Bóg jest stwórcą... – deizm, Rozum ma.... – racjonalizm, Dążenie... – utylitaryzm, Poznawanie...

– empiryzm

Głównym założeniem filozofii Johna Locke’a była wiara, że człowiek rodzi się jako tabula rasa, a jego osobowość kształtuje się dzięki

doświadczeniom i wrażeniom, które zdobywa poprzez zmysły.

Francuski myśliciel Jean-Jacques Rousseau twierdził, że miarą człowieczeństwa nie jest rozum, lecz uczucia i empatia wobec innych ludzi. W

swojej filozofii podkreślał, że człowiek jest z natury dobry, a to społeczeństwo i jego instytucje, takie jak państwo i religia, wprowadzają w

nim negatywne cechy.

Wolter propagował naprawę świata poprzez zmniejszenie cierpienia, zwalczanie przesądów i walkę z nietolerancją i fanatyzmem. Był

krytykiem Kościoła katolickiego i walczył z jego wpływem na życie publiczne, a także bronił wolności słowa i wyznania.

1.C 2.B 3.A

Zasada imperatywu kategorycznego Immanuela Kanta to fundamentalna zasada etyczna, która mówi, że powinniśmy postępować tak, aby
nasze działania mogły stać się uniwersalnym prawem dla wszystkich ludzi. Innymi słowy, zasada ta mówi, że powinniśmy postępować
zgodnie z tym, co jest moralnie właściwe, niezależnie od naszych prywatnych interesów czy preferencji.

B. został odśpiewany po uchwaleniu Konstytucji 3 maja.

Utwór "Świat zepsuty" Ignacego Krasickiego jest satyrą, ponieważ wykorzystuje on ironię, kpinę oraz groteskę do ukazania negatywnych
cech i zachowań ludzi oraz świata, w którym żyją. Autor w sposób ironiczny i satyryczny przedstawia w utworze negatywne aspekty
ówczesnej rzeczywistości, takie jak korupcja, hipokryzja, egoizm czy nadmierne zainteresowanie bogactwem. Wszystko to przedstawione
jest w sposób przerysowany i groteskowy, co dodatkowo podkreśla absurdy i niedorzeczności obecne w ówczesnym społeczeństwie.

Można to sparafrazować następująco: Ludzie otwarcie przechwalają się kradzieżą drobnych korzyści. Nie ma nikogo, kto ciężko pracuje z
własnej woli, a jeśli ktoś tak robi, to dlatego, że brakuje mu prawdziwej cnoty, a nie ze względu na jakieś pozytywne cechy charakteru.

Filon czekając na spotkanie z ukochaną, postanowił zrobić dowcip i schował się w zaroślach. Miało to na celu sprawdzenie, co tak
naprawdę sądzi o nim Laura, co myśli o łączącym ich uczuciu.

Franciszek Karpiński był poetą serca z dwóch powodów:

1. Jego poezja była silnie skoncentrowana na emocjach i uczuciach. W swoich wierszach Karpiński często opisywał miłość,
tęsknotę, ból i smutek. Wykorzystywał on metafory i symboliczne obrazy, aby oddać złożone emocje, które towarzyszą ludzkim
doświadczeniom. Jego poezja wywołuje silne wrażenia i zwykle budzi silne emocje w czytelniku.

2. Karpiński był znany ze swojej ludzkiej wrażliwości i empatii. W życiu prywatnym był bardzo serdecznym i pomocnym
człowiekiem, zawsze gotowym do pomocy innym. Był to człowiek, który czuł i rozumiał ludzką naturę, a jego poezja była pełna
tego samego rodzaju empatii. Dlatego też jego wiersze są tak bliskie i ważne dla wielu ludzi, którzy dostrzegają w nich swoje
własne emocje i uczucia.

Ignacy Krasicki w satyrze "Do króla" krytykuje swojego ówczesnego monarchę - króla Stanisława Augusta Poniatowskiego oraz cały
polski dwór za brak męstwa, zbytnią pobłażliwość i nieodpowiedzialne podejście do spraw rządzenia państwem. Krasicki zarzuca
królowi, że nie podejmuje on wystarczających działań w celu usprawnienia rządu i obrony państwa przed zagrożeniami zewnętrznymi,
takimi jak Rosja czy Prusy. Satyryk oskarża króla o zbytnią pobłażliwość wobec swoich bliskich oraz o to, że umieszcza on
niekompetentnych ludzi na kluczowych stanowiskach rządowych. Ostatecznie, satyryk krytykuje cały polski system polityczny i
społeczny, przedstawiając go jako skorumpowany i nieskuteczny, a jednocześnie apelując do króla i szlachty o reformy i lepsze rządy.

1. Krytyka społeczeństwa i władzy: Satyra jest gatunkiem literackim, który wykorzystuje krytykę i ośmieszenie w celu ujawnienia
problemów społecznych i politycznych. W utworze "Do króla" Krasicki krytykuje dwór i króla, oskarżając ich o brak męstwa,
nieodpowiedzialność i niekompetencję w sprawowaniu rządów. Autor przedstawia również polski system polityczny i społeczny
jako skorumpowany i nieskuteczny, podkreślając potrzebę reform i lepszych rządów.

2. Zastosowanie ironii i satyrycznego stylu: Krasicki wykorzystuje satyryczny styl i ironię, aby w zabawny i przewrotny sposób
przedstawić problemy i absurdy polskiego dworu i władzy. Autor często wykorzystuje paradoksy i niedorzeczności, aby
ośmieszyć i ukazać hipokryzję i absurdalność w działaniach szlachty i władzy.