ยุคโบราณโรมัน

ANCIENT ROMAN
ยุคโบราณโรมัน (Ancient Roman)
ในยุคนี้ได้มีนักปราชญ์หันมาสนใจศึกษาวิเคราะห์วิชารัฐศาสตร์อย่างจริงจังมากขึ้น โดย
เฉพาะหลักนิติศาสตร์และหลักในทางรัฐประศาสนศาสตร์ จึงทำให้จักรวรรดิโรมันได้
ถ่ายทอดมรดกทางรัฐศาสตร์ อันได้แก่ความคิดในทางกฎหมาย หลักนิติศาสตร์ และหลัก
ในทางรัฐประศาสนศาสตร์ให้กับชาวโลก ส่วนนักปราชญ์คนสำคัญในยุคนี้คือ J. W.
Burgess ผู้ได้หันมาศึกษาวิเคราะห์วิชารัฐศาสตร์อย่างแท้จริง แต่ยังจำกัดอยู่เพียงในวง
แคบ ๆ เฉพาะในแบบที่ยึดตัวบทกฎหมายเป็นหลัก ต่อมาในระยะหลัง ๆ จึงได้มีการศึกษา
ค้นคว้าตำราทางรัฐศาสตร์ขึ้นมาอย่างจริงจัง ทั้งนี้ก็เพื่อให้ประชาชนได้รู้สาระสำคัญต่าง ๆ

1. เรื่องกฎหมาย
2. เรื่องรูปแบบโครงสร้างการปกครอง
3. เรื่องอำนาจของรัฐบาล รัฐสภาและศาล
4. เรื่องนโยบายเป้าหมายของการปกครองแต่ละรูปแบบ

กฎหมายยุคโรมัน
กฎหมายสิบสองโต๊ะ เป็นกฎหมายโบราณอันเป็นรากฐานของกฎหมายโรมัน กฎหมายสิบสอง
โต๊ะเป็นหัวใจของรัฐธรรมนูญสาธารณรัฐโรมันและแกนกลางของ "จารีตประเพณีบรรพชน"

การปกครองของโรม แบ่งเป็น 2 ระยะ

1.สมัยสาธารณรัฐ (509-27 B.C.) เริ่มตั้งแต่ 509 ปีก่อนคริสตกาล คือโรมสามารถขจัดกษัตริย์อีทรัสกันและสถาปนาการปกครอง
แบบสาธารณรัฐขึ้น ระบอบสาธารณรัฐสิ้นสุดลงใน 27 ปีก่อนคริสตกาล
2.สมัยจักรวรรดิ (27 B.C.- ค.ศ. 476) เริ่มตั้งแต่สมัยจักรพรรดิออกุสตุส ได้สถาปนาเป็นจักรพรรดิองค์แรกในปี 27 ปีก่อน
คริสตกาล และสิ้นสุดเมื่อจักรวรรดิโรมันทางภาคตะวันออกตกถึงแก่ความพินาศใน ค.ศ. 476