cilave kërkohet detyrimi i
275
Bashkisë Kavajë të nxjerrë akte administrative, janë kërkime që kanë lidhje organike
dhe thelbësore me njeri tjetrin.
- Kuadri ligjor mbi të cilën janë bazuar nga pala paditëse kërkimet e objektit të padisë
është kuadri aktual bazë për gjykimin dhe zgjidhjen në themel të një çështje
administrative.
- Në respektim të urdhërimeve të nenit 324 të K.Pr.Civile çmon se kjo çështje
parashtron në vetvete një mosmarrëveshje administrative, e cila nga pikëpamja e
kompetencës lëndore është në kompetencë të seksioneve administrative. Dhe sipas
Dekretit të Presidentit të RSH-se nr.1501, datë 29.05.1996, juridiksionin dhe
kompetencën lëndore për këtë lloj gjykimi e ka Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, e
cila shtrin kompetencën e saj tokësore në territorin e Rrethit të Kavajës.
- Duke analizuar dispozitat e neneve 61 dhe 62 të K.Pr.Civile, kryesisht konstatojmë se
nuk jemi kompetentë për gjykimin e kësaj çështje administrative dhe për pasojë duhej
vendosur moskompetenca lëndore dhe tokësore e saj dhe se kërkesëpadia së bashku
me aktet e tjera duhet t’i dërgoheshin Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
- Mirëpo në mbështetje të nenit 64 të K.Pr.Civile nuk lejohet konflikti i kompetencave,
por vetëm mund të parashtrojmë qëndrimin tonë para Gjykatës së Lartë për të
vendosur rregullimin e kompetencës.

VËREN
Qëndrimi që i është parashtruar Gjykatës së Lartë nga ana e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kavajë, në lidhje me konfliktin e lindur mes saj dhe Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë mbi kompetencën tokësore për gjykimin e çështjes, është një qëndrim që pjesërisht
gjen mbështetje në ligj.
Ndërsa vendimi nr.8724, datë 24.07.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, për
shpalljen e moskompetencës tokësore të kësaj gjykate për gjykimin e çështjes duke ia
dërguar padinë së bashku me aktet e dosjes gjyqësore për gjykim Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kavajë si gjykata kompetente, është vendim i dhënë në zbatim të gabuar të ligjit
procedural. Prandaj ky vendim duhet të prishet dhe çështje të dërgohet po në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Tiranë për vazhdimin e gjykimit, si gjykata kompetente nga pikëpamja
lëndore dhe tokësore.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në vendimin e saj nr.8734, datë 24.07.2013, përsa
i përket rrethanave të faktit, në thelb, arsyeton se:
- Çështja i ka ardhur për kompetencë me vendimin e dhënë më parë nga Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Kavajë me nr.1719, datë 08.06.2012, me argumentimin se çështja kishte për
objekt kundërshtimin e dy akteve administrative, njëri prej të cilëve i nxjerrë nga Kontrolli i
Lartë i Shtetit që ishte thirrur si i paditur në gjykim. Prandaj çështja i dërgohej për
kompetencë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë (seksionit administrativ të saj).
- Gjatë gjykimit të çështjes, nga pala paditëse është kërkuar dhe gjykata ka pranuar
pakësimin e objektit të padisë lidhur me kundërshtimin e aktit administrativ të nxjerrë nga
Kontrolli i Lartë i Shtetit dhe më pas është pushuar gjykimi i çështjes për këtë palë.
- Për rrjedhojë, në gjykim ka mbetur si palë e paditur vetëm Bashkia Kavajë dhe
mosmarrëveshja në gjykim lidhej vetëm me nxjerrjen e akteve administrative nga kjo palë e
paditur.
Prandaj, në këtë gjendje të ndryshuar të ndërgjyqësisë dhe objektit të padisë gjatë
zhvillimit të shqyrtimit gjyqësor të çështjes, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka ardhur në
përfundimin se ajo nuk është më kompetente për gjykimin e saj. Pala e paditur ka mbetur
276
vetëm Bashkia Kavajë dhe kërkimet e padisë lidhen vetëm me nxjerrjen e akteve
administrative prej saj. Ndonëse çështja i kishte ardhur njëherë për kompetencë nga Gjykata
e Rrethit Gjyqësor Kavajë dhe ishte pranuar për shqyrtim edhe pa u ankimuar nga palët,
përsëri Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke konkluduar se padia duhet të ngrihet e
shqyrtohet në gjykatën ku ka qendrën pala e paditur, Bashkia Kavajë, bazuar në nenit 43 dhe
61 të Kodit të Procedurës Civile, ia ridërgon çështjen për kompetencë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kavajë.
Nga ana tjetër, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë, pasi e ka pranuar për shqyrtim
duke proceduar me çështjen, mbështetur në nenin 64 të Kodit të Procedurës Civile, i ka
paraqitur Gjykatës së Lartë parashtresën e qëndrimit të saj lidhur me kompetencën lëndore e
tokësore për gjykimin e çështjes. Kjo gjykatë, në parashtresën e saj, në thelb, arsyeton se nga
vetë kërkimet e padisë jemi përpara një mosmarrëveshje administrative drejtuar kundër një
pale të paditur që është dhe ka vepruar si organ administrativ, Bashkisë Kavajë.
Sipas nenit 327 të Kodit të Procedurës Civile gjykata kompetente për shqyrtimin e
mosmarrëveshjes administrative është seksioni administrativ i gjykatës, në zonën e së cilës
ka qendrën organi administrativ ndaj të cilit drejtohet padia. Pala e paditur është Bashkia
Kavajë, e cila është e njohur ligjërisht se selinë e ka në Kavajë, rrjedhimisht duke qenë se
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë nuk ka seksion administrativ, kompetencën për gjykimin
e kësaj çështjeje e ka Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, ku gjendet seksioni përkatës
administrativ që mbulon edhe gjykimet administrative për Bashkinë e Kavajës.
Nga shqyrtimi i argumenteve të vendimit të dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë e cila ia ka dërguar çështjen për kompetencë tokësore Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Kavajë, si edhe të qëndrimit të kësaj të fundit në parashtresën e argumentuar lidhur me
mosmarrëveshjen mes dy gjykatave lidhur me kompetencën, Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë çmon se në zbatim të drejtë të ligjit procedural është vendi për të vendosur prishjen e
vendimit të dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes po asaj
gjykate për vazhdimin e gjykimit si gjykatë kompetente.
Padia e çështjes objekt gjykimi është paraqitur nga pala paditëse në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Kavajë, e cila, nisur nga objekti i kërkimeve të padisë dhe ndërgjyqësia, ka
shpallur moskompetencën e saj duke e dërguar çështjen për kompetencë Gjykatën së Rrethit
Gjyqësor Tiranë. Palët ndërgjyqëse nuk janë ankuar dhe gjykata nuk ka parashtruar ndonjë
qëndrim mospajtues lidhur me kompetencën e saj lëndore a tokësore për gjykimin e çështjes.
Në të tilla rrethana, ndryshimet që ndodhin gjatë gjykimit lidhur me ndërgjyqësinë,
ndryshimet që ndodhin në lidhje me shkakun ligjor apo objektin e kërkimit të padisë, nuk
kanë asnjë ndikim dhe nuk legjitimojnë as kërkimin nga palët dhe as vendimmarrjen
kryesisht të gjykatës (neni 64) për shpalljen e moskompetencës tokësore për gjykimin e
çështjes, përsa kohë këto ndryshime në objektin e gjykimit gjatë hetimit gjyqësor nuk lidhen
me ndryshimin e “lëndës” së gjykimit, pra me natyrën e mosmarrëveshjes, por vetëm me
gjykatën kompetente për territorin.
Kodi i Procedurës Civile, në nenet 61-64, parashikon se: (a) palët mund të paraqesin
kërkesa dhe të bëjnë ankim të veçantë lidhur me kompetencën lëndore apo tokësore për
gjykimin e çështjes; (b) gjykatat nuk mund të krijojnë konflikte për kompetencën me njëra
tjetrën, pra nuk mundet që çështjen e dërguar për kompetencë nga një gjykatë të mos e
pranojnë për shqyrtim apo t’ia dërgojnë ose ridërgojnë për kompetencë një gjykate tjetër.
Në çështjen objekt gjykimi, nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë çështja është
dërguar për kompetencë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë (seksionit administrativ).
Prandaj nuk gjen mbështetje në ligj vendimi i dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë
që çështja t’i ridërgohet për gjykim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë, pavarësisht nga
motivimi i saj. Pra, në këtë situate procedurale, parimi i gjykatës së caktuar me ligj nuk
cenohet. Ky parim mund të cenohet vetëm nëse ndryshon kompetenca lëndore. Në gjykim,
277
palët mund të ndryshojnë selinë apo vendbanimin e tyre, edhe shkaku ligjor apo objekti i
padisë mund të ndryshojë, shtohet apo pakësohet. Por, përsa kohë “lënda” e gjykimit, natyra
e mosmarrëveshjes nuk ka ndryshuar, p.sh. mbetet e natyrës administrative, gjykimi i
çështjes duhet të vijojë të gjykohet nga e njëjta gjykatë.
Në këtë kuptim, nisur edhe nga përmbajtja e nenit 467/b të Kodit të Procedurës
Civile, Kolegji Civil gjen të pambështetur jo vetëm vendimin e dhënë nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë, por edhe qëndrimin e paraqitur në parashtresën e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kavajë, e cila ka arsyetuar se çështja duhet t’i dërgohet për kompetencë Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës, seksionit administrativ të saj.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 18.10.2013
278
Nr.41201-01420-00-2009 i Regj.Them.
Nr.00-2013-2304 i Vendimit (571)
VENDIM

Ardian Nuni Anëtar
Artan Broci Anëtar

civile, që u përket palëve të mëposhtme:
PADITËSE: MINISTRIA E EKONOMISË, TREGTISË

DHE ENERGJITIKËS, TIRANË.
I PADITUR: SHOQËRIA TREGTARE “REKOR
ALBANIA” SHA GJIROKASTËR.
OBJEKTI:
Shpallja e falimentimit të Shoqërisë “Rekor Albania” sha Gjirokastër
dhe fillimi i procedurave të falimentimit.
Caktimi i administratorit të përkohshëm, ekspert kontabël i autorizuar,
i cili do të mbikëqyrë dhe administrojë shoqërinë
deri në përfundimin e procedurave të falimentimit.
Ndërprerja e veprimtarisë së shoqërisë.
Baza Ligjore: Nenet 11.1, 13, 18.4 të ligjit nr.8901, datë 23.05.2002
“Për falimentin”
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.836, datë 05.05.2009 ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesëpadisë të aksionerit “Ministria e Ekonomisë, Tregtisë dhe
Energjitikës“ për hapjen e procedurës së falimentimit të Shoqërisë “Rekor
Albania“ sha Gjirokastër, për shkak të mosplotësimit të kritereve për
paraqitjen e kërkesës.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen paditësit.

Gjyqësor Gjirokastër.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, në bazë të nenit 472 të

K.Pr.Civile, ka ushtruar rekurs pala paditëse, Ministria e Ekonomisë, Tregtisë dhe
Energjitikës, e cila kërkon prishjen e këtij vendimi dhe vendimin e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër nr.836, datë 05.05.2009, duke parashtruar këto shkaqe:
279
- Vendimet e gjykatave janë rezultat i mosrespektimit dhe zbatimit të keq të ligjit dhe
me shkelje të rënda procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit.
- Gjykimi në Gjykatën e Apelit Gjirokastër është zhvilluar në mungesë të palës tonë,
duke mos na u dhënë mundësia të shprehim prapësimet dhe pretendimet tona ndaj
palës së paditur.
- Gjykatat, në kundërshtim me ligjin nr.8901, datë 23.05.2002 “Për falimentin”, kanë
rrëzuar kërkesën për arsye se nuk kemi paraqitur dokumentacionin e duhur në referim
të nenit 15 të këtij ligji, pa marrë parasysh kërkesën tonë për të caktuar
administratorin e përkohshëm të falimentimit, i cili do të bënte të mundur plotësimin
e këtij dokumenti.
- Gjykatat nuk morën parasysh faktin se shoqëria nuk kryen aktivitet nga viti 2000,
duke krijuar një humbje të madhe.
- Aktualisht shoqëria figuron me humbje dhe detyrime ndaj të tretëve dhe nuk ka aftësi
paguese për ta.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani; mbrojtjen e përfaqësuesit të palës
paditëse Ministria e Zhvillimit Ekonomik, Tregtisë dhe Sipërmarrjes, avokatin e shtetit Abaz
Deda, që kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të gjykatës së shkallës së parë
dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në gjykatën e shkallës së parë; dhe si e bisedoi çështjen
në tërësi
VËREN
Vendimi nr.266, datë 01.07.2009 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër është dhënë në
zbatim të drejtë të ligjit dhe duhet të mbetet në fuqi.
Kolegjit Civil, përsa i përket rrethanave të faktit, nga shqyrtimi i çështjes dhe
vendimet e dhëna nga gjykatat më të ulëta, i rezulton e pranuar si e vërtetuar prej tyre se pala
e paditur, “Rekor Albania” sha, është person juridik i së drejtës shqiptare me seli në qytetin e
Gjirokastrës.
Pala paditëse, Ministria e Ekonomisë Tregtisë dhe Energjitikës, nga pozita juridike e
njërit prej aksionerëve të palës së paditur “Rekor Albania” sha, me pretendimin se kjo e
fundit rezulton me humbje, ka ngritur padi në gjykatë me shkak ligjor dhe objekt shpalljen e
falimentimit të shoqërisë, fillimin e procedurave të falimentimit, duke caktuar administratorin
e përkohshëm deri në përfundim të kësaj procedure. Padia mbështetet në rregullat normative
të vendosura me ligjin nr.8901 datë 23.05.2002 “Për falimentimin” dhe veçanërisht në
dispozitat e neneve 11,13 dhe 18 të tij.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, pas zhvillimit të disa seancave gjyqësore, ka
vendosur rrëzimin e kërkesës për shkak të mosplotësimit të kritereve dhe akteve të kërkuara
nga ligji për paraqitjen e saj në gjykatë.
Kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë ka paraqitur ankim në gjykatën e
apelit pala paditëse, Ministria e Ekonomisë Tregtisë dhe Energjitikës.
Gjykata e apelit, duke konfirmuar vendimin e dhënë nga gjykata e shkallës së parë, në
thelb, arsyeton se, bazuar në nenin 15 të ligjit nr.8901 datë 23.05.2001, është detyrimi i palës
paditëse që kërkon falimentimin të paraqesë në gjykatë disa prova shkresore dhe akte në
mënyrë që gjykata të vijojë me hetimin gjyqësor të çështjes për pranimin ose jo në themel të
kërkesës. Në mungesë të plotësimit paraprak të këtyre kushteve ligji parashikon shprehimisht
se kërkesa për falimentim duhet të rrëzohet.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, pala paditëse Ministria e Ekonomisë, Tregtisë
dhe Energjitikës ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë, duke pretenduar zbatim të gabuar të
280
ligjit nga gjykata e apelit dhe gjykata e shkallës së parë, sikurse parashtrohen në mënyrë të
përmbledhur motivet përkatëse në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Në thelb, në rekurs nga pala paditëse Ministria e Ekonomisë, Tregtisë dhe
Energjitikës parashtrohet se gjykimi në apel është zhvilluar në mungesë të kësaj pale, në
shkelje të rëndë të ligjit procedural. Të dy gjykatat kanë zbatuar gabim ligjin duke rrëzuar
kërkesën për mosparaqitje të dokumentacionit sipas ligjit, kriter i cili mund të plotësohej
vetëm nëse nga gjykata do të caktohej një administrator i përkohshëm falimentimi, ndërkohë
që pala e paditur është me humbje dhe pa aktivitet që nga viti 2000.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon që pretendimet e ngritura në rekursin e palës
paditëse, Ministria e Ekonomisë Tregtisë dhe Energjitikës, për shkelje të rënda procedurale
dhe zbatim të gabuar të ligjit material nuk gjejnë mbështetje në ligj.
Përpara fillimit të shqyrtimit gjyqësor të çështjes, ka paraqitur kërkesë paraprake
avokati i shtetit për kalimin procedural, meqenëse Ministria e Ekonomisë Tregtisë dhe
Energjitikës është suprimuar dhe kompetencat e saj i kanë kaluar Ministrisë së Zhvillimit
Ekonomik, Tregtisë dhe Sipërmarrjes. Kolegji Civil, në mbështetje të nenit 199 të Kodit të
Procedurës Civile, vendosi të pranojë kërkesën e avokatit të shtetit duke kryer kalimin
procedural për palën paditëse tek Ministria e Zhvillimit Ekonomik, Tregtisë dhe
Sipërmarrjes.
Në rekurs, nga ana e palës paditëse pretendohet se gjykata e apelit ka gjykuar
çështjen në mungesë të kësaj pale në shkelje të rëndë procedurale.
Por, Kolegji Civil, nga shqyrtimi i akteve procedurale, konstaton se vendimi i
gjykatës së shkallës së parë është shpallur në prani të palës paditëse, e cila ka ushtruar ankim
për kundërshtimin e atij vendimi. Në përputhje me nenin 460 të Kodit të Procedurës Civile,
gjykata e apelit ka njoftuar palët me shpallje 10 ditore. Ndërkohë që pala paditëse nuk është
paraqitur në seancë gjyqësore pa parashtruar as edhe ndonjë motiv të justifikuar sipas ligjit
lidhur me mungesën dhe për shtyrjen e seancës gjyqësore. Sipas nenit 461 të këtij Kodi, nëse
palët janë njoftuar rregullisht me shpallje por nuk paraqiten në seancë gjyqësore, një rrethanë
e tillë nuk përbën pengesë që gjykata e apelit të vijojë me shqyrtimin e çështjes.
Në rekurs ngrihen edhe pretendime për zbatim të gabuar të ligjit material si nga
gjykata e shkallës së parë ashtu edhe nga gjykata e apelit, konkretisht të dispozitave të ligjit
nr.8901 datë 23.05.2002 “Për falimentimin”. Pretendohet se gjykatat nuk duhet të kishin
rrëzuar kërkesën për mosparaqitjen në gjykatë të provave shkresore të kërkuara nga neni 15 i
këtij ligji, por duhet të ishte caktuar një administrator i përkohshëm falimentimi, i cili t’i
sillte ato prova para gjykatës.
Kolegji Civil nuk e gjen të mbështetur në ligj këtë pretendim të ngritur nga ana e
palës paditëse në rekurs. Gjykatat më të ulëta kanë zbatuar drejt ligjin.
Në nenin 15 të ligjit nr.8901, datë 23.05.2002 “Për falimentimin” parashikohet se:
“Neni 15
1. Drejtorët, zyrtarët, zyrtarët, ortakët apo aksionarët e shoqërisë ndaj së cilës është
hapur procedura e falimentimit, së bashku me kërkesën për hapjen e procedurës së
falimentimit ose menjëherë pas dorëzimit të saj, duhet të paraqesë:
a) listën e pasurive dhe të ardhurave që ka së bashku me një deklaratë, ku të shënohet
vlera e çdo sendi dhe fakti nëse ky send është përdorur si mjet sigurimi, ose nëse është
ngarkuar me barrë si i tillë;
b) listën e kreditorëve me emrat, adresat dhe shumat, që përbëjnë detyrimin përkatës
ndaj tyre.
2. Dokumentacioni i paraqitur ........ duhet të përmbajë edhe një deklaratë, përmes së
cilës vërtetohet se përmbajtja e dokumenteve të mësipërme është e plotë dhe e saktë.
3. Nëse ............. nuk i ka dorëzuar të gjitha deklaratat dhe dokumentet e përmendura
në pikat 1 dhe 2 të këtij neni, seksioni tregtar i gjykatës së rrethit i kërkon atij plotësimin e
281
tyre. Nëse debitori nuk e zbaton kërkesën e mësipërme brenda 15 ditëve, seksioni tregtar i
gjykatës së rrethit rrëzon kërkesën e debitorit për hapjen e procedurës së falimentimit”.
Pra, në zbatim të kësaj dispozite ishte detyrimi i palës paditëse, në cilësinë e
aksionerit të shoqërisë që, së bashku me kërkesën për falimentim, të paraqiste provat
shkresore të listuara në pikën 1 të nenit 15 të këtij ligji. Ato duhet të paraqiten bashkë me
kërkesën për falimentim ose menjëherë pas dorëzimit të saj.
Edhe në çështjen objekt gjykimi rezulton se, provat shkresore të kërkuara nga pika 1
e nenit 15 të ligjit nr.8901 datë 23.05.2002, nuk i janë paraqitur gjykatës bashkë me kërkesën
për falimentim. Gjykata e shkallës së parë i ka mundësuar palës paditëse të gjithë kohën e
arsyeshme për t’i paraqitur ato, madje në tejkalim të kohës së parashikuar nga ligji i cili
shprehet se duhet të paraqiten “menjëherë“ pas dorëzimit të kërkesës për falimentim.
Kështu, në seancën përgatitore të datës 09.03.2009, gjykata e shkallës së parë, pasi ka
konstatuar mosparaqitjen e provave të kërkuara nga ligji për efekt të shqyrtimit në themel të
kërkesës për falimentim, e ka shtyrë seancën përgatitore duke orientuar paditësin për kohën
dhe listën e provave që kishte për detyrim të paraqiste. Të njëjtën qëndrim ka mbajtur kjo
gjykatë edhe në seancat e datave 31.03.2009 dhe 24.04.2009. Në seancën e datës 05.05.2009,
duke konstatuar se nga ana e palës paditëse, megjithë kohën e mjaftueshme të vënë në
dispozicion, nuk ishin paraqitur provat shkresore të kërkuara shprehimisht nga ligji, në
zbatim të urdhërimeve të parashikuara - shprehimisht nga pika 3 e nenit 15 të ligjit nr.8901
datë 23.05.2002, gjykata e shkallës së parë ka vendosur të rrëzojë kërkesën për falimentim.
Kolegji Civil e gjen të mbështetur në ligj qëndrimin dhe vendimet e dhëna nga të dy
gjykatat më të ulëta. Palës paditëse nuk i është cenuar ndonjë e drejtë, madje gjykata e
shkallës së parë ka mundësuar kohë dhe hapësirë më tepër nga sa kërkon ligji në mënyrë që
pala paditëse të kishte mundësinë për të paraqitur provat shkresore të parashikuara nga pika 1
e nenit 15 të ligjit nr.8901, datë 23.05.2002. Ky ligj nuk parashikon ndonjë mundësi apo
rrugë tjetër për vijimin e gjykimit sikurse pretendon pala paditëse në rekurs. Përkundrazi, në
mënyrë të shprehur në pikën 3 të nenit 15 të tij, parashikon se mosparaqitja e këtyre provave
shkresore sjell si pasojë disponimin e gjykatës për rrëzimin e kërkesës për falimentim pa i
hyrë shqyrtimit në themel të saj.
Pjesa tjetër e shkaqeve të ngritura në rekurs nuk kanë lidhje me ligjin e zbatueshëm
në çështjen objekt gjykimi por me vlerësimin e provave nga gjykatat më të ulëta, gjë që nuk
bën pjesë në objektin e gjykimit të Gjykatës së Lartë, si gjykatë ligji.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të shkronjës “a” të nenit 485 të Kodit
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.266, datë 01.07.2009 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.
Tiranë, më 18.10.2013
282
Nr.00-2013-2466 Vendimit (572)
VENDIM

Ardian Nuni Anëtar
Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËSA: SHABAN AJCE, në mungesë

ASIBE CUKO, në mungesë
QANIJE TELO, në mungesë
ZIQRI KAMBO, në mungesë
LULËZIME MILLONAI, në mungesë
LIRIJE KAMBO, në mungesë
TË PADITUR: AGJENCIA E KTHIMIT DHE
KOMPENSIMIT TË PRONAVE TIRANË, në
mungesë
BASHKIA BILISHT, në mungesë
Z.V.R.P.P. KORÇË, në mungesë
OBJEKTI:
Anulimin e pikës 1/c të vendimit të K.K.K.P Bashkia Bilisht
nr.100, datë 20.07.1995, për sipërfaqen e truallit prej 2796 m2
që na është njohur e drejta e kompensimit duke urdhëruar kthimin
e kësaj sipërfaqe të lirë për arsye se nuk mbart asnjë interes publik;
Detyrim i ZVRPP Devoll të regjistrojë sipërfaqen e truallit
prej 1401 m2 në pronësinë tonë, sipërfaqe e cila na është njohur
me vendim nr.100, datë 20.07.1995 të K.K.K.P Bashkia Korçë,
sipërfaqe mbi të cilin ndodhet ish magazina, depo duhani e privatizuar.
Baza Ligjore: Nenet 33, 154, 324 e vijues të K.Pr.Civile,
nenet 149, 296 të K.Civil,
Ligji 7698/1993 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronarëve”
Ligji 9235/2004 “Për njohjen, kthimin dhe kompensimin
e pronave ish pronarëve” i ndryshuar,
Ligji nr.33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.41-2013-3510 (1902), datë

09.09.2013 ka vendosur:
Deklarimin e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë për gjykimin e çështjes civile me nr.regj. Themeltar 31015-02619-41-
283
2013 (2354) datë 24.07.2013, që i përket: Shaban Ajce, Asibe Cuko, Qanije
Telo, Ziqri Kambo, Lulëzime Millonai, Lirije Kambo; të paditur A.K.K.P.
Tiranë Bashkia Bilisht; me objekt anulimin e pikës 1/c të vendimit të
K.K.K.P. Bashkia Bilisht nr.100, datë 20.07.1995, për sipërfaqen e truallit prej
2796 m2 që na është njohur e drejta e kompensimit duke urdhëruar kthimin e
kësaj sipërfaqe trualli të lirë për arsye se nuk mbart asnjë interes publik;
Dërgimin e çështjes për kompetencë gjykimi pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë nr.41-2013-3510 (1902), datë

09.09.2013, në mbështetje të nenit 62 të K.Pr.Civile, brenda afatit ligjor, ka paraqitur ankim
të veçantë pala paditëse Shaban Ajce, duke kërkuar prishjen e vendimit dhe dërgimin e
çështjes për gjykim në po atë gjykatë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Vendimi i gjykatës është i pabazuar në ligj.
- Ligji nr.7698/1993, “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronarëve” nuk
parashikonte si gjykatë kompetente atë të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë; por
sipas praktikës gjyqësore është përcaktuar si gjykatë kompetente gjykata e rrethit në
territorin e së cilës është dhënë vendimi i ish K.K.K.Pronave si dhe ku ndodhet
pasuria e paluajtshme;
- Për sa i përket ligjit 9235/2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave”, i
ndryshuar, ai rregullon kompetencën dhe juridiksionin për vendimet që jepen
aktualisht nga AKKP dhe jo për vendimet e hershme të K.K.K.P. Dhe ky ligj nuk
mund të këtë fuqi prapavepruese.
- Sipas dispozitave të K.Pr.Civile, neni 45 “Paditë për të drejtat reale mbi sende të
paluajtshme, për pjesëtimin sendeve të përbashkëta dhe për posedimin ngrihen në
gjykatën e vendit ku ndodhen sendet ose pjesa me e madhe e tyre”. Neni 45 i
K.Pr.Civile përcakton se “kur janë shumë të paditur që kanë banimin ose
vendqëndrimin e tyre në vende të ndryshme padia mund të ngrihet në gjykatën e
vendit ku ka banimin ose vendqëndrimin cilido nga të paditurit. Në rastin tonë janë 3
të paditur, ku Bashkia Bilisht dhe ZVRPP Devoll e kanë qendrën e tyre në Devoll
- Gjithashtu e drejta e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave kompetente i takon
paditësit, e cila ushtrohet me ngritjen e padisë.
- Referuar vendimit unifikues nr.24/2002, në të cilin arsyetohet se “.... ligji nr.7698,
datë 15.04.1993, “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronarëve” nuk janë
mënyra të reja fitimit të pronësisë, por korrigjim i padrejtësive të bëra dhe për këtë
qëllim shfuqizohen iso lege të gjithë aktet e mëparshme ligjore me të cilat u ishte
marrë pronarëve padrejtësisht. Ato nuk krijojnë një situatë të re por ristabilizojnë
ligjshmërinë dhe drejtësinë. Shfuqizimi i akteve të sipërpërmendura ka si efekt
kthimin sepaleve ne gjendjen e mëparshme”.
- Në këto kushte, referuar nenit 45 të K.Pr.Civile, kërkojmë që të vazhdojë gjykimi në
këtë gjykatë.

tërësi;
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se me vendim nr.100, datë
20.07.1995, të K.K.K.P Bashkia Bilisht, është njohur pronësia e ish pronarëve Myrteza Ajce
dhe Ajrulla Ajce mbi një tokë të tjetërsuar me truall në formë jo të rregullt, me kufizimet e
284
përcaktuara në këtë vendim, si dhe mbi një tokë me sipërfaqe 150 m2 me kufizime të
përcaktuara po në këtë vendim.
2. Konkretisht, trashëgimtarëve të ish pronarëve Ajrulla Ajce (Shaban Ajces e
Muazes Ajce), iu është njohur me 1/2 pjesë e drejta mbi truallin prej 1401 m2 ku është
ndërtuar depo e duhanit 3-katërshe, me sipërfaqe 415 m2 për të cilën u është dhënë e drejta e
parablerjes (sipas pikës 1/b e vendimit nr.100/1995 i K.K.K.P).
3. Më tej, pala paditëse parashtron se ka vijuar me privatizimin e godinës ish
magazina e duhanit, duke e kaluar këtë godinë shtetërore përkundrejt shpërblimi në pronësinë
saj. Por rezulton se edhe pas ushtrimit të drejtës së parablerjes kjo pasuri nuk i është
regjistruar në favor të tyre nga Z.V.R.P.P. Devoll.
4. Lidhur me pikën 1/c të vendimit të sipërpërmendur, ku përcaktohet se palës
paditëse i është njohur e drejta e kompensimit me obligacione për një tokë të tjetërsuar në
truall me sipërfaqe 2946 m2, për shkak se ajo është konsideruar e zënë, pala paditëse
pretendon se K.K.K.Pronave Bilisht nuk ka bërë një analizë të duhur të akteve dhe të ligjit të
kohës kur e ka marrë këtë vendim.
5. Ndodhur në këto rrethana pala paditëse i është drejtuar gjykatës duke paraqitur
padinë objekt shqyrtimi, e cila ka dy kërkime:
- Anulimin e pikës 1/c të vendimit të K.K.K.P Bashkia Bilisht nr.100, datë
20.07.1995, për sipërfaqen e truallit prej 2796 m2 që na është njohur e drejta e
kompensimit duke urdhëruar kthimin e kësaj sipërfaqe të lirë për arsye se nuk
mbart asnjë interes publik;
- Detyrimin e ZVRPP Devoll të regjistrojë sipërfaqen e truallit prej 1401 m2 në
pronësinë tonë sipërfaqe e cila na është njohur me vendim nr.100, datë 20.07.1995
të K.K.K.P Bashkia Korçë, sipërfaqe mbi të cilin ndodhet ish magazina, depo
duhani e privatizuar.
6. Në seancën gjyqësore të datës 24.07.2013, konform nenit 159 të K.Pr.Civile,
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë me vendim nr s’ka dhe nr.regjistri akti 31005-01506-
41-2013 (1572), datë 24.07.2013 ka vendosur:
- Veçimin e gjykimit të kërkimit që i përket: paditësve Shaban Ajce, Asibe Cuko
Qanije Telo Ziqri Kambo, Lulëzime Millonai, Lirije Kambo; të paditur A.K.K.P.
Tiranë, Bashkia Bilisht; me objekt “Anulimin e pikës 1/c të vendimit të K.K.K.P.
Bashkia Bilisht nr.100, datë 20.07.1995, për sipërfaqen e truallit prej 2796 m2 që
na është njohur e drejta e kompensimit duke urdhëruar kthimin e kësaj sipërfaqe
të lirë për arsye se nuk mbart asnjë interes publik”, nga kërkimi tjetër që i përket
paditësve Shaban Ajce, Asibe Cuko, Qanije Telo, Ziqri Kambo, Lulëzime
Millnai, Lirije Kambo; i paditur Z.V.R.P.P. Devoll me objekt: Detyrim i
Z.V.R.P.P. Devoll të regjistrojë sipërfaqen e truallit prej 1401 m2 në pronësinë
tonë, sipërfaqe e cila na është njohur me vendim nr.100, datë 20.07.1995 të
K.K.K.P. Bashkia Korçë, sipërfaqe mbi të cilin ndodhet ish magazina, depo
duhani e privatizuar nga ana jonë më se të rregullt.
- Kërkimi me paditësat Shaban Ajce, Asibe Cuko, Qanije Telo, Ziqri Kambo,
Lulëzime Millonai, Lirije Kambo; të paditur A.K.K.P. Tiranë, Bashkia Bilisht; me
objekt anulimin e pikës 1/c të vendimit të K.K.K.P. Bashkia Bilisht nr.100, datë
20.07.1995, për sipërfaqen e truallit prej 2796 m2 që na është njohur e drejta e
kompensimit duke urdhëruar kthimin e kësaj sipërfaqe trualli të lirë për arsye se
nuk mbart asnjë interes publik, do t’i nënshtrohet procedurës së regjistrimit
manual e elektronik.
6.1 Arsyetimi i gjykatës: “Gjykata çmon se dy kërkimet e mësipërme të padisë,
ndonëse janë paraqitur nga paditësit në një padi të përbashkët, nuk kanë lidhje të pandashme
nga njëra tjetra në mënyrë që zgjidhja e njërës të jetë e ndërvarur dhe e lidhur me zgjidhjen e
285
tjetrës. Kjo për arsye se të dy kërkimet kanë të bëjnë më pjesë të ndryshme të një prone, e
konkretisht kërkimi i parë me kthimin si të lirë të një sipërfaqe trualli për të cilën i është
njohur e drejta e kompensimit me vendim të komisioni, e kërkimi i dytë me detyrimin e
Z.V.R.P.P. Devoll të regjistrojë një tjetër sipërfaqe trualli, mbi të cilin ndodhet një objekt për
të cilin paditësve u është njohur e drejta e parablerjes. E drejtë, e cila faktikisht është ushtruar
nga ana e tyre. Po ashtu pala paditëse parashtroi në seancë gjyqësore se kërkimi i kundër
drejtohet të paditurve A.K.K.P. Tiranë e Bashkia Bilisht, ndërsa kërkimi i dytë i kundër
drejtohet Z.V.R.P.P. Devoll. Për sa më sipër, gjykata çmon se shqyrtimi i përbashkët me një
çështje të vetme i dy kërkimeve të mësipërme shkakton vështirësi procedurale”.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.41-2013-3510 (1902), datë
09.09.2013, ka vendosur: “Deklarimin e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë për gjykimin e çështjes civile me nr.regj. Themeltar 31015-02619-41-2013
(2354), datë 24.07.2013, që i përket: Shaban Ajce, Asibe Cuko, Qanije Telo, Ziqri Kambo,
Lulëzime Millonai, Lirije Kambo; të paditur AKKP Tiranë, Bashkia Bilisht; me objekt
anullimin e pikës 1/c të vendimit të K.K.K.P. Bashkia Bilisht nr.100, datë 20.07.1995, për
sipërfaqen e truallit prej 2796 m2 që na është njohur e drejta e kompensimit duke urdhëruar
kthimin e kësaj sipërfaqe trualli të lirë për arsye se nuk mbart asnjë interes publik; Dërgimin
e çështjes për kompetencë gjykimi pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë”.
7.1 Arsyetimi i gjykatës: “..Padia objekt gjykimi, sikurse rezulton nga kalimi i
praktikës së çështjes gjyqësore, është depozituar në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçë në
datën 25.04.20013. Në këtë datë kishte hyrë në fuqi ligji nr.10207, datë 23.12.2009, “Për
disa ndryshime në ligjin nr.9235/2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave”, ligj i cili
midis të tjerave ka ndryshuar edhe nenin 18 të mëparshëm, duke përcaktuar gjykatën
kompetente për depozitimin e padive me objekt ndryshimi vendimi komisioni afatin e
paraqitjes, etj. Dhe si gjykatë e vetme kompetente për shqyrtimin e padive me objekt
ndryshimi vendimi komisioni është përcaktuar Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë. Po kështu
ndryshimet e mësipërme kanë suprimuar zyrat rajonale në qarqe duke mbetur i vetmi organ
kompetent në fushën e kthimit dhe kompensimit të pronave A.K.K.P. Tiranë.... sa më sipër
është në përputhje me nenin 327 të K.Pr.Civile, dispozitë e cila trajton kompetencën tokësore
të gjykatës në rastin e gjykimit të padive kundër një akti administrativ....Gjithashtu në rastin
konkret nuk kemi të bëjmë as më konflikt pronësie të paditësve me të tjerë përfitues në
mënyrë që kompetenca tokësore e gjykatës të përcaktojë nga vendndodhja e sendit pasi
paditësit kundërshtojnë në rrugë gjyqësore vendimin e tyre të K.K.K.P. Bashkia Bilisht, i cili
iu ka njohur të drejtën e kompensimit duke e konsideruar truallin e zënë për interes publik.
Në rast se e drejta e paditësve do të cenohej nga një vendim komisioni në favor të personave
të tjerë e ata, duke kundërshtuar këtë vendim, do të kërkonin njëkohësisht edhe njohjen e një
të drejte reale kompetenca do të përcaktohej nga vendndodhja e pronës duke i takuar kështu
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë”.
8. Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë nr.41-2013-3510 (1902),
datë 09.09.2013, në mbështetje të nenit 62 të K.Pr.Civile, brenda afatit ligjor, ka paraqitur
ankim të veçantë pala paditëse Shaban Ajce, duke kërkuar prishjen e vendimit dhe dërgimin
e çështjes për gjykim në po atë gjykatë.
Ligji i zbatueshëm
9.1. Neni 45§1 i K.Pr.Civile: Paditë për të drejta reale mbi sende të paluajtshme, për
pjesëtimin e sendeve të përbashkëta dhe për posedimin ngrihen në gjykatën e vendit ku
ndodhen sendet ose pjesa më e madhe e tyre”.
10. Vendimi nr.27, datë 26.05.2010 i Gjykatës Kushtetuese;
286
11. Ankimi i veçantë i paraqitur nga paditësi Shaban Ajce, për aq sa pretendimet e
tyre në lidhje me kompetencën tokësore bazohen në nenin 45 të Kodit të Procedurës Civile,
përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të po këtij Kodi që motivojnë ligjërisht
cenimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se në shqyrtim të akteve të ndodhura në
dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte,
vendimit të gjykatës dhe shkaqeve të ankimit, në interpretim të dispozitave ligjore të Kodit të
Procedurës Civile të zbatueshme për rastin konkret, nuk e gjen të bazuar në ligj arsyetimin
dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë në lidhje me kompetencën
tokësore të shqyrtimit të çështjes objekt gjykimi.
13. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, duke mos përcaktuar drejt natyrën e
marrëdhënies juridike për shkak të së cilës ka lindur mosmarrëveshja që paditësit kanë
kërkuar të zgjidhin gjyqësisht; duke mos përcaktuar drejt shkakun e padisë, pra të drejtën
subjektive të paditësave dhe gjendjen e faktit të pretenduar, që i kundërvihet kësaj të drejte
dhe, duke arsyetuar jo drejt se çështja objekt gjykimi është konflikt i lindur midis paditësave
dhe Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë, ka dhënë zgjidhje të gabuar
duke shpallur moskompetencën tokësore të shqyrtimit të kësaj çështje.
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në shqyrtimin e përmbajtjes së kërkesë padisë,
evidenton se kërkimit kryesor i palës paditëse lidhet me të drejtat reale (si ajo e kthimit) mbi
një pronë të caktuar. Nëpërmjet këtij kërkimi paditësit kërkojnë të realizojnë në rrugë
gjyqësore të drejtën e pronësisë për arsye se kjo e drejtë iu mohohet nga pala e paditur. Ky
kërkim përbën thelbin e padisë në gjykim, që në kuptim të ligjit është mosmarrëveshje civile
dhe përsa i përket kompetencës tokësore duhet referuar në dispozitat e Kodit të Procedurës
Civile dhe jo sikurse ka vepruar Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë.
16. Ky Kolegj e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin e Gjykatës së Lartë se ligji
për kthimin dhe kompensimin e pronave ish-pronarëve ka si qëllim kthimin e pronës tek i
zoti duke përfshirë dhe trashëgimtarët, duke rregulluar kështu në masën e mundshme situatën
e paligjshmërisë. Duke i konsideruar këto akte ligjore që u drejtohen ish-pronarëve apo
trashëgimtarëve të tyre, jo si mënyrë të re të fitimit të pronësisë në favor të tyre, por si mjete
që mbrojnë dhe garantojnë të drejtën e pronësisë dhe e bëjnë efektive atë duke e bazuar edhe
në argumente analogjie (shih vendimin unifikues nr.24, datë 13.3.2002 të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë; vendimin nr.6 datë 24.01.2007 të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë).
17. Duke iu referuar rastit konkret, Kolegji Civil çmon se e drejta e pretenduar nga
pala paditëse para një organi shtetëror është një e drejtë subjektive dhe jo një interes i
ligjshëm i tij, në kuptim të nenit 32 të Kodit të Procedurës Civile. Pasi e drejta e një personi
për t’u njohur si pronar i një sendi rregullohet nga Kodi Civil, si rrjedhim ky Kolegj çmon se
jemi jashtë fushës së veprimit të së drejtës publike e cila rregullon veprimet e organeve
shtetërore në mbrojtje të interesave publikë.
18. Në të njëjtën logjikë është edhe qëndrimi i mbajtur nga Gjykata Kushtetuese në
vendimin nr.27/2010, ku ka vlerësuar se “për vendimet e organeve administrative, që kanë
pasur si kompetencë kthimin dhe kompensimin e pronave, në vite, nuk mund të konsiderohen
akte administrative, në kuptimin normal juridik të termit (strictu sensu), por akte sui generis
të nxjerra nga një organ sui generis, për të cilin Gjykata Evropiane e të Drejtave të Njeriut
ka përdorur termin e ri leksikor, quasi gjykatë”. Në mbështetje të konstatimit të mësipërm,
kjo gjykatë ka arritur në përfundimin se në rastet kur kemi të bëjmë me të drejta subjektive,
edhe pse enti shtetëror ka shprehur vullnetin e vet nëpërmjet akteve, këto të fundit nuk
trajtohen dhe nuk goditen në gjykatë si akte administrative, por përkundrazi, shtetasi në
gjykatë, në një gjykim të zakonshëm, kërkon të drejtën e pronës duke paraqitur prova në
287
mbështetje të kësaj të drejte. Dhe për pasojë, shqyrtimi i të drejtës së pronësisë mbi një send
mund të bëhet vetëm nga gjykata e zakonshme në përputhje me Kodin Civil.
19. Në analizë të sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se në
rrethanat kur marrëdhënia juridike, për shkak të së cilës ka lindur konflikti, ka në themel
probleme që kanë të bëjnë me të drejta reale mbi sende të paluajtshme, ky kolegj çmon se në
përcaktimin e kompetencës tokësore për shqyrtimin e saj duhet referuar në nenin 45§1 të
20. Sipas nenit 45§1 të Kodit të Procedurës Civile është përcaktuar se paditë për të
drejtat reale mbi sende të paluajtshme, për pjesëtimin e sendeve të përbashkëta dhe për
posedimin, ngrihen në gjykatën e vendit ku ndodhen sendet ose pjesa më e madhe e tyre.
Kompetenca tokësore e përcaktuar në këtë dispozitë është një nga rastet e kompetencës
tokësore ekskluzive. Për rastin konkret objekti material i këtij gjykimi ka të bëjë me truall,
send i paluajtshëm, që ndodhet në hapësirën juridiksionale të territorit brenda të cilit ushtron
veprimtarinë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë. Për rrjedhojë, bazuar në këtë dispozitë,
kompetente për shqyrtimin e padisë konkrete është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë.
21. Lloji i padisë për realizimin e të drejtës së pretenduar është në disponibilitetin e
palës, ndërsa gjykata për t’iu dhënë përgjigje këtyre problemeve, në respektim të së drejtave
të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga procesi gjyqësor civil, ka për detyrë që të
zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë
dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni 14) dhe, duke bërë një cilësim të saktë të
fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen”, ta zgjidhë atë “në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi” (neni 16).
nr.41-2013-3510 (1902), datë 09.09.2013, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, duhet të
prishet dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.41-2013-3510 (1902), datë 09.09.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 18.10.2011
288
Nr.00-2013-2611 i Vendimit (573)
VENDIM

Ardian Nuni Anëtar
Artan Broci Anëtar
në seancën gjyqësore datë 18.10.2013 mori në shqyrtim çështjen, që u përket:
KËRKUES: PETRIT (PANDELI) GOLKA, në mungesë

PERSON I TRETË: EMIL VENXHA (MBORJA), në mungesë
OBJEKTI:
Rivendosje në afatin e ankimit të vendimit
nr. 484, datë 20.02.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.41-2008-1729 (272) Prot., datë

Rivendosjen në afat të së drejtës së ankimit të kërkuesit Petrit (Pandeli) Golka
kundër vendimit nr.484, datë 20.02.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë.”

Ndryshimin e vendimit nr.272, datë 14.07.2008, të Gjykatës së Shkallës së
Parë Korçë si më poshtë:
Rrëzimin e kërkesës së kërkuesit Petrit (Pandeli) Golka me person të tretë
Emil Venxha (Mborja) me objekt rivendosje në afat të ankimit, si të pa
mbështetur në prova e në ligj.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs kërkuesi Petrit (Pandeli)

Golka, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së shkallës së parë, për këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së apelit është marrë në keqinterpretim dhe keq zbatim të ligjit.
Kjo gjykatë nuk ka dhënë një mendim të pavarur, por mjaftohet në përshkrimet e
thënieve në seancë gjyqësore nga palët. Ky vendim prek në mënyrë esenciale të
drejtën e çdo individi për të kërkuar realizimin e të drejtave të tij të cenuara në
mënyrë të padrejtë nëpërmjet gjykatës.
- Nuk kam ushtruar të drejtën e ankimit brenda afatit 15 ditor pasi nuk ka pasur asnjë
mundësi për t’u vënë në dijeni mbi procedurën e filluar nga gjykata për zhvillimin e
289
gjykimit, për më tepër në mungesë, nëpërmjet shpalljes. Kjo për arsye se gjatë gjithë
kësaj kohe së bashku me familjen kam banuar dhe punuar jashtë shtetit.
- Referuar fashikullit të gjykimit të çështjes rezulton se mënyra procedurale e zhvillimit
të gjykimit në mungesë të të paditurit është e gabuar, pasi procedimi që fiksohet në
këto akte nuk ka sjellë asnjë garanci për njoftimin e palës apo të mendohet se ky
njoftim është bërë publik dhe kërkuesi të ketë pasur dijeni të ekzistencës së gjykimit
ndaj tij.
- Referuar nenit 133 të K.Pr.Civile shpallja e vendosur për të komunikuar datën dhe
orën e gjykimit apo dhe shpallja e vendimit nuk shoqërohen me asnjë akt procedural
administrativ që të provojë se kjo shpallje është afishuar në gjykatë, si dhe në vendin
ku i padituri ka pasur vendbanimin e tij të fundit.
- Shkresa nr.272, akti, datë 09.06.2008, konfirmon, nga njëra anë, vërtetësinë e
argumentit të dhënë nga ne dhe, nga ana tjetër, paligjshmërinë me rastin e dhënies së
këtij vendimi nga kjo gjykatë në kohën që vendimi ende nuk kishte marrë formë të
prerë.
- Shkresa e Komunës Drenovë tregon se shpallja e vendimit është protokolluar pranë
kësaj komune, por kjo shkresë nuk garanton që shpallja të jetë afishuar sipas
urdhërimeve të gjykatës. Për rrjedhojë mungesa e kësaj provueshmërie krijon bindjen
se kërkuesi nuk ka pasur mundësi reale që vetë personalisht ose nëpërmjet të afërmve
apo të njohurve të marrë dijeni për ekzistencën e procesit gjyqësor apo të vendimit
gjyqësor.
- Me vendimin gjyqësor jam venë në dijeni më datë 29.04.2008, nga ana e zyrës së
përmbarimit. Komunikimi i kësaj zyre është kryer prej vëllait të kërkuesit. Ky fakt
forcon bindjen se nëse do të ndiqej rruga ligjore, siç parashikon neni 132 i
K.Pr.Civile, nuk do të ishte shmangur procedimi ligjor që njeh ligji nëpërmjet
komunikimit të fletë thirrjes nëpërmjet marrjes përsipër të këtij komunikimi nga të
afërm apo nga komshinjtë e kërkuesit.

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; si dhe pasi diskutoi çështjen në
tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se, mbi padinë e personit të tretë të këtij
gjykimi Emil Venxha (Mborja) kundër kërkuesit të po këtij gjykimi Petrit (Pandeli) Golka,
me objekt padie: detyrim për lirim e dorëzim të një sipërfaqe trualli prej 1056 m2, gjykata e
rrethit gjyqësor, me vendimin nr.484, datë 20.02.2008, ka pranuar pjesërisht padinë, duke
detyruar të paditurin “Petrit (Pandeli) Golka të lirojë dhe dorëzojë në favor të paditësit Emil
Venxha (Mborja) sipërfaqen e përgjithshme të truallit prej 722 m2, të përbërë nga” disa
parcela (ngastra) të mëvetësuara dhe me kufizimet përkatëse.
2. Vendimi nr.484, datë 20.02.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë ka marrë
formë të prerë pa u ankimua nga palët ndërgjyqëse dhe pse siç rezulton në dispozitivin e
vendimit meqë ky gjykim është zhvilluar në mungesë të të paditurit Petrit (Pandeli) Golka
vendoset kjo shpallje për efekt komunikimi ndaj tij. Afati i shpalljes përfundon me datë
13.03.2008.
3. Kërkuesi Petrit (Pandeli) Golka pretendon se nuk ka marrë dijeni për zhvillimin e
këtij gjykimi dhe se nuk ka pasur mundësi reale që vetë personalisht ose nëpërmjet të
afërmve apo të njohurve të tij të marrë dijeni për zhvillimin e këtij procesi gjyqësor civil dhe
as të vendimit gjyqësor, pasi nga ana e gjykatës nuk janë respektuar dispozitat mbi njoftimin
(neni 133 i K.Pr.Civile).
290
4. Në këto kushte, me kërkesën e datës 21.05.2008 (nr.regj. 1831) i është drejtuar
gjykatës duke kërkuar rivendosjen në afat të ankimit kundër vendimit gjyqësor nr.484, datë
20.02.2008.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr.41-2008-1729 (272) prot.,
datë 14.07.2008, ka vendosur: “Rivendosjen në afat aë të drejtës së ankimit të kërkuesit
Petrit (Pandeli) Golka kundër vendimit nr.484, datë 20.02.2008 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë.
4.1 Arsyetimi i gjykatës: “referuar nenit 133 të K.Pr.Civile “Në rastin konkret
pretendimi ngrihet në lidhje me faktin që sipas kërkesës së ligjit vendimi i gjykatës... nuk
është afishuar në vendin e afishimit të Komunës, ku ka pasur vendbanimin pala. Nga provat e
administruara nuk rezulton qartë që ky veprim procedural të jetë kryer. Me shkresën nr.272
akti, dt. 09.06.2008 dërguar kryesekretarisë së gjykatës për efekt gjykimi, konfirmohet fakti
se në kryesekretari nuk është kthyer e konfirmuar shpallja e vendimit... rezultoi se kjo
shpallje është protokolluar në Komunën Drenovë me nr.62, datë 04.03.2008, por nuk
rezulton fakti sa kohë ka qëndruar e shpallur në vendin e shpalljes dhe konfirmimi kthyer
gjykatës së shkallës së parë lidhur me këtë veprim procedural, me qëllim që të përcaktohet
saktë koha e shpalljes dhe fillimin e afatit të ankimit për kërkuesin... Në këto rrethana gjykata
vlerëson se nuk janë zbatuar kërkesat e nenit 133 të K.Pr.Civile lidhur me njoftimin e aktit në
ambientin e afishimit të Komunës ndaj kërkuesit... dhe në këtë mënyrë është shkelur e drejta e
tij procedurale lidhur me njoftimin e vendimit dhe të drejtën e tij për të bërë ankim në
gjykatën e apelit”.
5. Mbi ankimin e personit të tretë, Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.47,
datë 02.12.2008, ka vendosur: “Ndryshimin e vendimit nr.272, datë 14.07.2008 të Gjykatës
së Shkallës së Parë Korçë si më poshtë: Rrëzimin e kërkesës së kërkuesit Petrit (Pandeli)
Golka me person të tretë Emil Venxha (Mborja), me objekt rivendosje në afat të ankimit, si të
pa mbështetur në prova e në ligj”.
5.1 Arsyetimi i gjykatës: “...ekziston shpallja e vendosur nga gjykata nr.97/2634
Regj. Themeltar që i kundër drejtohet Petrit Pandeli Golkës, kopje e cila ka qëndruar e
afishuar në gjykatë për rreth një muaj. Gjithashtu është realizuar edhe shpallja, pra afishimi
prej Komunës ku ka vendbanimin e fundit i padituri..., por ekziston fakti që nuk i është
komunikuar gjykatës nga Komuna Drenovë, por ky pretendim është i pabazë pasi neni 133
nuk ka asnjë detyrim për korrespodenca zyrtare midis gjykatës dhe komunave apo organeve
të tjera të pushtetit lokal”; - “Rezulton se kërkesat e nenit 133 të K.Pr.Civile janë zbatuar
nga gjykata, vërtetimi i Komunës Drenovë datë 30.06.2008, saktëson se shpallja është
konfirmuar dhe se kjo shpallje i është konfirmuar edhe gjykatës...i takon kërkuesit që të
provojë dhe të bindë gjykatën për ato që pretendon. Në të kundërt personi i tretë ka provuar
se janë kryer të gjitha veprimet procedurale nga ana e gjykatës, që kanë të bëjnë me
shpalljen e vendimit gjyqësor...”.
6. Kundër vendimit nr.47, datë 02.12.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë ka ushtruar
rekurs kërkuesi Petrit (Pandeli) Golka, më datë 30.12.2008, me të cilin kërkon prishjen e
vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë,
7. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar;
7.1 Neni 16 i K.Pr.Civile: Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
propozojnë palët.
291
7.2 Neni 18 i K.Pr.Civile: Asnjë palë nuk mund të gjykohet pa u dëgjuar ose pa u
thirrur në gjykim.
7.3 Neni 122 i K.Pr.Civile: Njoftimi është i pavlefshëm kur nuk janë zbatuar
dispozitat që kanë lidhje me mënyrën dhe personin të cilit i duhet dorëzuar
kopja e aktit, ose kur ka pasiguri të plotë për personin ose datën e njoftimit.
7.4 Neni 123 i K.Pr.Civile: Pavlefshmëria e vendimeve të gjykatës që mund të
shqyrtohen në gjykatën e apelit ose për të cilat mund të bëhet kërkesë në
Gjykatën e Lartë, vlerësohet brenda kufijve dhe rregullave të caktuara për
këto mjete të kundërshtimit.
7.5 Neni 131 i K.Pr.Civile ....Në të gjitha këto raste, personi që merr njoftimin
duhet të nënshkruajë origjinalin ose kopjen e saj, duke marrë përsipër
detyrimin që kopjen tjetër t’ia dorëzojë personit të thirrur. Gjithashtu bëhet
shënimi në kopjen që mban nëpunësi i gjykatës edhe për marrëdhëniet e këtij
personi me personin që i drejtohet njoftimi.
7.6 Neni 133 i K.Pr.Civile: Kur marrësit nuk i dihet vendbanimi ose vendqëndrimi
në Republikën e Shqipërisë, ose nuk ka zgjedhur një banesë, apo nuk ka
caktuar një përfaqësues të tij, sipas nenit 131 të këtij Kodi, njoftimi i aktit
bëhet nëpërmjet afishimit të kopjes në gjykatën e vendit ku do të gjykohet
mosmarrëveshja, si dhe në vendin e afishimit ku ka pasur vendbanimin e
fundit.
8. Se rekursi i paraqitur nga kërkuesi Petrit (Pandeli) Golka përmban shkaqe nga ato
të parashikuara në nenin 472 të K.Pr.Civile. Për shkak të shkeljeve të rënda procedurale,
vendimet e dhëna nga të dy gjykatat më të ulëta janë rezultat i zhvillimit të një procesi jo të
rregullt ligjor.
9. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, përpara se të parashtrojë analizën ligjore se përse
vendimi i gjykatave të faktit është i pabazuar në ligjin procedural, vlerëson të evidentojë edhe
njëherë se cili është shkaku i vërtetë ligjor i kërkimit në këtë gjykim, pasi në vlerësimin e tij
konstaton se gjykatat (në arsyetimin që kanë bërë në vendim), nuk e ka kuptuar qartë natyrën
e vërtetë të mosmarrëveshjes.
10. Objekti i kërkimit të kërkuesit në çështjen objekt gjykimi është: “Rivendosje në
afatin e ankimit të vendimit nr.484, datë 20.02.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë,
për shkak të mospasjes dijeni të zhvillimit të procesit gjyqësor nga pavlefshmëria e
njoftimeve të bëra nga gjykata”.
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se detyrimi kryesor i gjykatës, sipas
nenit 16 të K.Pr.Civile, është zgjidhja e mosmarrëveshjes në përputhje me dispozitat ligjore
dhe normat e tjera që janë në fuqi. Gjykata e njeh vetë ligjin dhe është ajo që duhet të
orientojë palët për ecurinë normale të procesit; ajo bën një hetim të plotë dhe të gjithanshëm
të mosmarrëveshjes, duke e zgjidhur atë në përputhje me ligjin, pa u lidhur me përcaktimet e
palëve. Në këtë rast, për gjykatën është thelbësore të saktësojë atë që përbën arsyen e vërtetë
të ngritjes së padisë, “thelbin real të mosmarrëveshjes”, pra, identifikimin e qartë të qëllimit
që ka paditësi kur ka iniciuar procesin gjyqësor dhe ka investuar gjykatën me kërkimet e tij.
12. Ky vlerësim i Kolegjit është në përputhje me qëndrimin e mbajtur nga Kolegjet e
Bashkuara në vendimin unifikues nr.3/2012, ku kanë konkluduar se: “Gjykata e zbulon
shkakun e padisë së paditësit duke e analizuar padinë në tërësinë e saj dhe jo duke u kufizuar
tek dispozitat ligjore të referuara nga paditësi në pjesën hyrëse të saj. Mund të ndodhë që
paditësi të referojë gabimisht dispozitat ligjore, porse nga leximi i kërkesëpadisë del e qartë
e drejta që ai kërkon të mbrojë. Në këtë rast gjykata duhet të zgjidhë çështjen konform
292
shkakut që rezulton nga shqyrtimi në tërësi i kërkesëpadisë, duke bërë lidhjen midis fakteve
që pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë dhe të drejtave apo interesave që ai pretendon
se i janë cenuar”.
13. Për rrjedhojë, lidhur me çështjen objekt gjykimi, gjykata nuk duhej të nisej thjesht
nga mënyra se si kërkuesi e ka formuluar objektin e kërkimit e tij, por nga shkaku i vërtetë
ligjor i mosmarrëveshjes si dhe qëllimi që kërkon të arrijë me anë të këtij gjykimi. Rezulton
qartë se nga kërkesa, pretendimet e parashtruara nga kërkuesit në proces, rekursi i paraqitur
para kësaj gjykate, etj., se qëllimi i vërtetë i kërkuesit në këtë proces është deklarimi i
pavlefshëm i njoftimeve, pasi ai pretendon se nuk ka pasur asnjë dijeni për procesin gjyqësor
civil të zhvilluar ndaj tij nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë ku është marrë vendimi civil
nr.484, datë 20.02.2008.
14. Ky është dhe shkaku ligjor i konfliktit dhe kjo ishte ajo ç’ka duhet të zgjidhte me
vendim gjykata e faktit. Fakti që përveç sa me sipër kërkuesi kërkon edhe rivendosjen në afat
nuk e bën kërkimin e “Pavlefshmërisë së njoftimeve” të pavlefshëm apo të papranueshëm,
pasi kërkimi për rivendosje në afat për shkak të pavlefshmërisë së njoftimeve në çështjen
objekt gjykimi është një kërkim dytësor që dhe mund të mos paraqitej fare (por dhe po u
paraqit nuk ndryshon gjë), pasi në rast se do të kemi pavlefshmëri të njoftimeve kërkuesi
automatikisht është i vendosur në afatin e ankimit.
15. Pavlefshmëria e një akti procedural, pavarësisht se është rrjedhojë e shkeljes së
ligjit, në ndryshim nga veprimet juridike absolutisht të pavlefshme të cilat nuk riparohen
asnjëherë, duhet të riparohet në të ardhmen, pasi ato e bëjnë procesin të parregullt dhe si
rrjedhim dhe vendimi i dhënë nga gjykata është rezultat i një procesi të kryer në shkelje të
ligjës. Në rast se për një akt të caktuar (siç është njoftimi në rastin konkret), ligji ka
parashikuar respektimin e detyrueshëm të formës dhe të procedurës së njoftimit, atëherë
duhet që kjo formë dhe kjo procedure të respektohet detyrimisht, në të kundërt akti mund të
shpallet i pavlefshëm.
16. Në rastin konkret, Kolegji konstaton se Gjykata e Shkallës së Parë Korçë gjatë
shqyrtimit gjyqësor ka pranuar se përmes shkresës nr.272 akti, datë 09.06.2008, dërguar
kryesekretarisë së gjykatës për efekt gjykimi, konfirmohet fakti se në kryesekretari nuk është
kthyer e konfirmuar shpallja e vendimit... rezultoi se kjo shpallje është protokolluar në
Komunën Drenovë me nr.62, datë 04.03.2008, por nuk rezulton fakti sa kohë ka qëndruar e
shpallur në vendin e shpalljes dhe konfirmimi kthyer gjykatës së shkallës së parë lidhur me
këtë veprim procedural me qëllim që të përcaktohet saktë koha e shpalljes dhe fillimin e
afatit të ankimit për kërkuesin. Ky arsyetim është konsideruar si i pabazuar nga Gjykata e
Apelit Korçë, e cila në kundërshtim më ligjin procedural, arsyeton se është realizuar edhe
shpallja, pra afishimi prej komunës ku ka vendbanimin e fundit i padituri..., por ekziston fakti
që nuk i është komunikuar gjykatës nga Komuna Drenovë, por ky pretendim është i pabazë
pasi neni 133 nuk ka asnjë detyrim për korrespodenca zyrtare midis gjykatës dhe komunave
apo organeve të tjera të pushtetit lokal..., bazuar nenit 12 të K.Pr.Civile i takon kërkuesit që
të provojë dhe të bindë gjykatën për ato që pretendon. Në të kundërt, personi i tretë ka
provuar se janë kryer të gjitha veprimet procedurale nga ana e gjykatës, që kanë të bëjnë me
shpalljen e vendimit gjyqësor.
17. Kolegji çmon se arsyetimi i mësipërm i Gjykatës së Apelit Korçë, i cili ka çuar në
ndryshimin e vendimit të gjykatës së faktit dhe rrëzimin e kërkesës, është i haptazi alogjik.
18. Në argumentim të sa më sipër, Kolegj vlerëson të theksojë se njoftimi i palëve
ndërgjyqëse për zhvillimin e procesit gjyqësor dhe akteve procedurale të nxjerra si pasojë e
tij, është një institut shumë i rëndësishëm i të drejtës sonë procedurale, respektimi i të cilit
është i domosdoshëm për zhvillimin e një procesi të rregullt ligjor. Detyrimi i gjykatës për të
bërë njoftimin efektiv të palëve në një gjykim lind nga e drejta që kanë palët për të marrë
pjesë në një proces gjyqësor në respektim të parimit të kontradiktorialitetit, parim ky që është
293
parashikuar në nenin 20 të K.Pr.Civile dhe që nënkupton se çdo pale në një proces gjyqësor
duhet t’i sigurohen të gjitha mundësitë ligjore për të diskutuar dhe parashtruar faktet, provat
apo shpjegimet si edhe kundërshtarëve të tyre duhet t’u sigurohet mundësia ligjore e
kundërshtimit; të gjithë palëve në një proces duhet t’u ofrohen mundësi të barabarta për të
paraqitur pretendimet/prapësimet dhe për të mbrojtur të drejtat e tyre.
19. Thelbi i këtij parimi është se asnjë nga palët e një procesi nuk mund të gjykohet
pa u thirrur për të marrë pjesë në këtë proces dhe pa ushtruar të drejtat procedurale që
rrjedhin prej tij (nenet 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24 të K.Pr.Civile). E drejta për të marrë pjesë në
gjykim nuk duhet konsideruar thjesht si një e drejtë formale, ku palëve t’i garantohet thjesht
prania fizike gjatë procesit civil, por përkundrazi duhet që legjislacioni procedural në radhë të
parë, dhe më pas gjyqtari gjatë gjykimit, t’u japin mundësi të barabarta palëve për të
paraqitur argumente dhe prova në mbrojtje të interesave të tyre (vendimi i Gjykatës
Kushtetuese nr.34/2011). Vetëm pasi të jenë zbatuar me rigorozitet këto rregulla, mund të
thuhet se pala ka marrë dijeni efektivisht për ditën e gjykimit dhe nëse nuk paraqitet,
konsiderohet se ka hequr dorë nga e drejta për të marrë pjesë personalisht në këtë gjykim.
20. Mosrespektimi i këtyre rregullave çon në pavlefshmërinë e aktit procedural i
parashikuar në nenin 119 të K.Pr.Civile, në të cilin thuhet shprehimisht se: “Akti mund të
shpallet i pavlefshëm kur i mungojnë të dhënat e domosdoshme për arritjen e qëllimit të tij”.
Në analizë të kësaj dispozite rezulton se akti procedural, (shpallja e vendimit nr.484, datë
20.02.2008 pranë Komunës Drenovë), i cili nuk është kryer në formën e kërkuar nga ligji,
mund të shpallet i pavlefshëm.
21. Ligjvënësi i ka kushtuar një rëndësi të madhe formës së akteve procedurale si dhe
procedurës që duhet të zbatohet për ekzekutimin e tyre, pasi këto të fundit janë mjetet me anë
të së cilave gjykata dhe palët shfaqin vullnetin e tyre për zhvillimin e procesit gjyqësor. Në
varësi të faktit nëse një akt e arrin qëllimin për të cilin është krijuar, vijnë dhe pasojat e tjera
që kanë të bëjnë me vlefshmërinë e tij. Pikërisht qëllimi i aktit procedural merr një rëndësi të
veçantë kur diskutohet pavlefshmëria e tij.
22. Në nenin 122 të K.Pr.Civile parashikohet qartë se: “Njoftimi është i pavlefshëm
kur nuk janë zbatuar dispozitat që kanë lidhje me mënyrën dhe personin të cilit i duhet
dorëzuar kopja e aktit ose kur ka pasiguri të plotë për personin apo datën e njoftimit”.
23. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykata e faktit gjatë zhvillimit të
gjykimit pa praninë e palëve, duhet të bënte njoftimet pranë Komunës Drenovë ku mendohet
se kishte vendbanimin i padituri, ajo duhet të respektonte me rigorozitet kërkesat e neneve
129, 130 të K.Pr.Civile për njoftimin e të paditurit, të cilat rezultojnë të paplotësuara. Sikur
ka pranuar gjykata faktit në shqyrtimin e kërkesës, nga shkresa nr.272 akti, dt. 09.06.2008 e
dërguar kryesekretarisë së Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë për efekt gjykimi, konfirmohet
fakti se në kryesekretari nuk është kthyer e konfirmuar shpallja e vendimit. Pra në dosjen
gjyqësore nuk ekzistojnë konfirmimi i kthyer Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë lidhur me
shpallje në respektim të këtyre dispozitave pranë vendbanimit të të paditurit, duke përfshirë
njoftimin për kohën e shpalljes dhe fillimin e afatit të ankimit për palën kërkuese Petrit
(Pandeli) Golka.
24. Në këto rrethana Kolegji Civil vlerëson që veprimet e kryera nga Gjykata e
Rrethit Gjyqësorë Korçë, në dhënien e vendimit civil nr.484, datë 20.02.2008, vijnë në
kundërshtim me rregullat e detyrueshme për njoftimet të parashikuar në nenin 128 e vijues të
K.Pr.Civile, bazuar në nenin 122 të K.Pr.Civile, ato konsiderohen të pavlefshme.
26. Për arsyet e mësipërme, në zbatim të neneve 122, 467, shkronja “ç” dhe 472,
shkronja “b’, Kolegji Civil vjen në përfundimin se vendimet e dhëna në të dy shkallët e
gjykimit duhet të prishen dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë, me tjetër trup gjykues
294
PËR KËTO ARSYE
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.47, datë 02.12.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe vendimit
nr.41-2008-1729 (272) Prot., datë 14.07.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçë, me tjetër trup
gjykues.
Tiranë, më 18.10.2013
MENDIMI I PAKICËS
Si gjyqtar në pakicë kam qëndrimin se Kolegji Civil nuk duhet të kishte vendosur
prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë dhe të vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë duke e dërguar çështjen për rishqyrtim në gjykatën e shkallës së parë.
Kolegji Civil duhet të vendoste prishjen e vendimit të gjykatës së apelit duke lënë në fuqi
vendimin e dhënë nga gjykata e shkallës së parë me arsyetim pjesërisht të ndryshuar, duke
pranuar padinë dhe shpallur të pavlefshëm njoftimin me shpallje të palës kërkuese Petrit
(Pandeli) Golka për vendimin nr.484, datë 20.02.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
Si gjyqtar në pakicë kam të njëjtin qëndrim me shumicën përsa i përket arsyetimit dhe
interpretimit të hollësishëm të ligjit për zgjidhjen e drejtë të çështjes objekt i këtij gjykimi,
mbështetur mbi po ato rrethana të faktit që kanë pranuar të dy gjykatat më të ulëta, në thelb të
përmbledhura si vijon:
- Pavarësisht nga ndonjë mangësi terminologjie juridike dhe përsa i përket normës
konkrete të së drejtës pozitive të referuar nga pala kërkuese në mbështetje të
padisë së saj, është e qartë se, shkak ligjor dhe objekt i kërkesës, arsyeja dhe
vullneti i palës kërkuese në të gjitha parashtrimet e qëndrimeve të saj gjatë
gjykimit nuk është rivendosja në afat e së drejtës së ankimit (neni 458 i
K.Pr.Civile), por qartazi pavlefshmëria e njoftimeve (nenet 122 dhe 445 të
K.Pr.Civile). Sa më sipër gjen mbështetje edhe në përfundimet e vendimit
unifikues nr.3/2012 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
- Nga vetë rrethanat e faktit të pranuara nga gjykatat më të ulëta, rezulton se
njoftimi me anë të shpalljes për palën kërkuese Petrit (Pandeli) Golka, gjatë
gjykimit në shkallë të parë të çështjes në mungesë të kësaj pale kërkuese (e thirrur
si e paditur në atë gjykim), është kryer në shkelje të dukshme të dispozitave
procedurale civile për njoftimet, me efekt pavlefshmërinë e atij njoftimi.
Por, si gjyqtar në pakicë nuk e gjej të mbështetur në ligjin procedural vetëm
përfundimin dhe disponimin e shumicës së Kolegjit Civil për të prishur dy vendimet e
gjykatave më të ulëta duke e kthyer çështjen për rishqyrtim në gjykatën e shkallës së parë.
Së pari, shumica e Kolegjit Civil ka disponuar sipas mënyrës së zgjidhjes së çështjes
në rastet e parashikuara në nenin 467 dhe 472 (shkronja “b”) të K.Pr.Civile.
295
Por, si gjyqtar në pakicë, kam mendimin se ky lloj disponimi nuk është i zbatueshëm
në rastin e gjykimit të padisë (kërkesës) me shkak ligjor dhe objekt pavlefshmërinë e
njoftimit (neni 445) apo rivendosjen në afat të së drejtës së ankimit (neni 458), në kushtet kur
vetë ky kërkim pranohet si i provuar dhe i mbështetur në ligj.
Neni 467 gjen zbatim atëherë kur në rrugën e shqyrtimit të zakonshëm të padisë së
themelit, nga gjykata më e lartë e investuar sipas rastit me ankim apo rekurs, konstatohet
p.sh. se gjykata më e ulët ka shkelur dispozitat procedurale mbi njoftimet me pasojë
padijeninë e palës ankuese për zhvillimin e procesit (shkronja “ç” e nenit 467). Në këtë rast,
detyrimisht, vendimi i gjykatës apo gjykatave më të ulëta duhet të prishet dhe çështja të
dërgohet për rishqyrtim në gjykatën ku ka ndodhur shkelja e rëndë procedurale lidhur me
njoftimet.
Ndërsa në rastin e kërkesave bazuar në nenin 445, objekt shqyrtimi janë thjesht
vlefshmëria, respektimi ose jo dispozitave procedurale mbi njoftimet, gjatë gjykimit të një
padie për të cilin gjykatat tashmë kanë dhënë vendim për zgjidhjen e çështjes. Duke qenë se
janë vlerësuar të rregullta njoftimet për zhvillimin e gjykimit apo për vënien në dijeni të palës
në mungesë me përmbajtjen e vendimit për zgjidhjen e çështjes, rrjedhimisht, vendimi për
zgjidhjen e çështjes në themel ka marrë formë të prerë dhe, në këtë kuptim, nuk mund të
kundërshtohen më në gjykatën më të lartë në rrugën e zakonshme të ankimit. Por, nëse
gjykata e pranon kërkesën për pavlefshmërinë e njoftimeve, atëherë pala që ka qenë në
mungesë fiton të drejtën për të kundërshtuar në gjykatën më të lartë vendimin gjyqësor të
dhënë në mungesë të saj, i cili, për këtë palë, quhet se nuk ka më formën e prerë.
E njëjta logjikë dhe interpretim juridik gjen zbatim edhe në rastin e kërkesës së
bazuar në nenin 458 të K.Pr.Civile për rivendosjen në afat të së drejtës së ankimit.
Së dyti, vetë shumica e Kolegjit Civil arsyeton dhe pranon, mbështetur në vetë
rrethanat e faktit të pranuara nga gjykatat më të ulëta, se nuk ka asnjë rëndësi kërkimi tjetër
për rivendosje në afat të ankimit, përderisa, gjendet e mbështetur në ligj kërkimi thelbësor për
pavlefshmërinë e njoftimit. Pra, pranohet nga vetë shumica e Kolegjit se jemi përpara
shkeljes së rregullave procedurale mbi njoftimet në gjykatën e shkallës së parë që ka zgjidhur
mosmarrëveshjen e themelit mes palës kërkuese dhe personit të tretë.
Në të tilla rrethana, në rigjykim, gjykatës së shkallës së parë nuk i ka mbetur asgjë për
të rishqyrtuar, për faktin e thjeshtë se vetë Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë ka konkluduar
tashmë se jemi përpara pavlefshmërisë së njoftimeve sipas nenit 445 të K.Pr.Civile. Aq më
tepër që vetë shumica e Kolegjit Civil nuk parashtron ndonjë orientim konkret për gjykatën e
shkallës së parë për ta mbajtur parasysh në rishqyrtimin në gjykatën e shkallës së parë të
kësaj çështjeje me shkak ligjor dhe objekt pavlefshmëri njoftimi.
Prandaj, duke pasur parasysh sa arsyetohet më sipër, si gjyqtar në pakicë, kam
qëndrimin se, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë duhet të kishte vendosur prishjen e vendimit
të gjykatës së apelit duke lënë në fuqi vendimin e dhënë nga gjykata e shkallës së parë që
kishte pranuar kërkesën, me ndryshimin në disponimin e vendimit duke konstatuar
pavlefshmërinë e njoftimit me shpallje të vendimit nr.484 datë 20.02.2008 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Korçë.
Ardian Dvorani
296
Nr.00-2013-2468 i Vendimit (574)
VENDIM

Ardian Nuni Anëtar
Artan Broci Anëtar
Mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 18.10.2013 , çështjen civile që i përket:
PADITËS: DOD RUÇI, në mungesë

TË PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE LEZHË; në mungesë
OBJEKTI:
Shfuqizimin e vendimit nr.69 të DRSSH Lezhë për mbylljen e pensionit.
Detyrimin e DRSSH t’i njohë paditësit Dod Ruçi,
vjetërsi në punë në marrëdhënie me Minierën e Bakrit Kurbnesh,
për periudhën 10.01.1978-30.11.1987, nga 01.15.1978 si dhe nga 01.01.1994.
Baza Ligjore: Nenet 32,153 dhe 324 e 325 të K.Pr.C.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë me vendimin nr.182, datë 03.12.2007 ka vendosur:

Shfuqizimin e vendimit nr.69 për mbylljen e pensionit (trajtim i veçantë) si
punëtor nëntoke për paditësin Dod Bib Ruçi.
Detyrimin e Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Lezhë t’i njohë
paditësit Dod Bib Ruçi vjetërsinë e punës në marrëdhënie me Minierën e
Bakrit Kurbnesh për periudhat 10.01.1978-30.11.1978, nga 01-15.12.1978, si
dhe nga 01.01.1994-30.11.1994 si punëtor nëntoke, sipas shënimeve në
librezën e punës.
Detyrimin e DRSSH Lezhë për çeljen dhe vazhdimin e pagesës së pensionit
(trajtimit të veçantë) për paditësin Dod Ruçi.
Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.430, datë 02.10.2008 ka vendosur:

Lezhë dhe pushimin e gjykimit të çështjes.
Kundër vendimit nr.430, datë 02.10.2008 të Gjykatës së Apelit Shkodër, në

mbështetje me nenin 472 të K.Pr.C, ka ushtruar rekurs pala paditëse Dod Ruçi, që kërkon
prishjen e vendimit nr.430, datë 02.10.2008 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Apelit Shkodër, me tjetër trup gjykues dhe parashtron
shkaqet si më poshtë vijon:
- Vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër është rezultat i mosrespektimit ose i zbatimit të
keq të ligjit;
297
- I jam drejtuar gjykatës sipas njoftimit të bërë nga pala e paditur me shkresën nr.9/12,
datë 07.01.2008, ku në të thuhet se në rast se nuk jam dakord me vendimin e tyre
mund t’i drejtohem gjykatës. Edhe në seancë gjyqësore përfaqësuesi i DRSSH ka
shpjeguar se ankimi nuk mund të shqyrtohet në rrugë administrative por duhet t’i
drejtohesh drejtpërdrejt gjykatës, pasi komisionet e ankimeve janë ngritur në zbatim
të ligjit “Për sigurimet shoqërore” dhe në rastin e përfitimeve të parakohshme kemi të
bëjmë me ligj tjetër organik, Ligji “Për trajtimin e veçantë të minatorëve nëntokë”;
- Gjykata e apelit në arsyetimin e saj i referohet nenit 4 të Ligjit për “Sigurimet
Shoqërore” dhe citon gabimisht këtë nen kur thotë së DRSSH ka detyrimin për
pranimin e dokumenteve dhe caktimin e pensionit për trajtim të veçantë. Ky nen nuk
përmban këtë rregullim dhe kjo gjykatë ngatërron pensionin e pleqërisë të rregulluar
në Ligjin nr.7503, datë 11.05.1993 (me rregulloret dhe udhëzimet përkatëse) me
Ligjin nr.8685, datë 09.11.2001;
- Në mungesë të një përcaktimi në Ligjin nr.8685, datë 09.11.2000, sipas Udhëzimit
nr.1, datë 16.01.2001, në këto raste do të ndiqen procedurat e përcaktuara në
rregulloren për caktimin/administrimin e përfitimeve suplementare të ushtarakëve. Në
Ligjin nr.8087, datë 13.03.1996 “Për sigurimet shoqërore suplementare të
ushtarakëve” përcaktohet se ankimet kundra vendimeve për përfitime bëhen në
gjykatë. Komisionet Rajonale të Ankimit nuk mund të shqyrtojnë dhe të marrin
atribute për zgjidhjen e marrëdhënieve që rregullohen nga ligje të tjera, jo vetëm se
nuk është përcaktuar në asnjë urdhër/udhëzim, por edhe se sipas rregullores së ISSH
nr.8, datë 21.10.1994 mbi bazën e të cilit funksionojnë këto komisione, ato shqyrtojnë
kërkesa të pafavorshme të dhëna nga dega e përfitimeve të DRSSH;
- Pas prishjes së vendimit nga kjo gjykatë është ngritur ky problem në ISSH Tiranë, e
cila ka shpjeguar se Komisionet e Ankimeve të ngritura në zbatim të “Ligjit për
Sigurimet Shoqërore” nuk kanë kompetencë ligjore për shqyrtimin e vendimeve të
marra për mbylljen e trajtimit të veçantë, prandaj i ka urdhëruar Drejtorisë Rajonale të
mos pranojë kërkesa për shqyrtim, si dhe ka i kërkuar Drejtorit Rajonal të verë në
dijeni me shkresë të veçantë, si gjykatën e rrethit ashtu edhe gjykatën e apelit, për
gjykimin e këtyre ankesave, pa shfrytëzuar rrugën administrative.

pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtares Arjana Fullani; si dhe diskutoi çështjen në
tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Dod Ruçi është banor në
fshatin Kulme të Rrethit Mirditë, i ditëlindjes 1960, i cili ka përfituar trajtim të veçantë
financiar si punonjës nëntoke me vendim nr.005694, datë 03.09.2000 duke filluar nga data
16.12.2000.
2. Pas kontrollit të ushtruar nga grupi i auditit të ISSH ka dalë raporti përfundimtar,
ku, ndër të tjera, për paditësin ka rezultuar se nuk plotëson kushtet e parashikuara në nenin 2
të ligjit nr.8685, datë 09.11.2000 “Për një trajtim të veçantë të punonjësve që kanë punuar në
minierë nën tokë”i ndryshuar, duke qenë se nga datat 10.01.1978-30.11.1978 nuk ka punuar
në nëntoke, për periudhën 01-15.12.1978 nuk i del emri dhe nga data 01.01.1994-30.11.1994
ka punuar elektricist.
3. Me shkresën nr.9/12 prot., datë 07.01.2008 paditësi Dod Ruçi është njoftuar nga
pala e paditur se i është mbyllur pensioni, si rezultat i kontrollit, duke e orientuar se nëse ka
pretendime t’i drejtohet gjykatës.
4. Në këto rrethana, pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padi objekt shqyrtimi.
298
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lezhë, me vendimin nr.182, datë 03.12.2007 ka
vendosur: “Shfuqizimin e vendimit nr.69 për mbylljen e pensionit (trajtim i veçantë) si
punëtor nëntoke për paditësin Dod Ruçi. Detyrimin e Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve
Shoqërore Lezhë t’i njohë paditësit Dod Bib Ruçi vjetërsinë e punës në marrëdhënie me
Minierën e Bakrit Kurbnesh për periudhat 10.01.1978-30.11.1978, nga 01-15.12.1978, si dhe
nga 01.01.1994-30.11.1994 si punëtor nëntoke sipas shënimeve në librezën e punës.
Detyrimin e DRSSH Lezhë për çeljen dhe vazhdimin e pagesës së pensionit (trajtimit të
veçantë) për paditësin Dod Ruçi”.
5.1 Arsyetimi i gjykatës ... paditësi ka dorëzuar në sigurimet shoqërore një librezë
pune të tipit të vjetër, të plotësuar dhe nënshkruar nga punonjësi i shtetit brenda kufijve e
kompetencës dhe në formën e caktuar, dokument ky që në bazë të nenit 253 të K.Pr.Civile
përbën provë të plotë, ku pala e paditur nuk e ka goditur për falsitet, ku dhe në seancë
gjyqësore nuk pretendon për falsitetin e saj. Paditësi ka punuar vazhdimisht për vitet që janë
shënuar në librezën e punës si vagonist dhe elektrovozist nëntoke, ku edhe pretendimi i palës
së paditur se për periudhën 01.01.1994-30.11.1994 ka punuar si elektricist sipas shënimeve
në bordero, është ngatërruar pasi në bordero është shënuar shkurt “efekt.” që do të thotë
elektrovozist dhe jo elektricist...
Gjykata vendosi të pyeste dhe dëshmitarë që kanë punuar së bashku me paditësin...të
cilët deklaruan se me paditësin kanë punuar gjatë viteve 1978-1994 ku kanë punuar në
minierë nëntoke, paditësi fillimisht ka punuar si vagonist dhe më vonë ndihmës elektrovozist,
dhe në fund elektrovozist dhe asnjëherë nuk ka punuar elektricist, pasi nuk mund të punojë
elektricist një person që nuk është i specializuar. Pala e paditur nuk solli në gjykatë asnjë
fakt apo argument që të kundërshtojë pretendimet e palës paditëse, apo të argumentojë
vendimin e saj.
“Prishjen e vendimit nr.182, datë 21.02.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lezhë dhe
pushimin e gjykimit të çështjes”.
6.1 Arsyetimi i gjykatës ...jemi përpara rastit të parashikuar në nenin 468 të
K.Pr.Civile. Kjo padi nuk mund të ngrihet për shkak të mungesës së juridiksionit gjyqësor.
Paditësi duhet të ushtronte rekursin administrativ pasi jemi përpara një akti administrativ të
nxjerrë nga pala e paditur, i cili prodhon pasojë ligjore për paditësin. Në bazë të K.Pr.Civile
dhe K.Pr.Administrative paditësi për këtë vendim të palës së paditur duhet t’i drejtohet me
ankesë KRA Lezhe dhe KQA Tiranë.
7. Kundër vendimit nr.430, datë 02.10.2008 të Gjykatës së Apelit Shkodër në
mbështetje me nenin 472 të K.Pr.C, ka ushtruar rekurs pala paditëse Dod Ruçi, që kërkon
prishjen e vendimit nr.430, datë 02.10.2008 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në Gjykatën e Apelit Shkodër, me tjetër trup gjykues.
Ligji i zbatueshëm
mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në ligje të
veçanta”.
9. Se rekursi i paraqitur nga paditësi Dod Ruci përmban shkaqe ligjore që motivojnë
cenimin e vendimit nr.430, datë 02.10.2008 të Gjykatës së Apelit Shkodër. Për rrjedhojë ky
vendim duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet po asaj gjykate për rishqyrtim.
padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte, vendimit të gjykatës dhe shkaqeve të
rekursit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se mosmarrëveshja objekt
299
shqyrtimi i përket juridiksionit gjyqësor dhe se gjykata e apelit duhet të kishte marrë në
shqyrtim dhe të vlerësonte bazueshmërinë në ligj të vendimit të gjykatës së shkallës së parë.
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga
gjykata e apelit se për rastin në shqyrtim “...nuk është ezauruar ankimi në rrugë
administrative,...” dhe “...se çështja nuk hyn në juridiksionin gjyqësor...” nuk gjen
mbështetje në ligj.
12. Në këtë kuptim, ky Kolegj e gjen me vend të rikonfirmojë se juridiksioni është
çështje që përcaktohet shprehimisht nga ligji dhe nuk mund të përcaktohet mbi interpretimet
apo qëndrimet që rrjedhin nga dispozitat me karakter lejues apo referues, sikurse parashtrohet
nga gjykata e apelit.
13. Sipas nenit 36§1 të Kodit të Procedurës Civile janë në juridiksionin gjyqësor të
gjitha mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në
ligje të veçanta.
14. Ndryshe nga sa pranon Gjykata e Apelit Shkodër, ky Kolegj, në interpretim të
dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin konkret, vlerëson se në kushtet kur
mosmarrëveshja objekt gjykimi ka për objekt rivendosjen e të drejtave të përfituara më parë
sipas legjislacionit të kohës kur kanë lindur ato dhe janë trajtuar në rrugë administrative
dhe/ose gjyqësore, nëse juridiksioni për shqyrtimin e mosmarrëveshjes nuk është përcaktuar
në mënyrë eksplicite në ligjin e posaçëm, gjejnë zbatim dispozitat mbi juridiksionin e
shqyrtimit të mosmarrëveshjeve të parashikuara në Kodin e Procedurës Civile.
15. Pra, një çështje mund të nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor vetëm kur ligji në
mënyrë eksplicite ka përcaktuar se subjekti pretendues, përpara se t’i drejtohet gjykatës,
duhet të shterojë juridiksionin administrativ. Në këto raste mos ndjekja e juridiksionit
administrativ pengon marrjen në shqyrtim të çështjes nga ana e gjykatës.
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se konkluzioni i gjykatës së apelit nuk
është i drejtë, pasi në vështrim ligjit nr.8685/2000 “Për një trajtim të veçantë të punonjësve
që kanë punuar në miniera në nëntokë”, i ndryshuar, për subjektet që mund të cenohen nga
riverifikimi i këtij trajtimi të veçantë financiar nuk ka ndonjë dispozitë që të parashikojë në
mënyrë të saktë e të detyrueshme, rrugën administrative të ankimit ndaj këtyre akteve. Në
këtë ligj ankimi administrativ nuk është parashikuar as si mundësi dhe jo si detyrim për
subjektet e interesuara.
17. Ky qëndrim buron dhe nga praktika gjyqësore e njësuar e Gjykatës së Lartë, në
Vendimin Unifikues nr.1, datë 26.11.2010 të Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, ku
është arritur në konkluzionin se: "Ndjekja e rrugës administrative (të apelimit administrativ)
për zgjidhjen e mosmarrëveshjes administrative përpara se subjekti t'i drejtohet gjykatës
është e detyrueshme vetëm nëse ligji, që rregullon marrëdhëniet juridike dhe veprimtarinë
administrative të fushës përkatëse, parashikon shprehimisht se ndaj aktit administrativ mund
të ushtrohet ankim administrativ, si dhe tregon organin apo organet konkrete administrative
tek të cilët eventualisht, sipas hierarkisë, duhet të drejtohet apelimi administrativ...Ligji i
posaçëm mund të parashikojë edhe modalitete konkrete mbi afatet, kushtet e procedurat që
duhen respektuar për të bërë të pranueshëm për shqyrtim në themel ankimin administrativ,
për procedurat e shqyrtimit dhe natyrën e vendimmarrjes nga organi administrativ, etj. Nëse
rregulla të tilla eventuale nuk janë parashikuar, gjejnë zbatim afatet, kushtet e procedurat e
parashikuara nga Kodi i Procedurave Administrative".
18. Në analizë sa më sipër, ky kolegj arrin në përfundimin se për sa kohë në ligjin
nr.8685, datë 09.11.2000 “Për një trajtim të veçantë të punonjësve që kanë punuar në miniera
në nëntokë”, i ndryshuar, nuk është parashikuar ndjekja e një procedure të detyrueshme
administrative për zgjidhjen e mosmarrëveshjes, paditësi ka të drejtë që të kërkojë
rivendosjen e të drejtës së tij të pretenduar të shkelur drejtpërdrejtë në gjykatë, pasi kur flitet
për rrugë administrative të detyrueshme te ligji i posaçëm, kuptojmë organin ku duhet të
300
paraqitet kërkesa ankimore, afatin brenda së cilës shqyrtohet ankimi, vendimet që merren nga
organi më i lartë, e drejta e ankimit kundër këtij vendimi, etj.
19. Përsa më sipër dhe në rrethanat kur gjykata e apelit nuk ka marrë në shqyrtim
themelin e çështjes dhe ligjshmërinë e vendimit të gjykatës së shkallës së parë, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.430, date 02.10.2008 i Gjykatës së Apelit Shkodër,
me të cilin është prishur vendimi nr.182, datë 03.12.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Lezhë dhe pushuar gjykimi i çështjes, duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim
po pranë asaj gjykate.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.430, datë 02.10.2008 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe
Tiranë, më 18.10.2013
301
Nr.00-2013-2378 i Vendimit (575)
VENDIM

në seancën gjyqësore të datës 22.10.2013 mori në shqyrtim çështjen civile që u përket palëve:
PADITËS: SHOQËRIA “TRITAL” SH.P.K.

TË PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
TATIMEVE TIRANË.
DREJTORIA RAJONALE TATIMORE
TIRANË.
OBJEKTI:
Anullimin e aktit administrativ Njoftim Vlerësimi me nr.89534/1, datë 10.01.2013,
me objekt pagesën e gjobës në shumën 100 000 lekë.
Marrjen e masës së sigurimit të padisë duke urdhëruar
zhbllokimin e menjëhershëm të llogarive bankare të shoqërisë dhe administratorit të saj.
Baza Ligjore: Neni 121-129 i Kodit të Procedurës Administrative,
Neni 202 e vijues i Kodit të Procedurës Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin e ndërmjetëm të datës 04.07.2013,

ka vendosur:
Të rrëzojë kërkesën e palës së paditur DRT Tiranë “Për nxjerrjen jashtë
juridiksionit gjyqësor të çështjes me nr.11428 Akti, me palë paditëse Shoqëria
“Trital“ Shpk, e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë dhe Drejtoria e
Përgjithshme e Tatimeve, me objekt:
Anullimi i aktit administrativ njoftim vlerësimi nr.89534/1, datë 10.01.2013
me objekt pagesën e gjobës në shumën 100.000 lekë. Marrjen e masës së
sigurimit të padisë, duke urdhëruar zhbllokimin e menjëhershëm të llogarive
bankare të shoqërisë dhe administratorit të saj.
Kundër vendimit të ndërmjetëm të datës 04.07.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Tiranë, ka paraqitur ankim të veçantë pala e paditur, Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë, e
cila ka kërkuar prishjen e vendimit të gjykatës dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit
gjyqësor, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës është i pambështetur në prova dhe në ligj.
- Administrata tatimore e ka dërguar njoftim vlerësimin tatimor të datës 10.01.2013 në
adresën e deklaruar në QKR nga vetë subjekti paditës, i cili sipas ligjit është i
302
detyruar që të deklarojë adresën e saktë në mënyrë që të sigurojë marrjen në kohë të
njoftimeve.
- Sipas ligjit, afati i marrjes dijeni për aktet që i dërgohen tatimpaguesit është shtatë
ditë kalendarike nga data e pranimit të dokumentit nga shërbimi postar, si rrjedhojë,
afati i ankimit administrativ ka përfunduar me datë 11.02.2013.
- Në mbështetje të nenit 107 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2009, “Për procedurat
tatimore në Republikën e Shqipërisë”, paditësi duhej të ezauronte ankimin
administrativ dhe në mbështetje të Vendimit Unifikues nr.3, datë 12.02.2008, gjykata
duhej të nxirrte çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori; dëgjoi pretendimet e Juristes
Marisa Nito, përfaqësuese me autorizim e palës paditëse Shoqërisë “Trital” shpk; konstatoi
mosparaqitjen dhe marrjen dijeni rregullisht të palëve të paditura Drejtoria e Përgjithshme e
Tatimeve Tiranë dhe Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Pala paditëse Shoqëria “Trital” Sh.p.k., është regjistruar si shoqëri me objekt të
veprimtarisë së saj “Tregtimin me shumicë apo pakicë të materialeve hekur dhe jo hekur,
etj.”, me seli të veprimtarisë së saj në Durrës. Me datë 02.10.2012, nga ana e shoqërisë është
depozituar vendimi për ndryshimin e selisë në Marikaj, Autostrada Tiranë- Durrës, Km 16-të,
ndërsa me datë 14.02.2013 është depozituar vendimi për ndryshimin e selisë në Xhavzotaj,
Autostrada Durrës-Tiranë, Km 5.
2. Me datë 07.12.2012, Drejtoria Rajonale e Tatimeve Durrës dhe Drejtoria e
Përgjithshme e Tatimeve Durrës, kanë ushtruar kontroll tek pala paditëse. Gjatë kontrollit,
ata kanë konstatuar se subjekti nuk ishte i pajisur me kasën fiskale dhe si rezultat i është vënë
gjobë në vlerën prej 100.000 lekë, me anë të procesverbalit të datës 07.12.2012.
Me datë 10.01.2013, Drejtoria Rajonale e Tatimeve Tiranë, ka nxjerrë “Njoftim
vlerësimi për detyrimet”, me nr.Prot. 89534/1, akt i cili është kthyer nga shërbimi postar i pa
njoftuar palës paditëse, për shkak se sipas shërbimit postar, subjekti ishte i panjohur.
Me shkresën nr.4745/1, datë 14.02.2013, Drejtoria Rajonale e Tatimeve Tiranë, ka
njoftuar palën paditëse për aktin e “Njoftim vlerësimi për detyrimet”, me nr.Prot. 89534/1,
duke ia dorëzuar këtë akt dorazi.
3. Me datë 25.02.2013, pala paditëse i është drejtuar Drejtorisë së Përgjithshme të
Tatimeve, duke kërkuar heqjen e gjobës.
Me Vendimin e datës 04.03.2013, Drejtoria e Apelimit Tatimor Tiranë e ka
konsideruar të papranueshëm ankimin e palës paditëse, për shkak të kalimit të afatit të
ankimit tatimor.
Me datë 25.03.2013, pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padi me palë
ndërgjyqëse, objekt dhe bazë ligjore të cituar më sipër. Nga ana e palëve të paditura është
kërkuar nxjerrja e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, për shkak se pala paditëse nuk ka
ezauruar ankimin administrativ.
Proçedurat gjyqësore
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin e ndërmjetëm të datës
04.07.2013, ka vendosur rrëzimin e kërkesës së palës së paditur DRT Tiranë për nxjerrjen
jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes, me arsyetimin se pala paditëse është njohur me
“Njoftim vlerësimin” e datës 10.01.2013, pas marrjes në dorëzim dorazi, nëpërmjet shkresës
303
përcjellëse nr.4745/1 Prot, datë 14.02.2013 dhe se pavarësisht se shoqëria ka ndryshuar
adresën, ky ndryshim është kryer me datë 22.02.2013.
5. Ndaj këtij vendimi, në mbështetje të nenit 59 të Kodit të Procedurës Civile (në
vazhdim K.Pr.Civile), ka paraqitur ankim të veçantë në Gjykatën e Lartë, pala e paditur
Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë, duke parashtruar shkaqet e përmendura në mënyrë të
zgjeruar në pjesën hyrëse të këtij vendimi dhe që në mënyrë të përmbledhur kanë të bëjnë me
faktin se pala e paditur i ka ezauruar procedurat për njoftimin e palës paditëse në lidhje me
njoftim vlerësimin tatimor, por ky ndryshim nuk ka qenë i mundur për shkak të
mosdeklarimit të ndryshimit të adresës nga pala paditëse.
vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, shkaqet e parashtruara në ankimin e veçantë
dhe aktet bashkëngjitur atij, arrin në përfundimin se ankimi i veçantë është paraqitur jashtë
afatit ligjor të parashikuar nga neni 59 i K.Pr.Civile.
7. Neni 59 i K.Pr.Civile parashikon se: “Gjykata në çdo fazë dhe shkallë të gjykimit,
qoftë edhe kryesisht, merr në shqyrtim nëse çështja që shqyrton bën pjesë në juridiksionin
gjyqësor apo atë administrativ. Kundër vendimit të dhënë për një rast të tillë, mund të bëhet
ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë”.
Neni 443 i K.Pr.Civile parashikon se: “Afati i ankimeve të veçanta është 5 ditë”.
8. Në rastin konkret, vendimi i gjykatës është marrë me datë 04.07.2013 dhe pala e
paditur ka qenë e pranishme në seancë. Ankimi i veçantë i palës së paditur mban datën
09.07.2013 dhe është protokolluar prej saj me nr.25594. Ky ankim është dorëzuar në postë
me datë 11.07.2013 (datë e cila konsiderohet dita e paraqitjes së ankimit) dhe është
protokolluar në Gjykatën e Lartë me datë 12.07.2013.
9. Në kuptim të nenit 444 të K.Pr.Civile, afati i ankimit të veçantë fillon nga e nesërmja
e shpalljes së vendimit dhe në rastin konkret ky afat fillon me datë 05.07.2013 dhe ky afat
mbaron me datë 10.07.2013, datë e cila nuk ishte datë pushimi zyrtar.
10. Në këto kushte, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se ankimi i veçantë i
paraqitur nga pala e paditur Drejtoria Rajonale e Tatimeve Tiranë, është paraqitur jashtë
afatit të parashikuar në nenet 59 dhe 443, 148 të K.Pr.Civile dhe për këto arsye ky Kolegj
nuk hyn në vlerësimin e shkaqeve të parashtruara në ankimin e veçantë nga pala e paditur.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të Nenit 485 dhe 59 të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 22.10.2013
304
Nr.00-2013-2108 i Vendimit (576)
VENDIM

PADITËS: VANGJEL KACIFA

I PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E POLICISË
SË SHTETIT TIRANË
OBJEKTI:
Anullim i vendimit nr.76, datë 26.11.2009
të Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit.
Anullim i Vendimit nr.3, datë 26.01.2010
të Komisionit të Apelimit pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit.
Anullim i Urdhërit nr.423, datë 02.02.2010
të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit.
Detyrimi i palës së paditur të më dëmshpërblejë me pagën e një viti
për zgjidhjen e kontratës së punës për shkaqe të pajustifikuara.
Baza Ligjore: Neni 77 i Ligjit nr.9749, datë 04.06.2007
“Për Policinë e Shtetit”,
Neni 27 i VKM nr.804, datë 21.11.2007,
si dhe neni 155 i Kodit të Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me Vendimin nr.468, datë 30.03.2010, ka

vendosur:
Pranimin e kërkesë padisë së paditësit Vangjel Kacifa.
Anullimin e vendimit nr.76, datë 26.11.2009 të Drejtorisë së Përgjithshme të
Policisë së Shtetit.
Anullimin e vendimit nr.03, datë 26.01.2010 të Komisionit të Apelimit pranë
Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit.
Anullim i Urdhërit nr.423, datë 02.02.2010 të Drejtorit të Përgjithshëm të
Policisë së Shtetit.
Detyrimi i palës së paditur të dëmshpërblejë paditësin me pagën e një viti pune,
për zgjidhjen e kontratës së punës pa shkaqe të justifikuara.
Gjykata e Apelit Gjirokastër me Vendimin nr.283, datë 08/09/2010 ka vendosur:
305
Gjirokastër vetëm përsa i përket masës së dëmshpërblimit për zgjidhjen e
kontratës së punës, si më poshtë:
Detyrimin e palës së paditur të dëmshpërblejë paditësin Vangjel Kacifa me
pagën e 3 (tre) muajve për zgjidhjen e kontratës së punës pa shkaqe të
justifikuara.
Lënien në fuqi të vendimit për pjesët e tjera të tij.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër nr.283, datë 08/09/2010, ka

ushtruar rekurs pala e paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit Tiranë, e cila
kërkon pranimin e rekursit, prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër
dhe të vendimit të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykatat nuk kanë marrë parasysh as formën dhe as përmbajtjen e urdhrit, i cili
është i vlefshëm dhe i nxjerrë në përputhje me K.Pr.Administrative.
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor nuk ka marrë në shqyrtim të gjitha faktet dhe provat, të
cilat ne i kemi paraqitur gjatë shqyrtimit gjyqësor dhe nuk ka mbajtur një qëndrim
asnjanës në përmbushje të detyrimeve procedurale, ndaj argumenteve tona, të
cilat janë pasqyruar në proces - verbalin gjyqësor. Gjykata e shkallës së parë nuk ka
pasqyruar drejt prapësimet e palës së paditur në vendimin përfundimtar.
- Gjykata duhet të kryente një hetim të plotë dhe të gjithanshëm, të bënte një cilësim
objektiv e të paanshëm të fakteve dhe provave të paraqitura të cilat lidhen me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që propozojnë palët.
- Gjykata e apelit ka ndryshuar vetëm masën e dëmshpërblimit dhe pikat e tjera i ka
lënë në fuqi sipas vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, pa
marrë në konsideratë pretendimet e palës sonë, të cilat i ritheksuam.
- Gjykata bën një analizë vetëm të autoritetit disiplinor dhe bën një argumentim të
gabuar në këtë rast, sepse baza ligjore e urdhrit objekt gjykimi është e saktë.
- Gjykata në këtë rast nuk ka marrë parasysh as formën dhe përmbajtjen e urdhrit, i
cili është i vlefshëm dhe i nxjerrë në përputhje me K.Pr.Administrative.
- Vangjel Kacifa vulosi dy pasaporta pa qenë prezent personat, kjo në kundërshtim
me Urdhrin e Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit, pra shkeli rregulloren
e disiplinës dhe për të u mor masa e përjashtimit nga policia.
Me Vendimin e datës 29.5.2013, Gjykata e Lartë në Dhomë Këshillimi ka vendosur


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori; konstatoi mungesën dhe pasjen
dijeni për seancën gjyqësore për palën paditëse Vangjel Kacifa, dëgjoi Juristët Ylli Zace,
Fatmir Shehu, Ervid Cobaj; përfaqësues sipas autorizimeve përkatëse të palës së paditur,
Drejtoria e Përgjithshme e Policisë së Shtetit; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Paditësi ka qenë me detyrë nënspecialist, Kontrollor në Stacionin e Policisë
Kufitare Kakavijë. Më datë 28.10.2009, në emisionin televiziv “FIKS FARE” janë denoncuar
shkelje në kryerjen e detyrës nga ana e punonjësve në Stacionin e Policisë Kufitare Kakavijë.
Konkretisht, më datë 22.10.2009, dy gazetarë të këtij emisioni të maskuar si dy qytetarë, kanë
arritur të vulosin pasaportat në Pikën e Kalimit Kufitar Kakavijë, në hyrje të RSH, pa qenë të
306
pranishëm, duke pretenduar pagesë të paligjshme ndaj një personi të paidentifikuar, i cili ka kryer
edhe lidhjen e tyre me paditësin dhe vulosjen e pasaportave.
2. Menjëherë pas transmetimit të këtij emisioni nga ana e Drejtorisë Rajonale për
Kufirin Gjirokastër, janë kryer edhe verifikimet përkatëse në sistemin TIMS dhe kamerat e
sigurisë, nga kanë rezultuar emrat e dy gazetarëve dhe fakti se ata kanë hyrë si këmbësorë në
territorin e RSH, me datë 22.10.2009, në orën 04.55. Nga kamerat e sigurisë është verifikuar se
në datën e caktuar, nga ora 04.30 deri pas orës 05.00 në sportelin ku paditësi kryente detyrën e tij,
nuk është paraqitur asnjë shtetas për tù regjistruar si hyrës në territorin e RSH. Ndërkohë po nga
kamerat e sigurisë ka rezultuar se në datën e caktuar, në orën 04.55 në kabinën ku paditësi
ushtronte detyrën ka hyrë vetëm një person, i paidentifikuar, i cili pasi ka qëndruar dy minuta
është larguar.
3. Lidhur me ngjarjen e mësipërme është bërë dhe kallëzim penal pranë
Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër dhe, pas kryerjes së veprimeve përkatëse
hetimore, është vendosur pushimi i çështjes penale 562-2009 që lidhej me kallëzimin për këtë
çështje, mbështetur në nenin 328/1/dh të K.Pr.Penale, për shkak se nuk është vërtetuar kryerja e
veprës penale të shpërdorimit të detyrës nga ana e punonjësit të policisë, paditësit Vangjel Kacifa.
4. Me vendimin nr.76, datë 26.11.2009 Drejtori i Përgjithshëm i Policisë së Shtetit
ka dhënë ndaj tij masën disiplinore të parashikuar nga neni 75, pika 1, germa "e" e Ligjit
nr.9749, datë 04.06.2007, "Për përjashtim nga policia". Në rrugë administrative dhe brenda
afateve ligjore, paditësi e ka ankimuar këtë masë disiplinore në Komisionin e Apelimit të
Masave Disiplinore pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Policisë së Shtetit, i cili me vendimin
nr.3, datë 26.01.2010 ka miratuar masën disiplinore të dhënë ndaj tij me vendimin nr.76, datë
26.11.2009. Mbi bazën e vendimeve të mësipërme, Drejtori i Përgjithshëm i Policisë së Shtetit
me urdhrin nr.423, datë 02.02.2010, ka vendosur përjashtimin nga Policia e Shtetit të paditësit
Vangjel Kacifa. Vendimet dhe urdhrin e mësipërm, paditësi i ka konsideruar të padrejta dhe
bazuar në nenin 77 të Ligjit nr.9749, datë 04.06.2007, i ka kundërshtuar në rrugë gjyqësore.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.468, datë 30.03.2010, ka
vendosur pranimin e padisë së paditësit, duke anulluar vendimin e Drejtorit të Përgjithshëm
të Policisë së Shtetit dhe të Komisionit të Apelimit Tatimor.
Në vendimin e saj, gjykata ka arsyetuar ndër të tjera se paditësi Vangjel Kacifa i ka
përmbushur në tërësi të gjitha detyrimet që atij i buronin nga aktet ligjore, kryesisht detyrimet
që paditësit i buronin gjatë ushtrimit të detyrës dhe që rregulloheshin nga urdhri nr.851, datë
03.08.2009 "Për miratimin e procedurave Operative Standarde për Kufirin dhe Migracionin" dhe
se ai nuk ka dhënë ndonjë shkak që ndaj tij të merrej masë disiplinore.
6. Gjykata e Apelit Gjirokastër me vendimin nr.283, datë 08/09/2010 ka
vendosur ndryshimin e vendimit nr.468, datë 30.03.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër, vetëm përsa i përket masës së dëmshpërblimit për zgjidhjen e kontratës së punës,
duke e detyruar palën e paditur të dëmshpërblejë paditësin me pagën e 3 muajve punë për
zgjidhjen e kontratës së punës pa shkaqe të justifikuara, duke lënë në fuqi vendimin për pjesët e
tjera.
Në këtë përfundim kjo gjykatë ka arritur duke arsyetuar ndër të tjera se pala e
paditur nuk ka provuar para gjykatës se prej paditësit Vangjel Kacifa është shkelur ndonjë
prej kritereve që parashikon Ligji nr.9749, datë 04.06.2007m si dhe Urdhri i Ministrit me nr.851,
datë 03.08.2009 "Për miratimin e procedurave operative standarde për Kufirin dhe
Migracionin", siç përmendet në motivacionin e përjashtimit dhe si rrjedhojë zgjidhja e
marrëdhënieve të punës është kryer në mënyrë të menjëhershme dhe të pajustifikuar.
307
7. Pala e paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Policisë, ka paraqitur rekurs duke
kundërshtuar vendimet e gjykatave të faktit për shkaqe të parashtruara në mënyrë të zgjeruar në
pjesën hyrëse të këtij vendimi dhe që në mënyrë të përmbledhur kanë të bëjnë me faktin se
gjykatat kanë qenë të njëanshme, pasi nuk kanë marrë për bazë pretendimet dhe provat e
paraqitura nga pala e paditur dhe kanë kryer një argumentim të gabuar të rastit konkret, ndërkohë
që është vërtetuar se paditësi ka vulosur dy pasaporta pa qenë të pranishëm personat, duke
vepruar në kundërshtim me Urdhrin nr.328, datë 10.05.2006 të Drejtorit të Përgjithshëm
të Policisë së Shtetit.
Ligji i zbatueshëm
8. Neni 11/6 i Vendimit nr.786, datë 04.06.2008 “Për miratimin e rregullores së
disiplinës së Policisë së Shtetit” parashikon se: “Shkelje e rëndë disiplinore mund të
konsiderohet veprimi ose mosveprimi i punonjësit të Policisë, punonjësit që bashkëpunon me
të ose atij që nxit kryerjen e shkeljeve të mëposhtme: 6) Moszbatimi i urdhrave të ligjshëm që
ka sjellë pasoja”.
Neni 75 /1 i Ligjit nr.9749, datë 04.06.2007 “Për Policinë e Shtetit” parashikon se:
“Masat që mund të merren ndaj punonjësit të Policisë në rastet e shkeljeve disiplinore janë:
e) përjashtim nga Policia”.
Neni 153 i Kodit të Punës parashikon se: “1)Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo
kohë, mund të zgjidhin menjëherë kontratën për shkaqe të justifikuara. 2) Vlerësohen si
shkaqe të justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë, sipas parimit të mirëbesimit,
t’i kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e marrëdhënieve të punës. 3) Gjykata
vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme të kontratës.
Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me
faj të rëndë, si edhe rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të lehtë, në
mënyrë të përsëritur, me gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit.”
vendimet e gjykatave të faktit janë marrë në interpretim dhe zbatim të gabuar të ligjit
material, çfarë përbën shkak për cenimin e këtyre vendimeve.
10. Nga provat e administruara nga gjykatat e faktit ka rezultuar i vërtetuar fakti
se paditësi Vangjel Kacifa ka regjistruar në sistemin TIMS dhe ka vulosur pasaportat e dy
personave (gazetarë të emisionit televiziv FIKS FARE). Nga ana e prokurorisë janë pushuar
hetimet për shkak të pamundësisë për të vërtetuar jashtë çdo dyshimi akuzën e shpërdorimit
të detyrës nga ana e paditësit.
11. Gjykatat në arsyetimin e tyre janë nisur nga fakti se paditësi nuk ka kryer
ndonjë shkelje të Urdhrit të Ministrit me nr.851, datë 03.08.2009 "Për miratimin e procedurave
operative standard për Kufirin dhe Migracionin", por nuk kanë pasur parasysh Urdhrin nr.328,
datë 10.05.2006 të Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit të cituar më lart, i cili ka
përcaktuar në mënyrë specifike detyrat e punonjësve të pikave të kalimit kufitar, përsa i përket
procedurës në regjistrimin e shtetasve që hyjnë e dalin në territorin shqiptar.
Urdhri i Shërbimit i Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit nr.328, datë
10.05.2006 “Për procedurat e regjistrimit të shtetasve dhe të mjeteve në Pikat e Kalimit
Kufitar ku është instaluar sistemi TIMS” parashikon se: “Shtetasi duhet të paraqitet dhe të
qëndrojë tek sporteli i punonjësit të policisë për të bërë regjistrimin dhe të pajiset me vulën e
hyrjes në Republikën e Shqipërisë. Punonjësi i policisë duhet të bëjë intervistimin e shtetasit i
cili do të hyjë në RSH, i cili përfshin: - Marrjen e dokumentit dhe përcaktimin e vlefshmërisë
308
së tij dhe dokumenteve shoqëruese të tij si viza, leje qëndrimi, etj; pyetje të shkurtra testuese
në lidhje me gjeneralitetet e shtetasit, etj.”.
Nga provat e administruara nga ana e gjykatave ka rezultuar se ky urdhër nuk është
zbatuar në asnjë nga pikat e përcaktuara më lart.
Gjykata, me qëllim verifikimin nëse vendimi për marrjen e masës disiplinore është
marrë në përputhje me ligjin dhe nëse shkelja e kryer nga paditësi ishte shkak i justifikuar për
zgjidhjen e marrëdhënies së punës, duhej të kishte marrë në analizë rregulloren e brendshme
të organit ku ishte punësuar paditësi, urdhrat e eprorëve (siç është edhe Urdhri i Drejtorit të
Përgjithshëm të Drejtorisë së Policisë së Shtetit të cituar më lart), etj.
Konkretisht nga ana e palës së paditur është pretenduar se paditësi ka shkelur nenin
11, pikën 6 të Rregullores së Disiplinës së Policisë së Shtetit, e miratuar me VKM nr.786,
datë 04.06.2008, për shkak se nuk janë zbatuar urdhrat e ligjshëm dhe nga ky moszbatim
kanë ardhur pasoja. Në këto kushte, nga ana e gjykatave në zgjidhjen e çështjes është pasur
parasysh vetëm një pjesë e kuadrit ligjor që rregullonte veprimtarinë e punës së paditësit.
12. Në kuptim të nenit 153 të Kodit të Punës, punëdhënësi mundet që në çdo
moment të zgjidhë marrëdhënien e punës kur ekzistojnë shkaqe të arsyeshme dhe të tilla janë
ato rrethana të rënda, të cilat, sipas parimit të mirëbesimit, nuk e lejojnë vazhdimin e
marrëdhënieve të punës pasi e kanë shkatërruar besimin e punëdhënësit tek punëmarrësi. Të
tilla rrethana kanë të bëjnë me shkeljen e detyrimeve kontraktuale të punës ose detyrimeve që
rrjedhin nga rregullimi ligjor specifik që rregullon atë marrëdhënie pune, shkelje e cila duhet
të jetë kryer me faj të rëndë ose edhe me faj të lehtë, por në rastin e fundit zgjidhja e
marrëdhënies së punës duhet të vijë pas një paralajmërimi të mëparshëm të punëdhënësit, për
shkelje të tjera të lehta në kryerjen e detyrës.
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykatat e faktit kanë kryer një
interpretim dhe zbatim jo të saktë të nenit 153 dhe 154 të K.Punës si dhe të Nenit 118 të
K.Pr.Administrative, duke mos pasur parasysh provat e administruara nga vetë këto gjykata.
14. Në rastin konkret, shkelja e kryer nga paditësi, jo vetëm që ka qenë tërësisht
në kundërshtim me Urdhrin e dhënë nga Drejtori i Përgjithshëm i Policisë së Shtetit, pasi
është shmangur tërësisht zbatimi i tij, por është kryer për faj të vetë paditësit dhe jo nga
pakujdesia. Vetë paditësi në shpjegimet e tij ka pretenduar se një shkelje e tillë është kryer
për shkak të fluksit të madh të punës, por nga provat e paraqitura nga pala e paditur (në lidhje
me verifikimin e kryer në Sistemin TIMS dhe në kamerat e sigurisë), ka rezultuar qartë se në
kohën kur është kryer regjistrimi i dy shtetasve (gazetarëve), në sportelin e pikës kufitare ku
paditësi po kryente detyrën e tij, nuk ka pasur asnjeri, megjithëse është verifikuar një hark
kohor prej rreth tridhjetë minutash.
Në këto kushte, shkelja e kryer nga ana e paditësit nuk është kryer në kushtet e
pakujdesisë (çfarë mund të konsiderohej si faj i lehtë në drejtim të interpretimit të Nenit 153
të K.Punës), por është kryer me dashje, pasi në kundërshtim me urdhrin e sipërcituar, është
shmangur procedura në regjistrimin e personave që paraqiten në pikat kufitare të RSH.
Shkelja e kryer nga ana e paditësit konsiston në moszbatimin e urdhrave të ligjshëm
çfarë ka sjellë edhe pasoja në rastin konkret, pasi është regjistruar hyrja në territorin shqiptar
të dy personave pa u paraqitur fare në sportel, çfarë përbën shkak për marrjen e masës
disiplinore. Nga ana tjetër duhet pasur parasysh se sipas provave të administruara nga
gjykatat, ka rezultuar se paditësi kishte marrë më parë një masë disiplinore, e cila nuk ishte
shuar akoma. Konkretisht, me Vendimin nr.149/b-2, datë 30.06.2009, atij i është dhënë masa
disiplinore “Vërejtje me paralajmërim”, me motivacionin e shkeljes së nenit 6, pika 20 të
Rregullores së Disiplinës.
309
15. Për më tepër, në rastin konkret, gjykatat duhej të kishin parasysh edhe faktin
se paditësi punonte në strukturat e policisë, veprimtaria e së cilës është e përcaktuar në
mënyrë të qartë përmes rregullimit ligjor specifik, qoftë edhe përmes urdhrave të drejtuesve
të Policisë, pikërisht për shkak të rëndësisë së kësaj strukture, në shërbimin publik dhe në
ruajtjen e rendit. Nga ana tjetër, gjykatat nuk kanë pasur parasysh edhe pozicionin e punës së
paditësit dhe veprimtarinë e veçantë që kryente ai, për regjistrimin në sistemin TIMS të
personave që hyjnë e dalin në territorin shqiptar dhe vënien e vulës së shtetit shqiptar në këtë
pikë kalimi kufitar. Një veprimtari e tillë ishte rregulluar në mënyrë të posaçme nga ana e
Drejtorit të Përgjithshëm të Policisë së Shtetit me anë të Urdhrit nr.328, datë 10.05.2006,
pikërisht për shkak të rëndësisë së verifikimit të hyrjeve e daljeve të shtetasve në territorin
shqiptar dhe shmangien e çdo abuzimi në këtë drejtim.
16. Në vendimet e tyre gjykatat kanë anulluar vendimet e organeve përkatëse për
dhënien e masave disiplinore, me arsyetimin se shkeljet e pretenduara nuk përbënin shkelje të
rregullimeve të tjera ligjore e në këtë kuptim edhe aktet për marrjen e masës disiplinore ndaj
paditësit, ishin nxjerrë në kundërshtim me ligjin.
17. Duke u nisur nga arsyetimi deritanishëm, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
vlerëson se akti i palës së paditur në lidhje me marrjen e masës disiplinore ndaj paditësit
“Përjashtim nga Policia” nuk është në kundërshtim me ligjin dhe si i tillë nuk është i
pavlefshëm.
Njëkohësisht, në drejtim të shkaqeve të zgjidhjes së marrëdhënieve të punës, shkelja e
kryer nga ana e paditësit është shkelje e kryer me faj të rëndë, në kuptim të nenit 153 të Kodit
të Punës dhe përbën shkak të justifikuar për zgjidhjen e marrëdhënies së punës.
18. Në këto kushte, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se Vendimi nr.nr.468,
date 30.03.2010 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër dhe Vendimi nr.283, datë
08.09.2010 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër duhen prishur dhe padia duhet rrëzuar, për shkak
se zgjidhja e marrëdhënieve të punës nga pala e paditur është kryer për shkaqe të justifikuara
dhe vendimet e palës së paditur kanë qenë në përputhje me ligjin.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Ndryshimin e Vendimit nr.468, datë 30.03.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër dhe Vendimit nr.283, datë 08.09.2010 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe
Tiranë, më 22.10.2013
310
Nr.11242-02733-00-2013 i Regj.Them.
Nr.00-2013-2306 i Vendimi (577)
VENDIM


KËRKUES: VIKTOR MIHA

PERSON I TRETË: DRSSH GJIROKASTËR
OBJEKTI:
Vërtetim i faktit juridik të marrëdhënieve të punës
për periudhën 22/11/1973 deri në 31/12.1975
në ish-NBSH, Gjirokastër.
Gjykata e Shkallës së Parë Gjirokastër, me vendimin nr.764, datë 10.09.2013 ka

vendosur:
Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër për gjykimin e çështjes civile, që i përket: kërkues Viktor Miha,
person i tretë DRSSH Gjirokastër; objekti vërtetim i faktit juridik të
marrëdhënieve të punës; Baza Ligjore Neni 388 i K.Pr.Civile.
Dërgimin e kërkesës dhe akteve bashkangjitur për gjykim Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Korçë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Gjirokastër, në bazë të nenit 62 të

Kodit të Procedurës Civile, ka ushtruar ankim të veçantë kërkuesi Viktor Miha, i cili kërkon
prishjen e këtij vendimi dhe vendosjen e vazhdimit të gjykimit në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër.
- Kërkesa është mbështetur në nenin 47/1 të K.Pr.Civile, pasi “... paditë që rrjedhin nga
marrëdhëniet e punës, mund të ngrihen si në gjykatën e vendit ku ka banim i padituri
ashtu dhe gjykatën e vendit ku ka banuar paditësi”.

VËREN
Vendimi nr.21-2013-1403/764, datë 10.09.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër, për shpalljen e moskompetencës tokësore të kësaj gjykate për gjykimin e
311
çështjes, duke ia dërguar kërkesën së bashku me aktet e dosjes gjyqësore për gjykim
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë si gjykata kompetente, është vendim i dhënë në zbatim të
drejtë të ligjit procedural, prandaj duhet të mbetet në fuqi.
Përsa i përket rrethanave të faktit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, në
vendimin e dhënë prej saj, pranon të vërtetuar se kërkuesi Viktor Miha, me kërkesën objekt
gjykimi ka kërkuar në gjykatë vërtetimin e faktit juridik të marrëdhënies së punës për
periudhën 22.11.1973 deri 31.12.1975 në ish NBSH Fidanishte Gjirokastër.
Për shkak të konfliktit që pretendon se ka me personin e tretë DRSSH Gjirokastër në
lidhje me përllogaritjen e periudhave të sipërcituara të punësimit për efekt të së drejtës së
pensionit, kërkuesi Viktor Miha ka paraqitur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër
kërkesën për vërtetimin e faktit juridik të këtyre marrëdhënieve të punës.
Në gjykim, sipas çertifikatës së lëshuar nga Zyra e Gjendjes Civile nr.1 Korçë,
rezulton se kërkuesi Viktor Miha është me banim në qytetin e Korçës.
Në të tilla rrethana, nisur nga parashikimet e nenit 388 të Kodit të Procedurës Civile,
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër ka vlerësuar që ajo nuk është gjykata kompetente nga
pikëpamja tokësore për gjykimin e çështjes, por e tillë është Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Korçë. Kjo për shkak se në territorin ku kjo e fundit ushtron kompetencën e saj tokësore
sipas ligjit, ka vendbanimin vetë kërkuesi Viktor Miha.
Kërkuesi Viktor Miha ka paraqitur ankim të veçantë në Gjykatën e Lartë kundër
vendimit të dhënë nga gjykata e shkallës së parë për shpalljen e moskompetencës së saj
tokësore duke e dërguar çështjen për kompetencë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë. Sipas
ankuesit kërkesa drejtuar gjykatës për vërtetimin e faktit juridik është e mbështetur në nenin
47 të Kodit të Procedurës Civile, sipas të cilit, paditë që rrjedhin nga marrëdhëniet e punës
mund të ngrihen si në gjykatën e vendit ku ka banimin i padituri, ashtu edhe në gjykatën e
vendit ku ka banuar paditësi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vëren se ankimi i veçantë i paraqitur nga kërkuesi
Viktor Miha nuk është i mbështetur në ligjin procedural civil.
Sikurse me të drejtë arsyeton Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, çështja në
gjykim ka për shkak ligjor dhe objekt të saj vërtetimin e faktit juridik të lidhur me një
marrëdhënie të punës. Në fjalinë e parë të paragrafit të dytë të nenit 388 të Kodit të
Procedurës Civile parashikohet se: “Kërkesa për vërtetimin e fakteve paraqitet në gjykatën e
shkallës së parë, në territorin e së cilës ka banimin kërkuesi......”. Prandaj, duke qenë se
kërkuesi Viktor Miha ka banimin në qytetin e Korçës dhe kërkesa e tij drejtuar gjykatës
lidhet me vërtetimin e një fakti juridik, në kuptim dhe zbatim të drejtë të nenit 388 të këtij
Kodi, kompetencën tokësore për shqyrtimin e çështjes e ka Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Korçë.
Ankuesi pretendon se, përsa i përket gjykatës kompetente nga pikëpamja tokësore,
duhet të zbatohet neni 47 i Kodit të Procedurës Civile sepse kërkesa e tij për vërtetimin e
faktit juridik lidhet me marrëdhëniet e punës. Sipas dispozitës së këtij neni është e drejta e
kërkuesit të zgjedhë ndërmjet gjykatës së vendbanimit a të selisë së paditësit apo asaj të të
paditurit.
Kolegji Civil vëren se ky pretendim i ngritur në ankimin e veçantë nuk gjen
mbështetje në ligj. Në nenin 47 të Kodit të Procedurës Civile parashikohet se: “.........paditë
që rrjedhin nga marrëdhëniet e punës, mund të ngrihen si në gjykatën e vendit ku ka banimin
i padituri, ashtu dhe në gjykatën e vendit ku ka banimin paditësi.......”. Kjo dispozitë trajton
rastet kur gjykatës i kërkohet me padi zgjidhja e mosmarrëveshjeve lidhur me marrëdhëniet e
punës, i cili është një gjykim i zakonshëm civil dhe me palë kundërshtare.
Ndërsa në çështjen objekt gjykimi, ndryshe nga sa pretendon ankuesi Viktor Miha,
jemi përpara një gjykimi të posaçëm, atij për “vërtetimin gjyqësor të faktit”, të parashikuar
nga nenet 388-392 të Kodit të Procedurës Civile. Ky lloj gjykimi bëhet pa palë kundërshtare,
312
mbi kërkesën e palës kërkuese, e cila kërkon të vërtetojë ekzistencën e një fakti nga i cili
varet lindja, ndryshimi apo shuarja e një të drejte personale të lidhur me një marrëdhënie
juridike të caktuar, pavarësisht nga natyra e së drejtës personale dhe marrëdhënies juridike që
lidhet me të.
Për vetë natyrën e veçantë të këtij gjykimi, dispozita e sipërcituar e nenit 388
parashikon shprehimisht dhe posaçërisht se gjykata kompetente për shqyrtimin e kërkesës
është gjykata ku ka vendbanimin apo selinë e saj pala që kërkon vërtetimin e faktit juridik.
Dispozita që përmban rregullin e posaçëm për një çështje me natyrë të caktuar është dispozita
të cilën gjykata ka detyrimin ta zbatojë kur vlerëson, mes të tjerash, edhe kompetencën
tokësore të saj për shqyrtimin e çështjes.
Në rastin objekt gjykimi kërkuesi Viktor Miha ka banimin e tij në qytetin e Korçës,
prandaj edhe gjykata kompetentë për shqyrtimin e çështjes është Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Korçë.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.21-2013-1403/764, datë 10.09.2013 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.
Tiranë, më 22.10.2013
313
Nr.00-2013-2554 i Vendimit (578)
VENDIM

Mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 22.10.2013 çështjen civile që i përket:
PADITËS: NEXHMI VALISI

MIRE VALISI
ZONJE SHEHI (VALISI)
BIHAN GJOKA (VALISI)
MUSTAFA VALISI
NAIM VALISI
QERIME BAKALLI (VALISI )
SERME BURAJ (VALISI )
TË PADITUR: FREDERIK BICI
ARIANIT BICI
RUHI VALISI
ZYRA E REGJISTRIMIT TË PASURIVE TË
PALUAJTSHME TIRANË.
PERSON I TRETË: KOMUNA KASHAR TIRANË.
OBJEKTI:
Kërkohet konstatimi i pavlefshmërisë së veprimit juridik
kontratës së shitjes së tokës nr.1494/480, datë 21.03.2002 (08.02.2002)
regjistruar në Z.R.P.P. me nr.1991, Volumi 14, Faqe 131,
midis Frederik e Aranit Bicit si blerës dhe Ruhi e Adelina Valisi si shitës.
Fshirja nga regjistri hipotekor i çertifikatës për vërtetim pronësie
i pronës nr.1991, Zona Kadastrale 2105, volumi nr.14, faqe 131.
Detyrimin e të paditurve Frederik dhe Aranit Bici
të njohin pronarë trashëgimtarët e Fadil Valisit.
Marrjen e masës provizore të bllokimit të pasurisë së mësipërme në ZRPP Tiranë.
Baza Ligjore: Nenet 92/a, b, 192, 193/h, 207, 296 e 584/b të K.Civil
dhe nenet 154/a, 202, 223 të K.Pr.Civile.

vendosur:
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1992, datë, 11.12.2008, ka vendosur:

314
Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit nr.1992, datë, 11.12.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë, në bazë të

nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs pala paditëse Nexhmi Valisi, etj., i
cili kërkon prishjen e këtij vendimi dhe vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
nr.5390, datë 09.07.2007 dhe kthimin e çështjes për rigjykim në Gjykatë të Rrethit Gjyqësor
Tiranë, duke parashtruar këto shkaqe:
- a. Nuk është respektuar dhe është zbatuar keq ligji nr.7501, datë 19.07.1991 si dhe
gjithë aktet e tjera nënligjore në bazë e zbatim të tij.
- b. Akti i marrjes së tokës në pronësi nga ana jonë është absolutisht i pakontestueshëm,
pasi për zgjidhjen e konfliktit administrativ janë shprehur Komisioni i Tokës së
Fshatit, Këshilli i Qarkut Tiranë, Zyra e Administrimit e Mbrojtjes së Tokave në
Komunë, ndërsa gjykata e apelit shprehet se ne nuk jemi pronarë të sipërfaqes së
pretenduar prej 5200 m2.
- c. Të dy gjykatat kanë marrë në konsideratë dhe kanë vlerësuar aktin e pronësisë
lëshuar abuzivisht dhe në rrugë korruptive nga Drejtuesit e Komunës Kashar.
- d. Gjykatat nuk morën parasysh as procesin penal ndaj palës së paditur si dhe
drejtueseve të Komunës për falsifikim, ku u dha masa e sigurisë arrest pa afat.
- e. Dy vendimet janë kontradiktorë me njeri tjetrin. Kështu gjykata e rrethit gjyqësor
pranon pronësinë tonë por ka arsyetuar se nuk është ndjekur rruga administrative,
ndërsa gjykata e apelit arsyeton ndryshe duke mos pranuar titullin e pronësisë. Në
dosje kemi të administruar Vendim të Gjykatës së Lartë që pranon juridiksionin
gjyqësor.
- f. Gjatë gjykimit të çështjes në Gjykatë të Rrethit Tiranë ka pasur probleme që i
përkasin pikës “ b” të nenit 467 të K.Pr.Civile, për përbërjen e trupit gjykues.
- g. Absurditeti më i madh i vendimit të gjykatës së apelit është se Prokuroria e ka
arrestuar Ruhi Valisin për falsifikim të dokumentit të pronësisë, ndërsa kjo e vlerëson
si të rregullt aktin e pronësisë.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se paditësit janë
trashëgimtarë ligjorë të Fadil Valisit, në bazë të dëshmisë së trashëgimisë së çelur me vendim
nr.6202 datë 31.10.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
2. Me aktin e marrjes së tokës në pronësi nr.334 të vitit 1994 i lëshuar nga Komisioni
i Tokës në Fshat i Komunës Kashar, familjes së Fadil Valisit nga fshati Bërxull i është dhënë
në pronësi një sipërfaqe toke “arë” prej 5200 m2 e ndodhur tek Qafa e Kasharit, në bazë të
ligjit 7501/1991 “Për tokën”, i ndryshuar. Sipas tabelës nr.6 të lëshuar nga Fshati Kashar kjo
sipërfaqe tokë përbëhet nga ngastra me nr.91; 92; 93; 95; 96 të ndodhura te Këneta e Konit.
3. Rezulton e provuar se me aktin e marrjes së tokës në pronësi të lëshuar nga
Komisioni i Tokës së Komunës Kashar më datë 19.11.2001 familjes së të paditurve Ruhli
Valisi i është dhënë në pronësi një sipërfaqe tokë arë prej 3000 m2, e ndodhur në parcelën
nr.91 e regjistruar pranë ZVRVVP Tiranë në datën 08.02.2002 me nr.regjistri 991, zona
kadastrale nr.2105, volumi 14 dhe kufizim të përcaktuara, sipërfaqe tokë që ndodhet në
Qafën e Kasharit dhe pjesë përbërëse (mbivendosje) brenda parcelës prej 5200 m2 e
pretenduar nga pala paditëse si pronësi e tyre.
315
4. Më tej, pala e paditur Ruhi Valisi dhe bashkëshortja e tij me kontratën e shitjes
nr.1994 rep ; 480n kol e datës 08.02.2002, sipërfaqen e tokës arë prej 3000 m2 ia kanë shitur
të paditurve Frederik dhe Arianit Bici të cilët e kanë regjistruar në ZVRPP Tiranë, fakt ky që
provohet përmes çertifikatës së pronës së lëshuar më datë 26.03.2002
5. Të paditurit Frederik dhe Arianit Bici të pajisur me leje të organeve kompetente
sipërfaqen e tokës “arë” e kanë transformuar në tokë “truall” dhe mbi këtë sipërfaqe kanë
ndërtuar, po me leje të rregullt, ndërtim me konstruksion beton arme një dhe tre kate.
6. Ndodhur në këto kushte pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padinë objekt
shqyrtimi, me argumentin se nga ana e palës së paditur janë kryer veprime si dhënia e tokës
në pronësi dhe regjistrimi i saj në parcelën 91 me sipërfaqe 3000 m2, në një kohë që kjo
parcelë i ishte ndarë palës paditëse.
10.1 Arsyetimi i gjykatës: “Gjykata vëren se në themel të pretendimeve të palës
paditëse janë ligjshmëria e dy vendimeve të dhëna nga Komisioni i Tokës së Fshatit Kashar,
për dhënien e pronësisë të tokës objekt gjykimi së trashëgimlënësit të palës paditëse Fadil
Balisi dhe të paditurit Ruhi Valisi. Vendimi i Komisionit të Tokës në Fshat për dhënien e
tokës në pronësi është përcaktuar nga ligji si akt administrativ dhe nga ligji i kohës në fuqi
përcaktohej në mënyrë të detajuar dhe rruga administrative që duhej ndjekur për
kundërshtimin e një akti administrativ. Gjatë gjithë shpjegimeve të saj pala paditëse ka
pretenduar paligjshmërinë e Aktit të Marrjes së Tokës në Pronësi, datë 10.11.2001 në emër
të familjes Ruhi Valisi për sipërfaqen e tokës arë prej 3000 m2 e përbërë nga parcela nr.91
të dhënë nga Komisioni i Tokës së Fshatit Kashar, prej të cilit rrjedhin veprimet e tjera
juridike të cilat janë objekt i këtij gjykimi. Jo vetëm që ky akt administrativ nuk është objekt i
këtij gjykimi, por pala paditëse nuk provoi as që të ketë ndjekur rrugën administrative...”.
11. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1992, datë, 11.12.2008, ka vendosur:
Tiranë.”
11.1 Arsyetimi i gjykatës: “Përfundimisht gjykata e apelit çmon të ligjshëm
qëndrimin e gjykatës së shkallës së parë që konkludon se në rastin në gjykim nuk kërkohet
pavlefshmëria e aktit administrativ, por e kontratave të shitjes realizuar ndërmjet të paditurve.
Por duke qenë se pala paditëse nuk disponon titull pronësie nuk legjitimohet dhe nuk mund të
kërkojë konstatimin e pavlefshmërisë së këtyre kontratave, as edhe fshirjen nga regjistri
hipotekor i transkriptimeve të bëra mbi këtë pronësi, veprime juridike tërësisht të ligjshme
dhe të bazuara në prova”.
12. Kundër vendimit nr.1992, datë 11.12.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë, në bazë
të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs pala paditëse Nexhmi Valisi,
etj., të cilët kërkon prishjen e këtij vendimi dhe vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë nr.5390, datë 09.07.2007 dhe kthimin e çështjes për rigjykim në Gjykatë të Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Ligji i zbatueshëm
316
palët ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore. Gjykata çmon provat që
ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të brendshme, të formuar nga
shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të çështjes”.
14. Se vendimi nr.1992, datë, 11.12.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë, i cili ka lënë në
fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.5390, datë 09.07.2007, është marrë
në mosrespektim të ligjit procedural dhe të atij material dhe për rrjedhojë ky vendim duhet të
prishet.
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në gjykimin e kësaj çështje, në referim dhe të
akteve që ndodhen në dosjen gjyqësore, vlerëson se të dyja gjykatat më të ulëta nuk kanë
realizuar “një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në përputhje me ligjin” (neni 14 i
K.Pr.Civile), nuk u kanë dhënë përgjigje pretendimeve të palëve, nuk kanë bërë një analizë të
plotë dhe objektive të provave (neni 126 i K.Pr.Civile), dhe përfundimisht, nuk e kanë
zgjidhur “mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që
janë të detyrueshme të zbatohen prej saj” (neni 16 i K.Pr.Civile).
16. Nisur nga objekti i padisë objekt gjykimi, konstatohet se ajo përmban disa
kërkime: “Konstatimi i pavlefshmërisë së kontratës së shitjes së tokës nr.1494/480, datë
21.03.2002 (08.02.2002), midis Frederik e Aranit Bicit si blerës dhe Ruhi e Adelina Valisi si
shitës; dhe “Detyrimin e të paditurve Frederik dhe Aranit Bici të njohin pronarë
trashëgimtarët e Fadil Valisit; Fshirja nga regjistri hipotekor i certifikatës për vërtetim
pronësie i pronës nr.1991, Zona Kadastrale 2105, volumi nr.14, faqe 131”.
17. Pavarësisht nga renditja dhe mënyra e formulimit të objektit të padisë, por në
vlerësim të përmbajtjes së saj, kërkimi thelbësor i paditësit është njohja pronar për sipërfaqen
tokë arë prej 5200 m2. Është gjykata ajo që, gjatë shqyrtimit të themelit të padisë, jo vetëm
kur kërkohet, por edhe kur ajo ndesh akte administrative apo veprime të tjera juridike
absolutisht të pavlefshëm, konstaton pavlefshmërinë.
18. Siç rezulton nga provat që janë administruar në dosjen gjyqësore dhe që i janë
nënshtruar hetimit dhe debatit gjyqësor, Komisioni i Ndarjes së Tokës Komuna Kasha,r me
vendim nr.334, datë 1994 ka realizuar ndarjen e tokës në zbatim të ligjit 7501/1991 në
Fshatin Kashar në favor të palës paditëse në cilësinë e trashëgimtarëve të Fadil Valisit duke i
disponuar për një sipërfaqe prej 5200 m2 e përbërë ne ngastrat nr.91-96, në vendndodhjen
Këneta e Konit, më vonë në vitin 2001 Komisioni i Ndarjes së Tokës - Komuna Kashar ka
shpërndarë një sipërfaqe tokë prej 3000 m2 në favor të palës së paditur Frederik dhe Aranit
Bici, të cilët e kanë regjistruar pranë ZRPP Tiranë, duke krijuar një mbivendosje me palën
paditëse. Pala e paditur, më tej ia ka tjetërsuar të tretëve, të paditurve Ruhi e Adelina Valisi
nëpërmjet kontratës së shitjes.
19. Gjykata e shkallës së parë në vendimin e saj i cili e ka rrëzuar padinë, duke
arsyetuar se në themel të pretendimeve të palës paditëse janë ligjshmëria e dy vendimeve të
dhëna nga Komisioni i Tokës së Fshatit Kashar për dhënien e pronësisë të tokës objekt
gjykimi të trashëgimlënësit të palës paditëse Fadil Balisi dhe të paditurit Ruhi Valisi.
Vendimi i Komisionit të Tokës në Fshat për dhënien e tokës në pronësi është përcaktuar nga
ligji si akt administrativ dhe nga ligji i kohës në fuqi përcaktohej në mënyrë të detajuar dhe
rruga administrative që duhej ndjekur për kundërshtimin e një akti administrativ, prej te cilit
rrjedhin veprimet e tjera juridike të cilat janë objekt i këtij gjykimi. Jo vetëm që ky akt
administrativ nuk është objekt i këtij gjykimi, por pala paditëse nuk provoi as që të ketë
ndjekur rrugën administrative...”.
317
20. Më tej, gjykata e apelit ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë,
duke argumentuar se “duke qenë se pala paditëse nuk disponon titull pronësie nuk
legjitimohet dhe nuk mund të kërkojë konstatimin e pavlefshmërisë së këtyre kontratave as
edhe fshirjen nga regjistri hipotekor të transkriptimeve të bëra mbi këtë pronësi, veprime
juridike tërësisht të ligjshme dhe të bazuara në prova”.
21. Duke e parë në tërësi çështjen, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se
konkluzionet e nxjerra nga gjykatat e faktit janë të gabuara dhe kanë ardhur si rezultat i mos
kuptuarit drejt të shkakut të padisë dhe zbatimit të gabuar të ligjit material.
22. Ligji procedural civil, parashikon dhe respekton parimin se është gjykata që njeh
ligjin, pasi ka orientuar palët lidhur me ecurinë normale e zhvillimin e rregullt të procesit, si
dhe pasi e ka qartësuar natyrën e mosmarrëveshjes, si gjatë veprimeve përgatitore edhe në
gjykim (neni 158/a e vijues), më tej ka detyrimin të zgjidhë çështjen duke zhvilluar një
proces të rregullt ligjor, një hetim të plotë e të gjithanshëm (neni 14), duke zbatuar të drejtën,
ligjin, normat juridike që ajo vetë çmon se janë të detyrueshme për t’u zbatuar, pa u lidhur
me përcaktimet e palëve, pikërisht përsa i përket ligjit të zbatueshëm në lidhje me atë që
kërkohet në objektin e gjykimit (neni 15, 16, etj.). Thelbësore është që palët e vënë në lëvizje
gjykatën (neni 2), si dhe që të rezultojë qartë para gjykatës natyra e mosmarrëveshjes, të
drejtat subjektive dhe detyrimet ligjore konkrete për të cilat i kërkohet gjykatës të vendosë
pasi të merren provat në mbështetje të tyre.
23. Në analizë të sa më sipër, gjykata nuk duhet të kufizohet në çfarë i propozojnë
palët ndërgjyqës në zgjidhjen e mosmarrëveshjes, por ajo duhet të përcaktojë saktë shkakun e
padisë me qëllim zgjidhjen drejt të mosmarrëveshjes. Ky qëndrim është mbajtur edhe në
vendimin unifikues nr.3, datë 29.03.2012 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, ku
shprehen se: gjykata e zbulon shkakun e padisë së paditësit duke e analizuar padinë në
tërësinë e saj dhe jo duke u kufizuar tek dispozitat ligjore të referuara nga paditësi në pjesën
hyrëse të saj. Mund të ndodhë që paditësi të referojë gabimisht dispozitat ligjore, porse nga
leximi i kërkesëpadisë del e qartë e drejta që ai kërkon të mbrojë. Në këtë rast gjykata duhet
të zgjidhë çështjen konform shkakut që rezulton nga shqyrtimi në tërësi i kërkesëpadisë, duke
bërë lidhjen midis fakteve që pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë dhe të drejtave apo
interesave që ai pretendon se i janë cenuar.
24. Në argumentim të sa më sipër, Kolegji Civil vëren se pala paditëse ka parashtruar
disa kërkime, që janë të ndërthurur me njëri tjetrin e që në thelb kanë të bëjnë me të drejta që
rrjedhin nga pronësia. Në analizë juridike të këtyre kërkimeve, jo thjesht nga renditja, por për
nga pasojat që rrjedhin, kemi të bëjmë me një bashkim të kondicionuar. Pra ndodhemi
përpara një mosmarrëveshje civile, konflikt pronësie, origjina e të cilit buron nga akte
administrative.
25. Në këtë kuptim, Kolegji Civil konstaton se nga gjykata e faktit nuk i është dhënë
përgjigje kërkimit kryesor që në thelb përbën shkakun e padisë, atë të detyrimit të njohjes
pronar. Pala paditëse rivendikon sipërfaqen tokë arë prej 5200 m2 ndaj palës së paditur, me
pretendimin se i padituri e posedon këtë sipërfaqe nëpërmjet një akti administrativ absolutisht
i pavlefshëm dhe për rrjedhojë dhe kontrata e shitjes e kryer prej tij te të tretë është një
veprim juridik i pavlefshëm.
26. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se në rastin konkret gjykatat më të ulëta
i kishin të gjithë mundësitë për të shqyrtuar mosmarrëveshjen e pretenduar nga pala paditëse.
Ato, pavarësisht se kanë pranuar se objekti i mosmarrëveshjes lidhet me mbivendosjen e dy
titujve të pronësisë (akti i marrjes në pronësi të tokës) së lëshuar nga organi administrativ,
Komisioni i Ndarjes së Tokës në Fshat, Kashar, kanë anashkaluar shqyrtimin dhe vlerësimin
e ligjshmërisë së marrjes të këtyre titujve pronësie (i cili përbën kërkimin kryesor), duke
arsyetuar se pala paditëse duhet ta kundërshtonte fillimisht në rrugë administrative.
318
27. Ky qëndrim i gjykatave të faktit është në zbatim të gabuar me ligjin e kohës
nr.7501/1991 “Për tokën”, i ndryshuar, i cili rregullon në mënyrë specifike regjimin e tokës
bujqësore në Republikën e Shqipërisë. Në këtë ligj janë përcaktuar qartë rregullat për ndarjen
e saj, organet administrative dhe nivelet që janë kompetente për të ndarë këtë tokë,
procedurat administrative dhe dokumentet përkatës të përcaktuara në ligj që plotësoheshin në
atë kohë. Sipas nenit 22 të këtij ligji parashikohet se “kur toka merret, zihet ose dëmtohet nga
një person i tretë, pronari ose përdoruesi ka të drejtë t’i drejtohet gjykatës”, pra gjykata
është autoriteti i caktuar nga ligji në shqyrtimin e mosmarrëveshjes lidhur me pretendimet e
pronësisë që mund të ketë pronari ose përdoruesi nga persona të tretë.
28. Gjithashtu, ky Kolegj e gjen me vend të sqarojë se duke e parë çështjen në tërësi,
shkakun e padisë, pretendimet e ngritura nga pala ndërgjyqëse, vlerëson se përsa kohë pala
paditëse pretendon për pavlefshmërinë absolute të aktit administrativ (akt i marrjes së tokës
në pronësi të marrë nga pala e paditur), është e domosdoshme të verifikohet ligjshmëria e
këtij akti të dhënë nga Komisioni i Ndarjes së Tokave, Komuna Kashar.
29. Referuar të drejtës sonë administrative, një akt administrativ absolutisht i
pavlefshëm nuk krijon në asnjë rast pasojat juridike për të cilat ai është nxjerrë. Në kuptim të
së drejtës, ky akt konsiderohet nul dhe sikur nuk ka hyrë kurrë në fuqi. Në këto kushte, në
rast se gjykata gjatë shqyrtimit të një çështje konstaton se një akt administrativ është
absolutisht i pavlefshëm (pra është më se i domosdoshëm kontrolli i vlefshmërisë së aktit),
ajo nuk bën gjë tjetër veçse vërteton pavlefshmërinë dhe zgjidh konfliktin dhe pasojat
juridike të palëve rreth marrëdhënies përkatëse.
30. Për këto arsye, lidhur me zgjidhjen e drejtë të çështjes objekt shqyrtimi, duke
qenë se Gjykata e Lartë është gjykatë ligji, Kolegji Civil vlerëson se çështja duhet t’i
dërgohet për rigjykim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila, si gjykatë fakti dhe ligji, të
përsërisë hetimin gjyqësor, duke lejuar debatin gjyqësor të palëve mbi provat eventualisht të
paraqitura prej tyre në mbështetje të pretendimeve dhe prapësimeve përkatëse të kontrollojë
ligjshmërinë e nxjerrjes së akteve të marrjes në pronësi nga Komisioni i Ndarjes së Tokës,
Komuna Kashar, duke verifikuar procedurat dhe kriteret e ndjekura nga organet kompetente
në dhënien e aktit të marrjes në pronësi të tokës, shkaqet e mbivendosjes së krijuar nga këto
akte dhe nëse këto akte janë apo jo absolutisht të pavlefshëm, sikundër pretendohet nga
paditësi, etj.
31. Në rigjykim, gjykata e shkallës së parë, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të
mësipërme, në respektim të së drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga
procesi gjyqësor civil, “... ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet
garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni
14) dhe, duke bërë një “cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen” ta zgjidhë atë “në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në
fuqi” (neni 16).
32. Gjykata t’u bëjë të qartë palëve se është detyrë e secilës prej tyre që, në përputhje
me ligjin, të paraqesin dokumentacionin e nevojshëm për të provuar faktet mbi të cilat
bazojnë pretendimet për të drejtat që kërkojnë. Në zgjidhjen e drejtë e ligjore të
juridike të secilës pale ndërgjyqëse, pa paragjykuar zgjidhjen përfundimtare të çështjes, në
rastin e pavlefshmërisë së pjesshme të akteve të marrjes së tokës në pronësi, gjykata, bazuar
në nenin 224/a të Kodit të Procedurës Civile, për konstatimin dhe sqarimin e fakteve, që kanë
lidhje me mosmarrëveshjen në gjykim, të cilat kanë të bëjnë me masën e sipërfaqes që të
paditurit përfitojnë nga ligji, e për të cilat kërkohen njohuri të posaçme nga fusha të tjera të
shkencës, mund të urdhërojë kryerjen e një akti ekspertimi. Gjithashtu, kjo gjykatë ka të
319
drejtë të kërkojë pranë organeve kompetente në bazë të nenit 223 të K.Pr.Civile, praktikën e
vendimmarrjes së këtyre organeve, procesverbalet e mbledhjeve, aktet e tjera të përcaktuara
nga ligji për këtë qëllim, etj.
34. Kryerja e veprimeve si më sipër, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të lindin
gjatë rigjykimit, do të lejojnë gjykatën të mund të arrijë në përfundime të drejta dhe objektive
lidhur me zgjidhjen e çështjes në përputhje me ligjin dhe dhënien e një vendimi të paanshëm.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1992 datë 11.12.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
vendimit nr.5390 datë 09.07.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e
çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 22.10.2013
320
Nr.00-2013-2578 i Vendimit (579)
VENDIM

Mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 22.10.2013 , çështjen civile që i përket:
PADITËS: SHOQËRIA "GJYZELI B.L.B" SH.A,

përfaqësuar nga av. Shpëtim Beqiraj
TË PADITUR: DREJTORIA RAJONALE TATIMORE
DURRËS;
NJËSIA E TATIMPAGUESEVE TË
MËDHENJ TIRANË, përfaqësuar nga Avokati i
Shtetit Abaz Deda
OBJEKTI:
Shfuqizim i njoftim vlerësimit tatimor nr.2778.2, datë 19.04.2006
i Degës së Tatimpagueseve të Mëdhenj vetëm për detyrimet dhe gjobat
që burojnë nga rikarakterizimi i çmimeve
Shfuqizimi i aktit administrativ njoftim vlerësimit nr.646, datë 27.06.2006
i Drejtorisë Rajonale Tatimore Durrës.
Baza Ligjore: Neni 55.ç i Kodit të Procedurave Tatimore
nenet 324 dhe vijues të K.Pr.C.

vendosur:
Shfuqizimin e pjesshëm te aktit administrativ (njoftim vlerësimi tatimor
nr.2778.2, datë 19.04.2006 të Degës së Tatim Paguesve të Mëdhenj Tiranë),
vetëm për pjesën që bën fjale për detyrimet dhe gjobat që burojnë nga
rivlerësimi (rikarakterizimi) i çmimeve të shitjes; Shfuqizimin e aktit
administrativ (njoftim vlerësimi tatimor nr.646, datë 27.06.2006 i Degës së
Tatim Taksave Durrës) dhe detyrimin e saj t’i fshijë nga kontabiliteti
detyrimet dhe gjobat që burojnë nga rivlerësimi i çmimeve në ngarkim të
subjektit “Gjyzeli B.L.B” sh.a. të përcaktuara në shkresën nr.888.1, datë
05.04.2007 të Degës së Tatim Taksave Durrës si më poshtë:
Për muajin Tetor 2005 (gabimisht në njoftimin e vlerësimit është shkruar
Dhjetor 2005)
Detyrim TVSH 693.987 lekë
Gjobë TVSH 346.993 lekë
321
Për muajin shkurt 2005
Detyrim TVSH 1.331.664 lekë
Për muajin Mars 2005

Tatim Fitimi për vitin 2005

Detyrim tatim fitimi 944.187 lekë
Gjobë Tatim fitimi 944.187 lekë”
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.(516), datë 17.12.2008 ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit civil nr.1137 datë 02.05.2007 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës.
Kundër vendimit nr.(516), datë 17.12.2008 të Gjykatës së Apelit Durrës, në bazë të

nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs pala e paditur, e cila kërkon
prishjen e vendimeve dhe rrëzimin e kërkesë padisë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Neni 36 i ligjit nr.8560, “Për procedurat tatimore”, përcakton se kërkohet leja e
kryetarit të degës për rikarakterizimin e transaksioneve dhe jo për vlerësimin e çmimit
të shitjes me pakicë.
- Drejtori i Përgjithshëm ka caktuar një afat në të cilën degët e tatimeve duhet të bëjnë
kontrollin, por kjo nuk do të thotë që inspektori kur konstaton shkelje të mos
vlerësojë situatën.
- Jemi brenda afateve të lajmërimeve dhe kontrolleve.
- Jemi përpara një rasti flagrant të zbatimit të nenit 36 të ligjit nr.8560, pika c.
- I referohemi nenit 11 të udhëzimit nr.3, datë 30.01.2006.
- Investigimi i tregut për të përcaktuar vlerat orientuese është bërë nga Drejtoria e
Investigimit në bazë të urdhrit të Drejtorit të Përgjithshëm nr.2846, datë 25.05.2005.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; përfaqësuesin ligjor të palës
paditëse, av. Shpëtim Beqiraj, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit
Durrës; avokatin e shtetit Abaz Deda, i cili kërkoi prishjen e dy vendimeve dhe rrëzimin e
padisë; si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore pala paditëse Shoqëria “Gjyzeli
B.L.B.” sh.a. është regjistruar si person juridik me vendim nr.25629, datë 12.04.2001 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me objekt kryesor të veprimtarisë: tregtimi i artikujve të
ndryshëm; import - eksport dhe tregti karburantesh me shumicë. Ky subjekt është regjistruar
pranë organeve tatimore me NIPT K 11724501 E.
2. Rezulton e provuar se nga pala e paditur është ushtruar një kontroll ndaj palës
paditëse për detyrime tatimore (tatim fitimin, TVSH dhe sigurimet shoqërore) për periudhën
2010-2012.
3. Nga kontrolli i ushtruar, pala e paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve (Dega
e Tatim Paguesve të Mëdhenj) përmes njoftim–vlerësimit tatimor nr.2778/2 prot., datë
19.04.2006 ka njoftuar palën paditëse se duhet të paguajë shumat: 1) Për T.V.SH 651.759
lekë; 2) Për tatim mbi të ardhurat 1.888.374 lekë; 3) të tjera detyrime (sigurime shoqërore,
322
shëndetësore dhe TAP) 140.375 lekë; si pasojë e mospagimit të detyrimeve tatimore dhe
kamatëvonesave ndër vite.
4. Ndaj njoftim vlerësimit tatimor nr.2778/2 prot., datë 19.04.2006, pala paditëse
Shoqëria “Gjyzeli B.L.B.” sh.a, ka ushtruar të drejtën e ankimit pranë Drejtorisë së Apelimit
Tatimor.
5. Drejtoria e Apelimit Tatimor me vendim nr.6237/1 prot., datë 19.06.2010, ka
anuluar një pjese të detyrimeve duke vendosur: “Të lihet në fuqi vlerësimi tatimor për 4
mujorin e vitit 2005, për rrjedhojë edhe detyrimi për tatim fitimin e vitit 2005 në shumën
944.187 lekë si dhe gjobat e tatim fitimit në të njëjtën shumë 944.187 lekë.; 2) të anulohet
gjoba e TVSH –së për Muajin Gusht Shtator, Nëntor dhe Dhjetor 2005, 50% e uljes së
tepricës kreditore prej 410.517 lekë; 3) Të lihet në fuqi vlerësimi tatimor për 3 mujorin e parë
të vitit 2006; 4) të anulohet gjoba e muajit Janar 2006 për 50% të uljes së tepricës kreditore
prej 131.230 lekë; 4) Të lihet në fuqi gjoba e muajit Shkurt 2006, 50% e TVSH për pagesë
prej 110.012 lekë.
Arsyetimi i vendimit: “referuar nenit 36 të ligjit 8560/1999 “Për procedurat
Tatimore në RSH i ndryshuar, dhe udhëzimit nr.2/2006 mënyra e vlerësimit tatimor bazuar
në metodat alternative bëhet sipas procedurave të përcaktuara në manualet përkatëse të
punës. Referuar sa më sipër grupi i kontrollit ka shfrytëzuar shkresën nr.2846 prot., datë
25.05.2005 të Drejtorit të Përgjithshëm të Tatimeve duke fiksuar periudhën për kontrollin
tatimor me këtë metodë nga Qershori 2004 deri në Maj 2005 (kohë kur doli kjo metodikë)
deri në momentin e daljes së kësaj shkrese fikson periudhën që do programohej për
kontroll .... dhe jo për caktimin e afatit të vlefshmërisë të kësaj shkrese manuale, pasi një
manual ose metodike vlerësimi nuk mund të bëhet e pavlefshme por të përmirësohet në
vazhdimësi”.
6. Më pas pala paditëse i është drejtuar Komisionit të Apelit Tatimor pranë Ministrisë
së Financave si shkallë e dytë e apelimit tatimor, i cili me vendimin nr.548, datë 07.08.2006
ka lënë në fuqi vendimin nr.6237, datë 19.06.2006 të Drejtorisë së Përgjithshme Apelimit
Tatimor.
7. Vendimi i Komisionit të Apelimit Tatimor është kundërshtuar në gjykatë në bazë të
nenit 328 të K.Pr.Civile dhe dispozitave të Kodit të Procedurës Tatimore duke kërkuar
shfuqizimin e aktit administrativ njoftim vlerësimi tatimor nr.2778.2, datë 19.04.2006 dhe
nr.646, datë 27.06.2006, përkatësisht të Degës së Tatim Paguesve të Mëdhenj Tiranë dhe
Degës së Tatim Taksave Durrës duke pretenduar për pavlefshmëri absolute të këtyre akteve.
8. Gjatë shqyrtimit gjyqësor pala paditëse, në përputhje me nenin 185 të K.Pr.C. ka
ndryshuar objektin e padisë duke e saktësuar si më poshtë vijon: “Shfuqizim i njoftim
vlerësimit tatimor nr.2778/2, datë 19.04.2006 i Degës se Tatimpagueseve të Mëdhenj vetëm
për detyrimet dhe gjobat që burojnë nga rikarakterizimi i çmimeve; Shfuqizimi i aktit
administrativ njoftim vlerësimit nr.646, datë 27.06.2006 i Drejtorisë Rajonale Tatimore
Durrës.”, me arsyetimin se njoftimi vlerësimi tatimor nr.646, datë 27.06.2006 i Degës Tatim
Taksave Durrës është pjesë përbërëse e njoftim vlerësimit tatimor 2778/2, datë 19.04.2006,
fakt ky që u pranua dhe nga pala e paditur.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.1137, datë 02.05.2007, ka
vendosur: “Shfuqizimin e pjesshëm të aktit administrativ (njoftim vlerësimi tatimor
nr.2778.2, datë 19.04.2006 të Degës së Tatim Paguesve të Mëdhenj Tiranë), vetëm për pjesën
që bën fjalë për detyrimet dhe gjobat që burojnë nga rivlerësimi (rikarakterizimi) i çmimeve
të shitjes; Shfuqizimin e aktit administrativ (njoftim vlerësimi tatimor nr.646, datë
27.06.2006 i Degës së Tatim Taksave Durrës) dhe detyrimin e saj t’i fshijë nga kontabiliteti
detyrimet dhe gjobat që burojnë nga rivlerësimi i çmimeve në ngarkim të subjektit “Gjyzeli
B.L.B” sh.a. të përcaktuara në shkresën nr.888.1, datë 05.04.2007 të Degës së Tatim Taksave
Durrës si më poshtë:
323
Për muajin Tetor 2005 (gabimisht në njoftimin e vlerësimit është shkruar Dhjetor
2005)
Për muajin shkurt 2005
Detyrim TVSH 1.331.664 lekë
Për muajin Mars 2005
Tatim Fitimi për vitin 2005
Detyrim tatim fitimi 944.187 lekë
Gjobë Tatim fitimi 944.187 lekë”
9.1 Arsyetimi i gjykatës:
“Së pari: Nga pala e paditur D.T.P.M. nuk u provua ekzistenca e autorizimit nga
kryetari i saj për përdorimin e metodave alternative në subjektin “Gjyzeli B.L.B.” sh.a. ka
rezultuar se ajo ka përdorur metodat alternative dhe ka bërë rikarakterizimin e
transaksioneve tregtare në këtë shoqëri pa marrë urdhër me shkrim nga Kryetari i Degës së
Tatimeve.
Së dyti: Njoftim-vlerësimi tatimor nr.2778/2, datë 19.04.2006 është i pavlefshëm pasi
nga pala e paditur është aplikuar metoda alternative e rivlerësimit të çmimeve në
kundërshtim me nenin 36 të ligjit nr.8560, datë 21.12.1999 dhe udhëzimit të Ministrisë së
Financave.
Nga kjo palë nuk u vërtetua se rikarakterizimi i çmimit në këtë subjekt të jetë bazuar
tek informacionet e ofruara nga Instituti i Statistikave në aktet ligjore apo tek marrëveshjet
me shoqatat e specializuara të biznesit. Edhe marrëveshja midis Drejtorisë së Përgjithshme
të Tatimeve dhe Shoqatës së Hidrokarbureve ka qenë e shfuqizuar në kohën e ushtrimit të
kontrollit nga D.T.P.M. i Degës së Tatim Taksave Durrës rezulton urdhri për të bërë
rivlerësimin e detyrimeve tek operatorët e tregtimit me shumicë të karburanteve, megjithëse
ka qenë për periudhën Qershor 2004 – Maj 2005, nga procesverbalet e kontrollit të muajve
Mars – Prill 2006 rezulton se rivlerësimi është bërë për muajt Tetor 2005 dhe Janar, Shkurt
të vitit 2006.
Pra në këtë rast konstatohet se nga pala e paditur, Dega (Njësia) e Tatim Paguesve të
Mëdhenj, është ushtruar kontroll jashtë periudhës së përcaktuar në urdhrin e Drejtorit të
Përgjithshëm të Tatimeve sipas shkresës nr.2846 Prot., datë 25.05.2005”.
10. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.(516), datë 17.12.2008 ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit civil nr.1137, datë 02.05.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës”.
10.1 Arsyetimi i gjykatës: i njëjtë me atë të faktit.
11. Kundër vendimit nr.(516), datë 17.12.2008 të Gjykatës së Apelit Durrës, në bazë
të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs pala e paditur, e cila kërkon
prishjen e vendimeve dhe rrëzimin e kërkese padisë.
Ligji i zbatuar
12. Dispozita e ligjit të mëparshëm nr.8560, datë 22.12.1999 “Për procedurat
tatimore në Republikën e Shqipërisë:
Neni 36 Metoda alternative të përcaktimit të detyrimit tatimor
324
Organet tatimore mund të rikarakterizojnë transaksionet për të
reflektuar situatën ekonomike reale dhe ato mund të mos marrin
parasysh formën e transaksionit për të përcaktuar me saktësi
përmbajtjen e tij. Rikarakterizimi i transaksioneve bëhet:
a) Kur tatimpaguesi, për një periudhë të caktuar tatimore, nuk ka
deklaruar detyrimet e tij tatimore, siç përcaktohet në ligjet e veçanta
tatimore.
b) Kur gjatë kontrollit të kryer nga organet tatimore nuk gjendet
dokumentacioni i duhur për përcaktimin e detyrimit tatimor, ose kur ky
dokumentacion ka mangësi serioze, të cilat nuk lejojnë paraqitjen e
situatës reale të tatimpaguesve dhe llogaritjen e detyrimeve të tyre
tatimore.
c) Kur tatimpaguesit deformojnë çmimet e shitjes. Me deformim të
çmimeve të shitjes do të kuptohet çdo rast kur çmimet e shitjes të
mallrave e shërbimeve të dokumentuara për efekt të detyrimeve fiskale
janë të ndryshëm nga çmimet reale faktike të shitjes nga tatimpaguesi,
sipas fakteve të ofruara nga organi tatimor, ose janë dukshëm më të
ulëta për një kohë të konsiderueshme nga çmimet krahasuese në treg të
të njëjtit mall.
Rikarakterizimi i transaksioneve për të reflektuar gjendjen reale të të
ardhurave nga shitja të një tatimpaguesi, duke marrë për bazë çmimet
reale të tregut, bëhet vetëm me urdhër me shkrim të kryetarit të degës
së tatimeve, sipas propozimit me shkrim argumentuar, me fakte dhe
prova, të inspektorit të kontrollit, për mundësinë e deformimit të
çmimeve të shitjes nga tatimpaguesi.
ç. Kur tatimpaguesi kryen me lekë në dorë transaksione shitblerjeje që
kalojnë kufirin e përcaktuar në nenin 36/1 të këtij ligji.
Rikarakterizimi i transaksioneve për të reflektuar gjendjen reale
ekonomike të një tatimpaguesi mund të bëhet vetëm me urdhër të
kryetarit të degës së tatimeve, në bazë të propozimit me shkrim të
inspektorëve të grupit të kontrollit. Përcaktimi i detyrimeve tatimore
në rastet e mësipërme bëhet sipas udhëzimit në zbatim të këtij ligji, i
cili përfshin përdorimin e koeficientëve teknikë, vlerësimin dhe
zhvlerësimin e pasurisë, standardet industriale, numrin e punonjësve,
llojin e klientëve, çmimet krahasuese dhe qarkullimin e mallrave të
tatimpaguesve të ngjashëm. Përcaktimi i këtyre treguesve bëhet në
mbështetje të legjislacionit në fuqi, si dhe në bazë të dhënave të
shoqatave të specializuara të biznesit.
Në çdo rast rikarakterizimi i transaksioneve bëhet në mbështetje të
ligjeve në fuqi, si dhe në informacionet e ofruara nga Instituti i
Statistikave ose shoqatat e specializuara të biznesit dhe i njoftohen në
kohë paraprakisht tatimpaguesit.
Për zbatimin e shkronjave “a”, “b”, “c” dhe “ç” të këtij neni,
Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve këshillohet me shoqatat e
specializuara të biznesit, për të përcaktuar vlerën orientuese të
tatueshme, në bazë të së cilës bëhet përcaktimi i detyrimeve tatimore.
Vlera orientuese e tatueshme përcaktohet me akte nënligjore
325
13. Se rekursi i paraqitur nga pala e paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Tatimeve nuk
përmban shkaqe ligjore që motivojnë cenimin e vendimit nr.(516), datë 17.12.2008 të
Gjykatës së Apelit Durrës.
padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte, si dhe vendimit të gjykatave, Kolegji Civil
i Gjykatës së Lartë konkludon se përfundimet e arritura nga gjykata e faktit lidhur me
mosmarrëveshjen objekt shqyrtimi janë të drejta dhe të bazuara në ligj.
15. Referuar natyrës juridike të mosmarrëveshjes në shqyrtim dhe palëve
ndërgjyqëse, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se çështja objekt shqyrtimi lidhet me
aplikimin e procedurës të posaçme të hetimit administrativ ndaj subjektit tatimor në rastin
konkret palës paditëse, në zbatimit të ligjit nr.8650.1999.
16. Në këtë kuptim, Kolegji Civil e gjen me vend të sqarojë se procedura dhe
vendimmarrja mbi ri-karakterizimin e transaksioneve tregtare e të shitblerjes, ka të bëjë me
një nga përjashtimet nga rregulli i përgjithshëm i motivimit, rasteve, kritereve, metodikës dhe
kompetencës për të ndërmarrë nismën dhe disponuar për kontrollin, hetimin administrativ,
përcaktimin e detyrimeve dhe dënimeve administrative për shkeljet e ligjit fiskal nga
subjektet tatimpaguese.
17. Kolegji Civil, duke parë çështjen në tërësi vlerëson se gjykatat më të ulëta kanë
interpretuar dhe zbatuar drejt ligjin tatimor. Sipas nenit 36 i ligjit 8560/1999 në mënyrë të
qartë, të shprehur e të detyrueshme, parashikon disa metoda alternative për përcaktimin e
detyrimit tatimor, respektivisht nëpërmjet një procedure të posaçme hetimi administrativ, të
zbatueshme vetëm në raste e rrethana të caktuara e të motivuara siç duhet dhe vetëm pasi
organi tatimor të ketë ndjekur e respektuar disa hapa procedurale të detyrueshme dhe
specifike.
18. Pra, ligji i posaçëm ka parashikuar se rikarakterizimi i transaksioneve për të
reflektuar gjendjen reale të të ardhurave nga shitja të një tatimpaguesi, duke marrë për bazë
çmimet reale të tregut, bëhet vetëm me urdhër me shkrim të kryetarit të degës së tatimeve,
sipas propozimit me shkrim argumentuar, me fakte dhe prova, të inspektorit të kontrollit, për
mundësinë e deformimit të çmimeve të shitjes nga tatimpaguesi.
19. Përcaktimi i një procedure të detajuar nga dispozita e sipërcituar, bën që gjykatat
e faktit në shqyrtimin e çështjes objekt gjykimi të vlerësonin nëse nga pala e paditur është
ndjekur apo jo kjo procedurë. Pasi kanë zhvilluar një hetim të plotë dhe të gjithanshëm lidhur
me respektimin e procedurës së përcaktuar në ligj për nxjerrjen e aktit, ato kanë arritur në
përfundimin se akti administrativ Njoftim-vlerësimi tatimor nr.2778.2, datë 19.04.2006 është
i pavlefshëm pasi nga pala e paditur nuk u provua ekzistenca e një autorizimi nga kryetari i
saj për kryerjen e këtij vlerësimi; dhe metoda e aplikuar alternativë e rivlerësimit të çmimeve
është bërë në kundërshtim me nenin 36 të ligjit nr.8560, datë 21.12.1999 dhe udhëzimit të
Ministrisë së Financave”.
20. Këto konkluzionet e nxjerra nga gjykatat e faktit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
i gjen në qasje të plotë me frymën e ligjit dhe e gjen me vend të rikonfirmojë se qëllimi i
gjykatës në shqyrtimin e një akti administrativ është të kontrollojë ligjshmërinë e procedurës
së nxjerrjes së këtij akti. Sipas nenit 116/c të Kodit të Procedurave Administrative nxjerrja e
aktit administrativ në kundërshtim me formën dhe procedurën e parashikuar nga ligji, e bën
atë akt absolutisht të pavlefshëm.
21. Në këtë aspekt, shqyrtimi i ligjshmërisë së aktit administrativ (njoftim vlerësimi)
të nxjerra në rastet e parashikuara nga neni 36, në respektim të parimit të ligjshmërisë, do të
konsiderohen si të vlefshme vetëm nëse është respektuar procedura e posaçme e konkrete e
parashikuar nga ajo dispozitë nga pala e paditur. Konkretisht sipas nenit 36 të ligjit
8560/1999 i ndryshuar, përcaktohet: (i) nga inspektorët duhet të kishte një kërkesë drejtuar
titullarit të tyre, e cila të tregojë motivin konkret të argumentuar me fakte e prova; (ii)
326
drejtuesi i degës tatimore duhet ta miratojë kërkesën duke nxjerrë një urdhër të posaçëm, me
të cilin, në thelb, duhet të tregojë rrethanat e motivin e fillimit të hetimit administrativ sipas
nenit 36; (iii) mbi këtë bazë, inspektorët tatimorë duhet të hetojnë rastin dhe të identifikojnë e
përcaktojnë detyrimin tatimor vetëm sipas metodave e procedurave të treguara për rastin që
motivon hetimin sipas nenit 36 (shkronjat “a”, “b”, “c” ose “ç”). Në përfundim të këtij
hetimi, inspektorët hartojnë raportin përkatës, mbi bazën e të cilit titullari i organit tatimor
nxjerr aktin administrativ të njoftim vlerësimit tatimor.
22. Në çështjen objekt gjykimi, sikurse kanë pranuar vetë gjykatat e faktit, nuk është
ndjekur dhe respektuar asnjë nga hapat proceduralë të sipërtrajtuar. Inspektorët kanë vepruar
me nismën e tyre, pa qenë të qartë në referimin e ndonjërit prej rasteve që bën të zbatueshëm
nenin 36 të ligjit 8560/1999, pa urdhër paraprak të titullarit dhe pa aplikuar asnjë nga metodat
dhe veprimet hetimore të kërkuara shprehimisht nga kjo dispozitë e ligjit.
23. Për më tepër, edhe në aplikimin e metodave alternative ligjore e të detyrueshme
për rikarakterizimin e çmimit në kuptim të nenit 36 të ligjit, sikurse rezulton në provat e
pranuar nga gjykata e faktit, pala e paditur nuk e ka vlerësuar në përputhje me ligjin e
posaçëm, pasi ajo nuk është mbështetur në informacionet marra nga entet publike apo private
sikurse e kërkon ligji që në rastin konkret mund të ishin Instituti i Statistikave apo Shoqatat e
Hidrokarbureve.
24. Në këtë kuptim, mosrespektimit dhe mos aplikimit të asnjërës prej metodave dhe
veprimeve hetimore e procedurale të parashikuara shprehimisht nga ligji, e bën aktin
administrativ (njoftim vlerësim) një akt absolutisht të pavlefshëm në kuptim të nenit 116/c të
K.Pr.Administrative.
25. Për këto arsye, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se vendimi
nr.(516), datë 17.12.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë, duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.(516), datë 17.12.2008 të Gjykatës së Apelit Durrës.
Tiranë, më 22.10.2013
327
Nr.00-2013-2530 i Vendimit (580)
VENDIM

Mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 22.10.2013, çështjen civile që i përket:
PADITËSE: KOZETA XHOGU

I PADITUR: PËRMBARUESI GJYQËSOR I
ORGANIZUAR NË SHOQËRINË “TDR
GROUP” SH.P.K.
OBJEKTI:
Kundërshtim veprimesh përmbarimore duke konstatuar
pavlefshmërinë absolute të të gjithë veprimeve të Zyrës së Përmbarimit;
Sigurimi i padisë duke urdhëruar Z.V.R.P.P Lushnjë q
ë të mos lejojë tjetërsimin e pronës objekt i kësaj padie d
he Bledar Çela të moskryerje tjetërsimin e kësaj pronë të të tretët
deri në përfundimin e gjykimit.
NDËRHYRËS KRYESOR: ERBLERTA BASHLLARI
OBJEKTI I N/KRYESOR:
Kundërshtim i vendimit me nr.2554, datë 30.09.2011.
Pavlefshmërinë e akt vlerësimit dhe njoftimit të tij bashkuar në gjykim
me pretendimin e palës paditëse Kozeta Xhogu kundrejt palës së paditur,
përmbaruesit gjyqësor “TDR Group” sh.p.k
PERSON I TRETË SHKËLQIM XHOGU

SHEFQET XHOGU
BLEDAR ÇELA
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë me vendim nr.446 (862) datë 24.05.2013, ka

vendosur:
Të shpallë moskompetencën tokësore për gjykimin e padisë, me
nr.15/84/1069 (1313) Regjistri, me palë paditëse Kozeta Xhogu, me
ndërhyrëse kryesore Erblerta Bashllari kundër palës së paditur përmbaruesi
gjyqësor organizuar në Shoqërinë me emrin “TDR GROUP”, sh.p.k. dhe
328
dërgimin e saj dhe akteve bashkëlidhur gjykatës kompetente, Gjykata e
Kundër vendimit civil nr.446 (862), datë 24.05.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Lushnjë, brenda afatit ligjor, pala paditëse Kozeta Xhogu ka ushtruar ankim të veçantë në
Gjykatën e Lartë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- 1. Gjykata ka gabuar në interpretim jo të drejtë të nenit 49-50 të K.Pr.Civile. Padia në
rastin konkret ka për objekt kundërshtimin e veprimeve përmbarimore të kryera nga
përmbaruesi gjyqësor dhe detyrimisht ngrihet në gjykatën e vendit të ekzekutimit, në
bazë të nenit 50 të K.Pr.Civile. Në rastin konkret gjykata kompetente është Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Lushnjë dhe jo ajo e Tiranës.
- 2. Gjykata ka keqinterpretuar nenin 49 të K.Pr.Civile pasi ajo nuk i është referuar
objektit, vlerës së sendit dhe as vendimit ku ndodhet objekti i sekuestruar, por
gabimisht ka vënë si primar vendin dhe zyrën ku ndodhet pala e paditur, Zyra
Përmbarimore me emrin TDR Group shpk.
- 3. Gjykata ka keqinterpretuar ligjin nr.10031/2008, “Për shërbimin gjyqësor
përmbarimor privat”, i cili ka parashikuar që përmbaruesi gjyqësor privat dhe
shoqëritë përmbaruese private ushtrojnë funksionet e tyre procedurale përmbarimore
në të gjithë territorin e Republikës së Shqipërisë.
- 4. Gjithashtu edhe lidhur me vendimet e Kolegjit të Gjykatës së Lartë që ka referuar
me nr.00-2-12-2177 (396), datë 20.09.20012, Gjykata e Lartë veç të tjerave ka
konkluduar se “paditë për të kërkuar ekzekutimin e detyrueshëm për kryerjen ose
moskryerjen e një veprimi të caktuar ngrihen në gjykatën e vendit ku duhet të
përmbushet një detyrim i tillë”.
- 5. Sipas nenit 610 të K.Pr.Civile përcaktohet shprehimisht se “kundër veprimeve të
përmbaruesit gjyqësor dhe kundër refuzimit për të kryer një veprim, palët mund të
bëjnë ankim në gjykatën që ekzekuton vendimin brenda 5 ditëve nga dita e kryerjes së
veprimit, apo refuzimit kur palët ka qenë të pranishëm në kryerjen e veprimit ose
kanë qenë thirrur edhe në raste të tjera nga dita që i është njoftuar ose ka marrë dijeni
për veprimin ose refuzimin; kundër veprimeve të personave, përmbaruesit gjyqësorë
që ushtrojnë veprimtari publike të shërbimit përmbarimor gjyqësor të organizuar mbi
baza private pala debitore mund të paraqesë ankim në gjykatën ku ekzekutohet titulli
ekzekutim brenda 45 ditëve nga data e kryerjes se veprimit”.
- 6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë nuk ka respektuar dispozitat që i përkasin
kompetencës tokësore për gjykimin e çështjes, qofshin të përgjithshëm apo të
veçanta. Neni 50 i K.Pr.Civile “paditë që kanë për objekt kundërshtimin e veprimeve
të kryera nga përmbaruesi për ekzekutimin e detyruar ngrihen në gjykatën e vendit të
ekzekutimit, që në rastin konkret është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë”.
Kundër vendimit civil nr.446 (862), datë 24.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Lushnjë, brenda afatit ligjor, person i tretë Bledar Çela ka ushtruar ankim të veçantë në
Gjykatën e Lartë, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- 1. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë i referohet për analogji një vendimi të Gjykatës
së Lartë, i cili është marrë nga Kolegji Civil dhe jo nga Kolegjet e Bashkuara të
Gjykatës së Lartë, për rrjedhojë ky vendim nuk mund të shërbejë për zgjidhjen e
përcaktimit të kompetencës tokësore pasi nuk është vendim unifikues dhe detyrues
për gjykatën.
- 2. Nga gjykata keqinterpretohet neni 50 të K.Pr.Civile dhe nuk e merr atë në unitet
me gjithë nenet e Kreut III pika B, kompetenca tokësore dhe konkretisht neni 43/2, në
të cilin shprehet se paditë që rrjedhin nga marrëdhëniet juridiket me një degë apo
agjenci lokale të personit juridik mund të ngrihen edhe në gjykatën ku ka qendrën
329
dega dhe agjencia. Po të përdorim si gjykata të njëjtën standard të interpretimi të
dispozitave procedurale.
- 3. Të gjithë veprimet janë kryer në qytetin Lushnjë, në përputhje me nenin 50 të
K.Pr.Civile, ku thuhet se “Paditë që kanë për objekt kundërshtimin veprimeve të
kryera nga përmbaruesi për ekzekutimin e detyruara ngrihen në gjykatën e vendit të
ekzekutimit”, kjo jo vetëm se ekzekutimi është kryer në Lushnjë por edhe se banka që
ka dhënë kredinë është e përfaqësuar nga filiali i saj, kjo në kuptim të nenit 43/2 të
K.Pr.Civile.
pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Arjana Fullani; përfaqësuesin ligjor të palës
paditëse Kozeta Xhogu, av. Vangjel Muzina, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.446(862),
datë 24.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë dhe dërgimin e çështjes në po atë
gjykatë për vazhdimin e gjykimit; si dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se pala paditëse, përmes një
kontratë kredi ka marrë hua shumën prej 25.000 euro (njëzet e pesë mijë), për një afat prej 10
(dhjetë) vjetësh për blerjen e një dyqani me adresën në qytetin Lushnjë sipas kushteve të
përcaktuara në Kontratën Kredi Bankare nr.404 Rep, nr.63 Kol., datë 16.01.2007 të noteres
Ardiana Mehdihoxha, të lidhur me Banka Kombëtare Greqisë Sh.a, Dega Lushnjë.
2. Rezulton e provuar që pala paditëse nuk ka respektuar kushtet e kontratës së
sipërcituar dhe Banka Kombëtare e Greqisë sh.a, duke qenë në pozitën e kreditorit, ka interes
të ligjshëm (legjitimim aktiv) dhe i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësore Lushnjë me
kërkesë për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit, sipas neneve 32/a e 511 të K.Pr.Civile.
3. Gjykata e Rrethit Gjyqësorë Lushnjë me vendimin nr.158 (809), datë
23.06.2010, ka vendosur: “1. Pranimin e kërkesës; 2. Lëshimin e urdhrit të ekzekutimit për
kontratën noteriale të kredisë bankare me nr.404 Rep, nr.63 Kol, datë 16.01.2007 të noteres
Ardiana Mehdihoxha, Dhoma e Noterisë Tiranë, lidhur mes huadhënësit Banka Kombëtare e
Greqisë sh.a., Dega Tiranë dhe kredimarrësit z.Shkëlqim Xhogu dhe znj.Kozeta Xhogu”.
3.1 Me arsyetimin se: “Kontrata Kredi Bankare në kuptim të neneve 510/d e 511 të
Kodit të Procedurës Civile, për detyrimin që z.Shkëlqim Xhogu dhe znj.Kozeta Xhogu kanë
ndaj Bankës Kombëtare të Greqisë sh.a, është akt për dhënien e kredisë bankare. Në këto
kushte, në zbatim të Nenit 510/d të Kodit të Procedurës Civile, kjo kontrate është titull
ekzekutiv, pasi përmban një detyrim definitiv të plotë të debitorëve, shtetasve Shkëlqim
Xhogu dhe Kozeta Xhogu, ndaj kreditorit Banka Kombëtare e Greqisë sh.a”
4. Më tej me vendimin nr.2554, datë 30.09.2011, përmbaruesi gjyqësor organizuar në
shoqëri me emrin “TDR GROUP” sh.p.k. ka përcaktuar vlerën e sendit duke kryer vlerësimin
e pasurisë së vënë në sekuestro, pasuri e tipit ndërtesë me sipërfaqe 32 m2, me nr.Pasurie
4/16-N18, Zona Kadastrale 8571.
5. Dukë mos qenë dakord me vlerësimin e kryer pala paditëse i është drejtuar gjykatës
me padinë objekt gjykimi.
6. Gjatë gjykimit pala paditëse ka paraqitur kërkesë procedurale, sipas nenit 185 të
Kodit të Procedurës Civile, për ndryshimin e objektit të padisë, e cila është pranuar me
vendim të ndërmjetëm të gjykatës, duke marrë formën e kërkimit “Kundërshtim i veprimeve
përmbarimore, duke konstatuar pavlefshmërinë absolute së të gjitha veprimeve të Zyrës së
Përmbarimit; Sigurimi i padisë, duke urdhëruar Z.V.R.P.P. Lushnjë që të mos lejojë
tjetërsimin e pronës objekt i kësaj padie dhe Bledar Çela të mos kryejë tjetërsime të kësaj
prone deri në përfundimin e gjykimit” kundër palës së paditur përmbaruesi gjyqësor
organizuar në shoqëri, me emrin “TDR GROUP” sh.p.k.
330
7. Gjithashtu në datë 06.11.2012, kur është zhvilluar seanca gjyqësore, gjykata me
vendim të ndërmjetëm ka pranuar për shqyrtim në këtë gjykim ndërhyrjen kryesore të
depozituar në datë 18.06.2012, prej shtetases Erblerta Bashllari, me objekt kërkimi
“Kundërshtimi i vendimit me nr.2554, datë 30.09.2011. Pavlefshmëri akt vlerësimi dhe
njoftimi i tij” kundrejt palës së paditur, përmbaruesi gjyqësor organizuar në shoqëri, me
emrin “TDR GROUP” sh.p.k. dhe ka vendosur t’i bashkojë në një gjykim të vetëm të dy
paditë.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë me vendim nr.446 (862), datë 24.05.2013,
ka vendosur:“Të shpallë moskompetencën tokësore për gjykimin e padisë, me nr.15/84/1069
(1313) Regjistri, me palë paditëse, Kozeta Xhogu, me ndërhyrëse kryesore Erblerta Bashllari
kundër palës së paditur, përmbaruesi gjyqësor organizuar në shoqëri me emrin “TDR
GROUP” sh.p.k. dhe dërgimin e saj dhe akteve bashkëlidhur gjykatës kompetente, Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë”.
8.1 Arsyetimi i gjykatës: “Nisur nga këto dispozita dhe rrethana të çështjes të dala
gjatë gjykimit, rezulton se veprimet e përmbaruesit gjyqësor privat janë kryer në funksion të
ekzekutimit të urdhrit të Gjykatës së Shkallës së Parë Lushnjë, urdhër i cili është lëshuar nga
gjykata e vendit ku është caktuar të bëhet ekzekutimi në zbatim të nenit 511/c të K.Pr.Civile.
Në vijim të saj, në zbatim të ekzekutimit të vendimit, sidomos kur në ekzekutim janë shumë
objekte dhe këto janë në vende të ndryshme, gjykata nuk duhet të ngatërrojë atë, se jo çdo
vend ku përmbaruesi kryen veprime për realizimin e qëllimit, ekzekutimin e vendimit është
dhe vendi i ekzekutimit të vendimit në kuptim të nenit 50 të K.Pr.Civile. Kjo ka të bëjë me
veprimin përfundimtar që përmbaruesi realizon ekzekutimin e vendimit, e që në rastin
konkret lidhet me detyrimin monetar, ekzekutim i cili bëhet në vendbanimin e kreditorit pasi
vetë ky detyrim ka lindur nga kontrata e kredisë bankare e që në rastin konkret kreditor është
Banka, selia e së cilës ndodhet në Tiranë. Nga aktet e ndodhura në dosje, ekzekutimi i titullit
ekzekutiv, kontratës së kredisë bankare, po bëhet nga përmbaruesi gjyqësor organizuar në
shoqëri me emrin “TDR GROUP” sh.p.k., në bazë të nenit 516 të K.Pr.Civile, si i tillë ai
është i përjashtuar nga dispozitat e detyrueshme të kompetencës tokësore për përmbaruesit
gjyqësorë. Pasi në bazë të ligjit nr.10031, datë 11.12.2008, “Për Shërbimin Përmbarimor
Gjyqësor Privat” përmbaruesi gjyqësor privat ose shoqëritë përmbaruese private ushtrojnë
funksionet e tyre procedurale përmbarimore në të gjithë territorin e Republikës së
Shqipërisë.
Përmbaruesi gjyqësor, në vazhdim të procedurave të ekzekutimit të titullit ekzekutiv
për organizimin e ankandit për shitjen e sendit të sekuestruar, bazohet në nenin 569 të
K.Pr.Civile, ku parashikohet se: Shitja e sendit bëhet në zyrën e përmbaruesit gjyqësor ose
në një vend tjetër publik, nëse është i përshtatshëm për zhvillimin e ankandit. Ajo vazhdon 15
ditë dhe përfundon me mbarimin e orarit zyrtar të ditës së fundit që tregohet në shpalljen për
shitjen në ankand. Në interpretim të dispozitave të mësipërme, rezulton se ekzekutimi i titullit
ekzekutiv, kontratës së kredisë bankare, bëhet në Tiranë, ku ushtron veprimtarinë e tij
përmbaruesi gjyqësor privat, sipas të dhënave të depozituara në QKR të datës 22.02.2013,
prandaj edhe kundërshtimi i veprimeve përmbarimore do të bëhet para gjykatës ku po
ekzekutohet titulli ekzekutiv”.
9. Kundër vendimit civil nr.446 (862), datë 24.05.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lushnjë, brenda afatit ligjor, pala paditëse Kozeta Xhogu dhe personi i trete Bledar
Çela, kanë ushtruar ankim të veçantë në Gjykatën e Lartë, duke kërkuar prishjen e vendimit
nr.446 (862), datë 24.05.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë dhe dërgimin e
çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Ligji i zbatueshëm
331
10.1 Neni 50: Paditë që kanë për objekt kundërshtimin e veprimeve të kryera nga
përmbaruesi për ekzekutimin e detyruar ngrihen në gjykatën e vendit të ekzekutimit.
10.2 Neni 610: “..........Kundër veprimeve të personave, përmbaruesit gjyqësor, që
ushtrojnë veprimtarinë publike të shërbimit përmbarimor gjyqësor të organizuar mbi baza
private, pala debitore mund të paraqesë ankim në gjykatën ku ekzekutohet titulli ekzekutiv,
brenda 5 ditëve nga data e kryerjes së veprimit.
Ankimi shqyrtohet brenda 20 ditëve nga gjykata e vendit të ekzekutimit, e cila kur e
sheh të nevojshme mund të thërrasë edhe palët.
Përmbaruesi gjyqësor thirret nga gjykata me cilësinë e palës së paditur”.
11. Dispozitat e ligji nr.10031, datë 11.12.2008, “Për Shërbimin Përmbarimor
Gjyqësor Privat”, i ndryshuar, në të cilat është parashikuar:
11.1 Neni 5: Për efekt të këtij ligji, Shërbimi Përmbarimor Gjyqësor Privat është një
funksion i pavarur me karakter publik, i cili ushtrohet nga përmbaruesit gjyqësorë privatë
dhe shoqëritë përmbaruese private. Përmbaruesit gjyqësorë privatë ose shoqëritë
përmbaruese private, në ushtrimin e funksioneve të tyre, i nënshtrohen zbatimit të dispozitave
të Kodit të Procedurës Civile, Kodit Civil dhe ligjeve të tjera për ekzekutimin e titujve
ekzekutivë.
11.2 Neni 7: Përmbaruesi gjyqësor privat ose shoqëritë përmbaruese private
ushtrojnë funksionet e tyre procedurale përmbarimore në të gjithë territorin e Republikës së
Shqipërisë.
12. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse dhe personi i tretë përmban
shkaqe ligjore që motivojnë cenimin e vendimit nr.446 (862), datë 24.05.2013 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Lushnjë.
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve të dosjes gjyqësore,
objektit dhe shkakut të padisë, selisë dhe vendbanimit të palëve ndërgjyqëse, veçanërisht
vendit të ekzekutimit, e gjen të pabazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë në lidhje me kompetencën tokësore të shqyrtimit të
14. Ky kolegj, referuar natyrës juridike të mosmarrëveshjes në shqyrtim dhe palëve
ndërgjyqëse, vlerëson se në përcaktimin e kompetencës tokësore për shqyrtimin e saj duhet
referuar në nenin 610 të Kodit të Procedurës Civile.
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se normat juridike
të Kodit të Procedurës Civile rregullojnë edhe marrëdhëniet procedurale që krijohen gjatë
procesit të ekzekutimit të detyrueshëm të titujve ekzekutivë. Gjithashtu, aspekte që kanë të
bëjnë me ekzekutimin e detyrueshëm rregullohen dhe nga ligje të veçanta, sikurse janë ligji
nr.8730/2001 “Për Organizimin dhe funksionimin e Shërbimit të Përmbarimit Gjyqësor” i
ndryshuar dhe ligji nr.10031/2008, “Për Shërbimin Përmbarimor Gjyqësor Privat”, i
ndryshuar.
16. Në interpretim të dispozitave të Kodit të Procedurës Civile, ndër të tjera,
parashikohen mjetet e mbrojtjes gjatë procesit të ekzekutimit të detyrueshëm, që në thelb
dallohen në dy kategori kryesore: (i) paditë që ngrihen gjatë procesit përmbarimor e që lidhen
me mbrojtjen e të drejtave që rrjedhin nga e drejta materiale dhe (ii) ankimi (kundërshtimi)
ndaj veprimeve ose mosveprimeve të përmbaruesit.
17. Kompetenca tokësore për gjykimin e këtyre mjeteve përcaktohet nga ligji, Kodi i
Procedurës Civile. Në nenet 49 dhe 50 të këtij Kodi parashikohen rregullat e përgjithshme
për përcaktimin e kompetencës tokësore gjatë procesit të ekzekutimit të detyrueshëm.
18. Duke referuar çështjes objekt shqyrtimit Kolegji Civil konstaton se ndodhemi
përpara padive që ngrihet për kundërshtimin e veprimeve te kryera nga përmbaruesi gjyqësor
332
(neni 610 i K.Pr.Civile). Në këtë kuptim, kompetenca tokësore për gjykimin e këtyre
rregullohet nga neni 50 i K.Pr.Civile, i cili përcakton se paditë “...që kanë për objekt
kundërshtimin e veprimeve të kryera nga përmbaruesi për ekzekutimin e detyruar, ngrihen në
gjykatën e vendit të ekzekutimit”.
19. Në interpretim të kësaj dispozite, ky Kolegj vlerëson se kriteri që përcakton
kompetencën tokësore të gjykatës është “vendi i ekzekutimit”. Me togfjalëshin “vend i
ekzekutimit” do të kuptohet vendi ku përmbushet diçka apo zbatohet një urdhërim ose një
vendim, pra një titull ekzekutiv. Ky vend i përgjigjet vendit të banimit të debitorit kur ky
është person fizik ose selisë së debitorit kur ky është person juridik, ose vendit ku kryhen
veprimtarinë e tij dhe ka pasuri të luajtshme apo të paluajtshme mbi të cilat do të shtrihen
veprimet përmbarimore gjatë procesit të ekzekutimit.
20. Gjithashtu edhe në kuptim te nenit 610 të K.Pr.Civile, ligjvënësi ka përcaktuar se
kundër veprimeve të kryera nga përmbaruesit gjyqësorë privatë, pala debitore mund të
paraqesë ankim në gjykatën ku ekzekutohet titulli ekzekutiv.
21. Për sa më sipër, Kolegji konkludon se (i) pala paditëse, Kozeta Xhogu, në cilësinë
e debitores ka vendbanimin e saj në qytetin e Lushnjës, në hapësirën juridiksionale të
territorit brenda të cilit ushtron veprimtarinë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë dhe (ii) po
brenda këtij territori është lëshuar titulli i ekzekutimit dhe është vënë në ekzekutim ky titull,
kontratë e kredisë. Në këto rrethana, ky kolegj arrin në përfundimin se kompetente nga
pikëpamja territoriale për shqyrtimin e rastit konkret është Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Lushnjë.
22. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se arsyetimi i gjykatës së faktit se gjykata
kompetente për shqyrtimin e kësaj padie është ajo e Tiranës, pasi ekzekutimi i titullit
ekzekutiv, kontratës së kredisë bankare, bëhet në Tiranë, ku ushtron veprimtarinë e tij
përmbaruesi gjyqësor privat, sipas të dhënave të depozituara në QKR- të datës 22.02.2013,
prandaj edhe kundërshtimi i veprimeve përmbarimore do të bëhet para gjykatës ku po
ekzekutohet titulli ekzekutiv”, është një qëndrim kontradiktor dhe nuk gjen mbështetje në ligj.
23. Kolegji e gjen me vend të sqarojë se nëse debitori, për rastin konkret
kredimarrësi, nuk përmbush në mënyrë vullnetare detyrimin që rrjedh nga një kontratë
kredie, që sipas ligjit është titull ekzekutiv, kreditori, kredidhënësi, ka të drejtë të kërkojë nga
gjykata lëshimin e urdhrit të ekzekutimit dhe më pas të verë në lëvizje shërbimin
përmbarimor gjyqësor privat apo shtetëror. Me vënien në lëvizje të shërbimit përmbarimor
krijohet marrëdhënia procedurale e pavarur nga ajo e detyrimit, e cila i nënshtrohet
rregullimeve specifike të parashikuara në Kodin e Procedurës Civile.
24. Ndryshe nga vendi ku ushtron veprimtarinë përmbaruesi privat, vendi i
ekzekutimit ka të bëjë me vendin ku do të zbatohet titulli ekzekutiv, pas lëshimit të urdhrit të
ekzekutimit dhe vënies në lëvizje të shërbimit përmbarimor; pra i përgjigjet një marrëdhënie
procedurale të krijuar në procesin e ekzekutimit të detyrueshëm.
25. Për më tepër, që referuar ligjit nr.10031/2008, “Për Shërbimin Përmbarimor
Gjyqësor Privat” i ndryshuar, i cili rregullon funksionimin dhe organizimin e përmbaruesit
gjyqësor privat, përcaktohet se përmbaruesit gjyqësorë privatë ose shoqëritë përmbaruese
private, në ushtrimin e funksioneve të tyre, i nënshtrohen zbatimit të dispozitave të Kodit të
Procedurës Civile, Kodit Civil dhe ligjeve të tjera për ekzekutimin e titujve ekzekutivë dhe e
ushtrojnë funksionet e tyre procedurale përmbarimore në të gjithë territorin e Republikës së
Shqipërisë. Për rrjedhojë, gjykata e faktit gabon ku arsyeton se kriteri i përcaktimit të
kompetencës në pikëpamje territoriale në gjykimin e padisë objekt shqyrtimit varet nga vendi
ku ushtron veprimtarinë përmbaruesi gjyqësor privat.
nr.446 (862), datë 24.05.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë duhet të prishet dhe
çështja të dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
333
PËR KËTO ARSYE
Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.446 (862), datë 24.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Lushnjë dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit me të njëjtin trup
gjykues.
Tiranë, më 22.10.2013
334
Nr.00-2013-2309 i Vendimit (581)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
me datë 22.10.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve
PADITËS: ARTAN DULAKU, në mungesë

I PADITUR: AGJENCIA E KTHIMIT DHE
KOMPENSIMIT TË PRONAVE TIRANË,
në mungesë
OBJEKTI:
Ndryshimi i vendimit nr.76, datë 25.04.2006
të K.V.K.K.P. të Qarkut Vlorë.
Ligji nr.9235, datë 29.07.2004 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave”,
vendimi nr.27, datë 26.05.2010 i Gjykatës Kushtetuese
dhe Kodi i Proçedurave Administrative.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.1673, datë 26.06.2013 ka vendosur:

Të deklarojë moskompetencën e saj në gjykimin e çështjes civile me nr.2341
akti, datë 06.03.2013 regjistrimi, me palë: paditës Artan Dulaku, e paditur
Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë, me objekt
ndryshimin e vendimit nr.76, datë 25.04.2006 të Komisionit Vendor Vlorë.
Dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit nr.1673, datë 26.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë ka

bërë ankim të veçantë paditësi Artan Dulaku, i cili kërkon: Prishjen e vendimit nr.1673, datë
26.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe kthimin e çështjes në po këtë gjykatë
për vazhdimin e gjykimit.
Shkaqet që ngrihen nga pala paditëse në ankimin e veçantë janë:

- Legjitimimi i paditësit rrjedh nga vendimi nr.27, datë 26.05.2010 i Gjykatës
Kushtetuese të Republikës së Shqipërisë, me të cilin janë shfuqizuar nenet 15 pika 1
gërma c, ç, d, dh, 16 dhe 18 të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004 “Për Kthimin dhe
Kompensimin e Pronave”, i ndryshuar me ligjin nr.10207, datë 23.12.2009.
335
- Nga përmbajtja e vendimit të Gjykatës Kushtetuese del qartë se vendimet e ish-
K.K.K.Pronave nuk konsiderohen akte administrative, pasi ato i kanë dhënë efektet e
tyre, këto organe të asaj kohe ishin si gjykata, prandaj A.K.K.P. Tiranë e ka të ndaluar
që të shqyrtojë ligjshmërinë e këtyre vendimeve. Në këto kushte paditësi nuk mund t’i
drejtohet A.K.K.P-së Tiranë për rishqyrtimin e vendimit nr.76, datë 25.04.2006 të
K.V.K.K.P. Qarku Vlorë.
- Moskompetenca e A.K.K.P-së Tiranë del qartë edhe nga vendimi nr.43, datë
06.10.2011 i Gjykatës Kushtetuese, me të cilin është shfuqizuar si i papajtueshëm me
Kushtetutën e Republikës së Shqipërisë nenet 2, 3, 5 të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004
“Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave” (i ndryshuar).
- Gjykata e ka trajtuar çështjen si një gjykim të pastër administrativ, në bazë të nenit
324 e vijues të K.Pr.Civile, në një kohë që fryma e vendimeve të Gjykatës
Kushtetuese është se kemi të bëjmë me një gjykim civil, pasi shqyrtimi i të drejtës së
pronësisë mbi një send bëhet vetëm nga gjykata e zakonshme në përputhje me Kodin
Civil.
- Edhe pse enti shtetëror ka shprehur vullnetin e vet nëpërmjet akteve, këta të fundit
nuk goditen në gjykatë si akte administrative, por përkundrazi shtetasi në një gjykim
të zakonshëm kërkon të drejtën e pronës, duke paraqitur prova në mbështetje të kësaj
të drejte.
- Gjykata nuk ka patur parasysh në vendimin e saj renditjen e kategorive dhe kritereve
që mbahen parasysh në përcaktimin e kompetencës tokësore në shqyrtimin e
mosmarrëveshjeve nga juridiksioni civil, pavarësisht se qendra e personit juridik
është në Tiranë, gjykata duhet t’i referohej faktit se pasuria e paluajtshme objekt
gjykimi ndodhet në Vlorë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; shqyrtoi dhe bisedoi në tërësi çështjen në
mungesë të palëve; në përfundim,
VËREN
02278-00-2013 regj. them., që u përket palëve ndërgjyqëse të mëposhtme: paditës Artan
Dulaku, e paditur Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Tiranë, me objekt
ndryshimin e vendimit nr.76, datë 25.04.2006 të K.V.K.K.P të Qarkut Vlorë.
2. Vendimi nr.1673, datë 26.06.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, përsa i
përket shpalljes së moskompetencës tokësore, është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit
proçedurial civil, prandaj si i tillë ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për vazhdimin e
gjykimit në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë.
3. Me vendimin nr.76, datë 20.04.2006 K.V.K.K.Pronave të Qarkut Vlorë ka
vendosur: Të njohë të drejtën e pronësisë subjektit të shpronësuar Vlash Gjoka
(trashëgimtarëve të tij) për sipërfaqen e kullotës 4 ha në vendin e quajtur “Gone Adhender”
në fshatin Dhërmi të Bashkisë Himarë, me kufijtë përkatës.
3/1. T’u kthejë në natyrë trashëgimtarëve të Vlash Gjokës sipërfaqen kullotë prej 4 ha
në vendin e quajtur “Gone Adhender” në fshatin Dhërmi të Bashkisë Himarë me kufijtë
përkatës, e ndodhur në ekonominë kullosore Shërmi-Vuno, në ngastrën nr.28-a në Zonën
Kadastrale 1489, sipas nenit 6, pika 1 të ligjit nr.9235, datë 29.07.2004.
336
4. Pasi janë bërë pronarë, trashëgimtarët e subjektit të shpronësuar Vlash Gjoka ia
kanë shitur pronën e tyre paditësit Artan Dulaku, i cili e gëzon sendin në mënyrë të plotë dhe
i pashqetësuar nga të tretët.
5. Kohët e fundit paditësi është vënë në dijeni se vendimi i K.V.K.K.P. i Qarkut Vlorë
ka pasaktësi të dukshme që kanë lidhje me paraqitjen grafike të pronës (hartën shoqëruese të
vendimit), pasi brenda kësaj sipërfaqe kullote ka disa parcela mbi të cilat ka vepruar ligji
nr.7501, datë 19.07.1991. Gjithashtu në referim të kufizimeve të pronësisë, rezulton se në
veri të pronës ndodhet bashkëpronësia “Stramartko”, të cilët e kanë regjistruar pronën në
bazë të një vendimi gjykate, duke kundërshtuar vendimin e komisionit.
6. Paditësi pretendon që ka një mospërputhje të qartë të kufijve të pronës sipas
vendimit të Komisionit dhe paraqitjes grafike të saj, pasi vendndodhja reale e pronës ndodhet
në veri të pozicionit të saj aktual, siç vërtetohet kjo me planvendosjen e re të pronës.
II. Vendimi dhe arsyetimi i gjykatës së shkallës së parë:
7. Duke parë që vendimi i K.V.K.K.P. i Qarkut Vlorë ka të meta të dukshme, paditësi
Artan Dulaku i është drejtuar me padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, duke kërkuar prej
saj ndryshimin e vendimit nr.76, datë 25.04.2006 të K.V.K.K.P. të Qarkut Vlorë.
8. Në seancën pregatitore të datës 26.06.2013, pasi mori në shqyrtim kryesisht
çështjen e kompetencës tokësore, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.1673,
datë 26.06.2013 ka vendosur:
8/1. Të deklarojë moskompetencën e saj në gjykimin e çështjes civile me nr.2341
akti, datë 06.03.2013 regjistrimi me palë: paditës Artan Dulaku, e paditur Agjencia e Kthimit
dhe Kompensimit të Pronave Tiranë, me objekt: ndryshimin e vendimit nr.76, datë
25.04.2006 të Komisionit Vendor Vlorë.
Dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
9. Gjykata e shkallës së parë ndërmjet të tjerave arsyeton:
...Është e vërtetë që vendimet e Zyrave Rajonale të Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave nuk janë akte administrative, por akte sui generis të nxjerra nga një organ sui
generis, për të cilin Gjykata Europiane e të Drejtave të Njeriut ka përdorur termin e ri
leksikor quasi gjykatë dhe objekti i gjykimit nuk është sendi, por akti i nxjerrë nga një organ
administrativ....
10. Në nenin 45/1 të K.Pr.Civile përcaktohet se:
Paditë për të drejta reale mbi sende të paluajtshme, për pjesëtimin e sendeve të
përbashkëta dhe për posedimin ngrihen në gjykatën e vendit ku ndodhet sendi, ose pjesa më e
madhe e tyre.....
11. Në vendimin nr.27/2010 të Gjykatës Kushtetuese, ndërmjet të tjerave, thuhet se:
Vendimet e organeve administrative që kanë patur për kompetencë kthimin dhe
kompensimin e pronave në vite nuk mund të konsiderohen akte administrative, në kuptimin
normal juridik të termit (strictu sensu), por akte sui generis të nxjerra nga organi sui generis,
për të cilin Gjykata Europiane e të Drejtave të Njeriut ka përdorur termin e ri leksikor quasi
gjykatë......
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala
paditëse Artan Dulaku është i bazuar në ligj, prandaj vendimi i gjykatës të shkallës së parë në
lidhje me moskompetencën tokësore të saj është i cënueshëm.
13. Gjykata e shkallës së parë arsyeton se meqenëse pala e paditur e ka qendrën në
Tiranë kompetenca tokësore për gjykimin e çështjes i përket Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, përfundim të cilin Kolegji Civil e vlerëson të pabazuar në ligj.
337
14. Nga vendimi konstatohet që palë e paditur në gjykim është Agjencia e Kthimit
dhe Kompensimit të Pronave Tiranë si organi që ka marrë kompetencat e organit, i cili ka
dhënë vendimin objekt të këtij gjykimi.
15. Duke patur parasysh faktin se objekt i këtij proçedimi, në thelb, është shqyrtimi
dhe korrigjimi i vendimit nr.76, datë 25.04.2006 të K.V.K.K.P. të Qarkut Vlorë, si dhe duke
vlerësuar situatën ligjore, konkretisht vendimin e Gjykatës Kushtetuese nr.27, datë
26.05.2010 me të cilin është vendosur: Shfuqizimi si të papajtueshëm me Kushtetutën e
Republikës së Shqipërisë të neneve 15 pika 1, germat c, ç, d, dh dhe 16 të ligjit nr.9235, datë
29.07.2004 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronës” (i ndryshuar), si dhe vendimin e
Gjykatës Kushtetuese nr.43, datë 06.10.2011, me të cilin është vendosur: Shfuqizimi si të
papajtueshëm me Kushtetutën e Republikës së Shqipërisë të neneve 2, 3 dhe 5 të ligjit
nr.10308, datë 22.07.2010 “Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.9235, datë
29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës” (i ndryshuar), konstatohet që organi
administrativ - A.K.K.P-ja Tiranë (e cila ka marrë edhe kompetencat e ish-zyrave rajonale
pas shkrirjes së tyre), nuk ka juridiksion dhe kompetencë për shqyrtimin e vendimeve të
dhëna nga ish-zyrat rajonale, pasi këto vendime konsiderohen se janë dhënë nga organe
“quasi” gjyqësore.
16. Në këto rrethana paditësi për të bërë një korrigjim të tillë duhet t’i drejtohet vetëm
gjykatës dhe në rastin konkret nuk mund të jetë kompetente gjykata ku ka qendrën organi
administrativ, por gjykata e vendndodhjes së pronës objekt gjykimi, pasi sipas nenit 45 të
K.Pr.Civile kur pretendohen të drejta reale mbi sendet e paluajtshme, padia ngrihet ne vendin
ku ndodhet prona ose pjesa më e madhe e saj.
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e vlerëson të drejtë pretendimin e ngritur në
ankimin e veçantë nga paditësi Artan Dulaku në lidhje me gjykatën kompetente, sepse
vendimi që kërkon të ndryshohet është dhënë nga Komisioni Vendor i Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave Vlorë, gjithashtu prona objekt gjykimi ndodhet në Rrethin e Vlorës.
18. Kolegji Civil e gjen me vend të sqarojë se vendimet e ish-zyrave rajonale kur
kundërshtohen nga personat që kishin paraqitur kërkesë pranë këtyre zyrave brenda afatit
ligjor të parashikuar nga ligji nr.9235/2004 (i ndryshuar) janë në kompetencë për t’u
shqyrtuar nga organi më i lartë administrativ që është A.K.K.P. Tiranë, e cila pas shkrirjes së
zyrave rajonale shqyrton vetë si shkallë e parë kërkesat e paraqitura për kthimin dhe
kompensimin e pronave dhe vendimet e saj ankohen direkt në gjykatë.
19. Rasti në gjykim nuk është i tillë, pasi trashëgimtarët e të ndjerit Vlash Gjoka nuk
e kanë kundërshtuar vendimin e ish-Zyrës Rajonale Vlorë brenda afatit ligjor pranë A.K.K.P.
Tiranë, por është blerësi i kësaj prone që shumë kohë më vonë që ka pretendime në lidhje me
vendimin e ish-zyrës rajonale, prandaj kompetenca tokësore do të përcaktohet duke marrë për
bazë vendin ku ndodhet prona, ose pjesa më e madhe e saj, konform nenit 45/1 të K.Pr.Civile
dhe duke patur gjithmonë parasysh faktin se vendimet e ish-K.K.K.P. do të trajtohen
gjithmonë si vendime të dhëna nga organe quasi gjyqësore.
20. Duke argumentuar si më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se, vendimi nr.1673, datë 26.06.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, për
shpalljen e moskompetencës tokësore të saj. është i pabazuar në ligj, prandaj si i tillë ai duhet
të prishet dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë, për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenet 62 dhe 485 të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1673, datë 26.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë
dhe dërgimin e çështjes po në këtë gjykatë, për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 22.10.2013
338
Nr.00-2013-2533 i Vendimit (582)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Më datë 22.10.2013, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve
PADITËS: SHOQËRIA “EURO SKY TRAVEL &

TOURS” TIRANË, përfaqësuar nga
Av.Kostandin Trendafili.
I PADITUR: SHOQËRIA E SIGURIMEVE “ALBSIG”
SH.A, përfaqësuar nga juristja Albana Idrizi.
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur për të më dëmshpërblyer
dëmin e plotë që i është shkaktuar mjetit tip.Benz 303,
lloji autobus me targë TR 8782 E, nga mjeti tip Skania R.143,
me targa DR 5132 D, i siguruar pranë saj.
Baza Ligjore: Neni 32 i K.Pr.Civile,
Dekreti nr.295, datë 15.09.1992
“Për sigurimin e detyrueshëm të mjeteve motorike
për përgjegjësinë ndaj palëve të treta”, i miratuar me ndryshime
me ligjin nr.7641, datë 01.12.1992 “Për zbatimin e ligjit për sigurimin
e detyrueshëm të mjeteve motorike për përgjegjësinë ndaj palëve të treta”,
Rregullorja nr.622/1, datë 15.12.1992 e Ministrisë së Financave dhe Ekonomisë
“Për zbatimin e ligjit për sigurimin e detyrueshëm të mjeteve motorike
për përgjegjësinë ndaj palëve të treta”
dhe nenet 608 e 640 të Kodit Civil.

vendosur:
Rrëzimin e padisë së paditësit Euro-Sky Travel &Tours.

Gjyqësor Tiranë në këtë mënyrë:
Pranimin pjesërisht të padisë.
Detyrimin e palës së paditur Shoqëria e Sigurimeve “Albsig” sh.a të
dëmshpërblejë palën paditëse për dëmin e shkaktuar në mjetin tip Benz 303,
339
lloji autobus me targë TR 8782 E, nga mjeti tip Skania R143, me targë DR
5132 D, i siguruar nga pala e paditur, në shumën 1.009.200 lekë.
Kundër vendimit nr.334, datë 17.03.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka paraqitur

rekurs pala e paditur Shoqëria e Sigurimeve “Albsig” Sh.a, e cila kërkon: Prishjen e vendimit
nr.334, datë 17.03.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.3398,
datë 15.04.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Shkaqet që ngrihen në rekurs nga pala e paditur Shoqëria e Sigurimeve Albsig sh.a.
janë:
- Në dhënien e vendimit nuk është respektuar dhe zbatuar drejt Dekreti nr.295, datë
15.09.1992 “Për sigurimin e detyrueshëm të mbajtësve të mjeteve motorike për
përgjegjësinë ndaj personave të tretë”, miratuar me ndryshime me ligjin nr.7641, datë
01.12.1992.
- Akti i ekspertimit që ka paraqitur Shoqëria “Albsig” sha është bërë duke u bazuar në
manualet e Bashkimit Europian “Quottruote” dhe se shoqëria e sigurimeve ka marrë
përsipër riparimin e autobusit në një nga serviset e specializuara të vendit tonë.
- Sipas kushteve të përgjithshme të TPL-së shoqëria e sigurimit mbulon dëmtimet e
mjetit vetëm në territorin e Republikës së Shqipërisë, pasi për jashtë shtetit është e
detyrueshme që mjeti të pajiset me kartonin jeshil.
- Pala paditëse nuk paraqiti në gjyq asnjë faturë nga servisi ku pretendon se ka riparuar
mjetin e dëmtuar dhe nëse ky servis i plotësonte standartet ISO.
- Eksperti Artur Sulçe është ekspert autoteknik dhe nuk është i specializuar në fushën e
vlerësimit të dëmeve të automjeteve, prandaj ai nuk ishte në gjendje të kryente këtë
detyrë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; përfaqësuesen e palës së paditur Albana
Idrizi, që kërkoi prishjen e vendimit nr.334, datë 17.03.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.3398, datë 15.04.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë;
përfaqësuesin e palës paditëse Av.Kostandin Trëndafili, i cili kërkoi lënien në fuqi të
vendimit nr.334, datë 17.03.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë; në përfundim;
VËREN
00726-00-2009 regj. them., që u përket palëve ndërgjyqëse: paditëse Shoqëria “Euro Sky
Travel &Tours” Tiranë dhe e paditur Shoqëria “Albsig” Sh.a, me objekt detyrimin e palës së
paditur për të dëmshpërblyer dëmin e plotë që i është shkaktuar mjetit tip Benz 303, lloji
autobus me targë TR 8782 E, nga mjeti Skania R143, me targa DR 5132 D, i siguruar pranë
saj.
2. Vendimi nr.334, datë 17.03.2009 i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë i një
hetimi jo të plotë gjyqësor, i cili është në kundërshtim me nenin 14 të K.Pr.Civile, prandaj si i
tillë ai duhet të prishet nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë dhe çështja të dërgohet për
rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
3. Pala paditëse është pronare e mjetit motorik tip Benz 303, lloji autobus, me targë
TR 8782 E, ndërsa pala e paditur ka siguruar pranë saj për një periudhë një vjeçare
automjetin tip Skania R143 me targë DR 5132 D, i cili është në pronësi të Shoqërisë
“Tobias” shpk.
340
4. Me datë 08.03.2007, në vendin e quajtur kthesa e Urakës në aksin rrugor Hotolisht-
Qafë Thanë, mjeti tip Benz 303 me targë TR 8782 E i drejtuar nga shtetasi Arshim Hoxha,
pronë e palës paditëse, është përplasur nga mjeti tip Skania R143 me targë DR 5132 D i
drejtuar nga shtetasi Jurgen Plana, i cili ishte i siguruar pranë palës së paditur për një
periudhë sigurimi 12.02.2007 - 12.02.2008.
5. Nga procesverbali i datës 08.03.2007 i mbajtur nga shërbimi i policisë rrugore del
se drejtuesi i mjetit tip Skania R143 me targa DR 5132 D, shtetasi Jurgen Plana nën ndikimin
e alkoolit ka ndryshuar në mënyrë të papritur drejtimin e lëvizjes së mjetit, duke dalë në
krahun tjetër të rrugës dhe për pasojë ka goditur mjetin autobus tip Benz 303 me targa TR
8782 E.
6. Me datë 10.03.2007 drejtuesi i automjetit pronë e paditësit ka paraqitur kërkesën
për dëmshpërblim pranë palës së paditur. Po në këtë datë është mbajtur edhe procesverbali (i
quajtur akt-ekspertimi) i elementëve të dëmtuara nga aksidenti midis ekspertit të palës së
paditur pranë Degës Elbasan dhe drejtuesit të autobusit shtetasit Arshin Hoxha.
7. Nga korrespondenca e palëve, të paraqitura si prova nga ndërgjyqësit del se pala e
paditur ka vendosur që përfundimisht ta dëmshpërblejë palën paditëse për dëmin e shkaktuar
në shumën 477.480 lekë, ose të marrë përsipër riparimin e mjetit në një nga serviset me të
cilat operon në aktivitetin e saj të përditshëm.
II. Vendimet e rekursuara dhe arsyetimi i tyre:
8. Duke mos qenë dakord me shumën e ofruar nga pala e paditur, pala paditëse i është
drejtuar me kërkesëpadi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila me vendimin nr.3398,
Rrëzimin e padisë së paditësit “Euro-Sky Travel &Tours”.
9. Gjykata e shkallës së parë, ndërmjet të tjerave, arsyeton:
...Gjykata në zgjidhjen e këtij konflikti ka parasysh nenin 12 të Kodit të Procedurës
Civile, i cili parashikon se: Pala që pretendon një të drejtë ka detyrim në përputhje me ligjin,
të provojë faktet mbi të cilat bazon pretendimin e saj....
...Pala paditëse për të përcaktuar vlerën e dëmit duhet që të paraqiste para gjykatës
dhe t’i vinte në dispozicion ekspertit faturat e pagesave të riparimit të pjesëve të dëmtuara
dhe vetëm mbi këtë bazë ekspertët mund të përcaktonin vlerën e dëmit real.
Gjykata vlerëson se konkluzionet e ekspertëve Gëzim Hoxha e Artur Sulçe në lidhje
me vlerën e dëmit të shkaktuar nuk duhen marrë në konsideratë, pasi të dy ekspertët vlerën e
dëmit e kanë përcaktuar në mënyrë hipotetike, duke u bazuar nga ofertat e shoqërive të
ndryshme jashtë Shqipërisë....
10. Me ankim të palës paditëse aktet i kanë kaluar për shqyrtim Gjykatës së Apelit
Tiranë, e cila me vendimin nr.334, datë 17.03.2009 ka vendosur:
11. Ndryshimin e vendimit nr.3398, datë 15.04.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë në këtë mënyrë:
Detyrimin e palës së paditur Shoqëria e Sigurimeve “Albsig’ sh.a të dëmshpërblejë
palën paditëse për dëmin e shkaktuar në mjetin tip Benz 303, lloji autobus me targë TR 8782
E, nga mjeti tip Skania R143 me targë DR 5132 D, i siguruar nga pala e paditur, në shumën
1.009.200 lekë.
12. Gjykata e apelit, ndërmjet të tjerave, arsyeton:
...Gjykata e apelit çmon se vlerësimi i bërë nga eksperti Artur Sulçe është i saktë dhe i
qartë, rezultat i testimit të tregut për pjesët e këmbimit sipas zërave të elementëve të dëmtuar,
duke konkluduar se vlera e dëmit është 1.009.200 lekë.
Në gjykatën e apelit, pala paditëse për të zhvleftësuar atë shkak për të cilin gjykata e
faktit ka rrëzuar padinë, mosparaqitjen e faturave për pagesat e bëra për riparimin e mjetit,
341
paraqiti si provë një faturë me nr.08/2008 datë 25.01.2008 të “Duma Automotiv” Shkup,
shoqëri kjo për remont autobuzësh, ku pretendohet se ka riparuar mjetin e që provon se vlera
e riparimit të tij është 15.100 Euro.
Gjykata këtë provë e vlerëson me rezerva, pasi në përmbajtje ajo ka mangësi të
dukshme. Në të janë përcaktuar dhjetë zëra të punimeve të kryera, por për asnjërën prej tyre
tek kolona çmimi nuk ka përcaktuar se sa është vlera e tyre, vetëm në fund përcaktohet vlera
totale 15.100 Euro e mbi të gjitha mjeti i riparuar nuk përmend targën TR 8782 E.....
13. Në nenin 608/1 të Kodit Civil është përcaktuar se:
Personi, që në mënyrë të paligjshme dhe me faj, i shkakton tjetrit një dëm në personin
ose pasurinë e tij detyrohet të dëmshpërblejë dëmin e shkaktuar...
14. Në nenin 640/1 të Kodit Civil përcaktohet se:
Dëmi pasuror që shpërblehet përbëhet nga humbja e pësuar dhe fitimi i munguar...
15. Në nenin 230/1 të K.Pr.Civile përcaktohet se:
Mendimi i ekspertit duhet të jetë i arsyetuar....
16. Në nenin 14 të K.Pr.Civile përcaktohet se:
Gjykata ka për detyrë të kryejë një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm, në
përputhje me ligjin....
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala e paditur
Shoqëria e Sigurimeve “Albsig” sha përmban shkaqe nga ato që parashikohen në nenin 472
të K.Pr.Civile, prandaj vendimi i dhënë nga gjykata e apelit bëhet i cenueshëm.
18. Gjykata e shkallës së parë, pasi ka kryer dy herë ekspertimin për vlerën e dëmit,
duke caktuar për kryerjen e kësaj detyre ekspertët Gëzim Hoxha dhe Agim Sulçe, të cilët
kanë arritur në përfundimin se vlera e riparimit është mbi 14.000 Euro e ka rrëzuar padinë me
arsyetimin se përfundimet që kanë arritur ekspertët në lidhje me vlerën e dëmit janë
përcaktuar në mënyrë hipotetike, duke u bazuar në ofertat e shoqërive të ndryshme jashtë
Shqipërisë.
19. Gjykata e apelit, pa kryer ekspertim të ri e ka mbështetur vendimin e saj në aktin e
ekspertimit të kryer nga eksperti Agim Sulçe, icili ka nxjerrë dy vlera dëmi në aktin e
ekspertimit të datës 28.02.2008. Vlera e parë e dëmit është në shumën 14.100 Euro, e cila
është nxjerrë duke u bazuar në të dhënat e një servisi në Republikën e Maqedonisë, ku pala
paditëse pretendon se ka riparuar autobusin e dëmtuar dhe vlera e dytë është në shumën
1.009.200 lekë, e cila është nxjerrë duke u bazuar në testimin e tregut të vendit tonë dhe
pikërisht në këtë të fundit gjykata e apelit ka mbështetur vendimin e saj.
20. Kolegji Civil vlerëson se përfundimi që ka arritur gjykata e apelit është i pabazuar
në ligj, sepse ajo e ka bazuar vendimin e saj në një akt ekspertimi, i cili ka nxjerrë një
përfundim pa iu referuar asnjë dokumenti, apo manuali, por vetëm duke u mjaftuar në
shprehjen “nga testimi i tregut të serviseve normale në vendin tonë”, gjë e cila tregon se
vlera e dëmit është nxjerrë në mënyrë hipotetike dhe pa u bazuar në asnjë lloj dokumenti të
lëshuar nga serviset e vendit tonë, apo në ndonjë lloj manuali ndërkombëtar apo kombëtar, i
cili mund të gjej zbatim në rastin e shoqërive të sigurimeve.
21. Në nenin 230/1 të Kodit të Procedurës Civile është përcaktuar se mendimi i
ekspertit duhet të jetë i arsyetuar, por në kundërshtim me këtë dispozitë ligjore, akti i
ekspertimit që ndodhet në dosje, në pjesën ku gjykata e apelit mbështet vendimin e saj, nuk
përmban asnjë lloj arsyetimi dhe nuk tregon se nga janë marrë të dhënat mbi të cilat është
përcaktuar vlera e dëmit që pretendon pala paditëse, prandaj Kolegji Civil vlerëson se në
rastin në gjykim ndodhemi përpara kërkesave të nenit 485/c të K.Pr.Civile dhe për rrjedhojë
342
vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim në po atë
gjykatë, e cila duhet të kryejë detyrën e mëposhtme:
22. Pasi të përsërisë pjesërisht hetimin gjyqësor të çështjes në përputhje me nenin
465/2 të K.Pr.Civile, gjykata e apelit duhet të kryejë një ekspertim të ri në zbatim të nenit 229
të K.Pr.Civile në lidhje me vlerën e dëmit të pretenduar nga pala paditëse.
23. Vetëm pasi të kryhet veprimi i mësipërm hetimor dhe të tjera që gjykata e apelit
mund t’i vlerësojë të domosdoshme gjatë rishqyrtimit të çështjes, atëherë mund të arrihet në
një përfundim sa më të drejtë për zgjidhjen e çështjes objekt gjykimi.
24. Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Civil arrin në përfundimin se rekursi i
paraqitur nga pala e paditur Shoqëria e Sigurimeve “Albsig” sha është i bazuar në ligj,
prandaj si i tillë ai duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i gjykatës së apelit duhet të
prishet dhe çështja të dërgohet për t’u rishqyrtuar nga një trup tjetër gjykues i Gjykatës së
Apelit Tiranë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 485/c të K.Pr.Civile,
VENDOSI
dërgimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 22.10.2013
MENDIMI I PAKICËS
Si gjyqtarë në pakicë kemi qëndrimin se Kolegji Civil nuk duhet të kishte vendosur
prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim po në
gjykatën e apelit me tjetër trup gjykues, por duhet të kishte vendosur lënien në fuqi të atij
vendimi.
Gjatë gjykimit në shkallë të parë, mes të tjerave, janë kryer dy veprime ekspertimi, në
përfundim të së cilave mendimi tekniko-shkencor i ekspertizës ishte se vlera e dëmit material
të riparuar në mjetin motorik të palës paditëse “Euro Sky Travel & Tours” shpk ishte në
shumën 14.000 Euro, nëse riparimi do të bazohet në disa oferta të shoqërive riparuese jashtë
vendit. Varianti i dytë i ekspertimit ishte që vlera e dëmit të riparuar është 1.009.200 Lekë
sipas testimit të vlerës së riparimit të mjetit motorik në servise të tjera të huaja dhe të atyre të
tregut shqiptar. Por gjykata e shkallës së parë ka vendosur rrëzimin e padisë duke mbajtur
qëndrim të kundërt me ekspertët, me arsyetimin se konkluzionet e ekspertimit lidhur me
vlerën e dëmit të riparuar janë nxjerrë në mënyrë hipotetike, nisur nga oferta të ndryshme të
shoqërive riparuese brenda e jashtë Shqipërisë.
Gjykata e apelit, pasi ka shqyrtuar provat, duke u bazuar në mendimet e dhëna nga
ekspertët në gjykimin në shkallë të parë, ka ardhur në përfundim të ndryshëm, duke e pranuar
padinë për të detyruar palën e paditur “Albsig” sha të dëmshpërblejë palën paditëse të
343
dëmtuar për shumën 1.009.200 Lekë, vlerë që rezulton sipas testimit të vlerës së riparimit të
mjetit motorik bazuar edhe në tregun shqiptar.
Shumica e Kolegjit Civil, në thelb, ka arsyetuar se gjykata e apelit ka zbatuar gabim
ligjin procedural sepse e ka bazuar vendimin e saj në një ekspertim që ka nxjerrë përfundime
pa iu referuar asnjë dokumenti apo manuali por vetëm në testimin e tregut të serviseve
normale në Shqipëri, pra duke e nxjerrë vlerën e dëmit në mënyrë hipotetike. Mendimi i
ekspertit, sipas pikës 1 të nenit 230 të K.Pr.Civile, duhet të jetë i arsyetuar, ndërkohë që akt
ekspertimi që ndodhet në dosje nuk përmban asnjë lloj arsyetimi se si ekspertët kanë arritur
në përfundimet e tyre teknike e shkencore.
Si gjyqtarë në pakicë kemi mendimin se shumica e Kolegjit Civil ka tejkaluar
objektin e gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë, duke trajtuar jo vetëm çështje që kanë të
bëjnë me vlerësim e çmim provash, por edhe duke hyrë në vlerësime teknike e shkencore, për
atë se teknikisht është ose jo e mundur për të dhënë mendim shkencor nga ana e ekspertëve
me provat dhe aktet që atyre u janë vënë në dispozicion nga gjykata.
Së pari, pakica ka mendimin se Gjykata e Lartë nuk ka hapësirë dhe autoritet ligjor
për të arsyetuar lidhur me analizën shkencore e teknike që kanë bërë ekspertët dhe as për të
çmuar e vlerësuar nëse ishin apo jo të mjaftueshme provat shkresore që ekspertët kishin në
dispozicion për të hartuar aktin e ekspertimit dhe për të dhënë përfundimet e tyre shkencore.
Këtë e dinë dhe vlerësojnë vetë ekspertët, për shkak se nuk janë gjykatat por vetë ekspertët
ata që janë përzgjedhur për të dhënë mendim shkencor (pra jo mendim juridik) pikërisht
sepse ata kanë njohuritë e posaçme teknike e shkencore për fushën e ekspertimit që janë
ngarkuar për të zhvilluar, njohuri të cilat nuk i kanë gjyqtarët.
Së dyti, pa qenë e nevojshme për të tejkaluar por gjithnjë brenda pozitës dhe
kompetencës së gjyqtarit të Gjykatës së Lartë, nga shqyrtimi i akteve procedurale të dosjes
gjyqësore na rezulton se palët kanë paraqitur prova shkresore të cilat janë të administruara e
të debatuara në gjykim, të cilat, lidhen me kohën dhe dinamikën e shkaktimit të dëmit, llojin
dhe masën e dëmtimit që ka pësuar mjeti motorik i palës paditëse përfshirë individualizimin
konkret të pjesëve të dëmtuara, oferta dhe analiza nga shoqëri vendase dhe të huaja servisesh
motorike për vlerën e pjesëve të dëmtuara dhe për koston e punës për riparimin e dëmeve të
pësuara nga mjeti motorik, etj.
Nga leximi i akteve të ekspertimit, rezulton se ekspertët kanë artikuluar hollësisht e
arsyetuar shkencërisht që vlerësimi dhe riparimi i dëmit për mjetin motorik të dëmtuar
(autobus) duhet të bazohet pikësëpari në ato që pranohen dhe ofrohen nga serviset e huaja a
vendase të certifikuar sipas standardeve ISO dhe jo të çdo servisi shqiptar që nuk e disponon
një certifikatë të tillë. Pikërisht bazuar edhe në të dhënat e serviseve të huaja të certifikuara
që janë administruar në gjykim, duke analizuar e krahasuar me pjesët e dëmtuara që duhet të
zëvendësohet dhe të atyre që mund të riparohen, pra për pjesët e dëmtuara dhe koston e
riparimit të mjetit motorik nga serviset e certifikuar me standardin ISO, ekspertët kanë
konkluduar se vlera e përgjithshme e dëmit që duhet ti njihet palës paditëse “Euro Sky Travel
& Tours” shpk varion nga 1.009,200 Lekë në 15.000 Euro.
Pra, si gjyqtarë në pakicë nuk kemi konstatuar që akteve të ekspertimit “u mungon
arsyetimi” sikur arsyeton shumica e Kolegjit Civil. Përkundrazi, në dosje gjenden të
administruara aktet e ekspertimit me shkrim që përmbajnë analiza tekniko shkencore,
përgjigje të pyetjeve të shtruara nga palët dhe gjykatat, një numër të madh provash shkresore
e fotografike për llojin dhe shkallën e dëmtimit të mjetit motorik, dokumentacioni nga servisi
i huaj që ka riparuar mjetin motorik, dokumentacione për vlerësimin preventiv të riparimit të
dëmit edhe nga një numër servisesh vendase dhe të huaja, të certifikuara ose jo me standardin
ISO për riparimin e mjetit motorik autobus të palës paditëse, etj.
Ndryshe nga gjykata e shkallës së parë që ka rrëzuar padinë, gjykata e apelit ka
vendosur të pranojë pjesërisht padinë sipas variantit me vlerë më të ulët të treguar nga
344
mendimi teknik i ekspertimit. Vlen të evidentohet se, gjithsesi, pavarësisht se kanë dhënë
zgjidhje të ndryshme të çështjes, që të dyja gjykatat më të ulëta kanë arsyetuar dhe
konkluduar brenda misionit të tyre ligjor, pra si gjykata fakti dhe ligji, duke bërë arsyetim
juridik dhe jo shtjellim tekniko-shkencor që kërkon njohuri të posaçme përtej njohurive të
zakonshme dhe atyre juridike të gjykatës.
Prandaj, duke pasur parasysh sa arsyetohet më sipër, si gjyqtarë në pakicë kemi
qëndrimin se, shumica e Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, si gjykatë ligji, nuk duhet të
prishte vendimin e dhënë nga Gjykata e Apelit Tiranë duke e kthyer çështjen për rigjykim po
në atë gjykatë me tjetër trup gjykues, por duhet të kishte vendosur lënien në fuqi të atij
vendimi.
Majlinda Andrea Ardian Dvorani
345
Nr.00-2013- 2357 i Vendimit (583)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
PADITËS: EDUART FERHATI, në mungesë

I PADITUR: NAZE DINGOZI, në mungesë
OBJEKTI:
Ndryshim i vendimit nr.2188, datë 31.10.2011,
të Gjykatës së Rrethit Elbasan për sa i takon
përgjegjësisë prindërore për fëmijët Ronita dhe Renato Ferhati,
duke iu lënë për rritje dhe edukim paditësit Eduart Ferhati.
Baza Ligjore: Neni 154 e vijues i K.Pr.Civile,
neni 159 e vijues i K.Familjes
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.1535 regj.them., datë

Të shpallë moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan për
gjykimin e çështjes nr.2443, dhe dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lushnjë.
Rezulton se gjyqtarja e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë së cilës i është caktuar

me short shqyrtimi i kësaj mosmarrëveshje, Brikena Lubonja, në bazë të nenit 64 të
K.Pr.Civile, i ka parashtruar Gjykatës së Lartë qëndrimin e saj për rregullimin e kompetencës
tokësore për gjykimin e kësaj çështje dhe ka paraqitur këtë arsyetim:
- K.Familjes dhe K.Pr.Civile nuk parashikojnë në mënyrë të shprehur gjykatën
kompetente nga pikëpamja tokësore për rastet kur kërkohet ndryshim i përgjegjësisë
prindërore, prandaj referim do bëhet në nenin 42/1 të K.Pr.Civile;
- E drejta për të zgjedhur midis dy gjykatave kompetente i takon paditësit me ngritjen e
padisë; në rastin konkret ai ka zgjedhur Gjykatën e Elbasanit;
- Rezulton se e paditura ka banimin në fshatin Pekisht, Komuna Sheze Elbasan dhe
kompetente për shqyrtimin e çështjes është Gjykata e Rrethit Elbasan;
- Nuk rezulton që paditësja të ketë vendbanim apo vendqëndrim në Lushnjë;
Fletëthirrja dërguar në adresën në Lushnjë është kthyer me shënimin “martuar në
Itali”.
346
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Evelina Qirjako; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se palët ndërgjyqëse kanë
qenë bashkëshorte dhe me vendimin nr.2188, datë 31.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Elbasan
kanë zgjidhur martesën e tyre. Në këtë vendim është caktuar edhe përgjegjësia prindërore për
rritjen e fëmijëve të tyre Renato dhe Ronita, të cilët i janë lënë për rritje dhe edukim nënës, të
paditurës Naze Dingozi.
2. Paditësi Eduart Ferhati me pretendimin se fëmijët jetojnë me të ka kërkuar
ndryshimin e këtij vendimi duke kërkuar ushtrimin e të drejtës prindërore, pasi nëna (e
paditura) nuk është interesuar asnjëherë për fëmijët e nuk i ka takuar ata.
3. Rezulton se paditësi bashkë me fëmijët e familjarët e tij jetojnë në Itali, Ravena, siç
vërtetohet nga çertifikata familjare e gjendjes civile të Provincës Ravena (fq. 13, 14 e dosjes
gjyqësore), ndërkohë nga çertifikata familjare me kryefamiljar paditësin rezulton se ata janë
të regjistruar edhe në Gjendjen Civile të Komunës Sheze, Elbasan.
4. Paditësi ka paraqitur padinë në Gjykatën Elbasan, por në seancën e datës
01.07.2013 ka kërkuar dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, duke qenë se
e paditura është larguar nga ky qytet dhe ka shkuar të banojë me prindërit në qytetin e
Lushnjës.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.1535 regj.them., datë
“Të shpallë moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan për gjykimin e
çështjes nr.2443, dhe dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë ”.
6. Në këtë vendim nuk ka arsyetim të plotë sipas kërkesave të nenit 310 të
K.Pr.Civile, dhe për këtë fakt, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i tërheq vëmendjen Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Elbasan. Në kuadrin e një procesi të rregullt ligjor, pavarësisht faktik se
gjykata merr një vendim të ndërmjetëm apo përfundimtar, ajo (gjykata) ka detyrimin
procedural që të japë një vendim të arsyetuar dhe të bazuar në provat e paraqitura prej palëve
në procesin gjyqësor..
Në pjesën përshkruese arsyetuese gjykata arsyeton se...rezultoi se paditësja jeton në
Lushnjë... në referim të nenit 42 të K.Pr.Civile gjykata çmon se aktet i duhen dërguar për
shqyrtim kësaj gjykate..
Ky vendim nga pikëpamja formale procedurale vjen në kundërshtim me nenin 310 të
K.Pr.Civile.
7. Rezulton se gjyqtarja e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë të cilës i është
caktuar me short shqyrtimi i kësaj mosmarrëveshje, Brikena Lubonja, në bazë të nenit 64 të
K.Pr.Civile, i ka parashtruar Gjykatës së Lartë qëndrimin e saj për rregullimin e kompetencës
tokësore për gjykimin e kësaj çështje dhe ka parashtruar ato arsye që përmenden në pjesën
8. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Elbasan datë 01.07.2013, që ka vendosur moskompetencën e kësaj gjykate për
shqyrtimin e mosmarrëveshjes dhe dërgimin e akteve të çështjes gjyqësore për gjykim
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, si gjykata kompetente, është marrë në zbatim të
gabuar të normave procedurale dhe si i tillë ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për
vazhdimin e gjykimit po në këtë gjykatë.
9. Ky Kolegj çmon të theksojë se argumentet e paraqitura nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Elbasan në vendimin e saj vijnë në kundërshtim me normat procedurale të cilat
bëjnë fjalë për kompetencën dhe që janë të parashikuara në Kreun III të K.Pr.Civile.
347
10. Ky Kolegj vlerëson të sqarojë se kompetenca nuk është gjë tjetër veçse sasia e
juridiksionit ose masa e juridiksionit që i është dhënë në ushtrimin e funksioneve të saj çdo
gjykate. Kompetenca është një kusht procedural i vlefshmërisë së procesit gjyqësor dhe i
akteve të realizuara gjatë tij në kuptimin që “Një gjykatë jokompetente nuk mund të kryejë
asnjë veprimtari procedurale”.
Për këtë arsye, shqyrtimi i çështjes së kompetencës përfshihet që në veprimet
përgatitore të procesit gjyqësor që duhet të kryejë gjykata (neni 158 /a i K.Pr.Civile).
11. Ligjvënësi, kur ka rregulluar kompetencën territoriale dhe tokësore të gjykatave
për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve civile të parashikuar në K.Pr.Civile dhe në ligje të tjera
të veçanta, ka pasur parasysh midis të tjerave dhe lehtësimin dhe komoditetin që duhet t’u
krijohet palëve në proces. Veç kësaj, për kategori të caktuara mosmarrëveshjesh procesi
duhet të zhvillohet përpara një gjykate, vendndodhja e së cilës të ndihmojë që procesi të
zhvillohet në mënyrë sa më efektive dhe brenda një afati të arsyeshëm në respektim edhe të
nenit 6 të KEDNJ, nenit 42 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë dhe nenit 4 të
K.Pr.Civile.
12. Në analizë të normave procedurale të cilat flasin për kompetencën tokësore,
norma këto të parashikuara shprehimisht në Kreun III, “Kompetenca” të K.Pr.Civile,
konstatojmë se ligjvënësi për çdo mosmarrëveshje të mundshme civile, apo mosmarrëveshje
të tjera të parashikuara në ligje të veçanta, ka përcaktuar së paku një gjykatë kompetente për
gjykimin e tyre.
13. Rezulton që në çështjen objekt gjykimi paditësi ka investuar Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Elbasan me padi, objekti i së cilës është “Ndryshim i vendimit nr.2188, datë
31.10.2011 të Gjykatës së Rrethit Elbasan për sa i takon përgjegjësisë prindërore për fëmijët
Ronita dhe Renato Ferhati, duke iu lënë për rritje dhe edukim paditësit Eduart Ferhati ”,
bazuar në nenin 154 e vijues i K.Pr.Civile, neni 159 e vijues i K.Familjes.
14. Referuar shkakut, objektit, bazës ligjore të padisë konstatohet se kërkimi i
drejtpërdrejtë i paditësit në këtë gjykim është ndryshimi i ushtrimit të përgjegjësisë
prindërore për fëmijët.
15. Ky Kolegj, vlerëson të theksojë se përgjegjësia prindërore është tërësia e të
drejtave dhe detyrave që kanë prindërit (prindi) ndaj fëmijës (fëmijëve), me qëllim që të
sigurohet mirëqenia emocionale, sociale dhe materiale e fëmijës (fëmijëve), duke u kujdesur
për të, duke mbajtur raporte vetjake me të, duke i siguruar atij mirërritjen, edukimin,
arsimimin, përfaqësimin ligjor dhe administrimin e pasurive të tij (neni 215 i K.Familjes). Të
drejtat e detyrimet që burojnë nga përgjegjësia prindërore, realizohen në jetën e përditshme
nëpërmjet vendimeve, zgjedhjeve dhe veprimeve juridike, që prindërit ndërmarrin në lidhje
me fëmijën dhe pasurinë e tij.
16. Kodi i Procedurës Civile dhe Kodi i Familjes nuk kanë përcaktuar ndonjë
rregullim specifik në lidhje me gjykatën kompetente nga pikëpamja territoriale, kur objekt
padie është ndryshimi i mënyrës dhe kushteve të ushtrimit të përgjegjësisë prindërore dhe si
rrjedhojë për të përcaktuar gjykatën kompetente nga pikëpamja territoriale për shqyrtimin e
këtyre lloj padish, referim do të bëhet në rregullat e përgjithshme të K.Pr.Civile.
17. Neni 42, parag.1 i K.Pr.Civile, parashikon se “padia ngrihet në vendin ku i
padituri ka vendbanimin ose vendqëndrimin e tij, ose ku ai ka banesën e përkohshme”.
18. Rezulton se e paditura e ka vendbanimin të regjistruar në Elbasan, Komuna Sheze
dhe në analizë të sa më sipër kompetente nga pikëpamja territoriale për shqyrtimin e kësaj
mosmarrëveshje është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan.
19. Ndryshe nga sa pretendon paditësi dhe sa ka arsyetuar Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Elbasan, gjatë hetimit gjyqësor që ka bërë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë (aktet e
ndodhura në dosje), nuk rezulton e provuar që vendbanimi i përkohshëm i së paditurës të jetë
348
në Lushnjë; fletëthirrja dërguar në adresën e prindërve të së paditurës në Lushnjë është kthyer
me shënimin “martuar në Itali”.
20. Në analize të sa më sipër dhe në rrethanat kur Kodi i Procedurës Civile dhe ai i
Familjes nuk kanë përcaktuar ndonjë rregullim specifik në lidhje me gjykatën kompetente
nga pikëpamja territoriale, kur objekt padie është ndryshimi i mënyrës dhe kushteve të
ushtrimit të përgjegjësisë prindërore, bazuar në nenin 159 të K.Familjes, kompetente do të
jetë gjykata ku ka vendbanimin e paditura (neni 42§1 i K. Pr.Civile).
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 63 dhe 485, germa (a) të
K.Pr.Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1535 regj.them., datë 01.07.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Elbasan dhe dërgimin e çështjes pranë kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 22.10.2013
349
Nr. 00-2013-2356 i Vendimit (584)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 22.10.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:
PADITËS: SHOQËRIA CEZ SH.A, përfaqësuar nga juristi

Rezart Ruci
I PADITUR: BASHKIA SARANDË, përfaqësuar nga juristët
Z. Timo Mërkuri dhe Z. Eleron Gjoni.
OBJEKTI:
Anullimin e akteve administrative njoftim vlerësimet tatimore
me nr.2301/1-16 prot, datë 15.11.2012, etj., të Bashkisë Sarandë.
Detyrimin e palës së paditur të kthejë shumën prej 89.890.786 lekë
të parapaguar nga pala paditëse si dhe kamatëvonesat;
Detyrimin e palës së paditur të paguajë shpenzimet gjyqësore.
Baza Ligjore: Neni 153, 324 e vijues i K.Pr.Civile,
Ligji nr.9920, datë 19.05.2008
“Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”
dhe aktet nënligjore të dala në zbatim të tij.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.regj.them.31011-00316-23-2013,

Rrëzimin e kërkesës së palës së paditur për nxjerrjen e çështjes jashtë
juridiksionit gjyqësor. Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim i veçantë në
Gjykatën e Lartë.
Brenda afatit ligjor, pala e paditur Bashkia Sarandë ka ushtruar të drejtën e ankimit të
veçantë ndaj vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe kërkon ndryshimin e tij,
nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor dhe paraqet këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës është i pambështetur në aktet e dosjes gjyqësore;
- Jemi përpara një mosmarrëveshje administrative me organet tatimore dhe në këto
kushte, gjykata nuk mund të marrë në shqyrtim mosmarrëveshjen nëse nuk është
ezauruar rruga e ankimit administrativ siç parashikohet në nenin 107 të Ligjit “Për
Procedurat Tatimore” dhe nenin 8 të Ligjit nr.9632, datë 30.10.2006 “Për Taksat
Vendore”.
- Rezulton se pala paditëse nuk ka paguar detyrimin prej 30.656.987 Lekë; Pagesa prej
30.000.000 paguar me transfertë bankare i takon njoftim vlerësimeve tatimore të tjera,
350
atyre me nr.262/1, datë 30.10.2012, etj... dhe jo atyre që kundërshtohen në këtë
proces; Ndërkohë edhe sikur të ishte paguar kjo shumë për efekt ankimi
administrativ, përsëri mbetet pa paguar shuma prej 656.987 lekë duke bërë që të mos
plotësohet kushti i parapagesës së detyrimit për vlefshmëri të ankimit administrativ
sipas nenit 107 të Ligjit 9920/2008;
- Kërkesa për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit, herën e parë, është paraqitur nga
Bashkia Sarandë me arsyetimin se ankimi administrativ pretendohej jashtë afatit,
kërkesë nga e cila u tërhoqëm; këtë herë kërkesa ka të bëjë me faktin e mosplotësimit
të kushtit të parapagesës së detyrimit që ankimohet.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Evelina Qirjako; përfaqësuesin e palës së paditur,
juristët Timo Merkuri dhe Eleron Gjoni, të cilët kërkuan prishjen e vendimit
nr.regj.them.31011-00316-23-2013, datë 17.07.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë
dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor; përfaqësuesin e palës paditëse, juristin
Rezart Ruci, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë;
dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Gjykatat kanë pranuar rrethanat dhe faktet si vijon:
Nga aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore rezulton se pala paditëse CEZ sh.a është
person juridik që ushtron veprimtarinë në fushën e shpërndarjes dhe tregtimit të energjisë
elektrike. Për shpërndarjen e energjisë elektrike, pala paditëse ka në zotërim të saj rrjetin e
shpërndarjes së energjisë elektrike të përbërë prej stacioneve elektrike, shtyllave të tensionit
dhe rrjetës kabllore.
2. Bashkia Sarandë, në zbatim të Ligjit nr.9632, datë 30.10.2010 “Për taksat
vendore”, ka përcaktuar se për zënien e hapësirës publike me stacione elektrike, shtylla
elektrike, etj., do të aplikohet taksa e zënies së hapësirës publike sipas niveleve që
përcaktohen në vendimin e Këshillit Bashkiak nr.2. datë 22.02.2011 “Paketa Fiskale 2011”.
3. Duke u nisur nga sa më sipër, Bashkia Sarandë, pas një kontrolli të ushtruar pranë
palës paditëse, ka nxjerrë njoftim vlerësimet tatimore nr.2301/1 deri në 2301/16 prot., datë
15.11.2012, me anë të cilave pala paditëse CEZ sh.a. ngarkohet me detyrime për mos
likuidim të taksës vendore për zënien e hapësirës publike për vitet 2009 – 2012, në shumën
totale prej rreth 90.547.773 Lekë. Pala e paditur, Bashkia Sarandë, pretendon se nga ky
detyrim pala paditëse ka paguar në favor të Bashkisë Sarandë rreth 59.890.786 Lekë (fq. 21 e
dosjes gjyqësore) dhe ka mbetur pa shlyer shuma prej 30.656.987 Lekë.
4. Pala paditëse ka ushtruar ankim administrativ kundër njoftim vlerësimeve të
përmendura më sipër tek Kryetari i Bashkisë Sarandë, duke pretenduar se aplikimi i taksës së
zënies së hapësirës publike nga ana e Bashkisë Sarandë ndaj palës paditëse është e gabuar,
pasi organet vendore nuk mund të përcaktojnë taksa vendore tej atyre që përcaktohen në ligj
dhe kjo taksë nuk përcaktohet në Ligjin nr.9632, datë 30.10.2010 “Për Taksat Vendore”.
5. Rezulton se Bashkia Sarandë me shkresën nr.2512/3 prot, datë 15.01.2013 i ka
kthyer përgjigje palës paditëse se ankimi i saj nuk mund të pranohet për arsye se pala
paditëse nuk ka parapaguar vlerën e plotë të detyrimit pa gjobat, siç përcaktohet nga neni 107
i Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”.
Konkretisht, Bashkia Sarandë ka parashtruar se pala paditëse nga detyrimi tatimor nuk ka
paguar shumën prej 30.656.987 Lekë.
6. Pala paditëse pretendon se e ka paguar të plotë shumën e detyrimit fiskal të
parashikuar në njoftimet e vlerësimit tatimor dhe ka paraqitur edhe një vërtetim bankar nga
351
Banka Societe General (fq.28 e dosjes gjyqësore) për të vërtetuar këtë fakt. Rezulton se kjo
pagesë është bërë nga pala paditëse me datë 17.12.2012, datë kur është paraqitur edhe ankimi
administrativ në Bashkinë e Sarandës kundër akteve administrative që kundërshtohen në këtë
proces gjyqësor. Bashkia Sarandë pretendon se kjo shumë është paguar për efekt të një
urdhër bllokimi tjetër të lëshuar prej saj kundër CEZ. sha dhe nuk i përket njoftim
vlerësimeve tatimore që kundërshtohen në këtë proces gjyqësor.
7. Në këto kushte, paditësi i është drejtuar gjykatës me padi me objekt parashtruar në
pjesën hyrëse.
8. Rezulton se pala e paditur ka paraqitur kërkesë për nxjerrjen e çështjes jashtë
juridiksionit gjyqësor.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë me vendimin nr.regj.them.31011-00316-
23--2013, datë 17.07.2013 ka vendosur:
“Rrëzimin e kërkesës së palës së paditur për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit
gjyqësor. Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë”.
10. Në këtë vendim gjykata arsyeton se... provohet se pala paditëse ka ushtruar
ankimin administrativ ndaj akteve të palës paditëse brenda afatit ligjor.. .kjo palë ka paguar
detyrimin tatimor që kundërshton gjyqësisht në respektim të nenit 107 të Ligjit “Për
Procedurat Tatimore”, siç provohet nga konferma bankare depozituar në dosje, prandaj kjo
mosmarrëveshje hyn në juridiksionin gjyqësor... pala e paditur ka paraqitur edhe një herë
tjetër më parë kërkesë për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor dhe gjykata e ka
rrëzuar këtë kërkesë...
11. Brenda afatit ligjor, pala e paditur Bashkia Sarandë ka ushtruar të drejtën e
ankimit të veçantë ndaj vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe kërkon
ndryshimin e tij, nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, për shkaqet që pasqyrohen
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala
paditëse, Bashkia Sarandë, përmban shkaqe ligjore të cilat të bëjnë të cenueshëm vendimin e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë.
13. Ky Kolegj vlerëson të theksojë se çështja e juridiksionit është një nga çështjet më
të rëndësishme procedurale, mosrespektimi dhe moszgjidhja e drejtë e së cilës sjell
automatikisht prishjen e vendimit. Kjo është dhe arsyeja se përse në nenin 59 të K.Pr.Civile
parashikohet shprehimisht se: “Gjykata në çdo fazë dhe shkallë gjykimi, qoftë edhe kryesisht,
merr në shqyrtim nëse çështja që shqyrton, bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo
administrativ. Kundër vendimit të dhënë për një rast të tillë, mund të bëhet ankim i veçantë
në Gjykatën e Lartë”.
14. Në analizë të dispozitës së mësipërme konstatohet se çdo lloj gjykate dhe në çdo
shkallë gjykimi ka të drejtë të marrë në shqyrtim, qoftë dhe kryesisht dhe të analizojë dhe të
vendosë në lidhje me juridiksionin e çështjes objekt gjykimi. Kjo e drejtë e gjykatës për të
vepruar edhe kryesisht është e lidhur drejtpërsëdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit
të një procesi të rregullt ligjor të sanksionuar në nenin 6 të KEDNJ.
15. Nisur nga rëndësia e madhe që ka përcaktimi i drejtë i juridiksionit, në Kodin e
Procedurës Civile është përcaktuar qartë raporti dhe marrëdhënia midis dy juridiksioneve, atij
administrativ dhe atij gjyqësor “Gjykatat nuk mund të shqyrtojnë një çështje që ligji e ka lënë
në juridiksionin administrativ”. Në analizë të dispozitave të mësipërme, juridiksioni
administrativ pengon gjykatën në shqyrtimin e themelit të çështjes. Në bazë të nenit 136 të
K.Pr.Administrative dhe 328 të K.Pr.Civile “Çdo palë e interesuar ka të drejtë të ankohet
kundër një akti administrativ ose kundër një refuzimi për nxjerrjen e aktit administrativ.
Palët e interesuara mund t’i drejtohen gjykatës, vetëm pasi të kenë ezauruar rekursin
administrativ“. Pra, “kontrolli gjyqësor vjen pasi është konsumuar rekursi administrativ”.
352
16. Siç rezulton nga provat e administruara në dosjen gjyqësore dhe siç përshkruhet
në mënyrë analitike në pjesën faktet dhe rrethanat e çështjes më lart në këtë vendim, pala
paditëse ka investuar Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Sarandë me kërkimin për: “Anullimin e
akteve administrative njoftim vlerësimet tatimore me nr.2301/1-16 prot., datë 15.11.2012,
etj., të Bashkisë Sarandë. Detyrimin e palës së paditur të kthejë shumën prej 89.890.786 lekë
të parapaguar nga pala paditëse si dhe kamatëvonesat; Detyrimin e palës së paditur të
paguajë shpenzimet gjyqësore. Këto kërkime pala paditëse i ka bazuar në nenet 153, 324 e
vijues të K.Pr.Civile, Ligjin nr.9920, datë 19.05.2008, “Për Procedurat Tatimore në
Republikën e Shqipërisë” dhe aktet nënligjore të dala në zbatim të tij.
17. Në analizë të objektit dhe shkakut ligjor të padisë rezulton se paditësi kërkon të
kundërshtojë gjyqësisht aktet administrative të lëshuara nga administrata e pushtetit vendor.
18. Legjislacioni Tatimor në Republikën e Shqipërisë përbëhet nga tërësia e normave
juridike, (materiale dhe procedurale), të cilat rregullojnë funksionimin e tatimeve dhe taksave
kombëtare si dhe të taksave vendore, kontributet e detyrueshme të sigurimeve shoqërore dhe
shëndetësore.
19. Kundërshtimi i këtyre akteve administrative bëhet sipas kushteve dhe afateve të
parashikuara në Ligjin nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në RSH” dhe aktet
nënligjore të dala në zbatim të tij.
20. Në bazë të nenit 2 të këtij Ligji, fusha e zbatimit të tij shtrihet për:
a) tatimpaguesit, administratën tatimore, agjentët tatimorë, agjentët e mbajtjes së
tatimit në burim, si dhe për persona të tjerë, të përcaktuar nga legjislacioni tatimor;
b) personat e ngarkuar për të paguar, mbajtur, deklaruar dhe transferuar në
Buxhetin e Shtetit kontributet, për sigurimet shoqërore dhe shëndetësore;
c) personat që paguajnë kontributet për sigurimet shoqërore dhe shëndetësore, për sa
u përket pagesës dhe mbledhjes së kontributeve;
ç) sistemin e tatimeve dhe të taksave vendore, për aq sa nuk rregullohen me Ligjin
nr.9632, datë 30.10.2006 “Për sistemin e taksave vendore”.
21. Në nenin 5 të Ligjit të mësipërm jepet kuptimi i termit “Taksë” që është pagesa e
detyrueshme dhe e pakthyeshme në Buxhetin e Shtetit apo në buxhetin e organeve të
qeverisjes vendore, e vendosur me ligj dhe që paguhet nga çdo person që ushtron një të drejtë
publike apo përfiton një shërbim publik në territorin e Republikës së Shqipërisë. Në këtë nen
parashikohet ndaj të tjerave se: ...Dispozitat e këtij ligji për tatimet dhe detyrimet tatimore
zbatohen njëlloj edhe për taksat.
22. Në nenin 15 të këtij Ligji shprehimisht thuhet:
Zyrat tatimore të qeverisjes vendore funksionojnë dhe zbatojnë ligjin nr.9632, datë
30.10.2006 “Për sistemin e taksave vendore” dhe administrojnë taksat, detyrimet tatimore
dhe pagesat publike vendore.
Në nenin 4 të Ligjit nr.9632, datë 30.10.2006 “Për Sistemin e Taksave Vendore”
thuhet se:
“Bashkitë dhe komunat dhe organet tatimore të pushtetit qendror i ushtrojnë të
drejtat dhe përgjegjësitë e tyre fiskale për taksat vendore, në përputhje me ligjin nr.8560,
datë 22.12.1999, “Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”, të ndryshuar, e
çdo akt tjetër detyrues tatimor në Republikën e Shqipërisë, për aq kohë sa këto të fundit nuk
bien në kundërshtim me këtë ligj dhe me ligjin nr.8652, datë 31.07.2000 “Për organizimin
dhe funksionimin e qeverisjes vendore”.
23. E drejta e ankimit ndaj vendimeve të zyrave tatimore të qeverisjes vendore është
parashikuar në nenin 7 të së njëjtit ligj, ku shprehimisht thuhet:
Ankimi i taksapaguesit në nivel vendor kundër vendimit apo veprimit të zyrës së
taksave bëhet te kryetari i bashkisë ose komunës, sipas kritereve dhe rregullave të vendosura
353
nga këshilli bashkiak ose komunal, në përputhje me nenin 4 të këtij ligji. Taksapaguesi ka të
drejtë të ankohet në gjykatë kundër vendimit të kryetarit të bashkisë ose komunës.
24. Duke respektuar referimin që bëhet në nenin 4 të Ligjit nr.9632, datë 30.10.2006
“Për Sistemin e Taksave Vendore”, rezulton që përsa i përket rregullave dhe procedurës që
duhet të zbatohet për ushtrimin e ankimit administrativ duhet të aplikohet neni 106 i Ligjit
nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në R.SH”. Kjo dispozitë parashikon
shprehimisht se:
1. Tatimpaguesi mund të ankimojë kundër çdo njoftim vlerësimi, çdo vendimi që
ndikon në detyrimin e tij tatimor, çdo kërkese për rimbursim ose lehtësim tatimor, ose çdo
akti ekzekutiv të posaçëm tatimor, në lidhje me tatimpaguesin.
2. Ankimi bëhet me shkrim dhe në formën e parashikuar në zbatim të këtij ligji, me
udhëzim të Ministrit të Financave.
3. Tatimpaguesi e dorëzon ankimin në drejtorinë e apelimit tatimor brenda 30 ditëve
kalendarike nga data kur vlerësimi ose vendimi i administratës tatimore është marrë ose
vlerësohet të jetë marrë nga tatimpaguesi.
4. Drejtoria e apelimit i dërgon një kopje të ankimit administratës tatimore, që ka
nxjerrë vlerësimin tatimor ose vendimin, objekt të ankimit tatimor.
25. Ndërsa, në nenin 107 të ligjit të lartpërmendur parashikohet se:
1. Tatimpaguesi, i cili kërkon të ankimojë, sipas pikës 1 të nenit 106 të këtij ligji,
duhet që, bashkë me ankesën, të paguajë shumën e plotë të detyrimit tatimor, të përcaktuar
në njoftimin e vlerësimit të administratës tatimore.
2. Shuma e pagueshme, sipas pikës 1 të këtij neni, përjashton gjithë gjobat e përfshira
në vlerësimin tatimor të ankimuar.
3. Ankimi merret në shqyrtim vetëm kur tatimpaguesi ka paguar detyrimin tatimor, që
është subjekt i ankimit.
4. Akti administrativ, i lëshuar nga administrata tatimore dhe për të cilin nuk është
ankimuar në rrugë administrative, nuk mund të ankimohet në rrugë gjyqësore.
26. Si rrjedhojë, për vlefshmërinë e ankimit administrativ, duhet të plotësohen
njëherazi dy kushte: i) ankimi administrativ duhet të paraqitet brenda 30 ditëve nga njoftimi i
aktit që kundërshtohet në organin përkatës administrativ; ii) ankuesi (subjekti tatimpagues)
duhet të paguajë detyrimisht detyrimin tatimor.
27. Në analizë të dispozitave të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat
Tatimore në R.SH” dhe Ligjit nr.9632, datë 30.10.2006 “Për Sistemin e Taksave Vendore”,
rezulton se:
i) Organet e pushtetit vendor përbëjnë administratën tatimore për taksat
dhe detyrimet e tjera fiskale vendore;
ii) Administrata tatimore vendore ushtron veprimtarinë e saj sipas Ligjit
nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në R.SH”;
iii) Ankimi ndaj vendimeve të administratës tatimore vendore kryhet tek
kryetari i bashkisë apo i komunës;
iv) Përpara se të paraqitet kërkesa për apelim ndaj një vendimi të
administratës tatimore vendore duhet të parapaguhet detyrimi tatimor,
pa përfshirë gjobat;
v) Pala e interesuar mund të kundërshtojë gjyqësisht aktet e administratës
tatimore vendore, vetëm pasi ka ezauruar ankimin administrativ.
28. Si rrjedhojë e analizës së mësipërme edhe për vlefshmërinë e ankimit
administrativ ndaj akteve të organeve vendore që përmbajnë detyrime fiskale, duhet të
plotësohen njëherazi dy kushte: i) ankimi administrativ duhet të paraqitet brenda 30 ditëve
nga njoftimi i aktit që kundërshtohet tek kryetari i Bashkisë apo i Komunës; ii) ankuesi,
354
(subjekti tatimpagues), duhet të parapaguajë vlerën e detyrimit të ngarkuar dhe
kamatëvonesat përkatëse, duke përjashtuar gjobat.
29. Nga aktet e dosjes gjyqësore nuk rezulton që pala paditëse të ketë parapaguar të
plotë detyrimin fiskal, përpara se të ushtronte ankimin administrativ ndaj akteve që
kundërshton në këtë proces gjyqësor.
30. Rezulton nga aktet e dosjes gjyqësore se Bashkia Sarandë ka nxjerrë dy seri
aktesh njoftimi vlerësimi tatimor për taksën e zënies së hapësirës publike kundër palës
paditëse CEZ.sh.a. Grupi i parë me nr.Prot 2301/1 - e vijim, datë 15.11.2012 me vlerë totale
detyrimi prej 90.547.773 lekë dhe grupi i dytë 262/1 e vijim, datë 15.11.2012. Për këtë të
fundit është nxjerrë dhe urdhër bllokimi nr.22/398, datë 02.11.2012 nga Bashkia Sarandë për
vlerën prej 52.811.448 Lekë.
31. Siç konstatohet dhe më lart në këtë vendim, objekt i këtij gjykimi është
“Kundërshtimi i akteve administrative nr.2301/1-16, datë 15.11.2012” dhe jo aktet e tjera
administrative të përmendura më sipër. Aktet administrative objekt gjykimi, sipas
dokumenteve që ndodhen në dosjen gjyqësore dhe që janë marrë në shqyrtim nga gjykata e
shkallës së parë, përmbajnë për palën paditëse një detyrim në vlerën 90.547.773 lekë.
32. Ana e paditur ka pretenduar në gjykim se paditësi nuk ka paguar shumën prej
30.656.987 lekë dhe se shuma e paguar prej 30.000.000 lekë është paguar për efekt të
detyrimeve të tjera, për të cilat është marrë dhe urdhër bllokimi nr.22/398 i datës 02.11.2012.
33. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë gjen të pabazuar në prova pretendimin e
mësipërm të anës së paditur vetëm përsa i përket shumës prej 30.000.000 lekë. Rezulton
qartë nga mandat arkëtimi datë 17.12.2012 se paditësi ka paguar për llogari të anës së paditur
shumën prej 30.00.000 lekë. Përsa kohë kjo pagesë, tek përshkrimi i referohet njoftimeve të
vlerësimit tatimor me nr.2301-2301/16, datë 15.11.2012 dhe është bërë brenda afatit ligjor 30
ditor për paraqitjen e ankimit administrativ (llogaritur ky i fundit nga dita që ka marrë dijeni
paditësi për njoftim vlerësimet tatimore), vlerësohet nga ky Kolegj se kjo pagesë i përket
njoftimeve të vlerësimit tatimor objekt gjykimi. Në rast se kjo pagesë do të ishte bërë për
efekt të urdhër bllokimit nr.22/398, datë 02.11.2012, atëherë për të kundërshtuar sa më sipër
do të kishim një ankim administrativ brenda afatit 30 ditor të shoqëruar me pagesat përkatëse
të kryera deri në datën 02.12.2012, ndërkohë që pagesa mban datën 17.12.2012 dhe i
korrespondon ankimit administrativ të ushtruar nga paditësi kundër njoftim vlerësimeve
tatimore 2301 - 2301/16 të lëshuara nga ana e paditur në datë 15.11.2012 (vendosja e datës
2011 është lapsus nga nëpunësja e bankës pasi të gjitha aktet mbajnë vitin 2012).
34. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të bazuar në ligj pretendimin e ngritur
në rekurs nga ana e paditur Bashkia Sarandë se paditësi, në kundërshtim me kërkesat ligjore,
nuk ka parapaguar gjithë detyrimin. Rezulton e provuar nga të gjitha provat shkresore të
ndodhura në dosjen gjyqësore se paditësi, Shoqëria CEZ sh.a., pasi ka kryer disa pagesa (të
cilat jepen në mënyrë analitike dhe në notën e tij verbale), ka lënë pa paguar shumën prej
656.987 lekë.
35. Ky Kolegj e gjen të pabazuar në prova dhe në ligj pretendimin e paditësit se kjo
pagesë është kryer prej tij (vërtetimet bankare datë 07.03.2012 të lëshuar nga Tirana Bank
dhe mandat pagese datë 03.05.2012 lëshuar nga Pro Credit Bank) dhe i përket njoftimit të
vlerësimit tatimor 2301/1 16 prot, datë 15.11.2012, për arsyet e mëposhtme:
(i) Njoftimi i vlerësimit tatimor 2301/1 – 16 prot, mban datën 15.11.2012.
Nuk mund të pranohet dhe të mendohet që subjekti të paguajë
detyrimet që rrjedhin nga një akt administrativ para se të dalë vetë akti
(të dyja mandat pagesat mbajnë data para daljes së aktit administrativ);
(ii) Edhe në rast se subjekti gjatë ushtrimit të veprimtarisë së tij ka bërë
rregullisht pagesat që duhet të kryente në bazë të ligjit dhe
padrejtësisht ai është penalizuar nëpërmjet nxjerrjes së këtyre akteve,
355
në referim dhe zbatim të ligjit të analizuar më lart, në mënyrë që të
pranohet ankimi administrativ dhe që çështja t’i nënshtrohet
juridiksionit gjyqësor është më se e domosdoshme që ai të parapaguajë
plotësisht detyrimin me të cilin ngarkohet nga njoftim vlerësimi
tatimor dhe këtë “padrejtësi” ta kërkojë dhe rregullojë gjatë gjykimit të
themelit, kur gjykata do të marrë në shqyrtim nëse akti ka dalë apo jo
në përputhje me ligjin;
(iii) Përveç sa më sipër, në rast se do të analizohen njoftim vlerësimet
tatimore 2301/1 – 16 prot, datë 15.11.2012 rezulton që vlera e tyre
është 90.547.773 lekë, gjë që nuk korrespondon aspak me vlerën e
mbetur pa paguar nga paditësi. Gjithashtu, referuar akteve që ndodhen
në dosje (mandat pagesave), nuk rezulton që ky i fundit të ketë paguar
në mënyrë individuale detyrimet që rrjedhin nga çdo akt njoftim
vlerësimi tatimor. Pagesat janë kryer në total për gjithë detyrimet që
rrjedhin nga njoftim vlerësimet tatimore dhe në të njëjtën mënyrë do të
llogariten edhe diferencat e mbetura pa paguar.
36. Siç është parashtruar edhe më sipër, parapagimi i plotë i detyrimit tatimor pa
gjobat, është kusht për vlefshmërinë e ankimit administrativ ndaj një njoftim vlerësimi
tatimor, siç parashikohet në nenin 106 dhe 107 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për
Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë” dhe nenin 8 të Ligjit nr.9632, datë
30.10.2006 “Për Taksat Vendore”.
37. Në kushtet kur paditësi nuk ka realizuar parapagimin e plotë të detyrimit tatimor,
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se kjo mosmarrëveshje nuk mund t’i nënshtrohet
juridiksionit gjyqësor, përsa kohë konsiderohet se nuk është ezauruar ankimi administrativ
dhe, në bazë të nenit 36 dhe 59 të K.Pr.Civile, mosmarrëveshja objekt gjykimi është jashtë
38. Sa më sipër është dhe qëndrimi i Kolegjeve te Bashkuara të Gjykatës së Lartë në
vendimin nr.3, datë 10.10.2008, ku shprehimisht thuhet: “Nëse gjykatës i rezulton se ankimi
administrativ është paraqitur jashtë afatit dhe/ose mungojnë dokumentet shoqëruese sipas
nenit 55 të Ligjit, dhe ky është shkaku i mos shqyrtimit në themel të ankimit nga organi
administrativ, gjykata vendos konform neneve 36 dhe 59 të K.Pr.Civile nxjerrjen e çështjes
jashtë juridiksionit gjyqësor”.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë nr.regj.them.31011 –
00316-23-2013, datë 17.07.2013 dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
Tiranë, më 22.10.2013
356
Nr.00-2013-2358 i Vendimit (585)
VENDIM
Kolegji Civil i Gjykatës se Lartë i përbërë nga:

Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 22.10.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me nr.2903/11

Akti, që u përket palëve:
PADITËS TË K/PADITUR: NURI ALIMADHI

MEHMET ALIMADHI
FATMIR ALIMADHI, të gjithë të
përfaqësuar nga Av.Avni Shehu
TË PADITUR: ALFRED ALIMADHI, në mungesë
NAXHIJE ALIMADHI, në mungesë
I PADITUR (K/PADITËS): SHKËLQIM ALIMADHI, në mungesë
PALË E TRETË: ARBEN ALIMADHI, në mungesë
BANKA E TIRANËS, në mungesë
BANKA KOMBËTARE E GREQISË,
në mungesë
OBJEKTI I PADISË:
Detyrimin për njohje pronar të dyqaneve me sipërfaqe 300 m2.
Dorëzimin e dyqanit me sipërfaqe 300 m2,
pagimin e dëmit të shkaktuar nga mosdorëzimi në kohë i sendit
në shumën 214.000 euro si dhe 6900 euro në muaj deri në dorëzimin e tij,
urdhërimin e ZRPP Tiranë të bëjë regjistrimin e dyqaneve me sipërfaqe 300 m2
në emër të paditësve, marrjen e masës së sigurimit të padisë.
Baza Ligjore: Neni 84-87, 164, 296, 298, 420, 438, 850 të K.Civil.
Zgjidhjen e kontratës së sipërmarrjes në ndërtim
nr.747 rep, nr.79 kol, datë 20.03.2003.
Baza Ligjore e K/Padisë: Neni 160 i K.Pr.C,
nenet 698, 699 të K.Civil.

vendosur:
Pranimin e padisë.
Detyrimin e palës së paditur k/paditëse t’i dorëzojë palës paditëse të k/paditur,
në përmbushje të detyrimit që rrjedh nga kontrata e sipërmarrjes nr.747 rep.,
nr.79 kol. datë 20.03.2003, dy dyqane (me sipërfaqe totale 300 m2) të
357
ndodhura në katin e parë të godinës polifunksionale, tregtimi dhe prodhimi, 6
katëshe me një kat bodrum, ndodhur në Tiranë-Mëzez, zona kadastrale
nr.2679, të përcaktuara në aktin e ekspertimit të ekspertes Liri Kruja, varianti i
parë.
Detyrimin e palës së paditur k/paditëse t’i shpërblejë palës paditëse të
k/paditur dëmin e shkaktuar saj (si fitim i munguar) nga vonesa në
ekzekutimin e detyrimit që rrjedh nga kontrata e sipërmarrjes nr.747 rep.,
nr.79 kol., datë 20.03.2003, në shumën 214.000 Euro, e llogaritur kjo për
periudhën 01.04.2006 deri më datë 25.03.2009 (data e kryerjes së akt-
ekspertimit ).
Detyrimin e palës së paditur k/paditëse t’i shpërblejë palës paditëse të
k/paditur dëmin e shkaktuar saj (si fitim i munguar) nga vonesa në
ekzekutimin e detyrimit, që rrjedh nga kontrata e sipërmarrjes nr.747 rep.,
nr.79 kol., datë 20.03.2003, në shumën 6.900 Euro në muaj, e llogaritur kjo
për periudhën datë 25.03.2009 (data e kryerjes së akt-ekspertimit) deri në
dorëzimin e dyqaneve me sipërfaqe 300 m2 në total sipas variantit të parë të
akt ekspertimit.
Detyrimin e palës së paditur k/paditëse të njohë palën paditëse të k/paditur në
përmbushje të detyrimit që rrjedhë nga kontrata e sipërmarrjes nr.747 rep.,
nr.79 kol., datë 20.03.2003, pronarë të dy dyqaneve (me sipërfaqe totale 300
m2), të ndodhura në katin e parë të godinës polifunksionale, tregtimi dhe
prodhimi, 6 katëshe me një kat bodrum, ndodhur në Tiranë-Mëzez, zona
kadastrale nr.2679, të përcaktuara në aktin e ekspertimit të ekspertes Liri
Kruja, varianti i parë.
Urdhërimin e ZRPP Tiranë të bëjë regjistrimin e dy dyqaneve (me sipërfaqe
totale 300 m2), të ndodhura në katin e parë të godinës polifunksionale,
tregtimi dhe prodhimi 6 katësh me një kat bodrum, ndodhur në Tiranë-Mëzez,
zona kadastrale nr.2679, të përcaktuara në aktin e ekspertimit të ekspertes Liri
Kruja, varianti i parë, në emër të palës paditëse të k/paditur.
Marrjen e masës së sigurimit të padisë duke urdhëruar ZRPP Tiranë që të mos
lejojë tjetërsimin e pasurisë së paluajtshme: dy dyqane (me sipërfaqe totale
300 m2), të ndodhur në katin e parë të godinës polifunksionale, tregtimi dhe
prodhimi, 6 katësh me një kat bodrum, ndodhur në Tiranë-Mëzez, zona
kadastrale nr.2679, të përcaktuara në aktin e ekspertimit të ekspertes Liri
Kruja, varianti i parë, deri në zgjidhjen përfundimtare të çështjes civile me
nr.430 akti, datë 30.05.2008 regjistrimi.
(Bashkëngjitur këtij vendimi gjyqësor akt-ekspertimi i ekspertes Liri Kruja i
datës 25.03.2009 dhe shtesa e tij, datë 08.06.2009).
Rrëzimin e kundërpadisë.
Shpenzimet gjyqësore palës së paditur kundërpaditëse.

Gjyqësor Tiranë, lidhur me:
1. Detyrimin e të paditurit (k/paditës) Shkëlqim Alimadhi për t’i njohur
paditësit (e k/paditur) Mehmet Alimadhi, Nuri Alimadhi dhe Fatmir Alimadhi
pronarë të sendit të paluajtshëm (dyqan) me sipërfaqe 225 m2, pjesë e
pasurisë së paluajtshme e regjistruar në regjistrat e pasurive të paluajtshme në
Volumin 17, faqe 146, Zona Kadastrale 2679, me numër 123/12+N1, ndodhur
358
në Mëzez-Tiranë, sipas aktit të ekspertimit shtesë, datë 16.05.2011 dhe shtesës
së aktit të ekspertimit datë 01.07.2011, përgatitur nga ekspertja Liri Kruja.
2. Detyrimin e të paditurit (k/paditës) Shkëlqim Alimadhi t’i dorëzojë
paditësve (të k/paditur) Mehmet Alimadhi, Nuri Alimadhi dhe Fatmir
Alimadhi sendin e paluajtshëm (dyqan) me sipërfaqe 225 m2, pjesë e pasurisë
së paluajtshme e regjistruar në regjistrat e pasurive të paluajtshme në Volumin
17, faqe 146, Zona Kadastrale 2679, me numër 123/12+N1, ndodhur në
Mëzez-Tiranë, sipas aktit të ekspertimit shtesë datë 16.05.2011 dhe shtesës së
aktit të ekspertimit datë 01.07.2011, përgatitur nga ekspertja Liri Kruja.
3. Detyrimin e të paditurit (k/paditës) Shkëlqim Alimadhi t’iu paguajë
paditësve (të k/paditur) Mehmet Alimadhi, Nuri Alimadhi dhe Fatmir
Alimadhi vlerën e përdorimit të sendit të paluajtshme (dyqan) me sipërfaqe
225 m2 pjesë e pasurisë së paluajtshme e regjistruar në regjistrat e pasurive të
paluajtshme, në volumin 17, faqe 146, Zona Kadastrale 2679, me numër
123/12+N1, ndodhur në Mëzez-Tiranë, sipas aktit të ekspertimit datë
01.07.2011, përgatitur nga ekspertja Liri Kruja, në masën 20 euro/m2 në muaj
për periudhën 01.04.2006 dhe deri në dorëzimin e sendit.
4. Rrëzimin e k/padisë.
Ndryshimin e vendimit për pjesën tjetër në këtë mënyrë:
1. Urdhërohet Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë
të regjistrojë në pronësi të paditësave (të k/paditur) Mehmet Alimadhi, Nuri
Alimadhi dhe Fatmir Alimadhi sendin e paluajtshëm (dyqan) me sipërfaqe
225 m2, pjesë e pasurisë së paluajtshme e regjistruar në regjistrat e pasurive të
paluajtshme në volumin 17, faqe 146, Zona Kadastrale 2679, me numër
123/12+N1, ndodhur në Mëzez-Tiranë, sipas aktit të ekspertimit shtesë, datë
16.05.2011 dhe shtesës së aktit të ekspertimit datë 01.07.2011, përgatitur nga
ekspertja Liri Kruja.
2. Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër.
Pjesë e këtij vendimi është akti i ekspertimit shtesë, datë 16.05.2011 dhe
shtesa e aktit të ekspertimit, datë 01.07.2011 përgatitur nga ekspertja Liri
Kruja.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, në bazë të nenit 472 të Kodit të

Procedurës Civile, kanë ushtruar rekurs paditësit (të k/paditur) Mehmet, Nuri dhe Fatmir
Alimadhi, të cilët kërkojnë ndryshimin e këtij vendimi në pjesën që ka ndryshuar vendimin e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe lënien në fuqi në tërësi të vendimit të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë; si dhe i padituri k/paditës Alfred Alimadhi, i cili kërkon ndryshimin
e këtij vendimi si dhe vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.763, datë
09.02.2010, rrëzimin e padisë dhe pranimin e kundërpadisë.
Shkaqet e parashtruara në rekursin e paditësve të kundërpaditur, Mehmet, Nuri dhe

Fatmir Alimadhi:
- Ne palët ndërgjyqëse kemi pasur një truall i cili u dha për ndërtim dhe ku secili do të
përfitonte sipërfaqe ndërtimi. Mirëpo një sipërfaqe 300 m2 që u ndërtua për dyqane
është regjistruar në emrin e të paditurve duke na mohuar në këtë mënyrë pjesën tonë,
si dhe fitimet e nxjerra për gjithë periudhën.
- Nga ana e palëve të paditura nuk është respektuar kontrata e sipërmarrjes që ishte
lidhur.
Shkaqet e parashtruara në rekursin e palës së paditur (k/paditëse), Alfred Alimadhi:

359
- Ne nuk kemi pse të bëjmë kalimin e pronësisë dhe nuk kemi përse të dorëzojmë tre
dyqanet e kërkuara (nga 100 m2 secili) në kuptimin fizik dhe juridik, pasi kontrata e
sipërmarrjes nuk është kontrata e kalimit të pronësisë së paluajtshme.
- Këto nuk mund të dorëzohen fizikisht në natyrë, pasi këto tre lokale si pasuri e
paluajtshme janë hipotekuar si garanci dhe kolateral për llogari të bankës për shkak të
kredisë së marrë nga ana ime.
- Siç jemi shprehur dhe në kundërpadi këto vendime duhen prishu,r pasi nga gjykata
nuk është marrë parasysh pretendimi jonë në lidhje me zgjidhjen e kësaj kontrate.
Paditësit Mehmet, Nuri dhe Fatmir Alimadhi kanë ushtruar edhe kundër-rekurs, të
cilët kërkojnë mospranimin e rekursit të ushtruar nga Alfred Alimadhi.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako; Av.Avni Shehu, që deklaroi se
është në dijeni të kërkesës së palëve paditëse për heqjen dorë nga rekursi dhe është dakord;
dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësit Mehmet, Nuri dhe Fatmir
Alimadhi janë vëllezër midis tyre, ndërsa të paditurit Shkëlqim dhe Alfred Alimadhi dhe
personi i tretë Arben Alimadhi janë vëllezër dhe fëmijët e të paditurës Naxhije Alimadhi. Të
gjithë palët ndërgjyqëse janë trashëgimtarë ligjorë të Fatbardh Alimadhit, i cili ka vdekur më
datë 06.07.2007.
2. Rezulton se paditësit kanë lidhur me të paditurin Shkëlqim Alimadhi dhe Fatbardh
Alimadhi një kontratë sipërmarrje nr.747 rep, nr.79 kol., datë 20.03.2003. Paditësit, në
cilësinë e “Porositësit” të kësaj kontrate, kanë porositur pranë sipërmarrësve (të paditurit) 3
apartamente banimi nga 100 m2 secila dhe që do të ndërtoheshin mbi katin e tretë të një
objekti të ndodhur në Tiranë në Rr.“M.Grameno”.
3. Rezulton gjithashtu se sipërmarrësit në truallin e të paditurit Shkëlqim Alimadhi,
ndodhur në fshatin Mëzez - Tiranë, do të ndërtonin në favor të porositësve (paditësit) 3
lokale, secili nga 100 m2, pra gjithsej sipërfaqja ndërtimore që do përfitonin paditësit do të
ishte 300 m2.
4. Sipas kontratës së sipërmarrjes më sipër, sipërmarrësit do të kryenin ndërtimin me
fondet e tyre, ndërsa paditësit do t’i blinin pjesët e tyre në ndërtim përkundrejt shumës prej
55.000 USD secili, në total 165.000 USD.
5. Pasi objekti ka përfunduar, sipërmarrësit kanë bërë regjistrimin në ZRPP të
ndërtimeve të reja, si dhe kanë filluar shfrytëzimin e objektit duke realizuar vjeljen e frutave
civile nga sendi i dhënë me qira. Njëkohësisht kjo pasuri ishte vendosur dhe si garanci në
banka për kreditë e marra me qëllim realizimin e ndërtimeve.
6. Rezulton se me përfundimin e ndërtimit të ambienteve të porositura nga pala
paditëse dhe regjistrimin e pasurive në ZRPP, i është kërkuar sipërmarrësve (të paditurve) që
të kryenin veprimet përkatëse për kalimin e pronësisë. Pala paditëse pretendon se të paditurit
kanë refuzuar të kryejnë këto veprime dhe të përmbushin detyrimet kontraktore.
7. Në këto kushte ka lindur konflikt midis sipërmarrësve dhe porositësve, palëve
ndërgjyqëse në këtë proces gjyqësor dhe për këtë paditësit i janë drejtuar gjykatës me padi
me objekt sa më sipër. Pala e paditur ka paraqitur një kundërpadi, me anë të së cilës ka
kërkuar zgjidhjen e kontratës së sipërmarrjes datë 20.03.2003.
vendosur:
“Pranimin e padisë.
360
Detyrimin e palës së paditur k/paditëse t’i dorëzojë palës paditëse të k/paditur, në
përmbushje të detyrimit që rrjedh nga kontrata e sipërmarrjes nr.747 rep., nr.79 kol., datë
20.03.2003, dy dyqane (me sipërfaqe totale 300 m2) të ndodhura në katin e parë të godinës
polifunksionale, tregtimi dhe prodhimi, 6 katëshe me një kat bodrum, ndodhur në Tiranë-
Mëzez, zona kadastrale nr.2679, të përcaktuara në aktin e ekspertimit të ekspertes Liri Kruja,
varianti i parë.
Detyrimin e palës së paditur k/paditëse t’i shpërblejë palës paditëse të k/paditur dëmin
e shkaktuar saj (si fitim i munguar) nga vonesa në ekzekutimin e detyrimit që rrjedh nga
kontrata e sipërmarrjes nr.747 rep., nr.79 kol., datë 20.03.2003, në shumën 214.000 Euro e
llogaritur kjo për periudhën 01.04.2006 deri më datë 25.03.2009 (data e kryerjes së akt-
ekspertimit).
Detyrimin e palës së paditur k/paditëse t’i shpërblejë palës paditëse të k/paditur dëmin
e shkaktuar saj (si fitim i munguar) nga vonesa në ekzekutimin e detyrimit, që rrjedh nga
kontrata e sipërmarrjes nr.747 rep., nr.79 kol., datë 20.03.2003, në shumën 6.900 Euro në
muaj e llogaritur kjo për periudhën datë 25.03.2009 (data e kryerjes së akt-ekspertimit) deri
në dorëzimin e dyqaneve me sipërfaqe 300 m2 në total, sipas variantit të parë të akt
ekspertimit.
Detyrimin e palës së paditur k/paditëse të njohë palën paditëse të k/paditur në
përmbushje të detyrimit që rrjedhë nga kontrata e sipërmarrjes nr.747 rep., nr.79 kol., datë
20.03.2003, pronarë të dy dyqaneve (me sipërfaqe totale 300 m2), të ndodhura në katin e
parë të godinës polifunksionale, tregtimi dhe prodhimi, 6 katëshe me një kat bodrum,
ndodhur në Tiranë-Mëzez, zona kadastrale nr.2679 të përcaktuara në aktin e ekspertimit të
ekspertes Liri Kruja, varianti i parë.
Urdhërimin e ZRPP Tiranë të bëjë regjistrimin e dy dyqaneve (me sipërfaqe totale
300 m2), të ndodhura në katin e parë të godinës polifunksionale, tregtimi dhe prodhimi 6
katësh me një kat bodrum, ndodhur në Tiranë-Mëzez, zona kadastrale nr.2679, të përcaktuara
në aktin e ekspertimit të ekspertes Liri Kruja, varianti i parë, në emër të palës paditëse të
k/paditur.
Marrjen e masës së sigurimit të padisë duke urdhëruar ZRPP Tiranë që të mos lejojë
tjetërsimin e pasurisë së paluajtshme: dy dyqane (me sipërfaqe totale 300 m2), të ndodhur në
katin e parë të godinës polifunksionale, tregtimi dhe prodhimi, 6 katësh me një kat bodrum,
ndodhur në Tiranë-Mëzez, zona kadastrale nr.2679, të përcaktuara në aktin e ekspertimit të
ekspertes Liri Kruja, varianti i parë, deri në zgjidhjen përfundimtare të çështjes civile me
nr.430 akti, datë 30.05.2008 regjistrimi.
(Bashkëngjitur këtij vendimi gjyqësor akt-ekspertimi i ekspertes Liri Kruja i datës
25.03.2009 dhe shtesa e tij, datë 08.06.2009 )
Rrëzimin e kundërpadisë. Shpenzimet gjyqësore palës së paditur kundërpaditëse.
Tiranë, lidhur me:
1. Detyrimin e të paditurit (k/paditës) Shkëlqim Alimadhi për t’i njohur paditësit (e
k/paditur) Mehmet Alimadhi, Nuri Alimadhi dhe Fatmir Alimadhi pronarë të sendit të
paluajtshëm (dyqan) me sipërfaqe 225 m2, pjesë e pasurisë së paluajtshme e regjistruar në
regjistrat e pasurive të paluajtshme në Volumin 17, faqe 146, Zona Kadastrale 2679, me
numër 123/12+N1, ndodhur në Mëzez-Tiranë, sipas aktit të ekspertimit shtesë, datë
16.05.2011 dhe shtesës së aktit të ekspertimit datë 01.07.2011, përgatitur nga ekspertja Liri
Kruja.
2. Detyrimin e të paditurit (k/paditës) Shkëlqim Alimadhi t’i dorëzojë paditësve (të
k/paditur) Mehmet Alimadhi, Nuri Alimadhi dhe Fatmir Alimadhi sendin e paluajtshëm
(dyqan) me sipërfaqe 225 m2 , pjesë e pasurisë së paluajtshme e regjistruar në regjistrat e
361
pasurive të paluajtshme në Volumin 17, faqe 146, Zona Kadastrale 2679, me numër
123/12+N1, ndodhur në Mëzez-Tiranë, sipas aktit të ekspertimit shtesë datë 16.05.2011 dhe
shtesës së aktit të ekspertimit datë 01.07.2011, përgatitur nga ekspertja Liri Kruja.
3. Detyrimin e të paditurit (k/paditës) Shkëlqim Alimadhi t’iu paguajë paditësve (të
k/paditur) Mehmet Alimadhi, Nuri Alimadhi dhe Fatmir Alimadhi vlerën e përdorimit të
sendit të paluajtshme (dyqan) me sipërfaqe 225 m2 pjesë e pasurisë së paluajtshme e
regjistruar në regjistrat e pasurive të paluajtshme, në volumin 17, faqe 146, Zona Kadastrale
2679, me numër 123/12+N1, ndodhur në Mëzez-Tiranë, sipas aktit të ekspertimit datë
01.07.2011, përgatitur nga ekspertja Liri Kruja, në masën 20 euro/m2 në muaj për periudhën
01.04.2006 dhe deri në dorëzimin e sendit.
4. Rrëzimin e k/padisë.
Ndryshimin e vendimit për pjesën tjetër në këtë mënyrë:
1. Urdhërohet Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë të
regjistrojë në pronësi të paditësve (të k/paditur) Mehmet Alimadhi, Nuri Alimadhi dhe
Fatmir Alimadhi sendin e paluajtshëm (dyqan) me sipërfaqe 225 m2, pjesë e pasurisë së
paluajtshme e regjistruar në regjistrat e pasurive të paluajtshme në volumin 17, faqe 146,
Zona Kadastrale 2679, me numër 123/12+N1, ndodhur në Mëzez-Tiranë, sipas aktit të
ekspertimit shtesë, datë 16.05.2011 dhe shtesës së aktit të ekspertimit datë 01.07.2011,
përgatitur nga ekspertja Liri Kruja.
2. Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër.
Pjesë e këtij vendimi është akti i ekspertimit shtesë, datë 16.05.2011 dhe shtesa e aktit
të ekspertimit, datë 01.07.2011 përgatitur nga ekspertja Liri Kruja”.
10. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, në bazë të nenit 472 të Kodit të
Procedurës Civile, kanë ushtruar rekurs paditësit (të k/paditur) Mehmet, Nuri dhe Fatmir
Alimadhi, të cilët kërkojnë ndryshimin e këtij vendimi në pjesën që ka ndryshuar vendimin e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe lënien në fuqi në tërësi të vendimit të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, si dhe i padituri k/paditës Alfred Alimadhi i cili kërkon ndryshimin
e këtij vendimi si dhe vendimit te Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.763, datë
09.02.2010, rrëzimin e padisë dhe pranimin e kundërpadisë, duke parashtruar secili ato
shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
11. Në sekretarinë gjyqësore të Gjykatës së Lartë është depozituar një deklaratë
noteriale nr.3044/1086, datë 10.04.2013, me anë të së cilës të gjithë palët rekursuese
Shkëlqim Alimadhi, Alfred Alimadhi, (të paditurit) Mehmet Alimadhi, Nuri Alimadhi,
Fatmir Alimadhi, (paditësit) shprehimisht deklarojnë se heqin dorë nga rekursi i ushtruar ndaj
vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë nr.1743, datë 21.07.2011, në bazë të nenit 490 të
K.Pr.Civile dhe kërkojnë pushimin e gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.
12. Në seancën gjyqësore të datës 22.10.2013 të zhvilluar pranë Gjykatës së Lartë,
Av.Avni Shehu, në cilësinë e përfaqësuesit të palës paditëse, deklaroi se është në dijeni të
kësaj deklarate dhe është dakord me përmbajtjen e saj duke kërkuar në të njëjtën kohë dhe
pushimin e gjykimit të çështjes në këtë gjykatë.
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se deklarata noteriale nr.3044/1086, datë
10.04.2013 e palëve rekursuese në këtë gjykim, për heqjen dorë nga rekursi dhe pushimin e
këtij gjykimi, është në përputhje me nenin 490 të K.Pr.Civile, i cili thotë: “Pala mund të heqë
dorë nga rekursi derisa nuk është filluar relatimi në seancë gjyqësore. Heqja dorë nga
rekursi bëhet me shkrim e nënshkruar nga vetë pala ose avokati i saj i pajisur me prokurë
për këtë qëllim....”, për arsye se i) vullneti i palëve rekursuese është paraqitur me një akt
noterial; ii) kjo deklaratë noteriale është nënshkruar nga palët rekursuese personalisht; dhe
iii) kjo deklaratë noteriale është paraqitur përpara se të fillojë relatimi i çështjes në seancë
gjyqësore.
362
14. Në këto kushte, në bazë të nenit 299/c dhe 490, paragrafi i fundit, ky Kolegj duhet
të vendosë pushimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 490 të Kodit Procedurës
Civile,
VENDOSI
Pushimin e gjykimit në Gjykatën e Lartë të çështjes me nr.Regj Themel.11111-
02903-2011, datë regjistrimi 09.12.2011.
Tiranë, më 22.10.2013
363
Nr.00-2013-2538 i Vendimit (586)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 22.10.2013, mori në shqyrtim çështjen civile, që i përket:
PADITËS TË K/PADITUR: SALI KOLLÇINAKU

GAZI KOLLÇINAKU
SHAQIR KOLLÇINAKU
NAZIM KOLLÇINAKU
MYRVET KOLLÇINAKU
SPIRO KOLLÇINAKU
I PADITUR K/PADITËS: NEZHDET HOXHA
TË PADITUR: MINISTRIA E FINANCAVE,
DREJTORIA E ADMINISTRIMIT
DHE SHITJES SË PRONAVE
PUBLIKE TIRANË,
FEVRI HOXHA,
ZYRA E REGJISTRIMIT TË
PASURIVE TË PALUAJTSHME
BILISHT.
OBJEKTI I PADISË:
Fshirjen e regjistrimit në ZRPP të kontratës me nr.5666 rep. nr.800/1 kol.,
datë 13.08.2012, për shkak të pavlefshmërisë absolute të saj.
Marrjen e masës provizore për sigurimin e objektit të padisë,
duke bërë bllokimin e kësaj prone në ZVRRP.
1. Rrëzimin e padisë të paditësave të kundër-paditur Sali Iljaz Kollçinaku, etj,
si të pabazuar në ligj dhe në prova.
2. Detyrimin e palëve paditëse të kundër-paditur të njohin pronar
të paditurin kundër-paditës Nezhdet Tefik Hoxha,
të katit të dytë të ish-Zyrave të Kooperativës Miras,
me sipërfaqe 105.6 m2, nr.4, vol.3, faqe 208,
me anë të parashkrimit fitues me titull, qysh nga data 12.09.2004.
Baza Ligjore e Padisë: Nenet 92, 149, 193/h të K.Civil,
neni 202 i K.Pr.Civile,
vendimi nr.13, datë 09.03.2006 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë,
Ligji nr.9235, datë 29.7.2004
“Për kthimin dhe kompensimin e pronës” me ndryshimet përkatëse,
364
Ligji nr.33/2012 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”.
Baza Ligjore e K/Padisë: Nenet 32, 160 e vijues të K.Pr.Civile,
nenet 149, 168, 170 të K.Civil,
Ligji nr.10270, datë 22.04.2010
“Për të drejtën e privatizimit të truallit shtetëror”, ndryshuar
me Ligjin 24/2012, datë 15.03.2012,
Ligji i vitit 1994 “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”,
Ligji 33/2012, datë 21.03.2012, “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”.

vendosur:
Shpalljen e moskompetencës për gjykimin e çështjes nr.7824 Regj. Themeltar,
me palë: paditës të kundër-paditur Sali Kollçinaku, etj. kundër të paditurit
Ministria e Financave – Drejtoria e Administrimit dhe Shitjes së Pronave
Publike Tiranë; të paditurit kundër-paditës Nezhdet Hoxha, të paditurit Fevri
Hoxha dhe të paditurit Zyra e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Bilisht,
Devoll; me objekt fshirjen e regjistrimit në ZRPP të kontratës nr.5666 rep.,
nr.800/1 kol., datë 13.08.2012, për shkak të pavlefshmërisë absolute të saj dhe
marrjen e masës provizore për sigurimin e objektit të padisë, duke bërë
bllokimin e kësaj prone në ZVRPP.
Dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, si gjykatë kompetente
për gjykimin e çështjes.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit dhe të gjykatës së shkallës së parë, në

mbështetje të Nenit 472 të K.Pr.Civile, ka ushtruar rekurs ankim të veçantë Sali Kollçinaku,
Gazi Kollçinaku, Shaqir Kollçinaku, Nazim Kollçinaku, Myrvet Kollçinaku Spiro
Kollçinaku, të cilët kërkojnë prishjen e vendimeve, duke parashtruar këto shkaqe:
- Pala paditëse ngriti një padi në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë me objekt:
Fshirjen e regjistrimit në ZRPP të kontratës me nr.566 Rep, nr.800/1 kol, datë
13.08.2012, për shkak të pavlefshmërisë absolute të saj. Konstatimin e pavlefshmërisë
absolute....etj.”.
- Më herët, gjatë shqyrtimit të kësaj çështje, pala e paditur paraqiti një kërkesë ku i
kërkoi kësaj gjykate që për çështjen objekt gjykimi të shpallte moskompetencën e saj
tokësore dhe t’ia dërgonte për gjykim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
- Gjykata, pasi shqyrtoi kërkesën e palës se paditur, u shpreh me vendim të ndërmjetëm
duke rrëzuar kërkesën dhe duke vendosur që gjykimi të vazhdojë në këtë gjykatë.
- Pala e paditur duke mos bërë ankim, me veprime konkludente e pranoi kompetencën
e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Kjo çështje u gjykua normalisht nga gjykata
dhe kishte arritur në fazën e paraqitjes së pretendimeve përfundimtare nga palët
ndërgjyqëse.
- Por Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në seancën e datës 26.06.2012, kryesisht dhe
jo me kërkesë të palëve, vendosi të revokojë vendimin e ndërmjetëm të marrë më parë
prej saj, duke shpallur me vendimin nr.7293, datë 26.06.2013 moskompetencën
tokësore për këtë çështje gjyqësore.
- Gjykata në arsyetimin e saj mbështet vendimin në nenin 45, 46, 52 e vijues të
K.Pr.Civile.
- E kundërshtojmë duke arsyetuar:
- Mbështetur në nenin 42 të K.Pr.Civile shprehimisht thuhet: “Paditë ngrihen në
gjykatën e vendit ku i padituri ka vendbanimin ose vendqëndrimin e tij dhe kur këto
365
nuk dihen, në gjykatën e vendit ku ai ka banesën e përkohshme...”. Duke qenë se një
nga personat juridikë, siç është DASHPP, e ushtron funksionin e saj shtetëror në
Tiranë, e pamë të nevojshme dhe mbështetur në nenin 53 të K.Pr.Civile që çështja
jonë të gjykohej në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
- E drejta e zgjedhjes së gjykatës kompetente është një e drejtë që i takon paditësave.
Në të njëjtën kohë në nenin 43 thuhet shprehimisht se: “Kur i padituri është person
juridik, paditëse ngrihen në gjykatën e vendit ku personi juridik ka qendrën e tij...”.
Duke qenë se si palë e paditur kemi thirrur një institucion i cili e ushtron veprimtarinë
e tij në Tiranë, atëherë edhe padinë civile e ngritëm në Tiranë.
- Gjykata, nëpërmjet kërkesës së bërë nga një nga palët e paditura, kishte mundësinë që
të shprehej që në fazën e veprimeve përgatitore për çështjen e kompetencës tokësore.
- Gjykata gaboi në revokimin e vendimit të saj të ndërmjetëm, pasi, përveç se ndoqi një
arsyetim të gabuar në lidhje me këtë vendim, ajo zgjodhi edhe momentin më të
papërshtatshëm për të marrë këtë vendim. Kjo pasi çështja ishte në fazën e dorëzimit
të pretendimeve përfundimtare të saj.
- Gjykata e lidh vendimin e saj për shpalljen e moskompetencës me faktin e paraqitjes
së objektit shtesë të padisë dhe të kundërpadisë nga pala e paditur. Ky arsyetim i
gjykatës është i gabuar, pasi në nenin 55 të K.Pr.Civile në mënyrë të qartë thuhet se:
“Gjykata që gjykon padinë kryesore është kompetente për të shqyrtuar edhe kërkesat
dytësore, kundërpaditë ose ndërhyrjen kryesore. Në këtë rast gjykata merr vendimin
për bashkimin e tyre në një çështje të vetme.
- Gjykata gabon në arsyetimin e saj kur çështjen e lidh me kërkesat e neneve 45 dhe 46
të K.Pr.Civile, pasi në rastin konkret objekti thelbësor i çështjes është pavlefshmëria e
veprimit juridik kontrate shitje, në thelb vetë palët kanë caktuar si kompetente për
shqyrtimin e mosmarrëveshjes Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Andi Çeliku; përfaqësuesin e palës paditëse të
kundër-paditur, av.Lulzim Koka, i cili kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes po në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë për
vazhdimin e gjykimit; dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Nga aktet e administruara në gjykimin në shkallë të parë ka rezultuar se paditësit Sali
Kollçinaku, etj., kanë paditur përpara Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë Ministrinë e
Financave, Drejtoria e Administrimit dhe Shitjes së Pronave Publike, shtetasit Nezhdet e
Fevri Hoxha si dhe Z.R.P.Paluajtshme Bilisht-Devoll, duke kërkuar fshirjen e Regjistrimit në
Z.R.P.P. të kontratës datë 13.08.2012, për shkak të pavlefshmërisë absolute të saj dhe
marrjen e masës provizore për sigurimin e padisë.
Fillimisht gjykata ka rrëzuar një kërkesë të palës së paditur për shpalljen e
moskompetencës tokësore në gjykimin e kësaj çështje.
Më pas pala paditëse ka shtuar objektin e padisë duke kërkuar shprehimisht edhe
konstatimin e pavlefshmërisë absolute të veprimit juridik dhe zgjidhjen e pasojave të
pavlefshmërisë, ndërsa pala e paditur ka paraqitur një kundra padi, ku kërkon detyrimin e
paditësave ta njohin pronar mbi katin e dytë të një ndërtese për shkak të plotësimit të afateve
të parashkrimit fitues të pronësisë. Pas këtij momenti procedural (pranimit për shqyrtim të
shtesës së objektit të padisë dhe kundra-padisë), gjykata, duke çmuar se këto kërkime të
fundit kanë të bëjnë me të drejta reale mbi sendin, në aplikim të nenit 45/1 të K.Pr.Civile,
pasi ka revokuar vendimin e ndërmjetëm të mëparshëm, me vendimin nr.7293, datë
26.06.2013 ka shpallur moskompetencën e saj në gjykimin e kësaj çështje dhe ja ka dërguar
366
aktet Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë si gjykatë që ka kompetencën tokësore për
shqyrtimin e saj, për shkak të vendndodhjes së sendit objekt kontrate.
Kundër këtij vendimi të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka paraqitur ankim të
veçantë pala paditëse, për shkaqet e përshkruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykata kompetente për shqyrtimin e
kësaj çështje civile është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Referimi që ajo gjykatë bën në shtesën e objektit të padisë dhe objektin e kundra-
padisë, për të përcaktuar kompetencën tokësore në rastin konkret, bie në kundërshtim me
parashikimet e nenit 55 të K.Pr.Civile.
Në të tilla kushte çmojmë se kompetenca tokësore do të mbetej ajo që është vlerësuar
nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në rastin e rrëzimit të kërkesës së palës së paditur për
shpalljen e moskompetencës, referuar objektit të padisë së paraqitur fillimisht nga paditësat.
Referuar objektit dhe ndërgjygjësisë së padisë, në respektim të neneve 42, 43 dhe 53 të
K.Pr.Civile dhe vullnetit të paditësve, kompetenca tokësore për shqyrtimin e padisë objekt
gjykimi i përket Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Për sa sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, çmon prishjen e vendimit të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë për shpalljen e moskompetencës tokësore dhe dërgimin e çështjes
në atë gjykatë për vazhdimin e gjykimi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 63 të K.Pr.Civile
VENDOSI
dhe dërgimin e çështjes në atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 22.10.2013
367
Nr.00-2013-2539 i Vendimit (587)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 22.10.2013, mori në shqyrtim çështjen civile, që i përket:
PADITËS: KUJTIM DEMETJA

XHEMAL DEMETJA
BARDHYL DEMETJA
I PADITUR: AFËRDITA BERBALLA
ARBEN BERBALLA
IRIS BERXOLLI
SULEJMAN BERXOLLI
ISUF BERXOLLI
HYQMET MYZYRI
AGRON LUGA
Z.R.P.P. PALUAJTSHME TIRANË
DAJTI BERXOLLI
BUKURIJE BERXOLLI
ESHREF BERXOLLI
NERMIN BERXOLLI
LINDITA BERXOLLI
AJTEN BERXOLLI
NARGIS BELBA
GENCI BERXOLLI
AGJENSIA E K.K.K. PRONAVE
MEHMET BERBALLA
OBJEKTI:
Kundërshtim i vendimit të ish K.K.Pronave nr.929, datë 26.04.1996.
Detyrimin e të paditurve të njohin pronarë paditësat në një shtëpi
të përbërë nga tre dhoma e dy kuzhina, dy korridore dy veranda, banjë WC.
Fshirjen në hipotekë të pronës së përshkruar në vendimin e K.K.Pronave
nr.929, datë 26.04.1996, në emër të trashëgimtarëve të Sulejman Berxollit.
Baza ligjore: Ligji 7698, datë 15.04.1993,
Ligji 9235, datë 29.07.2004,
Nenet 32/a, 324/a të K.Pr.Civile,
neni 18/b i K.Pr.Administrative,
368
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.7500, datë 22.12.2006, vendosur:
Anulimin e vendimit nr.929, datë 26.04.1996, të ish K.K.K.Pronave (sot
Agjencia e K.K.K.Pronave) me përjashtim të pikës 5 të këtij vendimi.
Detyrimin e të paditurve të njohin pronarë paditësit në një shtëpi të ndodhur
në Tiranë Rr “B.Curri”, e regjistruar në Hipotekë me nr.149, datë 24.05.1991,
e përbërë prej nga 4 dhoma e dy kuzhina, dy korridore, një verandë, WC,
pjesë pusi, depo (qyre) dhe oborr funksional.
Detyrimin e të paditurve të sipërcituar të njohin pronarë paditësit mbi një lokal
me sipërfaqe ndërtimi 77 m2, e regjistruar me nr.46, datë 16.05.1999.
Fshirjen nga regjistrat e hipotekës e regjistruar në emër të të paditurve me
nr.4188, datë 26.05.1996.

Mospranimin e ankimit të bërë ndaj vendimit civil nr.7500, datë 22.12.2006 të
Kundër këtij vendimi kanë bërë rekurs të paditurit, që kërkojnë prishjen e vendimit të
gjykatës së apelit dhe kthimin e çështjes për rigjykim në këtë gjykatë, me tjetër trup gjykues
dhe parashtrojnë këto shkaqe:
- Gjykata e apelit ka zbatuar keq ligjin dhe ka cenuar parimin e një procesi të rregullt
ligjor;
- Përfaqësuesi Oltion Samarxhi është emëruar rregullisht në procesin gjyqësor; Ai ka
qenë i pranishëm në seancat gjyqësore; ka marrë njoftimet për seancat gjyqësore në
shkallë të parë; ka paraqitur pretendime të palës së paditur që përfaqëson, etj...
- Nënshkrimi dhe paraqitja e ankimit nuk përbën disponim të së drejtës në kuptim të
paragrafit të dytë të nenit 97 të K.Pr.Civile, pasi në këtë rast kemi të bëjmë me rastin
e mirëfilltë të ushtrimit të së drejtës; disponimi i të drejtës do të ishte heqja dorë nga
ankimi p.sh.;
- Përfaqësuesi me prokurë i palës së paditur Genc Berxolli kishte të drejtë në këtë
prokurë të emëronte avokat për të mbrojtur interesat e kësaj pale në gjykim;

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Andi Çeliku; përfaqësuesit e palës së paditur
av.Oltion Samarxhi dhe av.Bujar Kareci, të cilët kërkuan prishjen e vendimit të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim po në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues;
përfaqësuesin e palës paditëse av.Luli Ndoja, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Nga aktet e administruara në gjykim rezulton se paditësat Kujtim Demetja, Xhemal
Demetja, Bardhyl Demetja, kanë paditur pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë të
paditurit Aferdita Berballa, Arben Berballa, Iris Berxolli, Sulejman Berxolli, Isuf Berxolli,
Hyqmet Myzyri, Agron Luga, Z.R.P.P. Paluajtshme Tiranë, Dajti Berxolli, Bukurije Berxolli,
Eshref Berxolli, Nermin Berxolli, Lindita Berxolli, Ajten Berxolli, Nargis Belba, Genci
Berxolli, Agjencia e K.K.K.Pronave, Mehmet Berballa, duke kërkuar kundërshtimin e
vendimit të K.K.Pronave nr.929, datë 26.04.1996; detyrimin e të paditurve të njohin pronarë
paditësit në një shtëpi të përbërë nga tre dhoma e dy kuzhina, dy korridore dy veranda, banjë
WC. Fshirjen në hipotekë të pronës së përshkruar në vendimin e K.K.Pronave nr.929, datë
26.04.1996 në emër të trashëgimtarëve të Sulejman Berxollit.
369
Paditësat kanë pretenduar se vendimi i K.K.K.P.P. nr.929, datë 26.04.1996 është
dhëne në kundërshtim me ligjin për sa i takon kthimit në natyrë, pasi është kthyer një pronë
që s’mund të kthehej.
vendosur:
Anulimin e vendimit nr.929, datë 26.04.1996 të ish K.K.K.Pronave (sot Agjencia e
K.K.K.Pronave) me përjashtim të pikës 5 të këtij vendimi.
Detyrimin e të paditurve të njohin pronare paditësit në një shtëpi të ndodhur në Tiranë
Rr. “B.Curri”, e regjistruar në Hipotekë me nr.149, datë 24.05.1991, e përbërë prej nga 4
dhoma e dy kuzhina, dy korridore, një verandë, WC, pjesë pusi, depo (qyre) dhe oborr
funksional.
Detyrimin e të paditurve të sipërcituar të njohin pronarë paditësit mbi një lokal me
sipërfaqe ndërtimi 77 m2, e regjistruar me nr.46, datë 16.05.1999.
Fshirjen nga regjistrat e hipotekës e regjistruar në emër të të paditurve me nr.4188,
datë 26.05.1996.
Mbi ankimin e të paditurve Mustafa Berxolli dhe Afërdita Berballa, Gjykata e Apelit
Tiranë me vendimin nr.268, datë 07.02.2008, ka vendosur: “Mospranimin e ankimit të bërë
ndaj vendimit civil nr.7500, datë 22.12.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë”.
Kjo gjykatë arsyeton se ankimi ndaj vendimit të gjykatës së shkallës së parë është
bërë në emër të të paditurve Mustafa Berxolli dhe Afërdita Berballa dhe është nënshkruar
nga av.Oltion Samarxhi... avokati nuk është emëruar me deklarim në seancë si përfaqësues i
të paditurve dhe ankimit nuk i është bashkangjitur ndonjë prokurë ku përfaqësuesit t’i jetë
dhënë e drejta e përfaqësimit të të paditurve, paraqitjes dhe nënshkrimit të ankimit.... ankimi
rezulton të jetë bërë nga një person që nuk legjitimohet...
Kundër këtij vendimi kanë paraqitur rekurs të paditurit Mustafa, Eshref, Bukurije,
Sulejman, Dajt dhe Iris Berxolli, Hiqmet Myzyri dhe Afërdita Berballa, që kërkojnë prishjen
e vendimit të gjykatës së apelit dhe kthimin e çështjes për rigjykim në këtë gjykatë me tjetër
trup gjykues, duke parashtruar shkaqet e përshkruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë ka
vend të cenohet, pasi ai është marrë në mosrespektim të ligjit.
Rezulton se pala e paditur Mustafa Berxolli dhe Afërdita Berballa kanë ushtruar të
drejtën e ankimit ndaj vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë nr.268, datë 07.02.2008. Ankimi
është nënshkruar nga Av.Oltion Samarxhi. Bashkangjitur ankimit nuk është depozituar
ndonjë prokurë e posaçme ku të specifikohen tagrat e përfaqësuesit ligjor.
Në dosje është depozituar një prokurë e posaçme datë 06.09.2004, ku A.Berballa
emëron Genc Berxollin si përfaqësues të saj, duke i dhënë të drejtë atij të emërojë edhe
avokat për përfaqësimin në këtë çështje.
Nga studimi i proces-verbalit të dosjes gjyqësore (faqe 290 e vijim), rezulton se Av.
Oltion Samarxhi ka vepruar si përfaqësues i Genc Berxollit gjatë gjykimit në shkallë të parë.
Në proces-verbal nuk është fiksuar qartë nëse Av.Samarxhi emërohet si përfaqësues i palës
përkatëse me deklarim.
Në gjykimin në shkallë të parë nuk është administruar ndonjë akt përfaqësimi me
tagra të specifikuara për av. Samarxhi nga ndonjëra prej palëve.
Rekursit i janë bashkangjitur disa prokura të përgjithshme të vitit 2006, në bazë të së
cilave të paditurit i japin të drejtën e përfaqësimit Oltion Samarxhi për t’i përfaqësuar në
çështje gjyqësore, duke përfshirë të drejtën e nënshkrimit të akteve, etj.… Gjykata e apelit i
ka konstatuar të gjitha këto fakte por në fund ka vendosur mospranimin e ankimit, në vend që
të respektonte e zbatonte kërkesat e nenit 455/b të Kodit të Procedurës Civile. Konkretisht,
sipas nenit 455/b të K.Pr.Civile: “Në rast se ankimi nuk plotëson kushtet e mësipërme, si
370
dhe ato të neneve 453 dhe 454 të këtij Kodi, gjykata njofton palën që të ndreqë të metat
brenda 5 ditëve, në të kundërt ankimi kthehet”.
Mbështetur në sa sipër, në kushtet kur gjykata e apelit ka konkluduar se ankimi nuk
plotëson kushtet e nenit 453 të K.Pr.Civile, në respektim të nenit 455/b, duhet të kishte
njoftuar të paditurit Mustafa Berxolli dhe Aferdita Berballa që të ndreqnin të metat e ankimit
brenda 5 ditëve.
Në të tilla kushte, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e konsideron vendimin e Gjykatës
së Apelit Tiranë të marrë në mosrespektim të kërkesave të nenit 455/b të K.Pr.Civile, ndaj
çmon prishjen e vendimit dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në atë gjykatë. Në rigjykim,
gjykata e apelit duhet që, në zbatim të nenit 455/b të K.Pr.Civile, t’u japë mundësinë palëve
ankuese që të ndreqin brenda afatit 5 ditor të metat e ankimit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/c të K.Pr. Civile ,
VENDOSI
dërgimin e çështjes në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 22.10.2013
371
Nr.00-2013-2197 i Vendimit (588)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËSE: SHOQËRIA “EUROGAZ INTERNACIONAL”

SHA, TIRANË, përfaqësuar nga avokat Bujar
Kareci
E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE TATIMORE
TIRANË, në mungesë
DREJTORIA E APELIMIT TATIMOR
TË TATIMEVE TIRANË, në mungesë
OBJEKTI:
Anullimin e njoftim vlerësimit për detyrime tatimore
nr.5991/1, datë 23.05.2011 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë.
Anullimin e vendimit nr.2513/1 prot., datë 23.02.2012,
të Drejtorisë së Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve.
Baza Ligjore: Neni 324 e vijues i K.Pr.Civile.
Nenet 32, 33, 37, 38 dhe 109 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008
“Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”.

vendosur:
Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes me nr.Regj. Them. 2577, që
i përket palëve ndërgjyqëse: Paditëse: Shoqëria “Eurogaz Intyernacional”
SHA. Të paditur: Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë. Drejktoria e Apelimit
Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve. Me objekt: Anullimin e
njoftim vlerësimit për detyrime tatimore nr.5991/1, datë 23.05.2011 të
Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë. Anullimin e vendimit nr.2513/1 prot.,
datë 23.02.2012, të Drejtorisë së Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së
Përgjithshme të Tatimeve.

pala paditëse, Shoqëria “Eurogaz Internacional” SHA, më datën 28.01.2013, me të cilin
372
kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe dërgimin e çështjes për
vazhdimin e gjykimit po pranë kësaj gjykate, për këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës është i padrejtë. Nuk jemi përpara rastit të parashikuar nga neni 59
i Kodit të Procedurës Civile.
- Si shkak i ngritjes së padisë kanë qenë veprimet në kundërshtim me ligjin të palëve të
paditura.
- Ndryshe sa paraqitet në akte e tyre, nga ana jonë më datë 20 Janar 2011 është
paraqitur pranë palës së paditur Formulari E-SIG 027/a, “Pasqyra e të Punësuarve”
rishtazi dhe e të larguarve nga puna.
- Ky formular është regjistruar në protokollin e palës së paditur me nr.3954, datë
20.01.2011. Nga lista e pagesës së kontributeve për Sigurimet Shoqërore për
periudhën Janar 2011 del se janë të regjistruar 11 punonjës, përfshirë dhe 6 punonjësit
e punësuar rishtazi.
- Kemi kryer ballafaqim pranë Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Tiranë dhe nga ana e
tyre na është thënë të përgatisim kërkesë me shkrim në atë Drejtori, kjo me qëllim të
anullimit të tyre të gjobës. Mbi këtë bazë kemi kërkuar pranë kësaj drejtorie anullimin
e gjobës, më datë 21.01.2011.
- Nuk na është kthyer përgjigje me shkrim, por verbalisht na është thënë se vendimi për
gjobën është anulluar.
- Rastësisht në muajin Nëntor 2011, në faqen elektronike të tatimeve kemi konstatuar
se gjoba nuk ishte anullluar, por ishte akoma në fuqi.
- I jemi drejtuar përsëri Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë e cila në përgjigjen e saj
na referon në ligjin për procedurat tatimore, Kreun e XIII, nenin 106/3 të tij. Kjo
shkresë na është njoftuar në fund të muajit Janar 2012 dhe menjëherë i jemi drejtuar
Drejtorisë së Apelimit Tatimor, e cila ka refuzuar ankimin tonë.
- Në këto rrethana i jemi drejtuar gjykatës me padi.
- Nxjerrja e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor është bërë pa u kryer një hetim i plotë
për të verifikuar pretendimet tona në lidhje me paraqitjen e ankimit administrativ
brenda afatit ligjor.
- Me prova shkresore kemi vërtetuar se kemi paraqitur ankim në Drejtorinë e Rajonale
të Tatimeve Tiranë, brenda afatit ligjor, por kjo palë, në kundërshtim me kërkesat e
nenit 74 të K.Pr.Administrartive, nuk na ka kthyer asnjë përgjigje. Gjykata, me
vendim të ndërmjetëm, urdhëroi palën e paditur të paraqiste në gjykatë një kopje të
kërkesës sonë ankimore e cila, megjithëse e konfirmoi pretendimin tonë për
paraqitjen e saj, në fakt nuk e solli këtë akt.
- Edhe pse ne nuk e kemi paraqitur kërkesën ankimore pranë Drejtorisë së Apelimit
Tatimor, Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë, duke qenë institucion në vartësi të
Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve (dhe brenda së njëjtës ministri) kishte
detyrimin ligjor që ta dërgonte ankimin tonë në Drejtorinë e Apelimit Tatimor, duke
na njoftuar për dërgimin e saj atje (neni 26 i K.Pr.Administrative).
- Edhe nëse ankimi ynë nuk përmbante të dhënat e domosdoshme që kërkon ligji apo
kishte mungesa në aktet shoqëruese, organi administrativ ka pasur detyrimin ligjor
(neni 143/3 i K.Pr.Admnistrative) të ndihmonte ankuesin në përgatitjen e të gjithë
dokumentacionit që kërkon procedura përkatëse. Ky qëndrim buron dhe nga vendimi
njësues nr.3, datë 12.02.2008 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesin e palës paditëse, avokatin
Bujar Kareci, që kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe dërgimin e
çështjes po pranë kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
373
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se pala paditëse, Shoqëria “Eurogaz
Internacional” SHA, është regjistruar si person juridik datë 08.10.2007 dhe regjistruar pranë
organeve tatimore me NIPT K72208022F, me objekt veprimtarie tregti me shumicë të
hidrokarbureve, import eksport të mallrave të ndryshme, etj.
2. Nga kontrolli i ushtruar, sipas akt konstatimit të datës 24.01.2011, mbajtur nga
inspektorët e palës së paditur, është konstatuar se në momentin e kontrollit janë gjetur në
punë persona për të cilët subjekti i kontrolluar nuk kishte paraqitur listë pagesën e sigurimeve
shoqërore.
2.1. Mbi këtë akt është mbajtur akt vlerësimi lidhur me detyrimet tatimore që rridhnin
mbi Shoqërinë “Eurogaz Internacional” SHA, duke përcaktuar se nga ky subjekt tatimpagues
ishte konsumuar shkelja administrative në fushën e tatimeve, ajo e “Mosdeklarimit të të
punësuarve” parashikuar nga neni 119 i ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, konkretisht subjekti i
kontrolluar nuk kishte deklaruar si të punësuar 6 punonjës.
3. Mbi bazën e akteve të mësipërme nga ana e palës së paditur, Drejtoria Rajonale
Tatimore Tiranë, është nxjerrë njoftim vlerësimi tatimor nr.5991/1 prot., datë 23.05.2011,
sipas të cilit mbi palën paditëse rëndon detyrimi për të paguar shumën prej 600.000 lekë
gjobë për mosdeklarim të punonjësve.
4. Mbi ankimin e palës paditëse, Drejtoria e Apelimit Tatimor, me vendimin
nr.2513/1 prot., datë 23.02.2012, ka vendosur “Refuzimin e ankimit në lidhje me Njoftim
Vlerësimin për Detyrimet Tatimore “gjobë” nr.5991/1 prot, datë 23.05.2011 të DRT Tiranë
në shumën 600.000 lekë”, me argumentin se “..., Ju nuk provoni se ankimi juaj në lidhje me
njoftim vlerësimi i mësipërm, është brenda afatit ligjor të përcaktuar”.
5. Pala paditëse, Shoqëria “Eurogaz Internacional” SHA, me pretendimin se gjobat
janë të padrejta, pasi nga ana e tyre janë respektuar rregullimet ligjore, ka paraqitur
formularin E-SIG 027a, më datën 20.01.2011, dhe se aplikimi i gjobës nuk gjen mbështetje
në ligj, me padinë e datës 03.04.2012, ka kërkuar si në objektin e saj pasqyruar në pjesën
hyrëse të vendimit të gjykatës së shkallës së parë.
6. Në seancë gjyqësore pala e paditur ka kërkuar nxjerrjen jashtë juridiksionit
gjyqësor të çështjes me argumentin se pala paditëse nuk ka shteruar rrugën administrative të
ankimit, sipas ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, “Për procedurat tatimore në Republikën e
Shqipërisë”.
nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor çështjen “...me nr.Regj. Them. 2577, që i përket palëve
ndërgjyqëse: Paditëse: Shoqëria “Eurogaz Intyernacional” SHA. Të paditur: Drejtoria
Rajonale Tatimore Tiranë. Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të
Tatimeve. Me objekt: Anullimin e njoftim vlerësimit per detyrime tatimore nr.5991/1, datë
23.05.2011 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë. Anullimin e vendimit nr.2513/1 prot.,
datë 23.02.2012 të Drejtorisë së Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të
Tatimeve”.
7.1. Në nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, gjykata, pasi citon dispozitat
e Kodit të Procedurave Administrative, të Kodit të Procedurës Civile dhe ato të ligjit nr.9920,
datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë dhe vendimin njësues
nr.3, datë 12.02.2008 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, arsyeton:
- “Në rastin konkret pala paditëse në këtë gjykim... nuk rezulton që të ketë
përmbushur detyrimin ligjor të përcaktuar në pikën 3 të nenit 106 të Ligjit nr.9920, datë
19.05.2008..., lidhur me paraqitjen e ankimit kundër aktit administrativ “Njoftim Pagese
Detyrimi” nr.5991/1 prot, datë 23.05.2011... brenda afatit 30 (tridhjetë) ditor nga dita kur
rezulton të ketë marrë dijeni për aktin administrativ të sipërcituar..., fakt ky i cili provohet
374
nga vetë përmbajtja e kërkesë-padisë së paraqitur për shqyrtim ashtu edhe nga përmbajtja e
ankimit administrativ të datës 31.01.2012...”;
- “...për rrjedhojë, ndryshe nga sa pretendon pala paditëse, gjykata arrin në
përfundimin se mosmarrëveshja objekt shqyrtimi nuk i përket juridiksionit gjyqësor, pasi
pala paditëse nuk rezulton të ketë shteruar rrugën administrative të ankimit...”;
- Mos shqyrtimi në rrugë administrative nga ana e Drejtorisë së Apelimit Tatimor
“...në rastin konkret rezulton të ketë ardhur për shkak të mospërmbushjes së detyrimit të
përcaktuar në pikën 3 të nenit 106 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008..., nga ana e palës
paditëse..., fakt ky i cili të shpie në përfundimin se mos shqyrtimi në rrugë administrative të
ketë ardhur për faj të palës paditëse...”;
- “Pretendimin...se Shoqëria “Eurogaz Internacional” SHA rezulton të ketë paraqitur
fillimisht ankim në rrugë administrative para Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë me qëllim
që kjo e fundit të revokonte aktin administrativ të nxjerrë prej saj...gjendet i pabazuar...”;
- Mos respektimi i afatit të ankimit administrativ “...pas sjell si pasojë mos shqyrtimin
në rrugë administrative të ankimit..., me përjashtim të rasteve kur pala rezulton që të jetë
rivendosur në afatin e ankimit nga ana e organit që zhvillon procedurën administrative,...”,
që në rastin konkret nuk rezulton që pala paditëse të jetë rivendosur në afat.
veçantë pala paditëse, Shoqëria “Eurogaz Internacional” SHA, me të cilin kërkon prishjen e
vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit po
pranë kësaj gjykate, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
“Për Procedurat Tatimore në Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar, në të cilat është
parashikuar:
mosmarrëveshjet civile dhe mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë
Kod dhe në ligje të veçanta”.
9.2. Neni 106/1-3 i ligjit nr.9920, datë 19.05.2008: “1. Tatimpaguesi mund të
ankimojë kundër çdo njoftim vlerësimi, çdo vendimi që ndikon në detyrimin e tij
tatimor, çdo kërkese për rimbursim ose lehtësim tatimor, ose çdo akti ekzekutiv
të posaçëm tatimor, në lidhje me tatimpaguesin.
2. Ankimi bëhet me shkrim dhe në formën e parashikuar në zbatim të këtij ligji,
me udhëzim të Ministrit të Financave.
3. Tatimpaguesi e dorëzon ankimin në drejtorinë e apelimit tatimor brenda 30
ditëve kalendarike nga data kur vlerësimi ose vendimi i administratës tatimore
është marrë ose vlerësohet të jetë marrë nga tatimpaguesi”.
9.3. Neni 107/4 i ligjit nr.9920, datë 19.05.2008: “4. Akti administrativ, i lëshuar
nga administrata tatimore dhe për të cilin nuk është ankimuar në rrugë
administrative, nuk mund të ankimohet në rrugë gjyqësore”.
10. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse “Eurogaz Internacional” SHA
nuk përmban shkaqe ligjore që të motivojnë cenimin e vendimit nr.357, datë 24.01.2013 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është nxjerrë jashtë juridiksionit gjyqësor
çështja civile nr.regj. them. 10631/2577, datë regjistrimi 05.04.2012.
padisë, pretendimeve të parashtruara në këto akte, si dhe vendimit të gjykatës, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë konkludon se mosmarrëveshja objekt shqyrtimi nuk i përket juridiksionit
gjyqësor.
375
12. Ky kolegj konstaton se gjykata e shkallës parë, pasi ka dëgjuar pretendimet e
palëve në lidhje me juridiksionin dhe pasi ka verifikuar pretendimet e palës paditëse për
refuzimin e ankimit nga instanca kompetente administrative, si dhe nëse për rastin pala
paditëse ka plotësuar ose jo kushtet ligjore për t’iu drejtuar gjykatës, ka konkluduar se pala
paditëse nuk ka plotësuar kërkesat e ligjit, nuk ka shteruar rrugën administrative të ankimit
dhe për rrjedhojë ka nxjerrë çështjen objekt gjykimi jashtë juridiksionit gjyqësor.
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen të mbështetur në ligj arsyetimin dhe
përfundimin e arritur nga gjykata se pala paditëse nuk ka ushtruar ankimin administrativ
“...në drejtorinë e apelimit tatimor brenda 30 ditëve kalendarike nga data kur vlerësimi ose
vendimi i administratës tatimore është marrë ose vlerësohet të jetë marrë nga tatimpaguesi”.
14. Ndryshe nga sa pretendohet në ankim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në
shqyrtim të pretendimeve të ankimit dhe akteve procedurale të dosjes gjyqësore, evidenton se
pala paditëse nuk ka plotësuar kërkesat e pikës së dytë dhe të tretë të nenit 106 të ligjit
nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”. Pra, pala
paditëse nuk ka ushtruar ankimin administrativ konform përcaktimeve të bërë në këtë
dispozitë.
15. Ky kolegj vlerëson se pretendimi i palës paditëse, që kërkesa e drejtuar Drejtorisë
Rajonale Tatimore Tiranë duhet të konsiderohet si ankim administrativ i ushtruar brenda
afatit ligjor, nuk gjen mbështetje në ligj.
15.1. Kërkesa e palës paditëse drejtuar Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë, jo vetëm
nga pikëpamja formale, por edhe nga përmbajtja, nuk është ankim në kuptim të dispozitave të
ligjit “Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”. Ushtrimi i kësaj kërkese,
negociatat dhe korrespondenca e zhvilluar me palën e paditur, Drejtorinë Rajonale Tatimore
Tiranë, lidhur me gjobën e përcaktuar në njoftim vlerësimin tatimor nr.5991/1, datë
23.05.2011, nuk përbëjnë shkak ligjor që të konsiderohet se ankimi është ushtruar brenda
afatit ligjor.
15.2. Është vetë kjo palë që nuk ka zgjedhur rrugën ligjore të ankimit, sikurse
parashikohet në dispozitën e sipërcituar. Ndonëse, pala paditëse, si subjekt tatimpagues ndaj
të cilit ka qenë nxjerrë një njoftim vlerësimi tatimor që e ngarkon me detyrime tatimore të
papaguara, ka pasur të drejtën që ankimin administrativ ta paraqiste me shkrim dhe në
formën e parashikuar me Udhëzimin e Ministrit të Financave në Drejtorinë e Apelimit
Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve, brenda 30 ditëve kalendarike nga data
kur është vënë në dijeni të njoftim vlerësimit tatimor, ajo nuk e ka ushtruar një të drejtë të
tillë, por ka vazhduar bisedimet me palën e paditur për anullimin e njoftim vlerësimit tatimor.
16. Është gjykata e shkallës së parë ajo që analizon dhe vlerëson provat mbi të cilat
palët mbështesin pretendimet e tyre, ndërsa Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i vënë në
lëvizje mbi ankimin e veçantë, merr në shqyrtim ligjshmërinë e vendimit të gjykatës së
shkallës së parë, evidenton nëse kjo gjykatë ka respektuar ose jo ligjin procedural dhe atë
material në zgjidhjen e çështjes. Për rastin konkret ky kolegj vlerëson se vendimi i ankimuar
është marrë në respektim të ligjit dhe të praktikës së njësuar të Gjykatës së Lartë [1].
17. Mospërmbushja e kërkesave të ligjit nga tatimpaguesi ankues nuk detyron organin
administrativ të shqyrtojë në themel ankimin administrativ. Në rrethana të tilla, kur
tatimpaguesi nuk ka plotësuar kërkesat e dispozitave të ligjit “Për Procedurat Tatimore në
Republikën e Shqipërisë”, edhe gjykata ka pengese ligjore të shqyrtojë në themel padinë.
17.1. Për rrjedhim, edhe në çështjen objekt gjykimi ndjekja e apelimit administrativ
çmohet se nuk është shteruar për shkak të mosrespektimit të ligjit nga vetë ankuesi.
1 ?
[ ], [2]. Vendimi nr.3, datë 12.02.2008 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
376
18. Në vijim të argumentimit të mësipërm si dhe në vlerësim të qëndrimit të njësuar të
praktikës gjyqësore[2], ky Kolegj çmon se për çështjen konkrete nuk ka vend për të zbatuar
nenin 109/2 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008, në të cilin parashikohet mundësia dhe e drejta
e ankuesit që t’i drejtohet gjykatës për të kundërshtuar një akt administrativ, sepse pala
paditëse nuk ka shteruar rrugën administrative të apelimit tatimor.
19. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.357, datë
24.01.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është vendosur nxjerrja jashtë
juridiksionit gjyqësor e çështjes me nr.regj. them. 10631/2577, datë regjistrimi 05.04.2012,
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenet 36§1, 59§2 dhe 485/a të Kodit
VENDOSI
Tiran
Tiranë, më 24.10.2013
377
Nr.00-2013-2196 i Vendimit (589)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS: SHOQËRIA “SAVEPA” SHPK KUKËS,

përfaqësuar nga avokat Fatmir Gjika
E PADITUR: “RAIFFEISEN BANK” SHA, përfaqësuar nga
juristi Adnan Hoxha
PERSON I TRETË: PËRMBARUESI GJYQËSOR PRIVAT
BISLIM SINAJ, KUKËS, në mungesë
OBJEKTI:
Pavlefshmëri titulli ekzekutiv,
kontratë nr.913 rep. nr.482 Kol., datë 20.10.2011,
pasi detyrimi nuk ekziston.
Baza Ligjore: Nenet 153, 154 dhe 609 të K.Pr.Civile.

vendosur:
Shpalljen e moskompetencës së Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë në
gjykimin e çështjes civile me nr.10918 Akti.
Kalimin e çështjes civile me nr.10918 Akti për kompetencë gjykimi Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Kukës.

pala e paditur, “Raiffeisen Bank” SHA, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së
shkallës së parë dhe dërgimin i çështjes për vazhdimin e gjykimit po pranë kësaj gjykate, për
këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës është i padrejtë dhe i pabazuar në ligj dhe në prova.
- Sipas nenit 52 të Kodit të Procedurës Civile, kompetenca tokësore mund të
ndryshohet me marrëveshje me shkrim të palëve, përveç rasteve të parashikuara në
nenet 45 e 46 të këtij Kodi. Në zbatim të kësaj dispozite, në nenin 17 të kontratës së
kredisë është përcaktuar se “...të gjitha mosmarrëveshjet apo pretendimet lidhur me
këtë Kontratë Kredie do të zgjidhet nga Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë”.
- Pra, për rastin jemi përpara kushteve të përcaktuara në nenin 52 të Kodit të
Procedurës Civile dhe objekt gjykimi nuk është asnjë nga ato raste që parashikohen
378
nga nenet 45 e 46 të po këtij Kodi, që përbëjnë shmangie nga ky rregull i
përgjithshëm.
- Objekt i mosmarrëveshjes është titulli ekzekutiv që konsiston në kontratën e kredisë
dhe në të është parashikuar në mënyrë të shprehur gjykata kompetente për zgjidhjen e
mosmarrëveshjeve që rrjedhin nga kjo kontratë.
- Nuk përbën shkak për rregullim kompetence selia e përmbaruesit gjyqësor.
- Vemë në dukej se kërkesa për pavlefshmërinë e titullit ekzekutiv është pretendimi
kryesor i palës paditëse dhe për çdo kërkim tjetër, sipas nenit 55 të Kodit të
Procedurës Civile, gjykata që shqyrton kërkimin kryesor ka kompetencë për të marrë
në shqyrtim dhe kërkesat dytësore.
- Në kuptim të nenit 609 të Kodit të Procedurës Civile me vend të ekzekutimit të
detyrimit duhet të kuptohet vendi ku palët kanë përcaktuar për të kryer shlyerjen e
detyrimeve monetare, që për rastin konkret me marrëveshje është përcaktuar Tirana.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesin e palës së paditur,
“Raiffeisen Bank” SHA, juristin Adnan Hoxha, që kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes po kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit;
përfaqësuesin e palës paditëse, Shoqërisë Savepa” SHPK, avokatin Fatmir Gjika, që kërkoi
prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes po kësaj
gjykate për vazhdimin e gjykimit; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se pala paditëse, Shoqëria “Savepa”
SHPK është regjistruar si person juridik datë 10.02.1994, me seli në qytetin e Kukësit, me
objekt veprimtarie hoteleri, blerje dhe shitje mallrash industriale dhe ushqimore me shumicë
e pakicë, si dhe import-eksport, prodhim e shitje buke, ëmbëlsira, etj., regjistruar pranë
organeve tatimore me NIPT- K37506280C.
2. Midis palës paditëse Shoqërisë “Savepa” SHPK dhe “Raifeisen Bank” SHA është
lidhur kontrata e kredisë nr.913 rep., nr.482 Kol., datë 20.10.2011, me dorëzanëse Sabrije
Veli Palushi, për shumën 26.028.562 lekë, me afat kthimi 12 këste mujore.
3. Për shkak se nga pala kredimarrëse nuk është shlyer kredia, mbi kërkesën e palës
kreditore, “Raiffeisen Bank” SHA, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1040
Akti, datë 18.02.2013, ka lëshuar Urdhrin e Ekzekutimit.
4. Mbi këtë akt është vënë në lëvizje zyra përmbarimore private me seli në qytetin e
Kukësit, e cila ka filluar kryerjen e veprimeve për ekzekutim të detyrueshëm.
5. Pala paditëse, Shoqëria “Savepa” SHPK, me pretendimin se detyrimi i kërkuar
nëpërmjet ekzekutimit të detyrueshëm nuk ekziston, pasi nga ana e kësaj pale nuk është
kërkuar një shumë e tillë dhe se prej saj nuk është nënshkruar asnjë kontratë kredie, me padi
paraqitur para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka kërkuar si në objektin e saj pasqyruar
në pjesën hyrëse të vendimit të kësaj gjykate.
6. Në seancë gjyqësore, kryesisht, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka marrë në
diskutim çështjen e kompetencës tokësore dhe me vendimin nr.7212, datë 25.06.2013, ka
shpallur moskompetencën e “...Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë në gjykimin e çështjes
civile me nr.10918 Akti” dhe i ka dërguar çështjen për gjykim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Kukës.
6.1. Në shpalljen e moskompetencës tokësore, gjykata, pasi citon nenet 50 dhe 609 të
Kodit të Procedurës Civile, arsyeton:
379
- “Rezulton që Kontrata e Kredisë bankare nr.913 rep., nr.482 Kol., datë
20.10.2011, lidhur midis palëve ndërgjyqëse, të jetë kthyer në titull ekzekutiv
nëpërmjet lëshimit të urdhrit të ekzekutimit me Vendimin nr.1040 Akti, datë
18.02.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Pala kreditore në këtë titull,
“Raiffeisen Bank” sha, ka kërkuar vënien në ekzekutim nga Përmbaruesi
Gjyqësor Privat Bislim Sinaj, në qytetin e Kukësit, i cili rezulton të jetë dhe vendi
i ekzekutimit të titullit të mësipërm ekzekutiv. Gjithashtu, rezulton që selia e
shoqërisë debitore të jetë në qytetin e Kukësit”.
veçantë pala e paditur, “Raiffeisen Bank” SHA, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të
gjykatës së shkallës së parë dhe dërgimin i çështjes për vazhdimin e gjykimit po pranë kësaj
gjykate, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
8.1. Neni 609§1 i K.Pr.Civile: “Debitori mund të kërkojë në gjykatën kompetente
të vendit të ekzekutimit që të deklarohet se titulli ekzekutiv është i pavlefshëm
ose se detyrimi nuk ekziston, ose ekziston në një masë më të vogël ose është
shuar më pas”.
9. Se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala e paditur, “Raiffeisen Bank” nuk përmban
shkaqe ligjore që motivojnë cenimin e vendimit nr.7212, datë 25.06.2013 të Gjykatës së
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.7212, datë 25.06.2013 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është shpallur moskompetenca tokësore e
kësaj gjykate për gjykimin e çështjes civile nr.10918 Akti, datë regjistrimi 13.03.2013, duke i
dërguar aktet për gjykim gjykatës kompetente Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës, është
marrë në respektim të normave procedurale civile dhe për këtë shkak duhet të lihet në fuqi.
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve të dosjes gjyqësore,
objektit dhe shkakut të padisë, selisë dhe vendbanimit të palëve ndërgjyqëse, veçanërisht
vendit të ekzekutimit, e gjen të bazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në lidhje me kompetencën tokësore të shqyrtimit të
12. Ky kolegj, referuar natyrës juridike të mosmarrëveshjes në shqyrtim dhe palëve
ndërgjyqëse, vlerëson se në përcaktimin e kompetencës tokësore për shqyrtimin e saj duhet
referuar në nenin 609§1 të Kodit të Procedurës Civile.
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se normat juridike
të pjesës së katërt të Kodit të Procedurës Civile rregullojnë marrëdhëniet procedurale që
krijohen gjatë procesit të ekzekutimit të detyrueshëm të titujve ekzekutivë. Gjithashtu,
aspekte që kanë të bëjnë me ekzekutimin e detyrueshëm rregullohen edhe nga ligje të
veçanta, sikurse janë ligji nr.8730, datë 18.01.2001 “Për Organizimin dhe funksionimin e
Shërbimit të Përmbarimit Gjyqësor” dhe ligji nr.10031, datë 11.12.2008, “Për Shërbimin
Përmbarimor Gjyqësor Privat”.
13.1. Në dispozitat e pjesës së katërt të Kodit të Procedurës Civile, ndër të tjera,
parashikohen dhe mjetet e mbrojtjes gjatë procesit të ekzekutimit të detyrueshëm, që në thelb
dallohen në dy kategori kryesore: (i) paditë që ngrihen gjatë procesit përmbarimor e që lidhen
me mbrojtjen e të drejtave që rrjedhin nga e drejta materiale (nenet 609, 612-614) dhe (ii)
ankimi (kundërshtimi) ndaj veprimeve ose mosveprimeve të përmbaruesit (nenet 610-611).
380
13.2. Kompetenca tokësore për gjykimin e këtyre mjeteve përcaktohet nga ligji, Kodi
i Procedurës Civile. Në nenet 49 dhe 50 të këtij Kodi parashikohen rregullat e përgjithshme
për përcaktimin e kompetencës tokësore gjatë procesit të ekzekutimit të detyrueshëm.
13.2.a) Në nenin 49 përcaktohet kompetenca tokësore për dy raste padish që lidhen
me ekzekutimin e detyruar. Paragrafi i parë i kësaj dispozite përcakton kompetencën tokësore
të gjykatës për paditë që ngrihen për të kërkuar ekzekutimin e detyrueshëm mbi sende. Në
këtë rast, kompetente është gjykata ku ndodhen sendet ose pjesa më e madhe e tyre; parë kjo
në raport me vlerën e tyre ekonomike. Ndërsa paragrafi i dytë i kësaj dispozite e lidh
përcaktimin e kompetencës tokësore, për paditë që ngrihen për të kërkuar ekzekutimin e
detyrueshëm për kryerjen ose moskryerjen e një veprimi të caktuar, me kriterin e vendit ku
duhet të përmbushet një detyrim i tillë. Për këtë rast vendi i ekzekutimit duhet të caktohet me
vendimin e gjykatës që ka marrë formë të prerë.
13.2.b) Në nenin 50 të po këtij Kodi është përcaktuar se paditë “...që kanë për objekt
kundërshtimin e veprimeve të kryera nga përmbaruesi për ekzekutimin e detyruar, ngrihen në
gjykatën e vendit të ekzekutimit”.
14. Ky kolegj vlerëson se për rastin konkret i zbatueshëm është neni 609§1 i Kodit të
Procedurës Civile, sipas të cilit “Debitori mund të kërkojë në gjykatën kompetente të vendit
të ekzekutimit, që të deklarohet se titulli ekzekutiv është i pavlefshëm ose se detyrimi nuk
ekziston, ose ekziston në një masë më të vogël ose është shuar më pas”. Po kështu, i njëjti
rregullim ligjor gjendet edhe në disa dispozita të tjera të Kodit të Procedurës Civile.[ 1] Nga
përmbajtja e këtyre dispozitave del se kriteri që përcakton kompetencën tokësore të gjykatës
është “vendi i ekzekutimit”.
15. Me togfjalëshin “vend i ekzekutimit” të detyrueshëm kuptohet vendi ku
përmbushet diçka apo zbatohet një urdhërim ose një vendim, pra një titull ekzekutiv. Ky
vend i përgjigjet vendit të banimit të debitorit kur ky është person fizik ose selisë së debitorit
kur ky është person juridik ose vendit ku kryhen veprimtarinë e tij dhe ka pasuri të luajtshme
apo të paluajtshme mbi të cilat do të shtrihen veprimet përmbarimore gjatë procesit të
ekzekutimit.
16. Sikurse është parashtruar më lart, kompetenca tokësore caktohet me ligj, por për
raste përjashtimore ajo përcaktohet me marrëveshje të palëve dhe në rastin kur vendi i
ekzekutimit nuk është i caktuar me ligj apo me marrëveshje ose kur nuk del nga vetë natyra e
detyrimit që duhet përmbushur duhet të respektohen rregullimet e bëra në nenin 516 të Kodit
të Procedurës Civile. Me gjithë atë, kjo kompetencë është e karakterit ekskluziv, sepse është
vetë ligji që, në vartësi të llojit të ekzekutimit, përcakton edhe vendin se ku kryhen apo
zbatohen urdhërimet e titullit ekzekutiv.
17. Në rastin konkret, padia ka për objekt pavlefshmërinë e titullit ekzekutiv,
kontratës nr.913/482, datë 20.10.2011, lidhur midis “Raiffeisen Bank” SHA, me cilësinë e
kredidhënëses dhe Shoqërisë “Savepa” SHPK, me cilësinë e kredimarrëses.
17.1. Evidentohet se pala paditëse, Shoqëria “Savepa” SHPK, që në procesin e

ekzekutimit të detyrueshëm paraqitet me cilësinë e debitorit, ka selinë e saj në qytetin e
1
[?] Kodi i Procedurës Civile: Neni 610§1: “Kundër veprimeve të përmbaruesit gjyqësor dhe kundër refuzimit të tij për të
kryer një veprim, palët mund të bëjnë ankim në gjykatën që ekzekuton vendimin brenda 5 ditëve nga dita e kryerjes së
veprimit apo refuzimit, kur palët kanë qenë të pranishme në kryerjen e veprimit ose kanë qenë thirrur edhe në raste të tjera
nga dita që i është njoftuar ose ka marrë dijeni për veprimin ose refuzimin”; Neni 612§2:”Padia ngrihet kundër kreditorit
dhe debitorit në gjykatën e vendit të ekzekutimit të vendimit...”; neni 516§1: “Kërkesa për zbatimin e urdhrave të
ekzekutimit i drejtohet përmbaruesit gjyqësor të vendit ku ndodhen: a) sendet e luajtshme ose të paluajtshme ose paratë,
ndaj të cilave drejtohet ekzekutimi; b) banimi i personit të tretë të detyruar kur ekzekutimi drejtohet kundër kredisë që ka për
të marrë debitori nga ky person; c) vendi i ekzekutimit të detyrimit për kryerjen ose moskryerjen e një veprimi të caktuar” ;
Edhe në nenet 517§3 dhe 522 si kriter për përcaktimin e gjykatës kompetente nga pikëpamja territoriale si kriter shërben
“vendi i ekzekutimit”.
381
Kukësit, ku kryhen dhe veprimtarinë kryesore, si dhe ka pasuritë e saj, të luajtshme dhe të
paluajtshme.
17.2. Referuar Dekretit të Presidentit të Republikës së Shqipërisë nr.6201, datë
08.06.2009 “Për caktimin e kompetencave tokësore të rretheve gjyqësore dhe të qendrës së
ushtrimit të veprimtarisë të secilës prej tyre” konstatohet se: (i) pala paditëse, Shoqëria
“Savepa” SHPK ka selinë e saj në hapësirën juridiksionale të territorit brenda të cilit ushtron
veprimtarinë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës dhe (ii) po brenda këtij territori është vënë në
ekzekutim të detyrueshëm urdhri i ekzekutimit lëshuar për titullin ekzekutiv, kontratën e
kredisë.
18. Në këto rrethana, ky kolegj vlerëson se kompetente nga pikëpamja territoriale për
shqyrtimin e rastit konkret është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës.
19. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se pretendimi i palës së paditur se
gjykata kompetente është ajo e Tiranës, pasi është caktuar në kontratën e kredisë, nuk gjen
mbështetje në ligj.
19.1. Pala e paditur konfondon marrëdhënien e detyrimit, që është krijuar nga
kontrata e kredisë, me atë procedurale, që është krijuar pas lëshimit të urdhrit të ekzekutimit
dhe vënies në lëvizje, po prej saj, të shërbimit përmbarimor.
19.2. Marrëdhënia e detyrimit e lindur nga kontrata e kredisë datë 20.10.2011 midis
palëve ndërgjyqëse, së pari, rregullohet nga normat juridike të së drejtës materiale dhe, së
dyti, referuar përmbajtjes së saj, del se përkundrejt të drejtës së kredidhënësit për të vjelë
shumën e dhënë kredi së bashku me interesat mbart detyrimin e kredimarrësit për të paguar
shumën e marrë kredi së bashku me interesat sipas mënyrës, afatit dhe vendit të caktuar në
këtë kontratë.
20. Gjatë procesit të ekzekutimit të detyrueshëm midis palëve, kreditor e debitor,
krijohet një marrëdhënie procedurale e ndryshme nga ajo e detyrimit dhe mosmarrëveshjet që
lindin gjatë këtij procesi rregullohen nga dispozitat e pjesës së katërt të Kodit të Procedurës
Civile apo nga ligje të veçanta që përmbajnë dispozita me karakter procedural.
20.1. Mosmarrëveshja në shqyrtim ka lindur gjatë procesit të ekzekutimit të
detyrueshëm, nga një situatë juridike e faktike e ndryshme nga ajo e detyrimit. Procesi i
ekzekutimit të detyrueshëm është i dallueshëm nga ai i përmbushjes të drejtave dhe
detyrimeve kontraktore, si nga pikëpamja e të drejtave dhe detyrimeve të palëve ashtu dhe
nga ligji që rregullon këtë situatë juridike.
21. “Vendi i ekzekutimit të detyrueshëm” është i dallueshëm nga “vendi i ekzekutimit
të detyrimeve” kontraktore apo i atyre të lindura nga ligji. Ato janë nocione juridike të
ndryshme që iu përgjigjen situatave juridike që krijohen nga marrëdhënie juridike po të
ndryshme.
22. Me përmbushje të detyrimit/detyrimeve kuptohet kryerja e atij veprimi apo
shërbimi apo dorëzimi i atij sendi që përbën objektin e një detyrimi. Detyrimi, i çfarëdo
natyre qoftë, duhet të përmbushet apo ekzekutohet sipas përmbajtjes së tij në mënyrën, afatin
dhe vendin e caktuar, si dhe në përshtatje me kërkesat e ligjit dhe të kontratës. Me vendin e
ekzekutimit të detyrimeve kontraktore apo i atyre që lindin nga ligji kuptohet vendi që është
caktuar në kontratë apo në ligj (neni 461 i Kodit Civil) ku njëra palë kontraktore apo të dyja
(sipas rastit) duhet të përmbushin detyrimet e lindura nga kontrata apo nga ligji; pra gjatë
realizimit të kontratës.
23. Nëse debitori, për rastin kredimarrësi, nuk përmbush në mënyrë vullnetare
detyrimin që rrjedh nga një kontratë kredie, që sipas ligjit është titull ekzekutiv, kreditori,
kredidhënësi, ka të drejtë të kërkojë nga gjykata lëshimin e urdhrit të ekzekutimit dhe më pas
të verë në lëvizje shërbimin përmbarimor, privat apo shtetëror. Me vënien në lëvizje të
shërbimit përmbarimor krijohet marrëdhënia procedurale e pavarur nga ajo e detyrimit, e cila
i nënshtrohet rregullimeve specifike të parashikuara në Kodin e Procedurës Civile.
382
24. Në thelb, ekzekutimi i detyrueshëm është mjet juridik me natyrë procedurale që
mundëson realizimin e të drejtave të kreditorit, nëse ato nuk janë përmbushur vullnetarisht
sipas përcaktimeve në kontratë apo nga ligji.
24.1. Ndryshe nga vendi i përmbushjes së detyrimit, vendi i ekzekutimit të
detyrueshëm ka të bëjë me vendin ku do të zbatohet titulli ekzekutiv, pas lëshimit të urdhrit
të ekzekutimit dhe vënies në lëvizje të shërbimit përmbarimor; pra i përgjigjet një
marrëdhënie procedurale të krijuar në procesin e ekzekutimit të detyrueshëm dhe jo
marrëdhënies së detyrimit të krijuar nga kontrata apo ligji material.
25. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.7212,
datë 25.06.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është shpallur
moskompetenca tokësore e kësaj gjykate për gjykimin e çështjes civile nr.10918 Akti ,datë
regjistrimi 13.03.2013, duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Tiranë.
Tiranë, më 24.10.2013
383
Nr.00-2013-2394 i Vendimit (590)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
në seancat gjyqësore të datave 30.05.2013 dhe 24.10.2013 mori në shqyrtim çështjen civile,
PADITËS: KUJTIM KALE, përfaqësuar nga avokat

Theodhori Sollaku
TË PADITUR: VALER LUBONJA, MARJETA AZERMADHI
në mungesë
FATOS AZERMADHI, prezent i pa përfaqësuar
me avokat
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurve për t'i shlyer solidarisht paditësit Kujtim Kale
detyrimet e rrjedhura nga kontrata e huasë nr.280 rep., 22 kol., datë 13.01.2005
dhe konkretisht shumën e huasë ë prej 60.000 Euro;
kamatat (interesat) kontraktore në vlerën 12.000 Euro;
shpërblimin e dëmit (interesat ligjore) në vlerën 2.452 Euro
si dhe interesin ligjor ditor deri në ekzekutimin përfundimtar t
ë vendimit gjyqësor për këtë çështje.
Marrjen e masës së sigurimit për padinë në gjykim,
duke u bllokuar në Z.R.P.P.Tiranë
pasuritë e paluajtshme të të paditurit Valer Lubonja.
Baza Ligjore: Nenet 419,423,450,476,560 vijues 698, 1050, 1051, 1052 të K.Civil.
Nenet 31,32/a,42,153 e vijues të K.Pr.Civile.
Kontrata e huasë nr.280 rep., nr.22 kol., datë 13.01.2005.

vendosur:
Pranimin e padisë.
Detyrimin e të paditurve Valer Lubonja, Fatos Azermadhi e Marjeta
Azermadhi për të shlyer detyrimet e rrjedhura nga kontrata e huasë nr.280
rep., 22 kol., datë 13.01.2005 në favor të paditësit Kujtim Kale si vijon:
1) Detyrimin solidar të të paditurve Valer Lubonja, Fatos Azermadhi e
Marjeta Azermadhi për t’i paguar paditësit Kujtim Kale shumën e pakthyer të
384
huasë prej 60.000 Euro si dhe kamatëvonesat kontraktore në vlerën prej
12.000 Euro.
2) Detyrimin solidar të të paditurve Valer Lubonja, Fatos Azermadhi e
Marjeta Azermadhi për t’i paguar paditësit Kujtim Kale interesat
(kamatëvonesat) ligjore (shpërblimin e dëmit) në vlerën prej 2.452 Euro (vlerë
kjo e llogaritur nga ekspertimi gjyqësor). Detyrimin solidar të të paditurve të
mësipërm për t’i paguar paditësit Kujtim Kale kamatëvonesat ligjore ditore
edhe për periudhën pas datës 20 Prill 2007 e deri në ekzekutimin përfundimtar
të vendimit gjyqësor për këtë çështje. Sigurimin e padisë, duke u bllokuar në
Z.R.P.P. Tiranë në masën e vlerës së padisë pasuritë e paluajtshme të të
paditurit Valer Lubonja.
Shpenzimet gjyqësore solidarisht të paditurve.

Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, kanë ushtruar rekurs të paditurit:

1. Valer Lubonja, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të
vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në gjykatën e
shkallës së parë me tjetër trup gjykues, për këto shkaqe:
- Së pari, është shkelur rëndë parimi i formimit të trupit gjykues, pasi çështja është
gjykuar me një gjyqtar, në një kohë që vlera e padisë e kalonte shumën e 10.000.000
lekëve deri në momentin e ekzekutimit.
- Gjykata e apelit e ka gjykuar çështjen pa më bërë asnjë njoftim për datën e gjykimit,
në një kohë që unë nuk kam qenë as në gjykimin në shkallë të pare.
- Është zhvilluar një proces jo i drejtë dhe i parregullt, ç;ka e bën vendimin të
cenueshëm.
2. Fatos Azermadhi, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të

shkallës së parë me tjetër trup gjykues, për këto shkaqe:
- Vendimi është alogjik dhe në kundërshtim me ligjin material e procedural.
- Së pari, në pjesën arsyetuese të vendimit nr.1414, datë 05.09.2008 të Gjykatës së
Apelit Tirane, nuk shprehet se gjykimi është bërë në mungesë të së gjitha palëve
ndërgjyqëse dhe kështu ne na është privuar e drejta që të shprehim prapësimet tona në
gjyq kundër këtij vendimi të shkallës së parë, i cili bie ndesh me ligjin material e
procedural.
- Së dyti, gjykata e apelit, nuk ka marrë në konsideratë pretendimin tonë se kjo çështje
duhej të ishte gjykuar në shkallë të parë, me tre gjyqtarë sepse vlera e padisë në
shqyrtimin në themel të çështjes ishte mbi 10.000.000 lekë. Paditësi në përfundim të
gjykimit, hoqi dorë nga kërkesa për detyrimin e të paditurit Valer Lubonja, për të
shlyer detyrimet e kontratës së huasë nr.3328, datë 23.05.2005 si dhe të paguajë
shpërblimin e dëmit, në një kohë që bëhej fjalë për 15.000 Euro. Kjo përbën shkelje të
ligjit procedural.
- Së treti, në gjykimin në themel të çështjes, unë kam kërkuar që të thirret i padituri
Valer Lubonja, për të provuar nëse është dhënë apo jo shuma prej 60.000 Euro, për të
cilën unë kisha vënë si garanci 2 apartamente banimi dhe të cilat kanë një vlerë sa
dyfishi i detyrimit të huamarrësit.
385
pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni; përfaqësuesin e paditësit Kujtim Kale,
avokatin Theodhori Sollaku, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; dhe si
bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se midis paditësit Kujtim Kale dhe të
paditurit Valer Lubonja është lidhur kontrata e huasë nr.280 Rep., nr.22 Kol., datë
13.01.2005, sipas së cilës i padituri Valer Lubonja ka marrë hua prej paditësit Kujtim Kale
shumën prej 60.000 Euro, me afat një vjeçar dhe me interes vjetor prej 20%.
2. Si mjet sigurimi për ekzekutimin e detyrimit të lindur nga kjo kontratë huaje, nga
ana e të paditurve të tjerë të këtij gjykimi Fatos Azermadhi dhe Marjeta Azermadhi janë vënë
“garanci në HIPOTEKË” këto sende të paluajtshme: “Apartamenti 1 në katin e parë
(3+1+Ambiente ndihmëse)= me sipërfaqe 112 m2, dhe Apartament 13 kati papafingo=112
metra katrore të ndodhur në Godinën pesëkatëshe, Rruga “Pandi DARDHA”, Kjo pronë
është regjistruar në Z.R.P.P. në regjistrin hipotekor nr.204, datë 22.08.2000, në zonën
kadastrale 8310, pasuria me nr.7/131”.
3. Më pas, më datën 23.05.2005, po midis paditësit Kujtim Kale dhe të paditurit Valer
Lubonja është lidhur kontrata tjetër e huasë nr.3328 Rep., nr.249 Kol., sipas së cilës i padituri
Valer Lubonja ka marrë hua prej paditësit Kujtim Kale shumën prej 15.000 Euro, me afat një
vjeçar, me interes prej 165 Euro në muaj, që do t’i paguhej huadhënësit nga huamarrësi çdo
datë 11 të muajit.
4. Paditësi Kujtim Kale, me pretendimin se i padituri Valer Lubonja nuk ka
përmbushur detyrimet e marra përsipër nga kontratat e huasë, megjithëse afati i përcaktuar në
këto kontrata për kthimin e shumave të marra hua me interesat ka kaluar, dhe meqenëse të
paditurit Fatos e Marjeta Azermadhi janë bërë garantë me pasurinë e tyre për përmbushjen e
detyrimit, me padinë e datës 20.12.2006, ka kërkuar: “1. Detyrimin e të paditurve të më
shlyejnë solidarisht detyrimet sipas Kontratës të huasë nr.280 Rep., nr.22 Kol., datë
13.01.2005, si dhe të paguajë edhe shpërblimin e dëmit (interesat ligjore) deri në momentin e
ekzekutimit përfundimtar të vendimit gjyqësor për këtë çështje. 2. Detyrimin e të paditurit
Valer Lubonja të më shlyejë detyrimet edhe sipas Kontratës të huasë nr.3328 Rep., nr.249
Kol., datë 23.05.2005 si dhe të paguajë edhe shpërblimin e dëmit (interesat ligjore) deri në
momentin e ekzekutimit përfundimtar të vendimit gjyqësor për këtë çështje. 3. Bllokimin e të
gjitha pasurive të paluajtshme në emër të të paditurit Valer Lubonjës në Z.R.P.P.”.
5. Në seancën gjyqësore të datës 29.05.2007, paditësi ka pakësuar objektin e padisë,
duke hequr dorë nga gjykimi për kërkimin e detyrimit të rrjedhur nga kontrata nr.3328 Rep.,
nr.249 Kol., datë 23.05.2005.
pranuar padinë, duke detyruar të paditurit “...Valer Lubonja, Fatos Azermadhi e Marjeta
Azermadhi për të shlyer detyrimet e rrjedhura nga kontrata e huasë nr.280 rep. 22 kol., datë
13.01.2005 në favor të paditësit Kujtim Kale si vijon: 1) Detyrimin solidar të të paditurve
Valer Lubonja, Fatos Azermadhi e Marjeta Azermadhi për t’i paguar paditësit Kujtim Kale
shumën e pakthyer të huasë prej 60.000 Euro si dhe kamatëvonesat kontraktore në vlerën
prej 12.000 Euro. 2) Detyrimin solidar të të paditurve Valer Lubonja, Fatos Azermadhi e
Marjeta Azermadhi për t’i paguar paditësit Kujtim Kale interesat (kamatëvonesat) ligjore
(shpërblimin e dëmit) në vlerën prej 2.452 Euro (vlerë kjo e llogaritur nga ekspertimi
gjyqësor). Detyrimin solidar të të paditurve të mësipërm për t’i paguar paditësit Kujtim Kale
kamatëvonesat ligjore ditore edhe për periudhën pas datës 20 Prill 2007 e deri në
ekzekutimin përfundimtar të vendimit gjyqësor për këtë çështje. Sigurimin e padisë, duke u
386
bllokuar në Z.R.P.P. Tiranë në masën e vlerës së padisë pasuritë e paluajtshme të të paditurit
Valer Lubonja”.
7.1. Në pranimin e padisë, gjykata, pasi citon nenet 419, 450, 698 dhe 1050 e vijues të
K.Civil dhe ka administruar edhe akt ekspertimin, arsyeton: - “Rezultoi e provuar... se midis
paditësit Kujtim Kale dhe të paditurit Valer Lubonja është lidhur një kontratë noteriale huaje
me nr.280 rep., 22 kol., datë 13.01.2005 mbi bazën e të cilës, i padituri Valer Lubonja ka
marrë një hua prej paditësit Kujtim Kale në shumën prej 60.000 Euro; shumë kjo, që do të
kthehej nga ana e tij pas një viti, me një interes vjetor prej 20% (...)”; -“... rezulton se ajo ka
qenë një kontratë huaje me “Garanci në hipotekë” ku në rastin konkret garant për vlerën e
marrë hua prej të paditurit Valer Lubonja del që të kenë hyrë të paditurit Fatos Azemadhi e
Marjeta Azemadhi (bashkëshortë)”; - “...provohet katërcipërisht se detyrimet e rrjedhura
nga kontrata e huasë së sipërcituar nuk janë zbatuar deri më sot nga i padituri (huamarrësi)
Valer Lubonja”; - “...provohet plotësisht në gjykim se i padituri Valer Lubonja nuk i ka
paguar paditësit Kujtim as interesat kontraktore, të cilat sipas akt-ekspertimit gjyqësor të
kryer gjatë këtij gjykimi rezultojnë që të kapin vlerën prej 12.000 Euro”; - “...gjykata vë në
dukje se asnjëri prej të paditurve në këtë gjykim nuk paraqitën ndonjë provë shkresore që të
vërtetonin përmbushjen e detyrimit kontraktor, d.m.th kthimin e huasë së marrë nga
huamarrësi si dhe pagimin nga ana e këtij të fundit të interesave kontraktore”; - “...nisur nga
përmbajtja e kontratës së huasë objekt gjykimi (ka rezultuar që në të të jenë përfshirë edhe
të paditurit Fatos Azemadhi e Marjeta Azermadhi në cilësinë e garantit e dorëzanësit për
përmbushjen e detyrimit kontraktor nga ana e të paditurit debitorit Valer Lubonja, madje
duke u vënë në hipotekë për këtë edhe pasuria e paluajtshme), si dhe nisur edhe në vështrim
të nenit 585, 589, 590 e vijues të K.Civil "Për dorëzaninë" çmon se në rastin konkret
detyrimet si më lart të të paditurit Valer Lubonja ndaj paditësit Kujtim Kale janë nga
pikëpamja ligjore detyrime solidare së bashku me dy të paditurit e tjerë në këtë gjykim,
d.m.th të paditurit Fatos Azermadhi dhe Marjeta Azermadhi”.
8. Mbi ankimin e të paditurit Fatos Azermadhi, me të njëjtin arsyetim, Gjykata e
Apelit Tiranë, me vendimin nr.1414, datë 05.09.2008, ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së
shkallës së parë.
8.1. Në lidhje me pretendimet e ankimit gjykata e apelit parashtron: - ato “...janë të
pa bazuara në prova e në ligj e si të tilla ato nuk duhet të pranohen”; - “...detyrimi solidar i
të paditurve është për shkak të dorëzanisë i cili është një veprim juridik me të cilin të
paditurit Fatos e Marjeta Azermadhi janë personat dorëzanës të cilët detyrohen t’i sigurojnë
kreditorit ekzekutimin e detyrimit ndaj debitorit kryesor”; - “Dorëzanësit janë të detyruar
solidarisht mbi debitorin kryesor për ekzekutimin e detyrimit, përveç kur është parashikuar
ndryshe në marrëveshjen me shkrim”.
9. Kundër vendimit të gjykatës së apelit, kanë ushtruar rekurs të paditurit:
9.1. Valer Lubonja, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të
shkallës së parë me tjetër trup gjykues, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
9.2. Fatos Azermadhi, me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe
të vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në gjykatën e
shkallës së parë me tjetër trup gjykues, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
Ligji i zbatueshëm
10. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar
387
10.2. Neni 309§1 i K.Pr.Civile:“Vendimi mbështetet vetëm në të dhëna që ndodhen
në aktet dhe që janë shqyrtuar në seancë gjyqësore”.
11. Se rekurset e paraqitura nga palët e paditura, Valer Lubonja dhe Fatos Azermadhi,
për aq sa parashtrohet lidhur me detyrimin solidar dhe interesat, përmbajnë shkaqe nga ato të
nr.1414, datë 05.09.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilin është lënë në fuqi vendimi
nr.4880, datë 25.06.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
vendimeve të gjykatave të faktit, shkaqeve të rekurseve, si dhe parashtrimeve në seancë
gjyqësore në Gjykatën e Lartë, e vlerëson të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga
gjykatat e faktit lidhur me detyrimin principal të të paditurit Valer Lubonja kundrejt paditësit
Kujtim Kale dhe për këtë pjesë vendimi i gjykatës së apelit duhet të lihet në fuqi.
11.1. Ndërsa, arsyetimi dhe përfundimi i gjykatave të faktit lidhur me detyrimin
solidar të të paditurve Fatos dhe Marjeta Azermadhi së bashku me të paditurin Valer Lubonja
kundrejt paditësit Kujtim Kale, si dhe me vlerat e interesave të përcaktuara në kontratë dhe të
atyre që ecin nga përfundimi i afatit një vjeçar deri në ekzekutimin e detyrimit është rrjedhojë
e mosrespektimit të kërkesave të ligjit dhe për këtë shkak vendimi i gjykatës së apelit duhet
të ndryshohet.
12. Gjykata e shkallës së parë, duke bërë një analizë juridike dhe vlerësim të provave
shkresore në mënyrë analitike e të detajuar, me të drejtë ka arritur në përfundimin se i
padituri Valer Lubonja nuk ka përmbushur detyrimet që rrjedhin nga kontrata nr.280 Rep., 22
Kol., datë 13.01.2005 dhe për pasojë ky i paditur me cilësinë e huamarrësit duhet të kthejë
shumë e marrë hua prej 60.000 Euro.
12.1. Ky kolegj, vlerëson se gjykata interpreton dhe zbaton gabim ligjin kur i
konsideron të paditurit Fatos dhe Marjeta Azermadhi se janë “...në cilësinë e garantit e
dorëzanësit për përmbushjen e detyrimit kontraktor nga ana e të paditurit debitorit Valer
Lubonja...”; qëndrim ky që e ka çuar gjykatën dhe në përfundimin e gabuar se ata duhet të
përgjigjen solidarisht për përmbushjen e detyrimeve të lindura nga kontrata e huasë së
sipërcituar.
12.2. Po kështu, ky kolegj e vlerëson të gabuar edhe konkluzionin e gjykatës se të
paditurit duhet t’i paguajnë në mënyrë solidare interesat sipas përcaktimit të bërë në kontratë,
në masën prej 20% në vit, si dhe për “...kamatëvonesat ligjore ditore edhe periudhën pas
datës 20 Prill 2007 e deri në ekzekutimin përfundimtar të vendimit gjyqësor për këtë
çështje”.
13. Gjykata e apelit, ndonëse i ka pasur mundësitë ligjore të konstatonte mangësitë
dhe zbatimin e gabuar të ligjit nga ana e gjykatës së shkallës së parë përsa i përket detyrimit
solidar dhe kamatë vonesave (interesave), për të cilat janë detyruar për t’i paguar palët e
paditura, është mjaftuar vetëm me një përsëritje të arsyetimit të gjykatës së shkallës së parë
në lidhje me këto probleme.
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pa i hyrë analizës së fakteve dhe provave, por
duke i pranuar ato të vërtetuara sikurse gjykatat e faktit, sjell në vëmendje të tyre se për rastin
nuk ndodhemi përpara dorëzanisë, por përpara hipotekës, si mjet për sigurimin e përmbushjes
së detyrimeve të lindura nga kontrata e lidhur midis huadhënësit Kujtim Kale dhe
huamarrësit Valer Lubonja.
388
14.1. Në vështrim të përmbajtjes së kontratës nr.280 Rep., 22 Kol., datë 13.01.2005,
pavarësisht nga mungesa e koherencës së termave të përdorur në të, të paditurit e këtij
gjykimi, Fatos Azermadhi dhe Marjeta Azermadhi nuk janë dorëzanës në kuptim të neneve
585-600 të Kodit Civil, sikurse arsyetojnë gjykatat.
14.2. Përkundrazi, të paditurit Fatos Azermadhi dhe Marjeta Azermadhi kanë vënë
hipotekë mbi sende të paluajtshme në pronësi të tyre, në dobi të kreditorit Kujtim Kale, për të
siguruar përmbushjen e detyrimit të lindur nga kontrata e sipërcituar nga ana e të paditurit
Valer Lubonja. Për rrjedhojë, gjejnë zbatim dispozitat e përgjithshme të Kodit Civil, ku
parashikohen mjetet për të siguruar ekzekutimin e detyrimeve (nenet 530-540) dhe në veçanti
ato të po këtij Kodi, që rregullojnë hipotekën (nenet 560-584).
14.3. Nëpërmjet dorëzanisë, si një nga mjetet për sigurimin e ekzekutimit të detyrimit,
një person (dorëzanësi) detyrohet që t’i sigurojë kreditorit ekzekutimin e detyrimit të një
personi të tretë (debitori kryesor) plotësisht ose pjesërisht. Palë në kontratën e dorëzanisë
janë kreditori i një detyrimi të një personi të tretë dhe dorëzanësi, ndërsa personi i tretë
(debitori kryesor), detyrimi i të cilit sigurohet me anë të dorëzanisë, nuk është palë në
kontratën e dorëzanisë. Në thelb, dorëzanësi është përgjegjës për ekzekutimin e detyrimit të
debitorit kryesor.
14.4. Hipoteka, sipas nenit 560 të Kodit Civil, “është një e drejtë reale që vihet mbi
pasurinë e debitorit ose të një të treti, në dobi të kreditorit, për të siguruar përmbushjen e një
detyrimi”. Pra, hipoteka është një garanci reale në bazë të së cilës pasuria e paluajtshme e
debitorit ose e një personi tjetër pengohet për sigurimin e ekzekutimit të detyrimit në mënyrë
që, në rast mosekzekutimi, kreditorit i njihet e drejta të kërkojë shitjen e pasurisë së
hipotekuar dhe nga vlefta e saj të paguhet si i privilegjuar. Hipoteka i jep kreditorit një burim
të veçantë për realizimin e së drejtës së tij.
15. Në kuptim të dispozitave të sipërcituara, të zbatueshme për rastin konkret, të
paditurit Fatos Azermadhi dhe Marjeta Azermadhi nuk mund të përgjigjen solidarisht me të
paditurin Valer Lubonja për mospërmbushjen e detyrimit kontraktor, për mosshlyerjen e
huasë së marrë prej tij në shumën prej 60.000 Euro.
15.1. Nëse detyrimi nuk përmbushet nga debitori për arsye të parashikuara nga ligji,
atëherë ekzekutimi kryhet mbi hipotekën që ka siguruar kredinë, për rastin huanë, për aq sa
kjo është në kohën e shlyerjes së saj, duke përfshirë edhe kamatat, shpërblimin e dëmit të
shkaktuar nga vonesa e ekzekutimit, si dhe shpenzimet e bëra për nxjerrjen e kredisë, huasë.
16. Në rrethanat kur rezulton se i padituri Valer Lubonja nuk ka përmbushur
detyrimin kontraktor është ai që duhet të detyrohet gjyqësisht të kthejë huan e marrë në
masën e 60.000 Euro dhe, njëkohësisht, të paguajë edhe interesat mbi këtë principal.
17. Përsa iu përket interesave apo kamatë vonesave, me të cilat detyrohet pala e
paditur të paguajë në favor të paditësit, ky kolegj vlerëson, sikurse është thënë ut supra, se
interesi prej 20% i parashikuar në kontratë dhe vlera e interesave të përcaktuara nga ana e
ekspertit nuk gjejnë mbështetje në natyrën ekonomike e sociale të parimeve të përgjithshme
mbi të cilat lindin detyrimet.
18. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të parashtrojë se dispozitat e
Kodit Civil, që rregullojnë kontratën e huasë nuk parashikojnë kufi maksimal të vlerës së
interesit, që do të shërbente si barrierë për të shmangur kushte të tilla që do të çonin në
humbje, fitim ose dëmtim të shpërpjestuar të interesave të njërës palë në raport me interesat e
palës tjetër.
18.1. Në vështrim të nenit 1051 të Kodit Civil, palët në kontratën e huasë mund të
parashikojnë edhe vendosjen e detyrimit për pagimin e kamatave dhe se mospagimi i tyre
përbën mospërmbushje thelbësore të detyrimit. Por kjo nuk do të thotë se liria e kontraktimit
mund të shkojë deri atje sa të deformojë tregun e lirë të mallrave, parave dhe kapitaleve dhe,
389
njëkohësisht të passjellë dëmtim të shpërpjestuar të njërës palë kontraktuese në favor të palës
tjetër.
18.2. Në këto kushte, ky kolegj vlerëson se për të mënjanuar dëmtimin e pamasë
(laesio enormis) ose dëmtimin e shpërpjestuar, është i domosdoshëm referimi në dispozitat e
përgjithshme lidhur me natyrën ekonomike të detyrimit dhe korrektësisë së pjesëmarrësve në
një marrëdhënie detyrimi apo kontratë (neni 422 i K.Civil). [1] Në interpretim të kësaj
dispozite dhe atyre që përcaktojnë kushtet e përgjithshme të kontratave[ 2] arrihet në
përfundimin që liria e kontraktimit nuk është absolute. Ajo mund “të kufizohet” nga disa
faktorë ekonomikë e moralë, siç janë edhe ato që përmenden në dispozitën e sipërcituar e që
duhet t’i ketë parasysh edhe gjykata në zgjidhjen e çdo çështje konkrete. Anashkalimi i
faktorëve të mësipërm të çon në mungesë proporcionaliteti, apo, në dëmtim të shpërpjesëtuar
të interesave të palës kontraktuese, gjë që nënkupton se vullneti (pëlqimi) i kësaj pale nuk ka
qenë krejt i lirë.[3]
18.3. Në rastin në shqyrtim kontrata e huasë është në vetvete një veprim juridik i
ligjshëm dhe i vlefshëm. E pavlefshme është pjesa e interesit që kapërcen limitin e lejuar nga
logjika ekonomike, arsyeja e morali, të parashtruar më lart. Në këtë aspekt, gjykatat duhet të
kishin parasysh rregullin e njohur, sipas të cilit, pjesët e pavlefshme nuk e bëjnë detyrimisht
të pavlefshëm të gjithë veprimin juridik[4] dhe të kishin zgjidhur problemin e kamatave, duke
referuar në masën e përqindjes më të lartë të interesit bankar të aplikuar nga Bankat e
Republikës së Shqipërisë, në kohën për të cilin do të zbatoheshin.
19. Ky qëndrim i Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë gjen mbështetje dhe në praktikën
gjyqësore të njësuar.[5]
20. Ndryshe nga sa pretendohet në rekurs, nga përmbajtja e vendimeve të gjykatave të
faktit, si dhe nga shqyrtimi i akteve të dosjes gjyqësore nuk rezulton që gjykatat të ketë lejuar
shkelje nga ato të parashikuara në germën “b” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile.
20.1. Gjykatat nuk kanë lejuar shkelje të dispozitave mbi juridiksionin dhe
kompetencën, që përbërja e trupit gjykues të ketë qenë e parregullt apo vendimi të mos jetë
nënshkruar nga anëtarët e tij, që çështja të jetë gjykuar në mungesë të palëve pa respektuar
dispozitat e njoftimit për gjykimin në gjykatën e apelit, që të mos jetë formuar drejt
ndërgjyqësia, apo të mungojnë ose të jenë të pavlefshme aktet procedurale.
20.2. Në rrethanat kur objekti i padisë është pakësuar, i pambështetur në ligj është
pretendimi në lidhje me përbërjen e trupit gjykues, pasi vlera e padisë nuk e kalon shumën e
parashikuar në germën “b” të nenit 35 të Kodit të Procedurës Civile.
20.3. Pretendimet në lidhje me zhvillimin e gjykimit në mungesë të të paditurit Valer
Lubonja pa u njoftuar rregullisht nuk gjejnë mbështetje në proces verbalin gjyqësor dhe në
aktet procedurale të fashikulluar në dosjen gjyqësore. Rezulton se, sikurse nga gjykata e
shkallës së parë dhe ajo e apelit janë respektuar kërkesat e neneve 128-133, 175, 460-461 të
Kodit të Procedurës Civile në lidhje me njoftimin dhe zhvillimin e gjykimit në mungesë të të
paditurit Valer Lubonja.
1 ?
[ ] Neni 422 i K.Civil: “Kreditori dhe debitori duhet të sillen ndaj njëri-tjetrit me korrektesë, me paanësi dhe sipas
kërkesave të arsyes”.
2 ?
[ ] Neni 686§2 i K.Civil: “Janë të pavlefshme kushtet e përgjithshme që sjellin një humbje ose dëmtim të shpërpjestuar të
interesave të palës kontraktuese, posaçërisht kur ato ndryshojnë në mënyrë thelbësore nga parimet e barazisë e të paanësisë
të shprehura në dispozitat e këtij kodi që rregullojnë marrëdhëniet kontraktuale”.
3 ?
[ ] Vendimi njësues nr.932, datë 22.06.2000 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykakës së Lartë.
4 ?
[ ] Neni 111 i K.Civil: “Kur shkaku i pavlefshmërisë prek vetëm një pjesë të veprimit juridik, ky mbetet i vlefshëm në pjesët
e tjera të tij, përveç kur, sipas përmbajtjes së veprimit juridik, këto pjesë paraqesin marrëdhënie të pandashme me pjesën e
pavlefshme të veprimit juridik”
5 ?
[ ] Vendimi njësues nr.932, datë 22.06.2000 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
390
20.4. Gjithashtu, ky kolegj evidenton se nga ana e gjykatave të faktit nuk kanë lejuar
shkelje të normave procedurale që të kenë ndikuar në dhënien e vendimit (germa “c” e nenit
472 të K.Pr.Civile).
20.5. Këto pretendime të rekursuesve nuk rezultojnë të argumentuara dhe nuk mund
të bëhen shkak për cenimin e vendimeve të gjykatave të faktit. Arsyet e cenimit të vendimit
të tyre kanë të bëjnë me zbatimin e ligjit dhe janë parashtruar ut supra në këtë vendim.
21. Në arsyetim sa më sipër dhe në kushtet kur zgjidhja e çështjes ka të bëjë me
zbatim të ligjit dhe jo me analizë e vlerësim të fakteve dhe rrethanave, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë vlerëson se: (i) vendimi i gjykatës së apelit duhet të lihet në fuqi përsa i
përket detyrimit të të paditurit Valer Lubonja, i cili duhet të paguajë në favor të paditësit
Kujtim Kale shumë e marrë hua në vlerën 60.000 Euro; (ii) vendimi i gjykatës së apelit dhe
vendimi i gjykatës së shkallës së parë duhen ndryshuar, duke u vendosur rrëzimi i padisë së
paditësit Kujtim Kale për pjesën që kërkon përmbushjen e detyrimit prej 60.000 Euro në
mënyrë solidare edhe nga të paditurit Fatos Azermadhi dhe Marjeta Azermadhi, duke ngelur
ky detyrim për t’u përmbushur vetëm nga i padituri Valer Lubonja; (iii) vendimi i gjykatës së
apelit dhe vendimi i gjykatës së shkallës së parë duhen ndryshuar për pjesët që urdhërojnë
për pagimin e kamatë vonesave në këtë mënyrë:
Detyrimin e të paditurit Valer Lubonja t’i paguajë paditësit Kujtim Kale kamatë
vonesat në masën e përqindjes më të lartë të interesit bankar të aplikuar nga Bankat e
Republikës së Shqipërisë nga data 11.01.2005 deri në ekzekutimin e detyrimit, llogaritur ky
interes mbi principalin prej 60.000 Euro.
22. Ndryshimi i vendimeve të gjykatave të faktit dhe rrëzimi i padisë përsa i’u përket
kërkimeve ndaj të paditurve Fatos Azermadhi dhe Marjeta Azermadhi passjell dhe
përcaktimin e palës së cilës duhet t’i ngarkohen shpenzimet gjyqësore.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.1414, datë 05.09.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë për
pjesën që detyron të paditurin Valer Lubonja për të përmbushur detyrimin ndaj paditësit
Kujtim Kale në shumën 60.000 Euro.
Ndryshimin e vendimit nr.1414, datë 05.09.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të
vendimit nr.4880, datë 25.06.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për pjesën që
detyron të paditurit Fatos Azermadhi dhe Marjeta Azermadhi për të përmbushur solidarisht
me të paditurin Valer Lubonja detyrimin në shumën 60.000 Euro dhe rrëzimin e padisë për
këtë pjesë.
Ndryshimin e vendimit nr.1414, datë 05.09.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të
vendimit nr.4880, datë 25.06.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë lidhur me pagimin
e kamatë vonesave në këtë mënyrë:
Detyrimin e të paditurit Valer Lubonja t’i paguajë paditësit Kujtim Kale kamatë
vonesat në masën e përqindjes më të lartë të interesave bankare të aplikuar nga Bankat e
Republikës së Shqipërisë nga data 11.01.2005 deri në ekzekutimin e detyrimit, llogaritur ky
interes mbi principalin prej 60.000 Euro.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të paditurit Valer Lubonja.
Tiranë, më 24.10.2013
391
Nr.00-2013-2488 i Vendimit (591)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: FELEKE MYFTIJA,

FERID MYFTIJA,
MUHAMET MYFTIJA, në mungesë
I PADITUR: FIRDUS MYFTIJA,
TAHIR MYFTIJA,
BERHAN MYFTIJA,
SADETE MYFTIJA
VALDETE BUSHATI (MYFTIJA), në
mungesë
PERSONA TË TRETË: ERJETA ÇULLI,
SIDITA MYFTIJA, në mungesë
OBJEKTI I PADISË:
Njohje bashkëpronësie mbi pasurinë e paluajtshme
të regjistruar në Z.R.P.P. Shkodër
në radhorin e pronësisë nr.750, datë 28.03.1994.

vendosur:
Detyrimin e të paditurve Firdus Myftija, Tahir Myftija, Berhan Myftija,
Sadete Myftija dhe Valdete Bushati (Myftija) që të njohin si bashkëpronar me
ta, në pasurinë njësi buke, e ndodhur në Shkodër, Lagja “Ndocej”, Rr.“Musa
Luli”, me sipërfaqe 25 m2, të regjistruar në Z.V.R.P.P. Shkodër në radhorin e
pronësisë nr.750, datë 28.03.1994, paditësen Feleke Myftija dhe personat e
tretë Erjeta Çulli dhe Sidita Myftija, me nga 1/6 pjesë ideale secila.
Detyrimin e paditëses Feleke Myftija dhe të personave të tretë Erjeta Çulli dhe
Sidita Myftija, që t’u kthejnë të paditurve Firdus Myftija, Tahir Myftija,
Berhan Myftija, Sadete Myftija dhe Valdete Bushati (Myftija), secila, vlerën
8292.5 lekë, të indeksuar sipas normës së inflacionit nga data 18.12.1993 e
deri në ekzekutimin e vendimit.
Detyrohet paditësja Feleke Myftija dhe personat e tretë Erjeta Çulli dhe Sidita
392
Myftija, që këtë shumë tùa kthejnë të paditurve menjëherë pas marrjes formë
të prerë të këtij vendimi.
Rrëzimin e padisë përsa i përket paditësave Muhamet Myftija dhe Ferid
Myftija.

Lënien në fuqi të vendimit nr.910, datë 31.03.2008, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër për disponimin për paditësen Feleke Myftija, paditësat
Ferid Sali Myftija dhe Muhamet Tahir Myftija dhe shpenzimet gjyqësore.
Prishjen e vendimit dhe pushimin e gjykimit të çështjes për disponimet për
personat e tretë Erjeta Çulli dhe Sidita Myftija.
Kundër këtij vendimi, ka paraqitur rekurs i padituri Firdus Myftija, duke pretenduar
se:
- Vendimet e gjykatave janë absurde. Babai im e ka blerë objektin në lidhje me të cilin
është ngritur padia në vitin 1993 me kontratë të ligjshme. Ky është një dokument
shtetëror dhe ka vlerë të plotë provuese. Gjykata nuk mori parasysh afatin e
parashkrimit, pasi padia është ngritur pas 15 vitesh. Aktualisht objekti është
shndërruar në banesë, ku banoj unë dhe bashkëshortja e fëmijët. Edhe sikur të kalojë
në bashkëpronësi, në bazë të nenit 207 të K.Civil, ajo i duhet lënë bashkëpronarit që
banon në të.
Kundër këtij vendimi, kanë paraqitur rekurs paditësit Ferid Myftija e Muhamet
Myftija, duke pretenduar se:
- KKKP të Bashkisë Shkodër nuk duhej të trajtonte pronat në bazë të vërtetimeve
kadastrale të vitit 1960, por të kërkonte dokumente pronësie të para vitit 1945. Me
zotërinjtë Xhevdet dhe Xhevat Myftija ne kemi jetuar në një familje. Ata kanë qenë
respektivisht vëllezërit tanë të mëdhenj, ndaj edhe pronat janë regjistruar në emrin e
tyre.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.529, datë 19.11.2008, i Gjykatës së Apelit Shkodër është i bazuar në ligj
dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Rezulton se paditësja Feleke Myftija dhe personat e tretë Erjeta Çulli dhe Sidita
Myftija janë trashëgimtare ligjore të të ndjerit Xhevat Myftija, ndërsa të paditurit janë
trashëgimtare ligjore të të ndjerit Xhevdet Myftija.
Me vendimin nr.8, datë 01.10.1993, të KKKP pranë Bashkisë Shkodër, i është njohur
trashëgimlënësit Xhevdet Myftija e drejta e parablerjes mbi objektin dyqan buke, njësia
nr.120. Me kontratën e shitjes datë 18.12.1993, Xhevdet Myftija ka blerë nga A.K.P. dhe
Ndërmarrja e Prodhimit të Bukës objektin njësi buke nr.120 në shumën 49.755 lekë dhe
prona është regjistruar në emër të tij në regjistrat hipotekorë.
Me vendimin nr.61, datë 01.10.1993, të KKKP pranë Bashkisë Shkodër, ndër të tjera,
u është kthyer ish pronarëve Xhevdet dhe Xhevat Myftija një sipërfaqe prej 5476 m 2, mbi të
cilat ndodhen edhe disa dyqane, si dhe objekti i mësipërm.
Paditësit, me pretendimin se për objektin e blerë është ushtruar e drejta e parablerjes
vetëm nga njëri prej ish pronarëve, kanë kërkuar njohjen bashkëpronarë mbi të.
393
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.910, datë 31.03.2008, ka pranuar
pjesërisht padinë, duke u detyruar të paditurit Firdus Myftija, Tahir Myftija, Berhan Myftija,
Sadete Myftija dhe Valdete Bushati (Myftija) që të njohin si bashkëpronarë me ta, në
pasurinë njësi buke, paditësen dhe personat e tretë dhe ndërkohë këta të fundit, t’u kthejnë
pjesën vlerës së blerjes së njësisë, si dhe ka rrëzuar padinë përsa i përket paditësave Muhamet
Myftija dhe Ferid Myftija.
Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.529, datë 19.11.2008, ka lënë në fuqi
vendimin Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër për disponimin për paditësen Feleke Myftija,
paditësat Ferid Sali Myftija dhe Muhamet Tahir Myftija dhe shpenzimet gjyqësore, si dhe ka
prishur vendimin dhe ka pushuar gjykimin e çështjes për disponimet për personat e tretë
Erjeta Çulli dhe Sidita Myftija.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit kanë paraqitur rekurs paditësit Ferid Myftija e
Muhamet Myftija dhe i padituri Firdus Myftija.
Ky Kolegj vlerëson se gjykatat e faktit kanë marrë një vendim të bazuar në ligjin
nr.7698, datë 15.04.1993 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronarëve”.
Nga provat e administruara është provuar se me vendimin nr.61, datë 01.10.1993 të
KKKP pranë Bashkisë Shkodër ndër të tjera është njohur në pronësi të Xhevdet dhe Xhevat
Myftija një sipërfaqe prej 5476 m2 mbi të cilën ndodhet edhe objekti dyqan buke, njësia
nr.120. Ndërsa me vendimin nr.8, datë 01.10.1993, të KKKP pranë Bashkisë Shkodër, i është
njohur shtetasit Xhevdet Myftija e drejta e parablerjes mbi objektin dyqan buke, njësia
nr.120.
Gjykatat e faktit, duke ju referuar nenit 21 të ligjit të mësipërm, kanë çmuar se ish
pronari ka të drejtën e parablerjes së objekteve shtetërore që janë mbi truallin pronë të tij.
Sipërfaqja mbi të cilin ndodhet dyqani objekt gjykimi u është njohur ish pronarëve Xhevdet
dhe Xhevat Myftija, edhe e drejta e parablerjes së objektit duhej të ushtrohej nga të dy ish
pronarët (apo trashëgimtarët e tyre).
Të drejtën e parablerjes, si një të drejtë reale, ka të drejtë që ta ushtrojë çdo
bashkëpronar në përpjesëtim me pjesën e tij në këtë të drejtë. Për rrjedhojë, meqenëse një nga
bashkëpjesëtarët e të drejtës së parablerjes e ka ushtruar atë duke blerë të gjithë sendin,
atëherë, secili nga bashkëpjesëtarët e të drejtës së parablerjes mund t’i kërkojë blerësit pjesën
e tij në send, në përpjesëtim me pjesën e tij në të drejtën e parablerjes, kundrejt pagimit të
vlerës së pjesës së sendit.
Pra, duke qenë se e drejta e parablerjes është ushtruar vetëm nga njeri prej ish
pronarëve të truallit, me të drejtë gjykata mbi sendin e blerë ka vendosur njohjen
bashkëpronar edhe të trashëgimtarit të ish pronarit tjetër Xhevat Myftija.
Kjo e drejtë u takon të gjithë trashëgimtarëve të ish pronarit Xhevat Myftija, paditëses
dhe personave të tretë, por gjykata e apelit, duke respektuar parimin e disponibilitetit, ka
prishur dhe pushuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë, duke e vlerësuar të drejtë këtë të
fundit vetëm për pjesën që është shprehur për paditësen Feleke Myftija (për njërin nga
trashëgimtarët), pasi është ajo që ka iniciuar procesin me paraqitjen e padisë. Bazuar në nenin
6 të K.Pr.Civile: Gjykata që gjykon mosmarrëveshjen duhet të shprehet mbi gjithçka që
kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet.
Nga shqyrtimi i dosjes nuk rezulton që personat e tretë të kenë paraqitur padi, si
ndërhyrësa kryesorë, bazuar në nenin 189 të K.Pr.Civile, sipas të cilit: Kushdo mund të
ndërhyjë në një proces gjyqësor që zhvillohet ndërmjet personave të tjerë, kur pretendon për
vete tërësisht ose pjesërisht sendin ose një të drejtë që është objekt i padisë në shqyrtim, ose
që lidhet me përfundimin e gjykimit, duke ngritur padi kundër të dy palëve ose njërës prej
tyre. Çmojmë se personat e tretë në këtë proces gjyqësor i realizojnë të drejtat e tyre vetëm
duke qenë pjesëmarrës si ndërhyrës kryesorë.
394
Sa më sipër, nuk qëndrojnë pretendimet e paraqitura në rekurs nga i padituri për
zbatimin e gabuar të ligjit nga gjykatat e faktit. Por edhe pretendimi në lidhje me
parashkrimin e padisë nuk qëndron, pasi në bazë të nenit 113 të K.Civil, nuk parashkruhen
paditë e njohjes.
Nga ana tjetër, gjykatat e faktit kanë analizuar dhe dhënë përgjigje edhe pretendimeve
të paditësave Ferid Myftija e Muhamet Myftija. KKKP pranë Bashkisë Shkodër me vendimin
nr.61, datë 01.10.1993, për trashëgimlënësit Xhevdet dhe Xhevat Myftija, pas analizës së
dokumentacionit të paraqitur, është shprehur se kanë qenë ish pronarë për pasurinë që ju
është kthyer dhe jo trashëgimtarë të ish pronarit. Në këto kushte, paditësit Ferid Myftija e
Muhamet Myftija nuk legjitimohen në ngritjen e kësaj padie.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.529, datë 19.11.2008 të Gjykatës së Apelit Shkodër.
Tiranë, më 24.10.2013
395
Nr.00-2013-2364 i Vendimit (592)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS: SHOQËRIA “F.K.APOLLONIA” SH.A.,

në mungesë.
TË PADITUR: DREJTORIA RAJONALE TATIMORE FIER.
TË TATIMEVE.
Me pjesëmarrjen e Avokaturës së Shtetit,
Avokat i Shtetit Abaz Deda.
OBJEKTI:
Shfuqizim i njoftim vlerësimit për detyrimet
nr.7658/11 Prot., datë 16.10.2012
të Drejtorisë Rajonale Tatimore Fier.
Shfuqizimi i vendimit të Drejtorisë së Apelimit Tatimor
nr.24666/1 Prot., datë 13.02.2013.
Baza Ligjore: Nenet 31, neni 234-333 K.Pr.Civile.
Nenet 38, 106, 109 të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008
“Për Procedurat Tatimore në RSH”.

vendosur:
Deklarimin jo kompetente nga pikëpamja tokësore të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë për gjykimin e çështjes civile me nr.Regj.Them 10905 Akti
që i përket palëve ndërgjyqëse: Paditës Shoqëria “F.K.Apollonia” SH.A; të
paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Fier; Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë
Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve; me objekt: “Shfuqizim i njoftim
vlerësimit për detyrimet nr.7658/11 Prot., datë 16.10.2012 të Drejtorisë
Rajonale Tatimore Fier. Shfuqizimi i vendimit të Drejtorisë së Apelimit
Tatimor nr.24666/1 Prot., datë 13.02.2013”.
Dërgimin e kësaj çështjeje për gjykim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.
Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë
Tiranë brenda 5 (pesë) ditëve, duke filluar ky afat nga e nesërmja e shpalljes
396
së këtij vendimi, për palën në mungesë brenda këtij afati por nga marrja
dijeni.
Kundër këtij vendimi ka bërë ankim të veçantë paditësi “F.K. Apollonia” sh.a, i cili
kërkon prishjen e vendimit civil nr.5019, datë 07.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe dërgimin e akteve asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit, duke parashtruar këto
shkaqe:
- I jam drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë në përputhje me nenin 53 të
K.Pr.Civile, i cili parashikon: “Kur janë shumë të paditur, që kanë banimin ose
vendqëndrimin e tyre në vende të ndryshme, padia mund të ngrihet në gjykatën e
vendit ku ka banimin ose vendqëndrimin cilido nga të paditurit”.
- Paditësi, meqenëse njëkohësisht ka të paditur edhe Drejtorinë Rajonale Tatimore edhe
Drejtorinë e Apelimit Tatimor, ka zgjedhur t’i drejtohet Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë meqenëse Drejtoria e Apelimit e ka selinë në Tiranë.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; dëgjoi avokatin e shtetit, që kërkoi
lënien në fuqi të vendimit nr.5019, datë 07.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë;
në mungesë të palëve; si dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Pala paditëse, Shoqëria “F.K.Apollonia” SH A, i është drejtuar gjykatës me kërkesë-
padinë me objekt: “Shfuqizim i njoftim vlerësimit për detyrimet nr.658/11 Prot., datë
16.10.2012 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Fier. Shfuqizimi i vendimit të Drejtorisë së
Apelimit Tatimor nr.24666/1 Prot., datë 13.02.2013”.
2. Gjatë gjykimit të kësaj çështje rezultoi se pala paditëse, Shoqëria “F.K.Apollonia” SH A,
ushtron aktivitet në fushën e Futbollit “Klub Futbolli APOLLONIA, me NIPT K
23326401 F, kjo sipas Ekstraktit të QKR-së.
3. Shoqëria “F.K.Apollonia” SH A është një shoqëri tregtare e themeluar në vitin 2002 me
objekt të veprimtarisë ushtrimin e aktiviteteve sportive.
4. Paditësi është njohur me aktin administrativ, Njoftim Vlerësimi për Detyrimet nr.7658/11
Prot., datë 16.10.2012 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Fier, duke e vlerësuar aktin të
pabazuar në ligj ka paraqitur ankim administrativ në Drejtorinë e Apelimit Tatimor, pranë
Drejtorisë së Përgjithshme Tatimeve e cila me vendimin e saj nr.24666/1 Prot datë
13.02.2013 ka vendosur lënien në fuqi të Njoftim Vlerësimit për Detyrimet nr.7658/11
Prot., datë 16.10.2012 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Fier.
5. Në këto kushte, pala paditëse Shoqëria “F.K.Apollonia” SH A më datë 12.03.2013
rezulton të ketë paraqitur kërkesë – padi në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me
objekt “Shfuqizim i njoftim vlerësimit për detyrimet nr.7658/11 Prot., datë 16.10.2012 të
Drejtorisë Rajonale Tatimore Fier. Shfuqizimi i vendimit të Drejtorisë së Apelimit
Tatimor nr.24666/1 Prot., datë 13.02.2013”.
6. Në seancën përgatitore të datës 07.05.2013 pala e paditur deklaroi se Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë nuk ka kompetencën tokësore për ta gjykuar këtë çështje pasi njoftim
vlerësimi për detyrimet nr.7658/11 Prot., datë 16.10.2012 objekt shqyrtimi gjyqësor është
në dhënë nga Drejtoria Rajonale Tatimor Fier, kështu që kompetente është Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Fier për zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshjeje.
vendosur:
397
- Deklarimin jo kompetente nga pikëpamja tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë për gjykimin e çështjes civile me nr.Regj.Them 10905 Akti që i përket palëve
ndërgjyqëse: Paditës Shoqëria “F.K.Apollonia” SHA; të paditur Drejtoria Rajonale
Tatimore Fier, Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të
Tatimeve; me objekt: “Shfuqizim i njoftim vlerësimit për detyrimet nr.7658/11 Prot.,
datë 16.10.2012 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Fier. Shfuqizimi i vendimit të
Drejtorisë së Apelimit Tatimor nr.24666/1 Prot., datë 13.02.2013”.
- Dërgimin e kësaj çështjeje për gjykim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier.
Me arsyetimin se,
“…Në rastin konkret, referuar përmbajtjes së kërkesë – padisë së paraqitur nga ana e
palës paditëse Shoqëria “F.K.Apollonia” SH.A, në kuptim të nenit 16 të K.Pr.Civile nga
cilësimi i saktë i fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen objekt gjykimi,
rezulton që pretendimet e palës paditëse, të drejtohen kundër aktit administrativ njoftim
vlerësimi për detyrimet nr.7658/11 Prot., datë 16.10.2012 të Drejtoria Rajonale Tatimor
Fier, lidhur me shkelje të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në
…Nga përmbajtja e dispozitës (nenit 327 të K.Pr.Civile të emërtuar “Kompetencat
tokësore)…, rezulton që të jetë përcaktuar shprehimisht që paditë kundër një akti
administrativ, shqyrtohen nga seksioni përkatës i gjykatës, në zonën e së cilës ka qendrën
organi administrativ ndaj të cilit drejtohet padia, fakt ky i cili të shpie në përfundimin se
kompetente për gjykimin e kësaj mosmarrëveshjeje administrative të jetë Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Fier, ku dhe rezulton që të jetë nxjerrë akti administrativ nr.7658/11
Prot., datë 16.10.2012 të Drejtorisë Rajonale Tatimor Fier, i cili rezulton që të jetë
objekt kundërshtimi nga ana e palës paditëse, kjo për faktin se në rastin konkret në
kuptim të Ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për Procedurat Tatimore në Republikën e
Shqipërisë”, Drejtoria Rajonale Tatimore Fier rezulton që të jetë organi kompetent për
zbatimin e ligjit të sipërcituar, në kushtet kur pala paditëse rezulton që të jetë i
regjistruar si subjekt që ushtron veprimtari ekonomiko – tregtare në Drejtorinë Rajonale
Tatimore Fier”.
8. Kundër këtij vendimi ka bërë ankim të veçantë paditësi “F.K. Apollonia” sh.a, i cili
kërkon prishjen e vendimit civil nr.5019, datë 07.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe dërgimin e akteve asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit, duke parashtruar
shkaqet e lartpërmendura.
palët…”.
“Paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku i padituri ka vendbanimin ose
vendqëndrimin e tij dhe kur këto nuk dihen, në gjykatën e vendit ku ai
ka banesën e përkohshme...”.
“Kur i padituri është person juridik, paditë ngrihen në gjykatën e
vendit ku personi juridik ka qendrën e tij...”.
398
“Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e
çështjes kryesisht ose me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e
saj dhe i dërgon aktet në gjykatën kompetente…”.
“Padia kundër një akti administrativ shqyrtohet nga seksioni përkatës
i gjykatës, në zonën e së cilës ka qendrën organi administrativ, ndaj të
cilit drejtohet padia. Kur padia paraqitet në gjykatën, në territorin e së
cilës ka qendrën organi administrativ, kjo ia dërgon jo më vonë se tri
ditë gjykatës ku është krijuar seksioni për gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative...”
10. Pala që ka regjistruar rekursin, konkretisht pala paditëse F.K. Apollonia” sh.a,
legjitimohet ratione personae t’i drejtohet Gjykatës së Lartë lidhur me sa më sipër.
vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala paditëse “F.K. Apollonia” sh.a., nuk përmban
shkaqe që motivojnë cenimin e vendimit nr.5019, datë 07.05.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë
Tiranë, me të cilin është shpallur moskompetenca tokësore e kësaj gjykate për gjykimin e
çështjes civile konkrete dhe dërgimi i akteve të çështjes për gjykim Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier, është marrë në respektim të ligjit procedural.
14. Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit të padisë, pretendimeve
të parashtruara në këto akte, vendimit të gjykatës dhe shkaqeve të ankimit, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë, në interpretim të dispozitave të Kodit të Procedurës Civile të
zbatueshme për rastin konkret, arrin në konkluzionin se kompetente për gjykimin e
çështjes është Gjykata e Shkallës së Parë Fier.
15. Kolegji çmon se në referim të nenit 327 të Kodit të Procedurës Civile që parashikon se:
“Padia kundër një akti administrativ shqyrtohet nga seksioni përkatës i gjykatës, në
zonën e së cilës ka qendrën organi administrativ, ndaj të cilit drejtohet padia. Kur padia
paraqitet në gjykatën, në territorin e së cilës ka qendrën organi administrativ, kjo ia
dërgon jo më vonë se tri ditë gjykatës ku është krijuar seksioni për gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”, meqenëse pala e paditur, Drejtoria Rajonale e
Tatimeve Fier, akti administrativ i së cilës përmban lindjen e detyrimit tatimor (njoftim
vlerësimi për detyrimet nr.7658/11 Prot, datë 16.10.2012) që kundërshtohet në këtë
gjykim, ka qendrën në qytetin e Fierit, Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë nuk ka
kompetencë tokësore për gjykimin e çështjes konkrete.
16. Ky Kolegj e vlerëson të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e
Shkallës së Parë Tiranë. Kjo gjykata ka përcaktuar drejt natyrën juridike të
mosmarrëveshjes dhe shkakun e lindjes së saj, duke bërë një identifikim të elementeve
dhe kritereve ligjore që për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e gjykatës
kompetente.
17. Lidhur me pretendimin e ngritur në ankim se për rastin konkret duhet të zbatohen nenet
53 dhe 54 të Kodit të Procedurës Civile, ky Kolegj vlerëson se këto dispozita nuk gjejnë
zbatim në këtë gjykim. Kjo për arsye se nga vetë pala paditëse me padinë objekt gjykimi
në thelb kundërshton një akt administrativ që është nxjerrë nga Drejtoria Rajonale e
Tatimeve Fier.
399
18. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të përmbajtjes së padisë, objektit të saj,
evidenton se në padi janë formuluar dy kërkime: Shfuqizimin e njoftim të vlerësimit për
detyrimet nr.7658/11 Prot., datë 16.10.2012 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Fier dhe
Shfuqizimin e vendimit të Drejtorisë së Apelimit Tatimor nr.24666/1 Prot., datë
13.02.2013. Si palë të paditura në gjykim janë thirrur: Drejtoria Rajonale e Tatimeve Fier
dhe Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve, që në
këtë gjykim kanë dalë në cilësinë e organeve shtetërore të pajisura nga ligji me atribute të
caktuara. Ato veprojnë si organe të administratës publike, të ngarkuara nga ligji për
kryerjen e një funksioni specifik.
19. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se për rastin në shqyrtim midis palës së
paditur dhe asaj paditëse ka lindur një marrëdhënie juridike administrative. Në këto
kushte, palët e paditura nuk janë thirrur në gjykim si subjekte të së drejtës civile dhe për
rrjedhojë për rastin në shqyrtim, në përcaktimin e kompetencës tokësore nuk mund t’i
referohemi neneve 53 dhe 54 të Kodit të Procedurës Civile, siç pretendon pala paditëse.
20. Mosmarrëveshja objekt gjykimi ka karakter administrativ, gjykimi i së cilës parashikohet
në Titullin III, Kreu II, nenet 324-333 të Kodit të Procedurës Civile, në të cilat janë
përcaktuar në mënyrë të shprehur si kompetenca lëndore, ashtu dhe ajo tokësore për
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative.
21. Në vijim të argumentit të mësipërm, për rastin, është i zbatueshëm neni 327 i Kodit të
Procedurës Civile, që parashikon se: “Padia kundër një akti administrativ shqyrtohet nga
seksioni përkatës i gjykatës, në zonën e të cilës ka qendrën organi administrativ, ndaj të
cilit drejtohet padia...”.
22. Konkretisht, pretendimet e palës paditëse drejtohen ndaj aktit të nxjerrë nga Drejtoria
Rajonale e Tatimeve Fier, me të cilin është vendosur detyrimi tatimor dhe referuar nenit
327 të Kodit të Procedurës Civile, padia për kundërshtimin e këtij akti shqyrtohet nga
seksioni përkatës i gjykatës, në zonën e së cilës ka qendrën organi administrativ ndaj të
cilit drejtohet padia. Pra me që organi administrativ, Drejtoria Rajonale e Tatimeve Fier,
ka selinë në qytetin e Fierit, atëherë kompetencën tokësore e ka Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Fier.
23. Fakti juridik që pala paditëse ka vënë në themel të kërkimit, lindja e detyrimit tatimor të
pasqyruar në aktin e Drejtorisë Rajonale të Tatimeve Fier, përbën shkakun e padisë. Për
këtë arsye ai është fakti nga i cili rrjedh e drejta materiale që pala paditëse e pretendon si
të shkelur.
24. Kolegji vlerëson se pretendimi i palës paditëse, se meqenëse si palë e paditur është
thirrur edhe Drejtoria e Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve
atëherë kompetenca tokësore është edhe e Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, është i
pambështetur ligjërisht. Kjo për arsye se akti i nxjerrë nga Drejtoria e Apelimit Tatimor
Tiranë nuk është akti që përmban detyrimin tatimor, por ai është rrjedhojë e ndjekjes së
rrugës administrative të detyrueshme të ankimit dhe jo akti që ka sjellë lindjen e detyrimit
tatimor.
25. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se kompetente nga pikëpamja territoriale për
gjykimin e kësaj çështje është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier dhe në këto kushte
vendimi duhet të lihet në fuqi.
26. Përfundimisht, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.5019, datë
07.05.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është shpallur
moskompetenca tokësore e kësaj gjykate për gjykimin e çështjes administrative me
nr.Regj.Them 10905 Akti datë 13.03.2013, duhet të lihet në fuqi.
400
PËR KËTO ARSYE:
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 62 dhe 485/a të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Tiranë.
Tiranë, më 24.10.2013
401
Nr.00-2013-2428 i Vendimit (593)

VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS: SHOQËRIA "S.I.A.L.-PEL" SH.P.K,

përfaqësuar av.Oltion Samarxhi.
I PADITUR: DEGA E TATIMEVE KORÇË, në mungesë.
TATIMEVE TIRANË, përfaqësuar nga
av.Shtetit Abaz Deda.
KOMISIONI I APELIMIT TATIMOR,
përfaqësuar nga av.Shtetit Abaz Deda.
OBJEKTI:
Kundërshtim i njoftim vlerësimeve tatimore
nr.633, datë 26.01.2005,
nr.634, datë 26.01.2005,
nr.73, datë 22.04.2005
dhe nr.74, datë 22.04.2005 të Degës së Tatimeve Korçë
të vendimit të Drejtorit të Përgjithshëm të Apelimeve
pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve
nr.969/1, datë 14.04.2005
të vendimit nr.90, datë 15.06.2005 të Komisionit të Apelimit Tatimor
në Ministrinë e Financave për rubrikat që sanksionojnë paditësin
me detyrim tatimor për tatimin për të ardhurat personale
dhe interesat e tij, si dhe për gjobën e TVSh-së.
Baza Ligjore: Neni 324 e vijues të K.Pr.Civile,
neni 55, 59 dhe 63 i ligjit nr.8560, datë 22.12.1999
"Për Procedurat Tatimore".
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.4762, date 22.09.2006 ka

vendosur:
Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile me nr.972 Akti, pasi
kjo çështje bënë pjesë në juridiksionin administrativ.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.1244, datë 09.11.2006 ka vendosur:

402
Tiranë dhe dërgimin e akteve në atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

vendosur:
Rrëzimin e padisë së palës paditëse Shoqëria “S.I.A.L-PEL” SHPK si të
pabazuar në prova e në ligj.

Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar rekurs pala paditëse

“S.I.A.L.-PEL” SHPK, i cili kërkon ndryshimin e këtij vendimi dhe vendimin e Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.1446, datë 20.02.2008 dhe vendosjen e pranimit të padisë, duke
- Janë shkelur hapur afatet dhe procedurat e kontrollit tatimor thuajse në çdo faqe dhe
krejtësisht të pajustifikuara dhe në kuptim të nenit 116/c të K.Pr.Administrative aktet
që kanë dalë nga ky kontroll do të anulloheshin për pavlefshmëri absolute.
- Aktet e nxjerra nga pala e paditur janë në kundërshtim flagrant me ligjin, si përsa i
përket aspektit të zbatimit të gabuar të normave ligjore të legjislacionit fiskal, ashtu
dhe përsa i përket mungesës së çdo mbështetje në dokumentacionin kontabël të
kontrolluar, të argumenteve të paraqitura në to.
- Gjatë shqyrtimit të çështjes nga gjykata e apelit janë shkelur rregullat për formimin e
ndërgjyqësisë, pasi është thirrur dhe është verifikuar prezenca për Komisionin e
Apelimit Tatimor, organ administrativ që është suprimuar dhe nuk ekzistonte që me
hyrjen në fuqi të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008.
- Paraqitja si palë në vendim dhe sidomos gjatë procedurës së shqyrtimit të çështjes
para gjykatës së apelit e një subjekti që nuk kishte personalitet juridik, përbën formim
të gabuar të ndërgjyqësisë në kuptim të shkronjës “d” të nenit 467 të K.Pr.Civile.
- Gjykatat nuk kanë respektuar parimin e ligjshmërisë as atë të barazisë dhe
proporcionalitetit e për pasojë atë të drejtësisë e paanësisë të parashikuar nga nenet 10
deri 12 të Kodit të Procedurave Administrative.
- Përsa i përket diferencës në inventarin e lëkurëve asnjë nga gjykatat nuk ka marrë
parasysh provat e administruara, siç është dokumentacioni ligjor i procedurës së
groposjes për shkaqe shëndetësore të 12.000 copë lëkurëve me datë 16 Maj 2001 dhe
ku kanë marrë pjesë një komision prej 3 personash nga autoriteti doganor, Seksioni
Shëndetësisë dhe Zyra Veterinare e Bashkisë.

që kërkoi prishjen e vendimit nr.274, datë 26.02.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
kthimin e çështjes për rigjykim pranë kësaj gjykate ose alternativisht prishjen e vendimit
nr.274, datë 26.02.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të vendimit nr.1446, datë
20.02.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe pranimin e padisë; dëgjoi
përfaqësuesin e palëve të paditura Av.Shtetit Abaz Deda, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit
nr.274, datë 26.02.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë; si dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
403
1. Pala paditëse ka si veprimtari të saj grumbullim, përpunim dhe eksportim të lëkurëve.
Nga ana e palës së paditur është ushtruar kontroll tek pala paditëse në lidhje me
aktivitetin financiar të viteve 2001 dhe 2002.
2. Mbi bazën e kontrollit të ushtruar në periudhën Gusht-Tetor 2004 pala e paditur ka
marrë vendimin për vlerësimin për detyrimet tatimore nr.633, datë 26.01.2005 dhe
nr.634, datë 26.01.2005 për TVSH-në dhe të ardhurat personale.
3. Njoftimi i vlerësimit nr.633, datë 26.01.2005 ka si shumë detyrimi për vitin 2001 mbi
të ardhurat personale 1.377.000 lekë, interesa 1.110.710 lekë dhe gjobë 1.377.000 lekë
(total 3.864.710 lekë) dhe për TVSH-në 508.956 lekë gjobë.
4. Njoftimi i vlerësimit nr.634, datë 26.01.2005 ka si shumë për Tatim Fitimin shumën
31.772 lekë, interesa 8.896 lekë dhe gjoba 31.772 lekë, ndërsa për të ardhurat personale
vlera e tatimit është 1.294.800 lekë, interesa 549.102 lekë, gjoba 1.294.800 lekë dhe në
total 3.138.702 lekë.
5. Mbi bazën e ankimit, Dega e Tatim Taksave Korçë, ka bërë rivlerësimin ku kanë dalë
njoftimet e vlerësimit nr.73, datë 22.04.2005 ku gjoba është vendosur 152.687 lekë për
TVSH-në. Ndërsa tek të ardhurat personale tatimi ka ngelur 1.377.000 lekë, interesat
1.152.020 lekë, duke u rritur, ndërsa është hequr gjoba. (shuma totale e detyrimit mbi të
ardhurat personale ngelet 2.529.020 lekë).
6. Për njoftimin e vlerësimit nr.634, datë 26.01.2005 të nxjerrë nga Dega, pas verifikimit
nga ana e Drejtorisë ka dalë Njoftimi me nr.74, datë 22.04.2005 ku vlera e detyrimit të
tatim fitimit ka ngelur 31.772 lekë, interesat janë rritur në 9.850 lekë, ndërsa gjoba është
lënë po 31.772 lekë. Përsa i përket detyrimit për të ardhurat personale vlera ka ngelur
1.294.800 lekë, interesat 587.946 lekë, kurse gjoba është ulur 801.540 lekë dhe vlera në
total është 2.684.286 lekë.
7. Pala paditëse duke mos qenë dakord me njoftimet e detyrimit i është drejtuar
Komisionit të Apelimit Tatimor Tiranë.
8. Komisioni i Apelimit Tatimor me vendimin nr.90, datë 15.06.2005 ka vendosur
mospranimin e kërkesës me këtë arsyetim:
“Në zbatim të neneve 55, 58 të Ligjit nr.8560, datë 22.12.1999 “Për Procedurat Tatimore
në Republikën e Shqipërisë” i ndryshuar, të rrëzojë kërkesën e subjektit pasi është jashtë
afateve procedurale të parashikuara në ligjin e sipërcituar. Në mbështetje të nenit 59 të
ligjit nr.8560, datë 22.12.1999, tatimpaguesi pasi ka ndjekur të gjitha shkallët e ankimit
administrativ të parashikuar në këtë ligj, ka të drejtë t’i drejtohet gjykatës”.
9. Me pas, pala paditëse i është drejtuar gjykatës duke kundërshtuar Njoftimet
Vlerësimet Tatimore.
vendosur:
“Nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile me nr.972 Akti, pasi kjo çështje
bënë pjesë në juridiksionin administrativ”.
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.1244, datë 09.11.2006 ka
vendosur:
“Prishjen e vendimit nr.4762, datë 22.09.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe dërgimin e akteve në atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit”.
12. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1446, date 20.02.2008, ka
vendosur:
“Rrëzimin e padisë së palës paditëse Shoqëria “S.I.A.L-PEL“ SHPK si të pabazuar në
prova e në ligj”.
13. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë arsyeton se:
“…Pretendimi i palës paditëse se vlerësimet tatimore të kundërshtuara janë absolutisht
të pavlefshme konform nenit 116/c të K.Pr.A sepse kontrolli ka zgjatur 3 muaj e jo 30 ditë
404
dhe vlerësimi tatimor është njoftuar pas 3 muaj e jo pas 15 ditësh pas kontrollit siç
parashikon neni 63 i Ligjit nr.8560, datë 22.12.1999 "Për Procedurat Tatimore", është i
pabazuar.
Gjykata vlerëson se jo të gjitha shkeljet që lidhen me procedurën e nxjerrjen se aktit
administrativ e bëjnë atë të pavlefshëm. Fakti që vlerësimi tatimor është nxjerrë tej afatit
15 ditor nuk ka ndikuar drejtpërdrejt në akt.
.......Edhe gjykata duke pasur parasysh korrespondencën me Drejtorinë e Përgjithshme
të Degës Korçë dhe faktin e specifikës së veçantë të veprimtarisë së palës paditëse, për sa
kohë që nuk nuk janë prekur elementet thelbësore të aktit administrativ që janë: forma e
kërkuar nga ligji, kompetenca e juridiksioni i organit që e ka nxjerrë, krijimi i pasojave
juridike individuale për palën paditëse, çmon se vlerësimet tatimore nuk mund të
konstatohen nul për faktin se nuk është respektuar afati i nxjerrjes së tyre.
......Në lidhje me pretendimin e palës paditëse për detyrimin tatimor që përfaqëson
tatimin mbi fitimin e kompensimit e administratorit gjykata çmon si të bazuar prapësimin
e palës së paditur.
......Pra mosderdhja e tatimit mbi të ardhurat nga kompensimi i administratorit, si
shpërblim që ka lidhje me marrëdhënien e tij të punës si administrator i palës paditëse,
me të drejtë është konsideruar nga pala e paditur si kundërvajtje administrative dhe janë
përllogaritur detyrimet përkatëse në procesverbalet datë 12.09.2004 e 23.10.2004.
Në lidhje me pretendimin e palës paditëse për vlerësim të padrejtë në lidhje me lëkurët e
bagëtive të imta gjykata vlerëson se edhe ky pretendim është i pabazuar.
Nga përmbajtja e procesverbalit datë 08.09.2004 të mbajtur nga inspektorët e kontrollit
të Degës së Tatimeve del se nga dokumentet e hyrjeve dhe të daljeve të palës paditëse për
lëkurët e bagëtive të imta për vitin 2001 ka rezultuar një diferencë lëkurësh prej 12.042
copë të cilat nuk figurojnë gjendje dhe as të shitura.
Në këto rrethana me të drejtë pala e paditur diferencën në blerje për 12.042 copë,
lëkurësh të cilat nuk janë shitje dhe as gjendje në datë 31.12.2001 e ka cilësuar si fshehje
të ardhurash duke nxjerrë detyrimin tatimor objekt gjykimi.
.......Kur gjatë kontrollit të kryer nga organet tatimore nuk gjendet dokumentacioni i
duhur për përcaktimin e detyrimit tatimor, ose kur ky dokumentacion ka mangësi serioze,
të cilat nuk lejojnë paraqitjen e situatës reale të tatimpaguesve dhe llogaritjen e
detyrimeve tatimore,ka bërë përllogaritjet e vlerësimit për TVSH dhe detyrimet e tjera që
rrjedhin nga kjo kundërvajtje administrative.
Tiranë”.
15. Gjykata e apelit arsyeton se:
“...Ky Kolegj i Gjykatës së Apelit Tirane, në vlerësim të shkaqeve të ankimit që në thelb
janë dy, ky i pavlefshmërisë absolute të akteve të palës së paditur si të nxjerra në
kundërshtim me afatet e zgjatjes të kontrollit 3 muaj kur duhej mbaruar brenda 1 muaji
dhe vlerësimi tatimor është njoftimi pas 3 muajsh jo pas 15 ditëve, si dhe ai i detyrimit
tatimor që përfaqëson tatimin mbi fitimin e kompensimit të administratorit të shoqërisë, i
gjen të pabazuara ndaj dhe nuk i pranon ato si shkaqe që të passjellin cenimin e
vendimit.
Të dyja këto momente në vendimin gjyqësor të ankimuar rezultojnë të trajtuara hollësisht
duke u argumentuar dhe arsyet, baza ligjore, por dhe fakti i të mos provuarit nga pala
paditëse të pretendimeve të saj, ndaj dhe nuk janë pranuar duke rrëzuar kërkesë-padinë.
Edhe lidhur me detyrimin tatimor që përfaqëson tatimin mbi fitimin e kompensimit të
administratorit (që në vlerë zë peshën kryesore të detyrimit) me të drejtë gjykata është
shprehur duke referuar në nenin 8 të ligjit nr.8438, datë 28.12.1998 “Për tatimin mbi të
405
ardhurat“, sipas të cilit merren si të ardhura të tatueshme pagat dhe shpërblimet e tjera
në lidhje me marrëdhëniet aktuale të punës.
Edhe lidhur me pretendimin për 12 mijë copë lëkurë që nga kontrolli rezultojnë
diferencë, as gjendje dhe as të shitura, gjykata me të drejtë ka rrëzuar atë dhe
konsideruar si fshehje të ardhurash, pasi pala paditëse nuk i ka justifikuar as si gjendje
dhe as si shitje të tyre e këtë fakt pala përpiqet ta justifikoje me groposje të tyre me
dokumente të njëanshme, pa u respektuar detyrimet ligjore të komunikimit me palën e
paditur“.
16. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar rekurs pala paditëse
“S.I.A.L.-PEL” SHPK, i cili kërkon ndryshimin e këtij vendimi dhe vendimin e Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.1446, datë 20.02.2008 dhe vendosjen e pranimit të padisë,
duke parashtruar shkaqet e lartpërmendura.
17.1. Neni 12 i K.Pr.Civile që parashikon se:
“Pala që pretendon një të drejtë, ka detyrim që, në përputhje me ligjin, të provojë faktet
mbi të cilët bazon pretendimin e saj”.
në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo bën një cilësim të saktë të
fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që
mund të propozojnë palët…..”.
18. Dispozitat e ligjit nr.8560, datë 22.12.1999 "Për Procedurat Tatimore":
18.1. Neni 33 i ligjit që parashikon se:
“1. Vlerësimi tatimor është llogaritja që i bën administrata tatimore shumës së detyrimit
tatimor si dhe dënimeve administrative e interesave për pagesë të vonuar që detyrohet të
paguajë një tatimpagues. Vlerësimi tatimor është detyrim ndaj shtetit, i pagueshëm në
buxhet, i cili i njoftohet tatimpaguesit me shkrim në mënyrë të drejtpërdrejtë ose me
shërbim postar...”
“Organet tatimore mund të rikarakterizojnë transaksionet për të reflektuar situatën
ekonomike reale dhe ato mund të mos marrin parasysh formën e transaksionit për të
përcaktuar me saktësi përmbajtjen e tij. Rikarakterizimi i transaksioneve bëhet:
a) Kur tatimpaguesi, për një periudhë të caktuar tatimore, nuk ka deklaruar detyrimet e
tij tatimore, siç përcaktohet në ligjet e veçanta tatimore.
b) Kur gjatë kontrollit të kryer nga organet tatimore nuk gjendet dokumentacioni i duhur
për përcaktimin e detyrimit tatimor, ose kur ky dokumentacion ka mangësi serioze, të
cilat nuk lejojnë paraqitjen e situatës reale të tatimpaguesve dhe llogaritjen e detyrimeve
të tyre tatimore....” .
19. Ligji nr.7928, datë 27.4.1995, “Për tatimin mbi vlerën e shtuar”:
19.1. Neni 41 i ligjit që parashikon se :
“1. Organet tatimore kanë të drejtë të bëjnë vlerësimin tatimor të shumës së TVSH-së
kur:
a) një person nuk bën deklarimin nga ajo kohë apo në atë formë që përcaktohet në këtë
ligj....;
3. Organet tatimore njoftojnë personin me shkrim për vlerësimin tatimor a vlerësimin e
mëtejshëm tatimor, duke paraqitur shumën e pagueshme të TVSH dhe datën në të cilën
është kryer vlerësimi tatimor...”.
20. Ligji nr.8438, datë 28.12.1998, “Për tatimin mbi të ardhurat”
406
“Përbëjnë shkelje të këtij ligji, sipas këtij kreu, këto veprime a mosveprime:
a) Fshehja e të ardhurave nga veprimtaria;...”.
21. Ligji nr.8438, datë 28.12.1998, “Për tatimin mbi të ardhurat”:
21.1. Neni 8 i ligjit që parashikon se;
“1. Për qëllime të tatimit mbi të ardhurat personale, merren si të ardhura të tatueshme:
a) pagat dhe shpërblimet e tjera, në lidhje me marrëdhëniet aktuale të punës;...”.
II. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se :
22. Pala që ka regjistruar ankimin, konkretisht pala paditëse “S.I.A.L.-PEL” Sh.p.k.,
legjitimohet ratione personae t’i drejtohet Gjykatës së Lartë lidhur sa më sipër.
vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala paditëse “S.I.A.L.-PEL” Sh.p.k., nuk përmban
shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë
cenimin e vendimit nr.274, datë 26.02.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë me të cilin është
lënë në fuqi vendimi nr.1446, datë 20.02.2008 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
27. Ky Kolegj konstaton se gjykata e shkallës së parë duke analizuar në tërësi provat ka
arritur në këto përfundime: së pari procedura e ndjekur nga pala e paditur për nxjerrjen se
aktit administrativ nuk ka elementë që passjellin pavlefshmërinë e aktit, së dyti
mosderdhja e tatimit mbi të ardhurat nga kompensimi i administratorit, si shpërblim që ka
lidhje me marrëdhënien e tij të punës si administrator i palës paditëse me të drejtë është
konsideruar nga pala e paditur si kundërvajtje administrative dhe janë përllogaritur
detyrimet përkatëse dhe, së treti diferenca në blerje për 12.042 copë lëkurësh, të cilat nuk
janë shitje dhe as gjendje në datë 31.12.2001, me të drejtë konsiderohet nga pala e paditur
si fshehje të ardhurash duke nxjerrë detyrimin tatimor përkatës. Në këto kushte gjykata e
shkallës së parë ka rrëzuar kërkesëpadinë.
28. Mbi ankimin e palës së paditur, çështja është gjykuar nga gjykata e apelit, e cila me
vendimin nr.274, datë 26.02.2009 ka lënë në fuqi vendimin e shkallës së parë. Kolegji
konstaton se edhe gjykata e apelit ka arritur në të njëjtat përfundime si gjykata e shkallës
së parë.
29. Siç përshkruhet dhe në rrethanat e çështjes palës paditëse i është ushtruar kontroll për
vitet 2001 dhe 2002 dhe i kanë nxjerrë njoftim vlerësimi duke nxjerrë detyrime në lidhje
me Tatim Fitimin si dhe për të ardhurat personale.
30. Në lidhje me tatimin për të ardhurat personale bëhet fjalë për pagën e administratorit
të kësaj shoqërie, të cilën ata e kanë emërtuar “kompensim administratori“, por
pavarësisht emërtimit kemi të bëjmë me pagë. Për vlerën e kësaj page janë rënduar
shpenzimet, pasi nuk është derdhur tatimi mbi këtë pagë e për rrjedhojë kemi të bëjmë me
një kundërvajtje. Konkretisht, referuar nenit 8 të ligjit nr.8438, datë 28.12.1998 “Për
407
tatimin mbi të ardhurat”, paga apo çdo shpërblim tjetër që lidhet me marrëdhëniet e
punës konsiderohen të ardhura të tatueshme.
31. Në këto rrethana, Kolegji çmon se të dy gjykatat e faktit kanë zbatuar drejt dispozitat
ligjore respektive dhe detyrimi i vendosur palës paditëse është një detyrim ligjor.
32. Kolegji vlerëson të drejtë konkluzionin e arritur nga gjykata e faktit edhe lidhur me
pretendimin e palës paditëse se vlerësimet tatimore të kundërshtuara janë absolutisht të
pavlefshme konform nenit 116/c të K.Pr.A. Aktet administrative të nxjerra nga pala e
paditur janë marrë në përputhje si për formën dhe procedurën ligjore të ndjekur. Fakti që
vlerësimi tatimor është nxjerrë tej afatit 15 ditor nuk ka sjellë nulitetin e aktit, kjo pasi
nga pala e paditur është respektuar procedura e parashikuar në nenet 51 dhe 56 të
K.Pr.Administrative lidhur me të drejtën për t'u informuar dhe për t’u njoftuar, si dhe
dispozitat e seksionit VI të K.Pr.Administrative lidhur me drejtën e ankimit administrativ.
33. Përsa i përket tatimit mbi fitimin që ka të bëjë me mungesën prej 12.042 copë lëkurë,
të cilat janë blerë dhe nuk figurojnë as shitje dhe as gjendje, Kolegji çmon se kjo
diferencë në blerje, me të drejtë është cilësuar nga inspektorët e kontrollit të Degës së
Tatimeve si fshehje të ardhurash duke nxjerrë për këtë shkelje dhe detyrimin tatimor.
34. Në dosje është administruar një procesverbal i datës 19.02.2001 i mbajtur nga pala
paditëse me pjesëmarrjen e një komisioni, i cili përbëhej nga 2 doganierë të regjimeve, 1
doganier (inspektor kontrolli), 1 përfaqësues i Shëndetësisë së Rrethit si dhe 1
përfaqësues i Zyrës së Veterinarisë pranë Bashkisë Korçë, sipas të cilit kjo sasi lëkurësh
është e dekompozuar dhe me depozitim larvash dhe është asgjësuar.
Në materialin e inspektorëve të kontrollit është konstatuar se ai nuk i është bërë prezent
grupit të kontrollit, por është paraqitur më pas në gjykim.
35. Kolegji vlerëson se “kur gjatë kontrollit të kryer nga organet tatimore nuk gjendet
dokumentacioni i duhur për përcaktimin e detyrimit tatimor, ose kur ky dokumentacion
ka mangësi serioze, të cilat nuk lejojnë paraqitjen e situatës reale të tatimpaguesve dhe
llogaritjen e detyrimeve tatimore, ka bërë përllogaritjet e vlerësimit për TVSH dhe
detyrimet e tjera që rrjedhin nga kjo kundërvajtje administrative”, rrjedhimisht lidhur me
pretendimin e mësipërm të palës paditëse, të dy gjykatat e faktit i kanë dhënë zgjidhje të
drejtë këtij pretendimi pasi nga ana e organeve tatimore është vepruar në përputhje me
parashikimet ligjore.
36. Në përfundim, Kolegji çmon se pretendimet e paraqitur në rekurs nga pala e paditur
për moszbatim të ligjit nga gjykata nuk qëndrojnë. Të dy gjykatat kanë marrë në analizë
dhe kanë vlerësuar provat e paraqitura nga palët në tërësinë e tyre; kanë bërë një cilësim
të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen në shqyrtim; i kanë
dhënë përgjigje proceduralisht çdo kërkimi të bërë në gjykim dhe e ka zgjidhur çështjen
në përputhje me dispozitat ligjore të zbatueshme për gjykimin e çështjes konkrete dhe të
bazuar në provat, të cilat janë marrë, administruar e vlerësuar si të tilla konform
dispozitave të Kodit të Procedurës Civile.
ngritura në rekursin e palës së paditur nuk qëndrojnë dhe vendimi nr.274, datë
26.02.2009 i Gjykatës së Apelit Tiranë, që ka lënë në fuqi vendimin nr.1446, datë
20.02.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Procedurës Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 24.10.2013
408
Nr.00-2013-1597 i Vendimit (594)

VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS: SHOQATA E AUTORËVE “ALBAUTOR”, në

mungesë.
I PADITUR: SHOQËRIA “GECI” SH.P.K (SHOQATA
“ALBANIA CONSORTIUM” SH.A)
përfaqësuar me autorizim nga avokati Ajaz
Gjetja.
OBJEKTI:
Shpërblimin për përdorimin e muzikës artistike
pa autorizim në fushën e muzikës, audiovizualit te huaj
dhe regjistrimeve mekanike, për periudhën 13.05.2004-31.04.2005
në masën 54.000 euro ose 6.858.000 lekë.
Baza ligjore: Nenet 419, 420, 421, 673, 677 e vijues të Kodit Civil,
Ligji nr.7564, datë 19/05/1992, “Për të drejtën e autorit”,
VKM nr.309, datë 13.06.2000.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.4671, date 18.06.2007, ka

vendosur:

Gjyqësor Tiranë.
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala paditëse, e cila kërkon prishjen e tij, duke
- Pala e paditur është përdoruese e pronësisë artistike sepse ushtron veprimtari në
fushën e shërbimeve të hotelerisë dhe, sipas pikave 2.7 dhe 2.8 të Vendimit të
Këshillit të Ministrave nr.309, datë 13.06.2000, duhet të marrë autorizim për
përdorimin e pronësisë artistike.
409
- Pala e paditur nuk mund të ushtrojë veprimtarinë si hotel pa pasur një kontratë me
palën paditëse, bazuar në Ligjin nr.7923, datë 19.04.1995, në Ligjin nr.8826, datë
05.11.2001 dhe Udhëzimin nr.7714/1, datë 21.12.2001 të Ministrit të Financave.
- Prapësimi i palës së paditur se pala paditëse nuk është paraqitur për të lidhur kontratë
është i pavërtetë, pasi sipas nenit 6 të Ligjit nr.7923, datë 19.04.1995, janë përdoruesit
e pronësisë artistike ata që detyrohen të përfundojnë kontratën me palën paditëse, në
përputhje me tarifat e përcaktuara në Vendimin e Këshillit të Ministrave nr.309, datë
13.06.2000.
- Pala e paditur nuk mund të mohojë faktin se në momentin që ka blerë Hotel “Tirana
Internacional” ka qenë duke u zhvilluar procesi gjyqësor në Gjykatën e Lartë, që i
përket vendimit nr.1893, datë 04.11.2004.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; dëgjoi përfaqësuesin e palës së
paditur i cili kërkoi lënien ne fuqi të dy vendimeve, në mungesë të palës paditëse, si dhe pasi
VËREN
9. Pala paditëse, Agjencia “ALBAUTOR” është agjenci për përdorimin kolektiv të së
drejtave të autorëve shqiptarë dhe të huaj të muzikës dhe audiovizualitetit, e cila është
e regjistruar në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë me Vendimin nr.587, datë
18.02.1998 dhe që e ushtron veprimtarinë në bazë të Ligjit nr.7564, datë 19.05.1992,
“Për të drejtën e autorit” dhe Urdhrit të Ministrit të Kulturës Rinisë dhe Sporteve
nr.385, datë 08.11.1995. Paditësi duke pretenduar se pala e paditur, Shoqëria
“Albania Consortium” sh.a, gjatë ushtrimit të aktivitetit të saj ekonomik, shërbim
hotelerie në Hotel “Tirana Internacional” ka përdorur pronësinë artistike në fushën e
muzikës dhe audiovizualit të autorëve shqiptar dhe të huaj pa lidhur kontratë dhe pa
autorizim të saj (palës paditëse), ka paraqitur për gjykim kërkesëpadinë, me objektin
sa sipër.
10. Konkretisht pala paditëse ka pretenduar për përdorimin e pronësisë artistike në fushën
e muzikës në ambientet e shërbimit të këtij hoteli, në Kafeterinë “Long”, në hollin e
hotelit, në restorantin në hollin e hotelit, në restorantin “Pergola”, si dhe në “Klubin e
Natës”. Ndërsa për pronësinë artistike në fushën e audiovizualit të huaj, pala paditëse
ka pretenduar për përdorimin e kësaj pronësie në 153 dhomat e hotelit dhe referuar
V.K.M nr.309, datë 13.06.2000, “Për tarifat e përdoruesve të pronësisë artistike”, pala
paditëse ka pretenduar dhe kërkuar nga pala e paditur pagimin e një detyrimi prej
54.000 euro ose 6.858.000 lekë.
vendosur:
12. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë arsyeton se: “.... për periudhën 13.05.2004 -
18.03.2005, pala e paditur nuk ka qenë pronare e Hotel “Tirana Internacional”,
pronësi të cilën e ka fituar vetëm pas vendimit të datës 16.03.2005 të Mbledhjes së
Jashtëzakonshme të Aksionerëve të saj, si dhe pas regjistrimit të hotelit si aset i
Shoqërisë “Albanian Consortium” sh.a, me Vendimin nr.31605/2, datë 18.03.2005, të
Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Tiranë; për periudhën që Hotel “Tirana Internacional”
ka qenë në pronësi të palës së paditur (19.03.2005 - 31.04.2005), pala paditëse në
asnjë rast nuk ka respektuar procedurën që ndiqet për lidhjen e një kontrate,
procedurë kjo e parashikuar në nenet 659-680 të Kodit Civil, kur pala paditëse, që ka
410
dhe barrën e provës, nuk ka arritur të provojë që i ka kërkuar palës së paditur lidhjen
e ndonjë kontrate për përdorimin e pronësisë artistike, që është objekt i veprimtarisë
apo mbrojtjes së saj dhe, më tej, të ketë pasur ndonjë refuzim nga pala e paditur, fakt
që ta ngarkonte atë me përgjegjësi ligjore. Për periudhën tjetër të mbetur prej 42
ditësh, 19.03.2005 - 31.04.2005, pala paditëse nuk arriti të provojë faktin që pala e
paditur ka përdorur muzikë në ambientet e hotelit në pronësi të saj”.
13. Kundër këtij vendimi ka paraqitur ankim pala paditëse, Shoqata e Autorëve
“ALBAUTOR”, duke kërkuar prishjen e vendimit nr.4671, datë 18.06.2007 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe pranimin e kërkesë padisë.
14. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1571 datë 03.10.2008, ka vendosur:
Tiranë”.
15. Gjykata ka argumentuar se: “sipas ligjit nr.7564, datë 19.05.1992, “Për të drejtat e
autorit” (i ndryshuar), detyrimi për shpërblimin për përdorimin e pronësisë artistike
lind nga vërtetimi i faktit të përdorimit të kësaj pronësie nga të tretët pa lejen e
autorëve, pra pa pasur kontratë apo autorizim të tyre apo nga përfaqësues legjitim të
tyre. Në këtë rast, barra e provës, sipas nenit 12 të Kodit të Procedurës Civile, për të
vërtetuar përdorimin e pronësisë artistike mbetet tek autorët apo përfaqësuesit e tyre.
Përdorimi nga pala e paditur i pronësisë artistike nuk është fakt i njohur botërisht ose
zyrtarisht, pra që nuk ka nevojë të provohet, ashtu sikundër për të nuk ekziston ndonjë
prezumim ligjor, që do të shkarkonte palën paditëse nga detyrimi për të provuar
ekzistencën e këtij fakti. Kështu që, në rastin konkret, ka qenë i domosdoshëm
vërtetimi i këtij fakti nga pala që ka ngritur pretendimin, pra pala paditëse”.
16. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka paraqitur rekurs Shoqata e
Autorëve “Albautor”, e cila ka kërkuar prishjen e vendimit nr.1571 datë 03.10.2008
të Gjykatës së Apelit Tiranë, dhe të vendimit nr.4671, datë 18.06.2007 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke vendosur kthimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar shkaqet e lartpërmendura.

“Pala që pretendon një të drejtë, ka detyrim që, në përputhje me ligjin,
të provojë faktet mbi të cilët bazon pretendimin e saj”.
“Gjykata ka për detyrë të kryejë një hetim gjyqësor të plotë dhe të
palët…..”.
“Gjykata mbështet vendimin në provat e paraqitura nga palët ose nga
prokurori, të marra në seancë gjyqësore.
çështjes”.
411
9.5. Neni 126§ 2 i K.Pr.Civile që parashikon se:
“Vendimi përfundimtar........duhet të përmbajë bazën ligjore mbi të
cilën bazohet zgjidhja e mosmarrëveshjes, analizën e provave dhe
mënyra e zgjidhjes së saj”.
10. Dispozitat e ligjit nr.7564, datë 19.05.1992, “Për të drejtat e autorit”, i ndryshuar
10.1. Neni 44 i ligjit, ndryshuar me ligjin nr.7923, date 19.04.1995, që
parashikon se:
“1. Tarifat për përdoruesit e pronësisë artistike nga entet buxhetore
dhe jobuxhetore rregullohen sipas ligjit nr.7581, datë 07.07.1992 "Për
çmimet dhe tarifat" ose me kontrata ndërmjet përdoruesve dhe
agjencive të autorëve të krijuara sipas degëve të artit.
Përdoruesit e pronësisë intelektuale në fushën e artit dhe kulturës,
buxhetore ose jobuxhetore, brenda datës 15 dhjetor të çdo viti
paraardhës detyrohen të përfundojnë kontrata me shoqëritë e
autorëve, të përcaktojnë detyrimet e palëve dhe tarifat që do t’u
paguhen këtyre shoqërive të autorëve për vitin pasardhës”.

11. Pala që ka regjistruar ankimin, konkretisht Shoqata e Autorëve “ALBAUTOR”,
legjitimohet ratione personae t’i drejtohet Gjykatës së Lartë lidhur sa më sipër.
vlerëson se rekursi i paraqitur nga Shoqata e Autorëve “ALBAUTOR”, nuk përmban
shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që
motivojnë cenimin e vendimit.
gjyqësore, pretendimeve të parashtruara në rekurs, evidenton nëse nga gjykatat e
respektuar ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit,
Gjykata e Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë
ose jo në ligj të vendimeve të gjykatave të faktit.
palëve, vendimeve të gjykatave të faktit, si dhe referuar shkaqeve të rekursit, vlerëson
se arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykata e apelit është rrjedhojë e respektimit
dhe zbatimit të drejtë të kërkesave të ligjit.
16. Ky Kolegj konstaton se gjykata e shkallës së parë duke analizuar në tërësi provat ka
arritur në përfundimin se: “....për periudhën që Hotel “Tirana Internacional” ka qenë
në pronësi të palës së paditur (19.03.2005 - 31.04.2005), pala paditëse në asnjë rast
nuk ka respektuar procedurën që ndiqet për lidhjen e një kontrate, procedure kjo e
parashikuar në nenet 659-680 të Kodit Civil, kur pala paditëse, që ka dhe barrën e
provës, nuk ka arritur të provojë që i ka kërkuar palës së paditur lidhjen e ndonjë
kontrate për përdorimin e pronësisë artistike, që është objekt i veprimtarisë apo
mbrojtjes së saj dhe më tej, të ketë pasur ndonjë refuzim nga pala e paditur, fakt që ta
ngarkonte atë me përgjegjësi ligjore. Për periudhën tjetër të mbetur prej 42 ditësh,
19.03.2005 - 31.04.2005, pala paditëse nuk arriti të provojë faktin që pala e paditur
ka përdorur muzikë në ambientet e hotelit në pronësi të saj”. Në këto kushte gjykata e
shkallës së parë ka rrëzuar kërkesëpadinë e palës paditëse.
412
17. Mbi ankimin e palës së paditur, çështja është gjykuar nga gjykata e apelit, e cila me
vendimin nr.1571, datë 03.10.2008 ka lënë në fuqi vendimin e shkallës së parë.
18. Kolegji konstaton se edhe gjykata e apelit ka arritur në të njëjtat përfundime si
gjykata e shkallës së parë. Ajo ka arsyetuar se “Përderisa mbetet i pakontestuar fakti
që, për periudhën 13.05.2004-18.03.2005, pala e paditur nuk ka qenë pronare e Hotel
“Tirana Internacional”, duke prezumuar mospërdorimin e tij nga pala e paditur
sipas destinacionit që ai ka, si dhe fakti që, për periudhën 19.03.2005-31.04.2005,
pala e paditur nuk ka përdorur pronësinë artistike në fushën e muzikës dhe
audiovizualit të autorëve shqiptarë dhe të huaj, atëherë gjendet në përputhje me ligjin
përfundimi i arritur nga gjykata e shkallës së parë, për mosekzistencën e një
marrëdhënie detyrimi mes palëve, pra mosekzistenca e detyrimit të pretenduar nga
pala paditëse. Sipas ligjit nr.7564, datë 19.05.1992, “Për të drejtat e autorit” (i
ndryshuar), detyrimi për shpërblimin për përdorimin e pronësisë artistike lind nga
vërtetimi i faktit të përdorimit të kësaj pronësie nga të tretët pa lejen e autorëve, pra
pa patur kontratë apo autorizim të tyre apo nga përfaqësues legjitim të tyre. Në këtë
rast, barra e provës, sipas nenit 12 të Kodit të Procedurës Civile, për të vërtetuar
përdorimin e pronësisë artistike mbetet tek autorët apo përfaqësuesit e tyre.
Përdorimi nga pala e paditur i pronësisë artistike nuk është fakt i njohur botërisht ose
zyrtarisht, pra që nuk ka nevojë të provohet, ashtu sikundër për të nuk ekziston ndonjë
prezumim ligjor, që do të shkarkonte palën paditëse nga detyrimi për të provuar
ekzistencën e këtij fakti. Kështu që, në rastin konkret, ka qenë i domosdoshëm
vërtetimi i këtij fakti nga pala që ka ngritur pretendimin, pra pala paditëse”.
19. Kolegji çmon se pretendimet e paraqitura në rekurs nga pala paditëse Shoqata e
Autorëve “ALBAUTOR” për moszbatim të ligjit nga gjykata nuk qëndrojnë.
Gjykata e apelit ka marrë në analizë dhe ka vlerësuar provat e paraqitura nga palët në
tërësinë e tyre; ka bërë një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen në shqyrtim; i ka dhënë përgjigje proceduralisht çdo kërkimi të bërë
në gjykim dhe e ka zgjidhur çështjen në përputhje me dispozitat ligjore të zbatueshme
për gjykimin e çështjes konkrete dhe të bazuar në provat, të cilat janë marrë,
administruar e vlerësuar si të tilla konform dispozitave të Kodit të Procedurës Civile.
20. Konkluzioni i arritur nga gjykata e apelit se “Përdorimi nga pala e paditur i pronësisë
artistike nuk është fakt i njohur botërisht ose zyrtarisht, pra që nuk ka nevojë të
provohet, ashtu sikundër për të nuk ekziston ndonjë prezumim ligjor, që do të
shkarkonte palën paditëse nga detyrimi për të provuar ekzistencën e këtij fakti.
Kështu që, në rastin konkret, ka qenë i domosdoshëm vërtetimi i këtij fakti nga pala
që ka ngritur pretendimin, pra pala paditëse”, është i drejtë dhe rrjedhojë e analizës
së provave të paraqitura nga palët.
21. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se shkaqet e
ngritura në rekursin e palës paditëse nuk qëndrojnë dhe vendimi nr.1571, datë
03.10.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë që lë në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë nr.4671, datë 18.06.2007, duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE:

Procedurës Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 24.10.2013
413
Nr.00-2013-2599 i Vendimit (595)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: SHOQËRIA “REUTERS” S.A.

I PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
DOGANAVE.
OBJEKTI:
Shlyerje e detyrimit kontraktor në shumën 51.000 Euro.
Baza Ligjore: Neni 476, 480, 481, 486 e në vijim të Kodit Civil.

vendosur.
Pranimin e padisë së paditësit Shoqëria “REUTERS” S.A.
Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave t’i paguajë
palës paditëse Shoqëria “REUTERS” S.A shumën 51.000 euro si detyrim
kontraktor të papërmbushur.
Shpenzimet gjyqësore pala e paditur.
Kundër vendimit mund të bëhet ankim brenda afatit ligjor në Gjykatën e
Apelit Tiranë.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1640, datë 17.10.2008 ka vendosur.

Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs

Avokatura e Përgjithshme e Shtetit dhe Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, që kërkojnë:
Pranimin e rekursit; Ndryshimin e vendimit nr.1640 datë 17.10.2008 të Gjykatës së Apelit
Tiranë dhe i vendimit nr.6141, datë 20.09.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë;
Rrëzimin e kërkesë padisë së ngritur nga paditësi.
Duke parashtruar në mënyrë të përmbledhur këto shkaqe:

- Vendimi i mësipërm i Gjykatës së Apelit Tiranë, i cili ka lënë në fuqi vendimin e
Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, nuk është i bazuar në ligj dhe në prova,
është pasojë e zbatimit të keq të ligjit.
414
- Pala paditëse nuk arrin të provojë në asnjë moment në Gjykatën e Shkallës së Parë
dhe atë të Apelit Tiranë për natyrën e detyrimit që i kërkon palës së paditur,
Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave.
- Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë në zgjidhjen e konfliktit i është referuar një kontrate
të mëvonshme të nënshkruar ndërmjet palës së paditur dhe paditësit dhe që mban datën
23.06.2006. Për këtë kontratë asnjë palë nuk ka pretendime. Periudha që kërkohet për
t’u paguar dhe është vendosur për t’u paguar nga gjykata e shkallës së parë, nuk i
korrespondon kontratës së nënshkruar dhe administruar në gjykim. Njëkohësisht nuk i
korrespondon as periudhës së mëparshme.
- Periudha që kërkohet për t’u paguar është nga Janari 2003 deri në Qershor 2004, për të
cilën, nga ana e palës paditëse, nuk vërtetohet se është kryer shërbimi ndaj palës së
paditur për këto arsye:
a. Nuk disponohet kontrata e nënshkruar me palën paditëse për këtë periudhë.
b. Edhe nëse do të ekzistonte ajo duhej të kryhej sipas rregullave të prokurimit publik.
c. Formularët që paraqiten për t’u paguar nga pala paditëse (Order form) për periudhën e
pretenduar nuk rezulton të jenë firmosur nga ndonjë përfaqësues i legjitimuar i palës së
paditur. Ato janë të përpiluara në mënyrë të njëanshme vetëm prej palës paditëse dhe
nuk janë pranuar nga pala e paditur.
- Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë e ka zgjidhur konfliktin duke u referuar në dispozitat
e përgjithshme të lindjes së detyrimeve dhe shkaktimit të dëmit nga vonesat e debitorit.
Pikërisht dhe në këtë pikë vendimi i gjykatës është i cenueshëm pasi:
Së pari: Në nenin 4 të kontratës së cilës i është referuar gjykata (dhe nuk është kontrata,
e cila pretendohet për t’u paguar), përcaktohet se konflikti do të zgjidhet duke ju referuar
të drejtës angleze. Duke qenë se aplikimi i kësaj të drejtë gjykatës nuk i lejohej u është
referuar në mënyrë paradoksale dispozitave të përgjithshme të lindjes së detyrimeve, në
një kohe që pretendohet për një kontrate shërbimi të nënshkruar. Arsyetimi i vendimit në
këtë forme është paradoksal dhe e bën atë të pa mbështetur në ligj.
Së dyti: Llogaritja e kamatë vonesave nga ana gjykatës është bërë amorfe, duke marrë të
mirëqenë pretendimin e palës paditëse pa u referuar në rregulla të posaçme dhe ligjore.
Në këtë mënyrë vendimi i gjykatës është i njëanshëm.
- Pala paditëse nuk arrin të provojë në mënyrë të plotë ekzistencën e detyrimit.
Formularët (order form) që ka paraqitur pala paditëse mbi bazën e të cilëve
pretendohet detyrimi, nuk janë të mjaftueshëm pa administruar kontratën e
nënshkruar për periudhën.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; dëgjoi pretendimet e palëve, të cilat
kërkuan: për palën e paditur, përfaqësuesja me autorizim Ornela Biti – ndryshimin e vendimeve
si të pambështetur në ligj dhe në prova, dhe Avokati i Shtetit, Abaz Deda – ndryshimin e
vendimeve dhe rrëzimin e kërkesë padisë; përfaqësuesja e palës paditëse av. Alban Caushi
lënien në fuqi të vendimit nr.1640, datë 17.10.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe pasi e
analizoi e diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
I. Rrethanat e Çështjes
1. Nga materialet dhe aktet e ndodhura në dosjen gjyqësore rezulton se pala

paditëse, Shoqëria “REUTERS” S.A. është subjekt i së drejtës britanike, e cila
ushtron aktivitet në fushën e shërbimeve satelitore dhe të dhënies së
informacionit.
415
2. Në kuadër të kësaj veprimtarie, kjo shoqëri ka krijuar marrëdhënie kontraktore
me palën e paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Doganave. Fillimisht, në datën
26.04.2000, për vetë natyrën e punës së palës së paditur dhe domosdoshmërisë së
marrjes së shpejtë të informacionit të nevojshëm, nga përfaqësuesi i DPD-së
është nënshkruar kontrata për shërbimet REUTERS, me palën paditëse
“REUTER” S.A. (në atë kohë Ltd). Pala paditëse rezulton të ketë nënshkruar
kontratën e mësipërme në datën 22.05.2000. Kjo kontratë është pasuar nga
nënshkrimi i formularëve (order-form) datë 26.04.2000, Formularit datë 15 Maj
2001, Formularit nr.330823, datë 15.07.2002 dhe formularit nr.331038, datë
15.07.2002.
3. Në bazën e këtyre kontratave, pala e paditur ka qenë e detyruar t’i paguante Shoqërisë
“Reuters” L.T.D. shërbimin e ofruar prej saj, konform faturave mujore të lëshuara nga
kjo shoqëri.
4. Në shkak të kësaj veprimtarie, pala paditëse pretendon se rrjedhin detyrime të
papërmbushura në masën 51.000 Euro, që i përkasin periudhës Janar 2003-
Shtator 2004.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.6141 datë 20.09.2007, ka
vendosur pranimin e padisë së paditësit padisë së paditësit Shoqëria “REUTERS”
S.A. dhe detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave t’i paguajë
palës paditëse Shoqëria “REUTERS” S.A shumën 51.000 Euro si detyrim kontraktor
të papërmbushur.
5.1 Në marrjen e vendimit, kjo gjykatë arriti duke arsyetuar ndër të tjera se:
“Gjykata krijon bindjen se kemi të bëjmë me një kontratë furnizimi të vazhdueshëm,
ku detyrimet e palës së paditur do të përmbusheshin tre muaj parapagim. Nga
përfaqësuesit e palës së paditur nuk u provua mosmarrja e shërbimit, në një kohë që
paraqitja e faturave të palës paditëse është një provë e plotë për dhënien e këtij
shërbimi. Në asnjë moment pala e paditur nuk ka parashtruar përpara palës paditëse
ankesa apo kërkesa për mungesën e shërbimit për periudhën Janar 2003 deri në
Shtator 2004, fakt i cili tregon për ecurinë normale të dhënies së shërbimit prej palës
paditëse. Prapësimet e palës së paditur në lidhje me pavlefshmërinë e kontratës pasi
ajo bie ndesh me Ligjin “Për Prokurimet Publike”, apo për mungesën e formës së
kërkuar nga legjislacioni fiskal shqiptar për shtatë faturat objekt gjykimi, janë të
pabazuara për aq kohë sa Drejtoria e Përgjithshme e Doganave ka përdorur
shërbimet e dhëna prej Shoqërisë “REUTERS” S.A. dhe ka kryer pagesat respektive
për të gjitha detyrimet e para Janarit 2003 dhe pas Shtatorit 2004 me të njëjtën formë
fature të paraqitur prej palës paditëse. Kjo përforcohet më tej dhe nga fakti i lidhjes
së të njëjtës kontratë edhe në vitin 2006, si për sa i përket detyrimeve reciproke ashtu
edhe legjislacionit mbi të cilin është mbështetur ajo (atij anglez)”.
6. Me të njëjtin arsyetim, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1640, datë
17.10.2008 ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.6141, datë 20.09.2007 të
7. Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar rekurs
Avokatura e Përgjithshme e Shtetit dhe Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, për
shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
8. Dispozitat e Kodit Civil, në të cilat është parashikuar:
416
8.1. Neni 476 - “Çdo mangësi në ekzekutimin e detyrimeve e detyron debitorin të
shpërblejë dëmin që ka pësuar kreditori, përveç kur ai provon se mospërmbushja nuk
ka ndodhur për fajin e tij.
Në këtë rast kreditori ka të drejtë:
a) të kërkojë ekzekutimin në natyrë të detyrimit, veçanërisht dorëzimin e sendit ose
kryerjen e punimeve, si dhe shpërblimin e dëmit të shkaktuar nga vonesa e
ekzekutimit; ose
b) shpërblimin e dëmit të shkaktuar nga mosekzekutimi i detyrimit”.
8.2. Neni 659 - “Kontrata është veprimi juridik me anë të së cilës një ose disa palë
krijojnë, ndryshojnë ose shuajnë një marrëdhënie juridike.
8.3. Neni 660 - “Palët në kontratë përcaktojnë lirisht përmbajtjen e saj, brenda kufijve të
vendosura nga legjislacioni në fuqi”/
8.4. Neni 772 - “Furnizimi është një kontratë me të cilën njëra palë detyrohet, kundrejt
pagesës së një çmimi, të kryejë në dobi të palës tjetër furnizime periodike ose të
vazhdueshme të sendeve.
Sendet e furnizuar mund të jenë të luajtshme ose të paluajtshme, gjithashtu mund të
jenë në trajtë energjie ose titujsh krediti”.
8.5. Nenet vijues të Kreu IV “Furnizimi”.
9. Dispozitat e Kontratës së Shërbimit lidhur mes “Reuters” S.a. dhe Drejtorisë së
Përgjithshme të Tatimeve në datë 22.05.2000.
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
10. Se shkaqet e paraqitura në rekursin e palë së paditur, me anë të cilit ka kërkuar

ndryshimin e të dy vendimeve, nuk janë nga ato që parashikohen në nenin 472 të
K.Pr.Civile. Një pjesë e këtyre pretendimeve nuk lidhen me zbatimin e ligjit, por me
vlerësimin dhe çmuarjen e provave nga gjykatat e faktit, gjë që nuk bën pjesë në
objektin e gjykimit të Gjykatës së Lartë.
11. Nga ana tjetër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimet e rekursuara janë
marrë në zbatim të drejtë të ligjit dhe janë rrjedhojë e analizës së plotë e tërësore të
provave të administruara e të vlerësuara gjatë gjykimit.
12. Ky Kolegji vëren se gjykatat, kanë bërë një hetim të plotë dhe kanë analizuar me
hollësi provat, duke i vlerësuar dhe arritur në përfundime të qarta dhe të mbështetura
në ligj, prandaj vendimet duhet të mbeten në fuqi.
13. Gjykata e shkallës së parë, pasi ka administruar në përputhje me dispozitat
procedurale e vlerësuar provat e marra në shqyrtim, më të drejtë ka arritur në
përfundimin se: “... kemi të bëjmë me një kontrate furnizimi të vazhdueshëm, ... Nga
përfaqësuesit e palës së paditur nuk u provua mosmarrja e shërbimit, në një kohë që
paraqitja e faturave të palës paditëse është një prove e plotë për dhënien e këtij
shërbimi. ... Prapësimet e palës së paditur në lidhje me pavlefshmërinë e kontratës
pasi ajo bie ndesh me Ligjin “Për Prokurimet Publike”, apo për mungesën e formës
së kërkuar nga legjislacioni fiskal shqiptar për shtatë faturat objekt gjykimi, janë të
pabazuara për aq kohë sa Drejtoria e Përgjithshme e Doganave ka përdorur
shërbimet e dhëna prej Shoqërisë “REUTERS” S.A. ...”.
14. Nga ana tjetër, ky Kolegj e gjen të mbështetur në ligj edhe arsyetimin e gjykatës së
apelit, se nisur nga marrëdhënia mes palëve, kontratat e nënshkruara dhe pranuara nga
palët (para dhe pas periudhës së pretenduar në këtë gjykim), natyra specifike e
marrëdhënies, vazhdimësia e saj, detyrimet përkatëse, mënyra e shlyerjes, krijohet
bindja se jemi përpara një kontratë furnizimi të vazhdueshëm. Prandaj referuar edhe
417
nenit 476 të K.Civil, pala paditëse legjitimohet të kërkojë pagimin e detyrimeve të
papaguara.
15. Kolegji Civil, duke vlerësuar kërkimet e palës së paditur në rekurs, arrin në
përfundimin se shkaqet e ngritura nuk qëndrojnë dhe nuk janë nga ato të parashikuara
në nenin 472 të K.Pr.Civile. Të gjitha këtyre pretendimeve të palës së paditur i ka
kthyer përgjigje gjykata e apelit në arsyetimin e vendimit të saj nr.1640, datë
17.10.2008.
16. Kështu, gjykata e apelit ka arsyetuar drejt kur shprehet se: “Është provuar se midis
palëve ka ekzistuar kontrata në të cilën në pikën 2/1 është parashikuar fillimi dhe
kohëzgjatja e saj ... derisa të merreshin shërbimet pra nuk ka parashikuar datë
përfundimi. Edhe në pikën 4, përfundimi i marrëveshjes në tërësi apo pjesërisht do të
bëhej me shkrim nga palët ndërgjyqëse. ...pala paditur nuk mundi të provonte se
marrëdhënia e furnizimit midis palëve ka përfunduar duke i bërë të ditur këtë fakt me
shkresë”.
17. Në këto kushte, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimet e rekursuara janë
marrë në zbatim të drejtë të ligjit dhe nuk ka vend për ndryshimin e tyre.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485/a të K.Pr.C,
VENDOSI
Tiranë, më 24.10.2013
418
Nr.00-2013-2395 i Vendimit (596)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Artan Broci Anëtar
PADITËS: FATIE ÇOBANI, MEHMET ÇOBANI,

RONI ÇOBANI, HURJETE ÇOBANI,
PAJTIM ÇOBANI, BASHKIM ÇOBANI,
BEKIM ÇOBANI, KUJTIM ÇOBANI.
I PADITUR: VILSON ÇOBANI
OBJEKTI:
Pjesëtim i pasurisë në bashkëpronësi truall me sipërfaqe 8144 m2
e regjistruar me vërtetim pronësie nr.12, datë 07.04.2005;
truall dhe shtëpi trekatëshe me sipërfaqe 1900 m2;
regjistruar me vërtetimin nr.32, datë 29.08.2002;
truall me sipërfaqe 750 m2 me vërtetim nr.33, datë 29.08.2002;
truall me sipërfaqe 3100 m2 me vërtetim 35, datë 29.08.2002.
Baza Ligjore: Neni 207 i K.Civil
dhe neni 369 i K.Pr.Civile.
Gjykata e Shkallës së Parë Gjirokastër, me vendimin nr.1188, datë 30.06.2008, ka

vendosur:
Pjesëtimin në natyrë, në 1/9 pjesë secilit, të pasurive nr.9/130 me sipërfaqe
8144 m2, nr.9/85 me sipërfaqe 2957 m2, nr.9/87 me sipërfaqe 750 m2, nr.9/90
me sipërfaqe 1900 m2, nr.9/60 me sipërfaqe 3.100 m2, nr.9/89 me sipërfaqe
320 m2, nr.9/58 me sipërfaqe 3940 m2, nr.9/126 me sipërfaqe 650 m2, nr.9/59
me sipërfaqe 1360 m2, të ndodhura në qytetin e Libohovës, në bashkëpronësi
të paditësave me të paditurin si më poshtë:
Paditësja Fatie Çobani bëhet pronare e vetme mbi pasuritë:
a) Truall me sipërfaqe 900 m2, në pasurinë nr.9/130,e ndodhur në Lagjen
“Linua” të qytetit Libohovë, sipas regjistrit hipotekor nr.12, datë 07.04.2005, e
shënuar me nr.1 në plan-vendosjen e shkallës 1/1000 të përpiluar nga eksperti
Argjir Luzi dhe që i bashkëngjitet këtij vendimi.
b) Pasurinë nr.9/59, e ndodhur në qytetin e Libohovës me sipërfaqe 1360 m2,
sipas regjistrit hipotekor nr.39, datë 29.08.2002, e shënuar me nr.1 në plan-
419
vendosjen e shkallës 1/1000 të përpiluar nga eksperti Argjir Luzi dhe që i
bashkëngjitet këtij vendimi.
c) Sipërfaqen 304 m2, e ndodhur në pasurinë nr.9/60 të qytetit të Libohovës,
vendosjen e shkallës 1/1000 të ekspertit Argjir Luzi.
Paditësi Mehmet Çobani bëhet pronar i vetëm mbi pasuritë:
a) Truall me sipërfaqe 900 m2 në pasurinë nr.9/130, e ndodhur në Lagjen
“Linua” të qytetit të Libohovës, sipas regjistrit hipotekor nr.12, datë
07.04.2005, e shënuar me nr.2 në plan-vendosjen e shkallës 1/1000 të
përpiluar nga eksperti Argjir Luzi dhe që i është bashkëngjitur këtij vendimi.
b) Sipërfaqen 1.664 m2, e ndodhur në pasurinë nr.9/60 të qytetit të Libohovës,
vendosjen e shkallës 1/1000 të ekspertit Argjir Luzi, bashkangjitur këtij
vendimi.
Paditësi Roni Çobani bëhet pronar i vetëm mbi pasuritë:
a) Truall me sipërfaqe 900 m2, në pasurinë nr.9/130, e ndodhur në Lagjen
vendosjen e shkallës 1/1000 të ekspertit Argjir Luzi që i bashkëngjitet këtij
vendimi.
c) Sipërfaqen 532 m2, e ndodhur në pasurinë me nr.3 në plan-vendosjen e
shkallës 1/1000 të ekspertit Argjir Luzi, që i bashkëngjitet këtij vendimi.
Paditësja Hyrjet Çobani bëhet pronare e vetme mbi pasuritë:
“Linua” të qytetit Libohovë, sipas regjistrimit hipotekor nr.12, datë
përpiluar nga ekspert Argjir Luzi dhe që i bashkëngjitet këtij vendimi.
b) Sipërfaqen 1664 m2, e ndodhur në pasurinë nr.9/58 të qytetit të Libohovës,
vendimi.
Paditësi Pajtim Çobani bëhet pronar i vetëm mbi pasuritë:
përpiluar nga eksperti Argjir Luzi dhe që i bashkëngjitet këtij vendimi.
vendosjen e shkallës 1/1000 të përpiluar nga eksperti Argjir Luzi që i
bashkëngjitet këtij vendimi.
Paditësi Bashkim Çobani bëhet pronar i vetëm mbi pasuritë:
“Lunua” të qytetit të Libohovës, sipas regjistrit hipotekor nr.12, datë
përpiluar nga eksperti Argjir Luzi dhe që i bashkëngjitet këtij vendimi.
sipas regjistrit hipotekor 32, datë 29.08.2002, e shënuar me nr.6 në plan-
420
vendimi.
Paditësi Bekim Çobani bëhet pronar i vetëm mbi pasuritë:
a) Truall me sipërfaqe 900m2 në pasurinë nr.9/13, ndodhur në Lagjen “Linua”
të qytetit të Libohovës, sipas regjistrit hipotekor nr.12, datë 07.04.2005, e
shënuar me nr.7 në plan-vendosjen e shkallës 1/1000 të përpiluar nga ekspert
sipas regjistrit hipotekor nr.37, datë 29.08.2002 e shënuar me nr.7 në plan-
vendimi.
c) Sipërfaqen 1293 m2, e ndodhur në pasurinë nr.9/85 të qytetit Libohovë,
sipas regjistrimit hipotekor nr.32, datë 29.08.2002, e shënuar me nr.7 në plan-
vendimi.
d) Sipërfaqen 291 m2, e ndodhur në pasurinë nr.9/90 të Libohovës, sipas
regjistrit hipotekor nr.34, datë 29.08.2002, shënuar me nr.7, në plan-vendosjen
e shkallës 1/1000 të ekspertit Argjir Luzi që i bashkëngjitet këtij vendimi.
Paditësi Kujtim Çobani bëhet pronar i vetëm mbi pasurinë:
sipas regjistrit hipotekor me nr.34, datë 29.08.2002, e shënuar me nr.8 në
plan-vendosjen e shkallës 1/1000 të ekspertit Argjir Luzi që i bashkëngjitet
këtij vendimi.
c) Sipërfaqen 55 m2, e ndodhur në pasurinë nr.9/89 të qytetit të Libohovës,
vendosjen e shkallës 1/1000 të ekspertit Argjir Luzi, që i bashkëngjitet këtij
vendimi.
I padituri Vilson Çobani bëhet pronar i vetëm mbi pasuritë:
a) Truall me sipërfaqe 900 m2 në pasurinë nr.9/130, e ndodhur në Lagjen
përpiluar nga ekspert Argjir Luzi dhe që i është bashkëngjitur këtij vendimi.
b) Sipërfaqen 265 m2, e ndodhur në pasurinë nr.9 në plan-vendosjen e
shkallës 1/1000 të ekspertit Argjir Luzi që i bashkëngjitet këtij vendimi.
c) Pasurinë nr.8/87, me sipërfaqe 750 m2, e ndodhur në qytetin e Libohovës,
vendimi.
e) Pasurinë nr.9/126, me sipërfaqe 650 m2, e ndodhur në qytetin e Libohovës,
vendimi.
Pushimin e gjykimit të çështjes në lidhje me pasurinë nr.9/131, truall me
sipërfaqe 1900 m2 dhe shtëpi banimi me sipërfaqe 90 m2 të ndodhur në
Lagjen “Linua” të qytetit të Libohovës.

421
Mospranimin e ankimit.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, ka bërë ankim të veçantë dhe rekurs në bazë të
nenit 450 dhe 472 të K.Pr.Civile, i padituri Vilson Çobani, duke pretenduar se për të
plotësuar ankimin kundër vendimit të gjykatës së faktit nuk më është dhënë dosja për studim
nga Kancelarja, prandaj edhe shkaqet e plota të kundërshtimit të vendimit të gjykatës së
apelit do t’i parashtrojë kur të më vihet në dispozicion e fotokopjuar e gjithë dosja e gjykimit
me këto kushte:
1. Dosja të ketë numrin e faqeve të legalizuara nga Kancelarja e apelit.
2. Çdo faqe e dosjes duke përfshirë dhe çdo faqe fletë thirrje gjyqi të ketë vulë të
njomë.
3. Dosja të ketë inventarin e mbylljes nga gjyqtari i faktit Z. Dhimitri, si dhe
inventarin e mbylljes nga gjykata e apelit me vula të njoma.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; në mungesë të palëve; dhe pasi e
analizoi e diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga shqyrtimi i materialeve të dosjes gjyqësore rezulton se me vendimin e fazës së
parë të pjesëtimit të datës 10.10.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër është
vendosur lejimi i pjesëtimit të sendeve të paluajtshme, duke u përcaktuar 10 sendet që do
pjesëtoheshin, të ndodhur në qytetin e Libohovës, bashkëpronarët, që janë palët ndërgjyqëse
dhe pjesët takuese nga 1/9 pjesë për secilin bashkëpronar. Ky vendim ka marrë formë të prerë
me vendimin nr.368, datë 14.12.2005 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.
2. Në këto rrethana, është vazhduar me fazën e dytë të pjesëtimit, në të cilën Gjykata
e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër me vendimin nr.1188, datë 30.06.2008, ka vendosur të
pjesëtojë në natyrë pasuritë sipas pjesëve takuese.
3. Gjykata e Shkallës së Parë Gjirokastër, në fazën e dytë të pjesëtimit të pasurive të
paluajtshme, me vendimin nr.1188, datë 30.06.2008 ka vendosur:
“Pranimin e pjesshëm të padisë.
Pjesëtimin në natyrë, në 1/9 pjesë secilit, të pasurive nr.9/130 me sipërfaqe 8144 m2,
nr.9/85 me sipërfaqe 2957 m2, nr.9/87 me sipërfaqe 750m2, nr.9/90 me sipërfaqe 1900 m2,
nr.9/60 me sipërfaqe 3.100 m2, nr.9/89 me sipërfaqe 320 m2, nr.9/58 me sipërfaqe 3940 m2,
nr.9/126 me sipërfaqe 650 m2 nr.9/59 me sipërfaqe 1360 m2, të ndodhura në qytetin e
Libohovës, në bashkëpronësi të paditësave me të paditurin si më poshtë:
Paditësja Fatije Çobani bëhet pronare e vetme mbi pasuritë:
a) truall me sipërfaqe 900 m2, në pasurinë nr.9/130, e ndodhur në Lagjen “Linua” të
qytetit Libohovë, sipas regjistrit hipotekor nr.12, datë 07.04.2005, e shënuar me nr.1 në plan-
vendosjen e shkallës 1/1000 të përpiluar nga eksperti Argjir Luzi dhe që i bashkëngjitet këtij
vendimi.
b) pasurinë nr.9/59, e ndodhur në qytetin e Libohovës me sipërfaqe 1360 m2, sipas
regjistrit hipotekor nr.39, datë 29.08.2002, e shënuar me nr.1 në plan-vendosjen e shkallës
1/1000 të përpiluar nga eksperti Argjir Luzi dhe që i bashkëngjitet këtij vendimi.
c) Sipërfaqen 304 m2, e ndodhur në pasurinë nr.9/60 të qytetit të Libohovës, sipas
1/1000 të ekspertit Agron Luzi.
Paditësi Mehmet Çobani bëhet pronar i vetëm mbi pasuritë:
422
a) Truall me sipërfaqe 900 m2 në pasurinë nr.9/130, e ndodhur në Lagjen “linua” të
qytetit të Libohovës, sipas regjistrit hipotekor nr.12, datë 07.04.2005, e shënuar me nr.2 në
plan-vendosjen e shkallës 1/1000 të përpiluar nga eksperti Argji Luzi dhe që i bashkëngjitur
këtij vendimi.
b) Sipërfaqen 1.664 m2, e ndodhur në pasurinë nr.9/60 të qytetit të Libohovës, sipas
1/1000 të ekspertit Argjir Luzi, bashkëngjitur këtij vendimi.
Paditësi Roni Çobani bëhet pronar i vetëm mbi pasuritë:
a) Truall me sipërfaqe 900m2, në pasurinë nr.9/130, e ndodhur në Lagjen “Linua” të
vendimi.
1/1000 të ekspertit Argjir Luzi që i bashkëngjitet këtij vendimi.
c) Sipërfaqen 532 m2, e ndodhur në pasurinë me nr.3 në plan-vendosjen e shkallës
1/1000 të ekspertit Argjir Luzi, që i bashkëngjitet këtij vendimi.
Paditësja Hyrjet Çobani bëhet pronare e vetme mbi pasuritë:
a) truall me sipërfaqe 900 m2, në pasurinë nr.9/130, e ndodhur në Lagjen “Linua” të
qytetit Libohovë, sipas regjistrimit hipotekor nr.12, datë 07.04.2005, e shënuar me nr.4 në
plan-vendosjen e shkallës 1/1000 të përpiluar nga ekspert Argjir Luzi dhe që i bashkëngjitet
këtij vendimi.
b) Sipërfaqen 1664 m2, e ndodhur në pasurinë nr.9/58 të qytetit të Libohovës, sipas
Paditësi Pajtim Çobani bëhet pronar i vetëm mbi pasuritë:
a) Truall me sipërfaqe 900m2, në pasurinë nr.9/130, e ndodhur në Lagjen “Linua” të
plan-vendosjen e shkallës 1/1000 të përpiluar nga eksperti Argjir Luzi dhe që i bashkëngjitet
këtij vendimi.
1/1000 të përpiluar nga eksperti Argjir Luzi që i bashkëngjitet këtij vendimi.
Paditësi Bashkim Çobani bëhet pronar i vetëm mbi pasuritë:
a) truall me sipërfaqe 900m2, në pasurinë nr.9/130, e ndodhur në Lagjen “Linua”, të
plan-vendosjen e shkallës 1/1000 të përpiluar nga eksperti Argjir Luzi dhe që i bashkëngjitet
këtij vendimi.
regjistrit hipotekor 32, datë 29.08.2002, e shënuar me nr.6 në plan-vendosjen e shkallës
Paditësi Bekim Çobani bëhet pronar i vetëm mbi pasuritë:
a) Truall me sipërfaqe 900 m2 në pasurinë nr.9/130 ndodhur në Lagjen “Linua” të
plan-vendosjen e shkallës 1/1000 të përpiluar nga ekspert Argjir Luzi dhe që i bashkëngjitet
këtij vendimi.
regjistrit hipotekor nr.37, datë 29.08.2002 e shënuar me nr.7 në plan-vendosjen e shkallës
423
c) sipërfaqen 1293 m2, e ndodhur në pasurinë nr.9/85 të qytetit Libohovë, sipas
regjistrimit hipotekor nr.32, datë 29.08.2002, e shënuar me nr.7 në plan-vendosjen e shkallës
1/1000 të ekspertit Argjir Luzi që i bashkangjitur këtij vendimi.
d) Sipërfaqen 291m2, e ndodhur në pasurinë nr.9/90 të Libohovës, sipas regjistrit
hipotekor nr.34, datë 29.08.2002, shënuar me nr.7, në plan-vendosjen e shkallës 1/1000 të
ekspertit Argjir Luzi që i bashkëngjitet këtij vendimi.
Paditësi Kujtim Çobani bëhet pronar i vetëm mbi pasurinë:
a) Truall me sipërfaqe 900 m2, në pasurinë nr.9/130, e ndodhur në Lagjen “Linua” të
vendimi.
regjistrit hipotekor me nr.34, datë 29.08.2002, e shënuar me nr.8 në plan-vendosjen e
shkallës 1/1000 të ekspertit Argjir Luzi që i bashkëngjitet këtij vendimi.
c) Sipërfaqen 55 m2, e ndodhur në pasurinë nr.9/89 të qytetit të Libohovës, sipas
1/1000 të ekspertit Argjir Luzi, që i bashkëngjitet këtij vendimi.
I padituri Vilson Çobani bëhet pronar i vetëm mbi pasuritë:
a) truall me sipërfaqe 900 m2 në pasurinë nr.9/130, e ndodhur në Lagjen “Linua” të
plan-vendosjen e shkallës 1/1000 të përpiluar nga ekspert Argjir Luzi dhe që i është
bashkangjitur këtij vendimi.
b) sipërfaqen 265 m2, e ndodhur në pasurinë nr.9 në plan-vendosjen e shkallës 1/1000
të ekspertit Argjir Luzi që i bashkëngjitet këtij vendimi.
c) Pasurinë nr.8/87, me sipërfaqe 750 m2, e ndodhur në qytetin e Libohovës, sipas
e) pasuria nr.9/126, me sipërfaqe 650 m2, e ndodhur në qytetin e Libohovës, sipas
1/1000 të ekspert Argjir Luzi që i bashkëngjitet këtij vendimi.
Pushimin e gjykimit të çështjes në lidhje me pasurinë nr.9/131, truall me sipërfaqe
1900 m2 dhe shtëpi banimi me sipërfaqe 90 m2 të ndodhur në Lagjen “Linua” të qytetit të
Libohovës”.
Gjykata ka pushuar gjykimin për pjesëtimin e pasurisë nr.9/131 truall me sipërfaqe
1900 m2 dhe shtëpi banimi me sipërfaqe 90 m2 të ndodhur në Lagjen “Linua” të qytetit të
Libohovës, për shkak se është hequr dorë nga pjesëtimi i saj.
Kundër vendimit të mësipërm, i padituri Vilson Çobani duke mos qenë dakord, ka
paraqitur ankim më datë 16.07.2008, duke mos përcaktuar në ankim palët ndërgjyqëse si dhe
shkaqet për të cilat bëhet ankimi.
Meqenëse ankimi nuk plotësonte kërkesat e nenit 454 të K.Pr.Civile, në seancën
gjyqësore të datës 01.10.2008, nga Gjykata e Apelit Gjirokastër i është komunikuar të
paditurit Vilson Çobani, prezent në gjykim, për të ndrequr të metat e ankimit brenda një afati
5 ditor nga momenti i njoftimit, duke shtyrë seancën për datën 16.10.2008. Në këtë seancë, i
padituri ka qenë prezent dhe ka deklaruar: “Më lini kohë për të plotësuar ankimin”. Në
seancën pasardhëse, i padituri, edhe pse rezulton se ka marrë nëpërmjet postës vendimin
nr.1188, datë 30.06.2008, nuk ka paraqitur në zbatim të detyrave të gjykatës së apelit
ankimin e plotë konform kërkesave të nenit 455 të K.Pr.Civile, por ka paraqitur një sërë
aktesh të administruara nga gjykata dhe ka kërkuar pezullimin e gjykimit, deri sa t’i jepej e
gjithë dosja e fotokopjuar.
424
4. Gjykata e Apelit Gjirokastër, në baze të neneve 450/b dhe 455/1 me vendimin
nr.389, datë 16.10.2008 ka vendosur:
“Mospranimin e ankimit”.
5. Kundër vendimit të gjykatës së apelit, ka bërë ankim të veçantë dhe rekurs, në bazë
të nenit 450 dhe 472 të Kodit të Procedurës Civile, i padituri Vilson Çobani, duke pretenduar
se për të plotësuar ankimin kundër vendimit të gjykatës së faktit nuk më është dhënë dosja
për studim nga Kancelarja, prandaj edhe shkaqet e plota të kundërshtimit të vendimit të
gjykatës së apelit do t’i parashtroj kur të më vihet në dispozicion e fotokopjuar e gjithë dosja
e gjykimit me këto kushte:
1. Dosja të ketë numrin e faqeve të legalizuara nga Kancelarja e apelit.
2. Çdo faqe e dosjes duke përfshirë dhe çdo faqe flet thirrje gjyqi të ketë vulë të
njomë.
3. Dosja të ketë inventarin e mbylljes nga gjyqtari i faktit Z. Dhimitri si dhe
inventarin e mbylljes nga gjykata e apelit me vula të njoma, kushte që parashtrojnë këto
shkaqe: Nuk ka paraqitur shkaqet, me pretendimin se shkaqet e plota do t’i parashtrojë kur të
disponojë fotokopjen e plotë të dosjes në gjykim.
6. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat përcaktohet se:
6.1. Neni 15: “Palët janë të detyruara të japin ndihmesën e tyre për zhvillimin normal
të hetimit gjyqësor. Gjykata i ngarkon ato me përgjegjësi në rast mosveprimi ose pengimi me
faj të tyre”.
6.2. Neni 454: “Në ankim duhet të tregohen:
a. Palët ndërgjyqëse;
b. Vendimi kundër të cilit bëhet ankimi;
c. Shkaqet për të cilat bëhet ankimi
ç. Çfarë kërkohet me ankimin.
6.3. Neni 455: “Bashkë me ankimin duhet të paraqiten:
a. Kopje të ankimit dhe të dokumenteve të tjera, aq sa janë personat që marrin pjesë
në çështje si palë;
b. Në rast se ankimi nuk plotëson kushtet e mësipërme si dhe ato të neneve 453 dhe
454 të këtij Kodi, gjykata njofton palën që të ndreqë të metat brenda 5 ditëve, në të
kundërt ankimi kthehet”.
7. Se vendimi nr.389, datë 16.10.2008 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër është marrë në
zbatim të drejtë të ligjit procedural dhe shkaqet e parashtruara në rekursin e të paditurit nuk
qëndrojnë.
8. Ashtu siç është pasqyruar më lart, ka rezultuar se të paditurit Vilson Çobani i është
njoftuar nëpërmjet shërbimit postar vendimi i fazës së dytë të pjesëtimit, ai me nr.1188, datë
30.06.2008 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër. Fakt i provuar nga vetë ankimi kundër
këtij vendimi i të paditurit, i paraqitur më datë 16.07.2008.
9. Gjithashtu, të paditurit i është lënë afat për plotësimin e ankimit, meqenëse ai (ankimi)
nuk ishte paraqitur i plotë në zbatim të nenit 454 e 455 të K.Pr.Civile, në seancën gjyqësore në
gjykatën e apelit, më datë 01.10.2008. I padituri nuk ka paraqitur ankimin e plotë, por
pretendime të tjera e një sërë aktesh të administruara nga gjykata e apelit, pasqyruar edhe në
procesverbalin gjyqësor.
10. Nga studimi i dosjes në tërësi, ka rezultuar se për asnjë moment të paditurit nuk i
është mohuar aksesi në gjykatë, pasi ai është njoftuar dhe madje ai vetë ka pajisur me prokurë të
përgjithshme nr.4921/2961, datë 03.07.2006 djalin e tij dhe më pas, me deklarim në seancën e
datës 09.10.2006, ka ngarkuar me përfaqësimin av.Tahir Novi.
425
11. Pra i padituri që nga fillimi i gjykimit të çështjes është njoftuar vazhdimisht dhe në
rastet e mosnjoftimit janë shtyrë disa seanca gjyqësore, por në mënyrë të vazhdueshme i padituri
ka shtyrë seancat për arsye të ndryshme, disa prej të cilave edhe të paarsyeshme, por gjithsesi
janë marrë parasysh nga gjykata në të gjitha llojet e gjykimeve të gjykuara, aktet e të cilave
ndodhen në dosje. Pra i padituri, edhe pse kishte dijeni për zhvillimin e gjykimit për pjesëtimin e
pasurisë, ka marrë pjesë në disa seanca, ka pasur të gjitha mundësitë për t’u njohur me aktet e
dosjes gjyqësore pasi ka pranuar të vazhdojë gjykimi, të merret prova me ekspert dhe ka
paraqitur pafundësisht kërkesa gjatë gjykimit. Të njëjtat kërkesa rezulton se ka paraqitur i
padituri edhe në gjykimin në shkallën e parë që kanë sjellë për pasojë shtyrjen e seancave, fakt
ky që është lehtësisht i dukshëm gjatë shqyrtimit në tërësi të materialeve të dosjes.
12. Duke çmuar se i padituri ka qenë në gjykim dhe është njohur me aktet e dosjes
gjyqësore (i padituri ka pranuar ne gjykimin ne apel se i janë vënë në dispozicion materialet e
dosjes, por ato ishin te pavulosura), arrihet në përfundimin se veprimet e të paditurit kanë qenë
të tilla që të pengonin zhvillimin normal dhe të zvarritnin gjykimin, Kolegji Civil i Gjykatës së
Lartë konkludon se me të drejtë gjykata e apelit ka vendosur mospranimin e ankimit, për shkak
të mosplotësimit të tij nga ana e të paditurit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485, germa “a” të K.Pr.C,
VENDOSI
Tiranë, me 24.10. 2013
MENDIMI I PAKICËS
1. Si gjyqtar në pakicë kam qëndrimin se Kolegji Civil duhet të kishte të vendoste
prishjen e vendimit nr.389, datë 16.10.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe
dërgimin e çështjes për rishqyrtim po asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
2. Referuar materiale të dosjes kanë rezultuar këto rrethana të çështjes:
 Me vendimin e fazës së parë të pjesëtimit të datës 10.10.2005 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Gjirokastër është vendosur lejimi i pjesëtimit të sendeve të
paluajtshme, duke u përcaktuar 10 sendet që do pjesëtoheshin, të ndodhur në
qytetin e Libohovës; bashkëpronarët, që janë palët ndërgjyqëse dhe pjesët
takuese nga 1/9 pjesë për secilin bashkëpronar. Ky vendim ka marrë formë të
prerë me vendimin nr.368, datë 14.12.2005 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër.
 Më pas, është vazhduar me fazën e dytë të pjesëtimit, në të cilën Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, me vendimin nr.1188, datë 30.06.2008, ka
vendosur pranimin e pjesshëm të padisë duke pjesëtuar në natyrë pasuritë
sipas pjesëve takuese.
 Kundër vendimit të mësipërm, i padituri Vilson Çobani, duke mos qenë
dakord, ka paraqitur ankim me datë 16.07.2008, duke mos përcaktuar në
ankim palët ndërgjyqëse si dhe shkaqet për të cilat bëhet ankimi.
 Meqenëse ankimi nuk plotësonte kërkesat e nenit 454 te K.Pr.Civile, në
seancën gjyqësore të datës 01.10.2008, nga Gjykata e Apelit Gjirokastër i
426
është komunikuar të paditurit Vilson Çobani, prezent në gjykim, për të
ndrequr të metat e ankimit, brenda një afati 5 ditor nga momenti i njoftimit,
duke shtyrë seancën për datën 16.10.2008. Në këtë seancë, i padituri ka qenë
prezent dhe ka deklaruar: “Më lini kohë për të plotësuar ankimin”. Në
seancën pasardhëse, i padituri edhe pse rezulton se ka marrë nëpërmjet postës
vendimin nr.1188, datë 30.06.2008, nuk ka paraqitur në zbatim të detyrave të
gjykatës së apelit ankimin e plotë konform kërkesave të nenit 455 të
K.Pr.Civile, por ka paraqitur një sërë aktesh të administruara nga gjykata dhe
ka kërkuar pezullimin e gjykimit, deri sa t’i jepej e gjithë dosja e fotokopjuar.
 Gjykata e Apelit Gjirokaster, në bazë të neneve 450/b dhe 455/1, me vendimin
nr.389, datë 16.10.2008 ka vendosur: “Mospranimin e ankimit”.
 Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka bërë ankim të veçantë dhe rekurs, në
bazë të nenit 450 dhe 472 të Kodit të Procedurës Civile, i padituri Vilson
Çobani, duke pretenduar ndër të tjera se për të plotësuar ankimin kundër
vendimit të gjykatës së faktit nuk më është dhënë dosja për studim nga
kancelari i gjykatës, pretendim që lidhet me cenimin e të drejtës së aksesit në
gjykatë.
3. Shumica e Kolegjit Civil, në thelb, ka arsyetuar se:
 të paditurit nuk i është mohuar aksesi në gjykatë;
 atij i është lënë afat për plotësimin e ankimit, por ai nuk ka paraqitur ankimin e
plotë, me pretendimin se nuk i janë vënë në dispozicion materialet e dosjes, por
ato ishin të pavulosura;
 se veprimet e të paditurit kanë qenë të tilla që të pengonin zhvillimin normal dhe
të zvarritnin gjykimin;
 dhe në këto kushte ka konkluduar se me të drejtë gjykata e apelit ka vendosur
mospranimin e ankimit, për shkak të mosplotësimit të tij nga ana e të paditurit.
4. Si gjyqtar në pakicë, jam i mendimit se rekursuesit (të paditurit Vilson Çobani) i është
cenuar e drejta e aksesit në gjykatë në kuptim të nenit 42/2 të Kushtetutës dhe nenit
6/1 të KEDNJ.
5. I padituri Vilson Çobani pretendon se shkaku që nuk ka arritur të plotësojë ankimin
ka qenë fakti se nuk i është mundësuar dhënia e dosjes për studim nga kancelari i
gjykatës.
6. Vlerësoj se personi që ushtron ankim/rekurs është i interesuar të ndjekë fatin e
ankimit të tij, por kjo nuk nënkupton se i takon vetëm atij përgjegjësia lidhur me
administrimin e dosjes gjyqësore, përgjegjësi që i përket gjykatës dhe administratës
gjyqësore.
7. Për këtë arsye, çmoj se i takonte administratës gjyqësore të gjykatës respektive që t’i
vinte në dispozicion materialet e dosjes për efekt studimi dhe realizimi të ankimit nga
i padituri, të plotësuar me tërë elementët e tij.
8. Gjykata e Lartë është shprehur në jurisprudencën e saj se është detyrë e administratës
gjyqësore të njoftojë ankuesin/rekursuesin kur dokumentacioni që shoqëron
ankimin/rekursin është i paplotë. Ajo ka theksuar se e drejta e ankimit, ashtu si edhe
ajo e aksesit në gjykatë, nuk mund t’i cenohen kërkuesit për shkaqe që rrjedhin nga
mangësitë ose gabimet në veprimtarinë e vetë organeve shtetërore.
9. Vlerësoj se mosplotësimi i detyrimeve nga administrata gjyqësore lidhur me vënien
në dispozicion të materialeve të dosjes gjyqësore ka sjellë mohimin e të drejtës së
aksesit të palës në gjykatë.
10. Nga ana e gjykatës së apelit është shtyrë dy herë gjykimi për t’i dhënë mundësi të
paditurit të plotësojë ankimin sipas parashikimeve të nenit 454 të K.Pr.Civile. Në
seancën në e datës 01.10.2008 i padituri ka qenë prezent dhe ka kërkuar përsëri që t’i
427
lihet kohë për plotësimin e ankimit. Në seancën e datës 16.10.2008, i padituri përsëri
nuk ka arritur të plotësojë ankimin e tij. Në këtë seancë nga gjykata e apelit ka
vendosur mospranimin e ankimit pasi ankimi nuk plotëson kërkesat e nenit 454 të
k.Pr.Civile.
11. Konstatoj se gjykata e apelit nuk i ka dhënë mundësi të paditurit Vilson Çobani të
dëgjohet lidhur me ankimin e tij, duke i mohuar në këtë mënyrë atij të drejtën për t’iu
drejtuar gjykatës.
12. Veprimet ose mosveprimet e parregullta të administratës gjyqësore nuk duhet t’i
ngarkohen individit, i cili nuk mund të jetë përgjegjës për mbarëvajtjen e punës së
administratës.
13. Gjykata e apelit në gjykim, duhej të hetonte lidhur me mungesën e shkaqeve të
mosplotësimit të ankimit, pasi vetëm fakti se i padituri ka qenë në gjykim nuk i
mohon atij të drejtën të njihet më tërë materialet e dosjes gjyqësore, në mënyrë që të
realizojë dhe të hartojë një ankim të plotë sipas kërkesave ligjore dhe të rendisë
shkaqet e ankimit siç i vlerëson vetë ai.
14. Si përfundim, në të tilla rrethana faktike të çështjes në gjykim, si gjyqtar në pakicë,
kam mendimin se Kolegjit Civil nuk i mbetej zgjidhje tjetër veçse të prishte vendimin
nr.389, datë 16.10.2008 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër dhe ta dërgonte çështjen për
rishqyrtim po asaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
15. Lidhur me rigjykimin, Kolegji duhet ta orientonte gjykatën e apelit që të hetonte arsyet e
mosplotësimit të ankimit në afatin e kërkuar nga i padituri Vilson Çobani dhe t’i
mundësonte atij vënien në dispozicion të materialeve të dosjes nëpërmjet administradës
gjyqësore në mënyrë që ai (i padituri) të realizonte ankimin e tij të plotë, konform
kërkesave të nenit 454 të K.Pr.Civile.
Admir Thanza
428
Nr.00-2013-2574 i Vendimit (597)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
PADITËS: MEMO MALAJ (i papërfaqësuar);

JETNOR MALAJ (në mungesë);
DHURATA MALAJ (në mungesë);
ZYBER ALLUSHI (në mungesë)
I PADITUR: BASHKIA TIRANË (në mungesë).
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur tì dëmshpërblejë
paditësit për dëmin e shkaktuar.
Baza ligjore: Nenet 640, 83, 153, 191, 193 të K.Civil.

vendosur:
“Pranimin e pjesshëm të padisë së ngritur nga paditësit Memo Malaj, Jetnor
Malaj, Dhurata Malaj dhe Zyber Allushi.
Detyrimin e të paditurit, Bashkia Tiranë, të dëmshpërblejë paditësit Memo
Malaj, Jetnor Malaj, Dhurata Malaj dhe Zyber Allushi, për dëmin e shkaktuar
në masën 1.197.853 (një milion e njëqind e nëntëdhjetë e shtatë mijë e
tetëqind e pesëdhjetë e tre) lekë.
Rrëzimin për pjesën tjetër të kërkimit në padi.”

“Lënien në fuqi të Vendimit nr.5933, datë 02.07.2009 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.”
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, ka paraqitur rekurs Bashkia Tiranë, e cila

kërkon ndryshimin e vendimeve të dy gjykatave, duke parashtruar këto shkaqe:
 Sistemimi i shtratit të Lanës dhe ndërtimi i rrugëve paralele nga ana e Bashkisë është
bërë për interes publik. Prej këtij projekti publik preket edhe prona e paditësave me
një sipërfaqe trualli prej 678 m2 si dhe një shtesë ndërtim pa leje.
 Paditësi në kundërshtim me nenet 137 të K.Pr.Administrative dhe 328 të K.Pr.Civile,
pa mbaruar shqyrtimi administrativ, i praktikës (procedurë e cila kalon në disa hallka
shqyrtimi sipas përcaktimeve në ligjin e veçantë nr.8561, datë 22.12.1999 për
429
"Shpronësimin dhe marrjen në përdorim të përkohshëm të pasurisë pronë private për
interes publik"), i është drejtuar Gjykatës. Në rastin konkret, pala e paditur duhet të
ishte Ministria që ka zvarritur procedurat ligjore të shpronësimit.
 Paditësi e ka mbështetur padinë e tij në nenin 190 të K.Civil, që bën fjalë për
shpronësimin për interes publik të një prone private, në rastin konkret kemi të bëjmë
me një ndërtim të kundërligjshëm (i ndërtuar pa u pajisur me leje ndërtimi), i cili për
më tepër nuk plotëson kriteret e legalizimit.
 Gjykata vendosi shpërblimin e paditësave për një shtesë të bërë, ndërtim pa leje, duke
pretenduar se ndërtimi do të legalizohej, por të drejtën për kualifikimin e objekteve
për legalizim e ka dhe KRRT-ja e Bashkisë së Tiranës. Përjashtohen nga legalizimi të
gjitha shtesat në ndërtime, të cilat cenojnë dhe kanë ndikim në planin rregullues,
interesin publik në akset/veprat kryesore të infrastrukturës publike ....
 Gjatë hetimit gjyqësor, gjykata me kërkesë të paditësit, vendosi kryerjen e një akti
ekspertimi që të vërtetonte gjendjen në terren dhe të vlerësohej dëmi.
 .... Ky akt ekspertimi nuk është i drejtë dhe ne e kundërshtojmë, sepse vlerat e
paraqitura nga eksperti janë të pa bazuara në çmimet aktuale, duke e rritur vlerën e
dëmit në përmasa jo reale. Llogaritja e vlerës së drurëve frutor që paditësi pretendon
se ka pasur në oborr, paraqet një vlerë abstrakte me një çmim shumë të larte dhe të pa
bazuar në vlerat e tregut dhe i pa bazuar në aktet nënligjore si udhëzim i Ministrit të
Bujqësisë dhe Ushqimit, nr.l, datë 5.10.2000 për "Kriteret teknike të përllogaritjes së
vlerës së bimëve drufrutore që shpronësohen për interes publik, në rastet kur
mungojnë treguesit e deklaruar të shitblerjes". Vlera e dëmit që paditësi pretendon
është jo reale dhe e pa justifikueshme.


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori; konstatoi se paditësi ishte i
papërfaqësuar në gjykim dhe se kërkoi vazhdimin e gjykimit pa përfaqësues ligjor, në
mungesën e palëve të tjera ndërgjyqëse, megjithëse kishin dijeni me shpallje; dhe si bisedoi
VËREN
1. Paditësit Memo Malaj, Jetnor Malaj dhe Zyber Allushi, janë bashkëpronarë të
pasurisë nr.3/244, ndodhur në Zonën Kadastrale nr.8180, një trualli me sipërfaqe 678 m2.
Po kështu, paditësit Memo Malaj dhe Dhurata Malaj, janë bashkëpronarë të një banese
me sipërfaqe 48 m2, e cila ndodhet mbi truallin me sipërfaqe prej 678 m2, pasuri kjo e
regjistruar në regjistrat publikë të ZVRPP Tiranë, me nr.3/277, Zona Kadastrale 8180.
Paditësi Jetnor Malaj, është pronar i një trualli me sipërfaqe 160 m2, regjistruar me
nr.Pasurie 3/276, Zona Kadastrale 8180. Të gjithë pronat e paditësve ndodhen në të
njëjtin vend dhe e gjithë sipërfaqja e truallit në pronësi të tyre është rrethuar prej tyre me
mur.
Paditësit përveç sipërfaqes ndërtimore, që e kanë të regjistruar në Z.V.R.P.P. Tiranë, kanë
ndërtuar në pronën e tyre një shtesë anësore, për të cilën ata kanë paraqitur
dokumentacionin pranë ALUIZNI-t, me datë 06.09.2006, fakt i cili rezulton nga shkresa
nr.696, datë 08.05.2008 e lëshuar nga ALUIZNI-t, Drejtoria Rajonale e Qarkut Tiranë si
dhe dokumentacioni që i bashkëngjitet kësaj shkrese, ku sipas këtij vërtetimi, kodi i
banesës është 1683002, me sipërfaqe 120 m2, viti i ndërtimit 1995.
430
2. K.RR.T e Bashkisë Tiranë, me vendimin nr.3, datë 13.11.2007, ka marrë vendim për
nxjerrjen e lejes së ndërtimit, për sistemimin e shtratit të Lanës dhe ndërtimin e rrugëve
paralel (Materniteti i Ri në gjatësinë 400 m, në të kundërt të rrjedhës së Lanës), duke
prishur për këtë qëllim ndërtimet pa leje, të cilat sipas projektit rregullues janë të
ndërtuara mbi rrugë.
Në zbatim të vendimit të mësipërm, i padituri, Bashkia Tiranë, në datë 13.05.2008, ka
ndërhyrë në pronën e paditësve, duke prishur murin rrethues të pronës së tyre, ndërtimin e
shtesës anësore, i cili ishte në proces legalizimi, si dhe drurët frutorë që ishin mbjellë në
pronën e paditësve.
3. Paditësit i janë drejtuar me një kërkesë-padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
ndërmjet të cilës kanë kërkuar detyrimin e palës së paditur, t’i dëmshpërblejë ata për
dëmin e shkaktuar në duke prishur murin rrethues që ndodhej në pronën e tyre, drurët
frutorë e po kështu edhe shtesën e cila ishte në proces legalizimi, në vlerën prej 1.305.270
lekë.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me Vendimin nr.5933, datë 02.07.2009, ka

vendosur pranimin pjesërisht të padisë duke pranuar tërësisht pretendimet e ngritura në
padi, por duke llogaritur një vlerë më të vogël dëmshpërblimi.
Në arsyetimin e vendimit të saj, gjykata ka specifikuar se veprimet e kryera nga i padituri
Bashkia Tiranë, në pronën e paditësve, janë bërë në kundërshtim me Vendimin nr.3, datë
13.11.2007 të K.RR.T, Tiranë, i cili kishte si synim të prisheshin ndërtimet pa leje, të
cilat sipas projektit ishin të ndërtuara mbi rrugë. Në rastin objekt gjykimi, paditësit ishin
posedues të ligjshëm në pronën e tyre, pronë në të cilën sipas projektit të Bashkisë Tiranë
do të bëhej sistemimi i rrugës dhe Bashkia e Tiranës nuk mund të ndërhynte mbi pronën e
paditësve pa e shpronësuar më parë atë. Në këtë rast pengesë për sistemimin e shtratit të
Lanës dhe ndërtimin e rrugëve paralel saj nuk ishte ndërtimi pa leje dhe muri rrethues i
pronës së paditësve, por ishte e gjithë prona e paditësve, e cila duhet të shpronësohej për
ndërtimin publik që do të bëhej. Pala e paditur, ka filluar procedurat e shpronësimit, për
pronën e paditësve, pasi ka kryer veprimet e mësipërme dhe procesi i shpronësimit ende
nuk është realizuar.
Pasi ka kryer ekspertim në lidhje me vlerën e dëmit të shkaktuar paditësve gjykata ka
konkluduar se ky dëm është në vlerën 1,197,853 lekë, dëm i cili përbëhej nga dëmi i
shkaktuar për prishjen e murit rrethues në vlerën 874,761 lekë, dëmi i shkaktuar për
prishjen e shtesës së ndërtimit në vlerën 241,092 dhe dëmi i shkaktuar për dëmtimin e
drurëve frutorë, në vlerën 82,000.
5. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.nr.680, datë 22.09.2010 ka vendosur të lërë
në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë, me të njëjtin arsyetim.
6. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka paraqitur ankim pala e paditur
Bashkia Tiranë, e cila ka kërkuar ndryshimin e vendimit të dy gjykatave duke parashtruar
shkaqet e përmendura në pjesën hyrëse të vendimit dhe që në mënyrë të përmbledhur
kanë të bëjnë me faktin që pala e paditur ka parashikuar në planin urbanistik sistemimin e
rrugës dhe për këtë kërkohej ndërhyrja edhe në pronën e paditësve dhe për këtë qëllim
pala e paditur ka filluar edhe procedurat e shpronësimit, por ndërtimet që janë prishur
kanë qenë pa leje dhe nuk mund të legalizoheshin, për shkak se kanë ndikim në planin
urbanistik.
431
7. Gjykata e Lartë, në shqyrtim të akteve të dosjes gjyqësore, objektit dhe shkakut të

padisë, pretendimeve të palëve dhe vendimeve të gjykatave, e gjen pjesërisht të bazuar në
ligj përfundimin e arritur nga gjykatat e faktit dhe çmon se pretendimet e ngritura në
rekursin e palës së paditur janë pjesërisht të mbështetura në ligj.
8. Kolegji i Gjykatës së Lartë vlerëson se të dy gjykatat kanë identifikuar në mënyrë të
gabuar natyrën e mosmarrëveshjes në mes palëve ndërgjyqëse dhe si rrjedhojë kanë
kryer një cilësim të gabuar të fakteve që lidhen me këtë mosmarrëveshje dhe në
zgjidhjen e çështjes kanë pasur parasysh një ligj, i cili nuk gjente zbatim në rastin
konkret.
9. Gjykatat kanë pranuar se K.R.T e Bashkisë Tiranë, me vendimin nr.3, datë
13.11.2007, ka marrë vendim për nxjerrjen e lejes së ndërtimit për sistemimin e shtratit të
Lanës dhe ndërtimin e rrugëve paralele duke prishur për këtë qëllim ndërtimet pa leje, të
cilat sipas projektit rregullues janë të ndërtuara mbi rrugë. Në zbatim të vendimit të
mësipërm, i padituri, Bashkia Tiranë, në datë 13.05.2008, ka ndërhyrë në pronën e
paditësve duke prishur murin rrethues të pronës së tyre, ndërtimin e shtesës anësore i cili
ishte në proces legalizimi, si dhe drurët frutorë që ishin mbjellë në pronën e paditësve.
10. Pala paditëse ka pretenduar shkaktim dëmi si rrjedhojë e prishjes së murit rrethues,
shtesës anësore dhe prerjes së drurëve frutorë dhe gjykata, duke konsideruar ndërhyrje në
të drejtën e pronësisë së paditësve për shkak se është ndërhyrë pa u kryer procesi i
shpronësimit, ka vendosur shpërblimin e dëmit.
Konstatohet se vetë pala e paditur e ka pranuar faktin se që të zbatohej plani urbanistik
duhej të ndërhyhej në të gjithë pronën e paditësve dhe për këtë kishte filluar procedurat
e shpronësimit. Pikërisht për këtë qëllim janë prishur nga pala e paditur edhe objektet të
cilat janë konstatuar se nuk ishin me leje dhe që sipas Vendimit të KRRT-së të Bashkisë
duheshin hequr.
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vëren se ajo që kërkohet në objektin e padisë është
shpërblimi në lidhje me dëmin e shkaktuar nga veprimet e palës së paditur. Pra me padinë
objekt gjykimi, paditësit i janë drejtuar gjykatës me cilësinë e pronarit, duke pretenduar
pësimin e një dëmi në pronën e tyre nga veprimtaria e paligjshme e organeve të
administratës publike, konkretisht Bashkisë Tiranë, duke kërkuar shpërblimin në lidhje
me këtë dëm.
12. Ky kolegj vlerëson se kushdo që cenohet në pronën e tij ka të drejtë të kërkojë
mbrojtjen e saj, qoftë edhe kur cenuesi i pasurisë së tij është një organ shtetëror. Në padi
është kërkuar vetëm shpërblimi i dëmit i shkaktuar nga veprimet e palës së paditur të
mbështetur në nenin 640 të K.Civil, ndërsa nga ana e gjykatës në lidhje me shkakun ligjor
të padisë është interpretuar se veprimet e palës së paditur janë të paligjshme për shkak të
faktit se paditësit nuk janë shpronësuar. Ndërkohë, shkaku ose ndryshe arsyeja e kërkimit
të paditësve nuk është cenimi i pasurisë së tyre si pasojë e mos shpronësimit, por
veprimet që paditësit pretendojnë se ka kryer në kundërshtim me ligjin pala e paditur, e
konkretisht cenimin e pronës, ku mbrojtja e kësaj të drejte është e parashikuar në Kodin
Civil, me padinë përkatëse.
13. Në këtë kuptim, ky kolegj mban të njëjtin qëndrim si edhe në vendimet e mëparshme
të tij, duke vlerësuar se pala e paditur nuk rezulton të jetë shpronësuar sipas legjislacionit
të posaçëm në fuqi mbi shpronësimet dhe legjislacioni ynë nuk njeh mënyrë tjetër
shpronësimi, përveç asaj të parashikuar me ligj. Nëse shteti vlerëson se ka një interes
publik, ka vetëm një rrugë kushtetuese dhe të ligjshme, duke respektuar kriteret e rastet e
shpronësimit dhe duke zbatuar e ezauruar me përpikmëri procedurat ligjore të
shpronësimit kundrejt dhënies së një shpërblimi të drejtë.
432
14. Në lidhje me padinë vërehet se paditësi ka kërkuar shpërblimin e dëmit të shkaktuar
nga pala e paditur, dëm i cili nuk rrjedh nga ndonjë marrëdhënie kontraktore. Në këto
kushte, gjykata duhej të analizonte kushtet e dëmit jashtëkontraktor dhe të vlerësonte
nëse dëmi i shkaktuar nga veprimet e palës së paditur ishte në kundërshtim me ligjin apo
jo, duke analizuar natyrën e mosmarrëveshjes mes palëve, pa u lidhur me përcaktimet e
tyre.
15. Nga dosja gjyqësore dhe nga vendimet e gjykatave rezulton se në zbatim të vendimit
të mësipërm, i padituri, Bashkia Tiranë, në datë 13.05.2008, ka ndërhyrë në pronën e
paditësve, duke prishur murin rrethues të pronës së tyre, ndërtimin e shtesës anësore, që
ishte në proces legalizimi, si dhe drurët frutorë që ishin mbjellë në pronën e paditësve.
16. Neni 48 i Ligjit nr.8405, datë 17.09.1998 “Për Urbanistiken”, i cili ka qenë ligji i
kohës kur janë kryer veprimet nga pala e paditur, parashikonte se: “Leja e ndërtimit
kërkohet për kryerjen e punimeve si vijon: - ndërtime të reja të çdo lloji, mbi e
nëntokësore, shtesa, ....avulli, ....- ndryshime të objekteve që prekin anën e jashtme të tij
me elemente arkitektonike, ... përshtatje në shtimin e vëllimit të objektit në formë shtesash
anësore..... - rrethime të përkohshme dhe të përhershme,... - prerje drurësh...”.
Ligji nr.9482, datë 03.04.2006 “Për legalizimin urbanizimin dhe integrimin e ndërtimeve
pa leje” i ndryshuar, neni 10, pika d, parashikon: “Procedura që ndiqet për fillimin e
procesit të legalizimit është si më poshtë: a) për objektet/parcelat informale deri në 1 ha,
për bllok-banimet dhe ndërtimet pa leje, të veçuara ose në territore të tjera dhe për
“shtesa pa leje në ndërtime me leje” vendos njësia e urbanistikës dhe KRRT-ja përkatëse
e njësisë së qeverisjes vendore…”
Po ky ligj në nenin 39 të tij parashikon se: “Përjashtohen nga legalizimi të gjitha shtesat
në ndërtime, të cilat cenojnë dhe kanë ndikim në planin rregullues, …..”
Neni 3 i Ligjit nr.8510, datë 15.7.1999, “Për përgjegjësinë jashtëkontraktore të organeve
të administratës shtetërore” parashikon se: “Organet e administratës shtetërore
përgjigjen për dëmet që u shkaktojnë personave fizikë a juridikë privatë në rastet që
vijojnë: a) kur kryejnë veprime a mosveprime të kundërligjshme; b) kur kryejnë veprime
a mosveprime të ligjshme, por që sjellin dëmtimin e interesave të ligjshme të personave
fizikë a juridikë privatë;”
17. Rezulton se si ndërtimi shtesë anësore ashtu edhe muri rrethues, ishin ndërtime të
kryera prej paditësve pa një leje ndërtimi. Është e vërtetë që paditësit ishte aplikuar për
legalizimin e shtesës anësore, por për duhet mbajtur parasysh që për këtë ndërtim do të
vendoste njësia e urbanistikës në Bashkinë Tiranë, ndërkohë që prona e të paditurve ishte
pjesë e një studimi urbanistik të po kësaj Bashkie. Në këto kushte, rezulton se pala e
paditur veprimet në lidhje me prishjen e murit rrethues në pronën e paditësve dhe të
shtesës anësore të banesës, i ka kryer në mbështetje të vendimit nr.3, datë 13.11.2007 të
K.RR.T së Bashkisë Tiranë, duke mos cenuar interesa të fituara ligjërisht prej paditësve.
Ndërkohë në lidhje me drurët frutorë, vetë ligji ka përcaktuar se duhet leje nga organi
kompetent vetëm për prerjen e tyre dhe jo për mbjelljen. Në kushtet kur vetë ligji specifik
nuk kërkonte ndonjë leje konkrete për mbjelljen e drurëve frutorë, atëherë këta të fundit
në mënyrë të ligjshme janë shndërruar në objekt pronësie të palëve paditëse. Në këtë
mënyrë, prerja e drurëve nga pala e paditur ka sjellë cenimin e pronës së ligjshme të tyre,
cenim i kryer në mënyrë të kundërligjshme dhe me faj.
Në lidhje me këtë shkelje të së drejtës së pronës, pala e paditur si organ i administratës
shtetërore mban përgjegjësi për dëmin e shkaktuar palës paditëse.
18. Për këto arsye, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se pala paditëse duhet të
kompensohet në lidhje me dëmin e shkaktuar nga prerja e drurëve frutorë në pronën e
tyre. Pavarësisht se mënyra e përcaktimit të dëmit dhe vlera e tij është kundërshtuar nga
pala e paditur, Gjykata e Lartë nuk konstaton ndonjë shkelje procedurale në këtë drejtim,
433
ndërsa çështjet e tjera i përkasin vlerësimit të provave, gjë që nuk është në kompetencën e
Gjykatës së Lartë.
19. Përfundimisht Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimet e gjykatave të
faktit duhen ndryshuar dhe padia e duhet pranuar vetëm për pjesën e dëmshpërblimit si
rrjedhojë e dëmit të shkaktuar paditësve nga prerja e drurëve frutorë.
20. Në lidhje me pjesën tjetër të padisë, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se ajo
duhet rrëzuar, pasi veprimet e palës së paditur për prishjen e ndërtimeve, objekt i
dëmshpërblimit në padi, janë veprime të kryera në përputhje me Vendimin nr.3, datë
13.11.2007 të K.RR.T së Bashkisë Tiranë, duke mos cenuar interesa të ligjshme të
paditësve dhe si rrjedhojë veprimet e palës së paditur janë veprime të kryera në përputhje
me ligjin.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në mbështetje të Nenit 485 të Kodit të Proçedurës
Civile,
VENDOSI
Ndryshimin e Vendimit nr.5933, datë 02.07.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe të Vendimit nr.1648, datë 22.09.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë si më poshtë:
- Pranimin e pjesshëm të kërkesëpadisë.
- Detyrimin e palës së paditur Bashkia Tiranë që tì paguajë palës paditëse shumën
82.000 (tetëdhjetë e dy mijë) lekë për dëmin e shkaktuar për drurët frutorë dhe
rrëzimin e padisë për pjesët e tjera të saj.
Tiranë, më 29.10.2013
434
Nr.00-2013-2335 i Vendimit (598)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
PADITËS: BARDHYL AVDYLI, në mungesë.

I PADITUR: AKADEMIA E SHKENCAVE E R.SH, në
mungesë.
PERSON I TRETË: INSTITUTI HIDROMETEOROLOGJIK, në
mungesë.
OBJEKTI:
Detyrimi i palës së paditur Akademia e Shkencave,
Komisioni i Lartë i Kualifikimit Shkencor,
të marrë në shqyrtim kërkesën e paditësit për kërkimin e titullit "Profesor".
Baza Ligjore: Nenet 31, 32/a, 156 e vijues të K.Pr.Civile,
nenet 18/b, 141/1/2 të K.Pr.Administrative.

vendosur:
Nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor të çështjes civile nr.4464 akti
me paditës: Bardhyl Avdyli; i paditur: Akademia e Shkencave të Shqipërisë
Tiranë; Person i tretë: Instituti Hidrometeorologjik, objekti: kërkohet detyrimi
i anës së paditur Akademia e Shkencave të Shqipërisë, Komisioni i Lartë i
Kualifikimit Shkencor, të marrë në shqyrtim kërkesën e paditësit Dr. Bardhyl
Avdyli (Meçe) për kërkimin e titullit “Profesor” me qëllim realizimin e të
drejtës ligjore të shkelur.

Tiranë për nxjerrjen e çështjes civile nr.4464 regj.them jashtë juridiksionit
gjyqësor dhe dërgimin e çështjes në atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.

vendosur:
Rrëzimin e kërkesë padisë. Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen paditësit.

435
Lënien në fuqi të vendimit nr.652 datë 02.02.2009 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësore Tiranë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs paditësi Bardhyl

Avdyli, i cili kërkon prishjen e vendimeve të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, për këto shkaqe:
- Të pambështetur në ligj dhe në prova është arsyetimi i gjykatës së shkallës së parë
dhe ai i apelit kur shprehen se “dosja e paditësit B. Avdyli (Mece) nuk ka qenë e
plotësuar me dokumentacionin e plotë dhe në konformitet sipas kritereve VKM
nr.897/2004 dhe është gjetur i drejtë kthimi i dosjes prej palës së paditur”. Ky
arsyetim është sa teorik aq subjektiv dhe nuk i përgjigjet provave e dokumenteve që
ndodhen të administruara në dosjen gjyqësore, pasi të dyja gjykata nuk kanë bërë
asnjë analizë objektive të provave që ndodhen në dosje.
- Të dy gjykata e mësipërme kanë shkelur hapur parimin procedural civil për një
gjykim të drejtë e të paanshëm, kjo e parashikuar në nenin 28 të K.Pr.C. Gjykatat
kanë gabuar në dhënien e vendimit, kanë zbatuar keq ligjin dhe kanë anashkaluar 21
pikat (udhëzimet) e vendimit të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, që janë të
pasqyruar qartë në vendimin nr.322, datë 16.05.2008.
- I pambështetur në ligj është qëndrimi i të dy gjykatave të mësipërme kur në
arsyetimin e tyre shprehen se çështja objekt gjykimi duhet të rregullohet në bazë të
kritereve të reja të parashikuara në Ligjin 9741/2007 “Për arsimin e lartë në
Republikën e Shqipërisë”, i ndryshuar. Objekti i mosmarrëveshjes i përket konfliktit
ndërmjet palëve dhe ka lindur më përpara se të hynte në fuqi ligji i ri, i cili nuk ka
fuqi prapavepruese.
- Akademia e Shkencave, nëpërmjet strukturave të saj, dhënë në bazë të kompetencave
të ngarkuara me ligj duhet të shqyrtonte kërkesën e paditësit dhe të shprehej me anë të
votimit; seksioni përkatës i Akademisë së Shkencave duhet të vendoste me votim të
fshehtë dhe t’i përcillte dosjen Komisionit të Kualifikimit Shkencor dhe t’u jepte
përgjigje të gjitha kërkesave, duke vendosur pranimin ose refuzimin e tyre, procedurë
kjo që realizohej përmes votimit. Kjo procedurë është shkelur.


pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori; konstatoi mungesën e palëve
ndërgjyqëse; njoftimin e tyre rregullisht; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Paditësi Bardhyl Avdyli (Meçe) ka punuar pranë personit të tretë, Institutit
Meteorologjik, prej 35 vjetësh dhe ka dalë në pension në vitin 2003. Në vitin 1983 ai ka
marrë gradën shkencore “Doktor i Shkencave”, ndërsa në vitin 2000 titullin “Mjeshtër
Kërkimesh”.
Në Janar 2006 paditësi ka paraqitur pranë personit të tretë dokumentacionin me
kërkesën për të marrë titullin “Profesor”, dokumentacion që nga personi i tretë i është
përcjellë më datë 25.01.2006 palës së paditur, ku kjo e fundit në mbledhjen e datës
30.05.2006 ka marrë në shqyrtim dosjen e paditësit për kërkimin e titullit “Profesor” dhe nuk
e ka kaluar në procedurë votimi, me arsyetimin se bie ndesh me udhëzimet për kualifikim
436
shkencor dhe, me shkresën me nr.322 prot., datë 06.06.2006, e ka kthyer dosjen në Institutin
Hidrometeorologjik të Akademisë së Shkencave.
2. Me shkresën nr.322 prot., datë 06.06.2006, të Seksionit të Shkencave Natyrore
dhe Teknike pranë Akademisë së Shkencave, drejtuar personit të tretë citohet: “Në
mbledhjen e tij më datë 29 Maj 2006, Seksioni i Shkencave Natyrore dhe Teknike të
Akademisë së Shkencave mori në shqyrtim kërkesat për tituj shkencore të dërguara nga
Këshillat Shkencore të Instituteve të A.Sh-së. Seksioni shqyrtoi edhe dosjen e Zotit Bardhyl
Avdyli (Mece), për të cilën arriti konkluzionin unanimisht se dosja nuk plotëson kushtet për
të aplikuar për titullin “profesor” dhe nuk e kaloi në procedurë votimi. Gjithashtu ju bëjmë
me dije se Këshilli Shkencor i institucionit tuaj duhet të mos e kishte përcjellë për në seksion
një dosje e cila bie ndesh me udhëzimet për kualifikimin shkencor”.
3. Paditësi, Bardhyl Avdyli i është drejtuar gjykatës me datë 06.01.2008, duke
thirrur si palë të paditur Akademinë e Shkencave dhe person të tretë Institutin e Energjitikës,
Ujit e Mjedisit dhe ka kërkuar detyrimin e palës së paditur, Akademia e Shkencave, të marrë
në shqyrtim kërkesën për titullin “Profesor”.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.3912, datë 30.04.2008 ka
vendosur: “Nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor”.
Gjykata e Lartë me vendimin nr.322, datë 17.06.2008 ka vendosur: “Prishjen e
vendimit nr.3912, datë 30.04.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për nxjerrjen e
çështjes civile nr.4464 regj. jashtë juridiksionit gjyqësor dhe dërgimin e çështjes në atë
gjykatë për vazhdimin e gjykimit”, me arsyetimin se dhënia e titullit bëhet në rrugë
administrative dhe përderisa ligji nuk ka parashikuar rrugë apo mjet ankimi, paditësit nuk
mund tì mohohet ushtrimi i të drejtës së padisë.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.652, datë 02.02.2009 ka
vendosur: “Rrëzimin e kërkesë padisë”, me arsyetimin se pala e paditur nuk legjitimohet në
lidhje me padinë e ngritur prej paditësit dhe ky moslegjitimim vjen për shkak të ligjit, nisur
nga fakti se kjo palë nuk ka më mundësi objektive e subjektive për të marrë në shqyrtim
kërkesën e paditësit.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.710, datë 15.04.2010v ka vendosur lënien në
fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, me të njëjtin arsyetim.
6. Në rekursin e tij paditësi ka kërkuar prishjen e vendimeve të dy gjykatave,
duke parashtruar shkaqet të cilat në mënyrë të hollësishme janë paraqitur në pjesën hyrëse të
vendimit dhe që në mënyrë të shkurtuar kanë të bëjnë me mosmarrjen parasysh nga ana e
gjykatave të provave të paraqitura, mospasjen prej tyre parasysh të një vendimi të Gjykatës
së Lartë, faktit se ligji që rregullon mosmarrëveshjen mes palëve ka hyrë në fuqi pasi kishte
lindur konflikti mes palëve dhe nuk mund të kishte fuqi prapavepruese dhe se pala e paditur
duhej të shprehej me vendim në lidhje me kërkesën e paditësit.
Arsyetimi i gjykatës
7. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë pasi ka shqyrtuar aktet e ndodhura në dosjen
vendimet e dy gjykatave të faktit janë të mbështetura në ligj dhe si të tilla duhet të lihen në
fuqi.
8. Në Ligjin nr.9741, datë 21.05.2007 “Për arsimin e lartë në Republikën e
Shqipërisë”, në nenin 47, pika 6 dhe 7 të tij është parashikuar se: “Kriteret dhe procedura e
dhënies së titujve akademikë .. “Profesor”….përcaktohen me vendim të Këshillit të
437
Ministrave, me propozim të Ministrit të Arsimit dhe Shkencës...Titulli “Profesor” jepet nga
Këshilli i Vlerësimit të Titujve Akademikë. “
Në nenin 67 të po këtij ligji, është parashikuar se Komisioni i Vlerësimit të Titujve
Akademikë ngrihet pranë Ministrisë së Arsimit dhe Shkencës, ndërsa në nenin 97, paragrafi i
parë të ligjit është parashikuar se ky Këshill do të organizohet sipas këtij ligji brenda 6
muajve nga hyrja në fuqi e tij, ndërkohë që ky ligj ka hyrë në fuqi 15 ditë pas botimit në
Fletoren Zyrtare, me nr.68, datë 16.06.2007.
Me anë të V.K.M.-së nr.560, datë 22.08.2007, është vendosur bashkimi i Institutit të
Hidrometeorologjisë dhe ish-Qendrës së Kërkimeve Hidraulike, të Akademisë së Shkencave,
dhe organizimin e tyre në Institutin e Energjisë, Ujit dhe Mjedisit (INEUM), si njësi kryesore
pranë Universitetit Politeknik të Tiranës.
9. Në interpretim të dispozitave të mësipërme ligjore, me të drejtë gjykatat e
faktit kanë arsyetuar se me hyrjen në fuqi të Ligjit nr.9741, datë 21.05.2007 “Për arsimin e
lartë në Republikën e Shqipërisë”, Akademia e Shkencave nuk ka kompetenca ligjore për
dhënien e titujve shkencorë dhe në këto kushte pala e paditur nuk legjitimohet në këtë
gjykim.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se legjitimimi aktiv dhe pasiv është
kusht për të parashtruar një kërkim në gjykatë dhe për të kundërshtuar këtë kërkim. Që të
justifikohet ligjërisht kërkimi për njohjen ose rivendosjen e një të drejte të shkelur ose të
mohuar, duhet që ky kërkim të parashtrohet vetëm prej atij që sipas ligjit i përket e drejta e
mohuar ose e shkelur (legjitimimi aktiv) dhe vetëm kundër atij që mohon ose shkel të drejtën
e kërkuesit (legjitimimi pasiv), duke justifikuar në këtë mënyrë edhe ndërhyrjen e gjykatës.
Paditësi në padinë e ngritur prej tij ka pretenduar se objekti i mosmarrëveshjes në mes
palëve ka lindur që përpara se të hynte në fuqi ligji për arsimin e lartë, i cili nuk mund të
kishte fuqi prapavepruese.
Pavarësisht se mosmarrëveshja në mes palëve ka lindur përpara se të hynte në fuqi
Ligji nr.9741, datë 21.05.2007 “Për arsimin e lartë në Republikën e Shqipërisë”, duhet pasur
parasysh se Ligji nr.9741, datë 21.05.2007 “Për arsimin e lartë në Republikën e Shqipërisë”,
është ligj i cili ka të ndërthurur dispozita materiale dhe procedurale. Konkretisht dispozitat e
sipërcituara kanë të bëjnë me rregullime procedurale dhe jo materiale.
Ligji material në thelb i referohet tërësisë së rregullave që përcaktojnë të drejtat dhe
detyrimet e individëve, personave juridikë, etj., dhe lidhet me momentin kur ka ndodhur
shkelja, cenimi i të drejtës, etj., pra referuar rastit konkret, kur ka lindur mosmarrëveshja.
Nga ana tjetër, ligji procedural është tërësia e rregullave që përcakton veprimtarinë dhe
procedurën sesi organet e përcaktuara në ligj e ushtrojnë veprimtarinë që po me ligj u është
deleguar.
Në këtë kuptim, pavarësisht se mosmarrëveshja ka lindur më parë se të hynte në fuqi
Ligji nr.9741, datë 21.05.2007 “Për arsimin e lartë në Republikën e Shqipërisë”, me hyrjen
në fuqi të këtij ligji pala e paditur nuk e ka më të drejtën që të marrë në shqyrtim kërkesën e
paditësit (pavarësisht se në kohën kur ka lindur konflikti e kishte këtë të drejtë). Kjo e drejtë
me ligj i ka kaluar një organi tjetër, i cili është kompetent për shqyrtimin e këtyre kërkesave.
Në këto kushte, gjykata nuk mundet që të urdhërojë me anë të vendimit të saj palën e
paditur në lidhje me shkeljen e pretenduar nga paditësi, pasi pala e paditur nuk ka më të
drejtë sipas ligjit të marrë në shqyrtim kërkesën e paditësit dhe të shprehet me vendim në
lidhje me të. Kjo e drejtë me ligj i ka kaluar një organi tjetër dhe në gjykim, duke pasur
parasysh dispozitat përkatëse procedurale, duhej të kryhej zëvendësimi i palës së paditur,
konkretisht organit shtetëror që e ka pasur kompetencën për shqyrtimin e këtyre kërkesave
(Akademisë së Shkencave) me organin shtetëror që sipas ligjit i ka kaluar e drejta për të
marrë në shqyrtim kërkesën e paditësit.
438
Nga fashikulli gjyqësor rezulton se pala e paditur e ka refuzuar marrjen në shqyrtim të
kërkesës së paditësit, me arsyetimin se dosja e paraqitur nuk plotësonte kushtet për aplikim,
duke e kthyer këtë dosje për plotësim. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se paditësi i
kishte të gjitha mundësitë të kryente plotësimet e dosjes dhe të ridërgonte përsëri kërkesën e
tij, me qëllim që kjo të merrej në shqyrtim. Nga ana tjetër, paditësi ka të drejtë që në çdo
moment të paraqesë kërkesën e tij për marrje grade shkencore pranë Komisionit të Vlerësimit
të Titujve Akademikë pranë Ministrisë së Arsimit dhe Shkencës.
Në lidhje me pretendimin tjetër të parashtruar në rekurs se nga ana e gjykatave nuk
është mbajtur parasysh vendimi i Gjykatës së Lartë nr.322, datë 17.06.2008, ky Kolegj
vlerëson se në vendimin në fjalë, Gjykata e Lartë nuk është shprehur në lidhje me themelin e
të drejtës së kërkuar prej paditësit, por vetëm ka argumentuar pse çështja i takonte për
zgjidhje juridiksionit gjyqësor.
Pretendimet e tjera të parashtruara në rekurs kanë të bëjnë me çështje të
provueshmërisë së fakteve apo rrethanave të pretenduara në padi, të cilat nuk janë objekt i
shqyrtimit në Gjykatë të Lartë.
Në këto kushte, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimet e gjykatave të
faktit janë marrë në zbatim të drejtë të ligjit dhe duhet të lihen në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 29.10.2013
439
Nr.00-2013-2576 i Vendimit (599)
VENDIM
Arjana Fullani Kryesuese

Medi Bici Anëtar
Artan Zeneli Anëtar

palëve:
PADITËS: KOMUNA MESAPOTAM - RRETHI

DELVINË, në mungesë;
TË PADITUR: AKKP TIRANË, në mungesë
AVOKATURA E SHTETIT – ZYRA
VENDORE TIRANË, në mungesë;
PERSON I TRETË: KASTRIOT META, në mungesë;
Jani Meta, në mungesë.
OBJEKTI:
Shpallja si absolutisht i pavlefshëm i aktit administrativ,
vendimit nr.88, datë 19.04.2002,
të K.K.K.P Pronave të Prefekturës së Qarkut Vlorë,
me të cilin i ka kthyer ish pronarit Xhule Meta (trashëgimtarëve të tij)
28 ha kullotë dhe 48 ha pyll, e ndodhur në fshatin Kostar,
Komuna Mesopotam, Delvinë.
Baza Ligjore: Ligji "Për Kthimin dhe kompensimin e Pronave”,
Nenet 115, 116 e vijues të K.Pr.Administrative, etj.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.s’ka dhe nr.10513 akti, datë
Të rrëzojë kërkesën e personit të tretë Kastriot Meta “për deklarimin e
moskompetencës së Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë” pasi kjo gjykatë
është kompetentë për gjykimin e kësaj çështje.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.s’ka, me nr.10513 akti,

datë 17.06.20013, brenda afatit ligjor, ka paraqitur ankim të veçantë personi i tretë Kastriot
Meta, duke kërkuar prishjen e vendimit dhe dërgimin e çështjes për gjykim në gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Sarandë si gjykatë kompetente, duke parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Vendimi i gjykatës është i pabazuar në ligj.
- Pala paditëse ka kërkuar shpalljen e pavlefshmërisë së aktit administrativ, i cili është i
ndërvarur nga kërkimi që ka të bëjë me pretendimin në lidhje me pronësinë dhe në
440
rastin konkret pronësia ndodhet në Rrethin e Delvinës ku kompetente për gjykimin e
çështjes është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë.
- Në referim të nenit 45 të K.Pr.Civile, përsa kohë primare është sendi dhe jo akti,
padia duhet të ngrihet pranë gjykatës ku ndodhet ky send, pasi në këtë rast bëhet fjalë
për një të drejtë reale mbi sendin e paluajtshëm që është toka e pretenduar nga pala
paditëse, ky është dhe qëndrimi i Gjykatës së Lartë në raste analoge, si vendimet
nr.1637/2011; 1586/2012.
- Pra padia në shqyrtim ka për shkak të drejtën e pronësisë së pretenduar nga pala
paditëse për një sipërfaqe prej 76 m2, pra paditësit kërkojnë nëpërmjet padisë të
drejtën e pronësisë të përfituar nga Xhule Meta, në këtë kuptim primare është e drejta
e pronësisë dhe jo e aktit administrativ ,duke përcaktuar si gjykatë kompetente atë të
Sarandës dhe jo atë të Tiranës.

tërësi,
VËREN
1. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se me vendim nr.88, datë
19.04.2002 të K.K.K.Pronave të Prefekturës së Qarkut Vlorë është vendosur: “t’i njohë dhe
t’i kthejë ish pronarit Xhule Meta (trashëgimtarëve të tij një pasuri e llojit “kullotë” prej 28
ha; dhe një pasuri e llojit “pyll” 48 ha; të njoh të drejtën e kompensimit në natyrë deri në
10.000 m2”.
2. Pala paditëse, Komuna Mesapotam, Delvinë, me pretendimin se ky vendim i dhënë
nga K.K.K.Pronave përbën një akt absolutisht i pavlefshëm, i është drejtuar Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë me padinë me objekt “Shpallja si absolutisht i pavlefshëm i aktit
administrativ, vendimit nr.88, datë 19.04.2002 të K.K.K.P Pronave të Prefekturës së Qarkut
Vlorë, me të cilin i ka kthyer ish pronarit Xhule Meta (trashëgimtarëve të tij) 28 ha kullotë
dhe 48 ha pyll, e ndodhur në fshatin Kostar, Komuna Mesopotam, Delvinë”.
3. Në seancën gjyqësore të datës 17.06.2013, personi i tretë Kastriot Meta i thirrur në
këtë proces kërkoi: shpalljen e moskompetencës së Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
kthimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë si gjykatë kompetente për gjykimin e
kësaj mosmarrëveshje.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.s’ka dhe nr.10513 akti,
datë 17.06.20013, ka vendosur: “Të rrëzojë kërkesën e personit të tretë Kastriot Meta “për
deklarimin e moskompetencës së Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë” pasi kjo gjykatë është
kompetentë për gjykimin e kësaj çështje”.
4.1 Arsyetimi i gjykatës: “..Pavarësisht se prona ndodhet në Delvinë, por kjo nuk e
bën kompetente Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Sarandë për gjykimin e kësaj çështje, pasi sipas
nenit 42 të K.Pr.Civile, ndër të tjera, citohet se “paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku ka
vendbanimin ose vendqëndrimin e tij dhe kur këto nuk dihen në gjykatën e vendit kur ka
banesën e përkohshme”. Po kështu sipas nenit 43 të K.Pr.Civile ndër të tjera citohet se “kur
i padituri është person juridik paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku personi juridik ka
qendrën e tij. Paditë që rrjedhin nga marrëdhëniet juridike me një degë ose agjenci lokale të
personit juridik, si dhe në gjykatën e shkallës së parë ku personi juridik ka një ndërtesë me
aktivitet ose një përfaqësues të autorizuar që të paraqitet në gjykim për objektin e padisë; në
vijim të arsyetimit të dalë nga dispozitat e lartpërmendura rezulton se i padituri është AKKP
Tiranë organ që ushtron veprimtarinë e tij me qendër në qytetin e Tiranës. Po kështu në bazë
të ligjit 9235/2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave”, i ndryshuar, zyrat rajonale të
AKKKP janë suprimuar dhe të gjithë veprimtaria dhe dokumentacioni ka shkuar pranë
441
AKKP Tiranë. Po kështu sipas nenit 18 të ligjit të sipërcituar kundër vendimit të AKKKP-së
në qendër për kompensimin e pronës subjekti i shpronësuar ka të drejtë të bëjë ankim pranë
Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, ç’ka do të thotë që kompetente për gjykimin e kësaj
çështje është vetëm gjykata e shkallës së parë”.
5. Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.s’ka dhe nr.10513 akti,
datë 17.06.20013, brenda afatit ligjor, ka paraqitur ankim të veçantë personi i tretë Kastriot
Meta, duke kërkuar prishjen e vendimit dhe dërgimin e çështjes për gjykim në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Sarandë si gjykatë kompetente.
Ligji i zbatueshëm
6. Dispozitat e Kodit të Procedurave Civile, në të cilat është parashikuar:
6.1 Neni 61: Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes
kryesisht ose me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe
i dërgon aktet në gjykatën kompetente.
6.2 neni 62 Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për
gjykimin e mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur
në nenin 60 të këtij Kodi, mund të bëhet ankim i veçantë nga palët dhe
nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në gjykimin e
mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë.
6.3 neni 470 Vendimet e ndërmjetme që jepen nga gjykata e shkallës së parë mund
të ndryshohen apo të tërhiqen gjatë gjykimit. Këto vendime mund të
goditen me ankim së bashku me vendimin përfundimtar.
Megjithatë, në rastet e parashikuara shprehimisht në këtë Kod, kundër
vendimeve të ndërmjetme mund të bëhet ankimi i veçantë në gjykatën e
apelit, brenda 5 ditëve nga shpallja apo njoftimi i tyre.
7. Se e drejta e pretenduar nga personi i tretë Kastriot Meta për të paraqitur ankim të
veçantë, si mjet i zgjedhur prej tij, për kundërshtimin e vendimit të ndërmjetëm të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë, i cili ka vendosur rrëzimin e kërkesës për moskompetencën e saj
për gjykimin e çështjes, nuk është e mbështetur në ligj.
8. Në dispozitën 61 të Kodit të Procedurës Civile, parashikohet se, kryesisht apo mbi
kërkesën e palëve, kur gjykata çmon se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes, vendos
moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën kompetente. Ndërsa në dispozitën 62 të
Kodit të Procedurës Civile parashikohet e drejta e palës apo prokurorit (kur ky i fundit ka
marrë pjesë në gjykim), që të parashtrojë ankim të veçantë kundër vendimit të gjykatës që ka
vendosur moskompetencën e saj për gjykimin e çështjes.
9. Kolegji Civil vlerëson se në kuptim të përmbajtjes së nenit 62 të Kodit të
Procedurës Civile, ankimi i veçantë lejohet vetëm kur gjykata ka vendosur moskompetencën
e saj, kryesisht apo duke pranuar kërkesën përkatëse të palës ndërgjyqëse. Por kjo dispozitë
nuk parashikon shprehimisht të drejtën e palëve ndërgjyqëse të kundërshtojnë me ankim të
veçantë, vendimin e gjykatës për rrëzimin e kërkesës së tyre për të vendosur
moskompetencën e gjykatës për gjykimin e çështjes.
10. Kolegji Civil arsyeton se në interpretim të drejtë të nenit 470 të Kodit të
Procedurës Civile, ankimi i veçantë, si mjet i posaçëm për kundërshtimin e një vendimi
gjyqësor të ndërmjetëm, lejohet vetëm kur e drejta e ushtrimit të tij është parashikuar
shprehimisht në një dispozitë konkrete të ligjit. Për rastet e tjera, vendimet e ndërmjetme
mund të goditen vetëm së bashku me vendimin përfundimtar.
11. Në rrethana të tilla, në këtë fazë të gjykimit, personi i tretë nuk ka bazë ligjore të
investojë me ankim të veçantë Kolegjin Civil të Gjykatës së Lartë, për të çmuar e disponuar
mbi pretendimin e tij për zbatimin e gabuar të ligjit nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në
442
vendimin e ndërmjetëm për mospranimin e kërkesës për shpalljen e moskompetencës
tokësore.
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se, pala e paditur ka ushtruar ankim ndaj
një vendimi kundër të cilit ligji nuk lejon që të bëhet ankim veçantë në Gjykatë të Lartë,
prandaj i ndodhur në këto rrethana, Kolegji Civil vlerëson se duhet të vendoset pushimi i
gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 62 dhe 485 të Kodit të Procedurës
Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 29.10.2013
443
Nr.00-2013-2571 i Vendimit (600)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 29.10.2013 mori në shqyrtim çështjen civile dhe me palë:
PADITËS: NDOC GJINI, në mungesë

E PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE SHKODËR, përfaqësuar nga
juristja Arta Tusha
OBJEKTI:
Kundërshtimin e detyrimit të ngarkuar nga DRSSH Shkodër
në shumën 1,571.303 lekë të komunikuar me akt-njoftim të debitorit
me nr.213 prot., datë 28.03.2012 të lëshuar nga
Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Shkodër
nenet 35 dhe 62 e vijues të Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993
“Për sigurimet shoqërore në RSH”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.(s’ka), datë 24.06.2013 ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesës për nxjerrjen e çështjes nr.regj.them.1768 (31003-01356-
51-2013), datë 24.04.2013 jashtë juridiksionit gjyqësor.
Brenda afatit ligjor në datën 25.06.2013, pala e paditur DRSSH Shkodër ka ushtruar
të drejtën e ankimit të veçantë ndaj vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, dhe
kërkon prishjen e këtij vendimi dhe nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të padisë objekt
gjykimi, dhe paraqet këtë arsyetim:
- Në kushtet kur rezultoi se ditëlindja e paditësit nuk është e saktë, ai nuk përmbush
kushtet e përfitimit të pensionit sipas nenit 92 të Ligjit nr.7703/1993. Në kushtet kur
me vendim gjykate paditësi ka bërë vërtetimin e faktit juridik se ka qenë në
marrëdhënie pune pranë ish KB Qelez vetëm në vitin 2012, për periudhën nga
01.02.1994 (kur i është lidhur pensioni) deri në datën 07.04.2013 (kur është paraqitur
vendimi i gjykatës për vërtetimin e faktit juridik), paditësi ka përfituar padrejtësisht
shumën prej 1,571.303 lekë;
- Paditësi nuk ka ezuaruar rrugën administrative. Ai ka kundërshtuar vetëm
administrativisht aktet e mbylljes së pensionit, por jo gjyqësisht, pasi ka paraqitur
kërkesë padi në gjykatë për vërtetimin e faktit juridik;
444
- Nuk mund të kërkohet nga paditësi rivendosja e një të drejte e cila në kushtet e saj
nuk ekziston, pasi paditësi nuk plotësonte kushtet e nenit 92 të Ligjit të
lartpërmendur;
- Gjithashtu ndaj paditësit është bërë edhe kallëzim penal, dhe në këto rrethana procesi
civil nuk mund të vazhdojë edhe për këtë arsye.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako; përfaqësuesen e palës së paditur
DRSSH Shkodër, juristen Arta Tusha, që kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor; dhe si bisedoi
VËREN
1. Nga aktet e ndodhura në dosjen gjyqësore rezulton se paditësi Ndoc Gjini ka
përfituar pension pleqërie për punë të kategorisë së parë (për periudhën e sigurimit 21 vjet e 5
muaj) bazuar në vendimin e palës së paditur DRSSH Shkodër nr.146, datë 16.12.1994;
pagesa e pensionit ka filluar nga data 01.02.1994.
2. Rezulton që në momentin e paraqitjes së kërkesës për lidhje pensioni, paditësi ndër
të tjera ka paraqitur edhe një çertifikatë të Zyrës së Gjendjes Civile, sipas të cilës rezulton se
ai ka lindur në datën 01.02.1944.
3. Gjatë procesit të informatizimit të dosjeve të Degës së Përfitimeve ka rezultuar se
datëlindja e paditësit sipas regjistrit qendror të shtetasve nuk është 01.02.1944, por është
01.09.1950.
4. Në këto kushte, pala e paditur me anë të “Urdhër Pensionit” të datës 27.01.2012 ka
vendosur mbylljen e pensionit të përfituar nga paditësi me arsyetimin se nuk plotësohen
kushtet e nenit 92 të Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në RSH”. Me
anë të shkresës nr.213, datë 28.03.2013, pala e paditur e ka njoftuar paditësin se ai është
debitor ndaj saj në shumën 1,571.303 lekë, pasi kanë ndryshuar kushtet e përfitimit të
pensionit nisur nga pasaktësia e ditëlindjes së tij që është marrë për bazë në përllogaritjen
fillestare të pensionit.
5. Nga ana e palës së paditur, është bërë gjithashtu kallëzim penal ndaj paditësit për
përfitim të padrejtë të pensionit të pleqërisë, sipas neneve 143, 145, 186 dhe 191 të K.Penal.
6. Rezulton që paditësi ka paraqitur pranë Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve
Shoqërore Shkodër kërkesë për rihapje pensioni dhe me vendimin nr.232, datë 27.08.2012 të
Degës së Përfitimeve, kjo kërkesë është refuzuar. Paditësi ka paraqitur ankim kundër këtij
vendimi pranë Komisionit Rajonal të Ankimit, i cili me vendimin nr.200, datë 26.09.2012 ka
vendosur: “Rrëzimin e kërkesës së Ndoc Gjoni, dhe lënien në fuqi të vendimit të Degës së
Përfitimeve Shkodër”; mbi ankimin e paditësit pranë Komisionit Qendror të Apelimit, ky i
fundit me vendimin nr.768, datë 03.12.2012 ka vendosur: “Rrëzimin e kërkesës së Ndoc
Gjoni. Të lërë në fuqi vendimin e DRSSH Shkodër dhe vendimin nr.200 të KRA Shkodër”.
7. Gjithashtu rezulton se paditësi në datën 20.09.2012 i është drejtuar edhe Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Shkodër me kërkesën me objekt: “Vërtetimin e faktit juridik të
marrëdhënies së punës pranë ish KB Qelez, sektori Levrushë për periudhat 01.01.1966-
15.06.1968, 01.11.1968-31.07.1969, 06.12.1971-12.05.1972 duke realizuar normat mesatare
të punës për burrat”. Në lidhje me këtë çështje civile, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me
vendimin nr.2391 (51-2012-7395), datë 05.10.2012 ka vendosur pranimin e kërkesës së Ndoc
Gjini duke vërtetuar faktin juridik sipas kërkesës së përmendur me sipër.
8. Pas përfundimit të çështjes civile të lartpërmendur (vendimi i formës së prerë datë
22.10.2012) paditësi i është drejtuar po Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër me padinë me
objekt parashtruar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
445
9. Në seancën e datës 24.06.2013, përfaqësuesi i palës së paditur paraqiti kërkesën për
nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor me arsyetimin se paditësi nuk ka ezauruar
më parë rrugën administrative.
10. Në lidhje me këtë kërkesë, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin
nr.(s’ka), datë 24.06.2013 ka vendosur:
“Rrëzimin e kërkesës për nxjerrjen e çështjes nr.1768 (31003-01356-51-2013),
regj.them, datë 24.04.2013 jashtë juridiksionit gjyqësor”.
11. Gjykata ka arsyetuar se ... sipas nenit 86 të Ligjit nr.7703/1993 “Për sigurimet
shoqërore në RSH”, apelet kundër vendimeve të përfitimeve bëhen në zyrat rajonale, apelet
kundër vendimeve të zyrave rajonale bëhen në zyrën qendrore të ISSH, ndërsa apelet e
zgjidhura në mënyrë të pafavorshme bëhen në gjykatë, që zgjidh çështjen përfundimisht.
Rezulton që KQA me vendimin nr.786, datë 03.12.2013 ka marrë në shqyrtim dhe është
shprehur në lidhje me masën debitor dhe pasi e ka gjetur atë të drejtë e ka lënë në fuqi
vendimet e KRA dhe Degës së Përfitimeve. Në kushtet kur ISSH ka marrë në shqyrtim
pretendimin e paditësit dhe është shprehur në lidhje me të, gjykata çmon se paditësi ka
ezauruar rrugën administrative.
12. Brenda afatit ligjor në datën 25.06.2013, pala e paditur DRSSH Shkodër ka
ushtruar të drejtën e ankimit të veçantë ndaj vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër, dhe kërkon prishjen e këtij vendimi dhe nxjerrjen jashtë juridiksionit gjyqësor të
padisë objekt gjykimi, për ato shkaqe që pasqyrohen në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
13. Në seancën e datës 08.07.2013, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, pasi ka
konstatuar se nga ana e palës së paditur është paraqitur pranë Gjykatës së Lartë ankim i
veçantë kundër vendimit të ndërmjetëm të datës 24.06.2013, me vendimin nr.(s’ka), datë
“Pezullimin e gjykimit të çështjes nr.1768 (31003-01356-51-2013), datë 24.04.2013.
Dërgimin e akteve pranë Gjykatës së Lartë Tiranë”.
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.(s’ka), datë 24.06.2013 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër është i drejtë, i bazuar në ligj dhe për rrjedhojë duhet
të lihet në fuqi, por me arsyetim tjetër.
15. Ky Kolegj fillimisht vlerëson të theksojë se është e qartë nga e drejta jonë
procedurale se çështja e juridiksionit është një nga çështjet më të rëndësishme proceduriale,
mosrespektimi dhe moszgjidhja e drejtë e së cilës sjell automatikisht prishjen e vendimit. Kjo
është dhe arsyeja se përse në nenin 59 të K.Pr.Civile parashikohet shprehimisht se: “Gjykata
në çdo fazë dhe shkallë gjykimi, qoftë edhe kryesisht, merr në shqyrtim nëse çështja që
shqyrton, bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo administrativ. Kundër vendimit të dhënë
për një rast të tillë, mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë”.
shkallë gjykimi ka të drejtë të marrë në shqyrtim, të analizojë dhe të vendosë në lidhje me
juridiksionin e çështjes objekt gjykimi. Kjo e drejtë e gjykatës për të vepruar edhe kryesisht
është e lidhur drejtpërsëdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit të një procesi të rregullt
ligjor të sanksionuar në nenin 6 të KEDNJ.
në juridiksionin administrativ”.
18. Në analizë të dispozitave të mësipërme, juridiksioni administrativ pengon
gjykatën në shqyrtimin e themelit të çështjes. Në bazë të nenit 136 të K.Pr.Administrative
dhe 328 të K.Pr.Civile “Çdo palë e interesuar ka të drejtë të ankohet kundër një akti
administrativ ose kundër një refuzimi për nxjerrjen e aktit administrativ. Palët e interesuara
446
mund t’i drejtohen gjykatës, vetëm pasi të kenë ezauruar rekursin administrativ“. Pra,
“kontrolli gjyqësor vjen pasi është konsumuar rekursi administrativ”.
19. Rezulton se kërkimi i paditësit në këtë gjykim është: “Kundërshtimin e detyrimit
të ngarkuar nga DRSSH Shkodër në shumën 1,571.303 lekë të komunikuar me akt-njoftim të
debitorit me nr.213 prot., datë 28.03.2012 të lëshuar nga Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Shkodër”.
20. Këto kërkime paditësi i ka bazuar në nenin 32, 324 e vijues të K.Pr.Civile, nenet
35 dhe 62 e vijues të Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në RSH”.
21. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë se arsyetimi i përdorur nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër se çështja hyn në juridiksionin gjyqësor pasi paditësi ka
ezauruar rrugën administrative është i pabazuar në ligj, aq më tepër që në kërkesat e tij
ankimore drejtuar organeve administrative të apelimit ai ka kërkuar rihapje pensioni.
22. Duke analizuar dispozitat e ligjit specifik dhe konkretisht Ligjit nr.7703, datë
11.05.1993, ky Kolegj vlerëson se paditësi nuk ka detyrimin ligjor që këtë lloj kërkimi (atë të
paraqitur në objektin e kërkesë padisë), t’ia drejtojë fillimisht organeve të Sigurimeve
shoqërore, para se t’ia nënshtrojë ato juridiksionit gjyqësor.
23. Nuk rezulton asnjë dispozitë në ligjin e sipërpërmendur që të përmbajë
parashikime të shprehura për detyrueshmërinë e paraqitjes së këtij kërkimi në rrugë
administrative, dhe për ndjekjen e kësaj rruge para se t’i drejtohet juridiksionit gjyqësor.
24. Në referim të Ligjit nr.7703, datë 11.05.1993 “Për sigurimet shoqërore në
Republikën e Shqipërisë”, me ndryshime, ankimi administrativ parashikohet vetëm për ato
vendime të zyrave rajonale të sigurimeve shoqërore, të cilat miratojnë ose refuzojnë përfitime
sipas parashikimeve të këtij ligji (neni 86).
25. Në analizë tërësore të dispozitave të këtij Ligji, rezulton se nuk ka asnjë
parashikim për ezaurimin në mënyrë të detyrueshme të rrugës administrative në rast se
ankohesh ndaj vendimeve të zyrave rajonale të sigurimeve shoqërore për ndërprerjen e
përfitimeve nga fondet e sigurimeve shoqërore apo për kthimin e shumave të pensioneve që
pretendohen se janë të përfituara në mënyrë të paligjshme/të padrejtë, (siç është rasti në
çështjen objekt shqyrtimi gjyqësor), përpara se këto akte të kundërshtohen në rrugë gjyqësore
nga palët e interesuara.
26. Në vijim të analizës së mësipërme, paditësi ka të drejtën, por jo detyrimin, t’i
drejtohet organeve të Sigurimeve Shoqërore si organe kompetente për administrimin e
fondeve të pensioneve, me qëllim mbrojtjen e interesave të tij të ligjshme që mund t’i
cenohen nga vendimet e këtij organi dhe të kërkojë marrjen e një vendimi në favor të këtyre
interesave, por mungesa e ezaurimit të një rruge të tillë nuk e pengon ne asnjë rast paditësin
që t’i drejtohet direkt gjykatës me të njëjtin kërkim si ai i parashtruar në padi.
27. Kërkesa që mund t’i drejtohet organeve të Sigurimeve Shoqërore për sa më sipër,
ka të njëjtin karakter si kërkesa joformale që njihet në të drejtën tonë publike.
28. E drejta jonë publike dhe konkretisht, Kodi i Procedurave Administrative, njeh
ushtrimin e ankimit administrativ nëpërmjet apelimit administrativ dhe kërkesës joformale.
Qëllimi dhe dallimi ndërmjet këtyre mjeteve të ankimit ndikon në përcaktimin e juridiksionit
që i shqyrton ato, në procedurat, rrugën dhe radhën e detyrueshme të investimit të
juridiksionit administrativ e atij gjyqësor.
29. Ushtrimi i ankimit administrativ nëpërmjet kërkesës joformale, nuk përbën një
detyrim për subjektin, por një të drejtë të tij për t’iu drejtuar organit administrativ me qëllim
shqyrtimin e ankimit si dhe zgjidhjen e problemit. Në rastet e kërkesës joformale, duke
mbetur një opsion, një mundësi që ligji i njeh individit për t’i paraqitur organit administrativ
pretendimin e tij, gjykata nuk ka pengesë të investohet direkt për ta marrë atë në shqyrtim.
30. Ndërsa apelimi administrativ i parashikuar shprehimisht në ligj, si një mjet juridik
i plotë për të kërkuar shfuqizimin ose ndryshimin e aktit administrativ, përbën një mjet
447
ankimi me natyrë shteruese, dhe njëkohësisht të detyrueshme për t’u ezauruar me qëllim që
më pas ti drejtohesh juridiksionit gjyqësor. Apelimi administrativ kërkon respektimin e disa
kushteve formale, pa të cilat nuk mund të pretendohet të kryhet një proces i rregullt
administrativ. Këto kushte formale janë të parashikuara jo vetëm në Kodin e Procedurave
Administrative, por edhe në ligje të veçanta.
31. Në këto ligje të veçanta të cilat rregullojnë fushat e veçanta të veprimtarisë
administrative parashikojnë jo vetëm të drejtën dhe detyrimin e subjektit për të paraqitur
apelim administrativ, por dhe të drejtën dhe detyrimin e organit konkret administrativ për ta
marrë në shqyrtim ankimin administrativ me efekt shterues.
32. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në Vendimin e tyre Unifikues nr.1, datë
26.11.2010, kanë arritur në konkluzionin unifikues se: “Ndekja e rrugës administrative (të
apelimit administrativ) për zgjidhjen e mosmarrëveshjes administrative përpara se subjekti
t’i drejtohet gjykatës, është e detyrueshme vetëm nëse ligji që rregullon marrëdhëniet
juridike dhe veprimtarinë administrative të fushës përkatëse, parashikon shprehimisht se
ndaj aktit administrativ mund të ushtrohet ankim administrativ, si dhe tregon organin apo
organet konkrete administrative tek të cilët eventualisht, sipas hierarkisë, duhet të drejtohet
apelimi administrativ...Ligji i posaçëm mund të parashikojë edhe modalitete konkrete mbi
afatet, kushtet e procedurat që duhen respektuar për të bërë të pranueshëm për shqyrtim në
themel ankimin administrativ, për procedurat e shqyrtimit dhe natyrën e vendimmarrjes nga
organi administrative, etj. Nëse rregulla të tilla eventuale nuk janë parashikuar, gjejnë
zbatim afatet, kushtet e procedurat e parashikuara nga Kodi i Procedurave Administrative”.
33. Në analizë të sa më sipër dhe duke u bazuar në sa arsyetojnë Kolegjet e
Bashkuara në Vendimin Unifikues nr.1, datë 26.11.2010, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
vlerëson se për sa kohë në Ligjin nr.7703, datë 11.05.1993 nuk është parashikuar ndjekja e
një procedure të tillë, e detyrueshme për zgjidhjen e mosmarrëveshjes, (kur flasim për rrugë
administrative të detyrueshme kemi parasysh parashikimin në ligj të të gjitha elementeve të
domosdoshme, si paraqitja e kërkesës organit më të lartë që e shqyrton atë, afati brenda të së
cilës shqyrtohet ankimi, vendimet që merren nga organi më i lartë, e drejta e ankimit etj),
paditësi ka të drejtë që të rivendosë të drejtat e tij të shkelura duke iu drejtuar direkt
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 60 dhe 485 të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.s’ka, datë 24.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër.
Tiranë, më 29.10.2013
448
Nr.00-2013-2572 i Vendimit (601)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
PADITËS: SHOQËRIA “VODAFONE ALBANIA” SH.A,

përfaqësuar nga Av. Ervis Zerva
TË PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E
DOGANAVE, përfaqësuar nga juristja
Ledjona Dalipaj
DEGA E DOGANËS TIRANË, përfaqësuar
nga juristi Flamur Kapllani
Me pjesëmarrjen e Avokatit të Shtetit,
Z. Abaz Deda
OBJEKTI:
Shfuqizimi/anullimi i vendimit të borxhit doganor
nr.2565 prot., datë 19.04.2012 të lëshuar nga Dega e Doganës Tiranë
dhe dërguar me njoftimin e vendimit të borxhit doganor
me nr.2565/1 prot., datë 19.04.2012, të lëshuar nga Dega e Doganës Tiranë.
Shfuqizimi/anullimi i aktit administrativ
nr.8041 prot., datë 11.07.2012 të DPD.
Rregullimin e pasojave të ardhura nga vendimi i borxhit doganor
nr.2565 prot., datë 19.04.2012 të lëshuar nga Dega e Doganës Tiranë
dhe të dërguar me njoftimin e vendimit të borxhit doganor
me nr.2565 prot., datë 19.04.2012, të lëshuar nga Dega e Doganës Tiranë
dhe Akti Administrativ nr.8041/3, datë 11.07.2012 të DPD.
Baza Ligjore: Neni 261/3, 289 te Ligjit nr.8449, datë 27.01.1999
“Kodi Doganor i RSH”,
Ligji nr.9461, datë 21.12.2005,
“Për nomenklaturën e kombinuar të mallrave”, i ndryshuar,
VKM nr.1040, datë 22.12.2010 “
Për miratimin dhe publikimin zyrtar të nomenklaturës së kombinuar të mallrave 2011”,
nenet 118, 137, 138, 139 të K.Pr.Administrative,
neni 324 e vijues i K.Pr.Civile
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.(s’ka), datë 22.04.2013, ka

vendosur:
449
Mospranimin e kërkesës së palës së paditur, Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave, për nxjerrjen nga juridiksioni gjyqësor i çështjes civile nr.4223
akti. Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e
Lartë.
Brenda afatit ligjor, në datën 29.04.2013, pala e paditur, Drejtoria e Përgjithshme e

Doganave, ka ushtruar të drejtën e ankimit të veçantë ndaj vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë të datës 22.04.2013 dhe kërkon ndryshimin e tij në lidhje me rrëzimin e
kërkesës për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor dhe paraqet këtë arsyetim:
- Nga aktet e administruara në dosje rezulton se pala paditëse nuk ka përmbushur
kushtet e përcaktuara në nenin 289 të K.Doganor, kjo pasi nuk rezulton që ajo ka bërë
pagesën e pagesat e detyrueshme, si dhe kërkesa nuk është paraqitur brenda afatit 5
ditor;
- Pra mos shqyrtimi në rrugë administrative nga ana e DPD ka ardhur për faj të palës
paditëse (në kuptim të V.U. nr.3/2008 të Kol.Bashkuara të Gjykatës së Lartë);
- Zarfi postar i depozituar në gjykatë, me atë të cilës paditësi pretendon se vërteton se
kërkesa ankimore, është dorëzuar në datën 18.05.2012 në postë, ndërkohë që data e
protokollimit është 22.05.2012 (në zarfin shoqërues nuk shënohet datë postare), nuk
vërteton pretendimin e depozitimit të kërkesës brenda afatit;
- Pavarësisht se ky zarf nuk kishte asnjë të dhënë, gjykata i ka pranuar apriori
pretendimet e paditësit, duke vepruar kështu në kundërshtim me nenin 14 të
K.Pr.Civile.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Evelina Qirjako; përfaqësuesen e palës së paditur,
Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, juristen Ledjona Dalipaj dhe përfaqësuesin e palës së
paditur Dega e Doganës Tiranë, juristin Flamur Kapllani, Avokatin e Shtetit, Z. Abaz Deda,
të cilët kërkuan ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe nxjerrjen e
çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor; përfaqësuesin e palës paditëse Av. Elviz Zerva, që
kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë; dhe si bisedoi
VËREN
1. Nga aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore rezulton se pala paditëse, Shoqëria
“Vodafon Albania” sh.a, është person juridik, me seli në Tiranë dhe që ushtron aktivitet
tregtar në fushën e komunikimeve elektronike në të gjithë territorin e vendit.
2. Rezulton që pala e paditur Dega e Doganës Tiranë në datën 16.04.2012, ka ushtruar
kontroll a posteriori në lidhje me mallrat e deklaruara (kabëll telekomunikacioni HFC) nga
pala paditëse me deklaratat doganore nr.R32349, R 32353, R 32352, datë 14.06.2011
(proces-verbali i datës 16.04.2012, nr.150).
3. Në këtë kontroll është konstatuar se pala paditëse kishte “deklaruar një cilësi të
ndryshme malli nëpërmjet deklarimit të një kodi tarifor të ndryshëm nga ai që është
konstatuar nga kontrolli” dhe si rezultat i kësaj, kjo palë ka një detyrim të papaguar në
shumën 1,461.014 lekë dhe duke aplikuar edhe gjobën në shumën 4.383.042 lekë, ky detyrim
në total është 5.844.056 lekë.
4. Bazuar në konstatimet e këtij kontrolli, pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave (DPD) me vendimin nr.2556 prot., datë 19.04.2012, ka vendosur që pala paditëse
duhet të paguajë një detyrim doganor të papaguar në shumën 1.461.014 lekë dhe gjobë në
shumën 4.383.042 lekë (në total shumën prej 5.844.056 lekë).
450
5. Rezulton që pala paditëse ka marrë dijeni në lidhje me këtë vendim në datën
16.05.2012. Pala paditëse duke mos qenë dakord me vendimin e lartpërmendur në datën
18.05.2012 (konferma postare administruar në dosje fq.88), ka paraqitur ankim pranë DPD
në përputhje me nenin 289 të K.Doganor, duke kryer edhe pagesën e detyrimit në shumën
1.461.014 lekë.
6. Me ane të shkresës nr.8041/3 prot., datë 11.07.2012, pala e paditur DPD ka vënë në
dijeni palën paditëse se ankimi i ushtruar prej saj ka qene “jashtë afatit 5 ditor të parashikuar
në nenin 289/2 të K.Doganor ”, në kushtet kur është paraqitur në datën 22.05.2012, duke ia
kthyer këtë ankim “pa veprim”.
7. Në këto kushte, pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padi me objekt
parashtruar në pjesën hyrëse.
8. Në seancën e datës 11.03.2013, përfaqësuesja e palës së paditur dhe Avokaturës së
Shtetit kërkuan nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor pasi ankimi i palës paditëse
pranë DPD është depozituar jashtë afatit 5 ditor që parashikon ligji.
9. Në seancën e datës 22.04.2013, në kushtet kur nga pala paditëse është paraqitur si
provë konferma postare që ankimi është depozituar në postë në datën 18.05.2012, Avokatura
e Shtetit ka deklaruar se nuk i qëndron më kërkesës për nxjerrjen e çështjes jashtë
10. Ndërkohë që përfaqësuesja e palës së paditur DPD ka deklaruar se i qëndron
kërkesës për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor “pasi nuk rezulton që fleta e
postës të përmbajë datën e depozitimit të ankimit të paditësit”.
11. Në këto kushte, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.(s’ka),
datë 22.04.2013, ka vendosur:
“Mospranimin e kërkesës së palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Doganave për
nxjerrjen nga juridiksioni gjyqësor i çështjes civile nr.4223 akti. Kundër këtij vendimi mund
të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë”.
12. Gjykata ka arsyetuar se ... në gjykim rezultoi e provuar se paditësi i është drejtuar
organit më të lartë administrativ, i cili ka refuzuar shqyrtimin në rrugë administrative për
arsye se subjekti e ka bërë atë në datën 22.05.2012, pra jashtë afatit 5 ditor nga data e
njoftimit të vendimit. U provua në gjykim pretendimi i paditësit se e ka depozituar ankimin
pranë DPD brenda 5 ditëve nga data e njoftimit me konfermë postare realizuar nga Security
Couriers Rad Mail me nr.36433, datë 18.05.2012.
Në analizë të rrethanave, gjykata çmon se refuzimi i organit doganor për shqyrtimin e
ankimit administrativ të paditësit është i pambështetur në ligj dhe i pajustifikuar... Sipas
nenit 289 të K.Doganor, në momentin e paraqitjes së ankimit duhet të përmbushen
njëkohësisht dy kushte: (i) parapagimi i detyrimit doganor dhe (ii) paraqitja në afat e
ankimit... mungesa e njërit prej tyre pas sjell mos shqyrtimin e rekursit administrativ, dhe
mos ezaurimin e tij. Bazuar në sa më lart, gjykata çmon se në kushtet kur është ezauruar
rekursi administrativ, gjykata ka juridiksion për gjykimin e çështjes dhe nuk duhet të
deklarohet mungesa e juridiksionit..
13. Brenda afatit ligjor në datën 29.04.2013, pala e paditur Drejtoria e Përgjithshme e
Doganave ka ushtruar të drejtën e ankimit të veçantë ndaj vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë të datës 22.04.2013 dhe kërkon ndryshimin e tij në lidhje me rrëzimin e
kërkesës për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, për ato shkaqe që pasqyrohen
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.(s’ka), datë 22.04.2013 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është marrë në shkelje të ligjit procedural dhe për
rrjedhojë ai duhet prishur dhe çështja duhet të nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor.
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, në
çështjen objekt gjykimi nuk ka realizuar “një hetim gjyqësor të plotë dhe të gjithanshëm në
451
përputhje me ligjin” dhe nuk ka kryer një analizë tërësore dhe objektive të provave të
administruara në dosjen gjyqësore në lidhje me juridiksionin të cilit i takon mosmarrëveshja
objekt gjykimi (neni 14, 16 i K.Pr.Civile).
16. Fillimisht ky Kolegj vlerëson të theksojë se: Është e qartë nga e drejta jonë
procedurale se çështja e juridiksionit është një nga çështjet më të rëndësishme procedurale,
mosrespektimi dhe moszgjidhja e drejtë e së cilës sjell automatikisht prishjen e vendimit. Kjo
është dhe arsyeja se përse në nenin 59 të K.Pr.Civile parashikohet shprehimisht se: “Gjykata
në çdo fazë dhe shkallë gjykimi, qoftë edhe kryesisht, merr në shqyrtim nëse çështja që
shqyrton, bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo administrative. Kundër vendimit të dhënë
për një rast të tillë, mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë”.
shkallë gjykimi ka të drejtë të marrë në shqyrtim, të analizojë dhe të vendosë në lidhje me
juridiksionin e çështjes objekt gjykimi. Kjo e drejtë e gjykatës për të vepruar edhe kryesisht
është e lidhur drejtpërsëdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit të një procesi të rregullt
ligjor të sanksionuar në nenin 6 te KEDNJ.
në juridiksionin administrativ”. Në analizë të dispozitave të mësipërme, juridiksioni
administrativ pengon gjykatën në shqyrtimin e themelit të çështjes. Në bazë të nenit 136 të
K.Pr.Administrative dhe 328 të K.Pr.Civile “Çdo palë e interesuar ka të drejtë të ankohet
kundër një akti administrativ ose kundër një refuzimi për nxjerrjen e aktit administrativ.
Palët e interesuara mund t’i drejtohen gjykatës, vetëm pasi të kenë ezauruar rekursin
administrativ”. Pra, “kontrolli gjyqësor vjen pasi është konsumuar rekursi administrativ”.
19. Siç rezulton nga provat e administruara në dosjen gjyqësore dhe siç përshkruhet
në mënyrë analitike në pjesën faktet dhe rrethanat e çështjes më lart në këtë vendim, pala
paditëse ka investuar Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Shkodër me kërkimin për:
“Shfuqizimi/anulimi i vendimit të borxhit doganor nr.2565 prot., datë 19.04.2012, të lëshuar
nga Dega e Doganës Tiranë dhe dërguar me njoftimin e vendimit të borxhit doganor me
nr.2565/1 prot., datë 19.04.2012 të lëshuar nga Dega e Doganës Tiranë. Shfuqizimi/anulimi i
aktit administrativ nr.8041 prot., datë 11.07.2012 të DPD. Rregullimin e pasojave të ardhura
nga vendimi i borxhit doganor nr.2565 prot., datë 19.04.2012, të lëshuar nga Dega e
Doganës Tiranë dhe të dërguar me njoftimin e vendimit të borxhit doganor me nr.2565 prot.,
datë 19.04.2012 të lëshuar nga Dega e Doganës Tiranë dhe Akti Administrativ nr.8041/3,
datë 11.07.2012 të DPD”.
20. Këtë kërkim pala paditëse e ka mbështetur në 261/3, 289 të Ligjit nr.8449, datë
27.01.1999, “Kodi Doganor i RSH”, Ligji nr.9461, datë 21.12.2005, “Për nomenklaturën e
kombinuar të mallrave”, i ndryshuar, VKM nr.1040, datë 22.12.2010, “Për miratimin dhe
publikimin zyrtar të nomenklaturës së kombinuar të mallrave 2011”, nenet 118, 137, 138,
139 të K.Pr.Administrative, neni 324 e vijues i K.Pr.Civile.
21. Në analizë të objektit dhe shkakut ligjor të padisë rezulton se pala paditëse kërkon
të kundërshtojë gjyqësisht aktet administrative të lëshuara nga administrata doganore.
22. Kundërshtimi i këtyre akteve administrative bëhet sipas kushteve dhe afateve të
parashikuara në Ligjit nr.8449, datë 27.01.1999 “Kodi Doganor i RSH”, me ndryshime.
23. Në nenin 289 të Kodit Doganor është parashikuar shprehimisht se:
1. Vendimi i autoriteteve doganore kompetente, për pagimin e detyrimeve doganore
për qëllim të nenit 256 (4) dhe të gjobave përkatëse të përcaktuara në bazë të nenit 287 (2),
duhet të merret dhe t’i njoftohet personit të akuzuar brenda 24 orësh nga çasti i verifikimit të
shkeljes. Për të siguruar borxhin doganor zbatohen dispozitat e parashikuara në nenin 245 të
këtij Kodi.
452
2. Kundër vendimit të autoriteteve doganore kompetente të përmendura në paragrafin
1, personi i akuzuar mund t’i paraqesë Drejtorit të Përgjithshëm të Doganave një ankesë të
arsyetuar kundër këtij vendimi brenda 5 ditësh nga data e njoftimit. Në qoftë se personi i
akuzuar nuk paguan shumën e përmendur në paragrafin 1 dhe nuk apelon pranë Drejtorit të
Përgjithshëm të Doganave, autoritetet doganore marrin të gjitha masat për të proceduar me
vjeljen e shumës së borxhit doganor dhe të gjobës, në bazë të procedurave të përcaktuara në
nenin 245 të këtij Kodi.
3. Për të paraqitur ankesën, apeluesi duhet të paguajë shumën e përgjithshme të
detyrimeve doganore që duhen paguar, si rrjedhim i verifikimit të bërë, dhe të depozitojë,
paraprakisht, në llogarinë bankare të Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave një shumë të
barabartë me 40 për qind të shumës së përgjithshme të gjobës së zbatuar nga autoritetet
doganore. Shuma që i korrespondon 40 për qind, në asnjë rast, nuk mund të jetë më e madhe
se shuma e përgjithshme e detyrimeve doganore që duhen paguar për mallrat që janë objekt i
shkeljes.
4. Drejtori i Përgjithshëm merr një vendim brenda 30 ditësh nga dita e marrjes së
ankesës dhe ky vendim i njoftohet menjëherë apeluesit dhe autoriteteve doganore
kompetente.
5. Nëse ankesa nuk pranohet, apeluesi mund të ankohet kundër vendimit të Drejtorit
të Përgjithshëm pranë autoriteteve gjyqësore brenda 30 ditësh nga data e njoftimit të
mospranimit të ankesës.
6. Në rast se autoritetet gjyqësore pranojnë ankesën, autoritetet doganore duhet t’i
kthejnë apeluesit shumën e depozituar. Kthimi i kësaj shume mund të bëhet vetëm pasi
vendimi i autoriteteve gjyqësore kompetente merr formë të prerë.
24. Në analizë të dispozitës rezulton se:
i) Ankimi ndaj vendimeve të administratës doganore kryhet tek Drejtori i
Përgjithshëm i Doganave;
ii) Ankimi administrativ duhet të paraqitet brenda 5 ditëve nga njoftimi i
aktit palës ankuese (marrja dijeni për aktin administrativ);
iii) Përpara se të paraqitet kërkesa për apelim ndaj një vendimi të
administratës doganore duhet të parapaguhet i plotë detyrimi doganor
dhe shuma e barabartë me 40% të gjobës që i është ngarkuar si detyrim
ankuesit;
iv) Pala e interesuar mund të kundërshtojë gjyqësisht aktet e administratës
doganore, vetëm pasi ka ezauruar ankimin administrativ.
25. Si rrjedhojë, për vlefshmërinë e ankimit administrativ ndaj aktit të organit
doganor duhet të përmbushen njëkohësisht dy kushte: i) paraqitja e ankimit administrativ tek
organi epror brenda afatit ligjor; ii) parapagimi i detyrimit doganor dhe 40% e gjobës
ngarkuar ankuesit me akt të organit doganor.
26. Në çështjen objekt shqyrtimi gjyqësor, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në
referim të akteve të administruara në dosjen gjyqësore, vlerëson të drejtë dhe të bazuar në ligj
arsyetimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë se pala paditëse ka ushtruar, brenda afatit
ligjor, ankimin administrativ ndaj akteve të organit doganor (vendimi i borxhit doganor
nr.2565 prot., datë 19.04.2012, të lëshuar nga Dega e Doganës Tiranë dhe dërguar me
njoftimin e vendimit të borxhit doganor me nr.2565/1 prot., datë 19.04.2012, të lëshuar nga
Dega e Doganës Tiranë), që kundërshton në këtë proces gjyqësor.
27. Rezulton se pala paditëse është njoftuar për aktet e mësipërme të Degës së
Doganës Tiranë, nëpërmjet shërbimit postar shtetëror, me postë rekomande, lajmërim marrje,
në datën 16.05.2012, (fq.86 e dosjes gjyqësore). Siç rezulton nga mandati postar nr.36433,
datë 18.05.2012, (fq.44 e dosjes gjyqësore), lëshuar nga shërbimi postar privat RAD Mail,
pala paditëse ka ushtruar ankimin administrativ ndaj akteve objekt të këtij gjykimi, te
453
Drejtoria e Përgjithshme e Doganave, në datën 18.05.2012. Pra rezulton qartë se pala
paditëse ka ushtruar ankimin administrativ brenda afatit 5 ditor të kërkuar nga neni 289/2 i
K.Doganor.
28. Në referim të sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të pabazuar
në ligj dhe në kundërshtim me aktet e administruara në dosjen gjyqësore, pretendimin e palës
së paditur se ankimi i palës paditëse është paraqitur jashtë afatit, pasi ky ankim është
regjistruar në protokollin e Drejtorisë së Përgjithshme të Doganave në datën 22.05.2013, kur
kishte kaluar afati 5 ditor i parashikuar ne ligj.
29. Fakti që ankimi i mësipërm administrativ nuk rezulton që të jetë i regjistruar në
protokollin e Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve brenda afatit ligjor (gjë që ka ndikuar në
mosmarrjen në shqyrtim të ankimit nga ky organ) nuk mund të penalizojë në asnjë rast dhe
në asnjë mënyrë subjektin apelues.
30. Në referim të nenit 140 të K.Pr.Administrative, afati i njoftimit dhe i marrjes
dijeni të aktit administrativ nuk lidhet me momentin e nxjerrjes së aktit nga organi
administrativ, por me ditën kur subjekti ankues ka marrë njoftimin për aktin, ose për mos
nxjerrjen e aktit. Nga ky moment llogaritet afati për paraqitjen e ankimit administrativ.
31. Në tërësi, fryma e K.Pr.Administrative (neni 140 e vijues) është që t’i krijohen të
gjitha mundësitë subjekteve përkatëse që të marrin dijeni për përmbajtjen e akteve
administrative, nga të cilat preken dhe brenda afatit të realizojnë të drejtën e ankimit.
32. Nëse do të analizojmë për analogji nenin 149, parag. fundit të K.Pr.Civile,
rezulton se afati nuk quhet i humbur nëse kërkesa ose akti është paraqitur në postë edhe ditën
e fundit të afatit të njoftimit.
33. Në analizë të sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se do të
konsiderohet se ankimi administrativ është ushtruar në afat nëse ankimi është dorëzuar në
shërbimin postar brenda datës kur mbaron afati ligjor për kundërshtimin e një akti
administrativ tek organi kompetent administrativ.
34. Ky Kolegj çmon të theksojë se e drejta për t’u ankuar ndaj aktit, veprimit apo
mosveprimit të një organi administrativ, përbën një nga elementet e procesit të rregullt ligjor,
e sanksionuar dhe garantuar nga Kushtetuta e vendit tonë, si dhe nga Konventa Europiane për
të Drejtat e Njeriut. Si e tillë kjo e drejtë ka karakter pozitiv që nënkupton detyrimin e
administratës shtetërore të krijojë të gjitha mundësitë dhe kushtet për ushtrimin e plotë të saj
nga ana e subjekteve të interesuara.
35. Organet doganore nuk mund të justifikojnë veprimet e tyre me faktin e
mosmarrjes dijeni për një ankim ndaj akteve të tyre, apo marrjes dijeni në një datë të
mëvonshme, kur rezulton se një ankim i tillë është paraqitur konform parashikimeve ligjore e
nënligjore në fuqi.
36. Është detyrim i këtyre organeve që në përputhje me parimin e ligjshmërisë, të
ushtrojnë detyrat e tyre në funksion të interesit më të lartë të individëve, të cilëve ligji
themelor i shtetit, Kushtetuta, si dhe legjislacioni i zbatueshëm u njeh dhe garanton të drejtat
themelore, siç është dhe e drejta për ankim ndaj aktit, veprimeve apo mosveprimeve të
organeve shtetërore.
37. Në referim të nenit 9 të K.Pr.Administrative, “Organet e administratës publike e
zhvillojnë veprimtarinë e tyre në përputhje me Kushtetutën e Republikës së Shqipërisë,
Marrëveshjet Ndërkombëtare në të cilat Republika e Shqipërisë aderon, ligjet e Republikës
së Shqipërisë, brenda kufijve të kompetencave që iu janë dhënë atyre dhe konform qëllimit
për të cilin janë dhënë këto kompetenca”.
38. Ky parashikim përbën parimin e ligjshmërisë së administratës publike, parim ky
sipas të cilit, organet shtetërore në nxjerrjen e akteve individuale janë të detyruara t’i
përmbahen me rigorozitet qëllimit të ligjit.
454
39. Sipas këtij parimi, interesi primar i administratës publike është respektimi në çdo
rast i të drejtave individuale dhe mbrojtja ne mënyrë sa më tërësore e interesave legjitime të
privatëve përkundrejt edhe formave më të rralla të abuzimit administrativ.
40. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se e drejta e aksesit në gjykatë nuk
mund t’i cenohet paditësit për shkaqe që rrjedhin nga mangësitë apo gabimet në veprimtarinë
e organeve tatimore
Sa më sipër është dhe qëndrimi i Kolegjeve te Bashkuara të Gjykatës së Lartë në
vendimin nr.3, datë 10.10.2008, ku shprehimisht thuhet:
“c. ..nëse gjykata konstaton se ankimi administrativ, ndryshe nga ç’pretendon organi
administrativ, është ushtruar në afat dhe ka qenë i shoqëruar nga dokumentet e nevojshme
sipas kërkesave të ligjit, nuk mund të refuzojë shqyrtimin e çështjes me arsyetimin se çështja
nuk është shqyrtuar në themel nga organi administrativ.
d) Gjykata e nxjerr çështjen jashtë juridiksionit gjyqësor vetëm kur paditësi, për faj të
tij, nuk e ka paraqitur ankimin administrativ në afat ose nuk ka kompletuar dokumentet
shoqëruese sipas ligjit (megjithëse organi administrativ e ka vënë në dijeni për të metat e
ankimimit). Nëse gjykatës i rezulton se jo për faj të paditësit (ankuesit) çështja nuk është
shqyrtuar në themel nga organi administrativ, atëherë në zbatim të nenit 42 të Kushtetutës,
nenit 6 të Konventës Europiane të së Drejtave të Njeriut, që garantojnë një proces të rregullt
ligjor, është e detyruar të shqyrtojë çështjen në themel, duke qenë ajo që ka juridiksionin për
shqyrtimin e çështjes”.
41. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pavarësisht se arrin në konkluzionin që ankimi
administrativ ndaj akteve objekt gjykimi është ushtruar nga pala paditëse, brenda afatit ligjor,
gjen të bazuar në ligj pretendimin e ngritur në ankim nga ana e paditur se çështja është jashtë
juridiksionit gjyqësor për arsye se pala paditëse nuk ka përmbushur kushtin tjetër thelbësor të
parashikuar nga neni 289/3 të K.Doganor.
42. Rezulton se pala paditëse ka paguar për llogari të organit doganor më datën
18.05.2012 (pra brenda afatit ligjor për të ushtruar ankimin administrativ) shumën prej
1,461.014 lekë që i korrespondon detyrimit doganor (mandat pagesë i “Alpha Bank”, fq.41 e
dosjes gjyqësore).
43. Nga shqyrtimi i akteve të administruara në dosjen gjyqësore nuk rezulton që pala
paditëse të ketë paguar të plotë shumën prej 40% të gjobës të vendosur si detyrim nga organi
doganor. Në këto kushte, pala paditëse nuk ka plotësuar njërin prej kushteve për
vlefshmërinë e ankimit administrativ (parapagimin), detyrim ky i nenit 289/3 të K.Doganor.
Kjo dispozitë parashikon qartë se: “3. Për të paraqitur ankesën, apeluesi duhet të
paguajë shumën e përgjithshme të detyrimeve doganore që duhen paguar, si rrjedhim i
verifikimit të bërë, dhe të depozitojë, paraprakisht, në llogarinë bankare të Drejtorisë së
Përgjithshme të Doganave një shumë të barabartë me 40 për qind të shumës së përgjithshme
të gjobës së zbatuar nga autoritetet doganore. Shuma që i korrespondon 40 për qind, në
asnjë rast, nuk mund të jetë më e madhe se shuma e përgjithshme e detyrimeve doganore që
duhen paguar për mallrat që janë objekt i shkeljes”.
44. Në referim dhe analizë të sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se
mosmarrëveshja objekt shqyrtimi gjyqësor nuk mund t’i nënshtrohet këtij juridiksioni
(gjyqësor), përsa kohë vlerësohet se nuk janë plotësuar kushtet për t’u konsideruar i ezauruar
ankimi administrativ dhe, në bazë të nenit 36 dhe 59 të K.Pr.Civile, mosmarrëveshja objekt
gjykimi është jashtë juridiksionit gjyqësor.
455
45. Për analogji, sa më sipër është dhe qëndrimi i Kolegjeve te Bashkuara të Gjykatës
së Lartë në vendimin nr.3, datë 10.10.2008, ku shprehimisht thuhet: “Nëse gjykatës i rezulton
se ankimi administrativ është paraqitur jashtë afatit dhe/ose mungojnë dokumentet
shoqëruese sipas nenit 55 të Ligjit, dhe ky është shkaku i mos shqyrtimit në themel të ankimit
nga organi administrativ, gjykata vendos konform neneve 36 dhe 59 të K.Pr.Civile nxjerrjen
e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor”.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 60 dhe 485 të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë nr.s’ka, datë 22.04.2013
dhe nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor.
Tiranë, më 29.10.2013
456
Nr.00-2013-2622 i Vendimit (602)
VENDIM
Arjana Fullani Kryesues

Medi Bici Anëtar
Në datën 29.10.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile me nr.11118-

00203-00-2009 akti që ju përket palëve :
PADITËS: BASHKIA KORÇË.

TE PADITUR: SHOQËRIA “GJATA” SH.P.K.
OBJEKTI:
Shpërblim dëmi të shkaktuar nga mospagimi i detyrimit
për lejen e për legalizimin e shtesë kati nr.76/1, datë 21.06.2005
të dhënë nga K.R.R.T pranë Bashkisë Korçë, ne masën 1.817.414 leke.
Baza Ligjore: Neni 32 i K.Pr.Civile
dhe 608 e vijues i K.Civil.

vendosur:
Rrëzimin e kërkesë padisë me palën paditëse Bashkia Korçë; të paditur
Shoqëria “Gjata”sh.p.k, me objekt “Shpërblim demi të shkaktuar nga
mospagim i detyrimit për lejen e për legalizimin e shtesë kati, nr.76/1, datë
21.06.2005.

Lënien ne fuqi te vendimit nr.1789, datë 02.07.2008 të Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Korçë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë, ka ushtruar rekurs pala paditëse

Bashkia Korçe, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.1789, datë 02.07.2008 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor si dhe vendimin nr.353 datë 11.12.2008 te gjykatës së apelit, duke
- Gjate kontrollit të ushtruar nga Kontrolli i Lartë i Shtetit në raportin përfundimtar që
ata paraqitën nr.141/5 prot, datë 09.10.2007, rezultoi se subjekti “Gjata” shp.k ka
detyrim të pashlyer në masën 1.817.415 lekë, duke i shkaktuar Bashkisë Korçë një
dëm ekonomik.
- Ne nenin 2 pika 8 të ligjit nr.9209, datë 23.03.2004 “Për legalizimet e shtetasve në
ndërtime” çdo subjekt që aplikon për legalizimin e shtesave ne ndërtime është i
detyruar të paguajë 20 perqind te vlerës se investimit te sipërfaqes tej lejes së miratuar
457
për banesa, pra duke qenë se këtë detyrim i lind nga ligji dhe subjekti ka pranuar
vendimin e K.R.R.T. për legalizimin e ndërtimit, i padituri ka vepruar me faj duke
mos paguar detyrimin që ja kërkon ligji.
- I padituri ngre pretendimin nga se i ka bërë kërkesë K.R.R.T. te Bashkisë Korçë për
të miratuar leje ndërtim për një kate shtesë, në baze të ligjit nr.8405, date 17.09.1998
“Për urbanistikën” por njëkohësisht të gjitha veprimet që ka kryer K.R.R.T. e
Bashkisë Korçë për legalizimin e katit shtesë ne bazë të ligjit nr.9029 datë 23.03.2004
i ka pranuar në heshtje, si dhe gjatë këtij gjykimi nuk ka kërkuar pavlefshmërinë e
vendimeve te dhëna.
Ka ushtruar kundër-rekurs pala e paditur Shoqëria “Gjata” sh.p.k, e cila kërkon

mospranimi e rekursit te paraqitur nga pala paditëse Bashkia Korçë,duke parashtruar këto
shkaqe:
- Bashkia Korçë nuk ka bazë ligjore dhe argument pasi i padituri “Gjata” sh.p.k ka
aplikuar për dhënie leje për shtesë kati ne bazë te ligjit nr.8405, date 17.09.1998 “Për
urbanistikën” dhe jo për legalizim shtesë kati ne bazë te ligjit nr.9029, date
23.03.2004 të cilit i referohet Bashkia Korçë ne kërkimin e saj.
- Pra vërehet se është me faj Bashkia Korçë ne shkaktimin e këtij dëmi te pretenduar
prej saj, pasi ajo ka dhënë një leje ndërtimi jo të kërkuar nga i padituri.
- Pra ne këtë rast vetë paditësi Bashkia Korçë ka vepruar me faj qe ne dhënien e lejes
se ndërtimit jo sipas lejes së kërkuar nga i padituri, qe ne dhënien e lejes së
shfrytëzimit të objektit e cila jepet pas përmbushjes së të gjitha detyrimeve nga
subjekti që kërkon lejen e ndërtimit, etj.
KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SE LARTË

Pasi dëgjoi relacionin përkatës të gjyqtarit Andi Çeliku; përfaqësuesin e palës
paditëse, z. Kiço Koço, i cili kërkoi ndryshimin e të dy vendimeve të gjykatave dhe pranimin
e kërkesë padisë; dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se pala paditëse Bashkia
Korçë (Këshilli i Rregullimit të Territorit) me vendimin nr.76/1, date 21.06.2005, ndër të
tjera ka miratuar legalizimin e ndërtimit të Bardhyl, Vilson e Arben Gjata (bashkëortakë të
palës së paditur Shoqërisë “Gjata” shpk) e konkretisht zmadhim volumi 1 kat bodrumi në
seksionin 1 dhe 2 të banesës kolektive 6 katëshe të ndërtuar prej tyre. Mbi këtë bazë, pala e
paditur Shoqëria “Gjata” shpk është pajisur me Leje Ndërtimi “Legalizim” për shtesën
bodrum në banesën kolektive, 6 kate, Lagja e Re e Sportit.
Nga ana e saj, Shoqëria “Gjata” shpk, megjithëse ka përfituar legalizimin (leje
ndërtimi) e shtesës së bodrumit që ka rezultuar pas përfundimit të banesës 6 kat, ka refuzuar
të paguajë detyrimin prej 1.817.414 lekë që sipas paditësit Bashkia Korçë buronte nga
zbatimi i ligjit nr.9029, datë 23.03.2004 “Për legalizimet e shtesave në ndërtime”. Në të tilla
kushte Bashkia Korçë ka kërkuar në gjykatë shpërblimin e dëmit të shkaktuar nga mospagimi
i detyrimit, ndërsa Shoqëria “Gjata” shpk ka prapësuar, me pretendimin se ajo nuk ka kërkuar
leje ndërtimi për legalizimin e bodrumeve por leje ndërtimi për shtesë kati, bodrum, në bazë
të ligjit 8405, datë 17.09.1998 “Për Urbanistikën”, kështu që sipas saj nuk mund të detyrohet
të paguajë 20% të vlerës se investimit të shtesës bodrum.
vendosur:
458
Rrëzimin e kërkesë padisë me palën paditëse Bashkia Korçë, të paditur Shoqëria
“Gjata” sh.p.k, me objekt “Shpërblim dëmi të shkaktuar nga mospagim i detyrimit për lejen e
për legalizimin e shtesë kati nr.76/1, datë 21.06.2005
Lënien në fuqi te vendimit nr.1789,datë 02.07.2008 te Gjykatës se Rrethit Gjyqësor
Korçë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Korçe, ka ushtruar rekurs pala paditëse
Bashkia Korçë, e cila kërkon ndryshimin e vendimit nr.1789, datë 02.07.2008 te Gjykatës se
Rrethit Gjyqësor si dhe vendimin nr.353 datë 11.12.2008 te gjykatës se apelit, për shkaqet e
parashtruara në pjesën hyrëse të vendimit.
Kolegji Civil i Gjykatë së Lartë vlerëson se të dyja vendimet e gjykatave të faktit janë
marrë në mosrespektim e zbatim të gabuar të ligjit e si të tilla ato janë të cenueshme.
Siç pretendohet nga vetë pala e paditur Shoqëria “Gjata” sh.p.k, ajo ka përfunduar së
ndërtuari në vitin 2005 një objekt (banesë kolektive 6 kate) me leje ndërtimi, por duke dalë
jashtë kondicioneve të lejes së ndërtimit, ka shtuar edhe sipërfaqe bodrumi (të paparashikuara
në projektin e miratuar). Pretendimi i të paditurit (i pranuar edhe nga gjykatat e faktit) se ai
nuk ka kërkuar leje ndërtimi për legalizim por leje ndërtimi për shtesë kati (bodrum), është sa
i pabazuar, aq edhe alogjik.
Pala e paditur nuk mund të kërkonte leje ndërtimi për shtesë kati (bodrum) pas
përfundimit të punimeve, pasi një gjë e tillë ne legjislacionin tonë nuk njihet e parashikohet.
E vetmja kërkesë që mund të bënte i padituri në lidhje me shtesën bodrum të ndërtuar pa leje
në objektin 6 kat të përfunduar, do të ishte ajo për leje legalizim të shtesës bodrum.
Nisur nga koha për të cilën është paraqitur kërkesa (faqe 22- 23 e dosjes gjyqësore),
dispozitat e zbatueshme në lidhje me detyrimin që i padituri do të kishte ndaj paditësit në rast
të legalizimit të shtesës, do të ishte neni 2, pika 8 e ligjit nr.9209, datë 23.03.2004 “Për
legalizimet e shtesave në ndërtime” sipas të cilit çdo subjekt që aplikon për legalizim shtesë
në ndërtim është i detyruar të paguajë 20% të vlerës së investimit të sipërfaqes tej lejes së
miratuar.
Gjykatat e faktit, duke ju referuar bazës ligjore të objektit të padisë, nenit 608 e vijues
të Kodit Civil, kanë pranuar ekzistencën e dy elementëve të parë të përgjegjësisë për
shkaktimin e dëmit, konkretisht ekzistencën e dëmit dhe paligjshmërinë e veprimit ose
mosveprimit.
Pra gjykatat e faktit pranojnë se paditësit i ka ardhur një dëm nga mospagimi i
detyrimit të palës së paditur dhe se kjo e fundit ka vepruar ne mënyrë të paligjshme duke mos
shlyer detyrimin për legalizimin e shtesës bodrum. Nga ana tjetër mohohet ekzistenca e dy
elementëve të tjerë të përgjegjësive për shkaktimin e dëmit, ekzistenca e fajit dhe lidhjes
shkakësore midis veprimit ose mosveprimit dhe dëmit të ardhur. Në këtë pjesë arsyetimi i
gjykatave të faktit është jo vetëm i pabazuar ligjërisht por edhe alogjik, pasi konsideron me
faj paditësin Bashkia Korçë për “mos vjelje të plotë të detyrimeve financiare”, duke
“harruar” detyrimin ligjor të palës së paditur për të shlyer këto detyrime, si dhe konsideron
shkak determinat për ardhjen e pasojës (dëmit) përcaktimin e gabuar apo mosvjeljen e
detyrimeve financiare nga paditësi Bashkia Korçë.
Për të gjitha sa sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se pala e paditur, duke
mospaguar detyrimin që buronte nga neni 2, pika 8 e ligjit nr.9209, datë 23.03.2004 “Për
legalizimin e shtesave në ndërtim” në mënyrë të paligjshme dhe me faj i ka shkaktuar palës
paditëse një dëm të cilin detyrohet ta shpërblejë në atë masë që është përllogaritur dhe
kërkohet nga paditësi Bashkia Korçë.
Në të tilla kushte, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të ndryshojë të dy
vendimet e gjykatave të faktit dhe të pranojë padinë e paditësit Bashkia Korçë si të bazuar në
ligj.
459
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë dhe nenit dhe 485/d të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Korçë dhe vendimi nr.353, datë 11.12.2008 të Gjykatës së Apelit Korçë dhe pranimin e
padisë së paditësit Bashkia Korçë.
Detyrimin e palës së paditur, Shoqëria “Gjata” sh.p.k, të paguajë në favor të paditësit,
Bashkia Korçë, shumën prej 1.817.414 (një milion e tetëqind e shtatëmbëdhjetë mijë e
katërqind e katërmbëdhjetë lekë).
Tiranë, më 29.10.2013
460
Nr.00-2013-2307 i Vendimi (603)
VENDIM

Mirela Fana Anëtar
Medi Bici Anëtar
me datë 29.10.2013, mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen civile, që u përket palëve
KËRKUES: MENTOR META, në mungesë

PERSONA TË TRETË: KËSHILLI I RREGULLIMIT TË
TERRITORIT I BASHKISË SHKODËR,
në mungesë
SHEFIK META, në mungesë
REXHEP META, në mungesë
SHOQËRIA BKSH KONSTRUKSION,
përfaqësuar nga z. Behadir Kopliku, në mungesë
OBJEKTI:
Marrjen e masës së përkohshme të sigurimit të padisë,
duke pezulluar punimet që është duke kryer personi i tretë
Shoqëria BKSH Konstruksion shpk në zbatim të lejes së ndërtimit
nr.11, datë 21.12.2007 të Këshillit të Rregullimit të Territorit të Bashkisë Shkodër
të dhënë në favor të personave të tretë Shefik dhe Rexhep Meta.
Baza Ligjore: Nenet 202, 204 dhe 329 të K.Pr.Civile,
nenet 116 dhe 117 të K.Pr.Administrative,
ligji nr.8405, datë 17.09.1998 “Për Urbanistikën”,
VKM nr.722, datë 19.11.1998 “Për Rregulloren e Urbanistikës”
dhe ligji nr.7850, datë 29.07.1994 “Kodi Civil i Republikës së Shqipërisë”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.26, datë 18.08.2008 ka

vendosur:
Pranimin e pjesshëm të kërkesës.
Marrjen e masës së përkohshme të sigurimit të padisë, duke pezulluar punimet
që janë duke u kryer nga personi i tretë, Shoqëria BKSH Konstruksion shpk,
në zbatim të lejes së ndërtimit nr.11, datë 21.12.2007 të Këshillit të
Rregullimit të Territorit në Bashkinë Shkodër, të dhënë në favor të personave
të tretë, Shefik dhe Rexhep Meta për një afat 20 ditor, duke filluar nga dita e
nesërme.
461
Kjo masë sigurimi mbi objektin e padisë, e humbet fuqinë juridike në rast se
brenda 15 ditëve, duke filluar nga dita e nesërme, shtetasi Mentor Meta nuk
ngre kërkesëpadinë e themelit, nëpërmjet të cilës të kundërshtohet akti
administrativ, leja e ndërtimit nr.11, datë 21.12.2007 e Këshillit të Rregullimit
të Territorit në Bashkinë Shkodër.
Masa e sigurimit në fjalë mbi objektin e padisë, nuk fiton fuqi ekzekutive në
rast se nga ana e kërkuesit Mentor Meta, nuk depozitohet në ndonjë
institucion bankar shuma prej 500.000 lekë si garanci pasurore për dëmin që
mund t’i shkaktohet shtetasve Rexhep dhe Shefik Meta nga zbatimi i kësaj
mase.

Gjyqësor Shkodër, përsa i përket pikës së tretë, të katërt, të pestë të
dispozitivit të këtij vendimi.
Ndryshimin e vendimit për pikën e dytë të tij në këtë mënyrë:
Marrjen e masës së përkohshme të sigurimit të padisë, duke pezulluar punimet
që është duke kryer personi i tretë Shoqëria BKSH Konstruksion shpk në
zbatim të lejes së ndërtimit nr.11, datë 21.12.2007 të KRRT-së të Bashkisë
Shkodër, deri në përfundimin e gjykimit në shkallë të parë.
Kundër vendimit nr.41, datë 05.11.2008 të Gjykatës së Apelit Shkodër ka paraqitur

rekurs kërkuesi Mentor Meta, i cili kërkon: Ndryshimin e vendimit nr.41, datë 05.11.2008 të
Gjykatës së Apelit Shkodër, përsa iu përket pikës 1 dhe 2 të tij.
Shkaqet që paraqet në rekurs kërkuesi Mentor Meta, janë:

- Dhënia e vendimit në gjykatën e apelit është bërë duke mos qenë unë i pranishëm dhe
ai është bazuar në një akt ekspertimi për të cilin nuk jam vënë në dijeni të përmbajtjes
së tij.
- Vendimi është dhënë në një kohë kur godina 5 kate+bodrum ka qenë e përfunduar,
ndonëse unë si palë, kam bërë kërkesë që në gusht dhe vendimi është shpallur në
nëntor.
- Unë kam kërkuar sigurimin e padisë derisa vendimi të marrë formë të prerë dhe
gjykata e apelit është shprehur derisa të përfundojë gjykimi në shkallë të parë.
Kundër rekursit të paraqitur nga kërkuesi Mentor Meta kanë paraqitur kundër-rekurs
personat e tretë Shefik dhe Rexhep Meta, të cilët kërkojnë: Mospranimin e rekursit të
paraqitur nga kërkuesi Mentor Meta, pasi ai nuk është i bazuar në kërkesat e nenit 472 të
K.Pr.Civile.
Shkaqet që parashtrojnë në kundër-rekurs personat e tretë Shefik dhe Rexhep Meta

janë:
- Në rekurs dhe në rekursin e paraqitur nga kërkuesi Mentor Meta nuk citohet se cila
normë proçedurale nuk është zbatuar në gjykim, por mjaftohet me shprehjen se është
cenuar e drejta e një proçesi të rregullt ligjor.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Medi Bici; e bisedoi në tërësi çështjen; në mungesë të
palëve; në përfundim;
462
VËREN
00781-00-2009 regj. them, që u përket palëve ndërgjyqëse kërkues Mentor Meta dhe persona
të tretë Këshilli i Rregullimit të Territorit në Bashkinë Shkodër, Shefik Meta, Rexhep Meta e
Shoqëria BKSH Konstruksion shpk; me objekt marrjen e masës së përkohshme të sigurimit
të padisë, duke pezulluar punimet që është duke kryer personi i tretë, Shoqëria BKSH
Konstruksion shpk, në zbatim të lejes së ndërtimit nr.11, datë 21.12.2007 të Këshillit të
Rregullimit të Territorit në Bashkinë Shkodër të dhënë në favor të personave të tretë Shefik
dhe Rexhep Meta.
2. Vendimi nr.41, datë 05.11.2008 i Gjykatës së Apelit Shkodër është rrjedhojë i
zbatimit të drejtë të ligjit proçedural dhe material civil, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në
fuqi nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë.
3. Kërkuesi Mentor Meta, është bashkëpronar i një godine banimi 3 katëshe, të
ndërtuar me leje të rregullt ndërtimi në vitin 1998 dhe e regjistruar në Zyrën e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Shkodër.
4. Personat e tretë Shefik dhe Rexhep Meta, mbi bazën e lejes së ndërtimit nr.11, datë
21.12.2007 të KRRT-së së Bashkisë Shkodër kanë filluar ndërtimin e një godine me 5
kate+bodrum, e cila po ndërtohet nga Shoqëria BKSH Konstruksion shpk në zbatim të
kontratës së sipërmarrjes të lidhur më parë ndërmjet tyre.
5. Me datë 04.06.2008 kërkuesit Halit Meta, Mentor Meta dhe Hajrie Meta kanë
kërkuar marrjen e masës së sigurimit para ngritjes së padisë, kërkesë e cila është rrëzuar nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.23, datë 20.06.2008 për shkak se
kërkuesit nuk kanë paguar garancinë pasurore, vendim i cili ka marrë formë të prerë pa u
ankimuar nga palët në proçes.
II. Vendimet e gjykatave dhe arsyetimi i tyre:
6. Me datë 18.07.2008 kërkuesi Mentor Meta, pasi ka paguar garancinë pasurore prej
500.000 lekësh, i është drejtuar përsëri me kërkesë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, e
cila me vendimin nr.26, datë 18.08.2008 ka vendosur:
7. Pranimin e pjesshëm të kërkesës.
Marrjen e masës së përkohshme të sigurimit të padisë, duke pezulluar punimet që janë
duke u kryer nga personi i tretë, Shoqëria BKSH Konstruksion shpk, në zbatim të lejes së
ndërtimit nr.11, datë 21.12.2007 të Këshillit të Rregullimit të Territorit në Bashkinë Shkodër,
të dhënë në favor të personave të tretë, Shefik dhe Rexhep Meta, për një afat 20 ditor duke
filluar nga dita e nesërme.
Kjo masë sigurimi mbi objektin e padisë e humbet fuqinë juridike në rast se brenda
15 ditëve, duke filluar nga dita e nesërme, shtetasi Mentor Meta nuk ngre kërkesëpadinë e
themelit, nëpërmjet të cilës të kundërshtohet akti administrativ, leja e ndërtimit nr.11, datë
21.12.2007 e Këshillit të Rregullimit të Territorit në Bashkinë Shkodër.
Masa e sigurimit në fjalë mbi objektin e padisë nuk fiton fuqi ekzekutive në rast se
nga ana e kërkuesit Mentor Meta nuk depozitohet në ndonjë institucion bankar shuma prej
500.000 lekë, si garanci pasurore për dëmin që mund t’iu shkaktohet shtetasve Rexhep dhe
Shefik Meta nga zbatimi i kësaj mase.
8. Gjykata e shkallës së parë, ndërmjet të tjerave arsyeton:
.....Gjykata vlerëson se nga ana e saj duhet marrë masa e përkohshme e pezullimit të
punimeve që është duke kryer personi i tretë, Shoqëria BKSH Konstruksion shpk, në zbatim
të lejes së ndërtimit nr.11, datë 21.12.2007 të KRRT-së në Bashkinë Shkodër, të dhënë në
favor të personave të tretë Shefik dhe Rexhep Meta për një afat 20 ditor, duke filluar nga dita
e nesërme.
463
Meqenëse kërkuesi Mentor Meta paraqiti prova shkresore që një interes i ligjshëm i
tij rrezikon të dëmtohet në mënyrë thelbësore dhe të pariparueshme me shpenzime shumë të
mëdha (ose të pariparueshme) nga punimet që po kryhen në zbatim të lejes së ndërtimit
nr.11, datë 21.12.2007 të KRRT-së në Bashkinë Shkodër, si dhe meqenëse ekziston një
dyshim i arsyeshëm i mbështetur në prova (në konkluzionin e ekspertit të lartpërmendur), del
se kjo leje ndërtimi është e paligjshme, gjykata vlerëson se kërkesa në gjykim duhet pranuar,
duke u marrë masa e pezullimit të punimeve.....
9. Me ankimin e kërkuesit Mentor Meta dhe personave të tretë, Shoqëria BKSH
Konstruksion shpk, Shefik e Rexhep Meta, çështja i ka kaluar për shqyrtim Gjykatës së
Apelit Shkodër, e cila me vendimin nr.41, datë 05.11.2008 ka vendosur:
10. Lënien në fuqi të vendimit nr.26, datë 18.08.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër, përsa i përket pikës së tretë, të katërt, të pestë të dispozitivit të këtij vendimi.
Ndryshimin e vendimit për pikën e dytë të tij në këtë mënyrë:
Marrjen e masës së përkohshme të sigurimit të padisë, duke pezulluar punimet që
është duke kryer personi i tretë, Shoqëria BKSH Konstruksion shpk, në zbatim të lejes së
ndërtimit nr.11, datë 21.12.2007 të KRRT-së të Bashkisë Shkodër, deri në përfundimin e
gjykimit në shkallë të parë.
11. Gjykata e apelit, ndërmjet të tjerave, arsyeton:
...Gjykata e apelit çmon se ky vendim duhet të ndryshohet përsa i përket kohëzgjatjes
së kësaj mase, e cila duhet të vazhdojë deri në përfundim të gjykimit në shkallë të parë.
Rezulton që kërkuesi ka plotësuar kushtin e përcaktuar në nenin 204/2 të K.Pr.Civile,
pasi sigurimi i padisë është kërkuar para ngritjes së padisë dhe më pas padia për
kundërshtimin e aktit administrativ, lejes së ndërtimit nr.11, datë 21.12.2007 të KRRT-së në
Bashkinë Shkodër, është ngritur brenda afatit 15 ditor të përcaktuar në vendimin e gjykatës.
12. Në nenin 202 të K.Pr.Civile është përcaktuar se:
Me kërkesën e paditësit, gjykata lejon marrjen e masave për sigurimin e padisë, kur
ka arsye të dyshohet se ekzekutimi i vendimit për të drejtat e paditësit do të bëhet i pamundur
ose i vështirë.
Sigurimi i padisë lejohet kur:
a) padia mbështetet në prova me shkresë,
b) paditësi jep garanci, në masën dhe llojin e caktuar nga gjykata, për dëmin që
mund t’i shkaktohet të paditurit nga sigurimi i padisë.
Garancia mund të kërkohet edhe në rastin e parashikuar nga shkronja a e këtij neni.
13. Në nenin 204 të K.Pr.Civile është parashikuar se:
Sigurimi i padisë mund të kërkohet edhe përpara ngritjes së padisë në gjykatën e
vendit ku ka banimin paditësi, ose ku ndodhet pasuria me të cilën do të sigurohet padia.
Në këtë rast gjykata cakton një afat jo më shumë se pesëmbëdhjetë ditë, brenda të cilit
duhet të paraqitet padia në gjykatë.
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se rekursi i paraqitur nga kërkuesi
Mentor Meta nuk përmban shkaqe nga ato që parashikohen në nenin 472 të K.Pr.Civile,
prandaj nuk ka vend që vendimi i gjykatës së apelit të cenohet.
15. Gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit kanë arritur në përfundimin se
duhet pranuar kërkesa e kërkuesit Mentor Meta për caktimin e masës së sigurimit përpara se
ky i fundit të paraqiste në gjykatë padinë e themelit.
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se përfundimet që kanë arritur gjykata e
shkallës së parë dhe ajo e apelit në lidhje me caktimin e masës së sigurimit janë të bazuara në
ligj, sepse në rastin në gjykim plotësohet njëra prej kërkesave të nenit 202/2 të K.Pr.Civile,
464
pasi kërkuesi ka dhënë garanci bankare në shumën e caktuar nga gjykata dhe për rrjedhojë,
me të drejtë gjykata e shkallës së parë ka vlerësuar se duhet të vendoset masa e sigurimit
përpara se kërkuesi Mentor Meta të paraqiste kërkesëpadinë në gjykatën e shkallës së parë.
17. Gjykata e shkallës së parë ka vlerësuar se afati i masës së sigurimit duhet të jetë
20 ditë, ndërsa gjykata e apelit ka vlerësuar se masa e sigurimit duhet të qëndrojë në fuqi deri
sa të përfundojë gjykimi i çështjes në shkallë të parë.
18. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se lloji i masës së sigurimit dhe koha e
qëndrimit të saj në fuqi janë prerogativa të gjykatave më të ulëta, të cilat në rastin e caktimit
të masave të sigurimit sipas nenit 206/b të K.Pr.Civile duhet të zgjedhin masën e duhur,
sidomos në ato raste kur masa e sigurimit ka lidhje me zbatimin e akteve administrative, siç
është leja e ndërtimit në rastin konkret, duke mbajtur gjithmonë parasysh udhëzimet e
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë në Vendimin Unifikues nr.10/2004.
19. Me caktimin e masës së sigurimit me afat 20 ditor gjykata e shkallës së parë i ka
dhënë mundësi kërkuesit Mentor Meta që të paraqesë në gjykatë padinë e themelit, pasi ai
bashkë me shtetasit Halit e Hajrie Meta, të cilët nuk janë palë në këtë proçes, kanë paraqitur
në gjykatë me datë 04.06.2008 një kërkesë tjetër për sigurim padie, e cila është rrëzuar nga
gjykata e shkallës së parë për shkak se kërkuesit nuk kanë depozituar në bankë garancinë
pasurore. Në vend që të ngrinte padinë e themelit, kërkuesi Mentor Meta ka paraqitur përsëri
në gjykatë me datë 18.07.2008 një kërkesë tjetër për sigurim padie, në një kohë që kishte në
dispozicion gjithë kohën e mjaftueshme për të paraqitur në gjykatë kërkesëpadinë për
gjykimin e çështjes në themel.
20. Pretendimet që ngrihen në rekurs nga kërkuesi Mentor Meta nuk gjejnë asnjë
mbështetje ligjore, pasi njoftimi i palëve në gjykatën e apelit bëhet me shpallje, në bazë të
nenit 460/3 të K.Pr.Civile dhe jo me njoftim nominal siç pretendon kërkuesi. Gjithashtu nga
proçesverbali gjyqësor i datës 24.10.2008 provohet se kërkuesi Mentor Meta ka qenë prezent
në gjykimin në apel në këtë seancë gjyqësore, duke marrë dijeni për seancën gjyqësore
pasardhëse të datës 05.11.2008, në të cilën ai ka munguar për shkaqe jo të përligjura.
21. Pretendimi i kërkuesit se godina ka qenë e përfunduar në kohën kur është shpallur
vendimi në gjykatën e apelit nuk përbën shkak për të cenuar vendimin e saj, pasi shkalla e
parë ka vendosur masën e sigurimit me afat 20 ditor dhe pas përfundimit të afatit masa
provizore ka rënë, prandaj në padinë e themelit ku paraqiten të gjitha provat dhe zhvillohet
debati gjyqësor, kërkuesi i kishte të gjitha mundësitë që të kërkonte rivendosjen në fuqi të
masës së sigurimit. Duhet theksuar se neni 209 i K.Pr.Civile nuk përcakton ndonjë rregull të
veçantë për afatin e gjykimit të masave provizore në gjykatën e apelit, por në të tilla raste,
gjykimi duhet të përfundojë në një kohë sa më të shkurtër.
22. Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin
se rekursi i paraqitur nga kërkuesi Mentor Meta nuk përmban asnjërin prej shkaqeve që
parashikohen në nenin 472 të K.Pr.Civile, prandaj si i tillë ai nuk duhet të pranohet dhe për
rrjedhojë vendimi i gjykatës së apelit duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 485/a të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 29.10.2013
465
Nr.00-2013-2276 i Vendimit (604)
VENDIM
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga :

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS: AGIM SELIM KOKONOZI në mungesë

E PADITUR: SHOQËRIA TREGTARE “VEFA” SHPK, NË
ADMINISTRIM, në mungesë
OBJEKTI:
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të vendimit
nr. 30, datë 31.08.1999 (titull ekzekutiv) të Shoqërisë “Vefa” SHPK, në administrim,
përsa i përket shpalljes debitor në shumën 11.413.500 lekë të Agim Selim Kokonozi.
Baza Ligjore: Nenet 609/1, 6 dhe 14 të K.Pr.Civile.
Ligji nr.8471, datë 08.04.1999 “Për nxjerrjen e detyrimeve debitor
dhe rikthimin e vlerave pasurore në llogari të personave juridik[ jo bankarë
që kanë marrë hua nga publiku i gjerë”.

Pranimin e kërkesë padisë së paditësit Agim Selim Kokonozi. Konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të vendimit nr.30, datë 31.08.1999 (titull ekzekutiv)
të Administratorëve të Shoqërisë “Vefa” SHPK në administrim, që e ka
deklaruar “debitor” paditësin Agim Selim Kokonozi në shumën 11.413.500
lekë.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs Shoqëria “Vefa” SHPK në

administrim, me të cilin kërkohet prishja e vendimit të gjykatës së apelit dhe rrëzimi i padisë,
për këto shkaqe.
- Vendimi i gjykatës është në kundërshtim me ligjin; ai është rrjedhojë e një procesi
gjyqësor jo të rregullt.
- Gjykata e apelit nuk është shprehur lidhur me afatin e ngritjes së padisë. Padia është
ngritur tej afatit ligjor dhe vetëm për këtë shkak ajo nuk duhej të ishte pranuar.
- Paditësi është shpallur debitor në zbatim të nenit 3 të ligjit nr.8471/1999. Kontrata e
datës 04.12.1996 është e pavlefshme për sipërfaqen prej 1087 m2. Paditësi duhet të
kthejë shumën e marrë pa të drejtë për këtë sipërfaqe të cilën në fakt nuk ia ka shitur
Shoqërisë “Vefa” SHPK në vitin 1996.
466
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se me vendimin nr.620, datë 10.07.1996
të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, ish pronarit Selim Kokonozi i është
njohur e drejta e pronësisë mbi 12.815 m2 tokë të ndodhur në vendin e quajtur Gjerose. Nga
kjo sipërfaqe, ndër të tjera, u janë kthyer trashëgimtarëve të tij si truall i lirë 3000 m2.
2. Me kontratën nr.10377 rep. nr.1984, datë 04.12.1996, trashëgimtarët e ish pronarit
Selim Kokonozi, ndër ta edhe paditësi i këtij gjykimi Agim Kokonozi, i kanë shitur Vehbi
Alimuçës 3.200 m2, ndodhur në Tiranë, Rruga “Aleksandër Moisiu”, pranë Institutit të
Higjenës, me kufizimet përkatëse, nga të cilat 3.000 m2 truall i lirë dhe 200 m2 truall të zënë
nga godina të ndërtuara nga persona privatë, përkundrejt çmimit prej 224.000 USD.
3. Në zbatim të legjislacionit dalë “Për nxjerrjen e detyrimeve debitore dhe rikthimin
e vlerave pasurore në llogaritë e personave juridikë jobankarë që kanë marrë hua nga publiku
i gjerë”, administratorët e Shoqërisë “VEFA” në administrim, me vendimin nr.30, datë
31.08.1999 kanë shpallur “...debitor z. Agim Selim Kokonozi...për shumën 11.413.500 lekë”.
3.1. Mbi kërkesën e administratorëve të Shoqërisë “Vefa” SHPK në administrim,
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.1256, datë 20.11.2003, ka lëshuar urdhër
ekzekutimin, i cili është vënë në ekzekutim të detyrueshëm nga shërbimi përmbarimor
Tiranë.
3.2. Nga ana e shërbimit përmbarimor me shkresën nr.935, datë 09.02.2004 është
urdhëruar Inspektoriati i Qarkullimit Rrugor për vendosjen e bllokimit të automjetit Benz
Mercedez me targa TR 0606 B, në pronësi të debitorit Agim Kokonozi. Për shkak se nuk janë
gjetur pasuri të tjera në emër të debitorit, Zyra e Përmbarimit Tiranë në vitin 2005 ka
vendosur pushimin e ekzekutimit të detyrueshëm.
4. Me shkresën nr.33 prot., datë 04.02.2009, në përgjigje të kërkesës së paditësit të
këtij gjykimi, Agim Kokonozi, pala e paditur parashtron ecurinë e vendimit nr.30, datë
31.08.1999 të administratorëve të Shoqërisë “Vefa” SHPK në administrim.
5. Paditësi, Agim Kokonozi, me pretendimin se është vënë në dijeni të vendimit të
administratorëve të Shoqërisë “Vefa” SHPK pas 10 vjetëve dhe se nuk është debitor ndaj
palës së paditur, pasi nuk ka pasur asnjë marrëdhënie huaje me palën e paditur për të cilat bën
fjalë ligji nr.8471/1999, vendimi nr.30, datë 31.08.1999 është i pavlefshëm, me padinë e
datës 09.02.2009 ka kërkuar si në objektin e padisë pasqyruar në pjesën hyrëse të vendimit të
6. Nëpërmjet prapësimeve, pala e paditur ka parashtruar se me kontratën e shitjes datë
04.12.2006, ndonëse janë shënuar 3.200 m2 truall si objekt shitje dhe pagesa është bërë po
për këtë sipërfaqe, në fakti janë blerë 1.087 m2 më pak, mbasi kjo sipërfaqe i është shitur po
kësaj shoqërie me një kontratën e datës 12.02.1997 nga një person tjetër; pikërisht paditësi
është shpallur debitor për vlerën e sipërfaqes prej 1.087 m2, për të cilat ka marrë lekët pa
shitur ndonjë send.
7. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.34, datë 31.03.2009, ka pranuar padinë
duke konstatuar pavlefshmërinë e “...vendimit nr.30, datë 31.08.1999 (titull ekzekutiv) të
Administratorëve të Shoqërisë “Vefa” SHPK në administrim, që e ka deklaruar “debitor”
paditësin Agim Selim Kokonozi, në shumën 11.413.500 lekë”.
7.1. Në pranimin e padisë, pasi citon nenet 2, 5 dhe 8 e ligjit nr.8471/1999, gjykata
arsyeton: - “Paditësi nuk është dhe nuk mund të jetë “debitor” në vështrim të kërkesave të
ligjit...”; - “..., paditësi..., nuk ka asnjë detyrim të pashlyer kundrejt personave të
parashikuar në nenin 1 të ligjit, mbasi nuk ka pasur asnjë marrëdhënie huadhënie apo
467
huamarrje me Shoqërinë “Vefa”; - “..., nuk është person i lidhur në kuptim të nenit 4 të ligjit
nr.8227, datë 30.07.1997, mbasi nuk ka pasur asnjë kontratë huaje apo të ketë punuar e
drejtuar Shoqërinë “Vefa”; - “..., nuk është person fizik apo juridik që pas datës 23.01.1997
të ketë mbyllur kontratën e huadhënies (nuk ka pasur asnjë kontratë) dhe vlera financiare e
tërhequr nga ana e tij të jetë mbi 1 milion lekë”; - në këto rrethana, vendimi i
administratorëve të shoqërisë “...përsa i përket shpalljes “debitor”..., të paditësit..., duke
dalë në kundërshtim me ligjin, është absolutisht i pavlefshëm”; - përsa i përket pretendimit të
palës së paditur për “...pavlefshmërinë e plotë apo të pjesshme të kontratës së shitblerjes datë
04.12.1996...,” apo vendimit nr.620, datë 10.07.1996 të Komisionit të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave, gjykata ka çmuar se “Është në vullnetin e Shoqërisë “Vefa” në
administrim, të kërkojë sipas rregullave të përgjithshme të K.Pr.Civile, për pretendimet që
ka,...” të cilat “...,mund dhe duhet t’i trajtojë si një mosmarrëveshje thjesht civile”.
8. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs Shoqëria “Vefa” SHPK në
administrim, me të cilin kërkohet prishja e vendimit të gjykatës së apelit dhe rrëzimi i padisë,
Ligji i zbatueshëm
personave juridikë jobankarë që kanë marrë hua nga publiku i gjerë”, në të cilat është
parashikuar:
9.1. Neni 16 i K.Pr.Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët.
palës”.
9.2. Neni 2 i ligjit nr.8471, datë 08.04.1999: “Me "debitorë", sipas këtij ligji,
konsiderohen grupet e mëposhtme:
2.1 Të gjithë personat fizikë e juridikë, vendas e të huaj, të cilët kanë ende
detyrime të çfarëdo natyre të pashlyera kundrejt personave të parashikuar në
nenin 1 të këtij ligji, që, sipas Kodit Civil, në çastin e përmbushjes së detyrimit i
ka kaluar afati i përmbushjes së tyre dhe duhet t'i kthejnë ato pranë
administratorit, për t'u përdorur prej tij, për të përmbushur detyrimet e
shoqërive huamarrëse kundrejt kreditorëve të tyre.
2.2 Personat e lidhur, në kuptim të nenit 4 të ligjit nr.8227, datë 30.07.1997 "Për
disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.8215, datë 9.5.1997 "Për kontrollin
financiar të personave juridikë, jobankarë që kanë marre hua nga publiku i
gjerë"", për të gjitha llojet e pasurive të marra ose të përfituara në çfarëdolloj
forme nga subjektet e kontrollit.
2.3 Personat fizikë a juridikë që pas datës 23.01.1997 kanë mbyllur kontratat e
huadhënies dhe vlera financiare e tërhequr nga ana e tyre është mbi 1 milion
lekë (10 mijë dollarë amerikanë të konvertuar).
Të gjithë personat që i nënshtrohen detyrimit ligjor të deklarimit të pasurisë
sipas ligjit nr.7903, datë 08.03.1995, kthejnë çdo shumë të tërhequr pas datës
23.01.1997.
2.4 Si debitorë, në kuptim të këtij ligji, konsiderohen edhe personat e tjerë fizikë
a juridikë, vendas e të huaj, që rezultojnë si të tillë në bazë të dispozitave ligjore
në fuqi, por që nuk janë përfshirë në një nga grupet e mësipërme”.
468
9.3. Neni 3 i ligjit nr.8471, datë 08.04.1999: “Të gjitha ato veprime juridike të kryera
nga subjektet e kontrollit apo personat e lidhur me ta, me të tretë, që janë ose
shpallen të pavlefshme nga gjykata, në bazë të neneve 92 dhe 94 të Kodit Civil,
dhe në rast se si njëra palë apo tjetra kanë nxjerrë përfitime të pasurive prej
tyre, ato janë të detyruara të kthejnë pranë administratorit shumat apo sendet e
përfituara”.
9.4. Neni 8§2,§3 i ligjit nr.8471, datë 08.04.1999: “Në përputhje me nenet 609 dhe
610 të Kodit të Procedurës Civile, debitori, ndaj vendimit të administratorit dhe
veprimeve të përmbaruesit, ka të drejtë, që brenda 10 ditëve ndaj vendimit të
administratorit dhe brenda 5 ditëve ndaj veprimeve të përmbaruesit, të bëjë
ankim kundër tyre në gjykatën e apelit.
Gjykata e apelit i shqyrton ato brenda 5 ditëve nga data e paraqitjes së
kërkesës”.
10. Se rekursi i paraqitur nga Shoqëria “Vefa” SHPK në administrim përmban shkaqe
ligjore që motivojnë cenimin e vendimit nr.34, datë 31.03.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
11. Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, pretendimeve të
parashtruara në këto akte, vendimit të gjykatës dhe shkaqeve të rekursit, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë, në interpretim të dispozitave ligjore të Kodit të Procedurës Civile dhe të
ligjit nr.8471, datë 08.04.1999 të zbatueshme për rastin konkret, e gjen të pabazuar në ligj
arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Apelit Tiranë.
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë për zgjidhjen e çështjes konkrete referon në
rregullimet e bëra në Titullin e Parë, Pjesa e Katërt të Kodit të Procedurës Civile, në ligjin
nr.8471, datë 08.04.1999 “Për nxjerrjen e detyrimeve debitore dhe rikthimin e vlerave
pasurore në llogaritë e personave juridikë jobankarë, që kanë marrë hua nga publiku i gjerë”
(ratio legis) dhe në parimet e së drejtës (ratio iuris).
12.1. Legjislacioni i sipërcituar ka për qëllim përcaktimin e detyrimeve të debitorëve
të ndryshëm, fizikë a juridikë, vendas e të huaj, kundrejt subjekteve të kontrollit që kanë
marrë hua nga publiku i gjerë dhe personave të lidhur me to për të shlyer sa më mirë
kreditorët e këtyre subjekteve.
12.2. Në këtë legjislacion, inter alia, për efekt të zbatimit të tij, jepet kuptimi i
personave “debitorë”, “grupet” e personave fizikë a juridikë, vendas e të huaj, që përfshihen
në këtë kategori, si dhe janë përcaktuar rregullat që duhet të respektohet nga administratorët e
shoqërive që kanë marrë hua nga publiku i gjerë për marrjen e vendimeve, për publikimin e
tyre, si dhe për rastet e mosmarrëveshjeve që lindin nga zbatimi i tij janë parashikuar mënyra
dhe afatet e goditjes së akteve të administratorëve në gjykatë.
13. Ky kolegj e gjen të pambështetur në ligj arsyetimin dhe konkluzionin e gjykatës
së apelit se paditësi nuk bën pjesë në kategorinë e personave debitorë sipas ligjit
nr.8471/1999.
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë sjell në vëmendje të gjykatës së apelit se, sipas
ligjit të sipërcituar, në kategorinë e personave që mund të shpallen debitorë nga
administratorët e shoqërive që kanë marrë hua nga publiku i gjerë nuk përfshihen vetëm
personat fizikë apo juridikë që kanë pasur me këto shoqëri marrëdhënie huaje dhe/ose kanë
qenë të lidhur me to me marrëdhënie punësimi, sikurse pranon kjo gjykatë.
14.1. Në vështrim të neneve 1, 2, 3 dhe 4 të ligjit nr.8471, datë 08.04.1999 “Për
juridikë jobankarë që kanë marrë hua nga publiku i gjerë” si debitorë ndaj këtyre shoqërive
mund të shpallen të gjithë personat fizikë e juridikë, vendas e të huaj, të cilët: (i) kanë ende
detyrime të çfarëdo natyre të pashlyer kundrejt personave të parashikuar në nenin 1 të këtij
469
ligji (neni 2.1.); (ii) personat e lidhur, në kuptim të nenit 4 të ligjit nr.8227, datë 30.07.1997
“Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr.8215, datë 09.05.1997 “Për kontrollin financiar të
personave juridikë, jo bankarë që kanë marrë hua nga publiku i gjerë” (neni 2.2.); (iii)
personat fizikë a juridikë që pas datës 23.01.1997 kanë mbyllur kontratën e huadhënies dhe
vlera financiare e tërhequr nga ana e tyre është mbi 1 milion lekë (10 mijë dollarë amerikanë
e konvertuar) (neni 2.3.); (iv) personat e tjerë fizikë a juridikë, vendas e të huaj, që rezultojnë
si të tillë në bazë të dispozitave ligjore në fuqi, por që nuk janë përfshirë në një nga grupet e
mësipërme (neni 2.4), si dhe (v) të gjithë ata persona fizikë a juridikë që midis tyre dhe
subjekteve të kontrollit (shoqërive) janë kryer veprime juridike, “...që janë ose shpallen të
pavlefshme nga gjykata, në bazë të neneve 92 dhe 94 të Kodit Civil,...” (neni 3)
14.2. Në këtë kuadër ligjor dhe në vështrim të nenit 3 të ligjit nr.8471/1997, në
kategorinë e personave fizikë a juridikë, vendas e të huaj, që mund të shpallen debitorë të
subjekteve të kontrollit përfshihen edhe ata persona që midis tyre dhe subjekteve të kontrollit
janë kryer veprime juridike absolutisht të pavlefshme, sikurse shprehet ligji “që janë të
pavlefshme”, apo relativisht të pavlefshme që shpallen si të tilla nga gjykata.
15. Përsa i përket togfjalëshit “që janë të pavlefshme”, të përdorur në nenin 3 të ligjit
nr.8471/1997, ky kolegj gjykon se ka të bëjë me pavlefshmërinë absolute të një veprimi
juridik dhe në këtë kuptim nuk mund të anashkalohet praktika gjyqësore e njësuar. [1]
15.1. Me vendimin njësues nr.5, datë 30.10.2012 Kolegjet e Bashkuara, në funksion
të njësimit të praktikës gjyqësore, inter alia, kanë arritur në përfundimin se pavlefshmëria
absolute e një veprimi juridik “...mund të merret parasysh nga gjykata edhe kryesisht, pa u
kërkuar nga pala e interesuar, madje edhe kundër vullnetit (dëshirës) të saj. Për të
konsideruar një veprim juridik absolutisht të pavlefshëm nuk është e nevojshme paraqitja e
një kërkese të posaçme, qoftë kjo padi apo kundërpadi, pasi kjo lloj pavlefshmërie
konstatohet pavarësisht nga paraqitja në gjykatë e kërkesës. Pavlefshmëria absolute mund të
parashtrohet nga çdo palë ndërgjyqëse që ka interes. Forma e parashtrimit mund të jetë edhe
prapësimi, kjo për faktin se veprimi juridik absolutisht i pavlefshëm nuk mund të bëhet i
vlefshëm me asnjë veprim të mëparshëm. Kërkimi për konstatimin e pavlefshmërisë absolute
të një veprimi juridik nuk mund të bëhet si kërkim i mëvetësuar; ai gjithnjë duhet të bëhet
gjatë gjykimit në themel të një çështje nga gjykata, ose të paktën si kërkim që shoqëron
zgjidhjen e pasojave të ardhura nga ekzekutimi i tij”.
15.2. Bazuar në këtë qëndrim nuk gjen mbështetje në ligj as arsyetimi i gjykatës së
apelit që, sipas saj, për zgjidhjen e pretendimeve të palës së paditur për pavlefshmërinë e
veprimit juridik, kontratës së shitjes datë 04.12.1996, duhet të iniciohet një gjykim tjetër.
16. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i gjykatës së
apelit duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet për rishqyrtim po asaj gjykate, me tjetër trup
gjykues.
përsërisë hetimin gjyqësor, nëpërmjet të cilit të verifikojë e të evidentojë me argumente: (i)
vlefshmërinë ose jo të vendimit nr.30, datë 31.08.1999 të administratorëve të Shoqërisë
“Vefa” SHPK në administrim; (ii) nëse kontrata e shitjes nr.10377 rep., nr.1984, datë
04.12.1996 përmban ose jo pavlefshmëri absolute, pjesërisht ose tërësisht; (iii) nëse rezulton
që kjo kontratë është pjesërisht absolutisht e pavlefshme të evidentohet pjesa e
pavlefshmërisë në masën e sendit që ka pasur për objekt shitje (në metra katrorë), si dhe vlera
monetare e kësaj pjese, sipas çmimit të kohës dhe rregullimeve ligjore të legjislacionit mbi
bazën e të cilit ka dalë vendimi i administratorëve të Shoqërisë “Vefa” SHPK në
administrim, objekt i këtij gjykimi.
1 ?
[ ] Vendimi nr.5, datë 30.10.2012 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
470
17.1. Për zgjidhjen e drejtë të këtyre problemeve, gjykata, konform neni 213 të Kodit
të Procedurës Civile në lidhje me nenin 11 të po këtij Kodi, duhet të përcaktojë me vendim
për secilën palë faktet që duhet të provohen prej tyre, provat që lejohen të paraqiten nga
secila palë veçmas, vlerën provuese të secilës prove, si dhe barrën e provës për secilën palë.
juridike dhe faktike të secilës pale ndërgjyqëse, pa paragjykuar zgjidhjen përfundimtare të
çështjes, gjykata, bazuar në nenin 224/a të Kodit të Procedurës Civile, për konstatimin dhe
sqarimin e fakteve, që kanë lidhje me mosmarrëveshjen në gjykim e për të cilat kërkohen
njohuri të posaçme nga fusha të tjera të shkencës, mund të urdhërojë kryerjen e një akt
ekspertimi.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.34, datë 31.03.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe dërgimin
Tiranë, më 31.10.2013
471
Nr.00-2013-2297 i Vendimit (605)
VENDIM


palëve:
PADITËS: FIQIRI ASLLAN REXHA, në mungesë

E PADITUR: SHOQËRIA TREGTARE “SILVA” SHPK
NË ADMINISTRIM, në mungesë
PERSON I TRETË: ZYRA E PËRMBARIMIT SHKODËR,
në mungesë
OBJEKTI:
Deklarim i pavlefshëm i titullit ekzekutiv nr.7, datë 22.07.1999,
kundërshtim i veprimeve përmbarimore d
uke pezulluar zbatimin e titullit ekzekutiv.
Baza Ligjore: Nenet 202, 329 e 609 të K.Pr.Civile.
Ligji nr.8471, datë 08.04.1999
“Për nxjerrjen e detyrimeve debitor dhe rikthimin e vlerave pasurore
në llogari të personave juridikë jo bankarë
që kanë marrë hua nga publiku i gjerë”.
Neni 116 i K.Pr.Administrative.

Deklarimin e pavlefshëm të titullit ekzekutiv nr.7, datë 22.07.1999 të
administratorëve të pavarur të Shoqërisë “Silva” SHPK dhe anullimin e
veprimeve përmbarimore për ekzekutimin e këtij titulli ekzekutiv.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs Shoqëria “Silva” SHPK në

administrim, me të cilin kërkohet prishja e vendimit të gjykatës së apelit dhe dërgimi i
çështjes për rishqyrtim në gjykatën kompetente, për këto shkaqe:
- Gjykata e Apelit Shkodër nuk ka marrë në shqyrtim nëse kjo mosmarrëveshje hyn në
juridiksionin dhe kompetencën e kësaj gjykate apo jo. Shqyrtimi i kësaj çështje bie
ndesh me nenet 42 dhe 43 të K.Pr.Civile. Kjo gjykatë ka shqyrtuar një çështje për të
cilën nuk është kompetente.
- Gjykata duhej të vendoste rrëzimin e padisë, pasi paditësi nuk legjitimohet në ngritjen
e padisë për faktin se kanë kaluar afatet ligjore të kundërshtimit të titullit ekzekutiv,
472
vendimit nr.7, datë 22.07.1999 të administratorëve të Shoqërisë “Silva” SHPK në
administrim.
Pala paditëse, Fiqiri Rexha, ka ushtruar kundër rekurs, me të cilin kërkon

mospranimin e rekursit, për këto shkaqe:
- Gjykata e apelit ka zbatuar drejt ligjin nr.8471/1999.
- Vendimi i gjykatës është proceduralisht i drejtë, sepse më jep mundësinë si palë që
nëpërmjet një padie të re të rivendos të drejtën time të shkelur nga veprimet e padrejta
dhe të kundërligjshme të palës së paditur.
- Nuk rezulton që gjatë gjykimit të mos jetë marrë ndonjë provë e kërkuar nga pala e
paditur.
- Pretendimet e ngritura në rekurs janë pretendime të pa ngritura më parë dhe si të tilla
kërkojmë që të mos merren parasysh sepse kanë rënë në dekadencë.

VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se midis paditësit Fiqiri Rexha dhe
Shoqërisë “Silva” SHPK është lidhur kontrata e huasë nr.3423, datë 08.01.1997, sipas së
cilës paditësi i këtij gjykimi i ka dhënë hua Shoqërisë “Silva” SHPK shumën prej 10.000
USD, me afat 6 mujor dhe me interes 6% në muaj.
2. Më datën 09.06.1997, sipas mandatit nr.1033, nga ana e paditësit Fiqiri Rexha janë
tërhequr nga shoqëria huamarrëse 1.090.000 lekë.
3. Me vendimin nr.7, datë 22.07.1999 të administratorëve të Shoqërisë “Silva” SHPK
në administrim, paditësi Fiqiri Rexha është shpallur debitor ndaj shoqërisë për shumën
1.090.000 lekë.
4. Mbi kërkesën e administratorëve të Shoqërisë “Silva” SHPK, Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.3561 Akti, datë 10.12.2008, ka lëshuar urdhrin e
ekzekutimit për titullin ekzekutiv, vendimin nr.7, datë 22.07.1999 të administratorëve të
Shoqërisë “Silva” SHPK në administrim.
5. Mbi bazën e këtij urdhër ekzekutimi është vënë në lëvizje Zyra e Përmbarimit
Shkodër, e cila ka filluar procedurat ligjore për ekzekutim të detyrueshëm të vendimit nr.7,
datë 22.07.1999 të administratorëve të Shoqërisë “Silva” SHPK në administrim.
6. Paditësit Fiqiri Rexha, me pretendimin se vendimi me të cilin është shpallur debitor
i Shoqërisë “Silva” SHPK në administrim është i kundërligjshëm, pasi vlera e lekëve të
tërhequr është nën atë të përcaktuar në nenin 2 të ligjit nr.8471/1999, me padi ka kërkuar:
“Deklarimin i pavlefshëm i titullit ekzekutiv nr.7 datë 22.07.1999. Kundërshtim i veprimeve
përmbarimore duke pezulluar zbatimin e titullit ekzekutiv”.
7. Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin nr.11, datë 11.03.2009, ka deklaruar të
pavlefshëm titullin ekzekutiv nr.7, datë 22.07.1999 të administratorëve të pavarur të
Shoqërisë “Silva” SHPK dhe ka anulluar veprimet përmbarimore për ekzekutimin e këtij
titulli ekzekutiv.
7.1. Në pranimin e padisë, gjykata, pasi citon nenin 2 të ligjit nr.8471/1999 dhe
analizon provat në tërësinë e tyre, arsyeton: - “...se duke u nisur nga kursi i këmbimit kursit
Fix i Bankës së Shqipërisë më datë 09.06.1997 ka qenë 1 USD = 180.08 lekë, rezulton se
paditësi të ketë tërhequr rreth 5500 USD”; - “...rezulton se...në momentin e tërheqjes së
shumës 1.090.000 lekë më datën 9 Qershor 1997 paditësi nuk ka kaluar asnjëherë shumën
“mbi 10 mijë dollarë amerikanë” të kërkuar nga dispozita e mësipërme”; - “...rezulton se
473
paditësi...nuk ka tërhequr asnjë këst nga parat e depozituara në këtë shoqëri”; - “...përsa më
sipër çmojmë se akti administrativ objekt gjykimi është absolutisht i pavlefshëm sepse pala e
paditur ka nxjerrë një akt duke kapërcyer kompetencat e saj ligjore”.
8. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs Shoqëria “Silva” SHPK në
administrim, me të cilin kërkohet prishja e vendimit të gjykatës së apelit dhe dërgimi i
çështjes për rishqyrtim në gjykatën kompetente, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të
këtij vendimi.
9. Paditësi Fiqiri Rexha, ka ushtruar kundër rekurs, me të cilin kërkon mospranimin e
rekursit, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
personave juridikë jobankarë që kanë marrë hua nga publiku i gjerë”, në të cilat është
parashikuar:
propozojnë palët.
Megjithatë, gjykata nuk mund të ndryshojë bazën juridike të padisë pa
kërkesën e palës”.
10.2. Neni 609 i K.Pr.Civile:“Debitori mund të kërkojë në gjykatën kompetente të
vendit të ekzekutimit, që të deklarohet se titulli ekzekutiv është i pavlefshëm
ose se detyrimi nuk ekziston, ose ekziston në një masë më të vogël ose është
shuar më pas.
Kur titulli ekzekutiv është një vendim gjyqësor ose vendim arbitrazhi, debitori
mund të kundërshtojë ekzekutimin e titullit vetëm për fakte të ngjara pas
dhënies së këtyre vendimeve.
Në këto raste, gjykata shqyrton çështjen brenda 5 ditëve dhe mund të vendosë
pezullimin e vendimit me ose pa garanci. Kundër vendimit të gjykatës mund të
bëhet ankim i veçantë”.
10.3. Neni 2.3. i ligjit nr.8471, datë 08.04.1999: “Me “debitorë”, sipas këtij ligji,
konsiderohen grupet e mëposhtme:...2.3. personat fizikë a juridikë që pas
datës 23.01.1997 kanë mbyllur kontratat e huadhënies dhe vlera financiare e
tërhequr nga ana e tyre është mbi 1 milion lekë (10 mijë dollarë amerikanë të
konvertuar”.
10.4. Neni 8§2 i ligjit nr.8471, datë 08.04.1999: “Në përputhje me nenet 609 dhe
610 të Kodit të Procedurës Civile, debitori, ndaj vendimit të administratorit
dhe veprimeve të përmbaruesit, ka të drejtë, që brenda 10 ditëve ndaj vendimit
të administratorit dhe brenda 5 ditëve ndaj veprimeve të përmbaruesit, të bëjë
ankim kundër tyre në gjykatën e apelit”.
Kolegji Civil I Gjykatës Së Lartë Vlerëson
11. Se rekursi i paraqitur nga Shoqëria “Silva” SHPK në administrim nuk përmban
shkaqe ligjore që të motivojnë cenimin e vendimit nr.11, datë 11.03.2009 të Gjykatës së
Apelit Shkodër.
12. Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, pretendimeve të
parashtruara në këto akte, vendimit të gjykatës dhe shkaqeve të rekursit, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë, në interpretim të dispozitave ligjore të Kodit të Procedurës Civile dhe të
474
ligjit nr.8471, datë 08.04.1999 të zbatueshme për rastin konkret, e gjen të bazuar në ligj
arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Apelit Shkodër.
nga ana e palës paditëse nuk argumentohet një gjë e tillë.
15. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë për zgjidhjen e çështjes konkrete referon në
rregullimet e bëra në Titullin e Parë, Pjesa e Katërt të Kodit të Procedurës Civile, në ligjin
nr.8471, datë 08.04.1999 “Për nxjerrjen e detyrimeve debitore dhe rikthimin e vlerave
pasurore në llogaritë e personave juridikë jobankarë, që kanë marrë hua nga publiku i gjerë”
(ratio legis) dhe në parimet e së drejtës (ratio iuris).
15. Në ligjin nr.8471, datë 08.04.1999, inter alia, për efekt të zbatimit të tij, jepet
kuptimi i personave “debitorë”, “grupet” e personave fizikë a juridikë, vendas e të huaj, që
përfshihen në këtë kategori, si dhe janë përcaktuar rregullat që duhet të respektohet nga
administratorët e shoqërive që kanë marrë hua nga publiku i gjerë për marrjen e vendimeve
dhe publikimin e tyre.
15.1. Gjithashtu, për rastet e mosmarrëveshjeve, që lindin nga zbatimi i këtij ligji,
janë parashikuar mënyra, afatet e goditjes së akteve të administratorëve dhe gjykata
kompetente.
16. Ky kolegj e gjen të mbështetur në ligj arsyetimin dhe konkluzionin e gjykatës së
apelit se paditësi ka tërhequr vlera financiare nën 10 mijë dollarë amerikanë të konvertuar
dhe për rrjedhojë nuk bën pjesë në kategorinë e personave debitorë të përcaktuar në ligjin
nr.8471/1999. Në këto kushte me të drejtë gjykata e ka konstatuar të pavlefshëm vendimin
nr.7, datë 22.07.1999 të administratorëve të Shoqërisë “Silva” SHPK në administrim.
17. I pambështetur në ligj është pretendimi se padia është ngritur tej afatit ligjor dhe
se vetëm për këtë shkak ajo duhej rrëzuar.
17.1. Në gjendjen e rrethanave të faktit, sikurse i ka pranuar të vërtetuara gjykata e
apelit, si dhe arsyeve mbi të cilat është ngritur padia, ky kolegj e vlerëson të drejtë qëndrimin
e gjykatës lidhur me interpretimin dhe zbatimin e ligjit mbi mosmarrëveshjen objekt gjykimi.
18. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, nisur nga sa më sipër, e gjen me vend të
parashtrojë disa aspekte kryesore të padisë së goditjes së titullit ekzekutiv parashikuar nga
neni 609§1 i Kodit të Procedurës Civile dhe neni 8 i ligjit nr.8471, datë 08.04.1999 “Për
juridikë jobankarë që kanë marrë hua nga publiku i gjerë”, veçanërisht kur nga personat e
interesuar pretendohet pavlefshmëria absolute e vendimeve të administratorëve të subjekteve
të kontrolluar, shoqërive që kanë marrë hua nga publiku i gjerë.
19. Padia për goditjen e titullit ekzekutiv, bazuar në dispozitat e sipërcituara, ngrihet
gjatë procesit të ekzekutimit të titullit ekzekutiv, të vendimit të administratorëve të
subjekteve të kontrolluara. Në këto raste debitori mund të kërkojë në gjykatën e apelit të
vendit të ekzekutimit që të deklarohet se titulli ekzekutiv është i pavlefshëm ose se detyrimi
nuk ekziston, ose ekziston në një masë më të vogël ose është shuar më pas.
20. Në parim, me anë të kësaj padie, nëpërmjet vërtetimit të së kundërtës të asaj që
pasqyrohet në titullin ekzekutiv, debitori synon të kundërshtojë të drejtën e kreditorit, i cili,
nga ana e tij, synon të procedojë me ekzekutimin e detyrimit.
21. Goditja e titullit ekzekutiv me pretendimin se ai është i pavlefshëm, detyrimi nuk
ka ekzistuar ose është pakësuar apo shuar, përpara ose gjatë procesit të ekzekutimit të
detyrueshëm, përfshin, para së gjithash rastet kur titulli nuk ka ekzistuar apo është absolutisht
475
i pavlefshëm, titulli ka ekzistuar por më pas është shfuqizuar, ka humbur fuqinë ekzekutive
apo është deklaruar relativisht i pavlefshëm në një procedim administrativ apo në një gjykim
tjetër, kur pretendohet mungesa e legjitimitetit aktiv apo pasiv sepse ekzekutimi ka filluar
nga apo kundër një subjekti të ndryshëm nga ai që tregohet në titull, kur kundërshtohet
ekzistenca aktuale e kredisë që përmban titulli sepse detyrimi është përmbushur tërësisht a
pjesërisht apo pretendohet që përmbushja (ekzekutimi) të “ngrijë” sepse edhe paditësi ka një
kredi kundrejt të paditurit në vlerë të njëjtë apo më të madhe se ajo e të paditurit sipas titullit
ekzekutiv që kontestohet.
22. Vendimi i nxjerrë në bazë të legjislacionit të sipërcituar, që përbën titull
ekzekutiv, mund të kundërshtohet sipas nenit 609 të Kodit të Procedurës Civile, si për shkaqe
të pavlefshmërisë absolute dhe asaj relative. Ai mund të kundërshtohet për mungesë apo
pavlefshmëri të njoftimit të aktit subjektit debitor, për parashkrim të detyrimit nëse i
nënshtrohet efekteve të parashkrimit shues, për identifikim të gabuar të subjektit debitor, për
identifikim të gabuar të sendeve që i nënshtrohen ekzekutimit sepse nuk i përkasin subjektit
debitor, si edhe për rastet kur masa e detyrimit (debisë) të caktuar në aktin administrativ që
ekzekutohet, më pas është pakësuar ose shuar si pasojë e disponimeve përkatëse mbi atë
detyrim që përmbahen në akte e vendime të tjera administrative apo gjyqësore.
23. Nëse titulli ekzekutiv kundërshtohet për shkaqe që i referohen pavlefshmërisë
relative, padia, sipas nenit 8 të ligjit nr.8471, datë 08.04.1999, duhet të ngrihet në gjykatën e
apelit “...brenda 10 ditëve ndaj vendimit të administratorit dhe brenda 5 ditëve ndaj
veprimeve të përmbaruesit, ...”.
24. E ndryshme është situata juridike, kur vendimi i administratorëve të
shoqërive/personave juridikë jobankarë që kanë marrë hua nga publiku i gjerë, kundërshtohet
për shkaqe që kanë të bëjnë me pavlefshmërinë absolute.
24.1. Në rastet kur vendimi i administratorëve të shoqërive/personave personave
juridikë jobankarë që kanë marrë hua nga publiku i gjerë goditet në gjykatë për pavlefshmëri
absolute, padia sipas nenit 609 të Kodit të Procedurës Civile dhe nenit 8 të ligjit nr.8471, datë
08.04.1999 mund të ngrihet pa ndonjë kufizim dhe në çdo kohë, sikurse është rasti konkret
Ky qëndrim buron nga përcaktimi i bërë në pikat 1 dhe 2 të nenit 117 të Kodit të Procedurave
Administrative, sipas të cilave “1. Aktet administrative absolutisht të pavlefshme nuk
prodhojnë pasoja ligjore pavarësisht nga fakti nëse janë deklaruar apo jo si të tillë. 2. Secila
palë e interesuar mund të kërkojë që akti administrativ të shpallet absolutisht i pavlefshëm.
Kërkesa në fjalë mund të bëhet në çdo kohë…”.
24.2. Gjykata në këtë rast shqyrton shkaqet e pavlefshmërisë absolute që mund të
jenë: nxjerrja e aktit “në kundërshtim flagrant me ligjin; kur akti është nxjerrë nga një organ
administrativ i paidentifikuar, kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ në kapërcim
të kompetencave të tij ligjore, apo kur akti është nxjerrë në kundërshtim me formën dhe
procedurën e kërkuar nga ligji” (nenet 115/a dhe 116 të Kodit të Procedurës Administrative)
dhe, krahas konstatimit të pavlefshmërisë së aktit administrativ, mbi kërkimin e personit të
interesuar, bazuar në nenin 331 të Kodit të Procedurës Civile, merr masat për rivendosjen e
së drejtës së cenuar.
25. Ky kolegj, duke pasur parasysh sa më sipër, lidhur me kuptimin e zbatimin e
drejtë të ligjit, evidenton se në çështjen objekt gjykimi paditësi godet titullin ekzekutiv me
shkakun e pavlefshmërisë absolute së tij. Si në padi dhe gjatë gjykimit, kërkimet dhe
pretendimet e palës paditëse janë bazuar e parashtruar tërësisht mbi faktin se ai nuk
përfshihet në grupet e atyre personave që, sipas ligjit nr.8471, datë 08.04.1999, mund të
shpallet “debitor”.
26. Në këtë vështrim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë gjykon se me të drejtë gjykata
e apelit ka marrë në shqyrtim themelin e çështjes, pasi nuk mund të kushtëzohet shqyrtimi i
476
kërkesës për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të një akti administrativ me respektimin e
ndonjë afati, sikundër për rastet e pavlefshmërisë relative.
27. Edhe përsa i përket themelit të çështjes, me të drejtë gjykata e apelit, referuar
nenit 2.3. të ligjit nr.8471, datë 08.04.1999, pasi ka pranuar të vërtetuar se paditësi më datë
09.06.1997 ka tërhequr shumën prej 1.090.000 lekë e cila e konvertuar sipas kursit të
këmbimit të Bankës së Shqipërisë, në po këtë datë, kap shumën e 5.500 USD, ka arritur në
përfundimin se paditësi nuk mund të jetë në grupin e personave që shpallen “debitorë” në
kuptim të ligjit të sipërcituar. Për rrjedhojë vendimi nr.7, datë 22.07.1999 i administratorëve
të Shoqërisë “Silva” SHPK në administrim është marrë në kapërcim të kompetencave ligjore.
28. Ndryshe nga sa pretendohet në rekurs, nga përmbajtja e vendimit të gjykatës së
apelit si dhe nga shqyrtimi i akteve të dosjes gjyqësore nga ky kolegj, nuk rezulton që gjykata
e apelit të ketë lejuar shkelje nga ato të parashikuara në germën “b” të nenit 472 të Kodit të
Procedurës Civile. Kjo gjykatë nuk ka lejuar shkelje të dispozitave mbi juridiksionin dhe
kompetencën, që përbërja e trupit gjykues të ketë qenë e parregullt apo vendimi të mos jetë
nënshkruar nga anëtarët e tij, që çështja të jetë gjykuar në mungesë të palëve pa respektuar
dispozitat e njoftimit për gjykimin në gjykatën e apelit, që të mos jetë formuar drejt
ndërgjyqësia apo të mungojnë ose të jenë të pavlefshme aktet procedurale.
28.1. Pretendimi se gjykata e apelit ka zbatuar gabim dispozitat në lidhje me
juridiksionin dhe kompetencën nuk gjen mbështetje në ligj. Kundërshtimet e vendimeve të
administratorëve të shoqërive ose të personave juridikë jobankarë që kanë marrë hua nga
publiku i gjerë, sipas nenit 8 të ligjit nr.8471, datë 08.04.1999 “Për nxjerrjen e detyrimeve
debitore dhe rikthimin e vlerave pasurore në llogaritë e personave juridikë jobankarë që kanë
marrë hua nga publiku i gjerë” bëhen drejtpërdrejt në gjykatë.
28.2. Po sipas kësaj dispozite, për rastin konkret, kompetente nga pikëpamja lëndore
dhe ajo tokësore është Gjykata e Apelit Shkodër.
30. Përsa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.11, datë
11.03.2009 i Gjykatës së Apelit Shkodër duhet lënë në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 31.10.2013
477
Nr.00-2013-2298 i Vendimit (606)
VENDIM


palëve:
PADITËS: NASHO KORAQI, në mungesë

I PADITUR: MINELLA GJONI, në mungesë
OBJEKTI:
Rivendosjen e së drejtës së shkelur;
pushimin e cenimit në pronësi dhe mospërsëritjen e tij në të ardhmen;
kallëzimin e një punimi të ri, prishjen e punimeve të kryera nga i padituri
dhe mospërsëritjen e tyre në të ardhmen.
Baza Ligjore: Nenet 302, 303 të K.Civil.
Nenet 32/a, 153 dhe 154 të K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.253, datë 24.02.2009, ka

vendosur:
Rrëzimin e padisë.

Gjyqësor Sarandë.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, ka ushtruar rekurs paditësi Nasho Koraqi, me

të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së shkallës
së parë dhe pranimin e padisë ose dërgimin e çështjes për rishqyrtim, për këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës nuk është i mbështetur në prova dhe në ligj.
- Gjykatat nuk e kanë shqyrtuar në thelb problemin dhe duket në vendim sikur vetë
paditësi po kryhen punime dhe se po cenon palën e paditur, në një kohë që kjo nuk
qëndron faktikisht.
- Gjykata pa të drejtë argumenton se paditësi nuk mund të mbrohet me kërkesë padinë
mbështetur në nenin 303 të K.Civil.
- Ekspertiza nuk ka qenë e saktë dhe e plotë, por edhe aq sa është shprehur eksperti nuk
duhej të rrëzohej padia. Në aktin e ekspertimit eksperti nuk pasqyron realitetin, duke
thënë se ngritja e murit ndarës ishte domosdoshmëri për faktin që të mos binin ujërat
478
në pronën e të paditurit dhe më poshtë thotë se ujërat e të paditurit derdhen në pronën
e tij.
- Eksperti, në ekspertizën e tij dhe po ashtu në pyetjet që i kanë bërë gjykata, nuk
pasqyron saktë vendosjen e të dy pronave dhe shtrembëron faktet. Në ekspertizë nuk
pasqyrohet ndërtimi i të paditurit që është dhe shkaku i konfliktit së bashku me murin
ndarës që janë bërë nga i padituri.
- Pala paditëse nuk bën asnjë lloj punimi dhe i është drejtuar gjykatës për punimet që
po bën pala e paditur në kundërshtim me ligjin dhe duke më cenuar rëndë në pronën
time.
- Padrejtësisht gjykata nuk pranoi kërkesën tonë për një riekspertim të ri, me
argumentin se ekspertiza është e plotë.
- Gjykata në mënyrë absurde thekson se nuk provohet fakti gjoja që punimet e bëra të
jenë të reja e shumë pasaktësira të tjera.
- Është i pa pranueshëm argumenti i përdorur nga gjykata e apelit duke theksuar se
paditësi nuk është pronar i banesës së tij, pasi nuk e ka regjistruar në
Z.R.P.Paluajtshme, kur kjo banesë është blerë në vitin 1984 ku edhe sot pas 25
vjetësh banon në këtë shtëpi.
- Në një ekspertizë e saktë qoftë edhe me grup ekspertësh do të nxjerrë në pah
problemin dhe sa të drejt ka paditësi në rastin konkret.
-
I padituri Minella Gjoni ka ushtruar kundër rekurs me të cilin kërkon mospranimin e
rekursit, për këto shkaqe:
- Vendimet e gjykatave janë të drejta dhe të mbështetura në prova dhe në ligj, pasi kanë
bërë një hetim të gjithanshëm të provave të paraqitura në gjykim.
- Problemet e ngritura nga ana e paditësit janë ngritur dhe në gjykatën e apelit dhe ato
kanë marrë përgjigje, nuk qëndrojnë dhe se kanë rënë në dekadencë referuar nenit 459
të K.Pr.C. dhe për rrjedhojë edhe në apel kemi gjykuar në çështje e cila nuk mund të
merrej në shqyrtim.
- Në dosjen gjyqësore janë administruar një sërë provash të pakundërshtueshme edhe
nga pala e paditur, ç’ka e bën rekursin e palës paditëse të papranueshëm.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Nuni, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se paditësi Nasho Koraqi me kontratën e
shitjes datë 26.10.1984 ka blerë nga Sokrat Vogli “një shtëpi banimi një katëshe me mur guri
dhe me dy dhoma,...”, me kufizimet përkatëse, ndodhur në fshatin Shën Vasil të Rrethit
Sarandë.
2. Nga ana tjetër, i padituri Minella Gjoni, me kontratën e dhurimit nr.840 rep. nr.286
Kol., datë 02.06.1995, ka fituar pronësinë mbi një shtëpi banimi dhe trualli me sipërfaqe të
përgjithshme 520 m2, e ndodhur në fshatin Shën Vasil, me kufizimet përkatëse.
3. Ka rezultuar se pronat e palëve ndërgjyqëse të këtij gjykim janë kufitare dhe
ndahen midis tyre me mur guri me lartësi rreth 1.5 m e gjerësi 50 cm. Ky mur guri është
njëkohësisht dhe muri rrethues i pronës së paditësit.
4. Paditësi Nasho Koraqi, me pretendimin se i padituri po kryhen veprime në dëm të
pronës së tij, pasi e pengon që të rikonstruktojë banjën dhe kanalizimet; ai ka ndërtuar një
mur mbi banjën dhe ka vënë llamarina mbi pronën e paditësit duke i shkaktuar derdhjen e
ujërave dhe lagështi, me padi, bazuar në nenet 302 dhe 303 të Kodit Civil, ka kërkuar:
479
“Rivendosjen e së drejtës së shkelur. Pushimin e cenimit në pronësi dhe mospërsëritjen e tij
në të ardhmen. Kallëzimin e një punimi të ri, prishjen e punimeve të kryera nga i padituri dhe
mospërsëritjen e tyre në të ardhmen”.
5. Nëpërmjet prapësimeve, i padituri Minella Gjoni ka parashtruar se paditësi pa leje
ka hapur një gropë septike pranë pronës së tij duke e cenuar në aspektin ambiental dhe për
këtë shkak nga ana e komunës janë marrë masa administrative; paditësi nuk legjitimohet në
ngritjen e padisë mohuese dhe atë të kallëzimit të një punimi të ri.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.253, datë 24.02.2009, ka
rrëzuar padinë.
6.1. Në rrëzimin e padisë, gjykata, pasi citon nenet 302 dhe 303 të Kodit Civil dhe ka
administruar edhe akt ekspertimin, arsyeton: - nga ekspertimi është konstatuar “…ndërtimi i
një muri të ri dhe vendosja e disa llamarinave nga i padituri mbi murin ndarës të dy shtëpive.
Nga ky ndërtim nuk konstatohet dëm ndaj pasurisë së paditësit”; - “...padia e kallëzimit të
një punimi të ri është e pathemeltë pasi në kundërshtim me atë që kërkon neni 303 i K.C. nuk
vërtetohet se ndërtimi i të paditurit të ketë shkaktuar pasurisë së paditësit një dëm efektiv
material ose që në mënyrë të arsyeshme të vendosë në rrezik integritetin fizik të saj”; -
“...pala paditëse nuk provoi se ndërtimi i ri i të paditurit është në vazhdim ose nuk ka kaluar
një vit nga fillimi i tij”; - “...pretendimi i paditësit për cenim të gëzimit të lirë të pronës nuk
mund të mbrohet me padinë konkrete sipas nenit 303 të K.C. e cila ka për objekt mbrojtjen e
sendit nga shkaktimi ose rreziku i një dëmi dhe jo mbrojtjen nga cenimi në posedimin e
pronës. Ky kërkim mbrohet me padinë posedimore sipas nenit 312 të K.C., që nuk është
kërkuar në kërkesë padi”; - “...paditësi nuk legjitimohet nga p.k.p. aktive në kërkimin e dytë
që i përket padisë mohuese,..., pasi nga gjykimi nuk rezultoi që paditësi të ketë të regjistruar
në Z.R.P.P. kontratën e blerjes së banesës, pra nuk provon cilësinë e pronarit”.
7. Mbi ankimin e paditësit, Gjykata e Apelit Gjirokastër, me vendimin nr.165, datë
28.04.2009, ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
7.1. Në lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, gjykata e apelit
parashtron: - “Duke qenë se paditësi nuk ka nuk provuar në këtë gjykim se ndërtimi i të
paditurit është në vazhdim ose nuk ka kaluar një vit nga fillimi i tij si dhe nuk provohet që ky
ndërtim t’i ketë shkaktuar dëm efektiv pasurisë së tij, atëherë me të drejtë gjykata..., ka
konkluduar se padia e kallëzimit të një punimi të ri, me bazë ligjore nenin 303 të K.Civil,
gjendet e pathemeltë”; - “...paditësi...nuk mund të konsiderohet pronar i ligjshëm i banesës
së ndodhur në fshatin Shën Vasil të Rrethit Sarandë, pasi kontrata...në bazë të së cilës është
përfituar banesa, nuk rezulton të jetë regjistruar pranë Z.V.R.P.P. Sarandë, konform
dispozitave të K.Civil të vitit 1981. Në këtë mënyrë, paditësi...nuk legjitimohet të paraqesë në
gjykatë pretendime ndaj të tretëve lidhur me mbrojtjen e të drejtave reale që lidhen me këtë
pronë (...)”; - “...nga konkluzionet e ekspertimit nuk rezulton që të ndodhemi qoftë para
cenimit në fakt të pronësisë dhe as para cenimit në të drejtë, sepse nga i padituri...nuk është
kryer ndonjë ndërtim, i cili e cenon paditësin...në funksionimin normal të pronës së tij”; -
“Akti i ekspertimit i kryer në shkallë të parë është i qartë, i plotë dhe për pasojë nuk mund të
pranohet pretendimi i palës paditëse për kryerjen e një ekspertimi të ri”.
8. Kundër vendimit të gjykatës së apelit, ka ushtruar rekurs paditësi Nasho Koraqi,
me të cilin kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së
shkallës së parë dhe pranimin e padisë ose dërgimin e çështjes për rishqyrtim, për shkaqet e
pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
9. I padituri Minella Gjoni ka ushtruar kundër rekurs me të cilin kërkon mospranimin
e rekursit, për shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
480
10. Dispozitat e Kodit Civil dhe ato të Kodit të Procedurës Civile në të cilat është
parashikuar
7.1. Neni 302 i Kodit Civil:“Pronari ka të drejtë të kërkojë nga cilido që e cenon
në pronësinë e tij, por pa u zhveshur nga posedimi, të pushojë cenimin dhe të
mos përsërisë këtë në të ardhmen, dhe, kur është rasti të shpërblejë dëmet që
mund t'i ketë shkaktuar”.
7.2. Neni 303 i Kodit Civil: “Pronari, personi që gëzon një të drejtë tjetër reale
ose poseduesi, të cilët kanë arsye të shqetësohen se nga një punim i ri i filluar
prej të tjerëve në tokën e tyre ose të tjetërkujt, mund t'i vijë dëm sendit në
pronësi ose në posedimin e tij, mund t'i drejtohet gjykatës me kusht që ky
punim të mos ketë përfunduar ose të mos ketë kaluar një vit nga fillimi i tij.
Gjykata sipas rastit vendos ndalimin e punimit, shembjen ose pakësimin e tij
dhe kur është rasti edhe shpërblimin e dëmit ose rrëzon padinë duke
urdhëruar shpërblimin e dëmit kur rezulton se punimi ka qenë ndaluar
padrejtësisht”.
10.3. Neni 309§1 i K.Pr.Civile: “Vendimi mbështetet vetëm në të dhëna që ndodhen
në aktet dhe që janë shqyrtuar në seancë gjyqësore”.
11. Se rekursi i paraqitur nga paditësi Nasho Koraqi nuk përmban shkaqe nga ato të
parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që të motivojnë cenimin e vendimit
nr.165, datë 28.04.2009 të Gjykatës së Apelit Gjirokastër, me të cilin është lënë në fuqi
vendimi nr.253, datë 24.02.2009 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër.
pretendimeve e prapësimeve të palëve, të vendimeve të gjykatave të faktit dhe shkaqeve të
rekursit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, ndonëse gjykatat janë jo koherente në
lidhje me pronësinë e paditësit, zgjidhja e çështjes është e drejtë.
12.1. Për rrjedhojë vendimi i gjykatës së apelit duhet të lihet në fuqi, por me plotësim
në arsyetim.
13. Evidentohet se paditësit Nasho Koraqi, bazuar në nenet 302 dhe 303 të Kodit
Civil, me padi ka kërkuar: “Rivendosjen e së drejtës së shkelur. Pushimin e cenimit në
pronësi dhe mospërsëritjen e tij në të ardhmen. Kallëzimin e një punimi të ri, prishjen e
punimeve të kryera nga i padituri dhe mospërsëritjen e tyre në të ardhmen” për këto shkaqe:
(i) i padituri “kryhen veprime në dëm të pronës time,...”; (ii) “I padituri, më pengon pa asnjë
shkak ligjor,...që të rikonstruktoj banjën, kanalizimet, ka ndërtuar një mur mbi banjën time,
ka vënë llamarina mbi pronën time, duke më shkaktuar derdhjen e ujërave dhe lagështi në
pronën time...”.
14. Gjykatat e faktit, pasi kanë marrë në shqyrtim dhe kanë vënë në diskutim
pretendimet e palëve në seancë gjyqësore dhe provat e parashtruara prej tyre, si dhe aktin e
ekspertimit, kanë arritur në përfundimin se:
14.1. Kërkimi i paditësit, i bazuar në nenin 303 të Kodit Civil, “është e pathemeltë”
për këto arsye: (i) veprimet e të paditurit nuk përbëjnë shkak që paditësit të mund t’i vijë një
dëm në sendin që posedon; (ii) paditësi “...nuk provoi se ndërtimi i ri i të paditurit është në
vazhdim ose nuk ka kaluar një vit nga fillimi i tij”.
481
14.2. Ndërsa lidhur me kërkimin e bazuar në nenin 302 të Kodit Civil paditësi nuk
legjitimohet sepse: (i) paditësi nuk “...provoi cilësinë e pronarit” mbi sendin që pretendon se
cenohet në pronësi dhe, nga ana tjetër, (ii) veprimet e të paditurit, ndërtimi i “një muri mbi
murin ndarës” nuk e pengojnë paditësin në gëzimin e lirë të pronës së tij.
14.3. Mbi këto përfundime, gjykata e shkallës së parë ka rrëzuar padinë dhe gjykata e
apelit ka lënë në fuqi vendimin e gjykatës së shkallës së parë.
15. Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës dhe vlerësimit të provave, nga shqyrtimi i
materialeve të dosjes gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs, evidenton nëse
nga gjykatat e faktit janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material
është respektuar ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit,
Gjykata e Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo
në ligj të vendimeve të gjykatave të faktit.
15.1. Në këtë kuadër, për rastin konkret, ky kolegj evidenton faktet dhe rrethanat e
vërtetuara gjatë gjykimit në gjykatat e faktit mbi të cilat argumentohen vendimet e gjykatave.
Respektivisht, nuk rezulton që veprimet e të paditurit të përbëjnë shkak që paditësit të mund
t’i vijë një dëm në sendin që ka në pronësi apo ndërhyrje në ushtrimin e tagrave të pronësisë.
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë nuk e vlerëson të drejtë arsyetimin dhe
përfundimin e gjykatave të faktit, lidhur me mosqenien e paditësit pronar i sendit.
16.1. Por, ndonëse gjykatat gabojnë lidhur me marrëdhënien e paditësit mbi sendin,
kjo nuk përbën shkak për cenimin e vendimeve të gjykatave të faktit, pasi ka rezultuar se i
padituri nuk po kryen asnjë veprim apo ndërtim të cilat të përbëjnë ndërhyrje në ushtrim e
tagrave të paditësit.
16.2. Ky qëndrim buron nga ligji (Kodi Civil) dhe nga praktika njësuese e Gjykatës së
Lartë.[ ]
1
zbatuar gabim nenet 302 dhe 303 të Kodit Civil nuk rezulton të gjejë mbështetje në vetë këtë
dispozitë në raport me të drejtën e pretenduar nga paditësi dhe gjendjen e faktit të vërtetuar
gjatë gjykimit.
18. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë sjell në vëmendje të gjykatave se padia mohuese
(actio negatoria), bazuar në nenin 302 të Kodit Civil, ka për bazë pronësinë dhe cenimin e
saj nga ndërhyrja e personave të tretë, por pa iu hequr pronarit posedimi mbi sendin. Kjo padi
ka për qëllim, nga njëra anë, njohjen e së drejtës së pronësisë së paditësit (padi njohje,
pozitive) dhe, nga ana tjetër, mohimin e qenies së të drejtës së pretenduar nga i padituri. Në
thelb pronari i sendit mund të ngrejë padinë mohuese kur ai nuk zhvishet nga tagri i
posedimit dhe i gëzimit të sendit, por pengohet pjesërisht në ushtrimin e tagrave të tij, duke
mos u lejuar që ta gëzojë sendin në mënyrë të plotë e të qetë.
1 ?
[ ] Vendimi njësues nr.1, datë 06.01.2009 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në të cilin janë arritur këto
përfundime njësues: (i) “Veprimi juridik për kalimin e pronësisë së sendeve të paluajtshme është i vlefshëm në rast së
plotëson të gjitha kushtet e parashikuara në nenet 79, 663, 659 të Kodit Civil”; (ii) “Pronësia mbi një pasuri të paluajtshme
kalon në çastin e lidhjes së kontratës së tjetërsimit të kësaj pasurie. Blerësi ose përfituesi i kësaj pasurie bëhet pronar i
ligjshëm i saj që në momentin e nënshkrimit të kontratës duke fituar dhe të gjitha të drejtat dhe detyrimet që lidhen me
qenien e tij si pronar mbi këtë pasuri”; (iii)“Regjistrimi ose transkriptimi i një veprimi juridik nuk është një element i
vlefshmërisë së tij (kontratës). Mosregjistrimi i kontratës në regjistrat e pasurive të paluajtshme nuk e bën kontratën e
tjetërsimit të pasurive të paluajtshme të pavlefshme, por nuk i jep mundësinë blerësit që ta tjetërsojë atë tek të tretët.
Kontrata e cila nuk është e regjistruar është e perfeksionuar dhe e vlefshme dhe ka efektet thelbësore. Me nënshkrimin e
kontratës së tjetërsimit të pasurisë së paluajtshme, përfituesi i të drejtave bëhet pronar i pasurisë së paluajtshme dhe ky
legjitimohet te ushtroje te drejtat e tij perkundrejt te treteve, pervec tjetërsimit të pasurisë së paluajtshme në favor të të
tretëve”; (iv)“Paditësi legjitimohet të ngrejë padinë e rivendikimit nëse ai provon që është pronar mbi pasurinë e
paluajtshme me anë të kontratës, trashëgimise, etj”.
482
18.1. Legjitimimi aktiv dhe pasiv në padinë mohuese përbëhet nga tre elementë: (i)
vërtetimi nga paditësi se është pronar i sendit për të cilin pretendon se po cenohet nga i
padituri; (ii) vërtetimi se i padituri nuk ka asnjë të drejtë mbi sendin në pronësi të paditësit
dhe (iii) vërtetimin se pavarësisht se paditësi është pronar i sendit, si dhe pavarësisht se i
padituri nuk ka asnjë të drejtë mbi këtë send, i padituri me veprimet e tij e cenon paditësin në
mënyrë të paligjshme në pronësinë e sendit të tij. Të tre këta elementë jo vetëm që duhet të
provohen kurdoherë dhe njëkohësisht nga paditësi, por duhet të analizohen e vlerësohen nga
gjykata në mënyrë që vendimi i saj të jetë i bazuar në ligj dhe në prova.
18.2. Për rastin në shqyrtim nuk ndodhemi përpara kushteve të kërkuara nga neni 302
i Kodit Civil, pasi paditësi, megjithëse është pronar i sendit të sipërcituar, (i) nuk ekziston një
cenim me natyrë të vazhdueshme; (ii) nuk rezulton e vërtetuar kryerja e veprimeve materiale
të paligjshme të të paditurit mbi sendin pronë e paditësit apo i veprimeve të tjera që përbëjnë
ndërhyrje në ushtrimin e tagrave të pronësisë; (iii) nuk rezulton të ndodhemi përpara një
cenimi të vërtetë, real; (v) nuk ka ndonjë cenim aktual, që ekziston në momentin e ngritjes së
padisë.
19. Gjithashtu edhe kërkimi i paditësit që ka të bëjë me padinë e kallëzimit të një
punimi të ri nuk gjen mbështetje në ligj.
19.1. Qëllimi i ngritjes së kësaj padie është shmangia e një dëmi të ardhshëm, i cili
realisht është i mundshëm dhe që mund t’i shkaktohet pronarit të sendit ose personit që gëzon
një të drejtë reale mbi këtë send. Në vështrim të përmbajtjes të nenit 303 të Kodit Civil kjo
padi mund të ngrihet për të parandaluar një dëm të mundshëm, i cili nuk ekziston në
momentin e ngritjes së padisë, por që nga tërësia e rrethanave konkrete është e sigurt që do të
ndodhë në rast se nuk ngrihet kjo padi. Ngritja e kësaj padie mund të bëhet vetëm në kushtet
e parashikuara në këtë dispozitë. Ngritja e padisë jashtë këtyre kushteve sjell rrëzimin e saj.
19.2. Për rastin vërtetohet që paditësi është pronar, apo edhe në konsideratën e
gjykatave të faktit se është posedues, por nuk kanë rezultuar të vërtetuar kushtet e tjera të
parashikuar në nenin 303 të Kodit Civil. Kështu, nuk janë vërtetuar rrethanat ligjore që
përbëjnë arsye për paditësin për t’u shqetësuar; nuk është vërtetuar se i padituri ka nisur një
punim të ri në tokën e tij ose të tjetërkujt prej të cilit ka arsye të shqetësohet se “sendit në
pronësi ose në posedimin e tij” mund t’i vijë një dëm. Për më tepër paditësi nuk ka vërtetuar
se punimi i pretenduar nuk ka përfunduar ose nuk ka kaluar një vit nga fillimi i tij.
20. Së dyti, ky kolegj, konstaton se nga ana e gjykatës së apelit nuk janë lejuar shkelje
të rënda të normave procedurale të parashikuara në nenin 467 të Kodit të Procedurës Civile.
Sipas germës “b” të nenit 472 të po këtij Kodi kërkohet që nga ana e gjykatës së shkallës së
parë dhe ajo e apelit të ketë shkelje të rënda të normave procedurale. Në rastin konkret nuk
ngrihen në rekurs dhe nuk rezulton që, si gjykata e shkallës së parë dhe ajo e apelit, të kenë
shkelur dispozitat mbi juridiksionin dhe kompetencën, që përbërja e trupit gjykues të ketë
qenë e parregullt apo vendimi të mos jetë nënshkruar nga anëtarët e tij, që çështja të jetë
gjykuar në mungesë të palëve, që të mos jetë formuar drejt ndërgjyqësia apo të mungojnë ose
të jenë të pavlefshme aktet procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit.
21. Ndryshe nga sa pretendohet në rekurs, nga përmbajtja e vendimeve të gjykatave të
faktit, si dhe nga shqyrtimi i akteve të dosjes gjyqësore nuk rezulton që gjykatat të ketë lejuar
shkelje nga ato të parashikuara në germën “b” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile.
21.1. Gjykata nuk ka lejuar shkelje të dispozitave mbi juridiksionin dhe kompetencën,
që përbërja e trupit gjykues të ketë qenë e parregullt apo vendimi të mos jetë nënshkruar nga
anëtarët e tij, që çështja të jetë gjykuar në mungesë të palëve pa respektuar dispozitat e
njoftimit për gjykimin në gjykatën e apelit, që të mos jetë formuar drejt ndërgjyqësia apo të
mungojnë ose të jenë të pavlefshme aktet procedurale.
483
22. Përsa i përket germës “c” të nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, ky kolegj
evidenton se, si gjatë gjykimit të çështjes në shkallë të parë dhe në apel, gjykatat nuk kanë
lejuar shkelje të normave procedurale që të kenë ndikuar në dhënien e vendimit.
22.1. Pretendimet në lidhje me aktin e ekspertimit janë nga ato që kanë të bëjnë me
analizën dhe vlerësimin e provave, që është në ekskluzivitetin e gjykatave të faktit, të cilat,
për rastin, i kanë analizuar e vlerësuar në përputhje me dispozitat ligjore në fuqi.
23. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.165, datë
28.04.2009 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër duhet lënë në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 31.10.2013
484
Nr.00-2013-2346 i Vendimit (607)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËS: AVNI MUSTAVATAJ, në mungesë

I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE
SHOQËRORE TROPOJË, përfaqësuar nga
juristi Avni Breçani.
OBJEKTI:
Shfuqizimin e aktit administrativ,
akt pezullimi nr.4, datë 02.02.2008, të DRSSH
pensionit dhe të njoftimit të detyrimit për kthimin
e shumës së marrë si pension dhe zhbllokimin e pensionit.
Baza ligjore: Neni 32/c, 388, 324, 325 i K.Pr.Civile,
ligji nr.8695, datë 09.11.2000,
neni 102, neni 106 i K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tropojë me vendimin nr.146, datë 15.09.2008, ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesëpadisë së paditësit Avni Mustavataj.
Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.249, datë 29.04.2009, ka vendosur:

Gjyqësor Tropojë”.
Kundër vendimit nr.249, datë 29.04.2009 të Gjykatës së Apelit Shkodër ka paraqitur

rekurs pala paditëse Avni Mustavataj, me anë të të cilit kërkon nr.249, datë 29.04.2009 të
Gjykatës së Apelit Shkodër e prishjen e vendimit, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykatat kanë marrë vendim në kundërshtim me ligjin procedural dhe material, në
kundërshtim me provat e paraqitura në gjykim. Pala paditëse ka vërtetuar me anë të
librezës së punës se plotëson kushtin për vjetërsi në punë për të përfituar nga trajtimi
me pension të veçantë.
- Libreza e punës është dokument themeltar bazë i njohur ligjërisht për marrëdhëniet
individ-shtet. Nuk është kryer asnjë akt ekspertimi për të konstatuar falsitetin e këtij
akti zyrtar dhe për aq të dhëna në të janë të sakta dhe të vërteta.
485
- Pensioni është dhënë mbi bazën e të njëjtit dokumentacion që ka qenë dhe është në
dosjen e paditësit. Paditësi nuk ka pse të mbajë përgjegjësi për parregullsinë e
mbajtjes së dokumenteve nga palët e tjera.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana; dëgjoi përfaqësuesin e palës së paditur
juristin Avni Breçani, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; në mungesë
të palës paditëse; si diskutoi e analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
Rrethanat e faktit
1. Nga materielet e dosjes gjyqësore rezulton se:
2. Paditësi Avni Mustavataj, në bazë të ligjit nr.8695, datë 09.11.2000, “Për trajtimin e
veçantë financiar për punonjësit që kanë punuar nën tokë”, me vendimin nr.79, datë
20.03.2001 të DRSSH është trajtuar me pension të veçantë minatori.
3. Pala e paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tropojë, në përfundim të
auditit të kryer lidhur me trajtim me pension të veçantë, ku ka rezultuar se lidhja e
këtij pensioni është bërë në kundërshtim me kërkesat ligjore, me Akti-Pezullimi nr.4,
datë 02.02.2008, ka vendosur të pezullojë trajtimin me pension të veçantë të paditësit
Avni Mustafvataj dhe detyrimin e tij për të kthyer shumën 463.752 lekë.
4. Pala e paditur ka marrë këtë vendim pas konstatimit se, periudha e punës së paditësit
pranë kantierit Rruga-Ura Fierzë, rezulton të jetë llogaritur 3 vjet e 2 muaj më shumë,
nga sa rezulton në regjistrin themeltar të punonjësve.
5. Pala paditëse Avni Mustavataj, pas ezuarimit të rrugës administrative, me
pretendimin se vendimi i nxjerrë nga pala e paditur është në kundërshtim me ligjin, i
është drejtuar me kërkesë padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tropojë.
6. Në përfundim të hetimit gjyqësor, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tropojë, me vendimin
nr.146, datë 15.09.2008, ka vendosur rrëzimin e kërkesë-padisë së paditësit Avni
Mustavataj .
6.1. Gjykata arsyeton se “... nga analiza e fletë regjistrit themeltar të kantierit Rruga
Ura Fierzë, në bazë të të cilit plotësohet edhe libreza e punës, rezulton se paditësi ka
filluar punë në vitin 1972 dhe jo 1970, siç përshkruhet në librezën e punës. Në këto
kushte, paditësi nuk plotëson kushtin që të ketë 23 vite pune (11.5 vite nga këto
nëntokë) për të përfituar pension të posaçëm...”
7. Mbi ankim të palës paditëse Avni Mustavataj Gjykata e Apelit Shkodër, me vendimin
nr.249, datë 29.04.2009, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.146, datë
15.09.2008, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tropojë”.
7.1. Gjykata arsyeton se: “... të dhënat e librezës së punës (e cila është dublikatë) janë
të pasakta. Përderisa ekziston regjistri themeltar dhe në faqen 359 të tij thuhet se,
paditësi ka filluar punë në vitin 1972, çdo e dhënë që pasqyrohet në dokumentat e
tjerë, referuar këtij regjistri, edhe pse të lëshuara nga organet administrative, janë në
kundërshtim me ligjin”.
8. Kundër vendimit nr.249, datë 29.04.2009 të Gjykatës së Apelit Shkodër ka paraqitur
rekurs pala paditëse Avni Mustavataj, me anë të të cilit kërkon prishjen e vendimit
nr.249, datë 29.04.2009 të Gjykatës së Apelit Shkodër duke parashtruar shkaqet e
përmendura në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
486
9.1. Neni 11 i K.Pr.Civile: “Provat janë të dhënat që merren në formën e parashikuar
nga ky Kod dhe që vërtetojnë ose rrëzojnë pretendimet ose prapësime të
pjesëmarrësve në proces”.
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej
saj. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
9.3. Neni 20 i K.Pr.Civile: “Gjykata duhet të ndjekë dhe të kërkojë të zbatohet parimi i
kontradiktorialitetit. Ajo mbështet vendimin e saj vetëm në mjetet, shpjegimet,
dokumentet e provat e tjera të treguara ose të sjella nga palët, kur këto të fundit kanë
qenë në gjendje të debatojnë sipas parimit të kontradiktorialitetit”.
9.4. Neni 309§1 i K.Pr.Civile: “Vendimi mbështetet vetëm në të dhëna që ndodhen në
aktet dhe që janë shqyrtuar në seancë gjyqësore”.
10. Nenit 2 të Ligjit 8685, datë 09.11.2000, “Për një trajtim të veçantë të punonjësve që
kanë punuar nëntokë në miniera” i ndryshuar, “Punonjësit që kanë punuar në miniera
për një periudhë jo më pak se 11 vjet e gjysëm në nëntokë dhe kanë një periudhë
sigurimi jo më pak se 23 vjet, në rastet kur nuk ushtrojnë veprimtari ekonomike,
trajtohen me përfitim”.
11. Se rekursi i paraqitur nga paditësi Avni Mustavataj nuk përmban shkaqe nga ato të
parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin e
vendimit nr.249, datë 29.04.2009 të Gjykatës së Apelit Shkodër, me të cilin është lënë
në fuqi vendimi nr.146, datë 15.09.2008 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tropojë.
arrin në përfundimin se vendimi nr.249, datë 29.04.2009 i Gjykatës së Apelit Shkodër
është rrjedhojë e respektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet të lihet në fuqi.
zhvillimin e një gjykimi që konsiston në vlerësimin nga pikëpamja e së drejtës të një
fakti ose një grup faktesh, që domosdoshmërisht para se të vlerësohen nga gjykata
duhet të vërtetohen dhe që përfundon me dhënien e një vendimi i cili duhet t’u
përgjigjet dispozitave ligjore të zbatueshme për rastin konkret. Në të kundërt,
sikundër është rasti në shqyrtim, vendimi nuk është i argumentuar dhe as i bazuar në
ligj.
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i
materialeve të dosjes gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs, evidenton
nëse nga gjykatat e faktit janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse
ligji material është respektuar ose jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga
gjykatat e faktit, Gjykata e Lartë, në realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet
për bazueshmërinë ose jo në ligj të vendimeve të gjykatave të faktit.
15. Gjykata e rrethit gjyqësor, në hetim të provave të paraqitura nga palët ndërgjyqëse, ka
pranuar të vërtetuar se paditësi “...“... nga analiza e fletë regjistrit themeltar të
kantierit Rruga Ura Fierzë, në bazë të të cilit plotësohet edhe libreza e punës,
rezulton se paditësi ka filluar punë në vitin 1972 dhe jo 1970, siç përshkruhet në
librezën e punës. Në këto kushte, paditësi nuk plotëson kushtin që të ketë 23 vite pune
(11.5 vite nga këto nëntokë) për të përfituar pension të posaçëm...”
15.1. Fleta e Regjistrit Themeltar e Kantierit Rruga Ura Fierzë, e cila në kuptim të nenit
253 të Kodit të Procedurës Civile përbën provë të plotë, përderisa nuk është goditur
487
për falsitet, përmban të dhënë të plota e të sakta mbi periudhën e fillimit të punës nga
pala paditëse.
16. Gjithashtu, gjykata e apelit ka marrë çështjen në shqyrtim mbi ankimin e palës
paditëse dhe, pasi ka përsëritur pjesërisht hetimin gjyqësor, ka mbajtur qëndrim të
njëjtë me gjykatën e rrethit gjyqësor lidhur me vitin se kur ka filluar punë pala
paditëse. Gjykata e apelit në referim të datëlindjes së palës paditëse, viti 1956,
legjislacionin në fuqi të kohës, i cili ndalonte punën para moshës 14 vjeç, ka krijuar
bindjes se të dhënat e pasqyruara në fletën e regjistrit themeltar, mbi bazën e të cilave
plotësohet libreza e punës, janë të sakta dhe të plota.
17. Për sa më sipër, Kolegji Civil vlerëson se gjykatat e faktit në përfundim të një hetimi
të plotë dhe të gjithanshëm, në zbatim të nenit 29/2 të K.Pr.Civile, kanë çmuar provat
e paraqitura nga palët ndërgjyqëse, fletën e regjistrit themeltar dhe librezën e punës
(dublikat), duke krijuar bindjen, në shqyrtim edhe të rrethanave të çështjes, se fleta e
Regjistrit Themeltar të punonjësve, për aq sa nuk është kanë goditur për falsitet,
përbën provë të plotë lidhur me vitet e punës së paditësit.
18. Kolegji çmon se pretendimet të parashtruara në rekurs nga pala paditëse, Avni
Mustavataj, lidhen kryesisht me vlerësim e provave të cilat i janë nënshtruar hetimit
gjyqësor në të dy shkallët e gjykimit.
18.1. Kolegji Civil, në zbatim të jurisprudencës së Gjykatës Kushtetuese lidhur me
interpretimin e institutit të rekursit ku është mbajtur qëndrimi se: “Sipas nenit 472 të
K.Pr.Civile, ky kolegj ka në kompetencë të shqyrtojë problemet që kanë të bëjnë me
mosrespektimin ose zbatimin e gabuar të ligjit material e procedural, por pa bërë një
rivlerësim të provave në të kundërt me atë që kanë bërë gjykatat e hallkave më të
ulëta (Vendimi nr.32, datë 28.12.2009; Vendimi nr.17, datë 30.04.2007, i Gjykatës
Kushtetuese)”, nuk mund të bëjë një rivlerësim të provave të ndryshme nga vlerësimi
i bërë gjatë procesit gjyqësor në dy shkallët e gjykimit.
19. Ky Kolegj, në analizë të sa më sipër, për aq sa në të dy shkallët e gjykimit është
provuar se paditësi ka filluar punë në vitin 1970, në interpretim dhe zbatimi të nenit 2
të Ligjit nr.8685, datë 09.11.2000 “Për një trajtim të veçantë të punonjësve që kanë
punuar nëntokë në miniera” (i ndryshuar) nuk plotëson kushtin që të ketë 23 vite
pune (11.5 vite nga këto nëntokë) për të përfituar pension të posaçëm.
20. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i Gjykatës së
Apelit Shkodër, me të cilin është lënë në fuqi vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tropojë, është marrë në zbatim të ligjit procedural dhe atij material dhe për këto
shkaqe duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Tiranë, më 31.10.2013.
488
Nr.00-2013-2392 i Vendimit (608)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
në datën 31.10.2013 mori në shqyrtim në seancën gjyqësore çështjen civile nr.11231-01086-

PADITËS K/PADITUR: KRISAVGJI HAJDINI, përfaqësuar nga

av. Enise Kurteshi.
I PADITUR K/PADITËS: SHOQËRIA E SIGURIMEVE “SIGAL”
SH.A, përfaqësuar nga juristi Abdyl
Sarja.
PERSON I TRETË: BANKA AMERIKANE E
SHQIPËRISË SH.A në mungesë
OBJEKTI I PADISË:
Përmbushjen e detyrimit kontraktor të rrjedhur nga kontrata e sigurimit.
Shpalljen e pavlefshme të kontratës së sigurimit për mashtrim.
Baza Ligjore e Padisë: Neni 1113/b i K.Civil,
neni 36 dhe 42/2 i K.P.Civile.
Baza Ligjore e K/Padisë: Neni 160 i K.Pr.Civile,
neni 95 i K.Civil.

vendosur:
Detyrimin e të paditurit kundër-paditës Shoqëria e Sigurimeve “SIGAL” Sh.a.
Tiranë që të përmbushë detyrimin kontraktor të marrë përsipër me policën e
sigurimit 01/01/00020084, datë 28.01.2005, për të paguar në favor të Bankës
Amerikane të Shqipërisë shumën e siguruar me këtë policë për llogari të
kontratës së kredisë bankare nr.143 Rep., 77 Ko.l, datë 28.01.2005 dhe
interesat bankare të kësaj kredie.
Rrëzimin e kundërpadisë si të pabazuar në ligj dhe në prova.

Gjyqësor Tiranë në këtë mënyrë: Rrëzimin e padisë së paditëses (të kundër-
paditur) Krisavgji Hajdini. Pranimin e kundërpadisë së palës së paditur
489
(kundër-paditëse) Shoqërisë “Sigal” sh.a. Deklarimin e pavlefshëm të
Kontratës së sigurimit për Debitorin (Policës së sigurimit) me numër serie
020084, datë 28.01.2005, të lidhur midis të siguruarit Izedin Hajdini dhe
siguruesit Shoqërisë “Sigal” sha.a.”
Kundër vendimit nr.680, datë 15.05.2009 të gjykatës së apelit, ka bërë rekurs

paditësja e kundër-paditur Krisavgji Hajdini, e cila kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së
apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, ose prishjen e vendimit të
gjykatës së apelit dhe dërgimin e çështjes për gjykim në Gjykatën e Apelit Tiranë, duke
- Gjykata e apelit ka marrë rolin e ekspertit, duke pranuar të bazuara të gjitha
pretendimet e palës së paditur kundër-paditëse, duke interpretuar diagnozat për
gjendjen shëndetësore të të ndjerit.
- Gjykata e apelit ka mbajtur dy standarde, duke mos legjitimuar paditësen për ngritjen
e padisë dhe nga ana tjetër e ka legjitimuar atë si palë për kundërpadinë, kur ajo nuk
ka qenë palë në kontratë.
- Paditësja legjitimohet në ngritjen e padisë, jo si trashëgimtare e të ndjerit, por si
bashkë kredimarrëse me të. Paditëset i preken interesat, pasi kredia i mbetet asaj për
tu paguar.
- Kontrata e sigurimit ka qenë e përgjithshme për rastet e sigurimit dhe jo vetëm për
rastet e aksidenteve. Gjykata duhej të kishte thirrur ekspert për të përcaktuar se cilat
konsiderohen rastet akute.
- Në nenin 1117/2 të K.Civil përcaktohet se, quhet se kanë rëndësi thelbësore të gjitha
rrethanat për të cilat siguruesi ka pyetur me shkresë të siguruarin. Pika 3 e këtij neni
parashikon se kontrata e sigurimit e lidhur pa u marrë përgjigja në ndonjë nga këto
pyetje, nuk mund të jetë për këtë shkak e pavlefshme.
- Sëmundja e të ndjerit është konstatuar pas lidhjes së kontratës, kurimi i tij ka qenë për
sëmundje pulmonare dhe jo kancerogjene, të cilën e kanë zbuluar vizitat në Amerikë.
Kundër rekursit të palës paditëse ka paraqitur kundër-rekurs pala e paditur kundër-

paditëse Shoqëria e Sigurimeve “Sigal” sh.a, duke kërkuar mospranimin e rekursit, si të
paraqitur jo në formën e kërkuar nga ligji.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana;, dëgjoi përfaqësuesen e palës paditëse
së kundra-paditur, av.Enise Kurteshi, e cila kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit
dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së rrethit gjyqësor; dëgjoi përfaqësuesin e palës së
paditur kundër-paditëse, juristin Abdyl Saraj, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të
gjykatës së apelit; në mungesë të personi të tretë;, si diskutoi e analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
Rrethanat e faktit
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se, bashkëshorti i paditëses së kundër-
paditur, Izedin Hajdini, në datën 07.12.2004, ka lidhur marrëdhënien kontraktore me
palën e tretë Bankën Amerikane të Shqipërisë, duke marrë prej saj një overdraft në
shumën 9.000 euro. Më tej, për të mundësuar blerjen e një apartamenti të ri, më datën
06.01.2005, bashkëshorti i paditëses Izedin Hajdini ka aplikuar pranë kësaj Banke për
marrjen e një kredie bankare.
2. Në zhvillimin e tratativave për marrjen e kredisë bankare, në fillim të Janarit 2005, pra
në kohën e aplikimit për kredi bankare, bashkëshorti i paditëses së kundër-paditur ka
490
pasur probleme me shëndetin, për të cilat është vizituar dhe ka marrë mjekimin e
dhënë nga mjeku pneumolog. Kjo gjendje ka vazhduar për rreth 12 ditë, ku me
rekomandimin e mjekut, më datën 17.01.2005, ai është shtruar në Spitalin Universitar
të Sëmundjeve të Mushkërive “Shefqet Ndroqi” në Tiranë. Në anamnezën e jetës, në
Kartelën Klinike të pacientit, janë shënuar se më parë kishte vuajtur nga
“apendectomi, HTA stadi II, kalkul renale dhe hiperplazi beninje e prostatës”. Nga
ekzaminimet mjekësore edhe laboratorike të kryera gjatë shtrimit në spital, është
konstatuar se bashkëshorti i paditëses së kundër-paditur vuante nga sëmundje në
mushkëri, diagnostikuar si “adenokarcinom”. Pas ekzaminimeve të kryera dhe trajtimit
mjekësor të marrë, më datën 28.01.2005, bashkëshorti i paditëses ka dalë nga spitali
me të njëjtën gjendje të shëndetit, me rekomandimin që në vijim të ndiqej nga mjeku
onkolog.
3. Po më datë 28.01.2005, pra ditën e daljes nga spitali, bashkëshorti i paditëses Izedin
Hajdini është paraqitur pranë palës së tretë Bankës Amerikane të Shqipërisë, e cila po
atë ditë kishte aprovuar kërkesën e tij për kredi bankare.
4. Për këtë, më datë 28.01.2005, mes tyre është lidhur Kontrata e Kredisë Bankare me
nr.143 rep. dhe nr.77 kol. Sipas Kontratës së Kredisë Bankare, shuma e kredisë është
27.000 euro, me interes “eurolibor + 2%”, me afat 20 vjet, ku si bashkë kredimarrëse
(sipas kërkesës së Bankës) është dhe paditësja Krisavgji Hajdini.
5. Në këtë Kontratë (pika 3/1/a) është parashikuar si detyrim i kredimarrësit bërja e
sigurimit të jetës në favor të palës së tretë Bankës Amerikane të Shqipërisë për shumën
e huasë, e cila duhet të ishte e rinovueshme çdo vit për shumën e papaguar të kredisë.
Nga ana tjetër, në këtë Kontratë (pika 6/1/b), një ndër kushtet e disbursimit të kredisë,
palët kanë përcaktuar paraqitjen nga kredimarrësi të policës së sigurimit të jetës
dhe/ose pronës.
6. Për të mundësuar disbursimin në favor të tij të kredisë, bashkëshorti i paditëses të
kundër-paditur, Izedin Hajdini, po më datë 28.01.2005, është paraqitur përpara palës së
paditur kundra-paditëse Shoqërisë “Sigal” sh.a, ku ka kërkuar lidhjen e një kontrate
sigurimi të jetës. Gjatë negocimit mes palëve për lidhjen e policës së sigurimit
bashkëshorti i paditëses së kundër-paditur, Izedin Hajdini, ka plotësuar edhe një
deklaratë me shkrim për gjendjen e tij shëndetësore, në të cilën deklarohet se : - “...
gëzoj shëndet të plotë dhe nuk kam vuajtur dhe as jam diagnostikuar në të kaluarën
nga ndonjë sëmundje për të cilën unë parashikoj se mund të kërkojë trajtim mjekësor
në të ardhmen”; - “... gjatë 3 viteve të fundit nuk kam pësuar ndonjë aksident apo nuk
kam vuajtur nga ndonjë sëmundje, e cila më ka penguar për të vazhduar biznesin tim
ose të shkoj në punë për një periudhë më të gjatë se 14 ditë”; - “... nuk vuaj nga
sëmundje të zemrës e të hipertensionit”. Po kështu, lidhur me kërkesën e formularit të
deklaratës, për ndonjë shtesë apo konfirmim që lidhet me pikat e mësipërme, i
siguruari ka heshtur, duke mos bërë ndonjë shënim konkret.
7. Më datë 28.01.2005, pala e paditur kundër-paditëse Shoqëria “Sigal” sh.a ka pranuar
dhe lidhur me bashkëshortin e paditëses të kundër-paditur, Izedin Hajdini, (i vitlindjes
1943) një Kontratë Sigurimi për Debitorin (Policën e Sigurimit), me numër serie
020084, sipas të cilës shuma e siguruar është 27.000 euro, primi i sigurimit 108 euro
(pa Tvsh), periudha e sigurimit 1 vit (28.01.2005 deri më 27.01.2006), si dhe përfituesi
i shumës se sigurimit është Banka Amerikane e Shqipërisë.
8. Sipas kushteve të përgjithshme të kontratës së sigurimit, paraqitur edhe nga vetë
paditësja e kundër-paditur Krisavgji Hajdini, bashkëngjitur policës së sigurimit për
debitorët, pikës 2: “Siguruesi ofron mbulim në sigurim të të Siguruarit për humbjen e
jetës dhe/ose paaftësisë së përhershme totale të tij, si rrjedhojë e aksidenteve dhe/ose
rasteve akute”. Ndërsa, në piken 3, janë parashikuar rastet kur siguruesi nuk ofron
491
mbulim në sigurim, si për personat që vuajnë nga alkoolizmi, narkotizmi ose sëmundje
mendore ... apo sindromat organike-cerebrale, për personat që kërkojnë kujdes të
përhershëm, për personat që kanë mbushur moshën 65 vjeç, etj. Në pikën 13, është
parashikuar se “Në rast se i Siguruari vdes si pasojë e një rreziku të siguruar,
Përfituesit do t’i paguhet kompensimi në masën e Shumës së Siguruar”.
9. Pas paraqitjes së Kontratës së Sigurimit për Debitorin (Policës së Sigurimit), si dhe
plotësimit të kushteve të tjera sipas Kontratës së Kredisë Bankare, më datën
01.02.2005, Banka Amerikane e Shqipërisë ka disbursuar në favor të bashkëshortit të
paditëses së kundër-paditur Izedin Hajdini shumën e kredisë 27.000 euro nga e cila,
shuma 9.000 euro është përdorur për mbylljen e overdraftit, ndërsa pjesa tjetër për
blerjen e apartamentit.
10. Më datën 08.02.2005, bashkëshorti i paditëses së kundër-paditur ka shkuar për një
vizite private në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, ku është shtruar në Qendrën
Mjekësore Chandler të Universitetit Kentaki. Pas ekzaminimeve mjekësore dhe
laboratorike të kryera në këtë Qendër, është konstatuar se ai vuante nga kanceri në
mushkëri (adenocarcinoma metastatike) e shkallës së 4-të. Sipas mjekut që ka bërë
diagnostikimin në këtë Qendër Mjekësore, në kohën e këtij diagnostikimi sëmundja e
bashkëshortit të paditëses ishte “jo e kurueshme”, por nisur nga gjendja shumë e mirë
shëndetësore, priste që ai (bashkëshorti i paditëses) “të jetonte 9-12 muaj (mesatarja e
mbijetesës së pacienteve të shëndetshëm me kancer në mushkëri)” (faqja 82 e dosjes
së gjykimit të pushuar mbi padinë e Shoqërisë “Sigal” sh.a). Në daljen nga kjo Qendër
Mjekësore, bashkëshortit të paditëses i është rekomanduar trajtimi i sëmundjes me
kimioterapi.
11. Pas kësaj, më datën 18.05.2005, bashkëshorti i paditëses së kundër-paditur është shtuar
përsëri në Spitalin Universitar të Sëmundjeve të Mushkërive “Shefqet Ndroqi” në
Tiranë, me diagnoze “ca pulmoni” (kancer në mushkëri), ku pas trajtimit mjekësor të
marrë ka dalë nga Spitali më datë 25.05.2005. Në datë 07.05.2005 është shtruar përsëri
në këtë Spital, me të njëjtën diagnozë, ku pas trajtimit mjekësor të marrë, ka dalë nga
Spitali më datë 14.06.2005.
12. Rezulton se, më datë 13.07.2005 ka ndërruar jetë i ndjeri Izedin Hajdini pas një kurimi
për kancer në mushkëri (adenocarcinoma metastatike) e shkallës së 4-të.
13. Pas vdekjes së bashkëshortit të saj, paditësja e kundër-paditur Krisavgji Hajdini, si
bashkë kredimarrëse, ka njoftuar kredidhënësin Bankën Amerikane të Shqipërisë, si
përfituese të shumës së sigurimit, për vdekjen e kredimarrësit njëherazi dhe i siguruar
për shumën e kredisë pranë Shoqërisë “Sigal” sh.a.
14. Pala e tretë Banka Amerikane e Shqipërisë, si përfituese nga Kontrata e Sigurimit për
Debitorin të lidhur midis të ndjerit dhe Shoqërisë “Sigal” sh.a, i është drejtuar kësaj të
fundit për përfitimin e shumës së sigurimit. Shoqëria “Sigal” sh.a, pasi ka investiguar
rastin, si dhe pasi ka grumbulluar dokumentacionin e nevojshëm nga Spitali
Universitar i Sëmundjeve të Mushkërive “Shefqet Ndroqi” – Tiranë, si dhe Qendra
Mjekësore Chandler e Universitetit Kentaki në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, ka
refuzuar kërkesën e paraqitur, me pretendimin se ngjarja (vdekja e të siguruarit) nuk
përbënte rast sigurimi që mbulohej nga Kontrata e Sigurimit për Debitorin, pasi
ndodheshim para një vdekje natyrale.
15. Ndërkohë, pala e tretë Banka Amerikane e Shqipërisë i ka kërkuar bashkë
kredimarrëses Krisavgji Hajdini të vazhdojë të përmbushë detyrimet e rrjedhura nga
Kontrata e Kredisë Bankare.
16. Paditësja e kundër-paditur Krisavgji Hajdini, më datë 09.12.2005, me pretendimin se
vdekja e bashkëshortit të saj përbënte rast sigurimi dhe kjo ngjarje vërtetohej se kishte
ndodhur, ka paraqitur para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë kërkesë-padinë objekt
492
shqyrtimi, ku duke paditur Shoqërinë “Sigal” sh.a, si dhe thirrur në gjykim si person të
tretë Bankën Amerikane të Shqipërisë, ka kërkuar detyrimin e Shoqërisë “Sigal” sh.a
të përmbushë detyrimin kontraktor sipas Policës së Sigurimit të Jetës nr.020084, datë
28.01.2005, duke paguar në favor të palës së tretë Bankës Amerikane të Shqipërisë
shumën e sigurimit prej 27.000 euro.
17. Gjatë shqyrtimit gjyqësor në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë pala e paditur kundër-
paditëse Shoqëria “Sigal” sh.a, ka paraqitur k/padi duke kërkuar konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të Kontratës së Sigurimit për Debitorin (Polica e Sigurimit),
me numër serie 020084, datë 28.01.2005, si e lidhur nën mashtrim.
18. Në përfundim të hetimi gjyqësor: Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin
nr.2616, datë 21.03.2008, ka vendosur pranimin e kërkesë padisë, detyrimin e të
paditurit kundër-paditës Shoqëria e Sigurimeve “SIGAL” Sh.a., Tiranë që të
përmbushë detyrimin kontraktor të marrë përsipër me policën e sigurimit
01/01/00020084, datë 28.01.2005 për të paguar në favor të Bankës Amerikane të
Shqipërisë shumën e siguruar me këtë policë për llogari të kontratës së kredisë bankare
nr.143 Rep. 77 Kol, datë 28.01.2005 dhe interesat bankare të kësaj kredie dhe rrëzimin
e kundërpadisë si të pabazuar në ligj dhe në prova.
18.1. Gjykata arsyeton se: “…,Polica e sigurimit nr.01/1/00020084, datë 28.01.2005, është
lidhur si kusht kontraktor i domosdoshëm i kontratës së kredisë bankare nr.143 Rep,
77 Kol, datë 28.01.2005 (pika 3.1 “a”). Në kushtet e mungesës së kësaj klauzole në
kontratën e kredisë bankare nr.143 Rep, 77 Kol, datë 28.01.2005, polica e sigurimit
nuk do të ishte lidhur. Me anë të lidhjes së policës së sigurimit nr.01/1/00020084, datë
28.01.2005 i padituri kundër-paditës Shoqëria e Sigurimit “Sigal” Sh.A. ka blerë
rrezikun e mos shlyerjes së kredisë bankare në rast të ndërrimit të jetës nga i ndjeri
Izedin Hajdini. Më datë 13.07.2005, i siguruari Izedin Hajdini ka ndërruar jetë. Në
këtë mënyrë është plotësuar kushti i policës së sigurimit nr.01/1/00020084, datë
28.01.2005. Kështu në bazë të nenit 1113 të K.Civil i padituri kundër-paditës Shoqëria
e Sigurimit “Sigal” Sh.A. ka refuzuar që të përmbushë këtë kusht kontraktor. Gjatë
shqyrtimit gjyqësor nuk u provua që i ndjeri të ketë pasur dijeni për sëmundjen e tij.
Pretendimi i palës së paditur Shoqëria e Sigurimeve “Sigal” Sh.A. si një kusht që vjen
në kundërshtim me ligjin dhe qëllimin e sigurimit të kontratës së kredisë bankare
nr.143 Rep, 77 Kol, datë 28.01.2005, është i pabazuar. Kushti kontraktor i përdorur në
policën e sigurimit si një kusht kontraktor që vjen në kundërshtim nenet 1113/ “b” dhe
1150 është absolutisht i pavlefshëm. Për rrjedhojë pretendimi i të paditurit kundër-
paditës për mos ekzistencën e rastit të sigurimit është i pavlefshëm. Nga sa
argumentuam më sipër gjykata konkludon se kërkesë - padia duhet të pranohet si e
pabazuar në ligj e në prova. Ndërsa kundërpadia duhet të rrëzohet si e pabazuar në
ligj”.
19. Mbi ankim, Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.680, datë 15.05.2009, ka
vendosur ndryshimin e vendimit nr.2616, datë 21.03.2008, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë në këtë mënyrë rrëzimin e padisë së paditëses (të kundër-paditur)
Krisavgji Hajdini, pranimin e kundërpadisë së palës së paditur (kundër-paditëse)
Shoqërisë “Sigal” sh.a. Deklarimin e pavlefshëm të Kontratës së sigurimit për
Debitorin (Policës së sigurimit) me numër serie 020084, datë 28.01.2005, të lidhur
midis të siguruarit Izedin Hajdini dhe siguruesit Shoqërisë “Sigal” sha.
19.1. Gjykata apelit arsyeton se: “... paditësja nuk legjitimohet në ngritjen e padisë
objekt gjykimi, kur në marrëdhënien e detyrimit të lindur nga Kontrata e Sigurimit
për Debitorin, e datës 28.01.2005, paditësja nuk tërheq të drejtën e detyrimit që
kërkohet me anë të padisë. E drejta e detyrimit, që rrjedh nga kjo kontratë në dobi të
të tretit, i përket Bankës Amerikane të Shqipërisë, e cila është caktuar në Kontratë
493
(Policën e Sigurimit) nga i siguruari (në përputhje me nenin 1153 të Kodit Civil) si
përfituesja e shumës së sigurimit në rastin e vërtetimit të rastit të sigurimit. Nuk
rezulton, ç’ka pranohet dhe nga paditësja, që Banka e Shqipërisë të ketë hequr dorë
nga e drejta sipas Kontratës (Policës së Sigurimit), pra të ketë refuzuar për të
përfituar prej saj. Nga ana tjetër, sipas nenit 1160 të Kodit Civil, shuma e sigurimit,
që pas vdekjes së të siguruarit është caktuar t’i paguhet personit në dobinë e të cilit
është lidhur kontrata e sigurimit, nuk përfshihet në pasurinë trashëgimore të të
siguruarit. Së dyti, nuk është vërtetuar rasti i sigurimit, pra rreziku i marrë në
mbulim, me Kontratën e Sigurimit për Debitorin, sipas pikës 2 të Kushteve të
Përgjithshme të Kontratës së Sigurimi për Debitorin, siguruesi (Shoqëria “Sigal”) ka
ofruar mbulim në sigurim për të siguruarin Izedin Hajdini për humbjen e jetës
dhe/ose paaftësisë së përhershme totale të tij, si rrjedhojë e aksidenteve dhe/ose
rasteve akute. Nga gjykimi është vërtetuar plotësisht, ç’ka pranohet edhe nga gjykata
e shkallës së parë, se vdekja e të siguruarit (të ndjerit Izedin Hajdini) nuk ka ndodhur
për shkak të aksidenteve apo rasteve akute. Pra, rasti i sigurimit i parashikuar në
Kontratë nuk ka ndodhur. Po kështu, ndryshe nga sa ka pranuar gjykata e shkallës së
parë, ngjarja, rreziku i marrë në mbulim apo rasti i sigurimit, është pikërisht ai i
parashikuar në pikën 2 të Kontratës dhe jo vdekja e të siguruarit nga çdo lloj ngjarje.
Lidhur me kundër-padinë e Shoqërisë “Sigal” sh.a, është provuar se i siguruari, jo
vetëm nuk i ka deklaruar Shoqërisë “Sigal” sh.a gjendjen e vërtetë shëndetësore të
tij, por i ka deklaruar asaj një situatë shëndetësore krejt të ndryshme (shumë të mirë),
të dhëna këto që konsiderohen nga ligji me rëndësi thelbësore për përcaktimin e
natyrës dhe masës së rrezikut (neni 1117 i Kodit Civil). Janë pikërisht këto deklarime
që kanë çuar siguruesin në lidhjen e kontratës apo dhe caktimin e një primi sigurimi
gati minimal. Është e qartë se, nëse i siguruari do të bënte të ditur gjendjen e vërtetë
shëndetësore të tij, siguruesi patjetër që nuk do ta kishte lidhur kontratën, kur rreziku
për jetën i të siguruarit ishte gati i sigurt, ç’ka do të bënte të pakuptimtë mbulimin në
sigurim të një rreziku të tillë. I siguruari ishte në dijeni për sëmundjen e tij, kur që në
shtrimin e parë në spital më 17.01.2005, pas ekzaminimeve edhe laboratorike të
kryera (citologji dhe biopsi), ai prej datës 21.01.2005, është diagnostikuar për
sëmundje kancerogjene në mushkëri, ashtu sikundër, edhe në daljen nga spitali më
datën 28.01.2005, është rekomanduar të ndiqet nga mjeku onkolog, pra mjeku i
sëmundjeve të kancerit. Është fakt, se një javë pas daljes nga spitali, i siguruari është
paraqitur për vizitë mjekësore më të specializuar në një qendër mjekësore në USA, ku
pavarësisht se nuk ka deklaruar faktin ekzaminimeve të bëra në Shqipëri, edhe mjekët
e asaj qendre, mbi ekzaminimet laboratorike të kryera, e kanë diagnostikuar për të
njëjtën sëmundje, duke vërejtur edhe që ajo ishte në një stad të përparuar. Deklarimi
nga i siguruari, që nuk vuante nga hipertensioni, tregon që ai nuk ka thënë të
vërtetën siguruesit, pavarësisht faktit të shërueshmërisë së kësaj sëmundje (ndryshe
nga sa arsyeton gjykata e shkallës së parë kjo sëmundje është e pashërueshme), si
dhe pavarësisht pasojave për jetën apo aftësitë për punë që kjo sëmundje mund të
sjellë (ndryshe nga sa arsyeton gjykata e shkallës së parë kjo sëmundje mund të sjellë
pasoja për jetën dhe aftësitë për punë)...”.
20. Kundër vendimit nr.680, datë 15.05.2009, të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka bërë rekurs
paditësja e kundër-paditur Krisavgji Hajdini, e cila kërkon prishjen e vendimit të
gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së parë, ose
prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe dërgimin e çështjes për gjykim në
Gjykatën e Apelit Tiranë, për shkaqet e parashtruar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
494
21. Kundër rekursit të paraqitur nga pala paditëse ka paraqitur kundër-rekurs pala e
paditur kundër-paditëse Shoqëria e Sigurimeve “Sigal” sh.a duke kërkuar
mospranimin e rekursit, si të paraqitur jo në formën e kërkuar nga ligji.
Ligji i zbatueshëm
Dispozitat e Kodit Civil
22. Neni 1153 parashikon se: “I siguruari mund të caktojë në kontratën e sigurimit që, në
rast se ai vdes, shuma e sigurimit t’i paguhet një anëtari të familjes së tij, një personi
tjetër, shtetit, ose një personi tjetër juridik publik”.
23. Neni 1117 parashikon se: “I siguruari duhet t’i njoftojë siguruesit, me rastin e lidhjes
së kontratës, të gjitha rrethanat për të cilat ka dijeni dhe që kanë rëndësi thelbësore
për përcaktimin e natyrës dhe të masës së rrezikut. Quhet se kanë rëndësi thelbësore të
gjitha rrethanat për të cilat siguruesi ka pyetur me shkresë të siguruarin. Kontrata e
sigurimit e lidhur pa u marrë përgjigja në ndonjë nga këto pyetje, nuk mund të jetë,
për këtë shkak, e pavlefshme”.
24. Se rekursi i paraqitur nga paditëse e kundër-paditur Krisavgji Hajdini nuk përmban
shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që
motivojnë cenimin e vendimit nr.680, datë 15.05.2009, të Gjykatës së Apelit Tiranë,
me të cilin është ndryshuar vendimi nr.2616, datë 21.03.2008 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
arrin në përfundimin se vendimi nr.680, datë 15.05.2009 i Gjykatës së Apelit Tiranë
është rrjedhojë e respektimit të ligjit material e procedural dhe për këtë shkak duhet të
lihet në fuqi.
26. Kështu, ka rezultuar e provuar në të dy shkallët e gjykimit se Kontrata e Sigurimit
(Polica e Sigurimit), datë 28.01.2005, lidhur midis debitorit bashkëshortit të paditëses,
Izedin Hajdini dhe palës së paditur Shoqërisë “Sigal” sh.a, ka përcaktuar si përfitues të
rastit të sigurimit personin e tretë, Bankën Amerikane të Shqipërisë.
27. Për sa më sipër, Kolegji vlerëson se, në interpretim e zbatim të nenit 1153 të Kodit
Civil, drejt ka arsyetuar gjykata e apelit lidhur me mungesën e legjitimitetit të palës
paditëse Krisavgji Hajdini për të kërkuar përmbushjen e detyrimit të rrjedhur nga
Polica e Sigurimit.
28. Kështu, në aspektin formal proçedural të vlefshmërisë së padisë, që ajo të jetë e
vlefshme duhet të plotësojë dy kushte themelore: a) interesi i ligjshëm për të ngritur
padi, dhe b) legjitimiteti për të vepruar.
28.1. Në rast se ekzistojnë këto dy kushte mund të konsiderohet që padia ekziston
në kuptimin që për gjykatën del domosdoshmëria për të marrë vendim mbi themelin e
saj, pra për ta pranuar ose rrëzuar atë. Interesi për të ngritur padi është një element i
së drejtës së padisë dhe konsiston në interesin për të marrë nga gjykata vendimin e
kërkuar. Interesi për të ngritur padi është një interes proçedural, i cili lind nga
domosdoshmëria për të arritur nga proçesi mbrojtjen e një interesi material, dhe për
këtë arsye pala i drejtohet gjykatës duke kërkuar njohjen e cënimit të një interesi dhe
rivendosjen e së drejtës së shkelur.
28.2. Paditësi ka legjitimitet aktiv atëherë kur ai ka një interes të ligjshëm për të
ngritur padinë, që synon angazhimin e gjykatës për të mbrojtur dhe vënë në vënd të
drejtat dhe interesat e ligjshme të shkelura dhe do të konsiderohet se është plotësuar
kushti i dytë për vlefshmërinë e padisë kur është përcaktuar saktë personi të cilit i
495
përket interesi për të ngritur padinë dhe personi kundrejt të cilit padia duhet të ngrihet
(legjitimiteti pasiv). Mos ekzistenca e njërit prej këtyre kushteve themelore të
përmënduar më sipër sjell si pasojë që padia të mos ekzistojë dhe gjykata të marrë
vendim për rrëzimin e saj.
29. Kështu, në interpretim të nenit 1153 të Kodit Civil, që paditësja e kundër-paditur
Krisavgji Hajdini të legjitimohej në kërkimin e saj për përmbushjen e detyrimit që
rrjedh nga Kontrata e Sigurimit, duhet detyrimisht që kontrata të parashikonte se
shuma e sigurimit, në rastin e vdekjes së të siguruarit, do t’i paguhej asaj si
bashkëshorte e të siguruarit. Me plotësimin e këtyre dy kushteve njëkohësisht,
vdekjes së të siguruarit dhe përcaktimin e paditëses si përfituese të shumës së
sigurimit, do të lindte marrëdhënia juridiko civile ndërmjet paditëses/së kundër-
paditur Krisavgji Hajdi dhe të paditurit kundrapaditës Shoqërisë “Sigal” sha dhe për
rrjedhim do të legjitimonte kërkimin e saj për përmbushje detyrimi.
30. Gjithashtu, Kolegji Civil vlerëson se, për aq sa neni 1160 i Kodit Civil parashikon se
shuma e sigurimit, që pas vdekjes së të siguruarit është caktuar t’i paguhet personit në
dobinë e të cilit është lidhur kontrata e sigurimit, nuk përfshihet në pasurinë
trashëgimore të të siguruarit, paditësja e kundër-paditur Krisavgji Hajdini nuk
legjitimohet as si trashëgimtare e të siguruarit bashkëshortit Izedin Hajdini për të
kërkuar në rrugë gjyqësore përmbushjen e detyrimit të Kontratës së Sigurimit me
përfitues personin e tretë, Bankën Amerikane të Shqipërisë.
31. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë thekson se marrëdhënia juridiko-civile e krijuar mbi
bazën e Kontratës së Kredisë Bankare nr.143 rep, nr.77 kol, datë 28.01.2005,
ndërmjet paditëses së kundër-paditur Krisavgji Hajdini, si bashkë-kredimarrëse dhe
personit të tretë Bankës Amerikane të Shqipërisë sh.a, si kredidhënës, nuk legjitimon
paraqitjen e paditës civile me kërkim për përmbushje detyrimi të rrjedhur nga një
marrëdhënie tjetër juridiko-civile si Kontrata e Sigurimit.
32. Duke qenë dy marrëdhënie detyrimi të veçanta, Kontrata e Kredisë Bankare dhe
Polica e Sigurimit, në lidhje me të cilat paditësja e kundër-paditur Krisavgji Hajdini
mban të drejta e detyrime të ndryshme, është e domosdoshme që dhe mbrojtja
gjyqësore për të cilën i është drejtuar gjykatës të realizohet me padi me objekte e bazë
ligjore të ndryshme. Kështu, nëse paditësja Krisavgji Hajdini kërkon të kundërshtojë
përmbushjen e detyrimeve të saj të rrjedhura nga Kontrata e Kredisë Bankare, mund
t’i drejtohet gjykatës me padi për mbrojtjen e të drejtave të bashkë-kredimarrësit.
33. Për më tepër, ky Kolegj çmon se nuk qëndrojnë pretendimet e palës paditëse
Krisavgji Hajdini lidhur me vlefshmërinë e Kontratës së Sigurimit pasi, siç ka
rezultuar e provuar në të dy shkallët e gjykimit, i siguruari - bashkëshorti i paditëses
së kundër-paditur Izedin Hajdini, në kundërshtim me nenin 1117 të Kodit Civil, në
momentin e nënshkrimit të Policës së Sigurimit, nuk i ka njoftuar siguruesit të gjitha
rrethanat thelbësore mbi gjendjen e tij shëndetësore të cilat do të mundësonin
përcaktimin e natyrës dhe masës së rrezikut.
34. Kështu, nga provat e administruara në dosjes gjyqësore konstatohet se i siguruari,
bashkëshorti i paditëses se kundër-paditur Izedin Hajdini, ishte në dijeni për
sëmundjen e tij, kur që në shtrimin e parë në spital me 17.01.2005, pas ekzaminimeve
laboratorike të kryera (citologji dhe biopsi), ai prej datës 21.01.2005 është
diagnostikuar për sëmundje kancerogjene në mushkëri, ashtu sikundër, edhe në daljen
nga spitali më datën 28.01.2005, është rekomanduar të ndiqet nga mjeku onkolog, pra
mjeku i sëmundjeve të kancerit. Rrethanë të cilën nuk e ka deklaruar në momentin e
nënshkrimit të Policës së Sigurimit, ç’ka me të drejtë e ka çuar gjykatën e apelit në
konkluzionin se kundërpadia e paraqitur nga Shoqëria “Sigal” sh.a është e bazuar në
prova e në ligj.
496
35. Në analizë të sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi nr.680,
datë 15.05.2009 i Gjykatës së Apelit Tiranë, me anë të cilit është vendosur ndryshimi
i vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është marrë në zbatim të drejtë të
ligjit dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Tiranë më 31.10.2013
497
Nr.00-2013-2345 i Vendimit (609)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËS: EVILA FERRACAKU, në mungesë

I PADITUR: SALI FERRACAKU, në mungesë
OBJEKTI:
Vazhdimin e urdhrit të mbrojtjes.
Baza Ligjore: Ligji nr.9669, datë 18.12.2006,
“Për masa ndaj dhunës në marrëdhëniet familjare”.
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendim nr.262, datë 03.09.2013, ka

vendosur:
Shpalljen e moskopetencës për gjykim dhe kalimin e çështjes për kompetencë
seksionit familjar të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër. Kundër vendimit
lejohet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë.
Kundër vendimit nr.262, datë 03.09.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër ka

paraqitur ankim pala e paditur Sali Ferracaku, me anën e të cilit kërkon prishjen e vendimit
dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në këtë gjykatë me tjetër trup gjykues, për këto
shkaqe:
- Gjykata ka zbatuar gabim nenin 61 të K.Pr.Civile, pasi nuk mund të procedohet me
këtë dispozitë brenda një gjykate.
- Gjykimi nuk i ka kaluar seksionit familjar por gjyqtarit të gatshëm, i cili ka caktuar
seancën e parë gjyqësore më datë 24.08.2013, në një kohë që nuk duhej ta kalonte për
gjykim por t’i kërkonte kryetarit të gjykatës pranimin e heqjes dorë nga gjykimi i
çështjes.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana; në mungesë të palëve ndërgjyqëse; si
VËREN
Rrethanat e faktit
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se: paditësja Evila Ferracaku dhe i padituri
498
Sali Ferracaku janë bashkëshortë të lidhur me martesë që prej 3 tre vjetësh. Nga kjo
martesë në datë 01.05.2010, ka lindur vajza Boena Ferracaku.
2. Paditësja Evila Ferracaku me pretendimin se gjatë jetës bashkëshortore ka qenë
viktimë e veprimeve fizikisht dhe psikologjisht të dhunshme të ushtruara nga i
padituri i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër për lëshimin e urdhrit
të mbrojtjes.
3. Me vendimin nr.125, datë 24.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër është
vendosur: “Lëshimi i urdhrit të menjëhershëm të mbrojtjes për paditësen (viktimë)
Evila Shefqet Ferracaku, ndaj të paditurit (dhunuesi) Sali Kasem Ferracaku:
Urdhërohet i padituri (dhunuesi) Sali Kasem Ferracaku që: Të mos kryejë apo të mos
kërcënojë se do të kryejë veprime dhune ndaj paditëses (viktimë) Evila Shefqet
Ferracaku: Urdhërohet i padituri (dhunuesi) Sali Kasem Ferracaku që të mos
komunikojë apo kontaktojë drejtpërdrejt apo tërthorazi me paditësen Evila Shefqet
Ferracaku dhe fëmijën e tyre, apo të hyjë në banesën ku ato jetojnë në Lagjen
“Daniel Matlia”, Rr.“Koplikëve”, kati i parë, Shkodër dhe kudo që ajo të ndodhet.
Urdhërohet i padituri (dhunuesi) Sali Kasem Ferracaku, që të mos i afrohet në një
distancë prej 100 m paditëses (viktimë) Ervila Shefqet Ferracaku dhe fëmijës së tyre.
Ky urdhër jepet me afat kohor deri më datë 22.05.2013, ora 13:30, seancë kjo në të
cilën do shqyrtohet vërtetimi i urdhrit të mbrojtjes, duke filluar efektet e këtij vendimi
që nga ky moment i shpalljes së saj. Shkelja e këtij vendimi gjyqësor përbën vepër
penale, në kuptim të nenit 320 të Kodit Penal. Kundër këtij vendimi lejohet ankim i
veçantë brenda 5 ditëve në Gjykatën e Apelit Shkodër, nga e nesërmja e shpalljes së
vendimit. Paditësja të pajiset me tre kopje të këtij vendimi. Ky vendim t’i dërgohet
Komisariatit të Policisë Shkodër; Zyrës së Shërbimeve Sociale Shkodër, të cilat së
bashku dhe me Zyrën e Përmbarimit Shkodër të marrin masat e duhura të
menjëhershme për ekzekutimin e këtij vendimi, i cili përbën titull ekzekutiv. Një kopje
e këtij vendimi t’i dërgohet Bashkisë Shkodër, Njësisë administrative përkatëse nën
juridiksionin e së cilës ndodhet Lagja“Daniel Matlia”, Shkodër”.
4. Mbi kërkesën e të paditurit Sali Ferracaku për ndërprerje të udhrit të mbrojtjes, me
vendim nr.216, datë 17.07.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër është
vendosur: “Ndryshimi i urdhrit të mbrojtjes për paditësen (viktimë) Evila Shefqet
Ferracaku, ndaj të paditurit (dhunuesi) Sali Kasem Ferracaku duke lënë në fuqi
urdhrin e mbrojtjes nr.125 (2232), datë 24.05.2013, me këto ndryshime: Hiqet
konkretisht pika ku: Urdhërohet i padituri (dhunuesi) Sali Kasem Ferracaku, që të
mos i afrohet në një distancë prej 100 m paditëses (viktimë) Evila Shefqet Ferracaku
tek banesa Lagja “Daniel Matlia”, Rr.“Koplikëve”, kati i parë, Shkodër: Shtohet
pika ku urdhërohet paditësi Sali Kasem Ferracaku të paguajë si kontribut ushqimor
për fëmijën e tij të mitur Boena Sali Ferracaku e dtl. 01.05.2010, shumën prej 30.000
(tridhjetë mijë) lekë për afatin 3 mujor të kohëzgjatjes së këtij urdhri mbrojtje me 1/3
pjesë të kësaj shume për çdo muaj, kontribut i cili do të derdhet në llogarinë bankare
me nr.410331428 dhe ka IBAN AL2320551106331428CLIDCLALLE: Ky urdhër do
të vazhdojë deri në përfundim të afatit të urdhrit të mbrojtjes nr.125 (2232), datë
24.05.2013, duke filluar efektet e këtij vendimi që nga ky moment i shpalljes së saj.
Shkelja e këtij vendimi gjyqësor përbën vepër penale, në kuptim të nenit 320 të Kodit
Penal; Kundër këtij vendimi lejohet ankim brenda 15 ditëve në Gjykatën e Apelit
Shkodër, nga e nesërmja e shpalljes së vendimit. Palët të pajisen me kopje të këtij
vendimi; Ky vendim t’i dërgohet Komisariatit të Policisë Shkodër; Zyrës së
Shërbimeve Sociale Shkodër, të cilat së bashku dhe me Zyrën e Përmbarimit Shkodër,
të marrin masat e duhura të menjëhershme për ekzekutimin e këtij vendimi, i cili
përbën titull ekzekutiv: Një kopje e këtij vendimi t’i dërgohet “Njësisë administrative
499
përkatëse nën juridiksionin e së cilës ndodhet Lagja “Daniel Matlia”, Shkodër”.
5. Paditësja Evila Ferracaku i është drejtuar përsëri me kërkesë padi Gjykatës së Rrethit
Shkodër duke kërkuar vazhdimin e urdhrit të mbrojtjes dhënë me vendimin nr.125,
datë 24.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
6. Në seancën e datës 03.09.2013, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendim
nr.262, datë 03.09.2013, kryesisht ka vendosur: “Shpalljen e moskompetencës për
gjykim dhe kalimin e çështjes për kompetencë seksionit familjar të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër. Kundër vendimit lejohet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë”.
6.1. Gjykata arsyeton se: “Çështja në gjykim është në kompetencë të seksionit
familjar pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, në bazë të nenit 61 të Kodit të
Procedurës Civile dhe nenit 12, pika 1 të ligjit nr.9669, datë 18.12.2006, prandaj
duhet që kjo çështje t’i kalohet për gjykim gjykatës kompetente”.
7. Kundër vendimit nr.262, datë 03.09.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër ka
paraqitur ankim pala e paditur Sali Ferracaku, me anë të të cilit kërkon prishjen e
vendimit dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim në këtë gjykatë me tjetër trup
gjykues, për shkaqet e përmendura në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Ligji i zbatueshëm
Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile
7.1. Neni 5:” Objekti i mosmarrëveshjes përcaktohet në pretendimet e palëve.
Pretendimet parashtrohen në aktin për fillimin e procesit gjyqësor, si dhe gjatë
ushtrimit të së drejtave që rrjedhin nga ky proces. Objekti i mosmarrëveshjes mund të
ndryshojë sipas kërkesave që lindin gjatë procesit, kur këto të fundit kanë lidhje të
mjaftueshme me pretendimet e fillimit”.
7.2. Neni 6: “Gjykata që gjykon mosmarrëveshjen duhet të shprehet mbi gjithçka
që kërkohet dhe vetëm për atë që kërkohet”.
7.3. Neni 56: “Gjykata që është kompetente në shqyrtimin e mosmarrëveshjes, me
kërkesën e palëve mund të vendosë dërgimin e çështjes në një gjykatë tjetër që është
edhe kjo kompetente, vetëm kur: a) në gjykatën tjetër mosmarrëveshja mund të
zgjidhet më shpejt dhe më lehtë sesa në gjykatën e zgjedhur nga paditësi; b) shihet me
vend kërkesa e të paditurit, të cilit nuk i dihej vendbanimi ose vend qëndrimi, për
gjykimin e mosmarrëveshjes në gjykatën e vendit ku ai ka vendbanimin ose vend
qëndrimin e tanishëm”.
Ligji nr.9877, datë 18.2.2008 "Per organizimin e pushtetit gjyqesor", neni 9: “Ndarja
e çështjeve gjyqësore bëhet me short, sipas procedurave të caktuara me vendim të
Këshillit të Lartë të Drejtësisë”.
8. Se vendimi nr.262, datë 03.09.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër me anë
të cilit është vendosur shpallja e moskompetencës për gjykimi dhe dërgimi i çështjes
për kompetencë seksionit familjar të Gjykatës së Rrethit Shkodër është marrë ne
interpretim të gabuar të ligjit procedural dhe si i tillë duhet të prishet.
9. Ky Kolegj vlerëson se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala e paditur Sali Ferracaku
përmban shkaqe ligjore të cilat e bëjnë të cenueshëm vendimin nr.262, datë
03.09.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se argumentet e përdorur nga Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Shkodër në vendimin e saj nuk qëndrojnë. Padia e ngritur nga
paditësja Evila Ferracaku është një padi, ku pjesë e kërkimeve të saj i takojnë të
drejtës civile dhe konkretisht, kërkimit për vazhdimin e urdhrit të mbrojtjes në zbatim
të Kodit Familjar dhe ligjit për masat ndaj dhunës në marrëdhëniet familjare.
10.1. Për shkak të këtyre kërkimeve, parashtrimi i të cilave është në disponibilitetin
500
e paditësit, në vështrim të neneve 5 e 6 të K.Pr.Civile, gjykata e shkallës së parë nuk
mund të kufizohej duke u shprehur se jemi përpara kundërshtimit të një çështje që i
përket seksionit familjar pranë të njëjtës gjykatë.
10.2. Trupi gjykues i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, i caktuar për shqyrtimi
e çështjes ka pasur kompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes, pasi i takonte
dhomës civile të gjykojë mosmarrëveshjet civile në bazë të ligjit procedural civil.
10.3. Trupi gjykues, përveç se i takonte dhomës civile të kësaj gjykate, kishte
kompetencën lëndore të gjykonte çështjen edhe në referim të nenit 41 të K.Pr.Civile,
që parashikon se: "Në kompetencë të gjykatës së shkallës së parë janë të gjitha
mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në K.Pr.Civile e në
ligje të tjera".
10.4. Për më tepër, në referim të nenit 7 të Ligjit nr.9877, datë 18.2.2008, "Për
organizimin e pushtetit gjyqësor", ndarja e çështjeve gjyqësore bëhet me short, sipas
procedurave të caktuara me vendim të Këshillit të Lartë të Drejtësisë. Pra, gjykatat
janë kompetente të gjykojnë çdo çështje që u caktohet atyre me short të rregullt e të
drejtë. Nga ky rregull ka përjashtim, përsa i takon gjykimeve të veçanta, për të
miturit, apo gjykimeve administrative që rregullohen me ligj të veçantë (neni 7 i
Ligjit nr.9877, datë 18.02.2008).
10.5. Në kuptim të sa më sipër, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër ka pasur
kompetencën lëndore për gjykimin e çështjes dhe duhet të zhvillonte rregullisht
procesin gjyqësor.
11. Gjithashtu, Kolegji Civil vlerëson të theksojë se, në interpretim të nenit 56 të
K.Pr.Civile, ku rregullohet gjykata kompetente, dispozita nënkupton dërgimin e
akteve për kompetencë në një gjykatë tjetër e jo brenda të njëjtës gjykatë dhe nuk e
lidh aspak kompetencën për shqyrtimin e çështjeve me ndarjen në seksione që bëhen
brenda të njëjtës gjykatë.
11.1. Funksionimi i gjykatës në seksione është një ndarje e brendshme
administrative e gjykatës, që lehtëson punën e gjykatës dhe bëhet mbi bazën e një
urdhri të Kryetarit të Gjykatës, por ky urdhër në asnjë rast nuk mund të mbizotërojë
ndaj parashikimeve të Kodit të Procedurave Civile. Gjykatat e shkallës së parë janë
kompetente të gjykojnë të gjitha mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të
parashikuara në K.Pr.Civile apo në ligje të veçanta, sipas një shorti të drejtë e të
rregullt, përveç se kur parashikohet ndryshe me ligje të veçanta (gjykimet e posaçme).
12. Ky Kolegj çmon gjithashtu se vendimi nr.262, datë 03.09.2013 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër është marrë në kundërshtim me nenin 181 të K.Pr.Civile, sipas të
cilit gjykata duhet të organizojë punën që gjykimi të përfundojë nga i njëjti trup
gjykues. Funksionimi i gjykatës në seksione është një ndarje e brendshme
administrative e gjykatës që lehtëson punën e gjykatës dhe bëhet mbi bazën e një
urdhri të Kryetarit të Gjykatës, por ky urdhër në asnjë rast nuk mund të mbizotërojë
ndaj parashikimeve të Kodit të Procedurave Civile.
13. Vendimi nr.262, datë 03.09.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër cenon
parimin për një proces të rregullt ligjor, efektiv, të shpejtë, brenda një afati të
arsyeshëm, pasi bëhet shkak për zvarritje të procesit gjyqësor në dëm të interesave të
palëve në proces, duke cenuar nenin 28 të K.Pr.Civile, si dhe nenet 6/1, 13 të KEDNJ.
14. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se, vendimi nr.262, datë
03.09.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, me anë të cilit është vendosur
moskompetenca e kësaj gjykate dhe dërgimi i akteve seksionit familjar brenda saj,
është marrë në zbatim të gabuar të ligjit dhe si i tillë duhet të prishet dhe çështja të
dërgohet për vazhdim gjykimi.
501
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/a të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.262, datë 03.09.2013, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër
dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë, për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 31.10.2013
502
Nr.00-2013-2360 i Vendimit (610)
VENDIM

Artan Broci Anëtar

PADITËS: SHOQËRIA “J&B”SHPK, në mungesë

TË PADITUR: DREJTORIA RAJONALE TATIMORE-
NJËSIA E TATIMPAGUESVE TË MËDHENJ
OBJEKTI:
Pavlefshmëri absolute e aktit administrativ,
njoftim detyrimi të dala pas datës 05.12.2012 të Drejtorisë Rajonale Tiranë.
Si dhe kundërshtimin e vendimit të Drejtorisë së Apelimit Tatimor Tiranë.
Detyrimin e palës së paditur të falë detyrimin tatimor
të Shoqërisë “J&B” shpk deri më datën 31.12.2010
Baza Ligjore: Ligji nr.9920, datë 19.05.2008,
“Për procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”,
Udhëzimi nr.24, datë 02.09.2008,
“Për Procedurat tatimore në Republikën e Shqipërisë”
Ligji nr.10418, datë 21.04.2011,
“Për legalizimin e kapitalit dhe faljen e një pjesë të borxhit tatimor dhe doganor”
dhe udhëzimi nr.12, datë 18.05.2011,
“Për procedurat e zbatimit të ligjit nr.10418, datë 21.04.2011,
Neni 324 e vijues i K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimit nr.684, datë 21.03.2013, ka vendosur:

Moskompentecën e gjykimit të kësaj gjykate të çështjes civile me palë
ndërgjyqëse: Paditës Shoqëria “J&B”shpk përfaqësuar në gjykim nga av.
Neraida Binaj anëtare e Dhomës së Avokatisë Vlorë me nr.liçense 2571 dhe
nipt K 66702216L, e pajisur me autorizim për përfaqësim lëshuar nga
administratori i shoqërisë. I Paditur: Drejtoria Rajonale Taimore-Njësia e
Tatimpaguesve të Mëdhenj, Rruga “President G. W Bush” tel. 2420911, 270-
972, 270-973, 270-974 Tiranë, Drejtoria e Apelimit Tatimor Tiranë: Objekti:
Pavlefshmëri absolute e aktit administrativ, njoftim detyrimi të dala pas datës
503
05.12.2012 të Drejtorisë Rajonale Tiranë, Si dhe kundërshtimin e vendimit të
Drejtorisë së Apelimit Tatimor Tiranë. Detyrimin e palës së paditur të falë
detyrimin tatimorë të Shoqërisë ‘J&B” shpk deri më datën 31.12.2010. Baza
Ligjore: Ligji nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në
Republikën e Shqipërisë”, Udhëzimi nr.24, datë 02.09.2008 “Për Procedurat
tatimore në Republikën e Shqipërisë”, Ligji nr.10418, datë 21.04.2011,“Për
legalizimin e kapitalit dhe faljen e një pjesë të borxhit tatimor dhe doganor”
dhe udhëzimi nr.12, datë 18.05.2011 “Për procedurat e zbatimit të ligjit
nr.10418, datë 21.04.2011, Neni 324 e vijues i K.Pr.Civile .
Dërgimin e kësaj kërkesë-padie së bashku me aktet e paraqitura prej palës
paditëse për kompetencë gjykimi pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Kundër këtij vendimi lejohet ankimi i veçantë në Gjykatën e Lartë.
Kundër vendimit nr.684, datë 21.03.2013, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë ka

paraqitur ankim të veçantë pala paditëse Shoqëria “J&B”shpk, me anë të të cilit kërkon
prishjen e vendimit nr.684, datë 21.03.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe
dërgimin e çështjes për vazhdim gjykimi pranë kësaj gjykate, për këto shkaqe:
- Gjykata ka vepruar në kundërshtim me nenin 43 të K.Pr.Civile, pasi paditësi si person
juridik ka qendrën e aktivitetit të tij në Vlorë.
- Pala e paditur ka person të autorizuar në qytetin e Vlorës për të ndjekur procedurat
gjyqësore, që është juristi i Tatimeve Vlorë.
- Gjykata e Tiranës është një zgjedhje e detyruar për paditësin që do të vështirësojë
paraqitjen e tij në gjykatë duke mos pasur person të autorizuar në Tiranë.
Proceduralisht çdo pengesë do të sillte pasoja për vazhdimin normal të këtij procesi
administrativ që duhet të zgjidhet brenda afateve kohor të përcaktuar nga K.Pr.Civile.
- Gjykata tjetër kompetente për gjykimin e kësaj çështje ishte dhe Gjykata e Durrësit,
por në bazë të K.Pr.Civile e drejta e zgjedhjes i takon paditësit, i cili e ka ushtruar me
anë të paraqitjes së padisë pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtares Mirela Fana; në mungesë të palëve ndërgjyqëse; si
VËREN
Rrethanat e faktit
1. Nga materialet e dosjes gjyqësore rezulton se pala paditëse Shoqëria “J&B” shpk
është person juridik i regjistruar me vendim gjyqësor të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë datë 03.03.2006, që ushtron veprimtari në fushën e eksport-import, tregtim me
shumicë e pakicë të pajisjeve elektro-shtëpiake, materiale ndërtimi, elektrike, etj., me
numër NIPT K 66503204 K.
2. Pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore - Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj me
Njoftimi Detyrimin nr.22068 prot., datë 05.12.2011 ka njoftuar paditësin për
detyrimin e papaguar në vlerën 1.435.470 lekë, gjobë në vlerën 848.820 lekë dhe
kamatë vonesa në vlerën 496.068 lekë. Pala paditëse, Shoqëria “J&B” shpk, në
zbatim të nenit 20 të ligjit nr.10418, datë 21.04.2011, “Për legalizimin e kapitalit dhe
faljen e një pjesë të borxhit tatimor dhe doganor” ka kryer pagesë vetëm të 50% të
detyrimit në pritje të faljes për pjesën tjetër të tij.
3. Me shkresën nr.1909/1 prot., datë 04.10.2012, të palës së paditur Drejtorisë Rajonale
Tatimore-Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj është komunikuar Njoftim Detyrimi i
504
dytë në vlerën 3.579.170 lekë.
4. Pala paditëse, Shoqëria “J&B” shpk, në kundërshtim të njoftim detyrimit i është
drejtuar me ankesë Drejtorisë së Apelimit Tatimor, e cila me vendimin nr.1499 prot.,
datë 09.02.2013, ka vendosur: “Refuzimin e ankimit për shkak se e konsideron atë të
papranueshëm, pasi ky kundërshtim nuk përbën objekt apelimi”.
5. Pala paditëse, Shoqëria “J&B” shpk, brenda afatit 30 ditor, ka paraqitur kërkesë padi
pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë me anë të së cilës ka kërkuar pavlefshmëri
absolute e aktit administrativ, njoftim detyrimi të dalë pas datës 05.12.2012 të
Drejtorisë Rajonale Tiranë; kundërshtimin e vendimit të Drejtorisë së Apelimit
Tatimor Tiranë, si dhe detyrimin e palës së paditur të falë detyrimin tatimor të
Shoqërisë “J&B” shpk deri më datën 31.12.2010.
6. Në seancën e datës 21.03.2013, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë ka marrë në
shqyrtim, kryesisht, çështjen e kompetencës tokësore për shqyrtimin e çështjes objekt
gjykimi. Me vendimin nr.684, datë 21.03.2013, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë ka
vendosur: “Moskompentecën e gjykimit të kësaj gjykate të çështjes civile. Dërgimin e
kësaj kërkesë-padie së bashku me aktet e paraqitura prej palës paditëse për
kompetencë gjykimi pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Kundër këtij vendimi
lejohet ankimi i veçantë në Gjykatën e Lartë”.
6.1. Gjykata arsyeton se: “.. në lidhje me përcaktimin e gjykatës kompetente nga
pikëpamja tokësore për shqyrtimin e kërkesave civile me objekt “kundërshtimin e
akteve administrative” ligjvënësi ka vendosur një dispozitë procedurale të posaçmen
e cila përcakton si gjykatë kompetente nga pikëpamja tokësore atë të vendit në zonën
e së cilës ka qendrën organi administrativ. Kur objekti i kërkesë padisë është
pavlefshmëria absolute e aktit administrativ, njoftim detyrimi të dalë pas datës
05.12.2012 të Drejtorisë Rajonale Tatimore, Tatim Paguesit e Mëdhenj Tiranë, si dhe
kundërshtimin e vendimit të Drejtorisë së Apelimit Tatimor Tiranë... të cilat nga ana e
tyre e kanë qendrën në Tiranë, kompetente nga pikëpamja tokësore për shqyrtimin e
çështjes civile.. është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë...”.
7. Kundër vendimit nr.684, datë 21.03.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë ka
paraqitur ankim të veçantë pala paditëse Shoqëria “J&B” shpk, me anë të të cilit
kërkon prishjen e vendimit nr.684, datë 21.03.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë dhe dërgimin e çështjes për vazhdim gjykimi për shkaqet e parashtruara në
Ligji zbatueshëm
Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile:
Neni 42 parashikon:
“Paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku i padituri ka vendbanimin ose vendqëndrimin
e tij dhe kur këto nuk dihen, në gjykatën e vendit ku ai ka banesën e përkohshme. Kur
i padituri nuk ka vendbanim, as vendqëndrim dhe as banesë të përkohshme në
Republikën e Shqipërisë, paditë ngrihen në gjykatën ku banon paditësi”.
Neni 43 parashikon se:
“Kur i padituri është person juridik, paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku personi
juridik ka qendrën e tij. Paditë që rrjedhin nga marrëdhënie juridike me një degë ose
agjenci lokale të personit juridik, mund të ngrihen edhe në gjykatën ku ka qendrën
dega ose agjencia, si dhe në gjykatën e shkallës së parë ku personi juridik ka një
ndërtesë me aktivitet ose një përfaqësues të autorizuar që të paraqitet në gjykim për
objektin e padisë”.
505
“Kompetenca tokësore mund të ndryshohet me marrëveshje me shkrim të palëve,
përveç rasteve të parashikuara në nenet 45 e 46 të këtij Kodi dhe kur ligji e ndalon
këtë marrëveshje”.

“Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht
ose me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në
gjykatën kompetente”.
Neni 62 parashikon: “Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën

për gjykimin e mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin
60 të këtij Kodi, mund të bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka
ngritur padi ose ka marrë pjesë në gjykimin e mosmarrëveshjes në Gjykatën e Lartë”.
Neni 327 parashikon:

“Padia kundër një akti administrativ shqyrtohet nga seksioni përkatës i gjykatës, në
zonën e së cilës ka qendrën organi administrativ ndaj të cilit drejtohet padia. Kur
padia paraqitet në gjykatën, në territorin e së cilës ka qendrën organi administrativ,
kjo ia dërgon jo më vonë se tri ditë gjykatës ku është krijuar seksioni për gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative. Shqyrtimi i mosmarrëveshjes duhet të përfundojë
brenda 30 ditëve nga dita e regjistrimit në gjykatë”.
8. Se vendimi nr.684, datë 21.03.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, me anë të të
cilit është shpallur moskompetenca për gjykimin dhe dërgimi i akteve Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë është marrë në zbatim të drejtë të ligjit procedural dhe si i
tillë ai duhet të lihet në fuqi.
9. Ky Kolegj vlerëson se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse Shoqëria “J&B”
shpk nuk përmban shkaqe ligjore nga ato të parashikuara në nenin 472 të K.Pr.Civile,
të cilat e bëjnë të cenueshëm vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykata e faktit ka arsyetuar drejt kur ka
deklaruar moskompetencën për çështjen civile nr.1534 Akti dhe dërgimin e akteve
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, për shkak se referuar objektit, bazës ligjore dhe
përmbajtjes së kërkesës, kemi të bëjmë me një kërkesë për
kundërshtimin/pavlefshmërinë e një akti administrativ.
11. Kolegji çmon se ligji procedural, neni 327/1 i K.Pr.Civile, ka përcaktuar në mënyrë të
posaçme gjykatën kompetente për të shqyrtuar paditë me objekt kundërshtimin e
akteve administrative dhe ky përcaktim nuk mund të ndryshohet me marrëveshje
midis palëve, pasi nuk jemi përpara rastit të kompetencës konkurruese ku paditësi ka
të drejtën e zgjedhjes midis disa gjykatave kompetente, në bazë të nenit 52 dhe 54 të
K.Pr.Civile.
12. Siç rezulton nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, organet administrative, të
paditurit Drejtoria Rajonale Tatimore-Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj, si dhe
Drejtoria e Apelimit Tatimor, vendimet e të cilave janë bërë objekt shqyrtimi
gjyqësor, respektivisht njoftim detyrimi tatimor për palë paditëse Shoqërinë “J&B”
shpk si dhe mospranim ankimi, e kanë qendrën e tyre në qytetin e Tiranës.
13. Kështu, për aq sa mosmarrëveshja objekt gjykimi nuk lidhet me akte të nxjerra nga
degët e organit administrativ, që do të mund të përligjnin paraqitjen e padisë pranë
gjykatës së rrethit ku ka qendrën dega ose përfaqësia e autorizuar e tij, por me akte të
nxjerra nga organe administrative me qendër në Tiranë, kompetenca për shqyrtimin e
506
padisë i përket Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
14. Për më tepër, ky Kolegj thekson se dhe në zbatim të neneve 42 dhe 43 të K.Pr.Civile,
të cilat e lidhin paraqitjen e padisë me vendbanimin apo qendrën e të paditurit, në
kushtet kur të paditurit në padinë objekt gjykimi janë Drejtoria Rajonale Tatimore -
Njësia e Tatimpaguesve të Mëdhenj, si dhe Drejtoria e Apelimit Tatimor me qendër
në Tiranë, drejt ka vendosur Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë mbi transferimin e
akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
15. Në analizë të sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, me të cilin është deklaruar moskompetenca e
kësaj gjykate për gjykimin e çështjes civile dhe është vendosur dërgimi i akteve
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është i bazuar në ligj dhe si i tillë duhet të lihet
në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 485/a të Kodit të Procedurës Civile,
VENDOSI
Vlorë.
Tiranë, më 31.10.2013
507
Nr.00-2013-2505 i Vendimit (611)
VENDIM

në seancën gjyqësore të datës 31.10.2013 mori në shqyrtim çështjen civile me palë:
PADITËS: QEMAL MURATI, MIT’HAT MURATI,

NDRIÇIM MURATI, SHAQIR
MURATI në mungesë
MAKBULE VYSHKA, TAHIR VYSHKA,
DASHNOR VYSHKA, YLLKA
ÇOKU, PRANVERA NEZIRI
përfaqësuar nga av. Petraq Mishto
TË PADITUR: PETRAQ KRISTO,
TRASHËGIMTARËT E KOSTAQ
KRISTO: VJOLLCA KRISTO E
XHULJETA BRAHO (KRISTO)
në mungesë
A.K.P.P. në mungesë
NDËRHYRËS KRYESOR: FERDINAD MURATI,
HATIXHE KAFEXHIU, në mungesë
OBJEKTI I PADISË:
Kundërshtim i vendimit nr.546/2 prot., datë 29.08.1996
të K.K.K.P. pranë Bashkisë (sot Prefektura) Elbasan.
Baza Ligjore: Ligji nr.7698, datë 15.04.1993
“Për kthimin dhe Kompensimin e pronave ish-pronarëve”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.1913, datë 05.12.2005, ka

vendosur:
Ndryshimin e pikës 1 të vendimit të anës së paditur K.K.K.P. nr.546/2, datë
29.08.1996, në këtë mënyrë:
Ish pronarit Shaqir Murati u kthehet në pronësi banesa dy katëshe me
kufizimet: V-familja Baxhaku, lindje dhe jug vetë i zoti, P- rrugë.
Detyrimin e paditësave të ish pronarit Shaqir Murati t’u paguajë të paditurve
Petraq dhe Kristq Kristo shumën 34.000 lekë.
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.134, datë 27.03.2007, ka vendosur:

508
Gjyqësor Elbasan.
Kundër këtij vendimi kanë ushtruar rekurs të paditurit Petraq dhe Kostaq Kristo, të
cilët kanë kërkuar prishjen e tij, duke parashtruar se:
- Shtëpia është sekuestruar për shkak të mos shlyerjes së detyrimeve që kishte ndaj
shtetit ish pronari dhe jo nga reforma e pas çlirimit. K.K.K.P. nuk duhej të pranonte
kërkesën e tyre për pronën dhe gjykata nuk duhej të na konsideronte ne si të paditur,
por ish pronarët këtë problem ta zgjidhnin me shtetin.
- K.K.K.P. ka kthyer më shumë sipërfaqe sesa ka pretenduar ish pronarët. Nga ky
komision nuk u vlerësuan si investime shtesat anësore, kuzhinat dhe banjat e ndërtuar
në vitin 1991, të cilat janë funksionale me dhomat e fjetjes dhe shumë të
domosdoshme për nevojat familjare.
- Vendimi i K.K.K.P. nuk përputhet në sipërfaqen që ka kthyer me atë që është
vlerësuar nga ekspertët e këtij komisioni.
- Ne nuk kemi pranuar që në fillim matjet dhe llogaritjet e bëra nga ekspertët në
gjykim.

pasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; përfaqësuesin e palës paditëse, i cili
kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,
VËREN
Vendimi nr.134, datë 27.03.2007 i Gjykatës së Apelit Durrës është i bazuar në ligj
dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Rezulton se, me vendimin e K.K.K.P pranë Bashkisë Elbasan nr.546/2, datë
30.08.1996, është vendosur e drejta e bashkëpronësisë së ish pronarit Shaqir Murati
(trashëgimtarëve të tij) në raportet 47.6% për paditësin (trashëgimtareve të Shaqir Muratit)
dhe 52.4% për të paditurit Petraq e Kostaq Kristo të godinës 2 kate me sipërfaqe 120 m 2 dhe
shesh funksional 32 m2, gjithsej 152 m2, në qytetin e Elbasanit.
Shtëpia është ndërtuar që në vitin 1906, është shtetëzuar në vitin 1948 dhe nga shteti
në vitin 1958 i është shitur të ndjerit Sotir Kristo, i cili, dhe më pas trashëgimtarët e tij,
Petraq e Kostaq Kristo kanë bërë ndryshime dhe meremetime në banesë, si dhe në truallin e
lirë kanë bërë ndërtime të reja.
Prandaj, K.K.K.P. ka bërë përllogaritjen e raportit të pjesës së vjetër ekzistuese të
banesës në 47.6% në favor të ish pronarëve Murati dhe investimin e bërë nga pronarët e rinj
Kristo në masën 52,4% dhe banesën e ka lënë në bashkëpronësi në këto raporte.
Paditësat dhe ndërhyrësit kryesorë, trashëgimtarët e ish pronarit Shaqir Murati kanë
kërkuar ndryshimin e vendimit të K.K.K.P. dhe kthimin në natyrë të banesës me pretendimin
se meremetimet dhe riparimet janë më të vogla se ato të llogaritura nga K.K.K.P.
Ndërsa nga të paditurit Petraq e Kostaq Kristo është pretenduar se K.K.K.P nuk ka
përcaktuar saktë pjesën e investimeve të tyre në banesë, e cila është mbi 70% në raport me
pjesën e ish pronarit.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr.1913, datë 05.12.2005, ka
pranuar kërkesë-padinë, duke ndryshuar pikën 1 të vendimit të anës së paditur K.K.K.P.
nr.546/2, datë 29.8.1996, kthimin e banesës ish pronarit Shaqir Murati dhe detyrimin e
paditësave t’u paguajnë të paditurve shumën 34.000 lekë. Ky vendim është lënë në fuqi nga
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin e saj nr.134, datë 27.03.2007. Kundër vendimeve të
mësipërme kanë ushtruar rekurs të paditurit Petraq dhe Kostaq Kristo, të cilët kanë kërkuar
prishjen e tij.
509
Ky Kolegj vlerëson të drejtë e të bazuar në ligj vendimin e Gjykatës së Apelit Durrës,
i cili ka lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan. Nga gjykatat e faktit
është bërë një hetim i plotë dhe i gjithanshëm i çështjes, duke analizuar të gjitha provat e
administruara në gjykim dhe duke ju dhënë përgjigje të gjitha pretendimeve të paraqitura nga
palët ndërgjyqëse.
Nga akt ekspertimet e bëra, të kundërshtuara nga pala e paditur gjatë gjykimit, pa
paraqitur asnjë shkak ligjor, janë përcaktuar qartë ndërtimet e vjetra dhe të reja në godinën
objekt gjykimi, është bërë llogaritja e raportit të pjesës së vjetër me investimet e reja të
kryera në godinë nga të paditurit, si dhe është llogaritur vlera truallit.
Mbi bazën e akt ekspertimit, shpjegimeve të ekspertëve, të thirrur edhe në gjykatën e
apelit, si dhe provave të tjera të administruara në gjykim, gjykatat e faktit kanë analizuar
edhe ndërtimet e kryera, duke mos marrë në konsideratë ato ndërtime të kryera nga të
paditurit pa leje të organeve kompetente.
Në përfundim, gjykatat e faktit kanë arritur në përfundimin se, duke qenë se pjesa e
investimeve të kryera nga pala e paditur mbi sendin objekt gjykimi, është 35%, ndërsa 65%
është vlera e objektit të ish pronarit, pra, vlera e banesës së vjetër është më e madhe se vlera e
investimeve të kryera nga të paditurit, në këto kushte prona duhet t’u kthehet trashëgimtarëve
të ish pronarit Shaqir Murati, duke i kthyer këta të fundit të paditurve vlerën e investimeve të
kryera.
Pra, vendimet janë marrë duke respektuar nenin 13 të ligjit nr.7698, datë 15.04.1993,
“Për kthimin dhe kompensimin e ish pronarëve” dhe Udhëzimin nr.3, datë 21.06.1993 të
K.M, të dalë në bazë e për zbatim të këtij ligji.
Sipas nenit 13 të ligjit:
...Kur në objektin ish-pronë private vlefta e shpenzimeve të kryera përbën 20 deri në
50 për qind të vleftës së objektit, ai mund të kalojë në pronësi të ish pronarit, pasi të jetë
shlyer nga ana e tij kundër vlefta e mësipërme, mbi 20 për qind e llogaritur mbi bazën e
çmimeve të ndërtimit në kohën e rikthimit të pronës....
Në këtë dispozitë janë rregulluar marrëdhëniet midis ish pronarit dhe shtetit apo
personave të tretë (pronar të shpenzimeve), në lidhje me objektin ish pronë private, kur mbi
këtë objekt janë kryer ndryshime në strukturë, shtesa anësore, shtesa kati, etj.
Në lidhje me raportin midis vleftës së shpenzimeve dhe vleftës së objektit janë
parashikuar edhe rastet për kthimin e objektit ish pronarit me pa kundërshpërblim dhe
kundërshpërblim, vleftën e shpenzimeve të kryera, përveç rastit kur objekti mbetet në
bashkëpronësi, nëse vlefta e shpenzimeve të kryera është mbi 50%.
Pra, vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës, në të kundërt me çfarë pretendohet në
rekurs, është marrë duke respektuar ligjin procedural dhe material.
Objekt i shqyrtimit gjyqësor ka qenë vendimi i K.K.K.P., i cili është kundërshtuar nga
paditësat dhe ndërhyrësat kryesorë, përsa i përket vetëm pjesës që është llogaritur raporti i
shpenzimeve të kryera në objekt në lidhje me vleftën e tij.
Paditësat dhe ndërhyrësat kryesorë në bazë të parimit të disponibilitetit (nenet 2 e 31
të K.Pr.Civile) janë ata që disponojnë të drejtën e padisë, pra iniciativën për të filluar
procesin, si dhe gjithë të drejtat e tjera që kanë si palë gjatë gjithë zhvillimit të tij. Ndërkohë
që pala e paditur në proces ka të drejtë të diskutojë dhe të ngrejë prapësime mbi themelin dhe
bazueshmërinë në ligj të këtij pretendimi.
Pretendimet e palës së paditur lidhur me ligjshmërinë e vendimit të K.K.K.P, në
lidhje me disponimin e pronës në favor të ish pronarit Shaqir Murati (trashëgimtarëve të tij),
nuk mund të ngrihen si prapësime në gjykim. Ato mund dhe duhet të jenë kërkim më vete në
një gjykim të iniciuar nga kjo palë.
Prandaj, gjenden të pabazuara në ligj pretendimet e paraqitura në rekurs në lidhje me
disponimin e K.K.K.P. për ish pronarin Shaqir Murati, sipërfaqen e kthyer atij.
510
Në lidhje me pretendimin e paraqitur në rekurs për mos vlerësimin e drejtë të shtesave
të ndërtuar në vitin 1991, si pjesë funksionale të objektit, ky pretendim është gjetur i
pabazuar nga gjykatat e faktit. Ky pretendim ka të bëjë me analizën e provave që kanë bërë
këto gjykata, të cilat nuk janë objekt shqyrtimi në Gjykatën e Lartë.
Nga gjykata e apelit është analizuar edhe pretendimi i paraqitur nga pala e paditur, në
rekurs, në lidhje me aktin e ekspertimit. Në gjykimin e çështjes në gjykatën e shkallës së
parë, pala e paditur e ka kundërshtuar si fillim aktin e ekspertimit të parë dhe për këtë shkak
është kryer një akt ekspertim i ri. Po mbi bazën e kërkesës së palës së paditur, në gjykimin e
çështjes në gjykatën e apelit, janë thirrur ekspertët për të dhënë shpjegime rreth akt
ekspertimit në lidhje me shtesat dhe ndërtimet e pretenduara, ashtu edhe për llogaritjen e
vlerës së truallit, me vlerën tregut.
Prandaj, ky pretendim, i paraqitur edhe në rekurs, gjendet i pabazuar, përderisa në
lidhje me aktin e ekspertimit nga pala e paditur nuk ngrihet asnjë shkak për shkelje
procedurale që pasjellin cenimin e procesit.
Si përfundim, pretendimet e parashtruara ne rekurs, në thelb, kanë të bëjnë me
mënyrën e vlerësimit dhe çmuarjes së provave që janë bërë nga gjykatat më të ulëta, të cilat
nuk janë objekt i shqyrtimit në Gjykatën e Lartë, në bazë të nenit 472 të K.Pr.Civile, prandaj
nuk ka vend të cenohet vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485/a tё K.Pr.Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.134, datë 27.03.2007 tё Gjykatës së Apelit Durrës.
Tiranё, mё 31.10.2013
511
Nr.00-2013-2490 i Vendimit (612)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: SHOQËRIA "COMPRESER" SHPK,

përfaqësuar nga av. Avni Shehu
TË PADITUR: ISUF PIRRO, VAID ADEMI,
IZER MEHMETI, MUHAMET LUKU
OBJEKTI I PADISË:
Shpërblimin e dëmit të shkaktuar dhe fitimit të munguar,
nga mospërmbushja e detyrimeve kontraktore të kontratës së sipërmarrjes
nr.125 rep., nr.59 kol., datë 13.02.2003;
Marrja e masës së sigurimit të padisë duke bllokuar
procedurat e Zyrës së Urbanistikës dhe të Bashkisë Durrës
për miratimin e lejes së ndërtimit në pronat e të paditurve
dhe vendosjes së sekuestros mbi pasuritë e të paditurve.
Baza Ligjore: Nenet 640, 690, 693, 698 të K.C,
neni VII i kontratës së sipërmarrjes nr.125 Rep., nr.59 Kol., datë 13.02.2003,
nenet 32, 202, 203, 206 e 153 të K.Pr.C.
Gjykata e Shkallës së Parë Durrës, me vendimin nr.932, datë 10.04.2007 ka vendosur:

Rrëzimin e kërkesëpadisë së palës paditëse Shoqërisë “Comproser” sh.p.k, me
të paditur Vaid Ademi, Izeir Mehmeti, Isuf Pirro dhe Muhamet Luka, me
person të tretë Shoqëria “Blembo” SHPK, me objekt shpërblim dëmi dhe
fitimi të munguar, si të pambështetura në prova dhe në ligj.
Gjykata e Apelit Durrës me vendimin nr.194, datë 03.07.2008 ka vendosur:

Gjyqësor Durrës.
Kundër këtij vendimi, ka ushtruar rekurs Shoqëria “Compresor” SHPK, duke

- Gjykatat nuk kanë zbatuar drejt nenin 868 të K.C, sepse kontrata e lidhur midis
palëve është kontratë sipërmarrje dhe tërheqja e porositësit nga kontrata e
sipërmarrjes sjell si pasojë detyrimin e tij (porositësit) që të kompensojë
sipërmarrësin për shpenzimet e kryera për punimet e bëra dhe për fitimin e munguar.
512
- Edhe po të ishim para kontratës së këmbimit, të paditurit janë të detyruar të paguajnë
të gjitha shpenzimet e kryera. Të paditurit janë përgjegjës për mospërmbushjen e
detyrimeve të tyre dhe duhet të paguajnë dëmin e shkaktuar në bazë të nenit 486 të
K.C. Gjykata është kontradiktore, pasi nga njëra anë pranon ekzistencën e Kontratës
së Shkëmbimit si një veprim juridik me kusht dhe nga ana tjetër, lidhur me efektet e
tërheqjes nga kontrata në mënyrë të njëanshme, i referohet kontratës së sipërmarrjes.
Gjykata keqinterpreton nenin 868 të K.C. lidhur me detyrimin për pagimin e dëmit
nga tërheqja në mënyrë të njëanshme të kontratës.
- Gjykata ka zbatuar gabim dispozitat e K.Pr.C, lidhur me marrjen e provave dhe
fuqinë provuese të tyre. Mandat pagesat dhe projektet e hartuara janë hartuar në
përputhje me ligjin dhe përbëjnë prove të plotë për vërtetimin e fakteve.

pasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; përfaqësuesin e palës paditëse
Av.Avni Shehu, i cili kërkoi prishjen e dy vendimeve të gjykatave dhe pranimin padisë dhe si
bisedoi çështjen nё tёrёsi,
VËREN
Vendimi nr.194, datë 03.07.2008 i Gjykatës së Apelit Durrës është marrë në bazë të
ligjit dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Rezulton se palët ndërgjyqëse kanë lidhur kontratën e sipërmarrjes datë 13.02.2003,
ku pala paditëse me cilësinë e sipërmarrësit ka marrë përsipër ndërtimin një objekti
shumëkatësh në truallin pronë të të paditurve, të cilët do të përfitonin 20% të sipërfaqes
ndërtimore, në përfundim të ndërtimit.
Më datë 04.07.2003 KRRT pranë Bashkisë Durrës është dhënë leja e sheshit të
ndërtimit për të paditurit. Pala paditëse ka aplikuar për marrjen e lejes së ndërtimit, por
KRRT pranë Bashkisë Durrës nuk është shprehur në lidhje me kërkesën e saj, duke sjellë si
pasojë mosrealizimin e ndërtimit.
Meqenëse nuk është marrë leja e ndërtimit brenda afateve të parashikuara në kontratë,
pala e paditur më datë 27.01.2005 ka njoftuar palën paditëse për zgjidhjen e kontratës së
lidhur midis tyre. Pala paditur ka lidhur kontratë të re sipërmarrjeje me një shoqëri tjetër,
duke realizuar ndërtimin mbi truallin e tyre.
Pala paditëse, Shoqëria “Compreser” SHPK, duke pretenduar se kontrata është
zgjidhur në mënyrë të njëanshme dhe i ka shkaktuar dëm shoqërisë ka kërkuar në gjykatë, me
anë të padisë së paraqitur, shpërblimin e dëmit të shkaktuar dhe fitimit të munguar, nga
mospërmbushja e detyrimeve kontraktore të kontratës së sipërmarrjes nr.125 rep., nr.59 kol.,
datë 13.02.2003.
Nga ana tjetër, pala e paditur ka prapësuar se, shkak për zgjidhjen e kontratës ka qenë
mosrespektimi i afateve të caktuara në kontratë nga pala paditëse për nxjerrjen e lejes së
ndërtimit, ndërtimin e objektit dhe dorëzimin e sipërfaqes ndërtimore.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.932, datë 10.04.2007 ka rrëzuar
padinë. Ky vendim është lënë në fuqi nga Gjykata e Apelit Durrës me vendimin e saj nr.194,
datë 03.07.2008, kundër të cilit ka ushtruar rekurs Shoqëria “Compresor” SHPK, e cila ka
kërkuar ndryshimin e tij, duke pranuar padinë.
Ky Kolegj, vlerëson të drejtë vendimin e Gjykatës së Apelit Durrës, e cila ka lënë në
fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës. Nga gjykatat e faktit është bërë një
hetim i plotë dhe i gjithanshëm i çështjes, duke u analizuar të gjitha provat e administruara në
gjykim dhe duke ju dhënë përgjigje të gjitha pretendimeve të paraqitura nga palët
ndërgjyqëse.
513
Nga gjykatat e faktit është analizuar se mosrespektimi i afatit të parashikuar në
kontratën e sipërmarrjes datë 13.02.2003 për marrjen e lejes së ndërtimit ka qenë për shkak
se, pala paditëse nuk ka qenë e liçensuar pranë Degës së Tatim Taksave, pra shkak për
zgjidhjen e kontratës kanë qenë veprimet e palës paditëse.
Po kështu, nga gjykatat e faktit është analizuar se, pala paditëse nuk ka dokumentuar
me prova shkresore shpenzimet e kryera për të hartuar dokumentacionin e nevojshëm për të
marrë lejen e ndërtimit, të cilat mund t’i njiheshin, neni 868 i K.C, sipas të cilit:
Porositësi mund të tërhiqet nga kontrata, edhe kur ka filluar zbatimi i veprës ose
kryerja e shërbimit, me kusht që ta kompensojë sipërmarrësin për shpenzimet e kryera, për
punimet e bëra dhe për fitimin e munguar.
Nga gjykatat e faktit janë analizuar provat e paraqitura, prej palës paditëse dhe duke
qenë shkresa private, në bazë të nenit 262 të K.Pr.C., është arritur në përfundimin se ato nuk
përbëjnë provë të plotë në lidhje me përmbajtjen e tyre, pasi nuk plotësojnë kërkesat e nenit
260 të K.Pr.C.
Në këto kushte, pa i hyrë analizës së dispozitave të përgjithshme në lidhje me
mospërmbushjen e detyrimeve, në lidhje me kërkimin e palës paditëse, duke qenë se nuk
është realizuar paraqitja e provave prej saj në respektim të ligjit procedural, ajo nuk ka arritur
të provojë kërkimin e saj, duke ju referuar nenit 868 të K.C., si dispozitë e posaçme, në bazë
të kontratës së sipërmarrjes të lidhur midis palëve ndërgjyqëse.
Si përfundim, pretendimet e parashtruara ne rekurs, në thelb, kanë të bëjnë me
mënyrën e vlerësimit dhe çmuarjes së provave që janë bërë nga gjykatat më të ulëta, të cilat
nuk janë objekt i shqyrtimit në Gjykatën e Lartë, në bazë të nenit 472 të K.Pr.C, prandaj nuk
ka vend të cenohet vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485/a tё K.Pr.C,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.194, datë 03.07.2008 tё Gjykatës së Apelit Durrës.
Tiranё, mё 31.10.2013
514
Nr.00-2013-2606 i Vendimit (613)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
PADITËS: SHOQËRIA "ANHEUSER – BUSCH

INCORPORATED", One Busch Place, St.Louis
Missouri 63118 SHBA, përfaqësuar nga
avokatët Renata Leka dhe Gerhard Velaj
E PADITUR: SHOQËRIA “BUDEJOVISKY BUDVAR”,
Karoliny Svetle 4.370.21 Ceske Budejovicke
Karoliny Svetle 4 370 21 Bud, përfaqësuar nga
avokat Shpat Hoxha
OBJEKTI I PADISË:
Shfuqizimin e markës tregtare të regjistruar nga i padituri.
neni 92 dhe 92 i Ligjit nr.7819, datë 27.04.1994, i ndryshuar,
“Për Pronësinë Industriale”
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.4569, datë 14.06.2007 ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesëpadisë.

Gjyqësor Tiranë.
Kundër këtij vendimi ka bërë rekurs pala paditëse Shoqëria “Anheuser – Busch
Incorporated”, One Busch Place, St.Louis, Missouri 63118 SHBA, që kërkon ndryshimin e
vendimeve, pranimin e padisë dhe paraqet këto shkaqe:
- Gjykatat kanë interpretuar gabim nenin 92 të Ligjit nr.7189, datë 27.04.1994;
- Gjykata ka interpretuar gabim barrën e provës në këtë lloj gjykimi; paditësi nuk mund
të provojë arsyen e mungesës së përdorimit të markës nga ana e paditur; i takon kësaj
të fundit të provojë që e ka përdorur sipas parashikimeve ligjore; kjo është praktika në
vendet e BE, ku në rastet e padive për fshirje marke për shkak mospërdorimi barra e
provës bie mbi pronarin e markës;
515
- Gjykata ka interpretuar në mënyrë të gabuar provat e palës paditëse që u paraqitën për
të vërtetuar se pala paditëse nuk e ka përdorur markën e saj sipas parashikimeve
ligjore, duke arsyetuar se këto prova nuk provojnë pretendimin e kësaj pale; ne kemi
paraqitur prova të plota që vërtetojnë se malli i mbrojtur nën markën e palës së
paditur nuk është përdorur në Shqipëri pasi nuk ka lënë gjurmë në asnjë organ
shtetëror shqiptar;
- Gjykata në kundërshtim me nenin 309 dhe 310 të K.Pr.Civile, ka argumentuar se pala
e paditur ka përdorur markën në mënyrë të modifikuar pa pasur asnjë provë të
paraqitur prej kësaj pale në formën e kërkuar nga K.Pr.Civile;
- Provat e paraqitura nga pala e paditur nuk kanë lidhje me markën tregtare objekt i
padisë që është Budweiser, por me markën BUDEJOVICKY BUDVAR që nuk është
regjistruar në Shqipëri dhe nuk është objekt i konfliktit gjyqësor;
- Provat e paraqitura nga i padituri janë të njëanshme (deklarata e “Food Trade”
sh.p.k.);
- Gjykata ka interpretuar gabim konceptin e përdorimit në mënyrë të modifikuar të
markës sepse e ka vënë theksin në faktin që produkti është i njëjtë; pala e paditur
duhej të provonte se modifikimi nuk ka ndryshuar karakterin dallues të markës dhe jo
atë të produktit (birrë), siç arsyeton gjykata në vendim;
- Gjykata nuk ka bërë një analizë mbi perceptimin e markës nga konsumatori shqiptar;
ajo ka perceptuar se “Budweiser Budvar” dhe “Budejovicky Budvar” nuk janë gjë
tjetër veçse e njëjta gjë në gjuhën çeke dhe atë angleze;
- Gjykata nuk ka marrë në konsideratë periudhën 3 vjeçare të mospërdorimit të
llogaritur nga data e kundërpadisë; të gjitha provat e tjera që janë marrë në
konsideratë nga gjykata i përkasin datave të mëvonshme;
- Është i pabazuar arsyetimi i gjykatës se nuk kanë kaluar 3 vjet nga data e regjistrimit
të markës e deri në datën e depozitimit të padisë, ndaj nuk mund të pretendohet fshirja
e markës nga mos regjistrimi;
Pala e paditur, Shoqëria “Budejovicky Budvar” ka paraqitur kundër rekurs, me të

cilin ka kërkuar mospranimin e rekursit dhe lënien në fuqi të vendimeve të gjykatave.

pasi dёgjoi relatimin e gjyqtarit Guxim Zenelaj; përfaqësuesen e palës paditëse, e cila
kërkoi ndryshimin vendimeve të gjykatave të shkallës së parë e apelit dhe pranimin e padisë;
përfaqësuesin e palës së paditur, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit;
dhe si bisedoi çështjen nё tёrёsi,
VËREN
Se vendimi nr.1327, datë 09.07.2008 i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e
mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për
rishqyrtim po pranë kësaj gjykate.
Rezulton se pala paditëse është shoqëri tregtare, e regjistruar si e tillë që më datë
20.06.1925, në shtetin e Missourit të SHBA.
Kjo shoqëri më datë 30.09.2004 ka regjistruar pranë Regjistrit Ndërkombëtar të
Markave, në përputhje me Marrëveshjen dhe Protokollin e Madridit, markën
“BUDWEISER” për produktin birrë; aplikimin dhe regjistrimin bazë, vendet e caktuara për
mbrojtje (në të cilat përfshihet dhe Shqipëria), kohëzgjatjen e saj deri më 30.09.2014, etj.,
sipas pasqyrimeve në çertifikatën e regjistrimit të lëshuar nga Komisioni Ndërkombëtar i
Organizatës Botërore të Pronësisë Intelektuale.
516
Pala e paditur është shoqëri tregtare e regjistruar si e tillë në Çeske Budejovicke,
Çeki. Kjo shoqëri ka regjistruar pranë regjistrit të markave në Shqipëri, markën tregtare
“BUDWEISER BUDVAR”, me pronar Budejovicky Budvar, Narodni Podnik, periudhën e
regjistrimit datë 07.01.2000 deri me datë 07.01.2010, prodhimet e markës dhe përbërjen e
saj, sipas pasqyrimeve në ekstraktin e regjistrit të lëshuar nga Drejtoria e Markave dhe
Patentave.
Pala paditëse me pretendimin se, regjistrimi i markës tregtare “BUDWEISER
BUDVAR”, me pronar Budejovicky Budvar, ka penguar përdorimin e markës
“BUDWEISER” në Shqipëri, pasi është e ngjashme me të, ka kërkuar shfuqizimin e
regjistrimit të markës së palës së paditur. Sipas palës paditëse, pala e paditur nuk e ka
përdorur markën pa arsye bindëse për një periudhë prej tre vjetësh, duke ju referuar nenit 92
të Ligjit nr.7819, datë 27.04.1997 "Për pronësinë industriale”, i ndryshuar.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.4569, datë 14.06.2007, ka rrëzuar
padinë dhe Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1327, datë 09.07.2008, ka lënë në fuqi
vendimin. Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka bërë rekurs pala paditëse, Shoqëria
“Anheuser – Busch Incorporated”, One Busch Place, St.Louis, Missouri 63118 SHBA, e cila
kërkon ndryshimin e vendimeve.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim të akteve që ndodhen në dosjen
Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e mosrespektimit të ligjit dhe për këtë shkak duhet
të prishet dhe çështja të dërgohet për rishqyrtim po pranë kësaj gjykate.
Ky Kolegj, si fillim, parashtron se, procesi gjyqësor civil ka për qëllim zhvillimin e
një gjykimi që konsiston në vlerësimin nga pikëpamja e së drejtës të një fakti ose një grup
faktesh, që domosdoshmërisht para se të vlerësohen nga gjykata duhet të vërtetohen dhe që
përfundon me dhënien e një vendimi i cili duhet t’u përgjigjet dispozitave ligjore të
zbatueshme për rastin konkret. Në të kundërt, sikundër është rasti në shqyrtim, vendimi nuk
është i argumentuar dhe as i bazuar në ligj.
Gjykata e Lartë, pa i hyrë analizës së provave, nga shqyrtimi i materialeve të dosjes
gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton nëse nga gjykatat e faktit
janë lejuar ose jo shkelje të normave procedurale dhe nëse ligji material është respektuar ose
jo. Në varësi të zgjidhjes së këtyre çështjeve nga gjykatat e faktit, Gjykata e Lartë, në
realizim të funksionit të saj rishikues, shprehet për bazueshmërinë ose jo në ligj të vendimeve
të gjykatave të faktit.
Ky Kolegj vlerëson se mosmarrëveshja midis palëve ndërgjyqëse është një
mosmarrëveshje tregtare, që gjen rregullim në nenin 92 të Ligjit nr.7819, datë 27.04.1994
"Për pronësinë industriale”, i ndryshuar.
Sipas kësaj dispozite:
(1) Regjistrimi i markës mund të revokohet nëse pronari i markës së regjistruar nuk e
ka përdorur atë për mallrat ose shërbimet, që u referohen regjistrimit, gjatë një periudhe
prej 3 vjetësh, pa pasur arsye bindëse.
(2) Kërkesa për shfuqizimin e markës lidhur me nënparagrafin l (a) të këtij neni bëhet
nga palët e interesuara në gjykatë. Gjykata njofton Zyrën e Patentave lidhur me vendimin e
saj brenda një muaji nga data e marrjes së vendimit.
(3) Një regjistrim, në bazë të paragrafit (l) (a) të këtij neni, nuk mund të shfuqizohet
në rastet e mëposhtme të përdorimit të markës së regjistruar, lidhur me mallrat apo
shërbimet e përmendura në regjistrim:
(a) kur marka është përdorur në kuadrin e një kontrate për liçensë, të regjistruar në
regjistrin e markave;
517
(b) kur marka është përdorur në formë të modifikuar, pa ndryshuar karakterin e saj
dallues;
(c) kur vendosja e markës mbi mallra apo ambalazhin e tyre bëhet ekskluzivisht për
qëllime transporti;
(d) kur marka është përdorur për publicitet dhe korrespondencë biznesi;
(4) Çdo regjistrim që shfuqizohet pushon së pasuri efekt, që nga data e hyrjes në fuqi
të shfuqizimit.
(5) Zyra e Patentave bën shënimet në regjistrin përkatës dhe publikon shfuqizimin e
markës dhe çdo ndryshim tjetër të bërë sipas këtij neni.
Gjykatat e faktit në zgjidhjen e mosmarrëveshjes, objekt shqyrtimi gjyqësor, i janë
referuar analizës së provave të sjella nga palët për të provuar nëse pala e paditur, në cilësinë e
pronarit të markës së regjistruar “Budweiser Budvar” e ka përdorur apo jo atë markë për
produktin e mbrojtur nën të, dhe konkretisht birrën “Budweiser”.
Mirëpo në gjykim janë administruar një sërë prova shkresore, të paraqitura nga pala
paditëse, të cilat kanë të dhëna kontradiktore në lidhje me faktin nëse pala e paditur, si
pronare e markës së regjistruar e ka përdorur atë për mallrat ose shërbimet që u referohen
regjistrimit, gjatë një periudhe prej 3 vjetësh, pa pasur arsye bindëse. Prova, të cilat nuk janë
analizuar nga gjykatat e faktit.
Për rrjedhojë, mosrespektimi i nenit 213 të K.Pr.C, në lidhje me nenin 11 të po këtij
Kodi, në procesin e marrjes së provave ka bërë që gjykatat të mos përcaktojnë në përputhje
me ligjin provat që janë të domosdoshme e që kanë lidhje me çështjen në gjykim, vërtetësinë
e tyre në lidhje me faktin që kërkohet të vërtetohet, rëndësinë dhe fuqinë provuese të tyre dhe
për rrjedhojë kanë zbatuar gabim ligjin edhe në analizën dhe çmuarjen e drejtë dhe të saktë të
provave sipas ligjit.
Prandaj në rishqyrtim, gjykata e apelit, për t’iu dhënë zgjidhje problemeve të
mësipërme, në respektim të së drejtave të palëve dhe detyrimeve të tyre që rrjedhin nga
procesi gjyqësor civil, “... ka për detyrë që të zhvillojë një proces të rregullt ligjor, nëpërmjet
garantimit të zhvillimit të një hetimi të plotë dhe të gjithanshëm, në përputhje me ligjin (neni
14) dhe, duke bërë një “cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me
mosmarrëveshjen” ta zgjidhë atë “në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në
fuqi” (neni 16).
Kryerja e veprimeve të mësipërme, si dhe e të tjerave që eventualisht mund të dalin
gjatë rishqyrtimit, do ta lejojnë gjykatën e apelit, që në përputhje me kërkesat e ligjit
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatёs sё Lartё, mbёshtetur nё nenin 485/c tё K.Pr.C,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1327, datë 09.07.2008 tё Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranё, mё 31.10.2013
518
Nr.00-2013-2391 i Vendimit (614)
VENDIM

në seancën gjyqësore të datës 31.10.2013 mori në shqyrtim çështjen civile që i përket:
PADITËS: XHELO KATIRAJ

E PADITUR: BASHKIA POGRADEC
OBJEKTI:
Shpërblim dëmi.
Baza Ligjore: Nenet 608 dhe 640 të K.Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, me vendimin nr.467, datë 16.05.2008, ka

vendosur:
Pranimin e pjesshëm së kërkesë padisë të paditësit Xhelo Katiraj.
Detyrimin e anës së paditur, Bashkia Pogradec t’i paguajë paditësit Xhelo
Katiraj shpërblimin e dëmit pasuror të shkaktuar, humbje e fitim të munguar
në vlerën pesë milion e pesëqind e pesëdhjetë e tre mijë lekë, për një sipërfaqe
ndërtimi 17 m2.
Rrëzimin e kërkimit për shumën prej dy milion e gjashtë qind e
katërmbëdhjetë mijë e dyqind e pesëdhjetë e tre lekë si të pambështetur në
prova e ligj.

Gjyqësor Pogradec.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë, në bazë të nenit 472 të Kodit të

Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs Bashkia Pogradec, e cila kërkon prishjen e këtij
vendimi dhe kthimin e saj për rigjykim, duke parashtruar këto shkaqe:
- Zona e përcaktuar nga eksperti është e gabuar, pasi pasuria, subjekt i kësaj padie, nuk
ndodhet në zonën qendrore të Qytetit të Pogradecit apo në zonën Rezidenciale siç
është parashikuar në raportin e ekspertimit.
- Gjykatës i kemi paraqitur dhe çmimet e shitjes të pasurive të paluajtshme në këtë
zonë që shkon nga 100.000 lekë deri në 1.000.000 lekë.
- Lidhur dhe këtë objekt gjykimi në disponojmë dhe një raport vlerësimi të bërë nga një
ekspert tjetër, ku bëhet fjalë për të njëjtën zonë ku është dhe ndërtimi objekt gjykimi
ku përmbante vlerën 1.200.000 lekë deri në 1.500.000 lekë. Raport ky që tregon qartë
519
se çmimi i shitjeve për këtë zonë është shumë më i ulët në krahasim me raportin e
bërë nga eksperti për këtë objekt gjykimi.
- Eksperti është shprehur se ka krijuar një opinion për vlerën kapitale të gjithë pasurisë
mbi bazën e shitjeve, por që nuk u provua në asnjë moment me ndonjë shkresë që në
atë zonë të ishte kryer ndonjë shitje.
- Gjykata e Apelit Korçë ka anashkaluar dhe nuk ka vlerësuar provat dhe pretendimet
tona, të cilat paraqitëm gjatë shqyrtimit të këtij objekti. Ajo në mënyrë të hapur dhe
në kundërshtim me ligjin nuk mori parasysh kërkesën tonë për një riekspertim duke
shkelur në mënyrë flagrante nenin 229 të K.Pr.Civile.
- Mendojmë se vlerësimi i bërë për këtë objekt është i ekzagjeruar dhe jo real me
çmimet e tregut.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea, në mungesë të palëve, pasi e analizoi
e diskutoi çështjen në tërësi;
VËREN
1. Nga shqyrtimi i akteve të dosjes gjyqësore rezulton se pala paditëse, me vendim të
KRRT-së pranë Bashkisë Pogradec nr.42, datë 15.03.2000, ka ndërtuar një lokal tregtie me
sipërfaqe 17 m2.
2. Ndërtimi është bërë pasi më parë ishin miratuar sheshi i ndërtimit dhe leja e
ndërtimit me vendim nr.42, datë 15.03.2000 të KRRT së Bashkisë Pogradec.
3. Pas mbajtjes së proces-verbalit për kolaudimin e objektit, me vendim nr.2, datë
14.12.2000, të Urbanistikës së Bashkisë, është dhënë dhe leja e shfrytëzimit të objektit, në
zbatim të ligjit nr.8402, datë 10.09.1998. Ka rezultuar se ndërtimi është bërë në qendër të
qytetit të Pogradecit, pranë Postës.
4. Objekti, lokal 1 katësh është regjistruar në Z.R.P.P. Pogradec, fakt i provuar me
vërtetimin hipotekor të lëshuar nga Z.R.P.P. Pogradec më datë 28.12.2000.
5. Bashkia Pogradec me Vendimin nr.4, datë 20.12.2003 ka konstatuar se disa
vendime të K.RR.T.-së, duke u përfshirë dhe vendimi nr.42, datë 15.03.2000, janë të
pavlefshme.
6. Mbi bazën e vendimit që konstatonte si të pavlefshëm vendimet që kishte nxjerrë
vetë Bashkia Pogradec, janë prishur disa objekte e ndërmjet këtyre dhe objekti i palës
paditëse.
Paditësi, me t’u vënë në dijeni të vendimit të mësipërm dhe prishjes së objektit, i
drejtohet Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec duke kërkuar anullimin e vendimit nr.4, datë
20.12.2003.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, me vendimin nr.619, datë 02.03.2007, ka
vendosur prishjen pjesërisht të vendimit të mësipërm.
7.1. Ky vendim është lënë në fuqi me vendimin nr.273, datë 11.07.2007 të Gjykatës
së Apelit Korçë.
Ka rezultuar se pala e tretë në këtë gjykim, Policia Ndërtimore Dega Korçë, e ka
prishur objektin, megjithëse nga ana e gjykatës me vendim të datës 09.01.2004 ishte
pezulluar zbatimi i aktit administrativ për prishjen e objektit.
8. Pas përfundimit të këtyre gjykimeve në lidhje me anullimin e vendimit të Bashkisë
Pogradec, pala paditëse i është drejtuar gjykatës me kërkesë padi duke kërkuar shpërblimin e
dëmit.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, me vendimin nr.467, datë 16.05.2008, ka
vendosur:
520
“Pranimin e pjesshëm së kërkesë padisë të paditësit Xhelo Katiraj.
Detyrimin e anës së paditur, Bashkia Pogradec, t’i paguajë paditësit Xhelo Katiraj
shpërblimin e dëmit pasuror të shkaktuar, humbje e fitim të munguar në vlerën pesë milion e
pesëqind e pesëdhjetë e tre mijë lekë, për një sipërfaqe ndërtimi 17 m2.
Rrëzimin e kërkimit për shumën prej 2 milion e gjashtë qind e katërmbëdhjetë mijë e
dyqind e pesëdhjetë e tre lekë si të pambështetur në prova e ligj”.
9.1. Gjykata, ndër të tjera, ka arsyetuar: “Kemi praninë e dy elementeve të
domosdoshëm në shkaktimin e dëmit, mënyrën e paligjshme dhe fajin, elementë që detyrojnë
palën e paditur, Bashkinë Pogradec, të dëmshpërblejë dëmin, si përgjegjëse për shkaktimin e
tij......Vendimi i anës së paditur për prishjen e ndërtesës së paditësit Xhelo Katiraj është i
paligjshëm, sepse është prishur një ndërtim i ndërtuar me leje dhe konform rregullave
urbane. Është me faj, sepse ana e paditur e ka dashur këtë prishje, ana e paditur nuk ka
dashur të hetojë paraprakisht para se të merrte vendimin e prishjes, ligjshmërinë e ndërtimit
të paditësit, jo vetëm kaq, sipas arsyetimit të vendimit gjyqësor nr.619, datë 02.03.2007 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, ana e paditur edhe pse e dinte që objekti ishte me leje
ndërtimi, ka revokuar lejen e dhënë në kundërshtim me ligjin. Ana e paditur, Bashkia
Pogradec, ka vepruar në mënyrë të paligjshme dhe me faj, për shkak se pas vendimit të anës
së paditur për prishje, ka ekzistuar një vendim për të pezulluar ekzekutimin e prishjes së
objektit të paditësit, vendim i datës 09.01.2004 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, që
kishte marrë si masë sigurimi pezullimin e zbatimit të aktit administrativ, vendim që ana e
paditur nuk e ka përfillur me ndërgjegje të plotë, duke kërkuar me çdo kusht prishjen e
objektit....”.
10. Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr.326, datë 11.11.2008, ka vendosur, duke
ruajtur të njëjtin linjë arsyetimi:
Pogradec”.
11. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Korçë ka ushtruar rekurs pala e paditur
Bashkia Pogradec, e cila kërkon prishjen e këtij vendimi dhe kthimin e saj për rigjykim, duke
parashtruar këto shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo
bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur
me përcaktimin që mund të propozojnë palët.
palës”.
palët ose nga prokurori, të marra në seancë gjyqësore.
Gjykata çmon provat që ndodhen në aktet, në bazë të bindjes së saj të brendshme, të
formuar nga shqyrtimi në tërësinë e tyre i rrethanave të çështjes.”
13. Se vendimi nr.326, datë 11.11.2008 i Gjykatës së Apelit Korçë, është marrë në
zbatim të drejtë të ligjit material e procedural civil dhe shkaqet e ngritura në rekursin e paraqitur
nga pala e paditur nuk janë të tilla që e bëjnë të cenueshëm vendimin e rekursuar.
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se gjykatat e faktit kanë shqyrtuar dhe
analizuar në mënyrë të plotë provat e administruara gjatë gjykimit dhe kanë ardhur në një
përfundim të drejtë në lidhje me kërkimin në objektin e padisë së paditësit.
521
15. Ashtu siç është pranuar nga gjykatat, ka rezultuar se akti administrativ për prishjen e
objektit, lokal shërbimi në pronësi të paditësit Xhelo Katiraj, pra vendimi nr.4, datë 20.12.2003
i Bashkisë Pogradec, për shpalljen të pavlefshme të lejes së ndërtimit të objektit pronë e
paditësit, është anulluar si akt administrativ i nxjerrë nga një organ administrativ në kapërcim
të kompetencave të tij ligjore, pra si akt absolutisht i pavlefshëm, me vendim nr.619, datë
02.03.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, vendim i cili ka marrë formë të prerë, pasi
është lënë në fuqi me vendim nr.273, datë 11.07.2007 të Gjykatës së Apelit Korçë.
16. Pra në kushtet kur akti administrativ për prishjen e objektit të paditësit është
konstatuar si absolutisht i pavlefshëm, me të drejtë gjykatat kanë pranuar se kërkimi i
paditësit për shpërblimin e dëmit të ardhur nga shembja e paligjshme e objektit, ka qenë në
përputhje me ligjin.
17. Gjykatat kanë ardhur në përfundimin e drejtë se paditësit i ka ardhur dëm nga
veprimet e paligjshme të organit administrativ dhe veprimet e tij kanë qenë me faj, e për këtë
shkak duhet të shpërblehet paditësi me vlerën e dëmit, në mbështetje të nenit 608 të K.Civil.
18. Gjykatat kanë argumentuar se dëmi i ardhur paditësit ka qenë rrjedhim i
veprimeve të palës së paditur dhe palës që ka zbatuar vendimin për prishje, veprime që kanë
ndodhur edhe në kundërshtim me vendimin e gjykatës për pezullimin e zbatimit të aktit
administrativ.
19. Gjatë gjykimeve nuk ka rezultuar që pala e paditur të ketë kundërshtuar faktin se
paditësit i ka ardhur dëm nga vendimi për prishjen e objektit, por ashtu si në rekurs
pretendimet e saj kanë të bëjnë me vlerësimin e masës së dëmit të marrë parasysh nga
gjykatat.
Ky Kolegj çmon se gjykatat kanë argumentuar atë ç’ka kanë pranuar në lidhje me
vlerën e dëmit, bazuar në mendimin e marrë nga eksperti i thirrur në gjykim dhe aktit të
ekspertimit të marrë si provë në gjykim me kërkesë të palëve.
20. Pavarësisht nga kundërshtimi i vlerës së përcaktuar nga gjykata mbi konkluzionin
e ekspertit në aktin e ekspertimit, pretendim i palës së paditur i ngritur mbështetur në
shkresën e lëshuar nga Z.V.R.P.P. Pogradec më datë 31.12.2007, ky Kolegj e gjen të drejtë
vendimin e gjykatave për përcaktimin e vlerës së dëmit, pasi çmimet e pasqyruara në
vërtetim është ai i shitjeve të apartamenteve, ndërkohë që objekti i paditësit ka qenë lokal
shërbimi dhe çmimi i shitjes nuk është i njëjtë me atë të apartamenteve, por është më i lartë.
21. Sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen vendimin e gjykatës së apelit
në përputhje me ligjin dhe çmon se duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 485, germa “ a” të K.Pr.Civile,
VENDOSI
Tiranë, më 31.10. 2013
522
Nr.00-2013-2396 i Vendimit (615)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 31.10.2013 mori në shqyrtim çështjen civile, që i përket:
PADITËS: NAMIK META

E PADITUR: PREFEKTURA E QARKUT BERAT
OBJEKTI:
Shpërblim dëmi për ndërprerjen e menjëhershme
dhe të pajustifikuar të kontratës së punës, në masën e 1 (një) page.
Shpërblim dëmi për mosrespektim të afatit të njoftimit në masën e 2 (dy) pagave.
Shpërblim për vjetërsi në punë, në masën e 3.5 muaj pagë.
Detyrimin e të paditurës, Prefektura e Qarkut Berat,
për pagimin e lejes së zakonshme të vitit 2007.
Baza Ligjore: Nenet 144, 145 dhe 155 të K.Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Skrapar, me vendimin nr.176, datë 24.07.2007, ka

vendosur:
Të pranojë pjesërisht padinë e paditësit Namik Meta.
Detyrimin e të paditurit të dëmshpërblejë paditësin me 10 paga për ndërprerje
të menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës.
Detyrimin e të paditurit të shpërblejë paditësin me 3 (tre) muaj pagë për
vjetërsi në punë.
Detyrimin e të paditurit t’i paguajë paditësit lejen e zakonshme të vitit 2007.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.338, datë,05.12.2008 ka vendosur:

Gjyqësor Skrapar, me ndryshimin:
Rrëzimin e kërkesë-padisë së paditësit Namik Meta, përsa i përket
“Dëmshpërblimit për zgjidhje të menjëhershme dhe të pajustifikuar të
kontratës së punës”, si të pabazuar në ligj.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, në bazë të nenit 472 të Kodit të

Procedurës Civile, ka ushtruar rekurs paditësi Namik Meta, i cili kërkon prishjen e këtij
vendimi dhe lënien në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Skrapar nr.176, datë
24.07.2007, duke parashtruar këto shkaqe:
523
- Largimi im nga puna është bërë në kundërshtim me Kodin e Punës e pikërisht
të neneve 144, 145 dhe 155.
- Largimi është bërë në mënyrë të menjëhershme dhe pa shkaqe të justifikuara,
duke mos u respektuar afati i njoftimit.
- Me shkresën nr.564, datë 31.05.2005 të Prefektit të Qarkut Berat, drejtuar
Shefit të sektorit të PMNZH-së, referuar VKM nr.646, i ka kërkuar që të
gjithë punonjësit e nivelit bazë të zjarrfikëseve duhet të pajiseshin me dëshmi
për drejtim automjeti, ndërkohë që ky vendim i K.M nuk e kërkonte një gjë te
tillë. Megjithatë unë dhe shumë punonjës të tjerë u pajisëm me dëshminë e
drejtimit të automjetit të grupit “B” dhe në një fazë të mëvonshme, me kalimin
e disa afateve që kërkonte ligji do të pajiseshim me patentën e grupit “D”.
- Pra pushimi im nga puna është bërë haptazi në kundërshtim me ligjin e
konkretisht me nenin 153/3 të K.Punës, në mënyrë të menjëhershme e të
pajustifikuar.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtares Majlinda Andrea; në mungesë të palëve; pasi e analizoi
e diskutoi çështjen në tërësi;
VËREN
IV. Rrethanat e çështjes

1. Paditësi ka filluar punë pranë Komisariatit të Policisë Skrapar më datë 16.09.1998 në
detyrën e punonjësit të mirëmbajtjes, ndërsa me datë 01.06.2000, po në këtë
Komisariat, ka filluar punë si polic zjarrfikës.
2. Me kalimin e strukturës së Zjarrfikëseve në vartësi të Prefekturës, me datë
01.01.2002, paditësi kaloi në varësi pranë kësaj strukture.
3. Me Urdhrin nr.60, datë 21.05.2007 të Prefektit të Qarkut Berat është vendosur lirimi
nga detyra e punonjësit të nivelit bazë të sektorit PMNZSH-së, stacioni Berat, duke i
ndërprerë marrëdhëniet financiare me datë 22.05.2007.
4. Sipas palës së paditur, shkaku i largimit të tij ka qenë mosplotësimi i kritereve në
përputhje me ligjin nr.8766, datë 05.04.2001 “Për Mbrojtjen nga Zjarri dhe
Shpëtimin” dhe Udhëzimin nr.1 prot, datë 14.01.2003 të Ministrit të Pushtetit Vendor
dhe Decentralizimit “Mbi rregullat e klasifikimit të pranimit, lirimit, transferimit,
komandimit, inspektimit në detyrë, për personelin e strukturave të PMNZSH”, për
qëndrimin në këtë vend pune, pasi nuk ishte i pajisur me leje drejtimi automjeti,
Grupi “D”.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Skrapar, me vendimin nr.176, datë 24.07.2007, ka
vendosur:
“Të pranojë pjesërisht padinë e paditësit Namik Meta.
Detyrimin e të paditurit të dëmshpërblejë paditësin me 10 paga për ndërprerje të
menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës.
Detyrimin e të paditurit të shpërblejë paditësin me 3 (tre) muaj pagë për vjetërsi në
punë.
Detyrimin e të paditurit t’i paguajë paditësit lejen e zakonshme të vitit 2007.
Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër”.
5.1. Në marrjen e këtij vendimi, gjykata arsyeton ndër të tjera se:
“Gjykata çmon se gabimi në interpretim të akteve ka filluar me shkresën numër 564
prot. Datë 31.03.2005 të Prefektit të Qarkut Berat drejtuar Shefit të Sektorit të
PMNZSH-së së Qarkut, ku në referencë të V.K.M. nr.646 datë 30.09.2004 i ka
524
kërkuar atij që të gjithë punonjësit e nivelit bazë të zjarrfikëses duhet që brenda datës
01.08.2005 të pajisen me dëshmi për drejtimin e automjetit. ... Ky kërkim i tij është
haptas në kundërshtim me vendimin e K.M. që ai i referohet, pasi nga përmbajtja e
këtij vendimi nuk rezulton që të kërkohet një gjë e tillë. ...
Pra siç shihet i padituri ka bërë një pushim nga puna në mënyrë të menjëhershme dhe
të pajustifikuar të paditësit, prandaj ai në bazë të n.153/3 i K.Punës duhet ta
dëmshpërblejë atë”.
6. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.338, datë,05.12.2008, ka vendosur:
Skrapar, me ndryshimin:
Rrëzimin e kërkesë-padisë së paditësit, Namik Meta, përsa i përket “Dëmshpërblimit
për zgjidhje të menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës”, si të
pabazuar në ligj”.
6.1. Në marrjen e këtij vendimi, gjykata arsyeton ndër të tjera se:
“Sipas referencave të Ligjit nr.8766, datë 05.04.2001 “Për mbrojtjen nga zjarri dhe
shpëtimin”, për shkak të karakterit të detyrën së paditësit, Namik Meta, “Personeli
zjarrfikës i nivelit bazë duhet të kryejë, njëkohësisht 4 (katër) funksione “operues,
luftues, shofer dhe shpëtues” dhe sipas Udhëzimit nr.1, datë 14.01.2003 kërkohet
“Pajisja me leje Drejtimi të grupit “D”, pra kërkohet kualifikim i mëtejshëm ... gjë të
cilën paditësi Namik Meta nuk e disponon.
Si rrjedhojë vendimi i gjykatës së faktit ... do të ndryshojë për pjesët e tjera, duke “u
rrëzuar padia përsa i përket dëmshpërblimit për shkak të ndërprerjes së
marrëdhënieve të punës, pa shkak të arsyeshëm dhe për vjetërsi në punë”, sepse
rezulton që “Kontrata e punës është zgjidhur me shkak të arsyeshëm dhe efekt të
menjëhershëm ...”.
7. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka ushtruar rekurs paditësi Namik
Meta, i cili kërkon prishjen e këtij vendimi dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Skrapar nr.176, datë 24.07.2007, duke parashtruar si shkaqe ato të
pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
V. Ligji i zbatueshëm
8. Dispozitat e Kodit të Punës, në të cilat është parashikuar:
8.1. Neni 145 “1) Punëmarrësi përfiton shpërblim për vjetërsi, kur kontrata është
zgjidhur nga punëdhënësi dhe marrëdhëniet e punës kanë zgjatur jo më pak se tre
vjet. Punëmarrësi e humb të drejtën e shpërblimit për vjetërsi nëse është pushuar me
efekt të menjëhershëm, për shkaqe të arsyeshme.
2) Shpërblimi për vjetërsi është të paktën sa paga e një 15 ditëshi, mbi çdo vit pune të
plotë, që llogaritet në bazë të pagës që ekziston në përfundim të marrëdhënieve të
punës. Kur paga është e ndryshueshme, shpërblimi llogaritet mbi mesataren e pagës
të vitit paraardhës dhe indeksohet.
3) Shpërblimit për vjetërsi i shtohet shpërblimi që jepet në rastin e zgjidhjes së
kontratës pa shkaqe të arsyeshme ose të zgjidhjes me efekt të menjëhershëm pa
shkaqe të arsyeshme”.
8.2. Neni 153 “1) Punëdhënësi e punëmarrësi, në çdo kohë, mund të zgjidhin menjëherë
kontratën për shkaqe të justifikuara.
2) Vlerësohen si shkaqe të justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë,
sipas parimit të mirëbesimit, t’i kërkohet atij që ka zgjidhur kontratën, vazhdimin e
marrëdhënieve të punës.
3) Gjykata vendos nëse ekzistojnë shkaqe të justifikuara për zgjidhjen e
menjëhershme të kontratës. Konsiderohen shkaqe të justifikuara rastet kur
525
punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të rëndë, si edhe rastet kur
punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuale me faj të lehtë, në mënyrë të përsëritur, me
gjithë paralajmërimin me shkrim të punëdhënësit”.
8.3. Neni 155 “1) Punëmarrësi ka të drejtën e pagës që do të kish fituar, nëse
marrëdhëniet e punës do të kishin përfunduar në fund të afatit të njoftimit të
parashikuar në ligj ose me kontratë ose në përfundim të kontratës me afat të caktuar.
2) Punëdhënësi mund të zbresë nga paga të ardhurat që punëmarrësi ka kursyer si
rezultat i ndërprerjes së punës, të ardhurat nga një punë tjetër, ose të ardhurat prej të
cilave ai ka hequr dorë qëllimisht.
3) Në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës nga
punëdhënësi, gjykata, duke vlerësuar të gjitha rrethanat, vendos detyrimin e
punëdhënësit ndaj punëmarrësit me një dëmshpërblim jo më shumë se paga e një viti
pune. Për punëmarrësit në administratën publike, kur ka një vendim të formës së
prerë për kthimin në vendin e mëparshëm të punës, punëdhënësi është i detyruar të
zbatojë këtë vendim”.
9. Ligji nr.8766, datë 05.04.2001 “Për Mbrojtjen nga Zjarri dhe Shpëtimin”.
10. VKM nr.646, datë 30.09.2004 “Për Miratimin e Strukturës së PMNZSH”.
11. Udhëzimi nr.1 prot, datë 14.01.2003 të Ministrit të Pushtetit Vendor dhe
Decentralizimit “Mbi rregullat e klasifikimit të pranimit, lirimit, transferimit,
komandimit, inspektimit në detyrë, për personelin e strukturave të PMNZSH”.
VI. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
12. Se rekursi i paraqitur nga paditësi Namik Meta, përmban shkaqe nga ato të parashikuara
në nenin 472 të K.Pr.Civile dhe janë të tilla që justifikojnë prishjen e vendimit të
13. Vendimi nr.338, datë,05.12.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë, është marrë në
kundërshtim me ligjin dhe provave të vlerësuara gjatë gjykimit.
14. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pasi ka shqyrtuar e vlerësuar materialet që ndodhen
në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimit, pretendimet e prapësimet e
palëve, vendimeve të gjykatave të faktit dhe shkaqeve të rekursit arrin në përfundimin
se vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet.
15. Gjykata e shkallës së parë ka arritur në konkluzionin se punëdhënësi, Prefektura e
Qarkut Berat, ka zgjidhur kontratën e punës me punëmarrësin, paditësin Namik Meta
me efekt të menjëhershëm dhe të pajustifikuar. Mbi këtë konkluzion ka detyruar
palën e paditur të dëmshpërblejë paditësin sipas dispozitave të kodit të punës.
16. Mbi ankimin e palës së paditur çështja është shqyrtuar nga gjykata e apelit, e cila ka
ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së parë, duke pranuar se kontrata e punës
është zgjidhur nga punëdhënësi me shkak të arsyeshëm dhe efekt të menjëhershëm dhe
ka rrëzuar padinë e paditësit.
17. Ndryshe nga gjykata e shkallës së parë, gjykata e apelit ka arritur në përfundimin se
zgjidhja e kontratës së punës të paditësit nga ana e punëdhënësit është bërë pa plotësuar
kërkesat e neneve 143 dhe 144 të Kodit të Punës, por ndryshe nga gjykata e shkallës së
parë, vlerëson se punëdhënësi ka zgjidhur kontratën në mënyrë të menjëhershme, por
me shkak të arsyeshëm. Për këto arsye ka ndryshuar vendimin e gjykatës së shkallës së
parë, duke detyruar rrëzuar padinë përsa i përket dëmshpërblimit për shkak të
ndërprerjes së marrëdhënieve të punës pa shkak të arsyeshëm dhe për vjetërsi në punë.
18. Ndryshe nga gjykata e sh kallos së parë dhe në kundërshtim me provat e shqyrtuara
gjykata e apelit arrin në përfundimin se kontrata e punës së paditësit është zgjidhur me
shkak të arsyeshëm, pasi paditësi nuk plotësonte kualifikimin e nevojshëm të
526
përcaktuar në ligjin nr.8766, datë 05.04.2001 “Për mbrojtjen nga zjarri dhe shpëtimin”,
sepse paditësi nuk ishte i pajisur me leje drejtimi të grupit “D”.
19. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, pa i hyrë analizës së provave, në shqyrtim të
materialeve të dosjes gjyqësore dhe pretendimeve të parashtruara në rekurs evidenton
se nga gjykatat e faktit nuk janë lejuar shkelje të normave procedurale, ndërsa në lidhje
me zbatimin e ligjit material vlerëson se vendimi i gjykatës së shkallës së parë gjen
mbështetje në dispozitat e Kodit të Punës dhe dispozitat e ligjit nr.8766, datë
05.04.2001 “Për mbrojtjen nga zjarri dhe shpëtimin” si dhe VKM nr.646, datë
30.09.2004 dhe Udhëzimin nr.1, datë 14.01.2003 “Mbi rregullat e klasifikimit të
pranimit, lirimit, transferimit, komandimit e inspektimit në detyrë për personalin e
strukturave të P.M.N.Z.Sh” dhe në mënyrë të padrejtë është ndryshuar nga gjykata e
apelit.
20. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, nisur nga rrethanat dhe faktet sikurse janë pranuar të
vërtetuara nga gjykatat e faktit, në zbatim të ligjit e vlerëson të pambështetur në ligj
arsyetimin e gjykatës së apelit se zgjidhja e kontratës së punës për paditësin nga ana e
punëdhënësit është bërë me shkaqe të arsyeshme, në vështrim të nenit 145 të Kodit të
Punës dhe për këtë shkak pala e paditur nuk duhet të dëmshpërblejë paditësin.
21. Ky kolegj e gjen me vend të sjellë në vëmendje të gjykatës se zgjidhja e menjëhershme
e kontratës së punës mund të bëhet vetëm për shkaqe të justifikuara, shkaqe këto të
parashikuara në nenin 153 të Kodit të Punës.
22. Sipas pikës 3 të kësaj dispozite, që punëdhënësi të zgjidhë kontratën e punës në
mënyrë të menjëhershme duhet të ekzistojë njëri prej këtyre dy rasteve: (1) punëmarrësi
shkel detyrimet kontraktuale me faj të rëndë ose (2) të ekzistojnë në të njëjtën kohë tre
kushtet: (i) punëmarrësi të ketë shkelur detyrimet kontraktuale me faj të lehtë; (ii) këto
shkelje të jenë në mënyrë të përsëritur dhe (iii) punëmarrësit t’i jetë dhënë paralajmërim
me shkrim nga punëdhënësi. Mungesa e këtyre rasteve, bën që shkaku i zgjidhjes së
menjëhershme të kontratës së punës të jetë i pajustifikuar.
23. Zgjidhja e kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme dhe jo për ndonjë nga
shkaqet e parashikuara në nenin 153 të Kodit të Punës, sikundër është rasti në shqyrtim,
passjell detyrimin e punëdhënësit që t’i paguajë punëmarrësit një dëmshpërblim që
arrin në maksimum sa paga e një viti pune (neni 155/3 i K.Punës).
24. Ky Kolegj konstaton se ndryshe nga përfundimi i gjykatës së apelit, gjykata e shkallës
së parë me të drejtë ka arritur në përfundimin se zgjidhja e kontratës së punës për
paditësin është bërë në mënyrë të menjëhershme e pa shkaqe të justifikuara, për shkak
se dispozitat e VKM nr.646, datë 30.09.2004 dhe Udhëzimin nr.1, datë 14.01.2003
“Mbi rregullat e klasifikimit të pranimit, lirimit, transferimit, komandimit e inspektimit
në detyrë për personalin e strukturave të P.M.N.Z.Sh”, nuk ka qenë kriter me përparësi
për marrjen në punë të paditësit pajisja me leje drejtimi të grupit “D”.
25. Gjithashtu konstatohet se paditësi në provat e analizuara nga gjykatat, nuk rezulton të
ketë qenë me detyrën shofer, por zjarrfikës, fakt që rezulton i provuar me librezën e
punës së plotësuar nga pala e paditur, e cila në faqen 15 pasqyron se paditësi ka qenë
polic zjarrfikës, e gjithashtu edhe në fletën që pasqyron “Të dhënat e punonjësve të
P.M.N.Z.SH-së Stacioni Skrapar”, në rubrikën funksioni, paditësi figuron zjarrfikës.
26. Përsa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.338, datë
05.12.2008 i Gjykatës së Apelit Vlorë duhet të prishet dhe duhet lënë në fuqi vendimi
nr.176, datë 24.07.2007 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Skrapar.
PËR KETO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 485, gërma b të K.Pr.C,
527
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.338, datë 05.12.2008 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.176, datë 24.07.2007 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Skrapar.
Tiranë, më 31.10.2013
528
Nr.00-2013-2595 i Vendimit (616)

VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS: SHOQËRIA "KOLEGJI THE INDIPEDENT"

Sh.p.k., në mungesë.
I PADITUR: DEGA RAJONALE TATIMORE TIRANË,
në mungesë.
TATIMORE TIRANË, në mungesë.
OBJEKTI:
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të Njoftim Vlerësimit
për detyrimet nr.50525/1, datë 12.10.2012
të Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë.
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të vendimit
nr.24662/4 prot., datë 13.02.2013
të Drejtorisë së Apelimit Tatimor Tiranë.
Baza Ligjore: Neni 31, 32, 153 e vijues, 324 të K.P.Civile;
Nenet 93-94, 115, 116, 117 të K.Pr.Administrative;
Nenet 34, 37, 83, 84 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008
"Për Procedurat Tatimore në RSh.";
Udhëzimi i Ministrit të Financave nr.24, datë 02.09.2008.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.Akti 11150, datë 01.07.2013 ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesës për nxjerrjen e çështjes civile me nr.11150 akti datë
20.03.2013 regjistrimi jashtë juridiksionit gjyqësor.
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka ushtruar rekurs pala e

paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë, e cila kërkon prishjen e vendimit nr.11150 Akti,
datë 01.07.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe nxjerrjen e saj jashtë juridiksionit
gjyqësor” duke parashtruar këto shkaqe:
529
- Një detyrim tatimor është objekt ankimi dhe ankimi pranohet vetëm n.q.s. ankimuesi,
në përputhje me nenin 107 të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 "Për Procedurat
Tatimore në RSh" paguan shumën e plotë të detyrimit tatimor dhe vërteton pagesën.
- Nuk rezulton që pala paditëse të ketë kryer pagesa e detyrime tatimore që të
konsiderohet e ezauruar rruga e ankimit administrativ.
- Mos ezaurimi i rrugës së ankimit administrative bën që gjykata nuk mund të ketë
juridiksion gjyqësor.
- Sipas nenit 107, pika 4 e ligjit nr.9920, datë 19/05/2008 "Për Procedurat Tatimore në
RSh.", kur Akti administrativ, i lëshuar nga administrata tatimore dhe për të cilin nuk
është ankimuar në rrugë administrative, nuk mund të ankimohet në rrugë gjyqësore.
- Sipas vendimit unifikues nr.4/2011 të Gjykatës së Lartë: “Tatimi i papaguar dhe
kamatëvonesat e krijuara janë pjesë dhe përbëjnë detyrimin tatimor, i cili duhet të
paguhet, përpara fillimit të procedurave të ankimit administrativ. Mospagimi i tyre
përpara paraqitjes së ankimit administrativ, kundër Njoftim-Vlerësimit, passjell mos-
shqyrtimin e kërkesës ankimore”. Prandaj çështja është jashtë juridiksionit gjyqësor

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; në mungesën e palëve ndërgjyqëse; si
VËREN
1. Pala paditëse, Shoqëria “Kolegji Indipendent” sh.p.k., ushtron aktivitetin e saj tregtar
në fushën e veprimtarisë arsimore si institucion i nivelit 9-vjeçar dhe të mesëm.
2. Pala paditëse i është drejtuar gjykatës me kërkesëpadinë me objekt: Konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të Njoftim Vlerësimit për detyrimet nr.50525/1, datë 12.10.2012
të Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë; Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të
vendimit nr.24662/4 prot., datë 13.02.2013 të Drejtorisë së Apelimit Tatimor Tiranë.
3. Gjatë gjykimit pala e paditur ka kërkuar nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor,
me pretendimin se si tatimi dhe kamatë vonesat e krijuara janë pjesë e detyrimit tatimor i
cili duhet të paguhet para fillimit të procedurave të ankimimit administrativ dhe
mospagimi i tyre sjell mosshqyrtimin e kërkesës ankimore. Në këto kushte pala paditëse
nuk ka ezauruar rekursin administrativ pasi nuk ka respektuar kriteret e nenit 106 dhe 107
të ligjit nr.9920, datë 19.05.2008 “Për procedurat tatimore në RSH”, prandaj çështja
duhet të nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor.
4. Nga ana e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është vendosur: “Rrëzimin e kërkesës për
nxjerrjen e çështjes civile me nr.11150 akti, datë 20.03.2013 regjistrimi jashtë
juridiksionit gjyqësor”.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, ndër të tjera, arsyeton: “… ndodhur në kushtet kur
kërkohet pavlefshmëria absolute e akteve të sipërcituara , gjykata arrin në përfundimin
se nuk është nevoja të ezaurohet ankimi administrativ në organin më të lartë
administrativ. Gjykata, e ndodhur para faktit që në objektin e kërkesëpadisë në shqyrtim
kërkohet pavlefshmëria absolute e aktit administrativ, nuk shqyrton thelbin e këtij akti
por verifikon nëse ky akt është nxjerrë sipas kërkesave të parashikuara në nenin 116 të
K.Pr.Administrative. …..siç ka arsyetuar edhe Gjykata e Lartë, në çështje me të njëjtin
objekt gjykimi për raste analoge nuk është kusht ndjekja e rrugës së ankimit
administrativ… duke e konsideruar çështjen objekt gjykimi brenda juridiksionit gjyqësor.
6. Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka ushtruar rekurs pala e
paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë, e cila kërkon prishjen e vendimit nr.Akti
530
11150, datë 01.07.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe nxjerrjen e saj jashtë
juridiksionit gjyqësor” duke parashtruar shkaqet e lartpërmendura.
“Pala që pretendon një të drejtë, ka detyrim që, në përputhje me ligjin, të
provojë faktet mbi të cilët bazon pretendimin e saj”.
pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët…..”.
“Gjykata në çdo fazë dhe shkallë gjykimi, qoftë edhe kryesisht, merr në
shqyrtim nëse çështja që shqyrton, bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo
administrative. Kundër vendimit të dhënë për një rast të tillë, mund të bëhet
ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë”.
“Gjykata në vendimin e saj përfundimtar vendos:
…….. - konstatimin e pavlefshmërisë së aktit administrativ;..”
8. Dispozitat e K.Pr.Administrative:
8.1. Neni 116 i K.Pr.Administrative që parashikon se:
“Aktet administrative do të quhen absolutisht të pavlefshme, në kuptimin e
këtij Kodi, në rastet e mëposhtme:
b) kur akti është nxjerrë nga një organ administrativ në kapërcim të
kompetencave të tij ligjore;
c) kur akti është nxjerrë në kundërshtim me formën dhe procedurën e kërkuar
nga ligji”.
1. “Aktet administrative absolutisht të pavlefshme nuk prodhojnë pasoja
ligjore pavarësisht nga fakti nëse janë deklaruar apo jo si të tillë.
2. Secila palë e interesuar mund të kërkojë që akti administrativ të shpallet
absolutisht i pavlefshëm. Kërkesa në fjalë mund të bëhet në çdo kohë. Organi
administrativ kompetent, me iniciativën e tij, mundet të deklarojë një akt
administrativ absolutisht të pavlefshëm në çdo kohë.
3. Në qoftë se vetëm një pjesë e aktit është absolutisht e pavlefshme, i gjithë akti
do të konsiderohet absolutisht i pavlefshëm, në rast se pjesa që anulohet është
aq e rëndësishme saqë pa të akti nuk e realizon qëllimin e tij.
“1. Aktet administrative shfuqizohen ose revokohen me nismën e organit
kompetent, ose si rezultat i kërkesës për shqyrtim apo apelimit të palëve të
interesuara.
revokohen”.
531
9. Pala që ka regjistruar ankimin, konkretisht pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore
Tiranë, legjitimohet ratione personae t’i drejtohet Gjykatës së Lartë lidhur sa më sipër.
vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala paditëse Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë
nuk përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile
që motivojnë cenimin e vendimit nr.Akti 11150, datë 01.07.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykatat e faktit është rrjedhojë e respektimit dhe
14. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se pala paditëse, Shoqëria
“Kolegji Indipendent” shpk ushtron aktivitetin e saj tregtar në fushën e veprimtarisë
arsimore si institucion i nivelit 9-vjeçar dhe të mesëm.
15. Pala e paditur Drejtoria Rajonale Tatimore Tiranë ka nxjerrë ndaj palës paditëse Njoftim
Vlerësimin për detyrimet nr.50525/1, datë 12.10.2012,
16. Pala paditëse, duke mos qenë dakord me aktin e lartpërmendur, ka paraqitur ankim pranë
Drejtorisë së Apelimit Tatimor pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Tatimeve. Kjo e
fundit me vendimin nr.24662/4 prot., datë 13.02.2013 ka vendosur refuzimin e shqyrtimit
të ankimit administrative për shkak mos parapagimi të detyrimeve.
17. Në këtë vendim, DAT ka arsyetuar se ankimi është i papranueshëm pasi nuk janë
plotësuar kërkesat ligjore mbi apelimin, të përcaktuar në nenet nenit 106 dhe 107 të Ligjit
nr.9920/2008, “Për procedurat tatimore në RSH” dhe në Udhëzimin nr.24, datë
02.09.2008 të Ministrit të Financave. Këto dispozita përcaktojnë se: Kur një detyrim
tatimor është objekt ankimi, ankimi pranohet vetëm n.q.s. ankuesi në përputhje me nenin
107 të ligjit; a) paguan shumën e plotë të detyrimit tatimor (pa gjobat) objekt ankimi, të
përcaktuar në aktin administrativ që ankimohet dhe b) vërteton pagesën duke paraqitur
një kopje të dokumentit të pagesës së tatimit. Si vërtetimi ashtu dhe pagesa janë kërkesa
të detyrueshme.
18. Më pas, pala paditëse i është drejtuar gjykatës me padi me objekt konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të Njoftim Vlerësimit për detyrimet nr.50525/1, datë 12.10.2012
të Drejtorisë Rajonale tatimore Tiranë; konstatimin e pavlefshmërisë absolute të vendimit
nr.24662/4 prot., datë 13.02.2013 të Drejtorisë së Apelimit Tatimor Tiranë.
19. Në seancën e datës 01.07.2013, përfaqësuesi i palës së paditur Drejtoria Rajonale
Tatimore Tiranë ka paraqitur kërkesën për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit
gjyqësor, me arsyetimin se nga ana e tatimpaguesit (pala e paditur) nuk është paguar
detyrimi tatimor siç përcaktohet në nenin 106 dhe 107 të Ligjit nr.9920/2008, “Për
procedurat tatimore në RSH” dhe në Udhëzimin nr.24, datë 02.09.2008 të Ministrit të
Financave.
532
20. Pala paditëse në lidhje me këtë kërkesë ka prapësuar me pretendimin se objekt i padisë
është pavlefshmëria absolute e aktit administrativ, prandaj nuk është detyrim ezaurimi i
rrugës administrative.
21. Në lidhje me këtë kërkesë, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.Akti
11150, datë 01.07.2013 ka vendosur:
“Rrëzimin e kërkesës për nxjerrjen e çështjes civile me nr.11150 akti, datë 20.03.2013
regjistrimi jashtë juridiksionit gjyqësor.
22. Gjykata ka arsyetuar se “… ndodhur në kushtet kur kërkohet pavlefshmëria absolute e
akteve të sipërcituara , gjykata arrin në përfundimin se nuk është nevoja të ezaurohet
ankimi administrativ ne organin më të lartë administrativ.
…..siç ka arsyetuar edhe Gjykata e Lartë, në çështje me të njëjtin objekt gjykimi për raste
analoge nuk është kusht ndjekja e rrugës së ankimit administrativ… duke e konsideruar
çështjen objekt gjykimi brenda juridiksionit gjyqësor…”.
23. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se çështja e juridiksionit është një nga çështjet
më të rëndësishme procedurale, mosrespektimi dhe moszgjidhja e drejtë e së cilës sjell
automatikisht prishjen e vendimit. Kjo është dhe arsyeja se përse në nenin 59 të
K.Pr.Civile parashikohet: Gjykata në çdo fazë dhe shkallë gjykimi, qoftë edhe kryesisht,
merr në shqyrtim nëse çështja që shqyrton, bën pjesë në juridiksionin gjyqësor apo
administrative.
24. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në shqyrtimin e kësaj çështjeje, konstaton se Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë, në përputhje me nenin 16 të K.Pr.Civile, ka kuptuar dhe ka
përcaktuar qartë natyrën e vërtetë të mosmarrëveshjes, shkakun ligjor të kërkimeve të
paditësit si dhe ligjin e aplikueshëm për zgjidhjen e drejtë dhe të saktë të konfliktit objekt
gjykimi.
25. Rezulton se objekti i padisë së ngritur nga pala paditëse “Kolegji Indipendent” sh.p.k. në
këtë gjykim është: Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të Njoftim Vlerësimit për
detyrimet nr.50525/1, datë 12.10.2012 të Drejtorisë Rajonale Tatimore Tiranë;
Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të vendimit nr.24662/4 prot., datë 13.02.2013 të
Drejtorisë së Apelimit Tatimor Tiranë.
26. Kjo padi është bazuar në nenet 31, 32, 153 e vijues, 324 të K.Pr.Civile; Nenet 93-94,
115,116,117 të K.Pr.Administrative; Nenet 34, 37, 83, 84 të ligjit 9920, datë 19.05.2008
"Për Procedurat Tatimore në RSh"; Udhëzimi i Ministrit të Financave nr.24, datë
02.09.2008.
27. Në këto rrethana, Kolegji Civil konstaton se jemi përpara një kërkimi për konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ, të nxjerrë nga pala e paditur.
28. Në gjykime të këtij lloji, kur pretendohet pavlefshmëria absolute e aktit administrativ,
ligjvënësi ka parashikuar qartë në nenin 331 të K.Pr.Civile dhe 116 dhe 117 të
K.Pr.Administrative, që çdo person i interesuar, në çdo kohë, ka të drejtë t’i drejtohet
drejtpërsëdrejti gjykatës për të kërkuar konstatimin e kësaj pavlefshmërie.
29. Në analizë të dispozitave të mësipërme rezulton qartë që për këtë lloj kërkimi (konstatimi
i pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ), gjykata ka juridiksion gjyqësor të
drejtpërdrejtë dhe merr në shqyrtim çështjen, pavarësisht se paditësi nuk ka ezauruar
rrugën administrative të parashikuar shprehimisht në nenin 106 dhe 107 të Ligjit nr.9920,
datë 19.05.2008, “Për procedurat tatimore në RSH” (konsiderohet si mos ezaurim i rrugës
administrative të ankimit, kur paditësi nuk përmbush kushtet e parashikuara në ligjin
specifik, siç është në rastin konkret mospagimi i detyrimit tatimor).
30. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson të theksojë se kërkimi për konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ merret në shqyrtim drejtpërsëdrejti nga ana
e gjykatës, për shkak se një akt administrativ absolutisht i pavlefshëm, që nga momenti i
nxjerrjes së tij, nuk krijon dhe as mund të krijojë pasojat juridike për të cilat ai është
533
nxjerrë. Një akt absolutisht i pavlefshëm nuk është akt, ai është një nulitet i plotë, i cili
konsiderohet se nuk ka hyrë në fuqi asnjëherë. Për shkak të shkeljes së rëndë thelbësore
të ligjës, pavlefshmëria absolute e një akti nuk mund të rregullohet në të ardhmen, as nga
palët dhe as nga organi që ka lëshuar aktin, nuliteti i tij bën që ky akt të konsiderohet se
nuk ka ekzistuar asnjëherë. Si i tillë ai nuk mund të ketë fuqi detyruese, as ndaj personave
apo subjekteve të cilëve iu kundërdrejtohet dhe as ndaj organeve të tjera të administratës
shtetërore. një akt administrativ absolutisht i pavlefshëm prezumohet se ka shkelje të tilla
thelbësore të ligjës, të cilat e bëjnë atë që të mos ketë asnjë mundësi veprimi në asnjë
moment.
31. Kur gjykata gjatë gjykimit të çështjes konstaton se akti është absolutisht i pavlefshëm, ajo
nuk shpall deklarimin e pavlefshmërisë, por vetëm e konstaton atë dhe zgjidh pasojat
juridike që vijnë për palët nga ky akt absolutisht i pavlefshëm.
32. Lidhur me çështjen konkrete Kolegji i referohet Vendimit Unifikues nr.3/2008 të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, që ka mbajtur qëndrimin se:
“38.3. ... nëse pretendohet pavlefshmëria absolute e akteve, kërkim që nuk është i
ndërvarur nga ndonjë afat parashkrimi, gjykata, nuk mund të nxjerrë çështjen jashtë
juridiksionit gjyqësor, por në zbatim të nenit 121 të K.Pr.Administrative dhe 331 të
K.Pr.Civile, konstaton pavlefshmërinë për efekt të zgjidhjes së pasojave juridike që janë
krijuar nga akti...
33. Sa më sipër u analizua, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë ka juridiksion gjyqësor, por vetëm në gjykimin e shkaqeve ligjore që i
përkasin kërkimit për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ
parashikuar shprehimisht në nenin 116 dhe 117 të K.Pr.Administrative, nëpërmjet
procedurave të zakonshme pranë seksioneve administrative të sistemit gjyqësor.
34. Përfundimisht, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se çështja në shqyrtim bën pjesë
në juridiksionin gjyqësor dhe gjykata është e detyruar që në përputhje me rregullat
procedurale të zhvillojë gjykimin, në përfundim të të cilit të shprehet mbi bazueshmërinë
në ligj e në prova të kërkimeve të palës paditëse.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 59 dhe 485, shkronja “a” të
K.Pr.Civile,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.11150 Regj.Them., datë 01.07.2013 të Gjykatës së
Tiranë, më 31.10.2013
534
Nr.00-2013-2594 i Vendimit (617)

VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS TË K/PADITUR: PAVLLO KISI,

LIRI KISI
MARIA KISI, përfaqësuar nga
Av. Arjan Salati
I PADITUR K/PADITËS: VASILIKA LEKA, përfaqësuar nga
Av. Dashamir Kore dhe Viktor Ikonomi
OBJEKTI I PADISË:
Pjesëtimi i pasurisë së paluajtshme, banesa nr.27, Rr.“N.Tupe”, Tiranë.
Pagim shpërblimi për përdorimin e pjesës në bashkëpronësi.
Baza Ligjore: Neni 202 e 207 të K.Civil
dhe neni 153, 154, 369, 374 të K.Pr.Civile.
Pjesëtim pasurie duke më dhënë 5/6 pjesë takuese
që përfaqëson 2/3 e pasurisë trashëgimore
të lënë nga babai Aristidh Leka, bashkëshort i Marie Lekës
dhe 1/2 e 1/3 si pasuri trashëgimore nga e ndjera Marie Leka.
Baza Ligjore: Neni 207 i K.Civil
dhe neni 160 i K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.7573 akti, datë 24.12.2004, ka

vendosur:
Lejimin e pjesëtimit të një shtëpie të ndodhur në Rrugën “Nikolla Tupe”
nr.27, të përbërë nga kati nëntokë dhe që ka një kuzhinë, një odë, një korridor
dhe të tjera aksesorë; prej katit të parë që ka një tarracë, 4 dhoma, një korridor
dhe aksesorë; katit të sipërm (të dytë) që përbëhet nga një dhomë, tre banja, dy
tarraca dhe prej ambienteve të tjera e cila ka dy të ndara dhe depozitë, shtesë
anësore e shtëpisë, si dhe trualli prej 800 m2 mbi të cilin ngrihet shtëpia dhe
garazhi, pronë kjo që është regjistruar në Z.R.P.Paluajtshme në Zonën
Kadastrale 8270 me nr.regjistri hipoteke 455, datë 31.07.2001, midis
paditësave të kundërpaditur Pavllo Kisi, Liri Kisi e Marie Kisi dhe të
535
paditurës kundrapaditëse Vasilika Leka, duke u takuar paditësave së bashku
2/3 në këtë pasuri dhe të paditurës kundrapaditëse 1/3 pjesë në këtë pasuri.
Gjykata e Apelit Tirane, me vendimin nr.66, datë 28.4.2005, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit nr.7573, datë 24.12.2004 (faza e parë e pjesëtimit)
të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë në pjesën që lejon pjesëtimin e banesës
dhe të truallit me sipërfaqe 800 m2 të ndodhura në Rr.“Nikolla Tupe” Tiranë,
Zona Kadastrale 8270 me nr.455, datë 31.07.2001 të Regjistrit Hipotekor.
Ndryshimin e këtij vendimi në pjesën tjetër lidhur me raportin e pjesëve
takuese duke pranuar pjesërisht padinë dhe kundërpadinë e palëve
ndërgjyqëse. Paditësit e kundërpaditur Pavllo Kisi, Lirie Kisi dhe Marie Kisi,
të marrin në bashkëpronësi të pandarë 2/6 pjesë ideale dhe e paditura
kundërpaditëse Vasilika Leka 4/6 pjesë ideale të pasurisë së lejuar për
pjesëtim.
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin nr.4, datë 23.01.2007 kanë

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.66, datë 28.04.2005 të Gjykatës së Apelit
Tiranë.
Gjykata Kushtetuese me vendimin nr.24, datë 12.11.2008 ka vendosur:

Shfuqizimin si antikushtetues të vendimit nr.4, datë 23.01.2007 të Kolegjeve
të Bashkuara të Gjykatës së Lartë dhe të vendimit nr.66, datë 28.04.2005 të
Gjykatës së Apelit Tiranë.
Dërgimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Apelit Tiranë.

Lënien në fuqi të vendimit nr.7573, datë 24.12.2004 (faza e parë e pjesëtimit)
të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë në pjesën që lejon pjesëtimin e banesës
dhe të truallit me sipërfaqe 800 m2 të ndodhura në Rr.“Nikolla Tupe” Tiranë,
Zona Kadastrale 8270 me nr.455, datë 31.07.2001 të Regjistrit Hipotekor.
Ndryshimin e vendimit të mësipërm në pjesën që ka të bëjë me pjesët takuese
duke pranuar pjesërisht padinë dhe kundërpadinë e palëve ndërgjyqëse, ku
paditësit e kundërpaditur Pavllo Kisi, Lirie Kisi dhe Marie Kisi të marrin në
bashkëpronësi të pandarë 2/6 pjesë ideale dhe e paditura kundërpaditëse
Vasilika (Vasiliqi) Leka 4/6 pjesë ideale të pasurisë së lejuar për pjesëtim.
Kundër vendimit të gjykatës së apelit ka paraqitur rekurs pala paditëse Pavllo dhe
Maria Kisi, të cilët kërkojnë prishjen e tij dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së
Shkallës së Parë Tiranë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi është në shkelje të hapur të ligjit, të vendimit nr.24, datë 12.11.2008 të
Gjykatës Kushtetuese si dhe i pambështetur në prova e ligj.
- Gjykata e apelit në vendimin e saj nr.66, datë 28.04.2005 në përcaktimin e pjesës së
pronësisë në banesë, në ndryshim nga sa ishte vërtetuar dhe njohur në gjykimet e vitit
2002, ka arritur në përfundimin se banesa ka qenë send në bashkëpronësi ndërmjet
trashëgimlënëses dhe bashkëshortit të saj, gjë që ka ndikuar në madhësinë e pjesës që
do t’u takonte paditësave.
- Gjykata e apelit për sa i përket pjesës trashëgimore i është referuar vendimit të vitit
2002 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, duke pranuar indirekt zbatimin
e K.Civil të vitit 1929, sipas të cilit trashëgimtarët e gjakut përfitojnë 2/3 pjesë dhe jo
536
të dekretit nr.1892, datë 05.07.1952 “Mbi trashëgiminë”, sipas të cilit pjesët
trashëgimore duhet të jenë të barabarta. Gjykata e apelit ka dhënë vendimin e vet në
kundërshtim me vendimin e Gjykatës së Lartë nr.56, datë 23.09.2002, duke zbatuar
keq K.Pr.Civile.
- Gjykata e apelit në vendimin e dhënë nuk ka pasur parasysh përfundimin e arritur nga
Gjykata Kushtetuese në vendimin nr.24, datë 12.11.2008, e cila ka pranuar se
vendimet objekt gjykimi janë rrjedhojë e një procesi jo të rregullt ligjor në kuptim të
nenit 42 të Kushtetutës e nenit 6 të K.E.D.NJ dhe që kanë cenuar parimin e sigurisë
juridike, duke i hequr efektet ligjore vendimit të formës së prerë nr.56, datë
23.09.2002 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.

të kundërpaditur, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.223, datë 23.02.2009 të Gjykatës së
Apelit Tirane dhe lënien në fuqi të vendimit nr.7573, datë 24.12.2004 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë; përfaqësuesin e palës së paditur kundërpaditëse, i cili kërkoi lënien në fuqi
të vendimit nr.223, datë 23.02.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë; si dhe pasi diskutoi çështjen
në tërësi,
VËREN
1. Paditësat Pavllo Kisi, Liri Kisi dhe Maria Kisi janë fëmijët e Petro Kisit, vëllait të vetëm
të trashëgimlënëses Marie Leka (Kisi), kurse e paditura Vasilika Leka është vajza nga
martesa e dytë e bashkëshortit pasjetues të trashëgimlënëses, i quajtur Aristidh Leka.
Trashëgimlënësja Maria Leka (Kisi) ka vdekur në 19.07.1944 dhe nuk ka lënë as fëmijë e
as testament.
2. Gjykata Popullore e Rrethit Durrës, me vendimin nr.184, datë 11.03.1961, i lënë në fuqi
me vendimin nr.114, datë 25.04.1961 të Gjykatës së Qarkut Durrës, ka vendosur që ati i
paditësve, i quajturi Petro Kisi, të njihet trashëgimtar ligjor i motrës së tij,
trashëgimlënëses Maria Leka (Kisi) në 4/8 pjesë të pasurisë së saj. Në përcaktimin e
pjesës së tij trashëgimore gjykatat janë bazuar në Dekretin nr.1892, datë 05.07.1954 “Mbi
Trashëgiminë” (i ndryshuar), sipas të cilit, në pasuritë e papjesëtuara trashëgimtarët e
gjakut marrin gjysmën e trashëgimit.
3. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.56, datë 23.09.2002, në
gjykimin e padisë së ngritur me objekt detyrimin e subjekteve të që të njohin të drejtën e
tyre trashëgimore mbi vilën nr.27, të ndodhur në Rrugën “Nikolla Tupe” Tiranë, kanë
vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.172, datë 22.01.1996 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë për pjesën që të paditurën të njohin të drejtën trashëgimore të paditësave
mbi këtë pronë. Për sa i përket të drejtës së pronësisë, gjykatat, duke iu referuar dhe duke
interpretuar dispozitat e Kodit Civil të vitit 1929, kanë pranuar në këtë çështje se banesa
është pronë vetëm e trashëgimlënëses Maria Leka (Kisi), dhe figuronte e tillë në
dokumentet e zyrës së hipotekës. Për sa i përket të drejtës trashëgimore, gjykatat kanë
përcaktuar se ligji në bazë të të cilit do të njihej e drejta trashëgimore e kërkuesve mbi
pasurinë e trashëgimlënëses do të ishte po Kodi Civil (K.C.) i vitit 1929 sipas të cilit, në
rast vdekje të bashkëshortit pa fëmijë, trashëgimtarët e gjakut përfitojnë 2/3 e pasurisë së
tij.
4. Mbi padinë e paditësave me objekt pjesëtimin e pasurisë, konkretisht të banesës së
mësipërme, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.7573, datë
24.12.2004, ka pranuar se pronare e vetme e kësaj banese ishte trashëgimlënësja dhe ka
537
vendosur lejimin e pjesëtimit mbi këtë pasuri duke i njohur paditësave 2/3 pjesë, ndërsa
të paditurës 1/3 pjesë të saj.
5. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.66, datë 28.04.2005 e ka ndryshuar vendimin
e gjykatës së rrethit duke i njohur paditësat bashkëpronarë në 2/6 pjesë, kurse të paditurit
në 4/6 pjesë të banesës. Gjykata e apelit, në përcaktimin e të drejtës së pronësisë i është
referuar dispozitave të K.C. të vitit 1929 dhe, duke bërë një interpretim të ndryshëm nga
interpretimi i mëparshëm i Kolegjeve të Bashkuara që njihte trashëgimlënësen si pronare
të vetme, ka arritur në përfundimin se banesa ka qenë send në bashkëpronësi ndërmjet
trashëgimlënëses dhe bashkëshortit të saj. Për sa i përket pjesës trashëgimore, gjykata e
apelit i është referuar vendimit të vitit 2002 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë duke zbatuar Kodin Civil të vitit 1929, sipas të cilit trashëgimtarët e gjakut
përfitojnë 2/3 pjesë dhe jo Dekretit nr.1892, datë 05.07.1954 “Mbi Trashëgiminë” (i
ndryshuar), sipas të cilit pjesët trashëgimore duhet të jetë të barabarta.
6. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.4, datë 23.01.2007 kanë
lënë në fuqi vendimin e gjykatës së apelit duke u caktuar paditësave 2/6 pjesë në banesë,
ndërsa të paditurit 4/6 pjesë. Ato arsyetojnë në vendim se për këtë përfundim janë bazuar
në vendimin nr.184, datë 11.03.1961 të Gjykatës Popullore të Rrethit Durrës që i
përcakton si të barabarta pjesët trashëgimore të palëve, duke u bazuar në Dekretin
nr.1892, datë 05.07.1954 “Mbi Trashëgiminë” (i ndryshuar).
7. Gjykata Kushtetuese me vendimin nr.24, datë 12.11.2008 ka pranuar se vendimet
objekt kërkese janë rrjedhojë e një procesi jo të rregullt ligjor në kuptim të nenit 42 të
Kushtetutës e nenit 6 të KEDNJ.
Kjo gjykatë arsyeton se: “...padia mbi bazë të së cilës është dhënë vendimi i mëparshëm
nr.56, datë 23.09.2002 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë ka pasur për objekt
njohjen e të drejtës trashëgimore të kërkuesve mbi pasurinë e trashëgimlënëses dhe
konkretisht, mbi vilën nr.27 të ndodhur në Rrugën “Nikolla Tupe”, Tiranë. ......Në fund të
këtij gjykimi gjykatat, bazuar në Kodin Civil të vitit 1929, kanë pranuar përfundimisht
faktin juridik se banesa objekt gjykimi ka qenë tërësisht pronë e trashëgimlënëses Maria
Leka (Kisi).
...se për caktimin e pjesëve trashëgimore ndërmjet ndërgjyqësve do të merrej për bazë
Kodi Civil i vitit 1929, sipas të cilit trashëgimtarët e gjakut përfitojnë 2/3 pjesë dhe jo
Dekreti nr.1892, datë 05.07.1954 “Mbi Trashëgiminë” (i ndryshuar), sipas të cilit, si
bashkëshorti, ashtu edhe trashëgimtarët e gjakut përfitojnë në pjesë të barabarta nga 1/2
pjesë secili.
Nga ky këndvështrim Gjykata Kushtetuese vlerëson, se vendimi nr.56, datë 23.09.2002 i
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, për pjesën që detyron subjektet e
interesuara të njohin të drejtën trashëgimore të kërkuesve mbi pasurinë e të ndjerës
Maria Leka (Kisi) është i qartë ...
...Gjykata Kushtetuese arrin në përfundimin se vendimet objekt kërkese janë rrjedhojë e
një procesi jo të rregullt ligjor në kuptim të nenit 42 të Kushtetutës e nenit 6 të KEDNJ.
Ato kanë cenuar parimin e sigurisë juridike duke i hequr efektet ligjore vendimit të
formës së prerë nr.56, datë 23.09.2002 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë,
që ka lënë në fuqi vendimin nr.172, datë 22.01.1996 të Gjykatës së Rrethit Tiranë...”.
8. Ne rigjykim, Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin e saj nr.223, date 23.02.2009 ka
pranuar se vendimi i fazës së parë të pjesëtimit duhet ndryshuar vetëm në përcaktimin e
pjesëve takuese të palëve ndërgjyqëse. Ky kolegj i Gjykatës së Apelit Tiranë në këtë
rigjykim, duke zbatuar dhe vendimin e Gjykatës Kushtetuese për atë që konsideron lidhur
me vendimin e Kolegjeve të Bashkuara të vitit 2002, arsyeton se vendimi i Kolegjeve të
Bashkuara nuk cakton pjesët takuese të palëve në proces, objekti i padisë në këtë gjykim
ka qenë që Kristavgji, Marie, Karmen e Vasiliqi Leka (trashëgimtarë të Aristidhit) të
538
detyrohen që të njohin të drejtën trashëgimore të paditësave Pavllo, Liri e Maria Kisi për
pasurinë e Maria Lekës (Kisit), duke u deklaruar e pavlefshme dëshmia e trashëgimisë
nr.76, datë 14.04.1993, që i mohonte ata si trashëgimtarë dhe Kolegjet e Bashkuara, pasi
prishin dy vendimet e Gjykatës së Apelit e Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, lënë në
fuqi vendimin nr.172, datë 22.01.1996 të Gjykatës së Rrethit Tiranë, ku të paditurit t’i
njohin paditësave të drejtën trashëgimore mbi pasurinë e të ndjerës Maria Leka. Këtë
fakt, pra që vendimi nr.172, datë 22.01.1996 i Gjykatës së Rrethit Tiranë i lënë në fuqi
nga Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, që nuk shprehet për pjesët takuese të
trashëgimtarëve e pranon dhe vetë Gjykata Kushtetuese në vendimin e saj, por referuar
pjesës arsyetuese të vendimit të Kolegjeve të Bashkuara, pranon pasurinë vetëm për
Marie Lekën. Në fakt në mënyrë të shprehur, lidhur me pjesët takuese në këtë pasuri
trashëgimore është vetëm vendimi nr.184, datë 11.03.1961 i Gjykatës Durrës i lënë në
fuqi me vendimin nr.114, datë 25.04.1961 të Gjykatës së Qarkut Durrës, ku është
vendosur: “Anulimi i dëshmisë së trashëgimisë nr.107, datë 08.07.1956, duke njohur
paditësin Petro Kisi si trashëgimtar të Maria Lekës me 4/8 pjesë dhe 4/8 pjesë secili
trashëgimtarët e Aristidh Lekës“. Në përfundim, duke konstatuar se ish bashkëshortët,
Maria e Aristidh Leka janë bashkëpronare me nga ½ pjesë në pasurinë objekt pjesëtimi
dhe kjo pasuri ndahet midis trashëgimtarëve të tyre, pala paditëse duhet të marrë 2/6
pjese, pra 2/3 e 1/2 pjesë të Marie Lekës ndërsa pala e paditur të marrë 4/6 pjesë, pra 3/6
pjesë të Aristidhit dhe 1/6 pjesë nga Maria.
9. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë nr.223, datë 23.02.2009, ka paraqitur
rekurs pala paditëse Pavllo dhe Maria Kisi, të cilët kërkojnë prishjen e tij dhe lënien në
fuqi të vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë, duke parashtruar shkaqet e
lartpërmendura.
II. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se:
10. Pala që ka regjistruar ankimin, konkretisht Pavllo Kisi dhe Marie Kisi, legjitimohen
ratione personae t’i drejtohet Gjykatës së Lartë lidhur me sa më sipër.
vlerëson se rekursi i paraqitur nga paditësat Pavllo Kisi dhe Maria Leka përmban shkaqe
nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të Procedurës Civile që motivojnë cenimin
e vendimit nr.223, datë 23.02.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilin është
ndryshuar vendimi nr.7573 akti, datë 24.12.2004 (faza e parë e pjesëtimit) i Gjykatës së
gjyqësore, pretendimeve të parashtruara në rekurs, evidenton nëse nga gjykatat e faktit
arsyetimi dhe përfundimi i arritur nga gjykata e apelit është rrjedhojë e mosrespektimit
dhe zbatimit të gabuar të kërkesave të ligjit.
15. Gjykata e apelit, pasi ka marrë në analizë dhe ka vlerësuar provat e paraqitura nga palët
në tërësinë e tyre, vendimet e dhëna sa më lart cituar, ka bërë një cilësim të pasaktë të
fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen në shqyrtim duke e zgjidhur
539
çështjen jo në përputhje me dispozitat ligjore të zbatueshme për gjykimin e çështjes
konkrete dhe të bazuar në provat, të cilat janë marrë, administruar e vlerësuar si të tilla
konform dispozitave të Kodit të Procedurës Civile.
16. Ky kolegj vlerëson se njohja e trashëgimlënëses Maria Leka si pronare e vetme e banesës
objekt pjesëtimi si dhe disponimi lidhur me ligjin e aplikueshëm për të drejtën e
trashëgimisë kanë marrë zgjidhje që me vendimin nr.56, datë 23.09.2002 të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë. Në këtë vendim gjykata ka konkluduar se përsa i përket
të drejtës së pronësisë gjykatat, duhet të aplikojnë dispozitat e Kodit Civil të vitit 1929, si
dhe është pranuar se banesa është pronë vetëm e trashëgimlënëses Maria Leka (Kisi).
17. Konstatimi i mësipërm është theksuar dhe nga vendimi i Gjykatës Kushtetuese nr.24, datë
12.11.2008. Konkretisht në këtë vendim arsyetohet se vendimet gjyqësore objekt gjykimi
kanë cenuar parimin e sigurisë juridike duke i hequr efektet ligjore vendimit të formës së
prerë nr.56, datë 23.09.2002 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, që ka lënë
në fuqi vendimin nr.172, datë 22.01.1996 të Gjykatës së Rrethit Tiranë.
18. Kolegji Civil vlerëson të gabuar përfundimin e arritur nga gjykata e apelit lidhur me
pjesëtimin e pasurisë së paluajtshme, banesë e ndodhur në Rrugën “N.Tupe” Tiranë.
Përcaktimi i pjesëve duhet të bazohej në parashikimet e K.Civil të vitit 1929, dhe jo në
rregullimin ligjor të përcaktuar në dekretin "Për trashëgiminë" të vitit 1954. Në këto
rrethana, zgjidhja e dhënë nga Gjykata e Apelit Tirane në përcaktimin e pjesëve të
pjesëtimit të sendit të kërkuar, bazuar mbi këtë rregullim ligjor, është e gabuar. Kjo
gjykata ka cenuar parimin e “gjësë së gjykuar” duke cenuar kështu parimin e sigurisë
juridike.
19. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.7573 akti, datë 24.12.2004 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është marrë në respektim të drejtë të dispozitave të
ligjit material dhe procedural civil. Ajo gjykatë ka konkluduar më të drejtë se pasuria
objekt pjesëtimi është në pronësi të trashëgimlënëses Marie Leka dhe se rregullimi ligjor
lidhur me pjesët takuese të palëve ndërgjyqëse duhet rregulluar bazuar në ligjin e kohës
Kodin Civil të vitit 1929
ngritura në rekursin e palës paditëse qëndrojnë dhe vendimi nr.223, datë 23.02.2009 i
Gjykatës së Apelit Tiranë, që ka ndryshuar vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë nr.7573 akti, datë 24.12.2004, duhet të prishet duke u lënë ne fuqi ky i fundit.
PËR KËTO ARSYE:

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485 shkronja “b” të Kodit të
Procedurës Civile,
V E N D O S I:
Prishjen e vendimit nr.223, datë 23.02.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.7573, datë 24.12.2004 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Tiranë, më 31.10.2013
540
Nr.00-2013-2596 i Vendimit (618)

VENDIM

Artan Broci Anëtar

palëve:
PADITËS: SHPRESA SHEHI, përfaqësuar ngaAv.Taulant

Jorgji.
E PADITUR: SHOQËRIA E SIGURIMEVE “SIGAL" SH.A.
TIRANË, përfaqësuar nga juristi Abdyl Sarja.
OBJEKTI:
Kërkimi i pagesës në favor të trashëgimtarëve ligjore
të shpërblimit dhe kompensimit të dëmit të plotë të shkaktuar
nga aksidenti automobilistik i datë 21.11.2002
në të cilin gjeti vdekjen i ndjeri Muhamet Shehi.
Baza ligjore: Dekreti nr.295 datë 15.09.1992
“Për Sigurimin e detyrueshëm e përgjegjësinë ndaj të tretëve”
Ligji nr.7641, datë 01.12.1992 Ligji nr.8729, datë 19.01.2001
Rregullorja nr.622/1, datë 15.12.1992.
Nenet 419, 420 608, 625, 640 e 643 e vijues të K.Civil.
Neni 15 i Kushtetutës së R.Sh.

vendosur:
Detyrimin e palës së paditur Shoqërisë së Sigurimeve “SIGAL” të
dëmshpërblejë trashëgimtarët ligjorë të të ndjerit Muhamet Shehi për dëmin
pasuror në vlerën 3.754.783 lekë.

Parë Tiranë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.00-2007-1619 (1334), datë

541
dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.369/759, datë 24.03.2009, ka vendosur:

Gjyqësor Tiranë, duke detyruar të paditurin Shoqëria e Sigurimeve “Sigal”
sh.a. t’i paguajë në pjesë të barabarta paditëses Shpresa Shehi dhe fëmijëve të
saj, Eni dhe Eldi Shehi, trashëgimtarë ligjorë të të ndjerit Muhamet Shehi,
dëmin e plotë pasuror dhe jo pasuror të shkaktuar nga vdekja e shtetasit
Muhamet Shehi, në vlerën prej 8.514.762,1 (tetë milion e pesëqind e
katërmbëdhjetë mijë e shtatëqind e gjashtëdhjetë e dy presje një) lekë.
Detyrimin e të paditurit Shoqëria e Sigurimeve “Sigal” sh.a. t’i paguajë
paditëses dhe trashëgimtarëve të tjerë ligjorë të të ndjerit Muhamet Shehi
interesat bankare dhe zhvleftësimin e monedhës për shumën prej 8.514.763,1
lekë nga data 30.01.2004, datë e ngritjes së padisë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs Shoqëria e

Sigurimeve “SIGAL GROUP AUSTRIA” Sh.a., e cila kërkon ndryshimin e vendimeve duke
parashtruar shkaqet e mëposhtme:
- Gjykata e apelit ka dhënë vendimin dhe për persona të tjerë (shtetasve Eni Shehu dhe
Eldi Shehu), të cilët nuk janë në cilësinë e paditësit apo të thirrur në cilësinë e
personave të tretë.
- Gjykata ka paramenduar vendimin dhe nuk ka konsideruar aspak ose të paktën t’i
argumentonte si të pa baza kontratën e sigurimit të detyrueshëm, udhëzimin e
Ministrit të Financave.
Vendimi i gjykatës është i arsyetuar jashtë çdo akti ligjor të sigurimit të detyrueshëm mbi
bazën e të cilit Shoqëria SIGAL është palë në proces dhe ka marrë përsipër të drejta
dhe detyrime.
- Gjykatat nuk kanë arsyetuar se si vërtetohet e ardhura në Republikën e Shqipërisë.
- I ndjeri nuk rezulton të kishte qenë i punësuar në asnjë vend.
- Përllogaritja duke marrë për bazë të ardhurat nga biznesi i bashkëshortes është një
përllogaritje joreale dhe në kundërshtim me ligjin.
- Dëmshpërblimi për dëmin jopasuror është përcaktuar shumë mirë në Udhëzimin
nr.24, datë 15.11.2007 “Mbi trajtimin e dëmeve të mbuluara nga kontrata e sigurimit
të detyrueshëm të mbajtjes motorike për përgjegjësinë ndaj palëve të treta”.
- Gjykata e apelit për shpërblimin e dëmit jopasuror duhet të mbështetej vetëm në atë
dëmshpërblim që rrjedh nga kontrata e sigurimit të detyrueshëm.
- Përsa i përket përllogaritjes së dëmit jopasuror, sipas konkluzioneve të vendimit
Unifikues të Gjykatës së Lartë, konkludojmë se është një kërkim i pambështetur në
ligj dhe nuk ka asnjë lidhje juridike me këtë çështje.
- Në rastin konkret zbatimi i Vendimit Unifikues i Gjykatës së Lartë nr.12, datë
14.09.2007 nuk gjen zbatim, por duhet të zbatohen përcaktimet e Udhëzimit nr.24,
datë 15.11.2007, miratuar me akt normativ.
- Mbështetur në përllogaritjen sipas vendimit unifikues gjykata apelit nuk ka bërë një
përllogaritje të saktë.
- Sipas përllogaritjes së dëmit ¼ dhe ½ për dëmin moral dhe ekzistencial ku ¼ deri ½
ka kuptimin për një ngjarje sigurimi në total dhe jo për secilin përfitues nga
dëmshpërblimi.

542
Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Admir Thanza; dëgjoi përfaqësuesin e palës paditëse
Shpresa Shehi, që kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.369/759, datë 24.03.2009 të Gjykatës
së Apelit Tiranë; përfaqësuesin e palës së paditur, që kërkoi ndryshimin e vendimit
nr.369/759, datë 24.03.2009 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe pranimin e pjesshëm të padisë
për dëmin pasuror dhe jo pasuror për paditësen Shpresa Shehi, si një ndër tre trashëgimtarët e
të ndjerit Muhamet Shehi; si dhe pasi diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
III. Rrethanat e çështjes
1. Nga materialet e administruara në dosje ka rezultuar se në një aksident automobilistik të

ndodhur në datën 21 Nëntor 2002, ka gjetur vdekjen bashkëshorti i paditëses, i ndjeri
Muhamet Shehi, automjeti i të cilit është përplasur me automjetin që drejtohej nga
shtetasi Agim Shehu. Ky i fundit është deklaruar fajtor për ngjarjen, ndërkohë që mjeti i
tij ka qenë i siguruar pranë palës së paditur me policën e sigurimit të datës 12.06.2002.
2. Pala paditëse ka pretenduar se nga ngjarja e mësipërme asaj dhe anëtarëve të tjerë të
familjes i është shkaktuar dëm pasuror, pasi u janë ndërprerë burimet ekonomike për të
përballuar nevojat për ushqim e jetesë për të sotmen e të ardhmen, si dhe kanë kryer
shpenzime të shumta të nevojshme që lidhen me varrimin e të ndjerit dhe ngjarjen në
tërësi.
3. Veç sa më sipër, paditësja ka pretenduar se aksidenti ka qenë me pasoja tepër të rënda për
familjen sepse ajo është cenuar në të drejtat e saj jo pasurore, sikurse janë e drejta e jetës
private, e jetës familjare, e jetës bashkëshortore, të drejtat e tjera të personalitetit të tyre,
etj. Këto sipas paditëses, në kuptim dhe zbatim të nenit 625 të K.Civil përbëjnë dëmin
jopasuror të pësuar prej tyre për shkak të sjelljes së paligjshme dhe me faj të drejtuesit të
mjetit motorik të siguruar pranë të paditurit.
4. Nisur nga fakti se rasti i mësipërm prej palës së paditur është pranuar si rast sigurimi që
duhet të trajtohej prej saj, nëpërmjet shpërblimit të dëmit të shkaktuar palës së tretë
(paditëses), me padinë në gjykim paditësja ka kërkuar nëpërmjet gjykatës detyrimin e
palës së paditur që t’u dëmshpërblejë si dëmin pasuror, ashtu edhe atë jopasuror të
pësuar.
5. Pala e paditur, edhe pse në parim nuk e ka kontestuar faktin se duhet të përgjigjet për
detyrimin e dëmshpërblimit ndaj paditëses, ka prapësuar se shuma që duhet të paguajë
për dëmin pasuror nuk është ajo e pretenduar nga paditësja. Sipas saj, duke qenë se
viktima ishte zyrtarisht i papunë, të ardhurat që ai realizonte duhet të llogariten sa trefishi
i pensionit minimal vjetor sipas akteve të brendshme (rregullore) mbi të cilat veprojnë
shoqëritë e sigurimit. Ndërsa lidhur me dëmin jopasuror ajo ka prapësuar se një kërkesë e
tillë është e pabazuar në ligj si një dëm që nuk mbulohet nga legjislacioni për sigurimin e
detyrueshëm të përgjegjësisë për palët e treta.
6. Gjykata e shkallës së parë ka konkluduar se kërkimet e paditëses janë të drejta e duhen
pranuar vetëm pjesërisht dhe konkretisht në pjesën ku pretendohet shkaktimi i dëmeve
pasurore. Sipas saj, duke zbatuar nenin 643 të K.Civil, ky dëm përfshin të ardhurat e
munguara për mbështetjen e paditëses dhe të familjes që lidhen me nevojat e saj për
ushqim e mjete jetese si dhe shpenzimet e varrimit, të llogaritura me interesat dhe
indeksimin përkatës.
7. Në llogaritjen e shpenzimeve si të ardhura për mbështetjen e familjes, si faktor bazë
gjykata ka marrë situatën ekonomike të të ndjerit në momentin e aksidentit e lidhur kjo
me të ardhurat e viktimës të realizuara një vit para aksidentit.
8. Gjykata ka pranuar se viktima punonte rregullisht në një aktivitet privat të familjes së tij,
i cili ishte i regjistruar në emër të bashkëshortes, paditëses Shpresa Shehi. Por meqenëse
543
në organet tatimore dhe në ato të sigurimeve shoqërore për viktimën nuk ka pagë të
deklaruar, llogaritjet janë bërë mbi pagën mesatare të një punonjësi në Republikën e
Shqipërisë. Mbi këtë bazë, gjykata ka detyruar palën e paditur t’i dëmshpërblejë paditëses
shumën 3.009.132 lekë (sipas llogaritjeve të bëra nga eksperti), si dhe shumën prej
350.000 lekë si shpenzime varrimi, interesat për periudhën 04.05.2003 - 10.06.2004 në
masën 123.464 lekë. Në total shuma e detyrimit të dëmshpërblimit të dëmit pasuror është
caktuar në masën 3.754.783 lekë.
9. Lidhur me kërkimin për shpërblimin e dëmit jopasuror gjykata e ka rrëzuar padinë me
arsyetimin se legjislacioni shqiptar njeh shpërblimin e dëmit jopasuror jo në rastin e
vdekjes së një personi, por vetëm në rastin e cenimit të nderit e dinjitetit si dhe të fyerjes
se një personi.
10. Gjykata e apelit ka lënë në fuqi vendimin e mësipërm të gjykatës së rrethit me të njëjtin
arsyetim që ka përdorur dhe kjo e fundit.
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, me vendimin nr.00-2007-1619 (1334), datë
22.11.2007 ka vendosur: “Prishjen e vendimit nr.166, datë 14.02.2006 të Gjykatës së
Apelit Tirane dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, por me tjetër trup
gjykues”.
12. Me arsyetimin ndër të tjera se:
- Gjykata e apelit ka zbatuar gabim ligjin, posaçërisht nenet 608 dhe 625 te Kodit Civil,
duke rrëzuar padinë lidhur me kërkimin e dëmshpërblimit për dëmet jopasurore nga
vuajtja shpirtërore dhe cenimi i jetës private, familjare e bashkëshortore të pësuara nga
pala paditëse, të njohura përkatësisht si dëmi moral dhe dëmi ekzistencial.
- Në rigjykim, gjykata e apelit duhet të përsërisë hetimin gjyqësor, duke i lejuar palët
ndërgjyqëse të debatojnë lidhur me pretendimet e prapësimet e tyre konkrete mbi provat
që ato kanë parashtruar dhe çmojnë të parashtrojnë në mbështetje të tyre sipas barrës
përkatëse të provës. Për çështjet e natyrës teknike për të cilat kërkohen njohuri të
posaçme shkencore, ajo duhet të urdhërojë kryerjen e ekspertimeve përkatëse të cilat do
t’i shërbejnë për të nxjerrë përfundimet e domosdoshme ligjore lidhur me pranimin ose jo
të kërkimeve të padisë për dëmet jopasurore të pësuara nga pala paditëse dhe caktimin e
masës përkatëse të dëmshpërblimit.
- Gjykata e apelit të vendosë duke mbajtur parasysh përfundimet unifikuese të
parashikuara në vendimin nr.12, datë 14.09.2007 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës
së Lartë lidhur me natyrën e parimet e shlyerjes së dëmit jashtëkontraktor, lidhjen
shkakësore ndërmjet sjelljes së paligjshme e me faj të shkaktuesit të dëmit dhe pasojave të
ardhurave prej këtij fakti të paligjshëm, cenimeve të pësuara nga pala paditëse në të
drejtat dhe interesat e ligjshme jopasurore, natyrën dhe llojet e dëmeve jopasurore,
parimet dhe kriteret ligjore të pranimit dhe llogaritjes së vlerës së dëmeve përkatëse
jopasurore morale dhe ekzistenciale të pretenduara nga pala paditëse, si dhe për
aspektet e tjera që lidhen me zgjidhjen e çështjes kur në objektin dhe shkakun ligjor të
padisë kërkohet dëmshpërblimi i dëmeve jopasurore.
- Në rigjykim, gjykata e apelit duhet të rimarrë në shqyrtim, duke kryer për aq sa është e
nevojshme përsëritjen e hetimit gjyqësor, edhe në lidhje me kërkimet e prapësimet e
parashtruara nga palët ndërgjyqëse në padi, gjatë gjykimeve dhe në rekurset e
paraqitura në Gjykatën e Lartë lidhur me masën e dëmit pasuror të pësuar nga pala
paditëse në kuptim të shkronjës “a” të nenit 643 të K.Civil në lidhje me nenin 646 të tij,
si dhe me dispozitat e posaçme të zbatueshme për këtë gjykim, të parashikuara nga aktet
ligjore dhe nënligjore të legjislacionit për sigurimin e detyrueshëm të mbajtësve të
mjeteve motorike për përgjegjësinë ndaj personave të tretë.
13. Gjykata e Apelit Tirane në rigjykim, me vendimin nr.369/759, datë 24.03.2009, ka
vendosur:
544
“Ndryshimin e vendimit nr.827, datë 18.02.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
duke detyruar të paditurin Shoqëria e Sigurimeve “Sigal” sh.a. t’i paguajë në pjesë të
barabarta paditëses Shpresa Shehi dhe fëmijëve të saj Eni dhe Eldi Shehi, trashëgimtarë
ligjorë të të ndjerit Muhamet Shehi, dëmin e plotë pasuror dhe jo pasuror të shkaktuar
nga vdekja e shtetasit Muhamet Shehi, në vlerën prej 8.514.762,1 (tetë milion e pesëqind
e katërmbëdhjetë mijë e shtatëqind e gjashtëdhjetë e dy presje një) lekë.
Detyrimin e të paditurit Shoqëria e Sigurimeve “Sigal” sh.a. t’i paguajë paditëses dhe
trashëgimtarëve të tjerë ligjorë të të ndjerit Muhamet Shehi interesat bankare dhe
zhvleftësimin e monedhës për shumën prej 8.514.763,1 lekë, nga data 30.01.2004, datë e
ngritjes së padisë”.
14. Me arsyetimin:“ ...Nga aktet e administruara në gjykim, rezulton se në emër të paditëses
Shpresa Shehi ka qenë i regjistruar një aktivitet si biznes i vogël “Punime Duro-
Alumini”. Nga ana tjetër, i ndjeri, nuk rezulton i punësuar në ndonjë vend, e gjithashtu
as i trajtuar me pagesë papunësie.
Bashkia Vorë, me vërtetimin e datës 02.10.2003, vërteton se “ishte i ndjeri Muhamet
Shehi që ushtronte aktivitetin ekonomik të “Punim Duro – Aluminit”, nga viti 1999 deri
ne vitin 2002, aktivitet që ishte në pronësi të familjes së tij dhe për të cilin paguante
taksat. Të gjitha provat si më sipër, provojnë faktin se i ndjeri ka qenë vetëm 43 vjeç,
natyra e punës në një aktivitet për punime alumini, si dhe deklaratat e të punësuarve prej
tij, të analizuara në tërësi, bindin gjykatën se aktiviteti “Punime Duro – Alumini”, ka
qenë një aktivitet familjar, që kryhej më së paku në 1/2 e tij nga i ndjeri Muhamet Shehi.
Në këto kushte, gjykata vlerëson se me të drejtë eksperti ka konsideruar 1/2 e të
ardhurave të përfituara nga ky aktivitet, si të ardhura të fituara nga i ndjeri Muhamet
Shehi dhe është mbështetur mbi këto të ardhura për të llogaritur dëmin pasuror.
Gjykata e Apelit Tiranë vlerëson se në të njëjtin përfundim arrihet edhe referuar analizës
që bëjnë Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në vendimin unifikues nr.12,datë
14.09.2007, duke trajtuar dëmin pasuror në referim të neneve 486, 608, 640 e 643 të
K.Civil, që janë dhe baza ligjore e padisë objekt gjykimi,...
.....Gjykata e Apelit Tiranë, e gjen të pabazuar pretendimin e paditësit në këtë gjykim, se
edhe në mungesë të këtyre provave gjykata mund të njohë një dëm biologjik referuar
tabelave për shpërblimin e dëmit biologjik.
...Lidhur me dëmin moral si një kategori tjetër e dëmit jopasuror, Gjykata e Apelit
Tiranë, vlerëson se kërkimi i paditëses është i bazuar.
Gjykata e Apelit Tiranë çmon se vdekja e të ndjerit Muhamet Shehi, në mënyrë të
padiskutueshme ka cenuar jetën sociale e familjare të paditëses, bashkëshortes Shpresa
Shehi dhe të fëmijëve të tij Eni e Eldi Shehi...
...Vdekja e të ndjerit Muhamet Shehi, ka shkaktuar dhimbje e vuajtje shpirtërore për
bashkëshorten e fëmijët e tij, ankthe e mundime të brendshme shpirtërore e cenime të
personalitetit, cenime këto, që për efekt të natyrës së tyre, prezumohen të provuara me
vërtetimin e faktit të paligjshëm.
Mbi këtë analizë, Gjykata e Apelit Tiranë vlerëson se është e provuar dhe ekzistenca e një
dëmi moral shkaktuar paditëses dhe fëmijëve të mitur të saj nga vdekja aksidentale e të
ndjerit Muhamet Shehi.
...Për sa më sipër, Gjykata e Apelit Tiranë, i njeh paditëses Shpresa Shehi dhe fëmijëve
Eni e Eldi Shehi një dëmshpërblim për dëmin moral në masën e 30% të 2.823.099,3 lekë
= 846.929,79 lekë secili, ose në total, në vlerën prej 2.540.789,4 lekë...
...Gjykata e Apelit Tiranë vlerëson se me të drejtë paditësja ka kërkuar dhe interesat
bankare mbi detyrimin, e po kështu dhe zhvlerësimin e monedhës.
545
Gjykata e Apelit Tiranë e vlerëson pjesërisht të drejtë pretendimin e të paditurit se nuk
janë në vonesë, pasi kanë llogaritur dëmin për paditësen dhe e kanë depozituar atë në një
bankë, duke ja vënë kështu në kohë në dispozicion asaj.
Pretendimi i mësipërm mbetet i bazuar dhe mbulon periudhën nga data e ndodhjes së
aksidentit dhe detyrimit të të paditurit të dëmshpërblente paditësen, deri në datën e
depozitimit të padisë prej saj në gjykatë...”.
15. Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs Shoqëria SIGAL
GROUP Austria sh.a., e cila kërkon ndryshimin e vendimeve duke parashtruar shkaqet e
lartpërmendura.
IV. Ligji i zbatueshëm

“Personi që, në mënyrë të paligjshme dhe me faj, i shkakton tjetrit një dëm në
personin ose në pasurinë e tij, detyrohet të shpërblejë dëmin e shkaktuar.
Personi që ka shkaktuar dëmin nuk përgjigjet kur provon se nuk ka faj. Dëmi
quhet i paligjshëm kur është rrjedhim i shkeljes ose i cenimit të interesave dhe
i të drejtave të tjetrit, që mbrohen nga rendi juridik ose nga zakonet e mira”.
“Personi që pëson një dëm, të ndryshëm nga ai pasuror, ka të drejtë të
kërkojë të shpërblehet kur:
a) ka pësuar një dëmtim të shëndetit ose është cenuar në nderin e
personalitetit të tij;
b) është fyer kujtimi i një të vdekuri dhe kërkohet nga bashkëshorti me të cilin
ka bashkëjetuar deri në ditën e vdekjes ose nga të afërmit e tij deri në shkallën
e dytë, përveç kur fyerja është kryer kur i vdekuri ka qenë gjallë dhe i është
njohur e drejta e shpërblimit të dëmit për fyerjen e bërë.
E drejta e parashikuar në paragrafin e mësipërm është e pa trashëgueshme”.
“Dëmi pasuror që shpërblehet përbëhet nga humbja e pësuar dhe fitimi i
munguar.
Shpërblehen gjithashtu shpenzimet e kryera në mënyrë të arsyeshme për të
shmangur ose pakësuar dëmin, ato që kanë qenë të nevojshme për të
përcaktuar përgjegjësinë dhe masën e dëmit, si dhe shpenzimet e arsyeshme të
kryera për të siguruar shpërblimin në rrugë jashtëgjyqësore “.
“Kur është shkaktuar vdekja e një personi, dëmi që duhet të shpërblejë
përbëhet nga:
a) shpenzimet për ushqim e jetesë të fëmijëve të tij të mitur, të bashkëshortes
dhe prindërve të paaftë për punë që kanë qenë në ngarkim të të vdekurit,
plotësisht ose pjesërisht, si dhe të personave që banonin në familjen e të
vdekurit dhe që gëzonin prej tij të drejtën e ushqimit;
546
b) shpenzimet e duhura për varrimin e të vdekurit, në masën që ato i
përgjigjen rrethanave personale e familjare të të vdekurit.
Personi që ka shkaktuar dëmin mund të kundrejtojë të njëjtat mjete mbrojtëse
që do t'i kundrejtonte të vdekurit.
Gjykata, duke marrë parasysh të gjitha rrethanat e çështjes, mund të vendosë
që shpërblimi të jepet në natyrë, ose në para, njëherësh ose me këste”.
“Me kontratën e sigurimit, njëra palë (siguruesi), në qoftë se vërtetohet
ngjarja e parashikuar në kontratë, detyrohet:
a) në rastin e sigurimit të pasurisë t'i shpërblejë palës tjetër ose një personi të
tretë, në dobinë e të cilit është lidhur kontrata, dëmin e pësuar brenda kufijve
të shumës që është parashikuar në kontratë;
b) në rastin e sigurimit të personit t'i paguajë palës tjetër ose një personi të
tretë, në dobinë e të cilit është lidhur kontrata, shumën e sigurimit që është
parashikuar në kontratë.
I siguruari detyrohet të paguajë primin (çmimin e sigurimit) të caktuar në
kontratë. Siguruesi mund të jetë person publik ose privat”.
18. Dispozitat e Dekretit nr.295, datë 15.9.1992 “Për sigurimin e detyrueshëm të mbajtësve
të mjeteve motorike për përgjegjësinë ndaj personave të tretë”:
“Mbajtësi i një mjeti motorik detyrohet të lidhë, me një sigurues të autorizuar,
një kontratë për sigurimin e përgjegjësisë së tij ndaj personave të tretë për
mbulimin e vdekjes, të dëmtimit të shëndetit dhe të dëmeve pasurore, të
shkaktuara nga përdorimi i mjetit motorik, duke përjashtuar dëmet në mallrat
gjatë transportit”.
“Personi, të cilit i është shkaktuar një dëm nga përdorimi i mjetit motorik, ka
të drejtë të kërkojë shpërblimin e dëmit nga fondi i kompensimit, deri në
vleftat minimale të shumës së siguruar, në qoftë se:
a) mjeti motorik, me të cilin u shkaktua dëmi, nuk mund të identifikohet;
b) mbajtësi i mjetit motorik, me të cilin u shkaktua dëmi, nuk është i siguruar
sipas dispozitave të këtij dekreti;
c) mjeti motorik, i identifikuar ose jo, ishte i vjedhur ose i grabitur nga
personi përgjegjës për shkaktimin e dëmit;
ç) shpërblimi i dëmit nuk mund të paguhet nga siguruesi për shkak të
falimentimit të tij”.
“Nga fondi i kompensimit paguhen:
a) Në rastin e përmendur në nenin 17, shkronja "a" - vdekja, dëmtimi i
shëndetit dhe dëmet pasurore, që e kalojnë vleftën 25.000 lekë, duke
përjashtuar dëmin e shkaktuar mjetit motorik;
b) në rastet e përmendura në nenin 17, shkronja "b", "c" dhe "ç" - vdekja,
dëmtimi i shëndetit dhe dëme pasurore, duke përfshirë edhe dëmin e shkaktuar
mjetit motorik”.
VI. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se :
19. Pala që ka regjistruar ankimin, konkretisht pala e paditur Shoqëria e Sigurimeve

“SIGAL GROUP AUSTRIA" SH.A. legjitimohet ratione personae t’i drejtohet
Gjykatës së Lartë lidhur me sa më sipër.
547
vlerëson se rekursi i paraqitur nga pala e paditur Shoqëria e Sigurimeve “SIGAL GROUP
AUSTRIA" SH.A. nuk përmban shkaqe nga ato të parashikuara në nenin 472 të Kodit të
Procedurës Civile që motivojnë cenimin e vendimit nr.369/759, datë 24.03.2009 të
Gjykatës së Apelit Tiranë.
22. Kolegji Civil çmon se vendimi i gjykatës së apelit është marrë në zbatim të kërkesave të
dispozitave respektive të K.Civil, të Dekretit nr.295, datë 15.9.1992 “Për sigurimin e
detyrueshëm të mbajtësve të mjeteve motorike për përgjegjësinë ndaj personave të tretë”
dhe të Vendimin Unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.12, datë
14.09.2007.
23. Konkretisht, lidhur me zgjidhjen në themel të çështjes, Kolegji çmon se konkluzionet e
arritura nga gjykata e apelit se neni 625 i K.Civil, duke renditur në paragrafët “a” dhe
“b”, rastet e dëmit jopasuror, nuk ka për qëllim t’i kufizojë ato, por të rregullojë në
mënyrë të shprehur të drejtën e dëmshpërblimit, për efekt të dallueshmërisë të cenimeve,
janë të drejta dhe të argumentuara ligjërisht si dhe të mbështetura në Vendimin Unifikues
të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.12, datë 14.09.2007.
24. Po kështu, Kolegji vlerëson se nga ana e gjykatës së apelit janë zbatuar detyrat e lëna nga
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.00-2007-1619 (1334).
25. Gjykata Apelit Tiranë ka ndryshuar vendimin nr.827, datë 18.02.2005 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke e detyruar të paditurin Shoqëria e Sigurimeve "Sigal"
SH.A t’i paguajë në pjesë të barabarta, paditëses Shpresa Shehi dhe fëmijëve të saj Eni
dhe Eldi Shehi, trashëgimtarë ligjorë të të ndjerit Muhamet Shehi, dëmin e plotë pasuror
dhe jo pasuror të shkaktuar nga vdekja e shtetasit Muhamet Shehi në vlerën 8.514.762,1
lekë si dhe detyrimin e të paditurit Shoqëria e Sigurimeve "Sigal" SH.A, t’i paguajë
paditëses dhe trashëgimtarëve të tjerë ligjore të të ndjerit Muhamet Shehi interesat
bankare dhe zhvlerësimin e monedhës për shumën prej 8.514.762,1 lekë nga data
30.01.2004, datë e ngritjes së padisë.
26. Në arsyetimin e saj gjykata e apelit ka argumentuar se nga ekspertimi i kryer rezulton se
dëmi pasuror shkaktuar paditëses dhe dy fëmijëve të saj të mitur, nga vdekja e të ndjerit
Muhamet Shehi, është në shumën prej 3.233.183,46 lekë. Nga të gjithë provat e
administruara në apel (vërtetimi i Bashkisë Vorë, Shkresa e Sektorit të Taksave) rezulton i
provuar fakti se aktiviteti “Punime-Duro-Alumin” ka qenë aktivitet familjar, që kryhej
më së paku në ½ e tij nga i ndjeri Muhamet Shehi. Në këto kushte me të drejtë eksperti ka
konsideruar ½ e të ardhurave të përfituara nga ky aktivitet, si të ardhura të fituara nga i
ndjeri Muhamet Shehi.
27. Gjithashtu, gjykata e apelit ka pasur parasysh edhe vendimin unifikues të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.12, datë 14.09.2007 duke trajtuar dëmin pasuror në
referim të neneve 486, 608, 640 e 643 të K.Civil, që janë dhe baza ligjore e padisë objekt
gjykimi. Vendim në të cilin përcaktohen si kategori të dëmeve jopasurore, dëmet e
shkaktuara nga cenimi i shëndetit, në kuptimin e të drejtës absolute për shëndetin, apo
“dëmi biologjik”, dhe dëmet që vijnë nga cenimi i personalitetit, që përfshijnë si shfaqjen
e brendshme të gjendjes shpirtërore të të dëmtuarit, apo “dëmin moral”, ashtu dhe
shfaqjen e personalitetit të të dëmtuarit në botën e jashtme, apo “dëmin ekzistencial”.
28. Lidhur me masën për dëmshpërblimin e kësaj kategorie dëmesh, Gjykata e Apelit Tiranë,
vlerëson se eksperti i caktuar, duke ju përgjigjur detyrave të lëna nga gjykata, dhe
referuar vendimit unifikues nr.12, datë 14.09.2007 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës
së Lartë, me të drejtë i është referuar ”dëmit biologjik termina”, duke përcaktuar shumën,
nisur nga vlera që do të përfitonte viktima nëse do të mbetej gjallë.
548
29. Mbi këtë analizë, eksperti ka konkluduar se kjo shumë në masën 100%, është e vlerës
2.823.099, 3 lekë, vlerë që ju kalon të dëmtuarve në masat nga 25 % deri në 50%.
Për sa më sipër, Gjykata e Apelit Tiranë i ka njohur paditëses Shpresa Shehi dhe fëmijëve
Eni e Eldi Shehi, një dëmshpërblim për dëmin moral në masën e 30% të 2.823.099,3 lekë
= 846.929,79 lekë secili, ose në total, në vlerën prej 2.540.789,4 lekë.
30. Lidhur me dëmin moral, si kategori tjetër e dëmit jopasuror, gjykata e apelit vlerëson se
kërkimi i paditëses është i bazuar.
Gjithashtu, gjykata e apelit vlerëson se me të drejtë paditësja ka kërkuar dhe interesat
bankare mbi detyrimin, e po kështu dhe zhvlerësimin e monedhë që mbulon periudhën
nga data e ndodhjes së aksidentit dhe detyrimit të palës së paditur të dëmshpërblente
paditësen, deri në datën e depozitimit të padisë prej saj në gjykatë.
31. Ka rezultuar në gjykim se i ndjeri Muhamet Shehi ushtronte aktivitetin ekonomik të
“Punim Duro – Aluminit”, nga viti 1999 deri në vitin 2002, aktivitet që ishte në pronësi të
familjes së tij dhe për të cilin paguanin taksat përkatëse. Pra ai ka qenë një aktivitet
familjar, që kryhej më së paku në 1/2 e tij nga i ndjeri Muhamet Shehi.
32. Në këto kushte, Kolegji Civil vlerëson se me të drejtë eksperti ka konsideruar 1/2 e të
ardhurave të përfituara nga ky aktivitet, si të ardhura te fituara nga i ndjeri Muhamet
Shehi dhe është mbështetur mbi këto të ardhura për të llogaritur dëmin pasuror.
33. Gjithashtu, Kolegji Civil çmon të drejtë dhe konkluzionin e arritur nga gjykata e apelit se
referuar analizës që bëjnë Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin
unifikues nr.12, datë 14.09.2007, duke trajtuar dëmin pasuror në referim të neneve 486,
608, 640 e 643 të K.Civil, që janë dhe baza ligjore e padisë objekt gjykimi, duke u
shprehur se dëmi jopasuror është një kategori e gjerë e gjithëpërfshirëse e dëmeve
jashtëkontraktore, që përfshin çdo lloj dëmi të pësuar nga cenimi i të drejtave dhe
interesave jopasurore që bëjnë pjesë në vlerat e njeriut dhe që nuk janë subjekt vlerësimi i
drejtpërdrejtë ekonomik në treg.
34. Lidhur me dëmin moral, Kolegji vlerëson se si një kategori tjetër e dëmit jopasuror, më të
drejtë është konsideruar nga gjykata e apelit si një kërkim i palës paditëse që është i
bazuar ligjërisht dhe në prova. Me të drejtë kjo gjykatë ka çmuar të provuar edhe
ekzistencën e një dëmi moral shkaktuar paditëses dhe fëmijëve të mitur të saj nga vdekja
aksidentale e të ndjerit Muhamet Shehi. Vdekja e të ndjerit Muhamet Shehi, në mënyrë të
padiskutueshme ka cenuar jetën sociale e familjare të paditëses, bashkëshortes Shpresa
Shehi dhe të fëmijëve të tij Eni e Eldi Shehi. Vdekja e të ndjerit, ka shkaktuar dhimbje e
vuajtje shpirtërore për bashkëshorten dhe fëmijët e tij, ankthe e mundime të brendshme
shpirtërore e cenime të personalitetit, cenime këto, që për efekt të natyrës së tyre,
prezumohen të provuara me vërtetimin e faktit të paligjshëm.
35. I drejtë çmohet nga Kolegji edhe përcaktimi i masës së detyrimit të palës së paditur për
dëmshpërblimin e kësaj kategorie dëmesh, si dhe për detyrimin e kërkuar nga pala
paditëse lidhur me interesat bankare, e po kështu dhe zhvlerësimin e monedhës për
periudhën nga data e ndodhjes së aksidentit dhe detyrimit të palës së paditur të
dëmshpërblente paditësen, deri në datën e depozitimit të padisë prej saj në gjykatë.
36. Lidhur me pretendimet e tjera të ngritura në rekurs nga pala e paditur, Kolegji vlerëson se
ato nuk kanë lidhje me zbatimin e gabuar të ligjit material e procedural, por me
vlerësimin e provave.
37. Në këto kushte, përfundimisht rezulton se vendimi i gjykatës së apelit është i mbështetur
në dispozitat ligjore të zbatueshme për gjykimin e çështjes konkrete dhe të bazuar në
provat, të cilat janë marrë, administruar e vlerësuar si të tilla konform dispozitave të
549
ngritura në rekursin e palës së paditur nuk qëndrojnë dhe vendimi 369/759, datë
PËR KËTO ARSYE:

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 485, shkronja “a” të
K.Pr.Civile,
V E N D O S I:
Lënien në fuqi të vendimit nr.369/759, datë 24.03.2009 të Gjykatës së Apelit
Tiranë.
Tiranë, më 31.10.2013
550
Nr.00-2013-2584 i Vendimit (619)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 31.10.2013, mori në shqyrtim çështjen civile me nr.11111-

02451-00-2008 që u përket palëve :
PADITËS: ARSEN KONOMI

TË PADITUR: SYRJA YBRANJ
LUAN ORMENI
MERUSHE ORMENI
NAZO ORMENI
BAJRAM ORMENI
Z.V.R.P.P. SARANDË
PERSON I TRETË: ENTI KOMBËTAR I BANESAVE
GJIROKASTËR.
VLADIMIR YBRANJ,
GJENOFEVA YBRANJ,
TEFTA YBRANJ,
SABRIE YBRANJ.
OBJEKTI:
Konstatimin dhe deklarimin e pavlefshëm të kontratave të privatizimit
datë 30.08.1993 në emër të paditurve Syrja Ybranj e Luan Ormeni
për sipërfaqet e truallit ku janë ndërtuar barakat prej 56 + 56 m2.
Baza Ligjore: Neni 92/a, 296 e 584 të Kodit Civil,
neni 154 i K.Pr.Civile.
PADITËS I K/PADITUR: LUAN ORMENI

SYRJA YBRANJ
E PADITUR K/PADITËS: A.K.K.PRONAVE TË PREFEKTURËS
VLORË,
ARSEN KONOMI.
OBJEKT I K/PADISË:
Kundërshtim i vendimit nr.73 datë 21.11.1995 të K.K.P. Sarandë,
duke anuluar pjesërisht këtë vendim në lidhje me pikën dy të dispozitivit,
në pjesën që bën fjalë për kthimin në natyrë të sipërfaqes së truallit prej 56+56 m2.
Baza Ligjore e K/Padisë: Ligji nr.9235 datë 29.04.2004
dhe Vendimi Unifikues i Gjykatës së Lartë nr.4, datë 24.03.2005.
551
vendosur:
Rrëzimin e kërkesë padisë së paditësit Arsen Konomi të regjistruar me
nr.1479/213, datë 26.12.2006 si të pabazuar në ligj dhe në prova.
Pranimin pjesërisht të kundërpadisë së të paditurve kundër-paditës Syrja
Ylbraj dhe Luan Ormeni duke vendosur:
Anulimin pjesërisht të vendimit nr.73, datë 21.11.1995 të Komisionit të
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave të Rrethit Sarandë të pikës dy, duke e
konsideruar të zënë sipërfaqen e truallit prej 56 m2 - pronë e të paditurve
Luan, Nazo, Barjam e Merushe Ormeni dhe sipërfaqen e truallit prej 14,5 m2 -
pronë e të paditurve Syrja Ybranj dhe personave të tretë Vladimir, Gjenovefa,
Tefta e Sabrie Ibranj, si dhe fshirjen e kësaj sipërfaqe nga regjistrat e pasurive
nga emri i paditësit sipas akt ekspertimit datë 10.04.2007 dhe plan-vendosjes
bashkëngjitur të kryer nga eksperti Yzeir Muço të ndodhur në dosje.
Kompensimin e paditësit Arsen Konomi për sipërfaqen e truallit prej 70,5m2 ,
Rrëzimin e kundërpadisë për pjesën tjetër të objektit, si të pabazuar në ligj e
prova.

Ndryshimin e vendimit nr.397, datë 20.04.2007 të Gjykatës së Shkallës së
Parë Sarandë si më poshtë:
Pranimin e padisë së paditësit Arsen Konomi. Konstatimin e pavlefshmërisë
së kontratës së shitblerjes me nr.5713/5736, datë 16.09.1993 duke kthyer palët
në gjendjen e mëparshme dhe fshirjen nga regjistri hipotekës.
Konstatimin e pavlefshmërisë së pjesshme të kontratës së shitblerjes nr.84/3,
datë 11.01.2007, përsa i përket sipërfaqes 15.4 m2 banesë dhe truall të
individualizuar sipas aktit të ekspertimit dhe fshirjen nga regjistri hipotekor
për këtë pjesë.
Detyrimin e të paditurve të lirojnë dhe dorëzojnë truallin pronë e palës
paditëse.
Rrëzimin e kundërpadisë.

Civile, ka ushtruar rekurs Syrja Ibraj dhe Luan Ormeni , duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata nuk ka respektuar, por ka zbatuar keq ligjin.
- Është provuar se i padituri Luan Ormeni ka privatizuar nga shteti një apartament me
nr.12 së bashku me truallin prej 56 m2, po kështu i padituri Syrja Ybranj ka
privatizuar nga shteti apartamentin me nr.13, së bashku me 56 m2 truall.
- Këto privatizime janë bërë në bazë të ligjit 7652/1992, me cilësinë e qiramarrësve në
banesa shtetërore dhe kanë qenë në fondin e banesave të N.K.Banesa .
- Arsyetimi i gjykatës se apelit se ato janë ndërtime të përkohshme dhe nuk duhej t’i
ishin nënshtruar privatizimit nuk bazohet në ligjin 7652/1992, pasi këto ngrehina janë
të qëndrueshme, ka mbi 40 vjet që paguhet qira banese në to dhe mbi 15 vjet të
privatizuara dhe në këmbë si banesa dhe sot e kësaj dite.
- Kërkimi i paditësit për konstatimin dhe deklarimin të pavlefshëm të dy kontratave,
nuk bazohet në nenin 92/a të K.Civil, pasi sipas këtij neni kërkohet konstatimi i
pavlefshmërisë absolute të veprimit juridik dhe jo shpallja apo deklarimi i
pavlefshmërisë së tij, por në nenin 94 te K.Civil dhe si të tillë ato mund të shpallen,
deklarohen të pavlefshme brenda 5 vjetëve, ndërsa në rastin konkret kanë kaluar më
552
se 12 vjet nga koha kur paditësi është bërë pronar së paku mbi këtë truall dhe afro 15
vjet nga koha kur janë lidhur këto kontrata.
- Gjithashtu sipërfaqja e truallit që ju është njohur dhe kthyer paditësave dhe që
mbivendoset me banesat dhe truallin e privatizuar nga të paditurit duhet të
kompensohet, duke u konsideruar truall i zënë sipas ligjit 7698/1993 .

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Artan Broci; dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.276, datë 10.07.2007 i Gjykatës së Apelit Gjirokastër është marrë në
zbatim të ligjit, e si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Nga materialet e çështjes rezulton se me vendimin nr.73, datë 21.11.1995

K.K.K.Pronave pranë Këshillit të Rrethit Sarandë i ka njohur dhe kthyer paditësit Arsen
Konomi pronësinë e 500 m2 truall të ndodhur në fshatin Piqeras, Komuna Lukovë. Në këtë
vendim përmendet se brenda kësaj sipërfaqe janë ndërtuar dy baraka, ndërtime të
përkohshme.
Ky vendim është regjistruar në Regjistrin e Pasurive të Paluajtshme Sarandë më datë
04.03.1996.
Dy barakat që shtrihen brenda këtij trualli kanë qenë strehime të kampit të
vullnetarëve, me nr.12 dhe 13 dhe me sipërfaqe përkatësisht 56 m2.
Me datë 30.08.1993 i padituri Syrja Ybranj ka lidhur kontratë për privatizim banese
me Ndërmarrjen Komunale Banesa, për banesën nr.1 baraka nr.13 kundrejt vlerës prej 5.600
lekë. Më vonë me kontratën datë 11.01.2007 i padituri Syrja Ybranj së bashku me pjesëtarët
e tjerë të familjes kanë blerë apartamentin e banimit me sipërfaqe 35 m2 dhe sipërfaqe e
përgjithshme 56 m2. Kjo pasuri është regjistruar në ZVRPP Sarandë me datë 31.01.2007, pas
ngritjes padisë.
Më datë 16.09.1993 të paditurit Luan Ormeni dhe Merushe Ormeni kanë privatizuar
nga Ndërmarrja Komunale Banesa Sarandë një apartament, në banesën nr.12 të përberë nga
një dhomë e një kuzhinë, së bashku me truallin prej 56 m2 kundrejt vlerës 5.800 lekë.
Me padinë objekt gjykimi, paditësi Arsen Konomi ka kërkuar pavlefshmërinë
absolute të kontratave të mësipërme të shitblerjes dhe detyrimin e të paditurve të lirojnë dhe
dorëzojnë truallin pronë e tyre.
Nga ana tjetër, me kundër padi të paditurit Luan Ormeni dhe Syrja Ybranj kanë
kundërshtuar vendimin nr.73, datë 21.11.1995 të K.K.Pronave duke kërkuar anulimin
pjesërisht të këtij vendimi, në pjesën që bën fjalë për kthimin në natyrë të sipërfaqes së
truallit prej 56+56 m2.
vendosur:
“Rrëzimin e kërkesë padisë së paditësit Arsen Konomi të regjistruar me nr.1479/213,
datë 26.12.2006 si të pabazuar në ligj dhe në prova.
Pranimin pjesërisht të kundërpadisë së të paditurve kundër-paditës Syrja Ylbraj dhe
Luan Ormeni, duke vendosur:
Anulimin pjesërisht të vendimit nr.73, datë 21.11.1995 të Komisionit të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave të Rrethit Sarandë të pikës dy, duke e konsideruar të zënë
sipërfaqen e truallit prej 56 m2 pronë e të paditurve Luan, Nazo, Barjam e Merushe Ormeni
dhe sipërfaqen e truallit prej 14,5 m2 pronë e të paditurve Syrja Ybranj dhe personave të
553
tretë Vladimir, Gjenovefa, Tefta e Sabrie Ibranj, si dhe fshirjen e kësaj sipërfaqe nga
regjistrat e pasurive nga emri i paditësit sipas akt ekspertimit datë 10.04.2007 dhe plan-
vendosjes bashkëngjitur të kryer nga eksperti Yzeir Muço, të ndodhur në dosje.
Kompensimin e paditësit Arsen Konomi për sipërfaqen e truallit prej 70.5 m2 ,
Rrëzimin e kundërpadisë për pjesën tjetër të objektit si të pabazuar në ligj e prova”.
“Ndryshimin e vendimit nr.397, datë 20.04.2007 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Sarandë si më poshtë:
Pranimin e padisë së paditësit Arsen Konomi. Konstatimin e pavlefshmërisë së
kontratës së shitblerjes me nr.5713/5736 datë 16.09.1993 duke kthyer palët në gjendjen e
mëparshme dhe fshirjen nga regjistri hipotekës.
Konstatimin e pavlefshmërisë së pjesshme të kontratës së shitblerjes nr.84/3, datë
11.01.2007, përsa i përket sipërfaqes 15.4 m2 banesë dhe truall të individualizuar sipas aktit
të ekspertimit dhe fshirjen nga regjistri hipotekor për këtë pjesë.
Detyrimin e të paditurve të lirojnë dhe dorëzojnë truallin pronë e palës paditëse.
Rrëzimin e kundërpadisë”.
Civile, ka ushtruar rekurs Syrja Ibraj dhe Luan Ormeni, duke parashtruar shkaqet e
përmendura më sipër.
Ligji i zbatueshëm
Neni 92/a, 296 e 584 të Kodit Civil.
Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga të paditurit Syrja Ibraj dhe

Luan Ormeni nuk përbëjnë shkaqe ligjore, në kuptim të Nenit 472 të Kodit të Procedurës
Civile, që të motivojnë cenimin e vendimit nr.276, datë 10.07.2007 të Gjykatës së Apelit
Gjirokastër.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se përfundimi i arritur nga Gjykata e Apelit
Gjirokastër me vendimin nr.276, datë 10.07.2007 është i drejtë dhe si tillë duhet të lihet në
fuqi.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se me vendimin nr.73, datë 21.11.1995 të
K.K.K.Pronave pranë Këshillit të Rrethit Sarandë i ka njohur dhe kthyer paditësit Arsen
Konomi pronësinë e 500 m2 truall të ndodhur në fshatin Piqeras, Komuna Lukovë. Në këtë
vendim përmendet se brenda kësaj sipërfaqe janë ndërtuar dy baraka, ndërtime të
përkohshme, të cilat kane rezultuar gjatë gjykimit në gjykatat e faktit se janë privatizuar nga
të paditurit e thirrur në këtë gjykim.
Kolegji konstaton se me padinë e rivendikimit, paditësi pronar ka kërkuar kthimin e
sendit, duke u konstatuar pavlefshmëria e kontratave të privatizimit në kuptim të Nenit 92/a
te Kodit Civil, pasi vijnë me një dispozitë urdhëruese të ligjit.
Në Nenin 15 të Ligjit nr.7698 të vitit 1993 “Për Kthimin e Kompensimin e Pronave
ish Pronareve”, është parashikuar se: “Trojet e zëna me ndërtime të përkohshme i kthehen
ish-pronarit”.
Në Nenin 39 të Ligjit nr.7693, datë 06.04.1993 “PËR URBANISTIKËN” është
përcaktuar se:
554
Leja për ndërtimin e objekteve të përkohshme jepet për 1 vit, sipas formularit nr.5 që
i bashkëngjitet këtij ligji. Me mbarimin e këtij afati leja mund të përsëritet ose të anulohet
nga organi që e ka lëshuar, kur krijohet një situatë e re urbanistike.
Përcaktimi teknik i ndërtimeve të përkohshme jepet në Rregulloren e Urbanistikës.
Është provuar gjatë gjykimit me anë të ekspertimit se dy barakat e privatizuara prej të
paditurve janë ngrehina dhe konsiderohen sipas rregullores së urbanistikës ndërtime të
përkohshme, pasi ndërtesat nuk janë të bashkuara në mënyrë të qëndrueshme me truallin dhe
si të tilla ato nuk duhej t’i nënshtroheshin procesit të privatizimit.
Kolegji vlerëson se pretendimi i ngritur mbi parashkrimin e padisë është i pabazuar,
pasi padia e rivendikimit të sendit nuk parashkruhet. Ky qëndrim është konsoliduar tashmë
edhe me Vendimin Unifikues nr.5, datë 31.05.2011 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së
Lartë, sipas të cilit rezulton se: Padia e kërkimit të sendit, parashikuar nga neni 296 i Kodit
Civil, nga natyra e saj është një padi e pa parashkrueshme.
Të paditurit në këtë gjykim mund të realizonin të drejtat e tyre referuar pikërisht këtij
vendimi unifikues dhe jo duke goditur titullin e pronësisë siç kanë vepruar në rastin konkret, por
referuar parimit të sanksionuar në Nenin 6 të K.Pr.Civile, që “gjykata duhet të shprehet vetëm
për atë qe i kërkohet..”, kolegji vlerëson se me të drejtë është vendosur rrëzimi i kundra-padisë.
Për sa më sipër Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se në përputhje me Nenin 485/a
duhet të vendosë lënien në fuqi të vendimit nr.276, datë 10.07.2007 të Gjykatës së Apelit
Gjirokastër, si një vendim i drejtë dhe i dhënë në përputhje me ligjin.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.276, datë 10.07.2007 të Gjykatës së Apelit
Gjirokastër.
Tiranë, më 31.10.2013
555
Nr.00-2013-2583 i Vendimit (620)
VENDIM

Artan Broci Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 31.10.2013, morri në shqyrtim çështjen civile me nr.11220-

PADITËS: SHOQËRIA “HOXHA” SH.P.K.

E PADITUR : OPERATORI I SISTEMIT Të
TRANSMETIMIT TË ENERGJISË
ELEKTRIKE (OST SH.A.)
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur të zbatojë kushtet e kontratës
dhe të paguajë detyrimin jashtë kontraktor në masën 3.180.400 lekë
për shërbimin me roje private për periudhën datë 17.09.2005-18.07.2006.
Baza Ligjore: Nenet 445, 913, 930 e vijues të Kodit Civil.
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.755 datë 08.02.2007 ka vendosur:

Detyrimin e palës së paditur Operatori i Sistemit të Transmetimit të Energjisë
Elektrike (OST sh.a) t’i paguajë palës paditëse Shoqërisë “Hoxha” sh.p.k
detyrimin jashtëkontraktor në masën 3.180.400 lekë për shërbimin me roje
private për periudhën 18.09.2005-18.07.2006.

Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs pala e paditur,

Operatori i Sistemit të Transmetimit të Energjisë Elektrike, i cili kërkon prishjen e vendimit
të Gjykatës së Apelit Tiranë si dhe prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë nuk ka gjykuar drejt çështjen.
- Gjatë gjykimit të çështjes është vërejtur njëanshmëri, e cila u vërtetua në marrjen e
vendimit.
- Gjykata e apelit nuk e ka gjykuar drejt çështjen.
556
- Në datën 18.09.2004 midis OST sh.a dhe Shoqërisë “Hoxha” sh.p.k është lidhur një
kontratë shërbimi nr.reference 4512/DVT/PA (OST sh.a) (nr.203 prot, datë
18.09.2004), me objekt “Ruajtjen me roje private të N/Stacioneve 400 kv dhe 220 kv
Elbasan”, për një periudhë 12 mujore, me vlerën 3.816 480 lekë.
- Pra kontrata me nr.reference 4512/DVT/PA (OST sh.a) e lidhur me Shoqërinë
“Hoxha” sh.p.k është përfunduar në datën 18.09.2005.

VËREN
Se vendimi nr.486, datë 07.03.2008, i Gjykatës së Apelit Tiranë, është marrë në
zbatim të ligjit e si tillë duhet të lihet në fuqi.
Nga provat dhe aktet e administruara në dosjen gjyqësore rezulton se:
Pala paditëse, Shoqëria “Hoxha” sh.p.k në bazë të tenderit të botuar në organet
periodike dhe nisur nga aktiviteti i saj me anën e paditur OST sh.a Tiranë ka lidhur një
kontrate me nr.203 Prot., datë 18.09.2004 për të ruajtur Nënstacionin 400 kv “Fushë Mbret”
dhe Nënstacionin 220 kv Bradashesh Elbasan, për një periudhë një vjeçare, nga data
18.09.2004 deri më 18.09.2005, kundrejt pagesës 3.816.480 lekë për 12 muaj.
Pala paditëse ka kryer shërbimin sipas kontratës me roje, duke marrë shpërblim për
punën e bërë deri në datën 18 Shtator 2005, që pala e paditur ka filluar procedurën e tenderit
për afatin tjetër një vjeçar të ruajtjes së objektit të saj.
Për këtë afat të ri janë zhvilluar disa procedura të tjera tenderimi dhe konkretisht 4 të
tilla nga të cilat nuk ka dalë asnjë fitues dhe ndërkohë ruajtjen fizike të objekteve të
mësipërme e ka mbuluar Shoqëria “Hoxha” sh.p.k, shërbim i cili është kërkuar nga pala e
paditur në bazë të proces-verbalit me nr.149, datë 04.09.2006, të hartuar midis paditësit dhe
përfaqësuesit të Njësisë Operative në Elbasan, Arben Mehalla, administruar në gjykim.
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.755, datë 08.02.2007 ka
vendosur:
“Detyrimin e palës së paditur Operatori i Sistemit të Transmetimit të Energjisë
Elektrike (OST sh.a) t’i paguajë palës paditëse Shoqërisë “Hoxha” sh.p.k detyrimin
jashtëkontraktor në masën 3.180.400 lekë për shërbimin me roje private për periudhën
18.09.2005 - 18.07.2006”.
Tiranë”.
Me arsyetimin se… kërkesë padia e Shoqërisë “Hoxha” sh.p.k gjen mbështetje ligjore
në nenet 913, 930, 931 të Kodit Civil, pasi në rastin konkret jemi para një kontrate porosie e
cila jo vetëm që ka vazhduar të zbatohet me të njëjtat kushte nga i porosituri Shoqëria
“Hoxha” sh.p.k me miratimin e palës së paditur, por edhe për faktin që pala e paditur nuk ka
njoftuar me shkresë zgjidhjen e kontratës. Sipas nenit 676, paragrafi i dytë i Kodit Civil se
“çfaqja e vullnetit mund të jetë dhe në mënyrë të heshtur”, pala e paditur me mbarimin e
afatit të saj nuk ka njoftuar me shkrim palën paditëse për zgjidhjen e kontratës siç e kërkon
taksativisht dhe neni 700 i Kodit Civil.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka ushtruar rekurs pala e paditur
Operatori i Sistemit të Transmetimit të Energjisë Elektrike, i cili kërkon prishjen e vendimit
557
të Gjykatës së Apelit Tiranë si dhe prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
Ligji i zbatueshëm
Nenet 445, 913, 930 e vijues të Kodit Civil.
Se pretendimet e parashtruara në rekursin e paraqitur nga i padituri Operatori i

Sistemit të Transmetimit të Energjisë Elektrike nuk përbëjnë shkaqe ligjore në kuptim të
Nenit 472 të Kodit të Procedurës Civile, që të motivojnë cenimin e vendimit nr.486, datë
07.03.2008 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se përfundimi i arritur nga Gjykata e Apelit Tirane
me vendimin nr.486 date 07.03.2008, është i drejte dhe si tillë duhet të lihet në fuqi.
Kolegji Civil konstaton se ashtu siç kanë analizuar dy gjykatat e faktit, vazhdimi i
shërbimit është kërkuar nga pala e paditur në bazë të proces-verbalit me nr.149, datë
04.09.2006.
Kolegji vlerëson se pretendimi i ngritur në ankim se kontrata shtesë mund të lidhet
vetëm për 20% të kontratës së përgjithshme dhe jo më shumë, nuk duhet të merret parasysh,
për shkak se: Kjo është një punë e kryer nga pala paditëse, fakt të cilin nuk e mohon dhe i
padituri në marrëveshje midis tyre. Kështu që duke qenë se ruajtja e objektit është kryer nga
paditësi në përputhje me kushtet e kontratës atëherë pala e paditur duhet të shlyente
detyrimin e saj.
Pretendimi i ngritur në ankim se nuk duhet të paguhet kjo vlerë lekësh nuk qëndron,
për shkak se ky detyrim është detyrim kontraktor dhe sipas ligjit palët janë të detyruara të
përmbushin detyrimet e tyre.
Pretendimi se pala paditëse nuk duhet ta përfitojë këtë shumë sepse nuk ka kontratë
nuk qëndron dhe nuk duhet marrë parasysh për këto arsye: Shërbimi i ruajtjes dhe sigurimit
të objekteve me roje civile të armatosura në objektet e palës së paditur është një punë e kryer
me miratimin e anës së paditur dhe në mirëbesim, duke qenë se objektet janë të rëndësisë së
veçantë dhe në këto kushte ana paditëse duhet të shlyhet për punën e kryer konform neneve
648 e vijues të Kodit Civil dhe 653 e vijues të Kodit Civil.
Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë çmon se në përputhje me Nenin 485/a
të K.Pr.Civile duhet të vendoset lënia në fuqi e vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, si një
vendim i drejtë dhe në përputhje me ligjin .
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
558
ÇËSHTJE PENALE
559
Nr.00-2013-1337 i Vendimit (252)
VENDIM
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:
Aleksandër Muskaj Kryesues

Tom Ndreca Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 02.10.2013, mori në shqyrtim çështjen penale që i përket:
TË GJYKUARIT: BESIM KALEMI
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të “Mashtrimit”.
Baza ligjore: Neni 143 i K.Penal.

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Besim Kalemi, për kryerjen e veprës penale
të “Mashtrimit”, parashikuar nga neni 143/1 të Kodit Penal dhe në bazë të
kësaj dispozite e dënon atë me 200.000 (dyqind mijë) lekë gjobë.
Pagimi i së cilës konsiston të paguhet nga i pandehuri Besim Kalemi, në favor
të shtetit, brenda 1 viti me marrjen formë të prerë të vendimit.
Në bazë të nenit 190 të K.Pr.Penale prova materiale e sekuestruar, që është
dosja e pensionit me nr.346 lëshuar nga Drejtoria Rajonale Sigurimeve
Shoqërore Tiranë në emër të të pandehurit Besim Kalemi dhe që ndodhet në
fashikullin e gjykimit, të asgjësohet si send pa vlerë.

Tiranë dhe pushimin e çështjes penale në ngarkim të pandehurit Besim
Kalemi.

Prokurori pranë Prokurorisë së Apelit Tiranë, i cili kërkon prishjen e vendimit të gjykatës së
apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar
këto shkaqe:
- Vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është i pambështetur në ligj.

- Me qëllim përfitimin e padrejtë të pensionit janë bërë korrigjime për vitet e
mësipërme, duke rritur në mënyrë artificiale ditët e punës në çdo rast mbi 280 ditë.
560
- Arsyetimi i gjykatës së apelit nuk është i bazuar, pasi i pandehuri nuk është akuzuar
për veprën penale të “Falsifikimit të dokumentave zyrtare”, por është akuzuar për
veprën penale të mashtrimit, se duke përdorur gënjeshtrën ka mundur të përfitojë pa
të drejtë pension pleqërie.
- Faktikisht provohet se të dhënat që ai ka marrë nëpërmjet regjistrit themeltar nuk janë
të vërteta.
- Prezumohet njohja e ligjit dhe përgjegjësia që kanë kerkuesit për dokumentacionin e
paraqitur, në rast të kundërt nëse del se dokumentacioni i paraqitur është i rremë dhe i
gënjeshtërt, përgjegjësia penale bie mbi paraqitësin e dokumentave, që në rastin
konkret është i pandehuri Besim Kalemi.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, me vendimin e datës 26.12.2012, ka vendosur:

Kalimin për gjykim te çështjes nr.53201-01621-00-2011.
KOLEGJI PENAL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Sokol Stojani, i cili
kërkoi pushimin e gjykimit të çështjes, për shkak të veprimit të ligjit për amnistinë; dhe pasi
e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Çështja Penale në Gjykatën e Lartë do të pushohet si pasojë e zbatimit të ligjit
nr.107/2012 “Për dhënie amnistie”.
1. Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore Tiranë ka paraqitur në Seksionin kundër
Krimit Ekonomiko - Financiar kallëzimin penal për të gjykuarin Besim Kalemi.
2. Ky shtetas ka paraqitur dokumentacionin për të përfituar pensionin e pleqërisë si
punëtor i nëntokës. Nga verifikimet e bëra rezulton se në regjistrin themeltar të ish
Kooperativës Bujqësore Kllojkë Tiranë, fshati Fag, në faqen 272 figuron i regjistruar
edhe i gjykuari Besim Kalemi.
3. Nga këqyrja e këtij regjistri del se në këtë faqe janë shënimet për ditët e punës në
kooperativë për periudhën 1976-1985. Në shënimet e vëna për ditët e punës rezulton
se është vënë kryq mbi ditët e punës dhe në faqen e djathtë të saj, janë shënuar me
shifra dhe fjalë ditë pune, dukshëm një numër më i madh i ditëve të punës se ato që
figurojnë në rekuizitën përkatëse.
4. Sipas këtij dokumentacioni të paraqitur nga i gjykuari Besim Kalemi pranë Degës
Rajonale të Sigurimeve Shoqërore Tiranë, ai plotësonte kriteret e moshës dhe
vjetërsisë për të përfituar pension si punëtor i nëntokës, sipas V.K.M nr.73 datë
15.02.2001, nevojitet vjetërsi në punë prej 23 vjetësh punë, nga të cilat 11.5 vjet si
punëtor i nëntokës.
5. Sipas dosjes të sekuestruar rezulton se në vitin 2001, i gjykuari ka plotësuar
dokumentacionin për përfitimin e pensionit si ish punëtor i nëntokës duke paraqitur
dokumente, sipas të cilave për periudhën 1976-1985 ka punuar në kooperativën
bujqësore Kllojkë Tiranë.
6. I gjykuari Besim Kalemi për vitet 1976, 1977, 1978, 1980, 1985 nuk plotësonte
minimumin prej 280 ditë pune në vit, për t’u konsideruar vite të plota të siguruara
sipas “V.K.M nr.323, datë 14.11.1973 dhe V.K.M nr.92, datë 04.05.1978, ku për
kooperativat bujqësore 1 vit i plotë konsiderohej në rastet kur punonjësi i
kooperativës plotësonte 280 ditë pune në vit”. Me qëllim përfitimin e padrejtë të
pensionit janë bërë korrigjime për vitet e mësipërme, duke rritur në mënyrë artificiale
561
ditët e punës në çdo rast mbi 280 ditë, duke përdorur të dhëna të pavërteta është rritur
vjetërsia në punë e të gjykuarit Besim Kalemi deri në plotësimin e vjetërsisë
minimale prej 23 vjet pune, duke përfituar pension i gjykuari në moshën 40 vjeç.
7. Ne këto kushte, i gjykuari ka mundur të marrë pension pleqërie deri në maj të vitit
2007 derisa i është ndërprerë nge DRSSH për shkak të parregullsive.
II. Procedurat gjyqësore
vendosur:
“Deklarimin fajtor të të pandehurit Besim Kalemi, për kryerjen e veprës penale të
“Mashtrimit” parashikuar nga neni 143/1 të Kodit Penal dhe në bazë të kësaj
dispozite e dënon atë me 200.000 (dyqind mijë) lekë gjobë.
Pagimi i së cilës konsiston të paguhet nga i pandehuri Besim Kalemi, në favor të
shtetit, brenda 1 viti me marrjen formë të prerë të vendimit.
Në bazë të nenit 190 të K.Pr.Penale prova materiale e sekuestruar që është dosja e
pensionit me nr.346 lëshuar nga Drejtoria Rajonale Sigurimeve Shoqërore Tiranë në
emër të të pandehurit Besim Kalemi dhe që ndodhet në fashikullin e gjykimit, të
asgjësohet si send pa vlerë”.
9. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1069, datë 28.09.2011, ka vendosur:
“Prishjen e vendimit nr.669, datë 27.04.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe pushimin e çështjes penale në ngarkim të pandehurit Besim Kalemi”.
10. Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs
Prokurori pranë Prokurorisë së Apelit Tiranë, i cili kërkon prishjen e vendimit të
gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
11. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin e datës 26.12.2012, ka vendosur:
“Kalimin për gjykim te çështjes nr.53201-01621-00-2011”.
III. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
12. Gjykata e Apelit Tiranë e gjen të pabazuar në ligj e në prova vendimin e gjykatës së
shkallës së parë, duke arsyetuar se: “…dokumentat zyrtare të ish Kooperativës
Bujqësore Kllojkë administrohen nga Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore dhe
nuk është i pandehuri Besim Kalemi, personi që duhet të përgjigjet për to. Ndërhyrjet
e pretenduara nga organi i akuzës, në regjistrin themeltar të Kooperativës Bujqësore
Kllojkë, nuk mund ta fajësojnë të pandehurin Besim Kalemi për faktin se ka paraqitur
në Drejtorinë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore aktet të nxjerra mbi bazën e
dokumentave zyrtare që vetë Drejtoria Rajonale e Sigurimeve Shoqërore administron.
I pandehuri Besim Kalemi i është drejtuar Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve
Shoqërore për pension pleqërie dhe ka paraqitur pranë saj të dhëna që burojnë nga
regjistri themeltar, sipas shënimeve të tij. Në këto kushte nuk mund të fajësohet i
pandehuri Besim Kalemi se ka përdorur gënjeshtrën për të vjedhur pasurinë e
Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore… Gjykata e Apelit Tiranë çmon se nuk
provohet se i pandehuri Besim Kalemi, me anë të gënjeshtrës, ka vjedhur pasurinë e
Drejtorisë Rajonale të Sigurimeve Shoqërore”.
IV. Në lidhje me rekursin e paraqitur
13. Kolegji Penal arrin në konkluzionin se çështja penale në ngarkim të të gjykuarit
Besim Kalemi duhet të pushohet, pasi në këtë çështje gjen zbatim amnistia e
dënimit, konform Neni 3/1, germa “a” të Ligjit nr.107/2012 “Për dhënie
amnistie”, i cili parashikon: Plotësojnë kriteret për të përfituar amnisti, sipas
këtij ligji: a) personat e dënuar me burgim deri në 2 vjet, për dënime të dhëna
562
deri në datën 30 Shtator 2012, pavarësisht kohës së mbetur nga dënimi, me
përjashtim të personave të dënuar për veprat penale të parashikuara në nenin 4
të këtij ligji;
14. Sipas dispozitës duhet të plotësohen në mënyrë kumulative 3 kushte me qëllim që të
dënuarit të përfitojnë nga amnistia e dënimit në këtë rast. 1) të jenë dënuar me vendim
të formës së prerë; 2) ndaj tij të jetë caktuar një dënim burgim deri në 2 (dy) vjet; 3)
të mospërfshihet në rrethin e veprave penale për të cilat është kriter përjashtues
amnistia.
15. I gjykuari Besim Kalemi, është hetuar dhe gjykuar për veprën penale të “Mashtrimit”
parashikuar nga neni 143/1 të Kodit Penal dhe në bazë të kësaj dispozite është dënuar
me 200.000 (dyqind mijë) lekë gjobë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, vendim i
cili është prishur dhe vendosur pushimin e çështjes penale në ngarkim të të pandehurit
Besim Kalemi. Koncepti i formës së prerë të vendimit lidhet ngushtë me parimin e
sigurisë juridike, pasi ka të bëjë me shqyrtimin përfundimtar të çështjes. Sipas
K.Pr.Penale një vendim merr formë të prerë në dy raste: i) kur palët nuk kanë bërë
ankim ndaj vendimit dhe ii) mbasi është shqyrtuar në gjykatën e apelit. Në rastin
konkret kemi të bëjmë me një vendim të formës së prerë, i cili është i ekzekutueshëm
në kuptim të Nenit 462 të K.Pr.Penale1.
16. Vepra penale për të cilën është hetuar dhe gjykuar Besim Kalemi, është vepra penale
e “Mashtrimit” parashikuar nga neni 143/1 të Kodit Penal, nuk përfshihet në rrethin e
veprave penale për të cilat Neni.4 i ligjit nr.107/20122 ka parashikuar kriter ndalues.
17. Në trajtimin doktrinar penal dhe jurisprudencial të amnistisë njihen amnistia e veprës
penale që vepron para dhënies së vendimit përfundimtar të dënimit me pasojë
shuarjen e veprës penale të kryer dhe amnistia e dënimit, e cila ndërhyn pas dhënies
së një vendimi përfundimtar dënimi, duke shuar ekzekutimin e dënimit dhe të
dënimeve aksesore, edhe pse mbeten efektet e tjera penale (vendim i Gjykatës
Kushtetuese nr.16, datë 19.04.2010).
18. Në rastin e të gjykuarit Besim Kalemi jemi përpara amnistisë pas dhënies së një
vendimi përfundimtar.
V. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
19. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se çështja penale në ngarkim
të të gjykuarit Besim Kalemi duhet të pushohet, pasi në këtë çështje gjen zbatim
amnistia e dënimit, konform N.3/1, gërma “a” të Ligjit nr.107/2012 “Për dhënie
amnistie”.
1
N. 462 K.Pr.Penale Vendimet e ekzekutueshme
1. Vendimi penal i gjykatës vihet në ekzekutim menjëherë pasi të ketë marrë formë të prerë.
2
Neni 4 i Ligjit nr.107/2012 Kriteri ndalues për përfitimin e amnistisë
1.Nuk përfitojnë nga kjo amnisti personat e dënuar për:

c) vepra penale, të kryera me dashje, kundër shëndetit, të parashikuara në nenet 86, 87, paragrafi i dytë i nenit 88, dhe 89/a të
Kodit Penal; h) krime kundër autoritetit të shtetit, të parashikuara në nenet 244, 244/a, 245, 245/1, 248, 250, 258, 259, 259/a,
260, 270, paragrafi i parë dhe i katërt i nenit 278, 278/a, paragrafi i dytë i nenit 282, 282/a, 283, 283/a, 283/b, 284, 284/a,
284/c, 284/ç, 286, 287, 287/a, 288, paragrafi i dytë i nenit 289, 290, si dhe paragrafët e dytë, të tretë, të katërt dhe të pestë të
nenit 298 të Kodit Penal;
563
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 387, 441 të K.Pr.Penale, Nenet
3, 4 të ligjit nr.107/2012, datë 08.11.2012, “Për dhënie amnistie”,
VENDOSI
Pushimin e shyqrtimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.
Tiranë, më 02.10.2013
564
Nr.00-2013-1565 i Vendimit (253)
VENDIM
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 02.10.2013, mori në shqyrtim çështjen penale që u përket:
KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS PËR

KRIME TË RËNDA TIRANË
KUNDËR
TË GJYKUARVE: 1. ANDREA GJERGJI
A K U Z U A R:
Për kryerjen e krimit të “Trafikimit të narkotikëve”,
mbetur në tentativë, në bashkëpunim
dhe “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, në bashkëpunim,
parashikuar nga nenet 283/a-22 dhe 283/2 të Kodit Penal.
2. ARMANDO ALUSHAJ
A K U Z U A R:
Për kryerjen e krimit të “Trafikimit të narkotikëve”,
mbetur në tentativë, në bashkëpunim
dhe “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, në bashkëpunim,
parashikuar nga nenet 283/a-22 dhe 283/2 të Kodit Penal.
3. ILIR MALAJ
4. AGIM AVDULI
5. MARIGLEN ÇOMANI
A K U Z U A R:
Për kryerjen e krimit të
“Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, në bashkëpunim,
parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal.
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, me vendimin nr.15, datë
“I. 1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Andrea Simon Gjergji për kryerjen e
veprës penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, kryer në
565
bashkëpunim dhe më shumë se një herë, parashikuar nga neni 283/2 të Kodit
Penal dhe dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet burgim.
2. Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale përfundimisht i pandehuri Andrea
Simon Gjergji dënohet me 4 (katër) vjet e 8 (tetë) muaj burgim.
3. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Andrea Simon GJERGJI fillon nga dita
e arrestimit të tij datë 12.07.2010 dhe të kryhet në burg të sigurisë së
zakonshme.
II. 1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Armando Tajar Alushaj për kryerjen e
bashkëpunim dhe më shumë se një herë, parashikuar nga neni 283/2 të Kodit
Penal dhe dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet burgim.
2. Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale përfundimisht i pandehuri Armando
Tajar Alushaj dënohet me 4 (katër) vjet e 8 (tetë) muaj burgim.
3. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Armando Tajar Alushaj fillon nga dita e
arrestimit të tij datë 12.07.2010 dhe të kryhet në burg të sigurisë së
zakonshme.
III. 1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Ilir Ismahil Malaj për kryerjen e
bashkëpunim, parashikuar nga neni 283/2 të Kodit Penal dhe dënimin e tij 7
(shtatë) vjet burgim.
2. Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale përfundimisht i pandehuri Ilir
Ismahil Malaj dënohet me 4 (katër) vjet e 8 (tetë) muaj burgim.
3. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Ilir Ismahil Malaj fillon nga dita e
zakonshme.
IV. 1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Agim Hazbi Avduli për kryerjen e
veprës penale të "Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve", kryer në
bashkëpunim, parashikuar nga neni 283/2 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me
7 (shtatë) vjet burgim.
2. Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale përfundimisht i pandehuri Agim
Hazbi Avduli dënohet me 4 (katër) vjet e 8 (tetë) muaj burgim.
3. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Agim Hazbi Avduli fillon nga dita e
zakonshme.
V. 1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Mariglen Agron Çomani, për kryerjen
e veprës penale të "Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve", kryer në
bashkëpunim, parashikuar nga neni 283/2 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me
7 (shtatë) vjet burgim.
2. Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale përfundimisht i pandehuri Mariglen
Agron Çomani dënohet me 4 (katër) vjet e 8 (tetë) muaj burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Mariglen Agron Çomani fillon nga dita e
zakonshme.
Provat materiale:
- Të dhënat dhe CD e marra nga kompanitë telefonike të bëhen pjesë e
fashikullit.
- CD e përgjimit të bëhen pjesë e fashikullit të gjykimit.
-Asgjësimin e lëndës narkotike prej 80 kg e llojit cannabis sativa kapur më
datë 28.05.2010.
566
-Asgjësimin e lëndës narkotike të gjetur në banesën e të pandehurit Andrea
Gjergji më datë 12.07.2010, në peshën 4653 gr.
-Asgjësimin e të gjitha sendeve të sekuestruara të pandehurit Andrea Gjergji
sipas proces-verbalit të datës 12.07.2010 dhe konkretisht:
5 (pesë) bobina me letër ngjitëse ngjyrë kafe.
1 (një) bobinë me letër ngjitëse ngjyrë blu.
1 (një) bobinë me letër ngjitëse ngjyrë të verdhë.
1 (një) bobinë me letër ngjitëse transparente.
1 (një) bobinë me etiketë ngjitëse katrore.
8 (tetë) copë qese plastike të rrudhosura të lidhura në funde nyje, disa qese të
prera në forma të ndryshme ku në dy prej tyre ka një sasi substance në ngjyrë
kremi të shpërndara në mënyrë të çrregullt.
Letra alumini të zhubrosura ku konstatohet pjesërisht djegie, si dhe dy qese
plastike me ngjyrë si krem.
1 (një) pako analginë me pesë copë ampula.
10 (dhjetë) ambalazhe me letër ngjitëse ngjyrë kafe të veshura brenda me
materiale plastike në formë kubi të prerë në mesin e gjatësisë së tyre nga njëra
anë.
3 (tre) ambalazhe me ngjitës transparent në formë kubi të prera në mesin e
gjatësisë së tyre nga njëra anë.
2 (dy) copë ambalazhe me ngjitëse plastike ngjyrë kafe.
1 (një) ambalazh transparent me ngjyrë të lehtë kafe.
5 (pesë) pako ambalazhi me mbishkrimin SODA BIKARBONAT të hapura
nga njëra anë.
Copa letrash alumini të zhubrosura pjesërisht të djegura, brenda të cilave
ndodhen tre ambalazhe paketimi me mbishkrimin SODA BUKARBONAT.
17 (shtatëmbëdhjetë) qese plastike të grisura me ngjyrë si krem.
2 (dy) bobina ngjitëse transparente me mbetje plastike të zhubrosura.
2 (dy) palë doreza plastike farmaceutike ku njëra është ngjyrë kafe.
1 (një) thes plastik ngjyrë e zezë me një sasi pluhuri ngjyrë si krem.
1 (një) paketë e markës MALBORO pa cigare brenda.
7 (shtatë) qese plastmasi me përmasa pak të mëdha ngjyrë si kafe.
5 (pesë) qese plastamasi me përmasa të vogla ngjyrë si kremi.
19 (nëntëmbëdhjetë) copa plastamasi të grisura dhe të zhubrosura.
8 (tetë) copa letra alumini të zhubrosura pjesërisht me djegie të tyre.
6 (gjashtë) qese ambalazhi ngjyrë blu me mbishkrimin Sodë Buke bikarbonat.
1 (një) ambalazh ngjyrë gur kali me mbishkrimin SODA BIKARBONAT.
1 (një) fletë fletoreje me vija e plotësuar me shkrim dore mbishkrimi me
ngjyrë blu e plotësuar me veprime matematikore.
5 (pesë) palë doreza dhe 1 (një) dorezë farmaceutike plastike.
3 (tre) letra alumini të zhubrosura me djegie pjesërisht të tyre.
10 (dhjetë) ambalazhe me 1 (një) gjysëm ambalazhi ngjyrë kafe, me veshje
plastike brenda në formë kubi të prera në mesin e gjatësisë së tyre në njërin
krah.
7 (shtatë) ambalazhe të formuara me letër plastike ngjyrë kafe me veshje
plastike brenda ngjyrë kafe të prera në mesin e gjatësisë së tyre në njërin krah.
2 (dy) bobina të përdorura ngjitësi transparent.
1 (një) kusi alumini me 2 (dy) doreza metalike të fiksuara në të dy anët e saj
me kunja, brenda së cilës sipërfaqet e brendshme kanë mbishtresë substance të
ngurtë si krem.
567
1 (një) presë metalike.
2 (dy) ambalazhe dhe 1 (një) kartë VODAFONE me mbishkrimin MSISDN
0694350506, VALPP2G64K USER CODE 13844, tjetra MSISDN
0695195066, VALPP2G64K USER CODE 32670. Mbajtëse karte Vodafon pa
kartë me mbishkrimin kodet e sigurisë kartës sim PIN 1 4007, PUK 1
31769827, PIN 2 1725, PUK 2 94299585.
1 (një) thes plastik brenda së cilit ndodhet një sasi lënde bimore ngjyrë të
gjelbër të errët të thatë, me farë, aromë karakteristike si ajo e lëndës narkotike
Cannabis Sativa.
Pajisje paketimi prej materiale metalike, ku në pjesën e përparme ka
vakumetrin dhe butonat e komandimit.
1 (një) palë paruke me fije të gjatë ngjyrë të zeza.
1 (një) formë metalike drejtkëndore me doreza metalike në të dy anët e saj.
1 (një) qese plastike me rrjetë ngjyrë të verdhë.
1 (një) lopatë plastike ngjyrë blu.
4 (katër) bobina me ngjitës transparent.
1 (një) bobinë ambalazhi plastmasi.
1 (një) dorezë plastike farmaceutike.
Konfiskimin dhe kalimin në favor të shtetit të automjetit me targa AD 806 FL,
si mjet të kryerjes së krimit, në bazë të nenit 36 të Kodit Penal.
Konfiskimin dhe kalimin në favor të shtetit të aparateve telefonike të më
poshtme:
me nr.IMEI 353 220 037 678 759 si dhe numri të telefonit 069 55 16 500 e të
pandehurit Mariglen Çomani.
Aparati me nr.IMEI 354 188 021 912 782, si dhe kartë serie me nr.893 550
200 002 330 803 710 15 e të pandehurit Agim Avduli.
Aparatit me nr.IMEI 359 327 030 299 535, si dhe kartë serie me nr.893 550
Aparatit me nr.IMEI 357 997 038 711 665, si dhe kartë serie me nr.893 550
Aparat me nr.IMEI 358 066 019 164 085, si dhe numrit të telefonit 067 28 94
009 e të pandehurit Andrea Gjergji. Si mjete të kryerjes së krimit.
Gjykata e Apelit Për krime të Rënda, me vendimin nr.35, datë 20.06.2011, ka

vendosur:
1. Lënien në fuqi të vendimit nr.15, datë 25.03.2011 të Gjykatës së Shkallës së
Parë për Krime të Rënda Tiranë, për të pandehurit Agim Avduli e Mariglen
Çomani.
2. Ndryshimin e vendimit për të pandehurit Armando Alushi e Ilir Malaj si më
poshtë:
a. Deklarimin fajtor të të pandehurit Armando Alushaj për kryerjen e veprës
penale “Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”, në bashkëpunim, dhe në bazë të
nenit 283/2 të Kodit Penal, dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, dënimin përfundimtar të të
pandehurit Armando Alushi me 4 (katër) vjet e 8 (tetë) muaj burgim.
b. Deklarimin fajtor të të pandehurit Ilir Malaj për kryerjen e veprës penale të
“Moskallëzimit të krimit” dhe në bazë të nenit 300/1 të Kodit Penal dënimin e
tij me 2 (dy) vjet e 3 (tre) muaj burgim.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, dënimin përfundimtar të të
pandehurit Ilir Malaj me 1 (një) vit e 6 (gjashtë) muaj burgim.
568
3. Prishjen e vendimit dhe pushimin e çështjes, pasi nuk provohet fajësia e të
pandehurit Andrea Gjergji për kryerjen e veprës penale “Trafikimi i
narkotikëve” në bashkëpunim, mbetur në tentativë, parashikuar nga neni
283/a-2 e 22 të K.Penal.
4. Deklarimin fajtor të të pandehurit Andrea Gjergji për kryerjen e veprës
penale të “Prodhimi dhe shitja e narkotikëve” dhe në bazë të nenit 283/1 të
Kodit Penal, dënimin e tij me 5 (pesë) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, dënimin përfundimisht të të
pandehurit Andrea Gjergji me 3 (tre) vjet e 4 (katër) muaj burgim.
Në zbatim të nenit 59 të Kodit Penal urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të
mëtejshëm të dënimit të mbetur, në kusht që i dënuari Andrea Gjergji të mos
kryejë vepër penale tjetër për një periudhë kohore prej 5 vjetësh.
Urdhërohet që i dënuari të mbajë kontakte me Shërbimin e Provës gjatë
periudhës 5 vjeçare të vënies në provë.
Në mbështetje të neneve 59/2 dhe 60/9 të Kodit Penal urdhërohet i dënuari
Andrea Gjergji që gjatë kohës së provës të mos shoqërohet me persona të
dënuar penalisht.
Në aplikim të nenit 389 të K.Pr.Penale, urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të
pandehurit Andrea Gjergji nga paraburgimi, në qoftë se nuk mbahet për
ndonjë shkak tjetër.
5. Lënien në fuqi të këtij vendimi për pjesët e tjera të tij.
6. Shpenzimet procedurale të tjera në këtë shkallë gjykimi iu ngarkohen
solidarisht të pandehurve.
Kundër vendimit të mësipërm kanë ushtruar rekurs Prokuroria e Apelit për Krime
të Rënda Tiranë dhe i gjykuari Armando Alushaj, nëpërmjet përfaqësuesit të tij, të cilët
kërkojnë:
Përkatësisht Prokuroria e Apelit për Krime të Rënda Tiranë kërkon: Ndryshimin e
vendimit penal nr.35, datë 20.06.2011 të Gjykatës së Apelit Për Krime të Rënda Tiranë, duke
kërkuar:
- Deklarimin fajtor të pandehurit Andrea Gjergji për veprën penale të “Trafikimit të
narkotikëve” në bashkëpunim, me të pandehurin Armando Alushaj, të mbetur në
tentativë, të parashikuar nga neni 283/a/2-22 të K.Penal dhe dënimin e tij me 10 vjet
burgim Në aplikim të nenit 406 me 7 vjet burgim.
- Deklarimin fajtor të pandehurit Armando Alushaj për veprën penale të “Trafikimit të
narkotikëve” në bashkëpunim, me të pandehurin Andrea Gjergji, të mbetur në
tentativë, të parashikuar nga neni 283/a/2-22 të K.Penal dhe dënimin e tij me 10 vjet
burgim.
- Deklarimin fajtor të pandehurit Ilir Malaj për veprën penale të “Prodhimit dhe shitjes
së narkotikëve”, të parashikuar nga neni 283/2 të K.Penal dhe dënimin e tij me 7 vjet
burgim. Në aplikim të nenit 406 me 4 vjet e 8 muaj burgim.
- Lënien në fuqi të vendimit për pjesët e tjera të tij, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata e apelit ka gabuar kur ka deklaruar të pafajshëm të pandehurit Andrea Gjergji
dhe Armando Alushaj për veprën penale të trafikimit.
- Gjykata e apelit pa të drejtë ka ndryshuar kualifikimin ligjor të veprës së kryer nga i
pandehuri Ilirjan Malaj si dhe në aplikimin e nenit 59 të K.Penal për të pandehurin
Andrea Gjergji.
569
I gjykuari Armando Alushi, nëpërmjet mbrojtësit të tij, kërkon: Prishjen e vendimit
nr.15, datë 25.03.2011 të Gjykatës së Shkallës së parë për Krime të Rënda dhe vendimit
nr.35, datë 20.06.2011 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda për pjesën ku i pandehuri
Armando Alushaj është deklaruar fajtor për veprën penale të “Prodhimit dhe shitjes së
narkotikëve” në bashkëpunim parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal dhe zgjidhjen e
çështjes pa e kthyer për rishqyrtim, duke parashtruar këto shkaqe:
- Hetimet dhe provat në ngarkim të të pandehurit Armando Alushaj janë bazuar
kryesisht në përgjimet telefonike dhe vëzhgimet ambientale.
- Nga analiza e përmbajtjes së këtyre bisedave rezulton shumë e qartë se Armando
Alushaj nuk ka asnjë lidhje, nuk ka kryer asnjë veprim, madje as nuk ka dijeni për
ndonjë trafikim të lëndëve narkotike.
- Pretendimi i vetëm i prokurorit është se gjoja Armando Alushaj kishte dijeni se
Andrea Gjergji do të trafikonte lëndë narkotike në Kosovë, ndërsa në dosjen
gjyqësore nuk ka asnjë provë që të krijojë dyshim se vetë Andrea Gjergji do të
kryente një vepër të tillë penale, ndaj nuk ka sesi të ketë ndonjë provë që për këtë fakt
që nuk ekziston të ketë dijeni i pandehuri Armando Alushaj.
- Gjithashtu nuk është e provuar se Armando Alushaj kishte dijeni apo ishte
bashkëpunëtor e aq më pak organizatori për gjetjen, mbajtjen, shitjen apo
transportimin e 80 kg lënde narkotike.
- Lidhja telefonike e të pandehurit Armando me Bako Buzherin dhe përmbajtja e
bisedës ka qenë për blerjen e një automjeti të tipit X6 dhe jo për lëndë narkotike, siç
pretendon akuza.
- Asnjëri nga të njohurit e Armando Alushit nuk ka qenë bashkëpunëtor i tij në kryerjen
e veprës penale, pasi të gjithë të dënuarit e tjerë për këtë vepër penale janë në anën e
shitësit, ndërsa nëse do të kishte vepër penale ai do të mbetej i vetmi blerës.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Kujtim Luli, i cili kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit për pjesët e të gjykuarve Avduli dhe Çomani.
Prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së rrethit
për pjesën e të gjykuarit Malaj. Ndryshimin e vendimit të gjykatës së apelit dhe vendimit të
gjykatës së rrethit për pjesët e të gjykuarve Gjergji e Alushaj për cilësimin ligjor të veprës
penale dhe masën e dënimit; mbrojtësin e të gjykuarit Andrea Gjergji, Skënder Breca, i cili
pasi parashtroi rrethanat e çështjes, tha se vendimi i gjykatës së apelit është drejtë dhe si i
tillë ai duhet të lihet në fuqi; mbrojtësin e të gjykuarit Armando Alishaj, av.Mirash Martini, i
cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së rrethit për
pjesën ku i mbrojturi prej tij është deklaruar fajtor për veprën penale të “prodhimit dhe shitjes
së lëndëve narkotike” në bashkëpunim dhe zgjidhjen e çështjes pa e kthyer atë për rigjykim;
mbrojtësen e të gjykuarit Ilir Malaj, av.Sonila Çekrezi, e cila tha se vendimi i gjykatës së
apelit është i drejtë, i mbështetur në prova e në ligj dhe si i tillë ai duhet të lihet në fuqi; dhe
pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.35, datë 20.06.2011 i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda është marrë
në zbatim të drejtë të ligjit procedural dhe material penal për sa i përket të gjykuarve Andrea
Gjergji, Armando Alushaj, Agim Avduli dhe Mariglen Çomani dhe si i tillë duhet të lihet në
fuqi. Ndryshimin e këtij vendimi për të gjykuarin Ilir Malaj, duke e pushuar shqyrtimit të
çështjes në Gjykatën e Lartë.
I. Rrethanat e faktit
570
Nga shqyrtimi gjyqësor i provave në të dy shkallët e gjykimit janë pranuar këto
rrethana fakti:
1. Nga Prokuroria për Krime të Rënda Tiranë është paraqitur në Gjykatën e
Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë kërkesa për gjykimin e çështjes penale në
ngarkim të të gjykuarve Andrea Gjergji dhe Armando Alushaj për veprën penale të
“Trafikimit të narkotikëve" në bashkëpunim, në tentativë dhe "Prodhim dhe shitje të
narkotikëve", në bashkëpunim, sipas neneve 283/a/2-22 dhe 283/2 të K.Penal; dhe të
gjykuarit e tjerë Ilir Malaj, Agim Avduli, Mariglen Çomani, Bako Buzheri dhe Alfons
Buzheri, të akuzuar për veprën penale të "Prodhim dhe shitje të narkotikëve", në
bashkëpunim, sipas nenit 283/2 të K.Penal.
2. Nga të gjykuarit Andrea Gjergji, Armando Alushaj, Ilir Malaj, Agim Avduli,
Mariglen Çomani, sipas nenit 354 të K.Pr.Penale, është kërkuar gjykimi i shkurtuar, si
dhe që sipas nenit 93/2 të K.Pr.Penale të bëhej ndarja e çështjes së të gjykuarve Bako
Buzheri dhe Alfons Buzheri nga të gjykuarit e tjerë. Gjykata e faktit, për faktin se të
gjykuarit Bako dhe Alfons Buzheri gjykohen në mungesë, dhe se prokurori dhe të
gjykuarit dhanë pëlqimin për ndarjen e çështjes, konform nenit 93 pika 2 të K.Pr.Penale,
ka bërë ndarjen e çështjes në ngarkim të tyre nga të gjykuarit e tjerë. Prandaj, për të gjithë
të gjykuarit, konform nenit 404 të K.Pr.Penale si dhe Vendimit Unifikues të Gjykatës së
Lartë me nr.2, datë 29.01.2003, duke çmuar që çështja mund të zgjidhej në gjendjen që
ndodheshin aktet pa ju nënshtruar ato shqyrtimit gjyqësor, u procedua me gjykimin e
shkurtuar
3. Në bazë të referimit të veprës penale nga ana e Drejtorisë kundër Krimit të
Organizuar Tiranë me shkrese me nr.6816, datë 07.12.2009, Prokuroria për Krime të
Rënda ka regjistruar procedimin nr.75 të v.2009 për veprën penale të parashikuar nga
neni 283/a/2 të K.Penal. Kjo pasi më datë 28.05.2010, në orën 23.00 në Gjirokastër, nga
policia gjyqësore është kapur e 80 kg lëndë narkotike dhe janë arrestuar në flagrancë të
gjykuarit Agim Avduli, Mariglen Çomani dhe shtetasi Fatjon Çomani (i cili më pas ka
rezultuar se nuk ka pasur dijeni për këtë fakt).
4. Automjeti ku u gjet lënda narkotike drejtohej nga i gjykuari Mariglen
Çomani, i cili përdorte numrin e telefonit cel. 0695516500. Ndërsa i gjykuari Agim
Avduli në momentin e kapjes në flagrancë po e shoqëronte transportuesin duke ecur me
makinë tjetër para tij, ndërsa përdorte numrat cel. 0695422453 dhe 0693618860.
5. Nga hetimi i procedimit penal me nr.75 të v.2009, prokurorisë i ka rezultuar
se në këtë ngjarje janë përfshirë si bashkëpunëtorë edhe të gjykuarit Armando Alushaj,
Andrea Gjergji, Ilir Malaj, Alfons Buzheri dhe Bako Buzheri. Lënda narkotike e kapur
më datë 28.05.2010 është gjetur nga i gjykuari Armando në fshatin Lazarat, nëpërmjet të
gjykuarve Agimi Avduli, Bako Buzheri dhe Alfons Buzheri.
6. Me porosi të gjykuarit Armando, tre të gjykuarit, në bashkëpunim me njëri-
tjetrin, kanë siguruar lëndën narkotike dhe kanë ndihmuar në transportimin e saj nga
Lazarati për tek vendi ku i priste i gjykuari Armando Alushaj, i cili më pas këtë sasi lënde
do ta çonte në një drejtim, por me dy persona të ndryshëm: një pjesë do ja jepte të
gjykuarit Andrea Gjergji për ta trafikuar për në Kosovë (gjë për të cilën ka qenë në dijeni
edhe Armando), pjesën tjetër do ja jepte gjykuarit Ilir Malaj (me të cilin ka rënë dakord
për t’i dërguar sasinë lëndës narkotike). Ditën e ngjarjes (më datë 28.05.2010) i gjykuari
Ilir Malaj ka pritur në Shkodër të gjykuarin Armando Alushaj dhe lëndën narkotike. Më
datë 28.05.2010, në ora 23.00 policia gjyqësore ka kapur në Gjirokastër 80 kg lëndë
narkotike e llojit Canabis Sativa. Në gjendjen e flagrancës janë arrestuar nga policia të
gjykuarit Agim Avduli dhe Mariglen Çomani.
7. Bisedat e bëra midis të gjykuarve dhe me persona të tjerë provohen nga
proces-verbalet e transkriptimit të bisedave të numrave përkatës telefonikë, të vendosur
571
me vendim të Gjykatës për Krime të Rënda. Raporti i vëzhgimit ambiental i datës
29.05.2010, i policisë gjyqësore, për vëzhgimet e bëra në datë 26 dhe 28 Maj 2010 në
Gjirokastër, ka pasqyruar lëvizjet e të gjykuarve të cilat përputhen edhe me përgjimet
telefonike. Shkresa nr.FRS 1436 EN e Kompanisë “Vodafon” e datës 21.06.2010, në
lidhje antenat e përdorura nga numrat 069 54 22 453, 069 53 92 772, 069 36 18 806, 069
43 43 038, 069 55 16 500 dhe 069 54 22 805, tregon se ato janë në përputhje me
përgjimet e bëra.
8. Sipas akuzës, nga bisedat e datave 26, 27 dhe 28 Maj 2010 të bëra nga i
gjykuari Armando Alushaj rezulton se ka luajtur rol të rëndësishëm në gjetjen e lëndës
narkotike, e transportimin e saj, në gjetjen e blerësit dhe dërgimin në Kosovë. I gjykuari
Armando ka biseduar me Andrea Gjergjin duke i premtuar atij se do të gjente lëndë
narkotike në Lazarat. Andrea Gjergji ka biseduar me një person nga Kosova dhe ka rënë
dakord që lënda narkotike do të shkojë në Kosovë. Armando ka pasur dijeni për bisedat
midis Ndrekës (Andreas) dhe personit nga Kosova për dërgimin e lëndës narkotike në
Kosovë.
9. Nga ana tjetër Armando së bashku me të gjykuarin Ilir Malaj ka vajtur në
Lazarat në datë 26 maj për gjetjen e lëndës narkotike me anë të personave të tjerë, nga
fshati Lazarat. Për gjetjen e lëndës narkotike Armando ka biseduar në telefon me Bakon,
nga fshati Lazarat, i cili ka marrë përsipër të gjejë lëndën narkotike nëpërmjet lidhjeve të
tij. Meqenëse Bako nuk ka qenë në fshat, ai ka orientuar Armandon që të lidhet me të
gjykuarin Agim Avduli. Bako ka komunikuar me Armandon, Agimin, dhe Alfonsin për
ecurinë e mbledhjes dhe transportimit të lëndës narkotike. Agimi është lidhur me
Alfonsin, i cili edhe ky është nga fshati Lazarat, dhe të dy, me ndihmën edhe të Bakos,
kanë gjetur lëndën narkotike. I gjykuari Agim ka gjetur edhe transportuesin Mariglen
Çomani dhe ka biseduar me të për pagimin e transportit që do ta bënte vete Armando.
10. Në datë 27.05.2010, nuk është bërë e mundur mbledhja dhe transportimi i
lëndës narkotike, siç ishte lënë dakord midis Armandos dhe Ndrekës dhe që kishin lënë
afat deri në orën 4.00. Për këtë arsye Armando së bashku me Ilirin janë kthyer në Tiranë,
në pritje të ardhjes së lëndës narkotike.
11. I gjykuari Ilir, më datë 28.05.2010, ka shkuar në Shkodër për të pritur
Armandon dhe lëndën narkotike si transportues i lëndës narkotike, sipas marrëveshjes me
të. Po në këtë datë Armando ka komunikuar përsëri me Bakon, Agimin dhe Alfonsin, në
lidhje me transportimin dhe pengesat që kanë hasur gjatë asaj dite. Pasditen e datës
28.05.2010 Armando është nisur për në Shkodër për të pritur lëndën narkotike. Një pjesë
e kësaj lënde narkotike do të trafikohej për në Kosovë, ndërsa pjesa tjetër do t’i jepej të
gjykuarit Ilir Malaj.
12. Agim Avduli, Alfons Buzheri dhe transportuesi Mariglen Çomani janë nisur
në darkë nga ora 23.00. Alfonsi ka shoqëruar më përpara me makinë, për të kontrolluar
rrugën nëse kishte policë në trafik. Pas pak kanë kaluar Agimi dhe transportuesi, të cilët
janë kapur nga policia.
Në lidhje me akuzat në ngarkimi të tyre të gjykuarit kanë pretenduar:
13. I gjykuari Andrea Gjergji, ka kërkuar pushimin e çështjes penale në ngarkim

të tij për veprën penale të “Trafikimit të narkotikeve” në bashkëpunim, mbetur në
tentativë, sipas nenit 283/a/2 e 22 të K.Penal, pasi nuk është marrë me një veprimtari të
tillë. I gjykuari në gjykimin në shkallë të parë ka deklaruar se të gjykuarit e tjerë nuk i ka
njohur më parë, përveç të gjykuarit Armando Alushaj të cilit i ka shitur një makinë. Ditën
e kapjes në flagrancë nga policia të lëndës në Gjirokastër, më datën 28.05.2010 ai ka qenë
në Kosovë për punët e tij. Këtë fakt e provojnë me hyrjet dhe daljet që ka kryer pikërisht
572
në ditën për të cilën ai akuzohet se priste drogën. Lidhur me tre telefonatat që i gjykuari
Andrea Gjergji ka kryer me të gjykuarin Armando, ato kanë qenë biseda të zakonshme
pune, ndërsa organi i akuzës ka hamendësuar për ta implikuar në këtë vepër. Nga aktet e
fashikullit rezulton se i gjykuari Andrea asnjëherë nuk është takuar fizikisht me të
gjykuarin Armando gjatë muajve Prill-Maj 2010, megjithëse ai që në vitin 2009 ishte i
vëzhguar nga policia. Vetëm fakti që i gjykuari Andrea ka komunikuar në telefon me të
gjykuarin tjetër Armando nuk e provon faktin që të jetë bashkëpunëtor i tij për trafikim
lënde narkotike. Ndërsa, lidhur me akuzën e "Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve" sipas
nenit 283/1 të K.Penal, i gjykuari Andrea kërkoi minimumin e dënimit që parashikon ligji
për këtë vepër penale, meqenëse është i penduar, sasia është e vogël, lënda narkotike
është e butë, i është gjetur në shtëpi, ka në ngarkim 5 fëmijë të mitur, është me gjendje të
keqe shëndetësore, etj., prandaj bazuar në nenet 48/c dhe 49 të K.Penal si dhe në aplikim
të nenit 59 të K.Penal ka kërkuar edhe pezullimin e ekzekutimit të dënimit me burgim
dhe vënien e tij në provë.
14. Mbrojtësi i të gjykuarit Armando Alushaj, avokati Mirash Martini, në seancë
gjyqësore kërkoi deklarimin e pafajshëm të të gjykuarit Armando, për veprat penale të
parashikuara nga nenet 283/a/2 -22 dhe 283/2 të K.Penal, konform nenit 388 pika 1,
germa "d" të K.Pr.Penale, pasi nuk provohet ka kryer këto vepra penale. Vetë i gjykuari
Armando ka deklaruar se me të gjykuarin Ilir Malaj ka shoqëri. Ditën që kanë shkuar në
Gjirokastër realisht kanë shkuar për të marrë një makinë të cilën e kanë blerë me një
çmim të leverdishëm. Kjo vërtetohet se ato kanë shkuar atje me një makinë dhe janë
kthyer me dy makina.
15. Lidhur me të gjykuarin Andrea Gjergji, i gjykuari Armando Alushaj ka
deklaruar se: “jam njohur pasi i kam blerë një makinë dhe periudha e blerjes së makinës
dhe deri në momentin që rezulton kapja e lëndës narkotike është e vërtetuar që nuk ka
pasur më shumë se pesë telefonata për një periudhë pesë – gjashtë mujore dhe nga këto
pesë telefonata katër prej tyre janë zhvilluar pasi unë kam një lokal dhe Andrea më tha
që merret me kangjella dhe unë kam porositur kangjella tek Andrea. Një telefonatë tjetër
e fundit e po asaj date kemi qenë në këmbim e sipër. Unë kam shkuar në Shkodër dhe e
kam marrë në telefon dhe Andrea më ka thënë që kam punë dhe më thotë që po iki nga
puna ime merre një numër, gjë e cila vërtetohet nga përgjimet e realizuara nga akuza,
numër të cilin ma ka dhënë dhe më tha që tek puna ke njerëz deri në ora katër. Unë jam
vonuar rrugës dhe nuk e kam marrë atë numër. Deklaroj me përgjegjësi të plotë që me
Andrea Gjergjin nuk kam lidhje tjetër veç këtyre që sapo deklarova dhe habitem me
prokurorin që më akuzon për tregtim të lëndëve narkotike me këtë shtetas.
Lidhur me shtetasin Mariglen Çomani deklaroj se nuk kam pasur asnjë lloj lidhje dhe
njohje dhe as një lloj telefonate. ... nuk kam asnjë lloj lidhje me sasinë e drogës së kapur
në makinën e Mariglen Çomanit. Për këtë i kërkoj gjykatës deklarimin tim si të
pafajshëm”.
16. I gjykuari Ilir Malaj dhe mbrojtësi i tij, avokati Marash Ibraj, kërkoi
pushimin e çështjes penale, sipas nenit 378 të K.Pr.Penale sepse ndjekja penale ndaj tij
nuk duhej të fillonte. Nga provat e shqyrtuara nuk del që i gjykuari Ilir të ketë një
marrëveshje me të gjykuarit e tjerë. Sipas deklarimeve të të gjykuarit Ilir dhe Armando
vërtetohet vetëm njohja shoqërore dhe familjare midis tyre dhe nuk ka asnjë provë që të
lidhë të gjykuarin Ilir Malaj me akuzën që i bëhet. Më datën 28.05.2010, ora 23.00, kur
në Gjirokastër janë kapur 80 kg lëndë narkotike, i gjykuari Ilir ka qenë në qytetin e
Shkodrës për të blerë një fuoristradë nga i gjykuari Armando.
17. Mbrojtësi i të gjykuarit Agim Avduli ka kërkuar që klienti i tij të deklarohet i
pafajshëm pasi nuk ka asnjë provë që të vërtetojë përfshirjen e tij në këtë veprimtari
kriminale. Rolin e tij në këtë ngjarje ishte i papërfillshëm pasi në autoveturën e tij nuk
573
është gjetur lënde narkotike. Nisur nga mosha e re e të gjykuarit, gjendja e tij familjare,
vlerësimi i mirë nga kryetari i Komunës Lazarat, etj., ka kërkuar aplikimin e nenit 53 të
K.Penal për uljen e dënimit nën kufijtë që parashikon dispozita përkatëse. Vetë i gjykuari
Agim ka deklaruar se ka qenë shumë larg nga makina e të gjykuarit Mariglen Çomani
dhe se atë ditë po ikte në Vlorë për punët e tij.
18. I gjykuari Mariglen Çomani ka deklaruar se nuk kishte fare lidhje me të
gjykuarit e tjerë. Për sasinë e lëndës që i është gjetur tek makina e tij ka pranuar se ishte e
tij, por se ai nuk kishte asnjë lidhje me të gjykuarin Agim apo me të tjerë. Nga mbrojtësi i
tij u kërkua ulja e dënimit nën minimumin që parashikon dispozita, dhe sipas nenin 59 të
Kodit Penal edhe pezullimin e ekzekutimit të dënimit me burgim.
19. Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, me vendimin nr.15, datë
i. 1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Andrea Simon Gjergji për kryerjen e veprës penale të
“Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, kryer në bashkëpunim dhe më shumë se një herë,
parashikuar nga neni 283/2 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet burgim.
ii. 1 Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale përfundimisht i pandehuri Andrea Simon Gjergji
dënohet me 4 (katër) vjet e 8 (tetë) muaj burgim.
iii. 1 Vuajtja e dënimit për të pandehurin Andrea Simon Gjergji fillon nga dita e arrestimit të
tij datë 12.07.2010, dhe të kryhet në burg të sigurisë së zakonshme.
i. 2. Deklarimin fajtor të të pandehurit Armando Tajar Alushaj për kryerjen e veprës penale
të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, kryer në bashkëpunim dhe më shumë se një
herë, parashikuar nga neni 283/2 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet
burgim.
ii.2 Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale përfundimisht i pandehuri Armando Tajar
Alushaj dënohet me 4 (katër) vjet e 8 (tetë) muaj burgim.
iii.2 Vuajtja e dënimit për të pandehurin Armando Tajar Alushaj fillon nga dita e arrestimit
të tij datë 12.07.2010 dhe të kryhet në burg të sigurisë së zakonshme.
i. 3. Deklarimin fajtor të të pandehurit Ilir Ismahil Malaj për kryerjen e veprës penale te
“Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve”, kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni
283/2 të Kodit Penal dhe dënimin e tij 7 (shtatë) vjet burgim.
ii.3 Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale përfundimisht i pandehuri Ilir Ismahil Malaj
iii. 3 Vuajtja e dënimit për të pandehurin Ilir Ismahil Malaj fillon nga dita e arrestimit të
i. 4. Deklarimin fajtor të të pandehurit Agim Hazbi Avduli për kryerjen e veprës penale të
"Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve", kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni
283/2 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet burgim.
ii.4 Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale përfundimisht i pandehuri Agim Hazbi Avduli
iii.4 Vuajtja e dënimit për të pandehurin Agim Hazbi Avduli fillon nga dita e arrestimit të
i. 5 Deklarimin fajtor të të pandehurit Mariglen Agron Çomani, për kryerjen e veprës
penale të "Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve", kryer në bashkëpunim, parashikuar nga
neni 283/2 të Kodit Penal dhe dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet burgim.
ii.5 Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale përfundimisht i pandehuri Mariglen Agron
Çomani dënohet me 4 (katër) vjet e 8 (tetë) muaj burgim.
574
iii. 5 Vuajtja e dënimit për të pandehurin Mariglen Agron Çomani fillon nga dita e
arrestimit të tij datë 29.05.2010 dhe të kryhet në burg të sigurisë së zakonshme.
6. Provat materiale:
- Të dhënat dhe CD e marra nga kompanitë telefonike të bëhen pjesë e fashikullit.
- CD e përgjimit të bëhen pjesë e fashikullit të gjykimit.
-Asgjësimin e lëndës narkotike prej 80 kg e llojit cannabis sativa kapur më datë
28.05.2010.
-Asgjësimin e lëndës narkotike të gjetur në banesën e të pandehurit Andrea Gjergji më
datë 12.07.2010, në peshën 4653 gr.
-Asgjësimin e të gjitha sendeve të sekuestruara të pandehurit Andrea Gjergji sipas proces-
verbalit të datës 12.07.2010, dhe konkretisht:
5 (pesë) bobina me letër ngjitëse ngjyrë kafe.
1 (një) bobinë me letër ngjitëse ngjyrë blu.
1 (një) bobinë me letër ngjitëse ngjyrë të verdhë.
1 (një) bobinë me letër ngjitëse transparente.
1 (një) bobinë me etiketë ngjitëse katrore.
8 (tetë) copë qese plastike të rrudhosura të lidhura në funde nyje, disa qese të prera në
forma të ndryshme, ku në dy prej tyre ka një sasi substance në ngjyrë kremi të shpërndara
në mënyrë të çrregullt.
Letra alumini të zhubrosura ku konstatohet pjesërisht djegie, si dhe dy qese plastike me
ngjyrë si krem.
1 (një) pako analginë me pesë copë ampula.
10 (dhjetë) ambalazhe me letër ngjitëse ngjyrë kafe të veshura brenda me materiale
plastike në formë kubi të prerë në mesin e gjatësisë së tyre nga njëra anë.
3 (tre) ambalazhe me ngjitës transparent në formë kubi të prera në mesin e gjatësisë së
tyre nga njëra anë.
2 (dy) copë ambalazhe me ngjitëse plastike ngjyrë kafe.
1 (një) ambalazh transparent me ngjyrë të lehtë kafe.
5 (pesë) pako ambalazhi me mbishkrimin SODA BIKARBONAT të hapura nga njëra
anë.
Copa letrash alumini të zhubrosura pjesërisht të djegura, brenda të cilave ndodhen tre
ambalazhe paketimi me mbishkrimin SODA BUKARBONAT.
17 (shtatëmbëdhjetë) qese plastike të grisura me ngjyrë si krem.
2 (dy) bobina ngjitëse transparente me mbetje plastike të zhubrosura.
2 (dy) palë doreza plastike farmaceutike ku njëra është ngjyrë kafe.
1 (një) thes plastik ngjyrë e zezë me një sasi pluhuri ngjyrë si krem.
1 (një) paketë e markës MALBORO pa cigare brenda.
7 (shtatë) qese plastmasi me përmasa pak të mëdha ngjyrë si kafe.
5 (pesë) qese plastamasi me përmasa të vogla ngjyrë si kremi.
19 (nëntëmbëdhjetë) copa plastamasi të grisura dhe të zhubrosura.
8 (tetë) copa letra alumini të zhubrosura pjesërisht me djegie të tyre.
6 (gjashtë) qese ambalazhi ngjyrë blu me mbishkrimin Sodë Buke bikarbonat.
1 (një) ambalazh ngjyrë gur kali me mbishkrimin SODA BIKARBONAT.
1 (një) fletë fletoreje me vija e plotësuar me shkrim dore mbishkrimi me ngjyrë blu e
plotësuar me veprime matematikore.
5 (pesë) palë doreza dhe 1 (një) dorezë farmaceutike plastike.
3 (tre) letra alumini të zhubrosura me djegie pjesërisht të tyre.
10 (dhjetë) ambalazhe me 1 (një) gjysëm ambalazhi ngjyrë kafe, me veshje plastike
brenda në formë kubi të prera në mesin e gjatësisë së tyre në njërin krah.
575
7 (shtatë) ambalazhe të formuara me letër plastike ngjyrë kafe me veshje plastike brenda
ngjyrë kafe të prera në mesin e gjatësisë së tyre në njërin krah.
2 (dy) bobina të përdorura ngjitësi transparent.
1 (një) kusi alumini me 2 (dy) doreza metalike të fiksuara në të dy anët e saj me kunja,
brenda së cilës sipërfaqet e brendshme kanë mbishtresë substance të ngurtë si krem.
1 (një) presë metalike.
2 (dy) ambalazhe dhe 1 (një) kartë VODAFONE me mbishkrimin MSISDN 0694350506,
VALPP2G64K USER CODE 13844, tjetra MSISDN 0695195066, VALPP2G64K USER
CODE 32670. Mbajtëse karte vodafon pa kartë me mbishkrimin kodet e sigurisë kartës
sim PIN 1 4007 PUK 1 31769827, PIN 2 1725 PUK 2 94299585.
1 (një) thes plastik brenda së cilit ndodhet një sasi lënde bemire ngjyrë të gjelbër të errët
të thatë, me farë, aromë karakteristike si ajo e lëndës narkotike Cannabis Sativa.
Pajisje paketimi prej materiale metalike, ku në pjesën e përparme ka vakumetrin dhe
butonat e komandimit.
1 (një) palë paruke me fije të gjatë ngjyrë të zeza.
1 (një) formë metalike drejtkëndore me doreza metalike në të dy anët e saj.
1 (një) qese plastike me rrjetë ngjyrë të verdhë.
1 (një) lopatë plastike ngjyrë blu.
4 (katër) bobina me ngjitës transparent.
1 (një) bobinë ambalazhi plastmasi.
1 (një) dorezë plastike farmaceutike.
Konfiskimin dhe kalimin në favor të shtetit të automjetit me targa AD 806 FL, si mjet të
kryerjes së krimit, në bazë të nenit 36 të Kodit Penal.
Konfiskimin dhe kalimin në favor të shtetit të aparateve telefonike të mëposhtme:
me nr.IMEI 353 220 037 678 759, si dhe numri të telefonit 069 55 16 500 e të pandehurit
Mariglen Çomani.
Aparati me nr.IMEI 354 188 021 912 782, si dhe kartë serie me nr.893 550 200 002 330
803 710 15 e të pandehurit Agim Avduli.
Aparatit me nr IMEI 359 327 030 299 535, si dhe kartë serie me nr.893 550 200 002 195
Aparatit me nr IMEI 357 997 038 711 665, si dhe kartë serie me nr.893 550 200 002 323
Aparat me nr IMEI 358 066 019 164 085, si dhe numrit të telefonit 067 28 94 009 e të
pandehurit Andrea Gjergji. Si mjete të kryerjes së krimit”.
20. Gjykata e Apelit për Krime të Rënda me vendimin nr.35, datë 20.06.2011, ka
vendosur:
“i. Lënien në fuqi të vendimit nr.15, datë 25.03.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë për
Krime të Rënda Tiranë, për të pandehurit Agim Avduli e Mariglen Çomani.
ii. Ndryshimin e vendimit për të pandehurit Armando Alushi e Ilir Malaj si më poshtë:
a. Deklarimin fajtor të të pandehurit Armando Alushaj për kryerjen e veprës penale
“Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”, në bashkëpunim, dhe në bazë të nenit 283/2 të
Kodit Penal, dënimin e tij me 7 (shtatë) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, dënimin përfundimtar të të pandehurit
Armando Alushi me 4 (katër) vjet e 8 (tetë) muaj burgim.
b. Deklarimin fajtor të të pandehurit Ilir Malaj për kryerjen e veprës penale të
“Moskallëzimit të krimit” dhe në bazë të nenit 300/1 të Kodit Penal dënimin e tij me 2
(dy) vjet e 3 (tre) muaj burgim.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, dënimin përfundimtar të të pandehurit Ilir
Malaj me 1 (një) vit e 6 (gjashtë) muaj burgim.
iii. Prishjen e vendimit dhe pushimin e çështjes, pasi nuk provohet fajësia e të
576
pandehurit Andrea Gjergji për kryerjen e veprës penale “Trafikimi i narkotikëve” në
bashkëpunim, mbetur në tentativë, parashikuar nga neni 283/a-2 e 22 të K.Penal.
4. Deklarimin fajtor të të pandehurit Andrea Gjergji për kryerjen e veprës penale
“Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”, dhe në bazë të nenit 283/1 të Kodit Penal, dënimin
e tij me 5 (pesë) vjet burgim.
Në aplikim të nenit 406/1 të K.Pr.Penale, dënimin përfundimisht të të pandehurit Andrea
Gjergji me 3 (tre) vjet e 4 (katër) muaj burgim.
Në zbatim të nenit 59 të Kodit Penal urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të mëtejshëm të
dënimit të mbetur, në kusht që i dënuari Andrea Gjergji të mos kryejë vepër penale tjetër
për një periudhë kohore prej 5 vjetësh.
Urdhërohet që i dënuari të mbajë kontakte me Shërbimin e Provës gjatë periudhës 5
vjeçare të vënies në provë.
Në mbështetje të neneve 59/2 dhe 60/9 të Kodit Penal, urdhërohet i dënuari Andrea
Gjergji që gjatë kohës së provës të mos shoqërohet me persona të dënuar penalisht.
Në aplikim të nenit 389 të K.Pr.Penale, urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të pandehurit
Andrea Gjergji nga paraburgimi, në qoftë se nuk mbahet për ndonjë shkak tjetër.
5. Lënien në fuqi të këtij vendimi për pjesët e tjera të tij.
6. Shpenzimet procedurale të tjera në këtë shkallë gjykimi iu ngarkohen solidarisht të
pandehurve”.
21. Kundër vendimeve të mësipërme kanë ushtruar rekurs të gjykuarit Prokuroria e Apelit
për Krime të Rënda Tiranë dhe i gjykuari Armando Alushaj, nëpërmjet përfaqësuesve të
tyre, të cilët kanë kërkuar respektivisht, Prokuroria e Apelit për Krime të Rënda Tiranë:
Ndryshimin e vendimit penal nr.35, datë 20.06.2011 të Gjykatës së Apelit për Krime të
Rënda Tiranë duke kërkuar:
Për të pandehurit Andrea Gjergji dhe Armando Alushaj, duke vendosur deklarimin fajtor
të tyre për veprën penale të “Trafikimit të narkotikëve” në bashkëpunim, të mbetur në
tentativë, të parashikuar nga neni 283/a/2-22 të K.Penal dhe dënimin e tyre respektivisht
me 10 e 6 muaj burgim në aplikim të nenit 406 me 7 vjet burgim dhe 10 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ilir Malaj për veprën penale të “Prodhimit dhe shitjes
së narkotikëve dhe dënimin e tij me 7 vjet burgim duke aplikuar më pas nenin 406 dhe
në bashkim të dënimeve dënimin e tij me 11 vjet burgim dhe në aplikim të nenit 406
uljen e 1/3 së dënimit duke e dënuar përfundimisht me 7 vjet e 4 muaj burgim dhe lënien
në fuqi të vendimit për pjesët e tjera të tij; ndërsa i gjykuari Armando Alushi nëpërmjet
mbrojtësit të tij kërkon: Prishjen e vendimit nr.15, datë 25.03.2011 të Gjykatës së
Shkallës së Parë për Krime të Rënda dhe vendimit nr.35, datë 20.06.2011 të Gjykatës së
Apelit për Krime të Rënda për pjesën ku i pandehuri Armando Alushaj është deklaruar
fajtor për veprën penale të “Prodhimit dhe shitjes së narkotikëve” në bashkëpunim,
parashikuar nga neni 283/2 i Kodit Penal dhe zgjidhjen e çështjes pa e kthyer për
rishqyrtim, duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
III.Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar

Gjykata e Apelit për Krime të Rënda me vendimin nr.35, datë 20.06.2011 ka arsyetuar
ndër të tjera se:
22. “Gjykata e apelit, në rivlerësim të së njëjtave prova të administruara në gjykimin në
shkallë të parë është e të njëjtit mendim me gjykatën e faktit lidhur me cilësimin ligjor,
fajësinë dhe masën e dënimit të të pandehurve, Agim Avduli dhe Mariglen Çomani, për
kryerjen e veprës penale të "Prodhim dhe shitje të narkotikëve", kryer në bashkëpunim,
parashikuar nga neni 283/2 të Kodit Penal.
Ndërsa për pjesët e tjera të këtij vendimi çmohet se ka vend që ai të ndryshohet, siç është
përmendur edhe në pjesën hyrëse të tij, për arsyet e mëposhtme:
577
Gjykata e faktit ka bërë një arsyetim të hollësishëm të provave mbi të cilat janë nxjerrë
konkluzionet përkatëse mbi veprat penale që ka kryer secili nga të pandehurit. Duke qenë
me të njëjtin mendim lidhur me këtë relatim të hollësishëm të provave, të cilin e kemi
cituar në këtë vendim, kjo gjykatë është në të njëjtin mendim me gjykatën e faktit kur nuk
arrin tì gjejë fajtorë të pandehurit Armando Alushi dhe Andrea Gjergji për akuzën e
trafikimit të narkotikëve, sipas nenit 283/a/2 të K.Penal, por arrin në të tjera konkluzione
e krijon bindje të ndryshme nga vendimi saj dhe konkretisht:
Nëse rikrijojmë përsëri skematikisht fabulën e pranuar si nga organi i akuzës dhe nga
gjykata e faktit, ajo është e tillë:
I pandehuri Armando Alushaj (sipas kërkesës së të pandehurit Andrea Gjergji), ka
porositur Bato Buzherin dhe Agim Avdulin që tì gjenin kanabis në Lazarat dhe për këtë
qëllim, në bashkëpunim me ta, kanë gjetur transportuesin Mariglen Çomani.
I pandehuri Armando Alushaj ka komunikuar (veçmas njëri tjetrit) edhe me të pandehurit
Ilir Malaj dhe Andrea Gjergji, me qëllim që lëndën që do të siguronte tùa shiste atyre.
Në një rast ka udhëtuar bashkë me të pandehurin Ilir për Gjirokastër, sipas tyre, për të
parë e blerë një automjet. Ndërsa i pandehuri Andrea ka bërë disa biseda telefonike me
një numër të një operatori telefonik kosovar, nga përmbajtja e të cilave kuptohet se do të
takoheshin për të tregtuar diçka.
Më 28.05.2010, ora 23.00 janë kapur nga policia në flagrancë të pandehurit Agim Avduli
dhe Mariglen Çomani me 80 kg kanabis në automjetin e tij.
Sipas akuzës, të pandehurit Armando Alushi dhe Andrea Gjergji janë fajtore për akuzën e
trafikimit të narkotikëve, sipas nenit 283/a/2 të K.Penal, në tentativë, ndërsa të
pandehurit e tjerë për veprën penale të "Prodhim dhe shitje të narkotikëve", kryer në
bashkëpunim, sipas nenit 283/2 të K.Penal.
Sipas parashikimeve të nenit 283 të K.Penal “Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”,
përcaktohet se: “Shitja, ofrimi për shitje, dhënia ose marrja në çdo formë, shpërndarja,
tregtimi, transportimi, dërgimi, dorëzimi si dhe mbajtja, përveç rastit të përdorimit vetjak
dhe në doza të vogla, të substancave narkotike dhe psikotrope, si dhe i farave të bimëve
narkotike, në kundërshtim me ligjin ose në kapërcim të përmbajtjes së tyre, dënohet ...
Po kjo vepër, kur kryhet në bashkëpunim ose më shumë se një herë, dënohet …”.
Nga sa më lart, elementët e anës objektive të figurës së kësaj vepre penale janë: Shitja,
ofrimi për shitje, dhënia ose marrja, shpërndarja, tregtimi, transportimi, dërgimi,
dorëzimi si dhe mbajtja e substancave narkotike, në kundërshtim me ligjin.
Konkretisht, të pandehurit Agim dhe Mariglen, duke gjetur e transportuar lëndën për tùa
dorëzuar të tjerëve (të pandehurit Armando) duke bashkëpunuar e me porosi tij, të tre
kanë konsumuar këtë vepër penale me elementet: “dhënia ose marrja, shpërndarja,
tregtimi, transportimi, dërgimi, dorëzimi si dhe mbajtja të substancave narkotike, në
kundërshtim me ligjin.
Ndërsa i pandehuri Ilir në një rast ka shkuar me të pandehurin Armando në Gjirokastër,
por edhe sipas deklarimeve të tij dhe të të pandehurit Armando, edhe sipas raportit të
shërbimit të policë, rezulton se qëllimi i atij udhëtimi kishte qenë për të blerë një
automjet. Megjithatë, si nga bisedat me të pandehurin Armando, edhe nga prezenca fizike
e tij në Gjirokastër bashkë me të pandehurin Armando, ai ka marrë dijeni se ky i fundit
po kërkonte, siguronte e përgatitej të tregtonte lëndë narkotike e llojit kanabis, të cilën e
kishte porositur në Lazarat, Gjirokastër. Ai vetë nuk ka konsumuar asnjë element të anës
objektive të figurës penale të nenit 283 të K.Penal “Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”,
pasi nuk është provuar që të ketë zotëruar, shpërndarë apo transportuar vetë lëndë
narkotike. Fakti se kur ka udhëtuar me të pandehurin Armando, ai ka marrë dijeni për
aktivitetin e tij kriminal, përbën konsumimin e figurës së veprës penale të moskallëzimit
të krimit, sipas nenit 300 të K.Penal, për të cilin duhet të përgjigjet penalisht, pasi në ato
578
rrethana ai kishte detyrimin ligjor që tà kallëzonte për këtë aktivitet kriminal të të
pandehurit Armando.
Në këto kushte, kur cilësimi ligjor i veprës penale të kryer nga i pandehuri Ilir duhet të
jetë sipas nenit 300 të K.Penal, atëherë edhe akuza për të pandehurin Armando do të jetë
po sipas nenit 283 të K.Penal “Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”, në bashkëpunim, (me
të pandehurit Agim Avduli dhe Mariglen Çomani), por jo më shumë se një herë (pasi nuk
provohet që për këtë vepër të ketë bashkëpunuar me të pandehurin Ilir Malaj).
Gjykata e apelit, duke analizuar provat e administruara dhe çmuara nga gjykata e faktit,
lidhur me akuzat ndaj të pandehurve Andrea Gjergji e Ilir Malaj, për “Prodhimi dhe
shitja e narkotikëve”, sipas nenit 283 të K.Penal, konkludon se jo vetëm se nga
përmbajtja e bisedave të përgjuara nuk është e qartë marrëveshja që pretendon organi i
akuzës (sipas së cilës i pandehuri Armando e kishte realizuar blerjen e kësaj lënde nga të
pandehurit Agim Avduli dhe Mariglen Çomani dhe më pas do tùa shiste të pandehurve
Andrea Gjergji e Ilir Malaj, të cilët edhe ata do tà shisnin, etj.), por edhe sikur ta
pranojmë faktin se vërtet ka ekzistuar një marrëveshje e tillë, lind diskutimi nëse kanë
kryer të pandehurit Andrea Gjergji e Ilir Malaj ndonjë vepër penale dhe cilën vepër
penale?
Në rrethanat kur për shkak të mos identifikimit të personit bashkëbisedues të të
pandehurit Andrea Gjergji (se kush është ai, nëse edhe shtetas dhe banues kosovar apo
nga Kukësi apo zona të tjera kufitare ku operojnë edhe kompanitë celularë të Kosovës),
me të drejtë gjykata e faktit ka përjashtuar mundësinë që të jemi përpara veprës penale të
trafikimit të narkotikëve. Nëse do vërtetohej se lënda në fjalë kishte destinim kalimin për
shitje jashtë shtetit, për një person konkret, atëherë, pavarësisht se lënda narkotike u kap
sapo doli nga Gjirokastra, i gjithë zinxhiri i personave që kishin dijeni për këtë
destinacion dhe prisnin të ardhura nga kjo shitje e mundshme jashtë vendit do të kishin
përgjegjësi penale për akuzën e trafikimit të narkotikëve sipas nenit 283/a/2 të K.Penal.
Ndërsa në kushtet kur përjashtohet trafikimi i saj (për shkak të mos vërtetimit) atëherë
nëse do pranojmë faktin siç e relaton akuza (se të pandehurve Andrea Gjergji e Ilir Malaj
u është premtuar nga i pandehuri Armando Alushaj se nëse do sigurojë një sasi lënde
narkotike do tùa ofroje atyre për shitje, dhe nëse këta të fundit kanë rënë dakord në
parim dhe po presin që tù sille atyre nga Armando), përsëri këtu nuk kemi të bëjmë me
asnjë vepër penale. Realisht situata do ishte në fazën e përgatitjes për të kryer veprën
penale të mbajtjes së lëndëve narkotike, sipas nenit 283/1 të K.Penal (gjë që nuk dënohet
penalisht).
Në kushtet kur lënda narkotike u është kapur në Tepelenë të pandehurve Agim Avduli dhe
Mariglen Çomani, kur i pandehuri Armando Alushaj nuk e kishte marrë vetë në dorëzim
dhe nuk dihet nëse e kishte blerë vetë apo jo, kur më pas nuk vërtetohet asnjë
marrëveshje për shitje prej tij tek dy të pandehurit Andrea Gjergji e Ilir Malaj, këta të
fundit, referuar elementeve të anës objektive të figurës së veprës penale të nenit 283 të
K.Penal “Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”, nuk kanë konsumuar asnjërën nga ato
forma të anës objektive të figurës së kësaj vepre penale që parashikon ligji penal konkret
(Shitja, ofrimi për shitje, dhënia ose marrja në çdo formë, shpërndarja, tregtimi,
transportimi, dërgimi, dorëzimi si dhe mbajtja).
Vetëm bisedimet midis tyre (të cilat edhe ato nuk janë aq të qarta e me kuptim kategorik),
kur nuk është vërtetuar asnjë lloj marrëveshje për këtë tregti narkotikësh midis tyre, kur
akoma nuk dihej nëse i pandehuri Armando do ta merrte në dorë apo jo atë lëndë (vetë
fakti e tregoi se edhe ai nuk arriti ta merrte), dhe më tej, nëse do vendoste tùa shiste të
pandehurve Andrea Gjergji e Ilir Malaj, nëse do ja shiste vetëm njërit, apo asnjërit, nëse
do të binin dakord për çmimin, sasinë e kushtet e tjera të shitjes, nëse do të hiqte dorë
vullnetarisht nga kjo ide tregtimi njëri apo të tre të pandehurit, etj., pra në këto kushte,
579
kaq larg nga zotërimi i kësaj lënde, asnjëri nga të pandehurit Andrea Gjergji e Ilir Malaj
nuk mund të akuzohet për “Prodhim dhe shitje të narkotikëve”, thjesht sepse nuk kanë
konsumuar asnjërën nga ato forma të anës objektive të figurës së kësaj vepre penale që
parashikon ligji penal konkret, as shitjen, as ofrimin për shitje, as dhënien apo marrjen
në çdo formë, as shpërndarjen, as tregtimin, as transportimin, as dërgimin, as dorëzimin
si dhe as mbajtjen e kësaj lënde. Formë të tjera të anës objektive të figurës së kësaj vepre
penale nuk ka (p.sh. premtimi për dikë që, nëse ai do të blejë lëndë narkotike, ajo do tì
blihet atij, me qëllim për tìa shitur dikujt tjetër, nuk është element i anës objektive të
figurës së veprës penale, të nenit 283 të K.Penal e aq më pak në formën e mbajtjes).
Në ndryshim nga i pandehuri Ilir, i cili mori dijeni në Gjirokastër për veprimet kriminale
të të pandehurit Armando dhe nuk bëri kallëzim (prandaj dhe ka përgjegjësi penale sipas
nenit 300 të K.Penal), në këtë rast, të pandehurit Andrea Gjergji e Ilir Malaj, nëse do tì
konsiderojmë se kanë lidhur një marrëveshje e premtim që tì blejnë lëndë narkotike
Armandos (kur t’i blinte ai nga të tjerët), së pari ata akoma nuk dinë që të jetë kryer një
krim sepse Armando akoma nuk kishte siguruar asgjë, por edhe pasi ta siguronte, ata nuk
janë të detyruar të bëjnë kallëzim për episode ku inkriminojnë edhe veten. Dhe realisht,
nuk rezulton fare që këta dy të pandehur të kishin dijeni për kapjen e lëndës narkotike në
Tepelenë dhe shumë më vonë janë arrestuar, pas analizimit të telefonatave me të
pandehurin Armando.
Për sa më lart, lidhur me këtë fakt penal, gjykata konkludon se i pandehuri Andrea
Gjergji nuk ka fare përgjegjësi penale pasi në veprimet e tij nuk gjenden elementet e anës
objektive që kërkon figura e veprës penale të parashikuar nga neni 283 i K.Penal
“Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”, prandaj në këto rrethana e për këtë akuzë duhet të
vendoset prishja e vendimit dhe pushimi i çështjes, pasi nuk provohet fajësia e të
pandehurit.
Në këto kushte, përfundimisht, i pandehuri Andrea Gjergji duhet deklaruar fajtor për
kryerjen e veprës penale të “Prodhimit dhe shitje së narkotikëve", parashikuar nga neni
283/1 i K.Penal për faktin penal të datës 12.07.2010.
Në caktimin e masës së dënimit gjykata ka parasysh rrethanat e kryerjes së veprës
penale, rolin e secilit prej të pandehurve, llojin dhe sasinë e lëndës narkotike prej afro 80
kg kanabis sativa, afërsinë e ardhjes së pasojës, gjendjen familjare të të pandehurve, etj.
Për të pandehurin Andrea Gjergji gjykata çmon që në zbatim të nenit 59 të K.Penal të
pezullojë ekzekutimin e mëtejshëm të dënimit të mbetur, në kusht që i dënuari të mos
kryejë vepër penale tjetër për një periudhë maksimale kohore, prej 5 vjetësh duke pasur
parasysh se ai është kryefamiljar dhe ka pesë fëmijë të mitur për rritje e edukim, ka
pothuajse një vit të plotë në paraburgim, gjendjen shëndetësore, faktin se lënda narkotike
i është gjetur në banesë, se ajo ishte e llojit kanabis, në sasi të vogël e me përqëndrim të
ulët, pendimin e tij, etj.
Për të pandehurin Agim Avduli gjykata ka parasysh faktin që ka qenë i dënuar më parë
për vepra të tjera penale (për vjedhje), për të pandehurin Mariglen Çomani rolin në këtë
vepër penale, gjendjen e tij jo të mirë ekonomike dhe familjare ku ka babain invalid, që
vazhdon arsimin e lartë, qëndrimin e tij ndaj akuzës, faktin se nuk ka qenë i dënuar më
parë, etj.
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda e gjen të drejtë vendimin e gjykatës së faktit edhe në
lidhje me disponimet për provat materiale në zbatim të nenit 190 të K.Pr.Penale dhe të
nenit 36 të K.Penal, për konfiskimin dhe kalimin në favor të shtetit të automjetit me targa
AD 806 FL dhe të disa aparateve telefonike, si mjet të kryerjes së krimit, asgjësimin e
lëndës narkotike të sekuestruar dhe për kthimin pronarëve të ligjshëm të disa sendeve që
nuk kanë lidhje me kryerjen e veprave penale.
580
IV. Në lidhje me rekursin e paraqitur
23. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se rekurset e paraqitur nga
Prokuroria e Apelit për Krime të Rënda Tiranë dhe i gjykuari Armando Alushaj
nëpërmjet përfaqësuesit të tij, janë të pabazuar në ligj (Neni 432 i Kodit të
Procedurës Penale) dhe si të tillë nuk duhet të pranohen; ndërsa për të gjykuarit Ilir
Malaj shqyrtimi gjyqësor duhet të pushohet për shkak të aplikimit të Ligjit
nr.107/2012 “Për dhënie amnistie”.
24. Kolegji Penal vlerëson se kualifikimi i veprës penale nga ana e Gjykatës së Apelit për
Krime të Rënda është marrë në përputhje me vlerësimin e drejtë të provave konform nenit
152 të K.Pr.Penale,1 dhe në analizë të plotë ligjore të figurës së veprës penale. Nga provat
e administruara në fazën e hetimit, për shkak të procedimit me formën e gjykimit të
posaçëm, atë të gjykimit të shkurtuar, është provuar plotësisht fakti penal dhe autorësia e
të gjykuarve në pjesëmarrjen e tyre në një veprimtari të kundraligjshme penalisht të
dënueshme, siç ka analizuar edhe gjykata e apelit.
25. Gjykata e apelit në rivlerësimin e po të njëjtave prova të administruara në gjykimin në
shkallë të parë, me të drejtë ka arritur në konkluzion të njëjtë me gjykatën e faktit lidhur
me cilësimin ligjor, fajësinë dhe masën e dënimit të të gjykuarve Agim Avduli dhe
Mariglen Çomani, për kryerjen e veprës penale të "Prodhim dhe shitje të narkotikëve",
kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni 283/2 të Kodit Penal2.
26. Ndërsa për pjesët e tjera të këtij vendimi, me të drejtë ka vendosur ndryshimin e tij, siç
dhe janë trajtuar hollësisht, në pjesën arsyetuese të këtij vendimi.
27. Gjykata e apelit ka bërë një arsyetim të hollësishëm, të provave mbi të cilat janë nxjerrë
konkluzionet përkatëse mbi veprat penale që ka kryer secili nga të gjykuarit. Duke qenë
me të njëjtin mendim lidhur me provat, me të drejtë kjo gjykatë ka arritur konkluzion të
njëjtë me gjykatën e faktit kur nuk arrin tì gjejë fajtorë të gjykuarit Armando Alushi dhe
Andrea Gjergji për akuzën e trafikimit të narkotikëve, sipas nenit 283/a/2 të K.Penal, por
arrin në të tjera konkluzione e krijon bindje të ndryshme nga vendimi saj.
28. Sipas parashikimeve të nenit 283 te K.Penal “Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”,
përcaktohet se: “Shitja, ofrimi për shitje, dhënia ose marrja në çdo formë, shpërndarja,
tregtimi, transportimi, dërgimi, dorëzimi si dhe mbajtja, përveç rastit të përdorimit vetjak
dhe në doza të vogla, të substancave narkotike dhe psikotrope, si dhe i farave të bimëve
narkotike, në kundërshtim me ligjin ose në kapërcim të përmbajtjes së tyre, dënohet ...
Po kjo vepër, kur kryhet në bashkëpunim ose më shumë se një herë, dënohet …”.
29. Nga sa më lart, elementët e anës objektive të figurës së kësaj vepre penale janë: Shitja,
ofrimi për shitje, dhënia ose marrja, shpërndarja, tregtimi, transportimi, dërgimi, dorëzimi
si dhe mbajtja e substancave narkotike, në kundërshtim me ligjin.
30. Konkretisht, të gjykuarit Agim dhe Mariglen, duke gjetur e transportuar lëndën për tùa
dorëzuar të tjerëve (të gjykuarit Armando) duke bashkëpunuar e me porosi të tij, kanë
konsumuar këtë vepër penale me elementet: “dhënia ose marrja, shpërndarja, tregtimi,
transportimi, dërgimi, dorëzimi si dhe mbajtja të substancave narkotike, në kundërshtim
me ligjin.
1
N.152 i K.Pr.Penale “Çmuarja e provave”
1. Çmuarja e provave është përcaktimi i vërtetësisë dhe fuqisë provuese të tyre. Çdo provë i nënshtrohet shqyrtimit dhe nuk
ka vlerë të paracaktuar. Gjykata i çmon provat sipas bindjes së formuar pas shqyrtimit të tyre në tërësi.
2. Ekzistenca e një fakti nuk mund të nxirret nga indicjet përveçse kur këto janë të rëndësishme, të sakta dhe në përputhje
me njëra-tjetrën.
2
N.283/a K.Penal “Trafikimi i narkotikëve”
Importimi, eksportimi, tranzitimi dhe tregtimi, në kundërshtim me ligjin, i substancave narkotike ose psikotrope, si edhe i
farërave të bimëve narkotike, dënohet me burgim nga shtatë gjer në pesëmbëdhjetë vjet.
Po kjo vepër, kur kryhet në bashkëpunim ose më shumë se një herë, dënohet me burgim nga dhjetë gjer në njëzet vjet.
581
31. Krejt tjetër paraqitet situata për të gjykuarin Ilir, i cili në një rast ka shkuar me të
gjykuarit Armando në Gjirokastër, që sipas deklarimeve të tij dhe të të gjykuarit
Armando, dhe raportit të shërbimit të policë, rezulton se qëllimi i atij udhëtimi kishte
qenë blerja e një automjeti. Nga bisedat me të gjykuarin Armando, edhe nga prezenca
fizike e tij në Gjirokastër me të gjykuarin Armando, ai ka marrë dijeni se ky i fundit po
kërkonte, siguronte e përgatitej të tregtonte lëndë narkotike e llojit kanabis, të cilën e
kishte porositur në Lazarat, Gjirokastër.
32. Ai vete nuk ka konsumuar asnjë element të anës objektive të figurës penale të nenit 283
të K.Penal “Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”, pasi nuk është provuar që të ketë
zotëruar, shpërndarë apo transportuar vetë lëndë narkotike. Fakti se kur ka udhëtuar me të
gjykuarin Armando, ai ka marrë dijeni për aktivitetin e tij kriminal, përbën konsumimin e
figurës së veprës penale të mos kallëzimit të krimit, sipas nenit 300 të K.Penal, për të
cilin duhet të përgjigjet penalisht, pasi në ato rrethana ai kishte detyrimin ligjor që ta
kallëzonte për këtë aktivitet kriminal të të gjykuarit Armando.
33. Në këto kushte, kur cilësimi ligjor i veprës penale të kryer nga i pandehuri Ilir duhet të
jetë sipas nenit 300 të K.Penal, atëherë edhe akuza për të gjykuarin Armando do të jetë po
sipas nenit 283 të K.Penal “Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”, në bashkëpunim (me të
gjykuarit Agim Avduli dhe Mariglen Çomani), por jo më shumë se një herë (pasi nuk
provohet që për këtë vepër të ketë bashkëpunuar me të gjykuarin Ilir Malaj).
34. Gjykata e apelit ka arritur në konkluzione të drejta se jo vetëm se nga përmbajtja e
bisedave të përgjuara nuk është e qartë marrëveshja që pretendon organi i akuzës. Në
rrethanat kur për shkak të mos identifikimit të personit bashkëbisedues të të gjykuarit
Andrea Gjergji, me të drejtë gjykata e faktit ka përjashtuar mundësinë që të jemi përpara
veprës penale të trafikimit të narkotikëve. Nëse do vërtetohej se lënda në fjalë kishte
destinim kalimin për shitje jashtë shtetit, për një person konkret, atëherë, pavarësisht se
lënda narkotike u kap sapo doli nga Gjirokastra, i gjithë zinxhiri i personave që kishin
dijeni për këtë destinacion dhe prisnin të ardhura nga kjo shitje e mundshme jashtë vendit
do të kishin përgjegjësi penale për akuzën e trafikimit të narkotikëve, sipas nenit 283/a/2
të K.Penal.
35. Në kushtet kur përjashtohet trafikimi i saj (për shkak të mos vërtetimit) atëherë nëse do
pranojmë faktin siç e relaton akuza (se të gjykuarve Andrea Gjergji e Ilir Malaj u është
premtuar nga i gjykuari Armando Alushaj se nëse do sigurojë një sasi lëndë narkotike do
tùa ofrojë atyre për shitje, dhe nëse këta të fundit kanë rënë dakord në parim dhe po
presin që tù sillte atyre Armando), përsëri këtu nuk kemi të bëjmë me vepër penale.
Realisht situata do ishte në fazën e përgatitjes për të kryer veprën penale të mbajtjes së
lëndëve narkotike, sipas nenit 283/1 të K.Penale, e cila nuk dënohet penalisht.
36. Kolegji Penal çmon se në kushtet kur lënda narkotike u është kapur në Tepelenë të
gjykuarve Agim Avduli dhe Mariglen Çomani, kur i gjykuari Armando Alushaj nuk e
kishte marrë vetë në dorëzim dhe nuk dihet nëse e kishte blerë vetë apo jo, kur më pas
nuk vërtetohet asnjë marrëveshje për shitje prej tij tek dy të gjykuarit Andrea Gjergji e
Ilir Malaj, këta të fundit, referuar elementeve të anës objektive të figurës së veprës penale
të nenit 283 të K.Penal “Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”, nuk kanë konsumuar
asnjërën nga ato forma të anës objektive të figurës së kësaj vepre penale që parashikon
ligji penal konkret (Shitja, ofrimi për shitje, dhënia ose marrja në çdo formë, shpërndarja,
tregtimi, transportimi, dërgimi, dorëzimi, si dhe mbajtja).
37. Vetëm bisedimet midis tyre (të cilat edhe ato nuk janë aq të qarta e me kuptim kategorik),
kur nuk është vërtetuar asnjë lloj marrëveshje për këtë tregti narkotikësh midis tyre, kur
akoma nuk dihej nëse i gjykuari Armando do ta merrte në dorë apo jo atë lëndë (vetë
fakti e tregoi se edhe ai nuk arriti ta merrte), dhe më tej, nëse do vendoste tùa shiste të
gjykuarve Andrea Gjergji e Ilir Malaj, nëse do ja shiste vetëm njërit, apo asnjërit, nëse do
582
të binin dakord për çmimin, sasinë e kushtet e tjera të shitjes, nëse do të hiqte dorë
vullnetarisht nga kjo ide tregtimi njeri apo të tre të gjykuarit, etj., pra në këto kushte, kaq
larg nga zotërimi i kësaj lënde, asnjëri nga të gjykuarit Andrea Gjergji e Ilir Malaj nuk
mund të akuzohet për “Prodhim dhe shitje e narkotikëve”, thjesht sepse nuk kanë
konsumuar asnjërën nga ato forma të anës objektive të figurës së kësaj vepre penale që
parashikon ligji penal konkret, as shitjen, as ofrimin për shitje, dhënien apo marrjen në
çdo formë, shpërndarjen, tregtimin, transportimin, dërgimin, dorëzimin si dhe as mbajtjen
e kësaj lënde. Formë të tjera të anës objektive të figurës së kësaj vepre penale nuk ka
(p.sh. premtimi për dikë që, nëse ai do të blejë lëndë narkotike, ajo do tì blihet atij, me
qëllim për tìa shitur dikujt tjetër, nuk është element i anës objektive të figurës së veprës
penale, të nenit 283 të K.Penal e aq më pak në formën e mbajtjes).
38. Në ndryshim nga i gjykuari Ilir, i cili mori dijeni në Gjirokastër për veprimet kriminale të
të gjykuarit Armando dhe nuk bëri kallëzim, prandaj dhe ka përgjegjësi penale sipas nenit
300 të K.Penal.
39. Drejt ka arsyetuar gjykata e apelit për të gjykuarit Andrea Gjergji e Ilir Malaj se, nëse do
tì konsiderojmë se kanë lidhur një marrëveshje e premtim që tì blejnë lëndë narkotike
Armandos (kur tì blinte ai nga të tjerët), së pari ata akoma nuk dinë që të jetë kryer një
krim sepse Armando akoma nuk kishte siguruar asgjë, por edhe pasi ta siguronte, ata nuk
janë të detyruar të bëjnë kallëzim për episode ku inkriminojnë edhe veten. Dhe realisht,
nuk rezulton fare që këta dy të gjykuar të kishin dijeni për kapjen e lëndës narkotike në
Tepelenë dhe shumë më vonë janë arrestuar, pas analizimit të telefonatave me të
gjykuarin Armando.
40. Për sa më lart, lidhur me këtë fakt penal, gjykata me të drejtë ka konkluduar se i gjykuari
Andrea Gjergji nuk ka përgjegjësi penale pasi në veprimet e tij nuk gjenden elementët e
anës objektive që kërkon figura e veprës penale të parashikuar nga neni 283 të K.Penal
“Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”, dhe ka vendosur prishjen e vendimit dhe pushimin e
çështjes, pasi nuk provohet fajësia e të gjykuarit.
41. Gjithashtu Kolegji Penal arrin në konkluzionin se çështja penale në ngarkim të
gjykuarit Ilir Malaj, duhet të pushohet, pasi në këtë çështje gjen zbatim amnistia e
dënimit, konform Ligjit nr.107/2012 “Për dhënie amnistie”, i cili parashikon:
Plotësojnë kriteret për të përfituar amnisti, sipas këtij ligji: a) personat e dënuar me
burgim deri në 2 vjet, për dënime të dhëna deri në datën 30 Shtator 2012, pavarësisht
kohës së mbetur nga dënimi, me përjashtim të personave të dënuar për veprat penale të
parashikuara në nenin 4 të këtij ligji;
42. Sipas dispozitës duhet të plotësohen në mënyrë kumulative 3 kushte me qëllim që të
dënuarit të përfitojnë nga amnistia e dënimit në këtë rast. 1) të jenë dënuar me vendim të
formës së prerë; 2) ndaj tij të jetë caktuar një dënim burgim deri në 2 (dy) vjet; 3) të mos
përfshihet në rrethin e veprave penale për të cilat është kriter përjashtues amnistia.
43. I gjykuari Ilir Malaj, është dënuar me vendim të formës së prerë për veprat penale të
“Moskallëzimit të krimit”, parashikuar nga neni 300 i K.Penal me 1 (një) vit e 6 (gjashtë)
muaj burgim.
44. Vepra penale për të cilën është dënuar me vendim të formës së prerë i gjykuari Ilir Malaj
“Moskallëzimit të krimit”, parashikuar nga neni 300 i K.Penal nuk përfshihet në rrethin e
veprave penale për të cilat neni 4 i ligjit nr.107/20121 ka parashikuar kriter ndalues.
1
Neni 4 ligjit nr.107/2012 “Kriteri ndalues për përfitimin e amnistisë”
1. Nuk përfitojnë nga kjo amnisti personat e dënuar për:
c) vepra penale, të kryera me dashje, kundër shëndetit, të parashikuara në nenet 86, 87, paragrafi i dytë i nenit 88, dhe 89/a të
Kodit Penal; h) krime kundër autoritetit të shtetit, të parashikuara në nenet 244, 244/a, 245, 245/1, 248, 250, 258, 259, 259/a,
260, 270, paragrafi i parë dhe i katërt i nenit 278, 278/a, paragrafi i dytë i nenit 282, 282/a, 283, 283/a, 283/b, 284, 284/a,
284/c, 284/ç, 286, 287, 287/a, 288, paragrafi i dytë i nenit 289, 290, si dhe paragrafët e dytë, të tretë, të katërt dhe të pestë të
nenit 298 të Kodit Penal;
583
45. Në trajtimin doktrinar penal dhe jurisprudencial të amnistisë njihen amnistia e veprës
penale që vepron para dhënies së vendimit përfundimtar të dënimit me pasojë shuarjen e
veprës penale të kryer dhe amnistia e dënimit, e cila ndërhyn pas dhënies së një vendimi
përfundimtar dënimi, duke shuar ekzekutimin e dënimit dhe të dënimeve aksesore, edhe
pse mbeten efektet e tjera penale (vendim i Gjykatës Kushtetuese nr.16, datë 19.04.2010)
46. Në rastin e të gjykuarit Ilir Malaj jemi përpara amnistisë së dënimit penal, e cila gjen
zbatim vetëm pasi vendimi penal bëhet i ekzekutueshëm sipas rregullave të parashikuara
në nenet 417, 420/c dhe 462 të K.Pr.Penale, duke e përjashtuar të gjykuarin, sipas rastit,
nga vuajtja tërësisht ose pjesërisht e dënimit ose zëvendëson dënimin me një lloj dënimi
më të butë. (vendim i Gjykatës Kushtetuese nr.16, datë 19.04.2010).
47. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se në vendimin e gjykatës së apelit është
individualizuar drejt përgjegjësia penale e të gjykuarve, po ashtu, është përcaktuar edhe
roli që ka pasur secili i gjykuar në kryerjen e veprës penale.
48. Vendimi nr.35, datë 20.06.2011 i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda në ngarkim të të
gjykuarve Andrea Gjergji, Armando Alushaj, Agim Avduli dhe Mariglen Çomani është
marrë në zbatim të drejtë të ligjit procedural dhe material penal, dhe si i tillë duhet të lihet
në fuqi. Ndërsa për të gjykuarin Ilir Malaj duhet të pushohet, pasi ndaj tij gjen zbatim
amnistia e dënimit, konform N.3/1, germa “a” të Ligjit nr.107/2012 “Për dhënie
amnistie”.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, germa “a” të
K.Pr.Penale, dhe të ligjit nr.107/2012, datë 08.11.2012, “Për dhënie amnistie”
VENDOSI
Pushimin e shqyrtimit të çështjes në Gjykatën e Lartë për të gjykuarin Ilir Malaj.
Lënien në fuqi të vendimit nr.35, datë 20.06.2011, të Gjykatës së Apelit për Krimet e
Rënda Tiranë.
Tiranë, më 02.10.2013
584
Nr.00-2013-1411 i Vendimit (254)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në datën 02.10.2013 shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen penale me palë:
KËRKUES: PROKURORIA PRANË GJYKATËS SË

RRETHIT GJYQËSOR SHKODËR,
përfaqësuar nga prokurori pranë Gjykatës së
Lartë, Bujar Sheshi.
KUNDËR
TË GJYKUARIT: LUIGJ CEKAJ i mbrojtur kryesisht nga av.
Skënder Breca.
A K U Z U A R:
Për veprat penale
“Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”,
“Prodhimi dhe mbajtja pa leje e armëve të gjuetisë”,
“Prodhimi dhe mbajtja pa leje e armëve luftarake”,
parashikuar nga neni 283/1, 280, 278/2 të K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin nr.321, datë 29.07.2010, ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Luigj Fran Cekaj, për kryerjen e veprës
penale “Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”, të parashikuar nga neni 283/1 i
Kodit Penal dhe dënimin e tij me 6 (gjashtë) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Luigj Fran Cekaj, për veprën penale
“Prodhimi dhe mbajtja pa leje e armëve të gjahut dhe sportive” të parashikuar
nga neni 280 të K.Penal dhe dënimin e tij me 2 (dy) muaj burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Luigj Fran Cekaj, për kryerjen e veprës
penale “Prodhimi dhe mbajtja pa leje të armëve luftarake dhe e municionit” të
parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 1 (një) vit
burgim.
Bazuar në nenin 55 të K.Penal në bashkim të dënimeve, përfundimisht
dënimin e të pandehurit Luigj Fran Cekaj me 6 (gjashtë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit fillon nga data e ndalimit ose arrestimit dhe të kryhet në një
burg të sigurisë së zakonshme.
Në aplikim të nenit 190 të K.Pr.Penale provat materiale të sekuestruara të
kalojnë në favor të shtetit.
585
Gjyqësor Shkodër, për sa i përket: Deklarimit fajtor të të pandehurit Luigj
Cekaj, cilësimit ligjor, llojit dhe masës së dënimit për veprat penale të
parashikuara nga nenet 280 dhe 278/2 të K.Penal, vuajtjes së dënimit dhe llojit
të burgut, sekuestrimit të provave materiale dhe shpenzimeve gjyqësore.
Ndryshimin e vendimit për pjesën tjetër të tij, në këtë mënyrë:
Deklarimin fajtor të pandehurit Luigj Cekaj për kryerjen e veprës penale të
“Kultivimit të bimëve narkotike”, parashikuar nga neni 284/1 i K.Penal dhe
dënimin sipas kësaj dispozite me 3 (tre) vjet burgim.
Në zbatim të nenit 55 të K.Penal, në bashkim të dënimeve, i cakton një dënim
të vetëm përfundimtar prej 3 (tre) vjet burgim.
Kundër këtij vendimi, më datë 06.05.2011, ka ushtruar rekurs Prokuroria e

Përgjithshme, e cila kërkon: “Prishjen e vendimit nr.95, datë 07.04.2011 të Gjykatës së
Apelit Shkodër dhe lënien në fuqi të vendimit nr.321, datë 29.07.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër”.
Kundër këtij vendimi, më datë 03.05.2011 ka paraqitur rekurs i gjykuari Luigj Cekaj,
nëpërmjet avokatit të tij mbrojtës Bujar Hoti, i cili kërkon: “Prishjen e vendimeve të
rekursuara dhe zgjidhjen e çështjes pa e kthyer për rishqyrtim, bazuar në nenet 32/2 të
Kushtetutës së Republikës dhe 149, 151/4, e 202 e 388/1/a, të K.Pr.Penale,
Deklarimin e pafajshëm të pandehurit Luigj Cekaj, duke dhënë pafajësi për të, për shkak se ai
nuk mund të deklarohet fajtor me prova të mbledhura në mënyrë të paligjshme dhe duke
urdhëruar lirimin e menjëhershëm të të pandehurit Luigj Cekaj”.
KOLEGJI PENAL I GJYKATЁS SЁ LARTЁ

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Aleksandër Muskaj; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës
së Lartë, Bujar Sheshi, që kërkoi prishjen e vendimit nr.95, datë 07.04.2011 të Gjykatës së
Apelit Shkodër dhe lënien në fuqi të vendimit nr.321, datë 29.07.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit Luigj Cekaj ,Av. Skënder Breca, i cili
kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.95, datë 07.04.2011 të Gjykatës së Apelit Shkodër; dhe,
si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Se vendimi nr.95, datë 07.04.2011 i Gjykatës së Apelit Shkodër është rrjedhojë e
zbatimit të keq të ligjit penal e atij procedural dhe do të prishet.
1. Në datën 01.10.2009, pas informacioneve të ardhura në sallën operative të Drejtorisë
së Policisë së Qarkut Shkodër, nga ana e shërbimeve të policisë gjyqësore të kësaj
Drejtorie është shkuar me synim për të verifikuar në mënyrë legale një informacion
për në Lagjen “Cekaj” të Fshatit Vukel, tek banesa e të gjykuarit Luigj Cekaj. Pas
komunikimit verbal jashtë ambienteve të banesës, policia gjyqësore, prej vetë të
gjykuarit është venë në dijeni se ai në banesë ka të paktën një armë zjarri pa lejen e
organeve kompetente. Në informacionin e dhënë policisë, i gjykuari rezulton të ketë
qenë kontradiktor dhe i dyshimtë. Kjo për shkak se, fillimisht ka deklaruar që ka
vetëm një armë gjahu pa leje dhe më pas ka pranuar se ka edhe një armë luftarake të
mbajtur që nga trazirat e 1997.
2. Në këto kushte, ndodhur në rrethana ku fakti kriminal i mbajtjes pa leje të armëve
586
luftarake ishte evident dhe ekzistonte plotësisht mundësia e zhdukjes apo
transformimit të provës kryesore lidhur me këtë fakt, policia gjyqësore ka ushtruar një
kontroll në banesën e të gjykuarit Luigj Cekaj. Gjatë kontrollit të ushtruar nga këto
shërbime në katin e dytë të kësaj banese janë gjetur një armë luftarake, pushkë
gjysmë automatike, një armë gjahu, të cilat i gjykuarit i mbante pa leje të organit
kompetent shtetëror. Në vijim të këtij kontrolli në katin e parë (ahurin), që shërbente
si magazinë, të po kësaj banese, janë gjetur 7 bimë në gjendje të tharë, ngjyrë jeshile
me karakteristike erë të ngjashme me atë të bimës narkotike “Cannabis sativa” e 35
bime të tjera në kasollen e këtij shtetasi, rreth 25 m larg banesës.
3. Sipas aktit të ekspertimit kimik nr.8383, datë 06.11.2009, rezulton se: mostrat bimore
të lëndës së sipërcituar janë bimë narkotike “Cannabis sativa” me përqindje të
T.H.C. mbi 0.1% dhe e parashikuar si e tillë në ligjin nr.7985, datë 26.07.1995 “Për
barnat dhe lëndët psikotrope”. Po kështu, sipas aktit të ekspertimit teknik nr.88, datë
02.10.2009 është arritur në konkluzion se arma pushkë gjysmë-automatike mod. 56,
kal. 7.62 mm e nr.13094220 është e parregullt teknikisht, por realizon qitje
normalisht, ndërsa arma e gjahut me nr.S 98802 është e rregullt teknikisht dhe e
përshtatshme për të realizuar qitjen.
B. Procedurat gjyqësore.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.321, datë 29.07.2010, ka
vendosur:“Deklarimin fajtor të të pandehurit Luigj Fran Cekaj, për kryerjen e veprës
penale “Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”, të parashikuar nga neni 283/1 i Kodit
Penal dhe dënimin e tij me 6 (gjashtë) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Luigj Fran Cekaj, për veprën penale “Prodhimi
dhe mbajtja pa leje e armëve të gjahut dhe sportive” të parashikuar nga neni 280 të
K.Penal dhe dënimin e tij me 2 (dy) muaj burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Luigj Fran Cekaj, për kryerjen e veprës penale
“Prodhimi dhe mbajtja pa leje të armëve luftarake dhe e municionit” të parashikuar
nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 1 (një) vit burgim.
Bazuar në nenin 55 të K.Penal, në bashkim të dënimeve, përfundimisht dënimin e të
pandehurit Luigj Fran Cekaj me 6 (gjashtë) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit fillon nga data e ndalimit ose arrestimit dhe të kryhet në një burg të
sigurisë së zakonshme.
Në aplikim të nenit 190 të K.Pr.Penale provat materiale të sekuestruara të kalojnë në
favor të shtetit”.
Shkodër, për sa i përket: Deklarimit fajtor të të pandehurit Luigj Cekaj, cilësimit
ligjor, llojit dhe masës së dënimit për veprat penale të parashikuara nga nenet 280
dhe 278/2 të K.Penal, vuajtjes së dënimit dhe llojit të burgut, sekuestrimit të provave
materiale dhe shpenzimeve gjyqësore.
Ndryshimin e vendimit për pjesën tjetër të tij, në këtë mënyrë:
Deklarimin fajtor të pandehurit Luigj Cekaj për kryerjen e veprës penale të
“Kultivimit të bimëve narkotike”, parashikuar nga neni 284/1 i K.Penal dhe dënimin
sipas kësaj dispozite me 3 (tre) vjet burgim.
Në zbatim të nenit 55 të K.Penal, në bashkim të dënimeve, i cakton një dënim të vetëm
përfundimtar prej 3 (tre) vjet burgim”.
6. Kundër këtij vendimi, më datë 06.05.2011 ka ushtruar rekurs Prokuroria e
Përgjithshme, e cila kërkon: “Prishjen e vendimit nr.95, datë 07.04.2011 të Gjykatës
së Apelit Shkodër dhe lënien në fuqi të vendimit nr.321, datë 29.07.2010 të Gjykatës
587
së Rrethit Gjyqësor Shkodër”.
7. Si shkaqe të rekursit, paraqet:
Kriteri “Kultivimi i bimës narkotike”, i nenit 284 të Kodit Penal, kurrsesi nuk lejon
mundësinë që mbajtja e një bime tashmë të korrur të konsiderohet si fazë e kultivimit
të saj. Kjo pasi te veprimet e mbajtjes së bimës narkotike nuk gjendet asgjë e
përbashkët me kuptimin leksikor që mund t’i japim fjalës “kultivim”. Cilësimi i
veprës penale të kryer nga i gjykuari Luigj Cekaj duhej të ishte bërë sipas nenit 283
të Kodit Penal dhe jo sipas nenit 284 të Kodit Penal.
8. Kundër këtij vendimi, më datë 03.05.2011 ka paraqitur rekurs i pandehuri Luigj
Cekaj, nëpërmjet avokatit të tij mbrojtës, i cili kërkon: “Prishjen e vendimeve të
rekursuara dhe zgjidhjen e çështjes pa e kthyer për rishqyrtim, bazuar në nenet 32/2
të Kushtetutës së Republikës dhe 149, 151/4, e 202 e 388/1/a të K.Pr.Penale,
kërkojmë të vendosni deklarimin e pafajshëm të pandehurit Luigj Cekaj duke dhënë
pafajësi për të, për shkak se ai nuk mund të deklarohet fajtor me prova të mbledhura
në mënyrë të paligjshme duke urdhëruar lirimin e menjëhershëm të të pandehurit
Luigj Cekaj”.
9. Si shkaqe të rekursit paraqet:
Nga ana e akuzës nuk është sjellë asnjë provë për të vërtetuar pretendimin e akuzës
se kontrolli i ushtruar në banesën e të pandehurit Luigj Cekaj është zhvilluar në
kushtet e flagrancës. Në të kundërt në gjykim u provua si më sipër se informacioni i
marrë nga ana e shefit të Komisariatit të Policisë Malësi e Madhe ishte 2-4 ditëve
para kontrollit të ushtruar në atë banesë, fakt i cili provon se OPGJ kanë pasur të
gjithë mundësitë për të kërkuar nxjerrjen e vendimit për kontrollin e vendeve dhe të
realizonin kontrollin në mbështetje të ligjit, duke u provuar kështu se kontrolli i bërë
në banesën e të pandehurit është bërë në kundërshtim me ligjin, përfundimisht ky
kontroll është tërësisht i pavlefshëm dhe si të tilla, provat e marra në kundërshtim me
ligjin nuk mund të përdoren.
C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar.
10. Gjykata e Apelit Shkodër, mes të tjerave, arsyeton se: “...I pandehuri dhe mbrojtësi i
tij, në shkaqet e paraqitura në ankim, kanë parashtruar faktin se provat e
administruara në gjykim nga gjykata e faktit, mbi të cilat ka bazuar vendimin e
themelit, në vështrim të nenit 151/4 të K.Pr.Penale janë të papërdorshme sepse janë
marrë në shkeljet të nenit 202 të K.Pr.Penale, kushtet për kryerjen e kontrollit.
Gjykata e apelit, mbase vuri në diskutim këtë ankim dhe e shqyrtoi atë, vlerëson se ai
nuk është i bazuar. Në raste ekstra të veçanta, në nenin 202/3 në lidhje me neni 298 të
K.Pr.Penale është parashikuar edhe kontrolli i banesës nga ana e policisë gjyqësore.
Në rastin në shqyrtim, gjykata e apelit nuk mund të kontestojë faktin se në ambientet
në pronësi të të pandehurit Luigj Cekaj janë gjetur disa bimë narkotike me ngjyrë
jeshile, por vetëm kjo rrethanë nuk është e mjaftueshme për ta cilësuar veprën penale
sipas nenit 283 të K.Penal. Gjykata e apelit vlerëson se kjo gjendje fakti është aspekti
i fundit i veprimtarisë kriminale që parashikon neni 284 i K.Penal. Në kuptim të së
drejtës penale, gjetja e këtyre bimëve nuk është e njëjtë me atë gjendje juridike të
parashikuar nga neni 283 i K.Penal, në aspektin e mbajtjes së bimëve narkotike.
Ndërsa në rastin në gjykim, gjetja e bimëve narkotike shënon procesin e fundit të
kultivimit të bimës narkotike, mbajtja e bimëve narkotike sipas nenit 283 të K.Penal
tregon jo vetëm një proces teknologjik ndryshe, por nga ana subjektive bima
narkotike është e gatshme për shitje, tjetërsim, etj. Ndodhur në këto kushte, i
pandehuri duhet të deklarohet fajtor në bazë të nenit 284 të K.Penal...”.
D. Në lidhje me rekurset e ushtruara.
588
11. Shkaqet e parashtruara në rekurs nga ana e organit të prokurorisë pasi u analizuan nga
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, kanë rezultuar të bazuara në ligj (Neni 432 i Kodit
të Procedurës Penale) dhe si të tilla do të pranohen dhe ndërkohë nuk do të pranohen
ato të paraqitura nga i gjykuari nëpërmjet avokatit të tij mbrojtës.
12. Vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër është rrjedhojë e zbatimit të keq të ligjit
material penal. Gjykata e apelit ka arritur në konkluzion të gabuar në lidhje me
ndryshimin e akuzës për të gjykuarin Lugj Cekaj, nga vepra penale e “Prodhimit dhe
shitjes së narkotikëve”, sipas nenit 283/1 i K.Penal, në atë të “Kultivimit të bimëve
narkotike” sipas nenit 284/1 të K.Penal.
13. Gjykata e apelit në vendimin e saj ka arsyetuar se ...Ndërsa në rastin në gjykim, gjetja
e bimëve narkotike shënon procesin e fundit të kultivimit të bimës narkotike, mbajtja e
bimëve narkotike sipas nenit 283 të K.Penal tregon jo vetëm një proces teknologjik
ndryshe, por nga ana subjektive bima narkotike është e gatshme për shitje, tjetërsim...
14. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata e Apelit Shkodër ka
argumentuar gabim kur e quan si procesin e fundit të kultivimit mbajtjen e bimëve
narkotike “Cannabis sativa” nga i gjykuari në shtëpinë e tij, apo edhe në kasollen
afër shtëpisë.
15. Koncepti ligjor i “Kultivimit” jepet nga Ligji nr.8750, datë 26.03.2001, “Për
parandalimin dhe luftën ndaj trafikut të substancave narkotike dhe psikotrope”, ku në
nenin 2, pika 3 e tij jepet përkufizimi: “Kultivim” kuptohet veprimtaria e kryer për
prodhimin e bimëve që përmbajnë substanca narkotike ose psikotrope, ose që mund të
përdoren për nxjerrjen e substancave narkotike ose psikotrope”.
16. Edhe në analizë leksikore-gjuhësore rezultuar nga fjalori shqip-shqip, por edhe nga
konteksti i fjalorëve të disa shteteve anëtare të B.E-se, rezulton se fjala “kultivim” ka
tekstualisht kuptimin e “ punimit të një toke, terreni, etj., mbjelljen e farës së bimës
ose pemës dhe kujdesin për të duke e punuar, vaditur, krasitur, korrur, etj., derisa të
prodhohen frytet e duhura”.
17. Arsyetimi i bërë nga gjykata e apelit në lidhje me elementet e figurës së njërës apo të
tjetrës vepër penale, rezulton i gabuar në lidhje dhe me provat e administruara gjatë
procesit, të cilat në rastin konkret janë në disfavor të të gjykuarit, i cili ka pretenduar
se bimët (7 copë) e gjetura në banesën e tij janë lule ndërsa nuk ka dijeni për bimët e
tjera narkotike (35 copë) të gjetura në kasollen e tij afër shtëpisë. Do të ndodheshim
përpara figurës së veprës penale të “Kultivimit të bimëve narkotike” nëse i gjykuari do
t’i kishte në toke ende të pa prera këto bimë narkotike, do të ishte duke u shërbyer
atyre, ose do të ishte duke i korrur ato.
18. Praktika e shpeshtë gjyqësore ka provuar se në Shqipëri vepra më e përhapur është
“Prodhimi dhe shitja e narkotikëve”, ku peshën me të madhe e zë pikërisht shitja e
lëndës narkotike “Cannabis sativa” e cila nuk është gjë tjetër por pikërisht bimët e
pjekura (të gjetura tek i gjykuari Luigj Cekaj), të cilat thahen dhe paketohen për të
mos zënë shumë vend.
19. Në rastin konkret, Kolegji Penal gjen me vend edhe pretendimin e organit të
prokurorisë se kriteri “Kultivimi i bimës narkotike” i nenit 284 të Kodit Penal
kurrsesi nuk lejon mundësinë që mbajtja e një bime tashmë të korrur të konsiderohet
si fazë e kultivimit të saj”. Është pikërisht kjo bimë narkotike e cila e tharë
konsiderohet si lëndë ose substancë narkotike e llojit “Cannabis sativa”.
20. Në këtë logjike ligjore e juridike Kolegji Penal e vlerëson të drejtë argumentimin e
bërë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër në lidhje me këtë të gjykuar, duke e
gjetur dhe deklaruar fajtor atë për figurën e veprës penale të “Prodhimit dhe shitjes se
narkotikëve”.
21. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë ndërkohë e gjen të pabazuar rekursin e paraqitur nga
589
i gjykuari Luigj Cekaj në lidhje me pavlefshmërinë dhe mos përdorjen e provave të
marra gjatë hetimeve paraprake lidhur me kontrollin e banesës.
22. Ky Kolegj e gjen me vend dhe të bazuar në ligj e prova argumentimin që ka bërë
gjykata se: “..... rezulton se i gjykuari Luigj Çekaj i ka ftuar punonjësit e policisë për
të bërë kontroll duke i thënë së kishte një armë pa leje. Punonjësit e policisë kanë
evidentuar se i gjykuari përveç armës pa leje kishte dhe municion në vende të
dukshme. Ndodhur në këto kushte policia vazhdoi kontrollin dhe gjeti edhe një armë
gjahu të cilën i gjykuari e kishte pa leje. Pas kësaj punonjësit e policisë, të ndodhur
tashme në kushtet e flagrancës, vazhduan kontrollin duke u nisur nga dyshimi i
krijuar nga provat materiale të gjetura si dhe nga mungesa e sinqeritetit të të
gjykuarit. Pas kontrollit policia ka gjetur bimët narkotike në gjendje gjysmë të tharë
dhe ka proceduar sipas ligjit...”
23. Të ndodhur përpara një fakti i cili në vetvete është edhe vetë vepra penale (prova
materiale), policia gjyqësore ka bërë sekuestrimin e tyre. Kontrolli dhe sekuestrimi
është vleftësuar i ligjshëm nga prokurori gjatë hetimeve paraprake por edhe nga
gjykata, e cila i mori në shqyrtim si akte kur shqyrtoi kërkesën për vleftësimin e
arrestit duke e vlerësuar atë të ligjshëm dhe caktoi masën e sigurimit personal ndaj të
gjykuarit”.
24. Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se
Gjykata e Apelit Shkodër ka zbatuar keq ligjin material dhe procedural penal, kur ka
ndryshuar akuzën penale në ngarkim të të gjykuarit Luigj Cekaj.
25. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen zgjidhjen e çështjes në zbatimin e nenit 441
të Kodit të Procedurës Penale, duke e prishur vendimin e gjykatës së apelit dhe duke
lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Faktit Shkodër.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441/1, shkronja”d”
të Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.95, datë 07.04.2011 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien
në fuqi të vendimit nr.321, datë 29.07.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë Shkodër.
Tiranë, më 02.10.2013
590
Nr.00-2013-1568 i Vendimit (255)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 02.10.2013 mori në shqyrtim çështjen penale me palë:
TË PANDEHURIT: VASIL (MIRJAN) QOSE
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të "Heqje e paligjshme e lirisë",
TË PANDEHURIT: ILIRJAN PLAKU
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të
"Heqjes së paligjshme të lirisë" dhe të "Vjedhjes",
parashikuar nga nenet 110/2 dhe 134 të Kodit Penal.
TË PANDEHURIT: ARTUR QOSE
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprës penale të "Moskallëzim krimi",
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.281, datë 04.11.2009, ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Vasil (Mirjan) Qose, për veprën
penale“Heqje e paligjshme e lirisë”, parashikuar nga neni 110/2 i Kodit Penal
dhe dënimin e tij me 5 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit fillon nga dita e ekzekutimit të këtij vendimi.
Vuajtja e dënimit të kryhet në një nga burgjet e sigurisë së zakonshme.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ilirian Plaku, për veprën penale “Heqje e
paligjshme e lirisë”, parashikuar nga neni 110/2 i Kodit Penal dhe dënimin e
tij me 4 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ilirian Plaku për veprën penale të
“Vjedhjes”, të parashikuar nga neni 134/1 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me
3 muaj burgim.
Në zbatim të nenit 55 të Kodit Penal, në përfundim i pandehuri Ilirian Plaku të
dënohet me 4 vjet burgim.
591
Vuajtja e dënimit i fillon ditën e arrestimit të tij, datë 13.01.2009.
Vuajtja e dënimit të kryet në një burg të një sigurie të zakonshme.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Artur Qose për veprën penale “Moskallëzim
krimi”, parashikuar nga neni 300/1 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 7 muaj
burgim.
Vuajtja e dënimit i fillon ditën e arrestimit të tij më datë 13.01.2009.
Në bazë të nenit 190 të Kodit Procedurës Penale, sendi i sekuestruar, një
telefon celular i tipit MPEG4 me ngjyrë të zezë, me dy karta telefoni SIM,
Vodafon me nr.069 21 73 523 dhe Eagle 067 26 664815, t’i kthehen shtetasit
Artur Qose.

Lënien e vendimit nr.281, datë 04.11.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Berat lidhur me deklarimin fajtor të të pandehurit, Vasil (Mirjan) Qose dhe
Ilirian Plaku, si dhe cilësimit ligjor të veprave të parashikuara nga nenet 110/2
të K.Penal dhe 134/1 të Kodit Penal.
Ndryshimin e këtij vendimi përsa i përket masave të dënimit të dhëna ndaj të
pandehurve Vasil (Mirjan) Qose dhe Ilirian Plaku, për veprën penale të
“Heqjes së paligjshme të lirisë”, sipas nenit 110/2 të Kodit Penal në këtë
mënyrë:
Të pandehurit, Vasil (Mirjan) Qose për veprën penale të “Heqjes së
paligjshme të lirisë”, sipas nenit 110/2 të Kodit Penal, me tre vjet burgim.
Të pandehurit Ilirian Plaku, për veprën penale të “Heqjes së paligjshme të
lirisë”, sipas nenit 110/2 të Kodit Penal, me tre vjet burgim.
Në zbatim të nenit 55 të Kodit Penal, përfundimisht e dënon të pandehurin
IIirian Plaku me 3 vjet heqje lirie, duke i filluar vuajtja e dënimit nga data e
arrestimit, 13.01.2009.
Në zbatim të nenit 59 të Kodit Penal urdhëron që pjesa e pavuajtur e këtij
dënimi të dhënë ndaj të pandehurit Ilirian Plaku të pezullohet për një afat prej
18 muajsh, duke urdhëruar të pandehurin të mbajë kontakt me Shërbimin e
Provës.
Prishjen e vendimit nr.281 datë 04.11.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Berat, për sa i përket deklarimit fajtor të të pandehurit Artur Qose për veprën
penale të “Moskallëzimit të krimit”, sipas nenit 300/1 të Kodit Penal dhe
pushimin e çështjes ndaj tij.
Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Vlorë kanë ushtruar rekurs

Prokurori i Prokurorisë së Apelit Vlorë dhe i gjykuari, Vasil (Mirjan) Qose, të cilët kërkojnë
prishjen e vendimit të mësipërm duke parashtruar këto shkaqe:
I gjykuari, Vasil (Mirjan) Qose:

- Të dy vendimet janë rezultat zbatimit të gabuar të ligjit penal dhe i shkeljeve
procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit, prandaj kërkoj prishjen e
vendimeve dhe pushimin e gjykimit të çështjes, pasi ndjekja penale nuk duhet të niste
për këtë të gjykuar.
- Në rastin konkret jemi para veprës penale të rrahjes, e cila ndiqet mbi ankimin e të
dëmtuarit në gjykatë.
592
Prokurori i Prokurorisë së Apelit Vlorë:
- Vendimi i gjykatës së apelit është dhënë në zbatim të gabuar të ligjit material penal, të
dispozitave që kanë të bëjnë me mënyrën e caktimit të dënimit, parashikuar nga neni
47 e vijues, por edhe duke mos respektuar kriteret që përcaktohen në nenin 59 e
vijues të Kodit Penal dhe që kanë të bëjnë kryesisht me rrezikshmërinë e personit dhe
rrethanat konkrete të kryerjes së veprës penale.
- -Ndërkohë, ky vendim është rezultat i zbatimit të gabuar të ligjit penal përsa i përket
përcaktimeve që bëhen në nenin 300 të Kodit Penal në lidhje me përjashtimin nga
detyrimi për të kallëzuar nga i pandehuri Artur Qose. Për këtë arsye ky vendim duhet
të prishet dhe duhet të lihet në fuqi vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat.
- Nuk ka vend për aplikimin e nenit 59 të Kodit Penal pasi të gjykuarit në asnjë rast
nuk kanë pranuar veprën e kryer. Si rrjedhojë edhe zbutja e dënimit ne kufijtë
minimalë të parashikuar në ligj është e pajustifikuar jo vetëm për rrezikshmërinë
shoqërore të veprës së kryer, por edhe me vetë rrezikshmërinë shoqërore të të
pandehurve.
- I pavend është vendimi i gjykatës së apelit edhe përsa i përket urdhërimit të pezullimit
të pjesës së pavuajtur prej 15 muajsh të dënimit nga i pandehuri, Ilirian Plaku.
- Gjykata e apelit ka vepruar në mënyrë të gabuar në kundërshtim me ligjin material
penal edhe përsa i përket prishjes së vendimit dhe pushimit të çështjes ndaj të
pandehurit, Artur Qosja për veprën penale të “Moskallëzimit të krimit”, parashikuar
nga neni 300/1 i Kodit Penal.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca; prokurorin Arqilea Koça, i cili kërkoi
prishjen e vendimit të gjykatës së apelit në lidhje me të gjykuarit Vasil Qose dhe Ilirjan Plaku
dhe lënien në fuqi për këtë pjesë të vendimit gjykatës së rrethit, lënien në fuqi të vendimit të
gjykatës së apelit për të gjykuarin Artur Qose; dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.246, datë 15.07.2010 i Gjykatës së Apelit Vlorë është i mbështetur në ligj,
si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Nga aktet e administruara në dosje rezulton se:
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Berat ka paraqitur para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Berat kërkesën për gjykimin e të pandehurve: Vasil (Mirjan) Qose, i akuzuar për kryerjen e
veprës penale të "Heqje e paligjshme e lirisë", parashikuar nga neni 110/2 i Kodit Penal;
Ilirjan Plaku, i akuzuar për kryerjen e veprave penale të "Heqje e paligjshme e lirisë" dhe
"Vjedhjes", parashikuar nga nenet 110/2 dhe 134 të Kodit Penal; Artur Qose, akuzuar për
veprën penale “Moskallëzimit të krimit”, sipas nenit 300/1 të Kodit Penal.
Rrethanat e faktit të pranuara nga gjykatat janë si më poshtë:
Të pandehurit Vasil (Mirjan) Qose dhe Artur Qose janë vëllezër, ndërsa i pandehuri
Ilirjan Plaku është shok i tyre.
Në datë 13.01.2008, rreth orës 11.00, të pandehurit Vasil (Mirjan) Qose dhe Ilirian
Plaku janë takuar me të dëmtuarin Krenar Muça, të cilit i kanë kërkuar sqarime lidhur me
vjedhjen e dyqanit të të pandehurit Artur Qose. Aty ka shkuar dhe shtetasi Nertil Prendi, i
telefonuar nga i dëmtuari Krenar Muça.
Pasi kanë pirë kafe në dy lokale të ndryshme, në atë të shtetasit Haxhi Roseni, pranë
zjarrfikëses së qytetit Kuçovë dhe në lokalin e shtetasit Xhezmi Benja, së bashku janë nisur
për tek Ura Vajgurore, tek vendi i quajtur “Dikater”, ku ndodhet dyqani i të pandehurit Artur
Qose. I pandehuri Vasil i ka kërkuar shtetasve Krenar dhe Nertil që të tregonin se kush e
593
kishte vjedhur dyqanin e vëllait të tij; Ndërkohë të dy të pandehurit i kanë goditur shtetasit
Krenar Muça dhe Nertil Prendi.
Pasi kanë lënë shtetasin Nertil tek dyqani i të pandehurit Artur Qose, ata kanë hipur
në mjetin e drejtuar nga i pandehuri Vasil dhe kanë vazhduar rrugën për në dalje të qytetit
Kuçovë.
Rezulton se gjatë kohës që udhëtonin me makinë i pandehuri Ilirian i ka marrë të
dëmtuarit Krenar Muça celularin tip “Samsung”, ngjyrë gri. Më pas, në vendin e quajtur
“Meteore” i pandehuri Vasil ka parkuar automjetin dhe të tre kanë hyrë brenda në lokal. Pasi
janë ulur në një tavolinë i pandehuri Ilirian ka hapur bisedën i pari, duke e pyetur shtetasin
Krenar nëse kishte dijeni për vjedhjen e dyqanit të të pandehurit Artur Qose.
Pasi Krenari i është përgjigjur se “Nuk di gjë”, i pandehuri Ilirian e ka qëlluar me
grusht në anën e majtë të kokës. Më pas i pandehuri Vasil e ka marrë me forcë, e ka nxjerrë
jashtë lokalit dhe e ka futur në një kolibe, që ndodhej pas tij duke vazhduar të qëllojë me
grushte dhe me shqelma shtetasin Krenar. Aty shkon dhe i pandehuri Ilirian, i cili e ka qëlluar
të dëmtuarin Krenar me dru prapa kokës. Më pas, të pandehurit Vasil Qose dhe Ilirian Plaku
e kanë futur përsëri të dëmtuarin Krenar Muça me forcë në makinë dhe të gjithë së bashku
janë nisur rrugës për në drejtim të fshatit Tapi, duke iu afruar bregut të lumit.
Me të zbritur, ata kane ushtruar përsëri dhunë fizike dhe psiqike ndaj të dëmtuarit
Krenar.
Ndodhur në këto kushte, nën presionin fizik dhe psiqik të të pandehurve Vasil dhe
Ilirian, i dëmtuari Krenar e ka pranuar autorësinë e vjedhjes së dyqanit të të pandehurit Artur
Qose dhe të tre së bashku janë kthyer përsëri në lokalin “Meteore”, Kuçovë. Me të mbërritur
në lokal, të pandehurit kanë njoftuar me telefon të pandehurin tjetër Artur Qose, i cili ka
vajtur aty dhe është vënë në dijeni të veprimeve të të pandehurve Ilirjan Plaku dhe Vasil
Qose.
Kur kanë dalë nga lokali, i pandehuri Artur është vënë në dijeni nga shtetasi Krenar
Muça se i pandehuri Ilirian i kishte marrë atij telefonin celular. Më pas, të pandehurit Vasil
dhe Ilirian kanë hipur në makinën e tyre së bashku me shtetasin Krenar, të cilin e kanë
dërguar në shtëpi, në fshatin Gegë, ndërsa i pandehuri Artur ka vazhduar rrugën pas tyre, me
mjetin e tij, ku me vete kishte shtetasin Nertil Prendi. Kur shtetasi Krenar Muça ka zbritur
nga makina e drejtuar nga i pandehuri Vasil, i pandehuri Ilirian i ka kthyer atij vetëm kartën e
telefonit, ndërsa telefonin celular e ka mbajtur vetë. Telefoni i shtetasit Krenar Muça i është
sekuestruar më pas të pandehurit Ilirian nga forcat e policisë me cilësinë e provës materiale.
Në përfundim të gjykimit Gjykata e Gjyqësor Berat, me vendimin nr.04.11.2009, ka
vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Vasil (Mirjan) Qose për veprën penale “Heqje e
paligjshme e lirisë”, parashikuar nga neni 110/2 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 5 vjet
burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Ilirian Plaku, për veprën penale “Heqje e
paligjshme e lirisë”, parashikuar nga neni 110/2 i Kodit Penal, për veprën penale të
“Vjedhjes”, të parashikuar nga neni 134/1 i Kodit Penal dhe përfundimisht në bazë të nenit
55 të Kodit Penal, dënimin e të pandehurit Ilirjan Plaku me 4 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Artur Qose për veprën penale “Moskallëzim
krimi”, parashikuar nga neni 300/1 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me 7 muaj burgim…”.
Me arsyetim:… në vlerësim së të gjithë provave të administruara në gjykim, nga aktet
shkresore si procesverbali i sekuestrimit të telefonit datë 13.01.2009, akt ekspertimi mjeko-
ligjor nr.14, datë 14.01.2009, sipas të cilit tek shtetasin Krenar Muça janë konstatuar katër
hematoma me ngjyrë mavi dhe një dërmishtje, të cilat janë shkaktuar me mjete të forta, jo të
mprehta; akt dëshmia mjeko-ligjore nr.13, datë 14.01.2009 sipas së cilës tek shtetasi Nertil
Prendi janë konstatuar dy gërvishtje dhe një ekimozë, të shkaktuara me mjet të mprehtë;
594
procesverbali i arrestimit në flagrancë të shtetasve Ilirjan Plaku e Artur Qose dhe dëshmitë e
dëshmitarëve të pyetur lidhur me rrethanat e kësaj ngjarje, gjykata i gjen të bazuara akuzat
ndaj të pandehurve në gjykim… pretendimi i të pandehurve (nëpërmjet mbrojtësit) se nga
ana e tyre (të pandehurve Vasil dhe Ilirjan) nuk është ushtruar dhunë ndaj shtetasit Krenar
Muça dhe se për të konsideruar të konsumuar veprën penale të parashikuar nga neni 110/2 i
K.Penal, ajo duhet të shoqërohet me vuajtje të rënda fizike dhe psikologjike, nuk gjenden të
bazuara nga ana e gjykatës…”.
Mbi ankim të të pandehurve Ilirjan Plaku dhe Artur (Mirjan) Qose, Gjykata e Apelit
Vlorë me vendimin nr.246, datë 15.07.2010, ka vendosur:
Berat lidhur me deklarimin fajtor të të pandehurit Vasil (Mirjan) Qose dhe Ilirian Plaku, si
dhe cilësimit ligjor të veprave të parashikuara nga nenet 110/2 të K.Penal dhe 134/1 të Kodit
Penal.
Ndryshimin e këtij vendimi përsa i përket masave të dënimit të dhëna ndaj të
pandehurve Vasil (Mirjan) Qose dhe Ilirian Plaku, për veprën penale të “Heqjes se
paligjshme të lirisë”, sipas nenit 110/2 të Kodit Penal në këtë mënyrë:
Të pandehurit Vasil (Mirjan) Qose për veprën penale të “Heqjes së paligjshme të
lirisë”, sipas neni 110/2 të Kodit Penal me tre vjet burgim.
Të pandehurit, Ilirian Plaku për veprën penale të “Heqjes së paligjshme të lirisë”,
sipas neni 110/2 të Kodit Penal me tre vjet burgim.
Në zbatim të nenit 55 të Kodit Penal, përfundimisht e dënon të pandehurin IIirian
Plaku me 3 vjet heqje lirie, duke i filluar vuajtja e dënimit nga data e arrestimit, 13.01.2009.
Në zbatim të nenit 59 të Kodit Penal urdhëron që pjesa e pavuajtur e këtij dënimi të
dhënë ndaj të pandehurit Ilirian Plaku të pezullohet për një afat prej 18 muajsh, duke
urdhëruar të pandehurin të mbajë kontakt me Shërbimin e Provës.
Prishjen e vendimit nr.281 datë 04.11.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat,
përsa i përket deklarimit fajtor të të pandehurit, Artur Qose për veprën penale “Moskallëzimit
të krimit”, sipas nenit 300/1 të Kodit Penal dhe pushimin e çështjes ndaj tij.
Ndër të tjera gjykata ka arsyetuar: “duke i pranuar rrethanat e faktit sikundër i
parashtron akuza, gjykata e faktit i ka deklaruar fajtorë të tre të pandehurit për veprat
penale të kryera prej tyre, vepra të provuara me një sërë provash, të cilat gjykata i ka
përmendur në mënyrë të detajuar në arsyetimin e vendimit… gjykata e apelit çmon se
vendimi lidhur me deklarimin fajtor të të pandehurve Ilirjan Plaku dhe Vasil Qose për veprën
penale të heqjes se paligjshme të lirisë dhe të vjedhjes është i drejtë, si i tillë duhet të lihet në
fuqi… Pretendimi të pandehurve (ankuesve), të cilët nuk i mohojnë rrethanat e faktit, por i
motivojnë se i kanë bërë që shtetasi Krenar Muço të pranonte autorësinë e vjedhjes apo të
tregonte autorin e vërtetë të saj, si të tilla duhet të kualifikohen si rrahje, nuk është i bazuar
në prova as ne ligj.
Pavarësisht kualifikimit të drejtë të veprës, gjykata e apelit çmon se gjykata e faktit
nuk ka përzgjedhur një masë dënimi në përputhje me përcaktimet e nenit 47/2 te K.Penal dhe
duke pasur parasysh marzhin e dënimit që parashikon dispozita përkatëse nga 3 (tre) deri në
7 (shtatë) vjet burgim, e konsideron të lartë dënimin e dhënë të pandehurve ankues (me nga 4
dhe 5 vjet burgim)…ajo gjykatë duhej të mbante parasysh dhe rrethanat e kryerjes së kësaj
vepre (faktin se të pandehurit kanë pasur dyshime se ishte i dëmtuari që kishte vjedhur
dyqanin e të pandehurit Artur Qose)… përfundimisht gjykata çmon që i pandehuri Ilirjan
Plaku të dënohet me 3 vjet burgim dhe pjesa e mbetur pa vuajtur te pezullohet duke u vënë në
provë, konform nenit 59 te K.Penal, …për të pandehurin Artur Qose çmohet se gjykata e
faktit ka gabuar duke e deklaruar fajtor për veprën penale të “Moskallëzim krimi”,
parashikuar nga neni 300/1 i K.Penal, pasi në bazë të nenit 300/2 të këtij Kodi
595
“përjashtohen nga detyrimi për kallëzim …vëllezërit dhe motrat…”, për këtë arsye çmohet
prishja e vendimit dhe pushimi i çështjes për këtë pjesë …”.
Ndaj këtij vendimi kanë ushtruar rekurs i gjykuari Vasil (Mirjan) Qose dhe Prokurori
i Apelit Vlorë, të cilët kërkojnë prishjen e vendimeve, duke parashtruar shkaqet konkrete, të
cituara hollësisht në pjesën hyrëse të vendimit.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi shkaqet e parashtruara në rekurset
respektive, arsyetimet e vendimeve të gjykatave dhe tërësinë e akteve të administruara në
dosje çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë është marrë në zbatim të drejtë të ligjit, si i
tillë duhet të lihet në fuqi.
Ashtu siç kanë pranuar të dy gjykatat në vendimet e tyre të ankimuara, pretendimi i të
gjykuarit Vasil (Mirjan) Qose se çështja në ngarkim të tyre duhet pushuar sepse ka
konsumuar vetëm veprën penale të rrahjes, vepër kjo që ndiqet vetëm me ankimin e të
dëmtuarit akuzues, nuk ka asnjë bazë ligjore, në të kundërt është provuar plotësisht se i
gjykuari Vasil së bashku me të gjykuarin tjetër Ilirjan Plaku, me veprimet e kryera prej tyre
në dëm të të dëmtuarit Krenar Muça kanë konsumuar elementët e veprës penale të “heqjes së
paligjshme të lirise”, parashikuar nga neni 110/2 i Kodit Penal.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, të pabazuar në ligj e gjen edhe rekursin e
Prokurorit, nëpërmjet të cilit kërkohet ndryshimi i vendimit nr.246, date 15.07.2010 i
Gjykatës së Apelit Vlorë për caktimin e masave të dënimit për dy të gjykuarit Vasil Qose dhe
Ilirjan Plaku, si dhe për pushimin e çështjes penale në ngarkim të të gjykuarit Artur Qose.
Në vendimin e saj nr.246, datë 15.07.2010 Gjykata e Apelit Vlorë, siç më lart
përmendet, për dy të pandehurit Vasil Qose dhe Ilirjan Plaku duke ndryshuar vendimin
nr.281, datë 04.11.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat ka zbutur masat e dënimit nga
5 (pesë) vjet burgim në 3 (tre) vjet burgim, duke arsyetuar dhe rrethanat për të cilat është bërë
ky ndryshim i masave të dënimit, masa dënimi këto brenda marzhit të dënimit parashikuar
nga neni 110/2 I Kodit Penal, por dhe urdhërimet e nenit 47 e vijues të po këtij Kodi për
mënyrën e caktimit të dënimit, që janë: mosha, niveli i ulët arsimor dhe intelektual, gjendja e
vështirë ekonomike, qenia e tyre pa precedentë të mëparshëm penale dhe gjendja familjare.
Ndryshe me sa pretendohet në rekursin e prokurorit, ky Kolegj gjen të bazuar në ligj,
konkretisht në përcaktimet e nenit 59 të Kodit Penal, urdhërimin e Gjykatës së Apelit Vlorë
për pezullimin në ekzekutim të pjesës së pavuajtur të dënimit me burgim, i cili është rreth 9
(nëntë) muaj, për të gjykuarin Ilirjan Plaku për një afat kohë prove prej 18 (tetëmbëdhjetë)
muajsh, aq më shumë që në kohën e gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë ky afat ka
përfunduar.
Lidhur me rekursin e prokurorit pranë Gjykatës së Apelit Vlorë për prishjen e
vendimit nr.246, datë 15.07.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit
nr.281, datë 04.11.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat për të gjykuarin Artur Qose,
me të cilin ai është deklaruar fajtor dhe dënuar me 7 (shtatë) muaj burgim për kryerjen e
veprës penale të “moskallëzimit të krimit”, parashikuar nga neni 300 i Kodit Penal, ky
Kolegj, ashtu si vetë Prokurori pranë Gjykatës së Lartë, e gjen të pabazuar në ligj, pasi
provohet se të gjykuarit Vasil Qose dhe Artur Qose janë vëllezër dhe për këtë shkak i
gjykuari Artur Qose përfiton nga përjashtimi i parashikuar nga paragrafi i dytë i nenit 300 të
Kodit Penal.
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/a të Kodit të Procedurës
Penale,
V E N D O S I:
Lënien në fuqi të vendimit nr.246, datë 15.07.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Tiranë, më 02.10.2013
596
Nr. 55305-01122-00-2010 i Regj.Themeltar
Nr. 00-2013-1617 i Vendimit (256)
VENDIM

Aleksandër Muskaj Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 02.10.2013, mori në shqyrtim çështjen penale nr.53305-01122-

00-2010, që i përket:
TË GJYKUARIT: PAJTIM SERJANI
A K U Z U A R:
Për veprat penale të penale të
“Fyerjes për shkak të detyrës” dhe
“Korrupsionit aktiv të personave që ushtrojnë funksione publike”,
të parashikuara nga nenet 239/2 dhe 244 të Kodit Penal.
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.1397 datë 04.11.2009, ka

vendosur:
Deklarimin fajtor te te pandehurit Pajtim Serjani për kryerjen e veprës penale
të “Fyerjes për shkak te detyrës” dhe ne baze te nenit 239/2 te K.Penal
dënimin e tij me 4 muaj burgim.
Deklarimin fajtor te te pandehurit Pajtim Serjani për kryerjen e veprës penale
te ‘Korrupsionit aktiv të personave qe ushtrojnë funksione publike” dhe ne
baze te nenit 244 te K.Penal e dënon me 8 muaj burgim dhe 300.000 leke
gjobe.
Bazuar në nenin 55 të K.Penal, mbi caktimin e një dënimi të vetëm për
kryerjen e disa veprave penale, i pandehuri Pajtim Serjani dënohet me një
dënim të vetëm prej 1 viti burg dhe 300.000 lekë gjobe.
Në zbatim të nenit 406 te K.Pr.Penale mbas uljes se dënimit me 1/3 i
pandehuri Pajtim Serjani dënohet me një dënim te vetëm përfundimtar prej 8
muaj burgim dhe 200.000 leke gjobe.

Lënien ne fuqi te vendimit nr.1379, date 04.11.2009 te Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Në aplikim te nenit 59 te K.Penal urdhërohet pezullimi i ekzekutimit te
vendimit me burg për një afat prove prej 3 (tre) vjetësh, me kusht qe gjate
kohës së provës te mos kryeje vepër tjetër penale.
Urdhërohet i pandehuri Pajtim Serjani qe te mbaje kontakte me shërbimin e
provës.
597
Kundër vendimit nr.561, datë 09.07.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka
ushtruar rekurs Prokuroria e Apelit Tiranë e cila kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.561, datë 09.07.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë përsa i përket
aplikimit të nenit 59 të Kodit Penal ndaj të gjykuarit, dhe lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë.
Duke parashtruar këto shkaqe:

 I pandehuri ka konsumuar dy vepra penale qe parashikohen përkatësisht si krim dhe
kundravajtje ne Kodin Penal.
 Arsyeja e përpjekjeve të të pandehurit për korruptimin e punonjësve të policisë ka
qenë në mbështetje të përpjekjeve të tij për të shmangur dënimin administrativ dhe jo
për shkak të së ashtuquajturës “traditë shqiptare”.
 Pavarësisht qëndrimit te tij pendues përpara Gjykatës së Apelit, i pandehuri ka
mohuar kryerjen e veprës penale te parashikuar ne nenin 244 te K.Penal, duke
pretenduar mosnjohjen e ligjit nga ana e tij, pra qëndrimi i tij nuk ka qenë pohues.
 I pandehuri ka qene i dënuar me parë për vepra penale dhe është ne hetim për
kryerjen e një vepre tjetër penale.
 Veprimet e kryera prej te pandehurit, si para kryerjes se veprës penale për të cilin
gjykohet dhe pas saj, tregojnë që një dënim i tille nuk ka efekt parandalues dhe
edukues.

Pasi dëgjoi relatorin e çështjes Edmond Islamaj, prokurorin Arqilea Koça, i cili kërkoi
ndryshimin e vendimit të Gjykatës së Apelit dhe mos aplikimin e nenit 59 ndaj të Gjykuarit,
mbrojtësin e caktuar kryesisht të të gjykuarit Av. Albert Golemi i cili kërkoi lënien në fuqi të
vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë, dhe pasi analizoi dhe diskutoi çështjen në tërësi;
VËREN
Se vendimi nr.561, datë 09.07.2010 i Gjykatës së Apelit Tiranë, është rezultat i
zbatimit jo të drejtë të ligjit penal, e si të tillë duhet të ndryshohet.
A. Rrethanat e çështjes
Nga aktet në dosje rezultojnë këto rrethana fakti;

Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në kuadër të procedimit penal nr.12467, të vitit
2008, ka dërguar për gjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, të pandehurin Pajtim
Serjani me akuzat: “Fyerje për shkak të detyrës” dhe "Korrupsion aktiv i personave që
ushtrojnë funksione publike", parashikuar nga nenet 239/2 dhe 244 të K.Penal.
Gjykimi ka provuar se më datë 22.12.2008, shtetasit Gëzim Duriçi dhe Edmir Nezaj,
punonjës policie pranë Komisariatit të policisë nr.2 në Tiranë, gjatë kryerjes se shërbimit të
patrullues ne Rrugën e Kavajës, ne dalje të Rrugës “Babë Rrexha”, kane konstatuar se mjeti
me targa TR 9500 L, qe drejtohej nga i gjykuari Pajtim Seriani, lëvizte ne kundravajtje. Ata
kanë ndaluar te pandehurin dhe pasi janë prezantuar si punonjës policie, i kanë bërë me dije
shkeljen dhe i kanë kërkuar dokumentacionin e mjetit. I pandehuri nuk ka patur asnjë
dokumentacion te mjetit, dhe ne këmbim te lejimit prej tij qe i pandehuri te largohej, i ka
ofruar policit Gëzim Duriçi shumën prej 500 lekësh te reja.
Ky veprim është kundërshtuar nga punonjësi i policisë Gëzim Duriçi, ndërkohë i
pandehuri ka filluar te shajë, fyej dhe ofendojë punonjësit e policisë në detyrë. Ndodhur para
kësaj situate ato kane njoftuar shërbimet përforcuese policore, të cilët me mbërritjen e tyre,
kane mundësuar shoqërimin e të pandehurit, në ambientet e Komisariatit të Policisë.
598
I pandehuri, edhe ne ambientet e Komisariatit të Policisë, ne mënyrë agresive, madje
edhe duke thyer edhe xhamin e makinës se tij, ka përsëritur te njëjtat shprehje, fyese dhe
ofenduese ne drejtim te punonjësve te policisë Gëzim Duriçi, Olsi Gjoshi, Edmir Neza, dhe
Anduel Xhalia, shprehje te cilat konsistonin ne cënimin e nderit të figurës dhe dinjitetit të
tyre dhe të familjeve të tyre.
Para fillimit të shqyrtimit gjyqësor, i pandehuri ka kërkuar procedim me gjykim te
shkurtuar, kërkese e cila është pranuar nga gjykata, pasi ajo çmoi se çështja mund të zgjidhej
në gjendjen që ishin aktet.
B. Procedurat Gjyqësore
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.1397 datë 04.11.2009, ka

vendosur:
Deklarimin fajtor dhe dënimin e te pandehurit sipas dispozitivit të cituar në pjesën
Ka ndryshuar vendimin e gjykatës së rrethit Gjyqësor Tiranë duke aplikuar nenin 59
të Kodit Penal ndaj të gjykuarit.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.561, datë 09.07.2010 ka arsyetuar ndër

të tjera se:
“...Në lidhje me caktimin e llojit dhe të masës së dënimit, gjykata mban parasysh
rrezikshmërinë shoqërore të veprave penale te kryera, si edhe raportet shoqërore që ato
cenojnë, të mbrojtura posaçërisht nga legjislacioni ynë penal, që kanë të bëjnë me sigurimin
e veprimtarisë së rregullt te organeve te policisë se shtetit, si edhe veprimtarinë e rregullt
dhe korrekte të administratës shtetërore.
Po kështu, Gjykata Apelit, ne lidhje me dënimin e të pandehurit, mban parasysh edhe
faktin se ai ne seancë gjyqësore u tregua i penduar lidhur me veprën e kryer, gjendjen jo te
mire ekonomike te familjes se tij, si dhe rrethanat e tjera të çështjes. Ne lidhje me faktin se i
pandehuri është dënuar me pare nga gjykata, ky fakt është i vërtetë, por nga dëshmia e
penalitetit rezulton se ai jo vetëm që është dënuar për kundravajtje penale, por tashme me
qene se kane kaluar afatet e përcaktuara ne nenin 69 /a te K.Penal, pasi i pandehuri është
dënuar vetëm me gjobe, tashme ai është rehabilituar dhe nuk mund te quhet i dënuar.
Sa sipër Gjykata Apelit çmon se ka vend aplikimi i nenit 59 te K.Penal, duke ju

pezulluar ekzekutimi i vendimit me burgim për një afat prove prej 3 vjetësh, me kusht qe
gjate kohës së provës te mos kryeje vepër tjetër penale, si dhe te mbaje lidhje me shërbimin e
provës....”
D. Në lidhje me ankimin (rekursin).
Kundër vendimit nr.561, datë 09.07.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë, ka

ushtruar rekurs Prokuroria e Apelit Tiranë e cila kërkon:
Ndryshimin e vendimit nr.561, datë 09.07.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë përsa i
përket aplikimit të nenit 59 të Kodit Penal ndaj të gjykuarit, dhe lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë.
599
I pandehuri ka konsumuar dy vepra penale qe parashikohen përkatësisht si krim dhe
kundravajtje ne Kodin Penal.
Arsyeja e përpjekjeve të të pandehurit për korruptimin e punonjësve të policisë ka
qenë në mbështetje të përpjekjeve të tij për të shmangur dënimin administrativ dhe jo për
shkak të të ashtuquajturës “traditë shqiptare”.
Pavarësisht qëndrimit te tij pendues përpara Gjykatës se Apelit, i pandehuri ka
mohuar kryerjen e veprës penale te parashikuar ne nenin 244 te K.Penal, duke pretenduar
mosnjohjen e ligjit nga ana e tij, pra qëndrimi i tij nuk ka qene pohues.
I pandehuri ka qenë i dënuar me parë për vepra penale dhe është ne hetim për
kryerjen e një vepre tjetër penale.
Veprimet e kryera prej te pandehurit, si para kryerjes se veprës penale për te cilin
gjykohet dhe pas saj, tregojnë qe një dënim i tille nuk ka efekt parandalues dhe edukues.
E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, konstaton se vendimi nr.561, datë 09.07.2010 i

Gjykatës së Apelit Tiranë, është rezultat i zbatimit jo të drejtë të ligjit penal në lidhje me
aplikimin e nenit 59 të Kodit Penal, e si të tillë duhet të ndryshohet.
Neni 59 i K.Pr.Penale është i përfshirë në Kreun VII të K.Penal, “Alternativat e
dënimit me burgim” dhe përfaqëson një nga format e shprehjes se karakterit human te
legjislacionit tonë. Por gjithsesi ky karakter human i legjislacionit përfitohet nga personi që
ka kryer veprën penale në situatën e ekzistencës së disa kushteve të cilat i sugjerojnë gjykatës
se nëpërmjet pezullimit të ekzekutimit të dënimit dhe vënies në provë të të dënuarit, mund të
arrihen synimet e dënimit.
Në interpretimin të dispozitës së sipërcituar, për të përfituar nga kjo dispozitë është e
nevojshme prania në mënyrë kumulative e këtyre elementëve:
Së pari. Është e domosdoshme që, gjykata, në përfundim të analizës që i ka bërë
rrezikshmërisë shoqërore të veprës dhe të pandehurit mbi bazën e kritereve strikte që nisen
nga parashikimet për masën e dënimit në veprën konkrete, praninë e rrethanave lehtësuese
dhe renduese të ketë caktuar për të pandehurin një masë dënimi më të ulët se pesë vjet
burgim.
Së dyti. Duhet të jetë e pranishme një nga kushtet e paraqitura në pjesën e parë të
dispozitës që përfshijnë :
Rrezikshmërinë e pakët të personit e cila në kuptimin tonë përfaqëson një nivelet të
tillë rrezikshmërie të ndryshëm për nga niveli, me sens zbritës, me konceptin “rrezikshmëri e
ulët”.
Mosha
Kushtet shëndetësore apo mendore
Mënyra e jetesës
Nevojat e veçanta të tij që lidhen me:
Familjen
Shkollimin ose punën
Rrethanat e kryerjes së veprës penale
Së treti. Sjellja pas kryerjes së veprës penale.
Nëse do të analizojmë me kujdes rrethanat e çështjes objekt shqyrtimi dhe t’i
krahasojmë ato me sa thamë më lart, del qartë se nuk janë të pranishme në rastin konkret
kushtet që do t’i jepnin Gjykatës së Apelit të drejtën për të aplikuar nenin 59 të K.Pr.Penale,
duke e bërë në këtë mënyrë të pabazuar vendimin e saj për këtë pjesë.
600
Sikurse shihet, plotësohet vetëm një nga kushtet e përmendura më lart që është ajo e
masës së dënimit me burgim. Argumenti i përdorur nga Gjykata e Apelit se ka mbajtur
parasysh rrezikshmërinë shoqërore të veprave penale të kryera, nuk qëndron.
Nëse i analizon me kujdes veprat, konstaton se vepra penale e korrupsionit aktiv të
personave që ushtrojnë funksione publike, nuk mund të konsiderohet si vepër me
rrezikshmëri të pakët shoqërore, sikurse dhe vepra e parashikuar nga neni 239/2 e K.Penal.
Ato janë vepra që drejtohen ndaj autoritetit të shtetit dhe për më tepër vepra e parë ka marrë
trajtën e një gangrene për shoqërinë tonë dhe prandaj është konsideruar dhe si krim në Kodin
Penal.
Fakti që i pandehuri ka qenë i dënuar dhe më parë për vepra të ngjashme evidenton
faktin se rrezikshmëria e tij nuk është e pakët në kuptim të nenit 59 të K.Pr.Penale. Arsyetimi
që bën Gjykata e Apelit në lidhje me rehabilitimin e tij nuk ka vend pasi ky arsyetim bëhet në
momentin e caktimit të dënimit ku kërkohen kritere strikte në analizën e rrezikshmërisë të
bazuar në rrethanat rënduese apo lehtësuese ku recidivizmi është rrethanë rënduese. Përveçse
në lidhje me rrezikshmërinë e personit, Gjykata e Apelit nuk ka argumentuar praninë e
ndonjë elementi tjetër nga grupi i dytë i kushteve.
Kushti i tretë lidhet me sjelljen e autorit pas kryerjes së veprës penale. Sikurse
evidentohet në të gjitha aktet, sjellja e tij pas kryerjes së veprës penale nuk ka qenë e tillë që
të favorizojë aplikimin e nenit 59 të K.Pr.Penale.
Për sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se Gjykata e
Apelit Tiranë ka gabuar në aplikimin e nenit 59 të Kodit Penal, dhe ky vendim duhet të
prishet duke hequr aplikimin e këtij neni ndaj të gjykuarit.
Përveç sa më sipër, vendimi i Gjykatës së Apelit duhet të analizohet dhe në
këndvështrimin e zhvillimeve të fundit legjislative e më konkretisht: Ligjin nr.23 të vitit 2012
“Për disa shtesa dhe ndryshime në Ligjin nr.7895, datë 27.01.1995 “Kodi Penal i Republikës
së Shqipërisë”, i ndryshuar, Vendimin nr.47 datë 26.07.2012 të Gjykatës Kushtetuese, Ligjin
nr.144 të vitit 2013 “Për disa shtesa dhe ndryshime në Ligjin nr.7895, datë 27.01.1995 “Kodi
Penal i Republikës së Shqipërisë”, i ndryshuar.
Kështu Ligji nr.23 i vitit 2012 , në nenin 57 të tij ka shfuqizuar nenin 239 të Kodit
Penal duke e shuar këtë vepër. Në këto rrethana, nga ana Kolegjit Penal të Gjykatës së lartë,
në bazë të nenit 442/1,a-2 të K.Pr.Penale, do të vendoset pushimi i çështjes në lidhje me këtë
vepër.
Bazuar në vendimin e mësipërm të Gjykatës Kushtetuese që shpall antikushtetues
praninë e dy dënimeve kryesore si dhe Ligjit nr.144 të vitit 2013 që shfuqizon dënimin me
gjobë nga neni 244,Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në konkluzionin se i dënuari nuk
duhet të paguajë gjobën e caktuar për të në lidhje me nenin 244 të K.Penal.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 441/c dhe 442/1, a-2 të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
Pushimin e çështjes për sa i përket akuzës së “Fyerjes për shkak të detyrës”.
Lënien në fuqi te vendimit nr.561, date 09.07.2010 të Gjykatës së Apelit Tiranë përsa
i përket deklarimit fajtor dhe cilësimit ligjor të veprës penale në ngarkim të të gjykuarit
Pajtim Serjani parashikuar nga neni 244 i K.Penal.
Ndryshimin përsa i përket masës së dënimit në këtë mënyrë:
Dënimin e të gjykuarit Pajtim Serjani me 8 (tetë) muaj burgim dhe në bazë të nenit
406 të K.Pr.Penale përfundimisht me 5 (pesë) muaj e 10 (dhjetë) ditë burgim.
Tiranë, më 02.10.2013
601
Nr.00-2013-1408 i Vendimit (257)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në datën 02.10.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen penale me palë:
KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT GJYQËSOR

TIRANË, përfaqësuar nga Prokurori pranë
Gjykatës së Lartë, Artur Selmani.
PERSON NËN HETIM: 1. FLORI GJONI, mbrojtur nga
av. Emiliano Braho.
2. LULASH GJONI, mbrojtur nga
av. Vojo Bregu.
A K U Z U A R:
Për veprën penale të
“Vrasjes me dashje për motive të dobëta”
e kryer në bashkëpunim,
parashikuar nga nenet 84/a e 13 të K.Penal
(Miratuar me ligjin nr.5591, datë 15.06.1997).
Gjykata e Rrethit Tiranë me vendimin nr.798, datë 14.12.1999 ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Flori Gjoni për kryerjen e veprës penale të
“Vrasjes me paramendim në bashkëpunim” dhe, në bazë të nenit 78-25 të
K.Penal, dënimin e tij me burgim të përjetshëm.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Lulash Gjergj Gjoni për kryerjen e veprës
penale të “Vrasjes me paramendim në bashkëpunim” dhe, në bazë të nenit 78-
25 te K.Penal, dënimin e tij me 20 vjet burgim.
Gjykata e Rrethit Tiranë me vendimin nr.8 akti, datë 24.03.2000 ka vendosur:

Pranimin e kërkesës. Rivendosjen në afat të ankimit të kërkuesit Flori Gjoni
për vendimin nr.798, datë 14.12.1999 të Gjykatës së Rrethit Tiranë.

Prishjen e vendimit nr.798, datë 14.12.1999 të Gjykatës së Rrethit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
602
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.282, datë 16.04.2002 ka vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Flori Gjoni për kryerjen e veprës penale të
“Vrasjes me dashje e kryer për motive të dobëta në bashkëpunim” dhe, në
bazë të nenit 84/a-13 të K.Penal të vitit 1994, e dënon atë me 22 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit fillon nga dita e ndalimit të të pandehurit.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Lulash Gjoni për kryerjen e veprës penale të
“Vrasjes me dashje e kryer për motive të dobëta në bashkëpunim” dhe, në
bazë të nenit 84/a-13 të K.Penal të vitit 1994, e dënon atë me 21 vjet burgim.
Shpenzimet gjyqësore u ngarkohen të pandehurve.

Lënien në fuqi të vendimit 282, datë 16.04.2002 të Gjykatës së Rrethit Tiranë.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.47, datë 22.01.2003 ka vendosur:

atij nr.282, datë 16.04.2002 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë e dërgimin
e akteve për rishqyrtim kësaj gjykate, me tjetër trup gjykues.
Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.1156, datë 02.12.2004 ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Florian (Flori) Llesh Gjoni për kryerjen e
veprës penale të “Vrasjes me dashje e kryer për motive të dobëta në
bashkëpunim” dhe, në bazë të nenit 84/a -13 të K.Penal, të miratuar me Ligjin
nr.5591, datë 15.06.1977, e dënon atë me 22 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Florian (Flori) Gjoni fillon nga dita e
ekzekutimit të këtij vendimi.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Lulash Gjergj Gjoni për kryerjen e veprës
penale të “Vrasjes me dashje e kryer për motive të dobëta në bashkëpunim”
dhe, në bazë të nenit 84/a - 13 të K.Penal, të miratuar me Ligjin nr.5591, datë
15.06.1977, e dënon atë me 21 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin Lulash Gjoni fillon nga dita e ekzekutimit
të këtij vendimi.
Shpenzimet procedurale u ngarkohen solidarisht të pandehurve.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.269, datë 22.04.2005 ka vendosur

Gjyqësor Tiranë.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.201, datë 12.04.2006 ka vendosur:

Mospranimin e rekursit të paraqitur nga të gjykuarit Flori dhe Lulash Gjoni
ndaj vendimit nr.269, datë 22.04.2005 të Gjykatës së Apelit Tiranë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.644 akti, datë 16.06.2009 ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesës si të pabazuar në ligj” (për rivendosje në afat të Lulash
Gjonit).
603
Ndryshimin e vendimit nr.644 akti, datë 16.06.2009 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Pranimin e kërkesës së kërkuesit Lulash Gjoni, duke rivendosur në afat të
drejtën e ankimit kundër vendimit nr.1156, datë 02.12.2004 të Gjykatës së

Gjyqësor Tiranë.
Kundër këtij vendimi, ne datën 29.03.2011 ka ushtruar rekurs i gjykuari Lulash Gjoni
nëpërmjet av.Vojo Bregu, i cili kërkon: “Prishjen e vendimit nr.1156, datë 02.12.2004 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe vendimit nr.298, datë 16.03.2011 të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, por
me tjetër trup gjykues”.

së Lartë, Artur Selmani, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.1156, datë 02.12.2004 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe atij nr.298, datë 16.03.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
kthimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, por me tjetër trup
gjykues; dëgjoi mbrojtësit e të gjykuarve Lulash Gjoni e Flori Gjoni, respektivisht Av.Vojo
Bregu dhe av.Emiliano Braho, të cilët kërkuan prishjen e vendimit nr.1156, datë 02.12.2004
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe vendimit nr.298, datë 16.03.2011 të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë ,por
me tjetër trup gjykues”; dhe, si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Se vendimet penale nr.1156, datë 02.12.2004 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe ë nr.298, datë 16.03.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë janë rrjedhojë e zbatimit jo të
drejtë të ligjit procedural penal e për rrjedhojë do të prishen e do të kthehet për rishqyrtim në
Gjykatën e Shkallës së Parë Tiranë, me tjetër trup gjykues.
1. Prokuroria e Rrethit Tiranë në datën 30.05.1994 ka filluar çështjen penale për veprën
penale të “Vrasjes në bashkëpunim” (sipas nenit 84/a e 13 të Kodit Penal të asaj
kohe), kundër shtetasve Florian e Lulash Gjoni e dy personave të tjerë të
paidentifikuar, për vrasjen e viktimës Kujtim Gjoni, në datën 28.05.1994, rreth orës
17.00 në Laprakë, ku viktima është qëlluar me thika në trup.
2. Janë shpallur në kërkim të dy të dyshuarit kryesorë nga policia. Çështja penale është
pezulluar në datën 24.06.1994 deri në kapjen e autorëve. Ajo ka rifilluar në datën
16.01.1995, pasi janë kapur dy persona të dyshuar si bashkëpunëtorë dhe është
pezulluar përsëri në datën 02.02.1995, deri në kapjen e autorëve. Kanë rifilluar
hetimet në datën 15.12.1998 me hyrjen në fuqi të Kodit të Ri të Procedurës Penale.
Në datë 10.03.1999 u njoftohen akuzat në mungesë të dyshuarve, duke u njoftuar
avokatët e caktuar kryesisht nga organi i hetimit.
3. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.311 e 312 akti, datë 13.03.1999,
mbi kërkesën e prokurorisë, ka caktuar masë sigurimi personal “Arrest në burg” në
mungesë për Flori e Lulash Gjonin duke iu caktuar avokatë kryesisht. Gjykata e
604
Rrethit Tiranë me vendimin nr.412 akti, datë 01.04.1999 ka deklaruar ikjen për të
gjykuarin Florian Gjoni. Në datën 10.04.1999 prokuroria u cakton mbrojtës kryesisht.
4. Sipas organit të prokurorisë dyshohet se vepra ka ndodhur për motive të dobëta, pasi i
gjykuari Flori Gjoni ka qenë i fejuar me shtetasen Leze Islami. Për shkak grindjesh ata
janë ndarë dhe më pas shtetësja Leze Gjoni është fejuar dhe më pas ka filluar
bashkëjetesën me viktimën Kujtim Prelë Gjoni.
5. Sipas organit të akuzës, më datë 28.05.1994, shtetësja Leze Islami së bashku me
motrën e saj Shpresa dhe të vëllain Nikolin kanë qenë në hyrje të ish-Kombinatit
“Josif Pashko” në Tiranë, duke shkuar në shtëpinë e tyre. Bashkë me ta ka qenë edhe
viktima Kujtim Gjoni, i cili po lëvizte me biçikletë. Disa metra para tyre, dëshmitarja
Leze ka dalluar disa persona, mes tyre edhe të gjykuarit Flori Gjoni dhe Lulash Gjoni.
Duke qenë se i gjykuari Flori Gjoni kishte qenë i fejuari i Lezes, ajo i ka kërkuar
viktimës Kujtim që të mos shkonte, por ky i fundit nuk e ka dëgjuar dhe ka vazhduar
rrugën duke lëvizur me biçikletë.
6. Në këto momente i gjykuari Lulash Gjoni dhe një person me maskë kanë ndaluar
viktimën Kujtim Gjoni dhe e kanë zbritur nga biçikleta duke mos e lënë të largohet. I
gjykuari Flori Gjoni dhe një person tjetër me maskë kanë filluar ta godasin viktimën në
pjesë të ndryshme të trupit derisa ai ka rënë përtokë. Të katër personat kanë kërkuar të
largohen, por në momentin që viktima ka tentuar të ngrihet dhe t’i kërkojë ndihmë
dëshmitarit Ali Aluku, i gjykuari Flori Gjoni është kthyer edhe njëherë dhe e ka goditur
viktimën Kujtim përsëri me thikë. Të katër autorët janë larguar me vrap dhe ndihma që
kanë dhënë dëshmitarët për të dërguar viktimën në spital ka qenë e padobishme, pasi ai
ka humbur jetën pa pasur mundësi që t’i nënshtrohej ndërhyrjes mjekësore.
7. Sipas aktit të ekspertimit mjeko-ligjor nr.70, datë 28.05.1994 është arritur në
konkluzionin se: në trupin e kufomës Kujtim Gjoni konstatohen 10 plagë si dhe dy
gërvishtje. Këto plagë janë shkaktuar me mjet prerës shpues. Shkaku i vdekjes së
viktimës ka qenë shoku traumatiko hemorragjik i shkaktuar nga plagët e shumta dhe nga
dëmtimet e mundshme të organeve të brendshme.
8. Në datën 15 Prill 1999 është marrë vendimi për dërgimin e çështjes në gjyq, ku ka
firmosur avokati i caktuar kryesisht.
9. Gjykata e Rrethit Tiranë me vendimin nr.798, datë 14.12.1999 ka vendosur:
“Deklarimin fajtor të të pandehurit Flori Gjoni për kryerjen e veprës penale të
“Vrasjes me paramendim ne bashkëpunim” dhe, në bazë të nenit 78-25 të K.Penal,
dënimin e tij me burgim të përjetshëm..
Deklarimin fajtor të të pandehurit Lulash Gjergj Gjoni për kryerjen e veprës penale të
“Vrasjes me paramendim në bashkëpunim” dhe, në bazë të nenit 78-25 të K.Penal,
dënimin e tij me 20 vjet burgim...”
10. Gjykata e Rrethit Tiranë me vendimin nr.8 akti, datë 24.03.2000 ka vendosur:
”Pranimin e kërkesës. Rivendosjen në afat të ankimit të kërkuesit Flori Gjoni për
vendimin nr.798, datë 14.12.1999 të Gjykatës së Rrethit Tiranë.
11. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.264, datë 20.06.2000 ka vendosur: “Prishjen
e vendimit nr.798, datë 14.12.1999 të Gjykatës së Rrethit Tiranë dhe dërgimin e
çështjes për rigjykim në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues”.
12. Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.282, datë 16.04.2002 ka vendosur:
“Deklarimin fajtor të të pandehurit Flori Gjoni për kryerjen e veprës penale të
“Vrasjes me dashje e kryer për motive të dobëta në bashkëpunim” dhe, në bazë të
nenit 84/a-13 të K.Penal të vitit 1994, e dënon atë me 22 vjet burgim.
605
Deklarimin fajtor të të pandehurit Lulash Gjoni për kryerjen e veprës penale të
“Vrasjes me dashje e kryer për motive të dobëta në bashkëpunim” dhe, në bazë të
nenit 84/a-13 të K.Penal të vitit 1994, e dënon atë me 21 vjet burgim.
Shpenzimet gjyqësore u ngarkohen të pandehurve”.
13. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.316, datë 14.06.2002 ka vendosur: “Lënien
në fuqi të vendimit nr.282, datë 16.04.2002 të Gjykatës së Rrethit Tiranë”.
14. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.47, datë 22.01.2003 ka vendosur:
“Prishjen e vendimit nr.316, datë 14.06.2002 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe atij
nr.282, datë 16.04.2002 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë e dërgimin e akteve
për rishqyrtim kësaj gjykate, me tjetër trup gjykues”.
15. Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë me vendimin nr.1156, datë 02.12.2004 ka
vendosur: “Deklarimin fajtor të të pandehurit Florian (Flori) Llesh Gjoni për kryerjen
e veprës penale të “Vrasjes me dashje e kryer për motive të dobëta në bashkëpunim”
dhe në bazë të nenit 84/a -13 të K.Penal, të miratuar me Ligjin nr.5591, datë
15.06.1977, e dënon atë me 22 vjet burgim. Vuajtja e dënimit per të pandehurin
Florian (Flori) Gjoni fillon nga dita e ekzekutimit të këtij vendimi.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Lulash Gjergj Gjoni për kryerjen e veprës penale të
“Vrasjes me dashje e kryer për motive të dobëta në bashkëpunim” dhe në bazë të
nenit 84/a - 13 të K.Penal, të miratuar me Ligjin nr.5591, datë 15.06.1977 e dënon atë
me 21 vjet burgim. Vuajtja e dënimit për të pandehurin Lulash Gjoni fillon nga dita e
ekzekutimit të këtij vendimi. Shpenzimet procedurale u ngarkohen solidarisht të
pandehurve.
16. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.269, datë 22.04.2005 ka vendosur “Lënien në
fuqi të vendimit nr.1156, datë 02.12.2004 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë”.
17. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë me vendimin nr.201, datë 12.04.2006 ka vendosur:
“Mospranimin e rekursit të paraqitur nga të gjykuarit Flori dhe Lulash Gjoni ndaj
vendimit nr.269, datë 22.04.2005 të Gjykatës së Apelit Tiranë”.
18. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.644 akti, datë 16.06.2009 ka
vendosur: “Rrëzimin e kërkesës si të pabazuar në ligj”. (për rivendosje në afat të
Lulash Gjonit).
19. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.67, datë 22.01.2010 ka vendosur:
“Ndryshimin e vendimit nr.644 akti, datë 16.06.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë. Pranimin e kërkesës së kërkuesit Lulash Gjoni, duke rivendosur në afat të
drejtën e ankimit kundër vendimit nr.1156, datë 02.12.2004 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë”.
20. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.298, datë 16.03.2011 ka vendosur: “Lënien
në fuqi të vendimit nr.1156, datë 02.12.2004 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë”.
21. Kundër këtij vendimi, në datën 29.03.2011 ka ushtruar rekurs i gjykuari Lulash Gjoni,
nëpërmjet av.Vojo Bregu, i cili kërkon: “Prishjen e vendimit nr.1156, datë 02.12.2004
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe vendimit nr.298, datë 16.03.2011 të
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Tiranë, por me tjetër trup gjykues”.
22. Në shkaqet e rekursit veçohen:
Si gjatë hetimit paraprak dhe gjatë gjykimit e rigjykimit të çështjes i pandehuri
Lulash Gjoni është hetuar e gjykuar në mungesë dhe mbrojtja është realizuar nga
avokatë të caktuar nga të afërmit e tij dhe nuk ka asnjë të dhënë që organet
kompetente të kenë bërë njoftimin e tij, për ta vënë në dijeni se ndaj tij ka filluar
procedimi penal.
606
Të pandehurit i është mohuar një ndër të drejtat themelore, ajo e njoftimit të tij për
datën dhe orën e gjykimit, e rrjedhimisht e drejta për të pasur një mbrojtës të caktuar
prej tij.
Në kushtet e mësipërme kur të pandehurit nuk i është bërë njoftimi konform kërkesave
të nenit 132 të K.Pr.Penale, në këndvështrim të neneve 112 pika 2 dhe 128 /c të Kodit
të Procedurës Penale, vendimi i gjykatës së shkallës së parë është absolutisht i
pavlefshëm.
Gjykata Kushtetuese me vendimin nr.30 datë 17.06.2010 ka mbajtur qëndrimin se,
janë organet shtetërorë që duhet të marrin të gjitha masat që me veprime aktive të
sigurohen që i pandehuri ka marrë njoftim të rregullt se ndaj tij po zhvillohet një
procedim penal.
Ky ankim është i vlefshëm edhe për bashkëtëpandehurin tjetër Florian Gjoni.
C. Argumentimi ligjor i vendimit të ankimuar.
23. Gjykata e apelit, mes të tjerave, arsyeton:....
“...Gjykata e Apelit Tiranë, duke e konsideruar veprimtarinë e gjykatës së shkallës së
parë sipas rregullave procedurale, duke marrë në konsideratë përsëritjen disa herë të
gjykimit, duke vlerësuar se gjatë periudhës së hetimit e gjykimit nga dita e ngjarjes
deri në ditën e marrjes së vendimit nr.1156, datë 02.12.2004 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, në mënyrë të vazhdueshme familjarët e të pandehurve dhe fillimisht
me prokurë të posaçme vetë i pandehuri Flori Gjoni kanë vënë në lëvizje me ankime e
rekurse të gjithë hierarkinë gjyqësore, duke çmuar se familjarët e të pandehurve me
prokurat e lëshuara kanë shprehur vullnetin e dëshirën e të pandehurve për
përfaqësimin dhe mbrojtjen me avokat në gjykim... N’ këto kushte gjykata e apelit
arrin në konkluzionin se vendimi nr.1156, datë 02.12.2004 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë është i drejtë e duhet lënë në fuqi...”.
D. Në lidhje me rekursin e ushtruar.
24. Shkaqet e parashtruara në rekurs nga ana e të gjykuarit Lulash Gjoni, pasi u analizuan
nga Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, kanë rezultuar pjesërisht të bazuara në ligj
(Neni 432 i Kodit të Procedurës Penale) dhe si të tilla, do të pranohen (pjesërisht).
25. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton nga aktet e dosjes gjyqësore se procedura
e njoftimit të të gjykuarit Lulash Gjoni si në Gjykatën e Shkallës së Parë Tiranë, ashtu
edhe në Gjykatën e Apelit Tiranë (në përfundim të të cilit u mor vendimi nr.298, datë
16.03.2011) nuk ka qenë e rregullt.
26. Në Kodin e Procedurës Penale është parashikuar gjykimi “in absentia” në bazë të
garancive të forta procedurale. Për të përmbushur parametrat e një gjykimi të rregullt
ligjor duhet të garantohet para së gjithash njoftimi rigoroz sipas rregullave
procedurale penale i të pandehurit për procesin që po zhvillohet kundër tij. Gjykata,
në bazë të zbatimit strikt të rregullave të njoftimit dhe pasi të ketë verifikuar zbatimin
e formave të njoftimit, mund të arrijë në konkluzionin se i pandehuri ka hequr dorë
vullnetarisht nga pjesëmarrja në të dhe të vazhdojë gjykimin në mungesë.
Mosrespektimi i rregullave të njoftimit sjell pavlefshmëri absolute të procesit dhe të
vendimit përfundimtar në bazë të nenit 128/1, germa “c” të K.Pr.Penale dhe, në
pamundësi të riparimit të pasojës që shkakton kjo lloj pavlefshmërie sipas paragrafit
të dytë të nenit të sipërcituar, çështja do të rigjykohet.
27. “Prania e të akuzuarit në gjykim”- si parim nën këndvështrimin e procesit ligjor
sipas nenit 6/1 të KEDNJ-së, nënkupton praninë fizike të të akuzuarit. Në zbërthim të
këtij parimi GJEDNJ në disa vendime (shih GJEDNJ 22 Shtator 1994 Lala c/ Pays-
Bas, 24.03.2005, Stoichkov c/Bulgarie) ka theksuar se: “prania e të pandehurit ka
rëndësi të madhe për procesin penal të rregullt ligjor dhe të drejtë, duke shtuar
607
se ...detyrimi për t’i garantuar të akuzuarit të drejtën për të qenë i pranishëm...është
një prej elementëve kryesorë të nenit 6 ”.
28. Bazuar në rezolutën nr.(75), 11 të Komitetit të Ministrave të Këshillit të Evropës
“Për kriteret e gjykimit në mungesë të të akuzuarit”, u janë rekomanduar shteteve
anëtare që të mbajnë parasysh 9 rregulla minimale:
a) askush nuk duhet të gjykohet pa pasur një thirrje për gjyq në kohë;
b) kjo thirrje për gjyq duhet të ketë të sanksionuara edhe pasojat nëse i akuzuari
nuk vjen në gjykim;
c) kur gjykata vëren se edhe pse i akuzuari është njoftuar dhe nuk është
paraqitur, ajo, nëse çmon se prania e tij në proces është e pazëvendësueshme
ose beson se i akuzuari është penguar të paraqitet, duhet të vendosë shtyrjen e
procesit;
d) i akuzuari nuk duhet të gjykohet në mungesë, nëse është e mundur të
transferohen procedimet te një shtet tjetër ose të aplikohet për ekstradim;
e) kur i akuzuari gjykohet në mungesë, provat duhet të merren në mënyrë të
zakonshme dhe mbrojtja duhet të ketë të drejtë të ndërhyjë;
f) një vendim gjykate, i dhënë në mungesë, duhet t’i njoftohet personit sipas
rregullave për njoftimet dhe marrjes dijeni brenda afatit të parashikuar për
apelim. Ky afat duhet të fillojë që nga dita e marrjes dijeni efektivisht të
personit, përveçse kur ai qëllimisht i fshihet drejtësisë;
g) çdo personi të gjykuar në mungesë, duhet t’i jepet e drejta për apelim, me çdo
lloj mjeti ligjor që do t’i ishte dhënë sikur ai të ishte i pranishëm;
h) për personin e gjykuar në mungesë, të cilit nuk i është bërë njoftimi në
mënyrën e duhur, duhet të ketë një mjet ankimi që t’i mundësojë atij
shfuqizimin e vendimit;
i) një person i gjykuar në mungesë, por që njoftimi i është bërë në rregull, duhet
të ketë të drejtën e një rigjykimi në mënyrën e zakonshme, nëse ai mund të
provojë mungesën e tij para gjykatës për arsye të pavarura nga vullneti i tij.
29. Pra, siç rezulton nga përcaktimi i kritereve të gjykimit në mungesë të të akuzuarit,
ndër të tjera është parashikuar detyrimi i gjykatës, e cila në rastet kur nuk ka siguri
nëse njoftimi është kryer për të gjykuarin pavarësisht se formalisht është kryer duhet
të përsërisë njoftimin.
30. GJEDNJ-ja është shprehur gjithashtu se: të informosh dikë për një proces të hapur
kundër tij është një akt gjyqësor i një rëndësie të veçantë që duhet bërë në përputhje
me kërkesat procedurale dhe thelbësore, të cilat garantojnë ushtrimin efektiv të së
drejtave nga ana e të pandehurit. Njoftimi i paqartë dhe joformal nuk mjafton.
Ndërkohë, nëse mund të pranohet një njoftim edhe tërthorazi, heqja dorë duhet të jetë
e qartë. Është një e drejtë e personit të dënuar “in absentia”, i cili nuk rezulton se ka
hequr dorë në mënyrë të qartë nga e drejta e tij për t’u paraqitur në gjykim, të ketë në
të gjitha rastet një vendim të ri mbi akuzat (Sejdovic kundër Italisë, 2000).
31. Kjo është theksuar edhe në vendimet nr.30, datë 17.06.2010; nr.45, datë 10.10.2011;
nr.26, datë 08.05.2012 të Gjykatës Kushtetuese Shqiptare, ku mes te tjerave thuhet
se ...mjetet procedurale të ofruara nga legjislacioni i brendshëm dhe praktika duhet
të tregojnë se ato kanë qenë efektive, kur një person i akuzuar penalisht nuk ka hequr
dorë nga të drejtat e tij për t’u dëgjuar dhe mbrojtur personalisht dhe as nuk i është
fshehur drejtësisë..
32. Vendimi Unifikues i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë nr.1, datë
20.01.2011 ka përcaktuar se: “E drejta e të pandehurit për të marrë pjesë në gjykim,
si dhe për të zgjedhur përfaqësuesit ligjorë është një e drejtë kushtetuese vetjake, e
cila nuk mund të transferohet te familjarët. Po ashtu, parashikimi në nenin 48/3 për
608
mundësinë e familjarëve për të pajisur me prokurë mbrojtësin e të pandehurit nuk
nënkupton transferimin e së drejtës për të zgjedhur mbrojtësin nga i pandehuri te
familjarët, por nënkupton edhe ushtrimin e vullnetit të këtij të pandehuri nëpërmjet
familjarëve. Me fjalë të tjera, i pandehuri e ushtron këtë të drejtë vetjake nëpërmjet
familjarëve të tij, të cilët kanë mundësinë objektive për të kontaktuar me avokatë, në
mënyrë që këta të fundit të shqyrtojnë mundësinë për të marrë cilësinë e mbrojtësit
ligjor të të pandehurit. Në këto kushte, në qoftë se ka mospërputhje ndërmjet vullnetit
të të pandehurit dhe vullnetit të familjarëve të tij, që kanë keqinterpretuar vullnetin e
të pandehurit ose kanë pasur një vullnet të ndryshëm për mbrojtësin ligjor, duhet të
mbizotërojë vullneti i të pandehurit, i cili në çdo rast mund të refuzojë ose shkarkojë
mbrojtësin e zgjedhur nga familjarët”.
33. Kështu për rastin në gjykim rezulton se Gjykata e Apelit Tiranë ka shtyrë disa herë
seancat gjyqësore për mosformim të trupit gjykues dhe disa herë për mungesë të
palëve në gjykim, derisa në seancën e datës 16.03.2011 ajo ka vendosur të zhvillojë
gjykimin në mungesë të të gjykuarit Lulash Gjoni edhe pse sipas përgjigjes me
shkrese të Komisariatit të Policisë nr.5 Tiranë (nr.1111/1 datë 23.02.2011),
konfirmohet se ky Komisariat nuk kishte mundur të gjente dhe njoftonte të gjykuarin
Lulash Gjoni.
34. Në bazë të nenit 140 te K.Pr.Penale e vijues përcaktohen rregullat e njoftimit të të
pandehurit kur ai nuk gjendet. Procedura e mëtejshme duhet të vazhdojë me kërkimin
e tij në vende të tjera të mundshme dhe më pas me “Fletëthirrje” të depozituar në
njësinë administrative ku i pandehuri banon e deri në portën e banesës së tij.
35. Kjo procedurë e hollësishme nuk rezulton të jetë ndjekur nga ana e Gjykatës së Apelit
Tiranë e për rrjedhojë vendimi i ndërmjetëm, i marrë nga ana e gjykatës në seancën e
datës 16.03.2011 për vazhdimin e gjykimit pa praninë e të gjykuarit Lulash Gjoni,
është marrë pa u respektuar paraprakisht procedura e njoftimit e sipërcituar.
36. Moskryerja e rregullt e njoftimit sjell edhe pavlefshmërinë absolute të njoftimit e
parashikuar si e tillë në nenin 143/1, germa “c” të K.Pr.Penale. Në këtë nen shprehet
se “1. Njoftimi është i pavlefshëm: ....c) kur janë shkelur dispozitat e veçanta mbi
personin të cilit duhet t’i dorëzohet kopja;”
37. Kodi i Procedurës Penale ka përcaktuar si absolutisht të pavlefshëm çdo akt
procedural i cili ka të bëjë me njoftimin e të pandehurit. Për pasojë i gjithë procesi
penal dhe vendimi penal i dënimit për të gjykuarin Lulash Gjoni është i pavlefshëm.
38. E njëjta shkelje procedurale rezulton se është bërë edhe nga Gjykata e Faktit Tiranë, e
cila nuk ka zbatuar kërkesat e neneve 142/2 e vijues të K.Pr.Penale, në kushtet kur
kishte informacion se i gjykuari ndodhej jashtë shtetit.
39. Nga shkresa e Komisariatit të Policisë nr.3 të Tiranës të datës 17.04.2003 rezulton se
gjykata ka qenë në dijeni të faktit se i gjykuari Lulash Gjoni ndodhej në Itali dhe për
këtë arsye ajo detyrohej të urdhëronte kërkimin e tij edhe në shtetin italian para se të
deklaronte gjykimin e tij në mungesë.
40. Gjykata e apelit, megjithëse ka konstatuar shkelje me pasojë zhvillimin e një procesi
të parregullt, nuk e ka vlerësuar si të tillë megjithëse është evidente shkelja e
procedurave të njoftimit për të pandehurin në gjendje të lirë duke lënë në fuqi një
vendim të pavlefshëm dhe jo duke disponuar në bazë të nenit 428/1, germa “ç” të
K.Pr.Penale me rigjykimin e çështjes.
41. Një fakt i tillë u pranua dhe u mbështet edhe nga përfaqësuesi i organit të akuzës, i
cili kërkoi gjatë seancës gjyqësore prishjen e vendimeve për shkak të mos respektimit
të procedurës së njoftimit të të pandehurit që është gjykuar në mungesë.
609
42. Kolegji Penal konstaton se, në rastin e gjykimit të zhvilluar kundër Lulash Gjoni, nuk
plotësohen standardet e një procesi të rregullt ligjor në përputhje me nenin 42 të
Kushtetutës dhe nenit 6/1 të KEDNJ-së. Si pasojë e shkeljes së rregullave në lidhje
me njoftimin, nuk është respektuar e drejta e të gjykuarit për t’u dëgjuar në procesin
gjyqësor të zhvilluar kundër tij, si dhe e drejta për t’u mbrojtur nga akuzat.
43. Gjykata e Apelit Tiranë dhe ajo e Shkallës së Parë Tiranë nuk kanë zbatuar drejt ligjin
procedural penal, i cili ka lidhje me gjykimin në mungesë të të pandehurve. Gjykata e
apelit ka vendosur lënien në fuqi vendimit të gjykatës së shkallës së parë, duke mos
marrë në konsideratë shkeljet ligjore gjatë gjykimit në mungesë të të pandehurve nga
gjykata e faktit.
44. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton shkelje procedurale në zhvillimin e
procesit me pasojë pavlefshmëri të vendimit përfundimtar në vendimin e gjykatës së
apelit dhe të gjykatës së shkallës së parë për të gjykuarin Lulash Gjoni dhe për pasojë
të dy vendimet duhet të prishen dhe për rishqyrtim në gjykatën e shkallës së parë, me
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441 paragrafi i Parë,
pika “ç” të Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.298, datë 16.03.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë, të vendimit
nr.1156, datë 02.12.2004 të Gjykatës së Shkallës së Parë Tiranë dhe kthimin e akteve për
rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 02.10.2013
610
Nr.55333-00423-00-2011 Regj. Themeltar
Nr.00-2013-1573 i Vendimit (258)
VENDIM


RRETHIT GJYQËSOR TIRANË, e përfaqësuar
nga prokurori pranë Gjykatës së Lartë
Kudusi Shahu.
TË GJYKUARIT: NDUE JACI, mbrojtur nga av. S.Çekrezi.
ARBEN LASKU, mbrojtur nga av. S.Çekrezi.
A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Marrjes së mitës” në bashkëpunim
Baza Ligjore: Nenet 260-25 të Kodit Penal.

vendosur:
Deklarimin e pafajshëm të pandehurit Ndue Llesh Jaci, për kryerjen e veprës
penale të “Marrjes së mitës”, në bashkëpunim, parashikuar nga Neni 260-25 i
Kodit Penal (të pa ndryshuar me Ligjin nr.9275, datë 16.092004).
Deklarimin e pafajshëm të pandehurit Arben Ramazan Lasku, për kryerjen e
veprës penale të “Marrjes së mitës”, në bashkëpunim, parashikuar nga Neni
260-25 i Kodit Penal (të pa ndryshuar me Ligjin nr.9275, datë 16.092004).
Gjykata e Apelit Tirane me vendimin nr.07, date, 12.01.2011, ka vendosur:

Mospranimin e ankimit (apeli) të prokurorit, bërë kundër vendimit penal
nr.231, datë 22.02.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që u përket të
pandehurve Ndue Jaci e Arben Lasku.

Prokurori i Prokurorisë së Apelit Tiranë, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata e apelit ka gabuar kur ka vendosur mospranimin e ankimit të prokurorit për
shkak se ky ankim nuk është i komunikuar të pandehurve.
- Edhe baza ligjore e përdorur nga gjykata e apelit për mospranimin e ankimit është e
gabuar, pasi gjykata e apelit është mjaftuar vetëm me një fjali që përmban tre rreshta
në fund të vendimit.
611
- Gjykata e apelit si në pjesën arsyetuese dhe në dispozitiv është mbështetur në mënyrë
të gabuar në nenin 420/1/ç të Kodit të Procedurës Penale.
- Kjo gjykatë duhet të kishte shqyrtuar pretendimet e prokurorit pse nuk qëndrojnë si
pretendime.
- E drejta e prokurorit për të ankuar vendimin e gjykatës është një e drejtë e
sanksionuar në nenin 408 të Kodit Procedurës Penale. Si dhe njoftimi i ankimit,
parashikohet nga neni 414 i Kodit të Procedurës Penale dhe është një detyrim i
sekretarisë së gjykatës që ka dhënë vendimin. Shihet që sekretaria e gjykatës ka bërë
të gjitha përpjekjet për të njoftuar ankimin mbrojtësve të të pandehurve. Në dëftesat e
komunikimit ftuesi i gjykatës ka bërë shënimin “avokatit i mungon adresa e banimit”,
fakt ky që tregon se nga ana e nëpunësit gjyqësor të ngarkuar me njoftimin janë bërë
të gjitha përpjekjet, por si rrjedhojë e mos pasjes adresë nuk është bërë njoftimi i tyre.
- Mospranimi i ankimit sipas nenit 420/1/ç të Kodit të Procedurës Penale, që ka të bëjë
me mosrespektimin e dispozitave që rregullojnë njoftimin e ankimit, do të aplikohej
vetëm në rastin kur ky mosnjoftim do të çonte në një proces të rregullt gjyqësor. Ky
mosnjoftim i ankimit do te përbënte shkak për mospranimin nëse edhe në momentin e
zhvillimit të gjykimit në apel nuk do të ishte siguruar njoftimi dhe më tej prania e të
pandehurit apo mbrojtjes në shqyrtimin gjyqësor në apel.
- Gjykata e apelit në arsyetimin e vendimit të saj bën një interpretim gramatikor të
nenit 420/1, germa ç të Kodit të Procedurës Penale. Gjykata nuk ka bërë një
interpretim logjik dhe sistematik të kësaj dispozite. Bërja e një interpretimi të tillë
është e domosdoshme në funksion të dhënies së një vendimi të drejtë. Njoftimi i
ankimit është një instrument që ka të bëjë me dhënien e mundësisë palës tjetër që nuk
ka bërë ankim që të bëjë apel kundërshtues. Sipas kësaj të pandehurit nuk kanë bërë
këtë apel kundërshtues sipas nenit 423 te Kodit të Procedurës Penale, brenda 5 ditëve
nga dita që kanë marrë njoftim për zhvillimin e seancës gjyqësore në Gjykatën e
Apelit Tiranë.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Artan Zeneli; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë, Kudusi Shahu, i cili kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit, Tiranë dhe
kthimin për rigjykim në po atë gjykatë; mbrojtësen e të gjykuarve, av .S.Çekrezi, që kërkoi
lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë; dhe, si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Se vendimi nr.7, datë 12.01.2011 i Gjykatës se Apelit Tiranë është rezultat i zbatimit
të gabuar të ligjit procedural penal dhe si i tillë ai do të prishet dhe çështja te kthehet për
rigjykim, me tjetër trup gjykues.
A. Rrethanat e faktit
Duke u bazuar në materialin kallëzues bërë nga shtetasi Shpëtim Markola, Prokuroria
pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka filluar procedimin penal me nr.4220, datë
12.11.2007, në ngarkim të të pandehurve Ndue Jaci e Arben Lasku, akuzuar për kryerjen e
veprës penale të “Marrjes së mitës“, në bashkëpunim, parashikuar si krim nga Neni 260-25 i
K.Penal (të pa ndryshuar me Ligjin nr.9275, datë 16.09.2004).
Nga shqyrtimi gjyqësor i kësaj çështje, me procedurë të gjykimit të shkurtuar në
gjendjen që janë aktet, rezulton si më poshtë:
Kjo çështje penale është filluar nga Prokuroria Tiranë nisur nga kallëzimi i shtetasit
Shpëtim Markola, sipas të cilit, brenda truallit të tij, të trajtuar me vendimin nr.84, datë
11.9.1993 të ish KKK Pronave Bashkia Tiranë, janë marrë padrejtësisht dhe në mënyrë të
612
kundraligjshme dy sipërfaqe trualli, 250 m2 e trajtuar me vendimin nr.252, datë 09.08.2000
të KKK Pronave dhe 450 m² e trajtuar me vendimin nr.124, datë 12.9.2002 të KKK Pronave.
Me vendimin nr.252, datë 09.08.2000 të KKK Pronave, Tiranë ka përfituar
kompensim shtetësja Lumturi Toptani, pronë të cilën ia ka shitur shtetasit Arben Lasku,
kurse me vendimin nr.124, datë 12.9.2002 ka përfituar shtetësja Lejla Libohova, të cilën ia ka
shitur shtetasit Manush Sinanaj. Mbi këto sipërfaqe trualli së bashku, nga subjekti ndërtues
“BJORN” është ndërtuar, me leje ndërtimi, një godinë.
B. Proçedurat gjyqësore
vendosur:
Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Ndue Llesh Jaci, për kryerjen e veprës
penale të “Marrjes së mitës”, në bashkëpunim, parashikuar nga Neni 260-25 i Kodit Penal (të
pa ndryshuar me Ligjin nr.9275, datë 16.092004).
Deklarimin e pafajshëm të pandehurit Arben Ramazan Lasku, për kryerjen e veprës
penale të “Marrjes së mitës”, në bashkëpunim, parashikuar nga Neni 260-25 i Kodit Penal (të
pa ndryshuar me Ligjin nr.9275, datë 16.092004).
Mospranimin e ankimit (apeli) të prokurorit, bërë kundër vendimit penal nr.231, datë
22.02.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, që u përket të pandehurve, Ndue Jaci e
Arben Lasku.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka paraqitur rekurs prokurori pranë
Prokurorisë së Apelit Tiranë, me shkaqe si në pjesën hyrëse të vendimit.
C. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar

Ka rezultuar që dy të pandehurit nuk kanë marrë dijeni lidhur me ankimin e
prokurorit ndaj vendimit të gjykatës së shkallës së parë.
Neni 414 i Kodit të Procedurës Penale përcakton se akti i ankimit u njoftohet
prokurorit, të pandehurit dhe palëve private nga sekretaria e gjykatës që ka dhënë vendimin,
ndërsa neni 415 i po këtij kodi përcakton afatin e ankimit si dhe të drejtën e atij që ka bërë
ankim, që deri 5 ditë para seancës, të paraqesë në sekretarinë e gjykatës dhe arsye të tjera që
lidhen me ankimin. Po kështu neni 420 i Kodit të Procedurës Penale, pika 1, germa ç,
përcakton se ankimi nuk pranohet kur nuk janë respektuar dispozitat për formën, paraqitjen,
dërgimin, njoftimin dhe afatin e ankimit.
D. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se Gjykata e Apelit Tiranë ka zbatuar
gabim ligjin procedural penal, kur ka vendosur mospranimin e ankimit të prokurorit ndaj
vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Nga aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore rezulton se, me datë 03.03.2010, ka
paraqitur ankim ndaj vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë prokurori pranë kësaj
prokurorie.
Ky ankim rezulton se nuk u është komunikuar të pandehurve Ndue Jaci dhe Arben
Lasku por i është adresuar avokatëve të tyre, av.Fadil Kaloshi dhe Olsi Vasiu, por ka
rezultuar se mungonte adresa, prandaj është kthyer në sekretarinë e gjykatës i pa njoftuar.
Për shkak të këtij mosnjoftimi të ankimit, Gjykata e Apelit Tiranë ka vendosur
mospranimin e ankimit duke u bazuar në nenin 420/1, germa “ç” e K.Pr.Penale.
Po t’i referohemi dispozitave të K.Pr.Penale në lidhje me formën, paraqitjen dhe
njoftimin e ankimit rezulton se ato parashikojnë: “1. Ankimi bëhet me akt të shkruar, në të
613
cilin tregohen vendimi i ankimuar, dita e tij, gjykata që e ka dhënë, si dhe pikat e vendimit që
kundërshtohen, shkaqet e ankimit dhe çfarë kërkohet” (neni 412).
“1. Akti i ankimit paraqitet në sekretarinë e gjykatës që ka dhënë vendimin e
ankimuar. Sekretari i gjykatës shënon në të ditën kur merr aktin dhe personin që e paraqet, e
bashkon me aktet dhe, kur i kërkohet, lëshon vërtetimin e marrjes.
2. Palët private, mbrojtësit dhe përfaqësuesit, mund ta paraqesin aktin e ankimit edhe
në sekretarinë e gjykatës së vendit ku ata ndodhen ose pranë një nëpunësi konsullor jashtë
shtetit. Në këto raste, akti dërgohet menjëherë në sekretarinë e gjykatës që ka dhënë
vendimin.
3. Akti i ankimit mund të dërgohet me postë rekomande në sekretarinë e gjykatës që
ka dhënë vendimin. Sekretari i gjykatës shënon në zarf ditën e marrjes dhe e bashkëngjit atë
me aktet. Ankimi quhet i bërë në datën e dërgimit të aktit me postë rekomande” (neni 413).
“1. Akti i ankimit u njoftohet prokurorit, të pandehurit dhe palëve private nga
sekretaria e gjykatës që ka dhënë vendimin” (neni 414).
“1. Ankimi nuk pranohet:
a) kur është bërë nga ai që nuk është i legjitimuar;
b) kur vendimi është i paankimueshëm;
c) kur nuk janë respektuar dispozitat për formën, paraqitjen, dërgimin, njoftimin dhe
afatin e ankimit;
ç) kur është hequr dorë nga ankimi.
2. Mospranimi mund të deklarohet, edhe kryesisht, në çdo gjendje dhe shkallë të
procedimit.
3. Vendimi i mospranimit i njoftohet atij që ka bërë ankimin dhe kundër tij mund të
bëhet rekurs në Gjykatën së Lartë” (neni 420).
Në këtë rast rezulton se ankimi i prokurorit është paraqitur në formën e kërkuar nga
ligji, brenda afatit ligjor, në sekretarinë e gjykatës që ka dhënë vendimin e ankimuar.
Edhe pse janë zhvilluar disa seanca gjyqësore, ku kanë marrë pjesë mbrojtësit e të
gjykuarve (të gjykuarit kanë marrë dijeni me fletë-thirrje), të cilët kanë marrë dijeni për
ankimin e prokurorit, gjykata e apelit nuk e ka pranuar ankimin me pretendimin se të
pandehurit nuk kanë marrë dijeni.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se me respektimin e këtyre kërkesave ligjore
siç janë forma e ankimit, paraqitja në sekretarinë e gjykatës në afat, detyrimi i ankuesit ka
mbaruar dhe ai nuk ka detyrim për njoftimin e ankimit palës tjetër. Një detyrim të tillë sipas
dispozitave procedurale penale e ka sekretaria e gjykatës ku është paraqitur ankimi. Në
situatën kur ankuesi (në këtë rast organi i Prokurorisë) ka ushtruar ankimin, në përmbushje të
detyrimeve të tij formale që përcaktohen në dispozitat e sipërcituara (nenet 408, 412, 413 dhe
420) dhe ankimi nuk i është komunikuar palës tjetër nga sekretaria e gjykatës që e ka për
detyrë, ai nuk mund të privohet nga e drejta e tij e ankimit.
Në këtë vështrim, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se gjykata e apelit para
se të vendosë mospranimin e ankimit, për shkak të mosmarrjes dijeni të të pandehurve, duhet
të verifikojë nëse sekretaria gjyqësore ka zbatuar detyrimin ligjor lidhur me vënien në dijeni
të të pandehurve se ndaj vendimit është paraqitur ankim. Në rast se do të rezultojë se pala
nuk ka marrë dijeni, gjykata e apelit duhet t’u lërë kohë të pandehurve që të njihen me
ankimin dhe të paraqesin pretendimin e tyre.
Përfundimisht, Kolegji Penal vlerëson se Gjykata e Apelit Tiranë ka zbatuar gabim
dispozitat procedurale penale që kanë të bëjnë me të drejtën e ankimit.
Në këto kushte çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet prishur duke e
kthyer çështjen për rishqyrtim në po atë gjykatë, por me tjetër trup gjykues, ku të shqyrtohet
në themel ankimi i prokurorit dhe pretendimet e të pandehurve.
614
PЁR KЁTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441, Pika 1, shkronja
“ç” e Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.7, datë 12.01.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin e
akteve për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 02.10.2013
615
Nr.00-2013-1549 i Vendimit (259)
VENDIM
NЁ EMЁR TЁ REPUBLIKЁS

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 02.10.2013, mori në shqyrtim çështjen penale që i përket:
TË GJYKUARVE: HAJDAR DOKAJ

MATILDA ISUFI
PERSIDA ÇEPELE
OBJEKTI:
Për veprën penale të “Shtrëngimit me anë të kanosjes
ose dhunës për dhënie pasurie”.
Baza Ligjore: Neni 109/b/1 e 25 të K.Penal.
Gjykata e Shkallës Parë për Krime të Rënda, me vendimin nr.32, datë 01.6.2011 ka
vendosur:
Deklarimin fajtore të së pandehurës Matilda Gëzim Isufi për kryerjen e
veprës penale të “Shtrëngimit me anë të kanosjes ose dhunës për dhënien e
pasurisë” në bashkëpunim, parashikuar nga neni 109/b/1 - 25 i Kodit Penal
dhe dënimin e saj me 2 (dy) vjet burgim dhe 600.000 (gjashtë qind mijë)
lekë gjobë.
Bazuar në nenin 59 të Kodit Penal urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të
dënimit me burgim për të pandehurën Matilda Gëzim Isufi në një afat prove
prej 18 (tetëmbëdhjetë) muaj, brenda të cilit e pandehura duhet të mbajë
kontakte me shërbimin e provës.
Bazuar në nenin 60/9 të Kodit Penal urdhërohet që e pandehura Matilda
Gëzim Isufi gjatë periudhës së provës të mos shoqërohet me të pandehurit
Hajdar Zenel Dokaj dhe Persida Andon Çepele.
Deklarimin fajtore të së pandehurës Persida Andon Çepele për kryerjen e
veprës penale të “Shtrëngimit me anë të kanosjes ose dhunës për dhënien e
dhe dënimin e saj me 2 (dy) vjet burgim dhe 600.000 (gjashtëqind mijë)
lekë gjobë.
Bazuar në nenin 59 të Kodit Penal urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të
dënimit me burgim për të pandehurën Persida Andon Çepele në një afat
prove prej 18 (tetëmbëdhjetë) muaj, brenda të cilit e pandehura duhet të
mbajë kontakte me shërbimin e provës.
616
Bazuar në nenin 60/9 të Kodit Penal urdhërohet që e pandehura Persida
Andon Çepele gjatë periudhë së provës të mos shoqërohet me të pandehurit
Hajdar Zenel Dokaj dhe Matilda Gëzim Isufi.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Hajdar Zenel Dokaj për kryerjen e veprës
penale të “Shtrëngimit me anë të kanosjes ose dhunës për dhënien e
dhe dënimin e tij me 2 (dy) vjet burgim dhe 600.000 (gjashtëqind mijë) lekë
gjobë.
Bazuar në nenin 59 të Kodit Penal urdhërohet pezullimin i ekzekutimit të
dënimit me burgim për të pandehurin Hajdar Zenel Dokaj në një afat prove
prej 2 (dy) vjet, brenda të cilit i pandehuri duhet të mbajë kontakte me
shërbimin e provës.
Bazuar në nenin 60/9 të Kodit Penal urdhërohet që i pandehuri Hajdar Zenel
Dokaj gjatë periudhë së provës të mos shoqërohet me të pandehurat Matilda
Gëzim Isuf dhe Persida Andon Çepele.
Urdhërohet prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Për Krimet e
Rënda Tiranë të ekzekutojë këtë vendim.
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda, Tiranë, me vendimin nr.41, datë 26.07.2011, ka
vendosur:
Parë për Krime të Rënda Tiranë.
Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur rekurs Matilda Isufi, nëpërmjet avokatit të

saj mbrojtës, e cila kërkon: Prishjen e të dy vendimeve të shkallës parë dhe apelit dhe
pushimin e çështjes.
Shkaqet që parashtrohen në rekurs janë:

- Mungon objekti, ana objektive e ana subjektive e veprës.
- E dënuara s’ka ushtruar kanosje serioze.
- Thënia do të grisim diplomën nuk është dhunë dhe as kanosje, pasi s’ka kanosje ndaj
sendeve.
- Nuk është ushtruar dhunë ndaj të dëmtuarës, as rrahje, as goditje, as heqje lirie.
- Dhuna duhet të jetë sipas teorisë për kanosje për vrasje, plagosje të rëndë ose
përdorim arme.
- Fakulteti lëshon dokumente për mbarimin e shkollës.
- E dëmtuara u ka thënë ju jap ç’të doni vetëm me ktheni diplomën (pra mungon
dashja, ana subjektive)
Kundër vendimit të mësipërm ka paraqitur rekurs Hajdar Dokaj, nëpërmjet avokatit të

tij mbrojtës, i cili kërkon: Prishjen e të dy vendimeve të shkallës parë dhe apelit dhe

- Mungon objekti, ana objektive e ana subjektive e veprës.
- E dënuara s’ka ushtruar kanosje serioze.
- Thënia do të grisim diplomën nuk është dhune dhe as kanosje pasi s’ka kanosje ndaj
sendeve.
- Nuk është ushtruar dhune ndaj të dëmtuarës, as rrahje, as goditje, as heqje lirie.
617
- Dhuna duhet të jetë sipas teorisë së të drejtës penale për kanosje për vrasje, plagosje
të rëndë ose përdorim armë.
- Fakulteti lëshon dokumente për mbarimin e shkollës.
- E dëmtuara u ka thënë ju jap ç’të doni vetëm me ktheni diplomën (pra mungon
dashja, ana subjektive)
Kundër vendimit të mësipërm, ka paraqitur rekurs Persida Çepele, nëpërmjet avokatit

të saj mbrojtës, e cila kërkon: Prishjen e të dy vendimeve të shkallës parë dhe apelit dhe

- Ndryshe nga sa kanë konkluduar të dyja gjykatat në vendimet e tyre, unë nuk kam
kryer veprën penale të parashikuar nga neni 109/b të K.Penal
- Nuk kam shkelur asnjë nen të Kodit Penal.
- Ne mendonim se na takonte një shpërblim për sendin e gjetur.
- Askush s’mund të dënohet për një vepër që nuk ekziston si e tillë, neni 2 i
K.Pr.Penale
- Nuk provohet shtrëngimi me anë të kanosjes.
- Gjykatat interpretojnë në mënyrë të zgjeruar nenin 109/1 të K.Penal.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Edmond Islamaj; prokurorin Bujar Sheshi, i cili
kërkoi lënien në fuqi të vendimit; avokatin Andi Dura, i cili kërkoi ndryshimin e të dy
vendimeve dhe pushimin e çështjes; e si e analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
A. Rrethanat e çështjes.
1. Shtetasja (e dëmtuara) Matilda Gjika është banore e qytetit të Lushnjës. Kjo shtetase
në vitin 2007 ka nisur studimet në Fakultetin e Infermierisë Tiranë dhe i ka
përfunduar në Korrik 2010.
2. Pas diplomimit ajo s’ka shkuar në shtëpi por ka qëndruar në Tiranë duke u strehuar në
godinën nr.3 të Konvikteve të Mjekësisë pranë ish Farmacisë 10 Tiranë. Në fillim të
muajit shtator kjo shtetase është larguar nga kjo godinë dhe është sistemuar në
godinën nr.3 të konvikteve të ing së ndërtimit pasi do fillonte masterin profesional.
3. Për t’u regjistruar në master i duhej diploma e infermierisë të cilën nuk e kishte, pasi
e kishte humbur. U interesua dhe i thanë se diploma lëshohet vetëm një herë.
4. Më datën 22.10.2010, rreth orës 14, Matildën e ka marrë në nr.e saj cel 0695528988
një femër me nr.të panjohur dhe i thotë se duhen 100.000 lekë të reja që t’i jepte
diplomën. Bisedat mes tyre kanë qene të shpeshta.
5. Qëllimi i këtyre bisedave ka qenë që e dëmtuara të paguante shumën e parave të
kërkuara, pasi në të kundërt diploma e saj do grisej dhe se e dëmtuara nuk mund të
merrte më një diplomë të re.
6. E dëmtuara, pas marrjes së telefonatave ka bërë kallëzim në Komisariatin e Policisë
nr.4 Tiranë. Duke marrë shkas nga kallëzimi oficerët e policisë gjyqësore të këtij
Komisariati organizuan punën hetimore në mënyrë që të realizohej një takim midis të
dëmtuarës dhe personit me numër të fshehur.
7. Pas komunikimeve të gjata telefonike, më datë 22.10.2010 personi i paidentifikuar e
ka marrë përsëri të dëmtuarën në telefon dhe i ka thënë që të sillte shumën e parave të
kërkuar te Qendra “Kristal” që ndodhet në zonën e Komunës së Parisit.
618
8. Në një lokal të kësaj zone, i gjykuari Hajdar Dokaj i ka dalë përpara të dëmtuarës
duke mbajtur përpara në dorë edhe diplomën e saj që i kishte humbur. Në këtë
moment forcat e policisë kanë kryer arrestimin e tij në flagrancë, si dhe arrestimin e
dy të gjykuarave të tjera Matilda Isufi dhe Persida Çepele, të cilat ndodheshin në të
njëjtin vend me të gjykuarin e lartpërmendur.
B. Procedura gjyqësore.
9. Gjykata e Shkallës Parë për Krime të Rënda, me vendimin nr.32, datë 01.6.2011,
ka vendosur:
- Deklarimin fajtore të së pandehurës Matilda Gëzim Isufi për kryerjen e veprës penale
të “Shtrëngimit me anë të kanosjes ose dhunës për dhënien e pasurisë” në
bashkëpunim parashikuar nga neni 109/b/1 - 25 i Kodit Penal dhe dënimin e saj me 2
(dy) vjet burgim dhe 600.000 (gjashtë qind mijë) lekë gjobë.
- Bazuar në nenin 59 të Kodit Penal urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të dënimit me
burgim për të pandehurën Matilda Gëzim Isufi në një afat prove prej 18
(tetëmbëdhjetë) muaj, brenda të cilit e pandehura duhet të mbajë kontakte me
- Bazuar në nenin 60/9 të Kodit Penal urdhërohet që e pandehura Matilda Gëzim
Isufi gjatë periudhës së provës të mos shoqërohet me të pandehurit Hajdar Zenel
Dokaj dhe Persida Andon Çepele.
- Deklarimin fajtore të së pandehurës Persida Andon Çepele për kryerjen e veprës
penale të “Shtrëngimit me anë të kanosjes ose dhunës për dhënien e pasurisë” në
bashkëpunim, parashikuar nga neni 109/b/1 - 25 i Kodit Penal dhe dënimin e saj me
2 (dy) vjet burgim dhe 600.000 (gjashtëqind mijë) lekë gjobë.
- Bazuar në nenin 59 të Kodit Penal urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të dënimit me
burgim për të pandehurën Persida Andon Çepele në një afat prove prej 18
(tetëmbëdhjetë) muaj, brenda të cilit e pandehura duhet të mbajë kontakte me
- Bazuar në nenin 60/9 të Kodit Penal urdhërohet që e pandehura Persida Andon
Çepele gjatë periudhë së provës të mos shoqërohet me të pandehurit Hajdar Zenel
Dokaj dhe Matilda Gëzim Isufi.
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Hajdar Zenel Dokaj për kryerjen e veprës penale
të “Shtrëngimit me anë të kanosjes ose dhunës për dhënien e pasurisë” në
bashkëpunim, parashikuar nga neni 109/b/1 - 25 të Kodit Penal dhe dënimin e tij
me 2 (dy) vjet burgim dhe 600.000 (gjashtëqind mijë) lekë gjobë.
- Bazuar në nenin 59 të Kodit Penal urdhërohet pezullimin i ekzekutimit të dënimit
me burgim për të pandehurin Hajdar Zenel Dokaj në një afat prove prej 2 (dy) vjet,
brenda të cilit i pandehuri duhet të mbajë kontakte me shërbimin e provës.
- Bazuar në nenin 60/9 të Kodit Penal urdhërohet që i pandehuri Hajdar Zenel Dokaj
gjatë periudhë së provës të mos shoqërohet me të pandehurat Matilda Gëzim Isuf
dhe Persida Andon Çepele.
- Urdhërohet Prokuroria pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Për Krimet e Rënda
Tiranë të ekzekutojë këtë vendim.
10. Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë, me vendimin nr.41, datë 26.07.2011,
ka vendosur:
- Lënien në fuqi të vendimit nr.32, datë 01.06.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë për
Krime të Rënda Tiranë.
11. Kundër vendimit të mësipërm kanë paraqitur rekurs të gjykuarit Matilda Isufi,
Hajdar Dokaj dhe Persida Çepele, të cilët kërkojnë: Prishjen e të dy vendimeve, të
619
shkallës parë e të apelit dhe pushimin e çështjes, duke parashtruar edhe shkaqet
përkatëse të cituara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Gjykata e apelit e sheh me vend që të ndalet dhe të analizojë me kujdes pretendimet e

të pandehurve të parashtruara në ankim, në kundërshtim me sa pretendon mbrojtja se
vendimi është marrë në kundërshtim me ligjin, pasi nuk u vërtetua se të pandehurit
kanë konsumuar veprën penale për të cilën kanë akuzohen.
Gjykata e apelit vlerëson se vendimi i gjykatës është i drejtë dhe marrë në përputhje
me ligjin dhe është rezultat i një analize të thellë dhe të gjithanshme i të gjithë
provave të cilat të marra e të çmuara në unitet me njëra tjetrën, krijojnë bindjen se nr.
i celularit 0695131393, nga provat dokument, shkresat e Shoqërisë Celulare
“Vodafon”, është provuar fakti që në këtë periudhë ky numër është përdorur dhe
mbajtur nga e pandehura Matilda Isufi, që i është sekuestruar asaj ditën e ndalimit.
D. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.
12. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në vijim Kolegji Penal, vlerëson se

pretendimet e paraqitura në rekurs nga të gjykuarit janë të pabazuara dhe nuk
përmbajnë shkaqe ligjore për cenimin e vendimit nr.41, datë 26.07.2011 të
Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda dhe për këtë arsye nuk duhet të
pranohet.
13. Vendimi i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë, në lidhje me lënien në fuqi
të vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda është rrjedhojë e
zbatimit të drejtë të ligjit procedural penal dhe material, ç’ka ka sjellë si pasojë që
vendimi të jetë i drejtë.
14. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se përfundimi i arritur nga gjykatat se të
gjykuarit kanë konsumuar tërësisht elementët e veprës penale të “Shtrëngimit me anë
të kanosjes ose dhunës për dhënie pasurie”, vepër penale e parashikuar kjo nga neni
109/b të Kodit Penal1, është i drejtë dhe i mbështetur në ligj e në prova.
15. Në bazë të provave të shqyrtuara në të dy shkallët e gjykimit ka rezultuar e provuar se
qëllimi kriminal i të gjykuarve ka qenë kërkesa e padrejtë për përfituar nga e
dëmtuara Matilda Gjika një shumë të hollash në këmbim të dhënies së dokumentit, që
ajo kishte humbur (diplomës së fakultetit).
16. Nga provat e administruara në hetim e gjykim ka rezultuar e provuar tej çdo dyshimi
të arsyeshëm se të gjykuarit kanë konsumuar elementët e veprës penale të
“Shtrëngimit me anë të kanosjes ose dhunës për dhënie pasurie”.
17. Provat e vlerësuara nga gjykata konform nenit 152/1 të K.Pr.Penale, si: dëshmitë e
dëshmitarëve Agim Lybesha dhe Matilda Gjika, deklarimet e të gjykuarve,
procesverbali i sekuestrimit të sendeve, përgjigje e kompanisë së operatorit të
telefonisë së lëvizshme “Vodafone”, ku pasqyrohen thirrjet telefonike midis të
1
K.Penal, Neni 109/b “Shtrëngimi me anë të kanosjes ose dhunës për dhënien e pasurisë”.
Shtrëngimi me anë të kanosjes ose dhunës për të kryer ose mos kryer një veprim të caktuar, për të fituar padrejtësisht pasuri
ose çdo lloj përfitimi tjetër, për vete ose për të tretë, dënohet me burgim nga dy deri në tetë vjet dhe me gjobë nga
gjashtëqind mijë deri në tre milionë lekë.
Po kjo vepër, kur kryhet duke përdorur a kërcënuar me përdorimin e armës, torturës, akteve çnjerëzore e poshtëruese që
kanë shkaktuar dëmtime të shëndetit, dënohet me burgim nga shtatë deri në pesëmbëdhjetë vjet dhe me gjobë nga dy milion
deri në pesë milion lekë.
Kur vepra ka sjellë si pasojë vdekjen, dënohet me burgim të përjetshëm dhe me gjobë nga pesë milion deri në dhjetë milion
lekë.
620
dëmtuarës Matilda Gjika dhe të gjykuarës Matilda Isufi, etj., e provojnë plotësisht
akuzën.
18. Pavarësisht pretendimeve të të gjykuarve, ato jo pa arsye kanë kontaktuar të
dëmtuarën me qëllim për të përfituar prej saj, nëpërmjet shtrëngimit me anë të
kërcënimit se në rast se ajo (e dëmtuara) nuk do paguante shumën e të hollave që
kërkohej prej të gjykuarve, këto të fundit do i grisnin diplomën e lëshuar nga
Fakulteti i Infermierisë dhe se e dëmtuara nuk mund të pajisej më me një diplomë të
tillë.
19. Në bazë të provave të siguruara dhe të shqyrtuara në të dyja shkallët e gjykimit,
rezulton e provuar se fillimisht të gjykuarit me anë të veprimeve të tyre, nëpërmjet
thirrjeve telefonike, kanë kërkuar nga e dëmtuara Matilda Gjika një shumë të hollash
prej 50 mijë lekësh dhe duke e ndryshuar herë pas here kërkesën në lidhje me shumën
e të hollave që duhej të paguante e dëmtuara.
20. Nga analiza e provave të marra dhe të shqyrtuara nga gjykatat, arrihet në
konkluzionin logjik se qëllimi kriminal i të gjykuarve ka qenë përfitimi i padrejtë nga
e dëmtuara Matilda Gjika, duke e kërcënuar atë me diplomën e fakultetit që ato
dispononin.
21. Dy të gjykuarat, Matilda Isufi dhe Persida Çepele me veprime të paramenduara kanë
pritur që e dëmtuara Matilda Gjika të interesohej për diplomën që ajo kishte humbur
dhe në mungesë të këtij interesimi, të gjykuarat e kanë kontaktuar vetë të dëmtuarën
duke qenë plotësisht të vetëdijshme se diploma e fakultetit lëshohej vetëm njëherë,
për shkak të të qenit vetë studente në Fakultetin e Infermierisë dhe, se ndodhur
përpara një fakti të tillë, e dëmtuara nuk mund të regjistrohej për të ndjekur studimet
“Master” dhe ajo, e dëmtuara, do ishte e detyruar që të pranonte kushtet e vendosura
nga të gjykuarat.
22. Ky fakt, provohet edhe nga vetë deklarimet e të gjykuarës Matilda Isufi dhënë para
Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda, më datë 02.05.2011, ku konkretisht
ajo pohon se “Menduam se e kishte ndonjë gocë e cila do vinte ta merrte. Kemi
vazhduar jetën normalisht kur erdhi koha për t’u regjistruar për studimet “Master”
dhe na vajti mendja te goca se mund t’i duhej diploma”.
23. Po kështu, i gjykuari Hajdar Dokaj në deklarimin e bërë para Gjykatës së Shkallës së
Parë për Krime të Rënda Tiranë, më datë 02.05.2011, ndër të tjera shpjegon se “Unë u
kam thënë që mua po të më humbë patenta e nxjerr prapë dhe aty e kam marrë vesh
që nuk nxirrej më diploma..”.
24. Nisur nga qëllimi i përfitimit të padrejtë, dy të gjykuarat i janë drejtuar për ndihmë të
gjykuarit tjetër, Hajdar Dokaj, i cili siç rezulton nga gjykimi jo vetëm ka pranuar t’i
ndihmojë dy të gjykuarat Matilda Isufi dhe Persida Çepele, por ka qenë ky i gjykuar
që ka hartuar dhe organizuar mënyrën e shkëmbimit të diplomës së të dëmtuarës
Matilda Gjoka me shumën e të hollave, që kjo e fundit do iu paguante të gjykuarve.
25. Po kështu, ka qenë i gjykuari Hajdar Dokaj që ju ka propozuar të gjykuarve Matilda
Isufi dhe Persida Çepele për të detyruar të dëmtuarën Matilda Gjika që të paguante
shumën prej 100 mijë lekësh për të marrë diplomën e humbur, provuar kjo sipas
thirrjeve telefonike të bëra të dëmtuarës nga e gjykuara Persida Çepele.
26. Kolegji Penal vlerëson se del e provuar se ka qenë i gjykuari Hajdar Dokaj personi i
cila ka caktuar vendin e takimit ku do të realizohej shkëmbimi (diplomë – lekë) midis
të gjykuarve dhe të dëmtuarës.
27. Nisur për sa më sipër, vepra penale është kryer nga të gjykuarit me dashje direkte, me
një plan të mirë organizuar, duke përcaktuar vendin e takimit me të dëmtuarën
Matilda Gjika, si edhe mënyrën e shkëmbimit të diplomës me shumën e të hollave që
do iu paguante kjo e fundit.
621
28. Pavarësisht një plani të paramenduar, të gjykuarit nuk arritën që ta çonin deri në fund
atë, duke përfituar nga e dëmtuara Matilda Gjika shumën e parave që i kishin kërkuar,
për shkak të arrestimit të tyre në flagrancë nga punonjësit e policisë së shtetit.
29. Në këto kushte, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se nuk ka vend për cenimin e
vendimit të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda për sa i përket konsumimit të
veprës penale nga të gjykuarit dhe për këtë arsye ato duhet të deklarohen fajtorë për
veprën penale për të cilën akuzohen dhe janë dënuar në të dyja shkallët e gjykimit.
30. Vendimi nr.41, datë 26.07.2011 i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda, Tiranë, për
sa i përket lënies në fuqi të vendimit nr.32, datë 01.06.2011 të Gjykatës së Shkallës së
Parë për Krime të Rënda lidhur me deklarimin fajtor të të gjykuarve Hajdar Dokaj,
Matilda Isufi dhe Persida Çepele për kryerjen e veprës penale të “Shtrëngimit me anë
të kanosjes ose dhunës për dhënie pasurie”, parashikuar nga neni 109/b të Kodit
Penal, është marrë në zbatim të drejtë të ligjit penal dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441, paragrafi 1, germa (a) të
K.Pr.Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.41, datë 26.07.2011 të Gjykatës së Apelit për Krime të
Rënda Tiranë.
Tiranë, më 02.10.2013
622
Nr.00-2013-1376 i Vendimit (260)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
Në seancë gjyqësore të datës 02.10.2013, mori në shqyrtim çështjen penale, që i përket:

VLORË
I PANDEHURI: DAVID TUSHAJ
A K U Z U A R:
"Shpërdorimit të detyrës".
Baza ligjore: Neni 248 K.Penal
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.218, datë 27.05.2010, ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit, David Tushaj për kryerjen e veprës penale
të “Shpërdorimit të detyrës” dhe në bazë të nenit 248 të Kodit Penal e dënon
me gjashtë muaj burgim dhe 500.000 mijë lekë gjobë.
Në bazë të nenit 59 të Kodit Penal urdhëron pezullimin e ekzekutimit të
dënimit me burgim duke u vënë i pandehuri në provë për një periudhë kohore
tre vjet.
Urdhërohet i pandehuri David Tushaj të mbajë kontakte me shërbimin e
provës një herë në dy muaj.
Në bazë të nenit 34 të Kodit Penal urdhërohet pagimi i gjobës brenda
dymbëdhjetë muajve nga data që vendimi merr formë të prerë.

Mospranimin e ankimit.
Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Vlorë, ka ushtruar rekurs, i

gjykuari, David Tushaj, i cili kërkon pranimin e rekursit për gjykim, prishjen e vendimit të
gjykatës së apelit dhe dërgimin e kësaj çështje po në gjykatën e apelit për t’u gjykuar në
themel me tjetër trup gjykues, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimin e mësipërm të gjykatës së apelit e konsiderojmë të dhënë në kundërshtim
me të drejtën kushtetuese për një proces të rregullt ligjor, si dhe në interpretim të
gabuar të dispozitave procedurale penale.
623
- Parregullsitë ligjore nuk mund të rëndojnë mbi të pandehurin duke i hequr atij të
drejtën e mbrojtjes nëpërmjet ankimit në një gjykatë më të lartë të njohur me
Kushtetutë dhe me ligj.
- Në rastin tonë konkret, gjykata e apelit ka vendosur mospranimin e ankimit të
paraqitur nga i pandehuri, David Tushaj, si ankim jashtë afatit ligjore.
- Gjykata e apelit ka vepruar në kundërshtim me kërkesat e nenit 6 të Konventës
Europiane për Mbrojtjen e të Drejtave të Njeriut dhe Lirive Themelore, si dhe në
kundërshtim me nenet 31 (b) dhe 42/2 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë. Për
një proces të rregullt ligjor Konventa Europiane dhe Kushtetuta jonë parashikojnë
shprehimisht të drejtën e të akuzuarit për t’iu dhënë koha dhe lehtësitë e nevojshme të
mjaftueshme për të përgatitur mbrojtjen e tij. Ndër kushtet dhe lehtësitë e
domosdoshme është edhe shpallja e vendimit penal, të cilat këto vendime duhen të
jenë të arsyetuar, sipas nenit 142 të Kushtetutës.
- Në rastin tonë vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, vendim i cili ka
deklaruar fajtor të pandehurin, David Tushaj, ka qenë i pa zbardhur në momentin e
dhënies së vendimi).
- I pandehuri, brenda afatit ligjor, për zënien e afatit të ankimit ka paraqitur një ankim
të shkurtuar ndaj vendimit të mësipërm të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë. Më
vonë, të pandehurit kur i është dhënë mundësia me njohjen e vendimit të zbardhur, ka
paraqitur përpara gjykatës edhe plotësimin e ankimit të mëparshëm me shkaqet dhe
pretendimet e tij kundër vendimit, gjë e cila (ky ankim plotësues) është pranuar dhe
regjistruar në mënyrë të rregullt nga ana e gjykatës.
- Në kundërshtim me kërkesat e nenit 412 dhe 420 të K.Pr.Penale, gjykata e apelit ka
vendosur mospranimin e ankimit. Nuk duhet të merren të ndara forma e ankimit me
formën e vendimit. Meqenëse vendimi ka qenë i paarsyetuar i pazbardhur si mund të
jetë forma e ankimit e rregullt?
- Arsyetimi i gjykatës së apelit për ankimin e plotë si ankim i sjellë jashtë afatit ligjor
është i gabuar. N.q.s se do të provohej se i pandehuri ka marrë dijeni rregullisht,
konform rregullave procedurale për përmbajtjen e plotë të një vendimi të rregullt
atëherë që nga ai moment do të fillonte përllogaritja e afatit të ankimit të tij dhe mbi
këtë bazë do të konkludohej nëse ankimi i tij i plotë ishte paraqitur ose jo brenda
afatit ligjor.
- Gjithashtu, kjo gjykatë në arsyetimin e saj ka gabuar pasi nuk ka pasur parasysh edhe
nenin 415/2 të Kodit të Procedurës Penale, dispozitë e cila përcakton se ai që ka bërë
ankimin ka të drejtë që deri pesë ditë para seancës të paraqesë në sekretarinë e
gjykatës që do të shqyrtojë çështjen arsye të tjera që lidhen me ankimin.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca; prokurorin K.Shahu, i cili kërkoi
prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e çështjes per rigjykim po në
këtë gjykatë me tjetër trup gjykues; avokatin Th.Kondi, i cili kërkoi prishjen e vendimit të
gjykatës së apelit dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po këtë gjykatë, me tjetër trup
gjykues; dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.415, datë 09.12.2010 i Gjykatës së Apelit Vlorë është marrë në zbatim të
gabuar të ligjit procedural penal, si i tillë duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rigjykim
në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Nga aktet rezulton se:
624
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Vlorë ka paraqitur për gjykim para Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë të pandehurin David Tushaj, me akuzën e "Shpërdorimit të detyrës",
parashikuar nga neni 248 Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë ka pranuar këto rrethana të çështjes në shqyrtim:
I pandehuri David Tushaj, banor i qytetit Vlorë, ka ushtruar detyrën e regjistruesit të
Zyrës së Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë.
Në funksion të ushtrimit të detyrës, në datë 13.09.2005, i pandehuri David Tusha,
bazuar në kërkesën e trashëgimtarëve të shtetasit Abaz Skënderaj, ka regjistruar në favor të
tyre një sipërfaqe trualli prej 780 m2 dhe të një ndërtese me sipërfaqe ndërtimore 55 m2, të
ndodhur në Lagjen “Pavarësia”, Vlorë me nr 27/347 pasurie.
Pasuria është regjistruar sipas procedurës së regjistrimit fillestar të pasurive, bazuar
në nenin 24/b të ligjit nr.7843, datë 13.07.1994, “Për regjistrimin e pasurive të paluajtshme”.
Me kryerjen e regjistrimit të pasurisë së mësipërme, trashëgimtarët e Abaz Skënderajt
janë pajisur me çertifikatën e pronësisë.
Më pas rezulton se janë kryer transaksione lidhur me këtë pasuri, duke u tjetërsuar
pjesë të pandara të saj në formën e dhurimit në favor të Rino Skënderaj, i cili sipas
çertifikatës së pronësisë datë 26.10.2006, figuron pronar i vetëm i saj.
Nga ana tjetër rezulton se trashëgimtarët e shtetasit Lavdosh Zotaj, të cilët kanë pasur
pretendime pronësie lidhur me pasurinë e mësipërme kanë kërkuar pranë Z.R.P.Paluajtshme
Vlorë regjistrimin e kërkesë-padisë përkatëse. Me vendimin nr.12, datë 01.10.2008,
regjistruesi Edmond Banushaj i ka propozuar Zyrës Qendrore të Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme Tiranë miratimin e fshirjes së regjistrimit të pasurisë nr.27/347, si pasuri e
regjistruar në kundërshtim me nenin 24/b të ligjit nr.7843, datë 13.07.1994, “Për regjistrimin
e pasurive të paluajtshme.
Zyra Qendrore e Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Tiranë, krye regjistruesi i saj
Arben Qirjako, me vendimin nr.64, datë 16.07.2008, ka vendosur miratimin e vendimit nr.12,
datë 01.10.2008 regjistruesi të Z.R.P.Paluajtshme Vlorë si dhe fshirjen e të gjitha
regjistrimeve të mëvonshme si regjistrim i kryer në kundërshtim me ligjin.
Njëkohësisht mbi kallëzimin e shtetasit Pajtim Zotaj, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor
Vlorë ka regjistruar procedimin penal nr.586/2009 për veprën penale të “Shpërdorimit të
detyrës", parashikuar nga neni 248 Kodit Penal.
Në kuadrin e hetimit të kësaj çështje ka rezultuar se i pandehuri David Tushaj, në një
rast (praktikë) tjetër identike, që i përket shtetasit Adrian Taushani, ka refuzuar regjistrimin e
pronës, me arsyetimin se kërkesa mbështetet në dokumente “joligjore”.
Në përfundim të gjykimit të çështjes, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, pasi e ka
gjetur të bazuar akuzën e ngritur nga ana e Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Vlorë në ngarkim
të shtetasit David Tushe, me vendimin nr.218, datë 27.05.2010, e ka deklaruar fajtor për
kryerjen e veprës penale të “Shpërdorimit të detyrës”, neni 248 i Kodit Penal dhe në bazë të
këtij neni e ka dënuar me 6 (gjashtë) muaj burgim dhe 500.000 mijë lekë gjobë. Në aplikim
të nenit 59 të Kodit Penal gjykata ka urdhëruar pezullimin e ekzekutimit të dënimit me
burgim duke e vënë të pandehurin David Tushaj në provë për një periudhë kohore tre vjet.
Gjykata ka arsyetuar ndër të tjera: “…rrethanat e faktit të pranuara nga gjykata u
vërtetuan me provat e administruara në gjykim…në veprimet e të pandehurit David Tusha
gjenden të konsumuara elementët e veprës penale të shpërdorimit të detyrës, parashikuar
nga neni 248 i Kodit Penal…në gjendjen që kanë qenë aktet bashkëngjitur kërkesës së
paraqitur nga trashëgimtarët e Abaz Skenderaj, i vetmi organ administrativ kompetent, i
ngarkuar me ligj, ishte Komisioni i Kthimit dhe Kompensimit të Pronave. Marrja nga ana e
të pandehurit e atributeve dhe kompetencave të një organi tjetër administrativ përbën kryerje
të veprimeve në kundërshtim me ligjin, të cilat janë të dënueshme penalisht, sipas nenit 248
të Kodit Penal…”.
625
Mbi ankimin e të pandehurit, Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.415, datë
09.12.2010, ka vendosur mospranimin e ankimit, duke arsyetuar si më poshtë:
“…ankimi i paraqitur nga i pandehuri dhe avokati i tij A.Sakaj nuk është hartuar në
formën e parashikuar nga neni 412 i K.Pr.Penale…në ankim nuk është paraqitur asnjë shkak
përse kundërshtohet ky vendim dhe njëherazi nuk është përmendur asnjë pikë që
kundërshtohet…për këto arsye në referim të nenit 420/1 të K.Pr.Penale duhet të vendoset
mospranimi i ankimit…”.
Vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë është rekursuar para Gjykatës së Lartë nga ana e
të gjykuarit David Tushaj, i cili ka kërkuar prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes për
rigjykim po në atë gjykatë, me tjetër trup gjykues, duke parashtruar dhe shkaqet respektive,
të cituara hollësisht në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në aktet që ndodhen të administruara
në dosje, shkaqet e parashtruara në rekursin e paraqitur si dhe në rrethanat që rezultuan gjatë
gjykimit të çështjes në Gjykatën e Lartë, çmon se në rekursin e paraqitur ngrihen pretendime
të bazuara në ligj, për rrjedhojë vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë, i cili ka vendosur
mospranimin e ankimit, duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rigjykim po në atë gjykatë,
me tjetër trup gjykues.
Pretendimi në rekurs se “...vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë është dhënë në
kundërshtim me të drejtën kushtetuese për një proces të rregullt ligjor si dhe në interpretim
të gabuar të dispozitave procedurale penale konsiderohet i bazuar.
Ashtu siç rezulton nga aktet, i gjykuari David Tusha, në respektim të dispozitave
procedurale penale, neneve 410 e vijues të K.Pr.Penale, brenda afatit ligjor, ka ushtruar
ankim ndaj vendimit nr.218, datë 27.05.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë. Arsyeja
për të cilën nuk janë parashtruar shkaqet konkrete në ankimin e paraqitur është se “ ...vendimi
nuk është zbardhur dhe dosja nuk është dorëzuar në sekretari...”.
Që nga momenti i dorëzimit të ankimit e deri në dërgimin e çështjes për gjykim në
Gjykatën e Apelit Vlorë, nga ana e sekretarisë gjyqësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlore nuk i është komunikuar ankuesit nevoja e plotësimit apo ndreqjes së të metave të
kërkesës ankimore dhe as i është vënë në dispozicion vendimi i arsyetuar i gjykatës, për të
cilin ai ka ushtruar ankim brenda afatit ligjor.
Pasi çështja ka shkuar në Gjykatën e Apelit Vlorë dhe është caktuar për gjykim, i
pandehuri (ankuesi) David Tushaj, pasi është njohur me përmbajtjen e vendimit, ka
parashtruar shkaqet konkrete të kundërshtimit të tij në kërkesën ankimore, parashtresën, datë
20.11.2010, e cila është bërë pjesë e dosjes penale.
E ndodhur çështja në këto rrethana, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arsyeton se:
Parregullsitë ligjore të administratës nuk mund të rëndojnë mbi të pandehurin duke i
hequr atij të drejtën e mbrojtjes nëpërmjet ankimit në një gjykatë më të lartë të njohur me
Kushtetutë dhe me ligj.
E drejta e ankimit përbën një nga të drejtat themelore të njeriut, e cila parashikohet në
nenin 43 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë, në Konventën Europiane për të Drejtat e
Njeriut (KEDNJ) dhe në Protokollet e saj shtesë.
Referuar dispozitave të këtyre dokumenteve dhe sipas nenit 43 të Kushtetutës është e
qartë që “të drejtën e ankimit” për në instancat më të larta gjyqësore e gëzon çdo individ që
është gjykuar nga gjykatat. Kjo shënon një standard më të lartë në mbrojtjen e të drejtave dhe
lirive themelore të njeriut se sa ai i “ankimit efektiv” që përcaktohet në nenin 13 të
Konventës, nen që pranon si respektim të standardeve të Konventës lejimin e “ankimit
efektiv” në një instancë më të lartë, pa e kushtëzuar domosdoshmërisht këtë ankim me
ankimin në instancat e tjera gjyqësore.
626
Kolegji Penal vlerëson se standardi i nenit 43 të Kushtetutës duhet të shihet i lidhur
ngushtë me “të drejtën e apelit në çështjet penale” përcaktuar në nenin 2 të Protokollit 7
Shtesë të KEDNJ.
Nga ana tjetër, është kërkesë e nenit 6 § 1 të KEDNJ që mospranimi i një ankimi në
gjykatë të mos cenojë thelbin e të drejtës së ankimuesit për t’iu drejtuar gjykatës (shih
vendimet e GjEDNJ në çështjet Societe Anonyme Sotiris dhe Nikos Koutras Attee v. Greqisë,
datë 16.11.2001; Brualla Gomez de la Torre v. Spanjës, datë 19.12.1997; Saez Maeso v.
Spanjës, datë 09.11.2004).
Gjykata Kushtetuese e Republikës së Shqipërisë ka shqyrtuar mjaft çështje, në të cilat
në varësi të problematikës së shtruar për gjykim, ka analizuar në dritën e dispozitave
Kushtetuese, të KEDNJ dhe të vendimeve të Gj.E.D.NJ, problemin e të drejtës së aksesit në
gjykatë, të drejtës së ankimit ndaj një vendimi gjyqësor dhe të një procesi të rregullt ligjor në
tërësi.
Në vendimin nr.12, datë 14.04.2010, ka theksuar se: “e drejta themelore e ankimit e
sanksionuar në nenin 43 të Kushtetutës është një e drejtë me karakter procedural që derivon
nga e drejta e gjykimit dhe shërben për mbrojtjen e një të drejte tjetër substanciale…”. Në
vendimin nr.22, datë 26.07.2006, konstaton se: “e drejta e ankimit ashtu si edhe ajo e aksesit
në gjykatë nuk mund t'i cenohen kërkuesit për shkaqe që rrjedhin nga mangësitë apo gabimet
në veprimtarinë e vetë organeve shtetërore…”. E drejta për t’iu drejtuar një gjykate nuk
është absolute. Kjo e drejtë mund të jetë pjesë e kufizimeve, por kufizimet nuk duhet të jenë
të tilla sa të dëmtojnë vetë thelbin e së drejtës. Ato duhet të ndjekin një qëllim legjitim dhe
mjetet e përdorura duhet të jenë përpjesëtimore me qëllimin që kërkohet të arrihet (shih
vendimin e Gjykatës Kushtetuese nr.30, datë 17.06.2010).
Në këto rrethana, në dritën e jurisprudencës kushtetuese dhe GJEDNJ, në analize
tërësore të rrethanave të çështjes në shqyrtim dhe në përputhje me kërkesat e nenit 6 § 1 të
KEDNJ, sipas të cilit “mospranimi i një ankimi në gjykatë të mos cenojë thelbin e të drejtës
së ankimuesit për t’iu drejtuar gjykatës”, ky Kolegj e konsideron vendimin e Gjykatës së
Apelit Vlorë, i cili ka vendosur mospranimin e ankimit të të pandehurit David Tushaj pa
pranuar të dëgjojë dhe të vlerësojë shkaqet e ankimit të paraqitur nga pala ankuese në
parashtresën datë 20.11.2010, rrjedhojë të një procesi të parregullt ligjor, si i tillë është i
cenueshëm ligjërisht.
Për sa më sipër, në rigjykimin e kësaj çështje, Gjykata e Apelit Vlorë duhet t’i japë të
drejtën të pandehurit David Tushaj për të parashtruar shkaqet konkrete të kundërshtimit të
vendimit gjyqësor objekt ankimi dhe t’i marrë në shqyrtim ato, në përputhje me rregullat
procedurale penale të shqyrtimit të çështjes në apel.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/ç të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.415, datë 09.12.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe kthimin e
çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues
Tiranë, më 02.10.2013
627
Nr.00-2013-1587 i Vendimit (261)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 02.10.2013 shqyrtoi çështjen penale me palë:

TIRANË, e përfaqësuar nga prokurori
pranë Gjykatës së Lartë, Kudusi Shahu.
KUNDËR: XHAFERR GIXHARI, në mungesë
MARIN PALUSHI, në mungesë
ALFRED KADRIU, i mbrojtur nga av.Saimir
Vishaj
EDISON SHEMA, në mungesë
SOKOL SHALCA, në mungesë
SAIMIR KUNIQI, në mungesë
A K U Z U A R:
“Mashtrimit kompjuterik”
Baza Ligjore: Neni 143/b/1 i K.Penal.
KUNDËR: ELDI VORPSI
A K U Z U A R:
“Moskallëzimit të krimit”
Baza Ligjore: Neni 300 i K.Penal.

vendosur:
1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Xhaferr Belul Gixhari për kryerjen e
veprës penale të “Mashtrim kompjuterik” dhe në bazë të Nenit 143/b/1 të
Kodit Penal e dënon atë me 9 (nëntë) muaj burgim dhe 150.000 (njëqind e
pesëdhjetë mijë) lekë gjobë.
Bazuar në Nenin 406 të Kodit të Proçedurës Penale, pas uljes së dënimit me
1/3, i pandehuri Xhaferr Belul Gixhari dënohet me një dënim të vetëm prej 6
(gjashtë) muaj burgim dhe 100.000 (njëqind mijë) lekë gjobë.
628
Në zbatim të Nenit 59 të Kodit Penal (të ndryshuar me ligjin nr.1023 dt.
27.11.2008), gjykata urdhëron pezullimin e ekzekutimit të vendimit të dënimit
me burgim, duke e vënë në provë të pandehurin për një periudhë kohe prej 18
muajsh, me kusht që ai të mbajë kontakte me shërbimin e provës dhe brenda
kësaj periudhe të mos kryejë vepër tjetër penale.
Bazuar në Nenin 60/5 të Kodit Penal, gjykata urdhëron që i pandehuri
Xhaferr Belul Gixhari gjatë periudhës së provës të mos ushtrojë veprimtari
profesionale kur vepra penale ka lidhje me këtë veprimtari.
Detyrohet i pandehuri Xhaferr Belul Gixhari të paguajë shumën e
mësipërme pranë Zyrës së Përmbarimit Tiranë brenda një periudhe 1 (një)
vjeçare, nga dita që vendimi do të marrë formë të prerë.
2. Deklarimin fajtor të të pandehurit Marin Kol Palushi për kryerjen e veprës
penale të “Mashtrim kompjuterik” dhe në bazë të Nenit 143/b/1 të Kodit Penal
e dënon atë me 9 (nëntë) muaj burgim dhe 150.000 (njëqind e pesëdhjetë
mijë) lekë gjobë.
Bazuar në Nenin 406 të Kodit të Proçedurës Penale, pas uljes së dënimit me
1/3, i pandehuri Marin Kol Palushi dënohet me një dënim të vetëm prej 6
Në zbatim të Nenit 59 të Kodit Penal (të ndryshuar me ligjin nr.1023, dt.
Bazuar në Nenin 60/5 të Kodit Penal, gjykata urdhëron që i pandehuri Marin
Kol Palushi gjatë periudhës së provës të mos ushtrojë veprimtari profesionale
kur vepra penale ka lidhje me këtë veprimtari.
Detyrohet i pandehuri Marin Kol Palushi të paguajë shumën e mësipërme
pranë Zyrës së Përmbarimit Tiranë brenda një periudhe 1 (një) vjeçare, nga
dita që vendimi do të marrë formë të prerë.
3. Deklarimin fajtor të të pandehurit Alfred Qani Kadriu për kryerjen e
Bazuar në Nenin 406 të Kodit Procedurës Penale, pas uljes së dënimit me 1/3,
i pandehuri Alfred Qani Kadriu dënohet me një dënim të vetëm prej 6
Bazuar në Nenin 60/5 të Kodit Penal, gjykata urdhëron që i pandehuri Alfred
Qani Kadriu gjatë periudhës së provës të mos ushtrojë veprimtari
Detyrohet i pandehuri Alfred Qani Kadriu të paguajë shumën e mësipërme
629
4. Deklarimin fajtor të të pandehurit Edison Mustafa Shema për kryerjen e
Bazuar në Nenin 406 të Kodit të Procedurës Penale, pas uljes së dënimit me
1/3, i pandehuri Edison Mustafa Shema dënohet me një dënim të vetëm prej
6 (gjashtë) muaj burgim dhe 100.000 (njëqind mijë) lekë gjobë.
Bazuar në Nenin 60/9 të Kodit Penal, gjykata urdhëron që i pandehuri Edison
Mustafa Shema gjatë periudhës së provës të mos shoqërohet me
bashkëpunëtorë të veprës penale.
Detyrohet i pandehuri Edison Mustafa Shema të paguajë shumën e
5. Deklarimin fajtor të të pandehurit Sokol Rafet Shalca për kryerjen e veprës
penale të “Mashtrim kompjuterik” dhe në bazë të Nenit 143/b/1 të Kodit Penal
e dënon atë me 9 (nëntë) muaj burgim dhe 150.000 (njëqind e pesëdhjetë
mijë) lekë gjobë.
1/3, i pandehuri Sokol Rafet Shalca dënohet me një dënim të vetëm prej 6
Bazuar në Nenin 60/5 të Kodit Penal, gjykata urdhëron që i pandehuri Sokol
Rafet Shalca gjatë periudhës së provës të mos ushtrojë veprimtari
Detyrohet i pandehuri Sokol Rafet Shalca të paguajë shumën e mësipërme
6. Deklarimin fajtor të të pandehurit Saimir Shaban Kuniqi për kryerjen e
Kodit Penal e dënon atë më 9 (nëntë) muaj burgim dhe 150.000 (njëqind e
Bazuar në Nenin 406 të Kodit të Proçedurës Penale, pas uljes se dënimit me
1/3, i pandehuri Saimir Shaban Kuniqi dënohet me një dënim të vetëm prej 6
me burgim, duke e vënë në provë të pandehurin për një periudhe kohe prej 18
630
Bazuar në Nenin 60/5 të Kodit Penal, gjykata urdhëron që i pandehuri Saimir
Shaban Kuniqi gjatë periudhës së provës të mos ushtrojë veprimtari
Detyrohet i pandehuri Saimir Shaban Kuniqi të paguajë shumën e
7. Deklarimin fajtor të të pandehurit Eldi Engjell Vorpsi për kryerjen e
veprës penale të “Moskallëzim krimi” dhe në bazë të Nenit 300 të Kodit Penal
e dënon atë me 105.000 (njëqind e pesëmijë) lekë gjobë.
1/3, i pandehuri Eldi Engjell Vorpsi dënohet me një dënim të vetëm prej
70.000 (shtatëdhjetë mijë) lekë gjobë.
Detyrohet i pandehuri Eldi Engjell Vorpsi të paguajë shumën e mësipërme
8. Provat materiale sekuestruar të pandehurve sipas procesverbalit të
sekuestrimit: -Aparatet “Dream Box” të kalojnë në favor të shtetit;
Njësitë qendrore kompjuterike si dhe aksesorët e tjerë të tyre tù kthehen
përkatësisht të pandehurve.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.782, date 08.06.2011, ka vendosur:

Gjyqësor Tiranë.
Kundër këtij vendimi kanë ushtruar rekurs:

Në datën 29.06.2011 i gjykuari Alfred Kadriu, nëpërmjet avokatit Saimir Vishaj dhe
kërkon: Prishjen e vendimit nr.782, datë 08.06.2011 të Gjykatës se Apelit Tiranë dhe të
vendimit nr.1112, datë 21.07.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe zgjidhjen e
çështjes pa e kthyer për rishqyrtim, duke e deklaruar të pafajshëm ankuesin.
Si shkaqe të rekursit paraqet:

- Askush nuk mund të dënohet për një vepër penale e cila nuk ka ekzistuar në kohën e
kryerjes së saj. Kjo vepër është shtuar me Ligjin nr.10023, datë 27.11.2008 (botuar në
Fletoren Zyrtare në datë 31.12.2008 hyrë në fuqi në datën 16 Janar 2009), kallëzimi
është bërë në datën 31.10.2008.
- Gjykata duhej të vendoste pushimin e çështjes pasi ajo nuk duhet të kish filluar.
2. Në datën 07.07.2011 i gjykuari Edison Shema dhe kërkon: Rrëzimin e vendimit

nr.1112, datë 21.07.2010 të Gjykatës se Rrethit Gjyqësor Tiranë e të Gjykatës së Apelit
Tiranë dhe deklarimin e pafajshëm e pushimin e çështjes.
Si shkaqe të rekursit paraqet:

- I pandehuri vetëm ka shitur aparate “Dreambox” dhe nuk ka pasur server apo pajisje
të tjera për të deskriptuar, etj., pra nuk ka konsumuar veprën penale për të cilën është
akuzuar e deklaruar fajtor (Mashtrimi kompjuterik).
631
Lartë, Kudusi Shahu, i cili kërkoi pushimin e shqyrtimit të çështjes për shkak se gjen zbatim
ligji “për Amnistinë”, kjo për faktin e masës së dënimit të dhënë ndaj të gjykuarve; dëgjoi
mbrojtësin e të gjykuarit, Alfred Kadriu, av.S.Vishaj, i cili kërkoi pushimin e çështjes; dhe, si
shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Se vendimi nr.782, datë 08.06.2011 i Gjykatës së Apelit Tiranë është rezultat i
zbatimit të drejtë të ligjit material penal dhe si i tillë ai do të lihet në fuqi.
Në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, Organi i Prokurorisë ka sjellë për gjykim
procedimin penal nr.1068 akti, në ngarkim të të pandehurve, Spiro Zguri, Xhafer Gixhari,
Marin Palushi, Alfred Kadriu, Edison Shema, Sokol Shalca, Lorenc Nushi, Saimir Kuniqi,
Saimir Likollari të akuzuar për kryerjen e veprës penale të “Mashtrimit kompjuterik,
parashikuar nga Neni 143/b/1 të Kodit Penal si edhe të pandehurit Eldi Vorpsi, i akuzuar për
kryerjen e veprës penale të “Moskallëzimit të krimit”, parashikuar nga Neni 300 i Kodit
Penal dhe të pandehurin Fatmir Cupi, të akuzuar për kryerjen e veprës penale të “Tregtimit
dhe transportimit të mallrave që janë kontrabandë”, parashikuar nga Neni 178 i Kodit Penal.
Me çeljen e seancave gjyqësore, dhe konkretisht në fazën e marrjes së kërkesave
paraprake të palëve, gjykata e bë me dije të kërkesës së të pandehurve Xhafer Gixhari, Marin
Palushi, Alfred Kadriu, Edison Shema, Sokol Shalca, Saimir Kuniqi dhe Eldi Vorpsi, të cilët
duke njohur dhe pranuar vlerën e akteve të ndodhura në dosjen penale në ngarkim të tyre, i
kërkuan gjykatës zhvillimin e gjykimit me procedurë të shkurtuar.
Ndonëse sa sipër, nga ana e të pandehurve, Spiro Zguri, Lorenc Nushi, Saimir
Likollari dhe Fatmir Cupi, nuk iu paraqitën kësaj gjykate kërkesa paraprake duke kërkuar në
këtë mënyrë, zhvillimin e gjykimit me procedurë të zakonshme.
Duke gjetur të drejta kërkesat e të pandehurve si me sipër, si edhe duke vlerësuar se
çështja mund të zgjidhet në gjendjen që ndodhen aktet në ngarkim të tyre, gjykata me vendim
të ndërmjetëm vendosi zhvillimin e gjykimit me procedurë të shkurtuar, ndaj të pandehurve
Xhafer Gixhari, Marin Palushi, Alfred Kadriu, Edison Shema, Sokol Shalca, Saimir Kuniqi
dhe Eldi Vorpsi, si edhe bazuar në nenin 93 të Kodit të Procedurës Penale dhe në Vendimin
Unifikues të Gjykatës së Lartë, nr.2 datë 29.01.2003, vendosi ndarjen e çështjes penale në
ngarkim të të pandehurve Spiro Zguri, Lorenc Nushi, Saimir Likollari dhe Fatmir Cupi.
Gjatë shqyrtimit gjyqësor të kësaj çështje organi i akuzës, duke pretenduar në fajësinë
e të pandehurve Xhafer Gixhari, Marin Palushi, Alfred Kadriu, Edison Shema, Sokol Shalca,
Saimir Kuniqi dhe Eldi Vorpsi, në lidhje me kryerjen prej tyre të veprave penale, të
përcaktuara në pjesën hyrëse të këtij vendimi, si edhe duke kërkuar administrimin e provave
si edhe deklarimin fajtor dhe dënimin e tyre – ai organ - i parashtroi kësaj gjykate sa vijon:
Nga ana e shtetasit Alban Jaho me detyrën e Drejtorit të Përgjithshëm të Kompanisë
“Digitalb”, në datën 31.10.2008, në organin e akuzës është paraqitur një kallëzim penal, sipas
të cilit nga informacionet që ka pasur ai subjekt, nga persona të ndryshëm të cilët ushtrojnë
aktivitet tregtar ne fushën e elektronikës, është mundësuar ndërhyrja në sistemin kompjuterik
konkretisht internet duke realizuar shkatërrimin e kodeve e si rezultat, të mundësohet ofrimi
në mënyrë të kundraligjshme i disa programeve, ekskluzivitetin e të cilave e ka vetëm
Kompania “Digitalb” në paketat e saj. Nga ky veprim i kundraligjshëm i cili ofrohet kundrejt
pagesës prej 230 euro në vit, ku përfshihet dekoderi, karta si dhe instalimi personat që e
ofrojnë atë shërbim, përfitojnë të ardhura materiale, që ndërkohë i shkaktojnë Kompanisë
632
“Digitalb” një dëm, që sipas kallëzuesit arrin në shifrën rreth 1 milion euro, si edhe shtetit, i
cili humb mundësinë e vjeljes së taksave në shumën prej rreth 100.000 euro.
Në lidhje me kallëzimin në fjalë organi i akuzës fillimisht ka regjistruar procedimin
penal në datën 12.11.2008, për veprat penale të “Vjedhjes” dhe “Riprodhimit pa të drejtë i
veprës së tjetrit”, parashikuar respektivisht nga Nenet 134 dhe 149 të Kodit Penal dhe më pas
në muajin Shkurt 2009, ai organ ka ngritur akuzën ndaj të pandehurve të sipërcituar duke i
akuzuar ata, për kryerjen e veprës penale të “Mashtrimit kompjuterik”, parashikuar nga Neni
143/b/1 të Kodit Penal.
vendosur:
1. Deklarimin fajtor të të pandehurit Xhaferr Belul Gixhari për kryerjen e veprës
penale të “Mashtrim kompjuterik” dhe në bazë të Nenit 143/b/1 të Kodit Penal e dënon atë
me 9 (nëntë) muaj burgim dhe 150.000 (njëqind e pesëdhjetë mijë) lekë gjobë.
Bazuar në Nenin 406 të Kodit të Proçedurës Penale, pas uljes së dënimit me 1/3, i
pandehuri Xhaferr Belul Gixhari dënohet me një dënim të vetëm prej 6 (gjashtë) muaj
burgim dhe 100.000 (njëqind mijë) lekë gjobë.
Në zbatim të Nenit 59 të Kodit Penal (të ndryshuar me ligjin nr.1023 dt. 27.11.2008),
gjykata urdhëron pezullimin e ekzekutimit të vendimit të dënimit me burgim, duke e vënë në
provë të pandehurin për një periudhë kohe prej 18 muajsh, me kusht që ai të mbajë kontakte
me shërbimin e provës dhe brenda kësaj periudhe të mos kryejë vepër tjetër penale.
Bazuar në Nenin 60/5 të Kodit Penal, gjykata urdhëron që i pandehuri Xhaferr Belul
Gixhari gjatë periudhës së provës të mos ushtrojë veprimtari profesionale kur vepra penale
ka lidhje me këtë veprimtari.
Detyrohet i pandehuri Xhaferr Belul Gixhari të paguajë shumën e mësipërme pranë
Zyrës së Përmbarimit Tiranë brenda një periudhe 1 (një) vjeçare, nga dita që vendimi do të
marrë formë të prerë.
2. Deklarimin fajtor të të pandehurit Marin Kol Palushi për kryerjen e veprës penale
të “Mashtrim kompjuterik” dhe në bazë të Nenit 143/b/1 të Kodit Penal e dënon atë me 9
(nëntë) muaj burgim dhe 150.000 (njëqind e pesëdhjetë mijë) lekë gjobë.
Bazuar në Nenin 406 të Kodit të Proçedurës Penale, pas uljes së dënimit me 1/3, i
pandehuri Marin Kol Palushi dënohet me një dënim të vetëm prej 6 (gjashtë) muaj burgim
dhe 100.000 (njëqind mijë) lekë gjobë.
Në zbatim të Nenit 59 të Kodit Penal (të ndryshuar me ligjin nr.1023, dt. 27.11.2008),
Bazuar në Nenin 60/5 të Kodit Penal, gjykata urdhëron që i pandehuri Marin Kol
Palushi gjatë periudhës së provës të mos ushtrojë veprimtari profesionale kur vepra penale
Detyrohet i pandehuri Marin Kol Palushi të paguajë shumën e mësipërme pranë
3. Deklarimin fajtor të të pandehurit Alfred Qani Kadriu për kryerjen e veprës
Bazuar në Nenin 406 të Kodit Procedurës Penale, pas uljes së dënimit me 1/3, i
pandehuri Alfred Qani Kadriu dënohet me një dënim të vetëm prej 6 (gjashtë) muaj burgim
633
Bazuar në Nenin 60/5 të Kodit Penal, gjykata urdhëron që i pandehuri Alfred Qani
Kadriu gjatë periudhës së provës të mos ushtrojë veprimtari profesionale kur vepra penale
Detyrohet i pandehuri Alfred Qani Kadriu të paguajë shumën e mësipërme pranë
4. Deklarimin fajtor të të pandehurit Edison Mustafa Shema për kryerjen e veprës
Bazuar në Nenin 406 të Kodit të Procedurës Penale, pas uljes së dënimit me 1/3, i
pandehuri Edison Mustafa Shema dënohet me një dënim të vetëm prej 6 (gjashtë) muaj
Bazuar në Nenin 60/9 të Kodit Penal, gjykata urdhëron që i pandehuri Edison
Mustafa Shema gjatë periudhës së provës të mos shoqërohet me bashkëpunëtorë të veprës
penale.
Detyrohet i pandehuri Edison Mustafa Shema të paguajë shumën e mësipërme pranë
5. Deklarimin fajtor të të pandehurit Sokol Rafet Shalca për kryerjen e veprës penale
të “Mashtrim kompjuterik” dhe në bazë të Nenit 143/b/1 të Kodit Penal e dënon atë me 9
(nëntë) muaj burgim dhe 150.000 (njëqind e pesëdhjetë mijë) lekë gjobë.
pandehuri Sokol Rafet Shalca dënohet me një dënim të vetëm prej 6 (gjashtë) muaj burgim
Bazuar në Nenin 60/5 të Kodit Penal, gjykata urdhëron që i pandehuri Sokol Rafet
Shalca gjatë periudhës së provës të mos ushtrojë veprimtari profesionale kur vepra penale
Detyrohet i pandehuri Sokol Rafet Shalca të paguajë shumën e mësipërme pranë
6. Deklarimin fajtor të të pandehurit Saimir Shaban Kuniqi për kryerjen e veprës
më 9 (nëntë) muaj burgim dhe 150.000 (njëqind e pesëdhjetë mijë) lekë gjobë.
Bazuar në Nenin 406 të Kodit të Proçedurës Penale, pas uljes se dënimit me 1/3, i
pandehuri Saimir Shaban Kuniqi dënohet me një dënim të vetëm prej 6 (gjashtë) muaj
634
provë të pandehurin për një periudhe kohe prej 18 muajsh, me kusht që ai të mbajë kontakte
Bazuar në Nenin 60/5 të Kodit Penal, gjykata urdhëron që i pandehuri Saimir
Shaban Kuniqi gjatë periudhës së provës të mos ushtrojë veprimtari profesionale kur vepra
penale ka lidhje me këtë veprimtari.
Detyrohet i pandehuri Saimir Shaban Kuniqi të paguajë shumën e mësipërme pranë
7. Deklarimin fajtor të të pandehurit Eldi Engjell Vorpsi për kryerjen e veprës penale
të “Moskallëzim krimi” dhe në bazë të Nenit 300 të Kodit Penal e dënon atë me 105.000
(njëqind e pesëmijë) lekë gjobë.
pandehuri Eldi Engjell Vorpsi dënohet me një dënim të vetëm prej 70.000 (shtatëdhjetë mijë)
lekë gjobë.
Detyrohet i pandehuri Eldi Engjell Vorpsi të paguajë shumën e mësipërme pranë
8. Provat materiale sekuestruar të pandehurve sipas procesverbalit të sekuestrimit: -
Aparatet “Dream Box” të kalojnë në favor të shtetit;
Njësitë qendrore kompjuterike si dhe aksesorët e tjerë të tyre tù kthehen përkatësisht
të pandehurve.
Tiranë.

Vendimi penal nr.1112, datë 21.07.2010 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është i
drejtë dhe i bazuar në ligj e në provë dhe konform kërkesave të nenit 428/1, germa “a” të
K.Pr. Penal duhet të lihet në fuqi.
Nga tërësia e provave të administruara ka rezultuar e provuar se me dashje dhe me
veprime konkrete të gjithë të pandehurit kanë konsumuar elementët e veprës penale të
“Mashtrimit kompiuterik”, parashikuar në nenin 143/b/1 të K.Penal, ndërsa i pandehuri Eldi
Vorpsi ka konsumuar elementët e veprës penale të parashikuar në nenin 300/1 të K.Penal.
Nga hetimi gjyqësor ka rezultuar e provuar që të pandehurit e akuzuar i kanë shitur aparatet
“Dreambox” klientëve të ndryshëm, fakt i cili është i pakundërshtueshëm. Përveç kësaj të
pandehurit disponojnë pajisjet teknike (ordinatorë e servera) që shërbejnë editimin dhe
gjenerimin e listës së kanaleve që do të transmetohen nga aparatet e shitura me emrin
“Dreambox”. Kështu në pagesën prej 230 euro në vit të përfituar nga të pandehurit përfshihet
dekoderi, karta, instalimi dhe shpërndarja nëpërmjet internetit e kodeve për të hapur
programet në mënyrë të jashtëligjshme. Të pandehurit disponojnë aparatura elektronike që
mundësojnë lidhjen nëpërmjet internetit me aparatet “dreambox” të shitura, duke u dhënë
mundësinë e hapjes së programeve televizive për të cilat nuk janë të licensuar. Hapja e këtyre
kanaleve televizive është e koduar nga kompanitë që janë të licensuara e ofrojnë shërbimin
në treg dhe aparatet e shitura nga të pandehurit janë të programuar që nëpërmjet kartës smart
të marrin nga sinjali i internetit kodet e dekriptuara që bëjnë të mundur hapjen e programeve
të ndryshme. Në bazë të të dhënave teknike të marra nga Kompania Conax, që prodhon
pajisjet përkatëse për kompanitë e licensuara, karta Smart për aparatin “Dreambox”
shfrytëzohet ne mënyrë të kundraligjshme nga të pandehurit, si pjesë përbërëse e rrjetit
kompjuterik. Pra përveç shitjes së aparateve të pandehurit u sigurojnë klientëve hapjen dhe
shikimin e kanaleve televizive, ofrimin e të cilëve në rrugë ligjore e bëjnë kompanitë e
635
licensuara, të cilat paguajnë dhe detyrimet tatimore për shërbimin e kryer. Këtu konsiston
dhe konsumimi i elementëve të figurës së veprës penale, pasi të pandehurit sigurojnë të
dhëna kompjuterike në mënyrë të kundraligjshme nga operatorët e licensuar në treg, me
qëllim për t’i siguruar të tretëve një shërbim të palicensuar dhe duke i siguruar vetes të
ardhura në mënyrë të kundraligjshme. Veprimtaria e të pandehurve ka të bëjë me marrjen në
mënyrë të kundraligjshme të të dhënave kompjuterike dhe futja e tyre në rrjetin e internetit
nëpërmjet mashtrimit si të jenë të dhëna të disponuara prej tyre, me qëllim përfitimi
ekonomik. Nga ana objektive del e qartë që kemi të bëjmë me ndërhyrje në funksionimin e
një rrjeti kompjuterik, ku merren të dhëna në mënyrë të kundraligjshme, të cilat shpërndahen
te klientët nëpërmjet mashtrimit si të jenë të dhëna kompjuterike të tyre.
Nga ana subjektive vepra është kryer me dashje dhe më qëllim përfitimi material, pasi
u provua që shërbimi i kundraligjshëm ofrohet kundrejt pagesës që përfitohet nga të
pandehurit. Përsa i përket llojit e masës së dënimit mendojmë që gjykata ka respektuar
kërkesat e neneve 47 e vijues të K.Penal, duke i bërë një vlerësim të drejtë rëndësisë së faktit
kriminal dhe personalitetit të të pandehurve, si dhe nevojën e parandalimit të posaçëm e të
përgjithshëm të veprës penale, që sjell pasoja të rënda ekonomike e sociale.
Kolegji penal i gjykatës së apelit, ndryshe nga sa parashtrohet në kërkesat ankimore të
të pandehurve, çmon se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është i drejtë përsa i
përket cilësimit juridik të veprës penale të konsumuar nga të pandehurit, ashtu edhe llojit dhe
masës së dënimit. Shkaqet e parashikuara në ankimin e të pandehurve rrëzohen plotësisht me
arsyetimin e mësipërm dhe nuk konsiderohen të bazuara në ligj që të çojnë gjykatën e apelit
në konkluzionin e ndryshimit të vendimit.
D. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë ka
zbatuar drejt ligjin material penal dhe si i tillë duhet të lihet në fuqi.
Vendimi i gjykatës së apelit për deklarimin fajtorë të të gjykuarve Xhaferr Gixhari,
Marin Palushi, Alfred Kadriu, Edison Shema, Sokol Shalca dhe Saimir Kuniqi, për kryerjen e
veprës penale të parashikuar nga neni 143/b/1 i Kodit Penal dhe të gjykuarit Eldi Vorpsi, për
kryerjen e veprës penale të parashikuar nga neni 300 i K.Penal, është i bazuar në rrethanat e
faktit.
Nenet 143/b/1 dhe 300 të K.Penal sanksionojnë: “Futja, ndryshimi, fshirja ose heqja
e të dhënave kompjuterike apo ndërhyrja në funksionimin e një sistemi kompjuterik, me
qëllim për t’i siguruar vetes apo të tretëve, me mashtrim, një përfitim ekonomik të padrejtë
apo për t’i shkaktuar një të treti pakësimin e pasurisë, dënohen me burgim nga gjashtë muaj
deri në gjashtë vjet dhe me gjobë nga 60.000 (gjashtëdhjetë mijë) lekë deri në 600.000
(gjashtëqind mijë) lekë (neni 143/b/1).
Moskallëzimi në organet e ndjekjes penale, në gjykatë, në organet e rendit publik, të
pushtetit ose të administratës, i një krimi që është duke u kryer apo që është kryer, dënohet
me gjobë ose me burgim gjer në tre vjet.
Përjashtohen nga detyrimi për kallëzim të paralindurit dhe të paslindurit, vëllezërit
dhe motrat, bashkëshorti, adoptuesi dhe të adoptuarit, si edhe personat që janë të detyruar të
ruajnë një sekret të njohur për shkak të detyrës apo profesionit (neni 300).
Për vlerësimin e përgjegjësisë penale të të gjykuarve gjykata çmon të analizojë në
mënyrë të veçantë elementin e figurës te veprës penale në referim të nenit 143/b/1 të K.Penal,
dhe konkretisht anën objektive dhe subjektive, si më poshtë:
Nga pikëpamja e anës objektive provohet që të gjykuarit, Xhaferr Gixhari, Marin
Palushi, Alfred Kadriu, Edison Shema, Sokol Shalca dhe Saimir Kuniqi, me veprimet e tyre
kanë konsumuar një figurë vepre penale, konkretisht atë të “Mashtrimit kompjuterik” të
parashikuar nga neni 143/b/1 i K.Penal.
636
Vepra penale e “Mashtrimit kompjuterik” konsumohet në formën e veprimeve aktive
kriminale siç janë futja, ndryshimi, fshirja ose heqja e të dhënave kompjuterike apo ndërhyrja
në funksionimin e një sistemi kompjuterik.
Nga të gjitha provat, rezulton se të gjykuarit Xhaferr Gixhari, Marin Palushi, Alfred
Kadriu, Edison Shema, Sokol Shalca dhe Saimir Kuniqi, kanë realizuar shitje të aparateve
“dreambox” në dyqanet e tyre me të cilat ofrohej ndjekja e disa programeve, ekskluzivitetin e
të cilave e kishte vetëm Kompania “Digitalb” në paketat e saj.
Konkretisht, në lidhje me të gjykuarin Alfred Kadriu, është realizuar një blerje e
simuluar në dyqanin e tij të ndodhur në Rr.“M.Grameno”, Tiranë, të një aparati “Dreambox”,
kundrejt një shume prej 230 euro. Nga këqyrja e realizuar në pajisjet e sekuestruara,
konkretisht njësi qendrore HP XË 4300 Workstation Intel Inside Pentium 4, ka rezultuar se
pas hapjes dhe vënies në punë të pajisjes konstatohen 37 ikona/programe, të cilat kanë si
qëllim dhe shërbejnë për instalimin e marrësve satelitor dreambox, editimin dhe gjenerimin e
listës së kanaleve të përfshira në këtë aparat dhe në aparate të tjera, pamje fotografike të këtij
aparati, programe që mundësojnë lidhjen e këtij aparati në rrjet me anë të kompjuterit,
programe që mundësojnë ndryshimin, gjenerimin dhe përmirësimin e listës së kanaleve në
aparatin “dreambox” dhe aparateve të tjera satelitore, shërbime të cilat bëhen nëpërmjet
internetit, programe që kanë të bëjnë me përshtatjen e kanaleve televizive satelitore me
aparate satelitore dhe ndër to dhe dreambox me programe të përparuara, etj.
Në lidhje me të gjykuarin Edison Shema, në ambientin e dyqanit “Adrenalinë” me
adresë pranë “Ish-Bllokut” të të gjykuarit Edison Shema është realizuar blerje e një aparati
“Dreambox” e nga ky veprim ai ka përfituar shumën 230 euro.
Në lidhje me të gjykuarin Marin Palushi, në ambientin e dyqanit “IT COM” me
adresë Shkodër të të gjykuarit Marin Palushi është realizuar blerje e një aparati “Dreambox”
e nga ky veprim ai ka përfituar shumën 230 euro.
Në lidhje me të gjykuarin Xhaferr Gixhari, në ambientin e dyqanit “Orbiter-Al” me
ku ka qenë i punësuar i gjykuari, është realizuar blerje e një aparati “Dreambox” e nga ky
veprim ai ka përfituar shumën 230 euro.
Në lidhje me të gjykuarin Saimir Kuniqi, në ambientin e dyqanit në pronësi të të
gjykuarit Saimir Kuniqi është realizuar blerje e një aparati “Dreambox” e nga ky veprim ai
ka përfituar shumën 230 euro.
Në lidhje me të gjykuarin Sokol Shalca, në ambientin e dyqanit me adresë pranë
Shkollës së Mesme “Shkolla e Kuqe” është realizuar blerje e një aparati “Dreambox” e nga
ky veprim ai ka përfituar shumën 230 euro.
Kjo vepër, nga ana objektive, është kryer në formën e ndryshimit të të dhënave
kompjuterike, pasi aparati “Dreambox” që ata kanë shitur, funksionon duke përdorur një
kartë Smart të abonuar, e cila është në gjendje të dekriptojë “çelësin” dhe më tej lidhet me
internetin, duke bërë të mundur ndarjen e “çelësit/kodeve” në të gjitha aparatet e tjerë, të cilët
nuk përdorin kartën Smart. Në momentin që klienti merr aparatin “Dreambox”, pasi lidhet
me sinjalin e internetit, merr çdo të dhënë kodesh nga “Dreambox” serveri dhe kështu
përftohet pamja vizive. Karta Smart rezulton se është pjesë përbërëse e sistemit kompjuterik.
Nga pikëpamja e anës objektive provohet që i gjykuari,Eldi Vorpsi, me veprimet e tij
ka konsumuar një figurë vepre penale, konkretisht atë të “Moskallëzimit të krimit” të
parashikuar nga neni 300 i K.Penal.
Në lidhje me anën subjektive rezulton se të gjykuarit e kanë kryer veprën penale me
dashje, pasi e kanë parashikuar pasojën kriminale dhe me ndërgjegje e kanë lejuar.
Gjithashtu në lidhje me veprën penale të “Mashtrimit kompjuterik” një element i
rëndësishëm është edhe qëllimi, që në rastin konkret ekziston, pasi qëllimi i të gjykuarve ka
qenë për t’i siguruar vetes një përfitim ekonomik të padrejtë, konkretisht shumën prej 230
euro për çdo pajisje “Dreambox” të shitur.
637
Vepra penale e “Moskallëzimit të krimit” konsumohet ne formën e mosveprimeve
kriminale siç janë moskallëzimi i ndodhjes së një krimi.
Nga të gjitha provat, rezulton se i gjykuari Eldi Vorpsi është i punësuar në dyqanin e
dajës së tij, të gjykuarit Saimir Kuniqi. Në momentin e shitjes së pajisjes “Dreambox”, ai ka
qenë i pranishëm dhe ka pasur dijeni se veprimtaria është e kundraligjshme dhe gjithashtu e
ka parashikuar pasojën dhe me ndërgjegje e ka lejuar, pra vepra penale është kryer me
dashje.
Në lidhje me pretendimin e të gjykuarit Alfred Kadriu, të ngritur në rekurs, se kjo
vepër është shtuar me Ligjin nr.10023, datë 27.11.2008 (botuar në Fletoren Zyrtare në datë
31.12.2008 hyrë në fuqi në datën 16 Janar 2009) dhe kallëzimi është bërë në datën
31.10.2008 prandaj duhej vendosur pushimi i çështjes, Kolegji Penal çmon se drejt ka
arsyetuar Gjykata e Apelit Tiranë. Kjo e fundit ka argumentuar se vërtetohet se organi i
akuzës çështjen penale e ka filluar në Shkurt 2009, kohë kur ishin në fuqi ndryshimet ligjore.
Gjithashtu Kolegji Penal çmon se veprimtaria kriminale e të gjykuarve ka filluar
përpara hyrjes në fuqi të ndryshimeve të Kodit Penal, por veprimet simuluese janë kryer pas
hyrjes në fuqi të tyre dhe aktiviteti kriminal i të gjykuarve ka vazhduar edhe më tej.
Sa sipër, nga analiza e të gjitha provave të administruara, del qartë se të gjykuarit
kanë kryer veprën penale të “Mashtrimit kompjuterik”, parashikuar nga neni 143/b/1 i
K.Penal dhe Eldi Vorpsi atë të “Moskallëzimit të krimit”, parashikuar nga neni 300 i
K.Penal.
Përfundimisht Kolegji Penal çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë duhet lënë
në fuqi, për të gjitha arsyet e parashtruara më lart.
PЁR KЁTO ARSYE

“a” të Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Tiranë, me 02.10.2013
638
Nr.00-2013-1592 i Vendimit (262)
VENDIM


nga prokurori pranë Gjykatës së Lartë Sokol
Stojani.
I GJYKUAR: MIRI PAPIS
A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Vjedhjes”
Baza Ligjore: Neni 134/1 i Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.44, datë 21.01.2010, ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Miri Kole Papis, për kryerjen e veprës
penale të “Vjedhjes”, parashikuar nga Neni 134/1 të K.Penal dhe dënimin e tij
me 4 (katër) muaj burgim, në mungesë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.619 akti date 02.04 2010. ka
vendosur:
Pranimin e kërkesës.
Rivendosjen në afat të ankimit të kërkuesit Miri Papis kundër vendimit penal
nr.44, datë 21.1.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Pezullimin e ekzekutimit të vendimit penal nr.44, datë 21.01.2010 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i kërkuesit Miri Papis nga IEVP “Ali
Demi”, nëse nuk mbahet i ndaluar, i arrestuar, ose i dënuar për një vepër tjetër
penale.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.735, datë 27. 05. 2011 ka vendosur:
Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit nr.735, datë 27.05.2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar

rekurs i pandehuri Miri Papis, i cili kërkon:
639
Prishjen e vendimit nr.44, datë 21.01.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
vendimit nr.735, datë 27. 05. 2011 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin e çështjes për
rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me një tjetër trup gjykues.
Shkaqet e rekursit:
- Gjatë hetimit paraprak dhe në seancat e shqyrtimit gjyqësor nuk ka qenë prezent dhe
nuk është njoftuar sipas ligjit.
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk ka respektuar kërkesat e neneve 140, 141, e
142 të K.Pr.Penale lidhur me njoftimin.
- Kjo shkelje e rëndë procedurale e bën vendimin absolutisht të pavlefshëm bazuar në
nenet 128/c, 131/1, 143/1/c 428 /ç të K.Pr.Penale dhe Gjykata e Apelit Tiranë, pa ju
futur shqyrtimit themelit të çështjes, duhet të kishte konstatuar pavlefshmërinë e tij
dhe kthimin për rigjykim pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me një tjetër
trup gjykues.
- Këto shkelje të normave procedurale penale për njoftimin e të pandehurit kanë pas
sjellë edhe shkeljen e normave Kushtetuese dhe të Konventës Europiane për të Drejtat
e Njeriut.

Lartë, Sokol Stojani, i cili kërkoi pushimin e gjykimit; dhe, si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Se çështja duhet pushuar në Gjykatën e Lartë.
Duke u bazuar në materialin kallëzues me nr.1534 Prot, datë 06.02.2009, ardhur nga
Komisariati i Policisë nr.1 Tiranë, Prokuroria pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka
filluar procedimin penal me nr.651, datë 16.02.2009, në ngarkim të pandehurit Miri Papis,
akuzuar për veprën penale të “Vjedhjes”, parashikuar nga neni 134/1 i K.Penal. Nga
shqyrtimi gjyqësor i kësaj çështje rezulton si më poshtë:
Në datën 27.01.2009 shtetasi Arjan Merkaj ka kallëzuar në polici se ka qenë së
bashku me të pandehurin, duke qëndruar tek një lokal i quajtur “Ledi”, që ndodhet në afërsi
të Ministrisë së Shëndetësisë. Kallëzuesi me vete ka pasur një aparat celular tip Nokia,
prodhim i vitit 2006. I gjykuari Miri Papis duke përfituar nga njohja i ka kërkuar kallëzuesit
celularin duke i thënë se do të fliste me nënën. Kallëzuesi ia ka dhënë atë. I gjykuari ka marrë
telefonin dhe ka dalë jashtë për të folur me nënën. Kallëzuesi ka qëndruar ne lokal, por duke
parë vonesën e të gjykuarit, ka dalë përjashta por nuk e ka gjetur atë. Ai pasi është bindur se i
gjykuari nuk do të kthehej më, ka shkuar dhe ka depozituar kallëzim penal në organin e
policisë. Për sa më sipër i gjykuari është akuzuar se ka kryer veprën penale të “Vjedhjes”,
parashikuar nga neni 134/1 të K.Penal. Dy tre ditë pas ngjarjes kallëzuesi ka takuar vëllanë e
të gjykuarit, shtetasin Vladimir Uka, të cilin e ka vënë në dijeni për vjedhjen e celularit nga i
vëllai. Ky i fundit i ka premtuar kallëzuesit se do të bisedonte me vëllanë për t’i kthyer
celularin. Shtetasi Vladimir Uka, vëllai i të gjykuarit, ka deklaruar para gjykatës se i ka
telefonuar kallëzuesi Arjan Merkaj, të cilin e njeh dhe i ka kërkuar që ta takojë. Ai ka pranuar
dhe kur janë takuar ai i ka treguar se vëllai, Miri, i kishte vjedhur celularin. Në lidhje me të
gjykuarin, ky shtetas ka deklaruar se është i martuar dhe jeton më vete, në një banesë me qira
në Tiranë dhe nuk ka komunikuar me të për një periudhë kohe të gjatë.
Nga akti i ekspertimit vlerësues datë 14.04.2009 rezulton se vlera e celularit të
vjedhur është vlerësuar në 18.000 lekë.
640
Gjatë hetimit është kërkuar njoftimi i të gjykuarit si nga vëllai i tij, shtetasi Vladimir
Uka dhe nga organi i policisë dhe me shkresën nr.2502/1 prot, datë 09.03.2009 e Komisariatit
të Policisë nr.1 Tiranë rezulton se Naim Kol Uka (Miri Papis) lindur më 17.07.1981 në Pukë
dhe banues në Shkozë pranë arshivës, nuk ndodhet në banesë që prej dy muajve.
Duke u gjendur para këtij fakti gjykata, si dhe me kërkesën e Prokurorit, vendosi të
deklarojë mungesën e të pandehurit Miri Papis, duke proceduar me gjykimin në mungesë të
tij, nën mbrojtjen e avokates Nevila Pushi, caktuar kryesisht, bazuar në nenin 351 e 352/4 të
K.Pr.Penale.
vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Miri Kole Papis, për kryerjen e veprës penale të
“Vjedhjes”, parashikuar nga Neni 134/1 të K.Penal dhe dënimin e tij me 4 (katër) muaj
burgim, në mungesë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.619 akti, datë 02.04 2010. ka
vendosur:
Rivendosjen në afat të ankimit të kërkuesit Miri Papis kundër vendimit penal nr.44,
datë 21.1.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Pezullimin e ekzekutimit të vendimit penal nr.44, datë 21.01.2010 të Gjykatës së
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i kërkuesit Miri Papis nga IEVP “Ali Demi”, nëse
nuk mbahet i ndaluar, i arrestuar ose i dënuar për një vepër tjetër penale.
Tiranë.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs i gjykuari Miri Papis, me shkaqet e
parashtruara si më lart.

Kolegji penal i gjykatës së apelit, pasi pa aktet që ka fashikulli i gjykimit, konstaton
se si në hetim ashtu edhe në gjykim në shkallë të parë është provuar se i pandehuri Miri Papis
e ka kryer veprën penale për të cilën akuzohet. Kolegji Penal i Gjykatës së Apelit Tiranë
konstaton se drejt ka vlerësuar provat e marra në gjykim gjykata e shkallës së parë dhe në
çmim të rrezikshmërisë shoqërore të veprës penale, të autorit të saj, rrethanave të kryerjes së
veprës penale, duke marrë në konsideratë disa rrethana lehtësuese për të pandehurin (vlerën e
vogël të mallit të vjedhur, faktin që i pandehuri ka nivel të ulët arsimor, faktin që ai nuk ka
qenë i dënuar më parë), drejt ka zgjedhur llojin e dënimit dhe ka caktuar masën e dënimit afër
minimales që parashikon neni 134/1 i K.Penal.
Gjykata e apelit, duke i konsideruar të plota dhe të mbështetura në ligj përpjekjet e
gjykatës për njoftimin e të pandehurit, çmon se pretendimi i ngritur nga mbrojtja e të
pandehurit nuk qëndron.
D. Në lidhje me rekursin dhe zgjidhjen e çështjes

Kolegji Penal çmon se duhet të pushohet çështja në Gjykatën e Lartë.
Prokurori pranë Gjykatës së Lartë, gjatë seancës gjyqësore, i kërkoi gjykatës
pushimin e çështjes për shkak se vepra penale për të cilën është deklaruar fajtor i gjykuari
Miri Papis është amnistuar, për efekt të dënimit.
641
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e çmon kërkesën e prokurorit për pushimin e
çështjes të drejtë dhe të bazuar në ligj, pasi i gjykuari është dënuar me 4 muaj burgim, bazuar
kjo në nenin 3/1 pika “a” të ligjit me nr.107/2012, “Për dhënie amnistie”.
Sipas nenit 3/1/a të këtij ligji: “1. Plotësojnë kriteret për të përfituar amnisti, sipas
këtij ligji:
a) personat e dënuar me burgim deri në 2 vjet, për dënime të dhëna deri në datën 30
Shtator 2012, pavarësisht kohës së mbetur nga dënimi, me përjashtim të personave të dënuar
për veprat penale të parashikuara në nenin 4 të këtij ligji” (neni 3/1/a).
Përfundimisht Kolegji Penal çmon se duhet vendosur pushimi i shqyrtimit në
Gjykatën e Lartë për të gjitha arsyet e parashtruara më lart.
PЁR KЁTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 3/1/a dhe 5, Pika 2 të
ligjit me nr.107/2012, “Për dhënie amnistie”,
VENDOSI
Pushimin e shqyrtimit të çështjes në Gjykatën e Lartë.
Tiranë, më 02.10.2013
642
Nr.00-2013-1523 i Vendimit (263)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar

nga prokurori pranë Gjykatës së Lartë Sokol
Stojani.
E GJYKUAR: ENTELA MUÇO
A K U Z U A R:
Për veprën penale të “Shpërdorimit të detyrës”
Baza Ligjore: Neni 248 i Kodit Penal.

vendosur:
Deklarimin fajtore të së pandehurës Entela Muço (e bija e Llazi dhe e Evgjeni,
e datëlindjes 1968) për kryerjen e veprës penale të përvetësimit të titullit apo
detyrës shtetërore, parashikuar nga neni 246, parag.1 i Kodit Penal dhe
dënimin e saj me 100.000 (njëqind mijë) lekë gjobë.
Kjo gjobë duhet të paguhet nga e pandehura Entela Llazi Muço në favor të
shtetit brenda 6 (gjashtë) muajve nga dita që ky vendim merr formë të prerë.

Prishjen e vendimit penal nr.1137, datë 26.07.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe pushimin e çështjes ne ngarkim të së pandehurës Entela
Muço.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokurori i Prokurorisë së Apelit

Tiranë, i cili kërkon prishjen e vendimit të mësipërm, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi i apelit është i gabuar pasi nuk administrojë asnjë provë që të ndryshonte
vendimin e shkallës së parë, por me të njëjtat prova vendosi pushimin e çështjes.
- Me veprimet e saj e gjykuara ka konsumuar elementet e veprës penale për të cilën
akuzohet. Me veprimet e saj ajo ka vepruar në mënyrë të qëllimshme duke bërë
përkthimin e gabuar, kjo pasi në kërkesën e mëparshme për përkthim ajo ka kryer
përkthimin në formën e duhur.
643
- Me kërkesën që ka bërë shtetasi Astrit Veliaj ajo, në mënyrë të qëllimshme, ka
përkthyer materialin në mënyrë të gabuar, material i cili është marrë në formën e
provës nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier.
- Veprimet e të pandehurës janë të kundërligjshme dhe shoqërisht të rrezikshme, pasi
kanë prekur marrëdhëniet juridike të vendosura për të mbrojtur mirë funksionimin
organeve shtetërore dhe rendin publik në përgjithësi.

Lartë, Sokol Stojani, i cili kërkoi pushimin e gjykimit; dhe, si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Se çështja duhet pushuar në Gjykatën e Lartë.
E. Rrethanat e faktit
Se organi i Prokurorisë pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka paraqitur
kërkesën për gjykimin e të pandehurës Entela Muço duke e akuzuar se ka kryer veprën
penale të “Shpërdorim detyre” parashikuar nga neni 248 i K.Penal, sipas së cilit “Kryerja
ose moskryerja me dashje e veprimeve a e mosveprimeve në kundërshtim me ligjin, që përbën
mospërmbushje të rregullt të detyrës, nga personi që ushtron funksione publike, kur i kanë
sjellë atij ose personave të tjerë përfitime materiale ose jo materiale të padrejta a kanë
dëmtuar interesat e ligjshëm të shtetit, të shtetasve dhe të personave të tjerë juridikë, nëse
nuk përbën vepër tjetër penale, dënohet me burgim deri në shtatë vjet dhe me gjobë nga
treqind mijë deri në një milion lekë”.
E pandehura Entela Muço është banore e qytetit të Tiranës dhe punonjëse e Drejtorisë
së Përgjithshme të Arkivave Tiranë. Për shkak të studimeve të kryera dhe specializimeve të
ndryshme e pandehura është edhe njohëse e gjuhës osmane dhe, ndonëse nuk është
regjistruar në QKR apo në ndonjë institucion tjetër, kryen edhe përkthime të akteve në
gjuhën osmanishte.
Shtetasi Bledar Alushi ka paraqitur kallëzim në prokurorinë pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë duke pretenduar se e pandehura ka kryer veprën penale të falsifikimit të
dokumenteve, parashikuar nga neni 186 i Kodit Penal. Në kallëzimin e tij dhe i pyetur më pas
në seancë gjyqësore me cilësinë e dëshmitarit, ky shtetas ka pretenduar se, pas kërkesës së
babait të tij (të ndjerit Tajar Alushaj), Arkivi Qendror Shtetëror, me shkresën nr.53/1, datë
20.01.2006 i ka vënë në dispozicion 6 fletë fotokopje të fletëve të një regjistri të regjistrimit
të pronave në gjuhën osmane ku figuronin të regjistruar pasuri të paraardhësve të dëshmitarit.
Aktet e mësipërme rezultonin të përkthyera nga e pandehura Entela Muço më datë
16.01.2006 dhe i referoheshin dokumenteve të identifikuar me ekstremitet AQSH, F.103,
V.1323, D.178, f.71-73.
Në aktet e mësipërme janë pasqyruar si pronarë të pronave të ndryshme “shtetasi
Osman Shuaip i biri i Veizit dhe Abdyl Veliu biri i Jahjait”. Këto akte mbajnë të shënuar
frazën “Përktheu Entela Muço” si edhe nënshkrimin e të pandehurës. Kallëzuesi Bledar
Alushi ka pretenduar se i është drejtuar Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
lidhur me pronat e pretenduara prej tij dhe i është refuzuar kërkesa me arsyetimin se pronat i
janë kthyer një subjekti tjetër. Disa kohë më vonë, e pandehura ka bërë përsëri përkthimin e
të njëjtave dokumente me kërkesën e shtetasit Astrit Veliu. Këto përkthime janë përdorur si
prova shkresore në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Fier në çështjen civile nr.1712 vendimi, datë
19.11.2007, me të cilin gjykata, veç të tjerave ka vendosur “Pranimin e kërkesës së kërkuesit
Enver Shehaj. Vërtetimin e faktit juridik të lindjes së të ndjerit Veli Jahja Dulaj më datë
31.12.1850 dhe të vdekjes së tij datë 31.12.1920”. Sipas akteve të përkthyera nga e
644
pandehura me referenca AQSH, F.103, V.1323, D.178, f.71-73, nr.38-58 pronarët rezultojnë
të jenë “shtetasi Osman Shuaip, biri i Veizit dhe Robi Veli, biri i Jahjait”.
Në aktet e përdorura në gjykimin e mësipërm rezulton të jetë pasqyruar fraza
“Përktheu Entela Muço” dhe është vendosur një vulë me tekst “ENTELA MUÇO Drejtoria e
Përgjithshme e Arkivave Rruga “Jordan Misja” së bashku me nënshkrimin e të pandehurës.
Pas kërkesës së organit të prokurorisë, me shkresën me nr.11289/1 prot., datë
30.10.2008 Drejtoria e Përgjithshme e Arkivave ka sqaruar se “në bazë të nenit 58 të ligjit
nr.9154, datë 06.11.2003 “Për arkivat” institucioni ynë shërben fotokopje të dokumenteve
origjinale dhe nuk bën interpretime apo përkthime të tyre”.
Me shkresën nr.1309/1 prot., datë 08.02.2010 QKR (Qendra Kombëtare e
Regjistrimit) ka konfirmuar se “Nga verifikimi që u bë mbi bazën e emrit në sistemin tonë
elektronik nuk rezulton që Entela Llazar Muço të jetë regjistruar si person fizik apo juridik”.
Edhe nga ana e Ministrisë së Drejtësisë, me shkresën me nr.3591/1 prot., datë 28.04.2010
konfirmohet se e pandehura Entela Muço nuk është përkthyese e jashtë autorizuar për
përkthim zyrtar dhe as nuk ka marrë pjesë asnjëherë në konkursin e zhvilluar nga kjo Ministri
për ushtrimin e këtij profesioni.
Me qëllim hetimin e rrethanave objekt akuze, nga ana e organit të prokurorisë është
caktuar me përkthimin e të njëjtave akte shtetasi Dritan Egro. Në aktin e përpiluar prej tij dhe
në shpjegimet e dhëna para gjykatës rezulton se fraza objekt gjykimi është përkthyer si
“shtetasit e perandorisë osmane, Shuajip i biri i Veizit dhe Abdulveliu i biri i Jahjait”. Në
shpjegimin që i ka dhënë përkthimit të tij, Dritan Egro ka theksuar se emri Abdylveli është
fjalë e përbërë nga dy pjesë: abdyl dhe veli. Duke qenë kështu ajo mund të interpretohet në
dy trajta: a. Abdylveli dhe b. Abdyl Veli. Sipas këtij përkthyesi “… fjala Abdylveli në trajtën
robi i Veliut, … formalisht është i mundshëm, pasi fjala abd ka kuptimin dhe përkthehet rob,
por në rastin e dokumentit në fjalë, duke u nisur nga aspekti grafik, aty gjenden të gjithë
elementet gjuhësore që tregojnë se kemi të bëjmë me një emër të përveçëm, i cili përbëhet
nga dy pjesë. Në dokumentacionin osman ka forma të tjera gramatikore që shprehin
kompozitën robi i….”. E pandehura Entela Muço ka dhënë disa herë shpjegime. Ajo ka
pretenduar se, pavarësisht se është punonjëse e D.P.Arkivave, në të gjitha rastet përkthimet
janë bërë në mënyrë private. E pandehura pranon të ketë njohuri të gjuhës osmane dhe ka
paraqitur para gjykatës diploma apo vërtetime të studimeve të saj, por nuk pretendoi se është
përkthyese e liçensuar apo e regjistruar në fushën e përkthimeve. Pavarësisht pretendimeve të
së pandehurës se përkthimi i saj është i saktë në të dy rastet dhe se nuk ka ndryshuar emrin e
pronarit, edhe ajo vetë ka deklaruar se përkthimin në termin robi Veli e ka bërë nën ndikimin
e shtetasit Astrit Veliaj dhe n.q.s. do t‘i kërkohej ta përkthente përsëri dokumentin, do të
përkthente në termin Abdyl Veliu.
Lidhur me përdorimin e vulës me emrin e saj dhe me adresën e Drejtorisë së
Përgjithshme të Arkivave e pandehura pretendoi se kishte konceptuar këtë vulë për t’i ofruar
qytetarëve që kishin nevojë për përkthime një adresë të lehtë për ta gjetur.
Lidhur me mënyrën e punës së saj e pandehura shpjegoi se kur qytetaret kërkonin
dokumente arkivore, ajo fillimisht i bënte një përkthim verbal në ambientet zyrtare të D.Q.A
dhe n.q.s. shtetasit kishin interes për përkthimin, e pandehura i orientonte që përkthimin ajo
t’ua bënte privatisht.
F. Procedurat gjyqësore
vendosur: Deklarimin fajtore të së pandehurës Entela Muço (e bija e Llazi dhe e Evgjeni, e
datëlindjes 1968) për kryerjen e veprës penale të përvetësimit të titullit apo detyrës shtetërore
parashikuar nga neni 246, parag.1 i Kodit Penal dhe dënimin e saj me 100.000 (njëqind mijë)
lekë gjobë.
645
Kjo gjobë duhet të paguhet nga e pandehura Entela Llazi Muço në favor të shtetit
brenda 6 (gjashtë) muajve nga dita që ky vendim merr formë të prerë.
Prishjen e vendimit penal nr.1137, datë 26.07.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe pushimin e çështjes ne ngarkim të së pandehurës Entela Muco.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokurori i Prokurorisë së Apelit
Tiranë, me shkaqet e parashtruara si më lart.
G. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
Gjykata e apelit, duke e parë çështjen në tërësinë e saj, konkludon se vendimi i dhënë
nga gjykata e shkallës së parë është i gabuar dhe i pabazuar në ligj dhe në prova. Kjo për
faktin se siç del nga aktet veprimtaria private e përkthimit është kryer jashtë institucionit,
duke qartësuar atë çka arsyetohet se vula (ku përfshihet adresa e qendrës së punës) si adresë e
përkthyeses krijon përshtypjen se përkthimi bëhet nga institucioni që lëshon dokumentin, pra
Drejtoria e Arkivit të Shtetit.
Vetë vula e institucionit është vulë zyrtare e rrumbullakët, etj dhe nuk ka asnjë vulë
zyrtare që të ketë adresën e institucionit, vula e përkthyeses është thjesht një adresë e
gatshme që s’mund të quhet vulë sepse s’ka specimetrat e kërkuar për një të tillë.
Asgjëkund nuk rrëzohet pretendimi i të pandehurës se këtë ajo e ka përdorur thjesht
për të pasqyruar adresën e saj, pra në këtë rast shënimi i qendrës së punës është adresë dhe
aspak një funksion sikundër interpretohet nga gjykata.
Gjykata në trajtimin dhe zgjidhjen e çështjes nuk ka pasur parasysh një element
shumë të rëndësishëm për të konkluduar drejt dhe saktë në zgjidhjen e çështjes. Gjykata ka
bërë lidhje dhe interpretim sikur elementi “adresë” në “vulën” e përdorur nga e pandehura,
fakti që ajo është punonjëse në institucionin DPA, si dhe fakti që dokumenti është lëshuar
nga DPA përbëjnë një tabllo që krijon përshtypjen sikur përkthimi është pjesë e dokumentit e
se ai është bërë nga institucioni që ka lëshuar dokumentin, gjë kjo s’mund të pranohet kështu
mbasi dokumenti del që ai është fotokopje e regjistrit Nr….etj, pra fotokopja nuk përmban
dhe përkthimin, pasi ajo është fotografi e regjistrit i cili është në gjuhën osmanishte por e
rëndësishme është ajo rrethanë që u përmend më lart, se mungon ana objektive e kësaj vepre,
d.m.th. nuk provohet që veprimet e përmendura të jenë kryer qëllimisht nga e pandehura që
veprimtaria e saj private si përkthyese të konsiderohet si një veprimtari zyrtare e realizuar
nga arkivi i shtetit, pikërisht mungesa e kësaj rrethane çon në përfundimin se nuk ndodhemi
para veprës penale për të cilën ajo është deklaruar fajtore dhe është dënuar, prandaj ka vend
që vendimi i gjykatës të prishet e të pushohet çështja penale.
H. Në lidhje me rekursin dhe zgjidhjen e çështjes
Kolegji Penal çmon se duhet të pushohet çështja në Gjykatën e Lartë.
Prokurori pranë Gjykatës së Lartë, gjatë seancës gjyqësore, i kërkoi gjykatës
pushimin e çështjes për shkak se vepra penale për të cilën është deklaruar fajtore e gjykuara
Entela Muça është amnistuar.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e çmon kërkesën e prokurorit për pushimin e
çështjes të drejtë dhe të bazuar në ligj, pasi e gjykuara është dënuar me gjobë, bazuar kjo në
nenin 3/1 pika “c” dhe 5/2 të ligjit me nr.107/2012, “Për dhënie amnistie”.
Sipas nenit 5/2 të këtij ligjit: “2. Sipas kompetencës së dhënë nga Kodi i Procedurës
Penale dhe në varësi të fazës apo të shkallës së procedimit penal, prokurori ose gjykata
vendosin mosfillimin e çështjes penale apo pushimin e çështjes penale për veprat penale që
amnistohen”.
646
PЁR KЁTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 5, Pika 2, shkronjat
“c” të ligjit nr.107/2012, “Për dhënie amnistie”,
VENDOSI
Tiranë, më 02.10.2013
647
Nr.00-2013-1443 i Vendimit (264)
VENDIM
Edmond Islamaj Kryesues

Ardian Nuni Anëtar
Tom Ndreca Anëtar
Në seancën gjyqësore të datës 09.10.2013, mori në shqyrtim çështjen penale që i përket:
TË GJYKUARIT: ARTUR FEÇANJI
OBJEKTI:
“Prodhimit dhe shitjes së lëndëve narkotike”.
Baza Ligjore: Neni 283/1 K.Penal.

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Artur Feçanji për veprën penale të
“Prodhimit dhe shitjes së lëndëve narkotike”, parashikuar nga neni 283/1 i
Kodit Penal dhe dënimin e tij me 6 (gjashtë) vjet burgim.
Në zbatim të nenit 406 të K.Pr.Penale dënimi ulet me 1/3 dhe përfundimisht
i pandehuri Artur Feçanji dënohet me 4 (katër) vjet burg.
Në zbatim të nenit 62/1 të K.Penal gjykata vendos revokimin e vendimit për
pezullimin e ekzekutimit te dënimit me burgim prej 5 vjetësh dhënë ndaj të
pandehurit Artur Feçanji me vendimin nr.139, datë 01.06.2006 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Korçë, ndryshuar me vendimin nr.7, datë 23.01.2007 të
Gjykatës së Apelit Korçë.
Në bazë të nenit 56/2 dhe 55/1 i K.Penal gjykata vendos bashkimin e
dënimit prej 5 vjet burgim dhënë ndaj të pandehurit Artur Feçanji për veprat
penale “Prodhim dhe shitje e lëndëve narkotike” (neni 283 /1 i K.Penal),
“Prodhim dhe mbajtje pa leje e municionit luftarak” (neni 278/3 i K.Penal)
sipas vendimit nr.139, datë 01.06.2006, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Korçë, ndryshuar me vendimin nr.7, datë 23.01.2007, të Gjykatës së Apelit
Korçë me dënimin prej 4 vjet burgim caktuar me këtë vendim gjyqësor për
veprën penale “Prodhim dhe shitje e lëndëve narkotike”, parashikuar nga
neni 283/1 i K.Penal duke caktuar përfundimisht dënimin prej 7 vjet
burgim.
Vuajtja e dënimit për të pandehurin fillon nga momenti i ekzekutimit të
vendimit.
648
Gjyqësor Tiranë.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs i gjykuari Artur Feçanji, nëpërmjet

përfaqësuesit të tij ligjor, i cili kërkon: Prishjen e vendimeve dhe kthimin për rigjykim pranë

- Vendimet e gjykatave janë të pabazuara në ligj e në prova e janë marrë në
mosrespektim e zbatim të gabuar të ligjit penal.
- Në gjykimin në shkallë të parë, në seancën e datës 29.09.2010 i është kërkuar
gjykatës një mbrojtës kryesisht, i cili pa u njohur me aktet merr përsipër mbrojtjen,
duke ndikuar edhe tek i pandehuri që ai të kërkonte gjykimin e shkurtuar.
- Me vendimin e datës 03.05.2010, është vendosur kryerja e ekspertimit toksikologjik
të të gjykuarit dhe ky i fundit dhe as mbrojtësi i tij nuk është njohur me këtë vendim.
- Ky akt, i cili është absolutisht i pavlefshëm, i bën të pavlefshëm edhe aktet e tjera,
duke e bërë të pavlefshëm edhe vendimin e gjykatës së rrethit.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Edmond Islamaj; avokatin Petraq Semani, i cili
kërkoi heqjen dorë nga rekursi; prokurorin Sokol Stojani, i cili kërkoi pushimin e gjykimit; e
si e analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Më datë 09.01.2010, rreth orës 10.30, punonjësit e shërbimit të brendshëm të
Institucionit të Paraburgimit “Jordan Misja” Tiranë, gjatë një kontrolli të ushtruar në
dhomën 2, kati 2, sektori 5, kanë gjetur në xhepin e djathtë të xhupit të të gjykuarit Artur
Feçanji një qese plastike, që përmbante një sasi bime me ngjyrë jeshile e dyshuar si
cannabis sattiva, e cila u sekuestrua në cilësinë e provës materiale.
1. Ky fakt provohet nga raporti i shërbimit i Institucionit të Paraburgimit “Jordan Misja”
datë 09.01.2010 dhe proces-verbali i sekuestrimit të provës materiale i po kësaj date.
2. I gjykuari ishte duke u hetuar për veprën penale të parashikuar nga neni 283/a/22 i
K.Penal dhe ishte me masë sigurimi “arrest në burg”.
3. Lënda bimore e sekuestruar rezulton me peshë 4,4 gram me gjithë ambalazh sipas
proces-verbalit të përshkrimit dhe peshimit të provës materiale datë 09.01.2010.
4. Sipas aktit të ekspertimit kimik nr.867, datë 28.01.2010, provohet se sasia e bimës së
sekuestruar me peshë 3,328 gram pa ambalazh është cannabis sattiva në referim të ligjit
nr.7975, datë 26.07.1995, “Për barnat narkotike dhe lëndët psikotrope”.
5. I gjykuari ka pranuar kryerjen e veprës penale, duke parashtruar se lënda narkotike
posedohej prej tij dhe gjatë gjykimit ka shprehur pendim. Njëkohësisht ai pretendoi se
është përdorues i lëndëve narkotike dhe sasia prej 4,4 gram cannabis sattiva mbahej për
përdorim vetjak.
6. Është realizuar ekspertimi mjeko-ligjor i të pandehurit për të përcaktuar nëse sasia e
lëndës narkotike e sekuestruar në cilësinë e provës materiale përbën dozë të vogël për
përdorim vetjak, në referim të sasisë së saj dhe organizimit të të pandehurit.
7. Nga akti i ekspertimit mjeko-ligjor nr.686 ka rezultuar se:
“Dozat e përdorimit vetjak nuk janë të përcaktuara në legjislacionin shqiptar. Ato janë
individuale dhe përcaktohen nga disa faktorë si mosha e përdoruesit, seksi, lloji i drogës
649
që përdor, rrugët e marrjes së saj nga organizmi, metabolizmi dhe koha e përdorimit.
Duke analizuar këta faktorë rezulton së sasia prej 3,238 gram cannabis sattiva nuk
konsiderohet dozë e vogël për përdorim vetjak, por përbën një dozë të dëmshme për
njeriun e rritur, pasi përdorimi i menjëhershëm i kësaj sasie te njeriu i rritur, siç është
dhe i pandehuri Artur Feçanji, do të dëmtonte shëndetin e tij..”
8. Gjatë hetimit për këtë vepër i gjykuari Artur Feçanji është deklaruar fajtor nga
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda, për veprën penale të “Trafikimit të
narkotikëve” të kryer në bashkëpunim, mbetur në tentativë; vendim i cili është lënë në
fuqi nga Gjykata e Apelit për Krime të Rënda me vendimin nr.51, datë 07.10.2010 dhe
dënimi i tij me 10 (dhjetë) vjet burgim.
vendosur:
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Artur Feçanji për veprën penale të “Prodhimit
dhe shitjes së lëndëve narkotike ”, parashikuar nga neni 283/1 të Kodit Penal dhe
dënimin e tij me 6 (gjashtë) vjet burgim.
- Në zbatim të nenit 406 të K.Pr.Penale dënimi ulet me 1/3 dhe përfundimisht i
pandehuri Artur Feçanji dënohet me 4 (katër) vjet burg.
- Në zbatim të nenit 62/1 i K.Penal gjykata vendos revokimin e vendimit për
pezullimin e ekzekutimit të dënimit me burgim prej 5 vjetësh dhënë ndaj të
pandehurit Artur Feçanji me vendimin nr.139, datë 01.06.2006 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Korçë, ndryshuar me vendimin nr.7, datë 23.01.2007 të
Gjykatës së Apelit Korçë.
- Në bazë të nenit 56/2 dhe 55/1 i K.Penal gjykata vendos bashkimin e dënimit
prej 5 vjet burgim dhënë ndaj të pandehurit Artur Feçanji për veprat penale
“Prodhim dhe shitje e lëndëve narkotike” (neni 283 /1 i K.Penal), “Prodhim dhe
mbajtje pa leje e municionit luftarak” (neni 278/3 i K.Penal) sipas vendimit
nr.139, datë 01.06.2006 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, ndryshuar me
vendimin nr.7, datë 23.01.2007 të Gjykatës së Apelit Korçë me dënimin prej 4
vjet burgim caktuar me këtë vendim gjyqësor për veprën penale “Prodhim dhe
shitje e lëndëve narkotike”, parashikuar nga neni 283/1 i K.Penal, duke caktuar
përfundimisht dënimin prej 7 vjet burgim.
- Vuajtja e dënimit për të pandehurin fillon nga momenti i ekzekutimit të
vendimit.
- Prova materiale, sasia prej 4.4 gram cannabis sattiva, e sekuestruar me
procesverbalin e datës 09.10.2010 të asgjësohet.
- Lënien në fuqi të vendimit nr.172, datë 14.02.2011, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
11. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs i gjykuari Artur Feçanji,

nëpërmjet përfaqësuesit të tij ligjor, i cili kërkon: Prishjen e vendimeve dhe kthimin për
rigjykim pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar edhe shkaqet
përkatëse të cituara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
F. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.
12. Në seancën gjyqësore të datës 09.10.2013, mbrojtësi i të gjykuarit Artur Feçanji,
avokati Petraq Semani, në fazën e kërkesave paraprake ka kërkuar heqjen dorë nga
650
rekursi, konform nenit 418 të K.Pr.Penale1. Gjithashtu, avokati Petraq Semani pohoi se në
këtë kërkesë pasqyrohet dhe vullneti i të gjykuarit për të hequr dorë nga rekursi.
13. Kjo kërkesë është dorëzuar dhe në formë shkresore gjatë kësaj seance gjyqësore, e
cila mban po datën 09.10.2013 dhe është nënshkruar nga mbrojtësi i pajisur me prokurë
të posaçme nga e bija e të gjykuarit, nr.1444 Regj, nr.325 kol, datë 13.10.2011.
14. Me anë të kësaj prokurore, avokatit Petraq Semani “Para gjykatës avokatit i jap të
drejtën që në emër dhe për llogari të tij, të bëjë kërkesë të ndryshme, të kërkojë e të
marrë prova, si dhe të kërkojë dëshmitarë në interes të çështjes që është objekt gjykimi”.
15. Në kuptim të kërkesave të nenit 420/1-ç dhe 433/1 të K.Pr.Penale, Kolegji Penal i
Gjykatës së Lartë është në pamundësi për shqyrtimin e kësaj çështje, pasi i gjykuari
nëpërmjet përfaqësuesit të tij të posaçëm, të caktuar me prokurë, ka hequr dorë nga
rekursi.
16. Ky konkluzion i Kolegjit Penal vjen në zbatim të pikës “ç” të nenit 420 të
K.Pr.Penale, në të cilën është përcaktuar se “Ankimi nuk pranohet kur është hequr dorë
prej tij ”, nga ana tjetër neni 407 i K.Pr.Penale në pikën 3 të tij ka përcaktuar rekursin si
mjet ankimi, e si i tillë heqja dorë prej tij pas sjell mospranimin e rekursit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 420/ç dhe 433/1, 442/a të
K.P.Penale,
VENDOSI
Tiranë, më 09.10.2013
1
N.418/2/3 K.Pr.Penale “Heqja dorë nga ankimi”
2. I pandehuri dhe palët private mund të heqin dorë nga ankimi edhe nëpërmjet mbrojtësit ose përfaqësuesit.
3. Deklarata për heqjen dorë paraqitet në format dhe mënyrat e parashikuara për paraqitjen e ankimit, sipas rastit, në
gjykatën që ka dhënë vendimin ose në gjykatën që shqyrton ankimin
651
Nr.00-2013-1348 i Vendimit (265)
VENDIM

Ardian Nuni Anëtar
Tom Ndreca Anëtar

RRETHIT GJYQËSOR KRUJË
PERSONI NËN HETIM: KLAIMEND GJINI
OBJEKTI:
Vleftësim të ligjshëm të ndalimit.
Caktim mase sigurimi.
A K U Z U A R:
Për veprat penale të “Armëmbajtjes pa leje”,
parashikuar nga N.278/3 i K.Penal
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin nr.91, datë 21.06.2013, ka vendosur:

Vleftësimin si të ligjshëm të arrestit në flagrancë për të hetuarin Klaimend
Gjini (i biri i Dodës dhe i Tales, i datëlindjes 27.07.1991, me shtetësi e
kombësi shqiptare, lindur dhe banues në fshatin Derven, Komuna Thumanë,
Krujë, i pa dënuar më parë).
Caktimin e masës së sigurimit “Arrest në burg”, sikurse parashikohet në nenin
238 të Kodit të Procedurës Penale, ndaj personit nën hetim Klaimend Gjini, i
dyshuar për kryerjen e veprës penale të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të
armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal.

Miratimin e vendimit nr.91, datë 21.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Krujë. Përsa i përket arrestimit në flagrancë të personit nën hetim Klaimend
Gjini:
Krujë në lidhje me caktimin e masës së sigurimit personal nga ajo e arrestit
me burg në atë të detyrim paraqitje në policinë gjyqësore çdo javë, të hënën në
orën 13.00.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm të personit nën hetim Klemend Gjini nga
dhomat e paraburgimit, nëse nuk mbahet për ndonjë vepër tjetër penale.
652
Kundër vendimit të gjykatës së apelit, ka bërë rekurs Prokurori pranë Prokurorisë së
Apelit Tiranë, i cili kërkon: Ndryshimin e vendimit nr.394, datë 10.07.2013 të Gjykatës së
Apelit Tiranë, dhe caktimin e masës së sigurimit “Arrest në burg”, duke parashtruar këto
shkaqe:
- Masa e sigurimit "detyrim për t’u paraqitur në policinë gjyqësore" e caktuar nuk është
e përshtatshme dhe në përputhje me rrezikshmërinë shoqërore të veprës penale dhe të
autorit të saj.
- Në caktimin e masës së sigurimit Gjykata e Apelit Tiranë nuk është udhëhequr dhe
është bazuar në vlerësimin e ekzistencës së kushteve të parashikuara nga neni 228 i
Kodit të Procedurës Penale.
- Caktimi dhe vendosja e masës së sigurimit personal duhet t’i nënshtrohet gjithashtu,
kritereve materiale si përshtatshmëria e masës, etj., të parashikuar në nenet 229, pikat
1, 2 dhe 230, pika 1 të Kodit të Procedurës Penale.
- Kriteri parësor në përzgjedhjen e masës është përshtatshmëria e saj me nevojën e
sigurimit, duke vijuar me rëndësinë e faktit dhe me sanksionin që parashikohet për
veprën penale konkrete.
- Në përzgjedhjen e saj gjykata nuk duhej të nënvleftësonte rëndësinë e faktit që buron
jo vetëm nga natyra e veprës penale të dyshuar, por edhe në kritere të tjera të
përcaktuara në ligjin procedural.
- Vepra penale e mbajtjes pa leje të armëve luftarake, e parashikuar nga neni 278/2 i
Kodit Penal, është vepër me rrezikshmëri të theksuar shoqërore për shkak të
marrëdhënies juridike e cila cenohet, parashikimit të saj si krim, si dhe sanksionit
penal me marzhe të larta dënimi. Gjithashtu tregon për rrezikshmëri të theksuar të
subjektit dhe mundësisë reale që personi nën hetim të ndërhyjë në procesin e të
provuarit dhe në rast të një vendimi fajësie kundër tij shmangien nga dënimi.
- Në ndryshimin e masës së sigurimit personal ndaj të hetuarit Klaimend Gjini, gjykata
e apelit nuk ka vlerësuar drejt kriteret e përgjithshme (neni 229/1/2 i K.Pr.Penale),
ashtu dhe kriteret e veçanta (neni 230/1 i K.Pr.Penale), nuk i ka bërë një analizë
konkrete rrethanave të faktit mbi mënyrën e kryerjes së veprës penale.
- Gjykata në vendimin e saj analizon ngjarjen vetëm duke marrë në konsideratë
pretendimet e të hetuarit dhe përpjekur që përfundimet e hetimit të jenë në përputhje
me to.
- Në arsyetimin i vendimit, gjykata ka gjykuar çështjen në themel. Në këtë fazë të
gjykimit, gjykata duhej të mjaftohej me analizën e provave për vërtetimin e dyshimit
të arsyeshëm se ka ndodhur një ngjarje kriminale që autor është i hetuari.
- Ajo ngre pretendime për mungesën e aktit të ekspertimit tekniko - balistik, por nuk
arrihet të kuptohet se si kjo mungesë përcakton për të se cila masë sigurimi duhet
aplikuar në rastin konkret!! Në një rast të tillë, ajo mund të caktonte afat kohor për
administrimin e aktit dhe jo ta ndryshonte masën.
- Nga proces-verbali i këqyrjes dhe marrjes së provës materiale nuk ka asnjë fakt apo
rrethanë që të bën të konkludosh për probleme teknike të armës.
- Gjykata ngre pretendimin se nuk është verifikuar fakti nëse kjo armë e "pretenduar"
ishte e jashtëligjshme apo në përdorim të organeve të ndjekjes penale.
- Gjykata i referohet vetëm pretendimit të të hetuarit për padijeninë e tij për
ekzistencën e armës, në furgonin, çelësat e të cilit i kishte ai dhe nuk merr në
konsideratë raportin e shërbimit datë 18.06.2013, ku citohet "mbas këtij momenti
jemi afruar tek mjeti, ku me çelësat që ka dorëzuar shtetasi Klaimend Gjini, kemi
hapur furgonin me targa TR 7038 D, në prezencë të tij...".
- Arma e zjarrit është gjetur në furgonin që disponohej nga i hetuari Klaimend Gjini, në
një ambient publik; rrethanë kjo që tregon për një rrezikshmëri shoqërore më të
653
madhe të faktit dhe të vetë autorit, pasi ajo mund të shërbejë si mjet potencial për
kryerjen e veprave të tjera edhe më të rënda. Për më tepër provohet se i dyshuari ka
qenë i armatosur, duke frekuentuar ambiente publike, si lokale ku konsumohet pije
alkoolike, duke sjellë si pasojë uljen e nivelit të ndërgjegjësimit apo vetëkontrollit. I
hetuari nuk ka dhënë asnjë shpjegim në lidhje me shkakun pse mbante me vete armë
luftarake, ç'ka fakton një mendim konsistent kriminal dhe përbën një rrezik potencial
për kryerjen e veprave penale të tjera. Në rastin konkret duhet marrë parasysh dhe
përhapjen e madhe që ka kjo vepër në qytetin e Krujës, e cila në jo pak raste është
shoqëruar me pasoja tragjike. Kjo vepër paraqet një rrezikshmëri shoqërore të madhe
dhe sanksione të rënda dënimi, deri në shtatë vjet burgim.

kërkoi pushimin e gjykimit të çështjes pasi ndaj personit nuk ekzistojnë më kushtet dhe
kriteret për vendosjen e masave të sigurimit personal; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Në bazë të akteve të ndodhura në fashikullin e masës së sigurimit, si dhe të provave të
paraqitura në seancë gjyqësore të shqyrtimit të masës, ka rezultuar e provuar se:
1. Personi nën hetim Klaimend Gjini është banor i fshatit Derven në Komunën Thumanë
të Rrethit Krujë. Në datën 18.06.2013 (ora 22:00), efektivat e policisë së forcave
speciale “Renea” kanë ushtruar kontroll në lokalet e fshatit Derven.
2. Gjatë kontrollit të ushtruar në lokalin “Amazona” dhe automjeteve që gjendeshin në
parkingun e tij, dhe konkretisht të mjetit tip furgon Ford Transit, me targa TR 7038 D,
është gjetur dhe sekuestruar një autotatik tip “Kallashnikov”, model 56, kal.7.62 mm
dhe një krehër me 30 fishekë, si dhe nje shkop gome i ngjashëm me ata që përdoren
nga policia e shtetit. Ky automjet ishte në përdorim të shtetasit Klaimend Gjini, i cili
ka patur me vete dhe çelësat e mjetit. Në këto kushte është bërë arrestimi në flagrancë
i shtetasit Klaimend Gjini.
3. Prokuroria e Rrethit Gjyqesor Krujë, mbi bazën e akteve hetimore të dërguara nga ana
e Ministrisë së Brendshme në ngarkim të shtetasit Klaimend Gjini, në datën
19.06.2013 ka regjistruar procedimin penal nr.250, për veprën penale të parashikuar
nga neni 278/3 i K.Penal “Prodhimi dhe mbajtja pa leje e armëve luftarake dhe e
municionit”.
4. Personi nën hetim, Klaimend Gjini, gjatë deklarimeve në policinë gjyqësore, ka
deklaruar se nuk ka dijeni për armën që ndodhej në furgonin, pronë e babait të tij.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Krujë, me vendimin nr.91, datë 21.06.2013, ka
vendosur:
i. “Vleftësimin si të ligjshëm të arrestit në flagrancë për të hetuarin Klaimend Gjini (i
biri i Dodës dhe i Tales, i datëlindjes 27.07.1991, me shtetësi e kombësi shqiptare,
lindur dhe banues në fshati Derven, Komuna Thumanë, Krujë, i pa dënuar më parë).
ii. Caktimin e masës së sigurimit “Arrest në burg”, sikurse parashikohet në nenin 238 të
Kodit të Procedurës Penale, ndaj personit nën hetim Klaimend Gjini, i dyshuar për
kryerjen e veprës penale të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake”,
654
i. “Miratimin e vendimit nr.91, datë 21.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë,
përsa i përket arrestimit në flagrancë të personit nën hetim Klaimend Gjini.
ii. Ndryshimin e vendimit nr.91, datë 21.06.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Krujë
në lidhje me caktimin e masës së sigurimit personal nga ajo e arrestit me burg në atë
të detyrim paraqitje në policinë gjyqësore çdo javë, të hënën në orën 13.00.
iii. Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i personit nën hetim Klemend Gjini nga dhomat e
paraburgimit, nëse nuk mbahet për ndonjë vepër tjetër penale”.
7. Kundër vendimit të gjykatës së apelit, ka bërë rekurs Prokurori pranë Prokurorisë së
Apelit Tiranë, i cili kërkon: “Ndryshimin e vendimit nr.394, datë 10.07.2013 të
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe caktimin e masës së sigurimit “Arrest në burg”, duke
parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
8. Gjykata e Apelit Tiranë e ka gjetur të gabuar vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Krujë, përsa i përket masës së sigurimit “arrest në burg”, duke arsyetuar se: “…provat
e sjella dhe të administruara nga organi i akuzës nuk janë të mjaftueshme e as
bindëse për gjykatën për marrjen e masës të "Arrestit me burg", ... nuk plotësohen as
kërkesat e nenit 228 të K.Pr.Penale, përsa i përket dyshimit të arsyeshëm dhe bazuar
në prova ..... nuk ekzistojnë kushtet e flagrancës dhe është i pabazuar vendimi
gjyqësor i cili ka vlerësuar si të ligjshëm këtë arrestim të tij..., mungon gjendja e
flagrancës, për vetë kushtet se si pretendohet të jetë gjetur arma në automjet, fakti që
vetë i akuzuari nuk ka qenë në drejtim të automjetit, fakti që automjeti ka qenë i
parkuar nga paraditja në atë vend, mos gjetja e asnjë gjurme papilare mbi armën
ç'ka do të krijonte dyshimin e lidhjes së kësaj arme me të akuzuarin dhe vetë fakti se
organi i akuzës nuk ka provuar se arma është funksionale, ka kryer apo mund të
kryejë qitje... ky i akuzuar është i padënuar më parë dhe në moshë fare të re. ... nuk
ka asnjë dyshim të bazuar mbi prova që në rastin konkret të ekzistonte ndonjë nga
provat të cilat do të përligjnin vendosjen e masës së sigurimit. Për më tepër, në
kushtet kur organi i akuzës nuk ka paraqitur asnjë fakt apo rrethanë për të provuar se
i pandehuri mund të vërë në rrezik provat apo vërtetësinë e tyre ..., nuk përmbushet
as kushti i dytë i parashikuar në nenin 228/3/b, pasi nuk ka dhe nuk ekziston asnjë
rrezik në lidhje me të akuzuarin për shmangie nga gjykimi.
Bazuar në shkallën e vogël të rrezikshmërisë shoqërore të Klaimend Gjinit, rezulton
se vendimi për caktimin e masës së sigurimit të "Arrestit në burg" vendosur për këtë
të akuzuar, duhet të ndryshohet nga gjykata e apelit, pasi kjo masë nuk i përgjigjet
personalitetit të tij, rrethanave familjare dhe ekonomike...”
IV. Në lidhje me rekursin dhe zgjidhjen e çështjes
9. Në bazë të akteve të fashikullit të gjykimit rezulton se personi nën hetim Klaimend
Gjini fillimisht dyshohej për veprën penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake”,
parashikuar nga N.278/2 i K.Penal.
10. Në seancën gjyqësore të datës 09.10.2013, Prokurori paraqiti vendimin datë
24.09.2013 të Prokurorit të Rrethit Gjyqësor Krujë për “Pushimin e Hetimeve të
Procedimit penal nr.250, viti 2013” që i përket shtetasit nën hetim Klaimend Gjini
dhe si rrjedhim kërkoi pushimin e gjykimit të çështjes.
11. Kolegji Penal e gjen të drejtë kërkesën e Prokurorit për pushimin e gjykimit të
çështjes, pasi siç rezulton nga ecuria e procedimit të këtij shtetasi, hetimet në ngarkim
655
të tij janë pushuar. Në zbatim të N.261/1/a të K.Pr.Penale 1, ndaj tij është shuar masa e
sigurimit dhe rekursi i depozituar pranë Gjykatës së Lartë nuk ka objekt gjykimi.
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 442/1/a të K.P.Penale,
VENDOSI
Tiranë, më 09.10.2013
1
N.261 K.Pr.Penale - Shuarja e masave të sigurimit
1. Masat e sigurimit shuhen:
a) kur për të njëjtin fakt dhe ndaj të njëjtit person është vendosur pushimi i çështjes ose është dhënë vendimi i pafajësisë;
656
Nr.00-2013-1406 i Vendimit (266)
VENDIM

Ardian Nuni Anëtar
Tom Ndreca Anëtar

RRETHIT GJYQËSOR FIER
I GJYKUARI: SHKËLQIM MYFTARI
A K U Z U A R:
Për veprën penale “Vjedhjes me armë”
të parashikuar nga neni 140-22 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin nr.147, datë 21.04.2011, ka vendosur:

1. Të deklarojë fajtor të pandehurin Shkëlqim Myftari për veprën penale
“Vjedhje me armë mbetur në tentativë” dhe në bazë të neneve 140-23 të
K.Penal e dënon me 8 vjet burgim.
2. Në lidhje me provat materiale të sekuestruara gjykata, në bazë të nenit
190/1 të K.Pr.Penale, urdhëron që: Një kapuç me ngjyrë të zezë me tre vrima
të zhduket. Një krehër pistolete TT, tre copë fishekë model 54, kalibri 7.62
mm, tre gëzhoja markirovke 11-65, të konfiskohen në favor të shtetit duke i
kaluar Komisariatit të Policisë Fier.
3. Shpenzimet procedurale të parapaguara nga shteti gjatë hetimeve paraprake
dhe në gjykim në shumën 3.850 lekë i ngarkohen të pandehurit.

Ndryshimin e vendimit nr.147, datë 21.04.2011 të Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Fier në këtë mënyrë:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Shkëlqim Myftari për kryerjen e veprës
penale të mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe në bazë të nenit 278/2 të
K.Penal e dënon me 1 vit e 6 muaj burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Shkëlqim Myftari për kryerjen e veprës
penale të kanosjes dhe në bazë të nenit 84 të K.Penal e dënon me 9 muaj
burgim.
Në zbatim të nenit 55/1 të K.Penal e dënon përfundimisht të pandehurin
Shkëlqim Myftari me 2 vjet burgim. Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të
pandehurit.
657
Kundër këtij vendimi, më datë 13.07.2011, ka paraqitur rekurs Prokurori i Apelit
Vlorë, me anën e të cilit ka kërkuar: “Prishjen e vendimit nr.332, datë 30.06.2011 të
Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.147, datë 21.04.2011 të Gjykatës së
Shkallës së Parë Fier, duke parashtruar edhe shkaqet përkatëse:
- Gjykata e apelit pa të drejtë me të njëjtat prova ndryshoi kualifikimin e veprës nga
“Vjedhje me armë mbetur në tentativë” në “Kanosje”, pasi merr si të mirëqene se i
pandehuri kish shkuar natën të takonte bashkëshorten e të dëmtuarit, për të cilën e
dinte gjithë fshati se kishin lidhje jashtë martesore.

kërkoi prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier; mbrojtësin e të gjykuarit Shkëlqim Myfari, Av.Thimjo
Kondi, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.332, datë 30.06.2011 të Gjykatës së Apelit
Vlorë; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.332, datë 30.06.2011 i Gjykatës së Apelit Vlorë, i cili ka vendosur
ndryshimin e vendimit nr.147, datë 21.04.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, është
marrë në zbatim të drejtë të ligjit procedural e material penal dhe si i tillë do të lihet në fuqi.
Në bazë të akteve të ndodhura në fashikullin e gjykimit ka rezultuar e provuar se:
1. I gjykuari Shkëlqim Myftari është banor i qytetit të Beratit dhe merrej
me shitjen e rrobave të përdorura në fshatra të ndryshëm, përfshi edhe fshatin Metoh,
Mallakastër, banor i të cilit është edhe i dëmtuari, shtetasi Selim Molishtari. Këta
shtetas kanë pasur njohje të mëparshme me njëri-tjetrin.
2. Sipas dëshmisë së shtetasit Selim Molishtari, në datën 16.02.2010,
rreth orës 01:00, ky i fundit ka dëgjuar zhurmë në kasollen e shpendëve që ndodhet në
oborrin e banesës së tij dhe pasi ka shkuar aty ka gjetur një person, i cili kishte në
pjesën e kokës një kapuç dhe mbante në dorë një pistoletë. Shtetasi Selim Molishtari
është konfliktuar fizikisht dhe e ka identifikuar këtë person si të gjykuarin Shkëlqim
Molishtari, të cilin e njihte. Gjatë momentit të konfliktimit i gjykuari e ka goditur
shtetasin Selim Molishtari me fundin e pistoletës së tij dhe ka qëlluar me armë në
ajër. Gjatë këqyrjes së vendit të ngjarjes në datë 16.02.2010, janë gjetur dhe
sekuestruar në cilësinë e provës materiale tre gëzhoja pistolete, një krehër me tre
fishekë dhe një kapuç.
3. Në bazë të vendimit për kryerjen e ekspertimit mjeko ligjor të shtetasit
Selim Molishtari, me aktin dëshmi mjeko-ligjore nr.50, datë 16.02.2010, është bërë
ekzaminimi i këtij shtetasi, nga i cili rezulton se dëmtimet e vërejtura tek shtetasi
Selim Molishtari janë shembje e kokës e të fytyrës me dërrmishje dhe ekimoza të cilat
janë shkaktuar me mjet të fortë jo të mprehtë. Dëmtimet e mësipërme futen në
kategorinë e dëmtimeve që kërkojnë mbi nëntë ditë paafësi në punë.
4. Këto rrethana nga gjykatat janë pranuar duke marrë në konsideratë
edhe dëshmitë e dëshmitarëve Selim Molishtari dhe Hajrie Molishtari.
5. Nga pyetja e të pandehurit Mustafa Goricani, në një procedim të
lidhur, rezultoi se ditën e ngjarjes binte shi, ka qenë natë, ndërsa ora nuk i kujtohet.
Ka ndjerë të lehurat e qenve. Në kasolle kishte dhen dhe dy lopë dhe kujtoi se mos
kishte ardhur ndonjë ujk dhe ka qëlluar me çifte dy herë dhe pastaj është futur në
shtëpi dhe ra në gjumë. Të pandehurin Shkëlqim Myftari e ka djalë halle dhe vinte
658
shpesh në fshat se shiste rroba. Me Selim Molishtarin janë komshinj, i ndan gardhi.
Shkëlqimi kishte njohje me Selimin se përveçse shiste rroba në fshat por edhe gruan e
parë Selimit, Shkëlqimi ja kishte bërë.
6. Në këto rrethana Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Fier ka regjistruar
procedimin ndaj shtetasit Shkëlqim Myftari penal për veprën penale të vjedhjes me
armë, të mbetur në tentativë, parashikuar nga nenet 140-22 të K.Penal.
7. I gjykuari nuk e ka pranuar akuzën. Ai ka shpjeguar se ditën e ngjarjes
ka shkuar te Selim Molishtari, nga mbrapa shtëpisë për arsye se kishte një lidhje
personale me gruan e Selimit. Aty lehu qeni dhe doli Selim Molishtari. I gjykuari
pranon se ka qëlluar dy herë në ajër, me qëllim që S.Molishtari të ndalonte, por ai
vazhdoi, madje nga konfrotimi fizik e ka vënë poshtë të pandehurin. I gjykuari ka
deklaruar se vente shpesh te Selimi dhe hante e pinte. Nuk ka vajtur për të vjedhur se
ata nuk kanë as bagëti as gjë po ka vajtur për lidhjen personale që kishte me gruan e
Selimit.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier me vendimin nr.147, datë 21.04.2011 ka
vendosur:
i. Të deklarojë fajtor të pandehurin Shkëlqim Myftari për veprën penale “Vjedhje me
armë mbetur në tentativë” dhe në bazë të neneve 140-23 të K.Penal e dënon me 8 vjet
burgim.
ii. Në lidhje me provat materiale të sekuestruara, gjykata, në bazë të nenit 190/1 të
K.Pr.Penale, urdhëron që: Një kapuç me ngjyrë të zezë me tre vrima të zhduket. Një
krehër pistoletë TT, tre copë fishekë model 54, kalibri 7.62 mm, tre gëzhoja
markirovke 11-65, të konfiskohen në favor të shtetit duke i kaluar Komisariatit të
Policisë Fier.
iii. Shpenzimet procedurale të parapaguara nga shteti gjatë hetimeve paraprake dhe në
gjykim në shumën 3.850 lekë i ngarkohen të pandehurit.
9. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.332, datë 30.06.2011, ka vendosur:
“Ndryshimin e vendimit nr.147, datë 21.04.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier
në këtë mënyrë:
i. Deklarimin fajtor të të pandehurit Shkëlqim Myftari për kryerjen e veprës penale të
mbajtjes pa leje të armëve luftarake dhe në bazë të nenit 278/2 të K.Penal e dënon me
1 vit e 6 muaj burgim.
ii. Deklarimin fajtor të të pandehurit Shkëlqim Myftari për kryerjen e veprës penale të
kanosjes dhe në bazë të nenit 84 të K.Penal e dënon me 9 muaj burgim.
iii. Në zbatim të nenit 55/1 të K.Penal e dënon përfundimisht të pandehurin Shkëlqim
Myftari me 2 vjet burgim.
iv. Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen të pandehurit”.
10. Kundër këtij vendimi, më datë 13.07.2011, ka paraqitur rekurs Prokurori i
Apelit Vlorë, me anën e të cilit ka kërkuar: “Prishjen e vendimit nr.332, datë
30.06.2011 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.147, datë
21.04.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, duke parashtruar edhe shkaqet e
pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
11. Gjykata e apelit e ka gjetur vendimin e gjykatës së shkallës së parë në interpretim të
gabuar të provave dhe ligjit material penal, duke arsyetuar: “…së pari gjykata e
shkallës së parë nuk ka bërë një përcaktim të saktë të rrethanave të faktit të kryerjes
së veprës penale. Është pretenduar nga i dëmtuari se në kasollen ku ka ndodhur
përleshja ai mbante pula deti, ndërkohë nga materialet e fashikullit të hetimit…
659
proces-verbali i këqyrjes së vendit të ngjarjes datë 16.02.2010, nuk rezulton që në
kasolle të kishte pula apo ndonjë kafshë tjetër...përcaktimi i gjykatës se i pandehuri
ka tentuar të vjedhë pulat e shtetasit Selim Molishtari gjendet i pambështetur në
provat e administruara...se dyti...dëshmitarja Hajrie Molishtari e ka njohur të
pandehurin në momentin kur ka qenë duke u zënë me bashkëshortin e saj, ndërkohë
që nuk i ka folur atij dhe gjykata e shkallës së parë nuk e ka marrë në konsideratë një
rrethanë të tillë.... nga të gjitha provat e administruara krijohet bindja se ndërmjet të
pandehurit dhe dëshmitares Hajrie Molishtari ka pasur njohje reciproke më herët se
kur ka ndodhur ngjarja... motivi i të pandehurit nuk ka qenë vjedhja por takimi me
dëshmitaren Hajrie për shkak të njohjes së mëparshme...”
IV. Në lidhje me rekursin e paraqitur nga Prokurori
12. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i gjen të pabazuara shkaqet e ngritura në
rekurs nga Prokurori pranë Prokurorisë së Apelit Vlorë (Neni 432 i
K.Pr.Penale) dhe si i tillë nuk duhet të pranohet.
13. Vendimi nr.332, datë 30.06.2011 i Gjykatës së Apelit Vlorë është marrë në zbatim të
drejtë të ligjit procedural dhe material penal dhe si rrjedhojë nuk është i cenueshëm.
14. Kolegji Penal vlerëson se kualifikimi i veprës penale nga ana e gjykatës së apelit
është bërë në përputhje me vlerësimin e drejtë të provave dhe në analizë ligjore të
figurës së veprës penale. Gjykata ka arritur në këtë konkluzion duke u nisur nga
provat e shqyrtuara duke konkluduar se i gjykuari duhet të deklarohet fajtor për
veprën penale të kanosjes të parashikuar nga neni 84 i Kodit Penal 1, dhe “Mbajtjes pa
leje të armëve luftarake” në bazë të nenit 278/2 të Kodit Penal2.
15. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se nga ana e gjykatës së apelit është arritur
në një konkluzion të drejtë në bazë të të gjitha provave të shqyrtuara dhe të fakteve të
provuara, ç’ka e ka çuar në një konkluzion të drejtë përsa i përket kualifikimit ligjor
të faktit penal të ndodhur. Ky kualifikim është bërë në përputhje me nenin 152 të
Kodit të Procedurës Penale në të cilin parashikohet se: “1. Çmuarja e provave është
përcaktimi i vërtetësisë dhe fuqisë provuese të tyre. Çdo provë i nënshtrohet
shqyrtimit dhe nuk ka vlerë të paracaktuar. Gjykata i çmon provat sipas bindjes së
formuar pas shqyrtimit të tyre në tërësi...”.
16. Në bazë të provave të shqyrtuara në të dy shkallët e gjykimit ka rezultuar e provuar se
qëllimi kriminal i të gjykuarit Shkëlqim Myftari nuk ka qenë vjedhja e pasurisë së
shtetasit Selim Molishtari, por kërcënimi serioz i jetës së këtij të fundit.
17. Nga ana objektive vepra penale është kryer me veprime të kundra-ligjshme, që është
manifestuar me anë të mbajtjes pa leje të një arme zjarri, pistoletë dhe nëpërmjet
qitjes në ajër me pistoletë më qëllim kanosjen e shtetasit Selim Molishtari.
18. Në bazë të provave të siguruara rezulton se fillimisht i gjykuari Shkëlqim Myftari ka
qenë pranë banesës së shtetasit Selim Molishtari për të takuar bashkëshorten e tij, por
më pas kur ky i fundit ka kuptuar se ka qenë dikush pranë banesës dhe i gjykuari i ka
thënë të mos afrohet më, i gjykuari ka qëlluar në ajër me pistoletën që dispononte dhe
më pas kanë pasur të dy një konfrontim fizik.
19. Gjykata e shkallës së parë nuk ka bërë një përcaktim të saktë të rrethanave të faktit të
kryerjes së veprës penale. Është pretenduar nga i dëmtuari se në kasollen ku ka
1
N.84 i K.Penal “Kanosja”
Kanosja serioze për vrasje ose për plagosje të rëndë që i bëhet një personi, përbën kundërvajtje penale dhe dënohet me gjobë
ose me burgim gjer në një vit.
2
N.278/2 i K.Penal” Prodhimi dhe mbajtja pa leje e armëve luftarake dhe e municionit”
Mbajtja e armëve, bombave apo minave, lëndëve plasëse pa lejen e organeve kompetente shtetërore, dënohen me gjobë ose
me burgim deri në shtatë vjet.
660
ndodhur përleshja ai mbante pula deti, ndërkohë nga materialet e fashikullit të
hetimit, sipas proces-verbalit të këqyrjes se vendit të ngjarjes datë 16.02.2010, nuk
rezulton të jetë fiksuar nëse në kasolle të kishte pula apo ndonjë kafshë tjetër,
pretendim i cili nuk gjendet i mbështetur në provat e tjera të administruara dhe me të
drejtë gjykata e apelit ka ndryshuar kualifikimin ligjor të veprimeve të kryera nga i
gjykuari. Përveç kësaj rezulton e provuar se i gjykuari nuk është banor i fshatit Metoh
ku pretendohet të ketë ndodhur vepra penale dhe nga qyteti i Beratit ka udhëtuar me
automjetin e tij tip furgon. I gjykuari ka parkuar furgonin në fshatin Sinjë dhe më pas
ka udhëtuar dy orë me këmbë deri në vendin ku ka ndodhur ngjarja. Ky fakt rrezon
pretendimin e organit të akuzës se qëllimi i të gjykuarit ka qenë vjedhja e kafshëve
shtëpiake të të dëmtuarit Selim Molishtari pasi i dëmtuari ka qenë në pamundësi t’i
merrte fizikisht dhe t’i transportonte ato deri në vendin ku kishte lënë automjetin.
20. Kolegji Penal vlerëson se del e provuar se qëllimi i të gjykuarit nuk ka qenë vjedhja,
pasi nuk u provua as objekti material, por kanosja e të dëmtuarit në jetën e tij në
momentin që ai ka pikasur prezencën në banesë. Nga aktet e fashikullit të gjykimit
provohet se përdorimi i armës nga i gjykuari ka qenë në funksion të mendimit të tij
kriminal për t’iu shmangur të dëmtuarit, i cili e pa pranë banesës së tij, në orët e vona
të mbrëmjes. Objekti i kësaj vepre penale janë marrëdhëniet shoqërore të mbrojtura
posaçërisht nga ligji, që garantojnë jetën dhe shëndetin e personit, nga veprime të
kundra-ligjshme e shoqërisht të rrezikshme.
21. Këto veprime, për t’u cilësuar si vepër penale nga ligji duhet që: nga ana objektive të
plotësojnë disa kushte: a) të jenë serioze, d.m.th. nga forma dhe përmbajtja të mos
lenë asnjë dyshim tek i dëmtuari se vepra për të cilën po kanoset do të realizohet
patjetër. Vlerësimi nëse kanosja është serioze bëhet rast pas rasti, duke marrë
parasysh rrethanat konkrete në të cilat zhvillohet ngjarja, karakterin dhe intensitetin e
veprimeve kanosëse, mjetin dhe mënyrën me të cilën realizohet ajo, etj… b) kanosja
duhet të bëhet për vrasje dhe për plagosje të rëndë dhe jo për ndonjë vepër tjetër
penale. Në rastin në shqyrtim, kanosja ka qenë serioze pasi mjeti i përdorur është
arma e zjarrit e për më tepër përdorimi i saj në funksion të këtij qëllim ka krijuar
plotësisht bindjen tek të dëmtuarit se jeta e tyre është në rrezik. Veprën penale të
kanosjes e ka kryer me dashje direkte i shtyrë nga motive të dobëta, ashtu si me të
drejtë ka arsyetuar gjykata e apelit.
22. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i gjykatës së apelit është marrë në
zbatim të drejtë të ligjit procedural dhe material penal, në lidhje me deklarimin fajtor
të të gjykuarit Shkëlqim Myftari, për veprën penale të “Kanosjes” të parashikuar nga
neni 84 i Kodit Penal dhe “Mbajtjes pa leje të armëve të zjarrit”, parashikuar nga
N.278/2 i K.Penal.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1 germa “a” të Kodit të
Procedurës Penale,
VENDOSI
661
Nr.00-2013-1330 i Vendimit (267)
VENDIM

Ardian Nuni Anëtar
Tom Ndreca Anëtar

RRETHIT GJYQËSOR VLORË
I GJYKUAR: EMILJANO ZENELI
A K U Z U A R:
“Prodhimit dhe shitjes së lëndëve narkotike”,
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.41, datë 02.02.2011 ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Emiljano Zeneli për kryerjen e veprës
penale “Prodhimi dhe shitja e narkotikëve” dhe në bazë të N.283/1 të K.Penal
e dënon me 5 (pesë) vjet burgim.
Në aplikim të N.406 të K.Pr.Penale ulet 1/3 e dënimit dhe i pandehuri
Emiljano Zeneli dënohet përfundimisht me 3 (tre) vjet dhe 4 (katër) muaj
burgim.
Vuajtja e dënimit fillon nga data e arrestimit në flagrancë 21.07.2010 dhe
ekzekutimi i pjesës së pavuajtur të dënimit të kryhet në një burg të sigurisë së
zakonshme.
Prova materiale të sekuestruara me proces-verbalin e datës 21.07.2010, lënda
narkotike me peshë 3.95 gram, së bashku me ambalazhin (2.33 gram pa
ambalazh), në bazë të N.190/1, gërma b, të K.Pr.Penale të asgjësohet.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të të pandehurit.
Kundër këtij vendimi mund të bëhet apelim në Gjykatën e Apelit Vlorë brenda
10 ditëve nga e nesërmja e shpalljes.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.250, datë 23.05.2011 ka vendosur:

Parë Vlorë, me plotësimin:
Në zbatim të N.59 të K.Penal, urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të vendimit
me burgim për pjesën e pavuajtur të dënimit, duke u vënë i pandehuri në
provë me kusht që për tre vjet të mos kryejë vepër tjetër penale.
662
Urdhërohet i pandehuri Emiljano Zeneli të ketë kontakte me shërbimin e
provës.
Në bazë të N.60/2 të K.Penal, urdhërohet i pandehuri të heqë dorë nga
përdorimi i drogës.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të pandehurit Emiljano Zeneli.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokurori pranë Prokurorisë së

Apelit Vlorë, i cili kërkon prishjen e vendimit nr.250, datë 23.05.2011 të Gjykatës së Apelit
Vlorë, lidhur me pjesën e tij që ka vendosur pezullimin e ekzekutimit të vendimit me burgim
për pjesën e pa vuajtur të dënimit për të pandehurin Emiljano Zeneli dhe lënien në fuqi të
vendimit nr.41, datë 02.02.2011 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, dhe parashtron këto
shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së apelit për pjesën që ka vendosur aplikimin e N.59 të K.Penal
mbi masën e dënimit me burgim është dhënë në kundërshtim me ligjin.
- Në bazë të aktit të ekspertimit është arritur në konkluzionin se sasia e heroinës së
kapur të pandehurit prej 2.33 gram kapërcen nevojat si përdorues droge.
- Në gjykimin ne apel nuk rezultuan të provuara kushte dhe rrethana të tjera, të
ndryshme nga ato të shqyrtuara në gjykatën e faktit dhe gjykata e apelit vendosi
aplikimin e n.59 të K.Penal.
- Mënyra si është zhvilluar dhe ka përfunduar gjykimi i të pandehurit nuk justifikon
ligjërisht qëllimin e dënimit penal.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Sokol Stojani, i cili kërkoi
prishjen e vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së
Shkallës së Parë Vlorë; mbrojtësin e caktuar kryesisht të të gjykuarit Emiljano Zeneli,
Av.Skënder Breca, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.250, datë 23.05.2011 të Gjykatës
së Apelit Vlorë; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.250, datë 23.05.2011 i Gjykatës së Apelit Vlorë, i cili ka vendosur
pezullimin e ekzekutimit të dënimit me burgim të dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Vlorë me vendimin nr.41, datë 02.02.2011, është marrë në zbatim të drejtë të ligjit procedural
e material penal.
VI. Rrethanat e faktit
Në bazë të akteve të ndodhura në fashikullin e gjykimit ka rezultuar e provuar se:
1. I gjykuari Emiljano Zeneli është banor i qytetit të Vlorës. Në datën
21.07.2010, shërbimet e policisë gjyqësore, pas një informacioni të siguruar në rrugë
operative, ushtruan kontroll në ambientet e Lokalit “Ali Pasha”, në Lagjen “24 Maji”,
Vlorë. Nga kontrolli ka rezultuar se të gjykuarit i është gjetur një qese e tejdukshme, e
cila përmbante pluhur të kuqërremtë, të ngjashëm me lëndën narkotike heroinë.
Gjithashtu në çantën e tij u gjetën 12 paketime të tjera të mbështjella me letër të
bardhë, të ngjashme me lëndën narkotike të llojit heroinë.
2. Sipas procesverbalit të peshimit të provës material, lënda e sekuestruar
ka rezultuar me peshë 3.95 (tre pikë nëntëdhjetë e pesë) gram, së bashku me
ambalazhin.
3. Nga akti nr.6372, datë 11.08.2010 për ekspertimin kimik të pluhurit të
sekuestruar, të kryer nga Instituti i Policisë Shkencore, ka rezultuar se: “Analiza me
663
GC/MS për pluhurat objekt ekspertimi tregoi praninë e heroinës...pesha e pluhurit pa
ambalazh është 2.33 gram”.
4. Sipas aktit të ekspertimit toksikologjik nr.723, datë 28.07.2010 të
Institutit të Mjekësisë Ligjore për mostrën e urinës së shtetasit Emiljano Zeneli ka
konkluduar se: “në mostrën e urinës u zbulua prania e morfinës, kodeinës dhe
acetilkodeinës”.
5. Në konkluzionet e aktit të ekspertimit mjeko-ligjo nr.1502, datë
21.10.2010, ka rezultuar se: “…3. sasia e lëndës narkotike prej 2.33 (dy pikë tridhjetë
e tre) gram heroinë që i është sekuestruar shtetasit Emiljano Zeneli përbën dozë
helmuese vdekjeprurëse dhe rrjedhimisht përdorimi i menjëhershëm i saj te një njëri i
rritur, siç është edhe shtetasi Emiljano Zeneli, do të shkaktonte vdekjen e tij”.
6. I gjykuari Emiljano Zeneli ka deklaruar se është përdorues i lëndëve
narkotike dhe se sasinë e lëndës narkotike e kishte për përdorim vetjak.
7. Në këto rrethan,a Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Vlorë ka ngritur ndaj
tij akuzën për kryerjen e veprës penale të veprën penale të “Prodhimit dhe shitjes së
lëndëve narkotike”, parashikuar nga neni 283/1 i Kodit Penal.
VII. Procedurat gjyqësore
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr.41, datë 02.02.2011 ka
vendosur:
i. Deklarimin fajtor të të pandehurit Emiljano Zeneli për kryerjen e veprës penale
“Prodhimi dhe shitja e narkotikëve” dhe në bazë të N.283/1 të K.Penal e dënon me 5
(pesë) vjet burgim.
ii. Në aplikim të N.406 të K.Pr.Penale ulet 1/3 e dënimit dhe i pandehuri Emiljano
Zeneli dënohet përfundimisht me 3 (tre) vjet dhe 4 (katër) muaj burgim.
iii. Vuajtja e dënimit fillon nga data e arrestimit në flagrancë 21.07.2010 dhe ekzekutimi
i pjesës së pavuajtur të dënimit të kryhet në një burg të sigurisë së zakonshme.
iv. Prova materiale të sekuestruara me proces-verbalin e datës 21.07.2010, lënda
narkotike me peshe 3.95 gram, së bashku me ambalazhin (2.33 gram pa ambalazh) në
bazë të N.190/1, gërma b, të K.Pr.Penale, të asgjësohet.
v. Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të të pandehurit.
vi. Kundër këtij vendimi mund të bëhet apelim në Gjykatën e Apelit Vlorë brenda 10
ditëve nga e nesërmja e shpalljes.
i. Lënien në fuqi të vendimit nr.41, datë 02.02.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Vlorë, me plotësimin:
ii. Në zbatim të N.59 të K.Penal, urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të vendimit me
burgim për pjesën e pavuajtur të dënimit, duke u vënë i pandehuri në provë me kusht
që për tre vjet të mos kryejë vepër tjetër penale.
iii. Urdhërohet i pandehuri Emiljano Zeneli të ketë kontakte me shërbimin e provës.
iv. Në bazë të N.60/2 të K.Penal, urdhërohet i pandehuri të heqë dorë nga përdorimi i
drogës.
v. Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i të pandehurit Emiljano Zeneli.
10. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokurori pranë Prokurorisë së
Apelit Vlorë, i cili kërkon prishjen e vendimit nr.250, datë 23.05.2011 të Gjykatës së
Apelit Vlorë, lidhur me pjesën e tij që ka vendosur pezullimin e ekzekutimit të
vendimit me burgim për pjesën e pavuajtur të dënimit për të pandehurin Emiljano
Zeneli dhe lënien në fuqi të vendimit nr.41, datë 02.02.2011 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë dhe parashtron shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
VIII. Arsyetimi ligjor i vendimit të ankimuar
664
11. Gjykata e Apelit Vlorë e ka gjetur të drejtë vendimin e gjykatës së shkallës së parë
përsa i përket pjesës që e ka deklaruar fajtor të pandehurin për kryerjen e veprës
penale të “Prodhimit dhe shitjes së lëndëve narkotike”, sipas N.283/1 të K.Penal, por
gjithashtu e gjen të drejtë pretendimin e parashtruar nga i pandehuri në lidhje me
dënimin ndaj tij dhe arsyeton: “...në rastin në gjykim është provuar se i pandehuri ka
kryer një prej veprave penale në një prej formave më pak të rrezikshme që parashikon
ana objektive e kësaj vepre penale, siç është ajo e mbajtjes në një masë që është afër
kufirit të përjashtimit nga përgjegjësia penale...po kështu gjatë gjykimit janë
konstatuar edhe rrethana të tilla, siç është roli bashkëpunues me organin procedues,
mosha relativisht e re e të pandehurit, rrethana këto që në kuptim të N.49 të K.Penal
dhe në raport me pendimin e thellë të të pandehurit tregojnë gjithashtu një shkallë të
ulët të rrezikshmërisë shoqërore të tij... rrezikshmëria shoqërore e të pandehurit si
dhe ajo e veprës penale të kryer është e ulët, ç’ka e bën të panevojshëm izolimin e
mëtejshëm të të pandehurit, duke aplikuar kështu pezullimin e ekzekutimit të pjesës së
pavuajtur të dënimit për të pandehurin Emiljano Zeneli”.
IX. Në lidhje me rekursin e paraqitur nga Prokurori
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë i gjen të pabazuara shkaqet e ngritura në
rekurs nga Prokurori pranë Prokurorisë së Apelit Vlorë (Neni 432 i
K.Pr.Penale) dhe si i tillë nuk duhet të pranohet.
12. Vendimi nr.250, datë 23.05.2011 i Gjykatës së Apelit Vlorë është marrë në zbatim të
drejtë të ligjit procedural dhe material penal dhe si rrjedhojë nuk është i cenueshëm.
13. Neni 59 i K.Penal 1 i jep të drejtën gjykatës që, në ras te të veçanta, kur
jep dënimin me burgim gjer në pes ë vjet, të urdhërojë që i dënuari të
vihet në provë duke u pezulluar ekzekutimi i dënimit, por, në çdo rast,
gjykata duhet të ketë parasysh rrezikshmërinë e pakët të personit dhe
rrethanat e kryerjes së veprës penale.
14. Siç rezulton nga formulimi i dispozitës, kjo formë alternative e vuajtjes së dënimit me
burgim aplikohet nga gjykata kur plotësohen në mënyrë kumulative dy kushte:
Së pari: Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor gjykata çmon se i pandehuri duhet të
dënohet jo më shumë se pesë vjet burgim;
Kusht i cili në rastin konkret plotësohet – pasi i gjykuari Emiljano Zeneli, është
deklaruar fajtor për kryerjen e veprës penale të “Prodhimit dhe shitjes së lëndëve
narkotikëve”, parashikuar nga Neni 283/1 i K.Penal dhe dënuar me 5 (pesë) vjet
burgim dhe duke aplikuar edhe Nenin 406/1 të K.Pr.Penale, është dhënë dënimi
përfundimtar me 3 (tre) vjet e 4 (katër) muaj burgim.
Së dyti: Gjatë shqyrtimit gjyqësor rezulton se ekziston një nga rrethanat në vijim:
- I pandehuri paraqet rrezikshmëri të pakët shoqërore;
- I pandehuri është i mitur apo i moshuar;
- I pandehuri ka kushte mendore apo shëndetësore të veçanta;
- I pandehuri ka detyrime për punën, arsimimin, kualifikimin ose aftësimin
profesional;
- I pandehuri ka përgjegjësi thelbësore për familjen;
- I pandehuri e ka kryer veprën në kushtet e disa rrethanave lehtësuese;
- I pandehuri ka pasur një sjellje shumë të mirë pas kryerjes së veprës penale.
1
N.59/1 “Pezullimi i ekzekutimit të vendimit me burgim dhe vënia në provë”
Për shkak të rrezikshmërisë së paktë të personit, moshës, kushteve shëndetësore apo mendore, mënyrës së jetesës dhe të
nevojave, veçanërisht atyre që lidhen me familjen, shkollimin ose punën, rrethanave të kryerjes së veprës penale, si dhe të
sjelljes pas kryerjes së veprës penale, gjykata, kur jep dënim me burg deri në pesë vjet, mund të urdhërojë¸ që i dënuari të
mbajë kontakte me shërbimin e provës dhe të vihet në provë, duke pezulluar ekzekutimin e dënimit, me kusht që gjatë kohës
së provës të mos kryejë vepër tjetër penale.
665
Përsa i përket kushtit të dytë – rrethanë e posaçme, sipas formulimit të nenit 59 të
Kodit Penal rezulton se rrethanat e posaçme përfshijnë tre drejtime kryesore:
1. detyrimin e të dënuarit ndaj punës, arsimit, kualifikimit ose aftësimit profesional;
2. përgjegjësitë thelbësore familjare të të dënuarit;
3. nevojën e të dënuarit për trajtim apo rehabilitim mjekësor.
Nga formulimi i nenit 59 të Kodit Penal rezulton se këto rrethana janë të pavarura nga
njëra-tjetra dhe nuk e përjashtojnë njëra-tjetrën.
15. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, duke iu referuar rrethanave të faktit dhe
përfundimeve të gjykatave në vendimet e tyre, çmon se gjykata e apelit ka vlerësuar
drejt rrezikshmërinë e autorit – pasi sipas dëshmisë së penalitetit – nuk është i dënuar
më parë, faktin që rrezikshmëria shoqërore e të gjykuarit është e ulët, pasi veprën
penale e ka kryer në formën e mbajtjes së lëndës narkotike dhe ka rezultuar edhe
përdorues i saj. Pra identifikohen disa prej kushteve të veçanta të parashikuara në neni
59 i Kodit Penal.
16. Pretendimet e parashtruara në rekursin e prokurorit i referohen karakterit të
përgjithshëm parandalues të dënimit, duke argumentuar se vepra penale është shumë
e përhapur dhe megjithëse është në formën e mbajtjes së lëndës narkotike duhet t’a
bëjë të veçantë rrezikshmërinë e të gjykuarit, ndërkohë që në individualizimin e
dënimit gjykata e apelit ka mbajtur parasysh rrezikshmërinë e pakët shoqërore të
subjektit si i papërfshirë në veprimtari të mëparshme kriminale të kësaj natyre vepre
penale apo tjetër.
17. Më tej, vlen të përmendet që neni 50 i Kodit Penal parashikon një listë të gjatë të
rrethanave rënduese dhe përhapja e një vepre nuk është një rrethanë e tillë, por ka të
bëjë me politikën penale të dënimit. Fakti që një vepër është shumë e përhapur nuk
duhet konsideruar si një tregues i rëndësisë së veprës. Shumica e krimeve të lehta janë
edhe më të shpeshtat.
18. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se në rastin e të gjykuarit, midis nevojës për
ndëshkimin e tij për një veprim të kundërligjshëm penalisht të dënueshëm e cila
parashikon dënimin me heqje lirie në terma të përgjithshëm dhe të përfshirjes
rastësore të të gjykuarit Emiljano Zeneli për herë të parë në një aktivitet kriminal dhe
të ekzistencës të disa rrethanave të provuara të cilat zbusin rrezikshmërinë shoqërore
të veprës dhe atë të autorit, e vlerëson të drejtë përfundimin e Gjykatës së Apelit
Vlorë, e cila ka aplikuar pezullimin e ekzekutimit të dënimit me burgim duke
konkluduar se dhe në këtë rast arrihet qëllimi i dënimit të dhënë.
19. Sipas standarteve ndërkombëtare përdorimi i burgimit si formë dënimi duhet kufizuar
rreptësisht dhe të jetë një extrema ratio në raste të veçanta, atëherë kur nuk mund të
zbatohen masa të tjera të përshtatshme. Siç shprehet nga Këshilli i Evropës, burgimi
duhet të zbatohet si masë vetëm “kur çdo masë apo sanksion tjetër do të ishin të
papërshtatshme për rëndësinë e veprës”1 dhe duhen bërë përpjekje që të minimizohet
përdorimi i masave që e privojnë personin nga liria dhe të zbatohen më shumë ato të
cilat nuk e bëjnë këtë.2
20. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë bazuar në provat e administruara dhe në përgjithësi
në aktet që ndodhen në fashikullin e gjykimit arriti në përfundimin se pretendimet e
parashtruara në rekursin e Prokurorit për moszbatim të dispozitës së nenit 59 të Kodit
Penal janë të pabazuara.
1
Këshilli i Europës, Rekomandimi nr.R (99) 22 i Komitetit të Ministrave për Shtetet Anëtare në lidhje me mbipopullimin e
burgjeve, paragrafi 1.
2
Po aty, paragrafi 14. Duhet inkurajuar përdorimi i masave të cilat nuk e privojnë personin nga liria, sa herë të jetë e
mundur, pasi këto po konsiderohen gjithnjë e më shumë si mjete më efektive për trajtimin e shkelësve në shoqëri, duke
përfituar në këtë mënyrë edhe shkelësi edhe shoqëria.
666
21. Në këtë përfundim u arrit pasi rrethanat e kryerjes së veprës penale për të cilën është
deklaruar fajtor dhe dënuar i gjykuari tregojnë për shkallë rrezikshmërie të vogël të
vetë atij, ashtu edhe të kësaj vepre (në një kohë kur nga përmbajtja e dispozitës së
nenit 59 të K.Penal del se ajo mund të zbatohet ndaj personave me rrezikshmëri të
pakët dhe për vepra penale për shkak të rrethanave në të cilat janë kryer konsiderohen
me rrezikshmëri të pakët). Është e drejta e gjykatës, që rast pas rasti, të aplikojë nenin
59 të Kodit Penal, gjithmonë gjykata është e detyruar të respektojë kriteret e
përcaktuara në këtë nen.
X. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
22. Në këto kushte, Kolegji Penal çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë, i cili ka
ndryshuar vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë në lidhje me pjesën që i
përket vuajtjes të dënimit, duke aplikuar alternativën e dënimit me burgim dhe ka
pezulluar ekzekutimit të dënimit për pjesën e pavuajtur për të gjykuarin Emiljano
Zeneli, është i drejtë dhe i bazuar në ligj.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, germa “a” të
K.Pr.Penale,
VENDOSI
MENDIM PAKICE
Unë, anëtar i trupit gjykues Shkëlzen Selimi, nuk jam dakord me vendimin e
shumicës, për sa i përket lënies në fuqi të vendimit nr.250, datë 23.05.2011 të Gjykatës së
Apelit Vlorë.
Mendoj se vendim më i drejtë në çështjen objekt gjykimi do të ishte lënia në fuqi
e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, për arsyet që do t’i parashtroj si më
poshtë vijon:
1. Vendimi i gjykatës së apelit, ndaj të cilit ka ushtruar rekurs prokurori, është marrë në
zbatim të gabuar të ligjit penal, në pjesën që i përket vuajtjes të dënimit, duke
aplikuar alternativën e dënimit me burgim dhe duke pezulluar ekzekutimit të dënimit
për pjesën e pa vuajtur për të gjykuarin Emiljano Zeneli.
2. E gjej të drejtë konkluzionin e gjykatës së shkallës së parë, se nuk plotësohen kriteret
e veçanta të parashikuara nga neni 59 i K.Penal 1 për të gjykuarin Emiljano Zeneli;
1
N.59/1 i K.Penal “Pezullimi i ekzekutimit të vendimit me burgim dhe vënia në provë”
sjelljes pas kryerjes së veprës penale, gjykata, kur jep dënim me burg deri në pesë vjet, mund të urdhërojë¸ që i dënuari të
667
nga provat e administruara dhe të marrë në shqyrtim gjyqësor nuk ka rezultuar se i
gjykuari ka detyrime ndaj punës, arsimit, kualifikimit ose aftësimit profesional; nuk
ka rezultuar të ketë përgjegjësi thelbësore familjare apo të ketë nevojën e trajtimit apo
rehabilitimit mjekësor, ashtu siç parashikon dispozita.
3. Gjithashtu, arsyetimi i gjykatës së apelit se i gjykuari ka kryer një prej veprave penale
në një prej formave më pak të rrezikshme që parashikon ana objektive e kësaj vepre
penale, siç është ajo e mbajtjes në një masë që është afër kufirit të përjashtimit nga
përgjegjësia penale, nuk është i drejtë. Sipas konkluzioneve të aktit të ekspertimit
mjeko-ligjor nr.1502, datë 21.10.2010 (i kryer sipas vendimit unifikues nr.1, datë
27.03.2008 të Gjykatës së Lartë, në mënyrë që ekspertët ta vlerësonin sasinë e lëndës
narkotike të sekuestruar për përdorim vetjak) ka rezultuar se: “…3. sasia e lëndës
narkotike prej 2.33 (dy pikë tridhjetë e tre) gram heroinë që i është sekuestruar
shtetasit Emiljano Zeneli përbën dozë helmuese vdekjeprurëse dhe rrjedhimisht
përdorimi i menjëhershëm i saj te një njeri i rritur, siç është edhe shtetasi Emiljano
Zeneli, do të shkaktonte vdekjen e tij.” Pra sasia e gjetur dhe sekuestruar të gjykuarit
është larg sasisë së një doze të vetme përdorimi që të mundësojë përjashtimin e tij nga
përgjegjësia penale, por i janë gjetur 12 (dymbëdhjetë) doza përdorimi në çantën e tij.
4. Rrethanat e posaçme të evidentuara nga gjykata e apelit, si: roli bashkëpunues me
organin procedues, mosha relativisht e re e të pandehurit, nuk janë ato të
parashikuara nga N.59 i K.Penal, që të justifikojnë aplikimin e tij.
Shkëlzen Selimi
668
Nr.00-2013-1417 i Vendimit (268)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Tom Ndreca Anëtar
Në seancë gjyqësore të datës 23.10.2013 , mori në shqyrtim çështjen penale, viti 2013, që i
përket:
KËRKUES: PROKURORIA E RRETHIT

GJYQËSOR DIBËR
KUNDËR
PERSONI NËN HETIM: SKËNDER ZAGRADI.
OBJEKTI:
Vleftësimin e ligjshëm të arrestit në flagrancë.
Caktimin e masës së sigurimit “arrest në burg”.
Baza Ligjore: Nenet 244/1, 252, 255, 259 të K.Pr.Penale.
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprave penale të
“mbajtjes pa leje të armëve luftarake, municionit luftarak,
armëve të ftohta, të armëve të gjuetisë, dhunës në familje”,
parashikuar nga nenet 278/2/3, 279, 280 dhe 130/a të Kodit Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin nr.60, datë 07.05.2013, ka vendosur:

1. Të vleftësojë si të ligjshëm arrestin në flagrancë të shtetasit Skënder
Zagradi kryer nga Policia Gjyqësore më datën 04.05.2013, ora 20:00.
2. Të caktojë si masë sigurimi personal të personit nën hetim Skënder Zagradi
“arrest në shtëpi”, të parashikuar nga neni 237 i Kodit të Procedurës Penale.
3. Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i personit nën hetim Skënder Zagradi nga
masa e arrestit në flagrancë dhe dërgimi i tij në banesë në ekzekutim të masës
së sigurimit personal “arrest në shtëpi”.

Miratimin e vendimit nr.60, datë 07.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Dibër (masë sigurimi).
Kundër vendimit te mësipërm ka ushtruar rekurs Prokurori i Apelit Tiranë, i cili

kërkon ndryshimin vendimeve dhe caktimin e masës së sigurimit “arrest në burg”, duke
669
- Vendimet janë rezultat i interpretimit të gabuar të ligjit procedural penal e konkretisht
të dispozitave që kanë të bëjnë me kriteret dhe kushtet e caktimit të masave të
sigurimit, neneve 228, 229, 230 të K.Pr.Penale dhe të vlerësimit të gabuar të provave
dhe rrethanave të kryerjes së veprës penale.
- 1. Ekziston dyshimi i arsyeshëm, i bazuar në prova se i hetuari Skënder Zagradi ka
konsumuar elementet e veprave penale të parashikuara nga nenet 278/2/3, 279, 1280,
130/a të K.Penal.
- 2. Gjykatat nuk kanë vlerësuar drejt rëndësinë e faktit dhe as rrezikshmërinë
shoqërore të veprave penale të konsumuar prej tij, po kështu as rrezikshmërinë e
personit nën hetim.
- Personi nën hetim Skënder Zagradi nuk e ka pranuar akuzën për ushtrim dhune ndaj
prindërve megjithëse pranon se kanë konflikt mes tyre; as akuzën për mbajtje të
armëve të ftohta dhe municionit luftarak të sekuestruar, duke thënë “se nuk e di te
kujt janë ato sende…”.
- 3. Masa e sigurimit “arrest në shtëpi” nuk është në përshtatje me rëndësinë e faktit
dhe me sanksionin që parashikojnë dispozitat e K.Penal, për këtë arsye vendimi duhet
të ndryshohet duke u caktuar masa e sigurimit “arrest në burg”.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca; prokurorin Kudusi Shahu, i cili kërkoi
prishjen e vendimeve të gjykatave për caktimin e masës së sigurimit personal ndaj Skënder
Zagradit nga “arrest në shtëpi” në “arrest në burg”; av.Albert Golemi, i cili kërkoi lënien në
fuqi të vendimit të gjykatës së apelit si një vendim i drejtë i mbështetur në prova e në ligj,
dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Se vendimi nr.319, datë 05.06.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë, i cili ka miratuar
vendimin nr.60, datë 07.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, është rezultat i
zbatimit të gabuar të ligjit procedural penal, si i tillë duhet të ndryshohet.
Në datë 04.05.2013, shtetësja Tahire Zagradi, banuese në fshatin Staravec, Komuna
Tomin, ka paraqitur kallëzim penal përpara Komisariatit të Policisë Dibër ndaj shtetasit
Skënder Zagradi.
Në kallëzim pretendohet se:
Kallëzuesja së bashku me bashkëshortin e saj Myrteza Zagradi kanë jetuar për një
periudhë prej 12 vjetësh në një banesë me djalin e tyre, Skënder Zagradi.
Për shkak të mosmarrëveshjeve dhe keqtrajtimeve të vazhdueshme nga ana e
bashkëshortëve Skënder e Fetie Zagradi, ata janë detyruar të largohen nga shtëpia dhe të
shkojnë në banesën e djalit tjetër, Bukurosh Zagradi.
Në datë 04.05.2013, kallëzuesja Tahirja ka shkuar në banesë për të marrë disa sende
të saj, por Skënderi jo vetëm që nuk e ka lejuar për t’i marrë, por përkundrazi, ka nxjerrë një
pistoletë nga brezi dhe duke i thënë “do t’ju vras” ka qëlluar fare afër saj. Në kallëzim
pretendohet “se Skënderi ka qëlluar dhe herë të tjera me pistoletë, por nuk e kam denoncuar
se me vinte keq, se e kam djalë....nuk mund ta duroja më…”.
Pas marrjes së kallëzimit, nga ana e punonjësve të policisë gjyqësore është ushtruar
kontroll në banesën e shtetasit Skënder Zagradi.
Gjatë kontrollit të banesës dhe ahurit është gjetur një arsenal i tërë municioni luftarak
(kallëpe dinamiti, fishekë automatiku, krehër automatiku, granata ngjyrë jeshile, kapsolla
detonatore, fishekë pistolete, saçma çifte, etj, thikë gjuetie) të cituara në proces-verbalin e
kontrollit datë 04.05.2013.
670
Në këto rrethana është kryer arresti në flagrancë i shtetasit Skënder Zagradi, si i
dyshuar për kryerjen e veprave penale mbajtje pa leje të armëve luftarake, municionit
luftarak, armëve të ftohta, të armëve të gjuetisë, dhunës në familje, parashikuar nga nenet
278/2/3, 279, 280 dhe 130/a të Kodit Penal.
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Dibër ka filluar procedimin penal për akuzat e
mësipërme ndaj personit nën hetim Skënder Zagradi dhe nëpërmjet kërkesës së paraqitur para
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, ka kërkuar vleftësimin e ligjshëm të “arrestit në
flagrancë” të shtetasit Skënder Zagradi dhe caktimin e masës së sigurimit personal me
karakter shtrëngues “arrest në burg”, konform bazës ligjore të cituar.
Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin
nr.60, datë 07.05.2013, ka vendosur të vleftësojë si të ligjshëm “arrestin në flagrancë” të
shtetasit Skënder Zagradi, kryer nga Policia Gjyqësore më datën 04.05.2013, ora 20:00 dhe të
caktojë si masë sigurimi personal të personin nën hetim, Skënder Zagradi “arrest në shtëpi”,
të parashikuar nga neni 237 i Kodit të Procedurës Penale, duke urdhëruar dhe lirimin e
menjëhershëm nga masa e “arrestit në flagrancë” dhe dërgimin e tij në banesë në ekzekutim
të masës së sigurimit personal “arrest në shtëpi”.
Në arsyetimin e vendimit, pasi i çmon të bazuara kërkesat e paraqitura nga Prokuroria
e Rrethit Gjyqësor Dibër, gjykata e vleftëson të ligjshëm arrestimin në flagrancë të personit
nën hetim Skënder Zagradi dhe në përputhje me kërkesat e nenit 251/2 e 252 të K.Pr.Penale.
“…Arrestimi i tij është kryer në kushtet e flagrancës, pas kontrollit të ushtruar në banesën e
tij, ku janë gjetur prova materiale që tregojnë se i proceduari mund të jetë autor i veprave
penale të parashikuara nga nenet 278/2/3, 279, 280 dhe 130/a të Kodit Penal…. Ndërsa për
sa i përket kërkesës për caktimin e masës së sigurimit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër ka
arsyetuar “se ekzistojnë kriteret e përgjithshme dhe të posaçme të parashikuara nga nenet
228, 229 të K.Pr.Penale për caktimin e një mase sigurimi…për llojin e masës së sigurimit
gjykata merr parasysh rrezikshmërinë shoqërore të veprës dhe të autorit. Duke vlerësuar
rëndësinë e faktit dhe sanksionin që parashikon dispozita për veprën penale që ka dyshime të
arsyeshme dhe të bazuar në prova, gjykata çmon si masë të përshtatshme atë të “arrestit në
shtëpi”, parashikuar nga neni 237 i K.Pr.Penale… Kjo masë i përgjigjet nevojave të
sigurimit, shkallës së rrezikshmërisë së ulët të të akuzuarit, faktit se vërtet ka një
mosmarrëveshje në familje…por që mund të zgjidhet me pajtim pasi nuk ka përmasa të tilla
që të përbëjë rrezik për jetën dhe shëndetin e pjesëtarëve të familjes…”.
Miratimin e vendimit nr.60, datë 07.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, duke
arsyetuar si më poshtë:
“...gjykata e çmon të drejtë vendimin e gjykatës së shkallës së parë, si vendim i marrë
në përputhje me ligjin procedural...arrestimi në flagrancë i shtetasit Skënder Zagradi është
në përputhje me përcaktimet e nenit 253 të K.Pr.Penale dhe prokuroria ka zbatuar kushtet
ligjore të parashikuara nga neni 258 i këtij Kodi,... i drejtë çmohet vendimi dhe për llojin e
masës së sigurimit, “arrest në shtëpi”, e cila është në përputhje me kriteret e përcaktuara në
nenet 228/2 dhe 229 të K.Pr.P... personi i dyshuar si posedues i sendeve të kundra-ligjshme
të gjetura“ pranon se magazina është pronë e imja, por sendet nuk janë të mijat”, gjatë
kontrollit nga ana e policisë nuk janë respektuar kërkesat e nenit 203-104 e vijues të
K.Pr.Penale, këto fakte e bëjnë të dyshimtë nëse sendet e gjetura i përkasin personit në hetim
Skënder Zagradi...edhe për akuzën e dhunës në familje nuk ka dyshime të arsyeshme të
bazuara në prova... është e vërtetë se ka pas mosmarrëveshje në shtëpinë e tyre, por sipas
deklaratës noteriale të kallëzueses Tahire Zagradi ajo mund të zgjidhet me pajtim dhe se ajo
nuk përbën rrezik për jetën dhe shëndetin e pjesëtarëve të familjes..., në këto kushte
pretendimi i prokurorit në ankim për caktimin e “arrestit në burg” çmohet i pabazuar, pasi
nuk i përgjigjet rëndësisë së faktit dhe nevojave të sigurimit...”.
671
Ndaj vendimit të Gjykatës së Apelit Tiranë ka ushtruar rekurs Prokurori i Apelit
Tiranë, i cili kërkon ndryshimin vendimeve dhe caktimin e masës së sigurimit “arrest në
burg”, duke parashtruar një sërë shkaqesh ligjore, të cituara hollësisht në pjesën hyrëse të
këtij vendimi dhe që në thelb konsistojnë në faktin se vendimet janë rezultat i interpretimit të
gabuar të dispozitave që kanë të bëjnë me kriteret dhe kushtet e caktimit të masave të
sigurimit, neneve 228, 229, 230 të K.Pr.Penale dhe të vlerësimit të gabuar të provave dhe
rrethanave të kryerjes së veprës penale.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi shkaqet e parashtruara në rekursin e
paraqitur dhe tërësinë e gjithë akteve të administruara në dosjen penale, vlerëson se rekursi i
paraqitur nga Prokurori i Apelit Tiranë përmban shkaqe nga ato që parashikon neni 432/1/a i
K.Pr.Penale.
Të dy gjykatat, si ajo e shkallës së parë dhe ajo e apelit, në caktimin e masës së
sigurimit personal “arrest në shtëpi” ndaj personit nën hetim Skënder Zagradi nuk kanë
respektuar dhe kanë zbatuar gabim ligjin procedurial penal, e konkretisht kriteret e
përgjithshme të parashikuara në dispozitën e nenit 229 të K.Pr.Penale dhe rrethanat konkrete
që kanë ekzistuar, të cilat bëjnë të aplikueshëm kriteret e veçanta për caktimin e masës së
sigurimit “arrest në burg” (neni 230 i K.Pr.Penale).
Masa e sigurimit personal është veprim procedural që kufizon ose heq përkohësisht
lirinë e personit ndaj të cilit po zhvillohet një procedim penal. Ky kufizim është i përkohshëm
dhe shkalla e tij varet nga nevojat e procesit të hetimit, duke pasur për qëllim që të
parandalojë veprimtarinë e mëtejshme kriminale të personit, prishjen apo fshehjen e provave,
si dhe të garantojë shlyerjen e dënimit penal që mund të jepet nga gjykata në procesin e
gjykimit të akuzës në ngarkim të tij.
Në vazhdim të këtij arsyetimi, në fazën fillestare të procedimit penal është i
mjaftueshëm “dyshimi” se personi ndaj të cilit kërkohet të caktohet një masë sigurimi mund
të jetë autor i veprës penale, dyshim i cili duhet të mbështetet në prova të mjaftueshme, në
përputhje me përcaktimet e nenit 228/1 të K.Pr.Penale, sipas të cilit “Askush nuk mund t’u
nënshtrohet masave të sigurimit personal në qoftë se në ngarkim të tij nuk ekziston një
dyshim i arsyeshem, i bazuar në prova”.
Prandaj me paraqitjen e kërkesës për caktim mase sigurimi personal, detyrë e gjykatës
që shqyrton kërkesën është të verifikojë, nëse në gjendjen që ndodhen aktet, ekziston ndaj
personit nën hetim një “dyshim i arsyeshëm i bazuar në prova” në kuptim të nenit 228 të
K.Pr.Penale, kjo duke analizuar dhe vlerësuar ato prova që ka paraqitur në gjykim organi i
akuzës.
Në çështjen në shqyrtim, gjykatat pasi kanë analizuar tërësinë e rrethanave të ngjarjes
dhe provat e paraqitura bashkë me kërkesën objekt gjykimi, kanë verifikuar praninë
(ekzistencën) e kushteve për caktimin e masave të sigurimit personal (neni 228/1 i
K.Pr.Penale). Në këtë pjesë të vendimit, gjykatat megjithëse kanë vënë në dyshim
rregullshmërinë e procedurave të fiksimit dhe grumbullimit të provave, përsëri kanë arritur
në konkluzionin se ndaj personit nën hetim Skënder Zagradi ekzistojnë kushtet për caktimin
e një mase sigurimi personal.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e vlerëson të drejtë këtë pjesë të vendimit, duke
shtuar se në rrethanat konkrete të ngjarjes (në kushtet kur personi nën hetim e mohon se ka
dijeni për praninë e sendeve të kundra-ligjshme të gjetura gjatë kontrollit të banesës), ka një
argument më tepër për të caktuar masë sigurimi ndaj tij, duke gjetur të plotësuara dhe
kërkesat e nenit 228/3/a të K.Pr.Penale.
Por ky kolegj konstaton se gjykatat kanë gabuar në vlerësimin e kritereve të
përcaktuara nga neni 229 i po këtij kodi, për rrjedhojë këto vendime i konsideron të
cenueshme ligjërisht e si të tilla duhet të ndryshohen.
Në nenin 229 të Kodit të Procedurës Penale parashikohet se:
672
“1. Në caktimin e masave të sigurimit gjykata mban parasysh përshtatshmërinë e
secilës prej tyre me shkallën e nevojave të sigurimit që duhen marrë në rastin konkret.
2. Çdo masë duhet të jetë në raport me rëndësinë e faktit dhe me sanksionin që
parashikohet për veprën penale konkrete. Mbahen parasysh edhe vazhdimësia, përsëritja, si
dhe rrethanat lehtësuese dhe rënduese të parashikuara nga Kodi Penal...”
Ndërsa neni 230 “Kriteret e veçanta për caktimin e masës së “arrestit në burg ” i
K.Pr.Penale parashikon: “1. Arresti në burg mund të vendoset vetëm kur çdo masë tjetër
është e papërshtatshme për shkak të rrezikshmërisë së veçantë të veprës dhe të
pandehurit...”.
Në çështjen në shqyrtim, ndryshe nga sa kanë arsyetuar gjykatat në vendimet
respektive, në vlerësim të rrethanave konkrete, Kolegji Penal arrin në konkluzionin se masa e
sigurimit “arrest në shtëpi” nuk i përgjigjet rëndësisë së faktit, nevojave të sigurimit dhe
sanksionit penal.
Personi nën hetim dyshohet se ka kryer disa vepra penale; ato paraqesin rrezikshmëri
të theksuar shoqërore, për të cilat ligjvënësi ka parashikuar marzhe të larta dënimi me burg;
kanë përhapje të gjërë dhe janë tepër të ndjeshme për opinionin publik; ka mbajtur qëndrim
mohues ndaj akuzave dhe aspak pendues ndaj veprimeve kriminale të përsëritura, të kryera
ndaj prindërve të tij; ....Kjo tregon rrezikshmëri të theksuar shoqërore edhe të personit nën
hetim Skënder Zagradi.
Në këto rrethana, në vlerësim dhe të kritereve të përgjithshme të parashikuara në
nenin 229 /1/2 të K.Pr.Penale, kolegji çmon të papërshtatshme çdo masë tjetër sigurimi,
përfshi edhe atë të “arrestit në shtëpi”, duke arritur në përfundimin se ndaj personit nën hetim
Skënder Zagradi duket të caktohet masa e sigurimit “arrest në burg”, si e vetmja masë
sigurimi personal e përshtatshme, për shkak të rrezikshmërisë së veçantë të veprave penale
dhe autorit të dyshuar për kryerjen e tyre.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/c të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimeve nr.319, datë 05.06.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë,
vendimit nr.60, datë 07.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër dhe caktimin si masë
sigurimi personal për personin nën hetim Skënder Myrteza Zagradi atë të “arrestit në burg”,
parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale.
Një kopje e këtij vendimi i dërgohet për ekzekutim prokurorit pranë Gjykatës së
Lartë.
Tiranë, më 23.10.2013
673
Nr.00-2013-1418 i Vendimit (269)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Tom Ndreca Anëtar
Në seancë gjyqësore të datës 23.10.2013, mori në shqyrtim çështjen penale, që i përket:
KËRKUES: ARIANIT MUZHAQI
OBJEKTI:
Zëvendësimin e masës së sigurimit të caktuar
me vendimin nr.705 akti, datë 15.06.2012
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Baza Ligjore: Nenet 230/2, 260/2 dhe 237 të K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.705/2 akti, datë 01.03.2013, ka

vendosur:
Zëvendësimin e masës së sigurimit për kërkuesin Arianit Muzhaqi nga ajo
“arrest në burg”, parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale, në “arrest shtëpie”,
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i tij nëse nuk mbahet për vepër tjetër
penale.
Urdhërohet personi nën hetim Arianit Muzhaqi të mos largohet nga banesa e
tij e ndodhur në Tiranë, Rr.“Ndre Mjeda”, Pallati 1, Shkalla 2, Ap 24”.

Lënien në fuqi të vendimit nr.705/2 akti, datë 01.03.2013 të Gjykatës së
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokurori i Apelit Tiranë, i cili

kërkon prishjen e vendimeve dhe rrëzimin e kërkesës, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimi i gjykatës së apelit është i gabuar dhe i pambështetur në prova.
- Nga aktet rezulton se i hetuari ka realizuar një numër të konsiderueshëm vjedhje
banesash në harkun kohor Prill-Qershor 2012 dhe i është fshehur ndjekjes penale për
më shumë se 8 muaj. Në këtë kuptim ekziston rreziku potencial për t’u larguar dhe
për t’iu fshehur drejtësisë.
- Gjykatat kanë marrë “a priori”, si të mirëqena raportet mjekësore dhe vërtetimet e
lëshuara nga mjekë të ndryshëm, duke konkluduar se gjendja shëndetësore e të
hetuarit është e tillë që rrezikohet nga qëndrimi në kushtet e izolimit, ndërkohë që
674
gjendja shëndetësore e tij është nën kujdesin e spitalit të burgut. Nga aktet nuk ka
rezultuar pamundësia e trajtimit mjekësor të të pandehurit nga ana e personelit të
spitalit të burgut apo nevoja për trajtim të specializuar, i cili nuk mund të ofrohet dot
nga ky spital.
- Përcaktimi i gjendjes shëndetësore dhe shkallës së rrezikut në kushtet e paraburgimit
mund të përcaktohet vetëm nga ekspertë të liçensuar, të cilët caktohen dhe i jepen
detyra në përputhje me ligjin procedural penal, jo me receta mjekësh, siç kanë
vendosur gjykatat në rastin konkret. Ky qëndrim është konfirmuar dhe me vendimin
nr.367, datë 03.11.2001 të Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë.
- Gjendja shëndetësore e të hetuarit nuk mund të konsiderohet “veçanërisht e rëndë” në
kuptim të nenit 230/2 të K.Pr.Penale.
- Praktika gjyqësore ka pranuar se nevojat e sigurimit mund të zbuten edhe për shkak të
gjendjes shëndetësore ose rrethanave familjare, por ato janë të tilla që pakësojnë
mundësinë e tij për të ikur apo për të kryer vepra të tjera penale.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca; prokurorin Kudusi Shahu, i cili kërkoi
prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe të vendimit të gjykatës së rrethit dhe rrëzimin e
kërkesës për zëvendësim mase sigurimi; av.Sonila Çekrezi, e cila kërkoi lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së apelit; dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.274, datë 13.05.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e
zbatimit të keq të ligjit procedural penal, si i tillë duhet të prishet dhe çështja të kthehet për
rigjykim pranë asaj gjykate, por me tjetër trup gjykues.
Nga shqyrtimi i akteve të administruara në dosje rezulton se:
Me vendimin nr.705 akti, datë 15.06.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
është vendosur masa e sigurimit “arrest në burg” ndaj shtetasit Arianit Muzhaqi, i dyshuar se
ka kryer veprën penale të vjedhjes në bashkëpunim, parashikuar nga neni 134/2 i Kodit
Penal.
Ngjarja për të cilën është vendosur kjo masë sigurimi ka ndodhur në këto rrethana:
Personi nën hetim Arianit Muzhaqi, në bashkëpunim me të hetuarit Gentjan Baja dhe
Ervin Tavanxhiu, në datë 12.06.2012, rreth orës 12:00, kanë vjedhur në banesën e shtetasit
Kujtim Çadri dy laptop dhe një ore dore burrash. Po kështu dyshohet se ky person është autor
dhe i disa vjedhjeve të tjera, të kryera në banesa të ndryshme në Tiranë.
(Gjykimi i caktimit të masës së sigurimit është zhvilluar në mungesë të personit nën
hetim Arianit Muzhaqi, pasi ai i është fshehur hetimit, ç’ka ka bërë që vendimi të marrë
formë të prerë pa u ankimuar. Vendimi është ekzekutuar nga ana e oficerit të policisë
gjyqësore, duke u vënë shtetasi Arianit Muzhaqi në kushtet e “arrestit në burg”.
Mbi kërkesën e Prokurorit, konform nenit 248 të Kodit të Procedurës Penale, gjykata
ka verifikuar kushtet e zbatimit të masës së arrestit dhe nevojat e sigurimit, për të cilat nuk ka
pasur pretendime lidhur me gjendjen shëndetësore, si nga i arrestuari dhe nga ana e
mbrojtjes të tij.
Me vendimin nr.705/1 akti, datë 27.12.2012 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
është vendosur lënia në fuqi e vendimit nr.705 akti, datë 15.06.2012, lidhur me caktimin e
masës së sigurimit “arrest në burg” ndaj personit nën hetim Arian Muzhaqi).
Me kërkesën e paraqitur para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, kërkuesi Arianit
Muzhaqi ka kërkuar zëvendësimin e masës së sigurimit, konform bazës ligjore të cituar, duke
pretenduar se gjendja shëndetësore e tij është e rëndë (ka mungesë të theksuar të likuidit në
supin e djathtë, e cila i jep dhimbje të forta) për të cilën është dërguar me urgjencë në Spitalin
675
Amerikan. Po kështu, pretendon se ka fraktura në krah dhe këmbë, të shkaktuara në
momentin e arrestimit, për të cilat duhet të kryhet menjëherë ndërhyrje kirurgjikale, e cila
nuk mund të realizohet në spitalin e burgut pasi nuk ka ortoped. Bashkë me kërkesën
kërkuesi (i arrestuari) ka paraqitur një sërë prova shkresore, të cilat janë administruar nga ana
e gjykatës. Për këto arsye, sipas pretendimeve në kërkesë, mbajtja më tej në dhomat e
paraburgimit i rrezikon seriozisht jetën.
Në përfundim të gjykimit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.705/2
akti, datë 01.03.2013, ka vendosur: Pranimin e kërkesës. Zëvendësimin e masës së sigurimit
për kërkuesin Arianit Muzhaqi nga ajo “arrest në burg”, parashikuar nga neni 238 i
K.Pr.Penale në “arrest shtëpie”, parashikuar nga neni 237 i K.Pr.Penale. Urdhërohet lirimi i
menjëhershëm i tij nëse nuk mbahet për vepër tjetër penale. Urdhërohet personi nën hetim
Arianit Muzhaqi të mos largohet nga banesa e tij e ndodhur në Tiranë, Rr.“Ndre Mjeda”,
Pallati 1, Shkalla 2, Ap. 24.
Duke arsyetuar se: …gjatë gjykimit, mbrojtja shpjegoi se kërkuesi është dërguar me
urgjencë nga I.E.V.P 313, Tiranë në Spitalin Amerikan për shkak të gjendjes së rëndë
shëndetësore dhe mbajtja e tij në dhomat e paraburgimit është e papërshtatshme dhe i
rrezikon seriozisht jetën, fakt që vërtetohet nga shkresa kthim përgjigje e Spitalit Amerikan…
për arsyet e mësipërme, bazuar në nenin 230/2 të K.Pr.Penale dhe 260/2 të po këtij kodi,
gjykata çmon të pranojë kërkesën e kërkuesit… përsa më sipër gjykata u mbështet edhe në
provat shkresore: informacion mbi gjendjen shëndetësore, etj…”.
Mbi ankimin e Prokurorit të Rrethit Gjyqësor Tiranë, Gjykata e Apelit Tiranë, me
vendimin nr.274, datë 13.05.2013, ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.705/2 akti, datë
01.03.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duke arritur në përfundimin se: “prokurori
nuk sjell asnjë fakt apo rrethanë që të çojë gjykatën e apelit në konkluzionin se vendimi i
marrë nga ana e asaj gjykate nuk është marrë në përputhje me kërkesat e nenit 228 dhe 229
dhe 230 të K.Pr.Penale për të konkluduar në ndryshimin e masës së sigurimit... mbështetur
në provat shkresore të analizuara dhe nga gjykata e faktit, gjykata e apelit çmon se do të
ishte me vend caktimi i masës së sigurimit “arrest në shtëpi”, parashikuar nga neni 237 i
K.Pr.Penale...”.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs Prokurori i Apelit Tiranë, i cili
kërkon prishjen e vendimeve dhe rrëzimin e kërkesës, duke parashtruar një sërë shkaqesh, të
cilat konsistojnë në faktin se: “Gjykatat kanë marrë “a priori” si të mirëqena raportet
mjekësore dhe vërtetimet e lëshuara nga mjekë të ndryshëm, në bazë të të cilave ka
konkluduar se gjendja shëndetësore e të hetuarit është e rëndë, ndërkohë që ai është nën
kujdesin e spitalit të burgut; Përcaktimi i gjendjes shëndetësore dhe shkallës së rrezikut në
kushtet e paraburgimit mund të përcaktohet vetëm nga ekspertë të liçensuar, të cilët caktohen
nga gjykata dhe i jepen detyra në përputhje me ligjin procedural penal”.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi shkaqet e rekursit dhe tërësinë e
akteve të administruara në dosjen penale, çmon se rekursi i paraqitur përmban shkaqe nga ato
që parashikon neni 432/a i K.Pr.Penale; vendimi, objekt rekursi, i Gjykatës së Apelit Tiranë, i
cili ka lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është rrjedhojë e zbatimit
të gabuar të ligjit procedural penal, neneve 230/ 2 dhe 260/2 të K.Pr.Penale, për rrjedhojë
është i cenueshëm ligjërisht.
Sipas përmbajtjes së nenit 230 të K.Pr.Penale, “arresti në burg” nuk mund të
vendoset ndaj një personi që ndodhet në gjendje shëndetësore, veçanërisht të rëndë”, ndërsa
sipas nenit 260/2 K.Pr.Penale “Revokimi dhe zëvendësimi i masave të sigurimit“ parashikon:
“Kur nevojat e sigurimit zbuten ose kur masa e zbatuar nuk i përgjigjet më rëndësisë së faktit
ose dënimit që mund të caktohet, gjykata e zëvendëson masën me një tjetër më të lehtë”.
Në çështjen në shqyrtim rezulton se gjatë verifikimit të ligjshmërisë së masës së
sigurimit “arrest në burg” ndaj të arrestuarit Arianit Muzhaqi, nga ana e të arrestuarit apo
676
mbrojtjes së tij nuk ka pasur asnjë pretendim lidhur për gjendjen shëndetësore, veçanërisht të
rëndë (në kuptim të nenit 230/2 të K.Pr.Penale), e cila mund të vendoste gjykatën para
ndalimit të aplikimit të masës së sigurimit “arrest në burg”.
Gjatë shqyrtimit të kërkesës së të arrestuarit për zëvendësimin e masës së sigurimit
me një masë tjetër më të butë, Gjykata e Apelit Tiranë ka argumentuar nevojën e
zëvendësimit të kësaj mase, duke u mbështetur në provat shkresore të administruara në
gjykim – si informacioni mbi gjendjen shëndetësore të të ndaluarit nr.196, datë 01.02.2013 të
lëshuar nga Institucioni i Ekzekutimit të Vendimeve Penale “Jordan Misja” Tiranë; kartela
shëndetësore e Shërbimit Parësor në Burgje e kërkuesit; epikriza mjekësore; kthim përgjigje
e Spitalit Amerikan, mbi të cilat ka konkluduar se gjendja shëndetësore e të arrestuarit është
veçanërisht e rëndë (230/2 i K.Pr.Penale).
Nga përmbajtja e provave shkresore të administruara në gjykim, është provuar se
personi në hetim për shkak të një frakture të klavikulës së djathtë (e cila ndryshe nga sa
pretendohet në kërkesë, është shkaktuar nga përplasja gjatë lojës me bashkëvuajtësit e tij)
është dërguar për ekzaminim në Spitalin Ushtarak; më pas është dërguar në Spitalin
Amerikan, i cili i përgjigjet kërkesës për ndërhyrje kirurgjikale.
Në interpretim të përmbajtjes së nenit 260/2 të K.Pr.Penale, për të zëvendësuar një
masë sigurimi me një masë tjetër më të lehtë kërkohen kritere të përcaktuara saktë, se cilat
janë rrethanat që zbusin nevojat e sigurimit ose që masa e sigurimit nuk i përgjigjet rëndësisë
së faktit, duke u analizuar gjendja shëndetesore e të arrestuarit në bazë të provave të marra në
përputhje me ligjin procedurial penal dhe jo duke u bazuar vetëm në pretendimet e tij, pa
hetuar në lidhje me faktin nëse ato qëndrojnë ose jo.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se provat mbi të cilat është mbështetur
gjykata në pranimin e kërkesës së paraqitur janë të pamjaftueshme për të konkluduar se
ndodhemi përpara kushteve të neneve 230/2 dhe 260/2 e K.Pr.Penale.
Në zbatim të ligjit procedural penal, jo çdo sëmundje e të arrestuarit mund të trajtohet
si rast për mos aplikimin e masës së sigurimit “arrest në burg” apo për zëvendësimin e kësaj
mase sigurimi. Kjo gjë bëhet vetëm kur ndodhemi para një gjendje “veçanërisht të rëndë
shëndetësore”. Por, një rrethanë e tillë nuk mund të merret “apriori” duke u mbështetur në
çfarëdo lloj pretendimi të palës kërkuese, apo në akte shkresore të paraqitura prej saj.
Në këtë përfundim gjykata mund të arrijë vetëm nëpërmjet një akt ekspertimi mjeko-
ligjor, të caktuar sipas rregullave respektive procedurale penale, në konkluzionet e të cilit
duhet të përcaktohet qartë “gjendja veçanërisht e rëndë shëndetësore” e të arrestuarit,
njëkohësisht dhe “pamundësia e qëndrimit të mëtejshëm të tij në izolim apo në kushtet
spitalore të burgut”.
Ne lidhje me pajtueshmërinë e gjendjes shëndetësore të të dënuarit për qëndrimin në
burg, por që aplikohen dhe për të paraburgosurit, GJEDNJ-ja në disa vendime (shih Mouisel
kundër Francës i vitit 2001 dhe Melnik kundër Ukrainës i vitit 2006) ka përcaktuar tri kritere
referuese:
a) kushtet mjekësore të të burgosurit;
b) përshtatshmërinë e ndihmës dhe përkujdesit mjekësor të parashikuar në burg dhe
c) garantimi i masave të burgimit në përputhje me gjendjen shëndetësore të ankuesit
(kërkuesit).
Praktika gjyqësore ka pranuar se nevojat e sigurimit mund të zbuten edhe për shkak të
gjendjes shëndetësore e cila duhet të jetë veçanërisht e rëndë, por jo gjithmonë duhet pranuar
për ndryshimin e masës së sigurimit, pasi i arrestuari mund të mbështesë kërkesën e tij vetëm
në ato raste kur nga autoriteti shtetëror i mbikëqyrës së paraburgimit nuk mund të sigurohet
trajtim i kualifikuar mjekësor i sëmundjes dhe mungesa e një trajtimi të tillë e vë në rrezik
jetën apo shëndetin e tij. Gjendja shëndetësore mund të shërbejë si shkak për ndryshimin e
677
masës së sigurimit “arrest në burg” në rast se ekzistojnë kriteret e përgjithshme dhe ato të
posaçme për zbatimin e kësaj mase.
Një qëndrim i tillë tashmë është i konsoliduar në praktikën gjyqësore të Gjykatës së
Lartë.
Prandaj në rigjykimin e çështjes, Gjykata e Apelit Tiranë duhet të përmbushë
detyrimin ligjor, duke urdhëruar kryerjen e ekspertimit mjeko-ligjor për të përcaktuar
gjendjen shëndetësore të të arrestuarit Arianit Muzhaqi, pamundësinë e qëndrimit të
mëtejshëm të tij në izolim apo në kushtet spitalore të burgut.
Pasi të vlerësojë konkluzionet e këtij akti ekspertimi në tërësinë e të gjithë akteve të
tjera shkresore të administruara në gjykim, gjykata do të mund të japë një vendim të drejtë
dhe të bazuar në ligj.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/ç të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
Tiranë, më 23.10.2013
678
Nr.00-2013-1615 i Vendimit (270)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
Në datëN 23.10.2013 mori në shqyrtim, çështjen penale me nr.00054/12 Akti, që i përket:
TË GJYKUARIT: IBRAHIM KOKONOZI
OBJEKTI:
Për veprën penale “Ushtrimi i palicensuar i veprimtarisë”,
parashikuar nga neni 90/1 të ligjit 9662, datë 18.12.2006
“Për bankat në Republikën e Shqipërisë”.
Baza Ligjore: Neni 90/1 i ligjit nr.9662, datë 18.12.2006
“Për Bankat në Republikën e Shqipërisë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.303 (13-2009-6819), datë

Deklarimin fajtor të të pandehurit Ibrahim Kokonozi për kryerjen e veprës
penale të ushtrimit te pa liçensuar të veprimtarisë, të parashikuar nga neni
90/1 i ligjit nr.9662, datë 18.12.2006 “Për Bankat në Republikën e
Shqipërisë dhe dënimin e tij me 120 000 lekë gjobë, shumë e cila do të
paguhet me marrjen vendimi formë të prerë.
Në aplikim të nenit 406 të Kodit të Procedurës Penale dënimin e të
pandehurit Ibrahim Kokonozi me 80.000 lekë gjobë.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2011-1303 (419), datë 27.10.2011, ka

vendosur:
Lënien në fuqi të vendimit nr.303 (3-2009-689), datë 17.09.2009 të Gjykatës
së Shkallës së Parë Elbasan.
Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Durrës, ka paraqitur rekurs i

pandehuri Ibrahim Kokonozi, nëpërmjet avokatit të tij, i cili ka kërkuar prishjen e tij dhe

- Gjykata e apelit ka shkelur në mënyrë flagrante nenin 3 të Kodit Penal “veprimi në
kohë i ligjit penal”, pasi me të vërtetë që neni 90/1 i ligjit nr.9662, datë 18.12.2006
“Për Bankat në Republikën e Shqipërisë” e konsideron vepër penale ushtrimin e
veprimtarisë bankare të paliçensuar, por Gjykata Kushtetuese më datë 12.01.2011 me
679
vendimin nr.1, ka shfuqizuar si të papajtueshëm me kushtetutën nenin e
sipërpërmendur dhe ky vendim ka hyrë në fuqi në datë 01.06.2011.
- Në këtë këndvështrim ne përputhje me nenin 3 të Kodit Penal, (ligji i ri që nuk e
dënon veprën penale ka fuqi prapavepruese), me shfuqizimin e neni 90/1 i ligjit
nr.9662, datë 18.12.2006 “Për Bankat ne Republikën e Shqipërisë”, çështja duhet të
pushohet, bazuar nga nenet 328 dhe 387 të K.Pr.Penale, pasi ndjekja penale nuk duhet
të vazhdojë se vepra penale në fjalë nuk parashikohet si krim në bazë të ligjit penal.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Edmond Islamaj; prokurorin B. Sheshi, i cili kërkoi
pushimin e gjykimit; në mungesë të mbrojtësit të të gjykuarit; e si e analizoi çështjen në
tërësi,
VËREN
1. Më datën 10.05.2009, rreth orës 11.00, i pandehuri Ibrahim Kokonozi

është kapur në flagrancë duke bërë këmbim valutor, në qytetin e Peqinit, në një kohë që
nuk ka licencën përkatëse sipas kritereve ligjore.
2. Ky i pandehur i ka marrë shtetasit Veiz Sadiku 200 euro dhe në
këmbim të tyre i ka dhënë 26 000 lekë shqiptare.
3. Si gjatë hetimit dhe në gjykim i pandehuri Ibrahim Kokonozi ka
shprehur pendim të thellë dhe ka pranuar fajësinë dhe këtë punë e ka bërë herë pas here
për një periudhë kohe disa mujore, meqenëse ishte i papunë dhe nuk kishte me çfarë të
ardhurash të mbante familjen.
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.303 (13-2009-

6819), datë 12.09.2009, ka vendosur:
- Deklarimin fajtor të të pandehurit Ibrahim Kokonozi për kryerjen e veprës penale të
ushtrimit te paliçensuar të veprimtarisë, të parashikuar nga neni 90/1 i ligjit nr.9662, datë
18.12.2006 “Për Bankat në Republikën e Shqipërisë dhe dënimin e tij me 120 000 lekë
gjobë, shumë e cila do të paguhet me marrjen vendimi formë të prerë.
- Në aplikim të nenit 406 të Kodit të Procedurës Penale dënimin e të pandehurit
Ibrahim Kokonozi me 80.000 lekë gjobë.
5. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.10-2011-1303 (419), datë
27.10.2011, ka vendosur: Lënien në fuqi të vendimit nr.303 (3-2009-689), datë
17.09.2009 të Gjykatës së Shkallës së Parë Elbasan.
6. Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Durrës, ka
paraqitur rekurs i pandehuri Ibrahim Kokonozi, nëpërmjet avokatit të tij, i cili ka kërkuar
prishjen e tij dhe pushimin e çështjes, duke parashtruar edhe shkaqet përkatëse të cituara
Gjykata e Apelit Durrës vlerëson se vendimi objekt gjykimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan është i drejtë, i bazuar në ligj si për sa i përket deklarimit fajtor të të pandehurit
Ibrahim Kokonozi, cilësimit juridik të veprës penale dhe për masën e dënimit, pasi është në
680
raport të drejtë me rrezikshmërinë shoqërore të veprës penale dhe të pandehurit për të cilën
është akuzuar e dënuar.
Ndryshe nga sa pretendon i pandehuri në ankim në lidhje me këmbimin valutorë me
dëshmitarin Veiz Sadiku për shkak të raporteve të posaçme midis tyre, ka dalë e provuar se
më datë 10.05.2009, rreth orës 1100, është kapur në flagrancë i pandehuri Ibrahim Kokonozi
ne qytetin e Peqinit duke bere këmbim valutore në një kohë që nuk ka licencën përkatëse
sipas kritereve ligjore. Ky i pandehur i ka marrë shtetasit Veiz Sadiku 200 Euro dhe në
këmbim të tyre i ka dhënë 26.000 lekë shqiptare.
Gjatë shqyrtimit gjyqësor të çështjes në gjykatën e faktit, sipas procesverbalit të seancës
gjyqësore të datë 07.09.2009 i pandehuri ka pranuar fajësinë dhe ka shprehur pendim të
thellë. Ai ka deklaruar se prej disa muajsh ka pranuar se herë pas here ka këmbyer valute për
arsye se ishte i papunë dhe nuk kishte me se të mbante familjen e tij.
D. Në lidhje me rekursin e paraqitur.
7. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në vijim Kolegji Penal, çmon se

rekursi i të gjykuarit Ibrahim Kokonozi, është i mbështetur në ligj dhe për këtë
shkak ai duhet të pranohet1.
8. Kolegji Penal vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit është marrë në
zbatim të gabuar të ligjit penal dhe për këtë shkak ky vendim duhet të prishet dhe të
vendoset pushimi i çështjes në ngarkim të të gjykuarit Ibrahim Kokonozi.
9. Mbështetur mbi rrethanat e faktit, më datën 10.05.2009, i gjykuari
Ibrahim Kokonozi është kapur në flagrancë duke kryer këmbim valutor, në qytetin e
Peqinit, në një kohë që nuk zotëronte licencën përkatëse për ushtrimin e kësaj
veprimtarie.
10. Mbi këto veprime të kryera në kundërshtim me dispozitat ligjore, i
gjykuari Ibrahim Kokonozi është proceduar dhe sjellë në gjykim në bazë të nenit 90/1 të
ligjit nr.9662, datë 18.12.2006 “Për Bankat në Republikën e Shqipërisë” dhe në
përfundim të gjykimit është gjetur fajtor dhe është dënuar me 120 000 lekë gjobë.
11. Kolegji Penal vlerëson se gjykata e apelit ka vepruar në kundërshtim
me parimin e përgjithshëm të legjislacionit penal, ku askush nuk mund të dënohet për një
veprim që nuk përbën vepër penale.
12. Kolegji Penal konstaton se Gjykata Kushtetuese e Republikës së
Shqipërisë me vendimin nr.1, datë 12.01.2011, ka marrë në shqyrtim në seancë gjyqësore,
kërkesën e disa gjykatave të rretheve gjyqësore, me objekt “Shfuqizimin si të
papajtueshëm me Kushtetutën të nenit 90 të ligjit nr.9662, datë 18.12.2006 ‘Për bankat në
13. Gjatë shqyrtimit të kësaj çështjeje, Gjykata Kushtetuese e ka gjetur si
të papajtueshme me Kushtetutën këtë dispozitë ligjore dhe më përfundim ka vendosur
“Shfuqizimin, si të papajtueshëm me Kushtetutën, të nenit 90 të ligjit nr.9662, datë
18.12.2006 “Për bankat në Republikën e Shqipërisë”, vendim i cili ka hyrë më fuqi më
datë 01 qershor 20112.
14. Gjykata e Lartë, në drejtim të unifikimit të praktikës gjyqësore, për sa i
përket zbatimin në kohë të ligjit penal, nëpërmjet vendimit nr.4, datë 27.03.2003 të
Kolegjeve të Bashkuara, ndër të tjera ka theksuar se “.. kur ligji i kohës kur është kryer
1
K.Pr.Penale, neni 432,
1. Rekursi në Gjykatën e Lartë kundër vendimeve të gjykatës së apelit mund të bëhet për këto shkaqe:
a) për mosrespektimin ose për zbatimin e gabuar të ligjit penal;
b) për shkelje që kanë si pasojë pavlefshmërinë absolute të vendimit të gjykatës, sipas nenit 128 të këtij Kodi;
c) për shkelje procedurale që kanë ndikuar në dhënien e vendimit.
2
Vendimi nr.1, datë 12.01.2011 i Gjykatës Kushtetuese të RSH-së.
681
vepra penale dhe ligji i mëvonshëm janë të ndryshëm, zbatohet ai ligj dispozitat e të cilit
janë me të favorshme për personin që ka kryer veprën penale, arrihet në përfundimin se,
në rastet kur, ligji që ka qenë në fuqi në kohën e kryerjes së veprës penale, është më i
disfavorshëm se ligji që është në fuqi në kohën e gjykimit të çështjes penale në ngarkim të
personit që e ka kryer atë, gjykatat detyrohen të zbatojnë këtë të dytin d.m.th. ligjin e
mëvonshëm, i cili është në fuqi në kohën e gjykimit të çështjes”.
15. Kolegji Penal vlerëson se gjykata e apelit ka vepruar në kundërshtim
me nenin 3 të K.Penal. Kjo dispozitë ligjore ka sanksionuar se ligji i ri që nuk dënon
veprën penale ka fuqi prapavepruese1.
16. Sipas akteve të dosjes gjyqësore, çështja në ngarkim të të gjykuarit
Ibrahim Kokonozi është marrë në shqyrtim nga gjykata e apelit Durrës më datë
27.10.2011 dhe në përfundim të gjykimit është vendosur lënia në fuqi e vendimit të
gjykatës së rrethit gjyqësor Elbasan.
17. Sipas përmbajtjes së nenit 132 të Kushtetutës së Shqipërisë, vendimet
e gjykatës Kushtuese kanë fuqi detyruese të përgjithshme dhe janë përfundimtare.
18. Në këtë kuadër, edhe ligji nr.8577, datë 10.02.2000 “Për organizimin
dhe funksionimin e Gjykatës Kushtetuese të Republikës së Shqipërisë”, përmban të
njëjtin parashikim në përputhje me dispozitën kushtetuese të lartpërmendur2.
19. Në vështrim të standardeve të mësipërme, në çështjen konkrete,
Kolegji Penal vlerëson se gjykata e apelit Durrës ka vepruar në mënyrë të gabuar dhe pa
pasur parasysh vendimin nr.1, datë 12.01.2011 të Gjykatës Kushtetuese, e cila ka
vendosur shfuqizimin e nenit 90 të ligjit “Për bankat në Republikën e Shqipërisë”,
dispozitë e cila ka shërbyer si bazë ligjore për dënueshmërinë e të gjykuarit Ibrahim
Kokonozi.
20. Kolegji Penal konstaton se në momentin që gjykata e apelit Durrës ka
marrë në shqyrtim çështjen në ngarkim të të gjykuarit dispozita ligjore, neni 90 i ligjit
“Për bankat në Republikën e Shqipërisë”, është gjetur i papajtueshëm me Kushtetutën
dhe për këtë shkak është vendosur shfuqizimi i saj.
21. Nisur për sa më sipër, në kohën që gjykata e apelit Durrës ka shqyrtuar
çështjen në ngarkim të gjykuarit Kokonozi, ajo (gjykata) në përputhje me vendimin
Gjykatës Kushtetuese, duhet të vepronte sipas përcaktimeve të nenit 3 të Kodit Penal, ku
në përfundim të vendoste pushimin e çështjes penale për shkak se vepra penale për të
cilën është deklaruar fajtor i gjykuari, nuk parashikohej nga ligji si e tillë, pavarësisht
faktit nëse është ngritur apo jo një pretendimi i tillë nga ana e palës së gjykuar.
22. Kolegji Penal, sjell në vëmendje të Gjykatës së Apelit Durrës, se
vendimet e Gjykatës Kushtetuese janë vendime të detyrueshme për të gjitha gjykatat dhe
ato duhet të kihen në vëmendje gjatë shqyrtimit gjyqësor të çështjeve për të cilat kjo
gjykatë (GJK) ka marrë në shqyrtim dhe ka arritur në një konkluzion detyrues dhe
përfundimtar.
23. Gjithashtu, edhe vetë përfaqësuesi i organit të akuzës pranë Gjykatës
së Lartë në seancë gjyqësore, kërkoi pushimin e çështjes penale në ngarkim të të
gjykuarit Kokonozi, pasi në kohën që është gjykuar çështja në gjykatën e apelit, vepra
penale për të cilën është deklaruar fajtor i gjykuari, nuk parashikohej nga ligji si vepër
penale.
1
K.Penal, neni 3, paragrafi i dytë dhe i tretë “Veprimi në kohë i ligjit penal”
Ligji i ri që nuk e dënon veprën penale ka fuqi prapavepruese. Në rast se personi është dënuar, ekzekutimi i dënimit nuk
mund të fillojë dhe, në qoftë se ka filluar, pushon.
Kur ligji i kohës kur është kryer vepra penale dhe ligji i mëvonshëm janë të ndryshëm, zbatohet ai ligj dispozitat e të cilit
janë më të favorshme për personin që ka kryer veprën penale.
2
Ligji nr.8577, datë 10.02.2000, neni 72, paragrafi 7 “Marrja e vendimit dhe shpallja e tij”
Vendimi i Gjykatës Kushtetuese ka fuqi detyruese të përgjithshme dhe është përfundimtar.
682
E. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
24. Në përputhje me parimet e lartpërmendura, të cilat pasqyrohen edhe në

legjislacionit penal shqiptar, dhe me frymën e Kushtetutës apo jurisprudencën e Gjykatës
Kushtetuese, Kolegji Penal çmon se vendimi nr.419, datë 27.10.2011 i Gjykatës së Apelit
Durrës bie ndesh me parimet e pjesës së përgjithshme të Kodit Penal, duke cunguar
kështu funksionin e gjykatës në dhënien e drejtësisë dhe për këtë arsye ky vendim duhet
të prishet dhe të vendoset pushimi i çështjes penale në ngarkim të të gjykuarit Ibrahim
Kokonozi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 442, paragrafi i parë, germa
(a) të K.Pr.Penale,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.303, datë 17.09.2009 të Gjykatës së Shkalles së Parë Elbasan
dhe të vendimit nr.419, datë 27.10.2011 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe pushimin e
çështjes.
Tiranë, më 23.10.2013
683
Nr.00-2013-1405 i Vendimit (271)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Tom Ndreca Anëtar
në datën 23.10.2013 shqyrtoi në seancë gjyqësore çështjen penale me palë:
I GJYKUARI: FLORIMOND PALLA, i mbrojtur nga

Av.Sonila Cekrezi.
A K U Z U A R:
Për kryerjen e veprave penale të “Vrasjes me dashje”.
Baza Ligjore: Neni 76 i Kodit Penal1.

Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Florimond Miti Palla për kryerjen e
veprës penale të “Vrasjes me dashje”, të parashikuar nga neni 76 i K.Penal.
Heqjen e masës së sigurimit “Arrest në burg” për të pandehurin Florimond
Palla caktuar me vendimin datë 17.12.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Berat.

Lënien në fuqi të vendimit nr.45, datë 26.02.2010 të Gjykatës Rrethit
Gjyqësor Berat.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs Prokurori i Apelit Vlorë, i cili kërkon,
“Prishjen e të dy vendimeve të Shkallës së Parë Berat dhe të Apelit Vlorë dhe duke zgjidhur
çështjen në fakt deklarimin fajtor të të pandehurit Florimond Miti Palla për kryerjen e veprës
penale të “Vrasjes me dashje”, të parashikuar nga neni 76 i K.Penal dhe dënimin e tij me 15
vjet burgim”.
Ndër shkaqet e rekursit veçohen:

- Si vendimi i gjykatës së faktit ashtu edhe vendimi i gjykatës së apelit janë dhënë në
zbatim të gabuar të ligjit material dhe atij procedural penal.
- Gjykata nuk ka analizuar drejt e me objektivitet provat e marra sidomos dëshminë e
nënës së viktimës Urani Kuqali.
- Arsyetimet e vendimeve, karakterizohen nga mungesa e objektivitetit të analizës së
deklarimeve të bëra nga dëshmitarët si gjatë hetimit dhe gjykimit, si dhe nga lënia
1
N.76 K.Penal “Vrasja me dashje”
Vrasja e kryer me dashje dënohet me burgim nga dhjetë gjer në njëzet vjet.
684
mënjanë dhe pa u vlerësuar nga një analizë komplekse me të dhënat që realizohen nga
provat e marra me anë të teknikës së përgjimit. Deklaratat e dëshmitarëve të tjerë,
duhen vlerësuar me kujdes pasi janë në lidhje fisnore dhe kanë kaluar mbi 10 vjet nga
momenti ngjarjes.
- Përgjimet tregojnë se autori e ka pasur problem të përballet me thëniet e hallës së tij
dhe e ka merak se çdo thotë ajo në gjyq.
- Nga analiza e goditjes sipas vendimit të gjykatës, nuk ka mundësi që një plumb qorr
të godasë me atë intensitet sa të çajë kafkën tejpërtej.
- Nga ana e gjykatave nuk është mbajtur parasysh gjatë analizës së provave, fakti
domethënës i lidhjes familjare ndërmjet dëshmitarëve, viktimës dhe të pandehurit.
Gjykata e Lartë me vendimin e datës 12.04.2013, ka vendosur:

“Kalimin për gjykim te çështjes nr.52102-01271-00-2011 akti”.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; dëgjoi prokurorin pranë Gjykatës së
Lartë z.Sokol Stojani, i cili kërkoi prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes për rigjykim me
tjetër trup gjykues; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit Florimond Palla, avokaten Sonila
Cekrezi, e cila kërkoi lënien në fuqi të vendimit; dhe si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Se vendimi nr.197, datë 20.04.2011 i Gjykatës së Apelit Vlorë, me anë të të cilit është
lënë në fuqi vendimi nr.45, datë 26.02.2010 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat është marrë
në zbatim të gabuar të ligjit e si i tillë ai duhet të prishet.
I. Rrethanat e faktit.
Nga gjykatat janë pranuar këto rrethana të faktit
1. I gjykuari Florimond Palla dhe viktima, Artur Kuqali, janë të afërm me njëri-tjetrin,
përkatësisht i gjykuari është djali i dajës së viktimës. Ata janë banorë të fshatit
Sqepur, Komuna Kutalli në Rrethin e Beratit dhe banesat i kanë pasur pranë njëri-
tjetrit. Në datën 04.04.1997 rreth orës 23.00 viktima Artur Kuqali dhe i gjykuari
Florimond Palla po ktheheshin nga shtëpia e motrës së viktimës Thimie Bizdani (e
cila ndodhej po në fshatin Sqepur, Komuna Kutalli, Berat) ku kishin qenë për vizitë
së bashku.
2. Tek banesa e Thimie Bizdanit, viktima dhe i gjykuari kishin shkuar që në orët e
pasdites pasi kishin konsumuar një sasi lëndë alkoolike. Kanë ngrënë darkë së bashku
me shtetasit Naun e Vangjel Bizdani. I gjykuari, duke qenë punonjës policie, në atë
kohë kishte me vete armatimin e punës, përkatësisht automatik dhe pistoletë.
3. Pasi kanë dalë të dy dhe kanë vazhduar për në banesat e tyre, i gjykuari nuk ka
ndaluar para banesës së vet, por ka shoqëruar viktimën për në banesën e tij. Gjatë
rrugës duke qenë vetëm të dy, dyshohet se i gjykuari ka qëlluar me një plumb të
vetëm në mes të vetullave në distancë të afërt viktimën Artur Kuqali.
4. Krisma e armës së zjarrit është dëgjuar prej familjarëve, të cilët kanë dalë dhe kanë
gjetur në vendngjarje viktimën të shtrirë dhe të gjykuarin me dy armët aty.
5. I dëmtuari është dërguar për në Spitalin e Beratit, por ai ka humbur jetën rrugës.
6. Familjarët e kanë marrë me vete viktimën dhe e kanë varrosur pa u bërë ekzaminimi
mjekoligjor i kufomës, siç rezulton nga shkresa datë 28.04.1998 e Shërbimit të
Mjekësisë Ligjore.
7. Me vendimin datë 15.05.1998, nga Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Berat është
vendosur pezullimi i hetimeve të çështjes për mos zbulim të autorit.
685
8. Prokurori i Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin datë 28.10.2008 ka vendosur
rifillimin e hetimeve, pasi është paraqitur në Prokurori, në datën 10.10.2008, vëllai i
viktimës shtetasi Ilir Kuqali, i cili akuzon të gjykuarin për këtë ngjarje.
9. Sipas aktit të ekspertimit mjeko-ligjor nr.267, datë 03.03.2009 të Institutit të
Mjekësisë Ligjore, pas zhvarrimit të kufomës, ka rezultuar se: “viktima ka një goditje
të vetme në kokë, mbi vetull, me vrimë hyrje nga para dhe vrimë dalje nga prapa,
lehtësisht me drejtim nga lart poshtë, nga e djathta në të majtë. Distanca e qitjes në
mungesë të ekzaminimit të indeve të buta në kokën e kufomës, që janë shkatërruar
nga procesi i kalbëzimit nuk mund të përcaktohet”.
10. Mbi bazën e provave të grumbulluara në fazën e hetimeve paraprake, prokuroria ka
akuzuar të pandehurin për kryerjen e veprës penale të “Vrasjes me dashje”,
parashikuar nga neni 76 i K.Penal.
11. I gjykuari është gjykuar në mungesë, me mbrojtës të zgjedhur nga familjarët e tij.
Mbrojtësi i të gjykuarit nuk e ka pranuar akuzën, duke pretenduar se ditën e ngjarjes
ka pasur shumë krisma në fshat dhe viktima është vrarë nga një plumb qorr. Ai ka
kërkuar deklarimin e pafajshëm të të pandehurit.
II. Procedurat gjyqësore.
12. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.45, datë 26.02.2010, ka
vendosur:
i. “Deklarimin e pafajshëm të të pandehurit Florimond Miti Palla për kryerjen e veprës
penale të “Vrasjes me dashje” të parashikuar nga neni 76 i K.Penal.
ii. Heqjen e masës së sigurimit “Arrest në burg” për të pandehurin Florimond Palla
caktuar me vendimin datë 17.12.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat”.
i. “Lënien në fuqi të vendimit nr.45, datë 26.02.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Berat”.
14. Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs Prokurori i Apelit Vlorë, i cili kërkon:
“Prishjen e të dy vendimeve të Gjykatës së Shkallës së Parë Berat dhe të Apelit Vlorë
dhe duke zgjidhur çështjen në fakt deklarimin fajtor të të pandehurit Florimond Miti
Palla për kryerjen e veprës penale të “Vrasjes me dashje”, të parashikuar nga neni
76 i K.Penal dhe dënimin e tij me 15 vjet burgim”.
15. Gjykata e Lartë me vendimin e datë 12.04.2013, ka vendosur:
“Kalimin për gjykim te çështjes nr.52102-01271-00-2011 akti”.
Arsyetimi ligjor i vendimeve të ankimuar.
16. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat ka arsyetuar se: “...U provua nga akti i ekspertimit
mjeko ligjor i I.M.L. Tiranë pas zhvarrimit të kufomës Artur Kuqali në vitin 2008, se
viktima ka një goditje të vetme në kokë mbi vetull, me vrimë hyrje nga para dhe vrimë
dalje nga prapa lehtësisht me drejtim nga lart poshtë nga e djathta në të majtë.
Nuk u provua që viktima Artur Kuqali është vrarë nga distancë e afërt siç pretendon
akuza.
Akuza këtë fakt e mbështet në thënien e disa dëshmitarëve se u kishte thënë doktori
Spiro Leka, mjek kirurg, që pa viktimën se është vrarë nga afër.
Dëshmitari Spiro Leka i pyetur në seancë gjyqësore dëshmoi që nuk është shprehur se
është vrarë nga afër viktima pasi --nuk e kam këtë aftësi për ta përcaktuar. Detyra ime
është të shpëtoj jetë e të vij në ndihmë pacientit.
Nga dëshmitarët si të akuzës dhe të mbrojtjes u provua se ditën e ngjarjes dhe në
momentin e ngjarjes në fshat ka pasur shumë shkrepje armësh zjarri nga drejtime të
ndryshme. Kemi të bëjmë me muajin Prill të vitit 1997, kohë në të cilin shteti nuk
funksiononte, depot e armëve u hapën dhe u armatos e gjithë popullsia. Edhe në
686
fshatin Sqepur siç u provua nga të gjithë dëshmitarët, u morën armë, përdoreshin nga
të gjithë dhe atë natë kishte shumë të shkrepura armësh zjarri.
Dëshmitarët Urani Kuqali, nëna e viktimës, Besmira Kuqali, kunata e viktimës Ilir
Kuqali dhe Albert Kuqali, vëllezër të viktimës, kanë pohuar se nuk e dinë autorin e
kësaj vrasje, atë e di i pandehuri që ka qenë me të. Jo vetëm kaq, por dy vëllezërit e
viktimës ditën e ngjarjes kanë qenë në emigracion dhe dëshminë e tyre i referohen
nënës Urani Kuqali. Më tej dëshmitari Ilir Kuqali dëshmon se nuk ka shkuar në polici
për të bërë ankim për ngjarjen. Ai pohon se policia i ka shkuar atij në banesë dhe i ka
marrë deklarime.
Lidhur me marrëdhëniet midis viktimës dhe të pandehurit ato kanë qenë shumë të
mira, pa asnjë konflikt apo mosmarrëveshje. Lidhur me marrëdhëniet midis dy
familjeve të viktimës dhe të pandehurit, gjithë dëshmitarët të lidhur në gjini midis tyre
kanë pohuar se ato kanë qenë shumë të mira deri në vitin 2008, vite në të cilën
rifilluan hetimet. Një fakt të tillë e ka pohuar dhe dëshmitari Ilir Kuqali.
Lidhur me përgjimet e bisedave telefonike të realizuara në fazën e hetimeve paraprake
me të afërm të viktimës dhe të pandehurit të shqyrtuara në këtë proces penal akuza
pretendon se familja e të pandehurit dhe vetë i pandehuri janë të shqetësuar për
rihapjen e procesit penal në ngarkim të të pandehurit, duke u interesuar se mbi
ankesën e cilit person kanë rifilluar hetimet.
Gjykata i analizoi të gjitha përgjimet, në asnjë moment nuk flitet se kush është autori i
kësaj vrasje dhe mekanizmi i vrasjes. Të gjitha bisedat telefonike të përgjuara si mjet
për kërkimin e provës dhe transkriptuar, në thelb kanë shqetësimin e familjarëve të
viktimës. Në asnjë bisedë telefonike të përgjuar e të transkriptuar nuk del i pandehuri
si autor i kësaj vrasje.
Pretendimi i akuzës se i pandehuri e ka vrarë viktimën në gjendje të dehur nuk
qëndron. Dëshmitarja Thimie Bizdani, motra e viktimës, ku ka qenë për darkë viktima
dhe i pandehuri dëshmon se ata kur u larguan nga shtëpia ime ishin në gjendje të
mirë.
U provua nga të gjitha dëshmitë se i pandehuri në momentin e ngjarjes u gjend afër
viktimës dhe ai lajmëroi dhe për ngjarjen familjarët e viktimës, të cilët morën viktimën
dhe e çuan në spitalin Rajonal Berat.
17. Gjykata e Apelit Vlorë arsyeton se: “... provat me dëshmitarë të familjes, mbi të cilat
është ngritur akuza ndaj të pandehurit, jo vetëm që nuk janë të plota dhe bindëse, por
nuk përputhen dhe harmonizohen me asnjë nga provat e administruara në gjykim ...
viktima në kohën e vdekjes nuk është ekzaminuar e as regjistruar nga shërbimet e
mjekësisë ligjore ... gjatë zhvarrimit vërehet thyerje të eshtrave të kapakut të kafkës,
një vrimë hyrëse plagë arme zjarri. Dëmtimet janë shkaktuar nga armë zjarri me
drejtim para-prapa dhe lehtësisht nga sipër - poshtë dhe djathtas - majtas. Distanca e
qitjes nuk mund të përcaktohet ... Pra provohet se viktima është goditur jo nga i
pandehuri por nga ndonjë plumb i ardhur nga të shtënat e shumta të armëve të
zjarrit ... Është provuar plotësisht se mes viktimës dhe të pandehurit nuk ka pasur
konflikt apo mosmarrëveshje ...”
III. Në lidhje me ankimin (rekursin).
18. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet e parashtruara në rekurs
nga ana e Prokurorit të Apelit Vlorë, pasi u analizuan, kanë rezultuar të
bazuara në ligj (Neni 432 i K.Pr.Penale1) dhe si të tilla do të pranohen.
1
N. 432 Rekursi kundër vendimeve të formës së prerë
687
19. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se: Vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë nuk
është rrjedhojë e një procesi të plotë të të provuarit ç’ka ka sjellë zbatim të gabuar të
ligjit procedural penal në lidhje me lënien në fuqi të vendimit për deklarimin të
pafajshëm të të pandehurit Florimond Palla.
20. Gjykata e Apelit Vlorë nuk i ka marrë e vlerësuar provat në përputhje me nenet 369 1
112/3 e 152 të K.Pr.Penale2, duke mos përcaktuar fuqinë provuese të tyre, ç’ka e bën
këtë vendim të cenueshëm.
20.1 Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konstaton se pretendimet e ngritura në rekurs nga
ana e prokurorisë se gjykatat e faktit në arsyetimin e vendimeve të tyre, evidentohet
mungesa e analizimit të;
20.2 Deklarimeve të dhëna nga dëshmitarët gjatë hetimeve paraprake, si në raport me ato
të bëra gjatë gjykimit ashtu dhe me të dhënat e marra nga akt-ekspertimi mjeko-ligjor
apo dhe me ato të përfituara me anën e interceptimeve telefonike, çka ka ndikuar në
mungesën e objektivitetit dhe paanshmërisë në përfundimet e arritura.
20.3 Mostrajtimi në arsyetim i të dhënave të përgjimit i cili është realizuar konform ligjit,
apo i deklarimeve të dëshmitarëve në fazën e hetimeve paraprake të kundërshtuara si
dëshmi në gjykim, tregon se vendimet e shpallura nuk janë bërë konform kërkesave të
nenit 383, pika 1, germa “ç”3 të K.Pr.Penale, ku të parashtrojë dhe arsyet për të cilat i
quan të papranueshme provat e kundërta.
20.4 Sipas aktit mjekoligjor është konkluduar se ka thyerje të eshtrave të kapakut të
kafkës me një vrimë hyrëse dhe një dalëse, plagë kjo e shkaktuar nga armë zjarri, me
drejtim qitjeje para-prapa dhe lehtësisht nga sipër-poshtë dhe djathtas-majtas.
20.5 Këto konstatime të ekspertëve mjeko-ligjorë, në thelb përjashtojnë që viktima të jetë
goditur nga një qitje në distancë të largët, pasi në orën 23.00 të natës, në kushtet e
errësirës së plotë, persona të tretë jashtë dy protagonistëve në ngjarje (viktimës dhe të
pandehurit) të kenë qëlluar në distancë të largët drejtpërdrejt në drejtim të tyre
qëllimisht. Fakte këto që, në mos e përjashtojnë, e bëjnë të diskutueshme mundësinë
(probabilitetin) e goditjes nga një plumb me rënie të lirë nga lart-poshtë, i cili për
shkak të forcës së pakët për shkak të flurudhës ka pak mundësi të depërtojë kafkën e
aq më tepër që të krijojë vrimë dalje, pa i shtuar si arsyetim dhe drejtimin e qitjes të
përcaktuar nga ekspertët mjekoligjorë (para - prapa dhe lehtësisht lart - poshtë).
20.6 Nisur nga drejtimi i qitjes, faktit që predha ka depërtuar kafkën (zonë kockore e fortë)
nuk përjashton mundësinë e një distancë të afërt ndërmjet autorit dhe viktimës dhe
për një pozicion më dominant të tij, pak më lart se viktima në momentin e realizimit
të qitjes me armë.
21. Gjykata e shkallës së parë, por edhe ajo e apelit (e cila kish mundësinë e përsëritjes
pjesërisht të shqyrtimit gjyqësor), nuk mund të mjaftoheshin vetëm me faktin se
ekspertimi mjekoligjor, për shkak të mungesës së indeve nuk mund të përcaktonte dot
distancën e qitjes, për të dalë në përfundimin se nuk provohet që qitja ka ndodhur nga
1
N.369/3 Leximet e lejueshme
Leximi i deklarimeve të bëra nga shtetasi shqiptar ose i huaj, banues jashtë shtetit, mund të bëhet në qoftë se ai është thirrur
dhe nuk është paraqitur ose kur nuk gjendet, me gjithë kërkimet e bëra nga policia gjyqësore, si dhe kur refuzon të
dëshmojë. Në këtë rast akti vlerësohet duke u lidhur me provat e tjera.
2
N. 112/3 ... 3. Vendimi dhe urdhri arsyetohen, ndryshe janë të pavlefshëm.
N. 152. 1. Çmuarja e provave është përcaktimi i vërtetësisë dhe fuqisë provuese të tyre. Çdo provë i nënshtrohet shqyrtimit
dhe nuk ka vlerë të paracaktuar. Gjykata i çmon provat sipas bindjes së formuar pas shqyrtimit të tyre në tërësi.
3
N.383/1/ç Elementet e vendimit –1. Vendimi përmban:
parashtrimin e përmbledhur të rrethanave të faktit dhe provat mbi të cilat bazohet vendimi, si dhe arsyet për të cilat gjykata i
quan të papranueshme provat e kundërta.
688
afër dhe se për pasojë ajo nuk ishte kryer nga i pandehuri si i vetmi person që ndodhej
me viktimën dhe që ishte në ato momente i armatosur.
22. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se, në bazë të nenit 367 të K.Pr.Penale 1,
pavarësisht se palët janë ato që parashtrojnë gjatë debatit gjyqësor kërkesat për provat
si dhe provat që do të shqyrtohen ku prokurori ka barrën dhe detyrimin të provojë
akuzën ndaj të gjykuarit, ndërsa i gjykuari në kuadër të prezumimit të pafajësisë në
mënyrë fakultative paraqitjen e provave shfajësuese, gjykatat e faktit në kuadër të
dhënies së një vendimi të drejtë i cili t’i përgjigjet të vërtetës tej çdo dyshimi në
çështjen objekt shqyrtimi në kuadër të kundërshtive dhe të sqarimit të plotë të
mekanizmit të ngjarjes duhet të merrte rol aktiv në procesin e të provuarit duke marrë
prova të reja përveç atyre të kërkuara nga palët.
23. Çështja ka të dhëna të mjaftueshme për të bërë eksperiment hetimor të distancës së
qitjes të tilla, si: Vendin ku ka ndodhur ngjarja; pozicionin e viktimës dhe të
pandehurit; llojet e armëve të të gjykuarit, vendin ku ka vrimën e hyrjes dhe daljes në
kafkë viktima si edhe drejtimin e qitjes; fortësinë kockore të kafkës të afërt me të
njeriut, duke formuar një grup ekspertësh për të mundësuar eksperimentin si provë e
parashikuar nga neni 176 i K.Pr.Penale 2 në lidhje me përcaktimin e distancës së qitjes
nëse vdekja e viktimës është shkaktuar nga një plumb i qëlluar nga një armë në
distancë të afërt apo nga një distancë e largët. Në këtë mënyrë, në analizë edhe me
provat e tjera të shqyrtuara nga gjykata e apelit do të arrihet në një konkluzion të
drejtë në lidhje me autorin e veprës penale tej çdo dyshimi të arsyeshëm në lidhje
fajësinë e të gjykuarit.
IV. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes
24. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit, i cili ka
lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, duhet prishur dhe çështja
duhet të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë, me tjetër trup gjykues.
25. Në rishqyrtim gjykatës se apelit i lihet si detyrë të marrë me cilësinë e provës
kryerjen e një eksperimenti hetimor nga një grup ekspertësh të fushës balistike dhe
mjekësisë ligjore, i cili të ketë si qëllim përcaktimin e distancës së qitjes duke u nisur
nga shkalla e dëmtimeve të kafkës së viktimës nga predha e cila i ka shkaktuar
vdekjen, pozicionin e viktimës dhe të gjykuarit; llojet e armëve të të gjykuarit, vendin
ku ka vrimën e hyrjes dhe daljes në kafkë viktima, si dhe drejtimin e qitjes, fortësinë
kockore të kafkës së njeriut .
26. Pas kryerjes së eksperimentit hetimor me grup ekspertësh i cili të përcaktojë distancën
e qitjes dhe në vlerësim edhe me provat e tjera të shqyrtuara, gjykata do të japë një
vendim të drejtë në lidhje me fajësinë nëse i gjykuari është autori i kësaj vepre penale.
1
N.367 K.Pr.Penale - Marrja e provave të reja
1. Pas marrjes së provave të kërkuara, gjykata, në qoftë se është e nevojshme, mund të bëjë pyetje shtesë dhe të disponojë,
edhe kryesisht, marrjen e provave të reja. Kur nuk është e mundur të procedohet në të njëjtën seancë, ndërpritet gjykimi dhe
caktohet data e seancës së re.
2
N.176 Kushtet e eksperimentit
1. Eksperimenti lejohet kur është e nevojshme të vërtetohet nëse një fakt ka ndodhur ose mund të ketë ndodhur në një
mënyrë të caktuar.
2. Eksperimenti është riprodhimi, për aq sa është e mundur, i gjendjes në të cilën fakti ka ndodhur ose çmohet se ka ndodhur
duke përsëritur mënyrat e zhvillimit të vetë faktit.
689
PЁR KЁTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 441, pika 1, shkronja
“ç” të Kodit të Procedurës Penale1,
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.197, datë 20.04.2011 të Gjykatës së Apelit Vlorë, dhe kthimin
1
N. 441. Dispozitivi i vendimit
1. Pas shqyrtimit të çështjes Kolegji Penal ose Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë vendosin:....
ç) prishjen e vendimit dhe kthimin e akteve për rishqyrtim;
690
Nr.00-2013-1334 i Vendimit (272)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Tom Ndreca Anëtar
TË GJYKUARIT: RIDVAN LUSHI
OBJEKTI:
Rivendosje në afat të ankimit kundër
vendimit penal nr.65, datë 13.11.2008
të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krimet e Rënda Tiranë.
Baza Ligjore: Neni 147 K.Pr.Penale.
Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, me vendimin nr.66, datë
Rrëzimin e kërkesës së kërkuesit Ridvan Lushi për rivendosje në afat të së
drejtës së ankimit kundër vendimit penal nr.65, datë 13.11.2008 të Gjykatës së
Shkallës së Parë për Krime të Rënda.
Gjykata e Apelit për Krime të Rënda Tiranë, me vendimin nr.53, datë 18. 11.2011, ka
vendosur:
Miratimin e vendimit nr.66, datë 17.10.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë
për Krime të Rënda Tiranë.
Kundër vendimit të mësipërm, ka ushtruar rekurs i gjykuari Ridvan Lushi, nëpërmjet

mbrojtësit të tij ligjor, i cili kërkon: Prishjen e vendimit nr.66, datë 17.10.2011 të Gjykatës së
Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë dhe të vendimit nr.53, datë 18.11.2011 të
Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë dhe pranimin e kërkesës për rivendosje në afat
të së drejtës së ankimit.

- Nuk provohet dhe nuk dihet se si ka marrë formë të prerë vendimi i shkallës së parë
pasi mungon njoftimi drejtuar të pandehurit, ndaj proceduralisht vendimi nuk është i
formës se prerë.
- Në procesverbal nuk është shënuar se të arrestuarit i është dhënë një kopje e vendimit
të shkallës së parë apo i është lexuar ky vendim, por vetëm i është dorëzuar policisë
së burgut.
691
- Neni 2 i protokollit nr.7 të KEDNJ-së shpreh se çdo person i deklaruar fajtor për një
vepër penale ka të drejtë të paraqesë ankim.
- U kërkua gjatë gjykimit të kësaj kërkesë që të administrohej dosja penale por nga
gjykata e shkallës së parë nuk u pranua.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Kujtim Luli, i cili
kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.53, datë 18.11.2008 të Gjykatës së Apelit për Krime të
Rënda; në mungesë të mbrojtësit të të gjykuarit; e si e analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Kërkuesi është dënuar në mungesë me vendimin nr.65, datë 13.11.2008 të Gjykatës së
Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, me 15 vjet burgim e 6 milion lekë gjobë
për veprën penale të trafikimit të femrave në bashkëpunim me Klodian Azizaj, sipas
nenit 114/b/3 të K.Penal.
2. Ky vendim ka marrë formë të prerë i pa ankimuar nga të dy të dënuarit në
mungesë, në datën 24.12.2008.
3. Në datën 17.08.2011 është kapur dhe ekstraduar kërkuesi dhe i është dhënë
një kopje e procesverbalit të ekzekutimit të vendimit gjyqësor përpiluar nga oficerët e
policisë gjyqësore dhe firmosur nga i dënuari dhe përgjegjësi i dhomave të
paraburgimit të institucionit të ekzekutimeve të vendimeve penale (Burgu 302),
Tiranë.
4. Në datën 09.09.2011 i dënuari i drejtohet Gjykatës për Krime të Rënda Tiranë
për të rivendosur të drejtën të ankohet ndaj këtij vendimi dhënë në mungesë të tij.
5. Gjykata e Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë, me vendimin

nr.66, datë 17.10.2011, ka vendosur: Rrëzimin e kërkesës së kërkuesit Ridvan Lushi
për rivendosje në afat të së drejtës së ankimit kundër vendimit penal nr.65, datë
13.11.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda”.
6. Gjykata e Apelit për Krime të Rënda, Tiranë, me vendimin nr.53, datë
18.11.2011, ka vendosur: “Miratimin e vendimit nr.66, datë 17.10.2011 të Gjykatës së
Shkallës së Parë për Krime të Rënda, Tiranë”.
7. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs i gjykuari Ridvan Lushi,
nëpërmjet mbrojtësit të tij ligjor, i cili kërkon: Prishjen e vendimit nr.66, datë
17.10.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë dhe të
vendimit nr.53, datë 18.11.2011 të Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë dhe
pranimin e kërkesës për rivendosje në afat të së drejtës së ankimit..”, duke
parashtruar edhe shkaqet përkatëse të pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
C. Arsyetimi gjyqësor i vendimit të ankimuar.
8. Gjykata e Apelit Tiranë, arsyeton se:

Kolegji i apelit vlerëson se konkluzioni i gjykatës së shkallës së parë është i drejtë
dhe për këtë ai duhet të miratohet. Duke ripërsëritur sintetikisht ky kolegj ende më
herët evidenton se çdo i pandehur i dënuar me vendim të gjykatës së shkallës së parë
“ka të drejtë të rivendoset në afat” për të apeluar, kur më parë e ka humbur atë.
692
Në lidhje me kushtin e dytë atë të respektimit të afatit të paraqitjes së kërkesës për t’u
rivendosur në afat, edhe ky kolegj, si ai i shkallës së parë ,vlerëson se ky i dënuar nuk
e ka ushtruar atë në afatin e kërkuar nga pika 3 e nenit 147 të K.Pr.Penale. Ky i fundit
përcakton se fillimi i llogaritjes së afatit/dies a quo fillon nga dita kur i pandehuri ka
marrë dijeni efektivisht” për aktin, në rastin tonë për vendimin nr.65, datë 13.11.2008
të oficerit të policisë gjyqësore P. Bizhga, që mban datën 17.08.2011, në të cilën i
pandehuri ka nënshkruar. Kështu sepse në këtë akt tregohet qartë shkaku i burgosjes
dhe i shoqërimit në dhomat e Burgut 302 Tiranë, sipas urdhrit të prokurorit mbi
“Ekzekutimin e vendimit penal të gjykatës për krime të rënda, si edhe gjykata e
shkallës së parë, edhe ky kolegj vlerëson se është ky momenti i marrjes dijeni
efektivisht të të pandehurit për dënimin që e ka dënuar. Rrjedhimisht është ky
momenti nga i cili fillon të llogaritet afati 10 ditor i lejuar për ushtrimin e kërkesës
për t’u rivendosur në afat...”.
D. Në lidhje me rekursin e paraqitur.
9. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në vijim Kolegji Penal, çmon se rekursi i të

gjykuarit Ridvan Lushi duhet të pranohet dhe vendimi nr.53, datë 18.11.2011 i
Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda Tiranë duhet të ndryshohet dhe të
gjykuarit t’i jepet e drejta e rivendosjes në afat për të bërë ankim ndaj vendimit
penal nr.65, datë 13.11.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda
Tiranë.
10. Vendimi i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda, i cili ka lënë në fuqi vendimin
gjykatës së shkallës së parë, në lidhje rrëzimin e kërkesës për rivendosjen në afat të së
drejtës së ankimit, nuk është një përfundim i saktë dhe i bazuar mbi rrethanat e faktit.
11. Kolegji Penal vlerëson se vendimet e të dyja gjykatave janë rrjedhojë e zbatimit jo të
drejtë të ligjit procedural, në lidhje me respektimin e kërkesave procedurale që kanë
të bëjnë me kriteret për zhvillimin e një procesi të rregullt ligjor, si dhe ato të
përcaktuara në dispozita të posaçme procedurale1.
12. Në rastin në gjykim, rezulton se kërkuesi Lushi është dënuar në mungesë me
vendimin nr.65, datë 13.11.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda
Tiranë, për veprën penale të “Trafikimit të femrave”, kryer në bashkëpunim me
Klodian Azizaj, parashikuar nga neni 114/b/3 të K.Penal. Ndaj këtij vendimi penal
nuk është ushtruar ankim (apel), e për pasojë ky vendim nuk është bërë objekt
shqyrtimi nga një gjykatë e një niveli më të lartë.
13. Kërkuesi Ridvan Lushi është arrestuar më datë 17.09.2011. Sipas dosjes gjyqësore, i
gjykuari ka nënshkruar aktin “Procesverbal mbi ekzekutimin e vendimit penal nr.65,
datë 13.11.2008”, akt i cili mban po datën 17 Gusht 2011. Po sipas këtyre akteve, nuk
provohet nëse vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda ka marrë
formë të prerë, pasi mungon njoftimi drejtuar të pandehurit, si dhe vendimi gjyqësor i
1
Kodi i Procedurës Penale, neni 147 “Rivendosja në afat”
1. Prokurori, i pandehuri, palët private dhe mbrojtësit rivendosen në afatin e caktuar kur provojnë se nuk kanë pasur mundësi
ta respektojnë afatin për shkak të rastit fator ose të forcës madhore.
2. Në qoftë se është dhënë vendimi në mungesë, i pandehuri mund të kërkojë rivendosjen në afat për të bërë ankim kur
provon se nuk ka marrë dijeni për vendimin.
3. Kërkesa për rivendosjen në afat paraqitet brenda dhjetë ditëve nga zhdukja e faktit që përbënte rast ose forcë madhore,
kurse në rastet e parashikuara në paragrafin 2, nga dita kur i pandehuri ka marrë dijeni efektivisht për aktin. Rivendosja në
afat nuk lejohet më shumë se një herë për secilën palë për çdo shkallë të procedimit.
4. Për kërkesën vendos organi që procedon në kohën e paraqitjes së saj.
5. Vendimi që lejon rivendosjen në afat për bërjen e ankimit mund të ankimohet vetëm bashkë me vendimin përfundimtar.
6. Kundër vendimit që refuzon kërkesën për rivendosje në afat mund të bëhet ankim në gjykatën e apelit.
693
administruar nga gjykata nuk ka shënimin se ka marrë formë të prerë me vulën e
kancelarit, pretendime këto të ngritura edhe në rekursin e të gjykuarit.
14. Po kështu nuk provohet nëse vendimi i Gjykatës së Shkallës së Parë për
Krime të Rënda i është vënë në dispozicion apo lexuar të gjykuarit Lushi, fakt
i cili nuk pasqyrohet në procesverbalin e mësipërm.
15. Më datë 09.09.2011, kërkuesi Ridvan Lushi ka paraqitur kërkesë për
rivendosje në afat të së drejtës së ankimit ndaj vendimit penal nr.65, datë
13.11.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë.
16. Të dyja gjykatat, si ajo e shkallës së parë dhe ajo e apelit për krime të rënda, e
kanë rrëzuar kërkesën për rivendosje në afat të së drejtës së ankimit për shkak
se kërkuesi nuk e ka paraqitur atë brenda afatit të përcaktuar në nenin 147,
paragrafi 3 të K.Pr.Penale.
17. Nisur nga mosrespektimi i këtij afati të përcaktuar në K.Pr.Penale, Gjykata e
Apelit për Krime të Rënda, ndër të tjera në vendimin e saj, arsyeton se “Në
lidhje me kushtin e dytë atë të respektimit të afatit të paraqitjes së kërkesës për
t’u rivendosur në afat, edhe ky kolegj, siç ai i shkallës së parë vlerëson se ky i
dënuar nuk e ka ushtruar atë në afatin e kërkuar nga pika 3 e nenit 147 të
K.Pr.Penale. Ky i fundit përcakton se fillimi i llogaritjes së afatit/dies a quo,
fillon nga dita kur i pandehuri ka marrë dijeni efektivisht” për aktin, në rastin
tonë për vendimin nr.65, datë 13.11.2008, të oficerit të policisë gjyqësore
P.Bizhga, që mban datën 17.08.2011, në të cilën i pandehuri ka nënshkruar.
Kështu sepse në këtë akt tregohet qartë shkaku i burgosjes dhe i shoqërimit në
dhomat e Burgut 302 Tiranë, sipas urdhrit të prokurorit mbi “Ekzekutimin e
vendimit penal të gjykatës për krime të rënda, si edhe gjykata e shkallës së
parë, edhe ky kolegj vlerëson se është ky momenti i marrjes dijeni efektivisht
të të pandehurit për dënimin që e ka dënuar. Rrjedhimisht është ky momenti
nga i cili fillon të llogaritet afati 10 ditor i lejuar për ushtrimin e kërkesës për
tu rivendosur në afat...”.
18. Në këtë këndvështrim, Kolegji Penal vlerëson se arsyetimi i përdorur nga të
dyja gjykatat se momenti nga i cili fillon të llogaritet afati 10 ditor i lejuar për
ushtrimin e kërkesës për të rivendosur në afat të drejtën e ankimit është data
17.08.2011, datë e cila përkon me arrestimit e të gjykuarit, është i pabazuar në
ligj e në prova dhe për më tepër mohimi i kësaj të drejte cenon elementët
përbërëse të një procesi të rregullt ligjor.
19. Gjithashtu, Kolegji Penal vlerëson se gjykatat nuk duhet të ishin përmbajtur
ngushtësisht një përllogaritje thjesht matematikore, por, ato duhet të kishin
analizuar shkaqet dhe interpretuar dispozitat ligjore që normojnë këtë institut
të së drejtës procedurale se përse i gjykuari nuk ka mundur të “ushtrojë” në
kohë një të drejtë të ofruar nga ligji.
20. Për sa më sipër, Kolegji Penal vlerëson se i gjykuari Ridvan Lushi, duke mos
pasur dijeni, për shkak se atij nuk i është vënë në dispozicion vendimi penal i
cili e ka dënuar, si dhe as nuk i janë bërë të ditura të drejtat e tij procedurale, si
ajo e rivendosjes në afat të së drejtës së ankimit ndaj vendimit penal nr.65,
datë 13.11.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda, ai (i
gjykuari) nuk ka paraqitur ankim për rivendosje në afat të së drejtës së ankimit
brenda 10 ditëve nga dita e arrestimit të tij, por e ka ushtruar këtë të drejtë
vetëm pas takimit me avokatin e tij mbrojtës dhe marrjes dijeni për sa më lart.
21. Gjithashtu, vlen për t’u përmendur fakti se i gjykuarit Ridvan Lushi është
arrestuar dhe ekstraduar në muajin gusht, muaj i cili përkon me pushimet
verore dhe për gjykatat apo avokatët është një muaj jo i zakonshëm pune dhe
694
ky është edhe një shkak i cili i gjykuari ka qenë në pamundësi për të ushtruar
të drejtat e tij, siç është edhe ajo paraqitjes së kërkesës për rivendosje në afat,
të drejtë të cilën e ka ushtruar vetëm pas takimit me avokatin e tij dhe marrjes
dijeni për vendimin e dënimit dhe të drejtave të tij procedurale.
22. Në vështrim të standardeve të procesit të rregullt ligjor, në çështjen konkrete,
Kolegji Penal çmon se kërkuesit Ridvan Lushi i është mohuar e drejta e
ankimit, çka ka sjellë ndërtimin një proces gjyqësor të parregullt dhe në
kundërshtim me një sërë parashikimesh ligjore që normojnë këtë proces.
23. Si pasojë, ky Kolegj vlerëson se të gjykuarit Ridvan Lushi duhet t’i jepet
mundësia për të ushtruar ankim ndaj vendimit penal që e ka deklaruar fajtor
dhe e ka dënuar atë për kryerjen e veprës penale të ‘Trafikimit të femrave”,
kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni 114/b, paragrafi 3 të K.Penal.
24. Kushtetuta e Shqipërisë e ka trajtuar gjykimin në mungesë si një aspekt shumë
të rëndësishëm të një procesi të rregullt ligjor1, në përputhje kjo, edhe me
Konventën Evropiane për të Drejtat e Njeriut.
25. Sipas nenit 2, Protokollit 7 të KEDNJ-së: “1. Çdo person i deklaruar fajtor për
një vepër penale nga një gjykatë ka të drejtën të paraqesë për shqyrtim përpara
një gjykate më të lartë deklarimin e fajësisë ose dënimin. Ushtrimi i kësaj të
drejte, duke përfshirë shkaqet për të cilat ajo mund të ushtrohet, është i
përcaktuar me ligj.
26. Po kështu, Gjykata Kushtetuese vlerëson se standardet e vendosura nga
Gjykata Evropiane që theksojnë: a) I pandehuri ka të drejtë të jetë i pranishëm
në procesin gjyqësor të kryer në ngarkim të tij; b) i pandehuri mund të heqë
dorë vullnetarisht nga ushtrimi i kësaj të drejtë; c) i pandehuri duhet të jetë në
dijeni për ekzistencën e një procesi gjyqësor në ngarkim të tij; ç) duhet të
ekzistojnë instrumente paraprake ose riparuese për të shmangur procese në
ngarkim të tyre, ose për të siguruar një proces të ri dhe, nëpërmjet depozitimit
të provave të reja, të drejtën e mbrojtjes që nuk ka qenë e mundur ta ushtrojë
personalisht në procesin në mungesë të përfunduar tashmë2.
27. Në rastin në gjykim, rezulton se kërkuesi Ridvan Lushi është dënuar në
mungesë për veprën penale të “Trafikimit të femrave”, kryer në bashkëpunim
me Klodian Azizaj, parashikuar nga neni 114/b/3 të K.Penal (vendimi penal
nr.65, datë 13.11.2008). Ky vendim ka marrë formë të prerë në datën
24.12.2008, pasi nuk është ankimuar nga të dy të gjykuarit, të cilët kanë qenë
në mungesë gjatë gjykimit të çështjes penale në ngarkim të tyre pranë
Gjykatës së Shkallës së Parë për Krime të Rënda Tiranë.
28. Vetë Gjykata e Lartë ka arritur në një praktikë të unifikuar tashmë për sa i
përket gjykimit në mungesë. Gjykata e Lartë, me Vendimin Unifikues nr.1,
datë 20.01.2011, ka unifikuar praktikën gjyqësore, duke arritur në
përfundimin se “Pasi çështja është shqyrtuar në Kolegjin Penal të Gjykatës së
Lartë, në mungesë të së pandehurit, ky i fundit ose mbrojtësi i tij nuk mund të
kërkojë rivendosjen në afat të së drejtës për të ushtruar rekurs ndaj të njëjtit
vendim për të cilin Kolegji është shprehur njëherë, me pretendimin se i
pandehuri nuk është vënë në dijeni të vendimit. I njëjti qëndrim mbahet edhe
në rastin e kërkesës për rivendosje në afat të së drejtës për të bërë apel pasi
çështja është shqyrtuar në gjykatën e apelit. Në çështje penale me disa të
1
Kushtetuta e Shqipërisë, neni 43.
Kushdo ka të drejtë të ankohet kundër një vendimi gjyqësor në një gjykatë më të lartë, përveçse kur në Kushtetutë
parashikohet ndryshe.
2
Vendimi nr.30, datë 17.06.2010 i GJK-së.
695
pandehur, gjykata nuk duhet të pranojë kërkesën për rivendosje në afat të së
drejtës së ankimit të paraqitur nga i pandehuri, i cili nuk ka ushtruar ankim,
kur konstatohet se çështja është gjykuar mbi bazën e ankimit të një bashkë të
pandehuri”.
29. Për sa i përket praktikës së GJEDNJ-së, kjo gjykatë ndërmjet të tjerash
përcakton se “kur gjykata kanë vendosur përfundimisht për një çështje,
vendimi i tyre nuk duhet të vihet në pikëpyetje (Brumaresku kundër
Rumanisë).
30. Nisur për sa më sipër, nuk rezulton se kërkuesi Ridvan Lushi dhe as i dënuari
tjetër Klodian Azizaj, të kenë ushtruar ankim ndaj vendimit nr.65, datë
13.11.2008 dhe për këtë shkak ky vendim nuk ka qenë asnjëherë objekt
shqyrtimi e një gjykate më të lartë.
31. Mbështetur në arsyetimin e mësipërm, në përfundim Kolegji Penal konkludon
se vendimi për rrëzimin e kërkesës me objekt rivendosje në afat të së drejtës
së ankimit, për të gjykuarin Ridvan Lushi, i marrë nga Gjykata e Shkallës së
Parë për Krime të Rënda dhe i lënë në fuqi nga gjykata e apelit, është jo në
përputhje me ligjin procedural dhe për këtë shkak ai duhet të ndryshohet duke
vendosur pranimin e kërkesës për rivendosje në afat të së drejtës së ankimit
ndaj vendimit penal nr.65, datë 13.11.2008.
32. Në këto rrethana, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.53,
datë 18.11.2011 i Gjykatës së Apelit për Krime të Rënda është marrë në zbatim të
gabuar të ligjit dhe për këtë arsye ai duhet ndryshuar duke vendosur pranimin e
kërkesës së paraqitur nga kërkuesi Ridvan Lushi, për rivendosje në afat të së drejtës
së ankimit ndaj vendimit penal nr.65, datë 13.11.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë
për Krime të Rënda Tiranë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, pika (c) të K.Pr.Penale,
VENDOSI
Ndryshimin e vendimit nr.53, datë 18.11.2011 të Gjykatës së Apelit Për Krimet e
Rënda dhe të vendimit nr.66, datë 17.10.2011 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krimet e
Rënda, në këtë mënyrë:
Pranimin e kërkesës të të gjykuarit Ridvan Lushi për të rivendosur në afat ankimin
kundër vendimit nr.65 date 13.11.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë për Krimet e Rënda
Tiranë.
Tiranë, më 23.10.2013
696
Nr.00-2013-1419 i Vendimit (273)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Tom Ndreca Anëtar
në seancë gjyqësore të datës 23.10.2013, mori në shqyrtim çështjen penale nr.55321-01626-

00-2010 akti, që i përket:

BERAT
I PANDEHUR: SABRI ZYKA.
A K U Z U A R:
Për veprën penale “Shpërdorimi i detyrës”,
parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal.

Deklarimin fajtor të të pandehurit Sabri Zyka për kryerjen e veprës penale
“Shpërdorimi i detyrës”, parashikuar nga neni 249 të K.Penal dhe dënimin e
tij me 8 (tetë) muaj burgim dhe 300.000 (treqind mijë) lekë gjobë.
Në aplikim të nenit 59 të K.Penal urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të
vendimit të dënimit me burgim për të pandehurin Sabri Zyka, duke e vënë në
provë me afat dy vjet dhe të mbajë në vazhdimësi lidhje me Shërbimin e
Provës.
Në aplikim të nenit 34 të K.Penal, të paguhet nga i pandehuri Sabri Zyka
gjoba me afat dy vjet, duke filluar nga dita e marrjes formë të prerë të
vendimit.
Në zbatim të nenit 35 të K.Penale, të pandehurit Sabri Zyka i jepet dënim
plotësues, t’i hiqet e drejta për të ushtruar funksione publike për një kohë një
vit.
Shpenzimet procedurale në ngarkim të të pandehurit në shumën 9150 (nëntë
mijë e njëqind e pesëdhjetë) lekë.
Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim në Gjykatën e Apelit Vlorë brenda
dhjetë ditëve, duke filluar nga e nesërmja e shpalljes së vendimit.

Prishjen e vendimit nr.118, datë 03. 05.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Berat dhe pushimin e çështjes në ngarkim të të pandehurit Sabri Zyka.
697
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë ka ushtruar rekurs Prokuroria e Apelit
Vlorë, e cila kërkon prishjen e vendimit nr.308, datë 13.10.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë
dhe lënien në fuqi të vendimit nr.118, datë 03. 05.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë Berat,
- Referuar akteve të administruara në fashikullin e gjykimit është provuar që i
pandehuri e ka kryer veprën penale të shpërdorimit të detyrës, të parashikuar nga neni
248 i Kodit Penal.
- Është vërtetuar se nga ana e Drejtorisë së Shërbimit pyjor janë arshivuar disa praktika
të kallëzimeve penale ndaj disa subjekteve private që kanë shkaktuar një dëm mbi
50.000 lekë në ekonomitë pyjore.
- I pabazuar është arsyetimi i gjykatës së apelit se me subjektin Alma shpk kishte
kontratë, pasi kontrata me këtë subjekt kishte mbaruar me datë 31.03.2008, ndërsa
proces-verbali i konstatimit të kundra-vajtjes mban datën 10. 04.2008.
- Arsyetimi i gjykatës së apelit se kallëzimet duhet të dërgoheshin nga vetë punonjësit
të cilët kanë atributet e policisë gjyqësore nuk qëndron, pasi në bazë të udhëzimit të
Ministrisë së Mjedisit Pyjeve dhe Administrimit të Ujërave, detyrimisht drejtori kur
dëmi është më shumë se 50.000 lekë duhet të bëjë kallëzim në prokurori.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca; prokurorin Kujtim Luli, i cili kërkoi
prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të gjykatës së rrethit, me
ndryshimin për heqjen e dënimit me gjobë i shfuqizuar si dënim kryesor me ligj; avokatin
Skënder Breca, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; dhe pasi bisedoi
VËREN
Para Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë ka ardhur për shqyrtim, mbi rekursin e
Prokurorit të Apelit Vlorë, çështja penale në ngarkim të të pandehurit Sabri Zyka, i akuzuar
për kryerjen e veprës penale të “Shpërdorimit të detyrës”, parashikuar nga neni 248 i Kodit
Penal.
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Berat, mbështetur informacionin e dërguar me shkresën
numër 47/1 prot., datë 21.11.2008 të Drejtorisë së Kontrollit të Hetimeve dhe Ndjekjes
Penale pranë Zyrës së Prokurorit të Përgjithshëm, në bazë të të cilit janë paraqitur rrethana që
krijonin dyshime se Drejtori i Drejtorisë së Shërbimit Pyjor Berat, shtetasi Sabri Zyka, kishte
abuzuar e shpërdoruar detyrën për qëllim fitimi, ka kryer një sërë verifikimesh pranë
Drejtorisë së Shërbimit Pyjor Berat.
Sipas proces-verbalit të sekuestrimit të datës 27.11.2009, ka rezultuar se në arkivin e
këtij institucioni vetëm praktikat për kallëzimin penal ndaj shtetasve Tajar Suku, Viktor
Hoxha të datës 11.12.2006, Gëzim Musta të datës 18.11.2008, i cili ka lidhje me proces-
verbalin e konstatimit të kundra-vajtjes administrative të datës 08.08.2008, përputhen dhe
janë të njëjta me dokumentacionin e ardhur sipas informacionit në Prokurorinë e Rrethit
Gjyqësor Berat, ndërsa dokumentacioni tjetër nuk figuron i arshivuar në Drejtorinë e
Shërbimit Pyjor.
Mbi këtë bazë Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Berat, më datën 12.12.2008, ka filluar
procedimin penal nr.502 ndaj të pandehurit Sabri Zyka, për veprën penale të shpërdorimit të
detyrës, parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal.
Në vazhdim të verifikimeve të akteve origjinale, të njëjta me ato të ardhura
bashkëngjitur informacionit, Prokurori më datën 10.03.2009, bazuar në nenin 198 e vijues të
K.Pr.Penale ka vendosur këqyrjen e Regjistrit të Protokollit hyrje dhe dalje si dhe Regjistrin e
698
kundërvajtjeve administrative dhe penale, të ndodhur në D.SH.P Berat. Sipas proces-verbalit
të këqyrjes datë 15.04.2009 rezulton se nuk figurojnë të protokolluara dhe regjistruara si
kundërvajtje, aktet e ardhura sipas informacionit, dërguar nga Drejtoria e Kontrollit në
Prokurorinë e Rrethit Berat.
I pandehuri Sabri Zyka ka ushtruar detyrën e Drejtorit të Drejtorisë së Shërbimit
Pyjor për periudhën 01.01.2006 deri në fund të viti 2009. Në funksion të kësaj detyre, e cila
ka karakter kontrollues dhe menaxhues, i pandehuri ndërmjet të tjerave ka pasur për detyrë
edhe kontrollin e menaxhimin e sektorit të policisë pyjore. Konstatimi i kundërvajtjeve
kryhet nga inspektoret e policisë pyjore të zonave. Ata përpilojnë proces-verbalet e
konstatimit dhe vlerësimit të dëmeve, të cilat i prezantohen shefit të sektorit. Në mbledhjet
mujore të sektorit miratohen proces-verbalet e konstatimit dhe vlerësimit të dëmeve dhe
dërgohen në seksionin e policisë pyjore pranë D.Sh.Pyjor Berat. Shefi i seksionit të policisë
pyjore regjistron kundërvajtjet, duke i ndarë në kundra-vajtje administrative deri në shumën
50.000 lekë dhe në kundra-vajtje penale në shumën mbi 50.000 lekë. Kundërvajtjet
administrative shqyrtohen nga komisioni i seksionit të policisë pyjore, ndërsa për
kundërvajtjet penale përgatitet dokumentacioni për kallëzim nga seksioni i policisë pyjore,
dërgohej për protokollim, miratohet nga Drejtori dhe më pas regjistrohen në librin e
kundërvajtjeve administrative dhe penale dhe dërgohen në Prokurorinë e Rrethit Berat për
ndjekje penale të kundërvajtësit.
Ka rezultuar se për një sërë rastesh që përbënin kundra-vajtje penale, pasi është
përgatitur dokumentacioni së bashku me kallëzimin nga shefi i seksionit të policisë pyjore
dhe është protokolluar, i është përcjellë për miratim Drejtorit të institucionit, të pandehurit
Sabri Zyka, i cili, pasi i ka verifikuar në vend dëmtimet, në kundërshtim me përmbushjen e
rregullt të detyrës nuk ka lejuar të bëhej kallëzim penal, duke urdhëruar që dokumentacioni të
arkivohet.
Në përfundim të gjykimit, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.118, datë
03.05.2010, ka vendosur deklarimin fajtor të të pandehurit Sabri Zyka për kryerjen e veprës
penale “Shpërdorimi i detyrës”, parashikuar nga neni 249 i Kodit Penal dhe dënimin e tij me
8 (tetë) muaj burgim dhe 300.000 (treqind mijë) lekë gjobë.
Në aplikim të nenit 59 të K.Penal, urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të vendimit të
dënimit me burgim për të pandehurin Sabri Zyka, duke e vënë në provë me afat dy vjet dhe të
mbajë në vazhdimësi lidhje me Shërbimin e Provës.
Në aplikim të nenit 34 të K.Penal, të paguhet nga i pandehuri Sabri Zyka gjoba me
afat dy vjet, duke filluar nga dita e marrjes formë të prerë të vendimit. Në zbatim të nenit 35
të Kodit Penal të pandehurit Sabri Zyka i jepet dënim plotësues, t’i hiqet e drejta për të
ushtruar funksione publike për një kohë një vit.
Gjykata, pasi ka pasqyruar në mënyrë të hollësishme rrethanat e faktit, të cilat kanë
rezultuar të provuara gjatë gjykimit, ka arritur në konkluzionin se “... i pandehuri Sabri Zyka
në pesë raste, megjithëse kanë ekzistuar kushtet ligjore, nuk ka dërguar kallëzim penal në
prokurori, duke mbuluar veprimtarinë kriminale të disa personave... Në zbatim të ligjit
nr.9791, datë 23.07.2007, neni 13, Ministria e Mjedisit, Pyjeve dhe Administrimit të Ujërave
me shkresën nr.533/1 prot., datë 29.10.2007, dërguar Drejtorisë së Shërbimit Pyjor Berat,
orienton se në përcaktimin e kritereve, në ndarjen e shkeljeve me pasoja të rënda duhet të
zbatohet kriteri i mëparshëm, sipas të cilit kur dëmi është me shumë se 50.000 lekë,
detyrimisht drejtori duhet të bëjë kallëzim penal në prokurori. Në këto rrethana, në
kundërshtim me ligjin për rrjedhojë në kundërshtim me përmbushjen e rregullt të detyrës, i
pandehuri ka konsumuar elementët e veprës penale të shpërdorimit të detyrës, parashikuar
nga neni 248 i Kodit Penal...”.
Gjykata e Apelit Vlorë, e vënë në lëvizje me apelin e dy palëve në proces, Prokurorit
pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat dhe të pandehurit Sabri Zyka, me vendimin nr.308,
699
datë 13.10.2010, ka prishur vendimin nr.118, datë 03.05.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë
Berat dhe ka pushuar çështjen në ngarkim të të pandehurit Sabri Zyka, duke arsyetuar ndër të
tjera: “ ...Gjykata e Apelit Vlorë, pasi ka analizuar pesë episodet për të cilat akuzohet i
pandehuri, ka arritur në konkluzionin se duke ju referuar përmbajtjes së nenit 248 të Kodit
Penal, vepra penale e shpërdorimit të detyrës konsumohet vetëm me dashje... Veprimeve të të
pandehurit i mungon ana objektive pasi nuk rezulton që i pandehuri apo ndonjë person tjetër
të ketë përfituar nga moskallëzimi i rasteve të përmendura, gjithashtu nuk u provua që të ketë
ardhur ndonjë dëm nga ky veprim ose mosveprim. Po kështu i pandehuri nuk i ka kryer
veprimet apo mosveprimet e tij me dashje, pasi në veprimin apo mosveprimin e tij mungon
faji. Në këto kushte fakti për të cilin akuzohet i pandehuri nuk përbën vepër penale, pasi
mungojnë dy elementë të veprës penale ana objektive dhe subjektive...”.
Kundër këtij vendimi ka ushtruar rekurs, brenda afatit ligjor, Prokurori i Apelit Vlorë,
i cili kërkon prishjen e vendimit nr.308, datë 13.10.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe
lënien në fuqi të vendimit nr.118, datë 03.05.2010 të Gjykatës së Shkallës së Parë Berat, duke
parashtruar shkaqet përkatëse, të cilat konsistojnë në faktin se “ndryshe nga sa ka konkluduar
gjykata e apelit, nga aktet e administruara në fashikullin e gjykimit është provuar se i
pandehuri e ka kryer veprën penale të shpërdorimit të detyrës të parashikuar nga neni 248 i
Kodit Penal. Nga ana e Drejtorisë së Shërbimit pyjor janë arshivuar disa praktika të
kallëzimeve penale ndaj disa subjekteve private, të cilët kanë shkaktuar një dëm mbi 50.000
lekë në ekonomitë pyjore”.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi shqyrtoi shkaqet e rekursit, tërësinë e akteve të
administruara në dosjen penale, çmon se rekursi i paraqitur përmban shkaqe nga ato që
parashikon neni 432/a i K.Pr.Penale; vendimi, objekt rekursi i Gjykatës së Apelit Vlorë është
rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit material penal, ai është i cenueshëm ligjërisht dhe si i
tillë duhet të prishet.
Në arsyetimin e vendimit, Gjykata e Apelit Vlorë, pasi ka pranuar rrethanat e faktit, të
provuara përtej çdo dyshimi të arsyeshëm në gjykim, në interpretim dhe zbatim të gabuar të
dispozitës së nenit 248 të Kodit Penal, ka arritur në përfundimin se në veprimet e të gjykuarit
Sabri Zyka mungojnë elementët e anës objektive dhe subjektive të veprës penale për të cilën
është akuzuar.
Kolegji e vlerëson këtë vendim, si rrjedhojë të kuptimit dhe zbatimit të gabuar të
nenit 248 të Kodit Penal, i cili parashikon se “Kryerja ose mos kryerja me dashje e
veprimeve a e mosveprimeve në kundërshtim me ligjin, që përbën mospërmbushje të rregullt
të detyrës, nga personi që ushtron funksione publike, kur i kanë sjellë atij ose personave të
tjerë përfitime materiale ose jo materiale të padrejta e kanë dëmtuar interesat e ligjshme të
shtetit, të shtetasve dhe të personave të tjerë juridik, nëse nuk përbën vepër tjetër penale,
dënohet me burgim deri në shtatë vjet dhe me gjobë nga treqind mijë deri në një milion
lekë”.
Sipas teorisë të së drejtës penale, kjo dispozitë merr në mbrojte ato marrëdhënie
juridike të vendosura me ligj ose në aktet nënligjore, për të siguruar veprimtarinë normale të
aparatit shtetëror si dhe mbrojtjen e interesave dhe të drejtave të ligjshme të shtetit, shtetasve
dhe personave juridikë. Objekti në kuptimin material konkret merr në mbrojtje ato
marrëdhënie juridike të vendosura me dispozitat konkrete të akteve ligjore dhe nënligjore, të
cilat sanksionojnë forma të caktuara sjelljeje dhe që shkelen ose anashkalohen në përmbajtjen
e tyre nga persona që ushtrojnë funksione publike.
Nga ana objektive, vepra penale e shpërdorimit të detyrës kryhet me veprime aktive të
kundërligjshme ose moskryerjen e veprimeve që përbën mospërmbushje të detyrës.
Në çështjen në shqyrtim ka rezultuar se i gjykuari Sabri Zyka, në ushtrim të
funksionit publik, Drejtorit të Drejtorisë së Shërbimit Pyjor Berat, ka pasur për detyrë
kontrollin dhe menaxhimin e sektorit të policisë pyjore.
700
Veprimtaria e këtij institucioni normohet me ligjin nr.9385, datë 04.05.2005 “Për
pyjet dhe shërbimin pyjor” (i ndryshuar), i cili në nenet 37, 38 parashikon shprehimisht
procedurën e konstatimit të kundra-vajtjeve.
Në bazë e për zbatim të këtij ligji, Ministria e Mjedisit, Pyjeve dhe Administrimit të
Ujërave, me shkresën nr.533/1 prot., datë 29.10.2007, ka dërguar D.Sh.Pyjor Berat orientim
se në përcaktimin e kritereve, në ndarjen e shkeljeve me pasoja të rënda duhet të zbatohet
kriteri i mëparshëm, sipas të cilit, kur dëmi është më shumë se 50.000 lekë detyrimisht
drejtori duhet të bëjë kallëzim penal në prokurori.
Me urdhrin nr.457, datë 29.10.2007, të Ministrit të Ministrisë së Mjedisit, Pyjeve dhe
Administrimit të Ujërave janë miratuar dokumentacioni standard i veprimtarisë kontrolluese
të policisë pyjore. Sipas formatit bashkëlidhur këtij urdhri, kallëzimet penale bëhen në emër
të institucionit dhe nënshkruhen nga Drejtori i D.Sh.Pyjor. Drejtori ka për detyrë të
organizojë dhe drejtojë punën administrative si dhe ka për detyrë të kontrollojë dhe
mbikëqyrë të gjithë veprimtarinë e sektorëve pyjorë vartës.
Në zbatim të ligjit dhe akteve nënligjore të mësipërme, për të gjitha rastet e
kundërvajtjeve penale të konstatuara, i gjykuari ka qenë i detyruar, që në ushtrim të
funksionit të tij dhe të ligjit, të miratojë dhe dërgojë në Prokurori për ndjekje penale
kundërvajtësit.
Në gjykim ka rezultuar plotësisht e provuar se në pesë raste i gjykuari nuk e ka
përmbushur këtë detyrim ligjor.
Ndryshe nga sa ka konkluduar Gjykata e Apelit Vlorë, Kolegji Penal i Gjykatës së
Lartë e gjen të drejtë vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, i cili ka arritur në
përfundimin se i pandehuri Sabri Zyka, megjithëse i vetëdijshëm se është personi i ngarkuar
me ligj që duhet të miratojë dhe dërgojë në Prokurori të gjitha kundërvajtjet penale, duke
shfrytëzuar postin e Drejtorit të D.Sh.P nuk e ka përmbushur këtë detyrim ligjor, duke mos i
dërguar në prokurori materialet kallëzuese për disa persona, përkundrazi, ka urdhëruar të
arshivohen.
Në këtë mënyrë i gjykuari ka shkaktuar dëm në fondin pyjor me vlerë mbi 50.000
lekë duke i sjellë përfitime materiale dhe jo materiale pesë subjekteve fizike dhe juridike, si
në mos zëvendësimin e vlerës së dëmit material të shkaktuar nga secili prej tyre dhe në
shmangien nga vënia para përgjegjësisë penale për veprat penale të kryera prej tyre; po
kështu ka dëmtuar interesat e ligjshme të shtetit në mosndëshkimin e veprave penale të
kryera prej tyre, duke konsumuar në këtë mënyrë elementet e veprës penale të shpërdorimit
të detyrës, parashikuar nga neni 248 i Kodit Penal.
Por Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, megjithëse e çmon të drejtë vendimin e
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat lidhur me cilësimin ligjor të veprës penale, konstaton se
ajo gjykatë ka aplikuar ndaj të pandehurit Sabri Zyka dy dënime kryesore të parashikuara nga
neni 248 i Kodit Penale, dënim me burg dhe dënim me gjobë.
Në këto rrethana, në referim të vendimit nr.47, datë 26.07.2012 të Gjykatës
Kushtetuese, i cili ka vendosur: “Shfuqizimin si të papajtueshëm me Kushtetutën të nenit 29,
paragrafi i fundit të Kodit Penal” çmohet që vendimi nr.118, datë 03.05.2010 i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Berat të ndryshohet, duke u hequr dënimi me gjobë në masën 300.000
(treqind mijë) lekë, i dhënë ndaj të gjykuarit Sabri Zyka.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1/b/d të Kodit të
Procedurës Penale,
701
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.308, datë 13.10.2010 të Gjykatës së Apelit Vlorë dhe lënien në
fuqi të vendimit nr.118, datë 03.05.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat, me
ndryshimin duke hequr masën e gjobës prej 300.000 (treqind mijë) lekë.
Tiranë, më 23.10.2013
702
Nr.00-2013-1539 i Vendimit (274)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
KËRKUES: M. S.
OBJEKTI:
Rishikim i Vendimit
Baza ligjore:Nenet 449, 450, 451 e 452 të K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin nr.283, datë 09.12.2008, ka vendosur:

Deklarimin fajtor të pandehurin M. S. për kundra-vajtjen penale “Përdorim me
keqdashje i thirrjeve telefonike”, të parashikuar nga N.275 i K.Penal e në bazë
të kësaj dispozite dënimin e tij me 2 (dy) muaj burgim.
Deklarimin fajtor të pandehurin M. S. për kryerjen e veprës penale “largim i të
burgosurit nga vendi i qëndrimit”, të parashikuar nga N.323/1 i K.Penal e në
bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 4 (katër) muaj burgim.
Në zbatim të N.55 të K.Penal, në bashkim të dënimeve, përfundimisht i
pandehuri M. S. dënohet me 4 muaj e 15 ditë burgim.
Në zbatim të N.406 të K.Pr.Penale, dënimi i dhënë t’i ulet me 1/3 dhe
përfundimisht i dënuari M. S. dënohet me 3 (tre) muaj burgim, duke filluar
vuajta e dënimit në datë 29.09.2008.
Në zbatim të N.261/1 e 282 të K.Pr.Penale, shuhet masa e sigurimit “arrest në
burg” për të pandehurin M. S., duke urdhëruar lirimin e menjëhershëm nga
Institucioni i Ekzekutimeve të Vendimeve Penale, Paraburgimi Berat.
Vendimi ka marrë formë të prerë më datë 20.12.2008 pa u ankimuar.
Mbështetur në nenet 449, 450, 451 e 452, në datën 20.04.2012 në Gjykatën e Lartë
është paraqitur prej kërkuesit M. S. një kërkesë për rishikimin e vendimit të mësipërm të
formës së prerë, pasi në datën 21.03.2012, ai i është drejtuar Shoqërisë “Vodafon Albania”, e
cila në datën 21 Mars 2012 i ka kthyer përgjigje kërkuesit ku sqaron se numri celular
0692946174 nga regjistrimi në datën 03.05.2007 deri në datën 21.03.2012 nuk figuron i
regjistruar në emër të tij.
Si argumente paraqet:
703
- Gjykata në vendimin e saj është bazuar në këqyrjen e tabulateve telefonike të ardhura
nga “Vodafon Albania”, por kompania asnjëherë nuk u ktheu përgjigje as prokurorisë
e as gjykatës për përdoruesit e këtij numri Vodafon (0692946174)
- Unë nuk jam pyetur asnjëherë nga prokuroria e gjykata nëse ky numër më përkiste
mua...(0692946174)
- As kompania nuk e ka konfirmuar se ky numër telefoni i përkiste shtetasit M. S..
- Nga përgjigja që më ktheu mua kompania rezulton se unë përjashtohem si person që
kam poseduar e folur me këtë numër.
- Kjo është një provë e re vendimtare që tregon se vendimi i gjykatës është i gabuar.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Bujar Sheshi, i cili
kërkoi rrëzimin e kërkesës së kërkuesit M. S. për rishikimin e vendimit penal nr.283, datë
09.12.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat; mbrojtësin e kërkuesit Av. Luan Mërlika, i
cili kërkoi pranimin e kërkesës dhe prishjen e vendimit nr.283, datë 09.12.2008 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Berat dhe dërgimin e çështjes për rigjykim pranë kësaj gjykate, me tjetër
trup gjykues; dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Kërkesa për rishikimin e vendimit penal me të cilin i gjykuari M. S. është deklaruar
fajtor për veprën penale të “Përdorim me keqdashje të thirrjeve telefonike”, dhe “Largim i të
burgosurit nga vendi i qëndrimit”, parashikuar nga N.275 dhe 323/1 i K.Penal, është e
pabazuar në prova e në ligj dhe për pasojë kërkesa do të rrëzohet.
Në vendimin penal i cili kërkohet të rishikohet në ngarkim të të gjykuarit janë
pranuar këto rrethana fakti:
1. Kërkuesi, M. S. është banor i fshatit Poshnjë, në Rrethin e Beratit. Në periudhën e
kryerjes së kundra-vajtjes penale kërkuesi ka qenë student në Tiranë. Në Prokurorinë
pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat kanë paraqitur ankim shtetasit A.Kondakçiu po
ashtu studente në Tiranë, P.Kondakçiu dhe B.Kondakçiu, prindërit e të sipërpërmendurës.
Ankuesit kanë pretenduar se kërkuesi nëpërmjet telefonit të tij celular apo nga kabina të
ndryshme telefonike, i telefononte shtetases A.Kondakçiu dhe familjarëve të saj duke i
kërkuar kësaj shtetase vazhdimisht për ta takuar dhe si rrjedhojë i ka sjellë mjaft
shqetësime dhe duke përdorur një fjalor të papërshtatshëm.
2. Kërkuesi gjatë hetimit të çështjes është hetuar me masën e sigurimit “arrest në shtëpi”;
nga verifikimi i zbatimit të masës në datë 27.10.2008, ka rezultuar se kërkuesi nuk
ndodhej në shtëpi, por në Tiranë dhe si rrjedhojë është akuzuar dhe për veprën penale
“Largim i të burgosurit nga vendi i qëndrimit”, parashikuar nga 323/1 i K.Penal.
3. Kërkuesi për këto vepra ka pranuar të gjykohet me gjykim të shkurtuar, duke pranuar
vlerën e akteve të grumbulluara gjatë hetimit paraprak dhe duke mos kërkuar marrjen e
provave të reja.
4. Në përfundim kërkuesi është gjetur fajtor dhe dënuar me vendimin nr.283, datë
09.12.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat me vendimin nr.283, datë 09.12.2008, ka vendosur:
i. Deklarimin fajtor të të pandehurit M. S. për kundra-vajtjen penale “Përdorim me
keqdashje i thirrjeve telefonike”, të parashikuar nga N.275 i K.Penal e në bazë të kësaj
dispozite dënimin e tij me 2 (dy) muaj burgim.
704
ii. Deklarimin fajtor të të pandehurit M. S. për kryerjen e veprës penale “largim i të
burgosurit nga vendi i qëndrimit”, të parashikuar nga N.323/1 i K.Penal e në bazë të kësaj
dispozite dënimin e tij me 4 (katër) muaj burgim.
iii. Në zbatim të N.55 të K.Penal në bashkim të dënimeve, përfundimisht i pandehuri M. S.
dënohet me 4 muaj e 15 ditë burgim.
iv. Në zbatim të N.406 të K.Pr.Penale, dënimi i dhënë t’i ulet me 1/3 dhe përfundimisht i
dënuari M. S. dënohet me 3 (tre) muaj burgim, duke filluar vuajta e dënimit në datë
29.09.2008.
v. Në zbatim të N.261/1 e 282 të K.Pr.Penale, shuhet masa e sigurimit “arrest në burg” për
të pandehurin M. S., duke urdhëruar lirimin e menjëhershëm nga Institucioni i
Ekzekutimeve të Vendimeve Penale, Paraburgimi Berat.
6. Në datën 20.04.2012, në Gjykatën e Lartë është paraqitur prej kërkuesit M. S., një
kërkesë për rishikimin e vendimit të mësipërm të formës së prerë, mbështetur në nenet
449, 450, 451 e 452, duke parashtruar shkaqet e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
III. Në lidhje me kërkesën për rishikim
7. Kolegji Penal vlerëson se shkaqet e paraqitura nga kërkuesi M. S. janë të pabazuara
në ligj dhe si të tilla nuk përbëjnë shkak për rishikimin e vendimit penal të dhënë
kundër tij.
8. Në bazë të provave që u paraqitën provohet se kërkuesi është gjykuar dhe deklaruar fajtor
në lidhje akuzat penale të ngritur kundër tij nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat. Në
bazë të akteve rezulton se kërkuesi është hetuar dhe gjykuar prani të tij dhe të mbrojtësit
të zgjedhur prej tij me deklarim në seancë gjyqësore.
9. Në bazë të akteve të fashikullit të gjykimit rezulton se në kërkesat paraprake i gjykuari
kërkuesi M. S. ka kërkuar që të procedohej me gjykim të posaçëm, atë të gjykimit të
shkurtuar. Ai ka shprehur vullnetin që të gjykohet me gjykim të shkurtuar duke qenë
dakord me aktet e hetimit, si dhe ka deklaruar se i ka kryer veprat për të cilat është hetuar
dhe po gjykohet, si dhe ka kërkuar mëshirë nga gjykata.
10. Gjykata, mbasi ka bërë një vlerësim paraprak nëse çështja mund të zgjidhej në gjendjen
që janë aktet, e ka pranuar kërkesën duke çmuar se çështja nuk ka nevojë për hetim
gjyqësor në lidhje me provat. Në vlerësim të kësaj vendim-marrje për të pranuar kërkesën
e të gjykuarit për gjykim të shkurtuar ka qenë vlerësimi paraprak i gjykatës se aktet e
hetimit paraprak janë të plota, nuk kontestohen prej palëve në gjykim, si dhe ezaurimi i
procesit të të provuarit dhe duke mos pasur nevojë për plotësimin e tyre me prova të tjera
të cilat në përfundim në bazë të cross examination të çonin gjykatën në një vendim të
drejtë dhe të bazuar në ligj.
11. I dënuari, M. S., duke qenë dakord me vendimin nuk ka ushtruar të drejtën e ankimit ndaj
tij dhe si rrjedhojë ky vendim ka marrë formë të prerë më datë 20.12.2008.
12. Me pretendimin se janë zbuluar prova të reja, pas dhënies së vendimit të sipërpërmendur,
kërkuesi i është drejtuar Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë duke kërkuar rishikimin e
vendimit të dënimit të tij.
13. Kësaj kërkese i është bashkangjitur shkresa prej Shoqërisë “Vodafone Albania” sh.a,
Prot. nr.B.D/153/2012, datë 21.03.2012, sipas së cilës, numri celular 069296174, prej
datës së regjistrimit të tij 03.05.2007 deri më datë 21.03.2012 nuk është i regjistruar në
emër të kërkuesit.
14. Kërkuesi më anë të këtij vërtetimi kërkon të provojë se numri për të cilin shtetasit
A.Kondakçiu P.Kondakçiu dhe B.Kondakçiu kanë paraqitur ankim dhe është dënuar
kërkuesi, nuk ka qenë në përdorim të tij.
705
15. Ky dokument është paraqitur së bashku me kërkesën për rishikim me cilësinë e provës së
re me qëllimin që gjykata të konstatojë ekzistencën e “gabimit gjyqësor” në vendimin e
dënimit duke i rihapur rrugë një procesi rishikimi të vendimit penal të formës së prerë.
16. Rishikimi si një mjet i jashtëzakonshëm ankimi parashikohet në nenin 450 të Kodit të
Procedurës Penale. Në këtë nen parashikohet se:
“Rastet e rishikimit
a) Kur faktet e vëna në themel të vendimit nuk pajtohen me ato të një vendimi tjetër të
formës së prerë;
b) Kur vendimi është bazuar në një vendim të gjykatës civile, i cili është revokuar më
pas;
c) Kur pas vendimit kanë dalë ose janë zbuluar prova të reja, të cilat vetëm ose së
bashku me ato që janë vlerësuar njëherë, tregojnë se vendimi është i gabuar;
ç) Kur vërtetohet se vendimi është dhënë si pasojë e falsifikimit të akteve të gjykimit ose
të një fakti tjetër të parashikuar nga ligji si vepër penale”.
17. Kërkuesi e mbështet kërkesën e tij në pikën “c” të nenit 450 të K.Pr.Penale duke
pretenduar se dokumenti i paraqitur prej tij përbën provë të re, e cila provon se vendimi
penal kundër tij është i gabuar.
18. Rishikimi i një vendimi penal të formës së prerë është mjet i jashtëzakonshëm i cili ka për
qëllim ndreqjen e gabimit gjyqësor. Duke ju referuar çështjes konkrete rishikimi kërkohet
nën dritën e provave të reja të panjohura ose të pashfaqura, të cilat po t’i nënshtroheshin
shqyrtimit së bashku me provat e tjera, mund ta çonin gjykatën në një konkluzion të
ndryshëm nga ai i dhënë.
19. Në lidhje me konceptin se çfarë do të konsiderohet “provë e re”, Gjykata e Lartë në
vendimin unifikues nr.6, datë 11.10.2002, ka përkufizuar se: “Si shkresat, dokumentet,
ashtu edhe objekte të natyrës materiale, për t’u paraqitur si shkak për rishikimin e
vendimit duhet të plotësojnë bashkërisht dy kushte: së pari të kenë dalë ose të jenë
zbuluar pasi vendimi kishte marrë formë të prerë; dhe së dyti nga pikëpamja e formës
procedurale të jenë prova, në kuptimin që i jep provës ligjvënësi në dispozitën e nenit 149
të K.Pr.Penale.
Ato, jo vetëm që duhet të përmbajnë njoftime mbi faktet e rrethanat që lidhen me veprën
penale për të cilat është deklaruar fajtor dhe dënuar personi, por edhe të jenë marrë nga
njëri prej burimeve të parashikuara në ligjin procedural penal, në përputhje me
rregullat e caktuara prej tij dhe që shërbejnë për të vërtetuar moskryerjen prej tij të
veprës penale....”
20. Po në këtë vendim Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë arritën në përfundimin se:
“provat që diheshin prej palëve, që para se vendimi të merrte formën e prerë, nuk mund
të konsiderohen prova të reja, në kuptim të shkronjës “c” të nenit 450 të K.Pr.Penale,
pavarësisht nga arsyeja e mosparaqitjes së tyre në atë kohë”. I dënuari M. S., duke ditur
se njëri prej numrave për të cilit ai është akuzuar se ka kryer thirrje telefonike në drejtim
të ankuesve nuk ka qenë i regjistruar në emër të tij, përsëri nuk ka paraqitur këtë provë
për t’u shfajësuar.
21. Dokumenti i Shoqërisë “Vofadone Albania” sh.a, në përmbajtjen e tij nuk krijon bindjen
në raport me provat e shqyrtuara për shfajësimin e të dënuarit M. S. dhe në dobinë që do
të sillte në rastin e rishikimit të vendimit. Ky dokument ka për qëllim të vërtetojë se nuk
ky numër nuk është i regjistruar në emër të kërkuesit/të dënuarit M. S., por jo që ai nuk e
ka përdorur këtë numër apo numrin tjetër për të cilin është paraqitur ankimi në
Prokurorinë e Rrethit Gjyqësor Berat.
706
22. Nga ana tjetër, i dënuari M. S. ka kërkuar të procedohet me gjykim të shkurtuar, duke
mos pasur pretendime mbi aktet e hetimit dhe duke pranuar vlerën e tyre. Pra ai ka
hequr dorë nga e drejta për të kërkuar marrjen e provave të reja, madje ka pranuar
edhe autorësinë e veprave si gjatë hetimit, ashtu edhe gjatë gjykimit dhe ka kërkuar
mëshirë nga gjykata.
23. Kërkuesi M. S., i cili ka vuajtur edhe dënimin për veprat për të cilat është dënuar,
megjithëse ka qenë i pranishëm në gjykim, nuk ka ushtruar të drejtën e ankimit, duke
“shfaqur” në këtë mënyrë dakordësinë e tij në lidhje me këtë vendim.
24. Në këto kushte Kolegji Penal çmon se kërkesa e ngritur nga i dënuari M. S. është e
pambështetur në ligj dhe si e tillë duhet të vendoset mospranimi i saj.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 453/2 të K.Pr.Penale,
VENDOSI
Mospranimin e kërkesës së kërkuesit M. S. për rishikimin e vendimit penal nr.283,
datë 09.12.2008, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Berat.
Tiranë, më 30.10.2013
MENDIM PAKICE
Unë gjyqtari Aleksandër Muskaj, anëtar i trupit gjykues, nuk jam dakord me
vendimin e gjykatës (shumicës) dhe shfaq këtë mendim për zgjidhjen e çështjes:
Kërkesa e të gjykuarit M. S. duhet të pranohet dhe vendimi nr.283, datë 09.12.2008
i Gjykatës së Shkallës së Parë Berat duhet të rishikohet.
Ndryshe nga qëndrimi i shumicës, mendoj se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat do të
merrte një vendim ndryshe nëse do të kishte administruar këtë provë të re, të paraqitur nga
kërkuesi M. S. pas gjykimit, me të cilën nuk ka pasur mundësi të njihej gjatë gjykimit as ai e
as organi i akuzës.
Kështu ka rezultuar nga gjykimi se:
1. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Berat, me vendimin nr.283, datë 09.12.2008, ka
vendosur: “Deklarimin fajtor të të pandehurit M. S. për kundravajtjen penale
“Përdorim me keqdashje i thirrjeve telefonike”, të parashikuar nga N.275 i K.Penal e
në bazë të kësaj dispozite dënimin e tij me 2 (dy) muaj burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit M. S. për kryerjen e veprës penale “Largim i të
burgosurit nga vendi i qëndrimit”, të parashikuar nga N.323/1 i K.Penal e në bazë të
kësaj dispozite dënimin e tij me 4 (katër) muaj burgim.
Në zbatim të N.55 të K.Penal në bashkim të dënimeve, përfundimisht i pandehuri M.
S. dënohet me 4 muaj e 15 ditë burgim.
Në zbatim të N.406 të K.Pr.Penale, dënimi i dhënë t’i ulet me 1/3, dhe përfundimisht i
dënuari M. S. dënohet me 3 (tre) muaj burgim, duke filluar vuajta e dënimit në datë
29.09.2008.
Në zbatim të N.261/1 e 282 të K.Pr.Penale, shuhet masa e sigurimit “Arrest në burg”
për të pandehurin M. S., duke urdhëruar lirimin e menjëhershëm nga Institucioni i
Ekzekutimeve të Vendimeve Penale, Paraburgimi Berat”.
2. Vendimi ka marrë formë të prerë më datë 20.12.2008 pa u ankimuar.
707
3. Mbështetur në nenet 449, 450, 451 e 452 në datën 20.04.2012, në Gjykatën e Lartë
është paraqitur prej kërkuesit M. S. një kërkesë për rishikimin e vendimit të mësipërm
të formës së prerë, pasi në datën 21.03.2012 ai i është drejtuar Shoqërisë “Vodafon
Albania”, e cila në datën 21 Mars 2012 i ka kthyer përgjigje kërkuesit ku sqaron se
numri celular 0692946174 nga regjistrimi në datën 03.05.2007 deri në datën
21.03.2012 nuk figuron i regjistruar në emër të tij.
4. Si argumente për kërkesën për rishikim kërkuesi paraqet:
- Gjykata në vendimin e saj është bazuar në kqyrjen e tabulateve telefonike të ardhura
nga “Vodafon Albania”, por kompania asnjëherë nuk u ktheu përgjigje as
prokurorisë e as gjykatës për përdoruesit e këtij numri Vodafon (0692946174)
- Unë nuk jam pyetur asnjëherë nga prokuroria e gjykata nëse ky numër më përkiste mua
(0692946174)
- As kompania celulare nuk e ka konfirmuar se ky numër telefoni i përkiste shtetasit M.
S..
- Nga përgjigja që më ktheu mua kompania celulare rezulton se unë përjashtohem si
person që kam poseduar e folur me këtë numër.
- Kjo është një provë e re vendimtare që tregon se vendimi i gjykatës është i gabuar.
5. Në rastin në gjykim i dënuari M. S. nuk e ka ditur se njëri prej numrave, për të cilin ai
është akuzuar se ka kryer thirrje telefonike në drejtim të ankueses, nuk ka qenë i
regjistruar në emër të tij.
6. Nga tërësia e provave të administruara në seancë me gjykim të shkurtuar, i gjykuari,
nëpërmjet avokatit mbrojtës, e ka pranuar faktin se ka komunikuar me shtetasen në
fjalë disa herë edhe pa vullnetin e saj nisur nga ndjenja sentimentale, por ai nuk mund
të jetë përgjegjës për çdo thirrje apo sms tjetër dërguar të dëmtuarës nga numra
celulari që nuk kanë qenë në zotërimin e tij dhe kanë përkuar në kohë me telefonatat e
bëra prej tij në adresë të kallëzueses.
7. Pakica ka mendimin se prova vendimtare, e cila ka shtyrë Gjykatën e Faktit Berat të
deklaronte fajtor kërkuesin për veprën penale të “Përdorimit me keqdashje të
thirrjeve telefonike”, të parashikuar nga N.275 i K.Penal, është marrja si e mirëqenë e
faktit se numri i telefonit me të cilin i është dërguar thirrje ish të dashurës së tij i
përkiste pikërisht këtij shtetasi.
8. Në rastin që po shqyrtohet, i gjykuari në momentin që është gjykuar nga Gjykata e
Faktit Berat, nisur nga disa mosmarrëveshje që ka pasur me shtetasen Kondakçiu
(kallëzuesen) me të cilën ka pasur njohje të mëparshme, ka pranuar se ka marrë në
telefon këtë shtetase, por pa dyshuar se cili ka qenë numri i telefonit që është
komunikuar me të.
9. Pakica vlerëson se marrja e përgjigjes nga operatorët telefonikë se kujt personi i
përket ky numër telefoni celular që pikërisht ka ngacmuar ose shqetësuar kallëzuesen
përbën thelbin e çështjes penale për të cilën i gjykuari ka pasur akuzën qendrore dhe
zbardhja e këtij momenti mund ta çojë gjykatën në konkluzione të tjera në lidhje me
faktin se kush është personi që zotëron këtë numër telefonik celulari dhe që ka
shqetësuar kallëzuesen.
10. Në këto kushte, pakica mendon se është paraqitur një provë e re e cila nuk është
trajtuar më parë dhe nuk ka pasur mundësi të merrej gjatë kohës së gjykimit dhe kjo
provë përmbush kriteret e përcaktuara në nenin 450 e vijues të K.Pr.Penale, me qëllim
rishikimin e vendimit.
Pakica është për pranimin e kërkesës dhe rishikimin e vendimit penal nr.283, datë
09.12.2008 të Gjykatës së Shkallës së Parë Berat nga një trup tjetër i kësaj gjykate.
Aleksandër Muskaj
708
Nr.00-2013-1377 i Vendimit (275)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
I PANDEHUR: FLORIAN MARTANESHI
A K U Z U A R:
"Mbajtjes pa leje të armëve luftarake,
parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal.

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Florian Martaneshi për veprën penale të
“Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të armëve luftarake e municioneve”,
parashikuar nga neni 278/2 të Kodit Penal dhe po në bazë të kësaj dispozite
dënimin e tij me 300.000 (treqind mijë) lekë gjobë.
Në aplikim të nenit 406 të K.Pr.Penale, përfundimisht i pandehuri Florian
Martaneshi dënohet me 200.000 (dyqind mijë) lekë gjobë.
Afati i shlyerjes së gjobës brenda 6 (gjashtë) muajve nga marrja e vendimit
formë të prerë.

Gjyqësor Tiranë.

Prokurori i Prokurorisë së Apelit Tiranë, i cili kërkon ndryshimin e vendimit, duke
- Të dy vendimet janë të paligjshme.
- Lloji i dënimit të dhënë nga gjykatat nuk përgjigjet forcës parandaluese të ligjit
kundër kësaj lloj veprimtarie të kundraligjshme.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca; prokurorin Sokol Stojani, i cili kërkoi
pushimin e shqyrtimit të çështjes; si dhe pasi bisedoi çështjen në tërësi,
709
VËREN
Shqyrtimi i çështjes penale të regjistruar në Gjykatën e Lartë me nr.00782-00-2011 në
ngarkim të të gjykuarit Florian Martaneshi duhet të pushohet.
Në përfundim të hetimeve lidhur me procedimin penal nr.948, datë 03.03.2010,
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka dërguar për gjykim para Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë të pandehurin Florian Martaneshi, i akuzuar për veprën penale të “Mbajtjes
pa leje të armëve luftarake”, parashikuar nga neni 278/2 i K.Penal.
Ngjarja për të cilën është iniciuar ky procedim penal ka ndodhur në këto rrethana:
Në datë 04.02.2010, në Rrugën “Jordan Misja”, Tiranë, ka ndodhur një konflikt
ndërmjet shtetasve Vito Mehmeti, Genci Mehmeti, Durim Berisha, Xhoan Berisha, Lulëzim
Martaneshi dhe të pandehurit Florian Martaneshi. Konflikti ka nisur për shkaqe banale
ndërmjet shtetasit Vito Mehmeti dhe të pandehurit Florian Martaneshi, i cili më pas, ka vijuar
me goditje reciproke, në të cilin janë përfshirë dhe personat e lartpërmendur duke mbështetur
njerëzit e tyre.
Në zënie e sipër i pandehuri Florian Martaneshi ka nxjerre një armë tip pistoletë të
cilën e mbante në brez dhe ka qëlluar nga një distancë rreth 2 metra shtetasin Xhoan Berisha,
duke i shkaktuar dëmtime, të cilat sipas aktit mjeko-ligjor nr.440, datë 06.05.2010, janë
kategorizuar si plagosje e lehtë. Po kështu, ekzaminimeve mjekësore u janë nënshtruar dhe
shtetasit Fatos Meti, Durim Berisha, Genci Mehmeti dhe Vito Mehmeti, të cilëve, sipas
akteve respektive mjeko-ligjore, u janë shkaktuar dëmtime të kategorizuara si plagosje e
lehtë apo dëmtime të tjera me dashje (rrahje). Nga procesverbali i këqyrjes së vendit të
ngjarjes ka rezultuar se janë gjetur e më pas sekuestruar me cilësinë e provës materiale dy
gëzhoja, për të cilat u konkludua se ishin qitur nga e njëjta armë zjarri (konkluzion i aktit të
ekspertimit balistik nr.1384, datë 15.02.2010).
Shtetasit e dëmtuar në shëndetin e tyre nga kjo ngjarje, fillimisht kanë bërë ankim, për
të cilin më pas kanë hequr dorë, sipas kritereve të përcaktuara në nenin 284 të K.Pr.Penale,
ndërsa për veprën penale të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake” parashikuar nga neni
278/2 i K.Penal, çështja është dërguar për gjykim.
Në përfundim të gjykimit të kësaj çështje, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë e ka
gjetur të bazuar akuzën e ngritur ndaj shtetasit Florian Martaneshi dhe me vendimin nr.1134,
datë 26.07.2010 e ka deklaruar fajtor për veprën penale të “Prodhimit dhe mbajtjes pa leje të
armëve luftarake e municioneve”, në bazë të neneve 278/2 të Kodit Penal dhe 406 të Kodit të
Procedurës Penale duke e dënuar përfundimisht me 200.000 (dyqind mijë) lekë gjobë.
Mbi ankimin e prokurorit, Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.361, datë
25.03.2011 ka vendosur lënien në fuqi të vendimit nr.1134, datë 26.07.2010 të Gjykatës së
Ndaj këtij vendimi ka ushtruar rekurs Prokurori i Apelit Tiranë, i cili e kundërshton
lidhur me llojin e dënimit, duke kërkuar ndryshimin e vendimeve dhe dënimin e të
pandehurit Florian Martaneshi me një vit burg. Në rekurs pretendohet se “gjykatat nuk e
kanë vlerësuar drejt rrezikshmërinë shoqërore të veprës penale dhe të të pandehurit; vepra
penale paraqet rrezikshmëri të theksuar shoqërore dhe ka përhapje të gjerë në Rrethin e
Tiranës; i pandehuri jo vetëm e ka mbajtur pa leje armën luftarake por dhe e ka përdorur
atë, është përsëritës, për këto arsye lloji i dënimit të dhënë nga gjykatat nuk i përgjigjet
forcës parandaluese të ligjit kundër kësaj veprimtarie të kundërligjshme”.
Në seancë gjyqësore, përfaqësuesi i organit të akuzës vlerësoi se vendimet gjyqësore
objekt rekursi janë rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit material penal, përsa i përket llojit
të dënimit për të gjykuarin Florian Martaneshi, për arsyet që me të drejtë janë trajtuar nga
Prokurori i apelit në rekursin e paraqitur. Por, njëkohësisht parashtroi se masa e dënimit të
710
dhënë ndaj këtij të gjykuari është amnistuar në referim të ligjit nr.107/2012 “Për dhënie
amnistie”.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi mori në shqyrtim shkaqet e parashtruara në
rekursin e ushtruar, arsyetimet e vendimeve të gjykatave dhe tërësinë e akteve të
administruara në dosje dhe qëndrimin e përfaqësuesit të Prokurorisë së Përgjithshme në
seancë gjyqësore, konstaton se çështja penale në ngarkim të të gjykuarit Florian Martaneshi
duhet të pushohet në Gjykatën e Lartë, pasi ai përfiton nga ligji nr.107/2012 “Për dhënie
amnistie”, neni 3/1, gërmat “a” dhe “c”.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/d të Kodit të Procedurës
Penale dhe ligjit nr.107/2012 “Per dhënie amnistie”, neni 3/1, germat “a” dhe “c”,
VENDOSI
Tiranë, më 30.10.2013
711
Nr.00-2013-1375 i Vendimit (276)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në seancë gjyqësore të datës 30.10.2013, mori në shqyrtim çështjen penale, që i përket:

SHKODËR
I PANDEHUR: GJOVALIN KOLA
A K U Z U A R:
Për veprën penale
“Vrasje e kryer në kushtet e tronditjes së fortë psikike”,
“Plagosje e rëndë me dashje”
dhe “Mbajtje pa leje e armëve luftarake”,
parashikuar nga nenet 82, 88/1 dhe 278/2 të K.Penal.

vendosur:
Të deklarojë fajtor të pandehurin Gjovalin Kola për kryerjen e veprës penale
të “Vrasjes në kapërcim të kufijve të mbrojtjes së nevojshme” dhe në bazë të
nenit 83 të K.Penal e dënon atë me 5 vite burgim.
të “Plagosjes së rëndë me dashje” dhe në bazë të nenit 88/1 të K.Penal e dënon
atë me 5 vite burgim.
të “Mbajtjes pa leje të armëve luftarake” dhe në bazë të nenit 278/2 të K.Penal
e dënon atë me 2 vite burgim.
Në aplikim të nenit 55 të K.Penal e dënon të pandehurin Gjovalin Kola me një
dënim të vetëm me 9 vjet burgim. Provat materiale të ruhen pranë Laboratorit
Kriminalistik pranë Drejtorisë së Policisë së Qarkut, Shkodër. Shpenzimet
procedurale dhe ato gjyqësore i ngarkohen të pandehurit.

Gjyqësor Shkodër.
Kundër këtij vendimi, më datë 19.08.2010, ka ushtruar rekurs i gjykuari Gjovalin

Kola, i cili ka kërkuar: pushimin e çështjes duke parashtruar këto shkaqe:
712
- Prokuroria ka vendosur pezullimin e hetimeve dhe pa bërë asnjë zgjatje afati
hetimesh. Gjithsej afati i hetimit është 3 vjet dhe 13 ditë pa u bërë asnjë zgjatje afati.
- Hetimet paraprake janë zhvilluar në mungesë të të pandehurit dhe pa iu komunikuar
asnjë akt procedural.
- Nga ana e mbrojtësit të të gjykuarit, gjatë gjykimit, është kërkuar pavlefshmëria e
akteve të hetimit paraprak por gjykata nuk është shprehur me vendim të ndërmjetëm,
duke u justifikuar se do të shprehet me vendim përfundimtar.
- Arsyetimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor dhe Apelit Shkodër, lidhur me cilësimin
ligjor dhe masën e dënimit, i janë referuar deklarimeve të dhëna nga dëshmitarë
okularë dhe indirekt në fazën e hetimeve paraprake dhe jo provave të marra e të
shqyrtuara në seancë gjyqësore. Deklarimet janë të pavlefshme për shkak se janë
dhënë jashtë afatit të hetimeve paraprake.
- Këqyrja e kufomës është bërë në banesën e tij, jashtë kushte laboratorike dhe nuk
është bërë trajtim kimik i rrobave apo plagëve por shikim me sy të lirë. Nga eksperti
mjeko-ligjor nuk mund të përcaktohet distanca e qitjes, por nga ekspertimi
kriminalistik.
- Gjykata e apelit ka lejuar që të lexohen deklarime të shtetasve Marie Lazri dhe Aneta
Kola, të cilat janë të pavlefshme dhe të papërdorshme. I gjykuari, ndryshe nga sa
pretendojnë gjykatat, në momentin që është vënë në posedim të armës, nuk ka
realizuar qitje por e ka hedhur atë dhe është larguar.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Tom Ndreca; prokurorin Sokol Stojani, i cili kërkoi
pushimin e shqyrtimit të çështjes, në prani të avokatit Ndrek Rrukaj; dhe pasi bisedoi
VËREN
Shqyrtimi i çështjes penale të regjistruar në Gjykatën e Lartë me nr.00748-00-2011,
në ngarkim të të gjykuarit Gjovalin Kola, duhet të pushohet.
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Shkodër, në përfundim të hetimeve lidhur me
procedimin penal nr.438, viti 2000, ka dërguar për gjykim para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër të pandehurin Gjovalin Kola, i akuzuar për kryerjen e veprave penale “Vrasje e
kryer në kushtet e tronditjes së fortë psikike”, “Plagosje e rëndë me dashje” dhe “Mbajtje pa
leje e armëve luftarake”, parashikuar nga nenet 82, 88/1 dhe 278/2 të Kodit Penal.
Në datë 05.12.2000, në fshatin Nenshat, Lagja “Skrrama”, është vrarë me armë zjarri,
për motive pronësie, shtetasi Pashuk Tukaj dhe është plagosur bashkëshortja e tij, Zina
Tukaj.
Gjykatat kanë pranuar këto rrethana të çështjes:
Në vitin 1991, shtetasi Mark Lazri, banor i fshatit Nenshat, Komuna Hajmel,
Shkodër, i ka dhënë një sipërfaqe toke bujqësore për ta shfrytëzuar, dhëndrit të tij, të ndjerit
Pashuk Tukaj, në vendin e quajtur “Skarrama”. Prona kufizohej me pronën e të gjykuarit
Gjovalin Kola.
Në nëntor të vitit 2000, mes të gjykuarit Gjovalin Kola dhe të ndjerit Pashuk Tukaj e
vëllezërve të tij ka pasur një konflikt për shkak të pronës (i ndjeri Pashuk ka pretenduar se
Gjovalini kishte mbjellë hardhi përtej pronës së tij, duke hyrë 5 metra në pronën e Pashukut).
I vënë në dijeni të këtij konflikti, shtetasi Mark Lazri nuk ka marrë përsipër të
saktësonte kufirin ndarës pasi ishte një kohë e gjatë por i ka sugjeruar dhëndrit të tij, të
ndjerit Pashuk, që t’ia linte pjesën e tokës të gjykuarit Gjovalin deri tek pjesa që kishte
713
mbjellë hardhijat, por ai nuk ka qenë dakord dhe ka marrë përsipër që ta zgjidhë vetë këtë
problem.
Që nga ky vit ekzistonte konflikti mes të pandehurit dhe viktimës.
Më datën 05.12.2000, i gjykuari Gjovalin Kola ka shkuar për të punuar tek prona. Po
kështu atë ditë ka qenë duke punuar në pronën e tij edhe i ndjeri Pashuk Tukaj, i shoqëruar
nga bashkëshortja Zina Tukaj dhe babai i tij, Zef Tukaj.
Gjatë punës personat e mësipërm janë konfliktuar me fjalë në mënyrë reciproke; Në
një moment i ndjeri Pashuk ka zbritur nga zetori dhe i ka kërkuar bashkëshortes së tij që të
sillte “plaçkën” që kishte marrë me vete. Rezulton se “plaçka” ishte një armë luftarake
automatike. Bashkëshortja Zina i është bindur të shoqit dhe ja ka sjellë armën. Në këtë
moment ai ka marrë armën dhe menjëherë, pa paralajmërim, ka qëlluar dy herë me breshëri,
në drejtim të të pandehurit Gjovalin Kola.
I pandehuri Gjovalin, duke qenë rreth 30-40 m larg, sapo ka dëgjuar krismat, është
larguar me vrap dhe ka arritur të fshihet pas një stomi ledhi.
Shtetësja Aneta Kola, mbesa e të pandehurit Gjovalin, sa ka dëgjuar krismat është
afruar për të parë çfarë po ndodhte, por përpara i ka dalë i ndjeri Pashuk me armën automatik
në duar, duke i kërkuar që të mos afrohej. Shtetasi Zef Tuka i është drejtuar të pandehurit me
fjalët: “Me neve e qet ti”, por Gjovalini i është drejtuar Zefit me fjalët: “Axha Zef i thuaj
djalit ta uli pushkën dhe më ço tek shtëpia e Zefit”, pra tek shtëpia e vëllait të tij (të të
pandehurit). Në këtë moment Zefi i është drejtuar me fjalët: “Hajde mor qen se kena besë”
dhe ka bërë shenjën e kryqit në tokë.
Pas këtij betimi, i pandehuri ka dalë nga stomi i ledhit ku ishte fshehur dhe duke
kapur Zefin për brezi, nga prapa, ka ecur prapa tij. Ndërkohë që i gjykuari ecte pas Zefit,
Pashuku i është drejtuar Gjovalinit me fjalët: “Lëshoje babën se po të çoj kry për kry me një
80 vjeç”; i pandehuri Gjovalin i është përgjigjur me fjalët: “Dua me u marrë vesh dhe nuk
dua të vritem me ju”.
Në këtë moment i ndjeri Pashuk ka ulur armën tek goma e zetorit dhe sapo Zefi me të
pandehurin afrohen tek zetori, ai ka kapur për rrobash të pandehurin e ka rrëzuar në gjunjë,
ndërsa bashkëshortja e tij, Zina Tukaj, ka marrë një karikator dhe e ka goditur në trup. Më
pas i ndjeri Pashuk dhe bashkëshortja e tij janë përleshur me të pandehurin Gjovalin.
Shtetasi Zef Tukaj, duke ndierë frikën se i gjykuari Gjovalin mund të merrte armën, e
ka marrë atë përpara tij, por ky i fundit ia ka rrëmbyer nga dora, pasi është larguar disa metra
e ka qëlluar fillimisht të ndjerin Pashuk, bashkëshorten e tij Zina Tukaj dhe me armën në
dorë është larguar menjëherë nga vendi i ngjarjes.
Në përfundim të gjykimit të kësaj çështje, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me
vendimin nr.528, datë 23.12.2008, ka vendosur të deklarojë fajtor të pandehurin Gjovalin
Kola për kryerjen e veprave penale “Vrasje në kapërcim të kufijve të mbrojtjes së
nevojshme”, “Plagosje të rëndë me dashje” “Mbajtje pa leje të armëve luftarake” dhe, në
bazë të neneve 83, 88/1, 278/2, 55 të Kodit Penal, e ka dënuar përfundimisht me 9 vjet
burgim.
Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.257, datë 19.07.2010, ka vendosur: Lënien
në fuqi të vendimit nr.528, datë 23.12.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Në vendimet respektive gjykatat kanë konkluduar se, ndryshe nga sa ka kërkuar
Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Shkodër, i pandehuri Gjovalin Kola me veprimet e tij
kundërligjshme ka konsumuar elementët e figurës së veprës penale të “Vrasjes së kryer në
kapërcim të mbrojtjes së nevojshme”, vepër kjo e parashikuar nga neni 83 i Kodit Penal.
Në këtë konkluzion gjykatat kanë arritur për shkak se i pandehuri Gjovalin është
përpjekur të parandalojë veprën penale që kishte kryer deri atëherë viktima, pasi sulmi që
ishte ndërmarrë ndaj tij kishte qenë i vërtetë, i atçastëm dhe i padrejtë. Nga ky sulm është
714
rrezikuar seriozisht jeta e tij, pasi viktima ka qëlluar me armën që kishte me vete, tre herë me
breshëri, në drejtim të të pandehurit.
Por, rezulton se i pandehuri, pasi është përleshur me viktimën dhe babain e tij, është
vënë në zotërim të armës të përdorur deri atëherë nga viktima, duke kryer veprime që i kanë
kapërcyer kufijtë e mbrojtjes së nevojshme. Në këtë moment ky i pandehur nuk ka pasur nga
kush të mbrohej, pasi viktima ishte i çarmatosur dhe nuk kishte me çfarë t’ia rrezikonte
seriozisht jetën të pandehurit. Në këto rrethana karakteri i sulmit që kishte ndërmarrë viktima
dhe ai i mbrojtjes që ndërmori i pandehuri nuk përputhen haptazi midis tyre. Vërtet i
pandehuri ka ndërmarrë veprime për të mbrojtur jetën e tij, por me mjetet që zgjodhi ka kryer
veprime që kapërcejnë mbrojtjen e nevojshme, duke qëlluar mbi viktimën dhe duke i
shkaktuar vdekjen.
Gjykata e apelit i ka gjetur të pabazuara pretendimet e të pandehurit nëpërmjet
mbrojtësit të tij lidhur me mekanizmin e ngjarjes (që arma të jetë shkrepur në mënyrë jo
vullnetare në kushtet kur i pandehuri po kacafytej me viktimën, të atin dhe bashkëshorten e
tij). Ky version i ngjarjes nuk është përputhur me faktet, pasi nga ekspertimit mjeko-ligjore të
kryera për viktimën dhe të dëmtuarën Zina Tukaj, ka rezultuar se distanca e qitjeve, si pasojë
e të cilave janë shkaktuar edhe vdekja dhe plagosja e personave të mësipërm, është jashtë
faktorëve plotësues të qitjes. Ky konkluzion përjashton mundësinë që qitjet me armë të jenë
realizuar kur i pandehuri dhe të dëmtuarit kanë qenë pranë njëri-tjetrit, duke u përleshur.
Ndaj vendimit të gjykatës së apelit ka ushtruar rekurs i gjykuari Gjovalin Kola,
nëpërmjet av.N.Rukaj, i cili ka kërkuar pushimin e çështjes në ngarkim të të gjykuarit, duke
parashtruar një sërë shkaqesh, të cilat janë cituar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
Përfaqësuesi i akuzës në seancë gjyqësore, në qëndrimin e Prokurorisë përpara
Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë, lidhur me rekursin e paraqitur nga i gjykuari Gjovalin
Kola, parashtroi se rekursi është paraqitur jashtë afatit ligjor të parashikuar nga neni 435/1 i
K.Pr.Penale, për këtë arsye kërkoi që të vendoset mospranimi i tij për shqyrtim.
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, pasi mori në shqyrtim shkaqet e parashtruara në
rekursin e ushtruar, arsyetimet e vendimeve të gjykatave dhe tërësinë e akteve të
administruara në dosje dhe qëndrimin e përfaqësuesit të akuzës në seancë gjyqësore,
konstaton se rekursi i të gjykuarit Gjovalin Kola është ushtruar tej afatit ligjor 30-ditor, që
parashikon neni 435/1 i Kodit të Procedurës Penale.
Vendimi penal objekt rekursi është shpallur nga ana e Gjykatës së Apelit Shkodër në
datë 19.07.2010, ndërsa rekursi kundër tij është regjistruar në gjykatë në datë 19.08.2010.
Neni 435 “Paraqitja e rekursit” i Kodit të Procedurës Penale, në paragrafin e parë
parashikon shprehimisht: “Rekursi duhet të paraqitet me shkrim brenda 30 ditëve nga data
që vendimi ka marrë formë të prerë. Ai duhet të përmbajë tregimin e saktë të shkaqeve të
paligjshmërisë së vendimit”.
Ndodhur në rrethanat e faktit dhe në interpretim të dispozitës së nenit 435/1 të Kodit
të Procedurës Penale, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se i gjykuari
Gjovalin Kola të drejtën e rekursit ndaj vendimit nr.257, datë 19.07.2010 të Gjykatës së
Apelit Shkodër e ka ushtruar jashtë afatit ligjor, për rrjedhojë, ky kolegj nuk mund të
shqyrtojë në themel bazueshmërinë ose jo të pretendimeve të parashtruara në rekurs.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 439/1, të Kodit të Procedurës
Penale,
VENDOSI
Tiranë, më 30.10.2013
715
Nr.00-2013-1598 i Vendimit (277)
VENDIM

Medi Bici Anëtar
Tom Ndreca Anëtar
në seancën gjyqësore të datës 30.10.2013 shqyrtoi çështjen penale me palë:

DURRËS, e përfaqësuar nga prokurori Kujtim
Luli.
KUNDËR: ALFRED HOXHA, mbrojtur nga av. Skënder
Breca
ELIS (GENTIAN) TEFA, mbrojtur nga
av.Nikoll Kola
ERVIN KODRA, në mungesë
OLGES DERVISHI, mbrojtur nga av. Ilia Ilia
XHULIO MANÇE, në mungesë
A K U Z U A R:
“Vrasjes me dashje” e kryer në bashkëpunim
dhe “Mbajtje pa leje e armëve luftarake”
Baza Ligjore: Neni 76-25 dhe 278/2 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.437, datë 29.06.2010, ka

vendosur:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Elis Tefaj për kryerjen veprës penale të
vrasjes me paramendim, në dëm të shtetasit Saimir Balla, e kryer në
bashkëpunim, parashikuar nga neni 78/1 në lidhje me nenin 25 të K.Penal dhe
në bazë të kësaj dispozite, dënimin e tij me 19 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Elis Tefaj për kryerjen e veprës penale të
mbajtjes pa leje të armëve luftarake, parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal
dhe, në bazë të kësaj dispozite, dënimin e tij me 3 (tre) vjet burgim.
Në bashkim të dënimeve, bazuar në nenin 55 të Kodit Penal, dënimin e të
pandehurit Elis Tefaj me 20 (njëzet) vjet burgim.
Vuajtja e dënimit fillon qe nga data e arrestimit datë 15/11/2008 dhe do të
kryhet në një burg të sigurisë së lartë.
716
Deklarimin fajtor të të pandehurit Orges Dervishi për kryerjen e veprës penale
të vrasjes me paramendim, në dëm të shtetasit Saimir Balla, e kryer në
bashkëpunim, parashikuar nga neni 78/1 në lidhje nenin 25 të Kodit Penal
dhe, në bazë të kësaj dispozite, dënimin e tij me 15 (pesëmbëdhjetë) vjet
burgim,
Vuajtja e dënimit fillon që nga data e arrestimit datë 15/11/2008 dhe do të
Deklarimin fajtor të të pandehurit Alfred Hoxha për kryerjen e veprës penale
të vrasjes me paramendim, në dëm të shtetasit Saimir Balla, e kryer në
bashkëpunim, parashikuar nga neni 78/ 1 në lidhje me nenin 25 të Kodit Penal
dhe, në bazë të kësaj dispozite, dënimin e tij me 15 (pesëmbëdhjetë) vjet
burgim.
Vuajtja e dënimit fillon që nga data e arrestimit datë 15/11/2008 dhe do të
Deklarimin fajtor të të pandehurit Xhulio Mançe për kryerjen e veprës penale
të përkrahje të autorit të krimit, parashikuar nga neni 302 i Kodit Penal dhe, në
bazë të kësaj dispozite, dënimin e tij me 2 (dy) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.
Vuajtja e dënimit fillon që nga data e arrestimit datë 15/11/2008 deri me datë
22/12/2009 ka qenë me masën e sigurimit "Arrest ne burg" dhe nga datë
22/12/2009 e në vazhdim me masën e sigurimit "Arrest në shtëpi”.
Deklarimin të pafajshëm të të pandehurit Ervin Kodra për kryerjen e veprës
penale të përkrahjes të autorit të krimit, parashikuar nga neni 302 i Kodit
Penal, pasi nuk provohet që ai ta ketë kryer veprën penale për të cilën
akuzohet.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.288 (88), datë 22.02.2011, ka vendosur:

Lënien në fuqi të vendimit penal nr.(3059) 437, datë 29.06.2010 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Durrës, për sa i përket te pandehurit Xhulio Mançe, dhe
për të pandehurin Ervin Kodra, disponimit për provat materiale dhe
shpenzimet procedurale.
Ndryshimin e vendimit penal nr.(3059) 437, datë 29.06.2010 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës si më poshtë:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Elis Tefa për veprën penale të vrasjes të
parashikuar nga neni 76 K.Penal dhe dënimin e tij me 12 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Elis Tefa për veprën penale të mbajtjes pa
leje të armëve luftarake të parashikuar nga neni 278/2 K.Penal dhe dënimin e
Në aplikim të nenit 55 të K.Penal mbi caktimin e dënimit për disa vepra
penale e dënon të pandehurin Elis Tefa përfundimisht me 13 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit fillon ditën e arrestimit datë 15.11.2008 dhe do të kryhet në
Deklarimin fajtor të të pandehurit Olges Dervishi për veprën penale të
moskallëzimit të krimit të parashikuar nga neni 300 i K.Penal dhe dënimin e
Deklarimin fajtor te pandehurit Alfred Hoxha për veprën penale të
moskallëzimit të krimit të parashikuar nga neni 300 K.Penal dhe dënimin e tij
me 3 vjet burgim.
717
Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Durrës, ka ushtruar rekurs

prokurori i Prokurorisë së Apelit Durrës, i cili kërkon ndryshimin e këtij vendimi dhe lënien
në fuqi të vendimit të Gjykatës së Shkallës së Parë Durrës, duke parashtruar këto shkaqe:
- Gjykata e apelit ka gabuar kur ka bërë ndryshimin e cilësimit juridik të veprës nga
vrasje me paramendim në vrasje me dashje, parashikuar nga neni 76 i Kodit Penal,
pasi nga rrethanat e ngjarjes dhe provat e administruara në dosje, me të drejtë gjykata
e shkallës së parë ka vendosur që të tre të pandehurit Elis, Olges dhe Alfred kanë
kryer veprën penale të vrasjes me paramendim dhe në bashkëpunim me njëri-tjetrin.
- Gjykata e shkallës së parë me të drejtë ka konkluduar se në rastin konkret kemi të
bëjmë me veprën penale të vrasjes me paramendim , jo vetëm nga motivi që çoi në
vrasje që është fakti se i pandehuri Olges i kishte një borxh prej 50.000 euro vëllait të
viktimës, shtetasit Zenel Balla, por nisur dhe nga mënyra e kryerjes së veprës penale.
- Nga provat e administruara rezulton e provuar se janë pikërisht të pandehurit që kanë
provokuar viktimën duke e rrahur dhe sharë dhe në momentin e fundit duke e vrarë
me pistoletë, pra kjo ka qenë e parapërgatitur që në momentin që do të ndesheshin me
shtetasin Saimir, por për ta paraqitur si një ngjarje në grindje e sipër e kanë rrahur më
parë atë, pastaj e kanë goditur me pistoletë.
- Rrethanat e bashkëpunimit provohet duke iu referuar anës objektive të veprës penale,
pra veprimeve konkrete që kanë kryer të pandehurit, ku të pandehurit Olges dhe
Alfred , duke qenë në dijeni që i pandehuri Elis kishte pistoletë, që e mbante në dorë
që në momentin që doli nga makina, e kanë shtyrë këtë të fundit, duke e përkrahur
dhe nxitur për të kryer ekzekutimin e viktimës Saimir.
- Kështu që bazuar në ekzistencën e një konflikti të mëparshëm midis të pandehurit
Olges dhe vëllait të viktimës, subjektet e këtij konflikti dhe veprimet konkrete që
kanë kryer të pandehurit Olges dhe Alfred provohet plotësisht bashkëpunimi mes tre
të pandehurve, por dhe sikur të bindemi për cilësimin e gjykatës së apelit, përsëri
masa e dënimit, dhënë për të pandehurin Elis Tefaj është shumë e vogël.
Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Durrës, ka ushtruar rekurs i

gjykuari Elis Tefa, i cili kërkon ndryshimin e këtij vendimi në lidhje me cilësimin juridik të
veprës penale nga “Vrasje me dashje” në “Vrasje në tronditje të fortë psikike të çastit”, duke
- Me të drejtë gjykata e apelit arriti në konkluzionin se nuk qëndron bashkëpunimi
midis të pandehurve në rastin në shqyrtim. Ndërsa për sa i përket vrasjes me dashje
arsyetimi i saj nuk qëndron, pasi nga provat e administruara në dosje provohet se
viktima është afruar tek makina e tij dhe i ka kërkuar pasagjerit që kishte në makinë,
shtetasit italian Conte që t’i jepte pistoletën dhe në këtë moment ka sharë dhe
kërcënuar të pandehurin Elis.
- Duke arsyetuar këtë arsyetim të akuzës e më pas të gjykatës deduktojmë se
bashkëpunimi konsiston vetëm në faktin se dy të pandehurit Dervishi dhe Hoxha kanë
bashkëpunuar në rrahjen e viktimës. Se ç’është bashkëpunimi në formën e
bashkëekzekutorit e ka sqaruar Gjykata e Lartë në vendimin e saj unifikues nr.1, datë
26.03.2002. Pra nuk u provua që pasojat të kenë qenë vullneti i të tre të pandehurve të
mbrojtur prej meje.
- Të pandehurit Olgers Dervishi dhe Alfred Hoxha me veprimet e tyre kanë kryer
veprën penale të moskallëzimit të krimit të parashikuar nga neni 300 të K.Penal, por
gjykata nuk merr parasysh deklarimet e tyre me të cilat provohet fakti se i pandehuri
718
Elis është kërcënuar nga viktima dhe sharë e fyer në nderin e familjes së tij dhe vetëm
në këtë moment ka reaguar duke qëlluar në drejtim të viktimës.
- Pra qëllimi i të pandehurit Elis nuk ka qenë vrasja e viktimës, pasi reagimi i tij ka
filluar në momentin që sulmi i viktimës nuk kishte përfunduar, gjë që përputhet dhe
me deklarimet e dëshmitarit Maksim Dervishi, i cili si dëshmitar okular dhe i
paanshëm ka deklaruar faktin se viktima ka tentuar të marrë pistoletën në makinë, gjë
që provohet dhe nga këqyrja e vendit të ngjarjes ku rezulton se është gjetur një fishek
ndërmjet dy sediljeve, fishek që përdoret nga pistoletat si ajo që i është gjetur
viktimës në makinën e tij.
- I pandehuri Elis Tefa duhet të deklarohet fajtor për veprën penale “vrasje në tronditje
të rëndë psikike” ose “Vrasje e kryer në kapërcim të kufijve të mbrojtjes së
nevojshme” të parashikuar nga nenet 82 e 83 të K.Penal.
- Gjykata duhet të marrë parasysh në caktimin e masës së dënimit të të pandehurit Elis
Tefa këto rrethana lehtësuese: - qëndrimin pohues, pendues dhe bashkëpunues me
organet e drejtësisë (duke treguar se ku e kishte hedhur armën e krimit), - dorëzimin
vetë të të pandehurit përpara organeve kompetente pas kryerjes së veprës penale, -
fakti që krimi është kryer nën ndikimin e tronditjes së fortë psikike të shkaktuar nga
një sulm i padrejtë i atëçastëm i viktimës, - fakti që vepra është kryer në kushtet e
mbrojtjes së nevojshme apo në kapërcim të saj nga një sulm real dhe i vazhdueshëm i
iniciuar nga i dëmtuari, - mosha e re, mjedisi konservator i vendit ku është rritur e
banon, - shkala e ulët e arsimimit.
- Të pandehurit Olgers Dervishi dhe Alfred Hoxha me veprimet e tyre kanë kryer
veprën penale të moskallëzimit të krimit të parashikuar nga neni 300 të K.Penal, por
gjykata nuk merr parasysh deklarimet e tyre me të cilat provohet fakti se i pandehuri
Elis është kërcënuar nga viktima dhe sharë e fyer në nderin e familjes së tij dhe vetëm
në këtë moment ka reaguar duke qëlluar në drejtim të viktimës.

Lartë, Kujtim Luli, i cili kërkoi prishjen e vendimit të gjykatës së apelit dhe lënien në fuqi të
vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, për të gjykuarit Tefa, Hoxha dhe Dervishi
dhe lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës në lidhje me pjesët e tjera të tij;
dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit, Elis Tefaj, av.N.Kola, i cili kërkoi ndryshimin e vendimit të
Gjykatës së Apelit Durrës në lidhje me cilësimin juridik të veprës penale nga “vrasje me
dashje” në “vrasje në tronditje të fortë psikike të çastit”; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit,
Olgers Dervishi, av. I.Ilia, i cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit
Durrës; dëgjoi mbrojtësin e të gjykuarit Alfred Hoxha, av. S.Breca, i cili kërkoi lënien në
fuqi të vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës; dhe, si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Se vendimi nr.10-2011-288 (88), datë 22.02.2011 i Gjykatës së Apelit Durrës është
rezultat i zbatimit të drejtë të ligjit material penal dhe si i tillë ai do të lihet në fuqi.
Me datë 14.11.2008, rreth orës 10.00 dëshmitari Enkeled Shedula ka shkuar tek lokali
i quajtur “Bar Paulaner” i cili ndodhet në Lagjen nr.11, të qytetit Durrës, pas Pallatit të
Kulturës, ku është takuar me shtetasin Alfred Koljaka i cili është dhe pronari i lokalit, me të
cilin ka biseduar për shitjen e dy kompiuterave. Pasi ka telefonuar shtetasin Olgers Dervishi
(pseudonimin Gece) ai ka ardhur tek lokali sëbashku me dy shokët e tij, Elis Tefaj dhe Alfred
719
Hoxha. Ata kanë biseduar për dy kompjuterat e kanë rënë dakord për shitjen e tyre. I
pandehuri Olgers ka folur në telefon me një person tjetër të cilin e ka pyetur “a je në shtëpi”,
dhe më pas është nisur për t‘i marrë sëbashku me të pandehurin Elis Tefaj e Alfred Hoxha,
me automjetin e markës AUDI me targë TR 1607 K në drejtim të Bashkisë Durrës. Rreth
orës 12:00 shtetasi Aleksandër (Saimir) Balla ka qenë duke udhëtuar me mjetin e tij tip
fuoristradë me targa DR 6768 D të cilën e drejtonte vetë Aleksandri i cili në vendin e parë të
pasagjerit ka patur dhe shtetasin italian Salvadore Conte, të cilët kanë ndaluar makinën
përpara lokalit ku po qëndronte dëshmitari Enkeled Shatula. Pasi janë përshëndetur kanë
komunikuar me njëri tjetrin në distancë për shëndetin dhe për punët.
Ndërkohë nga i njëjti drejtim e kah lëvizje ka ardhur automjeti i markës AUDI me
targë TR 1607 K që drejtohej nga i pandehuri Olgers, i cili ka ndaluar në krah të automjetit të
shtetasit (viktimës) Aleksandër Balla dhe kanë filluar të fyheshin e të kapeshin me duar
nëpërmjet dritares së automjetit me të pandehurin Elis Tefaj. I pandehuri Olgers ndërkohë ka
lëvizur automjetin mbrapa, për të bërë të mundur daljen nga automjeti meqenëse vendosja e
katër makinave paralel kishte bërë të pamundur daljen e tyre nga mjeti. Pasi ka dalë nga
automjeti, i pandehuri Elis Tefa i cili kishte dhe një pistoletë pa leje me vete, të cilën dhe e ka
futur në brez, së bashku me të pandehurin Alfred Hoxha kanë filluar të goditeshin me grushte
me viktimën Aleksandër Balla. Ndërkohë ka ardhur dhe i pandehuri Olgers Dervishi i cili
dhe ai ka filluar të godasë të ndjerin Aleksandër (Sajmir), deri sa ka ndërhyrë dëshmitari
Enkeled Shatulaj. Pasi dëshmitari Enkeled ka tërhequr të pandehurin Olgers me forcë, janë
larguar edhe dy të pandehurit Alfred Hoxha e Elis Tefa. Pas kësaj grindje i ndjeri Aleksandër
(Sajmir) ka shkuar në drejtim të automjetit të tij duke e sharë të pandehurin Elis me fjalët
“mbaje mend do të qi robt, motrën, etj, se unë sherrin e kam me Olgesin po ti çfarë do, përse
hyn e vjen me pistoletë”. I pandehuri Elis Tefaj pasi ka dëgjuar ato fjalë fyese në drejtim të
tij ka nxjerrë armën e zjarrit pistoletë dhe ka qëlluar disa herë në drejtim të shtetasit
Aleksandër Balla, i cili ka gjetur vdekjen. Tre të pandehurit Elis Tefaj, Alfred Hoxha dhe
Olgers Dervishi janë larguar nga vendi i ngjarjes duke e lënë dhe automjetin aty.
Pas ngjarjes Elis Tefaj ka shkuar në Shkozet, Lagjen nr.14 Durrës, ku është takuar me
të pandehurin Xhulio Mançe të cilit pasi i ka treguar për ç’ka ka ngjarë, i ka kërkuar
telefonin, dhe me telefon të tij ka biseduar me të pandehurin Olgers Dervishi i cili po
largohej për në Tiranë. Nëpërmjet telefonit të pandehurit Xhulio Mançe, i pandehuri ka
komunikuar edhe me të pandehurin Alfred Hoxha.
I pandehuri Elis Tefaj, rezulton të jetë vetëdorëzuar përpara organit kompetent, pas
ngjarjes i cili ka treguar se ku e kishte hedhur armën e zjarrit, pistoletë me të cilën kishte
kryer veprën penale, ndërsa për dy të pandehurit e tjerë Olges Dervishi është arrestuar me
dt.15.11.2008 dhe Alfred Hoxha është arrestuar me dt.25.02.2009.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës me vendimin nr.437, datë 29.06.2010, ka

vendosur:
“Deklarimin fajtor të të pandehurit Elis Tefaj për kryerjen veprës penale të vrasjes me
paramendim, në dëm të shtetasit Saimir Balla, e kryer në bashkëpunim, parashikuar nga neni
78/1 në lidhje me nenin 25 të K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite, dënimin e tij me 19 vjet
burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Elis Tefaj për kryerjen e veprës penale të mbajtjes
pa leje të armëve luftarake, parashikuar nga neni 278/2 i Kodit Penal dhe, në bazë të kësaj
dispozite, dënimin e tij me 3 (tre) vjet burgim.
Në bashkim të dënimeve, bazuar në nenin 55 të Kodit Penal, dënimin të të pandehurit
Elis Tefaj me 20 (njëzet) vjet burgim.
720
Vuajtja e dënimit fillon që nga data e arrestimit datë 15/11/2008 dhe do të kryhet në
një burg të sigurisë së lartë.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Orges DervishI për kryerjen e veprës penale te
vrasjes me paramendim, në dëm të shtetasit Saimir Balla, e kryer në bashkëpunim,
parashikuar nga neni 78/1 në lidhje nenin 25 të Kodit Penal dhe, në bazë të kësaj dispozite,
dënimin e tij me 15 (pesëmbëdhjetë) vjet burgim,
Deklarimin fajtor të të pandehurit Alfred Hoxha për kryerjen e veprës penale të
vrasjes me paramendim, në dëm të shtetasit Saimir Balla, e kryer në bashkëpunim,
parashikuar nga neni 78/ 1 në lidhje me nenin 25 të Kodit Penal dhe, në bazë të kësaj
dispozite, dënimin e tij me 15 (pesëmbëdhjetë) vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Xhulio Mançe për kryerjen e veprës penale të
përkrahje të autorit te krimit, parashikuar nga neni 302 i Kodit Penal dhe, në bazë të kësaj
dispozite, dënimin e tij me 2 (dy) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.
Vuajtja e dënimit fillon që nga data e arrestimit datë 15/11/2008 deri me datë
22/12/2009 ka qenë me masën e sigurimit "Arrest ne burg" dhe nga datë 22/12/2009 e në
vazhdim me masën e sigurimit "Arrest në shtëpi”.
Deklarimin të pafajshëm të të pandehurit Ervin Kodra për kryerjen e veprës penale te
përkrahjes të autorit të krimit, parashikuar nga neni 302 i Kodit Penal, pasi nuk provohet që
ai ta ketë kryer veprën penale për të cilën akuzohet.”
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.288 (88), datë 22.02.2011, ka vendosur:
“Lënien në fuqi të vendimit penal nr.(3059) 437, datë 29.06.2010 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës, për sa i përket te pandehurit Xhulio Mançe, dhe për të pandehurin
Ervin Kodra, disponimit për provat materiale dhe shpenzimet procedurale.
Ndryshimin e vendimit penal nr.(3059) 437, datë 29.06.2010 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës si më poshtë:
Deklarimin fajtor të të pandehurit Elis Tefa për veprën penale të vrasjes të
parashikuar nga neni 76 K.Penal dhe dënimin e tij me 12 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Elis Tefa për veprën penale të mbajtjes pa leje të
armëve luftarake të parashikuar nga neni 278/2 të K.Penal dhe dënimin e tij me 2 vjet
burgim.
Në aplikim të nenit 55 të K.Penal mbi caktimin e dënimit për disa vepra penale e
dënon të pandehurin Elis Tefa përfundimisht me 13 vjet burgim.
Vuajtja e dënimit fillon ditën e arrestimit datë 15.11.2008 dhe do të kryhet në burg të
Deklarimin fajtor te pandehurit Olges Dervishi për veprën penale të meskallëzimit të
krimit të parashikuar nga neni 300 të K.Penal dhe dënimin e tij me 3 vjet burgim.
Deklarimin fajtor të të pandehurit Alfred Hoxha për veprën penale të meskallëzimit të
krimit të parashikuar nga neni 300 të K.Penal dhe dënimin e tij me 3 vjet burgim.
sigurisë së zakonshme”.
721
Lidhur me akuzën e Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Durrës ndaj të

pandehurve Elis Tefa, Olgers Dervishi dhe Alfred Hoxha.
Akuza e Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Durrës ngritur kundër shtetasit Elis Tefa
është e saktë, ndërsa kundër dy të pandehurve të tjerë, Olgers Dervishi dhe Alfred Hoxha,
është e gabuar.
Siç rezulton nga provat e shqyrtuara në gjykimin e çështjes penale në gjykatën e
shkallës së parë, si dhe nga fabula e sipërtreguar në këtë vendim rezulton e provuar se të
pandehurit Elis Tefa, Olgers Dervishi dhe Alfred Hoxha nuk e kanë paramenduar veprimin e
tyre kriminal për vrasjen e të ndjerit Aleksandër Balla, por nga të gjitha rrethanat rezulton që
takimi i tyre në vendin e ngjarjes ka qenë një rastësi. Gjithashtu rezulton se vepra penale e
vrasjes me dashje e kryer nga pandehuri Elis Tefa të mos jetë kryer me marrëveshje me dy të
pandehurit e tjerë. Të akuzosh dy të pandehurit Dervishi dhe Hoxha si bashkëpunëtor në
vrasje me dashje me bashkëtëpandehurin Elis Tefa duhet të provohet marrëveshja e
mëparshme ose atëçastshme me veprime konkludente.
Në rastin në shqyrtim roli i ekzekutorit dhe cili është nga të pandehurit, është i
përcaktuar dukshëm dhe nuk është i nevojshëm komenti (i pandehuri Elis Tefaj). Ndërsa për
dy bashkëpunëtorët e tjerë në kryerjen e veprës penale, organi i akuzës nuk ka përcaktuar
rolin e tyre (në organizatorë, shtytës ose ndihmës).
Për të patur përgjegjësi penale në veprën e kryer nga bashkëpunëtori në krim duhet
që veprimet e këtij të fundit të kenë qenë faktor i domosdoshëm për të ardhur pasoja
kriminale, pra të ketë një lidhje shkakësore midis veprimit dhe mosveprimit të
bashkëpunëtorit dhe pasojës shoqërisht të rrezikshme.
Në rastin në shqyrtim tre të pandehurit kanë kryer në bashkëpunim vetëm veprën
penale të rrahjes së të ndjerit Aleksandër Balla disa çaste para kryerjes së veprës penale të
vrasjes. Ndërsa vrasja e kryer nga i pandehuri Elis Tefaj ka motive vetëm personale, sepse
mendimi kriminal atij i ka lindur vetëm në atë moment kur dhe është provokuar nga viktima
dhe nuk mundej të kishin dijeni (e aq më pak marrëveshje) dy të pandehurit e tjerë për
vrasjen që do të kryente i pandehuri Elis Tefaj.
Kjo gjykatë konkludon se akuza e Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Durrës kundër të
pandehurve Olgers Dervishi dhe Alfred Hoxha, se kanë kryer veprën penale të vrasjes me
dashje në bashkëpunim, nuk qëndron.
Të pandehurit Olgers Dervishi dhe Alfred Hoxha duke u fshehur dhe mos kallëzuar
në organet e ndjekjes penale, krimin e vrasjes me dashje të kryer nga shtetasi Elis Tefaj, kanë
konsumuar veprës penale të moskallëzimit të krimit të parashikuar nga neni 300 i K.Penal.
Lidhur me vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës kjo gjykatë vlerëson

se:
Ndryshimi i cilësimit juridik të veprës penale të kryer nga gjykata e shkallës së parë
është e pabazuar në provat e shqyrtuara dhe të administruara dhe të pambështetur në ligjin
material.
Për të konsideruar me dashje të paramenduar një vepër penale duhet që mendimi për
të kryer këtë vepër penale të lind tek personi, mjaft kohë përpara se të kryhet. Këta persona
duhej të parashikonin kohë përpara kryerjes së veprës penale, pasojat, mjetet dhe rrethanat e
tjera në të cilat do të vepronin për të arritur rezultatin e dëshiruar.
722
Nga fabula e sipërpërshkruar rezulton se nuk ekziston paramendimi e bashkëpunimi,
sepse takimi i viktimës Aleksandër Balla me të tre të pandehurit në vendin e ngjarjes ka qenë
e rastësishme dhe për motive të ndryshme janë ndodhur në vendngjarje.
Lidhur me sa pretendohet nga mbrojtësi i të pandehurit Elis Tefa, av. Ilia Ilia:
Mbrojtësi i të pandehurit Elis Tefaj, av.Ilia Ilia ka kërkuar që vepra penale e kryer
nga klienti i tij Elis Tefaj, mund të cilësohet si “Vrasje në tronditje të rëndë psikike” ose
“Vrasje e kryer në kapërcim të kufijve të mbrojtjes së nevojshme” sipas nenit 82 e 83 të
K.Penal.
Që kjo vepër të kryhet në tronditje të rëndë psikike duhet që personi të kryejë veprën
penale të vrasjes me dashje në gjendje të tronditjes së fortë psikike të çastit, shkaktuar nga
dhuna ose fyerja e rëndë nga ana e viktimës.
Në rastin në shqyrtim rezulton se tre të pandehurit Elis Tefaj, Olgers Dervishi dhe
Alfred Hoxha e kanë dhunuar viktimën duke fyer dhe rrahur atë. Viktima Aleksandër Balla
vërtet ka fyer të pandehurin Elis Tefaj në ikje e sipër por kjo nuk sjell afekte fiziologjike që
të ndikojë mbi psikikën e të pandehurit Elis, deri në atë shkallë sa të frenojë veprimtarinë e
vetëdijshme intelektuale të tij. Fyerja e kryer nga viktima në drejtim të pandehurit Elis ka
qenë për shkak të dhunimit të kryer nga të pandehurit, ndërsa i pandehuri Elis Tefaj i cili
sapo e kishte dhunuar viktimën, emocionalisht ka qenë normal dhe i vetëdijshëm
intelektualisht.
Pas fyerjes nga viktima, i pandehuri Elis ka qenë nën një zemërim të zakonshëm që
nuk passjell çrregullime të psikikës dhe kufizimit të vetëdijes deri në atë shkallë sa kjo vepër
penale të kualifikohet si e kryer nën gjendjen e tronditjes së fortë psikike të çastit.
Që kjo vepër të jetë kryer me kapërcim të kufijve të mbrojtjes së nevojshme duhet që:
- a) i pandehuri Elis Tefaj të jetë sulmuar padrejtësisht nga viktima, sulmi i viktimës
të jetë i vërtetë, real dhe atëçastshëm dhe me intensitet mbrojtjes nuk i përgjigjet nevojës së
zmbrapsjes së sulmit, ose
- 2) mbrojtja nga i pandehuri Elis Tefaj të jetë bërë pas mbarimit të sulmit nga
viktima. Sa u përshkrua më lart në këtë vendim nuk rezulton që i pandehuri Elis të jetë
sulmuar nga viktima Aleksandër, për pasojë edhe veprimet kriminale të pandehurit Elis nuk
janë kryer me kapërcim të kufijve të mbrojtjes së nevojshme.
Mbrojtësi i të pandehurit Elis Tefaj, ka pretenduar se viktima Aleksandër (Sajmir)
Balla pas grindjes me tre të pandehurit ka shkuar në drejtim të automjetit të tij dhe i ka
kërkuar shtetasit italian, dëshmitarit Salvatore Conte që t’i jepte armën që ai mbante në
kroskotin e automjetit dhe pasi ja ka dhënë ky i fundit ai e ka mbushur armën për të qëlluar
të pandehurin Elis Tefaj. Në këtë situatë kur të pandehurit Elis po i rrezikohej jeta ka nxjerrë
armën nga brezi dhe ka qëlluar në drejtim të shtetasit Sajmir Balla.
Në përfundim kjo gjykatë konkludon se mekanizmi i ngjarjes i pretenduar nga i
pandehuri Elis Tefaj dhe mbrojtësi i tij nuk qëndrojnë dhe nuk u provua. Në rast se do të
ishte provuar sa pretendohet nga mbrojtja atëherë i pandehuri Elis Tefaj duhej të përjashtohej
nga përgjegjësia penale sepse ka qenë i detyruar të mbrojë jetën e tij nga sulmi i padrejtë, i
vërtetë dhe i çastit që po kryhej nga viktima me armë zjarri, pistoletë.
D. Në lidhje me rekursin dhe zgjidhjen e çështjes
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës,

723
1. Në lidhje me të gjykuarin Elis Tefaj
Kolegji Penal çmon se veprimet e kryera nga ana e të gjykuarit Elis Tefaj janë
kualifikuar drejt nga gjykata e apelit, në veprën penale të parashikuar nga neni 76 i Kodit
Penal.
Kjo gjykatë me të drejtë ka konstatuar se viktima Aleksandër Balla vërtet ka fyer të
gjykuarin Elis Tefaj në ikje e sipër por kjo nuk ka ndikuar mbi psikikën e të gjykuarit, deri në
atë shkallë sa të frenojë veprimtarinë e vetëdijshme intelektuale të tij. Pas fyerjes nga
viktima, i gjykuari Elis ka qenë nën një zemërim të zakonshëm që nuk passjell çrregullime të
psikikës dhe kufizimit të vetëdijes deri në atë shkallë sa kjo vepër penale të kualifikohet si e
kryer nën gjendjen e tronditjes së fortë psikike të çastit.
Gjithashtu me të drejtë është konkluduar se që kjo vepër të jetë kryer me kapërcim të
kufijve të mbrojtjes së nevojshme duhet që: - a) i gjykuari Elis Tefaj të jetë sulmuar
padrejtësisht nga viktima, sulmi i viktimës të jetë i vërtetë, real dhe atëçastshëm dhe me
intensitet mbrojtjes nuk i përgjigjet nevojës së zmbrapsjes së sulmit, ose - b) mbrojtja nga i
gjykuari Elis Tefaj të jetë bërë pas mbarimit të sulmit nga viktima. Nuk rezulton që i
pandehuri Elis të jetë sulmuar nga viktima Aleksandër, për pasojë edhe veprimet kriminale të
tij nuk janë kryer me kapërcim të kufijve të mbrojtjes së nevojshme.
2. Në lidhje me të gjykuarit Alfred Hoxha dhe Olgers Dervishi

Kolegji Penal çmon se veprimet e kryera nga ana e të gjykuarve Alfred Hoxha dhe
Olgers Dervishi janë kualifikuar drejtë nga gjykata e apelit, në veprën penale të parashikuar
nga neni 300 i Kodit Penal.
Akuza e Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Durrës, ngritur kundër dy të gjykuarve,
Olgers Dervishi dhe Alfred Hoxha, është e gabuar.
Nga provat e shqyrtuara në gjykimin e çështjes penale ka rezultuar e provuar se vepra
penale e vrasjes me dashje e kryer nga i gjykuari Elis Tefa të mos jetë kryer me marrëveshje
me dy të gjykuarit e tjerë. Nuk ka arritur të provohet nga organi i akuzës, marrëveshja e
mëparshme mes tre të gjykuarve.
Në rastin në shqyrtim vrasja e kryer nga i gjykuari Elis Tefaj ka motive vetëm
personale sepse mendimi kriminal atij i ka lindur vetëm në atë moment kur dhe është
provokuar nga viktima dhe nuk mundej të kishin dijeni (e aq më pak marrëveshje) dy të
gjykuarit e tjerë për vrasjen që do të kryente i gjykuari Elis Tefaj.
Gjykata e apelit me të drejtë ka konkluduar se të gjykuarit Olgers Dervishi dhe Alfred
Hoxha duke u fshehur dhe mos kallëzuar në organet e ndjekjes penale, krimin e vrasjes me
dashje të kryer nga shtetasi Elis Tefaj, kanë konsumuar veprën penale të moskallëzimit të
krimit të parashikuar nga neni 300 i K.Penal.
Përfundimisht Kolegji Penal çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës duhet lënë
në fuqi, për gjitha arsyet që u dhanë më lart.
PЁR KЁTO ARSYE

“a” të Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.88, datë 22.02.2011 të Gjykatës së Apelit Durrës.
Tiranë, me 30.10.2013
724
Nr.00-2013-1535 i Vendimit (278)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
TË GJYKUARIT: MEHMET PERKOXHA
A K U Z U A R:
“Trafikimit të mjeteve motorike”,
parashikuar nga N.141/a/1 i K.Penal.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës me vendimin nr.87, datë 25.10.2010 ka vendosur:

Deklarimin fajtor të të pandehurit Mehmet Ali Perkoxha, i dtl.25.10.1986, për
kryerjen e veprës penale të “Trafikimit të mjeteve motorike”, vepër kjo e
parashikuar dhe e dënueshme nga N.141/1/a i K.Penal dhe në bazë të kësaj
dispozite të dënohet me (tre) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.
Në zbatim të ligjit nr.8328, datë 16.04.1998 “Për të drejtat dhe trajtimin e të
dënuarve me burgim”, i ndryshuar, vuajtja e dënimit për të pandehurin
Mehmet Perkoxha të fillojë nga dita e ekzekutimit të vendimit të formës së
prerë dhe ai ta vuajë atë në burgun e sigurisë së zakonshme.
Shpenzimet hetimore procedurale në masën 3.500 (tremijë e pesëqind) lekë si
dhe ato gjyqësore, në ngarkim të të pandehurit Mehmet Perkoxha.
Kundër këtij vendimi lejohet ankim në Gjykatën e Apelit Shkodër brenda 10
ditëve, duke filluar ky afat nga e nesërmja e shpalljes së tij.

Gjyqësor Kukës.
Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs i gjykuari Mehmet Perkoxha,

nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon ndryshimin e vendimeve dhe deklarimin e
pafajshëm të të gjykuarit Mehmet Perkoxha, pasi nuk vërtetohet ekzistenca e veprës penale si
dhe që i dënuari i dënuari ka ketë kryer këtë vepër, ose në mënyrë alternative aplikimin e
N.59 të K.Penal, duke parashtruar këto shkaqe:
- Vendimet e mësipërme janë marrë në keqinterpretim të ligjit material, sepse
mungojnë elementët e figurës së veprës penale. Asnjë e provë e administruar nuk
725
provon ekzistencën e importimit, tranzitimit apo tregtimit në mënyrë të paligjshme të
mjetit motorik të përdorur prej vetë të pandehurit.
- I pandehuri rezulton të jetë i skeduar në sistemin TIMS në datë 31.08.2008 dhe kjo
makinë nuk ka qenë pasqyruar si e vjedhur në sistemin elektronik të Interpol.
- Vendimet e mësipërme janë marrë në pabazueshmëri provash. nga provat e
administruara nuk rezulton që i pandehuri të ketë konsumuar veprën penale për të
cilën akuzohet. Makina është përdorur prej vetë të pandehurit gjatë qëndrimit të tij në
Shqipëri.
- Gjykata ka shkelur parimin e humanizmit dhe mos rëndimit të pozitës së të
pandehurit. prokuororia ka kërkuar që i pandehuri të vihet në provë për një periudhë
prej 3 vjetësh, por gjykata, duke shkelur parimin e humanizmit duke përjashtuar
mundësinë e zgjidhjes së çëshjtes me një pajtim të heshtur lidhur me masën e dënimit,
e dënoi të pandehurin me 3 vjet e 6 muaj burgim.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Shkëlzen Selimi; prokurorin Bujar Sheshi, i cili
kërkoi lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së apelit; mbrojtësin e të gjykuarit Mehmet
Perkoxha, Av.Ilir Nerguti, i cili ndryshimin e vendimeve duke e deklaruar të pafajshëm të
gjykuarin, ose në mënyrë alternative aplikimin e N.59 të K.Penal; dhe pasi e bisedoi çështjen
në tërësi,
VËREN
Vendimi nr.87, datë 25.10.2010 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës dhe vendimi
nr.246, datë 14.11.2011 i Gjykatës së Apelit Shkodër do të lihen në fuqi në lidhje me
kualifikimin e veprës penale dhe do të ndryshohen në lidhje me alternativën e dënimit me
burgim, duke u pezulluar ekzekutimi i vendimit me burgim dhe duke u vendosur vënia në
provë e të gjykuarit Mehmet Perkoxha.
I. Rrethant e faktit
1. I gjykuari Mehmet Perkoxha, është rezident në Itali. Ai ka në përdorim mjetin tip
BMW, seria 5, me targë BP374EE. Me këtë automjet ka hyrë në territorin shqiptar
nëpërmjet pikës kufitare të Morinës në Kukës në datën 31.08.2008. Në Shqipëri ky
mjet ka qenë në posedim të shtetasit Rrahim Dedja, i afërm i të gjykuarit.
2. Në datën 02.03.2009, shërbimet e policisë në seksionin e Luftës kundër Trafiqeve të
Paligjshme në DPQ Tiranë, në mungesë të dokumentacionit, kanë bërë bllokimin e
mjetit të markës BMW, seria 5, me targë BP374EE, me nr.shasie
WBANC1020B643360, me të cilin udhëtonte shtetasi Rrahim Dedja, banues në
Tiranë. Pas shoqërimit te mjetit dhe të drejtuesit të tij ka rezultuar se mjeti ka
rezultuar i denoncuar në Francë si i vjedhur në datën 10.09.2005.
3. Drejtuesi i mjetit, shtetasi Rr.Dedja, ka deklaruar se mjeti i përkiste djalit të tezes së
tij, të gjykuarit Mehmet Perkoxha dhe ai e kishte në ruajtje mjetin.
4. Sipas dokumentave të ardhur me letër-porosi nga Franca ka rezultuar se mjeti është
denoncuar si i vjedhur në Francë në 10.09.2005 dhe ka hyrë në Shqipëri nga pika
kufitare e Morinës, Kukës më datë 31.08.2008. Numri i identifikimit të mjetit është i
njëjtë si në trupin e mjetit ashtu edhe në dokumenta WBANC1020B643360.
5. Sipas çertifikatës së regjistrimit të mjetit në Itali, rezulton se ky mjet është targuar në
këtë shtet me targa të tjetërsuara BP374EE, dhe se çertifikata e pronësisë së mjetit
sipas numrit të serisë ka rezultuar e vjedhur në Itali në datë15.02.2002 pranë zyrave të
ACI Klub Automobilistik në Vicenza. Çertifikata e pronësisë së mjetit, e cila është e
falsifikuar dhe nga ku rezulton i gjykuari si pronar i mjetit, nuk shoqërohet me ndonjë
dokument tjetër ku i gjykuari të ketë qenë ndonjëherë blerës i këtij mjeti.
726
6. Në këto rrethana, Prokuroria e Rrethit Gjyqësor Kukës ka paraqitur pranë gjykatës
kërkesën për gjykim duke e akuzuar të pandehurin Mehmet Perkoxha për kryerjen e
veprës penale të “Trafikimit të mjeteve motorike”, parashikuar nga N.141/a/1 i
K.Penal.
7. I gjykuari nëpërmjet avokatit të tij ka kërkuar pafajësi.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës me vendimin nr.87, datë 25.10.2010 ka
vendosur:
i. Deklarimin fajtor të të pandehurit Mehmet Ali Perkoxha, i dtl.25.10.1986, për
kryerjen e veprës penale të “Trafikimit të mjeteve motorike”, vepër kjo e parashikuar
dhe e dënueshme nga N.141/1/a i K.Penal dhe në bazë të kësaj dispozite të dënohet
me (tre) vjet e 6 (gjashtë) muaj burgim.
ii. Në zbatim të ligjit nr.8328, datë 16.04.1998 “Për të drejtat dhe trajtimin e të dënuarve
me burgim”, i ndryshuar, vuajtja e dënimit për të pandehurin Mehmet Perkoxha të
fillojë nga dita e ekzekutimit të vendimit të formës së prerë dhe ai ta vuajë atë në
burgun e sigurisë së zakonshme.
iii. Shpenzimet hetimore proceduriale në masën 3.500 (tremijë e pesëqind) lekë, si dhe
ato gjyqësore, në ngarkim të të pandehurit Mehmet Perkoxha.
iv. Kundër këtij vendimi lejohet ankim në Gjykatën e Apelit Shkodër, brenda 10 ditëve,
duke filluar ky afat nga e nesërmja e shpalljes së tij.
9. Gjykata e Apelit Shkodër me vendimin nr.246, datë 14.11.2011 ka vendosur:
i. Lënien në fuqi të vendimit nr.87, datë 25.10.2010 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Kukës.
10. Kundër vendimit të mësipërm ka ushtruar rekurs i gjykuari Mehmet Perkoxha,
nëpërmjet përfaqësuesit të tij, i cili kërkon ndryshimin e vendimeve dhe deklarimin e
pafajshëm të të gjykuarit Mehmet Perkoxha, pasi nuk vërtetohet ekzistenca e veprës
penale si dhe që i dënuari i dënuari ka ketë kryer këtë vepër, duke parashtruar shkaqet
e pasqyruara në pjesën hyrëse të vendimit.
11. Gjykata e Apelit Shkodër e ka gjetur të drejtë vendimin e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kukës dhe arsyeton se: “...praktika e administruar në cilësinë e provës nga
gjykata vërteton faktin se autovetura është e vjedhur në shtetin francez. Fletëhyrja e
administruar si provë provon faktin se autovetura është futur në territorin shqiptar
nga i pandehuri Mehmet nga territori kosovar, ç’ka tregon se i pandehuri për të
kaluar në territorin shqiptar automjetin nga shteti italian e ka tranzituar këtë
autoveturë në shtetin e Malit të Zi, në shtetin Kosovar dhe e ka lënë autoveturën në
Shqipëri. Të gjitha këto fakte vërtetojnë fajësinë e të pandehurit dhe hedhin poshtë
pretendimet e ngritura në ankim...”
IV.Në lidhje me rekursin e paraqitur
12. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen pjesërisht të bazuar rekursin e
paraqitur nga i gjykuari Mehmet Perkoxha, nëpërmjet përfaqësuesit të tij (Neni
432 i K.Pr.Penale) dhe si i tillë duhet të pranohet, në lidhje me pezullimin e
ekzekutimit të dënimit me burgim.
Në lidhje me pretendimin e paraqitur në rekurs se mungojnë elementët e figurës së
veprës penale. Asnjë e provë e administruar nuk provon ekzistencën e importimit, tranzitimit
apo tregtimit në mënyrë të paligjshme të mjetit motorik të përdorur prej vetë të pandehurit.
13. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se ky pretendim është i pabazuar. Nga
provat e administruara në dosje dhe të marra në shqyrtim nga gjykatat ka rezultaur se
autovetura BMW, seria 5, me targë BP374EE, është denoncuar e vjedhur në Francë
727
në 10.09.2005 dhe ka hyrë në Shqipëri nga pika kufitare e Morinës, Kukës më datë
31.08.2008.
14. Vepra penale e trafikimit të mjeteve motorike hyn në ato grup veprash penale me
karakter transnacional duke cënuar marrëdhëniet juridike të mbrojtura posaçërisht jo
vetëm në Republikën e Shqipërisë, por edhe të shteteve të tjera. Në këtë kuptim
veprimtaria e kundra ligjshme përveç Shqipërisë ka një shtrirje territoriale me të gjërë
në një apo disa shtete të tjera.
15. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë, në vendimin nr.3, datë 24.01.2011, kanë
arritur në qëndrimin unifikues se: “ ...kriter bazë për kuptimin dhe zbatimin e drejtë të
veprave penale të “trafikimit” sipas Kodit Penal është parimi i territorit, i prekjes e
përdorimit të tij, me qëllimin e realizimit në rrugë kriminale të përfitimeve, përmes
hyrjes ose daljes së paligjshme të personave apo sendeve nga territori shqiptar ose
kalimit të paligjshëm të tyre nëpërmjet territorit shqiptar”.
16. Në Kodin Penal, nëpërmjet një norme të posaçme penale, është siguruar marrëdhënia
juridike që rregullon importimin, eksportimin, tranzitimin dhe tregtimin e brendshëm
të mjeteve motorike në kundërshtim me ligjin dhe në mënyrë të posaçme për mjetet të
cilat janë të vjedhura në shtete të huaja dhe bëhen më pas pjesë e trafikut
ndërkombëtar.
17. Posedues i këtij mjeti deri në këtë moment ka qenë i gjykuari Mehmet Perkoxha.
Mjeti në Itali ishte i pajisuar me çertifikatë pronësie, e cila sipas numrit të serisë
rezulton e vjedhur në Itali në datë 15.02.2002 pranë zyrave të ACI Klub
Automobilistik në Vicenza. Çertifikata e pronësisë së mjetit, e cila është e falsifikuar
dhe nga ku rezulton i gjykuari si pronar i mjetit, nuk shoqërohet me ndonjë dokument
tjetër ku i gjykuari të ketë qenë ndonjëherë blerës i këtij mjeti.
18. Në përcaktimin e formës së kryerjes së veprës penale provohet se nga i gjykuari është
importuar automjeti BMW, i cili në vendin e origjinës, Francë, është deklaruar i
vjedhur. Importimi është aktivitet ekonomik i futjes së mallrave nga një shtet tjetër në
territorin e Shqipërisë me qëllimin për t’i vënë në qarkullim në territorin shqiptar.
Nëpërmjet provave si: raporti i shërbimit të datës 02.03.2009; informacioni nga
shërbimi TIMS datë 27.05.2009; shkresat nr.4198/1 ex 09 Prot JB, datë 02.04.2010
dhe nr.2516/1 Prot JB, datë 16.06.2010 së bashku me dokumentacionin bashkëngjitur
për ekzekutimin e letërporosisë provohet se i gjykuari ka importuar një automjet të
vjedhur e ka futur në territorin shqiptar dhe ia ka dorëzuar të afërmit të tij.
19. Pra në rastin konkret janë të provuara të dy kushtet e trafikimit të një mjeti motorik në
formën e importimit; automjeti është i vjedhur dhe forma e hyrjes së tij në territorin e
Republikës së Shqipërisë nëpërmjet Republikës së Kosovës, ka qenë e
kundraligjshme duke përdorur dokumenta të falsifikuar. Mjeti tip BMW, seria 5 ka
qenë në pronësi të Shoqërisë “Negopal sarl” dhe përdorej nga Christinë Haumonte,
dhe është denoncuar i vjedhur në Francë në 10.09.2005, sipas dokumentave të
ardhura me lëtërporosi shkresa nr.4198/1 ex 09 Prot, JB datë 02.04.2010; përsa i
përket dokumentave të falsifikuara të përdorura nga i gjykuari në importimin e këtij
mjeti në territorin e Republikës së Shqipërisë, u provua se çertifikatë pronësie e cila
shoqëron mjetin sipas numrit të serisë rezulton e vjedhur në Itali në datë 15.02.2002
pranë zyrave të ACI Klub Automobilistik në Vicenza; sipas kësaj çertifika pronësie i
gjykuari rezulton si pronar i mjetit, dhe ky dokument nuk shoqërohet me ndonjë
dokument tjetër ku i gjykuari të ketë qenë ndonjëherë blerës i këtij mjeti.
20. Nga provat e administruara në gjykim ka rezultuar se numri i identifikimit të mjetit
është i njëjtë si në trupin e mjetit ashtu edhe në dokumenta WBANC1020B643360.
Siç u parashtrua më sipër mjeti i vjedhur në Francë në vitin 2005, ka hyrë në territorin
shqiptar nga PKK Morinë, Kukës, duke kaluar në shtetin e Malit të Zi dhe shtetin
728
kosovar, i pajisur me dokumenta të falsifikuara, pra është vërtetuar plotësisht se i
gjykuari ka konsumuar veprën “Trafikim mjetesh motorike”, parashikuar nga
N.141/a/1 i K.Penal1 për të cilën është akuzuar.
Në lidhje me aplikimin e N.59 të K.Penal, Kolegji Penal e gjen të drejtë pretendimin e

paraqitur në rekurs.
21. Neni 59 i K.Penal2 i jep të drejtën gjykatës që, në raste të veçanta, kur jep dënimin me
burgim deri në pesë vjet të urdhërojë që i dënuari të vihet në provë duke u pezulluar
ekzekutimi i dënimit, por, në çdo rast, gjykata duhet të ketë parasysh rrezikshmërinë e
pakët të personit dhe rrethanat e kryerjes së veprës penale.
22. Siç rezulton nga dispozita, kjo formë alternative e vuajtjes së dënimit me burgim
aplikohet nga gjykata kur plotësohen në mënyrë kumulative dy kushte:
Së pari: Në përfundim të shqyrtimit gjyqësor gjykata çmon se i pandehuri duhet të
dënohet jo më shumë se pesë vjet burgim;
Kusht, i cili në rastin konkret plotësohet - të gjykuarin Mehmet Perkoxha gjykatat
e kanë deklaruar fajtor për kryerjen e veprës penale të ‘Trafikimit të mjeteve
motorike”, parashikuar nga N.141/1/a i K.Penal dhe dënuar me 3 (tre) vjet e 6
(gjashtë) muaj burgim.
Sa i përket kushtit të dytë – rrethanë e posaçme, sipas formulimit të nenit 59 të Kodit
Penal rezulton se rrethanat e posaçme përfshijnë tre drejtime kryesore:
1. detyrimin e të dënuarit ndaj punës, arsimit, kualifikimit ose aftësimit profesional;
2. përgjegjësitë thelbësore familjare të të dënuarit;
3. nevojën e të dënuarit për trajtim apo rehabilitim mjekësor.
23. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, duke iu referuar rrethanave të faktit dhe
përfundimeve të gjykatave në vendimet e tyre, çmon se (gjykatat), nuk kanë vlerësuar
drejt rrezikshmërinë e autorit – pasi sipas dëshmisë së penalitetit – nuk është i dënuar
më parë, koha e gjatë që ka kaluar nga momenti kur i gjykuari është vënë në posedim
të mjetit; riparimin e pasojave të ardhura nga vepra penale pasi mjeti i është kthyer
pronarit të ligjshëm të tij;
24. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë çmon se në rastin e të gjykuarit midis nevojës për
ndëshkimin e tij për një veprim të kundraligjshëm penalisht të dënueshëm e cila
parashikon dënimin me heqje lirie në terma të përgjithshëm dhe të përfshirjes
rastësore të të gjykuarit Mehmet Perkoxha për herë të parë në një aktivitet kriminal
dhe të ekzistencës të disa rrethanave të provuara të cilat zbusin rrezikshmërinë
shoqërore të veprës dhe atë të autorit, ka vend për t’u aplikuar pezullimi i ekzekutimit
të dënimit me burgim duke konkluduar se dhe në këtë rast arrihet qëllimi i dënimit të
dhënë.
25. Sipas standardeve ndërkombëtare përdorimi i burgimit si formë dënimi duhet kufizuar
rreptësisht dhe të jetë një extrema ratio në raste të veçanta, atëherë kur nuk mund të
zbatohen masa të tjera të përshtatshme. Siç shprehet nga Këshilli i Evropës, burgimi
1
N.14/a/1 “Trafikimi i mjeteve motorike”
Importimi, eksportimi, tranzitimi dhe tregtimi në kundërshtim me ligjin, i mjeteve motorike të vjedhura, me qëllim fitimi
material ose çdo përfitim tjetër, dënohet me burgim nga tre gjer në shtatë vjet.
2
Neni 59/1 “Pezullimi i ekzekutimit të vendimit me burgim dhe vënia në provë”
sjelljes pas kryerjes së veprës penale, gjykata, kur jep dënim me burg deri në pesë vjet, mund të urdhërojë që i dënuari të
729
duhet të zbatohet si masë vetëm “kur çdo masë apo sanksion tjetër do të ishin të
papërshtatshme për rëndësinë e veprës”,1 dhe duhen bërë përpjekje që të minimizohet
përdorimi i masave që e privojnë personin nga liria dhe të zbatohen më shumë të cilat
nuk e bëjnë këtë.2
26. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në provat e administruara dhe në përgjithësi
në aktet që ndodhen në fashikullin e gjykimit, arriti në përfundimin se pretendimet e
parashtruara në rekursin e të gjykuarit për moszbatim të dispozitës së nenit 59 të
Kodit Penal janë të drejta.
27. Në këtë përfundim u arrit pasi rrethanat e kryerjes së veprës penale për të cilën është
deklaruar fajtor dhe dënuar i gjykuari tregojnë për shkallë rrezikshmërie të vogël të
vetë atij, ashtu edhe të kësaj vepre (në një kohë kur nga përmbajtja e dispozitës së
nenit 59 të K.Penal, del se ajo mund të zbatohet ndaj personave me rrezikshmëri të
pakët dhe për vepra penale për shkak të rrethanave në të cilat janë kryer konsiderohen
me rrezikshmëri të pakët). Është e drejta e gjykatës, që rast pas rasti, të aplikojë nenin
59 të Kodit Penal, gjithmonë gjykata është e detyruar të respektojë kriteret e
përcaktuara në këtë nen.
28. Bazuar në provat e administruara dhe në aktet që ndodhen në fashikullin e gjykimit,
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë arriti në përfundimin se pretendimet e parashtruara
në rekursin e të gjykuarit për moszbatim të dispozitës së nenit 59 të Kodit Penal janë
të drejta.
29. Në këto kushte, Kolegji Penal çmon se vendimi i Gjykatës së Apelit Shkodër, i cili ka
lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës duhet ndryshuar në
lidhje me pjesën që i përket vuajtjes të dënimit, duke aplikuar alternativën e dënimit
me burgim, pezullimin e ekzekutimit të dënimit për pjesën e pa vuajtur për të
dënuarin Mehmet Perkoxha.
30.
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441/1, germa “a” dhe “b” të
K.Pr.Penale,
VENDOSI
Në zbatim të N.59 të K.Penal, urdhërohet pezullimi i ekzekutimit të dënimit me
burgim për të gjykuarin Mehmet Perkoxha e për një kohë prove prej 3 (tre) vjetësh të mbajë
kontakte me Shërbimin e Provës.
Tiranë, më 30.10.2013
1
Këshilli i Evropës, Rekomandimi nr.R (99) 22 i Komitetit të Ministrave për Shtetet Anëtare në lidhje me mbipopullimin e
burgjeve, paragrafi 1.
2
Po aty, paragrafi 14. Duhet inkurajuar përdorimi i masave të cilat nuk e privojnë personin nga liria, sa herë të jetë e
mundur, pasi këto po konsiderohen gjithnjë e më shumë si mjete më efektive për trajtimin e shkelësve në shoqëri, dukem
përfituar në këtë mënyrë edhe shkelësi edhe shoqëria.
730
Nr.00-2013-1551 i Vendimit (279)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar

RRETHIT GJYQËSOR DURRËS
KUNDËR: SKËNDER KONI
OBJEKTI:
Caktimi i masës së sigurimit personal
atë të “Arrestit në burg”,
Baza Ligjore: Nenet 244, 258 të K.Pr.Penale.

vendosur:
Caktimin si masë sigurimi personal me karakter shtrëngues “Arrest në burg”,
parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale, ndaj shtetasit Skënder Koni, atësia -
Jakup, amësia - Zomes, i datëlindjes 10.07.1947, lindur dhe banues në Durrës,
me punë përgjegjës i INUK Durrës, i dyshuar për veprën penale “Korrupsion
pasiv i personave që ushtrojnë funksione publike” (disa herë) dhe “Ushtrimi i
ndikimit të paligjshëm ndaj personave që ushtrojnë funksione publike” në
bashkëpunim, të parashikuar nga neni 259 e 245/1, paragrafi i dytë dhe 25 të
K.Penal.
Urdhërohet Sektori i Kërkimit dhe Operacioneve Speciale pranë Drejtorisë së
Policisë Qarkut Durrës për ekzekutimin e kësaj mase.
Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.130, datë 30.05.2013, ka vendosur:

Ndryshimin e vendimit nr.260, datë 05.05.2013, i verifikuar me vendimin datë
09.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
Caktimin ndaj shtetasit Skënder Koni si masë sigurimi personal atë të
detyrimit për t’u paraqitur në Policinë Gjyqësore pranë Prokurorisë së Rrethit
Gjyqësor Durrës, çdo të hënë ora 13.00.
731
Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Durrës, ka ushtruar rekurs
Prokuroria e Apelit Durrës, e cila kërkon: Prishjen e vendimit nr.130, datë 30.05.2013 të
Gjykatës së Apelit Durrës dhe lënien në fuqi të vendimit datë 09.05.2013 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës që ka lënë në fuqi masën e sigurimit të vendosur me vendimin
nr.260, datë 05.05.2013 të kësaj gjykate.
Si shkaqe të rekursit, paraqet:

- Rezulton se i dyshuari Skënder Koni, me detyrë përgjegjës i INUK Durrës në lidhje
dhe me shtetasen L. K. ka thirrur jashtë funksionit të tij persona të ndryshëm që
kundrejt përfitimeve të paligjshme të përshpejtonte procedurat e legalizimit dhe të
regjistrimit në ZVRPP.
- Nga materialet e çështjes ka rezultuar se kriteret dhe kushtet e caktimit të masës janë
analizuar në caktimin e saj, para tre ditëve dhe se në seancën e marrjes në pyetje sipas
nenit 248 të K.Pr.Penale, nuk ka rezultuar mos ekzistenca e ndonjërit prej kushteve
dhe kritereve.
- Mbështetur për sa më sipër, gjykata duhej të verifikonte kushtet e zbatimit dhe të
verifikonte nëse ekzistojnë përsëri nevojat e sigurimit në përputhje me masën e
vendosur pa prezencën e të arrestuarit.
- Nga gjykata e apelit është administruar në gjykim një eko e aparatit urinar, nga e cila
nuk rezulton se i dyshuari të ketë një gjendje të rënduar, në atë masë sa që të lehtësojë
pozitën e tij në lidhje me masën e sigurimit, si dhe nuk është tërhequr mendimi i
eksperteve për të sqaruar në mënyrë shkencore për sa pasqyrohet në dokument.

pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Edmond Islamaj; prokurorin Kujtim Luli, i cili
kërkoi ndryshimin e vendimit; Avokatin Qazim Gjonaj, i cili kërkoi lënien në fuqi të
vendimit të Gjykatës së Apelit Durrës; e si e analizoi çështjen në tërësi,
VËREN
1. Shtetasi Skënder Koni, me detyrë përgjegjës i INUK Durrës, dërgonte shkresa
zyrtare në emër të institucionit, shtetasve të ndryshëm të cilët kanë ndërtuar objekte
pa leje dhe janë në proces legalizimi, të ndërtuara në troje private ose shtetërore, të
cilëve ju kërkonte paraqitje të dokumentacionit tekniko ligjor, si dhe takime në
ambientet e zyrave të tij.
2. Njoftimet i dërgonte me shërbimin postar, ndërkohë që funksioni i tij është për
të kontrolluar dhe mbikëqyrur punën e INUV, si dhe të vendos masa administrative
ndaj kryeinspektorëve dhe inspektorëve të inspektorateve ndërtimore dhe urbanistikë
në nivel bashkie, për mosveprimet apo veprimet në kundërshtim me ligjin.
3. Pas kontakteve nëpërmjet numrave të telefonit që ai ka venë në dispozicion, ai
pranon takime, të cilat nuk kryhen në zyrat e tij por jashtë saj dhe pasi ju shpjegon
arsyen e thirrjes me qëllim për t’i ndihmuar për përshpejtimin e procedurave të
legalizimit, ai i orienton te një shtetase me emrin L. K., e cila gjatë takimeve me
banorë të Lagjes nr.13 Plazh, pas sugjerimeve të përgjegjësit të INUK Durrës, ju
shpjegon se do t’i ndihmojë për përshpejtimin e procedurave të legalizimit dhe
regjistrimit në ZVRRPP kundrejt përfitimit të paligjshëm.
4. Pas administrimit të bisedave telefonike të shoqëruara dhe me vëzhgime të
veprimeve të të dyshuarve në ambiente publike ka rezultuar se shtetasi Skënder Koni
në bashkëpunim me L. K. dhe Elsa Zoto, kanë kryer veprime korruptive për të shtënë
në dorë pasurinë e shtetasve që kanë ndërtuar në mënyrë të kundërligjshme në pronat
732
e ish pronares Evalda Chiarella, duke ndikuar pranë ALUIZNI-it dhe ZVRPP-së
Durrës, kundrejt pagesës.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.260, datë 05.05.2013,

ka vendosur:
- Caktimin si masë sigurimi personal me karakter shtrëngues “Arrest në burg”,
parashikuar nga neni 238 i K.Pr.Penale, ndaj shtetasit Skënder Koni, atësia - Jakup,
amësia - Zomes, i datëlindjes 10.07.1947, lindur dhe banues në Durrës, me punë
përgjegjës i INUK Durrës, i dyshuar për veprën penale “Korrupsion pasiv i personave
që ushtrojnë funksione publike” (disa herë) dhe “Ushtrimi i ndikimit të paligjshëm
ndaj personave që ushtrojnë funksione publike” në bashkëpunim, të parashikuar nga
neni 259 e 245/1, paragrafi i dytë dhe 25 të K.Penal.
- Urdhërohet Sektori i Kërkimit dhe Operacioneve Speciale pranë Drejtorisë së Policisë
Qarkut Durrës për ekzekutimin e kësaj mase.
6. Gjykata e Apelit Durrës, me vendimin nr.130, datë 30.05.2013, ka vendosur:
Ndryshimin e vendimit nr.260, datë 05.05.2013, i verifikuar me vendimin datë
09.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
- Caktimin ndaj shtetasit Skënder Koni si masë sigurimi personal atë të detyrimit për
t’u paraqitur në policinë gjyqësore pranë Prokurorisë së Rrethit Gjyqësor Durrës, çdo
të hënë ora 13.00.
7. Kundër vendimit të mësipërm të Gjykatës së Apelit Durrës, ka ushtruar
rekurs Prokuroria e Apelit Durrës, e cila kërkon: Prishjen e vendimit nr.130, datë
30.05.2013 të Gjykatës së Apelit Durrës dhe lënien në fuqi të vendimit datë
09.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës që ka lënë në fuqi masën e
sigurimit të vendosur me vendimin nr.260, datë 05.05.2013 të kësaj gjykate, duke
parashtruar edhe shkaqet përkatëse të cituara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
C. Në lidhje me rekursin e paraqitur.
8. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, në vijim Kolegji Penal, arrin në

konkluzionin se rekursi i Prokurorisë së Apelit Durrës është i pabazuar në ligj
dhe si i tillë nuk duhet të pranohet1.
9. Vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës për sa i përket ndryshimit të vendimit të
gjykatës së rrethit gjyqësor Durrës, duke zëvendësuar masën e sigurimit personal, nga
“Arrest në burg” në atë të “Detyrimit për t’u paraqitur në policinë gjyqësore”, në
ngarkim të personit nën hetim Skënder Koni, është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të
ligjit procedural penal dhe nuk ka vend për t’u cenuar.
10. Kolegji Penal vlerëson se masa e sigurimit personal, e kërkuar nga organi i
akuzës, nuk i përgjigjet as rëndësisë së faktit dhe as sanksioneve që parashikohen nga
ligji për veprën penale për të cilën akuzohet personi nën hetim.
11. Në bazë të nenit 230 të K.Pr.Penale, masa e sigurimit personal “Arrest në
burg”, mund të vendoset për shkak të rrezikshmërisë së veçantë të veprës dhe autorit
dhe, kur çdo masë tjetër është e papërshtatshme. Në rastin konkret nuk plotësohen
1
K.Pr.Penale, neni 432
733
këto kritere, as vepra për të cilën akuzohet personi nën hetim dhe as vetë ky i fundit,
nuk paraqesin rrezikshmëri të veçantë shoqërore.
12. Vepra penale për të cilën akuzohet se ka kryer personi nën hetim Skënder
Koni nuk është me rrezikshmëri të veçantë shoqërore për të vendosur masën e
sigurimit personal “Arrest në burg”, si kusht i parashikuar nga paragrafi i parë të
nenit 230 të K.Pr.Penale.
13. Vetë personi nën hetim Skënder Koni nuk paraqet rrezikshmëri të theksuar
shoqërore. Në caktimin e llojit të masës së sigurimit, në rastin konkret, Gjykata e
Apelit Durrës ka mbajtur parasysh një sërë parashikimesh ligjore që ligjvënësi i ka
ofruar gjykatës që t’i mbajë në konsideratë gjatë caktimit të masave të sigurimit
personal1, parashikime të cilat janë anashkaluar nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Durrës gjatë shqyrtimit të kësaj çështjeje.
14. Bazuar mbi rrethanat e faktit, ekzistojnë dyshime se personi nën hetim ka
kryer veprime të kundërligjshme, të pranuara në mënyrë të tërthortë edhe nga
mbrojtja përpara këtij Kolegji, duke kërkuar vendosjen e një mase shtrënguese, por,
atë të caktuar nga Gjykata e Apelit Durrës.
15. Nga aktet e gjendura në dosjen gjyqësore dhe provat e ofruara nga organi i
akuzës, siç janë përgjimet ambientale dhe ato telefonike, si rezultat i këtyre
përgjimeve, në asnjë rast nuk rezulton e provuar se personi nën hetim Skënder Koni
të ketë, kërkuar, marrë drejtpërdrejtë apo indirekt, ndonjë përfitim të padrejtë që vjen
si pasojë e funksionit që ai ka kryer si Përgjegjës pranë INUK-ut, Durrës.
16. Vendimi i Gjykatës së Apelit Durrës, i cili ka ndryshuar vendimin e Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Durrës, në lidhje me ndryshimin e masës së sigurimit është në
përputhje me dispozitat procedurale penale të Kreut I, të Seksionit përkatës që trajton
“Kushtet dhe kriteret për caktimin e masave të sigurimit personal”.
17. Kolegji Penal vlerëson se në caktimin si masë sigurimi “Detyrimit për t’u
paraqitur në policinë gjyqësore” janë marrë parasysh kriteret e përgjithshme për
caktimin e masave të sigurimit (neni 229 i Kodit të Procedurës Penale) dhe rrethanat
konkrete të çështjes.
18. Personi nën hetim Skënder Koni, dyshohet për veprën penale “Korrupsion
pasiv i personave që ushtrojnë funksione publike” dhe veprën “Ushtrimi i ndikimit të
paligjshëm ndaj personave që ushtrojnë funksione publike” në bashkëpunim,
parashikuar nga neni 259, 245/1, paragrafi i dytë dhe neni 25 të K.Penal, ç’ka përbën
kushtin e përgjithshëm për caktimin e një mase sigurimi personal2.
19. Veprat penale për të cilat dyshohet dhe po hetohet shtetasi Skënder Koni nuk
rezultojnë të jenë parashkruar, amnistuar apo depenalizuar, e për rrjedhojë nuk
ndodhemi përpara rasteve të padënueshmërisë, ç’ka plotëson formalisht mundësinë e
zbatimit ndaj tij të një mase sigurimi.
1
1. Në caktimin e masave të sigurimit gjykata mban parasysh përshtatshmërinë e secilës prej tyre me shkallën e nevojave të
sigurimit që duhen marrë në rastin konkret.
2. Çdo masë duhet të jetë në raport me rëndësinë e faktit dhe me sanksionin që parashikohet për veprën penale konkrete.
Mbahen parasysh edhe vazhdimësia, përsëritja, si dhe rrethanat lehtësuese dhe rënduese të parashikuara nga Kodi Penal…”.
2
Askush nuk mund t’u nënshtrohet masave të sigurimit personal në qoftë se në ngarkim të tij nuk ekziston një dyshim i
arsyeshëm, i bazuar në prova.
2. Asnjë masë nuk mund të zbatohet kur ka shkaqe padënueshmërie ose të shuarjes së veprës penale.
3. Masat e sigurimit personal vendosen:
a) kur ekzistojnë shkaqe të rëndësishme që vënë në rrezik marrjen ose vërtetësinë e provës;
b) kur i pandehuri është larguar ose ekziston rreziku që ai të largohet;
c) kur për shkak të rrethanave të faktit dhe personalitetit të të pandehurit ka rrezik që ai të kryejë krime të rënda ose të të
njëjtit lloj me atë për të cilin procedohet.
734
20. Në këto kushte, Kolegji Penal vlerëson se drejt ka vepruar Gjykata e Rrethit
Gjyqësor dhe ajo e Apelit Durrës duke i caktuar personit nën hetim Skënder Koni një
masë sigurimi personale me karakter shtrëngues.
21. Po kështu, Kolegji Penal vlerëson të drejtë vendimin e gjykatës së apelit, e
cila ka vendosur ndryshimin e llojit të masës shtrënguese ndaj shtetasit Koni dhe si i
tillë ai do të lihet në fuqi. Masa e shtrënguese e vendosur ndaj personit nën hetim
Skënder Koni nuk cenon marrjen e provave apo të pengojë në zhvillimin e hetimit të
çështjes, ku edhe për tepër më rezulton se ka pothuajse një vit që organi i akuzës ka
iniciuar çështjen hetimore ndaj këtij shtetasi.
22. Në lidhje për sa më sipër, në drejtim të masës së sigurimit dhe llojit të saj,
Gjykata e Apelit Durrës e mbështet ndër të tjera vendimmarrjen e saj në
rrezikshmërinë shoqërore të autorit dhe fazës në të cilën ndodhet procesi hetimor ndaj
tij, duke argumentuar se “Nga të dhënat e administruara në hetimet paraprake të
ndodhura në dosjen gjyqësore rezulton se nuk ekziston asnjë shkak i rëndësishëm që
të verë në rrezik marrjen e vërtetësisë së provave, mbasi ato tashmë janë fiksuar nga
organi i akuzës. Nuk ka rrezik se i pandehuri mund të largohet me qëllimin e fshehjes
së hetimit, apo të kryejë ndonjë krim të rëndë ose të njëjtë me atë që dyshohet, për të
cilën po procedohet. Është i datë lindjes 10.07.1947, në moshën 65 vjeç dhe nuk ka
qenë asnjëherë më parë subjekt i ndonjë vepre penale, si edhe gjendja shëndetësore e
shtetasit nën hetim”.
23. Ky argumentim është i drejtë, si për sa i përket arsyetimit konkret të
rrethanave të çështjes dhe analizimit të personalitetit të të dyshuarit, por mbi të gjitha
është i drejtë për sa i përket nevojës së caktimit të masës së sigurimit personal me
karakter shtrëngues.
24. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, në caktimin e masës shtrënguese “Arrest
në burg”, nuk ka kryer një analizë të shkaqeve se përse çdo lloj mase tjetër është e
papërshtatshme. Në lidhje me këtë çështje GJEDNJ, në çështjen Sarban kundër
Moldavisë, vendimi i datës 04.10.2005, është shprehur se: “...Në arsyetimin e
vendimit të gjykatës për masat e sigurimit, duhet të analizohet në mënyrë ezauruese e
reale motivet konkrete të pranimit ose jo të kërkesës/ankesës për revokimin a
zëvendësim të masës së sigurimit dhe jo të bëhet një përshkrim ritual e formal i
shkaqeve e kritereve të parashikuara nga ligji...”.
25. Gjykata e Apelit Durrës, në caktimin e masës shtrënguese “Detyrimit për t’u
paraqitur në Policinë Gjyqësore”, ka realizuar një analizë të shkaqeve, duke
konkluduar se kjo masë shtrënguese është më e përshtatshme në krahasim me çfarëdo
lloj mase tjetër1.
26. Kolegji Penal arrin në konkluzionin se masa e sigurimit personal “Detyrimi
për t’u paraqitur në Policinë Gjyqësore”, i përgjigjet rëndësisë së faktit dhe
rrezikshmërisë shoqërore të personit nën hetim dhe është me vend që kjo masë
shtrënguese të mbetet në fuqi.
27. Mbështetur në arsyetimin për sa më sipër, Kolegji Penal e çmon me vend
vendimmarrjen e Gjykatës së Apelit Durrës për ndryshimin e masës shtrënguese
të vendosur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, duke caktuar si masë
sigurimi personal me karakter shtrëngues ndaj personit nën hetim Skënder
Koni, atë të “Detyrimit për t’u paraqitur në Policinë Gjyqësore”, parashikuar nga
neni 234 i K.Pr.Penale.
D. Në lidhje me zgjidhjen e çështjes.
1
K.Pr.Penale, neni 230, paragrafi i parë.
“Arresti në burg mund të vendoset vetëm kur çdo masë tjetër është e papërshtatshme për shkak të rrezikshmërisë së veçantë të
veprës dhe të pandehurit”.
735
28. Vendimi nr.130, datë 30.05.2013 i Gjykatës së Apelit Durrës, për sa i përket
ndryshimit të vendimit nr.260, datë 09.05.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës, duke zëvendësuar masën e sigurimit personal nga ajo e “Arrestit në burg” në
atë të “Detyrimit për t’u paraqitur në Policinë Gjyqësore”, në ngarkim të personit
nën hetim Skënder Koni, është i drejtë dhe në zbatim të ligjit procedural penal dhe si i
tillë duhet të mbetet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 441, paragrafi i parë, germa
(a) të K.Pr.Penale,
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.130, datë 30.05.2013 të Gjykatës së Apelit Durrës.
Tiranë, më 30.10.2013
736
Nr.00-2013-1407 i Vendimit (280)
VENDIM

Tom Ndreca Anëtar
në datën 30.10.2013 mori në shqyrtim në seancë gjyqësore çështjen penale me palë:

TIRANË, përfaqësuar nga Prokurori pranë
Gjykatës së Lartë, Arqilea Koça.
PERONI NËN HETIM: ROLAND DEMAJ
OBJEKTI:
Vleftësim ndalimi e caktim mase sigurimi
sipas neneve 228, 229, 244 e 258 të K.Pr.Penale.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.521 akti, datë 26.04.2013 ka

vendosur:
Vleftësimin të ligjshëm të ndalimit ndaj shtetasit Roland Demaj dhe caktimin
e masës së sigurimit “Arrest në burg” për këtë person nën hetim.
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.275, datë 13.05.2013 ka vendosur

Miratimin e vendimit nr.521 akti, datë 26.04.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë përsa i përket vleftësimit të ligjshëm të arrestit në flagrancë.
Ndryshimin e vendimit përsa i përket caktimit të masës së sigurimit nga
“Arrest në burg” në atë të “Arrest në shtëpi” parashikuar nga neni 237 i
K.Pr.Penale.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i personit nën hetim Roland Demaj nëse
nuk mbahet për ndonjë masë tjetër sigurimi apo vendim tjetër.
Ngarkohet policia gjyqësore për ekzekutimin e vendimit.
Kundër këtij vendimi, më datë 27.05.2013 ka paraqitur rekurs Prokurori i Apelit

Tiranë, me anën e të cilit ka kërkuar: “Ndryshimin e vendimit nr.275, datë 13.05.2013 të
Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.521 akti, datë 26.04.2013 të

së Lartë Arqilea Koça, i cili kërkoi prishjen e vendimit nr.275, datë 13.05.2013 të Gjykatës së
Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.521 akti, datë 26.04.2013 të Gjykatës së
737
Rrethit Gjyqësor Tiranë; dëgjoi mbrojtësin e të dyshuarit Roland Demaj, av. Sajmir Lame, i
cili kërkoi lënien në fuqi të vendimit nr.275, datë 13.05.2013 të Gjykatës së Apelit Tiranë;
dhe, si shqyrtoi në tërësi çështjen,
VЁREN
Se vendimi nr.275, datë 13.05.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë në ngarkim të të
gjykuarit Roland Demaj gjendet i bazuar në ligj dhe në prova dhe do të lihet në fuqi.
1. Në datën 23.04.2013, rreth orës 23.00 në Rrugën “Isuf Gërvalla”, pranë Institutit
Bujqësor Kamëz, Tiranë, i ndaluari Roland Demaj dyshohet se ka qëlluar me armë
automatike në ajër me breshëri duke prishur rendin e qetësinë publike me një armë që
mbante pa leje të organeve kompetente. Në vendngjarje janë gjetur 46 gëzhoja arme,
ndërkohë që nuk është gjendur fizikisht arma që ka bërë qitje.
Me iniciativë nga organet e Policisë Gjyqësore është bërë ndalimi tij në datën
24.04.2013 ora 03.30.
2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.521 akti, datë 26.04.2013 ka
vendosur: “Vleftësimin të ligjshëm të ndalimit ndaj shtetasit Roland Demaj dhe
caktimin e masës së sigurimit “Arrest në burg” për këtë person nën hetim.
3. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.275, datë 13.05.2013 ka vendosur
“Miratimin e vendimit nr.521 akti, datë 26.04.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë përsa i përket vleftësimit të ligjshëm të arrestit në flagrancë.
Ndryshimin e vendimit përsa i përket caktimit të masës së sigurimit nga “Arrest në
burg” në atë të “Arrest në shtëpi” parashikuar nga neni 237 i K.Pr.Penale.
Urdhërohet lirimi i menjëhershëm i personit nën hetim Roland Demaj nëse nuk
mbahet për ndonjë masë tjetër sigurimi apo vendim tjetër. Ngarkohet policia
gjyqësore për ekzekutimin e vendimit”.
4. Kundër këtij vendimi, më datë 27.05.2013 ka paraqitur rekurs Prokurori i Apelit
Tiranë, me anën e të cilit ka kërkuar: “Ndryshimin e vendimit nr.275, datë 13.05.2013
të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit nr.521 akti, datë
26.04.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë”.
Në shkaqet juridike të rekursit veçohen:
Veprat dhe autori kanë rrezikshmëri të lartë shoqërore pasi është qëlluar me armë në
lagje duke terrorizuar banorët.
Vepra është e përhapur dhe dënohet deri 7 vjet burgim.
Autori mban qëndrim mohues ndaj veprës.
C. Në lidhje me rekursin e ushtruar.
5. Gjatë seancës gjyqësore pranë Gjykatës së Lartë, avokati mbrojtës informoi Kolegjin
se çështja penale pasi është hetuar ka kaluar për gjykim pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe paraqiti një vërtetim të Kryesekretares së kësaj gjykate, i cili
mban datën 25.10.2013.
6. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë konkludon se shkaqet e parashtruara në rekurs, pasi
u analizuan nga ana e tij, kanë rezultuar të pabazuara në ligj (Neni 432 i Kodit të
Procedurës Penale) dhe si të tilla nuk do të pranohen.
7. Vendimi i Gjykatës së Apelit Tiranë është rrjedhojë e zbatimit të drejtë të ligjit
procedural, në lidhje me respektimin e kërkesave procedurale, që kanë të bëjnë me
kriteret për zhvillimin e një procesi të rregullt ligjor, si dhe ato të përcaktuara në
dispozita të posaçme procedurale, për caktimin e masave të sigurimit.
738
8. Gjykata e apelit ka arritur në konkluzion të drejtë në lidhje me ndryshimin e masës së
sigurimit të përzgjedhur nga gjykata e shkallës së parë, “Arrestin në burg” në atë të
“Arrestit në shtëpi” sipas nenit 237 të K.Pr.Penale.
9. Gjithashtu, gjendet në përshtatje me rrethanat e faktit dhe dyshimin e arsyeshëm të
bazuar në prova dhe përfundimi i arritur për nevojën e vendosjes së masës së
sigurimit personal, për personin nën hetim Roland Demaj.
10. Në caktimin e masës së sigurimit gjykata e apelit është udhëhequr dhe është bazuar,
në vlerësimin e ekzistencës apo jo, të kushteve të parashikuara nga nenin 228 të Kodit
të Procedurës Penale.
11. Caktimi dhe vendosja e masës së sigurimit personal duhet t’i nënshtrohen gjithashtu
edhe kritereve materiale, si përshtatshmëria e masës, etj, të parashikuar në nenet 229,
pikat 1, 2 dhe 230, pika 1 të Kodit të Procedurës Penale. Dhe konkretisht Kodi i
Procedurës Penale përcakton:
Neni 229 “Kriteret për caktimin e masave të sigurimit personal”
Në caktimin e masave të sigurimit gjykata mban parasysh përshtatshmërinë e secilës
prej tyre me shkallën e nevojave të sigurimit që duhen marrë në rastin konkret.
Çdo masë duhet të jetë në raport me rëndësinë e faktit dhe me sanksionin që
parashikohet për veprën penale konkrete. Mbahen parasysh edhe vazhdimësia,
përsëritja, si dhe rrethanat lehtësuese dhe rënduese të parashikuara nga Kodi Penal.
Neni 230 “Kriteret e veçanta për caktimin e masës së arrestit në burg”.
“Arresti në burg” mund të vendoset vetëm kur çdo masë tjetër është e
papërshtatshme për shkak të rrezikshmërisë së veçantë të veprës dhe të pandehurit.
12. Kriteri parësor në përzgjedhjen e masës është përshtatshmëria e saj me nevojën e
sigurimit, duke vijuar me rëndësinë e faktit dhe me sanksionin që parashikohet për
veprën penale konkrete.
13. Në përzgjedhjen e saj, gjykata e apelit, pa nënvleftësuar rëndësinë e faktit që buron jo
vetëm nga natyra e veprës penale të dyshuar, është bazuar dhe në kritere të tjera të
përcaktuara në ligjin procedural.
14. Gjykata e apelit në vendimmarrjen e saj është kushtëzuar edhe nga papërshtatshmëria
e llojit të masës së përzgjedhur nga gjykata e shkallës së parë, si dhe nga fakti që i
dyshuari është invalid me një dorë e nuk mund të ndikojë në marrjen e provave nga
organi i hetimit.
15. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se në të tilla rrethana, vendimi për
caktimin e masës së sigurimit ndaj personit nën hetim Roland Demaj, i marrë nga
Gjykata e Apelit Tiranë, gjendet në përputhje me ligjin procedural.
16. Duke pasur parasysh gjithë sa më sipër, Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë vlerëson se
vendimi nr.275, datë 13.05.2013 i Gjykatës së Apelit Tiranë është i drejtë pasi është i
bazuar ne ligj dhe ne prova.
17. Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë e gjen zgjidhjen e çështjes, në zbatimin e nenit
441/1-A të Kodit të Procedurës Penale, duke e lënë në fuqi vendimin e Gjykatës së
Apelit Tiranë.
739
PЁR KЁTO ARSYE
Kolegji Penal i Gjykatës së Lartë, bazuar në përcaktimet e nenit 249, pika “8” të
Kodit të Procedurës Penale,
VENDOSI
Tiranë, më 30.10.2013
740

Përmbajtja Çështje Civile Nr.I Vendimit Data Palët Faqe

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Përmbajtja Çështje Civile Nr.I Vendimit Data Palët Faqe

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

PËRMBAJTJA

525 (00-2013-2044) 01.10.2013 Shoqëria “Shqiponja M” shpk në mungesë kundër

572 (00-2013-2466) 18.10.2013 Shaban Ajce në mungesë, Asibe Cuko në mungesë,

587 (00-2013-2539) 22.10.2013 Kujtim Demetja, Xhemal Demetja, Bardhyl Demetja

620 (00-2013-2583) 31.10.2013 Shoqëria “Hoxha” sh.p.k. kundër Operatori i Sistemit

252 (00-2013-1337) 02.10.2013 I pandehur: Besim Kalemi..............................................560

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Xhezair Zaganjori Kryesues

në seancën gjyqësore të datës 01.10.2013, mori në shqyrtim çështjen civile që u përket

PADITËS: SHOQËRIA “SHQIPONJA M” SHPK,

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.9268, datë 30.10.2008, ka

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.424, datë 11.03.2010, ka vendosur:

Me vendimin e datës 10.05.2013, Gjykata e Lartë në Dhomë Këshillimi ka vendosur

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Xhezair Zaganjori Kryesues

në seancën gjyqësore të datës 01.10.2013, mori në shqyrtim çështjen civile që u përket

PADITËS: VIKTOR KASIMATI

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.3907, datë 11.05.2009, ka

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.1019, datë 03.06.2010, ka vendosur:

Me vendimin e datës 30.04.2012, Gjykata e Lartë në Dhomë Këshillimi ka vendosur

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Xhezair Zaganjori Kryesues

Në seancën gjyqësore të datës 01.10.2013, mori në shqyrtim çështjen civile që u përket

PADITËSE: ELSA KOVAÇI

Gjykata e Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin nr.15, datë 08.01.2008, ka vendosur:

Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.60, datë 11.03.2009, ka vendosur:

Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit Vlorë, në bazë të nenit 472 të Kodit të

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Xhezair Zaganjori Kryesues

Mori në shqyrtim në seancën gjyqësore të datës 01.10.2013 çështjen civile, që i përket:

PADITËSA: ENGJËLL SHABANI

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.6656, datë 08.10.2007, ka

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1757, datë 04.11.2008, ka vendosur:

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Xhezair Zaganjori Kryesues

PADITËS: MINISTRIA E ARSIMIT DHE SHKENCËS,

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.9106, datë 14.12.2007 ka

Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr.291, datë 03.03.2009 ka vendosur:

Shkaqet që ngrihen në rekurs nga pala paditëse Ministria e Arsimit janë:

Kundër rekursit të palës paditëse, Ministria e Arsimit dhe Shkencës, ka paraqitur

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Xhezair Zaganjori Kryesues

në seancën gjyqësore të datës 01.10.2013, mori në shqyrtim çështjen civile me palë:

ANKUES: ABAZ KUKA, HASAN KUKA,

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Mat, me vendimin nr.10, datë 25.09.2007, ka vendosur:

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.193 datë 23.11.2007, ka vendosur:

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Ardian Nuni Kryesues

në seancën gjyqësore të datës 03.10.2013 mori në shqyrtim çështjen civile, që u përket

PADITËSE: SHOQËRIA “TOP START” SHA TIRANË,

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.4557, datë 26.04.2013, ka

Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë ka ushtruar ankim të veçantë