“შუშანიკის წამება“ - სარწმუნოებრივ-ოჯახუური

თუ ისტორიულ-პოლიტიკური დრამა

ტაგეოგრაფია ეს არის ბერძნული სიტყვაა ჰაგიოს წმინდა, ტაგეოგრაფიაში ახწერილია

მათი ცხოვრება და მათი წამება V საუკინეში იყო გადათარგმნილი წმინდისა ცხოვრებანი.
ამას აჩვენებს შუასაუკუნის ცხოვრების-წამების ტექსტი სადაც ავტორი გვიამბობს
შუშანიკს ევანგლჱ თჳსი და წმინდანი იგი წიგგნი მოწამეთანი. ტაგიოგრაფიული
ტაგეოგრაფიული ნაწარმოები უფრო მნიშვნელოვანია იმიტორო მათ აქვთ ცნობები
საქართველოს ისტორიის შესახებ შუშანიკის წამება არის დაწერილი V საუკუნეში ჩვენი
წელთ აღრიცხვით პირველ საუკუნეში რომმა და ირანმა შეავიწროვეს ამიერკავკასია
მაგრამ მეხუთე საუკუნეში ირანმა მოიპოვო ძალა და გადაწყვიტა რომ ჩამოერთვა ჩვენი
ქვეყნისათვის დამოუკიდებლობა ირანის მეფე იყო ჰეროზი შუშანიკის წამების ავტორია
იაკობ ხუცესი იაკობის გვარი უცნობია იგი მომსწრე და მხილველია იმ ამბების
რომლებიც დამაჯერებლად აღწერა იაკობი კარგად იცნობდა პიტიახშის ოჯახს იაკობმა
როდესაც გაიგო შუშანიკის აბავი მაშინვე წავიდა მის დასახმარებლად იაკობმა
გააფრთხილა შუშაშინიკს მის საფრთხეზე შუშანიკს თხოვა რო იყოს მხნედ ეს კიდე
გვაჩვენებს იაკობის და შუშანიკის ურთიერთობას როგორც ჩანს შუშანიკი არის მთავარი
პერსონაჟი ავტორი ძალიან კარგად აღწერს თავგადაწირვის ამბევს შუშანიკი
წარმოშობით იყო სომეხი მამიკონიანის გვარის იყო რომელიც ერთ-ერთ წარჩინებულ
გვარს ეკუთნოდა როგორც ავტორი გვიამბობს შუშანიკი ბავშობიდან იყო ღვთისმოწიწი
შუშანიკმა იცის რომ მისი ქმარი არ არის ქრისტიანი როდესაც შუშანიკმა გაიგო თავის
ქმრის სარწმუნეობა იგი გარბის სასახლიდან და მიყავს თავისი შვილები ეკლესიაში
იაკობის საუბრის მერე შუშანიკი ხვდება რომ მას ელოდება დიდი განსაცდელი
დაბორკილებული შუშანიკი წამობდა ციხეში ექვსი წელი ხოლო შუშანიკმა მოიპოვა
ქრისტიანი ქართველების უაღრესი სიყვარული და პატივისცემა იგი იყო
ქრისტიანებისთვის თავდადებულობის მაგალითი ვარსქენ პიტიახში სარწმუნოების და
ქვეყნის მოღალატე რომელიც გახდა სპარსეთის მეფის პოლიტიკის დასაყრდნობი
პიტიახში ცდილობდა ვახტანგ გორგასლის ქვენის გაერთიანებაში შეეშალა ხელი
ვარცქენმა უარყო ქრისტიანობას და მოიპოვა სპარსეთის სამეფოს კარის ნდობა ვარცქენი
დაპირდა მეფეს რომ ცდუნებაში შეეყვანა თავისი ცოლი შუშანიკი და ბავშვები და
შეეცვალა სარწმუნოება მაგრამ შუშანიკის სარწმუნოების შეცვლა შეუძლებელი იყო
ვარცქენმა უფრო საჭოროდ ჩათვალა სპარსედის ნდობა ვიდრე მისი ოჯახი და მან ცადა
რომ დაებრუნებინა შუშანიკი სასახლეში რომ მას შეაცვლევინოს სარწმუნეობა ვარსქენმა
გააგზავნა თავისი ძმა რომ მოეყვანა შუშანიკი შუსანიკმა მაინც უარყო მაზდიანობას და
დედოფლობას ავტორი ახასიათებს ვარცქენს როგორც უნდობელ ხამს მოღალატეს
შუშანიკის წამება ერთგულ ადამიანზე რომელიც სარწმუნეობას ინარჩუნება რაც არ უნდა
მომხდარიყო რადგან ჩვენ ვნახეთ პერსონაჟერბის ურთიერთობა და შუშანიკის
ურთიერთობა ღმერთთან შუშანიკს ზურგი შეაქცია მისმა შვილებმა და ქმარმა ხოლო
იაკობი იყო მხოლოდ ერთადერთი ადამიანი რომელიც დარჩა ერთგული შუშანიკის
მიმართ ამ ნაწარმებში ვხედავთ შუშანიკის ნამდვილ რწმენას.