Moderne Kunst Verslag

Futurisme
Dit schilderij genaamd “Simultaneous Visions”
is geschilderd door Umberto Boccioni, in 1912.
Wat je gelijk ziet is dat het schilderij vooral
bestaat uit de primaire kleuren: rood, blauw
en geel, hoewel blauw en rood wat duidelijker
aanwezig zijn dan geel. Over het algemeen ziet
het eruit als een erg warm schilderij, vanwege
het vele gebruik van rood en oranje, maar er is
in de rechter-onderhoek ook het blauwe wat
weer wat kouder lijkt. Ik herken er een beetje
een ideale, utopische Italiaanse stad voor.
Lekker warm en rustig. De krachtige lijnen en het toekomstige (futuristische)
beeld van de stad maakt het schilderij in het futurisme passen.

Dit schilderij heet ”Forme Grido Viva l’Italia” en is geschilderd door Giacomo
Balla. Dit schilderij makt vooral gebruik van felle, lichte kleuren op de
voorgrond en op de achtergrond wat donkerdere kleuren. Dit schilderij is erg
futuristisch vanwege de snelle lijnen, en
vanwege het feit dat het “leve Italië” heet. Het
futurisme werd vaak ook gelinkt met het
opkomende nationalisme in die tijd, waar “leve
Italië” natuurlijk een goed voorbeeld voor is.
Nationalisme heeft ook wel een beetje met een
utopisch verlangen te maken, want je wilt
natuurlijk het beste voor je eigen land. Verder
breekt het ook met het Romantische verleden, want het is geen schilderij
waarin een kunstenaar zijn gevoelens toont, maar iets schildert voor zijn land.
Kubisme
In “Guernica” van Pablo Picasso zie je
het bombardement van het stadje
Guernica tijdens de Spaanse
burgeroorlog van 1936 – 1939. Dit
schilderij is Picasso’s afbeelding van
deze horror-dag. De kleuren zijn wit,
grijs of zwart en dit creëert zo een grimmige sfeer. De vormen zijn abstract en
kubistisch, en dus niet realistisch om naar te kijken. Er is een zwart-wit contrast
wat veroorzaakt wordt door het vuur en de explosies van de bommen, die
weergegeven worden door de brandende lamp aan de bovenkant. Er is weinig
diepte te vinden in het schilderij, en binnen en buiten lijken identiek omdat
zoveel gebouwen zijn open-geblazen door de bommen. De compositie is
asymmetrisch en lijkt ook op een bewegingscompositie. De enorme chaos zorgt
dat het erg breekt met het verleden. Eigenlijk is het ook een beetje het
tegenovergestelde van een utopie, want het ziet eruit als de hel, het
tegenovergestelde van de hemel, wat iedereen ziet als het beste wat er is. Zo
kan je er ook een utopisch verlangen in zien, want ze zijn nu in een soort hel en
willen naar een betere plek.

“Retrato de Pablo Picasso” is een portret van Pablo

Picasso, gemaakt door Juan Gris. De kleuren zijn
weer een beetje grauw. Alleen maar grijs, blauw,
een geelachtige kleur en een roze achtige kleur. Dit
is een kubistisch schilderij, wat je kan zien aan het
gebruik van alleen maar rechte lijnen en bollen. Dit
was wat kubisten geloofden dat de natuur uit
bestond: kubussen, bollen en kegels. Dit is dus erg
terug te zien in dit schilderij. Dit breekt weer met
het verleden, aangezien het geen emotie toont en
totaal niet realistisch is.
Surrealisme
Dit schilderij heet “The Persistence of
Memory”, geschilderd door Salvador Dalí.
In het surrealisme probeerde schilders
droombeelden te creëren. Dalí schilderde
gedetailleerd, wat kenmerkend was voor
het surrealisme. Daarnaast schilderde hij
figuratieve schilderijen, maar in een
realistische weergave. Dat zien we
bijvoorbeeld terug in de klokken en het
paard. We zien wat het voor moet stellen, maar toch is het niet realistisch. Het
is bovennatuurlijk, niet echt, maar toch zijn het bestaande voorwerpen. Ook
dat werd vaker gedaan in het Surrealisme. In dit schilderij zijn er nog wel een
aantal felle kleuren, maar het is toch wel vooral grauw. Dit brak met het
verleden, omdat men de afgelopen jaren vooral mooie en realistische dingen
schilderde, in plaats van grauwe schilderijen met slappe objecten, die erg
negatief overkomen.

Dit schilderij heet “Face of War” en is ook

geschilderd door Dalí. Ook dit schilderij is
gedetailleerd geschilderd, maar ziet er
totaal niet echt uit. Je ziet een erg
realistisch geschilderd gezicht, maar in de
mond en ogen zitten ook weer gezichten,
wat het weer onrealistisch maakt. In dit
schilderij zijn de kleuren ook voornamelijk
donker en niet echt fijn en voelt het een
beetje negatief aan, wat logisch is,
aangezien het over oorlog gaat. Dit breekt
weer met het verleden vanwege het onrealistische beeld. Er is niet echt een
utopisch verlangen, want hij schildert hoe lelijk en vreemd hij oorlog vind, niet
hoe hij zou willen dat het leven was die tijd.
Constructivisme
Dit schilderij, genaamd “Skyscrapers
on transparent yellow” is een constructivistisch
schilderij uit 1929, gemaakt door Josef Albers. Het is
erg minimalistisch, en is typisch voor het
constructivisme; het gebruikt geometrische vormen,
en er is weinig emotie of individualiteit. Het gele
overheerst kwantitatief heel erg over de
donkerblauwe wolkenkrabbers, waardoor er een
beetje een kwantiteitsverschil ontstaat. Het lijkt op
een geometrische compositie, wat betekent dat de lijnen kaarsrecht neer zijn
gezet door Albers. De vormen zijn simpel, en klein. Het breekt met het verleden
omdat dit een nieuw stadsbeeld weerspiegelt met de wolkenkrabbers, die er
eerder nog niet waren. Ook lijkt dit op een utopisch verlangen, door het kleine
aantal kleuren.

“Proun 99” is een schilderij van El Lissitzky, een van de

kunstenaars in de Russische avant-garde aan het begin
van de 20e eeuw. Het schilderij is erg simplistisch en
abstract en er is weinig realistisch in te vinden Dit komt
doordat er alleen maar geometrische vormen zijn, als een
kubus, een bal en een halve buis. Er is geen contrast,
omdat het alleen maar verschillende grijstinten zijn. Dit
maakt het somber, ook is er weinig diepte te vinden, en is
de compositie centraal, omdat de zijkanten allemaal egaal
grijs zijn, en in het midden de objecten zich bevinden. Het breekt met het
verleden omdat het niets afbeeldt, en dit is een utopisch verlangen met de
geometrische vormen en niets realistisch te vinden.
Muziekstuk
Als muziekstuk heb ik “The Rite of the Springs” van Igor Stravinsky gekozen. Dit
stuk komt oorspronkelijk uit 1913. In dit stuk zijn de strijkers, vooral violen, het
meest aanwezig. Daarnaast zijn de meest opvallende instrumenten de koperen
blazers. Er is erg veel dynamiek verwerkt in het stuk en Stravinsky speelt ook
een beetje met maatsoorten, maar het meeste staat wel gewoon in een 4/4
maat. Door de vele verschillen in dynamiek kan er een beetje een verhaal
worden gevormd waarin iemand iets beleeft. Af en toe spannend en soms
rustig en vrolijk. Daardoor kan ook een beetje een utopisch verlangen worden
gecreëerd, waarin er iemand een leuk en spannend leven heeft, in plaats van
thuis zitten op de bank. Ook gaat het een beetje terug naar de kern, want er
worden niet super veel instrumenten gebruikt, dus het is een best simplistisch
stuk.