ACCEPTANCE

JOSUE 7

-GREETINGS

Habang ginagawa ng mga Israelita ang kanilang huling paghahanda upang angkinin ang lupain ng
Canaan, na ipinangako sa kanila ng Panginoon, ang kanilang pangunahing banta ay hindi isang panlabas
na kaaway kundi katiwalian mula sa loob. Tulad ng isang cancerous na tumor, ang mga epekto ng
kasalanan ay maaaring sa una ay mahirap tuklasin, ngunit kung hindi naagapan maaari itong
nakamamatay at makakaapekto sa maraming buhay. Ito ay isang aral na itinuro ng Panginoon kay
Joshua at sa kanyang mga tao nang pumasok sila sa kanilang lupang pangako.

Habang ang mga Israelita ay nagkakampo sa silangang gilid ng Ilog Jordan, taimtim at hayagang
ipinagkaloob ng Panginoon kay Joshua ang awtoridad na pamunuan ang mga tao (tingnan sa Blg. 27:18–
23). Pagkatapos ay iginapos ni Joshua ang kanyang mga tao sa pamamagitan ng tipan na susundin ang
lahat ng mga utos ng Panginoon. Sumang-ayon ang mga tao at ipinahayag, “Lahat ng iniuutos mo sa
amin ay aming gagawin. … Sinoman siya na maghimagsik … , siya ay papatayin” (Jos. 1:16–18).

Tagumpay sa Jerico

Minsang tumawid sa Ilog Jordan, napaharap ang mga Israelita sa pinakamahirap na balakid—ang Jerico.
Kung masakop nila ang mabigat na nakukutaang lungsod na ito, ang daanan patungo sa loob ng lupain
ay madaling makakamit. Upang ihanda ang mga tao sa pakikidigma, sinabi ni Joshua, “Pabanalin ninyo
ang inyong sarili: sapagka't bukas ay gagawa ang Panginoon ng mga kababalaghan sa gitna ninyo” (Jos.
3:5).

Ibinigay sa kanila ng Panginoon ang plano sa pakikipaglaban: Ang mga kawal ng Israel, na sinamahan ng
pitong saserdote na may mga trumpeta at ang kaban ng tipan, ay magmartsa sa palibot ng Jerico minsan
sa isang araw sa loob ng anim na araw. Bago umakyat sa Jerico para magmartsa sa ikapitong araw,
partikular na ipinagbawal ni Josue ang mga tao sa pagkuha ng anuman mula sa lungsod para sa
pansariling pakinabang, na sinasabi, “Iwasan ninyo ang itinalagang bagay, baka kayo ay magpasumpa,
kapag kayo ay kumuha ng itinalagang bagay. , at gawin mong sumpa ang kampo ng Israel, at gulohin mo
ito” (Jos. 6:18; tingnan ang talababa 18a). Habang tinatapos nila ang kanilang martsa sa araw na ito,
ayon sa mga tagubilin ng Panginoon, ang mga tao ay sumigaw, humihip ang mga trumpeta, at “ang
pader ay bumagsak na patag, na anopa't ang mga tao ay umahon sa lungsod” (Jos. 6:20).

Sa panahon ng pagkawasak at pananakop sa Jerico, gayunpaman, isang lalaking Israelita na

nagngangalang Achan ang sumuway at kinuha ang mga samsam para sa kanyang sarili, at “ang galit ng
Panginoon ay nag-alab laban sa mga anak ni Israel” (Jos. 7:1). Hindi alam ni Joshua kung ano ang ginawa
ni Achan o na ang kanyang presensya sa kampo ay naging dahilan upang bawiin ng Panginoon ang
Kanyang suporta mula sa mga tao.
Talo kay Ai

Nang magpadala si Joshua ng humigit-kumulang 3,000 lalaki upang sakupin ang lunsod ng Ai, isang
bayan na mas maliit kaysa sa Jerico mga 15 milya (24 km) sa hilagang-kanluran, ang hukbo ay bumalik sa
pagkatalo, na nawalan ng 36 na lalaki. "Ang mga puso ng mga tao ay natunaw, at naging parang tubig."
At si Josue ay “hinapak ang kaniyang mga damit, at nagpatirapa sa lupa sa harap ng kaban ng Panginoon
hanggang sa kinahapunan” (Jos. 7:5–6).

“Bakit hindi tinulungan ng Panginoon ang mga hukbo ng Israel sa labanan sa Ai?” pagtataka ni Joshua.
“Ang Israel ay nagkasala,” ang sagot ng Panginoon, “sapagkat sila ay kumuha ng itinalagang bagay, at
nagnakaw din, at nagkunwaring [nagsinungaling]” (Jos. 7:11; tingnan sa talababa 11b). Kasabay ng
balitang ito ay muling inutusan ng Panginoon si Joshua na pabanalin ang mga tao sa pamamagitan ng
pag-alis sa mga nagkasala. Sinabi ng Panginoon na hanggang sa ito ay magawa “hindi ka makatatayo sa
harap ng iyong mga kaaway” (Jos. 7:13). Kaya nilinaw ng Panginoon na ang mga alituntunin ng pagsunod
at pagsisisi ay pinakamahalaga sa tagumpay ng Israel.

Hindi Natin Maitatago ang mga Kasalanan sa Panginoon

Sa pagtatangkang hikayatin si Achan na magtapat, sinabi ng Panginoon kay Joshua na iharap sa Kanya
ang bawat tribo at ituturo Niya kung saang tribo kabilang ang nagkasala. Nang piliin ng Panginoon ang
tribo ni Juda, hiniling Niya kay Joshua na ang bawat isa sa tribong iyon ay lumapit sa Kanya ayon sa
pamilya. Tutukuyin daw niya kung sinong pamilya ang may kasalanan. Tiyak na naroroon si Achan
habang lumiliit ang bilang ng mga posibleng nagkasala. Pagkatapos, bawat lalaki sa pamilyang nagkasala
ay dinala nang paisa-isa sa harap ng Panginoon hanggang sa turn ni Achan. Nang harapin, sa wakas ay
nagtapat si Achan (tingnan ang Josh. 7:20). Sa bawat hakbang sa proseso ng pagkakakilanlan, binigyan
ng Panginoon ng pagkakataon si Achan na lumapit at aminin ang kanyang kasalanan, ngunit tumanggi
siya hanggang sa siya ay direktang nalantad.

Ang kanyang kasalanan ay natuklasan, siyempre (Mga Bilang 32:23). Iniutos ng Diyos na si Achan at
ang kanyang buong pamilya at ang lahat ng kanyang ari-arian ay wasakin, isang parusang tila labis na
malupit sa atin ngayon. Paano natin mauunawaan ang malagim na gawa ng Diyos na ito? Mayroong
ilang mga dahilan para sa matinding parusang ipinataw ng Diyos kay Achan. Sa isang bagay, ang
kasalanan ni Achan ay nakaapekto sa buong bansang Israel. Sa Joshua 7:1 sinabi ng Diyos na “ang mga
Israelita” ay kumilos nang hindi tapat at ang Kanyang galit ay nag-alab “laban sa Israel.” Ang bansa sa
kabuuan ay nasa isang pakikipagtipan sa Diyos at, nang ang isang miyembro ay lumabag sa tipan na
iyon, ang kaugnayan ng buong bansa sa Kanya ay nasira. Ang kasalanan ni Achan ay nadungisan ang
iba pang miyembro ng komunidad gayundin ang kanyang sarili. Ang isang katulad na sitwasyon ay
makikita sa kasalanan nina Adan at Eva at ang epekto nito sa buong sangkatauhan. Sinira ng
paghihimagsik nina Adan at Eva ang perpektong pakikipag-isa na sana'y tinamasa ng sangkatauhan sa
Diyos.

Karagdagan pa, ang kasalanan ni Achan ay naging dahilan upang ang pagpapala ng Diyos sa mga
Israelita ay ipinagkait sa kanilang sumunod na pakikipaglaban sa lunsod ng Ai, at ang mga Israelita ay
“natalo ng mga tao ng Ai, na pumatay ng humigit-kumulang tatlumpu't anim sa kanila” (Josue 7:4). 5).
Tatlumpu't anim na lalaki na hindi kasama sa kasalanan ni Achan ay namatay dahil sa kasalanan ni
Achan. Ninakaw niya yaong “nakatalaga sa pagkapuksa” at sa gayo’y nagdulot ng pagkawasak sa iba.
Ipinaliwanag ng Diyos kay Joshua, “Kaya ang mga Israelita ay hindi makatatayo laban sa kanilang mga
kaaway; sila ay tumalikod at tumatakbo dahil sila ay may pananagutan sa pagkalipol” (Josue 7:12;
tingnan din sa 22:20). Niloloko natin ang ating sarili kung iniisip natin na tayo lang ang naaapektuhan
ng ating kasalanan. Ang pagsuway ay nagdudulot ng kapahamakan maging sa mga inosente. Ang mga
epekto ng kasalanan ay higit pa sa unang makasalanan.

Ang Kabanata 7 ay kwento ng pagkatalo. Tatlumpu't anim na lalaki ang patay, at ang hukbo ay
natakot. Walang alinlangan, si Joshua ay naguguluhan at naguguluhan. Tiyak na inaasahan niya
ang isang walang patid na hanay ng mga tagumpay, isang panalong season, kumbaga.

Siyempre, iyon din ang nais ng Diyos - para sa Israel noon at para sa atin ngayon. Ibinibigay ng
Diyos ang bawat paraan upang gawing posible ang tagumpay. Gayunpaman, sa parehong oras,
hindi Niya ginagawang imposible ang pagkatalo. Gumagawa tayo ng mga pagpipilian na
maaaring humantong sa tagumpay o kabiguan. Kadalasan ay pinipili nating pumunta sa sarili
nating paraan, at kasalanan ang resulta. Ngunit tandaan, ang isang pagkabigo sa buhay ay hindi
ginagawang isang kabiguan ang buhay. Kapag nakaranas tayo ng kabiguan, hindi ito kailangang
maging isang pangmatagalang pagkatalo.
I. Ang sumpa na naririto (v. 11)
"Ang Israel ay nagkasala; kanilang nilabag ang aking tipan, na aking iniutos sa kanila na tuparin.
Sila'y kumuha ng ilan sa mga bagay na itinalaga; sila'y nagnakaw, sila'y nagsinungaling, kanilang
inilagay ang mga ito kasama ng kanilang sariling mga ari-arian."

Pinaalalahanan ni Joshua ang mga Israelita na ang lahat ng ginto, pilak, at tanso ay dapat
panatilihing banal sa Panginoon (6:19). Ngunit kinuha ni Achan ang isang bahagi ng kayamanan
mula sa Jerico, lumabag sa mga utos ng Diyos (7:1). Kahit na malinaw ang utos ng Diyos, kahit
papaano ay nabigyang-katwiran ni Achan ang kanyang kasalanan.

Bilang resulta ng kasalanan ni Achan, inalis ng Diyos ang Kanyang kamay ng pagpapala at
proteksyon mula sa mga Israelita (v. 12). Hindi kailanman pinararangalan ng Diyos ang
pagsuway.
II. Isang dahilan na malinaw (vv. 2-3, 11)
Sa mga bersikulo 10-11, sinabi ng Diyos sa Israel na sila ay nagkasala. Ano ang naging sanhi ng
pagkabigo na ito?
A. Sobrang pagtitiwala (vv. 2-3)
Ang isang saloobin ng labis na kumpiyansa ay nabawasan ang laki ng hukbo. Ganito ang naging
pag-iisip ng mga tao: Dahil napakahusay natin sa Jericho, huwag nating masyadong alalahanin
ang isang maliit na lugar tulad ng Ai. Ngunit hindi nila ginawa ang gawain sa Jerico; ginawa ng
Diyos. Ang mga tao ay naglakad-lakad lamang sa paligid ng mga pader, at ibinaba sila ng Diyos.
Gaano kadalas tayo sumusuko sa ganitong uri ng pag-iisip? Ang mga Kristiyano at simbahan ay
madaling kapitan ng labis na pagtitiwala at pagkalimot na "ang labanan ay sa Panginoon" (1
Sam. 17:47). Ang pagtayo sa sarili nating lakas nang walang pag-asa sa Diyos sa pamamagitan
ng panalangin ay humahantong sa pagkatalo.
B. Pagsuway (v. 11a)
Pansinin na ang kabiguan ng isang tao ay humantong sa implikasyon ng buong bansa. Kapag
nagkikimkim tayo ng kasalanan sa ating mga puso, naaapektuhan natin ang mga nasa paligid
natin. Ang kabiguan sa ating sariling buhay ay nakakaapekto sa ating mga pamilya at simbahan.

Kung gayon, tayo ba ay naiwan na walang tulong o pag-asa sa gitna ng ating kabiguan? Masama
na raw ang mahulog pero mas malala ang paglubog dito. Ang mabuting balita ay may
magagawa.
III. Isang lunas na malapit na (vv. 19-20, 25)
Ano ang gagawin natin kapag nabigo tayo? Lumuhod tayo sa paanan ni Hesus, ang Siyang
nagbayad ng ating parusa, ipinagtapat ang ating mga kabiguan, at hinahanap ang Kanyang lakas
upang magpatuloy.

A. Pagtatapat (vv. 19-20)

Idinetalye ng personal na pag-amin ni Achan ang kaganapan. Ipinagtapat niya na nakita niya ang
kayamanan, pinagnanasaan ito, at kinuha ang mga bagay. Pagkatapos ay ipinagtapat niya na
itinago niya ang mga ito. Ilang beses na ba natin kailangang sabihin iyon? Nakita ko ito,
pinagnanasaan ko, kinuha ko, at ngayon sinusubukan kong itago ito. Ang Diyos ay tumatawag
para sa isang pagtatapat ng ating kabiguan, ang ating kasalanan. Ninanais Niya na makita natin
ito sa parehong paraan na nakikita Niya ito, bilang pagsuway.

B. Pagwawasto (v. 25)

Sinabi ng Diyos sa simula na ang kasalanan ay nagdadala ng kamatayan. Ang kasalanan ay
nagdala ng pagkatalo sa buhay ng Israel. Dinala ni Josue at ng mga tao ng Israel si Achan, ang
kanyang mga anak na lalaki at babae, at lahat ng kanyang ari-arian sa gilid ng lungsod at binato
sila. Ang kasalanan ni Achan ay nagdulot ng kalunos-lunos na mga bunga.

Ngunit bago natin isipin na ang Diyos ay masyadong malupit, tandaan na ang parehong Diyos na
nagparusa kay Achan ay nagpadala ng Kanyang Anak upang harapin ang ating problema sa
kasalanan sa pamamagitan ng Kanyang kamatayan. Sinira ng kabiguan ang puso ng Diyos
hanggang sa puntong ipinadala Niya ang Kanyang Anak bilang solusyon sa ating kasalanan.

THE TRAGIC LIFE OF ACAN TEACHES US THAT WE CANNOT HIDE OUR SINS FROM THE LORD
(HINDI NATIN MAITATAGO SA LORD ANG ATING MGA KASALANAN)

MAY 13,2017 @ GEN. TINIO IEMELIF CHURCH GOAL KEEPER

Ano ang ibig sabihin ng pagtanggap kay Hesus bilang
Sariling Tagapagligtas?
Tinanggap mo na ba si Hesu Kristo bilang iyong Tagapagligtas? Bago ka sumagot, hayaan mong
ipaliwanag ko muna ang tanong. Para maunawaan mong mabuti ang tanong na ito, kailangang
maunawaan mo muna ang mga salitang “Hesu Kristo,” “sarili,” at “tagapagligtas.”

Sino si Hesu Kristo? Maraming tao ang nagsasabing si Hesu Kristo ay isang mabuting tao,
dakilang guro, at propeta ng Diyos. Totoo ang lahat ng ito, ngunit hindi ito sapat na paliwanag
kung sino talaga si Kristo. Sinasabi ng Biblia na si Hesus ay Diyos na nagkatawang tao. Ang
Diyos ay nagging tunay na tao (Juan 1:1, 14). Naparito ang Diyos sa mundo upang tayo ay
turuan, ituwid, patawarin, pagalingin at higit sa lahat upang mamatay para sa ating mga
kasalanan. Tinanggap mo na ba ang Hesus na ito?

Ano ang ibig sabihin ng tagapagligtas at bakit natin kailangan ang tagapagligtas? Sinasabi sa
Roma 3:10-18, na lahat tayo ay nagkasala at nakagawa ng kasamaan kung kaya nararapat
lamang na danasin natin ang galit ng Panginoon. Ang tanging karapatdapat na parusa para sa
kasalanan laban sa walang hanggang Diyos ay ang walang hanggang kaparusahan (Roma 6:23;
Pahayag 20:11-15). Dahil dito, kailangan natin ng isang tagapagligtas!

Naparito si Hesu Kristo sa mundo at namatay para sa atin. Ang kamatayan ni Hesus, bilang
Diyos na nagkatawang tao, ay ang walang hanggang kabayaran para sa ating mga kasalanan (2
Corinto 5:21; Roma 5:8). Tiniis ni Hesus ang parusa na para sana sa atin nang sa gayon ay hindi
na tayo maparusahan. Ang muling pagkabuhay ni Hesus mula sa mga patay ay nagpapatunay
na ang kanyang kamatayan ay sapat na kabayaran para sa ating mga kasalanan. Kaya nga si
Hesus lamang ang natatanging tagapagligtas nating lahat (Juan 14:6; Mga Gawa 4:12). Ikaw ba'y
nagtitiwala kay Hesus bilang iyong tagapagligtas?

Si Hesus ba ang iyong tagapagligtas? Inaakala ng maraming tao na ang pagiging Kristyano ay
ang pagdalo sa simbahan, pagsasagawa ng mga ritwal, at ang hindi paggawa ng masama o
kasalanan. Hindi ganyan ang ibig sabihin ng Kristyano. Ang tunay na kristyano ay ang
pagkakaroon ng relasyon kay Hesu Kristo. Ang pagtanggap kay Kristo bilang tagapaligtas ay
nangangahulugan ng pagsampalataya at pagtitiwala sa kanyang persona at sa Kanyang mga
ginawa. Walang sinumang maliligtas dahil sa pananampalataya ng iba, at wala ring sinumang
mapapatawad dahil sa kanyang mabubuting gawa. Ang tanging paraan para maligtas ay ang
pagtanggap kay Hesu Kristo bilang iyong tagapagligtas, at ang paglalagak sa Kanya ng iyong
pagtitiwala na ang kanyang kamatayan sa krus ang siyang kabayaran ng iyong mga kasalanan,
at ang kanyang muling pagkabuhay ang katiyakan na ikaw ay binigyan ng buhay na walang
hanggan (Juan 3:16).