Florante at Laura
Alam kong hindi mo maataim ang mahal mo sa
SCENE 1: FLORANTE NAKATALI
Tagapagsalaysay: Sa isang madilim at mapanglaw na gubat, kung
saan di nasisikatan ni Pebong Hari ang mga damo at hayop,
matatagpuan ang isang binatang nanghihina at nakagapos sa Puno ng
Higera. Siya'y isang magiting na mandirigma sa bayan nang Albanya,
ngunit nang siya'y dumating ay agad na dinakip at ipinatapos sa labas
ng kaharian Panaghoy ng problema'y nangingibabaw sa kagubatan,
mga suliranin sa pag-ibig ang kanya'y lubos na dinaramdam. Dati'y
siya'y tinitingala at ginagalang sa Albanyang hirang, ngayo'y
nagdurusa sa kaliluha't kahirapan.
Florante: Saklolo! Saklolo! Ako'y inyong tulungan! Kung sino man
makarinig sa akin, ako'y naririto't nakakagapos! (Napagod)
"Oh Panginoon, ako'y iyong patawarin sa lahat ng kabiguang aking
pasanin, sapag-ibig na ipinagkait sa akin. Oh, tadhana Bakit ka
ganyan sa akin? Laurang aking iniibig, ba't mo ako iniwan, sa kamay
ni Adlofo'y ika'y sumamo't ako'y nilisan. Kay Adolfong sakim sa
kapangyarihan, pati ang inosente'y kanyang idinamay Pag-asa'y
mistulang ako'y nilisan, aking mga sigaw nang saklolo ay walang
katuturan. Oh kay pait ng aking buhay na bila'y walang nagmamahal.
Laura't Albanyang aking minamahal, ako sa inyo'y magpapaalam...
Tagapagsalaysay: Habang si Florante'y walang pagod sa paglabas
nang kanyang mga hinanaing, ay may isang gererong nag ngangalang
Aladin ang sa gubat din ay naglalakbay isang morong wari'y naliligaw
ng landas at naghahanap ng lugar nang sa kanya y giginhawa.
(naglalakad si Aladin sa gubat)
Aladin: Oh kay laking hirap nitong nakapasan sa akin. Nag- isang pag-
ibig, sa akin ay ipinagkait Lubusang inagawn ang aking amang taksil
at sakim.
(Tumigil si Aladin sa paglalakad) (Narinig ang mga panaghoy ni
Florante.) (nakinig)
Florante: Oh Laura, Laura kong sinisinta Ako'y iyong pinagtaksila't
iniwan. Hahayaan molang ba akong nakagapos dito sa kagubatan?
Mag-isang nagdurusa habang ika'y kay Adolfo'y nagpapakasaya?
Gusto man kita y kalimutan ngunit ang ngalan mo'y naka-ukit na sa
aking puso't isipan.
kahinagpisan.
(Naawa si Aladin)
Aladin: Napakapait naman ng kanyang tadhana, kahabag- habag at
tila walang pag-asa. Ika'y wag mag-alala, sapagkat ika'y aking
tutulungan. Ika'y dadamayan at gagabayan.
(Narinig ang ungol nang Leon) (Napalingon si Florante) (Nagsisigaw
at Nagpupumiglas si Florante)
Florante: Tulong! Saklolo! Tulong! Tulong!(Tuloy tuloy ang
pagsigaw) (Lumapit ang mga Leon kay Florante) (Narinig ni Aladain
ang sigaw nang saklolo ni Florante)
Aladin: Ang tunog na yun... Kailangan ko nang magmadalit
making sa kanyang mga sigaw. Na wa'y 'dipa huli ang lahat sa aking
pagdating
(Na wala ang tinig ni Florante, nahimatay) (Lumapit ang mga Leon
kay Florante) (Lumabas si Aladin sa masukal na damo't nakita ang
nakagapos na binata.) (Nakita ang mga mababangisna Leon)
(BinatoniAladin nang bato ang leon.)
Aladin: Mga Halimaw na kay bangis, ako'y inyong harapin. Wag
saktan ang binatang walang kalaban-laban, bagkus ako'y inyong
sagupain nang buong lakas. (Sumugod ang leon) (Pinaslang ni Aladin
ang mga leon) (Kinalagan si Florante) (Nilapitan si Florante)
Aladin: Estrang herong Binata iyong mata'y imulat at sa akin
ay tumingin. Ika'y ligtas na sa panganib na dumating.
SCENE 2: PAGPASLANG KAY HARING LINCEO
TAGAPAGSALAYSAY: Sakabilang dako nama'y papaslangin na nang
mga tauhan ni Konde Sileno si Haring Linceo.
(Itinulak nang tauhan ni Sileno si Linceo sa damuhan) (Umikot si
Haring Linceo at tinignan si Sileno na nasa likod nang tauhan.)
Haring Linceo: Sileno! Pa'no mo ito nagawa sa amin? Iyong
pinagtaksilan ang tiwala nang mga mamamayan nang Albanya!
Konde Sileno: Wala akong pakialam kung ano man ang iyong sabihin,
Linceo. Ang mahalaga'y nasa akin, ang trono't kaharian nang Albanya!
Haring Linceo: Kung kapangyarihan lang naman ang gusto mo. sa iyo
na ang korona! Wag mo nang idamay ang mga inosenteng
mamamayan nang Albanya.
Konde Sileno: Kailangan ko nang reynang tapat sa akin. Papaslangin
ko ang sa akin ay hindi papanig.
(Hindi alam ni Sileno, nakakalag na ni Linceo ang kanyang gapos sa
kamay)
Haring Linceo: Mas malala ka pa sa halimaw Sileno, pati ang walang
sala'y iyong pinaslang! Walang lugar ang mga katulad mo dito sa
mundong ating ginagalawan!
Konde Sileno: Oo! Isa akong halimaw at maari ngang wala
akong puwang samundong ito, ngunit ikaw ang unang mabubura sa
daigdig na ito sapagkat ako rin ang halimaw na kikitil sa iyong
hininga! Mga kawal, ang kanyang buhay ngayon din ay kitilin!
(Tumalikod si Linceo) (Lumapit ang isang kawal) (Sasaksakin si
Linceo) (Napigil ni Linceo ang espada at sinipa ang kawal) (kanyang
kinuha ang espada at hinarap si Sileno.)
(Hindi magising si Florante, binuhat ni Aladin at siya'y inakay at dinala
sa isang ligtas na lugar.)
HaringLinceo: Sileno! Hindi ko papayagang ika'y maghasik nang lagim
sa aking kaharian. Ika'y aking pipigilin hanggang sa aking huling
hininga!
(Sumugod ang mgaka wal ni Sileno) (Sinagupa ni Linceo) (Talo ang
mga kawal)
Haring Linceo: Sileno! Wala ka nang pagtataguan at pagtatakbuhan.
Ika'y sumuko na't humingi nang tawad sa mga mamamayan nang
Albanya!
KondeSileno: Mas nanaisin kopang malagutan nang hininga, kaysa
lumuhod sa mga hampas lupang mamamayan nang aking kaharian!
(Inilabas ang sandata, sinagupa si Linceo.) (Sinalag ni Linceo ang
kanyang opensiba, Cross-Blades)
Haring Linceo: Mag ye yelo muna ang Impyerno bago mo ako
mapaslang Sileno.
(Nagpatuloy ang sagupaan) (Talon at Atras) (Pose!)
KondeSileno: Magpaalam kana Linceo sapagkat ngayo'y tuluyan ka
nang mamamahinga!
Haring Linceo: Oras na para iyong pagbayaran ang kataksilang iyong
ginawa sa mga mamamayan nang Albanya! Tanggapin mo ang
hagupit nang batas nang kaharian!
(Nagsagupa) (Lumuhod si Linceo) (Napadapa si (Napaluhod si Sileno)
(Sugatang paa ni Sileno.)
Sileno)
KondeSileno: (Nanghihina) Ba't 'dimo pa tapusin ang aking buhay
Linceo? Nabahag naba ang iyong buntot?
(Humarap si Linceo kay Sileno)
Haring Linceo: Wala sa aking mga kamay ang hatol kung ika'y
mabubuhay o kikitilan nang hininga. Sa mamamayan ng albanya ka
nagkasala kayat sila rin ang huhusga sa iyong kapalaran. (Nilapitan ni
Linceo si Sileno) (Sinaksak ni Adolfo si Linceo sa likod.) (Tumumba si
Linceo.)
KondeSileno: Kahit kalian Linceo. isa kang hangal tulad ni Briseo.
Karapat-dapat lang sa inyo na mag sama sa kamatayan. Adolfo aking
anak, ako'y iyong tulungan dito't akayin papunta sa kaharian...
Adolfo: Masusunod mahal na ama.
(Inakay si Sileno at naglakad papalayo.)
Haring Linceo: (Nanghihina) Ako ma'y tuluyan nang mag paalam sa
mundong ibabaw, pero ako'y sigurado na kalian ma'y 'di kayo
magtatagumpay sa masama niyong hangarin. Florante. kung nasaan
ka man ngayon, mahalin mo at ipagtanggol siLaurang aking hirang
Paalam...
(Nawalan na nang hininga si Linceo)(Umalis na sina Adolfo
SCENE 3: ANG PAGGISING NI FLORANTE
(Sakabilang dako nama'y nagising nasi Florante.)
Florante:Ama! Haring Linceo! Laura! Nasaan kayo?!
(Nakita niya si Aladin)
Florante:Sino ka't anong pakay mo sa'kin?
Aladin: Ako'y isang Morot ngalan ko'y Aladin. Wag ka na mangamba
sapagkat ika'y ligtas na sa mga leong sayo'y pumapalibot Alam kong
ika'y may mabigat na pasanin, wag kang mag-alala wala akong
masamang hangarin. Ano ang iyong ngala't sa'n ka nagmula?
Florante: Ang ngalan ko'y Florante, nagmula sa Kahariannang
Albanya. Bat mo akotinulungan? Dimo ba alintana na tayo'y nagmula
sa magkaaway na panig?
Aladin: Ako'y taga-Persia't ika'y taga-Albanya. Ako'y isang Moro't ika'y
isang Kristiyano. Magkaiba man tayo nang kaharian, ngunit walang
pinipili ang pagtutulungan.
(Katahimikan 3seconds*)
Florante: Ako'y nagpapasalamat sa lahat ng kabaitang iyong
ipinamalas noong ako'y nangagailangan. Hindi ko batid kong pano kita
pagsasalamatan kaibigan.
(Malungkot ang mukha ni Florante) Aladin: Maari ko bang malaman
kung bakit ka malungkot?
Florante: Alam kong ika'y aking mapagkakatiwalaan, kaya't
sisimulanko ang kuwento.
(Flashback) TAGAPAGSALAYSAY:
Ang aking mga magulang ay sina Duke Briseo't Prinsesa Floresca.
Ako'y ipinanganak sa kaharian nang Albanya. Ayon sa aking mga
magulang, noong ako'y sanggol pa lamang, may isang malaking ibon
ang nagtangkang ako'y dakpin. Tinawag nang aking ina si Menalipo
upang ako'y iligtas. Ako'y pinadala sa Atenas sa edad na labing- isa
upang doo'y hasain ang aking karununga't galing Doon ko nakilala si
Adolfong buhong sa matematika, astrolohiya't pilosopiya at ang aking
gurong is Antenor na busilak ang kalooban. Aking nakilala din si
Menandro na pamangkin ng maestro na naging tapat kong kaibigan.
Ayon sa aking mga kapwa mag-aaral, si Adolfo raw ang tinitingala
nang lahat, ngunit nang ako'y dumating siya'y waring naiwan sa hulit
aking naungusan.
(Flashback)
Duke Briseo: Florante, sa aking palagay ay mapapanahon na upang
ikaw ay tumuklas ng karunungan.
Florante: Ama ko, ako po’y nahahandang tumalima sa lahat ng iyon
utos.
(natigil ang paguusap ng dalawa)
Tagapagsalaysay: Narinig ni Princesa Floresca ang pinag uusapan ng
dalawa at agad na naunawaan ang kanilang paksa.
Princesa Floresca: Ang bagay na iyan ay toong napakasakit sa aking
kalooban. Isipin mo na lamang na malayo ang ating mahal na anak!
Duke Briseo: Ang damdamin ngang iyan ay dapat nting kalabanin!.
Ang pag-aaral dito sa loob ng tahanan ay di gaanong mabisa di gaya
sa atenas na siyang lundo ng matatayog na karunungan.
Princesa Floresca: Florante, Hindi ko hangad maging sagabal sa
kagustuhan ng iyong ama, Mapait man ay lulunukin ko ng pilit.
Duke Briseo: Salamat at naunawaan mo ako!.
SCENE 3. PAARALAN (Flashback sa Paaralan)
Antenor: Ngayo'y aking susubukin ang inyong galing sa Astrolohiya't
Pilosopiya. Ang tanong koy Ba't naglalaho ang mga tala sa kalangitan
tuwing bukang-liwayway? (Nagtaas nang kamay si Adolfo.) (tuma yo
si Adolfo)
Antenor: Adolfo, supling ni Konde Silenong matalino, ika'y magsalita't
kami'y kumbinsihin.
Adolfo: Ang mga tala'y naglalaho tuwing pagsapit nang umaga
sapagkat kanila'y ipinapasa sa Pebong Hari ang ilaw nito na kay
liwanag. Sila'y muling lumilitaw sa tuwing ang araw ay namamahinga
na. Ang mga bitui'y nagbibigay liwanag sa gabing madilim.
Antenor: Magaling Adolfo, maaari ka nang umupo. Meron pa bang
ibang makakasagot sa aking tanong? (nagtaasnang kamay si Florante)
(tumayo si Florante)
Antenor: Florante, anak ni Duke Briseo ng pantas, iyong
kaalaman ay ibahagi sa aming lahat.
Florante: Maestro Antenor, aking gurong kay galing, nais kong ibahagi
ang aking 'di pagsang-ayonkay Adolfong marunong. Sa aking
pananaw, ang mga tala'y 'di naglalaho bagkus ay nakatago lamang
salikod nang Pebong kay liwanag. Kayo'y tumingala sa itaas at
pansinin ang mgakumukuti- kutitap na tala na wari mo'y mga hiyas sa
kalangitan. Tuwing kakagat ang dilim, sila'y muli nating nakikita't
mapapansin sapagkat sila ang nagbibigay liwanag sa ating paligid.
Antenor:(Pumalakpak) Magaling Florante isang mahusay na sagot ang
iyong ibinigay sa ating pagsusulit, nararapat lang sa yo ang titulong
pantas na tulad nang iyong ama.
(Nagtitimpi si Adolfo sa galit.)
SCENE 4: PAGSASADULA
(Flashback ulit.)
NAGSASALAYSAY: Si Adolfoy tahimik kaya't 'di ko napansin ang poot
sa kanyang dibdib. Nang dumating ang isang dula- dulaan silay
napiling gumanap, doo'y kanyang inilibas ang kinikimkim na galit kay
Florante.
(Flashbackulit)
Antenor: Tayo ngayo'y magkakaroon ng pagsasadula tungkol sa
trahedyang dalawang apo ni Odipo, tanghal si Florante bilang
Polinise't at Adolfo bilang Etyokles.
(Nagharapang dalawa't may hawak na sandata.)
Adolfo:Ikaw Floranteng mang-aagaw, sayo'y kamatayan ang
nararapat!
(Sasaksakin ni Adolfo si Florante.) (Tinulak ni Menandro si Florante't
sinalag ang sandata ni Adolfo.)
Menandro: Ikaw Adolfo, ano'ng nangyayari sa iyo? Nasisiraan kana ba
nang ulo't tototohanin mo ang pagsasadulang ito? Hindi ako
makapaniwalang magagawa mo ito!
Antenor: Adolfo! Anong pumasok sa iyong isipat pinagtangkahan mo
ang buhay ni Floranteng walang kalaban- laban. Dahil sa ginawa mo'y
ika'y aking pinapapatalsik sa pamantasang ito't inuutusang bumalik sa
bayan nang Albanya!
SCENE 4: ANG PAGBABALIK NI FLORANTE
MENSAHERO: ipagapatawad niyo po ang aking pang aabala. may
sulat po galing kay Duke Briseo ng para kay Florante, narito ang
liham.
(habang binabasa ay umiiyak si florante.)
TAGAPAGSALAYSAY
"iyan ang katotohan anak, pumanaw na ang iyong ina. Hindi ko na ito
ipinaalam sa iyo noon upang huwag masira ang iyong pag-aaral. Ang
iyong Ama Duke Briseo"
FLORANTE: Wala na ang mahal kong ina. O mahabaging langit
ANTENOR(Cataag): lakasan mo ang iyong loob Florante
MENANDRO(Remo): nakikiramay ako sa kalungkutan mo. Florante
FLORANTE: ina, bakit hindi mo na ako hinintay. Hindi ba't sinabi ko sa
iyong ako'y magbabalik upang handugan ka ng aking tagumapay
NAGSASALAYSAY: Nakaraan pa ng dalawang buwan, dumating ang
ikalawang liham mula sa amang si Duke Briseo.
FLORANTE: pinauuwi na po ako mahal kong ama.
ANTENOR(CAtaag): florante sa pag babalik mo sa Albanya ay tandaan
mong mayroon kang isang kalaban, ang higanti ni Adolfo ay
pakaingatan mo. At kung ikaw ay salubungin ng ngiti, mag ingat ka
pero wag kang magpapahalata, lagi mong ihanda ang iyon sandata.
FLORANTE: salamat po sa iyong pagaalala, Mahal na guro, at sa
inyong lahat, ako po'y nag papasalamat sa inyong suporta't tulong sa
akin. Paalam at sana'y tayo'y magkita muli.
NAGSASALAYSAY: Sa paguwi ni Florante sa Albanya ay kasama niya
ang kaibigang si Menandro.
(kaharian ng Albanya)
FLORANTE: Ama ko, Hindi ko akalain na ganito kapait ang ating
pagkikitang muli.
DUKE BRISEO (Rocreo): Anak sinubok tayo ng tadhana.
FLORANTE: Marahil nga ama. Ama may gusto po akong ipakilala sa
inyo siya po ang aking kaibigan si MENANDRO
MENANDRO(Remo):ang aking kaliitan ay handang maglingkod sa
inyo.
DUKE BRISEO: Nabalitaan ko na ang lahat, isa kang tunay na
kaibigan, nagtitiwala ako sa iyo Menandro. Balang araw ay
makagaganti rin kami sa iyo.
BG MUSIC LIST (SCENE 4) SAD & DRAMATIC
SCENE 5: NANGANGANIB ANG KROTONA
(FLASHBACK) Florante: Maya-maya'y may natanggap ako nang liham
mula sa bayan nang Krotona.
TAGAPAGSALAYSAY: Tangkang pananakop ni Heneral Osmalik
nang Persia'y mangyayari sa makala wanang susunod na buwan.
Tanging si Florante ang napili ni Linceong Hari nang Albanya, na
mamuno nang hukbo magtatanggol sa bayan nang kanyang ina. Nang
siya'y humarap kay Haring Linceo, may naramdaman siyang
magkahalong kaba't pag-ibig nang makita ang anak ng hari. Siya'y
isang dalagang may angking bait at kagandahan, ang kanyang mata'y
waring mga tala sa kalangitan na animo'y kumikislap- kislap.
(Flashback na naman)
Florante:(Lumuhod) Mahal na hari, ang ngalan ko'y Florante, anak ni
Duke Briseong inyong pantas. Aking natanggap ang inyong liham ukol
sa aking katungkulan.
Haring Linceo: Tumindig ka Floranteng magiting. Ako si Haring Linceo,
pinuno nang kaharian nang Albanya. Nais ko rin ipakilala sa iyo ang
aking anak na si Laura.
Florante:(tumayo.) (nilapitansi Laura) (Lumuhod at hinalikan ang
kamay ni Laura) Ika'y aking ikinagagalak na makilala O, Laurang kay
ganda.
Laura:Masaya rin ako't nakilala kita.
Haring Linceo: (kay Florante) Ika'y aking hinirang na mamuno nang
aking hukbong magtatanggol sa bayan nang Krotona. Si Heneral
Osmalik ang namumuno sa kabaling partido.
(Lumipas ang oras at araw)
TAGAPAGSALAYSAY: Hindi nila namamalayan kanilang mga
puso'y mag kasingkahulugan, hanggang silay naging magkasintahan
at lubos na nagmahalan. Ngunit panaho'y sadyang ka'y bilis at si
florante'y kailangan umalis upang makidigma at ipaglaban ang bayan
nang kanyang mahal.
Haring Linceo: Ngayo'y araw ng pakikipagdigmaan. Ito'y iyong laban
para sa bayan at sa iyong pagmamahalan!
(Pinuntahan ni Florante si Laura)
Laura: O, Florante ika'y mag-ingat sa pakikipag- sagupa sa labanan.
Mangako ka na ika'y babalik nang buhay
Florante: Laura, ika'y aking babalikan, pangako yan. Laura:Paalam,
Florante…
SCENE 6: DIGMAAN
TAGAPAGSALAYSAY: Kanilang narating ang bayan nang
Krotona't sinalubong nang mga morong mandirigma. Sila'y kanilang
sinagupa, tunog nang bakal na nagkikiskisan ang nangibabaw. Mga
mandirigmang nakikipagpalitan nang hampas at salag, mga
pananggang kay tibay na pumipigil sa mga sandatang kay talim. Sa
gitna nang labanan, kanyang nakita ang pinuno nang hukbong
Persya. Heneral Osmalik ang ngalan, mata'y sa kanyay nakamasid.
Heneral Osmalik: Heneral Florante, pinuno nang hukbong Krotona.
Ika'y magsisisi na ako'y iyong sinalungat.
(Sinagupa si Florante)(Sinalag ni Florante) (Bakbakan!)
Florante: Heneral Osmalik nang mga Morong taga-Persya,
ika'y aking bibigyan nang pagkakataon para sumuko't umatras. Kung
ika'y magpapatuloy. wala na akong ibang ibig kundi ika'y pigilan at
tapusin!
HeneralOsmalik: Ilang taong ako'y nakipagbuno, tagumpay ang laging
natatamo. Ika'y langgam ako'y leon. Hindi ako susuko hanggang sa
ika'y aking madurog!
(Parrybreak)(Talonatatras)
Florante: Kung yan ang iyong kagustuhan, ikaw ngayo'y humanda't
tanggapin ang iyong katapusan!
Mga Kawal: AHHH!
(MAKALIPAS ANG LIMANG ORAS)
Florante: Halos limang oras kami'y nagbuno, walang may gustong
sumuko. Isang nalingat, talim nang sandata'y sa aki'y tatapos. Nang si
Osmalik ay nahapo, aking sandata'y iniko't itinarak sa Morong bantog
at tinapos ang kanyang pananakop.
Heneral Osmalik: Katapusan mona Kristyanong Mahina't Walang
katuturan!
Florante:(Parry/llag) Hagupit nang Krotona'y iyong madarama,
katapusang mapait ay mapapasa yo na!
(Tapos ang hininga ni Osmalik)
Morong Mandirigma: Pinuno'y natarak nang Katolikong mandirigma,
tayo'y malulupig pagang labanan ay nagpatuloy. Tayo'y umatras
hanggang may pagkakataon pa!
(Umatras ang mga Moro)
Menandro: Umatras na ang mga Morong mananakop! Tagumpay ang
ating pagtatanggol! Tagumpay! Mabuhay si Florante! (Mabuhay!)
Mabuhay ang Albanya! (Mabuhay!)
(Flashback)
Florante: Ako'y nagbalik sa kaharian nang Albanya. Lahat ay nagsaya't
nagalak sa tagumpay naming natamo. Sa gitna nang handaan, aking
hinanap si Laurang mahal. Siya'y kinamusta't niyakap nang mahigpit.
SCENE 7: ANG PAGBABALIK SA PALASYO (Flashback)
Florante: Oh Laurang aking iniibig, ako'y nagbalik mula sa digmaang
kay pait. Krotona'y aming naibalik at kapayapaan ay muling
nananumbalik.
Laura: Mabuti'y ika'y nasa mabuting kalagayan, ako'y nag-alala sa
iyo't lagi kang pinagdarasal. Ngunit ngayo'y ika'y nasa aking piling,
maluwag na ang aking kalooba't nabunutan nang tinik.
TAGAPAGSALAYSAY: (NASA ISIP NI FLORANTE) Ako'y namalagi
sa piling ni Laurang sinisinta, takot sa puso'y na wala't napalitan nang
ligaya't pagmamahalan. Ngunit dahil sa aking katungkula'y kailangan
kong lumisa't si Laura'y muling iwanan.
Florante: Laurang aking iniibig, panandalian lamang ang aking
paglisan. Katulad rin nang aking pagpunta sa Krotonang aking
pinagtanggol, ako'y babalik muli at tayo'y magkakapiling ulit.
Laura: Ako'y sa iyo nagtitiwala, ang iyong pagbabalik ay aking
pananabikang lubusan.
Florante:Aking sinagupa mga turkong
mandirigma. Pinamumunuan ni Miramoling tuso't sakim. Nang siya'y
aking magapi, mga turko'y tumalilis at tumakbo upang kanilang buhay
'di maglaho waring isang dahong naaabo. Nang kami'y nagpahinga sa
siyudad nang Etolya, ako'y nakatanggap nang sulat mula sa Haring
Linceong maginoo.
Florante: Ayon sa kalatas nang haring maginoo, kailangan kong
bumalik sa kaharian nang mag-isa. Sayo Menandro, aking iiwan ang
pamamahala sa digmaang nagaganap. Ngayon din ako'y lilisan at
tutungo sa Albanyang hirang.
(Flashback)
TAGAPAGSALAYSAY: Si florante'y agad na lumisan upang tumugon sa
tawag nang hari. Nang siya y dumating sa kahariang nais, isang
patibong pala ang para sa kanyay nakahain...
(Pinalibutan si Florante nang mga kawal ni Adolfo.)
Florante: Anong kaliluhan ito Adolfong sakim! Anong ginawa mo sa
kahariang Albanya, anong ginawa mo kay Laurang aking
iniirog!
Adolfo: Ika'y manahimik Floranteng walang kalaban-laban! Ika'y wala
nang magagawa sapagkat ang kaharian ay nasa aming mga palad na.
Lahat nang saaki'y iyong inagaw, pati pag-ibig ni Laurang marikit ay
iyong inagaw!
Florante: Ika'y aking 'di inagawan, bagkus ikaw ang maysala't ika'y
nawalan. At kailanma'y 'di naging sayo si Laurang aking irog!
Adolfo: Ano mang iyong sabihin, ika'y aking bihag pa rin. Dugo ni
Linceo't Briseo'y kapwa dumanak sa aking mga kamay. Aking sandata
ang siyang tumapos sa agos nang kanilang buhay
lyong kamataya'y mas masaklap kaysa sa kanilang kapalaran. Mga
kawal, siya'y igapos sa Higerang puno sa kagubatan at hayaan
masakmal nang mga Leong kay bangis at lupit!
Florante: Sa ngalan nang Haring Linceo't Duke Briseo, ako'y
nangangakong ika'y magbabayad nang lubusan sa pagsusukab na
iyong ginawa!
Adolfo: Ako'y maghihintay sa iyong paghihiganti, yun ay kung ika'y
makawala sa mga leong mababangis!
(Binitbit si Florante patungo sa kagubatan)
(Balik sa realidad nang pag-uusap ni Florante at Aladin.)
Florante: lyo'y nangyari sa'kin nung sandali'y aking danasing
pagkabigong kay pait. Ngayo'y 'di ko alam ang aking gagawin,
tadhana na siguro ang bahalang lumapit sa akin.
Aladin: lyong mga kuwento'y hindi naiiba sa akin, masakit
man sabihin ngunit ama ko pa ang naging pasakit sa akin
SCENE 8: BUHAY NI ALADIN
(Flashback naman ni Aladin/Narration)
TAGAPAGSALAYSAY: Ngalan nang aking ama'y Sultan Ali-Adab,
pinuno nang Persyang bayan nang mga Moro. Kanyang nakukuha
lahat nang kanyang nais, kahit anong paraan ay kanyang gagawin. Si
Flerida'y aking iniirog, sinisinta mula pa nung una kaming nagkita.
Siya'y aking sandaling nilisan upang tumungo't makipaglaban sa
Krotonang iyong pinagtanggol. Nang marinig ang balitang bumagsak
na ang kaharian nang Albanya'y agad akong bumalik sa bayang
nilisan. Ngunit pagkarating ako'y agad dinakip, aking ulo'y hinihingi
nang aking amang walang habag.
(Flashback)
Aladin: Ama, anong aking kasalana't aking ulo'y iyong hinihingi? Ako'y
naglingkod nang tapat, sayo'y ini-alay lahat!
Sultan Ali-Adab: Ika'y marahil tapat na naglingkod, ngunit
hangga't may dugong dumadaloy sa iyong puso't kalamna't, ika'y di
malilimutan ni Fleridang aking iniibig.
Aladin: Pa'no mo nagawa ito sa akin ama! Si Flerida nalang ang
siyang sa aki'y nagpapaligaya, ba't pati siya'y iyong inangkin para sa
iyong sarili!
Sultan Ali-Adab: Tama na ang iyong pagdadalamhati sapagka tiya'y'
dika ililigtas, siya'y dalhin na sa piitan at doo'y kanyang buhay kitilin!
(Tumakbo si Flerida papunta kay Sultan Ali-Adab) BG MUSIC:
DRAMATIC
Flerida: Mahal na Sultan, si Aladin ay pakawalan! Aking ibibigay lahat,
pati ang aking puso't pagmamahal. Wag mo lang siyang saktan at
ako'y mapapasayo nang lubusan...
Aladin: Fleridang aking irog! Wag mo ito gawin! Hayaan mong aking
buhay kitilin, ang mahalaga'y ika'y ligtas at masaya.
SCENE 8: BUHAY NI ALADIN (Flashback naman ni Aladin/Narration)
Flerida: (tumingin kay Aladin) Ako'y iyong patawarin Aladin, ngunit
aking' di makakayana ika'y makitang malamig na't wala nang buhay
SultanAli-Adab: Aking hatol ay nagbago, si Aladin ay hayaang
mabuhay, ngunit siya'y ipatapon sa malayong kagubatan upang siya'y
'di na makasagapal pa sa aking landas at hangarin.
Aladin: Flerida! Waaaag!
(Si Aladin ay kinaladkad papunta sa kagubatan) (Pagtatapos nang
Flashback ni Aladin)
Aladin:Iniligtas ni Flerida ng sinta ang akingbuhay, ngunit ang kapalit
nama'y kanyang kaligayaha't kalayaan...
Florante: Ang ating pagkasawi'y sadyang magkatulad, kaya't di
nakapagtatakang tayo'y pinagtagpo dito sa kagubatang waring
kulungan nang mga kapus-palad.
Aladin: Dahil sa tadhanang kay lupit, tayo rito'y maghintay at magisip-
isip kung paano nating maaayos ang waring isang bangungot nang
kasalukuyan.
SCENE 9: KAHARIAN NG ALBAN YA
(Sa Kabilang dako sa kaharian nang Albanya) Laura: (Nakatingin sa
kalayuan) Oh, Florante, ika'y nasaan na?
(Flashback)
(Si Laura ay nakatago sa likod nang pader. Habang si Adolfo'y kausap
ang isang kawal na magpapadala nang pekeng liham mula kay Haring
Linceo papunta kay Florante.)
Adolfo: Ika'y magmadali't ito'y ibigay kay Floranteng heneral na sa
Etolya'y naghihintay. Siguruhing siya'y tutugon sa liham bago umalis
at sa aki'y bumalik.
Kawal:Masusunod iyong kamahalan.(bow)(Alis)
Laura: (Pinuntahan ang isang kaibigan.) Aking tapat na tagapag-
lingkod, ika'y aking inaatasan na itong sulat ay kay Floranteng giliw
ibigay. Ika'y magmadali bago mahuli't
makarating ang huwad na sulat nang aking ama. Makasigurong
'di ka mapipigilan ni Adolfong sukab sa iyong paglalakbay.
Kawal: Masusunod po iyong kamahalan. (bow) (Alis)
(End of Flashback)
BG MUSIC: THRILLER
Laura: Oh, Florante... (Adolfo sa likod) Adolfo: Laurang aking hirang,
ika'y andito pala't naghihintay kay Floranteng wala nang pag-asa pang
makaligtas sa kanyang mapait na kapalaran. Ngunit ika'y wag mag-
alala sa pagkat ako'y naririto upang ika'y alagaan at mahalin nang
higit pa sa kanya na siyang di mona muli makakapiling. (Lalapitan si
Laura) (Tangkang yayakapin)
Laura: (Hinawi ang kamay ni Adolfo) Ako'y iyong bitawan! Mas
nanaisin ko pang mamatay kasama si Florante kaysa sa sayo'y
magpakasal at kalimutan ang iyong ginawa sa aking amang hari!
Adolfo: Wala ka nang magagawa Laura! Ako ang nandito, hindi si
Florante! Wala na akong iba pang ibig kundi ang mapasaakin ang
iyong pag-ibig na kaytamis. Aanhin kopa ang kayamana't
kapangyarihan kung ika'y wala sa aking piling?
Laura: Ikaw na sukab ang siyang nagpasya nang iyong landas na
tatahakin. lyong pinaslang mga taong walang sala't inankin ang
kahariang sa aking ama ang nararapat! Kaya't ika'y wag na umasa
pang ika'y aking mamahalin, bagkus ako nala'y iyong patayin upang
siFlorante'y aking muling makapiling!
Adolfo: Isa kang hangal sa pag-ibig Laura! Ikaw ma'y tumatanggi
ngayon, ngunit ako'y nakakasigurado, ika'y mapapasa akin nang buo't
lubusan...
(Umalis si Adolfo) (Kinausap ang kanyang kawal)
Adolfo:Alam niyo na ang inyong gagawin...
(Umalis si Adolfo)(Dinakip nang mga kawal si Laura)
Laura: Saan niyo ako dadalhin mga kawal na walang katapan?! Ako'y
wag niyong hawakan bagkus ako'y ibaba! Hindi ako sasama sa inyo!
Tulong! Tulong! (Binitbit nang mga kawal si Laura)
(Kina Menandro, ang mensahe ni Laura) Kawal: Isa pang liham ang
dumating para kay Floranteng kay galing!
Menandro: Si Florante'y wala dito, dipa't sa palasyo'y pinatawag?
Kawal:Wala pong liham mula palasyo ang kay Florante'y napadala...
Menandro:Sa aki'y ibigay ang liham at ating malalaman ang
katotohana.
(Iniabot ang liham, binasa ni Menandro)
Menandro: Hindi ito maarari... (Humarap sa mga kawal) Mga Kawal
nang Albanya! Ang kaharia'y sinakop nina Konde Sileno't Konde
Adolfo! Tayo na't sila'y puntahan at iligtas ang ating bayang hirang
mula sa kamay nangmga ahasna sukab!
(Sugooooooooood!)
(Pumunta sa gubat) (Itinulak sa may puno) (Lumabas si Adolfo mula
sa mga puno)
Adolfo: Ika'y wala nang tatakasan pa Laura, sapagkat ngayong gabi'y
ika'y mapapasaakin nang lubusang! (Sumugod si Adolfo)
Laura:Adolfo! Wag! Ika'y maawa, saklolo! (Sigaw nang sigaw!)
(Sakabilang dako nang gubat, ay naglalakad si Flerida na mula sa
bayan nang Persya.)
Flerida: (Napalingon sa pinanggagalingan nang tili't sigaw.) Isang
dalaga ang nangangailangan nang aking tulong! Ako'y kailangan nang
magmadali't baka ako'y mahuli! (takbo!!!)
(Balik kay Adolfo't Laura)
Laura: Maawa ka Adolfo, wag, wag(nanghihina) (Whistlenang
Arrow..Whzzzzz)(Sapul si Adolfo) (Lugmok si Adolfo) Laura:(Tumingin
kay Flerida na kung saan nang galing ang pana) Maraming salamat
dalagang manlalakbay. Kung 'di dahil sayo'y malamang ako'y wala
nang puri't buhay.
Flerida: Dalagang ka'y rikit, wala kang dapat sa akin ipasalamat
sapagkat karapat-dapat lang sa mga taong walang galang ang
kamatayang walang harang.
Laura: Ano ang iyong ngalang dalagang mahusay? Ba't iyong
binabagtas ang kagubatan sa gitna nang dilim? Aking ngala'y Laura,
mula sa bayan nang Albanya. Aking ama'y si Haring Linceong kay
bait, aking irog nama'y si Floranteng kay galing.
Flerida: Ako nama'y si Flerida, mula sa bayan nang Persya. Ako'y
narito sapagkat ang tadhana'y sadyang malupit. Aking sinisinta, si
Alading kay tapang. Kanyang amang si Sultan Ali- Adab, siya'y
pinagbantaang ipapapaslang. Kaya't aking inialay ang sarili sa Sultan,
upang aking irog, maligtas sa kamatayan. Ipinatapon si Aladin, dito sa
kagubatan. Nang umagang ako'y ipapakasal sa Sultan, ako'y nagbihis
gerero't tumalili sa kanya. Nakihalo sa mga mandirigma't nakatakas
papunta dito sa kagubatan, kaya't ngayo'y ako'y naglilibot, baka
sakaling mahagip si Alading aking mithi. Yun ang dahilang kung ba't
aking narinig. iyong sigaw nang saklolo't ika'y aking naligtas.
Laura: Ako nama'y dito'y pinadala upang pagsamantalahan ni
Adolfong kay sama. Ngunit dito rin sa kagubatan matatagpuan ang
aking irog nasi Florante.. (Echo..)
(Kina Aladin at Florante..)
Florante: lyong narinig ba ang tinig, nang isang dalagang nakikipag-
usap? Doon sa may kabilang dako nang puno'y parang may anino
animo'y dalawang tao?
Aladin:Halika't ating tignan upang ating malaman…
(Tinignan nila ang likod nang puno,nakita sina Flerida't Laura)
Florante:Laurang aking sinta! Ito'y isang himala!
Laura: Floranteng aking irog! Akala ko'y ika'y napatay na nang mga
leong kay bangis.(yakap)
Aladin:Fleridang lubusang mahal, kay tagal kitang hinanap ngayo'y
ika'y aking nakita!
Flerida:0,Alading aking giliw, diko na muling makaya pang ika'y
mawala sa aking piling...
(May Narinig si Aladin...)
Aladin: Mga kaibigan, ako'y may naririnig na tunog nang mga yapak
mula sak kagupatan. Ito'y papalapit sa atin. (Labas sandata)
(Lumabas ang tropa ni Menandro)
Florante: Menandrong aking tapat na kaibigan! Ako'y nagpapasalamat
nakami'y inyong nakita! Pano niyo kami natunto dito sa puso nang
kagubatan?
Menandro: Aming pinalaya ang Albanya sa kamay ni Konde Sileno't
pumunta dito upang dakipin si Adolfo. Kaya't nang kayo'y aking
makita't anong laking tuwa ang aking nadama.
Laura: Maraming salamat Menadro't makapagpapahinga na ang aking
amang hari sa kalangitan.
Menandro: Florante't Laura, ngayong wala na ang ating mga pinuno
sa Albanya, nais kong inyong malaman na kayo na ang mamumuno
dito...
(Humarap sa mga kawal) Mabuhay si Haring Florante! (Mabuhay!)
Mabuhay si Reyna Laura! (Mabuhay!) Mabuhay ang Albanya!
(Mabuhay!!
(Sama-samang naglakad pabalik nang kaharian.) (Sinalubong nang
masigabong palakpakan)
Tagapagsalaysay: Sina Florante't Laura'y ikinasal at namuno sa
kaharian nang Albanya. Sina Aladin at Flerida nama'y nagpabinyag
upang maging ganap na Kristyano. Nang mamatay si Sultan Ali- adab,
sina Aladin at Flerida ang namuno sa persya na kaharian nang mga
Moro. At dyan nagtatapos ang pagkuwento nina Florante at Laura..
(Orihinal na ngalan: Pinagdaanang Buhay nina Florante at Laura sa
Kahariang Albanya: Kinuha sa madlang "cuadro histórico" o pinturang
nagsasabi sa mga nangyayari nang unang panahon sa Imperyo ng
Gresya, at tinula ng isang matuwain sa bersong Tagalog)
Epilogue:
(Samay puno nang Higera)
Laura:(Nakapatong ang ulo sa balikat ni Florante, nakatingin sa araw)
Aking buong akala'y 'di na magtatapos yaring bangungot nating
dalawa...
Florante: Ngunit ako'y naririto na, waring isang patunay na kahit
gaano katagal ang dilim, ang Haring Araw ay sisikat pa rin...
-The End-