எண்ணங்கள் ஆயிரம்

23, கண்ணதாசன் சாலை,

தியாகராய நகர்,

சசன் லன- 600017.

சதாலைபேசி: 24332682

மதுலர ❖ பகாலை ❖ ோண்டி ❖ பைலூர்

Copyright © - 2015 Kannadhasan pathippagam

முே்ேத் து இரண்டாம் ேதிே்பு : ஆகஸ்டு, 2010

முே்ேத் து நான் காம் ேதிே்பு : ஏே்ரை் , 2013

முே்ேத் து ஐந் தாைது ேதிே்பு : அக் படாேர், 2015

E- mail: sales@kannadasan.co.in
Our Web Site: www.kannadasan.co.in
 எச்சரிக் லக காே்ேிலரட் சட் டத் தின் கீ ழ் ேதிவு சேற் றுள் ள
இந் நூலிை் இருந் து எே்ேகுதிலயயும் முன் அனுமதியின் றி
ேிரசுரிக் கக் கூடாது. தைறினாை் சிைிை் , கிரிமினை் சட் டங் களின் ேடி
நடைடிக் லக எடுக் கே்ேடும் .

- காந் தி கண்ணதாசன் ேி.ஏ., ேி.எை் .,

No Part of this book may be reproduced or transmitted in any form

or by any means electronic or mechanical including photocopying or
recording or by any information storage and retrieval systems without
permission in writing from Gandhi Kannadhasan, B.A., B.L., Chennai.

Any violations of these conditions, legal action will be initiated in civil

and criminal proceedings under the Copyright Act 1957.
❖ பகாலடயிை் குளம் ைற் றிைிட் டபத என் று சகாக் கு கைலைே்ேடக்
கூடாது: மீ ண்டும் மலழ காைம் ைருகிறது.

❖ மலழகாைம் ைந் துைிட் டசதன் று நதி குதிக் கக் கூடாது: அபதா;

சையிை் காைம் ைந் து சகாண்டிருக் கிறது.

... எண்ணங் கள் ஆயிரம்

எண்ணங்கள்
ஆயிரம்

கைிஞர் கண்ணதாசன்
 அன் றும் இன் றும்

ஒரு காைத் து எழுத் துகள் மறுகாைத் திை் அதிசயமாைதும் உண்டு

பகலிக் கிடமாைதும் உண்டு.

எனது ேலழய எழுத் துகள் சிைைற் லற இே்போது நாபன ேடித் துே்

ோர்த்தாை் , ‘நாமா இே்ேடி எழுதிபனாம் ?’ என் று பதான் றுகிறது.

சிை எழுத் துகபளா, ‘சீ ! இை் ைளவு மட் டமாகைா எழுதிபனாம் ?’ என் று
எண்ணவும் பதான் றுகிறது.

புத் தகம் சைளியிடுைதிை் புதிய உற் சாகம் சோங் கி ைழியும் காைம்

இது.

புதிய நூை் கபளாடு எனது ேலழய எழுத் துகளிை் தரமானலையும்

ைிடாமை் சதாகுக் கே்ேடுகின் றன.
 சிை ஆண்டுகளுக் கு முன் னாை் நண்ேர் ‘பசா’ அைர்கள் , தனது
‘துக் ளக் ’ ேத் திரிலகயிை் ஏதாைது எழுதபைண்டும் என் று பகட் டார்.
‘எண்ணங் கள் ஆயிரம் ’ என் ற தலைே்லேயும் அைபர சசான் னார்.

சிை காைம் அந் தத் தலைே்ேிை் எழுதி ைந் பதன் .

அலை இந் தத் சதாகுே்ேிை் இடம் சேற் றுள் ளன.

‘கை் கி’ இதழிை் ‘கலடசிே்ேக் கம் ’ எழுதி முடித் த நான் , ‘பசரமான்

காதலி’ என் ற சதாடர் கலதலயயும் எழுதி முடித் பதன் . சதாடர்ந்து
‘முதற் ேக் கம் ’ எழுத பைண்டும் என் று பகட் டார்கள் . ‘கை் கி’
நிறுத் தே்ேடும் ைலரயிை் எழுதிபனன் . அலையும் இந் தத் சதாகுே்ேிை்
இடம் சேற் றுள் ளன.
 என் குழந் லதகளுக் குே் புத் தகம் போடுைதிை் இே்போது தீ ராத
ஆலச.

அண்லமயிை் திருமணமான என் மூத் த மகன் காந் தி, ோதிே்

ேங் காளியாக உள் ள ‘கீ தாசமாஜம் ’ இந் த நூலை சைளியிடுகிறது.

ேை் பைறு காைத் திய கருத் துக் கள் என் றாலும் , என் னுலடய
சிந் தலனபயாட் டம் ஒபர மாதிரி இருே்ேலத இந் தக் கட் டுலரக் குைியை்
சுட் டிக் காட் டும் .

அந் நாளிலும் இந் நாளிலும் நான் சசாை் ைச் சசாை் ை இதலன

எழுதிய தம் ேி இராம. கண்ணே்ேனுக் கும் , சைளியிட் படாருக் கும் என்
நன் றி.

சசன் லன

10 - 4 - 78
அன் ேன்

கண்ணதாசன்
 சோருளடக் கம்

நம்பிக்கை 1

நம்பிக்கை 2

சரித்திரம்

மதமும் மூதாகதயர்ைளும்

வானத்து விளக்கு

மமாழி மவறுப்பு-விழி இழப்பு

மனித இயந்திரத்தின் தகைகம ‘மமக்ைானிக்’

பதவி - பூர்வ புண்ணியம்

முடியும் மபாழுமதல்ைாம் விடியும்!

அரசியல்வாதிைள்

நாங்ைள் அரசியல்வாதிைள்

வவகை நிறுத்தங்ைள்

மறதி-மடி-துயில்

சட்டமும் வதச பக்தியும்

தீபமாலிைா
தகைமாட்டில் குத்து விளக்குைள்

எங்ைள் தகைவவன...

தராசுக்கு இரண்டு தட்டு

தத்துவம் பிறந்த இடம்

 நம்பிக்கை 1

நம்பிக்கையில்தான் நானும் வாழ்ந்து மைாண்டிருக்கிவறன்.

ஆனால், என் நம்பிக்கை வகரயறுக்ைப்பட்டிருக்கிறது. என் தகுதிக்கும்,

திறகமக்கும் உள்ளடக்கிவய, அந்த நம்பிக்கை தன் ராஜ்ஜியத்கத நடத்துகிறது.

தகுதி வளர்ந்ததால்தான், என் நம்பிக்கை வளர்கிறது.

சிறிய மைாடிைளில் மபரிய பூசணிக்ைாய்ைள் ைாய்ப்பது வபால், சிைரது

நம்பிக்கை அவர்ைளது சக்திகய விட அதிைமாை இழுக்கிறது.

மபரிய மாமரம் சிறிய ைனிைகள ஈன்மறடுப்பது வபால், எனது சக்தி,

நம்பிக்கைகயத் தாைாட்டுகிறது.

‘இமயமகையின் மீது ஏறி விடைாம்’ என்று மனிதன் நம்புகிறான்; ஏற

முயற்சிக்கிறான்.

ைால்ைளில் வலுவில்கை.

ைகடசியில் ஒரு குன்றின் மீது நின்று மைாண்டு ‘இதுதான் இமயம்’ என்று

சாதிக்கிறான்.

மசால்லித் திருத்த முடியாத வாதங்ைகள ஏற்றுக் மைாண்டு விட்டால்

மதால்கை இல்கை என்பதால், மற்றவர்ைளும் அகத ஒப்புக் மைாள்கிறார்ைள்.

ைளிமண்ணால் சிகை மசய்யும் சிற்பி, மண்ணாவைவய ஒரு மாளிகை ைட்ட

முயற்சிக்கிறான்.

‘ைாகிதக் ைப்பகைக் ைடலிவை விடுவவன்; அகத ஓட்டியும் ைாட்டுவவன்;

ைகரயிலும் வசர்ப்வபன்’ என்பது ஒருவனின் வாதம்.

இரண்டு ைாைடிைள் ஒழுக்ைாை விழுந்து விட்டதாவைவய, ைால்ைளில்

எண்கணகயத் தடவிக் மைாண்டு வழுக்குப் பாகறைளில் ஏறுவவன் என்பது
இன்மனாருவரின் வாதம்.

ஒரு மவற்றி, பை மவற்றிைகளக் ைனவு ைாண்கிறது.

ஒரு சக்தி, பை சக்திைள் தனக்கிருப்பதாை நம்புகிறது.

மத்தளத்தில், புல்ைாங்குழல் வாசிக்ை ஒரு முயற்சி.

தாகரயும், மைாம்பும் ஸ ரி ை ம ப த நி பாடுகின்றன.

சிை ைாைம் அவற்கறயும் ஏற்றுக் மைாள்கின்றன.

ஆனால், நம்பிக்கை அளவுக்கு மீறியதாை ஆகும் வபாது, அழிவும் வைலியும்

எதிவர நிற்கின்றன.

வைாழிக்குஞ்கசப் பிடித்துவிட்ட கதரியத்தில், யாகனகயயும் பிடிக்ை

ஒருவன் தயாராகிறான்.

வைரம்வபார்டில் மவற்றி மபற்றுவிட்ட மயக்ைத்தில் கிரிக்மைட்

பந்தயத்திற்கு ஒருவன் தயாராகிறான்.

வபாைந்கதயும், மசக்வைாஸ்வைாவவாகியாகவயும் பிடித்த மயக்ைத்தில்

வசாவியத் யூனியனுக்குள் நுகழந்த ஹிட்ைகரப் வபால்…

நீச்சல் குளத்தில் நீந்திப் பழகியவன், ‘ைடலிலும் குதித்துக் ைகரவயறுவவன்’

என்கிறான்.

நம்பிக்கை தரும் மவற்றிைகள விடத் வதால்விைள் அதிைம்.

 அந்தத் வதால்விைளும், மவற்றிைவள என்பது ஒருவனின் நம்பிக்கை.

நம்பிக்கையின் அளவு எவ்வளவு இருக்ை வவண்டும் என்பகத மனிதர்ைள்,

மிருைங்ைளிடமிருந்து ைற்றுக் மைாள்ள வவண்டும்.

தங்ைள் சக்திக்வைற்பவவ அகவைள் நம்பிக்கை கவக்கின்றன.

நம்பிக்கை துளிர்விடும் வபாது அச்சம் அற்றுப்வபாகிறது.

அச்சம் அற்றுப்வபான இடத்தில், ‘எது மசய்தாலும் சரிவய’ என்ற துணிவு

வருகிறது.

அந்தத் துணிவு, வதால்விகயக் கூட்டி வருகிறது.

வதால்வி, நம்பிக்கைகய சாை அடிக்கிறது.

மனித மனம், பகழய நிகைக்குத் திரும்புகிறது.

மனிதனது ைகடசி நம்பிக்கை, மயானம்.

இந்த நம்பிக்கை மட்டும் வதால்வியகடந்தவத இல்கை!

பாஞ்சாலிகயத் துயிலுரிந்த வபாது மைளரவர்ைளுக்கி ருந்த நம்பிக்கை

பாரதப் வபார் வகரயிலும்தான் இருந்தது.

எதிரியின் சக்தி என்ன என்று மதரியும்வகர, ஒருவன் மைாண்டிருக்கும்

நம்பிக்கைகய யார் தடுக்ை முடியும்?

சமுதாயம் சிைரது நம்பிக்கைைகள வியப்வபாடும், திகைப்வபாடும்

பார்க்கிறது.

நான் யாருகடய நம்பிக்கைகயயும் வவடிக்கையாைப் பார்க்கிவறன்.

 மரணத்தின் பின், மனித ஏடுைள் பரிசீலிக்ைப்படும்வபாது, எது சரி, எது
தவறு என்பது மதரியப்வபாகிறது.

அதுவகர சர்க்ைஸ்ைாரனுக்கு அடங்கும் புலிகயப் வபால், என்

நம்பிக்கைகய என் அளவுக்குள் கவத்திருக்ை விரும்புகிவறன்.

நான் ஆங்கிைம் படித்ததில்கை; ஆனால் ஆங்கிைம் வபசுகிவறன்.

எனினும், நான் வபசுவதுதான் சரியான ஆங்கிைம் என்று எப்வபாதும்

வாதித்ததில்கை.

அப்படி வாதிடவும் முடியும்.

என்னளவுக்கு ஆங்கிை அறிவு உள்ளவர்ைகள நம்ப கவக்ைவும் முடியும்.

அதிைமான அறிவுள்ளவர்ைள் எதிர்த்துப் வபசவரும் வபாதுதாவன, என்

ஆங்கிை அறிவு எவ்வளவு என்பது ஊருக்குத் மதரியப்வபாகிறது.

அதுவகர நான் கவத்திருக்கும் நம்பிக்கைகய யார் அகசத்து விட

முடியும்?

ஒரு வகையில் நம்பிக்கை இல்ைாமல் அழிவகதவிட நம்பிக்கை கவத்வத

அழிவது நைம்.

அதன் மூைம் உண்கமைள் மவளியாகின்றன.

அநுபவங்ைள் வசைரிக்ைப்படுகின்றன.

வதவர்ைள் சுருட்டுப் பிடிப்பதுதான் வானத்திலுள்ள நட்சத்திரங்ைள், என்று

சிறு வயதில் நான் நம்பியிருக்கிவறன்.

ைல்வி அறிவு வளர வளரத்தான் அது ஒரு மண்டைம் என்பது புரிந்தது.

 வயது வர வர சிை நம்பிக்கைைள் மாறுகின்றன.

வசதி வர வர சிை நம்பிக்கைைள் உரவமறுகின்றன.

எனக்கு நிகறயத் தத்துவங்ைள் எழுதத் மதரியும் என்ற நம்பிக்கையில்தான்

எழுதுகிவறன்.

“எங்ைளுக்கு நிகறய விமர்சிக்ைத் மதரியும்” என்ற நம்பிக்கைவயாடு இகத

நீங்ைள் படித்துப் பாருங்ைவளன்.

* * *
 நம்பிக்கை 2

சிை தினங்ைளுக்கு முன் ஒரு ைனவு ைண்வடன்.

ஒரு மாளிகையின் மாடியில் நான் நின்று மைாண்டிருக்கிவறன்.

எதிர்த்தாற் வபால் நிர்வாணமான இரண்டு மனிதர்ைள். நிர்வாணமான ஒரு

பிணத்கதக் மைாண்டு வந்து கவக்கிறார்ைள்.

சுற்றிலும் சிறு கும்பல் கூடுகிறது.

எல்வைாரும் என்கனப் பார்த்துவிட்டு ஆவவசத்வதாடு, ைத்திகய எடுத்துக்

மைாண்டு ஓடி வருகிறார்ைள்.

நான் பயந்து வபாய், ‘கிருஷ்ணா!’ என்று ைத்துகிவறன். உடவன அத்தகன

வபரும் தகைமதறிக்ை ஓடுகிறார்ைள்.

நான் மீண்டும் ‘கிருஷ்ணா!’ என்று ைதறுகிவறன்.

எதிரிைள் யாகரயும் ைாவணாம்.

நான் மாடிப்படிைளில் இறங்குகிவறன்.

ஒரு மபரிய பூச்சி என் கையிவைறிக் ைடிக்கிறது.

நான் ‘கிருஷ்ணா!’ என்வறன்; அந்தப் பூச்சி எரிந்து விழுகிறது; எனக்குப்

புதிய மதம்பு வருகிறது.

இது ைாகை வநரத்துக் ைனவு.

 இன்னும் எனக்கு அந்தத் திகைப்பு அடங்ைவில்கை.

பை வநரங்ைளில் எனக்கு ஆபத்து வருவது வபால் ைனவு ைண்டிருக்கிவறன்.

ைனவிவை இகறவனின் மபயகரச் மசால்லிக் கூவி இருக்கிவறன்.

இகறவன் என்கனக் ைாப்பாற்றியதாைக் ைனவு முடிந்ததில்கை.

ைனவுைளில் எனக்கு நம்பிக்கை உண்டு.

இந்தக் ைனவின் மூைம் கிருஷ்ணன் என்கன ஆட் மைாண்டு விட்டதாை

நம்புகிவறன்.

இனி கிருஷ்ணன் மபயகரச் மசால்லி நான் எழுதுவவதா,

மதாடங்குவவதா பலிக்கும் என்றும் நம்புகிவறன்.

* * *
 சரித்திரம்

சரித்திர நதியின் ஓட்டத்கத நிறுத்தியவனும் இல்கை, திருத்தியவனும்

இல்கை.

அதன் இரண்டு ைகரைளிலும் ஒன்று மவற்றி; ஒன்று வதால்வி!

மவற்றிக் ைகர பசுகமயாை இருக்கிறது; வதால்விக் ைகர சுடுைாடாைக்

ைாட்சியளிக்கிறது.

பசுகமயான நிைப்பரப்கபவிட, சுடுைாட்டின் பரப்பளவவ அதிைமாை

இருக்கிறது.

ஒவ்மவாரு ைட்டத்திலும் சுடுைாடு நிரம்பி வழிவகதப் பார்த்த பிறகும்,

அடுத்து வருகின்றவன் தன்னுகடய பசுகம நிரந்தரமானமதன்வற ைருதுகிறான்.

அந்தச் சுடுைாட்டில் அமைக்ஸாண்டகரப் பார்த்த பிறகும், அகிை

ஐவராப்பாவுக்கும் முடி சூட்டிக் மைாள்ள முயன்று, அங்வைவய வபாய்ச்
வசர்ந்தான் மநப்வபாலியன்.

அந்த மநப்வபாலியனின் எலும்புக் கூடு சாட்சி மசால்லியும் கூட,

உட்ைார்ந்த இடத்திவைவய உைைத்கத வரவகழக்ை முயன்று,
மநப்வபாலியனுக்குப் பக்ைத்திவைவய படுக்கை விரித்துக் மைாண்டான் ஹிட்ைர்.

அந்த ஹிட்ைகர எப்வபாதும் தனியாை விடாத முவசாலினி, அவனுக்கு

முன்னாவைவய புறப்பட்டுப் வபாய் அவனுக்கும் இடம் வதடி கவத்தான்.

அவதா, அந்தச் சுடுைாட்டில் பயங்ைர ஜவான்ைள், ஜார்ஜ் பரம்பகரைள்,

லூயி வம்சாவளிைள் அகனவரும் உைாவிக் மைாண்டு இருக்கிறார்ைள்.
 இப்படி, ைாைங் ைாைங்ைளாைச் சாட்சியங்ைள் இருந்தும் கூட
ைண்மூடித்தனமான அதிைார மவறி இருந்து மைாண்வட இருக்கிறவத ஏன்?

அதுதான் இகறவன் பூமிக்கு வழங்கிய தர்மம்!

‘அழிய வவண்டியவன், ஆடி முடித்துத்தான் அழிய வவண்டும்’ என்பது

ைாைத்தின் விதி.

பதவி என்னும் பச்கச வமாகினியின் ைரங்ைளில் பிடிபட்டவனிடமிருந்து,

அடக்ைம் விகடமபற்றுக் மைாள்கிறது; ஆணவம் தகை தூக்கி நிற்கிறது.

மவற்றி, மவற்றி என்று மதாடர்ந்து வர வர, வதால்வி என்பது தன்

அைராதியிவைவய இல்கை என்ற துணிச்சல் வருகிறது.

ைண்ணுக்கு முன்னாலிருக்கும் பயங்ைரப் படுகுழிகூட தனக்ைாைக்

ைட்டப்பட்ட நீச்சல் குளம்வபால் வதான்றுகிறது.

விழுந்த பிறகு, எலும்பு முறிந்த பிறகுதான் மாகய விைகுகிறது; மயக்ைம்

மதளிகிறது!

ஒரு மனிதனின் ைரங்ைளுக்குள் உைைத்தின் சுை துக்ைங்ைள் விகளயாட,

இகறவன் ஒருவபாதுவம அநுமதித்ததில்கை.

அடித்த பந்து திரும்பி வந்து தாக்கும் வபாதுதான் இந்த உண்கம

புைப்படுகிறது.

ஆணவக்ைாரன் ஒவ்மவாருவகரயாை விவராதித்துக் மைாள்கிறான்.

பிறகு அவவன எல்ைா எதிரிைகளயும் ஒன்றாைச் வசர்த்து விடுகிறான்.

அவர்ைள் தனக்கு எதிராை விசுவ ரூபம் எடுத்து நிற்கும்வபாது, ‘யாவரா

மசய்த சதி’ என்று அைறுகிறான்.
 சர்வாதிைாரத்திவைவய ஆணவ அதிைாரம் சாஸ்வத மில்கைமயன்றால்,
ஜனநாயைத்தில் எப்படி சாத்தியமாகும்?

விழித்துக் மைாண்வட மவற்றிைகளப் மபற்ற ஹிட்ைகர நார்மண்டி

முற்றுகையின் வபாது, தூங்கிக் மைாண்வட வதால்விகயத் தழுவ கவத்த
இகறவன், உைைத்தில் பதவிகயயும், பணத்கதயும் சமப்படுத்திக் மைாண்வட
இருக்கிறான்.

எங்வையும் எதுவும் அளவுக்குவமல் ைாைா ைாைங்ைளுக்கு நின்று விடுவகத

அவன் அநுமதிப்பதில்கை.

ஆைவவ, அதிைாரமுள்ளவர்ைளிடம் அடக்ைத்கதயும் பதவியிலுள்ளவனிடம்

பணிகவயும், நாடு எதிர்பார்க்கிறது.

புைழ்ச்சிைள் மிகுதியாை, மிகுதியாை ஹிருதயம் விமரிசனத்கதத்

தாங்குவதற்குச் சக்தி இல்ைாமவை வபாய் விடுகிறது.

எந்த விமரிசனத்கதயும் தாங்ைக் கூடிய சக்தி எவனிடமிருைக்கிறவதா,

அவனுகடய வதால்வி கூட வமாசமான வதால்வியாை இருக்ைாது.

நான் நண்பர்ைகள புைழ வவண்டிய ைட்டத்தில் மனமாரப் புைழ்வவன்;

விமரிசிக்ை வவண்டிய ைட்டத்தில் மனமார விமரிசிப்வபன்.

நல்ை நண்பர்ைள் அப்படித்தான் இருப்பார்ைள்.

அப்படிப்பட்ட நண்பர்ைள் இல்ைாததாவைா, இருந்தும் அவர்ைள் வபச்கசக்

வைட்ைாததாவைா, பை மன்னர்ைள் முடி இழந்திருக்கிறார்ைள்; பை மந்திரிைள்
முடிவகடந்திருக்கிறார்ைள்.

இயற்கையின் நியாயங்ைள், நண்பர்ைளின் வாதங்ைள் அகனத்கதயும்

பரிசீலித்து, ஒழுங்ைாைச் சாகைகய வகுத்துக் மைாள்வவாருக்கு என்றும்
அழிவில்கை.
 அவர்ைளது நதிக்ைகர, என்றும் பசுகமயாைவவ இருக்கும்.

நான் நண்பன் என்று நம்புவவார், எனது இந்த வாதத்கத விருப்பு

மவறுப்பில்ைாமல் பரிசீலிப்பார்ைளா?

* * *
 மதமும் மூதாகதயர்ைளும்
நான் எல்ைா மதத்தினகரயும் மனமார வநசிக்கிவறன்.

நான் ைடவுகள நம்புகிவறன்; அவகனக் ைாட்டியவகனப் வபாற்றுகிவறன்;

அந்தக் ைடவுகளக் ைல்லிலும் ைருத்திலும் ைண்டு வணங்குகிவறன்.

ஆன்மா இகறவவனாடு ஒன்றிவிடும்வபாது, அகமதி இருதயத்கத ஆட்சி

மசய்கிறது.

நாணயம், சத்தியம், தர்மம் இவற்றின் மீது நம்பிக்கை பிறக்கிறது.

வநரான வாழ்க்கைகய இருதயம் அவாவுகிறது.

“என்கனத் திட்டுகிறவன்தான் அடிக்ைடி நிகனத்துக் மைாள்கிறான்;

ஆைவவ அவன்தான் முதல் பக்தன்” என்பது இகறவனின் வாக்கு.

நம்பிக்கை இல்ைாதவன் வைாவிலுக்குப் வபாை வவண்டாம்.

நாட்டுப் பற்று இல்ைாதவர்ைளுக்கு மதய்வப் பற்று எங்கிருந்து வரும்?

மதய்வப் பற்று இல்ைாதவர்ைளுக்கு நாணயம், வநர்கம இவற்றின் மீது

நம்பிக்கை எங்கிருந்து வரும்?

இகறவனின் எதிமராலிகயப் பற்றி நமது மூதாகதயர் மசான்னமதல்ைாம்

உண்கம.

சத்தியம், தர்மம், நாணயம், வநர்கம என அவர்ைள் மசான்னது மவறும்

வார்த்கத ஜாைமல்ை.
 அடுத்தவன் உடகமகய நீ ைவர்ந்தால், உன் மபாருகள மற்றவன்
ைவருவான் - இந்த அநுபவம் பகுத்தறிவுவாதிைளுக்வை உண்டு.

‘எப்படித் தீர்க்ை நிகனக்கிறீர்ைவளா அப்படிவய தீர்க்ைப் படுவீர்ைள்’

என்பது ைர்த்தர் வாக்கு.

தான் வகுத்துக் மைாண்ட வழிவய தனக்குப் படுகுழியானகதக் ைாணாத

மனிதர் யார்? ைாட்டாத வரைாறு எது?

ைாைந்தாழ்ந்வத இகறவன் தண்டிக்கிறான்.

அந்தத் தண்டகனகய பைர் அனுபவிப்பகத நான் பார்த்துக்

மைாண்டிருக்கிவறன்.

‘மதய்வம் நின்று மைால்லும்’ என்பது நமது மூதாகதயர் வாக்கு.

உன் ைாலில் குத்திய ஒவ்மவாரு முள்ளும், நீ எப்வபாவதா தூவி கவத்தவத;

அதில் மற்றவர்ைள் பங்கு மிைவும் குகறவு.

நமது மூதாகதயர் மசால்லி கவத்த ஒவ்மவாரு பழமமாழியும்,

அநுபவத்தில் கிகளத்மதழுந்த படிப்பிகனைவள.

பகுத்தறிவு ைண்டு பிடிக்கும் உண்கமைள் பை, சிை நாட்ைளில் மபாய்யாகி

விடுகின்றன; ஆனால், அநுபவ உண்கமைள் நிரந்தரமானகவ.

மருத்துவத் துகறயில் உைைம் முன்வனறிவிட்டது. உண்கம.

ஆனால் நமது மூதாகதயர் வபாட்ட அடிப்பகடயிவை தான் அந்தக்

ைட்டடங்ைள் எழுந்திருக்கின்றன.

சீதம், உஷ்ணம், வாயு, ைபம், பித்தம் இவற்றின் கிகளைள் தான் எல்ைா

வியாதிைளும்.
 ஆயுர்வவதமும் சித்த கவத்தியமும் மசால்கின்ற மூலிகையிலிருந்துதான்,
பாதிக்கு வமற்பட்ட அவைாபதி மருந்துைள் ைண்டுபிடிக்ைப்பட்டன.

நாளுக்கு இருமுகற மைங்ைழிப்பது - வாரத்தில் இருமுகற எண்மணய்த்

வதய்த்து நீராடுவது - மாதத்தில் இருமுகற மகனவிகய மநருங்குவது -
வருஷத்தில் இருமுகற வபதிக்குச் சாப்பிடுவது - இது மூதாகதயர் தந்த பாடம்.

வவண்டுமானால் புற்று வநாய், ைாச வநாய் வபான்ற இரண்மடாரு

வநாய்ைளுக்கு அவர்ைள் மதய்வ வநாக்ைம் ைற்பித்துவிட்டு மருந்து வதடாமல்
இருந்திருக்ைைாம்.

உணவு முகறயிலும் அவர்ைள் மசான்னவத உண்கம. எந்மதந்த உணவில்

என்மனன்ன சத்து, அல்ைது என்மனன்ன வநாயிருக்கிறது என்பகத அவர்ைள்
இரண்டாயிரம் வருஷங்ைளுக்கு முன்வப ைண்டுபிடித்து விட்டார்ைள்.

எந்த அவைாபதி மருத்துவரும் புதிய மாத்திகர மைாடுப்பவதாடு, பகழய

பாட்டி கவத்தியத்கதயும் வசர்த்துத் தான் மசால்லுகிறார்ைள்.

வீடு ைட்டுவது, வாசகை எந்தப் பக்ைம் கவப்பது எந்த வநரத்தில் எகதத்

வதர்ந்மதடுத்துக் மைாள்வது என்பது எல்ைாம் அவர்ைள் மசால்லிச்
மசன்றகவவய.

நாைரிை உைைத்தின் ‘பரபரப்புப் பிராணி’ைளாகிய நாம், அவர்ைகள

முட்டாள்ைளாைக் ைருதுவதன் மூைம் நம்கம முட்டாள்ைளாக்கிக்
மைாண்டிருக்கிவறாம்.

விஞ்ஞானம், மருத்துவம், ைகை, இைக்கியம் முன்வனறும் வபாமதல்ைாம்,

நாம் நிகனத்துக் மைாள்ள வவண்டியது, அதற்கு அஸ்திவாரம் வபாட்ட நமது
மூதாகதயர்ைகளவய! அவர்ைள் வைாயில் மதய்வங்ைள், நாம் மவறும் வைாபுரப்
பறகவைள்.

* * *
 வானத்து விளக்கு

“என்னிடம் நீ பத்து ரூபாய் வாங்கினாயா?”

“இல்ைவவ இல்கை?”

“அப்படி இல்கைமயன்றால் வைாவிலில் ைற்பூரத்கத ஏற்றுகிவறன்; அகத

அகணத்துக் ைாட்டு.”

“முடியாது!”

“சத்தியமாவது பண்ணு !”

“முடியாது!”

- கிராமத்து மக்ைளுக்கு, ‘வைார்ட்’ ஆண்டவன் சந்நிதானம்தான், மைாடிய

திருடனும் அதன் முன்னிகையில் மபாய் மசால்ை அஞ்சுவான். மதய்வ
நம்பிக்கையால் தான் நமது தாய்கம பிகழத்தது; மபண்கம, ைற்பு, நாணயம்
எல்ைாவம பிகழத்தன.

‘முந்தாகனகயப் வபாட்டுத்தாண்டு’ என்பார்ைள். ‘சாமிக்கு முன்னால்

மண்கண வாரித் தூற்றுகிவறன்’ என்பார்ைள்; ஒரு ைாகச இரண்டு துண்டாை
மவட்டிப் வபாட்டு ‘நீ வைளு ைாளியாத்தா’ என்பார்ைள். அண்டிமன் எழுதி
வாங்கிக் ைடன் மைாடுத்தவர்ைள் கூட அது ைாைாவதியாகும் வபாது
வைார்ட்டுக்குப் வபாைாமல் வைாவிலில் ைட்டித் மதாங்ை விடுவார்ைள்.

ைடவுள் வசூல் மசய்வான், ைடவுள் தண்டிப்பான் என்பது நம்பிக்கை.

 கிராமங்ைளில் ஒரு ைகத உண்டு.

ஒரு சமயம் சீவதவியும், மூவதவியும் திருமாலிடம் வபானார்ைளாம். “தங்ைள்

இருவரில் யார் அழகு?” என்று வைட்டார்ைளாம். மாைவன் இருவகரயும் நடந்து
வபாைச் மசான்னாராம். இருவரும் மைாஞ்சதூரம் வபானதும் திரும்பி வரச்
மசான்னாராம். ஸ்ரீவதவிகயப் பார்த்து, ‘நீ வரும்வபாது அழைாை இருக்கிறாய்’
என்றாராம். மூவதவிகயப் பார்த்து, ‘நீ வபாகும் வபாது அழைாை இருக்கிறாய்’
என்றாராம். இந்தத் தீர்வுக்கு அப்பீல் ஏது? ைடவுளின் தீர்வு ைணிசமானது.

வவகை மசய்பவர்ைளில் ஒருவனுக்கு குகறந்த கூலி கிகடக்கும்;

ஒருவனுக்கு, அதிைக் கூலி கிகடக்கும். ஆனால் பாவத்துக்வைா அந்த அளவுக்கு
மட்டுவம கூலி.

தசரதன் எய்த அம்பால் தன் மைகனப் பிரிந்து வாடிய ஒருவன்,

தசரதனுக்குக் மைாடுத்த சாபம்தாவன, ‘நீயும் உன் மைகனப் பிரிந்து வாடுவாய்,
என்பதும்! இரண்டாயிரம் வருஷங்ைளுக்குப் பிறகும் இதிைாசம்
எதிமராலிக்கிறவத!

சித்தம் மபாய் மசான்னாலும் வவதம் மபாய் மசால்வதில்கை. சித்தாந்தம்

தவறக் கூடும்; வவதாந்தம் தவறாது.

வவதாந்தம் பரசுராமர் ைாைத்திலும் ஒன்றுதான்; ஆதிசங்ைரர் ைாைத்திலும்

ஒன்றுதான். நமது ைாைத்திலும் ஒன்றுதான்.

நமது மூதாகதயர்ைள் மாமபரும் வமகதைள். மதய்வ நம்பிக்கையின் மீவத

சைை நியாயங்ைகளயும் நிர்மாணம் மசய்தார்ைள்.

மனிதர்ைளின் எழுத்துக்ைளும், ைருத்துக்ைளும் வதாற்றுப் வபான இடத்தில்

மதய்வ நியாயவம தீபம்வபால் எரிகிறது.

மவள்களக்ைாரகன நாம் விரட்டியது பாதி தூரம்தான்; மீதி தூரம்

அவகன விரட்டியது மதய்வவம!
 அன்று பாரதப் வபாகர முன்னின்று நடத்திய ைண்ணன், நமது பாரதப்
வபாகரயும் மகறந்து நின்று நடத்தினான்.

வதர்தல் கவப்பதும், கவக்ைாததும் ஒருவர் கையிவைவய இருந்தவபாது,

அவர் வதர்தகை நடத்துவாவனன்? வதாற்றுப் வபாய் ஒதுங்குவாவனன்?

மனிதன் மவளியில் நின்று விகளயாடுகிறான்; மதய்வம் மகறந்து நின்று

விகளயாடுகிறது. மதய்வத்கத நம்புகிறவன், வதாற்றாலும் மஜயிக்கிறான்;
நம்பாதவன் மஜயித்தாலும் வதாற்கிறான்.

* * *
 மமாழி மவறுப்பு - விழி இழப்பு

எந்த மமாழிகயயும் மவறுப்பதன் மூைம் ஒருவன் தாய்மமாழிக்கு நன்கம

மசய்துவிட முடியாது. அது மட்டு மல்ை, அவன் தனக்வை துவராைமும் மசய்து
மைாள்கிறான்.

நான் தமிழ் மட்டுவம படித்தவன், ஆங்கிைம் மதரியாது. ைல்ைத்தாவில்

இருக்கும் வபாது படாதபாடு பட்வடன். வங்ைாளி மமாழியில் சிை
வார்த்கதைகளத் மதரிந்து மைாண்வடன். அகரகுகற ஆங்கிைத்தில் வபசிப்
பழகிவனன். ஒன்றகர வருட ைாைம் நான் வபசிய ஆங்கிைத்தில் தவறுைள்
ைண்டவபாமதல்ைாம் பைவபர் திருத்தினார்ைள். வமலும் வமலும் ஆங்கிைத்தில்
பயிற்சி மபற்வறன்.

மவறுப்பினால் பிற மமாழிைகளப் படிக்ைாது விட்டு விடுபவன்,

அற்புதமான ைருவூைங்ைகள இழந்து விடுகிறான்.

வடமமாழி, ஆழ்ந்த ைருத்துைள் நிகறந்த ஒரு மபாக்கிஷம். இரண்டு

ஆண்டுைளாை நான் வடமமாழியில் பயிற்சி மபற்று வருகிவறன். தமிகழப்
வபாைவவ ‘வதான்றிய ைாைம் மதரியாத’ அந்த மமாழியில் எவ்வளவு
அற்புதங்ைள் நிகறந்திருக்கின்றன! பத்தாண்டுைளுக்கு முன்னாவைவய இந்தப்
புத்தி வந்திருந்தால் நானும் ஒரு வமகதயாைத் திைழ்ந்திருப்வபன்.

வடமமாழிகயப் படிக்கும் ஆர்வம் ஏற்பட்டதன் ைாரணமாை, இப்வபாது

பைவத் கீகத விளக்ைவுகரகயக் ைவிகதயிலும் உகர நகடயிலும்
எழுதியுள்வளன்.

பஜவைாவிந்தத்தில் வரும் முப்பத்மதாரு பாடல்ைகளயும் விவவை

சிந்தாமணிகயப் வபால் சந்தக் ைவிகதைளாக்கியுள்வளன்.

இந்தச் ‘சுயபுராணம்’ எதற்கு என்றால் பை மமாழி ைற்பதில் உள்ள

சுைத்கதச் மசால்ைவவ! தமிழ் மாணவர்ைளுக்கு ஆங்கிைப் பயிற்சி இருக்கிறது.
அவர்ைளுக்கு வட மமாழிப் பயிற்சியும் இருக்குமானால் மற்றவர்ைகளத் திகைக்ை
கவக்ைைாம்; சகபயில் நிமிர்ந்து நிற்ைைாம்.

தமிழ் நமது உயிர்; அதுவபால் வடமமாழி நமது ஆத்மா.

இன்கறய இகளஞன் உடனடியாை வடமமாழிகயயும் ைற்ை வவண்டும்.

வட மமாழியின் மூைம் சிறந்த எழுத்தாளனாைைாம். வபச்சாளனாைைாம்; மமாழி
மபயர்ப்பாளனாைைாம். எழுத்கதவய மதாழிைாைக் மைாள்ள முடியுமானால்
உட்ைார்ந்த இடத்திலிருந்வத சம்பாதிக்ைைாம்.

மவறும் பட்டப் படிப்புப் படித்தவனுக்மைல்ைாம் கிகடக்ைாத வாய்ப்பு,

மமாழிப் பயிற்சி மபற்றவர்ைளுக்வை கிகடக்கும்.

ஆண்டவன் எனக்கு இன்னும் பத்தாண்டுைள் ஆயுகளயும்,

ஆவராக்கியத்கதயும் மைாடுப்பாவனயானால் ஆங்கிைத்தில் ஒரு சிறு ைாவியமும்,
வடமமாழியில் ஒரு சிறு ைாவியமும் எழுதுவவன்.

இவதா எனக்குத் மதரிந்த வடமமாழியில் நான் எழுதிய ஒரு பாடல்:

அமர ஜீவிதம் சுவாமி அமுத வாசைம்

பதித பாவனம் சுவாமி பக்த சாதைம்

முரளி வமாைனம் சுவாமி அசுர மர்த்தனம்

கீத வபாதைம் ஸ்ரீ கிருஷ்ண மந்திரம்

நளின மதய்வதம் சுவாமி மதன ரூபைம்

நாை நர்த்தனம் சுவாமி மான வஸ்திரம்

பஞ்ச வசவைம் சுவாமி பாஞ்ச சன்னியம்

கீத வபாதைம் ஸ்ரீ கிருஷ்ண மந்திரம்

ஸந்திய பங்ைஜம் சுவாமி அந்திய புஷ்பைம்

சர்வ ரக்ஷைம் சுவாமி தர்ம தத்துவம்

ராை பந்தனம் சுவாமி ராஸ லீைைம்

கீத வபாதைம் ஸ்ரீ கிருஷ்ண மந்திரம்!

* * *
 மனித இயந்திரத்தின் தகைகம ‘மமக்ைானிக்’

ஸ்ரீராகத ‘ைற்புகடயவளா?’ என்பது பற்றி துவாரகையில் ஒருமுகற

சந்வதைம் எழுந்ததாம்.

துவாரைாபுரி வாசிைள் அகனவரும் கூடி, அவளுக்மைாரு வசாதகன

கவத்தார்ைளாம்.

ஆயிரம் ஓட்கடைள் உள்ள ஒரு பாத்திரத்தில் தண்ணீர் மைாண்டு வரும்படி

ைட்டகளயிட்டார்ைளாம்.

ஒரு துளியும் கீவழ சிந்தாமல், அந்தப் பாத்திரத்தில் தண்ணீர் மைாண்டு

வந்தாளாம் ராகத, ‘அடடா! இவகளப் வபால் ைற்புக்ைரசி இதுவகர பிறந்ததும்
இல்கை இனி பிறக்ைப் வபாவதுமில்கை’ என எல்வைாரும் பாராட்டினார்ைளாம்.
அதற்கு ராகத மசான்ன பதில் இது, “என்கன ஏன் பாராட்டுகிறீர்ைள்?
எல்ைாம் ஸ்ரீ கிருஷ்ணனுகடய மகிகம.”

நீ அள்ளிப் வபாட்ட மண் எல்ைாம் மபான்னாை விழுந்ததால், அது உன்

கைவண்ணமும் அல்ை; மண் வண்ணமும் அல்ை; ைடவுளின் ைருகண மவள்ளம்.

நீ கிறுக்கியமதல்ைாம் ஓவியமானால், குறுக்வை நின்று அகத

திருத்தியவனுக்குப் மபயர்தான் பைவான்.

திட்டமிட்டு சிை வபர் வதால்வியகடகிறார்ைள்; உட்ைார்ந்த இடத்திவைவய

சிைவபர் ைாபமகடகிறார்ைள்.

பூமி வபாய் மகழகய இழுத்து வருமானால், அது பூமியின் சக்திவய. பூமி

ைாயும்வபாது தாவன மகழ வருமானால் அது இகறவனின் லீகைவய;
எப்வபாதும் மகழ இல்ைாமல் வபானால் அது அவனது வசாதகனவய!
 தாவன அச்சுக் வைார்த்து, தாவன அடித்து, மடித்து மவட்டி, எண்ணி, ைட்டி
மவளிவய தள்ளும் அச்சு இயந்திரங்ைள் வந்துவிட்டது. ஆனாலும் அகத
முடுக்குவதற்கு ஒரு மனிதன் வதகவப்படுகிறாவன!

இயக்ைத்தின் ைர்த்தா இகறவன்; ைருவி மனிதன்.

தாவன இயங்கும் ைருவிைள் பை வநரங்ைளில் தவறான ைணக்கைக்

ைாட்டுகின்றன. இயக்ைப்படும் ைருவிைவள தவறு ைாணும்வபாது
திருத்தப்படுகின்றன.

என் வீடு, என் வாசல், என் வதாட்டம், எனக்கு ஒரு கூட்டம், எனக்கு
விழும் ஓட்டு, நான் அமரும் பதவி என்மறல்ைாம் சிந்திப்பவனும் வபசுபவனும்
மகடயர்ைள்.

நீ ஏறுகிறாய் என்றால், ‘இகறவன் ஏற்றிவிட்டு வவடிக்கை பார்க்கிறான்’

என்று மபாருள். இறங்குகிறாய் என்றால், ‘சிந்திக்ை கவக்கிறான்’ என்று
மபாருள்.

உனது மபருகம ைடவுளின் மகிகம. உனது சிறுகம ைடவுள் உனக்குத்

தரும் அடக்ைம்.

பரமஹம்சர் மசான்னபடி, ‘வமவை வபார்த்தியிருக்கும் வதால் அரிசியால்

மசய்யப்பட்டிருக்கிறது. உள்வள இருக்கும் மபாருள் மவவ்வவறு
பஜ்ஜியானாலும், சவமாஸாவானாலும் பார்கவக்குத் மதரிவது வமல் பக்ைவம.
ைடித்தபின் பிடிபடுவவத ைாயும் ைறியும்.”

உனது சாதகனைளில் ‘நீ’ என்கிற அரிசி மட்டுவம உனக்குத் மதரிகிறது.

அகத ஆராய்ந்து பார்த்தால்தான், ‘இகறவன் எந்த வகையில் துகண
புரிந்திருக்கிறான்’ என்பது புரிகிறது.

‘சாைைாம்’ என்று ைடலிவை விழுந்தவன், கை நிகறய முத்துக்ைவளாடு

திரும்புவதும் உண்டு; முத்து எடுக்ைச் மசன்றவன் மசத்துப் வபானதும் உண்டு.
 வநாக்ைம் உன்னுகடயது; ஆக்ைம் அவனுகடயது.

இருப்பது உடம்புதான்; ஒரு சிை வநரம் தூக்ைம் வருகிறது. சிை வநரம் வர

மறுக்கிறது.

நிம்மதியாைத் தூங்குபவகனப் பார்த்தால் தூக்ைம் வராதவனுக்கு

எரிச்சைாை இருக்கிறது; துள்ளித் திரிபவகனப் பார்த்தால் வநாயாளிக்குக்
வைாபம் வருகிறது.

அதிை பட்சம் மனிதன் மசய்யக் கூடியமதல்ைாம் முயற்சிவய. அவனால்

மசய்ய முடியாத விஷயங்ைள் தான் நூற்றுக்குத் மதாண்ணூறு.

இது மவறும் வவதாந்தம் அல்ை. ‘ைடவுகள நம்பு’ என்னும் மாமூல்

பிரசாரத்துக்கு மற்றும் ஒரு ைட்டுகரயல்ை. துயரங்ைகள உணருகிறவன்
ைாரணங்ைகளத் வதடும் வபாது, சூத்தரதாரிகய மறந்து விடுகிறாவன, அகத
ஞாபைப் படுத்தவவ!

பைவான் மசான்னபடி, ‘மனிதன் மரத்திலிருந்து விழும் இகை. அது

தண்ணீரில் விழுந்தால் மைாஞ்ச நாட்ைள் மிதக்கும். மாகையில் ைட்டப்பட்டால்
சாமியின் ைழுத்துக்குப் வபாகும். எதிலும் சிக்ைாமல் இருந்தால் ைாற்றடிக்கும்
திகசமயல்ைாம் அகையும். மநருப்பில் விழுந்தால் சாம்பைாகும்.’

‘எதிவை விழுவது?’ என்பது இகையின் விருப்பத்கதப் மபாறுத்ததல்ை.

ராகதயின் ைற்புக்குக் ைண்ணன் சாட்சி. சீகதயின் ைற்புக்கு அக்னி சாட்சி.

மானிட ஜாதி முழுகமக்கும் இகறவவன சாட்சி.

சாட்சியில்ைாதவன் வழக்கு மவற்றி மபற்ற வரைாவற இல்கை!

***
 பதவி - பூர்வ புண்ணியம்

மைால்ைன் ஒருவன் ஓர் இரும்கபக் ைாய்ச்சினான். சிறு ைையத்தில்

இருந்த தண்ணீரில் அகத நகனத்தான். ‘சுர்’மரன்று சத்தம் வைட்டது. தண்ணீர்
வற்றிப் வபாய்விட்டது. உடவன மைால்ைனுக்கு ஒரு வயாசகன வதான்றிற்று.
‘ஊர் ஜனங்ைள் நம்கம விவராதித்திருக்கிறார்ைள். ஒரு மபரிய இரும்கபக்
ைாய்ச்சிக் குடி தண்ணீர் கிணற்றில் வபாட்டு விட்டால் கிணறு வற்றி ஊர்
மக்ைள் சாைட்டும்’ என்று ைருதினான். ைாய்ச்சியும் வபாட்டான்; இரும்பு
மதாகைந்தது தான் மிச்சம்.

முயல் வவட்கடயில் மஜயித்தவன் புலி வவட்கடயில் இறங்ைக் கூடாது.

பாட்மின்டனில் மவற்றி மபற்றவன், ைால் பந்தாட்டத்திலும் மவற்றி
மபறமுடியும் என்று ைருதக் கூடாது.

மைாகைச் சித்து எழுதிப் பணம் வசர்த்தவன், ராமாயணம் எழுத முயற்சி

மசய்யக்கூடாது.

அவரவர்க்கு வாய்ந்த இடம் அவன் வபாட்ட பிச்கச, “பதவி பூர்வ

புண்ணியானாம்.” பூகனக்கு மணி மகுடம் கிகடத்தாலும் அது பூர்வ
புண்ணியவம. ‘ஐவயா! இவனா பதவிக்கு வந்து விட்டான்?’ என்று
அங்ைைாய்த்துப் பயனில்கை. அவனது பூர்வ புண்ணியம் அவகன உச்சத்தில்
கவக்கிறது.

அப்பாவிைளான மபற்வறார்ைளுக்கு அற்புதமான குழந்கதைள்

கிகடக்கின்றன. அற்புதமான மபற்வறார்ைளுக்கு அவயாக்கியமான குழந்கத
பிறக்கிறான். சிை வீடுைளுக்கு மைாைட்சுமிவய மருமைளாை வருகிறாள்; சிை
வீடுைளுக்கு பிரம்மராட்சசிவய வருகிறாள். சிை குழந்கதைள் தைப்பகனத்
வதாளில் கவத்துக் மைாண்டாடுகின்றன; சிை வசாற்றுக்கு அகைய விடுகின்றன.

பூர்வ புண்ணியக் ைணக்கு அந்தந்த அளவிவைவய நிகறவவற்றப்படுகிறது.

 உச்சத்து நட்சத்திரங்ைள் உருண்டு விழுகின்றன. விழுந்த பின்னாவைதான்
விகளகவ உணர்கின்றன. ஆராய்ச்சியும் பகுத்தறிவும் எங்வை வபாயின?

நடந்து வபா. ைாலில் மசருப்பு வபாட்டுக் மைாள். மசருப்கபயும் தாண்டி

ஆணி குத்தக்கூடும். மசருப்பு இல்ைாத ைாலில் எதுவும் குத்தாமலும் இருக்ைக்
கூடும்.

மனித முயற்சியின் பைவீனத்துக்குள்வள பைமாை அடங்கியிருப்பவத பூர்வ

புண்ணியம்.

அதிதிக்குச் வசாறு வபாட்டுச் சாப்பிடும் பழக்ைம் இப்வபாது அடிவயாடு

மகறந்து விட்டது. அந்த அடிப்பகடத் தர்மவம மகறந்ததால் எத்தகனவயா
அைங்வைாைம்!

‘மரம் கவத்தவன் தண்ணீர் ஊற்றுவான்’ என்பார்ைள். ‘ஆட்டுக்கு வாகை

அளந்துதான் கவத்தான்’ என்பார்ைள். ‘குதிகரக்கு ஏன் மைாம்பு
மைாடுக்ைவில்கை’ என்பார்ைள்.

அரிசிகயக் ைவ்வுகிற எறும்பின் வாய் மவல்ைக் ைட்டிகயக் ைவ்வி இழுக்ை

முடியவில்கை. மரக்கிகளகய யாகன முறிப்பது வபால் மனிதன் கைைள்
முறிக்ை முடிவதில்கை. எல்ைாவற்கறயும் ஒழுங்குபடுத்திப் பார்த்தால் பூர்வ
புண்ணியம் என்பதன் அர்த்தம் மதரியும்.

வதர்தல் நடக்கிறது, யார் மஜயிப்பார்ைவளா மதரியாது. யாவரா நீங்ைள்

விரும்பாத ஒருவர் மஜயித்து விட்டால் ஓட்டுப் வபாட்டவர்ைகள
முட்டாள்ைளாக்ைாதீர்ைள், ஓட்டு வாங்கியவனின் பூர்வ புண்ணியத்கதக்
ைணக்கில் எடுங்ைள்.

உங்ைளுக்குக் கிகடக்ைாத வாய்ப்பு, உங்ைள் குழந்கதைளுக்குக் கிகடக்ை

வவண்டுமமன்றால் புண்ணியம் மசய்யுங்ைள். இருப்பகத இல்ைாதவனுக்குக்
மைாடுங்ைள்; இல்ைாதவகனக் வைலி மசய்யாதீர்ைள்.
 மசாத்து வசர்த்து உயில் எழுதுவதுவபால் புண்ணியத்கத உயில் எழுதி
கவயுங்ைள்.

உங்ைளிடம் வாங்கிக் மைாள்கிறவன் மனிதனல்ை; இகறவனது இடது கை

வாங்குகிறது; அது வைது கையால் திருப்பித் தரப்படுகிறது.

பசித்தவனுக்குப் பகழய வசாறு வபாட்டால் உங்ைள் ஆயுள் முழுவதும்

பகழய வசாறு கிகடக்கும். பஞ்சாமிர்தம் மைாடுத்தால் பஞ்சாமிர்தம் கிகடக்கும்.

பத்துப் வபர்ைளின் தாைத்கதத் தீர்த்து விட்டு பாகறகயத் வதாண்டிப்

பாருங்ைள்; தண்ணீர் கிகடக்கும். வாழுகின்ற ைாைத்தில் உங்ைளுக்குப் பதவி
கிகடக்கிறவதா இல்கைவயா, கவகுந்த பதவிவயா, சிவவைாை பதவிவயா
நிச்சயம் கிகடக்கும்.

***
 முடியும் மபாழுமதல்ைாம் விடியும்!

மவற்றி மபற்றவனுக்கு எதுவும் சர்வ சாதாரணமாைத் மதரிகிறது!

வதால்வியுற்றவனுக்கு எகதக் ைண்டாலும் பயம் வருகிறது.

மவன்றவனுக்கு மகையும் ைடுகு; வதாற்றவனுக்குக் ைடுகும் மகை.

அவன் மகைவயாடு வமாதிச் சாகிறான், இவன் ைடுகைக் ைண்டு பயந்து

சாகிறான்.

மவற்றி மயங்ை கவத்துத் வதால்விகய இழுத்து வருகிறது; வதால்வி

அடக்ைத்கதத் தந்து மவற்றிகயக் மைாண்டு வருகிறது.

இது ஒரு சைடம், ஏற்றம் இறக்ைம்.

இரண்டாவது உைை மைா யுத்தத்தில் ஹிட்ைர் மவற்றி மபற்றுக்

மைாண்டிருக்கிற வநரத்தில், வதால்விகயப் பற்றி யாராவது வபசியிருந்தால்
சிரித்திருப்பான். இது சாசுவதம், இது நிரந்தரம் என்ற மாகய எல்வைார்
ைண்கணயும் மகறக்கிறது. முதுகிவை அடி விழும்வபாது தான் தனக்கு ஒரு
முதுகு இருப்பதும், அடிக்ை ஒரு ைம்பு இருப்பதும் புரிகிறது.

வதாற்றவர்ைகளயும் நான் மரியாகதயாைத்தான் பார்ப்வபன்; ைாரணம்

அவர்ைளுக்கும் ஒரு ைாைம் வரும். மவன்றவர்ைகளப் பரிதாபமாைப் பார்ப்வபன்;
‘இவர்ைள் எப்வபாது அடி வாங்ைப் வபாகிறார்ைவளா?’ என்று. மவற்றி மயக்ைம்
வதால்விக் ைைக்ைம் இரண்டுமற்ற நிகையிகன வமற்மைாண்டு விட்டவனுக்கு
உணர்ச்சி ஒன்றுதான். அது சந்வதாஷமும் அல்ை. துக்ைமும் அல்ை. அது நிரந்தர
நிகை; அதற்கு அழிவு கிகடயாது. பாபுவின் தூண்டிலில் இன்று நிகறய மீன்
கிகடத்தால், நாகள ராமுவின் தூண்டிலில் அதிை மீன் கிகடக்கும்.

வருவது, வபாவதற்ைாை; வபாவது வருவதற்ைாை; பிறப்பது, இறப்பதற்ைாை;

இறப்பது, பிறப்பதற்ைாை, அழிவது மீள்வதற்ைாை; மீள்வது அழிவதற்ைாை.
விகதப்பது அறுப்பதற்ைாை; அறுப்பது விகதப்பதற்ைாை.

வைாகடயில் குளம் வற்றிவிட்டவத என்று மைாக்கு ைவகைப்படக் கூடாது!

மீண்டும் மகழக்ைாைம் வருகிறது.

மகழக்ைாைம் வந்து விட்டமதன்று நதி குதிக்ைக்கூடாது; அவதா, மவயில்

ைாைம் வந்து மைாண்டிருக்கிறது.

சூரியன் மைாதிக்கும் வபாது தூக்கிப் பிடித்த குகடகய இருட்டிவிட்ட

பின்பு கூட மடக்ைாதவன் மகடயன்.

இருட்டிய வபாது ஏற்றி கவத்த விளக்கை, விடிந்து விட்ட பிறகும்

அகணக்ைாதவன் மகடயன்.

குகடராட்டினத்தில் வமவை வபாகும்வபாது பை ைாட்சிைள் மதரியும்; கீவழ

இறங்கும் வபாது சுற்றி நிற்கும் ஜனங்ைள் தான் மதரிவார்ைள்.

புதுமவள்ளம் வரும்வபாது குழந்கதக்கு உற்சாைம் அதிைம்; அதிவை

குளித்தால் ஜைவதாஷம் பிடிக்கும்.

புது மவற்றியில் தகைக்ைனம் அதிைமாகும்; அது அதிைமானால் அடுத்தாற்

வபால் ைாத்து நிற்பது அவமானம்.

வதரில் உட்ைார்ந்திருப்பவன் குதிகரகய மட்டும் ைவனித்தால் வபாதாது.

பாகதகயயும் ைவனித்தாை வவண்டும்.

என் வதர்; என் குதிகர என்று ைாட்டிலும் வமட்டிலும் ஓட்டினால்

ைவிழ்ந்து வபாகும்.

‘நான்’ என்று நிகனக்ைாதீர்ைள்; நிகனத்தால் ஆண்டவன் ‘தான்’

என்பகதக் ைாட்டி விடுவான்.
 ைாவிரிப் பூம்பட்டினத்தில் குடிவயறிய வபாது அது ைடலில் மூழ்கும் என்று
எவனுக்ைாவது மதரியுமா?

தம்பதிைள் மாற்றிக் மைாள்ளும் மாகைவய எதிர்ைாைத்தில் தூக்குக்

ையிறாைவும் மாறைாம்.

ஆைவவ எந்தத் துகறயில் உள்ளவர்ைளுக்கும் மசால்லுவவன்.

வதால்வி அகடந்தவர்ைகளப் பழி வாங்ைாதீர்ைள்; அன்வபாடு

நடத்துங்ைள்.

ைாகை மவயிலில் உங்ைள் நிழல் முன் பக்ைமாை விழுந்தால் மாகை

மவயிலில் பின் பக்ைமாைத்தான் விழும்.

***
 அரசியல்வாதிைள்

இந்தியாவில் மட்டுமல்ை; உைைம் முழுவதிலுவம அரசியல்வாதிைள்

இகறவனின் அபூர்வ சிருஷ்டியாைக் ைாட்சியளிக்கிறார்ைள்.

ஒன்று - சுயநைத்கத அடிப்பகடயாை கவத்துத் தங்ைள் அரசியகை

கவத்துக் மைாள்கிறார்ைள்.

இல்கை; அரசியகை அடிப்பகடயாை கவத்துச் சுயநைத்கத வளர்த்துக்

மைாள்கிறார்ைள்.

சுயநைவம இல்ைாத அரசியல்வாதிைள் அபூர்வமாைத் வதான்றிக் மைாஞ்ச

நாளிவைவய அஞ்ஞாதவாசம் புரிய ஆரம்பித்துவிடுகிறார்ைள்.

இந்தச் சமுதாயம் எந்தக் ைணக்குப் வபாட்டு அரசியல் வாதிைகள ஏற்றுக்

மைாள்கிறது?

அவனவன் வபச்கசயும், எழுத்கதயும் பார்த்து!

ைாரியம் மசய்பவகன விட, வவஷம் வபாடுகிறவனுக்குத்தான் நிகனப்பது

கிகடக்கிறது.

நான் ஏற்ைனவவ மசால்லியிருப்பது வபால், சர்வாதிைாரத்தில் ஒவர ஒரு

அவயாக்கியகனத்தான் மக்ைள் தாங்ை வவண்டியிருந்தது.

மசாந்தமாைத் மதாழில் நடத்தி, வருமானம் மபற்றுக் குடும்பத்கதக்

ைாப்பாற்றிக் மைாண்டு, அரசியகை இைவசக் ைடகமயாைச் மசய்வவார் இந்த
நாட்டில் மிைக் குகறவு.

அரசியகைவய மதாழிைாை நடத்துவவார் தான் மிை அதிைம்.

 ஓர் அரசியல் வாதிக்குத் திடீமரன்று மசாத்து வந்தது, வீடு வந்தது
என்றால், அது எப்படி வந்தமதன்று வைட்ை வவண்டியவர்ைள் மக்ைள்.

சிைர் அதுமாதிரிக் வைட்கிறார்ைள். சிைர் ‘இப்படி நமக்கு வராதா’ என்று

ஆயாசப்படுகிறார்ைள்.

அரசியல்வாதி, மக்ைளுக்கு அரசியலில் மட்டும் தவறான வழிகயக்

ைாட்டவில்கை; நாணயத்திலும், நடத்கதயிலும் அவத வழிகயக் ைாட்டுகிறான்.

பணம் எகதயும் நிர்ணயித்து விடுகிறது.

ஓர் அவயாக்கியகன வயாக்கியன் என்று ைாட்டுவதற்கும் அது

பயன்படுகிறது.

பை வநரங்ைளில் அரசியல் மதாண்டர்ைள் மீது நான் பரிதாபப்படுவதுண்டு.

அவர்ைளில் பைர் ைள்ளங்ைபடவம அறியாதவர்ைள்.

அதனால்தான் அவர்ைள் தகைவர்ைளாை முடியவில்கை.

அரசியலில் ைார் வாங்கியவனும், வீடு வாங்கியவனும் தான் உங்ைள்

ைண்ணுக்குத் மதரிகிறான்.

ைால் வபானவனும், கை வபானவனும் என் ைண்ணுக்குத் மதரிகிறான்.

யாகர வநாவது?

ஆம்; மக்ைகளத் தவிர வவறு யாகர வநாவது?

ஒவ்மவாரு தடகவயும் எரியாத விளக்குக்வை எண்மணய் ஊற்றிப்

பழக்ைப்பட்டுப் வபான மக்ைள், இப்வபாது மட்டும் எப்படி மாறி விடுவார்ைள்?
 அழைான வபச்மசல்ைாம் அவர்ைளுக்கு உண்கமயாைவவ
வதான்றிவிடுகிறது.

ஏன்?

படித்தவனுக்வை அப்படித்தான் வதான்றுகிறது; படிக்ைாதவன் நிகை

என்ன?

உணர்ச்சி பூர்வமாைத் வதான்றுகிற உண்கமைகள இது வகர எந்த

அரசியல்வாதி மவளியிட்டிருக்கிறான்?

ஒரு மபாய்கயச் மசால்ை ஆரம்பித்து, கூட்டம் முழுக்ை நம்பி, தம் பக்ைம்

வந்தவுடன் மமதுவாை அந்தப் மபாய்யிலிருந்து அவனும் வாபஸாகி,
தன்னுகடய கூட்டத்கதயும் வாபஸாைச் மசய்து அந்த மவறுங் கூட்டத்துக்குத்
தகைவனாகி விடுகிறான்.

என் அனுபவத்கதச் மசால்கிவறன்:

ைாைங்ைளாவை ைருத்துைள் மாறைாம்.

ஆனால், இகத மாற்றிக் மைாள்ளப் வபாகிவறாம் என்று மதரிந்வத ஒரு

ைருத்கதச் மசால்வது ‘கிரிமினல்’ குற்றம்.

யாவரா இல்கை நாவனா மசான்னதாை ஞாபைம்:

“என் பிள்ளகைளில் மூத்தவகன டாக்டராக்ைப் வபாகிவறன்; அடுத்தவகன

எஞ்ஜினீயராக்ைப் வபாகிவறன்; மூனறாவது பிள்கள உருப்படாத பிள்கள;
எனவவ அவகன அரசியல்வாதியாக்ைப் வபாகிவறன்” என்பதாை.

நியாயங்ைள் மதளிவாைத் மதரியும்வபாவத அநியாயங்ைளுக்குத் துகண

வபாகிற மக்ைள், உருப்படாத பிள்களைகளத் தகைவர்ைளாைப் மபறுவார்ைள்!
 ஓர் அரசியல் தகைவரிடம் தன்கன ஒப்புக் மைாடுத்து விட்டுப் பிறகு அவர்
வபாடும் வைாமடல்ைாம் ‘ஓவியம்’, அவர் ைத்தும் வார்த்கதமயல்ைாம் ‘ைாவியம்’
என்று விஞ்ஞான விளக்ைம் கூறும் மக்ைள், அந்தத் தகைவர் தவறு மசய்வதாைச்
மசான்னால் ஏற்றுக்மைாள்ள மாட்டார்ைள்.

அவர்ைள் ஏற்றுக்மைாள்ள மாட்டார்ைள் என்ற கதரியம் வந்ததும், அந்தத்

தகைவரும் தவறு மசய்வகதவய வதசிய மயமாக்கி விடுகிறார்.

ஜனநாயைம் வருஷா வருஷம் பாடம் வபாதிக்கிறது; ஒவர பாடத்கதத்

திரும்பத் திரும்பப் வபாதிக்கிறது.

மக்ைள் என்னும் ‘மக்கு’ைள் இதுவகர ஒரு பரீட்கடயிலும் பாஸ்

பண்ணவில்கை!

அபூர்வமாைச் சிை வநரங்ைளில், சிை நல்ைவர்ைகள அவர்ைள் அகடயாளம்

ைண்டு மைாள்கிறார்ைள்.

அது வளரும் என்ற நம்பிக்கையில்தான், சிை நல்ைவர்ைள் இன்னும்

அரசியலில் இருந்து மைாண்டிருக்கிறார்ைள்.

***
 நாங்ைள் அரசியல்வாதிைள்

நல்ை உள்ளமும், ஞாபை மறதியும் பகடத்த மபாது மக்ைவள!

உங்ைகள நாங்ைள் வணங்குகிவறாம், மதய்வம் வரம் மைாடுப்பது வபாை

எங்ைளுக்கு நீங்ைள் பதவி மைாடுப்பதால்!

உங்ைகள நாங்ைள் மதிக்கிவறாம், உங்ைகள வாழ கவக்ை வந்த எங்ைகள

வாழ கவக்கிறீர்ைள் என்பதால்!

நாங்ைள் அரசியல்வாதிைள்!

நாங்ைள் அன்று எப்படி இருந்வதாம், இன்று எப்படி இருக்கிவறாம் என்று

நீங்ைள் ஆராயக் கூடாது.

அன்று பட்டுக்வைாட்கடக்கும், தஞ்சாவூருக்கும் வபாய்க்

மைாண்டிருந்வதாம்; இன்று பாரிஸுக்கும், நியூயார்க்குக்கும் வபாய்
மைாண்டிருக்கிவறாம்.

இந்த முன்வனற்றத்கத நீங்ைள் விஞ்ஞான ரீதியாைக் ைணக்கிட

வவண்டுவம தவிர, வவறு ைாரணங்ைகள ஆராயக் கூடாது.

நாங்ைள் சிரிப்பவத உண்கமயான சிரிப்மபன்றும், அழுவவத உண்கமயான

அழுகை என்றும் நீங்ைள் நம்புகிறீர்ைள்.

நன்றி!

அந்த நம்பிக்கை வமலும் மதாடர வவண்டுவம தவிர இகடயில் தளரக்

கூடாது.
 நாங்ைள் வமகடயில் வபசும்வபாது நீங்ைள் ஆரவாரம் மசய்கிறீர்ைள்;
உண்கமயில் நீங்ைள் ஆரவாரம் மசய்வீர்ைள் என்று நம்பித்தான் நாங்ைள்
வபசுகிவறாம். உங்ைளுகடய புத்திக் கூர்கமயில் எங்ைளுக்கு அவ்வளவு
நம்பிக்கை.

நாங்ைள் சிை வநரங்ைளில் உண்கமயும் வபசுவதுண்டு!

எப்மபாழுது உண்கம வபசுகிவறாம், என்பது எங்ைளுக்கு மட்டுவம

மதரியும்!

எதிர்க்ை முடியாத சூழ்நிகையில் தப்பித் தவறிப் வபசுகிற அந்த

உண்கமகயப் வபாைத்தான் நாங்ைள் வபசும் எல்ைாப் வபச்சுைளும் இருப்பதாை
நீங்ைள் நம்ப வவண்டும்.

நாங்ைள் வமவை வபாட்டிருக்கும் துண்டின் நீளத்கத விட, எங்ைள்

நாக்கின் நீளம் அதிைம்.

அந்தத் துண்டு மவள்ள மவவளமரன்றிருக்கிறது. அந்தத் துண்டின்

மவண்கமகயப் வபால் எங்ைள் உள்ளமும் இருக்ை வவண்டுமமன்று நீங்ைள்
எதிர்பார்ப்பது நியாயவம!

அப்படித்தான் இருக்கிறது என்று நம்பிவிடுவது மிைவும் நல்ைதல்ைவா!

எங்ைகள நீங்ைள் எந்த வநரமும் கைவிட்டு விடக் கூடாது.

எங்ைளுக்கு வவறு மதாழில் மதரியாததால்தான் இந்தத் மதாழிலுக்கு

வந்வதாம்.

நாட்டிலுள்ள வவகையில்ைாத் திண்டாட்டத்கத எங்ைளால் ஒழிக்ை

முடிகிறவதா இல்கைவயா, எங்ைளுகடய வவகையில்ைாத் திண்டாட்டம்
ஒழிந்து விட்டது.
 நாங்ைள் ஜனநாயைத்தால் நியமிக்ைப்பட்ட சாதாரண ஊழியர்ைள்.

‘மக்ைள் வசகவவய மவைசன் வசகவ, மக்ைள் குரவை மவைசன் குரல்’ என்று

நாங்ைள் வாழ்ந்து மைாண்டிருக்கிவறாம்.

நாங்ைள் அழைான புதிய ைார்ைளில் மசல்லும்வபாது அவற்கற

எங்ைளுகடய ைார்ைளாை நீங்ைள் எண்ணக் கூடாது.

நாங்ைள் ஏகழைள்! ைார் வாங்ைக் கூடிய சக்தி எங்ைளுக்கு ஏது?

அகவ எங்ைள் மகனவிமார்ைளின் ைார்ைள்!

அவர்ைளுக்கு எப்படி வந்தமதன்று நீங்ைள் வைட்ைக் கூடாது.

குடும்பக் ைணக்கு ரைசியங்ைகள ஆராய்வது அரசியலுக்கு அழைல்ை!

மசன்ற தகைமுகறயில் நாங்ைள் மசய்த புண்ணியம் இந்தத்

தகைமுகறயில் எங்ைகளத் தகைவர்ைளாக்கியிருக்கிறது.

நமது அரசியல் சட்டத்தின் அடிப்பகட மிைவும் பரவைானது.

ஒரு அரசியல்வாதிக்வைா, அவன் பதவி வகிப்பதற்வைா இன்னின்ன

தகுதிைள் வவண்டுமமன்று அது ைட்டாயப் படுத்தவில்கை.

இந்த வகையில் நாங்ைள் ஜவைர்ைால் வநருவுக்கு நன்றி மசலுத்தக்

ைடகமப்பட்டிருக்கிவறாம்.

“அப்படி இருந்தவனா இப்படி இருக்கிறான்” என்று நீங்ைள்

ஆச்சரியப்படக் கூடாது.

நதி மூைம், ரிஷிமூைம், அரசியல்வாதி மூைம் மூன்றும்

ஆராய்ச்சிக்ைப்பாற்பட்டகவ!
 பதவிக்குத் தகுதி எப்படி நிர்ணயமில்கைவயா, அப்படிவய பணம்
வசர்வதற்கும் தகுதி நிர்ணயமில்கை.

ஆைவவ, எங்ைளுக்குப் பதவியும் வருகிறது; பணமும் வருகிறது.

அந்தப் பணத்கதயும் நாங்ைள் மபாது மக்ைளுக்ைாைவவ

வசர்க்கிவறாவமயல்ைாமல், எங்ைளுக்ைாை அல்ை!

உங்ைளுக்குப் பகுத்தறிகவ உண்டாக்குவதற்ைாை நாங்ைள் சிை

‘வரட்’டுைகள நிர்ணயித்திருக்கிவறாம்.

உங்ைளது மூட நம்பிக்கைகய ஒழிப்பதற்ைாை, மாதம் ஒரு சர்க்ைஸ்

நடத்துகிவறாம்.

உங்ைகள ‘வசாஷலிஸ’ மசார்க்ைத்துக்குக் மைாண்டு மசல்வதற்ைாை யார்

வசாஷலிஸம் வபசினாலும் கூடச் வசர்ந்து ‘வைாரஸ்’ பாடுகிவறாம்.

நாங்ைள் உங்ைகளயும், நீங்ைள் எங்ைகளயும் ைாப்பாற்றுவதற்ைாை

உருவானவத ஜனநாயைம். ஜனநாயைம் பற்றி யார் எந்த விளக்ைம்
மசான்னாலும் நீங்ைள் நம்பாதீர்ைள். எங்ைகள நம்பிய பிறகு நீங்ைள்
மற்றவர்ைகள நம்புவவத மடத்தனம்!

“ைகடசியாைப் பாம்புக்கும் கீரிக்கும் சண்கட” என்று மசால்லிக்மைாண்வட

பணத்கத வசூல் மசய்துவிட்டு, சண்கடகயக் ைாட்டாமவைவய மூட்கட ைட்டும்
மந்திரவாதிகயப் வபாை நாங்ைள் நடந்து மைாள்ள மாட்வடாம்.

நாங்ைள் ‘வரும் வரும்’ என்று மசால்கிற நல்வாழ்வு ஏவதாமவாரு

நூற்றாண்டில், ஏவதா ஒரு தகைமுகறயில் வரும்.

அது வரும்வபாது எங்ைளால்தான் வந்தது என்று நீங்ைள்

நிகனத்துக்மைாள்ள வவண்டும்; அவ்வளவுதான்!
 ஊழல் ஊழல் என்று மற்றவர்ைள் கூறுவார்ைள்? நீங்ைள் ைவகைப்படக்
கூடாது! எந்த நாட்டில் எந்த ஆண்டில் ஊழலில்கை?

பதிவனழாம் நூற்றாண்டில் இல்கையா? பதிமனட்டாம் நூற்றாண்டில்

இல்கையா? பத்மதான்பதாம் நூற்றாண்டில் இல்கையா?

சீஸர் ைாைத்தில் இல்கையா? ஜார்ஜ் மன்னர் ைாைத்தில் இல்கையா?

சர்ச்சில் ைாைத்தில் இல்கையா?

எங்ைகளக் ைண்டால் மட்டுவம வயிமறரிகிற பாவிைள் பாரம்பரியமாை

இருந்து வருகிற மரகபப் பற்றி எங்ைள் வமல் குற்றம் சாட்டுகிறார்ைள்.

ஏகழ மக்ைவள, நம்பாதீர்ைள்! இதயத்தில் கை கவத்துச் மசால்கிவறாம்,

நாங்ைள் உங்ைள் மதாண்டர்ைள்!

நீங்ைள் தகையால் இடும் வவகைகயக் ைாைால் உகதக்ை மன்னிக்ை

வவண்டும் - நாக்கு குழறிவிட்டது! நீங்ைள் ைாைால் இடும் வவகைகய
தகையால் உகழக்ை நாங்ைள் எப்வபாதும் தயாராை இருக்கிவறாம்.

ஆைவவ, எந்தத் வதர்தலிலும் நீங்ைள் எங்ைளுக்கு வாக்ைளிக்ை வவண்டும்.

மறவாதீர்ைள்; எங்ைள் நரிக் குட்டிச் சின்னத்கத மறவாதீர்ைள்!

நரிக்குட்டி, ஏகழைளின் பணப்மபட்டி!

வாழ்ை நரிக்குட்டி, வாழ்ை நாங்ைள்!

இப்படிக்கு

ஜனநாயைம் மறவா

அரசியல்வாதிைள்
 வவகை நிறுத்தங்ைள்

நியாயமான வைாரிக்கைைகளச் சரியான வநரத்தில் அழுத்தமாை

வற்புறுத்துவதற்குக் கையாளும் ஆயுதம் வவகை நிறுத்தம்.

மதாழில் அகமதி மைட்டுப்வபான நாடு, மபாருளாதாரத்தில் உருப்பட

முடியாது.

ைாரணமில்ைாமல் அடிக்ைடி வவகை நிறுத்தம் மசய்வது இந்தியாவில்

ைாணப்படுவது வபால் வவறு எங்குமில்கை.

சிவில் உரிகமைள் அதிைமாை உள்ள அமமரிக்ைாவில் கூட நியாயமான

ைாரணங்ைளுக்ைாை, நாட்டுக்கு ஆபத்தில்ைாத ைாைங்ைளில் மட்டுவம வவகை
நிறுத்தங்ைள் நகடமபறுகின்றன.

சிவில் உரிகமவய இல்ைாத சீனாவில் வவகை நிறுத்தம் என்ற வபச்வச

இல்கை.

ஏவதா ஒரு பத்திரிகையில் படித்வதன். ஜப்பானின் தகைநைரான

வடாக்கிவயாவில் ஒரு நாள் இரவு ஆயிரக்ைணக்ைான மதாழிைாளர்ைள்
ஊர்வைம் வபானார்ைளாம்.

ஓர் இந்தியர் அவர்ைகளப் பார்த்து, “உங்ைள் வைாரிக்கைைகள

வற்புறுத்துவதற்ைாை இரவில் ஏன் ஊர்வைம் வபாகிறீர்ைள்? பைலில் ஏன்
வபாைக் கூடாது?” என்று வைட்டாராம்.

அதற்குத் மதாழிைாளர் தகைவர் மசான்னாராம், “பைலில் வபானால்

உற்பத்தி என்னாவது?” என்று.

இது உண்கமயில் நகடமபற்ற சம்பவம்.

 ஜப்பானியரின் வதச பக்தி உைை மார்க்மைட்டில் ஜப்பானியப்
மபாருள்ைகளக் மைாண்டு குவிக்கிறது.

நம்மில் பத்தில் ஒரு பங்கு கூட இல்ைாத நாடு, நம்கம விடப் பத்து மடங்கு
மிஞ்சி நிற்கிறது!

இந்தியாவவ! என்னருகமத் தாயைவம! என்ன உன் துரதிர்ஷ்டம்.

வைாரிக்கைைகளயும் மபற்றுக் மைாண்டு, உற்பத்திகயயும் மபருக்ைத்

மதரியாத தகைவர்ைளினால், வபாடுகிற திட்டங்ைள் எல்ைாம்
வீணாகின்றனவவ!

சுயநைம் மிகுந்த மனிதர்ைகளத் தகைவர்ைளாை ஏற்றுக் மைாள்ளும்

மதாழிைாளத் வதாழர்ைவள! நீங்ைளாவது சுயமாைச் சிந்திக்ைக் கூடாதா?

மதாழிற்சாகைைள் மூடப்படுவதும், மதாழிைாளர்ைள் பட்டினி கிடப்பதும்

சைஜமாகிவிட்டனவவ!

வசதியுள்ள முதைாளிைள் உங்ைகள வாட்டி எடுக்கிறார்ைள்; வசதி

இல்ைாத முதைாளிைகள நீங்ைள் வாட்டி எடுக்கிறீர்ைள்!

இரண்டு பக்ைத்திலும் உங்ைளுக்கு நஷ்டம்; வதசத்திற்கும் நஷ்டம்;

சிந்தியுங்ைள்!

ைாபக் ைணக்குப் வபாடாமல் உங்ைகளப் பற்றி மனதாரச் சிந்திப்பவன்

நான்.

குகறந்த பட்சம் இன்றியகமயாத சாதனங்ைள், தளவாடத்

மதாழிற்சாகைைளிைாவது வவகை நிறுத்தங்ைகளக் கை விடுங்ைள்.

அரசாங்ைம் அதற்மைாரு சட்டம் மைாண்டு வரும் வகர ைாத்திருக்ைாதீர்ைள்.

 மறதி-மடி-துயில்

மறதி, மடி, துயில் மூன்றும் வாழ்கையில் மபறவவண்டிய பயன்ைகள

அழித்து விடுமமன்று வள்ளுவன் கூறுகிறான்.

சிைருக்கு ஞாபை ‘மறதி’ அதிைம்.

சிைருக்கு ‘மடி’ வசாம்பல் அதிைம்.

சிைருக்கு ‘தூக்ைம்’ அதிைம்.

ஆனால், இந்த மூன்றும் நிகறயப் மபற்ற ஒவர ஆத்மா நான் தான்!

படித்த ைவிகதைகளத் தவிர, பாக்கி எதுவுவம என் ஞாபைத்தில்

இருந்ததில்கை.

நன்கு பழகிய நண்பர்ைளின் முைங்ைள் கூட, அடுத்த மாதவம மறந்து வபாய்

விடுகின்றன.

ஒரு தடகவ வைரளத் வதர்தல் சம்பந்தமாை, வைரள முதைகமச்சர்

அச்சுதவமனன் மசன்கனக்கு வந்திருந்தார். அவருக்கும், நண்பர்ைள்
பாைதண்டாயுதம் அவர்ைளுக்கும் இரண்டு நாட்ைள் என் விட்டிவைவய விருந்து
கவத்வதன்.

ஒவ்மவாரு நாளும் சுமார் இரண்டு மணி வநரத்திற்கு வமல் வபசிக்

மைாண்டிருந்வதாம்.

மசன்கனயில் அவகர இரண்வடார் இடங்ைளுக்கும் அகழத்துச்

மசன்வறன்.
 ஒரு நாள் என்னுகடய சவைாதரர் ஏ.எல்.எஸ். அவர்ைள் வீட்டிலும்
விருந்து கவத்வதாம்.

என்னுகடய எழுத்துக்ைள் மட்டுமின்றி, அரசியகை நான் வாதித்த

முகறயும், அவருக்கு மிைவும் பிடித்திருந்தன.

பிறகு நகடமபற்ற வதர்தலில் அவர் அவமாை மவற்றி மபற்று மீண்டும்

முதைகமச்சரானார்.

ஓராண்டு ைழிந்திருக்கும்.

ஒரு நாள் அதிைாகையில் மதுகர மசல்வதற்ைாை நான் விமான நிகையம்

மசன்றிருந்வதன். நிகையத்தின் ஹாலில் உட்ைார்ந்து வபப்பர் படித்துக்
மைாண்டிருந்வதன்.

ஒரு மனிதர் பக்ைத்தில் வந்து நின்றபடி, “சவுக்கியமா?” என்றார்.

அவகர ஒரு முகற பார்த்துவிட்டு, “சவுக்கியம்” என்று கூறிவிட்டு

மறுபடியும் வபப்பர் படித்வதன்.

அவர் நின்றுமைாண்வட, “நான் இப்வபாதுதான் மாஸ்வைாவிலிருந்து

வருகிவறன்” என்றார்.

“அப்படியா” என்று கூறிவிட்டு வமலும் நான் வபப்பர் படித்வதன்.

அவர் யாவரா ஒரு பட விநிவயாைஸ்தர் வபாலிருக்கிறது என்று

எண்ணிவனன்.

‘மாஸ்வைா’ என்ற வார்த்கதயிலிருந்து எனக்குச் சிறிது சந்வதைம்

தட்டிற்று.
 அவர் நின்று மைாண்வடயிருந்ததால், நானும் எழுந்து நின்வறன்.
மைாஞ்சம் மைாஞ்சமாை எனக்குப் புரிய ஆரம்பித்தது.

வதாழர் அச்சுதவமனனல்ைவா இவர்!

உடவன சுதாரித்துக் மைாண்டு, “உடம்பு சுைமா?” என்வறன்.

“சுைந்தான்” என்று கூறிவிட்டு, “வாருங்ைள், வி.ஐ.பி. ைவுஞ்சுக்குப்

வபாைைாம்” என்று கூறினார்.

எனக்கு மிைவும் ைஷ்டமாை இருந்தது.

அவர் நம்கமப் பற்றி என்ன நிகனத்துக் மைாள்வார்?

ஒரு முதல் மந்திரி வரும்வபாது, இரண்டு வபாலீஸ்ைாரராவது நின்று

மைாண்டிருந்தால் அகடயாளம் புரியும்.

வபாலீஸ்ைாரரும் இல்கை; பரிவாரங்ைளும் இல்கை; ஓர் எளிய

பிரயாணியாைக் ைாட்சியளித்ததால் என்னால் சீக்கிரம் புரிந்து மைாள்ள
முடியவில்கை.

ஏற்ைனவவ ஞாபை சக்தியில்ைாத எனக்கு அவரது எளிகமயும் குழப்பத்கத

உண்டு பண்ணி விட்டது.

பிறகு வி.ஜ.பி. ைவுன்சில் உட்ைார்ந்திருந்த வபாதும் அகதப் பற்றி

அவரிடம் மசால்ை எனக்கு மவட்ைமாை இருந்தது.

மதுகர மசன்று மசன்கனக்குத் திரும்பியதும் முதல் வவகையாை

அவருக்குக் ைடிதம் எழுதிவனன், “உங்ைகள அகடயாளம் ைண்டு
மைாள்ளவில்கை; என்கன மன்னித்து விடுங்ைள்” என்று.
 அதற்கு அவர் எழுதிய பதிலில், “நானும்கூட முதலில் உங்ைகளக்
ைண்டுமைாள்ளவில்கை; ஞாபை மறதிக்ைாை வருத்தப்பட வவண்டாம்” என்று
எழுதி இருந்தார்.

பை வநரங்ைளில், பை நல்ை நண்பர்ைளிடம் நான் இந்தச் வசாதகனக்கு

ஆளாகி இருக்கிவறன்.

எனது ஞாபை மறதிக்ைாை மவட்ைப்படுவவன்; வவதகனப்படுவவன்.

வசாம்பலும், தூக்ைமும் என் வாழ்க்கையில் பாதி சுைத்கதக்

மைான்றுவிட்டன.

ஒரு வகையில் இதுவும் ைாபவம!

என் வாழ்க்கைப் பாகதயில் வந்த எத்தகனவயா அவயாக்கியர்ைகளயும்

மறந்துவிட முடிகிறதல்ைவா!

ஒன்று எனக்குத் வதான்றுகிறது.

எல்ைாச் மசல்வங்ைகளயும் எனக்கு வழங்கிவிட இகறவன்

விரும்பவில்கை.

இல்கைமயன்றால் ைாைத்தால் மசய்யவவண்டிய பை நல்ை ைாரியங்ைகள

இகறவன் மறக்ைடித்திருப்பானா?

பத்து ஆண்டுைளுக்கு முன் ரத்த வவைமும், சுறுசுறுப்பும் இருந்தவபாது, பாதி

வவகைைகளக் மைடுத்தது இந்த ஞாபை மறதிதான்.

இப்வபாது அது இன்னும் அதிைமாகிவிட்டது.

வசாம்பலும், தூக்ைமும் இரண்டு மடங்ைாகிவிட்டன.

 ைடந்து வபான ைாைங்ைளுக்கு வருத்தப்படத் வதான்றுகிறது.

எனது பயணத்தில் இனி ஏதாவது அதிசயங்ைகள நான் மசய்ய

முடியுமானால், அது ைண்ணன் ைாட்டிய புது வழியாைத்தான் இருக்ை முடியும்.

***
 சட்டமும் வதச பக்தியும்

ைடுகமயான சட்ட திட்டங்ைள் உள்ள நாட்டில் வதசபக்தி என்பது

ரத்தத்திவைவய ஏற்றப்பட்டிருக்கிறது. ஆரம்ப ைட்டத்தில் அது ைட்டாயமாைக்
குடிக்ை வவண்டிய மருந்தாை இருந்தாலும், நாளகடவில் அது பழகிப்
வபாவதால், வதசபக்தி மிக்ை நல்ைமதாரு சமுதாயம் வதான்றி விடுகிறது.

மவளி நாைரிைத்தின் ஊடுருவல், மவளியில் இருந்து வரும் விதண்டா

வாதங்ைள், ைட்டுப்பாடற்ற வாழ்க்கை முகற இவற்கறத் தடுத்து,
இைக்கியங்ைளிலும், திகரப்படங்ைளிலும், பத்திரிகைைளிலும் வதச பக்திகயவய
பிரதானப்படுத்தி வசாவியத் யூனியன் மவற்றி மபற்றிருக்கிறது.

ஒவ்மவாரு பத்திரிகையிலும் வதச பக்திகய உச்சப்படுத்திக் ைாட்டும்

ைகதவயா, ைட்டுகரவயா மவளிவர வவண்டும் என்றும், ஒவ்மவாரு திகரப்படக்
ைம்மபனியும் தன்னுகடய படத்வதாடு ஆயிரம் அடிைளுக்குக் குகறயாத வசத
பக்தி ‘கசடு ரீல்’ ஒன்கறத் தயாரிக்ை வவண்டும் என்று சட்டம்
மசய்தாமைன்ன?

நான்ைாம் வகுப்பில் இருந்து ைல்லூரிப் பாடம் வகர இந்திய சுதந்திரத்தின்

பை ைட்டங்ைள் ைட்டாயப் பாடமாை ஆக்ைப்பட்டால் என்ன?

சுதந்திரம் வந்ததிலிருந்து ஒவ்மவாருவகரயும் மனம் வபான வபாக்கில்

வபாைவிட்ட ைாரணத்தால், கீழ்த்தரமான இைக்கியங்ைள் வளர்ந்தன. அவற்றின்
மூைவம சிை அரசியல்வாதிைள் வளர்ந்தனர். அவர்ைள் மாணவர்ைளுக்குள்வள
ஊடுருவினர். ஆட்சிகயயும் கைப்பற்றினர். நாட்டுக்குச் சம்பந்தம் இல்ைாதவர்
ஆட்சிகயயும் கைப்பற்றினர். நாட்டுக்குச் சம்பந்தமில்ைாதவர்ைமளல்ைாம்
பாட்டுகடத் தகைவராயினர். தியாை தீபங்ைள் மறக்ைடிக்ைப்பட்டன. நாைரீை
ஊடுருவலில் பரம்பகரப் பண்பாடு பாழ்பட்டது. எங்கும் வபாலித்தனவம
அரியாசனம் ஏறிவிட்டது.
 சன்யாட்சன் ைாைத்தில் சீனர்ைள் வபாட்டுக் மைாண்டிருந்த ஜகடகய
மவட்டியது வபால், இந்தியாவில் வளர்ந்துள்ள ைகளைகளயும் நாம்
மவட்டியாை வவண்டும்.

இவற்கற ஒரு சட்டபூர்வமான இயக்ைமாை ஆக்கினால் நல்ை பயன் தரும்.

பிரச்சார யந்திரங்ைள் அகனத்தும் வதச பக்திக்ைாைவவ முடுக்கிவிடப்பட

வவண்டும்.

பயனற்ற மபாழுதுவபாக்கு அம்சங்ைள் குகறக்ைப்பட வவண்டும்.

***
 தீபமாலிைா

உங்ைள் வீட்கட தீபங்ைளால் அைங்ைரியுங்ைள். ஒரு மூகையில் கூட

இருள் இல்ைாமல் ஒவ்வவார் தீபத்கதயும் பிரைாசமாை ஏற்றுங்ைள்.

ஆண்டவன் இருட்டிவை இல்கை.

அவவனார் வஜாதிப் பிழம்பு!

குருடர்ைளுக்குத் தீபம் எதற்கு?

அறிவுக் குருடர்ைளுக்கு ஆண்டவன் எதற்கு?

மதத் தத்துவம் மபாய்யாகிவிட்டால், மனித தத்துவமும் மபாய்யாகிவிடும்.

ஜனனத்துக்கு முந்திய ைாைங்ைள் யாருகடய மபாறுப்பு?

மரணத்துக்குப் பிந்திய ைாைங்ைள் யாருகடய கைைளில்?

அவகனத்தான் நாம் ‘ஆண்டவன்’ என்கிவறாம்.

இந்தச் சகதக் வைாளங்ைள் எப்படி சிருஷ்டிக்ைப்பட்டன என்பது

உங்ைளுக்குத் மதரியுமா?

நூற்றுக்ைணக்ைான நரம்புைள், ைட்சக்ைணக்ைான ரத்த அணுக்ைள் யாரால்

உண்டாக்ைப்பட்டன?

உங்ைள் மருத்துவர்ைள் அவற்கறச் வசாதிக்கும் சக்தியுகடயவர்ைவள !

அவற்கறப் பழுது பார்க்கும் சக்தியும் அவர்ைளுக்கு உண்டு.

 ஒரு முழு வடிவத்கத உண்டாக்ைக் கூடிய சக்தி அவர்ைளுக்கு உண்டா?

சிருஷ்டியின் ரைசியம் பிடிபடாதவகர, ைர்த்தா ஒருவன் இருக்கிறான்

என்பவத உண்கம.

ஒரு குவகளத் தண்ணீரில் எத்தகன அணுக்ைள் இருக்கின்றன என்பது

விஞ்ஞானிைளுக்குத் மதரியும்.

ஆனால் எத்தகன அணுக்ைளில், ஒரு அருவிகய உண்டாக்ை முடியும்

என்பது இகறவனுக்கு மட்டுவம மதரியும்.

பள்ளங்ைள், தண்ணீகரக் ைாப்பாற்றுவதற்ைாை.

வமடுைள், அகதப் பயன்படுத்துவதற்ைாை.

எல்ைாப் பள்ளங்ைகளயும் நீங்ைளா உண்டாக்கினீர்ைள்?

உங்ைள் அறிவின் மூைம், ஒரு ைடகை நீங்ைள் உண்டாக்ை முடியுமா?

ஒரு ஜீவனுக்குப் பிறப்கபக் மைாடுக்ைக்கூடிய சக்தி உங்ைளுக்கு உண்டு.

அந்தச் சக்திகய உங்ைளுக்குக் மைாடுக்ைக் கூடிய சக்தி

இகறவனுக்குத்தான் உண்டு.

நீங்ைள் எந்மதந்த மூைங்ைகளக் ைண்டுபிடிக்கிறீர்ைவளா,

அவற்றுக்மைல்ைாம் மூைம் அவன்.

ஆைவவ, அவன் ‘ஆதிமூைம்’.

விகதகய நீங்ைள் நட்டால், மசடி வருகிறது.

மசடியிலிருந்து மற்றும் சிை விகதைள் கிகடக்கின்றன.

 முதல் விகத எங்கிருந்து வந்தது?

அந்த விகதக்கு ஆதிமூைம் எது?

அது ஆதிமூைம் மைாடுத்தது.

அழைான வீட்கடக் ைட்டுவதற்கு நீங்ைள் எவ்வளவு

பிரயாகசப்படுகிறீர்ைள்?

ைட்டிய பிறகும் உங்ைளுக்கு அதிவை குகற மதரிகிறது.

ஒரு வீடு ைட்டுவதிவைவய குழம்பித் தவிக்கும் அறிவு உைைத்கதவய

ைட்டியவகனப் புரிந்து மைாள்வது ைடினம்தான்.

வைாடிக்ைணக்ைான மசடி, மைாடிைளுக்கு அவன் ‘டிகசன்’ வபாட்டான்.

வைாடிக்ைணக்ைான பூச்சி வகைைளுக்கு அவன் ‘டிகசன்’ வபாட்டான்.

மீன்ைகளப் பற்றி உங்ைளுக்கு என்ன மதரியும்?

சாப்பிடத் மதரியும்!

அந்த மீன்ைகள எத்தகன வகைைளாை அவன் ‘டிகசன்’

வபாட்டிருக்கிறான்!

சிை பறகவைகள நீந்த விட்டும் பார்த்திருக்கிறான்.

மதன்கனகயயும், பகனகயயும் கிகளைள் இல்ைாமவை

பகடத்திருக்கிறான்.

கிகளைள் உள்ள சிை மரங்ைகள மைர்ைள் இல்ைாமல் பகடத்திருக்கிறான்.

 மைர்ைள் உள்ள சிை மரங்ைகள ைனிைள் இல்ைாமல் பகடத்திருக்கிறான்.

எல்ைாம் ஒவர மாதிரி இருந்துவிட்டால், இகறவன் மவறும் அச்சக்

வைார்ப்பவனாகி விடுகிறான்.

சிருஷ்டியின் மூைத்கத அறிய முடியாதவர்ைள், இகறவகன நம்புவகதத்

தவிர வவறு வழியில்கை.

சந்திர மண்டைத்துக்குப் புறப்படும் விஞ்ஞானிைள், மாதா வைாவிலுக்குப்

வபான பின்புதான் ராக்மைட்டில் ஏறுகிறார்ைள்.

உைை வாழ்க்கை முழுவகதயும் உணர்ந்து மைாண்ட ஞானிைள்,

இகறவனின் வபரால்தான் அகத எழுதத் மதாடங்கினார்ைள்.

இந்த உடலில் அவன் உண்டாக்கிய அங்ைங்ைள் ஒவ்மவான்றும்,

ஒவ்மவாரு சுைத்கதக் ைாட்டுகின்றன.

ஆண்-மபண் உறவுக்ைாை அங்ைங்ைள் நடுப்பகுதியில் இருக்கின்றன.

அந்த கமய மண்டபத்தில் இகறவன் இருக்கிறான்.

‘உடல் உறவு புனிதமானது’ என்று இந்துக்ைள் ைருதுவது அதனாவைதான்.

வைாபுரங்ைளிவைவய உடல் உறவு பற்றிய பதுகமைள் இருப்பதும்

அதனாவைதான்.

எதிலிருந்து ஜனனம் நிைழ்கிறவதா, அதிவை ஆண்டவன் இருக்கிறான்.

அதில் ஆபாசம் என்ன இருக்கிறது?

ைண்ைள் அகதப் புனிதமாைக் ைாட்டிவிட்டால் ஆபாசம் மகறந்துவிடுகிறது.

 மனிதனுகடய லீகைைள் இகறவனுகடய லீகைைளின் ஒரு பகுதிவய.

‘ஆண்-மபண் உறவு’ மவளிச்சத்தில் நிைழக் கூடாது என்பது இந்துக்ைளின்

மரபு.

இருட்டிவை நிைழ்ந்தால்தான் ைாம விவைாரம் மகறந்து மதய்வ சுைம்

வதான்றுகிறது.

உங்ைள் தீபங்ைகள அந்த வநரம் மட்டும் அகணயுங்ைள். மற்ற

வநரங்ைளில் அகவ பிரைாசமாை எரியட்டும்.

***
 தகைமாட்டில் குத்து விளக்குைள்

அந்தக் குத்து விளக்குைள் தகைமாட்டில் எரிந்து மைாண்டிருக்கின்றன.

அகவ எரிந்தாமைன்ன, அகணந்தாமைன்ன? அந்தப் படுக்கையில்

கிடக்கும் மனித விளக்கு அகணந்துவிட்டது.

அது எரிந்து மைாண்டிருந்தவகர குத்துவிளக்குைளுக்கு எண்மணய்

ஊற்றிக் மைாண்டிருந்தது. ஆனால் அந்த விளக்குக்கு ஊற்றும் எண்மணகய
இகறவன் ஊற்றாமல் விட்டுவிட்டான்.

மானுடத்தின் சாைசம் மரணப்படுக்கைவயாடு நின்றுவிட்டது.

மனிதன் மசய்த விளக்கைப்வபால், எரியாவிட்டால் பத்திரப்படுத்தக்கூடிய

நிகையில் அந்த உடம்பு இல்கை. நான்கு நாட்ைளானால் அது நாறிப்வபாகும்.

நறு மநய் பூசி கவத்தாலும், அதிலிருந்து பூச்சி புழுக்ைள் உற்பத்தியாகவத்

தடுக்ை முடியாது.

அந்த மனிதன் அந்தைாரத்தில் கிடக்கிறான்.

ஆனாலும் அவன் தகைமாட்டில் இரண்டு விளக்குைள் எரிந்து

மைாண்டிருக்கின்றன.

அழுவாகரயும், சிரிப்பாகரயும் அறிய முடியாத சடைத்திற்கு, அந்த

விளக்குைள் எந்த வகையில் உதவப் வபாகின்றன?

அந்த விளக்கை ஏற்றுவதும் அகணப்பதும் உங்ைள் கைைவள! உங்ைள்

விளக்கை ஏற்றுவதும் அகணப்பதும் எவனுகடய கைைள்?
 மமய்ஞ்ஞானிைளும், விஞ்ஞானிைளும் இங்வைதான் வயாசிக்கிறார்ைள்.

எல்வைாருகடய விளக்குைளும் அகனய வவண்டியவத. அகவ எரிந்த

ைாைத்தில் எத்தகன வபருக்கு வழி ைாட்டின என்பவத முக்கியம்.

சத்தியம் என்ற தாம்பாளத்தில் உங்ைள் விளக்குைகள ஏற்றி கவயுங்ைள்.

குருடர் அல்ைாதவர்ைளுக்கு அகவ வழிைாட்டிடும்.

ஒரு வைாவணத்கதக்கூட நீங்ைள் மைாண்டு வந்ததில்கை.

உங்ைள் உடம்பில் உள்ள வதால்கூட யாருக்கும் வைாவணமாைப்

வபாவதில்கை.

நிகையாகமவய நிகையானது, என்பகத அவனது மரணப் படுக்கை

ைாட்டுகிறது.

அந்தச் சடைத்கத நீங்ைள் நன்றாைப் பார்த்துக் மைாள்ளவவ அந்தக் குத்து

விளக்குைள் எரிகின்றன.

பிறந்த விளக்கு அகணந்து கிடப்பகதச் மசய்யப்பட்ட விளக்குள் ைாட்டிக்

மைாண்டிருக்கின்றன.

மரணத்தில் அடங்கியுள்ள தத்துவத்கத அகவ பகற சாற்றுகின்றன.

எகதயும் மறுக்கும் நாத்திைவன, மரணத்கதயும் மறுத் துப்பாவரன்,

பார்க்ைைாம்

***
 எங்ைள் தகைவவன...

மைர் ஒன்று உன் மார்பில் தூங்கியகதப் பார்த்த எங்ைள் ைண்ைள், நீ

மண்ணில் தூங்கியகதயும் பார்த்தன.

ஆனால், நீ மண்ணில் தூங்கியவபாது அந்த மைர் விழித்துக்

மைாண்டிருந்தகத எங்ைள் ைண்ைள் ைண்டன.

மைாடியில் இருந்தவபாது அந்த மைர் பணித்துளியில் நகனந்திருந்தது.

உன் மார்பில் இருந்தவபாது ைண்ணீர்த் துளியில் அது நகனந்தது.

இந்தியாவின் சரித்திர நதி, ைடலில் ைைக்ை இருந்த வபாது, நாணைாை

நின்று அகதத் திகசத் திருப்பினாய்.

வயல்ைளுக்குப் பாயத் மதாடங்கிய அந்த நதியின் மவள்ளம், அந்த

வயல்ைகள அறுவகடக்குத் தயாராக்கிய, வபாது நீ மகறந்தாய்.

நீ உழுது விகதத்தாய்; நாங்ைள் அறுத்மதடுத்வதாம்.

எங்ைள் புதிய தகைமுகற அகத உண்டு பசியாறுகிறது.

தர்ம பூமிக்கு உன்கன அனுப்பிய இகறவன், தரங் மைட்ட சமுதாயத்கதத்

தரப்படுத்தவவ உன்கன அனுப்பினான்.

நீ பிரிட்டனில் பிறந்திருந்தால் உைைத்தில் ைாைனி ஆதிைம் வதான்றி

இருக்ைாது.

நீ மஜர்மனியில் பிறந்திருந்தால் மைாடிய நாசத்கதத் வதாற்றுவித்த உைை

யுத்தம் இல்ைாமதாழிந்திருக்கும்.
 ைள்ளிக் ைாடுைளும், ைரம்பு நிைமும், பள்ளமும், வமடுமாைப் பாழ்பட்டுக்
கிடந்த பாரத சமுதாயத்கதத் திருத்த ைாந்தி என்ற ைைப்கபகய முதலில் பிடித்த
உழவன் நீ.

வபசத் மதரியாத நாக்குக்கும் வபச்சுரிகம வழங்கினாய். எழுதத் மதரியாத

கைைளுக்கும் எழுத்துரிகம வழங்கினாய்.

வபாடத் மதரியாத மனிதர்ைளுக்கு வவாட்டுரிகம வழங்கினாய்.

நீ மசய்த தவறுைளிமைல்ைாம் மபரிய தவறு, இந்த மக்ைளின் அறிகவ

உயர்வாை நிகனத்தது.

இல்கைமயன்றால் இவ்வளவு பரவைான அரசியல் சட்டத்கத

வழங்கியிருக்ைமாட்டாய்.

உன் ஆகசயின் விகளவவ அரசியல் சட்டம்.

எங்ைள் அநுபவத்தின் விகளவவ அதில் நாங்ைள் மசய்யும் திருத்தம்.

ைடைளவு மனம் பகடத்த ைருகணத் தகைவவன!

உன்கன ஆண்டுக்கு ஒரு முகறதான் நிகனக்கிவறாம்.

‘ஒரு முகறயாவது நிகனக்கிறீர்ைவள’ என்று சந்வதாஷப் படு.

உருப்படி இல்ைாத இந்தச் சமுதாயத்தில் ைடவுகள மறந்தவர்ைவள பைர்

இருக்கும்வபாது, உன்கன நிகனப்பது அதிசயமல்ைவா!

மன்னனாைப் பிறந்து, மனிதனாை வாழ்ந்து, மதய்வமாை மன்றந்த மரைதச்

சிகைவய!

எங்ைள் மனவம உன் வைாயில்.

 உன் திருமுைவம நாங்ைள் ஆராதிக்கும் சிகை.

தமிழர்ைள் சிவன் வைாவிலில் ைாந்திகயக் ைண்டால், முருைன் வைாவிலில்

உன்கனக் ைாண்கிறார்ைள்.

‘மைன் வயிற்றில் தாய் பிறப்பாள்’ என்ற பழமமாழிக்கிணங்ை, முருைன்

வயிற்றில் பராசக்கி பிறந்திருக்கிறார்ைள்.

அவளது முைத்தில் உன்கனவய ைாண்கிவறாம்.

ஆவவசமான விடுதகைப் வபாரின்வபாது உன் மைளாை அவள்

அவதரித்தவளாதலின், அந்த ஆவவசம் தகழத்து நிற்பகதக் ைாண்கிவறாம்.

இந்த நிைத்தில் நீ விகதத்த விகதயினால், நாடு நல் வாழ்கவ வநாக்கி

நகடவபாடுகிறது.

அந்த நகடயில் எங்ைள் ைாதுைளில் உன் சங்கீதவம வைட்கிறது.

***
 தராசுக்கு இரண்டு தட்டு

எனது பைவத் கீகத உகர மவளியீட்டு விழாவில் உயர்நீதிமன்ற

முன்னாள் நீதிபதி திரு. கிருஷ்ணசாமி மரட்டியார் அவர்ைள் ஒரு புதிய
சிந்தகனகய மவளியிட்டார்ைள். அது ராமாவதாரம், கிருஷ்ணாவதாரம்
பற்றியது, “ராமன், தான் மசன்ற இடங்ைளிமளல்ைாம் பைருகடய
உதவிைகளப் மபற்று, உதவி மசய்தவர்ைகள மட்டுவம நண்பர்ைளாைவும்,
சவைாதரர்ைளாைவும் ஏற்றுக் மைாண்டான். ஆனால் கிருஷ்ணன் அப்படியல்ை,
அவன் பிறருக்கு உதவி மசய்தவன்; உதவிகயப் மபற்றவன் அல்ை” என்றார்.

உண்கமதான். ஆனால் இதில் ஒரு மகிகமயும் அடங்கியிருக்கிறது.

ராமாவதாரம், உதவக் கூடியவர்ைள் எத்தகன வபர் உைைத்தில் இருக்கிறார்ைள்
என்று ைாண்பதற்ைாை உண்டானது. அகத முழுக்ைக் ைண்டு மைாண்ட பின்
மபற்றக் ைடகனத் திருப்பிச் மசலுத்துவதற்ைாை உருவான அவதாரவம
கிருஷ்ணாவதாரம்.

தத்துவம், ‘உதவி வைாருவது தவறல்ை; அவத வநரத்தில் மபற்ற உதவிக்கு

நன்றிக் ைடகனயும் மசலுத்திவிட வவண்டும்’ என்பதாகும்.

உன்னிடம் இருந்தால் பிறருக்குக் மைாடு; இல்ைாதவபாது கூச்சப்படாமல்

வைள்; மசல்வம் வசருகின்ற வநரத்தில் உதவ மறுக்ைாவத, மறுத்தால், அது தீர்ந்து
வபானதும் உனக்கு உதவ யாரும் இருக்ை மாட்டார்ைள். இகறக்ை
இகறக்ைத்தான் வைணி சுரக்கும். இல்கைவயல் வதங்கிய அளவிவைவய
திகைத்துப் வபாய் நின்று விடும். ஓடிக்மைாண்டிருக்கும் நதியினால் பயிர்ைள்
மசழிக்கும். அது ஓட, ஓட வமைமும் மபாழியும், வதங்கி விட்ட குட்கடயில் புழு-
பூச்சிைள்தான் உற்பத்தியாகும். பதுக்ைப்பட்ட மசல்வத்வதாடு, பாவமும்
பதுக்ைப்படுகிறது. விநிவயாகிக்ைப்படும் மசல்வத்துக்குப் புண்ணியம் பரிசாைக்
கிகடக்கிறது.
‘ஊரார் பிள்களகய ஊட்டி வளர்த்தால் தன் பிள்கள தாவன வளரும்”
என்பார்ைள். உதவி மசய்வது, முதலீடு மசய்வது; உதவி மபறுவது, மசய்த
முதலீட்கட வட்டிவயாடு மபறுவது. மபறுவதும், மைாடுப்பதுமான இரண்டு
நிகையிவை தான் உைைச் சக்ைரம் உருண்டு மைாண்டிருக்கிறது.

பல்ைவன் ைாைத்தில் வசைரிக்ைப்பட்ட தண்ணிவர இன்னும்

மசம்பரம்பாக்ைம் ஏரியில் இருக்குமானால், பயங்ைரமான விஷமாை
மாறியிருக்கும்.

வைாகடயில் வற்றுவதும், ைார் ைாைத்தில் திரும்பி வருவதும் இயற்கையின்

நியதி. மனத்தின் பரிணாம அகைைள் இந்த இரண்டு நிகைைளுக்கும் ைட்டுப்ட
வவண்டும். நாலு பிணத்துக்ைாவது நீ வதாள் மைாடுத்தால்தான் உன்
பிணத்துக்கு நாலு வதாள் கிகடக்கும்.

பிறருக்கு உதவுகிற பிரபுத்வ மவனா நிகைகயச் சுட்டிக் ைாட்டுவவத ராம

- கிருஷ்ணாவதார வநாக்ைம்.

உதவாமல் வசமித்து கவக்கிறவன் அநுபவிக்ைாமல் மசத்துப் வபாகிறான்.

மூன்று தகைமுகறக்கு வமல் வாழ்ந்தவர்ைளும் இல்கை; தாழ்ந்தவர்ைளும்
இல்கை. இதற்கு அரசியலிலும் உதாரணம் மசால்ைைாம்.
பணக்ைாரர்ைளிகடவயயும் உதாரணம் மசால்ைைாம். வாழும்வபாது மசய்த
தர்மங்ைளும் பாவங்ைளுவம, தாழும்வபாது திரும்ப வந்து நிற்கின்றன.

பூர்வ ஜன்ம புண்ணியம் பாவம் என்கிறார்ைவள, அது இதுதான்.

மாமரம் பழுத்தால்தான் மறு மரத்துக்குக் மைாட்கட கிகடக்கும். வாகழ

மரம் குகை தள்ளிய பிறகுதான் அடிக்ைன்று வதான்ற ஆரம்பிக்கும்.
பறிக்ைப்பட்ட மநல்லில் ஒரு பகுதிதான் விகதயாகிறது. பிறருக்கு உதவுகிறவன்
மற்மறாரு வளர்ச்சிக்கு அடிவைாலுகிறான்.

புல்ைால் பயன் ஏது? புல்லுக்கு விகத ஏது? மபருகம ஏது? அதனால்தான்

கீழ்த்தரமானவர்ைகள, ‘புல்ைர்ைள்’ என்கிறார்ைள்.
நன்கம தீகமைகளக் ைண்டு மைாள்ள இரண்டு ைண்ைள்; முன்னால்
வபாைவும் பின்னால் நைரவும் இரண்டு ைால்ைள்; மைாடுக்ைவும் வாங்ைவும்
இரண்டு கைைள்; நல்ைகத மட்டுவம சிந்திக்ை ஒவர மனம்; நல்ைகத மட்டுவம
வபச ஒவர வாய்.

ைர்மத்கதச் மசய்; பைகன எதிர்பார்க்ைாவத, ைாரணம், நீ எதிர்பாராத

வநரத்தில் அந்தப் பயன் உன் வீட்டுக் ைதகவத் தட்டும்.

ஏற்றுக்மைாள்ளும் வபாது ‘ஹவர ராமா’. திரும்பிக் மைாடுக்கும்வபாைது,

‘ஹவர கிருஷ்ணா’.

***
 தத்துவம் பிறந்த இடம்

சிங்ைாதனத்தில் வீற்றிருக்கும் மசங்வைால் மசலுத்திய மாமன்னர்ைளின்

மபயர்ைள்கூட வரைாற்றில் மகறந்துவிடும்.

ஆனால் வாழ்க்கையின் இன்ப, துன்பங்ைகள நன்றாை அநுபவித்து ‘முழு

உண்கமைகளத் மதரிந்து, அவற்கற மக்ைளிகடவய மபாழிந்த தத்துவ
ஞானிைளின் மபயர்ைள் வரைாற்றில் என்றும் அழியாது; எப்மபாழுதும்
மகறயாது.

தத்துவ ஞானிைள்தான் இத்தரணியின் ‘தகைவிதி’கய

நிர்ணயிக்கிறார்ைள்.

வாழ்வில் சிற்றின்பத்கதப் வபரின்பம் எனக் ைருதிப் மபருமிதம் மைாண்டு

திரியும், ‘பித்தர்’ைளின் மூகளைகளச் ‘சுத்தம்’ மசய்பவர்ைள் தத்துவ ஞானிைள்
தான்.

தத்துவ ஞானிைள், திகச மதரியாமல் வாழ்க்கைக் ைடலில் திக்கு முக்ைாடிக்

மைாண்டிருக்கும் மானிட மரக்ைைங்ைளுக்கு திகச ைாட்டும் ைைங்ைகர
விளக்குைளாை இருக்கின்றனர்.

இவத வபான்றுதான் நமது தமிழ்நாட்டின் தகைசிறந்த தத்துவ ஞானியாை

இருந்து, வாழ்க்கையில் உய்ய வழிைாட்டியவர் நமது பட்டினத்தார்.

ைாவிரிப் பூம்பட்டினத்திவை வாழ்ந்தவர் பட்டினத்தார். ைாவிரிப்

பூம்பட்டினம் ஓர் ைாைத்தில் திக்மைல்ைாம் தமிழ் நாட்டின் புைழ் பரப்பும்
திருநைரமாை விளங்கி வந்தது.

நம் நாட்டுப் மபாருள்ைகளயம், மவளிநாட்டுப் மபாருள்ைகளயும்

‘ஏற்றுமதி - இறக்குமதி’ மசய்திடும் எழில்மிக்ை துகறமுைம்
இப்பட்டினத்தில்தான் இருந்தது.

வாணிபம் வளமுடன் இங்வை நடந்து வந்தது. மதாழில் முகறப்படி பை

பிரிவினரும் வாழ்ந்ததும் இங்வைதான். ஒவ்மவாரு மதாழிலினருக்கும் தனித்தனி
வீதிைவள இருந்தன.

வணிைர் மரபிவை பிறந்தவர் பட்டினத்தார். ைாவிரிப் பூம்பட்டினத்திவை

வாழ்ந்த ைாரணத்தினால் அவருக்கு ‘பட்டினத்தார்’ என்ற மபயர் வந்தது.

பட்டினத்தார், மன்னனும் மதிக்ைத்தக்ை மாமபரும் சீமானாை விளங்கியவர்.

அவர் மாளிகையில் முத்துக்ைள் முத்தம் மைாஞ்சி விகளயாடின.
மாணிக்ைங்ைளும், மரைதங்ைளும், வைாவமதைங்ைளும் கைவைார்த்துக் ைளிநடனம்
புரிந்தன.

இவ்வளவு ஏற்ற நிகை மபற்றிருந்த பட்டினத்தார் தான், எல்ைாவற்கறயும்

உதறித் தள்ளி ஊகரவிட்டு ஓடினார்; பற்றற்றுத் திரியும் பரவதசியானார்.

பட்டினத்தாருக்கு வாழ்வில் வதால்வி ஏற்பட்டது.

ஒரு மனிதனுக்கு வாழ்க்கையில் ஏற்படும் மவற்றிைகளக் ைாட்டிலும்

வதால்விைள்தான் பை தூய உண்கமைகள - துல்லியமான பை தத்துவங்ைகளக்
ைாட்டுகிறது. இதனால் தான் ‘வாழ்க்கையில் வதால்வி மபற்ற பட்டினத்தார்
நமக்குப் பை வளமான உண்கமைகளயும் - நைமான தத்துவங்ைகளயும்
மசால்லிவிட்டுச் மசன்றிருக்கிறார்.

பட்டினத்தாரின் தத்துவம், “வாழ்க்கையில் எதுவும் இல்கை!” என்று

வகரயறுத்துக் கூறுவதுதான்.

‘வாழ்க்கையில் எதுவுமில்கை’ என்றால் ‘பணத்தினால் எதுவுமில்கை’

என்பதுதான் உட்மபாருள். ‘பணம்’ ஒன்கறவய பிரதானமாை நிகனத்து
அதற்ைாைப் ‘பஞ்சமா பாதைங்ைகள’யும் மசய்யத் துணிந்து, ைகடசியில்
வாழ்வில் ‘வழுக்கி’ விழுந்து, அல்ைல் படுவவாருக்குப் பட்டினத்தாரின் தத்துவ
விளக்ைம் வழிைாட்டும்.

நாம் இன்று பார்க்கிவறாம், வாழ்க்கையில் இருக்கிற பணம் வபாதாமதன்று

ைள்ள வநாட்டுைகள அச்சடித்துக் ைகடசியில் நீதியின் கைப்பிடியில்
அைப்பட்டு, வாழ்வில் மபற்ற மபயகரயும், பிரபைத்கதயும் இழந்து
இருட்டகறயில் பைர் இடர்ப்படுகின்றனர். இவத வபாை, ைள்ளக்
கைமயழுத்துக்ைாரர்ைள் - ைடத்தல்ைாரர்ைள் - நாைரிைத் திருடர்ைள் ஆகிய
அத்தகன வபரும் ‘பணமவறி’யினால் தாவன பாதைங்ைகளச் மசய்து
ைடுங்ைாவல் கைதிைளாகிக் ைஷ்டப்படுகிறார்ைள்.

இகதத்தான் பட்டினத்தார் அவரது பாடல்ைளில் இடித்துகரக்கிறார்;

எடுத்துகரக்கிறார். வமலும் பட்டினத்தார் ‘சிற்றின்ப’த்கதப் பற்றியும் வசகை
ைட்டிய மாதகரப் பற்றியும் இழித்தும் பழித்தும் பாடியிருக்கிறார்.

பட்டினத்தாருகடய உள்ளக் ைருத்து, ‘புவியில் பிறந்தது பூகவயர்

புணர்ச்சிக்வை’ என்ற ைாமக் ைருத்தினால் ஆடவர் உைைம் அழிந்துவிடக் கூடாது
என்பதுதான்!

பட்டினத்தாகரப் மபாறுத்தமட்டிலும், ‘உண்கம’கயத் வதடித் வதடி

அலுத்துச் சலித்துத் திருமவாற்றியூர் ைடற்ைகரயில், ‘உண்கம’கயக் ைண்டார்.

வபாதி மரத்தின் கீழ் புத்தனுக்கு ஞாவனாதயம் ஏற்பட்டது வபாை, தத்துவ

ஞானி பட்டினத்தாருக்கு திருமவாற்றியூர் ைடற்ைகரயில் ஞாவனாதயமும்,
ஆன்மப் பரிபக்குவமும் ஏற்பட்டது.

திருமவாற்றியூர் ைடற்ைகரயில் அகமந்திருக்கும் அந்தப் பட்டினத்தார்

சமாதி, எனக்குப் புதிய இடம் அல்ை; நான் நன்கு பழகிய இடம்தான்.

1943 ஆம் ஆண்டு திருமவாற்றியூரில் இருக்கும் ‘ைார்மபாமரண்டம்

யூனிவர்சல்’ என்ற ைம்மபனியில் நான் ஒரு குமாஸ்தாவாை வவகை பார்த்து
வந்வதன்.
 அப்மபாழுது எனது மாகைப்மபாழுது, பட்டினத்தாரின் சமாதியில்
ைழிந்தது.

இந்த இடத்தில் உட்ைார்ந்து மைாண்டுதான் நான் எனது எதிர்ைாைத்கதப்

பற்றிக் ‘ைனவு’ ைண்வடன். புதிய சிந்தகனைள் எனது மூகளயில் முகளத்தது
இங்வைதான்.

பத்து ஆண்டுைளுக்கு முன்பு நான் நாத்திைனாை - ‘ைடவுள் இல்கை’ என்று

அழுத்தம் திருத்தமாைச் மசால்லிக் மைாண்டிருந்வதன். சூழ்நிகையும்,
சுற்றுச்சார்பும் அவ்வாறு என்கனச் மசால்ைச் மசய்தன. எனது பகழய
நண்பர்ைள்கூட ‘ைடவுள் இல்கை’ என்பகதக் ைாரசாரமாைப் வபசி வந்தார்ைள்;
எழுதினார்ைள்.

அவர்ைளில் ைடவுள் இல்கை என்பதற்குச் சரியான சான்றுைகளக் ைாட்டி

வாதிட்டவர்ைள் யாருமில்கை. நாைரிை உைைத்தில் தன்கன ‘நாத்திைன்’ என்று
மசால்லிக் மைாள்வகத ஒரு ‘பாஷன்’ என்வற அவர்ைள் நிகனத்தார்ைள்!
நானும் அந்தக் கூட்டத்தில் அப்படித்தான் இருந்து வந்வதன்.

சிவவநசச் மசல்வர்ைள் மலிந்த மசட்டி நாட்டிவை - திருநீறும், வதவாரமும்

‘இரு ைண்ைள்’ என நிகனக்கும் ைடவுள் பக்தி மிகுந்த நாட்டுக் வைாட்கடச்
மசட்டியார்ைள் மரபிவை பிறந்த நான், நாத்திைனாயிருந்து வந்தது பைருக்கு
ஆச்சரியத்கதயும், அருவறுப்கபயும் மைாடுத்தது.

ஆனால், ைாைம் மாறியது, ‘பரிைாரம் வவண்டும்’ என்ற உணர்வு என்

உள்ளத்தில் வமாவைாங்கியது. அந்த உணர்வு தான் என்கன இகறவன்
முன்வன இழுத்துக் மைாண்டு வந்து நிறுத்தியது!

‘தனக்குவகம இைாதான் தாள் வசர்ந்தார்க் ைல்ைால்

மனக்ைவகை மாற்றல் அரிது’

- என்ற வள்ளுவரின் திருமமாழிகய நிகனவூட்டியது.

 இன்று மாறியிருக்கிவறன்.

நாகள எனது பகழய நண்பர்ைளும், நாத்திைர்ைளும் ைகடசியில்

அவனிடத்தில் தான் வந்து வசருவார்ைள். இந்த உண்கமகயத்தான் மகறந்த
பட்டினத்தார் கூறிச் மசன்றிருக்கிறார்.

பட்டினத்தடிைளுக்குக் ைகடசியில் மனித குைத்தின் மீது அளவு ைடந்த

மவறுப்பு ஏற்பட்டது. யாகரயுவம நம்ப முடியாத அவநம்பிக்கை ஏற்பட்டது.

‘ைடவுகளத் தவிர வவறு யாரும் துகணயில்கை’ என்னும் அளவிற்கு

அழுத்தமான பற்று அவருக்கு ஏற்பட்டது.

நாம் நன்றாைச் சிந்தித்துப் பார்த்தால் ஒரு மனிதன் சீரும் சிறப்புடனும்

வாழ்கிறவபாது அவனுக்குத் தருக்கும், மசருக்கும், இறுமாப்பும், எக்ைாளமும்
ஏற்படுகிறது.

ைகடசியில் அகனத்தும் இழந்து, ‘அகனவரும் கைவிட்ட பிறகு, ‘கை

விடாதவன் ஒருவன்; அவவன ைடவுள்!’ என்ற உணர்வு ஏற்பட்டு விடுகிறது.

அச்சம் வரும்மபாழுதும், அபாயச் சங்கு ஊதும் மபாழுதும் மனிதன்,

அவகன நிகனக்கிறான்.

பட்டினத்தார், உடம்கப ‘நாற்றச்சரீரம்’ என்று கூறுவது இந்த சரீரத்கத

என்னதான் ‘பாலீஷ்’ வபாட்டு ‘மழமழ’ என்று வளர்த்தாலும், மசத்துச் சவமாை
விழுந்த பிறகு தீ மூட்டுவதற்கு ஒரு சிறிய தீக்குச்சிதான் வதகவ!

‘ைகடசிப் பயணம்’ என்பகத ஒவ்மவாரு மனிதனும் ைவனத்தில் கவத்துக்

மைாள்ள வவண்டும்.

இந்தக் ைகடசிப் பயணத்கதப் பற்றி மனிதனுக்கு மிை நன்றாை

‘எச்சரிக்கை’ மசய்திருக்கிறார் பட்டினத்தார்.
 நமது மபரியவர்ைள் நமக்குப் புத்தி கூறுகிறமபாழுது, ‘ஊரிவை உன்கன
நாலு வபர் மதிக்ை நடந்துமைாள்?’ என்றார்ைவள, இதன் அர்த்தம் என்ன?

ஒரு மனிதகன நான்கு வபர்ைள் மட்டும் மதித்தால் வபாதுமா? உண்கமயில்

இதன் ைருத்து என்ன மதரியுமா?

ைகடசியில் மனிதன் இறந்து வபானால் அவன் ‘பாகடகயத்

தூக்குவதற்கு’ நான்கு வபர்ைள் முன்னுக்கு வரக்கூடிய அளவிற்கு நல்ைவனாை
இருக்ை வவண்டும் என்பதுதான்!

விஞ்ஞானம் வைாவைாச்சுகின்ற இக்ைாைத்தில் ‘விண்மவளி வீரர்ைள்’

என்னதான் உயர ‘உயரப்’ பறந்தாலும் ஒன்கற மட்டும் ைண்டுபிடிக்ை
முடியவில்கைவய, ஏன்?

‘உயிர்’ என்பது எப்படி ஏற்படுகிறது? உடகை விட்டு உயிர் பிரிந்த பிறகு

அது எங்வை ைைக்கிறது?

இகத இன்னும் விஞ்ஞான வித்தைனால் விளம்ப முடியவில்கை!

இவ்வுைகில் வதான்றியவர்ைள் ஏன் எப்மபாழுதும் ‘சிரஞ்சீவி’ைளாை

இருந்திருக்ைக் கூடாது?

ைம்பன் சாைாமல் இருந்திருக்ைக் கூடாதா? வள்ளுவன் வாழ்ந்திருக்ைக்

கூடாதா?

மன்னவர்ைள் மகறயாமல் இருந்திருக்ைக் கூடாதா? பிறந்தவர்ைள்

இறப்பவதன்?

இளகமயும் மூப்பும் ஏற்படுவாவனன்? ஒருவன் பத்து வயதில் சாவாவனன்?

இன்மனாருவன் இருபது வயதில் சாவாவனன்? மற்மறாருவன் முப்பது வயதில்
மடிவாவனன்? ஒவர வயதில் ஏன் எல்வைாரும் சாைக் கூடாது?
 இகதச் சிந்தகன மசய்யும் மபாழுதுதான் மனிதன் மயங்குகிறான்;
தயங்குகிறான். உயிருக்கு மூைம் மதரியாத வகரயில், உைகுக்கு இகறவன்
இருந்வத தீருவான்!

வாழ்க்கையில் வதடித் வதடி அலுத்தவர்ைளுக்கு, சத்துள்ள வாழ்க்கை

புளித்துச் சலித்துப் வபானவர்ைளுக்கு அகமதி தரும் மாமருந்து மரணம்
ஒன்றுதான்!

நமக்குக் ைாகையில் எழுந்து இரவு படுக்கைக்குப் வபாகும் வகர

பரபரப்பான வாழ்க்கையாை இருக்கிறது!

அந்த நாளில் மனிதன் தன்னுகடய வவகைைகளத் தாவன மசய்து

வந்தான். இன்று இயந்திர வாழ்க்கை ஏற்பட்ட பிறகு மனிதனுக்குச்
சிக்ைல்ைளும், சிரமங்ைளும் நிகறய ஏற்பட்டு விட்டன.

மனிதன் பைவீனமகடந்துவிட்டான். ஐம்புைன்ைகளயும் ஒழுங்குபடுத்தி

வாழ்வது என்பது அரிதாகி விட்டது.

மனிதகன இயக்குவவத ஐம்புைன்ைள்தான். இந்த ஐம்புைன்ைகளயும்,

ஒன்றுக்கு ஒன்று மதாடர்பு படுத்தி ஒழுங்குடன் வாழ்ந்தால்தான் அவனுகடய
வாழ்க்கை உருப்படும், இல்கைவயல் மருப்படும்!

ஐம்புைன்ைகளப் பஞ்ச பாண்டவர்ைளுக்கு ஒப்பிடைாம்.

ஜம்புைன்ைகள ஒழுங்கு படுத்தி கவக்ைவவதான் ஆண்டவகன வழிபட நம்

முன்வனார்ைள் வழிவகுத்து இருக்கிறார்ைள். இகதத்தான் பட்டினத்தார்
‘ஒன்மறன்றிரு... மதய்வம் உண்மடன்றிரு...’ என்று பாடியிருக்கிறார்.

பட்டினத்தாரின் பாடல்ைள் மனித சமுதாயத்திற்குத் வதகவயான சஞ்சீவி

மூலிகைைள்.

நான் ‘பாத ைாணிக்கை’ என்ற திகரப்படத்தில் எழுதிய ‘வீடு வகர உறவு’

என்ற பாட்டு, பட்டினத்தாரின் தத்துவப் பாட்டின் சாயல்தான்! ‘இந்தப் பாட்டு
பிரமாதம்’ என்று என்கனப் பைர் பாராட்டும் மபாழுது எனக்கு வியப்பாை
இருக்கும்.

இந்தப் புைழுக்கு உரியவர் பட்டினத்தார்தான்!

‘தத்துவம்’ என்பது, ‘உண்கமகய அறிதல்’ என்றும், ‘தன்கன அறிதல்’

என்றும் மபாருளாகும்; நுண்ணிய பை உண்கமைகள எடுத்துச் மசால்வதுதான்
தத்துவம்.

கிவரக்ை நாட்டுத் தத்துவஞானி சாக்ரடீஸ் ‘உன்கனவய நீ அறிவாய்’

என்று உைகுக்குத் தனது ைகடசிக் குரகை முழங்கினார். ‘Know Thyself’ இவத
தத்துவத்கதத்தான் நமது பட்டினத்தார் நம் ஒவ்மவாருவகரயும் பார்த்து,
‘உன்கனவய நீ அறிவாய்’ என்று மசால்லிச் மசன்றிருக்கிறார்.

பட்டினத்தாரின் தத்துவப் பாடல்ைள் உைகு எங்கும் பரவ வகைமசய்ய

வவண்டும். பட்டினத்தாரின் பாடல்ைகளப் பன்மமாழிைளில் மமாழிமபயர்த்துப்
பாமரங்கும் பரப்ப வவண்டும்.

பட்டினத்தார் நமக்குக் ைாட்டிய பாகத - பண்பாட்டுப் பாகத; பக்குவமான

பாகத. அந்தப் பாகதக்கு ஒவ்மவாருவனும் மசன்வற தீரவவண்டும்.

அந்தப் பாகதயில் மசன்றால், ‘வபராகச’ என்ற மைாடிய முள் நம் ைாலில்

குத்தாது. ‘ைாமமவறி’ என்ற நச்சரவம் நம்கமத் தீண்டாது. ‘சுயநைம்’ என்ற
ைல் நம்கமக் ைால் இடறச் மசய்யாது. ‘வஞ்சைம்’ என்ற நரி குறிக்கிடாது.
சுத்தமான அந்தத் தத்துவப் பாகதயில் மசல்லும் மனிதன், ‘முழு மனிதன்’ The
Perfect Man ஆகி விடுவான்.

***