Professional Documents
Culture Documents
ﻟﻪ درز ﺳﺮه د ښځﻮ او ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ﻛﺮﻳﻐﯥ اﺳﻤﺎن ﺗﻪ ﭘﻮرﺗﻪ ﺷﻮې ،ټﻮﻟـﻮاﻧګړ
ﺗﻪ ﻣﻨډې ﻛړې ،ﻟﻪ ﺑﻞ درز ﺳـﺮه ﻛـﺎڼﻲ او ﻟﺮګـﻲ د ﻛـﻮټﯥ ﭘـﻪ ښﻴښـﻮ را وورﯦـﺪل،
ورﭘﺴــﯥ داﺳــﯥ ډزې ﺟــﻮړې ﺷــﻮې ﭼــﯥ ټــﻮل اﻧګــړ ﻛــﯥ ﺳــﭙﻴﻨﻪ رڼــﺎ ﺷــﻮه ،ﭘــﻪ
ﺧﻮﻧﻮﻛﯥ ﻟﻤﺒﯥ ﺗﺎوﯦﺪې او زه ﻫﻚ ﺣﻴﺮان ﭘﻪ ځﺎى ﻛﯥ ﻧﺎﺳﺖ وم ،داﺳـﯥ ﻟﻜـﻪ دا
ﻫﺮڅﻪ ﭼﯥ ﭘﻪ ﺧﻮب ﻛﯥ وﻳـﻨﻢ ،ﻫﻤـﺪا ﭼـﯥ ډزې ﻏﻠـﯥ ﺷـﻮې ،د ځګﯧﺮوﻳـﻮ ﻏږوﻧـﻪ
ﭘﻮرﺗﻪ ﺷﻮل ،د ﻣﺎﺷﻮم ځﻮى ﭼﻐﯥ ﻣﯥ ﺗﺮﻏﻮږوﻧﻮ ﺷﻮې ،ﭼـﯥ ﭘـﻼر ،ﭘـﻼر ﻧـﺎرې
ﻳﯥ وﻫﻠﯥ ،ﺧﻮﻧﯥ ﻧﻪ ﻣﯥ دﺑﺎﻧﺪې ﻣﻨډه ﻛړه ،ﭼﯥ ﻧﺎ څﺎﭘﻪ ﻣـﯥ د ﺑﻬﺮﻧﻴـﻮ ﭘﻮځﻴـﺎﻧﻮ
ﭼﻴﻐﯥ او ﺷﻮر ﺗﺮﻏﻮږ ﺷﻮ ،ﻟﻪ ﭼﻴﻐﻮ ﺳﺮه ﭘﻪ ﻣﺎ زرﺑـﯥ ﺷـﺮوع ﺷـﻮې .ﻟـﻪ ډزو ﺳـﺮه
ﻣﯥ ځﺎن ﺑﯧﺮﺗﻪ ﺷﺎﺗﻪ ګﻮزارﻛړ ،ﭘﻮه ﺷﻮم ﭼﯥ ﺑﻬﺮﻧﻲ ﻋﺴﻜﺮ ﻛﻮر ﺗﻪ راﻏﻠـﻲ دي،
ﭘﻪ وﺟﻮد ﻛﯥ ﻣﯥ څﻮځﺎﻳﻪ د ﺳـﺨﺖ درد اﺣﺴـﺎس ﻛـﺎوه ،اوږې ﺗـﻪ ﻣـﯥ ﭘـﺎم ﺷـﻮ،
ﻟﻜــﻪ ﭼﻴﻨــﻪ وﻳﻨــﯥ ﺗــﺮې راﺧﻮټﯧــﺪې ،ﺳــﺘﺮګﯥ ﻣــﯥ ﭘټــﯥ ،ﭘټــﯥ ﻛﯧــﺪﻟﯥ ،ﺑﻬﺮﻧــﻲ Nasrat.ilham
ﻋﺴﻜﺮ ﻣﯥ ﺷﺎوﺧﻮا وﻻړ وو ،ﺧﻮ ډﯦﺮﺗﺖ راﺗﻪ ښﻜﺎرﯦﺪل ،ﻣﺎ وې ﭼﯥ وروﺳﺘۍ
ﺳﻠګۍ ﻣـﯥ دي ،ﭘـﻪ زړه ﻛـﯥ ﻣـﯥ ﻛﻠﻤـﻪ ووﻳﻠـﻪ او ﭘـﻪ ﺳـﺘﺮګﻮ ﻣـﯥ ﺗﻴـﺎره زوروره
ﺷﻮه.
===
زړه ﻛـﯥ ﻟږ،ﻟــږ ﺑﯧـﺪار وم ،ﭘــﻪ ځــﺎن ﭘــﻮى ﺷــﻮم ﭼــﯥ ﻻ ژوﻧــﺪى ﻳــﻢ ،دﺳــﺘﺮګﻮ زى ﻣﺎرﻛﯧټ ،ﺑﺰازۍ
ﭘﺮاﻧﺴﺘﻠﻮﻛﻮښښ ﻣـﯥ وﻛـړ ،ﺳـﺘﺮګﯥ ﻣـﯥ ﻳﻮڅـﻪ درﻧـﯥ وې ،ﺧـﻮ و ﻏړﯦـﺪې ،ﭘـﻪ
رښﺘﻴﺎ ﻫﻢ ژوﻧﺪى وم ،ﻟﻜﻪ د ټﺎﻧګﯥ اس ټﻮك ،ټﻮك وم اوﭘـﻪ ﺳـﭙﻴﻨﻮ ﺑﻨـﺪاژوﻧﻮ
ﺐ ﭘﺎڼﻪ
ﺗــړل ﺷــﻮى وم..ﺷ ـﺎﭘﻪ ﺗﺨﺘــﻪ ﭼﭙﺮﻛــټ ﻛــﯥ ﭘ ـﺮوت وم ﭘــﻪ اړخ ﻧــﻪ ﺷــﻮم اووښ ـﺘﻰ،
w
ﺷﺎوﺧﻮاﻣﯥ وﻛﺘﻞ څﻮك ﻧﻪ ښﻜﺎرﯦﺪل .دﭘﺎڅﯧﺪوﻛﻮښښ ﻣﯥ وﻛړ ،ﺧﻮ ﺗﻮان ﻳﯥ
راﻛﯥ ﻧﻪ و.د ﺗﯧﺮې ﺷﭙﯥ ﻳﺎدوﻧﻪ ﻣﯥ ﺳـﺘﺮګﻮ ،ﺳـﺘﺮګﻮ ﺗـﻪ ﻛﯧـﺪل ،زاﻣـﻦ ،ﻟـﻮڼﯥ،
ﻣﻮر ،ﭘﻼر ،ﻣﯧـﺮﻣﻦ او ﺧـﻮر ،ټـﻮل ﻣـﯥ زړه ﻛـﯥ و ګﺮځﯧـﺪل ،زه ﭼﯧﺮﺗـﻪ ﻳـﻢ! ﭼـﺎر
راوﺳﺘﻰ ﻳـﻢ ،وﻟـﯥ؟ ددې ﭘﻮښـﺘﻨﻮ ځﻮاﺑﻮﻧـﻪ ﻣـﯥ اورﯦـﺪل ﻏﻮښـﺘﻞ ،ﭘـﻪ ﻣـﺦ ﻣـﯥ
اوښـﻜﯥ رواﻧـﯥ ﺷـﻮې ،دﭘــﺎﻛﻮﻟﻮ ﻟﭙـﺎره ﻣـﯥ ﻻس ﭘﻮرﺗـﻪ ﻛـﻮل ﻏﻮښـﺘﻞ ،ﺧــﻮ دم
ﭘﻜﯥ ﻧﻪ ؤ ،ﻟـﻪ دې ﺳـﺮه دوه ﻧﻈـﺎﻣﻲ ﺑﻬﺮﻧـﻲ ځﻮاﻧـﺎن ﺧـﻮﻧﯥ ﺗـﻪ راﻧﻨﻮﺗـﻞ ،زﻣـﺎ ﭘـﻪ
ﺑﻴﺪارۍ ﻳﯥ ﻳﻮ ﺑﻞ ﺗﻪ وﻛﺘﻞ اوﻣﺴﻚ ﺷﻮل ،ﻳـﻮ ﻳـﯥ راﻣﺨﻜـﯥ ﺷـﻮ ،زﻣـﺎ ﭘـﻪ زړه
Ketabton.com
ﻛﯥ ﭘﺮﺗﻮ ﭘﻮښﺘﻨﻮ ﺗﻪ ﻣﯥ د ځﻮاب ﭘﻪ ﻫﻴﻠﻪ ور وﻛﺘﻞ ،ﻫﻐﻪ ﭘـﻪ اﻧګﺮﻳـﺰي څـﻪ وﻳـﻞ
ﺧﻮ زه ﻳﯥ ﭘﻪ ﺧﺒﺮو ﭘﻮه ﻧﻪ ﺷﻮم ،ﻣﺎ ورﺗﻪ ﭘﻪ ﺧﭙﻠﻪ ژﺑﻪ ووﻳﻞ ﭼﯥ ﺳـﺘﺎ ﭘـﻪ ﺧﺒـﺮو ﻧـﻪ
Downloaded from: ketabton.com
ﻟﻪ دې ﺳﺮه ﻣﯥ زړه ﻳﻮ څﻪ ﭘﻪ ﻛـﺮاره ﺷـﻮ ،ﺧـﻮ ﺑﻴـﺎ ﻣـﯥ ﻫـﻢ ﺑـﺎور ﻧـﻪ ﻛﯧـﺪه ﭼـﯥ ﭘــﻮﻫﯧږم ،زﻟﻤــﻰ ﭘــﻪ ﺧﻨــﺪا ﺷــﻮ ﺑــﻞ ﻣﻠګــﺮي ﺗــﻪ ﻳــﯥ څــﻪ ووﻳــﻞ او دواړه ﻟــﻪ ﺧــﻮﻧﯥ
ددې ﺧﺒﺮه دې رﻳښﺘﻴﺎ وي ،ﺟﻨۍ ﺗﻪ ﻣﯥ ووﻳﻞ :ﺗﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻪ ﻳﯥ؟ ووﺗﻞ.
-ﺑﻠﯥ زه اﻓﻐﺎن ﻳﻢ ،ﻣﺴﻠﻤﺎن ﻳﻢ. ﻣﺎ ﻳﻮاځﯥ د ﻳﻮې ﭘﻮښﺘﻨﯥ ځﻮاب ﻣﻮﻧﺪﻟﻰ و او ﭘﻮه ﺷﻮى وم ﭼﯥ اﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲ
-ښﻪ ﻧﻮ ﺗﻪ او ﺧﺪاى دې ،ﻛﻪ رﻳښﺘﻴﺎ راﺗﻪ وﻧﻪ واﻳﯥ.ﻛﻮرﻧۍ ﻣﯥ څﻨګﻪ ده؟ ځﻮاﻛﻮﻧــﻮ ﻧﻴــﻮﻟﻰ ﻳــﻢ ،ﺧــﻮﺣﻴﺮان ﭘـــﻪ دې وم ﭼــﯥ وﻟــﯥ؟ ﻟــﻪ دې ﺳــﺮه ﻫﻐـــﻪ دوه
ﺟﻨۍ ﻳﻮ وار ﭘﻪ ﺧﻨﺪاﺷﻮه. اﻣﺮﻳﻜﺎﻳــﺎن ،ﻟــﻪ ﻳــﻮې ښــﻜﻠﯥ ﺧــﺎرﺟﻲ ټﻴﭙــﻪ ﺟﻨ ـۍ ﺳــﺮه ﭼــﯥ ﻛﺎوﺑــﺎى ﭘﺘﻠــﻮن او
-وﻟﯥ؟ زه درﺗﻪ دروغ واﻳﻢ؟ ﻛﻮرﻧۍ دې اوس روﻏﻪ اوﺻﺤﺘﻤﻨﺪ دي ،اوﭘﻪ ﻟﻨډﻛﻤﻴﺲ ﻳﯥ اﻏﻮﺳﺘﻰ دى ،راﻧﻨﻮﺗﻞ ،ﺟﻨۍ ﭘﻪ ﻣﺎﺗﻪ ګـﻮډه ﭘښﺘﻮﺳـﺘړې ﻣﺸـﯥ
ﺧﭙﻞ ﻛﻮرﻛﯥ دي ،ﺗﻪ ﻟږ دﯦﺮ زﺧﻤﻲ وې ،ﭘﻪ ﻫﻤﺪې ﺧﺎﻃﺮ ﻳﯥ دﻟﺘﻪ راوﺳﺘﯥ. وﻛړه ،ﻣﺎ ﻟﻪ واره ﺗﺮې د ﺧﭙﻠﯥ ﻛﻮرﻧۍ ﭘﻮ ښﺘﻨﻪ وﻛړه او داﻣﯥ ﻫﻢ ووﻳﻞ ﭼـﯥ دې
ﻫﻐــﻪ دوه اﻣﺮﻳﻜﺎﻳــﺎن ﭼــﯥ اوس ﻟــﺮې ﭘــﻪ څﻮﻛﻴــﻮ ﻧﺎﺳــﺖ وو ،ﺟﻨــۍ ﺗــﻪ ﻳــﯥ ﻛﺎﻓﺮو زه وﻟﯥ راوﺳﺘﻰ ﻳﻢ؟
ﻏږﻛړ ،ﺟﻨۍ ﻳـﯥ ﺧﻮاﺗـﻪ ﻻړه ،څﻮﺷـﯧﺒﯥ ﻳـﯥ ورﺳـﺮه ﺧﺒـﺮې وﻛـړې .ﺑﻴـﺎ درﯦـﻮاړه ﺟﻨۍ راﺗـﻪ ﭘـﻪ ﻛـﺮاره ووﻳـﻞ :ﻫﺮڅـﻪ ﭼـﯥ واﻳـﯥ ﭘـﻪ آراﻣـﻲ وواﻳـﻪ! )اوﻛـﻰ!(
راﭘﺎڅﯧﺪل او ﻣﺎ ﺗﻪ ﻳﯥ ووﻳﻞ ،ﭼﯥ دﻟﺘﻪ ډاﻛﺘـﺮان او ﺧﺪﻣـﻪ ﺷـﺘﻪ ،ﭼـﯥ ﻫﺮڅـﻪ ﺗـﻪ ﻓﺎﻣﻴﻞ دې ﺗﻮﻟﻪ روغ ،ﺟﻮل دي.
اړﺗﻴﺎﻟﺮې درﺗﻪ راوړي ﻳﯥ ،دا ﻳﯥ ﻫﻢ ووﻳﻞ ﭼﯥ ﺗﻪ ﺑﻪ څـﻮ ورځـﯥ دﻟﺘـﻪ ﻳـﯥ ،ﭼـﯥ ﻟﻪ دې ﺧﺒﺮې ﺳﺮه ﻣﯥ ﻗﻬﺮﻧﻮرﻫﻢ زﻳﺎت ﺷـﻮ ،ﭘـﻪ ﭼﻐـﻮﻣﯥ ورﺗـﻪ ووﻳـﻞ :ﻣﺎﭘـﻪ
روغ ﺷﯥ ،ﻣﻮږ دې ﺑﻴﺎ ﭘﻮ ښﺘﻨﯥ ﺗﻪ راځﻮ او ﻻړل. ﺧﭙﻠﻮ ﺳﺘﺮګﻮ وﻟﻴﺪل ﭼﯥ دې ﻛﺎﻓﺮو ووﻳﺸﺘﻞ ،ﺗﻪ واﻳﯥ ﭼﯥ روغ ﺟﻮړدي؟
ﻣﺎﺑــﻪ ورﺗــﻪ څــﻪ وﻳﻠــﻲ واى ،ددوى ﭘــﻪ ﻫﻜﻠــﻪ ﻣــﯥ ﻟــﻪ ﺧﻠﻜﻮﻧــﻪ ډﯦــﺮې ﻛﻴﺴــﯥ درﯦﻮاړه ﻏﻠـﻲ ،ﻏﻠـﻲ وﻻړ وو ،ﻣـﺎ ﭼﻴﻐـﯥ وﻫﻠـﯥ اودﻛـﻮرﻧۍ ﭘـﻮ ښـﺘﻨﻪ ﻣـﯥ
اورﯦﺪﻟﯥ وې ،ﺑﺲ ﻣﺎ ﻫﻢ ﻫﻐﻪ دﺗﺒﻠﻴﻐﻴﺎﻧﻮ ﭘﻪ اﺻﻄﻼح ﭘﺨﻪ اراده وﻛړه. ﺗــﺮې ﻛﻮﻟــﻪ ،ﻫﻐــﻪ ﻟـﻮﻣړﻧﻲ زﻟﻤــﻲ ﭘــﻮځﻲ ﺟﻨــۍ ﺗــﻪ څــﻪ ووﻳــﻞ ،ﺟﻨــۍ زﻣــﺎ ﺧﻮاﺗــﻪ
== راﻧﯧﮋدې ﺷﻮه:
ﻳﻮه ﻣﻴﺎﺷﺖ ﻳـﯥ داﺳـﯥ وﺳـﺎﺗﻠﻢ ﻟﻜـﻪ د )ﻻﻧـﺪي( ﭘﺴـﻪ؛ ﺧﻮﺧـﺪاى ﺷـﺘﻪ ﭼـﯥ -ﻛﻪ ﺗﻪ ﻏﻠﻰ ﻧﻪ ﺷـﯥ ﻫﻴڅـﻮك ﺑـﻪ ﻟـﻪ ﺗﺎﺳـﺮه ﺧﺒـﺮې وﻧـﻪ ﻛﻠـﻲ ،دا ﺑـﻪ ﺗﺎﺗـﻪ دﯦـﺮ
دﻛﻮرﻧۍ ﭘﻪ ﺗﯧﺮه د اوﻻدوﻧﻮ ﻏﻢ دوﻣﺮه دروﻧﺪ و ﭼﯥ ګﺮځـﻮل ﻳـﯥ راﺗـﻪ اﺳـﺎﻧﻪ ﻧـﻪ ﺗﺎوان وﻛﻠﻲ ،ﻫﺮ څﻪ ﺑﻪ درﺗﻪ ووﻳﻞ ﺷﻲ.رﻳﻠﻴﻜﺲ رﻳﻠﻴﻜﻠﺲ اوﻛﻰ.
و ،اﻣﺮﻳﻜــــﺎﻳﻲ ډاﻛټﺮاﻧــــﻮ وﻳــــﻞ ،ﭼــــﯥ زه ﺑﺨﺘــــﻮر ﻳــــﻢ ،ځﻜــــﻪ ﭘــــﻪ څﻠــــﻮرو دﻫﻐﯥ ﺧﺒﺮې ﻻ ﻧﻪ وې ﺗﻤﺎﻣﯥ ﭼﯥ ﻣﺎ ورﻧﻪ وﭘﻮښﺘﻞ:
ﻣﺮﻣﻴﻮﻟګﯧﺪﻟﻰ او ﻻ ژوﻧﺪى ﭘﺎﺗﯥ ﻳﻢ ،د ﭘښـﻮ درې واړه ټﭙﻮﻧـﻪ ﻣـﯥ ﺗـﺮ ډﯦـﺮه ښـﻪ -داﻛﻮم ځﺎى دى؟ او دوى وﻟﯥ راوﺳﺘﻰ ﻳﻢ؟
ﺷﻮي وو ،ﺧﻮ د ﭼﭙﯥ اوږې ټﭗ ډﯦﺮ وځﻮروﻟﻢ ،ﻫﻐﻪ ﻫﻢ ﭘﻪ ﺟﻮړﯦـﺪو و؛ ﻫﻐـﻪ دوه ﺟﻨۍ ځﻮاب راﻛړ :داځﺎى ﺑګﺮام دى ،ﺗﻪ ﻳﯥ د ﻃﺎﻟﺐ ﭘﻪ ﻧﺎم ﻧﻴﻮﻟﻰ ﻳﯥ ،ﻣـﻮږ
ﭘﻮځﻴﺎن ﭼﯥ ﭘﻪ ﻟﻮﻣړي ځﻞ ﻟﻪ ﻫﻐﯥ ژﺑﺎړﻧﯥ ﺳﺮه راﻏﻠﻲ وو ،د ﻳﻮ ﻧﻮم )ﻣﺎﻳﻚ (، ﭘﻮ ﻫﻴﮋو ﭼﯥ ﺗﻪ ﻃﺎﻟﺐ اواﻟﻘﺎﻋﺪه ﻧﻪ ﻳﯥ ،ﻫﺴﯥ ﭘﻪ ﺗﺎ ﻟـﮋ ﺷـﻚ دى ،ﺧـﻮ ﻛﻠـﻪ ﭼـﯥ
د ﻫﻐﻪ ﺑﻞ )ﻣﺎرټﻴﻦ( او ژﺑﺎړﻧﻪ )ﺳﻮﻧﻴﺘﺎ( ﻧﻮﻣﯧﺪه ،ﻟﻪ دوى ﺳﺮه ﻳﻮ څـﻪ ﺑﻠـﺪ ﺷـﻮى روغ ﺷﻮې ﺑﻴﺎ دې آزاد ﻛﻮو ،ﻫﺴـﯥ د څـﻮ ورځـﻮ ﻟﭙـﺎره ﺑـﻪ دﻟﺘـﻪ ﻳـﯥ ،ﻧﻮﺗـﻪ وﻟـﯥ
وم ،ﻳﻮه ورځ ،ﻣﺎﻳﻚ اوﻣﺎرټﻴﻦ ﻟﻪ درې ﻧﻮرو )دﯦﻮاﻧـﻮ( ﭘﻮځﻴـﺎﻧﻮ ﺳـﺮه راﻏﻠـﻞ، وارﺧﻄﺎ ﻳﯥ؟
ﻳﻮه ﺗﻮره ﻛڅﻮړه ﻳـﯥ را ﭘـﻪ ﺳـﺮﻛړه ،ﻻﺳـﻮﻧﻪ ﻳـﯥ راﺗـﻪ ﺷـﺎﺗﻪ وﻟﭽـﻚ ﻛـړل ،ﻟﻜـﻪ -ﻋﺠﻴﺒﯥ ﺧﺒﺮې ﻛﻮې! وﻟﯥ وارﺧﻄﺎ ﻳﯥ ...زه د ﺑﻨﺪ ﭘﻪ ﻛﻴﺴﻪ ﻛﯥ ﻧﻪ ﻳـﻢ ،زﻣـﺎ
ﻧـــﺎوې ،دووﻛﺴـــﺎﻧﻮ ﻟـــﻪ دواړو اوږو وﻧﻴـــﻮﻟﻢ اوروان ﻳـــﯥ ﻛـــړم ،ﻟـــﻪ ﻳﻮڅــﻪ ﻣـــﺰل ﻛﻮرﻧۍ څﻨګﻪ ده؟ ﻫﻐﻮى ﭼﯧﺮﺗﻪ دي؟
وروﺳﺘﻪ ﻣﯥ د ﭘﻨﺠﺮې دﺧﻼﺻﯧﺪو ﻏـږ واورﯦـﺪ ،ﭘـﻪ ﻻره ﻛـﯥ ﺳـﺮه ډﯦـﺮ ﺑﻨګﯧـﺪل -ﺳﺘﺎ ﻛﻮرﻧۍ ﻳﻮڅﻪ زﺧﻤﻲ ﺷﻮي وو ،اوس ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ﻛـﻮرﻛﯥ روغ ﺟـﻮل دي،
ﺧﻮ زه ﻳﯥ ﭘﻪ ﺧﺒﺮه ﻧﻪ ﭘﻮﻫﯧﺪم ،څﻮﺷﯧﺒﯥ وروﺳﺘﻪ ﻳﯥ زﻣﺎ ﻟﻪ ﺳـﺮ ﻧـﻪ ﻛڅـﻮړه ﻟـﺮې اﻧﺪرﺳﺘﻴﻨﺪ؟
ﻛــړه ،زه وار ﺧﻄــﺎ او ﭘــﻪ ﻏﻮﺳــﻪ وم ،ﻣــﺎ ﭘــﻪ ﺧﭙﻠــﻪ ژﺑــﻪ ﭘــﻪ زوره ،زوره ﻛﻨځﻠــﯥ
Downloaded from: ketabton.com
ﺟــﻮړاوه ،ﻣﺎﻳــﻚ ﺑﻴــﺎ ﺳــﻮﻧﻴﺘﺎ ﺗــﻪ ﻳﻮڅــﻪ ووﻳــﻞ او ﺳــﻮﻧﻴﺘﺎ د ﻣﺎﻳــﻚ د ﺧﺒــﺮو ﭘــﻪ وﻛړې ،ﻫﻐﻮى ﻳﻮه ډﻳﻜﻪ راﻛړه او دروازه ﻳﯥ راﭘﺴـﯥ ﺑﻨـﺪه ﻛـړه ،اوس زه ﭘـﻪ ﻳـﻮ
ژﺑﺎړه ﭘﻴﻞ وﻛړ وړوﻛﯥ دوه ﻣﺘﺮه ﻛﻮټﻪ ﻛﯥ ،ﭼﯥ ﻳﻮ وړوﻛﻰ )روﺷﻦ دان( ﻳﯥ ﭘﻪ ﭼﺖ ﻛﯥ درﻟـﻮد
-ﻣﺎﻳﻚ واﻳﻲ ﭼﯥ ﻣﻮږ ﺳﺘﺎ ﭘﻪ ﻫﻜﻠﻪ ﭘﻪ ﻫﺮڅﻪ ﭘﻮﻫﻴﮋو ،ﺧﻮﻏﻮاﻟﻮ ﭼﯥ ﺳـﺘﺎ ﺑﻨﺪي ﺷﻮم ،د ﺧﻮﻧﯥ ﻟﻮړ ﺳﻴﻤټﻲ دﯦﻮاﻟﻮﻧـﻪ ﺳـﭙﻴﻦ رﻧـګ ﺷـﻮي وو ،ﭘـﻪ وره ﻛـﯥ
ﻟﻪ ﺧﻮﻟﯥ ﻳﯥ واورو. راﺗــﻪ ﻳــﻮه وړه ﻛړﻛــۍ ښــﻜﺎره ﺷــﻮه ﺧــﻮ ﺑﻨــﺪه وه ،ﻳﻮﺟــﺎى ﻧﻤ ـﺎز ،ﻳــﻮه ﻛﻤﭙﻠــﻪ،
ﺑﺲ ﻣﺎ ﻫﻢ ﺷﺮوع وﻛړه :ﻧﻮم ﻣﯥ ﺗﻮرﻳﺎﻟﻰ دى ،ﺧﻠﻚ راﺗﻪ ﻟـﻪ ﭘﺨـﻮا ﻧـﻪ ﺗـﻮرن ﻳﻮﺑﺎﻟښﺖ ،ﻳﻮﺗﻮﺷﻚ او ﻳﻮ ﺑﻮﺗـﻞ ﻣﻌـﺪﻧﻲ اوﺑـﻪ ﭘﺮﺗـﯥ وې ،اﷲ ﭘـﺎك اﻧﺴـﺎن ﺗـﻪ
واﻳــﻲ ،ﭘــﻪ ) (1350ﻛــﺎل ﻛــﯥ د ﻧﻨګﺮﻫــﺎر وﻻﻳــﺖ د ﺷــﯧﺮزادو د وﻟﺴــﻮاﻟۍ ﭘــﻪ داﺳﯥ ﻏﻢ او ﺳﺘﻮﻧﺰې ﻧﻪ ورﻛﻮي ﭼﯥ د زﻏﻢ او وړﻟﻮﺗﻮان ﻳﯥ وﻧﻪ ﻟـﺮي ،ځﻜـﻪ ﻟـﻪ
ﻣﺮﻛﻴﺨﯧﻠﻮ ﻛﯥ زﯦږﯦﺪﻟﻰ ﻳﻢ؛ ﻟﻪ ﺣﺮﺑﻲ ﭘﻮﻫﻨﺘﻮن ﻧﻪ ﻓﺎرغ ﻳـﻢ ،د ډاﻛټـﺮ ﻧﺠﻴـﺐ ﭘـﻪ ﻏﻢ ﺳﺮه زﻏﻢ ﻫـﻢ ورﻛـﻮي ،ﻛﻨـﻪ څـﻮك دﭼـﺎ ﻟـﻪ ﻏﻤـﻪ ﻣـړ ﺷـﻮى دى؟ ﻟـﻪ څـﻮ ورځـﻮ
وﺧﺖ ﻛﯥ ﻣﯥ د ﺟﻤﻬﻮري رﻳﺎﺳﺖ ﭘﻪ ) ګﺎرد ﺧﺎص (ﻛﯥ دﻧﺪه درﻟﻮده. ورورﺳﺘﻪ ﻳﻮ ﺳﻬﺎر زﻣﺎ د ﺧﻮﻧﯥ ورﺧﻼص ﺷﻮ ،دوه ﺗﻮرﻳﺎن اوﻳـﻮه ﺗﻜـﻪ ﺳـﭙﻴﻨﻪ
ﻟــﻪ دې ﺳــﺮه ﺳــﻮﻧﻴﺘﺎ ﭼــﯥ ﭘــﻪ ﻟﻴﻜﻠــﻮ ﺑﻮﺧﺘــﻪ وه ﭘــﻪ ﺧﻨــﺪا ووﻳــﻞ :ځــﻮان ﭘــﺎﺗﯥ ﺟﻨۍ ﻟﻪ ﺧـﻮﻧﯥ ﺑﻬـﺮ وﻻړ وو ،ﻫﻐـﻪ ﻳـﻮ ﻳـﯥ راﻧﻨـﻮت ،ﻛڅـﻮړه ﻳـﯥ را ﭘـﻪ ﺳـﺮ ﻛـړه،
ﺷﻮى ﻳﯥ ،ﻣﻴﺠﺮ ﻳﯥ ،ځﻜﻪ ﺧﻮﭘﻪ ﻧﻈﺎﻣﻲ ﻗﺎﻧﻮن ﭘﻮﻫﻴﮋې. ﻻﺳﻮﻧﻮ ﭘښﻮﻛﯥ ﻳﯥ وﻟﭽﻚ اوزوﻟﻨﯥ راواﭼﻮﻟﯥ ،ﺑﻴﺎ ﻳـﯥ ﻟـﻪ ﺗﺨﺮګﻮﻧـﻮ وﻧﻴـﻮﻟﻢ
ﺑﻴﺎ ﻳﯥ اﻣﺮﻳﻜﺎﻳﺎﻧﻮ ﺗﻪ ﻣﺦ واړاوه او زﻣﺎ ﺧﺒﺮې ﻳﯥ ورﺗﻪ وژﺑﺎړﻟﯥ؛ ﻳﻮه ﺷﯧﺒﻪ اوروان ﺷﻮ ،ﻫﯧڅ ﻧـﻪ ﭘﻮﻫﯧـﺪم ﭼـﯥ ﭼﯧﺮﺗـﻪ ﻣـﯥ وړي ،څـﻪ ډول ځـﺎى دى؟ ﭘﻴﻨځـﻪ
ﻳﯥ ﺳﺮه ﺑﺤٍﺚ وﻛړ ،ﭼﯥ ﻫﺮ ﻳﻮ ﭘﻪ ﺧﭙﻠﻮﻛﺘﺎﺑﭽﻮ ﻛـﯥ ﻳﺎداﺷـﺘﻮﻧﻪ ﻧﻴـﻮل ،دې ﺳـﺮه دﻗﻴﻘﯥ ﻣﺰل ﺑﻪ ﻣﻮﻛړى و ،ﭼـﯥ ﻳـﻮې ﺧـﻮﻧﯥ ﺗـﻪ ﻧﻨﻮﺗـﻮ ،دﺧﻠﻜـﻮ ﻏـږ ﺗـﺮې راﭘﻮﺗـﻪ
ﻫﻐﻪ ﺳﭙﻴﻨﻮ وﯦښﺘﻮ واﻻ )ﻣﺎﻳﻜﻞ( ﭘﻪ ﺧﻨﺪا ووﻳﻞ :وﻳﺮي ګﻮډ. ﺷﻮ ،ﭘﻪ څﻮﻛۍ ﻳﯥ ﻛﯧﻨﻮﻟﻢ ،ﻛڅﻮړه ﻳﯥ ﻟﻪ ﺳﺮ ﻧﻪ راﺗﻪ ﻟﺮې ﻛـړه؛ ګـﻮرم ﭼـﯥ د ﻳـﻮ
ﺳﻮ ﻧﻴﺘﺎ ﻟﻪ ﻋﺎدت ﺳﺮه ﭘﻪ ﻣُﺴﻜﺎ ووﻳﻞ :ﺗﻮرن ﺻﻴﺐ ﻧﻮر؟ ﻣﯧـﺰ ﺷـﺎ وﺧــﻮا درې اﻣﺮﻳﻜﺎﻳـﺎن او ﻳـﻮه ﻫﻐــﻪ اﻓﻐـﺎﻧۍ ﺟﻨـۍ ﻧﺎﺳــﺘﻪ وﻟـﻪ ،ﺳــﺘړې
_ ﺑﺲ ﻧﻮ د ډاﻛټﺮﻧﺠﻴﺐ ﺣﻜﻮﻣﺖ ﭼﯥ ﭼﭙﻪ ﺷﻮ ،زه ﻛﻠﻲ ﺗﻪ ﻻړم ﻫﻠﺘﻪ ﻣﯥ ﺗـﺮ ﻣﺸﯥ ﻣﻮ ﺳﺮه وﻛړه ،ﺟﻨۍ ﭼﯥ ﻧﺮۍ ﻣﺴﻜﺎ ﻳﯥ ﭘﻪ ﺷﻮﻧډو ﭘﺮﺗﻪ وه راﺗﻪ ووﻳﻞ:
اوﺳﻪ ﭘﻮرې دﻫﻘﺎﻧﻲ ﻛﻮﻟﻪ او دﻛﻠﻲ ﭘﻪ ښﻮﻧځﻲ ﻛﯥ ښﻮوﻧﻜﻰ ﻳﻢ ،ﻳـﻮ ورور ﻣـﯥ -ﺗــﻪ ﻣﻮدﻟﺘــﻪ دﺗﺤﻘﻴــﻖ ﻟﭙــﺎره راوﺳ ـﺘﻰ ﻳــﯥ ،دوى واﻳــﻲ ﻛــﻪ رﻳﺸ ـﺘﻴﺎ ورﺗــﻪ
ﭘﻪ ﺟﻬﺎد ﻛﯥ ﺷﻬﻴﺪ ﺷﻮ ،درې ژوﻧﺪي دي ،ﭼﯥ ټـﻮل ﺳـﺮه ﺑﯧـﻞ ﻳـﻮ ،ﭘـﻪ ﻛﻠـﻲ ﻛـﯥ وواﻳﯥ ،ﻧﻮ ﺗﺎﺳﺮه ﻫﺮدول ﻛﻮﻣﻚ ﻛﻮي.
دﻫﻘﺎﻧﻲ ﻛﻮي ،ﻳﻮﺳﭙﻴﻦ ږﻳﺮى ﭘﻼرﻟـﺮم ،ﻳـﻮه ﻣـﻮر ،دوه زاﻣـﻦ دوه ﻟـﻮڼﯥ ،ښـځﻪ دې ﻛﯥ ﻳﻮ ﺷﻴﻦ ﺳﺘﺮګﻲ ،ﭼﯥ ﺗﻚ ﺳﭙﻴﻦ وﻳښﺘﻪ ﻳﯥ درﻟﻮدل ،ﺟﻨـۍ ﺗـﻪ څـﻪ
دوه ﺧﻮﯦﻨﺪې ﻣﯥ واده ﺷﻮي او ﻳﻮه ﭘﻪ ﻛﻮر ده. ووﻳﻞ ،داﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲ ﻟﻪ ﺧﺒﺮو وروﺳﺘﻪ ﺳـﻮﻧﻴﺘﺎ ووﻳـﻞ :څـﺎرﻧﻮال واﻳـﻲ ،ﭼـﯥ دﯦـﺮ
څﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﺳﺮ ﺧﻮږوم ،ﻳﻮ ﺳﺎت ﻳﯥ راﻧﻪ ﭘﻮښﺘﻨﯥ ﻛﻮﻟﯥ ،ﭼـﯥ ﻃﺎﻟﺒـﺎن ﭼﯧﺮﺗـﻪ اراﻣﻪ اوﺳﻪ ،ﺗﺎ ﺗﻪ ﺑﻪ ﻫﯧڅ ﺧﻄﺮﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﻪ ﺷﻲ.
دي؟ ﭘــﻪ ﻛﻮﻣــﻮ ځــﺎﻳﻮﻧﻮ ﻛــﯥ ﭘــﻪ ﻛﻮﻣــﻮ ﻋﻤﻠﻴــﺎﺗﻮ ﻛــﯥ دې ﺑﺮﺧــﻪ اﺧﺴــﺘﯥ ده؟ ﻣﺎ ﻫﻢ د ﻗﻬﺮ ﭘﻪ ﻣُﺴﻜﺎ ځﻮاب ورﻛړ :زه ﺣﺎﺿﺮ اﻣﺎده ﻳﻢ.
ﻧـﻮرﻣﻠګﺮي دې څـﻮك دي؟ داﺳــﯥ ډﯦـﺮې ﭘـﻮ ښــﺘﻨﯥ ﭼـﯥ ﻣـﺎ ﻳــﯥ ﭘـﻪ ﻫﻜﻠـﻪ ﻫــﻴڅ ﺳﻮﻧﻴﺘﺎ ﭘﻪ ﻣُﺴـﻜﺎ ،ﻣُﺴـﻜﺎ زﻣـﺎ ﺧﺒـﺮې اﻣﺮﻳﻜﺎﻳـﺎﻧﻮ ﺗـﻪ وژﺑـﺎړﻟﯥ ،ټـﻮل ﺳـﺮه
ﻣﺎﻟﻮﻣﺎت ﻧﻪ درﻟﻮدل. ﻣُﺴﻜﻲ ﺷﻮل ،ﺷﻴﻦ ﺳﺘﺮګﻲ اﻣﺮﻳﻜـﺎﻳﻲ ،ﺳـﻮﻧﻴﺘﺎ ﺗـﻪ ﺑﻴـﺎ څـﻪ ووﻳـﻞ ،ﻫﻐـﯥ ﭼـﯥ
دوى زﻣﻮږ د ﻛﻠﻲ ،ﻛﻠﻴﻮاﻟﻮ اوﺳﻴﻤﯥ ﭘﻪ ﻫﻜﻠﻪ ډﯦﺮ ﻣﺎﻟﻮﻣﺎت درﻟـﻮدل ،ﭼـﯥ ﺧﻨﺪا ﻳﯥ ﻻ ﭘﻪ ﺷﻮﻧډوښﻜﺎرﯦﺪه زﻳﺎﺗﻪ ﻛړه):ﺗﻮرن ﺗﻮﻣﺎس(څﺎرﻧﻮال دى )ډګﺮوال
زه ﺧﭙﻠﻪ ورﺗﻪ ﺣﻴﺮان ﺷﻮم ،ﻟﻪ دې ﭘﯧښﯥ ﻧﻪ ﭘﻴﻨځـﻪ ورځـﯥ ﻣﺨﻜـﯥ ﻣـﯥ زﻣـﻮږ ﻟـﻪ ﻣﺎﻳﻜﻞ( ﻳﯥ ﻣﺮﺳﺘﻴﺎل او زه ﻫﻢ ﺳﻮﻧﻴﺘﺎ ﻳﻢ! اوس ﺗﻪ ځﺎن ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻛﻪ؟.
ﻳﻮ ﻗﻮﻣﻲ ﺳﺮه ښﻴښﻲ وﻛړه او د ﺷﭙﯥ ﻛﻮم ﺷﻞ دﯦﺮش ﻛﺴﺎن زﻣﺎ د وړوﻛﯥ ﺧﻮر زه ﭘـﻪ ﻓﻜـﺮ ﻛـﯥ ﺗﻠﻠــﻰ وم ،د ﻫﻐـﯥ ﭘـﻪ ﭘﻮښـﺘﻨﻪ وﭘﻮﻫﯧــﺪم ﭼـﯥ ﻏـﻮاړي ځــﺎن
ﭘﻪ دﺳﻤﺎل ﭘﺴﯥ راﻏﻠﻞ. ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻛړم ،ﺧﻮ ﭘﺎﺷﻠﻲ ﺣﻮاس ﻣﯥ ﭼـﯥ ﺗـﺮ څـﻮ را ټﻮﻟـﻮل او ﺧﺒـﺮې ﺗـﻪ ﻣـﯥ ځـﺎن
Downloaded from: ketabton.com
-ﻣﺎﻳﻜﻞ واﻳﻲ ﺗﻪ ﺧﻮاﻓﻐﺎن ﻳﯥ ﺑﻴﺎ ﭘښﺘﻮن ﻳﯥ ﺗﺎﺳﻮ ډﯦﺮﻏﺮورﻟﺮئ ،ﺳﺘﺎﺳﻮ دوى وﻳﻞ ﭼﯥ ﻫﻐـﻮى ﻃﺎﻟﺒـﺎن وو او ﺗـﻪ ورﺳـﺮه ﻻس ﻟـﺮې ،ﻋﺠﻴﺒـﻪ وه ﻫﺮڅـﻪ
داﻏﺮور ﺑﻪ ﺗﺮ ﭘښﻮ ﻻﻧﺪې واﭼﻮم ،اوس ﺧﻮ ﺑﻪ ﻫﺮ څﻪ واﻳﯥ،ﻛﻪ وﻳﯥ ﻧﻪ واﻳـﯥ ﻧـﻮ ﭼﯥ ﻣﯥ وﻳﻞ دوى ﭘﺮې ﺑﺎور ﻧﻪ ﻛﺎو.
ﻏﺮور ﺑﻪ دې څﻨګﻪ ﺷﻲ ؟ ددې ورځﯥ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﭘﻪ ﺧﻴﺮ و ﺧﻴﺮﻳﺖ ﺧﻼص ﺷﻮ! ﺧﻮ زﻣﺎ د ﺗـﻮر ﺳـﭙﻴﻨﺎوى
ﻟﻪ دې ﺳﺮه ﻣﯥ د ژﺑﺎړن ﭘﻪ ﻣﺦ ﻻړې ﺗﻮ ﻛړې او ﭘﻪ ﻛﻨځﻠﻮ ﻣﯥ ﺷﺮوع وﻛړه ﻧﻴﻤګړى ﭘﺎﺗﯥ ﺷﻮ او ﺑﯧﺮﺗﻪ ﻳﯥ ﺧﭙﻞ ځﺎى ﺗﻪ ﺑﻮﺗﻠﻢ.
-د ﺧــﺮ ﺑﭽﻴــﻪ ،دې اﻧګﺮﻳﺰاﻧــﻮ ﺗــﻪ ﺧــﻮ زﻣــﻮږ ﻏــﺮور او ﻣﯧړاﻧــﻪ ﻣﺎﻟﻮﻣــﻪ ده، دوه ورځــﯥ وروﺳــﺘﻪ ﻳــﯥ ﺑﻴﺎﻫﻤﺎﻏــﻪ ځــﺎى ﺗــﻪ ﺑــﻮﺗﻠﻢ ،داځــﻞ ﻣﺎﻳﻜـﻞ اوﻫﻐــﻪ
ﻧﻮرﻣﯥ څﻪ وﻳﻞ ،ﺧﻮ داﺳﯥ ډﻧډه ﻳﯥ ﭘﻪ )ﺧﻮټﻮ( راﻛړه ﭼﯥ ﺑﻴﺎ ﭘـﻪ ځـﺎن ﻧـﻪ ﻳـﻢ ﭘـﻮ ﺳﭙﻴﻦ ﺳﺮى ﭘﻮځﻲ ﭼﯥ ﻳﻮ ﺑﻞ اﻓﻐﺎن ژﺑﺎړن ورﺳﺮه و راﻏﻠﻞ ،ﭘﻪ دې ورځ ﻳـﯥ ﻫـﻢ
ﺷﻮى. ټﻮﻟﯥ ﭘﻮښﺘﻨﯥ د ﻃﺎﻟﺒﺎﻧﻮ او اﻟﻘﺎﻋﺪه ﭘﻪ ﻫﻜﻠﻪ وې ،ﭼﯥ ﻣﺎ ﻳﯥ ﭘﻪ اړه ﻫﻴڅ ﻫـﻢ ﻧـﻪ
ﻛﻠﻪ ﻣـﯥ ﭼـﯥ ﺳـﺘﺮګﯥ وﻏړوﻟـﯥ ،ﺧﭙﻠـﻪ ﺧﻮﻧـﻪ ﻛـﯥ ﭘـﺮوت وم ،ټـﻮل ځـﺎن ﻣـﯥ ﺷﻮ وﻳﻠﻰ ،ځﻜـﻪ ﭼـﯥ زه ﻧـﻪ ﻃﺎﻟـﺐ وم اوﻧـﻪ ﻣـﯥ دﻫﻐـﻮى ﭘـﻪ ﻫﻜﻠـﻪ څـﻪ ﻣﺎﻟﻮﻣـﺎت
دردﻛــﺎو،د ﻛــﻮرﻧۍ ﻏــﻢ ﻣــﯥ ﻟــﻪ ﻳــﺎده ووت اوس ﭘــﻪ ﺧﭙــﻞ ﻏـﻢ ﻛــﯥ ډوب وم ،ﻛــﻪ درﻟـــــــﻮدل ،ﺧـــــــﻮدوى ﻛﻠـــــــﻪ زﻣـــــــﺎ ﺧﺒـــــــﺮه ﻣﻨﻠـــــــﻪ؟ دوى وﻳـــــــﻞ ﭼـــــــﯥ ﭘـــــــﻪ
ﻏﻮښﯥ ﻳﯥ راﺗﻪ ﭘﻪ اﻣﺒﻮر ﺷﻜﻮﻟﯥ واى دوﻣﺮه ﻧﻪ ﺧﭙﻪ ﻛﯧﺪم ،ﻟﻜﻪ زه ﻳﯥ ﭼـﯥ ﺑـﯥ ﻧﻨګﺮﻫﺎراوﺧﻮږﻳﺎڼﻴﻮﻛﯥ ټﻮل ﺑﺮﻳﺪوﻧﻪ او ﭼﺎودﻧﯥ ﻣﺎ او زﻣـﺎ ﭘـﻪ ﻣﺸـﺮۍ ﻣﻠګـﺮو
ﻋﺰﺗــﻪ ﻛــړم ،ځــﺎن ﻣ ـﯥ ﭼــﯥ وﻛــﻮت ،ﻟﻜــﻪ ﺑﺎﻧﺠــﺎن ﺗــﻚ ﺷــﻴﻦ وم ،ﺑــﯥ اﺧﺘﻴــﺎره ﻣﯥ ﻛـړي دي ،زه دﻟﺴـګﻮﻧﻮ ﻛﺴـﺎﻧﻮ ﻗﺎﺗـﻞ ﻳـﻢ ،ﻛﻠـﻪ ﻣـﯥ ﭼـﯥ ددوى ﭘﻮښـﺘﻨﻮ ﺗـﻪ
ځګﯧﺮوي ﻣﯥ ﻟﻪ ﺧﻮﻟﯥ وﺗﻞ ،ﺳﺨﺖ ﺗږى وم ،ژﺑﻪ ﻣﯥ ﭘـﻪ ﺗـﺎﻟﻮ ﭘـﻮرې ﻧښـﺘﯥ وه، ددوى ﭘﻪ ﺧﻮښﻪ ځﻮاب ورﻧﻪ ﻛړ ،زﻣﺎ وﻫﻞ ټﻜﻮل ﺷﺮوع ﺷﻮل ،اﻣـﺮ ﻳـﯥ وﻛـړ! او
وره ﻧﻪ دﺑﺎﻧﺪې ﻣﯥ د ﭼﺎګﻨګﻮﺳـﻰ واورﯦـﺪ ،ورﻣـﯥ ﭘـﻪ ﭘښـﯥ ﺑﺎﻧـﺪې وډﺑـﺎوه ،د زه ﻳﯥ ﻟﻪ ﭘښﻮ ﭘﻪ ﭼـﺖ ﻛـﯥ ﭘـﻪ رﺳـﻴﻮ ﺳـﺮﭼﭙﻪ ځﻮړﻧـﺪﻛړم ،ﻫﻐـﻮى درې واړه ﺑﻬـﺮ
وره وړوﻛﯥ ﻛړﻛۍ ﺧﻼﺻﻪ ﺷﻮه ،دﺳﻮﻧﻴﺘﺎ ښﻜﻠﯥ ﺳﺘﺮګﯥ ﺗﺮې ﻣﺎﻟﻮﻣﯥ ﺷﻮې، ووﺗــﻞ ،دوه ﻋﺴــﻜﺮ ﭘــﺎﺗﯥ ﺷــﻮل ﭼــﯥ ﻣﺎﺗــﻪ ﺟــﺰا راﻛــړي ،ﻫﻐــﻮى ﻛــﻮم ﻳﻮﺳــﺎت
ﻧﻈﺮ ﻳﯥ ډﯦﺮﺧﻮږ راﺑﺎﻧﺪې وﻟګﯧﺪ،داﺳﯥ ﻟﻜﻪ ﻧﮋدې دوﺳﺖ ﭼﯥ ﻣﯥ ﭘﻮ ښﺘﻨﯥ ﺗﻪ وروﺳــﺘﻪ راﻏﻠــﻞ ،ﺑﻴــﺎ ﻳــﯥ ﻫﻤﺎﻏــﻪ ﭘﻮښــﺘﻨﯥ ﺷــﺮوع ﻛــړې ﺧﻮﻣﺎﺗــﻪ ﭼــﯥ څــﻪ ﻧــﻪ و
راﻏﻠﻰ وي ،ﻟﻪ ځﺎن ﺳﺮه ﻣﺴﻚ ﺷﻮم او ﺳﻮﻧﻴﺘﺎ ﺗﻪ ﻣﯥ ووﻳﻞ: ﻣــﺎﻟﻮم؛ ﻧــﻮ ﻣــﺎ ﺑــﻪ ورﺗــﻪ څــﻪ وﻳﻠــﻲ واى ،دوى زﻣــﻮﻧږ ﻧــﻮي ﺧﭙﻠــﻮان ﻃﺎﻟﺒــﺎن او
-ﺳﻮﻧﻴﺘﺎ ﺗږى ﻳﻢ ،اوﺑﻪ راوړه اوﺑﻪ! ﺗﺮﻫګﺮ ﺑﻠﻞ ﺧﻮ دا ﺧﭙﻠﻮان زﻣـﻮﻧږ د ﻛﻠـﻲ او زﻣـﻮﻧږ ﻟـﺮې ﺧﭙﻠـﻮان ﻫـﻢ وو ،داﺳـﯥ
ﺳﻮ ﻧﻴﺘﺎ ﭘﻪ ﻣﻨډه ﻳﻮوړﻛﻰ ﺑﻮﺗﻞ اوﺑﻪ راوړې،ﻛړﻛۍ ﻧﻪ ﻳﯥ راګﻮزارې ﻛړې، اﺣﺴــﺎس ﻣــﯥ ﻛــﺎو ،ﭼــﯥ ﻣــﺎﻏﺰه ﻣــﯥ ﻟــﻪ ﭘــﻮزې ﻧــﻪ را ووځــﻲ ،ﻟــﻪ ﭘــﻮزې ﻣــﯥ ﺑــﯥ
اوﺑﻪ ﻣﯥ وڅښﻠﯥ او اوږده ﺳﺎ ﻣﯥ واﺧﻴﺴﺘﻪ. اﺧﺘﻴﺎره اوﺑﻪ څڅﯧـﺪې ،ﻣـﺎ وې ﺳـﺘﺮګﯥ ﻣـﯥ ﻟـﻪ وﻳﻨـﻮ ډﻛـﯥ ﺷـﻮي ،ﭼـﯥ څـﻮﻣﺮه
-ﻣﻨﻨﻪ! زارۍ ﻣﯥ ورﺗﻪ وﻛړې ،ﺧﻮ دوى داﺳﯥ د ﺗﻴـږې زړوﻧـﻪ درﻟـﻮدل ﭼـﯥ ﻫﻐـﻪ دﻳـﻮې
ﻛﻠﻪ ﻣﯥ ﭼﯥ د ﺳﻮﻧﻴﺘﺎ څﯧﺮې ﺗﻪ ﭘﺎم ﺷﻮ ،ډﯦﺮه ﺧﻮاﺷﻴﻨﯥ راﺗﻪ ښـﻜﺎره ﺷـﻮه، ﻣﻴﺎﺷﺘﯥ ښﻪ راﺗﻪ ددوى ﭼﻞ وو ښﻜﺎره ﺷـﻮ ،ﭼـﯥ زه ﻳـﯥ د ﻫﻤـﺪې ورځـﯥ ﻟﭙـﺎره
ﭘﺴﯥ ﻳﯥ ﻏﺒﺮګﻪ ﻛړه. داﺳﯥ ژر روغ ﻛړم.
-ډﯦﺮ ﻳﯥ ووﻫﻠﯥ ﻛﻨﻪ؟ دا د ﺳﭙﻲ ﺑﭽﻴﺎن ،ﭘﺮون ﻳﯥ ﻳﻮ زﻟﻤﻰ ﻫﻠﻚ د ﺗﺤﻘﻴﻖ ټﭙﻮﻧﻪ ﻣﯥ ﻳـﻮ ځـﻞ ﺑﻴـﺎ ﭘـﻪ درد ﺷـﻮل ،ځﻜـﻪ ﭼـﯥ دوى ﻇﺎﻟﻤـﺎﻧﻮ ﭘـﻪ ﭘﺨﻮاﻧﻴـﻮ
ﭘﻪ وﺧﺖ ﻛﯥ وواژه ،دﯦﺮ ښﻪ ښﺎﻳﺴﺘﻪ ﻫﻠﻚ و. ټﭙﻮﻧﻮ ﭘﻪ ډڼﺪې وﻫﻠﻢ او زﻣﺎ ﭼﻐﯥ ﺑﻪ اﺳﻤﺎن ﺗﻪ ﭘﻮرﺗـﻪ ﺷـﻮې ،ﻣـﺎ ﺑـﻪ ﻳـﻮاځﯥ اﷲ
ﭘﻪ دې ﺧﺒﺮه ﻣﯥ د وﺟﻮد زﺧﻤﻮﻧﻮ ﺧﺎرښـﺖ وﻛـړ ،ﺗـﺮې وﻣـﯥ ﭘﻮښـﺘﻞ :دﻛـﻮم ﭘﺎك ﺗﻪ ﺗﻮﺑﯥ وﻳﺴﺘﯥ ﻧﻮرﻣﯥ ﻫﻴڅ ﻫﻢ ﻧﻪ وﻳﻞ ،ﻛﻠﻪ ﭼﯥ ﭘﻪ دې ﺳﺰاڅﻪ وﻧﻪ ﺷـﻮه،
ځﺎى و؟ ﺑﺮﺑﻨــډ ﻳ ـﯥ ﻛــړم او داﺳــﯥ ﻳــﯥ ودروﻟــﻢ ﭼــﯥ ﻻﺳــﻮﻧﻪ او ﭘښــﯥ ﻳــﯥ راﺗــﻪ څﻠــﻮرو
-ﻫﻠﻤﻨﺪى و. ﺧﻮاووﺗﻪ ﻛﺶ وﺗړل ،ﻣﺎﻳﻜﻞ راوړاﻧﺪې ﺷﻮ څﻪ ﻳﯥ وﻳﻞ او ﭘﻪ ﻻﺳﻲ ډﻧډه ﺑﺎﻧﺪې
ﻳﯥ ﻛﺮار ،ﻛﺮار ﭘﻪ ﭘﻮښﺘﻴﻮ وﻫﻠﻢ ،ﭘﺴﯥ ژﺑﺎړن ﻫﻢ راوړاﻧﺪې ﺷﻮ.
Downloaded from: ketabton.com
د ﻣﺎزدﻳګﺮ ﭘﻪ ﻟﻤﺎﻧځﻪ وﻻړم وم ،ﭼﯥ زﻣﺎ د ﺧﻮﻧﯥ ور ﺧﻼص ﺷـﻮ ،ﭘـﻮ ﺷـﻮم -ﻧﻮڅﻪ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن ﺧﻮ ﻧﻪ دي ﭼﯥ ګﻴﻠﯥ ﺗﺮې ﻛﻮې ،ﭘﻪ دوى ﻣﻮ ﻻ ﭘﺨﻮا ﺗﯧـﺮه
ﭼﯥ ﺳﻮﻧﻴﺘﺎ او ﻫﻐﻪ ﺑﻠﻪ ښځﻪ دي ،زه ﻳﯥ ﭼﯥ ﭘﻪ ﻟﻤﺎﻧځﻪ وﻟﻴﺪم ﺑﯧﺮﺗﻪ ﺷﺎﺗﻪ ﺷـﻮل ﻛړې اوس ﻳﯥ واردى ،دا وواﻳﻪ ﭼﯥ د څﻪ ﻟﭙﺎره ﺑﻴﺎ راﻏﻠﯥ ﻳﯥ؟
دُﻋﺎ ﭼﯥ ﻣﯥ ﺧﻼﺻﻪ ﻛړه ور ﻣﯥ وډﺑﺎوه ،ﺧﻮ ﭘﻮښـﺘﻨﻪ راﺳـﺮه دا وه ﭼـﯥ دا ښـځﻪ ﭘﻪ ﻟﻨډه ﻳﯥ ووﻳﻞ :ﻫﺴﯥ ﻫﺴﯥ ﻣـﺎوې ﭼـﯥ ﻛـﻮم ﺷـﻲ ﺗـﻪ ﺧـﻮ ﺑـﻪ ﺿـﺮورت ﻧـﻪ
ﭘﻪ ﻣﺎ څﻪ ﻛﻮي؟ ﺳﻮﻧﻴﺘﺎ او دوه ﻧﻮر ﭘﻮ ځﻴﺎن ﻟﻪ ﺧﻮﻧﯥ د ﺑﺎﻧﺪې ودرﯦـﺪل او ﻫﻐـﻪ ﻟﺮې؟
ﭘــﻮځﻲ ښــځﻪ ﺧــﻮﻧﯥ ﺗــﻪ راوړاﻧــﺪې ﺷــﻮه ،ﻟــﻪ وړوﻛــﻲ ﭼﺮﻣــﻲ ﺑﻴــﻚ ﻧــﻪ ﻳــﯥ د داﻳﯥ ووې او ﻧﻮره ﻻړه ،زه اودردوﻧﻪ ﻣﯥ ﻳﻮاځﯥ ﭘﺎﺗﯥ ﺷﻮ.
ډاﻛټﺮاﻧﻮﺳﺎﻣﺎن را ووﻳﺴﺖ ،د ﻓﺸﺎر آﻟﻪ ﻣﯥ ﭼﯥ وﻟﻴﺪﻟﻪ ﻟږ څـﻪ ډاډه ﺷـﻮم ،ښـﻪ څﻮﺷﯧﺒﯥ ورورﺳﺘﻪ ﺳﻮﻧﻴﺘﺎ را ﺗﻪ ﻟږڅﻪ درﻣﻞ راوړل ،ﻫﻤﺪا ﭼﯥ وﻣﯥ ﺧﻮړل
ﻳﯥ ﻣﻌﺎﻳﻨﻪ ﻛړم ،ﻧﺴﺨﻪ ﻳﯥ وﻟﻴﻜﻠﻪ. ﻟــږ ورورﺳــﺘﻪ ﻣــﯥ دردوﻧــﻪ ﻳــﻮ څــﻪ ﻏﻠــﻲ ﺷــﻮل ،د اراﻣــۍ اﺣﺴــﺎس ﻣــﯥ وﻛــړ او
ﭘﻪ ټﻮﻛﻮ ﻣﯥ ورﺗﻪ ووﻳﻞ :ﻫﻤﺪاﺳﯥ ښﻪ ﻳﻢ ،وﻫﻠﻮﺗﻪ ﻣﯥ ﺟﻮړوئ؟ ﻫﺴﯥ ﻣـﯥ ﺳﺘﺮګﯥ راﺑﺎﻧﺪې درﻧﯥ ﺷﻮې.
ﺑﻴﺎ ﻫﻢ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺗﻪ ﺑﻴﺎﻳﻲ. ﭘﻪ ﺳﺒﺎ ﻳﯥ دوه ﺗﻮرﻳﺎن راﻏﻠﻞ ﻳﻮ څﻪ دوا او ﻣﻠﻬﻤﻮﻧﻪ ﻳـﯥ راﻛـړل ،ﭘـﻪ درﯦﻴـﻮ
اﻣﺮﻳﻜﺎﻳۍ ښځﯥ ﺳـﺮ د ﻧـﻪ ﭘﻮﻫﯧـﺪو ﭘـﻪ ﻣﺎﻧـﺎ وښـﻮراوه ،ﺳـﻮﻧﻴﺘﺎ ورﺗـﻪ زﻣـﺎ ورځــﻮ ﻛــﯥ ﻳــﯥ ډﯦــﺮ ښــﻪ ﻛــړى وم ،د دوى درﻣﻠــﻮﻛﯥ ﻋﺠﻴﺒــﻪ ﺗــﺎﺛﻴﺮ و ،ژر ﻳــﯥ
ﺧﺒﺮې ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻛړې ،ښځﻪ ﻟﻪ ﺧﻨﺪا ﺷﻨﻪ ﺷﻮه ،ﺑﻴﺎ ﻳﯥ څـﻪ ووﻳـﻞ ﭼـﯥ ﺳـﻮﻧﻴﺘﺎ ﻳـﯥ اﺛﺮﻛﺎو ،ﻟﻪ ﻳﻮې ﺧﻮا ﻣﯥ وﺟﻮد ټﻮل ﭘﻪ وﻳﻨﻮ ﻛﻜړ و ،ﻟﻪ ﺑﻠـﯥ ﺧـﻮا دا درې ورځـﯥ
ﺧﺒﺮې داﺳﯥ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻛړې. ﻣﯥ ﻣﻠﻬﻢ ﭘټۍ ﻟګﻮﻟﯥ ،ﺳﻢ ﺑﻮى را ﻧﻪ ﭘﻮرﺗﻪ ﻛﯧﺪه ،زړه ﻣﯥ ورﺗﻪ ﺳﺨﺖ ﭘﻪ ﺗﻨګ
) -وارل( واﻳــﻲ ،ﭼــﯥ ﺳﺘﺎﺳــﻮ ﻟﭙــﺎره دا ﺳــﺰا ﻫــﻢ ﻛﻤــﻪ ده ،ﺗﺎﺳــﻮ ﺗــﻞ درواغ و ،ﻟﻪ وﯦﺮې ﻣﯥ د ﻻﻣﺒﻠﻮ او ځﺎن ﻣﻴﻨځﻠﻮ ﻏﻮښﺘﻨﻪ ﻧﻪ ﻛﻮﻟﻪ ،ځﻜﻪ وﯦﺮه ﻣﯥ ﻛﯧـﺪه
واﻳﺊ ،ﺗﺎﺳﻮ ﭼﯥ ﻣﺎﺷﻮﻣﺎن او ښځﯥ وژﻧﺊ زړه ﻣﻮ درد ﻧـﻪ ﻛـﻮي؟ ﺗﺎﺳـﻮ ﻗـﺎﺗﻠﻴﻦ ﭼﯥ واﻳﻲ ﺑﻪ روغ ﺷﻮى ﻳﻢ ،ﺑﻴﺎ ﺑﻪ راﺑﺎﻧﺪې د وﻫﻠﻮ ﭼﻠﻮﻧﻪ زده ﻛﻮي ،ﺗﺮﺳـﺒﺎ ﻣـﯥ
ﻳﺎﺳﺘﺊ! ﻫﻴڅ ﻏږ وﻧﻪ ﻛړ ،دوى ﺑﻼ وﻫﻠﻲ ﻟﻪ ﭘﺎك واﻟﻲ ﺳﺮه ډﯦﺮه ﻣﻴﻨﻪ ﻟﺮي ،ځﻜﻪ ﺧـﻮ ﻳـﯥ
ﻟﻪ دې ﺳﺮه ﻣﯥ ﺑـﯥ اﺧﺘﻴـﺎره ښـځﯥ ﺗـﻪ ﻳـﻮه ﻋﺴـﻜﺮي څﭙﯧـړه ورﻛـړه ،څـﻮﻣﺮه زﻧﺪان او زﻧﺪاﻧﻴﺎن ﻫﻢ ﭘﺎك ﺳﺎﺗﻞ ،د ﺳـﻬﺎر ﻟـﻪ ﭼـﺎى ﺳـﺮه ﺳـﻮﻧﻴﺘﺎ ﻟـﻪ ﻳـﻮې ﻧـﻮې
زور ﭼﯥ راﻛﯥ و ،ﭘﻪ ښﻲ ﻣﺦ ﻣﯥ ﭘﻪ څﭙﯧړه ووﻫﻠﻪ ،ﻟﻪ څﭙﯧړې ﺳـﺮه ﻳـﯥ ﻳـﻮه ﭼﻐـﻪ ښــځﯥ ﺳــﺮه ﭼــﯥ ﭘــﻪ ﻧﻈــﺎﻣﻲ ﺟــﺎﻣﻮ ﻛــﯥ وه راﻏﻠــﻪ ،د وره ﻟــﻪ ﺧﻼﺻــﻮﻟﻮ ﺳــﺮه ﻳــﻮ
ﻟﻪ ﺧﻮﻟﯥ ووﺗﻪ ،ﺷﺎﺗﻪ ﻳﯥ ځﺎن و ﻏﻮرځﺎوه او د ﺧﻮﻧﯥ ﻟﻪ وره ﺳﺮه ﻳﯥ اوږه ﭘﻪ درز ﭘﻮځﻲ ﺧﻮﻧﯥ ﺗﻪ راﻏـﻰ ﻻﺳـﻮﻧﻪ ﻳـﯥ راوﺗـړل ﭘﺴـﯥ ﻫﻐـﻪ ﻣﻴﺮﻣﻨـﻪ راﻏﻠـﻪ ،د ښـځﯥ
وﻟږﯦــﺪه ،ﻟــﻪ دې ﺳــﺮه ﻟــﻪ ﺧــﻮﻧﯥ دﺑﺎﻧــﺪې ﺷﻮرﻣﺎﺷــﻮر ﺟــﻮړ ﺷــﻮ ،ﻋﺴــﻜﺮ ﭼــﯥ ﻟــﻪ ﺳﭙﻴږﻣﯥ ﻣﻮﻧﺠﯥ ﺷﻮې ،ﭘﻮ ﺷﻮم ﭼﯥ ﺑﻮى دې ﺗﻪ ﻫﻢ ورﺳﯧﺪ ،ﺳﻮﻧﻴﺘﺎ ﻣﯥ ﭘﻮﻫﻪ
ﺧﻮﻧﯥ د ﺑﺎﻧﺪې ﺑﻪ ﺗﻞ وﻻړ وو ﭘﻪ ټﻮﭘﻜﻮ ﻛﯥ ﻳﯥ ﻣﺮﻣۍ ﺗﯧﺮې ﻛړې او زﻣﺎ ﺧﻮاﺗﻪ ﻛړه ﭼﯥ دا څﻮورځﯥ ﻣﯥ ځﺎن ﭘﻪ ﻣﻠﻬﻢ ﻏﻮړﻛړى ،ﺧﻮ وﻳﻨځﻠﻰ ﻣﯥ ﻧـﻪ دى ،ځﻜـﻪ
ﻳﯥ را ﻣﻨډې ﻛړې ،ﻋﺴﻜﺮو ښځﻪ دﺑﺎﻧﺪې ووﻳﺴﺘﻪ اوﭘﻪ ﻣﺎ ﭘﺴﯥ ﻳﯥ ور ﺑﻨﺪﻛړ، ﺧﻮ ﻣﯥ اﻃﺎق د ﻣﻠﻬﻢ ﺑﻮى ﻛﻮي ،ښځﯥ ﺗﻪ ﻳﯥ ﺧﺒﺮې ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻛړې ،ﻫﻐﯥ اﻣﺮ وﻛـړ
ﻟﻪ ډﯦﺮه ﻗﻬﺮه ﻣﯥ ټﻮل وﺟﻮد رﭘﯧﺪه ،زړه ﻣﯥ ﭘﻪ ﻛﻨځﻠﻮ ښﻪ ﺗﺶ ﻛړ ،ورﺳﺮه ﻣـﯥ د ﭼﯥ ﻣﺎ دې ژرﺗﺸـﻨﺎب ﺗـﻪ ﺑـﻮځﻲ ،زه ﺗﺸـﻨﺎب ﺗـﻪ ﻧﻨـﻮﺗﻠﻢ او ځـﺎن ﻣـﯥ ووﻳﻨځـﻪ ،د
ښﯥ ﺟﺎﻧﺎﻧﻪ ﺳﺰا ﺗﻤﻪ ﻫﻢ درﻟﻮده ،ﺧﻮﺳﺒﺎ ﭘﻮرې ﻧﻪ د درﻣﻠﻮ درك ﻣﺎﻟﻮم ﺷﻮ او ﻧـﻪ ﺑﻨــﺪﻳﺎﻧﻮ ﭘــﺎﻛﯥ ﺟــﺎﻣﯥ ﻳــﯥ راﻛــړې ،وﺟــﻮد ﻣــﯥ ﺳــﭙﻚ ﺷــﻮ،ﻛﻠﻪ ﻳــﯥ ﭼــﯥ ﺑﯧﺮﺗــﻪ
ﻫﻢ زﻣﺎ د ﺳﺰا. ﺧﭙﻠــﯥ ﺧــﻮﻧﯥ ﺗــﻪ راوﺳــﺘﻢ ګــﻮرم ﭼــﯥ ﺧﻮﻧــﻪ ﻳــﯥ ﻫــﻢ ﭘﺎﻛــﻪ ﻛــړې وه ،د اودس د
ﻧﻪ ﭘﻮﻫﯧږم د ﺷﭙﯥ څﻮ ﺑﺠﯥ ﺑﻪ وې ﭼﯥ ورﺧﻼص ﺷﻮ ،ﻛڅـﻮړه ﻳـﯥ راﭘـﻪ ﺳـﺮ ﻣﺎﺗﯧﺪو ﻟﭙﺎره ﺑﻪ ﻣﯥ ﻛﻠﻪ ﻛﻠﻪ ټﻮﻟﻪ ورځ ﺧﻮب ﻧﻪ ﻛﺎو ،ﭘﻪ څﻠﻮروﻳﺸﺖ ﺳـﺎﻋﺘﻮﻧﻮ
ﻛړه ،ﻟﻪ ﻳﻮڅﻪ ﻣﺰل روﺳﺘﻪ ﻳﯥ ﭘﻪ زﻳﻨﻮ ﻛﻮز ﻛړم ،ﭘـﻮه ﺷـﻮم ﭼـﯥ ښـﻜﺘﻪ ﻳـﯥ روان ﻛﯥ ﺑﻪ ﻳﯥ ﺳﻬﺎر او ﻣﺎﺳﭙښﻴﻦ )ﺗﺸﻨﺎب( ﺗـﻪ ﭘﺮﯦښـﻮدم ډﯦﺮځﻠـﻪ ﺑـﻪ ﻣـﯥ ﭘـﻪ ﺗـﻴﻤﻢ
ﻛــړى ﻳــﻢ ،د ﻳــﻮې ﺧــﻮﻧﯥ د ور د ﺧﻼﺻــﯧﺪو ﻏــږ ﻣــﯥ واورﯦــﺪ ،دوه درې ﻗﺪﻣــﻪ د ﻟﻤﻮﻧځﻮﻧﻪ ﻛﻮل.
ﻛﻮټﯥ ﻣﻨځ ﺗﻪ ورﻏﻠﻮ ﭘﻪ ﻳﻮې څﻮﻛۍ ﻳﯥ وﺗړﻟﻢ او ﻟﻪ ﺳﺮ ﻧﻪ ﻳﯥ راﺗـﻪ ﻛڅـﻮړه ﻟـﺮې
Downloaded from: ketabton.com
وه ﭼــﯥ ﺳــﺘﻮﻧﻲ ﺳــﺘﺎغ ﻳــﯥ څﻤﻠــﻮﻟﻢ ،ﭘــﻪ ﻣــﺦ ﺑﺎﻧــﺪې ﻳــﯥ راﺗــﻪ ﻳــﻮ ﭘﻼﺳــﺘﻴﻚ ﻛړه ،ګﻮرم ﻫﻤﺎﻏﻪ ښځﻪ ده ﭼﯥ ﻣﺎ ﭘﻪ څﭙﯧړه وﻫﻠﯥ وه ،ﻣﺎ ﺗﻪ ﻣﺨﺎﻣﺦ د ﻣﯧﺰ ﺷﺎﺗﻪ
وﻏﻮړاوه ،ﻟﻪ ﭘﺎﺳﻪ ﻳﯥ راﺑﺎﻧﺪې د اوﺑـﻮ ﻳـﻮ ﻏـټ ﭘﯧـﭗ را ﺧﻮﺷـﯥ ﻛـړ ،ﻣـﺎ داﺳـﯥ ﭘــﻪ څــﻮﻛۍ ﻧﺎﺳــﺘﻪ وه ،ﭘــﻪ ﻣﯧـﺰ د ﺳــګﺮټﻮ ډﺑــﻰ ،ﻳــﻮﻻﻳټﺮ ،دﺷــﺮاﺑﻮ دوه ﺑﻮﺗﻠﻮﻧــﻪ
اﺣﺴﺎس ﻛﺎوه ﭼﯥ ﭘﻪ ﻳﻮ ﺳﻴﻨﺪ ﻛﯥ ﻣـﺦ ﭘـﻪ ښـﻜﺘﻪ روان ﻳـﻢ او ډوﺑﯧـږم ،ﺧـﻮ ﺳـﺎه اودرې څﻠـــﻮر ﭘﻼﺳـــﺘﻴﻜﻲ ګﻴﻼﺳـــﻮﻧﻪ اﻳښـــﻲ وو ،ښـــځﯥ ﺳـــﭙﻴﻨﻪ زﯦﺮﭘﻴﺮاﻧـ ـﻲ
ﻣﯥ ﻧﻪ اوځﻲ ،ﻣـﺎ وې ﻛـﻪ زړه ﻣـﯥ وﭼـﺎود ،څـﻮ ﺷـﯧﺒﯥ راﺑﺎﻧـﺪې ﻟﻜـﻪ ﻛـﺎل ﺗﯧـﺮې اﻏﻮﺳﺘﻰ وه ﭼﯥ ﺳﻴﻨﯥ ﻳﯥ ﺗﺮې ﺑﻮټﯥ ﺑﻮټﯥ راوﺗـﯥ وې ،ﭘـﻪ ﺧﻮﻧـﻪ ﻛـﯥ اﻧـﺪاﻣﻮر
ﺷﻮې ،او ﻟﻪ څﻮ ﺷﯧﺒﻮ وروﺳﺘﻪ اوﺑـﻪ راﺑﺎﻧـﺪې ﺑﻨـﺪې ﺷـﻮې او را وﻳـﯥ اﻳﺴـﺘﻠﻢ، ﭘﻮځﻴﺎن ﭼﯥ ﻧﻴﻤﻪ ﺗﻮرې څﯧـﺮې ﻳـﯥ وې ﻫـﻢ ﭘـﻪ څﻮﻛﻴـﻮ ﻧﺎﺳـﺖ وو ،داځـﻞ ژﺑـﺎړن
ﻣﺎ داﺳﯥ ﻓﻜﺮ ﻛﺎوه ﻟﻜﻪ ﭼﺎ ﭼﯥ د ﺳﻴﻨﺪ ﻟﻪ ﺗﻞ ﻧﻪ را اﻳﺴﺘﻠﻰ ﻳـﻢ ،دوى ﻣﺎﻧـﻪ زﻣـﺎ ﭘﻜﯥ ﻧﻪ و ،ﻛړﺗﯥ ﭘړﺗـﯥ ﻳـﯥ ډﯦـﺮې ﻛـﻮﻟﯥ ،ﭘﻴﻜﻮﻧـﻪ ﻳـﯥ ﺳـﺮه و ﺟﻨګـﻮل ،ښـځﯥ
د ﻛﺴــﺎﻧﻮ ﭘــﻪ اړه ﭘﻮښــﺘﻨﯥ ﻛــﻮﻟﯥ ،ﻣﺎﺗــﻪ ﻳــﯥ وﻳــﻞ ﭼــﯥ ﺗﺎﺳــﻮ ﺗــﻪ وﺳــﻠﻪ څــﻮك ﺑﻮﺗﻞ راﭘﻮرﺗـﻪ ﻛـړ او زﻣـﺎ ﺧﻮاﺗـﻪ رارواﻧـﻪ ﺷـﻮه ،ﻧﻴﻜـﺮ ﻳـﯥ اﻏﻮﺳـﺘﻰ و ،ﺳـﭙﻴﻨﻮ
درﻛﻮي؟ ﺧﻮ ﻛﻪ ﻣﺎ ﭘﻪ ﻛﻮر ﻛﯥ وﺳﻠﻪ درﻟﻮداى ﭘﻪ ﻫﻤﺎﻏـﻪ ځـﺎى ﻛـﯥ ﻣـﯥ ورﺳـﺮه ﻏﻮښﻨﻮ ورﻧﻮﻧﻮ ﻳﯥ ﺳﻤﻪ ځﻼ ﻛﻮﻟﻪ ،داﺳﯥ ﭼﯥ ﭘﻪ ﺷﻮﻧﺪو ﻳﯥ ﻣﺴﻜﺎ ﺧﻮره وه او
ډزوﻟﻪ؛ دا ﺳﺰا ﻳﯥ څﻮ ځﻞ ﻧﻮر ﻫـﻢ ﺗﻜـﺮار ﻛـړه ﭼـﯥ ﭘـﻪ ﺑـﺪن ﻛـﯥ ﻣـﯥ ﻫـﯧڅ ﺷـﻴﻤﻪ ﺧﻮﻟـﻪ ﻳــﯥ ﻳــﻮې ﺧﻮاﺗــﻪ ﻛــږه ﻧﻴــﻮﻟﯥ وه ﭘــﻪ ﭘﻼﺳــﺘﻴﻜﻲ ،ګــﻴﻼس ﻛــﯥ ﻳــﯥ ﺷــﺮاب
ﭘــﺎﺗﯥ ﻧــﻪ ﺷــﻮه؛ ﻟــﻪ دې ﺳــﺰا وروﺳــﺘﻪ ﻫــﻢ زﻣــﺎ ﭘــﻪ ﺗﺤﻘﻴــﻖ ﻛــﯥ د دوى ﻟﭙــﺎره ﻛــﻮم واﭼــﻮل ﺑﻴــﺎ ﻳــﯥ ﻣــﺎ ﺗــﻪ ﭘــﻪ ﺧﻨــﺪا راوړاﻧــﺪې ﻛ ـړل ،ﻣــﺎﺗﺮې ﻣــﺦ واړاوه ،ﺑﻴــﺎ ﻳــﯥ
ﭘﺮﻣﺨﺘګ راﻣﻨځﺘﻪ ﻧﻪ ﺷﻮ. راوړاﻧﺪې ﻛړل ،څﻪ ﻳﯥ ووﻳﻞ ،ټﻮﻟﻮ ﭘﻪ ﻛړس ﻛړس وﺧﻨﺪل ،ﺳﺮه ﻟـﻪ دې ﭼـﯥ ﭘـﻪ
ﻟﻪ ﺗﺤﻘﻴﻖ وروﺳﺘﻪ راﺑﺎﻧﺪې ﺗﺒـﻪ راﻏﻠـﻪ او ﺑـﺪن ﻣـﯥ داﺳـﯥ ﻣـړ ﺷـﻮ ،ﭼـﯥ ﻟـﻪ څﻮﻛۍ ښﻪ ﻛﻠﻚ ﺗړل ﺷﻮى وم ،دوو ﻧﻮرو ﭘﻮځﻴﺎﻧﻮ ﻫﻢ ﻛﻠﻚ ﻛړم اوښځﯥ راﺗـﻪ
ځﺎﻳﻪ ﻫﻢ ﻧﻪ ﺷﻮم ﭘﺎڅﯧﺪﻟﻰ ،ﻟﻪ دې ځﺎﻳﻪ ﻳﯥ ﺑﻴﺎ ﻫﻐﯥ ﻟﻌﻨﺘـﻲ ﺧـﻮﻧﯥ ﺗـﻪ راوﺳـﺘﻢ، د ﺷــﺮاﺑﻮ ﺑﻮﺗـﻞ ﭘــﻪ ﺧﻮﻟــﻪ را وﻣﻨــډه ،ﭘــﻮزه ﻳــﯥ راﺗــﻪ ﭘــﻪ ګﻮﺗــﻮ ﺑﻨـﺪه ګــړه ،ﻣــﺎ ﺳــﺎ
ﺑﺲ ﻫﺮ ځﻞ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﻣﯥ ﻟﻪ وﻫﻠﻮ ډﺑﻮﻟﻮﻧﻪ ﺗﺶ ﻧﻪ و ،ﻧـﻮر ﻳـﯥ ﺣﺴـﺎب راﻧـﻪ ورك و اﺧﻴﺴــﺘﻪ او ﻫﻐــﻪ د زﻫﺮوګــﻮټ ﻣــﯥ ﻟــﻪ ﻣــﺮۍ ﺗﯧــﺮ ﺷــﻮ..ﻛــﺮار ﻛــﺮار ﻳــﯥ ﻧــﻴﻢ ﺑﻮﺗــﻞ
ﭼﯥ څﻮ واره ﻳﯥ ډول ډول ﺳﺰاګﺎﻧﯥ راﻛړې ،ﺧﻮ ﻳﻮه ورځ ﻳﯥ ﺳﺮ راﺗـﻪ دوه ځﺎﻳـﻪ راﺑﺎﻧــﺪې وڅښــﻪ ،ﻣــﺎ ﺑــﻪ ﻧﻮرڅ ـﻪ ﻛــړي واى واﻳــﻲ د زورور وﻫــﻞ او د ﻛﻤــﺰوري
داﺳــﯥ ﻣــﺎت ﻛــړ ﭼــﯥ د ﺗﺤﻘﻴــﻖ ﺧﻮﻧــﻪ ﻟــﻪ وﻳﻨــﻮ ډﻛــﻪ ﺷــﻮه ،ﻟــﻪ دې ﭘﯧښــﯥ ﻧــﻪ ﻛﻨځﺎ.
ورورﺳﺘﻪ ﻟﺲ ورځﯥ ﻳﯥ ﺑﻴﺎ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺗـﻪ وﻧـﻪ ﻏﻮښـﺘﻢ ،ﻳﻮڅـﻪ ښـﻪ ﺷـﻮى وم ،ﭼـﯥ ﻣــﺎ ﻛﻨځﻠــﯥ ﻛــﻮﻟﯥ او ﻫﻐــﻮى ﺧﻨــﺪل ،ورو ورو ﻣــﯥ ژﺑــﻪ درﻧﺪﯦــﺪه ،ﺳــﺮﻣﯥ
ﻳــﻮه ورځ ﺳــﻬﺎر وﺧﺘــﻲ ﻳــﯥ ﺑﻴــﺎ د ﺗﺤﻘﻴــﻖ ﻟﭙــﺎره ﺑــﻮﺗﻠﻢ ،دا ځــﻞ ﻫﻐــﻪ د ﺳــﭙﻴﻨﻮ ګﻨګﺲ ﺷﻮ ،څﻮﺷﯧﺒﯥ وروﺳﺘﻪ ،ﺑﻪ ﭼﯥ ددوى وار راﺑﺎﻧﺪې وﻟګﯧﺪه ،ﻳـﻮ ټﻜـﺎن
وﻳښــﺘﻮ واﻻ ﭘــﻮځﻲ ،ﻣﺎﻳﻜــﻞ اودوه ﻧﻮرﻛﺴــﺎن ﭼــﯥ ﻣــﺎ ﻣﺨﻜــﯥ ﻧــﻪ وﻟﯧــﺪﻟﻲ ﭘــﻪ ﺑﻪ ﻣﯥ وﺧﻮړ ﺧﻮ ﭘﻪ درد ﺑﻴﺎ ﻧﻪ ﭘﻮﻫﯧﺪم،ﻛﻠﻪ ﻛﻠـﻪ ﺑـﻪ ګـﻮزار دوﻣـﺮه دروﻧـﺪ و ﭼـﯥ
ﺧﻮﻧﻪ ﻛﯥ ﻧﺎﺳﺖ وو ،ﺗﺮﺟﻤﺎن د ﺟﺎوﯦﺪ ﭘﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﻳﻮ ښﻜﻠﻰ زﻟﻤﻰ و ،ﻟـﻪ ټﻮﻟـﻮ ﺳـﺮه ټﻮﻟﻪ ﻧﺸﻪ ﺑﻪ ﻣﯥ وﺗښﺘﯧﺪه ،ﺧﻮ ورورﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﺑﻴـﺎ ﻫـﻢ ﭘـﻪ ځـﺎن ﻧـﻪ ﭘﻮﻫﯧـﺪم ،ﻧـﻪ ﻳـﻢ
ﻣﻌﺮﻓﻲ ﺷﻮم ،ﺳﭙﻴﻦ ﺳﺮي ووﻳﻞ ﭼﯥ ﺗﺎﺗﻪ ﻳﻮ ښﻪ زﻳﺮى ﻟـﺮم ،ﺧﻮﻛـﻪ ﺧﭙﻠـﻪ ﭘښـﺘﻮ ﺧﺒـﺮ ﭼـﯥ څــﻪ وﺧـﺖ ﺑــﻪ و ،ﭼـﯥ دردوﻧــﻮ راوﻳښ ﻛـړم ،ﻟــﻪ ﻏټـﯥ ګــﻮﺗﯥ ﻧﻴـﻮﻟﯥ ﺗــﺮ
ﻫﯧﺮه ﻛړې او ﻣﻮږ ﺗﻪ ﻫﺮ څﻪ وواﻳﯥ. وﯦښﺘﻮ ﭘﻮرې ټﻮل درد او درد ،ﻧﻮرﻛﻠﻪ ﺑﻪ ﻳﯥ دوه درې وﺧﺘـﻪ اوﺑـﻪ ډوډۍ راﺗـﻪ
د زﻳﺮي ﭘﻮ ښﺘﻨﻪ ﻣﯥ ﺗﺮې وﻛـړه ،ﺳـﭙﻴﻦ ﺳـﺮي ﭘـﻮځﻲ ﭘـﻪ ﻟـﻮړ اواز ﭼﺎﺗـﻪ ﻏـږ راوړه ،ﺧﻮاوس ﭼﯥ ﻣﯥ ﺷﺎ وﺧﻮا وﻛﺘﻞ ﻫﻴڅ ﻫﻢ ﻧﻪ وو.
وﻛړ ،ګﻮرم ﻳﻮه ښځﻪ ﭼﯥ د ﺧـﻮب ﺟـﺎﻣﯥ ﻳـﯥ ﭘـﻪ ﺗـﻦ دي ،ﻳـﻮې ﭘـﻮځۍ ﺟﻨـۍ ﻟـﻪ داځﻞ ﻳﯥ ﭘﻮره درې ورځﯥ ،ﻧﻪ اوﺑﻪ ﻧﻪ ډوډۍ اوﻧﻪ ﻫﻢ دارو درﻣـﻞ راﻛـړل او
ﻻﺳﻪ ﻧﻴﻮﻟﯥ ﺧﻮﻧﯥ ﺗﻪ را دﻧﻨﻪ ﻛړه ،ښځﯥ ﺧﭙﻞ ﺳﺮټﻴټ ﻧﻴﻮﻟﻰ و ،ﻫﻤـﺪا ﭼـﯥ ﻣـﺦ ﻧﻪ ﻫﻢ د ﺗﯧﺮ ځﻞ ﭘﻪ ﺷﺎن ﺳﻮﻧﻴﺘﺎ راﻏﻠﻪ ،ﭘـﻪ څﻠﻮرﻣـﻪ ورځ ﭘـﻪ زړه ﻛـﯥ ژوﻧـﺪى وم
ﻳﯥ راﺗﻪ ښﻜﺎره ﺷﻮ ،ﺳﺮه ﻟﻪ دې ﭼﯥ ﻻﺳﻮﻧﻪ ﻣﯥ ﺗړل ﺷﻮي وو ،ﭘﻪ ﺧﭙﻞ زور ﭘﻮه ﻧﻮر ﻟﻜﻪ ﻣړى ﭘﺮوت وم ،د ﺧﺒﺮو ﺗﻮان ﻫﻢ راﻛﯥ ﻧـﻪ و او ﻧـﻪ ﻫـﻢ ﺧﻮځﯧـﺪﻟﻰ ﺷـﻮم،
ﻧﻪ ﺷﻮم ،ﻟﻪ ﻫﻐﻪ ﻣﻴﺰ ﻧﻪ ﭼﯥ ټﻮل ﭼـﺎﭘﯧﺮه ﻧﺎﺳـﺖ وو ،ﭘﻮرﺗـﻪ ﻣـﯥ ﻛـﻪ او ﭘـﻪ ﺳـﭙﻴﻦ زه د دوا دارو ﭘﻪ ﺗﻤﻪ وم ﺧﻮ دوى ﻇﺎﻟﻤﺎﻧﻮ ﭘﻪ ﻫﻤﺪې ورځ ﻣﺎزدﻳګﺮﻣﻬﺎل ﻳﯥ ﺑﻴـﺎ
ﺳﺮي او ﻣﻠګﺮو ﻣﯥ ور واړاوۀ ،دې ﻛﯥ ﻋﺴـﻜﺮ راﺑﺎﻧـﺪې راټـﻮل ﺷـﻮل ،ﭘـﻪ زور ﻟﻪ ﺧﻮﻧﯥ ﻧﻪ ووﯦﺴﺘﻢ ،د اﻣﺮﻳﻜﺎﻳﺎﻧﻮ ﻳﻮډول ﺧﺎﺻﻪ ﺳﺰا ﻳﯥ راﻛړه ،دا ﺳﺰا داﺳﯥ
Downloaded from: ketabton.com
ﺳﻮﻧﻴﺘﺎ د ﺧﭙﻠﻮ ﺧﺒﺮو ﭘـﺮ ﻣﻬـﺎل زﻣـﺎ د ﻏﺒﺮګـﻮن ﺳـﺨﺘﻪ ﭘـﻪ ﺗﻤـﻪ وه ،ﺧـﻮ ﻣـﺎ د او وﻫﻠﻮ ﻳﯥ ﺑﯧﺮﺗﻪ ﻛﻠﻚ ﻛړم ،ﻫﻐﻪ ښځﻪ زﻣﺎ ﻣﯧﺮﻣﻦ وه ،ﺧﻮ ﻫﻐﯥ زﻣﺎ ﭘﻪ ﻟﻴـﺪو،
ﻫﻐﯥ د ﺗﻮﻗﻮع ﺧﻼف ،ﻫﻴڅ ټﻜـﺎن وﻧـﻪ ﺧـﻮړ ،زه ﭘﻮﻫﯧـﺪم ﭼـﯥ زﻣـﺎ ﻣﯧـﺮﻣﻦ ددې زﻣﺎ ﭘﻪ ﭼﻐﻮ او زﻣﻮږ ﭘﻪ ﺟﻨګ ﻫـﯧڅ ﻏﺒﺮګـﻮن وﻧـﻪ ښـﻮد ،ﻳـﻮاځﯥ ﻳـﯥ رډې ،رډې
ﺣﺎﻟﺖ زﻏﻢ ﻧﻪ ﻟﺮي ،ﭘﺴﯥ ﻣﯥ وﭘﻮښﺘﻞ :او ﻧﻮره ﻛﻮرﻧۍ ﻣﯥ؟ ټﻮﻟــﻮ ﺗــﻪ ﻛﺘــﻞ ،ﻟــﻪ ﺳــﺘﺮګﻮ ﻣــﯥ ﻟﻤﺒــﯥ ﭘﻮرﺗــﻪ ﺷــﻮې ،داﺳــﯥ ﺷــﻮم ﻟﻜــﻪ ﻟﻴــﻮﻧﻰ،
-ﻫﻐﻮى ﻧﻪ زه ﻫﻢ ﺧﺒﺮ ﻧﻪ ﻳﻢ. ﻻﺳﻮﻧﻮ اوﭘښﻮﻛﯥ ﻣﯥ وﻟﭽﻚ او زوﻟﻨﯥ ﭘﺮﺗﯥ وې ،ﺧﻮ ﺑﻴـﺎ ﻫـﻢ څﻠـﻮرو ﻛﺴـﺎﻧﻮ
دې ﺳــﺮه ﻣــﯥ ورﺗــﻪ ووﻳــﻞ :ﺗــﻪ د ﻫﻤــﺪې ﺧﺒــﺮې د اوروﻟــﻮ ﻟﭙــﺎره دﻟﺘــﻪ راﻏﻠــﯥ ﻧﻪ ﺷﻮم ټﻴﻨګﻮﻟﻰ ،زﻣﺎ ﻣﯧﺮﻣﻦ ﻳﯥ ﺑﯧﺮﺗـﻪ ﺑﻮﺗﻠـﻪ او زه ﻳـﯥ ﻟـﻪ ښـﻪ ډﺑﻮﻟـﻮ وروﺳـﺘﻪ
وې؟ ﺑﯧﺮﺗﻪ ﺧﭙﻠـﯥ ﺧـﻮﻧﯥ ﺗـﻪ راوﺳـﺘﻢ ،ﺧـﻮ زﻣـﺎ ﻟﯧﻮﻧﺘـﻮب ﻧـﻪ ﻏﻠـﻰ ﻛﯧـﺪه ،ﺳـﺎﻋﺖ ﭘـﻪ
ﺳــﻮ ﻧﻴﺘــﺎ ﭘــﻪ وارﺧﻄــﺎﻳۍ ووﻳــﻞ :ﻧــﻪ ﻧــﻪ زه ﻳــﯥ راوﻟﯧـږﻟﻢ ،ﻛــﻪ ﺗــﻪ ﻏــﻮاﻟﯥ ﻧــﻮ ﺳـﺎﻋﺖ ﻣـﯥ ﻏــﻢ ﻟــﻪ زﻏــﻢ ﻧــﻪ وﺗـﻪ ،ﭘښــﺘﻨﯥ ﻣﯧﺮﻣﻨــﯥ او ﻧﺠــﻮﻧﯥ ،ان ﻟــﻪ ﺧﺴــﺮ او د
ﻣﯧﺮﻣﻦ دې ﺧﭙﻞ ﻛﻮرﺗﻪ وړﻟﻰ ﺷﯥ. ﺧﺎوﻧﺪ ﻟﻪ ورور ﻧﻪ ﻫﻢ ﻣﺦ ﭘټﻮي ،ﻧﺎﻣﺤﺮم د ﻫﻐﻮى ﻏږ ﻫﻢ ﻧﻪ ﺷـﻲ اورﯦـﺪﻟﻰ ،ﺑﻴـﺎ
ددې ﺧﺒـﺮې داورﯦـﺪو ﻫـﯧڅ ﺗﻤـﻪ ﻣـﯥ ﻧـﻪ درﻟـﻮده ،ﺳـﺨﺖ ﺧﻮﺷـﺎﻟﻪ ﺷـﻮم ،ﺑـﯥ زﻧﺪان او ﻫﻐﻪ ﻫﻢ اﻣﺮﻳﻜﺎﻳﺎن ،ښځﯥ ﺗﻪ ﻣﯥ ﻗﻬﺮ راﺗﻪ ،ﭼـﯥ وﻟـﯥ ﻳـﯥ ځـﺎن ﻧـﻪ دى
اﺧﺘﻴﺎره ﻣﯥ ﺧﻮﻟﻪ د ﻫﻐﯥ ﺗﻨﺪي ﺗﻪ وړاﻧﺪې ﻛړه ،ﺧﻮﻟﻪ ﺧﻮ ﻣﯥ وﻧﻪ رﺳﻴﺪه ﺧﻮ ﻟﻪ وژﻟﻰ ،ﻟﻪ دې ځﺎى ﻧﻪ ﺧﻮ ښځﯥ ﺗـﻪ ﻣـﺮګ ښـﻪ دى ،ﻟـﻪ ځـﺎن ﺳـﺮه ﻣـﯥ ژړل ﭼـﯥ ﻟـﻪ
ﻟﺮې ﻣﯥ ﭘﻪ ﺗﻨﺪي ښﻜﻞ ﻛړه ،ﻫﻐﯥ ﭼﯥ ﻟږ ﻣﺨﻜﯥ زﻣﺎ د ﻏﺒﺮګﻮن ﺗﻤﻪ درﻟﻮدﻟﻪ او ﺧﻮﻧﯥ دﺑﺎﻧﺪې ﺳﻮﻧﻴﺘﺎ ﻟﻪ ﻛﻮم ﭼﺎ ﺳﺮه ﭘﻪ ګـﺮم ﺑﺤـﺚ ﻟګﻴـﺎ ﺷـﻮه ،ﺳـﻮﻧﻴﺘﺎ ﻫﻤـﺪا
وﯦﺮه ﻳﯥ ﭘﻪ ﺳﺘﺮګﻮ ﻛﯥ ښﻜﺎرﯦﺪه ،زﻣﺎ ﭘﻪ دې ﻏﻴﺮ ارادي ﻋﻤﻞ ﺣﻴﺮاﻧﻪ ﺷـﻮه؛ ﻟـﻪ وﻳﻞ ﭼﯥ )اوﭘﻦ ده ډور( ﺳﻮﻧﻴﺘﺎ ﻏﻮښﺘﻞ ﭼﯥ زﻣﺎ د ﺧﻮﻧﯥ ور ورﺗﻪ ﺧﻼص ﻛړي
دې ﺳﺮه ﻳﻮ څﻪ ﺧﺠﺎﻟﺘﻪ ﺷﻮم او ﻟﻪ وره ﻧﻪ ﻟﺮې ﻻړم. او ﻫﻐﻮى ﻏﻮښﺘﻞ ﭼﯥ ﻟﻪ ﭘﻨﺠﺮې راﺳـﺮه ﺧﺒـﺮې وﻛـړي ،ﻫﻤـﺪې ﻛـﯥ ﻣـﯥ د وره د
ﻣﺎ ﻟﻪ ﺳﻮﻧﻴﺘﺎ ﺳﺮه ﻛﻮﻣﻪ ﺧﺎﺻـﻪ ﻳﺎراﻧـﻪ او ﻋﺎﺷـﻘﻲ ﻧـﻪ ﻟﺮﻟـﻪ ،ﺧـﻮ زۀ ﭘﻮﻫﯧـﺪم ﻛړﻛۍ د ﺧﻼﺻﻮﻟﻮﻏږ واورﯦﺪه ،ﻫﻤﺪا ﭼﯥ ﻛړﻛۍ ﭘﻮره ﺧﻼﺻﻪ ﺷﻮه ګﻮرم ﭼـﯥ
ﭼــﯥ ددې ﭘــﻪ ﻣﺮﺳــﺘﻪ ﻛــﻪ ﻧــﻮر څــﻪ ﻧــﻪ وي ،ﻣﺎﻟﻮﻣــﺎت ﺗــﺮ ﻻﺳــﻪ ﻛــﻮﻟﻰ ﺷــﻢ او ﭘــﻪ د ﺳــﻮﻧﻴﺘﺎ ښــﻜﻠﯥ څﯧــﺮه را ښــﻜﺎره ﺷــﻮه ،ورﺳـﺮه ﻟــﻪ ځﺎﻳــﻪ ﭘﻮرﺗــﻪ ﺷــﻮم ،دوړاه
راﺗﻠــﻮﻧﻜﻲ ﻛــﯥ ﻟــﻪ دې ﻣﺎﻟﻮﻣــﺎﺗﻮ او ﻻرښــﻮوﻧﻮ ﻧــﻪ ﭘــﻪ ﺧﭙﻠــﻪ ﺗﯧښــﺘﻪ ﻛــﯥ ګټــﻪ ﻻﺳﻮﻧﻪ ﻣﯥ ﭘﻪ وره ﻛﯧښﻮدل او ﭘﻪ ﻗﻬﺮ ﻣﯥ ورﺗﻪ ووﻳﻞ:
اﺧﺴﺘﻠﻰ ﺷﻢ ،څﻪ وﺧﺖ روﺳﺘﻪ زه ﭘﻮه ﺷﻮم ﭼﯥ ﻟﻜﻪ ﻣﺎ ﻏﻮﻧـﺪې ﻫﻐـﻪ ﻫـﻢ راﺳـﺮه -ﺗﺎ ﺧﻮ ﻣﺎﺗﻪ ﻧﻪ و وﻳﻠﻲ ﭼﯥ زﻣﺎ ﻣﯧﺮﻣﻦ دﻟﺘﻪ ﺑﻨﺪۍ ده؟
ﭘﻪ ﭼﻞ ﻛﯥ ده؛ ژر ﻣﯥ ﺧﺒﺮه واړوﻟﻪ: زﻣﺎ ﻟﻪ ﻗﻬﺮﺳﺮه ﺳﻮﻧﻴﺘﺎ ﻳﻮڅﻪ وډاره ﺷﻮه
= ﻛﻪ دا ﻛﺎر وﺷﻲ ،زه ﺑﻪ ﻟﻪ ﺗﺎ ﻧﻪ ډﯦﺮ ﺧﻮﺷﺎﻟﻪ ﺷﻢ ﭘﻪ ﺑﻴړه ﻳﯥ ووﻳﻞ :زه دﻟﺘﻪ ﺗﺮﺟﻤﺎن ﻳﻢ ،زه دﻫﻴڅ ﺷـﻲ ﺻـﻼﺣﻴﺖ ﻧـﻪ ﻟـﺮم ،څـﻪ
ﻻ ﻳﯥ ﭘﻪ ﺷﻮﻧډو ﻣُﺴﻜﺎ ﺧﻮره وه ﭼﯥ وﻳﯥ وﻳﻞ :ﻧﻪ ﻧﻪ زﻣـﺎ ﭘـﻪ واك ﻛـﯥ ﻫـﻴڅ ﭼﯥ راﺗﻪ ﻫﻐﻮى واﻳﻲ ﻫﻤﺎﻏﺴﯥ ﻛﻮم.
ﻫــﻢ ﻧﺸــﺘﻪ ،دا دﻫﻐــﻮى ﺧﺒــﺮه ده ،اوس ﺗــﻪ د ﺧﭙــﻞ دوﺳــﺘﺎﻧﻮ ﻳــﻮ د ﺗﻴﻠﻴﻔــﻮن ﻧﻤﺒــﺮ -ښﻪ اوس دڅﻪ ﻟﭙﺎره راﻏﻠﯥ ﻳﯥ؟
راﻛﻪ ﭼﯥ ﻣﻮژ ورﺗﻪ زﻧګ ووﻫﻮ او ﺳﺘﺎ ﻣﯧﺮﻣﻨﯥ ﭘﺴﯥ راﺷﻲ ،اوﻛﻰ!. -ﻧــﻪ ﭘــﻮﻫﯧﮋم ﭼــﯥ څﻨګــﻪ ﻳــﯥ درﺗــﻪ وواﻳــﻢ ،ﺗــﻮل دې دارﻛﻠ ـﻲ ،اوس ﻳــﯥ ﻧــﻪ
ښــﻪ وه د اوښــﻲ د ﺗﻠﻴﻔــﻮن ﺷــﻤﯧﺮه ﻣــﯥ ﭘــﻪ ﻳــﺎد و زده وه ،ﺷــﻤﯧﺮه ﻣــﯥ ورﺗــﻪ ﭘﺮﯦﺸﻮدم ،ﭼﯥ ﺑﻞ ﻏﻢ ﺟﻮل ﻧﻪ ﻛﻠﯥ.
ورﻛړه . -ﻧﻪ ﻳﯥ ﺟﻮړوم ،اوس د ﻫﺮ ډول زﻳﺮي اورﯦﺪﻟﻮﺗﻮان ﻟﺮم ،وواﻳﻪ!
ﺳﻮﻧﻴﺘﺎ د ﺷﻤﯧﺮې ﻟﻪ اﺧﻴﺴﺘﻠﻮ ﺳﺮه ﻟﻪ وره ﻧﻪ ﻟﺮې ﺷﻮه ،ژر ﻣﯥ ورﺗـﻪ ووﻳـﻞ: ﺳﻮﻧﻴﺘﺎ ﻳﻮ ډول راﻛﺘﻞ او وﻳﯥ وﻳﻞ :ﻟﻪ ﺗﺎﺳﺮه ﻳﯥ ﺳﺘﺎ ﻣﻴﺮﻣﻦ ﭼﯥ زﺧﻤﻲ و،
زه ﺑﻪ څﻪ ﺧﺒﺮ ﺷﻢ؟ ﻫﻢ راوﺳﺘﯥ وه ،ﺧﻮ ﻣﯧﺮﻣﻦ دې ﺧﭙﻞ ﻋﺼﺎب ﻟﻪ ﻻﺳﻪ ورﻛﻠﻲ...
-زه ﻳﯥ درﺗﻪ واﻳﻢ ،او ﻛﻰ درﺳﺖ!.
Downloaded from: ketabton.com
اول ﻣﻨﺰل دى ﻛﻪ دوﻫﻢ ﻣﻨﺰل دى ،آﻳﺎ دﻟﺘﻪ ﻧﻮر ﺑﻨﺪﻳﺎن ﻫـﻢ ﺷـﺘﻪ اوﻛﻨـﻪ؟ ﭘـﻪ ﻫـﯧڅ ﺳﻮﻧﻴﺘﺎ ﻻړه زه ﻫﻤﺪاﺳﯥ ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ځﺎى ﻛﯥ ﺷﺎ ﭘـﻪ ﺗﺨﺘـﻪ ﭘﺮﯦـﻮﺗﻢ ،ﻟـﻪ ﻗﻬـﺮ ﻧـﻪ
ﻫﻢ ﻧﻪ ﭘﻮﻫﯧﺪم.د ﻓﻜﺮوﻧﻮ ﻟړۍ ﻣﯥ د ﺳﻮﻧﻴﺘﺎﻏږ وﺷـﻠﻮﻟﻪ ،ﻫﻐـﻪ د وره ﺑﻠـﯥ ﻏـﺎړې ﻣﯥ ان ﺗﺮﺳﺒﺎ ﻳﻮ ﻟﻤﻮﻧځ ﻫﻢ وﻧﻪ ﻛړ ،ﻟﻜﻪ ﻟﻴﻮﻧﻰ ﻛﻠﻪ ﺑﻪ ﻟﻪ ځﺎن ﺳـﺮه ﭘـﻪ ﺟﻨـګ وم،
ﺗﻪ ﭘﻪ زوره ﻏږﯦﺪﻟﻪ ،ﻟﻪ ځﺎﻳﻪ ﭘﻮرﺗﻪ ﺷﻮم او ﭘﻪ ﺑﻴړه ﻣﯥ ﻏږ ﻛړ. ﻛﻠﻪ ﺑﻪ ﻟﻪ ﺧﺪاى ﭘﺎك ﺳﺮه ))اﷲ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻪ دى راﺗﻪ ﺑﻪ ﻳﯥ ﻣﻌﺎف ﻛـړي(( ﭼـﯥ وﻟـﯥ
_ﺳﻮﻧﻴﺘﺎ ﺗﻪ ﻳﯥ ؟ ﺳﻮﻧﻴﺘﺎ! دﻛﻮم ﻋﻤﻞ ﺳﺰا را ﻛﻮې؟ ﺑﻴﺎ زﻣﺎ ﺑﺮﺧﻪ ﺳﺰا ﺧﻮ ﻳﻮاځﯥ ﻣﺎﺗﻪ راﻛﻪ ،زﻣﺎ ﻛـﻮرﻧۍ
اﻣﺮﻳﻜﺎﻳﺎﻧﻮ ﺑﻪ ﻳﯥ ﻧﻮم ﻟﻨډاوه؛ ﺳﻮﻧﻲ ﺑﻪ ﻳﯥ ورﺗﻪ وﻳﻠﻪ ،ﺧﻮ زﻣﺎ ﻟﻪ ﺧﻮﻟﯥ ﻧـﻪ ﺧﻮ ﺗﺮ ﻫﺮ ﭼﺎ زﻳﺎﺗﻪ ﻣﻌﺼﻮﻣﻪ ده؟
ﺑﻪ ﻳﯥ ﺗﻞ ﺳﻮﻧﻴﺘﺎ اورﯦﺪل ،دې ﻛﯥ د وره دﻛړﻛۍ د ﺧﻼﺻﯧﺪو ﻏږ ﭘﻮرﺗﻪ ﺷﻮ او ==
د ﺳﻮﻧﻴﺘﺎ اوږدې ﺑڼﻮرې ﺳﺘﺮګﯥ را ښﻜﺎره ﺷﻮې ،ﺳﺨﺖ وارﺧﻄﺎ وم ،ﺳـﻮﻧﻴﺘﺎ د ﻫﻐﯥ ورځﯥ ﭘﻪ ﺳﻬﺎر ﭼﯥ ﻛﻠﻪ د ﺑﺎګﺮام د ﻫﻮاﻳﻲ ډګﺮ د وره ﭘﻪ ﻣﺦ ﻛﯥ ځﺎن
ﻧﻪ ﻣﯥ ﭘﻪ ﺑﻴړه وﭘﻮښﺘﻞ. ﻣﺮګﻰ ﺑﺮﻳﺪ وﺷﻮ ،ﻳﻮ ﻋﺴﻜﺮ زﻣﺎ دوه ﺟﻮړه ﺟـﺎﻣﯥ راﺗـﻪ راوړې ،ﭘـﻮه ﺷـﻮم ﻟﻜـﻪ
_ څﻨګﻪ ﺷﻮ؟ څﻨګﻪ ﺷﻮ؟ ﭼﯥ ورور ﻣﯥ راﻏﻠﻰ او ﻣﯧﺮﻣﻦ ﻳﯥ را ﺗﻪ ﺑﯧﻮﻟﯥ ،ﻟﻪ ډﯦﺮې ﺧﻮښۍ ﻧﻪ ﻣﯥ ورﺗﻪ ﭘﻪ
ﺳﻮﻧﻴﺘﺎ ﭘﻪ ﺧﻨﺪا ووﻳﻞ: ﭘښـﺘﻮ ووﻳــﻞ ﺳــﻮﻧﻴﺘﺎ ﺗــﻪ ﻏږﻛــﻪ ،ﻟــﻪ دې ﺳـﺮه اﻣﺮﻳﻜــﺎﻳﻲ ﭘــﻪ ﺧﻨــﺪا ﺷــﻮ ،څــﻪ ﻳــﯥ
-وﺷــﻮ ،وروردې ﻟــﻪ درې ﻣﺸــﺮاﻧﻮ ﺳــﺮه راﻏﻠـﻰ و ،ښــځﻪ دې ورﺳــﺮه ﻻﻟــﻪ، ووﻳﻞ ،ﺧﻮ ﻟﻜﻪ ﭼﯥ زﻣﺎ ﭘﻪ ﺧﺒﺮه ﭘﻮه ﻧﻪ ﺷﻮ ،ﻳﻮځﻞ ﻣﯥ د ﺳﻮﻧﻴﺘﺎ ﻧـﻮم واﺧﻴﺴـﺖ
ﻫﻐﻮى ﻏﻮﺷﺘﻞ ﭼﯥ ﺗﺎ ﻫﻢ و ګﻮري ﺧﻮ ﭼﺎ ورﺗﻪ اﺟﺎزه ورﻧﻪ ﻛﻠﻪ. او ﺑﻴﺎ ﻣﯥ ځﺎن ﺗﻪ ګﻮﺗﻪ وﻧﻴﻮﻟﻪ ،اﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲ زﻣﺎ ﭘـﻪ ﺧﺒـﺮه ﭘـﻮه ﺷـﻮ ،ﭘـﻪ ﺧﻨـﺪا ﻳـﯥ
ﺑﯥ اﺧﺘﻴﺎره ﻣﯥ ﻻﺳﻮﻧﻪ ﭘﻮرﺗﻪ ﺷﻮل او د ﺧﺪاى ﺷﻜﺮ ﻣﯥ ووﻳﺴﺖ ،اوس ﭘﻪ ﺳﺮ د ښﻪ ﭘﻪ ﻣﺎﻧﺎ وښﻮراوۀ او ﻻړ ،ﻟﻪ ډﯦﺮې ﺧﻮښۍ ﻧﻪ ځﻤﻜﯥ ځﺎى ﻧـﻪ راﻛـﺎ وه،
ﺳﻮﻧﻴﺘﺎ ډﯦﺮ زړور ﺷﻮى وم ،ﻟﻜﻪ دوه ﻧﻴږدې دوﺳـﺘﺎن ،ﭘـﻪ ﻣـﺎ ﻫـﻢ ﺧـﻮږه ﻟږﯦـﺪه، ﭘﻪ ﻳﻮه ﻟﻮﯦﺸﺖ ﺧﻮﻧﻪ ﻛﯥ ښﻜﺘﻪ ﭘﻮرﺗﻪ ګﺮځﯧـﺪم ،اﺧﻴﺮﻣـﯥ ﭘښـﯥ ﺳـﺘړې ﺷـﻮې،
ځﻜﻪ ﭼﯥ زﻣﺎ ﭘﻪ ﭼﺎﭘﯧﺮﻳﺎل ﻛﯥ ﻳﻮاځﯥ ﻫﻤـﺪا وه ﭼـﯥ زه ﻳـﯥ ﭘـﻪ ﺧﺒـﺮه ﭘﻮﻫﯧـﺪم او ځﺎى ﭘﻪ ځﺎى ﻛﻴﻨﺎﺳﺘﻢ ،ﻳﻮ ﻋﺠﻴﺒﻪ ﻓﻜﺮ راﺗﻪ ﭘﻴﺪا ﺷـﻮ ،د ﺗﯧښـﺘﯥ ﻓﻜـﺮ ،ﺧـﻮ ﭘـﻪ
ﻫﻐﻪ زﻣﺎ ﭘﻪ ﺧﺒﺮو ﭘﻮﻫﯧﺪه ،ﻫﻤﺪا ﻋﻠﺖ وﭼـﯥ ډﯦـﺮ ژر ورﺳـﺮه ﺑﻠـﺪ ﺷـﻮم ،ﺳـﻮﻧﻴﺘﺎ څﻪ ډول؟
ﻣــﯥ د ﺗﯧــﺮ ﭘــﻪ څﯧــﺮ ﭘــﻪ وﭼﻠــﻲ ښــﻜﻞ ﻛــړه ،ځﻜــﻪ ﭼــﯥ دا ځــﻞ ﻫﻐــﯥ ﺧﭙــﻞ وﭼﻠــﯥ د ډاﻛټﺮ ﻧﺠﻴﺐ د واﻛﻤﻨۍ ﭘﻪ وﺧﺖ ﻛﯥ ﭼﯥ ﭘﻪ ګـﺎرد ﺧـﺎص ﻛـﯥ وم ،ﺳـﺨﺖ
راوړاﻧﺪې ﻛړ ،ډﯦﺮه ﺷﯧﺒﻪ ﺳﺮه وﻻړ وو ،زړه ﻣـﯥ ﻏﻮښـﺘﻞ ﭼـﯥ ﺧﭙﻠـﻪ ﭘﺮﯦﻜـړه ﻟـﻪ ﻣﻮﺳﺎﻋﺖ ﺗﯧﺮ و ،ډﯦﺮ ﻗﺪر ﻳﯥ راﻛﺎوه،ﻛﻠﻪ ،ﻛﻠﻪ ﺑﻪ زﻣﺎ ﻣﻠګﺮى اﺟﻤﻞ ﭼﯥ زﻣـﻮږ
ﺳﻮﻧﻴﺘﺎ ﺳﺮه ﺷﺮﻳﻜﻪ ﻛړم او ﻣﺮﺳﺘﻪ ﺗﺮې وﻏﻮاړم ،ﺧﻮ ﻟﻪ ﻫﻐﻪ څﻪ ﻧﻪ ﭼﯥ ﻣـﺎ وﯦـﺮه د رﺋﻴﺲ ارﻛﺎن وراره ؤ ،ﻟﻪ ﻛـﻮر ﻧـﻪ ﺑـﻪ ﻳـﯥ وﻳـډﻳﻮ ،ﺟﻨـﺎﻳﻲ او ﭘﻮﻟﻴﺴـﻲ ﻓﻠﻤﻮﻧـﻪ
درﻟﻮده ﻫﻤﺎﻏﺴﯥ وﺷﻮل ،ﺳﻮﻧﻴﺘﺎ راﺗﻪ ﻟﻪ ﻳﻮې ﻟـﻮﻳﯥ ﻣﻘـﺪﻣﯥ وروﺳـﺘﻪ ووﻳـﻞ، راوړل ،ﺗﺮﺳﺒﺎ ﺑﻪ ﻣﻮ ﻓﻠﻤﻮﻧﻪ ﻟﻴﺪل ،ﻛﻠﻪ ﺑﻪ ﭼﯥ ﻓﻠـﻢ ﻧـﻪ و ﻫـﻢ زﻣـﺎ ﺳـﺎت ﺑـﻪ ﭘـﻪ دې
ﭼﯥ اوﺳﻨﻰ ژوﻧﺪ د داد اوﻣﻌﺎﻣﻠﯥ ژوﻧﺪ دى ﻛﻪ څﻪ ﺷﻰ ﺗﺮﻻﺳﻪ ﻛﻮې ﻧﻮﻳﻮ څﻪ ﺑﻪ ﺗﯧﺮ و ﭼﯥ زﻣﺎ د ﻧﺎوﻟﻮﻧﻮ ﺳﺮه ډﯦﺮه ﻣﻴﻨﻪ وه ،او ﭼﯥ ﻓﻠﻢ ﺑـﻪ راﻧـﻪ ﭘـﺎﺗﯥ ﺷـﻮ ﺑﻴـﺎ ﺑـﻪ
ورﻛﻮې ﻫﻢ ،ﻫﻐﯥ وﻳﻞ ﭼﯥ ﺗـﻪ ﻣـﺎ ﺗـﻪ د ﻃﺎﻟﺒـﺎﻧﻮ او اﻟﻘﺎﻋـﺪه ﭘـﻪ ﻫﻜﻠـﻪ ﻣﺎﻟﻮﻣـﺎت ﻣﯥ ﻧﺎوﻟﻮﻧﻪ ﻟﻮﺳﺘﻞ ،او ﺟﻨﺎﻳﻲ ﻧﺎوﻟﻮﻧﻪ ﺧﻮ د ډﯦﺮو او ﻧﺎ اﺷﻨﺎ ﭘﯧښﻮ ﭘﻪ درﻟﻮدﻟﻮ
راﻛﻪ زه داﺳﯥ ﻧﻪ واﻳﻢ ﭼﯥ دا ﻣﺎﻟﻮﻣﺎت ﻣﯥ ﻟﻪ ﺗﺎﻧﻪ ﺗﺮﻻﺳﻪ ﻛړي دي ،ﻫﻐـﯥ وﻳـﻞ ﺳﺮه ډﯦﺮه ﺗﻠﻮﺳﻪ ﻟﺮي ،ﭼﯥ زﻣﺎ ﺑﻪ ډﯦﺮ ﺧﻮښﯧﺪل او داﺳـﯥ ډﯦـﺮ ﻧـﻮر ﻛﺘﺎﺑﻮﻧـﻪ ﻣـﯥ
ﭼﯥ دا ﻣﺎﻟﻮﻣﺎت زه ﻫﻐﻮى ﺗﻪ ورﻛﻮم ﭼﯥ ،دﻟﺘـﻪ زﻣـﺎ ﻣﻮﻗـﻒ ﻟـﻮړ ﺷـﻲ ،زه ﺑـﻪ ﺗـﺎ ﻫﻢ ﻟﻮﺳﺘﻠﻲ دي ،ﭘﻪ ﻫﻐﻮ ﻓﻠﻤﻮﻧﻮ او ﻧـﺎوﻟﻮﻧﻮ ﻛـﯥ ﺑـﻪ زﻧـﺪان او زﻧـﺪاﻧﻴﺎن څـﻪ ﺑـﻞ
ﺳﺮه ﻧﻮره ﻣﺮﺳﺘﻪ وﻛﻢ . ډول ﺗﺼﻮﻳﺮﯦﺪل ،ﻣﺜﻼًﭘﻪ ﻳﻮ اﻃﺎق ﻛﯥ ﺑﻪ ﻟﺲ دوﻟﺲ ﺑﻨﺪﻳﺎن اوﺳـﯧﺪل ،ﭘـﻪ ﻟـﻮى
ﺧﻮ ﺳﻮﻧﻴﺘﺎ ﻟﻪ ﻳﺎده وﻳﺴﺘﻲ و ﭼﯥ زه ﻫﻢ ﻳـﻮ ﻧﻈـﺎﻣﻲ اﻓﺴـﺮ وم ،ﭘښـﺘﺎﻧﻪ ﭼـﯥ ﺳﺎﻟﻮن ﻛﯥ ﺑﻪ ﻳـﯥ ډوډۍ ﺗـﻪ ﻛﺘـﺎر درول ،ﺗـﺮ ټﻮﻟـﻮ ځـﻮاﻛﻤﻦ ﺑـﻪ ﭘﻜـﯥ د ﺑﻨـﺪﻳﺎﻧﻮ
څﻮﻣﺮه ﻟﻮړو ﭘﻮړﻳﻮ ﺗﻪ ورﺳﯧږي ﻧﻮ ﺧﭙﻞ ﻫﻐﻪ ﻛﻠﻴﻮاﻟﻲ ژوﻧﺪ ﻧـﻪ ﻫﯧـﺮوي ،دا ﻣـﻨﻢ ﻣﺸﺮ و .ﺑﻨﺪﻳﺎن ﺑﻪ ﺗښﺘﯧﺪل ،ﭘﻪ ﺧﻮړوﻛﯥ ﺑﻪ ورﺗﻪ وﺳـﻠﯥ راوړل ﻛﯧـﺪې او ...ﺧـﻮ
ﭼﯥ زه ﺑﻪ ﺳﺎده ﭘﻴﺎده ﻛﻠﻴﻮال ښﻜﺎرﯦﺪم او وم ﺑﻪ ﺧﻮ ﭘﻪ ﭘﻨﯧـﺮو او ﭘـﻮډري ﺷـﻮدو زه ﻻ ﭘﻪ دې ﻫﻢ ﻧﻪ وم ﭘﻮه ﭼﯥ زه ﭘﻪ څﻪ ډول ځﺎى ﻛﯥ ﭘـﺮوت ﻳـﻢ ،زﯦـﺮ زﻣﻴﻨـﻲ ده؟
Downloaded from: ketabton.com
ګﺮځﯧﺪﻟﻰ و ﭼﯥ زه ﺑﺎﻳﺪ ﻟﻪ دې ځﺎى ﻧﻪ روغ وﺗښﺘﻢ او ﺧﭙﻞ ﻏﭻ ﻫـﻢ ﭘـﻪ ﻳـﻮ ﻧـﻪ ﻳـﻮ ﻟﻮى ﺷﻮي زه ﭼﯧﺮﺗﻪ ﻏﻮﻟﻮﻟﻰ ﺷﻮم ،ﺳﻮﻧﻴﺘﺎﻏﻮښﺘﻞ ﭼﯥ د ﻣﻠګﺮﺗﻴﺎ ﭘﻪ ﺗـﺎر زﻣـﺎ
ډول واﺧﻠﻢ ،زه ﻧﻪ ﭘﻮﻫﯧږم ﭼﯥ د دوى د ﻋﻤـﻞ ﻋﻜـﺲ اﻟﻌﻤـﻞ ورﺗـﻪ وواﻳـﻢ او ﻛـﻪ ﭘﻪ ﺧﻮﻟﻪ ﻛﯥ ګﻮﺗﯥ ووﻫﻲ ،ﭘﻪ ښﻜﺎره ﻣﯥ ځﺎن ﭘﺮې ﻫﻴڅ ﭘﻮه ﻧﻪ ﻛړ ﭼـﯥ ګﻮﻧـﺪې
وواﻳــﻢ ﭼــﯥ زﻣــﺎ زړه اوس ﻟــﻪ ژورو ﻋﻘــﺪو ډك و او ﺑــﯥ ﻛــﺮاري ﻣــﯥ زﻳﺎﺗــﻪ وه، زه ورﺑﺎﻧﺪې ﭘﻮه ﺷﻮى ﻳﻢ او ﻧﻪ ﻫﻢ ﻟﻪ ﻣﺎ ﺳﺮه د ﻃﺎﻟﺒﺎﻧﻮ او اﻟﻘﺎﻋﺪې ﻛـﻮم ﭘـټ راز
ﺑﻼﺧﺮه ﻟﻪ ﺧﻄﺮه ډك ﺗﺼﻤﻴﻢ ﻣﯥ وﻧﻴﻮ ،ﻣﺎ وې ﻫﺴﯥ ﻫﻢ ﻣﺮګ دى دا ﭼﯥ ﺑﻴﺎ ﺑـﯥ و ،ﭼﯥ زﻣﺎ ﻟﻪ ﺧﻮﻟﯥ ﻳﯥ وﺑﺎﺳﻲ ،ﻣﺎ ﺗﻪ اوس ﺗﺮ ټﻮﻟﻮ ﻟﻮى راز د ﺧﭙـﻞ ﺗښـﺘﯧﺪﻟﻮ
ﻋﺰﺗﻪ ﺷﻢ ،ښﻪ ده ﭼﯥ ﻣړﺷﻢ او ﻛﻪ ژوﻧﺪى ﭘﺎﺗﯥ ﺷﻮم ﻧﻮ ﻻ ښﻪ ،ﭘـﻪ ﻫﺮڅـﻪ ﻣـﯥ ښـﻪ و ،ﭼﯥ ﻧﻴږدې وه ورﺗﻪ وﻳﯥ واﻳﻢ ﺧﻮ اوس زه وﭘﻮﻫﯧﺪم ﭼﯥ دې ﺗﻪ ﺧﺒﺮه ﻛـﻮل ﭘـﻪ
ﭘﻮره ﻓﻜﺮ وﻛړ ،ﺧﻮ ﻳﻮاځﯥ ﻟﻪ دې ﻗﻔﺲ ﻧﻪ زﻣﺎ وﺗﻞ ﭘﺎﺗﯥ و ،ﻛﻠﻪ ﭼﯥ ﻳﻮ څﻮك ﻟﻪ ﺧﭙﻠﻪ ځﺎن رﺳﻮا ﻛﻮل دي ،ﻛﻠﻪ ﻳﯥ ﭼﯥ څﻪ ﺑﻮد ﻧﻪ ﻛړل ،ﺧﺪاى ﭘﻪ اﻣﺎﻧﻲ ﻳﯥ وﻛړه
ﺧﭙﻞ ﺳﺮ ﻧﻪ ﺗﯧﺮﺷﻲ ،ﻫﺮڅﻪ ﻛﻮﻟﻰ ﺷﻲ ،زﻣﺎ ﭘﻼن ﻫﻢ ﻫﻤﺪاﺳﯥ ﻟـﻪ ﺳـﺮ ﻧـﻪ ﺗﯧﺮﯦـﺪل او ﻻړه.
و ،ﺧﭙﻞ وار ﺗﻪ ﻣﯥ اﻧﺘﻈﺎر وﻳﺴﺘﻪ؛ ﺧﻮ اﻧﺘﻈﺎر ډﯦﺮ اوږد ﺷﻮ؛ ﻫﻴﭽﺎ زﻣﺎ ﺧﺒـﺮ ﻧـﻪ د ﺳﻮﻧﻴﺘﺎ ﭘﻪ داډول ﻛړو ډﯦﺮﺧﭙﻪ ﺷﻮم ،د ﻫﻐـﻪ اﻣﺮﻳﻜـﺎﻳﻲ ﺧﺒـﺮه ﻣـﯥ ﻳـﺎد ﺗـﻪ
اﺧﻴﺴﺖ ،اﻟﺒﺘﻪ دا ﺑﻪ د ﻫﻐﻪ ځﺎﻧﻤﺮګﻲ ﺑﺮﻳﺪ ﻟﻪ اﻣﻠﻪ و ،ﭼـﯥ د ﻫﻤـﺪې ﻣﺮﻛـﺰ د وره راﻏﻠﻪ ،ﭼﯥ وﻳﻞ ﻳﯥ:ﺳﺘﺎﺳﻮ ﻏﺮور ﺗﺮ ﭘښﻮ ﻻﻧﺪې ﻛﻮو.
ﭘﻪ ﺧﻮﻟﻪ ﻛﯥ ﺗﺮ ﺳﺮه ﺷﻮ ،زه ﻳﯥ ﻟﻪ ﻳﺎده وﺗﻰ وم ،ﭘﻪ دې ورځ ﻳﯥ ان ﺗﺸﻨﺎب ﺗﻪ ﻫﻢ دا ﻳﻮاځﯥ ﺳﻮﻧﻴﺘﺎ ﻧﻪ وه ﭼﯥ ﻟﻪ اﻣﺮﻳﻜﺎﻳﺎﻧﻮ ﺳـﺮه ﻟـﻪ اﻣﺮﻳﻜﺎﻧـﻪ راﻏﻠـﯥ وه ،د
ﺑﻮ ﻧﻪ ﺗﻠﻢ ،ﭘﻪ ﺳﺒﺎ ﺳﻬﺎر ﻣﯥ وره ﺗﻪ ﻟﻐﺘﯥ وﻧﻴﻮﻟﯥ ،ﺷﻮر ﻣﺎﺷﻮر ﻣـﯥ ﺟـﻮړ ﻛـﻪ ﻟـﻪ ﻫﻐﯥ ﭘﻪ ﺷﺎن ﻧﻮرې ډﯦﺮې اﻓﻐﺎﻧﯥ ﺟﻨﻜۍ اوﻫﻠﻜﺎن ﻫـﻢ راﻏﻠـﻲ وو ،ﭼـﯥ ﺷـﭙﻪ او
ﺑﻬــﺮ ﻧــﻪ ﻣــﯥ د ﭼــﺎ ﻏږوﻧــﻪ واورﯦــﺪل ،څــﻮ ﺷﯧـــﺒﯥ وروﺳــﺘﻪ ﻛړﻛۍﺧﻼﺻــﻪ ﺷــﻮه، ورځ ورﺳﺮه ﻫﻤﺪﻟﺘﻪ اوﺳـﯧﺪل ،ﺧـﻮ ﻟـﻪ ﺳـﻮﻧﻴﺘﺎ ﻧـﻪ ﻣـﯥ ددې ﺧﺒـﺮې ﻫـﯧڅ ﺗﻤـﻪ ﻧـﻪ
ګﻮرم ﭼﯥ د ﺟﻨۍ ﻏﻮﻧﺪې ﻳﻮ ﻫﻠﻚ ﺗﺮﺟﻤﺎن دى ،ﭘﻪ ﻗﻬﺮ ﻳﯥ راﺗﻪ ووﻳﻞ: ﻛﯧﺪه ،ﻫﻐﯥ ﻫﻢ ځﺎن ﺗﻪ اﻓﻐﺎﻧﻪ وﻳﻠﻪ ،ﺧﻮ اﻓﻐﺎﻧﻲ ﻏﺮور او ﻏﻴﺮت ﻟﻜﻪ څﻨګﻪ ﭼـﯥ
-ﭼﻪ ګﭗ اس؟ ﭼﺮا ﻏﺎﻟﻤﻐﺎل اﻧﺪاﺧﺘﻲ؟ ﻧﻮرې اﻓﻐﺎﻧﯥ ﻣﻴﺮﻣﻨﯥ ﻳﯥ ﻟﺮي دې ﻧﻪ ﻻره ،ﻛﻨﻪ ښﻪ ښﺎﻳﺴﺘﻪ ﺟﻨۍ وه ،ﭘﻪ ﭘﻴﻨځﻮ
ﭘﻪ ﻗﻬﺮﻣﯥ ورﺗﻪ ووﻳﻞ: ﺷﭙږو ژﺑﻮ ډﯦﺮه ښﻪ ﭘﻮﻫﯧﺪﻟﻪ ،ﻫﺮ ځﺎى ﻛﯥ ورﺗﻪ ښﻪ ﻛﺎر ﭘﻴﺪا ﻛﯧﺪه.
-دوه ورځﯥ ﻛﯧږي ،ﭼﯥ ﺗﺸﻨﺎپ ﺗﻪ ﻧﻪ ﻳﻢ ﺗﻠﻠﻰ؛ ﺑﻴﺎ واﻳﯥ ﭼﻪ ګﭗ اس!! .اوس ﻧﻮ د ﺗﯧښﺘﯥ ﻟﭙﺎره ﺗﻴﺎر او اﻣﺎده وم ،ﺧﻮ ﻫﯧڅ ﻧﻪ ﭘﻮﻫﯧـﺪم ﭼـﯥ ﭘـﻪ څـﻪ
ﻫﻠــﻚ ﻟــﻪ ځــﺎن ﺳــﺮه وﺑﻨګﯧــﺪ ،اﻣﺮﻳﻜــﺎﻳﻲ ﺗـﻪ ﻳــﯥ څــﻪ ووﻳــﻞ ،اﻣﺮﻳﻜــﺎﻳﻲ ﭘــﻪ ډول!! ټﻮﻟﻪ ﺷﭙﻪ ﭘﻪ ﻫﻤﺪې ﺳﻮﭼﻮﻧﻮﻛﯥ ورك وم او د ﺗﯧښـﺘﯥ ﻻره ﻣـﯥ ﻟټﻮﻟـﻪ،
ﻣﺨﺎﺑﺮه ﻛﯥ ﺧﺒﺮې وﻛړې ،ډﯦﺮ وﺧـﺖ ﻻ ﻧـﻪ و ﺗﯧـﺮ ﺷـﻮى ،ﭼـﯥ د وره د ﺧﻼﺻـﻮﻟﻮ ﻫﻤﺪاﺳﯥ وﯦـﺪه ﺷـﻮى وم ،د وره ﭘـﻪ ډﺑﻮﻟـﻮ ﻣـﯥ ټـﻮپ وواﻫـﻪ ،ﻧﯧـﻎ ﭘـﻪ ځـﺎى ﻛـﯥ
ﻏږ ﻣﯥ وارﯦﺪ ،اوس ﻧﻮ زﻣﺎ د ﭘﻼن د ﭘﻠـﻲ ﻛﻮﻟـﻮ وﺧـﺖ رارﺳـﯧﺪﻟﻰ و ،ځـﺎن ﻣـﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻢ .ﭘﻴﺮه دار و ،د ﺳﻬﺎر ډوډۍ ﻳﯥ راوړې وه ،ډوډۍ ﻣﯥ ﺗﺮې واﺧﯧﺴﺘﻪ،
ﺣﻤﻠﯥ ﺗﻪ ﺟﻮړ ﻛﻪ ،ور ﺧﻼص ﺷﻮ ،دوه ﻋﺴﻜﺮ د ﺑﺎﻧﺪې ودرﯦﺪل او ﻫﻐﻪ ﻳـﻮ ﭼـﯥ ﺳﺎﻋﺖ ﺗﻪ ﻣﯥ ﭼﯥ و ﻛﺘﻞ اﺗﻪ ﺑﺠﯥ وې.
وﻟﭽﻚ او ﺗﻮره ﻛڅﻮړه ﻳﯥ ﭘـﻪ ﻻس ﻛـﯥ وه ،ﺧـﻮﻧﯥ ﺗـﻪ راﻧﻨـﻪ ووت ،ﻫﻤـﺪې ﻛـﯥ ډوډۍ ﻣﯥ و ﺧﻮړه او ﺧﭙـﻞ زاړه ﺳـﻮﭼﻮﻧﻪ ﻣـﯥ ﺑﻴـﺎ ﺷـﺮوع ﻛـړل ،ﭼـﯥ څﻨګـﻪ
ﻣﯥ ﭘﺮې ﺑﺮﻳﺪه وﻛړ ،څﻮ ﭼﯥ ﭘﻪ ځﺎن ﭘﻮﻫﯧﺪه ،ﻟﻪ ﺧـﻮﻟﯥ ﻣـﯥ ورﺗـﻪ ﻛﺠـﺎوه ﺟـﻮړه ﻛﻮﻻى ﺷﻢ د ﺗﯧښﺘﯥ ﻻره ﭘﻴﺪا ﻛړم ،ﻫﺮ څﻪ ﺗﻪ ﻣﯥ ﭘﻪ زﻳـﺮ ﻛﺘـﻞ او ﭘـﻪ ﺧﭙـﻞ ﺷـﺎ و
ﻛړې وه ،دې ﻛﯥ ﻫﻐﻪ ﻧﻮر ﻫﻢ ورﺳﺮه ﻣﻠګﺮي ﺷﻮل ،ﻟﻪ ﭘښﻮ ﻳﯥ وﻧﻴﻮﻟﻢ ﻟﻪ ﺧـﻮﻧﯥ ﺧﻮا ﻣﯥ ﻧﻈﺮ ﺳﺎﺗﻪ ،ﻛﻠﻪ ﻛﻠﻪ ﻣﯥ ځﺎن ﺗﻪ ډاډ ورﻛﺎو ﭼـﯥ زه ﻳـﻮ ﻧﻈـﺎﻣﻲ اﻓﺴـﺮﻳﻢ،
ﻳــﯥ داﻟﯧ ـﺰ ﺗــﻪ ﻛــﺶ ﻛــړم ،دوﻣــﺮه ﻳــﯥ ووﻫﻠــﻢ ﭼــﯥ ﻫﻐــﻮى ﻫــﻢ ﺳــﺘړي ﺷــﻮل ،څــﻪ زه دا ﻫﺮڅﻪ ﻛﻮﻟﻰ ﺷﻢ ،ﻛﻪ دوى ،ﻧﻈﺎﻣﻴﺎن دي زه ﻫﻢ ﻳﻮ وﺧـﺖ ﻧﻈـﺎﻣﻲ اﻓﺴـﺮ وم،
ﻧﻮرﻛﺴﺎن ﻫﻢ زﻣﻮږ ﭘﻪ ﺷﻮر راﻏﻠﻞ ،د ټﻮﭘﻜﻮ ﭘﻪ ﻣﻴﻠﻮﻧﻮ ﻳﯥ ﺳﻢ ﺳﻮرى ،ﺳـﻮرى ﻟﻪ ځﺎن ﺳﺮه ﻣﯥ ووﻳﻞ ،داﺳﯥ ﻓﻜﺮ وﻛړه ﭼﯥ ﺗﻪ اوس ﻫﻢ ﻫﻐﻪ ګﺎرد ﻳﯥ ،اوس ﻧﻮ
ﻛړم ،ﻟﻪ وﻫﻠﻮ وروﺳﺘﻪ ﻳﯥ ﺑﯧﺮﺗﻪ ﺧﭙﻠﻪ ﻛﻮټﻪ ﻛﯥ واﭼـﻮﻟﻢ ،ﻛـﻪ څـﻪ ﻫـﻢ ﭼـﯥ زښـﺖ ﭘﻪ څﻪ ډول ﺑﺎﻳﺪ ځﺎن ﻟﻪ دې دوزخ ﻧﻪ وﺑﺎﺳﯥ ،ﭘﻪ زړه ﻛـﯥ ﻣـﯥ ﻏﻮټـﻪ ﻛـړه ﭼـﯥ ﻫـﺮ
ډﯦﺮ ﻳﯥ ووﻫﻠﻢ ،ﺧﻮ ﭘـﻪ زړه ﻛـﯥ ﺳـﺨﺖ ﺧﻮﺷـﺎﻟﻪ وم ،ځﻜـﻪ ﭼـﯥ د ﺧﭙـﻞ ﭘـﻼن ﭘـﻪ ﭼﺎﻧﺲ ﺗﻪ ﺑﺎﻳﺪ اﻣﺎده و اوﺳـﻢ ،او ﻫـﯧڅ ﻣﻮﻗـﻊ ﺑﺎﻳـﺪ ﻟـﻪ ﻻﺳـﻪ ورﻧـﻪ ﻛـړم ،ﻣـﺎ ﺗـﻪ د
ﻟﻮﻣړي ﭘړاو ﻛﯥ ﺑﺮﻳﺎﻟﻰ ﺷـﻮى وم ،د ﺗﻮﺷـﻚ ﭘـﻮښ ﻣـﯥ وﺷـﻜﺎو او ټﭙﻮﻧـﻪ ﻣـﯥ زﻧﺪان ﺷﭙﯥ ﺳﺨﺘﯥ ﻧﻪ وې ﭼﯥ ﻣـﺎ ﻏﻮښـﺘﻞ وﺗښـﺘﻢ ،ﺑﻠﻜـﯥ اوس دا زﻣـﺎ ارﻣـﺎن
Downloaded from: ketabton.com
ﺷﻮې وې ،ﭘﻪ ﺳﭙﻴﻨﻮ ﺑﻨﺪاﺷﻮﻧﻮ ﻣﯥ ټﻮل وﺟﻮد ﺗړل ﺷﻮى و ،ﺧﻮ ﺧﻮﺷﺎﻟﻪ ﭘـﻪ دې ﭘﺮې وﺗـړل ،ﭘﺎڅﯧـﺪم آزاد ﺣﺮﻛﺘﻮﻧـﻪ ﻣـﯥ ﺷـﺮوع ﻛـړل ،ﻣـﺎ وې ﻛـﻪ ﻫﻤﺪاﺳـﯥ ﺷـﺦ
وم ﭼﯥ زﻣﺎد ﭘﻼن دوﻫﻢ ﺗﻜﺘﻴﻚ ﻫﻢ ﺑﺮﻳـﺎﻟﻰ ﺷـﻮ ،اوس ﻧـﻮ ﭘـﻪ دې ﻓﻜﺮﻛـﯥ وم، ﺷﻮم ،ﻫﻢ ﺑﻪ ﻣـﯥ درد ﭘﺴـﯥ واﺧﻠـﻲ او ﻫـﻢ ﺑـﻪ ﻟـﻪ ځﺎﻳـﻪ ﻧـﻪ ﺷـﻢ ﭘﻮرﺗـﻪ ﻛﯧـﺪﻟﻰ ،ﻟـﻪ
ﭼﯥ ﭘﻪ دې ﺣﺎل ﺗښﺘﯧﺪﻟﻰ ﺷﻢ اوﻛـﻪ ﻧـﻪ؟ ﻛـﻮم ﺧـﻮا ﺗـﻪ ﻻړﺷـﻢ ،د اﻣﺮﻳﻜﺎﻳـﺎﻧﻮ ﭘـﻪ ﻫﺮﺣﺮﻛﺖ ﺳﺮه ﺑﻪ ﻣﯥ ﻟﻪ ﺧﻮﻟﯥ دودوﻧﻪ وﺗﻞ ،وﺟﻮد ﻣﯥ ﻟﻪ درده ډك و ،ځـﺎن ﻣـﯥ
ﻣﺮﻛﺰوﻧﻮ ﻛﯥ ﺧﻮ ان د ورځﯥ ﻫﻢ ﻏټ ،ﻏټ ګﺮوﭘﻮﻧﻪ ﻟګﯧﺪﻟﻲ وي ،زړه ﻣﯥ ﺻـﺒﺮ ښﻪ ﺧﻮﻟﯥ ،ﺧﻮﻟﯥ ﻛړ ﺑﻴﺎ ﻣﯥ ﺗﺮﻣﺎزدﻳګﺮ ﭘـﻮرې ښـﻪ ارام وﻛـړ ،اوس ﻧـﻮ د دوﻫـﻢ
ﻧﻪ ﻛـﺎوه ،ﻛﻠـﻪ ﺑـﻪ ﻣـﯥ ﭼـﯥ د ﺗﯧښـﺘﯥ ﭘـﻪ ﭘـﻼن ﻓﻜـﺮ ﻛـﺎو ،ځـﺎن ﺑـﻪ ﻣـﯥ د ﻫﻤـﺎﻏﻮ ﺗﻜﺘﻴﻚ ﻧـﻪ د ﻛـﺎر اﺧﻴﺴـﺘﻠﻮ وﺧـﺖ رارﺳـﯧﺪﻟﻰ و ،ﺧﻮﻧـﻪ ﻣـﯥ ﺷـﺎ و ﺧـﻮا وﻛﺘﻠـﻪ
ﭘﺨﻮاﻧﻴﻮ ﻓﻠﻤﻮﻧﻮ ﭘﻪ ﻛﺮﻛټﺮ ﻛﯥ ﻟﻴﺪه اوﻛﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﯥ ﭼـﯥ د دوى ﻇﻠـﻢ او ﺗﯧـﺮى ﻳـﺎد ﻫﻴڅ داﺳﯥ ﺗﯧﺮه ﺷﻰ ﭘﻪ ګﻮﺗﻮ را ﻧﻪ ﻏﻰ ،ﭼﯥ ﻫﻴڅ ﻣﯥ وﻧﻪ ﻣﻮﻧﺪل ﻛښﯧﻨﺎﺳﺘﻢ او
ﺗﻪ راﻏﻰ ،ځـﺎن ﺑـﻪ راﺗـﻪ ډﯦـﺮ ﺑـﯥ ﻏﻴﺮﺗـﻪ ښـﻜﺎره ﺷـﻮ ،ﭘـﻪ ذﻫـﻦ ﻛـﯥ ﺑـﻪ ﻣـﯥ د ﻏـﭻ دﯦﻮال ﺗﻪ ﻣﯥ ﺗﻜﻴﻪ ووﻫﻠﻪ ،دﯦﻮاﻟﻲ ﺳﺎﻋﺖ ﺗﻪ ﻣﯥ ﭘﺎم ﺷﻮ ﭼﯥ ﺳـﻮﻧﻴﺘﺎ راوړى و
اﺧﻴﺴﺘﻠﻮ ﭘـﻪ ﻫﻜﻠـﻪ ﻓﻜﺮوﻧـﻪ ﻛـﻮل ،ﻏﻮښـﺘﻞ ﻣـﯥ ﭼـﯥ ﻫﻐـﻪ د ﭘښـﺘﻨﻮ ﻏـﺮور ﭼـﯥ او دﻟﺘﻪ ﻳﯥ ﭘﻪ دﯦﻮال ﻛﯥ ﺑﻨﺪ ﻛړى و ،ﺳﺎﻋﺖ ﻣﯥ ژر را ﺧﻼص ﻛﻪ ،ﻟﻪ ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻧﻪ
دوى ﻳﯥ ﺗﺮ ﭘښﻮ ﻻﻧﺪې ﻛﻮي ښﻜﺎره ﻛړم ،ﭘﻼن ﻣﯥ ﺟـﻮړ و ،اﺻـﻠﻲ ﺧﺒـﺮه زﻣـﺎ د ﻣﯥ ﻳﻮه وړه ،ﺗﯧﺮه وﺳﭙﻨﻪ ﺧﻼﺻﻪ ﻛړه او ﺳﺎت ﻣﯥ ﺑﯧﺮﺗﻪ ﭘﻪ ﺧﭙـﻞ ځـﺎى وﻟګـﺎو،
وﺗﻠﻮ وه ،ﻛﻠﻪ ﻛﻠﻪ ﺑﻪ ﻧﺎ ﻫﻴﻠﻰ ﻛﯧﺪم ،ﺧﻮ د ځﺎن د ډاډ ﻟﭙﺎره ﻣـﯥ د رﺣﻤـﺎن ﺑﺎﺑـﺎ دا ﻏﻮښــﺘﻞ ﻣــﯥ ﭼــﯥ ﭘــﻪ اوﺳــﭙﻨﻪ د ﺧﭙــﻞ ﻻس ﻳــﻮه ﺑﺮﺧــﻪ ﭘــﺮې ﻛــﻢ او د دروازې ﭘــﻪ
ﺑﻴﺖ ووﻳﻠﻮ :ﭼﯥ ﻏﻮټﯥ ﭘﺴﯥ وﻫﯥ ﭘﻪ ﻻس ﺑﻪ درﺷﻲ ﻻﻧﺪﻳﻨۍ ﺑﺮﺧﻪ ﻛﯥ وﻳﻨﯥ وﺑﻬﻮم ﭼﯥ ﻟـﻪ دې ځﺎﻳـﻪ د وﺗﻠـﻮ ﭼـﺎﻧﺲ ﭘﻴـﺪا ﺷـﻲ ،ﺧـﻮ
ﭘﻪ دې ﻟﻌﻨﺘﻲ ﻛﻮټﻪ ﻛﯥ ﻳﻮ وړوﻛﻰ ﺳﻮرى ﻫﻢ ﻧﻪ و ،ﻛړﻛۍ ﺧﻮ ﻻ څـﻪ ﻛـﻮې، وﺳﭙﻨﻪ ډﯦـﺮه ﻧـﺮۍ وه ژرﻗﺎﺗﯧﺪﻟـﻪ ﺑﻴـﺎﻣﯥ ﭘـﻪ وﺳـﭙﻨﻪ ﻣـﯥ )ورۍ( درې ځﺎﻳـﻪ ﭘـﺮې
ﺑﻴﺎ ﻣﯥ ﻟﻪ ځﺎﻧﻪ ﺳﺮه ووﻳﻞ ﭼﯥ ﻳﻮ دوه ورځﯥ ﺑـﻪ دﻟﺘـﻪ ﭘـﺎﺗﯥ ﺷـﻢ ،ﭼـﯥ ﻟـږ ﻧـﻮرﻫﻢ ﻛړه ،ﭘﻪ ﻳﻮه ﺷﯧﺒﻪ ﻛﯥ ﻣﯥ ﺧﻮﻟﻪ ﻟﻪ وﻳﻨﻮ ډﻛﻪ ﺷـﻮه ،وﻳﻨـﯥ ﻣـﯥ د وره ﭘـﻪ ﺑـﯧﺦ ﻛـﯥ
ښــﻪ ﺷــﻢ ﺑﻴــﺎ ﺑــﻪ ﻳﻮﻛــﺎر وﻛــړم ،ﺧــﻮ زړه ﻣــﯥ ﻃﺎﻗــﺖ ﻧــﻪ ﻛــﺎو ،ﭘﺎڅﯧــﺪم ﭼــﯥ ﺑﻬــﺮ د ﺗﻮﻳﯥ ﻛړې ،ﭘﻪ ﺳﭙﻴﻦ ﻓـﺮش وﻳﻨـﯥ د دروازې د ﭼﻮﻛـﺎټ ﻧـﻪ ﭘـﻪ ﻓـﺮش و ﺑﻬﯧـﺪې،
ﺗﯧښﺘﯥ ﻻر ﭘﻴﺪا ﻛﻢ ،ﺷﺎوﺧﻮا ﺳﻴﻤﻪ او ﭘﻪ ﻻره ﻛﯥ راﺗﻪ ﭘﺮاﺗﻪ ﺧﻨډوﻧـﻪ وګـﻮرم، ﺧﻮﻛﻮم ﻋﻜﺲ اﻟﻌﻤﻞ ﻣﯥ وﻧﻪ ﻟﻴﺪ ،ﭼﯥ څﻮﻣﺮه وﻳﻨﻪ ﻣﯥ ﺧﻮﻟﯥ ﺗﻪ راﺗﻠﻪ ،ﻫﻤﺎﻟﺘﻪ
ﭼﯥ د ﺷـﭙﯥ ﻻر راﻧـﻪ ﺧﻄـﺎ ﻧـﻪ ﺷـﻲ ،ﻟـﻪ ﭼﭙﺮﻛـﺖ ﻧـﻪ ﭼـﯥ ښـﻜﺘﻪ ﺷـﻮم اول ﻣـﯥ ﭘـﻪ ﻣﯥ ﺗـﻮ ﻛﻮﻟـﻪ ،ﺷـﺎوﺧﻮا ﻟـﺲ ﺷـﻞ دﻗﻴﻘـﯥ ﻣـﯥ ﺻـﺒﺮ وﻛـﻪ ،ﺧﻮﻫﻴڅـﻮك ﻫـﻢ را ﻧـﻪ
ځﻤﻜﻪ ﻏﻮږ ﻛﯧښﻮد ،ﻣﺎوې ﻛﻪ ﺷﺎوﺧﻮا ﻧﻴږدې څﻮك وي ﻧـﻮ ﭘـﻮﻫﯧږم ،ﺧـﻮ ﺧﻴـﺮ ﻏﻠــﻞ ،دې ﻛــﯥ ﻣــﯥ دروازې ﺗــﻪ ﺳــﻮﻛﺎن وﻧﻴــﻮل ،ﭼــﯥ دﻋﺴــﻜﺮو ﺷــﺮ او ﺷــﻮر
او ﺧﻴﺮﻳﺖ و ،ﻳﻮه دروازه د ﺧﻮﻧﯥ ﭘﻪ ﻳﻮﻛﻨﺞ ﻛﯥ وه او ﺑﻠﻪ ﭘـﻪ ﺑـﻞ ﻛـﻨﺞ ﻛـﯥ ،زﻣـﺎ ﺟﻮړﺷﻮ ،د وره ﺧﻮاﺗﻪ ﭘړﻣﺦ ﭘﺮﯦﻮﺗﻢ ،ورﭘﻪ ﺑﻴړه ﺧﻼص ﺷـﻮ ،ﻳـﻮ ﻛـﺲ راﻏـﻲ ﭘـﻪ
ښﻲ ﻻس ﺗﻪ ور داﻟﯧﺰ ﺗﻪ وﺗـﻰ و ،ﭘـﻪ داﻟﻴـﺰ ﻛـﯥ ﺗﺸـﻨﺎب و او داﻟﯧـﺰ ﻧـﻪ ﻫـﺎﺧﻮا ﻧـﻪ اړخ ﻳﯥ واړوﻟﻢ ،د ﻏﺎړې ﭘﻪ رګﻮﻧﻮ ﻳﯥ راﺗﻪ ﻻس ﻛﯧښﻮد ،ﺧﻮ ﻣـﺎ ﭼـﯥ ﻟـﻪ ﺧـﻮﻟﯥ
ﭘﻮﻫﯧﺪم ﭼﯥ ﺧﻮﻧﯥ وې او ﻛﻪ ﺑﻞ څﻪ ،ﻫﻐﯥ دروازې ﺗﻪ ﻻ ﻧﻪ ړم ﭼﯥ داﻟﻴﺰ ﺗﻪ وﺗﯥ ﻣﯥ ﻫﻢ وﻳﻨﯥ ﺑﻬﯧﺪﻟﯥ وې ځﺎن داﺳﯥ ﻛړى و ﻟﻜﻪ ﻣړى،ﻛړﺗﯥ ﭘړﺗﯥ ﻳﯥ وﻛړې ،د
وه ،ﻫﻐﯥ ﺑﻠﯥ ﺧﻮاﺗـﻪ ﻻړم ،ﻛـﺮار ﻣـﯥ دروازه ﺧﻼﺻـﻪ ﻛـړه ،ګـﻮرم ﭼـﯥ د ګـﻮدام روﻏﺘــﻮن ﺗﺰﻛــﺮه ﻳــﯥ راوړه او زه ﻳــﯥ روﻏﺘــﻮن ﺗــﻪ روان ﻛــړم ،روﻏﺘــﻮن ﺗــﻪ ﭼــﯥ
ﻏﻮﻧــﺪې ﺧﻮﻧــﻪ ده ،د دوا ﻛﺎرﺗﻨﻮﻧــﻪ ﻛﺘﺎر،ﻛﺘــﺎر اﻳښــﻲ وو ،د ﻛړﻛــۍ ﭘــﻪ ﻟﻴ ـﺪو ورﺳﯧﺪو د ﻗﺮارګﺎه ﻳﻮه ﺧﻮا ﻣﯥ ښﻪ ﭘﻪ ﻧښـﻪ ﻛـړه ،ﻟﻮړدﻳـﻮال ،ﭘـﻪ ﺳـﺮ ﻳـﯥ اﻏـﺰن
ﺳﺨﺖ ﺧﻮﺷﺎﻟﻪ ﺷﻮم ،د ﻛړﻛۍ ﺧﻮاﺗـﻪ ﻻړم ،ﺷـﺎﺧﻮا ﻣـﯥ ښـﻪ وﻛﺘـﻞ ،ﭘـﻮى ﺷـﻮم ﺳﻴﻢ او ﭘﻪ ﻛﻮﻧﺠﻮﻧﻮ ﻛﯥ ﭘﻴﺮه دارﺧﻮﻧﯥ ښﻜﺎرﯦﺪې ،ﭼﭙﺮﻛـټ ﻛـﯥ ﻳـﯥ واﭼـﻮﻟﻢ،
ﭼﯥ ﺷﻤﺎل او ﺷﻤﺎل ﻏﺮب ﺧﻮا وه ،د ﻫډې ﭘﻪ ﺷﻤﺎل ﻏﺮب ﻛﻨﺞ ﻛﯥ ﻳـﻮ دوه ﻣﻨﺰﻟـﻪ ډاﻛټﺮان راټﻮل ﺷﻮل ،ﻟـﻪ ﻛﺘﻠـﻮ ورورﺳـﺘﻪ ﻳـﯥ ﻳـﻮه ﭘﻴﭽﻜـﺎري راﭼـﻮخ ﻛـړه ،ﻟـږه
ﺗﻌﻤﻴﺮ و داﺳﯥ ﻟﻜـﻪ د ﻋﺴـﻜﺮو ﻗـﺎﻏﻮش ﭼـﯥ وي ،د ﻗـﺎﻏﻮش ﻏـﺮب ﺧﻮاﺗـﻪ ﺑﻴـﺎ ﺷﯧﺒﻪ ﭘﺲ ﻣﯥ ﺳﺘﺮګﯥ ﭘټﯥ ﺷﻮې.
ﻟﻮړ دﯦﻮال اوﻫﺎ ﺧﻮا ﺗﺮې ﺑﻼﻛﻮﻧﻪ وو ،زﻣﻮږ ﺗﺮﻣﻨځ ﺑﻪ ﻳﻮ ﻧﻴﻢ ﺳﻞ ﻣﺘﺮه واټـﻦ و، ===
ﻣﺴــﺘﻘﻴﻢ ﺷــﻤﺎل ﺧــﻮا ﺗــﻪ ﺷــﭙږ اووه اﻟــﻮﺗﻜﯥ ﻫــﻢ وﻻړې وې ،ﻛړﻛــۍ ﻧــﻪ ﻣــﯥ ﺳــﺮ ﭼﯥ راﭘﺎڅﯧﺪم ،ﺷﺎوﺧﻮا ﺧﻮﻧـﻪ راﺗـﻪ اﺷـﻨﺎ ښـﻜﺎرﯦﺪه ،دا ﻫﻐـﻪ ﺧﻮﻧـﻪ وه ﭼـﯥ
ووﻳﺴﺖ ﺷﻤﺎل ﺷﺮق ﺧﻮا ﺗﻪ دوه ﺧﻮا ﭘﻪ ﺧﻮا د اﻟـﻮﺗﻜﯥ د )رﻧـﻮى( ﺳـړﻛﻮﻧﻪ وو، دﻟﻮﻣړي ځﻞ ﻟﭙﺎره ورﺗﻪ ﭘﻪ ﻫﻤﺪې ﺣﺎل راﻏﻠﻰ وم ،دا ﺧﻮﻧﯥ ﻟﻪ ﻛﺎﻧﺘﻴﻨﺮ ﻧﻪ ﺟﻮړې
Downloaded from: ketabton.com
ﭼــﯥ اﻛــټ ﻛــﻮم ﺧــﻮ دوﻣــﺮه ﺑﺮﻳــﺎﻟﻰ ﻳــﻢ ،ﻛﯧــﺪاى ﺷــﻲ دا ﺑــﻪ ﻫــﻢ زﻣــﺎ د ﻓﻠﻤﻮﻧــﻮ او ﻫﺎ ﺧﻮا ﺗﺮې ﺑﻴﺎ ﻧﻮرې ﺗﻴﺎرې وﻻړې وې ،د ﻫډې ﻳﺎﻧﯥ ﺑګﺮام ﺷﺎ وﺧﻮا ﻟﻜﻪ ﻟﻮﻳﻪ
ﻧﺎوﻟﻮﻧﻪ ﺳﺮه د ډﯦﺮې ﻋﻼﻗﯥ ﻟﻪ اﻣﻠﻪ وه ﭼﯥ دﻟﺘﻪ ﻣﯥ د ﺧﭙـﻞ اﻛـټ ﻛﻮﻟـﻮ د ﻛﻤـﺎل ﻛﻼ دﯦﻮاﻟﻮﻧﻪ ﭼـﯥ ﺷـﺎو ﺧـﻮا څﻠـﻮر ﻣﺘـﺮه ﻟـﻮړ ﭘﻮرﺗـﻪ ﺷـﻮي وو او اﻏـﺰن ﺳـﻴﻤﺎن
ﻧﻪ ﻛﺎر اﺧﻴﺴﺘﻪ ،ډاﻛټﺮ ﭼﯥ زﻣﺎ ﭘـﻪ زږﯦﺮوﻳـﻮ ﻳـﯥ ﺑڼـﻪ ﻟـﻪ ﺗﺸـﻮﻳﺶ ﻧـﻪ ډﻛـﻪ ﺷـﻮه، ﻟﻜﻪ ﻣﺎران ﭘﺮې ﭘﺮاﺗﻪ وو ،داﺳﯥ راﺗﻪ ښﻜﺎرﯦﺪل ﭼﯥ د دې ﻣﺮﻛﺰ ﭘـﻪ ﻫـﺮﻛُﻨﺞ ﻛـﯥ
وارﺧﻄﺎ ﺷﻮ ،زﻣﺎ ﻻس ﻳﯥ ﭘﻪ ﺧﭙﻠـﻪ اوږه واړاوه ،د اوږې ﻻﻧـﺪې ﻣـﯥ ﻧﻨـﻮوت او د وﺳﭙﻨﯥ ﻟﻮړې ﭘﻴﺮه دارﺧﻮﻧﯥ ﻫﻢ ﺷﺘﻪ ،ځﻜﻪ ﭼـﯥ ﭘـﻪ دوو ﻛُﻨﺠﻮﻧـﻮ ﻛـﯥ ﺧـﻮ ﻣـﺎ
ﺑﯧﺮﺗﻪ ﻳﯥ ﺧﭙﻞ ﭼﭙﺮﻛټ ﺗﻪ ﺑﻮﺗﻠﻢ ،ﭘﻴﭻ ﻛﺎري ﻳﯥ راﺗﻪ وﻛړه ،ورﺳﺮه ﻣﯥ ﺳـﺘﺮګﯥ وﻟﻴﺪل ،ﭼﯥ ﻟﻪ دﯦﻮال ﻧﻪ ﺑﻪ ﻳﻮ ﻣﺘﺮه ﻟﻮړې وې ،ﻏُﺮﻓﻮ ﺷﺎوﺧﻮا ﻛړﻛـۍ درﻟـﻮدې،
درﻧﯥ ﺷﻮې او ﻫﻤﺪاﺳﯥ وﻳﺪه ﺷﻮى وم. د دﯦﻮال ﻟﻪ ﺑﯧﺦ ﻧـﻪ ورﺗـﻪ د وﺳـﭙﻨﻮ ﭘـﻮړۍ ورﺧﺘﻠـﯥ وې ،ﺧﻮﻧـﻪ ﭘﻮﻫﯧـﺪم ﭼـﯥ دې
ﭼﯥ را ﭘﺎڅﯧـﺪم ﺗﻴـﺎره ﺧـﻮره ﺷـﻮې وه ،ﭘـﻪ ځـﺎى ﻛﯧﻨﺎﺳـﺘﻢ ،او د ﺗﯧښـﺘﯥ ﭘـﻪ ﻏُﺮﻓﻮ ﻛﯥ ﻳﻮ ﭘﻴﺮه دار ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻪ ﻛﻪ ډﯦﺮ؟ ﭘﻪ ﻫﻤﺪې ﻏُﺮﻓﻮ ﻛﯥ ﻏټ ،ﻏټ ګﺮوﭘﻮﻧﻪ
ﭘﻼن ﻣﯥ ﻳﻮځﻞ ﺑﻴﺎ ﻓﻜﺮ ﺷﺮوع ﻛړ ،واﻳﻲ اﻧﺴﺎن ﺗﺮ ګﻞ ﻧﺎزك ﺧﻮ ﭘﻪ ﺳﺘﻮﻧﺰو ﻛﯥ ﻟګﯧﺪﻟﻲ وو ،ﭼﯥ ﺷﺎوﺧﻮا ﺳﻴﻤﻪ ﻳﯥ ښﻪ رڼﺎ ﻛړې وه ،دوى آن د ورځﯥ ﻫـﻢ دﻏـﻪ
ﻟﻪ ﻛﺎڼﻲ ﻛﻠﻚ وي ،ﻛﻪ ﭘﻪ ﻛﻮر ﻛﯥ داﺳﯥ ټﻮك ،ټﻮك او ټﭙﻲ ،ټﭙﻲ واى ﻟﻪ ځﺎﻳﻪ ګﺮوﭘﻮﻧﻪ ﻟګﻮﻟﻲ ﭘﺮﯦږدي ،ﻏﻮښﺘﻞ ﻣﯥ ﭼـﯥ ﺑﯧﺮﺗـﻪ ﻻړﺷـﻢ او ﻫﻐـﻪ د ﺟﻨـﻮب ﺧـﻮا
ﺑﻪ ﻫﻢ ﻧﻪ وم ښـﻮرﯦﺪﻟﻰ ،زه ﭼـﯥ ﭘـﻪ درد ﻧـﻪ ﭘﻮﻫﯧـﺪم ،ﻣـﺎ ﺳـﺮه د ازادۍ ﻓﻜـﺮ و ،د وګﻮرم ،ﭼﯥ دې وﺧﺖ ﻛﯥ ْﻣﯥ دﭘښﻮ ښﻜﺎﻟﻮ واورﯦﺪ ،ډﯦﺮ وډارﺷـﻮم ،ﭘـﻪ ﻣﻨـډه
آزادۍ ﻗﺪر رښﺘﻴﺎ ﻫﻢ ﺑﻨﺪي ﺗﻪ ﻣﺎﻟﻮﻣﯧږي؛ ﻣﺎ د آزادۍ ﻟﭙﺎره ﻛﻮښښ او ﻣﺒـﺎرزه ﺧﭙﻞ ځﺎۍ ﺗﻪ ﻻړم ،ښﻪ و ،ﭘــښﯥ ﻣـﯥ ﻟـﻮڅﯥ وې ،د ﭘښـﻮ ښـﻜﺎﻟﻮ ﻣـﯥ ﻧـﻪ ﭘﻮرﺗـﻪ
ﻛﻮﻟﻪ ،ځﻜﻪ ﺧﻮ ﭘﻪ دردوﻧـﻮ ﻧـﻪ ﭘﻮﻫﯧـﺪم ،د ﺧـﻮﻧﯥ ﺳـﺎت ﺗـﻪ ﻣـﯥ ﭘـﺎم ﺷـﻮ ،ﭼـﯥ د ﻛﯧﺪه ،ﻫﻤﺪا ﭼﯥ ﭘﻪ ځﺎى ﻛﯥ ﭘﺮﯦﻮﺗﻢ ،ﻫﻐﻪ ښﺎﻳﺴﺘﻪ او ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻪ ډاﻛټﺮه ﺧﻮﻧﯥ ﺗﻪ
ﻣﺎښﺎم ﭘﺎو ﺑﺎﻧﺪې اﺗﻪ ﺑﺠﯥ وې ،ﺑﯧﺮﺗﻪ ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ځﺎى ﻛﯥ ﭘﺮﯦـﻮﺗﻢ اوﭘـﻪ ﻻروﭼـﺎرو راﻧﻨﻮﺗــﻪ ،ﭼــﯥ ورځ ﻛــﯥ څﻮځﻠــﻪ ﺑــﻪ زﻣــﺎ ﭘﻮښــﺘﻨﯥ او ﻛﺘﻨــﯥ ﺗ ـﻪ راﺗﻠــﻪ ،ډاﻛټــﺮه
ﻣــﯥ ﻓﻜﺮﺷــﺮوع ﻛــړ؛ ﺧــﻮ ﻣــﺎ ﺗــﻪ ﺗﺮټﻮﻟــﻮ ﻣﺨﻜــﯥ ﻳــﻮه ﺟــﻮړه اﻣﺮﻳﻜــﺎﻳﻲ ﭘــﻮځﻲ راﻧﻨﻮﺗﻪ ،زﻣﺎ ﭘﻪ ﻟﻴﺪو ﻣﺴﻜﻪ ﺷﻮه ،ﺧﻮ ﻣﺎ داﺳـﯥ وﻳـﺶ واى ﺷـﺮوع ﻛـړى و ﭼـﯥ
درﻳﺸــﻲ ﭘﻜــﺎروه ،ځﻜــﻪ ﭼــﯥ د روﻏﺘــﻮن ﻟــﻪ ﺳــﭙﻴﻨﻮ ﺟــﺎﻣﻮ ﺳــﺮه ﻟــﻪ ﻟــﺮې ﻫــﻢ ﺑﯧﺮﺗﻪ ﻟږ ﻏﻮﻧﺪې ﺧﭙﻪ ﺷﻮه ،څﻪ ﻛړت ﭘړت ﻳﯥ وﻛـﻪ ،دوه رﻗﻤـﻪ ګـﻮﻟۍ )ﺗﺎﺑﻠﻴـﺖ(
ښﻜﺎرﻳﺪم. ﻳﯥ راﻛړې اوﻻړه ،ﻟږه ﺷﯧﺒﻪ وروﺳﺘﻪ زه ﻫﻢ ﻟﻪ ﭼﭙﺮګـټ ﻧـﻪ را ﻛـﻮز ﺷـﻮم ،ﻳـﻮ وار
زه ﭘﻪ دې ﭘﻮﻫﯧﺪم ﭼﯥ د دې ډاﻛټﺮ او دې ډاﻛټﺮې ﻧﻪ ﭼﯥ ﻛﻠﻪ ،ﻛﻠﻪ دﻟﺘﻪ وي ﻣﯥ ﺑﻴﺎ ﭘﻪ ځﻤﻜﻪ ﻏﻮږ ﻛﯧښﻮد ،ورﭘﺴﯥ ﻣﯥ ﭘﻪ دﯦﻮال ﻏﻮږ ﻛﯧښﻮد ﭼﯥ ﭘـﻮه ﺷـﻢ
ﺑﻞ څﻮك دﻟﺘﻪ ﻧﻪ راځﻲ ،ﻧﻮ ﻛﻮﻻى ﻣﯥ ﺷﻮل ﭼﯥ ﻟﻪ دې ځﺎﻳﻪ ووځﻢ ،ﺧﻮ ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﻴــږدې ﺧــﻮ څــﻮك ﻧﺸــﺘﻪ ،څــﻪ ﻣــﯥ وا ﻧــﻪ ورﯦــﺪل ،ﻛﻠــﻪ ﻣــﯥ ﭼــﯥ ور ﺧــﻼص ﻛــړ،
دﻟﺘﻪ ﻳﻮه ﺟﻮړه درﻳﺸﻲ ﭘﻴﺪا ﻛړې واى او ﺑﻴﺎ ﻟﻪ دې ځﺎﻳﻪ ﭘﻪ ﺧﭙﻠـﻪ څـﺎرﻟﻲ ﻻره د ﻣﺨـﺎﻣﺦ ﻳــﻮ وړوﻛــﻰ داﻟﯧـﺰ و ﭼــﯥ ﻳــﻮ وړوﻛــﻰ ﺗﺸـﻨﺎب او ﻛﻤــﻮد ﻫــﻢ ﭘﻜــﯥ و ،دا
ﺷﭙﯥ ﻟﺨﻮا وﺗﻰ واى ،ﭘﻪ زړه ﻛﯥ ﻣﯥ راوګﺮځﯧﺪل ﭼﯥ څﻠﻮر ﺧـﻮاوې د ﺷـﭙﯥ ﻟـﻪ ځﺎى ﺧﻮ ﻣﯥ ﻟﻴﺪﻟﻰ و ځﻜـﻪ ﺗﺸـﻨﺎب ﺗـﻪ ﺑـﻪ ﻫﻤﺪﻟﺘـﻪ راﺗﻠـﻢ ،ﺧـﻮ ﻟـﻪ داﻟﯧـﺰ ﻧـﻪ ﭼـﯥ
ﺧﻮا وڅﺎرم ،ﭘﻮرﺗﻪ ﺷﻮم او ﻫﻐـﻪ ګـﻮدام ﺗـﻪ ﺑﻴـﺎ ﻻړم ،ټـﻮل ﻣﺮﻛـﺰ رڼـﺎ و ګﺮوﭘﻮﻧـﻪ ﻛﻮﻣﻪ دروازه ښﻜﺎرﯦﺪه ،ﻧﻪ ﭘﻮﻫﯧﺪم ﭼـﯥ دﻟﺘـﻪ څـﻪ ﺷـﻰ و ،ﺧـﻮ اوس ﻣـﯥ ﭼـﯥ د
ﭘﻜﯥ ﭘړﻗﯧﺪل ،ﭘﻪ ﭘﻴﺮه دارﺧﻮﻧﻮﻛﯥ ﺑﻴﺎ څﻮك ﻧﻪ ښﻜﺎرﯦﺪل ،ﻳﻮڅﻪ ﻟﺮې وو ،دې وره د ﻗﻠﻒ ﻟﻪ ﺳﻮري وﻛﺘﻞ ،ﻫﻠﺘﻪ ﺑﻠﻪ ﺧﻮﻧﻪ وه ﭼﯥ څﻮك ﭘﻜﯥ ﻧﻪ ښﻜﺎرﯦﺪل ،ور
ﻛﯥ ﻣﯥ ﭘﺎم ﺷﻮ ﭼﯥ ﻟږ وړاﻧﺪې ﻏټ ﻏټ ﺟﻨﺮاﺗﻮروﻧـﻪ د وﺳـﭙﻨﻮ ﺗﺮڅﭙـﺮې ﻻﻧـﺪې ﻣــﯥ ﺧــﻼص ﻛــﻪ ،د وره ﻟــﻪ ﺷــﺎﻧﻪ ﻳــﻮ څــﻮك راښــﻜﺎره ﺷــﻮ ،ﺳــﻢ زړه ﻳــﯥ راﻧــﻪ
ﭼﺎﻻن دي ،ﺑﻴﺎ ﻣﯥ د داﻟﯧﺰ ور ﺧﻼص ﻛﻪ ،د ﻫﻤﺎﻏﯥ دروازې ﭘﻪ ﺳﻮري ﻛﯥ ﻣﯥ ووﻳﺴـﺖ ،دا ﻳــﻮ ﺑـﻞ ډاﻛټــﺮ و! ﻟـﻪ ﻫﻤﺎﻏــﻪ ﺗﺎﻛﺘﻴــﻚ ﻧـﻪ ﻣــﯥ ﻛـﺎر واﺧﻴﺴــﺖ ﻟﻜــﻪ
ﻳﻮځﻞ ﺑﻴﺎ وﻛﺘﻞ ،ﭘﻪ ﻛﻮټﻪ ﻛﯥ ﺑﻴﺎ ﻫﻢ څﻮك ﻧﻪ ښﻜﺎرﯦﺪل ﺧﻮ وﯦﺮه راﺳﺮه وه ﭼـﯥ څﻨګﻪ ﻣﯥ ﭼﯥ د ﻫﻐﯥ ډاﻛټﺮې ﺳﺮه ﺗﺮې ﻛﺎر اﺧﺴـﺘﻰ و ،د ډاﻛټـﺮ ﭘـﻪ ﻟﻴـﺪو ﻣـﯥ
ﻛﻪ دا ځﻞ ﻫﻤﺎﻏﻪ ډاﻛټﺮ راﺷﻲ ﻧﻮ ﻧﻪ ﺷﻢ ﻛـﻮﻻى ﭼـﯥ ﺑﻴـﺎ ﻳـﯥ و ﻏﻮﻟـﻮم ،د ﻛـﻮټﯥ ﺑﻴﺎ زږﯦﺮوي ﺷﺮوع ﻛړل ،ﻣﺎ ﻳﻮ ﻧـﺎول ﻟﻮﺳـﺘﻰ و د ﻫﻐـﯥ ﻧـﺎول ﻣﺮﻛـﺰي ﻛﺮﻛټـﺮ ﻳـﻮ
دروازه ﻣﯥ ﺧﻼﺻﻪ ﻛړه او ﭘـﻪ ﻫﻐـﯥ دروازې ﻣـﯥ ﺳـﺘﺮګﯥ وﻟګﯧـﺪې ﭼـﯥ ﻟـﻪ دې ارواﻳﻲ ﻧﺎروغ وي ﭼﯥ ډﯦﺮ د ﺗﻮﻗﻊ ﺧﻼف ،ﻛﺎروﻧﻪ ﻛﻮي ،اوس ﻣﯥ ﺧﭙﻞ ځـﺎن د
ﻛﻮټﯥ ﻧﻪ ﺑﻬﺮ وﺗـﯥ وه ،ورﻏﻠـﻢ ،ﻫﻤـﺪاﭼﯥ ﺳـﺮ ﻣـﯥ د ﺑﺎﻧـﺪې ووﻳﺴـﺖ ګـﻮرم ﭼـﯥ ﻫﻤﺎﻏﻪ ﻛﺮﻛټﺮ ﭘﻪ ﺷﻜﻞ ﻛﯥ ﻟﻴﺪه ،ﻣﺎﺗﻪ ﺑﻪ ﻋﺠﻴﺒﻪ ښﻜﺎرﯦﺪه ﭼﯥ زﻣﺎ اول ځﻞ دې
Downloaded from: ketabton.com
ﺑﺎﻧﺪې ځـﺎن ﺗﺮﺟﻨﺮاﺗـﻮر ﭘـﻮرې ورﺳـﺎوه،ﺧﻮ ﭘـﻪ ګﻮﻟﻮﻟـﻮ ﻳـﯥ ﻧـﻪ ﭘﻮﻫﯧـﺪم ،ډﯦـﺮې ﻳﻮﻋﺴﻜﺮﻟږ وړاﻧﺪې ښﻜﺘﻪ ﭘﻮرﺗﻪ ګﺮځﻲ ،داﺳـﯥ ﻟﻜـﻪ ﭼـﯥ زﻣـﺎ ﻟﭙـﺎره ﻳـﯥ دﻟﺘـﻪ
ﺗڼۍ ﻳﯥ درﻟﻮدﻟﯥ ،ﻣﺎ ﻫﻢ د ټﻮﻟﻮ ﺳﻮ ﭼﻮﻧﻮ ﭘﻪ اړوﻟﻮ ﭘﻴـﻞ وﻛـړ ،ﻟـﻪ دې ﺳـﺮه ﺗﭙـﻪ ﭘﻴــﺮه ﻛﻮﻟــﻪ ،ﺑﯧﺮﺗ ـﻪ ﺧﭙﻠــﯥ ﻛــﻮټﯥ ﺗــﻪ ﻻړم ،څﻮﺷــﯧﺒﯥ ﻏﻠــﻰ ﭘــﻪ ﺧﭙــﻞ ځــﺎى ﻛــﯥ
ﺗﻴﺎره ﺷﻮه ،ﻫﻤﺪې وﺧﺖ ﻛﯥ ﺑﻴﺮﺗﻪ ﺟﻨﻮب ﺧﻮا ﺗـﻪ ﻻړم ،ګـﻮرم ﭼـﯥ ﺷـﺮق ﺧﻮاﺗـﻪ ﻛﻴﻨﺎﺳــﺘﻢ او ﺳــﻮﭼﻮﻧﻪ ﻣــﯥ ﻛــﻮل ،ﺑﻼﺧــﺮه دې ﭘﺮﯦﻜــړې ﺗــﻪ ورﺳــﯧﺪم ،ﭼــﯥ ﺑﺎﻳــﺪ
درې ﺗﻌﻤﻴﺮوﻧﻪ څﻨګ ﭘﻪ څﻨګ ﭘﺮاﺗﻪ دي او ﭘﻴﺮه داران ﻳﯥ ﻫﻢ ﺷـﺎوﺧﻮا ګﺮځـﻲ، داﻫﺮڅﻪ د ﺷﭙﯥ ﭘﻪ وروﺳﺘۍ ﺑﺮﺧﻪ ﻛﯥ ﺗﺮ ﺳﺮه ﻛړم ،ﭘﻴﺮه دارﺧﺘﻢ ﻛړم ،ﺟﺎﻣﯥ او
ﺧﻮ زه ﻏﺮب ﺧﻮا ﺗﻪ د دﯦﻮال ﺑﯧﺦ ﺗﻪ روان وم ،ځﺎن ﻣﯥ د ﺟﻨﻮب ﭘﻴﺮه دارﺧﻮﻧﯥ ﺗﻪ وﺳﻠﻪ ﺗـﺮې واﺧﻠـﻢ ،ﻫﻐـﻪ ﻟـﻮى ﺟﻨﺮاﺗـﻮر ﻣـړ اوﺧﭙـﻞ ﻧﻮرﻛﺎروﻧـﻪ ﻫﻤﺪاﺳـﯥ ﭘـﺮﻣﺦ
ورﺳﺎوه ،د زﻳﻨﯥ ﺷﺎﺗﻪ ﻏﻠﻰ ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻢ ،ﺗﻘﺮﻳﺒﺎًﭘﻴﻨځﻪ دﻗﻴﻘﯥ ﺑﻪ ﻧﺎﺳﺖ وم ،ﭼﯥ د ﺑﻮځﻢ ،ﻟﻪ ﻣﺎښﺎﻣﻪ ﻳﯥ راﺗﻪ ﭘﻪ ﻳﻮځﻞ ﻣﺼﺮف ﻟﻮښﻮ ﻛﯥ ډوډۍ راوړې وه ،ژر ،ژر
ﻻﺳــﻲ ﺑﺮﻗﻮﻧــﻮ رڼــﺎ ګــﺎﻧﯥ ﺷــﻮې ،ﺧــﻮ د ﺧﻠﻜــﻮ ﻏــږ ﺗﺮﻣــﺎ ﻧــﻪ رارﺳــﯧﺪه ،ﭘﻴــﺮه دار ﻣﯥ وﺧﻮړه ،ﻧﻮر ﻣﯥ ﺳﺮﻛﯧښﻮد ،ﻣﺎ وې ﻫﺴﯥ ﻧﻪ ﭼﯥ د ﺷﭙﯥ ﭘـﻪ ﭘـﺎى ﻛـﯥ وﻳـﺪه
ﺧﻮﻧﯥ او زﻳﻨﯥ ﺳﺮه ارﺗﺒﺎط درﻟﻮد ځﻜﻪ ﭼﯥ اوﺳـﭙﻨﯥ ﻟـﻪ ﻳـﻮ ﺑـﻞ ﺳـﺮه وﯦﻠـډﻳﻨګ ﭘﺎﺗﯥ ﺷﻢ.
ﺷﻮې وې ،د ﭘﻮرﺗﻪ ﺧﺘﻠﻮ زﻳﻨﻮ ) ﭘﻮړﻳﻮ( ﭘﻪ څﻨډه د وﺳﭙﻨﯥ ﭘﻪ ﻣﻴﻠﯥ ﺑﺎﻧﺪې ،ﻣﯥ ټﻜﺎن ﻣﯥ وﺧﻮړ اوﭘﺎڅﯧﺪم ،ژرﻣﯥ ﺳﺎﻋﺖ ﺗﻪ وﻛﺘـﻞ ،ﻟـﺲ ﺑﺎﻧـﺪې دوه ﺑﺠـﯥ
ﻏﻮږ ﻛﯧښﻮد ،ﭘﻮ ﺷﻮم ﭼﯥ ﭘﻴﺮه دار ﻛﺮار ﻧﺎﺳـﺖ دى ،زه ﻫـﻢ ﭘـﻪ ﻛـﺮاره ور ﭘﻮرﺗـﻪ وې ،ﻟﻪ ځﺎﻳﻪ ﭘﺎڅﯧﺪم ،ﻳﻮ ډول داﻛﺴﻴﺠﻦ ﭘﻴﭗ ﭘـﻪ ګـﻮدام ﻛـﯥ ښـﻪ ډﯦـﺮ ﭘـﺮوت و
ﺷﻮم ،ﭘﻪ ﻳﻮ ﻻس ﻛﯥ ﻣﯥ ﻫﻐﻪ اﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲ ﻻﺳﻲ ﺑﺮق ،ﭼﯥ ډﯦﺮه ﺗﻴﺰه رڼﺎ ﻟﺮي ،او راواﻣﯥ ﺧﻴﺴﺖ ،دﺧﭙﻠﯥ ﺧﻮﻧﯥ ورﻣﯥ ﺧـﻼص ﻛـﻪ ،د وره ﺷـﺎﺗﻪ ﻏﻠـﻰ ودرﯦـﺪم،
ﺑﻞ ﻻس ﻛﯥ ﻣﯥ ﭘﻴﭗ و ،ﺑﺮﭼﻪ ﻫﻢ راﺳﺮه وه ،اﺧﻴﺮ اﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲ ﻣﺠﻬﺰ ﻋﺴـﻜﺮ وم، ﻧﻮر ﻣﯥ ﭘښﯥ ځﻤﻜﯥ ﺗﻪ راواړوﻟﯥ او دوه ،درې ډﺑﻪ ﻣـﯥ ورﻛـړل ،ﻟـﻪ دې ﺳـﺮه د
د ﭘﻴﺮه دارﺧﻮﻧﯥ وره ﺗﻪ ورﺳﯧﺪم ،ﻣﺎ ﻏﻮښـﺘﻞ ﭼـﯥ ﻟﻨـډ دﯦـﻮال ﺗـﻪ واوړم ﭼـﯥ ﻧـﺎ ﻋﺴــﻜﺮ د ﭘښــﻮ ﻏــږ ﭘﻮرﺗــﻪ ﺷــﻮ ،ور ﺧــﻮ ﻟــﻪ وړاﻧــﺪې ﻧــﻪ ﺧــﻼص و ،ﻫﻤــﺪا ﭼــﯥ
څﺎﭘﻪ د ﭘﻴـﺮدار د ﭘښـﻮ ښـﻜﺎﻟﻮ ﭘﻮرﺗـﻪ ﺷـﻮه ،ژر ﻣـﯥ د ﭘﻴﺮدارﺧـﺎﻧﯥ ﻻﻧـﺪې ځـﺎن ﻋﺴﻜﺮ راﻧﻨﻮت زﻣﺎ دﭼﭙﺮﻛټ ﺧﻮاﺗﻪ روان ﺷـﻮ ،ﻫﻤـﺪې وﺧـﺖ ﻛـﯥ ﻣـﯥ ﻟـﻪ ﺷـﺎﻧﻪ
وردﻧﻨــﻪ ﻛــړ ،ﭘﻴــﺮه دار ﭘــﻪ ﻻﺳ ـﻲ ﺑــﺮق ﺑﺎﻧــﺪې ﺷــﺎوﺧﻮا ﺳــﻴﻤﻪ وﻛﺘﻠــﻪ ،اوﺑﯧﺮﺗــﻪ ورﺗﻪ ﭘﻪ ﻏﺎړه ﻛﯥ ﭘﻴﭗ واﭼـﺎوه ،ﭘﺴـﯥ ﻣـﯥ ﭘـﻪ زﻧګﻨﻮﻧـﻮ ﭘـﻪ ﺗﺸـﻮ ،ﺗﺸـﻮﻛﯥ ښـﻪ
ﻛﯧﻨﺎﺳــﺖ ،څﻮﺷــﯧﺒﯥ وروﺳــﺘﻪ ﭘﺎڅﯧــﺪم او ﭘــﻪ ښﻴښــﻪ ﻛــﯥ ﻣــﯥ د ﻧﻨــﻪ ﻏﺮﻓــﯥ ﺗــﻪ ﻛﻠﻚ ،ﻛﻠﻚ وواﻫﻪ ،دې ﻛﯥ ﻳﯥ ﺧﻮﻟﻪ ﻟﻪ ﺳﺮ ﻧﻪ وﻟﻮﯦﺪه ګﻮرم ﭼﯥ ﺟﻨۍ ده ،ژﻳړ
وﻛﺘﻞ ،ﭘﻴﺮه دار ﭘﻮځﻲ ﭘﻪ څﻮﻛۍ ﻧﺎﺳﺖ اوﭘﻪ وړوﻛﻲ ﻣﻴﺰ ﻳﯥ ﻳﻮ وړوﻛﻰ ټﻴﻤﻲ وﻳښﺘﺎن ﻳﯥ ﭘﻪ اوږو راﭘﺮﯦﻮﺗﻞ ،ﻧﮋدې ﺑﻪ ﻣﯥ ﺧﻮﺷﯥ ﻛړې وه!! ﻟږ ه ﭼﯥ ﺑﯥ ﺣﺎﻟﻪ
ﺑﻮﺗﻞ اﻳښﻰ و ،ﭘﻪ ﻏﻮږوﻧﻮﻛﯥ ﻳﯥ واړه ﻏـﻮږي اﻳښـﯥ او د ﺳـﻨﺪرې ﻏـږ ﻫـﻢ ﺗـﺮې ﺷﻮه ﻣﺮۍ ﻣﯥ ورﺗﻪ ﺳﺴﺘﻪ ﻛړه ،ﺧﻮ ﭘـﻪ ﻣـﺮګ ﻣـﯥ زړه وﻧـﻪ ﺷـﻮ ،ځﻜـﻪ ﺟﻨـۍ وه،
ﺑﻬــﺮ راووځــﻲ ،ﺧــﺪاى ﺧﺒــﺮ ﭼــﯥ د اﻣﺮﻳﻜــﺎ د ﻛــﻮم ښــﺎر ﭘــﻪ ﻛــﻮم ﻛﻨﺴــﺮت ﻛــﯥ ﺑــﻪ ﻻﺳﻮﻧﻪ ،ﭘښﯥ اوﺧﻮﻟﻪ ﻣﯥ ورﺗﻪ ﻛﻠﻚ وﺗړل اوﻫﻐﻪ ګﻮدام ﺗﻪ ﻣﯥ ﺑﻮﺗﻠﻪ ،ﻋﺠﻴﺐ
ګﺮځﯧــﺪه ،ﻛﻠــﻪ ﻛﻠــﻪ ﺑــﻪ ﻳــﯥ ﻏــږ ورﺳــﺮه ﭘﻮرﺗــﻪ ﻛــړ او اوږې ﺑــﻪ ﻳــﯥ ﭘﻮرﺗــﻪ ﭘﻮرﺗــﻪ ځﻮاك راﻛﯥ ﭘﻴﺪاﺷﻮى و،ﻟﻪ ﻫﻴڅ ﺷﻲ ﻣﯥ وﯦﺮه ﻧﻪ ﻛﯧﺪه ،ﻣﺎ ﭼﯥ ورﺗﻪ ﻛﺘﻞ ﺟﻨﻰ
واﭼﻮﻟﯥ.،ټﻮﭘﻚ ﻳﯥ څﻨګ ﺗﻪ اﯦښﻰ و ،ﻣﺎ ﻫﻢ ﺳﺴﺘﻲ وﻧﻪ ﻛړه ،دا ﺧﺪاى وﻫﻠﻲ ﺑﯥ ﻫﻮښﻪ وه ،زﻣﺎ ﭘﺎﺧﻪ ،ګﻮزاروﻧﻮ ډﯦـﺮه ژوﺑﻠـﻪ ﻛـړې وه ،ﻫﻐـﻪ اوس ﭘـﻪ ځـﺎن ﻧـﻪ
ﭼـﯥ ﻟـږ ټﭙﻴــﺎن ﺷــﻲ داﺳــﯥ ﭼﻐــﯥ وﻫــﻲ ﭼـﯥ درﯦــﻴﻢ ﻛﻠــﻰ ﻫــﻢ ﺧﺒــﺮوي او زه ﻫــﻢ ﻟــﻪ ﭘﻮﻫﯧﺪه ﺧﻮ ﻣﺎﺗﻪ داﺳﯥ ښـﻜﺎرﯦﺪﻟﻪ ﻟﻜـﻪ دا ﭼـﯥ ﻫـﻢ زﻣـﺎ ﭘـﻪ ﺷـﺎن ﺗﻤﺜﻴـﻞ ﻛـﻮي،
ﻫﻤﺪې وﯦﺮﯦﺪم ﭼﯥ ﻛـﻪ زﻣـﺎ د ﺗﯧښـﺘﯥ ﭘﺘـﻪ وﻟګﯧـﺪه او دوى راﺑﺎﻧـﺪې ﭘـﻮى ﺷـﻲ ژر ،ژر ﻣﯥ ﭘﺘﻠﻮن او ﺟﻤﭙﺮ ورﻧﻪ ووﻳﺴﺘﻞ ،ﺳﭙﻴﻦ ﻧﺎزك ﺑﺪن ﻳﯥ ﭘﻮره ﻟﻮڅ ﻧﻪ و،
ﺧﺎﻣﺨﺎ ﻣﯥ ﺑﯧﺮﺗﻪ راګﺮځﻮي ،ﺧﭙﻠﻪ ﭼﺎﻻﻛﻲ ﻣﯥ وښـﻮده ،ﭘﻴـﭗ ﻣـﯥ ﭘـﻪ ﻻس ﻛـﯥ ﻧﻴﻜﺮ او زﻳﺮﭘﻴﺮاﻧﻲ ﻳﯥ اﻏﻮﺳﺘﻲ وو ،ﺟﻨۍﻻ ﺑﯥ ﻫﻮښـﻪ وه ،ﭼـﯥ ﻳـﻮ اﻣﺮﻳﻜـﺎﻳﻲ
و ،ﺧﻮ ﭘﻴﭗ ډﯦﺮ ﻟﻮى و او دا ځﺎى ﺗﻨګ و ﺑﺮﭼﻪ ﻣﯥ راووﻳﺴﺘﻪ ﭘﻪ ﻛﺮاره ﻣﯥ ﭘﻴﭗ ﻧﻈﺎﻣﻲ اﻓﺴﺮ ﻟﻪ ﺧﻮﻧﯥ ﻧﻪ ووت ،ﭼﯥ ﻟﻨـډﭘﺘﻠﻮن ﻳـﯥ ﭘـﻪ ﺗـﻦ و ،اوس ﻧـﻮ زه ﭼـﺎ ﻧـﻪ
ﻟږ وړوﻛﻰ ﻛړ ،د ﭘﺎﻳﭗ ﻳﻮه ﺑﺮﺧﻪ ﻣﯥ ﭘﻪ ﻛﺮاره ﻻﻧﺪې ﻛﯧښﻮده ورﻧﻴږدې ﺷﻮم ،د ﺷﻮم ﭘﯧﮋﻧﺪﻟﻰ ،ﻟﻮﻣړى ﺷﻤﺎل ﺧﻮاﺗﻪ ﻻړم ،ﻫﻠﺘـﻪ ﭼـﯥ ﻏـټ ﺟﻨﺮاﺗﻮرﭼـﺎﻻن و او د
ﭘﻴﺮه دار ﺧﻮﻧﯥ ور ﻣﯥ ﺧﻼص ﻛړ ،ﻫﯧڅ ﺧﺒﺮ ﻧﻪ ﺷﻮ ،ﺷﺎﺗﻪ ﻳﯥ ودرﯦﺪم ،ﭘـﻪ ﭘـﻮره دﯦﻮاوﻟﻮﻧﻮ دﺳﺮګﺮوﭘﻮﻧﻪ ﭘﺮې روښﺎﻧﻪ وو ،ﻫﺎﺧﻮا ﺗﺮې ﺑﻞ ﺟﻨﺮاﺗﻮر ﻫﻢ ﭼﺎﻻن و،
ﭼﺎﻻﻛۍ ﻣﯥ ﭘﻴﭗ ورﺗﻪ ﭘﻪ ﻏﺎړه ﻛﯥ واﭼﺎوۀ ،څﻮﻛۍ ﻧﻪ ﻣـﯥ ﻻﻧـﺪې ګـﻮزارﻛړ او دﺟﻨﺮاﺗﻮرﺷﺎوﺧﻮا داﺳﯥ رڼﺎ وه ﭼﯥ ﻟـﻪ ﻫـﺮ ځﺎﻳـﻪ ښـﻜﺎرﯦﺪل ،ﺑﻴـﺎ ﻣـﯥ ﭘـﻪ ﭘـﺮوت
Downloaded from: ketabton.com
وڅﺎرل او ﭘﻮه ﺷﻮم ﭼـﯥ د ﻣﻠګﺮﺗﻴـﺎ ﻫﻠـﻚ دى ،ﺑﺎﻳـﺪ ﻣﻠګـﺮى ﻳـﯥ ﻛـړم ،ﻣـﺎ ﺳـﺮه د ﺑﺮﭼﯥ ﭘﻪ څټ ﺑﺎﻧﺪې ﻣﯥ څﻮ ګـﻮزاره ﭘـﻪ ﺳـﺮ وواﻫـﻪ ،ﭘښـﯥ ﻳـﯥ ورو ﭘـﻪ ځﻤﻜـﻪ
ددې وﯦﺮه وه ﭼﯥ ﻛﯧﺪاى ﺷﻲ ﭘﻪ ﺳړﻛﻮﻧﻮﻛﯥ زﻣـﺎ د ﺑﯧﺮﺗـﻪ ﻧﻴﻮﻟـﻮ ﻟﭙـﺎره ﺗﺎﻻﺷـﻲ وﻏځﯧﺪې ،ﻫﻐﻪ ﻣﯥ ﻫﻤﺪاﺳﯥ ﺧﭙﻠﯥ ﭘﻴﺮې ﺗﻪ ﭘﺮﯦښﻮد ،ﻣﺎ اﻏﺰن ﺳـﻴﻢ ﭘـﻪ ﺑﺮﭼـﯥ
وي ،ﺷﻴﺮﻳﻦ اﻏﺎ ﭘـﻪ دې ﺳـﻴﻤﻮ ﻛـﯥ ښـﻪ ﺑﻠـﺪ ښـﻜﺎرﯦﺪه ،د ځـﺎن د ډاډ ﻟﭙـﺎره ﻣـﯥ ﻟﺮې ﻛړ او ځﺎن ﻣﯥ ﻟـﻪ دﯦـﻮال ﻧـﻪ ځﻮړﻧـﺪ ﻛـﻪ ،ښـﻪ ﭘـﻪ اراﻣـﻪ وﻏﻮرځﯧـﺪم ،ﻻﻧـﺪې
ﺗﺮې وﭘﻮښﺘﻞ . ځﻤﻜﻪ ﭘﺴﺘﻪ ﺧﺎوره وه ،ځﺎن ﻣـﯥ ﻫـﻢ وﻧـﻪ څﻨـډه ،ﻧـﻮرﻣﯥ ﺷـﻤﺎل ﺧﻮاﺗـﻪ ﭘـﻪ ﻣﻨـډه
-ښﻪ اوس ﭘﻪ ﻛﻮﻣﻪ ﻻر ځﻮ زه ﺧﻮ ﭘﻪ دې ﻻر ﭼﻨﺪاﻧﯥ ﺑﻠﺪ ﻧﻪ ﻳﻢ. ﺷﺮوع وﻛړه ،ډﯦﺮ ژرﺳﺘړى ﻛﯧﺪم ،ټﭙﻮﻧـﻮ ﻣـﯥ ﻫـﻢ درد ﻛـﺎوه ،د وﯦـﺮې ﻣﻨـډه وه،
دې ﻛــﯥ ﺷــﻴﺮﻳﻦ اﻏــﺎ ﻣــﺎ ﺗــﻪ راوﻛﺘــﻞ او وې وﻳــﻞ :داﻣﺨــﺎﻣﺦ ﺳــړك راﺳــﺘﻦ داﺳﯥ روان وم ﻟﻜﻪ ﻏﺸﻰ ،ډﯦﺮ ﻣﺰل ﻣﯥ وﻛړ ،ﺧﻮﻧﻪ ﭘﻮﻫﯧﺪم ﭼﯥ ﻛﻮﻣﻪ ﺳﻴﻤﻪ ﺑﻪ
ﺻﻴﺎد ﺗﻪ وځﻲ ،ﺑﻴﺎ ﭼﭗ ﻻﺳﺘﻪ ﺗﺎوﯦږو او د ګﻠﺪان ﺳﻴﻤﯥ ﺗﻪ ووځﻮ ،ﺑﻴﺎ ﻣﺤﻤﻮد وي ،ﻣﺎ ﻏﻮښﺘﻞ ﭼﯥ ﭼﺎرﻳﻜﺎر ﺗﻪ ځﺎن ورﺳﻮم ،ﭼﯥ د ې وﺧﺖ ﻛﯥ ﻣـﯥ د ﺳـﻬﺎر
راﻗﻲ ﺗﻪ ځﻮ د ﻛﺎﭘﻴﺴﺎ ﻣﺮﻛﺰدى ،ښﻪ ﻟﻮى ﺑـﺎزار ﻟـﺮي ،ﻣﺤﻤـﻮد راﻗـﻲ ﻧـﻪ ﺑﻴـﺎ ﻣـﺮ اذان واورﯦﺪ ،آزان ﻣﺎﺗﻪ د ﻛﻠﻲ ﻻره راوښﻮده ،ﻣﻮذن ﻻ ﺗﺮ ﺣﻰ ﻋﻠﻰ اﻟﻔﻼح ﻧـﻪ و
)ﻟﻤﺮ( ﺧﺎﺗﻪ ﺗﻪ ځﻮ ،ﻫﻠﺘﻪ د اوﻏﺎﻧﺎﻧﻮ ﻛﻠﻰ دى ټﻮل ﭘﻜﯥ ﭘښﺘﺎﻧﻪ دي. رﺳﯧﺪﻟﻰ ﭼﯥ زه ور ورﺳﯧﺪم ،د اودﺳﻮﻧﻮ ځﺎى ﺗﻪ ﭘﻪ ﻣﻨډه ﻧﻨـﻮﺗﻢ ،ډﯦـﺮ وﺧﺘـﻲ و
زه د ﺷﻴﺮﻳﻦ اﻏﺎ ﺧﺒﺮو ﺗـﻪ ﻏـﻮږ وم ﻛـﻪ ﭼﯧـﺮې ﻟـﻪ ده ﻧـﻪ ﺟـﺪا ﺷـﻢ ﭼـﯥ ﻻر راﺗـﻪ ﺧﻠﻚ ﻻ ﻟﻪ ﺧﻮﺑﻪ ﻧﻪ و ﭘﺎڅﯧـﺪﻟﻲ ﺧـﻮ ﻳـﻮ دوه ﺳـﭙﻴﻦ ږﻳـﺮي ټﻮﺧﻴـﺪل او اودﺳـﻮﻧﻪ
ﻣﺎﻟﻮﻣﻪ وي. ﻳﯥ ﻛﻮل ،زه ﻳﯥ ﻟﻪ ﺷﺎﻧﻪ ﺗﯧﺮ ﺷﻮم ،ﺧﻮ ﻫﻐﻮى ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ﻛـﺎر ﺑﻮﺧـﺖ وو ،ﻫﻠﺘـﻪ ﻣـﯥ
-ﭘﺴﯥ ﻳﻮه دښﺘﻪ راځـﻲ ،ﭼـﯥ ﻧـﻴﻢ ﺳـﺎت ﻣـﺰل ﭘـﻪ دښـﺘﻪ ﻛـﯥ وي ،ﺑﻴـﺎ د)اﻟـﻪ ﻧﻈﺎﻣﻲ ﺟﺎﻣﯥ ووﻳﺴﺘﯥ څﻮ ﺳﻮه ډاﻟﺮ ﭘﻜﯥ وو ﻫﻐﻪ ﻣﯥ ﺗﺮې واﺧﻴﺴـﺘﻞ ،ﻫﻐـﻪ د
ﺳﻲ( وﻟﺴﻮاﻟۍ ﺗﻪ رﺳﯧږو ﺑﻴﺎ ﻧﻮ د ﺗګﺎو ﺑﺎزار ﺗﻪ رﺳﯧږو ،ﻧﻮر ﺧﻮ ﺑﻪ ﺑﻠﺪ ﻳﯥ؟ ﻧﺎروﻏﺎﻧﻮ ﺟﺎﻣﯥ ﻣﯥ ﭘﻪ ﺗﻦ ﭘـﺎﺗﯥ ﺷـﻮې ،ﺟﻮﻣـﺎت ﺗـﻪ ﻧﻨـﻮﺗﻢ ،ﻣـﻼ ﺻـﻴﺐ ﺗـﻪ ﻣـﯥ
-ﻫﻮ! ﻟﻪ ﺗګﺎو ﻧﻪ ﺳﺮوﺑﻲ ﺗﻪ څﻮﻣﺮه ﻻر ده؟ ووﻳﻞ ،ﭼﯥ زه ﻣﺴﺎﻓﺮ ﻳﻢ ﻻره ﻛﯥ ﻏﻠﻮ راﻧﻪ ﻫـﺮ څـﻪ ﻟـﻮټ ﻛـړل ،ﺑـﺲ دﻏـﻪ دﺧـﻮب
-دوه ﺳﺎﺗﻪ ﺑﻪ وي. ﺟــﺎﻣﯥ ﻣــﯥ ﭘــﻪ ﺗــﻦ ﻛــﯥ ﭘــﺎﺗﯥ دي ،ﻣﻼﺻــﻴﺐ ښ ـﯧﺮې وﻛــړې او ﻻړه ،ﻟــږه ﺷــﯧﺒﻪ
ﺷﻴﺮﻳﻦ اﻏﺎ وﻳﻞ ﭼﯥ د ﺗګﺎب ﻟﻪ اﻟﻜﻮزﻳﻮ ﻧﻪ دى ،ﭘﺮون ﻳـﯥ ﻟـﻪ ﺗګـﺎب ﻧـﻪ ﻳـﻮ ورورﺳـــﺘﻪ ﻳـــﯥ ﻳـــﻮه ﺟـــﻮړه ﺗـــﻮرې ﺟـــﺎﻣﯥ راوړې ،ﺟـــﺎﻣﯥ ﻣـــﯥ ﺑـــﺪﻟﯥ ﻛـــړې ،د
درﺑﺲ ﭼﺎرﻳﻜﺎرو ﺗﻪ راوړى و او اوس ﺗﺶ رواﻧﯧـﺪه ﭼـﯥ زه ﭘـﺮې ﭘـﯧښ ﺷـﻮم ،د ﭼﺎرﻳﻜﺎر ﻻره ﻳﯥ راﺗﻪ وښﻮده او وﻳﯥ وﻳﻞ ﭼـﯥ ﻟﻤـﻮﻧځ وﻛـړه ﺑﻴـﺎ ﺑـﻪ ﻻړ ﺷـﯥ ،د
ﺷﻴﺮﻳﻦ اﻏﺎ ﭘﻪ ﻫﻜﻠﻪ ﭘﻪ ﺳﻮﭼﻮﻧﻮﻛﯥ وم ،ﻣﻮټﺮ د ﺻﻴﺎد ﺧـﻮا ﺗـﻪ ګړﻧـﺪى روان و، اودس ﭘﻪ ﺑﺎﻧﻪ ﺗﺮې وﺗښﺘﯧﺪم ،درﻳﺸﻲ او ﺗﻔﺎﻧﭽﻪ ﻣﯥ ﭘﻪ ﻳﻮ ﭘټﻲ ﻛﯥ ښﺦ ﻛړل.
د ﺳﻮﭼﻮﻧﻮ ﻣﺰى ﻣﯥ ﺷﻴﺮﻳﻦ اﻏﺎ ﭘﺮې ﻛﻪ. ﻟﻤـﺮ ﻻ ﻧــﻪ وﺧﺘﻠــﻰ ﭼــﯥ ﭼﺎرﻳﻜــﺎرو ﺗــﻪ ورﺳـﯧﺪم ،ځﻴﻨــﻮ دوﻛﺎﻧــﺪاراﻧﻮ ﺧﭙــﻞ
-ﻛﻪ اﺟﺎزه دې وي زه ﺑﻪ دا ﺳګﺮټﻰ وﺳﻜﻢ ،ﺗﻴﺎر ﻣﯥ ډك ﻛړى دى. دوﻛﺎﻧﻮﻧــﻪ ﺧﻼﺻــﻮل ﻳــﻮ واﺳــﻜټ ﻳــﻮ ﺳــﻮر ﭘﻜــﻮل او ﻳــﻮ ﻫﻐــﻪ وړوﻛــﻰ د اوږې
-ﻣﺎ ﺑﻪ ورﺗﻪ څﻪ وﻳﻠﻲ واى ،ﻟﻪ ﻣﺨﻜﯥ ﻧﻪ ﻣﯥ ﭘﺮې ﺷﻚ راﻏﻠﻰ و زه ورﺗﻪ ﭘﻪ دﺳﻤﺎل ﻣـﯥ واﺧﻴﺴـﺘﻞ ،ﺳـﺮاﭼﻪ ﻣـﻮټﺮ ﻣـﯥ ﺗـﺮ )ﺗګـﺎب ( ﭘـﻮرې ﭘـﻪ ﻛﺮاﻳـﻪ ﻛـړ او
ﺑﺮﯦﺘﻮ ﻛﯥ ﻣﺴﻜﻰ ﺷﻮم. ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻮ وﻛړ.
-وڅﻜﻪ ﭘﻪ ﻣـﺎﻳﯥ دود ښـﻪ ﻟګﯧـږي ،ﺧـﻮڅﻜﻠﻲ ﻣـﯥ ﻛﻠـﻪ ﻧـﻪ دي ،زه ﭘﻮﻫﯧـﺪم څﻮ ﺷﯧﺒﯥ وروﺳﺘﻪ د ژورﻧﺎﻟﺴﺘﺎﻧﻮ ﺧﺒﺮه ﭘﻪ اﺳﻤﺎن ﻛـﯥ ﭼـﻮرﻟﻜﯥ ګﺮځﯧـﺪې
ﭼﯥ دا ﺧﺒﺮه ﭘﻪ ﭼﺮﺳﻴﺎﻧﻮ ښﻪ ﻟګﻴږي او ﻣﺎ ﻫﻢ ﻏﻮښﺘﻞ ﭼﯥ د ﻻرې ﻣﻠګـﺮى ﺑﺎﻳـﺪ راګﺮځﯧﺪې او ﻣﺎﺗﻪ داﺳﯥ ښﻜﺎره ﺷﻮه ﻟﻜﻪ ﭘﻪ ﻣﺎ ﭘﺴﯥ ﭼـﯥ ﻳـﯥ ﭘﺮوازوﻧـﻪ ﻛـړي
درﺳﺮه ﺧﻮﺷﺎﻟﻪ وي. . وي ،زﻣـﻮږ ﻣــﻮټﺮ ﻫـﻢ ښــﻪ ﭘــﻪ ﻣـﺰه روان و ،ﻣــﻮټﺮوان ځــﻮاﻧﻜﻰ ﺑﺪرﻧګـﻪ ،ﺧــﻮ ښـﻪ
ﻟﻪ دې ﺳﺮه ﻣﺴﻚ ﻏﻮﻧﺪې ﺷﻮ ،څﻪ ﻳﯥ وﻳﻞ ﭼﯥ ﻣﺎ ﺗﺮې ﺧﺒﺮه وﻧﻴﻮﻟﻪ: اﺧﻼﻗﻲ ﻫﻠﻚ و ،ﻧﻮم ﻳﯥ راﺗﻪ ﺷﻴﺮﻳﻦ اﻏﺎ وښﻮد.
-ﻫﺴﯥ ﻛﺪو ﻳﻢ. ﻣﺴﺘﯥ ،ﻣﺴﺘﯥ ﻛﯧﺴټﯥ ﻳﯥ اﭼﻮﻟﯥ ،ﺧﻮ ﻳﻮه ﻫﻢ ﭘﻜـﯥ زﻣـﺎ د ﺧﻮښـﯥ ﻧـﻪ وه،
ﺗــﺮ ټﻮﻟــﻮ ﻳــﯥ د ﻧﺎزﻳــﻪ اﻗﺒــﺎل ﺳــﻨﺪرې ډﯦــﺮې اورﯦــﺪې ،د ﻣــﻮټﺮوان ﻛــړه وړه ﻣــﯥ
Downloaded from: ketabton.com
ټﻮﻟﻪ ﻛﻴﺴـﻪ ﻣـﯥ ورﺗـﻪ وﻛـړه ،ﻛـﻪ ﺑـﻞ ﻫـﺮ څـﻮك واى ﻟـﻪ دې ﻛﻴﺴـﯥ ﺳـﺮه ﺧﺎﻣﺨـﺎ ﺳګﺮټ ﻳﯥ ﻟﻪ ﺧﻮﻟﯥ ﻟﺮې ﻛﻪ او ﭘﺦ ﻳﯥ وﻫﻞ ،ښﻪ ډﯦﺮ ﻳﯥ وﺧﻨﺪل ،زﻣـﺎ ﺑﻴـﺎ د
ډارﯦﺪه ﺧﻮ ﺷﻴﺮﻳﻦ اﻏﺎ ﺗﻪ زﻣﺎ ﻛﻴﺴﯥ داﺳﯥ ﺧﻮﻧـﺪ ورﻛـړى و ،ﭼـﯥ ﭘـﺎم ﻣـﯥ ﺷـﻮ ﺷﻴﺮﻳﻦ اﻏﺎ ﺧﻨﺪا ﺗﻪ ﺧﻨﺪا راﻏﻠﻪ ،ﭘﻪ ﺧﻨﺪا ﻣﯥ ورﺗﻪ ووﻳﻞ:
ﻣﻮټﺮ داﺳﯥ ﻛﺮار روان و ﻟﻜﻪ ﭼﻜﺮ ﺗﻪ ﭼﯥ وﺗﻲ ﻳﻮ ،ﻫﻐﻪ ﺧﻮ ﺳګﺮټﻰ وﻫﻠـﻰ و او -ﭘﻮ ﺷﻮم ﻣﺨﻜـﯥ ﻟـﻪ دې ﭼـﯥ ﺗـﺎ راﺗـﻪ وﻳﻠـﻲ واى ﻣـﺎ ﭘـﻪ ﺧﭙﻠـﻪ درﺗـﻪ ووﻳـﻞ،
زه د آزادۍ ﭘﻪ ﻧﯧﺸﻪ ﻛﯥ داﺳﯥ ﻏﺮق وم ﭼﯥ ﻫﺮ ځﺎى راﺗﻪ ﺟﻨﺖ ښﻜﺎرﯦﺪه ،ﻣـﺎ ﻻ ډﯦﺮو ﻣﻠګﺮو ﺑﻪ راﺗﻪ دا ﺧﺒﺮه ﻛﻮﻟﻪ ،ﺧﻮ ﺳﺘﺎ ﭘﻪ ﻫﻜﻠﻪ ﻣﯥ ﻫﻢ ﻳﻮه ټﻮﻛﻪ زده ده ..
ﺧﺒﺮې ﺗﻪ ﺧﻮﻟﻪ ﺟﻮړوﻟﻪ ﭼﯥ ﻟﻪ ﺷﺎﻧﻪ د ﻫﺎرﻧډوﻧﻮ ﺑـﺎران ﺷـﻮ ،دا د ﭘﻮﻟﻴﺴـﻮ دوه د ﻫﻠﻚ ﭘﻪ ﺧﻨﺪا ﺷﻮ ،ﭘﻪ ﺣﻴﺮاﻧۍ ﻳﯥ ووﻳﻞ :زﻣﺎ ﭘﻪ ﻫﻜﻠﻪ ؟
رﻧﺠﺮ ﻣﻮټﺮوﻧﻪ وه ،ﭼﯥ ډﯦﺮه ﺗـﺎدي ﻳـﯥ درﻟـﻮده ،د ﻣـﻮټﺮو ﭘـﻪ ﻟﻴـﺪو ﻣـﯥ ﺷـﻴﺮﭘﻦ -ﻫﻮ ،د ﺷﻴﺮﻳﻦ اﻏﺎ ﭘﻪ اړه.
اﻏﺎ ﺗﻪ ﭘﻪ ﺧﻮاﺷﻴﻨۍ ووﻳﻞ :ﺑﭽﻮ ﺧﺎﻧﻪ ﻟﻜﻪ ﭼﯥ وﻳﯥ ﻧﻴﻮﻟﻢ. ﻳــﻮ ﻏﯧـږ ﻟــﻮګﻰ ﻳــﯥ ﻟــﻪ ﺧــﻮﻟﯥ ووﻳﺴــﺖ ،دوه درې ﺗﺨﺘــﻪ ،ﺗﺨﺘــﻪ ﺗــﻮﺧۍ ﻳــﯥ
ﺧﺒﺮه ﻣﯥ ﻻ ﻧـﻪ وه ﺗﻤﺎﻣـﻪ ﭼـﯥ ﻣـﻮټﺮ ﻣـﻮ ﻟـﻪ ﺧﻮاﻧـﻪ ﺗﯧﺮﺷـﻮل ،اﻳﻠـﻪ ﻣـﯥ زړه ﭘـﻪ وﻛړل.
ﻛﺮار ﺷﻮ ،ﻟﻪ دې ﻛﺎر ﺳﺮه ﺷﻴﺮﻳﻦ اﻏﺎ ﻫـﻢ وﻳښ ﺷـﻮ ،ﭘـﻪ ﺟـﺪي اﻧـﺪاز ﻳـﯥ ووﻳـﻞ: -ﺗﻪ ﻳﯥ وواﻳﻪ
ﺧﺒﺮه ﺧﺮاﺑﻪ ده ،ﺗګﺎو ﺗﻪ ﭼﺎﻛﺮه ځﯥ؟ دې ﺳﺮه ﻣﯥ ټﻮﻛﻪ ورﺗﻪ ﺷﺮوع ﻛړه
-ﺗګﺎو ﺗﻪ ﭘﻪ )(1365ﻛﺎل ﻛﯥ ﻳﻮځﻞ ﻟﻪ ﻣﻠګﺮو ﺳﺮه ﺗﻠﻠﻰ وم ،ﺑﻴﺎ ﻧﻪ ﻳﻢ ﺗﻠﻠـﻰ -د ﻧﻨګﺮﻫﺎر وﻻﻳﺖ د ﺳُﺮﺧﺮود وﻟﺴﻮاﻟۍ ﺗﻪ ﻛﻪ ﻛﻠﻪ ﻻړې اوڅﻮك دې ﭘﻜـﯥ
او ﻧﻪ ﭘﻜﯥ څﻮك ﭘﯧﮋﻧﻢ ،ﻣﺎ وې ﭼﯥ ﺑﻴﺎ ﺑﻪ ﻟﻪ ﻫﻐـﻪ ځـﺎى ﻧـﻪ ﺟﻼاﺑـﺎد ﺗـﻪ ﺑـﻞ ﻣـﻮټﺮ ﻧــﻪ ﭘﯧﮋﻧــﺪل ،ﻫﺮﺳــړى دې ﭼــﯥ وﻟﻴــﺪ ورﺗــﻪ وواﻳــﻪ ،زه د ﺷــﻴﺮﻳﻦ اﻏــﺎ ،ﻳــﺎدل اﻏــﺎ
وﻧﻴﺴﻢ. ﻣﻠګﺮى ﻳﻢ ،ﺑﺲ دﺳﺘﻲ دې ﻛﻮرﺗﻪ ﺑﻴﺎﻳﻲ ،ځﻜﻪ ﭼـﯥ ﻫﻠﺘـﻪ ﭘـﻪ ﻫـﺮ ﻛـﻮر ﻛـﯥ د دل
ﺷﻴﺮﻳﻦ اﻏﺎ ﻳﻮه ﺷﯧﺒﻪ ﻏﻠﻲ ﺷﻮ ،ﺧﻮ ﭘﻪ دې ﻛﻤﻪ ﻣﻮده ﻛﯥ ﺷﻴﺮﻳﻦ اﻏﺎ ډﯦﺮ ښﻪ اﻏﺎ او ﺷﻴﺮﻳﻦ اﻏﺎ ﭘﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﻳﻮ څﻮك ﺧﺎﻣﺨﺎ ﺷﺘﻪ.
ﭘﻼن ﺟﻮړﻛړ ،ﻋﻤﺮ ﻳﯥ راﺗﻪ اﺗﻪ وﻳﺸﺖ ﻛﺎﻟﻪ وښﻮد ،ﺧﻮ ﻟﻪ ﺑﻼ ډك و ،ﻫﻐـﻪ وﻳـﻞ دې ﺧﺒﺮې ﺳـﺮه ﻫﻠـﻚ ﻟـﻪ ﺧﻨـﺪا داﺳـﯥ ﺗـﻮر اوﺷـﻴﻦ ﺷـﻮ ﭼـﯥ ﺳـﺘﺮګﯥ ﭘﻜـﯥ
ﭼــﯥ څــﻮﻣﺮه وﺧــﺖ ډﯦــﺮ ﺗﯧﺮﺷــﻲ ﺳــﺘﺎ د ﻧﻴﻮﻟــﻮ اﻣﻜــﺎن ډﯦــﺮ دى ،ﻫﺮځــﺎى ﻛــﯥ ﺑــﻪ ورﻛﯥ ﺷﻮې او ﻟﻪ ډﯦـﺮې ﺧﻨـﺪا ﭘﻮرﺗـﻪ ،ﭘﻮرﺗـﻪ اﻟﻮﺗـﻪ ،ﭘـﻪ ﺑﯧـړه ﻣـﯥ ورﺗـﻪ ووﻳـﻞ :
ﺗﺎﻻﺷﻲ ګﺎﻧﯥ وي ،زه واﻳﻢ ﻫﻐﻮى ﺑﻪ ﺗﺎﭘﺴﯥ اوس ﻛﺎﺑﻞ اوﺑګﺮام ﻟټﻮي ،ﻫﻐـﻮى ﻻرې ﺗﻪ ګﻮره ﭼﯥ اوس ﺑﻪ ﻣﻮټﺮ ټﻜﺮ ﻛړې ،ﻫﻐﻮ دﻟﻪ ګـﺎﻧﻮ ﻧـﻪ ﺧـﻮ را وﺗښـﺘﯧﺪم،
څﻪ ﭘﻮﻫﯧږي ﭼﯥ ﺗﻪ ﺷﻤﺎﻟﻲ ﺧﻮاﺗﻪ راﻏﻠﻰ ﻳﯥ او ﻟﻪ دې ﻻرې ﺟـﻼل آﺑـﺎد ﺗـﻪ ځـﯥ، ﭼﯥ ﺗﻪ ﻣﯥ ﻣړ ﻧﻪ ﻛﯥ.
ﭼﯥ ﻟﻪ ﻗﺼﺪه ﺑﻪ دې داﺳﯥ ﻛړي وي ﻛﻪ څﻨګﻪ ﺧﻮ ښﻪ ﭼﻞ دې ﻛړى دى. ﻳﻮ وار ﺷﻴﺮﻳﻦ اﻏﺎ راﺗﻪ وﻛﺘﻞ ﭘﻪ وارﺧﻄﺎﻳۍ ﻳﯥ راﺗﻪ ووﻳﻞ:ﻟﻪ ﭼﺎ ﻧﻪ؟
ﻟﻪ دې ﭼﺮﺳﻲ ﻧﻪ ﻣﯥ د داﺳﯥ ﻫﻮښﻴﺎرې ﺧﺒﺮې ﻫﯧڅ ﺗﻤـﻪ ﻧـﻪ وه ،ﺧـﻮ ) ﻟﯧـﻮﻧﻰ ﭼﺎ ﺳﺮه ﻣﯥ ﻣﻐﺰو ﻛﯥ ﻛړﻧګ ﺷﻮ ،ﺧﻮ ﺧﺒﺮه ﻣﯥ ﻟـﻪ ﺧـﻮﻟﯥ وﺗـﯥ وه ،ﻛﻠـﻪ ﻛﻠـﻪ
ﻫﻢ ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ﻛﺎر ﻛﯥ ښﻪ ﭘﻮﻫﻴږي(. ځﻴﻨﯥ ﺧﺒﺮې ﺑﯥ اﺧﺘﻴـﺎره د ﺳـړي ﻟـﻪ ﺧـﻮﻟﯥ ﻧـﻪ ووځـﻲ او دﻟﺘـﻪ ﻣـﯥ ﭼـﯥ ﺧﺒـﺮه ﻟـﻪ
-ﻧﻮ څﻨګﻪ ﺑﻪ وﻛﻮ؟ ﺧﻮﻟﯥ ووﺗﻪ ﻛﯧﺪاى ﺷﻲ ﭼﯥ ﻧﻮر ﻣﯥ ﻟﻪ ﺷﻴﺮﻳﻦ آﻏﺎ ﻧـﻪ ﺧﻄـﺮ ﻧـﻪ ﺣـﺲ ﻛﻮﻟـﻮ ،ﺧـﻮ
-ﺗګﺎوﻛﯥ ښﻪ ﺣﺠﺮه ﻟﺮو ،ﻛﻪ ﻛﺎل ﻫﻢ ﭘﻜﯥ ﺗﯧﺮﻛـړې څـﻪ ﺧﺒـﺮه ﻧـﻪ ده ،ﺧـﻮ زه ﺑﻴﺎ ﻫﻢ ځﺎن ﻣﯥ ﺗﯧﺮ ﻛړو.
واﻳﻢ ﭼﯥ )ډاﻳﺮك( ﺟﻼل اﺑﺎد ﺗﻪ ﻻړ ﺷﻮ ،اوس د ﺷﭙﯥ ﻟﺨﻮا ﭘﻪ ﻻره ﻫﯧڅ ﺧﺒﺮه ﻧﻪ -ﻫﺴﯥ
وي ،ﺧﻮ ﭼﯥ ﻳﻮڅﻮ زﻧﺎﻧﻪ ﭘﻪ ﻣﻮټﺮﻛﯥ واى ،ﺑﻴﺨﻲ ﻣﻮﻛﺎرﺟﻮړﯦﺪه. )ﻫﺴــﯥ( ﻣــﯥ داﺳــﯥ ووﻳــﻞ ﻟﻜــﻪ ﭼــﯥ ﻫــﻴڅ ﺧﺒــﺮه ﻧــﻪ وي ،ﻋﺠﻴــﺐ ﻫﻠــﻚ و،
-څﻨګﻪ ﻣﻮ ﻛﺎر ﺟﻮړﻳﺪه؟ ﺳﺘﺮګﯥ ﺑﻪ ﻳﯥ ﻣﺎ ﺧﻮاﺗﻪ وې او ﻣـﻮټﺮ ﺑـﻪ ﻳـﯥ ښـﻪ ﺗﻴـﺰ روان ﻛـړى و ،ﭘـﻮخ او ﺧـﺎم
-اوس دوه ﭘﻪ دوه ﻳﻮ ،د ﻫﺮ ﭼﺎ ﭘﺎم ﻣﻮږ دواړو ﺗﻪ اوړي ،ﺧﻮ ﺑﺲ ﭼﯥ ﻳﻮځـﻞ ﺳــړك ﻳــﯥ ﻧــﻪ ﻟﻴــﺪه ،څــﻪ ﺑــﻪ ﻣــﻮ ﺳــﺮ ﭘړﺳــﻮم ،ﻫﻠــﻚ ﻛﻠــﻚ ﺷــﻮ ،د ﭼﺮﺳــﻴﺎﻧﻮد
ﻛﻠﻲ ﺗﻪ ﻻړ ﺷﻮ ،ﺑﻴﺎ ﻧﻮر زه ﭘﻮﻫﯧږم او ﻛﺎر ﻣﯥ ،ﺗﻪ ﺑﻴﺎ ﻟﻪ ﻫﺮڅﻪ ﺑﯧﻐﻤﻪ ﻳﯥ. ﺻﺪاﻗﺖ ﻛﻴﺴﯥ ﻣﯥ ډﯦﺮې اورﯦﺪﻟﯥ وې ،ﻣﺎ ﻫﻢ ﻏﻮښﺘﻞ ،ﭼﯥ ﻣﻠګﺮى ﻳﯥ ﻛـړم،
Downloaded from: ketabton.com
ﺧﭙﻞ ځﺎن ﻣﯥ ﭼﯥ ﭘﻪ ﺧﭙﻠﻪ وﻧﻪ ﭘﯧﮋﻧﺪه ﻧﻮ ﺧﻠﻚ ﺑﻪ ﻣﯥ څﻪ وﭘﻴﮋﻧﻲ؟ ﭘـﻪ ﻻره ﻛـﯥ د ﺷﻴﺮﻳﻦ اﻏﺎ داﺧﺒﺮه راﺗﻪ ښﻪ ښﻜﺎره ﺷﻮه ،زه ﻟږ څﻪ ﺳـﻮﭼﻮﻧﻮﻛﯥ ﺗﻠﻠـﻰ وم،
ښﯥ ډﯦﺮې ﺗﺎﻻﺷۍ وې ،ﻛﻮم ځﺎى ﻛـﯥ ﭼـﯥ ﺑـﻪ ﺗﺎﻻﺷـﻲ وه د ﺷـﻴﺮﻳﻦ اﻏـﺎ دﻣﺎﻣـﺎ ﭼﯥ ﻧﺎ څﺎﭘﻪ ﻣﻮټﺮ ﻟﻪ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺳړك ﻧﻪ ﻓﺮﻋﻲ ﺳـړك ﺗـﻪ ﺗـﺎو ﺷـﻮ ،وارﺧﻄـﺎ ﺷـﻮم،
ځﻮى اﺟﻤﻞ ﺑﻪ ځﺎن داﺳﯥ ﻧﺎروغ ﻛﻪ ﭼﯥ ﻋﺴﻜﺮو ﺑﻪ ورﺗﻪ دﺳﺘﻲ اﺟـﺎزه ورﻛـړه، ﺳړك ﺗﻪ ﻣﯥ وﻛﺘﻞ ،ﻫﻠﺘﻪ ﭘﻪ ﻟﻮى ﺳړك ﭘﻮﻟﻴﺲ وﻻړ و او ﺗﺎﻻﺷﻲ رواﻧـﻪ وه ،ﻟـږ
ﭼﯥ ﻟږ ﺑﻪ ﺗﺮې ﻟـﺮې ﺷـﻮل ﻧـﻮر ﺑـﻪ ﻳـﯥ ﻟـﻪ ﺧﻨـﺪازاره راوﭼﻮﻟـﻪ ،داﺳـﯥ ﺗﻤﺜﻴـﻞ ﻳـﯥ وړاﻧﺪې ﻣﻮټﺮ ودرﯦـﺪ ،ﺷـﻴﺮﻳﻦ اﻏـﺎ وﻳـﻞ ،ﭼـﯥ ﻟـﻪ ﻓﺮﻋـﻲ ﺳـړﻛﻮﻧﻮ ﻧـﻪ ﺑـﻪ ځـﺎن د
ﻛﺎوه ﭼﯥ ﺣﻴﺮان ورﺗﻪ ﭘﺎﺗﯥ وم ،دده ﻟﻪ ﻧﺎروﻏۍ ﺳـﺮه ﺑـﻪ زﻣـﻮږ ﻫﻐـﻪ ﺑـﻞ ﻣﻠګـﺮي ﺗګﺎب وﻟﺴﻮاﻟۍ ﺗﻪ وﻛﺎږو ،ﻫﻐﻪ وﻳﻞ ﭼﯥ ﭘﻪ دې ځﺎى ﻛﯥ ﻣﯥ ﻫﯧڅ ﻛﻠﻪ ﺗﺎﻻﺷﻲ
ﺷﺎﻣﺤﻤﺪ داﺳﯥ ﻧﺎرې ﺟـﻮړې ﻛـړې ﻟﻜـﻪ ﻳـﻮه ﺑـﻮره ښـځﻪ ﭼـﯥ ﭘـﻪ ﺧﭙـﻞ زوى وﻳـﺮ ﻧﻪ وه ﻟﻴﺪﻟﯥ.
ﻛﻮي؛ زﻣﺎ ﺳﺘړﻳﺎ او ﺑﯥ ﺧﻮﺑﻲ ډﯦﺮه وه ،دوى ټﻮل د ﻟږې ﺷﯧﺒﯥ ﻟﭙﺎره ﻏﻠـﻲ ﺷـﻮل ﭘﻪ داﺳﯥ ﺣﺎﻻﺗﻮ ﻛﯥ ﻳﻮ ﺑﻠـﺪي ﻣﻠګـﺮى ډﯦـﺮ ﺿـﺮور وي ،اوس ﻣـﯥ ﻳـﻮ ﺗﻜـړه
او زﻣــﺎ ﺳــﺘﺮګﯥ ﺳــﺮه ورﻏﻠــﯥ وې ،ﭼــﯥ ﺳــﺘﺮګﯥ ﻣــﯥ ﻟــﻮڅﯥ ﻛــړې د ﻟﻐﻤــﺎن ﭘــﻪ ﻣﻠګﺮى ﭘﻴﺪا ﻛړى و ،ﭼﯥ دا دروﻧﺪ ﺑﺎر ﻳـﯥ راﺳـﺮه ووړ ،داﻛـﻮم ﺗﺼـﺎدف ﻧـﻪ و،
ﺳــﺮﺧﻜﺎﻧﻮ ﻛــﯥ ﻣــﻮ د ﺟــﻼل آﺑــﺎد ﭘــﻪ ﻟـﻮري د ﻣــﻮټﺮ څﺮاﻏﻮﻧــﻪ ﺑﻠﯧــﺪل ،ورورﺳــﺘﻪ ﭘﻪ اﺳﻼم ﻛﯥ ﺗﺼﺎدف ﻧﺸﺘﻪ ﻣﻮږ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن ﻫﺮ څﻪ د اﷲ ﭘﺎك ﻟﻪ ﻟﻮري ګڼـﻮ ،اﷲ
ﺳﻴټ ﺗﻪ ﻣﯥ ﭼﯥ وﻛﺘﻞ ،ﻧﻮرﻋﻠﻲ وﻳﺪه ﺷـﻮى و ،اﺟﻤـﻞ او ﺷـﺎﻣﺤﻤﺪ ﺧﭙﻠـﻮ ﻛـﯥ ﭘﺎك راﺳﺮه ﻣﻠګﺮى و ﭼﯥ ﻟﻪ دا ډول زﻧﺪان ﻧﻪ وﺗښﺘﯧﺪم،
ټﭙﯥ ﺳﺮه وﻳﻠﯥ ،دې ﻛﯥ اﺟﻤﻞ ﻳﻮه ﭘﻼﺳﺘﻴﻜﻲ وړه ﺑﺸـﻜﻪ راواﺧﻴﺴـﺘﻪ اوﻃﺒﻠـﻪ ﺷﻴﺮﻳﻦ اﻏﺎ ﺗﻪ ﻣﯥ ووﻳﻞ :ﺷﻴﺮﻳﻦ آﻏﺎ! ﻳﻮه ﺧﺒﺮه درﺗﻪ ﻛﻮم!
ﻳ ـﯥ ﻫــﻢ ورﺳــﺮه ﺷــﺮوع ﻛــړه ،د ﻋﺴــﻜﺮۍ ﭘــﻪ دروان ﻛــﯥ ﺑــﻪ ﻣــﻮږ ﻫــﻢ دا ﻛﺎروﻧــﻪ ﻳﻮ ﭼﺎﺗـﻪ ﻧـﻮم اﺧﻴﺴـﺘﻞ د ﺑﻠـﺪﺗﻴﺎ ﻟـﻮﻣړى او ﻣﻀـﺒﻮط ﭘـړاوى دى ،ور ﭘﺴـﯥ
ډﯦﺮﻛﻮل ،ﭼﯥ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻛﻠﻪ ﻛﻠﻪ ﭘﻜﯥ ﻣﻨګﻰ واﻫﻪ ،ﺧـﻮ اوس ﻣـﯥ زړه ﻣـﺎت و ،ﭘـﻮى ﻣﯥ ﺧﺒﺮ و ﻏﺰوﻟﻪ :ﺗﻪ ﭘښﺘﻮن ﻳﯥ اوس ﻣﯥ ځﺎن ﺗﺎﺗﻪ ﺳﭙﺎرﻟﻰ ،ﭼﯥ ﻫﺮ څﻪ ﻛـﻮې،
ﻧﻪ ﺷﻮ ﭼﯥ ﺗﺮﺟﻼل آﺑﺎد ښـﺎر ﭘـﻮرې څـﻪ ډول ورﺳـﯧﺪو ،اوس ﻧـﻮ د ﺷـﭙﯥ دوﻟـﺲ ﺧﻮ ﻣﺎ ژوﻧﺪى ورﺳﻮه ،ﭼـﯥ ﭘـﻪ زړه ﻛـﯥ ﻣـﯥ ډﯦـﺮې ﻏـﻮټﯥ دي ،ﻧـﻮره ﺳـﺘﺎ ﺧﭙﻠـﻪ
ﺑﺠﯥ وې ،ﺧﻮ ﺷﻴﺮﻳﻦ اﻏﺎ د ﻣﻮټﺮ واﻧۍ ﺣﻮﺻﻠﻪ ډﯦﺮه ﻟﺮﻟﻪ ،ﺷﻴﺮﻳﻦ آﻏـﺎ ﭘﻮﻫﯧـﺪه ﺧﻮښﻪ.
ﭼﯥ څﻨګﻪ ﻣﺰل وﻛړي او څﻪ وﺧﺖ ځﺎن ورﺳﻮي ،ځﻜﻪ ﺧﻮ ﺑﻪ ﻳﯥ ﻛﻠﻪ ﻛﻠـﻪ زﻣـﻮﻧږ ﺷﻴﺮﻳﻦ اﻏﺎ ﻟﻪ ﺧﻨﺪا ﺷﻴﻦ ﺷﻮاو وې وﻳﻞ :داﺳﯥ ﭘښﺘﻮ درﺳﺮه وﻛﻢ ﭼﯥ ﺗﻪ ام
ﺧﺒـــﺮو ﺗـــﻪ ﻫـــﻴڅ ﭘـــﺎم ﻧـــﻪ و او ﺧﭙﻠـــﻪ ډرﯦـــﻮري ﺑـــﻪ ﻳـــﯥ ﻛﻮﻟـــﻪ ،ځﻜـــﻪ ﺧـــﻮ وﺧﺘــﻲ ورﺗﻪ ﺣﻴﺮان ﺷﯥ ،ددې رﺷﻮت ﺧﻮرو ﭘﻮﻟﻴﺴﺎﻧﻮ ﭘﻪ ﭼـﻞ زه ډﯦـﺮ ښـﻪ ﭘـﻮﻫﯧږم ،ﻳـﻮ
راورﺳﯧﺪو ،د ﺷﭙﯥ ﺗﯧﺮوﻟﻮ ﻟﭙﺎره ﻗﺼﺒﯥ ﺗﻪ د ﺗﺮه ﻛﻮر ﺗﻪ ﻣﯥ ﻻړو. رګ ﻣﯥ ﻟﻐﻤﺎﻧﻰ دى.
=== دې ﺳﺮه دواړو ښﻪ وﺧﻨﺪل.
ﺳﻬﺎرﻣﯥ ﺷـﻴﺮﻳﻦ اﻏـﺎ ﺗـﻪ ﭘـﻪ وچ زورﭘﻴﺴـﯥ ورﻛـړې ،ﻫﻐـﻮى ﭘـﻪ ﺧﭙﻠـﻪ ﻣﺨـﻪ دا وﺧﺖ ﻣﺎزﻳګﺮ ﻗِﻀﺎ و ،ﺷﻴﺮﻳﻦ اﻏﺎ وﻳﻞ ،ﭼـﯥ د ﺷـﭙﯥ ډوډۍ ﺑـﻪ زﻣـﻮږ ﭘـﻪ
ﻻړل او زه ﭘﻪ ﻛﻮر ﻛﯥ ﭘﺎﺗﯥ ﺷﻮم ،ﻫﻤﺎﻏﻪ د ﺷﭙﯥ ﺧﺒﺮﺷﻮم ﭼﯥ ﻟﻮڼﯥ ،زاﻣﻦ ﻣﯥ، ﻛﻮر ﻛﯥ وﺧﻮرو ،ﻧﺎ وﺧﺘﻪ ﺑﻪ ﻻړ ﺷﻮ ،ﻣﺎ ﻫﻢ ورﺳﺮه وﻣﻨﻠـﻪ ،د ﺗګـﺎب د ﺑـﺎزار ﺗـﺮ
ﻣﻮر ﭘﻼر او ﺧﻮر؛ ټﻮل ﭘﻪ ﻫﻤﺎﻏﯥ ﺷﭙﻪ وژل ﺷﻮي وو ،ﺗﺮه ﻣﯥ دا ﻫـﻢ ووﻳـﻞ ﭼـﯥ څﻨګ ﻳﯥ ﻛﻮر و ،ﭼﺎى او ډوډۍ ﻣﻮ ﺳﺮه وﻛړل ،ټﭙﻮﻧﻪ ﻣﯥ وﻳﻨـﯥ ﺷـﻮي وو ،ﻟـږ
ښځﻪ ﻣﯥ ﺳـﻮﭼﻪ ﻟﻴـﻮﻧۍ ده ،ټﻮﻟـﻪ ﺷـﭙﻪ ﻣـﯥ وژړل ،ﻣـﺎ ﺑـﻪ ﻛﻠـﻪ ﻛﻠـﻪ ﻟـﻪ ځـﺎن ﺳـﺮه درد ﻳــﯥ ﻫــﻢ ﻛــﺎوه ،ﺷــﻴﺮﻳﻦ اﻏــﺎ ﻟــﻪ درﻣﻠﺘــﻮن ﻧــﻪ ﻳــﻮ څــﻪ دوا دارو راوړه ،ﭘــﺎﻛﯥ
وﻳﻞ ،ﻫﻐﻪ ﻛﺴﺎن ﭼﯥ ځﺎن ﻣﺮګﻲ ﻛﻮي څﻮﻣﺮه ﺑﯥ ﻋﻘﻠﻪ دي ،ﭘښﺘﺎﻧﻪ ﺑﯥ ﻛﻠﺘـﻮره ﺟﺎﻣﯥ ﻳﯥ راﺗﻪ راوړې او ﭘﻮره ﻟـﺲ ﺑﺠـﯥ ﻟـﻪ ﻛـﻮره ووﺗـﻮ ،ﻛﻠـﻲ ﻧـﻪ ﻳـﯥ درې ﻧـﻮر
دي ﭼﯥ ﺟﻨګﻮﻧﻪ ﻛﻮي ﺧﻮ اوس ﭘﻮه ﺷﻮم ﭼﯥ دا دﻫﻐﻮى ﻛﻠﺘﻮر دى ،ﭼﯥ د ﻇﻠـﻢ ﻫﻠﻜﺎن ﻫﻢ ﻟﻪ ځـﺎن ﺳـﺮه راوﺳـﺘﻞ ټـﻮل ﻣـﻮټﺮ ﻛـﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳـﺘﻮ او ﺟـﻼل اﺑـﺎد ﺗـﻪ ﻣـﻮ
ﭘﺮ وړاﻧﺪې ﭼﻮپ ﻧﻪ ﭘﺎﺗﯥ ﻛﯧږي ،ﺧﻮ ﻧﻦ زه ﺗﻴﺎر ﺷﻮى وم ﭼﯥ دې ﺳﻮر ﻣﺨﻮ دﻟﻪ ﺣﺮﻛﺖ وﻛړ ،ﻟﻪ ﻫﻠﻜﺎﻧﻮ ﺳﺮه ﻳﯥ ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻛړم ،ﭘﺴﯥ ﻳﯥ ﻳﻮه ﻟُﻨګۍ ﻫﻢ راﻛړه ،ښﻪ
ګﺎﻧﻮ ﺗﻪ ځﺎﻧﻤﺮګﻰ ﺷﻢ ،ﺗﺮه ﺗﻪ ﻣﯥ ووﻳﻞ ﭼﯥ زه ﻛﻠﻲ ﺗﻪ ځﻢ ،ﺧﻮﻫﻐـﻪ راﺗـﻪ اﺟـﺎزه ﺷﺨﻪ ﻟﻨګۍ ﻣﯥ ووﻫﻠﻪ ،د ﻣﻮټﺮ ﭘﻪ ﻣﺨﻜﯥ ښﻴښﻪ ﻛﯥ ﻣﯥ ځﺎن ﺗﻪ وﻛﺘـﻞ ﺣﻴـﺮان
راﻧﻪ ﻛړه ،ﻫﻐﻪ وﻳﻞ ﭼﯥ ﻣﺎ اﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲ وژﻟﻰ ،ﺧﺎﻣﺨﺎ ﺑﻪ ﻣﺎﭘﺴﯥ ﻛﻠﻲ ﺗـﻪ ﺗﻼﺷـﻲ ﺷﻮم ،ځﻜﻪ څﻮ ﻣﻴﺎﺷﺘﯥ ﻣـﯥ ځـﺎن ﭘـﻪ ښﯧښـﻪ ﻛـﯥ ﻧـﻪ وﻛﺘﻠـﻰ ،زړه ﻛـﯥ ﻣـﯥ وﻳـﻞ
Downloaded from: ketabton.com
ﻧﻮرو ﺑﻪ ﺗﻮﺑﯥ وﻳﺴﺘﯥ او ښﻴﺮې ﺑﻪ ﻳـﯥ ﻛـﻮﻟﯥ ،ﺧـﺎن ﻻ ﻻ راﺗـﻪ ووﻳـﻞ ،ﭼـﯥ دوى راځﻲ ،د ﺗﺮه ﺧﺒﺮه راﺗـﻪ ﭘﺮځـﺎى ښـﻜﺎره ﺷـﻮه ،ﺷـﻞ ورځـﯥ ﻟـﻪ ﻛـﻮر ﻧـﻪ وﻧـﻪ وﺗـﻢ،
ټﻮل ﻟﻪ ﻣﺎﺳﺮه دي اوﻛﻪ زه وﻏﻮاړم ﻧـﻮ دوى زﻣـﺎ ﻏـﭻ او زﻣـﺎ ﭘـﻪ ﺷـﺎن د ﻧـﻮرو ﺑـﯥ ﻧﮋدې ﺧﭙﻠﻮان ﻣﯥ ﺟﻼل اﺑـﺎد ﺗـﻪ راﺗـﻪ راﺗﻠـﻞ ،دﻛﻠـﻲ دﻫـﺮې ورځـﯥ ﺧﺒـﺮ ﺑـﻪ راﺗـﻪ
ګﻨﺎه اﻓﻐﺎﻧﺎﻧﻮ ﻏﭻ ﻫﻢ اﺧﻴﺴﺘﻠﻰ ﺷﻲ ،ﻫﻐﻪ د ﺗﺒﻠﻴﻐﻴﺎﻧﻮ ﺧﺒﺮه دﻋﻮت ﻳﯥ راﻛـﻪ او رﺳــﯧﺪه ،ﭘــﻪ ﻳﻮﯦﺸــﺘﻤﻪ ورځ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ ﻟــﻪ څﻠــﻮرو ﻣــﻮټﺮو ﺳــﺮه ﭼــﯥ ﻟــﻪ ﺗﺮوﻧــﻮ،
ﻧﻮر ﭘﺎڅﯧﺪل ،ﺧﺎن ﻻﻻ ﭘﻪ رواﻧﻪ ﻛـﯥ ﺧﭙﻠـﻮ ﻧـﻮرو ﻣﻠګـﺮو ﺗـﻪ ووﻳـﻞ :ﺗﻮرﻳـﺎﻟﻰ ﻳـﻮ ﺧﻮرﻳﻮﻧﻮ اوﺗﺮه زاﻣﻨﻮﻧﻪ ډك وو ﻻړو ،ﻫﻤﺪا ﭼﯥ ﻛﻠﻲ ﺗﻪ ورﺳﯧﺪو ،ټﻮل ﭘـﻪ ګـډه
واﻗﻌﻲ ﻣﺴﻠﻤﺎن او ﻳﻮ واﻗﻌﻲ ﺗﻮرﻳﺎﻟﻰ دى ،ﭼﯥ دوﻣﺮه ﻟﻮى ﻛﺎر ﻳﯥ ﻛړى ،ﺑـﺲ زﻣﺎ د ﻛﻮر ﺧﻮاﺗﻪ روان ﺷﻮ ،ﺧﭙﻠﻮ ﺧﭙﻠﻮاﻧﻮ راﺗﻪ ﻳـﻮ ډول ﻛﺘـﻞ ،د ﻛـﻮر ﭘـﻪ ﻟﯧـﺪو
د اﷲ اﻣــﺪاد ورﺳــﺮه و ،او ﺑﻠ ـﻪ ﻳــﯥ دا ﭼــﯥ ﺗﻮرﻳــﺎﻟﻰ ﻳــﻮﺗﻜړه ،زړور او ﺑﺎﺗﺠﺮﺑــﻪ ﻧﻮر ﻫﻢ ودردﯦﺪم او دﻏﭻ ﻟﻤﺒﯥ ﻣﯥ ﭘﻪ زړه ﻛﯥ ﺗﺎوې راﺗﺎوې ﺷﻮې ،ﺗﺎﺳﻮ ﻛﯥ ﺑﻪ
ﻧﻈــﺎﻣﻲ اﻓﺴــﺮدى ﺗﯧــﺮ ﺷــﻮى ،ﺗﻮرﻳــﺎﻟﻰ د ﺧــﺪاى ﭘــﻪ ﻣﺮﺳــﺘﻪ ډﯦــﺮ څــﻪ ﻣــﻮږ او داﺳﯥ درد ﭼﺎ ﻧﻪ وي څﻜﻠﻰ؟ درد او ﻏﻢ ﻫﻐﻪ وﺧﺖ ﻟﻪ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻪ ووځﻲ ﭼـﯥ ﻣـﻮر
اﻓﻐﺎﻧﺎﻧﻮ ﺗﻪ ﻛﻮﻟﻰ ﺷﻲ. او ﭘﻼر ﺗﻪ د ځﻮي ﻣړى او اوﻻد ﺗﻪ د ﻣﻮر او ﭘﻼر ﻣړى ﭘﺮوت وي ،ﺧﻮ زﻣﺎ ټﻮﻟـﻪ
ﺧﺎن ﻻﻻ ﺧﭙﻠﻪ د ﺗﻠﻴﻔﻮن ﺷـﻤﯧﺮه راﻛـړه او وﻳـﯥ وﻳـﻞ ﻛـﻪ ﻣـﻮﻧږ ﺳـﺮه ﻳـﻮ ځـﺎى ﭼﺮګۍ ﻣړه وه.
ﻛﯧﺪل ﻏﻮاړې ،ﻧﻮ ﭘﻪ دې ﺷﻤﯧﺮه ﺑﻴﺎ زﻧګ ووﻫﻪ ،ﺧﺪاى ﭘﻪ اﻣﺎﻧﻲ ﻣﻮ ﺳـﺮه وﻛـړه د ﻛﻼ ور ﻳﯥ ﭘﻪ ﺑﻢ اﻟﻮځـﻮﻟﻰ و ،د ﺧﻮﻧـﻮ ﻛړﻛـۍ او دﯦﻮاﻟﻮﻧـﻪ داﺳـﯥ ﺳـﻮري
او د ﺳﭙﻴﻦ ﻏﺮه ﺧﻮاﺗﻪ روان ﺷﻮل. ﺳﻮري وو ﻟﻜﻪ ﺳﻞ ﻛﻠﻨـﻪ وراﻧـﻪ ﻛﻨډواﻟـﻪ ،ﭘـﻪ دوه ﺧﻮﻧـﻮﻛﯥ ﻣـﯥ ﭘـﻼر ،ﻣـﻮر او
دا زﻣﻮږﻛﻠﻲ ﺗﻪ د دوى ﻟﻮﻣړى راﺗګ ﻧﻪ و ،ﻫﻐﻮى ﺑﻪ ﻫﺮوﺧﺖ ﺧﭙﻠﻮ ﻛﻮروﻧﻮ ﺧﻮر ﺳﻮځﯧﺪﻟﻲ وو ،ﺧﻮﻧﯥ اوس ﻫﻢ ﺗﻜﯥ ﺗﻮرې وې.
ﺗﻪ راﺗﻠـﻞ ،ځﻜـﻪ ﻫﻐـﻮى ﻫـﻢ اﻓﻐﺎﻧـﺎن دي ،د ﻫﻤـﺪې ﺳـﻴﻤﯥ ﺧﻠـﻚ دي ﻛﻮروﻧـﻪ، ژوﻧﺪ راﺗﻪ ﻳـﻮ ډول ﺑـﯥ ﻣﺎﻧـﺎ ﺷـﻰ ښـﻜﺎره ﺷـﻮ ،ﻫـﯧڅ ﺷـﻲ ﺧﻮﻧـﺪ ﻧـﻪ راﻛـﺎوه،
ﻣﻮر ﭘﻼر ﻟﺮي ،زﻣﻮږ ﭘـﻪ ﻛﻠـﻲ ﻛـﯥ ﻫﺮﻛـﻮر وﺳـﻠﯥ ﻟـﺮي ،ﻫﺮځـﺎى ﺗـﻪ ﭼـﯥ ځـﻲ دا ﻣﻴﺮﻣﻦ ﻣﯥ ﺧﺴﺮ ﭘﯧښﻮر ﺗﻪ د دوا ﻟﭙﺎره ﺑﯧﻮﻟﯥ وه ،ﺳﺨﺖ ﻧﺎ ﻛﺎراره وم.
وﺳﻠﯥ ورﺳﺮه وي ،ځﻜﻪ دﻟﺘﻪ ﺧﻠﻚ ﭘﻪ ﺷﺨﺼﻲ دښـﻤﻨﻴﻮ ﻫـﻢ اﺧﺘـﻪ دي ،داﺳـﯥ د ﺗﺮه ﭘﻪ ﻛﻮرﻛﯥ ﻣﯥ واړول او ﻓـﺎﺗﺤﯥ ﺷـﺮوع ﺷـﻮې ،ﻫـﺮه ورځ ﺑـﻪ ډﻟـﻪ ،ډﻟـﻪ
ﻟﻜﻪ ازاد ﻗﺒﺎﻳﻞ ...ﻳﻮه ورځ زﻣﻮږ ﻳﻮ ﻣﻠګﺮى ﭼﯥ ژوﻧﺎﻟﺴﺖ و او ﭘﻪ ښﺎر ﻛﯥ ﻟـﻮى دوﺳﺘﺎن راﺗﻠﻞ ،ﺑﻴﺎ ﻣﻮ ﺧﻴﺮاﺗﻮﻧﻪ ﻫﻢ وﻛړل.
ﺷــﻮى و ،دﻟﺘـــﻪ راﻏـــﻰ ،دا ﺧﻠـــﻚ ،ټﻮﭘـــﻚ ،او وﺳـــﻠﻪ وال ﻛﺴـــﺎن د ﺷﺨﺼـــﻲ درې ورځــﯥ وروﺳــﺘﻪ ﻣــﯥ ﻣﻴــﺮﻣﻦ ﻫــﻢ راﻏﻠــﻪ،ﭼﯥ ﭘــﻪ ﻟﻴــﺪﻟﻮ ﻳــﯥ ﺳــﺨﺖ
دښــﻤﻨﻴﻮ ﻛﻴﺴــﯥ ﻳــﯥ ﭼــﯥ واورﯦـﺪې ﺣﻴــﺮان درﻳــﺎن و ،څــﻪ وﺧــﺖ ورورﺳــﺘﻪ ﻳــﯥ ﭘښﻴﻤﺎﻧﻪ ﺷﻮم؛ ځﻜﻪ زﻣﺎ ﭘﻪ ذﻫﻦ ﻛﯥ د ﻫﻐﯥ ﻫﻐﻪ ﭘﺨﻮاﻧﻰ ﺗﺼـﻮﻳﺮ و ،ﺧـﻮ ﻫـﻴڅ
زﻣﻮږ د ﻛﻠﻲ ﭘﻪ ﭘﯧښﻮ ﻛﻴﺴﯥ ﻟﻴﻜﻠﯥ وې او ﭘﻪ ځﻴﻨﻮ ﻣﺠﻠﻮﻛﯥ ﭼﺎپ ﺷـﻮې وې، ﻣﯥ ﻫﻢ د ﻻﺳﻪ ﻧﻪ ﻛﯧﺪل ،زه ﻳﻮ ﺑﯥ وﺳﻪ اﻧﺴﺎن وم.
ﭼﯥ ﺑﻴﺎ زﻣﻮږ ﻛﻠﻴﻮاﻟﻮ ﻫﻐﻪ ﻣﺠﻠﯥ ﻛﻠﻲ ﺗﻪ رواړې او ﻛﻠﻴﻮاﻟﻮ ﻫﻢ ﻟﻮﺳﺘﻠﯥ وې. ﻟــﺲ دوﻟــﺲ ورځـﯥ ﻣــﯥ ﭘــﻪ ﻛﻠــﻲ ﻛــﯥ وﺗــﯥ وې ﭼــﯥ ﻳــﻮه ورځ ،ﻟــﻪ ﺷــﯧﺮزادو
ﺳﺮه ددې ﭼﯥ ﻣﺎ ﻫﻢ ﭘﻪ ﺑګﺮام ﻛﯥ ﻫﻤﺪاﺳﯥ ﻓﻜﺮ ﻛړى و ،ﻟﻜﻪ ﺧـﺎن ﻻ ﻻ ﭼـﯥ وﻟﺴــﻮاﻟۍ ﻧــﻪ زﻣــﺎ ﻳــﻮ ﭘﺨــﻮاﻧﻰ ﻣﻠګــﺮى ﺧــﺎن ﻻﻻ ﭼــﯥ ﺟﻬــﺎدي ﻗﻮﻣﻨــﺪان ﻫــﻢ و
راﺗـﻪ ووﻳـﻞ ،زه ﭘـﻪ ﻳـﻮ ډول ﺧﭙـﻞ ﻏـﭻ اﺧﻴﺴــﺘﻠﻰ ﺷـﻢ ﭼـﯥ ﻟـﻪ دوى ﺳـﺮه ﻳـﻮ ځــﺎى دوﻟﺴﻮ ﻣﺴﻠﺢ ﻛﺴﺎﻧﻮ ﺳﺮه ﻛﻠﻲ ﺗﻪ راﻏﻰ ،ﺷﭙږ ﻛﺴﺎن ﻳﯥ ﻟﻪ ﺣﺠﺮې ﻧـﻪ ﺷـﺎوﺧﻮا
ﺷﻢ،ﻛﻨﻪ ﻳﻮﻛﺲ ﺑﻪ ﻳﯥ څﻨګﻪ ﻟﻪ ټﻮﻟﯥ اﻣﺮﻳﻜﺎ ﺳﺮه ووﻫﻲ. ﭘﻴــﺮې ﺗــﻪ ووﺗــﻞ او ﺷــﭙږ ﻛﺴــﺎن ﻳــﯥ ﻟــﻪ ﻣﺎﺳــﺮه ﻛﯧﻨﺎﺳــﺘﻞ ،ﻳــﻮ ﭘﻜــﯥ ﻣﻮﻟــﻮي
ﺧﻮﻛﻠﻪ ﻳﯥ ﭼﯥ دﻋﻮت راﻛﻪ ﻳﻮ ډول زړه ﻧﺎ زړه وم ،دا وﺳـﻠﻪ وال ﺑـﻪ راﺗـﻪ ﻳـﻮ ﻏﻔﻮرﺟﺎن و ،ﭼﯥ ﻫﻐﻪ ﻣﯥ ﻫﻢ ﭘﯧﮋﻧﺪه ،ﻫﻤﺪاﺳﯥ ﻫﻐﻪ ﻧﻮر ﻛﺴﺎن ﻳـﯥ ﻫـﻢ ﻣﻌﺮﻓـﻲ
ډول ﻧﺎ ﻣﻨﻈﻤﻪ ﺧﻠﻚ ښـﻜﺎرﯦﺪل او ﻟﻜـﻪ څﻨګـﻪ ﭼـﯥ زه ﻳـﻮ ﺗـﻮرن وم ﻧـﻮ دﺳـﭙﻠﻴﻦ ﻛړل ،ﻟﻪ ﻓﺎﺗﺤﯥ ورورﺳﺘﻪ ﻳﯥ راﻧﻪ د ﺗښﺘﯧﺪو ﭘﻪ ﻫﻜﻠﻪ ﭘﻮښﺘﻨﯥ ﺷﺮوع ﻛړې ،ﻟﻪ
زﻣﻮﻧږ ﻟﻮﻣړى ﺷﺮط دى. ﻟﻮﻣړۍ ورځﯥ ﻣﯥ ورﺗﻪ ﻛﻴﺴﻪ ﭘﻴﻞ ﻛـړه او ﺗـﺮ ﭘﺎﻳـﻪ ﻣـﯥ ورﺗـﻪ ورﺳـﻮﻟﻪ ،ﻣﻮﻟـﻮي
ﺧﻮ ﻛﻠـﻪ ﻣـﯥ ﭼـﯥ ځـﺎن ﺳـﺮه ﻓﻜـﺮ وﻛـړ ،ﭼـﯥ زه ﺑـﻪ ﭘـﻪ څـﻪ ﺷـﻲ و ډار ﺷـﻢ ،ﭘـﻪ ﻏﻔﻮرﺟــﺎن ﺧــﻮ داﺳـﯥ ژړل ﭼــﯥ اوښــﻜﯥ ﻳــﯥ ﻧــﻪ ودرﯦــﺪې ،وﻳــﻞ ﺑــﻪ ﻳــﯥ دا ټﻮﻟــﻪ
ﭘﻼرﻛﻪ ﭘﻪ اوﻻدوﻧﻮ ،ﻫﻐﻪ ﺧﻮ ﻳﻮ ﻫﻢ ﻧﻪ دى ﭘﺎﺗﯥ ،ﻟﻪ ﺷﺮﻣﻪ ﺧﻠﻜﻮ ﺗﻪ ﻧﻪ ﺷﻢ ﻛﺘﻠﻰ داﻳﻤﺎن او اﺳﻼم ﺟﺬﺑﻪ ده ﭼﯥ ﭘﻪ ﻣﺦ ﻛﯥ ﻳﯥ ﻏﺮوﻧﻪ ﻫﻢ ﻧﻪ ﺷـﻲ ﺗـﻢ ﻛﯧـﺪاى ،ﻫﻐـﻮ
Downloaded from: ketabton.com
ﺳﺮه ﻟﻪ دې ﭼﯥ ډﯦﺮه ﻣﻮده ﻣﯥ ﭘﻪ ﻛﻠﻲ ﻛﯥ ژوﻧـﺪ ﺗﯧﺮﻛـړى و ،ﺧـﻮ دا ﻣـﯥ اول اوڅﻨګﻪ ﺑﻪ وګﻮرم ﻫﺮڅﻮك ﺑﻪ واﻳﻲ ﭼﯥ ددﻏﻪ ﺳړي ښځﻪ اﻣﺮﻳﻜﺎﻳﺎﻧﻮ ﺑﯧﻮﻟﯥ وه
ځﻞ و ،ﭼﯥ ﺳﭙﻴﻦ ﻏﺮه ﺗـﻪ ﻻړم ،ﻫﻐـﻪ دﻋﺴـﻜﺮۍ د ﺗﻤﺮﻳﻨـﺎﺗﻮ ﭘـﻪ دوران ﻛـﯥ ﭼـﯥ او ﺑﯧﺮﺗﻪ ﻳـﯥ ﻟﻴـﻮﻧۍ راوﺳـﺘﻪ ،دې ﺳـﻮﭼﻮﻧﻮ ﺳـﻢ ﻟﯧـﻮﻧﻰ ﻛـړم ،ﺧـﻮ ﻻ وروﺳـﺘۍ
ﻏﺮه ﺗﻪ ﺧﺘﻠﻰ وم ،ﻟﻪ ﻫﻐﻪ ورورﺳﺘﻪ ﻣﯥ دا ﻟﻮﻣړى ځﻞ و ،ژر ،ژر ﺳﺘړى ﻛﯧﺪم او ﭘﺮﯦﻜړه ﻣﯥ ﻧﻪ وه ﻛړې.
ﭘﻪ ښﻜﺘﻪ ﻛﯧﺪو ﻛﯥ ﻣﯥ ﭘښﯥ رﯦږدﯦﺪﻟﯥ ،ﺧﺎن ﻻﻻ ﺑـﻪ راﭘـﻮرې ﺧﻨـﺪل ،ﭘـﻪ ډﯦـﺮو ﺷﭙﯥ ﺗﻪ ﻣﯥ ﺧﻮر ﻣﻴﻠﻤﻪ ﻛړى وم ﭼﯥ ﻛﻮر ﻳﯥ زﻣﻮږ ﻟﻪ ﻛﻠﻲ ﻧﻪ ﻳﻮ څﻪ ﻟـﺮې و،
ﺳﺘﻮﻧﺰو د ﺳﻠﻄﺎن ﭘﻪ ﻧﺎﻣﻪ ﺳﻤڅﯥ ﭘﻮرې ﻻړم ،ﻫﺮ ﻛﻠﻲ ﺗﻪ ﻣﻮ د ﻏﺮه ﻟﻪ ﻫﺮ ﻛﻨﺞ ﻧﻪ د ﺷﭙﯥ ﭘﻪ ډوډۍ ﻧﺎﺳﺖ و ﭼﯥ د ﺗﺮه ځﻮى ﻣﯥ ﺳﺮدار راﺗﻪ زﻧګ وواﻫﻪ ،وﻳﻞ ﻳﯥ
ﻳﻮ ،ﻳﻮ زﻟﻤﻰ وﺳﻠﻪ وال ﻟﻜﻪ ﭘﯧﺮى راﭘﻴﺪاﻛﯧﺪه ،ﻳﻮ ﻧﻴﻢ ﺑﻪ ﻟـﻪ ﻟـﺮې ﺳـﻼم وﻛـړ او ﭼﯥ د اﻣﻨﻴﺖ ﻛﺴﺎن راﻏﻠـﻲ او ﺳـﺘﺎ ﭘﻮښـﺘﻨﻪ ﻛـﻮي ،ﭼـﺎ ورﺗـﻪ وﻳﻠـﻲ دي ﭼـﯥ ﺗـﻪ
ﺑﯧﺮﺗﻪ ﺑﻪ ورك ﺷﻮ ،ﻟﻪ ﻫﺮ ﻛﺲ ﺳﺮه ﺑﻪ ﻏټ دورﺑﻴﻦ ،ﭼﺎﻧټﻪ ،ﺑﻤﻮﻧﻪ ،ﺑﺮﭼﯥ ،ﻳﺎﻧﯥ ﻣﻮږ ﻛﺮه ﻳﯥ ،زﻣﻮږ ټﻮل ﻛﻮر ﻳﯥ ﺗﺎ ﻻﺷﻲ ﻛـړ ،دا ﻳـﯥ ﻫـﻢ ووﻳـﻞ ﭼـﯥ ﻛـﻪ ﺳـﺘﺎ ﭘـﻪ
داﺳﯥ وﺳﻠﯥ ورﺳﺮه وې ﭼﯥ ﻣﺎ ﻻ ﻧﻪ وې ﻟﻴﺪﻟﯥ ،ډﯦﺮې ﭘﺮ ﻣﺦ ﺗﻠﻠﯥ وﺳﻠﯥ وې . ﻫﻜﻠﻪ ورﺗﻪ ﻫﺮﭼﺎ ﻣﺎﻟﻮﻣﺎت ورﻛړل اﻧﻌﺎم ﻫﻢ ﻟﺮي ،ﻟﻪ دې ﺧﺒﺮې ﺳﺮه دا ارﺗﻪ دُﻧﻴـﺎ
د ﺳﻤڅﯥ ﺧﻮﻟﻪ ﺑﻪ ﺷﺎوﺧﻮا دوه ﻣﺘﺮه ﻣﺮﺑـﻊ وه ،ﺧـﻮ ﻛﻠـﻪ ﭼـﯥ ور دﻧﻨـﻪ ﺷـﻮو، راﺑﺎﻧﺪې د ﻣﻴږي ﻟﻪ ﺳﺘﺮګﯥ ﺗﻨګﻪ ﺷﻮه ،ﻧﻪ ﻣﯥ ﻏﻮښﺘﻞ ﭼـﯥ ﺑﻴـﺎ ددې ﻛـﺎﻓﺮو ﭘـﻪ
ﭘﺮاﺧــﻪ د اوﺳــﯧﺪو او ﭘــﻪ ﻋــﻴﻦ ﺣــﺎل ﻛــﯥ د ﭘټﯧــﺪو ځــﺎى و ،ﺗﻘﺮﻳﺒًــﺎ ﺷــﭙﯧﺘﻪ اوﻳــﺎ ﻻس ورﺷﻢ ،ﻣﺸﺮې ﺧﻮراو ﺧﻮرزو ﻣﯥ ﭼﻴﻐﯥ او ﻧﺎرې ﺷﺮوع ﻛـړې ،اوښـﻰ ﻣـﯥ
ﻛﺴــﺎن ﭘﻜــﯥ ﻧــﻪ ښــﻜﺎرﯦﺪو ،ﺧــﺎن ﻻﻻ وﻳــﻞ ﭼــﯥ د ﺳــﻤڅﯥ ﺗﺮﭘﺎﻳــﻪ څــﻮك ﻧــﻪ دي ﻫﻢ وارﺧﻄﺎ ښﻜﺎرﯦﺪه ،ﻫﻐﻮى ﺗﻪ ﻣﯥ ډاډ ورﻛﻪ ﭼـﯥ دﻟﺘـﻪ ﻧـﻪ ﺷـﻲ راﺗﻠﻠـﻰ ،ﺧـﻮر
ﺗﻠﻠــﻲ ،ﻏــﺎر ﻛــﯥ ډول ،ډول درﻧــﯥ او ﺳــﭙﻜﯥ وﺳــﻠﯥ او ﭼﺎودﯦــﺪوﻧﻜﻲ ﻣﻬﻤــﺎت ﻣﯥ ﻧﻪ ﻣﻨﻠﻪ ،دې ﻛﯥ ﻣﯥ د ﺗﺮه زاﻣﻦ ﻟﻪ ټﻮﭘﻜﻮ ﺳـﺮه زﻣـﺎ ﺧﻮاﺗـﻪ راﻏﻠـﻞ ،ﭘﺮﯦﻜـړه
ﭘﺮاﺗــــﻪ وو ،ﻟــــﻪ ﺳـــﻤڅﯥ د ﺑﺎﻧــــﺪې )ﺗﺮﭘــــﺎﻟﻮﻧﻮ( ﻻﻧــــﺪې )(15ډول ،ډول ﻣــــﻮټﺮ ﻣﻮ وﻛړه ﭼﯥ ﻫﺮڅﻮك راﻏﻠﻞ ﺑﺲ ﺗﺮ ﻣﺮګﻪ ﺑﻪ و ر ﺳﺮه ﺟﻨګ ﻛـﻮو،ﺗﺮ ﺳـﺒﺎ ﻣـﻮ ﭘـﻪ
ﺳﺎﻳﻜﻠﻮﻧﻪ ﭼـﯥ ﭘـﻪ ځﻴﻨـﻮ ﻳـﯥ ﻳـﻮ ډول ﻣﺎﺷـﻴﻦ دارې ﻫـﻢ ﻟګـﻮل ﺷـﻮې وې ودرول وار ﭘﻴﺮې وﻛړې ،ﺧﻮڅﻮك ﻣﺎﻟﻮم ﻧﻪ ﺷﻮ.
ﺷـــﻮي وو ،ﻣﻮټﺮﺳـــﺎﻳﻜﻠﻮﻧﻮ ﻧـــﻪ ﻳـــﯥ ﻳـــﻮاځﯥ د ﻋﻤﻼﻳـــﺎﺗﻮ ﭘـــﻪ وﺧـــﺖ ﻛـــﯥ ﻛـــﺎر ﺳﺒﺎ ﺳﻬﺎر ﻣﯥ ﺗﺮه راﺗﻪ زﻧګ وواﻫﻪ ،ﭼﯥ د اﻣﻨﻴﺖ ﻛﺴﺎﻧﻮ ﺷﭙﻪ ﻫﻤﺪﻟﺘﻪ ﺗﯧﺮه
اﺧﻴﺴﺘﻪ ،ﻫﻐﻪ ﻫﻢ د ﺧﺎن ﻻﻻ ﭘﻪ اﺟﺎزه. ﻛړې ،اوس ﻳﯥ ﺑﻴﺎ دوه ﻣﻮټﺮه راﻏﻠﻞ .ﻫﻐﻮى ﺧﺒـﺮ ﺷـﻮي ﭼـﯥ ﺗـﻪ ﻛﻠـﻲ ﺗـﻪ راﻏﻠـﻰ
ﺧﺎن ﻻل ﺑﻪ ﭘﻪ ﻳﻮ ډول ځﺎﻧګړې ﻣﺨﺎﺑﺮې ﻟﻪ ﺧﭙﻠﻮ ﻣﺸﺮاﻧﻮ ﺳﺮه ﺗﻤﺎس ﻧﻴﻮﻟﻮ، ﻳـﯥ ،ﭘــﻮه ﺷــﻮم ﭼـﯥ ﻧــﻮر ﻣــﯥ ﭘـﻪ ﻛﻠــﻲ او ان ﭘــﻪ اﻓﻐﺎﻧﺴـﺘﺎن ﻛــﯥ ژوﻧــﺪګﺮان دى،
ﺧﺎن ﻻﻻ د ﺳﺒﺤﺎن اﷲ ﭘﻪ ﻧﺎ ﻣﻪ ﻳﻮ ﻛﺲ ﺧﺎص د راډﻳـﻮ د اورﯦـﺪو ﻟﭙـﺎره ګﻤـﺎرﻟﻰ ﺗﻠﻴﻔﻮن ﻣﯥ ﻟﻪ ﺟﻴﺐ ﻧﻪ راووﯦﺴﺘﻪ او ﺧﺎن ﻻ ﻻ ﺗﻪ ﻣﯥ زﻧـګ وواﻫـﻪ ،ټﻮﻟـﻪ ﻛﻴﺴـﻪ
و ،ﻫﻐــﻪ د ﻣﻬﻤــﻮ ﺧﺒﺮوﻧــﻮ ،ﻳﺎداﺷ ـﺖ ﻟــﻪ ځﺎﻧــﻪ ﺳــﺮه ﭘــﻪ ﻛﺘــﺎﺑﭽﯥ ﻛــﯥ ﻟﻴﻜــﻞ ،ﻟــﻪ ﻣﯥ ورﺗﻪ وﻛړه ،ﺧﺎن ﻻﻻ وﻳﻞ ﻛـﻪ ﻣﺤﺎﺻـﺮه ﻳـﯥ ﻛﺴـﺎن درﻟﯧـږم ،ﻣـﺎ ورﺗـﻪ ووﻳـﻞ
ﻫﻤﺪې ﺳﻤڅﯥ ﻧﻪ ﻣﻮ ﭘﻪ ﻧﻨګﺮﻫﺎر او ﻟﻮګﺮ د څﻮ ﺑﺮﯦﺪوﻧﻮ ﭘﻼﻧﻮﻧﻪ ﺳﺮه ﺟـﻮړﻛړل، ﭼﯥ زه ﻟﻪ ﻛﻠﻲ ﻧﻪ ﻟﺮې ﭘټ ﻳﻢ ،ځﺎى ﻣـﯥ ورﺗـﻪ وښـﻮد ،د ﺷـﭙﯥ ﻳـﻮوﻟﺲ ﺑﺠـﯥ وې
ﺧﺎن ﻻﻻ زﻣﺎ ﻟﻪ ﭘﻼن ﺟﻮړوﻟﻮ ﻧﻪ ډﯦﺮ ﺧﻮﺷﺎﻟﻪ ښﻜﺎرﯦﺪه ،ځﻜـﻪ ﭼـﯥ د دوى ﭘـﻼن ﭼﯥ ﺧﺎن ﻻﻻ ﻟﻪ ﺷﺎوﺧﻮا ﭘﻨځﻮ ﺳﻮ ﻣﺴﻠﺢ ،ﻛﺴﺎﻧﻮ ﺳﺮه راﻏﻰ،ﻫﻴڅ ﺑـﺎور ﻣـﯥ ﻧـﻪ
ﺑﻪ ﭘﻨځﻮس ﻓﻴﺼﺪه ﻛﺎﻣﻴﺎب او ﭘﻨځﻮس ﻧﺎﻛﺎم اوﺗﻠﻔـﺎت ﺑـﻪ ﺧﺎﻣﺨـﺎ ورﺳـﺮه وو، ﻛﯧﺪه ﭼﯥ دوى دې دوﻣﺮه ژر راورﺳﯧږي.
ﺧﻮ زﻣﺎ ﭘﻼن ﭘﻪ داﺳﯥ ډول و ﭼﯥ ) (90ﻓﻴﺼﺪه ﻛﺎﻣﻴﺎب او ﭘﺮﺗﻪ ﻟﻪ ﺗﻠﻔﺎﺗﻮ ﻧﻪ ﺗـﺮ ﺣﺠﺮه ﻛﯥ ﻳﻮه ﺷﯧﺒﻪ ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻮ ،ﺧﺎن ﻻﻻ ﻏﻮښﺘﻞ ﭼﯥ د اﻣﻨﻴﺖ ﻛﺴﺎﻧﻮ ﭘﺴﯥ
ﺳﺮه ﻛﯧﺪه ،د ﻟﻮګﺮ وﻻﻳﺖ ﭘﻪ ﻳﻮ ﭼﺎرواﻛﻲ ﭘﺴﯥ ﻣﻮ درې ځﻠﻪ ﻫﻠﻜـﺎن واﺳـﺘﻮل، ﻛﻠﻲ ﺗﻪ ﻻړ ﺷﻲ ﺧـﻮ ﻣـﺎ ورﺗـﻪ ووﻳـﻞ ﭼـﯥ ﺗﺮوﻧـﻮ ﺗـﻪ ﻣـﯥ ﺳـﺘﻮﻧﺰه ﺟـﻮړه ﻧـﻪ ﻛـړي،
ﺧــﻮ ﺑﯧﺮﺗــﻪ ﺑــﻪ ﺗــﺶ ﺗــﻮر راﻏﻠــﻞ ،ﺑﻼﺧ ـﺮه درې ﺗﻜــړه ﻫﻠﻜــﺎن ﻣــﯥ ﻟــﻪ ځﺎﻧــﻪ ﺳــﺮه ﭼﺎﻧټﻪ او ﻳﻮ ﻣﺨﺼﻮص دورﺑﻴﻦ داره ټﻮﭘﻚ ﻳﯥ ﻫﻢ ﻟﻪ ځﺎﻧﻪ ﺳﺮه ﻣﺎﺗـﻪ راوړى و،
واﺧﻴﺴﺘﻞ ﺧﺎن ﻻﻻ دُﻋﺎ راﻛړه ځﻜﻪ ﭼـﯥ دا ﻫﻐـﻪ د اﻣﺮﻛﺎﻳـﺎﻧﻮ ﺧﺒـﺮه زﻣـﺎ ﻟـﻮﻣړى ﭼﺎﻧټﻪ ﻣﯥ وﺗړﻟﻪ ټﻮﭘﻚ ﻣﯥ ﭘﻪ اوږه ﻛړ او ټﻮل ﺳﺮه روان ﺷﻮﻟﻮ.
) ﻣﺸﻦ( و زﻣﺎ ﻟﻮﻳﻪ ﺳﺘﻮﻧﺰه دا وه ﭼﯥ زه ﭘـﻪ ﺳـﻴﻤﻮ ﻛـﯥ ښـﻪ ﺑﻠـﺪ ﻧـﻪ وم ،د ﺷـﭙﯥ
دوه ﺑﺠﯥ ﻣﻮ ﺣﺮﻛﺖ وﻛړ او ﺳﺒﺎ ﺳﻬﺎر ﻣﯥ ﺳړى ﻻس ﺗړﻟﻰ راووﺳﺖ. ===
Downloaded from: ketabton.com
-ﺗﻮرﻳﺎﻟﻰ ﻳﻮ ﻏﺎزي دى ،ﻳﻮ اﺗﻞ دى ،ﭘﻪ ﻫﻤﺪې ﻧﯧﮋدې ورځﻮ ﻛﯥ ﻟﻪ ﺑګـﺮام ﺷﺎوﺧﻮاﻳﻮه ﻣﻴﺎﺷﺖ ﻣﯥ ﭘﻪ دې ﺳﻤڅﯥ ﻛﯥ ﺗﯧﺮه ﻛـړه ،ﻟـﻪ څـﻮ ﺑﺮﻳـﺎﻟﻴﺘﻮﺑﻮﻧﻮ
ﻧﻪ ﺗښﺘﯧﺪﻟﻰ او دوه ﻛﺎﻓﺮان ﻳﯥ ﻣﺮدارﻛړي دي. ﻧﻪ ورورﺳﺘﻪ ﺧﺎن ﻻ ﻻ راﺗـﻪ ووﻳـﻞ ﭼـﯥ ﻣﺮﻛـﺰ ﺗـﻪ ورځـﻮ ،ﻟږﻛـﺎرﻣﯥ دى ،ﻣﺸـﺮان
دې ﺳﺮه ﻧﺎﺳﺘﻮ ﻛﺴﺎﻧﻮ ﭘﻪ ﻟﻮړ ﻏږ د اﷲ اﻛﺒﺮﻧﺎرې ﭘﻮرﺗﻪ ﻛړې ،ﭘﺴﯥ ﻳﻮ ﻛﺲ واﻳﻲ ﭼﯥ ﺗﻮرﻳﺎﻟﻰ ﻫﻢ درﺳﺮه راوﻟﻪ ،ﻟﻪ دې ﺳﺮه ﺳﺨﺖ ﺧﻮﺷﺎﻟﻪ ﺷﻮم ،ﭘـﻪ ﺟـﺎﻣﻮ
ﭼﯥ ﺳﭙﻴﻦ دﺳﻤﺎل ﻳﯥ ﻟﻪ ﺳﺮ ﻧﻪ ﺗﺎو ﻛړى و ،ﭘﻪ ﺧﺒﺮو ﭘﻴﻞ وﻛړ ،ﻟﻪ ﺧﺒـﺮو ﻳـﯥ ﭘـﻮه ﻛﯥ ﻧﻪ ځﺎﻳﯧﺪم.
ﺷﻮم ﭼﯥ ﻋﺮب دى ،ﺧﻮ ډﯦﺮه ښﻪ ﭘﯧښﻮرۍ ﭘښﺘﻮ ﻳﯥ وﻳﻠﻪ. ﺳﺒﺎ ﺳﻬﺎر ﻣﺎ ،ﺧﺎن ﻻﻻ او زﻟﻤﻲ ﭼﯥ ﻣﻮږ ﺑﻪ ورﺗﻪ ﭼﻴﺮﻳﻚ وﻳﻠـﻮ ،ﺗـﺶ ﻻس
-داﺳــﯥ زﻟﻤــﻮ ﺗــﻪ ﺧــﻮ دﻏــﻪ ﺗﺤﺮﻳــﻚ اﺷــﺪ ﺿــﺮورت ﻟــﺮي ،اوس ﺑــﻪ د ﺧﭙﻠــﻮ ﻣﻮ)ﻛُﺮﻣﯥ( اﻳﺠﻨﺴۍ ﺗﻪ ﺣﺮﻛﺖ وﻛړ ،څـﻮ ﭼـﯥ ﻛﺮﻣـﯥ ﺗـﻪ رﺳـﯧﺪو ،څـﻮ ځﺎﻳـﻪ ﭘـﻪ
ﻣﺠﺎﻫﺪﻳﻨﻮ وروﻧﻮ ﺳﺮه ﻧﻮر ﻫﻢ وروزل ﺷﻲ او ﭘـﻪ ﺧﭙـﻞ ﺟﻬـﺎد ﻛـﯥ ﺑـﻪ ﻻ ﻛﺎﻣﻴـﺎب ﺳﻤﻪ او ﭘﻪ ﻏﺮه ﻛﯥ ﻣﻮ ﻟﻪ ﺧﭙﻠﻮ وﺳﻠﻪ واﻟﻮ ﻣﻠګﺮو ﺳﺮه دﻣﻪ ﻛﻮﻟـﻪ او ﺧـﺎن ﻻﻻ ﺑـﻪ
ﺷﻲ ،زه ﻳﻘﻴﻦ ﻟﺮم ﭼﯥ دى ﺑﻪ ډﯦﺮ ﻧﻮر ﻛﺎروﻧﻪ ﻫﻢ وﻛړي. ورﺳــﺮه څــﻪ ﭘټــﯥ ﺧﺒــﺮې ﻛــﻮﻟﯥ ،ﻳــﻮه ﺷــﭙﻪ ﻣــﻮ ﭘــﻪ ﻻره ﺗﯧـﺮه ﻛــړه ﭘــﻪ درﯦﻴﻤــﻪ ورځ
ﺧﻮ ﺧـﺎن ﻻﻻ ﻳـﯥ ﭘـﻪ ځـﻮاب ﻛـﯥ ووﻳـﻞ ،ﭼـﯥ اوس ﺧـﻮ دﻟﺘـﻪ ﻳـﻮ ﺑﻴـﺎ ﭘـﻪ ﺳـﺮه ﻛُﺮﻣﯥ اﻳﺠﻨﺴۍ ﺗﻪ ورﺳﯧﺪو ،دا ﻫﻐﻪ ﺳﻴﻤﯥ وې ﭼﯥ ﻣﺎ ﭘﻪ ﻟﻮﻣړي ځﻞ وﻟﻴـﺪې،
ګﻮرو ،ﻧﻮر د ﻣﺎﺳﭙښﻴﻦ ﻟﻤﺎﻧځﻪ ﺗﻪ ﭘﺎڅﯧﺪو. ﺧــﺎن ﻻ ﻻ ﻧــﻪ ﻣــﯥ د ﻣــﻼ ﻣﺤﻤــﺪﻋﻤﺮ ﻣﺠﺎﻫــﺪ ﭘــﻪ ﻫﻜﻠــﻪ ﭘﻮښــﺘﻨﻪ وﻛــړه ،ﭼــﯥ ﻫﻐــﻪ
=== ﭼﯧﺮﺗﻪ دى؟ ﺧﺎن ﻻﻻ ووﻳﻞ ﭼﯥ ﻣﻼ ﻣﺤﻤﺪ ﻋﻤﺮ ،ﺣﻜﻤﺘﻴـﺎر ،اﺳـﺎﻣﻪ او ﻣﻠګـﺮي
ﺷــﭙﻪ ﻣــﻮ ﻫﻤﺪﻟﺘــﻪ ﺗﯧـﺮه ﻛــړه ،ﭘــﻪ ﺳــﺒﺎ ﻳــﯥ ﺧــﺎن ﻻﻻ ﻣــﺎ ﺗــﻪ ﻟــﺲ زره ﻛﺎﻟـﺪارې ﻳﯥ ﻻ ﭼﺎﺗﻪ ﻣﺎﻟﻮم ﻧﻪ دي او ﻛﻪ ﭼﺎﺗﻪ ﻣﺎﻟﻮم ﻫﻢ وي ځﺎى ﻳﯥ ﻧﻪ ښﻴﻲ ،ان ﻛﻪ ځﻮك
راﻛړې او ﺧﭙﻠﻪ ﭼﯧﺮﺗﻪ ﻻړ ،زه ﻳﯥ ﻣﻨﺼﻮرﺗﻪ وﺳﭙﺎرﻟﻢ ،ټﻮﭘﻜﯥ ﻣﻮ ﭘﻪ اوږه ﻛـړې ﻳﯥ ﻣړ ﻫﻢ ﻛړي.
او ښﺎر ﺧﻮاﺗﻪ روان ﺷﻮﻟﻮ ،داړﺗﻴﺎ وړ ﺷﻴﺎن ﻣﯥ واﺧﻴﺴـﺘﻞ ﻏﺮﻣـﻪ ﻣـﻮ ﭘـﻪ ﻫﻮټـﻞ ﻛُﺮﻣﻪ داﺳﯥ ځﺎى دى ﭼﯥ اب او ﻫﻮا ﻳـﯥ ګـټ ﻣـټ زﻣـﻮږ دﻛﻠـﻲ ﭘـﻪ څﯧـﺮ ده،
ﻛﯥ ښﻪ ﻣﺰه داره ﻛړاﻳﻲ وﺧﻮړه ،ﻣﻨﺼﻮر ﺳﺮه ﻣﯥ ګﭗ ﺷﭗ وﻟګﺎوه ،ﺑﯧﺮﺗﻪ ﻣﺮﻛـﺰ ﺧﻮﺷـﺎوﺧﻮا ﻏﺮوﻧـﻪ ﻳــﯥ دګﻮرګـﻮرو او ﻣــﺰرې ﭘـﻪ وﻧــﻮ ﭘـټ دي ښــﻜﻠﯥ درې او د
ﺗﻪ راﻏﻠﻮ ،ﻣﺎزدﻳګﺮ زه ﺧﺎن ﻻﻻ ،ﺟﺒﺎر ﻣﻮﻟﻮي ﺻﻴﺐ او دوه درې ﻧﻮر ﻣﻠګﺮي ﻟږ ﻣﺮﻛﻴﺨﻴﻠــﻮ ﭘــﻪ څﯧــﺮ روڼ رود ﭘــﻪ ﻛــﯥ ﺑﻬﯧــږي ﭼــﯥ ﺧﻠــﻚ ﻳــﯥ ﻛﻠــﻚ ﭘښــﺘﺎﻧﻪ
ﻟﺮې ﻳﻮ ﺑﻞ ﻛﻠﻲ ﺗﻪ ﻻړو ،ﻧﻮر ﻟﻪ ډﯦﺮو ﭘﻮښﺘﻨﻮ ﻧﻪ ﺷﺮﻣﯧﺪم ،ځﻜﻪ ﻫﺮ څﻪ ﻣﺎﺗﻪ ﻧﻮي ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎن دي ،ټﻮﭘﻚ ددې ځﺎى د ﻧﺮاﻧـﻮ ﺳـﻴﻨګﺎر دى ،ﻫﻠـﻚ ﭼـﯥ زﻟﻤـﻰ ﺷـﻲ
وو ،دا څــﻪ دي؟ اودا ﻛــﻮم ځــﺎى دى؟ ...ﻣــﺎ وې اﺧﻴــﺮ ﺑــﻪ ﺑﻠــﺪ ﺷــﻢ اوس ﺧــﻮ ﻣــﯥ ﺑﻴﺎ ﻳﯥ ټﻮﭘﻚ ﭘﻪ ﻏﺎړه وي ،ﭘـﻪ ﺟﻮﻣـﺎﺗﻮﻧﻮﻛﯥ دﻳﻨـﻲ ﺳـﺒﻖ وﻳـﻞ ﻛﯧـږي او دﻳﻨـﻲ
ﻫﻤﺪا ځﺎى دى ،ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً ﻧﻴﻢ ﺳﺎﻋﺖ ﻣﻮ ﭘﻪ ﭘښﻮ ﻣﺰل ﻛړى و ،ﭼﯥ ﻳـﻮې ﻟـﻮﻳﯥ ﻛـﻼ ﻣﺪرﺳﯥ ﻫﻢ ﭘﻜﯥ ډﯦﺮې زﻳﺎﺗﯥ دي .
ﺗﻪ ورﺳﯧﺪو ،ﻟﻪ ﻛﻼﻧﻪ د ﺧټـﻮ دﯦـﻮال ﺗـﺎو ﺷـﻮى و ،ﻛﻼﺗـﻪ ﭼـﯥ ور ﻧﻨﻮﺗـﻮ ،ګـﻮرم ﻳﻮې ﻟﻮﻳﻲ ﻛﻼ ﺗﻪ ور ﻧﻨﻮﺗﻮ ،ﭼﯥ ﺷﺎوﺧﻮا ﺷﻞ ﺧﻮﻧﯥ ﺑﻪ ﭘﻜﯥ وې ،ﭘـﻪ اﻧګـړ
ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً د ﺳﻠﻮﻛﺴﺎﻧﻮ ﭘﻪ ﺷﺎوﺧﻮا ﻛﯥ ﺗﻨﻜﻲ ،ﺗﻨﻜﻲ زﻟﻤﻴﺎن ﭘﻪ ﻧﻈـﺎﻣﻲ ﺗﻤﺮﻳﻨﻮﻧـﻮ ﻛﯥ ﻛټﻮﻧﻮ ﺑﺎﻧﺪې ،ﻟﺲ دوﻟﺲ ﻛﺴﺎن ﻧﺎﺳﺖ وو ﭼﯥ زﻣﻮږ ﭘﻪ ﻟﻴﺪو ټﻮل راﭘﻮرﺗـﻪ
ﻟګﻴــﺎ دي ،ﻣــﻮږ د ﻫﻐﻮﻛټﻮﻧــﻮ ﺧــﻮا ﺗــﻪ ﻻړو ﭼــﯥ دوه د ﭘﺎﺧــﻪ ﻋﻤﺮﻛﺴــﺎن ،ﻏټــﯥ ﺷﻮل ،ﺳـﺘړي ﻣﺸـﯥ ﻣـﻮ ﺳـﺮه وﻛړه،ﻛټﻮﻧـﻮﻛﯥ ﻳـﯥ ځـﺎى راﻛـړ ،ﺑﻴـﺎ ﺧـﺎن ﻻﻻ ﻟـﻪ
ﻏټﯥ ﻟﻮﻧګۍ ﻳﯥ ﺗړﻟﯥ وې ،ﭘﻪ ﻏﺎړه ﻳﯥ ﺳﺘړې ﻣﺸﯥ وﻛړه او ټﻮل ﭘﻪ ﻛټﻮﻧـﻮﻛﯥ ټﻮﻟﻮ ﺳﺮه ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻛړم ،داﺳﯥ ﻟﻜﻪ دوى ﻣﯥ ﭼﯥ ښﻪ ﭘﯧﮋﻧﻲ.
ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻮ؛ ﻫﻤﺪا ﭼﯥ د ﺷﻴﺪو ﭼﺎى ﻣﻮ وڅښﮥ ،ﻣﻨﺼﻮرﭘﻪ ﻏﻮږ ﻛـﯥ راﺗـﻪ ووﻳـﻞ: د ﺧﺎن ﻻﻻ ﭘﻪ وﻳﻨﺎ ﺟﺒﺎر ﻣﻮﻟﻮي ﺻﻴﺐ ﻧﺎﺳﺘﻮ ﻛﺴﺎﻧﻮ ﺗﻪ ﻣﺦ واړو.
راځﻪ ﭼﯥ ﻟږ ځﺎﻧﻮﻧﻪ ګﺮم ﻛﻮ! ډﯦﺮ وﺧﺖ ﺑﻪ ﺗﺎ ﻫﻢ ﺗﻤﺮﻳﻦ ﻧﻪ وي ﻛړى. -ﻣﻠګﺮو ﺗﻮرﻳﺎﻟﻰ ﻳﻮ ﺑﺎﺗﻮر او ﭼﯥ ﻛﻮم دى ډﯦﺮ زړور او ﭼﺎﺑﻚ زﻟﻤـﻰ دى،
زﻣﺎ ﻟﻪ ﭘﺨﻮا ﻧﻪ ورﺗﻪ زړه ﺗﺨڼﯧﺪه ،ﺧﻮ ﻋﻤﺮ ﻣﯥ دا ﺗﻘﺎﺿﺎ ﻧﻪ ﻛﻮﻟﻪ ﭼـﯥ زه دې ﭼــﯥ ﭘــﻪ ﻛﻤــﻪ ﻣــﻮده ﻛــﯥ ﻳــﯥ ﺧﭙﻠــﻪ زړورﺗﻴــﺎ ﻣــﻮږ ﺗــﻪ ښـﻜﺎره ﻛــړه ،اﷲ دې ورﺗــﻪ
ﻟﻜﻪ ځﻠﻤﻴﺎن ﻣﻨډې ووﻫﻢ او ټﻮﭘﻮﻧﻪ واﭼﻮم ﺧﻮ زړه ﻣﯥ ﺻﺒﺮ ﻧﻪ ﺷﻮ ،ﺧـﺎن ﻻﻻ ﺗـﻪ ﻣﻌﺎﻓﻲ وﻛړي د ډاﻛټﺮ ﻧﺠﻴﺐ ﭘﻪ وﺧﺖ ﻛﯥ ﻧﻈﺎﻣﻰ ﺻﺎﺣﺐ ﻣﻨﺼﺐ و.
ﻣـﯥ ووﻳـﻞ ﭼــﯥ زه ﻏـﻮاړم ،ﻟـږ ﺗﻤــﺮﻳﻦ وﻛـړم ،ﺧـﺎن ﻻﻻراﺗــﻪ ووﻳـﻞ ﭼـﯥ د ﻫﻤــﺪې دې ﻛﯥ ﻳﯥ ﺧﺎن ﻻﻻ ﺧﺒﺮه ﭘﺮې ﻛړه.
Downloaded from: ketabton.com
ﻳﻮه ﺷﭙﻪ ﺧـﺎن ﻻﻻ ﭘـﻪ ﻳـﻮې ورﻗـﯥ ﻛـﯥ ﭘـﻪ ﭘﺎﻛﺴـﺘﺎن ﻛـﯥ د اﻓﻐﺎﻧﺴـﺘﺎن د ﻳـﻮ ﻟﭙﺎره ﻣﯥ دﻟﺘﻪ راوﺳﺘﻰ ﻳﯥ ،زه او ﻣﻨﺼﻮر ﺑﻠﯥ ﺧـﻮﻧﯥ ﺗـﻪ ﻻړو ﺟـﺎﻣﯥ ﻣـﻮ ﺑـﺪﻟﯥ
ﭼﺎرواﻛﻲ د ﺗښﺘﻮﻟﻮ ﭘﻼن ﺟﻮړ ﺷـﻮى ﻣﺎﺗـﻪ راﻛـﻪ ،زﻣـﺎ ﻧﻈـﺮ ﻳـﯥ ﭘﻜـﯥ ﻏﻮښـﺘﻪ، ﻛــړې او د ﺗﻤــﺮﻳﻦ ﻣﯧــﺪان ﺗــﻪ راووﺗــﻮ ،زﻣــﻮږ او ددوى ﺗﻤﺮﻳﻨﻮﻧــﻮ ﺳــﺮه ډﯦــﺮ ﻓــﺮق
دوى د دې ﭘﻼن د ﻋﻤﻠﻲ ﻛﻮﻟﻮ ﻣﺸﺮ ﻫﻢ زه ټﺎﻛﻠﻰ وم؛ ﭘـﻪ دې ځـﺎى ﻛـﯥ ﻧـﻮ اوس درﻟــﻮد ،دوى ﻣــﻮږ ﺗــﻪ د ﻣﻮټﺮﺳــﺎﻳﻜﻞ ځﻐﻠــﻮل ،ﻟــﻪ ﻣــﻮټﺮ ﺳــﺎﻳﻜﻞ ﻧــﻪ د ﺑﺮﻳـﺪوﻧﻮ
ﻟﻪ ﻣﻮﻧږ ﺳـﺮه د ﻣﺒـﺎرزې ﻟﻮﻳـﻪ ﺣﻮﺻـﻠﻪ ﻣﻠګـﺮې وه ،اوس ﻣـﻮﻧږ ﺑـﺎور درﻟـﻮد ﭼـﯥ ﭼﻠﻮﻧﻪ ،اﺧﺘﻄﺎف او ﻧﻮر ﺗﻜﺘﻴﻜﻮﻧﻪ رازده ﻛﻮل ،ﭼﯥ ﻣﺎ ﭘﻪ ډﯦـﺮه ﻛﻤـﻪ ﻣـﻮده ﻛـﯥ
دښﻤﻦ ﺑﻪ ﺧﺎﻣﺨﺎ ﭘﻪ ګﻮﻧډو ﻛﻮو ،ﭘﻼن داﺳﯥ و ﭼﯥ ﻣـﻮږ درې ﻛﺴـﺎن ﺑـﻪ ﺣﻴـﺎت ﻫﺮڅﻪ ډﯦﺮ ښﻪ زده ﻛړل ،ﺧﺎن ﻻﻻ وﻳﻞ ﭼﯥ ﺗﻪ ﺑﻪ دﻟﺘﻪ دې ﻫﻠﻜﺎﻧﻮ ﺗﻪ ﻧﻈﺎﻣﻲ درس
اﺑﺎد ﺗـﻪ ځـﻮ او ﻫﻠﺘـﻪ ﺑـﻪ د اﻓﻐﺎﻧﺴـﺘﺎن ﻫﻐـﻪ ﭼـﺎرواﻛﻰ ﭼـﯥ د ﺣﻴـﺎت آﺑـﺎد ﭘـﻪ ﻳـﻮه ﻫﻢ ورﻛﻮې ،ﺧﻮﻟﻜﻪ ﭼﯥ ﭼﺎ ورﺗﻪ اﺟﺎزه ﻧﻪ وه ورﻛړې ،دوه ﻣﻴﺎﺷـﺘﯥ دﻟﺘـﻪ ﭘـﺎﺗﯥ
ﺑﻨګﻠﻪ ﻛﯥ اوﺳﯧږي ﺗښﺘﻮو؛ ﺧﺎن ﻻﻻ ﺗﻪ ﻣﯥ وﻳﻞ ﭼﯥ ﺑﻴﺨﻲ ښﻪ ﭘﻼن دى. ﺷﻮ او دﻏﻪ دوه ﻣﻴﺎﺷـﺘﯥ ﻣـﯥ ﻫـﺮه ورځ ﺗﻤـﺮﻳﻦ ﻛـﺎوه ،داﺳـﯥ ﺧﻠـﻚ ﻣـﯥ ﭘـﻪ دې
ﭘﻪ ﺳﻬﺎر زه ،ﻣﻨﺼﻮر او ﺳﺮدار ﺑﺎﺟﻮړي ځﺎﻧﻮﻧـﻪ ﺳـﺮه راﺟـﻮړ ﻛـړل ،ﺳـﭙﻴﻨﯥ ﻗﺒﺎﻳﻠﻮ ﻛﯥ وﻟﻴﺪل ﭼﯥ ﺣﻴﺮان ورﺗﻪ ﭘـﺎﺗﯥ وم ،ﭘـﻪ رښـﺘﻴﺎ ﭼـﯥ ازاد ﻗﺒﺎﻳـﻞ دي ،د
ﺟﺎﻣﯥ ،او ﺗﻮر واﺳﻜټﻮﻧﻪ ﻣﻮ واﻏﻮﺳﺘﻞ او ﺗﺶ ﻻس روان ﺷﻮ ،ﻳﻮ ډول وﯦﺮه او ﭼﻴﭽـﻴﻦ ﺧﻠــﻚ ،اﻳﺮاﻧﻴــﺎن ،ﻋﺮﺑــﺎن ،ﻏﺮﺑﻴــﺎن ،ﭘښــﺘﺎﻧﻪ ،ﺗﺎﺟــﻚ ،ﭘﻨﺠﺎﺑﻴــﺎن ﻫــﺮ
ﺗﺸﻮﻳﺶ را ﺳﺮه و ،داﺳﯥ ﻧﻪ ﭼﯥ زه ډارﯦﺪم؛ ﻫﻮ! ډارﯦـﺪم ﺧـﻮ ﭘـﻪ دې ﭼـﯥ ﭘـﻼن ډول ﺧﻠـﻚ ﻣـﯥ ﻫﻠﺘــﻪ وﻟﻴـﺪل ،ﭘــﻪ دې ﻗﺒـﺎﻳﻠﻮ ﻛـﯥ څــﻮك وﺳـﻠﯥ ﺗــﻪ ﻻﻳﺴـﻨﺲ ﻧــﻪ
ﻧﺎﻛﺎم ﻧﻪ ﺷﻲ ﭼﯥ ﻫﻢ ﺑﻪ ﺧﺎن ﻻﻻ او ﻫﻢ ﺑﻪ زه ﺧﺎم ﺷﻢ ،ﭘﻪ ﭘﯧښﻮرﻛﯥ زﻣـﻮﻧږ ﻟﭙـﺎره ﺟـﻮړوي ،ﭘــﻪ ﻫﻤــﺪې ﺳـﻴﻤﻪ ﻛــﯥ وﺳــﻠﯥ ﻫــﻢ ﺟـﻮړﻳږي ﭼــﯥ دره وال ټﻮﭘــﻚ ورﺗــﻪ
ﻳــﻮ ﻛــﻮر ښــﻮدل ﺷــﻮى و ،ﭘــﻪ دې ﻛــﻮر ﻛــﯥ ﻣﯧﺸــﺘﻮ ﻣﻠګــﺮو درې ﺗﻤــﺎﻧﭽﯥ ﻳــﻮ واﻳﻲ ،ﺧﻮ د اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن د دوﻟـﺖ ﻟـﻪ دﻏـﻮ وﺳـﻠﻪ واﻟـﻮ ﻣﺨـﺎﻟﻔﻴﻨﻮ ﺳـﺮه ﺑـﻪ ځﻴﻨـﯥ
ﻛﻼﺷــﻴﻨﻜﻮف ،د ﭘﻮﻟﻴﺴــﻮ ﺟــﺎﻣﯥ ،ﻣــﻮټﺮ راﻛــړل ﺷــﻮل ،د ﭘﻮﻟﻴﺴــﻮ ﺟــﺎﻣﯥ ﻣــﻮ وﺧﺖ داﺳﯥ وﺳﻠﯥ ﻫﻢ ﺗﺮ ﺳﺘﺮګﻮ ﻛﯧـﺪې ﭼـﯥ د ﻧـﻮي او ﭘﺮﻣﺨﺘﻠﻠـﻲ ټﻜﻨـﺎﻟﻮﺟۍ
واﻏﻮﺳﺘﯥ او ﺗﻤﺎﻧﭽﯥ ﻣﻮ ﭘﻪ ﻗﺎﺷﻮﻧﻮ ﻛﯥ وﻣﻨډﻟﯥ ،ﺣﻴﺎت اﺑﺎد ﻓﻴﺰ ون ﺗﻪ ﻻړو، ﺣﻴﺮاﻧﻮوﻧﻜﯥ وﺳﻠﯥ وې ،ﺧﻮ ﭘﻪ ﻋﺎم ﺣﺎﻟﺖ ﻛﯥ ﺑﻪ ﻣـﻮږ د وﺳـﻠﯥ د ﻛﻤښـﺖ ﺳـﺮه
ﻣﻨﺼﻮر ﺗﻪ د ﻫﻐﻪ ﭼﺎرواﻛﻲ ﻛﻮر ډﯦﺮ ښﻪ ﻣﺎﻟﻮم و او د ﻫﻐﻪ ﻣﻮټﺮ ﻳﯥ ﻫﻢ ﭘﯧﮋاﻧﺪه، ﻣﺦ و ،ﺧﻮ ﻟﻜﻪ ﻣﺨﻜﯥ ﭼﯥ ﻣﯥ ووﻳﻞ دﻟﺘﻪ وﺳﻠﻪ ﻫﻢ ﺟﻮړﻳږي ﻧﻮ ﺑﺎروت زﻳﺎت و
د ﻛﻮڅﯥ ﭘﻪ ﺳﺮ ﻛﯥ ﻟﻪ ﺧﭙﻞ ﻣﻮټﺮ ﺳﺮه ودرﯦﺪو ،ﻟﻪ ﻣﻮږ ﻧـﻪ دوه ﺳـﻮه ﻣﺘـﺮه ﻟـﺮې د ﭼﯥ زﻣﻮﻧږ اﻧﺠﻨﻴﺮاﻧﻮ آن دﻳګ ﺑﺨﺎر ﺑﻤﻮﻧﻪ ﻫﻢ ﺟﻮړول.
ﭘﻮﻟﻴﺴــﺎﻧﻮ ﻳ ـﻮه ﭘﻮﺳــﺘﻪ ﻫــﻢ وه ،ﺷــﺎوﺧﻮا ﺳــﻴﻤﻪ ﻣــﯥ ښــﻪ ﻟــﻪ ﻧﻈــﺮه ﺗﯧــﺮه ﻛــړه ،د ﭘﺨﻮا ﺑﻪ ﻣﯥ ﻟﻪ ﺧﻠﻜـﻮ ﻧـﻪ اورﯦـﺪل ﭼـﯥ ﻃﺎﻟﺒـﺎن ﺧﻠـﻚ ﭘـﻪ ﺗﺒﻠﻴـﻎ ﺑﺎﻧـﺪې ځـﺎن
ﺗﯧښــﺘﯥ ﻻر ﻣـــﻮ وټﺎﻛﻠــﻪ او د ښـــﺎﻏﻠﻲ ﭘـــﻪ ﺗﻤــﻪ ودرﯦـــﺪو ،ﺷـــﻞ دﻗﻴﻘــﯥ ﺑـــﻪ ﻣـــﻮ ﻣﺮګﻮ ﺑﺮﯦـﺪوﻧﻮ ﺗـﻪ اﻣـﺎده ﻛـﻮي ،داﺳـﻤﻪ وه ﺧـﻮ ﻛﻠـﻪ ﺑـﻪ ﭼـﯥ اﻣﺮﻳﻜﺎﻳـﺎﻧﻮ ﻣﻠﻜـﻲ
اﻧﺘﻄـــﺎرﻛړى و ﭼـــﯥ ﻟـــﻪ ﻛـــﻮر ﻧـــﻪ ﻣـــﻮټﺮ راووت ﻳـــﻮﻛﺲ ﺑﺎډﻳﻜـــﺎرد ﻫـــﻢ ورﺳـــﺮه ﺧﻠــﻚ ووژل او دا ﺧﺒــﺮ ﺑــﻪ ﭘــﻪ ﻃﺎﻟﺒــﺎﻧﻮ ﻛــﯥ ﺧــﻮر ﺷــﻮ ،ان ښــځﯥ ﺑــﻪ ځــﺎن ﻣﺮګــﻮ
ښﻜﺎرﯦﺪه او ﻳـﻮ ﻣـﻮټﺮوان ،ﻫﻤـﺪا ﭼـﯥ ﻟـﻪ ﻛـﻮڅﯥ ﻧـﻪ راووﺗـﻞ ﻣـﻮټﺮ ﻣـﻮ د ﻫﻐـﻪ د ﺑﺮﯦﺪوﻧﻮ ﺗﻪ اﻣﺎده ﻛﯧﺪې ،ﭘﺮﺗﻪ ﻟﻪ دې ﭼﯥ څﻮك ورﺗﻪ وواﻳﻲ.
ﻣــﻮټﺮ ﻣــﺦ ﺗــﻪ ودراوه ،ﭘﺴــﯥ درﯦــﻮاړه ﻟــﻪ ﻣــﻮټﺮ ﻧــﻪ ښــﻜﺘﻪ ﺷــﻮﻟﻮ ،ﺑﺎډﻳګــﺎرد ﻟــﻪ د ځﺎﻧﻤﺮګﻮ ﺑﺮﻳﺪوﻧﻮ ﻟﭙﺎره ډﯦﺮ ځﻮاﻧﺎن اﻣﺎده وو ،ﭼﯥ ﻫﻠﺘﻪ ﺑـﻪ ﻣـﻮﻧږ ورﺳـﺮه
ﻣﺨﻜﯥ ﺳﻴټ ﻧﻪ راښﻜﺘﻪ ﺷﻮ ،زه د دﻳﭙﻠﻮﻣﺎت ﺧﻮاﺗـﻪ روان ﺷـﻮم ،ﻣـﺎ ﻻ د ﻣـﻮټﺮ ﺧﺒﺮې ﻛـﻮﻟﯥ ،ﻫﻐـﻮى ﺑـﻪ د ځـﺎﻧﻤﺮګﻲ ﺑﺮﻳـﺪ ﻟﭙـﺎره اﻣـﺎده وو ،ﺧـﻮ ﭘـﻪ څﯧـﺮه ﻳـﯥ د
ور ﻧﻪ و ﺧﻼص ﻛړى ﭼﯥ ډزې ﺷﻮې ،ګﻮرم ﭼﯥ ﻣﻮټﺮوان او ﺑﺎډﻳګـﺎر ﭘـﻪ ځﻤﻜـﻪ ﺧﭙګﺎن ﻧښﯥ ﻧﻪ ښﻜﺎرﯦﺪې ،ﻣﺎزدﻳګﺮ ﺑﻪ ﭼﻜﺮ ﺗﻪ ﺗﻠﻮ ،ﭼﯥ ﭘﻪ دې ځـﺎﻧﻤﺮګﻮ ﻛـﯥ
ﭘﺮاﺗﻪ دي ،ﭘﻪ دوى ﻣﯥ ﭼﻴﻐﻪ ﻛړه ﺧﻮ ﻛﺎر ﺷﻮى و .ﻧﻪ ﻣﯥ ﻏﻮښﺘﻞ ﭼﯥ څﻮك ﻣـړه د ﻫﺮ ﻋﻤﺮ او او ﻧﮋاد ﺧﻠﻚ ﻣﻮﺟﻮد و ډﻟﯥ ،ډﻟﯥ ځﻮاﻧﺎن ﺑﻪ ﺗﻴﺎر ﺷﻮل ﻧﻮﻣﻮﻧـﻪ ﺑـﻪ
ﺷــﻲ ،ﺳــﺮدار د دﻳﭙﻠﻮﻣــﺎت ﻣــﻮټﺮ ﺗــﻪ ﻛﯧﻨﺎﺳــﺖ ﻣﻨﺼــﻮر ﺧﭙــﻞ ﻣــﻮټﺮ ﺗــﻪ او زه د ﻳﯥ وﻟﻴﻜﻞ ﺑﻴﺎ ﺑﻪ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﺗﻪ د ﺟﻬﺎد ﻟﭙـﺎره را ﺗﻠـﻞ .ﻫﻐـﻮى ﺑـﻪ وﻳـﻞ ﻛـﻪ ﻛﻠـﻪ د
دﭘﻠﻮﻣــﺎت ﺗــﺮ څﻨــګ ﻛﻴﻨﺎﺳــﺘﻢ او ﺗﻔﺎﻧﭽــﻪ ﻣــﯥ ورﺗــﻪ ﺑﻐــﻞ ﺗــﻪ وﻧﻴﻮﻟــﻪ ،ﻣــﻮږﭼﯥ ﻛﻮم ﻛﺲ ﭘﻪ ﻧﺎﻣﻮس،ﻫﯧﻮاد اودﻳﻦ ﺗﯧﺮى ﻛﻴږي ﭼﯥ وس ﻳﯥ ور ﺳﺮه ﺑﺮاﺑﺮ ﻧﻪ وي
ﺣﺮﻛــﺖ وﻛــړ ګــﻮرم ﭼــﯥ ﻫﺎﺧﻮاﻧــﻪ درې ﭘﻮﻟﻴﺴــﺎن ﻣــﻮږ ﺧﻮاﺗــﻪ راﻣﻨــډې وﻫــﻲ، ﻧﻮ ځﺎن ﻣﺮګﻰ ښﻪ او رواﻛﺎر دى ،دوى ﺑﻪ وﻳﻞ ﭼﯥ دا ﻫﺮ څﻪ ﭘـﻪ اﻓﻐﺎﻧﺴـﺘﺎن ﻛـﯥ
ﻏﻮښﺘﻞ ﻳﯥ ﭼﯥ د ﻣﻮټﺮ ﻣﺦ ﺗﻪ ودرﻳږي ﭼﯥ دې ﻛﯥ ﻣﯥ ښﻴښﻪ ښـﻜﺘﻪ ﻛـړه.ﭘښـﻮ ﺷﺘﻪ او ﺷﻮي.
Downloaded from: ketabton.com
ژړﻟﻲ ،ﻛﻪ رښﺘﻴﺎ وواﻳـﻢ زﻣـﺎ ﭘـﻪ زړه ﻛـﯥ د ﺳـﺮدار اﻧﺪﯦښـﻨﻪ وه ﭼـﯥ ﻫﺴـﯥ ﻧـﻪ ﻟـﻪ ﺗﻪ ﻣﯥ ورﺗﻪ درې ډزې وﻛړې ،ﻫﻐﻮى ﺷﺎﺗﻪ ﺷﻮل او زﻣﻮږ ﻣﻮټﺮ ﺗﯧﺮ ﺷـﻮ .دې ﻛـﯥ
ډﯦﺮې ﻧﯧﺸﯥ ﻧﻪ څﻪ ﭘﺮې وﺷـﻲ،څﻮ واره ﻣـﯥ د ﺗـﺎﺑﻮت ﺳـﺮ ﭘﻮرﺗـﻪ ﻛـړ او د دواړو د ډزو ﻏږ راﻏﻰ ﭘﻮﻟﻴﺴﺎﻧﻮ ﻫﻢ ﻫﻮا ﻳﻲ ډزې وﻛړې ،ﺧـﻮ ﻣـﻮږ ﺗـﺮې ﻻړو؛ ﻧـﻮر ﻧـﻮ
ﺟﺎج ﻣﯥ واﺧﻴﺴﺖ؛ ﺗﺮ ﻋﻠﻴﺰﻳﻮ ﭘﻮرې څﻮ ځﺎﻳﻪ ﺗﺎﻻﺷﻲ ﺷﻮ ،ﻛﻠﻪ ﭼﯥ ﻋﻠﻴﺰﻳﻮ ﻧـﻪ ﭼﯥ ﻟﻪ ﻫﻐﯥ ځﺎﻳـﻪ راووﺗـﻮ ،ﻫﺮځـﺎى ﻣـﻮ ﻣـﻮټﺮو ﺗـﻪ ﻻره ﺧﻼﺻـﻪ وه ،ﺗـﻮرﺑﻴﻨﺰ او
واوښﺘﻮ ﺧﺎن ﻻﻻ ﺗﻪ ﻣﯥ زﻧګ وواﻫﻪ ،ﭼﯥ ﻣﻮږ ﻧﻴﮋدې ﻳﻮ ،ﻫﻐﻪ وﻳﻞ ﭼﯥ ﻛﺴـﺎن ﺷﺎﺗﻪ ﻳﯥ د ﭘﻮﻟﻴﺴﻮ ﻣﻮټﺮ ،ﺧﭙﻞ ځﺎى ﺗﻪ ورﺳﯧﺪو ،ﺷـﭙﻪ ﻣـﻮ ﻫﻤﺪﻟﺘـﻪ ﺗﯧـﺮه ﻛـړه،
دې ﻣﺦ ﺗﻪ درﻟﯧږم؛ ﻫﻤﺪاﺳﯥ وﺷﻮل ﻟږ وړاﻧﺪې ﭼﯥ ﻻړو ﻳﻮه ډاډﺳـﻦ ﻛﺴـﺎن ﻣـﻮ ﻣﺎ ﺧﺎن ﻻﻻ ﺳﺮه ﺗﻤﺎس وﻧﻴﻮ ،ورﺗﻪ ﻣﯥ ووﻳﻞ ﭼﯥ ﺳړى ﻣﻮ ژوﻧﺪى ﻧﻴﻮﻟﻰ څﻨګﻪ
ﻫﺮﻛﻠﻲ ﺗﻪ راﻏﻠﻲ وو ،ﺗﺎﺑﻮت ﻣﻮ ﻟﻪ ﻓﻠﻨﻜﻮچ ﻧﻪ ښﻜﺘﻪ ﻛﻪ او ډاډﺳﻦ ﻛـﯥ ﻣـﻮ ﺑـﺎر ﻳــﯥ ﻛــړو ،ﻫﻐــﻪ وﻳــﻞ ﭼــﯥ ﻧــﻴﻢ ﺳــﺎت وروﺳــﺘﻪ درﺗــﻪ ځــﻮاب درﻛــﻮم ،ﻧــﻴﻢ ﺳــﺎت
ﻛﻪ ،ﺷﻞ دﻗﻴﻘﯥ ورورﺳﺘﻪ ﻣﺮﻛﺰ ﺗﻪ ورﺳﯧﺪو ،ﻫﻤﺪا ﭼـﯥ دﻧﻨـﻪ ﺷـﻮﻟﻮ ګـﻮرم ﭼـﯥ ورورﺳﺘﻪ ﺧﺎن ﻻﻻ زﻧګ وواﻫﻪ ﻫﻐﻪ وﻳﻞ ﭼﯥ ژوﻧﺪى ﻳﯥ ﻣﻴﺮام ﺷﺎﺗﻪ راوﻟﺊ ،ﭘﻪ
ﺷﺎوﺧﻮا ﺷﭙﯧﺘﻪ اوﻳﺎ ﻛﺴﺎن ﭘﻪ اﻧګړﻛﯥ دي ،ﺗﺮ ټﻮﻟﻮ ﺧﺎن ﻻﻻ ﻟﻮﻣړى زﻣﺎ ﺧﻮاﺗﻪ اﻧګړ ﻛـﯥ ﻟـﺲ دوﻟـﺲ ﻣﻠګـﺮي ﻧـﻮرﻫﻢ وو ،ټـﻮل ﺳـﺮه راټـﻮل ﺷـﻮﻟﻮ او ﭘـﻪ دې ﻣـﻮ
راﻏﻲ ﻏﯧږ ﻛﯥ ﻳﯥ ﻛﻠﻚ وﻧﻴﻮﻟﻢ ،ﭘﺴﯥ ﻧﻮرو ښﻪ ګﺮﻣﻪ ﺳﺘړې ﻣﺸـﯥ وﻛـړه ،ﺧـﻮ ﺑﺤﺚ ﻛﺎوه ﭼﯥ ﭘﻪ څﻪ ډول ﻫﻐﻪ دﻳﭙﻠﻮﻣﺎت ﺗﺮ ﻣﻴﺮام ﺷﺎه ﭘﻮرې ﺑﻮځﻮ ،ﭼﺎ ﻳﻮ څـﻪ
ځﻴﻨﯥ ﺑﻴﺎ ﺣﻴﺮان ﺷﻮل ﭼﯥ ﭘﻪ ﺗﺎﺑﻮت ﻛﯥ څـﻮك دى ،ﻫﻠﻜـﺎﻧﻮ ﺗـﻪ ﻣـﯥ اﻣـﺮ وﻛـړ، ﭼﺎ ﺑﻞ څﻪ وﻳﻞ ﺧﻮ داﺳﯥ ﺧﺒﺮه ﻫﻴﭽﺎ ﻫﻢ وﻧﻪ ﻛړه ﭼﯥ اﺳﺎﻧﻪ اوﺑـﯥ ﺧﻄـﺮه وي او د
ﭼﯥ ژر دواړه ﻟﻪ ﺗﺎﺑﻮت ﻧﻪ وﺑﺎﺳﻲ ،ﻣﺎ وﻳﻞ ﭼﯥ ﭘﻪ ﺳﺮدار څﻪ ﭼﻞ وﻧـﻪ ﺷـﻲ ځﻜـﻪ ټﻮﻟﻮ ﭘﻪ ﺧﻮښﻪ ﻫﻢ وي ،ﭘﻪ دې ورځ دا ﭘﺮﯦﻜـړه ﻫﻤﺪاﺳـﯥ ﭘـﺎﺗﯥ ﺷـﻮه ،ټﻮﻟـﻪ ﺷـﭙﻪ
څﻠﻮر ﭘﻴﻨځﻪ ﺳﺎﺗﻪ ﺑـﯥ ﻫﻮښـﻪ وه ،ﺧـﺎن ﻻﻻ ډاﻛﺘـﺮ راوﻏﻮښـﺖ دواړو ﺗـﻪ ﻣـﻮ دوا ﻣﯥ ﺳﻮﭼﻮﻧﻪ وﻫﻞ ﭼﯥ څﻪ ﺑﺎﻳﺪوﻛړو؟ ﻧﻪ ﭘﻮﻫﯧږم ﭼﯥ دوﻟﺲ ﻛﻪ ﻳـﻮه ﺑﺠـﻪ ﺑـﻪ وه،
دارو وﻛړل ،ښﻪ وو دواړه رك روغ ﺷﻮل ،ﻟﻪ دې ﻋﻤﻠﻴـﺎﺗﻮ ﺳـﺮه دﻫـﺮ ﻣﻠګـﺮي ﭘـﻪ ﭼﯥ ﻳﻮه ﺧﺒﺮه ﻣﯥ ﭘﻪ ﻓﻜﺮ ﻛﯥ وګﺮځﯧﺪه ،ﻟﻪ ﺧﻮﺷـﺎﻟۍ ﻧـﻪ ﻣـﯥ ﻣﻨﺼـﻮر او ﺳـﺮدار
ﺧﻮﻟــﻪ ﻛـﯥ زﻣــﺎ ﻧــﻮم و ،ﺳــﺨﺖ ﻗــﺪر ﻣــﯥ ﭘﻴــﺪا ﻛــړ د اﻧﻌــﺎم ﭘــﻪ ﺗﻮﻛــﻪ ﻳــﯥ ﻳــﻮ ﻟــﻚ ﻟﻪ ﺧﻮب ﻧﻪ راوﻳښ ﻛړل ،ﻫﻐـﻮى ﻣـﯥ ﭼـﯥ ﻟـﻪ ﺧﭙـﻞ ﭘـﻼن ﻧـﻪ ﺧﺒﺮﻛـړل را ﺳـﺮه ﻳـﯥ
ﻛﻠﺪارې ﻫﻢ راﻛړې ،ﭼﯥ ﺑﻴﺎ ﻟﺲ ﻟﺲ زره ﻛﻠﺪارې ﻣـﯥ ﻣﻨﺼـﻮر او ﺳـﺮدار ﺗـﻪ ﻫـﻢ وﻣﻨﻠﻪ ،ﭘﻪ ﺳﺒﺎ ﻣﯥ ﻧﺠﺎر راوﻏﻮښﺖ او داﺳﯥ ﺗـﺎﺑﻮت ﻣـﻮ ﭘـﺮې ﺟـﻮړ ﻛـﻪ ﭼـﯥ ﭘـﻪ
ﺗﺮې ورﻛړې. ﻣﻨځ ﻛﯥ دوه ﻛﺴﺎن ځﺎى ﺷﻲ ،ﺧﻮ د ﺑﺎﻧﺪې ﻧﻪ ډﯦﺮ ﻏـټ ښـﻜﺎره ﻧـﻪ ﺷـﻲ ،ﺗـﺎﺑﻮت
=== ﺑﺎﻳﺪﻟﻜﻪ ﺗﻮﻧﻞ ګﻮل وي او ﭘﺎﺳـﻪ ﺧـﻮا ﻳـﯥ ﻟﻜـﻪ ﺳـﻢ ﺗـﺎﺑﻮت؛ دﻳﭙﻠﻮﻣـﺎت ﻣـﻮ ﺑـﯥ
ﻛﻠﻪ ﭼـﯥ ﻣﺮﻛـﺰ ﺗـﻪ راﻏﻠـﻮ ﻳـﻮ ډول د ﺧﻮښـۍ ﻓﻀـﺎ راﻣﻨځﺘـﻪ ﺷـﻮې وه ،ټﻮﻟـﻪ ﻫﻮښــﻪ ﻛــﻪ ،ﺗــﺎﺑﻮت ﻛــﯥ ﻣــﻮ واﭼــﺎوه ،ﺑﻴــﺎ ﻣــﻮ د ﻫﻐــﻪ ﺷــﺎوﺧﻮا ښ ـﻪ ډﯦــﺮ ﻣــﺎﻟﻮچ
ورځ ﺑﻪ د ﻣﺸﺮاﻧﻮ ﺟﻠﺴـﯥ اوﻏﻮﻧـډې رواﻧـﯥ وې ،ځﻜـﻪ ﭼـﯥ اﻓﻐـﺎن ﺣﻜﻮﻣـﺖ او ﻛﯧښﻮدل ،ﺳﺮدار ﻣﻮ ﻫﻢ ﺑﯥ ﻫﻮښﻪ ﻛﻪ او د دﯦﭙﻠﻮﻣﺎت ﭘﻪ ﺳـﺮ ﻣـﻮ ﻟﻜـﻪ ﭼـﯥ ﻣـړى
اﻣﺮﻳﻜﺎﻳﺎﻧﻮ د ﺳﻌﻮدي ﻋﺮﺑﺴﺘﺎن ﭘﻪ ﻣﻨځګړﻳﺘﻮب ﻣﻮږﺗﻪ وړاﻧﺪﻳﺰ ﻛـړى و ،ﭼـﯥ ﭘﻪ ﺗﺎﺑﻮت ﻛﯥ اﻳښـﻮدل ﻛﻴـږي څﻤـﻼو ،د ﺗـﺎﺑﻮت ﺷـﺎوﺧﻮا ﻣﻮﻟـﻪ ﻣﺎﻟﻮﭼﻮﻧـﻪ ډك
ﻫﺮڅﻪ دﺧﺒﺮو ﻟﻪ ﻻرې ﺣﻞ ﻛړو ،زﻣﻮږ څﻮ ﻣﺸﺮان ﻋﺮﺑﺴﺘﺎن ﺗـﻪ ﺗﻠﻠـﻲ وو ،ﭼـﯥ ﻟـﻪ ﻛړل ،ﻛﻠﻪ ﭼﯥ ﺗﻴﺎر ﺷﻮ ﻫﻐـﻪ ﻧـﻮر ﻣﻠګـﺮي ﭼـﯥ راﻏﻠـﻞ ﻟـﻪ ﺧﻨـﺪا راﺗـﻪ ﺷـﻨﻪ ﺷـﻮل،
اﻓﻐﺎن ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺳﺮه ﺧﺒﺮې وﻛړي ،ﺧﻮ ﭘﺮﺗﻪ ﻟﻪ ﻛﻮﻣﯥ ﭘـﺎﻳﻠﯥ ﻧـﻪ دا ﻏﻮﻧـډې ﭘـﺎى ﻓﻠﻨﻜــﻮچ ﻣــﻮټﺮ ﻣــﻮ راوﻏﻮښــﺖ ،ﺗــﺎﺑﻮت ﻣــﻮ ﭘــﻪ ﺟﻨګﻠــﻪ ښــﻪ ﻛﻠــﻚ وﺗـﺎړه ،زه او
ﺗﻪ ورﺳﯧﺪې. ﻣﻨﺼﻮرﭘﻪ ﺳﻴټ ﻛﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻮ او ﺣﺮﻛﺖ ﻣﻮ وﻛړ ،د ﭘﯧښﻮر ﭘـﻪ ښـﺎر ﻛـﯥ ﺳـﺨﺘﻪ
ﻋﺠﻴﺒﻪ ﺧﻮ دا وه ﭼﯥ ﻛﻠﻪ ﻛﻠﻪ ﺑﻪ ډﯦـﺮې ﺗښـﺘﻮﻧﯥ ،ﭼـﺎودﻧﯥ ﭼـﯥ ﻣـﻮﻧږ ﺑـﻪ ﻧـﻪ ﺗﺎﻻﺷﻲ ﺷﺮوع وه ،ﻫﺮﻣﻮټﺮ ﺑﻪ ﻳﯥ ﺳـﻢ ﺗﺎﻻﺷـﻲ ﻛـﺎو ،ﻛﻠـﻪ ﭼـﯥ زﻣـﻮږ د ﻣـﻮټﺮ وار
وې ﻛړې ﭘﻪ ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺗﻮ ﻛﯥ ﭘﻪ ﻣﻮﻧږ ﺗﭙﻞ ﻛﯧﺪې ،ﭼﯥ ټﻮل ﺑـﻪ ورﺗـﻪ ﻟـﻪ ﺧﻨـﺪا ﺷـﻨﻪ راورﺳﯧﺪ ،ﻣﺎ او ﻣﻨﺼﻮر ﻟﻜﻪ ډﯦﺮ ﻧﻴـږدې څـﻮك ﻣـﻮ ﭼـﯥ ﻣـړ ﺷـﻮى وي ،ﺗﻤﺜﻴـﻞ
وو ،ﺑﺲ ﻣﻮﻧږ ﻧﻪ اوس ﻻس ﭘﺎك ﺟﻮړ ﺷﻮى و. ﺷﺮوع ﻛړ ،ﭘﻮﻟﻴﺴﺎﻧﻮ د ﻣړي ﺳﺮ ﻟﻮڅ ﻛړ ﻟﻪ ﻛﺘﻠﻮ ورورﺳﺘﻪ ﻳﯥ ﺧﭙﻠـﻪ ﺧﻮاﺷـﻴﻨﻲ
ﭘﻪ ﻫﻤﺪې ورځﻮﻛﯥ اﻣﺮﻳﻜﺎﻳﺎﻧﻮ زﻣﻮږ د ﻛﺎﺑﻞ د ﻋﻤﻠﻴﺎﺗﻮ ﻣﺴﺌﻮل ﭘﻪ ﻫﻮاﻳﻲ ﻟﻪ ﻣﻮږ ﺳﺮه ﺷﺮﻳﻜﻪ ﻛړه او روان ﺷﻮل ،ﻫﺮ ځﻞ ﺗﺎﻻﺷـۍ ﺳـﺮه ﺑـﻪ د ﻣﻨﺼـﻮر رﻧـګ
ﺑﻤﺒﺎرۍ ﻛﯥ ﺷﻬﻴﺪ ﻛـړى و ،ﭘـﻪ دې ﭘﯧښـﻪ ﺑﺎﻧـﺪې ټـﻮل ﺧﻮاﺷـﻴﻨﻲ وو ،ﻫﻐـﻪ ورځ ﺗګ ژﯦړ ﺷﻮ ،ﺧﻮ دا ﻫﻢ زﻣﻮږ ﭘﻪ ګټـﻪ و ،داﺳـﯥ ﺑـﻪ ښـﻜﺎره ﺷـﻮه ﭼـﯥ ښـﻪ ډﯦﺮﻳـﯥ
Downloaded from: ketabton.com
ﻳﻮاځﯥ ﻳﻮﺳﻞ اوﻟﺲ اﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲ او د ﻧﺎټﻮ ﭘﻮځﻴـﺎن ووژل ،دا ﭘﯧښـﯥ ﺧـﻮ د ﻫـﺮې ﺧﻮ ﺳـﻢ د ﻗﻴﺎﻣـﺖ ورځ وه ،ﭼـﯥ ﻛﻠـﻪ ﻳـﯥ ﻣـړى راوړ ،ﺧـﻮ ﭘـﻪ ښـﻪ ﺑﺪرګـﻪ اوﻋـﺰت
ورځﯥ ﭘﻪ ﺧﺒﺮوﻧﻮ ﻛﯥ راﺗﻠﯥ ،ﺧﻮ زﻣﻮږ اﺳﺎﺳﻲ ﻫﺪف د ﺧﺎرﺟﻴﺎﻧﻮ وژل وو ،ﺧﻮ ﺧﺎورو ﺗﻪ وﺳﭙﺎرل ﺷﻮ.
د اﻓﻐﺎﻧﺎﻧﻮ ﺳﺮ زوري ﺗﺎﺳﻮ ﺗﻪ ﻣﺎﻟﻮﻣﻪ ده ،ﭼـﯥ اوﺑـﻪ ﭘـﻪ ﭘﻴﭽـﻮﻣﻲ ﭘﻮرﺗـﻪ ﻛـﻮي، ﻟ ـﻪ دې ورورﺳــﺘﻪ ﺟﻠﺴــﯥ ﺷــﺮوع ﺷــﻮې ،ﭼــﯥ د ﻛﺎﺑــﻞ د ﻋﻤﻠﻴــﺎﺗﻮ ﻣﺴ ـﺌﻮل
ﻫﺮځﺎى ﻛﯥ ﺑﻪ اﻓﻐﺎن ﭘﻮ ځﻴﺎن ﻣﺦ ﻣﺦ ﺗﻪ ﻛﯧﺪل. اﻧﺘﺨﺎب ﻛړي.
ﻳﻮه ورځ ډاﻛﺘﺮﺻﻴﺐ زه ،ﺧﺎن ﻻﻻ ،د ﻛﻨﺪﻫﺎر د ﻋﻤﻠﻴﺎﺗﻮ ﻣﺸﺮ او د ﻛﺎﭘﻴﺴﺎ ﭘﻪ دې ورځ زه او ﻣﻨﺼﻮر ﭘﺎس ﻏﺮه ﺗﻪ ﻻړو ،ﻣﻮږ ﭼﯥ ﭘﻜﯥ اوﺳﯧﺪو دا ډﯦﺮه
ﻣﺸﺮ ﻣﻴﺮام ﺷﺎه ﺗﻪ وﻏﻮښـﺘﻮ او داﺳـﯥ ﺧﺒـﺮ ﻳـﯥ را ﺑﺎﻧـﺪې واو راو ﭼـﯥ ټﻮﻟـﻮ ﻳـﻮ ښﻜﻠﯥ ﺳﻴﻤﻪ وه ،ﺷﺎوﺧﻮا ﻟﻮړ ﺗﻚ ﺷﻨﻪ ﻏﺮوﻧﻪ ﻟﻪ څﯧړﻳﻮ او ﻧښـﺘﺮو ﻧـﻪ ډك وو،
ډول ټﻜﺎن و ﺧﻮړ ،دا ﺧﺒـﺮ د اﻓﻐـﺎن وﻟﺴﻤﺸـﺮ د وژﻟـﻮ ﺧﺒـﺮ و ،ﭼـﯥ ﺑﺎﻳـﺪ د ﺛـﻮر د د دواړو ﻏﺮوﻧﻮ ﺗﺮ ﻣﻨځ ﻟﻮى ﺧـﻮړ او د ﺧـﻮړ دواړو ﺧـﻮاوو ﺗـﻪ ﻛﻼګـﺎﻧﯥ وې ،زه
اﺗﻤﯥ ﭘﻪ ﺟﺸﻦ ﻛﯥ ووژل ﺷﻲ. او ﻣﻨﺼﻮر ﺗﺮ ډﯦﺮه ﭘﻪ ﻏﺮه ﻛﯥ ﺳﺮه ﻧﺎﺳﺖ وو ،ﻣﻨﺼﻮر وﻳﻞ ﭼﯥ زه ډﯦﺮ ﺟﺪي ﻳﻢ،
ﺑﻞ ﺳﺒﺎ ﻣﺎزدﻳﻜﺮ ﺧﺎن ﻻﻻ ﻟـﻪ ﻳـﻮ ﺑـﻞ زﻟﻤـﻲ ﺳـﺮه زﻣـﻮږ ﺧـﻮﻧﯥ ﺗـﻪ راﻏـﻰ ،ﭘـﻪ ﻛﻠﻪ ﻣﯥ ﭼﯥ دﺧﭙﻞ ژوﻧﺪ ﻛﻴﺴﻪ ورﺗﻪ وﻛړه ،ﺣﻴﺮان ﭘﺎﺗﯥ و ،ﻳﻮڅﻪ ډاډ ﻳﯥ راﻛﻪ،
څﻮﺷﯧﺒﻮﻛﯥ ﻳﯥ ﭘﻼن راﺗﻪ ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻛـړاو داﻳـﯥ ﻫـﻢ ووﻳـﻞ ﭼـﯥ دا ﻛـﺎر ﺑـﻪ ﺟﺎوﻳـﺪ وﻳﻞ ﻳﯥ ﭼﯥ زﻣﻮږ وار ﺑﻪ ﻫﻢ راﺷﻲ ،ﻣﻮږ ﺧﻮ د ﻣﺮګ ﻟﭙﺎره ﭘﻴﺪا ﺷﻮي ﻳﻮ ،زﻣﻮږ
ﺗﺮﺳﺮه ﻛﻮي ،ځﻜﻪ ﭼﯥ دى ډﯦﺮ ښﻪ اوﻣﺴﻠﻜﻲ ﻧﺸﺎن زن دى. د ﺧﺒﺮو ﭘﻪ ﻣﻨځ ﻛﯥ دﺧﺎن ﻻﻻ زﻧګ راﻏﻰ ،وې ﭼﯥ ژر راﺷﻪ.
د ﺟﺎوﻳﺪ څﯧـﺮې ﺗـﻪ ﻣـﯥ ﭼـﯥ وﻛﺘـﻞ ﭼﻨـﺪاﻧﯥ ﺑـﺎﺗﻮر راﺗـﻪ ښـﻜﺎره ﻧـﻪ ﺷـﻮ ،ﻟـږ زه اوﻣﻨﺼﻮرﭘﻪ ﺑﻴـړه ﻟـﻪ ﻏـﺮه ﻧـﻪ راښـﻜﺘﻪ ﺷـﻮﻟﻮ ،د ﻏﻔﻮرﺟـﺎن ﻛـﻼ ﺗـﻪ ﻻړو،
ورورﺳﺘﻪ ﻣﯥ ﺧﺎن ﻻﻻ ﺗﻪ ووﻳﻞ ګﻮرم ﭼﯥ ﺑﻼ ډﯦﺮ ﻣﻠګﺮي راټﻮل ﺷـﻮي دي ،زﻣـﺎ ﭘـﻪ ﻟﻴـﺪو ﺧـﺎن ﻻﻻ او درې ﻧـﻮر
-ﺧﺎن ﻻﻻ! ﻣﺸﺮان ﭼﯥ ﻣﺎ ﻻ ﻧﻪ ﭘﯧﮋﻧﺪل ،را ﭘﺎڅﯧﺪل ،ﺳﺘړي ﻣﺸﯥ ﻣـﻮ ﺳـﺮه وﻛـړه ،ﺧـﺎن ﻻﻻ
-ام ﺳﺮه ﻣﻌﺮﻓﻲ ﻛړو ،ﭘﻪ دې ﻏﻮﻧډه ﻛـﯥ ﻣـﯥ ډاﻛټـﺮ ﻧـﻮر ﻋـﺎﻟﻢ وﻟﻴـﺪ ،او ﭘـﻪ ﻫﻤـﺪې
-ﻟﻜﻪ ﭼﯥ زﻣﻮږ ﭘﻼن ﻧﺎﻛﺎﻣﻪ ﺷﻲ. ﻏﻮﻧډه ﻛﯥ زه د ﻛﺎﺑﻞ وﻻﻳﺖ ﺟﻨګﻲ ﻣﺴﺌﻮل وټﺎﻛﻞ ﺷﻮم ،ﻣﺎ ﻫﻢ دﻏﻪ دﻧﺪه وﻣﻨﻠﻪ
دې ﺳﺮه ﺧﺎن ﻻﻻ ﻟﻪ ﺧﻨﺪاﺷﻴﻦ ﺷﻮ او وﻳﯥ وﻳﻞ :ﻧﻪ ﺳړى ښﻪ ﻣﺴﻠﻜﻲ دى. او د ټﻮﻟـﻮ ﭘﺮوړاﻧــﺪې ﻣـﯥ ژﻣﻨــﻪ او ﻗﺴــﻢ ﻳـﺎد ﻛــړ ﭼـﯥ ﺧﭙﻠــﻪ دﻧــﺪه ﻛـﯥ ﺑــﻪ ﺻــﺎدق
-ﻓﻮﺟﻲ دى؟ واوﺳﻢ.
_ ﻧﻪ ﻳﻢ ﺧﺒﺮ. ﭘﻪ ﺳﺒﺎ ﻳﯥ ډاﻛټﺮ ﻧﻮرﻋﺎﻟﻢ زه او ﺧﺎن ﻻﻻ وﻏﻮښـﺘﻠﻮ ،ﭼـﯥ ﺧـﺎن ﻻﻻ ﻣﺎﺗـﻪ ﭘـﻪ
_ ﻣﺎ ﺗﻪ ﻓﻮﺟﻲ ښﻜﺎري. ﻛﺎﺑﻞ ﻛﯥ د ﻣﻠګﺮو او ﻫﻐﻮ ﻛﺴﺎﻧﻮ ،ﭼـﯥ ﭘـﻪ دوﻟـﺖ ﻛـﯥ وﻇﻴﻔـﯥ ﻟـﺮي او ﻣـﻮږ ﺗـﻪ
ﺧﺎن ﻻﻻ د ﻧﻪ ﭘﻮﻫﯧﺪو ﭘﻪ ﻣﺎﻧﺎ ﺧﭙﻞ ﺳﺮ وﺧﻮځﺎوۀ. ﻛﺎر ﻛﻮي ادرﺳﻮﻧﻪ او ﺷﻤﯧﺮې راﻛړي او ﻫﻢ د ﻧﻮرو ﻋﻤﻠﻴﺎﺗﻮ ﭘﻪ ﻫﻜﻠﻪ وﻏږﻳﺪو،
څﻪ ﺑﻪ ﻣﻮﻛړي واى ،دا ﻓﻴﺼﻠﻪ ﻧﻪ ردﯦﺪه ،ﺟﺎوﻳﺪ ﻣﻮ ﻟـﻪ ځـﺎن ﺳـﺮه واﺧﻴﺴـﺖ څــﻮ ورځــﯥ ورورﺳــﺘﻪ زه او ﺧــﺎن ﻻﻻ ﻟــﻪ دوﻟﺴــﻮ ﻧــﻮرو ﻣﻠګــﺮو ﺳــﺮه ﻟــﻪ ﻛُﺮﻣــﯥ
او ټﻮل ﺑﯧﺮﺗﻪ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﺗﻪ روان ﺷﻮو ،ﺳﺨﺖ ﻗﻬﺮ ﻣﯥ راﻏﻠﻰ و ،ﭼـﯥ وﻟـﯥ ﻳـﯥ اﻳﺠﻨﺴۍ ﻧﻪ ﻣﺦ ﭘﻪ ﺧﻮﺳﺖ روان ﺷﻮ ،ﭘـﻪ ﻻره ﻛـﯥ ﺧـﺎن ﻻﻻ را ﺗـﻪ د ﻫﻐﻮﻛﺴـﺎﻧﻮ
دا ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﻣﺎﺗﻪ وﻧﻪ ﺳﭙﺎره ،ﺧﻮ ﻣﺎ ﺑﺎﻳﺪ د ﻣﺸﺮاﻧﻮﺧﺒﺮه ﻣﻨﻠﯥ واى. ادرﺳﻮﻧﻪ او ﺗﻠﻴﻔﻮن ﺷﻤﯧﺮې راﻛړې ﭼﯥ ﻟﻪ دوﻟﺖ ﺳﺮه ﻳﯥ ﻛﺎرﻛﺎو ،ﻳﺎﻧﯥ دا ﻫﻐﻪ
ﻛﻠﻪ ﭼﯥ ﻛﺎﺑﻞ ﺗﻪ ورﺳﯧﺪو ،ﭘﻪ ﺳﺮاﺟﻲ ﻛﯥ ﻣﯥ د ﻳﻮ ه زاړه ﺗﻌﻤﻴﺮ ﭘـﻪ څﻠـﻮرم ﻛﺴﺎن وو ﭼﯥ ﭘﻪ ډول ،ډول ﭘﻮﺳﺘﻮﻧﻮﻛﯥ ﻳﯥ ﻛﺎرﻛﺎو ،ﻟﻪ رﺋﻴﺴـﺎﻧﻮ راﻧﻴـﻮﻟﯥ ان
ﻣﻨﺰل ﻛﯥ دوه اﻃﺎﻗﻪ ﭘﻪ ﻛﺮاﻳﻪ ﻛړل ،ﭼﯥ د ﺟﺸﻦ ﺳﻴﻤﻪ ﺗﺮې ډﯦﺮ ښﻪ ښﻜﺎرﯦﺪ ،ﻳﻮ ﺗﺮ واﻟﻴﺎﻧﻮ او وزﻳﺮاﻧﻮ ﭘﻮرې ﻟﻪ ﻣﻮږ ﺳﺮه ﭘﻪ ﺗﻤﺎس ﻛﯥ وو.
څﻪ د ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ د ﻟﻮﺑﻮ ﭘﻼﺳﺘﻴﻜﻲ ﺳﺎﻣﺎﻧﻮﻧﻪ ﻣـﯥ ﭘـﻪ ﻟﻮﻳـﻮ ﺑﻮﺟﻴـﻮﻛﯥ ځـﺎى ﭘـﻪ څﻪ ﺑﻪ ﻣﻮ ﺳﺮه ﺧﻮږوم ،ﭘﻪ ډﯦﺮه ﻟږه ﻣﻮده ﻛﯥ ﻣﯥ د ﺧﭙﻠﻮ ﻣﻠګﺮو ﭘﻪ ﻣﺮﺳـﺘﻪ د
ﻛﺎﺑﻞ اﻣﻨﻴﺖ ﻟﻪ ﺳﺨﺖ ګﻮاښ ﺳﺮه ﻣﺦ ﻛړ ،د ﻳﻮې ﻣﻴﺎﺷﺘﯥ ﭘـﻪ ﺑﺮﯦـﺪوﻧﻮ ﻛـﯥ ﻣـﻮ
Downloaded from: ketabton.com
د ټﻮﻟﻮ ځـﻮاب ﻣـﯥ واورﯦـﺪ ،ټـﻮل ﺗﻴـﺎر وو ،ﻳـﻮاځﯥ د ﺟﺎوﻳـﺪ ﺟـﻲ ،ﻏـږ ﻣـﯥ ځﺎى ﻛړل؛ دﻟﺘﻪ زﻣـﺎ ټـﻮل ﻣﻠګـﺮي ﻧﺎﺑﻠـﺪ و ﺧـﻮ زه ﻳـﯥ ﻣﺸـﺮ او راﻫﻨﻤـﺎ وم ،ﻣﺎﺗـﻪ
واﻧﻪ ورﯦﺪ.زه د ﺧﭙﻠﯥ ﭘﻮښﺘﻨﯥ ځﻮاب ﺗـﻪ ﻏﻠـﻰ وم ﭼـﯥ ﺟﺎوﻳـﺪ ﭘـﻪ ﻛـﺮاره ووﻳـﻞ: دﻛﺎﺑﻞ ﻛﻮڅﻪ ،ﻛﻮڅﻪ ﻣﺎﻟﻮﻣﻪ وه.
ﺗﻴﺎر ﻳﻢ ﺟﻲ ! د ﻣﺎرﻛﻴټ ﻟﻪ ﻣﻨﺸﻲ ﺳﺮه ﻣﯥ ﺧﺒﺮه ﺧﻼﺻﻪ ﻛړه ﻫﻐﻪ ﺗـﻪ ﻣـﯥ د ﺧﭙـﻞ ﻛﺎروﺑـﺎر
ﻣﺎ ور وﻛﺘـﻞ ﻫﻐـﻪ ﺳـﺘﺮګﻪ د ټﻮﭘـﻚ ﭘـﻪ دورﺑـﻴﻦ اﻳښـﯥ وه ! ﺳﻤﺪﺳـﺘﻲ ﻣـﯥ ﺑﻪ اړه ډاډ ورﻛړ ،داﺳﯥ ﻣﻮ ښﻮدﻟﻪ ﭼﯥ ﻣﻮږ ﺗﺠﺎران ﻳﻮ او دا ﺧﻮﻧﯥ ﻣﻮ د ګﻮدام
ووﻳﻞ :اﻣﺎده! ﻳﻮ ...دوه ...درې . ﭘﻪ ډول ﻧﻴﻮﻟﻲ دي ،ور ﭘﺴﯥ ﻣﯥ ﻳﻮ زوړ ﻛﻮر د ﻋﻴﺪګﺎه ﺟﻮﻣﺎت ﺷﺎ ﺗﻪ ﭘﻪ ﻛﺮاﻳﻪ
دې ﺳــﺮه ډز ﺷــﻮ ،ﭘــﻮى ﻧــﻪ ﺷــﻮم ﭼــﯥ ﻣﺮﻣــۍ ﭘــﻪ ﻛــﻮم ځــﺎى وﻟګﯧــﺪه،ﺧﻮ ﻟــﻪ ﻛړ ،ﭼﯥ وﺳﻠﯥ ﻣﻮ ورﺗﻪ د ﻛﻮر ﭘﻪ ﺳﺎﻣﺎﻧﻮﻧﻮ ﻛـﯥ راوړې او د ﺳـﺮاﺟﻲ اﻃـﺎﻗﻮﻧﻮ
وﻟﺴﻤﺸﺮ ﻧﻪ ﻟﺮې ﻛﻮم ځﺎى ﻟګﯧﺪﻟﻰ و ،ﭼﯥ ﻳﻮدم ګډوډي ﺷﻮه ،اﻓﻀـﻞ ﺳـﺮه ﭘـﻪ ﺗﻪ ﻣﻮ د ﻟﻮﺑﻮ د ﺳﺎﻣﺎﻧﻮﻧﻮ ﭘﻪ ﻏټﻮ ﺑﻮﺟﻴـﻮ ﻛـﯥ ور وړې ،ﻳـﻮه ﭘﻴﻜـﺎ ،ﻳـﻮ دورﺑـﻴﻦ
ﺗﻤﺎس ﻛﯥ وم ﭘﻪ ﻫﻐﻪ ﻣﯥ ﻏږ وﻛړ :اﻓﻀﻠﻪ ﺧﻄﺎ ﺷﻮ. داره ټﻮﭘﻚ ،دوه ﻛﻼﺷﻴﻨﻜﻮف او دوه ﺗﻔﺎﻧﭽﯥ ﻣﻮ راوړې ،ﻛﻠﻪ ﻣﻮﭼﯥ د اړﺗﻴـﺎ
دې ﺳﺮه اﻓﻀﻞ ﭘﻪ ﻛﻨځﻠـﻮ ﺷـﺮوع وﻛـړه ،دﻟﺘـﻪ ﺟﺎوﻳـﺪ دورﺑـﻴﻦ داره ټﻮﭘـﻚ ﻫﺮ څﻪ ﺑﺮاﺑﺮﻛړل ،ﻧﻮر ﺑﯥ ﻏﻤﻪ ﭘﻪ ﺧﭙﻠﻮ ﻧﻮروﻛﺎروﻧﻮ ﭘﺴﯥ ﻻړو ،درې ورځﯥ ﭼﯥ
ﻟﺮې ﻛړ او ﭘﻴﻜﺎ ﻳﯥ راﭘﻮرﺗﻪ ﻛړه ﭘﻪ ﭘﻴﻜـﺎ ﻳـﯥ د ﺟﺸـﻦ ﭘـﻪ ﻟـﻮر ﻳـﻮه زرﺑـﻪ ﺧﻮﺷـﯥ ﺟﺸﻦ ﺗﻪ ﭘﺎﺗﯥ ﺷﻮې ،ﺟﺎوﻳﺪ ﻣﯥ ﻟﻪ درې ﻛﺴﺎﻧﻮ ﺳﺮه ﺳﺮاﺟﻲ او څﻠﻮر ﻛﺴﺎن ﻣﻮ
ﻛړه ،ﻫﻠﺘﻪ اﻓﻀﻞ ﭘﻪ ﻗﺎر ﺷﻮ ،وې ﭼـﯥ اوس ﻣـﻮ ﻧﻴﺴـﻲ ﻳـﻮ څـﻪ ﺧـﻮ ﺑﺎﻳـﺪ وﻛـړو، د ﻋﻴﺪګﺎه ﺷﺎﺗﻪ ﻛﻮر ﺗﻪ واﺳﺘﻮل ،ﭘﻪ ﺳﺮاﺟﻲ ﻛﯥ زه او د ﻋﻴﺪ ګﺎه څﻨګ ﻛـﻮر ﺗـﻪ
ﻛﻠﻪ ﻣﯥ اﻓﻀـﻞ ﺗـﻪ وﻳـﻞ ﭼـﯥ ،ډزې ﻣـﻪ ﻛـﻮه ﭼـﯥ ﻋـﺎم ﺧﻠـﻚ دي ،او ﻛﻠـﻪ ﺑـﻪ ﻣـﯥ د ﻗﻨــﺪﻫﺎر ﻣﺸــﺮ ﻻړه ،ﺧﭙﻠــﻮ ځ ـﺎﻳﻮﻧﻮ ﺗــﻪ ځﻜــﻪ ﻣﺨﻜــﯥ ﻻړو ﭼــﯥ دا ځﺎﻳﻮﻧــﻪ ﺑﻴــﺎ
ﺟﺎوﻳﺪ ﺗﻪ ﻣﺦ ور واړاوه ،ﺧﻮ ﻛﺎر ګډوډ ﺷﻮ ،ﺟﺎوﻳـﺪ ﺗـﻪ ﻣـﯥ وﻛﺘـﻞ ،د ﻫﻤـﺎﻏﯥ ﺑﻨﺪﻳــﺪل ،ﺷــﺎوﺧﻮا ﻳــﻮه ﻣﻴﺎﺷــﺖ وړاﻧــﺪې دا ځﺎﻳﻮﻧــﻪ د اﻓﻐــﺎن ﻋﺴــﻜﺮو ﻟــﻪ ﺧــﻮا
ﭘﻴﻜﺎ ﺳﺮه ﭼﯥ ﭘﻪ ﻻس ﻛﯥ ﻳﯥ ﻧﻴﻮﻟﯥ وه ﻧﺎﺳﺖ و ،د ﺟﺎوﻳﺪ ﺳﺮ ﺗﻪ ﻣﯥ ﺗﻮﻓﺎﻧﭽـﻪ ﻣﺤﺎﺻﺮه ﺷﻮي وو ،د ﺟﺸﻦ ﭘﻪ ﺳﻬﺎر ﻣﻮ ځﺎﻧﻮﻧﻪ اﻣﺎده ﻛړل ،ﻫﻤﺪاﭼﯥ وﻟﺴﻤﺸﺮ
وﻧﻴﻮﻟﻪ ،ﻟﻪ ډزﺳﺮه ﻳﯥ ﻣﺎﻏﺰه ﺑﺎدﺷﻮل. ﺳــټﻴﺞ ﺗــﻪ راﻏﻰ،ګﻮﺷــﻜﻲ ﺧــﻮ ﻣــﻮ ﺗﻴــﺎرې ﭘــﻪ ﻏﻮږوﻧــﻮ ﻛــﯥ وې ،ټﻮﻟﻮﺗــﻪ ﻣــﯥ
اﻓﻀﻞ راﺑﺎﻧﺪې ﻏږ وﻛړ ،ﭼﯥ زﻣﻮﻧږ ځـﺎى ﺗـﻪ راﻧﻨﻮﺗـﻞ ،ﻫﻐـﻮى ﺗـﻪ ﻣـﯥ وﻳـﻞ دﺗﻴﺎرﺳۍ اﻣﺮ ورﻛړ ،ﺧﻮ ﭘﻪ ټﻮﻟﻮﻛﯥ ﺟﺎوﻳﺪ ډﯦـﺮ وارﺧﻄـﺎ ښـﻜﺎرﻳﺪه ،څـﻮ واره
ﭼــﯥ ځﺎﻧﻮﻧــﻪ وﺑﺎﺳ ـﺊ ،ﻣﻠګــﺮو ﺗــﻪ ﻣــﯥ وﻳــﻞ ﭼــﯥ وﺳــﻠﯥ ﻫﻤﺪﻟﺘــﻪ ﺧﺘــﺎﻛﺊ ،ﻳــﻮه ﻣﯥ ورﺗﻪ ووﻳﻞ :ﺟﺎوﻳﺪه ﻧﺎروغ ﺧﻮﺑﻪ ﻧﻪ ﻳﯥ؟
ﺗﻔﺎﻧﭽﻪ ﻣﯥ ﻟﻪ ځﺎن ﺳﺮه راواﺧﻴﺴﺘﻪ ،د ﻟﻮﺑﻮ د ﺳﺎﻣﺎن ﺑـﻮﺟۍ ﻣـﯥ ﭘـﻪ اوږه ﻛـړه، ﺧﻮ ﻫﻐﻪ ﺑﻪ وﻳﻞ :ﻧﻪ ﺟﻲ ،ﻫﺴﯥ دﻛﺎﺑﻞ ﻣﻮﺳﻢ راﺑﺎﻧﺪې ښﻪ ﻧﻪ ﻟګﻲ.
ځﺎﻧﻮﻧﻪ ﻣﻮﺳړك ﺗﻪ ورﺳﻮل ،ﭘﻪ ﺳړك د ﭘﺨﻮا ﭘﻪ څﯧﺮ ډﯦﺮه ګڼﻪ ګﻮڼﻪ ﻧﻪ وه ،ﻣﻮټﺮ ﻣﻮږ ﻻ ﭘﻪ ﻫﻤﺪې ﺧﺒﺮو ﻟګﻴﺎ و ،ﭼﯥ د وﻟﺴﻤﺸﺮ ﻏږ ﭘﻮرﺗﻪ ﺷﻮ ،د ورﺑﻴﻦ ﻛﯥ
ﺧﻮ ﻟﻪ ﺳﺮﻧﻪ ﻟﻴﺪل ﻛﯧﺪل ،ﻳﻮ ﻧﻴﻢ ﻛﺲ ﭼﯥ د ﺳړك ﺗﺮ ﻏﺎړې ﻧﺎﺳﺖ و ﻳـﻮ څـﻪ اوﺗـﺮ ﻣﯥ ﭼﯥ وﻛﺘﻞ ښﻪ ﺻﻔﺎ ښﻜﺎرﯦﺪه ،اﻓﻀﻞ ﺗﻪ ﻣﯥ ووﻳـﻞ ﭼـﯥ ﻟـﻪ ﻣـﻮږ ﻧـﻪ ﻣﺨﻜـﯥ
ښـﻜﺎرﯦﺪل ځﻴﻨــﻮ ﭘــﻮ ﻟﻴﺴـﺎﻧﻮ او ﻋــﺎﻣﻮ ﺧﻠﻜﻮﭘــﻪ ﺳـړك ﻣﻨــډې راﻣﻨــډې وﻫﻠــﯥ، څﻮك ډز وﻧﻪ ﻛﻲ او ﻧﻪ څﻮګ ﭘﻪ ﻋﺎﻣﻮ ﺧﻠﻜﻮ ډزې وﻛړي ،ﺟﺎوﻳﺪ ﺧﭙـﻞ دورﺑـﻴﻦ
ﻣﻠګﺮو ﺗﻪ ﻣﯥ وﻳﻞ ﺧﻮاره ﺷﺊ ،ﻫﻐﻮى ﻧﻪ ﺧﻮﺧﺒﺮﻧﻪ ﺷﻮم ﭼﯥ ﻛﻮﻣﻪ ﺧـﻮا ﻻړل ،زه داره ټﻮﭘﻚ د ﻛړﻛۍ ﭘﻪ ﻻﻧـﺪﻳﻨﻲ ﭼﻮﻛـﺎټ ﻛﯧښـﻮد )ﺟـﺮي ﺟَـﻮَك ( ﻳـﯥ ښـﻪ ﺳـﺮه
د ﺳﺮاﺟﻲ ﭘﻪ ﻛﻮڅﯥ )ﻻﻫﻮرۍ ( دروازې ﺗﻪ ووﺗﻢ ،ﺧﻮ دﻟﺘﻪ ﺑﻴﺎ ﭘﻮﻟﻴﺴﺎن اوﺗﺮﻧـﻪ ﺑﺮاﺑﺮﻛــړل؛ ﻣﺎﭘــﻪ دورﺑــﻴﻦ ﻛــﯥ ورﺗــﻪ ﻛﻮردﻳﻨــﺎت ورﻛــﻮل ﭼــﯥ دې ﻛــﯥ د ﻧــﻮرو
ښﻜﺎرﻳﺪل ،څﻮ ځﺎﻳﻪ ﭘﻮﻟﻴﺴـﺎﻧﻮ ورټﻠـﻢ او دﺷـﺎن ﺑـﻮج ﻳـﯥ راﺗـﻪ څـﻮ ځﺎﻳـﻪ ښـﻪ ﺗـﺎ ﻣﻠګــﺮو دﺧﻨــﺪاﻏږ ﭘﻮرﺗــﻪ ﺷــﻮ ،دورﺑــﻴﻦ ﻣــﯥ ﻟــﻪ ﺳــﺘﺮګﻮ ﻟــﺮې ﻛــړ ،ګــﻮرم ﭼــﯥ د
ﻻﺷﻲ ﻛړؤﺧﻮ ﺧﺪاى ﭘﺎك ړاﻧﺪه ﻛړي وو ،زه ﻳـﯥ ﻟـﻪ ﺳـﺮه ﺗـﺎ ﻻﺷـﻲ ﻧـﻪ ﻛـړم ،څـﻮ ﺟﺎوﯦﺪ ﻻﺳﻮﻧﻪ رﻳږدي ،ﺟﺎوﻳﺪ ﺗﻪ ﻣﯥ ووﻳﻞ :ﺟﺎوﯦﺪ ﺟﻲ! اﻣﺎده ﯦﯥ؟
ځﺎﻳﻪ ﻣﯥ زړه و ﭼﯥ ﺗﻔﺎﻧﭽﻪ ﭼﯧﺮﺗﻪ وﻏﻮرځﻮم ﺧﻮ زړه ﻣﯥ وﻧـﻪ ﺷـﻮ،ﻛﻠﻪ ﭼـﯥ ﺷـﺎه ﺟﺎوﻳﺪﭘﻪ رﯦږدﻳﺪﻟﻲ ﻏږ ووﻳﻞ :ﺗﻴﺎر ﻳﻢ ﺟﻲ!.
ﺷﻬﻴﺪ ﺗﻪ ورﺳﯧﺪم ،ﭘﻮه ﺷﻮم ﭼﯥ دﻟﺘﻪ ﭘﻪ اﻣﻦ ﻛﯥ ﻳﻢ ﭘﻪ ﻛﻼره ﻣﯥ ځـﺎن د ﻛﺎرﺗـﻪ ﻣــﺎ ﻫـﻢ دورﺑــﻴﻦ راواﺧﻴﺴــﺖ ،ﭼــﯥ وﻣــﯥ ﻛﺘــﻞ وﻟﺴﻤﺸــﺮ ﻟﻜــﻪ ﻧښــﻪ وﻻړدى
ﻧﻮ ﺳﻴﺎ ﺳﻨګ ﺗﻪ ورﺳﺎوه ،ﻛﻮم ځﺎى ﻛﯥ ﭼﯥ ﻣﻮ وﻋﺪه ﻛړې وه. اوﺧﺒﺮې ﻛﻮي ،ﭘﻪ ټﻮﻟﻮ ﻣﯥ ﻏږ وﻛړ :اﻣﺎده ﻳﺊ ؟
Downloaded from: ketabton.com
اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن دوﻟﺖ او ﻧړﻳﻮاﻟﯥ ټﻮﻟﻨﯥ ﺗﻪ ورښﻜﺎره ﻛړو ،د ﻣﺸﺮاﻧﻮ ﻟﺨﻮا ﻣﻮږ ﺗـﻪ دﻟﺘﻪ ﻫﻢ ټﻮﻟﯥ ﻻرې ﻛﻮڅﯥ ﺑﻨﺪې وې ،ﺳړﻛﻮﻧﻪ ﺗﺶ ﺗﻮر وو،ﺧـﻮ ﻋـﺎم ﺧﻠـﻚ
د ﻳــﻮ ﻧــﻮي ﺑﺮﻳــﺪ ﭘــﻼن راﻛــړل ﺷــﻮ ،داﺳــﯥ ﻧــﻪ ﭼــﯥ ﻣﺸــﺮاﻧﻮ ﻟــﻪ ﻣﺎﺳــﺮه ﻣﺸــﻮرې ﺑﻴﺎ د ﺳړك ﺗﺮ ﻏﺎړې ﻳﻮ څﻪ ډﯦﺮ ﺗﺮ ﺳﺘﺮګﻮ ﻛﯧﺪل ،ﻫﻠﺘﻪ ﺧﻠﻚ ﻧﻪ ﭘﻮﻫﯧﺪل ﭼﯥ څﻪ
ﻛﻮﻟﯥ ،دا ﺧﺒﺮې ﻣﺎ ﻟﻪ ﺧﺎن ﻻﻻ او ﻣﻮﻟﻮي ﺟﺒـﺎر ﻧـﻪ اورﯦـﺪﻟﯥ ﻣـﺎ ﺳـﺮه ﻫـﻢ دوﻣـﺮه ﺧﺒﺮه ده ،ان ﻫﻐﻪ ﻋﺴﻜﺮ ﭼﯥ د اﻣﻨﻴﺖ ﻟﭙﺎره ﭘﻪ ﻻرو ﻛﻮڅﻮ ﻛﯥ ودرﯦﺪﻟﻲ وو ،ﻟـﻪ
ﺳﻴﺎﺳﻲ درك ﺷﺘﻪ ،ﻫﺴﯥ ﺧﻮ ﻫﺮ اﻓﻐﺎن ﭘﻪ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺑﯥ ځﺎﻳﻪ ﺑﺤﺜﻮﻧﻮ ﻛﯥ ﻣﯧړﻧﻰ ﭘﯧښﯥ ﻧﻪ ﺧﺒﺮ ﻧﻪ وو.
دى ،ﺧﻮ زه ﺑﻴﺎ ﻟﻪ ﭘﯧښﻮ او ﻣﺮﻛﺰ ﺳﺮه ﻧﻴږدې ﭘﺎﺗﯥ ﺷﻮى وم. د ﺳﻴﺎﺳﻨګ ﻛﻮر زﻣﻮږ ډﯦﺮ ﭘﺨﻮاﻧﻰ ﻣﺮﻛﺰ و ،ﭼﯥ دﻟﺘـﻪ ﺑـﻪ ﻣـﻮ د ﺑﺮﻳـﺪ ﻟﭙـﺎره
دا ﭼﯥ ﭘﻪ ﻫﻤﺪې ورځ ﻧﻮر ﺑﺮﻳﺪوﻧﻪ ﭼﺎ ﻛﻮل او څﻮك ﻳـﯥ ﻣﺸـﺮ و ﻧـﻪ وم ﺧﺒـﺮ، ﺗﻴﺎرى ﻧﻴﻮه.
ﺧـﻮ ﻣــﺎ ﺗـﻪ ﻳــﯥ ﭘــﻪ ﻋـﺪﻟﯥ وزارت د ﺑﺮﻳــﺪ ﻣﺸـﺮي راﻛــړه ،دا ﭘــﻼن د ﻫﻨـﺪ ﭘــﻪ ﻫﻐــﻪ ﭘﻪ دې ورځ ﻣﯥ ﻓﻜﺮﺳﺨﺖ ﺧﺮاب و ،ﺧﺎن ﻻﻻ ﺗﻪ ﻣﯥ زﻧـګ وواﻫـﻪ ورﺗـﻪ ﻣـﯥ
ﻫﻮټﻞ د ﺑﺮﻳﺪ ﺗﻘﻠﻴﺪ و ،ﺧﺎن ﻻﻻ ووﻳﻞ ﭼﯥ ﻟﻪ ﺗﺎﺳﺮه ﺑﺎﻳﺪ څﻠﻮرﻛﺴﺎن د ﻋﺪﻟﯥ ﭘﻪ ووﻳﻞ ﭼﯥ ﺳﺘﺎﺳﻮ ﺗـﻮرزن ﺧـﻮ ﻫﺮڅـﻪ ﺧـﺮاب ﻛـړل ،ﻫﻠﺘـﻪ ﻫﻐـﻪ ﭘـﻪ ځﻤﻜـﻪ ،ځﻤﻜـﻪ
وزارت ﺑﺮﻳﺪ وﻛړي ،ﻋﺎم وګړي و ﻧﻪ وژﻧﺊ ﺧﻮ ﻛﻪ وزﻳﺮ ﻳﺎ ﻣﻌـﻴﻦ ﭘـﻪ ﻻس درﻏـﻰ ﻟګﯧﺪه ﭼﯥ وﻟﯥ؟ ﺳـﺮه ﻟـﻪ دې ﭼـﯥ ﻣـﻮږ ټﻮﻟـﻮ ﭘـﻪ ﺗﯧـﺮه ﻣـﺎ د ﺧـﺎن ﻻﻻ ډﯦـﺮ اﺣﺘـﺮام
ژوﻧﺪى ﻳﯥ ﻣﻪ ﭘﺮﯦﺪئ. ﻛﺎوه؛ ﺧﻮ دا ځﻞ زه ورﺗﻪ ﭘﻪ ﻗﻬﺮ ﺷـﻮم.، ،ټﻴﻠﻴﻔـﻮن ﻣـﯥ ﻟـﻪ ډﯦـﺮه ﻗﻬـﺮه ﭘـﻪ ځﻤﻜـﻪ
ﭘﻪ ﺳﺒﺎ ﻣﯥ ﺧﭙﻞ ګﺮوپ ﺗﻴﺎر ﻛﮥ ،د ﺑﺮﻳﺪ ورځ او ﺳﺎﻋﺖ ﻣﺎﻟﻮم ﺷﻮل ،ﭼﯥ ﭘﻪ ووﻳﺸﺖ.
ﻫﻤﺪې ورځ او ﺳﺎﻋﺖ ﺑﻪ ﻳﻮاځﯥ ﭘﻪ ﻛﺎﺑﻞ ﻛﯥ څﻮ ځﺎﻳﻪ ﺑﺮﻳﺪوﻧﻪ ﺗﺮ ﺳﺮه ﻛﯧږي. ﻟږه ﺷﯧﺒﻪ ورورﺳﺘﻪ ﻳﻮاځﯥ زﻣﺎ ﻫﻐﻪ ﻣﻠګﺮى ﭼﯥ ﻣﻮږ ﺳﺮه ﭘﻪ ﺳﺮاﺟﻲ ﻛﯥ و،
زه څﻪ ﻟﻪ ﻣﻮر ﻧﻪ ﻗﺎﺗﻞ ﻧﻪ وم زﯦږﻳﺪﻟﻰ ،زه ﻫﻤـﺪې دوﻟـﺖ ﻗﺎﺗـﻞ ﻛـړم ،ﻟـﻪ ﻫـﻴڅ ﻛﻮرﺗﻪ رادﻧﻨﻪ ﺷﻮ ،ډﯦﺮ وﺧـﺖ د ﻧـﻮرو ﻣﻠګـﺮو ﭘـﻪ ﺗﻤـﻪ وو ،ﺧﻮﭘـﻪ راډﻳـﻮ ﻛـﯥ ﻳـﯥ
ﺷﻲ ﻣﯥ وﯦﺮه ﻧﻪ ﻛﯧﺪه ،ﻣﺎ ﺑﻪ وﻳـﻞ ،زه ﭼـﯥ ﭘـﻪ دې ارﺗـﻪ ﻧـړۍ ﻛـﯥ ﻳـﻮاځﯥ ﻳـﻢ ،زه وﻳﻞ ﭼﯥ ټﻮل ﻳﯥ وژﻟﻲ ،ﻛﻠﻪ ﻣﯥ ﭼﯥ ﺗﻤﻪ وﺷﻠﯧﺪه ،زه او ﻣﻴﺮاﻏـﺎ ﺑﯧﺮﺗـﻪ ﻟـﻮګﺮ او
ﭼﯥ د ﺧﻮښۍ او ﻣﺴﺘۍ ﭘﻪ ﻧړۍ ﻛﯥ ﺧﭙﻪ ﻳﻢ ټﻮل ﺧﻠﻚ دې ﺧﭙﻪ وي ،ټﻮل ﺧﻠﻚ ﺑﻴﺎ ﺳﭙﻴﻦ ﻏﺮ ﻳﺎﻧﯥ ﺧﭙﻞ زوړ ﻣﺮﻛﺰ ﺗﻪ ﻻړو.
ﺑﺎﻳﺪ وژاړي ،دوى دې ﺧﺎﻧﺪي اوزه دې ژاړم وﻟﯥ؟ ﻋﺠﻴﺐ وﺧﺖ راﻏﻠﻰ و،ﻛﻠﻪ ===
ﭼﯥ روﺳﺎن زﻣﻮږ ﻫﯧﻮاد ﺗﻪ راﻏﻠﻞ ،ﻧﻮ ﻋﺎم اوﺧـﺎص ،ښـځﻪ او ﻧـﺮ ټﻮﻟـﻮ د ﺟﻬـﺎد
اﻋــﻼن وﻛــړ ،د روﺳــﺎﻧﻮ دې ﻛــﻮر ودان وي ،ﻟــﻪ ﻛﻠــﻲ ﻧــﻪ ﺑــﻪ ټــﻮل ﻧﺎرﻳﻨــﻪ ګــﺎن
ﻏﺮوﻧﻮﺗﻪ ﻻړل ښځﯥ او ﻣﺎﺷﻮﻣﺎن ﺑﻪ ﭘﻪ ﻛﻮروﻧﻮﻛﯥ ﻳﻮاځﯥ ﭘﺎﺗﯥ ﺷﻮل ،ﺧﻮ ﻫﻴڅ
داﺳﯥ ﭘﯧښﻪ ﺑﻪ ﭘﻴﺪاﻧﻪ ﻛړئ ،ﭼﯥ روﺳﺎﻧﻮ دې ﻛﻮﻣﻪ ښځﻪ ﺑﯥ ﻋﺰﺗﻪ ﻛړي وي ،او ﻋﺠﻴﺒﻪ وه ﻛﻠﻪ،ﻛﻠﻪ ﭼـﯥ ﺑـﻪ ﻣـﯥ ﻟـﻪ ځﺎﻧـﻪ ﺳـﺮه ﻓﻜـﺮ ﻛـﺎوه ،ټـﻮل ژوﻧـﺪ ﻣـﯥ ﻟـﻪ
ﻳﺎ ﻳﯥ ﻟﻪ ځﺎﻧﻪ ﺳﺮه ﺑﻨﺪي ﺳﺎﺗﻠﯥ وي ،ﺧﻮ دوى ﻧﻪ ﻫﻠﻚ ﭘﺮﯦـږدي ،ﻧـﻪ ښـځﻪ او ﻧـﻪ ﭘﯧښﻮ ډك ﺷﻮى و ،ځﻜﻪ ﭼﯥ ﻣﻮږ ﭘﻪ ﺧﭙﻠﻪ ﭘﯧښﯥ راﻣﻨځﺘﻪ ﻛﻮﻟﯥ.
ﻫﻢ واړه ،دا ﻻ څﻪ ﻛﻮئ ،زﻣﻮږ ﺧﭙﻞ اﻓﻐﺎن ﭘﻮﻟﻴﺴﺎن ﭼـﯥ ﻛـﻮم ﻛﻠـﻲ ﺗـﻪ ﻻړ ﺷـﻲ ﻟﻪ ﻳﻮې ﺧﻮا ډﯦﺮ ﺳﺨﺖ ژﻣﻰ ﺗﯧﺮ ﺷﻮى و ،زﻣﻮږ د ﺗګ راﺗګ ډﯦـﺮې ﻻرې د
ﭼــﯥ څـــﻪ ﻳــﯥ زړه ﻏـــﻮاړي ﻫﻐــﻪ ﻛـــﻮي او زﻣـــﻮږ ﻫﻐــﻪ ﺟﻬـــﺎدي ﻣﺸــﺮان ﺑﻴـــﺎ ﻟـــﻪ واورې ﻟﻪ اﻣﻠﻪ ﺑﻨﺪې ﺷﻮې وې ،ﺧﻮﺑﻴﺎ ﻫﻢ ﻳﻮ ﻧﻴﻢ ځﺎى ﺑـﻪ ﻣـﻮ ﺑﺮﻳﺪوﻧـﻪ ﻛـﻮل ،ﻟـﻪ
اﻣﺮﻳﻜﺎﻳﺎﻧﻮ او د ﻧﻮرې دﻧﻴﺎ ﭘﻮځﻮﻧﻮ او ﻣﺸﺮاﻧﻮ ﺳﺮه ﭘﻪ ﻳﻮه دﺳﺘﺮﺧﻮان ﻛﻴﻨـﻲ، ﺑﻠﯥ ﺧﻮا اﻣﺮﻳﻜﺎﻳﻲ ﺑﯥ ﭘﻴﻠﻮټﻪ اﻟﻮﺗﻜﻮ زﻣﻮږ ﻛـﺎر ﺧـﺮاب ﻛـړ ،ﭘـﻪ ﻫـﺮې ﺑﻤﺒـﺎرۍ
آﻳﺎ داﺳﯥ څﻮك ﺷﺘﻪ ﭼﯥ ﻣﺎﺗﻪ وواﻳﻲ ،وﻟﯥ دوى ﻟﻪ روﺳﺎﻧﻮ ﺳـﺮه ﺟﻬﺎدﻛـﺎوه او ﻛﯥ ﻳﯥ زﻣﻮږ ﻟﺲ ﺷـﻞ ﻛﺴـﺎن وژل ،ﻟـﻪ ﺑﻠـﯥ ﺧـﻮا ﭘﺎﻛﺴـﺘﺎن ﻫـﻢ ﭘـﻪ ﻣـﻮږ ﺟﻨګﻮﻧـﻪ
ﻟﻪ دوى ﺳﺮه ﻳﯥ ﻧﻪ ﻛﻮي؟ ﺧﻴﺮراﺑﻪ ﺷﻢ اﺻﻠﻲ ﻛﻴﺴﯥ ﺗﻪ. ﺷــﺮوع ﻛــړل ،ﭼــﯥ دې ﺟﻨــګ ﻫــﻢ ﻣــﻮږ ﺗــﻪ ډﯦــﺮ زﻳــﺎن واړاو ،څــﻪ ﻣــﻮده زﻣــﻮږ او د
ﺗﺎﺳﻮ ﺑﻪ واﻳﺊ ﭼﯥ ﭘﻪ څﻪ ډول ﻣﻮږد ﻛﺎﺑـﻞ ښـﺎر ﺗـﻪ راﺗﻠـﻮ اﻳـﺎ ﭼـﺎ ﻧـﻪ ﺗﺎﻻﺷـﻲ اﻓﻐﺎن دوﻟﺖ ﺗﺮ ﻣﻨځ د روﻏﯥ ﺟﻮړې ﺧﺒـﺮې رواﻧـﯥ وې ،ﻫﻐـﻪ ﻫـﻢ ﻏﻠـﯥ ﺷـﻮې ،د
ﻛﻮﻟﻮ؟ ﻫﻐﻪ دوﻟﺖ ﻛﯥ ﭼـﯥ رﺷـﻮت ﻋـﺎم وي اوﻛﻮﻣـﻪ ګﻨـﺎه ﻫـﻢ وﻧـﻪ ګڼـﻞ ﺷـﻲ ﭘـﻪ دې ﻟﭙﺎره ﭼﯥ ﻣﻮږ ﻳﻮ ځﻞ ﺑﻴﺎ ﺧﭙﻞ ځﻮاك او ﭘﻪ ﻫﺮ ځـﺎى ﻛـﯥ ﺧﭙـﻞ ﻣﻮﺟﻮدﻳـﺖ د
Downloaded from: ketabton.com
ﻫﻐــﻮى ﺳــﺮه ﺟﻨــګ وﻛــړ ،ﺑﺼﻴﺮﺳــﺨﺖ ځــﺎى ﻛــﯥ اﻳﺴــﺎر و ،دواړو ﺧــﻮاوو ﻧــﻪ ﻫﻐﻪ دوﻟﺖ ﻛﯥ ﻫﺮڅﻪ ﻛﯧﺪوﻧﻜﻲ دي او ﺑـﻞ دﻟﺘـﻪ ﺧـﻮ ﻳـﻮ ﭼـﺎرواﻛﻰ د ﺑـﻞ دښـﻤﻦ
ﻣﺤﺎﺻﺮ ،ﺷﻮى و داﻟﯧﺰ ﻧﻪ د ﺗﯧښﺘﯥ ﻻر ﻫﻢ ﻧﻪ وه ،ﻧﻮر ﻧﻪ ﻳﻢ ﺧﺒﺮﭼـﯥ ﺑﺼـﻴﺮ ځـﺎن وه ،ﻳﻮ ﺑـﻞ ﺗـﻪ ﻏﻠـﻪ دي ،ﻟﻨـډه دا ﭼـﯥ د دوﻟـﺖ ﭘـﻪ ﺑـﯥ ﻛﻔـﺎﻳﺘۍ ،او د ﻇﺮﻓﻴـﺖ ﭘـﻪ
ووﻳﺸﺘﻪ اوﻛﻪ ﻋﺴـﻜﺮو ،ﺗﻘﺮﻳﺒـﺎً ډﯦـﺮ وﺧـﺖ ﻣـﻮ ډزې ﺳـﺮه وﻛـړې ،دې ﻛـﯥ درې ﻧﺸﺘﻮاﻟﻲ ﺧﻮ ټﻮﻟﻪ ﻧړۍ ﺧﺒﺮه ده ،ﭼﯥ ﻋﻠﺖ ﻳﯥ زﻣﺎ ﭘﻪ ﻓﻜﺮ د ﻟﻴﺎﻗﺖ ﭘﺮځﺎى د ﺑﯥ
واړه ﻣﻠګﺮي ﻳﻮځﺎى ﺗﻪ راټﻮل ﺷﻮﻟﻮ،او ﻋﺴﻜﺮ ﻣﻮ ﻟﻪ وزارت ﻧﻪ ووﯦﺴﺘﻞ ﻣﺎﻣﯥ ځﺎﻳﻪ ﻣﺼﻠﺤﺖ ﻧﻪ ﻛﺎر اﺧﺴﺘﻞ ؤ.
ﻣﻠګﺮو ﺗﻪ ووﻳﻞ ﭼﯥ ﺗﺎﺳـﻮ د ﺑـﺎم ﻟـﻪ ﻻرې ځﺎﻧﻮﻧـﻪ وﺑﺎﺳـﺊ زه ورﺗـﻪ ﭘـﺎﺗﯥ ﻛﯧـږم، ﭘﻪ ﻛﺎﺑﻞ ﻛﯥ ﭘﻼر ﭘﻪ ځﻮى او ځﻮى ﭘﻪ ﭘﻼر ﺑﺎور ﻧﻪ ﺷﻲ ﻛﻮﻟﻰ ،د ﻫﺮ ﭼـﺎ ﭼـﯥ
ﺧﻮﻫﻐﻮى راﺳﺮه وﻧـﻪ ﻣﻨﻠـﻪ ،داود وﻳـﻞ ﭼـﯥ ﺗـﻪ او اﺟﻤـﻞ وﺗښـﺘﺊ زه ورﺗـﻪ ﭘـﺎﺗﯥ وس ورﺳﯧږي د ﻧﻮك ﭘﺮ ځﺎى ﺳﻮك ﻣﻨډي ،د ﻣﺎﻟﻮﻣﺎﺗﻮ ﻟﭙﺎره ﻳﻮه ورځ ﭘـﻪ ﻳـﻮې
ﻛﯧږم ،ﺑﻼﺧﺮه ﻫﻤﺪاﺳﯥ ﻣﻮ وﻛړل ،ځﻜﻪ ﭼـﯥ ﺑﻠـﻪ ﭼـﺎره ﻧـﻪ وه او ﺑﻠـﻪ داﭼـﯥ دوى ټﻜﺴﻲ ﻣﻮټﺮ ﻛﯥ ﺳﭙﺎره ﺷﺊ ﺑﻴﺎ وګﻮرئ ﭼﯥ اﻳﺎ ﺗﺎﺳـﻮ څـﻮك ﺗﺎﻻﺷـﻲ ﻛﻮي،ﻛـﻪ
ﻛﯥ ﻳﻮ ﻫﻢ ﭘﻪ ﻛﺎﺑﻞ ښﺎرﻛﯥ ﺑﻠﺪ ﻧﻪ و،زه او اﺟﻤﻞ ﭼﯥ ﻛﻠﻪ ﺑﺎم ﺗﻪ وﺧﺘﻮ ګﻮرم ﭼـﯥ ﺗﺎﻻﺷﻲ ﻣﻮ ﻫﻢ ﻛړي زراﻓﻐﺎﻧۍ ورﻛـړئ ﻻر ﻫـﻢ درﺗـﻪ ښـﻴﻲ ،ﻣـﻮږ ﺳـﺮه ﺧـﻮ ﻧﻴﻤـﻮ
ﻫﻴڅ ﻻره ﻧﺸﺘﻪ ،ﺑﯧﺮﺗﻪ ښﻜﺘﻪ ﺷﻮﻟﻮ ،ﭘﻪ ﻣﻨډه ﻳﻮې ﺷﻌﺒﯥ ﺗﻪ ورﻧﻨﻮﺗﻮ ګﻮرم ﭼـﯥ دوﻟﺘﻲ ﭼﺎرواﻛﻮ ﻫﻢ ﻻس درﻟﻮد ،ﻻس ﻳﯥ څﻪ درﻟﻮد زﻣﻮږ ﺧﭙﻞ ﻛﺴﺎن وو.
ټــﻮل د ﻣﯧﺰوﻧــﻮ ﺷــﺎﺗﻪ ﭘﺮاﺗــﻪ دي ،دوه ﻛﺴــﺎن ﻣــﯥ ﺗــﺮې راﭘﻮرﺗــﻪ ﻛــړل ،ﻫﻐــﻮى ﭘﻪ رڼﺎ ورځ ﻣﯥ ﻟﻪ ﺧﭙﻠﻮﻛﺴﺎﻧﻮ ﺳﺮه ﻟﻪ ﺟـﻼل اﺑـﺎد ﻧـﻪ ﻛﺎﺑـﻞ ﺗـﻪ ﺣﺮﻛـﺖ وﻛـړ،
ﻓﻜﺮﻛﺎوه ﭼﯥ وژﻧﻮ ﻳﯥ ﭘﻪ ﻛﺮاره ﻣﯥ ورﺗﻪ ووﻳـﻞ ﭼـﯥ ﻣـﻮږ ﻟـﻪ ﺗﺎﺳـﻮ ﺳـﺮه ﺧﭙﻠـﯥ ﭘﻠﭽﺮﺧﻲ ﻛﯥ ﻳﯥ ښﻪ ﺗﺎﻻﺷﻲ ﻛړو ﻫﯧڅ ﻳﯥ ﻫﻢ راﺳـﺮه ﭘﻴـﺪا ﻧـﻪ ﻛـړل ،ﻣـﻮټﺮ ﻧـﻪ ﭘـﻪ
ﺟﺎﻣﯥ ﺑﺪﻟﻮو ،ﺧﻮ ﻫﻐﻮى ﻧﻪ ﻣﻨﻠﻪ ،ﻫﻐـﻪ ﻳـﻮ ﺗـﻪ ﻣـﯥ د ﭘښـﻮ ﭘـﻪ ﻣـﻨځ ﻛـﯥ ﭘـﻪ ﻟﻐﺘـﻪ درﯦﻴﻢ ﻣﻜﺮورﻳﺎﻧﻮ ﻛﯥ د ﺷﻴﻨﻮ زاده ﻛﻠﻴﻨﻚ ﺳـﺮه ښـﻜﺘﻪ ﺷـﻮﻟﻮ ،ټﻴﻜﺴـﻲ ﻣـﻮټﺮ
ورﻛړ ،ﺑﯥ اﺧﺘﻴﺎره ﻳﯥ ﭼﻴﻐﯥ ﻛړې ،او ﭘﻪ ﻣﻨډه ﻳﯥ د ﺷﻌﺒﯥ ﭘـﻪ ﻣـﻨځ ﻛـﯥ راﺳـﺮه راﺗــﻪ ﺗﻴــﺎر وﻻړ و ،ﭘﻜــﯥ ﺳــﭙﺎره ﺷــﻮﻟﻮ د ﻣﻴــﺪان ﻫــﻮاﻳﻲ ﭘــﻪ ﻻره ﻳــﯥ د ﺗﻴﻤﻨﻴــﻮ
ﺟﺎﻣﯥ ﺑﺪﻟﯥ ﻛړې ،ښﯥ ﻟﻮﻛﺴﯥ درﻳﺸۍ وې ،ﺷﻌﺒﯥ ﻧﻪ راووﺗﻮ اوﺷﻌﺒﻪ ﻣـﯥ ﻟـﻪ ﭘﻴﻨځﻢ ﺳړك ﻛﯥ ﻳﻮ ﻛﻮرﺗﻪ وردﻧﻨﻪ ﻛړو ،ډﻟﻪ ،ډﻟﻪ ﻳﯥ ﭘﻪ ﻫﺮه ﺳـﻴﻤﻪ ﻛـﯥ ﻣـﻮږ ﺗـﻪ
ﺑﺎﻧﺪې ﻧﻪ ﭘﺴﯥ ﺑﻨﺪه ﻛړه ،داود ﺗﻪ ﻣﯥ وﻳﻞ ﭼﯥ ﻣﻮږ ﺗـﻪ ﻻرﺻـﺎﻓﻪ ﻛـړه ،داود ښـﻪ ځﺎﻳﻮﻧــﻪ ﺟــﻮړ ﻛــړي وو ،ځﻜــﻪ ﻛــﻪ ﻳــﻮه ډﻟــﻪ وﻧﻴــﻮل ﺷــﻲ ﻧﻮﺑﻠــﻪ ﺧﻮﺑــﻪ ﭘــﺎﺗﯥ وي،
وړاﻧﺪې ﻻړ ،ﻣﻮږﻫﻢ ورﺳﺮه ﻣﺮﺳﺘﻪ وﻛړه ،ﻫﻤﺪې ﻛﯥ ﻣﺎ اواﺟﻤﻞ دوﻫـﻢ ﭘـﻮړ ﺗـﻪ ﺳﻬﺎروﺧﺘﻲ ﭘﺎڅﯧﺪو ،ﭼﺎى ﻣﻮ ښﻪ ﭘﻪ ﻣړه ګﯧډه وڅښﻪ ،ځﺎﻧﻮﻧﻪ ﻣـﻮ ﻣﺴـﻠﺢ ﻛـړل
ښ ـﻜﺘﻪ ﺷــﻮﻟﻮ ،داود ﭘــﻪ درﯦ ـﻴﻢ ﭘــﻮړﻛﯥ ﭘــﺎﺗﯥ ﺷــﻮ ،ټــﻮﭘﻜﯥ ﻣــﻮ دزﻳﻨــﯥ ﻻﻧــﺪې او ﭘﻪ ﻫﻤﺎﻏـﻪ ټﻜﺴـﻲ ﻛـﯥ ﺳـﭙﺎره ﺷـﻮﻟﻮ ،زه ﻟـﻪ دې وﻳﺮﯦـﺪم ﭼـﯥ ﭘـﻪ ﻻره ﻛـﯥ ﻣـﻮ
ﻛﯧښﻮدې دﻳﻮې ﺷﻌﺒﯥ ورﻣﯥ ﺧﻼص ﻛړ ،ﻣﺎﻣﻮرﻳﻨﻮ ﺗﻪ ﻣﯥ وﻳﻞ راځﻲ ﭼﯥ ﻻره ﺗﺎﻻﺷﻲ ﻧﻪ ﻛړي ،ﺗﺮ ﻓﺮوﺷګﺎه ﭘﻮرې ﭼﺎراﺗﻪ وﻧﻪ وﻳﻞ ﭼﯥ ﭘﻪ ﻣﺦ دې څﻮﺳـﺘﺮګﯥ
ﺻﺎﻓﻪ ﺷﻮه ،دې ﻛﯥ ټﻮﻟﻮ راﻣﻨډه ﻛړه ﻣﺎ ﻳﻮه ﻣﻴﺮﻣﻦ ﻟﻪ ﻻﺳﻪ وﻧﻴﻮﻟﻪ اواﺟﻤـﻞ ﻳـﻮ دي ،دې ﺗــﻪ واﻳــﻲ دوﻟــﺖ!! د ﻣﺨــﺎﺑﺮاﺗﻮوزارت ﺗﺮڅﻨــګ ﻟــﻪ ټﻜﺴــﻲ ﻧــﻪ ښــﻜﺘﻪ
ﺑﻮډاﻣﺎﻣﻮر ،دوﻣﺮه ﺑﻮډا ﻫﻢ ﻧﻪ و ﺧﻮﺳـﺨﺖ وﯦﺮﯦـﺪﻟﻰ و،ګـﻮرم ﭼـﯥ دوﻫـﻢ ﻣﻨـﺰل ﺷﻮﻟﻮ څﺎدروﻧﻪ ﻣﻮ ﻟﻪ ځﺎن ﻧﻪ ﭼﺎﭘﯧﺮه ﻛړي وو ،ښﻪ ډاډه روان ووس ،ﻫﻤﺪاﭼﯥ د
ﺗﻪ ﻳﯥ ﻟﻪ دﺑﺎﻧﺪې ﺧﻮاﻧﻪ دﻟﺮګﻴﻮ زﻳﻨﻪ اﻳښﯥ اوﻣﺎﻣﻮرﻳﻦ ﺗﺮې ښﻜﺘﻪ ﻛﻮي.ﻣﻮږﻫﻢ وزارت ورۀ ﺗﻪ ﻧﻴﮋدې ﺷﻮﻟﻮ ،زﻣﺎﻣﻠګﺮى ﺑﺼﻴﺮ وارﺧﻄﺎ ﺷﻮ ﻣﺎﺷﻴﻨﻪ ﻳﯥ ﭘﻪ ﭘﻴـﺮه
ﻫﻤﺪې ځﺎى ﺗﻪ ځﺎﻧﻮﻧﻪ ﺑﺮاﺑﺮول ،د ﻋﺴﻜﺮو ﭘﻪ ﻣﺮﺳـﺘﻪ ټـﻮل ښـﻜﺘﻪ ﺷـﻮﻟﻮ،ﺧﻮﻣﺎ داراﻧــﻮ وﭼﻠﻮﻟــﻪ ،ﻫﻤــﺪې وﺧــﺖ ﻛــﯥ وزارت ﺗــﻪ ور دﻧﻨــﻪ ﺷــﻮﻟﻮ ،ﻣﻠګــﺮو ﺗــﻪ ﻣــﯥ
ﺑﻴﺎ ﻫﻢ ﻫﻐﻪ ښځﻪ ﻛﻠﻜﻪ ﻧﻴﻮﻟﯥ وه ﺳﺨﺘﯥ دﻋﺎ ګﺎﻧﯥ وﻛړې ،ﺧﻮځﻴﻨﻮ ﻣﺎ ﻣﻮرﻳﻨـﻮ ووﻳﻞ ﭼﯥ ﻣﻠﻜﻲ ﺧﻠـﻚ ﻛـﻪ ﻫﺮﭼـﺎ ووژل زه ﺑـﻪ ﻫﻐـﻪ ﻛـﺲ ﺧﺎﻣﺨـﺎ وژﻧـﻢ ،ﻣـﻮږ ﺑـﻪ
ﻳﻮ ډول راﻛﺘﻞ او ﻳﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ داﺳﯥ اﺣﺴﺎس ﻛﺎو ،ﺳړك ﻧﻪ ﻫـﺎﺧﻮا ګـﻮرم ﭼـﯥ ډﻟـﯥ ﻛﻮښښ ﻛﺎوه ﭼﯥ وزﻳﺮ ووژﻧﻮ ،ﻣﻠګﺮو ﻣﯥ زﻣﺎ ﺧﺒﺮه وﻣﻨﻠـﻪ ،ﻧﻮرﭘـﻪ وزارت ﻛـﯥ
ډﻟﯥ ژورﻧﺎﻟﺴﺘﺎن وﻻړ دي ﭼﺎﺳﺮه ﻏټﯥ او ﭼﺎ ﺳـﺮه وړې ﻛـﺎﻣﺮې ﭘـﻪ ﻻﺳـﻮﻧﻮﻛﯥ ﺳﺮه ﺗﻴﺖ ﺷـﻮﻟﻮ ،ﻣـﻮږ ﻻ د وزﻳـﺮ ﺷـﻌﺒﻪ ﻟټﻮﻟـﻪ ﭼـﯥ دوﻟﺘـﻲ ﻋﺴـﻜﺮ راورﺳـﯧﺪل،
وې اوﻋﻜﺎﺳﻲ ﻳﯥ ﻛﻮﻟﻪ ،ﻧﻮرﻣﺎ اواﺟﻤﻞ ﻳﺎﷲ ﻛړل. ﺳﺨﺘﯥ ﭼﻐﯥ ﭘﻐﯥ ﺷﺮوع ﺷﻮې ،ﻣﺎﻣﻮرﻳﻨﻮ ﺗﻪ ﻣﯥ ﻏږ ﻛړ ﭼﯥ ﻣﻮږ ﻟـﻪ ﺗﺎﺳـﻮ ﺳـﺮه
=== ﻛﺎر ﻧﻪ ﻟﺮو ،ﺧﻮ ﻟﻪ ﺷﻌﺒﻮ ﻧﻪ د ﺑﺎﻧﺪې ﻣﻪ راوځـﺊ ،ﺧـﻮ ﭼـﺎ زﻣـﻮږ ﺧﺒـﺮې ﺗـﻪ ﭼﯧﺮﺗـﻪ
ﻛﺘﻞ ﺑﺲ ګډوډي ﺷﺮوع ﺷﻮه ،څﻮ ﻋﺴﻜﺮ وزارت ﺗﻪ دﻧﻨﻪ ﺷﻮل ﻳﻮه ﺷﯧﺒﻪ ﻣـﻮ ﻟـﻪ
Downloaded from: ketabton.com
او ﺧﭙﻠﯥ ﺧﻮﻧﯥ ﺗﻪ ﻳﯥ ﺑﻮﺗﻠﻢ ،ﺧﻮﻧﻪ ﻛﯥ ﻻټﻴﻦ ﻟګﯧﺪﻟﻰ و ،ګﻮرم ﭼﯥ ﻣﯧﺮﻣﻦ ﻣـﯥ ﻛﻠﻪ ﭼـﯥ ﺧﺒـﺮ ﺷـﻮم ﻧـﻮ ﺳـﻤﻪ ﻛﻮدﺗـﺎ ﺷـﻮې وه ،ﺧـﻮ د ﻋـﺎ ﻣـﻮ ﺧﻠﻜـﻮ ﭘـﻪ وژﻟـﻮ
ﭘــﻪ ﻛــټ ﭘــﻮرې ﺗــړل ﺷــﻮې ،وﻳــﺪه ده ،ﺧﻮاښــﯥ ﻣــﯥ وﻳــﻞ ﭼــﯥ ټﻮﻟــﻪ ورځ ﺧﭙــﻞ ﺳﺨﺖ ﺧﭙﻪ ﺷﻮم ،ﻛﻠﻪ ﭼﯥ زﻣﺎ ﻟﻪ ژوﻧﺪي راوﺗﻮ ﻧﻪ ﻣﺸﺮان ﺧﺒﺮ ﺷﻮل ،ﺑـﯥ ﺷـﻤﯧﺮه
ﻣﺎﺷﻮﻣﺎن ﻏﻮاړي ،ﻳﻮ ډول ﺣﻤﻠﻪ ﭘﺮې راځﻲ ،ﻫﺮ ځﺎى ﻛﯥ ﭼﯥ وي ﻟﻮﻳږي ،ﻣﺦ، ﺗﻠﻴﻔﻮﻧﻮﻧﻪ راﺗﻪ راﺗﻠﻞ ،ډﯦﺮ ﺧﻮ ﻣﯥ ﭘﻜﯥ ﻧﻪ ﭘﯧﮋﻧﺪل ،ﺧﻮ ﺧﺎن ﻻﻻ راﺗﻪ وﻳـﻞ ﭼـﯥ
وﻳښﺘﻪ ﺷـﻜﻮي ،زړه ﻣـﯥ ﻏﻮښـﺘﻞ ﭼـﯥ ﭼﻐـﯥ ووﻫـﻢ ﺧـﻮ دﺳـﺘﺮګﻮ اوښـﻜﯥ ﻣـﯥ د ﻫــﺮ ﻣﻠګــﺮي ﭘــﻪ ﺧﻮﻟــﻪ ﻛــﯥ ﺳــﺘﺎ ﻧــﻮم دى،ﺧــﻮ زه ﺑــﻪ ﻳــﻮ ډول د وﺟــﺪان ﻋــﺬاب
ﭘټﯥ ﻧﻪ ﺷﻮې ﻛړاى ،ﺑﯥ اﺧﺘﻴﺎره اوښﻜﯥ ﻣﯥ ﻟﻪ ﺳﺘﺮګﻮ رواﻧﯥ وې ،د ﺳﻠګﻮ ﭘﻪ ځ ـﻮروﻟﻢ ،ځﻜــﻪ ﭘــﻪ ﻣــﺎﻛﯥ اوس ﻫﻐــﻪ ﭘﺨــﻮاﻧۍ ﻋﺎﻃﻔــﻪ ،رﺣــﻢ او اﺣﺴــﺎس ﻧــﻪ و
اواز ﻣﯥ ﺧﺴﺮاواوښﻰ ﻟﻪ ﺑﻠﯥ ﺧﻮﻧﯥ ﻧﻪ راﻏﻠﻞ ،ﺧﺴـﺮ ﻣـﯥ ﭘـﻪ ﻏﯧـږ ﻛـﯥ وﻧﻴـﻮﻟﻢ، ﭘﺎﺗﯥ ،ځﺎن راﺗﻪ ﻗﺎﺗﻞ ښﻜﺎرﯦﺪه ،ﻛﻠﻪ ﺑﻪ ﭘﻪ ﺧﻮب ﻛﯥ ﺧﻠﻜﻮ ﻟﻪ ګﺮﯦﻮان ﻧﻪ ﻧﻴﻮﻟﻰ
ﻧﻮر ﻣﯥ ﻃﺎﻗﺖ وﻧﻪ ﺷﻮ ،ﻟﻪ ﺧﻮﻟﯥ ﻣﯥ داﺳﯥ ﭼﻐﯥ ووﺗﯥ ﭼﯥ ﻣﻴﺮﻣﻦ ﻣﯥ ور ﺳﺮه وم ،ﻛﻠﻪ ﺑﻪ ﭘﻪ دوزخ ﻛﯥ وم ،ﻫﻐﻪ ﺷﭙﻪ ﻣﯥ ﻫـﯧڅ ﻛﻠـﻪ ﻧـﻪ ﻫﯧﺮﻳـږي ،ﭼـﯥ ﭘـﻪ ﺧـﻮب
ﭘﻪ وارﺧﻄﺎﻳۍ وﻳښﻪ ﺷﻮه ،ﻏﻮښـﺘﻞ ﻳـﯥ ﭼـﯥ ﻟـﻪ ځﺎﻳـﻪ ﭘﻮرﺗـﻪ ﺷـﻲ ،ﺧـﻮ ﻧـﻪ ﺷـﻮه ﻛﯥ ﻣﯥ د ﻗﻴﺎﻣﺖ ورځ وي ،ټﻮﻟـﻪ دﻧﻴـﺎ ﺗﭙـﻪ ﺗﻴـﺎره وي ،زه ﭘـﻪ ﻣﻨـډه ﻗـﺮان ﺷـﺮﻳﻒ
ﭘﻮرﺗﻪ ﻛﯧﺪاى ،ځﻜﻪ ﭼﯥ ﻛﻠﻜﻪ ﺗړل ﺷﻮې وه ،د ﻛټ ﭘﻪ ﺑﺎزو ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻢ ،ﭘړى ﻣﯥ ګﻮرم ﭼﯥ آﻳﺎ ټﻜﻲ ﺧﻮﻳﯥ ﻧﻪ دي اﻟﻮﺗﻲ ،ﻛﻠـﻪ ﻣـﯥ ﭼـﯥ ﻗـﺮان ﻛـﺮﻳﻢ وﻛـﻮت ګـﻮرم
ﺧﻼص ﻛﻪ ،ښﻪ ﺷﯧﺒﻪ ﻳﯥ راﺗﻪ ﻛﺘﻞ ﻧﺎ څﺎﭘﻪ ﻳﯥ ﻟـﻪ ګﺮﻳﻮاﻧـﻪ ﻧـﻪ وﻧﻴـﻮﻟﻢ .ﭘـﻪ ﭼﻐـﻮ ﭼﯥ ﭘﺎڼﯥ ﻳﯥ ﺗﻜﯥ ﺳﭙﻴﻨﯥ دي ،ﻟﻪ ﺧﻮﻟﯥ ﻣـﯥ ﺳـﺨﺘﻪ ﭼﻐـﻪ ووﺗـﻪ ،ور ﺳـﺮه وﻳښ
ﭼﻐﻮ ﻳﯥ ﺧﭙﻞ ﻣﺎﺷﻮﻣﺎن ﻏﻮښﺘﻞ ،ﺧﺴﺮ او ﺧﻮاښﯥ ﻣﯥ ﻛﻠﻜﻠﻪ ﻛړې وه ،د ﻫﻐـﯥ ﺷـﻮم ﭘــﻮره ﻳــﻮ ﺳــﺎت ﻣــﯥ زړه ځــﺎى ﺗــﻪ ﻧــﻪ راﺗــﻪ ،ﺧﻮﻛﻠــﻪ ﺑــﻪ ﻣــﯥ ﭼــﯥ ﻣﺎﺷــﻮﻣﺎن،
ﻟﻪ ﭼﻐﻮ ژړا او د ﻣﺎﺷﻮﻣﺎﻧﻮ ﻟﻪ ﻏﻮښـﺘﻠﻮ ﺳـﺮه ټﻮﻟـﻮ ﭘـﻪ ژړا ﺷـﺮوع وﻛـړه ،ﻫﻤـﺪې ﻣﻴﺮﻣﻦ ،ﭘﻼر ،ﻣﻮر ،ﺧﻮر راﻳﺎد ﺷـﻮل ،زړه ﺑـﻪ ﻣـﯥ ﻏﻮښـﺘﻞ ﭼـﯥ ﻫـﻢ ځـﺎن او ﻫـﻢ
وﺧﺖ ﻛﯥ ﺑﯥ ﻫﻮښﻪ ﺷـﻮه ،ﻧـﻮر ﻣـﯥ ﺣﻮﺻـﻠﻪ ﺧﺘﻤـﻪ ﺷـﻮې وه .ﭘـﻪ ﻣﻨـډه ﻟـﻪ ﺧـﻮﻧﯥ ﻫﻐﻪ ﻛﺴﺎن ﭼﯥ ﭘﻪ دې ﻣﺮدار دوﻟﺖ ﻛﯥ ﻛﺎر ﻛﻮي ،ټﻮل ﻟﻪ څﯧﺮﻣﻪ ووژﻧﻢ ،دا درد
ووﺗﻢ ،ښﻪ ﺷﯧﺒﻪ ﻣﯥ وژړل ،زړه ﻣﯥ ﻳﻮ څﻪ ﺳﻮړ ﺷﻮ ،ﭘﻪ رښﺘﻴﺎ ﭼﯥ ژړا ﻛﻠﻪ ،ﻛﻠﻪ ﻫﻐﻪ څﻮك درك ﻛﻮﻟﻰ ﺷﻲ ﭼﯥ اﻧﺴـﺎن ﻳـﯥ وژﻟـﻰ وي ،ټـﻮل ژوﻧـﺪ ﻛـﯥ ﺑـﻪ اراﻣـﻪ
اﻧﺴﺎن ﺗﻪ ﺗﺴـﻜﻴﻦ ورﻛـﻮي او زړه ورﺳـﺮه ﺳـﭙﻜﯧږي ،زه ﭘـﻪ دې ﺗﻤـﻪ راﻏﻠـﻰ وم ورځ او ﺷﭙﻪ وﻧﻪ ﻟﺮي ،ځﻜﻪ ﻣﻮږ ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ﻗﺮان او دﻳﻦ اﻳﻤﺎن ﻟﺮو او زﻣﻮږ ﭘﻪ دﻳﻦ
ﭼﯥ ﻳﻮ څﻮ ﺷﭙﯥ دﻟﺘﻪ ﺧﭙﻠﯥ ﻣﻴﺮﻣﻨﯥ ﺳﺮه ﺗﯧﺮې ﻛړم ،ﻛﯧﺪاى ﺷـﻲ زﻣـﺎ ﭘـﻪ ﻟﻴـﺪو او ﻗﺮان ﻛﯥ واﻳﻲ ﭼﯥ د ﻳﻮ ﻛﺲ ﺑﯥ ګﻨﺎه وژل د ټﻮﻟﻮ اﻧﺴﺎﻧﺎﻧﻮ وژل دي ،ﺧـﻮ ﺑﻴـﺎ
ﻳﯥ ﺣﺎﻻت ﻳﻮڅﻪ ښﻪ ﺷﻲ ،ﺧﻮ زﻣﺎ ﻟﻴﺪﻟﻮ ﻳﯥ زاړه زﺧﻤﻮﻧﻪ ﺑﯧﺮﺗـﻪ ﺗـﺎزه ﻛـړل ،ﭼـﯥ زﻣﻮږ ﻣﺸﺮاﻧﻮ وﻳﻞ ﭼﯥ دې وﺧﺖ او ﺷـﺮاﻳﻄﻮ ﻛـﯥ ﻛـﻪ د ﻛﻔـﺎروﺗﺮ څﻨـګ څـﻮ ﺑـﯥ
زه ﻳﯥ ﻫﻢ ډﯦﺮ ﺧﭙـﻪ ﻛـړم ،ﺧـﻮ د ﻫﻐـﯥ ﺣـﺎل ﻣـﯥ ﭼـﯥ وﻟﻴـﺪ ،د زﻏـﻢ وړ راﺗـﻪ ﻧـﻪ و، ﻛﻨﺎه ﺧﻠﻚ ﻫﻢ ووژل ﺷﻲ ﭘﺮوا ﻧﻪ ﻛﻮي ،ﻫﻐﻮى ﺑﻪ ﺷﻬﻴﺪان ﺷﻲ.
اوښﻲ ﺗﻪ ﻣﯥ ﭘﻪ ﻗﻬﺮ ووﻳﻞ ﭼﯥ ﺗﺎﺧﻮ ﺑﻪ ﭘﻪ ﺗﻠﻴﻔﻮن ﻛﯥ وﻳﻞ ﭼﯥ ﻟﻪ ﭘﺨﻮاﻧﻪ ﻳﻮ څﻪ ﻫﻤﺪې ورځﻮ ﻛﯥ ﻣﯥ ﻣﯧﺮﻣﻦ ﺳﺘﺮګﻮ ﺳﺘﺮګﻮ ﺗﻪ ﻛﯧـﺪه ،دا وﺧـﺖ ان ﻛﻨـﺪﻫﺎر
ښﻪ ﺷﻮې؟ ﺗﻪ ﻋﻤﻠﻴـﺎﺗﻮ ﻟﭙـﺎره ﺗﻠﻠـﻰ وم ،ځﻜـﻪ ﭼﯧﺮﺗـﻪ ﭼـﯥ ﺑـﻪ ﺗﻜﻨﻴﻜـﻲ ﻋﻤﻠﻴـﺎت وو زه ﻳـﯥ
ﻫﻐﻪ ﭘﻪ ﻋﺎﺟﺰۍ ووﻳﻞ :ﻧﻮ ﻣﺎ ﺑﻪ درﺗﻪ څﻪ وﻳﻠﻲ واي. ورﺗﻪ ﻟﯧږﻟﻢ ،ﻟﻪ ﻋﻤﻠﻴﺎﺗﻮ ﻧﻪ ورورﺳﺘﻪ ﺧﭙﻞ ﻣﺮﻛﺰ ﻳﺎﻧﯥ ﺳﭙﻴﻦ ﻏﺮه ﺗﻪ راﻏﻠﻢ ،ﺷﻞ
ﺧﺴـﺮ ﻣـﯥ راﺗـﻪ ووﻳـﻞ ﭼـﯥ ﻧـﻪ ﭘـﻪ اﻓﻐﺎﻧﺴـﺘﺎن ﻛـﯥ ډاﻛټـﺮ ﭘـﺎﺗﯥ او ﻧـﻪ ﻫـﻢ ﭘــﻪ ﻛﺴــﺎن ﻣــﯥ ﻟــﻪ ځﺎﻧــﻪ ﺳــﺮه واﺧﻴﺴــﺘﻞ او د ﺷــﭙﯥ ﻳــﻮوﻟﺲ ﺑﺠ ـﯥ ﺧﭙــﻞ ﻛﻠــﻲ ﺗــﻪ
ﭘﺎﻛﺴﺘﺎن ﻛﯥ ،ﻧﻪ ﻣﻮ ﻛﻮم ډاﻛټﺮ ﭘﺮاﻳښﻰ او ﻧﻪ ﻫﻢ ﻛﻮم زﻳـﺎرت ،ډاﮔټـﺮان واﻳـﻲ راورﺳﯧﺪم ،اوښﻲ ﺗﻪ ﻣﯥ زﻧـګ وواﻫـﻪ ،ورﺗـﻪ ﻣـﯥ ووﻳـﻞ ﭼـﯥ د وره ﺷـﺎﺗﻪ وﻻړ
ﭼﯥ دا ﭘﻪ ژور ﺧﭙګﺎن اﺧﺘﻪ ﺷﻮې ده. ﻳﻢ ،ﻫﻐﻪ ﭘﻪ ﻣﻨډه راﻏﻰ او دروازه ﻳﯥ ﺧﻼﺻﻪ ﻛړه ،څﻪ ﻣﻠګﺮي ﻣﯥ ﭘﻪ ﺣﺠﺮه ﻛـﯥ
-ﻧﻮ څﻪ وﺧﺖ ﭘﻮرې ﺑﻪ داﺳﯥ وي ،ډاﻛټﺮان واﻳﻲ ﭼﯥ ﻧﻪ ښﻪ ﻛﯧږي؟ ﻛﯧﻨﻮل او څـﻪ د ﺑﺎﻧـﺪې ﭘﻴـﺮې ﺗـﻪ ودرﯦـﺪل ،زه د ﻧﻨـﻪ ﻛﻮرﺗـﻪ ﻻړم ،ټﻮﻟـﻮ ﺳـﺮه ﻣـﯥ
ﺧﻮﺳﺮ ﻣﯥ ﭘﻪ ﻧﻬﻴﻠﻲ اﻧﺪاز ووﻳﻞ :ډاﻛټـﺮان واﻳـﻲ دا ﻧـﺎروﻏﻲ ﻳـﻮ څـﻪ وﺧـﺖ ﺳــﺘړې ﻣﺸ ـﯥ وﻛــړه ،د ﻣﯧ ـﺮﻣﻦ ﭘﻮښــﺘﻨﻪ ﻣــﯥ وﻛــړه ،د ﺧﻮاښــﯥ ﺳــﺘﺮګﯥ ﻣــﯥ ﻟــﻪ
دوام ﻛﻮي ،ﺧﻮ ﻛﻪ ﻫﻨﺪوﺳﺘﺎن ﺗﻪ ﻳﯥ ﺑﻮځﺊ ﻧﻮ ژرﺑﻪ ښﻪ ﺷﻲ. اوښﻜﻮ ډﻛﯥ ﺷﻮې ،ﭘﺴﯥ ﺧﺴﺮ اوښﻮ ټﻮﻟﻮ ﭘﻪ ژړا ﺷﺮوع وﻛړه ،ﻣـﺎ داﺳـﯥ ﻓﻜـﺮ
وﻛړ ﭼﯥ ګﻮﻧﺪې ﻣﯧﺮﻣﻦ ﻣﯥ ﻣړه ﺷﻮې ده ،دې ﻛﯥ ﻣﯥ ﺧﻮاښﯥ ﻟـﻪ ﻻﺳـﻪ وﻧﻴـﻮﻟﻢ
Downloaded from: ketabton.com
وﺧﺖ ﺗﯧﺮﯦﺪه ،ﻳﻮ وﺧﺖ داﺳﯥ ﻫﻢ راﻏﻰ ﭼﯥ ﺧﺒﺮې ﻣﯥ وﻛړې او ﻛﻼره ﭘﻪ ﺧﭙﻠـﻮ زه دﻟﺘﻪ ﭘـﻪ دې ﺗﻤـﻪ راﻏﻠـﻢ ﭼـﯥ اﻋﺼـﺎب ﻣـﯥ ﻳـﻮ څـﻪ ارام ﺷـﻲ ،ﻣﯧـﺮﻣﻦ ﻣـﯥ
ﭘښــﻮ وګﺮځﯧــﺪم ،ﺧــﻮ دا ﻫﺮڅــﻪ ﭘــﻪ ﻛــﻢ وﺧــﺖ ﻛــﯥ وﻧــﻪ ﺷــﻮل ،ﻟــﻪ ډﯦــﺮې ﻣــﻮدې وګــﻮرم ،ښــﻪ ﺷــﻮې ﺑــﻪ وي ،ﺧﺒــﺮې ﺑــﻪ ورﺳــﺮه وﻛ ـړم او ﺧﭙــﻞ ﻏﻤﻮﻧــﻪ ﺑــﻪ ورﺳــﺮه
ورورﺳﺘﻪ ﭘﺮﺗﻪ ﻟﻪ ﻟﺮګﻴﻮ وګﺮځﯧﺪم ،د ژوﻧﺪي ﭘﺎﺗﯥ ﻛﯧـﺪو ﻫﻴﻠـﻪ ﻣـﯥ ﻧـﻪ وه ،ﺧـﻮ وژاړم ،ﺧﻮ ﺧﺒﺮ ﻧﻪ وم ﭼﯥ دا ځﺎى ﻫﻢ راﺗﻪ دوزخ ﻛﯧږي ،ﻣﻴﺮﻣﻦ ﻣﯥ ﭘـﻪ دې ﺣـﺎل
ﺧﺪاى ﭘﺎك ﻳﯥ ﭼﯥ وﻧﻪ ﻏﻮاړي ﻫﻴڅ ﻗﺪرت څﻮك ﻧﻪ ﺷﻲ وژﻟﻰ ،ﭘﻪ ﻫﻐﻪ ﺑﻤﺒﺎرۍ ﻧﻪ ﺷﻮه ﻟﻴﺪﻟﻰ ،ﻫﻐﯥ ﻟﻪ ﻣﺎﻧﻪ ﺧﭙﻞ ﻣﺎﺷﻮﻣﺎن ﻏﻮښﺘﻞ ،ﻫﻐﻪ ﻣﺎﺷﻮﻣﺎن ﭼـﯥ اوس
ﻛﯥ ﻳﻮ زه او ﻳﻮ ﺗـﻦ ﺑـﻞ ژوﻧـﺪي ﭘـﺎﺗﯥ وو ،ﻧﻮرڅﻠﻮروﻳﺸـﺖ ﻛﺴـﺎن دﺧـﺎن ﻻﻻ ﭘـﻪ ﻳﯥ ﻫډوﻛﻲ ﻫﻢ ﺧﺎورې ﺷﻮي وو.
ګډون ټـﻮل وژل ﺷـﻮي وو ،ﺧـﻮ زه داﺳـﯥ ټﭙـﻲ ﺷـﻮى وم ﭼـﯥ ان ﺗﺮﻳﻮﻛـﺎل ﭘـﻮرې اوس راﺳﺮه د ﭘﻴﺴﻮ څـﻪ ﻛﻤـﻰ ﻧـﻪ و او ﻧـﻪ ﻣـﯥ د ﭘﻴﺴـﻮ ﻟﭙـﺎره ﺑﯧـﻞ او ﻛﻠﻨـګ
ﭘﺨﻮاﻧﻲ ﺣﺎل ﺗﻪ راﻧﻪ ﻏﻠﻢ ،ځﻜﻪ ﭘﻠﻰ ﻣﺰل ﻣﯥ ﻧﻪ ﺷﻮ ﻛﻮﻟﻰ ،ﻟﻪ ﺟګ ځﺎى ﻧـﻪ ﻣـﯥ واﻫﻪ ،اوس ﻣﯥ د ﺳﺮ ﭘﻪ ﺑﻴﻪ ګټﻠﯥ ځﻜﻪ ﺧـﻮ ډﯦـﺮې وې ،ﻣـﺎ ﻟـﻪ ځـﺎن ﺳـﺮه ﭘﻴﻨځـﻪ
ټﻮپ ﻧﻪ ﺷﻮ اﭼﻮﻟﻰ ،ﺧﻮ ﭘﺨﻮا ﺗﺮ ټﭙـﻲ ﻛﯧـﺪو داﺳـﯥ وم ﻟﻜـﻪ ﭘړاﻧګ،ﻛـﻪ څـﻪ ﻫـﻢ ﻟﻜﻪ ﻛﻠﺪارې د ﻣﯧﺮﻣﻨـﯥ د دوا دارو ﻟﭙـﺎره راوړې وې،ﻛﻨـﻪ ﭘﻴﺴـﯥ راﺳـﺮه ډﯦـﺮې
ﭼﯥ ډﯦﺮه ﻣﻮده ﻟﻪ ﻧﻈﺎﻣﻲ دﻧﺪې ﻟـﺮې ﭘـﺎﺗﯥ ﺷـﻮى وم او ﻋﻤـﺮ ﻣـﯥ ﭘـﻮخ ﺷـﻮى و، وې؛ ﺧﻮ ﭘﻪ ﻛﺮﻣﯥ ﻛﯥ ﻣﯥ ﻟﻪ ﻳﻮ ﻣﻠګﺮي ﺳﺮه اﻣﺎﻧﺖ اﻳښـﯥ وې ،ﺣﺠـﺮې ﺗـﻪ ﻻړم
ﺧﻮ ﭘﻪ ﻟږ وﺧﺖ ﻛﯥ ﻣﯥ ځﺎن ﺑﯧﺮﺗﻪ ﺟﻮړﻛﻪ. ﻣﻠګﺮو ﺗﻪ ﻣﯥ ووﻳﻞ ﭼﯥ زﻣﺎ ﭘﻴﺴﯥ ﭘﻜﺎردي ،ﻧﻪ ﭘـﻮﻫﯧږم ﭼـﯥ ﭘﻴـﻨځﻠﺲ ﻛﺴـﺎن
اوس ﭼۍ ﻣﯥ ځﺎن ﺗﻪ ﻛﺘﻞ ډﯦﺮ وﺧﺖ ﺗﻪ ﻣﯥ اړﺗﻴﺎ درﻟﻮده ،ځﻜﻪ زﻣـﻮږ ﻟﻮﻳـﻪ وو او ﻛﻪ ﺷﭙﺎړس ،څﻮﺗﻨﻪ ﭼﯥ د ﺑﺎﻧﺪې وﻻړ وو ﻫﻐﻮى ﺗﻪ ﻣﯥ څﻪ وﻧﻪ وﻳـﻞ ځﻜـﻪ
ﺳــﺘﻮﻧﺰه دا وه ﭼــﯥ ټﭙﻴ ـﺎن ﻣــﻮ روﻏﺘﻮﻧﻮﻧــﻮ ﺗــﻪ ﻧــﻪ ﺷــﻮ وړاى ،ځﻜــﻪ د ﭘﺎﻛﺴــﺘﺎن ﭼﯥ دوﻟﺲ ﻟﻜﻪ ﻟﻪ دوى ﺳﺮه ﺑﺮاﺑﺮې ﺷﻮې ،دوه ﻟﻜﻪ ﻣﯥ ﺑﯧﺮﺗﻪ ورﻛړې ،ﻟﺲ ﻣـﯥ
ﺣﻜﻮﻣﺖ څﻮ واره زﻣﻮږ ﻧﺎروﻏﺎن ﻟﻪ روﻏﺘﻮن ﻧﻪ زﻧﺪاﻧﻮﻧﻮ ﺗﻪ ﺑﻴﻮﻟﻲ وو. ﺗﺮې واﺧﻴﺴـﺘﯥ ،ﺧﺴـﺮ ﺗـﻪ ﻣـﯥ ورﻛـړې ،ﻣـﺎ وې ﻛـﻪ ﻧـﻮرې ﭘﻴﺴـﯥ دې ﭘﻜـﺎروې
زﻣــﺎ د ﻧــﺎروﻏۍ ﭘــﻪ دوران ﻛــﯥ د اﻓﻐﺎﻧﺴــﺘﺎن د وﻟﺴﻤﺸ ـﺮۍ اﻧﺘﺨﺎﺑــﺎت ﻫــﻢ زﻧګ راﺗﻪ ووﻫﻪ ،ﺧﺪاى ﭘﻪ اﻣﺎﻧﻲ ﻣﻮ ﺳﺮه وﻛړه ،ﻣﺦ ﭘﻪ ﻏﺮه روان ﺷﻮﻟﻮاو ﻫﻐﻪ
وﺷﻮل ،ﺧﻮ زﻣﻮږ ﺧﺒﺮې او روﻏﻪ ﺟﻮړه ﻻ ﻧﻪ وه ﺷﻮې ،دﻗﻴﻖ ﻣﯥ ﻳﺎد ﺗﻪ ﻧﻪ راځـﻲ ځﺎى ﻧﻪ ﻛﺮﻣﯥ ﺗﻪ ﻻړم.
ﭼﯥ زﻣﺎ د ﻧﺎروﻏۍ ﺑﻪ څﻮﻣﺮه ﻣﻮده ﻛﯧﺪه ،ﺧﻮ ﻛﻠﻪ ﭼﯥ زه د وروﺳﺘﻴﻮ ﻣﺎﻋﻴﻨﺎﺗﻮ ډﯦﺮه ﻣﻮده ﭘﻪ ﻛﺮﻣﯥ ﻛﯥ ﭘﺎﺗﯥ ﺷﻮم ،ﺑﻴﺎڅﻪ وﺧﺖ ورورﺳﺘﻪ ﻛﻮټﯥ ﺗـﻪ ﻟـﻪ څـﻮ
ﻟﭙــﺎره ﻛــﻮټﯥ ﺗــﻪ ﻻړم ،ﻟــﻪ ﻧﻴﻜــﻪ ﻣﺮﻏــﻪ ﻣﻌﺎﻳﻨــﺎت ﻣــﯥ ټــﻮل ﻣﺜﺒــﺖ راووﺗــﻞ ،ﻫﻐــﻪ ﻧﻮرو ﻣﺸﺮاﻧﻮ ﺳﺮه ﻻړم ﺷﺎوﺧﻮا دوه ﻣﻴﺎﺷﺘﯥ ﻫﻠﺘـﻪ ﭘـﺎﺗﯥ ﺷـﻮﻟﻮ ،ﻫﻐـﻪ ځـﺎى ﻧـﻪ
اﻧﺪﯦښﻨﯥ ﭼﯥ ﻣﺎ د ځﺎن ﭘﻪ ﻫﻜﻠﻪ ﻛﻮﻟﯥ ټﻮﻟﯥ ﻏﻠﻄﯥ وې ،ﻣﺎ ﺑﻪ وﻳﻞ ﭼﯥ ښﻪ ﭘﻮخ ﻣﻴــﺮام ﺷــﺎ ﺗــﻪ ﻻړو ،ﻣﻴــﺮام ﺷــﺎ ﻛــﯥ ﻣــﻮ ﻫﻤــﺪا اوﻟــﻪ ﺷــﭙﻪ وه ﭼــﯥ اﻣﺮﻳﻜــﺎﻳﻲ ﺑــﯥ
ﻋﻴﺒـﻲ ﺷــﻮم ،ډاﻛټﺮاﻧـﻮ راﺗـﻪ ووﻳـﻞ ﭼــﯥ زه ﺑﺎﻳـﺪ ورزش وﻛــړم ،ﭼـﯥ وﺟــﻮد ﻣــﯥ ﭘﻴﻠﻮټﻪ اﻟﻮﺗﻜﻮ زﻣـﻮږ ﭘـﻪ ﻛـﻼ ﺑﻤﻮﻧـﻪ وﻏﻮرځـﻮل ،ﭘـﻪ اول ﺑـﻢ ټـﻮل راوﻳښ ﺷـﻮﻟﻮ
وﻏﻮړﯦږي ،ﻣﺎ ﻫﻢ ﻧﺎراﺳﺘﻲ وﻧﻪ ﻛړه ،ﭘﻪ ﻫﻤﺎﻏﻪ ورځ ﻣﯥ د )ﺑـﺎډي ﺑﻴﻠـډﻧګ( ﭘـﻪ دوﻫﻢ ﺳﺮه ﺑﻴﺎ ﻧﻪ ﻳﻢ ﺧﺒﺮ ﺷﻮى.
ﻛﻠﭗ ﻛﯥ ځﺎن داﺧﻞ ﻛړ ،ﭘﻮره دوه ﻣﻴﺎﺷﺘﯥ ﻣﯥ ﭘﻪ ﻛﻮټـﻪ ﻛـﯥ ﺗﯧـﺮې ﻛـړې ،ﻫﻠﺘـﻪ داﭼﯥ ﭘﻪ ﻣﻮږڅﻮﻣﺮه ﻣﻮده ﺗﯧﺮه ﺷﻮې وه ﻧﻪ وم ﭘـﻮه ،ﭼـﯥ ﻟـږ ﻟـږ ﺑﻴـﺪار ﺷـﻮم،
ﻫـﻢ زﻣـﻮږ ﺑـﻼ ډﯦـﺮ ﻣﺮﻛﺰوﻧـﻪ وو ،ﭼـﯥ ﭘـﻪ ﻫـﺮ ﻣﺮﻛـﺰ ﻛـﯥ زﻣـﺎ ډﯦـﺮ ﻗـﺪر ﻛﯧـﺪه ،ﭘــﻪ ﭘــﻮزې ﻛــﯥ ﻣــﯥ ﭘﻴــﭗ ﺗﯧـﺮ ﺷــﻮى و ،ﺧﻠــﻚ ﻣــﯥ ﻟﻴــﺪل ﭼــﯥ ښــﻜﺘﻪ ﭘﻮرﺗــﻪ ګﺮځــﻲ
ﻫﻤﺪې ﺷﭙﻮ ورځﻮ ﻛﯥ ﭘﻮه ﺷﻮم ﭼﯥ ﻧﻮى وﻟﺴﻤﺸﺮ ﻧﻪ ﻏـﻮاړي ﭼـﯥ ﻟـﻪ ﻣـﻮږ ﺳـﺮه راګﺮځﻲ ﺧﻮ څﯧﺮې ﻳﯥ راﺗـﻪ ﺳـﻤﯥ ﻧـﻪ ښـﻜﺎرﯦﺪې ،زړه ﻣـﯥ ﻏﻮښـﺘﻞ ﭼـﯥ ﺧﺒـﺮې
روﻏﻪ ﺟﻮړه وﻛړي ،زﻣﻮږ ﻣﺸﺮان ﺳﺨﺖ ﭘﻪ ﻗﻬﺮ وو ،ځﻜﻪ ﺧﻮ ﻳﯥ ﺧﭙﻠﻮ ﺑﺮﻳﺪوﻧﻮ وﻛړم ،ﻫﺮ څﻮﻣﺮه ﻛﻮښښ ﻣﯥ ﭼﯥ وﻛړ ژﺑﻪ ﻣﯥ ﻧﻪ ﭼﻠﯧﺪه ،ټﻮل وﺟﻮد ﻣﯥ داﺳـﯥ
ﺗــﻪ زور ورﻛــړى و او ﻟــﻪ ﺑﻠــﯥ ﺧــﻮا زﻣــﻮږ ﻣﺸــﺮاﻧﻮ ﭘــﻪ داﺳــﯥ ﭘــﻼن ﺑﺎﻧــﺪې ﺧﺒــﺮې و ﻟﻜﻪ زﻣﺎ ﭼﯥ ﻧﻪ وي ،ﺳﺘﺮګﯥ راﺑﺎﻧﺪې درﻧﯥ وې ،ﻛﻠﻪ ﺑﻪ ﭘﻪ ﻫﻮښ وم او ﻛﻠﻪ ﺑﻪ
ﻛﻮﻟﯥ ﭼﯥ اﻓﻐﺎن وﻟﺴﻤﺸﺮ ﭘﻪ ﻳﻮ ډول ﻧﻪ ﻳﻮ ډول ﻟﻪ ﻣﺨﯥ ﻟـﺮې ﻛـړي ،ﻓﻴﺼـﻠﻪ ﭘـﻪ ﺑﯥ ﻫﻮښﻪ ،ﻣﻠګﺮي ﺑﻪ راﺗﻪ راﺗﻠﻞ ،ﺧﺒﺮې ﺑﻪ ﻳﯥ راﺳﺮه ﻛﻮﻟﯥ ،ﻣﻴﻮې ﻳﯥ راوړې،
دې وﺷﻮه ﭼﯥ وﻟﺴﻤﺸﺮ ﺑﺎﻳﺪ ووژل ﺷﻲ! ځﻜﻪ ،ﺳﺮه ﻟﻪ دې ﭼـﯥ ﻣـﻮږ ﺳـﺮه ﻳـﯥ د ﺧﻮ زه داﺳﯥ وم ﻟﻜﻪ ﺑﺖ ،ټﻮل وﺟﻮد ﻛـﯥ ﻣـﯥ ﻳـﻮاځﯥ ﺳـﺘﺮګﯥ زﻣـﺎ ﭘـﻪ واك وې
ﺧﺒﺮو ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻛﺎو ،د اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ټﻮﻟﻮ ﭘښﺘﻨﻮ ﺗﻪ ﻳﯥ د ﺗﺮﻫګﺮ ﭘﻪ ﺳﺘﺮګﻪ ﻛﺘﻞ ، ﭼﯥ ﻛﻠﻪ ،ﻛﻠﻪ ﺑـﻪ ﻣـﯥ ﻣﻠګﺮوﺗـﻪ ﭘـﺮې ﻛﺘـﻞ ،ﺑـﺲ ﻛﻠـﻪ ﭘـﻪ ﻫـﻮښ اوﻛﻠـﻪ ﺑـﯥ ﻫـﻮښ
Downloaded from: ketabton.com
ﻧﺎﺳﺖ دي او دﻛﺴـﺎﻧﻮ ﻧﻮﻣﻮﻧـﻪ ﻟﻴﻜـﻲ ،ډاﻛټـﺮ ﻣﻮﻟـﻮي ﺻـﻴﺐ راﺗـﻪ ووﻳـﻞ ،ﭼـﯥ ﭼﯥ ﭘﻪ دې ﭘښﺘﻨﻮ ﻛﯥ رﻳښﺘﻮﻧﻰ ﺗﺮﻫګﺮ ﻫﻢ ﻟﻜﻪ زﻣﺎ دوى ﺟـﻮړ ﻛـړى و ،د ﻫﻐـﯥ
ﻣﻮږ ﺗﺎ ﺗﻪ ﻳﻮه ﻟﻪ ﺧﻄﺮه ډﻛﻪ وﻇﻴﻔﻪ درﺳﭙﺎرو ،ﭘﻼن ﺟﻮړ دى ﻳﻮ څﻪ ﻛﺴﺎن ﻳﯥ ﻫﻢ وﺧﺖ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺷﻨﻨﻮﻧﻜﻮ ﺑﻪ وﻳﻞ ﭼﯥ دوى ﭘﺨﭙﻠﻪ ﻏـﻮاړي ﭼـﯥ ﻋﻜـﺲ اﻟﻌﻤﻠﻮﻧـﻪ
اﻧﺘﺨﺎب ﻛړي وو ،وﻳﻞ ﻳﯥ ﭼﯥ ﻧـﻮر ﻛﺴـﺎن ﺗـﻪ ﭘـﻪ ﺧﭙﻠـﻪ اﻧﺘﺨـﺎب ﻛـړه ،ځﻜـﻪ ﻟـﻪ راوﭘﺎروي او ﺧﭙﻞ دښﻤﻦ ﻏښﺘﻠﻰ وښﻴﻲ ،ﭼﯥ ﺗﺮ ډﯦﺮه ﭘﻪ ﺳﻴﻤﻪ ﻛـﯥ ﭘـﺎﺗﯥ ﺷـﻲ
ﻣﻮږ ﻧﻪ ﺗﺎﺗﻪ ښﻪ ﻣﺎﻟﻮم دي ﭼﯥ څﻮك د ﻛﺎر ﺳړى دى!! دا ﻳـﯥ ﻫـﻢ ووﻳـﻞ ،ﭼـﯥ د او د رﻗﻴﺒﻮ ﻫﯧﻮادوﻧـﻮ ﭘـﻪ ﻣـﻨځ ﻛـﯥ ﺧﭙﻠـﯥ ګټـﯥ ﺧﻮﻧـﺪي ﻛـړي ،ځﻴﻨـﻮ ﭘﺨﻮاﻧﻴـﻮ
اړﺗﻴﺎ ﭘﻪ وﺧﺖ ﻛﯥ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺗﻐﻴﺮات ﭘﻪ ﭘـﻼن ﻛـﯥ راوﺳـﺘﻠﻰ ﺷـﻢ ،ډاﻛټﺮﻣﻮﻟـﻮي ډﻟﻮ ،ګﻮﻧﺪوﻧﻮ او ﻧﻮرو ﺑﻬﺮﻧﻴﻮ ﻫﯧﻮادوﻧﻮ ﻫﻢ ﻻﺳﻮﻫﻨﯥ ﻛﻮﻟﯥ ،دوى ﭼﯥ زﻣـﻮﻧږ
ﺻﻴﺐ وﻳﻞ ﭼﯥ زﻣﻮږ ﻫﺪف د وﻟﺴﻤﺸﺮ وژل دي ،ﻧﻮر ﺗﻪ ﭘﻪ ﺧﭙﻠـﻪ ﭘـﻮﻫﯧږې ،ﺧـﻮ ټﻮﻟﻮ وژل ﻏﻮښﺘﻞ او ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ﻛﻮر ﻛﯥ ﻳﯥ ﻟﻪ ﻣﻮﻧږ ﺳـﺮه ﺟګـړه او ﭘـﻪ ﻣـﻮﻧږ ﺗﯧـﺮى
ﭼﯥ څﻮك درﻧﻪ ژوﻧﺪى وﻧﻪ ﻧﻴﺴﻲ او ﻧﻪ ﻫﻢ څﻮك ﺳﻬﻮه او ﺧﻄﺎ وﻛړئ ،وﻳﻞ ﻳﯥ ﻛﺎوه ،ددې ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻧﻪ ﻧﻪ وو ﺧﺒﺮ ﭼﯥ دوى ﺑﺎﻳـﺪ څـﻮﻣﺮه اﻧﺴـﺎﻧﺎن ووژﻧـﻲ ،دوى
ﭼﯥ د اړﺗﻴﺎ وړ ﻫﺮ څﻪ ﺗﻪ ﻣﻮ ﭼﯥ ﺿﺮورت وي ،ﭘـﻪ ﻧﻨګﺮﻫـﺎر ﻛـﯥ ﺗﺎﺳـﻮ ﺗـﻪ اﻣـﺎده ﭼﯥ څﻮﻣﺮه ﺧﻠﻚ وژل د دوى دښﻤﻨﺎن ﻻ زﻳﺎﺗﯧﺪل ،ﭘﻪ دوﻣﺮه ﺗﻌـﺪاد ﻛـﯥ ﺧﻠـﻚ
ﻛﯧږي او ﻫﺮه ﺷﯧﺒﻪ ﻟﻪ ﻣﺮﻛﺰ ﺳﺮه ﭘﻪ ﺗﻤﺎس ﻛﯥ اوﺳﺊ ،ﻧﻮر ﻳﯥ راﺗﻪ ووﻳﻞ ﭼﯥ ﺗـﻪ وژل ﺧﻮ د ﻗﺘﻞ ﻋـﺎم ﭘـﻪ ﻣﺎﻧـﺎ راځـﻲ ،دا وﻟﺴﻤﺸـﺮ ﻫـﻢ د ﻏﺮﺑﻴـﺎﻧﻮ ﻟﺨـﻮا راﺳـﺘﻮل
ځﻪ او ﺧﭙﻞ ګﺮوپ ﺟﻮړﻛړه ،دا ﭘﻼن ﺑﻪ ﺗﺎﺳﻮ ﺳـﺮه ﻳـﻮ راز وي ،ﻫﻴڅـﻮك ﺣـﻖ ﻧـﻪ ﺷﻮى او ددوى اﻳﺠﻨټ و ،ﭼﯥ د ﻫﻤـﺪوى د ګټـﻮ ﻟﭙـﺎره ﻳـﯥ ﻛﺎرﻛـﺎوه ،ﻫﻐـﻪ ټـﻮل
ﻟﺮي ﭼﯥ ﺑﻞ ﻛﺲ ﺧﺒﺮﻛړي ،ﻛﻪ ﻫﻐﻪ ﻫﺮڅﻮك وي. ﭘښﺘﺎﻧﻪ اﻟﻘﺎﻋﺪه او ﻃﺎﻟﺒﺎن ګڼـﻞ ،د دوﻟـﺖ دا ډول ﺳـﻠﻮك ﭘﺨﭙﻠـﻪ زﻣـﻮﻧږ ﻟﻴﻜـﯥ
ﭘــﻪ ﻫﻤــﺪې ورځ ﻣــﯥ ﺧﭙــﻞ ﭘﻴﻨځــﻪ ﻛﺴــﻴﺰه ګ ـﺮوپ اﻣــﺎده ﻛــﻪ ،ﭼــﯥ ﻳــﻮ ﭘﻜــﯥ ﻣﻀــﺒﻮﻃﯥ ﻛــړې او د ﺟﻨګﺴــﺎﻻراﻧﻮ او وراﻧﻜــﺎرو ﻧــﻪ ﺟــﻮړ دوﻟــﺖ ورځ ﺗــﺮ ﺑﻠــﯥ
ﻣﻨﺼﻮر ﻫﻢ و ،ټﻮل ﻣﯥ د ﻏﻮﻧډې ځﺎى ﺗﻪ راوﺳﺘﻞ ډاﻛټﺮ ﻣﻮﻟﻮي ﺻﻴﺐ ﻫﻠﻜﺎﻧﻮ ﺑﺪﻧﺎﻣﯧﺪه؛ ﭘﺨﻮا داﺳﯥ ﭘﺮﯦﻜړه ﺷﻮې وه ،ﭼﯥ ﭘﻪ واك ﻛﯥ ﺑـﻪ زﻣـﻮږ ﭘـﻮره وﻧـډه
ﺗﻪ وﻳﻞ ﭼﯥ ﺗﻮرﻳﺎﻟﻰ ﻣﻮ د ګﺮوپ ﻣﺸﺮي ﭘﻪ ﻏﺎړه ﻟـﺮي ،ﺗﺎﺳـﻮ ﻳـﯥ د ﻫـﺮې ﺧﺒـﺮې وي او زﻣﻮږ څـﻪ ﻧـﻮر ﺷـﺮﻃﻮﻧﻪ ﻳـﯥ ﻫـﻢ ﻣﻨﻠـﻲ وو ،ﻟﻜـﻪ د ﺑﻬﺮﻧﻴـﺎﻧﻮ د وﺗﻠـﻮ ﻣﻬـﺎل
اﻃﺎﻋﺖ وﻛړئ اوﻛﻪ ﻫﺮﭼﺎ ﻧﺎ ﻓﺮﻣﺎﻧﻲ وﻛړه د ﻣﺮګ ﺳﺰا ﻟﺮي ،د ټﻮﻟﻮ ﭘـﺮ وړاﻧـﺪې وﯦﺶ او داﺳﯥ ﻧﻮر ،ﺧﻮ دې وﻟﺴﻤﺸﺮ ﻫﺮ څﻪ ﻟﻪ ﻣﻨځﻪ ﻳﻮړل.
ﻳﯥ ﻗﺴﻤﻮﻧﻪ راﻛړل ،دُﻋﺎ ﻣﻮ وﻛړه اوﻟﻪ ﻛﻼ ﻧﻪ ووﺗﻮ ،ﺳﺒﺎ ﺳﻬﺎر ﻣﻮ ږﻳﺮه ،ﺑﺮﯦـﺖ ﭘﻪ ﻫﺮ ﺻﻮرت ،دا ﭼﯥ دوى څﻪ ډول ﭘﺮﯦﻜړې ﺗﻪ ورﺳﯧﺪل زه ﺗﺮې ﺧﺒﺮ ﻧﻪ وم،
او وﻳښـﺘﺎن ﺟـﻮړﻛړل ﭘﻜﻮﻟﻮﻧــﻪ او ﻟﻨګـۍ ﻣـﻮ ﻟــﺮې ﻛـړې او ﻣـﺦ ﭘــﻪ ﻧﻨګﺮﻫـﺎر ﻣــﻮ ﺑـــﺲ د ﻣﺸـــﺮاﻧﻮ ﭘﺮﯦﻜـــړه زﻣـــﻮﻧږ ﭘﺮﯦﻜـــړه وه ،زه او زﻣـــﻮږ درې ﻣﺸـــﺮان ﻛﺮﻣـــﯥ
ﺣﺮﻛﺖ وﻛړ. اﻳﺠﻨﺴۍ ﺗﻪ ﻻړو ،ﻣﻠګﺮي ﻣـﯥ ﭘـﻪ ﻟﻴـﺪو ﺳـﺨﺖ ﺧﻮﺷـﺎﻟﻪ ﺷـﻮل ،ﻣﻴﻠﻤﺴـﺘﻴﺎوې
ﻣﻮﻧږ ﺧﺒﺮ و ﭼﯥ وﻟﺴﻤﺸﺮ ﻟﻪ ﻧﻮرو ﭼﺎرواﻛﻮ ﺳﺮه ﻧﻨګﺮﻫﺎر وﻻﻳﺖ ﺗﻪ راځﻲ، راﺗﻪ ﺟﻮړې ﺷﻮې ،ﭘﺴﻮﻧﻪ راﺗﻪ ﺣﻼل ﺷﻮل ،ﺑﺎﻧډاروﻧﻪ ﻣﻮ ﺳﺮه وﻛړل ،ﺧﻮ زﻣـﻮږ
او ﭘﻪ ﺳﺮاج اﻟﻌﻤﺎرت ﻛﯥ ﺑﻪ ﻳﻮې ﻟﻮﻳﯥ ﻏﻮﻧډې ﺗﻪ وﻳﻨﺎ ﻛﻮي. د ﺧﻮښۍ ﺷﯧﺒﯥ ﺑﻪ ډﯦﺮې ﻟږې وې ،ﻫﺮه ورځ ﺑﻪ د ﻳﻮ ﻳـﺎ ﻫـﻢ ډﯦـﺮو ﻣﻠګـﺮو د وژﻟـﻮ
ﻣﻮږ ﭘﻪ ﻗﺼﺒﻪ ﻛﯥ ﻳﻮ ﻛـﻮر درﻟـﻮد ﭼـﯥ زﻣـﻮﻧږ ﻣﺮﻛـﺰ و ،زﻣـﻮږ ﻣﻠګـﺮي ﭘﻜـﯥ ﺧﻮاﺷــﻴﻨﻮوﻧﻜﻲ ﺧﺒﺮوﻧــﻪ راﺗﻠــﻞ ،زﻣــﺎ ﭼــﯥ څﻨګــﻪ ﻧﯧـږدې ﺧﭙﻠــﻮان ووژل ﺷــﻮل،
اوﺳــﯧﺪل ﭼ ـﯥ زﻣــﻮﻧږ دې ﻣﻠګــﺮو ﺑــﻪ ﻣــﻮﻧږ ﺗــﻪ دﻟﺘــﻪ د ﺧــﻮراك او اوﺳــﯧﺪو ښــﻪ ﻫﻤﺪاﺳــﯥ ﻣــﯥ ﻳــﻮ ﻳــﻮ ﻧﯧ ـږدې ﻣﻠګــﺮى ﻫــﻢ ﻟــﻪ ﻻﺳــﻪ ورﻛــړى دى ،ﻣــﺎ ﺑــﻪ ﻫــﻢ ﻫــﺮ
ﺑﻨﺪوﺑﺴــﺖ ﻛــﺎوه ،زه او ﻣﻨﺼــﻮر ﭘــﻪ ﺳــﭙﻴﻨﻪ ﻛــﻮروﻻ ﻛــﯥ ﺳــﭙﺎره ﺷــﻮ ،د ﺳــﺮاج ﻣﺎزدﻳګﺮ ﺗﺮ ﻣﺎښﺎﻣﻪ ﻟﻪ ځﺎن ﺳﺮه ﻟﻜﻪ ﻟﯧﻮﻧﻰ ګﻮﺗﯥ ﺷﻤﺎرﻟﯥ ،ﭼﯥ ﻳﻮ ډول روﺣﻲ
اﻟﻌﻤﺎرت ﺗﺮ څﻨګ د ﺳﭙﻴﻦ ﻏﺮ ﻫﻮټﻞ ﭘﻪ دوﻳﻢ ﻣﻨﺰل ﻛﯥ ﻣـﻮ د ﻟﺴـﻮ ورځـﻮ ﻟﭙـﺎره ﺳﺘﻮﻧﺰه ﻳﯥ راﺗﻪ ﭘﻴﺪا ﻛړې وه ،ﭘﻪ ډﯦﺮه وړه ﺧﺒﺮه ﺑﻪ ﻫﻢ ډﯦﺮه ﻏﻮﺳﻪ راﺗﻠﻪ.
دوه اﻃﺎﻗﻪ ﭘﻪ ﻛﺮاﻳﻪ ﻛړل ،د ﺳﭙﻴﻦ ﻏﺮ ﻟﻪ ﺑﺎم ﻧـﻪ د ﺳـﺮاج اﻟﻌﻤـﺎرت ﺑـڼ ﻟـږه ﺳـﻴﻤﻪ ﻳﻮه ورځ زه او ﻣﻨﺼﻮر ﭼﯥ ﺗﺎزه ﻟﻪ ﻫﻠﻤﻨﺪ ﻧﻪ راﻏﻠﻰ و،زﻣﺎ دﺧﻮښﯥ ځـﺎى ﭘـﻪ
ښﻜﺎرﯦﺪه ،ﺧﻮ د اﺣﺘﻴﺎط ﻟﭙـﺎره ﻣـﯥ د ﺣـﺎﺟﻲ ﻗـﺪﻳﺮ د ﻫﻮټـﻞ ﺑـﺎم ﻫـﻢ ﭘـﻪ ﻧﻈﺮﻛـﯥ ﺷﻨﻪ ﻏﺮه ﻛﯥ ﺳﺮه ﻧﺎﺳﺖ وو ،ﭼﯥ ﻣﺎﺗﻪ ﻟﻪ ﻣﺮﻛﺰ ﻧﻪ زﻧګ راﻏـﻰ ،ﭘـﻪ ﺑﻴـړه ﻛﻠـﻲ ﺗـﻪ
وﻧﻴﻮ ،ﻛﻪ ﻟﻪ ﻫﺮځﺎى ﻧﻪ ښﻪ ﭘﻪ ﻧښﻪ ﻛﯧﺪۀ ،ﻫﻤﺎﻏﻪ ځـﺎى ﻧـﻪ ﻳـﯥ وﻟـﻮ ،ﺧـﻮ ﻻ ﻣـﯥ د ښﻜﺘﻪ ﺷﻮﻟﻮ ،ﻣﺮﻛﺰ ﺗﻪ ﭼﯥ دﻧﻨﻪ ﺷﻮم ،دﻻور راﺗﻪ ووﻳـﻞ ،ﭼـﯥ د ﻏﻮﻧـډې ﺧـﻮﻧﯥ
ﺣﺎﺟﻲ ﻗﺪﻳﺮ ﻫﻮټﻞ ﻛﯥ ځﺎى ﻧﻪ و ﻳﻘﻴﻨﻲ ﻛړى ،ﻳﻮ ﻛﺲ ﻣﻮ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﻪ ﻏﻮﻧډه ﻛﯥ ﻫـﻢ ﺗﻪ ﻻړﺷﻢ ،ﻛﻠﻪ ﭼﯥ ﺧـﻮﻧﯥ ﺗـﻪ ﻧﻨـﻮﺗﻠﻢ ګـﻮرم ،ﭼـﯥ زﻣـﻮږﻟﺲ دوﻟـﺲ ﻣﺸـﺮان ﺳـﺮه
Downloaded from: ketabton.com
ﻫﻐﻪ ورځ ده ﭼﯥ ﭘﻪ ﺳـﺒﺎ ﻳـﯥ ﻏﻮﻧـډه ده ،څـﻮورځﯥ وړاﻧـﺪې د ﺑـﺎغ اﻣﻨﻴـﺖ ﻧﻴـﻮل واى ﭼﯥ ﻣﻮږ ﺗﻪ ﻳﯥ ﻛﻮردﻳﻨﺎت راﻛړي واى ،ﭘﻪ ﺳﺮاج اﻟﻌﻤﺎرت ﻛﯥ ډﯦﺮې وﻧـﯥ
ﺷﻮى و ،ﺧﻮ ﻣﻮږ ﺗﻪ ﺑﯥ ﺗﻔﺎوﺗﻪ وه. دي ،ﭼﯥ د ﺳﭙﻴﻦ ﻫﻮټﻞ ﺧﻮاﻧﻪ او د ﺣﺎﺟﻲ ﻗﺪﻳﺮ ﻫﻮټﻞ ﺧﻮاﻧـﻪ ﻳـﯥ زﻣـﻮﻧږ ﻳـﻮ څـﻪ
ﺟﻼل آﺑﺎد ﻫﺴﯥ ﻫﻢ د اﻣﻦ ﭘﻪ ﻛﻮر ﻣﺸـﻬﻮردى ،دﻟﺘـﻪ ﺑـﻪ د ﻃﺎﻟﺒـﺎﻧﻮ او ﻳـﺎ ﻫـﻢ ﻣﺰاﺣﻤﺖ ﻛﺎوه ،ﺧﻮ ﺑﻞ داﺳﯥ ځﺎى ﻧﻪ و ﭼﯥ ﻣﻮږ ﺗﺮې ﺑﺮﻳﺪ ﻛړى واى ،زﻣﺎ ځـﺎى
ځﺎن ﻣﺮګﻲ وﯦﺮه ﻟﻪ ﺧﻠﻜﻮ او دوﻟﺖ ﺳﺮه ﻧﻪ وه ،زه د ﺷﭙﯥ ﭘﻪ ﻫﻮټﻞ ﻛﯥ ﭘﺎﺗﯥ ﺷﻮم )ﺳﭙﻴﻦ ﻏﺮ ﻫﻮټﻞ( ﻳﻮ څـﻪ ﭘـﻪ اﻣـﻦ ﻛـﯥ و او د ﺗﯧښـﺘﯥ ﻻر ﻳـﯥ ﻫـﻢ درﻟـﻮده ،ﺧـﻮ د
او ﻫﻐﻮى ټﻮل ﭘﻪ ﻛﻮرﻛﯥ وو ،ﺟﻼل ﺗﻪ ﻣﯥ دﻧﺪه ورﻛړه ﭼﯥ ﻟـﻪ ﻏﻮﻧـډې د ﺑﺎﻧـﺪې ﺣﺎﺟﻲ ﻗﺪﻳﺮ ﻫﻮټﻞ ډﯦﺮ رﺳﻮا ځﺎى ﻛﯥ و ،ﻧﻪ ﺑـﺎم ﺗـﻪ د ﭘﻮرﺗـﻪ ﻛﯧـﺪو ﻻره وه او ﻧـﻪ
ﻟﻪ ﻳﻮ ﻣﻮټﺮ ﺳﺮه د ﭘﻮﻫﻨﺘﻮن روﻏﺘﻮن ﺳﺮه ودرﻳږي ،او د اړﺗﻴﺎ ﭘﻪ وﺧﺖ ﻛﯥ ﺑﻪ ﻟﻪ ﻫﻢ د ﻛﻮزﯦﺪو ،ﺧﻮ ﻓﻴﺼﻠﻪ ﻣﻮ ﭘﻪ دې وﻛـړه ﭼـﯥ ﻫـﺮ ډول ﻛﯧـږي ﺑﺎﻳـﺪ ﻳـﻮ ﻛـﺲ ﭘـﻪ
ﻣـﻮږ ﺳــﺮه ﻣﺮﺳـﺘﻪ ﻛــﻮي او ﻫــﺮ ﻳـﻮ دې دﻟﺘــﻪ ځــﺎن را رﺳـﻮي ،ﻧﻮرﺳــﻴﺪ د ﺣــﺎﺟﻲ دې ﻫﻮټﻞ ﻛﯥ د ګﺎرﺳﻮن ﺑﻪ ﺗﻮګـﻪ وﻣﻨـﻞ ﺷـﻲ ،ﺟـﻼل ﻣـﻮ ورﺗـﻪ وﻟﯧـږه ﺧـﻮ ﺑﯧﺮﺗـﻪ
ﻗﺪﻳﺮ ﻫﻮټﻞ وﻧﻴﻮ ،ﻣﻨﺼﻮر ﭘﻪ ﻣﺮﻛﺰ ﻛﯥ ﻣﺨﺎﺑﺮې ﺗﻪ ﭘﺎﺗﯥ ﺷﻮ ﭼﯥ ﻣﻮږ ټﻮل ﻟﻪ ﻳﻮ ﺧﻮاﺷﻴﻨﻰ راﻏﻰ ،ﺳﺨﺖ ﭘﻪ ﻗﻬﺮ و ،ﻛﻨځﻠﯥ ﻳﯥ ورﺗﻪ ﻛﻮﻟﯥ ،ګﻮاښـﻮﻧﻪ ﻳـﯥ ﻛـﻮل
ﺑﻞ ﺳﺮه ﭘﻪ ﺗﻤﺎس ﻛﯥ وﺳـﺎﺗﻲ ،د ټﻮﻟـﻮ ﭘـﻪ ﻏﻮږوﻧـﻮﻛﯥ ﺑﺎﻳـﺪ ګﻮﺷـﻜۍ واى ،او ﭼﯥ اول ﻫﻐﻪ ﻛـﺲ وژﻧـﻢ ،ﻣﻠګـﺮو ﭘـﺮې ﺳـﺨﺘﯥ ﻣﻠﻨـډې ووﻫﻠـﯥ ﭼـﯥ ﺗـﻪ ﺧـﻮ ان د
ﻳﻌﻘــﻮب ﺗــﻪ ﻣــﯥ ﭘــﻪ ﻏﻮﻧــډه ﻛــﯥ دﻧــﺪه ور وﺳــﭙﺎرﻟﻪ ﭼــﯥ ﻟــﻪ ﻫﻐــﻪ ځﺎﻳــﻪ ﻣــﻮږ ﺗــﻪ ګﺎرﺳﻮﻧۍ ﻟﻴﺎﻗﺖ ﻫﻢ ﻧﻪ ﻟﺮې ځﻜﻪ ﺧﻮ ﻳﯥ وﻧﻪ ﻧﻴﻮﻟﯥ ،دې ﻛﯥ ﻣـﯥ ﻣﺮﻛـﺰ ﺗـﻪ ﺧﺒـﺮ
ﻣﺎﻟﻮﻣﺎت راﻛړي. ورﻛﻪ او ﺧﭙﻠﻪ ﺳﺘﻮﻧﺰه ﻣﯥ ورﺗـﻪ ووﻳﻠـﻪ ،ﻫـﺎﺧﻮا ﻧـﻪ ﺧﺒـﺮ راﻏـﻰ ﭼـﯥ ﻳـﻮ ﺑـﻞ ﻛـﺲ
د ﺳﻬﺎر ﭘﻪ ﻧﻬﻪ ﻧﻴﻤﻮ ﺑﺠﻮ ﻏﻮﻧډه ﭘﻴـﻞ ﺷـﻮه ،زښـﺖ ډﯦـﺮ ﺧﻠـﻚ ورﺗـﻪ راﻏﻠـﻲ ورﺗﻪ وﻟﯧږم ،ﻫﻤﺪاﺳﯥ ﻣﻮ وﻛـړل) ،ﻧﻮرﺳـﻴﺪ( ﻣـﻮ ورﺗـﻪ وﻟﯧـږه ،داځـﻞ ﺟـﻼل ﺗـﻪ
وو ،ﻣﺸﺮان دﻧﻨﻪ ﭘﻪ څﻮﻛﻴﻮ او ﻛﻮﭼﻮﻧﻮ ﻧﺎﺳﺖ وو او ﻋﺎم ﺧﻠﻚ ﺑﯧﭽـﺎره ګـﺎن ﻟـﻪ وﺧﺖ ﭘﻪ ﻻس ورﻏﻰ دوﻣﺮه ﻣﻠﻨډې ﻳﯥ ﭘﺮې ووﻫﻠﯥ ﭼﯥ ټﻮل ﻟـﻪ ﺧﻨـﺪا ورﺗـﻪ ﺷـﻨﻪ
ﺑﺎغ ﺑﻬﺮ د ﭘﻨﺠﺮو ﺷﺎﺗﻪ ﻟﻜـﻪ ﺑﻨـﺪﻳﺎن وﻻړ وو او د ﻏﻮﻧـډې ﺳـټﯧﺞ ﺗـﻪ ﻳـﯥ ﺳـﺮوﻧﻪ وو ،ﻫﻠﺘﻪ ﺑـﻪ ﭘـﺮې څـﻪ څـﻪ ﻛﺎروﻧـﻪ وﻛـړي ،د ﻟﻮښـﻮ وﻳﻨځـﻞ ،د ﻣﻴﺰوﻧـﻮ ﭘـﺎﻛﻮل،
ﭘﻮرﺗﻪ ﭘﻮرﺗﻪ ﻛﻮل ،د ﻧﻨګﺮﻫﺎر ټﻮل دوﻟﺘﻲ ﭼﺎرواﻛﻲ ﭘﻪ ﻏﻮﻧـډه ﻛـﯥ ﻧﺎﺳـﺖ وو، داﻟﻮګﺎﻧﻮ او ﭘﻴﺎزو ﺳﭙﻴﻨﻮل ،ځﻜﻪ دﻏﻮﻧډې ﺟﻮړﯦـﺪو ﺗـﻪ ﺷـﭙږ ورځـﯥ ﭘـﺎﺗﯥ وې
ﻳﻌﻘﻮب ﻻ وﺧﺘﻪ ﻏﻮﻧډې ﺗﻪ ﻧﻨﻮﺗﻰ و ،ﻫﻐﻪ ﻧﻴﻢ ﻧﻨګﺮﻫﺎر ﺳﺮه ﺑﻠﺪﺗﻴﺎ درﻟﻮده ،ډﯦﺮ او دا ﺷﭙږ ورځﯥ ﺑﻪ ﻫﻐﻪ د ګﺎرﺳﻮن دﻧﺪه ﺗﺮﺳﺮه ﻛﻮﻟﻪ ،ﭘﻪ رښﺘﻴﺎ ﭼـﯥ ﻫﻤﺪاﺳـﯥ
وﺧﺖ ﻳﯥ ﭘﻪ ﻫﻤﺪې ښﺎر ﻛﯥ ﺗﯧﺮﻛړى و ،ﻫﻐﻪ وﻳـﻞ ﭼـﯥ ورور ﻳـﺎﻧﯥ وﻟﺴﻤﺸـﺮ ﭘـﻪ وﺷــﻮل ،ﻣﺎﺳــﺨﻮﺗﻦ ﺑــﻪ ﻏــﻮړې ﺟــﺎﻣﯥ ﻛﻮرﺗــﻪ راﻧﻨــﻮت ،څــﻮ ﭼــﯥ ﺑـﻪ وﻳـﺪه ﻛﯧــﺪه
اﻟﻮﺗﻜﻪ ﻛﯥ ﻧﻨګﺮﻫﺎر ﺗﻪ رارﺳﯧﺪﻟﻰ دى ،ﻟﻜﻪ ﭼﯥ ﻧﻴﮋدې دى ،ﻣﺎ ﭘﻪ ﻧﻮرﺳﻴﺪ ﻏږ ﻫﻠﻜﺎﻧﻮ ﺑﻪ ﭘﺮې ﻣﻠﻨډې وﻫﻠﯥ.
ﻛﻪ. ﻏﻮﻧډې ﺗﻪ ﻳﻮه رځ ﭘﺎﺗﯥ وه) ،ﻧﻮر ﺳﻴﺪ( ﺗﻪ ﻣﯥ ووﻳﻞ ﭼﯥ ټﻮﭘﻚ ﭘﻪ څـﻪ ډول
-ﻧﻮرﺳﻴﺪ ه ﺑﻴﺪار ﺷﻪ ﻫﻮټﻞ ﺗﻪ وړو ،ﻛﻮم ځﺎى دې ورﺗﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﻛړى؟ دې ﻛﯥ ﻟﻪ ﺧﻨﺪاﺷﻴﻦ ﺷـﻮ ،وې
ﻫﻐﻪ وﻳﻞ :زه ﻫﻮټﻞ ﻛﯥ ﻧﺎﺳﺖ ﻳﻢ ،ﻛﻠﻪ ﭼﯥ راﻏﻰ ﻧﻮ ﺑﻴـﺎ ﺑـﻪ ځـﺎن ورك ﻛـﻢ او ﻛﻪ څﻮ ورځﯥ ﻧﻮر ﻫﻢ دﻟﺘﻪ ﭘﺎﺗﯥ ﺷﻢ ،ﻧﻮ د ﻫﻮټﻞ ﻣﻨﻴﺠﺮ ﺑﻪ ﺷﻢ ،ټﻮل ﻣـﯥ ﭘـﻪ ځـﺎن
ﭘﻮرﺗــﻪ ﺑــﻪ د ﻫﻮټــﻞ ﺑــﺎم ﺗــﻪ وﺧﯧ ـﮋم ،ﭘﻴﻨځــﻪ واړه اﻣــﺎده وو،ﻟــږه ﺷــﯧﺒﻪ وروﺳــﺘﻪ راﻣﺎت ﻛړي ،ﻧﻮر ﺳﻴﺪ وﻳﻞ د ﺑﺎم ﭘﻪ ﺳﺮ د اوﺑﻮ ﻳﻮه ﻏټﻪ )ډﻳګۍ( ده ،څﻨګ ﻛﯥ
ﻧﻮرﺳﻴﺪ ﻏږ ﻛﻪ ﭼﯥ ورورﻟﻪ ﻣﻮټﺮو ﺳﺮه د ﻫﻮټﻞ ﻟﻪ ﻣﺨﯥ ﻧﻪ ﺗﯧﺮ ﺷﻮ ،ﻟﻜﻪ ﭼﯥ ﭘـﻪ ﻳﯥ ﻳﻮ ﻏټ ﺟﻨﺮاﺗﻮر ﺗﻪ څﭙﺮه ﺟﻮړه ﻛړې ،ﻫﻤﺪا ځﺎى زﻣـﺎ اﻧﺘﺨـﺎب دى ،ﻣـﺎ ورﺗـﻪ
ﻟﻮﻳﯥ دروازې ﺑﺎغ ﺗﻪ دﻧﻨﻪ ﻛﯧږي ﻳﺎﻧﯥ ﭘـﻪ ﺟﻨـﻮﺑﻲ دروازې ،ﭼـﯥ ﻋﻤـﻮﻣﻲ ﺳـړك وې ﭼﯥ ﻧﻮر ﭘﻪ ﺧﭙﻠﻪ ښﻪ ﭘﻮﻫﯧږې ځﻜﻪ ﭼﯥ اوس ﻧﻮ د ﻫﻮټﻞ ﭘﻪ ﻫﺮه ﻛﻮټﻪ ﻛﯥ ﺑﻠـﺪ
ﺧﻮا ﺗﻪ ده ،ﻣﺎﻟﻪ ټﻮﭘﻚ او ﻳﻮې ﻛﻤﺒﻠﯥ ﺳﺮه ځﺎن ﺑﺎم ﺗﻪ ورﺳـﺎوه ،ﻧﻮرﺳـﻴﺪ وﻳـﻞ ﻳﯥ.
ﭼﯥ زه ﺑﺎم ﺗﻪ ﻻړم ﻧــﻪ ﻳــﻢ ﺧﺒﺮﭼــﯥ ﻧﻮرﺳ ـﻴﺪ ﺑ ـﻪ څــﻪ ډول ټﻮﭘــﻚ ﻫﻮټــﻞ ﺗــﻪ وړى وي؛ ﻣــﺎ ﺧﭙــﻞ
دې ﻛﯥ ﻳﻌﻘﻮب ﻏږ ﻛﻪ :ورور ﻏﻮﻧډې ﺗﻪ راورﺳﯧﺪ. ټﻮﭘﻚ د ﻣﻮټﺮ ﺷﺎﺗﻪ ﺳﻴټ ﻻﻧﺪې ﻛﯧښﻮد او ﺳﭙﻴﻦ ﻏﺮ ﻫﻮټﻞ ﺗﻪ ﻣـﯥ ﻳـﻮړ ،دا ﻧـﻮ
Downloaded from: ketabton.com
-ﻫـﻮ ﻳـﻮ اړخ ﻳـﯥ راﺗـﻪ ،ﻟـږ ښـﻜﺎري ﺧـﻮ زﻣـﺎ ﻣـﺦ ﺗـﻪ ډﯦـﺮ ﻛﺴـﺎن وﻻړدي ،دا زه ﭘﻪ ﺑﺎم ﭘړﻣﺨﯥ څﻤﻼﺳﺘﻢ او ﭘﻪ ځﺎن ﻣﯥ ﻫﻐﻪ ﻛﻤﭙﻠﻪ ﺧﻮره ﻛړه،ﭼـﯥ ﭼـﺎ ﺗـﻪ
څﻮك دي؟ ښﻜﺎره ﻧﻪ ﺷﻢ ،ﭘﻪ ﭘﺮوت د ﺑﺎم څﻮﻛﯥ ﺗﻪ ﻻړم ،د ټﻮﭘﻚ ﭘﻪ دورﺑﻴﻦ ﻛﯥ ﻣﯥ ﻛﺘـﻞ
-ﻳﻮ ﻧﻄﺎق دى ،ﻫﻐﻪ ﻧﻮر ﺑﻪ څﻮك وي...ﻟﻜﻪ ﭼﯥ ﺑﺎډﻳګﺎردان ﻳﯥ دي. ﺧﻮ څﻮك راﺗﻪ ﻧﻪ ښﻜﺎرﯦﺪل
داﺳﯥ ﻗﻬﺮ راﻏﻰ ﭼﯥ څﻪ وواﻳﻢ ،ﻛﻠﻪ ﻣﯥ زړه ﻏﻮښﺘﻞ ﭼﯥ اول ﻟﻪ ﻫﻤﺪوى ﻧﻪ ﭘﻪ ﻳﻌﻘﻮب ﻣﯥ ﻏږ ﻛﻪ :ﻣﺎﺗﻪ ﻧﻪ ښﻜﺎري.
ﺧﺮپ ﺗﯧﺮ ﻛﻢ ،ﺑﻴﺎ ﺑﻪ ﻣﯥ وﻳﻞ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻧﻪ ﺧﺘﺎ ﺷﻲ ﻧﻮرﺳﻴﺪ ﺧﻮ ﺷﺘﻪ. ﻫﻐﻪ ځﺎى ﻧﻪ )ﻧﻮر ﺳﻴﺪ( ﭘﻪ ﻗﺎر ﻏږ ﻛړ :ﺗﻮرﻧﻪ! ﺗﻪ ﻣﻠﻨډې وﻫـﯥ ،دې ځـﺎى ﻧـﻪ
ټﻮل ددې ﭘﻪ ﺗﻤﻪ وو ﭼﯥ اوس ﺑﻪ د وﻟﺴﻤﺸﺮ ﭘﻪ ﻟﻮر ﺳﺮې ﻣﺮﻣۍ وورﯦږي او ﻫﻴڅ ﺷﻰ ﻫﻢ ﻧﻪ ښﻜﺎري.
ﻏﻮﻧډه ﺑﻪ ګډه وډه ﺷﻲ ،ټﻮل ﭼـﭗ ﺷـﻮل ،زه ﻳـﻮ څـﻪ ووﯦﺮﯦـﺪم ،ﻣـﺎ ﻓﻜـﺮ وﻛـړ ﻛـﻪ ﻏﻮﻧډه د ﻣﺎڼۍ ﻣﺦ ﺗـﻪ ﺟـﻮړه ﺷـﻮې او د ﻧـﻮر ﺳـﻴﺪ زړه و ﭼـﯥ د ﺣـﺎﺟﻲ ﻗـﺪﻳﺮ
زﻣﻮﻧږ اړﻳﻜﻪ ﺳﺮه ﭘﺮې ﺷﻮه ،ﭘﻪ ﻗﻬﺮ ﻣﯥ ﻏږ ﻛﻪ: ﻫﻮټﻞ ﻧﻪ ﻳﯥ ووﻳﻨﻲ .
-ﻣړه ﺷﻮئ!! وﻟﯥ ﻏږ ﻧﻪ ﻛﻮئ؟ ﭘﻪ ﻗﻬﺮ ﻣﯥ ورﺗﻪ ووﻳﻞ :دﻳﻮاﻧﻪ ! ﺳﺘﺎ ﻳﯥ ﭘـﻪ دې ځـﺎى څـﻪ ﻛـﺎر دى ،ﻫﻐـﻪ ﻟـﻪ
ﻳﻌﻘﻮب ﻏږ ﻛړ :څﻪ وواﻳﻢ دﻟﻪ ګﺎن ﺗﺮې ﭼﺎﭘﯧﺮه وﻻړدي. ﻏﻮﻧډې وروﺳﺘﻪ ﺳـﺘﺎ ﺧـﻮا ﺗـﻪ درځـﻲ او ﻟـﻪ ﻫﻐـﯥ دروازې ﻧـﻪ د وﻻﻳـﺖ ﻗﺼـﺮ ﺗـﻪ
ﻣﺎ ورﺗﻪ ﭘﻪ ځﻮاب ﻛﯥ ووﻳﻞ ،ﭼﯥ زه اول د ﻣﺨﯥ ﻛﺲ وﻟﻢ ﺑﻴﺎ وﻟﺴﻤﺸﺮ. ورځﻲ ،دا څﻮ وم وار دى ﭼﯥ درﺗﻪ ﻳﯥ واﻳﻢ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻧﻪ ﺧﺘﺎ ﺷﻮ ﻧﻮ ﺳﺘﺎ ﺧﻮاﺗـﻪ ﺧـﻮ
ﻫﺎﺧﻮاﻧﻪ دﯦﻮاﻧـﻪ ﻏـږ ﻛـﻪ :ﻫـﻮ ،وﻳـﯥ وﻟـﻪ ،ﻫﻐـﻪ ﺑـﻪ درﺗـﻪ ﻫﻠﺘـﻪ وﻻړ وي ،ﭼـﯥ درځﻲ ،ﺗﻪ دوﻫﻢ ﻳﯥ اول ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺎﺗﻪ ښﻜﺎره ﺷﻲ او دادى اوس زه ﻣﺨـﺎﻣﺦ ﺳـټﻴﺞ
ﺗﻮرن ﺻﻴﺐ ﻣﯥ ووﻟﻲ. او ﺷﺎوﺧﻮا ﻓﻀﺎ ﻳﯥ ښﻪ وﻳﻨﻢ.
دې ﺧﺒﺮې ﺳﺮه ټﻮل ﭘﻪ ﺧﻨﺪا ﺷﻮل. ﭘﻮه ﺷﻮ ﭼﯥ زه ﭘﻪ ﻗﻬﺮ ﻳﻢ ﭘﻪ ﻛﺮاره ﻳﯥ ووﻳﻞ :ښﻪ ښﻪ ،ﺳﻤﻪ ده ﺳﻤﻪ ده .
ﭘﺴﯥ ﺟﻼل ﻏږ ﻛﻪ :ﺗـﻮرن ﺻـﻴﺐ دا ﻟﯧـﻮﻧﻰ درﺗـﻪ رښـﺘﻴﺎ واﻳـﻲ ،ﻟـږه ګـﻮزاره ﻫﺎﺧﻮاﻧﻪ ﻣﻨﺼﻮر ﭘﺮې ﻏږ ﻛﻪ :دﯦﻮاﻧﻪ اوس ﻏﻠﻰ ﺷﻪ.
ﻛﻮه ،ﻣـﻮږ ﻻ ﭘـﻪ ﻫﻤـﺪې ﻣﺸـﻮرو ﻛـﯥ وو ،ﭼـﯥ وﻟﺴﻤﺸـﺮ د ﻋـﺎدت ﺧـﻼف ژر ﻟـﻪ ﻳﻌﻘﻮب ﻏږ ﻛړ :ﻛﻪ ﭼﯧﺮې ورور ﺳﺘﯧﺞ ﺗﻪ ﭘﻮرﺗﻪ ﺷﻲ ﻧﻮ زه ﻓﻜﺮ ﻛﻮم ﭼﯥ ﺗﺎﺗﻪ
ﺳټﻴﺞ ﻧﻪ ښﻜﺘﻪ ﺷﻮ. ﺑﻪ ښﻜﺎره ﺷﻲ،ﻛﻪ څﻨګﻪ؟
ﻧﻮر ﻣﯥ زړه ﻃﺎﻗﺖ ﻧﻪ ﻛﺎوه ،ﻣﺎ وې وﭼﺎودﻟﻢ ،ځﻜﻪ دا زﻣﺎ ﻧﺎﻛﺎﻣﻲ ﻛﯧﺪه. -ﻫﻮﺳﺘﻴﺞ راﺗﻪ ﻟږ څﻪ ښﻪ ښﻜﺎري ﺧﻮ ﺳﻤﻪ ﻧﻪ.
دې ﻛﯥ ﻳﻌﻘﻮب ﭘﻪ وارﺧﻄﺎ ﻳۍ ﻏږﻛړ: ﻏﻮﻧډه رواﻧﻪ وه ،ﻫﺮ ﻛﺲ ﭼﯥ ﺑﻪ ﭘﻮرﺗﻪ ﺷﻮ ﺧﭙﻞ ﺻﻔﺖ ﺑﻪ ﻳﯥ ﻛﺎو ،ﻳﺎ ﺑﻪ ﻳـﯥ
) -ﻧﻮر ﺳﻴﺪه( ! ﺗﺎ ﺧﻮاﺗﻪ دروان دى. د وﻟﺴﻤﺸﺮ ﺻﻔﺘﻮﻧﻪ ﻛﻮل او ﻳﺎﺑﻪ ﻳﯥ ﺧﭙﻠﯥ ﺳﺘﻮﻧﺰې وﻳﻠﯥ ،ﺳـﺎﻋﺖ ﺗـﻪ ﻣـﯥ ﭼـﯥ
ﻧﻮرﺳﻴﺪ ﺑﺎﻧﺪﻣﯥ ﻧﺎرې ﻛړې ﻛﺘﻞ ﻧﻮ ﻳﻮوﻟﺲ ﺑﺠﯥ وې.
-ﻧﻮرﺳﻴﺪه! اﻣﺎده ﻳﯥ؟ درﺗﻪ ښﻜﺎري؟ دې ﻛﯥ ﻣﻨﺼﻮر او ﻧﻮرﺳﻴﺪ ﺳﺮه و ﻧښﺘﻞ ،ﻧﻮرﺳﻴﺪ وﻳـﻞ ﭼـﯥ زﻣـﺎ ﺧـﻮ دﻟﺘـﻪ
-ﻛﻠﻪ ښﻜﺎري ،ﻛﻠﻪ ﻧﻪ ښﻜﺎري. ﺧﻮب راﻏﻲ ،ﻫﺨﻮا ﻧﻪ ﻣﻨﺼﻮر ورﺗﻪ ﻛﻨځﺎ ﺷﺮوع ﻛړې.
-دا څﻪ د ﻟﯧﻮاﻧﻴﺎﻧﻮ ﺧﺒﺮې ﻛﻮې؟ دې وﺧــﺖ ﻛــﯥ د ﻧﻨګﺮﻫــﺎر واﻟــﻲ ﻟــﻪ ﺧﺒــﺮو ﺧــﻼص ﺷــﻮ او ﻧﻄــﺎق وﻟﺴﻤﺸــﺮ
-ﻣﺦ ﺗﻪ ﻣﯥ د ﻧﺎرﻧﺠﻮ وﻧﯥ دي ،ﻛﻪ ﻣﺨﻜﯥ ﻻړ ﺷﻢ ،ﻋﺴـﻜﺮ ﻣـﯥ وﻳﻨـﯥ ،ﺧـﻮ ﺳټﻴﺞ ﺗﻪ راوﻏﻮښﺖ ،ټﻮل ﻧﺎﺳﺖ ﺧﻠﻚ ورﺳﺮه ﭘﻮرﺗﻪ ﺷﻮل.
ﻳﻮ ﻛﺎر ﺧﺎﻣﺨﺎ ﻛﻮم. ﻳﻌﻘﻮب ﻏږ ﻛړ :ورور ﺳټﻴﺞ ﺗﻪ روان دى ،دادى ﻧﮋدې ﺷﻮ،
دې وﺧﺖ ﻛﯥ ﻟﻪ ځﺎﻳﻪ ﭘﻮرﺗﻪ ﺷﻮم ،ﻏﻮښـﺘﻞ ﻣـﯥ ورﺗـﻪ وواﻳـﻢ ﭼـﯥ ﭘﻮرﺗـﻪ ﻧـﻪ ﻣﺎځﺎن راﺟﻮړاوه ،ﭼﯥ ﻳﻌﻘﻮب ﻏږ ﻛﻪ
ﺷﯥ ،ﭼﯥ ﭘﻮﻟﻴﺲ ﺷﺎوﺧﻮا وﻻړ دي ،ﻛﯧﺪاى ﺷﻲ ودې وﻳﻨﻲ. -ﺗﻮرﻧﻪ! ﻏږ ﻳﯥ اورې؟
Downloaded from: ketabton.com
ﺷﻮل ،زﻣﺎ ډﯦﺮ ﻳﻘﻴﻦ راځﻲ ﭼﯥ وﻟﺴﻤﺸﺮ وﻟګﻴﺪ ،ﺑﻴﺎ ﻧﻮ ﺳﻴﻤﻪ ﻣﺤﺎﺻﺮه ﺷﻮه او ﻏږﻳﯥ ﻛړ:
ﺧﻠﻚ ټﻮل ﺳﺮه ﺧﻮاره ﺷﻮل ،ﺑﺲ ﺧﭙﻞ ﻟﻴﻮﻧﺘﻮب ﻳﯥ وﻛﻪ. -څﻮك ﺑﺎم ﺗﻪ راﭘﻮرﺗﻪ ﻛﯧږي ،زه ﻧﻮر ﺻﺒﺮ ﻧﺸﻢ ﻛﻮﻟﻰ ،اوس ﻳﯥ ﺑﺎﻳﺪ ووﻟﻢ.
زه د ﻳﻌﻘﻮب ﭘﻪ ﺧﺒﺮو ﻛﯥ وروﻟﻮﯦﺪم :ﻫﻐﻪ ﻟﯧﻮﻧﻰ ﻫﻢ ﻣﺠﺒﻮر و ،ﻣـﺎ واورﯦـﺪل ﭼﯥ ﻧﺎڅﺎﭘﻪ ډزې ﺷﻮې ،ﭘﺴﯥ د ﺧﻠﻜﻮ ﭼﻐﯥ ﭘﻮرﺗﻪ ﺷﻮې ،ډزې ډﻳﺮې ﺷﻮې.
ﭼﯥ وﻳﻞ ﻳﯥ څﻮك ﺑﺎم ﺗﻪ راﺧﻴږي ،ﭼﯥ د ﭘښﻮ اواز ﻳﯥ اورم ،ﻛﯧـﺪاى ﺷـﻲ ﻛـﻮم ﻳﻌﻘﻮب وﻳﻞ :دﯦﻮاﻧﻪ ډزې وﻛړې
ﭘﻮﻟﻴﺲ ﺑﺎم ﺗﻪ ورﺧﺘﻠﻰ وي . ﻣﺎ ﭘﻪ دﯦﻮاﻧﻪ ﻏږﻛﻪ :ﻣﻪ ﻣﻪ ﻣﻪ ﻛﻮه
ﻳﻌﻘﻮب ځﻮاب راﻛړ :ﻫﻐﻪ وﻳﻞ ﭼﯥ ﭘﻪ دې ورځ ﭘﻪ ﻫﻮټﻞ ﻛﯥ ﻳﻮ زه او ﻳـﻮ ﺑـﻞ ﻫﻤﺪې ﺳﺮه ډزې ﭘﻪ ګﻮﺷﻜﻴﻮ ﻛﯥ ډﯦﺮې ﻧﮋدې راﻏﻠﯥ.
ﻣﻠګﺮى را ﺳﺮه دى. دې وﺧﺖ ﻛﯥ ﻳﻌﻘﻮب ﻏږ ﻛﻪ:
ﻣﺎ ﻳﯥ ﭘﻪ ځﻮاب ﻛﯥ ووﻳﻞ :ﻧﻮ ﺑﻴﺎ ﺧﻮ ﺧﺎﻣﺨﺎ ﭘﻮﻟﻴﺲ ﺑﺎم ﺗﻪ ور ﺧﺘﻠﻰ دى. -ﻧﻮرﺳﻴﺪ ﻳﯥ ووﻳﺸﺖ؟
ﺑﻴﺎ ﻣﯥ ډاﻛټﺮ ﻣﻮﻟﻮي ﺗﻪ زﻧګ واوﻫﻪ ،ﻫﻤﺪا ﭼﯥ زﻣﻮږ د ﻧﺎﻛﺎﻣۍ ﻣـﯥ ورﺗـﻪ ﻫﻤــﺪې ﺧﺒــﺮې ﺳــﺮه ﻣــﯥ ﻏــﻮږ ﺗــﻪ د ځګﯧﺮوﻳـﻮ اواز راﻏــﻰ ،ﺧــﻮ ډﯦــﺮ ژرﻏﻠــﻰ
ووﻳﻞ ،ﺳړى ﭘﻪ ﻗﻬﺮ ﺷﻮ ﺷﻮ..ﻣﻠګﺮو ﺗﻪ ﻣـﯥ وﻳـﻞ ،ﭼـﯥ ځﺎﻧﻮﻧـﻪ ځـﺎى ﺗـﻪ ورﺳـﻮئ او ﺑـﯥ اﺧﺘﻴـﺎره ﻣـﯥ ﻟـﻪ
-ﺗﻮرزﻧﻪ ﺗﺎﺧﻮ ﻏﻮرې ﻛﻮﻟﯥ ﭼﯥ ﭘﻼن ﺳﻞ ﭘﻪ ﺳﻠﻮ ﻛـﯥ ﻛﺎﻣﻴـﺎب ﺟـﻮړ ﺷـﻮى ﺳﺘﺮګﻮ اوښﻜﯥ رارواﻧﯥ ﺷﻮې ،د ﻫﻮټﻞ ﭘﻪ اﻃﺎق ﻛﯥ ﭘﺮﯦﻮﺗﻢ ،دوﻣﺮه ﻣﯥ وژړل
دى ،ﺗﺎ ﺑﺎﻳﺪ ځﺎن وژﻟﻰ واى ،ﺗﻪ ﻟﻪ ﻫﻐﻮ ځﻮاﻧﺎﻧﻮﻧـﻪ ﭼـﯥ ځـﺎن ﭘـﻮرې ﺑـﻢ ﺗـړي څـﻪ ﭼـﯥ ﻧـﻮر ﺳـﺘړى ﺷـﻮم ،ﻧـﻴﻢ ﺳـﺎﻋﺖ ﺑـﻪ ﻣـﯥ دﻟﺘـﻪ ﺗﯧـﺮ ﺷـﻮى و ،ﭼـﯥ ﺗﻠﻴﻔـﻮن ﻣــﯥ
زﻳﺎت ﻳﯥ ،ﺗﺎﺳﯥ ﺑﺎﻳﺪ دﻟﺘﻪ د ﺧﭙﻞ ﻋﻤﻞ ځﻮاب وواﻳﺊ. وﺷﺮﻧګﯧﺪ ،ګﻮرم ﭼﯥ ﻣﻨﺼﻮردى ،وﻳﻞ ﻳﯥ ﭼﯥ دﯦﻮاﻧﻪ ﺧﻮ ﻛﺎر ﻛړى ،وﻟﺴﻤﺸﺮ
ﻟﻪ دې ﺳﺮه ﻳﯥ ﺗﻴﻠﻴﻔﻮن ﺑﻨﺪ ﻛﻪ ،د ډاﻛټﺮ ﻣﻮﻟﻮي ﺧﺒﺮو ﻣـﯥ ﭘـﻪ ﻏﻮږوﻧـﻮ ﻛـﯥ ﻳــﯥ وﻳﺸــﺘﻰ داﭼــﯥ روغ دى او ﻛــﻪ ﻣــړ ،ﻣﺎﻟﻮﻣ ـﻪ ﻻ ﻧــﻪ ده ،ﻟــﻪ دې ﺧﺒــﺮې ﺳــﺮه د
ازاﻧګـﯥ ﻛــﻮﻟﯥ ،ځــﺎن راﺗـﻪ ډﯦــﺮ وړوﻛـﻰ او ﻧﺎﺗﻮاﻧــﻪ ښـﻜﺎره ﺷــﻮ،ﻛﻠﻪ ﻣــﯥ ﭼــﯥ د ﻧﻮرﺳﻴﺪ ﻏﻢ ﻟږﻛﻢ ﺷﻮ ،ﻣﺎوې ﻛـﻪ د وﻟﺴﻤﺸـﺮ ﭘـﻪ ﻣـﺮګ ﭘـﻪ ﻣـﻮږﻛﯥ ﻳﻮﻳـﺎ دوه ﻫـﻢ
ډاﻛټﺮ ﺻﻴﺐ ﺧﺒﺮه ﻣﻠګﺮو ﺗـﻪ وﻛـړه ﻫﻐـﻮى ﻫـﻢ ډﯦـﺮ ﺧﭙـﻪ ﺷـﻮل ،د ﺗـګ ﺗﺎﺑﻴـﺎ ﻣـﻮ ﻣړه ﺷﻲ ﻛﻮﻣﻪ ﺧﺒﺮه ﻧﻪ ده ،ﺧﻮ ﭼﯥ ﺑﯥ ځﺎﻳﻪ راﻛﯥ څﻮك ﻣړ ﻧﻪ ﺷـﻲ ،ټﻮﭘـﻚ ﻣـﯥ
وﻧﻴﻮﻟﻪ ،ﺧﻮﻛﻠﻪ ﻣﯥ ﭼﯥ د ﺟﻼل اﺑﺎد وﺿﻌﻪ ﻛﺘﻠﻪ ﺳﺨﺘﯥ ﺗﺎﻻﺷـﻲ ګـﺎﻧﯥ رواﻧـﯥ ﺧﻼص ﻛﻪ ،ﭘﻪ ﻣﻮټﺮﻛﯥ ﻣﯥ ځﺎى ﭘـﻪ ځـﺎى ﻛـﻪ ،ﻧـﻮر ﭘـﻪ ﻣـﻮټﺮ ﻛـﯥ ﺧﭙـﻞ ځـﺎى ﺗـﻪ
وې ،ﻣﺎ ﻣﻨﺎﺳﺒﻪ ﻧﻪ ګﻨﻠﻪ ﭼﯥ ﺗﺮ دوو درﯦﻮو ورځﻮ دې ﻟﻪ ﻛﻮره ووځﻮ. روان ﺷــﻮم ،ﻛﻠــﻪ ﭼــﯥ ورﺳــﯧﺪم ګــﻮرم ﭼــﯥ درې ﻣﺎﺳــﺮه راﻏﻠــﻲ ﻣﻠګــﺮي او دوه
ﻛﻠﻪ ﭼﯥ د راډﻳﻮﻟﻪ ﻻرې ﺧﺒﺮ ﺷﻮ ﻧﻮ وﻟﺴﻤﺸﺮ ﭘﻪ ښﻲ ﻻس ټﭙـﻲ ﺷـﻮى او ﻳـﻮ ځﺎﻳﻲ ﻣﻠګﺮي ﭘﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﻛـﯥ ﻧﺎﺳـﺖ دي او ژاړي ،دﯦﻮاﻧـﻪ زﻣـﻮږ د ډﻟـﯥ ﻣﺎﻟګـﻪ او
وزﻳﺮ ﻳﯥ وژل ﺷﻮى و ،دا ﻧﻮ داﺳﯥ ﭘﯧښﻪ وه ،ﭼﯥ ټﻮﻟـﻪ ﻧـړۍ ﻳـﯥ وﺧﻮځﻮﻟـﻪ ،ﭘـﻪ ﻣﺮچ و ،ﻫﻐﻪ ﭘﻪ ټﻮﻟﻮګﺮان و ،ﻣﺎ ﻫﻢ ځﺎن ټﻴﻨګ ﻧﻪ ﺷﻮ ﻛړاى ،ﻫﺮ ﻳﻮ ﭘـﻪ وار ﻏـﺎړه
ﻫﺮې راډﻳﻮ او ﭘﻪ ﻫﺮ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﻛﯥ ددې ﭘﯧښﯥ ﭘﻪ ﻫﻜﻠﻪ ﺑﺤﺚ ﻛﯧﺪه. ﻛﯥ راﻟﻮﯦﺪه او ژړل ﻳﯥ ،ﻳﻌﻘﻮب ﻧﻪ ﻣـﯥ د ﻛﻴﺴـﯥ ﭘـﻮ ښـﺘﻨﻪ وﻛـړه ،ﻫﻐـﻪ ووﻳـﻞ،
ﭘﻪ ﻫﺮ ﺻﻮرت ،ﻟﻪ ﻫﻐﯥ ﭘﯧښﯥ ﻧﻪ درې ورځـﯥ وروﺳـﺘﻪ ﻣﺎښـﺎم ﻣـﻮ ﭘـﻪ ﺳـﻤﻪ وﻟﺴﻤﺸﺮد ﺧﻠﻜـﻮ ﭘـﻪ ﻣﻨځـﻪ ﻛـﯥ روان و ،د ﻻرې ﺷـﺎوﺧﻮا ﺗـﻪ ﻛﺘـﺎر وﻧـﯥ وﻻړې
ﻻره ﻛﻠﻲ ﻳﺎﻧﯥ ،ﺷﯧﺮزادو وﻟﺴﻮاﻟۍ ﺗﻪ ﺣﺮﻛﺖ وﻛړ .ﻟﻪ ټﭙﻲ ﻛﯧﺪو ﻧﻪ راﭘﻪ دﯦﺨﻮا دي ،ﻛﻠﻪ ﭼﯥ وﻧﯥ ﺧﻼﺻﯧږي د ﺑﺎغ ﺗﺮ دروازې ﭘﻮرې ﺗﻘﺮﯦﺒﺎً ﭘﻨځﻮس ﻣﺘـﺮه ﻛـﯥ
ﭼﯥ ﭘﻪ ﻛﻮټﻪ ﻛﯥ ﻣﯥ اﺧﻴﺮي ﻣﻌﺎﻳﻨـﺎت وﻛـړل ،ﻟـﻪ ﻛـﻮر ﻧـﻪ ،ﻧـﮥ وم ﺧﺒـﺮ ،اوس ﻧـﻮ وﻧﯥ ﻧﺸﺘﻪ ،ﻛﻠﻪ ﭼﯥ وﻟﺴﻤﺸﺮ ﻫﻤﺪې ځﺎى ﺗـﻪ ورﺳـﯧﺪ ،ﻧﻮرﺳـﻴﺪ ﻳـﻮ وار ﭘـﻪ ﺑـﺎم
ﻛﻠﻲ ﺗﻪ روان وم ،ﭼﯥ د ﺧﭙﻠﯥ ﻣﯧﺮﻣﻨﯥ ﺧﺒﺮ واﺧﻠﻢ او ﭘﻮه ﺷﻢ ﭼﯥ ﭘﻪ ﻫﻨﺪوﺳـﺘﺎن ودرﯦﺪ او ډزې ﻳﯥ ﺷﺮوع ﻛړې ،ﺳﻤﺪﺳﯥ ورﺑﺎﻧـﺪې ﻟـﻪ ﺷـﺎوﺧﻮاﻧﻪ زرﺑـﯥ ﺷـﺮوع
ﻛﯥ ﻳﯥ ﺗﺪاوي ﺷﻮې او ﻛﻨﻪ ،ﻣﺎښﺎم ﭼﯥ ﻣﻮ ﺣﺮﻛﺖ وﻛړ ،ﺷـﺎوﺧﻮا ﻧﻬـﻪ ﺑﺠـﯥ ﺑـﻪ ﺷﻮې ،ﻫﻤﺪې وﺧﺖ ﻛﯥ ﻳﯥ دوه ،درې ﻧﻮرې ډزې ﻫﻢ وﻛړې او ﻫﻤﺎﻟﺘﻪ وﻟﻮﯦﺪه،
وې ﭼﯥ ﻛﻠﻲ ﺗﻪ ورﺳﯧﺪو ،ﻣﻠګﺮي ﻣﯥ ﭘـﻪ ﺣﺠـﺮه ﻛـﯥ ﻛﯧﻨـﻮل او زه ﻛـﻮر ﺗـﻪ دﻧﻨـﻪ وﻟﺴﻤﺸﺮ ﻣﯥ وﻟﻴﺪ ﭼﯥ ﭘﻪ ځﻤﻜﻪ ﭘـﺮوت و ،واﻟـﻲ اوڅـﻮ ﻧـﻮرو ﻛﺴـﺎن ورﻧـﻪ ﺗـﺎو
ﺷﻮم ،زﻣﺎ ﭘﻪ ﻟﻴﺪو ﺧﻮاښﯥ ﺧﺴـﺮ ﻣـﯥ ډﯦـﺮ ﺧﻮﺷـﺎﻟﻪ ﺷـﻮل ،ﻫﻐـﻮى ﻓﻜﺮﻛـﺎو ﭼـﯥ
Downloaded from: ketabton.com
ډاﻛټﺮ ﺻﻴﺐ او ﻧﻮر ﻣﺸﺮان څﻨګﻪ ﭼﯥ ﻣﻮږ ﻓﻜﺮ ﻛﺎو ﻫﻤﺎﻏﺴﯥ ﭘـﻪ ﻗﻬـﺮ وو ،ﺧـﻮ ګﻮﻧﺪې زه وژل ﺷﻮى ﻳﻢ ،ځﻜﻪ ډﯦﺮه ﻣﻮده ﻳﯥ زﻣﺎ ﭘﻪ ﻫﻜﻠـﻪ ﻛـﻮم ﺧﺒـﺮ ﻧـﻪ درﻟـﻮد،
ﻛﻠﻪ ﭼﯥ ﻟﻪ ټﻮﻟﯥ ﻛﻴﺴﯥ ﻧﻪ ﺧﺒﺮ ﺷﻮل ،ﻳﻮ څﻪ ﭘﻪ ﻛـﺮاره ﺷـﻮل ،ﻣـﺎ ﺗـﺮې ﻳـﻮ ﭼـﺎﻧﺲ ﻣﯧﺮﻣﻦ ﻳﯥ ﭼﯥ راﺗﻪ ﻫﻨﺪ ﺗـﻪ وړې وه ،دارو دوا ﻳـﯥ ورﻛـړې وه ،ډاﻛټﺮاﻧـﻮ ورﺗـﻪ
ﺑــﻞ ﻫــﻢ وﻏﻮښــﺖ ،او ورﺗــﻪ ﻣــﯥ ووﻳــﻞ ﭼــﯥ زﻣــﻮﻧږ دﻏــﻪ ﭘــﻼن ﻫــﻢ څــﻮ ﻓﻴﺼــﺪه وﻳﻠﻲ وو ﭼﯥ دوا ورﺗﻪ ﭘﻪ ﺧﭙﻞ وﺧﺖ ورﻛﻮئ ،ځﻴﻨﯥ درﻣﻞ ﻳﯥ ﺑﺎﻳﺪد څﻮ ﻛﻠﻮﻧﻮ
ﻛﺎﻣﻴﺎب دى ،د ﻳﻮ ﻧﺎﻛﺎم ﭘﻼن ﭘﻪ ﻛﺘﺎر ﻛـﯥ ﻳـﯥ ﻧـﻪ ﺷـﻮ ودروﻟـﻰ ،دا څـﻮ ورځـﯥ ﻟﭙﺎره ﺧﻮړﻟﻲ واى ،ﺧﻮ ،ﺧﻮاښﯥ ﻣﯥ ﻳﻮ څﻪ ﺧﻮﺷـﺎﻟﻪ وه ،وﻳـﻞ ﭼـﯥ ﻟـﻪ ﭘﺨـﻮا ﻧـﻪ
ټﻮل ﻣﻄﺒﻮﻋﺎت ﭘﻪ ﻫﻤﺪې ﺧﺒﺮه ﻟګﻴﺎدي ،ﻫﻐﻮى ﻫﻢ دﻏـﻪ ﺣﻘﻴﻘـﺖ درك ﻛـړى و، ﻟږه ښﻪ ﺷﻮې ده ،ﻛﻠﻪ ﻛﻠﻪ رﻛﻪ روﻏﻪ ﺷﻲ ،ﺳـﺘﺎ ﻧـﻮم اﺧﻠـﻲ او ﻛﻠـﻪ د ﻣﺎﺷـﻮﻣﺎﻧﻮ،
او زﻣﺎ ﺧﺒﺮو ﻳﯥ ﻻ ﻣﺎﻏﺰه ور ﺧﻼص ﻛړل ،ﻣﺎ ورﺗﻪ ووﻳﻞ ﭼﯥ ﻛـﻪ ﺗﺎﺳـﯥ ﻳـﻮ ځـﻞ ﺧﻮ ﻫﻤﺪا ﭼﯥ ﻣﺎﺷﻮﻣﺎن وﻧﻪ وﻳﻨﻲ ﻧﻮ ﺑﯧﺮﺗﻪ ﺑﯥ ﻫﻮښﻪ ﻛﯧږي او ﻳﻮ ډول ﭼﭙﯥ ﭘﺮې
ﺑﻴــﺎ ځــﺎن ﺗﻴــﺎر ﻛــړئ او ﻳــﻮه ﺑﻠــﻪ ﻣﻮﻗــﻊ ﻫــﻢ ﭘــﻪ ﻻس راﻛــړئ ،زه ﻛــﻮﻻى ﺷــﻢ ﭼــﯥ راځﻲ ،ځﺎن وﻫﻲ،ﺧﭙﻞ وﻳښﺘﻪ ﺷﻜﻮي ،ﺧﻮ ډاﻛټﺮاﻧﻮ وﻳﻠـﻲ وو ﭼـﯥ ښـﻪ ﻛﯧـﺪو
وﻟﺴﻤﺸﺮ ووژﻧﻢ او ﺧﭙﻞ ﻣﻨﺰل ﺗﻪ ورﺳﯧږو. ﺗﻪ ﻳﯥ ډﯦﺮ وﺧﺖ ﺗﻪ اړﺗﻴﺎ ﺷﺘﻪ.
ډاﻛټﺮ ﺻﻴﺐ ﻏﻮښﺘﻞ ﭼﯥ زﻣﺎ ﺗﻮﺟﻪ راواړوي او دا ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﺑﻴﺎ ﻫـﻢ ﻣﺎﺗـﻪ ﭼﺎى او ډوډۍ ﻣﻮ وﺧﻮړل ،زﻣﺎ زړه و ﭼﯥ د ﻏﺮوﻧﻮ ﻟﻪ ﻻرې ﺧﭙﻞ ﻣﺮﻛﺰ ﻳﺎﻧﯥ
وﺳﭙﺎري ﻛﺮﻣﯥ ﺗﻪ ﻻړ ﺷﻮ ،ﺧﻮ ﻣﻠګﺮي ﻣﯥ ﭼﻨﺪاﻧﯥ روغ ﻧﻪ وو ،دوه ورځﯥ ﻛﯧﺪې ﭼـﯥ د
-ﺳﺘﺎ ﻣﺴﺆﻟﻴﺖ ﻳﻮاځﯥ او ﻳﻮاځﯥ د وﻟﺴﻤﺸﺮ وژل دي ،ﺗﻪ ﻟـﻪ دې وروﺳـﺘﻪ ﺟﻼل ﻣﻌﺪه ﺧﺮاﺑﻪ ﺷﻮې وه ،ﻣﻮږ وﻳﻠﯥ ګﻮﻧﺪې ښﻪ ﺑﻪ ﺷﻲ ،ﺧﻮ دﻟﺘﻪ ﻳﯥ ﻧﺎروﻏﻲ
ﻧﻮرو ﻛﺎروﻧﻮ ﺳﺮه ﻛﺎر ﻧﻪ ﻟﺮې ،ﭘﻼن او ﻋﻤﻠﻲ ﻛﻮل ﻳﯥ دواړه ﺳﺘﺎ ﻛﺎر دى ،ﭼـﯥ ﻻﭘﺴﯥ ډﯦﺮه ﺷﻮه ،ﻣﻼ اذان ﻣﻮ ﺟﻼل اﺑﺎد ﺗﻪ ﺣﺮﻛﺖ وﻛړ ،ﻫﻠﺘﻪ ﻣﻮ ﭘﻪ ډاﻛټﺮاﻧـﻮ
ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﻳﯥ ﻫﻢ ﻳﻮاځﯥ ﺳﺘﺎ ﭘﻪ ﻏﺎړه دى ،ﺗﻪ ﺑﺎﻳﺪ داﺳﯥ ﭘـﻼن ﺟـﻮړ ﻛـړې ﭼـﯥ ﺑﺎﻧﺪې ﻣﻌﺎﻳﻨﻪ وﻛړه ،ﭘﺎى ﻛﯥ ﻣﺎﻟﻮﻣﻪ ﺷﻮه ﭼﯥ اﻣﻴﺐ ﻟـﺮي ،ﭘـﻪ دې ورځ ﻣﻮﺗـګ
ﭘﻠﻲ ﻛﯧﺪل ﻳﯥ ﺣﺘﻤﻲ وي ،ﻣﻮﻧږ ﻫﻢ درﺳﺮه ﭘﻮره ﻣﺮﺳﺘﻪ ﻛﻮو ،ﺧﻮ ﺳﺘﺎ ﺧﭙﻠﻪ ډﻟﻪ وﻧﻪ ﺷﻮ ،ﺑﯧﺮﺗﻪ ﭘﺨﻮاﻧﻲ ځﺎى ﻗﺼﺒﯥ ﺗﻪ ﻻړو ،ﭘﻪ ﻫﻤﺪې ﺷـﭙﻪ ﻟـﻪ ﻣﺮﻛـﺰ ﻧـﻪ راﺗـﻪ د
ﺑﺎﻳﺪ ﺗﻴﺎره وي ،ﺗﻪ دا ﻛﺎر ځﻜﻪ ﺧﺎﻣﺨﺎ ﺗﺮ ﺳﺮه ﻛﻮﻟﻰ ﺷﻲ ﭼﯥ ﺗﻪ ﭘﻪ ﻛﺎﺑﻞ ﻛﯥ ﺗـﺮ ډاﻛټﺮﺻﻴﺐ زﻧګ راﻏﻰ ،وﻳﻞ ﻳﯥ ﭼﯥ ﺑﺲ ﻧﻮر راﺳـﺘﺎﻧﻪ ﺷـﺊ ،ﭘـﻪ ﺳـﺒﺎ ﺳـﻬﺎر د
ﻧﻮرو ښﻪ ﺑﻠﺪ ﻳﯥ ،رﺳـﻢ رواﺟﻮﻧـﻪ ،دوﻟﺘـﻲ ادارې ،دوﻟﺘـﻲ ﻣﺮاﺳـﻢ؛ ﻫـﺮ څـﻪ ﺗﺎﺗـﻪ ﺗﻮرﺧﻢ ﭘﻪ ﻻر روان ﺷﻮ ،ﻫﻤﺪا ﭼﯥ ﻛﺎرﺧﺎﻧﻮ ﺗـﻪ ورﺳـﯧﺪو ،ﭘﻮﻟﻴﺴـﺎﻧﻮ و ﻧﻴﻮﻟـﻮ،
ﻣﺎﻟﻮم دي ،ﺧﻮ دا ﺑﻪ ﺳﺘﺎ ﻟﭙﺎره وروﺳﺘﻰ ﭼﺎﻧﺲ وي ،ﻛﻪ ﺗﺎ وﻧﻪ ﺷﻮ ﻛـړاى ﺗـﻪ ﭘـﻪ ﻟﻪ واره ﻳﯥ ﺟﻼل ﺗﻪ ووﻳﻞ- :څﻨګﻪ ﻳﯥ ﭘﻮډري؟
دې ﻣﻴﺪان ﻛﯥ ﻧﺎﻛﺎم ﺷﻮې! ﺑﻴﺎ ﺑﻪ ﺳﺘﺎ ﻫﻐﻪ ﻣﺤﺒﻮﺑﻴﺖ ﭘﻪ ﺧﻠﻜﻮ ﻛـﯥ ورك ﺷـﻲ دې ﺧﺒــﺮې ﺳــﺮه ﻣــﻮږ ټــﻮل ﭘــﻪ ﺧﻨــﺪا ﺷــﻮ ،ﻳــﻮ وار ﭘــﻮﻟﻴﺲ ﭘــﻪ ﻗﻬــﺮ ﺷــﻮ او ﭘــﻪ
او د ﻳــﻮ ﺑــﯥ اﻳﻤﺎﻧــﻪ ﻛــﺲ ﭘــﻪ ﻧــﻮم ﺑــﻪ دې ﺧﻠــﻚ وﭘﯧﮋﻧــﻲ ،ﺧــﻮ ﻣــﻮږ ټــﻮل ﭘــﻪ دې ﻛﻨځﻠﻮ ﻳﯥ ﺷﺮوع وﻛړه ،ﻛﻠﻪ ﺧﻮ ﻣﯥ زړه وﻳﻞ ﭼﯥ ﻫﻤﺪﻟﺘﻪ ﻳـﯥ را ﭼﭙـﻪ ﻛـړم ،ﺧـﻮ
ﭘﻮﻫﯧږو ﭼﯥ ﺗﻪ دا ﻛﺎر ﺗﺮ ﻫـﺮ ﭼـﺎ ښـﻪ ﻛـﻮﻟﻰ ﺷـﯥ ،دا ﻳـﯥ ﻫـﻢ ووﻳـﻞ ﭼـﯥ ﺗـﻪ ﭘـﻼن ﺑﻴﺎ ﻣﯥ ﺣﻮﺻﻠﻪ وﻛړه ،ﻟﻜﻪ ﭼﺎ ﭼﯥ ورﺗﻪ وﻳﻠﻲ ،ﻫﻤﺪا ﻳﯥ وﻳﻞ ﭼﯥ ﺗﺎﺳﻮ دﻣـﺎﻛﻮ
ﺟﻮړﻛﻪ ﺑﻴﺎ ﺑﻪ ﭘﻪ ګډه ﭘﺮې ﺧﺒﺮې وﻛـړو ،ﺧـﻮ داﺳـﯥ ﭘـﻼن ﭼـﯥ ﺳـﻞ ﭘـﻪ ﺳـﻠﻮ ﻛـﯥ ﺗﻪ راﻏﻠﻲ ﻳﺊ ،ﭘﻪ ﺗﺎڼﻪ ﻛﯥ ﺑﻪ ﺳﺮه ګﻮرو ﻣﺨﻜﯥ ﺷـﺊ ،دې ﻛـﯥ ﻣﻨﺼـﻮر ورﺗـﻪ ﭘـﻪ
ﺑﺮﻳﺎﻟﻰ وي .ﻣﺎ ﻫﻢ ﻫﺮ څﻪ ورﺳﺮه وﻣﻨﻞ. ﺧﻨﺪا ووﻳﻞ -:ﻣړه ﻫﯧڅ ﺧﺒﺮه ﻧﺸﺘﻪ ،ﻫﺴﯥ دې ﭘﻴﺴﻮ ﺗﻪ ﭼﻞ ﺟﻮړ ﻛړى.
دﻟﺘﻪ زﻣﺎ ﻳﻮ ﻋﺮب ﻣﻠګﺮى و ﭼﯥ ﻣﻮږ ﺗﻪ ﺑﻪ ﻳﯥ ﺑﻤﻮﻧـﻪ او دا ډول ﻧـﻮر وﺳـﺎﻳﻞ دې ﺧﺒﺮې ﺳﺮه ﭘﻮﻟﻴﺲ ﻧﻮر ﻫﻢ ﭘﻪ ﻏﻮﺳﻪ ﺷﻮ ،دې ﻛﯥ ﻳﻌﻘﻮب ورﺗﻪ ﭘـﻪ اوږو
ﺟﻮړول ،ﭘﻪ دې ﻛﺎروﻧﻮ ﻛﯥ ﻳﯥ دوﻣﺮه ﻣﻬﺎرت درﻟﻮد ،ﻣﻮږ ﺑﻪ ورﺗﻪ د ﻓﻴﺼﻞ ﭘﻪ ﻻس واﭼﻮو ﻟﻪ ﻣﻮږ ﻧﻪ ﻳﯥ ﻟﺮې ﺑﻮﺗﻪ ،ﻫﻠﺘﻪ ﻳﯥ ورﺗﻪ څﻮ روﭘۍ ورﻛړې ،ﺑﺲ ﻧﻮر
ﻧﺎﻣﻪ ﻏږ ﻛﺎوه ،ډﯦﺮ ﺧﻮش اﺧﻼﻗﻪ ﻫﻠﻚ و ،ده او ﻣﻠګﺮو ﺗﻪ ﻳﯥ ﭘﻪ ﻳﻮې ﻟﻮﻳﯥ زﯦﺮ ﻧﻮ ﺑﻴﺎ ﻫﻴڅ ﺧﺒﺮه ﻧﻪ وه ،ﺑﻴﺎ ان ﺗﺮﻣﻴﺮام ﺷﺎ ﭘﻮرې ﭼﺎ راﺗﻪ څﻪ وﻧﻪ وﻳﻞ.
زﻣﻴﻨــۍ ﻛــﯥ ﻛﺎرﺧﺎﻧــﻪ ﺟــﻮړه ﻛــړې وه ،داﺳــﯥ زﯦﺮزﻣﻴﻨــﻲ وه ،ﭼــﯥ د ﺑــﯥ ﭘﻴﻠﻮټــﻪ ===
اﻟﻮﺗﻜــﻮ ﺑﻤﻮﻧــﻮ ﭘــﺮې څــﻪ ﺗﺎﺛﻴﺮﻧــﻪ ﻛــﺎو ،څــﻮ ورځــﯥ د ﻓﻴﺼــﻞ ﺧﻮاﺗــﻪ د ﭘــﻼن د ﻛﻠﻪ ﭼﯥ ﻣﺮﻛﺰ ﺗﻪ ورﺳﻴﺪو ،ﭘﻪ ﻣﻮږ ﻛﯥ ﻳﻮ ﻫﻢ زړه ﻧـﻪ ښـﻪ ﻛـﺎوه ﭼـﯥ ﻣﺸـﺮاﻧﻮ
ﺟﻮړوﻟ ـﻮ ﻟﭙــﺎره ورﻏﻠــﻢ ،د ﻫﻐــﻪ ﭘــﻪ ﻣﺸــﻮره ﻣــﯥ داﺳــﯥ ﭘــﻼن ﺟﻮړﻛــﻪ ﭼــﯥ ﻧــﻮي ﺗﻪ ځﺎن ورښﻜﺎره ﻛړي ،ﭘﻪ ﻳﻮ ﭼﻞ ﻣﯥ ﻟﻪ ځﺎن ﺳﺮه د ډاﻛټﺮ ﺻﻴﺐ ﺧﻮا ﺗﻪ ﺑﻮﺗﻠﻞ،
Downloaded from: ketabton.com
ﺳﺮه ﺑﺎور ﻟﺮو ﭼﯥ وﻟﺴﻤﺸﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﻣﺨﺎ وژل ﻛﯧږي ،دا ﻟﻪ ﻫﻐﻪ ﭘﻼن ﻧـﻪ ﭼـﯥ ژرﺗـﺮ ﻓﻴﺼﺪه ﺑﺮﻳﺎﻟﻰ و ،ﻓﻴﺼﻞ ژﻣﻨﻪ وﻛړه ﭼﯥ زه درﺳـﺮه ﻣﺮﺳـﺘﻪ ﻛـﻮم ،ﻛﻠـﻪ ﭼـﯥ ﻣـﯥ
ﺳﺮه ﺷﻲ او د وﻟﺴﻤﺸﺮ د وژﻟﻮاﻣﻜﺎن ﭘﻜﯥ ﻧﻪ وي ،ډﯦﺮښﻪ او ﻣﻨﻄﻘﻲ دى. ﭘﻼن ﺟﻮړ ﺷﻮ ،ډاﻛټﺮ ﺻﻴﺐ ﺗﻪ ورﻏﻠﻢ ،ورﺗﻪ ﻣﯥ ووﻳﻞ ﭼﯥ زﻣﺎ ﭘﻼن ﺟﻮړ دى،
ﭘﺎى ﻛـﯥ زﻣـﻮږ ﭘـﻼن وﻣﻨـﻞ ﺷـﻮ ،ډاﻛټـﺮ ﺻـﻴﺐ ﭘـﻪ ﻓﻴﺼـﻞ ﺗﺎﻛﻴـﺪ وﻛـﻪ ﭼـﯥ ﻏﻮاړم ﭼﯥ درﺗﻪ ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻳـﯥ ﻛـړم ،ډاﻛټـﺮ ﺻـﻴﺐ ووﻳـﻞ ﭼـﯥ ﻧـﻪ ددې ﻟﭙـﺎره ﺑﺎﻳـﺪ
ﻫﺮڅﻪ راﺗﻪ ﭼﻤﺘﻮ ﻛړي ،داﻳﯥ ﻫﻢ ووﻳﻞ ﻫﺮ څﻪ ﻣﻮ ﭼﯥ ﺟﻮړ ﻛړل ﻳﻮ ځـﻞ ﻳـﯥ ﺑﺎﻳـﺪ ﻣﺠﻠﺲ ﺟﻮړ ﺷﻲ او د ټﻮﻟﻮ ﻣﺸﻮرې ﭘـﺮې واﺧﻠـﻮ ﭼـﯥ ﻣﺴـﺆﻟﻴﺖ ﭘـﻪ ﻣـﺎ وﺗـﺎ راﻧـﻪ
ﻫﻤﺪﻟﺘﻪ اﻣﺘﺤﺎن ﻛړو ﺗﺮڅﻮ ښﻪ ډاډه ﺷﻮ ،ﻣﺎ ډاﻛټﺮ ﺻﻴﺐ ﺗﻪ دا ﻫﻢ ووﻳﻞ ﭼﯥ ﭘـﻪ ﺷﻲ ،ﻫﻤﺪاﺳﯥ ﻳﯥ وﻛړل ،څﻮ ورځﯥ ورورﺳﺘﻪ ﻳﯥ ﻣﺠﻠﺲ ﺟﻮړﻛﻪ ،ﻣـﺎ ﻟـﻪ ځـﺎن
راډﻳﻮ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﻛـﯥ زﻣـﺎ د ﻣﻘـﺮري ﻛـﺎر ﻫـﻢ ﭘـﻪ دوى دى ،ﭼـﯥ دا ﻳـﯥ ﻫـﻢ راﺳـﺮه ﺳﺮه ﻓﻴﺼﻞ ﻫﻢ راوﺳﺖ ،ﻣﺠﻠﺲ ﻛﯥ ټﻮل ټـﺎل ﻳـﻮوﻟﺲ ﻛﺴـﺎن وو ،ﻣـﺎ ﺧﭙـﻞ ټـﻮل
وﻣﻨﻠﻪ او ﻣﺠﻠﺲ ﭘﺎى ﺗﻪ ورﺳﯧﺪه. ﭘﻼن داﺳﯥ ورﺗﻪ ﺗﺸﺮﻳﺢ ﻛﻪ:
ﻛﻠﻪ ﻣﯥ ﭼـﯥ ﻟـﻪ ځـﺎن ﺳـﺮه ﻓﻜـﺮ وﻛـﻪ ،ﻣﺎﺗـﻪ او ﻣﻠګﺮوﺗـﻪ ﻣـﯥ ﭘﻜـﺎر و ﭼـﯥ د -زه ﺑﺎﻳﺪ د ﻛﺎﺑﻞ ﭘﻪ راډﻳﻮ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﻛﯥ وﻇﻴﻔﻪ واﺧﻠﻢ ،داﺳـﯥ وﻇﻴﻔـﻪ ﭼـﯥ
راډﻳﻮ او ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن د ﻧﺸﺮاﺗﻮ ،ﺗﺨﻨﻴﻚ او د ﺧﭙﺮوﻧﻮ ﭘﻪ ﻫﻜﻠﻪ ﻳـﻮ څـﻪ ﻣﺎﻟﻮﻣـﺎت ﻳﻮ څﻪ ﺻﻼﺣﻴﺖ ﻫﻢ وﻟﺮي ﭼﯥ ﻳﻮ ﻳﺎ دوه ﻣﻠګﺮي ﭘﻪ ﺗﺨﻨﻴﻜﻲ ﺑﺮﺧـﻪ ﻛـﯥ ﻫﻠﺘـﻪ ﻟـﻪ
زده ﻛړو ،ﻛﻠﻪ ﻣﯥ ﭼﯥ ډاﻛټﺮ ﺻﻴﺐ ﺳﺮه دا ﺧﺒﺮه ﺷﺮﯦﻜﻪ ﻛړه،ﻫﻐﻪ ووﻳـﻞ ﭼـﯥ ﻟـﻪ ځﺎن ﺳﺮه ﻣﻘﺮر ﻛړم ،زه او زﻣﺎ ﻣﻠګﺮي ﺑﺎﻳﺪ ﻳﻮ څﻪ وﺧﺖ د راډﻳـﻮ او ﺗﻠﻮﻳﺰﻳـﻮن د
ﻫﻐﻮ دوو ﻧﻮرو ﻛﺴﺎﻧﻮ ﺳﺮه ﭘﯧښﻮر ﺗﻪ ﻻړ ﺷﺊ ،ﻫﻠﺘﻪ ﺑﻪ ﺗﺎﺳﻮ ﺗﻪ ﻫﺮڅﻪ ﺗﻴـﺎر ﺷـﻲ ﺗﺨﻨﻴﻚ ﭘﻪ ﺑﺮﺧـﻪ ﻛـﯥ )ټـﺮﻳﻦ ( ﺷـﻲ ،ځﻜـﻪ ﭼـﯥ ﻛﻠـﻪ دوﻟﺘـﻲ ﺟﺸـﻨﻮﻧﻪ او ﻣﺮاﺳـﻢ
او دا ﻳﯥ ﻫﻢ ووﻳﻞ ﭼﯥ ﻣﺎﻟﻲ ﻧﻪ ﭘﻴﺴﯥ واﺧﻠﻢ ﺑﻴﺎ ﻻړ ﺷﻢ. ﺟـﻮړﯦږي ﻧـﻮ ﻣﻠــﻲ راډﻳـﻮ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳـﻮن ﻳــﯥ ﺗﺨﻨﻴﻜـﻲ ﻛﺎروﻧـﻪ ﻟﻜــﻪ ژوﻧـﺪي ﻧﺸــﺮات
دوه ورځﯥ ورورﺳـﺘﻪ ﻣـﺎ ،ﺟﻤـﺎل او ﻳﻌﻘـﻮب د ﭘﯧښـﻮر ﭘـﻪ ﻟﻮرﺣﺮﻛـﺖ وﻛـړ، ،ﻛﺎﻣﺮه ،ﻣﺎﻳﻚ ،ﻟﻮډﺳﭙﻴﻜﺮ او داﺳﯥ ﻧﻮر ﻛﺎروﻧـﻪ ﻛـﻮي.،دا ﻣـﯥ ﻫـﻢ ﻳـﺎده ﻛـړه
ﭘﯧښﻮر ﻛﯥ ټﺎﻛﻠﻲ ځﺎى ﺗﻪ ﻻړو ،ﻫﻐﻪ ځﺎى ﻧﻪ ﻳﻮ ﻛﺲ راﺳﺮه ﻣﻞ ﺷﻮ او ﭘﻪ ارﺑﺎب ﭼﯥ ﻓﻴﺼﻞ راﺗﻪ داﺳﯥ رﻳﻤﻮټﻲ واړه ﺑﻤﻮﻧﻪ ﺟﻮړوي ،ﭼﯥ ﭘﻪ ﻣﺎﻳﻜﻮﻧﻮ ﻛﯥ ځـﺎى
روډ ﻛــﯥ ﻳــﯥ ﻳــﻮې ښﺎﻳﺴــﺘﻪ ﺑﻨګﻠــﯥ ﺗــﻪ ﺑﻮﺗﻠــﻮ ،ﭼــﯥ ﭘﺮﺗــﻪ ﻟــﻪ ﻳــﻮ اﺷــﭙﺰ او ﻳــﻮ ﺗــﻦ ﺷﻲ ،دا ﺑﻤﻮﻧﻪ ﻫﻐـﻪ ﻛـﺲ ډﯦـﺮ ښـﻪ وژﻟـﻰ ﺷـﻲ ﭼـﯥ ﻣﺎﻳـﻚ ﺗـﻪ ﻣﺨـﺎﻣﺦ وﻻړ وي،
ﭘﻴﺮدار ﻧﻪ ﻧﻮر څﻮك ﭘﻜﯥ ﻧﻪ وو ،دا زﻣﻮږ د اوﺳﯧﺪو ځﺎى و ،ﻣـﻮږ ﺗـﻪ ﻳـﯥ دا ﻫـﻢ ﻳﺎﻧﯥ د ﺑﭽﯧﺪو اﻣﻜﺎن ﻳﯥ ﻧﺸﺘﻪ،ﻛﻠﻪ ﭼﯥ وﻟﺴﻤﺸﺮﺧﺒﺮوﺗﻪ ﭘﻮرﺗﻪ ﺷﻲ ﻧﻮ ﻫﻤـﺪې
ووﻳﻞ ﭼﯥ ﻟﻪ )اﻳﺘـﻮار( ﻧـﻪ ورورﺳـﺘﻪ ورﻛﺸـﺎپ ﭘﻴﻠﯧـږي ،ﻛﻠـﻪ ﻣـﯥ ﭼـﯥ ځـﺎن ﭘـﻪ وﺧﺖ ﻛﯥ ﺑﻪ ﺑﻢ ﺗﻪ اﻧﻔﺠـﺎر ورﻛـﻮﻟﻜﻴږي ،رﻳﻤـﻮټ ﺑﺎﻳـﺪ د ﻣﺒﺎﻳـﻞ ﭘـﻪ ﺷـﻜﻞ ﺟـﻮړ
ﻫﻨﺪاره ﻛﯥ وﻟﻴﺪ ﺳﻢ دم ﻛﻠﻴﻮال ﺳړى وم ،دا راﺗﻪ ښﻪ ښﻜﺎره ﻧـﻪ ﺷـﻮ ﭼـﯥ ﭘـﻪ دې ﺷــﻲ ﭼــﯥ دا ﻫــﻢ ﻓﻴﺼــﻞ را ﺳــﺮه ﻣﻨﻠــﯥ او ﺗــﺮ ټﻮﻟــﻮ ﻣﻬﻤــﻪ ﻳــﯥ دا ﭼــﯥ ﭘــﻪ دې ډول
ﺣﺎل دې ﭘﻪ ﺻﻨﻒ ﻛﯥ ﻛﯧﻨﻢ ،ﭘﻪ ﺳﺒﺎ زه او ﻣﻠګﺮي ﻣﯥ ښـﺎرﺗﻪ ﻻړو ،ﻣـﺎ او ﺟﻤـﺎل ﭼﺎودﻧﯥ ﻛﯥ ﻳﻮاځﯥ ﻳﻮ ﻳﺎ دوه ﻛﺴﺎن وژل ﻛﯧږي .
ﺧﭙﻞ وﯦښﺘﻪ او ږﻳﺮه ﺟﻮړﻛړل ،ﻳﻌﻘﻮب ﻧﻪ ﻏﻮښﺘﻞ ﭼﯥ ږﻳﺮه ﻛﻤﻪ ﻛړي ،ﺧﻮ ﻫﻐـﻪ دې ﻛـﯥ د ﺧﺒــﺮو وار راﻧــﻪ ﻓﻴﺼــﻞ واﺧﻴﺴــﺖ اود ﺑــﻢ ﭘــﻪ ﻫﻜﻠــﻪ ﻳــﯥ ﻣﺎﻟﻮﻣــﺎت
د ﭼﺎ ﺧﺒﺮه ﭘﻪ وچ زور ﻣﻮ ﭘﺮې ﭘټۍ ﻛړه ،ﺧﻮ ﻣﺎ اوﺟﻤﺎل ﺑﻴﺎ ان ﻳـﻮ درﺟـﻪ ﻣﺎﺷـﻴﻦ ورﻛړل.
ﻛـــــړې وه ،ﭘﺴـــــﯥ ښـــ ـﺎر ﺗـــــﻪ ﻻړو ،ﻫﻠﺘـــــﻪ ﻣـــــﻮ اﻓﻐـــــﺎﻧﻲ ﺟـــــﺎﻣﯥ ،درﻳﺸـــــﻲ، ﭼﯥ ﻛﻪ ﭼﯧﺮې د ﺑﻢ ﭘﻪ ﻳﻮ ﻣﺘﺮ ﻛﯥ څـﻮك وﻻړ وي ﻧـﻮ ﻛﯧـﺪاى ﺷـﻲ ﭼـﯥ ووژل
ﭘﺘﻠﻮﻧﻮﻧﻪ،ﻛﻤﻴﺴﻮﻧﻪ) ﻳﺨﻦ ﻗﺎق( او ﺑﻮټﻮﻧﻪ واﺧﻴﺴﺘﻞ،ﺧﻮ ﻛﻠﻪ ﭼﯥ ﻛﻮر ﺗﻪ ﻻړو ﺷﻲ ،ﺧـﻮ ﻟـﺮې ﺧﻠﻜـﻮ ﺗـﻪ زﻳـﺎن ﻧـﻪ رﺳـﻮي ،زﻣـﻮږ ﻟـﻪ ﺧﺒـﺮو ورورﺳـﺘﻪ ډﯦـﺮ ﺑﺤـﺚ
ﺑﻴﺎ ﺑﻠﻪ ﺗﻤﺎﺷﻪ ﺟﻮړه ﺷﻮه ،ﻳﻌﻘﻮب ﭘﻪ ښﺎرﻛﯥ وﻳﻞ ﭼﯥ درﻳﺸﻲ ﻧﻪ اﻏﻮﻧﺪي ،ﺧﻮ وﺷــﻮ،ﭼﯥ ﻣــﺎ او ﻓﻴﺼــﻞ ورﺗــﻪ ځﻮاﺑﻮﻧــﻪ ورﻛــﻮل ،ﺑﻼﺧــﺮه ﭘــﻼن ﭘــﻪ ﻫﻤــﺪې ډول
ﻣﺎ ځﻜﻪ ورﺗﻪ واﺧﻴﺴﺘﻪ ﭼﯥ ﻛﻪ ﻫﺮ ډول ﻛﯧږي ﺑﺎﻳﺪ ځـﺎن ﻧـﻪ ښـﺎرى ﺟـﻮړ ﻛـړي او وﻣﻨﻞ ﺷﻮ ،ﺧﻮد ځﻴﻨﻮ ﻧﻴﻮﻛﻪ دا وه ﭼﯥ ﺗﺮ ﺟﺸﻦ ﭘﻮرې ﺧﻮ ډﯦﺮ وﺧـﺖ ﭘـﺎﺗﯥ دى،
درﻳﺸــﻲ واﻏﻮﻧــﺪي ،ﺧــﻮ ﻛﻮرﺗــﻪ ﭼــﯥ راﻏﻠــﻮ ﻣــﺎ او ﻣﻨﺼــﻮرﭼﯥ څــﻮﻣﺮه ﺧــﻮاري ﺑﺎﻳﺪ دا ﻛﺎر ژر ﺗﺮ ژره ﺗﺮ ﺳﺮه ﺷﻲ ،ﺧﻮ ډاﻛټﺮ ﺻﻴﺐ او ځﻴﻨﻮ ﻧﻮرو ﺑﻴﺎ ددې ﭘﻼن
وﻛړه ،ﺧﻮ ﻳﻮه ﺧﺒﺮه ﻳﯥ ﭘـﻪ ﺧﻮﻟـﻪ ﻛـﯥ وه ،ﭼـﯥ دا د ﻛـﺎﻓﺮو ﺟـﺎﻣﯥ دي ،ﭘـﻮ ﺷـﻮم ﺣﻤﺎﻳﺖ وﻛړ ،ﻫﻐﻮى وﻳﻞ داﺳـﻤﻪ ده ﭼـﯥ ډﯦـﺮ وﺧـﺖ ﺑـﻪ وﻧﻴﺴـﻲ ﺧـﻮ ﭘـﻪ دې ټـﻮل
ﭼﯥ ﻧﻪ ﻳﯥ اﻏﻮﻧﺪي زه او ﺟﻤﺎل ﺑﻠﯥ ﺧﻮﻧﯥ ﺗﻪ ﻻړو او ټﻮﻟﯥ درﻳﺸۍ او ﭘﺘﻠﻮﻧﻮﻧﻪ
Downloaded from: ketabton.com
وﻫﻠﯥ وې ،اوس څﻮګ ﺧﭙﻠﻪ ﺧﻨﺪا ټﻴﻨګﻪ ﻛړي ،د داﻟﯧﺰ ﭘﻪ ﻳﻮ ﻛﻨﺞ ﻛﯥ ﺟﻤـﺎل ﻟـﻪ ﻣﻮﻳﻮ ﻳﻮځﻞ واﻏﻮﺳـﺘﻞ ﭼـﯥ ﻟﻨـډ او وږده ﻧـﻪ وي ،ﺧـﻮ ﺟﻤـﺎل ډﯦـﺮ ښـﻪ ښـﻜﺎرﻳﺪه
ډﯦﺮې ﺧﻨﺪا ﻛﯧﻨﺎﺳﺖ او ﺑﻞ ﻛﯥ زه ،دا ځﻜﻪ ﭼﯥ ﭘﻪ ښﺎر ﻛﯥ ﻳـﯥ ﻫـﻢ ﻟـﻪ ﻣـﻮږ ﺳـﺮه داﺳﯥ ﻟﻜﻪ ﺷﭙﺎړس ﻛﻠﻦ ﻛﺎﺑﻠﻰ زﻟﻤﻰ ،ﺧﻮ ﺟﻤﺎل ﺑﻴﺎ ﻣﺎﺗـﻪ وﻳـﻞ ﭼـﯥ ﭘـﻪ درﻳﺸـﻲ
ﻻﻧﺠﻪ ﻛﻮﻟﻪ ،ﻟﻪ ﻣﻮږ ﻧﻪ ﺑﻪ ﻟﺮې وﻻړ و ،ﻧﻮر ﺑـﻪ ﻳـﯥ زړه ﺗﻨـګ ﺷـﻮى و ،ﻣـﺎ ﺗـﻪ ﺧـﻮ ﻛــﯥ ډﯦــﺮ ښــﻪ ښــﻜﺎرې ،ﻧــﻪ ﭘــﻮﻫﻴږم ﭼــﯥ ﺟﻤــﺎل ﭘــﻪ څــﻪ ﺷــﻲ ﺑﻮﺧــﺖ ﺷــﻮ ﭼــﯥ زه د
ﻳﯥ څﻪ ﻧﻪ وﻳﻞ ،ﻳﻮ وار ﻳﯥ ﺟﻤﺎل ﺳﺮه ﭘﻪ ﺟﻨګ ﺷﻮ دوه واره ﻳـﯥ ﭘـﯥ وﻛـړل ،ﺧـﻮ ﻳﻌﻘﻮب ﺧﻮاﺗﻪ ﻻړم ،ﻫﻤﺪا ﭼﯥ ﺧﻮﻧﯥ ﺗﻪ ورﻧﻨﻮﺗﻢ ،ﻳـﻮ وار ﭘـﻪ ﺧﻨـﺪا ﺷـﻮاو وﻳـﯥ
ﺟﻤﺎل ﭼﯧﺮﺗﻪ ﻏﻠﻰ ﻛﯧﺪه ،ﺑﻴﺎ ﻣﯥ ﭘـﻪ ډﯦـﺮ ﻋـﺬر او زارﻳـﻮ ﻫﻐـﻪ ﻛﺎوﺑـﺎى ﭘﺘﻠـﻮن ﻟـﻪ وﻳﻞ :ﺳﻢ اﻧګﺮﻳﺰ ښﻜﺎرې ،واوا
ﺗــﻮر اوﺳــﭙﻴﻦ )ﺑﻠــﻮز( ﺳــﺮه ﭘــﺮې واﻏﻮﺳــﺘﻞ ﭼــﯥ ډﯦــﺮ ښﺎﻳﺴــﺘﻪ ښــﻜﺎرﻳﺪه ،د زﻣﺎ ﻳﯥ ﻫﻢ ﺧﻨﺪاراوﺳﺘﻪ ،ﭘﻪ ﺧﻨﺪا ﻣﯥ ورﺗﻪ ووﻳﻞ :ﻣﻮﻻﻧﺎ ﺻﻴﺐ ! ﺑـﺪﺧﻮ ﺑـﻪ
ﻛﺎوﺑــﺎى ﭘﺘﻠﻮﻧﻮﻧــﻮ ﻳــﻮه ښــﯧګڼﻪ داده ﭼــﯥ ﻫــﻢ ﭘ ـﻪ زوړ او ﻫــﻢ ﭘــﻪ ځــﻮان ﻛــﯥ ښــﻪ ﻧﻪ ښﻜﺎرم؟
ښﻜﺎري ،ﺧﻮ ﻳﻌﻘﻮب ﺑﻴﺎ ان د ﺷﭙﯥ ﻫﻢ ورﺳﺮه وﯦﺪه ﻛﯧﺪه ،داﺳﯥ ﻓﻜﺮ وﻧﻪ ﻛړئ دې وﺧﺖ ﻛﯥ ﺷﺎوﺧﻮا راﻧﻪ ﺗﺎو راﺗﺎو ﺷﻮ اوﭘﻪ ﺧﻨﺪا ﻳﯥ ﻏﺒﺮګﻪ ﻛړه
ﭼﯥ ﻳﻌﻘﻮب ﺑﯥ ﺳﻮاده و او ﻟﻪ ﺳﺮه ﻳﯥ ښﺎر ﻧﻪ دى ﻟﻴﺪﻟﻰ ،ﻧﻪ ښﻪ ﭘـﻮى ﻫﻠـﻚ و، _ورﻛﯧږه ﺗﻮرﻧﻪ ،ﻫﺮ اﻧﺪام دې ﭘﻜﯥ ﺑﻴﻞ ﺑﻴﻞ ښﻜﺎري ﺷﺮم دى.
ﭘــﻪ اﻧګﺮﻳــﺰي ،ﭘښــﺘﻮ ،درې او اردو ژﺑــﻮ ډﯦــﺮ ښــﻪ ﭘــﻮ ﻫﯧــﺪه ،ﺧﻮﻫﻐــﻪ ﺑﻴــﻞ ډول ﭘﻪ ﺣﻴﺮاﻧۍ ﻣﯥ ورﺗﻪ ووﻳﻞ:ﻧﻮ ﺗﺎ ﺗﺮ اوﺳﻪ ﭘﻪ درﻳﺸﻲ او ﭘﺘﻠﻮن ﻛﯥ څـﻮك ﻧـﻪ
ﻫﻠﻚ و. دي ﻟﻴﺪﻟﻲ؟
ﺧﻴﺮ ﭘﻪ دې ﺧﺒﺮو ﺑﻪ ﻣﻮ ﺳﺮﻧﻪ ﭘﻪ دردوم ،ﭘﻮره دوه ﻣﻴﺎﺷـﺘﯥ ﻣـﻮ د راډﻳـﻮﻳﻲ _ﻟﻴــﺪﻟﻲ ﻣــﯥ دي ،ﺧــﻮ ﭘــﻪ دوﺳــﺘﺎﻧﻮ ﻣــﯥ ﻧـﻪ ﻟــﻮرﯦږي ﭼــﯥ داﺳــﯥ دروﻳﺸــﻲ
او ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﻲ ﭘﺮوګﺎﻣﻮﻧﻮ درس ووﻳﻠﻮ ،ﻟﻜﻪ ﻛﻮل اﻳډټ ،ﭘﺮﻳﻤﻴﺮ ،ﻧـﻮر اړﻳـﻦ د واﻏﻮﻧﺪي.
ﻛﻤﭙﻴﻮټﺮ ﭘﺮوګﺮاﻣﻮﻧﻪ ،د ﺧﭙﺮوﻧﻮ ﺟﻮړول او داډول ډﯦـﺮ ﻧﻮرﻛﺎروﻧـﻪ ﻣـﻮ ﻫـﻢ زده دې وﺧــﺖ ﻛــﯥ ﺟﻤــﺎل ﭼــﯥ ﻛــﺎو ﺑــﺎى ﭘﺘﻠــﻮن ﻳــﯥ ﻟــﻪ ﺷــﻴﻦ رﻧګــﻪ ﺑﻠــﻮز ﺳــﺮه
ﻛړل ،ډاﻛټـﺮ ﺻـﻴﺐ ﺑـﻪ ﻫـﺮه ورځ زﻣـﻮږ ﺧﺒـﺮ اﺧﻴﺴـﺘﻪ ،ﻫﻤـﺪا ﭼـﯥ ﻛﻮرﺳـﻮﻧﻪ ﻣـﻮ اﻏﻮﺳﺘﻰ و ،ﭘﻪ ﺧﻨـﺪا ﺧـﻮﻧﯥ ﺗـﻪ راﻧﻨـﻮوت.ﻳﻌﻘـﻮب ﻳـﯥ ﭘـﻪ ﻟﻴـﺪو ﺣﻴـﺮان ﺷـﻮ ﭘـﻪ
ﺧﻼص ﺷﻮل ډاﻛټﺮ ﺻﻴﺐ اﻣﺮ وﻛړ ﭼﯥ زه ﻛﺎﺑﻞ ﺗـﻪ ﻻړ ﺷـﻢ ،ﺟﻤـﺎل او ﻳﻌﻘـﻮب د ﺧﻨﺪا ﻳﯥ ﭘﻪ ﻛﻨﺪﻫﺎرۍ ﻟﻬﺠﻪ ووﻳﻞ:اوﻫﻮ ﻧﺎﻧﻴﻨﻪ اﷲ دې راوﻟﻪ،ﺗﺎﻧﻪ ﺧﻮ ﺳـﻢ ژڼـۍ
اوس ﻟﭙﺎره ﻛﺮﻣﻲ ﺗﻪ وروﻟﯧږم او ﻟﻪ ځﺎن ﺳﺮه ﺑﻪ ﻫﻐﻪ ﺑﻤﻮﻧـﻪ ﻫـﻢ ﻛﺎﺑـﻞ ﺗـﻪ راوړي، ﺟﻮړ ﺳﻮى.
ﻳﻌﻘﻮب ﭘﻪ دې ﺧﭙﻪ و ،ﭼﯥ ږﻳـﺮه ﻣـﯥ ﭘـﺮې ﻛﻤـﻪ ﻛـړه ،ﺧـﻮ ﻛﺎﺑـﻞ ﺗـﻪ ﺗـګ ﻫـﻢ وﻧـﻪ ﺟﻤﺎل ورﺗﻪ ﭘﻪ ﺧﻨﺪا ځـﻮاب ورﻛـﻪ :ﻇﺎﻟﻤـﻪ ﺗـﻪ ﺧـﻮ ﻳـﯥ ﻫـﻢ ﻳـﻮ ځـﻞ واﻏﻮﻧـﺪه،
ﺷﻮ ،ﺟﻤﺎل او ﻳﻌﻘﻮب وﻳﻞ ﭼﯥ ﻣﻮږ څﻮ ورځﯥ دﻟﺘﻪ ﭘﺎﺗﯥ ﻛﻴږو ﺗﺮڅﻮ ﭼﯥ ږﻳﺮې ځــﻪ ! ﺧﻴــﺮدى ،د ﺗــﻮرن ﻟﭙــﺎره ﻳــﯥ ﻳــﻮ ځــﻞ واﻏﻮﻧــﺪه ،اوس ﻳــﯥ درﺗــﻪ ﭘــﻪ ﺷــﻮق
ﻣﻮ ﻟﻮﻳﯥ ﺷﻲ ،ﺧﻮ ﻣﺎ ورﺳﺮه وﻧﻪ ﻣﻨﻠﻪ ورﺗﻪ ﻣﯥ ووﻳﻞ ﭼﯥ ﺳﺒﺎ ﻻړ ﺷـﻲ ،زه ﺗـﺮې اﺧﺴﺘﻲ،ﻛﻪ ﺧﻮﻧﺪ ﻳﯥ درﻧﻪ ﻛړ ﺑﯧﺮﺗﻪ ﻳﯥ وﺑﺎﺳﻪ،څﻪ د زور ﻛﺎر ﺧﻮ ﻧﻪ دى.
د ﺗﻮرﺧﻢ ﭘﻪ ﻻره ﻛﺎﺑﻞ ﺗﻪ روان ﺷﻮم ،ﻣﺨﻜﯥ ﻟﻪ دې ﭼﯥ ﻟﻪ ﺗﻮرﺧﻢ ﻧﻪ ﻧﻨګﺮﻫﺎر ﺗـﻪ دې ﺳﺮه ﻳﯥ ﻟﻪ واره ﺧﭙﻞ ﻛﺎوﺑـﺎى ﭘﺘﻠـﻮن ﭼـﯥ ﻟـﻪ ﻧﻮرﺟـﺎﻣﻮ ﺳـﺮه ﭘـﻪ ﺗﻮﺷـﻚ
ﺣﺮﻛﺖ وﻛړم ،اوښﻲ ﺗﻪ ﻣـﯥ زﻧـګ وواﻫـﻪ ﭼـﯥ ﺟـﻼل اﺑـﺎد ﺗـﻪ راﺷـﻲ ،ﻫﻤﺪاﺳـﯥ ﭘﺮاﺗﻪ وو ،راﭘﻮرﺗﻪ ﻛﻪ ،ﻣﻮږ ﻳﯥ ﻟﻪ ﺧﭙﻠﯥ ﺧﻮﻧﯥ ﻧـﻪ د ﺑﺎﻧـﺪې ووﯦﺴـﺘﻮ،ﻛﻮم ﺷـﻞ
وﺷﻮل ،ﺷﭙﻪ ﻣﻮ ﭘﻪ ﺟﻼل اﺑﺎد ﻛﯥ ﻟﻪ اوښﻲ ﺳـﺮه ﻳـﻮ ځـﺎى ﺗﯧـﺮه ﻛـړه ،اوښـﻲ ﻣـﯥ دﻗﻴﻘﯥ ورورﺳﺘﻪ ﻳﯥ ورﺧﻼص ﻛﻪ ﻣﻮږ ﻳـﯥ ﻟﻴـﺪﻟﻮ ﺗـﻪ ډﯦـﺮه ﺗﻠﻮﺳـﻪ درﻟﻮده،ﺧـﻮ
وﻳﻞ ﭼﯥ ﺧﻮرﻳﯥ ﺗﺮﭘﺨﻮا ﺑﻴﺎ ﻳﻮ څﻪ ښﻪ ﺷـﻮې ،ﻳـﺎﻧﯥ ﭘـﻪ څﻠﻮروﻳﺸـﺖ ﺳـﺎﻋﺘﻮﻧﻮ ګﻮرم ﭼﯥ ﻟﻪ ور ﻧﻪ ﻳﯥ ﺳﺮه راووت.
ﻛﯥ ﻳﻮ ﺳﺎﻋﺖ ﻳﺎ دوه ﺳﺎﻋﺘﻪ ﻟږه ښﻪ وي ،ډاﻛټﺮ ﺻـﻴﺐ ﭼـﯥ راﺗـﻪ د ﻛـﻮم ﺻـﺮاف _وه ﺟﻤﺎﻟﻪ ﺗﻪ راﺷﻪ ﻛﻨﻪ ﻳﺎر.
ﭘﺘــﻪ راﻛــړې وه ،ﭘﻴﺴــﯥ ﻣــﯥ ﺗــﺮې واﺧﻴﺴــﺘﯥ ﻳــﻮ څــﻪ ﻣــﯥ ﺗــﺮې ﺧﭙــﻞ اوښــﻲ ﺗــﻪ دې ﺳﺮه ﻣﻮږ دواړو ﭘﺦ وﻫﻞ ﺧﻮ ښﻪ و ﺟﻤﺎل ﭘﻪ ﻣﻨډه ﺧﻮﻧﯥ ﺗﻪ ور دﻧﻨـﻪ ﺷـﻮ،
ورﻛړې ﭼﯥ دوا دارو ﭘﺮې واﺧﻠﻲ ،ﻫﻐﻪ ﻛﻠﻲ ﺗﻪ روان ﺷﻮاو زه ﻣﺦ ﭘﻪ ﻛﺎﺑﻞ روان ﻟږ وروﺳﺘﻪ دواړه ﻟﻪ ﺧﻮﻧﯥ راووﺗﻞ ،ګﻮرم ﭼﯥ ﻳﻌﻘـﻮب ﭘـﻪ ﺧﭙﻠـﯥ درﯦﺸـۍ ﻛـﯥ
ﺷﻮم ،ﭘﻪ ﻛﺎﺑﻞ ﻛﯥ ﻣﯥ اوﻟﻪ ﺷﭙﻪ ﻟﻪ ﻳﻮ ﻣﻠګﺮي ﺳﺮه وﻛړه ،ﭘﻪ ﺳـﺒﺎ ﻣـﻮ ﭘـﻪ درﯦﻤـﻮ ﺳﻢ ورك دى ،ﻛﻮرﺗۍ ﻳﯥ ان ﭘﻪ زﻧګﻨﻮﻧﻮ ﻟږﯦﺪه او د ﭘﺘﻠﻮن ﭘﻴڅـﯥ ﻳـﯥ ورﺗـﻪ ﺑـډ
Downloaded from: ketabton.com
و ،ﻟﻪ ﺗﻮرن ﺗﻮرﻳﺎﻟﻲ ﻧﻪ ﭘﻪ )وﺣﻴـﺪ اﷲ وﺣﻴـﺪ( ﺑـﺪل ﺷـﻮى و ،ﭘـﻪ ﺧﻮﺷـﺎﻟۍ ﺧﭙـﻞ ﻣﻜﺮورﻳــﺎﻧﻮ ﻛــﯥ ﻳــﻮ اﭘﺎرﺗﻤــﺎن ﭘــﻪ ﻛﺮاﻳــﻪ ﻛــړ ،ﻟﻮښــﻲ ،ﻛﻤﭙﻴــﻮټﺮ ،ﻳــﻮ ﺳــﻴټ ښــﻪ
ﻛﻮر ﺧﻮاﺗﻪ روان ﺷﻮم ،ټﻮﻟﻪ ﺷﭙﻪ ﻣﯥ ﻟﻪ ﺧﻮﺷﺎﻟۍ ﺧـﻮب وﻧـﻪ ﻛـﻪ ،ډاﻛټـﺮ ﺻـﻴﺐ ښﺎﻳﺴـﺘﻪ دوﺑــۍ ﻛﻮﭼﻮﻧـﻪ ،ﻫﺮڅــﻪ ﻣــﯥ ورﺗـﻪ واﺧﻴﺴــﺘﻞ ،ښــﻪ ښﺎﻳﺴـﺘﻪ ﻛــﻮر ﻣــﯥ
ﺗﻪ ﻣﯥ ټﻮﻟﻪ ﻛﻴﺴﻪ ﭘﻪ ﺗﻴﻠﻴﻔﻮن ﻛﯥ وﻛړه ،ﺧﻮ ﻫﻐﻪ ﻫﻴڅ ﺣﻴﺮان ﻧﻪ ﺷـﻮ ،ﻳـﻮ څـﻪ ﻻر ﺟﻮړﻛﻪ ،اﺧﻴﺮ ﭘﻪ ﻳﻮې ﻣﻠﻲ راډﻳـﻮ ﻛـﯥ راﺗﻠـﻮﻧﻜﻰ رﺋـﻴﺲ او ﻳﺎﻣﺮﺳـﺘﻴﺎل وم ،زه
ښﻮوﻧﯥ ﻳﯥ راﺗﻪ وﻛړې ،ﻧﻮر ﻣﯥ ﺗﻴﻠﻴﻔﻮن ﺑﻨﺪﻛﻪ او وﻳﺪه ﺷﻮم. ﻛﻮم ﺑﯥ ﺳﻮاده ﻧﻪ وم ﭼﯥ دا ﺧﺒﺮه ﻣﯥ وﻛـړه ،دا ﻣـﻨﻢ ﭼـﯥ ﻣـﺎ ﺑـﻪ ډﯦـﺮې ﻟـﻮړې زده
ﻛﻠــﻪ ﭼــﯥ ﺳــﺒﺎ ﺳــﻬﺎر دﻓﺘــﺮ ﺗــﻪ ﻻړم ،اول د رﺋـﻴﺲ ﺧﻮاﺗــﻪ ورﻏﻠــﻢ ،ﻟــﻪ ﺳــﺘړې ﻛړې ﻧﻪ وې ﻛړې او ﻳﻮ ﻧﻈﺎﻣﻲ ﺳﺮ ﺗﻴﺮى وم ،ﺧﻮ ﻟﻪ ډﯦﺮو رﻳﻴﺴﺎﻧﻮ ،وﻛﻴﻼﻧـﻮ او
ﻣﺸﯥ ورورﺳﺘﻪ ﻳﯥ ﭘﻪ ﻳﻮ ﻟﻮى ﻫﺎل )ﺳﺎﻟﻮن( ﻛﯥ ﻛﺎروﻛﻮﻧﻜﻲ راټـﻮل ﻛـړل او زه ﻣﻌﻴﻨﺎﻧﻮ ﻧﻪ ښﻪ وم ،د ﻣﺼﻠﺤﺖ ﺣﻜﻮﻣﺖ دى ،ﻛﻪ څﻮك ﭘﻪ څﻪ ﭘﻮﻫﯧږي او ﻛﻨﻪ ﻧﻪ
ﻳﯥ ورﺗﻪ د ﻧﺸﺮاﺗﻮ د ﻧﻮي ﻣﺴﺌﻮل ﭘﻪ ﺗﻮګﻪ وروﭘﯧﮋﻧﺪﻟﻢ ،زه اوس د ژورﻧﺎﻟﻴﺰم ﻟﻪ ﭘﻮ ﻫﯧږي ،ﻏټ ﭘﻮﺳﺖ ﺑﺎﻧﺪې ﻳﯥ ﺧﯧټﻪ اﭼﻮﻟﯥ وي ،ﺗﺎﺳﻮ ﺑﻪ واﻳﺊ ﭼﯥ زه ﺧﻮ ﭘﻪ
ﭘﻮﻫﻨځﻲ ﻧﻪ ﻓﺎرغ وم ،ﻧﻪ ﻳﻢ ﺧﺒﺮ دا ﭼﺎ ﺑـﻪ ﻓـﺎرغ ﻛـړى وم ،ﻣـﺎ ﭘـﻪ راډﻳـﻮ ﺗﻠـﻮﻳﺰون ﻫﺮ څﻪ ﭘﻮﻫﯧږم ﻧﻮ ﺑﻴﺎ وﻟﯥ داﺳﯥ ﻛﻮم؟ ﺧﻮ ﻛﻪ ﺗﺎﺳﻮ زﻣﺎ ﭘـﺮ ځـﺎى واى ﺗﺎﺳـﻮ څـﻪ
ﻛﯥ دﻧﺪه ﭘﻴﻞ ﻛړه ،ﺧﻮ ﺗﺮ څﻪ وﺧﺘﻪ ددې ادارې ﻛﺎروﻧﻪ راﺗﻪ ﻧﻮي وو ،ښﻪ و ،ﭘـﻪ ﻛﻮل؟ زه ﺧﻮﭘﻪ ﻟﻮي ﻻس داﺳﯥ ﺷﻮم ،ځﻜﻪ ﺧﻮ اوس د وﻟﺴﻤﺸﺮ ﭘﻪ وژﻟﻮ ﭘﺴـﯥ
ﻟږ وﺧﺖ ﻛـﯥ ﻣـﯥ ځـﺎن ﭘـﻪ ټﻮﻟـﻮ ﻛـﺎروﻧﻮ او د ﻧﺸـﺮاﺗﻮ ﭘـﻪ ﺳﻴﺴـﺘﻢ ﭘـﻮه ﻛـړ ،ﻫﻐـﻪ راوﺗﻰ ﻳﻢ ،ﻫﻐﻪ ﭼﯥ ټﻮل اﻓﻐﺎن وﻟﺲ ﺗﻪ ﺧﻴﺎﻧﺖ ﻛﻮي او ورﺳﺮه ځﺎن ﻟﻪ ﻣﻼﻳﻜـﯥ
داﺳــﯥ اداره ده ﭼــﯥ د ځﻴﻨــﻮ ﻛــﺎرﻛﻮوﻧﻜﻮ ان ﺷــﻞ دﯦــﺮش ﻛﺎﻟــﻪ ﻛﯧـږي ﭼــﯥ دﻟﺘــﻪ ﻧﻪ ﻛﻢ ﻧﻪ ګڼﻲ ،ﭘﻪ اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن ﻛﯥ ﻫﺮڅﻮك ﺗﺮ ﺧﭙﻞ ﺗﻮان ﭘـﻮرې ﺧﻴﺎﻧـﺖ ﻛـﻮي او
ﻛﺎرﻛﻮي ،ﺧﻮ ﭘﻪ ﻣﻮﻗﻒ ﻛﯥ ﻳـﯥ ﻻ ﻫـﻢ ﺗﻐﻴـﺮ ﻧـﻪ دى راﻏﻠـﻰ ،ﺑﻠـﻪ ﻋﺠﻴﺒـﻪ راﺗـﻪ دا ﻛړى ﻳﯥ دى ،ﺧﻮ د ځﻴﻨﻮ ﺑﺎﻧﺪې ټﻮل ﺧﻠﻚ ﺧﺒﺮﻳږي او د ځﻴﻨﻮ ﺑﻴﺎ ﭘټ وي.
ښﻜﺎره ﺷﻮه ،ﭼﯥ ﻳﻮ ﻛﺲ ﺑﻪ ﻣﺜﻼً د ﺧﭙﺮوﻧﯥ ﻣﻮاد راوړل ،ﻟﻜﻪ راﭘـﻮر ،ﻣﺮﻛـﯥ، ﺧﺒﺮه راﻧﻪ ﺑﻠﻪ ﺧﻮا ﻻړه؛ ﻳﻮه اوﻧﻰ ﻣﯥ ﭘﻪ ﻛﺎﺑﻞ ﻛﯥ ﺗﯧﺮه ﺷﻮې وه ،ﭼﯥ ډاﻛټﺮ
ﺑﻞ ﻛﺲ ﺑﻪ ورﺗﻪ ﺳﻜﺮﭘﺖ ﻟﻴﻜﻪ ،ﺑﻞ ﻛﺲ ﺑﻪ اﻳډﻳﺖ ﻛﺎوه ،ﺑﻞ ﻛﺲ ﺑﻪ ﺑﻴﺎ ﺧﭙﺮوﻧـﻪ ﺻﻴﺐ راﺗﻪ زﻧګ وواﻫﻪ وﻳﻞ ﻳﯥ ﭼﯥ ﻳﻮ ﻛﺲ ﺳﺘﺎ ﺧﻮاﺗﻪ درځﻲ ځﻴﻨﯥ اﺳﻨﺎدوﻧﻪ
ﭘﺮزﻧﺖ ﻛړه او ﺑﻞ ﺑﻪ ﺑﻴﺎ ﻣﻴﻜﺲ ﻛړه ،ﺣﺎل دا ﭼﯥ دا ټﻮل د ﻳﻮ ﻛﺲ ﻛﺎر دى ،ﻳﺎﻧﯥ ور ﺳﺮه دي ،ﻫﻐﻪ در ﺳﺮه واﺧﻠﻪ او ﺳـﺒﺎﺗﻪ دﻣﻠـﻲ راډﻳﻮﺗﻠﻮﻳﺰﻳـﻮن رﺋـﻴﺲ ﺧﻮاﺗـﻪ
ﻫﺮڅــﻪ ﻫﻠﺘــﻪ داډول دي ،ﭘــﻪ راډﻳــﻮ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳــﻮن ﻛــﯥ ﺷــﺎوﺧﻮا دوه ﻧــﻴﻢ زروﻛﺴــﺎﻧﻮ ﻻړم ﺷﻢ ،ﺧﻮ زه ﻟﻪ دې وﯦﺮﯦﺪم ﭼﯥ څﻮك ﻣﯥ وﻧـﻪ ﭘﻴﮋﻧـﻲ ،ﻫﺴـﯥ ﻧـﻪ ﻫـﺪف ﺗـﻪ ﻟـﻪ
ﻛﺎرﻛﺎوه ،ډﯦﺮه ﻋﺠﻴﺒﻪ ده ﻛﻨﻪ؟ دﻟﺘﻪ ﻳﻮه ﺧﭙﺮوﻧﻪ ﭘـﻪ ﺷﭙﺎړﺳـﻮ ﻛﺴـﺎﻧﻮ ﺟﻮړﯦـﺪه، رﺳﯧﺪﻟﻮﻧﻪ ﻣﺨﻜﯥ وﻧﻪ ﻧﻴﻮل ﺷﻢ ،ﭘﻪ ﺳﺒﺎ ﻣﯥ ﻟﻮﻛﺴﻪ درﻳﺸـﻲ واﻏﻮﺳـﺘﻪ ،ﺷـﺨﻪ
ﺧﻮﻛﻠﻪ ﺑﻪ دې ﭼﯥ دﻛﻴﻔﻴﺖ ﻟﻪ ﭘﻠـﻮه ﺗﻠﻠـﻪ ،ﭘـﻪ اﻓﻐﺎﻧﺴـﺘﺎن ﻛـﯥ د ټﻮﻟـﻮ رﺳـﻨﻴﻮ ﻟـﻪ ﻧﻴﻜټﺎﻳﻲ ﻣﯥ وﺗړﻟﻪ ،دﻳﭙﻠﻮﻣﺎت ﺑﻜﺲ ﻣﯥ ﭘﻪ ﻻس ﻛﯥ وﻧﻴﻮ اوﭘﻪ ﺧﭙﻞ ﻣﻮټﺮﻛﯥ
ﺧﭙﺮوﻧﻮ ﻧﻪ ﺑﯥ ﻛﻴﻔﻴﺘﻪ وه ،د راډﻳﻮ او ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﺧﭙﺮوﻧـﻮ ﻛـﯥ ذوق او ﺳـﻠﻴﻘﻪ او روان ﺷﻮم ،ﻛﻠﻪ ﭼﯥ د رﺋﻴﺲ ﺷﻌﺒﯥ ﺗﻪ ﻻړم ،ګﻮرم ﭼﯥ ﻳﻮه ښﺎﻳﺴﺘﻪ ﺟﻨۍ د ﻣﯧﺰ
ﻧﻮښﺖ ډﯦﺮ اړﻳﻦ ﺗﻮﻛﻲ دي ،ﺧﻮ دې ﺧﭙﺮوﻧﻮﻛﯥ د ﻧﻮښﺖ څـﺮك ﻧـﻪ ﻟﻴـﺪل ﻛﯧـﺪه، ﺷﺎﺗﻪ ﻧﺎﺳﺘﻪ ده ،ﭘﻮه ﺷﻮم ﭼﯥ دا ﻳﯥ ﺳﻜﺮﺗﺮه ده ،د ﻧﺎﺳـﺘﯥ ﺑﻠﻨـﻪ ﻳـﯥ راﻛـړه ،څـﻮ
ﻛﻠﻪ ﻣﯥ ﭼﯥ د ﺷﺨﺼﻲ رﺳﻨﻴﻮﺧﭙﺮوﻧﯥ وﻛﺘﻠﯥ ﺧﭙﻠـﻮ ﺧﭙﺮوﻧـﻮ ﺗـﻪ ﻣـﯥ زړه ﺗﻨـګ ﺷﯧﺒﯥ ورورﺳﺘﻪ د رﺋﻴﺲ ﺷﻌﺒﯥ ﻧﻪ دوه ﻛﺴـﺎن راووﺗـﻞ ،ﺟﻨـۍ ﻟـﻮﻣړى زﻣـﺎ ﻧـﻮم
ﺷﻮ ،ﻫﺮې ﺷﻌﺒﯥ ﺗﻪ ﭼﯥ ﺑﻪ ﻧﻨﻮﺗﻢ ،د ﻫﺮ ﻳﻮ ﭘﻪ ﻻس ﻛﯥ ﺑـﻪ د ﭼـﺎﻳﻮ ګـﯧﻼس و ،ﻳـﺎ وﭘﻮښﺘﻪ ﺑﻴﺎ د رﺋﻴﺲ ﺷﻌﺒﯥ ﺗﻪ ورﻧﻨﻮﺗﻪ ،ﻟـږ ورورﺳـﺘﻪ راووﺗـﻪ ،زه ﻳـﯥ د رﺋـﻴﺲ
ﺑﻪ ﭘﻪ څﻮﻛۍ او ﻳـﺎ ﻫـﻢ ﭘـﻪ ﻣﯧـﺰ ﺑـﻪ ﻧﺎﺳـﺖ وو او ګـﭗ ﺑـﻪ ﭼـﺎ ﻻن و ،ﺧـﻮ د ښـځﻮاو ﺷﻌﺒﯥ ﺗﻪ ﺑﻮﺗﻠﻢ او ﺧﭙﻠﻪ ووﺗﻪ ،ﻟﻪ څﻮ ﺷﯧﺒﻮ ﺧﺒﺮو ورورﺳﺘﻪ ﺣﻴﺮان ﺷﻮم ،ﺳﺨﺖ
ﻧﺠﻮﻧﻮ ﻏږ ﺑﻪ ان دوﻫﻢ ﭘﻮړ ﺗﻪ ﻫﻢ راﺗﻪ ،ﻫﺮه ورځ ﭼﯥ ﺑﻪ راﺗﻠﯥ ﻧﻮ ﻣﺎ ﻓﻜﺮﻛﺎو ﭼـﯥ ﺣﻴﺮان ،ﻫﯧڅ ﺑﺎور ﻣﯥ ﻧﻪ ﻛﯧﺪه ﭼﯥ ﻣﻮږ دې دوﻣﺮه ځﻮاك وﻟﺮو ،ﻛﻠﻪ ﻛﻠﻪ ﺑـﻪ ﻣـﯥ
ﭘﻮره ﻳﻮ ﺳﺎﻋﺖ ﺧﻮ ﺑﻪ ﻳﯥ ﭘـﻪ ځـﺎن ﺧـﻮاري ﻛـړې وي اوﻋﻤـﺮ ﺗـﻪ ﺑـﻪ دې ﭼـﯥ ﻛﺘـﻞ ﻟﻪ ځﺎن ﺳﺮه وﻳﻞ ﭼﯥ دوى ﻫﺴﯥ زﻣﻮږ د ډاډ ﻟﭙﺎره واﻳـﻲ ﭼـﯥ ﻣـﻮږ ﭘـﻪ ﻫـﺮه اداره
څﻠﻮﻳښﺘﻮﻛﻠﻮﻧﻮﻧﻪ ﺑﻪ ﭘﻮرﺗﻪ وه. ﻛﯥ ﻛﺴﺎن ﻟﺮو ،ﺑﺎور ﺑـﻪ ﻣـﯥ ﻧـﻪ ﻛﯧـﺪه ،ځﻜـﻪ رﺋـﻴﺲ ﻣـﺎ ﺗـﻪ د راډﻳـﻮ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳـﻮن د
ﻟﻪ ﻳﻮې ﺧﻮا زاړه ﻣﺎﻣﻮرﻳﻦ ﭘﻪ اﺻﻼﺣﺎﺗﻮﻛﯥ ﻣﻨﻔﻚ ﺷﻮل ،اوﻳـﻮ څـﻪ ﺗﻘﺎﻋـﺪ ﻧﺸﺮاﺗﻮ د ﻣﺴﺌﻮﻟﻴﺖ ﻣﺒﺎرﻛﻲ راﻛـړه ،ﺣـﺎل داﭼـﯥ ﻣـﺎ ﻻ ﺧﭙﻠـﻪ ﻋﺮﻳﻀـﻪ ﻫـﻢ ﻧـﻪ وه
ﺷﻮل ،ﻣﺎ ﻳﯥ ﭘﺮځﺎى زﻟﻤﻴﺎن اﺳﺘﺨﺪاﻣﻮل،ﭼﯥ ﭘﻪ دې ډﻟﻪ ﻛﯥ ﻣﯥ ﺧﭙـﻞ ﻣﻠګـﺮي ورﻛړې ،ﺧﻮ ټﻮل ﻗﺎﻧﻮﻧﻲ ﻛﺎروﻧﻪ ﻣﯥ ﺧﻼص ﺷﻮي وو ،ان ﻧﻮم ﻣﯥ ﻫﻢ ﺑﺪل ﺷﻮى
Downloaded from: ketabton.com
د ژور ﺧﻔګﺎن ﻳﻮ ﻛﺘﺎب راﺗﻪ ﻳﻮ ﻣﻠګﺮي ﻟﻪ ﻛﺎﺑﻞ ﻧﻪ راوړى و ،ﻫﻐﻪ د ارواﻳﻲ ﻫﻢ ﻣﻘﺮر ﻛړل ،ﭘﻪ ﻟږه ﻣـﻮده ﻛـﯥ ﺧﭙﺮوﻧـﯥ ﻳـﻮ څـﻪ ښـﯥ ﺷـﻮې او ﻫـﻢ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳـﻮن او
ﻧـــﺎروﻏۍ ډاﻛټـــﺮ دى او دا ﻛﺘـــﺎب ﻳـــﯥ ﭘـــﻪ ﺧﭙﻠـــﻪ ﻟﻴﻜﻠـ ـﻰ و ،ﻛﺘـــﺎب ﻣـــﯥ ﭼـــﯥ راډﻳﻮ ﻟﻴﺪوﻧﻜﻲ او اورﯦﺪوﻧﻜﻲ ﭘﻴﺪا ﻛړل ،ﭘﻪ دې دوران ﻛﯥ د ښـځﻮ ﭘـﻪ ﻫﻜﻠـﻪ
وﻟﻮﺳﺖ ،ﻏټ ﺗﺸﻮﻳﺶ راﺗﻪ ﭘﻴﺪا ﺷﻮ ،ځﻜﻪ د رواﻧﻲ ﻧﺎروﻏۍ ﻧښﯥ راﺗﻪ ﭘـﻪ ﻫـﺮ ﭘﻪ دې ﭘﻮ ﺷﻮم ﭼﯥ ښځﻪ ووژﻧﻪ ﺧﻮ ﻛﺎر ﻳﺎ دﻧﺪه ﺗـﺮې ﻣـﻪ اﺧﻠـﻪ ،داﺳـﯥ ﻧـﻪ و ﭼـﯥ
اﻓﻐﺎن ﻛﯥ ښﻜﺎرﯦﺪې ،او ﻛﻪ رښـﺘﻴﺎ وواﻳـﻢ د )ډﭘﺮﻳﺸـﻦ( او ژور ﺧﻔګـﺎن ﭘـﻪ اړه دوى اﻗﺘﺼـﺎدي ﺳـﺘﻮﻧﺰې درﻟـﻮدې ،دوى ﻫـﻢ ﻏﻮښـﺘﻞ ﭼـﯥ ﻟﻜـﻪ ﻧﺎرﻳﻨـﻪ ګـﺎن ﻟــﻪ
دﻏﯥ ﻛﺘﺎب زﻣﺎ ډﭘﺮﻳﺸﻦ ﻻ زﻳﺎت ﻛـړ ،ﺑﻴـﺎ ﻣـﯥ ﺧﭙـﻞ دﻏـﻪ ﻣﻠګـﺮي ﺗـﻪ ﻳـﻮ ﻟﻴـﻚ ﻛﻮرﻧﻪ د ﺑﺎﻧﺪې ﻛﺎر وﻛړي او ﭘﻪ ټﻮﻟﻨﻪ ﻛﯥ ځﺎن ﺗﻪ ﻣﻮﻗﻒ ﺟـﻮړ ﻛـړي او ځﻴﻨـﻮ ﺗـﻪ
وﻟﻴــږه ،ورﺗــﻪ ﻣــﯥ وﻟﻴﻜــﻞ ،ﭼــﯥ داﺳــﯥ ﺑــﻞ ﻛﺘــﺎب ﭼــﺎپ ﻧــﻪ ﻛــړې ،ځﻜــﻪ د دې ﺑﻴﺎ ﭘﻪ ﻛﻮر ﻧﺎﺳﺘﻰ ﺧﻮﻧﺪ ﻧﻪ ورﻛﺎو.
ﭘﺮځﺎى ﭼﯥ څﻮك ﺗﺮې ګټـﻪ واﺧﻠـﻲ ،ﺑـﺮﻋﻜﺲ ﻏـﻢ او اﻧﺪﯦښـﻨﯥ ﺗـﺮې اﺧﻠـﻲ ،ﻣـﺎ ﻟـــﻪ ﺑـــﺪه ﻣﺮﻏـــﻪ دا اﺻـــﻼﺣﺎت زﻣـــﺎ ﭘـــﻪ وﺧـــﺖ ﻛـــﯥ ﺷـــﺮوع ﺷـــﻮل ،ځﻜـــﻪ
ورﺗﻪ ﻟﻴﻜﻠﻲ وو ،ﭼﯥ ﭘﻪ ﻟﺴﻮ ﻛﯥ ﭘﻴﻨځﻪ ﻧﻮي ﺳﻠﻨﻪ اﻓﻐﺎﻧﺎن ﭘﻪ رواﻧـﻲ ﻧـﺎروﻏﻴﻮ ﺧﻮﻣﺎﻣﻮرﻳﻨﻮ دا ﻫﺮڅﻪ ﻟﻪ ﻣﺎ اﻧګﯧﺮل.
اﺧﺘﻪ دي ﭼﯥ ﻳﻮ ﻳﯥ زه ﭘﻪ ﺧﭙﻠﻪ ﻳﻢ. څﻪ ﻣﻮده ورورﺳﺘﻪ ﭼﯥ ﻣﯥ ﭘﺎم ﺷﻮ ،ﻫﻤﻜﺎراﻧﻮ راﻧـﻪ ﺳـﺨﺘﻪ وﯦـﺮه ﻟﺮﻟـﻪ ،ﭘـﻪ
څﻪ ﺑﻪ ﻣﻮ ﺳﺮ ﺧﻮږوم ،اﺧﻴﺮ ﻣﯥ ﭘﻪ دﻓﺘﺮ ﻛﯥ ﺧﭙﻞ ﺳﻠﻮك ﻛﯥ ﺗﻐﻴﺮ راوﺳﺘﻪ، ﻟﻮﻣړﻳﻮ وﺧﺘﻮﻧﻮ ﻛﯥ ﻧﻪ وم ﺧﺒﺮ ،ﺧﻮ دا ﻫﺮڅﻪ ﭘﻪ ﻛﻼره وﺷﻮل ،ځﻜﻪ ﻟﻪ ﻳﻮې ﺧﻮا
ځﻜﻪ اوﺑﻪ ﻟـﻪ ﭘﺎﺳـﻪ ﺧـړې وې ،ﻣـﺎ ﺑـﻪ څـﻪ د ﺧﻠﻜـﻮ دښـﻤﻨﻲ اﺧﻴﺴـﺘﻪ؛ ﻣـﺎ د ﺧﭙـﻞ زﻣﺎﻧﯥ ﻟﻪ ﻣﺎ ﻧﻪ ﺧﻮاږه اﺧﻴﺴﺘﻲ وو ،ﭘﻪ اﺳﺎﻧۍ ﻣﯥ ﺧﻨﺪا ﺷﻮﻧډو ﺗـﻪ ﻧـﻪ راﺗﻠـﻪ ،د
ﺗﻨﺪي ګﻮﻧځﯥ ﻫﻮارې ﻛړې او ټﻮل ﻫﻤﻜﺎران ﻣﯥ دوﺳﺘﺎن ﺷﻮل ،ان د زړه ﺧﺒـﺮې ﻣﻠګـﺮو ﭘـﻪ ﺧﺒـﺮه ډﯦـﺮ ﺟـﺪي وم او ﻟـﻪ ﺑﻠـﯥ ﺧﻮاﻣﻨﻔﻜﻴـﺎﻧﯥ ﻫـﻢ زﻣـﺎ ﭘـﻪ ﺷـﺘﻮن ﻛــﯥ
ﺑﻪ ﻳﯥ راﺳﺮه ﻛﻮﻟﯥ ،ﻫﻴڅ ﭘﻮه ﻧﻪ ﺷﻮم ﭼﯥ دوﻣﺮه ډﯦﺮ وﺧﺖ څﻪ ډول راﺑﺎﻧﺪې ﺗﯧـﺮ وﺷﻮې ،ﭼﯥ زه ﭘﺮې ﺳﺨﺖ ﺧﭙﻪ ﺷﻮم ،ځﺎن ﺳﺮه ﻣﯥ ووﻳـﻞ ﺗـﻪ ﻳـﯥ څـﻪ ﻛـﻮې! ﺗـﻪ
ﺷــﻮ ،د ﺛــﻮر د اﺗﻤــﯥ ﺟﺸـﻦ ﺗــﻪ ﻟــﺲ ورځــﯥ ﭘــﺎﺗﯥ وې ،ﭼــﯥ د ﺟﻤﻬــﻮري رﻳﺎﺳــﺖ ﺧﻮ د ﺑﻞ ﻛﺎر ﻟﭙﺎره دﻟﺘﻪ راﻏﻠﻰ ﻳﯥ ،ﭼﯥ ښﯥ ﺧﭙﺮوﻧﯥ ﻟﺮي او ﻛﻪ ﺑـﺪې ﭘـﻪ ﺗـﺎ ﻳـﯥ
ﻣﻄﺒﻮﻋﺎﺗﻲ دﻓﺘﺮ ﻧﻪ ﻣﻮږ ﺗﻪ د اﻣﺎدګۍ ﺧﺒﺮ راﻏﻰ ،ﺧﻮ ﺧﺒﺮﻧﻪ وو ﭼﯥ د وﻟﺴﻤﺸﺮ څﻪ؟
د ﻣﺮګ ﺧﺒﺮ ﻫﻢ ﺟﺸﻦ ﭘﻮرې ﺗړاو ﻟﺮي ،د ﻣﻜﺘﻮب ﻟﻪ رﺳـﯧﺪو ﺳـﺮه رﺋـﻴﺲ ﺧﭙﻠـﯥ ﺧــﻮ ﭼــﯥ ﺑﯧﻜــﺎره ﺧﭙﺮوﻧــﻪ ﺑــﻪ ﻣــﯥ وﻟﯧــﺪه ﻳــﺎ واورﻳــﺪه ځــﺎن ﺑــﻪ ﻣــﯥ ﻧــﻪ ﺷــﻮ
ﺷـﻌﺒﯥ ﺗـﻪ وﻏﻮښــﺘﻠﻢ ،راﺗـﻪ ﻳــﯥ ووﻳـﻞ ﭼـﯥ د ﺟﺸــﻦ ﻟﭙـﺎره ټــﻮل اړﻳـﻦ وﺳــﺎﻳﻞ او ﻛﻨټﺮوﻟﻮﻟﻰ ،ﻛﻨﻪ ﻣﺎ ﻳﻮاځﯥ څﻪ ﺑﺎﻧﺪې دوه ﻣﻴﺎﺷﺘﯥ ﭘﻪ ﻳﻮ ﺷﺨﺼﻲ راډﻳـﻮﻳﻲ او
ﻛﺎرﻛﻮﻧﻜﻲ اﻣﺎده ﻛړه ،ﻫﻐﻪ ﻧﻮر څﻪ وﻳﻞ ﻫﻢ ﻏﻮښﺘﻞ ،ﺧﻮ ﻣﺎ ﻳﯥ ﺧﺒﺮه ﭘﺮې ﻛـړه، ﺗﻠﻮﻳﺰﻳــﻮﻧﻲ ﭘﺮوډﻛﺸـــﻦ ﻛــﯥ ﻟـــﻪ ﺧﭙﻠــﻮ ﻣﻠګـــﺮو ﺳــﺮه زده ﻛـــړې ﻛــړې وې ،ﺧـــﻮ
ﭘﻪ ښﻪ ډاډ ﻣﯥ ورﺗﻪ ووﻳﻞ ﭼﯥ ددې ورځﯥ ﻟﭙـﺎره ﻣـﺎ ﻟـﻪ ﭘﺨـﻮا ﻧـﻪ ﻓﻜـﺮ ﻛـړى ،ﺗـﻪ ﭘﯧښﻮرﻳﺎن ﺑﻴﺎ ډﯦﺮه ﭘﺮاﺧـﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌـﻪ او ﭘـﻮخ ﻋﻠـﻢ ﻟـﺮي او ﺑـﻞ داﭼـﯥ ډﯦـﺮ ﻫﻨﺮﻣﻨـﺪ
ﺑﯧﻐﻤﻪ ﺷﻪ ،ﻟﻪ دې ﺳﺮه ﻳﯥ ﭘﻪ ﺧﻨﺪا ووﻳﻞ -:ﺧﻮدﻳﺖ ﻣﻴﻔﺎﻣﻲ دﻳګﻪ. ﺧﻠﻚ دي ،ﻫﻐﻮى ﺗﻪ د ﺗﻌﻠـﻴﻢ زﻣﻴﻨـﻪ ﺑـﺮا ﺑـﺮه ده او ﻣﻬﻤـﻪ ﺧﺒـﺮه داده ﭼـﯥ ﻫﻐـﻮى
ﻫﺴﯥ ﻫﻢ زﻣﺎ د ښﻪ ﻛﺎرﻧﻮم ﭘﻪ ټﻮل دﻓﺘﺮ ﻛـﯥ ﺧـﻮر ؤ ،رﺋـﻴﺲ ﺑـﻪ څﻨګـﻪ ﭘـﻪ ﻣـﺎ ﺧﭙﻞ وﺧﺖ ﺑﯥ ځﺎﻳﻪ ﻧﻪ ﺗﯧﺮوي ،ﭘـﻪ ﻟـږ وﺧـﺖ ﻛـﯥ ﻳـﯥ ﻫﺮڅـﻪ را زده ﻛـړل ،ﺧـﻮ دې
ﺑﺎور ﻧﻪ ﻛﺎو ،د ﺗﺨﻨﻴﻚ د ﺑﺮﺧﯥ ﻣﺴﺌﻮل ﺗﻪ ﻣﯥ اﻣﺮ وﻛﻪ ﭼﯥ د ﺟﺸـﻦ ﻟﭙـﺎره ټـﻮل دﻓﺘﺮ ﻛﯥ ﺧﻠﻜﻮ ان څﻠﻮﯦښﺖ ﻛﺎﻟﻪ ﺗﯧﺮ ﻛړي وو ،ﺧﻮ اوس ﻫﻢ ﭘﻪ څﻪ ﻧﻪ ﭘﻮﻫﯧـﺪل،
وﺳﺎﻳﻞ اﻣﺎده اوﭼﻚ ﻛړي ،ﺑﻴﺎ ﻳﯥ ځﺎﻧګړې ﺧﻮﻧﯥ ﻛـﯥ )ﻗـﺮﻧﻄﻴﻦ( ﻳﺎﺑﻨـﺪﻛړي، ټﻮل ﻣﺎﻣﻮرﻳﻦ داﺳﯥ ﻧﻪ وو ﺧﻮ داﺳﯥ ﻣﺎﻣﻮرﻳﻦ ډﯦﺮ زﻳﺎت وو ،ﻛﻠﻪ ﻛﻠﻪ ﺑـﻪ ځﻴﻨـﻮ
ﭼﯥ دې ﻛﺎرﺳـﺮه رﺋـﻴﺲ زښـﺖ ډﯦـﺮ ﺧﻮﺷـﺎﻟﻪ ﺷـﻮ ،ﺑﻴـﺎ ﻳـﯥ د ا ﺧﺒـﺮه ان د ﺟﻤﻬـﻮر ﻣﺎ ﻣﻮرﻳﻨﻮ وﻳﻞ :د دوه روﭘﻮ ﻫﻤﺪوﻣﺮه ګﻮړه وي.
رﺋﻴﺲ دﻓﺘﺮ ﺗﻪ ﻫﻢ ﻛړې وه ،ﻫﻐﻮى ﺗﻪ ﻣﯥ ووﻳﻞ ﭼﯥ ﭘﻪ ﻫﻴﭽـﺎ ﻫـﻢ اﻋﺘﻤـﺎد ﭘﻜـﺎر ﻫﻐــﻪ ﭘـــﻪ دې ﻣﺎﻧــﺎ ﭼـــﯥ د ﻣــﺎﻣﻮرﻳﻨﻮ ﻣﻴﺎﺷـــﺘﻴﻨﻰ ﻣﻌــﺎش دوه ﻧـــﻴﻢ درې زره
ﻧﻪ دى ،داﺣﺘﻴﺎط ﻟﭙﺎره ﺑﺎﻳﺪ دا وﺳﺎﻳﻞ ﭘﻪ ﻣﺤﻔﻮظ ځﺎى ﻛﯥ وي ،ﺧﻮاﺻﻠﻲ راز اﻓﻐﺎﻧۍ وې ،ﺧﻮ ځﻴﻨﯥ ﭘﻜﯥ داﺳـﯥ ﻛﺴـﺎن ﻫـﻢ وو ﭼـﯥ ډﯦـﺮ ښـﻪ ﻛـﺎر ﻳـﯥ ﻛـﺎوه،
ﺑﻴﺎ ﻣﺎ ﺳﺮه و. ﻫﻐـﻮى ﺑـﻪ ﭘـﻪ ﻳـﻮ ډول اﺣﺴـﺎس ﺧﭙـﻞ ﻛﺎروﻧـﻪ ﺗـﺮ ﺳـﺮه ﻛـﻮل ،ﻫﻐـﻮى ﺗـﻪ ﻣﺎدﻳــﺎﺗﻮ
ارزښﺖ ﻧﻪ درﻟﻮده ،ﺧﻮ دا ډول ﻛﺴﺎن ﭘﻪ ټﻮﻟﻨﻪ ﻛﯥ ډﯦﺮ ﻟږ وي.
Downloaded from: ketabton.com
دښﺎراوﺷﺎوﺧﻮا ﺳﻴﻤﻪ ﺧﻮ ﻻ ﻳﻮه ﻣﻴﺎﺷﺖ وړاﻧﺪې اﻣﻨﻴﺘﻲ ﻛﺴﺎﻧﻮ ﭘﻪ اﺟﺎره د ﻏﻮﻧــډې ﻟﭙــﺎره ﻣــﯥ ﻫﺮڅــﻪ اﻣــﺎده ﻛــړي وو ،ځﻜــﻪ ﭼــﯥ ﻣــﻮﻧږ ﺑﺎﻳــﺪ ﻏﻮﻧــډه
ﻛړې وه ،ﺧﻮ ﭘﻪ دې ﺳـﻬﺎر ﭼﯧﺮﺗـﻪ ﭼـﯥ ﻋﺴـﻜﺮ او ﭘﻮځﻴـﺎن وو دﻟﺘـﻪ راﻏﻠـﻲ وو، ژوﻧﺪۍ ﭘﻪ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن ﻛﯥ ښﻮدﻟﯥ واى ،ﻳﻮاځﯥ ﻛﺎﻣﺮې ﭘﺎﺗﯥ وې ،ځﻜﻪ ﭼﯥ ﻣﻮږ
اﺧﻴﺮ ﺟﺸﻦ و ،زﻣﻮږ ﻧﻄﺎﻗﺎﻧﻮ ﻟﻪ ﺳﻬﺎر اﺗﻮ ﺑﺠﻮ ﻧـﻪ ﭘـﻪ ﺳـټﯧﺞ ﺑﺎﻧـﺪې ﺷـﻌﺮوﻧﻪ او دوﻣﺮه ډﯦﺮې ﻛﺎﻣﺮې ﻧﻪ درﻟﻮدې ﭼﯥ ﻫﻢ زﻣﻮږ د ورځﻴﻨﻮﺧﭙﺮوﻧﻮ ﻟﭙـﺎره ﺗـﺮې ﻛـﺎر
ﺷﻌﺎروﻧﻪ وﻳﻞ ،ﺧﻮ ﭘﻪ ﻣﺎ ﻫﻴڅ وﺧﺖ ﻧﻪ ﺗﯧﺮﯦﺪه ،ﺟﻤﺎل اوس ﻟﻪ دې ځﺎى ﻧـﻪ ﺗﻠﻠـﻰ واﺧﻠﻮ او ﻫﻢ ﻳﯥ د ﺟﺸﻦ ﻟﭙﺎره ﭘﻪ ﺧﻮﻧﻪ ﻛﯥ ﺑﻨﺪې ﻛړو ،ﻛﻠﻪ ﭼـﯥ ﻏﻮﻧـډې ﺗـﻪ دوه
و،ﻫﻐﻪ ﻟﻪ ﻣﻮټﺮ ﺳﺮه راﺗﻪ د زړو ﻣﻜﺮوﻳﺎﻧﻮ ﭘﻪ ﺳړك وﻻړ و ،ﻛﻠﻪ ،ﻛﻠﻪ ﻣـﯥ دﻫﻐـﻪ ورځﯥ ﭘﺎﺗﯥ ﺷﻮې ،د رﺧﺼﺘۍ ﭘـﻪ وﺧـﺖ ﻛـﯥ د وﺳـﺎﻳﻠﻮ د ﭼـﻚ ﭘـﻪ ﺑﻬﺎﻧـﻪ ﻫﻐـﯥ
ﺧﺒﺮ ﻫﻢ اﺧﻴﺴﺘﻪ ،ډاﻛټﺮ ﺻﻴﺐ ﻣﯥ ﻟـﻪ ﺟﻤـﺎل ﺳـﺮه ﭘـﻪ ﺗﻤـﺎس ﻛـﯥ ﻛـړى و ،ﭼـﯥ د ﺧﻮﻧﯥ ﺗﻪ ﻻړم ﻛـﻮم ﭼـﯥ د ﺟﺸـﻦ وﺳـﺎﻳﻞ ﭘﻜـﯥ ﺳـﺎﺗﻞ ﺷـﻮي وو او ﻳﻌﻘـﻮب ﻟﻜـﻪ
ﻫﺮې ﺷﯧﺒﯥ ﺧﺒﺮ ﺗﺮې واﺧﻠﻲ ،ځﻤﻜـﯥ راﺗـﻪ ځـﺎى ﻧـﻪ راﻛـﺎو ،ﻛﻠـﻪ ،ﻛﻠـﻪ ﺑـﻪ وﯦـﺮې ﭘﻴﺮه دار ورﺗﻪ ﻧﺎﺳﺖ و ،ﺧﻮﻧﯥ ﺗﻪ ﻧﻨﻮﺗﻢ او ﻳﻌﻘﻮب ﻣﯥ ﺑﻬـﺮ ودراوه ،څﻠـﻮر واړه
ﭘﺴﯥ واﺧﻴﺴﺘﻢ ،ﺑﻴﺎ ﺑﻪ ﻣﯥ ﻣﺎﺷﻮﻣﺎن ﺳﺘﺮګﻮ ﺗﻪ ودرﯦﺪل ،ځﻜﻪ ﺗﺮ اوﺳـﻪ ﻣـﯥ ﻻ ﻣﺎﻳﻜﻮﻧﻪ ﻣﯥ ﭘﻪ ﺧﭙﻞ دﻳﭙﻠﻮﻣﺎت ﺑﻜﺲ ﻛﯥ واﭼﻮل او ﻟـﻪ ﺧـﻮﻧﯥ ووﺗـﻢ ،ﻳﻌﻘـﻮب
زړه ﻫﻤﺎﻏﺴﯥ ډك ﭘﺎﺗﯥ و. ﺗﻪ ﻣﯥ ووﻳـﻞ ،ﭼـﯥ ﻫﺮڅـﻪ ﻣـﻨﻈﻢ دي ،ﺧـﻮ څـﻮك ورﺗـﻪ ﭘـﺮې ﻧـﻪ دې ،د ﺟﻤﻬـﻮري
د دې ﺟﻤﻬﻮر رﺋﻴﺲ وژل زﻣﺎ ﻧﻪ ﺑﻠﻜﯥ د ټﻮﻟـﻮ اﻓﻐﺎﻧـﺎﻧﻮ ارﻣـﺎن و ،اﻓﻐﺎﻧـﺎﻧﻮ رﻳﺎﺳﺖ ﺗﺮټﻮﻟﻮ ﻛﻠﻜﻪ ﻏﻮښﺘﻨﻪ د وﺳﺎﻳﻠﻮ اﻣﻨﻴﺖ و ،ﭼﯥ دا ﻛﺎر ﻣﺎ ﻟﻪ ﭘﺨﻮا ﻧﻪ ﺗـﺮ
ﭘﻪ دې ﺑـﺎور درﻟـﻮد ﭼـﯥ دا ﺟﻤﻬـﻮر رﺋـﻴﺲ ﺑـﻪ اﻓﻐﺎﻧﺴـﺘﺎن ﺗـﻪ ﺳـﻮﻟﻪ او ﭘﺨﻼﻳﻨـﻪ ﺳﺮه ﻛړى و.
راوړي ،ﺧــﻮ ﭘﻮﻫــﺎن ﭘــﻪ دې ﭘﻮﻫﯧــﺪل ﭼــﯥ دا رﺋـﻴﺲ ﺟﻤﻬــﻮر ﺑــﻪ د ﻫﯧــﻮاد ﺟــﺮړې ﻛﻠﻪ ﭼﯥ زه ﻛﺎﺑﻞ ﺗﻪ راﺗﻠﻢ ،ﻳﻌﻘﻮب او ﺟﻤـﺎل ﻛﺮﻣـﯥ ﺗـﻪ ﻻړل ،ﻫﻠﺘـﻪ ﻳـﯥ دوى
وﺑﺎﺳﻲ. دواړو ﺗﻪ ﭘﻪ ﻣﺎﻳﻚ ﻛﯥ د ﭼﺎودﯦﺪوﻧﻜﻮ ﺗﻮﻛﻮ ﭼﻠﻮﻧﻪ او ﻛﺎرول ټـﻮل ښـﻮدﻟﻲ وو
ﻟﻪ ځﺎﻧﻪ ﺳـﺮه ﻣـﯥ ﭘﺮﯦﻜـړه ﻛـړې وه ﭼـﯥ دا ﺑـﻪ زﻣـﺎ ورورﺳـﺘﻲ ﻋﻤﻠﻴـﺎت وي، او ﻫﻤﺪوى ﻟﻪ ﻛﺮﻣﯥ ﻧﻪ ﺗﺮ ﻛﺎﺑﻠﻪ ﻟﻪ ځﺎﻧﻪ ﺳﺮه راوړل ،د ﺷﭙﯥ ﻣﻮ ﭘﻪ ﻣﺎﻳﻜﻮﻧﻮﻛـﺎر
ﻧﻮرﺑﻪ ﭘﻪ ﻛﻮر ﻛﯧﻨﻢ او ﻟﻪ ﺳﺮه ﺑﻪ ﺧﭙـﻞ ژوﻧـﺪ ﭘﯧﻠـﻮم ،ښـﻪ ﭘﻮﻫﯧـﺪم ﭼـﯥ وﻟﺴﻤﺸـﺮ ﺷﺮوع ﻛﻪ ،ډﯦﺮ اﺳﺎﻧﻪ ﻛﺎرو ،ﺧﻮ اﺻـﻠﻲ ﺧﺒـﺮه داوه ﭼـﯥ ﻣـﻮږ ﺗـﻪ اﺳـﺎﻧﻪ ﺷـﻮى و،
دﻟﺘﻪ راځﻲ ﺧﻮ ﻛﻠﻪ ﺑﻪ وﯦﺮه راﺳﺮه ﭘﻴﺪا ﺷﻮه ،ﭼـﯥ ﻛـﻪ راﻧـﻪ ﺷـﻲ ،ﻛـﻪ ﻣﺨﻜـﯥ ﻟـﻪ ﻓﻘـﺪ ﻳـﻮه وړه اوﺳـﭙﻨﻪ ﻟﻜـﻪ د ﻣﺒﺎﻳـﻞ ﺑﻄـﺮۍ ﭼـﯥ ﺷـﺎوﺧﻮاﻳﯥ واړه ،واړه ﺳــﻴﻤﺎن
وﺧﺖ ﻧﻪ څﻪ ګډوډي راﻣﻨځ ﺗﻪ ﺷﻲ ،ﺑـﺲ وﺳﻮﺳـﯥ وې ﭼـﯥ ﺗﻠـﯥ راﺗﻠـﯥ ،ﻛـﻪ ﻣـﻮ درﻟﻮدل او د اوﺳﭙﻨﯥ ﺷﺎوﺧﻮا ﺗﻪ ﺑﻴﺎ ﻳﻮ ډول د ښﻴښﻮ ﭘـﻪ ﺷـﺎن څـﻪ ﺗـﺮې ﭼـﺎﭘﻴﺮه
ﻓﻜﺮ ﻛړى وي د اﻣﺘﺤﺎن ﺷﯧﺒﻪ ډﯦﺮ ﺳﺨﺘﻪ وي ﻫﺮڅﻮك ﺗﺮې وﯦﺮﯦـږي ،دا ﻫـﻢ زﻣـﺎ ﺷﻮي وو ،ﭘﻪ ﻟږ وﺧﺖ ﻛﯥ ﻣﺎﻳﻜﻮﻧﻪ ﺟﻮړ ﺷﻮل ،ﻣﺎﻳﻜﻮﻧـﻪ ﻣـﯥ ژر ﭼـﻚ ﻛـړه ﭼـﯥ
د اﻣﺘﺤﺎن ورځ وه ،داﺳﯥ اﻣﺘﺤﺎن ﭼﯥ ډﯦﺮه ﻣﻮده ﻣﯥ ﭘﺮې ﻛﺎر ﻛړى و او دا زﻣﺎ روغ دي او ﻛﻪ ﺧﺮاب ،د ﻣﺎﻳﻚ آﺧﺰه روﻏـﻪ وه ،ﻣـﻮږ د ﻣﺎﻳـﻚ ﻟـﻪ ﺳـﻴﻤﺎﻧﻮ ﺳـﺮه
ﻟﭙﺎره ورورﺳﺘﻰ ﭼﺎﻧﺲ ﻫﻢ و ،ﻫـﺮه ﺷـﯧﺒﻪ ﻣـﯥ ﺧﭙـﻞ ﺳـﺎﻋﺖ ﺗـﻪ ﻛﺘـﻞ ،اﺗـﻪ ﻧﻴﻤـﯥ ﻏﺮض وﻧﻪ ﻛﻪ ،ﺧﻮ د اﺣﺘﻴﺎط ﻟﭙﺎره ﻣﯥ وﻛﺘﻞ،ﺟﻤﺎل دوئ دا ﻣﻮاد ﭘﻪ ﻛﺮﻣﯥ ﻛﯥ
ﺷﻮې ،ﻧﻬﻪ ﺷﻮې ﻧﻬﻪ ﻧﻴﻤﯥ ﺷﻮې ﺧﻮ د وﻟﺴﻤﺸـﺮ درك وﻧـﻪ ﻟګﯧـﺪ ،ﻟﺴـﻮﺗﻪ ﻟـﺲ ازﻣﻮﻳﻠﻲ وو ،ټﻮل ﺗﺮې ډاډه و.
دﻗﻴﻘــﯥ ﭘــﺎﺗﯥ وې ﭼــﯥ ﻧﻄــﺎق ﭘــﻪ ﻳــﻮ ډول اﺣﺴﺎﺳ ـﺎﺗﻲ ﻟﻬﺠــﻪ وﻟﺴﻤﺸــﺮ ﺗــﻪ ښــﻪ ﭘﻪ ﺳﺒﺎ ﻣﯥ ﻣﺎﻳﻜﻮﻧﻪ ﺑﯧﺮﺗﻪ دﻓﺘﺮ ﺗﻪ ﻳﻮړل او ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ځﺎى ﻛﯥ ﻣﯥ ﻛﯧـښﻮدل،
راﻏﻼﺳﺖ ووﻳﻠﻮ ،ګﻮرم ﭼﯥ وﻟﺴﻤﺸﺮ ﭘﻪ ﺟﻴـﭗ ﻣـﻮټﺮ ﻛـﯥ ﭘـﻪ ﻏﻮڼـﺪه راﻧﻨـﻮت، ﺑــﺲ د وﻟﺴﻤﺸــﺮ ﻣــﺮګ ﺗــﻪ ﺷــﭙﯥ را ﻟﻨډﯦــﺪې او ﻫﻐــﻪ ورځ ﻫــﻢ راﻏﻠــﻪ ﭼــﯥ ﺳــﻬﺎر
ﻧﺎﺳﺖ ﻛﺴﺎن ﻳﯥ د اﺣﺘﺮام ﻟﭙﺎره ﻟﻪ ﺧﭙﻠﻮ ځﺎﻳﻮﻧﻮ ﻧﻪ ﭘﻮرﺗﻪ ﺷﻮل ،ﻳـﻮه ﻟﻨـډه دوره وﺧﺘﻲ زﻣﺎ ﺗﺮ ﻧﻈﺎرت ﻻﻧﺪې د ﻏﻮڼﺪې ﻟﭙﺎره ﺗﺮﺗﻴﺒﺎت روان وو ﻳﻌﻘﻮب او ﺟﻤﺎل
ﻳﯥ ووﻫﻠﻪ ،ﻟﻪ ﺟﻴﭗ ﻧﻪ راﻛﻮز ﺷﻮ ،ﭘﻪ ﺷﻮﻧډو ﻳﯥ ﻣُﺴﻜﺎ ﻏﻮړﯦﺪﻟﯥ وه او ﻻﺳﻮﻧﻪ ټﻮل ﻛﺎروﻧﻪ زﻣﻮږ د ﭘﻼن ﻟﻪ ﻣﺨﯥ ﺟﻮړﻛړل ،ﻟﻮﻣړى ﻳﯥ ﺳـټﯧﺞ او ﺳـﺘﻴﺞ ﺑﺎﻧـﺪې
ﻳـﯥ ﺧﻠﻜــﻮ ﺗـﻪ ښــﻮرول ،ﻟـﻪ ﺑﻠــﯥ ﺧــﻮا ﭘـﻪ ﺳـټﻴﺞ ﺑﺎﻧـﺪې ﺑــﺪﺣﺎل و ،ﻛﻠـﻪ ﺑــﻪ وﻳﺎﻧــﺪ د ﻣﺎﻳﻜﻮﻧﻮ ﺳﻴﺴﺘﻢ ،ﻟـﻪ راډﻳـﻮ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳـﻮن او ﻟﻮډﺳـﭙﻴﻜﺮ ﺳـﺮه ﻋﻴـﺎر ﻛـړل ،ﻫﻐـﻪ
راوړاﻧﺪې ﺷﻮ او ﻛﻠﻪ ﺑـﻪ وﻳﺎﻧـﺪه ،ﻣﺮاﺳـﻢ ښـﻪ ﭘـﻪ درز ﻛـﯥ روان وو ،د ﭘﺨـﻮا ﭘـﻪ ﺟﻮړ ﺷﻮي ﻣﺎﻳﻜﻮﻧﻪ ﻳـﯥ ﭘـﻪ ﻣﻴـﺰ ودرول،ﻳﻌﻘـﻮب او ﺟﻤـﺎل ﺧﭙـﻞ ﻛﺎروﻧـﻪ داﺳـﯥ
ﭘﺮﺗﻠﻪ اﻣﻨﻴﺘﻲ ﺗـﺪاﺑﻴﺮ ډﯦﺮﺳـﺨﺖ ﺷـﻮي وو ،ځﻜـﻪ ﺧـﻮ دوﻟﺘـﻲ ﭼـﺎرواﻛﻲ ﭘـﻪ ښـﻪ ﻣﻨﻈﻢ ﭘﺮ ﻣﺦ ﺑﯧﻮل ﻟﻜﻪ ﻟﺲ ﻛﻠﻨﻪ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﭼﯥ ﻟﺮي.
Downloaded from: ketabton.com
دې ﺧﺒﺮې ﺳﺮه ﻟـﻪ ﻫـﺎ ﺧﻮاﻧـﻪ د ﺧﻨـﺪاګﺎﻧﻮ ﻏـږ وﻧـﻪ ﭘﻮرﺗـﻪ ﺷـﻮل ،ﭘﺴـﯥ ﻣـﯥ د ډاډه زړه ﭘﻪ ﺟﺸﻦ ﻛﯥ ﻧﺎﺳﺖ وو ،ﺧﻮ زه ﻧﻪ ﻳﻢ ﭘﻮه ﺷﻮى ﭼﯥ ﻣﺮاﺳﻢ څـﻪ ډول وو،
ډزو ﻏږوﻧﻪ ﻫﻢ واورﯦﺪل ،ډاﻛټﺮ ﺻﻴﺐ د ﻛﺎﻣﻴﺎﺑۍ ﻣﺒﺎرﻛﻲ راﻛړه او وﻳﯥ وﻳﻞ، ﭼﺎ ﺧﺒﺮې وﻛړې او څﻪ څﻪ ﻛﺎروﻧﻪ وﺷﻮل ،ﺳﺨﺖ ﺳـﺘړى ﺷـﻮى وم ،ځﻜـﻪ ﭼـﯥ زه
ﭼــﯥ ﻫﻤــﺪا اوس ځﺎﻧﻮﻧــﻪ راوﻛــﺎږى..ﻣــﺎ ﺧﭙﻠــﻪ ﻓﺮاﻧﺴــﻮۍ ږﻳــﺮه ژر ،ژرﻛﻠــﻪ ﻛــړه ﺷﺎوﺧﻮا ګﺮځﯧﺪم ،ﻫﻤﻜﺎراﻧﻮ ﺗﻪ ﺑـﻪ ﻣـﯥ ﻻر ښـﻮوﻧﯥ ﻛـﻮﻟﯥ ،د ژوﻧـﺪﻳﻮ ﻧﺸـﺮاﺗﻮ
اﻓﻐﺎﻧﻲ ﺟﺎﻣﯥ واﺳﻜټ او ﭘﻜﻮﻟﻮﻧﻪ ﻣﻮ ﭘﻪ ﺳﺮه ﻛـړل ،ﻛـﻮر ﻣـﻮ ﻗﻠـﻒ ﻛـﻪ اوﺧﭙـﻞ ﭘﻮښﺘﻨﻪ ﺑﻪ ﻣﯥ ﻛﻮﻟﻪ ،ﭼﯥ دې وﺧـﺖ ﻛـﯥ ،زﻣـﻮږ ﻧﻄـﺎق وﻟﺴﻤﺸـﺮﺗﻪ ﺑﻠﻨـﻪ ورﻛـړه
ﻣﻮټﺮ ﻛﯥ ﻣﻮ ﻟﻮګﺮ ﺧﻮاﺗﻪ ﺣﺮﻛﺖ وﻛړ ،ﺧﻮ داﺳﯥ ﺑﺪه ورځ ﻣﯥ ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ﻋﻤـﺮ ﻛـﯥ ﭼﯥ ﺳـټﻴﺞ ﺗـﻪ راﺷـﻲ او ورﺳـﺮه ټـﻮل ﻧﺎﺳـﺖ ﺧﻠـﻚ ﻳـﻮ ځـﻞ ﻟـﻪ ﺧﭙﻠـﻮ ځـﺎﻳﻮﻧﻮ ﻧـﻪ
ﻫﻢ ﻧﻪ وه ﻟﻴﺪﻟﯥ ،ډﯦﺮى ﺧﻠﻚ ﻻ ﻟﻪ ﭘﯧښﯥ ﺧﺒﺮﻫﻢ ﻧﻪ وو. ﭘﻮرﺗــﻪ ﺷــﻮل ،ﺧــﻮ د ﻧﻄــﺎق ﻟــﻪ ﻏــږ ﺳــﺮه ﭘــﻪ ﻣــﺎ ﺳــﻤﻪ ﺗﺒــﻪ راﻏﻠــﻪ ،زړه ﻣــﯥ ﺳــﺨﺖ
ﺟﻤـﺎل دوى ﺗــﻪ ﻣـﯥ ووﻳــﻞ ﭼـﯥ څــﻮ ورځـﯥ ﺑــﻪ ﻟـږه ګــډوډي وي ،ﺧـﻮ ﺑﻴــﺎ ﻛــﻪ وارﺧﻄــﺎو ،دا وﺧــﺖ ﻟــﻪ ﺳ ـټﻴﺞ ﻧــﻪ ﻟــږ ﻏﻮﻧــﺪې ﻟــﺮې ﺗﻠﻠــﻰ وم ،وﻟﺴﻤﺸــﺮ ﺧﺒــﺮې
ﺧﺪاى ﻛﻮل ډﯦﺮ ﻋﻤﺮ ﺑﻪ اﻣﻦ او ﻛﺮاري وي ،ښﻪ و ﺗﺮ ﻟﻮګﺮ ﭘﻮرې ﻟﻪ ډﯦﺮو ﺗﺎﻻﺷﻴﻮ ﭘﻴﻞ،ﻛړې ﺧﻮ زه ﻟﻜﻪ ﻣﯧﺦ ﺷﻮى ﭼﯥ ﻳﻢ ،دې وﺧﺖ ﻛﯥ ﺟﻤﺎل راﺗﻪ زﻧګ وواﻫﻪ،
ﻧﻪ ژوﻧﺪي ورﺳﯧﺪو ،ﻟﻮګﺮ ﻧﻪ ﺧﻮﺳﺖ ﺗﻪ ﻻړو ﻫﻠﺘﻪ ﻣﻮ ﻫﻢ ﻳﻮه ﻗﺮارګـﺎه وه ،ﻫﻠﺘـﻪ ﻟﻪ زﻧګ ﺳﺮه ﻟﻜﻪ ﻟﻪ ﺧﻮب ﻧـﻪ ﭼـﯥ وﻳښ ﺷـﻢ ،ﭘﺮﺗـﻪ ﻟـﻪ دې ﭼـﯥ څـﻪ ورﺗـﻪ وواﻳـﻢ،
ﻣﻮ ښﻪ ﺷﭙﻪ ﺗﯧﺮه ﻛړه ،ﻣﻮټﺮ ﻣﻮ ﭘﻜﯥ ودراوه ،ﺳﺒﺎ ﺳﻬﺎر ﻟﻪ ﻟﻤﺎﻧځﻪ ﻧﻪ ورورﺳﺘﻪ ټﻠﻴﻔﻮن ﻣﯥ ﺑﻨﺪ ﻛﻪ او ښﻪ ﭼﺎﺑﻚ ﻣـﯥ ځـﺎن ﺳـﺘﻴﺞ ﺗـﻪ ورﻧـﮋدې ﻛـﻪ ،ﺧـﻮ د ﺳـﺘﻴﺞ
ﻣﻮ ) ﺑﺒﺮك ﺗﺎڼﯥ( ﺗﻪ ﺣﺮﻛﺖ وﻛړ ،ﺑﺒﺮك ﺗﺎڼﯥ ﻧـﻪ ،ﻋﻠـﻲ زﻳـﻮ ﺗـﻪ ورﺳـﯧﺪو ډاﻛټـﺮ ﺷﺎوﺧﻮا ﻧګﻪ ﭼﺎﭘﻠﻮﺳﺎن وﻻړ وو ،ﻣﺎ ﻛﻮښښ ﻛﺎوه ﭘﻪ داﺳـﯥ ځـﺎى ﻛـﯥ ودرﯦـږم
ﺻﻴﺐ ﺗﻪ ﻣﯥ زﻧګ وواﻫﻪ ،د ﻫﻐﻪ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻲ ﻣﯥ د ټﻠﻴﻔﻮن ﭘﻪ ﻏږ ﻛﯥ ﺣﺲ ﻛړه، ﭼﯥ ﻣﺎﻳﻚ راﺗﻪ ﺳﻢ ښﻜﺎره ﺷﻲ ،دې ﻛﯥ ﺗﻘﺮﻳﺒﺎً ﺷـﻞ دﻗﻴﻘـﯥ ﺗﯧـﺮې ﺷـﻮې ،ﻧـﻮر
ﭼــﯥ وﻳ ـﻞ ﻳــﯥ ﻣﻴــﺮام ﺷــﺎ ﺗــﻪ ځــﺎن راورﺳــﻮئ ،څــﻮ ﺳــﺎﻋﺘﻪ وروﺳــﺘﻪ ﻣﺮﻛــﺰ ﺗــﻪ ﻣﯥ زړه ﭘړﺳﯧﺪﻟﻰ و ،ﻧﻮر ﻣﯥ ﺣﻮﺻﻠﻪ ﻧﻪ وه ﭘﺎﺗﯥ ،ﭘﻮه ﺷﻮم ﭼﯥ ﻛـﺎر ﺧﺮاﺑﯧـږي،
ورﺳﯧﺪو ،ﻛﻮم زر ﻛﺴﺎن ﺑﻪ ﭘﻪ ﻳـﻮې ﻛـﻼ ﻛـﯥ راټـﻮل ﺷـﻮي وو ،زﻣـﻮږ ﭘـﻪ ﻟﻴـﺪﻟﻮ ﺳﺘﻴﺞ ﺗﻪ وړاﻧﺪې ﻻړم ،وﻻړوﻛﺴﺎﻧﻮ ﺗﻪ ﻣﯥ ﭘﻪ ډﯦﺮ ادب د ﻧﺎﺳـﺘﯥ ﺑﻠﻨـﻪ ورﻛـړه،
ټﻮﻟﻮ زﻣﻮږ ﭘﻪ ﺧﻮا راﻣڼﺪې ﻛړې ،څﻮ ﭼﯥ ﻣﯥ ځﺎن ﺗﻪ ﭘـﺎم ﻛﯧـﺪه ،ﻫـﻮا ﺗـﻪ ﭘﻮرﺗـﻪ ﻣﺎ وې ﭼﯥ وﻟﺴﻤﺸﺮ ﺳﻢ ﻧﻪ ښﻜﺎري ،ژوﻧﺪي ﻧﺸﺮات دي ،ﻛﻮر ﻳﯥ ودان ځﻴﻨـﯥ
ﺷــﻮى وم ،ﻛــﻮم ﻟــﺲ دﻗﻴﻘــﯥ ﻳــﯥ ﭘــﻪ اوږو ﻛﯧﻨــﻮﻟﻰ وم ،ﭘــﻪ دې ورځ ﻣﺸــﺮاﻧﻮ او ﭘﻪ ﺧﭙﻠﻮ ځﺎﻳﻮﻧﻮ ﻛﯥ ﻛﯧﻨﺎﺳﺘﻞ او ځﻴﻨﯥ ﺑﻴـﺎ ان ﻟـﻪ ﻣﺎﻧـﻪ ﻫـﻢ ﺷـﻠﻪ وو ،ﺧـﻮ ﻟـﻪ دې
ﻛﺸﺮاﻧﻮ زﻣﻮږ ښﻪ ﻫﺮﻛﻠﻰ وﻛړ ،ډاﻛټﺮ ﺻﻴﺐ ﺧـﻮ ﭘـﻪ ﺟـﺎﻣﻮ ﻛـﯥ ﻫـﻢ ﻧـﻪ ځﺎﻳﯧـﺪه، ﻛﺎر ﺳﺮه ﻣﺎ ﺗﻪ ﻻر ﺻﺎﻓﻪ ﺷﻮه ،دې وﺧـﺖ ﻛـﯥ د وﻟﺴﻤﺸـﺮ ﺧﺒـﺮې ﭘـﺎى ﺗـﻪ ﻧﻴـﮋدې
ﺑﺲ ﻣﻴﻠﻤﺴﺘﻴﺎوې او اﻧﻌﺎﻣﻮﻧﻪ راﺗﻪ راﻛړل ﺷﻮل ،ډﯦﺮو ﺧـﻮ ﭘﯧﮋﻧـﺪم ،ﺧـﻮ دا وار وې ،ﭼــﯥ ﻣﺒﺎﻳــﻞ ﻣــﯥ ﭘﺴــﯥ راووﻳﺴــﺖ ،ﻣــﺎ وې ﭼــﯥ ﻫﻤــﺪا اوس وژل ﻛﯧـږم ﻫــﻢ
ﭼﯥ ﻫﺮ ځﺎى ﺗﻪ ﺗﻠﻠﻢ ،ﺧﻠﻜﻮ ﺑﻪ ﻳﻮ ﺑﻞ ﺗﻪ وﻳﻞ :دﻏﻪ دى ﺗﻮرن!. ژوﻧﺪى ﺑﻪ راﻧﻪ ﻻړ ﻧـﻪ ﺷـﻲ ،ﺗﻘﺮﻳﺒـﺎً ﺧﺒـﺮې ﻳـﯥ ﺧﻼﺻـﯥ وې ﺧـﺪاى ﭘـﺎ ﻣـﺎﻧﻲ ﻳـﯥ
ځﻴﻨﻮ ﺧﻮ ﺑﻪ داﺳﯥ ﻓﻜﺮ ﻛﺎوه ﭼﯥ ﺗﻮرن ﻳﺎﻧﯥ ﺗﻮرزن. ﻛﻮﻟﻪ ،ﭼﯥ ﻣﺒﺎﻳﻞ ﻣﯥ ﻏﻮږ ﺗﻪ وﻧﻴﻮ،ﻟﻪ ﻣﺎﻳﻚ ﺳـﺮه ﻣـﯥ ﻣﺨـﺎﻣﺦ ﻛـړ اوټﻨـۍ ﻣـﯥ
زﻣﻮږﭘــﻪ ﻣﺮﻛﺰﻛــﯥ ﻣـــﻮ ﻳــﻮ ځــﺎﻧګړى دﻓﺘــﺮ درﻟــﻮد ﭼــﯥ د ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﻮﻧـــﻮ او ﻛﯧﻜﺎږﻟﻪ او ورﺳـﺮه داﺳـﯥ درزﺷـﻮ ،ﭼـﯥ وﻟﺴﻤﺸـﺮ ﻳـﯥ ان ﭘـﻪ دﯦـﻮال ووﻳﺸـﺖ،
راډﻳﻮګــﺎﻧﻮ ﺧﭙﺮوﻧــﯥ ﭘﻜــﯥ ﻟﻴــﺪل ﻛﯧــﺪې او اورﯦــﺪل ﻛﯧــﺪې او ځﻴﻨــﯥ ﻣﻬﻤــﯥ ګډوډي ﺷﺮوع ﺷـﻮه ،ﻫﺮﭼـﺎ ﻛﻮښـښ ﻛـﺎو ﭼـﯥ ځـﺎن وﺑﺎﺳـﻲ ،ﭘـﻪ ﻣﻨـډه ﻣـﯥ ځـﺎن
ﺧﭙﺮوﻧﯥ ﻳﯥ ﺛﺒﺘﻮﻟﯥ ﻫـﻢ ،دﻏـﻪ ﻋﻤﻠﻴـﺎت زﻣـﻮﻧږ د ﻣﻠګـﺮو ﻟـﻪ ﺧـﻮا ﻧـﻪ ﻫـﻢ ﭘـﻪ ﻳـﻮه ﺟﻤﺎل ﺗﻪ ورﺳﺎو ،ټﻮﻟﻪ ﺳﻴﻤﻪ ﻳﻮ ﻧﺎڅﺎﭘﻪ ﻛﻼ ﺑﻨـﺪه ﺷـﻮه ،ﺧـﻮ زﻣـﺎ ﭘـﻪ ﻣـﻮټﺮد ﻟـﻮړ
ﺳﻴډي ﻛﯥ ﺑﺎزار ﺗﻪ وړاﻧﺪې ﺷﻮل ،ﺧﻠﻜﻮ ﺑـﻪ زﻣـﻮﻧږ ﻟﺨـﻮا ﺟـﻮړې ﺷـﻮې ﺳـﻴډي ﭘﻮړو ﭼﺎرواﻛﻮ د ﻣﻮټﺮو ټﺎﭘﻪ ﺷﻮى ﻛﺎرت ﻟګﯧﺪﻟﻰ و ،ﭼﺎ راﺗﻪ څﻪ ﻧﻪ ﺷﻮ وﻳﻠـﻰ،
ګﺎﻧﯥ ﻟﻜﻪ ډراﻣﯥ داﺳﯥ ﻛﺘﻠﯥ ،د وﻟﺴﻤﺸﺮ ﭘﻪ وژﻟﻮ ﺳﺮه ټﻮﻟﻪ ﻧړۍ وﻟړځﯧﺪه ،ﻟﻪ ﻳﻌﻘــﻮب ﻟــﻪ ﻣــﺎ ﻧــﻪ ﻣﺨﻜــﯥ ﻣــﻮټﺮ ﺗــﻪ راﻏﻠــﻰ و ،ﭘــﻪ ﻳــﻮه ﺷــﯧﺒﻪ ﻛــﯥ ﻣﻜﺮوﻳــﺎﻧﻮ ﺗــﻪ
)ﺳــﻲ ان ان ( ﻧــﻪ ﻧﻴــﻮﻟﯥ ﺑﻴــﺎ ﺗــﺮ ﺳــﻴﻤﻪ ﻳــﺰو رﺳــﻨﻴﻮ ﭘــﻮرې د وﻟﺴﻤﺸــﺮ ﭘــﻪ وژﻟــﻮ ورﺳﯧﺪو ،ﻣﻮټﺮ ﻣﻮ د ﺑﺎﻧﺪې ودراو ،ﭘﻪ ﻣﻨډه ﻛﻮرﺗﻪ ورﻧﻨﻮﺗﻮ ،دﺳﺘﻲ ﻣﯥ ډاﻛﺘﺮ
رﭘﻮټﻮﻧﻪ او ﺑﺤﺜﻮﻧﻪ ﺟﻮړﻛړل ،زﻣﺎ ﺗﺼﻮﻳﺮوﻧﻪ ﻳـﯥ ﭘـﻪ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮﻧﻮﻧـﻮ ﻛـﯥ ښـﻮدل، ﺻﻴﺐ ﺗﻪ زﻧـګ وواﻫـﻪ ،ﻻﺳـﻮﻧﻪ او ﭘښـﯥ ﻣـﯥ رﭘﯧـﺪل ،ﺳـﺨﺖ ډارﺷـﻮى وم ،ﭘـﻪ
او د رادﻳﻮ ټﻠﻮﻳﺰون رﺋﻴﺲ ﺑﻨﺪي ﺷﻮى و. ډﯦﺮې ﺳﺨﺘۍ ﻣﯥ ډاﻛﺘﺮ ﺻﻴﺐ ﺗﻪ ووﻳﻞ :ﻛﺎرو ﺷﻮ.
Downloaded from: ketabton.com
ﻣﯧﺮﻣﻨﯥ د درد دوا ﺷﻢ ،ﻟﻪ ﻛﻠﻲ ﺧﻮﻫﺴﯥ ﻫﻢ ﻧﻪ ﺷﻮم وﺗﻠﻰ ،ﺑﺲ ټﻮﻟﻪ ورځ ﺑﻪ ﻳـﯥ ﺷﺎو ﺧﻮا درې څﻠﻮر ﻣﻴﺎﺷﺘﯥ دﻟﺘﻪ اﻳﺴﺎر ﺷـﻮم ،ﻛﻮرﺗـﻪ ﻣـﯥ ﺳـﺨﺘﻪ ﺗﻠﻮﺳـﻪ
ﺳﺮﺗﻪ ﻧﺎﺳﺖ وم ،ﭘﻪ ﻟﻮﻣړﻳﻮ وﺧﺘﻮﻧﻮ ﻛـﯥ ﺑـﻪ ﭘـﻪ ﺷـﭙﻪ ورځ ﻛـﯥ ﻛﻠـﻪ د ﻳـﻮ ﺳـﺎﻋﺖ وه ،ځﻜﻪ ﻣﻴﺮﻣﻦ ﻣﯥ ﺗﺮ ﭘﺨـﻮا ﻳـﻮ څـﻪ ښـﻪ ﺷـﻮې وه ،ﻏﻮښـﺘﻞ ﻣـﯥ ﭼـﯥ ﭘـﻪ ﺧﭙﻠـﻮ
ﻟﭙﺎره او ﻛﻠﻪ دوو ﺳﺎﻋﺘﻮﻧﻮ ﻟﭙﺎره رﻛﻪ روﻏﻪ ﺷـﻮه ،ﺧـﻮ ﻫﻤـﺪا ﭼـﯥ ﻣﺎﺷـﻮﻣﺎن او ﺳـﺘﺮګﻮ ﻳـﯥ وګـﻮرم اوﺧﭙــﻞ ﻏﻤﻮﻧـﻪ ورﺳـﺮه وژاړم .دا ﻫـﻢ ورﺗــﻪ وواﻳـﻢ ﭼـﯥ ﻣــﺎ د
ﻫﻐﻪ ﻧﺎوړه ﭘﯧښﻪ ﺑﻪ ﻳـﯥ ﭘـﻪ زړه ﺷـﻮه ،ﭘـﻪ ﻫﻤـﺎﻏﯥ ﺷـﯧﺒﻪ ﺑـﻪ ﺑـﯥ ﻫﻮښـﻪ ﺷـﻮه ،ﺧـﻮ ﺧﭙﻠﻮ اوﻻدوﻧﻮ ﺑﺪل واﺧﻴﺴﺖ.
ﻛﺮارﻛﺮار ښﻪ ﻛﯧﺪه ،ﻳﻮ وﺧﺖ داﺳﯥ ﻫﻢ راﻏﻰ ﭼﯥ ﭘﻪ ورځ ﻛﯥ ﺑﻪ څﻠﻮر ﻳﺎ ﭘﻴﻨځﻪ د ﺟﻤﻌﯥ ورځ وه ﭼﯥ ډاﻛټـﺮ ﺻـﻴﺐ ﻧـﻪ ﻣـﯥ د ﻛﻮرﺗـﻪ ﺗـګ اﺟـﺎزه واﺧﻴﺴـﺘﻪ،
ﺳﺎﻋﺘﻪ ښﻪ وه ،ﺳړى ﭘﻪ ﺧﭙﻞ ﻋﻤـﺮ ﻧـﻪ ﭘـﻮ ﻫﯧـږي اوﻧـﻪ ﺧـﻮ ﻛـﻮم ﻣـﺎﻣﻮر وم ﭼـﯥ د درې ﺳﺎﺗﻮﻧﻜﻲ ﻳـﯥ راﺳـﺮه ﻛـړل ،د رواﻧﯧـﺪو ﭘﺮﻣﻬـﺎل ﻳـﯥ راﺗـﻪ ﭘـﻪ ﺧﻨـﺪا ووﻳـﻞ:
ﻣﻌﺎش ﻟﭙﺎره ﺑـﻪ ﻣـﯥ ورځـﯥ ﺷـﻤﯧﺮﻟﯥ ،ﺧـﻮ داﺳـﯥ ورځ ﻣـﯥ ﻫـﻢ وﻟﻴﺪﻟـﻪ ﭼـﯥ اﷲ ﺗﻮرﻧﻪ! ﺳﺘﺎ دا زړورﺗﻴـﺎ او ﻗﺮﺑـﺎﻧﻲ ﻛﻮﻣـﻪ ﺑـﯥ ﻣﺎﻧـﺎ ﻛﻴﺴـﻪ ﻧـﻪ ده ،دا ﻣـﻨﻢ ﭼـﯥ ﺗـﺎ
ﭘﺎك ﻳﻮ ګﻼﻟﻰ ځﻮى راﺗﻪ را ډاﻟۍ ﻛړ ،ﻳﻮاځﯥ ځـﻮى ﻧـﻪ ﺑﻠﻜـﯥ د ځـﻮى ﻟـﻪ ﭘﻴـﺪا وﻟﺴﻤﺸﺮ وواژه ،دا ډول ﻛﺎر د ﻧړۍ ﭘﻪ ﺗﺎرﻳﺦ ﻛﯥ ډﯦﺮ ﻟږ ﺗـﺮ ﺳـﺮه ﺷـﻮى دى ،ﺧـﻮ
ﻛﯧﺪو ﺳﺮه زﻣﺎ د ﻣﻴﺮﻣﻨﯥ ﺣﺎﻟﺖ ﻫﻢ ښﻪ ﺷﻮ. ﺗﻪ ﻳﻮ واﻗﻌﻲ اﺗﻞ ﻳﯥ ،ﺗﺎ د اﻧﺴﺎﻧﻴﺖ ،اﻓﻐﺎﻧﻴﺖ او ﻣﺴﻠﻤﺎن ﭘﻪ ﺟﺎﻣﻪ ﻛﯥ ﻳﻮ ﻟﻮى
دﻗﻴﻖ وﺧﺖ ﺧﻮ راﺗﻪ ﻧﻪ دى ﻣﺎﻟﻮم ﭼﯥ ﭘﻪ ﻛﻠﻲ ﻛﯥ ﻣﯥ څـﻮﻣﺮه وﺧـﺖ ﺗﯧﺮﻛـړ، ﺧﺎﻳﻦ اود ﻛﻔﺎرو ګﻮډاګﻰ او ﺟﺎﺳﻮس وواژه ،ﻧړۍ ﺑﻪ ﻫﻢ ﭘﻪ دې ﭘﻮه ﺷﻲ ﭼﯥ ﻛﻪ
ﺧﻮ دا ﻣﯥ ﭘﻪ ﻳﺎد دي ﭼﯥ ﭘﻪ ﻟﻮﻣړﻳﻮ ﻛﯥ ﺣﺎﻻت ﻳﻮ څﻪ ﺧﺮاب ﺷـﻮل ،د ﺣـﺎﻻﺗﻮ د د ټﻮﻟﻮ اﻓﻐﺎﻧﺎﻧﻮ ﭘﻪ ﺧﻮښﻪ اوﺳﻼ ﻳﻮ رﻳښﺘﻴﻨﻰ او ﻣﺴﻠﻤﺎن اﻧﺴـﺎن ددې ﺧـﺎورې
ډﯦﺮو ﺧﺮاﺑﯧﺪو د ﻣﺨﻨﻴﻮي ﻟﭙـﺎره ټـﻮل ﻫﻤـﺪې ﻳـﻮې ﻧﺘﻴﺠـﯥ ﺗـﻪ ورﺳـﯧﺪل ،ﭼـﯥ د ﻣﺸــﺮ اﻧﺘﺨــﺎب ﻧــﻪ ﺷــﻲ دﻟﺘــﻪ ﺑــﻪ د ﻧــﻮرو ﭘــﻪ ﺧﻮښــﻪ او د ﻧــﻮرو ﭘــﻪ ګټــﻪ راﻟﻴږﻟ ـﻲ
اﻓﻐﺎﻧﺴﺘﺎن د ﺣﺎﻻﺗﻮ د ﻛﻨټﺮول ﻛﯧـﺪﻟﻮ ﻳـﻮاځﻴﻨۍ دﺣـﻞ ﻻره ﺑﻴړﻧـۍ ﻟﻮﻳـﻪ ﺟﺮګـﻪ ګﻮډاګﻴﺎن ﻛﻪ ټﻮﻟﻪ ﻧړۍ ﻫﻢ ورﺳﺮه وي ﺑﺮﻳﺎﻟﻲ ﻧﻪ ﺷﻲ .
ده؛ ﻟﻮﻳﻪ ﺟﺮګﻪ ﺟﻮړه ﺷﻮه ،ټﻮﻟﻮ اﻓﻐﺎﻧﺎﻧﻮ او د ټﻮﻟﻮاﻓﻐﺎﻧﺎﻧﻮ او د ټﻮﻟﻮ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻣﺎﺗﻪ ﻫﻐﻪ وﺧﺖ دا ﺧﺒﺮې ﻫﺴﯥ ګﭗ ښﻜﺎرﯦﺪې ،ﻛﻠﻪ ﺑﻪ ﺷﻴﻄﺎن راﺗﻪ وﺳﻮﺳﻪ
ګﻮﻧﺪوﻧﻮ اﺳﺘﺎزو ﭘﻜﯥ ﺑﺮﺧﻪ واﺧﻴﺴﺘﻪ ،ﭘﻪ دې ﻟﻮﻳﻪ ﺟﺮګﻪ ﻛﯥ ګډوﻧﻮاﻟﻮ ﻳﻮ ﺑﻞ راﭘﻴﺪا ﻛړه ،ﻟﻪ ځﺎﻧـﻪ ﺳـﺮه ﺑـﻪ ﻣـﯥ ووﻳـﻞ ،ﻫﺴـﯥ ﻣـﻮ ﺳـړى راﺑﺎﻧـﺪې ﺧـﺮاب ﻛـﻪ،
د ﻣﻌﺪﻧﻲ اوﺑﻮ ﭘﻪ ﺑﻮﺗﻠﻮﻧـﻮ ﺳـﺮه وﻧـﻪ وﻳﺸـﺘﻞ او ﻧـﻪ ﻫـﻢ د ﺑﻬﺮﻧﻴـﻮ ﺟﺎﺳﻮﺳـﺎﻧﻮ ﻧـﻪ ﺧﺪاى ﺧﺒﺮﻛﻪ اﻓﻐﺎن دوﻟﺖ ﻛﯥ ﺗﺎﺳﻮ ﺗﻪ څﻮك ﺑﺮﺧﻪ درﻛړي ،ﻛﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﯥ وﻳﻞ ،ﻛﻪ
ﺟﻮړه ﻳﻮه ﻟﻮﻳﻪ ﺟﺮګﻪ وه ،ﺑﻠﻜـﯥ رښـﺘﻴﺎ ﻫـﻢ د ټﻮﻟـﻮ اﻓﻐﺎﻧـﺎﻧﻮ ﭘـﻪ ﺧﻮښـﻪ ﻳـﻮ ﻣﻠـﻲ دا ﺣﺎﻟﺖ ﻟﻜﻪ څﻨګﻪ ﭼﯥ ﻣﻮږ ﻓﻜﺮﻛﺎوه د ﺧﺒﺮو او ﺳـﻮﻟﯥ ﻟـﻪ ﻻرې ﺳـﻢ ﺷـﻲ ﻧـﻮ دا
ﺣﻜﻮﻣﺖ ﺟﻮړﺷﻮ ،ﺧﻠﻜﻮ د ﺧﻮښۍ ﺟﺸﻨﻮﻧﻪ ﻛﻮل ،څﻪ وﺧﺖ وروﺳـﺘﻪ ،ﭘـﻪ ﻛـﻮر ځﻞ ﺑﻪ د رادﻳﻮ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳﻮن د ﻧﺸﺮاﺗﻮ ﻣﺴﺌﻮل ﻧـﻪ ﺑﻠﻜـﯥ د رادﻳـﻮ ﺗﻠﻮﻳﺰﻳـﻮن رﺋـﻴﺲ
ﻛﯥ د ﻏﺮﻣﯥ ﭘﻪ ﺧﻮاږه ﺧﻮب وﻳﺪه وم ،ﭼﯥ دروازه وټﻜﯧﺪه ،ﭘـﻪ ﻏـږ ﻳـﯥ راوﻳښ ﺷﻢ.
ﺷﻮم ،ﻛﻠﻪ ﭼﯥ دروازې ﺗﻪ ووﺗﻢ ،څﻮ ﭘﻮځﻲ ﻣﻮټﺮوﻧﻪ او ﭘـﻪ ﻋﺴـﻜﺮي ﻟﺒـﺎس ﻛـﻲ زه ﻫﻢ ﻋﺠﻴﺐ ﺳړى ﻳﻢ ،دﺧﭙﻞ ﺧﻴﺎل ﭘﻠﻮﻛﻴﺴﯥ ﺗﺎﺳﻮ ﺗﻪ ﻛﻮم ،ﺧﻴﺮ ﻟږ،ﻟږ دې
ﺧﻠﻚ ﻟﻪ ﻛﻮره ﺗﺎو ﺷﻮي دي ،ﺧﻮ دا ځﻞ ﻳﯥ زﻣﺎ د ﻛﻮر دروازې ﺗﻪ ﺑﻢ ﻛﯧﻨښـﻮد، دا ﻫﻢ ﭘﻜﯥ وي ،راﺑﻪ ﺷﻢ اﺻﻠﻲ ﻛﻴﺴﯥ ﺗﻪ ،ډاﻛټﺮ ﺻﻴﺐ راﺗﻪ وﻳـﻞ ﭼـﯥ ﺑـﻞ ﺳـﺒﺎ
ﺑﻠﻜﯥ دروازه ﻳﯥ وټﻜﻮﻟﻪ او ﭼﯥ زه ﺑﻬﺮ ور ووﺗﻢ ﺑﯥ ﻟﻪ ﻛﻮﻣﯥ ﺧﺒـﺮې ﭘـﻪ ﻫﺮڅـﻪ و ﺗﻪ ﻻړ ﺷﻢ ،ﻣﺎ ﻫﻢ ورﺳﺮه وﻣﻨﻠﻪ ،ﺑﻞ ﺳﺒﺎ ﻳﯥ ښﯥ ډﯦﺮ ﭘﻴﺴﯥ راﻛـړې او د ﻛـﻮر ﭘـﻪ
ﭘﻮﻫﯧﺪم ،ﺑﯥ ﻟـﻪ دې ﭼـﯥ ﻛﻮرﺗـﻪ ﻧﻨـﻮځﻢ ﭘـﻪ ﻣـﻮټﺮ ﻛـﯥ ﻳـﯥ واﭼـﻮﻟﻢ او ﺣﺮﻛـﺖ ﻣـﻮ ﻟﻮر روان ﺷﻮم ،ﺷﭙﻪ ﻣﯥ ﻛﻠﻲ ﺗـﻪ ورﺳـﻮﻟﻪ او ﻣﻠګـﺮي راﻧـﻪ ﺳـﭙﻴﻦ ﻏـﺮه ﺗـﻪ ﻻړل،
وﻛړ؛ دا ﺣﻜﻮﻣﺖ زﻣﺎ ﭘﻪ ﻫڅﻮ او زﻣﺎ د ﻣﻠګﺮو ﭘـﻪ وﻳﻨـﻪ ﺟـﻮړ ﺷـﻮى و او ﻫﻤـﺪې ډاﻛټﺮاﻧﻮ وﻳﻠﻲ وو ،ﭼﯥ ﻟﻪ ﻣﻴﺮﻣﻴﻨﯥ ﺳﺮه ﻣﯥ ﺑﺎﻳﺪ ډﯦﺮ ښﻪ ﺳﻠﻮك وﺷﻲ ،ﻫﻐﻮى
ﺣﻜﻮﻣـــﺖ زه ﺑﻨـــﺪي ﻛـــړم؛ زﻣـــﺎ ﻣﯧـــﺮﻣﻦ اوس ښـــﻪ ﺷـــﻮې ده ،اوس ﻛﻠـــﻪ ،ﻛﻠـــﻪ وﻳﻠﻲ و ﭼﯥ ددې درﻣﻞ د ﻣﻮر ،ﭘـﻼر او ﺧﺎوﻧـﺪ ﻣﻴﻨـﻪ اوﻣﺤﺒـﺖ دى ،ﺗﺮڅـﻮ ﭼـﯥ
ﺑﻨــﺪﻳﺨﺎﻧﯥ ﺗــﻪ راځــﻲ او ﻣﺎﺗــﻪ ﭘــﺎﻛﯥ ﺟــﺎﻣﯥ او ﻧــﻮر څــﻪ ﭼــﯥ زه ورﻧــﻪ وﻏ ـﻮاړم ﻫﻐﻪ ﺗﯧﺮ وﺧﺘﻮﻧﻪ ﻳﯥ ﻫﯧﺮ ﺷﻲ ،ﻫﯧﺮﯦﺪل ﭼﯧﺮﺗﻪ ﺧﻮ دا ﻣﯥ زړه ﺗـﻪ وﻟﻮﯦـﺪه ﭼـﯥ ﻛـﻪ
راوړي ،ځﻮى ﻣﯥ ﻫﻢ ﻏټﻜﻰ ﺷﻮى دى ،زه ورﺗﻪ ډﯦـﺮ ﺧﻮﺷـﺎﻟﻪ ﻳﻢ،اﺧﻴـﺮ د ړﻧـﺪې ﻣﻮږ ﻳﯥ ﺧﻮﺷﺎﻟﻪ وﺳﺎﺗﻮ ﻛﯧﺪاى ﺷﻲ ﭼﯥ ﻳﻮ څﻪ ګټﻪ ﺑﻪ ورﺗﻪ ورﺳﻮي ،اوس ﻣـﯥ
ﺳﺘﺮګﯥ اوښﻜﻪ ده. ﻏــﭻ اﺧﻴﺴــﺘﻰ و اوس ﻧــﻮ ﻣــﺎ ﺗــﻪ ﻫﻤــﺪا ﻛــﺎر ﺗــﺮ ټﻮﻟــﻮ ﻟــﻮى ﻛــﺎر و ﭼــﯥ د ﺧﭙﻠــﯥ
Downloaded from: ketabton.com
ﭘﻪ دې دوران ﻛﯥ ﻛﻮم وﻫﻞ ټﻜـﻮل ﻧـﻪ وو ،ﭘـﻪ ﻟـﻮﻣړﻧۍ ﻣﺤﻜﻤـﻪ ﻛـﯥ راﺗـﻪ د
ﻋﻤـﺮ ﻗﻴــﺪ ﺳـﺰا واورول ﺷــﻮه ،ځﻜــﻪ ﭘـﻪ زﻏــﺮده ﻣـﯥ ووﻳــﻞ ﭼــﯥ ) وﻟـﺲ ﻣﺸــﺮ ﻣــﺎ
وژﻟﻰ!(
Get More e-books from www.ketabton.com
Ketabton.com - Digital Library