Pytania kierunkowe na egzamin dyplomowy Prawo w Biznesie

1. Ochrona zobowiązanego w administracyjnym postępowaniu egzekucyjnym na przykładach

praktyki i zasad ogólnych postępowania egzekucyjnego.

Prawidłowo użyte środki prawne ochronią zobowiązanego w postępowaniu egzekucyjnym w

administracji.

Przepisy regulujące środki ochrony zobowiązanego znajdziemy zarówno w ustawie o

postępowaniu egzekucyjnym w administracji jak i Kodeksie postępowania administracyjnego.

W szczególności możemy wyróżnić:

 zarzut w sprawie egzekucji administracyjnej,

 zażalenie,
 skargę na czynność egzekucyjną organu egzekucyjnego,
 wniosek o wyłączenie rzeczy lub prawa majątkowego spod egzekucji,
 skargę na przewlekłość postępowania egzekucyjnego,
 wniosek o umorzenie postępowania egzekucyjnego,
 sprzeciw.

Tak obszerny katalog przepisów chroniących zobowiązanego nie oznacza, że na każdym etapie

egzekucji możemy dowolnie z nich korzystać.

Zarzut w sprawie egzekucji administracyjnej

Zobowiązany może zgłosić zarzut pod warunkiem wystąpienia jednej z okoliczności wskazanych w
ustawie. Podstawą zarzutu zgodnie z art. 33 upea mogą być:

o prowadzenie egzekucji przez niewłaściwy organ egzekucyjny

o brak uprzedniego doręczenia zobowiązanemu upomnienia

Zarzuty można wnosić na każdym etapie postępowania, ale tylko te wniesione w terminie 7 dni od
daty doręczenia odpisu tytuły wykonawczego zawieszają postępowanie egzekucyjne.
Zgłaszając zarzuty należy pamiętać o elementach koniecznych pisma, czyli: istocie, zakresie żądania
oraz dowodach na uzasadnienie żądania.

Zażalenie:

Zażalenie przysługuje na postanowienie wydane przez organ pierwszej instancji (Naczelnika Urzędu

Skarbowego). Wnosi się je do organu wyższej instancji (Dyrektora Izby Administracji Skarbowej). Na
złożenie zażalenia ustawodawca przewidział również siedmiodniowy termin.

Skarga na czynność egzekucyjną organu egzekucyjnego:

Podstawą skargi na czynność egzekucyjną organu egzekucyjnego jest dokonanie czynności

egzekucyjnej z naruszeniem ustawy lub też zastosowanie zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego w
ramach którego dokonano czynności egzekucyjnej.
Skarga musi zawierać elementy konieczne: określenie zaskarżanej czynności, zakres
żądania, uzasadnienie. 
Termin 7 dni od dnia doręczenia zobowiązanemu odpisu dokumentu stanowiącego podstawę
 dokonania zaskarżonej czynności egzekucyjnej. Niestety, wniesienie skargi na czynność egzekucyjną
nie wstrzymuje dalszej realizacji zaskarżonego środka egzekucyjnego.

Skarga na przewlekłość postępowania egzekucyjnego:

Skarga na przewlekłość postępowania egzekucyjnego przysługuje szerszej grupie uczestników

postępowania. Oprócz zobowiązanego i wierzyciela, w określonych przepisami sytuacjach, może ją
złożyć małżonek zobowiązanego, dłużnik rzeczowy, czy też nabywca rzeczy. 
Skarga musi zawierać elementy konieczne: określenie zaskarżanej czynności, zakres
żądania, uzasadnienie. 
Termin 7 dni od dnia doręczenia zobowiązanemu odpisu dokumentu stanowiącego podstawę
dokonania zaskarżonej czynności egzekucyjnej.

Wniosek o umorzenie postępowania egzekucyjnego:

Ustawa o postępowaniu egzekucyjnym w administracji nie wskazuje na zobowiązanego, jako podmiot

do uprawniony do zgłaszania wniosku o umorzenie postępowania egzekucyjnego.
Można temu zaradzić. Zgodnie z art. 59 § 1 pkt 1 u.p.e.a. postępowanie egzekucyjne umarza się w
całości albo w części w przypadku niedopuszczalności egzekucji administracyjnej, w tym ze względu
na zobowiązanego.
Jeżeli zatem posiadamy wiedzę o braku podstaw do prowadzenia egzekucji należy poinformować o
tym fakcie organ egzekucyjny, który zgodnie z zasadami ogólnymi postępowania administracyjnego
będzie dążył do ustalenia stanu faktycznego a w konsekwencji, umorzenia postępowania
egzekucyjnego.

Sprzeciw:

Sprzeciw jest nową instytucją, wprowadzoną ustawą o zmianie ustawy o postępowaniu egzekucyjnym

w administracji oraz niektórych innych ustaw (obowiązuje od 30 lipca 2020 r.)
Sprzeciw przysługuje małżonkowi zobowiązanego w sprawie odpowiedzialności majątkiem
wspólnym. Podstawą sprzeciwu jest ograniczenie, zniesienie, wyłączenie lub ustanie
odpowiedzialności całością albo częścią majątku wspólnego.

Istnieją jeszcze inne środki ochrony zobowiązanego, które pomijamy w naszej analizie. Związane są
bezpośrednio z egzekucją z ruchomości oraz egzekucją z nieruchomości.

2. Konstytucyjny katalog praw podmiotów gospodarczych i ich ograniczenie - na wybranym przykładzie.

3. Weryfikacja decyzji i postanowień w trybie administracyjnym na wybranych przykładach.
4. Zezwolenie na prowadzenie działalności gospodarczej jako forma reglamentacji prawnej na
wybranym przykładzie.

Reglamentacja działalności gospodarczej - przedsiębiorca nie ma pełnej swobody zakładania i

prowadzenia określonych rodzajów działalności. Powodem tego są kwestie istotne dla funkcjonowania
państwa, w szczególności bezpieczeństwo oraz interes publiczny np. chęć ochrony zasobów
naturalnych kraju, ochrona interesów konsumentów czy zapobieganie praktykom monopolistycznym.
W Polsce reglamentacja może mieć formę:
 Koncesji
 Zezwolenia
 Wpisu do rejestru działalności regulowanej.
W przypadku niektórych działalności gospodarczych- licencja np. rzeczoznawca majątkowy, adwokat,
architekt, doradca podatkowy. W praktyce licencja ma taki sam skutek jak zezwolenie – oznacza
zgodę na podjęcie i wykonywanie działalności gospodarczej, a jednocześnie potwierdza posiadanie
określonych uprawnień.

Koncesja- pozwolenie na działalność gospodarczą objęte największymi rygorami. O koncesję może

ubiegać się każdy przedsiębiorca – także ten, który już prowadzi działalność gospodarczą lub posiada
koncesję na wykonywanie innego rodzaju działalności.
Przewozy lotnicze wydaje Prezes Urzędu Lotnictwa Cywilnego.

 Koncesja jest udzielana na wniosek przedsiębiorcy zawsze na czas określony nie krótszy niż 5
lat i nie dłuższy niż 50 lat, chyba że przedsiębiorca wnioskuje o udzielenie koncesji na krótszy
czas. Przed wydaniem decyzji organ sprawdza, czy przedsiębiorca spełnia warunki
wykonywania konkretnej działalności gospodarczej.

Zezwolenia- są wydawane po sprawdzeniu, czy przedsiębiorca jest w stanie i ma możliwości

techniczne lub organizacyjne wykonywania określonej działalności gospodarczej. Przedsiębiorca musi
spełniać warunki wykonywania tej działalności określone w przepisach prawem. Jeśli nie spełniasz
wszystkich wymagań albo zachodzi obawa zagrożenia obronności lub bezpieczeństwa państwa i
obywateli, to najprawdopodobniej nie otrzymasz koncesji – organ wyda decyzję o odmowie udzielenia
koncesji albo koncesja będzie miała ograniczony zakres. Możesz również otrzymać odmowę zmiany
koncesji.

Organ może także odmówić lub ograniczyć koncesję, jeżeli w wyniku przeprowadzonej rozprawy albo
przetargu udzielono koncesji innemu przedsiębiorcy lub wydano decyzję o stwierdzeniu
niedopuszczalności wykonywania praw z udziałów albo akcji przedsiębiorcy i jest to w interesie
publicznym.

Po udzieleniu ci koncesji organ może kontrolować, czy prowadzisz swoją działalność zgodnie z jej
treścią i warunkami. Jeśli okaże się, że nie dotrzymujesz warunków koncesji, organ może ci ją
ograniczyć, czasowo wstrzymać jej udzielenie, a w niektórych przypadkach – cofnąć koncesję.

Zezwolenie ma formę decyzji administracyjnej i jest wydawane w trybie postępowania

administracyjnego. Może zawierać warunki specjalne, które także trzeba spełnić.
detaliczna sprzedaż alkoholu, zezwolenie wydaje wójt, burmistrz lub prezydent miasta

Działalność regulowana jest najprostszą formą reglamentacji działalności gospodarczej w Polsce.

Wymaga od przedsiębiorcy:

o spełnienia określonych warunków jej prowadzenia

o złożenia wniosku o wpisu do rejestru działalności regulowanej
o złożenia oświadczenia o spełnianiu warunków wymaganych do wykonywania tej działalności
(jako załącznik do wniosku).
o Prowadzenie ośrodka szkolenia kierowców, pracowni psychologicznej dla instruktorów,
egzaminatorów i kierowców.
o Organizowanie kursów dokształcających dla kierowców przewożących towary niebezpieczne
rejestr prowadzi Starosta właściwy ze względu na miejsce wykonywania działalności. Organ
prowadzący rejestr działalności regulowanej wydaje z urzędu zaświadczenie o dokonaniu
 wpisu do rejestru w terminie 7 dni od dnia wpłynięcia wniosku wraz z oświadczeniem o
spełnieniu warunków wymaganych do wykonywania działalności gospodarczej, dla której
rejestr jest prowadzony.

5. Rzecznik Małych i Średnich Przedsiębiorców jako instrument ochrony praw przedsiębiorców na

wybranych przykładach.

6. Zapewnienie bezpieczeństwa i porządku publicznego jako zadanie publiczne na przykładzie

wybranej gminy, powiatu, województwa.
Gmina:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 14 ustawy o samorządzie gminnym dbanie o porządek publiczny, obywateli
oraz prowadzenie działań z zakresu ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej, należą do
zadań własnych.

Bezpieczeństwo publiczne jest ponadto przesłanką uzasadniającą wydanie przepisów porządkowych

będących aktami prawa miejscowego691. W myśl art. 40 ustawy o samorządzie gminnym w zakresie
nieuregulowanym w odrębnych ustawach lub innych przepisach powszechnie obowiązujących rada
gminy może wydawać przepisy porządkowe dla zapewnienia bezpieczeństwa publicznego. Ustawa o
samorządzie powiatowym w art. 40–44 stanowi, że rada powiatu może wydawać powiatowe przepisy
porządkowe dla zapewnienia m.in. bezpieczeństwa publicznego, o ile przyczyny te występują na
obszarze więcej niż jednej gminy. Rozporządzenia porządkowe zaś z art. 60 ust. 1 Ustawy z dnia 23
stycznia 2009 r. o wojewodzie i administracji rządowej w województwie692 może wydać wojewoda,
jeżeli jest to niezbędne do zapewnienia bezpieczeństwa publicznego.

Ponadto do kompetencji organów gminy w zakresie bezpieczeństwa i ochrony przeciwpowodziowej,

zgodnie z art. 31a ustawy o samorządzie gminnym należy opracowanie przez wójta planu
operacyjnego ochrony prze powodzią. Wójt ogłasza również i odwołuje pogotowie i alarm
przeciwpowodziowy, a nadto kompetencją wójta w analizowanym zakresie jest możliwość
zarządzenia ewakuacji z obszarów bezpośrednio zagrożonych, jeżeli w inny sposób nie można usunąć
bezpośredniego zagrożenia życia ludzi lub mienia, zgodnie z art. 31b ust. 1 przedmiotowej ustawy.
Dodatkowo, w myśl art. 11 ust. 1 ustawy o Policji, wójt może żądać od właściwego komendanta
Policji przywrócenia stanu zgodnego z porządkiem prawnym lub podjęcia działań zapobiegających
naruszeniu prawa, a także zmierzających do usunięcia zagrożenia bezpieczeństwa i porządku
publicznego.

Powiatu:

Powiat natomiast, w myśl art. 4 ust. 1 pkt 15 Ustawy z 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym
wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w zakresie
bezpieczeństwa obywateli. Samorząd województwa zaś, zgodnie z art. 14 ust. 1 pkt 14 ustawy z dnia 5
czerwca 1998 r. o samorządzie województwa, wykonuje zadania o charakterze wojewódzkim w
zakresie bezpieczeństwa publicznego.

Województwa:

Utrzymywanie bezpieczeństwa publicznego jest także zadaniem ustawowo określonym wojewody

(art. 22 pkt. 2 ustawy o wojewodzie i administracji rządowej w województwie), który zapewnia
 współdziałanie wszystkich jednostek organizacyjnych administracji rządowej i samorządowej
działających na obszarze województwa i kieruje ich działalnością w zakresie bezpieczeństwa państwa.
Dla wykonywania powyżej wskazanego zadania wojewoda może na podstawie art. 25 cytowanej
ustawy wydawać polecenia obowiązujące wszystkie organy administracji rządowej, a w sytuacjach
nadzwyczajnych obowiązujące również organy samorządu terytorialnego.

7. Pomoc społeczna zadaniem własnym gminy. Omów wybrane formy wsparcia.

Pomoc społeczna – jest instytucją polityki społecznej państwa, mająca na celu wspieranie osób i
rodzin w przezwyciężaniu trudnych sytuacji życiowych, z którymi nie są w stanie sobie poradzić,
wykorzystując własne możliwości i uprawnienia.

Zadania w zakresie pomocy społecznej realizowane przez gminy można podzielić na zadania:
 Własne o charakterze obowiązkowym
 Własne
 Zlecone z zakresu administracji rządowej

Ad. 1 Zadania własne o charakterze obowiązkowym

o Opracowanie i realizacja gminnej strategii rozwiązywania problemów społecznych ze
szczególnym uwzględnieniem programów pomocy społecznej, profilaktyki i rozwiązywania
problemów alkoholowych i innych, których celem jest integracja osób i rodzin z grup
szczególnego ryzyka
o Sporządzanie oceny w zakresie pomocy społecznej
o Udzielenia schronienia, zapewnienie posiłku oraz niezbędnego ubrania osobom tego
pozbawionym
o Przyznawanie i wypłacanie zasiłków okresowych
o Przyznawanie i wypłacanie zasiłków celowych
o Praca socjalna
o Dożywienie dzieci
o Sprawianie pogrzebu, w tym osobom bezdomnym
o Przyznawanie i wypłacanie zasiłków stałych

Ad. 2 Zadania własne gminy

o Przyznawanie i wypłacanie zasiłków specjalnych celowych
o Przyznawanie i wypłacanie pomocy na ekonomiczne usamodzielnianie w formie zasiłków,
pożyczek oraz pomocy w naturze
o Prowadzenie i zapewnienie miejsc w domach pomocy społecznej i ośrodkach wsparcia o
zasięgu gminnym
o Opracowanie i realizacja projektów socjalnych
o Współpraca z powiatowym urzędem pracy w zakresie upowszechniania ofert pracy o raz
informacji o wolnych miejscach pracy

Ad. 3 Zadania zlecone z zakresu administracji rządowej

o Organizowanie i świadczenie specjalistycznych usług opiekuńczych w miejscu zamieszkania
dla osób z zaburzeniami psychicznymi
o Wypłacanie wynagrodzenia za sprawowanie opieki
o Przyznawanie i wypłacanie zasiłków celowych, a także udzielenie schronienia

8. Cele i funkcje postępowania restrukturyzacyjnego na wybranym przykładzie jednego z postępowań

restrukturyzacyjnych.
9. Cele i funkcje postępowania upadłościowego a oddłużenie w ramach upadłości konsumenckiej.
10. Porównanie mediacji sądowej a postępowania przed sądem polubownym na wybranych przykładach
praktycznych.
11. Rola mediacji w indywidualnych sprawach z zakresu prawa pracy jako sposób rozwiązywania
konfliktów oraz budowania na przyszłość właściwych postaw.

Mediacja- jest pozasądową formą rozwiązywania sporów (bez ingerencji sądu), gdzie ważną rolę
odgrywa bezstronna i neutralna osoba, jaką jest mediator.

A) Główne zadania mediatora:

o Doprowadzenie do zawarcia porozumienia między stronami sporu, które jest akceptowalne
dla obu stron,
o Odbudowanie pozytywnych relacji i podstaw współpracy pomiędzy stronami oraz
doprowadzenie do ich samopoznania, samodoskonalenia.

B) Cele mediacji:
o Cel personalny (osobisty):
 Kształtowanie swojej świadomości, tożsamości oraz podstaw, które dążą do
pokojowego i akceptowalnego współistnienia społecznego
o Cel interpersonalny:
 Przywrócenie i utrzymanie niezakłóconej, poprawnej komunikacji oraz relacji między
stronami (w trakcie mediacji i na przyszłość),
 Rozwiązywanie sporu przez osiągnięcie wzajemnego akceptowalnego i możliwego do
zrealizowania porozumienia, a tym samym zaoszczędzenie czasu oraz kosztów
postępowania sądowego,
 Zlikwidowanie przyczyn konfliktu między stronami,
 Przygotowanie podstaw do efektywnej współpracy stron w przyszłości.
o Cel społeczny:
 Odciążenie oraz podniesienie sprawności wymiaru sprawiedliwości
 Wyłączenie jednostek i w szerszej perspektywie społeczeństwa rozumianego jako
społeczeństwo obywatelskie w proces wymieszania sprawiedliwości
 Rozszerzanie dostępu do sądu i obniżenie kosztów wymierzania sprawiedliwości
 Ochrona porządku społecznego

Mediację można stosować w sprawach cywilnych, karnych oraz nieletnich.

Ze względu na to, że prawo pracy zaliczane jest do prawa cywilnego, możliwe jest zastosowanie do
kwestii spornych między pracodawcą a pracownikiem mediacji.

Konflikt określany jako naturalne zjawisko wpisane w ludzką naturę, w stosunkach pracy można
definiować jako wszelkie przejawy zmagań czy też walki między ludźmi, których celem może być
zdobycie danej pozycji zawodowej, a nawet eliminacja rzeczywistego lub domniemanego rywala.

Należy zatem przyjąć, iż konflikt w miejscu pracy jest zjawiskiem nieuchronnym, towarzyszącym
każdej organizacji, w której zatrudnia się pracowników, gdyż to tutaj pracownicy częstokroć
rywalizują o miejsca pracy, dostęp do najbardziej eksponowanych stanowisk, uznanie przełożonego,
czy wyższą gratyfikację za wypełnianie obowiązków pracowniczych.

Pomimo negatywnego nastawienia pracodawców do samego faktu istnienia konfliktu w miejscu pracy
jego całkowita eliminacja jest zarówno niemożliwa jak i niecelowa.

Umiejętne zarządzanie konfliktem wśród ogółu zatrudnionych pracowników jest istotnym elementem
prawidłowego funkcjonowania każdego przedsiębiorstwa.
 Z kolei brak świadomości występowania konfliktu i tłumienie jego oznak może prowadzić do
negatywnych zjawisk przejawiających się w postaci stosowania przemocy, mobbingu oraz
dyskryminacji wobec zatrudnionych.

Próba całkowitej likwidacji konfliktów w miejscu pracy musiałaby zatem sprowadzać się do
eliminacji jakichkolwiek interakcji pomiędzy pracującymi bez gwarancji, że taki zabieg spowoduje
ustanie zjawiska konfliktu.

Należy zauważyć, że konflikt w miejscu pracy nie dotyczy wyłącznie stosunków pomiędzy
pracownikami, jest również immamentną cechą struktury w jakiej znajdują się pracownik i
pracodawca w ramach stosunku pracy.

Jak wynika z przepisów kodeksu pracy w razie zaistniałego konfliktu pracodawca i

pracownik powinni zmierzać do jego ugodowego rozwiązania. Najwłaściwszą drogą
wypełnienia tej przesłanki jest uczestniczenie stron w postępowaniu mediacyjnym.

Mediacja służy więc załagodzeniu lub wygaszeniu konfliktu istniejącego między stronami, co jest
tym łatwiejsze do osiągnięcia, że osoby dotychczas pozostające w konflikcie i zależności (np.
przewadze jaką ma pracodawca nad pracownikiem) stają się równouprawnionymi partnerami w
rozmowie mediacyjnej. Mediator pomaga im znaleźć rozwiązanie ich sporu.

Nikt nie może narzucać stronom sposobu rozwiązania sporu, to same strony są odpowiedzialne za
wynik mediacji. W trakcie mediacji można spokojnie opowiedzieć o swoich lękach, wątpliwościach
czy też wielokrotnie wrócić do omówionej już kwestii.

Na życzenie jednej ze stron mediator może prowadzić osobne spotkania z pracodawcą i osobne z
pracownikiem. Pozwala to stronom na całkowite przedstawienie swoich racji, a umiejętne
prowadzenie postępowania mediacyjnego przez bezstronnego Mediatora pozwala zmienić stronom
swoje nastawienie do drugiej strony sporu.

12. Mediacje w sprawach gospodarczych na wybranym przykładzie (zadania, cel, funkcje, przebieg
posiedzenia mediacyjnego).

Mediacja - jest dobrowolną, poufną metodą rozwiązywania sporu, w której strony sporu, z pomocą
bezstronnego i neutralnego mediatora, samodzielnie dochodzą do porozumienia. Zastosowanie
mediacji jest możliwe we wszystkich sprawach, w których prawo dopuszcza zawarcie ugody.
Wszczęcie mediacji przerywa bieg przedawnienia. Przedmiotem mediacji mogą być na przykład
sprawy o zapłatę, zniesienie współwłasności, rozwiązanie lub niewykonanie umowy.

Cel mediacji - wypracowanie rozwiązania satysfakcjonującego strony konfliktu, a nie ustalenie, kto
ma rację w sporze. Mediacja służy załagodzeniu lub wygaszeniu konfliktu istniejącego między
stronami, co jest tym łatwiejsze do osiągnięcia, że osoby dotychczas pozostające w konflikcie są
równouprawnionymi partnerami w rozmowie, w poszukiwaniu rozwiązania dzielącego ich sporu. Nikt
nie może narzucać stronom sposobu rozwiązania sporu, to same strony są odpowiedzialne za wynik
mediacji.

Funkcje mediacji – wiążą się z przeświadczeniem, że załatwienie sporu przez same strony,
przekonane o słuszności danego rozwiązania, jest najlepszą gwarancją jego realizacji oraz usunięcia
prawdziwych przyczyn konfliktu – co ma bez wątpienia pierwszorzędne znaczenie dla ograniczenia
ryzyka wystąpienia dalszych problemów w przyszłości.
 Mediacja spełnia trzy podstawowe funkcje:

1) wzmacnia poczucie odpowiedzialności za własne zachowanie,

2) promuje aktywność i przyczynia się do budowy społeczeństwa obywatelskiego,
3) usprawnia i zmniejsza koszty funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości jako całości, gdyż
jest znacznie szybsza i tańsza od procesu sądowego.

Zasady mediacji:

1) dobrowolność – strony dobrowolnie wyrażają zgodę na udział w postępowaniu mediacyjnym.

Zgoda ta może być cofnięta na każdym etapie trwania mediacji przez każdą ze stron, o czym
należy je na wstępie poinformować. Wobec uczestników postępowania mediacyjnego nie
może być stosowana jakakolwiek forma presji czy nacisku odnośnie udziału w mediacji,
2) bezstronność – strony mediacji mają równe prawa i powinny być traktowane jednakowo,
3) poufność – przebieg postępowania mediacyjnego objęty jest tajemnicą,
4) neutralność - mediator nie może narzucać stronom własnych propozycji rozwiązań sporu,
porozumienie jest wypracowywane przez same strony. Mediatorowi nie wolno czerpać
żadnych korzyści z tego, co jest przedmiotem negocjacji pomiędzy uczestnikami ani też z
faktu, sposobu lub formy zawarcia ugody,
5) akceptowalność - strony muszą zaakceptować osobę mediatora i jego pomoc w dochodzeniu
do porozumienia. Mogą również na początku mediacji uzgodnić z mediatorem reguły
mediacji, których następnie w toku mediacji powinny przestrzegać.

Przebieg posiedzenia mediacyjnego:

1) Po otrzymaniu postanowienia sądu, mediator kontaktuje się ze stronami, ustalając termin i

wskazując miejsce spotkania.
2) Mediator wyjaśnia zasady i cele postępowania mediacyjnego oraz pyta, czy strony wyrażają
zgodę na mediację. Mediacja jest rozmową stron w obecności mediatora. Mogą się także
odbywać indywidualne spotkania mediatora z każdą ze stron.
3) Strony mogą zrezygnować z udziału w mediacji na każdym etapie postępowania
mediacyjnego.
4) Mediacja jest poufna. Mediator nie może udostępniać informacji z mediacji osobom trzecim.
Protokół z mediacji nie zawiera żadnych ocen ani stanowisk stron.
5) Mediator nie może być świadkiem co do faktów, o których dowiedział się w związku z
prowadzeniem mediacji, chyba że strony zwolnią go z obowiązku zachowania tajemnicy
mediacji.

13. Umowy w obrocie elektronicznym oraz umowy w obszarze IT w praktyce biznesowej.

14. Prawa i obowiązki przedsiębiorcy w ramach ubezpieczeń społecznych na przykładzie jednoosobowej
działalności gospodarczej oraz przedsiębiorcy zatrudniającego pracowników.

15. Windykacja należności na etapie postępowania: polubownego, sądowego i egzekucyjnego w

praktyce obrotu gospodarczego.

Polubownym:
Wierzyciel, lub działająca w jego imieniu firma windykacyjna, w przypadku opóźnienia w
wywiązywaniu się przez klienta ze zobowiązań, stara się nawiązać z nim kontakt, by wyjaśnić
przyczyny powstałej sytuacji. Windykacja polubowna to okres, w którym dłużnik może np. zwrócić
się do wierzyciela z prośbą o wydłużenie okresu spłaty, obniżenie wysokości rat spłaty, czy częściowe
wstrzymanie naliczania odsetek. Nie oznacza to, że wierzyciel na pewno zgodzi się na takie
rozwiązania, ale im wcześniej dłużnik zwróci się z taką prośbą, tym większe szanse na pozytywną
odpowiedź. Warto pamiętać, że na etapie tzw. windykacji wstępnej wierzyciel (np. bank, instytucja
pożyczkowa, czy firma telekomunikacyjna) próbuje przede wszystkim przypomnieć osobie lub firmie
zadłużonej o zaległościach w spłacie. W tym celu stosuje wezwania, pisma ponaglające lub kontaktuje
się z dłużnikiem telefonicznie.

Sądowym:

działania, które wierzyciel podejmuje w przypadku niepowodzenia w odzyskaniu długów na drodze

windykacji polubownej. Sprawa jest wówczas kierowana do postępowania sądu. Sprawa sądowa ma
na celu uzyskanie przeciwko dłużnikowi tytułu egzekucyjnego oraz, następnie, opatrzenie go tytułem
wykonawczym, tzn. klauzulą wykonalności.

Egzekucyjnym:

Etap egzekucyjny w windykacji to współpraca z komornikiem, czyli: przekazanie egzekucji, nadzór

nad egzekucją, wnioskowanie o egzekucję z konkretnego majątku oraz – jeśli to konieczne – o
licytację mienia.