Kundiman

Dalagang butihin: Huwag kang humanga

Kung iyong makitang ang mata’y may luha,
Ang kabuhayan ko’y hindi maapula
Sa ikatatamo ng̃ tang̃ing biyaya.

Ang luha sa mata’y laging bumabalong,

Ang aking damdamin ay linilingatong,
Ang kulay ng madla’y malamlam na hapon,
Ang ayos ng lahat ay parang kabaong.

Sa aking paghiga’y laging nakikita

Ang iyong larawan, dakilang dalaga
Ikaw’y maniwalang ako’y umaasa
Na di aabutin ako ng umaga.

Kaya’t kung sakaling ikaw’y may paglingap

Kung may pagtingin ka sa imbi kong palad,
Ay mangyari mo ngang iligtas sa hirap
Ang kabuhayan kong sawa sa pangarap.