Shkurt 2019 2018

PËRMBAJTJA
Çështje Civile
Nr.i vendimit Data PALËT Faqe
(00-2019- ) .02.2019 kundër .................................................................................

(00-2019- ) .02.2019 kundër .................................................................................
(00-2019- ) .02.2019 kundër .................................................................................
(00-2019- ) .02.2019 kundër .................................................................................
(00-2019- ) .02.2019 kundër .................................................................................
(00-2019- ) .02.2019 kundër .................................................................................
(00-2019- ) .02.2019 kundër .................................................................................
(00-2019- ) .02.2019 kundër .................................................................................
(00-2019- ) .02.2019 kundër .................................................................................
(00-2019- ) .02.2019 kundër .................................................................................
(00-2019- ) .02.2019 kundër .................................................................................
(00-2019- ) .02.2019 kundër .................................................................................
1
Çështje Penale
(00-2019-) .02.2019 I pandehur: ..........................................................................
2
Çështje Administrative
1(00-2019-76) 19.02.2019 Afije Gjondedaj kundër Ministria e Punës, Çështjeve

Sociale dhe Shanseve të Barabarta, Shërbimi Social
Shtetëror................................................................................
2(00-2019-78) 19.02.2019 Marsel Ceco kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Metrologjisë Tiranë...............................................................
3(00-2019-75) 19.02.2019 Shkëlqim Rugova kundër Ministria e Transportit dhe
Infrastrukturës, Drejtoria e Përgjithshme e Transportit
Rrugor...................................................................................
4(00-2019-108) 26.02.2019 Marieta Dishnica kundër Institucioni i Ekzekutimit të
Vendimeve Penale Korçë, Drejtoria e Përgjithshme e
Burgjeve................................................................................
(00-2019- ) .02.2019 kundër .................................................................................
(00-2019- ) .02.2019 kundër .................................................................................
(00-2019- ) .02.2019 kundër .................................................................................
3
Kompetenca Civile
(00-2019-2) 13.02.2019 Shoqëria “Cara” sh.p.k. kundër “Rezidenca Studentore

Universitare Nr. 1” sh.a........................................................
(00-2019-4) 13.02.2019 Ardian Kumbaro kundër Operator i Shpërndarjes së
Energjisë Elektrike sh.a........................................................
(00-2019-5) 13.02.2019 Osman Mesi kundër Drejtoria e Përgjithshme e
Burgjeve, Tiranë, Institucioni i Ekzekutimit të
Veprave
Penale, Tiranë.......................................................................
(00-2019-6) 13.02.2019 Ali Fasliu (Puci) kundër Agjensia Trajtimit Pronave
Tiranë....................................................................................
(00-2019-34) 13.02.2019 Iljaz Domi kundër Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Tiranë, Instituti I Sigurimeve Shoqërore............
(00-2019-52) 13.02.2019 Kërkues: Shoqëria “Micro Credit Albania” sh.p.k.
(MCA)...................................................................................
(00-2019-53) 13.02.2019 Rrok Prennushi, Katrin Prennushi, Zef Prennushi
kundër Agjencia Trajtimit Pronave Tiranë, Hyrije
Gavoci, Petrit Gavoci, Djana Gavoci, Haxhi Luzi,
Fatime Luzi, Burbuqe Plasari, Eduard Plasari, Rea
Plasari, Zyra Vendore E Regjistrimit Të Pasurive Të
Paluajtshme Tiranë, Drejtoria Nr.3 E Punëtorëve Të
Qytetit Tiranë........................................................................
(MCA)...................................................................................
(MCA)...................................................................................
(MCA)...................................................................................
(00-2019-57) 13.02.2019 Kalo Pataj kundër Agjencia e Trajtimit të Pronave,
Tiranë....................................................................................
(00-2019-58) 13.02.2019 Avokatura e Shtetit Tiranë kundër Agjencia e Trajtimit
të Pronave, Tiranë, Haki Shehu............................................
(00-2019-59) 13.02.2019 Natasha Dudushi (Kondo), Liljana Papaj (Kondo),
Amali Gjata (Kondo), Kosta Kondo, Dhurata Dai,
Tatjana Rrapo (Konomi), Piro Konomi kundër
Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave................
(MCA)...................................................................................
(00-2019-61) 13.02.2019 Bukurie Abazi; Armand Abazi; Kamela Dragoti;
Ergys
Abazi; Adelajda Abazi kundër Gleda Toli; Areta Toli;
Lirola Toli; Roglend Toli; Lumnije Halilaj; Jona
Halilaj; Kostandin Leka; Drejtoria e Administrimit
dhe
e Shitjes së Pronave Publike pranë Ministrisë së
Financave Tiranë; Ministria e Financave dhe
Ekonomisë përfaqësuar nga Bajram Nela.............................
(00-2019-62) 13.02.2019 Enti Kombëtar i Banesave, Dega Rajonale Vlorë
4
kundër Xhevdet Musaj, Luljeta Musaj..................................
(MCA)...................................................................................
(00-2019-64) 13.02.2019 Kërkues: Shoqëria “Micro Credit Albania” sh.a..................
(00-2019-65) 28.02.2019 Kërkues: Shoqëria “Micro Credit Albania” sh.a..................
(00-2019-66) 20.02.2019 Kërkues: Micro Credit Albania sh.a.....................................
(00-2019-68) 13.02.2019 Kuvendi i Republikës së Shqipërisë kundër Kolë
Kamsi....................................................................................
(00-2019-69) 28.02.2019 Garda e Republikës së Shqipërisë kundër Agim Llupo........
(00-2019-70) 13.02.2019 Kërkues: Hamza Hamzai......................................................
(00-2019-71) 13.02.2019 Shoqëria “Tomson Reuters (Markets)” sh.a kundër
Shoqëria “Tv Ballkan” sh.a..................................................
(00-2019-73) 13.02.2019 Fatos Taullau kundër Agjensia e Trajtimit të Pronës;
Fatbardha Bali; Olta Bali; Klodian Bali; Raela Bali............
(00-2019-74) 13.02.2019 Medine Alikaj; Gjinovefa Hasanaj; Mbarime Marku;
Florinda Murataj; Zinie Murataj; Suzana Murataj;
Silvana Lame; Valbona Meli (Jazaj); Eglantina Idrizaj
(Jazaj); Juljana Imeraj (Jazaj); Teuta Shehu (Hoxhaj);
Fete Jazaj; Emirela Shehu; Gëzim Jazaj; Beglie Shehu;
Xhoana Shehu; Sara Shehu; Gerald Shehu; Viktor
Shehu kundër Agjensia e Trajtimit të Pronës; Memisha
Idrizaj; Pëllumbesha Muça (Idrizaj); Behare Kreshpa;
Xhemile Idrizaj; Natasha Osmeni (Idrizaj); Vjollca
Shabanaj (Idrizaj); Prenjo Idrizaj; Sokol Idrizaj;
Mystehak Idrizaj; Liza Duma (Idrizaj); Linidta Meçaj
(Idrizaj); Eli Belaj; Fatime Hyso; Lumturi Mane;
Razie
Goga; Kaçandon Birçaj; Përparim Birçaj; Marije Zyka
(Maile Sinaj); Petro (Mehmet) Sinaj; Nebi Sinaj; Nelo
Sinaj; Reis Sinaj; Silvana Haxhiu (Sinaj); Shefit Jazaj;
Feride Jaçe (Jazaj); Tomorr Jazaj; Kosta Vaja; Pandeli
Vaja; Dhimitër Vaja; Aleksandër Vaja.................................
(00-2019-77) 20.02.2019 Kërkues: Romeo Miri...........................................................
(00-2019-79) 20.02.2019 Besnik Kushova kundër Lorena Ismailaj (Kushova)............
(00-2019-80) 13.02.2019 Kërkues:Mirela Papakristo....................................................
(00-2019-81) 28.02.2019 Kërkues: Micro Credit Albania SH.A...................................
(00-2019-82) 13.02.2019 Selami Çaça kundër Zyra Gjendjes Civile, Nen
Prefektura Kavajë.................................................................
(00-2019-83) 13.02.2019 Afërdita Tola, Dhimitra Voskopoja, Pandeli Gusho,
Kristaq Nanushi, Llazi Nanushi, Tefta (Nanushi)
Spirollari, Leonora (Nanushi) Haqaqi, Margarita
(Ziko)
Mile, Marçela (Ziko) Gusho, Margarita Gusho,
Miranda (Gusho) Janko, Adriana (Gusho) Kerxhalli,
Alketa (Gusho) Mitllari, Piro Gusho, Joni Gusho,
Kostandin Mile, Kleitja Bushi, Eva Gusho, Gresa
Gusho kundër Agjencia e Trajtimit të Pronës Tiranë...........
5
(00-2019-121) 13.02.2019 Shoqëria “Durrës Container Terminal” Sh.A kundër
Autoriteti Portual Durrës......................................................
(00-2019-122) 13.02.2019 Avokatura e Përgjithshme e Shtetit kundër Agjensia e
Trajtimit të Pronave Tiranë, Ali Havari...............................
(00-2019-123) 13.02.2019 Sokol Progni kundër Zyra e Përmbarimit Shkodër,
Përmbaruesi Gjyqësor Shtetëror Taulant Muja....................
(00-2019-124) 13.02.2019 Ylli Korançe kundër Eljona Korançe....................................
(00-2019-125) 13.02.2019 Aleko Miçi kundër Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurive të Paluajtshme Sarandë,Enti Kombëtar i
Banesave Drejtoria Rajonale Gjirokastër, Kasem
Kasemi..................................................................................
(00-2019-126) 13.02.2019 Kërkues: Jah Morina ............................................................
(00-2019-127) 13.02.2019 Micro Credit Albania Sh.A kundër Shoqëria
Përmbarimore “Fs” sh.p.k.....................................................
(00-2019-129) 13.02.2019 Mete Beqiraj kundër Shkolla e Mesme Industriale
"Pavarësia" Vlorë..................................................................
(00-2019-130) 13.02.2019 Dritan Salobehaj kundër Abidin Sahitaj, Hatihe
Sallaku, Miklovan Lamaj, Adriatik Jaho..............................
(00-2019-131) 13.02.2019 Sofokli Thomallari kundër Drejtoria Rajonale e
Sigurimeve Shoqërore Gjirokastër.......................................
(00-2019-132) 13.02.2019 Qazim Sejdini kundër Shoqëria Tregtare “Helka”
sh.p.k, Engjellushe Musa, Klaus Ciraku...............................
(00-2019-151) 28.02.2019 Fatmir Sefa kundër Agjencia e Trajtimit të Pronave............
(00-2019-152) 28.02.2019 Selim Alla kundër Bashkia Durrës, Provinca
Françeskane “Zonja Nunciatë”.............................................
(00-2019-154) 28.02.2019 Irka Kuqi kundër Agjencia e Trajtimit të Pronave...............
(00-2019-186) 13.02.2019 Kërkues: ....................................Shoqëria “E.P.S.A.” sh.p.k
(00-2019-187) 13.02.2019 Shoqëria Durrës Container Terminal” Sh.A kundër
Autoriteti Portal Durrës........................................................
(00-2019-253) 28.02.2019 Bukurie Tafhasi kundër Administratori i Universitetit
të Mjekësisë, Bordi i Administrimit të Universitetit të
Mjekësisë..............................................................................
(00-2019- ) .02.2019 kundër .................................................................................
(00-2019- ) .02.2019 kundër .................................................................................
(00-2019- ) .02.2019 kundër .................................................................................
(00-2019- ) .02.2019 kundër .................................................................................
6
ÇËSHTJE CIVILE
7
ÇËSHTJE PENALE
8
KOMPETENCA
9
Nr. 31003-00070-00-2015 i Regj. Themeltar
Nr. 00-2019- 76 i Vendimit (1)
VENDIM
NË EMËR TË REPUBLIKËS
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej:
Xhezair Zaganjori Kryesues

Ardian Dvorani Anëtar
Edmond Islamaj Anëtar
Në datën 19.02.2019 mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen që ju përket

palëve :
PADITËS: AFIJE GJONDEDAJ
PADITUR: MINISTRIA E PUNËS, ÇËSHTJEVE

SOCIALE DHE SHANSEVE TË
BARABARTA
SHËRBIMI SOCIAL
SHTETËROR
OBJEKTI:
Të detyrohet pala e paditur të më dëmshpërblejë me 12 (dymbëdhjetë) paga mujore për
shkak të zgjidhjes të menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës.
Të detyrohet pala e paditur të më dëmshpërblejë me 2(dy) paga mujore për mosrespektim të
procedurave të zgjidhjes të kontratës së punës.
Të detyrohet pala e paditur të më dëmshpërblejë me 3(tre) paga mujore për mosrespektim të
afateve të njoftimit për zgjidhjen e kontratës së punës.
Të detyrohet pala e paditur të më dëmshpërblejë për periudhën e vjetërsisë në punë me pagën
e një 15 ditshi për çdo vit pune (gjithsej 11 paga 15
ditësh).
BAZA LIGJORE: Nenet 12, 143, 144, 145, 149, 154, 155/3 etj, të K. Punës.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin Nr.673, datë 31.01.2013 ka vendosur:

Pranimin e kërkesë padisë pjesërisht.
Detyrimin e të paditurit Shërbimi Social Shtetëror të dëmshpërbleje paditësen
Afije Gjondedaj me pagën e 1 (një) viti pune, me pagë mujore 55 200
(pesëdhjetë e pesë mijë e dyqind) lekë për zgjidhje të marrëdhënies së punës
në mënyrë të njëanshme e shkaqe të pajustifikuara.
Afije Gjondedaj me pagën e 3(dy) muaj pune si rezultat i mosrespektimit të
afateve të njoftimit.
10
Afije Gjondedaj me pagën e 2 (dy) muajve pune si rezultat i mosrespektimit
të procedurës.
Afije Gjondedaj me pagën e 5 (pesë) muajve e 15 (pesëmbëdhjete) dite page
për vjetërsinë në punë.
Pushimin e gjykimit për te paditurin Ministria e Punës, Çështjeve Sociale dhe
Shanseve te Barabarta.
Gjykata arsyeton se:

“Kështu sipas Nenit 153/3 të Kodit të Punës, “Gjykata vendos nëse ekzistojnë shkaqe
të justifikuara për zgjidhjen e menjëhershme te kontratës. Konsiderohen si shkaqe të
justifikuara rastet kur punëmarrësi shkel detyrimet kontraktuake me faj të rëndë, me faj të
lehtë, në mënyrë të përsëritur megjithë paralajmërimet me shkrim të punëdhënësit”.
Vlerësohen si shkaqe të justifikuara të gjitha rrethanat e rënda që nuk lejojnë, sipas parimit
të mirëbesimit t’i kërkohet punëdhënësit vazhdimi i marrëdhënies së punës me punëmarrësin
apo e kundërta”. Nga interpretimi i dispozitës përcaktohet se katër janë kushtet për tu
cilësuar zgjidhja e menjëhershme e kontratës së punës në mënyrë të justifikuar. Konkretisht:
a) punëmarrësi të ketë shkelur një detyrim kontraktual, b) shkelja të jetë kryer me faj të
rëndë ose të lehtë në mënyrë të përsëritur dhe pas një paralajmërimi. c) ekzistenca e lidhjes
shkakësore midis shkeljes dhe zgjidhjes së menjëhershme të kontratës d) shkelja të këtë
cenuar raportin e besimit midis palëve kontraktuese. Që zgjidhja e kontratës të jetë e
justifikuar duhet që elementët e Nenit 153 të përmbushen njëkohësisht ( në mënyrë
kumulative ). Mospërmbushja e njërit prej këtyre kushteve nuk cënon vlefshmërinë e
zgjidhjes së kontratës, por e cilëson atë si të pajustifikuar.
Gjykata çmon se nga analiza e fakteve dhe dispozitës së sipërpërmendur, zgjidhja e
kontratës së punës me Njoftimin Nr.1010/2 Prot. datë 05.09.2012 për shkëputjen e
marrëdhënieve të punës e bërë në mënyrë të menjëhershme nga ana e palës së paditur është
e pajustifikuar pasi në analizë të katër kushteve të Nenit 153 të K.Punës, asnjë prej tyre nuk
është shkelur nga ana e punëmarrësit (paditësit). Shkaku i pretenduar në gjykim nga pala e
paditur se vlerësimi jo fitues në testimin e organizuar për një vend pune ku paditësi e ka
ushtruar ‘de facto’ më shumë se tetë vjet pranë palës së paditur. Gjithsesi Gjykata vlerëson
se mos rezultimi fitues i paditësit në testime nuk përbën shkak për zgjidhje të menjëhershme
të marrëdhënieve të punës pa respektuar afatin e njoftimit dhe pa respektuar procedurën e
largimit.”.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin Nr.760, datë 11.03.2014 ka vendosur:

Moskompetencën e gjykimit të çështjes nga Gjykata e Apelit Tiranë dhe
dërgimin për kompetencë gjykimi Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin Nr.2134, datë 29.05.2014 ka

vendosur:
Ndryshimin e vendimit Nr.673, datë 31.01.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Detyrimin e të paditurit Shërbimi Social Shtetëror t’i paguajë paditëses Afije
Gjondedaj dëmshpërblimet dhe shpërblimin për vjetërsi në punë, mbi bazën e
pagës neto të përfituar prej saj në momentin e ndërprerjes së marrëdhënies së
punës.
Lënien në fuqi të vendimit për disponimet e tjera.
11
“Gjykata e shkallës së parë në kuptim të nenit 16 të K.Pr.Civile, ka cilësuar saktë
faktet dhe veprimet e lidhura me këtë mosmarrëveshje, duke identifikuar dispozitat e
detyrueshme për tu zbatuar prej saj në funksion të zgjidhjes së drejtë të çështjes, por duke
interpretuar ato në mënyrë pjesërisht korrekte, pasi dëmshpërblimet do të bëhen mbi bazën e
pagës neto dhe jo mbi pagën bruto”.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka ushtruar rekurs pala paditëse Afije Gjondedaj,
duke parashtruar këto shkaqe:
 Vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit duket haptazi i padrejtë dhe i pabazuar
në ligj apo aktet e tjera nënligjore, përsa i përket mënyrë së dëmshpërblimit mbi
bazën e pagës neto dhe jo bruto që kishte vendosur shkalla e parë.
 Duke u nisur nga praktika gjyqësore, dëmshpërblimet janë bërë mbi bazën e pagës
bruto dhe jo neto.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka ushtruar rekurs pala e paditur Shërbimi Social
Shtetëror, duke parashtruar këto shkaqe:
 Vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit ka interpretuar keq ligjin.
 Gjykata nuk ka marrë parasysh faktin se ndërprerja e marrëdhënies së punës është
bërë brenda kompetencave të Drejtorit të Përgjithshëm në mbështetje të VKM nr.542
datë 27.07.2005, të ndryshuar me VKM nr.816 datë 16.11.2011.
 Sipas rregullores së brendshme kërkohet që personat që do të emërohen duhet të kenë
aftësitë profesionale dhe arsimin domosdoshëm dhe paditësja nuk i plotëson pasi ka
diplomën për agronomi.
 Arsyetimi i gjykatës së zgjidhja e marrëdhënies së punës është bërë në mënyrë të
menjëhershme dhe të pajustifikuar nuk qëndron pasi zgjidhja e kontratës është bërë
konform nenit 153 të K.Punës.
 Në rastin konkret rrethana që nuk lejon vazhdimin e punës është pikërisht
mospërputhja e arsimit përkatës.
 Gjykata në mënyrë të gabuar ka marrë në konsideratë nenin 154 paragrafi i parë të
K.Punës dhe jo paragafin e 4 ku paditësi humbet të drejtën për shpërblim për vjetërsi
kur pushohet në mënyrë të menjëhershme dhe për shkaqe të justifikuara.
KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

Pasi dëgjoi relacionin e gjyqtarit Ardian Dvorani dhe diskutoi çështjen në tërësi,
VËREN
Rekursi i paraqitur nga pala paditëse pala paditëse Afije Gjondedaj përmban shkaqe
nga ato që i parashikon ligji material i zbatueshëm për gjykimin e çështjes, kurse rekursi i
paraqitur dhe pala e paditur Shërbimi Social Shtetëror nuk përmban shkaqe nga ato që
parashikon ky ligj. Prandaj, vendimi Nr.2134, datë 29.05.2014 i Gjykatës Administrative të
Apelit Tiranë duhet të prishet dhe të mbetet në fuqi vendimi Nr.673, datë 31.01.2013 të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Sipas vendimit të dhënë nga gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit, për sa i
përket rrethanave të faktit, rezulton se, paditësja Afije Gjondedaj ka filluar marrëdhënien e
punës në 16.10.2001 pranë Shtëpisë së Fëmijës “Zyber Hallulli”, Tiranë me detyrën e
punonjëses sociale.
12
Më pas paditësja në vitin 2006 është emëruar në detyrën e “Edukatores” dhe këtë
detyrë kjo palë e ka kryer deri në datë 07.09.2012, datë kur dhe është ndërprerë marrëdhënia
e punës dhe marrëdhëniet financiare me të.
Rezulton se Punëdhënësi i Shtëpisë së Fëmijës “Zyber Hallulli”, Tiranë i ka
komunikuar “Lirim nga detyra” Nr. 1010/1 Prot. datë 05.09.2012, ku si motivacion ka
shprehur “Në mbështetje të VKM Nr.542, datë 27.07.2005 “Për miratimin e statusit të
Shërbimit Social Shtetëror”, I ndryshuar, të Urdhrit të Drejtorit të Përgjithshëm Nr.19, datë
05.09.2012, si dhe në kuadër të masave të ndërmarra për përmirësimin e treguesve në punë
për arritje të një shërbimi profesional konform standardeve, Znj. Afije Gjondedaj lirohet nga
detyra e specialistit (edukator) në Shtëpinë e Fëmijëve Shkollore Tiranë, për arsye të
mospërputhjes së vendit të punës me arsimin përkatës. Marrëdhëniet financiare ndërpriten
në datë 10. 09. 2012”.
Me anë të padisë objekt i këtij gjykimi, pala paditëse Afije Gjondedaj, duke thirrur si
të paditur Ministria e Punës, Çështjeve Sociale dhe Shanseve të Barabarta dhe Shërbimi
Social Shtetëror, si dhe i ka kërkuar gjykatës të detyrojë palën e paditur ta dëmshpërblejë për
dëmin e shkaktuar nga zgjidhja e menjëhershme dhe e pajustifikuar e kontratës së punës,
dëmshpërblimin për moszbatimin nga punëdhënësi të procedurës së zgjidhjes së kontratës,
dëmshpërblimin për mosrespektim të afatit të njoftimit si edhe shpërblimin për vjetërsinë në
punë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin Nr.673, datë 31.01.2013, ka
vendosur pranimin e padisë, detyrimin e të paditurit Shërbimi Social Shtetëror të
dëmshpërblejë paditësin Afije Gjondedaj me dy paga mujore, në masën 55.200 Lekë për
mosrespektimin e procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës; detyrimin e të paditurit të
dëmshpërblejë paditësin me 3 paga mujore, për mosrespektimin e afatit të njoftimit për
zgjidhjen e kontratës së punës; detyrimin e të paditurit të dëmshpërblejë paditësin me 1 muaj
pagë, për zgjidhjen e menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës; si edhe
detyrimin e të paditurit të shpërblejë paditësin për vjetërsi në punë me pagën e 5 muajve dhe
15 ditë.
Kjo gjykatë, në thelb, arsyeton se që zgjidhja e kontratës të jetë e justifikuar duhet që
elementët e Nenit 153 të përmbushen njëkohësisht ( në mënyrë kumulative ).
Mospërmbushja e njërit prej këtyre kushteve nuk cënon vlefshmërinë e zgjidhjes së
kontratës, por e cilëson atë si të pajustifikuar.
Gjykata çmon se nga analiza e fakteve dhe dispozitës së sipërpërmendur, zgjidhja e
kontratës së punës me Njoftimin Nr.1010/2 Prot. datë 05.09.2012 për shkëputjen e
marrëdhënieve të punës e bërë në mënyrë të menjëhershme nga ana e palës së paditur është e
pajustifikuar pasi në analizë të katër kushteve të Nenit 153 të K.Punës, asnjë prej tyre nuk
është shkelur nga ana e punëmarrësit (paditësit).
Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, pala e paditur
Shërbimi Social Shtetëror ka paraqitur ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë dhe kjo e fundit
me vendimin Nr.760, datë 11.03.2014 ka vendosur të shpallë moskompetencën dhe t’ia
dërgojë çështjen për kompetencë gjykimi, Gjykatës Administrative të Apelit.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, në përfundim të shqyrtimit gjyqësor
të çështjes, me vendimin Nr.2134, datë 29.05.2014 ka vendosur ndryshimin e vendimit
Nr.673, datë 31.01.2013 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke urdhëruar të paditurin
Shërbimi Social Shtetëror që dëmshpërblimet për paditësen Afije Gjondedaj të bëhen mbi
bazën e pagës neto në momentin e ndërprerjes së marrëdhënies së punës, duke e lënë në fuqi
atë vendim për pjesën tjetër.
Kjo gjykatë, në thelb, arsyeton se gjykata e shkallës së parë i ka cilësuar
pjesërisht saktë faktet dhe veprimet e lidhura me këtë mosmarrëveshje. Korrekt vlerësohet
dëmshpërblimi i dhënë për zgjidhjen e marrëdhënies së punës në mënyrë të menjëhershme
13
dhe pa shkaqe të justifikuar, për mos respektim të afatit të njoftimit dhe procedurës
përkatëse. Por Gjykata e Apelit Administrativ ndryshe nga gjykata e shkallës së parë
vlerëson se dëmshpërblimet duhet të bazohen mbi pagën neto dhe jo mbi atë bruto.
Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, pala paditëse Afije
Gjondedaj dhe pala e paditur Shërbimi Social Shtetëror kanë paraqitur rekurs në Gjykatën e
Lartë ku pa parashtuara pretendimet përkatëse sipas pjesës hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vëren se shkaku i ngritur në rekursin e
palës së paditur Afije Gjondedaj për zbatimin e gabuar të ligjit nga gjykata administrative e
apelit lidhur me disponimin për caktimin e dëmshpërblimeve mbi bazën e pagës neto, është i
mbështetur në ligjin material. Prandaj është vendi që vendimi Nr.2134, datë 29.05.2014 i
Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë të prishet dhe të mbetet në fuqi vendimi Nr.673,
datë 31.01.2013 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Kolegjit Administrativ vlerëson se gjykata administrative e apelit ka interpretuar dhe
zbatuar gabim dispozitat e Kodit të Punës dhe të legjislacionit në fuqi kur arsyeton dhe vjen
në përfundimin se shpërblimet dhe dëmshpërblimet që i takojnë të përfitojë punëmarrësi në
rastin e zgjidhjes së kontratës së punës nga punëdhënësi duhet të caktohen në vlerën neto dhe
jo në atë bruto të pagës së tij.
Gjykata e Lartë dhe ky Kolegj Administrativ nga krijimi i tij, ka mbajtur një qëndrim
të konsoliduar lidhur me interpretimin dhe zbatimin e ligjit në caktimin e shpërblimeve dhe
dëmshpërblimeve në favor të punëmarrësit për shkak të zgjidhjes pa shkaqe të arsyeshme apo
në mënyrë të pajustifikuar të kontratës së punës nga ana e punëdhënësit. Këto shpërblime dhe
dëmshpërblime do të caktohen nga gjykatat bazuar në pagën bruto të tij në momentin e
zgjidhjes së kontratës së punës.
Kolegji Administrativ, vlerëson të evidentojë në mbështetje të këtij qëndrimi edhe dy
nga vendimet më të fundit të dhëna prej tij lidhur me çështjet e ligjit të zbatueshëm dhe
interpretimit dhe zbatimit të drejtë të tij mbi pagën ku gjykatat duhet të referohen për
caktimin e shpërblimeve dhe dëmshpërblimeve për mosmarrëveshjet mes punëmarrësit dhe
punëdhënësit në rastet kur ky i fundit ka zgjidhur kontratën e punës.
Kështu, në vendimin nr.00-2017-2580 (804) datë 17.10.2017 (A.Gjoklaj-
D.P.Doganave), duke arsyetuar mbi interpretimin dhe zbatimin e drejtë të ligjit lidhur me
pagën që referohet për caktimin e shpërblimeve dhe dëmshpërblimeve për zgjidhjen e
kontratës së punës, ndërmjet të tjerave arsyeton se:
“Paga neto dhe bruto janë terma të cilat nuk ekzistojnë në ligj. Sa herë që
ligji flet për termin pagë i referohet shumës së caktuar në listëpagesë. Pagë neto është një
konvencion i cili përdoret për të bërë dallimin ndërmjet pagës që është caktuar për një vend
pune me pagën që merr realisht punëmarrësi që e kryen këtë punë. Pra paga nuk është ajo
që hyn si e ardhur e punëmarrësit por shuma e parave që i është caktuar për punën konkrete.
Në çdo rast, punëdhënësi llogarit si pagë të punëmarrësit, edhe për efekt të
shpenzimeve të tij të zbritshme në përcaktimin e tatim fitimit, pagën e deklaruar në
listëpagesa, pra pagën bruto (pagën bazë plus shtesat me karakter të përhershëm) të
punëmarrësit. Tatimi mbi të ardhurat personale dhe kontributet e sigurimeve shoqërore janë
detyrime që rëndojnë mbi punëmarrësin bazuar në legjislacionin në fuqi dhe për rrjedhojë
pjesë e pagës së tij.
Në rastin kur punëmarrësi largohet nga puna pa shkaqe të justifikuara
atëherë ai përfiton dëmshpërblim. Edhe pse ky dëmshpërblim ka si bazë të përllogaritjes së
tij pagën që ka pasur punëmarrësi gjatë kohës së marrëdhënieve të punës, ai sërish nuk
konsiderohet pagë nga ligji por rivendosje e një të drejte të shkelur nga punëdhënësi
(shpërblim dëmi). Dëmshpërblimi i paguar nga punëdhënësi në këtë rast nuk përfshihet në
zërin e pagave të punëmarrësve, si shpenzim i njohur. Për këtë arsye ai nuk ka detyrimin që
të mbajë tatimin në burim (tatimin mbi të ardhurat e punëmarrësit) dhe as kontributet e
14
sigurimeve shoqërore e shëndetësore. Prandaj, dëmshpërblimi që ai duhet të paguajë është
tërësia e pagës që ka pasur punëmarrësi, pa bërë zbritjet përkatëse.
Pra, termi pagë që përdoret për të përllogaritur dëmshpërblimin nuk i
referohet pagës reale dhe nuk paguhet si e tillë, por shërben vetëm si një mjet matës në
llogaritjen e dëmshpërblimit. Në këtë kuadër, Gjykata Administrative e Apelit i ka ndryshuar
kuptimin ligjit, nenit 109 të Kodit të Punës, i cili mjaft qartë jep përkufizimin e termit pagë.
Ajo i ka dhënë një kuptim që nuk ka qenë i synuar nga ana e ligjvënësit, pasi nëse do të ishte
qëllimi i tij dispozita mund të formulohej në mënyrë të ndryshme.
Një tjetër argument në këtë drejtim është edhe fakti se dëmshpërblimi i
akorduar nga gjykata në rastin e zgjidhjes së kontratës së punës pa shkaqe të arsyeshme
konsiderohet një e ardhur e përjashtuar nga tatimi. Kjo gjendjet në përmbajtjen e nenit 8/1,
paragrafi 9, i Ligjit nr. 8438, datë 28.12.1998, “Për tatimin mbi të ardhurat”, i ndryshuar.
Edhe për sa i përket kontributeve të sigurimeve shoqërore dhe shëndetësore, mbështetur në
Ligjin nr. 7703, datë 11.05.1993, personat që janë të detyruar për të paguar këto kontribute
janë punëmarrësit, punëdhënësit për punëmarrësit e tyre dhe të vetëpunësuarit, duke mos u
përfshirë personat përfitues të dëmshpërblimit si pasojë e largimit të paarsyeshëm nga
puna.”
Po, kështu ky Kolegj Administrativ, në vendimin nr.00-2017-2357 (848) datë
14.11.2017 (V.Kashari-P.Q.Tiranë), ndërmjet të tjerave arsyeton se:
“13. Që paga si njësi matëse e dëmshpërblimit të jepet neto dhe jo bruto, do të thotë
që ish punëmarrësi, marrëdhënia e punës e të cilit është zgjidhur, të detyrohet të paguajë
sigurimet shoqërore, sigurimet shëndetësore dhe tatimin mbi të ardhurat personale. Që të
paguhet sigurimi shoqëror i detyrueshëm, sipas nenit 9 të Ligjit nr.7703, datë 11.5.1993
“Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë” (i ndryshuar), duhet që detyrimisht
personi të jetë i punësuar. Kolegji vlerëson se në momentin që kontrata e punës zgjidhet pala
ish punëmarrëse nuk është më në marrëdhënie pune.
14. Që të paguhet sigurimi shëndetësor i detyrueshëm, sipas Ligjit nr.10383, datë
24.2.2011 “Për sigurimin e detyrueshëm të kujdesit shëndetësor në Republikën e Shqipërisë”
(i ndryshuar), duhet që personi i detyruar të jetë ekonomikisht aktiv, që sipas nenit 3 pika 2
dhe nenit 4 të këtij ligji, i detyruari duhet të jetë i punësuar, i vetëpunësuar, punëdhënës apo
person me të ardhura të rregullta nga pasuritë e luajtshme e të paluajtshme dhe burime të
tjera të krahasueshme. Kolegji konstaton se pala paditëse pas zgjidhjes së kontratës së punës
ka qenë i papunë dhe nuk del se ka një nga cilësitë për të cilat ligji e ngarkon me detyrime
për pagimin e sigurimit të detyrueshëm shëndetësor.
15. Që të paguhet tatimi mbi të ardhurat personale duhet që sipas Ligjit nr.8438,
datë 28.12.1998 “Për tatimin mbi të ardhurat” (i ndryshuar) ajo e ardhur të mos jetë e
përjashtuar nga fusha e veprimit të këtij tatimi. Ndër të tjera neni 8/1 e këtij ligji parashikon
se: “Përjashtohen nga tatimi mbi të ardhurat personale: 9. Përfitimet për dëmshpërblime, të
marra nëpërmjet vendimeve të formës së prerë të gjykatave, si dhe kompensimet e caktuara
për kostot gjyqësore.”. Kolegji vlerëson se çdo zë i të ardhurave që është akorduar për
zgjidhjen e paligjshme të kontratës së punës përbën sipas ligjit dëmshpërblim dhe si i tillë
përjashtohet nga tatimi i të ardhurave.
16. Kolegji sjell në vëmendje nenin 109 të Kodit të Punës, i cili në paragrafin e parë
parashikon se: “1. Me pagë kuptohet paga bazë, si dhe shtesat me karakter të përhershëm.”.
Në këtë kuptim, Kolegji vlerëson se, edhe pagesa e sigurimeve të detyrueshme shoqërore,
edhe pagesa e sigurimeve të detyrueshme shëndetësore, edhe pagesa e tatimit mbi të
ardhurat që mbahen sipas ligjit nga paga, janë pjesë integrale dhe ligjore e pagës së
punëmarrësit.
............................
............................
15
18. Kolegji vlerëson se paga si njësi dëmshpërblimi në zgjidhjen e marrëdhënies së
punës do të duhet të akordohet me të gjitha elementet përbërës ligjor, që do të thotë duhet të
akordohet si pagë bazë dhe me të gjitha shtesat me karakter të përhershëm. Duke qenë se
pala punëmarrëse është larguar nga detyra do të thotë se marrëdhënia e punës ka
përfunduar dhe se ai nuk mundet të jetë më i detyruar me ligj të paguajë sigurimet shoqërore
dhe shëndetësore. Më tej Kolegji sjell në vëmendje se kjo lloj e ardhure përjashtohet nga
fusha e veprimit të tatimit mbi të ardhurat dhe se nuk ka asnjë arsye ligjore se pse të cenohet
paga në rastet e dëmshpërblimit që rrjedh nga marrëdhëniet e punës.”.
Prandaj, ky Kolegj Administrativ vjen në përfundimin se gjykata administrative e
apelit ka arsyetuar dhe disponuar gabim kur cakton pagën neto si pagë në bazë të të cilit
paditëse Afije Gjondedaj duhet të përfitojë shpërblimet dhe dëmshpërblimet për zgjidhjen e
menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratë së punës nga pala e paditur Shërbimi Social
Shtetëror.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të ligjit Nr.49, datë
03.05.2012 “Për Gjykatat Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve
Administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit Nr.2134, datë 29.05.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit Nr.673, datë 31.01.2013 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Tiranë, më 19.02.2019
16
Nr. 31001-00161-00 - 2015 i Regj. Themeltar
Nr. 00 - 2019 - 78 i Vendimit ( 2 )
VENDIM

Në datën 19.02.2019 mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen që ju përket palëve :
PADITËS: MARSEL CECO
PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E

METROLOGJISË TIRANË
OBJEKTI:
Detyrimin e punëdhënësit të rikthejë paditësin Marsel Ceco në vendin e mëparshëm të punës,
duke e konsideruar të pavlefshëm zgjidhjen e kontratës së punës.
Detyrimin e të paditurit ti paguajë paditësit:
Pagën që do të kishte fituar deri në fund të afatit të njoftimit për një periudhë 1 mujore.
Dëmshpërblimin prej 2 muaj pagë për efekt të mosrespektimit të zgjidhjes së kontratës së
punës nga punëdhënësi.
Dëmshpërblimin për pagën e 12 muajve punë për shkak të zgjidhjes së menjëhershme të
kontratës pashkaqe të justifikuara.
Shpërblim për pushimet e pamarra, baras me pagën ditore e 8 ditë pune.
BAZA LIGJORE: Neni 7, 12, 21, 92, 94/5, 143, 144, 155/1/3, 201 të K.Punës
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin Nr.9, datë 20.12.2013 ka

vendosur:
Pranimin e pjesshëm të padisë së paditësit Marsel Ceco, e paditur Drejtoria e
Përgjithshme e Metrologjisë Tiranë, me objekt “Rikthim në vendin e
mëparshëm të punës, pagim shpërblimi dhe dëmshpërblimi që rrjedhin nga
zgjidhja e marrëdhënieve të punës etj”, duke u detyruar pala e paditur
Drejtoria e Përgjithshme e Metrologjisë Tiranë, të paguajë në favor të
paditësit Marsel Ceco dëmshpërblimet dhe shpërblimet si më poshtë:
- 1 muaj pagë për mosrespektim të afatit të njoftimit, parashikuar nga neni
143/1 i Kodit të Punës, duke llogaritur paga mujore në shumën 71.000 lekë.
- 2 muaj pagë si rezultat i moszbatimit të procedurës, parashikuar nga neni
144 i Kodit të Punës, duke llogaritur paga mujore në shumën 71.000 lekë.
- pagën e 2 muajve, konform nenit 155/3 të Kodit të Punës, si dëmshpërblim
për zgjidhje të menjëhershme të pajustifikuar të kontratës së punës duke
llogaritur paga mujore në shumën 71.000 lekë.
17
- pagën e një shpërblimi për pushimet e pakryera për periudhën e punës
01.06.2013-02.10.2013.
- rrëzimin e padisë për pagimin e një dëmshpërblimi edhe me 10 muaj të tjerë
page, sipas nenit 155/3 të Kodit të Punës,si dhe rikthimin në vendin e
mëparshëm të punës si të pabazuar në prova dhe në ligj.

“Në rastin konkret në ngarkim të paditësit nuk vërtetohet rrethana nga ato të
parashikuar në nenin 153 të K.Punës, e rrjedhimisht konkludohet se zgjidhja e kontratës së
punës është pashkaqe të justifikuara.
Po ti referohemi urdhërit për ndërprerjen e marrëdhënieve të punës në të thuhet
shprehimisht “në mbështetje të dispozitave të K.Punës,DPM zgjidhë kontratën e punës me
motivacionin për përmirësim të treguesve të punës”.
Por gjykata çmon se ky motivacion nuk identifikon shkelje konkrete të ndonjë
detyrimi kontraktual nga ana e punëdhënësit dhe nuk mund të vlerësohet shkak i justifikuar
në kuptim të nenit 153 të K..Punës.
Në këtë aspekt çmohet se marrëdhënia e punës nuk është zgjidhur për ndonjë arsye të
justifikuar, por ka përfunduar në mënyrë të njëanshme nga pala e paditur, pa respektuar
afatin e njoftimit dhe parespektuar procedurën përkatëse dhe kjo mënyrë zgjidhje sjell
pasoja që kanë të bëjnë me detyrimin e pagimit të dëmshpërblimeve”.

vendosur:
Ndryshimin pjesërisht të vendimit Nr.9, datë 20.12.2013 të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Korçë duke urdhëuar të paditurin Drejtoria
e Përgjithshme e Metrologjisë Tiranë që dëmshpërblimet të bëhet mbi bazën e
pagës neto të paditësit Marsel Ceco.
Lënien në fuqi për pjesën tjetër të tij.

“Ky kolegj çmon se vendimi i shkallës së parë duhet të cënohet pjesërisht vetëm
përsa i përket masës së pagës mbi të cilin do të bëhet ekzekutimi i llogaritjeve të
dëmshpërblimit të palës së paditur ndaj paditësit dhe lënien në fuqi të pjesëve të tjera.
Shkaqet e ngritura në ankimin e palës paditëse dhe palës së paditur janë të
pambështetura në prova dhe në ligj”.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka ushtruar rekurs pala paditëse Marsel Ceco, duke
parashtruar këto shkaqe:
 Gjykata ka çmuar ti njohë të drejtën paditësit duke konstatuar se zgjidhja e
marrëdhënies së punës është bërë pa shkaqe të justifikuara, por përcaktimi i
dëmshpërblimit me 2 paga mujore nuk rezulton të jetë dhënë në zbatim të parimit të
drejtësisë.
 Gjykata nuk ka vlerësuar drejtë në këtë aspekt shkallën e mungesës së korrektesës e
të mosrespektimit të ligjit apo edhe abuzimin e punëdhënësit me pozitën e tij
kontraktuale.
 Në kushtet kur është pranuar nga gjykata se punëdhënësi në këtë rast ka zgjidhur
njëanshmërisht kontratën e punës pa arsye e motiv ligjor e faktik dhe dukshëm në
18
kundërshtim me ligjin, atëherë gjykata duhet të kishte dhënë një dëmshpërblim
maksimal sipas kërkimit të padisë.
 Gjykata Administrative e Apelit jo vetëm që nuk ka dhënë një vlerësim lidhur me
pretendimet e paditësi për masën e dëmshpërblimit, kryesisht ka ndryshuar vendimin
e shkallës së parë dhe dëmshpërblimi do të bëhet mbi pagën neto dhe jo bruto.
 Ky disponim përveçse është i pabazuar në ligjin procedurial civil është i pakuptimtë.

VËREN
Rekursi i paraqitur nga pala paditëse pala paditëse Marsel Ceco përmban shkaqe nga
ato që i parashikon ligji material i zbatueshëm për gjykimin e çështjes. Prandaj, vendimi
Nr.257, datë 19.02.2014 i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë duhet të prishet dhe të
mbetet në fuqi vendimi Nr.9, datë 20.12.2013 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Korçë.
Sipas vendimit të dhënë nga gjykata e shkallës së parë dhe gjykata e apelit, për sa i
përket rrethanave të faktit, rezulton se, paditësi Marsel Ceco, ka qenë në marrëdhënie pune
me palën e paditur Drejtoria e Përgjithshme e Metrologjisë Tiranë prej 01.06.202013, në
detyrën e “Inspektor pranë DPM”.
Marrëdhënia e punës është rregulluar dhe formalizuar sipas kontratës individuale të
punës pa afat të përcaktuar.
Me urdhrin nr.790, datë 01.10.2013 të palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e
Metrologjisë Tiranë, është bërë largimi i paditësit Marsel Ceco nga detyra me arsyetimin
“për përmirësim të treguesve të punës” dhe ndërprerjen e marrëdhënies së punës në datë
02.10.2013.
Me anë të padisë objekt i këtij gjykimi, pala paditëse Marsel Ceco, duke thirrur si të
paditur Drejtoria e Përgjithshme e Metrologjisë Tiranë, i ka kërkuar gjykatës të detyrojë
palën e paditur ta dëmshpërblejë për dëmin e shkaktuar nga zgjidhja e menjëhershme dhe e
pajustifikuar e kontratës së punës, dëmshpërblimin për moszbatimin nga punëdhënësi të
procedurës së zgjidhjes së kontratës, dëmshpërblimin për mosrespektim të afatit të njoftimit
si edhe shpërblimin për vjetërsinë në punë.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin Nr.9, datë
20.12.2013, ka vendosur pranimin e padisë, detyrimin e të paditurit Drejtoria e Përgjithshme
e Metrologjisë Tiranë të dëmshpërblejë paditësin Marsel Ceco me dy paga mujore, në masën
71.000 Lekë për mosrespektimin e procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës; detyrimin e
të paditurit të dëmshpërblejë paditësin me 1 pagë mujore, në masën 71.000 Lekë, për
mosrespektimin e afatit të njoftimit për zgjidhjen e kontratës së punës; detyrimin e të
paditurit të dëmshpërblejë paditësin me 2 muaj pagë, në masën 71.000 Lekë, për zgjidhjen e
menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratës së punës; si edhe detyrimin e të paditurit të
shpërblejë paditësin për pushimet e pa kryera.
Kjo gjykatë, në thelb, arsyeton se në rastin konkret në ngarkim të paditësit nuk
vërtetohet rrethana nga ato të parashikuar në nenin 153 të K.Punës, e rrjedhimisht
konkludohet se zgjidhja e kontratës së punës është pashkaqe të justifikuara.
Po ti referohemi urdhërit për ndërprerjen e marrëdhënieve të punës në të thuhet
shprehimisht “në mbështetje të dispozitave të K.Punës, DPM zgjidhë kontratën e punës me
motivacionin për përmirësim të treguesve të punës”.
19
Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Korçë, pala e paditur
Drejtoria e Përgjithshme e Metrologjisë Tiranë ka paraqitur ankim në Gjykatën
Administrative të Apelit Tiranë.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, në përfundim të shqyrtimit gjyqësor të
çështjes, me vendimin Nr.257, datë 19.02.2014 ka vendosur ndryshimin pjesërisht të
vendimit Nr.9, datë 20.12.2013 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Korçë, duke
urdhëruar të paditurin Drejtoria e Përgjithshme e Metrologjisë Tiranë që dëmshpërblimet për
paditësin Marsel Ceco të bëhen mbi bazën e pagës neto në momentin e ndërprerjes së
marrëdhënies së punës, duke e lënë në fuqi atë vendim për pjesën tjetër.
Kjo gjykatë, në thelb, arsyeton se gjykata e shkallës së parë i ka cilësuar pjesërisht
saktë faktet dhe veprimet e lidhura me këtë mosmarrëveshje. Korrekt vlerësohet
dëmshpërblimi i dhënë për zgjidhjen e marrëdhënies së punës në mënyrë të menjëhershme
dhe pa shkaqe të justifikuar, për mos respektim të afatit të njoftimit dhe procedurës
përkatëse. Por Gjykata e Apelit Administrativ ndryshe nga gjykata e shkallës së parë
vlerëson se dëmshpërblimet duhet të bazohen mbi pagën neto dhe jo mbi atë bruto.
Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, pala paditëse Marsel
Ceco ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë ku pa parashtruar pretendimet përkatëse sipas
pjesës hyrëse të këtij vendimi.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, vëren se shkaku i ngritur në rekursin e
palës së paditur Marsel Ceco për zbatimin e gabuar të ligjit nga gjykata administrative e
apelit lidhur me disponimin për caktimin e dëmshpërblimeve mbi bazën e pagës neto, është i
mbështetur në ligjin material. Prandaj është vendi që vendimi Nr.257, datë 19.02.2014 i
Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë të prishet dhe të mbetet në fuqi vendimi Nr.9, datë
20.12.2013 i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Korçë.
Kolegjit Administrativ vlerëson se gjykata administrative e apelit ka interpretuar dhe
zbatuar gabim dispozitat e Kodit të Punës dhe të legjislacionit në fuqi kur arsyeton dhe vjen
në përfundimin se shpërblimet dhe dëmshpërblimet që i takojnë të përfitojë punëmarrësi në
rastin e zgjidhjes së kontratës së punës nga punëdhënësi duhet të caktohen në vlerën neto dhe
jo në atë bruto të pagës së tij.
Gjykata e Lartë dhe ky Kolegj Administrativ nga krijimi i tij, ka mbajtur një qëndrim
të konsoliduar lidhur me interpretimin dhe zbatimin e ligjit në caktimin e shpërblimeve dhe
dëmshpërblimeve në favor të punëmarrësit për shkak të zgjidhjes pa shkaqe të arsyeshme apo
në mënyrë të pajustifikuar të kontratës së punës nga ana e punëdhënësit. Këto shpërblime dhe
dëmshpërblime do të caktohen nga gjykatat bazuar në pagën bruto të tij në momentin e
zgjidhjes së kontratës së punës.
Kolegji Administrativ, vlerëson të evidentojë në mbështetje të këtij qëndrimi edhe dy
nga vendimet më të fundit të dhëna prej tij lidhur me çështjet e ligjit të zbatueshëm dhe
interpretimit dhe zbatimit të drejtë të tij mbi pagën ku gjykatat duhet të referohen për
caktimin e shpërblimeve dhe dëmshpërblimeve për mosmarrëveshjet mes punëmarrësit dhe
punëdhënësit në rastet kur ky i fundit ka zgjidhur kontratën e punës.
Kështu, në vendimin nr.00-2017-2580 (804) datë 17.10.2017 (A.Gjoklaj-
D.P.Doganave), duke arsyetuar mbi interpretimin dhe zbatimin e drejtë të ligjit lidhur me
pagën që referohet për caktimin e shpërblimeve dhe dëmshpërblimeve për zgjidhjen e
kontratës së punës, ndërmjet të tjerave arsyeton se:
“Paga neto dhe bruto janë terma të cilat nuk ekzistojnë në ligj. Sa herë që ligji flet
për termin pagë i referohet shumës së caktuar në listëpagesë. Pagë neto është një
konvencion i cili përdoret për të bërë dallimin ndërmjet pagës që është caktuar për një vend
pune me pagën që merr realisht punëmarrësi që e kryen këtë punë. Pra paga nuk është ajo
që hyn si e ardhur e punëmarrësit por shuma e parave që i është caktuar për punën konkrete.
20
Në çdo rast, punëdhënësi llogarit si pagë të punëmarrësit, edhe për efekt të
shpenzimeve të tij të zbritshme në përcaktimin e tatim fitimit, pagën e deklaruar në
listëpagesa, pra pagën bruto (pagën bazë plus shtesat me karakter të përhershëm) të
punëmarrësit. Tatimi mbi të ardhurat personale dhe kontributet e sigurimeve shoqërore janë
detyrime që rëndojnë mbi punëmarrësin bazuar në legjislacionin në fuqi dhe për rrjedhojë
pjesë e pagës së tij.
Në rastin kur punëmarrësi largohet nga puna pa shkaqe të justifikuara atëherë ai
përfiton dëmshpërblim. Edhe pse ky dëmshpërblim ka si bazë të përllogaritjes së tij pagën që
ka pasur punëmarrësi gjatë kohës së marrëdhënieve të punës, ai sërish nuk konsiderohet
pagë nga ligji por rivendosje e një të drejte të shkelur nga punëdhënësi (shpërblim dëmi).
Dëmshpërblimi i paguar nga punëdhënësi në këtë rast nuk përfshihet në zërin e pagave të
punëmarrësve, si shpenzim i njohur. Për këtë arsye ai nuk ka detyrimin që të mbajë tatimin
në burim (tatimin mbi të ardhurat e punëmarrësit) dhe as kontributet e sigurimeve shoqërore
e shëndetësore. Prandaj, dëmshpërblimi që ai duhet të paguajë është tërësia e pagës që ka
pasur punëmarrësi, pa bërë zbritjet përkatëse.
Pra, termi pagë që përdoret për të përllogaritur dëmshpërblimin nuk i referohet
pagës reale dhe nuk paguhet si e tillë, por shërben vetëm si një mjet matës në llogaritjen e
dëmshpërblimit. Në këtë kuadër, Gjykata Administrative e Apelit i ka ndryshuar kuptimin
ligjit, nenit 109 të Kodit të Punës, i cili mjaft qartë jep përkufizimin e termit pagë. Ajo i ka
dhënë një kuptim që nuk ka qenë i synuar nga ana e ligjvënësit, pasi nëse do të ishte qëllimi i
tij dispozita mund të formulohej në mënyrë të ndryshme.
Një tjetër argument në këtë drejtim është edhe fakti se dëmshpërblimi i akorduar nga
gjykata në rastin e zgjidhjes së kontratës së punës pa shkaqe të arsyeshme konsiderohet një e
ardhur e përjashtuar nga tatimi. Kjo gjendjet në përmbajtjen e nenit 8/1, paragrafi 9, i Ligjit
nr. 8438, datë 28.12.1998, “Për tatimin mbi të ardhurat”, i ndryshuar. Edhe për sa i përket
kontributeve të sigurimeve shoqërore dhe shëndetësore, mbështetur në Ligjin nr. 7703, datë
11.05.1993, personat që janë të detyruar për të paguar këto kontribute janë punëmarrësit,
punëdhënësit për punëmarrësit e tyre dhe të vetëpunësuarit, duke mos u përfshirë personat
përfitues të dëmshpërblimit si pasojë e largimit të paarsyeshëm nga puna.”
Po, kështu ky Kolegj Administrativ, në vendimin nr.00-2017-2357 (848) datë
14.11.2017 (V.Kashari-P.Q.Tiranë), ndërmjet të tjerave arsyeton se:
“13. Që paga si njësi matëse e dëmshpërblimit të jepet neto dhe jo bruto, do të thotë
që ish punëmarrësi, marrëdhënia e punës e të cilit është zgjidhur, të detyrohet të paguajë
sigurimet shoqërore, sigurimet shëndetësore dhe tatimin mbi të ardhurat personale. Që të
paguhet sigurimi shoqëror i detyrueshëm, sipas nenit 9 të Ligjit nr.7703, datë 11.5.1993
“Për sigurimet shoqërore në Republikën e Shqipërisë” (i ndryshuar), duhet që detyrimisht
personi të jetë i punësuar. Kolegji vlerëson se në momentin që kontrata e punës zgjidhet pala
ish punëmarrëse nuk është më në marrëdhënie pune.
14. Që të paguhet sigurimi shëndetësor i detyrueshëm, sipas Ligjit nr. 10383, datë
24.2.2011 “Për sigurimin e detyrueshëm të kujdesit shëndetësor në Republikën e Shqipërisë”
(i ndryshuar), duhet që personi i detyruar të jetë ekonomikisht aktiv, që sipas nenit 3 pika 2
dhe nenit 4 të këtij ligji, i detyruari duhet të jetë i punësuar, i vetëpunësuar, punëdhënës apo
person me të ardhura të rregullta nga pasuritë e luajtshme e të paluajtshme dhe burime të
tjera të krahasueshme. Kolegji konstaton se pala paditëse pas zgjidhjes së kontratës së punës
ka qenë i papunë dhe nuk del se ka një nga cilësitë për të cilat ligji e ngarkon me detyrime
për pagimin e sigurimit të detyrueshëm shëndetësor.
15. Që të paguhet tatimi mbi të ardhurat personale duhet që sipas Ligjit nr. 8438,
datë 28.12.1998 “Për tatimin mbi të ardhurat” (i ndryshuar) ajo e ardhur të mos jetë e
përjashtuar nga fusha e veprimit të këtij tatimi. Ndër të tjera neni 8/1 e këtij ligji parashikon
se: “Përjashtohen nga tatimi mbi të ardhurat personale: 9. Përfitimet për dëmshpërblime, të
21
marra nëpërmjet vendimeve të formës së prerë të gjykatave, si dhe kompensimet e caktuara
për kostot gjyqësore.”. Kolegji vlerëson se çdo zë i të ardhurave që është akorduar për
zgjidhjen e paligjshme të kontratës së punës përbën sipas ligjit dëmshpërblim dhe si i tillë
përjashtohet nga tatimi i të ardhurave.
16. Kolegji sjell në vëmendje nenin 109 të Kodit të Punës, i cili në paragrafin e parë
parashikon se: “1. Me pagë kuptohet paga bazë, si dhe shtesat me karakter të përhershëm.”.
Në këtë kuptim, Kolegji vlerëson se, edhe pagesa e sigurimeve të detyrueshme shoqërore,
edhe pagesa e sigurimeve të detyrueshme shëndetësore, edhe pagesa e tatimit mbi të
ardhurat që mbahen sipas ligjit nga paga, janë pjesë integrale dhe ligjore e pagës së
punëmarrësit.
............................
............................
18. Kolegji vlerëson se paga si njësi dëmshpërblimi në zgjidhjen e marrëdhënies së
punës do të duhet të akordohet me të gjitha elementet përbërës ligjor, që do të thotë duhet të
akordohet si pagë bazë dhe me të gjitha shtesat me karakter të përhershëm. Duke qenë se
pala punëmarrëse është larguar nga detyra do të thotë se marrëdhënia e punës ka
përfunduar dhe se ai nuk mundet të jetë më i detyruar me ligj të paguajë sigurimet shoqërore
dhe shëndetësore. Më tej Kolegji sjell në vëmendje se kjo lloj e ardhure përjashtohet nga
fusha e veprimit të tatimit mbi të ardhurat dhe se nuk ka asnjë arsye ligjore se pse të cenohet
paga në rastet e dëmshpërblimit që rrjedh nga marrëdhëniet e punës.”.
Prandaj, ky Kolegj Administrativ vjen në përfundimin se gjykata administrative e
apelit ka arsyetuar dhe disponuar gabim kur cakton pagën neto si pagë në bazë të të cilit
paditëse Marsel Ceco duhet të përfitojë shpërblimet dhe dëmshpërblimet për zgjidhjen e
menjëhershme dhe të pajustifikuar të kontratë së punës nga pala e paditur Drejtoria e
Përgjithshme e Metrologjisë Tiranë.
PËR KËTO ARSYE

Administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit Nr. 257, datë 19.02.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit Nr. 9, datë 20.12.2013 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Korçë.
Tiranë, më 19.02.2019
22
Nr. 00-2019- 75 i Vendimit (3)
VENDIM

Në datën 19.02.2019 mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen që ju përket palëve :
PADITËS: SHKËLQIM RUGOVA
PADITUR: MINISTRIA E TRANSPORTIT DHE

INFRASTRUKTURËS
DREJTORIA E PËRGJITHSHME E TRANSPORTIT
RRUGOR
OBJEKTI:
Kërkojmë e pavlefshmërinë absolute të zgjidhjes së kontratës së punës me vendimin e
Drejtorit të Përgjithshëm të Shërbimit të transportit Rrugor, nr.203 datë 05.12.2013 për
ndërprerjen e marrëdhënieve të punës si “inspektor i kontrollit në rrugë” pranë Drejtorisë
Rajonale Tiranë si akt i nxjerrë në kundërshtim të hapur me ligji.
Detyrimin e palës së paditur të paguajë vlerën e 2 pagave mujore për zgjidhje të
menjëhershme dhe të padrejtë të kontratës së punës dhe vlerën e pagës së 12 muajve sipas
nenit 146/3 të K.Punës për dëmin material dhe moral që më ka sjell ky qëndrim i padrejtë.
Detyrimin e palës së paditur të paguajë vlerën e 3 pagave mujore për mosrespektim të afatit
të njoftimit në bazë të nenit 143/1 të K.Punës.
Detyrimin e palës së paditur të më paguajë vjetërsinë në punë për 4 vite të plota në këtë
sektor me vlerën e pagës 15 ditëve për çdo vit në bazë të kritereve të nenit 145 të K.Punës.
Detyrimin e palës së paditur të më rikthejë në punën e mëparshme si “inspektor i kontrollit
në rrugë” pranë Drejtorisë Rajonale Tiranë.
BAZA LIGJORE: Nenet 32, 36, 41, 42 të K.Pr.Civile, ligji nr.49/2012, nenet 141, 143,
144,
145, 146, 153, 155 të K.Punës.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin Nr.3799, datë

07.07.2014 ka vendosur:
- Pranimin pjesërisht të kërkesë padisë.
- Detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimeve të
Transportit Rrugor ti paguajë paditësit Shkëlqim Rugova si dëmshpërblim
pagën e 10 muajve për shkak të zgjidhjes së menjëhershme të pa justifikuar të
kontratës të punës.
23
- Rrëzimin e kërkimit për sa i përket detyrimit të të paditurit Drejtoria e
Përgjithshme e Shërbimeve të Transportit Rrugor t’i paguajë paditësit
Shkëlqim Rugova si dëmshpërblim pagën e 2 muajve punë për shkak të
mosrespektimit të procedurës së zgjidhjes së kontratës së punës, si të pabazuar
në prova.
Shkëlqim Rugova si dëmshpërblim pagën e 3 muajve punë për shkak të
mosrespektimit të afatit të njoftimit të zgjidhjes së kontratës së punës, si të
pabazuar në ligj dhe në prova.
Shkëlqim Rugova si dëmshpërblim pagën e 1.5 muajve si shpërblim për
vjetërsi në punë, si të pabazuar në ligj dhe në prova.
- Rrëzimin e kërkimit për sa i përket “Kërkojmë e pavlefshmërinë absolute të
zgjidhjes së kontratës së punës me vendimin e Drejtorit të Përgjithshëm të
Shërbimit të Transportit Rrugor, nr.203 datë 05.12.2013 për ndërprerjen e
marrëdhënieve të punës si “inspektor i kontrollit në rrugë” pranë Drejtorisë
Rajonale Tiranë si akt i nxjerrë në kundërshtim të hapur me ligji dhe
Detyrimin e palës së paditur të më rikthejë në punën e mëparshme si
“inspektor i kontrollit në rrugë” pranë Drejtorisë Rajonale Tiranë” si të
pabazuar në ligj.

“Zgjidhja e kontratës të jetë e justifikuar duhet që elementët e nenit 153 të Kodit të
Punës të përmbushen njëkohësisht. Mospërmbushja e njërit prej këtyre kushteve nuk cenon
vlefshmërinë e zgjidhjes së kontratës në atë si të pajustifikuar.
Gjykata çmon se zgjidhja e kontratës së punë datë 08.11.2010 e bërë në mënyrë të
menjëhershme nga ana e palës së paditur çmohet e menjëhershme dhe e pajustifikuar pasi në
analizë të katër kushteve të nenit 153 të K.Punës, nuk plotësohen.
Sipas vendimit nr.203 datë 05.12.2013, përcaktohet se “Z.Shkëlqim Rugova t’i
akordohet 2 muaj pagë si afat njoftimi dhe t’i likuidohet në terma monetar pushimet e
pakryera për vitin 2013 dhe 2 ditë për vitin 2014, si dhe t’i akordohet shpërblim për vjetërsi
në punë”.
Nga pala e paditur u paraqitë listëpagesa e datës 04.03.2014, sipas të cilës rezulton
se paditësi Shkëlqim Rugova, ka marrë shpërblimin për vjetërsi në punë.
Sa më sipër ky edhe ky kërkim i padisë çmohet nga gjykata si i pabazuar në ligj dhe
prova dhe duhet rrëzuar”.

vendosur:
Ndryshimin e vendimit Nr.3799, datë 07.07.2014 të Gjykatës Administrative
të Shkallës së Parë Tiranë.
Rrëzimin e padisë së paditësit Shkëlqim Rugova si të pabazuar në ligj dhe në
prova.
24
“Gjatë gjykimit ka rezultuar i provuar fakti i zbatimit edhe të procedurës së njoftimit
të zgjidhjes së kontratës së punës, në zbatim të kritereve të parashikuara në nenin 144 të
Kodit të Punës. Nga aktet e ndodhura në dosje rezulton se në datë 03.12.2013 është mbajtur
procesverbali nr.12383/1 prot., konform nenit 144 të K.Punës. Në këto kushte vlerësohet i
drejtë përfundimi i gjykatës së shkallës së parë lidhur me zbatimin e procedurës.
I drejtë është edhe qëndrimi i gjykatës së shkallës së parë lidhur me vjetërsinë
referuar nenit 145 të K.Punës ku sipas vendimit për ndërprerjen e marrëdhënies së punës i
është njohur, prandaj gjykata ka vendosur rrëzimin e saj.
Ndryshe nga sa ka arsyetuar gjykata e shkallës së parë, Gjykata Administrative e
Apelit, vlerëson se nuk plotësohen kriteret ligjore për përfitimin e shpërblimit sipas nenit 155
të K.Punës dhe pala e paditur nuk ka detyrimin ligjor për t’i paguar paditësit
dëmshpërblimin për zgjidhjen e marrëdhënies së punës pa shkaqe të pajustifikuara.
Konstatohet se janë plotësuar të gjitha kushtet e kërkuara nga neni 141 i K.Punës për
zgjidhjen normale të kontratës së punës së paditësit.
Në interpretim të pikës 3 të nenit 155 të K.Punës, punëmarrësi përfiton dëmshpërblim
vetëm në raste së plotësohen këto kushte:
- kontrata zgjidhet në mënyrë të menjëhershme
- kontrata zgjidhet për shkaqe të pajustifikuara
Lidhur me kriterin e parë kjo gjykatë ka argumentuar se në procedurën e zgjidhjes së
kontratës së punës vlerësohet i zbatuar afati i njoftimit. Në këto kushte nuk mund të
vlerësohet se kontrata e paditësit është zgjidhur në mënyrë të menjëhershme.
Edhe lidhur me kriterin e dytë është provuar se zgjidhja e kontratës është bërë pa
shkaqe të justifikuara, por nuk mund ti akordohet paditësit shpërblimi i parashikuar në
dispozitën e sipërcituar për shkak të mungesës së njërit prej kritereve të zgjidhjes së
menjëhershme të kontratë së punës”.
Kundër vendimit të Gjykatës së Apelit, ka ushtruar rekurs pala paditëse Shkëlqim Rugova,
duke parashtruar këto shkaqe:
 Jam larguar nga puna në mënyrë të menjëhershme, brenda 7 ditëve, nga njoftimi për
takim, pa përcaktuar shkakun ligjor dhe pa zbatuar kriteret e ligjit për njoftimin e
largimit nga puna.
 Largimi nga puna është bërë në kundërshtim me nenin 143/1 të Kodit të Punës dhe
kjo shkelje më jep të drejtën të kërkojë dëmshpërblimin përkatës.
 Po kështu në bazë të nenit 145 të K.Punës më lind e drejta të kërkojë detyrimin e
palës së paditur të më paguajë për vjetërsinë në punë për 4 vite të plota.
 Bazuar në kriteret e nenit 146/3 të K.Punës kërkojë nga gjykata të detyrojë palën e
paditur të dëmshpërblejë me 12 muaj pagë, pasi ka vepruar në kundërshtim me ligjin,
jam i kualifikuar në këtë fushë, jam familjare dhe në kushte jo të mira ekonomike,
jetoj me qera dhe bashkëshortja është pa punë.
 Interpretimi që i bënë Gjykata Administrative e Apelit është i gabuar në ligj dhe në
qëndrimin e Gjykatës së Lartë në vendimin unifikues nr.19 datë 15.11.2007.

25
VËREN
Vendimi Nr.137, datë 29.01.2015 i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë duhet të

prishet për shkeljet të ligjit material dhe duhet të lihet në fuqi vendimi Nr.3799, datë
07.07.2014 i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
Sipas vendimit të dhënë nga gjykata administrative e shkallës së parë dhe gjykata
administrative e apelit, për sa i përket rrethanave të faktit, rezulton se pala paditëse Shkëlqim
Rugova ka qenë e punësuar pranë palës së paditur prej datës 08.10.2010 si “inspektor i
kontrollit në rrugë” pranë Drejtorisë Rajonale Tiranë.
Me shkresën Nr.12383 prot., datë 26.11.2013 nga ana e punëdhënësit është njoftuar
paditësi për takim për ti bërë me dije arsyet e zgjidhjes së kontratës së punës, takim i cili
është zhvilluar në datë 03.12.2013 ora 13:00 dhe ku rezulton se nuk është dhënë asnjë arsye
për largimin nga detyra.
Me vendimin nr.203 prot., datë 05.12.2013 pala e paditur ka njoftuar paditësin për
zgjidhjen e kontratës së punës, duke përcaktuar që ti jepet 2 muaj pagë si afat njoftimi,
pushimet e vitit 2013, si dhe t’i akordohet shpërblim për vjetërsi.
Në të tilla rrethana, pala paditëse Shkëlqim Rugova, ka ngritur në Gjykatën
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë padinë me shkak ligjor dhe objekt detyrimin e
palës së paditur Ministria e Transportit dhe Infrastrukturës dhe Drejtoria e Përgjithshme e
Transportit Rrugor ta dëmshpërblejë me pagën e një viti pune për zgjidhjen e kontratës së
punës pa shkaqe të justifikuara, me pagën e 3 muajve për mosrespektim të afatit të njoftimit,
me pagën e 2 muajve për mosrespektim të procedurës për zgjidhjen e kontratës së punës, si
edhe për vjetërsinë në punë.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin Nr.3799, datë
07.07.2014, ka vendosur pranimin e kërkesë padisë së paraqitur nga paditësi Shkëlqim
Rugova, detyrimin e palës së paditur Drejtoria e Përgjithshme e Transportit Rrugor, që ta
dëmshpërblejë paditësin Shkëlqim Rugova me 10 paga mujore për zgjidhje të menjëhershme
të pajustifikuar të kontratës së punës, si dhe ka vendosur rrëzimin për kërkimet e tjera si të
pabazuara në ligj dhe në prova.
Kjo gjykatë, për pranimin e padisë, në thelb, arsyeton se zgjidhja e kontratës së punë
datë 08.11.2010 e bërë në mënyrë të menjëhershme nga ana e palës së paditur çmohet e
menjëhershme dhe e pajustifikuar pasi në analizë të katër kushteve të nenit 153 të K.Punës,
nuk plotësohen.
Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, pala e paditur
Drejtoria e Përgjithshme e Transportit Rrugor dhe pala paditëse kanë paraqitur ankim në
Gjykatën Administrative të Apelit Tiranë.
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, e ka shqyrtuar çështjen në dhomë këshillimi
dhe në përfundim të gjykimit, me vendimin Nr.137, datë 29.01.2015, ka vendosur
ndryshimin e vendimit Nr.3799, datë 07.07.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë dhe rrëzimin e padisë.
Kjo gjykatë apeli, në thelb, arsyeton se ndryshme nga qëndrimi i shkallës së parë, nuk
plotësohen kriteret ligjore për përfitimin e shpërblimit sipas nenit 155 të K.Punës dhe pala e
paditur nuk ka detyrimin ligjor për t’i paguar paditësit dëmshpërblimin për zgjidhjen e
marrëdhënies së punës pa shkaqe të pajustifikuara. Konstatohet se janë plotësuar të gjitha
kushtet e kërkuara nga neni 141 i K.Punës për zgjidhjen normale të kontratës së punës së
paditësit.
Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë, pala paditëse Shkëlqim
Rugova ka paraqitur rekurs në Gjykatën e Lartë, ashtu sikurse parashtrohet në pjesën hyrëse
26
të këtij vendimi, ku në thelb parashtron se vendimi i gjykatës administrative të apelit është
dhënë në kundërshtim me ligjin dhe provat e administruara në seancë gjyqësore.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se shkaqet e ngritura në rekursin e
paraqitur nga pala paditëse Shkëlqim Rugova, lidhur me çështje të zbatimit të gabuar të
ligjit, gjejnë mbështetje në ligjin material dhe procedural. Prandaj, vendimi i dhënë nga
Gjykata Administrative e Apelit Tiranë duhet të prishet dhe duhet të mbetet në fuqi vendimi
i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
Në Kodin e Punës, në nenet 143 dhe 144 të tij, sipas përmbajtjes së tyre në kohën e
lidhjes së mosmarrëveshjes mbi marrëdhënien e punës, si ligji material i zbatueshëm për
çështjen në gjykim, parashikohet se:
“Neni 143 - Afatet e njoftimit pas kohës së marrjes në provë
1. Pas kohës së marrjes në provë, për të zgjidhur kontratën me periudhë të
pacaktuar, palët duhet të respektojnë një afat njoftimi prej një muaji, gjatë vitit të parë të
punës, prej dy muajsh për dy deri në pesë vjet pune, prej tre muajsh për më shumë se pesë
vjet pune.
2. Këto afate mund të ndryshohen me marrëveshje me shkrim ose në kontratën
kolektive të punës. Kur punëmarrësi ka kryer deri në gjashtë muaj pune, afati i njoftimit nuk
mund të jetë më pak se dy javë. Afati i njoftimit është jo më pak se 1 muaj kur punëmarrësi
ka kryer më shumë se gjashtë muaj pune.
3. Afati i njoftimit për zgjidhjen e kontratës zgjatet, sipas rastit, deri në fund të javës
ose deri në fund të muajit. Zbatohet i njëjti rregull kur afati i njoftimit pezullohet gjatë
periudhës së paaftësisë për punë, shtatzënisë ose pushimeve të dhëna nga punëdhënësi.
4. Kur njëra nga palët e zgjidh kontratën pa respektuar afatin e njoftimit, zgjidhja
trajtohet si zgjidhje e kontratës me efekt të menjëhershëm.
Neni 144 - Procedura e zgjidhjes së kontratës së punës nga punëdhënësi
1. Pas kohës së marrjes në provë, kur punëdhënësi mendon të zgjidhë kontratën e
punës, ai duhet të njoftojë me shkrim punëmarrësin të paktën 72 orë para takimit dhe të
bisedoj me të.
2. Punëdhënësi, gjatë kësaj bisede, i parashtron punëmarrësit arsyet e vendimit të
parashikuar për t’u marrë dhe i jep atij mundësi për t’u shprehur.
3. Zgjidhja njoftohet me shkrim, brenda një afati nga 48 orë deri në një javë pas
takimit.
4. Kjo procedurë zbatohet edhe në rastet e zgjidhjes së menjëhershme të kontratës.
5. Punëdhënësi, që nuk respekton procedurën e përcaktuar në këtë nen, detyrohet t’i
japë punëmarrësit një dëmshpërblim prej dy muajsh pagë, që i shtohet dëmshpërblimeve të
tjera të mundshme. Zgjidhja e kontratës në kundërshtim me këtë dispozitë mbetet e vlefshme.
5/1. I takon punëdhënësit të vërtetojë që procedura e përcaktuar nga ky nen është
respektuar.
6. Kjo dispozitë nuk zbatohet në rastet e pushimeve kolektive nga puna.”
Në interpretim dhe zbatim të drejtë të dispozitave ligjore të sipërcituara, për çështjet
kur këto dispozita me këtë përmbajtje janë ligj i zbatueshëm në aspektin e veprimit në kohë
të ligjit, Kolegji Administrativ vlerëson të evidentojë se për zgjidhjen e kontratës së punës
duhet të respektohet procedura e parashikuar nga neni 144 i kodit të Punës, si edhe afati i
njoftimit sipas nenit 143 të tij ose sipas parashikimit përkatës e të shprehur me shkrim në
kontratën e punës nëse ajo klauzolë respekton kriteret e nenit 143.
Për zbatimin e nenit 144 të Kodit të Punës duhet të mbahet parasysh se afatet nuk
janë përcaktuar me ditë, javë apo muaj por me orë, me përjashtim të afatit maksimal të
njoftimit të zgjidhjes së kontratës së punës që është një javë.
Në këtë kuptim është thelbësore të mbahet parasysh që vlerësohen të respektuara
afatet e njoftimit për kryerjen e veprimeve lidhur me procedurën e zgjidhjes së kontratës së
27
punës nëse këto afate respektohen me kriterin e orëve dhe jo të ditës, javës apo muajit
kalendarik. I vetmi përjashtim është afati një javë kur njoftimi i zgjidhjes së kontratës së
punës bëhet nga punëdhënësi në afatin maksimal të përcaktuar nga neni 144 i Kodit të Punës.
Prandaj, nëse nuk respektohen rregullat e interpretuara sipas arsyetimit në dy
paragrafët e mësipërm, atëherë zgjidhja e kontratës së punës quhet e kryer në shkelje të
procedurës për zgjidhjen e kontratës së punës. Rrjedhimisht, pavarësisht nëse në gjykim
provohet ose jo që zgjidhja e kontratës së punës është bërë për shkaqe të justifikuara apo të
pajustifikuara, si edhe pavarësisht nëse janë respektuar apo jo afatet e njoftimit sipas nenit
143 të Kodit të Punës, punëmarrësi ka të drejtën ti kërkojë nëpërmjet gjykatës
dëmshpërblimin prej dy pagash mujore të përcaktuar shprehimisht në fjalinë e parë të pikës 5
të nenit 144 të Kodit të Punës.
Por, duke pasur parasysh përmbajtjen e fjalisë së dytë të pikës 5 të nenit 144 të Kodit
të Punës se “Zgjidhja e kontratës në kundërshtim me këtë dispozitë mbetet e vlefshme.”,
mosrespektimi i procedurës së përcaktuar në nenin 144, në dallim nga rasti i mosrespektimit
të nenit 143, nuk bën vetvetiu zgjidhjen e njëanshme të kontratës që të kategorizohet si
zgjidhje e menjëhershme e saj, për të legjitimuar kërkimin e dëmshpërblimit sipas nenit 155
të këtij Kodi për zgjidhje të menjëhershme e të pajustifikuar të kontratës së punës. Sipas
rrethanave të secilit rast konkret, nëse afati i njoftimit është respektuar, tashmë punëdhënësi
legjitimohet të kërkojë në gjykatë vetëm dëmshpërblimin prej dy pagash sipas nenit 144,
shpërblimin takues për vjetërsinë në punë dhe përfitimet e tjera eventuale të njohura nga
Kodi apo kontrata, por jo dëmshpërblimin deri në 12 paga mujore.
Duke i’u kthyer rastit konkret në shqyrtim, rezulton se me të drejtë Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Tiranë ka konkluduar me rrëzimin e këtij kërkimi, pasi nga
ana e palës së paditur është respektuar kjo procedurë. Me shkresën nr.12383 prot., datp
26.11.2013 të Drejtorit të Përgjithshëm të Transportit Rrugor është njoftuar paditësi për
takim në datë 03.12.2013 ora 13:00 dhe siç rezulton nga procesverbali nr.12383/1 prot., datë
03.12.2013 është zhvilluar ky takimi ku paditësi ka qenë prezent dhe ka firmosur.
Nga ana tjetër, për zbatimin e nenit 143 të Kodit të Punës duhet të mbahet parasysh
se afati i njoftimit dyjavor, një, dy apo tre mujor nuk përfundon në ditën e fundit
korresponduese, përkatësisht të javës së dytë ose të muajit, dy apo tre muajve të njoftimit.
Sikurse përcaktohet shprehimisht në pikën 3 të nenit 143, afati i njoftimit përfundon në ditën
e fundit të javës kalendarike apo në ditën e fundit të muajit të fundit kalendarik të njoftimit.
Pra, nëse dita e fundit e dyjavëshit nuk përkon me ditën e fundit të javës kalendarike, afati i
njoftimit përfundon jo në atë ditë por në ditën e fundit të asaj jave kalendarike. Po kështu,
nëse dita e fundit e afatit të njoftimit nuk përkon me ditën e fundit të muajit kalendarik, afati
i njoftimit përfundon në ditën e fundit të atij muaji kalendarik.
Gjithashtu, në interpretim dhe zbatim të drejtë të nenit 143 duhet të mbahet parasysh
se, me respektim të afatit të njoftimit duhet të kuptohet respektimi i afatit kohor të këtij
njoftimi, pra që kohëzgjatja nga çasti i njoftimit të njëanshëm për zgjidhjen e kontratës së
punës deri në ditën e caktuar për përfundimin e marrëdhënies së punës të jetë e njëjtë me atë
të afatit të njoftimit dhe, nëse është rasti i pikës 3 të nenit 143, të jetë caktuar dhe respektuar
kjo kohëzgjatje deri në ditën e fundit të javës kalendarike a të muajit kalendarik përkatës.
Së fundi, përbën interpretim dhe zbatim të gabuar të ligjit, sjellja e punëdhënësit që,
në rastin e zgjidhjes në mënyrë të njëanshme të kontratës së punës, e konsideron të
përmbushur afatin e njoftimit duke i paguar punëmarrësit, sipas rastit, pagën korresponduese
të afatit të njoftimit. Ndërprerja e njëanshme e marrëdhënies së punës, pa respektuar
kohëzgjatjen e afatit të njoftimit, por duke i paguar punëmarrësit pagën që i korrespondon
këtij afati, duhet të konsiderohet si zgjidhje e menjëhershme e kontratës së punës. Dispozitat
e Kodit të Punës, kudo kur parashikohet afati i njoftimit, i referohen vetëm respektimit të tij
në kuptimin kohor dhe nuk e njohin mundësinë që e drejta e respektimit të afatit të njoftimit
28
mund të zëvendësohet njëanshmërisht nga punëdhënësi me pagën korresponduese të këtij
afati.
Në dallim nga rasti i mosrespektimit të procedurës sipas nenit 144 të Kodit të Punës,
nëse nuk respektohen rregullat e nenit 143 të këtij Kodi të interpretuara sipas arsyetimit në
tre paragrafët e mësipërm, atëherë zgjidhja e kontratës së punës quhet e menjëhershme dhe jo
e zakonshme. Rrjedhimisht, nëse në gjykim nuk provohet se zgjidhja e kontratës së punës
është bërë për shkaqe të justifikuara, gjykata i njeh punëmarrësit në varësi të kërkimeve të
ngritura në padi, edhe dëmshpërblimin deri në 12 paga mujore që parashikon neni 155,
krahas me dëmshpërblimet a shpërblimet e tjera të njohura nga Kodi i Punës ose kontrata në
këtë rast.
Duke pasur parasysh këtë interpretim të drejtë të ligjit, përkatësisht edhe të neneve
143 dhe 144 të Kodit të Punës, në zgjidhjen e çështjes në gjykim nga të dy gjykatat më të
ulta, Kolegji Administrativ vlerëson se drejtë ka vepruar gjykata administrative e shkallës së
parë e cila e ka cilësuar zgjidhjen e marrëdhënies së punës si zgjidhje të menjëhershme dhe
pa shkaqe të arsyeshme, duke e pranuar pjesërisht padinë dhe duke e detyruar palën e paditur
Drejtoria e Përgjithshme e Shërbimeve të Transportit Rrugor ti paguajë paditësit Shkëlqim
Rugova vetëm dëmshpërblimin prej 10 pagash për zgjidhje të menjëhershme dhe të
pajustifikuar të kësaj kontrate pune.
Ky Kolegj vlerëson të ritheksojë se respektimi i afatit të njoftimit të përcaktuar nga
neni 143 i Kodit të Punës kërkon që, në rastin e zgjidhjes së njëanshme të kontratës së punës,
ky afat njoftimi të respektohet në të gjithë kohëzgjatjen e tij dhe jo duke u zëvendësuar
njëanshmërisht nga punëdhënësi me dhënien e pagës që i korrespondon afatit të njoftimit.
Nëse punëdhënësi sillet në këtë mënyrë ai konsiderohet se ka vepruar në shkelje të nenit 143
dhe zgjidhja e kontratës së punës konsiderohet e menjëhershme.
Prandaj, duke qenë se pala e paditur, njëanshmërisht nuk e ka respektuar afatin dy
mujor të njoftimit duke e zëvendësuar atë me dhënien e pagës që i përket këtij afati, e sjell
Kolegjin Administrativ në përfundimin se zgjidhja e kontratës së punës me paditësin
Shkëlqim Rugova është bërë nga pala e paditur njëanshmërisht dhe në mënyrë të
menjëhershme në shkelje të nenit 143 të Kodit të Punës. Meqenëse në këtë rast zgjidhja e
kontratës është bërë njëanshmërisht dhe pa asnjë motiv, atëherë jemi përpara rastit të
përcaktuara në nenet 153 dhe 155 të Kodit të Punës dhe gjykatat e faktit, nisur nga rrethanat
konkrete të paditëses, me të drejtë kanë disponuar për ta detyruar palën e paditur Drejtoria e
Përgjithshme e Shërbimeve të Transportit Rrugor të dëmshpërblejë paditësin Shkëlqim
Rugova me 10 paga mujore.
Administrative”
Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit Nr.3799, datë 07.07.2014 të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë.
PËR KËTO ARSYE

Administrative”
29
VENDOSI
Tiranë dhe lënien në fuqi të vendimit Nr.3799, datë 07.07.2014 të Gjykatës Administrative të
Tiranë, më 19.02.2019
30
Nr. 31003-01226-00-2016 i Regjistrit Themeltar
Nr. 00-2019-108 i Vendimit (4)
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i përbërë nga :

në dhomë këshillimi, më datë 26.02.2019, mori në shqyrtim çështjen që u përket palëve:
PADITËS: MARIETA DISHNICA
I PADITUR: INSTITUCIONI I EKZEKUTIMIT TË VENDIMEVE

PENALE KORÇË
DREJTORIA E PËRGJITHSHME E BURGJEVE
OBJEKTI:
Konstatimin e pavlefshmërisë së aktit administrativ Urdhër “Për lirim nga detyra të një
punonjësi civil” nr. 1623 Prot., datë 10.02.104 të Drejtorit të Përgjithshëm të Burgjeve.
Kërkohet konstatimi i pavlefshmërisë së aktit administrativ “Për lirimin nga detyra të një
punonjësi civil nr. 1352 prot., datë 10.03.2014 të Drejtorit të IEVP Korçë.
Kërkohet detyrimi i të paditurve të shpërblejnë dhe dëmshpërblejnë paditësin për shkak të
ndërprerjes së marrëdhënieve të punës në mënyrë të menjëhershme pa shkak të justifikuar
apo të arsyeshëm me pagën e 12 muajve punë; shpërblim për mosrespektim të afatit të
njoftimit me 2 muaj pagë; dëmshpërblim për mosrespektim të procedurës me 2 muaj pagë –
të llogaritura këto mbi bazën e pagës 35.028 Lekë/muaj – dhe shpërblimin për vjetërsi në
punë (katër vjet pune) me 4 paga 15 ditore, pra gjithsej 18 paga mujore në vlerën e pagës
bruto prej 35.028 Lekë/muaj, e përllogaritur në vlerën totale prej 630.504 Lekë.
BAZA LIGJORE: Neni 32/a, 324 e vijues të Kodit të Procedurës Civile; Ligji nr.
49/2012; Neni 143, 144, 145, 146, 153, 155, 203 të Kodit të Punës.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Korçë me Vendimin nr. 316, datë 04.06.2014
ka vendosur:
“1. Pranimin pjesërisht të padisë.
2. Detyrimin e palës së paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve, t’i
paguajë paditëses, Marieta Dishnica: - 2 muaj pagë për mosrespektimin e
afatit të njoftimit;- 2 muaj pagë për mosrespektimin e procedurës; - 6 muaj
pagë për zgjidhje të kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme pa shkaqe
të justifikuar...
3. Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër si të pabazuar në ligj.”.
Gjykata Administrative e Apelit me Vendimin nr. 4100, datë 06.11.2014 ka vendosur:
31
“Mospranimin e ankimit të paraqitur ndaj Vendimit nr. 316, datë 04.06.2014
të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Korçë.”.
Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit ka ushtruar rekurs pala e

paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve, me datë 29.12.2014. Rezulton se pala e
paditur ka marrë dijeni mbi vendimin e gjykatës së apelit me datë 12.02.2015. Rezulton se
rekursi është njoftuar tek ndërgjyqësit dhe nuk ka kundërrekurs. Në rekurs është parashtruar
se:
 Gjykata e apelit ka vlerësuar gabim përmbajtjen e autorizimit dhe vullnetin e palës së
paditur për t’u përfaqësuar në gjykim nga juristi, duke cenuar të drejtën për një
shkallë gjykimi;
 Autorizimi ka lejuar juristin të kryej çdo veprim mbrojtës në gjykatë, pavarësisht
fazës apo shkallëve të gjykimit dhe se gjykata e apelit duhet ta gjykonte çështjen në
themel;
 Vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja duhet të kthehet për rigjykim
në gjykatën e apelit.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit z. Xhezair Zaganjori, dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN:
I. Rrethanat e çështjes
1. Padia është paraqitur në Gjykatën Administrative të Shkallës së Shkallës së Parë

Korçë me datë 16.05.2014.
2. Nga aktet e fashikullit të gjykimit rezultoi se pala paditëse ka qenë në marrëdhënie
pune pranë palës së paditur nga data 01.12.2008 në pozicionin punonjëse lavanterie në
Institucionin e Ekzekutimit të Vendimeve Penale Korçë. Me datë 03.10.2013 palët kanë
lidhur një kontratë pune me afat, duke ndryshuar kontratën e punës pa afat të mëparshme
megjithëse për të njëjtën punë.
3. Me datë 22.03.2014 pala paditëse është larguar nga puna me efekt të
menjëhershëm nga detyra me urdhër të palës së paditur. Në aktin e lirimit nga detyra nuk ka
sqarime por vetëm dispozitivi i vendimmarrjes. Nuk është respektuar as procedura dhe as
afati i njoftimit. Në këto kushte pala paditëse ka ushtruar padi në gjykatë.
4. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Korçë me Vendimin nr. 316, datë
04.06.2014 ka vendosur: “1. Pranimin pjesërisht të padisë. 2. Detyrimin e palës së paditur,
Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve, t’i paguajë paditëses, Marieta Dishnica: - 2 muaj pagë
për mosrespektimin e afatit të njoftimit;- 2 muaj pagë për mosrespektimin e procedurës; - 6
muaj pagë për zgjidhje të kontratës së punës në mënyrë të menjëhershme pa shkaqe të
justifikuar...4. Rrëzimin e padisë për pjesën tjetër si të pabazuar në ligj.”.
5. Gjykata e shkallës së parë ka vlerësuar se kontrata e punës është zgjidhur në
mënyrë të njëanshme dhe me efekt të menjëhershëm dhe pa shkaqe të justifikuara dhe se ajo
ka qenë me afat të pacaktuar. Gjykata ka konkluduar se nuk është respektuar afati i njoftimit
dhe procedura. Për rrjedhojë gjykata ka akorduar dëmshpërblimet respektive dhe ka rrëzuar
pjesën tjetër të padisë.
6. Juristi i palës së paditur, që ka përfaqësuar atë në gjykatën e shkallës së parë, ka
ushtruar apel kundër vendimit të gjykatës. Rezulton se në shkallë të parë juristi është
autorizuar të përfaqësojë të paditurin sipas autorizimit datë 23.04.2014 të lëshuar nga
Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve, ku në autorizim parashikohet legjitimitet për të ushtruar
32
të gjithë veprimet juridike të mbrojtjes së institucionit në të gjitha shkallët e gjykimit të
çështjes.
7. Në apel është parashtruar se padia është e pabazuar në ligj dhe se kontrata e punës
ka qenë me afat të caktuar dhe se pala paditëse ka qenë e sigurt që me mbarimin e afatit të
kontratës ajo do të zgjidhej. Në apel është pretenduar se gjykata duhet të kishte vendosur
rrëzimin e padisë.
8. Gjykata Administrative e Apelit me Vendimin nr. 4100, datë 06.11.2014 ka
vendosur: “Mospranimin e ankimit të paraqitur ndaj Vendimit nr. 316, datë 04.06.2014 të
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Korçë.”.
9. Gjykata e apelit e ka shqyrtuar çështjen në dhomë këshillimi. Gjykata e apelit nuk
ka njoftuar më parë palën e paditur për të metat e konstatuara të apelit si akt procedural, por
ka konkluduar se tagrat e përfaqësimit të dhëna juristit të institucionit nuk i japin legjitimitet
atij për të ushtruar apel kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë. Më parë gjykata e
shkallës së parë kishte vendosur mbi pranueshmërinë e apelit, duke mos sjellë në vëmendje
të meta të apelit dhe duke e dërguar sakaq çështjen në Gjykatën Administrative të Apelit.
10. Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit ka ushtruar rekurs
pala e paditur, Drejtoria e Përgjithshme e Burgjeve, me datë 29.12.2014. Rezulton se
pala e paditur ka marrë dijeni mbi vendimin e gjykatës së apelit me datë 12.02.2015.
Rezulton se rekursi është njoftuar tek ndërgjyqësit dhe nuk ka kundërrekurs. Në rekurs është
parashtruar se:
- Gjykata e apelit ka vlerësuar gabim përmbajtjen e autorizimit dhe vullnetin e palës
së paditur për t’u përfaqësuar në gjykim nga juristi, duke cenuar të drejtën për një shkallë
gjykimi;
- Autorizimi ka lejuar juristin të kryej çdo veprim mbrojtës në gjykatë, pavarësisht
fazës apo shkallëve të gjykimit dhe se gjykata e apelit duhet ta gjykonte çështjen në themel;
- Vendimi i gjykatës së apelit duhet të prishet dhe çështja duhet të kthehet për
rigjykim në gjykatën e apelit.
II. Vlerësimi i Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë
11. Kolegji vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit është i pabazuar në ligjin

procedural dhe se ka shkelje të tilla procedurale që e bëjnë të pavlefshëm të gjithë gjykimin
në shkallë të dytë.
12. Vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit është marrë në zbatim të gabuar të
nenit 50/a të Ligjit nr. 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”. Kolegji vlerëson se të
metat e ankimit, në bazë dhe për zbatim të nenit 46 të Ligjit 49/2012, duhet të konstatohen
nga gjykata kryesisht në çdo fazë dhe shkallë gjykimi dhe duhet t’i komunikohen palës, duke
i lënë edhe një afat 5 ditor për ndreqjen e të metave, në mënyrë që pala ankimuese të
plotësojë detyrimet ligjore që mundësojnë realizimin e aksesit në gjykatë apo realizimin e së
drejtës së ankimit.
13. Në rastin objekt gjykimi konstatohet se shkalla e parë nuk ka konstatuar të meta
të ankimit dhe për rrjedhojë ka vendosur pranimin e ankimit. Ndërkohë Gjykata
Administrative e Apelit ka konstatuar të meta të ankimit në mungesën e aktit të përfaqësimit
të nënshkruesit të ankimit dhe ka vendosur menjëherë në dhomë këshillimi mospranimin e
ankimit, pa njoftuar më parë palën ankimuese për të metat e konstatuara të ankimit.
Ndërkohë këtë procedurë kontrolli dhe konstatimi të mungesës së anës formale të ankimit
nuk e ka realizuar më parë gjykata e shkallës së parë.
14. Kolegji vlerëson se kjo mënyrë e të proceduarit ka cenuar të drejtën e ankimit
dhe të drejtën e aksesit në gjykatë për palën e paditur, pasi asaj nuk i është dhënë mundësia
33
për t’u njohur me vlerësimin e gjykatës për pranueshmërinë e ankimit për gjykim dhe më tej
nuk i është dhënë mundësia për të plotësuar detyrimet ligjore formale sipas udhëzimit të
gjykatës, në kundërshtim me nenin 46 të Ligjit nr. 49/2012. Për rrjedhojë Kolegji vlerëson se
vendimi i gjykatës së shkallës së dytë duhet të prishet dhe çështja të kthehet për rigjykim,
sipas nenit 63 shkronja “c” të Ligjit nr. 49/2012. Vetëm pas garantimit të kësaj procedure
mundej në mënyrë të ligjshme që Gjykata Administrative e Apelit të konkludonte nëse
ankimi përmbush kushtet formale apo jo, në kushtet kur gjykata e shkallës së parë nuk e ka
zbatuar nenin 46 të Ligjit nr. 49/2012.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 63 të Ligjit 49/2012
“Për gjykatat administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
VENDOSI:
Prishjen e vendimit nr. 4100, datë 06.11.2014 të Gjykatës Administrative të Apelit
dhe kthimin e çështjes për rigjykim në po atë gjykatë me tjetër trup gjykuese.
Tiranë, më 26.02.2019
34
KOMPETENCA
35
Nr. 11217-00149-00-2019 i Regj.Themeltar
Nr. 00-2019-2 i Vendimit
VENDIM
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Në dhomën e këshillimit të datës 13.02.2019, mori në shqyrtim çështjen civile me

palë:
PADITËS: SHOQËRIA “CARA” SH.P.K.
E PADITUR: “REZIDENCA STUDENTORE UNIVERSITARE

NR. 1” SH.A.
OBJEKTI I PADISË:
1. Detyrimin e palës së paditur Rezidenca Studentore Universitare Nr.1 të paguajë detyrimet
kontraktore të papërmbushura që rrjedhin nga kontratat e sipërmarrjes vlerën 2.381.743 lekë.
2. Detyrimin e palës së paditur të paguajë kamat vonesat përkatëse të vlerës së palikuiduar,
nga momenti i lindjes së detyrimit deri në datën e ekzekutimit të vendimit gjyqësor.
3. Detyrimin e të paditurit të paguajë kamat vonesat përkatëse për faturat e lëshuara nga
paditësi dhe të paguara me vonesë nga pala e paditur nga momenti i lindjes së detyrimit deri
në datën e ekzekutimit të vendimit gjyqësor.
BAZA LIGJORE: Ligji nr.49/2012 “Për Gjykatat Administrative dhe Gjykimin e

mosmarrëveshjeve Administrative”; Nenet 420, 450, 486, 659, 690, 850 e vijues të K.Civil;
Kontrata e Sipërmarrjes Nr.8 Prot. datë 20.09.2006, me objekt “Lyerje me gëlqere Godinat +
shtesa e kontratës datë 09.10.2006”-Kontrata e Sipërmarrjes Nr.260 Prot., datë 21.07.2011
me objekt “Lyerje me gëlqere të Godinave 2,3,4...etj, të Qytetit Studenti”;Kontrata e
Sipërmarrjes Nr.281 Prot datë 13.07.2012 me objekt “Lyerje me gëlqere të Godinave
2,3,4...etj, të Qytetit Studenti + Kontratë shtesë nr.453 Prot. datë 19.11.2012 me Objekt
”Lyerje e godinave 16,17,22 dhe 23 të Qytetit Studenti.
Kontrata e Sipërmarrjes Nr.325 Prot., datë 22.05.2013 me objekt “Lyerje me gëlqere të
Godinave 2,3,4...etj, të Qytetit Studenti.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.2104, datë

31.05.2018, ka vendosur:
“Të shpallë kryesisht moskompetencën lëndore të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë për shqyrtimin e çështjes nr.2107, datë 13.03.2018.
Kërkesë padia dhe aktet t'i dërgohen Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë si
gjykatë kompetente”.
36
Pas dërgimit të çështjes në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, kjo e fundit i është
drejtuar Gjykatës së Lartë me parashtrimin, që të vendosë për rregullimin e kompetencës.
- Gjatë shqyrtimit të akteve të depozituara në dosjen gjyqësore Gjykata e Rrethit

Gjyqësor Tiranë, ka konstatuar se në rastin në gjykim, palët ndërgjyqëse kanë lidhur
kontratat e cituara nga vetë paditësi në bazën ligjore të padisë, së bashku me shtesat
përkatëse të këtyre kontratave. Kjo gjykatë vëren se kontrata të tilla janë lidhur nga
pala e paditur, pasur parasysh ligjin për prokurimin publik, që në lidhjen e kontratës,
ekzekutimin e saj, kryerjen e shtesave të kontratave, kolaudimin e punimeve etj. Pra,
pavarësisht se pala e paditur është shoqëri tregtare, ajo është shoqëri me kapital
100% shtetërore dhe në veprimtarinë e saj për lidhjen e kësaj kontrate ajo ka zbatuar
rregulla të ligjeve të së drejtës publike siç është ligji për “Prokurimin Publik”.
Madje edhe kontratat e lidhura nga palët ndërgjyqëse kanë pasur si bazë ligjore këtë
ligj. Në këtë drejtim, vullneti i palës së paditur për të hyrë në kontratë nuk është
vullneti i një pale private, e cila hyn në një marrëdhënie kontraktore me vullnetin e
saj të lire në zgjedhjen e kontraktuesit të saj, por ky vullnet është i kushtëzuar nga
parashikimet ligjore të ligjit të prokurimeve për identifikimin e kontraktuesit të saj të
ardhshëm, identifikim i cili kalon nëpër një procedurë administrative strikte.
- Identifikimi i një kontrate administrative lidhet me plotësimin e disa kritereve,
kumulative ose jo, por që në tërësinë e tyre krijojnë bindjen e ekzistencës së një
kontrate administrative. Dy kushte të domosdoshme për ekzistencën e një kontrate
administrative janë: a) të paktën njëra palë në marrëveshje është organ i
administratës publike; b) krijimi, ndryshimi apo shuarja e marrëdhënieve në fushën e
së drejtës publike dhe ndjekja e qëllimeve publike është arsyeja e lidhjes së kontratës.
- Përsa i përket kushtit të parë, sipas përcaktimeve të mëparshme në
K.Pr.Administrative të vitit 1999, të paktën njëra nga palët në një kontratë të tillë
duhej të ishte organ administrativ ose organ i administratës publike, të cilat në bazë
të funksioneve të dhëna nga ligji kanë të drejtë kryerjen e funksioneve administrative
dhe si rrjedhojë edhe hyrjen në një kontratë të tillë. Këtë paqartësi e ka rregulluar
ligji 44/2015 “K.Pr.Administrative”, i cili në nenin 3/6 të tij ka parashikuar se palë
në një kontratë administrative tashmë mund të jetë jo vetëm një organ i administratës
publike, por edhe një person fizik ose juridik privat, mjafton që këtij të fundit, ligji ti
ketë atribuar të drejtën e ushtrimit të funksioneve publike, funksion i cili qartësisht i
është njohur palës së paditur.
- Së dyti, kushti tjetër kumulativ që e dallon një kontratë administrative është se
kontrata në fjalë duhet të sjellë pasoja në fushën e të drejtës publike. Ky kusht duhet
vlerësuar në dy aspekte: në të drejtën ku mbështet e drejta e organit publik për të
lidhur kontrata administrative dhe qëllimin e kësaj veprimtarie të këtij organi publik.
Konkretisht, rregullimi ligjor për lidhjen e kontratës administrative bën pjesë në të
drejtën publike dhe jo atë private, ndërkohë, kriter për lidhjen e një kontrate të tillë
është edhe ekzistenca e interesit publik si qëllim në lidhjen e saj, nisur nga fakti se
kjo kontratë ka si qëllim kryerjen e një shërbimi publik.
- Këto kontrata kanë si qëllim kryerjen e punëve në interesin publik dhe përdorin
fondet publike për realizimin e tyre. Një ndër qëllimet e legjislacionit për prokurimin
publik është përdorimi i drejtë, transparent dhe me efektivitet i fondeve publike.
Pikërisht për këtë arsye, legjislacioni i posaçëm në lidhje me prokurimet publike, ka
parashikuar një procedurë specifike që duhet ndjekur duke filluar që nga momenti i
zgjedhjes së palës me të cilën organi shtetëror do të hyjë në marrëdhënie kontraktore,
duke përdorur fondet publike, lidhjes së kontratës, kushteve kontraktore, ekzekutimit
të saj e deri në zgjidhjen e kontratës.
37
- Si rrjedhojë, kjo gjykatë vlerëson se veprimtaria objekt i kontratave objekt gjykimi
ishte në interesin publik, e lidhur dhe zbatuar mbështetur në një ligj të së drejtës
publike siç është ai “Për prokurimin publik”, lidhur nga një ent i të drejtës private,
të cilit i është dhënë e drejta për lidhjen e kontratave të tilla.
- Në këto kushte Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë çmon që duhet ti parashtrojë
Gjykatës së Lartë qëndrimin e mësipërm, me qëllim rregullimin e kompetencës në
vështrim të nenit 64/2 të K.Pr.Civile.
KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori, dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Paditësi Shoqëria Cara sh.p.k., ka paraqitur para kësaj Gjykate një kërkesë padi me
objektin dhe bazën ligjore të sipërcituar me datë 13.03.2018 paditësi rezultoi i regjistruar në
QKB dhe i pajisur me NIPT me ushtrim aktiviteti ndërtime civile.
Mes paditësit dhe të paditurit janë lidhur disa kontrata me objekt kryerje të
shërbimeve të ndryshme në favor të palës së paditur. Paditësi pretendon se pala e paditur nuk
e ka përmbushur detyrimin kontraktor të papërmbushur e konkretisht pagimin e faturave
tatimore të papaguara së bashku me interesat për pagim të vonuar në këto rrethana paditësi
pasi nuk ka gjetur zgjidhje me mirëkuptim me palën e paditur i është drejtuar gjykatës me
padinë objekt gjykimi.
“Të shpallë kryesisht moskompetencën lëndore të Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Tiranë për shqyrtimin e çështjes nr.2107, datë 13.03.2018.
2.Kërkesë padia dhe aktet t'i dërgohen Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë si gjykatë
kompetente”.
Me arsyetimin se, nisur nga përmbajtja e kërkesë padisë në gjykim si dhe nga aktet në
dosje, gjykata, kryesisht, çmon se duhet shpallur moskompetenca lëndore e kësaj gjykate për
gjykimin e kësaj çështjeje dhe aktet t’i dërgohen për kompetencë gjykimi Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë. Në këtë konkluzion, Gjykata arrin përsa vijon:
Së pari, në nenin 7 të ligjit nr. 49/2012 “Për gjykatat administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrativë”, janë përcaktuar fushat e mosmarrëveshjeve për të cilat
është kompetente gjykata administrative. Në këtë dispozitë përcaktohet se gjykatat
administrative janë kompetente për:a) mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative
individuale, aktet nënligjore normative dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë
ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik; Ndërsa, neni 2, pika 6 e po këtij
ligji jep konceptin e organit publik. Kështu, referuar këtij neni, organi publik është çdo organ
i pushtetit qendror, i cili kryen funksione administrative, çdo organ i enteve publike, në
masën që ato kryejnë funksione administrative; çdo organ i pushtetit vendor që kryen
funksione administrative; çdo organ i Forcave të Armatosura, çdo strukturë tjetër, punonjësit
e së cilës gëzojnë statusin e ushtarakut, për aq kohë sa këto kryejnë funksione administrative,
si dhe çdo person fizik ose juridik, të cilit i është dhënë me ligj, akt nënligjor ose çdo lloj
forme tjetër, të parashikuar nga legjislacioni në fuqi, e drejta e ushtrimit të funksioneve
publike ”.
Në rastin konkret rezulton se, i padituri Rezidenca studentore Tiranë, Sh.a., të cilës i
kërkohet përmbushja e detyrimeve kontraktore në këtë gjykim, është një shoqëri tregtare dhe
nuk është organ i administratës publike. Pra, referuar nenit të sipërcituar, Rezidenca
Studentore nr.1, sh.a nuk është as organ i pushtetit qendror, as organ i enteve publike e as
38
organ i pushtetit vendor. Në vlerësim të kësaj gjykate, pala e paditur si një sh.a., është e
organizuar si një person juridik privat dhe i nënshtrohet ligjit “Për tregtarët dhe shoqëritë
tregtare”. Padituri është shoqëri tregtare me kapital shtetëror, e organizuar në formën e
shoqërisë anonime. Si rezultat, të gjitha mosmarrëveshjet që derivojnë prej veprimtarisë së
saj janë në kompetencën lëndore të gjykatës civile dhe jo të gjykatës administrative.
Së dyti, ky qëndrim i gjykatës mbështetet edhe në Vendimin Unifikues nr.2, datë
10.03.2014, të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë, i cili në paragrafin 23 të tij
përcakton kriteret nga të cilat duhet të udhëhiqen gjykatat përcaktimin e kompetencës
lëndore për shqyrtimin e një mosmarrëveshjeje: Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë
sjellin në vëmendje se disa nga kriteret që gjykatat duhet të mbajnë parasysh nëse një
mosmarrëveshje është apo e natyrës administrative kanë të bëjnë me: a) njëra nga palët në
mosmarrëveshje ka natyrën e organit të administratës publike, në kuptim të rregullimit ligjor
në fuqi dhe, në kuadër të kryerjes së veprimtarisë të njohur nga ligji, ushtron pushtetin e tij
diskrecional ndaj palës tjetër; b)veprimtaria e organit të administratës publike bazohet në një
ligj të posaçëm të së drejtës publike dhe vetë marrëdhënia juridike që krijohet në mes palëve
buron nga një ligj i të drejtës publike; c) kjo veprimtari e organit të administratës publike, që
konkretizohet me nxjerrjen e aktit, duhet të veprojë në drejtim dhe të ketë si bazë interesin
publik. Në rastin në shqyrtim Gjykata konstaton se nuk plotësohen të tre këto kritere. Në
këto kushte, referuar objektit dhe shkakut ligjor të kësaj kërkesë padie, Gjykata çmon se jemi
para një mosmarrëveshje që duhet zgjidhur nga gjykata civile e rrethit. Kontratat e
nënshkruara mes palëve ndërgjyqëse prej nga ku burojnë detyrimet objekt i këtij gjykimi
janë të nënshkruara në vitet 2006-2013, për pasojë kuptimin e kontratës administrative do e
gjejmë në K.Pr.Administrative në fuqi në atë kohë. Referuar K.Pr.Administrative miratuar
me ligjin 8485/1999, neni 155, parag.2, me kontrata administrative kuptojmë; “ a)
sipërmarrjet e punëve publike; b) prokurimi i punëve publike; prokurimi i shërbimeve
publike; Objekti i kontratave të nënshkruara mes palëve nuk është kryerja e punëve publike
dhe as shërbimeve publike por kryerja e riparimeve të objekteve/aktiveve/kapital i shoqërisë
Rezidenca Studenti sh.a. Në vlerësim të gjykatës lyerja e mureve të konvikteve të Rezidencës
Studentore, nuk është punë publike dhe as është me fonde publike pasi fondet janë të vetë
sh.a. R. Studenti.
Sa më sipër, bazuar në nenet 41, 61, nenit 7/a dhe 13 të Ligjit Nr. 49/2012 “Për
Gjykatat Administrative dhe Gjykimin e Mosmarrëveshjeve Administrative”, Gjykata
kompetente për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshjeje është Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë, si gjykata që ka kompetencën nga pikëpamja lëndore dhe tokësore për shqyrtimin e
kësaj çështjeje.
II. Ligji i Zbatueshëm:
Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:

Neni 16§1 i K.Pr.Civile që parashikon se:
“Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj....”.
Neni 61 i K.Pr.Civile parashikon se:
“Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose
me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente.”
Neni 62 i K. Pr. Civile parashikon se:
“Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
mosmarrëveshjes, si dhe kundër vendimit të saj mbështetur në nenin 60 të këtij Kodi, mund të
39
bëhet ankim i veçantë nga palët dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë
në gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë”.
III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se:
1. Vendimi nr.2104, datë 31.05.2018, i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë

Tiranë, që ka shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes duke i dërguar
aktet për vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Rrethit Gjyqësorë Tiranë, është rrjedhojë e
moszbatimit të normave procedurale administrative dhe për këtë shkak vendimi duhet të
prishet e të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë.
2. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në vlerësim të akteve të dosjes gjyqësore,
objektit dhe shkakut të padisë, e gjen të pabazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur
nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, në lidhje me kompetencën lëndore të
shqyrtimit të çështjes objekt gjykimi.
3. Në analizë të akteve të dosjes gjyqësore, objektit dhe shkakut të padisë, arsyetimit
të gjykatës, si dhe legjislacionit të zbatueshëm për rastin konkret, parashtrimet e paraqitura
nga Gjykata e Rrethit Gjyqësorë Tiranë, përmbajnë shkaqe për cenimin e vendimit nr.2104,
datë 31.05.2018, të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
4. Kolegji Civil e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se kompetenca e gjykatës
për gjykimin e një mosmarrëveshje nga pikëpamja lëndore është shumë e rëndësishme si
element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka
juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat
që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural.
5. Kolegji Civil në përcaktimin e kompetencës lëndore i referohet identifikimit të
natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e natyrës civile apo administrative. Kolegji e vlerëson
jo të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata Administrative e Shkallës së
Parë Tiranë. Gjykata nuk ka përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe
qëllimin e vërtetë të këtij gjykimi duke mos bërë një identifikim të elementeve dhe/ose
kritereve ligjore që për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore.
6. Duke u kthyer te çështja objekt shqyrtimi, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
konstaton se Gjykata Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, nuk ka arsyetuar drejtë në
lidhje me zbatimin e ligjit procedural dhe material për sa i përket përcaktimit të kompetencës
lëndore.
7. Kompetenca lëndore, përcakton për çdo gjykatë të veçantë, se, në çfarë rastesh dhe
në lidhje me çfarë mosmarrëveshjesh ajo ka pushtet për të gjykuar, duke përcaktuar qartë
rrethin e mosmarrëveshjeve që i është njohur e dhënë asaj për ta gjykuar. Ndarja e
kompetencës, është përcaktuar në ligjin nr.9877, datë 18.02.2008 “Për organizimin e
pushtetit gjyqësor në Republikën e Shqipërisë”, në ligjin nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykata administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” dhe
K.Pr.Civile. Gjykata, në përcaktimin e kompetencës lëndore, i referohet pikërisht
identifikimit të natyrës së mosmarrëveshjes që i shtrohet për gjykim, nëse ajo është e natyrës
civile apo administrative. Për këtë qëllim, gjykata i referohet shkakut ligjor të kërkimeve të
paditësit të parashtruara, si në kërkesëpadi ashtu dhe gjatë gjykimit, natyrës së
mosmarrëveshjes, si dhe statusit juridik të palëve që kjo padi i kundrejtohet, si dhe bën
lidhjen midis fakteve që pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë, dhe të drejtave apo
interesave që ai pretendon se i janë cenuar.
8. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në lidhje me çështjen objekt gjykimi, në
shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të kërkimeve të
paditësit, pretendimeve dhe kërkimeve të parashtruara prej tij në aktet procedurale, shkaqeve
të ngritura në parashtrimet e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe në interpretim të
40
dispozitave të ligjit nr.49/2012, të zbatueshme çmon se, Gjykata Administrative e Shkallës së
Parë Tiranë, nuk e ka kuptuar drejtë natyrën e vërtetë të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e
vërtetë të këtij gjykimi. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, pala
paditëse në këtë gjykim, kërkon: “Detyrimin e palës së paditur Rezidenca Studentore
Universitare nr.1 të paguajë detyrimet kontraktore të papërmbushura që rrjedhin nga
kontratat e sipërmarrjes” etj.
9. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konstaton se, palët kanë nënshkruar kontrata në
zbatim të ligjit nr.9643/2006 “Për prokurimin publik” në këto kushte, mosmarrëveshja objekt
shqyrtimi, lidhet me veprimtari administrative në kuptim të nenit 2 të K.Pr.Administrative
dhe me veprimtarinë e një organi publik, në kuptim të nenit 3 të po këtij Kodi, si edhe nenit
2, pika 7 të ligjit nr. 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykata administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, i cili përcakton: “veprim administrativ
është akti administrativ, kontrata administrative dhe veprimi tjetër administrativ”. Çështja
objekt shqyrtimi ka në thelb të saj shqyrtimin e një mosmarrëveshjeje të natyrës
administrative. Referuar objektit dhe shkakut ligjor të padisë, kërkimi i paditësit lidhet me
pagimin e shumës për shkak të kontratës së sipërmarrjes ...., mosmarrëveshje e cila
rregullohet sipas parashikimeve të ligjit nr.9643/2006 “Për prokurimin publik”. Këto
kontrata kanë si qëllim kryerjen e punëve në interesin publik dhe përdorin fondet publike për
realizimin e tyre. Një ndër qëllimet e legjislacionit për prokurimin publik është përdorimi i
drejtë, transparent dhe me efektivitet i fondeve publike. Pikërisht për këtë arsye, legjislacioni
i posaçëm në lidhje me prokurimet publike, ka parashikuar një procedurë specifike që duhet
ndjekur duke filluar që nga momenti i zgjedhjes së palës me të cilën organi shtetëror do të
hyjë në marrëdhënie kontraktore duke përdorur fondet publike, lidhjes së kontratës, kushteve
kontraktore, ekzekutimit të saj e deri në zgjidhjen e kontratës. Për rrjedhojë, Kolegji vlerëson
se veprimtaria e këtyre kontratave objekt gjykimi mbështeten në një ligj të së drejtës publike
siç është ai “Për prokurimin publik”.
Mosmarrëveshja objekt shqyrtimi, është pasojë/rrjedhojë e përmbushjes të një
kontrate administrative të lidhur nga organet shtetërore, e cila është produkt i vullnetit të
organit publik shtetëror. Për rrjedhojë, mosmarrëveshja në shqyrtim është një
mosmarrëveshje administrative, gjykimi i të cilës, i nënshtrohet rregullimeve të parashikuara
në ligjin nr.9643/2006 “Për prokurimin publik” dhe ligjin nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykata administra tive dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.
10. Në kushtet kur çështja në shqyrtim i përket parashikimit ligjor të përcaktuar në
nenin 7 të ligjit nr. 49/2013 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, pika a, e cila përcakton: Gjykatat
administrative janë kompetente për: a) mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative
ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik, kjo çështje është e natyrës
administrative dhe si e tillë, është në kompetencën lëndore të gjykatave administrative, në
përputhje të plotë me qëndrimin Unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë në
vendimin nr.03, datë 06.12.2013, ku ndërmjet të tjerave thuhet:Gjykatat administrative të
shkallës së parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, të
krijuara me ligjin nr. 49, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, janë kompetente për
shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje
administrative, pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së gjykimit....
11. Duke arsyetuar si më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin
se parashtrimet e paraqitura nga Gjykata e Rrethit Gjyqësorë Tiranë janë të bazuara në ligj
dhe për rrjedhojë vendimi i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë duhet të
prishet e çështja të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
41
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 62 të K.Pr.Civile.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.2104, datë 31.05.2018, të Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Tiranë dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë.
Tiranë, më 13.02.2019
42
VENDIM


palë:
PADITËS: ARDIAN KUMBARO.
E PADITUR: OPERATOR I SHPËRNDARJES SË

ENERGJISË ELEKTRIKE SH.A.
OBJEKTI:
Të deklarohet se nuk ekziston detyrimi monetar sipas faturës tatimore të të paditurit
lëshuar për muajin dhjetor 2014 më datë 11.01.2015, periudhë faturimi 15.11.2014-
26.12.2014, për pjesën jashtë kushtit teknik prej 33200.00 lekë të reja, totali 487.509,52 lekë.
BAZA LIGJORE: Nenet 510, 609 të K.Pr.Civile, neni 70 i K.Pr.Penale, ligji

9072/2003 “Për sektorin e energjisë elektrike” dhe ligji 8662/2000 “ Për trajtimin si titull
ekzekutiv të faturës së energjisë elektrike”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.1308, datë 18.10.2018, ka vendosur:

“Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan për shqyrtimin e çështjes civile Nr. 2343 akti, datë regj. 11.10.2018.
Dërgimin për shqyrtim të kërkesë padisë dhe akteve përkatëse Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, si gjykatë kompetente nga pikëpamja tokësore për
shqyrtimin e kësaj kërkese”.
- Në K.Pr.Civile, në Titullin III, parashikohen gjykimet e posaçme. Në nenin 320 të tij

parashikohet shprehimisht se në përbërje të gjykatave të shkallës së parë krijohen
seksione të veçanta për gjykimin e mosmarrëveshjeve tregtare dhe të procedurave të
falimentimit dhe mosmarrëveshjeve që lidhen me të miturit dhe familjen. Në vijim,
Kodi përmban dispozita të posaçme në lidhje me gjykimin e mosmarrëveshjeve
tregtare, gjykimet për zhvleftësimin e çekut, kambialit dhe të letrave të tjera te kësaj
natyre, shqyrtimi i mosmarrëveshjeve që lidhen me familjen, ku përfshihen dhe
procedura për vendosjen e kujdestarisë, shpallja e zhdukjes ose e vdekjes së një
43
personi, heqja ose kufizimi i zotësisë për të vepruar, vërtetimi gjyqësor i fakteve
juridike, shqyrtimi i kërkesave në lidhje me hapjen e procedurës së falimentimit,
shqyrtimeve të padisë me objekt zgjedhje martese etj.
- Po kështu, në pjesën e katërt janë dhe mosmarrëveshjet që lindin gjatë fazës së
ekzekutimit të detyrueshëm, që nga kërkesa për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit dhe
deri tek ankimet për kundërshtimin e veprimeve përmbarimore, paditë për
pavlefshmërinë e titullit ekzekutiv etj.
- Në të gjitha këto gjykime, ligjvënësi, pavarësisht parashikimeve të përgjithshme, ka
parashikuar dhe rregulluar në mënyrë të posaçme kompetencën tokësore, për të
siguruar pikërisht garantimin e parimeve të cituara më lart. Pra, vetë Kodi ka
parashikuar rregulla të veçanta procedurale dhe në këtë kuadër dhe kompetenca të
posaçme për këto lloj gjykimesh. Këto lloj kompetencash janë kompetenca ekskluzive,
si rrjedhojë Gjykata ku është paraqitur padia apo kërkesa, ka detyrimin kryesisht,
p.sh. të dërgojë çështjen për kompetencë në gjykatën e vendit ku ka banimin i mituri,
kur ka për objekt procedura për vendosjen e kujdestarisë të një të mituri.
- Në gjykimet që kanë për objekt paditë në fushën e ekzekutimit të detyrueshëm, në
ndryshim nga gjykimet e tjera të posaçme, Kodi ka përcaktuar në mënyrë të
pakontestueshme kompetencën “lëndore” të gjykatës së vendit të ekzekutimit për
shqyrtimin e të gjitha padive që kanë lidhje me ekzekutimin e një titulli ekzekutiv. Kjo
për shkak se gjykimi i këtyre padive është e lidhur ngushtë me vendin e ekzekutimit të
titullit, me qëllim zgjidhjen sa më shpejt dhe me drejtë të çështjes, në një procedurës
ekzekutimi të detyrueshëm si dhe grupimin e tyre në një gjykatë të vetme. Në këtë
rast, Kodi ka përjashtuar mundësinë e palëve për të zgjedhur një gjykatë tjetër nga
ajo e vendit të ekzekutimit. Kjo mënyrë parashikimi ligjor dhe procedural e cilëson
kompetencën e gjykatës e vendit të ekzekutimit si gjykatën e vetme kompetente, me
kompetenca ekskluzive për shqyrtimin e këtyre padive. Shqyrtimi i padive nga
Gjykata të tjera, sjell cenimin e parimit të gjykatës së caktuar me ligj dhe rrit
rrezikun në potencial për cenimin e të drejtave themelore të palëve në procedurë. Ky
fakt është evident sidomos në shqyrtimin e ankimeve për kundërshtimin e veprimeve
përmbarimore, të cilat, si rregull duhet të shqyrtohen në dhomë këshillimi, pa
praninë e palëve dhe brenda 20 ditëve nga paraqitja e ankimit. Kjo procedurë nuk i
jep mundësi palës tjetër për të kundërshtuar kompetencën.
- Sipas nenit 609 të Kodit debitori mund të kërkojë në gjykatën kompetente të vendit të
ekzekutimit që të deklarohet se titulli ekzekutiv është i pavlefshëm ose detyrimi
ekziston në një masë më të vogël ose është shuar më pas.
- Sipas këtyre dispozitave ligjore kriteri që përcakton kompetencën tokësore, të natyrës
ekskluzive, të gjykatës është “vendi i ekzekutimit” së detyrimit që përmban titulli
ekzekutiv. Me togfjalëshin “vend i përmbushjes së detyrimit/i ekzekutimit” kuptohet
vendi ku përmbushet diçka apo zbatohet një urdhërim ose një vendim, pra për rastin,
një titull ekzekutiv. Ky vend mund t’i përgjigjet vendit të banimit të debitorit kur ky
është person fizik ose selisë së debitorit kur ky është person juridik ose vendit ku
kryhen veprimtarinë e tij dhe ka pasuri të luajtshme apo të paluajtshme mbi të cilat
do të shtrihen veprimet përmbarimore gjatë procesit të ekzekutimit. (vendimi Nr.00-
2016-464, datë 19.02.2016 i Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë).
- Në rastin konkret, vendi i ekzekutimit të titullit ekzekutiv nuk është Tirana, pasi
vendbanimi i palës debitore është në Peqin, si rrjedhojë dhe vendi i ekzekutimit të
titullit ekzekutiv është Peqini dhe si rrjedhim gjykata kompetente është Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Elbasan.
44
- Si përfundim, Gjykata çmon se nuk mund të vazhdojë me gjykimin e mëtejshëm të
kësaj çështje për shkak të mungesës së kompetencës tokësore, e cila është e natyrës
ekskluzive.

VËREN
Paditësi Ardian Kumbaro ka depozituar pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan
kërkesë padinë me objekt të sipërcituar. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan pasi shqyrtoi
padinë dhe aktet bashkë ngjitur saj konstaton se padia e paraqitur për shqyrtim nuk është në
kompetencën tokësore të kësaj gjykate,pasi pala e paditur është një person juridik i së drejtës
shqiptare që e ka selinë e saj zyrtare në Tiranë, siç rezulton edhe nga adresa e të paditurit
shënuar në padi: Operatori i Shpërndarjes së Energjisë Elektrike sh.a. me seli në Rrugën
Andon Zako Cajupi, pall. Conad, kati tretë, Tiranë po ashtu edhe nga faturat tatimore (objekt
kundërshtimi), të cilat janë lëshuar nga i padituri Operatori i Shpërndarjes së Energjisë
Elektrike sh.a. Tiranë për paditësin Ardian Kumbaro, bashkëngjitur padisë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr.1308, datë 18.10.2018, ka
vendosur:
“Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan për
shqyrtimin e çështjes civile Nr. 2343 akti, datë regj. 11.10.2018.
Dërgimin për shqyrtim të kërkesë padisë dhe akteve përkatëse Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, si gjykatë kompetente nga pikëpamja tokësore për shqyrtimin e kësaj
kërkese”.
Me arsyetimin se, referuar objektit të padisë dhe shkakut ligjor të saj konstatohet se
ndodhemi para aplikimit të kritereve ligjore për kompetencën e përgjithshme sipas
specifikimeve të nenit 43 të K.Pr.Civile të ndryshuar, që përcakton shprehimisht:
“Kur i padituri është person juridik, paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku personi
juridik ka qendrën e tij. Paditë që rrjedhin nga marrëdhënie juridike me një degë ose agjenci
lokale të personit juridik, mund të ngrihen edhe në gjykatën ku ka qendrën dega ose
agjencia, si dhe në gjykatën e shkallës së parë ku personi juridik ka një ndërtesë me aktivitet
ose një përfaqësues të autorizuar që të paraqitet në gjykim për objektin e padisë.”
Duke shqyrtuar në tërësi komponentët që kanë të bëjnë me përcaktimin e gjykatës
kompetente, kjo gjykatë çmon se duhet të shpallë kryesisht moskompetencën e saj tokësore
në referencë të nenit 61 të K.Pr.Civile, që përcakton se:
“Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për shkak të lëndës, juridiksionit
ose të kompetencës tokësore ekskluzive, sipas neneve 45 dhe 46, të këtij Kodi, kryesisht ose
me kërkesë të palëve, 33 vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente.
Në rastet e tjera, mungesa e kompetencës tokësore mund të merret parasysh vetëm me
kërkesë të palëve, derisa nuk është nxjerrë urdhri për caktimin e seancës gjyqësore".
Nga tërësia e rrethanave të paraqitura, në referim të parashikimeve të mësipërme
ligjore, në kushtet kur i padituri e ka selinë apo Zyrën Qendrore dhe adresën në Tiranë,
Gjykata kompetente në rastin konkret është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
II. Ligji i zbatueshëm.

45
kompetente.”
1. Vendimi nr.1308, datë 18.10.2018, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, që ka

shpallur moskompetencën tokësore për shqyrtimin e çështjes duke i dërguar aktet për
vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Rrethit Gjyqësorë Tiranë, është rrjedhojë e moszbatimit të
normave procedurale civile dhe për këtë shkak vendimi duhet të prishet e të kthehet për
rishqyrtim në po atë gjykatë.
nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, në lidhje me kompetencën tokësore të shqyrtimit të
çështjes objekt gjykimi.
datë 18.10.2018, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.
të jo drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan.
Gjykata nuk ka përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të
këtij gjykimi duke mos bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për
rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës tokësore.
6. Ligjvënësi, në rregullimin e kompetencën territoriale dhe tokësore të gjykatave për
shqyrtimin e mosmarrëveshjeve civile të parashikuara në K.Pr.Civile dhe në ligje të tjera të
veçanta, ka pasur parasysh midis të tjerave dhe lehtësimin dhe komoditetin që duhet t’u
krijohet palëve në proces. Veç kësaj, për kategori të caktuara mosmarrëveshjesh procesi
duhet të zhvillohet përpara një gjykate, vendndodhja e së cilës të ndihmojë që procesi të
zhvillohet në mënyrë sa më efektiv dhe brenda një afati të arsyeshëm në respektim edhe të
nenit 6 të KEDNJ, nenit 42 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë dhe nenit 4 të
K.Pr.Civile.
7. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, referuar natyrës juridike të objektit dhe shkakut
të kërkesës, përmbajtjes të titullit ekzekutiv për të cilin kërkohet pavlefshmëria e tij, vlerëson
se në përcaktimin e kompetencës tokësore për shqyrtimin e saj duhet referuar në nenet 510,
511 dhe 609 të K.Pr.Civile, sipas të cilit:“Debitori mund të kërkojë në gjykatën kompetente
46
të vendit të ekzekutimit që të deklarohet se titulli ekzekutiv është i pavlefshëm ose detyrimi
ekziston në një masë më të vogël ose është shuar më pas.......”
Në vështrim të këtyre dispozitave kompetenca tokësore për shqyrtimin e kërkesës për
pavlefshmëri të titujve ekzekutivë, që janë të tillë “sipas ligjeve të veçanta” përcaktohet nga
vendi “ku detyrimet që përmban titulli ekzekutiv do të përmbushen”. Pra, kriteri ligjor që
përcakton kompetencën tokësore të gjykatës është “vendi” në të cilin do të përmbushen
detyrimet që përmban titulli ekzekutiv.
8. Me togfjalëshin “vend i përmbushjes së detyrimit” kuptohet vendi ku përmbushet
diçka apo zbatohet një urdhërim ose një vendim. Për rastin ndodhemi përpara një fature
tatimore për konsum të energjisë elektrike që, sipas nenit 510/e të Kodit të Procedurës Civile
dhe nenit 1 të ligjit nr. 8662, datë 18.09.2000, është titull ekzekutiv. Në kuptim të neneve
448, 449 e 461/ç të Kodit Civil vendi i përmbushjes së detyrimit i përgjigjet vendbanimit të
kreditorit, shoqërisë “Operatori Shpërndarjes Energjisë Elektrike” sh.a. - Dega Peqin, që
është dhe furnizuesja, pala shitëse e energjisë elektrike të debitorit të pretenduar me të cilën
ky i fundit ka lidhur dhe kontratën e furnizimit me energji elektrike.
9. Në rastin konkret, kërkesa ka për objekt: Të deklarohet se nuk ekziston detyrimi
monetar sipas faturës tatimore të të paditurit lëshuar për muajin dhjetor 2014 më datë
11.01.2015, periudhë faturimi 15.11.2014- 26.12.2014,...
Evidentohet se kontrata e furnizimit me energji elektrike nr.160896 dhe matës të
energjisë elektrike me nr.80011830-2010 serie është lidhur midis abonentit jo familjar
Ardian Kumbaro (ndërtesë ku ushtron aktivitetin privat paditësi, fabrikë vaji) në lagjen
“Teqe” të qytetit të Peqinit, si konsumator i energjisë elektrike dhe shoqërisë OSHEE sh.a. -
dega Peqin, si furnizuese me energji elektrike, e cila ka selinë e saj qendrore në Tiranë dhe
seli në vende të tjera të ushtrimit të aktivitetit, ndër të tjera edhe në qytetin e Peqinit.
10. Pra, subjekti ndaj të cilit janë drejtuar detyrimet e lindura nga kontrata e
furnizimit me energji elektrike kryen veprimtarinë e vet në Peqin. Nga ana tjetër, shoqëria
“Operatori Shpërndarjes Energjisë Elektrike” sh.a.,e organizuar si shoqëri anonime me dy
nivele, kryen veprimtarinë e saj në të gjithë territorin e Republikës së Shqipërisë nëpërmjet
strukturave organike përkatëse, që, sipas kompetencave ligjore dhe statuore, këto të fundit
kanë të drejtë të lidhin kontratat e furnizimit me energji elektrike me të tretët dhe të vjelin
detyrimet e konsumatorëve të energjisë elektrike veçmas nga vetë struktura qendrore që ka
selinë në Tiranë.
11. Në këtë kontekst ligjor dhe fakti, kur vendi ku abonenti privat shlyen
vullnetarisht detyrimin e lindur nga furnizimi me energji elektrike që përmban titulli
ekzekutiv është struktura organike përkatëse e shoqërisë “Operatori Shpërndarjes Energjisë
Elektrike” sh.a., që për rastin konkret ndodhet në Peqin dhe jo në Tiranë, ky Kolegj vlerëson
se kompetente për shqyrtimin e çështjes nga pikëpamja territoriale për pavlefshmërinë e
titullit ekzekutiv konkret është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan.
se parashtrimet e paraqitura nga Gjykata e Rrethit Gjyqësorë Tiranë, janë të bazuara në ligj,
dhe për rrjedhojë vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan duhet të prishet dhe çështja
të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 62 të K.Pr.Civile.
47
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.1308, datë 18.10.2018, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë.
Tiranë, më 13.02.2019
48
VENDIM


palë:
PADITËS: OSMAN MESI.
TË PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E BURGJEVE,

TIRANË.
INSTITUCIONI I EKZEKUTIMIT TË VEPRAVE
PENALE, TIRANË.
OBJEKTI:
1. Shfuqizim i aktit administrativ, urdhrit të Drejtorit të Përgjithshëm të Burgjeve nr.6613,
datë 29.06.2018 dhe urdhrit të Drejtorit të IEVP të Fushë-Krujës datë 03.07.2018, për largim
nga detyra të punonjësit të rolit bazë pranë IEVP Fushë Krujë, Z. Osman Mesi.
2. Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditësit një dëmshpërblim prej 1 vit page për
zgjidhjen e menjëhershme dhe të pajustifikuar të marrëdhënieve të punës.
3. Detyrimin e palës së paditur t’i paguajë paditësit dy paga mujore, për mosrespektim të
procedurës ligjore për zgjidhjen e kontratës së punës.
4. Pagim i një dëmshpërblimi prej tre paga mujore, për moszbatim të afateve të njoftimit.
5. Pagim i një dëmshpërblimi prej pesëmbëdhjetë ditësh pagë për çdo vit vjetërsi pune.
6. Pagim i shpenzimeve gjyqësore.
BAZA LIGJORE: Neni 4, 11, 12, 21, 23, 32/1, 141, 143, 144, 145, 153, 155 të K.Punës.
Nenet 7/c, 17/g, 115 e vijues të K.Pr.Civile.
Ligji nr.49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin
e mosmarrëveshjeve administrative”.

“Të deklarojë moskompetencën lëndore të Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë në gjykimin e çështjes me nr.4339 (31154-05410-80-
2018), datë regjistrimi 07.09.2018 ....
Dërgimin e akteve të dosjes nr.4339 (31154-05410-80-2018), datë 07.09.2018
regjistrimi, Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, si gjykata kompetente nga
pikëpamja lëndore në gjykimin e kësaj çështje”.
49
- Pasi u njoh me materialet e kësaj çështjeje civile, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë
vlerëson se vendimi i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë për
dërgimin e kësaj çështjeje civile për kompetencë gjykimi në këtë gjykatë, nuk është i
bazuar në dispozitat ligjore, që rregullojnë kompetencën lëndore.
- Konkretisht, kjo gjykatë vlerëson se prej Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë është bërë interpretim i gabuar i kritereve të pikës “ç” të nenit 7 të ligjit nr.
49, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, i ndryshuar me Ligjin nr.37/2017,
datë 30.03.2017, ku parashikohet se gjykatat administrative janë kompetente edhe
për: “ç) mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës të nëpunësve civilë,
nëpunësve civilë gjyqësorë, nëpunësve civilë të prokurorisë dhe të nëpunësve
shtetërorë që sipas ligjit organik kanë një rregullim të posaçëm. Përjashtohen nga ky
rregull punonjësit në administratën publike, në gjykatë ose prokurori, marrëdhënia e
punës e të cilëve bazohet në Kodin e Punës. ”
- Në rastin në shqyrtim, paditësi rezulton të ketë qenë punonjës i policisë së burgjeve,
veprimtaria e së cilës, si pjesë e strukturave të administratës shtetërore, rregullohet
me një ligj të posaçëm organik nr.8321, datë 02.04.1998 “Për policinë e burgjeve” (i
ndryshuar).
- Ligji në fjalë rezulton të bëjë në mënyrë të detajuar edhe marrëdhëniet e punës të
punonjësve të policisë së burgjeve si nëpunës shtetërorë, përfshirë mënyrën e
rekrutimit të tyre, kohën e punës dhe pushimit, lirimin nga detyra, masat disiplinore,
si dhe rastet e largimit të tyre nga detyra (neni 17/2 i shtuar me Ligjin Nr. 9375, datë
21.4.2005).
- Në këto rrethana, kjo gjykatë vlerëson se nuk ka kompetencën lëndore për gjykimin e
padisë që është dërguar për kompetencë gjykimi prej Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë, për shkak se paditësi Osman Mesi ka qenë nëpunës shtetëror
marrëdhëniet e punës të të cilit rregullohen në mënyrë të posaçme nga një ligj
organik.
- Në lidhje me sa është parashtruar më lart, evidentojmë edhe faktin se në raste
analoge, kur ish-punonjës të tjerë të policisë së burgjeve kanë paraqitur padi në këtë
gjykatë civile (Gjykatën e Shkallës së Parë Tiranë) është vendosur shpallja e
moskompetencës lëndore dhe dërgimi i akteve gjykatës administrative për
kompetencë gjykimi, e cila nuk rezulton të ketë kundërshtuar kompetencën e saj
përpara Gjykatës së Lartë, por e ka mbajtur çështjen për gjykim.
- Po kështu, edhe nga përfaqësuesi i Drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve, u
deklarua përpara kësaj gjykate se të gjitha paditë e tjera analoge të punonjësve të
policisë së burgjeve janë gjykuar ose vijojnë të gjykohen përpara gjykatës
administrative.
- Duke u ndodhur përpara fakteve të mësipërme, kjo gjykatë, në zbatim të nenit 64 të
Kodit të Procedurës Civile, pa e ndërprerë shqyrtimin e çështjes, i parashtron
Gjykatës së Lartë qëndrimin e saj lidhur me këtë çështje, duke i kërkuar që të vendosë
rregullimin e kompetencës lëndore ndërmjet dy gjykatave, sikurse është parashtruar
më sipër.
50
VËREN
Me anë të urdhrit nr.6726, datë 20.07.2017, të Drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve
paditësi Osman Mesi është emëruar në detyrën e punonjësit të rolit bazë pranë Institucionit të
Ekzekutimit të Vendimeve Penale, Fushë-Krujë.
Në vijim të marrëdhënieve të rinisura të punës ndërmjet palëve rezulton që nga ana e
Drejtorit të Përgjithshëm të Burgjeve të jetë nxjerrë urdhëri nr.6613 datë 29.05.2018
nëpërmjet të cilit është urdhëruar largimi nga detyra i paditësit N/Inspektor Osman Mesi me
motivacionin: “Marrë në punë në kundërshtim me kriteret ligjore”.
Ky urdhër i Drejtorit të Përgjithshëm të Burgjeve është zbatuar me Urdhrin e
Drejtorit të IEVP të Fushë-Krujës nr.1356, datë 03.07.2018 “Për largim nga detyra të
punonjësit të rolit bazë pranë IEVP Fushë Krujë, Z. Osman Mesi.”
Pasi është vënë në dijeni të këtij urdhëri të dytë për largimin e tij nga detyra si
punonjës i Policisë së Burgjeve paditësi Osman Mesi i është drejtuar përsëri Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë me kërkesë - padinë me objekt dhe bazë ligjore si
më lart.
“Të deklarojë moskompetencën lëndore të Gjykatës Administrative të Shkallës se
Parë Tiranë në gjykimin e çështjes me nr.4339 (31154-05410-80-2018), datë regjistrimi
07.09.2018 ....
-Dërgimin e akteve të dosjes nr.4339 (31154-05410-80-2018), datë 07.09.2018
regjistrimi, Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, si gjykata kompetente nga pikëpamja
lëndore në gjykimin e kësaj çështje”.
Me arsyetimin se, gjatë analizimit të kësaj çështje me objektin e sipërcituar gjykata
zbaton nenin 13 Ligjit 49/2012 ”Për Gjykatat Administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative” i cili parashikon se: ”Mos kompetenca lëndore edhe
funksionale ngrihet edhe kryesisht në çdo gjendje e shkallë të shqyrtimit. Rastet e
kompetencës lëndore janë të parashikuara shprehimisht në nenin 7 të Ligjit 49/2012, “Për
gjykatat administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative “ dhe në nenin 4 të
ligjit nr.39/2017 “Për disa shtesa dhe ndryshime në ligjin nr 49/2012, Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve të punës, kur punëdhënësi është
një organ i administratës publike.
Referuar dispozitave të sipërcituara, Gjykata Administrative është një gjykatë e
veçantë, e krijuar me ligj të posaçëm, që operon në një fushë të veçantë, atë të gjykimit të
mosmarrëveshjeve administrative.
Pikërisht në ligjin për krijimin e këtyre gjykatave nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e Gjykatave Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshje ve administrative”
dhe ndryshimit të nenit 7/ç në ligjin 39/2017 “Për gjykatat administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative” janë përcaktuar dhe mosmarrëveshjet që përbëjnë lëndën,
të cilën merr në shqyrtim kjo gjykatë, konkretisht në nenin 7 të këtij ligji sipërcituar. Rastet
që përbëjnë lëndën për gjykim në këtë gjykatë janë parashikuar në mënyrë shteruese.
Në analizë sa më sipër, gjykata thekson faktin se mosmarrëveshja objekt gjykimi
është një marrëdhënie juridiko - civile dhe jo administrative.
Në analizë të dispozitave të mësipërme ligjore, të ndryshimeve në ligjin për gjykatat
administrative, në raport me rrethanat e rastit konkret, në analizë të kërkimeve objekt padie
51
dhe kuadrit ligjor në të cilën mbështeten ato, Gjykata konkludon se jemi para një
mosmarrëveshje civile dhe jo administrative pasi objekti i padisë, me ndryshimet e ligjit
nr.49/2012 dhe pikërisht me ndryshimet ne nenin 7/ç të ligjit, gjykata administrative nuk ka
më kompetencë lëndore për gjykimin e marrëdhënieve të punës të cilat bazohen në Kodin e
Punës.
Në këto kushte, duke mbajtur parasysh dispozitat e sipërcituar, përcaktimet e bëra në
ligj dhe faktet që i përkasin rastit konkret, Gjykata vlerëson se nuk është kompetente në
lëndë për gjykimin e kësaj çështjeje.

kompetente.”
Neni 7 i ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, parashikon se:
ç)mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës të nëpunësve civilë, nëpunësve civilë
gjyqësorë, nëpunësve civilë të prokurorisë dhe të nëpunësve shtetërorë që sipas ligjit organik
kanë një rregullim të posaçëm. Përjashtohen nga ky rregull punonjësit në administratën
publike, në gjykatë ose prokurori, marrëdhënia e punës e të cilëve bazohet në Kodin e
Punës.”
Ligji nr.8328, datë 16.04.1998 “Për të drejtat dhe trajtimin e të dënuarve me burgim
dhe të paraburgosur”.
Neni 20 Institucionet e ekzekutimit të vendimeve penale Institucionet e ekzekutimit të
vendimeve penale janë institucione në varësi të Drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve dhe
kanë për detyrë pritjen, sistemimin, trajtimin dhe rehabilitimin social të të burgosurve.
Institucionet e ekzekutimit të vendimeve penale drejtohen, kontrollohen dhe përfaqësohen
nga drejtori, i cili emërohet dhe shkarkohet nga Ministri i Drejtësisë, me propozimin e
Drejtorit të Përgjithshëm të Burgjeve.
VKM nr.437, datë 20.05.2015 “Për miratimin e Rregullores së Përgjithshme të
Burgjeve.
1. Vendimi nr.3096, datë 11.09.2018, i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë

aktet për vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Rrethit Gjyqësorë Tiranë, është rrjedhojë e
moszbatimit të normave procedurale administrative dhe për këtë shkak vendimi duhet të
prishet e të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë.
52
nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, në lidhje me kompetencën lëndore të
shqyrtimit të çështjes objekt gjykimi.
datë 11.09.2018, të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
jo të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata Administrative e Shkallës së
Parë Tiranë. Gjykata nuk ka përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe
qëllimin e vërtetë të këtij gjykimi duke mos bërë një identifikim të elementeve dhe/ose
kritereve ligjore që për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore.
konstaton se Gjykata Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, nuk ka arsyetuar drejtë në
lidhje me zbatimin e ligjit procedural dhe material për sa i përket përcaktimit të kompetencës
lëndore.
7. Në nenin 7 të ligjit nr. 49/2012 “Për Organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, parashikon se: Gjykatat
administrative janë kompetente për: ç)mosmarrë veshjet në fushën e marrëdhënieve të punës
të nëpunësve civilë, nëpunësve civilë gjyqësorë, nëpunësve civilë të prokurorisë dhe të
nëpunësve shtetërorë që sipas ligjit organik kanë një rregullim të posaçëm. Përjashtohen
nga ky rregull punonjësit në administratën publike, në gjykatë ose prokurori, marrëdhënia e
punës e të cilëve bazohet në Kodin e Punës.”
Ndërkohë në bazë të Rregullores së Përgjithshme të Burgjeve miratuar me VKM
nr.437, datë 20.05.2015 gjen rregullim statusi i punonjësve të IEVP-së.
Çështja objekt shqyrtimi, ka në thelb të saj shqyrtimin e një mosmarrëveshjeje të
natyrës administrative. Referuar objektit dhe shkakut ligjor të padisë, kërkimi i paditësit
lidhet me detyrimin e palës së paditur që të dëmshpërblejë paditësin për zgjidhjen e
menjëhershme të kontratës së punës pa shkaqe të justifikuara nga punëdhënësi etj,
mosmarrëveshje, e cila rregullohet sipas parashikimeve të ligjit nr.10032, datë 11.12.2008
“Për Policinë e Burgjeve”, i ndryshuar. Mosmarrëveshja objekt shqyrtimi, është
pasojë/rrjedhojë e kundërshtimit të një akti administrativ të lëshuar nga organet shtetërore, i
cili është produkt i vullnetit të organit publik shtetëror. Për rrjedhojë, mosmarrëveshja objekt
shqyrtimi është mosmarrëveshje administrative, gjykimi i së cilës, i nënshtrohet rregullimeve
të parashikuara në ligjin nr.10032, datë 11.12.2008 “Për Policinë e Burgjeve”, i ndryshuar
dhe ligjit nr. 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykata administrative dhe
gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, i ndryshuar.
8. Kolegji Civil vë në dukje se marrëdhënia e punës objekt gjykimi rregullohet sipas
ligjit nr.10032, datë 11.12.2008 “Për Policinë e Burgjeve”, i ndryshuar, i cili referuar nenit
13, parashikon një rregullim të posaçëm lidhur me rregullat dhe procedurat e marrëdhënies
së punës, trajnimit, ecurisë në karrierë dhe ndërprerjes së marrëdhënies së punës, si dhe në
Rregulloren e Përgjithshme të Burgjeve e miratuar me VKM nr.437, datë 20.05.2015 dhe
VKM nr.173/2003 “Për emërimin, lirimin ose shkarkimin nga detyra të drejtuesve të
institucioneve, në varësi të Këshillit të Ministrave, Kryeministrit ose të Ministrit”.
53
9. Mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës për nëpunësit civil, apo
marrëdhëniet të cilat rregullohen me ligj të posaçëm (siç është në rastin konkret), nuk janë në
kompetencën e gjykatës civile.
Në kushtet kur çështja objekt shqyrtimi, i përket parashikimit ligjor të përcaktuara në
nenin 7 të ligjit nr. 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, pika “ç”, kjo çështje është e natyrës
administrative dhe si e tillë, është në kompetencën lëndore të gjykatave administrative. Ky
arsyetim është në përputhje edhe me qëndrimin unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë në vendimin nr.03, datë 06.12.2013, të cilët ndër të tjera arsyetojnë se:
“Gjykatat administrative të shkallës së parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe Kolegji Civil
i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin nr. 49, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”,
janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të këtij ligji
përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së
gjykimit”....
se parashtrimet e paraqitura nga Gjykata e Rrethit Gjyqësorë Tiranë, janë të bazuara në ligj,
dhe për rrjedhojë vendimi i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë duhet të
prishet dhe çështja të kthehet për rishqyrtim në po atë gjykatë.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.3096, datë 11.09.2018, të Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Tiranë dhe kthimin e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë.
Tiranë, më 13.02.2019
54
VENDIM


palë:
PADITËS: ALI FASLIU (PUCI).
TË PADITUR: AGJENSIA TRAJTIMIT PRONAVE TIRANË.
OBJEKTI:
Ndreqje e pasaktësisë së vendimit nr.47, datë 18.05.1995, të ish KKKP ish Pronarëve Tiranë,
Bashkia Tiranë përsa i përket plan vendosjes bashkëngjitur këtij vendimi dhe sipërfaqes së
kthyer. Plotësimin me hartë treguese të vendimit nr.136 datë 22.05.2009 të ish AKKP.
BAZA LIGJORE: Neni 44 i Kushtetutës së R.SH., neni 6 i KEDNJ, nenet 32, 324, 325 e
vijues të K.Pr.Civile, nenet 112 të ligjit nr.44/2015 K.Pr.Administrative, ligji nr.133/2015
“Për Trajtimin e Pronës dhe Përfundimin e Procesit të Kompensimit të Pronave”.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.327, datë 26.04.2017, ka vendosur:

“Shpalljen e moskompetencës së Gjykatës së Apelit Tiranë për shqyrtimin e
çështjes nr.1048 Akti datë 13.02.2017 dhe dërgimin e akteve pranë Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë si gjykatë kompetente”.
Pas dërgimit të çështjes në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, kjo e fundit i është drejtuar
Gjykatës së Lartë me parashtrimin, që të vendosë për rregullimin e kompetencës.
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë pasi u njoh me natyrën e mosmarrëveshjes objekt
gjykimi, referuar kërkimit dhe shkakut ligjor të tij si dhe arsyetimin e vendimit të
Gjykatës së Apelit Tiranë, duke patur një vlerësim të ndryshëm ligjor në raport me
kompetencën lëndore/funksionale në shqyrtimin e çështjes vendos ti parashtrojë
Gjykatës së Lartë qëndrimin e saj me qëllim rregullimin e situatës procedurale të
konfliktit të kompetencave referuar nenit 64 të K.Pr.Civile.
- Në ndryshim nga legjislacioni i mëparshëm, ligji nr.133/2015 “Për trajtimin e
pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit” parashikoi një shkallë shqyrtimi
administrative me juridiksion fakti dhe ligji, një shkallë shqyrtimi gjyqësor, në nivelin
e gjykatave të apelit, me juridiksion të plotë rishikues të faktit dhe ligjit dhe një
shkallë shqyrtimi gjyqësor me juridiksion rishikues, ekskluziv ligjor, Gjykatën e
Lartë. Në këtë kontekst ATP-ja gëzon tiparet e një quasi gjykatë gjatë ushtrimit të
55
juridiksionit administrativ të shqyrtimit fillestar të kërkesave të subjekteve të
shpronësuara. Rishikimi i ligjshmërisë së kësaj vendimmarrje i nënshtrohet vetëm një
shkallë gjykimi nga pikëpamja e faktit dhe ligjit, konkretisht juridiksionit të gjykatës
së apelit, në rastet e njohjes së të drejtës Gjykatës së Apelit dhe në rastet e
kompensimit financiar Gjykatës së Apelit Administrativ.
- Kufizimi i shkallëve të gjykimit përkon me tërësinë e frymës së ligjit, përfundimin në
një kohë sa më të shpejtë të procesit të trajtimit të pronave, përfshi shqyrtimin e
ankimeve në rrugë gjyqësore.
- Ndonëse në ligjin nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të
kompensimit” nuk parashikohet në mënyrë eksplicite juridiksioni për shqyrtimin e
ankimeve ndaj vendimeve të ish KKKP, ZRKKP apo AKKP, të dhëna në zbatim të
ligjeve të mëparshme dhe të paraqitura për gjykim pas hyrjes në fuqi të ligjit të ri, në
funksion të qëllimit parësor të ligjvënësit për shqyrtimin e shpejt të
mosmarrëveshjeve të lidhura me pronën, juridiksioni rishikues i përket gjykatës së
apelit.
- Ky konkluzion vjen në koherencë dhe me qëndrimin orientues të Gjykatës së Lartë e
cila me vendimin nr.611, datë 07.02.2018 ka theksuar:
“Për shqyrtimin e padive të regjistruara në gjykatë pas datës 23.02.2016, kur ka
hyrë në fuqi ligji nr.133/2015, të paraqitura nga subjekti ish pronar apo
trashëgimtarët e tij ndaj vendimit të dhënë nga ish KKKP, ish ZRVKKP apo ish
AKKP që ka disponuar në lidhje me kërkesën e tyre në bazë të ligjeve të mëparshme
për kthimin dhe kompensimim e pronës gjykatë kompetente nga pikëpamja
lëndore/funksionale do të jetë gjykata e apelit.
- Përsa i përket kërkimeve për njohjen e të drejtës kompetente nga pikëpamja
lëndore/funksionale është gjykata e apelit në territorin e të cilës ndodhet sendi i
paluajtshëm. Ndërsa përsa i përket kërkimeve për vlerën e kompensimit kompetente
nga pikëpamja lëndore/funksionale është Gjykata e Apelit Administrativ”.
- Në rastin objekt gjykimi rezulton e provuar se ish KKKP Tiranë ka trajtuar kërkesën
e trashëgimtarëve të subjekteve të shpronësuara Abdulla e Zejnel Puci duke
disponuar me anë të vendimit nr.47, datë 18.05.1995, i cili është korrigjuar me pas
pjesërisht me vendimin nr.136, datë 22.05.2009 të ZRKKP Tiranë.
- Paditësi Ali Fazliu në cilësinë e trashëgimtarit të subjektit të shpronësuar konteston
vendimmarrjen e sipër referuar në lidhje me pozicionimin e pronës së njohur dhe
kthyer e cila nuk paraqitet saktësisht në planvendosjen që shoqëron vendimin. Ky
pretendimin i paditësit ndonëse trajtohet si një gabim material i organit
administrativ në thelb prek vendimmarrjen objekt ankimimi. Disponimi i organit
administrativ përfshin jo vetëm pjesën arsyetuese dhe urdhëruese, por dhe
pozicionimin në planvendosje të pronës për efekt të individualizimit të saj dhe
regjistrimit në ZVRPP Tiranë. Ndryshimi në rrugë gjyqësore i planvendosjes së
pronës shume vite pas disponimit fillestar të organit administrative prek në themel
vendimmarrjen e tij për shkak se ripozicionimi i pasurisë dikton nevojën e ri hetimit
të gjendjes aktuale juridike dhe fizike të pronës sipas pozicionit të saktë topografik
apo mbivendosjet e mundshme që mund të jenë krijuar për shkak të ndryshimit të
regjimit të pasurisë ndër vite.
- Sa me sipër kërkimi i palës paditëse përbën në thelb ndryshimin e vendimit nr.47,
datë 18.05.1995 të ish KKKP Tiranë në lidhje me pjesën hartografike të tij.
- Pra ndodhemi në kushtet e kontestimit në rrugë gjyqësore nga trashëgimtari i
subjektit të shpronësuar të vendimit të ish KKKP Tiranë që ka trajtuar kërkesën e tij
për njohjen dhe kthimin e pronës në bazë të ligjit nr. 7698, datë 15.04.1993 ”Për
kthimin dhe kompensimin e pronave ish pronarëve”. Kërkimi i paditësit është i lidhur
56
me njohjen e të drejtës reale të pronësisë dhe kthimin e pasurisë, e cila nuk është
trajtuar në përputhje me ligjin nga organet e mëparshme vendimmarrëse, në kushtet
e pozicionimit të gabuar të pronës në planvendosjen që i bashkangjitet vendimit, fakt
që ka penguar regjistrimin e saj në ZVRPP Tiranë dhe kthimin e sipërfaqeve të lira.
- Në kushtet kur çështja rezulton të jetë regjistruar për gjykim me datë 10.02.2017
(pranë Gjykatës së Apelit Tiranë), pra pas hyrjes në fuqi të ligjit nr. 133/2015 “Për
trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit“ kompetente nga
pikëpamja lëndore për gjykimin e çështjes është Gjykata e Apelit Tiranë, në territorin
juridiksional të së cilës ndodhet pasuria objekt gjykimi.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Nga aktet e ndodhura në dosje ka rezultuar se paditësi është një nga trashëgimtarët
ligjorë të subjekteve të shpronësuar Abdulla dhe Zejnel Puci. Me këtë cilësi ai i është
drejtuar ish- KKKP Tiranë me kërkesë për njohjen dhe kthimin e pronës së trashëgimlënësve
të tij, të ndodhur në Tiranë. Ish-KKKP Tiranë ka marrë vendimin nr.47, datë 18.05.1995 ka
vendosur: “Të njoh ish Pronarë Abdulla e Zejnel Pucin, në baze të nenit 1 të ligjit nr.7698
datë 15.04.1993, të drejtën e pronësisë mbi pronën e tyre që përbëhet nga dy burgje që janë
të puqur me njëri tjetrin dhe formojnë një burg, si dhe një truall me sipërfaqe prej 1092
m2 ......Ish KKKP Tiranë ka trajtuar kërkesën e trashëgimtarëve të subjekteve të
shpronësuara Abdulla e Zejnel Puci duke disponuar me anë të vendimit nr.47, datë
18.05.1995, i cili është korrigjuar me pas pjesërisht me vendimin nr.136, datë 22.05.2009, të
ZRKKP Tiranë.
Ndodhur në kushtet kur vendimi nr.136, datë 22.05.2009, i ish ZRKKPronave nuk
është i plotë pasi ky vendim nuk është i pajisur me një hartë konkrete për të përcaktuar
vendodhjen e pronës së njohur dhe kompensuar, paditësi Ali Fasliu i është drejtuar gjykatës
së Apelit Tiranë me kërkesë padi, nëpërmjet cilës kërkon: “Ndreqje e pasaktësisë së vendimit
nr.47, datë 18.05.1995 të ish KKKP ish Pronarëve Tiranë, Bashkia Tiranë përsa i përket
planvendosjes bashkëngjitur këtij vendimi dhe sipërfaqes së kthyer. Plotësimin me hartë
treguese të vendimit nr.136, datë 22.05.2009 të ish AKKP”.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.327, datë 26.04.2017, ka vendosur:
“Shpalljen e moskompetencës së Gjykatës së Apelit Tiranë për shqyrtimin e çështjes
nr.1048 Akti datë 13.02.2017 dhe dërgimin e akteve pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë si gjykatë kompetente”.
Me arsyetimin se, në bazë të nenit 30 të ligjit 133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe
përfundimin e procesit te kompensimit” palët e interesuara dhe Avokati i Shtetit mund të
ushtrojnë ankim pranë Gjykatës së Apelit Tirane ndaj vendimit të ATP-së për njohjen e të
drejtës së pronësisë. Ligji ka parashikuar juridiksionin fillestar gjyqësor të Gjykatës së Apelit
vetëm në rastet kur objekt kundërshtimi janë vendimet e ATP për njohjen e të drejtës së
pronësisë. Ne rastin në shqyrtim nuk ka një vendimmarrje të ATP -se në ushtrim të
funksionit të saj ligjor quasi gjykatë, kontrolli i të cilës mund të bëhej në shkallën e dytë të
gjykimit. Pala e paditur ATP i ka komunikuar paditësit përmes shkresës nr.5590/1 Prot. datë
28.12.2016 mungesën e juridiksionit për shqyrtimin e kërkesës së tij për korrigjimin e
planvendosjes së pronës. Kjo shkresë nuk materializon një vendimmarrje të mirëfilltë të
palës së paditur, që mund të bëhej objekt kundërshtimi pranë Gjykatës së Apelit Tiranë.
Ligji nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit“
nuk i jep juridiksion Gjykatës së Apelit për shqyrtimin e vendimeve të dhëna nga ish KKKP,
57
ish ZRKKP apo ish AKKP përpara hyrjes së tij në fuqi, sikurse rezulton në rastin në
shqyrtim, referuar nenit 3 i cili parashikon: Ky ligj vepron për të gjitha kërkesat të cilat janë
në shqyrtim në AKKP në ditën e hyrjes së tij në fuqi dhe mbi të gjitha ato kërkesa të cilat do
të paraqiten brenda afateve të këtij ligji, sa i takon njohjes të së drejtës së pronës...

kompetente.”
1. Vendimi nr.327, datë 26.04.2017, i Gjykatës së Apelit Tiranë, që ka shpallur

moskompetencën lëndore/funksionale për shqyrtimin e çështjes, duke i dërguar aktet për
vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është rrjedhojë e moszbatimit të
normave procedurale civile dhe për këtë shkak vendimi duhet të prishet e çështja të kthehet
për vazhdimin e gjykimit në po atë gjykatë.
nga Gjykata e Apelit Tiranë, në lidhje me kompetencën lëndore/funksionale për shqyrtimin e
nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, përmbajnë shkaqe për cenimin e vendimit nr.327,
datë 26.04.2017, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
jo të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Apelit Tiranë. Gjykata nuk ka
përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të këtij gjykimi
duke mos bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për rastin konkret
shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore.
konstaton se Gjykata e Apelit Tiranë, nuk ka arsyetuar drejtë në lidhje me zbatimin e ligjit
procedural dhe material përsa i përket përcaktimit të kompetencës lëndore/funksionale.
58
7. Kolegji Civil vlerëson se, pala paditëse ka depozituar kërkesë padinë për gjykim
me datë 08.05.2017 (pra pas datës 23 shkurt 2016, kohë kur ka hyrë në fuqi ligji
nr.133/2015) me objektin të përshkruar në pjesën hyrëse dhe është e rëndësishme të mbahet
në vëmendje dhe neni 29 i ligjit Nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e
procesit të kompensimit të pronave” në të cilin është parashikuar se:“Kundër vendimit të
ATP-së për njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të
bëjnë ankim, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të këtij vendimi, pranë Gjykatës së Apelit,
sipas rregullave të Kodit të Procedurës Civile të Republikës së Shqipërisë”. Pra kjo dispozitë
duhet zbatuar vetëm për ato raste kur paditë paraqiten për shqyrtim para gjykatave mbas
hyrjes në fuqi të ligjit Nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të
kompensimit të pronave” siç është rasti konkret objekt gjykimi.
8. Kolegji Civil çmon se, paditësi Ali Fasliu në cilësinë e trashëgimtarit të subjektit të
shpronësuar konteston vendimmarrjen në lidhje me pozicionimin e pronës së njohur dhe
kthyer e cila nuk paraqitet saktësisht në planvendosjen që shoqëron vendimin. Ky
pretendimin i paditësit ndonëse trajtohet si një gabim material i organit administrativ në thelb
prek vendimmarrjen objekt ankimimi. Disponimi i organit administrativ përfshin jo vetëm
pjesën arsyetuese dhe urdhëruese, por dhe pozicionimin në planvendosje të pronës për efekt
të individualizimit të saj dhe regjistrimit në ZVRPP Tiranë. Ndryshimi në rrugë gjyqësore i
planvendosjes së pronës shume vite pas disponimit fillestar të organit administrative prek në
themel vendimmarrjen e tij për shkak se ripozicionimi i pasurisë dikton nevojën e rihetimit të
gjendjes aktuale juridike dhe fizike të pronës sipas pozicionit të saktë topografik apo
mbivendosjet e mundshme që mund të jenë krijuar për shkak të ndryshimit të regjimit të
pasurisë ndër vite.
Në këto kushte kërkimi i palës paditëse përbën në thelb ndryshimin e vendimit nr.47,
datë 18.05.1995 të ish KKKP Tiranë në lidhje me pjesën hartografike të tij.
Pra ndodhemi në kushtet e kontestimit në rrugë gjyqësore nga trashëgimtari i
subjektit të shpronësuar të vendimit të ish KKKP Tiranë që ka trajtuar kërkesën e tij për
njohjen dhe kthimin e pronës në bazë të ligjit nr. 7698, datë 15.04.1993 ”Për kthimin dhe
kompensimin e pronave ish pronarëve”. Kërkimi i paditësit është i lidhur me njohjen e të
drejtës reale të pronësisë dhe kthimin e pasurisë, e cila nuk është trajtuar në përputhje me
ligjin nga organet e mëparshme vendimmarrëse, në kushtet e pozicionimit të gabuar të
pronës në planvendosjen që i bashkangjitet vendimit, fakt që ka penguar regjistrimin e saj në
ZVRPP Tiranë dhe kthimin e sipërfaqeve të lira.
9. Ky konkluzion i Kolegjit bazohet dhe në Vendimin Njesues nr.611, datë
07.02.20148, të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë me të cilën është konkluduar se: “Për
shqyrtimin e padive të regjistruara në gjykatë pas datës 23.02.2016, kur ka hyrë në fuqi ligji
nr.133/2015, të paraqitura nga subjekti ish pronar apo trashëgimtarët e tij ndaj vendimit të
dhënë nga ish KKKP, ish ZRVKKP apo ish AKKP që ka disponuar në lidhje me kërkesën e
tyre në bazë të ligjeve të mëparshme për kthimin dhe kompensimim e pronës gjykatë
kompetente nga pikëpamja lëndore/funksionale do të jetë gjykata e apelit”.
10. Në përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.327, datë
26.04.2017, i Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilin është shpallur moskompetenca
lëndore/funksionale për gjykimin e çështjes civile, duhet të prishet e çështja të kthehet për
rishqyrtim në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
59
PËR KËTO ARSYE
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.327, datë 26.04.2017, të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe kthimin
e çështjes për rishqyrtim në po atë gjykatë.
Tiranë, më 13.02.2019
60
Nr. 31003-00202-00 - 2019 i Regjistrit Themeltar
Nr. 00 - 2019 - 34 i Vendimit
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i përbërë nga :

në dhomë këshillimi, më datë 13.02.2019, mori në shqyrtim çështjen që u përket

palëve:
PADITËS: ILJAZ DOMI
I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE

SHOQËRORE TIRANË
INSTITUTI I SIGURIMEVE SHOQËRORE
OBJEKTI:
Detyrimi i palës së paditur për njohjen e periudhës së sigurimit të paditësit si bujk privat për
periudhën 01.01.1997 – 01.04.2006 dhe konvertimin në vite sigurimi të kontributeve të
derdhura në këto vite.
Rillogaritje e masës së pensionit në përputhje me periudhën e plotë të sigurimit të paditësit,
përkatësisht 30 vite.
Pagimin e diferencave të pallogaritura dhe të paguara paditësit, në përputhje me vitet e plota
të punës, që nga dita kur paditësit i ka lindur e drejta ligjore për përfitimin e pensionit e deri
në marrjen e vendimit të formës së prerë nga gjykata.
Shpenzimet gjyqësore, avokatore e të tjera në ngarkim të palës së paditur.
Baza ligjore: Kodi i Procedurës Civile neni 32/c; Kushtetuta; Ligji nr. 7703/1993.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me Vendimin Nr. 7354, datë 18.09.2018 ka

vendosur:
“1. Të shpallë moskompetencën lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë...
2. Kalimin e akteve të çështjes nr. regj. Them. 12590, datë regjistrimi
11.09.2018, Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë...”.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me Vendimin Nr. 5295 (31138-

06773-80) Regjistri Themeltar, datë 19.12.2018 ka vendosur:
“1. Të ngrejë kryesisht çështjen e mosmarrëveshjes për kompetencë përpara
Gjykatës së Lartë për gjykimin e çështjes me nr. 5295 (31138-06773-80)
Akti.
2. Për përcjellë një kopje të akteve administrativisht pranë Gjykatës së Lartë”.
61
Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit z. Xhezair Zaganjori, dhe si bisedoi çështjen në
tërësi,
VËREN:
I. Rrethanat çështjes
1. Padia është paraqitur para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me datë

29.08.2018 është paraqitur padia objekt gjykimi. Pala paditëse, pasi ka mbushur moshën për
të përfituar pension pleqërie, i është drejtuar fillimisht me kërkesë Drejtorisë Rajonale të
Sigurimeve Shoqërore Tiranë. Pala e paditur i ka kthyer përgjigje se për periudhën
01.01.1997 – 01.04.2007 nuk mundet t’i njihet si periudhë vjetërsie në detyrë. Pala paditëse,
duke qenë se nuk ka qenë dakord me vendimmarrjen e palës së paditur, ka ushtruar ankim
administrativ. Pasi ankimi administrativ i palës paditëse ka ezauruar juridiksionin
administrativ, i është drejtuar me padi gjykatës.
2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me Vendimin Nr. 7354, datë 18.09.2018 ka
vendosur: “1. Të shpall moskompetencën lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë...2.
Kalimin e akteve të çështjes nr. regj. Them. 12590, datë regjistrimi 11.09.2018, Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë...”.
3. Gjykata ka arsyetuar se kërkimi i padisë kundrejtohet ndaj një organi
administrativ. Gjykata ka vlerësuar se çështja objekt gjykimi është lëndë gjykimi
administrativ, duke e dërguar çështjen për kompetencë në gjykatën administrative të shkallës
së parë.
4. Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë me Vendimin Nr. 5295 (31138-
06773-80) Regjistri Themeltar, datë 19.12.2018 ka vendosur: “1. Të ngrejë kryesisht
çështjen e mosmarrëveshjes për kompetencë përpara Gjykatës së Lartë për gjykimin e
çështjes me nr. 5295 (31138-06773-80) Akti. 2. Për përcjellë një kopje të akteve
administrativisht pranë Gjykatës së Lartë”.
4. Gjykata administrative ka arsyetuar se periudha që pala paditëse kërkon të
përllogarisë si histori sigurimi nuk mundet të konsiderohet si çështje administrative, pasi
është një çështje ku vërtetohet fakti juridik sipas nenit 388 të Kodit të Procedurës Civile.
Sakaq çështja është parashtruar për zgjidhje në Gjykatën e Lartë.
II. Vlerësimi i Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë
5. Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë (në vijim Kolegji), pasi shqyrtoi

dokumentacionin e administruar në dosje dhe analizoi objektin dhe shkakun ligjor të padisë
dhe vendimet e gjykatave në mosmarrëveshje për kompetencën lëndore, në zbatim të
dispozitave të Ligjit nr. 49/2012, çmon se parashtresa e Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Tiranë është e pabazuar në ligj. Për rrjedhojë Kolegji vlerëson se vendimi i Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë duhet të lihet në fuqi dhe se Gjykata Administrative e Shkallës së
Parë Tiranë duhet të vazhdojë gjykimin e çështjes.
6. Kolegji sjell në vëmendje se qëndrimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është i
bazuar në ligj dhe në jurisprudencën e konsoliduar të Kolegjit Administrativ të Gjykatës së
Lartë dhe se duhet të lihet në fuqi. Nga ana tjetër Kolegji vlerëson se vendimi i gjykatës
administrative është i pabazuar në ligj dhe se nuk ka mbajtur parasysh vendimet e Kolegjit
Administrativ të Gjykatës së Lartë në zgjidhjen e çështjeve të ngjashme më parë. Kolegji
konstaton se në vendimin e gjykatës administrative, jo vetëm që nuk citohet, por as nuk
62
arsyetohet se pse ka qëndrim të ndryshëm nga ajo çfarë artikulon gjykata civile dhe ajo çfarë
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë ka vendosur në çështje të ngjashme. Kolegji
vlerëson se gjykatat e faktit duhet të përditësohen vazhdimisht me jurisprudencën e Gjykatës
së Lartë dhe se vendimet e kësaj gjykate duhet të mbahen parasysh nga këto gjykata në
përditësimin e veprimtarisë së tyre kushtetuese dhe ligjore.
7. Kolegji vlerëson të sjellë në vëmendje, sikurse ka bërë edhe në raste të tjera të
ngjashme, se në të gjitha rastet kur kontestohet pavërtetësia e dokumentave zyrtare të
organeve të administratës publike – qoftë në drejtim të autenticitetit të tyre apo falsitetit të
tyre – dhe kërkohet ndërhyrja e organeve të administratës publike në përmbajtjen e
dokumentit zyrtar, mosmarrëveshja është pjesë e kompetencës lëndore e gjykatave
administrative, sipas nenit 7 dhe 17 të Ligjit nr. 49/2012. Për rrjedhojë Kolegji vlerëson se
vendimi i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë është i pabazuar në ligj dhe se
duhet të lihet në fuqi vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 63 të Ligjit 49/2012
“Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”,
VENDOSI:
Lënien në fuqi të Vendimit Nr. 7354, datë 18.09.2018 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Tiranë, më 13.02.2019
63
VENDIM


palë:
KËRKUES: SHOQËRIA “MICRO CREDIT ALBANIA” SH.P.K.

(MCA).
OBJEKTI:
Lëshimi i Urdhrit të ekzekutimit për kontratën e kredisë lidhur me datë 19.09.2007
me kreditor Micro Credit Albania sh.a. dhe kredimarrës Z.Kristjan Nikolle Kasneci,
dtl.11.04.1987 banues në lagjia 3 Heronjtë, Arra Pashës, Shkodër.
BAZA LIGJORE: Nenet 510/d, 511 e në vijim të K.Pr.Civile, neni 5 i ligjit Nr. 48/2014
datë 24.04.2014 “Për pagesat e vonuara në detyrimet kontraktore”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.290 Akti, datë 18.01.2019, ka vendosur:
“Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
për shqyrtimin e kërkesës me Nr. regj.them. 290, datë 11.01.2019.
Dërgimin për shqyrtim të kërkesës dhe akteve bashkëlidhur saj, Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Shkodër, si gjykatë kompetente nga pikëpamja e
kompetencës tokësore për shqyrtimin e kësaj kërkese”.
Kundër vendimit të gjykatës ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse Shoqëria

“Micro Credit Albania” sh.a. (MCA), e cila parashtron këto shkaqe:
- Së pari: Gjykata nuk ka marrë parasysh faktin se K.Pr.Civile nuk ka ndonjë dispozitë
urdhëruese që të përcaktojë në mënyrë taksative kompetencën për kontratat e kredive
bankare dhe nuk ka ndonjë ndalim taksativ që palët nuk kanë të drejtë të përcaktojnë
kompetencën tokësore. Përderisa e lejon ligji dhe palët e kanë parashikuar në kontratë
shprehimisht, gjykata nuk mund të dalë mbi vullnetin e palëve dhe mbi ligjin.
- Së dyti, edhe sikur të mos ishte parashikimi në kontratë si më sipër Gjykata ka gabuar
në referimin e bazës ligjore lidhur me rastin konkret pasi kemi të bëjmë me ekzekutim
detyrimi në të holla dhe jo mbi sende të caktuar, apo veprim.
- Neni 511 pika ç) parashikon se urdhri i ekzekutimit lëshohet nga gjykata e vendit ku
detyrimet që përmban titulli ekzekutiv do të përmbushen, brenda 5 ditëve nga data e
paraqitjes së kërkesës së kreditorit. Në aneksin 1 të kontratës plani i pagesave janë
64
përcaktuar edhe llogaritë bankare. Duke qenë se vendi është relativisht i
papërcaktueshëm dhe bankat e Nivelit të Dytë ku mund të bëhet pagesa shtrihen në të
gjithë R.Sh. gjykata duhet t'i referohej rregullimeve të përgjithshme të K.Civili neni 448
të K.Civil ku përcaktohet se:... “Pagesa kryhet në vendbanimin e kreditorit në datën e
pagesës..
- Së treti: Ky arsyetim i gjykatës jo vetëm që nuk gjen asnjë mbështetje ligjore por gjykata
ipso iure pretendon të marri tagrat e ligjvënësit duke krijuar norma juridike në
zgjidhjen e çështjes. Gjykata nuk mban parasysh marrëdhënien kontraktore që është
parashikuar midis palëve dhe që normat në kontratë kanë fuqinë e ligjit përsa i përket
zgjidhjes së marrëdhënies ekonomike. Përveç kësaj gjykata nuk ka marrë në konsideratë
cilësinë e palës kreditore dhe dëmin që mund të pësojë subjekt bankar nga mos
përmbushja e detyrimeve sipas afatit të përcaktuar në kontratë.
- Gjykata nuk ka marrë në konsideratë prioritetin që ligjvënësi i ka dhënë sistemit bankar
në RSH në vendimin Nr.39, të datës 16.10.2007, te Gjykata Kushtetuese ka mbajtur
qëndrimin se: “Sistemi bankar zë vend të rëndësishëm në strukturat ekonomike të një
vendi. Ai është një ndër aktorët kryesorë të ekonomisë së tregut, stabiliteti i të cilit është
i lidhur drejtpërdrejtë me stabilitetin makroekonomik të vendit. Në një sistem të tillë,
bankat funksionojnë si ndërmjetës financiar duke mbledhur dhe grumbulluar mjetet e
lira financiare të publikut, në formën e depozitave, për t'i përdorur këto fonde për të
ushqyer sistemin e kreditimit. Dhënia e garancive ligjore për kthimin e sigurt të kredive
bankare i shërben konsolidimit të sistemit bankar, si dhe ndikon drejtpërdrejt në
mbrojtjen e depozitave financiare të qytetareve apo subjekteve të tjerë. Nisur nga ky rol
dhe nga atributet që i janë veshur këtij sistemi, parashikimi në ligj i lëshimit të urdhrit
ekzekutiv, sipas kërkesës së subjektit bankar, me qëllim shlyerjen e shpejtë të kredisë pas
skadimit të afateve kontraktore, ka patur për qëllim të sigurojë ekuilibrin e nevojshëm
ndërmjet interesit publik nga njëra anë, që synon qëndrueshmërinë e sistemit bankar
dhe garantimin e kursimeve.”
- Përfundimisht kërkojmë prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes për vazhdimin e
gjykimit.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Kërkuesi shoqëria Shoqëria “Micro Credit Albania” sh.a. (MCA) ka paraqitur për
gjykim pranë gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, kërkesën për lëshimin e urdhrit të
ekzekutimit, për kontratën e kredisë lidhur me datë 19.09.2007 me kreditor Micro Credit
Albania sh.a. dhe kredimarrës Z.Kristian Nikoll Kasneci.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.290 Akti, datë 18.01.2019, ka
vendosur:
“Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për
shqyrtimin e kërkesës me Nr. regj.them. 290, datë 11.01.2019.
Dërgimin për shqyrtim të kërkesës dhe akteve bashkëlidhur saj, Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër, si gjykatë kompetente nga pikëpamja e kompetencës tokësore për
shqyrtimin e kësaj kërkese”.
Me arsyetimin se, në referim të nenit 61 të K.Pr.Civile, i cili parashikon se:
“Gjykata, kur konstaton si nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose me
kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente”, gjykata pasi u njoh me kontratën e huas bankare për të cilën kërkohet lëshimi i
65
urdhrit të ekzekutimit, konstaton se shqyrtimi i kërkesës nuk është në kompetencën tokësore
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, por në kompetencë të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër.
Kështu, nga aktet e depozituara (Kontratë huaje në llogari rrjedhëse) rezulton
vendbanimi i kredimarrësit është në Shkodër, vend i cili detyrimisht përbën dhe vendin e
ekzekutimit të titullit ekzekutiv dhe që përfshihet në territorin që mbulon Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Shkodër. Për rrjedhojë gjykatë kompetente për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit në
rastin konkret është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër
Bazuar në analizën e mësipërme dhe në kriteret e neneve 59,61 e 511 të K.Pr.Civile,
kjo gjykatë duhet të shpallë me iniciativën e saj moskompetencën tokësore për shqyrtimin e
kësaj mosmarrëveshjeje, duke ia kaluar aktet për kompetencë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër.

kompetente.”
1. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, (në vijim Kolegji) pasi shqyrtoi aktet e dosjes
gjyqësore, vlerëson se vendimi nr.290 Akti, datë 18.01.2019 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë për shpalljen e moskompetencës tokësore dhe dërgimin e çështjes pranë Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Shkodër është i pabazuar në ligj. Si i tillë ky vendim duhet të prishet dhe
çështja të dërgohet pranë kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
2. Fillimisht Kolegji rikonfirmon qëndrimin se kompetenca nuk është gjë tjetër veçse
sasia e juridiksionit ose masa e juridiksionit që i është dhënë në ushtrimin e funksioneve të
saj çdo gjykate. Kompetenca tokësore është e drejta e gjykatës për shqyrtimin e një kategorie
të caktuar mosmarrëveshjesh, sipas lidhjes që ekziston midis konfliktit gjyqësor dhe gjykatës
me një territor të caktuar. Ajo ka për qëllim të zbatojë shpërndarjen e çështjeve mes
gjyqtarëve të të njëjtit lloj për të lehtësuar dhe për ta bërë më komode mbrojtjen e palëve dhe
aksesin në gjykatë si dhe për zgjidhjen më lehtë dhe më shpejtë të çështjes.
3.1. Veç kësaj, për kategori të caktuara mosmarrëveshjesh, procesi duhet të zhvillohet
përpara një gjykate, vendndodhja e së cilës të ndihmojë që procesi të zhvillohet në mënyrë sa
më efektive dhe brenda një afati të arsyeshëm, në respektim edhe të nenit 6 të KEDNJ, nenit
42 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë dhe nenit 4 të K.Pr.Civile.
4. Si parakusht procedural në interes të palëve kompetenca tokësore mund të
përcaktohet edhe me marrëveshje, duke deroguar nga rregullat e K.Pr.Civile që përcaktojnë
kriteret e përgjithshme se si individualizohet ajo nga gjykata rast pas rasti. Nuk mund të
66
derogohet vetëm nga rregullat ligjore që individualizojnë kriteret për kompetencën tokësore,
e cila sipas ligjit ka karakter ekskluziv.
5. Po ashtu, si parakusht procedural në disponibilitetin e palës, sipas vlerësimit që ato
i bëjnë interesave të tyre ngushtësisht personale, për gjykatën që do të zgjidhë më shpejtë dhe
më lehtë çështjen e tyre, K.Pr.Civle, (pas ndryshimeve me Ligjin nr. 38/2017), në nenin 61,
ka parashikuar se çështja e kompetencës tokësore është një prapsim procedural në kuptimin e
ngushtë, që mund të ngrihet vetëm nga pala dhe brenda afatit dekadent, konkretisht derisa të
jetë nxjerrë urdhri për seancën gjyqësore. Më konkretisht, kjo dispozitë e ndryshuar 1, ka
parashikuar se: “1. Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për shkak të lëndës,
funksionit ose të kompetencës tokësore ekskluzive, sipas neneve 45 dhe 46, të këtij Kodi,
kryesisht ose me kërkesë të palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në
gjykatën kompetente. 2. Në rastet e tjera, mungesa e kompetencës tokësore mund të merret
parasysh vetëm me kërkesë të palëve, derisa nuk është nxjerrë urdhri për caktimin e seancës
gjyqësore. 2”
5.1. Pra ndryshe nga parashikimi i mëparshëm, se kush gjykatë do e zgjidhë më lehtë
dhe më shpejtë çështjen mund t’a vlerësojnë ekskluzivisht palët dhe nuk mundet gjykata,
sipas parimit të disponibilitetit, të bëjë një vlerësim ndryshe, të këtyre interesave.
Përjashtimisht kjo dispozitë ka parashikuar se në oficialitetin dhe disponibilitetin e gjykatës,
mbetet vetëm çështja e kompetencës tokësore ekskluzive sipas neneve 45 dhe 46 të
K.Pr.Civile dhe gjykata mund të investohet kryesisht për të konstatuar kompetencën tokësore
vetëm për paditë reale në lidhje me sende të paluajtshme apo për paditë trashëgimore sipas
këtyre dispozitave.
6. Kolegji vlerëson se, qëllimi i Ligjvënësit (ratio legis) në lidhje me këtë ndryshim
të nenit 61 të K.Pr.Civile lidhet me faktin se çështjen e kompetencës tokësore ligji
procedural e ka konceptuar që në vitin 2001 si prezumim ligjor relativ dhe si të tillë të
konvalidueshëm. Kështu, neni 467/b i K.Pr.Civile, i pandryshuar3, parashikonte se: “Kur
gjykata për çështjen që nuk ishte në kompetencën e saj ka dhënë një vendim të drejtë dhe,
nga ana tjetër, nuk janë kapërcyer kompetencat e gjykatës së cilës i takonte çështja, gjykata
e apelit ka të drejtë të mos e prishë vendimin, por të mjaftohet t’i verë në dukje gjykatës
përkatëse parregullsinë e vendimit të saj.” Kjo dispozitë në fakt frymëzohet nga parimi i
disponibilitetit dhe parimi i konvalidimit të akteve procedurale në gjykimin civil, (shiko
nenin 120 të K.Pr.Civile) sipas të cilit nuk mund të shpallet pavlefshmëria e një akti
procedural, pa kërkesën e palës në interes të të cilës kryhet ai akt. Kjo do të thotë se gjykata
që sipas ligjit nuk është fillimisht kompetente nga pikëpamja tokësore, bëhet e tillë dhe
prodhon akte të vlefshme në momentin kur pala e pranon apo heshtazi ka hequr dorë nga
kundërshtimi i kompetencës tokësore. Kolegji vlerëson se, parashikimi i nenit 61 të
K.Pr.Civile të ndryshuar është marrë si model nga i njëjti regjim juridik që zbatohet në
procesin penal apo atë administrativ. Ndërkohë paragrafi i parë i nenit 61 të K.Pr.Civile do të
duhet të rregullojë vetëm mënyrën se si gjykata verifikon kompetencën lëndore.
7. Në vijim të këtij arsyetimi, Kolegji vlerëson se, aq më tepër merr rëndësi zbatimi i
këtij parashikimi dhe i parimit të disponibilitetit, në rastin konkret, nisur nga fakti se
shqyrtimi i kërkesës për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit ka natyrën e një gjykimi gracioz,
pa palë kundërshtare dhe sipas dispozitave të ndryshuara të K.Pr.Civile ai zhvillohet në
dhomë këshillimi (gjykim de plano) pa praninë e palës kërkuese 4. Kjo do të thotë se në të
tilla gjykime, për shkak të natyrës së posaçme, praktikisht asnjëherë nuk do të mund të vihet
1
Neni 61 i pandryshuar i Kodit të Procedurës Civile parashikonte se: “Gjykata, kur konstaton se nuk është
kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i
dërgon aktet në gjykatën kompetente.”
2
Theksim i Kolegjit
3
Shtuar me ligjin nr.8812, datë 17.5.2001, neni 84.
67
në diskutim nga gjykata çështja e kompetencës tokësore, për sa kohë nuk ka një palë
kundërshtare që të ngrejë prapësimin e mungesës së kompetencës tokësore të gjykatës para të
cilës është paraqitur kërkesa për lëshimin e urdhrit dhe nga ana tjetër pala kërkuese
prezumohet se e ka shprehur vullnetin se kush gjykatë do e gjykojë kërkesën për lëshimin e
urdhrit të ekzekutimit në momentin që ka paraqitur kërkesën para gjykatës respektive.
8. Nga ana tjetër, kompetenca tokësore e gjykatës që shqyrton kërkesat apo paditë në
fazën e ekzekutimit të detyrueshëm nuk ka karakter ekskluziv për qëllim të zbatimit të nenit
61, e tillë që të legjitimojë gjykatën të vlerësojë kryesisht nëse është apo jo kompetente nga
pikëpamja tokësore për shqyrtimin e kërkesave apo padive të tilla. Kolegji vlerëson se, e
drejta e gjykatës për të vlerësuar kryesisht çështjen e kompetencës tokësore ekskluzive, duke
qenë një përjashtim nga rregulli dhe nga parimi i disponibilitetit të palës, nuk mund të
shtrihet në mënyrë të zgjeruar edhe në raste të tjera. Kjo do të thotë se neni 61 i K.Pr.Civile e
ka kushtëzuar dhe kufizuar oficialitetin e gjykatës për të vlerësuar kryesisht kompetencën
tokësore vetëm për paditë e ngritura sipas neneve 45 dhe 46 të K.Pr.Civile dhe nuk mund të
zbatohet në mënyrë të zgjeruar qoftë për kërkesat për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit, apo
qoftë në mënyrë të përgjithshme edhe për paditë e ngritura gjatë fazës së ekzekutimit të
detyrueshëm të titujve ekzekutivë, regjimi juridik i të cilave përcaktohet në dispozita të tjera
të K.Pr.Civile. Në të kundërt, një interpretim i zgjeruar i nenit 61 të K.Pr.Civile për rastet se
kur gjykata mund të vlerësojë kryesisht çështjen e kompetencës tokësore, do të vinte ndesh
me qëllimin e Ligjvënësit kur ndryshoi këtë dispozitë, e cila, sikurse u analizua më sipër, u
frymëzua nga parimi i disponibilitetit, nga parimi i konvalidimit të akteve procedurale në
gjykimin civil dhe nga parimi i rënies në dekadencë të pretendimeve. Si rrjedhojë, me një
interpretim të tillë, përjashtimi do të shndërrohej në rregull.
9. Në vijim të kësaj analize, Kolegji sjell në vëmendje të gjykatave më të ulëta faktin
se deri në këtë moment, Gjykata e Lartë në disa çështje të tjera të ngjashme, ka mbajtur
qëndrimin se kompetenca e gjykatës që shqyrton kërkesat apo paditë në fazën e ekzekutimit
të detyrueshëm ka karakter ekskluziv dhe si rrjedhojë në çështje të tilla sipas nenit 61 të
ndryshuar të K.Pr.Civile, gjykatat kishin të drejtën, kryesisht të merrnin në shqyrtim çështjen
e kompetencës tokësore (Shiko Vendim nr. 00-2018 – 983, datë 09.10.2018 i Kolegjit Civil
të Gjykatës së Lartë; Vendim nr. 00-2018 – 1020, datë 09.10.2018 i Kolegjit Civil të
Gjykatës së Lartë etj.)
9.1. Për sa u arsyetua më sipër, Kolegji vlerëson se, kjo praktikë duhet të ndryshojë
për rastet e ngjashme (pro futuro) dhe interpretimi pajtues me parimet e përgjithshme që
disiplinojnë procesin civil dhe me qëllimin e Ligjvënësit në ndryshimin e nenit 61 të
K.Pr.Civile, është ai i zbatimit në mënyrë të ngushtë (stricto sensu) të përjashtimit të
parashikuar në këtë dispozitë. Sigurisht që kriteri ligjor i “vendit të ekzekutimit”, (që sipas
rastit mund të jetë vendbanimi i debitorit apo vendi ku ndodhet sendi i paluajtshëm objekt
ekzekutimi), për të përcaktuar kompetencën tokësore të gjykatës që shqyrton kërkesat apo
paditë në fazën e ekzekutimit të detyrueshëm merr vlerë dhe do të mund të shtrohet për
diskutim dhe për shqyrtim nga gjykata vetëm kur ka një prapësim procedural nga pala
ndërgjyqëse për shpalljen e mos kompetencës tokësore.
10. Duke iu rikthyer rastit konkret, Kolegji vlerëson se para Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, e paraqitur një kërkesë për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit me kërkues
shoqërinë “Micro Credit Albania” sh.a. Në dhomë këshillimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë, referuar edhe praktikës së mëparshme gjyqësore të Gjykatës së Lartë, ka marrë në
shqyrtim kryesisht çështjen e kompetencës tokësore, pasi e ka vlerësuar në rastin konkret si
4
Neni 511 i K.Pr.C, i ndryshuar ka parashikuar se: “…Shqyrtimi i kërkesës për lëshimin e urdhrit të
ekzekutimit zhvillohet nga gjyqtari pa praninë e palëve. Gjykata lëshon urdhrin e ekzekutimit, bazuar mbi
dokumentet e depozituara nga kërkuesi…”
68
ekskluzive dhe ka vendosur të shpallë moskompetencën dhe t’ia dërgojë çështjen Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Shkodër, meqë aty e ka vendbanimin debitori.
11. Kolegji vlerëson se ky vendim i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, bazuar në
praktikën e mëparshme, tashmë të ndryshuar, të Gjykatës së Lartë duhet të prishet dhe
çështja të kthehet pranë kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit. Kolegji vlerëson se gjykatë
kompetente nga pikëpamja tokësore për shqyrtimin e kërkesës për lëshimin e urdhrit të
ekzekutimit në rastin konkret ka qenë në fakt Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila është
cilësuar dhe individualizuar si e tillë që në momentin kur kërkuesi “Micro Credit Albania”
sh.a ka paraqitur këtë kërkesë, para kësaj gjykate.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.290 Akti, datë 18.01.2019, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vijimin e gjykimit.
Tiranë, më 13.02.2019
69
VENDIM


palë:
PADITËS: RROK PRENNUSHI,

KATRIN PRENNUSHI,
ZEF PRENNUSHI.
TË PADITUR: AGJENCIA TRAJTIMIT PRONAVE

TIRANË,
HYRIJE GAVOCI,
PETRIT GAVOCI,
DJANA GAVOCI,
HAXHI LUZI,
FATIME LUZI,
BURBUQE PLASARI,
EDUARD PLASARI,
REA PLASARI,
ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË PASURIVE
TË PALUAJTSHME TIRANË,
DREJTORIA NR.3 E PUNËTORËVE TË QYTETIT
TIRANË.
OBJEKTI:
1.Anulimin dhe shfuqizimin e vendimit nr.508, datë 04.04.2017, të Agjensisë së Trajtimit të
Pronave Tiranë.
2.Kompensimin fizik të pasurisë me sipërfaqe trualli prej 660 m2 nga të cilat 183 m2 janë
ndërtesë (Dy kat + Bodrum), Zona Kadastrale 8160, të ndodhur në rrugën Jul Variboba
Tiranë, në favor të trashëgimtarëve të subjektit të shpronësuar Rrok Pashko Prennushi.
3.Konstatimin e pavlefshmërisë së kontratës së shitjes Nr.649/236, datë 03.12.1999 dhe
nr.1124/137, datë 18.05.2001 të lidhura me Ndërmarrjen Komunale Banesa në favor të
Hyrije, Diana, Petrit Gavoci, Haxhi e Fatime Luzi, nr.3340/438, datë 14.06.2001 të lidhur
me Ndërmarrjen Komunale Banesa në favor të Burbuqe, Eduard dhe Rea Plasari.
4.Detyrimin e të paditurve të njohin pronarë, trashëgimtarët e subjektit të shpronësuar Rrok
Pashko Prennushi, të pasurisë me sipërfaqe trualli prej 660 m2 nga të cilat 183 me janë
ndërtesë (dy kat +Bodrum), Zona Kadastrale 8160, të ndodhur në rrugën Jul Variboba Nr.13,
Tiranë.
70
5.Detyrimin e të paditurve Hyrije, Diana, Petrit Gavoci, Haxhi e Fatime Luzi të lirojnë dhe
dorëzojnë banesën dhe truallin e ndodhur në Rr. “Jul Variboba” Pall. Nr.13, e regjistruar në
regjistrin hipotekor nr.333, datë 03.12.1999 dhe Nr.131, datë 24.05.2001 në bazë të
kontratave të shitjes nr.649/236, datë 03.12.1999 dhe Nr. 1124/137, datë 18.05.2001, të
lidhur me Ndërmarrjen Komunale Banesa.
6.Detyrimin e të paditurve Burbuqe, Eduard dhe Rea Plasari të lirojnë dhe dorëzojnë
pasurinë banesën dhe truallin e ndodhur në Tiranë, Rr.“Jul Variboba” nr.13 e regjistruar në
regjistrin hipotekor nr.162, datë 22.6.2001 në bazë të kontratës së shitjes nr. 3340/438, datë
14.06.2001 të lidhur me Ndërmarrjen Komunale Banesa.
7.Të urdhërohet ZRPP Tiranë që të fshijë regjistrimet e bëra në emër të Hyrije, Petrit, Djana
Gavoci, Haxhi dhe Fatime Luzi në banesën e ndodhur në Rr.“Jul Variboba” Pall. nr.13, të
regjistruara në regjistrin hipotekor nr.333, datë 03.12.1999 dhe nr.131, datë 24.05.2001 dhe
kartela përkatëse të pasurisë së paluajtshëm, në bazë të kontratës së shitjes nr. 3340/438, datë
14.06.2001.
8.Detyrimin e ZVRPP Tiranë të regjistrojë pasurinë e paluajtshme me sipërfaqe trualli prej
660 m2 truall nga të cilat 182 m2 janë ndërtesa (2 kat+bodrum) në favor të trashëgimtarëve
të subjektit të shpronësuar Rrok Pashko Prennushi.
9.Marrjen e masës së sigurimit të padisë, duke urdhëruar të paditurit Hyrije, Petrit, Djana
Gavoci, Haxhi e Fatime Luzi dhe Burbuqe, Eduart e Rea Plasari, që të mos kryejnë asnjë
veprim juridik për tjetërsim pasurie, ngarkim me barrë apo veprime të tjera juridike mbi
pasuritë e regjistruara në regjistrin hipotekor nr.333, datë 03.12.1999 dhe nr.131, datë
24.05.2001 dhe kartelat përkatëse të pasurive të paluajtshme, në bazë të kontratave të shitjes
nr.649/236, datë 03.12.1999 dhe nr.1124/137, datë 18.05.2001 të lidhura me Ndërmarrjen
Komunale Banesa dhe pasurisë të regjistruar në regjistrin hipotekor me nr.162, datë
12.06.2001 dhe kartelat përkatëse të pasurisë së paluajtshme, në bazë të kontratës së shitjes
nr.3340/438, datë 14.06.2001 të lidhur me Ndërmarrjen Komunale Banesa, deri në zgjidhjen
përfundimtare të çështjes.
BAZA LIGJORE: Nenet 41, 42 të Kushtetutës, neni 6 i KEDNJ, neni 1 i Protokollit 1 të

KEDNJ, nenet 1, 2, 3, 5 pika 5 dhe 6, 21, 26, 27, 28, 29, 32 të Ligjit nr.133/2015 datë
05.12.2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave
nenet 31, 32, 36, 45, 79/a, 96, 154, 202 e vijues të Ligjit nr.8116, datë 29.03.1996
K.Pr.Civile të R.SH., neni 3, 4, 33, 77, 96/1, 109, 113 e vijues të K.Pr.Administrative, nenet
92, 106, 141, 142, 143, 144, 145, 146, 149, 150, 151, 153 e vijues, 163, 165, 192, 193, 200,
296, 297, 298, 640 të K.Civil, K.Civil i vitit 1929 ligji nr.33/2012 “Për regjistrimin e
pasurive të paluajtshme” i ndryshuar, ligji nr.7652, datë 23.12.1992, “Për privatizimin e
banesave shtetërore”, i ndryshuar.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1419/531, datë 14.06.2018, ka vendosur:

“Veçimin e kërkimeve të padisë për Anulimin dhe shfuqizimin e vendimit
nr.508, datë 04.04.2017 të Agjencisë së Trajtimit të Pronave Tiranë dhe nga
Kompensimin fizik të pasurisë me sipërfaqe trualli prej 660 m2 nga të cilat
183 m2 janë ndërtesë (dy kat+bodrum), Zona Kadastrale 8160, të ndodhur në
rrugën “Jul Variboba” Tiranë, në favor të trashëgimtarëve të subjektit të
shpronësuar Rrok Pashko Prennushi.
2-Vijimin e gjykimit në Gjykatën e Apelit vetëm për kërkimin e parë dhe të
dytë të padisë, përkundrejtë palës së paditur ATP Pronave.
3-Shpalljen e moskompetencës të Gjykatës së Apelit për gjykimin e
kërkimeve të tjera të padisë sipas pikave 3 e vijues të padisë kundrejtë të
71
paditurve Hyrie Gavoçi etj, dhe dërgimin e akteve për kompetencë gjykimi në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
4-Rrëzimin e kërkesë së paditësave për sigurimin e padisë në raport me dy
kërkimet e para të padisë që janë në kompetencë të Gjykatës së Apelit.
5-Urdhërohet sekretaria gjyqësore që një kopje të padisë dhe akteve të
dërgohen Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë”.
Kundër vendimit të Gjykatës Apelit Tiranë kanë paraqitur ankim të veçantë paditësit Rrok
Prennushi, Katrin Prennushi, Zef Prennushi, të cilët parashtrojnë këto shkaqe:
- Kërkesë padia është dorëzuar pas hyrjes në fuqi të ligjit nr.133/2015 “Për Trajtimin
e Pronës dhe Përfundimin e Procesit të Kompensimit të Pronave”.
- Kështu sipas nenit 29 të ligjit nr.133/2015 “Për Trajtimin e Pronës dhe Përfundimin
e Procesit të Kompensimit të Pronave” parashikohet se :”Kundër vendimit të ATP-së për
njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të bëjnë
ankim, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të këtij vendimi, pranë Gjykatës së Apelit,
sipas rregullave të K.Pr.Civile”.
- Në zbatim të nenit të mësipërm padia hyn në juridiksionin gjyqësor për sa kohë
ankimi ndaj vendimeve të ATP-së për njohjen e pronës kundërshtohen drejtpërsëdrejti në
rrugë gjyqësore. Gjykata e Apelit ka kompetencën lëndore për gjykimin e kësaj padie për
sa kohë kjo kompetencë i është dhënë kësaj gjykate nëpërmjet një ligji specifik sipas vet
përkufizimit të nenit 29 të ligjit nr.133/2015. Po ashtu Gjykata e Apelit është gjykatë e
caktuar me ligj për shqyrtimin e kësaj çështje me të gjitha kërkimet e saj përsa kohë që
edhe sikur nga ana e saj të shqyrtoheshin vetëm dy pikat e para të petittium-it kjo e fundit
në mënyrë të pashmangshme do të ishte e detyruar të rregullonte vetë ndërgjyqësinë.
Gjithashtu kjo gjykatë duke parë që kërkimi është për kompensim fizik brenda pronës së
njohur, në mënyrë të pashmangshme kjo gjykatë për tu shprehur për kompensimin fizik
duhet të konkludojë edhe për pavlefshmërinë absolute të kontratave të shitjes, në kuptim
dhe të vendimit unifikues nr.5, datë 30.10.2012, të Gjykatës së Lartë.
- Sa i përket aksesorialitetit apo ndërvarësisë, është ajo kërkesë e cila pavarësisht
mund të ketë petitum dhe cauasa petendi autonom, përfaqëson një konsekuencë logjike
dhe juridike të kërkimit kryesor.
- Edhe sikur të ishim para rastit të ngritur me kërkesë padi, për pikat 1 dhe 2, para
Gjykatës së Apelit dhe pikat 3-9 në shkallë të parë, Gjykata e Apelit do duhej ti bashkonte
në një çështje të vetme. Palët kanë të drejtën e ankimit të paktën një herë ndaj vendimit që
do të merret nga Gjykata e Apelit.
- Vlen të theksohet se Gjykata e Lartë me vendimin Njehsues nr.00-2018-611, datë
07.02.2018 ka njehsuar praktikën edhe lidhur me faktin që kush do të jetë gjykata
kompetente për shqyrtimin e padisë të kundërpadisë apo të padisë së ndërhyrësit kryesor
me të cilat kundërshtohet vendimi i ish KKKP, ish ZRKKKP apo ish AKKP dhënë në
favor të subjektit.
- Për sa më sipër në një interpretim a contrario nisur nga fakti që në rastin konkret
Shteti nuk është “vetshpronësuar” akoma, përsa kohë që ka vendosur mosnjohjen e
pronësisë dhe mosmarrëveshja është e një natyre mikse administrative - civile për efekt të
realizimit të një simultaneus processus, si rezultat i koneksitetit të kërkimeve për efekt të
kumulimit objektiv dhe subjektiv si dhe për të gjitha arsyet e tjera të cituara më sipër, kjo
çështje nuk mund të shqyrtohet tjetër përveç se në mënyrë unitare për të gjitha kërkimet e
paraqitura pavarësisht se cila është gjykata kompetente.
Kundër ankimit të paraqitur nga pala paditëse kanë bërë kundërankim të paditurit Hyrije dhe
72
Petrit Gavoçi, duke parashtruar këto shkaqe:
- Së pari, në rastin e ankimeve gjyqësore kundër vendimeve përfundimtare, (n.126) të

ndërmjetme (n.125) dhe jopërfundimtare (n.127) të K.Pr.Civile, në radhë të parë duhet të
respektohet afati ligjor i paraqitjes së tyre të cilat janë të ndryshme për vendime të
ndryshme. Afatet e ankimit janë vendosur në dispozitën e n.443 të K.Pr.Civile titulluar
“Afati i Ankimit”. Në rastin në shqyrtim neve na intereson afati i ankimeve të veçanta të
parashikuara në parag. e fundit që është 5 ditë. Kjo për faktin në marrjen e vendimit të
ndërmjetëm Gjykata e Apelit Tiranë është mbështetur në dispozitën e n.61 të K.Pr.Civile
dhe për rrjedhoje dispozita e n.62 parashikon të drejtën e ankimit të veçantë kundër një
vendimi të tillë. Çfarë na rezulton për këtë problem:
- Përsa kemi parashtruar pak më lart afati për ankimin e veçantë është 5 ditë.
Kuptimin e ankimit e gjejmë tek dispozita e n.442/a titulluar :”Ankimi” ku në diapozitiv
trajtohet, citojmë :”Ankimi është akti me të cilin palët ose pjesëmarrësit e tjerë në proces
parashtrojnë kundërshtimet e tyre ndaj vendimit të gjykatës dhe veprimeve të
përmbaruesit gjyqësorë, për të mbrojtur të drejtat dhe interesat e tyre. Duke qenë se në
dispozitën e n.62 të K.Pr.Civile nuk është përcaktuar se kur fillon afati i ankimit të
veçantë, ne i referohemi dispozitës se n. 444 titulluar “Fillimi i afateve te ankimit.” Në
fjalinë e parë është përcaktuar shumë qartë se: “Afatet e përcaktuara në nenin e
mësipërm janë të prerë dhe fillojnë nga dita e shpalljes së vendimit përfundimtar.”
- Nga sa trajtuam më lart, theksojmë se vendimi gjyqësorë nga Gjykata e Apelit është
marrë në datë 14.06.2018 dhe pala paditëse ka qenë e pranishme. Duke u nisur nga data
e paraqitjes së këtij ankimi që është data 25.06.2018 me nr.2765 prot. i bie që ta ketë
paraqitur ditën e 12-të, pra jashtë afatit ligjor dhe që data e fundit ishte data 18 -të. Edhe
sikur të pranojmë se afati fillonte nga dita e nesërme e shpalljes së vendimit, përsëri
ankimi do të ishte jashtë afatit ligjor. I bëjmë me dije Trupit Gjykues se pala paditëse nuk
ka paraqitur as dhe një kërkesë për rivendosje në afat të ankimit.
- Ligji nr.133/2015 “Për Trajtimin e Pronës dhe Përfundimin e Procesit të
Kompensimit të Pronave” e ka bërë shumë të qartë faktin se kundër vendimit të ATP- së,
shtetasit - kërkuesit kanë të drejtë të bëjnë ankim në Gjykatën e Apelit Tiranë. Dispozita e
n.29 titulluar “Ankimi” përcakton qartë se: ”Kundër vendimit të ATP-së për njohjen e së
drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim, brenda
30 ditëve nga data e njoftimit të këtij vendimi, pranë Gjykatës së Apelit, sipas rregullave
të K.Pr.Civile”.
- Në opinionin tonë ligjor, dhe interpretimit logjik të kësaj dispozite, nuk mund të
pranohet se duke kundërshtuar vendimin e ATP-së mund të ngresh dhe kërkime të tjera
jashtë natyrës së konfliktit fillestar. Në këtë rast Gjykata e Apelit që është gjykate
kompetente nga pikëpamja lëndore për shkak se kështu ka vendosur ligjvënësi, nuk mund
të jetë kompetente nga pikëpamja lëndore dhe për kërkime të tjera që nuk kanë të bëjnë
me vendimin e ATP-së. Caktimi i Gjykatës së Apelit për shqyrtimin e çështjeve të kësaj
natyre ka patur si qëllim shmangien sa më shumë të jetë e mundur të zvarritjeve në
gjykimin e tyre duke përjashtuar Gjykatën e Shkallës së Parë, dhe përjashtim nga rregulli
i përgjithshëm që të gjitha çështjet civile apo administrative gjykohen nga gjykatat e
shkallës së parë.
- Ligji nr. 133/2015 ka vendosur që mosmarrëveshjet që lindin ndërmjet shtetasve dhe
shtetit në këtë rast ATP do të gjykohen nga Gjykata e Apelit Tiranë. Përjashtimi i vetëm
është në rastin kur Gjykata e Apelit prish vendimin e Gjykatës së Shkallës së Parë për
herë të dytë, është e detyruar ta gjykoje vetë çështjen si gjykatë e shkallë e parë. (n. 467/a
të K.Pr.Civile).
- Fakti është se pa u shfuqizuar ligji nr.9235, datë 29.07.2004 krahas çështjes kryesore
73
që ishte kundërshtimi i vendimit të AKKP-së, janë bashkuar me të dhe kërkime të tjera me
natyrë të ndryshme jo të karakterit dytësorë etj, (n.55 K.Pr.Civile) dhe kjo për shkak se
kemi të bëjmë me të drejta pronësie (n.45/parë K.Pr.Civile) kompetente qofte nga
pikëpamja lëndore dhe tokësore (n.41 dhe n.45/parag. parë K.Pr.Civile) ishte Gjykata e
Shkallës së Parë Tiranë. Për rrjedhojë nëse Gjykata e Apelit do të mbante për gjykim dhe
kërkesat e tjera të parashtruara në kërkesë padi, do të kishim të bënim me tejkalim të
kompetencave ligjore.(kompetenca lëndore). Në këtë rast do ti konsideronim të pabazuara
argumentet e parashtruara në pikën 1.37.
- Lidhur me këtë problem do të parashtronim se nga përmbajtja e dispozitave
procedurale mbi kundërshtimin e kompetencës del se ato i referohen kundërshtimit të
kompetencës tokësore.
- Përfundimisht përsa kemi parashtruar më lart në referim të n.480 të K.Pr.Civile, të
vendoset: Mospranimi i ankimit.

VËREN
Paditësit janë trashëgimtarë ligjorë të të ndjerit Rrok Pashko Prennushi dhe i janë
drejtuar organeve përgjegjëse për kthimin dhe kompensimin e pronës me kërkesa të
vazhdueshme për njohjen e të drejtës së pronësisë të subjektit të shpronësuar Rrok Pashko
Prennushi mbi një pasurinë paluajtshme me sipërfaqe trualli prej 660 m2 truall nga të cilat
183 m2 ndërtesë (2 kat +bodrum) Z.K 8160 Tiranë, derisa Agjencia e Trajtimit të Pronave
Trashëgimlënësi me vendimin nr. 508, datë 04.04.2017, ka vendosur: “Mosnjohjen e së
drejtës së pronësisë të një sipërfaqe totale 660 m2 truall dhe ndërtesë 183 m2 në emër të
subjektit të shpronësuar z. Rrok Prennushi, të ndodhur në zonën kadastrale 8160, Qarku
Tiranë”.
Gjithashtu nga verifikimi i statusit juridik të këtyre pasurive të paluajtshme ka
rezultuar që kjo pasuri është tjetërsuar në favor të familjeve Gavoçi, Plasari dhe Luzi sipas
kontratave të shitjes nr.649/236, datë 03.12.1999; nr.1124/137, datë 18.05.2001; dhe
3340/438, datë 14.06.2001.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.1419/531, datë 14.06.2018, ka vendosur:
“Veçimin e kërkimeve të padisë për Anulimin dhe shfuqizimin e vendimit nr.508, datë
04.04.2017 të Agjensisë së Trajtimit të Pronave Tiranë dhe nga Kompensimin fizik të
pasurisë me sipërfaqe trualli prej 660 m2 nga të cilat 183 m2 janë ndërtesë (dy
kat+bodrum), Zona Kadastrale 8160, të ndodhur në rrugën “Jul Variboba” Tiranë, në favor
të trashëgimtarëve të subjektit të shpronësuar Rrok Pashko Prennushi.
2-Vijimin e gjykimit në Gjykatën e Apelit vetëm për kërkimin e parë dhe të dytë të
padisë, përkundrejtë palës së paditur ATP Pronave.
3-Shpalljen e moskompetencës të Gjykatës së Apelit për gjykimin e kërkimeve të tjera
të padisë sipas pikave 3 e vijues të padisë kundrejtë të paditurve Hyrie Gavoçi etj, dhe
dërgimin e akteve për kompetencë gjykimi në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
4-Rrëzimin e kërkesë së paditësave për sigurimin e padisë në raport me dy kërkimet e
para të padisë që janë në kompetencë të Gjykatës së Apelit.
5-Urdhërohet sekretaria gjyqësore që një kopje të padisë dhe akteve të dërgohen
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë”.
Me arsyetimin se, në rastin në shqyrtim rezulton se shtetasi Nik Ded Fushaj, me
prokurë të përgjithshme nr.142 Rep. datë 25.05.2016 është emëruar nga trashëgimtarët
ligjore të subjektit të shpronësuar Rrok Prennushi për t’ju drejtuar ATP - lidhur me njohjen e
74
së drejtës së pronësisë të një sipërfaqe totale prej 660 m2 truall mbi të cilën ndodhet një
ndërtesë 2(dy) kate prej 183 m2, në emër të subjektit të pretenduar si i shpronësuar z.Rrok
Prennushi, të ndodhur në zonën kadastrale 8160, Qarku Tiranë. Pala e paditur në këtë proces
A.T.Pronave me vendimin nr.508, datë 04.04.2017 ka vendosur: “1.Rrëzimin e kërkesës.
2.Mosnjohjen e së drejtës së pronësisë të një sipërfaqeje totale prej 660 m2 dhe ndërtesë
183m2 në emër të subjektit të pretenduar si i shpronësuar z.Rrok Prennushi, të ndodhur në
zonën kadastrale 8160, Qarku Tiranë”.
Ndërkohë rezulton se pala paditëse veç kërkimeve për anulimin dhe shfuqizimin e
këtij vendimi, apo kompensimin fizik të kësaj pasurie sipërfaqe trualli të shprehura në
objektin e padisë në pikat 1 dhe 2 të saj, ka paraqitur edhe kërkime të tjera, për konstatim
pavlefshmërie kontrata shitje, detyrimet e të paditurve të lirojnë dhe dorëzojnë banesën dhe
truallin, etj.
Kolegji Civil çmon se padia e paraqitur nga pala paditëse ka një sërë kërkimesh të
cilat nuk janë në kompetencë gjykimi të drejtpërdrejtë në gjykatën e Apelit Tiranë, sikurse
përcaktohet në ligjin nr.133/2015, datë 05.12.2015, “Për Trajtimin e Pronës dhe përfundimin
e procesit të Kompensimit të Pronave”.
Në interpretim dhe zbatim të këtij ligji gjykata e Apelit Tiranë është kompetente për
shqyrtimin e çështjes, vetëm për kërkimet e padisë, që kanë të bëjnë me anulimin dhe
shfuqizimin e vendimit nr.508, datë 04.04.2017, të Agjencisë së Trajtimit të Pronave Tiranë,
si dhe kompensimin fizik të pasurisë me sipërfaqe trualli prej 660 m2 nga të cilat 183 m2
janë ndërtesë (dy kat +bodrum), Zona Kadastrale 8160, të ndodhur në rrugën “Jul Variboba”
Tiranë, në favor të trashëgimtarëve të subjektit të shpronësuar Rrok Pashko Prennushi.
Ndërsa në pjesët e tjera të padisë sipas pikave tre e vijues të saj, përkundrejt të të
paditurve Hyrie Gavoçi etj, konstaton se nuk është kompetente për shqyrtimin e tyre dhe si
rrjedhojë i dërgon këto akte, për kompetencë gjykimi ne gjykatën e Rrethit Gjyqësorë
Tiranë.
Lidhur me kërkimin e palës paditëse për sigurimin e padisë në raport me dy kërkimet
e para të padisë kolegji civil çmon se ky kërkim nuk gjen mbështetje ligjore dhe si e tillë
kërkesa e paraqitur duhet të rrëzohet.

Neni 61 i K.Pr.Civile parashikon se :
“Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për shkak të lëndës, funksionit ose
të kompetencës tokësore ekskluzive, sipas neneve 45 dhe 46, të këtij Kodi, kryesisht ose me
kërkesë të palëve,vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën kompetente.
Në rastet e tjera, mungesa e kompetencës tokësore mund të merret parasysh vetëm me
kërkesë të palëve, derisa nuk është nxjerrë urdhri për caktimin e seancës gjyqësore.”
Neni 62 i K.Pr.Civile parashikon se :
75
1. Vendimi nr.1419/531, datë 14.06.2018, i Gjykatës së Apelit Tiranë, që ka shpallur
moskompetencën lëndore për kërkimet 3, 4, 5, 6, 7, 8, të objektit të padisë duke i dërguar
aktet për vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe mbajtur për gjykim
kërkimet 1 dhe 2 të objektit të padisë, është rrjedhojë e zbatimit të normave procedurale
civile dhe për këtë shkak vendimi duhet të lihet në fuqi.
objektit dhe shkakut të padisë, e gjen të bazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur
nga Gjykata e Apelit Tiranë, në lidhje me kompetencën lëndore/funksionale për shqyrtimin e
të gjykatës, si dhe legjislacionit të zbatueshëm për rastin konkret, ankimi i veçantë i ushtruar
nga pala paditëse, nuk përmban shkaqe për cenimin e vendimit nr.1419/531, datë
14.06.2018, të Gjykatës së Apelit Tiranë.
të drejtë arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Apelit Tiranë. Gjykata ka
përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të këtij gjykimi
duke bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për rastin konkret
shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore.
konstaton se Gjykata e Apelit Tiranë, ka arsyetuar drejtë në lidhje me zbatimin e ligjit
procedural dhe material përsa i përket përcaktimit të kompetencës lëndore/funksionale.
7. Kolegji Civil vlerëson se, pala paditëse ka depozituar kërkesë padinë për gjykim
me datë 26.04.2017 (pra pas datës 23 shkurt 2016, kohë kur ka hyrë në fuqi ligji
nr.133/2015) me objektin të përshkruar në pjesën hyrëse dhe është e rëndësishme të mbahet
në vëmendje dhe neni 29 i ligjit Nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e
procesit të kompensimit të pronave” në të cilin është parashikuar se:“Kundër vendimit të
sipas rregullave të Kodit të Procedurës Civile të Republikës së Shqipërisë”. Pra kjo dispozitë
duhet zbatuar vetëm për ato raste kur paditë paraqiten për shqyrtim para gjykatave mbas
hyrjes në fuqi të ligjit Nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të
kompensimit të pronave” siç është rasti konkret objekt gjykimi.
Në zbatim të kësaj dispozite ligjore për çështjet që janë regjistruar pas hyrjes në fuqi
të ligjit nr.133/2015 nuk mund të zbatohen ligjet e mëparshme, pasi ato janë shfuqizuar
pikërisht nga ky ligj dhe për rrjedhojë kompetenca funksionale në këtë rast i takon Gjykatës
së Apelit Tiranë, në territorin e të cilës ndodhet sendi i paluajtshëm.
8. Gjithashtu Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë sjell edhe njëherë në vëmendje të
Gjykatave se Kolegjet e Bashkuara me Vendimin Nr.7 datë 24.03.2005 kanë pranuar se :
fuqia prapavepruese e ligjit është e lidhur kryesisht me ligjin material dhe ajo nuk është në
natyrën e ligjit procedural. Palët citohet në Vendimin Unifikues të mësipërm nuk mund të
parashikonin se ligji do të ndryshonte dhe se rregullat e vendosura do të ndryshonin. Të
pranosh të kundërtën është me pasoja të rënda jo vetëm për palët të cilat, gjatë apo në
përfundim të ndjekjes së proçedurave ligjore, të detyrohen të ndjekin të tjera.
76
Në ligjin nr.133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të
kompensimit të pronave” nuk janë parashikuar dispozita kalimtare, të cilat rregullojnë
ankimin ndaj vendimeve të mëparshme të dhëna nga ish Komisionet e Pronave, por neni 29 i
tij parashikon se kundër vendimeve të dhëna nga ATP-ja, e cila është një organ quasi
gjyqësor, ankimi bëhet në gjykatën e apelit në territorin e të cilës ndodhet sendi i
paluajtshëm. Sipas këtij ligji të ATP-ja është personi juridik që ka marrë përsipër të drejtat
dhe detyrimet e ish Komisioneve të mëparshme të këtij lloji, prandaj përderisa në ligj nuk
parashikohen shprehimisht se, vendimet e ish komisioneve të mëparshme do të trajtohen
sipas ligjit të mëparshëm, kompetenca funksionale për shqyrtimin e të tilla çështjeve, kur
pala kundërshton vendimin e vet të marrë nga ish komisionet e pronave apo vendimet e
marra rishtas nga ATP-ja siç është rasti konkret i gjykimit vendimi nr.508, datë 04.04.2017, i
përket gjykatës së apelit dhe jo gjykatës së shkallës së parë.
9. Ky konkluzion i Kolegjit bazohet dhe në Vendimin Njësues nr.611, datë
07.02.20148, të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë me të cilën është konkluduar se: “Për
shqyrtimin e padive të regjistruara në gjykatë pas datës 23.02.2016, kur ka hyrë në fuqi ligji
nr.133/2015, të paraqitura nga subjekti ish pronar apo trashëgimtarët e tij ndaj vendimit të
dhënë nga ish KKKP, ish ZRVKKP apo ish AKKP që ka disponuar në lidhje me kërkesën e
tyre në bazë të ligjeve të mëparshme për kthimin dhe kompensimim e pronës gjykatë
kompetente nga pikëpamja lëndore/funksionale do të jetë gjykata e apelit.
Përsa i përket kërkimeve për njohjen e së drejtës, kompetente nga pikëpamja
lëndore/funksionale është gjykata e apelit në territorin e të cilës ndodhet sendi i paluajtshëm.
Ndërsa përsa i përket kërkimeve për vlerën e kompensimit, kompetente nga pikëpamja
lëndore/funksionale është Gjykata Administrative e Apelit”. Përfundimisht për dy kërkimet e
para në objekt padie pikat 1 dhe 2 kompetente do të jetë Gjykata e Apelit.
10. Përveç sa më sipër, nga ana tjetër Kolegji vlerëson se konflikti midis palëve për
pikat 3, 4, 5, 6, 7, 8, të objektit të padisë, që duhet të marrin zgjidhje nga gjykimi, është
konflikti lidhur me pronësinë mbi sendin e pretenduar nga pala paditëse dhe është pikërisht
kjo arsyeja se përse çështja i përket gjykatës së shkallës së parë dhe jo gjykatës së apelit.
11. Në argument sa më sipër dhe në rrethanat kur marrëdhënia juridike për shkak të
së cilës ka lindur konflikti ka në themel probleme që kanë të bëjnë me të drejta reale mbi
sende të paluajtshme, ky Kolegj vlerëson se në përcaktimin e kompetencës lëndore gjykata
duhet ti referohet dispozitave të Kodit Civil të zbatueshme për çështjen konkrete për njohjen
e së drejtës së pronësisë të pretenduar nga paditësi.
12. Gjykata e Apelit nuk mund të ketë kompetencë lëndore për gjykimin si shkallë e
parë të çështjes objekt gjykimi, referuar shkakut dhe objektit të padisë pasi në të kundërtën
palëve, do ti mohohej e drejta e gjykimit në një shkallë të gjyqësorit për çështjet me të
njëjtën natyrë duke e bërë procesin të parregullt ligjërisht.
13. Në përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr.1419/531
Akti, datë 14.06.2018, i Gjykatës së Apelit Tiranë, me të cilin janë mbajtur kërkimet 1 dhe 2,
të objektit të padisë dhe veçuar kërkimet 3, 4, 5, 6, 7, 8, duke i dërguar shkallës së parë për
shkak të mungesës së kompetencës lëndore/funksionale, duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.1419/531 Akti, datë 14.06.2018, të Gjykatës së Apelit
Tiranë.
77
Tiranë, më 13.02.2019
78
VENDIM


palë:

(MCA).
OBJEKTI:
Kërkohet lëshimi i Urdhrit të ekzekutimit për kontratën e kredisë lidhur me datë
13.02.2008 me kreditor Micro Credit Albania sh.a. dhe kredimarrës Z. Shpëtim Halil Sela,
dtl. 23.03.1973 banues në 4001 Shirokë 0420 000 Shkodër dhe kredimarrës znj. Afiime
Gjeta Sela, dtl. 27.06.1979 banuese në 4001 Shirokë 0420 000 Shkodër.
BAZA LIGJORE: Nenet 510/d, 511 e në vijim të K.Pr.Civile, neni 5 i ligjit Nr. 48/2014,
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.10173 Akti, datë 26.12.2018 ka

vendosur:
në shqyrtimin e kërkesës me Nr. regj.them 10173.
Dërgimin e kërkesës civile me Nr.regj.them. 10173 për kompetencë së Rrethit
Gjyqësor Shkodër”.

- Së pari: Gjykata nuk ka marrë parasysh nenin 9 pika 9.1 të kontratës ku përcaktohet
shprehimisht se: “Mosmarrëveshjet që mund të lindin në interpretimin ose përmbushjen
e kushteve të kësaj kontrate do të zgjidhen nga gjykata kompetente shqiptare”.
K.Pr.Civile nuk ka ndonjë dispozitë urdhëruese që të përcaktojë në mënyrë taksative
kompetencën për kontratat e kredive bankare dhe nuk ka ndonjë ndalim taksativ që
palët nuk kanë të drejtë të përcaktojnë kompetencën tokësore. Përderisa e lejon ligji dhe
palët e kanë parashikuar në kontratë shprehimisht, gjykata nuk mund të dalë mbi
vullnetin e palëve dhe mbi ligjin.
79
gjithë R.Sh. gjykata duhet t'i referohej rregullimeve të përgjithshme të K.Civil neni 448
të K. Civil ku përcaktohet se:... “ Pagesa kryhet në vendbanimin e kreditorit në datën e
pagesës..
- Së treti: Ky arsyetim i gjykatës jo vetëm që nuk gjenë asnjë mbështetje ligjore por
gjykata ipso iure pretendon të marri tagrat e ligjvënësit duke krijuar norma juridike në
në RSH në Vendimin Nr.39 të datës 16.10.2007 te Gjykata Kushtetuese ka mbajtur
qëndrimin se: "Sistemi bankar zë vend të rëndësishëm në strukturat ekonomike të një
gjykimit.

VËREN
gjykim pranë gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, kërkesën për lëshimin e urdhërit të
ekzekutimit, për për kontratën e kredisë lidhur me datë 13.02.2008 me kreditor Micro Credit
Albania sh.a. dhe kredimarrës Z. Shpëtim Halil Sela.
Nga provat e paraqitura në gjykim rezulton se me kontratën për kalim kredie
27.02.2018, shoqëria “NOA” i ka kaluar palës kërkuese edhe detyrimin sipas kontratës se
kredisë datë 13.02.2008, por lista e bashkëngjitur kësaj kontrate nuk saktëson detyrimin e
palës debitore në momentin e kalimit të kredisë. Sipas vërtetimit të depozituar me aktet nga
80
pala kërkuese datë 10.09.2018 detyrimi i palës debitore është në shumën 75,837.50 lekë pa u
specifikuar se nga çfarë përbëhet ky detyrim.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.10173 Akti, datë 26.12.2018 ka
vendosur:
“Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë në
shqyrtimin e kërkesës me Nr. regj.them 10173.
Dërgimin e kërkesës civile me Nr.regj.them. 10173 për kompetencë së Rrethit
Me arsyetimin se, në nenin 511 paragrafi i parë, të K.Pr.Civile parashikohet se:
“Titulli ekzekutiv vihet në ekzekutim me kërkesë të kreditorit ...", prandaj gjykata çmon se
pala kërkuese ka legjitimim aktiv në këtë gjykim. Neni 511 paragrafi i fundit i këtij kodi, i
ndryshuar me Ligjin Nr.l 14/2016 parashikon se; “Shqyrtimi i kërkesës për lëshimin e urdhrit
ti ekzekutimit zhvillohet nga gjyqtari pa praninë e palëve”, për rrjedhojë kjo kërkesë u mor
shqyrtim nga Gjykata në dhomë këshillimi pa prezencën e palës kërkuese, dhe në marrjen e
vendimit u shqyrtuan vetëm aktet e bashkangjitura kërkesës.
Në bazë të nenit 510/d të K.Pr.Civile dhe ligjit specifik të sipërcituar kontrata e huasi
bankare, përbën titull ekzekutiv. Në këto rrethana, nga kërkuesi është kërkuar lëshimi i
urdhrit të ekzekutimit për këtë kontratë, me qëllim që të kërkojë ekzekutimin e detyrueshëm
të saj nga shërbimi përmbarimor.
Në referim të nenit 61 të K.Pr.Civile, i cili parashikon se: “Gjykata, kur konstaton si
nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose me kërkesën e palëve, vendos
moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën kompetente ”, gjykata pasi u njoh mi
kontratën e huas bankare për të cilën kërkohet lëshimi i urdhrit të ekzekutimit, konstaton se
shqyrtimi i kërkesës nuk është në kompetencën tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, por në kompetencë të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Kështu, nga aktet e depozituara rezulton që kontrata e kredisë është lidhur në qytetin
e Shkodrës, vendbanimi i kredimarrësve është në Shirokë të rrethit Shkodër, vend i cili
detyrimisht përbën dhe vendin e ekzekutimit të titullit ekzekutiv dhe që përfshihet në
territorin që mbulon Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër. Në kontratë palët kanë parashikuar
se mosmarrëveshjet do të zgjidhen nga gjykata kompetente shqiptare pa e specifikuar atë. Në
rastin në shqyrtim jemi përpara kërkesës për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit dhe në
dispozitat për ekzekutimin e detyrueshëm të K.Pr.Civile, përcaktohet si gjykatë kompetent
për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit për titullin ekzekutiv, gjykata ku është caktuar të bëhet
ekzekutimi. Gjithashtu në shikim të neneve 50 dhe 516 të K.Pr.Civile, paditë në fazën
(ekzekutimit të një titulli ekzekutiv, ngrihen në gjykatën e vendit të ekzekutimit dhe ku
ndodhen pasuritë e luajtshme dhe të paluajtshme, si dhe paratë, ndaj të cilave drejtohet
ekzekutimi. Pas lëshimit të urdhrit të ekzekutimit nga gjykata, ekzekutimi i këtij urdhri do të
bëhet në vendbanimin e debitorit. Prandaj ky parashikim i posaçëm i procedurës civile
përjashton gjithë parashikimet e përgjithshme mbi kompetencën tokësore dhe parashikimet
kontraktore.

81
kërkesë të palëve,vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente.....”
gjyqësore, vlerëson se vendimi nr.10173 Akti, datë 26.12.2018 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë për shpalljen e moskompetencës tokësore dhe dërgimin e çështjes pranë
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër është i pabazuar në ligj. Si i tillë ky vendim duhet të
prishet dhe çështja të dërgohet pranë kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
3. Veç kësaj, për kategori të caktuara mosmarrëveshjesh, procesi duhet të zhvillohet
gjyqësore. 6”
5
6
Theksim i Kolegjit
82
konvalidueshëm. Kështu, neni 467/b i K.Pr.Civile, i pandryshuar7, parashikonte se: “Kur
dhomë këshillimi (gjykim de plano) pa praninë e palës kërkuese 8. Kjo do të thotë se në të
7
8
83
PËR KËTO ARSYE

84
VENDOSI
Tiranë dhe dërgimin e çështjes për shqyrtim po asaj gjykate.
Tiranë, më 13.02.2019
85
VENDIM


palë:

(MCA).
OBJEKTI:
me kreditor Micro Credit Albania sh.a. dhe kredimarrës Z.Ortion Bajram Shpuza,
dtl.05.05.1972 banues në lagjen Vasil Shanto, Rruga Skenderbeg, Shkodër dhe
bashkëkredimarrës Znj. Alketa Abaz Shpuza e dtl. 01.07.1977 banues në lagjen Vasil
Shanto, Rruga Skëndërbeg, Shkodër.
BAZA LIGJORE: Nenet 510/d, 511 e në vijim të K.Pr.Civile, neni 5 i ligjit Nr. 48/2014

vendosur:
në shqyrtimin e kërkesës civile me Nr.251 Akti.
Dërgimin kërkesës civile me nr.251 Akti për kompetencë gjykimi Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Shkodër”.

- Së pari: Gjykata nuk ka marrë parasysh faktin se K.Pr.Civile nuk ka ndonjë dispozitë
urdhëruese që të përcaktojë në mënyrë taksative kompetencën për kontratat e kredive
bankare dhe nuk ka ndonjë ndalim taksativ që palët nuk kanë të drejtë të përcaktojnë
kompetencën tokësore. Përderisa e lejon ligji dhe palët e kanë parashikuar në kontratë
shprehimisht, gjykata nuk mund të dalë mbi vullnetin e palëve dhe mbi ligjin.
86
të K.Civil ku përcaktohet se : ... “Pagesa kryhet në vendbanimin e kreditorit në datën e
pagesës..
- Së treti : Ky arsyetim i gjykatës jo vetëm që nuk gjen asnjë mbështetje ligjore por
gjykata ipso iure pretendon të marri tagrat e ligjvënësit duke krijuar norma juridike në
gjykimit.

VËREN
Në datën 20.06.2007 midis kredidhënësit Raiffeisen Bank sh.a dhe palës
kredimarrëse Z. Ortjon Bajram Shpuza, dtl. 05.05.1972 banues në Lagje Vasil Shanto,
Rr.Skënderbeg, Shkodër dhe bashkëkredimarrës Znj.Alketa Abaz Shpuza, dtl. 01.07.1977
banues në Lagje Vasil Shanto, Rr.Skënderbeg, Shkodër, është lidhur kontrata e kredisë.
Sipas “Kontratës për kalim të kredive” datë 02.03.2018 lidhur midis Raiffeisen Bank sh.a.
dhe Micro Credit Albania sh.a., në bazë të neneve 499-507 të K.Civil, Kreditori për
kontratën e sipërpërmendur është shoqëria Micro Credit Albania sh.a.
Me shkresën Nr.2009/1 Prot. datë 12.12.2016 kreditori Micro Credit Albania sh.a. i
njofton palët për kalimin e kredisë dhe me shkresë Nr.2009/2 Prot. datë 25.10.2017, i njofton
për vlerën e detyrimit dhe përmbushjen e detyrimit pasi janë në vonesë duke i paralajmëruar
se do ti drejtohet gjykatës për të kërkuar lëshimin e urdhrit të ekzekutimit. Nga ana e palëve
debitore edhe pse u vendosën në dijeni për vonesën dhe mospërmbushjen e detyrimit palët
87
nuk përmbushën detyrimin ndaj palës kreditore, e gjendur në këtë situate ligjore pala
kreditore ju drejtua gjykatës me kërkesë për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit për titullin
Kontratën e Kredisë lidhur me datë 20.06.2007, duke i bashkëlidhur kërkesës të gjithë
dokumentacionin provues se pala debitore nuk dëshiron të paguajë detyrimin.
vendosur:
shqyrtimin e kërkesës civile me Nr.251 Akti.
Dërgimin kërkesës civile me nr. 251 Akti për kompetencë gjykimi Gjykatës së Rrethit
Me arsyetimin se, nga provat e paraqitura nga kërkuesi, rezulton që prej huamarrësve,
nuk janë respektuar kërkesat e kontratës, duke mos përmbushur detyrimin e pagimit të
kësteve, në datat respektive.
Në bazë të nenit 510/d të K.Pr.Civile, kontrata e kredisë përbën titull ekzekutiv, për
sa i përket kthimit të shumës së pashlyer të detyrimit, në këto rrethana, nga kërkuesi është
kërkuar pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, lëshimi i urdhrit të ekzekutimit për këtë
fakt, me qëllim që të kërkojë ekzekutimin e detyrueshëm të titullit ekzekutiv nga Shërbimi
Përmbarimor.
Në referim të nenit 61 të K.Pr.Civile, sipas të cilit:
“Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për shkak të lendes, funksionit ose
kompetencës tokësore ekskluzive, sipas neneve 45 dhe 46 të këtij Kodi, kryesisht ose me
kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën kompetente.
”,
Gjykata, pasi u njoh me kontratën dhe aktet shoqëruese, vlerëson se shqyrtimi i
kërkesës, nuk është në kompetencë tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, por në
kompetence të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Kështu, nga aktet e depozituara rezulton që vendbanimi i huamarrësve është në Lagja
“Vasil Shanto”, Rr. “Skënderbeg”, Shkodër, vend i cili detyrimisht përbën dhe vendin e
ekzekutimit të titullit ekzekutiv.
Në nenin 511, pika “g” të K.Pr.Civile, përcaktohet si gjykatë kompetente për
lëshimin e urdhrit të ekzekutimit për titullin ekzekutiv “Kontratë Bankare”, gjykata e vendit
ku detyrimet që përmban titulli ekzekutiv do të përmbushen, kompetencë e cila në këtë rast
është ekskluzive. Ky parashikim i posaçëm i procedurës civile, përjashton gjithë
parashikimet e përgjithshme mbi kompetencën tokësore dhe parashikimet kontraktore të
palëve.
Në përfundim të sa më sipër, gjykata konkludon në shpalljen e moskompetencës
tokësore dhe dërgimin e kërkesës gjykatës kompetente për shqyrtim.

kërkesë të palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente....”
88
gjyqësore, vlerëson se vendimi nr.251, datë 31.01.2019 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
për shpalljen e moskompetencës tokësore dhe dërgimin e çështjes pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër është i pabazuar në ligj. Si i tillë ky vendim duhet të prishet dhe çështja të
dërgohet pranë kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
përcaktohet edhe me marrëveshje, duke deroguar nga rregullat e Kodit të Procedurës Civile
që përcaktojnë kriteret e përgjithshme se si individualizohet ajo nga gjykata rast pas rasti.
Nuk mund të derogohet vetëm nga rregullat ligjore që individualizojnë kriteret për
kompetencën tokësore, e cila sipas ligjit ka karakter ekskluziv.
më lehtë çështjen e tyre, K.Pr.Civile, (pas ndryshimeve me Ligjin nr. 38/2017), në nenin 61,
jetë nxjerrë urdhri për seancën gjyqësore. Më konkretisht, kjo dispozitë e ndryshuar, ka
gjyqësore. ”
4.1. Pra ndryshe nga parashikimi i mëparshëm, çështjen se kush gjykatë do e zgjidhë
më lehtë dhe më shpejtë çështjen mund t’a vlerësojnë ekskluzivisht palët dhe nuk mundet
gjykata, sipas parimit të disponibilitetit, të bëjë një vlerësim ndryshe, të këtyre interesave.
K.Pr.Civle dhe gjykata mund të investohet kryesisht për të konstatuar kompetencën tokësore
5. Kolegji vlerëson se, qëllimi i Ligjvënësit (ratio legis) në lidhje me këtë ndryshim të
nenit 61 të K.Pr.Civile lidhet me faktin se çështjen e kompetencës tokësore ligji procedural e
89
ka konceptuar që në vitin 2001 si prezumim ligjor relativ dhe si të tillë të konvalidueshëm.
Kështu, neni 467/b i K.Pr.Civile, i pandryshuar, parashikonte se: “Kur gjykata për çështjen
që nuk ishte në kompetencën e saj ka dhënë një vendim të drejtë dhe, nga ana tjetër, nuk janë
kapërcyer kompetencat e gjykatës së cilës i takonte çështja, gjykata e apelit ka të drejtë të
mos e prishë vendimin, por të mjaftohet t’i verë në dukje gjykatës përkatëse parregullsinë e
vendimit të saj.” Kjo dispozitë në fakt frymëzohet nga parimi i disponibilitetit dhe parimi i
konvalidimit të akteve procedurale në gjykimin civil, (shiko nenin 120 të K.Pr.Civile) sipas
të cilit nuk mund të shpallet pavlefshmëria e një akti procedural, pa kërkesën e palës në
interes të së cilës kryhet ai akt. Kjo do të thotë se gjykata që sipas ligjit nuk është fillimisht
kompetente nga pikëpamja tokësore, bëhet e tillë dhe prodhon akte të vlefshme në momentin
kur pala e pranon apo heshtazi ka hequr dorë nga kundërshtimi i kompetencës tokësore.
Kolegji vlerëson se, parashikimi i nenit 61 të K.Pr.Civile të ndryshuar është marrë si model
nga i njëjti regjim juridik që zbatohet në procesin penal apo atë administrativ. Ndërkohë
paragrafi i parë i nenit 61 të Kodit të Procedurës Civile do të duhet të rregullojë vetëm
mënyrën se si gjykata verifikon kompetencën lëndore.
dhomë këshillimi (gjykim de plano) pa praninë e palës kërkuese. Kjo do të thotë se në të tilla
gjykime, për shkak të natyrës së posaçme, praktikisht asnjëherë nuk do të mund të vihet në
diskutim nga gjykata çështja e kompetencës tokësore, për sa kohë nuk ka një palë
90
diskutim dhe për shqyrtim nga gjykata vetëm kur ka një prapsim procedural nga pala
ndërgjyqëse për shpalljen e moskompetencës tokësore.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Tiranë dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 28.02.2019
91
Nr. 90200-00270-00-2019 Regj. Themeltar
Nr. 00-2019 - 56 i Vendimit
VENDIM
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga gjyqtarët:

Në datën 13.02.2019 mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen civile që iu

përket palëve:
KËRKUES: “MICRO CREDIT ALBANIA” SH.A
OBJEKTI:
Lëshimi i urdhrit të ekzekutimit për kontratën e huasë lidhur më datë 18.06.2008 me
huamarrësin Kastriot Sali Vllahi dhe bashkë huamarrëses Gentiana Ismail Vllahi.
BAZA LIGJORE: Neni 510/d, 511 e në vijim i Kodit te Procedurës Civile , neni
5 i ligjit nr. 48/2014 datë 24.04.2014 “Për pagesat e vonuara në detyrimet kontraktore dhe
tregtare”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr. s’ka, datë 16.01.2019 ka

vendosur:
1. Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Tiranë për gjykimin e çështjes nr. 306 regj.them, datë 11.01.2019.
2. Dërgimin e çështjes nr. 306 regj.them, datë 11.01.2019, gjykatës
kompetente që është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan.
3. Kundër këtij vendimi mund të behet ankim i veçante në Gjykatën e Lartë,
brenda 5 (pesë) ditëve nga dita e nesërme e njoftimit të vendimit të arsyetuar.
Kundër vendimit të sipërcituar ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse “Micro

Credit Albania” Sh.a, e cila kërkon:
Prishjen e vendimit nr. 306 Regj. Them. të datës 16.01.2019 të Gjykatës së

Rrethit Gjyqësor Tiranë. Dërgimin e çështjes për rigjykim po tek kjo gjykatë,
si gjykata kompetente për shqyrtimin e themelit të çështjes sipas objektit të
përcaktuar në kërkesë.
Shkaqet që pala paditëse “Micro Credit Albania” Sh.a paraqet në ankimin e veçantë
janë:
92
 Vendimmarrjen e gjykatës e konsiderojmë të gabuar në kundërshtim me ligjin
procedural për arsyet si më poshtë: Së pari: Gjykata nuk ka marre parasysh nenin 13
pika 13.1. të kontratës ku përcaktohet shprehimisht se: “Mosmarrëveshjet që mundte
lindin në interpretimin ose përmbushjen e kushteve të kësaj kontrate do të zgjidhen
nga gjykata kompetente shqiptare”.
 Kodi i Procedurës Civile nuk ka ndonjë dispozitë urdhëruese që të përcaktojë në
mënyrë taksative kompetencën për kontratat e kredive bankare dhe nuk ka ndonjë
ndalim taksativ që palët nuk kanë të drejtë të përcaktojnë kompetencën tokësore.
Përderisa e lejon ligji dhe palët e kanë parashikuar në kontratë shprehimisht, gjykata
nuk mund të dali mbi vullnetin e palëve dhe mbi ligjin.
 Pjesa e Përgjithshme e Kodit të Procedurës Civile neni 52 përcakton se, kompetenca
tokësore mund të ndryshohet me marrëveshje me shkrim të palëve, përveç rasteve të
parashikuara në nenet 45 e 46 të këtij Kodi dhe kur ligji e ndalon këtë marrëveshje.
Për rastin konkret nuk ka ndalim. Më tej po tek pjesa e përgjithshme neni 54
përcaktohet: E drejta e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave kompetente i takon
paditësit, e cila ushtrohet me ngritjen e padisë. Pra edhe po të kemi të bëjmë me disa
gjykata kompetente është kërkuesi ai që zgjedh.
 Së dyti: Edhe sikur të mos ishte parashikimi në kontratë si më sipër gjykata ka gabuar
në referimin me rastin konkret, pasi kemi të bëjmë me ekzekutim detyrimi në të holla
dhe jo mbi sende të caktuar, apo veprim. Sigurimi i kredisë është i parashikuar në
nenin 5 të kontratës: kredimarrësi në rast mospërmbushje përgjigjet me të gjithë
pasurinë e tij, depozitat, llogaritë bankare dhe çdo send të luajtshëm ose të
paluajtshëm në pronësi të tij. Vendndodhja e llogarive bankare e sendeve të luajtshme
apo të paluajtshme nuk lidhet domosdoshmërisht me vendbanimin e debitorit.
 Neni 511 pika ç) parashikon se urdhri i ekzekutimit lëshohet nga gjykata e vendit ku
paraqitjes së kërkesës së kreditorit. Në nenin 4.7 të kontratës përcaktohet se shlyerja e
kësteve mujore të rradhës së bashku me interesat, do të kryhet në llogaritë bankare të
kredidhënësit. Në aneksin 1 të kontratës plani i pagesave janë përcaktuar edhe
llogaritë bankare. Duke qenë se vendi është relativisht i papërcaktueshëm dhe bankat
e Nivelit të Dytë ku mund të bëhet pagesa shtrihen në të gjithë Republikën e
Shqipërisë gjykata duhet ti referohej rregullimeve të përgjithshme të Kodit Civili neni
448 ku përcaktohet se:... Pagesa kryhet në vendbanimin e kreditorit në datën e
pagesës.
 Të njëjtës linjë i përmbahet edhe Gjykata e Lartë në vendimin e Kolegjit Civil nr.
11243-02323-00-2012 i Regj. Them. nr. 00-2012-2048 i vendimit (385), datë
18.09.2012. Përsa më sipër gjykata ka patur në dispozicion të gjitha kushtet ligjore
dhe kontraktuale, provat e nevojshme dhe të domosdoshme për të shqyrtuar kërkesën
sipas kritereve të Neni 511 Urdhri i ekzekutimit, gjykata lëshon urdhrin e
ekzekutimit, bazuar mbi dokumentet e depozituara nga kërkuesi. Urdhri i ekzekutimit
përmban: a) gjeneralitetet e debitorit dhe kreditorit; b) origjinën e detyrimit; c)
detyrimin konkret, për të vijuar me shqyrtimin e kërkesës për lëshimin e urdhrit të
ekzekutimit.
 Së treti: Ky arsyetim i gjykatës jo vetëm që nuk gjen asnjë mbështetje ligjore por
gjykata ipso iure pretendon të marri tagrat e ligjvënësit, duke krijuar norma juridike
në zgjidhjen e çështjes. Gjykata nuk mban parasysh marrëdhënien kontraktore që
është parashikuar midis palëve dhe që normat në kontratë kanë fuqinë e ligjit, përsa i
përket zgjidhjes së marrëdhënies ekonomike. Përveç kësaj gjykata nuk ka marrë në
93
konsideratë cilësinë e palës kreditore dhe dëmin që mund të pësojë ky subjekt bankar
nga mos përmbushja e detyrimeve sipas afatit të përcaktuar në kontratë.
 Gjykata duhej të kishte parasysh se “Micro Credit Albania” Sh.a ushton një aktivitet
tregtar në fushën e mbledhjes se fondeve të lira me një interes dhe datë maturimi të
caktuara, fonde që rishpërndahen po në bazë të rregullave dhe ligjeve në fuqi
nëpërmjet aktivitetit të kredidhënies se ndryshme. Konstatojmë se ky interpretim i
gjykatës dukshëm krijon jo vetëm pasiguri juridike, por dhe legjitimon dhe inkurajon
palët debitore që mos të përmbushin detyrimet e tyre asnjëherë karshi palës kreditore,
duke i vënë përballë rrezikut të mospërmbushjes asnjëherë në kohë të detyrimit, por
dhe gjithashtu pengon në mënyrë të drejtpërdrejt ekonominë e lirë të tregut, dëmton
konkurrencën dhe cënon interesat e ligjshme kontraktore që i njeh ligji dhe i garanton
ndaj palës kreditore.
 Gjykata nuk ka marrë në konsideratë prioritetin që ligjvënësi i ka dhënë sistemit
bankar në R.SH në vendimin nr. 39 të datës 16.10.2007 të Gjykatës Kushtetuese, e
cila ka mbajtur qëndrimin se: Sistemi bankar zë vend të rëndësishëm në strukturat
ekonomike të një vendi. Ai është një ndër aktorët kryesor të ekonomisë së tregut,
stabiliteti i të cilit është i lidhur drejtpërdrejt me stabilitetin makroekonomik të
vendit. Në një sistem të tillë, bankat funksionojnë si ndërmjetës financiar, duke
mbledhur dhe grumbulluar mjetet e lira financiare të publikut, në formën e
depozitave, për t’i përdorur këto fonde për të ushqyer sistemin e kreditimit. Dhënia e
garancive ligjore për kthimin e sigurt të kredive bankare i shërben konsolidimit të
sistemit bankar, si dhe ndikon drejtpërdrejt në mbrojtjen e depozitave financiare të
qytetarëve apo subjekteve të tjerë. Nisur nga ky rol dhe nga atributet që i janë veshur
këtij sistemi, parashikimi në ligj i lëshimit të urdhrit ekzekutiv, sipas kërkesës se
subjektit bankar, me qëllim shlyerjen e shpejtë të kredisë pas skadimit të afateve
kontraktore, ka patur për qëllim të sigurojë ekuilibrin e nevojshëm ndërmjet interesit
publik nga njëra anë, që synon qëndrueshmërinë e sistemit bankar dhe garantimin e
kursimeve.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori dhe e bisedoi në tërësi çështjen në
Dhomën e Këshillimit, në përfundim;
VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë është regjistruar çështja civile nr. 90200-00270-00-2019 regj.
them, që iu përket: Kërkues “Microcredit Albania” Sh.a (MCA) dhe objekt: Lëshimi i
urdhrit të ekzekutimit për kontratën e huasë lidhur më datë 18.06.2008 me huamarrësin
Kastriot Sali Vllahi dhe bashkë huamarrëses Gentiana Ismail Vllahi.
2. Vendimi nr. s’ka, datë 16.01.2019 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është
rrjedhojë i zbatimit të gabuar të ligjit procedural, prandaj si i tillë ai duhet të prishet dhe
çështja të dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
I. Rrethanat:
3. Në datën 18.06.2008 midis kredidhënësit Shoqëria NOA sh.a dhe palëve

kredimarrëse Z. Kastriot Sali Vllahi dtl. 20.11.1967 banues në Lagjia Skendërbej, Rr. “Iliaz
Kosova”, nr. 4, Elbasan dhe bashkë kredimarrës Znj. Gentiana Ismail Vllahi dtl. 26.01.1974
banues në Lagjia Skendërbej, Rr. “Iliaz Kosova, Nr 4, Elbasan, është lidhur kontrata e
kredisë. Sipas “Kontratës për kalim të kredive” date 27.02.2018 lidhur midis Shoqëria NOA
94
sh.a. dhe Micro Credit Albania Sh.a., në baze të neneve 499-507 të Kodit Civil, Kreditori për
kontratën e sipërpërmendur është shoqëria Micro Credit Albania Sh.a.
4. Me shkresën nr. 69 Prot., të datës 15.05.2018 kreditori Micro Credit Albania sh.a i
njofton palët për kalimin e kredisë dhe me shkresë Nr. 69/1 të datës 15.06.2018 i njofton për
vlerën e detyrimit dhe përmbushjen e detyrimit pasi janë në vonese duke i paralajmëruar se
do ti drejtohet gjykatës për të kërkuar lëshimin e urdhërit të ekzekutim. Nga ana e palëve
debitore edhe pse u vendosen në dijeni për vonesën dhe mospërmbushjen e detyrimit palët
nuk përmbushen detyrimin ndaj palës kreditore, e gjendur në këtë situate ligjore pala
kreditore ju drejtua gjykatës me kërkesë për lëshimin e urdhërit të ekzekutimit për titullin
dokumentacionin provues se pala debitore nuk dëshiron të paguaj detyrimin.
II. Procedura:
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr. s’ka, datë 16.01.2019 ka

vendosur:
1. Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për
gjykimin e çështjes nr. 306 regj.them, datë 11.01.2019.
2. Dërgimin e çështjes nr. 306 regj.them, datë 11.01.2019, gjykatës kompetente që
është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan.
3. Kundër këtij vendimi mund të behet ankim i veçante në Gjykatën e Lartë, brenda 5
(pesë) ditëve nga dita e nesërme e njoftimit të vendimit të arsyetuar.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ndër të tjera arsyeton se:
..... Gjatë gjykimit të kësaj çështje, Gjykata, duke u bazuar në nenin 61, 510, 511 të
Kodit të Procedurës Civile, vlerësoi të trajtoje fillimisht çështjen e kompetencës tokësore.
Gjykata konstatoi se sipas kontratës huasë nr. LD816900019, datë 18.06.2008
shoqëria Opportunity Albania sha i ka dhënë hua shtetasve Kastriot Vllahi dhe Gentiana
Vllahi në shumën 500, 000 lekë (shih aneksin 1 të kontratës. Në kushtet e mospërmbushjes së
detyrimit, është kërkuar lëshimi i urdhrit të ekzekutimit të kësaj kontrate që përbën titull
ekzekutiv në bazë të nenit 510/d të K.Pr.C. Nga aktet në dosje, rezulton se debitorët e kanë
banimin në Elbasan.
Sa i takon ligjit procedural të zbatueshme në lidhje me kompetencën e gjykatës që
lëshon urdhrin e ekzekutimit rezulton se:
Neni 510 i K.Pr.Civile parashikon ndër të tjera se: Janë tituj ekzekutivë: ... d)... aktet
për dhënien e kredive bankare ose aktet për dhënien e kredive nga institucionet financiare
jobankar...”.
Neni 511 i K.Pr.Civile parashikon ndër të tjera se: Titulli ekzekutiv vihet në
ekzekutim nëpërmjet lëshimit të urdhrit të ekzekutimit, i cili:
a) për rastet e parashikuara nga shkronja “a” dhe “b”, të nenit 510, të këtij Kodi,
lëshohet nga gjykata që ka dhënë vendimin në dispozitivin e vendimit;
b) për vendimet e gjykatave të shteteve të huaja e të gjykatave të arbitrazhit të huaj,
që u është dhënë fuqi në zbatimin të dispozitave të këtij Kodi, urdhri i ekzekutimit lëshohet
nga gjykata që bën njohjen e vendimit, në dispozitivin e vendimit....
Sa i takon praktikës gjyqësore në lidhje me kompetencën në fazën e ekzekutimit të
titujve ekzekutiv rezulton se: Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr. 00-2016-
1110, datë 16.02.2016. ka mbajtur qëndrimin se: “12.1. Në dispozitat e pjesës së katërt të
Kodit të Procedurës Civile, ndër të tjera, parashikohen dhe mjetet e mbrojtjes gjatë procesit
të ekzekutimit të detyrueshëm, që në thelb dallohen në dy kategori kryesore: (i) paditë që
ngrihen gjatë procesit e që lidhen me mbrojtjen e të drejtave që rrjedhin nga e drejta
95
materiale (nenet 609, 612-614) dhe (ii) (kundërshtimi) ndaj veprimeve ose mosveprimeve të
përmbaruesit (nenet 610-611).
12.2. Kompetenca tokësore për gjykimin e këtyre mjeteve përcaktohet nga ligji, Kodi
i Procedurës Civile. Në nenet 49 dhe 50 të këtij Kodi parashikohen rregullat e përgjithshme
për përcaktimin e kompetencës tokësore gjatë procesit të ekzekutimit të detyrueshëm. 12.2.a)
Në nenin 49 përcaktohet kompetenca tokësore për dy raste padish që lidhen me ekzekutimin
e detyruar. Paragrafi i parë i kësaj dispozite përcakton kompetencën tokësore të gjykatës për
paditë që ngrihen për të kërkuar ekzekutimin e detyrueshëm mbi sende. Në këtë rast,
kompetente është gjykata ku ndodhen sendet ose pjesa më e madhe e tyre; parë kjo në raport
me vlerën e tyre ekonomike. Ndërsa paragrafi i dytë i kësaj dispozite e lidh përcaktimin e
kompetencës tokësore, për paditë që ngrihen për të kërkuar ekzekutimin e detyrueshëm për
kryerjen ose moskryerjen e një veprimi të caktuar, me kriterin e vendit ku duhet të
përmbushet një detyrim i tillë. Për këtë rast vendi i ekzekutimit duhet të caktohet me
vendimin e gjykatës që ka marrë formë të prerë.
12.2.b) Në nenin 50 të po këtij Kodi është përcaktuar se paditë “...që kanë për objekt
kundërshtimin e veprimeve të kryera nga përmbaruesi për ekzekutimin e detyruar, ngrihen në
gjykatën e vendit të ekzekutimit.
13. Ky kolegj vlerëson se për rastin konkret janë të zbatueshëm paragrafët e parë dhe
të dytë të neni 610 të Kodit të Procedurës Civile, sipas të cilëve: (i) “Kundër veprimeve të
përmbaruesit gjyqësor dhe kundër refuzimit të tij për të kryer një veprim, palët mund të bëjnë
ankim në gjykatën që ekzekuton vendimin brenda 5 ditëve nga dita e kryerjes së veprimit apo
refuzimit, kur palët kanë qenë të pranishme në kryerjen e veprimit ose kanë qenë thirrur edhe
në raste të tjera nga dita që i është njoftuar ose ka marrë dijeni për veprimin ose refuzimin”;
(ii) “Kundër veprimeve të personave, përmbaruesit gjyqësor, që ushtrojnë veprimtarinë
publike të shërbimit përmbarimor gjyqësor të organizuar mbi baza private, pala debitore
mund të paraqesë ankim në gjykatën, ku ekzekutohet titulli ekzekutiv, brenda 5 ditëve nga
data e kryerjes së veprimit”.
13.1 Nga përmbajtja e këtyre dispozitave del se kriteri që përcakton kompetencën
tokësore të gjykatës është “vendi i ekzekutimit” të titullit ekzekutiv/vendimit
14. Me togfjalëshin “vend i ekzekutimit” të detyrueshëm kuptohet vendi ku
përmbushet diçka apo zbatohet një urdhërim ose një vendim. pra një titull ekzekutiv. Ky vend
i përgjigjet vendit të banimit të debitorit kur ky është person fizik ose selisë së debitorit kur
ky është person juridik ose vendit ku kryhen veprimtarinë e tij dhe ka pasuri të luajtshme apo
të paluajtshme mbi të cilat do të shtrihen veprimet përmbarimore gjatë procesit të
ekzekutimit.
15. Sikurse është parashtruar ut supra, kompetenca tokësore caktohet me ligj, por
për raste përjashtimore ajo përcaktohet me marrëveshje të palëve dhe në rastin kur vendi i
ekzekutimit nuk është i caktuar me ligj apo me marrëveshje ose kur nuk del nga vetë natyra e
detyrimit që duhet përmbushur duhet të respektohen rregullimet e bëra në nenin 516 të Kodit
të Procedurës Civile. Megjithatë, kjo kompetencë është e karakterit ekskluziv, sepse është
vetë ligji që, në vartësi të llojit të ekzekutimit, përcakton edhe vendin se ku kryhen apo
zbatohen urdhërimet e titullit ekzekutiv”.
Sipas vendimit të mësipërm të Gjykatës së Lartë kriteri që përcakton kompetencën
tokësore të gjykatës në fazën e ekzekutimi të titullit ekzekutiv është “vendi i përmbushjes” së
detyrimit që përmban titulli ekzekutiv. Me togfjalëshin “vend i përmbushjes së detyrimit”
kuptohet vendi ku përmbushet diçka apo zbatohet një urdhërim ose një vendim, pra për
rastin, një titull ekzekutiv. Ky vend mund t’i përgjigjet vendit të banimit të debitorit kur ky
është person fizik ose selisë së debitorit kur ky është person juridik ose vendit ku kryhen
veprimtarinë e tij dhe ka pasuri të luajtshme apo të paluajtshme mbi të cilat do të shtrihen
veprimet përmbarimore gjatë procesit të ekzekutimit.
96
Pas ndryshimeve të K.Pr.C me ligjin nr. 38/2017 Gjykata e Larte me vendimin nr.
00-2018-1020, datë 09.10.2018 ka mbajtur qëndrimin dhe ka ritheksuar se kompetenca e
gjykatës për të lëshuar urdhrin e ekzekutimit është ekskluzive sepse është vet ligji që
përcakton kompetencën nga pikëpamja tokësore të gjykatës që duhet të lëshojë urdhrin
ekzekutiv (shih pikën 7 të vendimit të Gjykatës së Lartë). Po ashtu kjo gjykatë ka sqaruar më
tej në vendim se: 8....Sipas këtyre dispozitave ligjore kriteri që përcakton kompetencën
tokësore të gjykatës është “vendi i përmbushjes” së detyrimit që përmban titulli ekzekutiv. ...
Me togfjalëshin “vend i përmbushjes së detyrimit” kuptohet vendi ku përmbushet diçka apo
zbatohet një urdhërim ose një vendim, pra për rastin, një titull ekzekutiv. 9. Kolegji vlerëson
se ky titull ekzekutiv sipas nenit 511 (bëhet fjalë për K.Pr.C) ekzekutohet në vendbanimin e
debitorëve Xh B etj. që sipas kontratës ndodhen në lagjen “Liria” Shkodër dhe kompetente
është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan”
Pas analizës së mësipërme të ligjit dhe praktikës së Gjykatës së Lartë, si dhe
rrethanave të çështjes, gjykata thekson se në rastin objekt gjykimi titulli ekzekutiv është
detyrimi monetar sipas kontratës së huasë në bazë të nenit 510/d të K.Pr.C. Për pasoje është
një detyrim në të holla. Kështu kriteri ligjor që përcakton kompetencën tokësore të gjykatës
është “vendi i përmbushjes” së detyrimit që përmban titulli ekzekutiv. Prandaj, në rastin
konkret gjykata kompetente nga pikëpamja tokësore është ajo ku ka vendbanimin debitori, i
cili ka detyrimin për përmbushjen detyrimeve monetare që rrjedhin nga kontrata e huasë.
Rezulton e qartë se në çështjen objekt gjykimi vendbanimi i debitorëve, pra huamarrësve
është në Elbasan.
Si përfundim, Gjykata çmon se nuk mund të gjykojë çështjen për shkak të mungesës
së kompetencës tokësore për shqyrtimin e saj, pasi kompetente nga ana tokësore është
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan (në mbështetje të Dekretit të Presidentit nr. 6201, datë
08.06.2009 “Për caktimin e kompetencave tokësore të gjykatave të rretheve gjyqësore dhe të
qendrës së ushtrimit të veprimtarisë të secilës prej tyre”), pra ku kanë vendbanimin
debitorët.
III. Ligji i Zbatueshëm:
7. Neni 42/1 i Kodit Procedurës Civile parashikon se:

Paditë ngrihen në gjykatën e vendit, ku i padituri ka vendbanimin ose vendqëndrimin
e tij dhe kur këto nuk dihen, në gjykatën e vendit, ku ai ka banesën e përkohshme.
8. Neni 50 i Kodit Procedurës Civile parashikon se:
Paditë që kanë për objekt kundërshtimin e veprimeve të kryera nga përmbaruesi për
ekzekutimin e detyruar, ngrihen në gjykatën e vendit të ekzekutimit.
9. Në nenin 52 të Kodit të Procedurës Civile është parashikuar se:
Kompetenca tokësore mund të ndryshohet me marrëveshje me shkrim të palëve,
përveç rasteve të parashikuara në nenet 45 dhe 46 të këtij Kodi dhe kur ligji e ndalon këtë
marrëveshje.
1. Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për shkak të lëndës, funksionit ose
kërkesë të palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën kompetente.
2. Në rastet e tjera, mungesa e kompetencës tokësore mund të merret parasysh vetëm
me kërkesë të palëve, derisa nuk është nxjerrë urdhri për caktimin e seancës gjyqësore.
Kundër vendimit të gjykatës që ka shpallur moskompetencën për gjykimin e
97
në gjykimin e mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë.
12. Në nenin 511 të Kodit të Procedurës Civile, të ndryshuar me ligjet nr. 8812, datë
17.05.2001, nr. 10052, datë 29.12.2008, nr. 122/2013, datë 18.04.2013, nr. 114/2016, datë
03.11.2016; ndryshuar paragrafi i parë dhe dytë me ligjin nr. 38/2017, datë 30.3.2017,
parashikohet se:
Urdhri i ekzekutimit
Titulli ekzekutiv vihet në ekzekutim nëpërmjet lëshimit të urdhrit të ekzekutimit, i cili:
nga gjykata që bën njohjen e vendimit, në dispozitivin e vendimit.
IV. Vlerësimi i Kolegjit Civil:
gjyqësore, vlerëson se vendimi s’ka, datë 18.01.2019 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
Gjyqësor Elbasan është i pabazuar në ligj. Si i tillë ky vendim duhet të prishet dhe çështja të
14. Fillimisht Kolegji rikonfirmon qëndrimin se kompetenca nuk është gjë tjetër
veçse sasia e juridiksionit ose masa e juridiksionit që i është dhënë në ushtrimin e
funksioneve të saj çdo gjykate. Kompetenca tokësore është e drejta e gjykatës për shqyrtimin
e një kategorie të caktuar mosmarrëveshjesh, sipas lidhjes që ekziston midis konfliktit
gjyqësor dhe gjykatës me një territor të caktuar. Ajo ka për qëllim të zbatojë shpërndarjen e
çështjeve mes gjyqtarëve të të njëjtit lloj për të lehtësuar dhe për t’a bërë më komode
mbrojtjen e palëve dhe aksesin në gjykatë si dhe për zgjidhjen më lehtë dhe më shpejtë të
çështjes.
14.1. Veç kësaj, për kategori të caktuara mosmarrëveshjesh, procesi duhet të
zhvillohet përpara një gjykate, vendndodhja e së cilës të ndihmojë që procesi të zhvillohet në
mënyrë sa më efektive dhe brenda një afati të arsyeshëm, në respektim edhe të nenit 6 të
KEDNJ, nenit 42 të Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë dhe nenit 4 të K.Pr.Civile.
16. Po ashtu, si parakusht procedural në disponibilitetin e palës, sipas vlerësimit që
ato i bëjnë interesve të tyre ngushtësisht personale, për gjykatën që do të zgjidhë më shpejtë
dhe më lehtë çështjen e tyre, K.Pr.C, (pas ndryshimeve me Ligjin nr. 38/2017), në nenin 61,
9
98
gjyqësore. 10”
mbetet vetëm çështja e kompetencës tokësore ekskluzive sipas neneve 45 dhe 46 të K.Pr.C
dhe gjykata mund të investohet kryesisht për të konstatuar kompetencën tokësore vetëm për
paditë reale në lidhje me sende të paluajtshme apo për paditë trashëgimore sipas këtyre
dispozitave.
të nenit 61 të K.Pr.C lidhet me faktin se çështjen e kompetencës tokësore ligji procedural e
Kështu, neni 467/b i Kodit të Procedurës Civile, i pandryshuar 11, parashikonte se: “Kur
nenin 120 të K.Pr.C) sipas të cilit nuk mund të shpallet pavlefshmëria e një akti procedural,
pa kërkesën e palës në interes të të cilës kryhet ai akt. Kjo do të thotë se gjykata që sipas
ligjit nuk është fillimisht kompetente nga pikëpamja tokësore, bëhet e tillë dhe prodhon akte
të vlefshme në momentin kur pala e pranon apo heshtazi ka hequr dorë nga kundërshtimi i
kompetencës tokësore. Kolegji vlerëson se, parashikimi i nenit 61 të K.Pr.C të ndryshuar
është marrë si model nga i njëjti regjim juridik që zbatohet në procesin penal apo atë
administrativ. Ndërkohë paragrafi i parë i nenit 61 të Kodit të Procedurës Civile do të duhet
të rregullojë vetëm mënyrën se si gjykata verifikon kompetencën lëndore.
18. Në vijim të këtij arsyetimi, Kolegji vlerëson se, aq më tepër merr rëndësi zbatimi
i këtij parashikimi dhe i parimit të disponibilitetit, në rastin konkret, nisur nga fakti se
pa palë kundërshtare dhe sipas dispozitave të ndryshuara të Kodit të Procedurës Civile ai
zhvillohet në dhomë këshillimi (gjykim de plano) pa praninë e palës kërkuese12. Kjo do të
thotë se në të tilla gjykime, për shkak të natyrës së posaçme, praktikisht asnjëherë nuk do të
mund të vihet në diskutim nga gjykata çështja e kompetencës tokësore, për sa kohë nuk ka
një palë kundërshtare që të ngrejë prapsimin e mungesës së kompetencës tokësore të gjykatës
para të cilës është paraqitur kërkesa për lëshimin e urdhrit dhe nga ana tjetër pala kërkuese
19. Nga ana tjetër, kompetenca tokësore e gjykatës që shqyrton kërkesat apo paditë
në fazën e ekzekutimit të detyrueshëm nuk ka karakter ekskluziv për qëllim të zbatimit të
nenit 61, e tillë që të legjitimojë gjykatën të vlerësojë kryesisht nëse është apo jo kompetente
nga pikëpamja tokësore për shqyrtimin e kërkesave apo padive të tilla. Kolegji vlerëson se, e
qënë një përjashtim nga rregulli dhe nga parimi i disponibilitetit të palës, nuk mund të
10
Theksim i Kolegjit
11
12
99
shtrihet në mënyrë të zgjeruar edhe në raste të tjera. Kjo do të thotë se neni 61 i K.Pr.C e ka
kushtëzuar dhe kufizuar oficialitetin e gjykatës për të vlerësuar kryesisht kompetencën
tokësore vetëm për paditë e ngritura sipas neneve 45 dhe 46 të K.Pr.C dhe nuk mund të
të Kodit të Procedurës Civile. Në të kundërt, një interpretim i zgjeruar i nenit 61 të K.Pr.C
për rastet se kur gjykata mund të vlerësojë kryesisht çështjen e kompetencës tokësore, do të
vinte ndesh me qëllimin e Ligjvënësit kur ndryshoi këtë dispozitë, e cila, sikurse u analizua
më sipër, u frymëzua nga parimi i disponibilitetit, nga parimi i konvalidimit të akteve
procedurale në gjykimin civil dhe nga parimi i rënies në dekadencë të pretendimeve. Si
rrjedhojë, me një interpretim të tillë, përjashtimi do të shndërrohej në rregull.
20. Në vijim të kësaj analize, Kolegji sjell në vëmëndje të gjykatave më të ulëta
faktin se deri në këtë moment, Gjykata e Lartë në disa çështje të tjera të ngjashme, ka
mbajtur qëndrimin se kompetenca e gjykatës që shqyrton kërkesat apo paditë në fazën e
ekzekutimit të detyrueshëm ka karakter ekskluziv dhe si rrjedhojë në çështje të tilla sipas
nenit 61 të ndryshuar të K.Pr.C, gjykatat kishin të drejtën, kryesisht të merrnin në shqyrtim
çështjen e kompetencës tokësore (Shiko Vendim nr. 00-2018 – 983, datë 09.10.2018 i
Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë; Vendim nr. 00-2018 – 1020, datë 09.10.2018 i Kolegjit
Civil të Gjykatës së Lartë etj.)
për rastet e ngjashme (pro futuro) dhe interpretimi pajtues me parimet e përgjthshme që
disiplinojnë procesin civil dhe me qëllimin e Ligjvënësit në ndryshimin e nenit 61 të K.Pr.C,
është ai i zbatimit në mënyrë të ngushtë (stricto sensu) të përjashtimit të parashikuar në këtë
dispozitë. Sigurisht që kriteri ligjor i “vendit të ekzekutimit”, (që sipas rastit mund të jetë
vendbanimi i debitorit apo vendi ku ndodhet sendi i paluajtshëm objekt ekzekutimi), për të
përcaktuar kompetencën tokësore të gjykatës që shqyrton kërkesat apo paditë në fazën e
ekzekutimit të detyrueshëm merr vlerë dhe do të mund të shtrohet për diskutim dhe për
shqyrtim nga gjykata vetëm kur ka një prapsim procedural nga pala ndërgjyqëse për
shpalljen e moskompetencës tokësore.
Rrethit Gjyqësor Elbasan, meqë aty e ka vendbanimin debitori.
ekzekutimit në rastin konkret ka qënë në fakt Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila është
100
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 61 të Kodit Procedurës
Civile;
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr. s’ka, datë 16.01.2019 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 13.02.2019
101
VENDIM


përket palëve:
PADITËS: KALO PATAJ
I PADITUR: AGJENCIA E TRAJTIMIT TË PRONAVE,

TIRANË
OBJEKTI:
Kundërshtimin e vendimit të ATP-së Tiranë nr. 1202, datë 01.08.2018 për njohjen
dhe kthimin e sipërfaqes prej 60 ha ‘kullotë’, të ndodhura në fshatin Veliqot Tepelenë.
BAZA LIGJORE: Ligji nr. 49/2012 “Për organizmin dhe funksionimin e

Gjykatave Administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”. Ligji nr.
133/2015 “Për trajtimin e Pronës dhe Përfundimin e Procesit të Kompensimit të pronave”.
Kushtetuta e Republikës së Shqipërisë, neni 41 i saj.
Gjykata e Administrative e Apelit, me vendimin nr. 129, datë 17.09.2018 ka

vendosur:
Shpalljen e moskompetencës lëndore në gjykimin e çështjes me nr. 349, datë

11.09.2018. me palë paditëse: Kalo Pataj dhe palë të paditur: Agjencia e
Trajtimit të Pronave dhe dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër, si gjykata kompetente nga pikëpamja lëndore dhe funksionale në
gjykim e kësaj çështjeje.
Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër me vendimin nr. 721 (21-2018-1865), datë

Dërgimin e çështjes Gjykatës së Lartë për konfliktin e kompetencës lidhur me

çështjen civile me paditës Kalo Pataj dhe të paditur Agjencia e Trajtimit të
Pronave Tiranë.
Shpenzimet gjyqësore siç janë kryer.
102
Gjykata e Rrethit Gjirokastër parashtron këto shkaqe:
 Fillimisht kjo çështje është depozituar pranë Gjykatës Administrative të Apelit

Tiranë, e cila me vendimin nr. 129, datë 17.09.2018, ka vendosur “Shpalljen e
moskompetencës lëndore në gjykimin e çështjes me nr. 349, datë 11.09.2018 me pale
paditëse Kalo Pata dhe të paditur ATP dhe dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Gjirokastër si Gjykate kompetente”.
 Kjo çështje ka ardhur për kompetence në gjykatën civile, ku nga Avokatura e Shtetit
Gjirokastër, të cilat janë vene në dijeni të vendimit vetëm pas njoftimit nga gjykata, u
mbajt qëndrimi se padia është ngritur drejt dhe duhet të gjykohet nga Gjykata e
Apelit, Gjirokastër.
 Nga verifikimi akteve rezultoi se ATP është shprehur me vendimin nr. 1202, datë
01.08.2018 për kërkuesin Kalo Pataj, lidhur me kërkesën e tij për njohjen e të drejtes
së kompensimit të kullotës në fshatin Veliqot, Tepelene dhe ka vendosur rrëzimin e
kërkesës, duke i dhënë të drejtën e ankimit në Gjykatën e Apelit.
 Ne nenin 64 të K.Pr.Civile parashikohet se: Detyrimi për pranimin e çështjes për
gjykim (ndryshuar me ligjin nr. 122/2013, datë 18.4.2013; hequr fjalë në paragrafin e
dytë me ligjin nr. 38/2017, 30.3.2017).
 Çështja që dërgohet për shqyrtim nga një gjykatë në një gjykatë tjetër të së njëjtës
kategori ose nga një gjykatë më e lartë, duhet të pranohet dhe të shqyrtohet nga
gjykata së cilës i dërgohet.
 Konfliktet për kompetencë midis gjykatave nuk lejohen, por gjykata, ka të drejtë t'i
parashtrojë qëndrimin e saj Gjykatës së Lartë e cila vendos për rregullimin e
kompetencës sipas rregullave të përcaktuara në paragrafin e dytë të nenit 63 të këtij
Kodi. Me vendimin njehsues nr. 11243-03854 -00-2017 i Regj.Themeltar nr. 00-
2018-611 i vendimit, datë 07.02.2018, Gjykata e Lartë ka arritur ne konkluzion:
“... .Për shqyrtimin e padive të regjistruara në gjykatë pas datës 23.02.2016, kur ka
hyrë në fuqi Ligji nr. 133/2015, të paraqitura nga subjekti ish-pronar apo
trashëgimtarë të tij, kundër vendimit të dhënë nga ish-KKKP-të, ish-ZRVKKP-të apo
ish-AKKP, që ka disponuar në lidhje me kërkesën e tyre, në bazë të ligjeve të
mëparshme për kthimin dhe kompensimin e pronës, gjykatë kompetente nga
pikëpamja lëndore/funksionale do të jetë gjykata e apelit.
 Përsa i përket kërkimeve për njohjen e së drejtës, kompetente nga pikëpamja
paluajtshëm. Ndërsa përsa i përket kërkimeve për vlerën e kompensimit, kompetente
nga pikëpamja lëndore/funksionale është Gjykata Administrative e Apelit......
 Sa më sipër Gjykata bazuar në neni 64 të K.Pr.Civile, vendimin njehsues nr. 11243-
03854 -00-2017 i Regj.Themeltar nr. 00-2018-611 i vendimit, datë 07.02.2018,
Gjykatës së Lartë, vlerëson se kjo çështje duhet të dërgohet në Gjykatën e Lartë për
shqyrtim për të vlerësuar kjo gjykate lidhur me konfliktin e kompetencës për
shqyrtimin e kësaj çështjeje, nëse kjo çështje do te shqyrtohet nga Gjykata e Shkallës
së Parë Gjirokastër që është dërguar për kompetence nga Gjykata Administrative e
Apelit Tiranë, apo nga Gjykata e Apelit Gjirokastër.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori dhe e bisedoi në tërësi çështjen në
VËREN
103
1. Në Gjykatën e Lartë është regjistruar çështja nr. 11243-03511-00-2018 regj. them,
që u përket palëve: paditës Kalo Pataj, dhe e paditur Agjencia e Trajtimit të Pronave Tiranë,
me objekt: Kundërshtimin e Vendimit të ATP-së Tiranë nr. 1202, datë 01.08.2018 për
njohjen dhe kthimin e sipërfaqes prej 60 ha ‘kullotë’, të ndodhura në fshatin Veliqot
Tepelenë.
2. Vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit është një vendim i marrë pjesërisht në
zbatim të gabuar të ligjit procedural, pasi kompetente për shqyrtimin e kësaj çështja është
Gjykatën e Apelit Gjirokastër ndaj për këtë shkak ky vendim duhet të prishet dhe çështja të
dërgohet në Gjykatën e Apelit Gjirokastër si gjykata kompetente për vazhdimin e gjykimit.
I. Rrethanat:
3. Paditësi Kalo Pataj, në cilësinë e subjektit kërkues, ka paraqitur pranë Agjencisë së

Trajtimit të Pronës kërkesën për njohjen e së drejtës së kompensimit të pronës kullotë, me
sipërfaqe prej 64 ha, e ndodhur në Fshatin Veliqot, Rrethi Tepelenë, Qarku Gjirokastër. Si
dokumentacion ligjor mbi bazën e të cilit subjekti kërkues pretendon të drejtën e pronësisë të
pronës me sipërfaqe kullote prei 64 ha, e ndodhur në Veliqot të Tepelenës, në emër të
subjektit të pretenduar si të shpronësuar Riza Pataj, rezulton i administruar: Vendim i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tepelenë, nr. 00186, datë 19.02.2000 me objekt: “Vërtetimin e
Faktit të ish-pronësisë mbi një sipërfaqe të përgjithshme prej 64 ha kullote e ndodhur në
Fshatin Veliqot, e cila ka vendosur: Vërtetimin e Faktit të ish-pronësisë së ish pronarit Riza
Kalo Pataj mbi kullotat dimërore me emërtimin “Sheshi i Kulace”, me sip. prej 34 ha dhe
“Sirakuze” me sip. prej 30 ha, ndodhur në Veliqot të Tepelenës. (Vendimi ka marrë formë të
prerë më 11.01.2001 dhe nuk është i shoqëruar me planvendosjen përkatëse që i përket këtij
vendimi). Si dokumentacion hartografik mbi bazën e të cilit subjekti kërkues pretendon të
drejtën e pronësisë mbi sipërfaqen prei 64 ha kullotë, e ndodhur në Veliqot të Tepelenës nuk
rezulton i administruar asnjë dokumentacion konform pikës 5/a si dhe pikes 5/b të VKM-së
nr. 222, datë 23.03.2016 “Për trajtimin e kërkesave për njohje të së drejtës së kompensimit të
pronës”, ndryshuar.
4. Pas shqyrtimit të dokumentacionit tekniko-ligjor të administruar në dosjen nr.
5303, datë 30.12.2014, që i përket subjektit të pretenduar si të shpronësuar Riza Pataj,
Agjencia e Trajtimit të Pronës ka disponuar me vendimin nr. 1202, datë 01.08.2018 për
njohjen dhe kthimin e sipërfaqes prej 60 ha ‘kullotë’, të ndodhura në fshatin Veliqot
Tepelenë, me anë të të cilit ka vendosur:
Rrëzimin e kërkesës.
Mosnjohjen e së drejtës së pronësisë në emër të subjektit të pretenduar si i
shpronësuar Riza Pataj, për pronën e pretenduar kullotë, me sipërfaqe prej 64 ha, e ndodhur
në Fshatin Veliqot, Tepelenë, Qarku Vlorë....
5. Për këtë vendim paditësi pretendon të ketë marrë dijeni në datë 09.09.2018 dhe
brenda afatit ligjor të parashikuar ne ligj i është drejtuar Gjykatës Administrative të Apelit,
me kërkesëpadinë objekt gjykimi.
II. Procedura:
6. Gjykata e Administrative e Apelit, me vendimin nr. 129, datë 17.09.2018 ka

vendosur:
Shpalljen e moskompetencës lëndore në gjykimin e çështjes me nr. 349, datë
11.09.2018. me palë paditëse: Kalo Pataj dhe palë të paditur: Agjencia e Trajtimit të Pronave
dhe dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, si gjykata kompetente nga
pikëpamja lëndore dhe funksionale në gjykim e kësaj çështjeje.
104
Shpenzimet gjyqësore siç janë bërë.
7. Gjykata Administrative e Apelit, ndër të tjera arsyeton:
Më datë 11.09.2018 pranë Gjykatës Administrative të Apelit është regjistruar për
gjykim padia e paditësit Kalo Pataj kundër Agjencisë së Trajtimit të Pronës; me objektin e
sipërcituar në pjesën hyrëse të këtij vendimi. Sikurse vërehet, referuar asaj sa kërkohet në
objektin e padisë çështja objekt shqyrtimi, nuk mund të shqyrtohet nga kjo gjykatë për shkak
të mungesës së kompetencës së saj lëndore në gjykimin e kësaj çështje.
Gjykata Administrative e Apelit në analizë dhe vlerësim të akteve të dosjes gjyqësore,
objektit dhe shkakut të padisë, vlerëson se çështja hyn në kompetencën lëndore, tokësore dhe
funksionale të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër për këto arsye:
Parimi i përgjithshëm i së drejtës sa i përket zbatimit në kohë të ligjit është se ligjet i
shtrijnë efektet për marrëdhëniet juridike që lindin pas hyrjes së tyre në fuqi. Fuqia
prapavepruese e ligjit është lidhur kryesisht me ligjin material dhe ajo nuk është në natyrën
e ligjit procedural. Është ligji procedural që duhet të përcaktojë se si duhet vepruar me
rastin e hyrjes në fuqi të tij.
Nisur nga fakti që nuk ka një dispozitë kalimtare në ligjin 133/2015 “Për trajtimin e
pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave”, (ligj i miratuar në datë
05.12.2015, botuar në Fletoren Zyrtare nr. 255, datë 08.02.2016 dhe hyrë në fuqi në datë
23.02.2016), ligj që përmban si dispozita materiale ashtu edhe procedurale, si dhe fakti që
marrëdhëniet juridike dhe mosmarrëveshjet për to kanë lindur para hyrjes në fuqi të tij, ligji
i aplikueshëm duhet të jetë ligji i kohës.
Me vendimin unifikues nr. 2, datë 21.01.2011 Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së
Lartë, janë shprehur se: “Kolegjet e Bashkuara arrijnë në përfundimin se subjektet e
shpronësuara kanë detyrimin që ti drejtohen organit administrativ, pra A.K.K.P.-së, vetëm
në dy situata. Së pari: në rastin kur subjektet e shpronësuara paraqesin për herë të parë
kërkesë për njohjen dhe kthimin e pronës në cilësinë e ish pronarit. Së dyti: në rastin e
ankimit ndaj vendimit të dhënë në emër të tyre e mbi kërkesën e tyre nga (ish) Zyra Rajonale
e A.K.K.P.-së, pra pas hyrjes në fuqi të ligjit nr. 9235, datë 29.07.2004, “Për kthimin dhe
kompensimin e pronës” i ndryshuar). Gjithsesi, edhe në këto dy raste, çështja bën pjesë në
juridiksionin gjyqësor. pra detyrimi për t ’iu drejtuar rrugës përkatëse administrative të
kërkesës dhe ankimit nuk ekziston, nëse nga subjekti i shpronësuar pretendohet që, për të
njëjtën pronë, ish K.K.K.P.-të apo A.K.K.P.-ja, kanë disponuar më parë për njohjen e
kthimin e pronës një subjekti tjetër të shpronësuar.
Lartë sa i përket kompetencës së gjykatave lidhur me trajtimin gjyqësor të vendimeve të
Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronës apo të Agjencisë Kthimit dhe Kompensimit
të Pronave kanë unifikuar praktikën gjyqësore në këtë drejtim: Kolegjet e Bashkuara,
referuar vendimeve të mësipërme unifikuese, vlerësojnë se gjykimet me objekt kundërshtim të
vendimit të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronës apo të Agjencisë Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave nuk janë gjykime që përfshihen në rrethin e atyre çështjeve që i
përkasin fushës administrative, por mosmarrëveshje të natyrës civile, në të cilat subjekti
pretendues kërkon të drejtën e pronës mbi një send të paluajtshëm, duke paraqitur për këtë
qëllim prova në mbështetje të kësaj të drejte, kjo çështje i përket juridiksionit gjyqësor...
Gjithashtu kjo gjykatë ka në vëmendje edhe vendimin unifikues nr. 24, datë
13.03.2002, ku Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë kanë analizuar dhe interpretuar
natyrën dhe qëllimin e ligjit “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish-pronarëve” si dhe
nocionin kthim prone të përdorur si në titullin e ligjit (rubrica legis fit lex), ashtu edhe në
përmbajtjen e tij. Në këtë vendim Kolegjet e Bashkuara janë shprehur se: ...Ligjvënësi me
këto akte të rëndësishme normative ka njohur padrejtësinë, shkeljen e të drejtave të
pronësisë ish pronarëve dhe ka vendosur (ë rinjohë të drejtën e pronësisë së tyre duke ju
105
kthyer pronat e shtetëzuara, të shpronësuara, të konfiskuara apo të marra pa të drejtë në
forma të tjera, dhe në pamundësi, duke i kompensuar ato. Këto ligje, duke konsideruar të
padrejtë atë që kish ndodhur më parë, parashikuan kthimin e të drejtave të pronarëve mbi
pronën, kur objekt i saj ishin sende të paluajtshme.... Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së
Lartë i konsiderojnë këto akte ligjore që u drejtohen ish pronarëve apo trashëgimtarëve të
tyre, jo si mënyrë të re të fitimit të pronësisë në favor të tyre, por si mjete që mbrojnë dhe
garantojnë të drejtën e pronësisë dhe e bëjnë efektive atë duke e bazuar edhe në argumente
analogjie.
Lartë kanë arritur në përfundimin unifikues se: Të gjitha çështjet, të cilat kanë të bëjnë me
kundërshtimin e vendimeve të Komisioneve të Kthimit e Kompensimit të Pronave ish
Pronarëve, që janë marrë në zbatim të ligjit nr. 7698, datë 15.04.1993 dhe që janë
kundërshtuar në gjykatë përpara hyrjes në fuqi të ligjit nr. 9235, datë 29.07.2004, “Për
kthimin dhe kompensimin e pronës”, janë në juridiksionin gjyqësor dhe jo në atë
administrativ. Gjykatat këto çështje nuk mund t’i nxjerrin jashtë juridiksionit të tyre, por
duhet t’i përfundojnë ato duke iu referuar ligjit të mëparshëm ose të dy ligjeve për zgjidhjen
e mosmarrëveshjeve.
Neni 19 të ligjit nr. 133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të
kompensimit të pronave” parashikon çështjet me palë të paditur Agjencinë e Trajtimit të
Pronës, të cilat janë në kompetencë të Gjykatës Administrative të Apelit: Çdo palë e
interesuar ka të drejtë të ankohet kundër vlerësimit financiar të kryer nga ATP-ja për
përcaktimin e vlerës së pronës në Gjykatën Administrative të Apelit brenda 30 ditëve nga
dita e publikimit, vetëm për vlerën e kompensimit. Në interpretim edhe të qëllimit të ligjit nr.
133/2015 dhe referuar parimit të fuqisë prapavepruese të ligjit, kjo dispozitë do të zbatohet
vetëm për ato raste kur Agjencia e Trajtimit të Provave ka bërë një vlerësim financiar për
përcaktimin e vlerës së pronës sipas kritereve ligjore të ligjit nr. 133/2015, vlerësim i cili
mund të kundërshtohet në Gjykatën Administrative të Apelit, e cila sipas dispozitës së
lartëcituar ka kompetencë funksionale dhe lëndore për gjykimin e këtyre çështjeve, ndërsa në
rastin objekt shqyrtimi gjyqësor nuk rezulton që ATP të ketë dalë me një akt vlerësim
financiar për përcaktimin e vlerës së pronës së pretenduar nga pala paditëse. Për pasojë
Gjykata Administrative e Apelit nuk ka kompetencë lëndore dhe funksionale për gjykimin e
kësaj çështje gjyqësore.
Në interpretim të sa më sipër, konkludoi se çështja është në kompetencën funksionale
dhe lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, si gjykatë kompetente nga
pikëpamja funksionale dhe lëndore e territoriale në gjykimin e kësaj çështjeje. Mbi
arsyetimin si më sipër të shkakut dhe kërkimeve objekt padie, si dhe referuar përcaktimeve
që bën neni 10, pika 2 e ligjit nr. 49/2012, kjo gjykatë arrin në përfundimin se duhet të
vendosë sipas nenit 13, pika 3 e Ligjit 49/2012 ku përcaktohet se: “Gjykata shpall me
vendim moskompetencën e saj për shkaqet e parashikuara në këtë nen dhe urdhëron
dërgimin e akteve gjykatës kompetente. Vendimi për shpalljen e moskompetencës dhe
vendimi për rrëzimin e kërkesës për shpalljen e moskompetencës ankimohen së bashku me
vendimin përfundimtar”.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër me vendimin nr. 721 (21-2018-1865), datë
Dërgimin e çështjes Gjykatës së Lartë për konfliktin e kompetencës lidhur me

çështjen civile me paditës Kalo Pataj dhe të paditur Agjencia e Trajtimit të Pronave Tiranë.
Shpenzimet gjyqësore siç janë kryer.
9. Gjykata e rrethit gjyqësor ndër të tjera arsyeton:
106
Fillimisht kjo çështje është depozituar pranë Gjykatës Administrative të Apelit
Tiranë, e cila me vendimin nr. 129, datë 17.09.2018, ka vendosur “Shpalljen e
moskompetencës lëndore në gjykimin e çështjes me nr. 349, datë 11.09.2018 me pale
paditëse Kalo Pata dhe të paditur ATP dhe dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Gjirokastër si Gjykate kompetente”.
Kjo çështje ka ardhur për kompetence në gjykatën civile, ku nga Avokatura e Shtetit
Gjirokastër, të cilat janë vene në dijeni të vendimit vetëm pas njoftimit nga gjykata, u mbajt
qëndrimi se padia është ngritur drejt dhe duhet të gjykohet nga Gjykata e Apelit,
Gjirokastër.
Nga verifikimi akteve rezultoi se ATP është shprehur me vendimin nr. 1202, datë
01.08.2018 për kërkuesin Kalo Pataj, lidhur me kërkesën e tij për njohjen e të drejtës së
kompensimit të kullotës në fshatin Veliqot, Tepelenë dhe ka vendosur rrëzimin e kërkesës,
duke i dhënë të drejtën e ankimit në Gjykatën e Apelit.
Në nenin 64 të K.Pr.Civile parashikohet se: Detyrimi për pranimin e çështjes për
gjykim (ndryshuar me ligjin nr. 122/2013, datë 18.4.2013; hequr fjalë në paragrafin e dytë
me ligjin nr. 38/2017, 30.3.2017).
Çështja që dërgohet për shqyrtim nga një gjykatë në një gjykatë tjetër të së njëjtës
kategori ose nga një gjykatë më e lartë, duhet të pranohet dhe të shqyrtohet nga gjykata së
cilës i dërgohet.
Konfliktet për kompetencë midis gjykatave nuk lejohen, por gjykata, ka të drejtë t'i
parashtrojë qëndrimin e saj Gjykatës së Lartë e cila vendos për rregullimin e kompetencës
sipas rregullave të përcaktuara në paragrafin e dytë të nenit 63 të këtij Kodi. Me vendimin
njehsues nr. 11243-03854 -00-2017 i Regj.Themeltar nr. 00-2018-611 i vendimit, datë
07.02.2018, Gjykata e Lartë ka arritur ne konkluzion: “... .Për shqyrtimin e padive të
regjistruara në gjykatë pas datës 23.02.2016, kur ka hyrë në fuqi Ligji nr. 133/2015, të
paraqitura nga subjekti ish-pronar apo trashëgimtarë të tij, kundër vendimit të dhënë nga
ish-KKKP-të, ish-ZRVKKP-të apo ish-AKKP, që ka disponuar në lidhje me kërkesën e tyre,
në bazë të ligjeve të mëparshme për kthimin dhe kompensimin e pronës, gjykatë kompetente
nga pikëpamja lëndore/funksionale do të jetë gjykata e apelit.
Përsa i përket kërkimeve për njohjen e së drejtës, kompetente nga pikëpamja
lëndore/funksionale është gjykata e apelit në territorin e të cilës ndodhet sendi i paluajtshëm.
Ndërsa përsa i përket kërkimeve për vlerën e kompensimit, kompetente nga pikëpamja
lëndore/funksionale është Gjykata Administrative e Apelit......
Sa më sipër Gjykata bazuar në neni 64 të K.Pr.Civile, vendimin njehsues nr. 11243-
03854 -00-2017 i Regj.Themeltar nr. 00-2018-611 i vendimit, datë 07.02.2018, Gjykatës së
Lartë, vlerëson se kjo çështje duhet të dërgohet në Gjykatën e Lartë për shqyrtim për të
vlerësuar kjo gjykate lidhur me konfliktin e kompetencës për shqyrtimin e kësaj çështjeje,
nëse kjo çështje do te shqyrtohet nga Gjykata e Shkallës së Parë Gjirokastër që është
dërguar për kompetence nga Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, apo nga Gjykata e
Apelit Gjirokastër.
10. Neni 42/1 i Kodit të Procedurës Civile parashikon se:

e tij dhe kur këto nuk dihen, në gjykatën e vendit, ku ai ka banesën e përkohshme.”
11. Neni 61 i Kodit të Procedurës Civile parashikon se:
Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose
kompetente.
107
13. Në nenin 29 të ligjit nr. 133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e
procesit të kompensimit të pronave” është parashikuar se:
Kundër vendimit të ATP-së për njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe
Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të
këtij vendimi, pranë Gjykatës së Apelit, sipas rregullave të Kodit të Procedurës Civile të
Republikës së Shqipërisë.
14. Vendimi i Gjykatës Administrative të Apelit, me anën e të cilit, kjo gjykatë ka

vendosur shpalljen e moskompetencës lëndore së saj për shqyrtimin e çështjes objekt
shqyrtimi dhe dërgimin e saj për gjykim, Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, është një
vendim i marrë pjesërisht në zbatim të gabuar të ligjit procedural, pasi kompetente për
shqyrtimin e kësaj çështja është Gjykatën e Apelit Gjirokastër ndaj për këtë shkak, ai duhet
të prishet dhe çështja të dërgohet në Gjykatën e Apelit Gjirokastër si gjykata kompetente për
vazhdimin e gjykimit.
15. Kompetenca e gjykatës për gjykimin e një mosmarrëveshje është shumë e
rëndësishme si element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka
juridiksion, kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat
që zbatohen sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural. Në
përcaktimin e kompetencës lëndore, tokësore ose funksionale, gjykata i referohet
identifikimit të natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e natyrës civile apo administrative,
përfshihet ose jo në territorin ku shtrin veprimtarinë e saj gjykata në fjalë, ose gjykimi i
çështjes i përket gjykatës së shkallës së parë, ose një gjykatë më të lartë, që në rastin në
shqyrtim është gjykata e apelit në territorin e së cilës ndodhet resi (sendi). Kolegji Civil e
vlerëson të pabazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata Administrative
e Apelit, sepse kjo gjykatë nuk e ka përcaktuar drejtë natyrën juridike të mosmarrëveshjes
dhe qëllimin e vërtetë të ligjit, duke mos bërë një identifikim të elementëve dhe/ose kritereve
ligjore që për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës.
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë sjell në vëmendje të gjykatave më të ulta se,
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin unifikues nr. 07, datë 24.03.2005
kanë pranuar se: Fuqia prapavepruese e ligjit është e lidhur kryesisht me ligjin material dhe
ajo nuk është në natyrën e ligjit procedural. Palët citohet në vendimin unifikues të mësipërm
nuk mund të parashikonin se ligji do të ndryshonte dhe se rregullat e vendosura do të
ndryshonin. Të pranosh të kundërtën është me pasoja të rënda jo vetëm për palët të cilat,
gjatë apo në përfundim të ndjekjes së procedurave ligjore, të detyrohen të ndjekin të tjera.
17. Në rastin në shqyrtim, pala paditëse e ka depozituar kërkesëpadinë në Gjykatën
Administrative të Apelit me datë 11.09.2018 (pas datës 23 shkurt 2016), kohë kur ka hyrë në
fuqi ligji nr. 133/2015), me objektin e përshkruar në pjesën hyrëse. Në nenin 29 të ligjit nr.
133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave”
është parashikuar se: Kundër vendimit të ATP-së për njohjen e së drejtës, palët e interesuara
dhe Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit
të këtij vendimi, pranë Gjykatës së Apelit, sipas rregullave të Kodit të Procedurës Civile të
108
18. Në zbatim të dispozitës ligjore të mësipërme, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
vlerëson se, për çështjet që janë regjistruar në gjykatën e shkallës së parë pas hyrjes në fuqi
të ligjit nr. 133/2015 nuk mund të zbatohen dispozitat ligjore të ligjeve të mëparshme, pasi
ato janë shfuqizuar pikërisht nga ky ligj dhe për rrjedhojë kompetenca funksionale në këtë
rast i takon Gjykatës së Apelit Gjirokastër, e cila ka nën juridiksionin e saj edhe Rrethin e
Tepelenë, që është edhe vendi ku ndodhet sendi.
19. Në këtë gjykim, pala paditëse kërkon kundërshtimin e vendimit të ATP-së Tiranë
nr. 1202, datë 01.08.2018 për njohjen dhe kthimin e sipërfaqes prej 60 ha ‘kullotë’, të
ndodhura në fshatin Veliqot Tepelenë (njohjen pronar të sipërfaqes së pretenduar, këkesë që i
është rrëzuar me këtë vendim). Pra, në objektin e kërkesëpadisë kërkohet kundërshtimi i
vendimit të AKKP-së që ka disponuar në favor/kundër palës që e kundërshton dhe nuk
kërkohet kundërshtimi i vendimeve të ish komisioneve apo ATP-së që kanë disponuar në
favor të personave të tretë me të cilët pala që ve në lëvizje gjykatën mund të ketë konflikte
pronësie, në mënyrë që të arrihet në konkluzionin se, paditësit i janë shkelur të drejtat e
pronësisë nga të tretët, që rrjedhimisht të zbatohen dispozitat ligjore të parashikuara nga
K.Pr.Civile që kanë të bëjnë me rregullimin e kompetencës për rastet kur kërkohen të
mbrohen të drejtat reale mbi sendet e paluajtshme, kompetencë e cila iu takon gjykatave të
shkallës së parë, pasi në të tilla raste ndodhemi përpara pretendimeve për të drejtat reale të
pronësisë mbi sende të paluajtshme të subjekteve të ndryshme. Rasti në shqyrtim është krejt i
ndryshëm, pasi pala paditëse kundërshton një vendim të ATP-së që ka disponuar për të,
prandaj vendimet e dhëna nga ana e ish komisioneve të mëparshme ose ATP-së, që
kundërshtohen nga vetë pala në favor ose kundër të cilës ato janë dhënë duhet të
konsiderohen se, janë dhënë nga “quasi gjykata” (ATP-ja) dhe për rrjedhojë në bazë të nenit
29 të ligjit nr. 133/2015 ato duhet të kundërshtohen direkt në gjykatën e apelit të territorit ku
gjendet resi (sendi).
20. Për këto që u thanë, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se,
parashtrimet e paraqitura nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Gjirokastër, janë të bazuara në ligj
dhe për rrjedhojë vendimi i Gjykatës së Apelit Gjirokastër duhet të prishet dhe çështja të
dërgohet në Gjykatën e Apelit Gjirokastër si gjykata kompetente për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në nenin 61 të Kodit të Procedurës
Civile;
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr. 129, datë 17.09.2018 të Gjykatës Administrative të Apelit dhe
dërgimin e çështjes në Gjykatën e Apelit Gjirokastër si gjykata kompetente për vazhdimin e
gjykimit.
Tiranë, më 13.02.2019
109
Nr. 00-2019 – 58 i Vendimit
VENDIM


përket palëve:
PADITËS: AVOKATURA E SHTETIT

TIRANË
I PADITUR: AGJENCIA E TRAJTIMIT TË

PRONAVE, TIRANË
HAKI SHEHU
PERSON I TRETË: VEHAP GJURA

DILAVER REÇI
VLADIMIR REÇI
AURORA CENA
ROLAND REÇI
ARSEN REÇI
MOJSI REÇI
ELVIRA REÇI
NIKEL REÇI
KEJSI REÇI
OBJEKTI:
Anullimin e vendimit nr. 284/6, datë 03.06.2009, të ish ZRKKP Qarku Dibër.
BAZA LIGJORE: Nenet 31, 32, 154, e vijues të K.Pr.Civile, nenet 5/ë dhe 14 të
ligjit nr. 10018, datë 13.11.2008 “Për Avokaturën e shtetit”, ligji nr. 9235, datë 15.04.1993
“Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, i ndryshuar me Ligjin nr. 133/2015.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin nr. 17, datë 30.01.2017, ka

vendosur:
Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër,

për shqyrtimin e çështjes civile me nr. 102/ 15 akti.
Dërgimin e akteve për kompetencë Gjykatës së Apelit Tiranë.
110
Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr. 268, datë 07.04.2017 ka vendosur:
Prishjen e vendimit civil nr. 17, datë 30.01.2017 të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Dibër dhe kthimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit në po atë
gjykatë me të njëjtin trup gjykues.
Kundër vendimeve të sipërcituara kanë paraqitur ankim të veçantë të pala paditëse

Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Tiranë, të cilët kërkojnë:
Prishjen e vendimit nr. 268, datë 07.04.2017 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit në Gjykatën e Apelit Tiranë.
Shkaqet që të pala paditëse Avokatura e Shtetit, Zyra Vendore Tiranë, paraqesin në

ankimin e veçantë, janë:
 Vendimi i Gjykatës së Apelit Civil Tiranë, i sipërcituar, me të cilin është shpallur

moskompetenca lëndore dhe dërgimi i çështjes për vazhdimin e gjykimit në Gjykatën
e Rrethit Gjyqësor Dibër është rrjedhojë e zbatimit të gabuar të ligjit nr. 133/2015
“Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave”. Si i
tillë ky vendim duhet prishur dhe duhet dërguar çështja për vazhdimin e gjykimit nga
Gjykata e Apelit Tiranë, si gjykata që ka kompetencën lëndore për marrjen në
shqyrtim të kësaj mosmarrëveshje, duke gjykuar si gjykatë e shkallës parë me të
drejtën për të vendosur sipas ligjit Nr. 133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe
përfundimin e procesit të kompensimit të pronave”
 Duke iu referuar objekt kërkimit të kësaj mosmarrëveshjeje, Gjykata e Apelit Tiranë
ka kompetencën lëndore për të marrë në shqyrtim ankimin kundër vendimit gjyqësor
nr. 282, datë 08.10.2014, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë. Vërehet se objekti i
padisë është: “Anullimi i vendimit nr. 284/6, datë 03.06.2009 i ish ZRKKP Dibër
vendim i cili në themel ka ndryshuar vendimin nr. 07, datë 18.09.1996 të ish KKP
Dibër, mbi bazën e kërkesës së subjektit të shpronësuar Haki Shehu me objekt:
“Kërkesë për saktësim vendimi”.
 Ndërsa me vendimin nr. 07, datë 18.09.1996 ish-KKKP, është vendosur: “1. Të njohë
z. Haqif Shehu si ish-pronar të këtyre pronave: - Një sipërfaqe toke e quajtur “Fusha
e Poshtme” ..... 2. Në bazë të nenit 16 dhe 5 të ligjit 7693, datë 15.04.1993
trashëgimtari do të kompensohet në natyrë ose obligacione për sipërfaqen prej 3.333
m2 të zënë nga objektet e shkollës së mesme Bujqësore Qendra ek. Arsimit etj. ......”
 Siç përcakton vendimi nr. 07, datë 18.09.1996 i ish-KKKP, subjektit të shpronësuar i
është njohur për kompensim e gjithë sipërfaqes së njohur prej 3.333 m2, ndërsa
ZRKKP Qarku Dibër me vendimin nr. 284/6, datë 03.06.2009 ka vendosur: “Për
kthim të sipërfaqes prej 2408 m2, të drejtë kompensimi për sipërfaqen prej 660 m2, si
dhe të drejtë parablerje për objektet që shtrihen në sipërfaqen prej 265 m2. Pra,
sikurse shihet vendimi nr. 284/6, datë 03.06.2009 i organit administrativ-ZRKKP
Qarku Dibër, nuk ka saktësuar, por ka ndryshuar në themel vendimin nr. 07, datë
18.09.1996 të ish-KKKP.
 Nga ana tjetër, de jure dhe de facto as në dispozitiv të vendimit nuk ka asgjë të
shprehur për korrigjim, qoftë të vendimit apo qoftë të genplanit të vendimit nr. 07,
datë 18.09.1996 të ish-KKKP, Dibër, për këtë arsye dukshëm e shprehur dhe në
dokumentat shkresore, ZRKKP në vendim pranon kërkesën e subjektit kërkues për
“saktësimin” e vendimit nr. 07, datë 18.09.1996 të ish-KKKP, që në fakt është
111
ndryshim në themel i këtij vendimi, ndërsa në vendimin konkret nuk përmendet
genplani i sipërpërmendur.
 Nëse do i referohemi termit “Subjekt i interesuar”, qoftë në ligjin e ri nr. 133/2015
apo edhe të vjetër të kthimit të pronave nr. 9235, datë 29.07.2004, përkufizohet çdo
person fizik apo juridik dhe /ose trashëgimtaret e tyre që tërheqin interesa të ligjshme
nga vendimmarrja e ATP-së dhe ish ZRKKP-vë me herët, të cilët kanë të drejtë të
kundërshtojnë në gjykatë këtë vendimmarrje që ka për objekt: Njohjen e të drejtës së
pronësisë në themel.
 Ligji nr. 9235, datë 29.07.2004 përcaktonte në nenin 18 të tij që vendimet e ish
AKKP ankimohen në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor brenda afatit 30 ditor, nga subjekti
i interesuar. Në themel të kërkimit ishte “Njohja e drejtës e pronësisë” përballë një
vendimi negativ refuzimi apo mosnjohje të kësaj të fundit nga organi kompetent.
Ligji nr. 133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit
të pronave” neni 29, parashikon se: “Kundër vendimit të ATP-së për njohjen e së
drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim,
brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të këtij vendimi, pranë Gjykatës së Apelit, sipas
rregullave të Kodit të Procedurës Civile.
 Pyetjet që shtrohen për zgjidhje dhe të cilat nuk u arsyetuan nga Gjykata e Apelit
Civil Tiranë:
 Në rast se do të kishim dy procese gjyqësore që zhvillohen paralelisht në gjykatat
shqiptare, por njëra padi e ngritur sipas ligjit të vjetër në gjykatën e rrethit gjyqësor
për një prone të rregulluar me ligjin e vjetër, dhe padia tjetër e ngritur në Gjykatën e
Apelit po nga i njëjti subjekt i shpronësuar për një prone tjetër, por të marre me
vendimin e ATP-se sipas ligjit të ri, atëherë: A mundet që dy gjykata të shkalleve të
ndryshme të vendosin njëkohësisht për të njëjtin të drejtë themeli që rregullohet në dy
mënyra të ndryshme nga dy ligje të ndryshme, ku i fundit ka shfuqizuar ligjin me të
cilin është ngritur padia e parë?
 A nuk do ishte me vend që: në kushtet kur ligji i ri i pronave nr. 133/2015 ka
përcaktuar si gjykatë kompetente atë të Apelit Civil që vendos në lidhje me vendimin
e ATP-se me objekt “Njohjen e të drejtës së pronësisë”, kjo gjykatë të gjykojë edhe
çështjet për të cilat nuk ka një vendim përfundimtar themeli nga Gjykata e shkallës
parë ku ka filluar gjykimi sipas ligjit të vjetër?
 Këtë konflikt vendimmarrjesh me objekt të njëjtë: Njohja e të drejtës së pronësisë, a
nuk është me drejtë dhe në interes publik që të gjykohen në Gjykatë të Apelit Civil,
për shkak edhe të vendimmarrjes së plotë me trup gjykues me 3 gjyqtare dhe që
shmang një shkallë apelimi, fakt i cili shkon në funksion të një procesi me të shpejtë,
të arsyeshëm dhe në përputhje me objektin e ligjit të ri.
 Një tjetër çështje ka të bëjë me mënyrën e dispozimit të vendimit të gjykatës
kompetente (shkallë e parë dhe apeli). Gjykata e shkallës parë a mund të disponojë
me vendim që ka në themel kërkime të bazuara në dispozita ligjore të shfuqizuara, të
cilat e bëjnë të pa ekzekutueshëm vendimin? Si do të ekzekutohet një vendim i
shkallës parë që ka vendosur Kthimin e pronës x, kur në fakt ligji i ri nuk njeh termin
kthim, por vetëm kompensim fizik brenda pronës se njohur.
 Neni 3 i ligjit nr. 133/2015, parashikon fushën e zbatimit, si më poshtë: 1. Ky ligj
vepron për të gjitha kërkesat, të cilat janë në shqyrtim në AKKP, në ditën e hyrjes në
fuqi të tij, si edhe mbi të gjitha ato kërkesa, të cilat do të paraqiten brenda afateve të
këtij ligji, sa i takon njohjes së të drejtës së pronës. 2. Gjithashtu, ky ligj i shtrin
efektet, sa i takon vlerësimit financiar, për: a) ekzekutimin e të gjitha vendimeve, të
cilat nuk janë zbatuar, për njohjen e së drejtës së kompensimit, të dhëna nga organet
112
administrative ose gjyqësore në vendin tonë; b) çështjet që janë në shqyrtim në
gjykatat e të gjitha niveleve, në Gjykatën e Lartë, si edhe në Gjykatën Europiane të të
Drejtave të Njeriut, sa i takon vlerësimit financiar të tyre.
 Në kushtet kur nëpërmjet kësaj padie, paditësi nuk kundërshton vlerësimin financiar
të kryer nga ATP -ja, por është kundërshtimi i mënyrës së disponimit me vendim të
ish ZRKKP-së që lidhet me njohjen e të drejtës pronësisë në themel, çmojmë që ligji
i aplikueshëm për zgjidhjen e kësaj mosmarrëveshjeje gjyqësore është ligji nr.
133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të
pronave”, për rrjedhojë gjykata kompetente që duhet të shqyrtojë këtë të drejtë
themelore, është gjykata e apelit civil.
 Duhet mbajtur në konsideratë edhe qëndrimi i mbajtur deri më tani nga trupa të tjerë
gjyqësorë pranë kësaj gjykate por edhe në gjykata të tjera të apelit civil, të cilët kanë
çmuar se kompetencën lëndore për çështjet me këto objekte - kërkimi e ka Gjykata e
Apelit Tiranë. Për këto arsye gjykata që ka kompetencën lëndore për shqyrtimin e
ankimit kundër vendimit të gjykatës së shkallës së parë me objekt kërkimi si më lart
është Gjykata e Apelit Tiranë.
 Në përfundim, vetë Gjykata e Lartë me vendimin e saj nr. 3310, datë 19.12.2016 i
Kolegjit Civil ka trajtuar një rast të tillë dhe ka përcaktuar si kompetente, gjykatën e
apelit civil për çështjet që janë ngritura sipas ligjit të vjetër dhe janë në shqyrtim me
objekt: Njohjen e të drejtës pronësisë”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin nr. 189, datë 01.06.2017, ka

vendosur:
Të urdhërojë çregjistrimin e çështjes civile me nr. 248 akti, datë regjistrimi

11.05.2017. Ngarkohet sekretaria gjyqësore për kryerjen e veprimeve të
mëtejshme proceduriale.

VËREN
them, që iu përket palëve: paditëse Avokatura e Shtetit, të paditur Agjencia e Trajtimit të
Pronave Tiranë (ish AKKP), Haki Shehu, person i tretë Vehap Gjura etj, me objekt:
Anullimin e vendimit nr. 284/6, datë 03.06.2009, të ish ZRKKP Qarku Dibër.
2. Vendimi nr. 268, datë 07.04.2017 i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimi nr. 17,
datë 30.01.2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër janë rrjedhojë i zbatimit të gabuar të
ligjit procedurial, prandaj si të tillë ato duhet të prishen dhe çështja duhet të dërgohet në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Dibër për vazhdimin e gjykimit.
I. Rrethanat:
3. Me vendimin nr. 284/6, datë 03.06.2009 të ish- ZRKKP Qarku Dibër, është
vendosur:
“1. Të pranojë kërkesën e subjektit Haki Shehu për saktësimin e vendimit nr. 07, datë
18.09.1996 ish-KKKP që i ka njohur të drejtën e pronësisë dhe të drejtën e kompensimit për
sipërfaqen prej 3333 m2 në favor të kthimit fizik për sipërfaqen prej 2408 m2, e cila ndodhet
113
në lagjen “Nazmi Rushiti” të qytetit të Peshkopisë pranë shkollës pedagogjike me kufizime:
Veri me rrugë, Jug Asllan dhe Sulejman Kuçka, Lindje me Uman Shehun, Perendim me
Shaban Kuçken dhe Fari Kadiu.
a. I)- Kthimin e pronës me sipërfaqe prej 2408 m2 në emër të Haki Shehut e cila
zbritet nga sipërfaqja prej 3333 m2 për të cilën subjektit i është njohur e drejta e
kompensimit me vendimin nr. 07, datë 18.09.1996 ish-KKKP. Prona ndodhet në lagjen
“Nazmi Rrushiti” të qytetit të Peshkopisë pranë shkollës pedagogjike me kufizime: Veri me
rruge, Jug Asllan dhe Sulejman Kuçka, Lindje me Uman Shehun, Perëndim me Shaban
Kuçken dhe Fari Kadiu. Prona ndodhet në zonën kadastrale nr. 2932, me këto nr pasurie
pjesërisht 9/41, pjesërisht 9/42, pjesërisht 9/35, pjesërisht 9/24, pjesërisht 9/17 dhe 9/28.
a. 2)- Të njohë të drejtën e kompensimit në emër të Haki Shehut vetëm për sipërfaqen
prej 660 m2 (222 m2 sipërfaqja e konviktit +388 m2 terreni sportiv i shkollës+50 m2
sipërfaqe në jug të konviktit) e cila ngelet nga sipërfaqja totale prej 3333 m2 për të cilën
subjektit i është njohur e drejta e kompensimit me vendimin nr. 07, datë 18.09.1996 ish-
KKKP. Kjo prone ndodhet në lagjen “Nazmi Rushiti” të qytetit të Peshkopisë pranë shkollës
pedagogjike me kufizime: Veri me rrugë, Jug Asllan dhe Sulejman Kuçka, Lindje me Uman
Shehun, Perëndim me Shaban Kuçken dhe Fari Kadiu. Prona ndodhet në zonën kadastrale
nr. 2932, me këto nr pasurie pjesërisht 9/17 dhe 9/18.
a.3)- Të njohë të drejtën e parablerjes në mbështetje të nenit 14 të ligjit nr. 9235,
datë 29.07, 2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës", të ndryshuar, për objektet që
shtrihen në sipërfaqen prej 265 m2 në emër të Haki Shehut. Kjo sipërfaqe zbritet nga
sipërfaqja prej 3333 m2 për të cilën subjektit i është njohur e drejta e kompensimit me
vendimin nr. 07, datë 18.09.1996 ish-KKKP, ku përfshihen ndërtesë ish-zyrat me sipërfaqe
prej 54 m2 e cila shtrihet në pasurinë nr. 9/38. ndërtesë magazinë me sipërfaqe prej 151 m2
e cila shtrihet në pasurinë nr. pjesërisht 9/39 dhe 9/40, përsëri magazinë me sipërfaqe prej
60 m2 e cila shtrihet në pasurinë nr. pjesërisht 9/24.
b)- Këtij vendimi i bashkëlidhet planvendosja sipas shenjave konvencionale
përkatëse.
c)- Ky vendim plotësues për efekte juridike është i vlefshëm vetëm me kopjen e
vendimit nr. 07, datë 18.09.1996 ish-KKKP.”
4. Kundër vendimit nr. 284/6, datë 03.06.2009 të ish- ZRKKP Qarku Dibër,
Avokatura e Shtetit ZVASH Tiranë, brenda afatit 30 ditor të parashikuar nga neni 18 (1) i
ligjit nr. 9235 si ligj i kohës, ka ushtruar ankim administrativ pranë ish - AKKP Tiranë.
II. Procedura:
5. Gjykata e shkallës parë Tiranë me vendimin e saj nr. 282, datë 08.10.2014 ka
vendosur:
Rrëzimin e kërkesëpadisë së ngritur nga Avokatura e Shtetit.
6. Kundër këtij vendimi ka ushtruar ankim Avokatura e Shtetit dhe Gjykata e Apelit
Tiranë me vendimin e saj nr. 2471, datë 03.12.2015 ka vendosur:
Prishjen e vendimit dhe kthimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Dibër.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin nr. 17, datë 30.01.2017 ka
vendosur:
Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, për
shqyrtimin e çështjes civile me nr. 102/ 15 akti.
Dërgimin e akteve për kompetencë Gjykatës së Apelit Tiranë.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër ndër të tjera arsyeton se:
114
... Në jurisprudencën e Gjykatës së Lartë është theksuar se: Kompetenca nuk është
gjë tjetër veçse sasia e juridiksionit ose masa e juridiksionit që i është dhënë në ushtrimin e
funksioneve të saj çdo gjykate. Kompetenca është një kusht procedural i vlefshmërisë së
procesit gjyqësor dhe i akteve të realizuara gjatë tij në kuptimin që: Një gjykatë që nuk është
kompetente nuk mund të kryejë asnjë veprimtari procedurale.
Si rrjedhim, kompetenca si në lëndë, ashtu dhe ajo tokësore përbëjnë para kushte
proceduriale thelbësore, respektimi i të cilave kushtëzon nga ana tjetër vlefshmërinë e
procesit gjyqësor civil dhe akteve proceduriale të prodhuara prej tij. Për këtë arsye, gjykata
në zbatim të detyrimeve që rrjedhin nga neni 61 i Kodit të Procedurës Civile, merr në
shqyrtim edhe kryesisht nëse është kompetente ose jo nga pikëpamja lëndore, për shqyrtimin
e kësaj çështjeje civile. Referuar nenit 29, të ligjit nr. 133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe
përfundimin e procesit të kompensimit të pronave”, është parashikuar se: Kundër vendimit
të ATP-së, për njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e Shtetit kanë të drejtë
të bëjnë ankim brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të këtij vendimi pranë Gjykatës së
Apelit, sipas rregullave të Kodit të Procedurës Civile. Nga interpretimi i kësaj dispozite
konkludohet se nuk ka parashikuar zgjidhjen e çështjeve që janë në gjykim apo të atyre që
paraqiten për gjykim në lidhje me vendimet e marra përpara hyrjes në fuqi të këtij ligji....
9. Gjykata e Apelit Tiranë me vendimin nr. 268, datë 07.04.2017 ka vendosur:
Prishjen e vendimit civil nr. 17, datë 30.01.2017 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Dibër dhe kthimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit në po atë gjykatë me të njëjtin trup
gjykues.
10. Gjykata e Apelit Tiranë ndër të tjera arsyeton se:
Gjykata e Apelit Tiranë, duke e gjetur vendimin e gjykatës së shkallës së parë të
gabuar, vlerëson se çështja duhet kthyer për vazhdimin e gjykimit në po atë gjykatë.
Kështu, ndërsa referuar nenit 59 të K.Pr.Civile, gjykata edhe kryesisht në çdo shkalle
gjykimi shqyrton kompetencën e saj për gjykimin e çështjes, Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Dibër, referuar nenit 64 të K.Pr.Civile, duhet të dinte se nuk mund të bëjë ajo kompetenten
dhe ti dërgojë çështje për gjykim një gjykatë eprore të shkallës së dytë.
Po proceduralisht, referuar nenit 158/a të K.Pr.Civile, gjykata që në seance
përgatitore shqyrton kompetencën e saj.
Në këto kushte, gjykata e shkallës se parë e cila ka zhvilluar seanca gjyqësore që në
Shkurt 2016, nuk kishte pse të vlerësonte kompetencën pas rreth një viti nga gjykimi i
çështjes dhe kohës kur ligji të cilit i është referuar kishte hyrë në fuqi.
Tej sa më lart, kjo gjykatë vlerëson se gjykata e shkallës se parë ka interpretuar në
mënyrë të gabuar ligjin nr. 133/2015, “Për Trajtimin e Pronës dhe Përfundimin e Procesit
të Kompensimit të Pronës”.
Në nenin 3 të ligjit nr. 133/2015, “Fusha e Zbatimit”, përcaktohet se : “1. Ky ligj
vepron për të gjitha kërkesat të cilat janë në shqyrtim në AKKP në ditën e hyrjes në fuqi të
tij... 2. Ky ligj shtrin efektet sa i takon vlerësimit financiar për ekzekutimin e vendimeve të
cilat nuk janë zbatuar për njohjen e të drejtës së kompensimit... 3. Çështjet që janë në
shqyrtim në gjykatat e të gjitha niveleve ... sa i takon vlerësimit financiar”..
Gjykata e Apelit Tiranë, vlerëson se në çështjen objekt gjykimi ku kërkohet anullimi i
një vendimi të ZRKKP Dibër nr. 284/6, datë 03.06.2009, që ka saktësuar vendimin nr. 7,
datë 18.09.1996, po të ish K.K.K.Pronave Peshkopi, duke njohur e kthyer si të lirë një pjesë
të pronës së njohur me parë, nuk kemi të bëjmë në asnjë nga rastet e fushës së zbatimit të
këtij ligji.
Kështu, me padinë në gjykim nuk kundërshtohet vlerësimi financiar që ka herë ish
KKKP, e aq më pak vihet në diskutim ndonjë vendim i ATP, për njohjen apo mosnjohjen e të
drejtës se pronësisë, pas hyrjes në fuqi të ligjit nr. 133/2015, konflikt për të cilin vetë ligji,
duke njohur ATP “quasi gjykate”, parashikon juridiksion fillestar për gjykatën e apelit.
115
Për gjithë sa më sipër, Gjykata Dibër, duke respektuar detyrat e lëna nga Gjykata e
Apelit Tiranë me vendimin nr. 2471, datë 03.12.2015, kishte për detyrë të shqyrtonte
çështjen.
11. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, me vendimin nr. 189, datë 01.06.2017, ka
vendosur:
Të urdhërojë çregjistrimin e çështjes civile me nr. 248 akti, datë regjistrimi
11.05.2017. Ngarkohet sekretaria gjyqësore për kryerjen e veprimeve të mëtejshme
proceduriale.
12. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër, ndër të tjera arsyeton:
Se pala paditëse i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër me kërkesëpadi
duke kërkuar sipas objektit të mësipërm.
Me vendimin nr. 17, datë 30.01.2017 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Dibër ka vendosur:
“1. Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, për
shqyrtimin e çështjes civile me nr. 102/15 akti. 2. Dërgimin e akteve për kompetencë
Gjykatës së Apelit Tiranë. 3. Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim i veçantë në
Gjykatën e Lartë brenda 5 ditëve, duke filluar ky afat nga e nesërmja e shpalljes së vendimit.
Për palët në mungesë ky afat fillon nga e nesërmja e marrjes dijeni për vendimin.
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr. 268, datë 07.04.2017 ka vendosur:
“Prishjen e vendimit nr. 17, datë 30.01.2017 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër dhe
dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit në po atë gjykatë”.
Me shkresën e datës 24.05.2017 të Kancelarit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër,
gjykata është njoftuar se: “Ndaj vendimit nr. 268, datë 07.04.2017 të Gjykatës së Apelit
Tiranë, nga pala paditëse është ushtruar rekurs në Gjykatën e Lartë Tiranë, më datë
11.04.2017”.
Në këto kushte, në seancën e veprimeve përgatitore të datës 01.06.2017, në bazë të
nenit 158 të K.Pr.Civile, gjykata vendosi: Të urdhërojë çregjistrimin e çështjes civile me nr.
248 akti, datë regjistrimi 11.05.2017. Ngarkohet sekretaria gjyqësore për kryerjen e
veprimeve të mëtejshme proceduriale.

kompetente.
116
17. Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër, me anën e të cilit, kjo gjykatë ka
vendosur shpalljen e moskompetencës funksionale të saj për shqyrtimin e çështjes objekt
shqyrtimi dhe dërgimin e saj për gjykim Gjykatës së Apelit Tiranë, si dhe vendimi i Gjykatës
së Apelit Tiranë nr. 268, datë 07.04.2017 me të cilin është vendosur prishja e vendimit të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër dhe kthimi i çështjes për rigjykim, janë vendime të marra
në zbatim të gabuar të ligjit procedural, prandaj për këtë shkak ato duhet të prishen dhe
çështja të dërgohet në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Dibër për vazhdimin e gjykimit.
18. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin e tij
se, kompetenca e gjykatës për gjykimin e një mosmarrëveshje është shumë e rëndësishme si
përcaktimin e kompetencës lëndore/tokësore ose funksionale, gjykata i referohet
shqyrtim është gjykata e apelit në territorin e së cilës ndodhet resi (sendi).
19. Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin nr. 07, datë 24.03.2005
ndërmjet të tjerave kanë pranuar se: ....Fuqia prapavepruese e ligjit është e lidhur kryesisht
me ligjin material dhe ajo nuk është në natyrën e ligjit procedural. Palët citohet në vendimin
unifikues të mësipërm nuk mund të parashikonin se ligji do të ndryshonte dhe se rregullat e
vendosura do të ndryshonin. Të pranosh të kundërtën është me pasoja të rënda jo vetëm për
palët të cilat, gjatë apo në përfundim të ndjekjes së procedurave ligjore, të detyrohen të
ndjekin të tjera.....
20. Konstatohet që pala paditëse e ka depozituar kërkesëpadinë në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Tiranë në vitin 2014, e cila me vendimin nr. 3579 të datës 18.03.2014 ka vendosur:
Moskompetencën tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes
për kompetencë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër. Në nenin 29 të ligjit nr. 133/2015 “Për
trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave” është parashikuar
se: Kundër vendimit të ATP-së për njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e
Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të këtij vendimi,
pranë Gjykatës së Apelit, sipas rregullave të Kodit të Procedurës Civile të Republikës së
Shqipërisë. Në rastin në shqyrtim çështja është regjistruar në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Dibër shumë kohë përpara se të hynte në fuqi ligji nr. 133/2015, i cili ka hyrë në fuqi me
datë 23.02.2016, prandaj kompetenca funksionale për gjykimin e çështjes i përket Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Dibër.
21. Gjithashtu duhet theksuar se, konflikti ndërmjet palëve është një konflikt që
lidhet pikërisht me të drejtat e pronësisë mbi sendin. Në argument sa më sipër dhe në
rrethanat kur marrëdhënia juridike për shkak të së cilës ka lindur konflikti ka në themel
probleme që kanë të bëjnë me të drejta reale mbi sende të paluajtshme, Kolegji Civil
vlerëson se në përcaktimin e kompetencës funksionale për këtë rast duhet ti referohet
dispozitave të Kodit Civil të zbatueshme për çështjen konkrete për njohjen e së drejtës së
pronësisë të pretenduar nga paditësi, prandaj gjykata e apelit nuk mund të ketë kompetencë
lëndore për gjykimin në shkallë e parë të çështjes objekt gjykimi, referuar shkakut dhe
objektit të padisë, pasi në të kundërtën palëve, do tu mohohej e drejta e gjykimit në dy
shkallë, duke e bërë procesin e gjykimit direkt në apel të parregullt ligjërisht.
22. Në rastin konkret vërehet se Gjykata e apelit ka gjykuar si gjykatë apeli, kur në
fakt duhet të gjykonte si shkallë e parë dhe nëse gjykata e apelit do të vërente shkaqe
117
moskompetence, ajo duhet ta ngrinte çështjen në konflikt kompetence përpara Gjykatës së
Lartë dhe jo ta gjykonte vetë, duke marrë kompetencën e kësaj të fundit, sepse kompetente
për zgjidhjen e konflikteve të kompetencave ndërmjet gjykatave të shkallës së parë dhe
gjykatave të apeleve është Gjykata e Lartë dhe jo gjykata e apelit. Kjo e fundit në momentin
që ka konstatuar që kompetenca funksionale nuk i përkiste gjykatës së apelit, por gjykatës së
shkallës së parë, ajo duhet ti parashtronte Gjykatës së Lartë qëndrimin e saj në lidhje me
kompetencën, duke u bazuar në rregullat e parashikuara nga neni 64/2 i Kodit të Procedurës
së Civile dhe do të ishte Gjykata e Lartë që do të zgjidhte përfundimisht konfliktin për
kompetencën ndërmjet Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër dhe Gjykatës së Apelit Tiranë,
prandaj edhe vendimi i gjykatës së apeli duhet të prishet.
23. Për këto që u thanë më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se, vendimi nr. 268, datë 07.04.2017 i Gjykatës së Apelit Tiranë dhe vendimi
nr. 17, datë 30.01.2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër duhet të prishen dhe çështja të
dërgohet në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Dibër për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Civile;
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr. 268, datë 07.04.2017 të Gjykatës së Apelit Tiranë dhe
vendimit nr. 17, datë 30.01.2017 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Dibër dhe dërgimin e
çështjes në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Dibër për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 13.02.2019
118
VENDIM


përket palëve:
PADITËS: NATASHA DUDUSHI (KONDO)

LILJANA PAPAJ (KONDO)
AMALI GJATA (KONDO)
KOSTA KONDO
DHURATA DAI
TATJANA RRAPO (KONOMI)
PIRO KONOMI
I PADITUR: AGJENCIA E KTHIMIT DHE KOMPENSIMIT TË

PRONAVE
OBJEKTI:
Ndryshimin e vendimit nr. 326, datë 19.07.2012 të AKKP Tiranë,” pranimin e kërkesës duke
u njohur dhe kthyer pronësia në emër të subjektit të shpronësuar Irakli Thana,
(trashëgimtarëve të tij) mbi një sipërfaqe toke kullotë prej 186,080 m2 e ndarë në katër
parcela pozicionuar sipas vendimit nr. 968, datë 15.04.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë me vendndodhje fshati Vuno, Bashkia Himarë.
BAZA LIGJORE: Nenet 31, 32, 36, 41, 154 të K.Pr.Civile, ligji nr. 9235, datë
29.07.2004 “Për Kthimin dhe Kompensimin e Pronave” (ndryshuar), VKM nr. 255, datë
13.04.2010.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr. 9115, datë 23.09.2014 ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesëpadisë.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës paditëse...
Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr. 1903, datë 10.09.2015 ka vendosur:

Prishjen e vendimit nr. 9115 datë 23.09.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Vlorë.
119
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr. 1785, datë 12.05.2016 ka
vendosur:
Mospranimin e ankimit të veçantë të paraqitur nga e paditura AKKP kundër

vendimit nr. 1903, datë 10.09.2015 të Gjykatës Apelit Tiranë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr. 223, datë 14.02.2017 ka

vendosur:
1. Shpalljen e moskompetencës funksionale të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Vlorë për shqyrtimin e çështjes me nr. 2249 rregj, them, datë 27.07.2016.
2. Dërgimin e çështjes nr. 2249 rregj, them, datë 27.07.2016 për kompetencë
gjykimi Gjykatës së Apelit Vlorë.
Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr. s’ka, datë 13.12.2018 ka vendosur:
Parashtrimin e qëndrimit të kësaj gjykate para Gjykatës së Lartë se

kompetente për gjykimin e çështjes është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë.
Dërgimin e këtij parashtrimi në Gjykatën e Lartë për rregullimin e
kompetencës.
Gjykata e Apelit Vlorë parashtron këto shkaqe:
 Në seancën gjyqësore të datës 13.12.2018, Gjykata e Apelit pasi dëgjoi relatimin e

gjyqtarit Skënder Damini dhe mori edhe mendimin e palëve lidhur me kompetencën
e gjykatës së Apelit, kryesisht vlerësoi të parashtronte qëndrimin e saj në Gjykatën e
Lartë për rregullimin e kompetencës pasi çmoi se kompetente për gjykimin e kësaj
çështjes ishte Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë dhe jo Gjykata e Apelit Vlorë.
 Në parashtrimin e këtij mendimi gjykata e Apelit mbajti në konsideratë kohën e
regjistrimit të çështjes për gjykim e cila rezultonte të ishte para hyrjes në fuqi të
vendimit nr. 133/2015, gjë që bën kompetente për gjykimin e çështjes gjykatën e
shkallës së parë.
 Në pritje të disponimit të Gjykatës së Lartë për parashtrimin e konfliktit të
kompetencës, gjykimi i çështjes nuk u ndërpre bazuar kjo në nenin 64/2 të
K.Pr.Civile në fuqi në kohën e paraqitjes së parashtrimit i cili parashikonte se;
Konfliktet për kompetencë midis gjykatave nuk lejohen, por gjykata, pa ndërprerë
gjykimin e çështjes, ka të drejtë t’i parashtrojë qëndrimin e saj Gjykatës së Lartë, e
cila vendos për rregullimin e kompetencës sipas rregullave të përcaktuara në
paragrafin e dytë të nenit 63 të këtij Kodi.
 Në kushtet kur neni 64 I KPr.Civile detyron gjykatën të parashtrojë qëndrimin për
rregullimin e kompetencës në gjykatën e lartë pa ndërprerë gjykimin, atëherë
presupozohet që çështja vazhdon të jetë e regjistruar për gjykim në gjykatën që
parashtroi konfliktin e kompetencës. Parashtrimi i qëndrimit në gjykatën e lartë bëhet
me vendim të ndërmjetëm, i cili në aspektin procedurial nuk i jep fund procesit
gjyqësor të iniciuar në këtë gjykatë.
120
VËREN
që iu përket palëve: paditës Natasha Dudushi (Kondo) etj, e paditur Agjencia e Trajtimit të
Pronave me objekt: Ndryshimin e vendimit nr. 326, datë 19.07.2012 të AKKP Tiranë,”
pranimin e kërkesës duke u njohur dhe kthyer pronësia në emër të subjektit të shpronësuar
Irakli Thana, (trashëgimtarëve të tij) mbi një sipërfaqe toke kullotë prej 186,080 m2 e ndarë
në katër parcela pozicionuar sipas vendimit nr. 968, datë 15.04.2009 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë me vendndodhje fshati Vuno, Bashkia Himarë.
2. Vendimi nr. 223, datë 14.02.2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë është
I. Rrethanat:
3. Paditësit Natasha Dudushi (Kondo), Liljana Papaj (Kondo), Amali Gjata (Kondo),
Kosta Kondo, Dhurata Dai, Tatjana Rrapo (Konomi), Piro Konomi janë trashëgimtarë të
subjektit të shpronësuar, të ndjerit Irakli Thana.
4. Ata kanë pretenduar se trashëgimlënësi i tyre ka qenë pronar i një sipërfaqeje toke
kullote e ndarë në katër parcela dhe një sipërfaqe tokë bujqësore e ullishte e ndarë në 6 parcela,
pozicionuar sipas vendimit nr.968 datë 15.04.2009 të vërtetimit të faktit juridik të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendndodhje në fshatin Vuno, Bashkia Himarë.
5. Me kërkesën drejtuar AKKP Tiranë, përfaqësuesja me prokurë të posaçme e
trashëgimtarëve të subjektit të pretenduar si i shpronësuar Irakli Thano, i ka kërkuar AKKP-së
njohjen, kthimin apo kompensimin e sipërfaqes tokë kullotë e ndarë në 4 parcela dhe një
sipërfaqe tokë bujqësore e ullishte e ndarë në 6 parcela, sipas vendimit nr. 968 datë 15.04.2009
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, ndodhur në fshatin Vuno Bashkia Himarë.
6. Me vendimin nr. 326, datë 19.07.2012 AKKP ka vendosur: Rrëzimin e kërkesës
Znj.Tatjana Rrapo dhe mosnjohjen e së drejtës së pronësisë mbi një sipërfaqe toke kullotë e
ndarë në katër parcela dhe një sipërfaqe tokë bujqësore e ullishte e ndarë në 6 parcela, sipas
vendimit nr. 968, datë 15.04.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, ndodhur në fshatin
Vuno Bashkia Himarë në emër të subjektit të pretenduar si i shpronësuar Irakli Thano...”
7. Pala paditëse duke mos qenë dakort me vendimin nr. 326, datë 19.07.2012 të AKKP
Tiranë, i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me kërkesëpadinë me objekt të
cituar në pjesën hyrëse.
II. Procedura:
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr. 9115, datë 23.09.2014 ka

vendosur:
Rrëzimin e kërkesëpadisë.
Shpenzimet gjyqësore i ngarkohen palës paditëse...
9. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr. 1903, datë 10.09.2015 ka vendosur:
Prishjen e vendimit nr. 9115 datë 23.09.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë.
121
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr. 1785, datë 12.05.2016 ka
vendosur:
Mospranimin e ankimit të veçantë të paraqitur nga e paditura AKKP kundër vendimit
nr. 1903, datë 10.09.2015 të Gjykatës Apelit Tiranë.
11. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr. 223, datë 14.02.2017 ka
vendosur:
1. Shpalljen e moskompetencës funksionale të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë për
shqyrtimin e çështjes me nr. 2249 rregj, them, datë 27.07.2016.
2. Dërgimin e çështjes nr. 2249 rregj, them, datë 27.07.2016 për kompetencë gjykimi
Gjykatës së Apelit Vlorë.
12. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë ndër të tjera arsyeton se:
......Neni 29 i ligjit nr. 133/2015 ka parashikuar se, kundër vendimit të ATP-së palët
mund të bëjnë ankim në gjykatën e apelit.... Në analizë të sa më sipër gjykata arrin në
konkluzionin se, me miratimin e ligjit nr. 133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin
e procesit të kompensimit të pronave” janë shfuqizuar ligjet e mëparshme dhe është
përcaktuar si gjykatë kompetente për shqyrtimin e ligjshmërisë së vendimeve të ATP-së,
gjykata e apelit (nenet 29 dhe 38 të ligjit). Me shfuqizimin e ligjeve të mëparshme gjykata
vlerëson se nuk ka më bazë ligjore dhe për pasojë kompetencë për shqyrtimin e ligjshmërisë
së vendimeve të AKKP-së. Në këto kushte, gjykata kompetente për shqyrtimin e ligjshmërisë
së vendimeve të AKKP-së pas hyrjes se në fuqi të ligjit nr. 133/2015 do të jetë gjykata e
apelit në kuptim të drejtë të neneve 29 dhe 38 të ligjit nr. 133/2015 “Për trajtimin e pronës
dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave”. Po kështu, gjykata vlerëson se nuk
ka kompetencë për shqyrtimin e ligjshmërisë së vendimeve të AKKP-së, pavarësisht se
gjykimi ka filluar para apo pas miratimit të ligjit nr. 133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe
përfundimin e procesit të kompensimit të pronave”, duke qenë se në dispozitat e fundit janë
shfuqizuar tërësisht ligjet e mëparshme dhe nuk është parashikuar një dispozitë tranzitore në
lidhje me gjykatën kompetente për çështjet e shqyrtimit të ligjshmërisë së vendimeve të
AKKP-së, të cilat janë regjistruar në gjykatë para miratimit të ligjit nr. 133/2015......
13. Gjykata e Apelit Vlorë me vendimin nr. s’ka, datë 13.12.2018 ka vendosur:
Parashtrimin e qëndrimit të kësaj gjykate para Gjykatës së Lartë se kompetente për
gjykimin e çështjes është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë.
Dërgimin e këtij parashtrimi në Gjykatën e Lartë për rregullimin e kompetencës.
14. Gjykata e Apelit Vlorë ndër të tjera arsyeton se:
..... Në seancën gjyqësore të datës 13.12.2018, Gjykata e Apelit pasi dëgjoi relatimin
e gjyqtarit Skënder Damini dhe mori edhe mendimin e palëve lidhur me kompetencën e
gjykatës së Apelit, kryesisht vlerësoi të parashtronte qëndrimin e saj në Gjykatën e Lartë për
rregullimin e kompetencës pasi çmoi se kompetente për gjykimin e kësaj çështjes ishte
gjykata e rrethit gjyqësor Vlorë dhe jo gjykata e Apelit Vlorë.
Në parashtrimin e këtij mendimi gjykata e Apelit mbajti në konsideratë kohën e
regjistrimit të çështjes për gjykim e cila rezultonte të ishte para hyrjes në fuqi të vendimit nr.
133/2015, gjë që bën kompetente për gjykimin e çështjes gjykatën e shkallës së parë.
Në pritje të disponimit të Gjykatës së Lartë për parashtrimin e konfliktit të
kompetencës, gjykimi i çështjes nuk u ndërpre bazuar kjo në nenin 64/2 të K.Pr.Civile në fuqi
në kohën e paraqitjes së parashtrimit i cili parashikonte se; Konfliktet për kompetencë midis
gjykatave nuk lejohen, por gjykata, pa ndërprerë gjykimin e çështjes, ka të drejtë t’i
parashtrojë qëndrimin e saj Gjykatës së Lartë, e cila vendos për rregullimin e kompetencës
sipas rregullave të përcaktuara në paragrafin e dytë të nenit 63 të këtij Kodi.
Në kushtet kur neni 64 i KPr.Civile detyron gjykatën të parashtrojë qëndrimin për
rregullimin e kompetencës në gjykatën e lartë pa ndërprerë gjykimin, atëherë presupozohet
që çështja vazhdon të jetë e regjistruar për gjykim në gjykatën që parashtroi konfliktin e
122
kompetencës. Parashtrimi i qëndrimit në gjykatën e lartë bëhet me vendim të ndërmjetëm, i
cili në aspektin procedurial nuk i jep fund procesit gjyqësor të iniciuar në këtë gjykatë.

kompetente.
bëhet ankim i veçantë nga palët
dhe nga prokurori, kur ka ngritur padi ose ka marrë pjesë në gjykimin e
mosmarrëveshjes, në Gjykatën e Lartë.
19. Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, me anën e të cilit, kjo gjykatë ka
vendosur shpalljen e moskompetencës funksionale të saj për shqyrtimin e çështjes dhe
dërgimin e saj për gjykim, Gjykatës së Apelit Vlorë është një vendim i marrë në zbatim të
gabuar të ligjit procedural, ndaj për këtë shkak, ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në
po atë gjykatë, për vazhdimin e gjykimit.
20. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se,
kompetenca e gjykatës për gjykimin e një mosmarrëveshje është shumë e rëndësishme si
përcaktimin e kompetencës lëndore/tokësore ose funksionale, gjykata i referohet
vlerëson të pabazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Vlorë, sepse kjo gjykatë nuk ka përcaktuar drejt natyrën juridike të
mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të ligjit, duke mos bërë një identifikim të elementëve
dhe/ose kritereve ligjore që për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës.
21. Kolegji Civil sjell edhe njëherë në vëmendje të gjykatave të shkallës së parë se,
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin nr. 07, datë 24.03.2005 kanë pranuar
se: Fuqia prapavepruese e ligjit është e lidhur kryesisht me ligjin material dhe ajo nuk është
në natyrën e ligjit procedural. Palët citohet në vendimin unifikues të mësipërm nuk mund të
123
përfundim të ndjekjes së procedurave ligjore, të detyrohen të ndjekin të tjera.....
22. Pala paditëse e ka depozituar kërkesëpadinë me objektin të përshkruar në pjesën
hyrëse në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila me vendimin nr. 9115, datë 23.09.2014
ka vendosur: Rrëzimin e kërkesëpadisë. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr. 1903, datë
10.09.2015 ka vendosur: Prishjen e vendimit nr. 9115, datë 23.09.2014 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë me vendimin nr. 1785, datë 12.05.2016 ka vendosur:
Mospranimin e ankimit të veçantë të paraqitur nga e paditura AKKP kundër vendimit nr.
1903, datë 10.09.2015 të Gjykatës Apelit Tiranë, pra padia është paraqitur në gjykatë përpara
datës 23.02.2016, ditë kur ka hyrë në fuqi ligji nr. 133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe
përfundimin e procesit të kompensimit të pronave”. Në nenin 29 të këtij ligji është
parashikuar se: Kundër vendimit të ATP-së për njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe
23. Meqenëse çështja në fjalë është regjistruar në gjykatën e shkallës së parë përpara
se të hynte në fuqi ligji nr. 133/2015, i cili duhet të zbatohet vetëm për ato raste kur
kundërshtohen vendimet e komisioneve që kanë disponuar për vetë personat dhe kur
kërkesëpaditë e tyre paraqiten për shqyrtim para gjykatave pas hyrjes në fuqi të tij, atëherë
kompetenca funksionale i përket Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, si gjykata e territorit ku
ndodhet sendi i paluajtshëm, sepse në të kundërt do të veprohej në kundërshtim me
qëndrimin që kanë mbajtur Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin unifikues
nr. 07/2005 (fuqia retroaktive e ligjit).
24. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë sjellë në vëmendje se, me vendimin nr. 611, datë
07.02.2018 në një çështje të kësaj natyre me palë paditëse e kundërpaditur Drita Kodra, etj
dhe palë e paditur kundërpaditëse Agjencia e Trajtimit të Pronave, Gjela Çipi, etj, ai ka bërë
njehsimin e praktikës gjyqësore, prandaj gjykatat e rretheve gjyqësore dhe gjykatat e apeleve
duhet të bëjnë kujdes në zgjidhjen e kompetencës për raste të tilla.
përfundimin se, parashtrimi i paraqitur nga Gjykata e Apelit Vlorë në lidhje me
mosmarrëveshjen e gjykatave në lidhje me kompetencën funksionale është i bazuar në ligj
dhe për rrjedhojë vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë duhet të prishet dhe çështja të
dërgohet në po atë gjykatë, për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Civile;
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr. 223, datë 14.02.2017 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë
Tiranë, më 13.02.2019
124
VENDIM

Në dhomë këshillimi, më datë 13.02.2019, mori në shqyrtim çështjen, që u përket

palëve:
KËRKUES: MICRO CREDIT ALBANIA SH.A
OBJEKTI:
Kërkohet lëshimi i urdhrit të ekzekutimit për kontratën e kredisë lidhur me datë
19.12.2005 me kreditor Micro Credit Albania sh.a dhe kredimarrës znj. Silvana Laver Yzi,
datëlindja 05.05.1972 banues me lagje Soda, Vlorë dhe dorëzanës z. Eduard Metush Yzi
datëlindja 26.01.1967 banues në tre katëshet, plazhi i vjetër Vlorë.
BAZA LIGJORE: Nenet 510/d e në vijim të Kodit të Procedurës Civile, neni 5 i

Ligjit Nr. 48/2014, datë 24.04.2014 “Për pagesat e vonuara në detyrimet kontraktore dhe
tregtare”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin datë 18.01.2019 ka vendosur:

“1.Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë për shqyrtimin e çështjes Nr. Regj. Themeltar 243, datë regj.
11.01.2019.
2. Dërgimin për shqyrtim të kërkesës dhe akteve bashkëlidhur saj, Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë, si gjykatë kompetente nga pikëpamja e kompetencës
tokësore për shqyrtimin e kësaj kërkese.
3. Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë
brenda 5 ditëve, duke filluar ky afat nga dita e nesërme e njoftimit të
vendimit.”
Kundër këtij vendimi, me datë 23.01.2019 ka bërë ankim të veçantë kërkuesi, Micro
Credit Albania sh.a, i cili ka kërkuar prishjen e tij dhe kthimin e çështjes pranë Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke arsyetuar se:
- Sipas nenit 52 të K.Pr.C është parashikuar se kompetenca tokësore mund të ndryshohet

me marrëveshje me shkrim të palëve, përveç rasteve të parashikuara në nenet 45 dhe 46
të këtij kodi dhe kur ligji e ndalon këtë marrëveshje. Për rastin konkret nuk ka ndalim;
125
- Po ashtu sipas nenit 54 të K.Pr.C e drejta e zgjedhjes midis shumë gjykatave kompetente
i përket paditësit. Kjo do të thotë se edhe nëse janë disa gjykata kompetente është
kërkuesi ai që bën zgjedhjen;
- Neni 511, pika ç i K.Pr.C parashikon se urdhri i ekzekutimit lëshohet nga gjykata e
vendit ku detyrimet që përmban titulli ekzekutiv do të përmbushen. Duke qënë se “vendi i
ekzekutimit” është i papërcaktueshëm dhe bankat e nivelit të dytë ku mund të bëhet
pagesa shtrihen në të gjithë territorin e Republikës së Shqipërisë, gjykata duhet t’i
referohej nenit 448 të Kodit Civil sipas të cilit për detyrimet monetare pagesat bëhen në
vendbanimin e kreditorit në datën e pagesës.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
V Ë R E N:
1. Para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është paraqitur një kërkesë me objekt
dhe shkak ligjor të përcaktuar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
2. Kërkuesi, shoqëria “Micro Credit Albania” sh.a i është drejtuar gjykatës me
kërkesë për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit sipas nenit 510 të K.Pr.C, për kontratën e
kredisë të lidhur midis tij (në cilësinë kontraktore të kredidhënësit) dhe znj. Silvana Laver
Yzi (në cilësinë kontraktore të kredimarrësit) si dhe z. Eduard Metush Yzi (në cilësinë
kontraktore të dorëzanësit). Sikurse ka rezultuar nga aktet e fashikullit të gjykimit, si
kredimarrësi, znj. Silvana Laver Yzi ashtu edhe dorëzanësi, z. Eduard Metush Yzi e kanë
vendbanimin në qytetin e Vlorës.
3. Në dhomë këshillimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin datë
18.01.2018, pasi mori në shqyrtim kryesisht çështjen e kompetencës tokësore, ka vendosur:
“Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për shqyrtimin
e çështjes Nr. Regj. Themeltar 243, datë regj. 11.01.2019. 2. Dërgimin për shqyrtim të
kërkesës dhe akteve bashkëlidhur saj, Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, si gjykatë
kompetente nga pikëpamja e kompetencës tokësore për shqyrtimin e kësaj kërkese. 3. Kundër
këtij vendimi mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë brenda 5 ditëve, duke filluar
ky afat nga dita e nesërme e njoftimit të vendimit.”
3.1. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ndër të tjera ka arsyetuar se në referim të
nenet 511 e vijues të K.Pr.C, identifikojnë si gjykatë kompetente për shqyrtimin e kërkesave
për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit dhe për shqyrtimin e të gjitha padive që mund të
ngrejnë palët gjatë fazës së ekzekutimit të detyrueshëm të një titulli ekzekutiv, gjykatën e
vendit të ekzekutimit. Në rastin konkret, nisur nga aktet e depozituara (kontratë huaje e
siguruar me barrë siguruese, hipotekë, dorëzani) rezulton që vendbanimi i kredimarrësit si
dhe i dorëzanësit është në qytetin e Vlorës, vend i cili përbën edhe vendin e ekzekutimit të
titullit ekzekutiv. Për rrjedhojë, gjykatë kompetente për shqyrtimin e kërkesës për lëshimin e
urdhrit të ekzekutimit në rastin konkret është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë.
4. Kundër këtij vendimi, me datë 23.01.2018 ka ushtruar ankim të veçantë,
kërkuesi shoqëria “Micro Credit Albania” sh.a, i cili kërkon prishjen e tij dhe dërgimin e
çështjes pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duke paraqitur si shkaqe ato të pasqyruara
në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
126
II. Vlerësimi i Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë
gjyqësore, vlerëson se vendimi nr. s’ka, 18.01.2019 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
Gjyqësor Vlorë është i pabazuar në ligj. Si i tillë ky vendim duhet të prishet dhe çështja të
gjyqtarëve të të njëjtit lloj për të lehtësuar dhe për t’a bërë më komode mbrojtjen e palëve
dhe aksesin në gjykatë si dhe për zgjidhjen më lehtë dhe më shpejtë të çështjes.
i bëjnë interesve të tyre ngushtësisht personale, për gjykatën që do të zgjidhë më shpejtë dhe
më lehtë çështjen e tyre, K.Pr.C, (pas ndryshimeve me Ligjin nr. 38/2017), në nenin 61, ka
parashikuar se çështja e kompetencës tokësore është një prapsim procedural në kuptimin e
gjyqësore. 14”
dispozitave.
13
Neni 61 i pandryshuar i Kodit të Procedurës Civile parashikonte se: “ Gjykata, kur konstaton se nuk është
14
Theksim i Kolegjit
127
të rregullonte vetëm mënyrën se si gjykata verifikon kompetencën lëndore.
një palë kundërshtare që të ngrejë prapësimin e mungesës së kompetencës tokësore të
gjykatës para të cilës është paraqitur kërkesa për lëshimin e urdhrit dhe nga ana tjetër pala
kërkuese prezumohet se e ka shprehur vullnetin se kush gjykatë do e gjykojë kërkesën për
lëshimin e urdhrit të ekzekutimit në momentin që ka paraqitur kërkesën para gjykatës
respektive.
vinte ndesh me qëllimin e Ligjvënësit kur ndryshoi këtë dispozitë, e cila sikurse u analizua
15
16
128
Rrethit Gjyqësor Vlorë, meqë aty e ka vendbanimin debitori.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, mbështetur në nenin 62, 63 të K.Pr.Civile.
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr. s’ka, datë 18.01.2019, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe dërgimin e çështjes pranë kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 13.02.2019
129
VENDIM


palë:
PADITËS: 1. BUKURIE ABAZI;

2. ARMAND ABAZI;
3. KAMELA DRAGOTI;
4. ERGYS ABAZI;
5. ADELAJDA ABAZI
TË PADITUR: 1. GLEDA TOLI;

2. ARETA TOLI;
3. LIROLA TOLI;
4. ROGLEND TOLI;
5. LUMNIJE HALILAJ;
6. JONA HALILAJ;
7. KOSTANDIN LEKA;
8. DREJTORIA E ADMINISTRIMIT DHE E
SHITJES SË PRONAVE PUBLIKE PRANË
MINISTRISË SË FINANCAVE TIRANË;
9. MINISTRIA E FINANCAVE DHE EKONOMISË
PËRFAQËSUAR NGA BAJRAM NELA.
OBJEKTI:
1. Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitjes së datës 10.08.1995 e
lidhur midis AKP dhe shtetasve Halil Halilaj dhe Roland Halilaj;
2. Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së dhurimit nr. 1412 kol., nr.
2691 rep., datë 25.08.1998 e lidhur midis AKP dhe shtetasve Halil Halilaj e Roland Halilaj
dhe shtetasit Kostandin Leka;
3. Detyrimin për të njohur bashkëpronar paditësat në pasurinë e paluajtshme ish-
ndërmarrja e grumbullim përpunimit të qumshtit Belsh;
4. Detyrimin për të paguar vlerën e përdorimit të pjesës takuese.
BAZA LIGJORE: Neni 32/c i K.Pr.Civile, neni 79, 83, 92 e vijues të K.Civil.
130
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr. 1157, datë 20.09.2018, ka
vendosur:
“1. Mokompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan për gjykimin e
çështjes civile nr. 1157 akti që i përket palëve ndërgjyqëse, paditës Bukurie
Abazi…të paditur, Gleda Toli…, person i tretë, Zyra Vendore e Regjistrimit
të Pasurive të Paluajtshme…me objekt: I.Konstatimin e pavlefshmërisë së
shitjes së datës 10.08.1995 e lidhur midis AKP-së dhe shtetasve Halil Halilaj
e Roland Halilaj. II. Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së
dhurimit nr. 1412 kol., nr. 2691 rep., datë 25.08.1998 e lidhur midis AKP dhe
shtetasve Halil Halilaj dhe Roland Halilaj dhe shtetasit Kostandin Leka. III.
Detyrimin për të njohur bashkëpronar paditësat në pasurinë e paluajtshme ish-
ndërmarrja e grumbullim përpunimit të qumështit Belsh. IV. Detyrimin për të
paguar vlerën e përdorimit të pjesës takuese.
2. Dërgimin e kërkesëpadisë bashkë me aktet e tjera Gjykatës Administrative
të Shkallës së Parë Durrës. 3.Kundër vendimit mund të bëhet ankim i veçantë
në Gjykatën e Lartë. »
Kundër këtij vendimi, me datë 24.09.2018, kanë bërë ankim të veçantë paditësit, të cilët
kanë kërkuar prishjen e tij dhe kthimin e çështjes pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan
duke arsyetuar se:
- Në rastin konkret, pavarësisht si është formuluar objekti i padisë, kërkimi i paditësit dhe
shkaku i padisë është i lidhur me të drejta pronësie duke referuar tek nenet 92 e vijues të
Kodit Civile si dhe nenit 705 të Kodit Civil;
- Pikat në objektin e padisë janë të ndërvarura nga njëra tjetra dhe gjykimi më vete i tyre
do të ndikonte negativisht në procesin gjyqësor dhe në rivendosjen e të drejtës së
pretenduar;
- Kontrata e shitjes midis AKP dhe shtetasve Halil Halilaj dhe Roland Halilaj nuk është
veprim administrative por një veprim juridik me qëllim transferimin e pronësisë mbi
pasurinë e paluajtshme ish-Ndërmarrja e Grumbullimit dhe Përpunimit të Qumështit.

V Ë R E N:
1. Para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan është paraqitur një padi me objekt dhe
shkak ligjor të përcaktuar në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
2. Sikurse ka rezultuar nga aktet e fashikullit të gjykimit, paditësit në padi kanë
pretenduar se trashëgimlënësi i tyre, z. Mezan Abazi, bashkë me z. Halil Halilaj dhe z.
Roland Toli kanë punuar në ish-Ndërmarrjen e Grumbullimit dhe Përpunimit të Qumështit,
në Belsh. Paditësit kanë pretenduar se në një datë të caktuar, ka vijuar procedura e
privatizimit për Ndërmarrjen e Grumbullimit dhe Përpunimit të Qumështit, por me datë
10.08.1995, është lidhur kontrata e shitjes, ku si blerës kanë qenë vetëm z. Halil Halilaj dhe
z. Roland Toli, e cila është formalizuar me aktin noterial nr. 2607 rep., nr. 2057, datë
21.06.1996.
3. Në vijim, midis z. Halil Halilaj dhe z. Roland Toli nga njëra anë (në cilësinë
kontraktore të dhuruesit) si dhe z. Kostandin Leka nga ana tjetër (në cilësinë kontraktore të
131
pranuesit të dhurimit), është lidhur kontrata e dhurimit nr. 14212 kol., nr. 2691 rep., datë
25.08.1998, me të cilën i kanë dhuruar këtij të fundit, secili nga 1/3 pjesë të pandarë nga
pjesa e tyre mbi objektin e gjykimit. Të dy dhuruesit kanë ndërruar jetë dhe të drejtat
pasurore mbi objektin e gjykimit i kanë kaluar trashëgimtarëve të tyre, të cilët janë edhe
palët e paditura në këtë proces.
4. Duke pretenduar se në kontratën e privatizimit duhet të ishte përfshirë edhe z.
Mezan Abazi si ish-punonjës i Ndërmarrjes së Grumbullimit dhe Përpunimit të Qumështit,
në Belsh, paditësit (në cilësinë e trashëgimtarëve të tij), i janë drejtuar gjykatës me padi dhe
kanë kërkuar konstatimin e pavlefshmërisë absolute të kontratës së privatizimit, të kontratës
së dhurimit dhe detyrimin e palëve të paditura t’i paguajnë vlerën për përdorimin e pjesëve
takuese. Si palë të paditura janë thirrur trashëgimtarët e subjekteve që kanë përfituar nga
privatizimi, z. Kostandin Leka si dhe Drejtoria e Administrimit dhe e shitjes së Pronave
Publike pranë Ministrisë së Financave Tiranë, si dhe Ministria e Financave.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr. 1157, datë 20.09.2018 ka
vendosur: “1. Moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan për gjykimin e
çështjes civile nr. 1157 akti që i përket palëve ndërgjyqëse, paditës Bukurie Abazi…të
paditur, Gleda Toli…, person i tretë, Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurive të
Paluajtshme…me objekt: I.Konstatimin e pavlefshmërisë së shitjes së datës 10.08.1995 e
lidhur midis AKP-së dhe shtetasve Halil Halilaj e Roland Halilaj. II. Konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të kontratës së dhurimit nr. 1412 kol., nr. 2691 rep., datë
25.08.1998 e lidhur midis AKP dhe shtetasve Halil Halilaj dhe Roland Halilaj dhe shtetasit
Kostandin Leka. III. Detyrimin për të njohur bashkëpronar paditësat në pasurinë e
paluajtshme ish-ndërmarrja e grumbullim përpunimit të qumështit Belsh. IV. Detyrimin për
të paguar vlerën e përdorimit të pjesës takuese. 2. Dërgimin e kërkesëpadisë bashkë me aktet
e tjera Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës. 3. Kundër vendimit mund të
bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë. »
5.1. Kjo gjykatë, ndër të tjera ka arsyetuar se kontrata e shitjes, objekt i këtij gjykimi
përbën një akt administrativ dhe në këto kushte kompetente për gjykimin e kësaj çështjeje,
në bazë të ligjit nr. 49/2012 neni 7, është Gjykata e Shkallës së Parë Administrative Durrës,
si gjykatë kompetente pë gjykimin e kësaj çështjeje.
6. Kundër këtij vendimi, me datë 24.09.2018 kanë ushtruar ankim të veçantë,
paditësit, të cilët kanë kërkuar prishjen e tij dhe dërgimin e çështjes pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Elbasan, duke paraqitur si shkaqe ato të pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
II. Ligji i zbatueshëm
7. Neni 16/1 i K.Pr.Civile që parashikon se: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në

përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të
zbatohen prej saj...”
8. Neni 61 i K.Pr.Civile parashikon se: “1. Gjykata, kur konstaton se nuk është
kompetente për shkak të lëndës, funksionit ose të kompetencës tokësore ekskluzive, sipas
neneve 45 dhe 46, të këtij Kodi, kryesisht ose me kërkesë të palëve, vendos moskompetencën
e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën kompetente…”;
9. Neni 7 i Ligjit nr. 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative” në të cilin është parashikuar se: “Gjykatat administrative janë kompetente
për: a) mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore
normative dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë
administrative nga organi publik...”;
132
10. Neni 3, pika 4 i Ligjit 44/2015, “Kodi i Procedurave Administrative të
Republikës së Shqipërisë” në të cilin është parashikuar se: “Kontrata administrative është një
marrëveshje e cila krijon, ndryshon ose shuan një marrëdhënie konkrete, sipas të drejtës
publike dhe në të cilën të paktën njëra nga palët kontraktuese është një organ publik.”
III. Vlerësimi i Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë (në vijim Kolegji), pasi shqyrtoi aktet e dosjes
gjyqësore, vlerëson se vendimi nr. 1157, datë 20.09.2018 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan që ka shpallur moskompetencën lëndore për shqyrtimin e çështjes, duke i dërguar
aktet për vazhdimin e gjykimit Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës, është i
bazuar në ligj dhe si i tillë ai duhet të lihet në fuqi.
12. Fillimisht, Kolegji thekson se kompetenca nuk është gjë tjetër veçse sasia e
juridiksionit ose masa e juridiksionit që i është dhënë në ushtrimin e funksioneve të saj çdo
gjykate. Kompetenca lëndore e gjykatës është drejta e saj për shqyrtimin e një kategorie të
caktuar mosmarrëveshjesh, sipas lëndës dhe natyrës së tyre.
13. Në aspektin kushtetues, kompetenca e lëndore e gjykatës është shumë e
rëndësishme, si element që garanton procesin e rregullt ligjor. Në jurisprudencën e Gjykatës
Kushtetuese, koncepti juridik i kompetencës është trajtuar nën standartin e gjykatës së
caktuar me ligj, si pjesë përbërëse e nenit 42/1 të Kushtetutës dhe nenit 6/1 të KEDNJ (shih
vendimet nr.23/2009, nr.7/2009 dhe nr.31/2005 dhe nr.16/2012 të Gjykatës Kushtetuese). Në
këtë linjë arsyetimi, kompetenca lëndore është kusht për vlefshmërinë e procesit gjyqësor
dhe të akteve të realizuara gjatë tij në kuptimin që një gjykatë jokompetente nuk mund të
kryejë asnjë veprimtari procedurale. Ky konkluzion e ka bazën tek postulati “Nuk mund të
ketë bindje ndaj një gjyqtari jokompetent”.
14. Lënda e gjykimit, e për rrjedhojë kompetenca lëndore e gjykatës, përcaktohet në
çdo rast nga objekti dhe shkaku juridik i padisë ose i kërkesës. Për këtë qëllim, gjykata duhet
të kualifikojë drejtë natyrën dhe objektin e konfliktit gjyqësor, të bëjë një kualifikim të saktë
të fakteve në themel të padisë dhe të sqarojë vullnetin e paditësit se çfarë kërkon prej
gjykatës, jo vetëm duke u limituar në pjesë të caktuara të padisë, por duke e parë tekstin e
padisë në tërësinë e tij (Vendim Unifikues nr. 3, datë 29.03.2012 i Kolegjeve të Bashkuara të
Gjykatës së Lartë), qoftë edhe duke u referuar tek shpjegimet e palëve në seancë gjyqësore,
nga pikëpamja e faktit dhe e ligjit në kuadër të sqarimit të natyrës së mosmarrëveshjes (nenet
7 dhe 19 të K.Pr.Civile).
15. Kodi i Procedurës civile përcakton regjimin procedural të kompetencës së
gjykatave për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve sipas natyrës së tyre. Kështu në nenin 41 të tij
parashikohet se: “Në kompetencë të gjykatës së shkallës së parë janë të gjitha
mosmarrëveshjet e civile dhe mosmarrëveshjet e tjera të përcaktuara në këtë kod dhe në ligje
të tjera”.
16. Nga ana tjetër, me hyrjen në fuqi të Ligjit nr. 49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”
(në vijim Ligji nr. 49/2012) u krijuan gjykatat administrative të shkallës së parë. Sipas nenit
7 të këtij Ligji, i cili përcakton lëndën e shqyrtimit gjatë një gjykimi administrativ, gjykatat
administrative janë kompetente për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve që lindin nga aktet
administrative individuale, aktet nënligjore normative, kontratat administrative publike,
veprimeve të paligjshme apo mosveprimeve të organit publik si dhe mosmarrëveshjet e
punës me subjektet që gëzojnë statusin e nëpunësit civil. Pra objekt i hetimit në gjykimin
administrativ, është veprimtaria e shtetit, e artikuluar nëpërmjet akteve, kontratave
administrative apo veprimeve administrative, nëse kjo veprimtari është apo jo në përputhje
133
me ligjin. Në të gjitha këto mosmarrëveshje organet e administratës publike dalin si subjekte
të së drejtës publike që ushtrojnë pushtet urdhërdhënës dhe sovranitet shtetëror.
17. Duke iu rikthyer rastit konkret, Kolegji vlerëson se Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Elbasan ka bërë një kualifikim të saktë të objektit të mosmarrëveshjes me qëllim
identifikimin e kompetencës lëndore.
17.1. Kolegji vlerëson se referuar nenit 3, pika 4 i Ligjit 44/2015, “Kodi i
Procedurave Administrative të Republikës së Shqipërisë” me të drejtë, Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Elbasan kontratën e shitjes nr. 2607 rep., nr. 2057, datë 21.06.1996 së ish-
Ndërmarrjes së Grumbullimit dhe Përpunimit të Qumështit (objekt gjykimi), të lidhur midis
A.K.P dhe të paditurve e ka kualifikuar si një kontratë administrative. Kjo pasi njëra nga
palët e kësaj kontrate është organ i administratës publike (kriteri organik) dhe marrëdhënia
juridike që krijon kjo kontratë rregullohet nga e drejta publike (kriteri material). Më
konkretisht, në këtë marrëdhënie shteti i përfaqësuar hyn si subjekt i së drejtës publike. Kjo
marrëdhënie rregullohet nga ligj të posaçëm (burim i së drejtës publike), konkretisht Ligji nr.
7512, datë 10.08.1991 “Për sanksionimin dhe mbrojtjen e pronës private, të nismës së lirë, të
veprimtarive private të pavarura dhe privatizimit", i ndryshuar, i cili përcakton organin
kompetent që do të lidhë kontratat e privatizimit me subjektet private, subjektet privatë që
kanë të drejtë të lidhin këto kontrata, procedurat për privatizimin, të drejtat dhe detyrimet e
palëve etj. Kolegji vlerëson se, nuk zbatohet në këtë kontratë parimi i lirisë kontraktuale,
sikurse në kontratat klasike të regjuara nga Kodi Civil midis privatëve, pasi shteti nuk është i
lirë të zgjedhë blerësin, por është ligji i posaçëm që përcakton kriteret dhe subjektet privatë
të cilët kanë të drejtë të lidhin kontratën e privatizimit me shtetin, në cilësinë kontraktore të
blerësit, sipas një procedure të posaçme administrative në fazën parakontraktore. Në vijim të
këtij arsyetimi, Kolegji vlerëson se kërkimi për konstatimin e pavlefshmërisë së kontratës së
privatizimit të sendit objekt gjykimi në rastin konkret është me natyrë administrative.
17.2. Kolegji vlerëson se, pretendimi kryesor i paditësit është konstatimi i
paligjshmërisë dhe pavlefshmërisë të kontratës të individualizuar më sipër, të lidhur midis
Shtetit të përfaqësuar në gjykim nga Drejtoria e Administrimit dhe e shitjes së Pronave
Publike pranë Ministrisë së Financave, (e thirrur në cilësinë e palës së paditur) dhe palëve të
tjera të paditura, ndërkohë kërkimet e tjera në lidhje me njohjen bashkëpronar, konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të kontratës së dhurimit të lidhur me të tretët dhe dhënien e
shpërblimit për përdorimin e pjesëve takuese, përbëjnë zgjidhjen e pasojave të kësaj
pavlefshmërie me efekt zinxhir. Pra, pavarësisht se në padi janë artikuluar disa kërkime, në
fakt çështja është një dhe e vetme dhe në themel të objektit të hetimit, shqyrtimit dhe
vlerësimit gjyqësor do të jetë ligjshmëria e kontratës administrative, procedura e lidhjes së
saj, nëse është lidhur apo jo me subjektet të cilave ligji i posaçëm iu njeh të drejtën e
privatizimit etj, si dhe rregullimi i pasojave të kësaj pavlefshmërie. Si rrjedhojë, në bazë të
nenit 7/b të Ligjit nr. 49/2012 të ndryshuar, çështja në tërësi përbën lëndë gjykimi nga
gjykata administrative.
18. Sa më sipër Kolegji vlerëson se shqyrtimi i kësaj çështjeje është në kompetencën
lëndore të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës. Për këto arsye, Vendimi nr.
1157, datë 20.09.2018, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, me të cilin është shpallur
moskompetenca lëndore është i bazuar në ligj.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
134
Lënien në fuqi të vendimit nr. 1157, datë 20.09.2018 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan.
Tiranë, më 13.02.2019
135
MENDIMI I PAKICËS
Unë, gjyqtari Edmond Islamaj, jam kundër vendimit të Kolegjit Civil të Gjykatës së
Lartë, për çështjen civile me nr. 11243-0016.2019, datë 03.01.2019, që i përket palës
paditëse Bukurie Abazi etj, kundër Gleda Toli etj, me objekt: “1. Konstatimin e
pavlefshmërisë absolute të kontratës së shitjes së datës 10.08.1995 e lidhur midis AKP dhe
shtetasve Halil Halilaj dhe Roland Halilaj; 2. Konstatimin e pavlefshmërisë absolute të
kontratës së dhurimit nr. 1412 kol., nr. 2691 rep., datë 25.08.1998 e lidhur midis AKP dhe
shtetasve Halil Halilaj e Roland Halilaj dhe shtetasit Kostandin Leka; 3. Detyrimin për të
njohur bashkëpronar paditësat në pasurinë e paluajtshme ish-ndërmarrja e grumbullim
përpunimit të qumështit Belsh; 4. Detyrimin për të paguar vlerën e përdorimit të pjesës
takuese.”
Ndryshe nga sa arsyeton shumica, vlerësoj se, mosmarrëveshja në rastin konkret,
nisur nga shkaku dhe objekti i padisë, është me natyrë civile, si rrjedhojë gjykatë kompetente
për shqyrtimin e saj është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan. Padia në thelb ka për objekt
njohjen bashkëpronar dhe dhënien e shpërblimit nga palët e paditura për përdorimin në
mënyrë të padrejtë të pjesëve takuese të paditësve. Padia e njohjes bashkëpronar, është një
padi me natyrë të pastër juridiko-civile e cila gjen legjitimitetin në dispozitat e Kodit Civil që
rregullojnë marrëdhënien juridike të bashkëpronësisë dhe dispozitat respektive të Kodit të
Procedurës Civile që rregullojnë paditë e njohjes. Konstatimi i pavlefshmërisë absolute të
kontratës së shitjes (kontratës së privatizimit të sendit objekt gjykimi) në rastin konkret, edhe
pse është ngritur si një kërkim i mëvetësishëm nga ana e paditësit, përbën themelin e arsyes
juridike të padisë, të arsyes pse palët e paditura duhet të njohin paditësit bashkëpronarë për
sendin objekt gjykimi dhe t’i kthejnë atyre të gjitha përfitimet pasurore nga përdorimi i
paligjshëm i pjesëve takuese. Sakaq, kërkimi për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të
kontratës së privatizimit në rastin konkret është parashtruar nga paditësit si një kërkim që
shoqëron zgjidhjen e pasojave të ardhura nga ekzekutimi i tij, pasoja të cilat lidhen
drejtëpërdrejtë dhe ekskluzivisht me të drejtat subjektive të pronësisë, të pretenduara prej
tyre mbi sendin objekt gjykimi.
Ndryshe nga sa ka arsyetuar shumica, jam i mendimit se lëndën e gjykimit e përbën
kërkimi themelor i një padie dhe fakti që objekt i shqyrtimit gjyqësor në një çështje konkrete
mund të bëhet në mënyrë incidentale një akt administrativ, kontratë administrative apo
veprim administrativ, nuk e bën këtë çështje apriori me natyrë administrative, por gjykatat
rast pas rasti, do të vlerësojnë nëse marrja në shqyrtim e ligjshmërisë dhe vlefshmërisë së
aktit, kontratës apo veprimit administrativ, është me karakter primar dhe të pavarur apo është
me karakter paragjykimor dhe në funksion të zgjidhjes së çështjes konkrete kryesore.
Hipotetikisht pavlefshmëria absolute e aktit administrativ apo kontratës administrative, mund
të ngrihet edhe në formën e prapësimit (jo në formën e kërkimit) gjatë një gjykimi civil apo
mund të konstatohet edhe kryesisht nga gjykata në funksion të zgjidhjes së çështjes civile dhe
në një situatë të tillë nuk do të kishim një çështje me natyrë të mëvetësishme administrative,
apo nuk do të kishim një kërkim të mëvetësishëm me natyrë administrative për t’u shqyrtuar
nga gjykatat administrative, por do të kishim një çështje të ndërmjetme në funksion të
zgjidhjes së çështjes kryesore, që do të vendosej në themel të pjesës arsyetuese të vendimit
gjyqësor. Në vijim të këtij arsyetimi, vlerësoj se në çdo rast, gjykatat, për të identifikuar
lëndën e gjykimit, nuk do të duhet të mjaftohen me faktin që pjesë e shqyrtimit gjyqësor
mund të jetë edhe një çështje e ndërmjetme me natyrë administrative apo civile, por do të
duhet të analizojnë se cilat janë subjektet në mosmarrëveshje, cili është objekti themelor i
kësaj mosmarrëveshje dhe çfarë synojnë palët ndërgjyqëse të arrijnë nëpërmjet vendimit
gjyqësor.
136
Duke iu rikthyer rastit konkret, sikurse u analizua më sipër, kërkimi themelor i
padisë, është njohja bashkëpronar dhe rivendosja e paditësve në të drejtat pasurore që sipas
tyre iu burojnë nga kjo gjendje juridike. Edhe pse, si palë e paditur është thirrur Drejtoria e
Administrimit të Pronës Publike, pranë Ministrisë së Financave, mosmarrëveshja mbi sendin
objekt gjykimi, tashmë nuk qëndron më midis shtetit dhe individit, por midis subjekteve të së
drejtës private, në lidhje me të drejtat e tyre të pronësisë mbi pasurinë e paluajtshme objekt
gjykimi. Nëpërmjet kontratës së privatizimit, shteti është “vetshpronësuar” njëherë mbi këtë
pasuri dhe nuk tërheq më interesa apo të drejta pasurore mbi të. Tashmë mosmarrëveshja
është midis subjektit që pretendon të njihet bashkëpronar dhe bashkëpronarëve aparent, për
shkak se kontrata e lidhur midis të paditurve dhe shtetit në mënyrë të paligjshme ka
përjashtuar disa prej bashkëpronarëve. Gjykata në rastin konkret, do të ushtrojë kontroll
incidental mbi vlefshmërinë e kontratës së privatizimit, si një çështje paragjykimore, me
qëllim që të vlerësojë bazueshmërinë e pretendimit të paditësit për njohje bashkëpronar. Me
vendimin gjyqësor, në mënyrë përfundimtare synohet t’i jepet qartësi marrëdhënies juridike
civile midis këtyre palëve ndërgjyqëse, duke u rivendosur ose jo paditësit në të drejtat
pasurore, që atyre ju burojnë nga gjendja juridike e pretenduar e bashkëpronësisë. Si
rrjedhojë, në çështjen objekt shqyrtimi, në eventualitetin që kontrata e privatizimit objekt
gjykimi do të konstatohej e pavlefshme, në themel të kërkimit të padisë mbetet vetëm
zgjidhja e pasojave të kësaj pavlefshmërie, të cilat janë me natyrë civile. (Shiko mutatis
mutandis Vendimin nr. 54, datë 16.01.2018 të Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë.)
Sa më sipër, vlerësoj se nga shumica duhet të kishte vendosur prishjen e vendimit
nr.1157, datë 20.09.2018 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan dhe dërgimin e çështjes
pranë kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
GJYQTAR
EDMOND ISLAMAJ
137
VENDIM


përket palëve:
PADITËS: ENTI KOMBËTAR I BANESAVE, DEGA

RAJONALE VLORË
I PADITUR: XHEVDET MUSAJ

LULJETA MUSAJ
OBJEKTI:
Zgjidhje e kontratës së shitblerjes me kusht e datës 07.03.2002, nr. 2182 rep., lidhur
mes Drejtorisë Rajonale të E.K.B.-së Vlorë dhe Xhevdet Musaj etj, dhe lirimin e banesës
objekt të kontratës së shitblerjes.
BAZA LIGJORE: Nenet 32, 153 të K.Pr.Civile, neni 698, 737/1 dhe 2, neni 749/1,
467/b, 750 të K. Civil.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr. 1581, datë 08.10.2018 ka

vendosur:
Deklarimin e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë,

për shqyrtimin e çështjes nr. 2131 Akti, datë regjistrimi 27.07.2018.
Dërgimin e akteve Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë, si
gjykatë kompetente.
Kundër këtij vendimi, mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë,
brenda 5 ditëve, duke filluar nga e nesërmja e njoftimit të vendimit.
Kundër vendimit të sipërcituar, ka paraqitur ankim të veçantë paditësi Enti Kombëtar

i Banesave, Dega Rajonale Vlorë, i cili kërkon:
Prishjen e vendimit gjyqësor nr. 1581, datë 08.10.2018, të Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Vlorë dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit në po atë
Gjykatë me të njëjtin trup gjykues.
138
Paditësi Enti Kombëtar i Banesave, Dega Rajonale Vlorë në ankimin e veçantë
parashtrojnë këto shkaqe:
 Vendimi nr. 1581, datë 08.10.2018, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, me të cilin
është vendosur shpallja e moskompetencës lëndore dhe kalimi i akteve për shqyrtimin
e çështjes Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë nuk është i bazuar në
ligj dhe si i tillë duhet prishur, duke u dërguar çështja për vazhdimin e gjykimit në po
atë gjykatë me të njëjtin trup gjykues.
 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, ka arsyetuar se pala paditëse kërkon të zgjidhet
kontrata me kusht e lidhur ndërmjet palëve, pasi qytetari, pala e paditur nuk paguan
këstet për shlyerjen ashtu siç është parashikuar në kushtet e kontratës. Sipas saj kjo
gjykatë do të vlerësojë një marrëdhënie juridike të krijuar midis një personi fizik dhe
një organi publik dhe për rrjedhojë kjo marrëdhënie ka karakter administrativ për
shkak se një nga palët një organ publik. Këtë arsyetim gjykata e mbështet në nenet 2
pika 6 dhe nenit 7/b të ligjit nr. 49/2012 “Për Gjykatat administrative”. Ndryshe nga
sa arsyeton gjykata, duke iu referuar natyrës së mosmarrëveshjes, kompetente nga
pikëpamja lëndore është gjykata civile referuar çështjeve për të cilat i ka gjykuar kjo
gjykate.
 Nëpërmjet kësaj padie paditësat kanë investuar gjykatën civile duke kërkuar “
Zgjidhjen e kontratës me kusht të datës 07.03.2002, e lidhur ndërmjet Degës Rajonale
të EKB-së Vlorë dhe palës së paditur dhe lirimin e banesës objekt. Ky kërkim i
drejtohet palës së paditur të thirrur në gjykim.
 Fakti që ky kërkim, i drejtohet një organi të administratës publike nuk e bën këtë
konflikt me karakter administrativ.
 Gjykata e shkallës së parë Vlorë, i është referuar nenit 7, për ta kategorizuar këtë
mosmarrëveshje si administrative. Në fakt kjo mosmarrëveshje nuk mund të
kualifikohet në asnjë prej rasteve të parashikuara në këtë dispozitë. Në rastin në fjalë
ndodhemi përpara një konflikti të pastër civil që ka të bëjë me zgjidhjen e kontratës
dhe lirimin e sendit si një marrëdhënie juridiko - civile e cila gjen rregullim të gjerë
në dispozitat e Kodit Civil.
 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë nuk e ka përcaktuar drejt natyrën juridike të
mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të këtij gjykimi duke mos bërë një
identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për rastin konkret shërbejnë për
përcaktimin e kompetencës lëndore.
 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë nuk ka arsyetuar drejtë në lidhje me zbatimin e
ligjit procedural dhe material sa i përket përcaktimit të kompetencës lëndore.
 Rezulton që paditësi e ka zgjedhur drejt gjykatën si nga pikëpamja lëndore ashtu edhe
tokësore {duke qenë se kërkohet Zgjidhja e kontratës së shitblerjes me kusht të një
banese të ndodhur në qytetin e Vlorës dhe lirimin e saj) kur i janë drejtuar me padi
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, referuar neneve 41, 45 të K.Pr.Civile, të
ndryshuar.
 Në përfundim vlerësojmë se vendimi nr. 1581, datë 08 .10.2018, i Gjykatës së
Shkallës së Parë të Rrethit Gjyqësor Vlorë është rrjedhojë e moszbatimit të normave
proceduriale civile dhe për këtë shkak duhet të prishet e të dërgohet çështja në po atë
gjykatë për vazhdimin e gjykimit, si gjykata që ka kompetencën lëndore.
139
VËREN
që u përket palëve: paditës Enti Kombëtar i Banesave, Dega Rajonale Vlorë, dhe të paditur
Xhevdet Musaj dhe Luljeta Musaj, me objekt: Zgjidhje e kontratës së shitblerjes me kusht e
datës 07.03.2002, nr. 2182 rep., lidhur mes Drejtorisë Rajonale të E.K.B.-së Vlorë dhe
Xhevdet Musaj etj, dhe lirimin e banesës objekt të kontratës së shitblerjes.
2. Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë është rrjedhojë i zbatimit të gabuar
të ligjit procedural, vetëm përsa i përket pjesës së dytë të objektit të padisë, prandaj
ekzistojnë arsye ligjore për cënimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë për
këtë pikë, për të cilën çështja duhet të kthehet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit,
ndërsa sa i përket pjesës së parë të objektit të padisë nuk ekzistojnë arsye ligjore për cënimin
e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, për rrjedhojë për këtë pikë ai duhet të lihet
në fuqi.
I. Rrethanat:
3. Nga aktet e administruara në dosje rezulton se në datën 07.03.2002, ndërmjet palës

paditëse në cilësinë e shitësit dhe palës së paditur në cilësinë e blerësit, është lidhur kontrata
noteriale me nr 2182 rep, nr 809 kol. Me objekt shitjen e një apartamenti banimi në
bashkëpronësi të pandarë të banesës tip 83/2, me sipërfaqe ndërtimi 66, 4 m2, kundrejt vlerës
530.769 lekë, vlerë e cila do të paguhej me këste dhe lirimin e banesës objekt të kontratës së
shitblerjes.
4. Sipas EKB-së, që nga momenti i kryerjes së pagesës fillestare për shpenzimet
operacionale, pala e paditur nuk ka përmbushur detyrimin për pagimin e çmimit të shitjes
sipas përcaktimeve kontraktore. Ndodhur në kushtet e mësipërme, pala paditëse i është
drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi.
II. Procedura:
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë me vendimin nr. 1581, datë 08.10.2018 ka

vendosur:
Deklarimin e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, për
shqyrtimin e çështjes nr. 2131 Akti, datë regjistrimi 27.07.2018.
Dërgimin e akteve Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë, si gjykatë
kompetente.
Kundër këtij vendimi, mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë, brenda 5
ditëve, duke filluar nga e nesërmja e njoftimit të vendimit.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë ndër të tjera arsyeton:
.... Gjykata çmon të theksojë se përpara se të marrë në shqyrtim një mosmarrëveshje,
ajo duhet të identifikojë fillimisht lëndën e saj, në mënyrë që të përcaktojë nëse është ose jo
kompetente për zhvillimin e gjykimit. Pra, gjykata duhet të marrë në analizë nëse
mosmarrëveshja ka natyrë civile, sikundër parashikohet në nenin 41 të K.Pr.Civile, apo ka
natyrë administrative, sikundër parashikohet në nenin 7 të ligjit nr. 49/2012. “Për
organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”. Në funksion të kësaj analize, gjykata duhet t’i referohet objektit dhe shkakut
140
ligjor të kërkimeve të paditësit (të parashtruara si në kërkesëpadi, ashtu dhe gjatë shqyrtimit
të çështjes, si dhe statusit juridik të palëve që marrin pjesë në këtë gjykim, duke evidentuar
njëkohësisht edhe lidhjen midis fakteve që pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë, dhe të
drejtave apo interesave që ai pretendon se i janë cenuar.
Duke iu rikthyer çështjes konkrete, në mbështetje të arsyetimit të mësipërm, gjykata
vlerëson të identifikojë natyrën e mosmarrëveshjes objekt gjykimi, duke u ndalur në analizën
e elementëve të saj, respektivisht objektit, shkakut ligjor të kërkimit, si dhe statusit juridik të
palëve subjekt gjykimi.
Në lidhje me objektin, gjykata konstaton se nëpërmjet kërkesëpadisë së paraqitur,
pala paditëse ka kërkuar: “Zgjidhjen e kontratës së shitblerjes me kusht datës 07.03.2002, e
lidhur mes Degës Rajonale të EKB-së Vlorë dhe palës së paditur dhe lirimin e banesës
objekt kontrate.
Në lidhje me shkakun ligjor të kërkimit, gjykata vlerëson se ai gjendet në kontratën
noteriale me nr. 2182 rep., nr. 809 kol., datë 07.03.2002, e lidhur ndërmjet palës paditëse,
në cilësinë e shitësit dhe z. Xhevdet Musaj, në cilësinë e blerësit, me objekt shitjen e një
apartamenti banimi në bashkëpronësi të pandarë, me sipërfaqe ndërtimi 66.4 m2, kontratë e
cila është lidhur në funksion të përmbushjes së detyrave administrative të palës paditëse të
ngarkuara nga ligji.
Në lidhje me subjektet e këtij gjykimi, gjykata konstaton se në cilësinë e palës
paditëse është Enti Kombëtar i Banesave, Dega Rajonale Vlorë, ndërkohë në cilësinë e palës
së paditur është Xhevdet Musaj.
Përsa më sipër, gjykata vlerëson se mosmarrëveshja objekt gjykimi rrjedh nga
kontrata e shitjes realizuar prej EKB-se, ne funksion të përmbushjes së detyrave të saj
administrative të ngarkuara nga ligji. Si rezultat, mosmarrëveshja në gjykim është një
mosmarrëveshje me natyrë administrative. Ne këto kushte, duke u mbështetur në nenin 7/a të
ligjit nr. 49/2012. lënda për gjykimin e çështjes i përket Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Vlorë, dhe për pasojë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlore çmon se nuk mund të
vazhdojë me gjykimin e mëtejshëm të saj.
Për të arritur në konkluzionin e mësipërm, gjykata mbajti parasysh praktikën e
Gjykatës së Lartë në çështje të kësaj natyre (vendim nr. 00-2014-1219, datë 17.04.2014, i
Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, vendim nr. 00-2014-3831, datë 30.10.2014, i
kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, vendim nr. 00-2014-3884, datë 18.12.2014 i
kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë, vendim nr. 00-2016-2520, datë 22.09.2016 i
Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë).

kompetente.
9. Neni 7 i ligjit nr. 49/2012 “Për Organizimin dhe funksionimin e gjykatave
Gjykatat administrative janë kompetente për:
141
a) mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore
administrative nga organi publik;
b) mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së paligjshme ose të
mosveprimit të organit publik;
c) mosmarrëveshjet e kompetencave ndërmjet organeve të ndryshme administrative
në rastet e parashikuara nga Kodi i Procedurave Administrative;
ç) mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës, kur punëdhënësi është organ
i administratës publike;
d) kërkesat e paraqitura nga organet administrative për shqyrtimin e kundërvajtjeve
administrative, për të cilat ligji parashikon heqjen e lirisë deri në 30 ditë, si një lloj të
dënimit administrativ për kundërvajtësin;
dh) kërkesat e paraqitura nga kundërvajtësit për zëvendësimin e dënimit
administrativ me heqje lirie deri në 30 ditë me dënimin me gjobë.
10. Neni 17 i ligjit nr. 49/2012, “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
1. Padia ngrihet:
a) për shfuqizimin tërësisht apo pjesërisht të aktit administrativ;
b) për ndryshimin, pjesërisht apo tërësisht, të aktit administrativ apo detyrimin e
organit publik për të ndryshuar një akt administrativ;
c) për konstatimin e pavlefshmërisë absolute të aktit administrativ;
ç) për të detyruar organin publik të kryejë një veprim administrativ, që është
refuzuar, apo për të cilin organi publik ka heshtur, ndonëse ka pasur kërkesë;
d) për konstatimin e paligjshmërisë së veprimit administrativ, që nuk prodhon pasoja
juridike, nëse paditësi ka një interes të arsyeshëm për këtë;
dh) për saktësimin e të drejtave dhe të detyrimeve ndërmjet paditësit dhe organit
publik;
e) për detyrimin e organit publik për të kryer apo për të ndaluar kryerjen e një
veprimi tjetër administrativ, të nevojshëm për mbrojtjen e të drejtave apo të interesave të
paditësit;
ë) për përcaktimin e organit që ka në kompetencën e tij zgjidhjen e çështjes konkrete,
duke urdhëruar kur është rasti dhe shfuqizimin e aktit të nxjerrë nga organi jokompetent;
f) për shpërblimin e dëmit jashtëkontraktor, sipas ligjit të posaçëm;
g) për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve të punës, kur punëdhënësi është një organ i
administratës publike.
2. Gjykata zgjidh mosmarrëveshjet në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme. Ajo bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që
lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur me përcaktimin që mund të propozojnë palët.
11. Vendimi unifikues nr. 03, datë 28.04.2014 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës
së Lartë.
12. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, ankimi i veçantë i paraqitur nga pala
paditëse Enti Kombëtar i Banesave, Dega Rajonale Vlorë përmban shkaqe nga ato që
parashikohen në ligj, vetëm përsa i përket pjesës së dytë të objektit të padisë, prandaj
ekzistojnë arsye ligjore për cënimin e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë për
këtë pikë, për të cilin çështja duhet të kthehet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit,
ndërsa sa i përket pjesës së parë të objektit të padisë nuk ekzistojnë arsye ligjore për cënimin
142
e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, për rrjedhojë për këtë pikë ai duhet të lihet
në fuqi.
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson të nënvizojë se, në kuptimin e së
drejtës procedurale, kompetenca lëndore është një kusht i domosdoshëm procedural, që bën
të vlefshëm procesin gjyqësor, si dhe të gjitha aktet e marra në administrim gjatë zhvillimit
të tij, në kuptimin që një gjykatë jokompetente nuk mund të kryejë asnjë veprimtari
proceduriale dhe një gjykatë jokompetente duhet të deklarojë moskompetencën e saj, (neni
61 K.Pr.Civile, neni 7 i ligjit 49/2012). Kompetenca lëndore, përcakton për çdo gjykatë të
veçantë, se, në çfarë rastesh dhe në lidhje me çfarë mosmarrëveshjesh ajo ka pushtet për të
gjykuar, duke përcaktuar qartë rrethin e mosmarrëveshjeve që i është njohur e dhënë asaj për
ta gjykuar. Ndarja e kompetencës, është përcaktuar qartë në ligjin “Për organizimin e
pushtetit gjyqësor në Republikën e Shqipërisë”, në ligjin nr. 49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykata administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” i
ndryshuar dhe në K.Pr.Civile.
14. Gjykata, në përcaktimin e kompetencës lëndore, i referohet pikërisht identifikimit
të natyrës së mosmarrëveshjes që i shtrohet për gjykim, nëse ajo është e natyrës civile apo
administrative. Për këtë qëllim, gjykata i referohet shkakut ligjor të kërkimeve të paditësit të
parashtruara, si në kërkesëpadi ashtu dhe gjatë gjykimit, natyrës së mosmarrëveshjes, si dhe
statusit juridik të palëve që kjo padi i kundrejtohet, si dhe bën lidhjen midis fakteve që
pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë, dhe të drejtave apo interesave që ai pretendon se i
janë cënuar. Kolegji Civil, në lidhje me çështjen objekt gjykimi, në shqyrtim të akteve të
ndodhura në dosjen gjyqësore, objektit dhe shkakut të kërkimeve të paditësit, pretendimeve
dhe kërkimeve të parashtruara prej tij në aktet proceduriale, shkaqeve të ngritura në ankimin
e veçantë të paditëses dhe në interpretim të dispozitave të ligjit nr. 49/2012, të zbatueshme,
çmon se, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, e ka kuptuar drejtë natyrën e vërtetë të
mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të këtij gjykimi.
15. Nga aktet e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, në rastin në gjykim,
ndodhemi përpara një kërkesëpadie me kërkime të përziera të natyrës civile dhe
administrative. Kërkimi ndaj të paditurve Xhevdet Musaj dhe Luljeta Musaj, që pala paditëse
e ka renditur në pjesën e dytë të objektit të padisë: lirimin dhe dorëzimin e banesës objekt të
kontratës së shitblerjes, është kërkim i një natyre krejtësisht të pastër civile, ndërsa kërkimi
tjetër, që pala paditëse i ka renditur në pikën e parë të objektit të padisë: Zgjidhjen e
kontratës së shitblerjes me kusht të datës 07.03.2002, nr. 2182 rep, lidhur mes Drejtorisë
Rajonale të EKB-së Vlorë dhe Xhevdet Musaj etj, është kërkim me natyrë krejtësisht
administrative, sepse palët paditëse, është organ publik dhe në këtë rast kundërshtohet një
kontratë administrative, prandaj kompetenca në lëndë për këtë kërkim iu përket gjykatave
administrative dhe jo gjykatave civile.
16. Lidhur me përcaktimin e kompetencës lëndore në kërkesëpaditë me disa kërkime,
të cilat janë me natyra të ndryshme (civile dhe administrative), në vendimin unifikues nr. 03,
datë 28.04.2014 Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë mbajnë qëndrimin se, për çështjet
e regjistruara pas datës 04.11.2013 kërkimet duhet të ndahen, ndërsa për kërkesëpaditë e
regjistruara përpara kësaj date gjykimi i çështjes do të vazhdohet dhe përfundohet nga
gjykatat e zakonshme (civile). Meqenëse kërkesëpadia është regjistruar në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Vlorë me datë 27.07.2018, pra pas datës 04.11.2013, sipas vendimit unifikues të
mësipërm Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë duhet të bënte ndarjen e kërkimeve, duke
mbajtur vetë për gjykim kërkimin me natyrë civile, ndërsa kërkimin tjetër me natyrë
administrative t’ia dërgonte për shqyrtim gjykatës kompetente, që është Gjykata e
Administrative e Shkallës së Parë Vlorë.
përfundimin se, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë është rrjedhojë i zbatimit të drejtë të
143
ligjit procedural, për pikën e parë të objektit të padisë, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në
fuqi për këtë pikë. Ndërsa në lidhje me pikën e dytë të objektit të padisë vendimi i Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Vlorë është rrjedhojë i zbatimit të gabuar të ligjit procedural, prandaj si i
tillë ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet po në gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë për
vazhdimin e gjykimit për këtë kërkim.
PËR KËTO ARSYE

Civile;
VENDOSI
Vlorë për pjesën e parë të objektit të kërkesëpadisë.
Prishjen e vendimit nr. 1581, datë 08.10.2018 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë
për pjesën e dytë të objektit të kërkesëpadisë dhe dërgimin e akteve në po atë gjykatë për
vazhdimin e gjykimit vetëm për këtë kërkim.
Tiranë, më 13.02.2019
144
VENDIM

Në dhomë këshillimi, më datë 20.02.2019, mori në shqyrtim çështjen që u përket

palëve:
OBJEKTI:
Lëshimi i urdhrit të ekzekutimit për kontratën e kredisë lidhur me datë 14.12.2012 të
lidhur me kredimarrës Shpëtim Shuajp Preza.

tregtare”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin datë 24.01.2019, ka vendosur:

2. Dërgimin e çështjes nr. 413 regj,them, datë 16.01.2019 gjykatës
kompetente që është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër.
brenda 5 ditëve, nga dita e nesërme e njoftimit të vendimit të arsyetuar.”
Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke argumentuar se:
- Sipas nenit 52 të K.Pr.Civile është parashikuar se kompetenca tokësore mund të

ndryshohet me marrëveshje me shkrim të palëve, përveç rasteve të parashikuara në
nenet 45 dhe 46 të këtij kodi dhe kur ligji e ndalon këtë marrëveshje. Për rastin
konkret nuk ka ndalim;
- Po ashtu sipas nenit 54 të K.Pr.Civile e drejta e zgjedhjes midis shumë gjykatave
kompetente i përket paditësit. Kjo do të thotë se edhe nëse janë disa gjykata
kompetente është kërkuesi ai që bën zgjedhjen;
- Neni 511, pika ç i K.Pr.Civile parashikon se urdhri i ekzekutimit lëshohet nga gjykata
e vendit ku detyrimet që përmban titulli ekzekutiv do të përmbushen. Duke qenë se
“vendi i ekzekutimit” është i papërcaktueshëm dhe bankat e nivelit të dytë ku mund të
145
bëhet pagesa shtrihen në të gjithë territorin e Republikës së Shqipërisë, gjykata duhet
t’i referohej nenit 448 të Kodit Civil sipas të cilit për detyrimet monetare pagesat
bëhen në vendbanimin e kreditorit në datën e pagesës.

V Ë R E N:
kërkesë për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit sipas nenit 510 të K.Pr.Civile, për kontratën e
kredisë të lidhur midis tij (në cilësinë kontraktore të kredidhënësit) dhe z. Shpëtim Shuajp
Preza (në cilësinë kontraktore të kredimarrësit). Sikurse ka rezultuar nga aktet e fashikullit të
gjykimit, kredimarrësi, z. Shpëtim Shuajp Preza e kanë vendbanimin në qytetin e Shkodrës.
“Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për gjykimin e
çështjes nr. 413 regj.them, datë 16.01.2019. 2. Dërgimin e çështjes nr. 413 regj,them, datë
16.01.2019 gjykatës kompetente që është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër. 3. Kundër
ky afat nga dita e nesërme e njoftimit të vendimit të arsyetuar.”
nenet 511 e vijues të K.Pr.Civile, identifikojnë si gjykatë kompetente për shqyrtimin e
kërkesave për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit dhe për shqyrtimin e të gjitha padive që
mund të ngrejnë palët gjatë fazës së ekzekutimit të detyrueshëm të një titulli ekzekutiv,
gjykatën e vendit të ekzekutimit. Në rastin konkret, nisur nga aktet e depozituara (kontratë
huaje e siguruar me barrë siguruese, hipotekë, dorëzani) rezulton që vendbanimi i
kredimarrësit si dhe i dorëzanësit është në qytetin e Vlorës, vend i cili përbën edhe vendin e
ekzekutimit të titullit ekzekutiv. Për rrjedhojë, gjykatë kompetente për shqyrtimin e kërkesës
për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit në rastin konkret është Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Vlorë.
4. Kundër këtij vendimi, me datë 28.01.2018 ka ushtruar ankim të veçantë, kërkuesi
shoqëria “Micro Credit Albania” sh.a, i cili kërkon prishjen e tij dhe dërgimin e çështjes
pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duke paraqitur si shkaqe ato të pasqyruara në
pjesën hyrëse të këtij vendimi.
146
më lehtë çështjen e tyre, K.Pr.Civile, (pas ndryshimeve me Ligjin nr. 38/2017), në nenin 61,
gjyqësore. 18”
konvalidueshëm. Kështu, neni 467/b i Kodit të Procedurës Civile, i pandryshuar 19,
parashikonte se: “Kur gjykata për çështjen që nuk ishte në kompetencën e saj ka dhënë një
vendim të drejtë dhe, nga ana tjetër, nuk janë kapërcyer kompetencat e gjykatës së cilës i
takonte çështja, gjykata e apelit ka të drejtë të mos e prishë vendimin, por të mjaftohet t’i
verë në dukje gjykatës përkatëse parregullsinë e vendimit të saj.” Kjo dispozitë në fakt
frymëzohet nga parimi i disponibilitetit dhe parimi i konvalidimit të akteve procedurale në
gjykimin civil, (shiko nenin 120 të K.Pr.C) sipas të cilit nuk mund të shpallet pavlefshmëria
e një akti procedural, pa kërkesën e palës në interes të të cilës kryhet ai akt. Kjo do të thotë
se gjykata që sipas ligjit nuk është fillimisht kompetente nga pikëpamja tokësore, bëhet e
17
18
Theksim i Kolegjit
19
147
tillë dhe prodhon akte të vlefshme në momentin kur pala e pranon apo heshtazi ka hequr dorë
nga kundërshtimi i kompetencës tokësore. Kolegji vlerëson se, parashikimi i nenit 61 të
procesin penal apo atë administrativ. Ndërkohë paragrafi i parë i nenit 61 të Kodit të
Procedurës Civile do të duhet të rregullojë vetëm mënyrën se si gjykata verifikon
kompetencën lëndore.
respektive.
të Kodit të Procedurës Civile. Në të kundërt, një interpretim i zgjeruar i nenit 61 të
K.Pr.Civile për rastet se kur gjykata mund të vlerësojë kryesisht çështjen e kompetencës
tokësore, do të vinte ndesh me qëllimin e Ligjvënësit kur ndryshoi këtë dispozitë, e cila,
sikurse u analizua më sipër, u frymëzua nga parimi i disponibilitetit, nga parimi i
konvalidimit të akteve procedurale në gjykimin civil dhe nga parimi i rënies në dekadencë të
pretendimeve. Si rrjedhojë, me një interpretim të tillë, përjashtimi do të shndërrohej në
rregull.
20
148
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit datë 24.01.2019, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
dërgimin e çështjes pranë kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 20.02.2019
149
VENDIM


palë:
KËRKUES: SHOQËRIA “MICRO CREDIT ALBANIA”

SH.A.
OBJEKTI:
me kreditor Micro Credit Albania sh.a. dhe kredimarrës Z.Florian Qamil Cani, dtl.
21.03.1976 banues në në lagje 24 Maji Vlorë, dhe kredimarrës Znj. Keze Ymeri Cani e
dtl.10.11.1975 banues në lagje 24 Maji Vlorë dhe dorëzanës Z.Eduar Refat Saliaj
dtl.13.10.1996 banues në Serat Vlorë.
BAZA LIGJORE: Nenet 510/d, 511 e në vijim të K.Pr.Civile.

vendosur:
“Deklarimin jo kompetentë nga pikëpamja tokësore të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë për gjykimin e çështjes civile me Nr.regj.them. 113, që i
përket palëve ndërgjyqëse: Kërkues:Shoqëria “Micro Credit Albania” sh.a.
Kalimin e kësaj çështje Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë”.

- Së pari: Gjykata nuk ka marrë parasysh nenin 13 pika 13.2 të kontratës të lidhur mes
palëve si dhe faktin se K.Pr.Civile nuk ka ndonjë dispozitë urdhëruese që të përcaktojë
në mënyrë taksative kompetencën për kontratat e kredive bankare dhe nuk ka ndonjë
nuk mund të dalë mbi vullnetin e palëve dhe mbi ligjin.
150
pagesës.
në R.SH në Vendimin Nr.39 të datës 16.10.2007, që Gjykata Kushtetuese ka mbajtur
gjykimit.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani, dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
gjykim pranë gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, kërkesën për lëshimin e urdhrit të
ekzekutimit, për kontratën e kredisë lidhur me datë 12.01.2009 me kreditor Micro Credit
Albania sh.a. dhe kredimarrës Z.Florian Qamil Cani etj.
vendosur: “Deklarimin jo kompetentë nga pikëpamja tokësore të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë për gjykimin e çështjes civile me Nr.regj.them. 113, që i përket palëve
ndërgjyqëse: Kërkues:Shoqëria “Micro Credit Albania” sh.a.
Kalimin e kësaj çështje Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë”.
Me arsyetimin se, në referim të nenit 61 të K.Pr.Civile, i cili parashikon se:
“Gjykata, kur konstaton si nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose me
kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
151
kompetente”, gjykata pasi u njoh me kontratën e huas bankare për të cilën kërkohet lëshimi i
urdhrit të ekzekutimit, konstaton se shqyrtimi i kërkesës nuk është në kompetencën tokësore
të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, por në kompetencë të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë, pasi kredimarrësit Z. Florian Qamil Cani dhe Znj. Keze Ymeri Cani janë banorë të
lagjes 24 Maji Vlorë, ndërsa dorëzanësi Eduar Refat Saliaj banon në Serat Vlorë.
Bazuar në analizën e mësipërme dhe në kriteret e neneve 59, 61 e 511 të K.Pr.Civile,
kjo gjykatë duhet të shpallë me iniciativën e saj moskompetencën tokësore për shqyrtimin e
kësaj mosmarrëveshjeje, duke ia kaluar aktet për kompetencë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë.

kërkesë të palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën kompetente...
“
gjyqësore, vlerëson se vendimi nr.113 Akti, datë 18.01.2019, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Rrethit Gjyqësor Vlorë është i pabazuar në ligj. Si i tillë ky vendim duhet të prishet dhe
152
gjyqësore. 22”
konvalidueshëm. Kështu, neni 467/b i K.Pr.Civile, i pandryshuar 23, parashikonte se: “Kur
dhomë këshillimi (gjykim de plano) pa praninë e palës kërkuese24. Kjo do të thotë se në të
21
22
Theksim i Kolegjit
23
24
153
154
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Tiranë dhe dërgimin e çështjes për shqyrtim po asaj gjykate për vijimin e gjykimit.
Tiranë, më 13.02.2019
155
VENDIM


palë:
KËRKUES: SHOQËRIA “MICRO CREDIT ALBANIA”

SH.A.
OBJEKTI:
me kreditor Micro Credit Albania sh.a. dhe kredimarrës Z. Besnik Marko Pesho, dtl.
26.01.1966 banues në në lagje 1 Maji, Ruga M.Durhan, Vlorë, dhe kredimarrës Znj. Milika
Izet Pasho e dtl.01.09.1975 banues në lagje 1 Maji, Rruga M.Durhan, Vlorë.
BAZA LIGJORE: Nenet 510/d, 511 e në vijim të K.Pr.Civile.

vendosur:
në shqyrtimin e kërkesës civile me Nr.297 Akti datë 11.01.2019 regj. që i
përket palëve ndërgjyqëse: Kërkues: Shoqëria “Micro Credit Albania” sh.a.
Debitor Besnik Marko Pesho dhe Milika Izet Pasho.
Dërgimin e kërkesës civile me Nr.297 Akti, datë 11.01.2019 për kompetencë
gjykimi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë”.

- Së pari: Gjykata nuk ka marrë parasysh nenin 9 pika 9.2 të kontratës të lidhur mes
palëve si dhe faktin se K.Pr.Civile nuk ka ndonjë dispozitë urdhëruese që të përcaktojë
në mënyrë taksative kompetencën për kontratat e kredive bankare dhe nuk ka ndonjë
nuk mund të dalë mbi vullnetin e palëve dhe mbi ligjin.
156
pagesës..
gjykimit.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani, dhe pasi e bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
Në datën 19.05.2006 midis kredidhënësit Shoqëria NOA sh.a dhe palëve
kredimarrëse Z. Besnik Merko Pasho, dtl. 26.01.1966 banues në Lagjia 1 Maj, Rr.M.
Durhan, Vlorë dhe kredimarrës Znj. Milika Izet Pasho, dtl. 01.09.1975 banues në Lagja 1
Maj, Rr. M. Durhan, Vlorë, është lidhur kontrata e kredisë. Sipas “Kontratës për kalim të
kredive” datë 27.02.2018 lidhur midis Shoqëria NOA sh.a. dhe Micro Credit Albania Sh.a.,
në bazë të neneve 499-507 të K. Civil, Kreditori për kontratën e sipërpërmendur është
shoqëria Micro Credit Albania Sh.a.
Me shkresën Nr.1416 Prot. të datës 15.05.2018 kreditori Micro Credit Albania sh.a i
njofton palët për kalimin e kredisë dhe me shkresë Nr. 1416/1 të datës 15.06.2018 i njofton
se do ti drejtohet gjykatës për të kërkuar lëshimin e urdhrit të ekzekutim. Nga ana e palëve
debitore edhe pse u vendosën në dijeni për vonesën dhe mospërmbushjen e detyrimit palët
157
nuk përmbushen detyrimin ndaj palës kreditore, e gjendur në këtë situatë ligjore pala
kreditore ju drejtua gjykatës me kërkesë për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit për titullin
vendosur:
shqyrtimin e kërkesës civile me Nr.297 Akti datë 11.01.2019 regj. që i përket palëve
ndërgjyqëse: Kërkues: Shoqëria “Micro Credit Albania” sh.a.
Debitor Besnik Marko Pesho dhe Milika Izet Pasho.
Dërgimin e kërkesës civile me Nr.297 Akti, datë 11.01.2019 për kompetencë gjykimi
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë”.
Me arsyetimin se, nga provat e administruara, rezulton të jetë njoftuar debitorët, me
njoftimin bashkëngjitur dërgesës postare, dhe rezulton se nuk janë përgjigjur detyrimit të
mësipërm.
Në bazë të nenit 510/d të K.Pr.Civile, kontrata e kredisë përbën titull ekzekutiv, për
sa i përket kthimit të shumës së pashlyer të detyrimit, në këto rrethana, nga kërkuesi është
kërkuar pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, lëshimi i urdhrit të ekzekutimit për këtë
fakt, me qëllim që të kërkojë ekzekutimin e detyrueshëm të titullit ekzekutiv nga Shërbimi
Përmbarimor.
Sipas nenit 511 të K.Pr.Civile ndryshuar Titulli ekzekutiv vihet në ekzekutim
nëpërmjet lëshimit të urdhrit të ekzekutimit, i cili për rastet e parashikuara nga shkronjat “a”
dhe “b” të nenit 510 të këtij Kodi, lëshohet nga gjykata që ka dhënë vendimin. Në këtë rast,
kancelari konfirmon urdhrin e ekzekutimit, brenda pesë ditëve nga marrja formë të prerë e
vendimit gjyqësor, për vendimet e gjykatave të shteteve të huaja e të gjykatave të arbitrazhit
të huaj, që u është dhënë fuqi në zbatimi të dispozitave të këtij Kodi, lëshohet nga gjykata e
apelit brenda 5 ditëve nga data e paraqitjes se kërkesës së kreditorit; për rastet e parashikuara
nga shkronja “g” e nenit 510 të këtij Kodi, lëshohet nga gjykata e vendit ku është dhënë
vendimi brenda 5 ditëve nga data e paraqitjes se kërkesës se kreditorit;
g) për rastet e parashikuara nga shkronjat “d”, “dh” dhe “e”, lëshohet nga gjykata e
vendit ku detyrimet që përmban titulli ekzekutiv do të përmbushen, brenda 5 ditëve nga data
e paraqitjes se kërkesës se kreditorit.
Nuk lëshohet urdhri i ekzekutimit për vendimin e sigurimit të padisë dhe për gjobat e
dhëna nga gjykata, si dhe për vendimet civile të gjykatës, të dhëna për ekzekutim të
përkohshëm, të cilat ekzekutohen drejtpërdrejtë nga zyra e përmbarimit, pas njoftimit të
vendimit.
Shqyrtimi i kërkesës për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit zhvillohet nga gjyqtari pa
praninë e palëve. Rezulton se kredimarrësit (debitorët) banojnë në Vlorë, përcaktuar në
kontratën e kredisë. Gjykata vlerëson se vendi ku do të përmbushen detyrimet që debitorët
kanë karshi kreditorit është vendi ku kanë banimin debitorët si dhe është vendndodhja e
sendeve dhe se gjykata kompetente për të lëshuar urdhrin e ekzekutimit është Gjykata e
Rrethit Gjyqësore Vlorë.
Me togfjalëshin “vend i ekzekutimit” të detyrueshëm kuptohet vendi ku përmbushet
diçka apo zbatohet një urdhërim ose një vendim, pra një titull ekzekutiv. Ky vend i përgjigjet
vendit të banimit të debitorit kur ky është person fizik ose selisë se debitorit kur ky është
person juridik, ose vendit ku kryhen veprimtarinë e tij dhe ka pasuri të luajtshme apo të
paluajtshme mbi të cilat do të shtrihen veprimet përmbarimore gjate procesit të ekzekutimit.”
Nga aktet bashkëngjitur kontratës debitorët kanë lënë garanci sendet të luajtëshme orendi
shtëpiake.
158
Pasi u njoha me kontratën, për të cilën kërkohet lëshimi i urdhrit të ekzekutimit,
konstatoj se shqyrtimi i kërkesës, nuk është në kompetencë tokësore të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, por në kompetencë të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
Kështu, nga aktet e depozituara rezulton që vendbanimi i kredimarrësve është në
Vlorë (Lagja 1 Maj, Rr. M. Durhan), vend i cili detyrimisht përbën dhe vendin e ekzekutimit
të titullit ekzekutiv.
Në nenin 511, pika të K.Pr.Civile, përcaktohet si gjykatë kompetente për lëshimin e
urdhrit të ekzekutimit për titullin ekzekutiv “kontratë bankare”, gjykata ku është caktuar të
bëhet ekzekutimi. Ky parashikim i posaçëm i procedurës civile, përjashton gjithë
parashtrimet e përgjithshme mbi kompetencën tokësore dhe parashikimet kontraktore të
palëve.
Në përfundim të sa më sipër, gjykata konkludon në shpalljen e moskompete ncës
tokësore dhe dërgimin e kërkesës gjykatës kompetente për shqyrtim.

kërkesë të palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën
kompetente....”
gjyqësore, vlerëson se vendimi nr.297 Akti, datë 31.01.2019, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
159
gjyqësore. 26”
konvalidueshëm. Kështu, neni 467/b i K.Pr.Civile, i pandryshuar 27, parashikonte se: “Kur
25
26
Theksim i Kolegjit
27
160
dhomë këshillimi (gjykim de plano) pa praninë e palës kërkuese28. Kjo do të thotë se në të
28
161
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Tiranë dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 28.02.2019
162
VENDIM


palëve:
OBJEKTI:
12.06.2003 me kreditor Micro Credit Albania sh.a. dhe kredimarrës znj. Valbona Lilo Jorgji,
i datëlindjes 14.07.1971, banues në Lagjia 28 Nëntori, Rruga : « Gjergj Kastrioti », 535,
Vlorë dhe dorëzanës z. Aleksandër Shaqo Celaj, i datëlindjes 20.09.1958, banues në 28
Nëntori, Rruga : « Gjergj Kastrioti », 535, Vlorë.

tregtare”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin datë 18.01.2019 ka vendosur:

Tiranë për shqyrtimin e çështjes civile (urdhër ekzekutimi) nr. 294 regj.them,
datë regjistrimi 11.01.2019, që i përket palës kërkuese Micro Credit Albania
sh.a (M.C.A).
2. Dërgimin për shqyrtim të kërkesës dhe akteve shoqëruese Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë, si gjykatë kompetente nga pikëpamja e kompetencës
tokësore për shqyrtimin e kësaj kërkese. 3. Kundër këtij vendimi mund të
bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë brenda 5 ditëve, nga e nesërmja e
shpalljes së vendimit”
Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar se:
- Sipas nenit 52 të K.Pr.C është parashikuar se kompetenca tokësore mund të

163
- Po ashtu sipas nenit 54 të K.Pr.C e drejta e zgjedhjes midis shumë gjykatave
vendit ku detyrimet që përmban titulli ekzekutiv do të përmbushen. Duke qenë se

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani dhe si bisedoi çështjen në tërësi,
VËREN
kredisë të lidhur midis tij (në cilësinë kontraktore të kredidhënësit) dhe znj. Valbona Lilo
Jorgji (në cilësinë kontraktore të kredimarrësit) si dhe z. Aleksandër Shaqo Celaj (në cilësinë
kontraktore të dorëzanësit). Sikurse ka rezultuar nga aktet e fashikullit të gjykimit, si
kredimarrësi, znj. Valbona Lilo Jorgji ashtu edhe dorëzanësi z. Aleksandër Shaqo Celaj e
kanë vendbanimin në qytetin e Vlorës.
“Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për shqyrtimin
e çështjes civile (urdhër ekzekutimi) nr. 294 regj.them, datë regjistrimi 11.01.2019, që i
përket palës kërkuese Micro Credit Albania sh.a (M.C.A). 2. Dërgimin për shqyrtim të
kërkesës dhe akteve shoqëruese Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, si gjykatë kompetente
nga pikëpamja e kompetencës tokësore për shqyrtimin e kësaj kërkese. 3. Kundër këtij
vendimi mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë brenda 5 ditëve, nga e nesërmja
e shpalljes së vendimit.”
3.1. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ndër të tjera ka arsyetuar se nenet 510 e vijues
të K.Pr.C, identifikojnë si gjykatë kompetente për shqyrtimin e kërkesave për lëshimin e
urdhrit të ekzekutimit dhe për shqyrtimin e të gjitha padive që mund të ngrejnë palët gjatë
fazës së ekzekutimit të detyrueshëm të një titulli ekzekutiv, gjykatën e vendit të ekzekutimit.
Në rastin konkret, nisur nga aktet e depozituara, rezulton që vendbanimi i kredimarrësit si
dhe i dorëzanësit është në qytetin e Vlorës, vend i cili përbën edhe vendin e ekzekutimit të
titullit ekzekutiv. Për rrjedhojë, gjykatë kompetente për shqyrtimin e kërkesës për lëshimin e
urdhrit të ekzekutimit në rastin konkret është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë.
pjesën hyrëse të këtij vendimi. Rezulon se vendimi i arsyetuar i gjykatës, i është komunikuar
kërkuesit në të njëjtën datë, pra me 24.01.2019.
164
Gjyqësor Vlorë është i pabazuar në ligj. Si i tillë ky vendim duhet të prishet dhe çështja të
gjyqësore. 30”
dispozitave.
29
30
Theksim i Kolegjit
165
respektive.
31
32
166
vendbanimi i debitorit apo vendi ku ndodhet sendi i paluajtshëm objekt ekzekutimi etj), për
të përcaktuar kompetencën tokësore të gjykatës që shqyrton kërkesat apo paditë në fazën e
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Tiranë, më 20.02.2019
167
VENDIM


palëve:
OBJEKTI:
22.08.2006 me kreditor Micro Credit Albania sh.a. dhe kredimarrës z. Sindrit Irfan Muka, i
datëlindjes 15.07.1976, banues në 1045 Sauk, Rr: «Hamdi Garunja 753 » Tiranë dhe
dorëzanës z. Ahmet Rasim Dursu, i datëlindjes 25.09.1972, banues në adresën: Rruga «Asim
Vokshi», Njësia Administrative nr. 9, Tiranë dhe kredimarrës, z. Burhan Bilali, i datëlindjes
08.11.1974, banues në Rr : «Gjegj Legisi», Pall L, shkalla 1, Ap. 3, Blloku Gintash,
Laprakë, Tiranë.

tregtare”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr. 8 (67), datë 11.01.2019, ka

vendosur:
“1. Konstatimin e moskompetencës tokësore të kësaj gjykate në shqyrtimin e
kërkesës së paraqitur nga kërkuesja Micro Credit Albania sh.a me kredimarrës
z. Sindrit Irfan Muka, i datëlindjes 15.07.1976, banues në 1045 Sauk, Rr :
« Hamdi Garunja 753 » Tiranë dhe dorëzanës z. Ahmet Rasim Dursu, i
datëlindjes 25.09.1972, banues në adresën : Rruga «Asim Vokshi », Njësia
Administrative nr. 9, Tiranë dhe kredimarrës, z. Burhan Bilali, i datëlindjes
08.11.1974, banues në Rr : « Gjegj Legisi », Pall L, shkalla 1, Ap. 3, Blloku
Gintash, Laprakë, Tiranë...duke dërguar për shqyrtim këtë kërkesë gjykatës
kompetente, Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë .»
Rrethit Gjyqësor Shkodër, duke arsyetuar se:
168
 Sipas nenit 52 të K.Pr.C është parashikuar se kompetenca tokësore mund të
 Po ashtu sipas nenit 54 të K.Pr.C e drejta e zgjedhjes midis shumë gjykatave
 Neni 511, pika ç i K.Pr.C parashikon se urdhri i ekzekutimit lëshohet nga gjykata e

VËREN
1. Para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër është paraqitur një kërkesë me objekt
kredisë të lidhur midis tij (në cilësinë kontraktore të kredidhënësit) dhe z. Sindrit Irfan Muka
dhe z. Burhan Bilali, (në cilësinë kontraktore të kredimarrësit) si dhe z. Ahmet Rasim Dursu
(në cilësinë kontraktore të dorëzanësit). Sikurse ka rezultuar nga aktet e fashikullit të
gjykimit, kredimarrësit dhe dorëzanësi e kanë vendbanimin në qytetin e Tiranës.
3. Në dhomë këshillimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër me vendimin 8 (67),
datë 11.01.2019, pasi mori në shqyrtim kryesisht çështjen e kompetencës tokësore, ka
vendosur: “1. Konstatimin e moskompetencës tokësore të kësaj gjykate në shqyrtimin e
kërkesës së paraqitur nga kërkuesja Micro Credit Albania sh.a me kredimarrës z. Sindrit
Irfan Muka, i datëlindjes 15.07.1976, banues në 1045 Sauk, Rr: «Hamdi Garunja 753»
Tiranë dhe dorëzanës z. Ahmet Rasim Dursu, i datëlindjes 25.09.1972, banues në adresën:
Rruga «Asim Vokshi», Njësia Administrative nr. 9, Tiranë dhe kredimarrës, z. Burhan Bilali,
i datëlindjes 08.11.1974, banues në Rr : «Gjegj Legisi», Pall L, shkalla 1, Ap. 3, Blloku
Gintash, Laprakë, Tiranë...duke dërguar për shqyrtim këtë kërkesë gjykatës kompetente,
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë .»
3.1. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër ndër të tjera ka arsyetuar se ligji procedural
nuk ka parashikuar shprehimisht se cila gjykatë mund të lëshojë urdhrin e ekzekutimit, pasi
ligji që ndryshoi dispozitat procedurale që i përkasin pjesës së katërt të tij, konkretisht nenet
510 e në vijim, bëri shfuqizimet, por nuk rregulloi rishtazi kompetencën e gjykatës që do të
shqyrtojë kërkesat për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit. Megjithatë, edhe në kushtet e
ometimit ligjor, bazuar në nenin 1/2 të K.Pr.C, po ashtu bazuar në parimet e përgjithshme
dhe jurisprudencën e Gjykatës së Lartë, kompetente për shqyrtimin e kërkesës për lëshimin e
urdhrit të ekzekutimit në rastin konkret do të jetë gjykata e vendit të ekzekutimit. Sikurse
rezulton nga aktet e fashikullit të gjykimit, vend i ekzekutimit në këtë rast është Tirana, duke
qenë se ky është edhe vendbanimi i debitorit i individualizuar në kërkesën e kërkuesit.
169
pjesën hyrëse të këtij vendimi. Rezulton se vendimi i arsyetuar i gjykatës me të cilin është
shpallur moskompetenca i është komunikuar kërkuesit po me datë 18.01.2019.
gjyqësore, vlerëson se vendimi nr. 8 (67), datë 11.01.2019 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër për shpalljen e moskompetencës tokësore dhe dërgimin e çështjes pranë Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë është i pabazuar në ligj. Si i tillë ky vendim duhet të prishet dhe
gjyqësore. 34”
33
34
Theksim i Kolegjit
170
dispozitave.
respektive.
35
36
171
vendbanimi i debitorit, vendi ku ndodhet sendi i paluajtshëm objekt ekzekutimi etj), për të
Gjyqësor Shkodër, e paraqitur një kërkesë për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit me kërkues
Shkodër, referuar edhe praktikës së mëparshme gjyqësore të Gjykatës së Lartë, ka marrë në
Rrethit Gjyqësor Tiranë, meqë aty e ka vendbanimin debitori.
14. Kolegji vlerëson se ky vendim i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, bazuar në
ekzekutimit në rastin konkret ka qenë në fakt Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, e cila
është cilësuar dhe individualizuar si e tillë që në momentin kur kërkuesi “Micro Credit
Albania” sh.a ka paraqitur këtë kërkesë, para kësaj gjykate.
PËR KËTO ARSYE

172
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr. 8 (67), datë 11.01.2019, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Shkodër dhe dërgimin e çështjes pranë kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 20.02.2019
173
VENDIM


palëve:
PADITËS: KUVENDI I REPUBLIKËS SË

SHQIPËRISË
I PADITUR: KOLË KAMSI
PERSON I TRETË: SHOQËRIA PËRMBARIMORE “AVDULAJ

BAILIFF SERVICE” SH.P.K.
OBJEKTI:
1. Deklarimin e pavlefshmërisë së titullit ekzekutiv, vendimit nr.1920, datë
28.04.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë, ndryshuar me vendimin nr. 874,
datë 25.04.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit ;
2. Anullimin e veprimeve të shoqërisë përmbarimore “Avdulaj Bailiff Service”
sh.p.k;
3. Pezullimin e zbatimit të titullit ekzekutiv të vendimit gjyqësor nr. 1920, datë
28.04.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë, ndryshuar me Vendimin nr. 874,
datë 25.04.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit si dhe veprimeve të shoqërisë
përmbarimore “Avdulaj Bailiff Service” sh.p.k;
BAZA LIGJORE: Neni 31, 609, 610, 615 i Kodit të Procedurës Civile; Ligji nr.
152/2013 “Për Nëpunësin Civil”, i ndryshuar, Ligji nr. 9367, datë 07.04.2005 ‘Për
Parandalimin e konfliktit të interesave në ushtrimin e funksioneve publike”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr. 9498, datë 16.11.2018, ka

vendosur:
“1. Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë për shqyrtimin e çështjes civile nr. 14 457 akti, datë 07.11.2018.
2. Dërgimin për shqyrtim të kërkesëpadisë dhe akteve shoqëruese, Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë, Tiranë. 3. Kundër këtij vendimi lejohet
ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë, brenda 5 ditëve nga dita e nesërme e
shpalljes së njoftimit të vendimit të arsyetuar.»
174
Kundër këtij vendimi, me datë 14.12.2018, ka bërë ankim të veçantë pala e paditur, e cila
ka kërkuar prishjen e tij dhe kthimin e çështjes pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
duke arsyetuar se:
- Është i pabazuar në ligj vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për shpalljen
e moskompetencës lëndore;
- Gjykata nuk ka kualifikuar drejtë natyrën e mosmamarrëveshjes sipas objektit dhe
shkakut të padisë;
- Në rastin konkret nuk po shqyrtohet ligjshmëria e veprimeve të personit juridik publik
(Kuvendit), por po kundërshtohet një titull ekzekutiv dhe veprimet e përmbaruesit
gjyqësor. Si rrjedhojë, sipas nenit 50 të K.Pr.C, kompetente është Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë, si vend i ekzekutimit dhe ku përmbaruesi gjyqësor ka kryer gjithë
veprimtarinë e tij.

V Ë R E N:
1. Para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është paraqitur një padi me objekt
pavlefshmëri titulli ekzekutiv dhe kundërshtim veprimesh përmbarimore sipas neneve 609,
610 e vijues të K.Pr.C. Titulli ekzekutiv i kundërshtuar është vendimi nr. 1920, datë
28.04.2014 të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë, ndryshuar me vendimin nr. 874,
datë 25.04.2015 të Gjykatës Administrative të Apelit. Mosmarrëveshja që është zgjidhur nga
ky vendim gjyqësor i formës së prerë, ka qenë një mosmarrëveshje midis punëmarrësit (në
cilësinë e të paditurit në procesin gjyqësor aktual) dhe punëdhënësit, person juridik publik
(në cilësinë e paditësit në gjykimin aktual), duke u konstatuar pavlefshmëria absolute e
vendimit (akt administrativ) të punëdhënësit për lirimin nga puna të punëmarrësit dhe janë
zgjidhur pasojat e kësaj pavlefshmërie, duke u urdhëruar kthimi i paditësit në vendin e
mëparshëm ose në një vend tjetër ekuivalent me të si dhe dhënia e pagës deri në momentin e
ekzekutimit të këtij vendimi.
2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr. 9498, datë 16.11.2018 ka
vendosur: “1. Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
për shqyrtimin e çështjes civile nr. 14 457 akti, datë 07.11.2018. 2. Dërgimin për shqyrtim të
kërkesëpadisë dhe akteve shoqëruese, Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë, Tiranë. 3.
Kundër këtij vendimi lejohet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë, brenda 5 ditëve nga dita e
nesërme e shpalljes së njoftimit të vendimit të arsyetuar.»
3. Kjo gjykatë, ndër të tjera ka arsyetuar se për të përcaktuar kompetencën lëndore të
gjykatës që shqyrton çështjen është e domosdoshme të analizohet: i) cilët janë palët
ndërgjyqëse; ii) mosmarrëveshja objekt gjykimi si dhe identifikimi i elementeve dhe/ose
kritereve ligjore që në rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore. Në
rastin konkret, njëra nga palët në mosmarrëveshje është Kuvendi i Republikës së Shqipërisë I
cili është person juridik publik i krijuar në bazë të ligjit. Në ushtrimin e veprimtarisë së tij,
paditësi ka shprehur vullnet publik dhe ka vepruar si person juridik publik në përmbushje të
funksioneve të tij administrative.
4. Kundër këtij vendimi, me datë 14.12.2018 ka ushtruar ankim të veçantë, pala e
paditur, e cila kanë kërkuar prishjen e tij dhe dërgimin e çështjes pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, duke paraqitur si shkaqe ato të pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij
175
vendimi. Rezulton se vendimi i arsyetuar i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë i është
komunikuar kësaj pale me datë 12.12.2018.
5. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë (në vijim Kolegji), pasi shqyrtoi dokumentacionin
e administruar në dosje dhe analizoi objektin dhe shkakun ligjor të padisë, në zbatim të
dispozitave të Ligjit nr.49/2012 dhe nenit 41 të Kodit të Procedurës Civile, çmon se vendimi
i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është shpallur moskompetenca lëndore,
duke i dërguar aktet Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë, Tiranë është i bazuar në
ligj dhe duhet të lihet në fuqi.
6. Fillimisht, Kolegji rikonfirmon qëndrimin se kompetenca nuk është gjë tjetër veçse
saj çdo gjykate. Kompetenca lëndore e gjykatës është drejta e saj për shqyrtimin e një
kategorie të caktuar mosmarrëveshjesh, sipas lëndës dhe natyrës së tyre. Lënda e gjykimit
përcaktohet në çdo rast nga objekti dhe shkaku juridik i padisë ose i kërkesës.
të tjera”.
punës me subjektet që gëzojnë statusin e nëpunësit civil. Pra objekt i hetimit në gjykimin
10. Kolegji vlerëson se në çdo rast gjykata, për identifikimin e kompetencës
lëndore/funksionale i referohet objektit dhe shkakut ligjor të padisë, të cilat përcaktojnë edhe
natyrën e mosmarrëveshjes apo lëndën e gjykimit.
Gjyqësor Tiranë është paraqitur një padi me objekt pavlefshmërinë e titullit ekzekutiv dhe
kundërshtim veprimesh përmbarimore sipas neneve 609 dhe 610 e vijues të K.Pr.C, ku titulli
ekzekutiv i kundërshtuar është një vendim gjyqësor i Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë, Tiranë, i ndryshuar me vendim të Gjykatës së Apelit Administrativ.
176
12. Sa më sipër Kolegji vlerëson se mosmarrëveshja në rastin konkret është me
natyrë administrative. Kolegji vlerëson se, ndryshe nga sa pretendon pala e paditur në ankim,
parimisht, gjykata që ka qenë kompetente për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshjeve
administrative, duhet të jetë kompetente dhe për shqyrtimin e të gjitha mosmarrëveshjeve që
lindin gjatë fazës së ekzekutimit të tij. Në vijim të qëndrimeve të tij të mëparshme, Kolegji
vlerëson se, për kërkimet e palëve dhe mosmarrëveshjet eventuale që mund të lindin mes
tyre në fazat e mëvonshme, siç mund të jetë rivendosja në afat, pavlefshmëria e titullit
ekzekutiv, kundërshtim i veprimeve përmbarimore, që buron nga përmbushja e vullnetit
administrativ apo mosmarrëveshja gjyqësore ka në themel konflikt administrativ,
kompetenca lëndore për shqyrtimin e tyre i përket gjykatave administrative. Në çdo rast, kur
ndodhemi përpara gjykimit të një kërkese me objekt kundërshtim veprimesh përmbarimore
ose pavlefshmëri titulli ekzekutiv, nëse marrëdhënia juridike, nga e cila është prodhuar titulli
ekzekutiv, është marrëdhënie juridike civile, atëherë edhe gjykimi mbi titullin ekzekutiv dhe
gjykimet mbi ekzekutimin e detyrueshëm të tij janë kompetencë lëndore e gjykatave civile.
Ndërkohë nëse marrëdhënia juridike, nga e cila është prodhuar titulli ekzekutiv, është
marrëdhënie juridike administrative, atëherë edhe gjykimi mbi titullin ekzekutiv dhe
gjykimet mbi ekzekutimin e detyrueshëm të tij janë kompetencë lëndore e gjykatave
administrative.
13. Në rastin objekt gjykimi, mosmarrëveshja që është zgjidhur me vendimin
gjyqësor të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, ndryshuar me vendim të
Gjykatës së Apelit Administrativ ka qenë një mosmarrëveshje midis punëmarrësit (në
cilësinë e të paditurit në procesin gjyqësor aktual) dhe punëdhënësit, person juridik publik
(në cilësinë e paditësit në gjykimin aktual), duke u konstatuar pavlefshmëria absolute e
vendimit (akt administrativ) të punëdhënësit për lirimin nga puna të punëmarrësit dhe janë
zgjidhur pasojat e kësaj pavlefshmërie, duke u urdhëruar kthimi i paditësit në vendin e
mëparshëm ose në një vend tjetër ekuivalent me të si dhe dhënia e pagës deri në momentin e
ekzekutimit të këtij vendimi. Si rrjedhojë marrëdhënia juridike nga e cila është prodhuar
titulli ekzekutiv, është marrëdhënie juridike administrative, si rrjedhojë edhe gjykimi mbi
titullin ekzekutiv dhe gjykimet mbi ekzekutimin e detyrueshëm të tij janë kompetencë
lëndore të gjykatës administrative.
14. Për rrjedhojë Kolegji vlerëson se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
për shpalljen e moskompetencës lëndore dhe dërgimin e akteve Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë, Tiranë është i bazuar në ligj dhe duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr. 9498, datë 16.11.2018, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
Tiranë, më 13.02.2019
177
VENDIM

Në dhomën e këshillimit të datës 28.02.2019, mori në shqyrtim çështjen që u përket

palëve:
PADITËS: GARDA E REPUBLIKËS SË SHQIPËRISË
I PADITUR: AGIM LLUPO
OBJEKTI:
1. Detyrimin e palës së paditur Agim Llupo, t’i kthejë Gardës së Republikës shumën
prej 55, 843, 252 lekë, si dëmshpërblim i paguar nga ky institucion për shkaktimin e humbjes
së jetës së të ndjerit Ziver Veizi, në ngjarjet e 21 janari të 2011;
2. Detyrimin e të paditurit Agim Llupo, t’i kthejë Gardës së Republikës shumën prej :
-240.000 lekë për shërbimin e avokatëve ; -120.000 lekë për shërbimin e ekspertëve ;-40.000
lekë për shërbimin e psikologut, sipas vendimit nr. 944, datë 10.03.2017 të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë, Tiranë, lidhur me dëmshpërblimin e trashëgimtarit të të
ndjerit Ziver Veizi ;- 78.928 lekë për shërbimin e përmbaruesit privat « TDR Group » sh.p.k.
BAZA LIGJORE: Neni 32 dhe neni 154 të K.Pr.C, neni 32/3, 608, 627, të Kodit
Civil, neni 27 i Kodit të Punës, neni 4, 15, 16 i Ligjit Nr. 8510, datë 15.07.1999 “Për
përgjegjësinë jashtëkontraktore të organeve të administratës shtetërore.”
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr. 9889, datë 03.12.2018 ka

vendosur:
“1. Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë për gjykimin e çështjes nr. 13545 regjistri themeltar, datë regjistrimi
10.10.2018. Dërgimin e çështjes nr. 13545 regjistri themeltar, datë regjistrimi
10.10.2018, gjykatës kompetente që është Gjykata Administrative e Shkallës
së Parë Tiranë. Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim i veçantë në
Gjykatën e Lartë, brenda 5 ditëve nga dita e nesërme e njoftimit të vendimit të
arsyetuar.”
Kundër këtij vendimi, me datë 16.01.2019 ka bërë ankim të veçantë paditësi, Garda e
Republikës së Shqipërisë, i cili ka kërkuar prishjen e tij dhe kthimin e çështjes pranë
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke parashtruar se:
178
- Nisur nga shkaku dhe objekti i padisë mosmarrëveshja në rastin konkret është me
natyrë civile;
- Në thelb paditësi ka kërkuar prej paditësit shpërblim dëmi jashtëkontraktor, i cili
gjen rregullim në dispozitat e Kodit Civil dhe ligjet e posaçme që rregullojnë këtë
mosmarrëveshje;
- Pavarësisht faktit se njëra nga palët në këtë gjykim është organ i administratës
publike, në padinë objekt gjykimi kjo palë në thelb ka kërkuar nga ana e paditur
shpërblimin e dëmit jashtëkontraktor i shkaktuar nga një punonjës i administratës
shtetërore, person fizik, i cili ka patur cilësinë e të punësuesit pranë tij. Si rrjedhojë
pala paditëse në këtë gjykim nuk sillet si një organ administrativ në kuptim të
ushtrimit të autoritetit të tij, por si një subjekt i së drejtës civile;
- Mosmarrëveshja objekt gjykimi është e natyrës civile, pasi në këtë rast asnjë nga
palët ndërgjyqëse nuk ushtron pushtet shtetëror në kuptim të shprehjes së vullnetit të
tij, të cilat goditen nga ana e paditur;
- Po ashtu, referuar nenit 8, gërma “b” të Ligjit nr. 49/2013 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”, duke qënë se palë e paditur nuk është organ i administratës publike,
çështja nuk është me natyrë administrative.

V Ë R E N:
1. Para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është paraqitur një padi me objekt dhe
2. Sikurse ka rezultuar nga aktet e fashikullit të gjykimit, pala e paditur, z. Agim
Llupo ka qënë i punësuar pranë paditësit, Garda e Republikës së Shqipërisë, me detyrën e
shefit të shtabit dhe zëvëndës komandant i njësisë së ndërhyrjes së shpejtë.
3. Me vendim gjyqësor të formës së prerë, pala e paditur është deklaruar fajtor për
veprën penale të vrasjes nga pakujdesia të shtetasit Ziver Veizi, gjatë kryerjes së detyrës, në
tubimin e zhvilluar në Bulevardin “Dëshmorët e Kombit” me datë 21.01.2011.
4. Sa më sipër, të afërmit e viktimës, i janë drejtuar Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Tiranë, me padi për shkaktimin e dëmit jopasuror kundrejtuar Gardës së
Republikës së Shqipërisë. Kjo gjykatë ka pranuar pjesërisht padinë, duke akorduar edhe
vlerën e dëmit përkatës në favor të trashëgimtarëve të viktimës.
5. Në vijim, Garda e Republikës së Shqipërisë, duke pretenduar se ky dëm është
shkaktuar nga veprimet e paligjshme të ish-punonjësit të saj, z. Agim Llupo, është drejtuar
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë me padi duke kërkuar kthimin e shumës që paditësi ka
paguar për shkak të veprimeve të palës së paditur.
II. Procedura
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me Vendimin nr. 9889, datë 03.12.2018, ka

vendosur: “1. Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
për gjykimin e çështjes nr. 13545 regjistri themeltar, datë regjistrimi 10.10.2018. Dërgimin e
çështjes nr. 13545 regjistri themeltar, datë regjistrimi 10.10.2018, gjykatës kompetente që
është Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë. Kundër këtij vendimi mund të bëhet
179
ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë, brenda 5 ditëve nga dita e nesërme e njoftimit të
vendimit të arsyetuar.”
6.1. Kjo Gjykatë, ndër të tjera ka arsyetuar se, referuar Ligjit nr. 49/2012, Ligjit nr.
8510, datë 15.07.1999 “Për Përgjegjësinë jashtëkontraktore të organeve të administratës
shtetërore”, të ndryshuar dhe praktikës gjyqësore të Gjykatës së Lartë, në rastin konkret,
mosmarrëveshja është me natyrë administrative. Padia e paraqitur për gjykim është një padi
regresi, ku punëdhënësi, organi i administratës shtetërore kërkon ndaj ish-punonjësit të tij, në
cilësinë e palës së paditur, vlerën e dëmit jashtëkontraktor që ky i fundit u ka shkaktuar të
tretëve gjatë ushtrimit të detyrës dhe që është paguar nga paditësi. Si rrjedhojë ndryshe nga
sa pretendon paditësi, nuk jemi para një mosmarrëveshje me objekt shkaktimi të një dëmi
jashtë kontraktor, por jemi para padisë së regresit që buron nga marrëdhënia e punës midis
palëve ndërgjyqëse, ku njëra nga palët është organ i administratës publike.
7. Kundër vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, për shpalljen e
moskompetencës lëndore, ka ushtruar ankim të veçantë paditësi, Garda e Republikës së
Shqipërisë, me datë 16.01.2019. Rezulton se vendimi i arsyetuar i gjykatës I është njoftuar
kësaj pale me datë 11.01.2019.
8. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë (në vijim Kolegji), pasi shqyrtoi aktet e dosjes
gjyqësore, vlerëson se Vendimi nr. 9889, datë 03.12.2018 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
aktet për vazhdimin e gjykimit Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, është i
bazuar në Kodin e Procedurës Civile si dhe në Ligjin nr. 49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, si
rrjedhojë ai duhet të lihet në fuqi.
9. Kolegji vlerëson se, kompetenca nuk është gjë tjetër veçse sasia e juridiksionit ose
masa e juridiksionit që i është dhënë në ushtrimin e funksioneve të saj çdo gjykate.
Kompetenca lëndore e gjykatës është drejta e saj për shqyrtimin e një kategorie të caktuar
mosmarrëveshjesh, sipas lëndës dhe natyrës së tyre. Pra në çdo rast gjykata, për identifikimin
e kompetencës lëndore/funksionale i referohet objektit dhe shkakut ligjor të padisë, të cilat
përcaktojnë edhe natyrën e mosmarrëveshjes apo lëndën e gjykimit.
të tjera”.
180
punës midis organit publik dhe punonjësve të administratës publike me statusin e nëpunësit
civil, të nëpunësve civilë gjyqësorë, nëpunësve civilë të prokurorisë ose të nëpunësve, statusi
i të cilëve rregullohet nga një ligj i posaçëm organik. Pra objekt i hetimit në gjykimin
13. Në interpretim të Ligjit nr. 49/2012, Gjykata e Lartë ka elaboruar kriteret
jurisprudenciale që duhet të ketë parasysh çdo gjykatë, sa herë që i shtrohet për zgjidhje
çështja e kompetencës lëndore, nisur nga lënda e gjykimit nëse ajo është me natyrë civile apo
administrative. Këto kritere janë: a) të paktën njëra nga palët në mosmarrëveshje ka natyrën
e organit të administratës publike, në kuptim të rregullimit ligjor në fuqi dhe, në kuadër të
kryerjes së veprimtarisë të njohur nga ligji, ushtron pushtetin e tij diskrecional ndaj palës
tjetër; b) veprimtaria e organit të administratës publike bazohet në një ligj të posaçëm të së
drejtës publike dhe vetë marrëdhënia juridike që krijohet në mes palëve buron nga një ligj i
të drejtës publike; c) kjo veprimtari e organit të administratës publike, që konkretizohet me
nxjerrjen e aktit, duhet të veprojë në drejtim dhe të ketë si bazë interesin publik (shiko
Vendimin nr. 2, datë 10.03.2014 të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë).
14. Duke u kthyer te çështja objekt shqyrtimi, Kolegji konstaton se Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë ka bërë një kualifikim të saktë të natyrës së mosmarrëveshjes sipas objektit
dhe shkakut ligjor të padisë, për efekt të përcaktimit të kompetencës lëndore.
15. Në rastin konkret mosmarrëveshja ka lindur midis një organi të administratës
publike, konkretisht Gardës së Republikës, dhe një personi fizik, të punësuar pranë këtij
organi me detyrën e shefit të shtabit dhe zëvëndës komandant i njësisë së ndërhyrjes së
shpejtë. Shkak i padisë, sipas pretendimeve të paditësit, janë bërë veprimet e paligjshme të
këtij të fundit në kuadër të ushtrimit të funksioneve të tij publike, të cilat i kanë shkaktuar një
dëm jashtëkontraktor personave të tretë. Si rrjedhojë, paditësi me padi regresi i kërkon palës
së paditur, dëmin e shkaktuar prej tij të tretëve, dëm i cili është paguar nga paditësi në
cilësinë e dëmit jopasuror. Paditësi ndër të tjera është referuar tek Ligji Ligjit Nr. 8510, datë
15.07.1999 “Për përgjegjësinë jashtëkontraktore të organeve të administratës shtetërore.”, i
ndryshuar, i cili ka parashikuar se, në rastet e parashikuara ne paragrafin 2 te këtij neni,
organi shtetëror punëdhënës, pasi dëmshpërblen palën e dëmtuar, ka të drejtë të kërkojë nga
punonjësi fajtor kthimin e shpërblimit që ka paguar.
16. Sa më sipër, Kolegji vlerëson se mosmarrëveshja në rastin konkret buron nga
marrëdhënia e punës midis palëve ndërgjyqëse, ku njëra nga palët në marrëdhënie është
organ i administratës publike dhe ku paditësi me padi regresi kërkon dëmin jashtëkontraktor
që punëmarrësi i ka shkaktuar të tretëve gjatë ushtrimit të detyrës. Ndryshe nga sa pretendon
paditësi në ankim, punonjësit e Gardës së Republikës së Shqipërisë, kanë status të posaçëm,
marrëdhënia e punës të të cilëve rregullohet me ligj të posaçëm organik, konkretisht me
Ligjin nr. 8869, datë 22.05.2003 “Për Gardën e Republikës së Shqipërisë”. Si rrjedhojë në
kuptim të nenit 7/ç të Ligjit nr. 49/2012, të ndryshuar, mosmarrëveshja është me natyrë
administrative.
17. Po ashtu, ndryshe nga sa pretendon paditëse në ankim, Kolegji vlerëson se, në
interpretim të nenit 7 të Ligjit, nr. 49/2012, të ndryshuar, kompetenca lëndore e gjykatës,
civile apo administrative, përcaktohet nga natyra e mosmarrëveshjes, shkaku dhe objekti i
padisë, pozita e organit të administratës publike në marrëdhënien juridike materiale objekt
gjykimi, nëse ai ka hyrë në këtë marrëdhënie juridike si subjekt i të drejtës publike apo
181
private, kush është shkaku që ka gjeneruar konfliktin gjyqësor dhe nuk është formalisht
pozita procedurale e organit të administratës publike në një proces gjyqësor, si paditës apo
palë e paditur.
18. Sa më sipër, Kolegji arrin në konkluzionin se gjykatë kompetente nga pikëpamja
lëndore për shqyrtimin e kësaj çështjeje është Gjykata Administrative e Shkallës së Parë
Tiranë. Për rrjedhojë, vendimi nr. 9889, datë 03.12.2018 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, është i bazuar në ligj dhe duhet lënë në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Tiranë.
Tiranë, më 28.02.2019
182
VENDIM


palëve:
KËRKUES: HAMZA HAMZAI
PALË NË GJYKIM
(NDËRHYRËS): FLORJAN NURI
OBJEKTI:
Kërkohet rishikimi i vendimit civil të formës së prerë Nr. 1120, date 29.04.2008 i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, lënë në fuqi me Vendimin nr. 404, datë 22.10.2009, të
BAZA LIGJORE: Nenet 494 e vijues të K.Pr.Civile
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr. 1816, datë 06.11.2018, ka

vendosur:
“1. Moskompetencën e Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë, për gjykimin e
çështjes civile nr. 11239 regj., datë 16.03.2018.
2. Dërgimin për kompetencë gjykimi të çështjes civile Nr. 1239, datë
16.03.2018 në Gjykatën e Apelit Vlorë…»
Kundër Vendimit nr. 1816, datë 06.11.2018, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, me
datë 23.11.2018, ka bërë ankim të veçantë personi i tretë, z. Florjan Nuri, i cili ka kërkuar
prishjen e këtij vendimi dhe kthimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit, duke paraqitur këto
shkaqe në ankim:
- Gjykata ka keqzbatuar nenin 497 në lidhje me kompetencën për shqyrtimin e kësaj

kërkese;
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë është kontradiktore në arsyetim sepse nga njëra anë
është shprehur se gjykata e apelit nuk e ka shqyrtuar çështjen në fakt dhe nga ana
tjetër thekson se me vendimin për lënien në fuqi të vendimit të gjykatës së shkallës së
parë e ka shqyrtuar çështjen në themel;
- Sipas arsyetimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, kërkesa duhet të shqyrtohej në
fakt nga Gjykata e Lartë, e cila edhe pse me vendimin nr. 1302, datë 01.06.2012 ka
183
vendosur mospranimin e rekursit dhe nuk ka bërë gjykim në fakt, përsëri i është
dashur të vlerësojë themelësinë e këtij vendimi;
- Gjykatë kompetente për shqyrtimin e kësaj kërkese, në kuptim të nenit 494 të K.Pr.C
është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë;
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë ka bërë një shqyrtim të njëanshëm të çështjes dhe
nuk ka thirrur palët e tjera të vendimit gjyqësor të kundërshtuar.

V Ë R E N:
1. Para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë është paraqitur një kërkesë për rishikimin
e vendimit nr. 1120, datë 29.04.2008, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, lënë në fuqi me
Vendimin nr. 404, datë 22.10.2009, të Gjykatës së Apelit Vlorë, sipas neneve 494 e vijues të
K.Pr.C.
2. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin Nr. 1816, datë 06.11.2018, ka
vendosur: “1. Moskompetencën e Gjykatës së Shkallës së Parë Vlorë, për gjykimin e çështjes
civile nr. 11239 regj., datë 16.03.2018. 2. Dërgimin për kompetencë gjykimi të çështjes civile
Nr.1239, datë 16.03.2018 në Gjykatën e Apelit Vlorë…»
3. Kjo gjykatë, ndër të tjera ka arsyetuar se bazuar në nenin 497 të K.Pr.C, të
ndryshuar, gjykata më e lartë që ka gjykuar çështjen në themel është Gjykata e Apelit Vlorë,
e cila edhe pse nuk ka bërë gjykim në fakt, gjykimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë e
ka parë në themelësinë e tij, duke lënë në fuqi tërësisht këtë vendim. Kështu, në kuptim të
dispozitës së cituar më sipër, gjykatë më e lartë që ka shqyrtuar çështjen në themel, do të
konsiderohet Gjykata e Apelit Vlorë.
4. Kundër këtij vendimi, me datë 06.11.2019 ka ushtruar ankim të veçantë, personi i
tretë, z. Florjan Nuri e cila kanë kërkuar prishjen e tij dhe dërgimin e çështjes pranë Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Vlorë, duke paraqitur si shkaqe ato të pasqyruara në pjesën hyrëse të
këtij vendimi.
5. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë (në vijim Kolegji), pasi shqyrtoi

dokumentacionin e administruar në dosje dhe analizoi objektin dhe shkakun ligjor të padisë,
në zbatim të nenit 497 të K.Pr.C, të ndryshuar, vlerëson se vendimi nr. 1816, datë
06.11.2018 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, me të cilin është vendosur moskompetenca
funksionale dhe i janë dërguar aktet për vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Apelit Vlorë, është
i bazuar në ligj dhe duhet të lihet në fuqi.
6. Kolegji rikonfirmon qëndrimin se kompetenca nuk është gjë tjetër veçse sasia e
gjykate. Në aspektin kushtetues, kompetenca e lëndore e gjykatës është shumë e
184
7. Kompetenca lëndore e gjykatës është drejta e saj për shqyrtimin e një kategorie të
caktuar mosmarrëveshjesh, sipas lëndës dhe natyrës së tyre. Lënda e gjykimit përcaktohet në
çdo rast nga objekti dhe shkaku juridik i padisë ose i kërkesës. Duke iu rikthyer rastit
konkret, para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë është paraqitur një kërkesë me objekt
rishikim të vendimit gjyqësor të formës së prerë, konkretisht vendimit nr. 1120, datë
29.04.2008 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, lënë në fuqi me Vendimin nr. 404, datë
22.10.2009 të Gjykatës së Apelit Vlorë.
8. Fillimisht, Kolegji vlerëson se, me ndryshimet e Kodit të Procedurës Civile, me
Ligjin nr. 38/2017, kërkesat për rishikimin e vendimeve gjyqësore të formës së prerë, u
përjashtuan nga juridiksioni ekskluziv i Gjykatës së Lartë dhe tagrin apo të drejtën për të
shqyrtuar kërkesa të tilla e kanë sipas rastit gjykatat e faktit apo Gjykata e Lartë, kur çështja
është rekursuar nga palët dhe kjo e fundit e ka shqyrtuar në themel duke i dhënë përgjigje
shkaqeve të rekursit me vendim përfundimtar. Kështu, neni 497, i ndryshuar, ka parashikuar
se: “1. Kërkesa për rishikim paraqitet para gjykatës së shkallës së parë që ka dhënë
vendimin, por në rast se vendimi është ankimuar në gjykatat më të larta, kompetente është
gjykata më e lartë që ka shqyrtuar çështjen në themel. Gjykata kompetente për shqyrtimin e
kërkesës për rishikim gjykon sipas rregullave të zbatueshme për atë shkallë gjykimi. Kërkesa
duhet të përmbajë: shkakun për të cilin kërkohet rishikimi, provat përkatëse që lidhen me një
nga kërkesat e nenit 494, të këtij Kodi, ditën e zbulimit ose të vërtetimit të rrethanës ose
marrjes së dokumenteve…”
9. Në rastin konkret, vendim gjyqësor i formës së prerë për të cilin kërkohet
rishikimi, është një vendim i gjykatës së shkallës së parë, i cili është ankimuar në gjykatën e
apelit dhe kjo e fundit në përfundim të shqyrtimit gjyqësor ka vendosur lënien në fuqi të
vendimit të gjykatës së shkallës së parë. Kolegji vlerëson se me të drejtë, Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Vlorë, ka arsyetuar se gjykatë më lartë që ka shqyrtuar çështjen në themel
vendimin e gjykatës së shkallës së parë, do të konsiderohet Gjykata e Apelit Vlorë.
9.1. Ndryshe nga sa pretendon personi i tretë në ankim, gjykata e apelit, si gjykatë me
juridiksion rishikues, mund të shqyrtojë qoftë bazueshmërinë në ligj apo qoftë
bazueshmërinë në fakt të vendimit të gjykatës më të ulët, ashtu sikurse mund të kontrollojë
nëse gjykata më e ulët ka përmbushur detyrimin ligjor dhe kushtetues për të garantuar një
proces të rregullt ligjor, sipas shkaqeve të ankimit që ka paraqitur pala ndërgjyqëse që e ka
vënë në lëvizje atë. Sipas rastit, në përfundim të gjykimit, bazuar në nenin 466 të K.Pr.C,
format e vendimmarrjes së gjykatës së apelit janë: 1) lënia në fuqi ose ndryshimi i vendimit
të gjykatës së shkallës së parë; 2) prishja e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe
kthimin i çështjes për rigjykim; 3) prishja e vendimit të gjykatës së shkallës së parë dhe
pushimi i gjykimit.
9.2. Në kuptim të nenit 497 të K.Pr.C dhe nenit 126 të K.Pr.C, kur gjykata e apelit
vendos për lënien në fuqi ose ndryshimin e vendimit të gjykatës së shkallës së parë,
konsiderohet se e ka shqyrtuar në themel çështjen, (qoftë ky shqyrtim nga pikëpamja faktit
apo e ligjit), pasi i ka dhënë fund gjykimit me vendim përfundimtar, duke e zgjidhur
konfliktin gjyqësor në mënyrë përfundimtare dhe duke i dhënë vendimit të shkallës së parë
cilësinë dhe efektet e formës së prerë dhe gjësë së gjykuar në kuptimin material. Ndërkohë
që dy rastet e tjera, sipas eventualiteteve të vendimmarrjes të gjykatës së apelit, kjo e fundit
disponon jo me vendim përfundimtar, por respektivisht me vendim të ndërmjetëm (kur prish
vendimin e gjykatës së shkallës së parë dhe e kthen çështjen për rigjykim, sipas nenit 125 të
K.Pr.C) ose me vendim jopërfundimtar (kur prish vendimin e gjykatës së shkallës së parë
dhe pushon gjykimin sipas nenit 127 të K.Pr.C). Si rrjedhojë, në të dyja këto raste nuk ka një
185
vendim gjyqësor të formës së prerë në kuptimin material që t’i nënshtrohet rishikimit në
kuptim të nenit 497 të K.Pr.C.
9.3. Sa më sipër, në rastin kur ka një vendim përfundimtar të gjykatës së apelit me të
cilin është lënë në fuqi ose është ndryshuar vendimi i gjykatës së shkallës së parë, në kuptim
të nenit 497 të K.Pr.C, gjykatë më e lartë që ka shqyrtuar çështjen në themel do të
konsiderohet pikërisht gjykata e apelit. Arsyeja se pse Ligjvënësi ka bërë një zgjidhje të tillë,
kur ka përcaktuar kompetencën funksionale për rishikimin e vendimeve, të gjykatës më të
lartë që ka shqyrtuar çështjen në themel, lidhet me mënyrën se si disponon gjykata
kompetente për shqyrtimin e kërkesës për rishikim, kur vlerëson se kërkesa është e bazuar
dhe duhet t’i jepet udhë rishikimit të vendimit gjyqësor të formës së prerë. Më konkretisht,
neni 498/2 ka parashikuar se: “Kur kërkesa shqyrtohet nga gjykata e shkallës së parë ose
gjykata e apelit dhe pranohet, gjykata vendos prishjen e vendimit tërësisht ose pjesërisht dhe
vazhdon gjykimin e çështjes në themel…” Kjo do të thotë se, kur ka një vendim të gjykatës së
apelit që ka lënë në fuqi një vendim të gjykatës së shkallës së parë, në zbatim të respektimit
të parimit të shkallëve të pushtetit gjyqësor të sanksionuar në nenin 135 të Kushtetutës së
Republikës së Shqipërisë, nuk do të mundet dot që gjykata më e ulët të prishë vendimin e
gjykatës më të lartë në eventualitetin ku kërkesa për rishikim do të pranohej, sipas nenit 498
të K.Pr.C. E njëjta zgjidhje ligjore vlen edhe për situatën kur çështja është shqyrtuar në
themel nga Gjykata e Lartë. Në një rast të tillë, është kjo e fundit që ka kompetencën
funksionale të shqyrtojë kërkesën për rishikimin e vendimit gjyqësor të formës së prerë, pasi
nuk do të mundej dot, gjykata e apelit sipas parimit kushtetues të lartpërmendur të prishte një
vendim të Gjykatës së Lartë. Kështu, neni 498/3 ka parashikuar se: “…3. Kur kërkesa
shqyrtohet nga Gjykata e Lartë dhe pranohet prej saj, gjykata vendos prishjen e vendimit
tërësisht ose pjesërisht dhe e dërgon atë për rigjykim në gjykatën kompetente, e cila e gjykon
me një tjetër trup gjykues. Nëse shkaku i rishikimit nuk lidhet me nevojën e saktësimit të
fakteve të reja, Gjykata e Lartë revokon vendimin e mëparshëm të saj dhe vendos sërish për
çështjen, sipas kompetencave të saj”
10. Sa më sipër, Kolegji vlerëson se, ndryshe nga sa pretendon personi i tretë në
ankim, në rastin konkret, nëse kompetenca për shqyrtimin e kërkesës për rishikimin e
vendimit do t’i njihej gjykatës së shkallës së parë, në bazë të dispozitës së sipërcituar, ajo do
të vendoste edhe prishjen e vendimit të gjykatës apelit, çka do të vinte ndesh me parimin
kushtetues të analizuar më sipër.
11. Po ashtu, Kolegji vlerëson se analogjia që ka bërë personi i tretë në ankim për
vendimin e mospranimit nga Gjykata e Lartë nuk qëndron. Për të konkluduar mbi natyrën
juridike të vendimit të mospranimit të rekursit nga Gjykata e Lartë, Kolegji sjell në
vëmendje nenin 480 të K.Pr.C të ndryshuar i cili ka parashikuar se: “Mospranimi i rekursit
vendoset në dhomë këshillimi, në kolegj me trup gjykues të përbërë nga 3 gjyqtarë, në rastet
kur: a) bëhet për shkaqe të ndryshme nga ato që lejon ligji; b) nuk plotësohen kërkesat
procedurale të parashikuara në këtë kre; c) pala që ka paraqitur rekurs heq dorë prej tij…”
Po ashtu, neni 472 i K.Pr.C, i ndryshuar, ka parashikuar se: “Vendimet e shpallura nga
gjykata e apelit dhe ato të shkallës së parë në rastet që parashikohen në këtë Kod mund të
ankimohen me rekurs në Gjykatën e Lartë: a) për zbatim të gabuar të ligjit material ose
procedural, të një rëndësie themelore për njehsimin, sigurinë dhe/ose zhvillimin e praktikës
gjyqësore; b) kur vendimi i ankimuar është i ndryshëm nga praktika gjyqësore e Kolegjit
Civil ose praktika e njehsuar e Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë; c) ka shkelje të
rënda të normave procedurale, me pasojë pavlefshmërinë e vendimit ose të procedurës së
gjykimit, sipas nenit 467 të këtij Kodi. 2. Nuk lejohet rekurs kundër vendimeve të gjykatës së
apelit për paditë me vlerë deri në 150 000 lekë.” Nga ana tjetër Kolegji, nisur nga llojet e
vendimeve që jep gjykata sipas përkufizimit të K.Pr.C, mban parasysh se vendimet
përfundimtare jepen nga gjykata në përfundim të gjykimit i cili zgjidh çështjen në themel
186
(neni 126 i K.Pr.C), ndërsa vendimet jopërfundimtare janë vendimet, me të cilët gjykata ose
gjyqtari në rastet e parashikuara në këtë Kod i japin fund procesit gjyqësor civil pa e zgjidhur
çështjen në themel (neni 127 i K.Pr.C)
12. Në vijim të kësaj analize, Kolegji vlerëson se, vendimi mospranimit të rekursit
nga Gjykata e Lartë, nuk është një vendim përfundimtar me të cilin është shqyrtuar themeli i
pretendimeve të palës ndërgjyqëse që e ka vënë në lëvizje atë nëpërmjet rekursit, por është
një vendim jopërfundimtar me të cilin kolegji seleksionues i kësaj gjykate ka konkluduar
pasi ka verifikuar plotësimin e kushteve formal-procedurale të mjetit të ankimit si dhe pasi
ka vlerësuar se shkaqet e rekursit nuk janë nga ato shkaqe që bëjnë pjesë në juridiksionin
rishikues të Gjykatës së Lartë dhe si rrjedhojë i është dhënë fund gjykimit në Gjykatën e
Lartë pa vijuar me shqyrtimin e bazueshmërisë ose jo në ligj të vendimeve të gjykatave më të
ulëta të kundërshtuara nëpërmjet rekursit. Veprimtaria seleksionuese e dhomës së këshillimit
është një veprimtari e domosdoshme në funksion të aksesit në gjykatë vetëm të atyre
çështjeve që i parashikon ligji, duke lënë jashtë përzgjedhjes kërkesat e paarsyeshme dhe
haptazi të pambështetura në ligj (shih vendimin nr. 12, datë 19.3.2015 të Gjykatës
Kushtetuese). Sakaq, vendimi i mospranimit të rekursit barazohet për nga efektet me
mungesën e rekursit kundër vendimit të gjykatës së apelit dhe në një situatë të tillë vendim
përfundimtar me të cilin është zgjidhur përfundimisht konflikti gjyqësor do të mbetet
vendimi i gjykatës së apelit.
13. Sa më sipër Kolegji vlerëson se vendimi nr. 1816, datë 06.11.2018 i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë, me të cilin është vendosur moskompetenca funksionale dhe i janë
dërguar aktet për vazhdimin e gjykimit Gjykatës së Apelit Vlorë, është i bazuar në ligj dhe
duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Vlorë.
Tiranë, më 13.02.2019
187
VENDIM


palëve:
PADITËS: SHOQËRIA “TOMSON REUTERS (MARKETS)”

SH.A
I PADITUR: SHOQËRIA “TV BALLKAN” SH.A.
OBJEKTI:
Detyrimin e të paditurit shoqëria “TV Ballkan” sh.a të përmbushë detyrimin në
shumën prej 14.314,13 euro si dhe interesat për shkak të moslikuidimit në kohë të
detyrimeve të lindura nga: - fatura nr. 92171805, datë 07.01.2014; -fatura nr. 92379029, datë
10.01.2014.
BAZA LIGJORE: Neni 419, 420 e vijues i Kodit Civil, neni 705 e vijues i Kodit
Civil, fatura tatimore e shitjes.

vendosur:
“1. Nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit.
2. Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës paditëse.
3. Kundër vendimit mund të bëhet ankim i veçantë (brenda 5 ditëve) në
Gjykatën e Lartë. Afati i ankimit fillon nga e nesërmja e njoftimit të vendimit
të arsyetuar.”
Kundër Vendimit nr. 10069, datë 06.12.2018, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me
datë 11.12.2018, ka bërë ankim të veçantë paditësi, shoqëria “Thomson Reuters (Markets), i
cila ka kërkuar prishjen e këtij vendimi dhe kthimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit,
duke paraqitur këto shkaqe në ankim:
- Gjykata ka interpretuar gabim marrëveshjen e palëve në lidhje me juridiksionin.
Juridiksioni i përcaktuar në të nuk është ekskluziv, pra nuk është i detyrueshëm të
zbatohet nga palët dhe duke qenë se palët nuk e kanë zgjedhur juridiksionin, kjo
mosmarrëveshje do t’i nënshtrohet juridiksionit të gjykatave shqiptare;
- Sipas nenit 37 të K.Pr.C juridiksioni i gjykatave shqiptare nuk mund t’i kalohet me
marrëveshje një juridiksioni të huaj përveç kur gjykimi ka lidhje me një detyrim midis
188
të huajve, ose ndërmjet një të huaji dhe shtetasi shqiptar ose një personi juridik pa
banim në Shqipëri. Nuk jemi para asnjë rrethane të parashikuar nga neni 37 të
K.Pr.C. Kushti i dytë i parashikuar në këtë dispozitë gjen zbatim vetëm kur pale janë
persona fizik dhe jo kur janë persona juridik.;
- Po ashtu, sipas nenit 71 të Ligjit nr. 10428, datë 02.06.2011 “Për të Drejtën
Ndërkombëtare Private” meqë pala e paditur në rastin konkret ka vendbanimin në
Shqipëri mosmarrëveshja është në juridiksionin e gjykatave shqiptare;
- Po ashtu, sipas nenit 80/b të këtij Ligji gjykatat shqiptare kanë juridiksion
ndërkombëtar në rast kur padia ka për objekt kontratë apo premtime që rrjedhin nga
një kontratë dhe vendi në të cilën është përmbushur ose duhej përmbushur detyrimi
është në Republikën e Shqipërisë.

V Ë R E N:
1. Para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është paraqitur një padi me objekt dhe
shkak ligjor sikurse përcaktohet në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
2. Sikurse rezulton nga aktet e fashikullit të gjykimit, shoqëria “Thomson Reuters
(Markets) sa, (në cilësinë e paditësit në këtë gjykim) është një shoqëri aksionare, subjekt i të
drejtës zvicerane, e cila ushtron aktivitet privat në fushën e shitjes së informacionit dhe të
dhënave financiare në kohë reale etj. Nga ana tjetër, shoqëria “Tv Ballkan” sh.a. është një
shoqëri e të drejtës shqiptare që ka për objekt të aktivitetit të saj, prodhimin, transmetimin,
ritransmetimin e programeve dhe informacioneve të çdo lloji me anë të zërit, figurës, sinjaleve
të koduara etj (në cilësinë e palës së paditur në këtë gjykim).
3. Me datë 10.10.2012, paditësi “Thomson Reuters (Markets) ka lidhur një kontratë
shërbimi me palën e paditur, shoqërinë “Tv Ballkan” sh.a, të titulluar “Formulari i Porosive të
Shërbimeve të Medias Reuters Shërbimi i Videove”. Në këtë marrëveshje palët kanë parashikuar
kjo e fundit do t’i nënshtrohej ligjeve dhe juridiksionit të gjykatave angleze. Po ashtu, në pjesën
bashkëlidhur formularit të porosive, të titulluar “Termat dhe kushtet e shërbimeve të medias”, në
pikën 16.3 palët kanë parashikuar se: “Kjo marrëveshje do të rregullohet dhe interpretohet në
përputhje me ligjin e përcaktuar në formularin e porosive. Të dyja palët i nënshtrohen
juridiksionit joekskluziv…”
4. Në bazë të kontratës, paditësi i ka ofruar shërbimet palës së paditur dhe ka lëshuar
faturat tatimore respektive. Duke pretenduar se pala e paditur nuk i ka përmbushur detyrimet e
saj, paditësi i është drejtuar gjykatës me padi me objekt përmbushjen e detyrimeve kontraktore.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin Nr. 10069, datë 06.12.2018, ka
vendosur: “1. Nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit. 2. Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të
palës paditëse. 3. Kundër vendimit mund të bëhet ankim i veçantë (brenda 5 ditëve) në
Gjykatën e Lartë. Afati i ankimit fillon nga e nesërmja e njoftimit të vendimit të arsyetuar.”
5.1. Ndër të tjera, kjo Gjykatë ka arsyetuar se, në rastin konkret, jemi para një
marrëdhënieje juridike me elementë të huaj për të cilën gjejnë zbatim dispozitat e Ligjit nr.
10428, datë 02.06.2011 “Për të Drejtën Ndërkombëtare Private”. Nga interpretimi qëllimor
dhe literal i këtij ligji, gjykata konkludon se përcaktimi i juridiksionit me marrëveshje është
parësor dhe prevalon ndaj kriterit të lidhjes që identifikon juridiksionin në mungesë të
marrëveshjes (rastet e nenit 80), përveç rasteve të sanksionuara në nenin 72 të K.Pr.C, sipas
të cilit juridiksioni i gjykatave shqiptare është ekskluziv dhe si i tillë nuk mund të
189
përjashtohet as nga dakordësia e palëve. Në këto kushte gjykata arrin në konkluzionin që
mungon juridiksioni i gjykatës shqiptare për faktin se mosmarrëveshja objekt konflikti
gjyqësor buron nga një marrëdhënie juridike me elementë të huaj dhe vetë palët kanë caktuar
me marrëveshje midis tyre juridiksionin e gjykatave angleze.
6. Kundër këtij vendimi, me datë 11.02.2018, ka bërë ankim të veçantë pala paditëse,
duke paraqitur si shkaqe ankimi ato të parashtruara në pjesën hyrëse të këtij vendimi.
gjyqësore, vlerëson se vendimi Nr. 10069, datë 06.12.2018, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor shqiptar, është i bazuar në ligj
dhe duhet të lihet në fuqi, por me tjetër arsyetim.
8. Fillimisht, Kolegji rikonfirmon qëndrimin se, juridiksioni është një çështje që
përcaktohet ekskluzivisht nga Kushtetuta (shiko p.sh. neni 42), marrëveshjet ndërkombëtare
(shiko p.sh. neni 6 i K.E.D.Nj.) apo nga ligji. Përcaktimi i saktë i çështjes së juridiksionit
dhe të kompetencës është detyrim që rrjedh nga parimi i shtetit të së drejtës, sanksionuar në
nenin 4 të Kushtetutës sipas të cilit, e drejta përbën bazën dhe kufijtë e veprimtarisë së
shtetit.
9. Në këtë kuptim çështja e juridiksionit është parakushti kryesor për të patur proces
dhe për t’i lindur e drejta dhe detyrimi ligjor gjykatës që të shqyrtojë gjyqësisht pretendimet
objekt gjykimi. Që në momentin e ngritjes së padisë nga paditësi duhet të përmbushen
detyrimisht kushtet e ngritjes së saj dhe kushtet për të ushtruar të drejtën e padisë. Një nga
kushtet thelbësore për të ushtruar të drejtën e padisë është fakti se padia e ngritur i përket
juridiksionit gjyqësor dhe në këto rrethana bazuar në efektet juridike të padisë në gjykatë, kjo e
fundit është e detyruar që të marrë një vendim përfundimtar për të gjitha problemet e ngritura
në padi dhe në asnjë rast nuk është e justifikueshme që ajo të mos shprehet për të gjitha
problemet e parashtruara në padi, pasi shkelet një nga parimet themelore të proçesit gjyqësor që
gjen rregullim në nenin 1 të Kodit të Procedurës Civile37.
10. Kështu, juridiksioni gjyqësor civil është parashikuar në nenin 36 të Kodit të
Procedurës Civile, sipas të cilit janë në juridiksionin gjyqësor të gjitha mosmarrëveshjet
civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në ligje të veçanta.
Juridiksioni gjyqësor është i përgjithshëm dhe i detyrueshëm (neni 1/2 i Kodit të Procedurës
Civile). Një çështje mund të nxirret jashtë juridiksionit gjyqësor kur ligji në mënyrë
eksplicite ka përcaktuar se subjekti pretendues, përpara se t’i drejtohet gjykatës duhet të
shterojë juridiksionin administrativ ose nëse çështja nuk i përket juridiksionit gjyqësor
shqiptar.
11. Në nenin 59, të Kodit të Procedurës Civile parashikohet se: “Gjykata në çdo fazë
dhe shkallë gjykimi, qoftë edhe kryesisht, merr në shqyrtim nëse çështja që shqyrton, bën
pjesë në juridiksionin gjyqësor...(...).” Në analizë të kësaj dispozite konstatohet se çdo lloj
gjykate dhe në çdo shkallë gjykimi ka të drejtë të marrë në shqyrtim, të analizojë dhe të
vendosë në lidhje me juridiksionin e çështjes objekt gjykimi. Kjo e drejtë e gjykatës për të
vepruar edhe kryesisht është e lidhur drejtpërsëdrejti me zbatimin dhe respektimin e parimit
të procesit të rregullt ligjor në elementin e gjykatës së caktuar me ligj.
Gjyqësor Tiranë është paraqitur një padi me objekt përmbushje detyrimi kontraktor. Paditësi
ka pretenduar se pala e paditur nuk ka përmbushur detyrimet që i buronin nga kontrata e
37
Shiko Vendimin e Gjykatës së Lartë, Kolegji Civil, Nr.3089/934 i Regj. Themeltar, Nr.30 i Vendimit, dt.
13.01.2005.
190
lidhur midis tyre dhe si rrjedhojë i është drejtuar gjykatës për të rivendosur të drejtën e
cënuar nëpërmjet forcës shtrënguese të shtetit. Paditësi është shoqëri aksionare, subjekt i së
drejtës zvicerane, ndërsa pala e paditur është subjekt i të drejtës tregtare shqiptare. Duke
qënë një marrëdhënie juridike me elementë të huaj, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë për
zgjidhjen e mosmarrëveshjes, i është referuar Ligjit nr. 10 428, datë 02.06.2011 “Për të
Drejtën Ndërkombëtare Private”, dhe ka vlerësuar se edhe pse sipas nenit 80 të këtij ligji,
pika b, gjykata shqiptare ka juridiksion ndërkombëtar, në rastin konkret palët me
marrëveshje kanë deroguar nga ky juridiksion. Gjykata ka vlerësuar se, kjo marrëveshje
është e vlefshme sepse nuk vjen ndesh me nenin 73 të këtij ligji që përcakton juridiksionin
ekskluziv të gjykatave shqiptare.
13. Sa më sipër Kolegji vlerëson se, konkluzioni i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, për mungesën e juridiksionit gjyqësor shqiptar për shqyrtimin e kësaj
mosmarrëveshjeje është i bazuar në ligj, por si gjykata e shkallës së parë, po ashtu edhe pala
paditëse në ankim, nuk kanë identifikuar saktë dispozitat e zbatueshme në rastin konkret.
Duke qenë një marrëdhënie juridike me elementë të huaj, me të drejtë gjykata e shkallës së
parë është referuar tek Ligji nr. 10 428/2011, por dispozita që rregullon këtë situatë juridike
të paraqitur për zgjidhje para kësaj gjykate dhe që do të duhet të analizohej fillimisht për të
konkluduar në lidhje me çështjen e juridiksionit, nuk është neni 80, por neni 71 i këtij ligji, i
cili ka vendosur rregullin e përgjithshëm se gjykatat shqiptare kanë juridiksion nëse pala e
paditur ka vendbanimin ose vendqëndrimin e zakonshëm në Republikën e Shqipërisë, sikurse
është edhe rasti konkret. Neni 80 i këtij ligji, tek i cili referon gjykata e shkallës së parë,
rregullon juridiksionin ndërkombëtar komplementar të gjykatave shqiptare, kur nuk gjejnë
zbatim dispozitat paraardhëse që rregullojnë juridiksionin ndërkombëtar të gjykatave
shqiptare. Kjo do të thotë se nëse pala e paditur ka vendbanimin apo vendqëndrimin e
zakonshëm në Republikën e Shqipërisë, kaq mjafton si kriter për t’a lidhur shqyrtimin e
mosmarrëveshjes konkrete me juridiksionin e gjykatave shqiptare dhe nuk ka rëndësi apo
nuk është e nevojshme të vijohet me analizën e natyrës së mosmarrëveshjes apo të kritereve
të tjerë lidhës, për të vlerësuar nëse përmbushen kushtet e parashikuara në dispozitat vijuese,
të cilat gjejnë në mënyrë komplementare dhe mbetëse.
14. Në vijim, para gjykatës së shkallës së parë, do të duhet të shtrohej për zgjidhje
nëse mund të derogohet me marrëveshje nga juridiksioni i gjykatës shqiptare në shqyrtimin e
mosmarrëveshjes me element të huaj, të cilësuar tashmë në rastin konkret sipas nenit 71 të
Ligjit nr. 10428/2011 dhe nëse po cilat janë kushtet për vlefshmërinë e kësaj marrëveshjeje,
duke identifikuar edhe dispozitat konkrete që rregullojnë të drejtën e palëve për të deleguar
juridiksionin gjyqësor shqiptar, çështje të cilën gjykata e shkallës së parë e ka trajtuar me
terma të përgjithshëm duke u shprehur se, nga interpretimi qëllimor dhe literal i Ligjit nr.
10428/2011, gjykata konkludon se përcaktimi i juridiksionit me marrëveshje është parësor
dhe prevalon ndaj kriterit të lidhjes që identifikon juridiksionin në mungesë të marrëveshjes
(rastet e nenit 80), përveç rasteve të sanksionuara në nenin 72 të K.Pr.C, sipas të cilit
juridiksioni i gjykatave shqiptare është ekskluziv dhe si i tillë nuk mund të përjashtohet as
nga dakordësia e palëve.
15. Për të komplementuar arsyetimin e gjykatës së shkallës së parë, Kolegji vlerëson
se fillimisht, dispozita që rregullon delegimin e juridiksionit gjyqësor shqiptar, është neni 37
i K.Pr.C i cili ka parashikuar se: “...Juridiksioni i gjykatave shqiptare nuk mund t’i kalohet
me marrëveshje një juridiksioni të huaj, përveç kur gjykimi ka lidhje me një detyrim ndërmjet
të huajve ose ndërmjet një të huaji e një shtetasi shqiptar, ose personi juridik pa banim ose
qëndrim në Shqipëri, si dhe kur këto përjashtime janë parashikuar në marrëveshje
ndërkombëtare të ratifikuara nga Republika e Shqipërisë.” Ndërkohë, që neni 73 i Ligjit nr.
10428/2011, rregullon situatën e anasjelltë, kur palët derogojnë nga juridiksioni i huaj dhe
pranojnë juridiksionin e gjykatave shqiptare, duke përcaktuar edhe kushtet për vlefshmërinë
191
e kësaj marrëveshjeje dhe nuk ka një rregullim të shprehur se si duhet të jetë kjo marrëveshje
kur palët derogojnë nga juridiksioni i gjykatave shqiptare. Kështu, kjo dispozitë ka
parashikuar se: “1. Gjykatat shqiptare kanë juridiksion ndërkombëtar edhe kur palët caktojnë
me marrëveshje juridiksionin ndërkombëtar të gjykatave shqiptare. 2. Një marrëveshje e tillë
duhet: a) të lidhet me shkrim ose me gojë, por duke u vërtetuar kjo e fundit me shkrim; b) të
jetë në përputhje me zakonet tregtare ndërkombëtare, të cilat janë ose konsiderohen të
njohura nga palët. 3. Gjykata shqiptare, në të cilën është ngritur padia, ka juridiksion
ndërkombëtar, nëse i padituri merr pjesë në gjykim pa ngritur pretendime për mungesën e
juridiksionit ndërkombëtar, megjithëse është i përfaqësuar në proces nga një avokat, ose
gjykata e ka sqaruar për mundësinë e kundërshtimit të juridiksionit dhe ky sqarim është
shënuar në procesverbalin e séancës gjyqësore.”
15.1. Kolegji vlerëson se në raste të tilla, neni 73 duhet interpretuar me analogji edhe
për situatën e kundërt, për kushtet e vlefshmërisë së marrëveshjes deroguese, në harmoni me
nenin 37 të K.Pr.C, pasi rregullat e të drejtës ndërkombëtare private që përcaktojnë kriteret e
juridiksionit ndërkombëtar të gjykatave dhe kriteret për zbatimin e ligjit material të
zbatueshëm në marrëdhëniet me elementë të huaj, janë të unifikuara, duke e patur burimin
nga e drejta ndërkombëtare dhe frymëzohen nga parimi i reciprocitetit në marrëdhëniet midis
shteteve. Kjo do të thotë se kushtet e vlefshmërisë të marrëveshjes deroguese të juridiksionit
janë të njëjta sikur derogohet juridiksioni i gjykatave shqiptare, ashtu edhe kur derogohet
juridiksioni i gjykatave të huaja. Së fundmi, për të vlerësuar vlefshmërinë e marrëveshjes
deroguese, Kolegji mban parasysh edhe nenin 73 të Ligjit nr. 10428/2011, i cili përcakton
rastet e juridiksionit ekskluziv të gjykatave shqiptare dhe një marrëveshje në kundërshtim me
këtë dispozitë do të ishte absolutisht e pavlefshme sipas nenit 92 të Kodit Civil, se pse do të
vinte në kundërshtim me një dispozitë urdhëruese të ligjit.
16. Duke iu rikthyer në rastin konkret, Kolegji vlerëson se ka një marrëveshje midis
palëve ndërgjyqëse për kalimin e juridiksionit shqiptar një juridiksioni të huaj dhe kjo
marrëveshje është e vlefshme. Ndryshe nga sa pretendon paditësi në ankim, marrëveshja në
rastin konkret ka parashikuar se: “Kjo marrëveshje do të rregullohet dhe interpretohet në
përputhje me ligjin e përcaktuar në formularin e porosive. Të dyja palët i nënshtrohen
juridiksionit joekskluziv…” Ndërkohë që në formularin e porosive palët kanë identifikuar si ligj
të zbatueshëm ligjin anglez dhe juridiksionin e gjykatave angleze. Vullneti për delegimin e
juridiksionit në këtë rast është i qartë, për më tepër vetë përdorimi i termit “juridiksionit
joekskluziv”, nënkupton se palët kanë synuar pikërisht t’i referohen një juridiksioni të huaj, të
ndryshëm nga juridiksioni i gjykatave shqiptare, i cili duke qenë se nuk është ekskluziv në
kuptim të nenit 72 të Ligjit nr. nr. 10428/2011, nuk e bën këtë marrëveshje të pavlefshme.
17. Për sa i takon vlefshmërisë së kësaj marrëveshjeje, Kolegji vlerëson se, së pari,
gjykimi ka lidhje me një detyrim ndërmjet një të huaji e një shtetasi shqiptar, si rrjedhojë në
këtë rast, sipas nenit 37 të K.Pr.C, mund të delegohet juridiksioni i gjykatave shqiptare.
Ndryshe nga sa arsyeton paditësi në ankim, kjo dispozitë zbatohet si për personat fizikë ashtu
edhe për personat juridikë. Interpretimi ndryshe, se kjo dispozitë zbatohet vetëm për personat
fizikë, nuk do të kishte kuptim dhe do të vinte ndesh me vetë nocionin e palës në një gjykim
civil, të përkufizuar në nenin 90 të K.Pr.C, sipas të cilit: “Palë në një gjykim civil janë
personat fizikë ose juridikë, në emër ose kundër të cilëve zhvillohet gjykimi...” dhe me
nocionin subjekteve në qarkullimin civil, që mund të jenë si personat fizikë ashtu edhe
personat juridikë. Së dyti, marrëveshja është bërë me shkrim. Së treti, nuk jemi para
juridiksionit ekskluziv të gjykatave shqiptare, pasi mosmarrëveshja nuk përfshihet në asnjë
prej rasteve të parashikuara në nenin 72 të Ligjit Ligjit nr. 10428/2011.
18. Sa më sipër, Kolegji vlerëson se vendimi Nr. 10069, datë 06.12.2018, i Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë, për nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor shqiptar,
është i bazuar në ligj dhe duhet të lihet në fuqi.
192
PËR KËTO ARSYE
VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr. 10069, datë 06.12.2018, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
Tiranë, më 13.02.2019
VENDIM


palëve:
OBJEKTI:
Lëshimi i urdhrit të ekzekutimit për kontratën e kredisë datë 04.03.2014 të lidhur me
kredimarrës Luan Vasel Zefi.

tregtare”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin datë 04.02.2019, ka vendosur:

2. Dërgimin e çështjes nr. 622 regj,them, datë 28.01.2019 gjykatës
brenda 5 ditëve, nga dita e nesërme e njoftimit të vendimit të arsyetuar.”
Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke arsyetuar se:
193
- Sipas nenit 52 të K.Pr.C është parashikuar se kompetenca tokësore mund të
- Po ashtu sipas nenit 54 të K.Pr.C e drejta e zgjedhjes midis shumë gjykatave

VËREN
kredisë të lidhur midis tij (në cilësinë kontraktore të kredidhënësit) dhe z. Luan Vasel Zefi
(në cilësinë kontraktore të kredimarrësit). Sikurse ka rezultuar nga aktet e fashikullit të
gjykimit, kredimarrësi, z. Luan Vasel Zefi e ka vendbanimin në qytetin e Shkodrës.
“Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për gjykimin e
çështjes nr. 413 regj.them, datë 16.01.2019. 2. Dërgimin e çështjes nr. 413 regj,them, datë
16.01.2019 gjykatës kompetente që është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër. 3. Kundër
ky afat nga dita e nesërme e njoftimit të vendimit të arsyetuar.”
nenet 511 e vijues të K.Pr.C, identifikojnë si gjykatë kompetente për shqyrtimin e kërkesave
për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit dhe për shqyrtimin e të gjitha padive që mund të
ngrejnë palët gjatë fazës së ekzekutimit të detyrueshëm të një titulli ekzekutiv, gjykatën e
vendit të ekzekutimit. Në rastin konkret, nisur nga aktet e depozituara, rezulton që
vendbanimi i debitorit është në qytetin e Shkodrës, vend i cili përbën edhe vendin e
ekzekutimit të titullit ekzekutiv. Për rrjedhojë, gjykatë kompetente për shqyrtimin e kërkesës
për lëshimin e urdhrit të ekzekutimit në rastin konkret është Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Shkodër.
pjesën hyrëse të këtij vendimi.
194
gjyqësore. 39”
dispozitave.
38
39
Theksim i Kolegjit
195
respektive.
vinte ndesh me qëllimin e Ligjvënësit kur ndryshoi këtë dispozitë, e cila u frymëzua nga
parimi i disponibilitetit, nga parimi i konvalidimit të akteve procedurale në gjykimin civil
dhe nga parimi i rënies në dekadencë të pretendimeve. Si rrjedhojë, me një interpretim të
tillë, përjashtimi do të shndërrohej në rregull.
40
41
196
vendbanimi i debitorit, vendi ku ndodhet sendi i paluajtshëm objekt ekzekutimi etj), për të
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Tiranë, më 20.02.2019
197
VENDIM


palëve:
PADITËS: FATOS TAULLAU
TË PADITUR: 1. AGJENSIA E TRAJTIMIT TË PRONËS;

2. FATBARDHA BALI;
3. OLTA BALI;
4. KLODIAN BALI;
5. RAELA BALI
OBJEKTI:
Kundërshtimin e vendimit nr. 24, datë 03.03.2000 të A.K.K.P, duke u detyruar pala e
paditur të më njohë edhe mua bashkëpronësinë në pasurinë e cila i është kthyer fizikisht
vetëm Azis Balit, vëllait tim, i cili është bashkëshorti dhe babai i katër palëve të paditura.
BAZA LIGJORE: Neni 199, 200 i K.civil, Ligji nr. 9235, datë 29.07.2004 etj.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me vendimin nr. 185 (64-2017-465), datë

“1.Moskompetencën lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë në
gjykimin me nr. Regj.them 1050 (1147) me paditës Fatos Taullau, me të
paditur Fatbardha Bali etj dhe me objekt : «Kundërshtim vendimi të
K.K.K.Pronave…
2. Dërgimin e kërkesëpadisë së bashku me aktet e paraqitura Gjykatës së
Apelit Vlorë, si gjykata kompetente për gjykimin e kësaj çështjeje…»
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr. 179, datë 19.06.2018, ka vendosur:

“1. Ngritjen e mosmarrëveshjes së kompetencës lëndore (funksionale) pranë
Gjykatës së Lartë, në lidhje me gjykimin e çështjes civile që i përket: paditës
Fatos Taullau, të paditur: Agjensia e Trajtimit të Pronës; Fatbardha Bali; Olta
Bali; Klodian Bali; Raela Bali; me objekt: “Kundërshtimin e vendimit nr. 24,
datë 03.03.2000 të A.K.K.P, duke u detyruar pala e paditur të më njohë edhe
mua bashkëpronësinë në pasurinë e cila i është kthyer fizikisht vetëm Azis
Balit, vëllait tim, i cili është bashkëshorti dhe babai i katër palëve të
198
paditura”, pasi kjo çështje civile nuk i përket kompetencës lëndore
(funksionale) të Gjykatës së Apelit Vlorë, por asaj lëndore të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Lushnjë.
2. Dërgimin e akteve origjinale Gjykatës së Lartë për t’u shprehur në lidhje
me mosmarrëveshjen e kompetencës.
Ndër të tjera, Gjykata e Apelit Vlorë ka arsyetuar se:
- Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë nuk ka kualifikuar drejtë natyrën e

mosmarrëveshjes;
- Kërkimi i paditësit për kundërshtimin e vendimit të AKKPronave nuk është kërkimi
kryesor i padisë, pasi shkaku i padisë është i lidhur me të drejta pronësie të
pretenduara;
- Padia në shqyrtim ka për shkak të drejtën e bashkëpronësisë të pretenduar nga
paditësi mbi sipërfaqen e trajtuar në këtë vendim në favor të palës së paditur. Pra në
rastin konkret jemi para një padie tipike të detyrimit për njohje bashkëpronar, pasojat
e të cilës do të reflektojnë në rrethin e subjekteve të trajtuara në vendimin e
kundërshtuar;
- Sipas vendimit njësues nr. 611, datë 07.02.2018, të Kolegjit Civil të Gjykatës së
Lartë: Gjykimi i padisë, kundërpadisë apo padisë së ndërhyrësit kryesor kundër
vendimeve të ish-AKKP-së, të ish-KKKP-ve apo ish-ZRAKKP-ve, dhënë në favor të
një subjekti, duke pretenduar tërësisht apo pjesërisht për vete sendin e paluajtshëm
objekt vendimmarrjeje nga këto organe, kur këto vendime kundërshtohen si tituj
pronësie, janë në kompetencë të gjykatave të shkallës së parë, ku ndodhet sendi i
paluajtshëm.

V Ë R E N:
1. Sikurse ka rezultuar nga aktet e fashikullit të gjykimit, paditësi, z. Fatos Taullau, i
është drejtuar me padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me objekt dhe shkak ligjor
sikurse pasqyrohet në pjesën hyrëse.
2. Nëpërmjet kësaj padie, paditësi ka pretenduar se me vendimin nr. 24, datë
03.03.2000 të A.K.K.Pronave, është njohur ish-pronar dhe si rrjedhojë i është kthyer
fizikisht pasuria objekt gjykimi, z. Azis Balit, ndërkohë që paditësi pretendon se me këtë
vendim duhet të ishte njohur edhe ai si bashkëpronar. Si rrjedhojë paditësi i është drejtuar
gjykatës me padi duke kërkuar kundërshtimin e këtij vendimi dhe detyrimin e
trashëgimtarëve të subjektit të trajtuar me këtë vendim, t’a njohin bashkëpronar. Si palë të
paditura, krahas trashëgimtarëve të këtij subjekti, paditësi ka thirrur edhe Agjensinë e
Trajtimit të Pronave.
3. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me vendimin nr. 185 (64-2017-465), datë
04.04.2017, ka vendosur: “1.Moskompetencën lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Lushnjë në gjykimin me nr. Regj.them 1050 (1147) me paditës Fatos Taullau, me të paditur
Fatbardha Bali etj dhe me objekt : « Kundërshtim vendimi të K.K.K.Pronave…2. Dërgimin
e kërkesëpadisë së bashku me aktet e paraqitura Gjykatës së Apelit Vlorë, si gjykata
kompetente për gjykimin e kësaj çështjeje…»
199
Ndër të tjera, kjo Gjykatë ka arsyetuar se, në referim të nenit 29 të ligjit Nr. 133/2015
“Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave” është
parashikuar se: "Kundër vendimit të ATP-së për njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe
Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankimi, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të
Republikës së Shqipërisë”. Ndërkohë, në nenin 38 të ligjit,me titull “Shfuqizime”, janë
shfuqizuar ligji nr. 9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës” i
ndryshuar, ligji Nr. 10239, datë 25.02.2010 “Për krijimin e fondit special të kompensimit të
pronave”, mbi bazën e të cilëve do të zgjidhej konflikti në gjykim. Sa më sipër, gjykata
konstaton se ndërsa ligji nr. 133/2015 nuk ka parashikuar zgjidhjen e çështjeve që janë në
gjykim apo që paraqiten për gjykim në lidhje me vendimet e marra përpara hyrjes në fuqi të
tij. Për rrjedhojë, duke qenë se ligji aktual ka parashikuar vetëm kompetencën e gjykatës së
apelit për shqyrtimin e padive me objekt kundërshtimin e vendimeve të Agjensisë së
Trajtimit të Pronave (sikurse është edhe rasti në gjykim) dhe njëkohësisht ka shfuqizuar
ligjet mbi bazën e të cilave do të zgjidheshin këto konflikte, gjykata vlerëson se në rastin
konkret, kompetencën lëndore për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshjeje e ka Gjykata e
Apelit Vlorë.
4. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendim të ndërmjetëm ka vendosur: “Parashtrimin e
qëndrimit të kësaj gjykate para Gjykatës së Lartë se kompetente për gjykimin e çështjes është
gjykata e rrethit gjyqësor Vlorë. Dërgimin e këtij parashtrimi Gjykatës së Lartë për
rregullimin e kompetencës.”, duke paraqitur si argumente ato të parashtruara në pjesën
hyrëse të këtij vendimi.

zbatohen prej saj...”.
6. Neni 61 i K.Pr.Civile, i ndryshuar, parashikon se: “1. Gjykata, kur konstaton se
nuk është kompetente për shkak të lëndës, funksionit ose të kompetencës tokësore ekskluzive,
sipas neneve 45 dhe 46, të këtij Kodi, kryesisht ose me kërkesë të palëve, vendos
moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën kompetente. 2. Në rastet e tjera,
mungesa e kompetencës tokësore mund të merret parasysh vetëm me kërkesë të palëve,
derisa nuk është nxjerrë urdhri për caktimin e seancës gjyqësore..”
7. Neni 29 i Ligjit nr. 133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të
kompensimit të pronave” në të cilin është parashikuar se: “Kundër vendimit të ATP-së për
njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe avokatura e shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim,
brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të këtij vendimi, pranë Gjykatës së Apelit sipas
rregullave të Kodit të Procedurës së Republikës së Shqipërisë.”
kompensimit të pronave”, në të cilin është parashikuar se: “Me hyrjen në fuqi të këtij ligji,
ligji nr. 9235, datë 29.7.2004, “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, të ndryshuar; ligji
nr. 10 239, datë 25.2.2010, “Për krijimin e fondit special të kompensimit të pronave”, të
ndryshuar, dhe çdo dispozitë tjetër nënligjore, që është në kundërshtim me këtë ligj,
shfuqizohen.
9. Vendim Njësues nr. 611, datë 07.02.2018, i Kolegjit Civil të Gjykatës së lartë.
gjyqësore, vlerëson se vendimi me nr. 185 (64-2017-465), datë 04.04.2017 i Gjykatës së
200
Rrethit Gjyqësor Lushnjë, me të cilin është shpallur moskompetenca funksionale për
shqyrtimin e çështjes, duke i dërguar aktet Gjykatës së Apelit Vlorë është i pabazuar në ligj
dhe si i tillë duhet të prishet dhe çështja të dërgohet për vazhdimin e gjykimit pranë asaj
gjykate, me të njëjtin trup gjykues.
gjykate. Kompetenca lëndore apo funksionale e gjykatës është drejta e saj për shqyrtimin e
një kategorie të caktuar mosmarrëveshjesh, sipas lëndës dhe natyrës së tyre.
12. Në aspektin kushtetues, kompetenca e lëndore apo funksionale e gjykatës është
shumë e rëndësishme, si element që garanton procesin e rregullt ligjor. Në jurisprudencën e
Gjykatës Kushtetuese, koncepti juridik i kompetencës është trajtuar nën standartin e gjykatës
së caktuar me ligj, si pjesë përbërëse e nenit 42/1 të Kushtetutës dhe nenit 6/1 të KEDNJ
(shih vendimet nr.23/2009, nr.7/2009 dhe nr.31/2005 dhe nr.16/2012 të Gjykatës
Kushtetuese). Në këtë linjë arsyetimi, kompetenca lëndore apo funksionale është kusht për
vlefshmërinë e procesit gjyqësor dhe të akteve të realizuara gjatë tij në kuptimin që një
gjykatë jokompetente nuk mund të kryejë asnjë veprimtari procedurale. Ky konkluzion e ka
bazën tek postulati: “Nuk mund të ketë bindje ndaj një gjyqtari jokompetent”.
13. Kodi i Procedurës civile ka përcaktuar regjimin procedural të kompetencës së
të tjera”. Në çdo rast gjykata, për identifikimin e kompetencës lëndore/funksionale i
referohet objektit dhe shkakut ligjor të padisë, të cilat përcaktojnë edhe natyrën e
mosmarrëveshjes apo lëndën e gjykimit.
14. Duke iu rikthyer çështjes konkrete, Kolegji vlerëson se Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Lushnjë, nuk ka kualifikuar drejtë natyrën e mosmarrëveshjes, çka ka çuar në një
vendimmarrje të gabuar dhe një kualifikim të gabuar të gjykatës kompetente në shqyrtimin e
kësaj mosmarrëveshjeje. Në rastin konkret, Kolegji vlerëson se para Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lushnjë është paraqitur një padi me objekt njohje bashkëpronar. Paditësi ka
pretenduar se vendimi i AKKP-së i kundërshtuar me padi, në mënyrë të paligjshme e ka
përjashtuar atë si ish-pronar dhe si rrjedhojë kundërshtuar këtë vendim dhe ka kërkuar të
njihet bashkëpronar, duke ja kundrejtuar këto kërkime ATP-së dhe subjekteve të trajtuar me
vendimin e sipërpërmendur. Në këtë linjë arsyetimi, Kolegji vlerëson se, padia për njohje
bashkëpronar, është një mosmarrëveshje me natyrë tipike juridiko-civile, që buron nga e
drejta e pronësisë, midis dy subjekteve të së drejtës private. Ajo ndjek regjimin juridik
respektiv të përcaktuar në Kodin Civil dhe në Kodin e Procedurës Civile të Republikës së
Shqipërisë. Sipas nenit 41 të K.Pr.C është në kompetencën lëndore të gjykatave të shkallës së
parë.
15. Kolegji vlerëson se, sipas Ligjit Nr. 133/2015 në kompetencën funksionale të
gjykatave të apelit janë vetëm mosmarrëveshjet që lindin midis subjekteve ish-pronarë dhe
shtetit të përfaqësuar nga Agjensia e Trajtimit të Pronës dhe ku objekt shqyrtimi gjyqësor
është ligjshmëria e vendimmarrjes së organit kompetent për kthimin apo kompensimin e
pronës, në lidhje me të drejtat e pronësisë së ish-pronarëve, me qëllim përfundimin e procesit
të trajtimit të pronës. Nëse shteti, i përfaqësuar nga organi kompetent për kthimin dhe
kompensimin e pronës, me vendim ka disponuar një herë në lidhje me të drejtën e pronësisë
të ish-pronarit, atëhere ky vendim është titull pronësie. Nga momenti i marrjes formë të prerë
të këtij vendimi, ndodh zhveshja si titullar i së drejtës së pronës së shtetit dhe lindja e së
drejtës së pronës së ishpronarit. Me këtë vendim, shteti është vetshpronësuar dhe është
çliruar nga detyrimi i tij për kthimin e pronës ndaj ishpronarëve dhe trashëgimtarëve të tyre.
Padrejtësitë në pjesët takuese të trashëgimtarëve apo subjekteve të tjerë apo paligjshmëria e
201
këtij vendimi, nuk mund të jenë më detyrime të shtetit karshi tyre por janë mosmarrëveshje
civile që duhet të zgjidhen ndërmjet tyre nga gjykata. 42
16. Në këtë mënyrë, nëse në një konflikt gjyqësor midis subjekteve të së drejtës
private, që buron nga e drejta e pronësisë, kërkimi për pavlefshmërinë e vendimit të organit
administrativ për njohjen pronar dhe kthimin apo kompensimin e pronës, ngrihet në mënyrë
incidentale nga pala ndërgjyqëse, (si një subjekt i tretë në raport me vendimin), me qëllim
kundërshtimin e titullit të pronësisë të pretenduar nga pala kundërshtare, shqyrtimi gjyqësor i
këtij kërkimi, si një çështje paragjykimore, ka karakter të ndërvarur dhe të prejardhur me
shqyrtimin e kërkimit të paditësit për njohje pronar. Për rrjedhojë, mosmarrëveshja në rastin
konkret nuk e ka burimin nga pretendimet e ish-pronarit për vendimin e organit publik, që ka
disponuar në lidhje me të drejtat e tij për njohjen pronar dhe kthimin apo kompensimin e
pronës, por është një mosmarrëveshje midis dy subjekteve privatë për të drejtat e pronësisë
mbi një send të caktuar, bazuar në dispozitat e Kodit Civil dhe Kodit të Procedurës Civile që
regjojnë mjetet e mbrojtjes së pronësisë.
16.1. Ky është edhe qëndrimi i mbajtur me vendimin njësues nr. 611, datë 07.02.2018
të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, i cili për çështjen e dytë të shtruar për njësim ka arritur
në konkluzionin se:
“Nga analiza e mësipërme, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konkludoi në sentencën e
dytë të këtij vendimi njësues dhe vendosi se:
Gjykimi i padisë, kundërpadisë apo padisë së ndërhyrësit kryesor kundër vendimeve
të ish-AKKP-së, të ish-KKKP-ve apo ish-ZRAKKP-ve, dhënë në favor të një subjekti, duke
pretenduar tërësisht apo pjesërisht për vete sendin e paluajtshëm objekt vendimmarrjeje nga
këto organe, kur këto vendime kundërshtohen si tituj pronësie, janë në kompetencë të
gjykatave të shkallës së parë, ku ndodhet sendi i paluajtshëm.”
17. Kolegji vlerëson se në rastin konkret gjykatë kompetente për shqyrtimin e padisë,
është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Lushnjë, si gjykata e vendit ku ndodhet sendi i paluajtshëm.
Në këto kushte, vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Lushnjë, për shpalljen e
moskompetencës funksionale për shqyrtimin e padisë dhe dërgimin e akteve Gjykatës së
Apelit Vlorë është i pabazuar në ligj. Si rrjedhojë, ky vendim duhet të prishet dhe çështja
duhet të dërgohet pranë kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr. 185 (64-2017-465), datë 04.04.2017, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Lushnjë dhe dërgimin e çështjes pranë asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 13.02.2019
42
Një qëndrim analog mbahet në Gjykata e Lartë, Kolegjet e Bashkuara, pranojnë në Vendimin Unifikues
Nr.9/2 i Regj. Themeltar, Nr. 6, dt. 24.01.2007.
202
VENDIM

Në dhomë këshillimi, më datë 13.02.2019, mori në shqyrtim çështjen civile, që u

përket palëve:
PADITËS: 1. MEDINE ALIKAJ;

2. GJINOVEFA HASANAJ;
3. MBARIME MARKU;
4. FLORINDA MURATAJ;
5. ZINIE MURATAJ;
6. SUZANA MURATAJ;
7. SILVANA LAME;
8. VALBONA MELI (JAZAJ);
9. EGLANTINA IDRIZAJ (JAZAJ);
10. JULJANA IMERAJ (JAZAJ);
11. TEUTA SHEHU (HOXHAJ);
12. FETE JAZAJ;
13. EMIRELA SHEHU;
14. GËZIM JAZAJ;
15. BEGLIE SHEHU;
16. XHOANA SHEHU;
17. SARA SHEHU;
18. GERALD SHEHU;
19. VIKTOR SHEHU.
TË PADITUR: 1. AGJENSIA E TRAJTIMIT TË

PRONËS;
2. MEMISHA IDRIZAJ;
3. PËLLUMBESHA MUÇA (IDRIZAJ);
4. BEHARE KRESHPA;
5. XHEMILE IDRIZAJ;
6. NATASHA OSMENI (IDRIZAJ);
7. VJOLLCA SHABANAJ (IDRIZAJ);
8. PRENJO IDRIZAJ;
9. SOKOL IDRIZAJ;
10. MYSTEHAK IDRIZAJ;
11. LIZA DUMA (IDRIZAJ);
12. LINIDTA MEÇAJ (IDRIZAJ);
13. ELI BELAJ;
203
14. FATIME HYSO;
15. LUMTURI MANE;
16. RAZIE GOGA;
17. KAÇANDON BIRÇAJ;
18. PËRPARIM BIRÇAJ;
19. MARIJE ZYKA (MAILE SINAJ);
20. PETRO (MEHMET) SINAJ;
21. NEBI SINAJ;
22. NELO SINAJ;
23. REIS SINAJ;
24. SILVANA HAXHIU (SINAJ);
25. SHEFIT JAZAJ;
26. FERIDE JAÇE (JAZAJ);
27. TOMORR JAZAJ;
28. KOSTA VAJA;
29. PANDELI VAJA;
30. DHIMITËR VAJA;
31. ALEKSANDËR VAJA.
PERSON I TRETË: 1. DONIKA ISMAILAJ;

2. ILIRJAN SHEHU.
OBJEKTI:
Ndryshimi i vendimit nr.64, datë 12.12.1994 të ish-Komisionit të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave pranë Bashkisë Vlorë dhe ndryshimi i vendimit nr. 590, datë
05.04.2013 të ish-Agjensisë së Kthimit dhe Kompesimit të Pronave Tiranë, duke e njohur,
kthyer dhe kompensuar më vehte nga të paditurit pronën e trashëgimtarëve të ish-pronarit
Musa Jazaj (Idrizaj), sipas dokumentacionit të origjinës.
BAZA LIGJORE: Nenet 31, 32 të K.Pr.C, neni 296 i Kodit Civil, Ligji
nr.133/2015 “Për Trajtimin e Pronës dhe Përfundimin e Procesit të Kompensimit të
Pronave”.
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin, datë 08.03.2018, ka vendosur:

“1.Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Vlorë për shqyrtimin e kësaj
çështjeje civile dhe dërgimin e akteve për shqyrtim në Gjykatën e Shkallës së
Parë Vlorë.
2. Kundër këtij vendimi lejohet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë.”
Kundër këtij vendimi, kanë bërë ankim të veçantë paditësit të cilët kanë kërkuar prishjen
e tij dhe kthimin e çështjes pranë Gjykatës së Apelit Vlorë, duke arsyetuar se:
- Me miratimin e Ligjit nr. 133/2015 është përcaktuar si gjykatë kompetente për

shqyrtimin e ligjshmërisë së vendimeve të ATP-së gjykata e Apelit (bazuar në nenet 29
dhe 38 të Ligjit);
- Jemi para rasti kur kompetenca lëndore është parashikuar nga ligji i posaçëm;
- Duke qenë se ky ligj ka shfuqizuar të gjitha ligjet e mëparshme që kanë të bëjnë me
kthimin dhe kompensimin e pronës, këto të fundit nuk kanë më fuqi juridike, prandaj çdo
204
ankim që bëhet pas hyrjes në fuqi të Ligjit nr. 133/2015 ndaj vendimeve të KKKP ose të
AKKP duhet të bëhet pranë Gjykatës së Apelit ku ndodhet pasuria e paluajtshme.
Po ashtu, kundër këtij vendimi, ka bërë ankim të veçantë pala e paditur, Mystehak
Idrizaj, i cili ka kërkuar prishjen e tij dhe kthimin e çështjes pranë Gjykatës së Apelit Vlorë,
duke arsyetuar se:
- Derisa çështja është regjistruar në Gjykatën e Apelit Vlorë në vitin 2018, edhe pse
marrëdhënia juridike ka lindur mbi bazën e ligjit të vjetër, por nuk ka patur
mosmarrëveshe deri në hyrjen në fuqi të ligjit të ri (pra nuk është paraqitur padi në
gjykatë për të kundërshtuar vendimin e komisionit), juridiksioni administrativ është
përcaktuar dhe ankimi për pasojë do të drejtohet në Agjensinë e Trajtimit të pronave dhe
më pas në Gjykatën e Apelit sipas rregullave të K.Pr.Civile;

V Ë R E N:
1. Sikurse ka rezultuar nga aktet e fashikullit të gjykimit, paditësit, znj. Medine

Alikaj etj, i janë drejtuar me padi Gjykatës së Apelit Vlorë, me objekt dhe shkak ligjor
sikurse pasqyrohet në pjesën hyrëse.
2. Nëpërmjet kësaj padie, paditësit kanë pretenduar se me vendimin nr. 64, datë
12.12.1994 të ish-Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave pranë Bashkisë Vlorë
dhe me vendimin nr. 590, datë 05.04.2013 të ish-Agjensisë së Kthimit dhe Kompesimit të
Pronave Tiranë, palët ndërgjyqëse janë njohur ish-pronar mbi pasurinë objekt gjykimi. Duke
pretenduar se vendimet e lartpërmendura, në mënyrë të paligjshme kanë trajtuar
trashëgimlënësit si të paditësave ashtu edhe të palëve të paditura së bashku për këtë pasuri,
ndërkohë që secili prej tyre ka patur pronën e tij më vete, paditësit i janë drejtuar Gjykatës së
Apelit Vlorë me padi, duke kërkuar ndryshimin e këtyre vendimeve dhe njohur, kthyer dhe
kompensuar më vehte nga të paditurit pronën e trashëgimtarëve të ish-pronarit Musa Jazaj
(Idrizaj), sipas dokumentacionit të origjinës.
3. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin datë 08.03.2018 ka vendosur:
“1.Moskompetencën e Gjykatës së Apelit Vlorë për shqyrtimin e kësaj çështjeje civile dhe
dërgimin e akteve për shqyrtim në Gjykatën e Shkallës së Parë Vlorë. 2. Kundër këtij
vendimi lejohet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë.”
Ndër të tjera, kjo Gjykatë ka arsyetuar se, referuar natyrës së mosmarrëveshjes në
rastin konkret, sipas shkakut dhe objektit të padisë, pala paditëse kërkon ndryshimin e
vendimeve të ish-K.K.K.P Vlorë dhe ish-A.K.K.P Tiranë, që ka disponuar duke i njohur të
gjithë pasuritë në bashkëpronësi të trashëgimlënësve të paditësave dhe të të paditurve, duke
pretenduar kështu të drejta reale të pavarura mbi një pjesë të këtyre pasurive. Pra në thelb
paditësit pretendojnë se nga këto vendime u janë cënuar të drejta reale për shkak të njohjes
bashkëpronar edhe të të paditurve, mbi pasuritë e pretenduara, pasi kanë qenë vetëm në
pronësi të trashëgimlënësit të tyre. Në përmbajtjen e vet, Ligji nr.133/2015 ka njohur të
drejtën e ankimit ndaj vendimeve të dhëna nga ATP, si një kuazi gjykatë për të ushtruar
kontroll mbi vendimmarrjen e këtij organi administrativ në kuadër të shqyrtimit të kërkesës
të subjektit të shpronësuar për njohjen dhe kompensimin e pronës, por jo të çdo pretendimi,
qoftë edhe mes trashëgimtarëve të shpronësuar që për arsye të ndryshme e pretendojnë për
205
vete të drejtën e pronësisë. Nisur nga kjo natyrë e mosmarrëveshjes në gjykim, gjykata e
apelit çmon se do të zbatohen dispozitat e K.Pr.Civile që kanë të bëjnë me rregullimin e
kompetencës në rastet kur kërkohen të mbrohen të drejtat reale mbi pasuri të paluajtshme e
cila i përket gjykatave të shkallës së parë.
4. Kundër këtij vendimi, kanë bërë ankim paditësit dhe pala e paditur, z. Mystehak
Idrizaj, duke parashtruar si shkaqe ato të pasyqruara në pjesën hyrëse.

zbatohen prej saj...”.
6. Neni 61 i K.Pr.Civile, i ndryshuar, parashikon se: “1. Gjykata, kur konstaton se
nuk është kompetente për shkak të lëndës, funksionit ose të kompetencës tokësore ekskluzive,
sipas neneve 45 dhe 46, të këtij Kodi, kryesisht ose me kërkesë të palëve, vendos
moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën kompetente. 2. Në rastet e tjera,
mungesa e kompetencës tokësore mund të merret parasysh vetëm me kërkesë të palëve,
derisa nuk është nxjerrë urdhri për caktimin e seancës gjyqësore..”
kompensimit të pronave” në të cilin është parashikuar se: “Kundër vendimit të ATP-së për
njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe avokatura e shtetit kanë të drejtë të bëjnë ankim,
brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të këtij vendimi, pranë Gjykatës së Apelit sipas
rregullave të Kodit të Procedurës së Republikës së Shqipërisë.”
kompensimit të pronave”, në të cilin është parashikuar se: “Me hyrjen në fuqi të këtij ligji,
ligji nr. 9235, datë 29.7.2004, “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, të ndryshuar; ligji
nr. 10 239, datë 25.2.2010, “Për krijimin e fondit special të kompensimit të pronave”, të
ndryshuar, dhe çdo dispozitë tjetër nënligjore, që është në kundërshtim me këtë ligj,
shfuqizohen.
9. Vendim Njësues nr. 611, datë 07.02.2018 i Kolegjit Civil të Gjykatës së lartë.

gjyqësore, vlerëson se vendimi nr. s’ka, datë 08.03.2018 i Gjykatës së Apelit Vlorë me të
cilin është shpallur moskompetenca lëndore/funksionale për shqyrtimin e çështjes, duke i
dërguar aktet Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë është i bazuar në ligj dhe si i tillë duhet
lënë në fuqi. Kolegji vlerëson se Gjykata e Apelit Vlorë në rastin konkret ka bërë një
kualifikim të saktë të natyrës së mosmarrëveshjes, sipas shkakut dhe objektit të padisë dhe ka
kualifikuar drejtë gjykatën kompetente për zgjidhjen e kësaj çështjeje.
gjykate. Kompetenca lëndore apo funksionale e gjykatës është drejta e saj për shqyrtimin e
një kategorie të caktuar mosmarrëveshjesh, sipas lëndës dhe natyrës së tyre.
12. Në aspektin kushtetues, kompetenca e lëndore apo funksionale e gjykatës është
shumë e rëndësishme, si element që garanton procesin e rregullt ligjor. Në jurisprudencën e
Gjykatës Kushtetuese, koncepti juridik i kompetencës është trajtuar nën standartin e gjykatës
së caktuar me ligj, si pjesë përbërëse e nenit 42/1 të Kushtetutës dhe nenit 6/1 të KEDNJ
(shih vendimet nr.23/2009, nr.7/2009 dhe nr.31/2005 dhe nr.16/2012 të Gjykatës
Kushtetuese). Në këtë linjë arsyetimi, kompetenca lëndore apo funksionale është kusht për
vlefshmërinë e procesit gjyqësor dhe të akteve të realizuara gjatë tij në kuptimin që një
206
gjykatë jokompetente nuk mund të kryejë asnjë veprimtari procedurale. Ky konkluzion e ka
bazën tek postulati: “Nuk mund të ketë bindje ndaj një gjyqtari jokompetent”.
13. Kodi i Procedurës civile ka përcaktuar regjimin procedural të kompetencës së
të tjera”. Në çdo rast gjykata, për identifikimin e kompetencës lëndore/funksionale i
referohet objektit dhe shkakut ligjor të padisë, të cilat përcaktojnë edhe natyrën e
mosmarrëveshjes apo lëndën e gjykimit.
14. Duke iu rikthyer çështjes konkrete, Kolegji vlerëson se para Gjykatës së Apelit
Vlorë është paraqitur një padi me objekt njohje pronar. Paditësi ka pretenduar se vendimi i
ish-K.K.K.P, Vlorë dhe ish-AKKP-së i kundërshtuar me padi, në mënyrë të paligjshme i ka
njohur të gjithë palët ndërgjyqëse (respektivisht trashëgimlënësit e tyre) si bashkëpronarë për
pasurinë objekt gjykimi, në një kohë ku sipas paditësave trashëgimlënësi i tyre ka qënë
pronar i vetëm mbi këtë pasuri. Sakaq, në rastin konkret, në thelb kemi një mosmarrëveshje
midis subjekteve privatë në lidhje me të drejtat reale të pronësisë mbi një send të caktuar, ku
paditësit pretendojnë të njihen pronarë të vetëm mbi të, kundrejt palëve të paditura. Kolegji
vlerëson se, kjo është një mosmarrëveshje me natyrë tipike juridiko-civile, që buron nga e
drejta e pronësisë, midis subjekteve të së drejtës private. Ajo ndjek regjimin juridik respektiv
të përcaktuar në Kodin Civil dhe në Kodin e Procedurës Civile të Republikës së Shqipërisë
dhe sipas nenit 41 të K.Pr.C është në kompetencën lëndore të gjykatave të shkallës së parë.
15. Kolegji vlerëson se, sipas Ligjit Nr. 133/2015 në kompetencën funksionale të
gjykatave të apelit janë vetëm mosmarrëveshjet që lindin midis subjekteve ish-pronarë dhe
shtetit të përfaqësuar nga Agjensia e Trajtimit të Pronës dhe ku objekt shqyrtimi gjyqësor
është ligjshmëria e vendimmarrjes së organit kompetent për kthimin apo kompensimin e
pronës, në lidhje me të drejtat e pronësisë së ish-pronarëve, me qëllim përfundimin e procesit
të trajtimit të pronës. Nëse shteti, i përfaqësuar nga organi kompetent për kthimin dhe
kompensimin e pronës, me vendim ka disponuar një herë në lidhje me të drejtën e pronësisë
të ish-pronarit, atëhere ky vendim është titull pronësie. Nga momenti i marrjes formë të prerë
të këtij vendimi, ndodh zhveshja si titullar i së drejtës së pronës së shtetit dhe lindja e së
drejtës së pronës së ishpronarit. Me këtë vendim, shteti është vetshpronësuar dhe është
çliruar nga detyrimi i tij për kthimin e pronës ndaj ishpronarëve dhe trashëgimtarëve të tyre.
Padrejtësitë në pjesët takuese të trashëgimtarëve apo subjekteve të tjerë apo paligjshmëria e
këtij vendimi, nuk mund të jenë më detyrime të shtetit karshi tyre por janë mosmarrëveshje
civile që duhet të zgjidhen ndërmjet tyre nga gjykata. 43
16. Në këtë mënyrë, nëse në një konflikt gjyqësor midis subjekteve të së drejtës
private, që buron nga e drejta e pronësisë, kërkimi për pavlefshmërinë e vendimit të organit
administrativ për njohjen pronar dhe kthimin apo kompensimin e pronës, ngrihet në mënyrë
incidentale nga pala ndërgjyqëse, (si një subjekt i tretë në raport me vendimin), me qëllim
kundërshtimin e titullit të pronësisë të pretenduar nga pala kundërshtare, shqyrtimi gjyqësor i
këtij kërkimi, si një çështje paragjykimore, ka karakter të ndërvarur dhe të prejardhur me
shqyrtimin e kërkimit të paditësit për njohje pronar. Për rrjedhojë, mosmarrëveshja në rastin
konkret nuk e ka burimin nga pretendimet e ish-pronarit për vendimin e organit publik, që ka
disponuar në lidhje me të drejtat e tij për njohjen pronar dhe kthimin apo kompensimin e
pronës, por është një mosmarrëveshje midis dy subjekteve privatë për të drejtat e pronësisë
mbi një send të caktuar, bazuar në dispozitat e Kodit Civil dhe Kodit të Procedurës Civile që
regjojnë mjetet e mbrojtjes së pronësisë.
43
Një qëndrim analog mbahet në Gjykata e Lartë, Kolegjet e Bashkuara, pranojnë në Vendimin Unifikues
Nr.9/2 i Regj. Themeltar, Nr. 6, dt. 24.01.2007.
207
16.1. Ky është edhe qëndrimi i mbajtur me vendimin njësues nr. 611, datë 07.02.2018
të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, i cili për çështjen e dytë të shtruar për njësim ka arritur
në konkluzionin se:
“Nga analiza e mësipërme, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë konkludoi në sentencën e
dytë të këtij vendimi njësues dhe vendosi se:
Gjykimi i padisë, kundërpadisë apo padisë së ndërhyrësit kryesor kundër vendimeve
të ish-AKKP-së, të ish-KKKP-ve apo ish-ZRAKKP-ve, dhënë në favor të një subjekti, duke
pretenduar tërësisht apo pjesërisht për vete sendin e paluajtshëm objekt vendimmarrjeje nga
këto organe, kur këto vendime kundërshtohen si tituj pronësie, janë në kompetencë të
gjykatave të shkallës së parë, ku ndodhet sendi i paluajtshëm.”
17. Kolegji vlerëson se në rastin konkret gjykatë kompetente për shqyrtimin e padisë,
është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, si gjykata e vendit ku ndodhet sendi i paluajtshëm.
Në këto kushte, vendimi i Gjykatës së Apelit Vlorë, për shpalljen e moskompetencës
funksionale për shqyrtimin e padisë dhe dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Vlorë është i bazuar në ligj dhe duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr. s’ka, datë 08.03.2018, të Gjykatës së Apelit Vlorë.
Tiranë, më 13.02.2019
208
Nr. 00-2019- 77 i Vendimit
VENDIM


palëve :
KËRKUES: ROMEO MIRI
PERSON I INTERESUAR: INSTITUTI I EKZEKUTIMEVE TË

VENDIMEVE PENALE FIER
OBJEKTI:
Ankim ndaj vendimit datë 14.05.2018 të Komisionit Disiplinor pranë IEVP Fier,
lënë në fuqi me vendimin nr.5 datë 25.06.2018 të Komisionit të Apelimit të Masave
Disiplinore pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve Tiranë.
BAZA LIGJORE: Neni 129 i Kodit të Procedurave Administrative,

neni 42 i Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, me vendimin Nr.62-2018-4591 (1551), datë

Shpalljen e moskompetencës lëndore për shqyrtimin e kërkesës së kërkuesit
(...) me objekt “Ankim ndaj vendimit nr.5 datë 25.06.2018 të Komisionit të
Apelimit të Masave Disiplinore pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve
Tiranë”.
Dërgimin e akteve për kompetencë shqyrtimi seksionit administrativ pranë
Gjykatës së Shkallës së Parë të Rrethit Gjyqësor Vlorë, që është gjykata
kompetente për gjykimin e çështjes.

“Nuk ka kompetencë as territoriale dhe as lëndore (ku kjo prevalon mbi të parën) për
shqyrtimin e kësaj kërkese, pasi kjo kërkesë është e karakterit juridiko administrativ e për
pasojë çmon se duhet të shpallë moskompetencën lëndore për shqyrtimin e kërkesës dhe tja
dërgojë çështjen për kompetencë shqyrtimi seksionit administrativ pranë Gjykatës së
Shkallës së Parë të Rrethit Gjyqësor Vlorë ”.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, me vendimin Nr.211, datë 13.12.2018

ka vendosur:
209
Të deklarojë mosmarrëveshjen për kompetencë për gjykimin e çështjes
administrativ me nr.211 regj., datë regjistrimi 17.10.2018 me palë kërkuese
Romeo Miri, person i interesuar Instituti i Ekzekutimeve Penale Fier, me
objekt “Ankim ndaj vendimit datë 14.05.2018 të Komisionit Disiplinor pranë
IEVP Fier, lënë në fuqi me vendimin nr.5 datë 25.06.2018 të Komisionit të
Apelimit të Masave Disiplinore pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve
Tiranë.”
Dërgimin e akteve Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë.

“Në kushtet kur Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier ka deklaruar moskompetencën
lëndore të gjykimit të kësaj çështje dhe Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë nuk
ka juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi dhe nuk mund të kryejë
asnjë veprim procedural në përputhje me nenin 13 të ligjit nr.49/2012, gjykata çmon se
duhet të dërgojë çështjen për zgjidhje Gjykatës së Lartë, si gjykata kompetente e cila do të
vendos se në kompetencë të kujt gjykate është shqyrtimi i kësaj çështje ”.

VËREN
Vendimi Nr.62-2018-4591 (1551), datë 21.09.2018 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Fier, që ka shpallur moskompetencën për shqyrtimin e çështjes, duke i dërguar aktet për
vazhdimin e gjykimit Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë, është rrjedhojë e
zbatimit të gabuar të ligjit. Prandaj, ky vendim duhet të prishet dhe çështja ti dërgohet për
shqyrtim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, (dhoma penale), si gjykata që sipas ligjit
procedural e ka kompetencën lëndore për shqyrtimin e saj.
Sipas vendimit të dhënë nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë dhe
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, për sa i përket rrethanave të faktit, rezulton se pala kërkuese
Romeo Miri është i burgosur dhe po vuan dënimin pranë I.E.V.P Fier.
Kërkuesi pretendon se nga ana e palës së paditur me vendimin datë 14.05.2018, është
marrë një masë disiplinore në ngarkim të tij pa të drejtë për përjashtimin me 20 ditë nga të
gjitha veprimtaritë e përbashkëta.
Në vijim kërkuesi ka ndjekur ankimin administrativ pranë Komisionit të Apelimit të
Masave Disiplinore pranë Drejtorisë së Përgjithshme të Burgjeve Tiranë, i cili me vendimin
nr.5 datë 25.06.2018 ka lënë në fuqi masën disiplinore objekt shqyrtimi.
Në këto kushte paditësi i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier ë, me
kërkesën objekt gjykimi, duke pretenduar, rehabilitimin përkatës, dhe kërkon pranimin e
kërkesës sipas objektit të saj.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier, pasi ka vënë në bisedim në seancë paraprake
çështjen e kompetencës së saj për gjykimin e çështjes, ka vendosur të shpallë
moskompetencën lëndore të saj për shqyrtimin e kërkesës të kërkuesit Romeo Miri, duke ia
dërguar çështjen për kompetencë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë.
Kjo gjykatë, në thelb, arsyeton se nuk ka kompetencë as territoriale dhe as lëndore
(ku kjo prevalon mbi të parën) për shqyrtimin e kësaj kërkese, pasi kjo kërkesë është e
karakterit juridiko administrativ e për pasojë çmon se duhet të shpallë moskompetencën
lëndore për shqyrtimin e kërkesës dhe tja dërgojë çështjen për kompetencë shqyrtimi
seksionit administrativ pranë Gjykatës së Shkallës së Parë të Rrethit Gjyqësor Vlorë.
210
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë, në seancën e datës 13.12.2018, ka
vënë në bisedim kryesisht kompetencën lëndore të saj për gjykimin e çështjes dhe ka
vendosur të parashtrojë para Gjykatës së Lartë çështjen e mosmarrëveshjes së kompetencës
lëndore me Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Fier.
Kjo gjykatë, në thelb, arsyeton se në kushtet kur Gjykata e Rrethit Gjyqësor Fier ka
deklaruar moskompetencën lëndore të gjykimit të kësaj çështje dhe Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë Vlorë nuk ka juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt
shqyrtimi dhe nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural në përputhje me nenin 13 të ligjit
nr.49/2012, gjykata çmon se duhet të dërgojë çështjen për zgjidhje Gjykatës së Lartë, si
gjykata kompetente e cila do të vendos se në kompetencë të kujt gjykate është shqyrtimi i
kësaj çështje.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se janë të mbështetura në ligj
motivet e parashtruara nga Gjykata Administrative e Shkallës së Parë lidhur me zbatimin e
drejtë të ligjit në përcaktimin e gjykatës që ka kompetencën për të shqyrtuar çështje që kanë
të njëjtën objekt gjykimi si çështja që është në shqyrtim. Prandaj, vendimi i Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Fier duhet të prishet dhe çështja duhet ti dërgohet për kompetencën
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier (dhoma penale).
Kolegji Administrativ vëren se duke i’u referuar qëndrimeve të Gjykatës së Lartë
ekzistojnë dy vendimeve të ndryshme të Gjykatës së Lartë, në lidhje me arsyetimet dhe
disponimet e tyre për kompetencën lëndore dhe tokësore për gjykimin e çështjeve që lidhen
me reahabilitimin e kërkuesve, pasi edhe kjo çështje do të trajtohet në këtë formë.
Në një gjendje të tillë të praktikës gjyqësore, ku vetë Gjykata e Lartë, për të njëjtën
natyrë çështjeje dhe ligji të zbatueshëm, ka arsyetime dhe disponime që janë në kundërshti
me njëra-tjetrën, në zbatim të nenit 141 të Kushtetutës dhe nenit 481 të Kodit të Procedurës
Civile, Kolegji Administrativ do të vlerësonte mundësinë për të vendosur dërgimin e çështjes
për shqyrtim përpara Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë.
Por, në rrethanat e njohura aktuale, Gjykata e Lartë ka vetëm 4 gjyqtarë në detyrë
nga 19 që është përbërja e saj. Ndërkohë, është ende e paparashikueshme se kur mund të
plotësohet me gjyqtarë nga Këshilli i Lartë Gjyqësor, në pritshmërinë që ky i fundit të
përfundojë procedurat e zgjedhjes së anëtarëve dhe të kostituohet në javët në vijim. Për
rrjedhojë, Gjykata e Lartë është në pamundësi për të pasur numrin e nevojshëm, edhe
minimal të gjyqtarëve, për të mbledhur Kolegjet e Bashkuara.
Nga ana tjetër, çështja objekt gjykimi është zgjidhja e mosmarrëveshjes për
kompetencën ndërmjet dy gjykatave. Për vetë natyrën e këtyre çështjeve, sikurse edhe vetë
ligjvënësi ka pasur si qëllim, shqyrtimi dhe zgjidhja e mosmarrëveshjeve mbi kompetencat
etj. duhet të realizohen menjëherë dhe gjithsesi në afatin më të shkurtër të arsyeshëm.
Gjithashtu ky Kolegj thekson se edhe këto lloj çështjes si rasti objekt gjykimi do të
trajtohen si çështje në fushën penale dhe që do të gjykohen nga gjykata që ka këtë lëndë
gjykimi konform dispozitave të K.Penal dhe K.Pr.Penale, ashtu sikurse ka parashikuar edhe
vetë ligji i posaçëm nr.8328/16.04.1998 “Për të Drejtat dhe trajtimin e të dënuarve me
burgim e të paraburgosur”.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, referuar vendimit të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier, vëren se nga ana e gjyqtarit të çështjes kemi një paqartësi dhe konfuzion të
theksuar në identifikimin e gjykatës kompetente, se kujt gjykate duhet ti dërgohet çështja.
Prandaj i tërhiqet vëmendja kësaj gjykate dhe që të jetë e kujdesshme në përcaktimin dhe
identifikimin e gjykatës, pasi në Republikën e Shqipërisë nuk është krijuar dhe ushtron
funksion ndonjë gjykatë e emërtuar “Gjykata e Shkallës së Parë e Rrethit Gjyqësor Fier” apo
“Seksioni Administrativ pranë Gjykatës së Shkallës së Parë të Rrethit Gjyqësor Vlorë”, por
termat e saktë të përcaktuar në ligj dhe me Dekretet e Presidentit janë “Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Fier” dhe “Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë”.
211
Prandaj, ky Kolegj Administrativ, duke qenë se gjen të mbështetur në ligjin material
dhe procedural, motivet ligjore dhe arsyetimet e Kolegjit Penal të Gjykatës së Lartë në
vendimin e sipërcituar me nr.00-2014-1090 datë 17.04.2014, vlerëson se me të drejtë
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Vlorë ka arsyetuar që kompetenca lëndore për
shqyrtimin e çështjes objekt gjykimi i përket Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Fier, dhomës
penale të tij.
PËR KËTO ARSYE

Administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit Nr.62-2018-4591 (1551), datë 21.09.2018 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Fier (dhoma penale) dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e
gjykimit, si gjykatë kompetente nga pikëpamja lëndore dhe tokësore.
Tiranë, më 20.02.2019
212
Nr. 31003-00215-00 - 2019 i Regj. Themeltar
Nr. 00 - 2019 - 79 i Vendimit
VENDIM


palëve :
PADITËS: BESNIK KUSHOVA
PADITUR: LORENA ISMAILAJ (KUSHOVA)
PERSON I TRETË: AGJENCIA E LEGALIZIMIT,

URBANIZIMIT DHE INTEGRIMIT TË
ZONAVE INFORMALE (ALUIZNI)
DREJTORIA DURRËS
VALTER KUSHOVA
OBJEKTI:
1) Konstatimin dhe deklarimin si të falsifikuar të dokumentit "Formular i Vetëdeklarimit",
Nr. 219 datë 19/02/2005 i ndodhur në zyrat e ALUIZNI-t Durrës.
2) Detyrimi i palës së paditur të më njohë mua pronar të sendit të paluajtshëm shtëpi
një katëshe me sipërfaqe ndërtimore prej afërsisht 70 m2, pjesa verilindore e ndërtesës
një kat prej 140 m2 me vendndodhje në Durrës, Plazh, Lagja Nr. 13, Rruga "Pavarësia",
për të cilën kam bërë vetëdeklarimin me Nr. 219 datë 19/02/2005.
Kjo shtëpi në hartën e ZVRPP Durrës identifikohet si ndërtesë informale mbi truallin me Nr.
pasurie 9/223 e ndodhur pranë dhe në veri të pasurisë Nr. 9/224, ZK 8518.
3) Lirimi dhe dorëzimi i sendit të paluajtshëm një shtëpi një katëshe me
sipërfaqe të përgjithshme ndërtimore prej afërsisht 70 m2, pjesa verilindore e ndërtesës një
kat prej 140 m2 me vendndodhje në Durrës, Plazh, Lagja Nr. 13, Rruga "Pavarësia" për të
cilën kam bërë vetëdeklarimin me Nr. 219 datë 19/02/2005. Kjo shtëpi në hartën e ZVRPP
Durrës identifikohet si ndërtesë informale mbi truallin me Nr. pasurie 9/223 e ndodhur pranë
dhe në veri të pasurisë Nr. 9/224, ZK 8518.
4) Detyrimi i palës së paditur që të më kthejë objektin e ndërtuar nga unë
në gjendjen fillestare.
5) Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës së paditur.
BAZA LIGJORE: Neni 41 i Kushtetutës së R.Shqipërisë;

Nenet 31, 32 e vijues, 154 e vijues,231 e vijues, 270 e vijues të K.Pr.Civile,
Nenet, 200, 296, 298, e vijues të K. Civil.
213
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë, me vendimin Nr.11-2018-5385 (1651), datë
Të shpallë moskompetencën lëndore për gjykimin e çështjes civile nr.21246-
03190 (2377) datë 26.10.2018 regjistrimi që i përket paditësit Besnik
Kushova.
Dërgimin e çështjes për gjykim Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Durrës, që është gjykata kompetente për gjykimin e çështjes.

“Në rastin në gjykimi jemi para një padie që i drejtohet një organi të administratës publike
(ALUIZNI) dhe ka shkak ligjor ligjin nr.9482 datë 03.04.2006 “Për Legalizimin,
Urbanizimit dhe Integrimit të Zonave Informale”.
Po ashtu në lidhje me natyrën e këtyre çështjeve Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë ka mbajtur
qëndrimin në vendimin nr. 00-2014-1324 datë 24.04.2014 se dhe kompetenca për shqyrtimin
e pretendimeve në lidhje me procedurat e legalizimit dhe ndërhyrjen e të tretëve në këto
procedura me kërkesë për tu përfshirë në këtë proces është e gjykatës administrative”.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës, me vendimin Nr. 8, datë 10.01.2019

ka vendosur:
Ngritjen e mosmarrëveshjes së kompetencës, duke i paraqitur Kolegjit
Administrativ të Gjykatës së Lartë kopjen e akteve të nevojshme.

“Në çështjen konkrete padia bazohet në Kodin Civil, është një padi pronësore, e drejtuar tek
njohja e të drejtës së pronësisë, si dhe lirimit e dorëzimi i sendit.
Organi publik është pozicionuar nga paditësi në padi vetëm në cilësinë e personit të tretë.
Gjykata nuk mund të shndërrojë një padi pronësore të parashikuar nga Kodi Civil në
padi administrative”.

VËREN
Vendimi Nr. 11-2018-5385 (1651), datë 29.10.2018 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Kavajë, që ka shpallur moskompetencën për shqyrtimin e çështjes, duke i dërguar aktet për
vazhdimin e gjykimit Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës, është rrjedhojë e
zbatimit të gabuar të ligjit. Prandaj, ky vendim duhet të prishet dhe çështja ti dërgohet për
shqyrtim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë, si gjykata që sipas ligjit procedural e ka
kompetencën lëndore për shqyrtimin e saj.
Sipas vendimit të dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë dhe Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Durrës, për sa i përket rrethanave të faktit, rezulton se pala
paditëse Besnik Kushova pretendon se ka ndërtuar një shtëpi pa leje ndërtimore dhe
pretendon se është pronar.
Paditësi ka aplikuar dhe ka bërë deklarim sipas "Formular i Vetëdeklarimit", Nr. 219
datë 19/02/2005 pranë ALUIZNI, por që këto pasuri janë okupuar dhe mbahen nga paditësja
e cila është vajza e vëllait të tij.
Në këto kushte paditësi i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë, me
padinë objekt gjykimi, duke pretenduar, se pala e paditur ka vepruar në kundërshtim me
ligjin dhe kërkon pranimin e padisë sipas objektit të saj.
214
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë, me vendimin Nr.11-2018-5385 (1651), datë
29.10.2018, pasi ka vënë në bisedim në seancë e veprimeve paraprake çështjen e
kompetencës së saj për gjykimin e çështjes, ka vendosur të shpallë moskompetencën lëndore
të saj për shqyrtimin e kërkesës, duke ia dërguar çështjen për kompetencë Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Durrës.
Kjo gjykatë, në thelb, arsyeton se Në rastin në gjykimi jemi para një padie që i
drejtohet një organi të administratës publike (ALUIZNI) dhe ka shkak ligjor ligjin nr.9482
datë 03.04.2006 “Për Legalizimin, Urbanizimit dhe Integrimit të Zonave Informale”.
Po ashtu në lidhje me natyrën e këtyre çështjeve Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë ka
mbajtur qëndrimin në vendimin nr. 00-2014-1324 datë 24.04.2014 se dhe kompetenca për
shqyrtimin e pretendimeve në lidhje me procedurat e legalizimit dhe ndërhyrjen e të tretëve
në këto procedura me kërkesë për tu përfshirë në këtë proces është e gjykatës administrative.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës, në seancën përgatitore të datës
10.01.2019, ka vënë në bisedim kryesisht kompetencën lëndore të saj për gjykimin e çështjes
dhe ka vendosur të parashtrojë para Gjykatës së Lartë çështjen e mosmarrëveshjes së
kompetencës lëndore me Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Kavajë.
Kjo gjykatë, në thelb, arsyeton se Në çështjen konkrete padia bazohet në Kodin Civil,
është një padi pronësore, e drejtuar tek njohja e të drejtës së pronësisë, si dhe lirimit e
dorëzimi i sendit.
Organi publik është pozicionuar nga paditësi në padi vetëm në cilësinë e personit të
tretë. Gjykata nuk mund të shndërrojë një padi pronësore të parashikuar nga Kodi Civil në
padi administrative.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se janë të mbështetura pjesërisht
në ligj motivet e parashtruara nga Gjykata Administrative të Shkallës së Parë Durrës lidhur
me zbatimin e drejtë të ligjit në përcaktimin e gjykatës që ka kompetencën për të shqyrtuar
çështje që kanë të njëjtën objekt gjykimi si çështja që është në shqyrtim. Prandaj, vendimi i
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kavajë duhet të prishet dhe çështja duhet ti dërgohet për
kompetencë gjykimi po kësaj gjykate, për gjykimin e të gjithë objektit të padisë.
Kolegji Administrativ e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se kompetenca e
gjykatës nga pikëpamja lëndore për gjykimin e një mosmarrëveshje është shumë e
Kolegji Administrativ në përcaktimin e kompetencës lëndore i referohet identifikimit
të natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e natyrës civile apo administrative. Kolegji e
vlerëson të gabuar arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Kavajë. Gjykata nuk ka përcaktuar drejtë natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e
vërtetë të këtij gjykimi duke mos bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore
që për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore.
Ky Kolegj vlerëson se ky qëndrim i Gjykata së Rrethit Gjyqësor Kavajë është i
gabuar, pasi në interpretim të nenit 7 dhe 17 të ligjit nr. 49/2012 që çështja të gjykohet nga
gjykatat administrative duhet që akti administrativ që ka cënuar interesat e palëve të ketë
dalë gjatë ushtrimit të veprimtarisë së tij ose për shkak të mosveprimit të tij. Në rastin
konkret kërkimi i palës paditëse nuk është kundërshtimi i një akti administrativ konkret që të
ketë cenuar interesat e paditëses dhe të ketë lindur nevoja e saktësimit të të drejtave apo te
detyrimeve, pra ti ketë refuzuar korrigjimin e gabimit apo të ketë mosmarrëveshje ndërmjet
paditëses dhe organit administrativ, por kërkohet deklarimi i pavërtetë i “Formularit të
Vetdeklarimit” për shkak të falsitetit dhe kërkohet të vërtetohet gjyqësisht se përbërja është
ndryshe, e cila rregullohet nga dispozitat e K.Civil dhe K.Pr.Civile, vërtetim i cili është me
pasoja për paditësin.
215
Nga kërkesë padia rezulton se kërkimi i paditësit në këtë gjykim është “Konstatimin
dhe deklarimin si të falsifikuar të dokumentit "Formular i Vetdeklarimit", Nr. 219 datë
19/02/2005 i ndodhur në zyrat e ALUIZNI-t Durrës, detyrimin për njohje pronar, lirim
dorëzim sendi..”, bazuar në dispozitat përkatëse të Kodin Civil dhe Kodit të Procedurës
Civile.
Referuar objektit të padisë jemi në kushtet kur Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kavajë ka
kompetencën lëndore për shqyrtimin e të gjithë objektit të kërkesë padisë, pasi jemi në
kushte kur kërkohet njohja e vërtetësisë së faktit juridik të "Formular i Vetdeklarimit" si i
falsifikuar, me pasoja juridike për palën dhe baza ligjore e cila mbron këtë marrëdhënie është
K.Pr.Civile dhe në këtë kontekst çështja objekt gjykimi është e natyrës civile.
Kolegji çmon se duke vlerësuar shkakun ligjor të kërkimit ndodhemi përpara një
gjykimi që përbën mosmarrëveshje e cila rregullohet nga dispozitat e Kodit Civil dhe të
Kodit të Procedurës Civile, siç është vërtetësia faktit juridik të "Formular i Vetdeklarimit" si
i fallsifikuar me pasoja juridike për paditësin. Ky fakt rezulton nga përmbajtja e nenit 32 të
K.Pr.C sipas të cilit: “Padia mund të ngrihet: (i) për të kërkuar rivendosjen e një të drejte ose
interesi të ligjshëm që është shkelur; (ii) për vërtetimin e qenies ose mosqenies së një
marrëdhënieje juridike ose një të drejte; (iii) për njohjen e vërtetësisë ose pavërtetësisë së një
dokumenti me pasoja juridike për paditësin”.
Sa më sipër në analizë të kërkimit të palës paditëse Besnik Kushova dhe shkakut
ligjor ku mbështetet kërkimi, rezulton se jemi përpara një padie për vërtetimin e faktit juridik
të një dokumenti të fallsifikuar, konkretisht "Formular i Vetdeklarimit". Me padinë objekt
shqyrtimi paditësi kërkon të vërtetojë gjyqësisht këtë fakt, pasi ky dokument nuk ekziston
dhe nuk mund të merret me ndonjë rrugë tjetër, për shkaqe të cilat nuk kanë ndodhur prej tij
dhe për pasojë nuk mund të lëshohet nga organi publik, kjo me qëllim përdorimin e këtij
dokumenti pranë institucioneve shtetërore apo privatë.
Kolegji vlerëson të theksojë edhe njëherë qëndrimin e mbajtur dhe të konsoliduar
tashmë, se në rastin kur pala paditëse kërkon të vërtetojë gjyqësisht një fakt dhe nuk kërkon
detyrimin e palës së paditur për të vepruar apo për ti njohur një të drejtë të cilën ai e
disponon sipas dokumentacioni përkatës, jemi përpara rastit të vërtetimit të faktit juridik,
pasi jemi në rastin kur akti që vërteton atë është zhdukur, ka humbur dhe nuk mund të bëhet
përsëri ose nuk mund të merret me ndonjë rrugë tjetër. Pra, në rastin konkret akti nuk
ekziston, pra dokumenti që vërteton përbërje familjare të pretenduar nuk është pranë palës së
paditur dhe as nuk ekziston në ndonjë institucion tjetër, madje pretendohet se është i
fallsifikuar me një përbërje të ndryshuar. Pra, nuk është organi publik që në zbatim të
funksioneve të caktuara me ligj nuk ka vepruar, por fakti se ky akt që pretendohet nuk
ekziston fare dhe i padituri nuk ka se çfarë të akti të lëshojë sipas kërkesës së palëve.
Pra, sipas nenit 388 pika 1 e Kodit të Procedurës Civile, është sanksionuar qartë se:
“1.Kur nga një fakt varet lindja, ndryshimi ose shuarja e të drejtave personale apo pasurore
të një personi dhe akti që vërteton atë është zhdukur, ka humbur dhe nuk mund të bëhet
përsëri ose nuk mund të merret me ndonjë rrugë tjetër, personi i interesuar ka të drejtë të
kërkojë që fakti të vërtetohet me vendim të gjykatës së shkallës së parë...”.
Në interpretim të dispozitës së sipërcituar, të pretendimeve të palëve ndërgjyqëse dhe
të shkakut ligjor të padisë, rezulton se akti i pretenduar nuk ekziston dhe nuk mund të merre
me ndonjë rrugë tjetër, prandaj është investuar gjykata që të vërtetohet ky fakt dhe për të
cilën kompetente nga pikëpamja lëndore është gjykata civile. Me padinë objekt shqyrtimi
paditësit kërkojnë të vërtetojnë gjyqësisht se ky dokument është i pavërtetë dhe i fallsifikuar,
me qëllim përdorimin e këtij dokumenti pranë institucioneve shtetërore apo privatë.
Ky Kolegj, në referim të analizës së sipërcituar vlerëson se çështja konkrete përbën
një mosmarrëveshje civile dhe nuk është e bazuar në nenin 7 të ligjit nr. 49/2012 “Për
gjykatat administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” por është bazuar në
216
Kodin Civile dhe nenin 388 e vijues të K.Pr.Civile dhe për të cilën Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Kavajë është kompetente nga pikëpamja lëndore për gjykimin e çështjes.
Mbështetur sa më sipër, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë arrin në
përfundimin se vendimi Nr.11-2018-5385 (1651), datë 29.10.2018 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kavajë, me të cilin është shpallur moskompetenca lëndore për gjykimin e çështjes,
duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet po asaj gjykate për të vazhduar gjykimin.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 63 të ligjit Nr. 49, datë
Administrative”
VENDOSI
Prishjen e vendimit Nr. 11-2018-5385 (1651), datë 29.10.2018 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kavajë dhe dërgimin e çështjes po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit, si gjykatë
kompetente nga pikëpamja lëndore dhe tokësore.
Tiranë, më 20.02.2019
217
VENDIM


përket palëve:
KËRKUES: MIRELA PAPAKRISTO
PERSON I TRETË: PËRMBARUES GJYQËSOR PRIVAT HALIT

D.CANI,
OBJEKTI:
1. Kundërshtimi i veprimeve të Përmbaruesit Gjyqësor Privat Halit D. Cani,
Shfuqizimin i aktit Nr. 8/16, nr. 6-18 Regj, datë 22.08.2018 me objekt “Vendim Për
gjobitjen e personit të ngarkuar për mos kryerjen e veprimit përmbarimor” në ngarkim të
Znj. Mirela Papakristo Pezullimin e ekzekutimin e vendimit, deri në përfundimin të gjykimit.
Detyrimin e Përmbaruesit të paguaj shpenzimet gjyqësore, shpenzimet e mbrojtjes ligjore të
cilat kane lindur si pasoje e lëshimit të akteve të sipërcituar.
BAZA LIGJORE: Neni 31, 32, 50 dhe 153, 202, 206, 606, 610, 615, e vijues të
K.Pr.Civile të Republikës së Shqipërisë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr. 8204, datë 11.10.2018 ka

vendosur:
Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
për gjykimin e çështjes civile nr. 12379 akti që i përket ankueses Mirela
Papakristo.
Dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.
Kundër vendimit lejohet ankim i veçante brenda 5 ditëve në Gjykatën e Lartë
duke filluar ky afat nga dita e nesërme e njoftimit të vendimit të arsyetuar.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr. 2512, datë 18.02.2018 ka

vendosur:
T'i parashtrojë Gjykatës së Lartë qëndrimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan për mungesën e kompetencës tokësore për gjykimin e ankimit
(kërkesës) me ankuese (kërkuese) Mirela Papakristo, me person të tretë
përmbaruesi gjyqësor privat Halit Cani, me objekt kundërshtimin e veprimeve
përmbarimore.
218
Dërgimin e akteve për rregullimin e kompetencës Gjykatës së Lartë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan parashtron:
 Me ankimin objekt gjykimi paditësja kundërshton vendimin e përmbaruesit për

dënimin e saj me gjobë për kryerje/moskryerje veprimesh në kundërshtim me
vendimin gjyqësor në ekzekutim. Mosmarrëveshja objekt i këtij gjykimi ka lindur në
procedurën e ekzekutimit të titujve ekzekutivë, ku është e detyruar shoqëria Copri-
Aktor. Titujt ekzekutivë në këtë rast janë fatura tatimore e shitjes, të lëshuara nga
kreditorët “Admir” Sh.p.k e “Madrit” Sh.p.k, të cilët përmbajnë detyrime e lindur
nga kontrata e shitjes, apo furnizimit. Me fillimin e procedurave të ekzekutimit nga
përmbaruesi, ndërmjet palëve kanë lindur marrëdhëniet procedurale që i
nënshtrohen rregullimeve të posaçme të parashikuara në K.Pr.Civile.
 Në pjesën e katërt të K.Pr.Civile janë përcaktuar rregullat për ekzekutimin e titujve
ekzekutivë, ku përfshihen edhe ato akte që sipas ligjit të posaçëm konsiderohen tituj
ekzekutivë dhe me ekzekutimin e tyre ngarkohet shërbimi përmbarimor. Krahas
rregullave për ekzekutimin e titujve, janë parashikuar edhe mjetet për mbrojtjen nga
ekzekutimi i detyruar. Në këtë fazë palët mund të mbrojnë interesat e tyre me dy lloj
padish, padia e pavlefshmërisë së titullit ekzekutiv, e parashikuar nga neni 609 i K P
Civile, e cila mund të ngrihet vetëm nga debitori dhe padia e kundërshtimit të
veprimeve përmbarimore, e cila mund të ngrihet nga të gjitha palët e përfshira në
procedurë. Në raste të veçanta veprimet e përmbaruesit mund të kundërshtohen edhe
nga persona që nuk janë palë këtë procedurë. Një rast i tillë është ai i kundërshtimit
të dënimit me gjobë në kushtet e nenit 606 të K.Pr. Civile. Neni 606 par. 3 i K P
Civile parashikon se përmbaruesi mund të vendosë dënimin me gjobë deri në 50.000
lekë të personave të tjerë që sipas urdhrit të ekzekutimit ose ligjit janë të detyruar të
kryejnë veprime të caktuara në rastet e përcaktuara në paragrafin e parë të këtij
neni. Kundër këtij vendimi i dënuari mund të bëjë ankim në gjykatë brenda 5 ditëve,
vetë dispozita nuk ka parashikuar gjykatën që duhet të gjykojë këtë ankim. Por duke
qënë se ankimi lidhet me procedurën e ekzekutimit, kompetenca tokësore përcaktohet
nga të njëjtat rregulla që rregullojnë kompetencën tokësore të gjykimit të padisë së
kundërshtimit të veprimeve përmbarimore.
 Një nga të drejtat kushtetuese të shtetasve, e parashikuar në nenin 42 të Kushtetutës
është ajo e gjykimit nga një gjykatë e caktuar me ligj.
 Në kuadër të respektimit të kësaj të drejte dhe të drejtës për një proces të rregullt, për
gjykatën merr rëndësi të veçantë edhe çështja e kompetencës tokësore, pasi kjo
kompetencë përcakton “gjykatën e caktuar me ligj” për zgjidhjen e mosmarrëveshjes.
Për pasojë përcaktimi i kompetencën në thelb lidhet me përcaktimin e gjykatës së
parashikuar në ligj. Përcaktimi i gjykatës kompetente, qoftë nga pikëpamja lëndore,
qoftë ajo tokësore rregullohet me normat e përcaktuara në K.Pr.Civile. Parimi i
përgjithshëm është se kompetenca i përket gjykatës së vendbanimit të të paditurit.
Por në varësi të objektit të padisë kompetenca ndryshon nga ajo e përcaktuar nga
rregulli i përgjithshëm.
 Kështu në pjesën e përgjithshme të K.Pr.Civile, ku janë parashikuar dispozitat për
përcaktimin e kompetencës tokësore, për ekzekutimin e detyrueshëm gjenden dy
rregullime, ai i parashikuar në nenin 49 dhe nenin 50 të K P Civile. Neni 49
parashikon se paditë për ekzekutimin e detyrueshëm mbi sende ngrihen në gjykatën e
vendit ku ndodhen ato ose pjesa më e madhe e vlerës së tyre. Paditë për të kërkuar
ekzekutimin e detyrueshëm për kryerjen ose moskryerjen e një veprimi të caktuar
219
ngrihen në gjykatën e vendit ku duhet të përmbushet detyrimi. Kjo dispozitë është e
pazbatueshme në rastin në shqyrtim, pasi ekzekutimi në rastin konkret nuk lidhet as
me dorëzimin e një sendi, as me kryerjen e një veprimi të caktuar. Ekzekutimi në
rastin konkret ka të bëjë me nxjerrjen e një shume parash nga debitori në favor të
kreditorit. Neni 50 parashikon se paditë me objekt kundërshtimin e veprimeve
përmbarimore ngrihen në gjykatën e vendit të ekzekutimit. Në bazë të kësaj dispozite
në rastin konkret do të rregullohej kompetenca e palëve për kundërshtimin e
veprimeve përmbarimore, që i përket gjykatës së vendit të ekzekutimit. I njëjti
rregullim për këtë kërkim është parashikuar edhe në neni 610 të K.Pr.Civile. Edhe
padia e pavlefshmërisë së titullit ekzekutiv, referuar nenit 609 të K P Civile
përcakton si gjykatë kompetente që shqyrton padinë atë të vendit të ekzekutimit. Për
këtë shkak edhe në rastin në shqyrtim, në bazë të neneve 50 e 610 të K P Civile
kompetenca tokësore për të shqyrtuar kundërshtimin e ankimit të dënimit me gjobë
sipas nenit 606 të K P Civile i përket gjykatës së gjykatës së vendit të ekzekutimit. Për
pasojë, për të zgjidhur çështjen e kompetencës, në rastin në shqyrtim duhet të
përcaktohet vendi i ekzekutimit të titullit ekzekutiv.
 “Vendi i ekzekutimit të detyrueshëm” është vendi ku përmbushet një detyrim për
dorëzimin e një sendi, për kryerjen e një veprimi të caktuar, apo zbatohet një
urdhërim ose një vendim, pra të përmbushet një titull ekzekutiv. Ky vend i përgjigjet
vendit të banimit të debitorit kur ky është person fizik ose selisë së debitorit kur ky
është person juridik, ose vendit ku debitori kryen veprimtarinë e tij dhe ka pasuri të
luajtshme apo të paluajtshme mbi të cilat do të shtrihen e ekzekutimi. Shoqëria
Copri-Aktor, që në procedurën e ekzekutimit është me cilësinë e debitorit është me
seli në Tiranë. Në këtë qytet kryen aktivitetin e saj dhe në banka të ndodhura në të ka
llogaritë, që nga përmbaruesi janë sekuestruar. Për këtë arsye Tirana është “vendi i
ekzekutimit” të titujve ekzekutiv. Në këto rrethana edhe kërkimi për kundërshtimit e
vendimit të dënimit me gjobë është në kompetencën tokësore të Gjykatës se Rrethit
Gjyqësor Tiranë. Për këtë shkak kjo gjykatë vlerëson se Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë ka vendosur gabim për përcaktimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan si
 Edhe praktika gjyqësore ka mbajtur këtë qëndrim në raste analoge. Këtu mund të
përmendim vendimin nr. 00-2018-902, datë 12.09.2018 të Gjykatës së Lartë. Në të
njëjtën procedurë ku është marrë vendimi që kundërshtohet përmbaruesi Halit Cani
ka vendosur sekuestro të kuotave të shoqërisë se huaj teknike në Shqipëri “Aktor”.
Kjo shoqëri ka kundërshtuar në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë vendimin e
sekuestros. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka vendosur deklarimin e
moskompetencës dhe i ka dërguar aktet Gjykatës së Rrethit Elbasan. Kjo e fundit i ka
parashtruar Gjykatës së Lartë mosmarrëveshjen e kompetencës tokësore. Gjykata e
Lartë në vendimin e saj ka theksuar se vendi i ekzekutimit të titujve ekzekutivë është
Tirana dhe kompetenca i përket Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, shkak për të
cilin ka prishur vendimin dhe ka kthyer çështjen në të njëjtën gjykatë për vijimin e
gjykimit.
 Neni 61 i K P Civile parashikon se gjykata, kryesisht ose me kërkesën e palëve merr
në shqyrtim çështjen e kompetencës lëndore dhe kur konstaton se nuk e ka këtë
kompetencë, ia dërgon aktet gjykatës kompetente. Ndërsa çështjen e kompetencës
tokësore gjykata nuk mund ta marrë vetë në shqyrtim, nëse pa kaluar çështja për
gjykim nuk e ka ngritur ndonjë nga palët. Por në rastin kur një gjykatë ka deklaruar
moskompetencën lëndore apo tokësore, në bazë të nenit 64 par. 2 të K.Pr.Civile
gjykata ku është dërguar çështja ka të drejtë ti parashtrojë qëndrimin e saj për
220
mungesën e kompetencës Gjykatës së Lartë, e cila vendos për rregullimin e
kompetencës. Në rrethanat e mësipërme, duke çmuar se kompetenca tokësore për
gjykimin e çështjes i përket Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, në bazë të neni 64
par. 2 të K P Civile me këtë vendim kjo gjykatë i parashtron qëndrimin e saj Gjykatës
së Lartë për mungesën e kompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan dhe rregullimin e kompetencës tokësore.

VËREN
them, që iu përket: Kërkues Mirela Papakristo, person i tretë Përmbarues Gjyqësor Privat
Halit D.Cani dhe objekt: 1. Kundërshtimi i veprimeve të Përmbaruesit Gjyqësor Privat Halit
D. Cani, Shfuqizimin i aktit Nr. 8/16, nr. 6-18 Regj, datë 22.08.2018 me objekt “Vendim Për
gjobitjen e personit të ngarkuar për mos kryerjen e veprimit përmbarimor” në ngarkim të
Znj. Mirela Papakristo Pezullimin e ekzekutimin e vendimit, deri në përfundimin të gjykimit.
Detyrimin e Përmbaruesit të paguaj shpenzimet gjyqësore, shpenzimet e mbrojtjes ligjore të
cilat kane lindur si pasoje e lëshimit të akteve të sipërcituar.
2. Vendimi nr. 8204, datë 11.10.2018 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është
I. Rrethanat:
3. Kërkuesja është e punësuar si financiere në shoqërinë e thjeshtë Copri- Aktor, me

seli në Tiranë. Kjo shoqëri ushtron aktivitetin e saj në ndërtimin e segmentit rrugor Tiranë-
Elbasan. Kjo shoqëri gjatë ushtrimit të aktivitetit të saj ka hyrë në marrëdhënie me shoqëritë
“Admir” Sh.p.k e “Madrit” Sh.p.k, nga të cilët ka marrë furnizime të ndryshme. Nga
kreditori “Admir” Sh.p.k është lëshuar fatura tatimore nr. 463, datë 26.11.2015 dhe nga
“Madrit” shpk është lëshuar fatura tatimore nr.75, datë 12.12.2018. Për këto fatura, duke
qënë se nuk janë paguar nga debitori, me kërkesën e kreditorëve është lëshuar urdhri i
ekzekutimit. Për ekzekutimin e detyrimeve kreditorët i janë drejtuar përmbaruesit Halit Cani.
Pasi debitori nuk ka përmbushur vullnetarisht detyrimin, është kaluar në ekzekutim të
detyruar.
4. Nga përmbaruesi janë kryer veprime të ndryshme për ekzekutimin e titullit
ekzekutiv. Janë bërë verifikime dhe ka rezultuar se administratori i debitorit “Copri-Aktor”
dhe kërkuesja kanë kryer veprime në llogarinë e overdraftit të debitorit, veprim që është
kryer disa herë. Këto veprime në llogari nga përmbaruesi janë konsideruar veprime në
kundërshtim me nenin 532 të K.Pr.Civile dhe nenin 37 të ligjit 10 031/2007 “Për shërbimin
përmbarimor gjyqësor privat”, pasi nga administrator dhe kërkuesja pas kërkesës së tij duhet
të ishin kaluar në llogarinë e tij shumat që debitori i detyrohet kreditorëve. Nga përmbaruesi
mbi llogaritë bankare të debitorit janë vendosur sekuestro. Për këtë arsye veprimet e
shoqërisë janë kryer në llogarinë e overdraftit.
5. Duke vlerësuar se administratori dhe kërkuesja kanë kryer veprime në mënyrë të
parregullt, nuk kanë kryer veprime për ekzekutimin e titujve ekzekutivë (nuk kanë kaluar në
llogarinë e tij shumat e kërkuara), pra kanë kryer të kundërtën e asaj që janë të detyruar të
kryejnë në bazë të vendimeve të lëshimit të urdhrit të ekzekutimit, në bazë të nenit 606/3 të
221
K.Pr.Civile, me vendimin e datës 22.08.2018 përmbaruesi Halit Cani ka dënuar me gjobë në
masën 50 000 lekë administratorin e debitorit dhe kërkuesen Mirela Papakristo. Vendimi i
dënimit me gjobë i është njoftuar në një datë të pacaktuar kërkueses, e cila pasi ka ardhur në
dijeni të tij, në datën 06.09.2018 ka paraqitur në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë ankim
kundër këtij vendimi.
II. Procedura:

vendosur:
Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tirane për
gjykimin e çështjes civile nr. 12379 akti që i përket ankueses Mirela Papakristo.
Dërgimin e akteve Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan.
Kundër vendimit lejohet ankim i veçante brenda 5 ditëve në Gjykatën e Lartë duke
filluar ky afat nga dita e nesërme e njoftimit të vendimit të arsyetuar.
Për gjykimin e kësaj çështje janë zhvilluar disa seanca gjyqësore të cilat janë shtyre
me qellim njoftimin e rregullt të personit të trete.
Në seancën e sotme gjyqësore, datë 11.10.2018, ora 13.30, u paraqit pala ankuese,
nëpërmjet përfaqësuesit të saj me prokure të posaçme. Personi i trete nuk u paraqit edhe pse
ka patur dijeni të rregullt, ndërkohe që nga ana e tij janë është paraqitur në protokollin e
gjykatës prapësimet ndaj pretendimeve të ankuesit. Sipas tyre, Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë, bazuar në nenin 49 dhe 50 të K.Pr.Civile, nuk është kompetente për shqyrtimin e
këtij ankimi dhe kompetente është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan. në lidhje me këtë
pretendim, përfaqësuesi i palës ankuese, deklaroi se e le në çmim të gjykatës.
Ne këto kushte, Gjykata pasi mori në shqyrtim kompetencën tokësore, vlerëson se
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk ka kompetencë tokësore për gjykimin e kësaj padie,
pasi bazuar në nenin 50 të K.Pr.Civile, këtë kompetence e ka Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Elbasan si gjykata e vendit të ekzekutimit.
8. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan me vendimin nr. 2512, datë 18.02.2018 ka
vendosur:
Ti parashtroj Gjykatës së Lartë qëndrimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan për
mungesën e kompetencës tokësore për gjykimin e ankimit (kërkesës) me ankuese (kërkuese)
Mirela Papakristo, me person të tretë përmbaruesi gjyqësor privat Halit Cani, me objekt
kundërshtimin e veprimeve përmbarimore.
Dërgimin e akteve për rregullimin e kompetencës Gjykatës së Lartë.
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan ndër të tjera arsyeton:
Me ankimin objekt gjykimi paditësja kundërshton vendimin e përmbaruesit për
dënimin e saj me gjobë për kryerje/moskryerje veprimesh në kundërshtim me vendimin
gjyqësor në ekzekutim. Mosmarrëveshja objekt i këtij gjykimi ka lindur në procedurën e
ekzekutimit të titujve ekzekutivë, ku është e detyruar shoqëria Copri-Aktor. Titujt ekzekutivë
në këtë rast janë fatura tatimore e shitjes, të lëshuara nga kreditorët “Admir” Sh.p.k e
“Madrit” Sh.p.k, të cilët përmbajnë detyrime e lindur nga kontrata e shitjes, apo furnizimit.
Me fillimin e procedurave të ekzekutimit nga përmbaruesi, ndërmjet palëve kanë lindur
marrëdhëniet procedurale që i nënshtrohen rregullimeve të posaçme të parashikuara në
K.Pr.Civile.
Në pjesën e katërt të K.Pr.Civile janë përcaktuar rregullat për ekzekutimin e titujve
ekzekutivë, ku përfshihen edhe ato akte që sipas ligjit të posaçëm konsiderohen tituj
ekzekutivë dhe me ekzekutimin e tyre ngarkohet shërbimi përmbarimor. Krahas rregullave
për ekzekutimin e titujve, janë parashikuar edhe mjetet për mbrojtjen nga ekzekutimi i
222
detyruar. Në këtë fazë palët mund të mbrojnë interesat e tyre me dy lloj padish, padia e
pavlefshmërisë së titullit ekzekutiv, e parashikuar nga neni 609 i K.Pr.Civile, e cila mund të
ngrihet vetëm nga debitori dhe padia e kundërshtimit të veprimeve përmbarimore, e cila
mund të ngrihet nga të gjitha palët e përfshira në procedurë. Në raste të veçanta veprimet e
përmbaruesit mund të kundërshtohen edhe nga persona që nuk janë palë këtë procedurë. Një
rast i tillë është ai i kundërshtimit të dënimit me gjobë në kushtet e nenit 606 të K.Pr.Civile.
Neni 606 par. 3 i K.Pr.Civile parashikon se përmbaruesi mund të vendosë dënimin me gjobë
deri në 50.000 lekë të personave të tjerë që sipas urdhrit të ekzekutimit ose ligjit janë të
detyruar të kryejnë veprime të caktuara në rastet e përcaktuara në paragrafin e parë të këtij
neni. Kundër këtij vendimi i dënuari mund të bëjë ankim në gjykatë brenda 5 ditëve, vetë
dispozita nuk ka parashikuar gjykatën që duhet të gjykojë këtë ankim. Por duke qënë se
ankimi lidhet me procedurën e ekzekutimit, kompetenca tokësore përcaktohet nga të njëjtat
rregulla që rregullojnë kompetencën tokësore të gjykimit të padisë së kundërshtimit të
veprimeve përmbarimore.
Një nga të drejtat kushtetuese të shtetasve, e parashikuar në nenin 42 të Kushtetutës
është ajo e gjykimit nga një gjykatë e caktuar me ligj.
Në kuadër të respektimit të kësaj të drejte dhe të drejtës për një proces të rregullt, për
gjykatën merr rëndësi të veçantë edhe çështja e kompetencës tokësore, pasi kjo kompetencë
përcakton “gjykatën e caktuar me ligj” për zgjidhjen e mosmarrëveshjes. Për pasojë
përcaktimi i kompetencën në thelb lidhet me përcaktimin e gjykatës së parashikuar në ligj.
Përcaktimi i gjykatës kompetente, qoftë nga pikëpamja lëndore, qoftë ajo tokësore
rregullohet me normat e përcaktuara në K.Pr.Civile. Parimi i përgjithshëm është se
kompetenca i përket gjykatës së vendbanimit të të paditurit. Por në varësi të objektit të
padisë kompetenca ndryshon nga ajo e përcaktuar nga rregulli i përgjithshëm.
Kështu në pjesën e përgjithshme të K.Pr.Civile, ku janë parashikuar dispozitat për
përcaktimin e kompetencës tokësore, për ekzekutimin e detyrueshëm gjenden dy rregullime,
ai i parashikuar në nenin 49 dhe nenin 50 të K P Civile. Neni 49 parashikon se paditë për
ekzekutimin e detyrueshëm mbi sende ngrihen në gjykatën e vendit ku ndodhen ato ose pjesa
më e madhe e vlerës së tyre. Paditë për të kërkuar ekzekutimin e detyrueshëm për kryerjen
ose moskryerjen e një veprimi të caktuar ngrihen në gjykatën e vendit ku duhet të
përmbushet detyrimi. Kjo dispozitë është e pazbatueshme në rastin në shqyrtim, pasi
ekzekutimi në rastin konkret nuk lidhet as me dorëzimin e një sendi, as me kryerjen e një
veprimi të caktuar. Ekzekutimi në rastin konkret ka të bëjë me nxjerrjen e një shume parash
nga debitori në favor të kreditorit. Neni 50 parashikon se paditë me objekt kundërshtimin e
veprimeve përmbarimore ngrihen në gjykatën e vendit të ekzekutimit. Në bazë të kësaj
dispozite në rastin konkret do të rregullohej kompetenca e palëve për kundërshtimin e
veprimeve përmbarimore, që i përket gjykatës së vendit të ekzekutimit. I njëjti rregullim për
këtë kërkim është parashikuar edhe në neni 610 të K.Pr.Civile. Edhe padia e pavlefshmërisë
së titullit ekzekutiv, referuar nenit 609 të K P Civile përcakton si gjykatë kompetente që
shqyrton padinë atë të vendit të ekzekutimit. Për këtë shkak edhe në rastin në shqyrtim, në
bazë të neneve 50 e 610 të K.Pr.Civile kompetenca tokësore për të shqyrtuar kundërshtimin e
ankimit të dënimit me gjobë sipas nenit 606 të K P Civile i përket gjykatës së gjykatës së
vendit të ekzekutimit. Për pasojë, për të zgjidhur çështjen e kompetencës, në rastin në
shqyrtim duhet të përcaktohet vendi i ekzekutimit të titullit ekzekutiv.
“Vendi i ekzekutimit të detyrueshëm” është vendi ku përmbushet një detyrim për
dorëzimin e një sendi, për kryerjen e një veprimi të caktuar, apo zbatohet një urdhërim ose
një vendim, pra të përmbushet një titull ekzekutiv. Ky vend i përgjigjet vendit të banimit të
debitorit kur ky është person fizik ose selisë së debitorit kur ky është person juridik, ose
vendit ku debitori kryen veprimtarinë e tij dhe ka pasuri të luajtshme apo të paluajtshme mbi
të cilat do të shtrihen e ekzekutimi. Shoqëria Kopri-Aktor, që në procedurën e ekzekutimit
223
është me cilësinë e debitorit është me seli në Tiranë. Në këtë qytet kryen aktivitetin e saj dhe
në banka të ndodhura në të ka llogaritë, që nga përmbaruesi janë sekuestruar. Për këtë
arsye Tirana është “vendi i ekzekutimit” të titujve ekzekutiv. Në këto rrethana edhe kërkimi
për kundërshtimit e vendimit të dënimit me gjobë është në kompetencën tokësore të Gjykatës
se Rrethit Gjyqësor Tiranë. Për këtë shkak kjo gjykatë vlerëson se Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë ka vendosur gabim për përcaktimin e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan
si gjykatë kompetente.
Edhe praktika gjyqësore ka mbajtur këtë qëndrim në raste analoge. Këtu mund të
përmendim vendimin nr. 00-2018-902, datë 12.09.2018 të Gjykatës së Lartë. Në të njëjtën
procedurë ku është marrë vendimi që kundërshtohet përmbaruesi Halit Cani ka vendosur
sekuestro të kuotave të shoqërisë se huaj teknike në Shqipëri “Aktor”. Kjo shoqëri ka
kundërshtuar në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë vendimin e sekuestros. Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë ka vendosur deklarimin e moskompetencës dhe i ka dërguar aktet Gjykatës
së Rrethit Elbasan. Kjo e fundit i ka parashtruar Gjykatës së Lartë mosmarrëveshjen e
kompetencës tokësore. Gjykata e Lartë në vendimin e saj ka theksuar se vendi i ekzekutimit të
titujve ekzekutivë është Tirana dhe kompetenca i përket Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
shkak për të cilin ka prishur vendimin dhe ka kthyer çështjen në të njëjtën gjykatë për vijimin
e gjykimit.
Neni 61 i K P Civile parashikon se gjykata, kryesisht ose me kërkesën e palëve merr
në shqyrtim çështjen e kompetencës lëndore dhe kur konstaton se nuk e ka këtë kompetencë,
ia dërgon aktet gjykatës kompetente. Ndërsa çështjen e kompetencës tokësore gjykata nuk
mund ta marrë vetë në shqyrtim, nëse pa kaluar çështja për gjykim nuk e ka ngritur ndonjë
nga palët. Por në rastin kur një gjykatë ka deklaruar moskompetencën lëndore apo tokësore,
në bazë të nenit 64 par. 2 të K.Pr.Civile gjykata ku është dërguar çështja ka të drejtë ti
parashtrojë qëndrimin e saj për mungesën e kompetencës Gjykatës së Lartë, e cila vendos
për rregullimin e kompetencës. Në rrethanat e mësipërme, duke çmuar se kompetenca
tokësore për gjykimin e çështjes i përket Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, në bazë të neni
64 par. 2 të K.Pr.Civile me këtë vendim kjo gjykatë i parashtron qëndrimin e saj Gjykatës së
Lartë për mungesën e kompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan dhe
rregullimin e kompetencës tokësore.

Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me dispozitat ligjore dhe normat e
tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj.....
224
14. Në nenin 606 “Sanksionet për moskryerjen e veprimit nga debitori” të Kodit të
Procedurës Civile, të ndryshuar me ligjin nr. 8812, datë 17.5.2001, parashikohet se:
Ndaj debitorit që refuzon, kryen në mënyrë të parregullt, nuk respekton afatet ose
kryen të kundërtën e asaj që me vendim të gjykatës është i detyruar, kur nuk ka vend për
përgjegjësi penale, përmbaruesi gjyqësor ka të drejtën e gjobitjes deri 50 000 lekë në çdo
rast deri në ekzekutimin e detyrimit.
Kundër vendimit të përmbaruesit gjyqësor mund të bëhet ankim në gjykatë brenda 5
ditëve nga komunikimi i tij.
Ndaj personave të tjerë, që sipas urdhrit të ekzekutimit ose ligjit janë të detyruar të
kryejnë veprime të caktuara, në rastet e përcaktuara në paragrafin e parë të këtij neni,
përmbaruesi gjyqësor ka të drejtën e gjobitjes deri në 50. 000 lekë.
Kundër vendimit të përmbaruesit mund të bëhet ankim në gjykatë brenda 5 ditëve nga
komunikimi i tij.
15. Në nenin 609/1 “Pavlefshmëria e titullit ekzekutiv” të Kodit të Procedurës Civile,
të ndryshuar me ligjet nr. 10 052, datë 29.12.2008, nr. 122/2013, datë 18.4.2013 dhe nr.
114/2016, datë 3.11.2016), parashikohet se:
Debitori mund të kërkojë në gjykatën kompetente të vendit të ekzekutimit që të
deklarohet se titulli ekzekutiv është i pavlefshëm ose se detyrimi nuk ekziston, ose ekziston në
një masë më të vogël ose është shuar më pas. Afati për të paraqitur këtë kërkesëpadi është 30
ditë nga marrja dijeni për fillimin e ekzekutimit të detyrueshëm.
16. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, shkaqet e parashtruara nga Gjykata
e Rrethit Gjyqësor Elbasan, përmbajnë shkaqe nga ato që parashikohen në ligj, prandaj ka
arsye që të cënohet vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
17. Kolegji Civil e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin e tij se, kompetenca e
gjykatës për gjykimin e një mosmarrëveshje nga pikëpamja tokësore/funksionale dhe lëndore
është shumë e rëndësishme si element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë
nuk ka juridiksion/kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me
dispozitat që zbatohen sipas legjislacionit përkatës ajo nuk mund të kryejë asnjë veprim
procedural.
18. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë për zgjidhjen e çështjes konkrete referon në
rregullimet e bëra në Kreun e III, Titulli III, Pjesa e Parë të Kodit të Procedurës Civile (ratio
legis) dhe parimet e së drejtës (ratio iuris) në lidhje me kompetencën tokësore të gjykatave
për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve civile të parashikuara në këtë Kod dhe në ligje të tjera të
veçanta, në të cilat është pasur parasysh, midis të tjerave, që palëve të mos u bëhet i vështirë
aksesi në drejtësi. Në këtë kontekst i vlerësueshëm është fakti se për kategori të caktuara
mosmarrëveshjesh procesi duhet të zhvillohet përpara një gjykate, vendndodhja e së cilës të
ndihmojë që ai të zhvillohet në mënyrë sa më efektive dhe brenda një afati të arsyeshëm
(Neni 6 i Konventës Evropiane të të Drejtave të Njeriut, neni 42 i Kushtetutës së Republikës
së Shqipërisë dhe neni 4 i Kodit të Procedurës Civile).
19. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk ka arsyetuar drejtë në lidhje me zbatimin e
ligjit procedural, përsa i përket përcaktimit të moskompetencës tokësore të saj, pasi
ndodhemi përpara kushteve të kërkuara nga neni 50 i K.Pr.Civile në të cilin është
parashikuar se: Paditë që kanë për objekt kundërshtimin e veprimeve të kryera nga
përmbaruesi për ekzekutimin e detyruar, ngrihen në gjykatën e vendit të ekzekutimit. Nenet
49 e 50 të K.Pr.Civile janë dispozita urdhëruese në përcaktimin e kompetencës tokësore, dhe
referuar këtyre urdhërimeve Kolegji Civil vlerëson se, kompetente në gjykimin e kësaj
225
çështjeje është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, si gjykata e vendit të ekzekutimit të
vendimit, pasi pasuria e debitorit ndodhet në qytetin e Tiranës.
20. Nga shqyrtimi gjyqësor i çështjes ka rezultuar se, në këtë procedurë
përmbarimore të zhvilluar nga personi i tretë, në përmbushje të detyrimeve nga ana e
debitorit janë ndërmarrë disa veprime përmbarimore që synojnë ekzekutimin e detyrueshëm
të titullit ekzekutiv, gjobë e personit të ngarkuar me ligj. Pra, përsa kohë kërkohet të
realizohet nga përmbaruesi ekzekutimi i detyrueshëm i titullit ekzekutiv sipas nenit 50 të
K.Pr.Civile, paditë për këto raste duhet të ngrihen në gjykatën e vendit të ekzekutimit të
detyrimit, pra në rastin konkret kompetente nga pikëpamja territoriale është Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
21. Për sa më sipër Kolegji Civil vlerëson se vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë është i pabazuar në ligj dhe për rrjedhojë ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në
po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Civile;
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr. 8204, datë 11.10.2018 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
Tiranë, më 13.02.2019
226
VENDIM


përket palëve:
OBJEKTI:
Kërkohet lëshimi i Urdherit të Ekzekutimit për Kontratën e Kredisë lidhur
me datë 04.03.2008 me kreditor Micro Credit Albania sh.a dhe kredimarrës
Z. Vojsava Misir Sula dtl. 16.06.1974 banues në 3007 Rr. Jorgji Dilo,
004 Lagja nr. 1, Pall 11, Cërrik dhe kredimarrës Z. Shyqyri Agim Sula
dtl. 12.11.1966 banues në 3007 Rr. Jorgji Dilo, 004 lagjia nr. 1, Pall 11, Cërrik.
BAZA LIGJORE: Neni 510/d, 511 e në vijim i Kodit të Procedurës Civile, neni 5
i ligjit nr. 48, datë 24.04.2014 “Për pagesat e vonuara në detyrimet kontraktore dhe tregtare”.

vendosur:
Moskompetencën tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë në gjykim

të çështjes civile me Nr 535 Regj. Them, datë Regjistrimi 23.01.2019 me
kërkues Shoqëria “Micro Credit Albania” sh.a, me objekt: “Kërkohet lëshimi
i Urdherit të Ekzekutimit për Kontratën e Kredisë lidhnr me datë 04.03.2008
me kreditor Micro Credit Albania sh.a dhe kredimarrës Z. Vojsava Misir Sula
dtl. 16.06.1974 banues në 3007 Rr. Jorgji Dilo, 004 Lagja nr. 1, Pall 11,
Cërrik dhe kredimarrës Z. Shyqyri Agim Sula dtl. 12.11.1966 banues në 3007
Rr. Jorgji Dilo, 004 lagjia nr. 1, Pall 11, Cërrik” dhe dërgimin për
kompetencë Gjykatës të Rrethit Gjyqësor Elbasan.
Kundër këtij vendimi lejohet ankim në Gjykatën e Lartë brenda 5 ditëve duke
filluar ky afat nga e nesërmja e komunikimit të këtij vendimi.

227
Prishjen e vendimit nr. 120 Regj. Them. të datës 11.01.2019 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë. Dërgimin e çështjes për rigjykim po tek kjo gjykatë, si gjykata kompetente
për shqyrtimin e themelit të çështjes sipas objektit të përcaktuar në kërkesë.
janë:

procedural për arsyet si më poshtë: Së pari: Gjykata nuk ka marrë parasysh nenin 7
pika 7.6 të kontratës ku përcaktohet shprehimisht se: “Çdo mosmarrëveshje e lindur
midis palëve në këtë kontratë do të zgjidhet me mirëkuptim konform dispozitave
ligjore në fuqi dhe rregulloreve të RB, në të kundërt gjykata kompetente për zgjidhjen
e mosmarrëveshjeve është Gjykata e Shkallës së Parë Tiranë”.
pagesës.
228
ekzekutimit.
bankar në R.SH në vendimin nr. 39, datë 16.10.2007 të Gjykatës Kushtetuese, e cila
ka mbajtur qëndrimin se: Sistemi bankar zë vend të rëndësishëm në strukturat
kursimeve.

VËREN
them, që iu përket: Kërkues “Microcredit Albania” Sh.a (MCA) dhe objekt: Kërkohet
lëshimi i Urdhërit të Ekzekutimit për Kontratën e Kredisë lidhur me datë 04.03.2008 me
kreditor Micro Credit Albania sh.a dhe kredimarrës Z. Vojsava Misir Sula dtl. 16.06.1974
banues në 3007 Rr. Jorgji Dilo, 004 Lagja nr. 1, Pall 11, Cërrik dhe kredimarrës Z. Shyqyri
Agim Sula dtl. 12.11.1966 banues në 3007 Rr. Jorgji Dilo, 004 lagjia nr. 1, Pall 11, Cërrik.
229
I. Rrethanat:
3. Në datën 04.03.2008 midis kredidhënësit Shoqëria NOA sh.a dhe palëve

kredimarrëse Z.Vojsava Misir Sula dtl. 16.06.1974 banues në 3007 Rr. Jorgji Dilo, 004
Lagja Nr 1, Pall 11, Cërrik dhe kredimarrës Z. Shyqyri Agim Sula dtl. 12.11.1966 banues në
3007 Rr. Jorgji Dilo, 004 Lagjia nr. 1, Pall 11, Cërrik, është lidhur kontrata e kredisë. Sipas
“Kontratës për kalim të kredive” datë 27.02.2018 lidhur midis Shoqëria NOA sh.a. dhe
Micro Credit Albania Sh.a., në bazë të neneve 499-507 të Kodit Civil, Kreditori për
kontratën e sipërpërmendur është shoqëria Micro Credit Albania Sh.a.
4. Me shkresën nr. 406 prot., të datës 15.05.2018 kreditori Micro Credit Albania sh.a
i njofton palët për kalimin e kredisë dhe me shkresë nr. 406/1 të datës 15.06.2018 i njofton
se do ti drejtohet gjykatës për të kërkuar lëshimin e urdhërit të ekzekutim. Nga ana e palëve
nuk përmbushen detyrimin ndaj palës kreditore, e gjendur në këtë situatë ligjore pala
II. Procedura:

vendosur:
Moskompetencën tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë në gjykim të
çështjes civile me Nr 535 Regj. Them, datë Regjistrimi 23.01.2019 me kërkues Shoqëria
“Micro Credit Albania” sh.a, me objekt: “Kërkohet lëshimi i Urdhërit të Ekzekutimit për
Kontratën e Kredisë lidhnr me datë 04.03.2008 me kreditor Micro Credit Albania sh.a dhe
kredimarrës Z. Vojsava Misir Sula dtl. 16.06.1974 banues në 3007 Rr. Jorgji Dilo, 004
Lagja nr. 1, Pall 11, Cërrik dhe kredimarrës Z. Shyqyri Agim Sula dtl. 12.11.1966 banues në
3007 Rr. Jorgji Dilo, 004 lagjia nr. 1, Pall 11, Cërrik” dhe dërgimin për kompetencë
Gjykatës të Rrethit Gjyqësor Elbasan.
Sa më lart, referuar fakteve të sipërpërmendura dhe analizës së provave të
administruara në gjykim, gjykata arrin në përfundimin se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë
nuk është kompetente, për shkak të mungesës së kompetencës tokësore në shqyrtimin e
kërkesës objekt këtij gjykimi, për shkaqet si më poshtë:
Gjykata pasi u njoh me provat e paraqitura dhe në mbështetje të rregullimit ligjor,
çmon se cilësinë e titullit ekzekutiv, në kuptim të dispozitave proceduriale mbi ekzekutimin e
detyrueshëm e kanë vetëm aktet e përcaktuara sipas nenit 510 të K.Pr.Civile.
Në, nenin 510 të Kodit të Procedurës Civile parashikohet se: “Janë tituj
ekzekutive : ...d) aktet që përmbajnë detyrime në të holla, si dhe aktet për dhënien e kredive
bankare...”
Në nenin 511 të K.Pr.Civile parashikohet se: “Titulli ekzekutiv vihet në ekzekutim
nëpërmjet lëshimit të urdhërit të ekzekutimit, i cili:.... d) për rastet e parashikuara nga
shkronjat “d”, “dh” dhe “e” lëshohet nga Gjykata e vendit ku detyrimet që përmban titulli
ekzekutiv do të përmbushen ...”,
230
Në nenin 9.1 të Kontratës parashikohet: “Mosmarrëveshjet që mund të lindin në
interpretim ose mospërmbushjen e kushteve të kësaj kontrate do të zgjidhen nga gjykata
kompetente shqiptare”. Në përputhje me situatën juridike si më lart dhe në situatën e
kushteve konkrete që paraqet çështja objekt gjykimi, ku rezulton qartë se nuk ka përcaktim
në lidhje me pasuritë e luajtshme dhe/ose të paluajtshme të debitoreve që do t’i nënshtrohen
ekzekutimit të titullit, gjykata kompetente për lëshimin e urdhërit të ekzekutimit është Gjykata
e Rrethit Gjyqësor Elbasan, pra Gjykata e vendit ku rezulton nga të dhënat e kontratës së
kredisë datë 04.03.2008, se debitori/kredimarrës znj. Vojsava Sula dhe z. Shyqyri Sula e
kanë vendbanimin (në lagjia Nr. 1, Cërrik, Elbasan).
Në këtë mënyrë nga pikëpamja e kompetencës tokësore në përputhje me kuadrin
ligjor të sipërpërmendur dhe interpretimin e gjykatës, kjo gjykatë nuk është më kompetente
për vazhdimin e shqyrtimit të themelit të kërkesës, por kompetente është Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Elbasan.
Në këto kushte gjykata për sa më lart u arsyetua, çmon se në referim të nenit 61 të K.
Pr. Civile çështja duhet të dërgohet për shqyrtim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Elbasan, si
gjykatë kompetente për shqyrtimin e kësaj kërkesë.

marrëveshje.
parashikohet se:
231
Gjyqësor Elbasan është i pabazuar në ligj. Si i tillë ky vendim duhet të prishet dhe çështja të
çështjes.
Nuk mund të dërgohet vetëm nga rregullat ligjore që individualizojnë kriteret për
gjyqësore. 45“
44
45
Theksim i Kolegjit
232
dispozitave.
vinte ndësh me qëllimin e Ligjvënësit kur ndryshoi këtë dispozitë, e cila, sikurse u analizua
46
Shtuar me ligjin nr. 8812, datë 17.5.2001, neni 84.
47
233
Rrethit Gjyqësor Elbasan, meqë aty e ka vendbanimin debitori.
PËR KËTO ARSYE

Civile;
VENDOSI
Tiranë, më 28.02.2019
234
VENDIM


përket palëve:
PADITËS: SELAMI ÇAÇA
E PADITUR: ZYRA GJENDJES CIVILE, NEN PREFEKTURA

KAVAJË
OBJEKTI:
Vërtetimi i Faktit të Lindjes së paditësit Selami Çaça, si fakt nga i cili varet lindja e të
drejtave personale të tij, me të gjithë përbërësit që shërbejnë si “Dokument për plotësimin e
Aktit të Lindjes” i cili mungon dhe nuk mund të merret në rrugë tjetër dhe pajisjen e tij me
këtë akt nga ana palës së paditur.
BAZA LIGJORE: Nenet 31, 32, 153, 154, 154/a, 156, 388 dhe 389 të K. Pr.
Civile. Neni 38 i ligjit nr. 10129, datë 11.05.2009, “Për Gjendjen Civile”, i përditësuar.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr. (11-2018-5444) 1676, datë

Moskompetencën lëndore për shqyrtimin e kërkesëpadisë që i përket paditësit

Selami Çaça e paditur Zyra Gjendjes Civile, nën Prefektura Kavajë me objekt:
Vërtetimi i Faktit të Lindjes së paditësit Selami Çaça, si fakt nga i cili varet
lindja e të drejtave personale të tij, me të gjithë përbërësit që shërbejnë si
“Dokument për plotësimin e Aktit të Lindjes” i cili mungon dhe nuk mund të
merret në rrugë tjetër dhe pajisjen e tij me këtë akt nga ana palës së paditur.
Dërgimin e kërkesëpadisë dhe akteve bashkëngjitur, për kompetencë gjykimi,
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës.
Kundër vendimit mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë, brenda
5 ditëve duke filluar nga e nesërmja komunikimit të vendimit të arsyetuar.
Kundër vendimit të sipërcituar, ka paraqitur ankim të veçantë paditësi Selami Çaça, i

cili kërkon:
235
Prishjen e vendimit nr. (11-2018-5444) 1676, datë 30.10.2018 të Gjykatës
Rrethit Gjyqësor Durrës dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për
Paditësi Selami Çaça në ankimin e veçantë parashtrojnë këto shkaqe:
 Ky vendim është i padrejtë për këto arsye: Për kërkesën drejtuar Gjykatës Shkallës
Parë Durrës, jemi bazuar në nenin 38, të ligjit nr. 10129, datë 11.05.2009, “Për
Gjendjen Civile” i përditësuar.
 Referuar pikës 2 të kësaj dispozite, vërtetimi i “faktit i lindjes”, kur mungon
dokumentacioni përkatës sipas pikës 1, mund të bëhet nëpërmjet Gjykatës. Në rastin
konkret, dokumentacioni që vërteton faktin lindje, mungon dhe meqenëse ky
dokumentacion mungon, pika 2 e dispozitës na jep të drejtën që vërtetimin e faktit të
lindjes ta provojmë nëpërmjet gjykatës.
 Referuar pikës 3 po të kësaj dispozite, dokumenti vendim gjykate, shëben për
plotësimin e aktit të lindjes kërkuesit, gjë të cilën ne kërkojmë.
 Pra si konkluzion, jemi para vërtetimit gjyqësore të një fakti që kompetente në lëndë
është Gjykata ku në jemi drejtuar, nenet 388, 390 dhe 391 të K.Pr. Civile dhe kërkesa
plotëson kushtet ligjore të këtij objekti.
 Konkretisht:
o Qëllimi i kërkesës për vërtetimin e faktit konkret, është realizimi i një të

drejte ligjore që në rastin konkret realizohet vetëm nëpërmjet gjykatës.
o Shkaku që nuk mund të merret Akti i Lindjes është se ai nuk gjendet në
regjistrat e Gjendjes Civile të Palës së paditur dhe nuk mund të bëhet prej saj.
o Prova me të cilën provohet se akti në fjalë nuk mund të merret nga pala e
paditur është shkresa nr. 1229/1, datë 01.10.2018 Prefektura Qarkut Durrës
dhe shkresa nr. 144/1, datë 13.09.2018, DPGJC Tiranë.
o Fakti që kërkohet të vërtetohet është: Vërtetimi i Faktit “ Lindje”, të kërkuesit
Selami Çaça, me efekt plotësimin e “Aktit të Lindjes”, për shkak se ky fakt
mungon në regjistrat e akteve të lindjes në gjendjen civile dhe nuk mund të
merret në ndonjë rruge tjetër, me përbërësit e saj që janë: Emri: Selami,
Mbiemri: Çaça, Numri Personal: E50320115E, Emri i babait: Halil, Emri i
nenes: Sabrije, Datëlindja: 20.03.1945, Vendlindja: Synej - Durrës,
Vendbanimi: Durrës, Rr. Abaz Çelkupa 000, Gjinia: Mashkull, Shtetësia:
Shqiptare.
 Gjykata e Shkallës Parë ka deformuar objektin kur thotë në faqen 3 paragrafi 3 i

vendimit se “nga paditësi është kërkuar dhe detyrimi i palës së paditur....... në
objektin e kërkesës nuk ekziston fjala “detyrim” dhe sikur të ishte ky kërkim, shumë
mirë mund të hiqej dorë nga ana jonë, duke pakësuar objektin e kërkesës gjatë
veprimeve përgatitore apo në seance gjyqësore, në zbatim të nenit 185/1/2 të K. Pr.
Civile.
 Shpallja e moskompetencës për çështjen në fjalë, nuk është bërë gjatë veprimeve
paraprake të gjyqtarit të vetëm, në zbatim të nenit 158/a pika 1 e K.Pr.Civile, por në
seance gjyqësore ku as paditësi dhe as avokati nuk ka qenë prezent çka do të sillte
pushimin e gjykimit dhe jo shpalljen e moskompetencës.
236
Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani dhe bisedoi në tërësi çështjen në
Dhomë Këshillimi, në përfundim;
VËREN
që iu përket palëve: paditëse Selami Çaça, të paditur Zyra e Gjendjes Civile Nënprefektura
Kavajë me objekt: Vërtetimi i Faktit të Lindjes së paditësit Selami Çaça, si fakt nga i cili
varet lindja e të drejtave personale të tij, me të gjithë përbërësit që shërbejnë si “Dokument
për plotësimin e Aktit të Lindjes” i cili mungon dhe nuk mund të merret në rrugë tjetër dhe
pajisjen e tij me këtë akt nga ana palës së paditur.
2. Vendimi nr. (11-2018-5444) 1676, datë 30.10.2018 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës është rrjedhojë i zbatimit të gabuar të ligjit, prandaj si i tillë ai duhet të prishet dhe
I. Rrethanat:
3. Paditësi, shtetasi Selami Çaça është i datëlindjes 20.03.1945, lindur në Synej,

Kavajë dhe banues në Durrës. Aktualisht ai është me banim në Padova, Itali ku ka fituar
edhe nënshtetësinë e atij shteti. Për të përfituar të drejta që i lindin nga legjislacioni i shtetit
Italian, që varen nga fakti i lindjes të cilin e vërteton Akti i lindjes, është paraqitur pranë
Zyrës Gjendjes Civile Nënprefektura Kavajë, pala e paditur dhe ka kërkuar të marrë këtë
Akt.
4. Nga ana e palës së paditur, me shkresën nr. 17 prot, datë 11.09.2018. Në regjistrat
e Gjendjes Civile, paditësi ka të gjitha përbërësit e gjendjes civile të tij dhe pajiset me çdo
dokument, përveç Aktit të lindjes, përbërës të cilat shërbejnë edhe për plotësimin e aktit të
lindjes, por që ligji ka përcaktuar që kjo gjë të bëhet me vendim gjykate.
5. Ndodhur para faktit kur Akti i lindjes së paditësit nuk ndodhet në Zyrën e Gjendjes
Civile, pala e paditur dhe nuk mund të merret në ndonjë rrugë tjetër, në bazë të nenit 388/1 të
K.Pr. Civile dhe nenit 38, të ligjit nr. 10129, datë 11.05.2009, “Për Gjendjen Civile”, i
përditësuar, paditësi i është drejtuar gjykatës me padinë objekt gjykimi.
II. Procedura:
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr. (11-2018-5444) 1676, datë

Moskompetencën lëndore për shqyrtimin e kërkesë padisë që i përket paditësit Selami
Çaça e paditur Zyra Gjendjes Civile, nën Prefektura Kavajë me objekt: Vërtetimi i Faktit të
Lindjes së paditësit Selami Çaça, si fakt nga i cili varet lindja e të drejtave personale të tij,
me të gjithë përbërësit që shërbejnë si “Dokument për plotësimin e Aktit të Lindjes” i cili
mungon dhe nuk mund të merret në rrugë tjetër dhe pajisjen e tij me këtë akt nga ana palës
së paditur.
Dërgimin e kërkesëpadisë dhe akteve bashkëngjitur, për kompetencë gjykimi,
Gjykatës Administrative të shkallës së parë Durrës.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës ndër të tjera arsyeton se:
.... Gjykata në këtë fazë gjykimi çmon se çështja objekt shqyrtimi duhet të kalojë për
kompetencë gjykimi Gjykatës Administrative Durrës, për këto arsye:
Me datën 04.11.2013 ka filluar funksionimi i gjykatave administrative referuar ligjit
nr. 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”, dhe Dekretit të Presidentit të Republikës 8349, datë
237
14110/2013 për fillimin e funksionimit të këtyre gjykatave. Vetë ligji, i cili rezulton se është
botuar në Fletoren Zyrtare nr. 53, të vitit 2012 ka hyrë në fuqi me datën 3010512012, 15
ditë pas botimit të tij. Dekreti i Presidentit të Republikës referuar nen it 70 të ligjit përkatës
ka përcaktuar datën kur ka filluar funksionimi i këtyre gjykatave. në lidhje me kompetencën
lëndore për shqyrtimin e çështjeve ku objekt i tyre janë aktet e zyrave, Gjykata e Lartë në
vijim të njësimit të praktikes gjyqësore në kushtet e paqartësive dhe praktikave të ndryshme
të gjykatave që kanë lindur pas fillimit të veprimtarisë së gjykatave administrative siç është
parashtruar më lart, ka dalë me vendimin njësues nr. 2, datë 10.03.2014, në këtë vendim
Gjykata e Lartë arsyeton se: Ligji 49/2012, në nenin 2 të tij, ka dhënë edhe kuptimin se çfarë
do të kuptohet në funksion të këtij ligji me akt administrativ individual dhe si i tillë është:
“çdo vullnet i shprehur nga organi publik, në ushtrim të funksionit të tij publik, ndaj një ose
disa subjekteve individualisht të përcaktuara të së drejtës, se krijon, ndryshon ose shuan një
marrëdhënie juridike konkrete”.
Nga ana tjetër me vendimin njësues nr. 4, datë 10.02.2013 të Gjykatës së Lartë është
arritur në qëndrimin njësues se: Në funksion të unifikimit të praktikës gjyqësore, Kolegjet e
Bashkuara të Gjykatës së Lartë lidhur me pyetjen e parë arrijnë në interpretimin unifikues
se: B. Kur në objektin e gjykimit ka disa kërkime si të natyrës civile dhe administrative dhe
këto kërkime konstatohet nga gjykata se janë një bashkim i ndërvarur mes tyre, atëherë
referuar nenit 55 të K.Pr. Civile dhe nenit 24 të ligjit nr. 49/2012 dhe zbatimit të parimit
“lex specialis derogat generali”, gjykata kompetente është si me poshtë:
• kur në objektin e gjykimit pala paditëse, ndër të tjera, ka për objekt kundërshtimin e
një akti administrativ dhe nga pasojat e aktit prodhohen pasoja civile, në çdo rast
kompetente është gjykata administrative.
• kur një ndër objektet e gjykimit është një kërkim me natyre civile, por që është i
lidhur ngushte me aktin administrativ dhe pasojat e këtij akti kanë ardhur nga vullneti
shtetëror, atëherë përsëri gjykate kompetente është gjykata administrative.
• kur objektet e tjera të padisë jo të natyrës së mosmarrëveshjes administrative janë
të ndërvarur nga pasojat e aktit administrativ edhe në këtë rast kjo të çon tek kompetenca e
gjykatës administrative.
Në çështjen konkrete paditësi ka pretendime në lidhje me aktin e lindjes, pasi nuk
ekziston në arkivat e palës së paditur dhe referuar objektit të padisë dhe shkakut ligjor e
bazës ligjore të padisë, nga paditësi është kërkuar dhe detyrimi i palës së paditur të pajisë
paditësin me aktin e lindjes. Për pasoje shkaku i paraqitjes se konfliktit në gjykate është mos
ekzistenca e të dhënave në regjistrin e akteve të lindjes për paditësin dhe mosveprimi i
punonjësve të zyrës së gjendjes civile për pajisjen e paditësit me aktin e lindjes.
Ky qëndrim rezulton të jetë mbajtur edhe nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë në çështje të kësaj natyre, ku shprehimisht citojmë vendimin nr. 00-2014-3971, datë
20.11.2014, në të cilin ndër të tjera shprehet: Paditësi, si bazë ligjore për ngritjen e padisë,
ka përdorur konkretisht ligjin nr. 10129, datë 11.05.2009 “Për Gjendjen Civile”, sipas të
cilit, shërbimi i gjendjes civile është shërbim unik shtetëror dhe Zyra e Gjendjes Civile, e cila
ofron shërbimin e gjendjes civile, është organ i administratës publike dhe veprimtaria e saj
ka karakter administrativ. Në Kreun VI, të ligjit nr. 10129, datë 11.05.2009 “Për Gjendjen
Civile”, të titulluar “Regjistrimi i aktit të lindjes”, përcaktohet në mënyre të detajuar e
gjithë procedura e regjistrimit të aktit të lindjes, duke përcaktuar dokumentet përkatëse që
vërtetojnë faktin e lindjes, personal që duhet të bëjnë deklarimin e lindjes, vendin ku
deklarohet dhe ku regjistrohet fakti i lindjes. Në përfundim të mbledhjes së këtyre të
dhënave, përpilohet edhe akti përfundimtar i lindjes, i cili është dokumenti që vërteton
ligjërisht lindjen e shtetasit.
Në nenin 42 të ligjit të sipërcituar, jepet përkufizimi i “aktit të lindjes”, që përpilohet
nga nëpunësi i gjendjes civile, e që mban disa të dhëna, si data dhe ora e lindjes, vendin e
238
lindjes etj dhe mbahet nga nëpunësi i gjendjes civile dhe nënshkruhet prej tij dhe deklaruesit.
Në këtë kuptim, akti i lindjes është dokumenti administrativ, i cili vërteton ligjërisht lindjen e
shtetasit. Në analizë të sa më sipër, nëse nga paditësi kërkohet që të pajiset me aktin e
lindjes si një akt zyrtar, pra që kërkon domosdoshmërisht shprehjen e vullnetit nga ana e
organit administrativ, i cili krijon, mban dhe ruan të dhënat personale të individëve,
nëpërmjet pasqyrimit të tyre në regjistrat përkatës, ky kolegj çmon se, jemi përpara një
mosmarrëveshje administrative që duhet gjykuar nga gjykatat administrative, sipas ligjit nr.
49/2012.
Në rrethanat e mësipërme, në vështrim të parashikimeve ligjore dhe praktikes
gjyqësore të njësuar me vendimet njësuese të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë
dhe praktikes se kësaj gjykate në çështje të kësaj natyre, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës,
vlerëson se nuk ka kompetence lëndore për shqyrtimin e çështjes dhe për pasoje referuar
parashikimit të nenit 61 të K.Pr.Civile ku thuhet se: “Gjykata, kur konstaton se nuk është
kompetente për gjykimin e çështjes, kryesisht ose me kërkesën e palëve, vendos
moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën kompetente”, në rastin konkret
Gjykatës Administrative Durrës...
8. Në nenin 30 të ligjit nr. 10129, datë 11.05.2009 “Për Gjendjen Civile”

parashikohet se:
Korrigjimet dhe plotësimet në dokumentet e arkivuara:
1. Korrigjimet dhe plotësimet në dokumentet e arkivuara bëhen vetëm me vendim
gjyqësor të formës së prerë. Kopja e vendimit gjyqësor i bashkëlidhet dokumentit dhe çdo
dokument i lëshuar në bazë të tij përmban elementet e përcaktuara në vendimin gjyqësor.
2. Korrigjimet, si gabime materiale, përcaktohen me rregullore nga Drejtoria e
Përgjithshme e Gjendjes Civile.
3. Përmbajtja e fletës familjare të regjistrit themeltar është e pavlefshme, kur
përbërësi i përket periudhës para krijimit të regjistrit dhe nuk ka dorëshkrimin e plotësuesit
të parë të asaj flete ose, pavarësisht nga periudha që i përket, nuk mbështetet në një libër
aktesh apo dokument bazë, të pasqyruar si burim edhe në faqen përkatëse të fletës familjare.
9. Vendimi unifikues i Gjykatës së Lartë nr. 03, datë 06.12.2013 në të cilin ndërmjet
të tjerave thuhet se:
Gjykata Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin nr. 49, datë 03.05.2012 “Për
organizmin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative” janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të
këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës
së gjykimit. Këto gjykata janë kompetente për çështjet administrative për të cilat, padia,
ankimi ose rekursi është depozituar përpara datës 04.11.2013, respektivisht në gjykatat e
shkallës së parë të apelit, apo në Gjykatën e Lartë, dhe deri në këtë, datë shqyrtimi në këto
gjykata nuk ka përfunduar akoma.....
10. Vendimi unifikues i Gjykatës së Lartë nr. 03, datë 29.03.2012, në të cilin
ndërmjet të tjerave thuhet se:
Gjykata e zbulon shkakun e padisë së paditësit duke e analizuar padinë në tërësinë e
saj dhe jo duke u kufizuar tek dispozitat ligjore të referuara nga paditësi në pjesën hyrëse të
saj. Mund të ndodhë që paditësi të referojë gabimisht dispozitat ligjore, porse nga leximi i
kërkesëpadisë del e qartë e drejta që ai kërkon të mbrojë. Në këtë rast gjykata duhet të
zgjidhë çështjen konform shkakut që rezulton nga shqyrtimi në tërësi i kërkesëpadisë, duke
239
bërë lidhjen midis fakteve që pretendohen prej paditësit se kanë ngjarë dhe të drejtave apo
11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, shkaqet që ngrihen në ankimin e
veçantë të paditëses Selami Çaça, janë të bazuara në ligj, prandaj ka arsye ligjore që vendimi
i dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës të cënohet.
nga pikëpamja lëndore për gjykimin e një mosmarrëveshje është shumë e rëndësishme si
të gabuar arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës.
Gjykata nuk ka përcaktuar drejtë natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë
të këtij gjykimi duke mos bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për
rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore.
14. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës në arsyetimin e vendimit thekson: Në çështjen
konkrete paditësi ka pretendime në lidhje me aktin e lindjes, pasi nuk ekziston në arkivat e
palës së paditur dhe referuar objektit të padisë dhe shkakut ligjor e bazës ligjore të padisë,
nga paditësi është kërkuar dhe detyrimi i palës së paditur të pajisë paditësin me aktin e
lindjes. Për pasoje shkaku i paraqitjes se konfliktit në gjykate është mos ekzistenca e të
dhënave në regjistrin e akteve të lindjes për paditësin dhe mosveprimi i punonjësve të zyrës
së gjendjes civile për pajisjen e paditësit me aktin e lindjes. Në nenin 42 të ligjit të
sipërcituar, jepet përkufizimi i “aktit të lindjes”, që përpilohet nga nëpunësi i gjendjes civile,
e që mban disa të dhëna, si data dhe ora e lindjes, vendin e lindjes etj. dhe mbahet nga
nëpunësi i gjendjes civile dhe nënshkruhet prej tij dhe deklaruesit. Në këtë kuptim, akti i
lindjes është dokumenti administrativ, i cili vërteton ligjërisht lindjen e shtetasit. Në analizë
të sa më sipër, nëse nga paditësi kërkohet që të pajiset me aktin e lindjes si një akt zyrtar,
pra që kërkon domosdoshmërisht shprehjen e vullnetit nga ana e organit administrativ, i cili
krijon, mban dhe ruan të dhënat personale të individëve, nëpërmjet pasqyrimit të tyre në
regjistrat përkatës, ky kolegj çmon se, jemi përpara një mosmarrëveshje administrative që
duhet gjykuar nga gjykatat administrative, sipas ligjit nr. 49/2012.
15. Nga kërkesëpadia rezulton se kërkimi i paditësit në këtë gjykim është: “Vërtetimi
i Faktit të Lindjes së paditësit Selami Çaça, si fakt nga i cili varet lindja e të drejtave
personale të tij, me të gjithë përbërësit që shërbejnë si “Dokument për plotësimin e Aktit të
Lindjes” i cili mungon dhe nuk mund të merret në rrugë tjetër dhe pajisjen e tij me këtë akt
nga ana palës së paditur.
16. Referuar objektit të padisë jemi në kushtet kur gjykata e shkallë së parë Durrës ka
kompetencën lëndore për shqyrtimin e të gjithë objektit të kërkesëpadisë, pasi jemi në kushte
kur kërkohet vërtetimi i faktit të lindjes së paditësit si fakt me pasoja juridike për palën.
17. Kolegji Civil vëren se në respektim të nenit 7 të ligjit nr. 49/2012, Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Durrës ka gabuar kur pranon se çështja duhet të shqyrtohet nga Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Durrës që ka kompetencë lëndore për shqyrtimin e çështjes
objekt gjykimi, pasi çështja objekt gjykimi është e natyrës civile.
18. Kolegji çmon se duke vlerësuar shkakun ligjor të kërkimit ndodhemi përpara një
gjykimi që përbën mosmarrëveshje e cila rregullohet nga dispozitat e Kodit të Procedurës
Civile, siç është vërtetësia e një dokumenti me pasoja juridike për paditësin. Ky fakt rezulton
240
nga përmbajtja e nenit 32 të K.Pr.C sipas të cilit: “Padia mund të ngrihet: (i) për të kërkuar
rivendosjen e një të drejte ose interesi të ligjshëm që është shkelur; (ii) për vërtetimin e
qenies ose mosqenies së një marrëdhënieje juridike ose një të drejte; (iii) për njohjen e
vërtetësisë ose pavërtetësisë së një dokumenti me pasoja juridike për paditësin”.
19. Sa më sipër në analizë të kërkimit të palës paditëse Selami Çaça dhe shkakut
ligjor ku mbështetet kërkimi, rezulton se jemi përpara një padie për njohjen e faktit të
lindjes. Me padinë objekt shqyrtimi paditësi kërkon të vërtetojë gjyqësisht faktin e lindjes
dhe plotësimin e këtij dokumenti me të gjitha të dhënat personale, me qëllim përdorimin e
këtij dokumenti pranë institucioneve shtetërore apo privatë.
20. Ky Kolegj, në referim të analizës së sipërcituar vlerëson se çështja konkrete
përbën një mosmarrëveshje me natyrë civile dhe bazuar në nenin 7 të ligjit nr. 49/2012 “Për
gjykatat administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, është Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Durrës kompetente për gjykimin e çështjes.
21. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se vendimi
i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, me të cilin është shpallur moskompetenca lëndore për
gjykimin e çështjes, duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet po asaj gjykate për të vazhduar
gjykimin.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, duke u bazuar në 62 të Kodit të Procedurës Civile;
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr. (11-2018-5444) 1676, datë 30.10.2018 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 13.02.2019
241
VENDIM


përket palëve:
PADITËS: 1. AFËRDITA TOLA

2. DHIMITRA VOSKOPOJA
3. PANDELI GUSHO
4. KRISTAQ NANUSHI
5. LLAZI NANUSHI
6. TEFTA (NANUSHI) SPIROLLARI
7. LEONORA (NANUSHI) HAQAQI
8. MARGARITA (ZIKO) MILE
9. MARÇELA (ZIKO) GUSHO
10. MARGARITA GUSHO
11. MIRANDA (GUSHO) JANKO
12. ADRIANA (GUSHO) KERXHALLI
13. ALKETA (GUSHO) MITLLARI
14. PIRO GUSHO
15. JONI GUSHO
16. KOSTANDIN MILE
17. KLEITJA BUSHI
18. EVA GUSHO
19. GRESA GUSHO
I PADITUR: AGJENCIA E TRAJTIMIT TË PRONËS

TIRANË
OBJEKTI:
1. Ndryshimin e vendimit nr. 331, datë 07.09.1995 të Komisionit të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave, Bashkia Pogradec, pika 2.
2. T’u kthehet trashëgimtarëve të Jovan Gusho, Ndonije (Gusho) Mile
(trashëgimtarët), Viktorie (Gusho) Nanushi (trashëgimtarët), Violeta (Gusho) Ziko
(trashëgimtarët), Vangjel Gusho (trashëgimtarët), Dhimitra (Gusho) Voksopoja, Afërdita
(Gusho) Tola dhe Kristaq Gusho prona truall me sipërfaqe prej 10.450 m2, vendi i quajtur
“Ugaret” në raporte pjesësh secili nga 1/7 pjesë të pandarë të pasurisë (sip. 10450 m2).
242
BAZA LIGJORE: Ligji nr. 7698, datë 15.04.1993 “Për kthimin dhe kompensimin e
pronave”, i ndryshuar, ligji nr. 9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e
pronës”, i ndryshuar, ligji nr. 133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të
kompensimit të pronës”, neni 296 i Kodit Civil.
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr. 21, datë 21.11.2017 ka vendosur:

“Të deklarojë moskompetencën lëndore të Gjykatës së Apelit Korçë për
gjykimin e çështjes civile me nr. 18 regj., datë 29.08.2017 me palë paditëse
Afërdita Tola etj, i paditur ATP Tiranë, me objekt: Ndryshim vendim
Komisioni K.K.P. Bashkia Pogradec nr. 331, datë 07.09.1995 dhe dërgimin e
çështjes për gjykim pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë si Gjykatë
Kompetente”.
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr. 2, datë 18.01.2018 ka vendosur ndreqjen e

gabimit material në vendimin nr. 21, datë 21.11.2017 në dispozitivin e tij si më poshtë:
Të deklarojë moskompetencën lëndore të Gjykatës së Apelit Korçë për
gjykimin e çështjes civile me nr. 18 regj, datë 29.08. 2017 me palë paditës
Afërdita Tola etj, i paditur ATP Tiranë me objekt: -Ndryshimin e vendimit të
K.K Pronave Bashkia Pogradec nr. 331, datë 07.09.1995 dhe dërgimin e
çështjes për gjykim pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Pogradec si gjykatë
kompetente.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr. 41-2018-376 (140), datë 01.02.2018
ka vendosur:
1. Transferimin e dosjes civile me palë paditëse: Afërdita Tola etj, palë të
paditur: Agjencia e Trajtimit të Pronës Tiranë, me objekt: 1. Ndryshimin e
vendimit nr. 331, datë 07.09.1995 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit
të Pronave, Bashkia Pogradec, pika 2. 2. T’u kthehet trashëgimtarëve të Jovan
Gusho, Ndonije (Gusho) Mile (trashëgimtarët), Viktorie (Gusho) Nanushi
(trashëgimtarët), Violeta (Gusho) Ziko (trashëgimtarët), Vangjel Gusho
(trashëgimtarët), Dhimitra (Gusho) Voskopoja, Afërdita (Gusho) Tola dhe
Kristaq Gusho prona truall me sipërfaqe prej 10, 450 m2, vendi i quajtur
“Ugaret” në raporte pjesësh secili 1/7 pjesë të pandarë të pasurisë (sip. 10450
m2) në gjykatën kompetente, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec.
Urdhërohet Kryesekretaria e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë për të bërë
veprimet përkatëse.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec me vendimin nr. s’ka, datë 07.11.2018 ka

vendosur:
1. T'i parashtrojë Gjykatës së Lartë, problemin e moskompetencës

lëndore/funksionale të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec për gjykimin e
çështjes civile me nr. 00071-261 regj.them, datë 14.02.2018 regjistrimi që i
përket:
Paditësa -Afërdita Tola, Dhimitra Voskopoja, Pandeli Gusho, Kristaq
Nanushi, Llazi Nanushi, Tefta (Manushi) Spirollari, Leonora (Nanushi)
Haqaqi, Margarita (Ziko) Mile, Marçela (Ziko) Gusho, Margarita Gusho,
Miranda (Gusho) Janko, Adriana (Gusho) Kërxhalli, Alketa (Gusho) Mitllari,
243
Piro Gusho, Joni Gusho, Kostandin Mile, Kleitja Bushi, Eva Gusho, Gresa
Gusho,
E paditur- Agjencia e Trajtimit të Pronës Tiranë
Objekti -Ndryshimin e vendimit nr. 331, datë 07.09.1995 të Komisionit të
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Bashkia Pogradec, pika2. etj.
2. Dërgimin e kopjes se akteve Gjykatës së Lartë.
3. Ky vendim ti komunikohet palës se paditur Agjencia e Trajtimit të Pronës
Tiranë.
Gjykata e Rrethit Pogradec parashtron këto shkaqe:
 Gjykata e vlerëson të rëndësishëm problemin e kompetencës lëndore/funksionale të

saj, pasi ka të bëjë me zhvillimin e një procesi të rregullt ligjor në kuptimin e
shqyrtimit të çështjes nga gjykata e krijuar me ligj.
 Sipas qëndrimit të Gjykatës së Lartë nëse një gjykate nuk ka kompetence lëndore për
të shqyrtuar një çështje kjo gjykate nuk është e krijuar me ligj sipas kuptimit të nenit
42/2 të Kushtetutës dhe nenit 6/1 të Konventës Evropiane për të Drejtat e Njeriut.
Lidhur me rëndësinë e respektimit të kompetencës lëndore dhe Gjykata Kushtetuese
ka një praktike të konsoliduar kjo referuar vendimeve nr. 41, datë 29.12.2005, nr. 14,
datë 17.04.2007, nr. 11, datë 23.04.2009, 23/2009, 7/2009, 31/2005. Sipas Gjykatës
Kushtetuese shqyrtimi i një çështje nga një gjykate jo kompetente nuk përbën në çdo
rast vetëm një shkelje procedurale, por ka të bëjë edhe me respektimin e të drejtës
kushtetuese për t’u gjykuar nga një gjykate e caktuar me ligj. Marrja nga një gjykate
e kompetencës, që i takon me ligj një gjykate tjetër mund të behet vetëm nëse e lejon
ligji dhe vetëm nga gjykatat që ai cakton. Mosrespektimi i kompetencës lëndore e bën
vendimin gjyqësor absolutisht të pavlefshëm dhe pretendimi për respektimin e kësaj
kompetence, mund të ngrihet si nga palët në çdo faze të procesit. Gjykimi i një
çështje në kompetencën lëndore të një gjykate tjetër përbën një proces jo të rregullt
ligjor në kuptim të nenit 42 të Kushtetutës dhe nenit 6/1 të Konventës Evropiane për
të Drejtat e Njeriut.
 Përsa i përket kompetencës lëndore/funksionale për gjykimin e çështjes civile të
ngritur nga Gjykatës së Apelit Korçë, kjo bazuar në vendimin njësues të praktikës
gjyqësore të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë me nr. 00-2018-611, datë 07.02.2018.
 Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në vendimin nr. 00-2018 -611, datë 07.02.2018 në
sentencën e parë ka konkluduar që: “Për shqyrtimin e padive të regjistruara në
gjykatë pas datës 23.02.2016 kur ka hyre në fuqi ligji nr. 133/2015, te paraqitura nga
subjekti ish-pronar apo trashëgimtare të tij kundër vendimit të dhënë nga ish -KKKP-
te, ish -ZRVKKP-të apo ish –AKKP, që ka disponuar në lidhje me kërkesën e tyre, në
bazë të ligjeve të mëparshme për kthimin dhe kompensimin e pronës, gjykate
kompetente nga pikëpamja lëndore/funksionale do të jete gjykata e apelit.
 Përsa i përket kërkimeve për njohjen e se drejtës, kompetente nga pikëpamja
paluajtshëm, ndërsa përsa i përket kërkimeve për vlerën e kompensimit, kompetente
nga pikëpamja lëndore/funksionale është Gjykata Administrative e Apelit.
 Në situatën konkrete gjykata referuar objektit, shkakut Ligjor të padisë së ngritur,
përmbajtjes dhe natyrës se çështjes konstaton se kemi të bëjmë me një
mosmarrëveshje juridike civile për kundërshtimin e vendimit të ish-KKK Pronave ish-
pronareve Bashkia Pogradec me nr. 331, datë 07.09.1995 mosmarrëveshje me ane të
së cilës paditësat si trashëgimtare të subjektit ish -pronar Jovan Gusho kërkojnë të
244
drejtën e tyre të pronësisë, konkretisht kthimin fizik të sipërfaqes se truallit prej
10450 m2, sipërfaqe për të cilën trashëgimtarëve të subjektit të shpronësuar Jovan
Gusho, iu është njohur pronësia me vendimin objekt kundërshtimi.
 Pra në rastin konkret jemi në kushtet e konkluzionit të parë njësues të vendimit nr.
00-2018 -611, datë 07.02.2018 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, pasi padia e
paditësave Afërdita Tola etj është regjistruar në gjykate pas datës 23.02.2016
(regjistruar në datë 29.08.2017 ) kur ka hyre në fuqi ligji nr. 133/2015 dhe kjo padi
është paraqitur nga paditësat me cilësinë e trashëgimtareve të subjektit ish - pronar
Jovan Gusho kundër vendimit nr. 331, datë 07.09.1995 të ish-KKK Pronave ish-
pronareve Bashkia Pogradec që ka disponuar në lidhje me kërkesën e
trashëgimtareve të ish -pronarit Jovan Gusho në bazë të ligjit nr. 7698, datë
15.04.1993 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish –pronareve”. Në këto
rrethana meqenëse me anë të padisë se ngritur paditësat kërkojnë ndryshimin e
vendimit nr. 331, datë 07.09.1995 të KKK Pronave ish-pronareve Bashkia Pogradec
në pikën 2 të tij duke iu kthyer fizikisht sipërfaqja e njohur në pronësi prej 10450 m2
në bazë të konkluzionit të parë njësues të vendimit nr. 00-2018 -611, datë 07.02.2018
të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë kompetente nga pikëpamja lëndore/funksionale
për gjykimin e çështjes civile objekt shqyrtimi është Gjykata e Apelit Korçë ku
ndodhet sendi i paluajtshëm.
 Nga sa më sipër Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec konform nenit 64 të
K.Pr.Civile vlerësoi ti parashtrojë Gjykatës së Lartë qëndrimin e saj lidhur me
problemin e moskompetencës lëndore/funksionale për gjykimin e çështjes civile me
paditësa Afërdita Tola etj.

pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani dhe e bisedoi në tërësi çështjen në
VËREN
që u përket palëve: paditës Afërdita Tola, etj, dhe e paditur Agjencia e Trajtimit të Pronave
Tiranë, me objekt: 1. Ndryshimin e vendimit nr. 331, datë 07.09.1995 të Komisionit të
Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, Bashkia Pogradec, pika 2. 2. T’u kthehet
trashëgimtarëve të Jovan Gusho, Ndonije (Gusho) Mile (trashëgimtarët), Viktorie (Gusho)
Nanushi (trashëgimtarët), Violeta (Gusho) Ziko (trashëgimtarët), Vangjel Gusho
(trashëgimtarët), Dhimitra (Gusho) Voksopoja, Afërdita (Gusho) Tola dhe Kristaq Gusho
prona truall me sipërfaqe prej 10.450 m2, vendi i quajtur “Ugaret” në raporte pjesësh secili
nga 1/7 pjesë të pandarë të pasurisë (sip. 10450 m2).
2. Vendimi i Gjykatës së Apelit Korçë është rrjedhojë i zbatimit të gabuar të ligjit
procedural, prandaj si i tillë ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë për
I. Rrethanat:
3. Nga aktet e administruara në dosje rezulton se me vendimin nr. 331, datë

07.09.1995 Komisioni i Kthimit dhe Kompensimit të Pronave ish Pronarëve Bashkia
Pogradec ka vendosur:
1. Te njohe z. Jovan Gusho ish pronar për një sipërfaqe trualli prej 15070 m2 në
vendin e quajtur ‘Ugaret“ me kufizime :v-Dilaver Berberi, j-Varet e Verdoves , l-Llazi
245
Gusho dhe p-vll. Mato.
2. Ne baze te nenit 21 te ligjit 7698 date 15.04.1993 trashëgimtarëve të Jovan
Gushos z.Ndonie L Viktorie, Violeta, Vangjel, Dhimtër; Afërdita e Kristaq Gusho sipas
dëshmisë së trashëgimisë nr. 388 ,datë 16.12.1993 u lind e drejta e privatizimit në momentin
e shpalljes për këto objekte:
8 m2 e ndërtesës 1 KT e Poligonit të qitjes sipas pikës 2 të skicës planimetrike
bashkëngjitur vendimit.
350 m2 ofiçine 1 KT sipas pikës 3 të skicës planimetrike.
316.2 m2 e depos 1 KT sipas pikës 7 të skicës planimetrike bashkëngjitur vendimit.
598 m2 e ndërtesës 2 KT të Gadrit sipas pikës 9 të skicës planimetrike.
195 m2 e platformës së betonit sipas pikës 10 te skicës planimetrike bashkëngjitur
vendimit.
Në momentin e privatizimit sipërfaqja prej 892 m2 ambiente funksionale të tyre u
kthehen në pronësi pronarëve sipas pikës 3, 4, 6 dhe 8 të skicës planimetrike bashkëngjitur
këtij vendimi, si dhe 1627 m2 sipas skicës planimetrike pika 11 dhe 1780.2 m2 sipas pikës 13
të skicës planimetrike bashkëngjitur këtij vendimi.
3. Në bazë të nenit 19 të ligjit nr. 7698, datë 15.04.1993 trashëgimtareve të z. Jovan
Gusho u njihet pronësia pra u kthehet trualli prej 4733.3 m2 sipas skicës planimetrike
bashkëngjitur vendimit.
4. Paditëset Afërdita Tola dhe Dhimitra Voskopoja janë trashëgimtare ligjore të
radhës së parë të trashëgimlënësit Jovan Gusho.
5. Paditësat Kristaq Nanushi, Llazi Nanushi, Tefta (Nanushi) Spirollari, Leonora
(Nanushi) Haqaqi sipas vendimit nr. 620, datë 13.07.2009 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Pogradec janë trashëgimtare ligjore të radhës së parë të trashëgimlënëses Viktori (Gusho)
Nanushi, e cila është trashëgimtare ligjore e radhës së parë e trashëgimlënësit Jovan Gusho.
6. Paditëset Margarita (Ziko) Mile, Marçela (Ziko) Gusho sipas vendimit nr. 189 rep,
nr. 120 kol, datë 12.05.2014 të lëshuar në zyre noteriale janë trashëgimtarë ligjore të radhës
së parë të trashëgimlënëses Violeta (Gusho) Ziko, e cila është trashëgimtare ligjore e radhës
së parë e trashëgimlënësit Jovan Gusho.
7. Paditësat Margarita Gusho, Miranda (Gusho) Janko, Adriana (Gusho) Kerxhalli,
Pandeli Gusho, Alketa (Gusho) Mitllari, Piro Gusho, Joni Gusho sipas vendimit nr. 1272 rep
dhe 992 kol, datë 07.07. 2017 të lëshuar në zyre noteriale janë trashëgimtare ligjore të radhës
së parë të trashëgimlënësit Vangjel Gusho i cili është trashëgimtar ligjor i radhës së parë i
trashëgimlënësit Jovan Gusho.
8. Paditësi Kostandin Mile është trashëgimtar i vetëm testamentar i trashëgimlënëses
Ndonije (Gusho) Mile e cila është trashëgimtare e radhës së parë e trashëgimlënësit Jovan
Gusho.
9. Paditëset Kleitja Bushi, Eva Gusho dhe Gresa Gusho sipas vendimit për lëshimin e
dëshmisë se trashëgimisë ligjore nr. 2315 rep, nr. 1901 kol, datë 06.11.2018 janë
trashëgimtare ligjore të të ndjerit Kristaq Gusho i cili është trashëgimtar ligjor i radhës së
parë i trashëgimlënësit Jovan Gusho.
10. Paditësat me anë të padisë së ngritur kërkojnë ndryshimin e vendimit nr. 331,
datë 07.09.1995 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, Bashkia Pogradec në
pikën 2, duke iu kthyer atyre sipërfaqja e truallit prej 10450 m2 si një sipërfaqe e lirë.
II. Procedura:
11. Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr. 21, datë 21.11.2017 ka vendosur:
“Të deklarojë moskompetencën lëndore të Gjykatës së Apelit Korçë për gjykimin e
çështjes civile me nr. 18 regj., datë 29.08.2017 me palë paditëse Afërdita Tola etj, i paditur
246
ATP Tiranë, me objekt: Ndryshim vendim Komisioni K.K.P. Bashkia Pogradec nr. 331, datë
07.09.1995 dhe dërgimin e çështjes për gjykim pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë si
Gjykatë Kompetente”.
12. Gjykata e Apelit Korçë, ndër të tjera arsyeton:
Gjykata e Apelit pasi u njoh me përmbajtjen e kërkesëpadisë dhe u konsultua me
përmbajtjen ë nenit 61 të K.Pr.Civile, vlerëson së çështja nuk hyn në kompetencën lëndore të
kësaj gjykate por në kompetencën e gjykatës së rrethit gjyqësor Korçë, për sa më poshtë:
Neni 29 i ligjit nr. 133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të
kompensimit të pronave” përcakton shprehimisht se: “Kundër vendimit të ATP-së për
njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe Avokatura e Shtetit kanë të drejtë të bëjnë
ankim, brenda 30 ditëve nga data e njoftimit të këtij vendimi, pranë Gjykatës së Apelit, sipas
rregullave të Kodit të Procedurës Civile të Republikës së Shqipërisë”.
Nga interpretimi gramatikor i kësaj dispozite si dhe nga interpretimi sistematik i saj
me nenet 20, 26, 27 dhe 28 të këtij ligji rezulton se Gjykata e Apelit ka kompetencën lëndore
për shqyrtimin e çështjeve me objekt kundërshtimin e vendimeve të Agjencisë së Trajtimit të
Pronave, të dhëna në bazë dhe në zbatim të ligjit të ri nr. 133/2015 dhe jo për shqyrtimin e
çështjeve me objekt kundërshtimin e vendimeve të dhëna nga ish-Agjencia e Kthimit apo
Kompensimit të Pronave apo ish-komisionet e kthimit dhe kompensimit të pronave mbi bazën
e ligjit të mëparshëm nr. 9235, datë 29.07.2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”.
Në dispozitat kalimtare të ligjit nr. 133/2015 nuk rezulton të ketë ndonjë parashikim për
fuqinë prapavepruese të këtij ligji në lidhje me gjykimin e çështjeve me objekt kundërshtimin
e vendimeve të ish-Agjencisë së Kthimit dhe Kompensimit të Pronave apo ish-komisioneve të
kthimit dhe kompensimit të pronave të dhëna në bazë të ligjeve të mëparshme që kanë qenë
në fuqi përpara hyrjes në fuqi të ligjit nr. 133/2015. Fuqia prapavepruese e ligjit ka vend për
t’u zbatuar në rastin e dispozitave materiale, ndërkohë që ligji nr. 133/2015, ka në
përmbajtje të tij dispozita të përziera të karakterit material dhe atij procedurial. Ky qëndrim
në lidhje me karakterin e përzier të ligjeve të mëparshme për kthimin dhe kompensimin e
pronës dhe për fuqinë prapavepruese të këtij ligji është mbajtur edhe nga Kolegjet e
Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin nr. 7, datë 24.03.2005, në të cilin ndër të tjera
rezulton të jenë dhënë edhe këto konkluzione unifikuese: “Kolegjet e Bashkuara pranojnë se,
fuqia prapavepruese e ligjit është lidhur kryesisht me ligjin material dhe ajo nuk është në
natyrën e ligjit procedural. Është vete ligji procedurial ai që duhet të përcaktojë se si duhet
vepruar me rastin e hyrjes në fuqi te tij. Nisur nga fakti që nuk ka një dispozite kalimtare ne
ligjin 9235, date 29.07.2004, i cili në vetvete është një ligj që përmban dispozita materiale
dhe procedurale, si dhe fakti që marrëdhëniet juridike dhe mosmarrëveshjet për to kanë
lindur para hyrjes ne fuqi te tij, ligji i aplikueshëm duhet të jetë ligji i kohës”. Nga
përmbajtja e kërkesëpadisë rezulton se pala paditëse kundërshton vendimin nr. 331, date
07.09.1995 të KKKP Bashkia Pogradec pika 2/b duke kërkuar:
Ndryshimin e vendimit nr. 331, datë 07.09.1995 të Komisionit të Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave Bashkia Pogradec, pika 2.
Tu kthehet trashëgimtarëve të Jovan Gusho, Ndonije (Gusho) Mile (trashëgimtarët),
Viktorie (Gusho) Nanushi (trashëgimtarët), Violeta (Gusho) Ziko (trashëgimtarët), Vansiel
Gusho (trashëgimtarët), Dhimitra (Gusho) Voskopoja, Afërdita (Gusho) Tola dhe Kristaq
Gusho prona truall me sipërfaqe prej 10450 m2, në vendi i quajtur “Ugaret” në raporte
pjesësh secili nga 1/7 pjese të pandare të pasurisë (sip 10450 m2).
Siç shihet, në rastin në fjalë, kundërshtohet vendime të KKK Këshilli i Rrethit të vitit
1995. Kjo situate juridike nuk mund zgjidhet, duke referuar në përcaktimet e nenit 29 të ligjit
nr. 133/2015, që parashikon dhe rregullon situatën kur ka një vendim nga ATP, i cili mund
të ankimohet brenda 30 ditëve në Gjykatën e Apelit. Ç'kuptim do të kishte ky afat 30 ditor ne
rastin konkret, kur kemi të bëjmë me një vendim të vitit 1994, i marrë nga KKK Pronave
247
Bashkia Korçë? Kjo dispozitë rregullon situatën juridike kur sipas ligjit të ri (133/2015),
është shprehur ATP dhe subjektet e interesuara brenda 30 ditëve nga dita e njoftimit të këtij
vendimi mund t’i drejtohen gjykatës së Apelit për rastet që janë parashikuar shprehimisht në
këtë ligj. Dispozitat materiale të Ligjit 133/2015 nuk parashikojnë asgjë konkrete lidhur me
mënyrën e trajtimit të një konflikti midis palëve që rrjedh nga vlerësimi nëse një pronë do të
konsiderohet e lirë apo e zënë në kuptim të ligjeve të mëparshme, siç janë ligji nr. 7698, datë
15.04.1993 dhe ligji nr. 9235/2004 “Për kthimin dhe kompensimin e pronës”, që kanë
trajtuar të drejtën e pronësisë dhe kanë disponuar për kthimin si të lirë të pronës apo të
drejtën e kompensimit. Neni 29 i Ligjit 133/2015 flet në mënyrë të qartë për vendime të
marra nga ATP dhe jo vendime të marra nga ish KKKKP-të, ZRKKP-të, apo AKKP-të. Për
këto vendimmarrje tashmë ka një praktikë të konsoliduar të Gjykatës së Lartë dhe Gjykatës
Kushtetuese, si për natyrën e këtyre lloj gjykimesh, ashtu dhe për mënyrën e kontestimit të
tyre.
Po kështu, në vështrim të vendimit unifikues nr. 4, datë 10.12.2013 të Kolegjeve të
Bashkuara të Gjykatës së Lartë, gjykimet me objekt; kundërshtimin e vendimeve të ish-
komisioneve të kthimit dhe kompensimit të pronave apo të ish-Agjencisë së Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave nuk janë gjykime që përfshihen në rrethin e atyre çështjeve që i
përkasin fushës administrative, por mosmarrëveshje të natyrës civile, në të cilat subjekti
pretendues kërkon të drejtën e pronës mbi një send të paluajtshëm. Pra duke qenë se, çështja
objekt gjykimi për kundërshtimin e një vendimi të ish-Komisionit te Kthimit dhe Kompensimit
të Pronave. në zbatim të këtij vendimi unifikues, ka karakter civil dhe jo administrativ,
atëherë për përcaktimin e kompetencës lëndore për gjykimin e kësaj çështjeje nuk mund të
jetë i zbatueshëm neni 29 i ligjit nr. 133/2015, por neni 41 i Kodit Civil, që përcakton se
kompetencën. lëndore për gjykimin e të gjitha mosmarrëveshjeve civile, duke përfshirë edhe
ato për të drejtat reale mbi sendet e paluajtshme, e kanë gjykatat e shkallës së parë. Nëse
ligjvënësi do kishte patur për qëllim që sipas kësaj dispozite do të kundërshtoheshin në
gjykatat e apelit edhe vendimet e marra sipas ligjeve te mëparshme nga ana e KKKKP,
ZRKKP, apo AKKP, do ta kishte zgjidhur këtë situate juridike nëpërmjet dispozitave
kalimtare, apo duke zgjeruar rrethin e vendimeve që kontestohen brenda vetë dispozitës, pra
brenda parashikimeve të nenit 29 të ligjit 133/2015.
Në rrethanat e mësipërme, vlerësohej se kompetenca lëndore për paditë qe
rregullohen nga ligji i kohës kur janë marrë këto vendime, pra për vendime të ish
Komisioneve të Kthimit e Kompensimit të Pronave, i takon gjykatës së shkallës së parë, që në
rastin konkret, është gjykata e rrethit gjyqësor Pogradec, pasi pasuritë e paluajtshme objekt
gjykimi ndodhen në territorin që mbulon kjo gjykatë.
13. Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr. 2, datë 18.01.2018 ka vendosur
ndreqjen e gabimit material në vendimin nr. 21, datë 21.11.2017 në dispozitivin e tij si më
poshtë:
Të deklarojë moskompetencën lëndore të Gjykatës së Apelit Korçë për gjykimin e
çështjes civile me nr. 18 regj, datë 29.08. 2017 me palë paditës Afërdita Tola etj, i paditur
ATP Tiranë me objekt: -Ndryshimin e vendimit të K.K Pronave Bashkia Pogradec nr. 331,
datë 07.09.1995 dhe dërgimin e çështjes për gjykim pranë Gjykatës së Shkallës së Parë
Pogradec si gjykatë kompetente.
14. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë, me vendimin nr. 41-2018-376 (140), datë
1. Transferimin e dosjes civile me palë paditëse: Afërdita Tola etj, palë të paditur:
Agjencia e Trajtimit të Pronës Tiranë, me objekt: 1. Ndryshimin e vendimit nr. 331, datë
07.09.1995 të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, Bashkia Pogradec, pika
2. 2. T’u kthehet trashëgimtarëve të Jovan Gusho, Ndonije (Gusho) Mile (trashëgimtarët),
Viktorie (Gusho) Nanushi (trashëgimtarët), Violeta (Gusho) Ziko (trashëgimtarët), Vangjel
248
Gusho (trashëgimtarët), Dhimitra (Gusho) Voskopoja, Afërdita (Gusho) Tola dhe Kristaq
Gusho prona truall me sipërfaqe prej 10, 450 m2, vendi i quajtur “Ugaret” në raporte pjesësh
secili 1/7 pjesë të pandarë të pasurisë (sip. 10450 m2) në gjykatën kompetente, Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Pogradec.
Urdhërohet Kryesekretaria e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë për të bërë veprimet
përkatëse.
15. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Korçë ndër të tjera arsyeton:
Gjykata e Apelit Korçë, me vendimin nr. 21, datë 21.11.2017 ka disponuar: “Të
deklarojë moskompetencën lëndore të Gjykatës së Apelit Korçë për gjykimin e çështjes civile
me nr. 18 regj., datë 29.08.2017 me palë paditëse Afërdita Tola etj, i paditur ATP Tiranë,
me objekt Ndryshim vendim Komisioni K.K.P. Bashkia Pogradec nr. 331, datë 07.09.1995
dhe dërgimin e çështjes për gjykim pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Korçë si Gjykatë
Kompetente”.
Në arsyetimin e vendimit të gjykatës rezulton se: “..në rrethanat e mësipërme,
vlerësohet se kompetenca lëndore për paditë që rregullohen nga ligji i kohës kur janë marrë
këto vendime, pra për vendime të ish-Komisioneve të Kthimit e kompensimit të pronave, i
takon gjykatës së shkallës së parë, që në rastin konkret, është Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Pogradec, pasi pasuritë e paluajtshme objekt gjykimi ndodhen në territorin që mbulon kjo
gjykatë”.
Gjykata, me marrjen në dorëzim të dosjes civile, kryesisht konstatoi se objekt padie
është kundërshtimi i vendimit të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave Bashkia
Pogradec në lidhje me pronën “truall” me sipërfaqe 10, 450 m2 e cila ndodhet në
Pogradec. Gjithashtu, në arsyetim të vendimit të Gjykatës së Apelit përcaktohet se
kompetente për shqyrtimin e çështjes është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, mirëpo
referuar dispozitivit të vendimit është urdhëruar dërgimi i çështjes në gjykatën e rrethit
Gjyqësor Korçë, si gjykatë kompetente.
Në situatën e krijuar, gjyqtarja e çështjes nuk mund të deklaronte moskompetencën
tokësore pasi kjo çështje ka ardhur në këtë gjykatë sipas urdhërimit të gjykatës më të lartë, si
dhe nga ana tjetër nuk mund ta bënte këtë çështje konflikt kompetence, për shkak se gjykatat
nuk janë të të njëjtës shkallë dhe për më tepër urdhërimi që ka bërë Gjykata e Apelit në
dispozitiv duket një “gabim material”, që bie në kundërshtim me pjesën arsyetuese të
vendimit gjyqësor. Gjykatës, i mbeti e vetmja rrugë ajo e vazhdimit të gjykimit të çështjes
civile.
Në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Korçë në datën 20.12.2017 u depozitua një kërkesë
nga avokati Arbën Shushi, në emër të përfaqësuesit të paditësave Pandeli Gusho, nga e cila
rezulton se palët paditëse i janë drejtuar Gjykatës së Apelit Korçë për të bërë ndreqje gabimi
në vendimin e sipërcituar duke kërkuar që pas ndreqjes së gabimit, dispozitivi i vendimit të
jetë: “Të deklarojë moskompetencën lëndore të Gjykatës së Apelit Korçë, për gjykimin e
çështjes civile me nr. 18 regj., datë 29.08.2017, me palë paditëse Afërdita Tola etj..., i
paditur ATP Tiranë me objekt: Ndryshimin e vendimit të Komisionit KKKP Bashkia
Pogradec nr. 331, datë 07.09.1995 dhe dërgimin e çështjes për gjykim pranë Gjykatës së
Shkallës së Parë Pogradec, si gjykatë kompetente”.
Në datën 22.12.2017, avokati Arbën Shushi, paraqiti përpara Gjykatës së vërtetim
me nr. 1246, datë 22.12.2017 të Gjykatës së Apelit Korçë nga e cila rezultoi se: “Vërtetojmë
se pranë Gjykatës së Apelit Korçë është regjistruar për gjykim kërkesa civile me nr. 30 regj.,
datë 21.12.2017 që u përket palëve: kërkues: Afërdita Tola, Dhimitra Voskopoja etj, person i
tretë Agjencia e Trajtimit të Pronës, me objekt Ndreqje gabimi”.
Për sa më sipër, në kuadër të veprimeve paraprake, gjyqtares i rezultoi se pala
paditëse kishte pretendime se çështja është dërguar gabimisht në Gjykatën e Rrethit
Gjyqësor Korçë referuar dispozitivit të Gjykatës së Apelit Korçë, pasi kompetente është
249
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec dhe për këtë shkak pala paditëse ka kërkuar në
Gjykatën e Apelit Korçë të bëjë ndreqjen e këtij gabimi.
Në këto kushte, bazuar në nenin 158/a/2 pika dh) të K.Pr.Civile që parashikon se
gjykata vendos pezullimin e çështjes kur janë rastet e parashikuara nga neni 297 i
K.Pr.Civile, Gjykata vlerësoi që kryesisht të bëjë pezullimin e gjykimit të çështjes objekt
gjykimi për shkak se nuk mund të vazhdojë gjykimi në kushtet kur pala paditëse pretendon se
nga ana e Gjykatës së Apelit Korçë është bërë një gabim në dispozitiv dhe Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Korçë nuk është kompetente për shqyrtimin e çështjes objekt gjykimi, mbi bazën e
të cilit është bërë edhe regjistrimi i kësaj çështje pranë gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë.
Gjykata me vendim të ndërmjetëm të datës 22.12.2017 vendosi pezullimin e gjykimit
të çështjes civile derisa të shprehej Gjykata e Apelit Korçë në lidhje me kërkesën e bërë nga
pala paditëse. Gjykata ia njoftoi këtë vendim palës paditëse dhe palës së paditur.
Në datën 31.01.2018 në Kryesekretarinë e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë u
paraqit nga pala paditëse vendimi nr. 2, datë 18.01.2018 i Gjykatës së Apelit Korçë. Gjykata
e Apelit Korçë me vendimin nr. 2, datë 18.01.2018, bazuar në nenin 312 të K.Pr.Civile ka
vendosur: “Pranimin e kërkesës. Ndreqjen e gabimit material në vendimin nr. 21, datë
21.11.2017, në dispozitivin e tij, si më poshtë: “Të deklarojë moskompetencën lëndore të
Gjykatës së Apelit Korçë, për gjykimin e çështjes civile me nr. 18 regj, datë 29.08.2017 me
palë paditës Afërdita Tola etj, i paditur ATP-Tiranë, me objekt: Ndryshimin e vendimit të
K.K.Pronave, Bashkia Pogradec nr. 331, datë 07.09.1995 dhe dërgimin e çështjes për
gjykim pranë Gjykatës së Shkallës së Parë Pogradec, si gjykatë kompetente. Ky vendim i
bashkëngjitet vendimit të ndrequr”.
Në këto kushte, Gjykata konstaton se nuk ka më çështje për gjykim, në kushtet kur
Gjykata e Apelit Korçë ka bërë ndreqje të vendimit në dispozitiv dhe është shprehur se
gjykatë kompetente është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec. Mirëpo, gjyqtares F. D.
çështja i është shortuar në bazë të shkresës përcjellëse fillestare të ardhur nga Gjykata e
Apelit Korçë dhe çështja ka marrë një numër regjistri themeltar si në regjistrat fizik që
disponon kjo gjykatë ashtu edhe në regjistrin elektronik. Meqenëse dosja nuk mund të
kthehet administrativisht për shkak të këtyre regjistrimeve, gjyqtarja nuk ka ndonjë mundësi
ligjore për të disponuar para kësaj situate të ndodhur për shkak të “gabimit material” që ka
bërë Gjykata e Apelit Korçë në vendimmarrjen e saj, që ka sjellë më pas edhe situatën
faktike të ardhur.
E vetmja mundësi që ka kjo gjykatë është që të disponojë me transferimin e dosjes
civile në gjykatën kompetente (referuar edhe sistemit elektronik të Gjykatës kjo është një
zgjidhje e mundshme) që është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec dhe gjykata të
urdhërojë Kryesekretarinë e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë për të bërë veprimet
përkatëse për të përcjellë dosjen civile në gjykatën kompetente. Në këtë mënyrë zgjidhet edhe
ngërçi i krijuar me dosjen gjyqësore duke i dhënë kështu zgjidhje çështjes dhe dërgimin e
dosjes në gjykatën kompetente, për të vazhduar normalisht gjykimin në përputhje me ligjin.
16. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec me vendimin nr. s’ka, datë 07.11.2018 ka
vendosur:
1. Ti parashtrojë Gjykatës së Lartë, problemin e moskompetencës
lëndore/funksionale të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Pogradec për gjykimin e çështjes civile
me nr. 00071-261 regj.them, datë 14.02.2018 regjistrimi që i përket:
Paditësa -Afërdita Tola, Dhimitra Voskopoja, Pandeli Gusho, Kristaq Nanushi, Llazi
Nanushi, Tefta (Manushi) Spirollari, Leonora (Nanushi) Haqaqi, Margarita (Ziko) Mile,
Marçela (Ziko) Gusho, Margarita Gusho, Miranda (Gusho) Janko, Adriana (Gusho)
Kërxhalli, Alketa (Gusho) Mitllari, Piro Gusho, Joni Gusho, Kostandin Mile, Kleitja Bushi,
Eva Gusho, Gresa Gusho,
E paditur- Agjencia e Trajtimit të Pronës Tiranë
250
Objekti -Ndryshimin e vendimit nr. 331, datë 07.09.1995 të Komisionit të Kthimit
dhe Kompensimit të Pronave Bashkia Pogradec, pika2. etj.
2. Dërgimin e kopjes se akteve Gjykatës së Lartë.
3. Ky vendim ti komunikohet palës se paditur Agjencia e Trajtimit të Pronës Tiranë.
17. Gjykata e Rrethit Gjyqësor ndër të tjera arsyeton:
Gjykata e vlerëson të rëndësishëm problemin e kompetencës lëndore/funksionale të
saj, pasi ka të bëjë me zhvillimin e një procesi të rregullt ligjor në kuptimin e shqyrtimit të
çështjes nga gjykata e krijuar me ligj.
Sipas qëndrimit të Gjykatës së Lartë nëse një gjykate nuk ka kompetence lëndore për
të shqyrtuar një çështje kjo gjykate nuk është e krijuar me ligj sipas kuptimit të nenit 42/2 të
Kushtetutës dhe nenit 6/1 të Konventës Evropiane për të Drejtat e Njeriut. Lidhur me
rëndësinë e respektimit të kompetencës lëndore dhe Gjykata Kushtetuese ka një praktike të
konsoliduar kjo referuar vendimeve nr. 41, datë 29.12.2005, nr. 14, datë 17.04.2007, nr. 11,
datë 23.04.2009, 23/2009, 7/2009, 31/2005. Sipas Gjykatës Kushtetuese shqyrtimi i një
çështje nga një gjykate jo kompetente nuk përbën në çdo rast vetëm një shkelje procedurale,
por ka të bëjë edhe me respektimin e të drejtës kushtetuese për t’u gjykuar nga një gjykate e
caktuar me ligj. Marrja nga një gjykate e kompetencës, që i takon me ligj një gjykate tjetër
mund të behet vetëm nëse e lejon ligji dhe vetëm nga gjykatat që ai cakton. Mosrespektimi i
kompetencës lëndore e bën vendimin gjyqësor absolutisht të pavlefshëm dhe pretendimi për
respektimin e kësaj kompetence, mund të ngrihet si nga palët në çdo faze të procesit. Gjykimi
i një çështje në kompetencën lëndore të një gjykate tjetër përbën një proces jo të rregullt
ligjor në kuptim të nenit 42 të Kushtetutës dhe nenit 6/1 të Konventës Evropiane për të
Drejtat e Njeriut.
Përsa i përket kompetencës lëndore/funksionale për gjykimin e çështjes civile të
ngritur nga Gjykatës së Apelit Korçë, kjo bazuar në vendimin njësues të praktikës gjyqësore
të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë me nr. 00-2018-611, datë 07.02.2018.
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë në vendimin nr. 00-2018 -611, datë 07.02.2018 në
sentencën e parë ka konkluduar që: “Për shqyrtimin e padive të regjistruara në gjykatë pas
datës 23.02.2016 kur ka hyre në fuqi ligji nr. 133/2015, te paraqitura nga subjekti ish-
pronar apo trashëgimtare të tij kundër vendimit të dhënë nga ish -KKKP-te, ish -ZRVKKP-të
apo ish –AKKP, që ka disponuar në lidhje me kërkesën e tyre, në bazë të ligjeve të
mëparshme për kthimin dhe kompensimin e pronës, gjykate kompetente nga pikëpamja
lëndore/funksionale do të jete gjykata e apelit.
Përsa i përket kërkimeve për njohjen e se drejtës, kompetente nga pikëpamja
lëndore/funksionale është gjykata e apelit në territorin e të cilës ndodhet sendi i paluajtshëm,
ndërsa përsa i përket kërkimeve për vlerën e kompensimit, kompetente nga pikëpamja
lëndore/funksionale është Gjykata Administrative e Apelit.
Në situatën konkrete gjykata referuar objektit, shkakut Ligjor të padisë së ngritur,
përmbajtjes dhe natyrës se çështjes konstaton se kemi të bëjmë me një mosmarrëveshje
juridike civile për kundërshtimin e vendimit të ish-KKK Pronave ish-pronareve Bashkia
Pogradec me nr. 331, datë 07.09.1995 mosmarrëveshje me ane të së cilës paditësat si
trashëgimtare të subjektit ish -pronar Jovan Gusho kërkojnë të drejtën e tyre të pronësisë,
konkretisht kthimin fizik të sipërfaqes se truallit prej 10450 m2, sipërfaqe për të cilën
trashëgimtarëve të subjektit të shpronësuar Jovan Gusho, iu është njohur pronësia me
vendimin objekt kundërshtimi.
Pra në rastin konkret jemi në kushtet e konkluzionit të parë njësues të vendimit nr.
00-2018 -611, datë 07.02.2018 të Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë, pasi padia e paditësave
Afërdita Tola etj është regjistruar në gjykate pas datës 23.02.2016 (regjistruar në datë
29.08.2017 ) kur ka hyre në fuqi ligji nr. 133/2015 dhe kjo padi është paraqitur nga
paditësat me cilësinë e trashëgimtareve të subjektit ish - pronar Jovan Gusho kundër
251
vendimit nr. 331, datë 07.09.1995 të ish-KKK Pronave ish- pronareve Bashkia Pogradec që
ka disponuar në lidhje me kërkesën e trashëgimtareve të ish -pronarit Jovan Gusho në bazë
të ligjit nr. 7698, datë 15.04.1993 “Për kthimin dhe kompensimin e pronave ish –
pronareve”. Në këto rrethana meqenëse me anë të padisë se ngritur paditësat kërkojnë
ndryshimin e vendimit nr. 331, datë 07.09.1995 të KKK Pronave ish-pronareve Bashkia
Pogradec në pikën 2 të tij duke iu kthyer fizikisht sipërfaqja e njohur në pronësi prej 10450
m2 në bazë të konkluzionit të parë njësues të vendimit nr. 00-2018 -611, datë 07.02.2018 të
Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë kompetente nga pikëpamja lëndore/funksionale për
gjykimin e çështjes civile objekt shqyrtimi është Gjykata e Apelit Korçë ku ndodhet sendi i
paluajtshëm.
Nga sa më sipër Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec konform nenit 64 të
K.Pr.Civile vlerësoi ti parashtrojë Gjykatës së Lartë qëndrimin e saj lidhur me problemin e
moskompetencës lëndore/funksionale për gjykimin e çështjes civile me paditësa Afërdita Tola
etj.

e tij dhe kur këto nuk dihen, në gjykatën e vendit, ku ai ka banesën e përkohshme.”
kompetente.
22. Vendimi i Gjykatës së Apelit Korçë, me anën e të cilit, kjo gjykatë ka vendosur
shpalljen e moskompetencës funksionale së saj për shqyrtimin e çështjes objekt shqyrtimi
dhe dërgimin e saj për gjykim, Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Korçë, është një vendim i marrë
në zbatim të gabuar të ligjit procedural, ndaj për këtë shkak, ai duhet të prishet dhe çështja të
dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
23. Kompetenca e gjykatës për gjykimin e një mosmarrëveshje është shumë e
juridiksion, kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat
përcaktimin e kompetencës lëndore, tokësore ose funksionale, gjykata i referohet
252
vlerëson të pabazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Apelit Korçë,
sepse kjo gjykatë nuk e ka përcaktuar drejtë natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe
qëllimin e vërtetë të ligjit, duke mos bërë një identifikim të elementëve dhe/ose kritereve
ligjore që për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës.
24. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë sjell në vëmendje të gjykatave më të ulta se,
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin unifikues nr. 07, datë 24.03.2005
kanë pranuar se: Fuqia prapavepruese e ligjit është e lidhur kryesisht me ligjin material dhe
ajo nuk është në natyrën e ligjit procedural. Palët citohet në vendimin unifikues të mësipërm
nuk mund të parashikonin se ligji do të ndryshonte dhe se rregullat e vendosura do të
ndryshonin. Të pranosh të kundërtën është me pasoja të rënda jo vetëm për palët të cilat,
gjatë apo në përfundim të ndjekjes së procedurave ligjore, të detyrohen të ndjekin të tjera.
25. Në rastin në shqyrtim, pala paditëse e ka depozituar kërkesëpadinë në Gjykatën e
Apelit Korçë me datë 29.08.2017 (pas datës 23 shkurt 2016), kohë kur ka hyrë në fuqi ligji
nr. 133/2015), me objektin e përshkruar në pjesën hyrëse. Në nenin 29 të ligjit nr. 133/2015
“Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave” është
parashikuar se: Kundër vendimit të ATP-së për njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe
26. Në zbatim të dispozitës ligjore të mësipërme, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë
vlerëson se, për çështjet që janë regjistruar në gjykatën e shkallës së parë pas hyrjes në fuqi
të ligjit nr. 133/2015 nuk mund të zbatohen dispozitat ligjore të ligjeve të mëparshme, pasi
ato janë shfuqizuar pikërisht nga ky ligj dhe për rrjedhojë kompetenca funksionale në këtë
rast i takon Gjykatës së Apelit Korçë, e cila ka nën juridiksionin e saj edhe Rrethin e
Pogradecit, që është edhe vendi ku ndodhet sendi. Duhet thënë se, pavarësisht se,
kundërshtohet vendimi nr. 331, datë 07.09.1995 i Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave, Bashkia Pogradec dhe jo një vendim i Agjencisë së Trajtimit të Pronave, e krijuar
nga ligji nr. 133/2015, kjo e fundit është personi i vetëm juridik që ka marrë përsipër të
zgjidh të gjitha problemet e trashëguara nga komisionet e mëparshme për çështjen e pronave.
27. Në ligjin nr. 133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të
kompensimit të pronave” nuk janë parashikuar dispozita kalimtare, të cilat rregullojnë
ankimin ndaj vendimeve të mëparshme të dhëna nga Komisionet e Pronave, por neni 29 i tij
parashikon se kundër vendimeve të dhëna nga ATP-ja, e cila është një organ quasi gjyqësor,
ankimi bëhet në gjykatën e apelit në territorin e të cilës ndodhet sendi i paluajtshëm. Sipas
këtij ligji të ATP-ja është personi juridik që ka marrë përsipër të drejtat dhe detyrimet e
Komisioneve të mëparshme të këtij lloji, prandaj përderisa në ligj nuk parashikohen
shprehimisht se, vendimet e mëparshme do të trajtoheshin sipas ligjit të mëparshëm
kompetenca funksionale për shqyrtimin e të tilla çështjeve i përket gjykatës së apelit dhe jo
gjykatës së shkallës së parë.
28. Në këtë gjykim, pala paditëse kërkon kundërshtimin e vendimit nr. 331, datë
07.09.1995 i Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, Bashkia Pogradec (kthimi
në natyrë i sipërfaqes së njohur me këtë vendim). Pra, në objektin e kërkesëpadisë kërkohet
kundërshtimi i vendimit të AKKP-së që ka disponuar në favor/kundër palës që e kundërshton
dhe nuk kërkohet kundërshtimi i vendimeve të ish komisioneve që kanë disponuar në favor
të personave të tretë me të cilët pala që ve në lëvizje gjykatën mund të ketë konflikte
pronësie, në mënyrë që të arrihet në konkluzionin se, paditësit i janë shkelur të drejtat e
pronësisë nga të tretët, që rrjedhimisht të zbatohen dispozitat ligjore të parashikuara nga
K.Pr.Civile që kanë të bëjnë me rregullimin e kompetencës për rastet kur kërkohen të
253
mbrohen të drejtat reale mbi sendet e paluajtshme, kompetencë e cila iu takon gjykatave të
shkallës së parë, pasi në të tilla raste ndodhemi përpara pretendimeve për të drejtat reale të
pronësisë mbi sende të paluajtshme të subjekteve të ndryshme. Rasti në shqyrtim është krejt i
ndryshëm, pasi pala paditëse kundërshton një vendim të ish komisioneve të mëparshme që ka
disponuar për të, prandaj vendimet e dhëna nga ana e ish komisioneve të mëparshme, që
kundërshtohen nga vetë pala në favor ose kundër të cilës ato janë dhënë duhet të
konsiderohen se, janë dhënë nga “quasi gjykata” (ATP-ja) dhe për rrjedhojë në bazë të nenit
29 të ligjit nr. 133/2015 ato duhet të kundërshtohen direkt në gjykatën e apelit të territorit ku
gjendet resi (sendi).
29. Për këto që u thanë, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se,
parashtrimet e paraqitura nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Pogradec, janë të bazuara në ligj
dhe për rrjedhojë vendimi i Gjykatës së Apelit Korçë duhet të prishet dhe çështja të dërgohet
në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Civile;
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr. 21, datë 21.11.2017 të Gjykatës së Apelit Korçë i korrigjuar
me vendim nr.2, datë 18.01.2018 dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e
gjykimit.
Tiranë, më 13.02.2019
254
VENDIM


përket palëve:
KËRKUES: “MICRO CREDIT ALBANIA” SH.A
OBJEKTI:
Lëshimi i urdhrit të ekzekutimit për kontratën kredisë lidhur më datë 11.04.2011, me
kreditor “Micro Credit Albania” Sh.a dhe kredimarrës Rrustem Zeqir Gelqerja, i dtl.
12.04.1963, banues në Fshati Mes Meselim, banesë private pranë shkollës 9 –vjeçare
Meselim, Komuna Postribë, Shkodër.

vendosur:

2. Dërgimin e çështjes nr. 120 regj.them, datë 11.01.2019, gjykatës

Prishjen e vendimit nr. 120 Regj. Them. të datës 11.01.2019 të Gjykatës së

Rrethit Gjyqësor Tiranë. Dërgimin e çështjes për rigjykim po tek kjo gjykatë,
si gjykata kompetente për shqyrtimin e themelit të çështjes sipas objektit të
përcaktuar në kërkesë.
janë:
255
pagesës.
ekzekutimit.
256
kursimeve.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Ardian Dvorani dhe e bisedoi në tërësi çështjen në
VËREN
them, që iu përket: Kërkues “Microcredit Albania” Sh.a (MCA) dhe objekt: Lëshimi i
urdhrit të ekzekutimit për kontratën kredisë lidhur më datë 11.04.2011, me kreditor “Micro
Credit Albania” Sh.a dhe kredimarrës Rrustem Zeqir Gelqerja, i dtl. 12.04.1963, banues në
Fshati Mes Meselim, banesë private pranë shkollës 9 –vjeçare Meselim, Komuna Postribë,
Shkodër.
I. Rrethanat:
3. Në datën 11.04.2011 midis kredidhënësit Raiffeisen Bank Sh.a dhe palëve

kredimarrëse Z. Rrustem Zeqir Gelqerja dtl. 12.04.1963, banues në Fshati Mes Meselim,
banesë private pranë shkollës 9 –vjeçare Meselim, Komuna Postribë, Shkodër është lidhur
257
kontrata e kredisë me kufi (overdraft). Sipas “Kontratës për kalim të kredive” datë
02.03.2018 lidhur midis Raiffeisen Bank sh.a dhe “Micro Credit Albania” Sh.a., në baze të
neneve 499-507 të Kodit Civil, Kreditori për kontraten e sipërpërmendur është shoqëria
“Micro Credit Albania” Sh.a.
4. Me shkresën nr. 751 Prot, kreditori Micro Credit Albania sh.a i njofton palët për
kalimin e kredisë dhe me shkresë Nr. 751/1 prot, i njofton për vlerën e detyrimit dhe
përmbushjen e detyrimit pasi janë në vonese duke i paralajmëruar se do ti drejtohet gjykatës
për të kërkuar lëshimin e urdhërit të ekzekutim. Nga ana e palëve debitore edhe pse u
vendosen në dijeni për vonesën dhe mospërmbushjen e detyrimit palët nuk përmbushen
detyrimin ndaj palës kreditore, e gjendur në këtë situate ligjore pala kreditore ju drejtua
gjykatës me kërkesë për lëshimin e urdhërit të ekzekutimit për titullin Kontratën e Kredisë
me kufi (overdraft) lidhur me datë 11.04.2011, duke i bashkëlidhur kërkesës të gjithë
dokumentacionin provues se pala debitore nuk dëshiron të paguaj detyrimin.
II. Procedura:

vendosur:
gjykimin e çështjes nr. 120 regj.them, datë 11.01.2019.
2. Dërgimin e çështjes nr. 120 regj.them, datë 11.01.2019, gjykatës kompetente që
është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Kjo gjykatë, pasi analizoi dokumentacionin e paraqitur prej palës kërkuese
(bashkëlidhur kërkesës) konstaton se nuk ka kompetencën tokësore për të shqyrtuar këtë
çështje.
Në referim të nenit 61 të Kodit të Procedurës Civile, sipas të cilit: “Gjykata, kur
konstaton se nuk është kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose me kërkesën e
palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën kompetente”.
Pasi u njoha me kontratën, për të cilën kërkohet lëshimi i urdhërit të ekzekutimit,
konstatoj se shqyrtimi i kërkesës, nuk është në kompetencë tokësore të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë, por në kompetencë të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër. Ky përfundim
arrihet duke patur në konsideratë faktin që, përcaktimet e neneve 511 e vijues të Kodit të
Procedurës Civile, trajtojnë gjykatën e vendit të ekzekutimit, si gjykatën kompetente, të
përcaktuar shprehimisht, për lëshimin e urdhërit të ekzekutimit dhe për gjithë kundërshtimet
që mund t’u lindin palëve gjatë procedurave të ekzekutimit të një titulli ekzekutiv.
Nga aktet e depozituara (Kontratë Huaje), rezulton që, vendbanimi i kredimarrësit,
është në Shkodër, vend i cili detyrimisht përbën dhe vendin e ekzekutimit të titullit ekzekutiv.
Për rrjedhojë, Gjykata kompetente për lëshimin e urdhërit të ekzekutimit në rastin konkret,
është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Për rrjedhojë, bazuar në analizën e mësipërme, dhe në kriteret e neneve 59, 61 e 511
të K. Pr. Civile, kjo gjykatë duhet të shpallë me iniciativën e saj moskompetencën tokësore
për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshjeje, duke ia kaluar aktet për kompetencë gjykimi
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
258
marrëveshje.
parashikohet se:
çështjes.
259
gjyqësore. 49”
dispozitave.
48
49
Theksim i Kolegjit
50
260
51
261
PËR KËTO ARSYE

Civile;
VENDOSI
Tiranë, më 13.02.2019
262
VENDIM


përket palëve:
OBJEKTI:
Kërkohet lëshimi i Urdhërit të ekzekutimit për kontratën e kredisë lidhur me datë
23.09.2010 me kreditor Micro Credit Albania sh.a. dhe kredimarrës Z. Ervis Aqif Nurkaj,
dtl. 23.07.1985 banues në lagjja “Guerrile”, rruga “Sykaj”, pall. 704, h. 1, k. 1 Shkodër.

vendosur:

Tiranë për gjykimin e çështjes nr. 250 regj.them..
2. Dërgimin e çështjes nr. 250 regj.them., gjykatës kompetente që është
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër.

Prishjen e vendimit nr. 250 regj.them. të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.

Dërgimin e çështjes për rigjykim po tek kjo gjykatë, si gjykata kompetente
për shqyrtimin e themelit të çështjes sipas objektit të përcaktuar në kërkesë.
janë:

263
pagesës.
ekzekutimit.
264
kursimeve.

VËREN
them, që iu përket: Kërkues “Microcredit Albania” Sh.a (MCA) dhe objekt: Kërkohet
lëshimi i Urdhërit të ekzekutimit për kontratën e kredisë lidhur me datë 23.09.2010 me
kreditor Micro Credit Albania sh.a. dhe kredimarrës Z. Ervis Aqif Nurkaj, dtl. 23.07.1985
banues në lagjia “Guerrile”, rruga “Sykaj”, pall. 704, h. 1, k. 1 Shkodër.
I. Rrethanat:
3. Në datën 23.09.2010 midis kredidhënësit Raiffeisen Bank sh.a dhe palës

kredimarrëse Z. Ervis Aqif Nurkaj, dtl. 23.07.1985 banues në Lagje Guerrile, Rr. Sykaj,
P11. 70, H. 1, Kt.1, Shkodër, është lidhur kontrata e kredisë. Sipas “Kontratës për kalim të
kredive” datë 02.03.2018 lidhur midis Raiffeisen Bank sh.a dhe Micro Credit Albania sh.a.,
në bazë të neneve 499-507 të Kodit Civil, Kreditori për kontratën e sipërpërmendur është
shoqëria Micro Credit Albania sh.a.
265
4. Me shkresën nr. 595/1 prot., datë 12.12.2016 kreditori Micro Credit Albania sh.a i
njofton palët për kalimin e kredisë dhe me shkresë nr. 595/2 prot., datë 03.05.2017, i njofton
për vlerën e detyrimit dhe përmbushjen e detyrimit pasi janë në vonesë duke i paralajmeruar
se do ti drejtohet gjykatës për të kërkuar lëshimin e urdhërit të ekzekutim. Nga ana e palëve
nuk përmbushen detyrimin ndaj palës kreditore, e gjendur në kete situate ligjore pala
dokumentacionin provues se pala debitore nuk deshiron të paguaj detyrimin.
II. Procedura:

vendosur:
gjykimin e çështjes nr. 250 regj.them.
2. Dërgimin e çështjes nr. 250 regj.them., gjykatës kompetente që është Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Se pala kërkuese shoqeria “Micro Credit Albania” sh.a. me kërkesën drejtuar
gjykatës ka kërkuar lëshimin e urdhrit të ekzekutimit për titullin ekzekutiv, kontraten e
kredisë lidhur me datë 23.09.2010, midis kredidhenesit Raiffeisen Bank sh.a. dhe
kredimarrës Ervis Aqif Nurkaj.
Nga aktet në dosje rezultoi e provuar se midis shoqerise “Raiffeisen Bank” sh.a. dhe
shtetasit Ervis Aqif Nurkaj, është nënshkruar kontrata e kredisë bankare datë 23.09.2010,
për dhënien e një huaje në shumën 65,112 lekë. Sipas parashikimeve në kontratë
kredimarrësi është i detyruar të shlyeje detyrimet në afatin e caktuar në kontratë.
Nga provat e paraqitura në gjykim rezulton se me kontratën për kalim kredie nr.
prot. 42361, datë 15.11.2016, i ka kaluar palës kërkuese edhe detyrimi sipas kontratës së
kredisë datë 23.09.2010, por lista e bashkëngjitur kësaj kontrate nuk saktëson detyrimin e
palës debitore në momentin e kalimit të kredisë. Sipas vërtetimit të depozituar me aktet nga
pala kërkuese datë 01.12.2018, detyrimi i palës debitore është në shumën 61,809.71 lekë, pa
u specifikuar se nga çfarë përbëhet ky detyrim.
Në nenin 511 paragrafi i parë, të K.Pr.Civile parashikohet se:“Titulli ekzekutiv vihet
në ekzekutim me kërkesë të kreditorit... ”, prandaj gjykata çmon se pala kërkuese ka
legjitimim aktiv në këtë gjykim. Neni 511 paragrafi i fundit i këtij kodi, i ndryshuar, me ligjin
nr. 114/2016 parashikon se;“Shqyrtimi i kërkesës për lëshimin e urdhërit të ekzekutimit
zhvillohet nga gjyqtari pa praninë e palëve”, për rrjedhojë kjo kërkesë u mor në shqyrtim
nga Gjykata në dhomë këshillimi pa prezencën e palës kërkuese, dhe në marrjen e vendimit u
shqyrtuan vetëm aktet e bashkangjitura kërkesës.
Në bazë të nenit 510/d të K.Pr.Civile dhe ligjit specifik të sipercituar kontrata e
huasë bankare, përbën titull ekzekutiv. Në këto rrethana, nga kërkuesi është kërkuar lëshimi i
urdhërit të ekzekutimit për këtë kontratë, me qëllim që të kërkojë ekzekutimin e detyrueshëm
të saj nga shërbimi përmbarimor.
Në referim të nenit 61 të K.Pr.Civile, i cili parashikon se: “Gjykata, kur konstaton se
moskompetencen e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën kompetente”, gjykata pasi u njoh me
kontratën e huasë bankare për të cilën kërkohet lëshimi i urdhërit të ekzekutimit, konstaton
266
se shqyrtimi i kërkesës nuk është në kompetencën tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, por në kompetencë të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Kështu, nga aktet e depozituara rezulton që kontrata e kredisë është lidhur në qytetin
e Shkodrës, vendbanimi i kredimarrësit është në qytetin e Shkodrës, vend i cili detyrimisht
përbën dhe vendin e ekzekutimit të titullit ekzekutiv dhe që përfshihet në territorin që mbulon
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër. Në kontratë palët kanë parashikuar se mosmarrëveshjet
do të zgjidhen nga gjykata e shkallës së parg Tiranë. Në rastin në shqyrtim jemi përpara
kërkesës për lëshimin e urdhërit të ekzekutimit dhe në dispozitat për ekzekutimin e
detyrueshëm të K.Pr.Civile, përcaktohet si gjykatë kompetente pgr lëshimin e urdhërit të
ekzekutimit pgr titullin ekzekutiv, gjykata ku është caktuar të bëhet ekzekutimi. Gjithashtu në
shikim të neneve 50 dhe 516 të K.Pr.Civile, paditë në fazën e ekzekutimit të një titulli
ekzekutiv, ngrihen ng gjykatën e vendit të ekzekutimit dhe ku ndodhen pasuritë e luajtshme
dhe të paluajtshme, si dhe paratë, ndaj të cilave drejtohet ekzekutimi. Pas lëshimit të
urdhërit të ekzekutimit nga gjykata, ekzekutimi i këtij urdhëri do të bëhet në vendbanimin e
debitorit. Prandaj ky parashikim i posaçëm i procedurës civile, përjashton gjithë
parashikimet e përgjithshme mbi kompetencën tokësore dhe parashikimet kontraktore.
Në përfundim të sa sipër, gjykata konkludon në shpalljen e moskompetencës tokësore
dhe dërgimin e kërkesës gjykatës kompetente për shqyrtim.

marrëveshje.
parashikohet se:
267
çështjes.
Nuk mund të dërgohet vetëm nga rregullat ligjore që individualizojnë kriteret për
ato i bëjnë interesave të tyre ngushtësisht personale, për gjykatën që do të zgjidhë më shpejtë
gjyqësore. 53”
52
53
Theksim i Kolegjit
268
dispozitave.
54
55
269
PËR KËTO ARSYE

Civile;
VENDOSI
Tiranë, më 28.02.2019
270
Nr. 00-2019 - 121 i Vendimit
VENDIM


përket palëve:
PADITËS: SHOQËRIA “DURRËS CONTAINER

TERMINAL” SH.A
I PADITUR: AUTORITETI PORTUAL DURRËS
PERSONA TË TRETË: MINISTRIA E INFRASTRUKTURËS DHE

ENERGJISË
OBJEKTI:
Shfuqizimin e vendimit nr.3564 prot. datë 29.08.2018 të Autoritetit Portual Durrës.
Shpërblimin e dëmit të ardhur nga veprimet e palës së paditur.
Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës së paditur.
BAZA LIGJORE: Kodi i Procedurës Civile veçanërisht neni 32, 153 e vijues,
Kodi Civil veçanërisht neni 302. Ligji nr.44/2015
“Kodi i Procedurave Administrative në Republikën e Shqipërisë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë,me vendimin nr.8431, datë 17.10.2018 ka vendosur:
Moskompetencën lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për gjykimin

e çështjes civile me nr.13510 Akti, datë 09.10.2018 Regjistrimi.
Dërgimin e kësaj çështje dhe akteve bashkëlidhur, Gjykatës Administrative të
Shkallës Parë Durrës për vazhdimin e këtij gjykimi, si gjykatë kompetente.
Kundër vendimit të sipërcituar, ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse Shoqëria “Durrës
Container Terminal” Sh.a, i cili kërkon:
Prishjen e vendimit nr.8431, datë 17.10.2018 të Gjykatës Rrethit Gjyqësor

Tiranë, dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Pala paditëse Shoqëria “Durrës Container Terminal” sh.a, në ankimin e veçantë parashtrojnë
këto shkaqe:
271
 Në thelb arsyetimi i Gjykatës në vendimin objekt ankimi është që me hyrjen në fuqi të
ligjit nr.49/2012 “Për gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative” të gjitha
dispozitat kontraktore të krijuar përpara hyrjes së tij në fuqi dhe që bien ndesh me të
shfuqizohen dhe zbatohet ky ligj me përparësi.
 Pra, përjashtohet zbatimi i nenit 20 të Kontratës së Koncesionit për shkak se bie
ndesh me dispozitat e ligjit nr.49/2012. Qartazi, shihet që ky arsyetim është abuziv
dhe i jashtëligjshëm.
 Dispozitat ligjore të nenit 49/2012 nuk kanë efekt prapaveprues dhe për më tepër nuk
i është dhënë ky efekt prapaveprues mbi kontratat e lidhura rregullisht përpara
hyrjes së tij në fuqi.
 Me vendimin objekt ankimi Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë i ka shtrirë efektet e
ligjit nr.49/2012 edhe për periudhën përpara miratimit të tij duke shfuqizuar nenin
20 të Kontratës së Koncesionit.
 Për më tepër, me vendimin objekt ankimi është shkelur neni 683 i Kodit Civil i cili
parashikon se “Në rast dyshimi, kontrata ose kushtet e saj interpretohen në kuptimin
në të cilin mund të ketë ndonjë efekt dhe jo në atë, sipas të cilit nuk do të kishte
ndonjë efekt.”
 Me interpretimin që i ka bërë nenit 20 të Kontratës së Koncesionit, Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë e ka interpretuar këtë nen duke i mohuar efektin çka përbën shkelje
të nenit 683 të sipër përmendur. Nëse qëllimi i palëve në kontratën e Koncesionit do
të kishte qenë që për mosmarrëveshjet e tyre do të zbatohej ligji në fuqi për
kompetencën lëndore apo territoriale në ditën e lindjes së mosmarrëveshjes atëherë
nuk do të kishte asnjë sens apo kuptim parashikimi i bërë në nenin 20.
 Palët do të përcaktonin thjeshtë që do të zbatohet ligji në fuqi në momentin e lindjes
së mosmarrëveshjes. Intepretimi i bërë nga vendimi objekt ankimi i ka mohuar efektet
nenit 20 të Kontratës së Koncesionit.
 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka gjykuar më parë çështje që i takojnë kontratave
të Koncesionit në Portin e Durrësit që kanë dispozitë të njëjtë kompetence lëndore
dhe
tokësore me atë të nenit 20, të sipër përmendur.
 Prandaj, në zbatim të parimit kushtetues të koherencës së sistemit të drejtësisë
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk duhej të shpallte moskompetencën lëndore në
çështjen konkrete.

VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë është regjistruar çështja nr.11243-3468-00-2018 regj. them,
që iu përket palëve:paditës Shoqëria “Durrës Container Terminal” Sh.a, i paditur Autoriteti
Portual Durrës, dhe person i tretë Ministria e Infrastrukturës dhe Energjisë, me objekt:
Shfuqizimin e vendimit nr.3564 prot., datë 29.08.2018 të Autoritetit Portual Durrës.
Shpërblimin e dëmit të ardhur nga veprimet e palës së paditur. Shpenzimet gjyqësore në
ngarkim të palës së paditur.
272
2. Vendimi nr.8431, datë 17.10.2018 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është
rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi nga Kolegji
Civil i Gjykatës së Lartë.
I. Rrethanat:
3. Pala paditëse shoqëria “Durrës Container Terminal” Sh.a, i është drejtuar Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Tiranë me padinë me palë ndërgjygjëse e objekt të sipërcituar. Shoqëria
paditëse është një shoqëri koncesionare e krijuar në zbatim të kontratës së koncesionit datë
22.06.2011 “Për dhënien me koncension të menaxhimit, operimit, mirëmbajtjes dhe
përmirësimit teknik të Terminalit të Konteniereve në Portin e Durrësit”, e cila është miratuar
me Vendim të Këshillit të Ministrave.
4. Shoqëria paditëse në bazë të kësaj Kontrate Koncesioni pala paditëse “Durrës
Container Terminal” SHA (referuar këtu e tutje si DCT) gëzon të drejta ekskluzive mbi
aktivitetet e lidhura me Terminal kontejnerësh për të gjithë Gjirin e Durrësit. konkretisht
neni 2. paragrafi 2.2 i Kontratës së Konçesionit).
5. Kontrata e sipërcituar është miratuar me vendim të Këshillit të Ministrave.
Kontrata e Koncesionit është implementuar ndër të tjera, edhe nëpërmjet nënshkrimit me
palën e paditur Autoriteti Portual Durrës (referuar këtu e tutje si APO) të Protokollit të
Dorëzimit me numër protokolli 456, datë 06.02.2013 i cili është plotësuar më pas nëpërmjet
amendimeve nr.456/1 prot. datë 07.02.2018 dhe 456/2 prot. datë 28.02.2013 (Prova 2. 3 dhe
4).
6. Në bazë të këtij protokolli dhe amendimeve të tij palës paditëse DCT i janë
transferuar të gjitha të drejtat dhe detyrimet që apo gëzonte dhe ushtronte në lidhje me
aktivitet e Terminalit të kontinjerëve. Kështu DCT mori në dorëzim Terminalin e
Kontenjerëve të Portit të Durrësit, paisjet në pronësi të APD punëtorët kontenjerët kalat,
sheshet etj... të gjitha të specifikuara në provat nr.2, 3 të bashkangjitura kësaj padie.
7. Gjithashtu paditësi iu transferuan nga APO edhe disa të drejta ndër të cilat ajo e
cila lidhet drejtpërdrejt edhe me këtë kërkesëpadi, është edhe e drejta për të përdorur sheshin
e Terminalit Perendimor (territori i APD) si një zgjerim i Terminalit të Kontinjerëve në
rastet kur terminali i kontinjerëve është plotë dhe nuk mund të përballojë fluksin e
kontinjerëve në Inport/Eksport ose magazinim. Siç rezulton edhe nga amendimi nr.456/1
prot. datë 07.02.2013 (Prova nr.3) pika.3.kjo e drejtë nuk është falas pasi parashikohet
shprehimisht se... Palët bien dakort që për rastet e magazinimit të Kontinjerëve nga ana e
shoqërisë Koncesionare DCT jashtë kufijëve të Terminalit dhe brenda territorit të APD. DCT
do t’i pagaujë për APD tarifat e magazinimit të këtyre kontenjerëve tek APD në masën
100%.
8. Nga kërkesë padia rezulton se APD thirri përfaqësuesit të DCT në një mbledhje në
datën 23.05.2018 ora 12:00. Në këtë mbledhje përfaqësuesit e APO i paraqiten pretendimin
përfaqësuesve të DCT se sipas tyre DCT, për pjesën e lëvizjes që kryhet në territorin e
terminalit perëndimor (në të cilin siç shpjeguam më sipër është zgjeruara aktiviteti i
Termianlit të Kontinjerëve në bazë të protokollit të dorëzimit), nuk lejohet që ta bëj vetë por
duhet të nënkontraktojnë një palë të tretë, të quajtur Stivador për këtë gjë. Pra thënë ndryshe
APD kërkoi nga DCT që atë punë që DCT në zbatim të kontratës së Koncesionit protokollit
të dorëzimit dhe Librit të tarifave e bën vetë që prej datës 07.02.2013 kur mori në dorëzim
Terminalin e Kontenjerëve, t’a ndajë duke i dhënë një pjesë si palë të tretë (stivadotit) të
ndryshme nga APD.
II. Procedura:
273
9. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.8431, datë 17.10.2018 ka
vendosur:
Moskompetencën lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për gjykimin e
çështjes civile me nr.13510 Akti, datë 09.10.2018 Regjistrimi.
Shkallës Parë Durrës për vazhdimin të këtij gjykimi, si gjykatë kompetente.
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, ndër të tjera arsyeton se:
......Neni 7/ç i ligjit nr.49/2012: “Gjykatat administrative janë kompetente për: a)
mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore normative
dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë
administrative nga organi publik; b) mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes së
paligjshme ose të mosveprimit të organit publik”.
Neni 15/a,ç i ligjit nr.49/2012: “Të drejtën e ngritjes së padisë e ka: a) çdo subjekt,
që pretendon se i është cënuar një e drejtë apo një interes i ligjshëm nga një veprim apo
mosveprim i organit publik; ç) çdo subjekt, që pretendon se është cënuar në të drejtat dhe
interesat e tij të ligjshëm për shkak të ndërhyrjeve të paligjshme të organit publik, që nuk
kanë formën e aktit administrativ”.
Neni 17/1. ç) f) i ligjit nr.49/2012: “1. Padia ngrihet: ç) për të detyruar organin
publik të kryejë një veprim administrativ, që është refuzuar, apo për të cilin organi publik ka
heshtur, ndonëse ka pasur kërkesë”.
Në këto kushte, Gjykata thekson dhe argumenton se referuar objektit të padisë, si në
pjesën hyrëse të saj, referuar neneve 41, 61,62 të K.Pr.Civile, neni 2/6-8 i Ligjit nr.49/2012 i
ndryshuar, gjykata kompetente për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshje është Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Durrës, si gjykata që ka kompetencën nga pikëpamja
lëndore dhe tokësore për shqyrtimin e kësaj çështje.
Gjykata argumenton gjithashtu se kontrata objekt i këtij gjykimi është një kontratë
specifike administrative në të cilën është palë një autoritet qëndror publik si një Ministri e
linjës dhe është miratuar me vendim të Këshillit të Ministrave.
Në kushtet e sipërcituara gjykata thekson se, sipas nenit 61 të K.Pr.Civile, i
ndryshuar, gjykata meqenëse shpalli moskompetencën për gjykimin kësaj çështje, duhet ti
dërgojë aktet gjykatës kompetente, që në rastin konkret është Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë Durrës.....

274
1. Padia ngrihet:
juridike, nëse paditësi ka një interes të arsyeshëm për këtë;
publik;
paditësit;
veçantë të palës paditëse Shoqëria Durrës Container Terminal” Sha, nuk janë të bazuara në
ligj, prandaj nuk ka asnjë shkak ligjor që vendimi i dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë të cënohet.
275
16. Vendimi nr. 8431, datë 17.10.2018 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me
anën e të cilit, kjo gjykatë ka vendosur shpalljen e moskompetencës së saj lëndore për
shqyrtimin e çështjes objekt shqyrtimi dhe dërgimin e saj për gjykim, Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Durrës, është një vendim i marrë në zbatim të drejtë të
ligjit, ndaj për këtë shkak, ai duhet të lihet në fuqi dhe çështja duhet të dërgohet në Gjykatën
Administrative të Shkallës së Parë Durrës, për vazhdimin e gjykimit. Kolegji Civil i Gjykatës
së Lartë, vlerëson të nënvizojë se, në kuptimin e së drejtës proceduriale, kompetenca lëndore
është një kusht i domosdoshëm procedural, që bën të vlefshëm procesin gjyqësor, si dhe të
gjitha aktet e marra në administrim gjatë zhvillimit të tij, në kuptimin që një gjykatë
jokompetente nuk mund të kryejë asnjë veprimtari proceduriale dhe një gjykatë
jokompetente duhet të deklarojë moskompetencën e saj (neni 61 K.Pr.Civile, neni 7 i ligjit
nr.49/2012).
17. Kompetenca lëndore, përcakton për çdo gjykatë të veçantë, se, në çfarë rastesh
dhe në lidhje me çfarë mosmarrëveshjesh ajo ka pushtet për të gjykuar, duke përcaktuar qartë
kompetencës, është përcaktuar në ligjin nr. 98, datë 06.10.2016 “Për organizimin e pushtetit
gjyqësor në Republikën e Shqipërisë”, në ligjin nr. 49/2012 “Për organizimin dhe
interesave që ai pretendon se i janë cënuar.
paditësit, pretendimeve dhe kërkimeve të parashtruara prej tij në aktet proceduriale,
shkaqeve të ngritura në ankimin e veçantë të paditësit dhe në interpretim të dispozitave të
ligjit nr. 49/2012, të zbatueshme, çmon se, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, e ka kuptuar
drejtë natyrën e vërtetë të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të këtij gjykimi. Nga aktet
e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, pala paditëse në këtë gjykim, kërkon
detyrimin e të paditurit Autoriteti Portal Durrës për: Shfuqizimi i vendimit të datës
02.10.2018 me të cilin është bllokuar Porta nr. 2 e Terminalit; Shpërblimin e dëmit të ardhur
nga veprimet e palës së paditur; Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës së paditur.
276
19. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, konstaton se, pala e paditur Autoriteti Portal
Durrës në këtë gjykim, është një organe shtetëror dhe se kërkimi i paditësit ka lidhje me
veprimtarinë administrative të këtij organi direkt dhe me veprimtarinë e tij publike. Në këto
kushte, mosmarrëveshja objekt shqyrtimi, lidhet me veprimtari administrative në kuptim të
nenit 2 të K.Pr.Administrative, dhe me veprimtarinë e një organi publik, në kuptim të nenit 3
të po këtij Kodi, si edhe nenit 2, pika 6 të ligjit nr.49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykata administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.
Çështja objekt shqyrtimi, ka në thelb të saj shqyrtimin e një mosmarrëveshjeje të natyrës
Shfuqizimi i vendimit të datës 02.10.2018 me të cilin është bllokuar Porta nr. 2 e Terminalit;
Shpërblimin e dëmit të ardhur nga veprimet e palës së paditur;, mosmarrëveshje, e cila
rregullohet sipas parashikimeve të ligjit nr. 9663, datë 18.12.2006 “Për koncensionet” i
ndryshuar. Mosmarrëveshja objekt shqyrtimi, është pasojë/rrjedhojë e kundërshtimit të një
akti administrativ të lëshuar nga organet shtetërore, i cili është produkt i vullnetit të organit
publik shtetëror. Për rrjedhojë, mosmarrëveshja objekt shqyrtimi është mosmarrëveshje
administrative, gjykimi i së cilës, i nënshtrohet rregullimeve të parashikuara në ligjin nr.
9663, datë 18.12.2006 “Për koncensionet” i ndryshuar dhe ligjin nr. 49/2012 “Për
organizimin dhe funksionimin e gjykata administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”.
20. Në kushtet kur çështja objekt shqyrtimi, i përket parashikimit ligjore të
përcaktuara në nenin 7 të ligjit nr. 49/2013 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, pika a, e cila përcakton:
Gjykatat administrative janë kompetente për: a) mosmarrëveshjet që lindin nga aktet
administrative individuale, aktet nënligjore normative dhe kontratat administrative publike,
të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik, kjo çështje është e
natyrës administrative dhe si e tillë, është në kompetencën lëndore të gjykatave
administrative. Sa thamë më sipër, është në përputhje edhe me qëndrimin unifikues të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin nr. 3, datë 06.12.2013, ku
shprehimisht thuhet: Gjykatat administrative të shkallës së parë, Gjykata e Apelit
Administrativ dhe Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin nr. 49, datë
03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”, janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të
cilat sipas nenit 7 të këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht gjendjes,
fazës apo shkallës së gjykimit....
se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse nuk është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai
nuk duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duhet
të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Tiranë.
Tiranë, më 13.02.2019
277
Nr. 00-2019- 122 i Vendimit
VENDIM
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej gjyqtarëve:

Edmond Islami Anëtar
Në datën 13.02.2019 mori në shqyrtim në Dhomën e Këshillimit, çështjen që iu

përket palëve ndërgjyqëse:
PADITËS: AVOKATURA E PËRGJITHSHME E

SHTETIT
I PADITUR: AGJENSIA E TRAJTIMIT TË

PRONAVE TIRANË
ALI HAVARI
PERSON I TRETË : ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË

PASURIVE TË PALUAJTSHME VLORË
OBJEKTI:
Anullimin e vendimit nr.841, datë 28.05.2013 i Agjensisë Trajtimit Pronave Tiranë.
Pezullimin e zbatimit të vendimit të mësipërm.
BAZA LIGJORE: Nenet 31,32 324 të K.Pr.Civile, dhe neni 118 K.Pr.Administrative. Neni
l8 i Ligjit nr. 9235, datë 29.07.2004 “Për Kthimin e Kompensimin e Pronave”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.150, datë 02.02.2017 ka vendosur:
Moskopetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë për gjykimin e çështjes

civile nr.2975 datë 05.09.2016.
Dërgimin e çështjes nr.2975, datë 05.09.2016 për kompetencë gjykimi
Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.140, datë 03.05.2018 ka vendosur:
1. Ngritjen para Gjykatës së Lartë të mosmarrëveshjes mbi kompetencën

lëndore në shqyrtimin e çështjes civile me paditës : Avokatura e Shtetit, të
paditur Agjencia e Trajtimit të Pronës, Ali Havari, person i tretë
ZVRPP/Vlorë dhe me objekt: “Anullim i vendimit Nr. 841, datë 28.05.2013 i
ish/AKKP-Tiranë.
278
Pezullim i zbatimit të mëtejshëm të këtij vendimi”, pasi çështja nuk është në
kompetencë lëndore (funksionale) të Gjykatës së Apelit Vlorë por të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Vlorë.
2. Dërgimin e akteve origjinale për tu shprehur në lidhje me kompetencën
lëndore, Gjykatës së Lartë.
Gjykata e Apelit Vlorë parashtron këto shkaqe:
 Në rastin konkret Gjykata e Shkallës së Parë ka bërë identifikim të gabuar të padisë

pasi nga aktet e dosjes rezulton se: Mbi bazën e kërkesës së shtetasit Ritvan Havari,
përfaqësues i të paditurit Ali Havari, për tjetërsimin me kundërshpërblim të
sipërfaqes “oborr në përdorim” prej 384 m2, Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të
Pronave, me vendimin nr.841, datë 28.05.2013 ka vendosur: “Pranimin e kërkesës së
subjektit Ritvan Havari. Tjetërsimin me kundërshpërblim të sipërfaqes 446 m2, të
ndodhur në Vlorë, në Z.K. 2832, Plansheta K-34-l23-(256-C) dhe kalimin në
bashkëpronësi të Ali dhe Amali Havarit'.
 Kërkesa dhe vendimi i mësipërm i janë referuar nenit 8 të ligjit nr. 9235/2004 “Për
Kthimin dhe Kompensimin e Pronës” si dhe VKM nr.578/2012 “Për përcaktimin e
procedurës së kalimit në pronësi të oborreve në përdorim”.
 Agjencia e Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, duke vlerësuar se në rastin në
shqyrtim plotësohen kushtet e përcaktuara në ligj dhe në aktin nënligjor, ka vendosur
të pranojë kërkesën.
 Ndaj këtij vendimi ka paraqitur padi Avokatura e Shtetit, duke pretenduar se
tjetërsimi i sipërfaqes prej 446 m2, në favor të të paditurit Alij Havari, është kryer në
kundërshtim me ligjin dhe rregullimet nënligjore të tij, duke cënuar interesat e
ligjshme të shtetit nëpërmjet tjetërsimit të padrejtë të pronës shtetërore.

VËREN
them, që iu përket palëve: paditëse Avokatura e Përgjithshme e Shtetit dhe të paditur
Agjensia e Trajtimit të Pronave Tiranë, Ali Havari, dhe persona të tretë Zyra Vendore e
Regjistrimit të Pasurive të Paluajtshme Vlorë, me objekt: Anullimin e Vendimit nr.841, datë
28.05.2013 i Agjensisë
Trajtimit Pronave Tiranë. Pezullimin e zbatimit të vendimit të mësipërm....
2. Vendimi nr.150, datë 02.02.2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë është
rrjedhojë i zbatimit të gabuar të ligjit procedurial, prandaj si i tillë ai duhet të prishet dhe
I. Rrethanat:
3. Në datë 01.07.2013 Avokatura e Shtetit ka paraqitur në Gjykatën e Rrethit

Gjyqësor Tiranë padinë me palë ndërgjyqëse objekt e bazë ligjore si më lart. Me vendimin
nr.6987, datë 17.06.2014, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka vendosur: Pranimin e
kërkesë padisë të palës paditëse Avokatura e Shtetit.
279
Anullimin e vendimit nr. 744 datë 13.05.2013 të Agjencisë së Kthimit dhe
Kompensimit të Pronave Tiranë, në favor të shtetasit Ali Havari. Shpenzimet gjyqësore i
ngarkohen palës së paditur.
4. Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin nr.163. datë 01.03.2016, ka vendosur:
“Prishjen e vendimit nr. 6987, datë 17.06.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe
dërgimin e çështjes për rigjykim në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë, si gjykata
kompetente.
II. Procedura:
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.150, datë 02.02.2017 ka

vendosur:
Moskompetencën e Gjykatës së Rrethit Gjyqësorë Vlorë, për gjykimin e çështjes
civile nr. 2975, datë 05.09.2016.
Dërgimin e çështjes nr.2975, datë 05.09.2016 për kompetencë gjykimi Gjykatës së
Apelit Vlorë.
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor ndër të tjera arsyeton se:
.....Kundër vendimit të ATPsë për njohjen e së drejtës, palët e interesuara dhe
Republikës së Shqipërisë”Sipas nenit 41 i K.Pr.Civile :”Ne kompetencë të Gjykatës së
Shkallës së Parë janë të gjitha mosmarrëveshjet civile e mosmarrëveshjet e tjera të
parashikuara në këtë Kod e në ligje të tjera. “Në Ligjin nr.133/2015 “Për Trajtimin e
Pronës dhe Përfundimin e Procesit të Kompensimit të Pronave”, nuk parashikohet, që
çështjet që janë në gjykim të vazhdojnë nga Gjykata e Shkallës së Parë por pas ankimit, në
interpretim të dispozitave të mësipërme, në kompetencë gjykimi ankimet duhet ti kalojnë
Gjykatës së Apelit......
7. Gjykata e Apelit Vlorë, me vendimin nr.140, datë 03.05.2018 ka vendosur :
1. Ngritjen para Gjykatës së Lartë të mosmarrëveshjes mbi kompetencën lëndore në
shqyrtimin e çështjes civile me paditës: Avokatura e Shtetit, të paditur Agjencia e Trajtimit
të Pronës, Ali Havari, person i tretë ZVRPP/Vlorë dhe me objekt: “Anullim i vendimit
nr.841, datë 28.05.2013 i ish/AKKP-Tiranë.
Pezullim i zbatimit të mëtejshëm të këtij vendimi, pasi çështja nuk është në
kompetencë lëndore (funksionale) të Gjykatës së Apelit Vlorë por të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë.
2. Dërgimin e akteve origjinale për tu shprehur në lidhje me kompetencën lëndore,
Gjykatës së Lartë.

kompetente.
280
12. Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, me anën e të cilit, kjo gjykatë ka
vendosur shpalljen e moskompetencës funksionale të saj për shqyrtimin e çështjes objekt
shqyrtimi dhe dërgimin e saj për gjykim, Gjykatës së Apelit Vlorë, është marrë në zbatim të
gabuar të ligjit procedural, ndaj për këtë shkak, ai duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në
po atë gjykatë, për vazhdimin e gjykimit.
13. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë e gjen me vend të rikonfirmojë qëndrimin se,
kompetenca e gjykatës për gjykimin e një mosmarrëveshje është shumë e rëndësishme si
element që garanton procesin e rregullt ligjor. Nëse një gjykatë nuk ka juridiksion,
kompetencë për të gjykuar çështjen objekt shqyrtimi, në përputhje me dispozitat që zbatohen
sipas legjislacionit përkatës nuk mund të kryejë asnjë veprim procedural. Në përcaktimin e
kompetencës lëndore/tokësore ose funksionale, gjykata i referohet identifikimit të natyrës së
mosmarrëveshjes nëse është e natyrës civile apo administrative, përfshihet ose jo në territorin
ku shtrin veprimtarinë e saj gjykata në fjalë, ose gjykimi i çështjes i përket gjykatës së
shkallës së parë, ose një gjykatë më të lartë, që në rastin në shqyrtim është gjykata e apelit në
territorin e së cilës ndodhet resi (sendi). Kolegji Civil e vlerëson jo të bazuar në ligj
arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, sepse kjo gjykatë
nuk ka përcaktuar drejt natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të ligjit,
duke mos bërë një identifikim të elementëve dhe/ose kritereve ligjore që për rastin konkret
shërbejnë për përcaktimin e kompetencës.
14. Kolegji Civil sjell edhe njëherë në vëmendje të gjykatave të shkallës së parë se,
Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë me vendimin nr.07, datë 24.03.2005 kanë pranuar
se: Fuqia prapavepruese e ligjit është e lidhur kryesisht me ligjin material dhe ajo nuk është
në natyrën e ligjit procedural. Palët citohet në vendimin unifikues të mësipërm nuk mund të
përfundim të ndjekjes së procedurave ligjore, të detyrohen të ndjekin të tjera.
281
15. Pala paditëse e ka depozituar kërkesëpadinë në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë
në datën 26.06.2013. Në nenin 29 të ligjit nr. 133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe
përfundimin e procesit të kompensimit të pronave” është parashikuar se: Kundër vendimit të
sipas rregullave të Kodit të Procedurës Civile të Republikës së Shqipërisë. Në rastin në
shqyrtim çështja është regjistruar në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Vlorë para hyrjes në fuqi të
ligjit nr. 133/2015, i cili duhet të zbatohet vetëm për ato raste kur paditë paraqiten për
shqyrtim para gjykatave të shkallës së parë pas hyrjes në fuqi të tij, sepse përndryshe do të
veprohej në kundërshtim me atë që kanë arsyetuar Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë
në vendimin unifikues nr. 07, datë 24.03.2005, që ligji procedurial nuk ka natyrë retroaktive
(prapavepruese).
16. Gjithashtu në rastin në shqyrtim konflikti ndërmjet palëve është një konflikt që ka
të bëjë me të drejtat e pronësisë mbi sendin e paluajtshëm, pra marrëdhënia juridike për
shkak së cilës ka lindur konflikti ndërmjet palëve ka në themel probleme që kanë të bëjnë me
të drejtat reale të pronësisë mbi sende të paluajtshme, prandaj në përcaktimin e kompetencës
lëndore gjykata duhet ti referohet dispozitave të Kodit Civil, të zbatueshme për çështjen
konkrete për njohjen e së drejtës së pronësisë të pretenduar nga paditësi. Duhet theksuar se,
gjykata e apelit nuk mund të ketë kompetencë lëndore për gjykimin në shkallë e parë të
çështjes objekt gjykimi, referuar shkakut dhe objektit të padisë, pasi pala paditëse ka
pretendime pronësie, në të kundërtën palëve në proces do tu mohohej e drejta e gjykimit në
një shkallë të gjyqësorit, duke e bërë procesin të parregullt ligjërisht.
17. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë sjellë në vëmendje se, me vendimin nr. 611, datë
07.02.2018 në një çështje të kësaj natyre me palë paditëse e kundërpaditur Drita Kodra, etj
dhe palë e paditur kundërpaditëse Agjencia e Trajtimit të Pronave, Gjela Çipi, etj ka bërë
njehsimin e praktikës gjyqësore, prandaj gjykatat e rretheve gjyqësore dhe gjykatat e apeleve
duhet të bëjnë kujdes në zgjidhjen e kompetencës për raste të tilla.
përfundimin se, shkaqet e paraqitura në ankimin e veçantë nga Gjykata e Apelit Vlorë janë të
bazuara në ligj, dhe për rrjedhojë vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë duhet të
prishet dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë, për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Civile;
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.150, datë 02.02.2017 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë,
Tiranë, më 13.02.2019
282
Nr. 00-2019 - 123 i Vendimit
VENDIM


përket palëve:
PADITËS: SOKOL PROGNI
I PADITUR: ZYRA E PËRMBARIMIT SHKODËR,

PËRMBARUESI GJYQËSOR SHTETËROR
TAULANT MUJA
PERSON I TRETË: BASHKIA SHKODËR
OBJEKTI:
Pezullimin e ekzekutimit nr.120, të vendimit datë 22.06.2018, deri në përfundim të gjykimit;
BAZA LIGJORE:Neni 32 i Kodit Civil, neni 202 e vijues i Kodit të Procedurës Civile, si
dhe nenet 610, 611 e vijues të Kodit të Procedurës Civile me ndryshimet përkatëse.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.1192(5087), datë 29.10.2018 ka

vendosur:
Konstatimin e mungesës së kompetencës lëndore në gjykimin e çështjes.

Dërgimin e çështjes me nr.regj.1737 datë regj. 22.10.2018, për shqyrtim pranë
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Shkodër.
Kundër vendimit të sipërcituar, ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse Sokol Progni, i
cili kërkon:
Prishjen e vendimit nr.1192(5087), datë 29.10.2018 të Gjykatës Rrethit

Gjyqësor Shkodër, dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e
gjykimit.
Pala paditëse Sokol Progni, në ankimin e veçantë parashtrojnë këto shkaqe:
283
 Për sa i përket kësaj procedure të ndjekur nga ana e Zyrës së Përmbarimit Shkodër si
dhe për procedurën e ndjekur nga ana e Bashkisë Shkodër për vënien e gjobave dhe
konkretisht për vendimet nr.64, datë 06.06.2017 si dhe vendimit nr.63, datë
06.06.2017 lëshuar nga Inspektoriati i Mbrojtjes së Territorit Bashkia Shkodër në
favorin tim unë nuk kam patur asnjë dijeni meqenëse jam me banim jashtë shtetit dhe
konkretisht në Itali.
 Si nga ana e Bashkisë Shkodër, Zyrës së Përmbarimit Shkodër dhe konkretisht
përmbaruesit të kësaj çështjeje ashtu edhe nga ana e punonjësve të UBA Bank nuk
jam njoftuar fare për këtë procedure dhe në kundërshtim më ligjin punonjësit e këtyre
institucioneve kanë realizuar të gjithë këto procedura pa dijeninë time.
 Në referim të letër porosive të bëra nga ana e Zyrës Përmbarimore Shkodër rezulton
se adresa e vënë në këtë letër porosi është Pulaj Velipojë ndërkohë që adresa ime e
banimit është në Shkodër Lagj.Tre Heronjte, Rr.Stacioni i Trenit.
 Pra nga ana e Zyres së përmbarimit Shkodër njoftimi i bërë me letër porosi është
bërë në adresën e gabuar dhe jo në adresën e saktë timen.
 Për këtë procedurë të ndjekur kundër meje dua t’iu sqaroj se sipas informacionit të
marrë rezulton që unë jam proceduar administrativisht nga Bashkia Shkodër për
ndërtimin e një objekti në Velipojë Shkodër procedim i cili është krejtësisht i gabuar
meqenëse po për të njëjtën vepër penale dhe konkretisht për veprën penale të
ndërtimit pa leje dhe po për të njëjtin ndërtim është dënuar me vendimin nr.1142,
datë 23.04.2018 shtetasi Nik Selja dhe aktualisht çështja kundër këtij shtetasi është
në gjykim në Gjykatën e Apelit Shkodër.
 Jam i mendimit se në qoftë se do të ekzekutohet urdhëri i Zyrës së Përmbarimit do të
jetë i pamundur kthimi mbrapsht i vlerës monetare që do të merret nga llogaria ime
dhe që do kalojë në llogarinë e Bashkisë Shkodër.
 Duke u gjendur në këto kushte në zbatim të nenit 202 të K.Pr.Civile, nenit 610 e
vijues të K.Pr.Civle i jam drejtuar Gjykatës së Rrethit Shkodër duke kërkuar
pezullimin e ekzekutimi të vendimit nr.120, datë 22.06.2018 si dhe vendimit nr.117
me po të njëjtën datë deri në përfundimin e gjykimit të themelit të kësaj çështjeje.

VËREN
që iu përket palëve: paditës Sokol Progni, i paditur Zyra e Përmbarimit Shkodër,
Përmbaruesi gjyqësor shtetëror Taulant Muja, person i tretë Bashkia Shkodër me objekt:
Pezullimin e ekzekutimit nr.120, të vendimit datë 22.06.2018, deri në përfundim të
gjykimit....
2. Vendimi nr. 1192 (5087), datë 29.10.2018 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër,
është rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi nga
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë.
I. Rrethanat:
284
3. Gjatë shqyrtimit gjyqësor rezultoi e provuar se: Me vendimin nr.64, datë
06.06.2017 “Për dënimin me gjobë” të Inspektoriatit të Mbrojtjes së Territorit Bashkia
Shkodër në bazë të procesverbalit datë 18.05.2017 me nr.serie 0000065 Inspektorët e
Inspektoriatit të Mbrojtjes së Territorit pranë Bashkisë Shkodër pasi kanë ushtruar një
kontroll në subjektin fizik Sokol Progni në Velipojë-Pulaj-Plazh dhe kanë konstatuar
kundravajtje administrative duke e dënuar me gjobë në masën 10.000 (dhjetë mijë) lekë.
4. Më pas pala kërkuese Bashkia Shkodër i është drejtuar Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Shkodër me kërkesën për lëshimin e Urdhërit të Ekzekutimit të vendimit me
gjobë nr.64 datë 06.06.2017 dhe kamate vonesat përkatëse ndaj z.Sokol Progni (paditës në
këtë proces) dhe kjo gjykatë me vendimin nr.120, datë 22.06.2018 ka lëshuar urdhërin e
ekzekutimit për titullin ekzekutiv vendimin me nr.serie 0000064 me nr.64 datë 06.06.2017
Për dënim me gjobë” me këto të dhëna: Debitor-Kundravajtësi Sokol Progni dhe Kreditor
Inspektoriati i Mbrojtjes së Territorit Bashkia Shkodër dhe origjina e detyrimit- Gjobë.
5. Debitori Sokol Progni nuk e ka kryer shlyerjen vullnetare të kësaj gjobe dhe pala
kërkuese Bashkia Shkodër i është drejtuar përmbaruesit Gjyqësor Taulant Muja për
ekzekutimin e këtij vendimi i cili përbën titull ekzekutiv. Përmbaruesi gjyqësor ka ndjekur të
gjitha hapat ligjore për lajmërimin për ekzekutim vullnetar dhe më pas në ekzekutim të
detyrueshëm.
II. Procedura:
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, me vendimin nr.1192(5087), datë 29.10.2018

ka vendosur:
Konstatimin e mungesës së kompetencës lëndore në gjykimin e çështjes.
Dërgimin e çështjes me nr.regj.1737 datë regj. 22.10.2018, për shqyrtim pranë
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Shkodër.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, ndër të tjera arsyeton se:
......Gjykata pasi u njoh me vendimin për dënimin me gjobë që përbën një akt
administrativ i
cili kundërshtohet pranë Gjykatës Administrative, u njoh me vendimin nr.120, datë
22.06.2018 për lëshimin e urdhërit të ekzekutimit lëshuar po nga Gjykata Administrative të
Shkallës së Parë Shkodër çmon se edhe e gjithë procedura për pezullimin e ekzekutimit të
këtij vendimi (120 datë 22.06.2018) të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Shkodër
duhet të kundërshtohet pranë asaj gjykate.
Kështu neni 61 i K.Pr.Civile parashikon se: «Gjykata, kur konstaton se nuk është
kompetente për gjykimin e çështjes, kryesisht ose me kërkesën e palëve, vendos
moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën kompetente«. Për sa më lart gjykata
çmon se jemi para kushteve të parashikuar nga ky nen dhe për këtë arsye shpall
moskoptenecën lëndore në shqyrtimin e kërkesës së paditësit Sokol Progni për Pezullim të
ekzekutimit të vendimit nr.120, datë 22.06.2018 të Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Shkodër...
8. Në nenin 32 të K.Pr.Civile parashikohet se:

Padia mund të ngrihet:
a) për të kërkuar rivendosjen e një të drejte ose interesi të ligjshëm që është shkelur;
b) për vërtetimin e qenies ose mosqenies së një marrëdhënieje juridike ose një të
drejte;
285
c) për njohjen e vërtetësisë ose pavërtetësisë së një dokumenti me pasoja juridike për
paditësin.
9. Në nenin 42 të K.Pr.Civile është parashikuar se:
Paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku i padituri ka vendbanimin ose vendqëndrimin

e tij dhe kur këto nuk dihen, në gjykatën e vendit ku ai ka banesë të përkohshme. Kur i
padituri nuk ka vendbanim, as vendqëndrim dhe as banesë të përkohshme në Republikën e
Shqipërisë, paditë ngrihen në gjykatën ku banon paditësi.
Kur i padituri është person juridik, paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku personi
lokale të personit juridik, paditë mund të ngrihen edhe në gjykatën ku ka qendrën dega ose
agjencia, si dhe gjykatën e shkallës së parë ku personi juridik ka një ndërtesë me aktivitet
ose një përfaqësues të autorizuar që të paraqitet në gjykim për objektin e padisë.
kompetente.
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, parashikon se: Gjykatat
administrative janë kompetente për:
ç)mosmarrëveshjet në fushën e marrëdhënieve të punës, kur punëdhënësi është organ
administrativ me heqje lirie
deri në 30 ditë me dënimin me gjobë.
14. Vendimi nr.1192 (5087), datë 29.10.2018, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Shkodër, me anën e të cilit, kjo gjykatë ka vendosur shpalljen e moskompetencës funksionale
së saj për shqyrtimin e çështjes objekt shqyrtimi dhe dërgimin e saj për gjykim, Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Shkodër, është një vendim i marrë në zbatim të drejtë të
ligjit procedural, ndaj për këtë shkak, ai duhet të lihet në fuqi.
286
16. Kompetenca lëndore/tokësore është një kusht i domosdoshëm procedural, që bën
proceduriale dhe një gjykatë jokompetente duhet të deklarojë moskompetencën e saj (neni 61
K.Pr.Civile). Në shqyrtim të akteve të ndodhura në dosjen gjyqësore, pretendimeve të
parashtruara në këto akte, vendimit të gjykatës dhe shkaqeve të ankimit, Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë në interpretim të dispozitave ligjore të Kodit Procedurës Civile të
zbatueshme për rastin konkret, e gjen të bazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e arritur
nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër, në lidhje me moskompetencën lëndore të saj në
shqyrtimin e kësaj çështjeje.
të drejte arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Gjykata ka përcaktuar drejtë natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të
këtij gjykimi duke bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për rastin
konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore.
18. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Shkodër në arsyetimin e vendimit thekson se :....
“Gjykata pasi u njoh me vendimin për dënimin me gjobë që përbën një akt administrativ i
cili kundërshtohet pranë Gjykatës Administrative, u njoh me vendimin nr.120, datë
22.06.2018 për lëshimin e urdhërit të ekzekutimit lëshuar po nga Gjykata Administrative e
Shkallës së Parë Shkodër çmon se, edhe e gjithë procedura për pezullimin e ekzekutimit të
këtij vendimi (120 datë 22.06.2018) të Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Shkodër
duhet të kundërshtohet pranë asaj gjykate.......
19. Ne nenit 61 i K.Pr.Civile, parashikohet se:.... «Gjykata, kur konstaton se nuk
është kompetente për gjykimin e çështjes, kryesisht ose me kërkesën e palëve, vendos
moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën kompetente«..... Për sa më lart Kolegji
Civil vlerëson se, vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër, me të cilin është shpallur
moskompetenca lëndore për gjykimin e çështjes civile, është i drejtë dhe i bazuar në ligj.
Referuar objektit të padisë jemi në kushtet kur Gjykata e Shkallë së Parë Shkodër nuk ka
kompetencën lëndore për shqyrtimin e objektit të kërkesëpadisë, pasi vendimi për dënimin
me gjobë përbën një akt administrativ i cili kundërshtohet pranë Gjykatës Administrative.
20. Në kushtet kur çështja në shqyrtim i përket parashikimit ligjor të përcaktuar në
nenin 7 të ligjit nr.49/2013 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative
dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, pika a, e cila përcakton: Gjykatat
administrative janë kompetente për: a) mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative
ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik, kjo çështje është e natyrës
administrative dhe si e tillë, është në kompetencën lëndore të gjykatave administrative, në
përputhje të plotë me qëndrimin unifikues të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë në
vendimin nr. 03, datë 06.12.2013, ku ndërmjet të tjerave thuhet: Gjykatat administrative të
shkallës së parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, të
krijuara me ligjin nr. 49, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, janë kompetente për
shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje
administrative, pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së gjykimit....
287
21. Për këto që u thanë më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se,
ankimi i veçantë i paraqitur nga pala e paditur paditëse Sokol Progni, nuk është i bazuar në
ligj, prandaj si i tillë ai nuk duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër, me të cilin është shpallur moskompetenca lëndore për gjykimin e çështjes
civile, duhet të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr. 1192 (5087), datë 29.10.2018, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Shkodër.
Tiranë, më 13.02.2019
288
Nr.21001-03452-00-2018 Regj. Themeltar
Nr. 00-2019 - 124 i Vendimit
VENDIM
NE EMËR TË REPUBLIKËS
Kolegji Civil i Gjykatës se Lartë i përbërë nga gjyqtarët:

Në datën 13.02.2019, në dhomë këshillimi, mori në shqyrtim çështjen që u përket

palëve:
PADITËS: YLLI KORANÇE
I PADITUR: ELJONA KORANÇE
OBJEKTI:
Zgjidhjen e martesës me bashkëshorten time Eljona Korance. Vajza jonë Key Korançe, e
datëlindjes 14.10.2007 t'i lihet bashkëshortes time Eljona Korançe për rritje dhe edukim.
Unë të kem të drejtën e takimit me vajzën dy herë në muaj, në pushimet e vitit të ri dhe në
muajin e verës.
Të paguaj pensionin ushqimor për vajzën në masën e 100.000 lekëve të vjetra në muaj.
Eljona të mbajë mbas divorcit mbiemrin e saj që është“Lleshi”.
BAZA LIGJORE: Neni 132 e vijues i Kodit të Familjes.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.6258, datë 11.07.2018 ka vendosur:
Të shpallë moskopetencen tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për

gjykimin e çështjes me nr.10063 Akti, datë regjistrimi 05.06.2013 me palë
paditëse Ylli Karançe dhe të paditur Eljona Korançe me objekt “Zgjidhje
martese”.
Dërgimin e akteve të kësaj çështje gjyqësore për kompetencë tokësore për
gjykim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
Kundër vendimit të sipërcituar, ka paraqitur ankim të veçantë paditësja Eljona Korançe, në të

cilin parashtron këto shkaqe:
 Nisur nga gjendja e rënduar e vajzës Key Korançe, pala e paditur është zhvendosur
në qytetin e Tiranës, aty ku kanë banesën prindërit e saj si dhe ku janë specialitetet
mjekësore të kualifikuar për ndjekjen dhe kurimin e vajzës tyre e cila rezulton të ketë
ndjekur regjim spitalor e më pas në regjim shtëpiak dhe me vizita periodike.
289
 Pra, pala e paditur Eljona Korançe, nuk ka patur asnjëherë vendbanimin si të saj
ashtu dhe me bashkëshortin, në qytetin e Durrësit. Kjo për faktin se me datë
10.01.2010 është pajisur me Permeso di Soggiorno nr.100205811 datë 10.01.2010
pa afat me banim në Via Europa N- 17 29017, Bettola, Piacenza, Itali. Vendbanim
ky fundit mes saj dhe bashkëshortit Ylli Korançe.
 Gjithashtu, neni 51 i Kodit të Procedurës Civile, shteron edhe mundësinë e
vendqëndrimit të të paditurit nëse nuk i dihet banimi i tij, ku më pas kalohet në
banimin, vendqëndrimin ose banimin e përkohshëm të të paditurit. Pra ky nen,
përfshin të gjitha variantet e banimit, vendqëndrimit ose të banimit të përkohshëm të
të dy palëve ndërgjygjëse.
 Pra nga dispozitat e mësipërme dalin dy nocione, banimi dhe vendqëndrimi.Kuptimi
dhe dallimi i tyre është mjaft i qartë pasi lidhen ngushtë me kohën e qëndrimit në atë
vend.
 Në rastin e banimit, koha e qëndrimit është në të shumtën e kohës apo dhe i
përhershëm. Ndërsa në rastin e vendqëndrimit, lidhet ngushte me përkohshmërinë e
qëndrimit, për të realizuar punë ose detyra të caktuara, për të vazhduar një shkollë,
për tu mjekuar, etj.

VËREN
them, që u përket palëve: paditëse Ylli Korançe dhe i paditur Eljona Korançe, me objekt:
Zgjidhjen e martesës me bashkëshorten time Eljona Korançe. Vajza jonë Key Korançe, e
datëlindjes 14.10.2007 t'i lihet bashkëshortes time Eljona Korançe për rritje dhe
edukim….Unë të kem të drejtën e takimit me vajzën dy herë në muaj, në pushimet e vitit të
ri dhe në muajin e verës. Të paguaj pensionin ushqimor për vajzën në masën e 100.000
lekëve të vjetra në muaj. Eljona të mbajë mbas divorcit mbiemrin e saj që është “Lleshi”…..
2. Vendimi nr.6258, datë 11.07.2018 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, është
çështja të dërgohet për vazhdimin e gjykimit në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
I. Rrethanat e çështjes:
3. Nga shqyrtimi i akteve rezulton se palët ndërgjyqëse martesën ligjore e kanë lidhur
me datë 31.12.2003, fakt ky i provuar nga çertifikata e martesës nr.327 003542, datë
10.12.2004 lëshuar nga Zyra e Gjendjes Civile pranë Bashkisë Laç.
4. Ndërsa, nga Çertifikata Familjare nr.013287892, datë 07.03.2018, lëshuar nga
Zyra e Gjëndjes Civile nr.5, Bashkia Durrës rezulton se palët ndërgjyqëse, paditësi Ylli
Korançe dhe e paditura Eljona Korançe janë banorë të Qytetit të Durrësit dhe për rrjedhojë
vendbanimi i fundit i tyre i përbashkët është qyteti i Durrësit.
II. Procedura:
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë,me vendimin nr.6258, datë 11.07.2018 ka

vendosur:
290
Të shpallë moskopetencen tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për
gjykimin e çështjes me nr.10063 Akti, datë regjistrimi 05.06.2013 me palë paditëse Ylli
Karançe dhe të paditur Eljona Korançe me objekt “Zgjidhje martese”.
Dërgimin e akteve të kësaj çështje gjyqësore për kompetencë tokësore për gjykim
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës.
..... Për sa më sipër, konform nenit 51 të Kodit të Pr.Civile u konstatua se Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk është kompetente për gjykimin e kësaj kërkesë- padie me palë
paditëse Ylli Korançe dhe palë të paditur Eljona Korançe, e cila vendqëndrimin e ka në
Tiranë, por ligjërisht është banore e qytetit të Durrësit….
Në neni 51 të Kodit të Pr.Civlie parashikohet se :“ Paditë për vërtetimin e qënies ose
mosqenies së martesës, për anulimin e martesës dhe për zgjidhjen e saj, mund të ngrihen si
në gjykatën e vendit ku bashkëshortët kanë pasur banimin e tyre të përbashkët të fundit ose
në gjykatën e vendit ku ka banimin i padituri. Kur i padituri nuk ka banim ose vendqëndrim
dhe as banesë të përkohshme në Republikën e Shqipërisë, padia ngrihet në gjykatën e vendit
ku ka banimin, vendqëndrimin ose banimin e përkohshëm paditësi dhe kur as paditësi nuk i
ka ato, padia ngrihet në gjykatën e kryeqytetit.......
Në nenin 61 të Kodit të Procedurës Civile parashikohet: “Gjykata, kur konstaton se
moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën kompetente". Në këto rrethana,
Gjykata, krijon bindjen se kjo çështje duhet të dërgohet për gjykim në Gjykatën Rrethit
Gjyqësor Durrës…
7. Neni 42/1 i Kodit të Procedurës Civile në të cilin është parashikuar:

8. Neni 51 i Kodit të Procedurës Civile në të cilin është parashikuar:
Paditë për vërtetimin e qënies ose mosqënies së martesës, për anulimin e martesës
dhe për zgjidhjen e saj, mund të ngrihen si në gjykatën e vendit, ku bashkëshortët kanë patur
banimin e tyre të përbashkët të fundit ose në gjykatën e vendit, ku ka banimin i padituri.
Kur i padituri nuk ka banim ose vendqëndrim dhe as banesë të përkohshme në
Republikën e Shqipërisë, padia ngrihet në gjykatën e vendit, ku ka banimin e përkohshëm
paditësi, dhe kur as paditësi nuk i ka ato, padia ngrihet në gjykatën e kryeqytetit.
kompetente.

11. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, shkaqet që parashtrohen në ankimin
e veçantë të palës së paditur Eljona Korançe, janë të bazuara në ligj, prandaj ekzistojnë arsye
ligjore, që vendimi i dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë të cënohet.
291
të tij,në kuptimin që një gjykatë jokompetente nuk mund të kryejë asnjë veprimtari
zbatueshme për rastin konkret, nuk e gjen të bazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e
arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, në lidhje me moskompetencën tokësore të saj
në shqyrtimin e kësaj çështjeje.
14. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë , referuar nenit 51 të Kodit të Procedurës
Civile, ka arsyetuar se: Në neni 51 të Kodit të Pr.Civlie parashikohet se: “ Paditë për
vërtetimin e qënies ose mosqenies së martesës, për anulimin e martesës dhe për zgjidhjen e
saj, mund të ngrihen si në gjykatën e vendit ku bashkëshortët kanë pasur banimin e tyre të
përbashkët të fundit ose në gjykatën e vendit ku ka banimin i padituri. Kur i padituri nuk ka
banim ose vendqëndrim dhe as banesë të përkohshme në Republikën e Shqipërisë, padia
ngrihet në gjykatën e vendit ku ka banimin, vendqëndrimin ose banimin e përkohshëm
paditësi dhe kur as paditësi nuk i ka ato, padia ngrihet në gjykatën e kryeqytetit....... Në
nenin 61 të Kodit të Procedurës Civile parashikohet: “Gjykata, kur konstaton se nuk është
kompetente për gjykimin e çështjes kryesisht ose me kërkesën e palëve, vendos
moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën kompetente".
objektit dhe shkakut të padisë, nuk e gjen të bazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e
arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në lidhje me kompetencën tokësore të
shqyrtimit të kësaj çështjeje. Ky Kolegj lidhur me përcaktimin e gjykatës kompetente nga
pikëpamja territoriale për shqyrtimin e kësaj çështjeje, i referohet dispozitave proceduralo-
civile lidhur me objektin e padisë, karakterin dhe natyrën juridike të mosmarrëveshjes, mbi
të cilin janë drejtuar të drejtat e pretenduara nga palët.
16. Në ligjin nr.10129, datë 11.05.2009 “Për Gjendjen Civile” është parashikuar edhe
vendbanimi si një nga përbërësit e gjendjes civile, ç’ka do të thotë që vetëm dokumentat e
lëshuara nga zyra e gjendjes civile janë aktet e vetme zyrtare që provojnë vendbanimin e
shtetasve në territorin e Republikës së Shqipërisë. Nga citimi i dispozitës së mësipërme del
qartë se, kompetenca tokësore në rastin objekt gjykimi i takon Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, për faktin se plotësohen njëkohësisht (në mënyrë komulative) kriteret e parashikuara
nga ligji, si vendi ku ka banimin paditësja që përkojnë me qytetin e Tiranës, dhe për
rrjedhojë gjykatë kompetente nga pikëpamja territoriale është Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë.
17. Në përfundim, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, vendimi nr.6258,
datë 11.07.2018 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është shpallur
moskompetenca tokësore për gjykimin e çështjes civile, duhet të prishet dhe çështja të
292
PËR KËTO ARSYE
Civile;
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr. 6258, datë 11.07.2018 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
Tiranë, më 13.02.2019
293
Nr. 00-2019 - 125 i Vendimit
VENDIM


përket palëve:
PADITËS: ALEKO MIÇI
I PADITUR: ZYRA VENDORE E REGJISTRIMIT TË

PASURIVE TË PALUAJTSHME SARANDË,
ENTI KOMBËTAR I BANESAVE
DREJTORIA RAJONALE GJIROKASTËR,
KASEM KASEMI
OBJEKTI:
Rishikim i vendimit civil nr.23-2014-29(26), datë 10.01.2014
të Gjykatës së Shkallës së Parë Sarandë, duke i kthyer palët në gjëndjen e mëparshme.
BAZA LIGJORE: Nenet 494/a/ç/ë, 496, 497,498 të K.Pr.Civile dhe ligjit nr.7652,
datë 23.12.1992 “Për privatizimin e banesave shtetërore”, neni 23/1 i tij.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.23-2018-2038/903, datë 09.11.2018

ka vendosur:
Të deklarojë moskopetencën lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë

për shqyrtimin gjyqësor të çështjes civile me nr.21257-00315-23-2018/498
regjistrimi, datë 16.03.2018 regjistrimi me palë paditëse Aleko Miçi, të
paditur; Kasem Kasemi, Enti Kombëtar i Banesave, Drejtoria Rajonale
Gjirokastër Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasurisë së Paluajtshme Sarandë
me objekt: Rishikim i vendimit të formës së prerë me nr.23-2014-29/26 datë
10.01.2014 të Gjykatës së Shkallës së Parë Sarandë, duke i kthyer palët në
gjendjen e mëparshme.
Dërgimin e akteve për gjykim gjykatës kompetente Gjykatës së Apelit
Gjirokastër.
Kundër vendimit të sipërcituar, ka paraqitur ankim të veçantë pala e paditur Kasem Kasemi,
i cili kërkon:
294
Prishjen e vendimit nr.23-2018-2038/903, datë 09.11.2018 të Gjykatës Rrethit
Gjyqësor Sarandë dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e
gjykimit.
Pala e paditur Kasem Kasemi në ankimin e veçantë parashtronë këto shkaqe:
 Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësorë Sarandë duhet të prishet dhe të dërgohet

çështja për vazhdimin e gjykimit në po këtë gjykatë, me po të njëjtin trup gjykues.
 Nga ana e gjykatës së faktit gjatë marrjes së këtij vendimi nuk është respektuar por
është zbatuar keq ligji.
 Kompetente për këtë gjykim është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë dhe për sa më
sipër kërkojm nga ana juaj që të shyrtohet kjo kërkese ankimore.

VËREN
që iu përket palëve:paditës Aleko Miçi, i paditur Zyra Vendore e Regjistrimit të Pasuirve të
Paluajtshme Sarandë, Enti Kombëtar i Banesave Drejtoria Rajonale Gjirokastër, Kasem
Kasemi, me objekt: Rishikim i vendimit civil nr.23-2014-29(26), datë 10.01.2014 të Gjykatës
së Shkallës së Parë Sarandë, duke i kthyer palët në gjëndjen e mëparshme.....
2. Vendimi nr.23-2018-2038/903, datë 09.11.2018 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë, është rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi
nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë.
I. Rrethanat:
3. Nga aktet e ndodhura në dosjen gjyqësore rezulton se kërkuesi Aleko Miçi ka

paraqitur për gjykim pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë padinë me objekt: Rishikim
i vendimit civil nr.23-2014-29 (26) datë 10.01.2014 të Gjykatës së Shkallës së Parë Sarandë,
duke i kthyer palët në gjëndjen e mëparshme.
II. Procedura:
4.Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, me vendimin nr.23-2018-2038/903, datë

Të deklarojë moskopetencën lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë për
shqyrtimin gjyqësor të çështjes civile me nr.21257-00315-23-2018/498 regjistrimi, datë
16.03.2018 regjistrimi me palë paditëse Aleko Miçi, të paditur; Kasem Kasemi, Enti
Kombëtar i Banesave, Drejtotria Rajonale Gjirokastër Zyra Vendore e Regjistrimit të
Pasurisë së Paluajtshme Sarandë me objekt:Rishikim i vendimit të formës së prerë me nr.23-
2014-29/26 datë 10.01.2014 të Gjykatës së Shkallës së Parë Sarandë, duke i kthyer palët në
gjendjen e mëparshme.
Dërgimin e akteve për gjykim gjykatës kompetente Gjykatës së Apelit Gjirokastër,
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, ndër të tjera arsyeton se:
295
........Sa më sipër në këtë çështje diskotohet nëse kjo gjykatë është ose jo më
kompetente nga pikpamja lëndore për gjykimin e saj (çështjes)....Gjykata vëren se nenet 494-
497 të ligjit nr.38/2017 i Kodit të Procedurës Civile, i titulluar i tretë “Rishikm”
parashikojnë rregullat se çfarë është kërkesa për rishikm të vendimit dhe raste e rishikim,
dhe koha dhe afati ligjor kohor, se kur mund të paraqitet kërkesa për rishikim dhe vendi se
ku duhet të paraqitete kjo kërkesë për rishikim vendimi gjyqësor civile.Pikërisht në nenin 497
të K.Pr.Civile parashikon se “... Kërkesa për rishikim paraqitet para gjykatës së shkallës së
parë që ka dhënë vendimin, por në rastë se vendimi është ankimuar në gjykata më të larta
kompetente është gjykata më e lartë që ka shqyrtuar çështjen në themel.
Pas ankimit nga pala e paditur ZVRPP Sarandë, Gjykata e Apelit Gjirokastër me
vendimin nr.242/396), datë 27.05.2014, ka vendosur:Lënien në fuqi të vendimit nr.29/26,
datë 10.01.2014 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë sa i takon disponimit për
konstatimin e pavlefshëmërisë së kontratës së shitblerjes nr.5428 rep,961 kol, datë
11.10.2001 dhe fshirjen e sajë nga regjistrimi hipotekorë.
Shpalljen e moskompetencës lendore sa i takon kërkimit të objekt detyrimin e ZVRPP
Sarandë të regjistrojë kontratën e shitblerjes nr.270 rep 97/02 kol, datë 25.01.2013 dhe
dërgimin e akteve për këtë kërkim Gjykatës së Apelit Administrativ Tiranë.
Ky vendim ka marrë rregullisht formë të prerë sipas shënimit të kancelarisë së
gjykatës Sarandë.

drejte;
paditësin.
agjencia, si dhe gjykatën e shkallës së parë ku personi juridik ka një ndërtesë me aktivitet ose
një përfaqësues të autorizuar që të paraqitet në gjykim për objektin e padisë.
kompetente.
11. Në nenin 497/1 të K.Pr.Civile është parashikuar se:
296
Kërkesa për rishikim paraqitet para gjykatës së shkallës së parë që ka dhënë
marrjes së dokumenteve.
12. Vendimi nr.23-2018-2038/903, datë 09.11.2018 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Sarandë, me anën e të cilit, kjo gjykatë ka vendosur shpalljen e moskompetencës funksionale
së saj për shqyrtimin e çështjes objekt shqyrtimi dhe dërgimin e saj për gjykim, Gjykatës së
Apelit Gjirokastër, është një vendim i marrë në zbatim të drejtë të ligjit procedural, ndaj për
këtë shkak, ai duhet të lihet në fuqi.
nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Sarandë, në lidhje me moskompetencën lëndore të saj në
të drejte arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Sarandë.Gjykata ka përcaktuar drejtë natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e
vërtetë të këtij gjykimi duke bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që
për rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore.
16. Referuar objektit të padisë jemi në kushtet kur Gjykata e Shkallë së Parë Sarandë
nuk ka kompetencën lëndore për shqyrtimin e objektit të kërkesëpadisë, pasi jemi në kushte e
nenit 497/1 i K.Pr.Civile ku përcaktohet se: “....Kërkesa për rishikim paraqitet para gjykatës
së shkallës së parë që ka dhënën vendimin, por në rast se vendimi është ankimuar në
gjykatën më të lartë kompetente është gjykata më e lartë që e ka shqyrtuar çështjen në
themel...”.
17. Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Sarandë nr.29/26, datë 10.01.2014 është
ankimuar në Gjykatën e Apelit Gjirokastër, e cila me vendimin nr.242(396), datë 27.05.2014
ka vendosur lënien në fuqi të këtij vendimi.
297
18. Për këto arsye, meqenëse vendimi i Gjykatës së Apelit Gjirokastër është shprehur
duke shqyrtuar çështjen në themel, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, ankimi i
veçantë i paraqitur nga pala e paditur Kasem Kasemi, nuk është i bazuar në ligj, prandaj si i
tillë ai nuk duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Sarandë, me të cilin është shpallur moskompetenca lëndore për gjykimin e çështjes civile,
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr. 23-2018-2038/903, datë 09.11.2018 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Sarandë.
Tiranë, më 13.02.2019
298
Nr. 00-2019 - 126 i Vendimit
VENDIM


përket palëve:
KËRKUES : JAH MORINA
OBJEKTI:
Rishikim i vendimit nr.202, datë 09.06.2005 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës, prishur
me vendimin nr.79, datë 07.03.2006 të Gjykatës së Apelit Shkodër, lënë në fuqi me
vendimin nr.11115 datë 28.06.2007 të Gjykatës së Lartë.
BAZA LIGJORE: Neni 494 i K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës, me vendimin nr.37 (1161), datë 25.10.2018 ka

vendosur:
Deklarimin e moskompetencës funksionale për shqyrtimin e çështjes civile

me nr.37 Regj.Them., datë Regj. 05.10.2018, me Kërkues – Jah Morina, me
objekt - «Rishikim i vendimit nr.202, datë 09.06.2005 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kukës, prishur me vendimin nr.79 datë 07.03.2006 të Gjykatës së
Apelit Shkodër, lënë në fuqi me vendimin nr.11115, datë të Gjykatës së Lartë.
Dërgimin e akteve Gjykatës së Lartë si gjykata kompetente për shqyrtimin e
çështjes.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës parashtron këto shkaqe:
 Në lidhje me këtë moment mbahet parasysh përmbajtja e nenit 158/a, parg.1 i Kodit
të Procedurës Civile, të ndryshuar së fundmi edhe me nenin 42 të ligjit nr.38/2017,
ku thuhet se: « 1. Në rast se nga studimi paraprak i akteve. Gjyqtari konstaton
mungesën e juridiksionit ose kompetencës, ose palëve u mungon zotësia për të
vepruar ose përfaqësimi është në kundërshtim me ligjin, atëherë ai duhet përkatësisht
të vendosë nxjerrjen e çështjes jashtë juridiksionit gjyqësor, dërgimin e çështjes për
gjykim gjykatës kompetente, disponon me vendim, sipas parashikimeve të këtij Kodi,
ose i cakton afat palëve për të rregulluar aktet e përfaqësimit (Vendimet e gjyqtarit
gjatë veprimeve paraprake).
299
 Po kështu, në lidhje me këtë moment (kompetencën), Gjykata i referohet edhe nenit
61 të Kodit, dispozite e ndryshuar së fundmi me nenin 9 të ligjit nr.8/2017, ku
parashikohet se : “....Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për shkak të
lëndës, funksionit ose të kompetencës tokësore ekskluzive, sipas neneve 45 dhe 46, të
këtij Kodi, kryesisht ose me kërkesë të palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i
dërgon aktet në gjykatën kompetente (Dërgimi i çështjes gjykatës kompetente).
 Nga interpretimi në tërësi të këtyre dispozitave, si edhe i mënyrës së ndërtimit të ligjit
procedurial dhe vet fazave te procesit gjyqësor civile rezulton se çështja
moskompetencës funksionale mund të merret në shqyrtim edhe kryesisht nga vetë
gjykata, konkretisht nga gjyqtari i vetëm, një nga veprimet paraprake të të cilit është
edhe problemi i kompetencës (neni 158/a), par.l i sipërcituar.

VËREN
që iu përket palëve:kërkues Jah Morina, me objekt: Rishikim i vendimit nr.202 datë
09.06.2005 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës, prishur me vendimin nr.79 datë
07.03.2006 të Gjykatës së Apelit Shkodër, lënë në fuqi me vendimin nr.11115 datë
28.06.2007 të Gjykatës së Lartë....
2. Vendimi nr.37 (1161), datë 25.10.2018 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës,
është rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi nga
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë.
I. Rrethanat:
3. Nga përmbajtja e kërkesës si edhe mbi provat shkresore bashkëngjitur saj rezulton
se : Kërkuesi Jah Morina ka paraqitur një kërkesë me objekt « Rishikim i vendimit të formës
së prerë» me anë të së cilës kërkon rishikimin e vendimit nr.202, datë 09.06.2005 të Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Kukës, i prishur me vendimin nr.79, datë 07.03.2006 të Gjykatës së
Apelit Shkodër, i lënë në fuqi me vendimin nr.11115, datë 28.06.2007 të Gjykatës së Lartë.
4. Sa më sipër, nga ana e administratës së Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës kjo
çështje pasi është regjistruar i është nënshtruar procedurës së shqyrtimit elektronik.
Referuar provave bashkëlidhur kërkesës rezulton se kërkuesi ka qenë palë (me
cilësinë e të paditurit) ne proceset gjyqësore në të cilat është disponuar me vendimet
përkatëse nga të tre shkallët e gjykimit.
II. Procedura:
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës, me vendimin nr.37 (1161), datë 25.10.2018 ka

vendosur:
Deklarimin e moskompetencës funksionale për shqyrtimin e çështjes civile me nr.37
Regj. Them., datë Regj. 05.10.2018, me Kërkues – Jah Morina, me objekt - «Rishikim i
vendimit nr.202, datë 09.06.2005 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës, prishur me vendimin
nr.79, datë 07.03.2006, të Gjykatës së Apelit Shkodër, lënë në fuqi me vendimin nr.11115,
datë të Gjykatës së Lartë.
Dërgimin e akteve Gjykatës së Lartë si gjykata kompetente për shqyrtimin e çështjes.
300
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës ndër të tjera arsyeton se:
.... Në lidhje me kompetencën funksionale për shqyrtimin e kësaj kërkese gjykata
çmon të arsyetojë se Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës nuk është kompetente nga pikëpamja
funksionale për shqyrtimin e saj kjo pasi në nenin 497/1 i K.Pr.Civile përcaktohet se:
“Kërkesa për rishikim paraqitet para gjykatës së shkallës së parë që ka dhënën vendimin,
por në rast se vendimi është ankimuar në gjykatën më të lartë kompetente është gjykata më e
lartë që e ka shqyrtuar çështjen në themel...”.Referuar provave bashkangjitur kërkesës nga
Gjykata konstatohet se kjo çështje civile është zgjidhur në themel nga Gjykata e Lartë e cila
ka disponuar me vendimin nr.1115, datë 28.05.2007:Prishjen e vendimit nr.79, datë
07.03.2006 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien në fuqi të vendimit nr.202, datë
09.06.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës (me të cilin është pranuar
kërkesëpadia).Sa më sipër Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës nuk ka kompetencë funksionale
që të shqyrtojë këtë kërkesë për sa kohë gjykata më e lartë që ka shqyrtuar çështjen në
themel është Gjykata e Lartë. Në arsyetimin sa më sipër Gjykata çmon se duhet të deklarohet
moskompetenca funksionale dhe çështja duhet ti dërgohet Gjykatës së Lartë si Gjykatë
kompetente për shqyrtimin e kërkesës......

drejte;
paditësin.
kompetente.
12. Në nenin 497/1 të K.Pr.Civile është parashikuar se:
301
Kërkesa për rishikim paraqitet para gjykatës së shkallës së parë që ka dhënë
marrjes së dokumenteve.
13. Vendimi nr. 37 (1161), datë 25.10.2018 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës, me
anën e të cilit, kjo gjykatë ka vendosur shpalljen e moskompetencës funksionale së saj për
shqyrtimin e çështjes objekt shqyrtimi dhe dërgimin e saj për gjykim, Gjykatës së Lartë,
është një vendim i marrë në zbatim të drejtë të ligjit procedural, ndaj për këtë shkak, ai duhet
të lihet në fuqi.
nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës, në lidhje me moskompetencën lëndore të saj në
të drejte arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës. Gjykata
ka përcaktuar drejtë natyrën juridike të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të këtij
gjykimi duke bërë një identifikim të elementeve dhe/ose kritereve ligjore që për rastin
17. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës në arsyetimin e vendimit thekson:.... “Referuar
provave bashkangjitur kërkesës nga Gjykata konstatohet se kjo çështje civile është zgjidhur
në themel nga Gjykata e Lartë e cila ka disponuar me vendimin nr.1115, datë 28.05.2007:
Prishjen e vendimit nr.79, datë 07.03.2006 të Gjykatës së Apelit Shkodër dhe lënien në fuqi
të vendimit nr.202, datë 09.06.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës (me të cilin është
pranuar kërkesëpadia). Sa më sipër Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës nuk ka kompetencë
funksionale që të shqyrtojë këtë kërkesë për sa kohë gjykata më e lartë që ka shqyrtuar
çështjen në themel është Gjykata e Lartë. Në arsyetimin sa më sipër Gjykata çmon se duhet
të deklarohet moskompetenca funksionale dhe çështja duhet ti dërgohet Gjykatës së Lartë si
Gjykatë kompetente për shqyrtimin e kërkesës......
302
18. Referuar objektit të padisë jemi në kushtet kur Gjykata e Shkallë së Parë Kukës
nuk ka kompetencën lëndore për shqyrtimin e objektit të kërkesëpadisë, pasi jemi në kushte e
nenit 497/1 i K.Pr.Civile ku përcaktohet se: “....Kërkesa për rishikim paraqitet para gjykatës
së shkallës së parë që ka dhënën vendimin, por në rast se vendimi është ankimuar në
gjykatën më të lartë kompetente është gjykata më e lartë që e ka shqyrtuar çështjen në
themel...”.
19. Nga shqyrtimi i akteve rezulton se Gjykata e Lartë e ka shqyrtuar çështjen në
seancë gjyqësore duke dhënë vendimin nr.00-2007-935(845), datë 28.06.2007, me të cilin
është disponuar, prishjen e vendimit nr.79, datë 07.03.2006 të Gjykatës së Apelit Shkodër
dhe lënien në fuqi të vendimit nr.202, datë 09.06.2005 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Kukës. Prandaj në zbatim të nenit 497/1 të sipërpërmendur kompetenca lëndore për
shqyrtimin e kësaj kërkese e ka Gjykata e Lartë.
përfundimin se, parashtrimet e paraqitura nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës, janë të
bazuara në ligj dhe për rrjedhojë vendimi i dhënë nga Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr. 37 (1161), datë 25.10.2018 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Kukës.
Tiranë, më 13.02.2019
303
Nr. 00-2019 -127 i Vendimit
VENDIM
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga :

në dhomë këshillimi, më datë 13.02.2019, mori në shqyrtim çështjen që u përket

palëve:
PADITËS: MICRO CREDIT ALBANIA SH.A
I PADITUR: SHOQËRIA PËRMBARIMORE “FS” SH.P.K.
OBJEKTI:
Kundështimin dhe anullimin si të paligjshëm të veprimeve përmbarimore, përkatësisht
vendimin nr.1036-15 Regj. nr.06397/2 Prot. datë 18.11.2015 « Urdhër për heqjen e masës së
sekuestros konservative », drejtuar ZVRPP Vlorë.
Vijimin e procedurës përmbarimore ndaj debitorit solidar Armando Timoleo Leka për
ekzekutimin e urdhërit të ekzektuimit deri në shlyerjen tërësore të detyrimit monertar.
Vijimin e procedurës përmbarimore për ekzektumin e urdhërit të ekzektumit.Rivendosjen e
sekuestros konservative ndaj debitoreve solidare të dosjes përmbarimore nr. 0136-15.
BAZA LIGJORE: Nenet 32, 610 i Kodit të Procedurës Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr.6368, datë 13.07.2018 ka vendosur:
Deklarimin e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Tiranë për shqyrtimin e çështjes civile nr. 8798 Regj. Themeltar datë
04.05.2018 regjistrimi.
Dërgimin për shqyrtim të kërkesë-padisë dhe akteve bashkangjitur, Gjykatës
së Rrethit Gjyqësor Vlore, si gjykatë kompetente nga pikëpamja e
kompetencës tokësore për shqyrtimin e kësaj kërkesë-padie.
Kundër këtij vendimi, ka bërë ankim të veçantë kërkuesi, Shoqëria Micro Credit Albania, e
cila ka kërkuar prishjen e tij dhe kthimin e çështjes pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, duke argumentuar se:
 Së pari: Micro Credit Albania është një Institucion Financiar jo bankar i cili kryen
aktivitetin e tij në territorin e Republikës së Shqipërisë e licensuar nga Banka e
Shqipërisë sipas vendimit nr.11, datë 25.02.2009 “Për miratimin e Rregullores “Për
licensimin dhe ushtrimin e veprimtarisë nga Subjektet Financiare jo bankare”.
304
 Micro Credit Albania ka për funksion kredidhënien dhe marrjen e portofolave të
bankave të nivelit të dytë në Republikën e Shqipërisë.Për këtë qëllim duke u bazuar
edhe në legjislacionin Shqiptar, Kodin Civil dhe atë të Procedurës Civile ka kryer të
gjitha aktet që i përket kalimit të kredive nga Bankat e nivelit të dytë në atë financiar
jo bankar.
 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.8798 Akti të datës 13.07.2018
vendosi referuar nenit 59 dhe 60 të Kodit të Procedurës Civile shpalljen e
moskompetencës territoriale dhe dërgimin e akteve për gjykim Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë .
 Së dyti: Gjykata në vendimin e saj për shpalljen e moskompetencës territoriale i është
referuar nenit 49 të Kodit të Procedurës Civile i cili parashikon se “Paditë, për të
kërkuar ekzekutimin e detyrueshëm mbi sende, ngrihen në gjykatën e vendit ku
ndodhen ato ose pjesa më e madhe e vlerës së tyre.
 Paditë për të kërkuar ekzekutimin e detyrueshëm për kryerjen ose moskryerjen e një
veprimi të caktuar, ngrihen në gjykatën e vendit ku duhet të përmbushet një detyrim i
tillë”, duke patur parasysh faktin që Urdhëri i Ekzekutimit është lëshuar nga Gjykata
e Rrethit Gjyqësor Vlorë, si edhe faktin që personi i tretë e ka banimin në qytetin e
Vlorës.
 Por në padinë si objekt gjykimi nuk ishte ekzekutimi i detyrueshëm mbi sende as për
të kërkuar ekzekutimin e detyrueshëm për kryerjen ose moskryerjen e një veprimi të
caktuar, në këtë padi objekti i gjykimit ishte “Kundërshtimi i veprimit përmbarimor,
nr.06397/2 prot datë 18.11.2015 “Urdhër për heqjen e masës së sekuestros
konservative dhe Vendimi me nr.0136-15 regj, 06158 prot datë 18.11.2015 “Urdhër
për heqjen e masës së sekuestros konservative”, padi e cila në kuptim të nenit 42
paragrafi 1 të Kodit të Procedures Civile i cili parashikon “Paditë ngrihen në
gjykatën e vendit ku i padituri ka vendbanimin ose vendqëndrimin e tij dhe kur këto
nuk dihen, në gjykatën.

VËREN
Rrethanat e çështjes
1. Para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është paraqitur një kërkesë me objekt dhe
2. Kërkuesi, shoqëria “Micro Credit Albania” Sh.a i është drejtuar gjykatës me
kërkesë: “Kundështimin dhe anullimin si të paligjshëm të veprimeve përmbarimore,
përkatësisht vendimin nr.1036-15 Regj. nr.06397/2 Prot. datë 18.11.2015 « Urdhër për
heqjen e masës së sekuestros konservative », drejtuar ZVRPP Vlorë.
Vijimin e procedurës përmbarimore ndaj debitorit solidar Armando Timoleo Leka
për ekzekutimin e urdhërit të ekzektuimit deri në shlyerjen tëresore të detyrimit monertar.
Vijimin e procedurës përmbarimore për ekzektumin e urdhërit të ekzektumit.Rivendosjen e
sekuestros konservative ndaj debitoreve solidare të dosjes përmbarimore nr. 0136-15.
3. Në dhomë këshillimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr. 6368,
datë 13.07.2018, pasi mori në shqyrtim kryesisht çështjen e kompetencës tokësore, ka
vendosur : Deklarimin e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
për shqyrtimin e çështjes civile nr. 8798 Regj. Themeltar datë 04.05.2018 regjistrimi.
305
Dërgimin për shqyrtim të kërkesë-padisë dhe akteve bashkangjitur, Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlore, si gjykatë kompetente nga pikëpamja e kompetencës tokësore për
shqyrtimin e kësaj kërkesë-padie.
4. Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë brenda 5
ditëve, duke filluar ky afat nga dita e nesërme e njoftimit të vendimit të arsyetuar.”
4.1. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ndër të tjera ka arsyetuar se “…..Në rigjykim,
fillimisht nga ana e gjykatës me kërkese të palës paditëse u disponua me veprimin
procedural të kalimit procedurial të palës së paditur kjo në referim të nenit 199 të
K.Pr.Civile, nga shoqëria përmbarimore “Slar” sh.p.k. në shoqërinë përmbarimore "FS”
sh.p.k. Ndërkohe që në lidhje me detyrën e parë të Gjykatës së Apelit Tiranë përsa i përket
diskutimit për bashkimin e kësaj çështjeje me çështjen tjetër nr.3877 Akti, nga pala paditëse
nuk u paraqit asnjë e dhënë relevante për këtë çështje në mënyrë që gjykata të mund të
dispononte më pas për bashkimin ose jo midis tyre.Në vijimësi në lidhje me çështjen tjetër
për diskutim, atë të kompetencës tokësore të kësaj gjykate për shqyrtimin nga ana e saj ose
jo të kësaj çështjeje, konform neneve 154/a, 155, 158/a të K.Pr.Civile, pala paditëse prezente
është shprehur se e linte në çmim të gjykatës vendimmarrjen për këtë çështje……Nga ana e
saj gjykata çmon se në bazë të neneve 36 dhe 59 të K.Pr.Civile, çështja bën pjesë në
juridiksionin gjyqësor civil……..Kështu duke qenë se padia lidhet me kundështimin e (mos)
veprimit përmbarimor të përmbaruesit gjyqësor privat shoqëria «FS» Sh.p.k, përkatësisht
vendimin nr.1036-15 Regj. nr.06397/2 Prot. datë 18.11.2015 «Urdhër për heqjen e masës së
sekuestros konservative», drejtuar ZVRPP Vlorë, nënkuptohet se në vetvete veprimi
përmbarimor objekt padie lidhet me heqjen e sekuestros së vendosur më parë nga
përmbaruesi gjyqësor për disa pasuri të paluajtshme të cituara në mënyre nominale në këtë
shkresë dhe që si të tilla rezultojnë se ndodhen në Vlorë dhe të resgjistruara në ZVRPP
Vlorë
5. Kundër këtij vendimi, ka ushtruar ankim të veçantë, kërkuesi shoqëria “Micro
Credit Albania” Sh.a, i cili kërkon prishjen e tij dhe dërgimin e çështjes pranë Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë duke paraqitur si shkaqe ato të pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
Vlerësimi i Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë
gjyqësore, vlerëson se vendimi nr.6368, datë 13.07.2018 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
306
8.Si parakusht procedural në interes të palëve kompetenca tokësore mund të
gjyqësore. 57”
dispzitave.
56
57
Theksim i Kolegjit
58
307
zhvillohet në dhomë këshillimi (gjykim de plano) pa praninë e palës kërkuese. Kjo do të
çështjen e kompetencës tokësore (Shiko Vendim nr. 00-2018-983, datë 09.10.2018 i Kolegjit
Civil të Gjykatës së Lartë; Vendim nr. 00-2018-1020, datë 09.10.2018 i Kolegjit Civil të
308
14. Në dhomë këshillimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, referuar edhe praktikës
së mëparshme gjyqësore të Gjykatës së Lartë, ka marrë në shqyrtim kryesisht çështjen e
kompetencës tokësore, pasi e ka vlerësuar në rastin konkret si ekskluzive dhe ka vendosur të
shpallë moskompetencën dhe t’ia dërgojë çështjen Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, meqë
aty e ka vendbanimin debitori.
çështja të kthehet pranë kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
Kolegji vlerëson se gjykatë kompetente nga pikëpamja tokësore për shqyrtimin e
kërkesës në rastin konkret ka qënë në fakt Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, e cila është
Sh.a ka paraqitur këtë kërkesë, para kësaj gjykate.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr. 6368, datë 13.07.2018 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë
dhe dërgimin e çështjes pranë kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 13.02.2019
309
Nr. 00-2019 -128 i Vendimit
VENDIM
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga :

në dhomë këshillimi, më datë 13.02.2019, mori në shqyrtim çështjen, që u përket

palëve:
OBJEKTI:
Kërkohet lëshimi i Urdhërit të Ekzekutimit për kontratën e Kredisë lidhur me datë
20.06.2008 me kredimarrës Z.Paloke Llesh Gegaj lindur me datë 14.10.1962 dhe banues në
adresën: Fshati Boge, Komuna Shkrel, Koplik.
BAZA LIGJORE: Neni 510/d, 511 e në vijim të Kodit të Procedurës Civile,

Neni 5 i Ligjit nr.48/2014 datë 24.04.2014
“Për pagesat e vonuara në detyrimet kontraktore dhe tregtare”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr. 8516 regj.them, datë 29.10.2018 ka
vendosur:
Moskompetencën tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë në gjykim

të çështjes civile me nr.8516 Regj. Them. datë Regjistrimi 12.10.2018 me
kërkues “Micro Credit Albania” Sh.p.k, me objekt: “Kerkohet lëshimi i
Urdhërit të Ekzekutimit për kontratën e Kredisë lidhur me datë 20.06.2008
me kredimarrës Z.Paloke Llesh Gegaj lindur me datë 14.10.1962 dhe banues
në adresën: Fshati Boge, Komuna Shkrel, Koplik.” dhe dërgimin për
kompetencë Gjykatës të Rrethit Gjyqësor Shkodër.
Kundër këtij vendimi, ka bërë ankim të veçantë kërkuesi, Shoqëria Micro Credit Albania, e
cila ka kërkuar prishjen e tij dhe kthimin e çështjes pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, duke argumentuar se:
 Gjykata të cilës i referohet çështja nga pala paditëse, fillimisht duhet të verifikojë
nëse ajo është kompetente nga ana lëndore në varësi të natyrës së mosmarrëveshjes
në shqyrtim.
310
 Kompetenca lëndore (competentia ratione materiae) është ajo që përcakton gjykatën
që ka të drejtë dhe njëkohësisht detyrë të shqyrtojë dhe të zgjidhë mosmarrëveshje të
caktuara.
 Gjykata civile ka kompetencë lëndore/funksionale të gjykojë çështje civile dhe çështje
të tjera (për shkak të llojit, natyrës dhe objektit) të parashikuara sipas K.Pr.Civile.
 Nuk jemi në kushtet, kur kemi të bëjmë me disa kërkime dhe ato lidhen me
mosmarrëveshje të natyrave të ndryshme si civile dhe administrative, atëherë gjykata
(para së cilës është paraqitur për zgjidhje mosmarrëveshja), duhet fillimisht të
vlerësojë dy momente:
 Nga interpretimi i dispozitave ligjore dhe sipas përmbajtjes së tekstit dhe qëllimit të
ligjit, del e qartë se në kompetencë të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, si rregull
janë ato mosmarrëveshje që kanë lindur nga marrëdhëniet ndërmjet palëve, si dhe
mosmarrëveshjet nga cënimi i të drejtave apo interesave të ligjshme të subjekteve të
së drejtës si rezultat i veprimeve të ardhura në kundërshtim me ligjin dhe cënim të
drejtëpërdrejtë të së drejtës së pretenduar nga paditësi.
 Në kuptim-të përcaktimit të sipërcituar në rast se nga cilësimi i saktë i fakteve dhe
veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen objekt gjykimi do të rezultojë se kërkimet e
shtruara për zgjidhje, si dhe shkaku ligjor i kërkesëse së paraqitur për shqyrtim janë
të natyrës civile, atëherë kompetente për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshjeje do të
jetë gjykata civile, pavarësisht përcaktimit që mund të jetë propozuar nga ana e
palëve ndërgjyqëse.
VËREN
Rrethanat e çështjes
1. Para Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është paraqitur një kërkesë me objekt dhe
2. Kërkuesi, shoqëria “Micro Credit Albania” Sh.a i është drejtuar gjykatës me
kërkesë: “Kërkohet lëshimi i Urdhërit të Ekzekutimit për kontratën e Kredisë lidhur me datë
20.06.2008 me kredimarrës Z.Paloke Llesh Gegaj lindur me datë 14.10.1962 dhe banues në
adresen: Fshati Boge, Komuna Shkrel, Koplik.”
Shoqëria «Micro Credit Albania» sh.p.k. në bazë të kontratës për kalim kredie datë
02.03.2018 ka marrë nga «Banka Raiffeisen Bank» Sh.a. portofolin për kreditë e pashlyera
me të gjitha të drejtat ligjore që u përkasin atyre. Pjesë e këtij portofoli ka qenë dhe kredia e
sipërpërmendur.
3. Në dhomë këshillimi, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë me vendimin nr.8516
regj.them, datë 29.10.2018, pasi mori në shqyrtim kryesisht çështjen e kompetencës
tokësore, ka vendosur: Moskompetencën tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë në
gjykim të
çështjes civile me nr.8516 Regj. Them. datë Regjistrimi 12.10.2018 me kërkues “Micro
Credit Albania” Sh.p.k, me objekt: “Kërkohet lëshimi i Urdhërit të Ekzekutimit për
kontratën e Kredisë lidhur me datë 20.06.2008 me kredimarrës Z.Paloke Llesh Gegaj lindur
me datë 14.10.1962 dhe banues në adresën: Fshati Boge, Komuna Shkrel, Koplik” dhe
dërgimin për kompetencë Gjykatës të Rrethit Gjyqësor Shkodër.
311
4. Kundër këtij vendimi mund të bëhet ankim i veçantë në Gjykatën e Lartë brenda 5
ditëve, duke filluar ky afat nga dita e nesërme e njoftimit të vendimit të arsyetuar.”
4.1. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ndër të tjera ka arsyetuar se “…..Në përputhje
me situatën juridike si më lart dhe në situatën e kushteve konkrete që paraqet
çështja objekt gjykimi, ku rezulton qartë se nuk ka përcaktim në lidhje me pasuritë e
luajtshme dhe/ose të paluajtshme të debitorëve që do t’i nënshtrohen ekzekutimit të titullit,
gjykata kompetente për lëshimin e urdhërit të ekzekutimit është Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Shkodër, pra Gjykata e vendit ku rezulton nga të dhënat e kontratës së kontratës date
20.06.2018, se debitori Paloke Gegaj, ka vëndbanimin (Fshati Boge, Komuna Shkrel,
Koplik), pasi prezumohet se në këtë qytet ai ka pasurinë e tij të luajtshme dhe/ose të
paluajtshme dhe për këtë arsye në këtë vend duhet të nisin dhe procedurat e ekzekutimit të
detyrueshëm. Gjithashtu palët në kontratë e kanë përcaktuar se Gjykata kompetente për
zgjidhjen e mosmarrëveshjeve është Gjykata e Shkallës së Parë Shkodër (neni 7 pika 6). Në
këtë mënyrë nga pikëpamja e kompetencës tokësore në përputhje me kuadrin ligjor të
sipërpërmendur dhe interpretimin e gjykatës, kjo gjykatë nuk është më kompetente për
vazhdimin e shqyrtimit të themelit të kërkesës, por kompetente është Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Shkodër.
5. Kundër këtij vendimi, ka ushtruar ankim të veçantë, kërkuesi shoqëria “Micro
Credit Albania” Sh.a, i cili kërkon prishjen e tij dhe dërgimin e çështjes pranë Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Tiranë duke paraqitur si shkaqe ato të pasqyruara në pjesën hyrëse të këtij
vendimi.
Vlerësimi i Kolegjit Civil të Gjykatës së Lartë
gjyqësore, vlerëson se vendimi nr. 8516 regj.them, datë 29.10.2018 i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë për shpalljen e moskompetencës tokësore dhe dërgimin e çështjes pranë
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Shkodër është i pabazuar në ligj. Si i tillë ky vendim duhet të
prishet dhe çështja të dërgohet pranë kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
8.Si parakusht procedural në interes të palëve kompetenca tokësore mund të
312
gjyqësore. 60”
dispozitave.
59
60
Theksim i Kolegjit
61
313
zhvillohet në dhomë këshillimi (gjykim de plano) pa praninë e palës kërkuese. Kjo do të
314
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.8516 regj.them, datë 29.10.2018 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë dhe dërgimin e çështjes pranë kësaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 13.02.2019
315
Nr. 00-2019 - 129 i Vendimit
VENDIM


përket palëve:
PADITËS: METE BEQIRAJ
I PADITUR: SHKOLLA E MESME INDUSTRIALE

"PAVARËSIA" VLORË.
OBJEKTI:
Njohjen e pavërtetësisë së pjesshme të dokumentit shkollorë "Dëftesë Pjekurie"
lëshuar nga Shkolla e Mesme Industriale "Pavarësia" Vlorë datë 31.08.1990 regjistri veçantë
536 nr. Amze 561, në lidhje me mbiemrin e paditësit “Beqiri” në të saktin “Beqiraj”.
BAZA LIGJORE: Neni 32, i Kodi Procedurës Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.2516 regj.them, datë

Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë

për gjykimin e çështjes civile me nr.2516 Regj. Them. datë 20.10.2017.
Dërgimin e akteve Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë si
gjykata kompetente për shqyrtimin e kësaj çështje.
Kundër vendimit të sipërcituar, ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse Mete

Beqiraj, i cili kërkon:
Prishjen e vendimit nr.2516 regj.them, datë 24.10.2017 të Gjykatës Rrethit

Gjyqësor Vlorë dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e
gjykimit.
Pala paditëse Mete Beqiraj në ankimin e veçantë parashtrojnë këto shkaqe:
 Në analizë të kërkimit të palës paditëse dhe shkakut ligjor ku mbështetet

kërkimi, rezulton se jemi përpara një padie për njohjen e pavërtetësisë së dokumentit.
316
 Me padinë objekt shqyrtimi paditësi Mete Beqiraj kërkon të vërtetojë gjyqësisht,
pavërtetësinë e pjesshme të diplomës së shkollës së mesme me qëllim vërtetimin e
faktit, që ka qenë pikërisht paditësi i cili ka kryer shkollën e mesme me mbiemrin
“Beqiraj” dhe jo siç është pasqyruar në të gabuar “Beqiri”.
 Duke analizuar palët dhe veçanërisht kërkimet objekt padie dhe kuadrin ligjor në të
cilin mbështeten, konkludojmë se jemi përpara një mosmarrëveshje civile dhe jo
administrative.
 Ky lloj konflikti përbën mosmarrëveshje që rregullohen nga neni 32/c i K.Pr.C.
Padia për pavërtetësi dokumenti është një padi njohje që i përket të drejtës civile. Me
anë të kësaj padie synohen të deklarohen të pavërteta ose të vërteta të dhëna të cilat
kanë pasoja juridike.
 Ky kërkim nuk është i natyrës administrative dhe nuk mund të gjykohet nga gjykatat
administrative pasi paditësi pretendon se është cenuar nuk ka ardhur nga ndonjë
veprim apo mosveprim i organit administrativ por ka të bëjë me pasaktësi ose saktësi
të dhënash.
 Këto lloj konfliktesh përbëjnë mosmarrëveshje që rregullohen nga dispozitat e
K.Pr.Civile e konkretisht neni 32 dhe 388 i tij, ku personi i interesuar për njohjen e
vërtetësisë ose pavërtetësisë së një dokumenti me pasoja juridike për të, dhe kur nga
fakti varet lindja, ndryshimi ose shuarja e të drejtave personale apo pasurore dhe
akti që vërteton atë është zhdukur, ka humbur .dhe nuk mund të bëhet përsëri ose nuk
mund të merret me ndonjë rrugë tjetër, ka të drejtë të kërkojë që fakti të vërtetohet me
vendim të gjykatës së shkallës së parë.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori dhe bisedoi në tërësi çështjen në
VËREN
që iu përket palëve: paditëse Mete Beqiraj, të paditur Shkolla e Mesme Industriale
“Pavarësia” Vlorë. me objekt: Njohjen e pavërtetësisë së pjesshme të dokumentit shkollorë
“Dëftesë Pjekurie” lëshuar nga Shkolla e Mesme Industriale “Pavarësia” Vlorë datë
31.08.1990 regjistri veçantë 536 nr.Amze 561, në lidhje me mbiemrin e paditësit “Beqiri” në
të saktin “Beqiraj”.
2. Vendimi nr.2516 regj.them, datë 24.10.2017 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë
është rrjedhojë i zbatimit të gabuar të ligjit, prandaj si i tillë ai duhet të prishet dhe çështja të
I. Rrethanat:
3. Nga aktet që ndodhen në dosjen gjyqësore rezulton se paditësi Mete Beqiraj ka

paraqitur para kësaj gjykate, padinë kundër të paditurit Shkolla e Mesme Industriale
“Pavarësia” Vlorë me objektin: Njohjen e pavërtetësisë së pjesshme të dokumentit shkollorë
“Dëftesë Pjekurie” lëshuar nga Shkolla e Mesme Industriale “Pavarësia” Vlorë datë
31.08.1990 regjistri i veçantë nr.536 nr. Amze 561, në lidhje me mbiemrin e paditësit
“Beqiri” në të saktin “Beqiraj”.
317
II. Procedura:
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë, me vendimin nr.2516 regj.them, datë

Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë për
gjykimin e çështjes civile me nr.2516 Regj. Them. datë 20.10.2017.
Dërgimin e akteve Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Vlorë si gjykata
kompetente për shqyrtimin e kësaj çështje.
5. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë ndër të tjera arsyeton se:
.....Referuar padisë, gjykata konstaton se natyra e mosmarrëveshjes objekt shqyrtimi
gjyqësor ka elemente të një konflikti administrativ, pasi pala paditëse kërkon të saktësojë
mbiemrin në dokumentin shkollor, Dëftesë Pjekurie, e cila lidhet me mosveprimet e palës
së paditur. Me vendimin nr.3 datë 06.12.2013 të Gjykatës së Lartë është përcaktuar se:
"Kolegjet e
Bashkuara të Gjykatës së Lartë arrijnë në interpretimin unifikues se: Gjykatat administrative
të shkallës së parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe Kolegji Administrativ i Gjykatës së
Lartë, të krijuara me ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative", janë kompetente
për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të këtij ligji përbëjnë
mosmarrëveshje administrative, pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së gjykimit”.

parashikohet se:
7. Vendimi unifikues i Gjykatës së Lartë nr. 03, datë 06.12.2013 në të cilin ndërmjet
Gjykata Administrative të Shkallës së Parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin nr. 49, datë 03.05.2012 “Për
organizmin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative” janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të
këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës
së gjykimit. Këto gjykata janë kompetente për çështjet administrative për të cilat, padia,
ankimi ose rekursi është depozituar përpara datës 04.11.2013, respektivisht në gjykatat e
shkallës së parë të apelit, apo në Gjykatën e Lartë, dhe deri në këtë, datë shqyrtimi në këto
gjykata nuk ka përfunduar akoma.....
8. Vendimi unifikues i Gjykatës së Lartë nr. 03, datë 29.03.2012, në të cilin ndërmjet
318

veçantë të paditësit Mete Beqira, janë të bazuara në ligj, prandaj ka arsye ligjore që vendimi i
dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë të cënohet.
të tij,në kuptimin që një gjykatë jokompetente nuk mund të kryejë asnjë veprimtari
procedurale dhe një gjykatë jokompetente duhet të deklarojë moskompetencën e saj (neni 61
zbatueshme për rastin konkret, nuk e gjen të bazuar në ligj arsyetimin dhe përfundimin e
arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë.
të gabuar arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë.
rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore.
13. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë në arsyetimin e vendimit thekson se :
….Referuar padisë, gjykata konstaton se natyra e mosmarrëveshjes objekt shqyrtimi
gjyqësor ka elemente të një konflikti administrativ, pasi pala paditëse kërkon të saktësojë
mbiemrin në dokumentin shkollor, Dëftesë Pjekurie, e cila lidhet me mosveprimet e palës së
paditur. Me vendimin nr.3 datë 06.12.2013 të Gjykatës së Lartë është përcaktuar se:
"Kolegjet e Bashkuara të Gjykatës së Lartë arrijnë në interpretimin unifikues se: Gjykatat
administrative të shkallës së parë, Gjykata e Apelit Administrativ dhe Kolegji Administrativ i
Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin nr.49, datë 03.05.2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative",
janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të cilat sipas nenit 7 të këtij ligji
përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht gjendjes, fazës apo shkallës së
gjykimit”.
14. Nga kërkesëpadia rezulton se kërkimi i paditësit në këtë gjykim është: “Njohjen e
pavërtetësisë së pjesshme të dokumentit shkollorë "Dëftesë Pjekurie" lëshuar nga Shkolla e
Mesme Industriale “Pavarësia”, Vlorë datë 31.08.1990 regjistri veçantë 536 nr. Amze 561,
në lidhje me mbiemrin e paditësit “Beqiri” në të saktin “Beqiraj”.
natyrës së mosmarrëveshjes nëse është e natyrës civile apo administrative. Kolegji nuk e
vlerëson të drejte arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë.
319
rastin konkret shërbejnë për përcaktimin e kompetencës lëndore, pasi referuar objektit të
padisë jemi në kushtet kur gjykata e shkallë së parë Vlorë ka kompetencën lëndore për
shqyrtimin e të gjithë objektit të kërkesëpadisë, pasi jemi në kushte kur kërkohet “Njohjen e
pavërtetësisë së pjesshme të dokumentit shkollorë “Dëftesë Pjekurie”.
16. Kolegji çmon se duke vlerësuar shkakun ligjor të kërkimit ndodhemi përpara një
gjykimi që përbën mosmarrëveshje e cila rregullohet nga dispozitat e Kodit të Procedurës
Civile, siç është vërtetësia e një dokumenti me pasoja juridike për paditësin. Ky fakt rezulton
nga përmbajtja e nenit 32 të K.Pr.C sipas të cilit: “Padia mund të ngrihet: (i) për të kërkuar
rivendosjen e një të drejte ose interesi të ligjshëm që është shkelur; (ii) për vërtetimin e
qenies ose mosqenies së një marrëdhënieje juridike ose një të drejte; (iii) për njohjen e
vërtetësisë ose pavërtetësisë së një dokumenti me pasoja juridike për paditësin”.
17. Sa më sipër në analizë të kërkimit të palës paditëse Mete Beqiraj dhe shkakut
ligjor ku mbështetet kërkimi, rezulton se jemi përpara një padie për “Njohjen e pavërtetësisë
së pjesshme të dokumentit shkollorë “Dëftesë Pjekurie”. Me padinë objekt shqyrtimi paditësi
kërkon të vërtetojë gjyqësisht faktin e “Njohjen e pavërtetësisë së pjesshme të dokumentit
shkollorë “Dëftesë Pjekurie” në lidhje me mbiemrin e paditësit “Beqiri” në të saktin
“Beqiraj”, me qëllim përdorimin e këtij dokumenti pranë institucioneve shtetërore apo
privatë. Në referim të analizës së sipërcituar vlerëson se çështja konkrete përbën një
mosmarrëveshje me natyrë civile dhe për rrjedhojë kompetente për gjykimin e çështjes është
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë..
18. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë arrin në përfundimin se vendimi
i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, me të cilin është shpallur moskompetenca lëndore për
gjykimin e çështjes, duhet të prishet dhe çështja t’i dërgohet po asaj gjykate për të vazhduar
gjykimin.
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Prishjen e vendimit nr.2516 regj.them, datë 24.10.2017 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Vlorë, dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 13.02.2019
320
Nr.11243-03237-00-2018 Regj. Themeltar
Nr. 00-2019 - 130 i Vendimit
VENDIM


përket palëve:
PADITËS: DRITAN SALOBEHAJ
I PADITUR: ABIDIN SAHITAJ

HATIHE SALLAKU
MIKLOVAN LAMAJ
ADRIATIK JAHO
OBJEKTI:
Përmbushjen e detyrimit që rrjedh nga kontrata e shitjes me kusht nr.2143 rep. nr.1340 kol.
datë 15/08/2015.
Kthimin e automjetit Land Rover me targa AA811AR, shumën prej 30.000 (tridhjetë) mijë
euro si dhe kamat vonesat mbi këtë shumë që prej datës 01/10/2015 deri në marrjen e
vendimit formë të prerë.
Marrjen e masës së sigurimit të padisë, duke vendosur sekuestron e
përkohshme mbi automjetin si dhe bllokimin e dokumentacionit pranë
DPSHTRR, deri në zgjidhjen përfundimtare të çështjes.
Detyrimin për ngarkimin e shpenzimeve gjyqësore dhe ato avokatore palës së paditur.
BAZA LIGJORE: 1- Kodi i Procedurës Civile, nenet 3, 32/a, 35, 36, 45,
153, 154, 202 e vijues.
2- Kodi Civil, nenet 419,450,463,476,481, 659 e vijues.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.11-2018-4407(1374), datë

Të shpallë moskompetencën tokësore për gjykimin e çështjes civile nr.21235-
03969 (593/2568), datë 20.11.2017 regjistrimi, që i përket paditësit Dritan
Salobehaj.
Dërgimin e çështjes për gjykim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, që është
gjykata kompetente për gjykimin e çështjes.
Kundër vendimit të sipërcituar, ka paraqitur ankim të veçantë pala paditëse Dritan Salobehaj,
i cili kërkon:
321
Prishjen e vendimit nr.11-2018-4407()1374), datë 17.09.2018 të Gjykatës
Rrethit Gjyqësor Durrës dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për
Pala e paditëse Dritan Salobehaj në ankimin e veçantë parashtrojnë këto shkaqe:
 Në seancën e fundit datë 17.09.2018 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës vendosi: të

shpallë moskompetencën tokësore për zhvillimin e gjykimit duke ja kaluar Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Vlorë si kompetente për vazhdimin e gjykimit.
 Ndaj këtij vendimi ushtrojmë këtë ankim të veçantë brenda afatit ligjor, pasi e gjejmë
të pabazuar dhe në shkelje të ligjit procedural civil.
 Vlen të theksohet se pas zhvillimit të seancës me objekt sigurim padie me datë
23.11.2017, janë zhvilluar shumë seanca të tjera, ku përfshihen seancat përgatitore
dhe seanca gjyqësore siç janë me datë 13.03.2018; 12.04.2018; 24.04.2018;
15.05.2018; 31.05.2018; 19.06.2018: 16.07.2018 dhe seanca e fundit datë
17.09.2018.
 Gjykata në referim të nenit 158/a/l të K.Pr.Civile ka detyrimin që të bëjë studimin
paraprak të akteve dhe nëse çështja nuk bën pjesë në kompetencën tokësore të saj
duhet të disponojë me vendim duke ja kaluar çështjen Gjykatës kompetente ç’ka në
rastin objekt gjykimi nuk ka ndodhur.
 Neni 48 i K.Pr.Civile, shprehet se paditë që rrjedhin nga shkaktimi i dëmit mund të
ngrihen si në gjykatën e vendit ku ka banimin i padituri ashtu edhe në gjykatën e
vendit ku është shkaktuar dëmi.
 Po ti referohemi këtij neni, palës paditëse i është shkaktuar një dëm shumë i madh që
rrjedh nga mospërmbushja e detyrimit të përcaktuar në kontratë,kontratë e cila është
lidhur në Durrës dhe mjeti ka qenë i regjistruar në Durrës.
 Po ashtu neni 61/2 të Kodit të Procedurës Civile në mënyrë taksative citon se:
mungesa e kompetencës tokësore mund të merret parasysh vetëm me kërkesën e
palëve, derisa nuk është nxjerrë urdhëri për caktimin e seancës gjyqësore.
 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës ka gabuar në nxjerrjen jashtë kompetencës
tokësore duke marrë në konsideratë pretendimet e palës së paditur së të paditurit
jetojnë në Vlorë pasi në çështjen objekt gjykimi kemi 4 (katër) palë të paditura, ku 2
(dy) prej të cilave jetojnë në Tiranë.
 Pretendimi i hamendësuar që automjeti është aktualisht në Vlorë nuk përbën shkak
për ndryshimin e kompetencës tokësore, pasi duke qenë send i luajtshëm dhe duke
mos pasur asnjë pengesë ligjore e çfarëdolloj qoftë, mund të shitet në çdo qytet apo
çdo vend, mbase edhe në Durrës.
 Gjykata duhet të mbante në konsideratë faktin që përmbushjen e detyrimit dhe
automjetin ja kërkojmë palës së paditur Abidin Sahitaj dhe jo palëve të tjera që janë
të prekur dhe kanë interes për çështjen objekt gjykimi.

VËREN
322
që iu përket palëve:paditës Dritan Salobehaj, të paditur Abidin Sahitaj, Hatihe Sallaku,
Miklovan Lamaj, Adriatik Jaho, me objekt: Përmbushjen e detyrimit që rrjedh nga kontrata
e shitjes me kusht nr.2143 rep. nr.1340 kol. datë 15.08/2015. Kthimin e automjetit Land
Rover me targa AA811AR, shumën prej 30.000 (tridhjetë) mijë euro si dhe kamat vonesat
mbi këtë shumë që prej datës 01.10.2015 deri në marrjen e vendimit formë të prerë. Marrjen
e masës së sigurimit të padisë, duke vendosur sekuestron e përkohshme mbi automjetin si dhe
bllokimin e dokumentacionit pranë DPSHTRR, deri në zgjidhjen përfundimtare të çështjes.
Detyrimin për ngarkimin e shpenzimeve gjyqësore dhe ato avokatore palës së paditur.....
2. Vendimi nr.11-2018-4407 (1374), datë 17.09.2018 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Durrës, është rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi
nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë.
I. Rrethanat:
3. Paditësi Dritan Salobehaj, është person fizik, shtetas shqiptar, lindur në Fier dhe
banues në Durrës, Lagja nr.13, Plazh, Rruga “Pavarësia”. Këto fakte rezultojnë të provuara
me letërnjoftimin personal, lëshuar me datë 11/05/2009 si dhe aktet e tjera që u shqyrtuan si
prova në gjykim.
4. I padituri Abidin Sahitaj, është person fizik, shtetas shqiptar, lindur në Kukës dhe
banues në Tiranë, me adresë: Mëzez - Fushë, Kompleksi “Kështjella”, Kulla nr.3, kati 2,
rruga nacionale Tiranë - Kamëz. Këto fakte rezultojnë të provuara me letërnjoftimin
personal, lëshuar me datë 30.03.2009 si dhe aktet e tjera që u shqyrtuan si prova në gjykim.
5. Rezulton e provuar se shtetasi Abidin Sahitaj është edhe administratori dhe ortaku i
vetëm i Shoqërisë Tregtare “SAHITAJ KONSTRUKSION” Sh.p.k. me numër unik
identifikimi të personit të tatueshëm (NUIS) K52001012B. Kjo shoqëri rezulton se e ka
selinë në Tiranë, në adresën: Mëzez Fushë, Kompleksi “Kështjella”, Kulla nr. 3, kati 2, rruga
nacionale Tiranë - Kamëz (adresa,km 1 dhe është bërë njoftimi për të paditurin sipas
deklarimit të adresës së tij nga pala paditëse në kërkesëpadi).
II. Procedura:
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr.11-2018-4407 (1374), datë

Të shpallë moskompetencën tokësore për gjykimin e çështjes civile nr. 21235-03969
(593/2568), datë 20.11.2017 regjistrimi, që i përket paditësit Dritan Salobehaj.
Dërgimin e çështjes për gjykim Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, që është gjykata
kompetente për gjykimin e çështjes.
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, ndër të tjera arsyeton se:
...... Gjykata pasi u njoh me pretendimin e parashtruar nga të paditurit Miklovan
Lamaj dhe Adriatik Jaho nëpërmjet përfaqësuesit të tyre arrin në përfundimin se kërkesa e
tyre është e drejtë dhe e bazuar. Rezulton se të paditurit e mësipërm janë me banim në Vlorë
dhe po ashtu sendi objekt material i gjykimit aktualisht ndodhet në Vlorë, ku banon edhe
poseduesi i fundit i sendit shtetasi Adriatik Jaho......Vlerësohet se jemi para situatës së
parashikuar nga neni 42 dhe 61 i K.Pr.Civile
323
6,7 dhe për pasojë është i drejtë pretendimi i të paditurve. Jemi para situatës kur dy
nga të paditurit janë me banim në Tiranë (Abidin Sahitaj dhe Hatixhe Sallaku) dhe dy të
paditurit e tjerë janë me banim në Vlorë (Miklovan Lamaj dhe Adriatik Jaho) dhe për pasojë
në këtë situatë në kushtet kur ngrihet pretendimi i kompetencës tokësore si pretendim i
shprehur nga palët gjithsesi Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës nuk ka kompetencë tokësore
për gjykimin e çështjes....”

drejte;
paditësin.
kompetente.
13. Vendimi nr.11-2018-4407()1374), datë 17.09.2018, i Gjykatës së Rrethit

Gjyqësor Durrës, me anën e të cilit, kjo gjykatë ka vendosur shpalljen e moskompetencës
tokësore të saj për shqyrtimin e çështjes objekt shqyrtimi dhe dërgimin e saj për gjykim,
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Vlorë, është një vendim i marrë në zbatim të drejtë të ligjit
procedural, ndaj për këtë shkak, ai duhet të lihet në fuqi.
324
nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, në lidhje me moskompetencën tokësore të saj në
16. Kolegji Civil në përcaktimin e kompetencës tokësore i referohet identifikimit të
të drejte arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës.
17. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës në arsyetimin e vendimit thekson:.... “se jemi
para situatës së parashikuar nga neni 42 dhe 61 i K.Pr.Civile, dhe për pasojë është i drejtë
pretendimi i të paditurve. Pasi jemi para situatës kur dy nga të paditurit janë me banim në
Tiranë (Abidin Sahitaj dhe Hatixhe Sallaku) dhe dy të paditurit e tjerë janë me banim në
Vlorë (Miklovan Lamaj dhe Adriatik Jaho) dhe për pasojë në këtë situatë në kushtet kur
ngrihet pretendimi i kompetencës tokësore si pretendim i shprehur nga palët gjithsesi
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës nuk ka kompetencë tokësore për gjykimin e çështjes....”.
Referuar objektit të padisë jemi në kushtet kur Gjykata e Shkallë së Parë Durrës nuk ka
kompetencën lëndore për shqyrtimin e objektit të kërkesëpadisë.
18. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se nga aktet e mësipërme rezulton se të
paditurit janë me banim në Vlorë dhe po ashtu sendi objekt gjykimi aktualisht ndodhet në
Vlorë, ku banon edhe poseduesi i fundit i sendit Shtetasi Adriatik Jaho. Duke u nisur nga
rrethanat e mësipërme Kolegji Civil çmon se gjykatës së cilës duhet ti dërgohen aktet për
shqyrtimin e kompetencës është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Vlorë pasi, është gjykata ku
aktualisht jeton mbajtësi i sendit dhe ku ndodhet sendi.
ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse Dritan Salobehaj, nuk është i bazuar në ligj,
prandaj si i tillë ai nuk duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës, me të cilin është shpallur moskompetenca lëndore për gjykimin e çështjes
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr. 11-2018-4407 (1374), datë 17.09.2018 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës.
Tiranë, më 13.02.2019
325
Nr. 00-2019 - 131 i Vendimit
VENDIM


përket palëve:
PADITËS: SOFOKLI THOMALLARI
I PADITUR: DREJTORIA RAJONALE E SIGURIMEVE

SHOQËRORE GJIROKASTËR.
OBJEKTI:
Njohja e pavërtetësisë së pjesshme të dokumentit Regjistri Themeltar nr,2, faqja 69 të Ish
Kooperativës Bujqësore Kutal, fshati Kutal Përmet përsa i përket gjeneraliteteve të mia, pasi
pala e paditur e ka pasqyruar gabim emrin tim “Safo” nga ai i sakti që është “Sofokli”si dhe
datëlindjen e cila nuk është pasqyruar e plotë por vetëm viti i lindjes “1955” datëlindja ime e
saktë është “01.06.1955”.
BAZA LIGJORE: Nenet 32/c,153,154 e vijues të Kodit te Procedurës Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet, me vendimin nr.204/22-2018-435, datë 20.11.2018,

ka vendosur:
Deklarimin e moskopetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet

për shqyrtimin e çështjes nr.239/21266-00245 Regjistri Themeltar, datë
regjistrimi 09.11.2018.
Dërgimin e akteve Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër si
Kundër vendimit të sipërcituar, ka paraqitur ankim të veçantë paditësi Sofokli Thomallari, i

cili kërkon:
Prishjen e vendimit nr.204/22-2018-435, datë 20.11.2018 të Gjykatës Rrethit

Gjyqësor Përmet, dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë për vazhdimin e
gjykimit.
Paditësi Sofokli Thomallari në ankimin e veçantë parashtrojnë këto shkaqe:
326
 Në këtë gjykim rezulton se jemi përpara një padie për njohjen e pavërtetësisë së
dokumentit “Regjistri themeltar nr.2, faqe 66 të Koop. Bujqësore Kutal fshati Kutal
vetëm përsa i përket pasqyrimit të emrit tim që gabimisht është pasqyruar “Safo”
ndërsa emri i vërtet është “Sofokli”. Pra me këtë padi unë kërkoj të vërtetojë
gjyqësisht se ky dokument ka të regjistruar gabim gjeneralitetet e mia, me qëllim
përdorimin e këtij dokumenti pranë institucioneve shtetërore.
 Dhe sikur gabimisht ti isha referuar dispozitave ligjore gjykata duhet të zgjidhë
çështjen konform shkakut që rezulton nga shqyrtimi në tërësi i kërkesëpadisë, duke
bërë lidhjen midis fakteve që unë parashtrojë se kanë ngjarë dhe të drejtat apo
interesave që unë parashtroj se më janë cënuar.

VËREN
që iu përket palëve: paditëse Sofokli Thomallari, të paditur Drejtoria Rajonale e Sigurimeve
Shoqërore Gjirokastër, me objekt: Njohja e pavertetësisë së pjesshme të dokumentit Regjistri
Themeltar Nr,2, faqja 69 të Ish Kooperativës Bujqësore Kutal, fshatu Kutal Përmet përsa i
përket gjeneraliteteve të mia, pasi pala e paditur e ka pasqyruar gabim emrin tim “Safo”
nga ai i sakti që është “Sofokli”si dhe datëlindjen e cila nuk është pasqyruar e plotë por
vetëm viti i lindjes”1955” datëlindja ime e saktë është “01.06.1955”.....
2. Vendimi nr.204/22-2018-435, date 20.11.2018 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Përmet, është rrjedhojë i zbatimit të drejtë të ligjit, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi.
I. Rrethanat:
3. Paditësja i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet me kërkesë padi

sipas objektit të përcaktuar në pjesën hyrëse të vendimit: Paditësja i është drejtuar DRSSH
Gjirokastër për ti dhënë vërtetim për vjetërsinë në punë për efekte pensioni në lidhje me vitet
e punës në Ish Kooperativën Bujqësore Kutal.
4. Nga të dhënat e palës së paditur, Regjistri Themeltar nr.2, faqja 69, rezulton se
paditësi figuron me gjeneralitete emri “Safo” nga ai i sakti që është “Sofokli” dhe datëlindja
e cila është pasqyruar vetëm si vit 1955 dhe jo i plotë që është 01.06.1995.
5. Ndodhur para situatës ku pala e paditur nuk ka korigjuar të dhënat e pasqyruara në
regjistrat e DRSSH Gjirokastër në lidhje me emrin nga “Safo” në “Sofokli” dhe datëlindjen
nga “1954” në “09.01.1954”, paditësi i është drejtuar Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet,
duke kërkuar njohjen të pavërtetësisë së fletës së regjistrit themeltar nr.2, faqe 69 të ish
Kooperativës Bujqësore Kutal, duke bërë ndryshimin e emrit dhe të datëlindjes sikurse
rezulton nga kartat e identitetit dhe të dhënat e pasqyruara në kartat e gjendjes civile.
II. Procedura:
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet, me vendimin nr.204/22-2018-435, datë

Deklarimin e moskopetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Përmet për
shqyrtimin e çështjes nr.239/21266-00245 Regjistri Themeltar, datë regjistrimi 09.11.2018.
327
Dërgimin e akteve Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Gjirokastër si gjykatë
kompetente .
7. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet ndër të tjera arsyeton se:
.... Pavarësisht se kërkesëpadia është ngritur në bazë të nenit 32/c të Kodit të
Procedurës Civile, obejkt i saj është i lidhur me njohejn e të dhënave në fletën e regjistrit, si
një akt administrativ i cili do të trajtohet nga ana e një organi administrativ, përkatësisht
DRSSH Gjirokastër, në procedurën administrative që ligji i ngarkon asaj si veprimtari e
posaçme publike administrative........Për rrjedhojë mosmarrëveshja është një organ
administrativ publik lidhur me aktivitetin publik administrativ të tij,për një akt administrativ,
vërtetësia ose jo e të cilit, krijon të drejta dhe detyrime në fushën administrative për palët
pjesëmarrëse në çështjen gjyqësore.

drejte;
paditësin.
kompetente.
13. Në nenin 2 të ligjit nr. 49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative” është parashikuar se:
328
“Mosveprimi administrativ” është çdo mungesë veprimi nga organi i administratës
publike për të ushtruar veprimtarinë administrative, sipas funksionit publik, që krijon pasoja
juridike mbi të drejta subjektive apo interesa të ligjshëm. Organ Publik është çdo organ i
pushtetit vendor që kryen funksione administrative. “Veprim administrativ” është akti
administrativ, kontrata administrative dhe veprimi tjetër administrativ. “Veprimi tjetër
administrativ” është çdo formë e njëanshme e veprimtarisë së organit publik, në kryerjen e
funksionit publik dhe që nuk plotëson kushtet për të qenë akt administrativ apo kontratë dhe
që krijon pasoja juridike mbi të drejtat subjektive apo interesat e ligjshëm.
14. Në nenin 13/5 të ligjit nr. 49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e
Gjykatave Administrative” është parashikuar se:
Gjykata me kërkesë të palëve ose kryesisht, ngre çështjen e mosmarrëveshjes me
vendim të arsyetuar, me të cilin i paraqet Gjykatës së Lartë kopjen e akteve të nevojshme për
zgjidhjen e saj. Gjykata, që ka dhënë vendimin, njofton menjëherë gjykatën në
mosmarrëveshje. Vendimi për ngritjen e mosmarrëveshjes, së bashku me aktet, i dërgohet
Gjykatës së Lartë brenda 5 ditëve.
parashikohet se:
16. Vendimi unifikues i Gjykatës së Lartë nr. 03, datë 29.03.2012, në të cilin
ndërmjet të tjerave thuhet se:
veçantë të paditësit Sofokli Thomallari, nuk janë të bazuara në ligj, prandaj nuk ka arsye
ligjore që vendimi i dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet të cënohet.
329
nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet në lidhje me moskompetencën lëndore të saj në
20. Në nenin 2 të ligjit nr.49/2012 “Për Organizimin dhe Funksionimin e Gjykatave
Administrative” është parashikuar se: “Mosveprimi administrativ” është çdo mungesë
veprimi nga organi i administratës publike për të ushtruar veprimtarinë administrative, sipas
funksionit publik, që krijon pasoja juridike mbi të drejta subjektive apo interesa të ligjshëm.
Organ Publik është çdo organ i pushtetit vendor që kryen funksione administrative. “Veprim
administrativ” është akti administrativ, kontrata administrative dhe veprimi tjetër
administrativ. “Veprimi tjetër administrativ” është çdo formë e njëanshme e veprimtarisë së
organit publik, në kryerjen e funksionit publik dhe që nuk plotëson kushtet për të qenë akt
administrativ apo kontratë dhe që krijon pasoja juridike mbi të drejtat subjektive apo
interesat e ligjshëm.
21.Kolegji Civil në përcaktimin e kompetencës lëndore i referohet identifikimit të
të drejte arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet.
22. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Përmet në arsyetimin e vendimit thekson:....
“Pavarësisht se kërkesëpadia është ngritur në bazë të nenit 32/c të Kodit të Procedurës
Civile, objekti i saj është i lidhur me njohjen e të dhënave në fletën e regjistrit, si një akt
administrativ i cili do të trajtohet nga ana e një organi administrativ, përkatësisht DRSSH
Gjirokastër, në procedurën administrative që ligji i ngarkon asaj si veprimtari e posaçme
publike administrative.....Për rrjedhojë mosmarrëveshja është një organ administrativ publik
lidhur me aktivitetin publik administrativ të tij, për një akt administrativ, vërtetësia ose jo e
të cilit, krijon të drejta dhe detyrime në fushën administrative për palët pjesëmarrëse në
çështjen gjyqësore.....
23. Nga kërkesëpadia rezulton se kërkimi i paditësit në këtë gjykim është: “Njohja e
pavërtetësisë së pjesshme të dokumentit Regjistri Themeltar Nr,2, faqja 69 të Ish
Kooperativës Bujqësore Kutal, fshati Kutal Përmet përsa i përket gjeneraliteteve të mia, pasi
pala e paditur e ka pasqyruar gabim emrin tim “Safo” nga ai i sakti që është “Sofokli”si
dhe datëlindjen e cila nuk është pasqyruar e plotë por vetëm viti i lindjes”1955” datëlindja
ime e saktë është “01.06.1955”.
24. Referuar objektit të padisë jemi në kushtet kur Gjykata e Shkallë së Parë Përmet
nuk ka kompetencën lëndore për shqyrtimin e të gjithë objektit të kërkesëpadisë, pasi jemi në
kushte kur kërkohet: “Njohja e pavërtetësisë së pjesshme të dokumentit Regjistri Themeltar
nr,2, faqja 69 të Ish Kooperativës Bujqësore Kutal, fshati Kutal Përmet përsa i përket
gjeneraliteteve”, pasi pala e paditur e ka pasqyruar gabim emrin “Safo” nga ai i sakti që
është “Sofokli”, si dhe datëlindjen e cila nuk është pasqyruar e plotë por vetëm viti i
lindjes”1955”, datëlindja e saktë është “01.06.1955” e paditësit si fakt me pasoja juridike
për palën.
330
25. Kolegji Civil vlerëson se në rastin konkret palë e paditur është një organ i
administratës publike, i cili kryen veprimtari të mirëfilltë administrative, që në rastin konkret
nuk vepron, duke pretenduar pasaktësinë e dokumentacionit të paraqitur nga pala paditëse,
prandaj ky gjykim ka natyrë administrative dhe lënda e gjykatës administrative për
shqyrtimin e çështjes nuk mungon.
ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse Sofokli Thomallari, nuk është i bazuar në ligj,
prandaj si i tillë ai nuk duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Përmet, me të cilin është shpallur moskompetenca lëndore për gjykimin e çështjes
PËR KËTO ARSYE

VENDOSI
Lënien në fuqi të vendimit nr.204/22-2018-435, datë 20.11.2018 të Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Përmet.
Tiranë, më 13.02.2019
331
Nr. 00-2019–132 i Vendimit
VENDIM

Në datën 13.02.2019, mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen civile, që u

përket palëve:
PADITËS: QAZIM SEJDINI
I PADITUR: SHOQËRIA TREGTARE “HELKA” SH.P.K

ENGJELLUSHE MUSA
KLAUS CIRAKU
OBJEKTI:
Detyrimi i të paditurve në mënyrë solidare të shpërblejnë dëmin jo pasuror,
të shkaktuar si pasojë e cënimit të nderit, personalitetit dhe reputacionit të paditësit
në shumën 10.000.000 lekë dhe detyrimin e tyre të përgënjeshtrojnë publikisht
në të njëjtën gazetë si dhe pagimin e shpenzimeve gjyqësore.
BAZA LIGJORE:Nenet 32, 36, 41, 106, 153, 154 e vijues të K. Pr. Civile.
Nenet 608, 609, 625, 626 e vijues të Kodit Civil.
Vendimi Unifikues i Gjykatës së Lartë nr.12 / 2007.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan, me vendimin nr. 1076 (13-2018-4570), datë

Konstatimin e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Elbasan për shqyrtimin e çështjes civile me nr. 1607 akti, që i përket palës
paditëse Qazim Sejdini, me objekt: “Shpërblim dëmi”,dhe dërgimin e akteve
për kompetencë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr. 12889 akti, datë 01.10.2018 ka
vendosur:
T'i parashtrojë Gjykatës së Lartë qëndrimin e saj në lidhje me padinë civile nr.
12889 akti, dt. regj. 21.09.2018 me paditës Qazim Sejdini, me objekt
:Shpërblim dëmi.
332
Rregullimin e kompetencës për shqyrtimin e padisë civile nr. 12889 akti, dt.
regj 21.09.2018 me paditës Qazim Sejdini, me objekt: Shpërblim dëmi dhe
dërgimin e kësaj çështje për shqyrtim Gjykatës Kompetente të Rrethit
Elbasan.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë parashtruar këto shkaqe:
 Gjykata bazuar në nenin 63 paragrafi i dytë dhe në nenin 64 të K. Pr. Civile vlerëson
se çështja duhet të dërgohet pranë Gjykatës së Lartë për të dhënë udhëzimet e
nevojshme mbi procesin gjyqësor të filluar në Elbasan si dhe për vazhdimin e tij nga
Gjykata që do të deklarohet kompetente.
 Sa më sipër Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë vlerëson se Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Elbasan nuk duhet ta dërgonte çështjen për moskomptencë gjykimi me
vendimin e saj nr. 1076, datë 30.07.2018 sipas të cilit konkludon se kompetente është
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.

VËREN
1. Në Gjykatën e Lartë është regjistruar çështja civile nr. 111243-02907-00-2018
regj. them, që u përket palëve: paditëse Qazim Sejdini dhe të paditur Shoqëria Tregtare
“HELKA” Sh.p.k, Engjellushe Musa, Klaus Ciraku, me objekt: Detyrimi i të paditurve në
mënyrë solidare të shpërblejnë dëmin jo pasuror, të shkaktuar si pasojë e cënimit të nderit,
personalitetit dhe reputacionit të paditësit në shumën 10.000.000 lekë dhe detyrimin e tyre të
përgënjeshtrojnë publikisht në të njëjtën gazetë si dhe pagimin e shpenzimeve gjyqësore.....
2. Vendimi nr. 1076 (13-2018-4570), datë 30.07.2018 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Elbasan është rrjedhojë i zbatimit të gabuar të ligjit procedural, prandaj si i tillë ai duhet të
prishet dhe çështja të dërgohet për vazhdimin e gjykimit në Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Elbasan.
3. Sipas padisë dhe objektit të saj, ka rezultuar se paditësi Qazim Sejdini pretendon se
subjektet e paditura në këtë padi, në mënyrë, të qëllimshme dhe në shkelje të ligjit të
gazetarisë, kanë baltosur figurën dhe personalitetin e tij me anë të shkrimeve në gazetë
(administruar në dosje), konkretisht gazeta Telegraf, nën drejtimin e të paditurit Engjell
Musai dhe botues të paditurin Klaus Çiraku, kanë bërë disa shkrime të kontestuara si të pa
vërteta sipas tij, ç’ka përbëjnë objektin e padisë.
II. Procedura:
4. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan,me vendimin nr. 1076 (13-2018-4570), datë

Konstatimin e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan për
shqyrtimin e çështjes civile me nr. 1607 akti, që i përket palës paditëse Qazim Sejdini, me
objekt: “Shpërblim dëmi”, dhe dërgimin e akteve për kompetencë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë.
333
....Gjykata vlerëson se nuk ka kompetencë për shqyrtimin e kësaj kërkese padie,pasi
të paditurit nuk janë banorë të qytetit Elbasan. Sipas adresave të dhëna në kërkesë padi për
të paditurit e paditur nga paditësi Qazim Sejdini rezulton se ata janë banor të qytetit të
Tiranës. Ndërsa për sa i përket shoqërisë nga aktet rezulton se kjo shoqëri ka degë në Tiranë
të saj në qytetin e Tiranës në rrugën Avdyl Frashëri. Pra që të tre palët e paditura kanë
banimin e tyre në Tiranë. Në nenin 42 të K. Pr. Civile thuhet se “Paditë ngrihen në gjykatën
e vendit ku i padituri ka vendbanimin e tij, dhe kur këto nuk dihen në vendbanimin ose
vendqëndrimin e tij, dhe kur këto nuk dihen në vendbanim ose vendqëndrim ku ai ka banesën
e përkohshme”.....
6. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr. 12889 akti, datë 0110.2018 ka
vendosur:
T'i parashtrojë Gjykatës së Lartë qëndrimin e saj në lidhje me padinë civile nr. 12889
akti, dt. regj. 21.09.2018 me paditës Qazim Sejdini, me objekt: Shpërblim dëmi.
Rregullimin e kompetencës për shqyrtimin e padisë civile nr. 12889 akti, dt. regj
21.09.2018 me paditës Qazim Sejdini, me objekt: Shpërblim dëmi dhe dërgimin e kësaj
çështje për shqyrtim Gjykatës Kompetente të Rrethit Elbasan.
lII. Ligji i zbatueshëm
7. Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile, në të cilat është parashikuar:

7.1 Neni 16§1 i K. Pr. Civile: “Gjykata zgjidh mosmarrëveshjen në përputhje me
dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi, që janë të detyrueshme të zbatohen prej saj. Ajo
bën një cilësim të saktë të fakteve dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, pa u lidhur
me përcaktimin që mund të propozojnë palët”.
7.2 Neni 43§1 i K. Pr. Civile: “Kur i padituri është person juridik, paditë ngrihen në
gjykatën e vendit ku personi juridik ka qendrën e tij.”
7.3 Neni 48 §1 i K. Pr. Civile: “Paditë që rrjedhin nga shkaktimi i dëmit mund të
ngrihen si në gjykatën e vendit ku ka banimin i padituri, ashtu dhe në gjykatën e vendit ku
është shkaktuar dëmi.
7.4 Neni 54 i K. Pr. Civile: “E drejta e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave
kompetente i takon paditësit, e cila ushtrohet me ngritjen e padisë.”
7.5 Neni 61 i K. Pr. Civile: “Gjykata, kur konstaton se nuk është kompetente për
gjykimin e çështjes kryesisht ose me kërkesën e palëve, vendos moskompetencën e saj dhe i
dërgon aktet në gjykatën kompetente.
IV. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson
8. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në shqyrtim e në vlerësim të akteve që ndodhen

në dosjen gjyqësore e të administruara gjatë gjykimit, pretendimeve të palës ankuese, si dhe
pjesës arsyetuese të vendimit gjyqësor, arrin në përfundimin se në marrjen e vendimit nr.
1076 (13-2018-4570), datë 30.07.2018, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, nuk janë
respektuar dispozitat e ligjit procedural civil duke mos bërë një cilësim të saktë të fakteve
dhe veprimeve që lidhen me mosmarrëveshjen, si dhe duke mos e zgjidhur atë në përputhje
me dispozitat ligjore dhe normat e tjera në fuqi (neni 16 §1 i K. Pr. Civile).
334
9. Kolegji Civil i Gjykatë së Lartë pikësëpari thekson se termi “gjykatë”, i cili
karakterizohet në kuptimin material nga funksioni i saj gjyqësor, ka të bëjë me zgjidhjen e
çështjeve të cilat janë në kompetencë të saj, në një proces të zhvilluar mbi një procedurë
ligjërisht të përcaktuar dhe në pajtim me shtetin e së drejtës. Në analizë të natyrës së
mosmarrëveshjes, shkakut ligjor të saj, objekti të kërkesë padisë, si dhe kohës së shqyrtimit
të saj, Kolegji Civil konstaton se, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan nuk ka zbatuar drejtë
dispozitat procedurale lidhur me kompetencën tokësore të këtij procesi gjyqësor duke mos
zhvilluar një proces të rregullt ligjor në mbështetje të nenit 42/1 të Kushtetutës dhe nenit 6/1
të KEDNJ (shih vendimet nr. 23 / 2009, nr. 7 / 2009 dhe nr. 31 / 2005 dhe nr. 16 / 2012 të
Gjykatës Kushtetuese).
10. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Elbasan në datën 30.07.2018, në mbështetje të nenit
61, të Kodit të Procedurës Civile ka konstatuar se nuk është kompetentë nga pikëpamja
tokësore dhe në këto kushte ka vendosur dërgimin e akteve pranë Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, vlerëson se Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Elbasan, nuk e ka zgjidhur çështjen konform shkakut që rezulton nga shqyrtimi në tërësi i
kërkesëpadisë, duke mos bërë lidhjen midis fakteve që pretendohen prej paditësit se kanë
ngjarë dhe të drejtave apo interesave që ai pretendon se i janë cenuar (qëndrim ky i mbajtur
në vendimin unifikuese nr. 3/2012 i Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë).
11. Për sa rezulton nga kërkesë padia e paraqitur në këtë proces gjyqësor, konstatohet
se pala paditëse nëpërmjet këtij gjykimi ka kërkuar shpërblimin e dëmit jopasuror sipas
figurave përkatëse (moral dhe ekzistencial) nga ana e palës së paditur. Kolegji Civil i
Gjykatës së Lartë vlerëson se rasti i shqyrtimit të padive që rrjedhin nga shkaktimi i dëmit,
bën përjashtim nga parimi i përgjithshëm i sanksionuar në nenin 43 të K. Pr. Civile, sipas të
cilit paditë ngrihen në gjykatën e vendit ku personi juridik ka qendrën e tij. Kjo për shkak se,
përveç këtij parimi të përgjithshëm, në nenin 48 të K. Pr. Civile gjejmë dhe një rregullim të
posaçëm për paditë që rrjedhin nga shkaktimi i dëmit. Konkretisht paragrafi i parë i nenit 48
parashikon se: “Paditë që rrjedhin nga shkaktimi i dëmit mund të ngrihen si në gjykatën e
vendit ku ka banimin i padituri (qendrën), ashtu dhe në gjykatën e vendit ku është shkaktuar
dëmi.”
11.1 Në analizë të kësaj dispozite, del qartë qëllimi i ligjvënësit kur ka vendosur që,
për këtë kategori çështjesh, të jenë kompetente më shumë se një gjykatë. Ligjvënësi ka pasur
si qëllim zhvillimin e këtyre gjykimeve para një gjykate vendndodhja e së cilës të mundësojë
plotësisht ushtrimin e funksioneve të saj në mënyrë efikase (neni 6 i KEDNJ).
11.2 Në çështjen objekt gjykimi, rezulton se kompetenca për shqyrtimin e saj i takon
si Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, ku është shkaktuar dëmi që pretendon pala paditëse
ashtu edhe ku kanë vendbanimin apo selinë personat juridik, të cilët janë thirrur në gjykim si
palë të paditura. Pra jemi përpara rastit të kompetencave konkurruese dhe në këtë rast, e
drejta e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave kompetente i takon paditësit, e drejtë kjo që
ushtrohet me ngritjen e padisë (neni 54 i K. Pr. Civile).
11.3 Në analizë të nenit 54 të Kodit të Procedurës Civile del qartë se është në
diskrecionin e paditësit për të vendosur nëse padia do të ngrihet në gjykatën e vendit ku është
shkaktuar dëmi, apo në gjykatën e vendit ku personi fizik/ juridik (pala e paditur) ka qendrën
e tij. Duke qenë se paditësi i është drejtuar me kërkesë padi pikërisht Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Elbasan,rezulton de facto që ka bërë zgjedhjen e tij, duke zgjedhur pikërisht këtë
gjykatë si kompetente nga pikëpamja tokësore për të shqyrtuar mosmarrëveshjen që ka me
palën e paditur.
12. Për sa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, arrin në konkluzionin se
vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Elbasan, duhet të prishet dhe çështja duhet të
dërgohet për gjykim po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
335
336
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në bazë të nenit 62, 63 dhe 485 të Kodit të
Procedurës Civile,
VENDOSI
Prishjen e vendimit Nr. 1076 (13-2018-4570), datë 30.07.2018 të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Elbasan dhe dërgimin e çështjes pranë po asaj gjykate për vazhdimin e gjykimit.
Tiranë, më 13.02.2019
337
Nr. 00 - 2019 - 151 i Vendimit
VENDIM
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë nga:

në Tiranë, sot më datë 28.02.2019, mori në shqyrtim çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: FATMIR SEFA
E PADITUR: AGJENCIA E TRAJTIMIT TË PRONAVE
OBJEKTI:
Detyrimin e palës së paditur Agjencia e Trajtimit të Pronave, të vlerësojë financiarisht
vendimin nr. 11/1, datë 25.03.1994, të Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave
Bashkia Lushnjë për një truall me sipërfaqe 9080 m2 ndodhur në Lagjen “Loni Dhamo”, në
përputhej me VKM nr. 89, datë 03.02.2016 “Për miratimin e hartës së vlerës në Republikën
e Shqipërisë”, trualli vlerësohet me 9701 lekë/m2.
Detyrimin e palës së paditur të kompensojë trashëgimtarët e subjektit të shpronësuar Tafil
Sela, për tokën truall me sipërfaqe 9080 m2.
BAZA LIGJORE: Ligji nr. 49/2012 “Për gjykatat administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”. Ligji nr. 133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe
përfundimin e procesit të kompensimit të pronave”.
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr. 146 (86-2018-3867), datë

Të shpallë mungesën e kompetencës funksionale të Gjykatës Administrative

të Apelit për shqyrtimin e çështjes administrative nr. 223, datë 12.06.2018, që
u përket palëve: Paditës Fatmir Sefa, i paditurit Agjencia e Trajtimit të
Pronave dhe dërgimin e çështjes për kompetencë funksionale Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin e seancës

përgatitore të datës 14.11.2018, në çështjen me Nr. Regj. Them. 4907 (6343), datë
regjistrimi 22.10.2018, ka vendosur:
Ngritjen e mosmarrëveshjes së kompetencës funksionale lidhur me gjykimin e

çështjes me Nr. Regj. Them. 4907 (6343), datë 22.10.2018.
338
Një kopje e akteve të dërgohet menjëherë pranë Gjykatës së Lartë, Tiranë.

Pasi dëgjoi relatimin e gjyqtarit Xhezair Zaganjori dhe si e shqyrtoi çështjen në
tërësi, në dhomë këshillimi, pa pjesëmarrjen e palëve;
VËREN
Nga aktet e çështjes rezulton se paditësi është një ndër trashëgimtarët ligjorë të të
ndjerit Tafil Sefa, në favor të të cilit rezulton të jenë trajtuar disa prona në qytetin e
Lushnjës, nga ana e Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, me vendimin nr.
11, datë 09.11.1994 dhe vendimin nr. 11/1, datë 25.03.1994, të ish KKKP Bashkia Lushnjë
“Për miratimin e njohjes së pronësisë të ish pronarit Tafil Sefa”.
Ka rezultuar që trashëgimtari i paditësit të jetë trajtuar nga ana e KKKP të Bashkisë
Lushnjë, me një sipërfaqe trualli prej 9080 m2, me vendimin nr. 11/1, datë 25.03.1994, të ish
KKKP Bashkia Lushënj, me anë të të cilit është vendosur t’i njihet pronësia mbi një
sipërfaqe trualli prej 9080 m2, e ndodhur në Lagjen “Loni Dhamo”, të qytetit të Lushnjës.
Me shkresën nr. 3382/1 prot, datë 16.05.2018, Agjencia e Trajtimit të Pronës ka
sqaruar paditësin se në zbatim të ligjit nr. 133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin
e procesit të kompensimit të pronave”, ajo nuk ka kompetencë për të shqyrtuar dosjen e tij
pasi nga ai nuk rezulton të jetë bërë kërkesë për kompensim brenda afatit ligjor.
Në këto kushte paditësi i është drejtuar Gjykatës Administrative të Apelit me padi,
duke pretenduar se ka qenë në pritje të vlerësimit financiar që do të bëhej nga pala e paditur.
Sipas tij, është detyrë e palës së paditur që të vendosë në ekzekutim vendimin nr. 11/1, datë
25.03.1994, të ish KKKP Bashkia Lushnjë, dhe ta vlerësojë atë financiarisht.
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin nr. 146 (86-2018-3867), datë
04.10.2018, ka vendosur: Të shpallë mungesën e kompetencës funksionale të Gjykatës
Administrative të Apelit për shqyrtimin e çështjes administrative nr. 223, datë 12.06.2018, që
u përket palëve: Paditës Fatmir Sefa, i paditurit Agjencia e Trajtimit të Pronave dhe
dërgimin e çështjes për kompetencë funksionale Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë.
Në marrjen e këtij vendimi Gjykata Administrative e Apelit ka arsyetuar se në
çështjen ne shqyrtim pala paditëse ka kërkuar detyrimin e organit publik që të kryejë një
veprim administrativ që është refuzuar, apo për të cilin organi publik ka heshtur, ndonëse ka
pasur kërkesë. Për një padi të tillë kompetenca i përket gjykatave administrative të shkallës
së parë.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, pasi ka marrë aktet e çështjes nga
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin e seancës përgatitore të datës 14.11.2018, ka
vendosur t’i parashtrojë Gjykatës së Lartë mosmarrëveshjen e kompetencës me këtë gjykatë,
duke kërkuar që çështja t’i kthehet gjykatës që është deklaruar jokompetente.
Në marrjen e këtij vendimi kjo gjykatë ka arsyetuar se pala paditëse, nëpërmjet
padisë së saj ka paraqitur pretendime në lidhje me vlerësimin financiar të pronës së njohur
trashëgimtarit të saj. Referuar jurisprudencës së Gjykatës së Lartë, gjykata kompetente për
shqyrtimin e padive kundër vendimeve të ATP-së kur kjo jep vendim për mbylljen e
procedimit pa u shprehur për themelin e kërkesës, do të jetë Gjykata Administrative e Apelit,
kur kërkohet vlerësimi financiar i vendimeve përfundimtare, sipas nenit 19 të ligjit nr.
133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave”.
Vlerësimi i Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë.
339
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i nr. 146 (86-2018-
3867), datë 04.10.2018, i Gjykatës Administrative të Apelit, është marrë në përputhje me
dispozitat që rregullojnë kompetencën funksionale të gjykatave. Kjo gjykatë ka identifikuar
saktë gjykatën kompetente, e cila në këtë rast është Gjykata Administrative e shkallës së Parë
Tiranë.
Ky Kolegj thekson se kompetenca lëndore (pjesë e së cilës është edhe kompetenca
funksionale) përbën një nga parakushtet procedurale me qëllim që gjykata të marrë në
shqyrtim themelin e pretendimeve dhe të prapësimeve të palëve. Mungesa e kompetencës
lëndore për një forum gjyqësor bën që çdo veprimtari procedurale e kryer prej tij të
konsiderohet nul. Shkelja e dispozitave që normojnë këtë lloj kompetence është e tillë që nuk
mund të anashkalohet nga gjykata e shkallës së parë që shqyrton çështjen dhe as të
vleftësohet nga shkallët më të larta të pushtetit gjyqësor, edhe sikur çështja të jetë zgjidhur
drejt (shih vendimin nr. 917, datë 11.05.2017, të Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë).
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se, referuar përmbajtjes së Ligjit
nr. 133/2015, datë 05.12.2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të
kompensimit të pronave”, çështja e kompetencës, si asaj lëndore, asaj funksionale ashtu edhe
tokësore nuk i është lënë regjimit juridik të rregullave të përgjithshme, por është rregulluar
në mënyrë të posaçme nga vetë ky ligj.
Procesi i njohjes dhe kompensimit të pronës, duke qenë një proces që përmban
elementë si të natyrës civile ashtu edhe të natyrës administrative, e ka çuar ligjvënësin në
përcaktimin e rregullave të veçanta për ankimin gjyqësor ndaj veprimtarisë së organit publik,
Agjencisë së Trajtimit të Pronave, në ligjin e ri nr. 133/2015, datë 05.12.2015 “Për trajtimin
e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave”.
Natyra civile e këtij procesi rezulton në faktin se ATP-ja shqyrton dhe disponon në
lidhje me një drejtë të natyrës private, sikurse është e drejta e pronës, e mbrojtur drejtpërdrejt
nga aktet me fuqinë më të lartë juridike në Republikën e Shqipërisë, siç është Kushtetuta
(neni 41) dhe Konventa Evropiane për Mbrojtjen e të Drejtave të Njeriut dhe Lirive
Themelore (neni 1 i Protokollit I). Kjo konfirmohet edhe nga jurisprudenca unifikuese e
Gjykatës së Lartë (shih vendimet unifikuese nr. 24, datë 13.03.2002 dhe nr. 4, datë
10.12.2013, të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë).
Nga ana tjetër, natyra administrative e procesit në fjalë del nga përmbajtja e vetë ligjit
kompensimit të pronave”, i cili përcakton karakteristikat e këtij organi (Agjencisë së
Trajtimit të Pronave), si një organ publik, si dhe rregullat e afatet për trajtimin e kërkesave
për njohjen dhe kompensimin e pronave.
Referuar përmbajtjes së ligjit të sipërcituar konstatojmë katër dispozita që
kualifikojnë gjykatën kompetente në raport me natyrën e vendimmarrjes së Agjencisë së
Trajtimit të Pronës. Konkretisht, në nenin 15 përcaktohet se, nëse Agjencia e Trajtimit të
Pronës nuk bën vlerësimin financiar të pronës brenda afatit prej tre vjetësh, atëherë subjekti
ka të drejtë të ankohet pranë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë. Më tej, në
nenin 19 parashikohet se kundër vendimit të ATP-së për vlerësimin financiar subjekti
ankohet pranë Gjykatës Administrative të Apelit. Nga ana tjetër, neni 29 i ligjit titullon
gjykatë kompetente për shqyrtimin e ankimit kundër vendimit të njohjes së të drejtës së
pronës Gjykatën e Apelit. Së fundi, neni 34 njeh si gjykatë kompetente për shqyrtimin e
çështjes, në rast se kërkesa e depozituar përpara hyrjes në fuqi të ligjit nuk është shqyrtuar
brenda tre vjetësh, gjykatën e shkallës së parë (gjykata e rrethit gjyqësor).
Nga analizimi në mënyrë sistematike e këtyre katër dispozitave që përcaktojnë
gjykatën kompetente për shqyrtimin e ankimit të subjektit të interesuar në procesin e njohjes
dhe kompensimit të pronës, arrijmë në përfundimin se gjykata kompetente definohet bazuar
në llojin e kërkimit që ka parashtruar subjekti i interesuar (subjekti i shpronësuar ose
340
trashëgimtarët e tij) përpara Agjencisë së Trajtimit të Pronave. Nëse kërkimi i tij lidhet
vetëm me vlerësimin financiar të pronës kompetente janë gjykatat administrative, ajo e
shkallës së parë ose ajo e apelit, në varësi të faktit nëse Agjencia e Trajtimit të Pronave e ka
shqyrtuar çështjen ose jo dhe ka dalë ose jo me një vendim brenda afatit prej tre vjetësh, të
përcaktuar në ligj. Nga ana tjetër, nëse kërkesa e subjektit në fjalë ka të bëjë me njohjen e
pronës, kompetente nga pikëpamja lëndore do të jenë gjykatat civile, edhe këtu, sipas rastit,
gjykata e shkallës së parë ose ajo e apelit, varësisht nëse Agjencia e Trajtimit të Pronave
është shprehur ose jo me vendim brenda afatit ligjor (shih vendimin 2157, datë 26.09.2017,
të Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë).
Në çështjen në shqyrtim rezulton se pala paditëse ka kërkuar nëpërmjet padisë së saj
detyrimin e palës së paditur, Agjencia e Trajtimit të Pronës, për ta trajtuar financiarisht për
pronën e njohur. Për rrjedhojë kompetenca lëndore për shqyrtimin e kësaj çështje i përket
gjykatave administrative.
Për sa i përket kompetencës funksionale Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
mban në konsideratë faktin se në mosmarrëveshjen në fjalë organi publik, Agjencia e
Trajtimit të Pronës, nuk është shprehur brenda afatit prej tre vjetësh të përcaktuar në nenin
15 të ligjit nr. 133/2015, datë 05.12.2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit
të kompensimit të pronave”. Për sa më sipër, me përfundimin e afatit ligjor dhe mostrajtimin
e një kërkese të subjektit të shpronësuar, ka lindur kompetenca e gjykatës administrative të
shkallës së parë për trajtimin e kësaj çështje.
Rezulton se ligji nr. 133/2015, datë 05.12.2015 “Për trajtimin e pronës dhe
përfundimin e procesit të kompensimit të pronave” është botuar në fletoren zyrtare nr. 255,
datë 08.02.2016. Për pasojë ligji ka hyrë në fuqi në datën 23.02.2016, pesëmbëdhjetë ditë pas
botimit të saj. Në këto kushte, afati prej tre vjetësh ka përfunduar në datën 23.02.2019,
përpara shqyrtimit të çështjes nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë.
Ky Kolegj çmon se në momentin e shqyrtimit të çështjes nga Gjykata Administrative
e Shkallës së Parë Tiranë çështja nuk i përkiste juridiksionit gjyqësor, pasi afati prej tre
vjetësh për të aktivizuar këtë juridiksion ende nuk kishte përfunduar. Megjithatë, në
momentin e trajtimit të çështjes nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, ky juridiksion
ishte aktivizuar dhe kompetenca tashmë i ishte atribuuar Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Tiranë.
Në të njëjtën kohë, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se përcaktimi
si gjykatë kompetente i gjykatave administrative të shkallës së parë në rastet kur Agjencia e
Trajtimit të Pronës nuk është shprehur me vendim, sipas nenit 15 të ligjit nr. 133/2015, datë
05.12.2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave”,
është në të njëjtën linjë me parashikimin e nenit 7, shkronja “b”, i marrë në lidhje me nenin
10/1 të ligjit nr. 49/2012 “Për gjykatat administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”, i cili titullon si gjykatë kompetente nga pikëpamja funksionale gjykatat
administrative të shkallës së parë, në mosmarrëveshjet që lindin si pasojë e mosveprimit të
organit publik.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 13, paragrafi VI, të Ligjit
nr. 49/2012 “Për gjykatat administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”;
VENDOSI
- Lënien në fuqi të vendimit nr. 146 (86-2018-3867), datë 04.10.2018, të Gjykatës
Administrative të Apelit.
341
- Një kopje e këtij vendimi t’i komunikohet Gjykatës Administrative të Apelit,
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, palës paditëse, Fatmir Sefa, dhe palës së
paditur, Agjencia e Trajtimit të Pronave.
Tiranë, më 28.02.2019
342
VENDIM

në Tiranë, sot më datë 28.02.2019, mori në shqyrtim çështjen administrative që i përket:
PADITËS: SELIM ALLA.
TË PADITUR: 1. BASHKIA DURRËS.

2. PROVINCA FRANÇESKANE
“ZONJA NUNCIATË”.
OBJEKTI:
1. Detyrimin e të paditurve të respektojnë kontratën e qirasë nr. prot 16717, datë 20.09.2017,
dhe shtesës së kontratës me nr. 19439, datë 10.11.2017, ndërmjet palëve qiradhënëse Bashkia
Durrës qiramarrësit Selim Alla, duke mos penguar paditësin të përdorë territorin dhe
ambientet aksesore të marra me qira.
2. Detyrimin e të paditurve të pushojnë cenimin në posedim të lirë të territorit e rrugëve për
në ambientin e marrë me qira sipas kontratës nr. prot 16717, datë 20.09.2017 dhe shtesës së
kontratës nr. 19439, datë 10.11.2017.
3. Marrjen e masës së sigurimit të padisë duke detyruar të paditurit të mos pengojnë e lejojnë
paditësin të kalojë në ish pasurinë nr. 210, në ZK 3365, aktualisht rruga për në parcelën nr.
Pasurie 47/II në ZK 3365, objekt i kontratës së qirasë nr. prot 16717, datë 20.09.2017, dhe
shtesës së kontratës me nr. 19439, datë 10.11.2017.
BAZA LIGJORE: Nenet 32, 153, 154, 154/a e vijues të Kodit të Procedurës Civile, nenet
202 e vijues të Kodit të Procedurës Civile, neni 304 e vijues i Kodit Civil, nenet 821, 822 e
vijues të Kodit Civil.

Shpalljen e moskompetencës lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës,
në shqyrtimin e çështjes civile me Nr. Regj. Themeltar (21256-02207) 1913,
datë regjistrimin 23.07.2018.
Dërgimin e çështjes civile me Nr. Regj. Themeltar (21256-02207) 1913, datë
regjistrimin 23.07.2018, për kompetencë gjykimi, Gjykatës Administrative të
Shkallës së Parë Durrës.
343
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës, me vendimin nr. 32, datë
Të ngrejë çështjen në lidhje me mosmarrëveshjen për kompetencë lëndore
midis Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës dhe Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Durrës, për gjykimin e çështjes civile administrative me
numër regjistri (01815) 1851/1025 dhe datë regjistrimi 20.11.2018.

VËREN
Nga materialet e fashikullit gjyqësor rezulton se me kontratën e qirasë nr. 16717 prot,
datë 20.09.2017, ndërmjet të paditurit Bashkia Durrës dhe paditësit Selim Alla, është lidhur
një kontratë qiraje. Nga përmbajtja e kësaj kontrate rezulton se paditësi ka marrë në gëzim
dhe posedim një sipërfaqe toke prej 1.69 ha (një pikë gjashtëdhjetë e nëntë hektarë), me
detyrimin për mbarështimin e florës së egër dhe ushtrimin e veprimtarive të pushimit
rekreativ.
Ndërmjet të njëjtave palë është lidhur një shtesë kontrate nr. 19439 prot, datë 10.11.2017, në
të cilën është përcaktuar se rruga për në sipërfaqen e pronës së marrë në përdorim, e cila
përfshin kalimin nga rruga kryesore deri tek objekti, është pjesë e fondit pyjor kullosor në
pronësi të qiradhënësit dhe do t’i shërbejë qiramarrësit për të hyrë në sipërfaqen e marrë me
qira. Kjo shtesë kontrate është shoqëruar edhe me kartelën e pasurisë nr. 210, Zona
Kadastrale 3365.
Në zbatim të kësaj shtese kontrate ka dalë edhe vendimi nr. 759, datë 27.12.2017 “Për
miratim kryerje punimesh”, e cila lidhet me kryerjen e punimeve të përmirësimit në rrjetin e
infrastrukturës së pronës në përdorim.
Paditësi i është drejtuar me padi Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës pasi pretendon se nga i
padituri Provinca Françeskane “Zonja Nunciatë” ai pengohet në shfrytëzimin e pasurisë nr.
210, Zona Kadastrale 3365, e cila shërben si rrugë kalimi për pronën e marrë me qira. Sipas
paditësit, pala e paditur Provinca Françeskane “Zonja Nunciatë” pretendon se pasuria nr.
210, Zona Kadastrale 3365, ka kaluar në pronësi të saj dhe nga pala e paditur Bashkia Durrës
nuk po mbahet një qëndrim ligjor se në pronësi të kujt është kjo pasuri.
28.09.2018, ka deklaruar moskompetencën e saj për gjykimin e çështjes, duke ia kaluar aktet
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës.
Në marrjen e këtij vendimi kjo gjykatë ka arsyetuar se pala paditëse dhe pala e
paditur Bashkia Durrës në pikën 9 të kontratës së qirasë nr. 16717 prot, datë 20.09.2017,
kanë përcaktuar se gjykata kompetente për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve ndërmjet tyre, në
rast se do të lindin të tilla, do të jetë Gjykata Administrative Durrës.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës, pasi ka marrë aktet e çështjes nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës, me vendimin nr. 32, datë 13.02.2019, ka vendosur t’i
parashtrojë Gjykatës së Lartë mosmarrëveshjen e kompetencës me këtë gjykatë, duke
kërkuar që çështja t’i kthehet gjykatës që është deklaruar jokompetente.
Në marrjen e këtij vendimi Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës ka
arsyetuar se çështja është e natyrës civile pasi marrëdhënia ndërmjet palës paditëse dhe palës
së paditur Bashkia Durrës rregullohet nga dispozitat e Kodit Civil.
VLERËSIMI I KOLEGJIT ADMINISTRATIV TË GJYKATËS SË LARTË
344
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr. (11-2018-4981)
1456, datë 28.09.2018, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës, me të cilin është vendosur
shpallja e moskompetencës dhe dërgimi i akteve pranë Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Durrës, është marrë në intepretim të gabuar të dispozitave procedurale që disiplinojnë
regjimin juridik të kompetencës lëndore të gjykatave. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Durrës nuk
e ka kuptuar drejt natyrën e mosmarrëveshjes dhe si rrjedhojë ka gabuar në identifikimin e
gjykatës kompetente nga pikëpamja lëndore për gjykimin e kësaj çështje.
Ky Kolegj thekson se kompetenca lëndore përbën një nga parakushtet procedurale
me qëllim që gjykata të marrë në shqyrtim themelin e pretendimeve dhe të prapësimeve të
palëve. Mungesa e kompetencës lëndore për një forum gjyqësor bën që çdo veprimtari
procedurale e kryer prej tij të konsiderohet nul. Shkelja e dispozitave që normojnë këtë lloj
kompetence është e tillë që nuk mund të anashkalohet nga gjykata e shkallës së parë që
shqyrton çështjen dhe as të vleftësohet nga shkallët më të larta të pushtetit gjyqësor, edhe
sikur çështja të jetë zgjidhur drejt (shih vendimin nr. 917, datë 11.05.2017, të Kolegjit
Administrativ të Gjykatës së Lartë).
Për të përcaktuar natyrën e një çështjeje gjykata i referohet objektit të
mosmarrëveshjes. Nga ana e tij, objekti i mosmarrëveshjes përcaktohet në pretendimet e
palëve, siç sanksionon neni 5 i Kodit të Procedurës Civile.
Nga përmbajtja e padisë së paditësit Selim Alla, rezulton se ai ka parashtruar përpara
gjykatës dy kërkime, së pari, detyrimin e të paditurve për të respektuar kontratën e qirasë të
lidhur ndërmjet tij dhe Bashkisë Durrës dhe, së dyti, detyrimin e të paditurve për të pushuar
cenimin në posedim të lirë të territorit e rrugëve për në ambientin e marrë me qira sipas
kontratës.
Për sa i përket kërkimit të parë, ai normalisht i kundrejtohet palës së paditur Bashkia
Durrës, pasi kontrata e qirasë është lidhur me këtë të fundit dhe është ky subjekt që mbart
detyrime nga kontrata në fjalë. Nga ana tjetër, kërkimi i dytë i kundrejtohet palës së paditur
Provinca Françeskane “Zonja Nunciatë”, pasi, referuar pretendimeve të paditësit, të
parashtruara në padi, është kjo e fundit që e pengon në shfrytëzimin e lirë të territorit të
rrugës që të çon tek pasuria e marrë me qira.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se të dyja kërkimet e padisë janë të
natyrës civile. Kërkimi i parë, ai që i drejtohet Bashkisë Durrës, është një kërkim që buron
nga një kontratë civile, sikurse është kontrata e qirasë së lidhur ndërmjet paditësit dhe
Bashkisë Durrës.
Për të përcaktuar nëse një mosmarrëveshje, ku palë është një organ i administratës
publike, është e natyrës administrative, gjykatat duhet të mbajnë në konsideratë tre elementë:
a) njëra nga palët në mosmarrëveshje ka natyrën e organit të administratës publike, në
kuptim të rregullimit ligjor në fuqi dhe, në kuadër të kryerjes së veprimtarisë të njohur nga
ligji, ushtron pushtetin e tij diskrecional ndaj palës tjetër; b) veprimtaria e organit të
administratës publike bazohet në një ligj të posaçëm të së drejtës publike dhe vetë
marrëdhënia juridike që krijohet në mes palëve buron nga një ligj i të drejtës publike; c) kjo
veprimtari e organit të administratës publike, që konkretizohet me nxjerrjen e aktit, duhet të
veprojë në drejtim dhe të ketë si bazë interesin publik. Të tre këta elementë duhet të
plotësohen në mënyrë kumuluative, në të kundërt mosmarrëveshja mbetet e natyrës civile.
Mosmarrëveshjet administrative, duke qenë se i përkasin një juridiksioni të
specializuar, duhet të sanksionohen në mënyrë posaçme nga ligji. Nëse një mosmarrëveshje
nuk përcaktohet se i përket juridiksionit të gjykatave administrative, atëherë ajo, si rregull i
përgjithshëm, mbetet në juridiksionin e gjykatave të zakonshme (gjykatat me juridiksion të
përgjithshëm). Ky përfundim del nga interpretimi i nenit 135/3 të Kushtetutës. Përjashtimi
është i tillë për sa kohë sanksionohet, në të kundërt kthehemi tek rregulla.
345
Në çështjen në shqyrtim nuk konstatohet që kontrata e qirasë nr. 16717 prot, datë
20.09.2017, së bashku me shtesën e saj nr. 19439 prot, datë 10.11.2017, të lidhur ndërmjet
palës paditëse dhe Bashkisë Durrës të jetë një kontratë publike. Në këtë rast ajo është një
kontratë e të drejtës private, edhe pse njëra nga palët është një organ i administratës publike.
Organet e administratës publike veprojnë jo vetëm si mbajtëse të pushtetit publik, por
ato mund të shfaqen edhe si subjekte të qarkullimit civil, në pozitë të barabartë me subjektet
e tjera të së drejtës (subjektet private). Pra, organet administrative mund të jenë titullare të
autoritetit shtetëror dhe njëkohësisht edhe mbajtëse të të drejtave dhe detyrimeve juridike
civile, në marrëdhëniet private në të cilat hyjnë me të tretët.
Kontrata e qirasë e lidhur ndërmjet palëve në këtë rast është një kontratë tipike e të
drejtës civile, ku organi publik, Bashkia Durrës, shfaqet me atributet e një subjekti të së
drejtës private. Kësaj kontrate i mungon njëri prej elementëve për tu konsideruar si kontratë
publike, ekzistenca e interesit publik.
Në thelb, çdo veprimtari e organit publik në analizë të fundit ka si qëllim primar
realizimin e interesit publik. Madje edhe kontratat me natyrë më të qartë private të lidhura
nga autoriteti publik, siç mund të jenë kontrata për furnizimin me ujë të pijshëm apo energji
elektrike, ose kontrata e punësimit të punonjësve joadministrativ, në sfond kanë interesin
publik, pasi përmes tyre krijohen kushtet e nevojshme për organin publik që të realizojë
veprimtarinë e tij, megjithatë kjo nuk i bën ato kontrata publike. Që një kontratë të cilësohet
publike duhet që ajo si qëllim primar dhe të të drejtpërdrejtë të ketë realizimin e një interesi
publik (si psh kontratat e prokurimit ose atë të koncesionit) dhe organi administrativ, si
mbajtës i interesit publik në këtë kontratë, të jetë në një status më të privilegjuar se pala
tjetër.
Kontrata e lidhur ndërmjet palëve, në çështjen në shqyrtim, është një kontratë e
mirëfilltë juridiko civile ku të dyja palët janë në një pozitë të barabartë, me të drejta dhe
detyrime ekuivalente. Nga përmbajtja e saj nuk rezulton që ajo të ketë si qëllim primar dhe të
drejtpërdrejtë realizimin e ndonjë interesi publik. Në nenin 1 të saj, i titulluar “Objekti i
kontratës”, përcaktohet se objekti i saj është dhënia me qira e një sipërfaqe pyjore, me
përbërje shkurre (sipërfaqe inproduktive), ndërsa në nenin 2, i titulluar “Qëllimi i
përdorimit”, parashikohet se qëllimi i dhënies me qira të kësaj sipërfaqe toke është
mbarështimi i florës së egër dhe ushtrimi i veprimtarive të pushimit rekreativ.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon të theksojë se në këtë rast nuk gjen
vend as koncepti i kompetencës kontraktuale të zgjedhur nga palët. Në nenin 52 të Kodit të
Procedurës Civile përcaktohet se: Kompetenca tokësore mund të ndryshohet me marrëveshje
me shkrim të palëve, përveç rasteve të parashikuara në nenet 45 e 46 të këtij Kodi dhe kur
ligji e ndalon këtë marrëveshje. Në çështjen në shqyrtim palët nuk rezulton të kenë disponuar
në lidhje me kompetencën tokësore por me atë lëndore.
Kompetenca lëndore është e tillë që përcaktohet nga vetë ligji. Ajo nuk mund të jetë
subjekt i marrëveshjes së palëve dhe çdo marrëveshje e tillë është e pavlefshme. Kompetenca
lëndore nga natyra është kompetencë ekskluzive. Si e tillë, ajo nuk mund të ndryshohet nga
palët, pra nuk përcaktohet nga vullneti i tyre, por i nënshtrohet vetëm rregullimit ligjor. Një
përfundim i tillë del jo vetëm nga interpretimi ad contrario i nenit 52 të Kodit të Procedurës
Civile, i cili përcakton si kompetencë kontraktuale vetëm kompetencën tokësore për një pjesë
të mosmarrëveshjeve, por edhe nga natyra e kompetencës lëndore, e cila lidhet ekskluzivisht
me llojin dhe rëndësinë e mosmarrëveshjeve.
Për sa më sipër, arsyetimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës se kompetenca është
përcaktuar nga palët në kontratë ne qirasë së lidhur ndërmjet tyre është tërësisht i gabuar dhe
në kundërshtim të hapur me rregullimin ligjor të kompetencës lëndore.
Së fundi, në lidhje me kërkimin e dytë të padisë, ai që ka të bëjë me detyrimin për të
pushuar cenimin në posedim të lirë, kërkim i cili kundrejtohet palës së paditur Provinca
346
Françeskane “Zonja Nunciatë”, ky është një kërkim me natyrë të pastër civile, pasi jo vetëm
ka të bëjë me një mosmarrëveshje të dy subjekteve private të së drejtës por lidhet edhe me
mbrojtjen e një të drejte juridiko civile, sikurse është e drejta e posedimit të sendit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 13, paragrafi VI, të Ligjit nr.
49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”;
VENDOSI
- Prishjen e vendimit nr. (11-2018-4981) 1456, datë 28.09.2018, të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Durrës, dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit pranë kësaj gjykate, me
të njëjtin trup gjykues.
- Një kopje e këtij vendimi t’i komunikohet Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Durrës,
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës, palës paditëse, Selim Alla, dhe palëve të
paditura, Bashkia Durrës e Provinca Françeskane “Zonja Nunciatë”.
Tiranë, më 28.02.2019
347
VENDIM

në Tiranë, sot më datë 28.02.2019, mori në shqyrtim çështjen administrative që i përket:
PADITËS: IRKA KUQI.
E PADITUR: AGJENCIA E TRAJTIMIT TË PRONAVE.
OBJEKTI:
Detyrimi i të paditurit që të bëjë vlerësimin financiar të 16.700 m2 truall të ndodhur në
Peqin, sipas vendimit nr. 32, datë 10.06.1994, të KKKP ish Pronarëve dhe sipas kërkesës me
nr. 2573, datë 17.05.2016, të për subjektin e shpronësuar Mehmet Kuqi.
BAZA LIGJORE: Neni 31, 32, 153, 154 e vijues të Kodit të Procedurës Civile. Ligji nr.
49/2012 “Për gjykatat administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.
Ligji nr. 133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të
pronës”.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr. 2304 (80-

2018-2346), datë 14.06.2018, ka vendosur:
Të shpallë moskompetencën funksionale dhe dërgimin e akteve Gjykatës
Administrative të Apelit Tiranë.
Kundër këtij vendimi nuk lejohet ankim i veçantë.
Gjykata Administrative e Apelit, me vendimin e seancës përgatitore të datës

16.07.2018, në çështjen me Nr. 256 (31156-02893-86-2018) Regj. Them., datë regjistrimi
Të parashtrojë përpara Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë konfliktin
e kompetencës funksionale midis Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë dhe Gjykatës Administrative të Apelit.
Një kopje e këtij vendimi t’i komunikohet Gjykatës Administrative të

348
VËREN
Nga aktet e dosjes gjyqësore rezulton se me vendimin nr. 32, datë 10.06.1994, të
Komisionit të Kthimit dhe Kompensimit të Pronave, është vendosur në pikën 2 të
diapozitivit të tij që: “Të njihet e drejta e pronësisë për z. Mehmet Kuqi, të një sipërfaqe
trualli prej 16.700 m2, të ndodhur në lagjen Xhami të qytetit Peqin. Sipërfaqja e këtij trualli
është krejtësisht e zënë me shtëpi private si dhe sipërfaqja që zë kanali vaditës Peqin –
Rrogozhinë”.
Në datën 31.05.2016 janë botuar në gazetën “Panorama” emrat e përfituesve për
kompensim financiar të ish 3750 pronarëve, ndër të cilët edhe Mehmet Kuqi. Në datën
01.06.2016 në gazetën shqiptare botohet një tjetër listë me emrat e përfituesve që kishin të
meta në dosjen e aplikimit. Në këtë listë ndodhej edhe emri i Mehmet Kuqi, me shënimin se
mungon zëri kadastral, i konfirmuar edhe nga inxhinieri.
Pala paditëse pretendon të jetë paraqitur pranë të paditurit dhe të ketë depozituar
dokumentacionin e kërkuar. Për sa më sipër, paditësja Irka Kuqi në cilësinë e trashëgimtares
ligjore të Mehmet Kuqi i është drejtuar Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë
me padi, duke kërkuar detyrimin e të paditurit që të bëjë vlerësimin financiar të pronës së
shpronësuar dhe njohur trashëgimtarit të saj z. Mehmet Kuqi.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr. 2304 (80-2018-
2346), datë 14.06.2018, ka deklaruar moskompetencën e saj për gjykimin e çështjes, duke ia
kaluar aktet Gjykatës Administrative të Apelit.
Në marrjen e këtij vendimi kjo gjykatë ka arsyetuar se pala paditëse, nëpërmjet
padisë së saj ka paraqitur pretendime në lidhje me vlerësimin financiar të pronës së njohur
trashëgimtarit të saj. Kompetenca funksionale për shqyrtimin e një padie të tillë, referuar
nenit 19, të ligjit nr. 133/2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të
kompensimit të pronës”.
Gjykata Administrative e Apelit, pasi ka marrë aktet e çështjes nga Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin e seancës përgatitore të datës
16.07.2018, ka vendosur t’i parashtrojë Gjykatës së Lartë mosmarrëveshjen e kompetencës
me këtë gjykatë, duke kërkuar që çështja t’i kthehet gjykatës që është deklaruar
jokompetente.
Në marrjen e këtij vendimi Gjykata Administrative e Apelit ka arsyetuar se në
çështjen ne shqyrtim pala paditëse ka kërkuar detyrimin e organit publik që të kryejë një
veprim administrativ që është refuzuar, apo për të cilin organi publik ka heshtur, ndonëse ka
pasur kërkesë. Për një padi të tillë kompetenca i përket gjykatave administrative të shkallës
së parë.
VLERËSIMI I KOLEGJIT ADMINISTRATIV TË GJYKATËS SË LARTË.

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi i nr. 2304 (80-2018-
2346), datë 14.06.2018, i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, është marrë në
kundërshtim me dispozitat që rregullojnë kompetencën funksionale të gjykatave. Për këtë
shkak, ky vendim do të prishet dhe çështja do të kthehet për rishqyrtim pranë kësaj gjykate,
me të njëjtin trup gjykues.
Ky Kolegj thekson se kompetenca lëndore (pjesë e së cilës është edhe kompetenca
funksionale) përbën një nga parakushtet procedurale me qëllim që gjykata të marrë në
shqyrtim themelin e pretendimeve dhe të prapësimeve të palëve. Mungesa e kompetencës
lëndore për një forum gjyqësor bën që çdo veprimtari procedurale e kryer prej tij të
konsiderohet nul. Shkelja e dispozitave që normojnë këtë lloj kompetence është e tillë që nuk
mund të anashkalohet nga gjykata e shkallës së parë që shqyrton çështjen dhe as të
vleftësohet nga shkallët më të larta të pushtetit gjyqësor, edhe sikur çështja të jetë zgjidhur
349
drejt (shih vendimin nr. 917, datë 11.05.2017, të Kolegjit Administrativ të Gjykatës së
Lartë).
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë konstaton se, referuar përmbajtjes së Ligjit
kompensimit të pronave”, çështja e kompetencës, si asaj lëndore, asaj funksionale ashtu edhe
tokësore nuk i është lënë regjimit juridik të rregullave të përgjithshme, por është rregulluar
në mënyrë të posaçme nga vetë ky ligj.
Procesi i njohjes dhe kompensimit të pronës, duke qenë një proces që përmban
elementë si të natyrës civile ashtu edhe të natyrës administrative, e ka çuar ligjvënësin në
përcaktimin e rregullave të veçanta për ankimin gjyqësor ndaj veprimtarisë së organit publik,
Agjencisë së Trajtimit të Pronave, në ligjin e ri nr. 133/2015, datë 05.12.2015 “Për trajtimin
e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave”.
Natyra civile e këtij procesi rezulton në faktin se ATP-ja shqyrton dhe disponon në
lidhje me një drejtë të natyrës private, sikurse është e drejta e pronës, e mbrojtur drejtpërdrejt
nga aktet me fuqinë më të lartë juridike në Republikën e Shqipërisë, siç është Kushtetuta
(neni 41) dhe Konventa Evropiane për Mbrojtjen e të Drejtave të Njeriut dhe Lirive
Themelore (neni 1 i Protokollit I). Kjo konfirmohet edhe nga jurisprudenca unifikuese e
Gjykatës së Lartë (shih vendimet unifikuese nr. 24, datë 13.03.2002 dhe nr. 4, datë
10.12.2013, të Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë).
Nga ana tjetër, natyra administrative e procesit në fjalë del nga përmbajtja e vetë ligjit
kompensimit të pronave”, i cili përcakton karakteristikat e këtij organi (Agjencisë së
Trajtimit të Pronave), si një organ publik, si dhe rregullat e afatet për trajtimin e kërkesave
për njohjen dhe kompensimin e pronave.
Referuar përmbajtjes së ligjit të sipërcituar konstatojmë katër dispozita që
kualifikojnë gjykatën kompetente në raport me natyrën e vendimmarrjes së Agjencisë së
Trajtimit të Pronës. Konkretisht, në nenin 15 përcaktohet se, nëse Agjencia e Trajtimit të
Pronës nuk bën vlerësimin financiar të pronës brenda afatit prej tre vjetësh, atëherë subjekti
ka të drejtë të ankohet pranë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë. Më tej, në
nenin 19 parashikohet se kundër vendimit të ATP-së për vlerësimin financiar subjekti
ankohet pranë Gjykatës Administrative të Apelit. Nga ana tjetër, neni 29 i ligjit titullon
gjykatë kompetente për shqyrtimin e ankimit kundër vendimit të njohjes së të drejtës së
pronës Gjykatën e Apelit. Së fundi, neni 34 njeh si gjykatë kompetente për shqyrtimin e
çështjes, në rast se kërkesa e depozituar përpara hyrjes në fuqi të ligjit nuk është shqyrtuar
brenda tre vjetësh, gjykatën e shkallës së parë (gjykata e rrethit gjyqësor).
Nga analizimi në mënyrë sistematike e këtyre katër dispozitave që përcaktojnë
gjykatën kompetente për shqyrtimin e ankimit të subjektit të interesuar në procesin e njohjes
dhe kompensimit të pronës, arrijmë në përfundimin se gjykata kompetente definohet bazuar
në llojin e kërkimit që ka parashtruar subjekti i interesuar (subjekti i shpronësuar ose
trashëgimtarët e tij) përpara Agjencisë së Trajtimit të Pronave. Nëse kërkimi i tij lidhet
vetëm me vlerësimin financiar të pronës kompetente janë gjykatat administrative, ajo e
shkallës së parë ose ajo e apelit, në varësi të faktit nëse Agjencia e Trajtimit të Pronave e ka
shqyrtuar çështjen ose jo dhe ka dalë ose jo me një vendim brenda afatit prej tre vjetësh, të
përcaktuar në ligj. Nga ana tjetër, nëse kërkesa e subjektit në fjalë ka të bëjë me njohjen e
pronës, kompetente nga pikëpamja lëndore do të jenë gjykatat civile, edhe këtu, sipas rastit,
gjykata e shkallës së parë ose ajo e apelit, varësisht nëse Agjencia e Trajtimit të Pronave
është shprehur ose jo me vendim brenda afatit ligjor (shih vendimin 2157, datë 26.09.2017,
të Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë).
Në çështjen në shqyrtim rezulton se pala paditëse ka kërkuar nëpërmjet padisë së saj
detyrimin e palës së paditur, Agjencia e Trajtimit të Pronës, për ta trajtuar financiarisht për
350
pronën e njohur. Për rrjedhojë kompetenca lëndore për shqyrtimin e kësaj çështje i përket
Për sa i përket kompetencës funksionale Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë
mban në konsideratë faktin se në mosmarrëveshjen në fjalë organi publik, Agjencia e
Trajtimit të Pronës, nuk është shprehur brenda afatit prej tre vjetësh të përcaktuar në nenin
15 të ligjit nr. 133/2015, datë 05.12.2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit
të kompensimit të pronave”. Për sa më sipër, me përfundimin e afatit ligjor dhe mostrajtimin
e një kërkese të subjektit të shpronësuar, ka lindur kompetenca e gjykatës administrative të
shkallës së parë për trajtimin e kësaj çështje.
Rezulton se ligji nr. 133/2015, datë 05.12.2015 “Për trajtimin e pronës dhe
përfundimin e procesit të kompensimit të pronave” është botuar në fletoren zyrtare nr. 255,
datë 08.02.2016. Për pasojë ligji ka hyrë në fuqi në datën 23.02.2016, pesëmbëdhjetë ditë pas
botimit të saj. Në këto kushte, afati prej tre vjetësh ka përfunduar në datën 23.02.2019,
përpara shqyrtimit të çështjes nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë.
Ky Kolegj çmon se në momentin e shqyrtimit të çështjes nga Gjykata Administrative
e Shkallës së Parë Tiranë çështja nuk i përkiste juridiksionit gjyqësor, pasi afati prej tre
vjetësh për të aktivizuar këtë juridiksion ende nuk kishte përfunduar. Megjithatë, në
momentin e trajtimit të çështjes nga Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, ky juridiksion
ishte aktivizuar dhe kompetenca tashmë i ishte atribuuar Gjykatës Administrative të Shkallës
së Parë Tiranë.
Në të njëjtën kohë, Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se përcaktimi
si gjykatë kompetente i gjykatave administrative të shkallës së parë në rastet kur Agjencia e
Trajtimit të Pronës nuk është shprehur me vendim, sipas nenit 15 të ligjit nr. 133/2015, datë
05.12.2015 “Për trajtimin e pronës dhe përfundimin e procesit të kompensimit të pronave”,
është në të njëjtën linjë me parashikimin e nenit 7, shkronja “b”, i marrë në lidhje me nenin
10/1 të ligjit nr. 49/2012 “Për gjykatat administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”, i cili titullon si gjykatë kompetente nga pikëpamja funksionale gjykatat
administrative të shkallës së parë, në mosmarrëveshjet që lindin si pasojë e mosveprimit të
organit publik.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 13, paragrafi VI, të Ligjit nr.
49/2012 “Për gjykatat administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”;
VENDOSI
- Prishjen e vendimit nr. 2304 (80-2018-2346), datë 14.06.2018, të Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, dhe dërgimin e çështjes për vazhdimin e gjykimit
pranë kësaj gjykate me të njëjtin trup gjykues;
- Një kopje e këtij vendimi t’i komunikohet Gjykatës Administrative të Shkallës së
Parë Tiranë, Gjykatës Administrative të Apelit, palës paditëse, Irka Kuqi dhe palës së
paditur, Agjencia e Trajtimit të Pronave.
Tiranë, më 28.02.2019
351
Nr. 00-2019 - 186 i Vendimit
VENDIM


përket palëve:
KËRKUES: SHOQËRIA “E.P.S.A.” SH.P.K
OBJEKTI:
Lëshimi i urdhërit të ekzekutimit për titullin ekzekutiv Faturë Tatimore Shitje nr. 91,
datë 11.08.2017.
BAZA LIGJORE: Ligji nr. 48/2014 “Për pagesat e vonuara në detyrimet kontraktore”,
neni 511 i K.Pr.Civile.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr. s’ka, datë 27.12.2018 ka vendosur:
Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë

në shqyrtimin e kërkesës civile me Nr. 10344 Akti.
Dërgimin e kërkesës civile me Nr. 10344 Akti për kompetencë gjykimi
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës.
Kundër vendimit mund të bëhet ankim i veçantë brenda 5 ditëve në Gjykatën
e Lartë, afat i cili fillon nga dita e nesërme e komunikimit të vendimit.
Kundër vendimit të sipërcituar ka paraqitur ankim të veçantë pala kërkuese Shoqëria

“E.P.S.A.” Sh.p.k, e cila kërkon:
Prishjen e vendimit të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë dhe kthimin e

çështjes për vazhdimin e gjykimit në po atë gjykatë.
Shkaqet e paraqitura në ankimin e veçantë të paditësit të kundërpaditur Shoqëria

“E.P.S.A.” Sh.p.k janë:
 Gjykata argumenton se kompetenca tokësore për shqyrtimin e kësaj kërkese i takon

gjykatës së vendit ku ka selinë ligjore pala debitore.
 Ky përfundim arrihet, analizon gjykata, duke patur në konsiderate faktin që
përcaktimet e neneve 511 e vijues të Kodit të Procedurës Civile, trajtojnë gjykatën e
vendit të ekzekutimit, si gjykatën kompetente, të përcaktuar shprehimisht, për
352
lëshimin e urdhërit të ekzekutimit dhe për gjithë kundërshtimet që mund tu lindin
palëve gjate procedurave të ekzekutimit të një titulli ekzekutiv. Gjykata e vendit të
ekzekutimit, përcakton dhe kompetencën ekskluzive tokësore në këtë rast, mbyll
arsyetimin gjykata e rrethit.
 Arsyetimi i mësipërm i gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është i gabuar dhe i pa
mbështetur në ligj dhe prova për arsyet e mëposhtme:
 Se pari, ndonëse gjykata bën një arsyetim të saktë lidhur me dispozitat e neneve 511 e
vijues të Kodit të Procedurës Civile kur parashtron se Gjykata e vendit të
ekzekutimit, përcakton dhe kompetencën ekskluzive tokësore, ajo (gjykata) nuk bën
një saktësim të plotë lidhur me vendin e ekzekutimit të detyrimit duke arritur në
konkluzionin e gabuar se vendi i ekzekutimit të këtij titulli është selia ligjore e
debitorit.
 Pra, fakti që selia e debitorit ndodhet në një vend të caktuar, a nënkupton kjo se edhe
detyrimi do të duhet të ekzekutohet në këtë vend?
 Për të kuptuar me saktë vendin e ekzekutimit të një detyrimi, duhet të analizojmë
institutin e detyrimeve monetare të përcaktuara në Kreun V, nenet 445 e vijues të
Kodit Civil, pasi edhe objekti i kërkimit të shoqërisë “E.P.S.A.” Sh.p.k në gjykatën e
rrethit është një vlerë monetare e përcaktuar në faturën përkatëse. Në këtë rast
marrëdhënia juridike e detyrimit ekziston midis shoqërisë “Epsa” Sh.p.k në cilësinë e
kreditorit dhe shoqërisë “Lala” Sh.p.k në cilësinë e debitorit.
 Kështu, që një detyrim të quhet i kryer/ i përmbushur, debitori duhet të përmbushë
detyrimin duke kredituar në llogarinë e kreditorit shumën përkatëse, përveç kur
kreditori e ka përjashtuar pagesën në këtë llogari. Pagesa quhet e kryer në momentin
e kreditimit të saj në llogari.
 Në analizë të dispozitës së nenit 447 të Kodit Civil kuptojmë që një detyrim monetar
të quhet i përmbushur (i ekzekutuar) nevojitet që debitori të kreditoj në llogarinë e
kreditorit shumën që debitori i detyrohet. Pra pagimi i detyrimit nga ana e debitorit
për llogari të kreditorit në llogarinë të kreditorit nënkupton edhe ekzekutimin e këtij
detyrimi.
 Për me tepër, në mbështetje të kësaj analize, neni 448 i Kodit Civil përcakton se
Pagesa kryhet në vendbanimin e kreditorit. Rrjedhimisht vendi i ekzekutimit të titullit
ekzekutiv Fature Tatimore nr. 91, datë 11.08.2017 është adresa (selia ligjore) e
kreditorit shoqëria “EPSA” Sh.p.k. Pra Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ndonëse
me të drejtë citon se gjykata e vendit të ekzekutimit përcakton dhe kompetencën
tokësore, nuk ka arritur të cilësoj sakte se vendimi i ekzekutimit të titullit ekzekutiv
është vendi ku detyrimi monetar është kryer ose do të duhej të kryhej.
 Kështu në respektim të dy dispozitave të mësipërme (neni 447 dhe 448 i Kodit Civil)
vendi i ekzekutimit të një titulli ekzekutiv (fature tatimore në rastin objekt shqyrtimi
gjyqësor) është vendi ku debitori do të duhet të përmbush detyrimin për llogari të
kreditorit. Ky vend sipas përcaktimeve të mësipërme është vendbanimi apo ku ka
selinë e kreditori shoqëria “EPSA” Sh.p.k.
 Duke qëndruar në këtë analizë, biem dakort me konstatimin e Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë kur citon se vendi i ekzekutimit të titullit përcakton edhe
kompetencën tokësore për shqyrtimin e kërkesës për lëshim të titullit nga gjykata. Por
përsa shpjeguam me sipër, vendi i ekzekutimit të titullit (fature tatimore) është
vendbanimi i kreditorit (neni 448 i K.Civil). Duke qene se adresa e palës kërkuese
shoqërisë “E.P.S.A.” Sh.p.k. ndodhet në Tirane (referuar ekstraktit tregtar të saj)
kompetente për shqyrtimin e kërkesës sonë është Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë.
353
 Së dyti, edhe në rastin hipotetik të pranimit të ekzekutimit të këtij titulli në adresën e
debitorit (gjë të cilën, shoqëria “E.P.S.A.” Sh.p.k. e kundërshton kategorikisht për
arsyet e mësipërme) një hetim i plotë i provave të paraqitura nga pala kërkuese në
Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë do të nxirrte në pah faktin se pala debitore
shoqëria “Lala” Sh.p.k ka seli të vete edhe në Tiranë. Kështu referuar ekstraktit
tregtar të shoqërisë “Lala” Sh.p.k. figuron se krahas selisë në Krumë, Kukës, kjo
shoqëri ka adrese të saj edhe në Tiranë.
 Kështu, duke marr në konsiderate këto fakte, bazuar në dispozitat e nenit 43 dhe 54 të
Kodit të Procedurës Civile, për shqyrtimin e kësaj kërkese kompetence tokësore kanë
si Gjykata e Rrethit Gjyqësor Kukës ashtu edhe ajo e Rrethit Gjyqësor Tiranë. Në
kushtet e drejta e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave kompetente i takon paditësit,
në rastin në fjalë kërkuesit.
 Për sa me sipër, edhe pse në arsyetim të gabuar, kur gjykata ka konstatuar gabimisht
se vendi i ekzekutimit të një titulli është selia e debitorit, prapëseprapë do të duhej të
shqyrtonte me sakte aktet e bashkëlidhur kërkesës dhe të merrte në konsiderate faktin
se pala debitore ka adrese të saj edhe në Tiranë.
 Gjithsesi, pavarësisht moskonstatimit të pasjes se dy adresave të palës debitore,
shoqëria “E.P.S.A.” Sh.p.k. mban qëndrimin se vendi i ekzekutimit të titullit është
vendi ku ka selinë kreditori shoqëria “EPSA” Sh.p.k dhe jo ajo e vendi i selisë së
debitorit shoqëria “LALA” Sh.p.k.

dhomën e Këshillimit, në përfundim;
VËREN
them, që u përket palëve: kërkues: Shoqëria “E.P.S.A.” Shpk, me objekt: Lëshimi i urdhërit
të ekzekutimit për titullin ekzekutiv Faturë Tatimore Shitje nr. 91, datë 11.08.2017.
I. Rrethanat:
3. Shoqëria “E.P.S.A.” Sh.p.k dhe shoqëria “LALA” Sh.p.k, në kuadër të objektit të

veprimtarisë respektive, kanë hyrë në marrëdhënie juridike, sipas përshkrimit në faturën
tatimore të shitjes objekt shqyrtimi.
4. Nëpërmjet kërkesës së paraqitur për shqyrtim, pala kërkuese pretendon se, nga ana
e përfituesit të shërbimit, nuk është paguar detyrimi që rrjedhin nga kjo marrëdhënie dhe, në
bazë të neneve 510 dhe 511 të K.Pr.Civile, kërkon pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, lëshimin e urdhërit të ekzekutimit për këtë detyrim, me qëllim që të vijohet me
ekzekutimin e detyrueshëm të titullit ekzekutiv nga Shërbimi Përmbarimor.
II. Procedura:

vendosur:
354
Shpalljen e moskompetencës tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë në
shqyrtimin e kërkesës civile me Nr. 10344 Akti.
Dërgimin e kërkesës civile me Nr. 10344 Akti për kompetencë gjykimi Gjykatës së
Rrethit Gjyqësor Kukës.
Kundër vendimit mund të bëhet ankim i veçantë brenda 5 ditëve në Gjykatën e Lartë,
afat i cili fillon nga dita e nesërme e komunikimit të vendimit.
..... Në referim të nenit 61 të Kodit të Procedurës Civile, sipas të cilit: “Gjykata, kur
konstaton se nuk është kompetente për shkak të lëndës, funksionit ose kompetencës tokësore
ekskluzive, sipas neneve 46 dhe 46 të këtij Kodi, kryesisht ose me kërkesë të palëve, vendos
moskompetencën e saj dhe i dërgon aktet në gjykatën kompetente”.
pasi u njoha me aktet shoqëruese të kërkesës, konstatoj se shqyrtimi i saj, nuk është
në kompetencë tokësore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, por në kompetencë të
Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Kukës.
Kështu, nga aktet e depozituara rezulton që, selia ligjorë e palës debitore, është në
Krumë, Kukës, vend i cili detyrimisht përbën dhe vendin e ekzekutimit të titullit ekzekutiv.
Ky përfundim arrihet duke patur në konsideratë faktin që, përcaktimet e neneve 511 e
vijues të Kodit të Procedurës Civile, trajtojnë gjykatën e vendit të ekzekutimit, si gjykatën
kompetente, të përcaktuar shprehimisht, për lëshimin e urdhërit të ekzekutimit dhe për gjithë
kundërshtimet që mund t’u lindin palëve gjatë procedurave të ekzekutimit të një titulli
ekzekutiv. Gjykata e vendit të ekzekutimit, përcakton dhe kompetencën ekskluzive tokësore në
këtë rast. Ky parashikim i posaçëm i procedurës civile, përjashton gjithë parashikimet e
përgjithshme mbi kompetencën tokësore dhe parashikimet kontraktore të palëve. Selia ligjore
e palës debitore, përcakton dhe vendin e ekzekutimit të titullit ekzekutiv. Për rrjedhojë,
Gjykata kompetente për lëshimin e urdhërit të ekzekutimit në rastin konkret, është Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Kukës.
Në përfundim të sa më sipër, gjykata konkludon në shpalljen e moskompetencës
tokësore dhe dërgimin e kërkesës gjykatës kompetente për shqyrtim...

juridik ka qendrën e tij.
Paditë që rrjedhin nga marrëdhënie juridike me një degë ose agjenci lokale të
personit juridik, mund të ngrihen edhe në gjykatën ku ka qendrën dega ose agjencia, si dhe
në gjykatën e rrethit ku personi juridik ka një ndërtesë me aktivitet ose një përfaqësues të
autorizuar që të paraqitet në gjykim për objektin e padisë.
përveç rasteve të parashikuara në nenet 45 e 46 të këtij Kodi dhe kur ligji e ndalon këtë
marrëveshje.
E drejta e zgjedhjes ndërmjet shumë gjykatave kompetente i takon paditësit, e cila
ushtrohet me ngritjen e padisë.
355
IV. Vlerësimi i Kolegji Civil:
10. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se, shkaqet që parashtrohen në ankimin
e veçantë të kërkuesit Shoqëria “E.P.S.A.” Sh.p.k, janë të bazuara në ligj, prandaj ekzistojnë
arsye ligjore, që vendimi i dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë të cënohet.
11. Vendimi nr. s’ka, datë 27.12.2018 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me anën
e të cilit, kjo gjykatë ka vendosur shpalljen e moskompetencës tokësore së saj për shqyrtimin
e çështjes objekt shqyrtimi dhe dërgimin e saj për gjykim, Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Kukës, është një vendim i marrë në zbatim të gabuar të ligjit procedural, ndaj për këtë shkak,
ai duhet të prishet dhe çështja duhet të dërgohet në po atë gjykatë, për vazhdimin e gjykimit.
12. Në kuptimin e së drejtës proceduriale, kompetenca lëndore/tokësore është një
kusht i domosdoshëm procedural, që bën të vlefshëm procesin gjyqësor, si dhe të gjitha aktet
e marra në administrim gjatë zhvillimit të tij, në kuptimin që një gjykatë jo kompetente nuk
mund të kryejë asnjë veprimtari proceduriale dhe një gjykatë jokompetente duhet të
deklarojë moskompetencën e saj (neni 61 K.Pr.Civile). Në shqyrtim të akteve të ndodhura në
dosjen gjyqësore, pretendimeve të parashtruara në këto akte, vendimit të gjykatës dhe
shkaqeve të ankimit, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, në interpretim të dispozitave ligjore të
Kodit të Procedurës Civile, të zbatueshme për rastin konkret, nuk e gjen të bazuar në ligj
arsyetimin dhe përfundimin e arritur nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë në lidhje me
kompetencën tokësore të shqyrtimit të çështjes objekt shqyrtimi.
13. Nga shqyrtimi i dokumentacionit të dhënave të QKB në dosje rezulton se adresa e
palës së paditur Shoqëria “E.P.S.A.” Sh.p.k, zyra qëndrore është në Krumë, Kukës, por kjo
shoqëri ka dhe adresa të tjera të ushtrimit të aktivitetit dhe konkretisht Rruga e “Mihal
Grameno”, pallati i ri pranë Degës së Thesarit, nr. pasurie 3/388, kati 2, Tiranë, adresë e
pasqyruar dhe në njoftimin nr. 7124 prot, datë 30.11.2017 që pala kërkuese i ka dërguar
kësaj shoqërie për ta vënë në dijeni të lëshimit të faturës tatimore nr. 91, datë 11.08.2017
objekt i këtij gjykimi, e për rrjedhojë dhe shqyrtimi i çështjes do të bëhet në Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Tiranë.
14. Neni 43 i K.Pr.Civile parashikon se: Kur i padituri është person juridik, paditë
ngrihen në gjykatën e vendit ku personi juridik ka qendrën e tij. Paditë që rrjedhin nga
marrëdhënie juridike me një degë ose agjenci lokale të personit juridik, mund të ngrihen
edhe në gjykatën ku ka qendrën dega ose agjencia, si dhe në gjykatën e shkallës së parë
ku personi juridik ka një ndërtesë me aktivitet ose një përfaqësues të autorizuar që të
paraqitet në gjykim për objektin e padisë. Në këto kushte Kolegji Civil vlerëson se, në këtë
rast kompetenca tokësore iu përket më shumë se një gjykate (është alternative) dhe e drejta e
zgjedhjes në zbatim të nenit 54 të K.Pr.Civile i përket paditësit, i cili e ka bërë në momentin
e ngritjes së kërkesëpadisë, duke zgjedhur Gjykatën e Rrethit Gjyqësor Tiranë, si gjykata e
vendit ku pala debitore Shoqëria “LALA” Sh.p.k., si person juridik, rezulton që ka një
degë/agjenci lokale të saj të përcaktuar në faturën tatimore objekt gjykimi dhe në ekstraktin e
QKB-së.
15. Përsa më sipër, Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se ankimi i veçantë i
kërkuesit Shoqëria “E.P.S.A.” Sh.p.k është i bazuar në ligj, prandaj si të tillë ato duhet të
pranohen dhe për rrjedhojë vendimi nr. s’ka, datë 27.12.2018 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, duhet të prishet dhe çështja të dërgohet në po atë gjykatë për vazhdimin e gjykimit.
PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë mbështetur në nenin 61 të Kodit të Procedurës
Civile;
356
VENDOSI
Tiranë, më 13.02.2019
357
Nr. 00-2019 - 187 i Vendimit
VENDIM


përket palëve:
PADITËS: SHOQËRIA DURRËS CONTAINER

TERMINAL” SH.A
I PADITUR: AUTORITETI PORTAL DURRËS
OBJEKTI:
Shpërblimin e dëmit të ardhur nga veprimet e palës së paditur; Shpenzimet gjyqësore në
ngarkim të palës së paditur.
BAZA LIGJORE: Nenet 32, 153 e vijues të K.Pr.Civile, neni 302 i K.Civil, Ligji nr.
44/2015 “Kodi i Procedurës Administrative në Republikën e Shqipërisë”.
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr. 8610, datë 23.10.2018 ka vendosur:
Moskompetencën lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për gjykimin

e çështjes civile me nr. 13477 Akti, datë 08.10.2018 Regjistrimi.
Shkallës së Parë Durrës për vazhdimin të këtij gjykimi, si gjykatë kompetente.
Kundër këtij vendimi lejohet ankim në Gjykatën e Lartë Tiranë brenda 5
ditëve, nga e nesërmja e komunikimit të vendimit të arsyetuar.
Kundër vendimit të sipërcituar rezulton të ketë paraqitur ankim të veçantë pala

paditëse Shoqëria Durrës Container Terminal, e cila kërkon:
Prishjen e vendimit nr. 8610, datë 23.10.2018 të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor

Tiranë dhe dërgimin e çështjes në po atë gjykatë me tjetër trup gjykues.
Shkaqet që pala paditëse Shoqëria Durrës Container Terminal paraqet në rekurs, janë:
 Ky vendim është marrë në zbatim të gabuar të ligjit dhe në shkelje të të drejtave

Kushtetuese të palës paditëse dhe për pasoje vendimi objekt ankimi duhet të
358
shfuqizohet dhe çështja të gjykohet pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë.
 Vendimi objekt ankimi është dhënë në kundërshtim me parashikimet e palëve në
kontratën e koncesionit në lidhje me përcaktimin e Gjykatës Kompetente për
zgjidhjen e mosmarrëveshjeve. Shoqëria “Durrës Container Terminal” Sh.a (referuar
si ankimuesi ose si DET) është një shoqëri koncesionare e krijuar në zbatim të
kontratës së koncesionit datë 22 Qershor 2011 “Për dhënien me koncesion të
menaxhimit, Operimit, mirëmbajtjes dhe përmirësimit teknik të Terminalit Të
Kontejnerëve në Portin e Durrësit” (referuar këtu e tutje si Kontrata e Koncesionit) e
cila është miratuar me vendim të Këshillit të Ministrave.
 Kontrata e Koncesionit është instrumenti themelor i cili rregullon marrëdhëniet
juridike mes palëve dhe përmban të dakordësimin e palëve si për mënyrën e
zhvillimit të koncesionit por ashtu edhe për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve të
mundshme që mund të lindin.
 Kështu, në bazë të kësaj Kontrate Koncesioni ankimuesi “Durrës Container
Terminal” SHA (DET) gëzon të drejta ekskluzive mbi aktivitetet e lidhura me
Terminal kontejnerësh për të gjithë Gjirin e Durrësit, konkretisht neni 2, paragrafi 2.2
i Kontratës së Koncesionit.
 Gjithashtu, Kontrata e Koncesionit, në nenin 20 të saj, përmban dakordësinë e palëve
rreth [Gjykatës që ato do të njohin kompetente për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve të
tyre. Në nenin 20 palët janë dakordësuar që “të gjitha mosmarrëveshjet e lindura nga
ose në lidhje me këtë kontratë, do të zgjidhen pranë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë. vendimi i së cilës është i paankimueshëm në përputhje me dispozitat e Kodit
të Procedurës Civile të Republikës së Shqipërisë”. Theksojmë që Kontrata e
Koncesionit është një kontratë specifike administrative në të cilën është palë një
autoritet qendror publik si një Ministri e linjës dhe është miratuar me vendim të
Këshillit të Ministrave. Miratimi me vendim të Këshillit të Ministrave të kontratës së
koncesionit dhe për pasojë edhe të kësaj dispozite passjell që pala publike ka dhënë të
gjitha garancitë ligjore që ajo do t’i përmbahet këtij parashikimi dhe siguron palën
private që nuk do të propozojë (theksojmë se në bazë të Kushtetutës projekt-ligjet i
propozohen Kuvendit nga Këshilli i Ministrave) ligje apo akte ligjore të cilat do të
ndryshonin parashikimet e palëve në këtë kontratë. Praktika e gjerë ndërkombëtare
por edhe kombëtare e vetë Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë në raste të ngjashme
kontratash koncesionare po në Portin e Durrësit ka pranuar që këto nene për zgjedhje
të gjykatës kompetente janë të vlefshme dhe prodhojnë pasoja.
 Theksojmë që në momentin e nënshkrimit të kësaj kontrate, data 22.06.2011, ligji nr.
49/2012 datë 03.05.2012 “Për Gjykatat Administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative” ishte në diskutim në debatin publik dhe përmbajtja
e tij ishte e njohur nga të gjitha palët dhe për më tepër nga pala publike Autoriteti
Kontraktues. Për pasojë, është e qartë që palët kanë dëshiruar që t’i shmangin efektet
e këtij ligji në çështjen e përcaktimit të gjykatës kompetente për shqyrtimin e
mosmarrëveshjes së tyre duke njohur kompetente Gjykatën e Rrethit Gjyqësor
Tiranë. Për sa më sipër, rezulton se me vullnetin e tyre palët kanë caktuar Gjykatën e
Rrethit Gjyqësor Tiranë për shqyrtimin e mosmarrëveshjes së tyre dhe për pasojë kjo
Gjykatë është kompetente për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshjeje.
 Pavarësisht sa më sipër, në arsyetim të vendimit të ankimuar nga ana Jonë, duket
qartë që Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, ka marrë vendimin e saj vetëm apriori
dhe pa e lexuar fare nenin 20 të Kontratës së Koncesionit, vetë si gjykatë është
mjaftuar që të citojë bazat ligjore dhe nenet përkatëse të ligjit nr. 49/2012, porse
nenin 20 të Kontratës së Koncesionit nuk e zbërthen në korrelacion me ligjin Nr.
359
49/2012. Që këtu duket qartë që kemi të bëjmë me njëanshmëri të Gjykatës së Rrethit
Gjyqësor Tiranë. Dhe për më tepër paqartësia e kësaj gjykate, duket qartë kur
çështjen e dërgon të Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Durrës. Pra, qëllimisht
dhe në mënyrë të gabuar konfondon dhe bashkon kompetencën si lëndore ashtu dhe
tokësore pa iu përmbajtur fare nenit 20 të Kontratës së Koncesionit, duke caktuar si
kompetente Gjykatën Administrative të Shkallës së Parë Durrës.
 Vendimi objekt ankimi është në shkeljet të së drejtës Kushtetuese për siguri juridike
dhe pritshmërive të ligjshme:
 Gjykata Kushtetuese ka interpretuar gjerësisht në jurisprudencën e saj parimin e
sigurisë juridike dhe të pritshmërive të ligjshme si pjesë të parimit të shtetit të së
drejtës. Kështu: Gjykata ka vlerësuar se siguria juridike, mbrojtja e të drejtave të
fituara, si dhe e pritshmërive të ligjshme, si standarde kushtetuese të trajtuara
vazhdimisht nga jurisprudenca kushtetuese, përbëjnë elemente të parimit të shtetit të
së drejtës, të sanksionuara në nenin 4 të Kushtetutës. Parimi i sigurisë juridike,
përfshin, krahas qartësisë, kuptueshmërisë dhe qëndrueshmërisë së sistemit normativ,
edhe besimin tek sistemi juridik, pa marrë përsipër garantimin e çdo pritshmërie për
mos ndryshim të një situate të favorshme ligjore. Besueshmëria ka të bëjë me bindjen
e individit se nuk duhet të shqetësohet vazhdimisht ose të jetojë me frikë për
ndryshueshmërinë dhe pasojat negative të akteve juridike, të cilat mund të cenojnë
jetën e tij private ose profesionale dhe të përkeqësojnë një gjendje të vendosur me
akte të mëparshme. Rregullimet ligjore që kanë të bëjnë me të drejtat e shtetasve
duhet të kenë qëndrueshmëri të mjaftueshme që siguron vijimësinë e tyre. Si rregull,
nuk mund të mohohen interesa dhe pritshmëri të ligjshme të qytetarëve nga
ndryshimet në legjislacion dhe shteti duhet të synojë të ndryshojë një situatë të
rregulluar më parë vetëm nëse ndryshimi sjell pasoja pozitive, konkretisht trajtim më
të mirë financiar për subjektet përfituese. Sanksionimi i të drejtave dhe lirive të
njeriut të pranuara në Kushtetutë dhe shoqërimi me masat për vënien e tyre në jetë
duhet të synojnë përmirësimin dhe rritjen e standardeve të të drejtave (shih vendimin
nr. 43, datë 06.10.2011 të Gjykatës Kushtetuese).
 Siç u theksua më sipër, Kontrata e Koncesionit është miratuar me vendim të Këshillit
të Ministrave duke krijuar tek pala private bindjen dhe pritshmërinë se të gjitha
parashikimet dhe zotimet që ajo përmban janë të ligjshme dhe detyruese për palën
publike për më tepër, kjo siguri dhe pritshmëri është krijuar edhe shprehimisht nga
pala publike, e cila në pikën (iv) të nenit 2.5.2 të Kontratës së Koncesionit “deklaron
dhe garanton se: zotëron të gjitha tagrat e nevojshme e të kërkuara nga legjislacioni
shqiptar për nënshkrimin e kësaj kontrate të cilat janë dhe do të jenë në forcë gjatë
gjithë vlefshmërisë të kësaj kontrate, dhe se kjo Kontratë është një detyrim i ligjshëm
dhe i zbatueshëm për Autoritetin Kontraktues dhe APD si dhe për çdo person të cilit i
kalohen apo trashëgon këtë detyrim”.
 Nga sa më sipër, shihet qartazi që Pala ankimuese dhe pala publike janë dakordësuar
për zgjidhjen e mosmarrëveshjeve të tyre nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë; pala
publike i ka dhënë garanci palës private që kontrata (dhe për pasojë parashikimi i
kompetencës së kësaj gjykate) është një detyrim i ligjshëm dhe do të mbetet në forcë
gjatë gjithë vlefshmërisë së kontratës; kontrata është miratuar me vendim të Këshillit
të Ministrave. Pra, pala private ka krijuar në mënyrë legjitime pritshmëri të ligjshme
që mosmarrëveshjet në lidhje me këtë kontratë do të zgjidhen nga Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë si gjykatë e zgjedhur nga palët në zbatim të lirisë së tyre kontraktore.
Interpretimi i bërë nga vendimi objekt ankimi i heq çdo lloj kuptimi fjalës “kontratë”
siç edhe përkufizohet nga neni 659 dhe neni 420 të Kodit Civil. Qëllimi i lidhjes së
360
një kontrate është pikërisht sepse “Detyrimet lindin nga kontratat ose nga ligji” (neni
420).
 Nëse në një kontratë, një palë ka mundësi të ndryshojë në mënyrë të njëanshme
detyrimet e saj atëherë ajo nuk është më kontratë që krijon detyrime por njëfarë
“deklarate vullneti të mirë”.
 Nëse pranohet që me ligj shteti mund të përcaktojë që një gjykatë tjetër është
kompetente për mosmarrëveshjet që lindin nga një kontratë pavarësisht pse në atë
kontratë ka rënë dakord ndryshe atëherë krijohet precedenti që shteti edhe mund të
ndryshojë detyrime të tjera të tij në atë kontratë. Për pasojë, kontrata nuk do të
krijonte më asnjë siguri juridike dhe nuk do të krijonte asnjë detyrim për palën
shtetërore. Ky precedent është tejet i rrezikshëm dhe pala jonë nuk mund të pajtohet
me krijimin e këtij precedenti i cili shkel të gjitha konceptet juridike të “kontratave”,
sigurisë juridike, pritshmërive të ligjshme dhe shtetit të së drejtës në përgjithësi. Një
shtet ku pala publike do të lejohej të ndryshojë detyrimet e saj lirisht nuk është më
një shtet i së drejtës. Edhe vetë neni 690 i Kodit Civil përcakton se “Kontrata e lidhur
rregullisht ka forcën e ligjit për palët. Ajo mund të ndryshohet me pëlqimin e
ndërsjellë të palëve ose për shkaqe /ë parashikuara në ligj”
 Pra, përderisa kontrata e koncesionit është ligj për palët, përfshirë dhe palën publike,
atëherë nuk mundet që gjykata të japë një vendim të tillë dhe të ndryshojë apriori në
zbatim nenet përkatëse te; kontratës. Gjithashtu dhe nga vetë aktet, nuk rezulton që
ndërmjet palëve kontraktore të kontratës së koncesionit të jetë bërë ndonjë amendim
apo ndryshim i saj në lidhje me nenin 20. Pra, duket qartë që Gjykata e Rrethit
Gjyqësor Tiranë, në tejkalim të kompetencave të dhëna nga ligji dhe pa iu referuar
normës në fuqi që është dhe kontrata e koncesionit.
 Vendimi objekt ankimi ka shfuqizuar në praktikë nenin 20 të Kontratës së
koncesionit duke i mohuar efektivitetin dhe duke shkelur nenin 683 të Kodit Civil.
Vendimi objekt ankimi efektivisht ka shfuqizuar nenin 20 të Kontratës së
Koncesionit.
 Praktika gjyqësore në të gjithë botën njeh 2 forma shfuqizimi: shfuqizimi i
drejtpërdrejtë dhe shfuqizimi implicit. Në rastin e shfuqizimit implicit gjykatat nuk
do t’i japin efekt një norme, edhe pse është formalisht në fuqi, pasi kjo normë bie
ndesh me një normë më të lartë si për shembull Kushtetuta. Pra, në rastin e
shfuqizimit implicit norma mbetet formalisht në fuqi por nuk zbatohet asnjëherë dhe
është efektivisht e shfuqizuar. Në thelb arsyetimi i Gjykatës në vendimin objekt
ankimi është që me hyrjen në fuqi të ligjit nr. 49/2012 “Për gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative” të gjitha dispozitat kontraktore që krijuar përpara
hyrjes së tij në fuqi dhe që bien ndesh me të shfuqizohen dhe zbatohet ky ligj me
përparësi. Pra, përjashtohet zbatimi i nenit 20 të Kontratës së Koncesionit për shkak
se bie ndesh me dispozitat e ligjit nr. 49/2012.
 Qartazi, shihet që ky arsyetim është abuziv dhe i jashtëligjshëm. Dispozitat ligjore të
nenit 49/2012 nuk kanë efekt prapaveprues dhe për më tepër nuk i është dhënë ky
efekt prapaveprues mbi kontratat e lidhura rregullisht përpara hyrjes së tij në fuqi. Me
vendimin objekt ankimi Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë i ka shtrirë efektet e ligjit
nr. 49/2012 edhe për periudhën përpara miratimit të tij duke shfuqizuar nenin 20 të
Kontratës së Koncesionit.
 Për më tepër, me vendimin objekt ankimi është shkelur neni 683 i Kodit Civil i cili
parashikon se ‘Në rast dyshimi, kontrata ose kushtet e saj interpretohen në kuptimin
në të cilin mund të ketë ndonjë efekt dhe jo në atë, sipas të cilit nuk do të kishte
ndonjë efekt.” Me interpretimin që i ka bërë nenit 20 të Kontratës së Koncesionit,
361
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë e ka interpretuar këtë nen duke i mohuar efektin
çka përbën shkelje të nenit 683 të sipër përmendur. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë
i ka shtrirë efektet e ligjit nr. 49/2012 edhe për periudhën përpara miratimit të tij
duke shfuqizuar nenin 20 të Kontratës së Koncesionit.
 Nëse qëllimi i palëve në kontratën e Koncesionit do të kishte qenë që për
mosmarrëveshjet e tyre do të zbatohej ligji në fuqi për kompetencën lëndore apo
territoriale në ditën e lindjes së mosmarrëveshjes atëherë nuk do të kishte asnjë sens
apo kuptim parashikimi i bërë në nenin 20. Palët do të përcaktonin thjeshtë që do të
zbatohet ligji në fuqi në momentin e lindjes së mosmarrëveshjes. Interpretimi i bërë
nga vendimi objekt ankimi i ka mohuar efektet nenit 20 të Kontratës së Koncesionit.
 Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë ka gjykuar më parë çështje që i takojnë kontratave
të Koncesionit në Portin e Durrësit që kanë dispozitë të njëjtë kompetence lëndore
dhe tokësore me atë të nenit 20, të sipër përmendur. Prandaj, në zbatim të parimit
kushtetues të koherencës së sistemit të drejtësisë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë
nuk duhej të shpallte moskompetencën lëndore në çështjen konkrete. Rezulton se
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin nr. 9808 vendimi datë 15.12.2015
ka gjykuar çështjen: me palë paditëse: EMS Albanian Port Operator Sh.p.k me
vendimin 659, datë 17.03.2017; palë të paditur: Autoriteti Portual Durrës- Person i
tretë: -Objekti: Ministria e Transportit dhe Infrastrukturës, Detyrim për shpërblim
dëmi si pasojë e pengimit në përmbushjen e Kontratës së Koncesionit etj... Mos
kryerje veprimesh të mëtejshme etj... Kjo çështje është gjykuar si nga Gjykata e
Rrethit Gjyqësor Tiranë si nga Gjykata e Apelit Tiranë si nga Gjykata e Apelit Tiranë
me vendimin 659, datë 1 7.03.2017. Për pasojë, në zbatim të parimit kushtetues të
koherencës së sistemit të drejtësisë Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk mund të
mbante një qëndrim të ndryshëm për raste thelbësisht të ngjashme.

VËREN
që u përket palëve: paditës Shoqëria Durrës Container Terminal” Sh.a, dhe i paditur
Autoriteti Portal Durrës, me objekt: Shfuqizimi i vendimit të datës 02.10.2018 me të cilin
është bllokuar Porta nr. 2 e Terminalit; Shpërblimin e dëmit të ardhur nga veprimet e palës
së paditur; Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës së paditur.
2. Vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë është rrjedhojë i zbatimit të drejtë
të ligjit, prandaj si i tillë ai duhet të lihet në fuqi nga Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë.
I. Rrethanat:
3. Nga aktet e administruara në dosje rezulton se pala paditëse është një shoqëri
koncesionare e krijuar në zbatim të kontratës së koncesionit datë 22 Qershor 2011 “Për
dhënien me koncesion të menaxhimit, operimit, mirëmbajtjes dhe përmirësimit teknik të
Terminalit të Kontejnerëve në Portin e Durrësit” (referuar këtu e tutje si Kontrata e
Koncesionit), e cila është miratuar me vendim të Këshillit të Ministrave.
4. Në bazë të kësaj Kontrate Koncesioni pala paditëse “Durrës Container Terminal”
Sh.a (referuar këtu e tutje si DET) gëzon të drejta ekskluzive mbi aktivitetet e lidhura me
Terminal kontejnerësh për të gjithë Gjirin e Durrësit, konkretisht neni 2, paragrafi 2.2 i
362
Kontratës së Koncesionit. Kontrata e Koncesionit është implementuar. ndër të tjera, edhe
nëpërmjet nënshkrimit me palën e paditur Autoriteti Portual Durrës (referuar këtu e tutje si
APO) të Protokollit të Dorëzimit me numër protokolli 456, datë 06.02.2013, i cili është
plotësuar më pas nëpërmjet amendimeve nr. 456/1 prot, datë 07.02.2018 dhe 456/2 prot, datë
28.02.2013.
5. Gjithashtu paditësit iu transferuan nga APO edhe disa të drejta ndër të cilat, ajo e
cila lidhet drejtpërdrejtë edhe me këtë kërkesë padi, është edhe e drejta për të përdorë sheshin
e Terminalit Perëndimor (territor i APD) si një zgjerim i Terminalit të Kontejnerëve në rastet
kur Terminali i Kontejnerëve është plot dhe nuk mund të përballojë fluksin e kontejnerëve në
Import/Eksport ose magazinim. Siç rezulton edhe nga amendimi nr. 456/1 prot, datë
07.02.2013, pika 3, kjo e drejtë nuk është falas pasi parashikohet shprehimisht se “3. Palët
bien dakord që për rastet e magazinimit të Kontejnerëve nga ana e shoqërisë Koncesionare
DET jashtë kufijve të Terminalit dhe brenda territorit të APD, DET do t'i paguajë për APD
tarifat e magazinimit të këtyre kontejnerëve tek APD në masën 100%...
6. Ky është plani i Portit të Durrësit dhe Terminalit të Kontejnerëve siç është
parashikuar në fazën paraprake në Master Plan. Sjellim në vëmendje që hapësira në veri. e
cila duhet të shërbejë në rastet e mbingarkimit të Terminalit nuk i është dhënë ende sot e
kësaj ditë në dorëzim shoqërisë DET pavarësisht kërkesave të përsëritura të palës paditëse.
7. Në bazë të Kontratës Koncesionare, neni 8.3.1 “Shoqëria Koncesionare do të
aplikojë Tarifa e Shërbimit siç përcaktohet në aneksin IV bashkëngjitur kësaj kontrate duke
filluar nga data e Operimit.” Pra, DET mund të operojë vetëm mbi bazën e Librit zyrtar të
Tarifave. Që prej datës 07.02.2013 puna ka vijuar në mënyrë normale dhe palët nuk kanë
pasur asnjë konflikt apo pretendim në lidhje me përdorimin nga DET të hapësirës në
territorin e APO si hapësirë funksionale e Terminalit të Kontejnerëve që shërben për kryerjen
e aktiviteteve të Terminalit të Kontejnerëve. Është normale pasi, siç u shpjegua më sipër,
vetë APO e kishte vendosur dhe përdorur këtë hapësirë në funksion të Terminalit të
Kontejnerëve dhe ja kaloi në gjendjen që ishte DET nëpërmjet protokollit të dorëzimit.
8. Pala e paditur Autoriteti Portual Durrës në mbledhjen e datës 23.05.2018 paraqitën
pretendimin përfaqësuesve të DET, që për pjesën e lëvizjes që kryhet në territorin e
terminalit perëndimor ,. nuk lejohet që ta bëj vetë por duhet të nënkontraktojë një palë të
tretë, të quajtur Stivador, për këtë gjë. Pra, pala e paditur ka kërkuar nga paditësi DET që atë
punë që DET, në zbatim të Kontratës së Koncesionit, protokollit të dorëzimit dhe Librit të
Tarifave, e bën vetë që prej datës 07.02.2013 kur mori në dorëzim Terminalin e
Kontejnerëve, ta ndajë duke i dhënë një pjesë me pale të tretë (stivadorit), të ndryshme nga
APD.
9. Me vendimin nr. 3564 prot, datë 29.08.2018 , pala e paditur Autoriteti Portual
Durrës përcakton që “duke shqyrtuar me seriozitet këtë problematikë të mbartur ndër vite, ka
vendosur që pas datës 06.09.2018 përpunimi extra i kontejnerëve (bosh/plot) i cili nënkupton
“kapjen e kontejnerëve nga kamioni në shesh dhe anasjelltas (plot/bosh) dhe lëvizja e tyre
brenda Terminalit perëndimor” do të kryhet nga kompanitë e ngarkim-shkarkimit
(stevedoring)”. APD më tej vijon duke urdhëruar që në Terminalin Perëndimor të operojnë
vetëm këto operatorë dhe i kërkojnë shoqërisë DET që të lidhë kontratë me këto operatorë
Stivador për të kryer veprimet operacionale të përpunimit të kontejnerëve në rastet kur këto
kontejnerë duhet të kalojnë nga Terminali Perëndimor.
10. Pala paditëse Shoqëria DET vuri në dijeni palën e paditur Autoriteti Portual
Durrës si dhe Ministrinë e Infrastrukturës dhe Energjisë nëpërmjet shkresës nr. 161 prot, datë
04.09.2018 ku i njoftonte se po kryhej një shkelje e rëndë e Kontratës së Koncesionit me
këtë veprim. Kësaj shkrese pala e paditur Autoriteti Portual Durrës iu përgjigj nëpërmjet
shkresës nr. 3621/1 prot, datë 14.09.2018 ku rikonfirmoi qëndrimin e saj. Në mungesë të një
qëndrimi nga autoriteti Kontraktues Ministria e Infrastrukturës dhe Energjisë shoqëria DET i
363
u drejtua këtij Autoriteti më të lartë për këtë problematikë nëpërmjet shkresës nr. 169 prot,
datë 18.09.2018, por deri në datën e ngritjes së kësaj padie nuk ka marrë asnjë përgjigje.
II. Procedura:
vendosur:
Moskompetencën lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë për gjykimin e
çështjes civile me nr. 13477 Akti, datë 08.10.2018 Regjistrimi.
Shkallës së Parë Durrës për vazhdimin të këtij gjykimi, si gjykatë kompetente.
Kundër këtij vendimi lejohet ankim në Gjykatën e Lartë Tiranë brenda 5 ditëve, nga
e nesërmja e komunikimit të vendimit të arsyetuar.
Përsa i përket kompetencës lëndore, bazuar në Nenin 41 të K.Pr. Civile ku
përcaktohet: “Në kompetence të gjykatës së shkallës së parë janë të gjitha mosmarrëveshjet
civile e mosmarrëveshjet e tjera të parashikuara në këtë Kod e në ligje të tjera”.
Në referim sa më sipër kjo Gjykate në dhomë këshillimi konstaton se, nuk është
kompetente nga pikëpamja lëndore për shqyrtimin e kësaj kërkesë dhe duhet të dërgoje aktet
për kompetence gjykatës kompetente, Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Durrës.
Gjykata mban parasysh dispozitat e Kodit të Procedurave Administrative dhe ato të
ligjit nr. 49/2012, datë 03.05.2012 “Për Gjykatat Administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”.
Për këtë arsye bazuar në ligjit 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e
gjykatave administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative ... Kreun II
“Organizimi i gjykatave administrative dhe kompetencat”, Neni 4, pika 1, përcaktohet se:
“Gjykata kompetente për shqyrtimin e mosmarrëveshjeve administrative, sipas këtij ligji,
janë gjykatat administrative të shkalles se parë. Gjykata Administrative e Apelit dhe Kolegji
Administrativ i Gjykatës së Lartë ...
Sipas Nenit 7- Kompetenca lëndore e ligjit nr. 49/2012 “Për organizimin dhe
parashikon se: “Gjykatat administrative janë kompetente për:a) mosmarrëveshjet që lindin
nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore normative dhe kontratat administrative
publike, të nxjerra gjate ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik; ligji i ri
nr. 49/2012, Nenin 2, ka dhënë përkufizimin e termit “organ publik”, i cili përfshin çdo
person fizik ose juridik, të cilit i është dhënë me ligj, akt nënligjor ose çdo lloj formë tjetër,
të parashikuar nga legjislacioni në fuqi, e drejta e ushtrimit të funksioneve publike.
Neni 2/6-8 i Ligjit nr. 49/2012: “6. Organ publik” është çdo organ i pushtetit
qendror, i cili kryen funksione administrative, çdo organ i enteve publike, në masën që ato
kryejnë funksione administrative; çdo organ i pushtetit vendor që kryen funksione
administrative; çdo organ i Forcave të Armatosura, çdo strukture tjetër, punonjësit e se cilës
gëzojnë statusin e ushtarakut, për aq kohe sa këto kryejnë funksione administrative, si dhe
çdo person fizik ose juridik, të cilit i është dhënë me ligj, akt nënligjor ose çdo lloj formë
tjetër, të parashikuar nga legjislacioni në fuqi, e drejta e ushtrimit të funksioneve publike.
“Veprim administrativ” është akti administrativ, kontrata administrative dhe veprimi tjetër
administrativ. “Veprim tjetër administrativ “ është çdo formë e njëanshme e veprimtarisë së
organit publik, në kryerjen e funksionit publik dhe që nuk plotëson kushtet për të qene akt
administrativ apo kontrate dhe që krijon pasoja juridike mbi të drejtat subjektive apo
interesat e ligjshëm”.
364
Neni 7/ç i ligjit nr, 49/2012: “Gjykatat administrative janë kompetente për: a)
mosmarrëveshjet që lindin nga aktet administrative individuale, aktet nënligjore normative
dhe kontratat administrative publike, të nxjerra gjate ushtrimit të veprimtarisë
administrative nga organi publik; b) mosmarrëveshjet që lindin për shkak të ndërhyrjes se
paligjshme ose të mosveprimit të organit publik”.
Neni 15/a, ç i ligjit nr. 49/2012: “Të drejtën e ngritjes së padisë e ka: a) çdo subjekt,
që pretendon se i është cenuar një e drejtë apo një interes i ligjshëm nga një veprim apo
mosveprim i organit publik; ç) çdo subjekt, që pretendon se është cenuar në të drejtat dhe
interesat e tij të ligjshëm për shkak të ndërhyrjeve të paligjshme të organit publik, që nuk
kanë formën e aktit administrativ”. Neni 17/1. ç) f) i ligjit nr. 49/2012: Padia ngrihet: ç) për
të detyruar organin publik të kryeje një veprim administrativ, që është refuzuar, apo për të
cilin organi publik ka heshtur, ndonëse ka pasur kërkesë”.
Në këto kushte, referuar objektit të padisë që pala insiston që është ajo si në pjesën
hyrëse të saj, referuar neneve 41, 61, 62 të K.Pr.Civile, neni 2/6-8 i ligjit nr. 49/2012 i
ndryshuar, gjykata kompetente për shqyrtimin e kësaj mosmarrëveshje është Gjykata
Administrative e Shkallës së Parë Durrës, si gjykata që ka kompetencën nga pikëpamja
lëndore dhe tokësore për shqyrtimin e kësaj çështje.
Theksojmë që kontrata objekt këtij gjykimi është një kontratë specifike administrative
në të cilën është palë një autoritet qendror publik si një Ministri e linjës dhe është miratuar
me vendim të Këshillit të Ministrave.
Meqenëse u arrit në këtë konkluzion, sipas Nenit 61 të K.Pr.Civile, i ndryshuar,
gjykata meqenëse shpalli moskompetencën për gjykimin kësaj çështje, duhet t'ia dërgojë
aktet gjykatës kompetente, që në rastin konkret është Gjykata Administrative e Shkallës së
Parë Durrës.

365
1. Padia ngrihet:
juridike, nësë paditësi ka një interes të arsyeshëm për këtë;
publik;
paditësit;
veçantë të palës paditëse Shoqëria Durrës Container Terminal” Sha, nuk janë të bazuara në
ligj, prandaj nuk ka asnjë shkak ligjor që vendimi i dhënë nga Gjykata e Rrethit Gjyqësor
Tiranë të cënohet.
16. Vendimi nr. 8610, datë 23.10.2018 i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me
anën e të cilit, kjo gjykatë ka vendosur shpalljen e moskompetencës së saj lëndore për
shqyrtimin e çështjes objekt shqyrtimi dhe dërgimin e saj për gjykim, Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Durrës, është një vendim i marrë në zbatim të drejtë të
ligjit, ndaj për këtë shkak, ai duhet të lihet në fuqi dhe çështja duhet të dërgohet në Gjykatën
Administrative të Shkallës së Parë Durrës, për vazhdimin e gjykimit. Kolegji Civil i Gjykatës
së Lartë, vlerëson të nënvizojë se, në kuptimin e së drejtës proceduriale, kompetenca lëndore
është një kusht i domosdoshëm procedural, që bën të vlefshëm procesin gjyqësor, si dhe të
gjitha aktet e marra në administrim gjatë zhvillimit të tij, në kuptimin që një gjykatë
jokompetente nuk mund të kryejë asnjë veprimtari proceduriale dhe një gjykatë
jokompetente duhet të deklarojë moskompetencën e saj (neni 61 K.Pr.Civile, neni 7 i ligjit
nr. 49/2012).
17. Kompetenca lëndore, përcakton për çdo gjykatë të veçantë, se, në çfarë rastesh
dhe në lidhje me çfarë mosmarrëveshjesh ajo ka pushtet për të gjykuar, duke përcaktuar qartë
366
kompetencës, është përcaktuar në ligjin nr. 98, datë 06.10.2016 “Për organizimin e pushtetit
gjyqësor në Republikën e Shqipërisë”, në ligjin nr. 49/2012 “Për organizimin dhe
interesave që ai pretendon se i janë cënuar.
paditësit, pretendimeve dhe kërkimeve të parashtruara prej tij në aktet proceduriale,
shkaqeve të ngritura në ankimin e veçantë të paditësit dhe në interpretim të dispozitave të
ligjit nr. 49/2012, të zbatueshme, çmon se, Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, e ka kuptuar
drejtë natyrën e vërtetë të mosmarrëveshjes dhe qëllimin e vërtetë të këtij gjykimi. Nga aktet
e administruara në dosjen gjyqësore, rezulton se, pala paditëse në këtë gjykim, kërkon
detyrimin e të paditurit Autoriteti Portal Durrës për: Shfuqizimi i vendimit të datës
02.10.2018 me të cilin është bllokuar Porta nr. 2 e Terminalit; Shpërblimin e dëmit të
ardhur nga veprimet e palës së paditur; Shpenzimet gjyqësore në ngarkim të palës së
paditur.
19. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, konstaton se, pala e paditur Autoriteti Portal
Durrës në këtë gjykim, është një organe shtetëror dhe se kërkimi i paditësit ka lidhje me
veprimtarinë administrative të këtij organi direkt dhe me veprimtarinë e tij publike. Në këto
kushte, mosmarrëveshja objekt shqyrtimi, lidhet me veprimtari administrative në kuptim të
nenit 2 të K.Pr.Administrative, dhe me veprimtarinë e një organi publik, në kuptim të nenit 3
të po këtij Kodi, si edhe nenit 2, pika 6 të ligjit nr. 49/2012 “Për organizimin dhe
funksionimin e gjykata administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”.
Çështja objekt shqyrtimi, ka në thelb të saj shqyrtimin e një mosmarrëveshjeje të natyrës
Shpërblimin e dëmit të ardhur nga veprimet e palës së paditur;, mosmarrëveshje, e cila
rregullohet sipas parashikimeve të ligjit nr. 9663, datë 18.12.2006 “Për koncensionet” i
ndryshuar. Mosmarrëveshja objekt shqyrtimi, është pasojë/rrjedhojë e kundërshtimit të një
akti administrativ të lëshuar nga organet shtetërore, i cili është produkt i vullnetit të organit
publik shtetëror. Për rrjedhojë, mosmarrëveshja objekt shqyrtimi është mosmarrëveshje
administrative, gjykimi i së cilës, i nënshtrohet rregullimeve të parashikuara në ligjin nr.
9663, datë 18.12.2006 “Për koncensionet” i ndryshuar dhe ligjin nr. 49/2012 “Për
organizimin dhe funksionimin e gjykata administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve
administrative”.
20. Në kushtet kur çështja objekt shqyrtimi, i përket parashikimit ligjore të
përcaktuara në nenin 7 të ligjit nr. 49/2013 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, pika a, e cila përcakton:
Gjykatat administrative janë kompetente për: a) mosmarrëveshjet që lindin nga aktet
administrative individuale, aktet nënligjore normative dhe kontratat administrative publike,
të nxjerra gjatë ushtrimit të veprimtarisë administrative nga organi publik, kjo çështje
është e natyrës administrative dhe si e tillë, është në kompetencën lëndore të gjykatave
administrative. Sa thamë më sipër, është në përputhje edhe me qëndrimin unifikues të
Kolegjeve të Bashkuara të Gjykatës së Lartë në vendimin nr. 3, datë 06.12.2013, ku
367
shprehimisht thuhet: Gjykatat administrative të shkallës së parë, Gjykata e Apelit
Administrativ dhe Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë, të krijuara me ligjin nr. 49, datë
03.05.2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”, janë kompetente për shqyrtimin e të gjitha çështjeve, të
cilat sipas nenit 7 të këtij ligji përbëjnë mosmarrëveshje administrative, pavarësisht
gjendjes, fazës apo shkallës së gjykimit....
se ankimi i veçantë i paraqitur nga pala paditëse nuk është i bazuar në ligj, prandaj si i tillë ai
nuk duhet të pranohet dhe për rrjedhojë vendimi i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë duhet
të lihet në fuqi.
PËR KËTO ARSYE

Civile;
VENDOSI
Tiranë.
Tiranë, më 28.02.2019
368
Nr. 00 - 2019 - 253 i Vendimit
VENDIM

në Tiranë, sot më datë 28.02.2019, mori në shqyrtim çështjen administrative që i

përket:
PADITËS: BUKURIE TAFHASI.
TË PADITUR: ADMINISTRATORI I UNIVERSITETIT TË

MJEKËSISË.
BORDI I ADMINISTRIMIT TË UNIVERSITETIT TË
MJEKËSISË.
OBJEKTI:
1. Shfuqizimin e Urdhrit nr. 107, datë 28.06.2018, të Administratorit të Universitetit të
Mjekësisë, si një akt administrativ i paligjshëm.
2. Shfuqizimin e vendimit nr. 33, datë 09.08.2018 “Për dhënie mase disiplinore”, të Bordit të
Administrimit të UM, si një akt i nxjerrë në kundërshtim me ligjin.
3. Shfuqizimin e vendimit nr. 37, datë 27.09.2018, të Bordit të Administrimit “Për një
ndryshim në vendimin e Bordit të Administrimit” nr. 7, datë 21.02.2017”.
4. Rregullimin e pasojave juridike duke e detyruar të paditurin të më paguajë pagën sipas
kontratës individuale të punës nga data 01.06.2018.
BAZA LIGJORE: Ligji nr. 49/2012 “Për gjykatat administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”, i ndryshuar. Kodi i Punës, i ndryshuar. Ligji nr. 80/2015
“Për arsimin e lartë dhe kërkimin shkencor në institucionet e arsimit të lartë në Republikën e
Shqipërisë”. Ligji nr. 114/2015 “Për auditin e brendshëm në sektorin publik”. Kodi i
Procedurave Administrative. Ligji nr. 10296, datë 08.07.2010 “Për menaxhimin financiar
dhe kontrollin”. VKM-ja nr. 83, datë 03.02.2016 “Për miratimin e kritereve të krijimit të
njësive të auditimit në sektorin publik”. VKM-ja nr. 187, datë 08.03.2017.
369
vendosur:
Të shpallë moskompetencën lëndore të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
për shqyrtimin e çështjes Nr. Regj. Them. 14066, datë regjistrimi 25.10.2018,
që i përket paditëses Bukurie Tafhasi.
Kalimin e akteve të çështjes Nr. Regj. Them. 14066, datë regjistrimi
25.10.2018, Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin e seancës përgatitore

të datës 28.01.2019, në çështjen me Nr. Regj. Them. 5982 (31154-00077-80-2018), datë
regjistrimi 28.12.2018, ka vendosur:
Të ngrejë çështjen e mosmarrëveshjes për kompetencë përpara Gjykatës së

Lartë për gjykimin e çështjes me Nr. 5982 Akti, që i përket: paditëses Bukurie
Tafhasi, të paditur Administratori i Universitetit të Mjekësisë, Bordi i
Administrimit të Universitetit të Mjekësisë, me objekt: Shfuqizimin e Urdhrit
nr. 107, datë 28.06.2018, të Administratorit të Universitetit të Mjekësisë, si
një akt administrativ i paligjshëm. Shfuqizimin e vendimit nr. 33, datë
09.08.2018 “Për dhënie mase disiplinore”, të Bordit të Administrimit të UM,
si një akt i nxjerrë në kundërshtim me ligjin. Shfuqizimin e vendimit nr. 37,
datë 27.09.2018, të Bordit të Administrimit “Për një ndryshim në vendimin e
Bordit të Administrimit” nr. 7, datë 21.02.2017”. Rregullimin e pasojave
juridike duke e detyruar të paditurin të më paguajë pagën sipas kontratës
individuale të punës nga data 01.06.2018.

VËREN
Paditësja ka filluar punë pranë palës së paditur më datë 01 Prill 2013, si Përgjejgëse e
Njësisë së Auditit. Marrëdhënia e punës është bazuar në dispozitat e Kodit të Punës.
Midis palës paditëse dhe të paditurit janë lidhur disa kontrata pune, ku kontrata e
fundit e nënshkruar është kontrata individuale e punës me nr. 1572 prot, datë 20.10.2014.
Pozicioni aktual i paditëses është Përgjegjëse e Njësisë së Auditit, me pagë mujore kategoria
III-a.
Me anë të urdhrit nr. 107, datë 28.06.2018, të Administratorit të Universitetit të
Mjekësisë, është urdhëruar që stafi i njësisë së auditimit të paguhet në kategorinë e pagave
sipas lidhjes 1 e 7, të përcaktuar në VKM nr. 187, datë 08.03.2018, ku Përgjegjësi i Njësisë
së Auditit të paguhet me kategorinë III-b.
Me anë të vendimit nr. 33, datë 09.08.2018, të Bordit të Administrimit të
Universitetit të Mjekësisë Tiranë, është vendosur që ndaj paditëses të merret masa disiplinore
“vërejtje me paralajmërim”.
Me anë të vendimit nr. 37, datë 27.09.2018, të Bordit të Administrimit të
Universitetit të Mjekësisë është vendosur që të pranohet kërkesa e Administratorit të
Universitetit të Mjekësisë, të ndryshohet pjesërisht vendimi i Bordit të Administrimit nr. 7,
datë 21.02.2017, “Për miratimin e strukturës së Universitetit Mjekësor të Tiranës për vitin
2017”, dhe Përgjegjësi i Njësisë së Auditit të paguhet me kategorinë III-b.
370
Pala paditëse, duke mos qenë dakord me këto vendime të palës së paditur ka
paraqitur padi përpara Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, përmes së cilës kërkuar
shfuqizimin e të gjitha akteve të sipërcituara si dhe rregullimin e pasojave, duke e paguar
sipas pagës së përcaktuar në kontratën individuale të punës së lidhur ndërmjet tyre.
deklaruar moskompetencën e saj për gjykimin e çështjes, duke ia kaluar aktet Gjykatës
Administrative të Shkallës së Parë Tiranë.
Në marrjen e këtij vendimi kjo gjykatë ka arsyetuar se mosmarrëveshja është e
natyrës administrative pasi pretendimet e parashtruara në padi, nga ana e paditëses kanë të
bëjnë me ndërhyrjen e paligjshme nga ana e organit publik. Paditësja kundërshton pikërisht
vendimmarrjen e palës së paditur, e cila është një organ i administratës publike.
Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, pasi ka marrë aktet e çështjes nga
Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin e seancës përgatitore të datës 28.01.2019,
ka vendosur t’i parashtrojë Gjykatës së Lartë mosmarrëveshjen e kompetencës me këtë
gjykatë, duke kërkuar që çështja t’i kthehet gjykatës që është deklaruar jokompetente.
Në marrjen e këtij vendimi Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë ka
arsyetuar se çështja është e natyrës civile pasi mosmarrëveshja në rastin në shqyrtim ka
lindur nga kontrata e punës. Pavarësisht se pala e paditur ka disponuar në formën e një akti
administrativ, në thelb veprimet e palës së paditur janë kryer me cilësinë e punëdhënësit, të
cilat paditësja pretendon se e cenojnë në marrëdhënien e saj të punës.
Vlerësimi i Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë vlerëson se vendimi nr. 9241, datë

09.11.2018, i Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë, me të cilin është vendosur shpallja e
moskompetencës dhe dërgimi i akteve pranë Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë
Tiranë, është marrë në zbatim të gabuar të dispozitave procedurale që disiplinojnë regjimin
juridik të kompetencës lëndore të gjykatave. Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë nuk e ka
kuptuar drejt natyrën e mosmarrëveshjes dhe si rrjedhojë ka gabuar në identifikimin e
gjykatës kompetente nga pikëpamja lëndore për gjykimin e kësaj çështje.
Ky Kolegj thekson se kompetenca lëndore përbën një nga parakushtet procedurale
me qëllim që gjykata të marrë në shqyrtim themelin e pretendimeve dhe të prapësimeve të
palëve. Mungesa e kompetencës lëndore për një forum gjyqësor bën që çdo veprimtari
procedurale e kryer prej tij të konsiderohet nul. Shkelja e dispozitave që normojnë këtë lloj
kompetence është e tillë që nuk mund të anashkalohet nga gjykata e shkallës së parë që
shqyrton çështjen dhe as të vleftësohet nga shkallët më të larta të pushtetit gjyqësor, edhe
sikur çështja të jetë zgjidhur drejt (shih vendimin nr. 917, datë 11.05.2017, të Kolegjit
Administrativ të Gjykatës së Lartë).
Në nenin 7 të ligjit nr. 49/2012 “Për gjykatat administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative” përcaktohet kompetenca e gjykatave administrative për
gjykimin e mosmarrëveshjeve. Ndër të tjera, në shkronjën “ç” të kësaj dispozite është
parashikuar se gjykatat administrative janë kompetente për të gjykuar mosmarrëveshjet në
fushën e marrëdhënieve të punës të nëpunësve civilë, nëpunësve civilë gjyqësorë, nëpunësve
civilë të prokurorisë dhe të nëpunësve shtetërorë që sipas ligjit organik kanë një rregullim të
posaçëm. Përjashtohen nga ky rregull punonjësit në administratën publike, në gjykatë ose
prokurori, marrëdhënia e punës e të cilëve bazohet në Kodin e Punës.
Në çështjen në shqyrtim rezulton se paditësja kundërshton tre vendime të palës së
paditur, konkretisht vendimin nr. 33, datë 09.08.2018 “Për dhënie mase disiplinore”, të
Bordit të Administrimit të Universitetit të Mjekësisë, urdhrin nr. 107, datë 28.06.2018, të
Administratorit të Universitetit të Mjekësisë dhe vendimin nr. 37, datë 27.09.2018, të Bordit
371
të Administrimit, me të cilët është ulur kategoria e pagës që përfiton paditësja, e rrjedhimisht
paga e saj. Në të njëjtën kohë paditësja kërkon rregullimin e pasojave, duke e detyruar të
paditurin të më paguajë pagën sipas kontratës individuale të punës nga data 01.06.2018.
Edhe pse në pamje të parë krijohet perceptimi se ndodhemi përpara një
mosmarrëveshje që buron nga veprimi administrativ (konkretisht akti administrativ), që
kundërshtohet si i paligjshëm, në thelb pala paditëse kërkon zbatimin e detyrimeve që palës
së paditur, organit publik, i buron nga kontrata e punës. Pra, në çështjen në shqyrtim rezulton
se kemi të bëjmë me një marrëdhënie pune dhe mosmarrëveshjet që lindin prej saj ndërmjet
punëmarrësit dhe punëdhënësit.
Në raportet që krijohen ndërmjet punëmarrësit dhe punëdhënësit organ publik në një
marrëdhënie pune, ky i fundit gjithmonë vullnetin e tij ndaj punëmarrësit e shpreh nëpërmjet
një vendimi, urdhri apo çdo lloj akti tjetër, që nga pikëpamja formale është një akt
administrativ. Megjithatë, mosmarrëveshja mbetet sërish në fushën e marrëdhënieve të punës
dhe ajo që mbetet për tu identifikuar është fakti nëse kjo marrëdhënie punësimi është e sferës
publike apo private. Jo çdo akt i nxjerrë nga ana e një organi publik ka për qëllim të
drejtpërdrejtë dhe kryesor interesin publik. Në raste të caktuara organi publik mund të hyjë
edhe në marrëdhënie juridike private, por në çdo situatë, duke përfshirë edhe këtë të fundit
vullneti i tij manifestohet nëpërmjet një akti administrativ.
Një qëndrim të tillë i është mbajtur edhe më parë nga jurisprudenca unifikuese e
Gjykatës së Lartë. Kështu, në vendimin unifikues nr. 7, datë 01.06.2011, Kolegjet e
Bashkuara të Gjykatës së Lartë kanë theksuar se:
Në rast të zgjidhjes së kontratës së punës, pavarësisht se organi administrativ për
rastet e administratës publike shprehet me një akt të marrë nga drejtuesi i organit, kjo nuk
do të thotë që jemi përpara marrëdhënieve administrative pra shprehjes së vullnetit të
organit në kuptim të marrëdhënieve administrative por jemi përpara shprehjes së vullnetit të
punëdhënësit për zgjidhjen e kontratës së punës. Pra me këtë do të kuptojmë se kemi të bëjmë
me një marrëdhënie pune midis punëdhënësit dhe punëmarrësit dhe jo më me një
marrëdhënie administrative.
Në çështjen në shqyrtim, nga përmbajtja e padisë rezulton se paditësja, në thelb,
kërkon rregullimin e pasojave që burojnë nga veprimtaria e paligjshme e punëdhënësit të saj,
veprimtari e cila lidhet me kontratën e punës së lidhur ndërmjet tyre. Paditësja kundërshton
masën disiplinore të dhënë ndaj saj, e cila lidhet me veprimtarinë e paditëses si punëmarrëse
dhe ndryshimin kategorisë së saj të pagës, çka sërish ka të bëjë me marrëdhëniet e punësimit.
Si përfundim, në këtë çështje jemi përpara një mosmarrëveshje që buron nga marrëdhëniet e
punës.
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë çmon se paditësja nuk përfshihet në
kategorinë e nëpunësve civilë dhe të nëpunësve shtetërorë që sipas ligjit organik kanë një
rregullim të posaçëm. Marrëdhëniet e saj të punës janë rregulluar ekskluzivisht nga dispozitat
e Kodit të Punës. Për këtë shkak, shqyrtimi i çdo mosmarrëveshjeje që buron nga kontrata e
saj e punës do bëhet nga gjykatat civile, në këtë rast Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, duke
qenë se si vendbanimi i punëmarrësit, si selia e punëdhënësit ashtu edhe vendi i kryerjes së
punës është brenda territorit ku ushtron juridiksionin kjo gjykatë.
Mosmarrëveshja në çështjen në shqyrtim rezulton të jetë jashtë sferës së
mosmarrëveshjeve që, sipas nenit 7, shkronja “ç”, të ligjit nr. 49/2012 “Për gjykatat
administrative dhe gjykimin e mosmarrëveshjeve administrative”, janë të kompetencë të
372
PËR KËTO ARSYE
Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, bazuar në nenin 13, paragrafi VI, të Ligjit
nr. 49/2012 “Për organizimin dhe funksionimin e gjykatave administrative dhe gjykimin e
mosmarrëveshjeve administrative”;
VENDOSI
Prishjen e vendimit nr. 9241, datë 09.11.2018, të Gjykatës së Rrethit Gjyqësor
Tiranë, dhe dërgimin e çështjes për rishqyrtim pranë kësaj gjykate, me të njëjtin trup
gjykues.
Një kopje e këtij vendimi t’i komunikohet Gjykatës së Rrethit Gjyqësor Tiranë,
Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë Tiranë, palës paditëse, Bukurie Tafhasi, dhe
palës së paditur, Administratori i Universitetit të Mjekësisë e Bordi i Administrimit të
Universitetit të Mjekësisë.
Tiranë, më 28.02.2019
373

Shkurt 2019 2018

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Shkurt 2019 2018

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

PËRMBAJTJA

(00-2019- ) .02.2019 kundër .................................................................................

(00-2019-) .02.2019 I pandehur: ..........................................................................

1(00-2019-76) 19.02.2019 Afije Gjondedaj kundër Ministria e Punës, Çështjeve

(00-2019-2) 13.02.2019 Shoqëria “Cara” sh.p.k. kundër “Rezidenca Studentore

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej:

Xhezair Zaganjori Kryesues

Në datën 19.02.2019 mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen që ju përket

PADITËS: AFIJE GJONDEDAJ

PADITUR: MINISTRIA E PUNËS, ÇËSHTJEVE

Gjykata e Rrethit Gjyqësor Tiranë, me vendimin Nr.673, datë 31.01.2013 ka vendosur:

Gjykata arsyeton se:

Gjykata e Apelit Tiranë, me vendimin Nr.760, datë 11.03.2014 ka vendosur:

Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin Nr.2134, datë 29.05.2014 ka

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej:

Xhezair Zaganjori Kryesues

Në datën 19.02.2019 mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen që ju përket palëve :

PADITËS: MARSEL CECO

PADITUR: DREJTORIA E PËRGJITHSHME E

Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Korçë, me vendimin Nr.9, datë 20.12.2013 ka

Gjykata arsyeton se:

Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin Nr.257, datë 19.02.2014 ka

Gjykata arsyeton se:

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë, i përbërë prej:

Xhezair Zaganjori Kryesues

Në datën 19.02.2019 mori në shqyrtim në dhomën e këshillimit çështjen që ju përket palëve :

PADITËS: SHKËLQIM RUGOVA

PADITUR: MINISTRIA E TRANSPORTIT DHE

Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin Nr.3799, datë

Gjykata arsyeton se:

Gjykata Administrative e Apelit Tiranë, me vendimin Nr.137, datë 29.01.2015 ka

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

Vendimi Nr.137, datë 29.01.2015 i Gjykatës Administrative të Apelit Tiranë duhet të

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Administrativ i Gjykatës së Lartë i përbërë nga :

Xhezair Zaganjori Kryesues

në dhomë këshillimi, më datë 26.02.2019, mori në shqyrtim çështjen që u përket palëve:

PADITËS: MARIETA DISHNICA

I PADITUR: INSTITUCIONI I EKZEKUTIMIT TË VENDIMEVE

Gjykata Administrative e Apelit me Vendimin nr. 4100, datë 06.11.2014 ka vendosur:

Kundër vendimit të Gjykatës Administrative të Apelit ka ushtruar rekurs pala e

KOLEGJI ADMINISTRATIV I GJYKATËS SË LARTË

1. Padia është paraqitur në Gjykatën Administrative të Shkallës së Shkallës së Parë

II. Vlerësimi i Kolegjit Administrativ të Gjykatës së Lartë

11. Kolegji vlerëson se vendimi i gjykatës së apelit është i pabazuar në ligjin

PËR KËTO ARSYE

Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë i përbërë nga:

Xhezair Zaganjori Kryesues

Në dhomën e këshillimit të datës 13.02.2019, mori në shqyrtim çështjen civile me

PADITËS: SHOQËRIA “CARA” SH.P.K.

E PADITUR: “REZIDENCA STUDENTORE UNIVERSITARE

BAZA LIGJORE: Ligji nr.49/2012 “Për Gjykatat Administrative dhe Gjykimin e

Gjykata Administrative e Shkallës së Parë Tiranë, me vendimin nr.2104, datë

- Gjatë shqyrtimit të akteve të depozituara në dosjen gjyqësore Gjykata e Rrethit

KOLEGJI CIVIL I GJYKATËS SË LARTË

II. Ligji i Zbatueshëm:

Dispozitat e Kodit të Procedurës Civile në të cilat është parashikuar:

III. Kolegji Civil i Gjykatës së Lartë vlerëson se:

1. Vendimi nr.2104, datë 31.05.2018, i Gjykatës Administrative të Shkallës së Parë