KABANATA 27: ANG PRAYLE AT ANG PILIPINOMga tauhan:

Padre Fernandez – Maloles (Costume: Formal)

Isagani – Lasao (Costume: Formal)

Narrator: Alcantara
Narrator:
Narinig ng may karamdamang Padre Fernandez ang talumpa ni Isagani atipinatawag niya ito. Nagulat
si Isagani dahil si Padre Fernandez ang bukod tanging kurana modelo sa mabung ugali.
P. Fernandez:
Alam mo, Isagani, hanga ako sa mga kabataang malayang nagpapahayagng kanilang saloobin kahit na
magkasalungat ang aming saloobin sa isa’t isa. Nabalitaankong nagkapon raw kayo sa pansiterya
kagabi. Hindi ka ba humingi ng paumanhin?
Isagani:
Hindi po, Padre.
P. Fernandez:
Mabu. Nangangahulugan na natanggap mong lubusan ang lahat ngsinabi mo. Karapatan mong
magsalita ng naiisip mo ukol sa mga Dominiko. Kungtutuusin, hindi ka naman purong estudyante ng
unibersidad dahil iisang taon ka palamang dito. Ngunit, baka hindi ka na pabalikin dito dahil sa mga
iyong sinabi raw.
Narrator:
Nanaling nakatayo ang binata at matamang pinakinggan ang sinasabi ngiginagalang na propesor. Wika
ni Padre Fernandez, sa walong taon niyang pagtuturo saunibersidad ng higit kumulang sa mga
dalawang libo’t limang daang estudyante,naipunla niya ang katarungan at dignidad sa mga kaisipan ng
mga estudyante. Ani niyapa, may mga pumupunang mga estudyante sa mga kapwa niyang kura, may
mganagagalit, ngunit sa harapan ay may mga pakitang-tao ang napapansin.
P. Fernandez:
Ano sa palagay mo ang dapat naming gawin?
Isagani:
Hindi lamang po ang mga kabataan ang dapat na sisihihin.
Narrator:
Ipinalawak ni Isagani ang kaniyang saloobin ukol sa pakikitungo ng mgaestudyante. Base sa kaniyang
opinyon, ang pagiging ipokrito o mapagkunwari aynatutuhan nila sa kanilang mga guro sa kadahilanan
na ang mga guro ang umalipin sakanilang isipan.
Isagani:
Sinasabi po ng marami sainyo na ang pagkakaroon ng malayang isipan ay pag-aalsa na sa pamahalaan
at sa simbahan. Kung kaya’t, nabibingit sa pag-uusig at panganibang sinumang magpahayag ng nasaisip.
KABANATA 27: ANG PRAYLE AT ANG PILIPINOMga tauhan:
Padre Fernandez – Maloles (Costume: Formal)

Isagani – Lasao (Costume: Formal)

Narrator: Alcantara
Narrator:
Narinig ng may karamdamang Padre Fernandez ang talumpa ni Isagani atipinatawag niya ito. Nagulat
si Isagani dahil si Padre Fernandez ang bukod tanging kurana modelo sa mabung ugali.
P. Fernandez:
Alam mo, Isagani, hanga ako sa mga kabataang malayang nagpapahayagng kanilang saloobin kahit na
magkasalungat ang aming saloobin sa isa’t isa. Nabalitaankong nagkapon raw kayo sa pansiterya
kagabi. Hindi ka ba humingi ng paumanhin?
Isagani:
Hindi po, Padre.
P. Fernandez:
Mabu. Nangangahulugan na natanggap mong lubusan ang lahat ngsinabi mo. Karapatan mong
magsalita ng naiisip mo ukol sa mga Dominiko. Kungtutuusin, hindi ka naman purong estudyante ng
unibersidad dahil iisang taon ka palamang dito. Ngunit, baka hindi ka na pabalikin dito dahil sa mga
iyong sinabi raw.
Narrator:
Nanaling nakatayo ang binata at matamang pinakinggan ang sinasabi ngiginagalang na propesor. Wika
ni Padre Fernandez, sa walong taon niyang pagtuturo saunibersidad ng higit kumulang sa mga
dalawang libo’t limang daang estudyante,naipunla niya ang katarungan at dignidad sa mga kaisipan ng
mga estudyante. Ani niyapa, may mga pumupunang mga estudyante sa mga kapwa niyang kura, may
mganagagalit, ngunit sa harapan ay may mga pakitang-tao ang napapansin.
P. Fernandez:
Ano sa palagay mo ang dapat naming gawin?
Isagani:
Hindi lamang po ang mga kabataan ang dapat na sisihihin.
Narrator:
Ipinalawak ni Isagani ang kaniyang saloobin ukol sa pakikitungo ng mgaestudyante. Base sa kaniyang
opinyon, ang pagiging ipokrito o mapagkunwari aynatutuhan nila sa kanilang mga guro sa kadahilanan
na ang mga guro ang umalipin sakanilang isipan.
Isagani:
Sinasabi po ng marami sainyo na ang pagkakaroon ng malayang isipan ay pag-aalsa na sa pamahalaan
at sa simbahan. Kung kaya’t, nabibingit sa pag-uusig at panganibang sinumang magpahayag ng nasaisip.
KABANATA 27: ANG PRAYLE AT ANG PILIPINOMga tauhan:
Padre Fernandez – Maloles (Costume: Formal)

Isagani – Lasao (Costume: Formal)

Narrator: Alcantara
Narrator:
Narinig ng may karamdamang Padre Fernandez ang talumpa ni Isagani atipinatawag niya ito. Nagulat
si Isagani dahil si Padre Fernandez ang bukod tanging kurana modelo sa mabung ugali.
P. Fernandez:
Alam mo, Isagani, hanga ako sa mga kabataang malayang nagpapahayagng kanilang saloobin kahit na
magkasalungat ang aming saloobin sa isa’t isa. Nabalitaankong nagkapon raw kayo sa pansiterya
kagabi. Hindi ka ba humingi ng paumanhin?
Isagani:
Hindi po, Padre.
P. Fernandez:
Mabu. Nangangahulugan na natanggap mong lubusan ang lahat ngsinabi mo. Karapatan mong
magsalita ng naiisip mo ukol sa mga Dominiko. Kungtutuusin, hindi ka naman purong estudyante ng
unibersidad dahil iisang taon ka palamang dito. Ngunit, baka hindi ka na pabalikin dito dahil sa mga
iyong sinabi raw.
Narrator:
Nanaling nakatayo ang binata at matamang pinakinggan ang sinasabi ngiginagalang na propesor. Wika
ni Padre Fernandez, sa walong taon niyang pagtuturo saunibersidad ng higit kumulang sa mga
dalawang libo’t limang daang estudyante,naipunla niya ang katarungan at dignidad sa mga kaisipan ng
mga estudyante. Ani niyapa, may mga pumupunang mga estudyante sa mga kapwa niyang kura, may
mganagagalit, ngunit sa harapan ay may mga pakitang-tao ang napapansin.
P. Fernandez:
Ano sa palagay mo ang dapat naming gawin?
Isagani:
Hindi lamang po ang mga kabataan ang dapat na sisihihin.
Narrator:
Ipinalawak ni Isagani ang kaniyang saloobin ukol sa pakikitungo ng mgaestudyante. Base sa kaniyang
opinyon, ang pagiging ipokrito o mapagkunwari aynatutuhan nila sa kanilang mga guro sa kadahilanan
na ang mga guro ang umalipin sakanilang isipan.
Isagani:
Sinasabi po ng marami sainyo na ang pagkakaroon ng malayang isipan ay pag-aalsa na sa pamahalaan
at sa simbahan. Kung kaya’t, nabibingit sa pag-uusig at panganibang sinumang magpahayag ng nasaisip.
KABANATA 27: ANG PRAYLE AT ANG PILIPINOMga tauhan:
Padre Fernandez – Maloles (Costume: Formal)

Isagani – Lasao (Costume: Formal)

Narrator: Alcantara
Narrator:
Narinig ng may karamdamang Padre Fernandez ang talumpa ni Isagani atipinatawag niya ito. Nagulat
si Isagani dahil si Padre Fernandez ang bukod tanging kurana modelo sa mabung ugali.
P. Fernandez:
Alam mo, Isagani, hanga ako sa mga kabataang malayang nagpapahayagng kanilang saloobin kahit na
magkasalungat ang aming saloobin sa isa’t isa. Nabalitaankong nagkapon raw kayo sa pansiterya
kagabi. Hindi ka ba humingi ng paumanhin?
Isagani:
Hindi po, Padre.
P. Fernandez:
Mabu. Nangangahulugan na natanggap mong lubusan ang lahat ngsinabi mo. Karapatan mong
magsalita ng naiisip mo ukol sa mga Dominiko. Kungtutuusin, hindi ka naman purong estudyante ng
unibersidad dahil iisang taon ka palamang dito. Ngunit, baka hindi ka na pabalikin dito dahil sa mga
iyong sinabi raw.
Narrator:
Nanaling nakatayo ang binata at matamang pinakinggan ang sinasabi ngiginagalang na propesor. Wika
ni Padre Fernandez, sa walong taon niyang pagtuturo saunibersidad ng higit kumulang sa mga
dalawang libo’t limang daang estudyante,naipunla niya ang katarungan at dignidad sa mga kaisipan ng
mga estudyante. Ani niyapa, may mga pumupunang mga estudyante sa mga kapwa niyang kura, may
mganagagalit, ngunit sa harapan ay may mga pakitang-tao ang napapansin.
P. Fernandez:
Ano sa palagay mo ang dapat naming gawin?
Isagani:
Hindi lamang po ang mga kabataan ang dapat na sisihihin.
Narrator:
Ipinalawak ni Isagani ang kaniyang saloobin ukol sa pakikitungo ng mgaestudyante. Base sa kaniyang
opinyon, ang pagiging ipokrito o mapagkunwari aynatutuhan nila sa kanilang mga guro sa kadahilanan
na ang mga guro ang umalipin sakanilang isipan.
Isagani:
Sinasabi po ng marami sainyo na ang pagkakaroon ng malayang isipan ay pag-aalsa na sa pamahalaan
at sa simbahan. Kung kaya’t, nabibingit sa pag-uusig at panganibang sinumang magpahayag ng nasaisip.
KABANATA 27: ANG PRAYLE AT ANG PILIPINOMga tauhan:
Padre Fernandez – Maloles (Costume: Formal)

Isagani – Lasao (Costume: Formal)

Narrator: Alcantara
Narrator:
Narinig ng may karamdamang Padre Fernandez ang talumpa ni Isagani atipinatawag niya ito. Nagulat
si Isagani dahil si Padre Fernandez ang bukod tanging kurana modelo sa mabung ugali.
P. Fernandez:
Alam mo, Isagani, hanga ako sa mga kabataang malayang nagpapahayagng kanilang saloobin kahit na
magkasalungat ang aming saloobin sa isa’t isa. Nabalitaankong nagkapon raw kayo sa pansiterya
kagabi. Hindi ka ba humingi ng paumanhin?
Isagani:
Hindi po, Padre.
P. Fernandez:
Mabu. Nangangahulugan na natanggap mong lubusan ang lahat ngsinabi mo. Karapatan mong
magsalita ng naiisip mo ukol sa mga Dominiko. Kungtutuusin, hindi ka naman purong estudyante ng
unibersidad dahil iisang taon ka palamang dito. Ngunit, baka hindi ka na pabalikin dito dahil sa mga
iyong sinabi raw.
Narrator:
Nanaling nakatayo ang binata at matamang pinakinggan ang sinasabi ngiginagalang na propesor. Wika
ni Padre Fernandez, sa walong taon niyang pagtuturo saunibersidad ng higit kumulang sa mga
dalawang libo’t limang daang estudyante,naipunla niya ang katarungan at dignidad sa mga kaisipan ng
mga estudyante. Ani niyapa, may mga pumupunang mga estudyante sa mga kapwa niyang kura, may
mganagagalit, ngunit sa harapan ay may mga pakitang-tao ang napapansin.
P. Fernandez:
Ano sa palagay mo ang dapat naming gawin?
Isagani:
Hindi lamang po ang mga kabataan ang dapat na sisihihin.
Narrator:
Ipinalawak ni Isagani ang kaniyang saloobin ukol sa pakikitungo ng mgaestudyante. Base sa kaniyang
opinyon, ang pagiging ipokrito o mapagkunwari aynatutuhan nila sa kanilang mga guro sa kadahilanan
na ang mga guro ang umalipin sakanilang isipan.
Isagani:
Sinasabi po ng marami sainyo na ang pagkakaroon ng malayang isipan ay pag-aalsa na sa pamahalaan
at sa simbahan. Kung kaya’t, nabibingit sa pag-uusig at panganibang sinumang magpahayag ng nasaisip.
KABANATA 27: ANG PRAYLE AT ANG PILIPINOMga tauhan:
Padre Fernandez – Maloles (Costume: Formal)

Isagani – Lasao (Costume: Formal)

Narrator: Alcantara
Narrator:
Narinig ng may karamdamang Padre Fernandez ang talumpa ni Isagani atipinatawag niya ito. Nagulat
si Isagani dahil si Padre Fernandez ang bukod tanging kurana modelo sa mabung ugali.
P. Fernandez:
Alam mo, Isagani, hanga ako sa mga kabataang malayang nagpapahayagng kanilang saloobin kahit na
magkasalungat ang aming saloobin sa isa’t isa. Nabalitaankong nagkapon raw kayo sa pansiterya
kagabi. Hindi ka ba humingi ng paumanhin?
Isagani:
Hindi po, Padre.
P. Fernandez:
Mabu. Nangangahulugan na natanggap mong lubusan ang lahat ngsinabi mo. Karapatan mong
magsalita ng naiisip mo ukol sa mga Dominiko. Kungtutuusin, hindi ka naman purong estudyante ng
unibersidad dahil iisang taon ka palamang dito. Ngunit, baka hindi ka na pabalikin dito dahil sa mga
iyong sinabi raw.
Narrator:
Nanaling nakatayo ang binata at matamang pinakinggan ang sinasabi ngiginagalang na propesor. Wika
ni Padre Fernandez, sa walong taon niyang pagtuturo saunibersidad ng higit kumulang sa mga
dalawang libo’t limang daang estudyante,naipunla niya ang katarungan at dignidad sa mga kaisipan ng
mga estudyante. Ani niyapa, may mga pumupunang mga estudyante sa mga kapwa niyang kura, may
mganagagalit, ngunit sa harapan ay may mga pakitang-tao ang napapansin.
P. Fernandez:
Ano sa palagay mo ang dapat naming gawin?
Isagani:
Hindi lamang po ang mga kabataan ang dapat na sisihihin.
Narrator:
Ipinalawak ni Isagani ang kaniyang saloobin ukol sa pakikitungo ng mgaestudyante. Base sa kaniyang
opinyon, ang pagiging ipokrito o mapagkunwari aynatutuhan nila sa kanilang mga guro sa kadahilanan
na ang mga guro ang umalipin sakanilang isipan.
Isagani:
Sinasabi po ng marami sainyo na ang pagkakaroon ng malayang isipan ay pag-aalsa na sa pamahalaan
at sa simbahan. Kung kaya’t, nabibingit sa pag-uusig at panganibang sinumang magpahayag ng nasaisip.
KABANATA 27: ANG PRAYLE AT ANG PILIPINOMga tauhan:
Padre Fernandez – Maloles (Costume: Formal)

Isagani – Lasao (Costume: Formal)

Narrator: Alcantara
Narrator:
Narinig ng may karamdamang Padre Fernandez ang talumpa ni Isagani atipinatawag niya ito. Nagulat
si Isagani dahil si Padre Fernandez ang bukod tanging kurana modelo sa mabung ugali.
P. Fernandez:
Alam mo, Isagani, hanga ako sa mga kabataang malayang nagpapahayagng kanilang saloobin kahit na
magkasalungat ang aming saloobin sa isa’t isa. Nabalitaankong nagkapon raw kayo sa pansiterya
kagabi. Hindi ka ba humingi ng paumanhin?
Isagani:
Hindi po, Padre.
P. Fernandez:
Mabu. Nangangahulugan na natanggap mong lubusan ang lahat ngsinabi mo. Karapatan mong
magsalita ng naiisip mo ukol sa mga Dominiko. Kungtutuusin, hindi ka naman purong estudyante ng
unibersidad dahil iisang taon ka palamang dito. Ngunit, baka hindi ka na pabalikin dito dahil sa mga
iyong sinabi raw.
Narrator:
Nanaling nakatayo ang binata at matamang pinakinggan ang sinasabi ngiginagalang na propesor. Wika
ni Padre Fernandez, sa walong taon niyang pagtuturo saunibersidad ng higit kumulang sa mga
dalawang libo’t limang daang estudyante,naipunla niya ang katarungan at dignidad sa mga kaisipan ng
mga estudyante. Ani niyapa, may mga pumupunang mga estudyante sa mga kapwa niyang kura, may
mganagagalit, ngunit sa harapan ay may mga pakitang-tao ang napapansin.
P. Fernandez:
Ano sa palagay mo ang dapat naming gawin?
Isagani:
Hindi lamang po ang mga kabataan ang dapat na sisihihin.
Narrator:
Ipinalawak ni Isagani ang kaniyang saloobin ukol sa pakikitungo ng mgaestudyante. Base sa kaniyang
opinyon, ang pagiging ipokrito o mapagkunwari aynatutuhan nila sa kanilang mga guro sa kadahilanan
na ang mga guro ang umalipin sakanilang isipan.
Isagani:
Sinasabi po ng marami sainyo na ang pagkakaroon ng malayang isipan ay pag-aalsa na sa pamahalaan
at sa simbahan. Kung kaya’t, nabibingit sa pag-uusig at panganibang sinumang magpahayag ng nasaisip.
KABANATA 27: ANG PRAYLE AT ANG PILIPINOMga tauhan:
Padre Fernandez – Maloles (Costume: Formal)

Isagani – Lasao (Costume: Formal)

Narrator: Alcantara
Narrator:
Narinig ng may karamdamang Padre Fernandez ang talumpa ni Isagani atipinatawag niya ito. Nagulat
si Isagani dahil si Padre Fernandez ang bukod tanging kurana modelo sa mabung ugali.
P. Fernandez:
Alam mo, Isagani, hanga ako sa mga kabataang malayang nagpapahayagng kanilang saloobin kahit na
magkasalungat ang aming saloobin sa isa’t isa. Nabalitaankong nagkapon raw kayo sa pansiterya
kagabi. Hindi ka ba humingi ng paumanhin?
Isagani:
Hindi po, Padre.
P. Fernandez:
Mabu. Nangangahulugan na natanggap mong lubusan ang lahat ngsinabi mo. Karapatan mong
magsalita ng naiisip mo ukol sa mga Dominiko. Kungtutuusin, hindi ka naman purong estudyante ng
unibersidad dahil iisang taon ka palamang dito. Ngunit, baka hindi ka na pabalikin dito dahil sa mga
iyong sinabi raw.
Narrator:
Nanaling nakatayo ang binata at matamang pinakinggan ang sinasabi ngiginagalang na propesor. Wika
ni Padre Fernandez, sa walong taon niyang pagtuturo saunibersidad ng higit kumulang sa mga
dalawang libo’t limang daang estudyante,naipunla niya ang katarungan at dignidad sa mga kaisipan ng
mga estudyante. Ani niyapa, may mga pumupunang mga estudyante sa mga kapwa niyang kura, may
mganagagalit, ngunit sa harapan ay may mga pakitang-tao ang napapansin.
P. Fernandez:
Ano sa palagay mo ang dapat naming gawin?
Isagani:
Hindi lamang po ang mga kabataan ang dapat na sisihihin.
Narrator:
Ipinalawak ni Isagani ang kaniyang saloobin ukol sa pakikitungo ng mgaestudyante. Base sa kaniyang
opinyon, ang pagiging ipokrito o mapagkunwari aynatutuhan nila sa kanilang mga guro sa kadahilanan
na ang mga guro ang umalipin sakanilang isipan.
Isagani:
Sinasabi po ng marami sainyo na ang pagkakaroon ng malayang isipan ay pag-aalsa na sa pamahalaan
at sa simbahan. Kung kaya’t, nabibingit sa pag-uusig at panganibang sinumang magpahayag ng nasaisip.
KABANATA 27: ANG PRAYLE AT ANG PILIPINOMga tauhan:
Padre Fernandez – Maloles (Costume: Formal)

Isagani – Lasao (Costume: Formal)

Narrator: Alcantara
Narrator:
Narinig ng may karamdamang Padre Fernandez ang talumpa ni Isagani atipinatawag niya ito. Nagulat
si Isagani dahil si Padre Fernandez ang bukod tanging kurana modelo sa mabung ugali.
P. Fernandez:
Alam mo, Isagani, hanga ako sa mga kabataang malayang nagpapahayagng kanilang saloobin kahit na
magkasalungat ang aming saloobin sa isa’t isa. Nabalitaankong nagkapon raw kayo sa pansiterya
kagabi. Hindi ka ba humingi ng paumanhin?
Isagani:
Hindi po, Padre.
P. Fernandez:
Mabu. Nangangahulugan na natanggap mong lubusan ang lahat ngsinabi mo. Karapatan mong
magsalita ng naiisip mo ukol sa mga Dominiko. Kungtutuusin, hindi ka naman purong estudyante ng
unibersidad dahil iisang taon ka palamang dito. Ngunit, baka hindi ka na pabalikin dito dahil sa mga
iyong sinabi raw.
Narrator:
Nanaling nakatayo ang binata at matamang pinakinggan ang sinasabi ngiginagalang na propesor. Wika
ni Padre Fernandez, sa walong taon niyang pagtuturo saunibersidad ng higit kumulang sa mga
dalawang libo’t limang daang estudyante,naipunla niya ang katarungan at dignidad sa mga kaisipan ng
mga estudyante. Ani niyapa, may mga pumupunang mga estudyante sa mga kapwa niyang kura, may
mganagagalit, ngunit sa harapan ay may mga pakitang-tao ang napapansin.
P. Fernandez:
Ano sa palagay mo ang dapat naming gawin?
Isagani:
Hindi lamang po ang mga kabataan ang dapat na sisihihin.
Narrator:
Ipinalawak ni Isagani ang kaniyang saloobin ukol sa pakikitungo ng mgaestudyante. Base sa kaniyang
opinyon, ang pagiging ipokrito o mapagkunwari aynatutuhan nila sa kanilang mga guro sa kadahilanan
na ang mga guro ang umalipin sakanilang isipan.
Isagani:
Sinasabi po ng marami sainyo na ang pagkakaroon ng malayang isipan ay pag-aalsa na sa pamahalaan
at sa simbahan. Kung kaya’t, nabibingit sa pag-uusig at panganibang sinumang magpahayag ng nasaisip.
KABANATA 27: ANG PRAYLE AT ANG PILIPINOMga tauhan:
Padre Fernandez – Maloles (Costume: Formal)

Isagani – Lasao (Costume: Formal)

Narrator: Alcantara
Narrator:
Narinig ng may karamdamang Padre Fernandez ang talumpa ni Isagani atipinatawag niya ito. Nagulat
si Isagani dahil si Padre Fernandez ang bukod tanging kurana modelo sa mabung ugali.
P. Fernandez:
Alam mo, Isagani, hanga ako sa mga kabataang malayang nagpapahayagng kanilang saloobin kahit na
magkasalungat ang aming saloobin sa isa’t isa. Nabalitaankong nagkapon raw kayo sa pansiterya
kagabi. Hindi ka ba humingi ng paumanhin?
Isagani:
Hindi po, Padre.
P. Fernandez:
Mabu. Nangangahulugan na natanggap mong lubusan ang lahat ngsinabi mo. Karapatan mong
magsalita ng naiisip mo ukol sa mga Dominiko. Kungtutuusin, hindi ka naman purong estudyante ng
unibersidad dahil iisang taon ka palamang dito. Ngunit, baka hindi ka na pabalikin dito dahil sa mga
iyong sinabi raw.
Narrator:
Nanaling nakatayo ang binata at matamang pinakinggan ang sinasabi ngiginagalang na propesor. Wika
ni Padre Fernandez, sa walong taon niyang pagtuturo saunibersidad ng higit kumulang sa mga
dalawang libo’t limang daang estudyante,naipunla niya ang katarungan at dignidad sa mga kaisipan ng
mga estudyante. Ani niyapa, may mga pumupunang mga estudyante sa mga kapwa niyang kura, may
mganagagalit, ngunit sa harapan ay may mga pakitang-tao ang napapansin.
P. Fernandez:
Ano sa palagay mo ang dapat naming gawin?
Isagani:
Hindi lamang po ang mga kabataan ang dapat na sisihihin.
Narrator:
Ipinalawak ni Isagani ang kaniyang saloobin ukol sa pakikitungo ng mgaestudyante. Base sa kaniyang
opinyon, ang pagiging ipokrito o mapagkunwari aynatutuhan nila sa kanilang mga guro sa kadahilanan
na ang mga guro ang umalipin sakanilang isipan.
Isagani:
Sinasabi po ng marami sainyo na ang pagkakaroon ng malayang isipan ay pag-aalsa na sa pamahalaan
at sa simbahan. Kung kaya’t, nabibingit sa pag-uusig at panganibang sinumang magpahayag ng nasaisip.
KABANATA 27: ANG PRAYLE AT ANG PILIPINOMga tauhan:
Padre Fernandez – Maloles (Costume: Formal)

Isagani – Lasao (Costume: Formal)

Narrator: Alcantara
Narrator:
Narinig ng may karamdamang Padre Fernandez ang talumpa ni Isagani atipinatawag niya ito. Nagulat
si Isagani dahil si Padre Fernandez ang bukod tanging kurana modelo sa mabung ugali.
P. Fernandez:
Alam mo, Isagani, hanga ako sa mga kabataang malayang nagpapahayagng kanilang saloobin kahit na
magkasalungat ang aming saloobin sa isa’t isa. Nabalitaankong nagkapon raw kayo sa pansiterya
kagabi. Hindi ka ba humingi ng paumanhin?
Isagani:
Hindi po, Padre.
P. Fernandez:
Mabu. Nangangahulugan na natanggap mong lubusan ang lahat ngsinabi mo. Karapatan mong
magsalita ng naiisip mo ukol sa mga Dominiko. Kungtutuusin, hindi ka naman purong estudyante ng
unibersidad dahil iisang taon ka palamang dito. Ngunit, baka hindi ka na pabalikin dito dahil sa mga
iyong sinabi raw.
Narrator:
Nanaling nakatayo ang binata at matamang pinakinggan ang sinasabi ngiginagalang na propesor. Wika
ni Padre Fernandez, sa walong taon niyang pagtuturo saunibersidad ng higit kumulang sa mga
dalawang libo’t limang daang estudyante,naipunla niya ang katarungan at dignidad sa mga kaisipan ng
mga estudyante. Ani niyapa, may mga pumupunang mga estudyante sa mga kapwa niyang kura, may
mganagagalit, ngunit sa harapan ay may mga pakitang-tao ang napapansin.
P. Fernandez:
Ano sa palagay mo ang dapat naming gawin?
Isagani:
Hindi lamang po ang mga kabataan ang dapat na sisihihin.
Narrator:
Ipinalawak ni Isagani ang kaniyang saloobin ukol sa pakikitungo ng mgaestudyante. Base sa kaniyang
opinyon, ang pagiging ipokrito o mapagkunwari aynatutuhan nila sa kanilang mga guro sa kadahilanan
na ang mga guro ang umalipin sakanilang isipan.
Isagani:
Sinasabi po ng marami sainyo na ang pagkakaroon ng malayang isipan ay pag-aalsa na sa pamahalaan
at sa simbahan. Kung kaya’t, nabibingit sa pag-uusig at panganibang sinumang magpahayag ng nasaisip.
KABANATA 27: ANG PRAYLE AT ANG PILIPINOMga tauhan:
Padre Fernandez – Maloles (Costume: Formal)
Isagani – Lasao (Costume: Formal)

Narrator: Alcantara
Narrator:
Narinig ng may karamdamang Padre Fernandez ang talumpa ni Isagani atipinatawag niya ito. Nagulat
si Isagani dahil si Padre Fernandez ang bukod tanging kurana modelo sa mabung ugali.
P. Fernandez:
Alam mo, Isagani, hanga ako sa mga kabataang malayang nagpapahayagng kanilang saloobin kahit na
magkasalungat ang aming saloobin sa isa’t isa. Nabalitaankong nagkapon raw kayo sa pansiterya
kagabi. Hindi ka ba humingi ng paumanhin?
Isagani:
Hindi po, Padre.
P. Fernandez:
Mabu. Nangangahulugan na natanggap mong lubusan ang lahat ngsinabi mo. Karapatan mong
magsalita ng naiisip mo ukol sa mga Dominiko. Kungtutuusin, hindi ka naman purong estudyante ng
unibersidad dahil iisang taon ka palamang dito. Ngunit, baka hindi ka na pabalikin dito dahil sa mga
iyong sinabi raw.
Narrator:
Nanaling nakatayo ang binata at matamang pinakinggan ang sinasabi ngiginagalang na propesor. Wika
ni Padre Fernandez, sa walong taon niyang pagtuturo saunibersidad ng higit kumulang sa mga
dalawang libo’t limang daang estudyante,naipunla niya ang katarungan at dignidad sa mga kaisipan ng
mga estudyante. Ani niyapa, may mga pumupunang mga estudyante sa mga kapwa niyang kura, may
mganagagalit, ngunit sa harapan ay may mga pakitang-tao ang napapansin.
P. Fernandez:
Ano sa palagay mo ang dapat naming gawin?
Isagani:
Hindi lamang po ang mga kabataan ang dapat na sisihihin.
Narrator:
Ipinalawak ni Isagani ang kaniyang saloobin ukol sa pakikitungo ng mgaestudyante. Base sa kaniyang
opinyon, ang pagiging ipokrito o mapagkunwari aynatutuhan nila sa kanilang mga guro sa kadahilanan
na ang mga guro ang umalipin sakanilang isipan.
Isagani:
Sinasabi po ng marami sainyo na ang pagkakaroon ng malayang isipan ay pag-aalsa na sa pamahalaan
at sa simbahan. Kung kaya’t, nabibingit sa pag-uusig at panganibang sinumang magpahayag ng nasaisip.
KABANATA 27: ANG PRAYLE AT ANG PILIPINOMga tauhan:
Padre Fernandez – Maloles (Costume: Formal)

Isagani – Lasao (Costume: Formal)

Narrator: Alcantara
Narrator:
Narinig ng may karamdamang Padre Fernandez ang talumpa ni Isagani atipinatawag niya ito. Nagulat
si Isagani dahil si Padre Fernandez ang bukod tanging kurana modelo sa mabung ugali.
P. Fernandez:
Alam mo, Isagani, hanga ako sa mga kabataang malayang nagpapahayagng kanilang saloobin kahit na
magkasalungat ang aming saloobin sa isa’t isa. Nabalitaankong nagkapon raw kayo sa pansiterya
kagabi. Hindi ka ba humingi ng paumanhin?
Isagani:
Hindi po, Padre.
P. Fernandez:
Mabu. Nangangahulugan na natanggap mong lubusan ang lahat ngsinabi mo. Karapatan mong
magsalita ng naiisip mo ukol sa mga Dominiko. Kungtutuusin, hindi ka naman purong estudyante ng
unibersidad dahil iisang taon ka palamang dito. Ngunit, baka hindi ka na pabalikin dito dahil sa mga
iyong sinabi raw.
Narrator:
Nanaling nakatayo ang binata at matamang pinakinggan ang sinasabi ngiginagalang na propesor. Wika
ni Padre Fernandez, sa walong taon niyang pagtuturo saunibersidad ng higit kumulang sa mga
dalawang libo’t limang daang estudyante,naipunla niya ang katarungan at dignidad sa mga kaisipan ng
mga estudyante. Ani niyapa, may mga pumupunang mga estudyante sa mga kapwa niyang kura, may
mganagagalit, ngunit sa harapan ay may mga pakitang-tao ang napapansin.
P. Fernandez:
Ano sa palagay mo ang dapat naming gawin?
Isagani:
Hindi lamang po ang mga kabataan ang dapat na sisihihin.
Narrator:
Ipinalawak ni Isagani ang kaniyang saloobin ukol sa pakikitungo ng mgaestudyante. Base sa kaniyang
opinyon, ang pagiging ipokrito o mapagkunwari aynatutuhan nila sa kanilang mga guro sa kadahilanan
na ang mga guro ang umalipin sakanilang isipan.
Isagani:
Sinasabi po ng marami sainyo na ang pagkakaroon ng malayang isipan ay pag-aalsa na sa pamahalaan
at sa simbahan. Kung kaya’t, nabibingit sa pag-uusig at panganibang sinumang magpahayag ng nasaisip.
KABANATA 27: ANG PRAYLE AT ANG PILIPINOMga tauhan:
Padre Fernandez – Maloles (Costume: Formal)

Isagani – Lasao (Costume: Formal)

Narrator: Alcantara
Narrator:
Narinig ng may karamdamang Padre Fernandez ang talumpa ni Isagani atipinatawag niya ito. Nagulat
si Isagani dahil si Padre Fernandez ang bukod tanging kurana modelo sa mabung ugali.
P. Fernandez:
Alam mo, Isagani, hanga ako sa mga kabataang malayang nagpapahayagng kanilang saloobin kahit na
magkasalungat ang aming saloobin sa isa’t isa. Nabalitaankong nagkapon raw kayo sa pansiterya
kagabi. Hindi ka ba humingi ng paumanhin?
Isagani:
Hindi po, Padre.
P. Fernandez:
Mabu. Nangangahulugan na natanggap mong lubusan ang lahat ngsinabi mo. Karapatan mong
magsalita ng naiisip mo ukol sa mga Dominiko. Kungtutuusin, hindi ka naman purong estudyante ng
unibersidad dahil iisang taon ka palamang dito. Ngunit, baka hindi ka na pabalikin dito dahil sa mga
iyong sinabi raw.
Narrator:
Nanaling nakatayo ang binata at matamang pinakinggan ang sinasabi ngiginagalang na propesor. Wika
ni Padre Fernandez, sa walong taon niyang pagtuturo saunibersidad ng higit kumulang sa mga
dalawang libo’t limang daang estudyante,naipunla niya ang katarungan at dignidad sa mga kaisipan ng
mga estudyante. Ani niyapa, may mga pumupunang mga estudyante sa mga kapwa niyang kura, may
mganagagalit, ngunit sa harapan ay may mga pakitang-tao ang napapansin.
P. Fernandez:
Ano sa palagay mo ang dapat naming gawin?
Isagani:
Hindi lamang po ang mga kabataan ang dapat na sisihihin.
Narrator:
Ipinalawak ni Isagani ang kaniyang saloobin ukol sa pakikitungo ng mgaestudyante. Base sa kaniyang
opinyon, ang pagiging ipokrito o mapagkunwari aynatutuhan nila sa kanilang mga guro sa kadahilanan
na ang mga guro ang umalipin sakanilang isipan.
Isagani:
Sinasabi po ng marami sainyo na ang pagkakaroon ng malayang isipan ay pag-aalsa na sa pamahalaan
at sa simbahan. Kung kaya’t, nabibingit sa pag-uusig at panganibang sinumang magpahayag ng nasaisip.
KABANATA 27: ANG PRAYLE AT ANG PILIPINOMga tauhan:
Padre Fernandez – Maloles (Costume: Formal)

Isagani – Lasao (Costume: Formal)

Narrator: Alcantara
Narrator:
Narinig ng may karamdamang Padre Fernandez ang talumpa ni Isagani atipinatawag niya ito. Nagulat
si Isagani dahil si Padre Fernandez ang bukod tanging kurana modelo sa mabung ugali.
P. Fernandez:
Alam mo, Isagani, hanga ako sa mga kabataang malayang nagpapahayagng kanilang saloobin kahit na
magkasalungat ang aming saloobin sa isa’t isa. Nabalitaankong nagkapon raw kayo sa pansiterya
kagabi. Hindi ka ba humingi ng paumanhin?
Isagani:
Hindi po, Padre.
P. Fernandez:
Mabu. Nangangahulugan na natanggap mong lubusan ang lahat ngsinabi mo. Karapatan mong
magsalita ng naiisip mo ukol sa mga Dominiko. Kungtutuusin, hindi ka naman purong estudyante ng
unibersidad dahil iisang taon ka palamang dito. Ngunit, baka hindi ka na pabalikin dito dahil sa mga
iyong sinabi raw.
Narrator:
Nanaling nakatayo ang binata at matamang pinakinggan ang sinasabi ngiginagalang na propesor. Wika
ni Padre Fernandez, sa walong taon niyang pagtuturo saunibersidad ng higit kumulang sa mga
dalawang libo’t limang daang estudyante,naipunla niya ang katarungan at dignidad sa mga kaisipan ng
mga estudyante. Ani niyapa, may mga pumupunang mga estudyante sa mga kapwa niyang kura, may
mganagagalit, ngunit sa harapan ay may mga pakitang-tao ang napapansin.
P. Fernandez:
Ano sa palagay mo ang dapat naming gawin?
Isagani:
Hindi lamang po ang mga kabataan ang dapat na sisihihin.
Narrator:
Ipinalawak ni Isagani ang kaniyang saloobin ukol sa pakikitungo ng mgaestudyante. Base sa kaniyang
opinyon, ang pagiging ipokrito o mapagkunwari aynatutuhan nila sa kanilang mga guro sa kadahilanan
na ang mga guro ang umalipin sakanilang isipan.
Isagani:
Sinasabi po ng marami sainyo na ang pagkakaroon ng malayang isipan ay pag-aalsa na sa pamahalaan
at sa simbahan. Kung kaya’t, nabibingit sa pag-uusig at panganibang sinumang magpahayag ng nasaisip.
KABANATA 27: ANG PRAYLE AT ANG PILIPINOMga tauhan:
Padre Fernandez – Maloles (Costume: Formal)

Isagani – Lasao (Costume: Formal)

Narrator: Alcantara
Narrator:
Narinig ng may karamdamang Padre Fernandez ang talumpa ni Isagani atipinatawag niya ito. Nagulat
si Isagani dahil si Padre Fernandez ang bukod tanging kurana modelo sa mabung ugali.
P. Fernandez:
Alam mo, Isagani, hanga ako sa mga kabataang malayang nagpapahayagng kanilang saloobin kahit na
magkasalungat ang aming saloobin sa isa’t isa. Nabalitaankong nagkapon raw kayo sa pansiterya
kagabi. Hindi ka ba humingi ng paumanhin?
Isagani:
Hindi po, Padre.
P. Fernandez:
Mabu. Nangangahulugan na natanggap mong lubusan ang lahat ngsinabi mo. Karapatan mong
magsalita ng naiisip mo ukol sa mga Dominiko. Kungtutuusin, hindi ka naman purong estudyante ng
unibersidad dahil iisang taon ka palamang dito. Ngunit, baka hindi ka na pabalikin dito dahil sa mga
iyong sinabi raw.
Narrator:
Nanaling nakatayo ang binata at matamang pinakinggan ang sinasabi ngiginagalang na propesor. Wika
ni Padre Fernandez, sa walong taon niyang pagtuturo saunibersidad ng higit kumulang sa mga
dalawang libo’t limang daang estudyante,naipunla niya ang katarungan at dignidad sa mga kaisipan ng
mga estudyante. Ani niyapa, may mga pumupunang mga estudyante sa mga kapwa niyang kura, may
mganagagalit, ngunit sa harapan ay may mga pakitang-tao ang napapansin.
P. Fernandez:
Ano sa palagay mo ang dapat naming gawin?
Isagani:
Hindi lamang po ang mga kabataan ang dapat na sisihihin.
Narrator:
Ipinalawak ni Isagani ang kaniyang saloobin ukol sa pakikitungo ng mgaestudyante. Base sa kaniyang
opinyon, ang pagiging ipokrito o mapagkunwari aynatutuhan nila sa kanilang mga guro sa kadahilanan
na ang mga guro ang umalipin sakanilang isipan.
Isagani:
Sinasabi po ng marami sainyo na ang pagkakaroon ng malayang isipan ay pag-aalsa na sa pamahalaan
at sa simbahan. Kung kaya’t, nabibingit sa pag-uusig at panganibang sinumang magpahayag ng nasaisip.
KABANATA 27: ANG PRAYLE AT ANG PILIPINOMga tauhan:
Padre Fernandez – Maloles (Costume: Formal)

Isagani – Lasao (Costume: Formal)

Narrator: Alcantara
Narrator:
Narinig ng may karamdamang Padre Fernandez ang talumpa ni Isagani atipinatawag niya ito. Nagulat
si Isagani dahil si Padre Fernandez ang bukod tanging kurana modelo sa mabung ugali.
P. Fernandez:
Alam mo, Isagani, hanga ako sa mga kabataang malayang nagpapahayagng kanilang saloobin kahit na
magkasalungat ang aming saloobin sa isa’t isa. Nabalitaankong nagkapon raw kayo sa pansiterya
kagabi. Hindi ka ba humingi ng paumanhin?
Isagani:
Hindi po, Padre.
P. Fernandez:
Mabu. Nangangahulugan na natanggap mong lubusan ang lahat ngsinabi mo. Karapatan mong
magsalita ng naiisip mo ukol sa mga Dominiko. Kungtutuusin, hindi ka naman purong estudyante ng
unibersidad dahil iisang taon ka palamang dito. Ngunit, baka hindi ka na pabalikin dito dahil sa mga
iyong sinabi raw.
Narrator:
Nanaling nakatayo ang binata at matamang pinakinggan ang sinasabi ngiginagalang na propesor. Wika
ni Padre Fernandez, sa walong taon niyang pagtuturo saunibersidad ng higit kumulang sa mga
dalawang libo’t limang daang estudyante,naipunla niya ang katarungan at dignidad sa mga kaisipan ng
mga estudyante. Ani niyapa, may mga pumupunang mga estudyante sa mga kapwa niyang kura, may
mganagagalit, ngunit sa harapan ay may mga pakitang-tao ang napapansin.
P. Fernandez:
Ano sa palagay mo ang dapat naming gawin?
Isagani:
Hindi lamang po ang mga kabataan ang dapat na sisihihin.
Narrator:
Ipinalawak ni Isagani ang kaniyang saloobin ukol sa pakikitungo ng mgaestudyante. Base sa kaniyang
opinyon, ang pagiging ipokrito o mapagkunwari aynatutuhan nila sa kanilang mga guro sa kadahilanan
na ang mga guro ang umalipin sakanilang isipan.
Isagani:
Sinasabi po ng marami sainyo na ang pagkakaroon ng malayang isipan ay pag-aalsa na sa pamahalaan
at sa simbahan. Kung kaya’t, nabibingit sa pag-uusig at panganibang sinumang magpahayag ng nasaisip.