Ser ce c.

d
przedsionek lewy:

Przedsionek lewy ma ściany nieco grubsze niż prawy. Od przodu jest on przykryty aortą i pniem
płucnym. Od tyłu uchodzą do niego cztery żyły płucne, po dwie z każdej strony. Żyły te nie
mają zastawek. Czasami dwie lewe żyły mają wspólne ujście. Uszko lewe jest nieco węższe i
dłuższe od prawego i ma nieco bardziej „powycinane” brzegi. Uszko to, kierując się do przodu i w
prawo, przykrywa początek pnia płucnego.

komora lewa:

Komora lewa jest dłuższa od prawej, okrągła lub owalna na przekroju. Wewnętrzna jej powierzchnia pokryta
jest beleczkami mięśniowymi, gęstszymi i bardziej „poprzeplatanymi” niż w komorze prawej, zwłaszcza przy
koniuszku serca. Przegroda międzykomorowa jest ustawiona skośnie, skierowana od przodu ku tyłowi i
stronie prawej. Brzegi przegrody odpowiadają bruzdom międzykomorowym. Większa, dolna część przegrody
jest częścią mięśniową. Część górna, błoniasta, w najwyższym odcinku nie jest właściwie przegrodą
międzykomorową, gdyż płatek przegrodowy zastawki trójdzielnej przyczepia się do przegrody błoniastej.
Część więc tej przegrody po stronie prawej graniczy z przedsionkiem i stanowi tzw. przegrodę przedsionkowo-
komorową.

zastawka przedsionkowo-komorowa lewa:

Zastawka przedsionkowo-komorowa lewa nosi również nazwę dwudzielnej. Łacińska jej

nazwa pochodzi od podobieństwa do mitry, wysokiego nakrycia głowy duchownych,
składającego się z dwóch zaostrzonych płatków, połączonych podstawami. Zastawka ta ma
płatek przedni i tylny. Podstawami są one połączone z pierścieniem włóknistym, wolne ich
brzegi zwisają do komory.
Na obwodzie przy pierścieniu włóknistym płatki są przeważnie ze sobą połączone. W ten
sposób ujście przedsionkowo-komorowe jest węższe od pierścienia włóknistego. Miejsca
połączenia płatków noszą nazwę spoideł zastawki dwudzielnej. Budowa wewnętrzna płatków
jest podobna do budowy płatków zastawki trójdzielnej.

zastawka aorty:

Krew spływająca w sercu z przedsionka lewego dochodzi do szczytu komory przy koniuszku serca i
zawracając, kieruje się do stożka tętniczego, kończącego się ujściem aorty. W tym ujściu leży zastawka
aorty, zbudowana w sposób podobny jak zastawka pnia płucnego. I tu występują trzy płatki półksiężycowate:
płatek półksieżycowaty prawy, lewy i tylny. W pniu płucnym znajdują się płatki: przedni, prawy i lewy.
Mają również podobne grudki i obłączki płatków. Zasada działania zastawki jest podobna do działania
zastawki pnia płucnego. Aorta rozpoczyna się trzema wypukłeniami jej ściany, leżącymi tuż nad
odpowiednimi płatkami półksiężycowatymi, które noszą nazwę zatok aorty. Z prawej i lewej zatoki aorty
odchodzą odpowiednio: prawa i lewa tętnice wieńcowe. Toteż prawy i lewy płatek półksiężycowaty nazywamy
wieńcowymi w odróżnieniu od tylnego - niewieńcowego.