Ang Konstitusyon ng Pilipinas ng 1987 ay naglalaman ng mga probisyon ukol sa wika.

Narito ang mga

mahahalagang probisyon ukol dito:

1. Ipinahahayag ng Artikulo XIV, Seksyon 6 ng Konstitusyon ang mga opisyal na wika ng Pilipinas na Filipino at,
sa bisa ng Pambansang Batas, ang Ingles bilang wika ng pagtuturo at midyum ng komunikasyon sa pamahalaan,
edukasyon, at negosyo. Itinataguyod ang Filipino bilang wikang pambansa na naglalaman ng mga elementong
pangkultura mula sa iba't ibang mga rehiyon ng bansa.

2. Sinisikap ng gobyerno na itaguyod, isulong, at paunlarin ang mga bansa at rehiyonal na wika, batay sa mga
pangangailangan ng mga rehiyon.

3. Nag-aatas din ang Konstitusyon na magpatupad ng mga iskolarship at pribilehiyo para sa mga pagsasalita ng mga
etnikong wika ng mga katutubong Pilipino.

4. Pinapahalagahan ang pagkakaroon ng komunikasyon at pagkaunawaan sa pagitan ng mga Pilipino mula iba't
ibang sektor, etnisidad, at mga pamayanan. Inaatasan ang pamahalaan na itaguyod at suportahan ang mga programa
at proyekto na nagpapalakas ng pagkakaunawaan at pagkakaisa ng mga Pilipino.

Tatalakayin o ibabangko rin ang diwa ng bawat isang kasunduan o batas na nabuo na nagpapahalaga sa wika na ito.

Mahalaga ang mga probisyong ito sa pagpapahalaga at pagpapatibay ng maramihang wika na may sapat na bisa ang
paggamit nito sa lahat ng aspeto ng lipunan.

Ang Kautusang Pangkagawaran Blg. 52 ng Kagawaran ng Edukasyon ng Pilipinas ay naglalayong patatagin at

palawakin ang paggamit ng Filipino bilang wikang panturo sa mga paaralan. Ito ay ipinatupad noong 1974 at
hanggang sa kasalukuyan ay patuloy na napapanatili at pinalalawak ang paggamit ng Filipino bilang wikang
panturo.

Ang mga nilalaman ng Kautusang ito ay sumusunod:

1. Nagtatakda ng patakarang pangwika na ang wikang panturo sa mga paaralan sa Pilipinas ay Filipino. Ito ay isang
hakbang para palawakin ang paggamit at pag-unawa sa pambansang wika.

2. Binibigyang diin ang paglinang at pagpapaunlad ng Filipino bilang wikang panturo sa lahat ng antas ng
edukasyon, mula sa elementarya hanggang sa kolehiyo at iba pang higher education institutions.

3. Naglalayong palakasin ang paggamit ng Filipino bilang midyum ng komunikasyon sa mga pampubliko at
pribadong paaralan.

4. Sumasaklaw rin sa paglinang at pagpapaunlad ng mga kasanayang pangwika, tulad ng pagbasa, pagsulat,
pakikinig, at pagsasalita sa Filipino.

5. Ibinibigay ang responsibilidad sa mga guro na gamitin ang Filipino bilang wikang panturo at bigyang-priority ang
paggamit nito sa loob ng eskwelahan.

Ang Kautusang ito ay patuloy na pinatutupad hanggang sa kasalukuyan upang matiyak na ang Filipino ay
naisasaalang-alang bilang wikang panturo sa mga paaralan sa buong bansa. Ito ay isang bahagi ng mga patakarang
pangwika na naglalayong palawakin at patatagin ang paggamit ng ating pambansang wika.

Ang Kautusang Tagapagpaganap Blg. 335 ay ipinatupad noong 1988 bilang isang patakarang pangwika na
naglalayong dagdagan at pahalagahan ang paggamit ng Filipino at iba't ibang mga rehiyonal na wika sa mga opisyal
na dokumento at panunumpa sa pamahalaan.

Ang mga mahahalagang probisyon ng Kautusang ito ay sumusunod:

1. Nagtatadhana ng mga patakaran upang magpatupad ng pagsusulong at pagpapaunlad ng wikang Filipino bilang
midyum ng opisyal na komunikasyon sa mga ahensiya ng pamahalaan.

2. Sinisikap nitong isakatuparan ang paggamit at pagpapaunlad ng mga rehiyonal na wika na ugnayan at midyum ng
komunikasyon sa pamahalaan.

3. Itinataguyod ang mga hakbang para sa paglikha ng mga pagsasaling-wika at mga talahuluganan ng mga
dokumento ng pamahalaan sa mga iba't ibang wika ng Pilipinas.

4. Nagtatakda ng mga panuntunan sa paglikha ng mga termino at kagamitang pagsusulit sa pagsasalin ng mga
dokumento at iba pang opisyal na mga komunikasyon sa mga wikang Filipino at rehiyonal.

5. Nagtitiyak na ang mga dokumento ng pamahalaan, tulad ng mga batas, dekreto, at patakaran ay isasapinal sa
Filipino at mga rehiyonal na wika, kasama ang salin sa Ingles o iba pang dayuhang wika, upang maging mas
accessible at maunawaan ng mga mamamayan.

Ang Kautusang Tagapagpaganap Blg. 335 ay naglalayong itaguyod ang pagpapahalaga sa mga rehiyonal na wika
kasama ng Filipino bilang mga opisyal na midyum ng komunikasyon sa pamahalaan. Layunin nito na bigyang
halaga at pagkilala ang mga iba't ibang wika ng Pilipinas at pagpapalakas ng pagkakakilanlan at kultura ng bawat
rehiyon.

Ang Kautusang Pangkagawaran Blg. 84, na ipinalabas noong 1989 ng Department of Education, Culture and
Sports (DECS), ay naglalayong magpatupad ng mga patakaran at panuntunan hinggil sa paggamit ng wika sa
sistema ng edukasyon sa Pilipinas.

Ilang mahahalagang probisyon ng Kautusang ito ay sumusunod:

1. Pagtuturo ng Filipino bilang Wikang Pambansa. Pinapalakas ng Kautusan ang pagtuturo at paggamit ng Filipino
na itinuturing na Wikang Pambansa ng Pilipinas. Ito ay dapat gamitin bilang midyum ng komunikasyon sa mga
asignatura at paksa na hindi specific sa ibang wika katulad ng Ingles.

2. Pagpapaunlad ng Pagsasalita at Pagsulat. Nagsasaad ang kautusan na ang mga guro ay kailangang paunlarin ang
mga kasanayang pangkomunikasyon at pangwika ng mga mag-aaral sa Filipino. Layunin nitong mapataas ang antas
ng pagsasalita at pagsusulat sa Wikang Filipino ng mga mag-aaral.

3. Pagsasalin ng mga Aklat at Materyales. Inuutusan ng Kautusan ang DECS na paghikayatin ang mga pribadong
pahayagan, magasin, libro, at iba pang materyal na gumawa ng mga salin sa Filipino. Layunin nito ang
pagpapalaganap ng kasanayang pangwika sa iba't ibang larangan ng literatura at media.

4. Pagsasaayos ng Programa ng Wika. Nagtatakda ang Kautusan na ang mga guro at mga ahente ng edukasyon ay
dapat sumailalim sa mga programang pang-wika. Layunin nito ang pagpapalaganap ng kasanayang pangwika,
mapabuti ang paggamit ng Filipino, at pagpapaunlad ng komunikasyon sa mga rehiyonal at iba pang mga wika.

Ang Kautusang Pangkagawaran Blg. 84 ay naglalayong mapatatag at mapagtibay ang paggamit at pagpapahalaga sa
Wikang Filipino bilang Wikang Pambansa sa sistemang pang-edukasyon sa Pilipinas. Ito ay isang hakbang para
maipalaganap ang kultura at kahalagahan ng pambansang wika sa bansa.

Ang Kautusang Pangkagawaran Blg. 21, na ipinalabas ng Kagawaran ng Edukasyon noong 2013, ay may
kaugnayan sa paggamit ng wikang Filipino sa sistema ng edukasyon sa Pilipinas.

Ilan sa mga probisyon ng Kautusang ito ay ang mga sumusunod:

1. Pagtuturo ng Filipino bilang Wikang Pambansa. Ayon sa kautusan, ang wikang Filipino ang magiging
pangunahing midyum ng pagtuturo sa mga asignatura tulad ng Kasaysayan, Panitikan, at Araling Panlipunan. Ito ay
ginagawa upang maitaguyod ang pagkakaroon ng pambansang identidad at pagpapahalaga sa kulturang Pilipino.

2. Pagsasalin ng mga Teksto. Isinasaad ng Kautusan na ang mga kurikulum, mga libro, materyales at iba pang teksto
ay dapat isalin sa Filipino. Layunin nito ang pagpapabuti ng kalidad ng pag-aaral at pag-unawa ng mga mag-aaral sa
iba't ibang asignatura sa pamamagitan ng kanilang pambansang wika.

3. Pananatili ng Bilingguwal na Edukasyon. Binibigyang-diin ng kautusan ang kahalagahan ng bilingguwal na

edukasyon, kung saan ang Filipino ay ipinagpapatuloy na nagiging pangunahing wikang panturo habang
pinapahusay naman ang paggamit ng Ingles bilang internasyonal na midyum ng komunikasyon.

4. Pagsasagawa ng Mga Pagsasanay. Nakasaad sa Kautusan na ang mga guro ay dapat sumailalim sa mga
pagsasanay at seminar upang mapabuti ang kanilang mga kasanayan sa pagtuturo ng Filipino bilang Wikang
Pambansa.

Ang Kautusang Pangkagawaran Blg. 21 ay naglalayong patuloy na magpahalaga at magpatupad ng wika sa

edukasyon sa Pilipinas. Ito ay isa sa mga hakbang upang itaguyod ang paggamit at pagpapahalaga sa wikang
Filipino bilang isang mahalagang bahagi ng ating kultura at identidad bilang bansa.

Ang Republic Act Blg. 7104, na kilala rin bilang Komisyon sa Wikang Filipino Act, ay ipinatupad noong Hulyo
14, 1991 para sa pagtatag ng Komisyon sa Wikang Filipino (KWF). Ito ang pangunahing batas na naglalayong
itaguyod at pangalagaan ang wikang Filipino at iba pang mga wika sa Pilipinas.

Ilan sa mga mahahalagang puntos na nakapaloob sa RA 7104 ay ang mga sumusunod:

1. Pagtatag ng Komisyon sa Wikang Filipino (KWF). Sa ilalim ng batas na ito, naayon sa KWF ang magsilbing
pangunahing ahensiya ng gobyerno na nangangasiwa sa lahat ng mga gawain at patakaran ukol sa pagpapaunlad,
pagpapalaganap, at pangangalaga ng wikang Filipino at iba pang mga wika sa Pilipinas.

2. Pagpapahalaga sa Multilingguwalismo. Layunin ng batas na ito na ipagtanggol at pagalagaan ang lahat ng mga
bantas ng wika sa Pilipinas, hindi lamang ang Filipino. Itinataguyod din ang multilingguwalismo bilang
pamamaraan upang palakasin ang pagkakakilanlan, pagkakaisa, at ugnayan ng iba't ibang kultura at mga grupo ng
tao sa bansa.

3. Pagsasagawa ng mga Pagsasanay at Programa. Ayon sa batas na ito, ang KWF ay may mandato na magsagawa ng
mga pagsasanay, programa, at iba pang mga aktibidad na naglalayong palawakin at mapabuti ang kakayahan ng mga
indibidwal, institusyon, at mga pangkat sa paggamit at pangangalaga ng wikang Filipino.

4. Koordinasyon at Pagtutulungan sa Iba't Ibang Ahensya. Ang KWF ay may tungkuling makipagtulungan at
magkoordinasyon sa iba't ibang ahensya ng gobyerno, mga sektor ng lipunan, at mga pribadong samahan na may
kaugnayan sa pagpapanatili at pagpapalakas ng wikang Filipino at iba pang mga wika sa Pilipinas.

Ang Republic Act Blg. 7104 ay nagpapatibay sa mga patakaran at pagsisikap ng pamahalaan na itaguyod at
pangalagaan ang wikang Filipino, kasama ang iba pang mga wika sa Pilipinas. Ito ay naglalayong mapanatiling
buhay at malakas ang ating mga wika bilang mahalagang yaman ng bansa at bilang salamin ng ating kultura at
identidad bilang mga Pilipino.

Ang Proklamasyon Blg. 1041, na inilabas noong Agosto 15, 1997, ay nagdedeklara ng buwan ng wikang pambansa
sa buong bansa. Tinatanggap ng proklamasyon na ito ang pagiging Agosto bilang "Buwan ng Wika" upang
ipagdiwang at itaas ang kahalagahan ng wikang Filipino at iba pang mga wika sa Pilipinas.

Sa pamamagitan ng Proklamasyon Blg. 1041, inaanyayahang makibahagi ang mga paaralan, ahensya ng gobyerno,
pribadong sektor, at publiko sa mga aktibidad kaugnay ng "Buwan ng Wika". Layunin nito na higit pang
palaganapin at palakasin ang paggamit, pag-unawa, at pagpapahalaga sa wikang Filipino bilang bahagi ng ating
kultura at pambansang pagkakakilanlan.
Sa panahon ng Buwan ng Wika, karaniwang nagkakaroon ng mga patimpalak, mga programang pang-edukasyon,
pagtatanghal ng mga tula, paligsahan sa pagsasalita, at iba pang mga aktibidad na nagpapalaganap ng pagmamahal
at pag-unawa sa wikang Filipino. Ito ay isang pagkakataon upang bigyang-pansin ang kahalagahan ng wika bilang
isang mahalagang salik sa pagpapatibay ng ating pagkakakilanlan bilang mga Pilipino.

Bakit buwan ng Mayo ang buwan ng wika?

Ang Buwan ng Wika, na ipinagdiriwang tuwing Agosto, ay itinakda upang bigyang-pansin at itaas ang
kahalagahan ng wikang pambansa sa Pilipinas. Mayroong ilang mga dahilan kung bakit pinili ang Agosto bilang
Buwan ng Wika:

1. Pagsaludo sa Pagkakatatag ng KWF: Ang Commission on the Filipino Language (Komisyon sa Wikang Filipino,
o KWF) ay itinatag noong Agosto 1, 1991, bilang organisasyong responsableng pangasiwaan at itaguyod ang pag-
unlad at pagpapahalaga sa wikang Filipino. Ang pagdiriwang ng Buwan ng Wika sa Agosto ay pagsaludo sa
pagkakatatag ng KWF bilang tagapagtaguyod at pangangalaga ng wikang pambansa.

2. Mga Kaarawan ng mga Bayani: Sa buwan ng Agosto ay ipinagdiriwang ang mga kaarawan ng ilang mga
pangunahing bayani ng Pilipinas, tulad ni Gat. Andres Bonifacio. Ang pagdiriwang ng Buwan ng Wika sa Agosto ay
nagbibigay ng pagkakataon upang isaalang-alang ang kontribusyon ng mga bayani sa paggamit at pagpapahalaga sa
wikang pambansa.

3. Pagbubukas ng Paaralan: Tradisyonal na buwan ng Agosto ang pagbubukas ng mga paaralan sa Pilipinas. Sa
pamamagitan ng pagdiriwang ng Buwan ng Wika tuwing Agosto, nagkakaroon ng pagkakataon ang mga estudyante,
guro, at paaralan na mag-focus sa paglinang at pagpapahalaga sa wikang pambansa bilang bahagi ng kanilang
edukasyon at pambansang identidad.

Sa kabuuan, ang pagdiriwang ng Buwan ng Wika ay may layuning itaas ang kamalayang pangwika, pagpapahalaga,
at paggamit ng wikang Filipino bilang pundasyon ng pagkakakilanlan at pagkakaisa ng mga Pilipino. Ito rin ay isang
pagkakataon upang makapagpakita ng pagmamalaki at pagmamahal sa ating wikang pambansa.

Ang Kautusang Pangkagawaran Blg. 45 ay isang kautusang inilabas ng Kagawaran ng Edukasyon (DepEd) noong
Marso 30, 2001. Ang kautusan na ito ay may pamagat na "Revisyon sa Alpabeto at Patnubay sa Ispeling ng Wikang
Filipino." Layunin nitong itakda ang mga patakaran at mga bagong alituntunin sa ispeling ng mga salita sa wikang
Filipino.

Sa ilalim ng Kautusang Pangkagawaran Blg. 45, ang mga sumusunod ay mga mahahalagang puntos:

1. Revisyon sa Alpabeto: Pinagkalooban ng kautusan ang Komisyon sa Wikang Filipino (KWF) ng kapangyarihan
upang baguhin ang alpabetong ginagamit sa pagsulat ng wikang Filipino. Inilabas ang mga panuntunan at
alituntunin upang linawin ang pagbanggit at ispeling sa mga titik, tunog, at paggamit ng mga letra ng alpabeto.

2. Patnubay sa Ispeling: Isinasaad sa kautusan ang mga panuntunan at patnubay sa ispeling ng mga salita sa wikang
Filipino. Nilalaman nito ang mga tamang paglitaw, pagsulat, at pagbasa ng mga tunog at titik sa wikang ito. Ang
mga patnubay na ito ay dapat sundin ng mga manunulat, guro, mag-aaral, at iba pang gumagamit ng wikang Filipino
upang mapanatili ang pagkakaisa at kaayusan sa ispeling ng mga salita.

3. Implementasyon: Nais ng kautusan na ipatupad ang mga panuntunan at alituntunin sa ispeling ng wikang Filipino
sa lahat ng antas ng edukasyon at maging sa iba pang sektor na gumagamit ng nasabing wika. Ito ay upang
mabigyan ng kahulugan at kasapatan ang komunikasyon at paggamit ng wikang Filipino.

Ang Kautusang Pangkagawaran Blg. 45 ay bahagi ng mga pagsisikap ng pamahalaan upang paunlarin at pagsikapan
ang wikang Filipino bilang pambansang wika ng Pilipinas. Sa pamamagitan ng mga alituntunin at patnubay na
nakasaad sa kautusan na ito, hinahangad na mapadali at mapadali ang paggamit at pag-unawa sa wikang Filipino sa
iba't ibang larangan ng lipunan.
Ang Ortograpiyang Pambansa ng 2008 ay isang opisyal na dokumento na nagtatakda ng mga patakaran at
alituntunin sa ispeling ng salita sa wikang pambansa ng Pilipinas. Ang dokumentong ito ay inilabas ng Komisyon sa
Wikang Filipino (KWF) noong Marso 13, 2008.

Ang Ortograpiyang Pambansa ng 2008 ay naglalayon na mapanatili ang kahusayan at pagkakaisa sa paggamit ng
wikang pambansa sa pagsulat at pagbasa ng mga salita. Isa sa mga pangunahing mga pagbabago na ipinatupad sa
2008 na edisyon ay ang pagsasama ng mga konsepto mula sa Filipino at iba pang mga katutubong wika ng Pilipinas.

Ang Ortograpiyang Pambansa ng 2008 ay nagsasaad ng mga alituntunin sa pagbaybay ng mga salita at mga titik,
paggamit ng mga tuldok at bantas, at iba pang mga aspekto ng ispeling ng mga salita sa wikang pambansa. Ang mga
panuntunang ito ay dapat sundin ng mga manunulat, guro, mag-aaral, at iba pang gumagamit ng wikang pambansa
upang mapanatili ang pagkakaisa at katumpakan sa ispeling ng mga salita.

Mahalagang tandaan na ang Ortograpiyang Pambansa ng 2008 ay ginawa upang mapabuti ang sistema ng ispeling
ng mga salita sa wikang pambansa. Bagamat ito ang opisyal na gabay, hindi ito hadlang upang magbago o
magkaroon ng modyulasyon sa ispeling ng mga salita sa iba't ibang konteksto o mga layunin ng pagsusulat.

Maaaring makahanap ng kopiyang ng Ortograpiyang Pambansa ng 2008 sa Komisyon sa Wikang Filipino o sa iba
pang mga sanggunian na may kaugnayan sa paggamit ng wikang pambansa.

Ang Kautusang Pangkagawaran Blg. 34, Serye ng 2013 ay isang dokumento o patakaran na inilabas ng
Kagawaran ng Edukasyon (DepEd) ng Pilipinas. Ang kautusang ito ay may pamagat na "Implementasyon ng Mother
Tongue-Based Multilingual Education sa Kindergarten Hanggang Ikatlong Baitang."

Ang Kautusang Pangkagawaran Blg. 34, Serye ng 2013 ay naglalayong ipatupad ang Mother Tongue-Based
Multilingual Education (MTB-MLE) sa mga paaralan mula kindergarten hanggang ikatlong baitang ng elementarya.
Ito ay bahagi ng adhikain ng Pamahalaan na palakasin ang paggamit ng mga katutubong wika bilang unang wika ng
mga mag-aaral bilang isang paraan upang mapalalim ang kanilang pag-unawa at pagkatuto.

Sa ilalim ng kautusang ito, ang mga paaralan ay inaatasang gamitin ang katutubong wika bilang wikang panturo sa
loob ng mga paaralan, partikular na sa mga unang baitang ng elementarya. Ang paggamit ng pambansang wika,
tulad ng Filipino, ay nirekomenda rin na simulan sa pagtuturo sa ikatlong baitang.

Ang Kautusang Pangkagawaran Blg. 34, Serye ng 2013 ay naglalayong magbigay ng patnubay at gabay sa mga guro
at mga paaralan para maisagawa ng maayos ang MTB-MLE at makuha ang mga benepisyo na hatid nito sa
pagkatuto ng mga mag-aaral.

Samakatuwid, ang Kautusang ito ay naglalayong pahintulutan at paalalahan ang mga paaralan na ipatupad ang
Mother Tongue-Based Multilingual Education mula kindergarten hanggang ikatlong baitang ng elementarya sa mga
pampubliko at pribadong paaralan sa Pilipinas.