Ang sarili ay MINALAS

bakas ma'y wala ang sugat

naayos ang butong linsad
KIYAS niya'y walang baw
324
Sa libis ng isang bundok
my matandang sa-susulpot,
mahina't uugod-ugod
sa prinsipe ay dumulong
318
Samantalang ginagawa
ang ganitong kawanggawa,asd=asd=asd=asd=a
kay Don Juan ang matanda
ay masuyong nagsalita:
321
Saka makailang saglit
sa matanda ay lumapit,
yumapos nang buong higpit
at ang wikang NANANANGIS:
327
"Huwag natin tutularan
ang ugaling di mainam
na kaya lang dumaramay
ay nang upang madamayan.
331
"Malaon nang naiisip
sa hindi mo pagbalik,
karamdama'y LUMALAWIG
baka din makatawid.
334
ANG AWIT NG IBONG ADARNA
(Mga Saknong 318-399)
319
Paglapit ay hinawakan
tiningnan ang kalagayan
saka kanyang dahan-dahang
inihinga nang mahusay
320
Ang salanta at nalamog
na katawan ay hinagod;
sugat at lamang NALASOG
pinalagyan ng gamot.
NADUROG
322
" O, prinsipe, pagtiisan
ang madla mong kahirapan
di MAGLALAONG araw
ang ginhawa ay kakamtan."
MAGTATAGAL
323
Parang isang panaginip
ang nangyari sa maysakit,
noon din ay nakatindig,
dating lakas ay nagbalik.
TININGNAN; SINIPAT
325
Di masukat ang paghanga
sa nakitang TALINGHAGA'T
sa sarili ay nawika:
"Tila Diyos ang matanda"
HIWAGA
326
Kung hindi man ay totoong
himala ng Diyos ito
na pakita nga sa tao't
nang ang loob ay magbago
UMIIYAK
328
"Utang ko sa inyong habag
ang buhay kong di NAUTAS,
ano kaya ang marapat
iganti ng abang palad?"
NAPAHAMAK
329
Ang matanda ay tumugon:
"Kawanggawa ay hindi gayon
kung di iya'y isang layon
ang damaya'y walang GUGOL
BAYAD;KABAYARAN
330
"Saka iyang kawanggawa
na sa Diyos na tadhana,
di puhunang magagawa
nang sa yama'y MAGPAASA
MAGSAWA;MAGLUNOY
332
"Lalong banal na tungkulin
nasa dusa'y tangkilikin;
sa mundo ang buhay nati'y
parang nagdaraang hangin!
333
"Don Juan, hindi ko hangad
tapusin ang pag-uusap,
ngunit iyong ISAGAHAP
ang ama mong NILILIYAG
ALALAHANIN;ISAISIP
INIIBIG;MINAMAHAL
TUMATAGAL;LUMULUBHA
335
"Kaya nga magmadali ka
ng pag-uwi sa Berbanya,
ikaw lamang ang lagi nang
pangarap ng iyong ama"
336
Ang dalawa ay nagkamay
bago sila naghiwalay;
matanda'y sa kabundukan,
sa Berbanya si Don Juan.
337
Sa tulin ng kanyang lakad
wari'y ibong lumilipad,
ang hangari'y agad-agad
sapitin ang bayang LIYAG
MAHAL
338
Abutan pa niyang buhay
ang amang may karamdaman;
inang lubhang NAMANGLAW
maaliw ng pagmamahal
NALULUNGKOT
339
Sa palasyo nang sumapit,
ang tuwa ng ina'y TIGIB
sindak namang DI MALIRIP
ang sa dalawang kapatid.
LIPOS; PUNUMPUNO
DI-MAUNAWAAN
340
Lumuhod sa nakaratay
upang humalik ng kamay;
ang hari sa kalubaan
bunso'y hindi namukhaan.
341
Magkgayo'y ang Adarna
namayagpag na sa hawla,
balahibong pangit niya'y
hinalinhan ng maganda.
342
Umawit na nang matamis
kawili-wili ang tinig,
mga matang may pag-ibig
sa MONARKA nakatitig.
HARI; KAMAHALAN
343
Bawat isang pangungusap
anong linaw at liwanag,
kaya sa tanang kaharap
daming bagay ang NABUNYAG
NASIWALAT; NAHAYAG
ANG KATOTOHANAN
344
"Aba iyo pong bunsong anak
nagtiis ng madlang hirap.
kamatayan ay hinamak,
sa utos mo ay tumutupad
345
"Aba, Haring Don Fernando,
monarka ng buong reyno,
si Don Juan pong bunso mo kaharap na't naririto.
346
"Yaong anak mong dalawang
inuutusang nanguna,
kaibiguan ang nakuha't
kapwa naging bato sila."
347
Ibo'y muling namayagpag
nagbihis ng bagong kiyas,
higit sa una ang dilig
kanta'y lalong pinatimyas.
"Sa kasawiang tinamo
ni Don Pedro't ni Don Diego,
Kung hindi po sa bunso mo
Habang araw silang bato.
348
349
"Sila nga'y binusan lamang
ng tubig na merong 'LALANG,'
nang mabasa'y nangabuhay
at sa bato'y nangsilitaw.
KAPANGYARIHAN;
MAHIWAGANG GAMOT
350
"Ang nagturo nitong tubig
ay ermitanyong mabait,
nahabag sa kahihibik
ng bunso mong iniibig.
351
"Sinalok sa isang ilog
sa libis ng isang bundok
sa linaw ay parang bubog,
mabisa ang dalawang gamot.
352
"Silang tatlo ay PINIGING
ng ermitanyong butihin,
kasayaha'y walang maliw
habang sila'y kumakain."
PINAKAIN; PINAGHANDA NG MAKAKAIN
353
Ang Adrana nagbihis
ng pang-apat na kilatis,
sa kislap na umaakit
ay d'yamanteng PAGKARIKIT.
NAPAKAGANDA
354
"Kasayahan nang matapos
ermitanyo ay pumasok
sa silid na MAALINDOG
at kumuha po ng gamot.
MAGANDA: KAAKIT-AKIT
355
"Hari, iyo pong alaming
si Don Jua'y nagtiis ding
palad niya ay hiwain
nang gabi'y ako'y hulihin.
356
"Pitong malalim na sugat
na pinigan pa ng dayap,
nang humapdi,o kay-antak
lama'y parang NGINANGATNGAT
KINAKAGAT
357
" Dusang ito ay tiniis
nang dahil sa kanyang nais
na ang taglay mo pong sakit
ay huwag pong pakalawig."
358
Nanahimik abg Adarna
nagbihis ng ikalimang
balahibong tinumbaga
at ang sabi sa monarka:
359
"Nang pauwi silang tatlo
dito po sa itong reyno,
nagbilin ang ermitanyong
huwag nawang may MAGLILO
MAGTAKSIL
360
"Masaya sa lakaran
kung may sukat ikalumbay
ito ay sa kainipan
sa haba ng nilalakbay.
361
"Patuloy ang saya nila
ngunit noong sumapit na
sa bundok a pangalawa'y
nagbago ang pagsasama.
362
"Sa apoy ng kainggitan
nitong anak mong panganay,
nagbuko' ng kataksilan
na patayin si Don Juan.
363
"Dahilan po nito'y ako,
nahihiya si Don Pedrong
mabalitang maging bato't
kabiguan ang tinamo.
364
"Salamat at
ni Don Diego yaong nasa
at kung hindi ang kawawang
bunso mo po ay nawala.
NAPIGIL;NAHINTO
NASANSALA
365
"Nasansala ang pagpatay
ngunit sila't nagbulungan
nang malayo'y may kindatang
babala ng kasawian"
366
Awit ng ibo'y pinatid
muling nagbago ng bihis,
ito'y lalo pang arikit
sa limang naipamasid.
367
"O, kaylupit! Haring mahal,
ng nangyari sa kindatan,
pagdaka'y pinagtulungang
umugin po si Don Juan.
368
"Bunso mo po'y humihikbik
na tigilan ang pagsikat,
ngunit itong mga GANID
ay lal pang nagmabangis.
GAHAMAN;TAONG MAY UGALING HAYOP
369
"Sa suntok at mga tadyak
si Don Juang kulang-palad,
mapasigaw,mapaliyad,
at sa bato'y MASUNGADNGAD
MANGUDNGOD; MASUBASOB
370
"Kaya lamang tinigla'y
nang lugmok na't walang malay,
iniwan sa kaparangan
at ako nga ang tinaglay.
371
374
377
"Sa parang nang matagpuan
ang anyo ay tila bangkay,
buong suyong pinagyaman
ginamot ang karamdaman.
380
"Ang sinapit ni Don Jua'y
dinamdam ko,Haring mahal,
kaya nga po gayon na lang
yaring dusa't KALUMBAYAN
382
"Pagkat di pa dumarating
ang may-ari po sa akin,
ayoko sa mga taksil
na anak mo masasakim.
385
Ang Adarna'y nilapitan
at niyakap si Don Juan,
ibo't anak ay hinagkan
sa laki ng katuwaan.
"Laking galak ng dalawa
nang ako po'y maagaw na,
habang daa'y anong sigla
ng halakhak at pagtawa."
372
Ikapito't katapusang
awit nitong ibong mahal,
bago niya sinimulan
sa tayo'y nagpakahusay.
373
Balahibong inilabas
ay karbungkong nagninigas
kaya't lalong nanggilalas
ang tanang doo'y kaharap.
"Tatapusin ko ang awit
ang sa bunsong mga sakit,
mahal na hari'y makinig,
nang lubusan mong mabatid.
375
"Sa habag ng Poong Diyos
sa prinsipe ay dumulong
ang isang uugod-ugod
na matandang manggagamot.
376
"Ang matanda ay nahaba
sa daing ng iyong anak,
kaya kahit anong hirap
ang Prinsipe ay hinanap.
378
"Sa himala po ng Langit
matapos ang ilang saglit,
si Don Jua'y nakatindig
malakas na't walang sakit
379
"Tuluyan nang umuwi na
dito sa reynong Berbanya,
ang nasa ay makit kang
buhay parin at masigla.
KALUNGKUTAN
381
"Kaya rin nga namasdan mong
ako'y laging NANLULUGO,
ni kumain ay ayoko
o maringgan ng awit ko.
LABIS NA NANGHIHINA
383
"Yamang ngayo'y natalos mo
matapat at ang lilo
kay Don Juan, O Hari ko,
ipamana itong reyno."
384
Nang matapos na ang awit
hari'y tila nanaginip,
nagbalikwas na sa banig
parang hindi nagkasakit.
386
Nang balingan ang dalawang
katabi noon ang ina,
nagamutla at nangamba
sa darating na parusa.
387
Gayon na lamang ang poot
sa dalawang NAGBALAKYOT
at kung walang isang Diyos
ang talaga'y ipasunog.
NAGTAKSIL;
NAGSUKAB;NAGSINUNGALING
388
Pinulong karaka-karaka
lahat ng kagawad niya,
inilagda ang parusang
ipatapon ang dalawa.
389
Ipatapon at bawian
ng lahat ng karapatan
upang hindi pamarisan
ng pinuno't mamamayan.
390
Ipatapon at bawian
ng lahat ng karapatan,
upang hindi pamarisan
ng pinuno't mamamayan.
391
Lumuluha nang sabihing
"O, ama kong ginigiliw,
ang puso mong mahabagin
sa kanila'y buksan mo rin.
392
"Malaki man po ang sala
sa aki'y magawa nila,
yaon po ay natapos na't dapat kaming magkasama
393
"Ako naman ay narito
buhay pa ri't kapiling mo
wala rin ngang nababago
sa samahan naming tatlo
394
"Sila'y aking minamahal
karugtong ng aking buhay,
kami'y pawang anak naman
sa lingap mo NANANANGAN.
UMAASA
395
Haring noon ay may galit
nabagbagan din ang dibdib,
ang dalawang NAPIPIIT
sa pangakong magtatanda.
NAKAKULONG
396
Haring noon ay may galit
nabagbagan din ng dibdib,
ang dalawang NAPITPIIT
NAKAKULONG
397
Haring ama'y nagsalita
MABALASIK yaong mukha:
"Kayo ngayon ay lalaya,
sa pangakong magtatanda.
MATAPANG
MABAGSIK
NAGIGIPIT
398
"Sa araw na kayo'y muling
magkasala kahit munti,
patawarin kayo'y hindi
sinuman nga ang humingi.
399
"Kaya nga pakaingatan,
sasabihin ko'y tandaan:
magkasala'y minsan lamang,
pag umulit, kamatayan!"