Fotomuseum den Haag

Teun van der Lubben

Leonardo College 4F
Inhoudsopgave

Informatie......................................................................................................................4
Vorm..............................................................................................................................5
Inhoud/Wat was er te zien?...........................................................................................6
Functie............................................................................................................................7
Mijn persoonlijke reactie................................................................................................8
 Informatie

Ik ben in de herfstvakantie naar het Fotomuseum in Den Haag gegaan, de precieze datum
weet ik niet. Specifiek naar de collectie: ‘Vrouwen aan het front’. De collectie is
samengesteld door Anne-Marie Beckmann. Het Fotomuseum in Den Haag valt onder het
Nederlandse fotomuseum, met locaties in den Haag, Rotterdam en zelfs Antwerpen. De
collectie is te zien van 19 augustus tot 26 november.

Hieronder staat een recensie van het NRC.

‘Vrouwen aan het front’ laat je anders kijken naar de verschrikkingen van oorlog - NRC
 Vorm

Het gebouw is in 1961 tot 1962 gebouwd. Het zou altijd al een fotomuseum worden.
In het fotomuseum in Den Haag hangen foto’s van allerlei fotografen, oorlogsfotografen,
portretfotografen en zelfs landschapsfotografen. De meeste collecties/ tentoonstellingen
zijn tijdelijk, er hangt dus elke keer iets anders. De collectie ‘Vrouwen aan het front’ gaat
over acht vrouwelijke oorlogsfotografen. De een was een fotomodel voor een modeblad in
Parijs en werd aangenomen door de Times om foto's te maken van de Amerikaanse opmars,
de ander wilde altijd al de gruwelijkheden van oorlog vastleggen.
De foto's waren geprint op papier met inkt. De oudere foto’s niet, dat werkt met een
chemische reactie. Sommige foto’s waren zwart-wit, de meeste gekleurd.
De routing is logisch en op chronologische volgorde, ook hangen de foto’s van begin oorlog
tot eind oorlog. Dit maakt het makkelijker om een tijdsbesef te hebben en je meer in te
leven in de situatie.
 Inhoud

Het fotomuseum in Den Haag gaat over foto’s in het algemeen. De tentoonstelling hangt er
maar 1 keer. De tentoonstelling bevat foto’s van de Spaanse burgeroorlog tot aan de oorlog
in Afghanistan. De vrouwen die in deze collectie te zien zijn wilden bewijzen dat ook
vrouwen oorlogsfotografen konden zijn. Ondanks dat vrouwelijke oorlogsfotografen altijd al
aan het front hebben gestaan was hun werk meestal onzichtbaar gebleven. Niet omdat ze
geen talent hadden, of omdat het geen mooie foto’s waren, maar simpelweg omdat men
vond dat vrouwen niks te zoeken hadden bij conflictgebieden.
De naam zegt alles over de inhoud. Fotomuseum Den Haag is eigenlijk een soort
samenvatting van wat er te zien is. Foto’s in een museum in Den Haag.
De naam ‘vrouwen aan het front’ is dan weer iets minder zeggend, hoewel dit over
vrouwelijke soldaten en vrouwelijke oorlogsfotografen kan gaan.
Ik denk dat de Anne-Marie Beckmann vooral wilde dat de routing logisch was en dat het
werk ook karakter uitstraalde, een bepaalde stijl. Om te zorgen dat de meeste focus op de
foto ligt heeft ze de zaal chronologisch, op tijd, ingedeeld. Startend met de Spaanse
burgeroorlog en eindigend met de oorlog in Afghanistan. Dit heeft niks te maken met de
functie van Anne-Marie Beckmann, aangezien ze geen historicus is.
Naast elke foto hangt een bordje met nodige informatie, hoewel kijken naar de foto ook
veel verteld. Op het bordje staat de datum, wat er gebeurt of gaat gebeuren en wie op de
foto staan. Dit vond ik erg prettig omdat je met behulp van deze informatie iets meer kan
inleven in het moment.
Een voorbeeld hiervan is de foto hierbeneden. Het lijkt een grappige foto, maar seconden
later wordt de groep aangevallen door terroristen die granaten over het muurtje gooien.
Hier is informatie dus essentieel om je in te leven in het moment, en er ook echt bij
betrokken te zijn. Zonder informatie is het een onschuldige foto.
Anja Niedringhaus.

Functie

Ik denk dat het doel van de tentoonstelling is het laten zien dat vrouwen ook goede
oorlogsfotografen kunnen zijn. Dat oorlogsfotograaf geen mannenbaan is. Ook toont het
delen van de geschiedenis.

Mijn reactie

Ik verwachtte dat ik foto’s zou zien van vrouwelijke oorlogsfotografen, wat ik niet
verwachtte is dat het zou verschillen van foto’s van mannelijke oorlogsfotografen. Zo
fotograferen vrouwen bijvoorbeeld meer vrouwen en kinderen, terwijl mannen meer bij
hun groep blijven (de soldaten waarbij hij meeloopt). Ik dacht dat ik er wel een middag aan
kwijt was, maar met ongeveer een uurtje lopen waren we klaar met alle drie
tentoonstellingen. Dat was een beetje jammer. Wat het meest is blijven hangen is toch wel
de foto van Anja Niedringhaus. De Canadese soldaat schopt een kip, wat erg onschuldig lijkt,
totdat je het bordje leest.

Ik vind dat het een mooie tentoonstelling is en dat iedereen erheen moet gaan. Het laat de
gruwelijkheden van de oorlog zien, zowel in gevechten als burgerslachtoffers. Maar er
hangen ook mooie foto’s bij, zoals kinderen die spelen tussen het puin. Als je geïnteresseerd
bent in fotografie is dit zeker een tentoonstelling die je moet bezoeken. De fotografen hier
kunnen mooie foto’s maken in een hele korte tijd. Ik vind dit omdat ik altijd al een obsessie
heb gehad met oorlog en geweld. Daarnaast heb ik recent een fotocamera gekocht. Deze
tentoonstelling combineert beide, wat ik erg mooi vind.