GAWAING PAGKATUTO 8

Ikaapat na Gawain

Pangalan ng Estudyante: ___________________________________________

Asignatura-Antas: Filipino 7
Petsa: ___________________

I. Panimulang Konsepto
Magandang araw! Kumusta na ang pag-aaral? Marami ka bang natutuhan?
Sa bahaging ito ng gawaing pagkatuto, mapag-aaralan mo ang saknong 400 hanggang 529 ng
Ibong Adarna.
Halika, umpisahan natin ang karugtong na aralin.
Ikaw ba ay may mga kapatid? Paano mo sila pinakikisamahan? Nagkakasundo ba kayo sa lahat ng
bagay?
Upang higit na maunawaan, basahin ang mga saknong na nasa kalakip na pahina.

Talasalitaan

Panibugho – selos, inggit magsukab – magtaksil

Sikangan – pilitin kinaurali – kinaulayaw
Sinalugsog – sinaliksik ligamgam – balisa; bagabag
Salaghati – sama ng loob subyang – tinik

II. KASANAYANG PAMPAGKATUTO mula sa MELCs

-Naiuugnay sa sariling karanasan ang mga karanasang nabanggit sa binasa (F7PB-IVc-d-22)
-Nagagamit ang dating kaalaman at karanasan sa pag-unawa at pagpapakahulugan sa mga kaisipan sa
akda (F7PS-IVc-d-21)

III. Mga Gawain

GAWAIN 1: #PSB (Pag-unawa sa binasa)
Panuto: Basahin ang saknong 400 – 529 ng Ibong Adarna at sagutin ang mga tanong kasunod nito.

400 “Sa araw na kayo’y muling 406 At sa kanyang pagmamahal 412 ang panaho’y pumapanaw 418 Kay Don Pedrong kasaguta’y
magkasala kahit munti, pati Reyna ay nagtaka, araw ay di matulusan, “Gisingin mo si Don Juan
patawarin kayo’y hindi kung ang ibo’y tao lamang ang tatlo sa halinhina’y pagdating dito ay iwa’t
sinuman nga ang humingi. panibugho’y madarama. panatag sa katungkulan. huwag na siyang halinhan.

401 “ Kaya nga pakaingatan, 407 Sa sarili’y di nagkasya 413 Datapwat O! ang inggit 419 “At paano naman siya
sasabihin ko’y tandaan: ng pagdalaw sa Adarna, Sawang maamo’y malupit, tatanod bang makalawa?”
magkasala’y minsan lamang naisipang pag gabi na’y pagsinumpong na magganid “Huwag kang mag-alala’t
pag umuli’y kamatayan. pabantayan itong hawla. panginoo’y nililingkis. bukas tayo magkikita.”

402 Nanumbalik ang liwanag 408 Di sa iba ibinigay 414 Si Don Pedrong pinatawad 420 Ang dalawa’y nagkasundo
na sa palasyo’y tumakas: ang ganitong katungkulan, sa gawang di marapat, nag-agapay na sa upo,
Hari at Reynang marilag baka anya pabayaang sa sarili’y naging galak sa kwentuha’t mga biro
may ngiti nang masasarap. makawala o mamatay. kapatid ay … ipahamak tumugtog ang ikasampu.

403 At ang tatlong magkapatid 409 Hinirang ang tatlong anak 415 Naisipan isang gabi 421 Ginising na si Don Juan
sa dati ring pagniniig, at nagbala nang marahas: sa kanyang pagsasarili, sa tulog na kasarapan,
pasunura’y anong tamis “Ang sa inyo ay magsukab kahihiyan ng sarili’y di man oras ng pagbantay
bahagya ma’y di nag-alit. sa akin ay magbabayad.” lihim na ipaghiganti. nagbigay na sa pumukaw.

404 Muling ipinagpatuloy 410 Nakatadhana sa utos 416 Kapatid na pangalaw’y 422 Sa silid ay lumabas na
ng hari ang panunungkol, ang gawaing pagtatanod, niyayang magsabay sila, bagaman nag-aantok pa,
kaharia’y mahinaho’t ang tatlo ay sunud-sunod ng pagtatanod sa Adarna’t at hiniling sa dalawang
ang lahat na’y umaayon. sa magdamag,walang tulog. magsabay ring mamahinga. halinhan siya nang maaga.

405 Buhat ng siya’y gumaling 411 Tatlong hati sa magdamag 417 Si Don Diego ay nagtanong: 423 Palibhasa’y nahirapan
ang adarna’y naging aliw, bawat isa’y tatlong oras, “Sasabay ba ako ngayon? nang mga gabing sinundan,
oras-oras kung dalawi’t para nilang hinahatak mamaya’y sino kung gayon mga mata ma’y sikangan
parang bata kung laruin. ang gabi sa pagliwanag. ang magbabantay sa ibon antok din ang sumasasal.
423 Palibhasa’y nahirapan 439 Lakad, tanaw, silip, sipat 455 Minarapat na nga niya 471 Sa mga araw ng Linggo
nang mga gabing sinundan, sa kakahuyan at palanas, ang lumayo’t di pakita, walang alis silang tatlo,
mga mata ma’y sikangan sa kanilang kahahanap sa hangad na ang may sala’y sa kanila namang kubo
antok din ang sumasasal. nangahapo at namayat. mailigtas sa parusa. may masayang salusalo.

424 Bakit nang gabing yao’y 440 Gayon pa ma’y patuloy rin 456 Nagkita na’t nagkaharap 472 Sila’y mga panginoon
pagkasarap pa ng simoy, tulad nila’y namamansing ang hanap at humahanap, ng lahat ng hayop doon,
ang Prinsipe’y napalulong nang sa dagat ay alatin, si Don Diego nang mangusap sa kapatagan at burol
matulog nang mahinahon. walang huli’y naroon din. hiya’y takot ang nahayag. kabuhaya’y mapupupol.

425 Walang kaba kamunti mang 441 Datapwat sila’y may matwid 457 Namagitan kapagdaka 473 Ano pa nga’t pagkainam
humilig na sa upuan, na huwag munang magbalik, si Don Pedro sa dalawa, ng kanilang kapalaran;
himbing niya’y gayon na lang kung ang bawat pagsasakit si Don Diego’y nayaya nang kanila ang kalawakan
nang magmamadaling-araw. di man dapat ay may langit. magpanayam na mag-isa. ng ibaba’t kataasan.

426 Lumapi’t ang dalawa’t 442 Di nga naman nagtagumpay 458 “Ikaw sana’y huwag ganyan, 474 Ano pa ang hahanapin
pinawalan ang Adarna, ang tiyagang pinuhunan; ang loob mo ay lakasan, kung ang nasa lang ay aliw?
kaya’t nang magising siya nakita rin si Don Juan ang takot at kahihiya’y Ngunit likas na sa ating
takot agad ang bumakla. sa Armenyang Kabundukan. ipaglihim kay Don Juan. mga wala ay paghanapin.

427 Di takot na kagalitan 443 Itong bundok ng Armenya’y 459 “May lunas na magagawa 475 Tayo’y hindi masiyahan
o parusa ng magulang, isang pook na maganda, kung payag ka sa pithaya, sa abot na ng pananaw,
kundi pa’nong matatakpan naliligid ng lahat nan g sa akin ipagtiwala iniimbot pa rin naman
ang nangyaring kataksilan. tanawing kaaya-aya. ang anumang iyong nasa. ang lahat ay malaman.

428 Noon niya napagsukat 444 Tumutubong punongkahoy 460 “Kung ibig mo ay huwag nang 476 Langit man ay mararating
ang sa tao palang palad, mga bungang napupupol balikan an gating ama, sapilitang aakyatin,
magtiwala ay mahirap matataba’t mayamungmong, pabayaan ang Berbanya’t matalos lang yaong lihim
daan ng pagkapahamak. pagkain ng nagugutom. dito na tayo tumira. na ballot ng salimisim.

429 Bago mitak ang umaga 445 Magbubukang-liwayway na 461 “Sumama na kay Don Juan 477 Ang ganitong paghahaka
si Don Jua’y umalis na, mga ibon ay may kanta, tayong tatlo ay magpisan, ay nasok na biglang-bigla
wika’y “Ito ang maganda maghapunang masasaya’t tumuklas ng kapalaran sa kanilang mga diwa
natatago ang may sala.” dumapo sa mga sanga. sa iba nang kaharian.” minsang sila’y walang gawa.

430 Nang magising yaong Hari 446 At kung hapon, sa damuhan 462 Napagmuni ni Don Diegong 478 Naisipang yaong bundok
araw’y masaya ang ngiti, lalo’t hindi umuulan, mainam ang mga payo, na hindi pa napapasok,
pagbangon ay dali-daling mga maya, pugo’t kalaw di man ibig na totoo paglibanga’t nang matalos
ibon ang kinaurali. may pandanggo at kumintang. umoo na kat Don Pedro. nang doo’y napapaloob.

431 Gaano ang panginginig 447 Sa taas ng papawirin 463 Tinawag na yaong bunso 479 Noon din nga ay lumakad
mga mata’y nanlilisik, mga limbas, uwak, lawi’y at niyakap nang masuyo, bagaman tanghaling tapat
nang sa hawla’y di namasid makikitang walang maliw “Kami,” anya’y “nagkasundong araw’y pagkatingkad-tingkad
Adarnang aliw ng dibdib. sa palitan ng paggiliw. magliwaliw sa malayo.” nakapapaso sa balat.

432 Nagngangalit na tinawag 448 Sa batisan yaong tubig 464 “Ibig nami’y sumama ka 480 Inakyat ang kabatuhan
ang tatlong Prinsipeng anak, pakinggan mo’t umaawit, nang mabuo ang ligaya, nang dumating sa ibabaw,
dadalawa ang humarap suso’t batong magkakapit sa anumang maging hangga sa gitna ng kasabikan
kapwa hindi nangapuyat. may suyuang matatamis. tayong tatlo’y magkasama.” ay may balong natagpuan.

433 Humarap at tinangkang 449 Simoy naming malalanghap 465 Sa dibdib mo’y nakapako, 481 Balo’y lubhang nakaakit
huwag siyang paglihiman, may pabangong pagkasarap, ang subyang ng pagkasiphayo, sa kanilang pagmamasid,
sagot nila’y: “Ama, ewan langhapin mo’t may pagliyag ang nanaig din sa kuro’y malalim at walang tubig,
ang bantay po’y si Don Juan. ng sampaga at milegwas hinahon ng kanyang puso. sa ibabaw ay may lubid.

434 Ipinahanap ang bunso 450 Munting bagay na Makita 466 Kung siya’y may kahinaang 482 Ang lalo pang pinagtakha’y
ngunit saan masusundo? isang buhay at pagsinta, sukat maging kapintasan, ang nakitang kalinisan,
Matagal nang nakalayo iyong kunin at wala kang ang pag-ibig na dalisay walang damo’t mga sukal
di sa hangad na magtago. maririnig na pagmura. sa kapatid kailanman. gayong ligid ng halaman.

435 Saka bakit hahanapin 451 Doo’y payapa ang buhay 467 Kinatigan ang mungkahi 483 Ang bunganga ay makinis
sa kaharap yaong taksil? malayo ka sa ligamgam, yamang mabuti ang mithi, Batong marmol na nilalik,
Itong anak na suwail, sa tuwina’y kaulayaw kung wala nang salaghati mga lumot sa paligid
magbulaan ay magaling! ang magandang kalikasan. saka isiping umuwi. mga gintong nakaukit.

436 Yumao na ang dalawang 452 Matutulog ka sa gabi 468 Siya’y walang kalungkutan 484 Kaya mahirap sabihing
nagmamagaling sa ama, na langit ang nag-iiwi, sa Armenyang kabundukan, balo’y walang nag-aangkin
ang pangako’y pag nakita’y sa magdamag ay katabi ang araw ay nagdaraan ngunit saan man tumingin
iuuwi’t nang magdusa. ang simoy na may pagkasi. sa panay na paglilibang. walang bahay na mapansin.

437 Mga bukid, burol, bundok 453 Magigising sa umaga 469 Kung wala sa mga batis 485 Si Don Juan ay nagwika:
bawat dako’y sinalugsog; katawan mo ay masigla, nasa parang o libis, “Balong ito’y may hiwaga,
lakad nila’y walang lagot, kausap na tumatawa sa batis ay namimingwit ang mabuting gawin kaya’y
sinisipat bawat tumok. ang araw na walang dusa at nangingibon sa bukid. lusungi’t nang maunawa.”

438 Wala, wala si Don Juan, 454 Sa Armenya nga tumahan 470 Sa malawak na kahuyan 486 “Ngayon din ako’y talian
napagod na ang pananaw… ang prinsipeng si Don Juan, nangungusa araw-araw, ihugos nang dahan-dahan,
“Siya kaya’y napasaa’t upang doon pagsisihan pagbabalik sa tahanan tali’y huwag bibitiwan
hindi natin matagpuan?” ang nagawang pagkukulang. may pagkain at pang-ulam. hanggang di ko tinatantang.”
.
. .
.
487 Wika naman ni Don Diego, 498 “Sa lalim na walang hanggan 509 At sa kanyang pagsasakit 520 Sa pagsamong anong lungkot
“Ako’y matanda sa iyo, ang takot ko ay umiral lalim ng balo’y nasapit, ni Don Juang nakaluhod,
kaya marapat ay ako at kung doon ay nagtagal hindi isang tuyong yungib ang Prinsesang maalindog,
ang ihugos muna ninyo.” mapapatid yaring buhay.” kundi pook na marikit! ay tinablan ng pag-irog.

488 “Ako ang siyang tatarok 499 Sa ganitong pangyayari 510 Buong lupang yayapakan 521 Sa puso ay naramdamang
ang hangganan kung maabot itong bunso’y di maklai, ay Kristal na kumikinang! ang pagsinta ay namahay,
at doo’y may matatalos, paniwala ang sariling Pook na tago sa araw, at ang hanap na bubuhay
malalaman ninyong lubos. walang hindi mangyayari. ngunit daig ang may ilaw. ang pagsinta ni Don Juan.

489 Si Don Pedro ay humadlang,
“Wala ka ring karapatan,
pagkat ako ang panganay,
nasa akin ang katwiran.”
490 “Kung gayon,” anang dalawa
“ikaw ang siyang mauna,
kami nama’y bahala nang
sa balita mo umasa.
500 Nagtali na niyong lubid
at sa balo’y napasilid,
ang baon sa puso’t dibdib
humanda sa masasapit.
501 Patuloy ang paghugos
si Don Jua’y walang takot,
maging noon mang masapot
ng dilim na parang kumot.
511 Mahalama’t mabulaklak 522 Gayon pa man ay tinimpi
bango’y humahalimuyak? ang pagsintang ngumingiti
May palasyong kumikislap saka siya nagkunwaring
na yari sa ginto’t pilak! sa Prinsipe’y namumuhi.
512 Ang Prinsipe sa paghanga’y 523 Sa laki ng kapanglawan
parang namamalikmata… ang Prinsipe’y nanambitan:
At ang sabi… “O, hiwaga… “Kung wala kang pagmamahal
ito’y sa engkantong gawa!” kitlin mo na yaring buhay.

491 Nang ihugos ay nagbilin
“Ang hawak ay pagbutihin,
at sa oras na tantangin,
sa ibabaw ay batakin.”
492 Tatlumpung dipa lamang
ang nalusong ng panganay,
lubid agad nang tinantang,
nang umaho’y nananamlay.
493 Tanong agad ng dalawa:
“Narating mob a nag hangga?
Ano roon ang nakita’t
pamumutla mo’y ganyan na?”
494 “Hintay muna, hintay kayo’t
magpuputok ang dibdib ko…”
makahinga’y makaitlo’y
nagsalaysay ng ganito:
495 “O, hindi ko natagalan
ang dilim na bumalabal
sa sindak at katakutan
para akong sinasakal!”
496 Si Don Diego ay sumunod
nilakasan man ang loob,
nagbalik din at natakot
sa lalim na di matarok.
497 “Sa amin ay ibalita
kung tapos ang hiwaga…”
Sumagot ding namumutla
ng: “Ewan ko… Wala, wala!”
502 Malalim na ang narrating
ang lubid ay hugos pa rin,
si Don Pedro’y nailing!
si Don Diego’y naninimdim!
503 Naiiling si DonPedro
sa kainipang totoo;
naninimdim si Don Diego’t
ang kapatid kung napa’no.
504 Samantala si Don Juan
sa sindak ay lumalaban,
pinipilit magkailaw
ang mata sa kadiliman.
505 Habang siya’y lumulubog
lalong ayaw na matakot
matibay sa kanyang loob
na ang lihim ay matalos.
506 Sa sarili’y nagwiwikang:
“Ano’t akin pang ninasa
na tukalasin ang hiwaga
kung hindi rin magagawa?
507 “Anuman ang kasapitan
ito’y di ko uurungan,
ang malaking kabiguan
ay bunga ng karuwagan.”
508 “Nasimulan nang Gawain
ang marapat ay tapusin,
sa gawing pabimbin-bimbin
wala tayong mararating.”
513 Lalo siyang nanggilalas 524 “Ano pa yaring halaga
at ang puso ay nabihag kung sawi rin sa pagsinta,
nang tamaan nan g malas mahanga, O, Donya Juana,
si Donya Juanang marilag. hininga ko’y malagot na.
514 Sumisikat na bituin
525 “Sukatin mo yaring hirap
sa bughaw na panginorin,
ng sa iyo ay paghanap
nakangiti at magiliw
sa pagsasabog ng ningning! balong lihim ay di tatap
nilusong kong walang gulat.
515 “O marilag na Prinsesa,
ang sa araw na ligaya’t 526 “Hinamak ang kadiliman
kabanguhan ng sampaga at panganib na daratnan,
sa yapak mo’y sumasamba. ngayong kita’y masilaya’y
sawi pa rin yaring buhay!
516 “Sa matamis na bati mo’y
nagagalak ang puso ko, 527 “A…! sa aba nitong palad,
ngunit manghang-mangha waring ako ay inanak
ako sa iyong pagkaparito! na katali na ang hirap,
ang ligaya’y mawakawak!...”
517 “Ako’y isang pusong aba
na kayakap ng dalita, 528 Sa lungkot ng panambitan,
inihatid ditong kusa si Donya Juana’y nalumbay,
ng pagsinta kong dakila. mga mata ay luhaang
itinindig si Don Juan.
518 “Inihulog sa itaas
ng malabay niyang pakpak,
saka rito inilapag, 529 At ang wikang buong suyo:
maglingkod sa iyong dilag. “Tanggapin mo yaring puso,
pusong iyan pag naglaho’y
519 “Ako’y iyong kahabagan nagtaksil ka sa pangako.”
O, Prinsesang minamahal,
at kung ito’y kasalanan
sa parusa’y nakalaan.”

1. Paano pinagtakpan ni Don Juan ang kasalanan ng mga kapatid? Sang-ayon ka ba? Bakit?
_____________________________________________________________________________________

2. Kung sa iyo nangyari ang naging karanasan ni Don Juan, ano ang iyong gagawin?
_____________________________________________________________________________________

3. Mapapatawad mo ba ang iyong kapatid na nagkasala sa iyo? Bakit?

_____________________________________________________________________________________

4. Bakit si Don Juan lamang ang matagumpay na napasok ang loob ng balon?
_____________________________________________________________________________________

5. Sa iyong palagay, mahalaga ba ang katatagan ng loob? Bakit?

_____________________________________________________________________________________
GAWAIN 2: #IMI (I mean it)
Panuto: Ibigay ang kaisipang ipinapahiwatig ng mga sumusunod na saknong.

SAKNONG KAISIPAN
428 Noon niya napagsukat
ang sa tao palang palad
magtiwala ay mahirap
daan ng pagkapahamak
465 Sa dibdib ma’y nakapako
ang subyang ng pagsiphayo
ang nanaig din sa kuro’y
hinahon ng kanyang puso
466 Kung siya’y may kahinaang
sukat maging kapintasan
ang pag-ibig na dalisay
sa kapatid kailanman
507 Anuman ang kasapitan
ito’y di ko uurungan
ang malaking kabiguan
ay bunga ng karuwagan

GAWAIN 3

A. #MMK (Maalaala mo kaya) Pagbabalik-gunita

Panuto: Paghambingin ang sariling karanasan na kagaya ng nasa akdang binasa.

Karanasan sa Akda Sariling Karanasan

Saan nagkakatulad?

Paano nagkakatulad?

B. #SKL (Share ko lang)

Panuto: Ibahagi ang karanasang nagpapakita ng mga hinaharap na pagsubok o kahirapan. Tukuyin
ang mga naging epekto nito.

Pagsubok/Kahirapan

Sanhi Bunga
IV. Rubrik sa Pagpupuntos (kung kailangan)

V. Susi sa Pagwawasto
Gawain 1
May pagkakaiba sa sagot ng mga mag-aaral.

Gawain 2:
Kaisipan 428: Mahirap ng magtiwala sa taong nagawan ka na ng pagkakasala o pagkakamali.
465: Gaano man kalaki ang galit mo sa isang tao, mahalagang pag-isipan ito nang mabuti at
maging mahinahon.
466: Minsan ang labis na pagmamahal sa kapwa ay isa ring kapintasan.
507: Hindi nagtatagumpay sa buhay ang taong duwag na labanan ang takot sa mga
gagawin o desisyon.
Gawain 3
May pagkakaiba sa sagot ng mga mag-aaral.

V. Sanggunian
Aklat:
Campita, Vienes O. Ibong Adarna Isang Korido. Manila: Vicarish Publication and Trading, Inc.,2002
Kontekstuwalisadong Banghay-Aralin sa Filipino Baitang 7 – Kwarter 4. Legaspi City: Department of
Education – Region V

Inihanda ni:

JAHZEEL P. BAGUIO
T- I, CATAINGAN NHS