Եգիպտական ասքերը, ներկայացնելով երկրային կյանքը, կենտրոնական դեր է

տալիս փարավոններին՝ նրանց կառավարման տարիների լավ կամ վատ լինելը 1։

Երկրի վրա ապրող մարդկանց՝ մասնավորապես փարավոնների ու աստվածների
փոխհարաբերությունները, կապը տեղի էր ունենում միջնորդավորված կերպով։ Իբրև
օրինակ կարող ենք նշել արդարության, օրենքի աստծու՝ Մաատի և փարավոնների
կապը պատգամաբերի միջոցով2։

Չանդրադառնալով մահվան հետ կապված եգիպտական հավատալիքներին

առնչվող մանրամասնություններին, մարդաբանությանը վերաբերող
առանձնահատկություններին՝ հարկ է ընդգծելով, որ մումիաացման գործընթացը, որը
տևում էր յոթանասուն օր, մեծապես կապված էր Օսիրիսի անվան հետ։ Ինչպես
Օսիրսի մասնատված մարմնի մասերը Իսիդիան, Նեֆթիդան և Անուբիս հավաքելով
մեկտեղեցին, ամբողջացրին և հատուկ յուղով պատեցին այնպես էլ մահացած
մարմինն են լվացումներից հետ հատուկ նյութերով և յուղով պատում ու փաթատում
պաստառով։ Կարելի է ասել մումիացման գերծնթացը վերականգնում է։
Եգիպտացիները հավատում էին, որ մումիացման շնորհիվ մահացածը Դուատում՝
անդրաշխարհում պիտի հարություն առնի։ Հարկ է նշել նաև, որ մումիացնողները
խորհրդանշում էին վերոնշյալ աստվածներին, իսկ քրմերը, որ գավազանը դիպցնում
էին մումիայի շուրթերին, որով նրան էր վերադառնում իր Բան 3 և վերակենանանում
էր, խորհրդանշում էին Հորին, որի աչքի միջոցով Օսիրիսը հարությունէ առնում։

1
Հմմտ․ 104-120
2
Հմմտ․116-118
3