Professional Documents
Culture Documents
KABANATA 3 LITERATURA NG IBA'T IBANG REHIYON (CALABARZON at MIMAROPA
KABANATA 3 LITERATURA NG IBA'T IBANG REHIYON (CALABARZON at MIMAROPA
D. Rehiyon 4
Rehiyon 4A (CALABARZON)
Rehiyon 4B (MIMAROPA)
Tagapag-ulat: Shari Lou Mae J. Moscosa (BSED FILIPINO 3B)
Rehiyon 4B MIMAROPA
Heograpikal na Lokasyon
Ang MIMAROPA o Rehiyon IV-B ay isang rehiyon sa bahagi ng Luzon na may kabuuang
sukat na 27, 455. 9 kilometro kuwadrado. Amg rehiyong ito ay binubuo ng mga lalawigan ng
Occidentak Mindoro, Marinduque, Romblon at Palawan. Ang mga pulo sa katimugang Luzon ang
bumubuo nito. Kinuha ang pangalang MIMAROPA sa unang pantig ng mg lalawigang sakop ng
Rehiyon 4B, ang Mindoro, Marinduque, Romblon at Palawan. Masasabing watak-watak ang rehiyon
na ito dahil sa mga pulo nitong magkakahiwalay na napapaligiran ng anyong tubig.
TOPOGRAPIYA
Bilang isang rehiyon na binubuo ng mga isla na lalawigan, ang MIMAROPA ay walang
natatanging topographical na katangian, ngunit ito ay nag-iiba-iba mula sa isang lalawigan patungo sa
isa pa. Ang iba't ibang anyong lupa nito ay binubuo ng mga baybayin, mababang lugar, at mga
interior na binubuo ng mga gumugulong na burol at bulubundukin. Ang iba’t ibang topograpiya ng
lalawigan ay pinangungunahan ng mga masungit na hanay ng bundok sa kanluran at mayabong na
mga lambak patungo sa silangang baybayin. Ang bulubundukin ng Halcon ay tumtakbo mula sa
hilaga hanggang timog at nagsisilbing natural na hangganan ng lalawigan sa Occidental Mindoro.
Ang isla ng Mindoro ay karaniwang bulubundukin, kung saan ang hanay ng kabundukan ng
Mindoro ay tumatakbo mula sa hilagang-kanluran hanggang sa timog-kanluran ng isla, na
maginhawang naghahati sa isla sa dalawang lalawigan nito: Mindoro Oriental at Mindoro Occidental.
Ngunit bukod sa bulubunduking interior nito, ang isla ay binubuo rin ng mga coastal area at lake
areas.
Ang Romblon ay itinuturing na bulubundukin, na higit sa 40% ng lupain nito ay may slope na
higit sa 50%. Ang Palawan ay may bulubunduking interior, at makitid na mga lugar sa baybayin na
napaka-irregular at naka-indent. Samantala, ang Marinduque ay binubuo rin ng mga burol at
bulubunduking lupain.
MINDORO
Ang pangalang Mindoro ay nagmula sa salitang Español na “Mina de Oro” o mina ng ginto.
Tinawag din itong “Mai” o "Mait" ng mga sinaunang mangangalakal na Tsino. Matatagpuan sa tapat
ng Batangas at Bonbon (Bumbong, ang dating pangalan ng Taal) ang pulo ng Mindoro na ika-pitong
pinakamalaking isla sa Pilipinas.
Ang Oriental Mindoro (Filipino: Silangang Mindoro; Kastila: Mindoro Oriental) ay isang
lalawigan ng Pilipinas na matatagpuan sa rehiyong MIMAROPA sa Luzon. Ang Lungsod ng Calapan
ang kabisera nito ay sinasakop ang silangang kalahati ng pulo ng Mindoro; Occidental Mindoro ang
nasa kanlurang kalahati. Ang Lalawigan ng Oriental Mindoro sa silangang kalahati ng Pulo ng
Mindoro ay ang pangunahing basket ng pagkain at destinasyon ng turismo ng Timog Katagalugan.
Ang Oriental Mindoro ay matatagpuan 140 kilometro sa timog ng Maynila at ika-7 pinakamalaking
isla ng Pilipinas.
Ang Marinduque ay isang hugis-puso na pulo na nasa gitna ng Kipot ng Tayabas sa hilaga at
Dagat ng Sibuyan ay sa timog. Hiwalay ito sa Tangway ng Bondoc sa Quna pulo ay ang Pulo ng
Maniwaya, ang Pulo ng Polo at ang Pulo ng Mongpong. Ang pinakataas na taluktok sa Marinduque
ay ang Bundok Malindig (noon, Bundok Marlanga), isang potensiyal na aktibong bulkan na may
kataasan ng 1,157 na metro.
Halos bilog na pulo ang Marinduque na may mga labing-isang milya ang layo mula sa Luzon.
May 370 milya kuadrado ito na ginagawang ika-13 pinakamalaking pulo sa kapuluan ng Pilipinas.
Bukod sa mga magagandang beach, nasa Palawan din ang pinakamahabang white-sand beach
sa Pilipinas. Nasa 14 kilometro ang San Vicente Long Beach—tatlong beses na mas mahaba kaysa sa
White Beach sa Boracay. Kaunting turista lang ang bumibisita rito, kaya posibleng masolo mo ang
beach sa Palawan trip mo.
Kilala ang Palawan bilang isa sa mga pinakamagandang isla sa mundo, at para sa mga
miyembro ng Sangguniang Panlalawigan ng Palawan, mainam rin na kilalanin ang lalawigan sa sarili
nating bansa.
Mayroong iba't ibang isla na maaring bisitahin sa Palawan, katulad ng Honda Bay sa Puerto
Princesa, mga isla sa Coron, mga lagoon sa El Nido, ang mga isla sa Dumaran at San Vicente, at ang
umuusbong na island-hopping adventure sa bayan ng Magsaysay, Taytay at Balabac.
Hindi rin kaila na tahanan ang Palawan ng mga shipwreck sa Coron at ang mayamang
karagatan ng Tubbataha Reefs Natural Park.
LIKAS NA YAMAN AT PRODUKTO NG REHIYONG MIMAROPA
Pagsasaka ang pangunahing industriya ng rehiyon. Masagana sa kanila ang pananim na palay,
niyog, mga halamang-ugat, prutas at gulay sa buong rehiyon. Ang buong pulo ng Mindoro ang
pangunahing pinagkukunan ng mais, palay, abaka, tubo at lansones. Sa mga kabundukan ng
lalawigang ito, matatagpuan din ang mayamang mina ng ginto at karbon at maging ang kanilang
natatanging mga likas na hayop katulad ng mouse deer at tamaraw.
Ang lalawaigan Romblon ay kilala bilang “Marble Capital of the Philippines”. Mayaman ang
lalawigang ito sa deposito ng marmol na ginagamit sa pagtatayo ng gusali, bahay at mga kagamitan o
muwebles. Sa Marinduque naman, matatagpuan ang mga deposito ng pilak at tanso.
KINAGISNANG WIKA
Ang Cuyonon ay isa sa mga katutubong wikang Bisaya sa Pilipinas, ginagamit sa lalawigan
ng Palawan at sa Kapuluang Cuyo. Dati itong pangunahing wika ng mga tao sa Palawan. Ngunit, sa
mga nagdaang dekada ay patuloy na bumababa ang bilang ng gumagamit nito sapagkat patuloy na
dumaragdag ang daloy ng paglilipat ng mga tao mula sa Timog Katagalugan.
Halimbawa:
Aroman – bukas
Dominggo – Linggo
Bolan – buwan
TRADISYON AT KULTURA
Ang kultura ng Pilipinas ay pinaghalong impluwensiya ng mga katutubong tradisyon at mga kultura
ng mga unang mangangalakal at mananakop sa ating bansa. Kung kaya’t ang mga Pilipino ay kilala
bilang isa sa may magagandang tradisyon at kultura sa mundo.
Sa Pista ng St. John The Baptist / Lechon Festival na ginaganap tuwing Hunyo 24 sa Pola,
Oriental Mindoro, Pilipinas, ang mga tao ay nag-iihaw ng baboy o lechon na nakasuot ng
malikhaing kasuotan na ipinaparada sa paligid ng bayan sa saliw ng gay chanting at
“buhusan” – isang nakagawiang gawain sa panahon ng kapistahan ni San Juan Bautista, na
kinabibilangan ng pagbuhos ng tubig. Ang isang seleksyon ng mga pinakamahusay mula sa
mga entries ng lechon ay sumusunod, kasama ang isang libreng-para-sa-lahat na piging na
bukas sa mga taong-bayan at mga bisita.
3. BINIRAY FESTIVAL (Bulalacao | Hunyo 29)
- Dinala ng mga unang naninirahan na nagmula sa Isla ng Panay, ang pagdiriwang na ito ay
ginagawa bilang parangal sa mga patron ng bayan, sina Peter at Paul, at isang paraan ng
pasasalamat sa mga biyayang mula sa dagat. Ang selebrasyon ay magsisimula sa madaling
araw sa pamamagitan ng isang flotilla ng mga bangkang pinalamutian nang masalimuot na
magpapalibot sa baybayin ng Bulalacao at, darating sa pampang pagkatapos, sasalubungin ng
mga taong-bayan. Magpapatuloy ang pagmamartsa sa mga lansangan kung saan ang mga icon
ng dalawang santo ay binati ng mga deboto sa relihiyosong asal. Ang isang prusisyon ay
ginagawa mamaya sa dapit-hapon at, na nagtatapos sa simbahan-ground, ang tradisyonal na
putong (pagpuputong) ng mga parokyano ay kumukumpleto sa mga huling ritwal sa gitna ng
mga kanta at sayaw ng mga bata at matatanda. Ang street dancing ay itinatanghal din sa araw,
na karamihan ay nilahukan ng mga mag-aaral na nakasuot ng katutubong kasuotan.
Ang Act No. 3498 ay ipinasa ng kongreso noong Disyembre 8, 1928 na nagdedeklara sa San
Teodoro, Baco at Mansalay bilang magkahiwalay na munisipalidad. Ang Our Lady of
Immaculate Conception ay ang patron ng San Teodoro na ang araw ng kapistahan ay
ipinagdiriwang tuwing Disyembre 8.
Ang Disyembre 8, ang Feast of the Immaculate Conception, ay pinuri na may partikular na
pagsasaalang-alang at tungkulin sa Simbahang Katoliko ng Pilipinas. Ang mga Pilipinong
Katoliko ay may partikular na matibay na dedikasyon kay Maria.
5. FEAST OF SANTO NIÑO (Calapan, City | Enero 1)
Ang Santo Niño de Calapan Festival ay ang una at huling pagdiriwang ng taon, sa Calapan
City, Oriental Mindoro. Magsisimula ang buwanang pagdiriwang na ito sa Disyembre.
Nagtatapos ito sa isang engrandeng parada at kapistahan sa ika-1 ng Enero. Ang Santo Niño
ay hindi lamang ang Festival na ginanap sa Calapan City.
Upang itaguyod ang konserbasyon ng mga endangered species na ito; Ang Tamaraw Festival
ay ipinagdiriwang tuwing Oktubre sa pamamagitan ng info-caravan, exhibit, camping, at iba
pang aktibidad sa buong isla ng Mindoro.
Ang tamaraw, isang wild cattle species na matatagpuan lamang sa Mindoro Island at nakalista
bilang critically endangered, ang pinagtutuunan ng pansin ng maraming aktibidad habang
ipinagdiriwang ng bansa ang National Tamaraw Month. Ang mga aktibidad ng mga ahensya
ng gobyerno na naatasang mag-alaga ng tamaraw ay nakasentro sa pagpapamulat sa
kahalagahan ng pangangalaga at pag-iingat ng tamaraw.
10. APO IRAYA (Abra de Ilog, Occidental Mindoro | Oktubre 23 – 24)
Ang Apo Iraya Festival ay ginaganap tuwing Oktubre 23-24 sa Abra de Ilog, Occidental
Mindoro. Ang kaganapan ay nagpapakita ng mga tradisyon at iba pang paraan ng pamumuhay
ng mga Iraya Mangyan. Naghahatid ito ng kwento ng pagsamba at paniniwala sa isang
supernatural na nilalang, ang Apo Iraya. Ginagabayan ni Apo Iraya ang mga Iraya Mangyan
sa kanilang pang-araw-araw na gawain tulad ng pagsilang, kasal, pagkakasakit, kamatayan,
pagsasaka at pangingisda. Ang kultura at tradisyon ng katutubong grupong Iraya Mangyan ay
nasa gitna ng bayan ng Abra de Ilog sa lalawigan ng Occidental Mindoro. Isang supernatural
na nilalang na pinangalanang Apo Iraya, na pinaniniwalaang gumagabay sa mga Iraya
Mangyan sa kanilang pang-araw-araw na gawain, ang naka-highlight sa kaganapan.
Ipinagdiriwang tuwing ika-6 ng Enero, ang Kapistahan ng Tatlong Hari ay ang opisyal na
pagtatapos ng liturgical Christmas ng Pilipinas. Ang labindalawang araw ng Pasko ay
nagtatapos sa Feast of Epiphany na tinatawag din “The Adoration of the Magi” o ang “The
Manifestation of God”. Kilala rin ito bilang Pasko ng Matatanda (Feast of the Elderly), araw
na nagpaparangal sa mga nakatatanda.
Ang bayan ng Gapan sa Marinduque ay mayroon ding sariling pagdiriwang ng kapistahan.
Mayroong isang relihiyosong katutubong dula kung saan sinusundan ng Tatlong Hari ang
isang bituin, nakilala si Herodes, at kalaunan ay natagpuan ang banal na Sanggol na Hesus.
12. FEAST OF THE HOLY CROSS (Santa Cruz, Marinduque | Mayo 10 at Nobyembre 11)
Fiesta ng Sta. Cruz bilang parangal sa Banal na Krus. Ang mga aktibidad sa relihiyon, kultura
at sibiko ay nakahanay para sa kaganapan.
Ang debosyon sa Birhen ng Biglang Awa ay patuloy na umuunlad hanggang ngayon. Pilgrim
mula sa mga kalapit na isla at iba pang bahagi ng bansa. Ang kanyang araw ng kapistahan ay
ipinagdiriwang tuwing Nobyembre 11 at tuwing Mayo 10, ginugunita din ng lalawigan ang
kanyang Canonical Coronation at ang parehong mga petsa ay ipinagdiriwang nang may labis
na karangyaan at solemnidad.
Upang ipagdiwang ang araw ng kapistahan ni St. Augustine bawat taon, ang mga lokal ay
nagbibihis ng mga makukulay na kasuotan na inspirasyon ng marine life para sa kompetisyon
ng Biniray Streetdance - isa sa mga pinakaaabangang kaganapan sa Kalipayan Festival.
Sagana sa bayang ito ang “kaniyogan” o taniman ng niyog at naging mahalagang paraan ng
kabuhayan ng mga mamamayan nito. Ang pagdiriwang ay naglalayong isulong ang
magkakaibang mga produkto na nagmula sa "puno ng buhay". Nagtatampok din ang
pagdiriwang ng mga trade fair, kultural at kontemporaryong palabas, mga aktibidad sa
palakasan at isang beauty pageant.
Ang mga Moriones ay unang lumitaw sa Mogpog noong 1807 na pinasimulan ng Kura
Paroko na si Padre Dionisio Santiago. Ito ang dahilan kung bakit inaangkin ni Mogpog na
siya ang pinagmulan ng Moriones. Ang tradisyong ito ay sinusunod ng mga lalaki, at ngayon,
maging ng ilang kababaihan sa panahon ng Semana Santa simula Lunes Santo hanggang
Linggo ng Pagkabuhay. Ang mga nagpepenitensiya ay nagsusuot ng mga maskara at kasuotan
na katulad ng isinusuot ng mga sundalong Romano bilang isang paraan ng pagbabayad-sala sa
kanilang mga kasalanang nagawa o para sa iba pang katulad na mga kadahilanan. Ang mga
nagpepenitensiya ay gumagala sa buong bayan sa buong linggo na may suot na maskara at
kaakit-akit na disenyo ng mga costume. Ang culminating activity ay ginagawa sa Eastern
Sunday pagkatapos na mabuhay si Kristo. Ang seremonya ay ang pagsasadula ng biblikal na
kuwento ni Longinus.
Ang Salong Dagitab, na ang ibig sabihin ay "flickering lights" ay tumutukoy sa taunang night
festivity sa probinsya na nagpapatingkad sa kahanga-hangang pagpapakita ng Christmas
decors at flickering lights na nilahukan ng mga tanggapan ng gobyerno at pambansang
ahensya na idinisenyo upang itaguyod ang kultura at turismo ng Lalawigan ng Oriental
Mindoro. Kasama rin sa Salong Dagitab ang food bazaar at iba pang pangkulturang aktibidad
tuwing gabi tulad ng mga konsyerto at palabas sa libangan.
20. BAHAGHARI FESTIVAL (Pinamalayan, Oriental Mindoro | Abril 25)
Nagtatampok ang DaBaLisTiHit Festival ng iba't ibang fresh water species na matatagpuan sa
Naujan Lake sa pamamagitan ng mga props at costume sa isang street dance. Da ay
nangangahulugang dalag, Ba para sa banak, Lis para sa banglis, Ti para sa tilapia, at Hit para
sa hito. Para sa mga nasasakupan ng Naujan, ang DaBaLisTiHit ay nagpapakilala sa kanilang
pakikibaka sa pagkilala sa kahalagahan ng Naujan Lake. Isinadula ng pagdiriwang na ito ang
dignidad ng mga mangingisda at ang kanilang papel sa pag-unlad ng ekonomiya ng
munisipalidad.
Si Nestor Vicente Madali Gonzales o mas kilalang N.V.M. Gonzáles ay isa sa mga
pinagpipitagang prolipikong awtor ng panitikan sa wikang Ingles, propesor at peryodista. Iginawad sa
kaniya ang Pambansang Alagad ng Sining para sa Pnitikan 1993. Ang kaniyang mga akdang nobela,
maikling kuwento at sanaysay ay naghayag, sumalamin at nag-ambag sa paghubog ng kultura at
sensibilidad ng ating bansa sa paraang hindi madali dahil sa hiniram na dayuhang wika ang kaniyang
kasang kapan at sa dekalibreng estilo ng prosa na bihira at kaniya lamang.
Hinangaan ng marami ang kaniyang naisulat na maikling kuwentong “Warm Hand”. Isinalin
ito sa wika ng Indonesia at inilathala sa pahayagang “Siasat” na Jogjakarta. Naisalin sa iba’t ibang
wika sa India ang kanyang kuwentong “Children of the Asa-Covered Loom na nalathala sa iba’t
ibang pahayagan doon. Ang mga tula ni N.V.M. Gonzales ay nailathala sa New York Times
Magazine at Pacific Spectator (Ramos 131).
Halimbawa:
- Inilahad ang nobelang “The Winds of April” ni N.V.M. Gonzáles mula sa punto de bista ng
isang kabataang lalaki. Kabataang namulat sa karalitaan ng kaniyang bayang Mindoro at
Romblon; sa pag-asang iniaalok sa siyudad. Kung saan-saan siya ipinadpad saanmang lugar
na doon matutupad ang ipinangako sa kaniyang ama’t ina na balang araw, magiging
matagumpay siya sa buhay.
MGA BUGTONG
- Ang mga bugtong natin ay maituturing na isa sa mga gintong bahagi ng ating kultura na
hindi nakuhang wasakin, sunugin at ibaon sa limot ng mga dayuhang lumupig sa ating
bansa, sapagkat marami sa ating mga bugtong ang di naititik sa aklat.
- Isang uri ng talinghaga na nagbibigay ng mga pahiwatig upang hulaan ang isang
misteryosong tanong.
Halimbawa:
Sagot: Pag-iisip
Mga Halimbawa:
Asahan mo at malalim.
AWITING BAYAN
ANG HARDINERO
TULANG PASALAYSAY
Ang ganitong uri ng tula ay nagsasaad ng pag-uulat ng mga bagay-bagay o mga pangyayari sa
pamamagitan ng berso. Naglalarawan ito ng mga mahahalagang tagpo o pangyayari sa buhay na
matatagpuan sa mga taludtod na nagsasalaysay ng isang kuwento.
1. Epiko
Halimbawa:
Biag ni Lam-Ang
Napansin si Lam-Ang.”
PAMAHIIN
- Masama sa magkapatid ang magpakasal ng sukob sa taon, dahil ang isa raw sa kanila ay
magdaranas ng hirap.
- Pagdating sa bahay ng ikakasal, ang lalaki ang dapat munang pumanhik upang hind
imaging ander de saya ng kaniyang asawa.