ZSTĄPIENIE do AVERNUSA

pomocnik

Podręczny poradnik dla mp od alexandriana

do pierwszego aktu przygody w baldur’s gate.
Redakcja
Dungeons & Dragons, D&D, Wizards of the Coast,
Forgotten Realms, Ravenloft, Eberron, the dragon
ampersand, Ravnica and all other Wizards of the
Coast product names, and their respective logos
are trademarks of Wizards of the Coast in the USA
and other countries.
This work contains material that is copyright
Wizards of the Coast and/or other authors. Such
material is used with permission under the
Community Content Agreement for Dungeon
Masters Guild.
All other original material in this work is copyright
2021 by [Rebel cooperation with Justin Alexander
& Maciej Jesionowski & Mateusz Nowak] and
published under the Community Content
Agreement for Dungeon Masters Guild.

Autor tekstu oryginalnego: Justin Alexander

The Alexandrian https://thealexandrian.net/
Tłumaczenie: Janek Sielicki/Janek Sielicki
Publishing https://janeksielicki.wixsite.com/
janeksrpg
Skład: zespół Rebel
Okładka: Katarzyna Jaworska
www.instagram.com/magic_ray.art/
Ilustracje: DMs Guild Creator Resource
Konsultacja merytoryczna: Mateusz Nowak
Layout: Darrin G. Scott https://www.dmsguild.
com/product/286572/XanatharsStyle-Page-
Backgrounds-and-Graphics
Ilustracje mapy i treść Zoppody:
Kartografia Niepraktyczna
https://www.facebook.com/kartografia.
niepraktyczna
Koordynacja projektu: Maciej Jesionowski

2
 Spis rzeczy
Mowa wstępna ������������������������������������������������������������������������� 4
Część 1: Wstęp �������������������������������������������������������������������������� 5
Część 2: Tworzenie postaci ������������������������������������������������ 11
Część 2b: Tawerna Elfia Pieśń ������������������������������������������ 15
Część 3: Śledztwo u Vanthampurów �������������������������������� 18
Część 3b: Tło Tajemnic Vanthampurów �������������������������� 19
Część 3c: Tajemnice Vanthampurów ������������������������������� 21
Część 3d: Sprawy dotyczące morderstw ������������������������ 27
Część 3e: Zatruty Posejdon ������������������������������������������������ 31
Część 3f: Loch Martwej Trójki ������������������������������������������ 34
Część 3h: Przemyt ludzi ������������������������������������������������������ 47
Część 3i: Posiadłość Vanthampurów ������������������������������� 50
Część 3j: Zamach na Portyra ��������������������������������������������� 54
Część 4: Podróż do Candlekeep ���������������������������������������� 57
Część 4b: Zstąpienie do Avernusa ������������������������������������ 59
Część 4c: Na progu piekła �������������������������������������������������� 65
Dodatek: Odgrywanie Gargautha ����������������������������������� 69
Posłowie �������������������������������������������������������������������������������� 71

Justin Alexander

P
rofesjonalny twórca gier fabular-
nych z ramienia studia Atlas Ga-
mes. Odpowiedzialny za rozwój
wielu nagradzanych tytułów,
takich jak Feng Shui, Over the Edge,
Unknown Armies, Ars Magica czy Ma­
gical Kitties Save the Day (nad którym
dodatkowo pracował jako współ­autor drugiej edycji).
Justin jest także współtwórcą systemu Infinity
Roleplaying Game i twórcą poczytnego anglojęzycz-
nego bloga The Alexandrian za którego wygrał nagrodę
ENnie w 2019 roku.
Jak sam zaznacza – jego blog to nie tylko miejsce
na informowanie o nowych projektach w których bierze
udział, ale także znaleźć tam można opracowania,
recenzje, przemyślenia i przypowieści ze świata gier
fabularnych.

3
pomocnik do zstąpienia do avernusa

Mowa wstępna

J
ako erpegowcy czujemy pod-
świadomie, że oficjalne przygody
do wielu systemów potrafią
ze względu na swoje ograniczenia
i konstrukcję nie zapewniać nam pełnej
satysfakcji, zwłaszcza gdy oczekiwania –
jak w moim przypadku – były ogromne.
Tym razem było podobnie. I ponownie fani i fanki sta-
nęli na wysokości zadania, publikując w sieci swoje prze-
myślenia dotyczące struktury przygody czy pojedynczych
wątków. Jest jednak jedno wyjątkowe miejsce, którego
adres – w moim odczuciu – powinni znać wszyscy korzy-
stający z oryginalnych scenariuszy. Mowa o blogu The
Alexandrian i zamieszczonych tam opracowaniach przy-
gód Descent into Avernus i Dragon Heist.
W Wasze ręce składamy ten poradnik, który w fanta-
styczny sposób rozprawia się z „przedpiekielną” fazą
przygody Baldur’s Gate: Zstąpienie do Avernusa. Nie jest
to kompletne opracowanie, a jego najważniejszy (­naszym
zdaniem) fragment. Korzystajcie z niego do woli, pamię-
tając przy tym o słowach Adama Wieczorka, redaktora
naczelnego Zewu Cthulhu w Polsce: „Przygoda pisana
nigdy nie jest dziełem skończonym. Dopiero staje się nim
poprzez kontakt z MP i graczami”.
Maciej Jesionowski 2021

J
estem fanem tego remiksu.
­Pozostaje całkiem wierny mate-
riałowi źródłowemu, ale podkręca
go tam, gdzie przydaje się to
najbardziej. Szczególnie wartościowe
są pierwsze rozdziały, które pogłębiają
motywację postaci i zagnieżdżają w opo-
wieści informacje ważne w dalszej części przygody. Takie
podejście z pewnością zaprocentuje później, w trakcie
eksploracji Avernusa. Dlatego właśnie zdecydowaliśmy
się na tłumaczenie i oddanie w ręce polskich graczy
pierwszych czterech części Remiksu. Pozwolą one szyb-
ciej nabrać rozpędu i łatwiej wprowadzą graczy w fabułę.
A jeżeli będzie Wam mało, to pozostałe części znajdziecie
w oryginale na blogu The Alexandrian.
Jak najlepiej korzystać z tej publikacji? Przeczytajcie
ją, mając pod ręką Baldur’s Gate: Zstąpienie do Aver­
nusa. Sprawdzajcie w oryginalnej publikacji, jak zmiany
zaproponowane przez Justina wpływają na przygodę,
i wybierajcie te, które Wam pasują. Bawcie się dobrze
i na E
­ rpegowej Rebelii dajcie znać, jak było!
Mateusz Nowak 2021

4
 pomocnik do zstąpienia do avernusa

Część 1: Wstęp

Z
acznijmy od podsumowania tła fabulnego Zstą­ Jeśli BG odmówią, Zodge rozkazuje „zabić ich
pienia do Avernusa: na miejscu”.
Jeśli zgodzą się wykonać rozkaz, ale potem zajmą się
innymi sprawami, Zodge wyśle oddział żołnierzy,
którzy mają sprowadzić „buntowników” do kapitana
• Ponad 140 lat temu anielica Zariel przekonała świę-
i „­zabić każdego, kto odmówi powrotu”.
tych rycerzy miasta-państwa Elturel, by pojechali z nią
na świętą krucjatę do samego Piekła. Jeśli BG uciekną, Zodge wyśle kolejne dwa oddziały,
• Ekspedycja okazała się porażką: wielu rycerzy zdezer- rozkazując im zabić drużynę.
terowało i uciekło do domu, zamykając za sobą bramę
do Piekła. Pozostałe w piekle wojska Zariel wybito, Remiks
anielica dostała się do niewoli, a następnie przeszła
Wydaje mi się, że podejście typu „róbcie, co każę, albo
na stronę zła.
• Przysięgła posłuszeństwo Asmodeuszowi i stała się zabiję wasze postacie” z oczywistych względów jest
arcydiablicą i władczynią Avernusa. Jej serce wciąż wy- problematyczne. Jednak fakt, że Zstąpienie powtarza je
pełniała żarliwa nienawiść do rycerzy, którzy ją zdradzili, trzykrotnie i to zaraz po sobie, działa jak wielka, rzuca-
więc nieustannie obserwowała Elturel, czekając na do- jąca się w oczy strzałka, wskazująca na dużo ważniej-
godną okazję do zemsty. szy problem.
• W międzyczasie zbiegli do Elturelu rycerze skłamali, opo- Ani gracze, ani ich postacie nie mają żadnego powodu,
wiadając o doniosłej bitwie, którą stoczyli po drugiej stro- by obchodziło ich to, co się dzieje w mieście.
nie wrót. Ich zakon zyskał nazwę Piekielnych Jeźdźców. Mamy tu do czynienia z niedziałającym punktem
• Kilkadziesiąt lat później w Elturelu pojawiło się zło in- zaczepienia fabularnego, z czego zdają sobie sprawę
nego rodzaju: Najwyższy Kapłan miasta tak naprawdę nawet sami projektanci przygody, przystawiając
był potężnym wampirem. W tej najczarniejszej godzinie pistolet do głowy graczy, by zmusić ich do wzięcia
bóg Amaunator odpowiedział na modły swych wiernych w niej udziału.
i na niebie ponad miastem pojawił się Towarzysz: drugie Jak to naprawić?
słońce, którego blask rozświetlił mrok i zniszczył wszyst-
kie nieumarłe istoty.
• Było to jednak oszustwo: tak naprawdę to Zariel stwo-
rzyła Towarzysza, uprzednio zawierając pakt z kimś
w Elturelu (więcej na ten temat poniżej). Skąpany świa-
tłem Towarzysza Elturel i wszyscy jego mieszkańcy
stali się mimowolnymi uczestnikami piekielnej umowy.
Po pięćdziesięciu latach całe miasto i dusze wszystkich
mieszkańców staną się własnością Zariel.
• Kilka dni temu doszło do następujących wypadków: całe
miasto Elturel zostało wciągnięte do Avernusa, pierw-
szego kręgu Piekła.
• W tym czasie w Elturelu z misją dyplomatyczną przeby-
wał także Wielki Książę Ravengard, jeden z władców
Wrót Baldura.
• Uchodźcy z Elturelu kierują się w dół rzeki Chionthar,
szukając pomocy we Wrotach Baldura. Miasto nie jest
w stanie pomóc wszystkim i zamyka bramy.

Zstąpienie do Avernusa rozpoczyna się długim tekstem

do odczytania graczom. Informuje on, że z powodu
obecnego kryzysu postacie graczy zostały powołane
do Płomiennych Pięści, czyli najemnej straży, która
od wieków pełni we Wrotach funkcję policji i wojska.
­Drużyna ma się zgłosić do kapitana Zodge’a przy Bra-
mie Bazyliszka.
Drużyna przybywa pod Bramę Bazyliszka w momen-
cie, gdy Zodge wskakuje w środek zamieszek, by zapre-
zentować swoją siłę. Na koniec sceny Zodge podchodzi
do BG i wyjaśnia, że kultyści wyznający Martwą Trójkę
(­Bane’a, Bhaala i Myrkula), wykorzystując chaos w mie-
ście, rozpoczęli krwawe żniwa. Drużyna musi udać się
do ­tawerny Elfia Pieśń na spotkanie z informatorką
o imieniu Tarina.

5
 pomocnik do zstąpienia do avernusa
Uchodźcy
Głównym filarem Zstąpienia do Avernusa jest miasto
Elturel. Co się z nim stało? Dlaczego to się stało?
Jak je uratować?
Wszystko kręci się wokół Elturelu… a przynajmniej
powinno. Jednak w praktyce właściwie nie występuje
on w kampanii, zwłaszcza w pierwszym akcie. BG po-
winno zależeć na losie Elturelu, ale przygoda nie daje
im ku temu powodów.
Ten problem najprościej rozwiązać, prosząc graczy,
by stworzyli postacie pochodzące z Elturelu lub mocno
związane z tym miastem. Jednak wtedy ponownie pojawia
się problem z motywacją: graczom powiedziano, że ich
postaciom zależy na Elturelu, ale im tego nie pokazano.
Więź postaci z miastem trzeba pokazać przy stole, gracze
muszą jej doświadczyć.
Aby to zrobić, posłużymy się oczywistym rozwiązaniem:
uchodźcami z Elturelu.
Zamiast rozpoczynać kampanię od spotkania z ­Zodge’em,
zaczniemy od sceny, w której BG eskortują karawanę
uchodźców próbujących dotrzeć do Wrót Baldura. Ogólnie
rzecz biorąc, można to zrobić na trzy sposoby:
• IN MEDIAS RES: W scenie otwierającej kampanię BG
już podróżują drogą wraz z uchodźcami, kierując się
do Wrót Baldura.
• UCHODŹCY NA DRODZE: Podróżując wzdłuż rzeki
Chiontar, drużyna zaczyna napotykać uciekających
mieszkańców Elturelu. Jedna z grup uchodźców znajduje
się w niebezpieczeństwie (na przykład atakują ją ban-
dyci) i BG muszą jakoś zareagować. Następnie uchodźcy
proszą drużynę o eskortę do Wrót Baldura, bo „tam
na pewno znajdą bezpieczne schronienie”.
• O WŁOS: BG wędrują do Elturelu. Ze szczytu wzgórza
dostrzegają leżące przed nimi błyszczące miasto. Scho-
dzą w dolinę, rozlega się potworny grzmot. Gdy drużyna
wchodzi na kolejne wzgórze, widzi, że całe miasto znik-
nęło! BG znajdują się tam, gdzie rozpoczął się kryzys,
i to tuż po porwaniu Elturelu do Piekła.
• PRELUDIUM KATASTROFY: Drużyna znajduje się
w Elturelu, gdy coś strasznego dzieje się z wiszącym
6
nad miastem Towarzyszem. Czarne błyskawice wy-
dają się atakować strzegące Elturel słońce. Następnie
­błyskawice zaczynają uderzać coraz niżej, waląc w bu-
dynki, ulice i mieszkańców. Wybucha panika i niektórzy
próbują uciekać z miasta. BG ledwo udaje się wybiec
za mury, gdy E ­ lturel znika!
Każda kolejna opcja z powyższej listy sprawia, że kryzys
dotyka BG bardziej bezpośrednio i dotkliwiej, ale z drugiej
strony trudniej też sprawić, że BG na pewno udadzą się
do Wrót Baldura. Choć na papierze pomysł umieszczenia
drużyny w Elturelu w momencie katastrofy wydaje się do-
skonały, pojawia się ryzyko, że BG nie będą chcieli uciekać.
Opcjonalnie: zacznij „In medias res”, ale następnie zainicjuj
scenę retrospekcji przedstawiającą katastrofę. Gracze mogą
w niej odgrywać swoje postacie, organizować karawanę, rato-
wać ocalałych itp. Takie sceny retrospekcji możesz inicjować
naprzemiennie z wydarzeniami z opcji „Uchodźcy na drodze”.
Opcjonalnie: zamiast po prostu zacząć od opcji „O włos”,
udaj, że to zwykła kampania rozgrywająca się w Elturelu.
Wyślij drużynę poza miasto, by wykonała zadanie typowe
dla pierwszopoziomowych postaci. Coś prostego. Można
tu umieścić subtelną wskazówkę lub zapowiedź Kultu Zariel.
A gdy drużyna wraca do Elturelu – BUM! Zawieszenie akcji
w dramatycznym momencie! Koniec sesji.
Przygotowanie karawany
Karawanę uchodźców przygotuj i poprowadź tak, jakby
była to scena balu lub spotkania towarzyskiego. Więcej
na ten temat na blogu we wpisie Party Planning. Choć
na pierwszy rzut oka takie podejście może wydawać się
dziwne, ma dużo sensu.
UCHODŹCY: Będziesz potrzebować minimum 4–6
uchodźców. Zalecam jednak, by grupa liczyła 10–15
osób. Aby postacie te naprawdę ożyły, możesz skorzystać
z Universal Roleplaying Template (znajdziesz ją na blogu).
Możesz chcieć zacząć od niewielkiej karawany, do której
z czasem dołączy więcej osób. Niezależnie od tego grupa
zapewne będzie składać się z większej liczby uchodź-
ców niż założono, więc opisani staną się „­t warzami”.
I to głównie z nimi drużyna będzie obcować.
PRZEBIEG WYDARZEŃ: W czasie wędrówki wiele
wydarzeń będzie miało charakter kryzysów, z którymi BG
będą się mierzyć. Mogą to też jednak być odwiedziny cha-
rakterystycznych miejsc, spotkania z innymi uchodźcami
itp. Oto kilka pomysłów:
• Drużynę atakują bandyci.
• Grupa znajduje zwłoki innych uchodźców, którzy wpadli
w zasadzkę.
• Alyssa, jedna z uchodźczyń z karawany, jest w ciąży i za-
czyna rodzić.
• Pęka oś w jednym z wozów.
• Grupa mija Fort Pana Poranka. To przeklęte miejsce i na-
wet uchodźcy nie chcą się tam schronić. Uchodźcy zapeł-
nili pobliski tymczasowy Fort Zakonu Towarzysza.
• Psotne fey kradną karawanie żywność.
• Grupa mija duże obozowisko innych uchodźców.
• W dół lub w górę rzeki Chionthar żegluje statek.
 pomocnik do zstąpienia do avernusa

• W górę rzeki płynie flotylla małych statków; do Wrót Bal-

dura doszły wieści o kryzysie, więc spontanicznie zorga-
nizowany sojusz rybaków zebrał zapasy i ruszył w stronę
Elturelu, by choć trochę pomóc.
• Grupę galopem mija oddział Piekielnych Jeźdźców (jadą
w stronę miasta lub w przeciwnym kierunku).
• Grupę atakuje Kult Zariel (kultyści mogli się od jakiegoś
czasu ukrywać wśród uchodźców).
• W stronę Elturelu maszeruje pluton Płomiennej Pięści.
Zatrzymują uchodźców i bezceremonialnie ich przepy-
tują, próbując poznać los wielkiego księcia Ravengarda.
Warto w tej części przygody uwzględnić żywność i wodę.
Jednak nie zalecam prowadzenia pełnej symulacji: najlepiej
wprowadzić kilka wydarzeń, w których brakuje jedzenia
lub wody, a BG muszą jakoś rozwiązać ten problem.
Tworząc BN-ów uchodźców, zauważysz zapewne,
że ­sekwencję głównych wydarzeń podróży można wzbo­
gacić o konflikty międzyludzkie.
Elturel od Wrót Baldura dzieli około 320 kilometrów.
­Biorąc pod uwagę prawdopodobne tempo podróży kara-
wany, cała podróż zajmie mniej więcej dziesięć dni. Nie
trzeba każdego z nich wypełniać wieloma spotkaniami.
Dwa lub trzy na dzień wystarczą, by zbudować odpowied-
nią atmosferę, a wiele z nich może być krótkich. Po kilku
dniach podróży, gdy BG opanują już sytuację na tyle, że dni
staną się powtarzalne, możesz chcieć podsumować kilka
dni wędrówki krótkim opisem, a potem od razu przejść
do kolejnego kryzysu.
PROWADZENIE KARAWANY: W przygodach skupio-
nych na drużynie akcja trwa nieprzerwanie, bo zwykle
sytuacje rozgrywają się Tu i teraz. Jednak w czasie podróży
z karawaną lepiej operować na bardziej abstrakcyjnym
poziomie narracji, pomijając nieciekawe chwile i za po-
mocą filmowych cięć przeskakując do akcji. Nie zapomnij
przy tym o scenach, w których BG będą mieli okazję wejść
w interakcję z BN-ami. W tych scenach przydadzą się wska-
Pod Bramą
zówki opisane na blogu: Gdy karawana uchodźców dotrze do Wrót Baldura, odkryje,
że sytuacja przedstawia się tak, jak to opisano w Zstąpieniu:
• Którzy BN-i ze sobą rozmawiają?
bramy zostały zamknięte. Pod murami rośnie ogromny obóz
• Kto może podejść i dołączyć do rozmowy, którą pro­wa‑
uchodźców i jest jasne, że brakuje zapasów. Jeśli drużyna
dzą BG?
chce zapewnić swojej grupie bezpieczeństwo, musi wymy-
• O czym rozmawiają?
ślić sposób na przedostanie wszystkich do środka (stamtąd
W każdym z przypadków przyda się lista uchodźców. można na przykład zapewnić transport statkiem do bez-
Być może dobrze sprawdzi się regularnie wprowadzana pieczniejszego portu).
scena wieczornego obozowania, która pozwoli ci popro- Jeśli drużyna podejdzie bezpośrednio pod bramę, spotka
wadzić rozmaite interakcje z BN-ami. Do takich interakcji kapitana Zodge’a. W innym przypadku ktoś wskaże im
może też dojść podczas: ­Zodge’a jako „gościa, który może rozwiązać wasze prob­
• podróży drogą, lemy, jeśli mu się to opłaci”. Zamiast tego do Zodge’a mogą
• załatwiania potrzeby na skraju drogi, dojść pogłoski o grupie, która zapewniła swojej karawanie
• nocnej warty, bezpieczeństwo na szlaku – wtedy kapitan sam znajdzie
• posiłku lub napełniania bukłaków wodą. drużynę w obozie.
UMOWA Z ZODGE’EM: Zodge zmierzy grupę wzrokiem,
Jeśli gracze dobrze się bawią, pozwól im w pełni doświad- dokona mentalnej oceny, dojdzie do wniosku, że BG mogą
czyć dziesięciodniowej podróży. Jednak, jeśli widzisz, że się się mu przydać i zaoferuje układ. Jeśli drużyna zgodzi się
nie odnajdują, wprowadź częstsze „cięcia” i szybciej prze- dołączyć do Płomiennej Pięści i zbadać sprawę morderstw,
wijaj czas do przodu – choć cały czas staraj się, by drużyna Zodge pozwoli karawanie wejść do miasta.
miała szanse interakcji z uchodźcami.
Pakty, układy i umowy są ważnym wątkiem kampanii.
Choć układ proponowany przez Zodge’a nie jest specjal-
nie diaboliczny (a nawet dość rozsądny i pozbawiony ukry-
Uwaga: warto, by jeden z uchodźców wspomniał przy jakiejś tych klauzul, które potem niespodziewanie wpędzą dru-
okazji, że Elturel jeszcze nigdy nie zmagał się z takim kryzy- żynę w kłopoty), to stanowi zapowiedź piekielnych paktów
sem: ani w czasie Nocy Czerwonego Przewrotu, ani nawet czekających w dalszej części przygody. Zatem nie ograni-
pod rządami wampirzego lorda Ikaia. czaj się do uścisku ręki. Niech Zodge przedstawi drużynie
odpowiednie dokumenty rekrutacyjne, a BG je podpiszą.

7
 pomocnik do zstąpienia do avernusa
Opcjonalnie: przygotuj dokumenty w formie fizycznych po-
mocy dla graczy, by ci podpisali je przy stole. Gdy to zrobią,
szybko je zbierz i podkreśl, że chowasz papiery w bezpiecz-
nym miejscu, gdzie trudno będzie je zdobyć.
Na dokumencie poborowym widać czerwonawą pieczęć
wodną. Gdy wszyscy już złożą podpisy, Zodge wyjmie
specjalny nóż i przetnie dokument w poprzek znaku
wodnego, tworząc nieregularną krawędź. Wręczy też
BG odznaki. Dzięki nieregularnej krawędzi przecięcia
każdą połowę dokumentu można dopasować tylko
do odpowiedniej drugiej połowy, dzięki czemu strony
umowy mogą potwierdzić zgodność. Ta scena zapowiada
infor­mację o pakcie zawartym między Zariel i ­Elturelem
[zob. Cześć 4 Remiksu].
Ponadto mordercy zabijają uchodźców, co wyja-
śniono szczegółowo w Części 3 Remiksu. Ponownie
próbujemy tu powiązać szczegóły przygody z ogólnymi
motywami kampanii.
AWANS POSTACI: Po podpisaniu dokumentów pobo-
rowych postacie osiągają drugi poziom doświadczenia.
Tajemnica losu Elturelu
Ostatnim elementem, który musimy podkreślić w naszej
kampanii, jest tajemnica zaginięcia Elturelu. Ten motyw
można podzielić na trzy osobne odkrycia:
• Co się stało z Elturelem? (Został wciągnięty do Piekła).
• Dlaczego tak się stało? (Miasto sprzedano w ramach
paktu piekielnego).
• Prawdziwa historia Piekielnych Jeźdźców. (Zdradzili
­Zariel i zostawili ją na śmierć w Avernusie).
Uważam, że na początku kampanii BG nie powinni
znać (ani nawet podejrzewać) odpowiedzi na te pytania.
Jeśli wykorzystujesz otwarcia „O włos” lub „Preludium
katastrofy”, zastanów się, co dokładnie ujrzy drużyna
w czasie zniknięcia Elturelu.
PLOTKI O ELTURELU: Należy stworzyć poczucie
tajemnicy otaczającej zniknięcie miasta, a najlepiej zrobić
to, czyniąc Elturel głównym tematem rozmów. Praktycz-
nie każdy napotkany BN powinien mieć inną teorię doty-
czącą losu Elturelu.
Przykładowe tematy rozmów: I co się teraz wydarzy?
Czy zniszczeniu ulegną kolejne miasta? Czy Wrotom Bal-
dura grozi niebezpieczeństwo? A wiecie, że Waterdeep
też zostało zniszczone?
Dziesięć dokładnie opisanych pogłosek tego rodzaju
można znaleźć poniżej i na moim blogu, we wpisie Ru­
mors of Elturel. Wpleć te pogłoski w:
• rozmowy z uchodźcami i z innymi osobami spotkanymi
na drodze do Wrót Baldura;
• rozmowy z ludźmi wypytującymi drużynę o świeże infor-
macje, gdy BG zjawią się w obozie pod miastem;
• odprawę u Zodge’a;
• krzyki heroldów miejskich donoszących na rogu ulicy
o najświeższych wydarzeniach;
• rozmowy w Elfiej Pieśni i Pochyłej Latarni.
Ponadto niech BN-i nie będą jedynymi dostawcami
wieści. Odwróć sytuację i zaangażuj graczy; niech to oni
wypytują BN-ów o to, co się stało. Dzięki temu graczom
8
będzie zależeć na informacjach i naprawdę będą o nich
dyskutować.
WPROWADZENIE THAVIUSA KREEGA: Upewnij
się, że wśród plotek i rozmów wielokrotnie wspomnisz
o Kreegu, a gracze dowiedzą się, że Thavius Kreeg: a)
był Najwyższym Nadzorcą Elturelu; b) zaginął i zakłada
się, że przepadł razem z miastem. Więcej na ten temat
w Części 3, ale należy wyraźnie przekazać powyższe in-
formacje, dzięki czemu gracze zrozumieją powagę sytua­
cji, gdy później znajdą Kreega żywego.
ROZWIĄZANIA: Drużyna zdobędzie wskazówki
dotyczące pierwszych dwóch odkryć (Co się stało z Eltu­
relem? Dlaczego tak się stało?) w Części 3: Tajemnice
Vantham­purów, a ostatecznie rozwiąże zagadkę w Czę­
ści 4: Candlekeep.
Prawdziwa historia Piekielnych Jeźdźców zostanie od-
kryta w Części 5: Elturel i Części 6: Wędrówka po Aver­
nusie. To celowe działanie: chcemy, by drużyna poznała
oficjalną historię, znaną od setek lat, a dopiero potem
ujawnimy prawdę. Nie można wyrwać dywanu spod ich
stóp, jeśli najpierw na niego nie wejdą!
Tajemnice omówimy szczegółowo w miarę ich pojawia-
nia się w przygodzie.
Plotki o Elturelu
Na początku Zstąpienia do Avernusa Elturel znika,
a tłumy zdesperowanych uchodźców idą wzdłuż rzeki
Chionthar, szukając ratunku we Wrotach Baldura.
To, co naprawdę się stało, wyjaśniono w podręczniku,
ale w czasach kryzysu i chaosu zwykle pojawia się wiele
plotek i opowieści. Niektóre są wynikiem błędnego zrozu-
mienia faktów, inne to wierutne bzdury, ale ludzie powta-
rzają je wszystkie. Poniższe pogłoski pomogą ci stworzyć
na początku kampanii aurę tajemnicy wokół zniknięcia
Eltu­relu. Na tym wczesnym etapie, zawsze gdy BG roz-
mawiają z postacią niezależną, powinni usłyszeć nową
lub wyolbrzymioną wersję którejś hipotezy. BN-i także
będą desperacko szukać prawdy i zapewne przepytają
BG, sprawdzając, co wiedzą lub jakie plotki słyszeli.
Elturel żyje!
Towarzysz, Dar od Amaunatora, lśniący glob, który
niczym drugie słońce wisi nad Elturelem i od dawna
chroni miasto przed złem nieumarłych, wykrył zbliżające
się do Elturelu straszliwe zło. Skąpał więc miasto świę-
tym blaskiem i przeniósł je poprzez czas i przestrzeń
do Twierdzy Wiecznego Słońca, siedziby Amaunatora,
Boga Słońca i Czasu. Niestety wielu z tych, którzy chcieli
dotrzeć do miasta przed jego wniebowstąpieniem, nie
zdążyło. W niektórych wersjach tej pogłoski miasto
ma powrócić, gdy zagrożenie już minie. Niektórzy mogą
twierdzić, że była to nagroda za świętość miasta. Wszy-
scy mieszkańcy zostali przemienieni w anioły i kontynu-
ują świętą pracę w wyższej sferze istnienia.
Smoczy ogień
Ze wschodu przybył tuzin starożytnych smoków i spalił
miasto. Niektórzy twierdzą, że wszystkich (lub jednego)
gada dosiadali jeźdźcy (kobieta w bieli, rycerze śmierci,
burzowe olbrzymy). Według pewnych doniesień wszyst-
kie smoki były tego samego koloru (zwykle czerwonego
lub czarnego, choć czarne nie pasują do opisu spalenia
 pomocnik do zstąpienia do avernusa
miasta). Jednak inni twierdzą, że smoki były różnych
kolorów, co zdaje się wskazywać na działanie Tiamat.
Po kilku dniach drużyna może natrafić na zmodyfiko-
waną wersję tej pogłoski, w której to Tiamat osobiście
wiodła smoki na Elturel.
Armia demonów
W różnych miejscach Elturelu otworzyło się trzynaście
wrót sferalnych i trzynaście balorów, prowadząc trzy­
naście armii demonów, zniszczyło miasto. Mówi się,
że ci, którzy uciekli na końcu, spojrzeli za siebie i ujrzeli
­cytadelę z obsydianu wzrastającą na środku miasta –
wieżę czarnego grzechu sięgającą w stronę gasnącego
blasku Towarzysza.
Meteoryt!
To było uderzenie meteorytu! Spadł z nieba i uderzył
w pobliżu centrum miasta, niszcząc je w potężnej eksplo-
zji, którą było słychać w promieniu wielu mil.
Oblężenie!
Elturel wcale nie zniknął. Jest „tylko” oblężony przez
armię nieumarłych/hordę orków/armię diabłów, które
przybyły z Dziewięciu Piekieł, by zemścić się na Piekiel-
nych Jeźdźcach, którzy niegdyś przejechali przez bramę
do samego Avernusa! Płomienna Pięść nie chce przyjść
Elturelowi z odsieczą, choć wielki książę Ulder Raven-
gard, który przebywał w Elturelu z misją dyplomatyczną,
wciąż jest tam uwięziony. Według plotki inny członek lub
członkini Rady Czworga (Thalamra Vanthampur, Dillard
Portyr, Belynne Stelmane) – lub cała trójka – manipuluje
Pięścią, by doprowadzić do śmierci wielkiego księcia
Ravengarda.
Zdrada Ravengarda
Wielki książę Ulder Ravengard udał się do Elturelu pod
pozorem misji dyplomatycznej, ale zdradził Najwyższego
Nadzorcę Thaviusa Kreega i zamordował przywódców
miasta w czasie bankietu na swoją cześć. Następnie jego
rycerze złupili i spalili miasto. W niektórych wersjach
tej pogłoski żołnierze z Fortu Pana Poranka lub Fortu
Tamal (lub obu) przybyli na ratunek miastu i teraz prowa-
dzą jego kontroblężenie, odcinając Ravengardowi drogę
odwrotu z ruin miasta.
Kres towarzysza
Towarzysz, czyli drugie słońce, które od dawna wisi nad
Elutrelem, eksplodowało! Miasto uległo całkowitemu
unicestwieniu, pozostawiając po sobie jedynie dymiący
krater. Niektórzy twierdzą, że katastrofa jest wynikiem
cofnięcia błogosławieństwa Boga Słońca, a kapłani
Amaunatora pojawili się wśród grup uchodźców, naucza-
jąc o końcu świata lub biczując się w nadziei, że poprzez
kary cielesne i umartwienie odzyskają łaskę swego Pana.
Krążą też pogłoski, że Towarzysza uszkodzono. Miesz-
kańcy Wrót Baldura snują hipotezy, że musiały to zrobić
diabły z Dziewięciu Piekieł, być może w ramach zemsty
za Piekielnych Jeźdźców, którzy dawno temu najechali
Avernus – a wszyscy wiedzą, że diabły mają nieskoń-
czone pokłady cierpliwości i zemsta smakuje najlepiej po-
dana na zimno. Jednak wielu uchodźców z Elturelu szep-
cze, że to Wrota Baldura są winne katastrofy! Przecież
9
nie był to zbieg okoliczności, że wielki książę Ravengard
akurat przebywał w Elturelu, gdy doszło do eksplozji!
Wojna Domowa
Żołnierze z Fortu Tamal (który strzeże mostu Boareskyr
na północnych ziemiach Elturgardu) zbuntowali się,
ruszyli na południe i, zaskakując obrońców Elturelu,
zdobyli miasto. Mówi się, że na ich czele jechał czarny
rycerz. Niektórzy powiadają, że Tamal Tent, czyli pala-
dyn, który zostałby nowym Najwyższym Nadzorcą, gdyby
nie zamordował go Thavius Kreeg, wrócił pod postacią
rycerza śmierci. Jednak według innych pogłosek rycerz
ten jest Piekielnym Jeźdźcem, którego zesłano do Fortu
Tamal za herezję i który został zarażony krwią Bhaala,
mrocznego boga, którego Cyric zabił tam, gdzie teraz
stoi fort. [zob. Wybrzeże Mieczy, strona 73].
Drugie miasto
Elturel nie był pierwszym zniszczonym miastem: Scor-
nubel, Miasto Karawan, które leży bardziej na wschód
nad Chiontarem, na trzy dni przed upadkiem Elturelu
także zniknęło z powierzchni ziemi (lub zostało uni-
cestwione boskimi gromami czy też opanowane przez
grupę illithidów, które kontrolują władze).
Spuścizna fortu pana poranka
W 1476 R.D. Fort Pana Poranka, czyli twierdza nad
rzeką Chiontar strzegąca granicy między Elturgardem
i Wrotami Baldura, nagle opustoszał. W ciągu jednej
nocy zniknął cały garnizon, kamienie Fortu poczerniały,
a wszystkie drzwi i okna zatrzasnęły się na zawsze.
Najwyższy Nadzorca Elturgardu, Thavius Kreeg, do-
szedł do wniosku, że zło zanieczyściło Fort, i rozkazał
zapieczętować twierdzę, a także obwieścił, że każdy,
kto do niej wejdzie, stanie się banitą. Niedawno pieczę-
cie na Forcie pękły i dawny garnizon, teraz pod postacią
rycerzy śmierci na ognistych rumakach, poprowadził
armię diabłów z Dziewięciu Piekieł na Elturel. Miasto
zostało złupione i zniszczone. Według niektórych donie-
sień po upadku E­ lturelu piekielne wojsko ruszyło dalej
na wschód i wkrótce padnie też Scornubel.
pomocnik do zstąpienia do avernusa

10
 pomocnik do zstąpienia do avernusa
Część 2: Tworzenie Postaci
W
Części 1 krótko omówiono pomysł zakładający,
że do Zstąpienia do Avernusa gracze tworzą
postacie pochodzące z Elturelu lub mocno zwią-
zane z tym miastem. Choć doszliśmy do wnio-
sku, że takie powiązanie to wciąż za mało, by graczom za-
leżało na Elturelu, nie oznacza to, że nie należy zachęcić
graczy do stworzenia takich postaci. Wręcz przeciwnie!
Choć to, co dzieje się przy stole, zawsze będzie ciekawsze
i bardziej namacalne niż informacje zawarte w historii
postaci, umieszczenie pewnych faktów w tej historii po-
zwala wykorzystać je w czasie rozgrywki.
Postacie MP
W tej części tekstu skupimy się głównie na rozważaniach
dotyczących Postaci MP (PMP) występujących w Zstąpie­
niu do Avernusa.
PMP to nie to samo, co Bohaterowie Niezależni (BN-i).
PMP to postacie, które MP kontroluje tak, jakby sam grał
w swoją kampanię, więc taka postać niczym nie różni
się od kolejnego BG w drużynie. Choć teoretycznie jest
to możliwe (a tu i tam można natknąć się na opowieści
o sukcesie takiej kampanii), zwykle takie podejście koń-
czy się spektakularną porażką. Są ku temu dwa powody.
Po pierwsze, PMP staje się główną gwiazdą kampanii,
kradnąc cały „czas antenowy” grupy, a także jest narzę-
dziem do zmuszania drużyny, by robiła to, co chce MP.
Drugą częstą konsekwencją prowadzenia PMP jest to,
że taka postać staje się specyficzną półpostacią, która
z dziwnych przyczyn nie uczestniczy w podejmowaniu
decyzji grupy lub często „znika” ze świata gry, bo wszyscy
zapominają o jej istnieniu.
Napisałem o tym kiedyś artykuł, ale – mówiąc krótko –
próbuję zwykle unikać zarówno PMP, jak i BN-ów, którzy
wspierają drużynę. Na przykład, jeśli w przygodzie poja-
wiają się najemnicy lub podwładni BG, zwykle wolę,
by to gracze ich kontrolowali.
Bez względu na twoje odczucia względem PMP takie
postacie pojawiają się w Zstąpieniu, gdzie pełnią głów-
nie funkcję łatania dziur w scenariuszu. Znakomitym
pomysłem jest ich wyeliminowanie. Najprościej zrobić
to na etapie tworzenia drużyny: jeśli funkcję danego
PMP można przenieść na któregoś bohatera lub boha­
terkę, takiego PMP można usunąć z kampanii bez
szkody dla historii.
Reya Mantlemorn
Reya Mantlemorn to najbardziej oczywista PMP w Zstą­
pieniu do Avernusa. Spełnia trzy funkcje:
• Zaczepia postacie graczy na ulicy i mówi o tym,
że Nadzorca Kreeg wciąż żyje.
• Gdy grupa przenosi się do Elturelu, Reya Mantlemorn
ma za zadanie wskazać, że konieczne jest udanie się
do Wysokiego Dworu.
• Jako członkini Piekielnych Jeźdźców ma kilka emocjo­
nujących momentów typu: „Ale jak to?! Nie mogę
w to uwierzyć!”, gdy reaguje na zwroty akcji w kampanii.
Pierwszy z nich to po prostu efekt źle zaprojektowanej
przygody: to nie drużyna odkrywa, że Kreeg wciąż żyje
(zaskakujący zwrot akcji!), tylko losowy BN informuje
11
grupę o tym na ulicy. Tę scenę trzeba całkowicie wy-
eliminować.
Drugi problem wymaga kompletnej zmiany podejścia
do Hellturelu w Części 5 Remiksu, co usunie konieczność
obecności Rei w piekle. Jeśli postanowisz nie wprowa-
dzać żadnej z powyższych zmian, w Elturelu do drużyny
może podejść dosłownie dowolny BN i przekazać tę samą
informację („Słuchajcie! MP przemówił do mnie i rzekł,
że do Wysokiego Dworu udać się musicie!”).
Po trzecie, świetnym pomysłem jest włączenie do dru-
żyny członka lub członkini Piekielnych Jeźdźców. Taka
osoba może czuć się dotkliwie zdradzona, a potem
zupełnie zaskoczona, gdy dowie się, że cała historia
i tożsamość zakonu oparta była na kłamstwach tchórzli-
wych zdrajców. (Co dziwne, w przygodzie Reya opuszcza
grupę, zanim do tego dojdzie!)
Jednak to chyba dość oczywiste, że taki zwrot akcji
zrobi o wiele większe wrażenie, jeśli to BG będzie odczu-
wał te emocje.
Czyli w skrócie: zachęć graczy, by przynajmniej jedna
osoba wcieliła się w Piekielnego Jeźdźca.
I tak po prostu usuwamy powód istnienia Rei w kampa-
nii. Można ją zupełnie z niej usunąć.
Uwaga: nie zapomnij wręczyć graczom odgrywającym Pie-
kielnych Jeźdźców lub rycerzy/rycerki Zakonu Towarzysza
kopii Niezachwianego Kredo [zob. Część 4B].
Holifantka Lulu
Przypadek holifantki Lulu jest nieco bardziej złożony.
Lulu pod postacią złotego mamuta w czasie Szarży
Piekielnych Jeźdźców służyła jako wierzchowiec bojowy
Zariel. Po klęsce Piekielnych Jeźdźców Zariel oddała
Lulu swój święty miecz i kazała go schować gdzieś w pie-
kle. Później Lulu została zdradzona i skropiona wodami
Styksu, przez co straciła pamięć.
Misja odzyskania tych wspomnień to jedna z głównych
osi fabularnych Zstąpienia do Avernusa i szerzej oma-
wiamy ją w Części 8 Remiksu. Co ciekawe, Lulu nieźle
sprawdza się jako BN. Pełni raczej rolę uroczej pomoc-
niczki lub chowańca, a nie prawdziwej PMP.
Nie ma jednak powodu, dla którego Lulu nie mo-
głaby być BG.
Gracze na pewno bardziej zaangażują się w odzyski-
wanie wspomnień Lulu i odkrywanie jej tajemniczej
przeszłości, jeśli słoniczka będzie „jedną z nich”. Ponadto
odgrywanie małej, świecącej, złotej istotki na pewno bę-
dzie niezapomnianym doświadczeniem.
Jeśli ktoś z twojej grupy ma ochotę wcielić się
w niecodzienną postać, weź charakterystyki holifanta
[s. 232 Zstąpienia do Avernusa] i pozwól temu graczowi
lub graczce na zabawę. (Nie zapomnij stopniowo przy-
wracać zdolności holifantki, tak jak to opisano na s. 51).
Możesz też spróbować przerobić holifantkę na gotową
do gry rasę albo skorzystać z rozwiązań Donathina
Frye’a i Kienny Shaw.
 pomocnik do zstąpienia do avernusa
Oczywiście dostosowanie charakterystyk to tylko część
wyzwania, bo według kampanii Lulu pojawia się dopiero
w Candlekeep. Jak rozwiązać ten problem?
Po prostu – niech zjawi się wcześniej.
Jedną z opcji jest wykorzystanie bardzo krótkiej wersji
„Preludium katastrofy”: BG (którzy nawet nie muszą się
jeszcze znać) idą ulicą Elturelu. Jeden z nich jest małym,
latającym holifantem. Nagle coś niedobrego dzieje się
z wiszącym nad miastem Towarzyszem. „O nie – mówi
słonica. – Wiem, co się dzieje!” Instynktownie, działając
pod wpływem strachu, teleportuje siebie i kilka osób
znajdujących się najbliżej (czyli pozostałych BG) tuż
pod miasto.
Później nie wie jednak, dlaczego to zrobiła. Nie wie też,
jak to zrobiła (zdolność teleportacji odzyskuje dopiero
później). Wie tylko, że musieli się jak najszybciej wydo-
stać z miasta! Kilka chwil później całe miasto zapada się
pod ziemię i znika, udowadniając, że Lulu miała rację.
Tę opcję można wykorzystać, nawet jeśli Lulu nie jest
BG, choć będzie to wymagać nieco więcej pracy, bo
trzeba zastanowić się, jak jej obecność wpłynie na kilka
pierwszych przygód kampanii.
Czy to nie zbytni zbieg okoliczności, że drużyna tak
po prostu znajduje się w pobliżu pozbawionej pamięci
sojuszniczki Zariel? Cóż, to prawda. Jednak nie gorszy
niż sytuacja, w której Lulu po prostu spędza czas z ko-
lesiem, do którego przypadkiem trafiają BG, żeby ich
wysłał magiczną bramą do Avernusa. Jeśli czujesz po-
trzebę lepszego uzasadnienia, ześlij na Lulu świętą wi-
zję, w której słonica otrzymuje informację, że powinna
udać się w określone miejsce i znaleźć określonych
BG – ale raczej nie ma potrzeby uciekać się do takiego
rozwiązania.
Tarina
Tarina nie jest PMP. Jest szpiegiem, którego na polece-
nie kapitana Zodge’a drużyna spotyka w tawernie Elfia
Pieśń. Jej zadaniem w kampanii jest skierowanie drużyny
do łaźni, w której widziano kultystów Martwej Trójki.
12
To jednak idealna sposobność na wprowadzenie BG:
to właśnie ostatni BG będzie kontaktem Zodge’a, a nie
Tarina. Przekaż temu graczowi informacje, które według
Zstąpienia ma Tarina, i niech właśnie ten gracz przekaże
je reszcie drużyny. Oczywiście ten BG następnie uda się
na misję razem z drużyną.
Jest to dobry pomysł z kilku powodów:
• Gracz z „tajnymi” informacjami, przekazując je
drużynie, czuje, że robi coś wyjątkowego, fajnego
i nietypowego.
• Z perspektywy metagry wszyscy gracze będą bar-
dziej zainteresowani misją, bo otrzymali ją od innego
członka drużyny, a nie od losowego BN-a.
Takie organiczne poznawanie ze sobą drużyny na
początku kampanii może sprawić nieco kłopotów,
ale – co warto ponownie podkreślić – sprawia, że wyda-
rzenia mają większą wagę. O ile bardziej interesujące
jest oglądanie, jak Luke i Obi-Wan poznają Hana Solo
i Chewbaccę od wysłuchania suchego komunikatu
od MP, że „jesteście na kosmicznym frachtowcu lecącym
na Alderaan”?
Jeśli jednak wykorzystujesz otwarcie związane z ka-
rawaną uchodźców (Część 1 Remiksu), taka podmiana
Tariny na BG jest mało wygodna i może nie działać.
Wspominam o tym tutaj, bo to ciekawa okazja, którą
­zauważyłem, zwłaszcza dla tych MP, którzy prowadzą
kampanię bardziej zgodnie z książką.
Nawet jeżeli wykorzystasz otwarcie z karawaną,
podmiana Tariny może się udać. Zwłaszcza jeśli któryś
z twoich graczy jest nieobecny na pierwszej sesji… voilà!
Problem rozwiązany.
Zamiast tego można osiągnąć ten sam efekt przy
niewielkiej współpracy ze strony jednego z graczy: po-
proś jego lub ją, by w pierwszej przygodzie wcielił się
w uchodźcę z Elturelu. Potem, pod koniec sesji, ta postać
może paść ofiarą brutalnego morderstwa ze strony Kultu
Zariel. Albo po prostu pożegna się z drużyną, gdy kara-
wana bezpiecznie dotrze do Wrót Baldura. Kilka scen
później drużyna spotka nowego BG w Elfiej Pieśni.
 pomocnik do zstąpienia do avernusa
Część 2b: Tawerna Elfia Pieśń
W
nawiązaniu do Tariny warto teraz skupić się na
miejscu, w którym drużyna spotyka szpiega.
W przygodzie można znaleźć następujące in-
formacje na jej temat:
• listę gości;
• mapę;
• szczegółowy opis pomieszczeń (na piętrze i parterze);
• słowa pieśni o Elturelu, którą śpiewa miejscowy duch.
(Najwyraźniej tawerna straciła wypchanego małego ob-
serwatora, który wisiał nad barem w XIV wieku).
Jednak jeśli chodzi o fabułę przygody, to w tawernie:
• BG rozmawiają z Tariną, a ta odmawia udzielenia in-
formacji, dopóki BG nie pomogą jej pokonać piratów,
którzy zaraz zjawią się na miejscu.
• BG czekają na pojawienie się piratów.
• Przychodzą piraci. Wybucha walka.
• Tarina przekazuje informacje.
• BG wychodzą.
Pierwszy problem, który się tu pojawia, to brak oka-
zji dla MP do wykorzystania wszystkich informacji
dotyczących tawerny. Sztandarowym przykładem jest
sahuagińska kapłanka Oshalla: na jej opis poświęcono
trzysta słów, a BG nic nie wiedzą o tej osobie, nikt o niej
nie wspomina, a w dodatku Oshalla przebywa za za-
mkniętymi drzwiami na piętrze tawerny. A przecież BG
nie mają żadnego powodu do opuszczenia głównej izby
przybytku.
BN-ka wydaje się nawet interesująca, ale co u diabła
robi w tawernie?
Sytuację nieco rozjaśni wiedza, że tawerna pojawiła
się w fabularnych grach wideo Baldur’s Gate i Baldur’s
Gate: Dark Alliance. Włączenie jej do przygody to rodzaj
listu miłosnego, który trafi do serc wielu graczy, stąd tak
szczegółowy opis. Z drugiej strony, to tylko uwypukla
problem: jeśli tak bardzo zależy nam na Elfiej Pieśni,
że opisujemy ją w niezwykle szczegółowy sposób, dla-
czego scenariusz przygody nie daje graczom okazji do
wykorzystania i sprawdzenia jej zawartości?
Drugim problemem jest to, że struktura scenariusza
nieco tu zawodzi. Tarina stwierdza: „pomogę wam po
następnym przerywniku filmowym”. A potem MP suge-
ruje, że BG muszą czekać przez nie wiadomo ile, po czym
odpala kolejny przerywnik filmowy. A to wszystko w miej-
scu, w którym drużyna może właściwie tylko zadeklaro-
wać „No to czekamy!”.
Nieco bardziej cyniczne wyjaśnienie zakłada, że auto-
rzy oczekiwali, że BG będą się zachowywać jak w kompu-
terowej grze fabularnej i włamią się do każdego zamknię-
tego pomieszczenia w przybytku.
13
ZJAWIA SIĘ TARINA
BG przybyli do tawerny z powodu Tariny, więc to od niej
zależy przebieg wydarzeń. Największym problemem
jest tu interakcja. „Słyszałam plotkę, że wieczorem ma
się tu zjawić kilku piratów, którzy chcą mnie zabić” to
punkt wyjścia zbyt skomplikowany i tak naprawdę nieco
bez sensu.
Książka twierdzi, że podczas oczekiwania BG mogą ro-
zejrzeć się po tawernie. Jednak skoro mają strzec Tariny,
to raczej nie zostawią jej samej, prawda?
Rozwiązanie problemu jest proste:
• Gdy BG przyjdą do tawerny, Tariny tam nie będzie.
• Zjawi się później.
• Przekaże BG potrzebne informacje.
I to tyle. Nie potrzeba tu żadnych udziwnień.
ELFIA PIEŚŃ
Tawernę nawiedza duch elfki, który od czasu do czasu
śpiewa lament o zaginionym na morzu kochanku. ­Według
Volo’s Guide to the Sword Coast „śpiew rozlega się naj-
wyżej dwa razy na wieczór, ale zwykle co najmniej raz
na trzy dni i tylko wtedy, gdy za oknem jest już ciemno”.
Pieśń nigdy się nie zmienia.
W Zstąpieniu do Avernusa pojawia się zatem niezwykle
interesujący moment – duch niespodziewanie śpiewa
lamentację dla zniszczonego Elturelu. W książce można
znaleźć pełny, poetycki i przepiękny tekst pieśni. Podej-
rzewam, że dla niektórych będzie on podejrzany, ale we-
dług mnie pozwala uzyskać wspaniały efekt w czasie gry.
Niestety, efekt ten ma małe szanse zrobić wrażenie
na graczach, bo przygoda nie robi nic, by tak się stało.
Stwierdza jedynie, że „dla wszystkich jest to zaskocze-
niem”… ale nie dla BG. Ponieważ drużyna wcześniej i tak
nie słyszała regularnej pieśni, nie wie, że się nigdy nie
zmienia, więc nie zauważa też, że tym razem duch śpiewa
co innego.
ZASADA TRÓJKI: Zasada Trójki zakłada, że aby za-
angażować czytelnika, należy 1) ustanowić jakiś fakt, 2)
podkreślić jego znaczenie, 3) wykorzystać tak ustano-
wione wprowadzenie. W punkcie trzecim można sprawić,
że stanie się coś przeciwnego niż to, czego wszyscy ocze-
kują na podstawie pierwszych dwóch punktów.
Dokładnie to zrobimy:
• Elfia pieśń rozbrzmiewa, gdy BG wchodzą do tawerny.
I, jak wyjaśnia Volo’s Guide to the Sword Coast, „wszyscy
obecni w tawernie zwykle cichną, gdy bezcielesny głos
śpiewa lamentację”.
• Duch zaśpiewa ponownie, gdy do tawerny przyjdzie Ta-
rina. Niektórzy lub wszyscy BG mogą być w tym czasie
na piętrze. Zauważ jednak, że pieśń słychać w każdym
miejscu budynku.
• Gdy druży na skończy rozmowę z Tariną (lub tuż po
tym, jak agentka poda informacje o łaźni), duch zacz­
nie śpiewać pieśń o Elturelu.
pomocnik do zstąpienia do avernusa

Podsumowując, pokazujesz graczom nietypową sytu-

ację zamiast mówić im, że dzieje się coś niezwykłego.
­Pozwalasz tej chwili organicznie się rozwinąć. Oczy-
wiście zgodnie z Zasadą Trójki efekt można wzmocnić,
­opisując zaskoczenie bywalców tawerny.
BYWALCY TAWERNY: Bardzo możliwe, że gdy pieśń
zabrzmi pierwszy lub drugi raz, BG spytają kogoś, o co
chodzi. Spróbuj nadać tym rozmowom osobisty ton,
zależny od opinii danego BN-a i jego lub jej związku z pie-
śnią. Na przykład Alan Alyth (właściciel tawerny) może
powiedzieć, że jego babka, Lady Alyth Eldendara, kupiła
tawernę zaraz po tym, jak usłyszała tę pieśń. Poprzedni
właściciel zgodził się na sprzedaż tylko pod warunkiem,
że zawsze będzie na niego czekać wolne miejsce, żeby co
wieczór mógł posłuchać pieśni. Krzesło Theomona wciąż
stoi w rogu, traktuje się je jak świętość, więc nikt na nim
nie siada.
Dzięki temu temat elfiej pieśni może ułatwić nawiąza-
nie kontaktu pomiędzy drużyną i BN-ami w tawernie.
TEN PIERWSZY RAZ: Możesz też pogłębić efekt regu-
larnej pieśni, opisując, jak wpływa ona na kogoś, kto też
słyszy ją po raz pierwszy. Ponownie sięgnijmy tu do Volo’s
Guide to the Sword Coast: „Do osoby, która rozpłacze
się, słysząc pieśń, zwykle podchodzi najbliższy bywalec,
który obejmuje i pociesza płaczącego”.
Jest to lepsze niż po prostu oznajmienie graczom, że
ich postacie, słysząc pieśń, „czują wielki smutek”. Mó-
wienie graczom, co czują ich postacie, zwykle jest kiep-
skim pomysłem.

OSHALLA
Gdy BG czekają na Tarinę, do ich stołu podchodzi Alan
Alyth. Zauważył, że grupa nosi odznaki Płomiennej
Pięści i zwraca się o pomoc. Jeden z jego gości od jakie-
goś czasu odmawia uiszczenia opłaty za pokój. Kobieta
zamknęła się w pokoju na piętrze i odmawia opuszcze-
nia tawerny.
Kłopotliwym gościem jest Oshalla, sahuagińska ka-
płanka, o której wspomniano wyżej.
Dzięki temu rozwiązaniu BG będą mieć powód na po-
znanie Oshalli. Ponadto podkreślamy tu fakt, że drużyna
działa z ramienia Płomiennych Pięści.

TEMATY ROZMÓW
UPADEK ELTURELU: Tawerna do dobre miejsce na wy-
korzystanie przedstawionych powyżej plotek i pogłosek.
W ten sposób zaczniesz budować (lub pogłębisz) tajem-
nicę zniknięcia miasta (oczywiście nie zapomnij o nie-
spodziewanej elfiej pieśni w dalszej części wieczoru). Jak
wyjaśniono to w Części 1, koniecznie wspomnij o Najwyż-
szym Nadzorcy Thaviusie Kreegu i o tym, że zapewne
zaginął razem z resztą miasta.
KTO DOWODZI PŁOMIENNYMI PIĘŚCIAMI:
­Ponieważ wielki książę Ravengard zaginął i uznaje się,
że zmarł w czasie Upadku Elturelu, mieszkańcy Wrót Bal-
dura zastanawiają się, kto zostanie nowym marszałkiem
Płomiennych Pięści.
• Podobno Blaze Beldroth w zachodnim Dolnym
Mieście awansował się do rangi marszałka i wydaje
rozkazy. Jednak nie wiadomo, ile Pięści uznaje jego
dowództwo.

14
 pomocnik do zstąpienia do avernusa

• Książę Portyr nakazał powrót do Wrót swojej siostrze-
nicy, Liarze Portyr, która przebywa w Forcie Belu-
arian w Chult. Mówi się, że zapewne książę przekaże
Liarze dowództwo nad Pięściami.
• Z drugiej strony Mukar, dowódca Smoczej Skały,
także jest mocnym kandydatem.
• To wszystko jest próbą, którą zaplanował wielki
książę Ravengard, by sprawdzić lojalność
swoich ludzi.
• Rodzina Eltan, potomkowie tego Eltana, który kiedyś
założył Płomienne Pięści, ale potem sprzedał swoje
udziały, żeby spłacić długi, szykuje się do ponownego
wykupienia udziałów, a Taraphael Eltan ma zostać
nowym marszałkiem.
• Yvandre Rillyn, weteranka Płomiennej Pięści, wróciła
do miasta i prowadzi Szkołę Fechtunku Rillynów.
Szkoła to tak naprawdę przykrywka dla spisku, który
ma na celu przejęcie Płomiennych Pięści. Mówi się,
że „uczniowie” Rillynów pojawili się w Elturelu na
krótko przed zniknięciem miasta [zob. Zstąpienie
do Avernusa, s. 180].
NASTĘPNY WIELKI KSIĄŻĘ: W związku ze śmiercią
Ravengarda pojawiła się kwestia wyboru nowego wiel-
kiego księcia. Dzięki tej plotce możesz zapoznać drużynę
z nazwiskami wciąż żywych władców miasta [zob. Zstą­
pienie, s. 161]:
• Książę Belynne Stelmane;
• Książę Dillard Portyr;
• Księżna Thalamra Vanthampur.
Jeśli chodzi o czwartego członka Rady Czworga, roz-
mówcy drużyny mogą wymieniać dowolnego członka
patriarów (w tym Taraphaela Eltana). [Zob. Zstąpienie do
Avernusa, s. 164].
UCHODŹCY: Niektórzy uważają, że Wrota Baldura po-
winny zaoferować większą pomoc. Inni rozpowszechniają
teorie spiskowe i obwiniają uchodźców o różne rzeczy
(na przykład można usłyszeć, że „założę się o ostatniego
miedziaka, że ci tak zwani uchodźcy to zwiadowcy armii,
która szykuje się do ataku na Wrota Baldura!”).
awansowania postaci i czuli, że byłoby to słabe bez jakiej­
kolwiek walki.
Jeśli, zgodnie z wcześniejszymi sugestiami, skorzysta-
liście z opcji karawany lub po prostu zaczęliście z po-
staciami na 2. poziomie, wtedy ta walka jest zupełnie
niepotrzebna.
NIESPODZIANKA: Jeśli mimo wszystko chcesz wy-
korzystać to spotkanie, niech piraci wpadną do tawerny,
gdy Tarina zakończy rozmowę z drużyną. „No nie mogę,
znowu ci goście” – powie Tarina i poprosi drużynę o po-
moc w walce.
STAŁY WĄTEK: Jeśli miejsce Tariny zajęła postać
z drużyny, piraci mogą stać się stałym motywem przygód
we Wrotach. Gdzieby drużyna nie poszła… tam więcej
cholernych, szukających zemsty piratów.
ROZRÓBA W TAWERNIE: W tawernie może też dojść
do rozróby. Super, jeśli to BG zrobili coś głupiego. Jeśli
nie, niech kłótnia dotycząca uchodźców staje się coraz
bardziej zażarta, aż w końcu ktoś stłucze butelkę.
KOLEJNOŚĆ WYDARZEŃ
Oto krótkie podsumowanie wszystkiego, co omówiono
w Części 2:
• BG przybywają do tawerny Elfia Pieśń akurat wtedy,
gdy duch śpiewa lament.
• Tariny jeszcze tam nie ma.
• Alyth zaczepia drużynę i prosi o pomoc ze spłukaną
Oshallą.
• Wchodzą uchodźcy, szukając miejsca do spania.
• Przybywa Tarina. Duch ponownie śpiewa.
• Tarina przekazuje informacje drużynie.
• Elfia pieśń: lamentacja dla Elturelu.
• Opcjonalnie: nawalanka z piratami lub rozróba
w karczmie.
Dzięki temu zyskasz wystarczająco okazji, by dać
szansę BG na uczestnictwo w rozmowach (inicjowa-
nych przez nich lub przez BN-ów). Postacie niezależne
mogą podejść na przyjacielską pogawędkę albo gra-
cze mogą przejąć inicjatywę i poszukać kogoś, z kim
można pogadać.

UCHODŹCY RAZ JESZCZE

Weź uchodźcę z karawany, z którą BG przybyli do mia-
sta (lub ze znanej im grupy/rodziny) i opisz, jak ta osoba
wchodzi do tawerny. Próbuje znaleźć miejsce do spania,
ale wszędzie brak wolnych miejsc. (Także w Elfiej Pie-
śni… chyba że dzięki działaniom BG zwolnił się pokój
na piętrze).
Ta ciężarna kobieta z karawany, która urodziła po dro-
dze? To zapewne świetna okazja na odrobinę patetyzmu.
Ten gość, który przed chwilą głośno pluł na uchodź-
ców? Czas, by znowu otworzył swoją głupią gębę.

PIRACI
Będę szczery: uważam spotkanie
z piratami za nieco głupie. Fakt, że
Tarina wie, że jej szukają, jest co
najmniej dziwny, a całe starcie nic
tak naprawdę nie wnosi do kampa-
nii i nie ma dużego znaczenia. Po-
dejrzewam, że starcie znalazło się
w przygodzie, bo autorzy czuli potrzebę

15
 pomocnik do zstąpienia do avernusa
Część 3: Śledztwo u Vanthampurów
P
rzebywając we Wrotach Baldura, drużyna skupia
się właściwie tylko na odkrywaniu spisku Van-
thampurów. Można spróbować wcisnąć tu inne
przygody, ale nie za bardzo jest na to miejsce:
aby znaleźć sprawców mordów, BG udają się do Lochu
Martwej Trójki, a zaraz potem, idąc tropem odkrytych
informacji, trafiają do Rezydencji Vanthampurów i od-
krywają tam nowe informacje, po czym prawie od razu
opuszczają miasto. Realistycznie rzecz biorąc, drużyna
spędzi w mieście mniej niż 48 godzin. A może nawet
znacznie mniej.
Śledztwa we Wrotach Baldura mają na celu ujawnienie
trzech głównych informacji:
• Morderstwa zleciła księżna Vanthampur.
• Tarcza Ukrytego Pana wywiera piekielny wpływ
na miasto.
• Prawdy o Upadku Elturelu.
16
Remiks Śledztwa
Tu skupimy się głównie na trzech elementach, dzięki
czemu naprawimy wątek Tajemnic Vanthampurów:
1. Omówimy tło historii, nieco je zmieniając, by miało sens.
2. W niewielkim stopniu przerobimy każdy z wąt-
ków śledztwa.
3. Pozbędziemy się śledztwa w obecnej postaci, wymienia-
jąc je na ulepszoną listę odkryć, uatrakcyjnioną dzięki
zastosowaniu Zasady Trzech Wskazówek.
Jeśli czytaliście moje artykuły, zapewne nie zaskoczy
was, że proponuję wprowadzić w tym miejscu rdzeniowe
podejście do projektowania przygody, co znacznie uela-
styczni scenariusz. Oczywiście tu mamy tylko trzy rdzenie,
więc za bardzo nie poszalejemy.
 pomocnik do zstąpienia do avernusa

Część 3b: Tło Tajemnic Vanthampurów

W tej części zajmiemy się uporządkowaniem tła fabu- • Od niedawna Gargauth współpracuje z Kultem Zariel
larnego i struktury śledztwa dotyczącego tajemnic rodu w Elturelu (patrz niżej). Tarczę do Elturelu zabrał
Vantham­pur. Biorąc pod uwagę funkcję niniejszego członek rodu Hhune (osoba należąca do wewnętrz-
dodatku, trzeba założyć, że poniższe propozycje zastę- nego kręgu Rycerzy Tarczy).
pują rozwiązania ze Zstąpienia do Avernusa. Jeśli tekst
Remiksu kłóci się gdzieś z treścią podręcznika, to jest
to wynikiem celowych zmian dokonanych dla poprawy
zgodności akcji. Należy wtedy zignorować treść książki Uwaga: wykorzystamy tę wersję konfliktu Bela z Zariel, która
i skorzystać z rozwiązań Remiksu. znajduje się w Zstąpieniu. Jest ona zupełnie inna niż w Guide
to Hell [s. 39], Księdze Plugawego Mroku [s. 143], Fiendish
Historia Gargautha Codex II [s. 35] i Rise of Tiamat [s. 10]. W tych wersjach Bel po-
Gargauth (w niektórych starożytnych tekstach zwany Gar- zbawił władzy Zariel (pierwotną władczynię Avernusa!) a nie
gothem) obecnie jest uwięziony w Tarczy Ukrytego Pana, odwrotnie; oryginalna wersja narracji zupełnie nie spina się
którą nosi ze sobą Najwyższy Nadzorca Kreeg. Oto krótkie z ­historią ze Zstąpienia do Avernusa. W celu naprawy spójności
podsumowanie historii diabła: ustalamy, że Gargauth zastąpi Zariel w naszej historii, dzięki
• Gargauth stał się ważną postacią w Piekle na początku czemu stworzymy spójny ciąg wydarzeń, za pomocą Tarczy
Wojny Krwi, gdy odkrył, że demon Astaroth zdołał zinfil- łączący Gargautha, Bel i Zariel, dający BG możliwość wglądu
trować dwór Asmodeusza i zostać Skarbnikiem Piekła. w piekielną politykę.
W nagrodę Asmodeusz mianował Gargautha Skarbni-
Jeśli wolisz zachować oryginalną wersję, w której Zariel jest
kiem Piekła.
• Gargauth nadal piął się na szczyt, aż w końcu został pierwotną władczynią Avernusa, zamień Zariel w Zstąpieniu
arcyksięciem, władając Avernusem jako jeden z Dzie- na innego arcydiabła. Może być to dowolny czart z Mrocznej
więciu Panów. Ósemki, bo one regularnie giną i są zastępowane, dzięki
• Z tronu zrzucił go Bel, diabeł, który zaczął karierę od czemu upadła niebianka, która dowodziła Szarżą Piekielnych
zwykłego lemura, by w końcu zorganizować przewrót, Jeźdźców, może zostać jedną z generałów Avernusa.
w wyniku którego został władcą Avernusa. (Potem Bel
stracił władzę na rzecz Zariel).
• Gargauth postanowił opuścić Piekło i udał się do Sfery
Materialnej. Zyskał przydomki takie jak Dziesiąty z Dzie-
więciu Panów, Zapomniany Pan Czeluści, Ukryty Pan,
Wyrzutek oraz Ten-Który-Patrzy.
• Pradawny konflikt Gargautha z Astarothem nigdy się nie
zakończył. Astaroth został półbogiem i był na skraju uzy-
skania prawdziwej boskości. W Faerûnie oddawano mu
cześć w kilku systemach religijnych. Jednak Gargauth od-
nalazł Astarotha i zabił go, zanim demon mógł na zawsze
wkroczyć do panteonu. Następnie Gargauth podszył się
pod martwego demona i to do niego modlili się niczego
nieświadomi wierni. To wtedy po raz pierwszy Gargauth
posmakował boskości.
• Zbyt ufny we własne siły i zaślepiony władzą Gargauth do-
łączył do sojuszu Mrocznych Bogów (złożonego z B ­ ane’a,
Loviatar i Talony), który najechał Piekło, próbując obalić
Asmodeusza.
• Inwazja okazała się porażką. Gargauth został pojmany.
Asmodeusz zaoferował mu wybór pomiędzy całkowitym
unicestwieniem a paktem. Gargauth wybrał to drugie
i Asmodeusz uwięził go w Tarczy Ukrytego Pana. Aby
się uwolnić, Gargauth musi sprowadzić do Piekła trzyna-
ście miast.
• Tarczę otrzymał Bel, który został dowódcą Doku Upad-
łych Miast (potem tę funkcję otrzymała Zariel). Bel prze-
gnał Gargautha do Sfery Materialnej i od tamtego czasu
Gargauth pracował nad wypełnieniem ustaleń Paktu.
­Elturel może (ale nie musi) być jego pierwszym sukce-
sem. Może porwano już miasta z krain leżących daleko
od Wybrzeża Mieczy. Można rozważyć też pomysł ist-
nienia wielu Tarcz Ukrytego Pana, a esencja Gargautha
może istnieć w wielu różnych Sferach Materialnych.

17
 pomocnik do zstąpienia do avernusa
Kult Zariel
Kult Zariel krótko opisano w Mordenkainen’s Tome
of Foes [s. 21]. Jako arcyksiężna Avernusa Zariel nad-
zoruje armie walczące na frontach Wojny Krwi, a także
zwykle skupia się na deprawowaniu rycerzy, najemników
i żołnierzy, czyli śmiertelników najbardziej przydatnych
w reali­zacji jej planów. Kult Zariel jest szczególnie
skuteczny w deprawowaniu całych zakonów rycerskich
i kompanii najemniczych, poniekąd instytucjonalizując
proces rekrutacji sił piekielnych. Kult często operuje
w wewnętrznym kręgu takiej organizacji, podmieniając
przywódców i realizując swoje cele.
W Remiksie występują dwa różne kulty Zariel, ale po-
nieważ dość mocno ze sobą współpracują, BG mogą nie
zauważyć różnicy. (I nie ma takiej potrzeby).
Kult Vanthampurów we Wrotach Baldura pojawił się
stosunkowo niedawno. Jego głównym celem jest przejęcie
władzy w mieście. Prócz oczywistych zalet zrealizowania
takiego planu kult chce także zdeprawować Płomienne
Pięści i sprawić, że ta kompania najemnicza stanie się
źródłem wojsk dla Wojny Krwi. To dlatego księżna Van-
thampur sprawiła, że wielki książę Ravengard był obecny
w Elturelu, gdy miasto zapadło się do Piekła. Księżna ma
także zamiar zamordować księcia Portyra i powiększyć
próżnię władzy.
18
Kult Towarzysza od pokoleń w tajemnicy rządził
w Eltu­relu. Zawarł dotyczący Towarzysza pakt z Zariel
(patrz niżej), a obecnie przywódcą tej grupy jest Najwyż-
szy Nadzorca Thavius Kreeg. Od początku w realizacji
tych planów pomaga im Gargauth, kierując kultystami
z Tarczy Ukrytego Pana, która była cenną relikwią kultu.
Morderstwa
Po odniesieniu ogromnego sukcesu Kult Towarzysza za-
jął się usuwaniem śladów.
To, co na razie trzeba pamiętać o pakcie, który do-
prowadził do upadku Elturelu, to to, że dusze członków
Zakonu Towarzysza i potomków Piekielnych Jeźdźców
po śmierci trafiają do Piekła, gdzie jako diabły służą w ar-
miach Zariel. Mieszkańcy Elturelu, którzy znajdowali się
w mieście w chwili katastrofy już przepadli, ale pewna
liczba albo uciekła, albo nie znajdowała się w mieście
w czasie upadku. Jeśli umrą, zanim Elturel zatonie w wo-
dach Styksu (co dopełni paktu), ich dusze także trafią
do Piekła.
Dlatego Kult Towarzysza razem z kultem Vanthampu-
rów próbują dopaść wszystkich Piekielnych Jeźdźców
i ich potomków obecnych we Wrotach i ich zamordować.
To taki proces rekrutacyjny.
Kultyści Martwej Trójki
Kult Zariel udał się do miejscowych kultystów Martwej
Trójki, bo potrzebował ich do identyfikacji, namierzenia
i zamordowania potomków Piekielnych Jeźdźców. Sojusz
był możliwy głównie dzięki temu, że kultyści Martwej
Trójki wciąż oddają cześć Tarczy Ukrytego Pana, uznając
wypowiedzi Gargautha za głos swych mrocznych bogów.
Ponadto księżna Vanthampur w ramach dodatkowej za-
chęty zaoferowała dostęp do starożytnej świątyni poświę-
conej Martwej Trójce.
Księżna, która niegdyś zarządzała systemem kanaliza-
cyjnym miasta, dowiedziała się o istnieniu tego miejsca,
gdy jedna z ekip robotniczych przypadkowo trafiła tam
w czasie prac naprawczych. Księżna kazała zapieczę-
tować wyłom, zabiła pracowników, którzy dokonali
odkrycia, na miejscu dawnej świątyni zbudowała łaźnię
(co dało jej dostęp do świątyni), a następnie zabiła także
budowniczych łaźni.
W tamtym czasie nie miała jeszcze pomysłu na wyko-
rzystanie świątyni, ale stwierdziła, że tajna podziemna
baza na pewno się kiedyś przyda. Używała jej do magazy-
nowania narkotyków, niewolników i innych nielegalnych
dóbr, a także więziła tam i torturowała swych wrogów.
Niestety zanieczyszczenia powietrza podziemnymi ga-
zami (patrz Część 3F) ograniczyły użyteczność, a tym
samym wartość kryjówki. Dla kultystów Martwej Trójki
odzyskanie świętego miejsca było jednak niewyobra-
żalnie wartościowym darem, więc mają wobec księżnej
ogromny dług wdzięczności.
 pomocnik do zstąpienia do avernusa

Część 3c: Tajemnice Vanthampurów

T
ajemnice Vanthampurów można odkryć • Grupa uderzeniowa opuszcza okręt i porywa ofiarę,
w trzech miejscach: a następnie morduje ją na Posejdonie, po czym ciało
• Lochu Martwej Trójki; wyrzuca w Parku Wnikliwości.
• Pochyłej Latarni; W tym miejscu można pokusić się o krótkie podsumo-
• Posiadłości Vanthampurów. wanie planu:
Do tego dodamy czwarte miejsce – Zatrutego Posejdona.
Zatruty Posejdon to wyciągnięty na brzeg okręt, który
przerobiono na garbarnię. To tam kultyści M
­ artwej Uchodźcy Amrik
Trójki zabijają uchodźców. Posejdona dodajemy z kilku
powodów.
Po pierwsze, jak zobaczymy w Polityce Portyra niżej,
chciałem rozbudować ten fragment przygody i dać BG
szansę na zrozumienie zmieniającej się sytuacji politycz-
nej we Wrotach (i powiązań z uchodźcami oraz intrygami Zatruty Loch Martwej
Vanthampurów). Najefektywniejsza struktura wyko- Posejdon Trójki
rzystująca ten materiał wymaga jednak dodatkowego
„zwrotu akcji” przed Lochem Martwej Trójki, co oznacza
konieczność dodania nowego miejsca. Uchodźcy proszą Amrika o pomoc, Amrik przekazuje
Po drugie, wielu MP, którzy już prowadzili Zstąpienie, informacje do Lochu Martwej Trójki, a stamtąd trafia ona
uważa, że Loch Martwej Trójki bardziej nadaje się dla do Zatrutego Posejdona, skąd wyruszają mordercy, by
drużyn trzeciopoziomowych, a nie tych na 2. poziomie, porwać i zabić ustalone cele.
jak zakładają autorzy. Dodanie dodatkowego miejsca na
tym etapie przygody daje nam okazję do wprowadzenia
kamienia milowego. W Akcie I kampanii drużyna po-
winna awansować po:
• dotarciu do Wrót Baldura;
• odwiedzeniu Zatrutego Posejdona albo Amrika Vantham-
pura (w zależności od tego, co wydarzy się najpierw);
• odwiedzeniu Lochu Martwej Trójki;
• zbadaniu Posiadłości Vanthampurów.
Oznacza to, że – wyruszając do Candlekeep – BG będą
na 5. poziomie doświadczenia.

Remiks spisku
W Remiksie spisek Vanthampurów ma na celu zabi-
cie potomków Piekielnych Jeźdźców i rycerzy Zakonu
Towarzysza:
• Amrik Vanthampur został szefem szajki przemycającej
uchodźców do miasta. Jego agenci krążą po podmiej-
skich obozach, a Amrik przesiaduje w Pochyłej Latarni,
oskubując z dobytku uchodźców, którzy chcą sprowadzić
swoich bliskich do miasta [zob. Część 3H].
• Dzięki temu Amrik może także identyfikować i tropić
uchodźców o odpowiednim pochodzeniu.
• Księżna Vanthampur z pomocą Thaviusa Kreega i Gar-
gautha dogadała się z kultystami Martwej Trójki, którzy
mordują wyznaczone ofiary [zob. Część 3B].
• Całą operacją zawiaduje Mortlock i przywódcy kultu
Martwej Trójki w Lochu Martwej Trójki. Amrik znajduje
kolejną ofiarę, wysyła informację do Mortlocka, a ten
każe kultystom Martwej Trójki zacząć obserwację celu.
[zob. Część 3F].
• Zabójstw dokonują kultyści Martwej Trójki kryjący się na
Zatrutym Posejdonie. Po potwierdzeniu miejsca pobytu
i tożsamości celu grupa obserwacyjna przekazuje in-
formacje zabójcom na Zatrutym Posejdonie.

19
 pomocnik do zstąpienia do avernusa
Zauważcie, że nie ma to nic wspólnego z BG i udziałem
drużyny. Nie ma to teraz znaczenia. Chcę tu uwypuklić
praktyczne szczegóły sytuacji zaistniałej w świecie gry.
Owe szczegóły mogą też zależeć od sytuacji w twojej
kampanii. W takich sytuacjach, gdy złoczyńcy są w trak-
cie realizacji jakiegoś planu, wynikiem zwykle będzie
jakiś rodzaj mapy logistycznej dotyczącej przepływu
informacji, pieniędzy, ludzi itp. W naturalny sposób wpa-
sowuje się to w rdzeniowe podejście do projektowania
scenariuszy.
Opcjonalnie: na stronie 197 Zstąpienia do Avernusa opisano
grupę kultystów Martwej Trójki. Działa ona z Rzeźni Hamhoc-
ków i z bliżej nieokreślonych przyczyn TAKŻE morduje ludzi
w mieście, a potem porzuca ciała przy tawernie Uśmiechnięty
Dzik. Pierwotnie planowałem po prostu dodać tę grupę do
spisku Vanthampurów, ale potem zauważyłem, że to może
się nie udać: Rzeźnia leży poza miastem (ponieważ za mury
nie można wprowadzać zwierząt kopytnych), a więc Martwa
Trójka raczej nie przemycałaby ludzi ZA miasto, żeby ich za-
mordować, a potem przenosić ciała z powrotem DO miasta.
Jednak jeśli chcesz rozbudować ten wątek kampanii, jest to
materiał, który można wykorzystać. W ten sposób otrzymamy
dwie grupy kultystów Martwej Trójki. Obie polują na uchodź-
ców: jedna w mieście, a druga poza jego murami.
Opracowałem też fajną wskazówkę dotyczącą Rzeźni Ham-
hocków, ale w końcu nie udało mi się jej użyć: niebieska krew
na ubraniu jednej z ofiar. (We Wrotach Baldura tylko Rzeźnia
Hamhocków zajmuje się ubojem olbrzymich pająków).
Punkty zaczepienia
Rozumiemy już sytuację i plan złoczyńców, czas więc zo-
baczyć, jak wplątać w to wszystko drużynę. Ponieważ nie
przygotowujemy fabuły, teoretycznie możemy stworzyć
mnóstwo punktów zaczepienia, które skierują drużynę
do wszystkich lub dowolnych rdzeni kampanii. Jednak
w praktyce na tym etapie zwykle zaczynamy zastanawiać
się, jak wpleść do niego BG, co w przypadku spisku zwy-
kle przekłada się na punkt zaczepienia wskazujący na
obrzeża konspiracji, dzięki czemu BG mogą dowiadywać
się coraz więcej i więcej o spisku, w miarę zbliżania się
do jego centrum.
W naszym przypadku graf to idealna pętla: czym jest jej
obrzeże? Wiemy, że Loch Martwej Trójki to główny ośro-
dek spisku. Ze strukturalnego punktu widzenia to tam
znajdują się główne wskazówki pozwalające dotrzeć do
kolejnego etapu kampanii (Posiadłości Vanthampurów).
W związku z tym najlepiej popatrzeć na punkt najbardziej
oddalony od Lochu Martwej Trójki: na uchodźców.
Dzięki tej obserwacji wyraźnie widać, że – zaczynając
od sprawy mordów na uchodźcach – drużyna może roz-
pracować spisek, poruszając się w dół lub górę drabiny
(lub badając oba kierunki).
Warto także pamiętać, że forma zaczepienia i jego treść
to dwie różne rzeczy. Na przykład w książce kapitan
Zodge każe drużynie porozmawiać z Tariną, a ta poleca
20
im iść do Lochu Martwej Trójki. Ale Zodge może przecież
kazać drużynie zbadać Zatrutego Posejdona lub zająć się
sprawą zamordowanych uchodźców, przepytać Amrika
czy nawet iść od razu do Posiadłości Vanthampurów.
Choć zmieniamy miejsce, do którego kieruje nas
punkt zaczepienia, nie musimy zmieniać struktury tego
zaczepienia.
ODPRAWA U ZODGE’A: Zodge skieruje uwagę dru-
żyny na dwie sprawy. Po pierwsze, jak wyjaśniono w Czę­
ści 1, dogada się z BG w sprawie zbadania morderstw:
• Miasto jest pogrążone w chaosie. Zaginął wielki książę
Ulder Ravengard i zakłada się, że zmarł w Elturelu.
• Niektórzy winią mieszkańców Elturelu, inni podejrze-
wają, że uchodźcy mają tajny plan. Napięcie jest nama-
calne, przemoc stała się codziennością, a Płomienne
Pięści, mimo braków kadrowych, robią co mogą, żeby
dało się jakoś żyć.
• A teraz ktoś jeszcze zabija uchodźców. Zodge myśli, że te
ataki są skoordynowane, ale Płomiennym Pięściom brak
ludzi na zorganizowanie porządnego śledztwa i przeciw­‑
działanie.
• Jeśli BG zgodzą się zająć sprawą morderstw i wymierzą
sprawiedliwą karę sprawcom, Zodge od razu pozwoli
wejść do miasta uchodźcom z karawany drużyny.
• Jednak potem ci uchodźcy muszą sobie radzić sami
i samodzielnie zorganizować sobie pobyt we Wrotach
Baldura. Choć wydaje się to bezduszne, to jest lepszym
rozwiązaniem niż przebywanie w obozie pod murami,
gdzie z dnia na dzień sytuacja się pogarsza.
Uwaga: jeśli drużynie uda się dotrzeć do Wrót Baldura wyjąt-
kowo szybko, rozważ opcję zatrzymania BG przez dzień lub
dwa pod murami, w którymś obozie. Dopiero potem znajdzie
ich Zodge (lub oni jego), co daje ci wystarczająco dużo czasu,
by zaczęły się morderstwa.
Gdy BG dogadają się z Zodge’em (lub po prostu zaczną
pytać o szczegóły), kapitan wszystko wyjaśni:
• W Parku Wnikliwości, który znajduje się na południe od
Bramy na Klif, znaleziono pół tuzina ciał.
• Na zwłokach wycięto symbole związane z kultem Mar-
twej Trójki: bogami Bane’em, Bhaalem i Myrkulem.
Zodge nie jest do końca przekonany, że zbrodni dokonali
wyznawcy Martwej Trójki, bo być może ktoś chce po pro-
stu zrzucić na nich winę.
• Jako członkowie Płomiennych Pięści BG mają prawo za-
bić winnych tej zbrodni.
• Zodge otrzymał informację od Tariny, informatorki Pło-
miennych Pięści, że ma ona jakąś poszlakę. BG mają
się wieczorem spotkać z Tariną w Tawernie Elfiej
Pieśni, zdobyć informacje, a następnie zbadać tak uzy-
skany trop.
• Zodge da BG sakiewkę z 50 sz – to zapłata dla Tariny za
informacje.
• Drużyna ma też informować kapitana o postępach
w śledztwie.
Rozmowa z Zodge’em daje drużynie dwa tropy: BG
zapewne udadzą się na spotkanie z Tariną, ale nic nie
stoi na przeszkodzie, by niezależnie od tego zaczęli badać
sprawę morderstw.
 pomocnik do zstąpienia do avernusa
TROP TARINY: trop, który Tarina podrzuca BG w tawer-
nie Elfia Pieśń, jest prosty – widziała kultystów Martwej
Trójki w pobliżu Zatrutego Posejdona, w dokach Brampton.
TROP MORDERSTW: jeśli BG postanowią samo-
dzielnie szukać tropów, mają kilka opcji. Omówimy je
w Części 3D.
Tropy (rozwiązanie scenariuszowe)
W Advanced Node-Based Design omawiam dwa filary
przygód opartych na badaniu tajemnic: wskazówki, które
trzeba zdobyć, by odkryć fundamentalne prawdy lub
sekrety o tym, co się dzieje (rozwiązanie konceptualne),
i wskazówki (lub tropy) prowadzące do miejsc zawierają-
cych więcej wskazówek (inne miejsce, postać lub wyda-
rzenie; rozwiązanie scenariuszowe).
Rozwiązanie konceptualne to odpowiedź, którą próbu-
jesz zdobyć; rozwiązanie scenariuszowe to to, co robisz.
Lista odkryć do rozwiązania scenariuszowego zwykle
pokrywa się (albo prawie) z listą rdzeni. W przypadku
Tajemnic Vanthampurów mamy do czynienia z pięcioma
odkryciami:
• Zatruty Posejdon;
• Amrik Vanthampur;
• Loch Martwej Trójki;
• Posiadłość Vanthampurów;
• Piekielna Łamigłówka.
(Ta ostatnia jest rozwiązaniem scenariuszowym, po-
nieważ stanowi strukturalne powiązanie z Częścią 4:
Candlekeep).
Przyjrzyjmy się uważniej liście odkryć. Ponieważ jest
to lista odkryć, zawiera wskazówki kierujące do każdego
rdzenia (miejsca), a nie wskazówki, które można znaleźć
w tych rdzeniach. Umiejscowienie każdej wskazówki za-
znaczono w nawiasach.
Zatruty Posejdon
• Trop od Tariny. Tarina mówi drużynie, że trzeba spraw-
dzić, co się dzieje w Zatrutym Posejdonie.
• Mikstura garbarzy (Śledztwo dotyczące morderstw).
Na ubraniu jednej z ofiar można znaleźć miksturę z po-
piołu i wapna, której używa się do rozmiękczania skór
i usuwania futra. (Najbliższy zakład garbarski to Zatruty
Posejdon).
• Czatowanie przy miejscu zbrodni (Śledztwo dotyczące
morderstw). Gdy mordercy podrzucą kolejne ciało, BG
mogą przesłuchać przestępców lub iść ich śladem i tak
trafić do Posejdona.
• Dokumenty Amrika (Przemyt ludzi). Korespondencja
z Posejdona i notatki na dokumentach genealogicznych.
Amrika można na ten temat przepytać.
Amrik Vanthampur
• Dokumenty uchodźców (Śledztwo dotyczące mor­
derstw). Podrobione dokumenty uchodźców znalezione
na miejscu zbrodni i przy ciałach w kostnicy – dzięki nim
można trafić do Amrika.
• Wypytywanie o ofiary (Śledztwo dotyczące morderstw).
Od znajomych zabitych ludzi można się dowiedzieć, że
ofiary przemycił do miasta Amrik.
• Przepytanie Mortlocka (Loch Martwej Trójki).
• Rozkazy skrytobójcy (Loch Martwej Trójki). Skryto-
bójca, który ma zabić Mortlocka, ma przy sobie dokument
21
z instrukcjami od Amrika. Skrytobójcę można także
przesłuchać i uzyskać te same informacje.
Loch Martwej Trójki
• Przepytanie morderców (Śledztwo dotyczące morderstw).
Jeśli drużyna zaczai się w Parku Wnikliwości, może prze-
pytać kultystów, gdy ci zjawią się, by wyrzucić ciała.
• Korespondencja na Posejdonie (Zatruty Posejdon).
­R aporty od przywódców kultu Martwej Trójki wspomi-
nają o łaźni Vanthampurów.
• Kultyści na Posejdonie (Zatruty Posejdon). Kultystów
z Posejdona można przesłuchać lub śledzić i tak tra-
fić do łaźni.
• Dokumenty Amrika (Przemyt ludzi). Amrik wysyła ra-
porty i otrzymuje polecenia od przywódców kultu Mar-
twej Trójki. Te same informacje można uzyskać, przesłu-
chując Amrika.
Posiadłość Vanthampurów
• Synowie księżnej (Przemyt ludzi/Loch Martwej Trójki).
Wiedza, że co najmniej jeden syn księżnej Vanthampur
jest wplątany w morderstwa, może samoistnie uruchomić
wątek odwiedzin Posiadłości.
• Dokumenty Amrika (Przemyt ludzi). Amrik ma listy
od swego brata Thurstwella.
• Korespondencja Mortlocka (Loch Martwej Trójki). List
od księżnej wyjaśniający, jak dostać się do lochu pod łaź-
nią. Mortlocka można też przesłuchać i uzyskać te same
informacje.
• Pisma Ukrytego Pana (Loch Martwej Trójki). Korespon-
dencja od Thaviusa Kreega, w której przekazuje rozkazy
Gargautha dla przywódców kultu Martwej Trójki (i tym
samym niechcący ujawnia swą obecność w Posiadłości
Vanthampurów).
Piekielna Łamigłówka
• Dokumenty Amrika (Przemyt ludzi). Korespondencja
między Amrikiem i Thurstwellem wspomina o piekielnej
łamigłówce (Thurstwell zabrał ją z rodzinnego skarbca,
bo nie mógł się oprzeć próbie jej rozwiązania).
• Pisma Ukrytego Pana (Loch Martwej Trójki). Pisma
także wspominają o łamigłówce.
• Przepytanie Mortlocka (Loch Martwej Trójki). Mort-
lock wie, że tuż przed upadkiem Elturelu z miasta uciekł
potężny przywódca kultu i że księżna chroni tę osobę,
ukrywając ją w piwnicy Posiadłości Vanthampurów.
Ów przywódca kultu przyniósł ze sobą dwa potężne arte-
fakty – jeden z nich był zamknięty w pudełku (lub może
to pudełko było artefaktem? Mortlock nie jest pewny).
• Znalezienie łamigłówki (Posiadłość Vanthampurów).
Hej! No proszę! O, tu jest!
(Jeśli zastanawiacie się, jak zaprojektowałem to odkry-
cie: wypisałem sobie pięć powyższych odkryć, a potem
zacząłem dodawać do nich wskazówki, opierając się na
logice świata gry i naszym planie poruszania się „po dra-
binie” w obu kierunkach).
 pomocnik do zstąpienia do avernusa
Rozwiązanie konceptualne
Jak to już wyjaśniono, istnieje kilka kluczowych koncep-
tów, które BG powinni odkryć w ramach śledztwa dotyczą-
cego Tajemnic Vanthampurów, ale które nie są wymagane
do posunięcia fabuły do przodu.
• Ofiary morderstw to potomkowie rycerzy Elturgardu
(­Piekielnych Jeźdźców lub Zakonu Towarzysza).
• Tarczę Ukrytego Pana ukryto w Posiadłości Vantham-
purów. (Najlepiej będzie, jeśli drużyna ją odnajdzie
i zabierze).
• Thavius Kreeg jest kultystą.
• Elturel zniszczyły diabły.
Ofiary są potomkami rycerzy Elturgardu
• wypytywanie o ofiary (Śledztwo dotyczące morderstw).
W rozmowach ze znajomymi i rodzinami ofiar często po-
winien powracać wątek tego, że zmarli byli rycerzami lub
ich potomkami. Jedna z ofiar NIE jest uchodźcą, a w jej
domu na ścianie wisi płaszcz z symbolem Piekielnych
Jeźdźców (należy do ojca zmarłego).
• Dokumenty Amrika (Przemyt ludzi). W dokumentach
można znaleźć zapisy dotyczące genealogii, które można
porównać z informacjami o uchodźcach.
• Pisma Ukrytego Pana (Loch Martwej Trójki). Według
tych rozkazów kultyści Martwej Trójki mają „szukać krwi
świętych zakonów z Elturgardu”.
• Korespondencja Thurstwella (Posiadłość Vanthampu­
rów). Amrik podnosi w niej kwestię pomocy Thrustwella
w jego poczynaniach.
Gargauth/Tarcza Ukrytego Pana
• Przesłuchanie kultystów (Loch Martwej Trójki). Znają
historię Gargautha i wiedzą, że Tarcza Ukrytego Pana
znajduje się w posiadaniu Vanthampurów.
• Pisma Ukrytego Pana (Loch Martwej Trójki). Nazwa
wyjaśnia wszystko.
• Przepytanie Mortlocka (Loch Martwej Trójki). Mort-
lock wie, że tuż przed upadkiem Elturelu z miasta uciekł
potężny przywódca kultu i że księżna chroni tę osobę,
ukrywając ją w piwnicy Posiadłości Vanthampurów.
Przywódca kultu przyniósł ze sobą dwa potężne arte-
fakty, a jednym z nich była tarcza z wizerunkiem demo-
nicznej twarzy.
• Znalezienie tarczy. Hej! No proszę! O, tu jest!
Thavius Kreeg jest kultystą
Większość tych wskazówek jest dość niejednoznaczna.
Istnieje spora możliwość, że BG nie uświadomią sobie, że
Kreeg jest kultystą, i „uratują” go od Vanthampurów.
• Dokumenty Amrika (Przemyt ludzi). Dokumenty gene-
alogiczne, których używa Amrik, pochodzą z biura Tha-
viusa Kreega w Elturelu.
• Pisma Ukrytego Pana (Loch Martwej Trójki). Podpisane
są inicjałami „TK”.
• Przepytanie Mortlocka (Loch Martwej Trójki). Mortlock
wie, że tuż przed upadkiem Elturelu z miasta uciekł po-
tężny przywódca kultu i że księżna chroni tę osobę, ukry-
wając ją w piwnicy Posiadłości Vanthampurów.
• Spotkanie z Kreegiem (Posiadłość Vanthampurów).
Eee… cześć. Miło poznać. Co tu porabiasz?
22
Elturel zniszczyły diabły
• przepowiednie i wizerunki (Loch Martwej Trójki). W ka-
plicach Martwej Trójki można znaleźć opowieści i prze-
powiednie dotyczące upadku Elturelu.
• Przepytwanie Gargautha, Kreega lub księżnej Van-
thampur (Posiadłość Vanthampurów). Każdy z tych
­BN-ów zna prawdę (o tym, że Elturel trafił do Piekła).
Każdy i każda z nich będzie też starało się tę prawdę
ukryć, mówiąc o „Upadku Elturelu” albo (jeśli zostaną
zmuszeni), że „legiony Zariel spadły na miasto” (lub użyją
podobnych eufemizmów).
Polityka Portyra
Na koniec zajmijmy się dodaniem kolejnej warstwy
fabularnej, czyli szerszej perspektywy na obecne wyda-
rzenia we Wrotach Baldura. Oprócz kryzysu dotyczącego
uchodźców narasta problem próżni władzy spowodowa-
nej domniemaną śmiercią wielkiego księcia Ravengarda
i związanej z tym polityki możnych, zwłaszcza że ta sy-
tuacja jest bezpośrednio związana z intrygami księżnej
Vanthampur.
W chwili rozpoczęcia kampanii wiele osób ostrzy sobie
zęby na pozycję wielkiego księcia, pusty stołek ksią-
żęcy, a także na funkcję marszałka Płomiennych Pięści.
Stanowiska te mogą przypaść jednej osobie albo trzem
różnym. W przygodach Adventurers’ League dochodzi do
morderstwa księcia Portyra, który ginie PO mianowaniu
swej siostrzenicy na pozycję, która być może da jej tytuł
Marszałek Płomiennych Pięści.
Czy Liara skonsoliduje swoją pozycję? Czy Portyrowie
zupełnie stracą zaplecze polityczne?
W jaki sposób wpleść ten wątek do kampanii i umożli-
wić BG (i graczom) wgląd w to, co się dzieje?
Użyjemy do tego kapitana Zodge’a. Mamy do dyspozycji
pięć potencjalnych interakcji z tą postacią (gdy wynajmuje
drużynę i potem za każdym razem, gdy BG meldują po-
stępy po rozegraniu każdego rdzenia) i wykorzystamy je
w następujący sposób:
PIERWSZA INTERAKCJA: Zodge wynajmuje drużynę.
DRUGA INTERAKCJA: Liara Portyr przybyła do Wrót
Baldura. Zapewne najbardziej dramatycznym wpro-
wadzeniem będzie, jeśli wkroczy do biura Zodge’a, gdy
będzie u niego drużyna, albo już tam będzie, dyskutując
z kapitanem, gdy drużyna przyjdzie zdać raport.
Spójrz na Tematy rozmów w Części 2B i zdecyduj, które
plotki dotyczące ubiegających się o pozycję marszałka ry-
wali są prawdziwe. (Może wszystkie, może żadna – albo
coś pomiędzy). Na razie głównym planem Portyr w walce
o władzę jest zapewnienie sobie lojalności Pięści (takich
jak Zodge).
Ważne, by w tej scenie gracze zrozumieli, że Liara
Portyr jest siostrzenicą księcia Portyra. Zodge może na
przykład powiedzieć coś takiego: „Zakładam, że wuj cię
popiera? Wsparcie polityczne księcia Dillarada na pewno
przyda się w Górnym Mieście” (ale możesz mieć wła-
sne pomysły).
 pomocnik do zstąpienia do avernusa

Gdy marszałek Portyr dowie się, że to księżna Van-

Wskazówka: tak czy inaczej, Zodge nie miał jeszcze czasu, thampur stoi za morderstwem wuja, poprosi BG o unice-
stwienie rodziny Vanthampur. Z powodów politycznych
by opowiedzieć Portyr o śledztwie prowadzonym przez dru-
oficjalnie nie wesprze tych działań. Jednak jeśli BG
żynę. Jeśli Portyr będzie chciała wiedzieć, co się dzieje, niech
odniosą sukces, Liara zaoferuje im awans w struktu-
spyta BG, a nie Zodge’a. Jeśli to BG przekażą jej informacje,
rach Płomiennych Pięści lub dużą nagrodę pieniężną
staną się czynnymi protagonistami tej interakcji, a ponadto
(co wolą).
w naturalny sposób podsumują i przypomną sobie, o tym,
co wiedzą i co jest ich celem.
Jeśli chcesz, by gracze polubili Liarę, niech z entuzjazmem
Uwaga: to może pomniejszy problem, ale warto zauważyć,
poprze inicjatywę Zodge’a, by wymierzyć kary mordercom
że według przygody Płomienne Pięści na śmierć księżnej z rąk
uchodźców. drużyny reagują tylko zbiorowym wzruszeniem ramion. Tutaj
udało nam się umieścić ten czyn w ramach ogólnego kryzysu
politycznego (i wszystko wynika bezpośrednio ze zniknięcia
Elturelu i Ravengarda), a ponadto dać drużynie powód do od-
TRZECIA INTERAKCJA: Ta interakcja jest opcjo-
wiedzenia Posiadłości Vanthampurów.
nalna albo może do niej dość po czwartej interakcji,
w zależności od kolejności, w jakiej drużyna rozegra
rdzenie i czy będzie się meldować u Zodge’a po każ-
dym rdzeniu. Portyr i Zodge wciąż spiskują.
PIĄTA INTERAKCJA: po tym, jak drużyna zabije
• Liara obwołała się marszałek. księżną Vanthampur, marszałek Portyr zasugeruje/­
• Zodge został awansowany na majora (Blaze).
zachęci/poprze plan opuszczenia Wrót Baldura przez
• Udało się wyeliminować jednego z rywali (określonego
BG, dopóki polityczne komplikacje wynikające ze śmierci
w czasie drugiej interakcji). Na przykład Beldroth został
księżnej nie zostaną rozwiązane. (Więcej szczegółów
aresztowany. Albo dowodzący Smoczą Skałą Mukar po-
w Części 4: Candlekeep).
przysiągł wierność Portyr. Albo Liara zyskała wsparcie
rodziny Eltan, bo jej wuj odkupił ich udziały w Płomien-
nej Pięści i przekazał je tej rodzinie. Jeśli korzystasz
z opcji „wielu rywali”, tu wyjaśni się sprawa tylko jednego
z nich. Takie rzeczy nie rozwiązują się od razu. Uwaga: gdy BG wrócą z Piekła, zapewne razem z wciąż ży-
wym wielkim księciem Ravengardem, i odkryją, że został on
CZWARTA INTERAKCJA: na końcu Części 3F: Loch
„zastąpiony”… cóż, wtedy politykowanie stanie się naprawdę
Martwej Trójki odkrywamy, że księżna Vanthampur
rozkazała kultystom Martwej Trójki zamordować księcia interesujące.
Portyra. Drużyna spieszy na wiec, na którym ma dojść do
zamachu, ale prawie na pewno nie zdąży.

23
pomocnik do zstąpienia do avernusa

24
 pomocnik do zstąpienia do avernusa
Część 3d: Sprawy dotyczące morderstw
N
ie zdziw się, jeśli drużyna postanowi samodziel-
nie badać sprawę morderstw, bez względu na to,
czy dowie się o nich od Zodge’a, czy od samych
uchodźców. Jeśli grupa działa na zlecenie Zodge’a,
do śledztwa może dojść nawet zanim BG pójdą na spotka-
nie z Tariną. I podobnie, drużyna może zająć się badaniem
poszlak po spotkaniu z Tariną, ale przed wizytą w Za-
trutym Posejdonie. Albo może nieco się cofnąć i zacząć
badać ciała ofiar po (lub w trakcie) któregoś z wczesnych
rdzeni związanych z Vanthampurami (choć wtedy dość
szybko okaże się, że niewiele już się można dowiedzieć).
Ofiary
Do tej pory było sześć ofiar:
• Edmao Eduarda;
• Wemba Oshrat;
• Madhuri Akhila;
• Leiv Diomidis;
• Aneta Diomidis;
• Annika Silverleaf.
Każde ciało znaleziono w Parku Wnikliwości. Wszyst-
kie przeniesiono do zakładu pogrzebowego Candulhal-
low, gdzie czekają na pogrzeb. Więcej informacji o każdej
z ofiar w części Wypytywanie o ofiary.
Dodatkowe ofiary
Jest wielce prawdopodobne, że BG powstrzymają mor-
derców z Zatrutego Posejdona już w pierwszych 24 go-
dzinach od podjęcia się sprawy. Jeśli z jakiegoś powodu
tak się nie stało, pojawią się dodatkowe ofiary (zapewne
jedna na dzień):
• Shohreh Letitia;
• Iolanthe Oshrat (siostra Wemby Oshrat, drugiej ofiary);
• Valeria Nuska;
• Weronika Nuska (siostra Valerii).
Osoby te zginą zapewne dlatego, że z jakichś przyczyn
BG pogubią się w śledztwie. Wykorzystaj je, by w agre-
sywny sposób przedstawić oczywiste wskazówki i skiero-
wać grupę do Zatrutego Posejdona i Amrika.
Zauważ, że gdy zaczyna się przygoda, Shohreh już
nie żyje, a jej ciało znajduje się w Zatrutym Posejdonie.
Valeria i Weronika zostają porwane jednocześnie, ale We-
ronikę wciąż można uratować z Posejdona po znalezieniu
ciała Valerii.
Jeśli kultyści zauważą, że nie można już bezpiecznie po-
zbywać się ciał w Parku Wnikliwości, zaczną podrzucać
zwłoki w losowych miejscach w mieście.
Park wnikliwości
Park opisano na s. 189 Zstąpienia do Avernusa. Zajmuje
dość duży obszar stromego wzgórza, które podchodzi
bezpośrednio pod mur w południowo-wschodnim rejonie
Wrót Baldura, na południe od Bramy Na Klif. Czterdzie-
ści lat temu znajdowało się tu wysypisko śmieci, ale druid
Torimesh za pomocą magii sprawił, że w zaledwie jedną
noc rdzewiejące stosy odpadków porosły bujnym lasem.
W centrum parku rośnie Rysujące Drzewo, za pomocą
którego Torimesh tworzy wizerunki przepowiadające
przyszłość (więcej szczegółów w podręczniku).
25
Uwaga: w wersji książkowej park jest dużo mniejszy niż w mo-
jej. Jednak mapa też nie do końca pasuje do opisu w książce.
CHRONOLOGIA WYDARZEŃ: opis ciał znajdziesz niżej
[zob. Zakład pogrzebowy Candulhallow] (na przykład
­Torimesh może je opisać).
• 10 dni temu: Torimesh znajduje pierwszą ofiarę, Edmao
Eduarda, pod Rysującym Drzewem.
• 8 dni temu: Niziołek Marvias Fleecefoot, który udał się
na poranny spacer, znajduje ciało Wemby Oshrat na pola-
nie niedaleko muru.
• 5 dni temu: Torimesh znajduje ciała Madhuri Akhili
i Leiva Diomidisa. Porzucono je w różnych wykrotach.
(Tak naprawdę zwłoki Akhili podrzucono dzień wcze-
śniej, ale dopiero dziś je znaleziono).
• 3 dni temu: Rybaczka Zendreya Vereni, cumując łódź
na pobliskiej przystani (tam, gdzie park schodzi do ulicy
Dokowej), zauważyła ciało Anety Diomidis (siostry Leiva).
Leżało na obrzeżu parku.
• 1 dni temu: Pod Rysującym Drzewem znaleziono ciało
Anniki Silverleaf.
Może zajść konieczność zaadaptowania tej chrono-
logii wydarzeń tak, aby zgodziła się z tempem podróży
BG do Wrót Baldura lub zaangażowaniem się drużyny
w przygodę. Ważne jest, by pamiętać, że morderstwa
NIE MOGĄ się zacząć przed upadkiem Elturelu.
Tak naprawdę należy dopasować wydarzenia tak, by
do pierwszego wydarzenia doszło w dniu zniknięcia
Elturelu. (Kultyści wiedzieli, że do tego dojdzie). Sprytni
gracze zapewne zauważą ten „zbieg okoliczności”.
DRUID TORIMESH: Torimesh jest już starym krasno-
ludem. Czuje wściekłość, ale i ogromny żal, że ktoś pod-
rzuca zwłoki w parku. Będzie z furią podkreślał fakt, że
Płomienne Pięści nic nie zrobiły („Nic!”), żeby powstrzy-
mać proceder.
Torimesh może być źródłem następujących informacji:
• Może wyjaśnić chronologię wydarzeń i tożsamość ofiar.
• Nigdy nie widział żadnej z nich wcześniej w parku.
• Ciała oznaczono rytualnymi nacięciami, które związane
są z kultem Martwej Trójki.
• Zwłoki zabrano wozami Zakładu Pogrzebowego
Candulhallow.
Torimesh może też zaprowadzić drużynę do miejsc,
w których znaleziono ciała.
RYSUJĄCE DRZEWO: jeśli drużyna nie zniechęci do sie-
bie Torimesha, druid zaoferuje wywróżenie przyszłości
za pomocą Rysującego Drzewa [zob. s. 190 Zstąpienia].
Albo, jeśli chcesz, by wróżba była bardziej doniosła, niech
kora drzewa zacznie pękać i odpadać, gdy drużyna znaj-
dzie się w pobliżu.
Powstały w ten sposób obraz przedstawia:
• Duży miecz trzymany nad głową przez anielską postać
z pierzastymi skrzydłami.
• Ramiona tej postaci spętane są łańcuchami.
• Pod postacią widać dużą tablicę lub płaski kamień prze-
łamany na dwie części i trawiony płomieniami.
pomocnik do zstąpienia do avernusa

Uwaga: obraz może przedstawiać też coś, co stanie się

praktyczną wskazówką dotyczącą śledztwa. (Może jeśli BG
przyprowadzą tu członka rodziny którejś ofiary i poproszą
Torimesha o wróżbę, coś takiego też się wydarzy). Jednak
dysponujemy dość porządną listą odkryć i chyba lepiej jest tu
przestawić przepowiednię, która w sugestywny sposób na-
wiąże do końca kampanii. [Zob. Foreshadowing in RPGs].

PRZESZUKANIE PARKU: w Parku Wnikliwości można

znaleźć dwie wskazówki. Możesz odgórnie ustalić, w któ-
rych miejscach zbrodni się znajdują, umieścić je w pierw-
szym z nich (lub pierwszych dwóch) itp. Jak wolisz.
Dokumenty uchodźców nie powinny należeć do Anniki
Silverleaf ani Wemby Oshrat, ponieważ ich papiery są
w zakładzie pogrzebowym.
Jeśli z góry określasz miejsce znalezienia wskazówek,
nie zalecam umieszczenia ich przy Rysującym Drzewie.
Najlepiej umieścić dokumenty uchodźcy w innym miej-
scu, a miksturę garbarzy w kolejnym. Dzięki temu masz
fajne wydarzenie z przepowiednią przy Rysującym Drze-
wie i wskazówki w trzech czy czterech innych miejscach
zbrodni, a także kolejne miejsce, gdzie nie ma nic cieka-
wego (co da ci szeroki wachlarz doświadczeń).
WSKAZÓWKA 1 – mikstura garbarzy: na ziemi nie-
daleko miejsca zbrodni po udanym teście Inteligencji
(Śledztwa) o ST 12 można znaleźć dziwną substancję
alchemiczną (albo na pniu drzewa itp.).
Inteligencja (Wiedza tajemna) / Mądrość (Medycyna)
• ST 12: to roztwór wapna i popiołu drzewnego.
• ST 15: takiej mikstury często używa się przy garbowa-
niu skór, by je zmiękczyć i pozbawić włosów.
Miksturę można też zidentyfikować (a także odkryć
jej pochodzenie), konsultując się z dowolnym spe-
cjalistą z miasta. Najbliższy zakład garbarski to Za-
truty Posejdon.
WSKAZÓWKA 2 – dokumenty uchodźców: można
je znaleźć porozrzucane po krzakach w pobliżu miejsca
znalezienia jednego z ciał. Dokumenty najwyraźniej ze-
zwalają właścicielowi lub właścicielce wejść i zamieszkać
we Wrotach Baldura. Jednak po udanym teście Mądrości
(Percepcji) o ST 15 można zauważyć, że dokumenty są
podrobione. Fałszerstwo można także odkryć, jeśli BG
sprawdzą pochodzenie dokumentu (na przykład spró-
bują potwierdzić dane na listach uchodźców w Wysokim
Dworze lub odnaleźć oficjela, którego pieczęć rzekomo
widnieje na papierach).
Po udanym rzucie na Charyzmę (Śledztwo) o ST 12
i popytaniu na mieście o fałszywe dokumenty BG zo-
staną skierowani do Amrika Vanthampura przebywa-
jącego w tawernie Pochyła Latarnia [zob. Część 3H:
­Przemyt ludzi].
ZASADZKA W PARKU: jeśli BG postanowią zaczaić
się w parku, zapewne zauważą dwie Pięści Bane’a (Zstą­
pienie do Avernusa, s. 235; pasywna Percepcja 10, żeby
zauważyć) pozbywające się ciała Shohreh. Pięści można
przesłuchać lub śledzić i tak trafić do Zatrutego Posej-
dona. (Shorheh może mieć też przy sobie podrobione do-
kumenty lub plamę z mikstury garbarskiej, co wzmocni
lub dostarczy dodatkowych wskazówek).

26
 pomocnik do zstąpienia do avernusa
Zakład pogrzebowy Candulhallow
Każdą ofiarę zabrano do kostnicy wozami należącymi do
Zakładu Pogrzebowego Candulhallow [zob. Zstąpienie
do Avernusa, s. 187]. Do celów śledztwa wszystkie zwłoki
zabezpieczono czarem bezpieczny spoczynek. BG mogą
się tego dowiedzieć od Zodge’a, Torimesha, rodzin zmar-
łych (które poinformowano, gdzie znajdują się zwłoki) lub
po prostu pytając na mieście, dokąd zwykle zabiera się
ciała. W tym ostatnim przypadku BG mogą też trafić do
szpitala portowego [zob. s. 190] lub Kaplicy Cierpienia
[zob. s. 188].
Opcjonalnie: możesz umieścić ciała w trzech różnych miej-
scach, a najstarsze z nich może być już pochowane na Cmen-
tarzu Na Klifie. Ciała zabrane do Kaplicy Cierpienia zapewne
przynajmniej częściowo pożarły szczury, które plenią się
w krypcie.
RYTUALNE NACIĘCIA: Na wszystkich ciałach wi-
dać nacięcia zrobione ostrym nożem lub brzytwą. Te
obrzydliwe, rytualne znaki pochodzą głównie z alfabetu
lokharskiego (używanego w języku smoczym i różnych
językach tajemnych), ale są wśród nich także pentagra-
mowe pieczęcie i kręgi wskazujące na straszliwy, krwawy
rytuał. Ponadto u podstawy kręgosłupa każda ofiara ma
wypalone piętno przedstawiające trzy symbole ułożone
w nieregularny trójkąt [zob. ilustracja poniżej].
Inteligencja (Wiedza tajemna/Religia)
• ST 10: symbole to modlitwy pochwalne do mrocznych
bogów odwołujące się do ich prawa do władzy nad sferą
śmiertelników. „Wszystkie miasta spowije mrok”; „Nad-
chodzi to, co zapowiedziano w Przepowiedniach Krwi”;
„Pomiot powstanie z ciała śmiertelnego”; „Przeżyją tylko
ci, którzy ofiarują swych bliskich potomkom Jergala”
i inne tego typu stwierdzenia.
• ST 15: choć laik uzna symbole za część tajemnego ry-
tuału lub zaklęcia, pieczęcie i znaki zupełnie nie mają
sensu. Nic tak naprawdę nie znaczą i nic nie robią – wy-
cięto je raczej dla efektu.
Inteligencja (Religia)
• ST 10: piętno przedstawia święte symbole Bane’a,
Myrkula i Bhaala, czyli trzech bogów, którzy stali się
częścią panteonu po zabiciu Jergala, starożytnego
Boga Śmierci.
• Mądrość (Medycyna) ST 12: piętna wypalono po
śmierci ofiar.
27
MIKSTURA GARBARSKA: po udanym teście Inte-
ligencji (Śledztwa) o ST 12 na ubraniu jednej z ofiar
można znaleźć plamy dziwnej substancji alchemicznej.
Inteligencja (Wiedza tajemna) / Mądrość (Medycyna)
• ST 12: to roztwór wapna i popiołu drzewnego.
• ST 15: takiej mikstury często używa się przy garbowa-
niu skór, by je zmiękczyć i pozbawić włosów.
Miksturę można też zidentyfikować (a także odkryć
jej pochodzenie), konsultując się z dowolnym spe-
cjalistą z miasta. Najbliższy zakład garbarski to Za-
truty Posejdon.
DOKUMENTY UCHODŹCÓW: wśród rzeczy Anniki
Silverleaf i Wemby Oshrat można znaleźć dokumenty
zezwalające im na wejście i zamieszkanie we Wrotach
Baldura. Jednak po udanym teście Mądrości (Percepcji)
o ST 15 można zauważyć, że dokumenty są podrobione.
Fałszerstwo można także odkryć, jeśli BG sprawdzą
pochodzenie dokumentu (na przykład spróbują potwier-
dzić dane na listach uchodźców w Wysokim Dworze lub
odnajdą oficjela, którego pieczęć rzekomo widnieje na
papierach).
Po udanym rzucie na Charyzmę (Śledztwo) o ST 12
i popytaniu na mieście o fałszywe dokumenty BG zo-
staną skierowani do Amrika Vanthampura przebywa-
jącego w tawernie Pochyła Latarnia [zob. Część 3H:
­Przemyt ludzi].
Opcjonalnie: przewodnik po Wrotach Baldura ze Zstąpienia
do Avernusa jest niezwykle przydatny i wypełnia miasto cie-
kawymi miejscami i pomysłami na przygody, które MP może
szybko wykorzystać. Zakład Candulhallow nie jest tu wyjąt-
kiem, bowiem jego właściciele zajmują się różnymi nekro­
mantycznymi interesami, w tym kradzieżą zwłok. Przycho-
dzący spytać o konkretne zwłoki BG (Leylanna Candulhallow
mogła podłożyć je w miejsce bardziej znaczącego denata,
którego wykorzystała do eksperymentów) to świetna okazja
do przypadkowego ujawnienia mroczych sprawek i prosty
sposób na małe zadanie poboczne (choć istnieje tu niewiel-
kie ryzyko pojawienia się fałszywego tropu, który mocno
skomplikuje główne dochodzenie w sprawie morderstw).
Wypytywanie o ofiary
Jeśli BG postanowią zbadać, kim były ofiary, znajdą ich
przyjaciół lub rodziny, które udzielą informacji o zmar-
łych. Można ten materiał przygotować wcześniej, ale
krótkie biografie i kluczowe informacje podane poniżej
pozwolą ci na łatwą improwizację takich rozmów.
W czasie tych improwizacji warto pamiętać o następują-
cych rzeczach:
• Jeśli ofiary były uchodźcami, jakie historie można opo-
wiedzieć o tym, jak wydostały się z Elturelu i dotarły do
Wrót Baldura?
• Co ważnego wydarzyło się w ich życiu, gdy jako uchodźcy
dotarli do Wrót?
• W jaki sposób kultyści Martwej Trójki porwali ofiarę?
Czy byli jacyś świadkowie lub na miejscu porwania
zostały dowody, które pomogą opisać wydarzenie?
 pomocnik do zstąpienia do avernusa
(Naoczni świadkowie powinni być rzadko spotykani,
ale mogą potwierdzić, że ofiarę porwali kultyści Mar-
twej Trójki).
Ponadto, wypytując o ofiary, BG mogą zdobyć trzy klu-
czowe wskazówki:
• Podrobione dokumenty uchodźców prowadzą do
Amrika. Po udanym teście Mądrości (Percepcji) o ST
15 można zauważyć, że dokumenty są podrobione. Fał-
szerstwo można także odkryć, jeśli BG sprawdzą pocho-
dzenie dokumentu (na przykład spróbują potwierdzić
dane na listach uchodźców w odpowiednim urzędzie lub
odnajdą oficjela, którego pieczęć rzekomo widnieje na
papierach).
• Informacje od rodzin, że ofiary przemycono do miasta
z pomocą Amrika.
• Rozmaite wskazówki pozwalające stwierdzić, że wszyst-
kie ofiary były rycerzami Elturgardu lub ich potomkami.
Każdy z poniższych opisów zawiera krótkie podsumo-
wanie najważniejszych wskazówek.
EDMAO EDUARDA: pierwsza ofiara. Porwany z domu
dziesięć dni temu. W przeciwieństwie do innych ofiar
Eduarda mieszkał we Wrotach Baldura. Żonaty z elfką
Neske, osierocił syna półelfa Luusa.
• Nad kominkiem w jego domu wisi płaszcz z herbem Pie-
kielnych Jeźdźców. Należał do Norbaera Eduarda, ojca
Edmao, który osiadł we Wrotach Baldura po ślubie
(i przed narodzinami Edmao).
WEMBA OSHRAT: siostra Wemby, Iolanthe, była w Eltu-
relu uczennicą czarodzieja Bèra Nölmiena. Gdy nadeszła
katastrofa, Bèr z pomocą kręgu teleportacji ewakuowała
Iolanthe, Wembę i okoła tuzina innych uchodźców bezpo-
średnio do Wrót Baldura. Wemba zniknął dzień po przy-
byciu do miasta, a jego ciało znaleziono następnego dnia.
• Iolanthe i Wemba byli jednymi z pierwszych uchodźców,
którzy dostali dokumenty od Amrika. Wrót miasta jesz-
cze wtedy nie zamknięto, ale grupa i tak potrzebowała
papierów, a Amrik zaoferował się je zdobyć za ułamek
zwykłej ceny, bo „miał znajomości w Wysokim Dworze”.
Iolanthe wciąż ma swoje, a dokumenty Wemby są z jego
rzeczami w zakładzie Candulahallow.
• Iolanthe może też opisać ostatnie minuty przed Upad-
kiem Elturelu. Jej mistrz Bèr zdał sobie sprawę, że całe
miasto poddano działaniu niewiarygodnie silnego pola
magicznego. Iolanthe zauważy, że grupa spodziewała
się, że wkrótce dołączy do nich więcej ludzi (w tym Bèr).
28
Choć drugi krąg się otworzył, potem niespodziewanie
zgasł (Elturel wtedy przeniósł się do Piekła, co zakłóciło
działanie zaklęcia). Udany test Inteligencji (Wiedzy
tajemnej) o ST 15 pozwoli na przypuszczenie, że takie
przerwanie zaklęcia może być skutkiem przeciwzaklę-
cia, nagle uruchomionego pola antymagii lub sytuacji,
w której jeden z końców portalu nagle znalazł się poza
zasięgiem zaklęcia.
• Matka rodzeństwa jest rycerką Zakonu Towarzysza.
MADHURI AKHILA: Madhuri przybył do Wrót Baldura
z pierwszą falą uchodźców, na łodzi płynącej w dół rzeki.
Nie ma w mieście rodziny, ale mieszkał razem z Sjang
i Albaerem, dwoma innymi uchodźcami, którzy przybyli
tym samym statkiem. Siedem dni temu współlokato-
rzy zastali wyłamane drzwi do mieszkania i ani śladu
po Madhurim.
• Tak jak Iolanthe i Wemba Oshrat, ta grupa była jedną
z pierwszych, które dostały dokumenty od Amrika. Bramy
nie były jeszcze zamknięte, ale i tak potrzebne były odpo-
wiednie papiery.
• Dokumenty Madhuriego wciąż znajdują się w pokoju,
w którym mieszkał razem z Sjangiem i Albaerem. Znajdą
się, jeśli BG przeszukają skromny dobytek ofiary. Sjang
i Albaer też mają swoje dokumenty.
• Ojciec Madhuriego był Piekielnym Jeźdźcem. Sjang i Al-
baer mogą o tym wspomnieć, jeśli ktoś spyta o rodzinę
Madhuriego, albo po prostu spontanicznie zaczną płakać,
że nawet nie wiedzą, jak się z nim skontaktować, o ile
jeszcze żyje. Madhuri opowiadał o ojcu w czasie podróży
łodzią do Wrót Baldura.
LEIV i ANETA DIOMIDIS: Leiv i Aneta byli rodzeń-
stwem i członkami Piekielnych Jeźdźców. Podobno od
czasu Szarży Piekielnych Jeźdźców członek rodziny Dio-
midis zawsze był w szeregach tej organizacji. Tak jak BG,
rodzeństwo poprowadziło karawanę uchodźców w dół
rzeki, u kresu drogi trafiając na zamknięte bramy miasta.
Leiv i Aneta zniknęli sześć dni temu.
• Wielu uchodźców, którym pomogli, potwierdzi, że Leiv
i Aneta pomogli zdobyć odpowiednie dokumenty od
Amrika Vanthampura, dzięki czemu weszli do miasta
mimo zamkniętych bram.
ANNIKA SILVERLEAF: półelfka Annika Silverleaf była
rycerką Zakonu Towarzysza. Organizowała w mieście
akcje społeczne mające na celu dostarczenie zapasów
do podmiejskich obozów uchodźców. Gdy dwa dni temu
zniknęła, była w trakcie negocjacji z Gildią Kapitanów –
chciała przewieźć uchodźców na południe do Amn lub na
północ do Waterdeep.
• Blisko współpracowała też z Amrikiem Vanthampurem,
działając jako łączniczka pomiędzy przemytnikiem
i uchodźcami w obozach. Nie jest do końca jasne, czy wie-
działa, że papiery są fałszywe, ale też niekoniecznie miało
to dla niej znaczenie.
• Jej własne dokumenty leżą wśród jej pozostałych rzeczy
w zakładzie Candulhallow.
• Annika była jedną z założycielek Zakonu Towarzysza.
W Noc Czerwonego Przewrotu dołączyła do ruchu oporu
Strażniczki Naji Bellandi – po tym, jak Pierwszy Jeź-
dziec Ikaia zamienił jej elfiego ojca w wampira [zob.
Część 4B].
 pomocnik do zstąpienia do avernusa
Część 3e: Zatruty Posejdon
C
zterdzieści lat temu Zatruty Posejdon był okrę-
tem pirackim, który nękał Wybrzeże Mieczy.
Kapitanem jednostki była czarownik Kelton Hun-
ter, który za fundusze z łupów finansował swe
piekielne sztuki magiczne. W roku 1457 R.D. Hunter
poprowadził Posejdona na czele floty pirackiej do zatoki
Wrót Baldura. W czasie walki z grupą poszukiwaczy
przygód potężne zaklęcia wyrzuciły ogromny okręt na
ląd, prawie 30 metrów od brzegu, w okolicach dzielnicy
Brampton. Mówi się, że Kelton zniknął, choć miejscowi
wciąż opowiadają, jak diabły wciągnęły go do Piekła
przez portal.
Nikt nie chciał zapłacić za usunięcie wraku, więc
przez kilka lat leżał opuszczony, powoli tonąc w błocie
i służąc za schronienie okolicznym szumowinom i szczu-
rom. Gdy w latach 70. XV wieku wreszcie naprawiono
mury oporowe uszkodzone w czasie Czaroplagi, grunt
wokół Posejdona ustabilizował się i wokół wraku za-
częły wyrastać budynki. Statek przerobiono na zakład
garbarski.
W roku 1492 R.D. kultyści Martwej Trójki potajemnie
przejęli nad nim kontrolę. Innych pracowników zwol-
niono, a na ich miejsce zatrudniono kultystów. Posejdon
wciąż działa jako dochodowa garbarnia, ale spełnia
także funkcję kryjówki kultystów.
Miejsce położenia
Zatruty Posejdon znajduje się tu:
Na początku chciałem umieścić statek na zachodnim
krańcu Brampton, ale zdałem sobie sprawę, że wtedy
znajdzie się właściwie naprzeciw Pochyłej Latarni
[zob. Część 3H: Przemyt ludzi]. Tak czy inaczej, zapewne
widać, że – prowadząc śledztwo – drużyna zacznie roz-
bijać się po całym Brampton, więc dobrze będzie teraz
zrobić krótkie podsumowanie dotyczące tego obszaru
i sprawdzić, co się tu znajduje.
Ponieważ cały wątek Zatrutego Posejdona dodałem
samodzielnie, statku nie widać na mapie z książki. Mimo
tego wybrałem jej fragment, który pasował do mojego wy-
obrażenia ciasnej, poplątanej zabudowy i leżącego wśród
domów wraku.
Po krótkiej pracy w photoshopie udało mi się dodać sta-
tek do Wrót Baldura (dodałem też Park Wnikliwości):
29
Mapy z widokiem z góry lub rzutem izometrycznym
w wysokiej rozdzielczości można zakupić w sklepie
­internetowym Mike’a Schleya. Powyższa mapa to dość
niewielki wycinek widoku izometrycznego, ale udało mi
się zachować tę samą rozdzielczość, więc jeśli kupisz
mapę, na pewno zdołasz dodać do niej mój obrazek przy
pomocy dowolnego programu graficznego.
UCHODŹCY W DOKACH: Zatruty Posejdon i umiejsco-
wienie go w Dokach daje nam także okazję do spojrzenia
na kryzys uchodźców z Elturelu z innej perspektywy.
Doki na wschód od wraku wypełnia tłum uchodźców pró-
bujących znaleźć miejsce na przepełnionych statkach. Do-
kąd chcą płynąć? Dla większości to bez znaczenia. Mają
nadzieje, że ich sytuacja polepszy się w Amn, Waterdeep,
Daggerford czy Neverwinter. Wielu z nich wierzy, że to,
co wydarzyło się w Elturelu, spotka także Wrota Baldura,
więc chcą być jak najdalej od tego regionu Wybrzeża Mie-
czy. [Zob. Plotki o Elturelu].
Zatruty Posejdon
Zatrutego Posejdona opiszę w sposób ogólny. Jeśli po-
trzebujesz szczegółowego opisu każdego pomieszczenia,
moje informacje dadzą ci do tego dobry punkt wyjścia.
Wędrując po Posjedonie, BG jednocześnie odwiedzają
garbarnię w średniowiecznym stylu. Moim głównym
źródłem był tu krótki artykuł Kima Rendfelda Odd
Jobs — Tanning: A Medieval Dirty Job, i zalecam się
z nim zapoznać.
NA ZEWNĄTRZ: na północnej stronie wraku znajdują
się drewniane schody prowadzące na pokład. Do kadłuba
przylega kilka budynków. W większości z nich składuje
się wyposażenia garbarskie (chemikalia, ostrza, ramy do
suszenia itp.).
POKŁAD GŁÓWNY: zwykle pokład jest pusty, choć
może leżeć tu stos wyprawionych skór gotowych na
sprzedaż. Na pokładzie rufowym zamontowano dźwig,
który pomaga w transporcie cięższych ładunków na po-
kład i na ziemię.
POKŁAD GŁÓWNY – KAJUTY: w przedniej kajucie
znajduje się kwatera władcy dusz. Jedna z kajut rufowych
służy za salę spotkań. Można tu znaleźć pomoc Kore­
spondencja z Posejdona.
DOLNY POKŁAD: większość tego pokładu wykorzy-
stuje się do magazynowania niewyprawionych skór
zabitego bydła, a także krwi, ziemi, kopyt, rogów i innych
części ciała.
 pomocnik do zstąpienia do avernusa

DOLNY POKŁAD – KAJUTY: w rufowych kajutach śpią
członkowie oddziału uderzeniowego. Mniejszą kajutę
dziobową przerobiono na zbrojownię. Większa kajuta
dziobowa zawiera trzy niewielkie kapliczki, każda jest
poświęcona innemu członkowi Martwej Trójki.
ŁADOWNIA: dziobowa komora to warsztat, w którym
przycina się skóry. W tylnej znajdują się wielkie zbiorniki.
To tu skóry skrapia się moczem lub namacza w roztwo-
rze wapna i popiołu drzewnego, zanim zostaną złożone
(owłosioną stroną do środka) i zabrane do dolnej ładowni.
Skóry, które obrobiono już w dolnej ładowni, wracają do
ładowni głównej i trafiają do kamiennych zbiorników za-
wierających roztwór z kory świerkowej. Leżą tam nawet
rok, a potem wreszcie trafiają na sprzedaż.
DOLNA ŁADOWNIA – KATAKUMBY: liczne nisze
w korytarzach pełne są nasączonych moczem skór (leżą
tu, póki gnijące futro nie będzie gotowe do usunięcia).
Cztery pary żelaznych drzwi prowadzą do niewielkich
cel, w których trzyma się więźniów.
DOLNA ŁADOWNIA: dolna ładownia upstrzona jest
drewnianymi ramami, na których porozciągano wypra-
wione skóry. Na ścianach wiszą specjalne noże, którymi
zdrapuje się futro z jednej strony i mięso z drugiej.
Znajduje się tu też kilka dużych zbiorników, w których
kąpie się skóry. Roztwór gołębich lub psich odchodów
usuwa wapno.
Na środku dolnej ładowni stoi stół. Leży na nim ciało
Shohreh Netitii. Z boku stoi stolik, a na nim leżą niepo-
kojąco różnorodne przybory chirurgiczne i trzy pręty do
znakowania (każdy z symbolem innego boga Martwej
Trójki). Na tym stoliku można znaleźć pomoc dla graczy
Dokumenty z Posejdona, a także dokumenty uchodźcy
i inne rzeczy osobiste Shohreh Netitii.
• Dokumenty uchodźców: po udanym teście Mądrości
(Percepcji) o ST 15 można zauważyć, że dokumenty
są podrobione. Fałszerstwo można także odkryć, jeśli
BG sprawdzą pochodzenie dokumentu (na przykład
spróbują potwierdzić dane na listach uchodźców
w Wysokim Dworze lub odnajdą oficjela, którego pie-
częć rzekomo widnieje na papierach).
Charakterystyki kultystów Martwej Trójki można znaleźć
w Zstąpieniu do Avernusa, s. 235–237.
Więcej informacji o korzystaniu z list przeciwników
znajdziesz w Art of the Key: Adversary Rosters.
OBSERWACJA POSEJDONA: obserwacja Zatrutego
Posejdona pozwoli ustalić rutynę pracy w garbarni, ale
także metody działania morderców.
• Pięści Bane’a i Nekromici z dolnego pokładu zmie-
niają warty na głównym pokładzie.
• Garbarze zabierają zapasy i narzędzia z budynków
przy statku.
• Z Rzeźni Hamhocków przybywa dostawa świeżych
bydlęcych skór.
• Wyprawione skóry są ładowane na wóz i zabierane na
sprzedaż na Przestwór.
• Żniwarz, który udaje się do Łaźni Figlarnej Nimfy
[zob. Część 3F: Loch Martwej Trójki], a potem wraca
z pisemnymi instrukcjami. (Zapewne następnie spotka
się z Panem Dusz w kajucie na pokładzie głównym).
• Nekromita i dwie Pięści Bane’a wychodzą z cia-
łem Shohneh Letitii (żeby je podrzucić do Parku
Wnikliwości).
• Goniec z Łaźni Figlarnej Nimfy przynosi list informu-
jący o znalezieniu Iolanty Oshrat. (Goniec następnie
wraca do Lochu Martwej Trójki).
• Nekromita i dwie Pięści Bane’a wyruszają porwać Io-
lanthę (następną ofiarę).
PRZESŁUCHANIE KULTYSTÓW: kultystów można
przesłuchać, choć nie będą zbyt chętni do współpracy.
Wszyscy wiedzą, że rozkazy otrzymują od przywódców
kryjących się w Łaźni Figlarnej Nimfy. Tylko Władca
Dusz wie, że ataki wymierzone są w rycerzy Elturgardu.
(Garbarze też są kultystami Martwej Trójki. Wiedzą
o morderstwach, ale nie są „w wewnętrznym kręgu”.
Wiedzą, że rozkazy przychodzą z innej komórki kultu
i wyznaczają kolejne cele ataku).
W razie potrzeby możesz skorzystać z poniższych imion
dla kultystów:
• Fahul (Pięść Bane’a);
• Thando Ora;
• Joslyn Ifa;
• Zangaroa.

Lista Przeciwników
LOKACJA PRZECIWNICY AKTYWNOŚĆ

Główny pokład Żelazny konsul + 3 Pięści Bane’a

Dolny Pokład 2 plebejuszy (garbarze)
Dolny pokład – kajuty 2 Pięści Bane’a + 2 Nekromitów odpoczywają
Żniwiarz
Ładownia
4 plebejuszy (garbarze)
Dolna ładownia Władca dusz (Remigio)¹ przygotowują ciało
Dolna ładownia – tunele 2 Pięści Bane’a strzegą celu

1 Remigio rzucił już dziś animowanie zmarłego, więc ma tylko jedno zaklęcie 3. kręgu.

30
 pomocnik do zstąpienia do avernusa

Korespondencja na Posejdonie

Remigio —
Naprawdę nie dziwi mnie to, że Fahul, ta wybredna mała łasica, narzeka na życie w garbarni.
Przypuszczam, że Vaaz chciał się go pozbyć, gdy go do ciebie przydzielał. Jeśli dalej będzie cię
wnerwiać, przypomnij mu o alternatywie. Trujące wyziewy kanałów, które darowano nam pod łaźnią,
raczej nie będą lepsze.
Flennis

Remigio —
W ciągu dziesięciu dni przybędzie więcej Pięści z Nimfy. Przypuszczalnie także dwa Nocne
ostrza. Ponieważ operacja Agenta już działa, powinniśmy niedługo przyspieszyć wyznaczanie celów.
Flennis

Władca Dusz,
Mam nadzieję, że wszystko rozwija się pomyślnie. Słyszałem narzekania od jednej z Pięści, ale
zapewniam, że ani ja, ani Emisariusz nie przywiązujemy do nich wagi. Emisariusz jednak sugeruje,
by twoi podwładni zaczęli pozbywać się ciał gdzieś dalej. Chce, żebyśmy „siali grozę”, ale też martwi się,
że park może wkrótce zagrozić tajności naszej operacji.
Vaaz

Dokumenty z Posejdona

SHOHREH NETITIA
Orzechowa skóra. Zielone oczy. Ciemnobrązowe włosy związane w dwa warkocze.
Adres: Pensjonat Cuirica
Krewni: Prababka
Mieszka niedaleko Figlującej Nimfy. Jeśli ułatwi to wykonanie zadania, możemy
wysłać z łaźni oddział uderzeniowy lub obserwatorów.

ROZWÓJ SYTUACJI: Cuiric zmarł sto lat temu, ale jego
pensjonatem zarządza jego praprawnuczka Laila. To ona
odkryła wyłamane drzwi do pokoju Shohreh i doniosła
o tym Płomiennym Pięściom, ale nikt się tym nie zainte-
resował. Praprababka Shohreh należała do Piekielnych
Jeźdźców, ale nie da się tego łatwo dowiedzieć (chyba że
BG wykażą się sprytem). Główną wskazówką tutaj jest
fakt, że osoba wyznaczająca nazwiska ofiar do porwania
bardzo interesuje się ich związkami rodzinnymi (co może
sprawić, że BG zaczną pytać o takie sprawy, prowadząc
śledztwo dotyczące innych ofiar w Części 3D: Śledztwo
dotyczące morderstw).

31
 pomocnik do zstąpienia do avernusa
Część 3f: Loch Martwej Trójki
Z
miany w tle fabularnym dotyczącym Lochu Mar-
twej Trójki opisano w Części 3B: Tło Tajemnic
Vanthampurów. Podsumowując: Księżna Van-
thampur odkryła w podziemiach dzielnicy Sterto-
wisko starożytną świątynię poświęconą Martwej Trójce.
Zapieczętowała wiodące tam kanały, a na powierzchni
zbudowała łaźnię Figlarna Nimfa, która maskuje wejście
do kryjówki. Niedawno ofiarowała świątynię kultystom
Martwej Trójki, w zamian otrzymując ich pomoc (która
obecnie polega na mordowaniu uchodźców).
Uwagi projektowe
Jeśli chodzi o Loch Martwej Trójki, musimy poprawić,
wygładzić lub rozbudować kilka elementów. Zaczniemy
od szczegółowego omówienia tych problemów, a następ-
nie przedstawię zremiksowany klucz i listę przeciwników.
Szpiegujące Diabliki Thurstwella
Zaczniemy od pierwszego pomieszczenia lochu – D1:
Dziedziniec.
Wskazówka: niewidzialny diablik siedzi na południowo-
-wschodniej fontannie. Jeśli postacie będą sprawiać wrażenie
osób szukających kłopotów, to diablik będzie obserwował
w ciszy, jak wchodzą do łaźni, po czym poleci do rezydencji
Vanthampurów w Górnym Mieście, by ostrzec Thurstwella
Vanthampura, najstarszego z synów księżnej Thalamry.
­Thurstwell poleci diablikowi powrót na posterunek, ale
nie podejmie żadnych działań, mając nadzieję, że postacie
­pozbędą się jego brata, Mortlocka.
Szpiegujące diabliki Thurstwella pojawiają się w przygo-
dzie kilka razy i prawie zawsze robią to samo: pod osłoną
niewidzialności obserwują BG i nic poza tym. Potem lecą
32
do Thurstwella i zdają raport z tego, co widziały. A na-
stępnie Thurstwell nic nie robi z tą wiedzą.
Widząc ten element przygody, z początku myślałem, że
zaprojektowano go tak, by BG nigdy się o nim nie dowie-
dzieli, więc – ponieważ nie miał on wpływu na działania
BG – chciałem go po prostu usunąć. Jednak w tej części
znajdziemy kilka ciekawych interakcji z diablikami, a po-
mysł na Thurstwella, który niczym niedołężny pająk, nie
ruszając się z domu wywiera wpływ na miasto poprzez
armię diablików, jednocześnie z zazdrością obserwując
swych zdrowych braci i ich sukcesy na mieście, jest
doskonały.
Zatem tak naprawdę musimy tu sprawić, że piekielni
szpiedzy Thurstwella zaczną coś znaczyć. Co oznacza,
że Thurstwell musi podjąć jakieś znaczące działa-
nie, reagując na raporty swych diablików. Oto kilka
możliwości:
• Wyśle diablika, żeby dogadać się z BG. Zapewne
będzie chciał, by drużyna zabiła jednego lub obu jego
braci. Jeśli czuje się wyjątkowo pewnie albo drużyna
już wyeliminowała braci, Thurstwell może nawet po-
prosić o zabicie swojej matki, bo po jej śmierci stanie
się głową rodziny. Jeśli BG się na to wszystko zgodzą,
twoja kampania może rozegrać się nieco inaczej: po
pomyślnym ukończeniu zadania to Thurstwell poprosi
drużynę o zabranie piekielnej łamigłówki do Candle-
keep, by ją otworzyć.
• Wyśle oddział morderców Martwej Trójki, który ma
zabić BG [zob. Zstąpienie do Avernusa, s. 28].
• Wyśle oddział kultystów, który porwie uchodźcę, na
którym BG zależy, a potem wykorzysta tę osobę do
wywarcia nacisku na drużynę. Być może zmusi BG do
sojuszu, a może do zaprzestania działań.
W skrócie, jeśli wykorzystasz Thurstwella jako ak-
tywną, makiaweliczną postać, może stać się nieoczeki-
wanym sojusznikiem lub znienawidzonym wrogiem (lub
i tym, i tym!).
 pomocnik do zstąpienia do avernusa
Poziom wody
Opis pomieszczeń nie zgadza się z mapą w kilku miej-
scach, ale najwyraźniej widać to w części poświęconej
zalanej części lochu.
Po pierwsze, Obszar D8 opisano jako „suchą alkowę”:
Prócz pokolorowania tej części mapy schody powinny
znajdować się na PÓŁNOC od D8, nie na wschód.
Loch jest naprawdę dobrze zaprojektowany i zalane
części podziemi faktycznie leżą niżej niż reszta kom-
pleksu. Dlatego na mapie Obszar D23 (w tekście po-
prawnie opisany jako zalany) także powinien znajdować
się pod wodą.
Dobrym pomysłem może być zaznaczenie tego na
swoich mapach, żeby nie zapomnieć o tych szczegółach
w czasie gry.
Drzwi w lochu
zerknijmy teraz na Obszar D9. Znajdują się tu cztery
przejścia: jedno jest od strony wejścia, a pozostałe prowa-
dzą do kultystów/kaplic należących do jednego z bogów
Martwej Trójki (Bhaala, Bane’a, Myrkula).
33
W D9 znajdują się też trzy pary drzwi:
• wschód: Bane;
• północ: Bhaal;
• południe: Myrkul.
Chyba nie zwariowałem i drzwi na północy powinny
być na zachodzie, tak żeby drzwi odpowiednich kaplic
pasowały do zawartości tych pomieszczeń?
W praktyce oznacza to, że BG zapewne przyjdą od
strony wejścia i staną przed trzema niepokojąco wyglą-
dającymi drzwiami. Muszą odpowiednio zinterpretować
symbole i któreś wybrać. Nie tylko jest to fajny moment,
który zapowiada atmosferę całego lochu, ale także oka-
zja do znaczącego wyboru. Najprostszym rozwiązaniem
będzie przesunięcie drzwi (co zauważysz w zremiksowa-
nym kluczu poniżej), ale także będziemy tu się wgłębiać
w możliwości opisane w Części 3G: Jaquajowanie Mar-
twej Trójki. [Jennell Jaquay promował i projektował nieli-
niowe lochy – przyp. tłum.].
Podziemne gazy
Obszar D18 wypełniony jest wybuchowym gazem.
Gaz ma następujące właściwości:
• jest niewidzialny;
• lżejszy od powietrza;
• cuchnie zgniłymi jajami.
Są to właściwości faktycznie występującego w przy-
rodzie gazu (który tak naprawdę jest bezwonny, ale od
końca XIX wieku dodaje się do niego odorant o nazwie
mercaptan).
Warto się tu chwilę zastanowić. Na przykład D18 to naj-
niżej położony obszar kompleksu, więc więcej sensu ma
zastosowanie gazu cięższego od powietrza, który mógłby
się tu zbierać, a nie gazu lżejszego od powietrza, który
się rozprasza. Dzięki temu można opisać słaby zapach
wyczuwalny w innych częściach lochu, tam gdzie gaz do-
sięga (D13, D17 i D19 są tu dobrym wyborem).
Te zmiany mają więcej wspólnego z „logiką” niż „do-
kładną symulacją” (plan lochu został zaprojektowany
i można go zaprojektować według własnych potrzeb).
Chcemy, by drużyna mogła dokonywać znaczących wybo-
rów i rozwiązywać problemy: jeśli BG wykryją gaz przed
dotarciem do Obszaru D18, mają szansę pozyskać odpo-
wiednie informacje i je wykorzystać.
 pomocnik do zstąpienia do avernusa

Ponadto D18 to wąskie gardło. Trzeba przez nie się, jak uniknąć wybuchu, dwukrotnie zbiorą plon do-
przejść, żeby dotrzeć na drugą stronę lochu. „Wniesienie brego pomysłu).
zapalonej pochodni lub jakiegokolwiek innego otwartego Po drugie, w podziemiach powinno być widać, że kul-
ognia do pomieszczenia z gazem spowoduje eksplozję…”; tyści próbują naprawić problem wycieku gazu. (A także
ale: „Słudzy Martwej Trójki noszą pochodnie…”; hmm. zapewne coś robią, żeby usunąć ścieki zalewające kry-
Tekst przygody zaznacza, że kultyści gaszą pochodnie, jówkę. Ohyda. Nie są przecież wyznawcami Moandera).
zanim przejdą przez obszar D18, ale chyba lepiej tu pójść
krok dalej i dać im źródła światła dopasowane do śro-
dowiska: na przykład zamknięte lampy bezpieczeństwa
Opcjonalnie: myślę, że fajnym pomysłem będzie, jeśli kul-
lub czar światło. Widząc to, drużyna może zrozumieć, że
tyści będą do czegoś wykorzystywać gaz. Na przykład do
otwarte źródła ognia mogą być niebezpieczne.
eksperymentów w Kostnicy (D13). Dlatego zamiast siarko-
Oprócz promowania kreatywności takie rozwiązanie
sprawia też, że loch staje się organicznym środowi- wodoru użyjemy trupogazu (corpsedamp, jeśli trzymać się
skiem, a nie zbiorowiskiem niepowiązanych ze sobą nomenklatury angielskiej). Zwykle pozyskiwany przez nekro-
pomieszczeń. mantów z gnijących ciał gaz ten można wykorzystać na kilka
Dlatego potrzebujemy tu gazu o następujących wła- sposobów. O gazie tym pisałem już na blogu; stworzyłem też
ściwościach: charakterystyki trupogazowych zombi. Dlatego podmienimy
niektóre szkielety na te eksperymenty nekromantyczne.
• musi być niewidzialny;
• cięższy od powietrza;
• mieć wyraźny zapach (naturalnie, bez dodawania
odorantów). Nieuchwytny Mortlock
Badając temat lamp bezpieczeństwa, odkryłem słowo Patrząc na loch z ogólnej perspektywy, dość łatwo można
dampf, które po niemiecku oznacza „opar”. W Anglii zauważyć, że jest on raczej liniowy: choć ma kilka odga-
używa się go do opisu rozmaitych gazów stanowiących łęzień i pętli, kieruje drużynę przez cały loch do Obszaru
zagrożenie dla górników: D29, gdzie dochodzi do kluczowego spotkania z Mort­
lockiem, dzięki któremu można przejść do następnej
• firedamp, czyli gazy łatwopalne, zazwyczaj metan.
części przygody.
• whitedamp, czyli duszący, trujacy gaz (zwykle tlenek
W Części 3 omawiamy inne problemy z tym spotka-
węgla powstały w wyniku spalania węgla). To gaz,
niem, ale tu warto zauważyć, że po zidentyfikowaniu
który wykrywa się słynną metodą „na kanarka”.
D29 jako Obowiązkowego Spotkania™, bez którego
• stinkdamp to siarkowodór. Trujący, korodujący, bardzo
przygoda nie może trwać, zaraz potem zauważamy, że
łatwopalny i cuchnący jak zgniłe jaja.
jedynym sposobem dostania się do Obszaru D29 są tajne
• afterdamp, czyli toksyczna mieszkanka gazów po-
drzwi w D23:
zostałych po wybuchu. Nasz gaz może być dowolnym
z tej listy.
Jednak zgodnie ze wskazówkami z książki raczej cho-
dzi nam o siarkowodór.
Wprowadzając zmiany do lochu, musimy jednak rozwa-
żyć kilka rzeczy.
Po pierwsze, ryzyko wybuchu w Obszarze D15. (We-
dług mapy logiczne jest, że gaz napływający do D18 znaj-
dzie się także w D15). Bez względu na to, czy drużyna
najpierw dotrze do D18, czy do D15, nawet jeśli dojdzie
do wybuchu, BG będą mieli okazję do wyciągnięcia wnio-
sków i zabezpieczenia się na przyszłość. (A jeśli domyślili

Jeśli drużyna ich nie znajdzie lub przez nie przejdzie,

możesz po prostu wyrzucić pozostałe 232 strony książki.
Dlatego tajne drzwi w tym miejscu są złym pomysłem.
A do tego projektanci na tym nie skończyli, umieszcza-
jąc te drzwi w dość dziwnym miejscu:
• Na środku pustego korytarza. Tylko z tej przyczyny
szanse ich znalezienia przez BG bardzo spadają, bo
mało kto przeszukuje takie miejsca.

34
 pomocnik do zstąpienia do avernusa

• Ale to nie koniec: w korytarzu znajduje się strażnik, Przywódcy Martwej Trójki
który na widok BG biegnie w inne miejsce. Drużyna Jedna mała rzecz, o której prawie zapomniałem, bo sam
zapewne zacznie go gonić, przez co jeszcze bardziej wprowadziłem ją podświadomie: choć miejscowi przy-
spadają szanse na to, że potem przeszukają ten kory- wódcy kultów Martwej Trójki mają imiona (Yignath, Flen-
tarz, który niczym się nie wyróżnia. nis i Vaaz), książka identyfikuje tylko jedną z tych osób
• Autorzy przygody z niezrozumiałych przyczyn bardzo po imieniu. Remiks nie tylko zwraca uwagę na to, kto jest
starają się w kilku miejscach lochu mocno utrudnić kim (co przyda się MP), ale także pozwala BG się tego
BG dowiedzenie się o ukrytym przejściu. (A jeszcze dowiedzieć.
raz podkreślę, że odkrycie go jest kluczowe do kon- Poznanie imion przywódców nie jest konieczne, więc
tynuacji przygody). Na przykład w Obszarze D14 nie poświęcałem czasu na pełne wykorzystanie Zasady
mieszka szczur. Autorzy przygody poświęcają miejsce, Trzech Wskazówek. Zamiast tego podrzuciłem imiona
by poinstruować MP, że jeśli ktoś rzuci rozmawianie przywódców w różnych miejscach korespondencji, a MP
ze zwierzętami, to szczur NA PEWNO nie powie nic powinien też wspominać o nich ustami przesłuchiwanych
o tajnych drzwiach. kultystów.
Dzięki pracy, którą włożyliśmy w zmiany listy odkryć W ten sposób gracze będą mieć możliwość domyślenia
dotyczących Tajemnic Vanthampurów (patrz Część 3C), się, kto stoi na czele złoczyńców, i będą wiedzieć, kogo
Akt I przygody nie jest już tak kruchy i nie zachodzi trzeba usunąć. Gracze nie tylko poczują satysfakcję z od-
konieczność rozegrania Obowiązkowego Spotkania™. krycia – taka zmiana sprawi, że Loch Martwej Trójki zdo-
Jednak z przyczyn strukturalnych to idealne miejsce na będzie określony kontekst, a drużyna motywację będącą
konfrontację z Mortlockiem. Choć nie musimy koniecznie czymś więcej niż czyszczeniem lochu (nawet jeśli w prak-
rozgrywać tego spotkania, nie ma też specjalnego po- tyce i tak wyjdzie na to, że zbadają każde pomieszczenie).
wodu, żeby do niego nie doszło.
Jednym ze sposobów na usunięcie problemu tajnych
drzwi będzie zastosowanie tego samego rozwiązania, co
zwykle: Zasady Trzech Wskazówek. Po prostu dodaj trzy
wskazówki kierujące drużynę do tajnych drzwi. Gracze
będą zadowoleni, że mogli odkryć ich istnienie, a potem
także je odnaleźć.
Inne rozwiązanie zakłada, że BG będą wiedzieć, że: a)
Mortlock Vanthampur jest w tych podziemiach; b) dru-
żyna musi się z nim spotkać/zabić go. Dzięki temu, jeśli
BG wydaje się, że zajrzeli już w każdy kąt lochu, ale wciąż
nie znaleźli Mortlocka, obecność tajnego przejścia stanie
się oczywista i drużyna w końcu je znajdzie.
Jednak tak naprawdę najlepsze rozwiązanie jest tym
najprostszym.
Po prostu pozbądź się tajnych drzwi.
Nie ma żadnego powodu, dla którego to przejście musi
być ukryte, więc zamień je na zwykłe drzwi.

Dziwaczne zachowanie kultystów

Jeden z kultystów postanowił trzymać straż w Obszarze
D23, „stojąc w wodzie”, choć mógł wejść na pobliskie
schody i nie odmaczać sobie stóp. Czy to dziwne? Tak.
Jednak kultyści w tym lochu robią rozmaite bezsen-
sowne rzeczy, których nie rozumiem, więc może to jakiś
aspekt tej przygody, którego nie ogarniam. Na przykład
dwa dni temu zabili jakiegoś gościa i po prostu bez po-
wodu zostawili jego ciało w wodzie. Mamy też pokój,
w którym na podłodze leżą trzej kultyści, „udając mar-
twych”… tak dla zabawy? Czy licząc na okazję, że ktoś
akurat zaraz tu wejdzie?
Nie rozumiem tego. Może wy tak. Ale jeśli też nie ogar-
niacie, może chcecie coś z tym zrobić, zanim wpuścicie
drużynę do tego lochu.

35
 pomocnik do zstąpienia do avernusa
Skarb Tiamat
W kampanii pojawia się dziwny, nieco sprzeczny z cało-
ścią wątek, w którym Vanthampurowie w jakiś sposób
skradli cenne rzeczy ze skarbca Tiamat w Avernusie.
Część tych skarbów znajduje się w Lochu Martwej Trójki,
a inne w Posiadłości Vanthampurów. Gdy BG opuszczają
Loch, natrafiają na kultystów Tiamat, którzy przybyli od-
zyskać skradzione dobra.
Wydaje się, że pierwotnie wątek skradzionego skarbu
miał być dość ważny w kampanii [zob. Zstąpienie do
Avernusa, s. 6]: „Jeśli bohaterowie oddadzą jej skradziony
skarb, to mogą przekonać ją do zerwania łańcuchów wo-
kół Elturelu”. Jednak wydaje się, że w procesie projekto-
wania przygody wątek ten zarzucono (choć wspomina się
go w początkowym streszczeniu, skarb nie jest brany pod
uwagę w negocjacjach z Tiamat w późniejszym etapie
przygody). Tu i ówdzie można trafić na jego ślady.
OPCJA 1: moim pierwszym odruchem było usunięcie
resztek tego wątku z kampanii poprzez pozbycie się
spotkania z kultystami Tiamat. Założyłem, że źródło fun-
duszy kultystów nie ma znaczenia. Mam wrażenie, że nic
(albo niewiele) traci się na takim rozwiązaniu, więc – jeśli
chcesz – całe to spotkanie można bezpiecznie usunąć.
WYJAŚNIENIE TŁA: mimo tego spotkanie jest okazją
do wykorzystania świętych przedmiotów kultu Tiamat
i do poinformowania graczy, że Tiamat jest uwięziona
w Avernusie (bogini będzie ważna, gdy drużyna trafi już
do Piekła).
SKĄD WZIĄŁ SIĘ SKARB?: wyjaśnienia (i znaczenie)
tego, jak i dlaczego skradziono skarb Tiamat, najwyraź-
niej zaginęły gdzieś w procesie powstawania książki.
36
Odtwarzanie od zera całego wątku to zapewne zbyt dużo
pracy, by nam się to opłaciło, zwłaszcza jeśli zdecydujemy
się skorzystać z Opcji 1.
Jednak dodatkowy materiał dodany do Remiksu wpro-
wadził informacje, że Yignath, jeden z przywódców Mar-
twej Trójki, łatwo się dekoncentruje i może zajmować
się innymi sprawami niż tylko mordowanie uchodźców.
Wymyśliłem więc wątek włamania do Posiadłości Hhune,
w trakcie którego Yignath zdobył skarb, a także porwał
Satiir Thione-Hhune. Mortlock pozwolił Yignathowi
zachować pieniądze, ale wysłał Satiir do Posiadłości
Vanthampurów na wypadek, gdyby trzeba było ją wyko-
rzystać do nacisku na Hhunów.
(Ponieważ w Remiksie Tarcza Ukrytego Pana nie zo-
stała skradziona Hhunom, ten wątek wyjaśnia też obec-
ność Satiir pod posiadłością Vanthampurów).
OPCJA 2: po wymyśleniu tego wszystkiego nagle
zrozumiałem, że kultyści Tiamat znów stali się intere-
sujący i ich obecność w przygodzie ma sens. W tej opcji
w skarbcu Hhunów znajdowało się także kilka artefak-
tów związanych z Tiamat, w tym maska i korona [zob.
informacje poniżej], których niezwykle pożądał Arkhan
Okrutny. Magia chroniąca skarbce Hhunów długo kryła
je przed wzrokiem Arkhana, ale gdy złodzieje wynieśli re-
likwie z krypty, odkryto ich istnienie i wyznawcy Tiamat
udali się z misją ich odzyskania.
• Zainteresowanie kultystów tymi przedmiotami skie-
ruje na nie uwagę BG, dzięki czemu uwypuklimy ten
element tła fabularnego.
• Jeśli BG wiedzą, że maskę zabrano ze skarbca i prze-
niesiono do Posiadłości Vanthampurów, mogą prze-
konać kultystów Tiamat do pomocy w ataku na dom
księżnej.
• Zamiast tego kultyści mogą samodzielnie domyślić
się, gdzie jest maska i skomplikować działania dru-
żyny, przeprowadzając swój atak w czasie, gdy BG są
w Posiadłości.
• Jeśli BG pomogą kultystom odzyskać artefakty, otrzy-
mają podziękowanie „w imieniu Arkhana Okrutnego”.
Jeśli drużyna spotka Arkhana w Avernusie, będzie on
bardzo skłonny jej pomóc.
ISTOTNE INFORMACJE O TIAMAT: Pełna historia
Tiamat jest bardzo poplątana i nie zamierzam jej tutaj
w pełni przedstawiać. Ważna jest znajomość trzech klu-
czowych faktów:
• Tiamat władała kiedyś Avernusem, ale złe smoki
wyklute w ogromnych wylęgarniach, które stworzyła,
okazały się mało efektywne w Wojnie Krwi i Asmode-
usz strącił Tiamat z tronu. Ten etap historii Avernusa
wyprzedza rządy Gargautha o eony.
• Tiamat jest w jakiś sposób uwięziona w swej jaskini,
która jest też przejściem z Avernusa do Dis, drugiego
kręgu Piekła.
• W Roku Krwawego Ptaka (1346 R.D.) Untheryjscy
kultyści przyzwali aspekt Tiamat, która objawiła się
jako Mroczna Pani. Mroczna Pani z początku zakry-
wała twarz maską, a na głowie miała prostą koronę.
I to właśnie tej korony i maski szukają kultyści. Przed-
mioty nie mają mocy magicznych, to tylko historyczne
ciekawostki mające wielką wartość dla osób, które
poprzysięgły wierność Smoczej Królowej.
 pomocnik do zstąpienia do avernusa
Zremiksowany klucz
Dla wygody użytkowania poniższe kluczowe informacje
zaprojektowano tak, by zupełnie zastąpiły odpowiednie
informacje w tekście książki.
Uwaga: tworząc zremiksowany klucz przygody, stosuję dość
prostą metodę. Po pierwsze, sprawdzam listę rzeczy, które
postanowiłem zmienić. Jeśli nie piszę esejów na bloga, wyja-
śniających mój proces myślowy, taka lista to zwykle krótkie,
wypisane w punktach informacje.
Oprócz rzeczy, które chcę naprawić, zawiera także fajne
pomysły, które powstały, gdy moja wyobraźnia została po-
budzona w czasie czytania. Nieco widać to w Obszarze D13
z trupogazowymi zombi, ale nie rozpędzałem się z dodatkami
w przypadku tego Remiksu.
Następnie po prostu przeczytałem całą listę odkryć
[zob. Część 3C] i odpowiednio rozmieściłem wskazówki.
­Często na tym etapie poruszam się w dwóch kierunkach,
dodając dodatkowe wskazówki w trakcie opracowywania
nowego klucza i potem poszerzając listę odkryć (zamiast
odwrotnie).
D4. Północny pokój masażu
Dodatkowo do standardowego opisu [zob. Zstąpienie do
Avernusa, s. 20].
Tajne przejście. Otwierane po obrócenia okrągłego
elementu witraża obok.
D7. Ołtarz Bhaala
Dodatkowo do standardowego opisu [zob. Zstąpienie
do Avernusa, s. 21] na ołtarzu, obok wnętrzności, leżą
gliniana tabliczka i rysik. Na tabliczce zapisano różne
proroctwa, które wyczytano we wnętrznościach:
• Gdy w domu Alaundo otworzy się pudełko, ukaże się
droga naprzód.
• Jedno z czterech zostanie do piekieł strącone. Jedno
z czterech gromem zostanie porażone. Jedno z czte-
rech powstanie.
• Wielkie słońce zczernieje, a piekielne legiony Aver-
nusa podbiją Elturel.
• Wielkie miasta Waterdeep, Athkatlę i Iriaebor dotkną
konflikty.
• Wulkan wstrząśnie szczytami Orsraunu.
• Na Zachodzie mówić będą o Łzach Selûne, a szloch
ogarnie Wewnętrzne Morze.
Uwaga: „Dom Alaundo” to Candlekeep (Alaundo założył
Candlekeep i przewidział nadejście pomiotu Bhaala). „Wielkie
słońce” to Towarzysz. Pozostałe przepowiednie są bezsen-
sowne lub nie wiążą się ze Zstąpieniem do Avernusa (choć
gracze mogą dojść do wniosku, że „jedno z czworga” wska-
zuje na Radę Czworga).
37
D9. Drzwi Martwej Trójki
Na każdych drzwiach wyryto płaskorzeźbę innej postaci.
Mądrość (Percepcja) ST 10: wizerunki są bardzo
stare. Kamień jest wytarty, a niektóre fragmenty pła-
skorzeźb są uszkodzone, choć widać też, że niedawno
próbowano je naprawiać. (Na przykład przypominające
kosy ręce Bhaala najwyraźniej kiedyś odpadły i dopiero
niedawno ktoś je znów przymocował na miejscu).
Inteligencja (Religia) ST 10: w przypadku sukcesu po-
stać wie, że wizerunki przedstawiają Martwą Trójkę.
• Wschodnie Drzwi – Bane: wysoki, opancerzony męż-
czyzna w hełmie garnczkowym. Prawa rękawica jest
czarna i bóg ściska w niej kajdany.
• Południowe Drzwi – Myrkul: okryta płaszczem po-
stać, której twarz niknie pod kapturem. W szkieleto-
wych dłoniach ściska wrzeszczącą ludzką czaszkę.
• Zachodnie Drzwi – Bhaal: potężny mężczyzna z tru-
pią czaszką zamiast głowy, z długimi, zakrzywionymi
ostrzami w miejscu rąk.
D12. Ołtarz Bane’a
Użyj opisu z książki [s. 22], ale jeśli znajduje się tu
Yignath, to nie torturuje Klima Jhasso dla zabawy, ale –
wykorzystując brzytwę z czarnostali – wycina w skórze
ofiary piekielny tekst. Jeśli Yignatha tu nie ma, brzytwa
leży na ołtarzu.
Brzytwa z czarnostali. Czarnostal to ciemny i cichy
metal, który nie odbija światła. Wykonany z niego przed-
miot, uderzając w inne przedmioty lub stworzenia, nie
wydaje dźwięku, nawet jeśli jest strzaskany lub popsuty.
Krew lgnie do brzytwy zamiast się rozpryskiwać lub ska-
pywać z ostrza.
Piekielne napisy. „W imię Bane’a uwielbiamy Cię,
Zariel, Arcyksiężno Avernusa. W imię Bane’a przeka-
zujemy błogosławieństwo między bogami. W imię Ba-
ne’a błogosławimy przeklęty podbój Elturgardu. W imię
Bane’a uwielbiajmy Zariel, albowiem strach i tyrania
kroczą za Nią”.
 pomocnik do zstąpienia do avernusa
D13. Kostnica
• Dalszy koniec tego pomieszczenia zawalił się. Sufit
podpierają cztery drewniane dźwigary.
• Trzy płyty sarkofagowe przerobiono na stoły rob-
ocze. Dwa z nich pokryte są fiolkami, alembikami
i różnorakimi przyrządami alchemicznymi i do magii
tajemnej. Na środkowym stole leżą zwłoki ludzkie.
Są rozcięte, a wokół nich w uporządkowany sposób
rozłożono różne organy i wnętrzności. (Jeśli drużyna
zaskoczy tu Flennis, nekromantka będzie zajęta stu-
diowaniem zwłok).
• Do zawalonej ściany przymocowano kilka dużych
rur. Wijąc się, prowadzą do wielkiego, żelaznego
zbiornika, który stoi w pobliżu stołów.
• Jeśli ich stąd nie zabrano, do północnej ściany przy-
wiązano trzy napuchnięte ciała trupogazowych zombi.
Do ich ciał przymocowano rozmaite rury prowadzące
do żelaznego zbiornika.
Mądrość (Percepcja) ST 14: pozwala wyczuć słaby
zapach zgniłych jaj. Prowadzi do zawalonej ściany, gdzie
smród jest silniejszy. Osoby deklarujące badanie zawal-
iska automatycznie wyczują ten zapach.
• Jest to trupogaz. Pełny opis w Obszarach D15 i D18
(w tym wskazówki dotyczące identyfikacji gazu i infor-
macje o jego właściwościach). W tym pomieszczeniu
nie ma ryzyka wybuchu, bo gaz nie jest dość gęsty.
Żelazny zbiornik. Zbiornik jest pod ciśnieniem i służy
do zbierania trupogazu, który wycieka przez zawaloną
ścianę. Podłączone do niego rury służą do tworzenia tru-
pogazowych zombi (obecna w sali grupa jest już właści-
wie gotowa do działania). Rury kończą się długimi igłami,
które bezceremonialnie wbito w zwłoki.
• Jeśli rury nie zbierałyby tu gazu, wyciek byłby o wiele
poważniejszy.
Preparowane zwłoki. Udany test Inteligencji (Wiedzy
tajemnej) o ST 14 pozwoli stwierdzić, że ktoś ekspe-
rymentuje z poddawaniem organów wewnętrznych na
działanie gazu.
Stoły robocze. Można tu znaleźć pomoc Pismo Ukry-
tego Pana Ω.
D15. Niewielki zalany pokój
i nagromadzenie gazu
Na wejściu: test Mądrości (Percepcji) o ST 10, by wy-
czuć zapach zgniłych jaj. W pomieszczeniu smród jest tak
wielki, że automatycznie się go wyczuwa.
• Z mrocznej wody wystają cztery przegniłe dźwigary
podpierające sufit.
• W północno-zachodnim rogu leży kupa gruzu.
• Północny tunel zwęża się do zaledwie metra
szerokości.
Gruz. Nie ma tu nic ciekawego.
Trupogaz. Otwarte źródło ognia powoduje wybuch
(4k6 obrażeń od ognia, rzut obronny na Zręczność
o ST 15 redukuje obrażenia o połowę). Wybuch niszczy
wszystkie cztery dźwigary, co może doprowadzić do
zawalenia się sufitu. Wybuch wypala gaz, który potem
38
powoli znów napływa do tego pomieszczenia i po 24 go-
dzinach grozi kolejną eksplozją.
• Inteligencja (Wiedza tajemna) / Mądrość (Sztuka
przetrwania) ST 12: błędnie identyfikuje gaz jako
siarkowodór (trujący, wybuchowy gaz).
• Inteligencja (Wiedza tajemna) / Mądrość (Sztuka
przetrwania) ST 15: poprawnie identyfikuje gaz jako
trupogaz. Zwykle pozyskiwany przez nekromantów
z gnijących ciał gaz ten można wykorzystać na
kilka sposobów.
• Inteligencja (Sztuka tajemna) ST 18: trupogaz poz-
wala stworzyć trupogazowe zombi, czyli nieumarły
wariant zombi nabrzmiałych od wypełniającego je
gazu, który je animuje. Takie zombi są podatne na
ogień, ale po zniszczeniu wybuchają.
Zawał. Jeśli dźwigary uległy zniszczeniu, istnieje 25%
szans, że sufit się zawali (4k10 obrażeń obuchowych, rzut
obronny na Zręczność o ST 15 redukuje obrażenia o po-
łowę). Po zawaleniu przez pomieszczenie da się przejść,
ale cały obszar jest trudnym terenem.
• Istnieje także 50% szans, że zawał sięgnie 1k4 ×
30 cm w głąb każdego przylegającego korytarza
(sprawdź dla każdego korytarza).
D17. Ołtarz myrkula
• Suche pomieszczenie.
• Północna ściana uległa częściowemu zawaleniu.
• Na środku pokoju stoi kamienny ołtarz, a wokół niego
usypano stosy czaszek i kości humanoidów. Na ołtarzu
stoją tuziny do połowy stopionych świec z czarnego
wosku. Żadna z nich się nie pali.
Mądrość (Percepcja) ST 14: pozwala wyczuć słaby
zapach zgniłych jaj. Prowadzi do północnej ściany, gdzie
smród się wyraźnie nasila. Osoby deklarujące badanie
północnej ściany automatycznie wyczują ten zapach.
• Jest to trupogaz. Pełny opis w Obszarach D15 i D18
(w tym wskazówki dotyczące identyfikacji gazu i infor-
macje o jego właściwościach). W tym pomieszczeniu
nie ma ryzyka wybuchu, bo gaz nie jest dość gęsty.
Ołtarz:
• Jeśli zapalona jest co najmniej jedna z czarnych świec,
jej zielone światło ujawni czarny napis na ścianie. Głosi
on (we wspólnym) „POWSTAŃ I BĄDŹ POLICZONY!”.
• Jeśli ktoś wypowie te słowa, stojąc w obrębie 1,5 metra
od ołtarza, słowa znikają, a kości ukryte pod gruzem na
północnym końcu pomieszczenia unoszą się i formują
trzy ożywione ludzkie szkielety posłuszne osobie, która
wypowiedziała słowa.
Czarne świece: świece oznaczono imionami osób za-
mordowanych przez kultystów Martwej Trójki: Edmao
Eduarda, Wemba Oshrat, Madhuri Akhila, Leiv Diomi-
dis, Aneta Diomidis, Annika Silverleaf, Shohreh Letitia,
­Iolanthe Oshrat. (Valeria Nuska i Weronika Nuska też,
jeśli Amrik je znalazł).
• Inteligencja (Religia) ST 14: świece symbolicznie
ofiarowują „błogosławieństwo Myrkula” (czyli śmierć)
tym, których imiona są na nich wypisane. Wierni
tego boga wierzą, że dym ze świec znajduje płuca
 pomocnik do zstąpienia do avernusa

„błogosławionych” i je zaczernia. (Magiczne wersje

takich świec faktycznie tak robią).
• Informacje dla MP: Ten rytuał nie jest wymagany
do mrocznych działań kultystów. To tylko sposób
kapłanów na zyskanie przychylności Myrkula.

K18. Duży zalany pokój i nagromadzenie gazu

Na wejściu: test Mądrości (Percepcji) o ST 10, by wy-
czuć zapach zgniłych jaj. W pomieszczeniu smród jest
tak wielki, że automatycznie się go wyczuwa.
• Pomieszczenie jest zalane.
• Sufit podpiera wiele drewnianych dźwigarów.
Trupogaz. Otwarte źródło ognia powoduje wybuch
(4k6 obrażeń od ognia, rzut obronny na Zręczność
o ST 15 redukuje obrażenia o połowę). Wybuch nisz-
czy wszystkie cztery dźwigary, co może doprowadzić
do zawalenia się sufitu. Wybuch wypala gaz, który po-
tem powoli znów napływa do tego pomieszczenia i po
24 ­godzinach grozi kolejną eksplozją.
• Inteligencja (Wiedza tajemna) / Mądrość (Sztuka
przetrwania) ST 12: błędnie identyfikuje gaz jako
siarkowodór (trujący, wybuchowy gaz, który jest
cięższy od powietrza).
• Inteligencja (Wiedza tajemna) / Mądrość (Sztuka
przetrwania) ST 15: poprawnie identyfikuje gaz jako
trupogaz. Zwykle pozyskiwany przez nekromantów
z gnijących ciał gaz ten można wykorzystać na kilka
sposobów. Łatwo go pomylić z siarkowodorem i też
jest cięższy od powietrza.
• Inteligencja (Sztuka tajemna) ST 18: trupogaz poz-
wala stworzyć trupogazowe zombi, czyli nieumarły
wariant zombi nabrzmiałych od wypełniającego je
gazu, który je animuje. Takie zombi są podatne na
ogień, ale po zniszczeniu wybuchają.
Zawał: jeśli dźwigary uległy zniszczeniu, istnieje 25%
szans, że sufit się zawali (4k10 obrażeń obuchowych, rzut
obronny na Zręczność o ST 15 redukuje obrażenia o po-
łowę). Po zawaleniu przez pomieszczenie da się przejść,
ale cały obszar jest trudnym terenem.

D19. Częściowo zawalona krypta

• Większość tego pomieszczenia uległa zawaleniu.
• Gruz prawie całkiem zakrył kamienny sarkofag.
Mądrość (Percepcja) ST 14: pozwala wyczuć słaby
zapach zgniłych jaj. Prowadzi do zawalonej południowej
ściany, gdzie jest silniejszy. Osoby deklarujące badanie
zawaliska automatycznie wyczują ten zapach.
• Jest to trupogaz. Pełny opis w Obszarach D15 i D18
(w tym wskazówki dotyczące identyfikacji gazu i infor-
macje o jego właściwościach). W tym pomieszczeniu
nie ma ryzyka wybuchu, bo gaz nie jest dość gęsty.
Sarkofag: pusty, obrabowany lata temu.

39
 pomocnik do zstąpienia do avernusa

D20. Częściowo splądrowana krypta D26. Kwatera bhaala

Tak jak w opisie na s. 24, z tą różnicą, że dalsza ściana
krypty jest ­potrzaskana, choć widać ślady niedawnych
­napraw. (Tak jak w D19 tu też gromadził się trupogaz, ale
podjęto się prac mających na celu zalepienie szczelin).
D23. Drzwi
Zamiast tajnych drzwi przejście do D27 blokują zwykłe,
drewniane drzwi.
• Na środku tego pomieszczenia stoi otwarty, kamienny
sarkofag, ale podłogę sprzątnięto (żeby wyznawcy
­Bane’a mieli gdzie odpoczywać).
• Leży tu sześć zakurzonych sienników.
• Na północnej i południowej ścianie umiesz-
czono kinkiety.
• Pod dalszą ścianą stoją trzy kufry.
Kufry: dwa z nich są poobijane i mocno zużyte. Trzeci
jest w wyraźnie lepszym stanie i zamknięty na kłódkę.
Należy do Vaaza i zawiera pomoce Pismo Ukrytego
Pana φ oraz Korespondecja Vaaza.

Lista Przeciwników
Łaźnia (nocą)
LOKACJA PRZECIWNICY AKTYWNOŚĆ

D1 – Dziedziniec Diablik szpieguje dla Thurstwella

D2 – Łaźnia 3 Nocne ostrza
D4 – Północny Pokój Masażu Nekromita

Loch
LOKACJA PRZECIWNICY AKTYWNOŚĆ

D6 – Wzdęte ciało 2 trupogazowe zombi muszą zostać przyzwane

D10 – pokój Nekromitów 3 Nekromici
Yignath (Żelazny konsul)¹
D12 – Ołtarz Bane’a Kazzira (Pięść Bane’a)
Latające rękawice muszą zostać przyzwane
Flennis (Władczyni Dusz)²
D13 – Kostnica
szkieletowe szczury (statystyki roju szczurów)
D17 – Ołtarz Myrkula 3 szkielety muszą zostać przyzwane
D21 – Krypta z zombi 3 trupogazowe zombi Flennis musi je przyzwać
D23 – Warta przy sekretnych drzwiach Pięść Bane’a
D25 – Kwatery Bane’a 4 pięści Bane’a śpią
D26 – Kwatera Bhaala Żniwiarz
D28 – Stara piwnica 2 trupogazowe zombi muszą zostać przyzwane
D29 Mortlock³ i Vaaz⁴ (oblicze śmierci Bhaala) rozpisane spotkanie

1 Pęk siedmiu kluczy (kajdany w D12 i D22, kufry w D30).

2 Ma księgę zaklęć [zob. Zstąpienie, s. 23] oraz Pismo Ukrytego Pana Ψ.
3 Ma pomoc dla graczy Korespondencja Mortlocka.
4 Ma pomoc dla graczy Rozkazy skrytobójcy.

Charakterystyki kultystów Martwej Trójki można znaleźć w Zstąpieniu do Avernusa, s. 235–237.

Charakterystyki zombi trupogazowych można znaleźć tutaj.
Więcej informacji o korzystaniu z list przeciwników: Art of the Key: Adversary Rosters.

40
 pomocnik do zstąpienia do avernusa
D30. Skradziony skarb tiamat
Według opisu [zob. Zstąpienie do Avernusa, s. 26),
ze zmianami dotyczącymi kufra numer 4.
Zawiera on spiżową koronę z ognistymi kolcami
(250 sz), która waży nieco ponad kilogram. Każdy ko-
lec ukształtowano i pomalowano tak, by przypominał
jeden rodzaj chromatycznego smoka (czarny, niebieski,
zielony, czerwony, biały). Uważnie spakowano ją w do-
stosowaną kształtem wyściółkę. W wyściółce widać też
miejsce na maskę, ale takiego przedmiotu w skrzyni nie
ma. Uwaga dla MP: kształt nie pasuje do maski z kufra
numer 3. Brakującą maskę można znaleźć w Posiadłości
Vanthampurów.
Korona: wewnątrz obręczy korony widnieje napis
(w języku smoczym): „Z Avernusa ją przyzywamy. Tiamat
wierność przysięgamy”.
Przesłuchanie kultystów
Kultyści
• Porwań/morderstw dokonuje oddział ukrywający się
na Zatrutym Pojsedonie (w Brampton).
• Mają wsparcie kogoś z Rady Czworga! (Lub kogoś tak
samo potężnego). Większość zwykłych kultystów nie
wie, kim jest ich patron, ale mogą przypuszczać, że
chodzi o Ravengarda, Stelmane’a, Portyra lub Van-
thampur. Reprezentant księżnej (Mortlock, choć nie
wszyscy znają jego imię i nazwisko) jest tu, w lochu.
• Miejscowi przywódcy kultu Martwej Trójki to Yignath
(żelazny konsul Bane’a), Flennis (władczyni dusz Myr-
kula) i Vaaz (oblicze śmierci Bhaala). Przesłuchiwani
mogą wskazać część lochu, w której można zwykle
znaleźć przywódców.
Przywódcy Kultystów
Oczywiście Yignath, Flennis i Vaaz wiedzą dużo więcej
od zwykłych kultystów.
• Otrzymują pisma od Tarczy Ukrytego Pana, która
obecnie znajduje się w posiadaniu Vanthampurów.
[Zob. Historia Gargautha w Części 3B Remiksu].
• Pod przewodnictwem Gargautha sprzymierzyli się
z księżną Vanthampur. W zamian za swe usługi otrzy-
mali też do dyspozycji ten podziemny kompleks.
• Wiedzą, że księżna Vanthampur jest zarielitką. Wie-
rzą, że to Zariel odpowiada za upadek Elturelu, a ar-
mia diabłów złupiła to miasto.
• Ich głównym łącznikiem z Vanthapurami jest Mort-
lock Vanthampur. To on mówi im, kogo mają zamordo-
wać. (Nie wiedzą, jak Mortlock zdobywa te imiona).
• Każdy przywódca zna także treść Pism Ukrytego
Pana, które otrzymał.
• Vaaz Może ujawnić te same informacje, które są
w Rozkazach skrytobójcy (Amrik i Thurstwell Van-
thampur wynajęli go, by zabił ich brata; dowód wyko-
nania zadania miał dostarczyć Amrikowi w Pochyłej
Latarni). W ciągu osatatniej godziny wysłał grupę za-
bójców, by zamordowali księcia Portyra w czasie gali
charytatywnej zorganizowanej w Ukochanym Łowcy
na Przestworze.
41
Mortlock Vanthampur
Mortlock nie chce zdradzać rodziny, ale jeśli zrozumie, że
zamach na jego życie zorganizowali Amrik i Thurstwell,
sam poczuje się zdradzony i chętniej będzie współpraco-
wać z BG (o ile zgodzą się udzielić mu amnestii za jego
rolę w spisku).
• Vanthampurowie i zarielici. Mortlock tak naprawdę
nie oddaje czci Zariel, ale jest lojalny wobec rodziny.
• Księżna Vanthampur wykorzystuje kultystów Martwej
Trójki do mordowania konkretnych osób. Amrik, brat
Mortlocka, odpowiada za identyfikację tych celów:
dostarcza imiona Mortlockowi, a ten przekazuje je
kultystom Martwej Trójki.
• Amrik stoi na czele organizacji przemycającej uchodź-
ców do miasta. Rezyduje w Pochyłej Latarni, oskubu-
jąc ze wszystkiego uchodźców, którzy chcą przedostać
bliskich do miasta.
• Księżna Vanthampur współpracuje z potężnym
przywódcą kultu, który uciekł z Elturelu tuż przed
upadkiem miasta. Księżna chroni tego przywódcę,
udzielając mu schronienia w piwnicy Posiadłości Van-
thampurów. (Mortlock nie wie, kim naprawdę jest ten
przywódca).
• Ów ważny kultysta przyniósł ze sobą z Elturelu dwa
potężne artefakty. Jednym z nich jest tarcza, na której
widnieje demoniczna twarz. Thurstwell, brat Mort-
locka, niezwykle zainteresował się tymi artefaktami.
• Mortlock zna też historię Lochu Martwej Trójki i wie,
że kultyści otrzymali nad nim pieczę w zamian za so-
jusz z księżną i wykonywanie jej poleceń.
• Zapytany o skarby Tiamat z Obszaru D30 opowie, że
Yignath kazał swym ludziom wykraść je ze skarbca
szlacheckiej rodziny Hhune. W trakcie tej operacji
porwano także Satiir Thione-Hhune. Satiir i jeden
z artefaktów zabrano do Posiadłości Vanthampurów
na polecenie księżnej.
• Księżna rozkazała też zabić księcia Portyra. Oddział
kultystów Martwej Trójki jest już drodze do Ukocha­
nego Łowcy, gospody na Przestworze, w której
książę uczestniczy w akcji charytatywnej i w ciągu
godziny wygłosi przemówienie [zob. Część 3J: Zamach
na Porytra].
 pomocnik do zstąpienia do avernusa

Pomoce dla graczy

Rozkazy skrytobójcy

Vaaz,
Mój brat Thurstwell zgadza się ze mną. Mortlock stanowi problem nie tylko dla nas, ale też dla
ciebie, gdyż przypisuje sobie także zasługi twoje i twoich Pięści.
Pozbądź się go dla nas i na dowód wykonania zadania wyślij mi do Pochyłej Latarni pierścień,
który nosi na serdecznym palcu prawej dłoni. Jeśli się spiszesz, dopilnuję, byś na koniec dostąpił
zaszczytów większych niż Flennis i Yignath. To ty staniesz się pośrednikiem pomiędzy Tarczą
Ukrytego Pana i twoimi kultystami. To twoją twarz będzie widział Gargauth. Będzie wiedział,
że to ty odpowiadasz za realizację jego planów! Sam Bane pozna twoje imię, bowiem Gargauth będzie
cię przed Nim wychwalać!
Działaj szybko, mój przyjacielu, z siłą pięści i nieodwołalnością ciosu nożem!
Amrik z rodu Vanthampur

Korespondencja Mortlocka

Mój drogi Mortlocku,

Świątynia znajduje się pod Figlarną Nimfą. Aby otworzyć tajne przejście, w północnym pokoju
masażu przekręć okrągły element witrażu. Vaaz, Flennis i Ygnath, a także ich podwładni, już się tam
rozgościli.
Flennis zwykle nie sprawia problemów, czego niestety nie można powiedzieć o pozostałej dwójce.
Yignath jest zbyt ambitny. Trzeba będzie go uważnie kontrolować, bo inaczej zajmie się jakimś głupim
przedsięwzięciem i nasze krwawe plany spalą na panewce. Natomiast Vaaz to uparty prostak.
Będzie się rzucał na smyczy, dopóki jej nie ściągniesz. Więc szarpnij mocno.
Do naszej posiadłości wróć dopiero wtedy, gdy plan się dopełni.
Twoja matka

Mortlocku,
Ostrzegałam cię, żebyś trzymał Yignatha na smyczy! Co się stało, już się nie odstanie, ale mam
nadzieję, że to ostatni razy, gdy przyzwalasz na taką głupotę.
Porwanie Satiir Thione-Hhune jest szczególnie irytujące, ale może (o ile nic się jej nie stanie,
przynajmniej dopóki będzie dla nas użyteczna) obrócimy to na swoją korzyść. Zajmij się nią i tak szybko,
jak to możliwe, przenieś do naszej willi.
Thurstwella bardzo zaintrygowała znaleziona w czasie włamania maska. Przyślij ją razem
z Satiir, żeby mógł się jej przyjrzeć.
Thalamra

42
 pomocnik do zstąpienia do avernusa

Mortlocku,
Ten głupiec Portyr wychylił nos ze swej posiadłości. Udaje się do Ukochanego Łowcy wygłosić
ckliwą przemową wspierającą Towarzystwo Pomocy Uchodźcom. Czekaliśmy na taką okazję.
Jeśli teraz go zabijemy, w powstałym zamieszaniu ta smarkula Liara nie zdoła ukraść nam
Płomiennych Pięści.
Załączam do listu informacje dla Vaaza, a także wyjątkową broń przygotowaną specjalnie dla
Portyra. Działaj szybko, mój synu!
Thalamra

Uwaga: jeśli możesz, dodaj do drugiego listu datę wydarzenia, w którym bierze udział Portyr – czyli dzień,
w którym BG znajdują ten list w Lochu Martwej Trójki.

Pismo ukrytego pana Ω

Flennis
Wiedz, że pisma te przez święte ręce przechodzą, bezpośrednio od Tarczy Ukrytego Pana, która
mówi Prawdziwym Głosem Gargautha, Dawnego Władcy Avernusa i Skarbnika Piekła,
Dziesiątego z Dziewięciu Panów, Ukrytego Pana, Pana, Który Patrzy, i Legata
Mrocznych Bogów.
Gdy diabły Avernusa zagarnęły Elturel, wielki książę Wrót Baldura stał się jedną z głównych
zdobyczy tegoż ataku. I ty także zagarniesz dla Zariel dusze tych, którzy niegdyś Elturelowi
służyli. Stanie się tak, albowiem tu, w posiadłości Vanthampurów, bezpiecznie zamknięty w piekielnej
łamigłówce pakt z Zariel zawarty posiadam, ową deklarację planu naszego wiekopomnego, który teraz
realizujemy. Niech zatem nie trapią cię wątpliwości.
T.K.

Pismo Ukrytego Pana Ψ

Yignath,
Wiedz, że pisma te powstają pod pieczą Tarczy Ukrytego Pana, która mówi Prawdziwym
Głosem Gargautha, Dawnego Władcy Avernusa i Skarbnika Piekła, Dziesiątego
z Dziewięciu Panów, Ukrytego Pana, Pana, Który Patrzy, i Legata Mrocznych Bogów.
Po wykonaniu zadania otrzymasz nagrodę; w oczach Bane’a zostaniesz wyniesiony do rangi
Czarnej Rękawicy. A kiedy kościół Zariel przejmie Płomienne Pięści, Pięść stanie się Lewą
Ręką, a Rękawica Bane’a Prawą Ręką Rady. Stare świątynie upadną, a ich kaplicami
zawładną czarna ręka, biała czaszka i krwawa łza.
T.K.

43
 pomocnik do zstąpienia do avernusa

Pismo Ukrytego Pana φ

Vaaz,
Wiedz, że pisma te spisane ręką mą w Posiadłości Vanthampurów przez święte ręce przechodzą
bezpośrednio od Tarczy Ukrytego Pana, która mówi Prawdziwym Głosem Gargautha,
Dawnego Władcy Avernusa i Skarbnika Piekła, Dziesiątego z Dziewięciu Panów,
Ukrytego Pana, Pana, Który Patrzy, i Legata Mrocznych Bogów.
Poszukuj krwi świętych zakonów Elturgardu. Taki jest w tej godzinie rozkaz nam wydany.
Niechaj wielki plan, rozpoczęty Towarzysza zaraniem, dopełni się pod wzrokiem Mrocznych Bogów.
Na razie Vanthampur w domu swym pozostanie, bowiem wielka ją czeka praca i nieustannie musi
się z nami w tej sprawie konsultować. Jednak tak jak ona świątynię waszych przodków wam przekazała,
tak wy będziecie posłuszni owocom jej łona. Jej trzej synowie moim głosem mówią i nasze cele realizują.
T.K.

Korespondencja Vaaza

Vaaz,
Książę Portyr będzie przemawiać w Ukochanym Łowcy na Przestworzu, w czasie akcji
charytatywnej na rzecz Towarzystwa Pomocy Uchodźcom. Daj swojemu najlepszemu skrytobójcy
żelazny zadzior, który załączam do tego listu.
Wiem, że mnie nie zawiedziesz.
Księżna Thalamra Vanthampur

Uwaga: jeśli możesz, dodaj do drugiego listu datę wydarzenia, w którym bierze udział Portyr – czyli dzień,
w którym BG znajdują ten list w Lochu Martwej Trójki.

44
 pomocnik do zstąpienia do avernusa

Część 3h: Przemyt ludzi

J
ak już wspomniano, Amrik Vanthampur został sze- A może to właśnie BG przeprowadzają uchodźców? Można
fem szajki przemycającej uchodźców do miasta. wtedy dodać odpowiednie szczegóły w dokumentach Amrika
Dzięki tej pozycji może identyfikować i znajdywać o już zaplanowanym przemycie ludzi do miasta: usuwając
uchodźców będących rycerzami Elturgardu lub ich Amrika, BG sprawili, że grupa ta czeka w obozie na przewod-
potomków. Informuje o nich oddziały morderców złożone nika, a ten nigdy się nie zjawi.
z kultystów Martwej Trójki, a przy okazji bardzo się bo-
gaci, oskubując zdesperowanych uchodźców. Z ­ aczął też
drugą operację, oferując pomoc uchodźcom, którzy już są
w mieście i chcą się wydostać przez Doki. Posłańcy z wiadomościami od Amrika do Lochu Mar-
Choć Amrik wie o całej operacji Vanthampurów, trzeba twej Trójki lub Thurstwella w Posiadłości Vanthampu-
zaznaczyć, że nie ma bezpośredniego kanału łączności rów. Zadanie to mogą wykonywać agenci Amrika, kulty-
z Zatrutym Posejdonem ani w ogóle z kultystami Martwej ści Martwej Trójki lub diabliki Thurstwella.
Trójki. Po identyfikacji celu wysyła informacje do Mort-
locka (do Lochu Martwej Trójki) i to Mortlock przekazuje Dokumenty Amrika
je dalej do przywódców kultystów. Amrik ma rozmaite dokumenty związane ze swoją
pracą. Zwykle walają się po biurku w jego kajucie na
Obserwacja ­Pochyłej Latarni. Późnym wieczorem, gdy wraca do
Jak opisano w Zstąpieniu do Avernusa, Amrik rezyduje domu, zabiera je w neseserze. W nocy przechowuje je
w Pochyłej Latarni. Jeśli BG postanowią obserwować to w zamkniętym kufrze w sypialni (Obszar V15 w Posiad­
miejsce, mogą zauważyć następujące wydarzenia: łości Vanthampurów).
Spotkania uchodźców z Amrikiem: zapewne szukają Przed przekazaniem ich graczom zalecam je potasować.
pomocy w sprowadzeniu rodziny/przyjaciół, którzy zostali
Herbarze Elturgardu
pod miastem (Amrik zadaje im dziwne pytania dotyczące
Welinowe zwoje to herbarze Elturgardu. Zawierają infor­
nazwisk, przodków itp.), ale mogą też rozmawiać z Amri-
macje dotyczące imion, herbów i daty pasowania każdego
kiem na temat pieniędzy, które są mu winni, lub dogady-
rycerza z Zakonu Towarzysza i Jeźdźców Elturelu.
wać się w sprawie odpłynięcia z Wrót Baldura. (Amrik
powinien być w trakcie spotkania z uchodźcami, gdy BG UWAGA DLA MP: po bliższej inspekcji i udanym rzucie
po raz pierwszy trafią do Pochyłej Latarni). na Inteligencję (Historię) lub Inteligencję (Percepcję)
Agenci Amrika: składają raporty i meldują się Amrikowi. o ST 14 można zauważyć, że nie są to tylko kopie her-
Każdy z nich ma oficjalną przepustkę rządową pozwalającą barzy. Na dokumentach widnieje pieczęć Najwyższego
na wejście i wyjście z miasta Bramą Bazyliszka (rzekomo Nadzorcy i najwyraźniej pochodzą prosto z Wysokiego
z powodu prowadzenia interesów w Małym Calimshanie). Dworu z Elturelu.
Jeśli BG zaczną ich śledzić, zobaczą, że agenci udają się
do obozów uchodźców na północ od miasta, gdzie krążą,
szukając osób zdolnych opłacić stawki Amrika lub ma-
jących powiązania z rycerzami Elturgardu. Dla Amrika
pracuje sześcioro takich agentów [zob. szpiedzy, Księga
­Potworów, s. 349]:
• Botros Cloudfury;
• Petra Czismadia;
• Neroni;
• Theophila;
• Apolena Giolla;
• Ratnam.
Brama Na Klif: Amrik przekupił oficera Faustiego,
który w nocy pilnuje Bramy Na Klif. Agenci Amrika prze-
prowadzają niewielkie grupy uchodźców starymi szla-
kami przemytniczymi na Jastrzębim Wzgórzu, opłacają
Faustiego, a ten wpuszcza ich do miasta.

Uwaga: jeśli BG obserwują ten proceder i chcesz nieco po-

głębić tę scenę, może się okazać, że znajdzie się inny opiekun
ścieżki przemytniczej, z której korzysta Amrik. Idącą przez
wzgórze grupę przechwyci banda osiłków pracujących dla
­Prostykija [zob. Zstąpienie, s. 171] i wyjaśni, że ich szef spo-
dziewa się coś na tej akcji zarobić. A żeby mieć pewność,
że wiadomość d ­ otrze, dla przykładu poturbują tę grupę
uchodźców.

45
 pomocnik do zstąpienia do avernusa

Lista Amrika
Teczka ze złoconej, czerwonej skóry
Aktówka zawierająca eklektyczny zbiór dokumentów
genea­logicznych i dotyczących własności nieruchomo-
Dla Zatrutego Posejdona:
ści. Większość z nich skupia się na Elturelu i jego oko- Remao;
licy. Pergaminowe karty pokryte są notatkami na temat
tych zapisów, poszukujących linii dziedziczenia, które
Akhila;
często zaczynają się od raczej nieoczywistych przodków. Aneta D.;
W innych przypadkach wydaje się, że autor porusza
się w drugą stronę, próbując znaleźć czyjegoś przodka Servaos;
w przeszłości. Niektóre karty oznaczono niewielkim Silverleaf;
wizerunkiem miecza w lewym górnym rogu, a na innych
w tym samym miejscu widać czarny X. Braam;
Oshrat;
Nuska;
UWAGA: przodkami w każdym przypadku są rycerze Eltur-
gardu. Wszystkie osoby, których przodków Amrik poszukuje Edmao;
w dokumentach, są uchodźcami znalezionymi przez agentów Tuur S.;
Amrika. Nazwiska na liście Amrika [patrz obok] oznaczono
symbolem miecza (ponieważ ich przodkowie byli rycerzami Veer;
Elturgardu). Stien.

46
 pomocnik do zstąpienia do avernusa

Listy od Thurstwella

Amriku,
Całkowicie zgadzam się z twoim ostatnim listem. Proponuję, byś wysłał diablika, który dostarczył
ci ten list, do Vaaza z poleceniem realizacji planu. Diablik niepostrzeżenie i po cichu wślizgnie się
do Figlarnej Nimfy, dostarczy wiadomość, a następnie wróci do mnie do posiadłości i nikt się nie
zorientuje.
Thurstwell Vanthampur

Amriku,
Zgodnie z Twoją rada zabrałem elturyjską łamigłówkę z rodzinnego skarbca, w którym umieściła
ją matka. Nie mam pojęcia, jak się rozzłości, gdy się o tym dowie, ale jestem zafascynowany tym
przedmiotem. Mam pewność, że zawiera tajemnice Zariel i zapewne jest kluczem do wielkiej potęgi –
takiej, o jakiej i ja, i ty często marzyliśmy.
Niestety jak na razie nie udało mi się odkryć, jak otworzyć to trzykroć przeklęte puzderko. Będę cię
informował o postępach.
Thurstwell Vanthampur

List od Mortlocka

Amriku,
Dziękuję za najnowszą listę celów. Przekażę ją od razu do Flennisa, żeby mógł wysłać swoje
oddziały i rozpocząć obserwację. Flennis chce też, aby w miarę możliwości listy zawierały więcej
informacji o osobach związanych z celami, bo takie związki często ułatwiają wytropienie celu, zwłaszcza
biorąc pod uwagę ogólny chaos w mieście.
Nie ma potrzeby, byś wysyłał swoich agentów do łaźni. Nie tylko mam tu wszystko pod kontrolą,
ale wiesz tak samo dobrze jak ja, że matka ze słusznych powodów oddzieliła twoją operację od działań
naszych sojuszników.
Mortlock Vanthampur

47
 pomocnik do zstąpienia do avernusa
Część 3i: Posiadłość Vanthampurów
W
porównaniu do Lochu Martwej Trójki Posia-
dłość Vanthampurów potrzebuje tylko lekkich
zmian. W większości przypadków ograniczymy
się do zamknięcia luźnych wątków, które po-
wstały w wyniku remiksowania Części 3, ze szczególnym
uwzględnieniem tego, jak te zmiany wpłynęły na osoby
przebywające w Posiadłości.
Thavius Kreeg
Rola Thaviusa Kreega w Posiadłości nie uległa dużym
zmianom, ale warto pamiętać, że tło tej postaci jest pełne
sprzeczności i różnych problemów. Będziemy je rozwią-
zywać w Części 4, ale trzeba o nich pamiętać już teraz.
Zalecam też usunąć fragment mówiący, że cień Kreega
wygląda, „jakby należał do niskiego, rogatego czarta
z małymi skrzydłami”.
• To fajny pomysł, ale nie ma sensu. (Dlaczego on, a nie
inni kultyści?)
• Jeśli scena zadziała zgodnie z planem autorów (BG
momentalnie zrozumieją, że Kreeg jest zły), będzie
mniej interesująca niż: a) sytuacja, w której BG
sami się tego domyślą; b) sytuacja, w której Kreeg
oszuka drużynę.
• Uważam jednak, że istnieje duże ryzyko, że scena nie
zadziała zgodnie z planem i drużyna, zamiast dojść do
wniosku, że Kreeg jest zły, założy, że to nie jest Kreeg,
ale raczej udający go diabeł. To może bardzo znieksz-
tałcić kluczowe odkrycie.
• Jeśli w twojej kampanii wciąż występuje Reya Mantle-
morn, scena robi się wyjątkowo zagmatwana, bo wina
Kreega jest boleśnie oczywista dla BG, ale z jakiegoś
powodu Mantlemorn zupełnie nie obchodzi („Jego
zmieniony cień nie jest wystarczająco obciążającym
dowodem”). Zapewne doprowadzi to do wyjątkowo
frustrującej interakcji.
Jednak, pisząc te słowa, wpadłem na to, jak wykorzy-
stać ten w sumie ciekawy pomysł.
Prawda o upadku Elturelu
Księżna Vanthampur, Thavius Kreeg i Gargauth wiedzą,
co dokładnie wydarzyło się w Elturelu (miasto zostało
porwane do Piekła). Pozostałe osoby w posiadłości
(wiedzące cokolwiek o działalności kultystów) sądzą, że
diabły pod dowództwem Zariel oblegały Elturel i w końcu
zniszczyły miasto. Wierzą, że ich świętą misją jest przygo-
towanie Wrót Baldura do podobnej kary z rąk Zariel.
Vanthampur, Kreeg i Gragauth będą starać się nie
ujawnić całej prawdy. Na przykład będą kłamać i używać
sprytnych wybiegów, mówiąc o „upadku Elturelu”. Jeśli
nie będą mieć żadnego wyjścia (na przykład znajdą się
w obszarze działania strefy prawdy), będą opowiadać, jak
legiony Zariel „spadły na miasto”, albo użyją podobnych
eufemizmów i półprawd.
Chodzi tu o budowanie dramatyzmu. Drużyna nie po-
winna poznać prawdziwego losu miasta, dopóki nie otwo-
rzy piekielnej łamigłówki w Candlekeep. Nie jest to abso-
lutnie konieczne, więc jeśli BG wykażą się sprytem lub
wyjątkowo skutecznym przesłuchaniem, mogą spokojnie
48
poznać prawdę już teraz. Jednak piekielna łamigłówka
będzie mieć o wiele większe znaczenie, jeśli to dzięki niej
BG poznają prawdę o upadku Elturelu.
Rajd, skok czy klasyczny loch?
Posiadłość Vanthampurów zaprojektowano tak, by była
klasycznym „czyszczeniem lochu”, choć przebiegli gracze
mogą zmienić pierwszą jego część w rajd. Jednak poniżej
wyjaśnimy, jak możemy spojrzeć na tę część z perspek-
tywy skoku.
Zatrzymajmy się na chwilę, żeby rozróżnić te trzy po-
dejścia: Czyszczenie lochu zakłada projekt podziemi,
w którym każde pomieszczenie jest opisane, a BG badają
kompleks, nic o nim nie wiedząc. Rajd także opiera się
na opisie pomieszczeń, ale BG mogą poznać rozkład
pomieszczeń wcześniej, a także niektóre (lub wszystkie)
zabezpieczenia. Skok przypomina rajd, ale plan lochu
i zabezpieczenia trudno wcześniej poznać, a więc ko-
nieczna jest dodatkowa faza rozgrywki, w której zdobywa
się takie informacje. W typowym skoku grupa skupia się
także na realizacji określonego celu i minimalizowaniu
otwartego konfliktu. Natomiast w rajdach często zakłada
się atak frontalny, a celem jest taktyczne oczyszczenie
lokacji z wrogów. Oba podejścia mają wiele punktów
wspólnych.
Więcej informacji o różnych podejściach na moim
blogu: Scenario Structure Challenge: Raiding the Death
Star i Scenario Structure Challenge: Heists.
Posiadłość Vanthampurów nie jest zbytnim wyzwa-
niem, więc BG mogą po prostu wykopać frontowe drzwi
i czyścić kompleks pokój po pokoju: to miałem na myśli,
pisząc, że całość zaprojektowano jako typowy loch.
Jednak nie trzeba się też specjalnie wysilić, by zacząć
od obserwacji posiadłości i domyślenia się rozkładu
pomieszczeń na pierwszym i drugim piętrze, liczby straż-
ników (i ich posterunków) itp. Tak więc początek tego
etapu można łatwo zamienić w rajd (a sprytni BG, którzy
tak zrobią, zapewne zbiorą plony wcześniejszego plano-
wania). Dopiero po znalezieniu wejścia do lochu drużyna
zapuści się w nieznane sobie rejony.
Poniżej przedstawiam też opcję zamiany tego etapu
kampanii w skok, w którym BG zapewne planują kra-
dzież piekielnej łamigłówki, zabójstwo Vanthampurów
albo obie te rzeczy. Oto krótkie podsumowanie pięciu
etapów skoku:
1. Zdefiniuj stawkę.
2. Zdobądź informacje.
3. Obserwuj miejsce skoku.
4. Przygotuj się.
5. Przeprowadź skok.
W tej części kampanii plącze się tylu kultystów i współ-
pracowników Vanthampurów, że BG na pewno uda się
zdobyć informacje o posiadłości. Po zbadaniu oficjalnych
dokumentów miejskich drużyna może także poznać plan
budynku, a dokumenty Mistrza Odpływów i Podziemnych
Przejść pozwolą zrozumieć, że księżna Vanthampur
kazała odciąć i przekierować kanały, które powinny biec
pod jej domem. To drugie źródło informacji może się
 pomocnik do zstąpienia do avernusa

wiązać z ryzykiem, bowiem księżna sprawowała niegdyś
funkcję Mistrzyni Odpływów i Podziemnych Przejść
i wciąż kontroluje ten urząd, choć już nieoficjalnie.
Wizję lokalną obiektu nieco trudniej przeprowadzić.
Jednak zaaranżowanie spotkania z Thurstwellem
Vanthampurem (po tym, jak skontaktuje się z dru-
żyną przez diablika) może być do tego dobrą okazją.
Oczywiście t­ akie spotkanie może być też dobrym
­momentem na skok.
Ważne, by tu podkreślić, że tego wyboru nie musi
dokonywać MP. Nawet nie powinien. Daj się wykazać
graczom. Niech zdecydują, jak chcą rozegrać wątek
posiad­łości, a potem odpowiednio zareaguj.

Lista Przeciwników
Posiadłość – dom
LOKACJA PRZECIWNICY AKTYWNOŚĆ

okrążają budynek w kierunku przeciwnym

V1. Ogród 3 × 3 strażników
do ruchu wskazówek zegara
V2. Stajnia Dozorca Sarvinder Peck 01–75% że jest tutaj
V3. Westybul 4 diabliki niewidzialne
V4. Pokój służby Gray, Peck, D’Vaelan, Fallwater 76–00% że tu są; odpoczywają lub śpią
V5. Kuchnia Kucharz Gabourey D’Vaelan 01–75% że jest tutaj
V8. Bawialnia Księżna Vanthampur 01–05% że jest tutaj
V10. Galeria Kamerdyner Fendrick Gray 01–75% że jest tutaj
V11. Korytarz na piętrze 5 strażników
V13. Sypialnia Thurstwella Thurstwell Vanthampur
V16, V17, lub V18. Główna sypialnia Księżna Vanthampur 06–10% że jest tutaj; 50% że śpi
V18. Gabinet księżnej Pancerny koszmar musi być przyzwany przez Vanthampur
V19. Szczyt wieży 2 diabliki niewidzialne

Loch
LOKACJA PRZECIWNICY AKTYWNOŚĆ

V20. Piwnica 3 kolczaste diabły

prowadzą patrol w kierunku przeciwnym

V22. Kanały 3 × 2 kultyści
do ruchu wskazówek zegara

V24. Jadalnia 1k4 kultystów 01–50% że tu są; odejmij ich od tych z obszaru V33
Haczykowaty diabeł + 4 kultystów
V26. Świątynia Zariel
Księżna Vanthampur 11–25% że tu jest
V28. Tajne sanktuarium Księżna Vanthampur 26–00% że tu jest
V29. Więzienie Brodaty diabeł ma rozkaz strzec więźniów
V32. Korytarz 2 kultystów
V33. Kwatery kultystów 6 kultystów
V34. Komnata rytualna 1k3-1 kultystów odejmij ich od tych z obszaru V33
V36. Skarbiec Vanthampurów Thavius Kreeg raczej nie opuści tego miejsca

Spotkania losowe w posiadłości

Szansa 01–10%, że Amrik złoży niezapowiedzianą wizytę za dnia.
Szansa 01–05%, że Mortlock złoży niespodziewaną wizytę za dnia.
Szansa 01–16% na pokój, że znajduje się w nim Ślinołap [zob. Zstąpienie, s. 34].
Szansa 01–10% na pokój, że znajduje się w nim diablik.
Jeśli pokojówka Ambra Fallwater nie znajduje się w V4, losowo określ jej miejsce pobytu, rzucając 1k20.
PLAN DNIA: raz na dekadzień Vanthampurowie spotykają się na obiedzie (V9. Jadalnia).

49
 pomocnik do zstąpienia do avernusa
Więźniowie i wrogowie
Vanthampurów
W
willi i jej okolicy znajduje się kilka przyja-
znych postaci, które trzeba nieco zmodyfiko-
wać. ­Większość z tych osób to więźniowie
Vanthampurów.
REYA MANTLEMORN: jak już opisano, Reya Mantle-
morn wyjaśniająca BG, że Thavius Kreeg żyje i jest we
Wrotach, to zły pomysł. Drużyna sama powinna dokonać
tego odkrycia. Jednak jeśli nie chcesz usuwać Rei z przy-
gody, potrzebujesz innego wyjaśnienia. Na szczęście
to proste: Reya wie, że to diabły z Avernusa są winne
upadku Elturelu. Nic nie może zrobić dla straconego
miasta (wierzy, że zostało unicestwione), ale pozostaje
wierna przysiędze Piekielnych Jeźdźców i poszukuje
zemsty. Badając inne tropy, odkryła, że Vanthanpurowie
są kultystami Zariel. (W tym miejscu przygody prawie na
pewno będzie to zaskoczeniem dla BG). Reya chce się
włamać do Posiadłości i kontynuować śledztwo (a także
pewnie zabić Vanthampurów i innych kultystów).
Opcjonalnie: jeśli nie chcesz, by Reya została Postacią
Mistrza Podziemi, ale jednocześnie podoba ci się pomysł,
że prowadzi śledztwo w sprawie Vanthampurów, możesz
pójść na kompromis i zamknąć ją w celi w V19. Reya przyszła
do willi, została pojmana i uwięziona. Księżna Vanthampur
próbuje znaleźć sposób na bezpieczne przetransportowa-
nie rycerki do Zatrutego Posejdona, gdzie będzie można ją
zamordować.
FALASTER FISK: W przygodzie Falaster Fisk poleca
drużynie zabrać piekielną łamigłówkę do przebywającej
w Candlekeep Sylviry Savikas, która ją otworzy. Z jakie-
goś bliżej nieznanego powodu wyjaśnia też, co znajduje
się w pudełku! Tak jak w przypadku Rei przygoda strzela
tu sobie w stopę, odbierając sprawczość Bohaterom i Bo-
haterkom gry.
Musimy wymyślić inny powód obecności Fiska w lochu.
Na szczęście nie wymaga to dużo pracy: tak jak Reya
Mantlemorn, Sylvira Savikas samodzielnie badała różne
tropy i doszła do wniosku, że księżna Vanthampur jest
wyznawczynią Zariel. Wysłała Fiska, by dokładniej zba-
dał te informacje. Fisk dostał się do Posiadłości, udając
zainteresowanie posadą służącego (od niedawna wolną)
[zob. Zstąpienie, s.33], ale przez nieuwagę dał się złapać.
Księżna Vanthampur wciąż próbuje z niego wyciągnąć
nazwisko jego zleceniodawcy i chce wiedzieć, ile tajem-
nic wyszło już na jaw.
Jeśli Falaster zobaczy piekielną łamigłówkę, będzie wie-
dział, czym jest, bowiem spędził już wiele czasu z Sylvirą.
Jednak i tak zaleci drużynie zabranie tego przedmiotu
50
do Candlekeep. Jeśli chodzi o takie rzeczy, Sylvira jest
ekspertką i będzie wiedziała, jak bezpiecznie otworzyć
pudełko. (Może też przestrzec drużynę przed katastrofal-
nymi skutkami nieudanej próby otwarcia).
SATIIR THIONE-HHUNE: jak to omówiono w Części 3F,
Satiir została porwana przez kultystów Bhaala, którzy
włamali się do skarbca Hhunów. Kobieta najpierw trafiła
do Lochu Martwej Trójki, a potem do Posiadłości Van-
thampurów, bo księżna chce wykorzystać więźnia jako
formę nacisku na Hhunów, gdy sięgnie po stanowisko
wielkiej księżnej.
Choć poświęciłem nieco czasu na zrozumienie histo-
rii rodziny Hhune, w końcu się poddałem, bo stało się
jasne, że wysiłek włożony w pracę nad tym wątkiem nie
jest tego wart, gdyż Satiir to raczej mało istotna postać
[zob. Uwagi projektowe poniżej, jeśli chcesz samodziel-
nie rozbudować ten wątek]. Najważniejszą informacją jest
tu fakt, że niegdyś rodzina Hhune należała (i być może
wciąż należy) do wewnętrznego kręgu Rycerzy Tarczy,
którzy oddawali cześć Tarczy Ukrytego Pana i znają jej
prawdziwą tożsamość [zob. Historia Gargautha w Czę­
ści 3B]. Oznacza to, że Satiir zapewne rozpozna Tarczę
Ukrytego Pana. Mamy tu kilka opcji:
• Satiir może być prawdziwą wyznawczynią i członkinią
wewnętrznego kręgu. Jako kultystka Gargautha rozpo-
zna Tarczę Ukrytego Pana. Spróbuje wtedy przekonać
BG, że tarczę skradziono ze skarbca Hhunów i BG po-
winni oddać jej ten przedmiot, albo doniesie swojemu
rodowi, że BG go posiadają, a rodzina wyśle Rycerzy
Tarczy, by ją odzyskali.
• Satiir może też nie być wyznawczynią ani członkinią
wewnętrznego kręgu. Rozpozna tarczę z opisów, ale
będzie sądzić, że to Tarcza Silvama. (Zapewne dla-
tego, że podobnie się jej używa, a może po prostu za-
cznie się strasznie ekscytować „ulubioną tarczą” i BG
uwierzą w jej zachwyty. Gargauth z przyjemnością
wejdzie w rolę skradzionego królewskiego skarbu).
• W obu powyższych scenariuszach Gargauth może
telepatycznie skontaktować się z Satiir i sprowokować
podobne (lub inne) reakcje, zgodne z aktualnym pla-
nem diabła.
• Można też zrobić coś zupełnie innego: Satiir może
być zbuntowaną nastolatką, która wie, że jej rodzina
wyznaje wiarę w Gargautha, ale ona ją odrzuciła. Ta
wersja Satiir rozpozna tarczę i ostrzeże BG, że tarcza
„mówi głosem Gargautha”, wyjaśniając przy tym przy-
najmniej część tajemnic tego przedmiotu.
SHALEEN ZORAZ: Shaleen uwięziono, ponieważ od-
kryła, że księżna przekierowała kanały, żeby przejąć kon-
trolę nad Lochem Martwej Trójki. To pomniejsza zmiana,
ale proponuję, by wiedza Shaleen była nieco głębsza.
Shaleen wie też, że Vanthampur podobnie postąpiła z ka-
nałami pod własną willą.
KAEJIL ORUNMAR: W więzieniu w obszarze V19 ra-
zem z Shaleen uwięziono też Kaejila. Tu nie są potrzebne
żadne zmiany.
 pomocnik do zstąpienia do avernusa

Thurstwell Vanthampur • smoczą maskę z brązu pokrytą dziwnym szkliwem.

W zależności od kąta, pod którym się na nią patrzy,
Thurstwell, niczym niedołężny pająk, nie ruszając się błyszczy na inny kolor: czarny, niebieski, zielony,
z domu, wywiera wpływ na miasto poprzez armię diabli- czerwony lub biały. (Uwaga dla MP: maska to jeden
ków, jednocześnie z zazdrością obserwując swych zdro- z przedmiotów ze skarbca Tiamat, skradziono ją Hhu-
wych braci i ich sukcesy na mieście. nom w czasie włamania [zob. Loch Martwej Trójki]).
Diabelscy szpiedzy Thurstwella mogą zostać wykryci
na różnym etapie badania Tajemnic Vanthampurów.
Jak już to omówiono, Thurstwell powinien podjąć kon-
kretne działania, reagując na doniesienia diablików.
Na przykład:
• Wyśle diablika, żeby dogadać się z BG. Zapewne bę-
dzie chciał, by drużyna zabiła jednego lub obu jego
braci. Jeśli czuje się wyjątkowo pewnie albo drużyna
już wyeliminowała braci, Thurstwell może nawet po-
prosić o zabicie swojej matki, bo po jej śmierci stanie
się głową rodziny. Jeśli BG się na to wszystko zgodzą,
twoja kampania może rozegrać się nieco inaczej: po
pomyślnym ukończeniu zadania to Thurstwell poprosi
drużynę o zabranie piekielnej łamigłówki do Candle­
keep, by ją otworzyć.
• Wyśle oddział morderców Martwej Trójki, który ma
zabić BG [zob. Zstąpienie do Avernusa, s. 28].
• Wyśle oddział kultystów, który porwie uchodźcę, na
którym BG zależy, a potem wykorzysta tę osobę do
wywarcia wpływu na drużynę. Być może zmusi BG
do sojuszu, a może do zaprzestania działań.

V13. Sypialnia Thurstwella

Dodatkowo do standardowego opisu [zob. Zstąpienie
do Avernusa, s. 35] w pokoju można znaleźć biurko
­pokryte papierami, książkami i innymi rzeczami.
Wśród nich także:
• piekielną łamigłówkę;
• pomoc dla graczy Korespondencja Thurstwella;

Korespondencja Thurstwella

Mój drogi Thursty,

Załatwione. Wydałem rozkaz Vaazowi. Wkrótce pozbędziemy się tego osła.
Jednak przydałoby się więcej wróżb z twojej strony. Moje badania nad herbarzami Elturgardu dowodzą,
że rodzina Majerus w czasie i po okresie służby Towarzyszowi płodziła dzieci na prawo i lewo. Patrząc na
liczbę bachorów, można sądzić, że spółkowali nawet w siodle. Bardzo możliwe, że w obozach uchodźców znajduje się
spora liczba ich potomków, więc sądzę, że warto, byś wykorzystał swoje trzecie oko (czy co tam robisz) i zidenty fikował
ich dla mnie.
Amrik

UWAGA DLA MP: herbarze Elturgardu zawierają informacje dotyczące imion, herbów i daty pasowania każdego
rycerza z Zakonu Towarzysza i Jeźdźców Elturelu [zob. Część 3H: Przemyt ludzi].

51
 pomocnik do zstąpienia do avernusa
Część 3j: Zamach na Portyra
W
Lochu Martwej Trójki BG odkrywają, że
księżna Vanthampur wydała rozkaz zabicia
księcia Dillarda Portyra. Do zamachu ma dojść
w czasie przemowy księcia na wydarzeniu cha-
rytatywnym zorganizowanym w celu wsparcia Towarzy-
stwa Pomocy Uchodźcom.
KSIĄŻĘ DILLARD PORTYR [zob. Zstąpienie do Aver­
nusa, s. 162]: Portyr piastował kiedyś stanowisko wiel-
kiego księcia [zob. Murder in Baldur’s Gate, s. 36], ale
z jakiegoś powodu sytuacja uległa zmianie. Jest wujem
marszałek Liary Portyr.
TOWARZYSTWO POMOCY UCHODŹCOM: Ustano-
wiona przez księcia Portyra świecka organizacja charyta-
tywna zbiera datki i pomaga uchodźcom z Elturelu. Gdy
inni włodarze Wrót Baludra panikują na widok chaosu
spowodowanego napływem uchodźców, Portyr szczerze
martwi się o Elturgardczyków, a jednocześnie rozumie,
że jeśli Elturel rzeczywiście padło, uchodźcy zapewne
nigdzie się nie wybierają i skończą w Małym Elturgardzie
pod murami miasta, stanowiąc znaczną część populacji
Wrót Baldura. A jeśli wszyscy będą dobrze myśleć o Por-
tyrze, a może nawet czuć wobec niego wdzięczność, to
może to być początek mocnej bazy politycznej.
PRZEMOWA: Towarzystwo organizuje darmowe posiłki
dla uchodźców i, działając pod auspicjami Portyra, w tym
celu zajęło fragment Przestworu przy pomniku Ukocha-
nego Łowcy.
Książę Portyr planuje dziś stanąć pod Ukochanym
Łowcą i w trakcie przemowy obiecać uchodźcom wspar-
cie swoje i Wrót Baldura.
Zamach
Gdy BG wpadają na Przestwór, widzą, jak książę Portyr
właśnie wspina się na podstawę pomnika Ukochanego
Łowcy i rozpoczyna przemowę.
Chciałbym w imieniu wszystkich mieszkańców
Wrót Baldura powitać naszych przyjaciół z Elturelu!
Wiem, że nastały ciężkie czasy, ale znajdziemy
sposób, by je przetrwać, i zrobimy to RAZEM!
Zawsze były osoby twierdzące, że obywatele Wrót
Baldura i obywatele Elturelu muszą żyć w niedoli.
Jednak tym razem otrzymaliśmy od Amaunatora
wielki dar: dar czasu, ten moment, w którym mamy
szansę zobaczyć, że nie jesteśmy rywalami, ale
braćmi i siostrami połączonymi wodami Chionthar.
I jeśli staniemy razem —
52
PIEKIELNA STRZAŁA: Tyle tylko zdąży powiedzieć,
zanim krwistoczerwona, gorejąca piekielnym światłem
strzała wystrzeli z tłumu i trafi go w pierś. Książę chwieje
się, próbuje złapać oddech, a potem eksploduje chmurą
krwi i wnętrzności. Z jego dymiących zwłok wyłazi kilka
diabłów i z rozkoszą zaczyna mordować strażników lorda.
Jeśli ktoś poszuka potem piekielnej strzały, odkryje, że
przedmiot jest wciąż rozgrzany do czerwoności (1k4 ob-
rażeń, jeśli podnosi się go bez rękawic), ale jego efekt
przywoływania był jednorazowy i już się wyczerpał.
DIABŁY: Dwa diabliki [zob. Księga Potworów, s. 58]
i cztery nupperibo [zob. Zstąpienie do Avernusa, s. 240].
Atakują strażników Portyra, a potem tłum, powodując pa-
nikę w Przestworze. Na początku każdej rundy rzuć 1k6,
by określić losową komplikację:
1. W pobliżu przewraca się małe dziecko. O ile ktoś mu
nie pomoże, grozi mu stratowanie.
2. Wokół drużyny kłębi się spanikowany tłum, zmniejsza-
jąc szybkość o 3 metry.
3. Ktoś z tłumu chwyta (+0) któregoś BG (ucieczka ST 10),
błagając o pomoc.
4. Losowo określony członek drużyny potyka się o dziurę
w bruku i musi wykonać udany rzut obronny na Zręcz-
ność o ST 15 albo zostanie Powalony.
5. Nadgorliwy strażnik [zob. Księga Potworów, s. 348]
­sądzi, że BG współpracują z zamachowcami lub
­diabłami, i atakuje!
6. Posąg Ukochanego Łowcy zaczyna się przewracać.
­Losowo określony BG musi wykonać udany rzut ob­
ronny na Zręczność o ST 14 albo zostanie przygnie-
ciony, odnosząc 2k6 obrażeń obuchowych. Ponadto ta
postać jest Powalona i musi wykonać udany test Siły
o ST 18, żeby zepchnąć posąg.
ZAMACHOWCY: Strzałę wystrzeliło nocne ostrze
[zob. Zstąpienie, s. 236], a zamachowca osłaniają cztery
pięści Bane’a [zob. Zstąpienie, s. 235]. Obrali strategiczną
pozycję przy wejściu do Głębokich Piwnic [zob. Zstą­
pienie s. 180] i spróbują zbiec przez ten labirynt przejść
i korytarzy.
POŚCIG PRZEZ GŁĘBOKIE PIWNICE: Jeśli BG ruszą
w pogoń, zamachowcy mogą spróbować się rozdzielić.
Wykorzystaj zasady pościgu z Przewodnika Mistrza Pod­
ziemi [zob. s. 252]. Możliwe komplikacje to:
1. Trasa pościgu biegnie przez środek areny, na której
walczą dwie olbrzymie łasice [zob. Księga Potwo­
rów, s. 329]. Trzeba albo obiec arenę (12 metrów do-
datkowego ruchu), albo zaryzykować atak okazyjny
od łasicy.
2. Drogę blokuje tłum. Należy wykonać test Siły
(Atletyki) lub Zręczności (Akrobatyki) o ST 10.
W przypadku porażki tłum traktuje się jak 3 metry
trudnego terenu.
3. Drogę blokuje gąszcz beczek, skrzyń i podobnych
przeszkód. Przejście przez ten labirynt wymaga
testu Zręczności (Akrobatyki) lub Inteligencji
o ST 10. W przypadku porażki obszar traktuje się
jak 3 metry trudnego terenu.
 pomocnik do zstąpienia do avernusa

4. Podłoże jest śliskie od deszczu, rozlanego oleju

albo innego płynu. Należy wykonać rzut obronny na
Zręczność o ST 10. W przypadku porażki biegnący
zostaje powalony.
5. Zamachowcy zatrzaskują i zamykają za sobą żela-
zną bramę. Kosztuje ich to 3 metry ruchu, ale prze-
bicie się przez bramę bez utraty prędkości wymaga
udanego testu Siły o ST 18. W przypadku porażki
ścigający w tej turze nie robi żadnych postępów.
­Zamek bramy można otworzyć rzutem na Zręcz-
ność z użyciem narzędzi złodziejskich.
6. Zamachowcy przebiegają przez dom uciech.
Ominięcie przeszkód i gości wymaga testu Siły
(Atletyki), Zręczności (Akrobatyki) lub Cha-
ryzmy (Zastraszania) o ST 10. W przypadku
porażki dom uciech traktuje się jak 6 metrów
­trudnego terenu.
7. Zamachowcy przebiegają po rusztowaniu do składo-
wania zapasów i konstrukcja się zawala. Powietrze
wypełnia chmura mąki. Należy wykonać udany test
Mądrości (Percepcji) o ST 12 albo chmurę traktuje
się jak 3 metry trudnego terenu.
8. Drogę blokuje żebrak. Ominięcie go wymaga te-
stu Siły (Atletyki), Zręczności (Akrobatyki) lub
Charyzmy (Zastraszania) o ST 10. W przypadku
porażki żebraka traktuje się jak 1,5 metra trud-
nego terenu.
9. Musisz gwałtownie skręcić, by uniknąć zderzenia
się z czymś, czego nie da się ominąć. Wyrobienie się
na zakręcie wymaga rzutu obronnego na Zręczność
o ST 10. W przypadku porażki biegnący wpada
na coś pełnym pędem i otrzymuje 1k4 obrażeń
obuchowych.
10. Z przodu zaczyna opadać krata. Żeby się pod nią
prześlizgnąć, należy wykonać udany test Zręczno-
ści (Akrobatyki) o ST 15. Kratę można podnieść po
udanym teście Siły o ST 12, co kosztuje też 3 metry
ruchu (ale można ją trzymać w górze dla pozosta-
łych ścigających, którzy nie odczują tej straty). posiadłości Vanthampurów i znaleźć tam niezbity dowód
11–20: Brak komplikacji. na udział księżnej w zamachu.
Jeśli BG w ogóle nie podzielą się wiedzą z Liarą Portyr
Konsekwencje Zamachu (co może się zdarzyć, jeśli nie współpracują z Płomien-
nymi Pięściami i nie próbują lub nie mogą powstrzymać
Jak wspomniano w Polityce Portyra (Część 3C), gdy mar- zamachu), atak na Portyra będzie po prostu wydarze-
szałek Portyr dowie się, że to księżna Vanthampur stoi za niem z tła.
morderstwem wuja, poprosi BG o unicestwienie rodziny
Vanthampur. Z powodów politycznych oficjalnie nie wes- Uwagi projektowe
prze tych działań, jednak jeśli BG odniosą sukces, Liara
zaoferuje im awans w strukturach Płomiennych Pięści PORA DNIA: Zauważ, że nie podaję, jaki konkretnie
lub dużą nagrodę pieniężną (co wolą). posiłek organizuje Towarzystwo. Dzięki temu masz dużą
Jeśli drużyna nie znajdzie tropów wskazujących na to, elastyczność (może to być śniadanie, drugie śniadanie,
że zaraz dojdzie do zamachu na księcia Portyra (i zabije lunch, podwieczorek lub obiad) i możesz dostosować
Mortlocka, zanim ten krzyknie coś w stylu: „Spóźniliście porę do tego, kiedy BG odkryją informację o zamachu
się! Nic nie ocali już Portyra!”), albo po prostu nic nie w Lochu Martwej Trójki (i zapewne ruszą na pomoc).
zrobi w sprawie zamachu, skrytobójcy po prostu zreali- Na przykład, jeśli drużyna poszła do lochu w nocy, słońce
zują swój plan – bez względu na to, czy drużyna będzie może właśnie wstawać, gdy wyjdzie na powierzchnię,
pod pomnikiem, czy też nie. W takim wypadku strażnicy a na Przestworze trwają przygotowania do śniadania dla
księcia zdołają zabić jednego z zamachowców, którego uchodźców.
uda się zidentyfikować jako kultystę Martwej Trójki. POMYŚLNY RATUNEK: Jeśli wolisz dać drużynie
Jeśli BG nie mają dowodów na udział Vanthampurów realną szansę uratowania księcia, możesz tak zrobić.
w zamachu, zapewne mogą udowodnić, że księżna współ- Jednak zapewne należy nieco przerobić początek tego
pracuje z kultystami Martwej Trójki, a więc Liara Portyr wątku i dać BG możliwość zaplanowania odpowiednich
i tak powiąże ze sobą te tropy: rozkaże BG udać się do środków bezpieczeństwa.

53
pomocnik do zstąpienia do avernusa

54
 pomocnik do zstąpienia do avernusa
Część 4: Podróż do Candlekeep
Tajemnice Candlekeep
N
a tym etapie przygody, aby popchnąć fabułę
do przodu, BG muszą udać się do Candlekeep
i przekazać piekielną łamigłówkę Sylvirze Savi-
kas, żeby ją otworzyła. (Teoretycznie mogą też
znaleźć inny sposób na otwarcie pudełka, a następnie
inną metodę dostania się do Hellturelu. Brawa za inwen-
cję własną!)
Aby tak się stało, muszą zostać spełnione dwa warunki.
PO PIERWSZE: BG muszą mieć piekielną łamigłówkę.
W Części 3C: Tajemnice Vanthampurów dodaliśmy liczne
wskazówki podkreślające istnienie (i wagę) łamigłówki
właśnie po to, żeby BG wiedzieli, że trzeba jej poszukać
w czasie wizyty w Posiadłości Vanthampurów. (Jeśli
Zodge lub marszałek Portyr dowiedzą się o istnieniu tego
przedmiotu, także zachęcą BG to zdobycia łamigłówki
z uwagi na jej wagę dla kultystów).
PO DRUGIE: BG muszą wiedzieć, że aby otworzyć ła-
migłówkę, trzeba ją zabrać do Candlekeep. BG mogą się
tego dowiedzieć na trzy sposoby:
• Falaster Fisk rozpozna łamigłówkę i wyjaśni, że Sy-
lvira Savikas otwierała już takie pudełka.
• Jeśli BG zajmą się studiowaniem łamigłówki i wyko-
nają test Inteligencji (Wiedzy tajemnej lub Religii),
odkryją podstawowe cechy tego przedmiotu, a także
zrozumieją, że w Candlekeep mogą dowiedzieć się
więcej. Ten rzut niekoniecznie ujawni wiedzę o Sy-
lvirze, ale może. Tak czy inaczej, BG zostaną do niej
skierowani, gdy zaczną pytać o pudełko w Candlekeep.
• Marszałek Portyr rozkaże drużynie zabrać łami-
główkę do Candlekeep i dowiedzieć się, czym jest
ten przedmiot (lub entuzjastycznie poprze taki plan
działania, jeśli BG go zaproponują). Jak to omówiono
w Częściach 3C i 3J, Portyr woli, by BG nie przebywali
we Wrotach Baldura po śmierci Vanthampurów, przy-
najmniej do czasu uspokojenia się sytuacji politycznej.
To taki sam dobry powód jak inne, a łamigłówka jest
tajemnicą, którą Portyr i tak chciałaby rozwiązać.
Zanim BG wyruszą z Wrót Baldura, na pewno przyda
im się informacja, że aby wejść do Candlekeep, muszą
podarować bibliotece wyjątkową książkę. Każdy z po-
wyższych tropów (Fisk, studia wskazujące Candlekeep,
Portyr) może i powinien dodać także i tę informację.
Wędrówka Traktem Nadbrzeżnym
Czytając fragment Podróż do Candlekeep [zob. Zstą­
pienie do Avernusa, s. 43–45], od razu zauważyłem
dość oczywistą zmarnowaną okazję: wątek uchodźców
z Elturelu.
Jeśli uchodźcy napływają z Elturgardu i odbijają się od
murów Wrót Baldura, logiczne jest, że część z nich ruszy
na północ lub południe Traktem Nadbrzeżnym. Jak to
omówiono w Części 1, niedola uchodźców stanowi emo-
cjonalny łącznik BG (i graczy) z Elturelem. Na tym etapie
jesteśmy na ostatniej prostej do ujawnienia szokującej
prawdy, że ELTUREL NIE ZOSTAŁ ZNISZCZONY, więc
to idealny moment na odświeżenie motywu, od którego
zaczęliśmy kampanię.
55
W Zstąpieniu do Avernusa mamy trzy spotkania na
drodze. Żadne z nich nie porusza wątku uchodźców,
ale można to łatwo zmienić.
Smocza przeprawa
Wskazówka: Smocza Przeprawa to raj dla kieszonkow-
ców. Każdy podróżny ryzykuje bycie okradzionym. Gdy
postacie pokonują Smoczą Przeprawę, zażądaj od każ-
dego z graczy rzutu k20. (Nie rzucaj dla BN podróżu-
jących z drużyną). Postać (lub postacie) z najniższym
wynikiem staje się celem złodziejaszków.
(Na marginesie: Jeśli chcesz losowo określić jednego
z BG, po prostu rzuć kością po swojej stronie ekranu.
Proszenie wszystkich graczy o rzucenie k20, a następnie
porównywanie wyników to okropna technika. Marnujesz
czas swoich graczy na buchalterię).
Zgodnie z opisem kieszonkowiec to typowe spotkanie
rozwiązywane bez udziału BG, który padł ofiarą złodzieja.
Wskazówka: użyj pasywnej Mądrości (Percepcja) postaci,
by ustalić, czy kradzież zakończyła się sukcesem. Jeśli jej war-
tość wynosi 11 lub więcej, to próba kradzieży została wykryta
i udaremniona. W przeciwnym razie złodziej zabierze jeden
przedmiot o wadze do 0,5 kilograma (taki jak sakiewka czy
mikstura) i zniknie w tłumie, zanim kradzież zostanie spo-
strzeżona.
WĄTEK UCHODŹCÓW: kieszonkowiec jest uchodźcą.
To dzieciak o imieniu Frens Nölruth (bandyta) [zob.
Księga Potworów s. 343]. O ile to możliwe, nie kradnie
pieniędzy, ale jedzenie.
Jeśli BG złapią Frensa, będą musieli zdecydować, co
zrobić z uchodźcą, który jest po prostu głodny i zdespe-
rowany. Jeśli go nie pochwycą, po odkryciu kradzieży
być może najdzie ich chwila refleksji – ktoś w tłumie
uchodźców mógł zabrać ich pieniądze, a zamiast tego
ukradł chleb.
Rycerze tarczy
W tym spotkaniu na drodze BG wpadają w zasadzkę dia-
bła udającego miejscowego rolnika.
Na koźle siedzi człowiek trzymający lejce. Kiedy wóz
jest blisko, rolnik unosi rękę w przyjaznym pozdrowieniu.
WĄTEK UCHODŹCÓW: złoczyńcy nie udają rolników,
tylko uchodźców – jedną z wielu rodzin lub małych grup,
których BG mijają przez cały dzień.
(Te niewielkie grupki uchodźców to osobne spotkanie.
Opisz je. Daj BG szansę zareagować: mogą nieść pomoc,
dawać uchodźcom wytchnienie, mijać, celowo je ignoru-
jąc; i dopiero po tym wszystkim opisz diabła wyskakują-
cego z którejś mijanej grupy).
 pomocnik do zstąpienia do avernusa
Uwaga: zgodnie z książką są to Rycerze Tarczy, którzy atakują
BG, aby odzyskać Tarczę Ukrytego Pana. Ten powód może
nie mieć sensu (BG mogą nie mieć tarczy lub nie spotkali
żadnych Rycerzy, którzy mogli donieść przełożonym, że dru-
żyna posiada artefakt). Jednak dość łatwo ten atak uzasadnić:
Na przykład wśród personelu marszałek Portyr ukrywa się
szpieg Hhunów.
Tak naprawdę zadaniem tego spotkania jest podkreślenie, że
„ciągną się za wami sprawy z Wrót Baldura”. To pomniejszy
wątek, ale wywiera ciekawą presję na drużynę. Można osią-
gnąć ten sam efekt, wysyłając za drużyną jakąś inną frakcję,
z którą zadarli BG (oczywistym wyborem są tu pozostałości
po kulcie Zariel).
Unikaj jednak Kwantowego Ogra: jeśli BG podjęli konkretne
środki ostrożności, wymykając się z Wrót Baldura, zastosuj od-
powiednie środki kontrwywiadowcze, żeby sprawdzić, czy im
się powiodło. A jeśli tak, to oczywiście nie wpadną w zasadzkę.
Opowieść o piekielnych jeźdźcach
Ostatnie z opisanych spotkań zakłada, że Reya Mantle-
morn opowie przy ognisku historię Piekielnych Jeźdźców.
WĄTEK UCHODŹCÓW: jeśli w twojej kampanii Reya
Mantlemorn nie jest PMP [zob. Część 2], to świetny mo-
ment na wprowadzenie jej jako BN-a. Reya podróżuje
w górę i dół Traktu, pomagając uchodźcom. Widząc
ognisko drużyny, przybywa, by zaoferować pomoc, ale po
wyjaśnieniu sytuacji chętnie chwilę odpocznie.
Jednak jeśli Reya podróżuje z BG, do ich obozu może
w podobny sposób podejść inny Piekielny Jeździec (Bran
Nestoon). Reya z chęcią wymieni się informacjami
z innym Piekielnym Jeźdźcem. W trakcie rozmowy
mogą poruszyć wątek historii organizacji i opowiedzieć
ją drużynie.
ZMIANY W OPOWIEŚCI: ważną zmianą, którą wpro-
wadzamy w Remiksie, jest to, że MAŁO KTO WIE, że
Zariel, arcyksiężna Avernusa, to ten sam anioł, który pro-
wadził słynną Szarżę Piekielnych Jeźdźców.
W dalszej części Remiksu zajmiemy się szczegółowo
pełną historią Szarży Piekielnych Jeźdźców, a także
poprawimy błędy ciągłości akcji występujące w opisie
tego wydarzenia. Na razie ważne jest, by Zariel pozostała
nienazwana, wtedy jej rola w Szarży stanie się ważnym
odkryciem [zob. Część 4C].
Wejście do Candlekeep
Zacznij od przybycia BG do Candlekeep.
Po wejściu drużyny do środka opisz wędrówkę przez
gmatwaninę sal i korytarzy. A jeśli chcesz, by grupa
w pełni doświadczyła pobytu w Candlekeep, zalecam
nieco zmienić rytuał Sylviry. Otwarcie piekielnej łami-
główki zajmie większość dekadnia – można sobie wy-
obrazić pudełko zawieszone w polu energii wytwarzanym
przez dziwne, techno-magiczne urządzenie, które powoli
rozwiązuje kolejne warstwy łamigłówki.
56
Uwaga: jeśli to nie Falaster Fisk skierował BG do Candlekeep,
nie będą szukać Sylviry. Nie jest to problemem: jak tylko
zaczną pytać o sprawy piekielne albo o łamigłówkę, od razu
zostaną skierowani do Sylviry.
Sylvira i Traxigor
Według książki w tym miejscu kampanii:
• BG mają udać się do eksperta, który mieszka w zamku.
• BG tak robią.
• BG mają udać się do eksperta, który mieszka w wieży.
• BG tak robią.
Trochę bez sensu i powtarzalnie.
Polecam albo połączyć te dwie postacie w jedną
(i wybrałbym Traxigora, bo magiczna wydra wydaje się
o wiele ciekawszą opcją), albo po prostu umieścić Sylvirę
i Traxigora w tym samym laboratorium w Candlekeep,
jako partnerów.
Po takich zmianach powyższa sekwencja wydarzeń
wygląda tak:
• BG spotykają Sylvirę i Traxigora.
• BG pokazują im posiadany piekielny artefakt lub
artefakty.
• Sylvira i Traxigor zaczynają opowiadać o tych przed-
miotach [zob. Część 4B].
• W trakcie tych wywodów do pomieszczenia wlatuje
Lulu. Dzieli się z Sylvirą i Traxigorem swoją wiedzą
o Piekle, pomagając w ich badaniach. Może nawet coś
powie o piekielnej łamigłówce lub na temat historii
Gargautha. (To oczywiście przy założeniu, że Lulu nie
odgrywa żaden z graczy lub graczek) [zob. Część 2].
• Sylvira otwiera piekielną łamigłówkę.
• Wszyscy zebrani dochodzą do wniosku, że BG muszą
udać się do Avernusa [zob. Część 4B].
• BG pomagają Traxigorowi znaleźć kamerton.
• Traxigor zabiera BG z Candlekeep (gdy będą gotowi)
i sferalnym przeskokiem przenosi ich do Hellturelu.
Przetrząsanie pracowni
Wskazówka: postacie mogą mu pomóc odnaleźć brakujący
komponent, który jest nastrojony do Dziewięciu Piekieł.
Kamerton znajdzie postać, która uzyska najwyższy wynik
w teście Mądrości (Percepcja). Postać z najniższym wynikiem
znajdzie drobiazg wylosowany z tabeli Drobiazgi w rozdziale
5. Podręcznika Gracza. Traxigora nie obchodzi, czy postać
zatrzyma drobiazg. Nie pamięta nawet, jak ani kiedy wszedł
w jego posiadanie.
Bardzo podoba mi się sposób, w jaki użyto tu mechaniki
gry. W miły i subtelny sposób docenia się też niski wynik,
a do tego scena dzieje się w miejscu, które działa na wy-
obraźnię. Jeśli chcesz jeszcze bardziej podkręcić emocje,
wykorzystaj kilka moich pomysłów z 101 curious items.
 pomocnik do zstąpienia do avernusa

Część 4b: Zstąpienie do Avernusa

W
reszcie dotarliśmy do ważnego momentu:
drużyna odkryje, co naprawdę wydarzyło się
w świętym mieście Elturel, a potem zstąpi
do piekieł!
Mamy tu jednak kilka problemów do rozwiązania.
Po pierwsze, jak wspomniano w Części 3, nie do końca
wiadomo, jak działa pakt, w wyniku którego Elturel trafił
do Piekła. Z jednej strony, metafizyczny aspekt paktu
(czyli dosłownie to, jak działa) jest trochę niedopraco-
wany. Z drugiej strony, tło historyczne paktu (kto z kim,
jaki mieli związek z Elturelem, kiedy go zawarto) jest
pełne dziur logicznych w ciągłości akcji.
Po drugie, dotarliśmy do momentu, w którym BG doko-
nują sferalnego przeskoku do Dziewięciu Piekieł!
Książka tak beztrosko prezentuje ten moment jako po
prostu kolejną rzecz, która się dzieje (to w końcu tytuł
książki!), że dopiero po chwili można się zorientować, że
BG nie mają kompletnie żadnego powodu, by zstępować
do Avernusa.
„Ale przecież właśnie się dowiedzieli, że Elturel prze-
niesiono do Piekła!”
No tak. I co z tego?
Są postaciami na 5. poziomie doświadczenia. Nie mają
żadnych specjalnych zasobów ani wiedzy, dzięki którym
tylko oni mogliby rozwiązać ten problem, zwłaszcza że –
jak już ustaliliśmy – w Elturelu pełno jest wysokopozio-
mowych paladynów, czarodziei i innych osób, które naj-
wyraźniej nic nie były w stanie poradzić. Tak naprawdę,
skoro BG nie mają pojęcia, jak rozwikłać ten problem,
jego rozwiązania równie dobrze można szukać w Water-
deep, kraterze po Elturelu czy w Iriaeborze!
Frodo zaniósł Jedyny Pierścień do Mordoru? Jasne! Po-
nieważ miał odpowiednią, wyjątkową motywację i zdol-
ność do zniszczenia potęgi Saurona, której nikt inny na
świecie nie miał.
A jakiś losowy niziołek bez Jedynego Pierścienia uda-
jący się do Mordoru, by „uratować świat”? To nie ma
sensu. To samobójstwo.
Tak, w przygodzie mamy BN-ów, którzy – jeśli BG
sami na to nie wpadli – mówią wprost: „Otrzymaliśmy
wiadomość od Wielkiego MP w Niebiesiech! Twoim za-
daniem jest wsiąść na ten wózek!”. Możemy tu zrobić coś
dużo lepszego.
Zagłębiając się w historię Elturelu, warto wiedzieć, że
wiele problemów wynikło z pomyłki: gdy Rich Baker pisał
Forgotten Realms Campaign Guide do 4. edycji D&D, po-
mylił Elversult (które miało sztuczne słońce) z Elturelem
(które nagle otrzymało sztuczne słońce).
Historia Upadku Elturelu
W 1439 R.D. Pierwszy Jeździec Klav Ikaia powiódł eks-
pedycję Piekielnych Jeźdźców na Wysokie Wrzosowisko.
Grasował tam wampir, który przemieniał orki, trolle
i ogry w wampirze pomioty, a te stały się zagrożeniem
dla nadgranicznych osad, których pokoju strzec miała
Straż Elturgardu. Ekspedycja okazała się sukcesem,
a wampira i większość pomiotów zniszczono. Jednak
nikt nie wiedział, że w trakcie wyprawy Ikaia stał
się wampirem.
Nowy wampirzy władca Elturelu ukrywał swą naturę,
ale ciążąca na nim klątwa zżerała miasto niczym rak.
W 1444 R.D. Naja Bellandi, Wysoka Obserwatorka
Helma, odkryła tajemnicę. Naji udało się zbiec z Wyso-
kiego Dworu, zanim sama stała się wampirzycą.
Odkrycie Naji i jej ucieczka doprowadziły do Nocy Czer-
wonego Przewrotu: Ikaia i jego wampiry już wcześniej
przeniknęły do najwyższych kręgów władz, a teraz znisz-
czyły wszystkich przeciwników, zabijając lub przemie-
niając pozostałych. Piekielni Jeźdźcy zostali zdradzeni,
zaskoczeni i zmasakrowani.
Naja Bellandi ledwo żywa wydostała się z kanałów
i powróciła do Tarczowego Dworu Helma, w którym
wampiry dokonały rzezi. Zebrała wokół siebie ocala-
łych i dała znać patrolom wciąż działającym w mieście.

Tło fabularne paktu Elturelu

Uwaga: tak jak w przypadku innych fragmentów tego Remi­

ksu dotyczących tła fabularnego, informacje z tego doku-
mentu należy uznać za wiążące. Jeśli tekst książki gdzieś kłóci
się z treścią tego podręcznika, to jest to wynikiem świado-
mych zmian. Należy wtedy zignorować treść książki i skorzy-
stać z rozwiązań Remiksu.

Na tym etapie ogólnie omówimy metafizykę upadku

Elturelu (tym samym wyjaśniając, jak plan złoczyńców
może zadziałać w przypadku innych miast), a także hi-
storię upadku Elturelu (tzn. dokładnie wyjaśnię, jak do
tego doszło).

57
 pomocnik do zstąpienia do avernusa
Wybuchły walki, ale Piekielnym Jeźdźccom brakowało
odpowiedniego wyposażenia, a dawni sojusznicy już
wcześniej odwrócili się od Elturelu z powodu imperial-
nych zapędów Ikai. W mieście Bellandi stała na czele jed-
nej z kilku grup oporu, ale przez czternaście dni wampiry
niepodzielnie rządziły Elturelem.
KULT ZARIEL: W tym czasie w Elturelu działał kult Za-
riel, któremu przewodził Gargauth. W powstałym chaosie
Gargauth dostrzegł okazję. Członkowie kultu znaleźli
Bellandi i zaoferowali pomoc od Zariel… Naja musiała
tylko zgodzić się na Pakt.
Na początku Bellandi odrzuciła ofertę, ale potem nade-
szła Rzeź Domu Plonów: wampiry wdarły się do Domu
Plonów, czyli świątyni Chauntei, i wymordowały wszyst-
kich, którzy szukali tam schronienia.
Zarielici znów przyszli do Bellandi, a ta tym razem
zgodziła się na propozycję. Zawarła umowę z Zariel,
przyjmując pomoc arcyksiężnej w obaleniu rządów
Ikai. W zamian całe miasto miało po 50 latach przejść
pod władanie Zariel. Bellandi sądziła, że te 50 lat było
dobrym układem, nie wiedząc, że Zariel tak naprawdę
potrzebowała tego czasu na zapewnienie sobie całkowitej
kontroli nad Elturelem.
Tej samej nocy na niebie pojawił się Towarzysz. Wam-
piry zostały kompletnie zaskoczone i większość z nich
spłonęła w jego „świętym” blasku. Ikaia zdołał zbiec do
katakumb pod miastem.
58
PO TOWARZYSZU: Najwyższa Strażniczka Bellandi
została Najwyższą Nadzorczynią i rozpoczęła bolesny
proces odbudowy. Tylko ona i kultyści Zariel wiedzieli
o Pakcie, a w swej arogancji Bellandi żywiła przekonanie,
że w pół wieku zdoła albo znaleźć sposób na złamanie
umowy, albo na przykład ewakuuje miasto lub znajdzie
inne rozwiązanie uratowania mieszkańców Elturelu ze
szponów Zariel.
W 1446 R.D. Bellandi została zamordowana na zlecenie
kultu Zariel.
Zastąpił ją Cathasach Restat, jeden z założycieli Zakonu
Towarzysza. Restat był dobrym człowiekiem i nic nie
wiedział o Pakcie. W 1448 R.D. został wyznawcą Torma,
boga porządku i prawości, którego kult od jakiegoś czasu
zyskiwał popularność w mieście desperacko pragnącym
takich rzeczy. To właśnie pod rządami Restata rządy
zmieniły się na bardziej teokratyczne, Zakon Towarzysza
stał się ważniejszy od Piekielnych Jeźdźców, Wysoki
Dwór przemianowano na świątynię Torma, a Restat ob-
wołał się nie tyle Najwyższym Nadzorcą, co Najwyższym
Nadzorcą Praw Torma.
Rządy Ikai okazały się cudownym darem dla kultu Za-
riel. Po zniszczeniu wampirów wszystkie wyższe stanowi-
ska w rządzie miasta czekały na zapełnienie. Kult wkro-
czył w tę próżnię władzy, umieszczając swoich ludzi na
kluczowych stanowiskach. Choć Restat nie był wyznawcą
Zariel, proces przejmowania władzy przyspieszył po
 pomocnik do zstąpienia do avernusa
zamordowaniu Bellandi, a kult założył także dodatkowe
komórki w miastach podbitych przez nowo powstałe
imperium Elturgardu. Wreszcie zarielici byli gotowi do
następnego etapu planu.
Spadkobiercą Restata miała zostać popularna pa-
ladynka Tamal Thent. W 1479 R.D. Thent i jej świta
w tajemniczych okolicznościach znikają w okolicy Mostu
Boareskyr. (Wpadli w zasadzkę oddziału zarielickich
Piekielnych Jeźdźców). Po śmierci Restata w 1481 R.D.
nowym Najwyższym Nadzorcą został Thavius Kreeg –
członek kultu Zariel. I to on rządził miastem przez ostat-
nie trzynaście lat.
Uwaga: jeśli wolisz trzymać się pomysłu z Wybrzeża Mieczy,
według którego Thavius Kreeg rządzi Elturelem od czterdzie-
stu lat, możesz z historii miasta usunąć Cathasacha Restata:
Bellandi zostaje zamordowana; wygląda na to, że zastąpi ją
Tamal Thent, ale paladynka znika i władzę przejmuje Kreeg.
Ponieważ ta historia i tak jest pełna nieścisłości, wolałem do-
konać moich, wyjaśnionych powyżej, zmian. Uważam, że jest
bardziej interesujące, gdy osoba zawierająca pakt z Zariel nie
jest kultystą, a potem szybko zostaje usunięta z gry. Ponadto
będzie ciekawiej, jeśli Thavius Kreeg okaże się młodszą osobą
i spadkobiercą planu wdrażanego od dziesięcioleci, a nie
spiskowcem, który od samego początku stał za upadkiem
Elturelu.
Metafizyka upadku Elturelu
Celem Zariel i Gargautha jest masowa rekrutacja nowych
diabłów do Wojny Krwi. Plan realizują na dwa sposoby:
1. Podstępnie zmienili przysięgi Piekielnych Jeźdźców
i Zakonu Towarzysza. Gdy warunki Paktu się dopełnią,
wszyscy rycerze Elturelu natychmiast przechodzą pod
kontrolę Zariel. Jak wyjaśniono w Części 3B, dzieje się
tak także z rycerzami (i ich potomkami), którzy umrą
w Sferze Materialnej, zanim Elturel zatonie w Styksie
(co dopełni Paktu).
2. Gdy Elturel zanurzy się w Styksie, wody rzeki zaleją
miasto. Nie tylko doprowadzi to do utonięcia wszyst-
kich tam obecnych, ale także całkowicie wyczyści
ich umysły. Śmierć w stanie tabula rasa, dokładnie
w chwili wypełnienia się Paktu, pozwoli Zariel zagar-
nąć dusze wszystkich mieszkańców Elturelu i stwo-
rzyć z nich czterdzieści tysięcy nowych żołnierzy do
walki na froncie Wojny Krwi.
TOWARZYSZ: W planie Zariel Towarzysz spełnia
kilka funkcji. Po pierwsze, oczywiście był zapłatą dla
Bellandi w Pakcie, a jego światło faktycznie zniszczyło
nieumarłych.
Po drugie, Towarzysz był źródłem „świętych” zaklęć
rzucanych przez fałszywych kleryków i „paladynów”
kultu Zariel. Choć mogli to robić tylko w świetle Towarzy-
sza, przeniknęli do kościołów i organizacji Elturgardu,
które w innym wypadku byłyby poza zasięgiem kultystów.
59
Warto przypomnieć, że blask Towarzysza sięgał aż do
mostu Boareskyr i Berdusk, gdzie widoczny był jako
gwiazda wisząca nisko na niebie. Efekt ten osiągnięto
dzięki planetarowi uwięzionemu w Solarnym Fortelu
(czyli w Towarzyszu): artefakt „pożyczał” i zbierał sygna-
turę energetyczną planetara, wytwarzając dzięki niej
nie tylko „święte” czary, ale także zapobiegając wykry-
ciu wyznawców Zariel przez powszechne czary magii
wieszczenia.
Po trzecie, przeniesienie całego miasta do innej sfery
wymaga bardzo dużo magicznej energii. Światło Towa-
rzysza przez pięćdziesiąt lat powoli nasycało budynki,
ulice i nawet mieszkańców swą magią, tworząc niewia-
rygodnie duży ujemny ładunek eteryczny. Gdy nadszedł
czas, Zariel odwróciła „polaryzację” Towarzysza, natych-
miastowo przywracając ładunek neutralny, co wytwo-
rzyło ogromną falę energii, która pomogła zepchnąć całe
miasto do Piekła.
Uwaga: mimo ogromnej skali efekt był dość subtelny. Moż-
liwe, że niektórzy znawcy wiedzy tajemnej zdawali sobie
sprawę z dziwnych właściwości Sfery Eterycznej w pobliżu
Elturelu, zwłaszcza w ostatnich latach. Może nawet niektórzy
zaczęli badać te zjawiska. Jeśli tak, zostali zamordowani lub
zdyskretytowani przez kultystów Zariel.
PROPAGANDA RELIGIJNA: Powodzenie planu Zariel
zależało także od jednego, niezwykle ważnego elementu.
Elturel należało pozbawić boskiej ochrony. Jeśli siły
Piekła po prostu napadną na miasto i porwą tysiące wy-
znawców jakiegoś boga do Avernusa, to jest to proszenie
się o interwencję tego boga (a także grupy jego lub jej
kumpli z panteonu). Może jakoś by to przeszło, ale dużo
łatwiej jest najpierw odciągnąć wyznawców od ołtarza
takiego boga, bo potem taki bóg nie ma podstaw boskich
(to coś jak podstawy prawne, ale bardziej skompliko-
wane) do rządzenia się w Avernusie.
Oczywiście trzeba to zrobić dyskretnie. Inaczej bogo-
wie tacy jak Helm lub Torm ześlą wizje swoim wścibskim
kapłanom i każą im zaglądać w zęby darowanego dru-
giego słońca. Dlatego plan Zariel realizowano stopniowo
i przez wiele lat.
• Na początku zasiano wątpliwości co do pochodzenia
Towarzysza. Pozwolono, by każdy bóg poniekąd zało-
żył, że artefakt zesłał jakiś inny bóg.
• Następnie przekonania te zinstytucjonalizowano i roz-
powszechniono za pomocą Niezachwianego Kredo,
które (w imię Jedności) zakazuje tym, którzy złożą
przysięgę, twierdzić, że Towarzysz był darem jednego,
konkretnego boga. W ten sposób ogół społeczeństwa
w końcu nabrał przekonania, że Towarzysz był darem
od wszystkich, bo nie był darem od nikogo. Jest boski,
ale nie pochodzi od bogów.
• Przez dekady kult Zariel przenikał do każdego waż-
nego ośrodka religijnego Elturelu, powoli zmieniając
posługi religijne (od dołu lub od góry) w ten sposób,
by oddawały też cześć Towarzyszowi. Typową formą
 pomocnik do zstąpienia do avernusa
było oferowanie dziękczynienia za boski dar dru-
giego słońca, które „jest z nami każdego dnia, nasz
Towarzysz w tych trudnych czasach”. Co ważne, był
to dar boski, ale według zwyczaju i coraz bardziej za-
korzenionych przekonań nie można było go przypisać
żadnemu bogu. W ten sposób wierni wielbili „boski”
przedmiot, który nie był ich bogiem.
W 1491 R.D. (trzy lata temu) Thavius Kreeg ustano-
wił Prawa Jedności, ostatecznie przypieczętowując los
miasta. Subtelnie modyfikowały one teraz już mocno
osadzone przekonanie, że Jedność nie oznaczała przy-
pisywania Towarzysza żadnemu bogu, a raczej otwarte
dziękczynienie Towarzyszowi przed podziękowaniami
składanymi bogom.
Modlitwy Jedności należało wznosić przed każdym
publicznym wydarzeniem. Z początku odbywały się one
tylko przed wydarzeniami świeckimi, ale potem, bez
oczywistych działań ze stron władz, zarielici operujący
w rozmaitych kościołach wkrótce dodali je do większości
ceremonii religijnych. Modlitwy przybierały różne formy,
ale zwykle było to coś takiego:
Najsampierw Towarzyszowi dzięki składamy, któ­
rego światło daje nam dary pól i przed mrokiem nas
chroni; to jego wieczna obecność nieustannie broni
nas przed wszystkim, co grozi Elturgardowi. Niech
wszyscy stojący w kręgu jego błogosławionego bla­
sku pamiętają, że jest on latarnią prawości, a jego
światło wiedzie nas ku chwale.
W różnych miejscach miasta wzniesiono Kontrybucjo-
narze Jedności. Były to niewielkie rzeźby Towarzysza
lub wizerunki podwójnego słońca, czyli herb Zakonu
Towarzysza. Choć zwano je kontrybucjanorzami, tak na-
prawdę były to niewielkie kapliczki. Do fontann jedności
często wrzucano monety na szczęście. Czasem ludzie
„składali kontrybucję”, zostawiając pod wyobrażeniem
Towarzysza niewielkie podobizny siebie. Zwyczaj ten
zaczął się od rycerzy, którzy, wyruszając na patrol, chcieli
zawsze być w blasku Towarzysza. Przejęli go kupcy także
udający się w rozmaite podróże, a w końcu także wszyscy
mieszkańcy miasta, nawet jeśli nigdzie się nie wybierali.
Kontrybucjonarze dodano potem także pod miejskimi
świątyniami (a nawet wewnątrz nich).
60
Raczej nie da się ustawowo rozkazać ludziom mówie-
nia rzeczy takich jak „Chwała Towarzyszowi”, gdy wy-
darzy się coś dobrego; albo „Dziękujemy Towarzyszowi
za te dary” przed posiłkiem; czy „Jeśli Sajra zgodzi się
mnie poślubić, przysięgam, że nigdy nie wyjdę z blasku
Towarzysza!” – ale na pewno można zachęcać do ta-
kich działań.
Pod koniec tego procesu wszystkie kościoły Elturgardu
zostały podstępnie skłonione do oddawania czci bożkowi,
jakim był Towarzysz. Gwoli wyjaśnienia – podczas Upadku
Elturelu wielu mieszkańców wciąż było prawdziwymi
i oddanymi wyznawcami różnych bogów (a jeszcze więcej
sądziło, że takimi byli, i zapewne odpowiedni przewodnik
mógłby ich przywrócić na ścieżkę prawdziwej wiary). Jed-
nak było ich za mało. Bogowie, odsuwani od Elturelu tak
powoli, że nie zauważyli, co się działo, nie spodziewali się
katastrofy, więc gdy ta nadeszła, żaden i żadna z nich nie
miał wystarczających wpływów w mieście, by coś zrobić.
Uwaga: wątek propagandy religijnej wydaje się o wiele
ważniejszy niż pierwotnie planowałem. Warto zauważyć, że
nie odgrywa on kluczowej roli w Upadku Elturelu i BG nie
muszą go w pełni rozumieć, żeby ten scenariusz zadziałał
(w przeciwieństwie do innych wątków metafizycznych). Jed-
nak uznałem go za bardzo interesujący. Myślę, że będzie miał
znaczenie, gdy BG zaczną wędrować po Elturelu, i na pewno
pomoże w odgrywaniu postaci pochodzących z tego miasta.
Pakt
Piętnastego dnia Flamerule, roku tysiąc czterysta
czterdziestego czwartego podług Rachuby Dolin,
Ja, Naja Bellandi, będąc Najwyższą Obserwatorką
Helma oraz najwyższą stopniem wciąż żywą
przedstawicielką władz miasta Elturel, składam tę
przysięgę, oddając duszę mą i całego miasta Elturel
w ręce arcyksiężnej Zariel, coby po pięciu dekadach
na jej wyłączność przeszły i do Avernusa przenie­
sione zostały, a ja na służbę tej Pani tedy przejdę.
W zamian za co Zariel, arcyksiężna Avernusa
i reprezentantka Asmodeusza, Arcyczarta, Władcy
Dziewiątego Kręgu i Nessus, Niepodzielnego Pana
Dziewięciu Piekieł, ofiarowuje Dar w postaci Towa­
rzysza, zwanego także Solarnym Fortelem, który
na niebie nad Elturelem umieszczon zostanie co
najmniej na czas trwania tej umowy, a którego
światło zniszczy nieumarłych w mieście. Zariel przy­
sięga także udzielić wszelkiej niezbędnej pomocy
koniecznej do zakończenia rządów Klava Ikai, o ile
Towarzysz okaże się niewystarczającym środkiem
do osiągnięcia tego celu.
Nadając wagę tym obustronnym postanowieniom,
krwią naszą niniejszy dokument podpisujemy, dnia
i roku powyżej opisanego,
Zariel, arcyksiężna Avernusa
Najwyższa Obserwatorka Naja Bellandi z Elturelu
 pomocnik do zstąpienia do avernusa

NIEZACHWIANE KREDO: Niezachwiane Kredo Na pierwszej stronie Księgi zapisano słowa Przysięgi.
było dokumentem założycielskim Zakonu Towarzysza, Na następnych kilku można przeczytać pełną, obecną
ale w latach 70. XV wieku zostało „zaadoptowane” wersję Niezachwianego Kredo. Najwyższy Nadzorca
przez Piekielnych Jeźdźców. (Wtedy było to dość i Najwyżsi Rycerze Elturelu mogą zmieniać szczegóły
kontrowersyjne posunięcie, a w dodatku wymuszone Kredo (ale nie Przysięgi), co zrobiono kilka razy w ciągu
przez Najwyższego Kapłana Torma, a nie dobrowolne. ostatnich kilku dziesięcioleci.
Do 1494 R.D. większość ludzi zapomniała o kontro- Jednak nikt żywy nie wie, że po rozdarciu Księgi można
wersjach i znaczna część Piekielnych Jeźdźców z entu­ znaleźć pełny tekst Paktu pomiędzy Zariel i Nają Bel-
zjazmem przyjmowała Kredo). Kredo to długi dokument landi, zapisany złotym atramentem (tak naprawdę jest to
pełen zaleceń i ostrzeżeń dla rycerzy – ma wyjaśniać, krew niebianina) po wewnętrznej stronie grzbietu tomu.
co jest „odpowiednim” zachowaniem rycerskim. W tek- Choć Księga Niezachwianego Kredo nie jest prawdzi-
ście można znaleźć wskazówki o tym, co jest etyczne wym piekielnym paktem, to stanowi ważny element wią-
(głównie elementy klasycznego kodeksu rycerskiego), zania dusz i krwi osób składających przysięgę. Co ważne,
a także bardziej praktyczne wytyczne (dotyczące ubioru, uniemożliwia też zaprzysięgłym wycofanie się z obietnicy
broni i pancerzy, które powinien mieć każdy stosujący i uratowanie duszy z rąk Zariel.
się do zasad Kredo). Nawet Elturianie, którzy nie zło- Zniszczenie Księgi nie uwolni już przejętych przez Za-
żyli przysięgi wierności tym zasadom, często mówią riel dusz. Ale za to:
na przykład „­pomnij Kredo”. • Uwolni od wpływu przysięgi potomków rycerzy
Jednak w kontekście Upadku Elturelu najważniejsza Elturgardu.
jest przysięga składana przez rycerzy: • Powstrzyma przemianę rycerzy Elturelu w diabły, gdy
Przysięgam na mą duszę, krew i miecz służyć jako zginą w Avernusie [zob. Część 5].
rycerz Eltu­relu i współdzielić Przysięgę Najwyż­ • Pozwoli rycerzom uwolnić się od przysięgi, jeśli się
szego Kapłana, cześć oddając Towarzyszowi. Przy­ jej wyprą, a następnie znajdą pod działaniem zaklęcia
sięgam strzec ziem Elturgardu i wszystkich krain usunięcie klątwy.
osłanianych Tarczą Elturelu, przysięgam postępo­ Obecnie Księgę Niezachwianego Kredo posiada Pher-
wać według Elturgardu praw i Najwyższego Kapłana ria Jynks, która przebywa w Wysokim Dworze w Elturelu.
rozkazy wykonywać. Żyć będę ściśle według wska­
zań Niezachwianego Kredo, uznając je ponad wszel­
kimi innymi doktrynami. Świętymi więzami będę
połączony z każdym, kto także przysięgę tę złoży,
bowiem teraz i na wieki braćmi i siostrami będziemy,
w życiu i po śmierci. W trosce o całkowitą harmonię
naszego zakonu przysięgam, że różnice wiary naszej
nie staną się konfliktu zarzewiem, a gwiazdą naszą
wspólną, której nigdy nie przypiszę żadnemu bytowi
boskiemu, Towarzysz zostanie.
W kontekście metafizycznym trzeba tu podkreślić
dwie rzeczy:
• Rycerze ofiarowywali swe dusze, by „współdzielić
przysięgę Najwyższego Kapłana”. Na pierwszy rzut
oka wydaje się, że chodzi o posłuszeństwo wobec
ustaleń Niezachwianego Kredo, ale oczywiście rzecz
ma się inaczej. Chodzi o przysięgę, którą Bellandi
złożyła Zariel w ramach Paktu. Dlatego każdy przy-
sięgający rycerz automatycznie sprzedawał swą duszę
Zariel, tak jak Bellandi.
• Rycerze przysięgają także na swą „krew”. To
właśnie ta klauzula potępia ich potomków i stanowi
bezpośrednią przyczynę morderstw opisanych
w Części 3.

Księga niezachwianego kredo

Każdy składający oficjalną przysięgę Niezachwianego
Kredo nakłuwa swój kciuk i przyciska go na stronie
Księgi Niezachwianego Kredo. W magiczny sposób pod-
pis tej osoby pojawia się wewnątrz księgi (która także,
w razie potrzeby, zwiększa liczbę stron). Księgę założono,
tworząc Zakon Towarzysza, więc zawiera podpisy i krew
każdego rycerza i każdej rycerki, którzy kiedykolwiek
złożyli przysięgę.

61
pomocnik do zstąpienia do avernusa

62
 pomocnik do zstąpienia do avernusa
Część 4c: Na progu piekła
W
tym miejscu kampanii drużynę czeka duża dawka
informacji. Często takie zabiegi powodują dużo
problemów: od odpływającej uwagi grających do
trudności z zapamiętaniem lub zauważeniem na-
prawdę ważnych detali.
Pomyślmy zatem, jak do tego nie dopuścić.
Po pierwsze, już włożyliśmy dużo pracy w naszą kam-
panię. Jeśli twoi gracze spędzili sześć lub nawet więcej
sesji, kombinując i próbując zrozumieć, o co w tym
wszystkim chodzi, wtedy: a) będą faktycznie zaintereso-
wani wysłuchaniem wyjaśnień; b) będą bardzo podekscy-
towani, otrzymując ten ogrom informacji, bo do tej pory
musieli walczyć o każdy trop i wskazówkę.
Dlatego celowo nadamy tej wypowiedzi formę nagrody:
napracowaliście się, by dostarczyć Tarczę Ukrytego Pana
i piekielną łamigłówkę do Candlekeep, więc teraz pora
odciąć kupony fabuły i otrzymać za nie konkretne na-
grody (czyli informacje).
Po trzecie, choć sam zwykle upraszczam sobie życie
i gromadzę informacje pod hasłem „to wie Sylvira”,
jednym z powodów, dla których w Części 4A zalecałem
dodanie do tej sceny Traxigora, było to, że możesz prze-
łamać napływ informacji wprowadzeniem kolejnych
BN-ów – najpierw Traxigora, potem Lulu.
Ponadto pozwolimy drużynie coś zrobić w trakcie słu-
chania: piekielną łamigłówkę trzeba będzie otworzyć,
a Traxigor poprosi BG o pomoc w znalezieniu kamertonu.
Jeśli chcesz, możesz rozbudować tę opcję, wykorzystując
propozycję z Części 4A, według której otwarcie łami-
główki zajmuje nawet tydzień, dzięki czemu drużyna ma
czas na badania w Candlekeep. W ten sposób otrzymasz
małą porcję informacji, długą przerwę, a potem drugą
porcję informacji i odkrycie, co kryło pudełko.
Wykorzystamy też wiedzę BG i skłonimy ich do po-
dzielenia się nią. Choć początkowych odkryć muszą
dokonać eksperci z Candlekeep (inaczej cała podróż
do biblioteki nie ma sensu), po otwarciu tych drzwi do
wiedzy może okazać się, że ktoś z drużyny dysponuje
odpowiednimi informacjami na dany temat. Na przykład
może rozpoznać piekielną umowę wewnątrz łamigłówki
i rozumieć znaczenie takiego przedmiotu. W ten sposób
oferujemy graczom możliwość aktywnego uczestnic-
twa w scenie, ale także tworzymy sytuację, w której
Sylvira i Traxigor są na równi z BG i z nimi współpra-
cują – nie są wtedy wykładowcami dającymi uczniom
pracę domową.
Niektóre informacje z poniższego podsumowania po-
jawiają się w innych miejscach Remiksu. Powtarzam je
tutaj, żeby było całkowicie jasne, czego nie wiedzą, a co
wiedzą Sylvira, Traxigor i Lulu, i co mogą powiedzieć
drużynie (także informacje, które są fałszywe).
Sylvira: Tarcza Ukrytego Pana
Sylvira rozpozna Tarczę Ukrytego Pana jako pie-
kielny artefakt:
• Stworzył ją Gargauth, piekielny arcyksiążę i półbóg.
• Gargauth może mówić poprzez tarczę.
63
• Każdy, kto trzyma tarczę, podobno słyszy Szepty
Ukrytego Pana. Nie jest do końca pewne, czy Gargauth
może czytać albo kontrolować myśli osoby trzymającej
tarczę, ale na pewno może się z nią porozumiewać
tele­patycznie.
• Według niektórych źródeł użytkownik tarczy może
rzucać ogniste kule i tworzyć ściany ognia.
• Możliwe, że istnieje kilka takich tarcz i Gargauth
może porozumiewać się przez każdą z nich, ale
­podobno każda oferuje inne moce magiczne. Tak
czy inaczej, tarcza pojawiała się w różnych mo-
mentach historycznych i zawsze była przyczyną
wielkiego zła.
Sylvira ma też ogólną wiedzę na temat Gargautha
i może przekazać wszystkie informacje opisane w roz-
dziale Historia Gargautha.
• Wie też, że według doniesień agenci Gargautha bar-
dzo interesowali się Imperium Imaskari, ale nie wia-
domo, dlaczego.
• Jeśli BG sądzą/wiedzą, że Gargauth współpracował
z Kultem Zariel, Sylvira uzna to za dziwne, biorąc pod
uwagę jego konflikt z Asmodeuszem.
ZALECENIA SYLVIRY: Na początku Sylvira zapali
się do pomysłu zaopiekowania się Tarczą i zbadania
jej. (Traxigor raczej zasugeruje schowanie przedmiotu
w skarbcu Candlekeep i zapomnienie o nim; „jest zbyt
niebezpieczna” – stwierdzi).
Bez względu na decyzję BG na tym etapie, gdy później
okaże się, że drużyna udaje się do Avernusa, Sylvira
poprosi o wrzucenie tarczy do Styksu. Sądzi, że w ten
sposób uda się zniszczyć połączenie przedmiotu z Gar-
gauthem i zakończyć jego knowania. (Ma w tym więcej
racji, niż jej się wydaje: ponieważ Gargauth jest tak na-
prawdę uwięziony w tarczy, kąpiel w Styksie wyczyści mu
pamięć [zob. Dodatek: Odgrywanie Gargautha]).
Uwaga: błędne lub niedokładne informacje Sylviry na temat
Tarczy to celowy zabieg. Kluczowym faktem, którego tu nie
podajemy, jest to, że Gargauth znajduje się w tarczy, a nie
tylko się przez nią komunikuje. BG mogą odkryć dokładniej-
sze informacje, prowadząc badania nad Gargauthem lub Tar-
czą w Candlekeep, a także w piekle, gdy się tam już znajdą.
Sylvira: Piekielna łamigłówka
Sylvira zna takie przedmioty, bo w przeszłości już kilka
otworzyła.
• Tworzą je diabły z Dziewięciu Piekieł.
• Łamigłówki zwykle wykonuje się z piekielnego żelaza,
ale bywają też zrobione z kości lub rogu.
• Mają za zadanie jednocześnie chronić swą zawartość,
ale także kusić. „Każdy zamek można otworzyć. Ale
łamigłówka kusi”.
 pomocnik do zstąpienia do avernusa
• Rozwiązując niewiarygodnie skomplikowaną łami-
główkę, która zabezpiecza pudełko, można niechcący
przeprowadzić piekielny rytuał, w wyniku którego sta-
niesz się sługą diabła będącego twórcą łamigłówki.
Sylvira opanowała kilka zaklęć i opracowała technoma-
giczne narzędzia pozwalające na bezpieczne otwieranie
łamigłówek.
MECHANIKA: Istota, która poświęci godzinę na otwar-
cie piekielnej łamigłówki, może wykonać test Inteligencji
(Śledztwa) o ST 30. W przypadku powodzenia ta istota
odkrywa sposób lub sekwencję kroków potrzebnych do
otworzenia pudełka (i może to zrobić w przyszłości bez
testu). Jeśli do sukcesu w teście zabrakło 5 lub więcej,
stworzenie musi wykonać rzut obronny na Mądrość
o ST 18. W przypadku niepowodzenia otrzymuje
42 (12k6) obrażenia psychiczne. Udany rzut zmniejsza
obrażenia o połowę. Jeśli w wyniku tych obrażeń punkty
wytrzymałości tej istoty spadłyby do 0, zamiast tego ta
istota staje się objęta efektem czaru dominacja nad osobą
rzuconego przez diabła, który stworzył pudełko. Ten
diabeł może porozumiewać się telepatycznie z tą istotą
z dowolnej odległości, a ofiara jest szczególnie podatna
na dominację w nocy, bowiem wtedy diabeł może kontro-
lować jej ciało niczym kukiełkę, chyba że ofierze uda się
wykonać udany rzut obronny na Mądrość o ST 12. Ten
efekt działa jak klątwa (według opisu nałożenie klątwy),
ale z efektem trwałym.
Sylvira: Piekielna umowa
Wewnątrz piekielnej łamigłówki znajduje się platynowa
tablica pokryta znakami piekielnego pisma. Jedna strona
tablicy jest szorstka i pełna zadziorów, jakby coś wyrwało
ją z ogromną siłą.
TREŚĆ: Tekst na tablicy to Pakt podpisany przez Naj-
wyższą Obserwatorkę Bellandi i Zariel [patrz Część 4B].
PIEKIELNA ŁAMIGŁÓWKA: Osoby, które wykonają
udany test Inteligencji (Wiedzy tajemnej) lub Inteligen-
cji (Religii) o ST 14 rozpoznają piekielną umowę. Test
o ST 16 ujawni poniższe informacje. Tak czy inaczej,
­Sylvira posiada tę wiedzę i chętnie się nią podzieli, jeśli
nikt z drużyny nie zna się na piekielnych umowach.
• Piekielne umowy to magicznie wiążące pakty zawie-
rane pomiędzy śmiertelnikami i diabłami. Prawie
zawsze polegają na sprzedaży duszy w zamian za
usługę lub dar.
• Dana umowa sporządzana jest w dwóch identycznych
kopiach (zarówno w treści, jak i przedmiocie, na któ-
rym ją spisano: tablicy, czaszce, zwoju itp.). Następnie
kopie rozdziela się: śmiertelnik zatrzymuje swoją,
a diabeł swoją.
• Umowę można zerwać tylko po zebraniu obu kopii
w jednym miejscu, a nawet wtedy magiczne zabez-
pieczenia bardzo utrudniają zniszczenie dokumentu.
(Sylvira zasugeruje wykorzystanie w tym celu ognia
starożytnego smoka. Traxigor wspomni o wrzuceniu
obu kopii do Styksu, co sprawi, że kontrakt zostanie
zapomniany. Życzenie też powinno tu zadziałać).
64
Uwaga: postanowiłem, że tablicę wykonano z platyny
z uwagi na przekonania alchemików, według których ten
­materiał reprezentuje trwałość umowy lub związku.
HISTORIA ELTURELU: Można także wykonać test
­Inteligencji (Historii) o ST 14 i przypomnieć sobie szcze-
góły dotyczące historii miasta. Niektóre z nich drużyna
zapewne już poznała w trakcie kampanii lub były one czę-
ścią historii ich postaci.
• Najwyższa Obserwatorka Naja Bellandi została pierw-
szą Najwyższą Nadzorczynią Elturelu.
• W 1444 R.D. miastem rządził Pierwszy Jeździec Klav
Ikaia. Wtedy też okazało się, że jest potężnym wam-
pirem. W Nocy Czerwonego Przewrotu Ikaia i jego
wampiry przejęły władzę, rozpoczynając trwające
czternaście dni rządy krwawego terroru.
• Czternastej nocy na niebie, niczym drugie słońce,
pojawił się Towarzysz. Wierzono, że był to dar od
jakiegoś boga. Światło tego niespodziewanego daru
zniszczyło wampiry.
• Naja Bellandi, przywódczyni jednej z większych grup
oporu przeciw nieumarłym, stała się bohaterką i ob-
wołano ją pierwszą Najwyższą Nadzorczynią.
• Kilka lat później Bellandi została zamordowana, a jej
stanowisko zajął Cathasach Restat, jeden z członków-
-założycieli Zakonu Towarzysza.
Wskazówka: warto przygotować te informacje na osobnych
kartkach i wręczać je graczom po udanych testach, dzięki
czemu to oni, odgrywając swoje postacie, poinformują pozo-
stałych członków drużyny.
Co dalej?
Mamy tu dwa główne odkrycia:
1. Elturel NIE został zniszczony. Jest uwięziony w piekle.
2. Pakt, który go tam utrzymuje, nie może zostać ze-
rwany, chyba że uda się zdobyć obie jego kopie.
To właśnie dwa główne zwroty akcji. Daj graczom
nieco czasu na zastanowienie i dyskusję. Jeśli wszystko
pójdzie dobrze, samodzielnie dojdą do następującego
wniosku: nawet jeśli mieszkańcy Elturelu wciąż walczą,
są na z góry przegranej pozycji. Nic, co zrobią, nie uratuje
miasta – chyba że ktoś weźmie TĘ TU połowę paktu do
Avernusa. To drużyna ma klucz (albo przynajmniej jego
połowę) do uratowania miasta.
Jeśli tego nie zrozumieli, wszystko wyjaśni jeden
z BN-ów.
Na przykład Reya Mantlemorn, o ile jest z drużyną.
„Zabierzcie to do Najwyższych Rycerzy w Wysokim Dwo-
rze!” Będzie całkowicie przekonana, że rycerze uratują
miasto, jeśli ona i drużyna po prostu dostarczą im tablicę.
 pomocnik do zstąpienia do avernusa
CZAS RUSZAĆ: Gdy BG postanowią wyruszyć do Aver-
nusa, Traxigor poprosi o pomoc w znalezieniu kamer-
tonu. Wyjdzie z bohaterami z Candlekeep, żeby rzucić
sferalny przeskok i zabrać ich do Elturelu.
MAPA AVERNUSA: Gdy BG (albo niektórzy z nich)
pomagają szukać kamertonu, Sylvira znajdzie mapę Aver-
nusa (dołączoną do kampanii). Czarodziejka wyjaśni, że:
• Nie ma gwarancji, że przedstawia odpowiedni
­fragment pustkowi Avernusa, ale to jedna z n ­ iewielu
znanych map tego kręgu Piekła i jedyna, którą
ma Sylvira.
• Stworzył ją kartograf Nico Sovanna, badacz piekieł
(kolega po fachu Sylviry), szczególnie zainteresowany
Szarżą Piekielnych Jeźdźców. Udało mu się nawet
odbyć podróż do Avernusa, do miejsca, gdzie rzekomo
doszło do tej bitwy.
• Niestety, w wyniku tej ekspedycji Sovanna oszalał.
Uwaga: więcej na temat mapy w Części 6. Tutaj głównie sta-
ram się wyjaśnić, dlaczego losowa mapa nieskończonej sfery
pokazuje akurat region interesujący drużynę.
MAPA ELTURELU: Przed wyruszeniem w drogę dru-
żyna może też zechcieć poszukać mapy Elturelu. Dość
łatwo można znaleźć taki dokument w archiwach Can-
dlekeep i go skopiować. Jeśli wolisz, Sylvira może też
mieć i taką mapę.
Oczywiście będzie ci tu potrzebna mapa miasta sprzed
katastrofy. Znajdziesz ją w Forgotten Realms Adventures.
Niestety rozdzielość zeskanowanego PDF-a, który obec-
nie sprzedaje WotC, nie jest zbyt dobra.
Różnice pomiędzy mapą a okrutną rzeczywistością
czekającą na drużynę po drugiej stronie sferalnego prze-
skoku zapewne zaowocują potencjalnie fajnymi scenami
nawigacji po mieście, a także podkreślą rozmiar kata-
strofy. Z drugiej strony, taka mapa da drużynie ogromną
przewagę w Elturelu, więc możesz nie chcieć, by posia-
dali ją od razu, a ową przewagę zyskają dopiero po samo-
dzielnym zdobyciu mapy.
Wprowadzenie Lulu
Jeśli Lulu jest jednym z BG [zob. Część 2], to nadszedł
czas, by wprowadzić ją do gry. Później zajmiemy się
szczegółową historią Lulu, ale na razie najważniejsze
informacje to:
• Lulu pamięta jedynie przebudzenie wśród czerwonych
piasków pustkowi Avernusa.
• Przez kilka lat wędrowała w dół Styksu i przeżyła
wiele przygód, aż wreszcie trafiła na Toril.
• Sylvira usłyszała w Amn opowieści o holifantce
opowiadającej niestworzone historie o Dziewięciu
Piekłach. Specjalnie udała się na południe i odnalazła
Lulu. Natychmiast się polubiły i Lulu postanowiła
towarzyszyć Sylvirze w drodze do Candlekeep i poma-
gać jej w badaniach. Szybko mocno się zaprzyjaźniły.
65
• W głowie Lulu kołacze się kilka wspomnień sprzed
utraty pamięci: szczególnie dobrze pamięta przyjaźń
z piękną rycerką-anielicą, która dawno temu przy-
była do Elturelu i poprowadziła wojska tego miasta
na wojnę do samego Piekła. („Samej bitwy to nie
pamiętam”, stwierdzi Lulu, „Ale raczej przegraliśmy.
I pewnie tak straciłam pamięć”.) Sylvira jest święcie
przekonana, że Lulu brała udział w słynnej Szarży
Piekielnych Jeźdźców, i próbowała znaleźć sposób
przywrócenia słoniczce pamięci, zwłaszcza wspo-
mnień dotyczących słynnego wydarzenia. Z powodu
związku Lulu z Elturelem holifantka będzie szczegól-
nie zainteresowana BG z tego miasta, a także informa-
cjami na temat zniknięcia metropolii).
Najlepiej będzie, jeśli Lulu z łopotem wleci do pra-
cowni w trakcie wielkich wyjaśnień Sylviry, co pozwoli
ci zmienić tempo sceny. Do tego wydarzenia na pewno
powinno dojść przed otwarciem piekielnej łamigłówki.
Lulu powinna też zademonstrować swą wiedzę o Dzie-
więciu Piekłach, na przykład udzielając przydatnych
komentarzy:
• To ona może wspomnieć inne tytuły Gargautha (Dzie-
siąty z Dziewięciu Panów, Ukryty Pan itp.), ponieważ
spotkała kiedyś diabła, który z całego serca nienawi-
dził Gargautha za zdradę Asmodeusza.
• Na pewno będzie też wiedzieć, czym jest piekielna
łamigłówka, i podniecona może trajkotać, jak to uwiel-
bia patrzyć, jak Sylvira je otwiera („To jak dostawać
prezent na święto Caravance w Waterdeep!”)
• To ona może zdradzić, jak niszczy się piekielne
umowy… ale nie będzie wiedzieć, skąd to wie.
Jednak najważniejsze jest co innego: gdy piekielna
umowa zostanie odczytana na głos, Lulu nagle odzyska
ważne wspomnienie:
Zariel! Tak nazywała się moja anielica!
To wstrząsające odkrycie (dla Sylviry i Traxigora, jeśli
drużyna nie załapie). Anielica, która przewodziła Szarży
Piekielnych Jeźdźców, to Zariel, arcyksiężna Avernusa?
I Lulu była jej dobrą przyjaciółką?
Tak! Tak! Pamiętam! Przeszliśmy przez bramę, tnąc
diabły niczym pieśń tnie powietrze! I Zariel też śpie­
wała, a rycerze dołączyli do jej niebiańskiego głosu!
Ale potem… zostaliśmy zdradzeni? Tak. Pamię­
tam zdradę. Ale przez kogo? Nie wiem. Po prostu…
Nie. Nie wiem.
To wszystko, co wie (jak na razie).
Oczywiście, gdy BG postanowią zabrać piekielną
umowę do Avernusa, Lulu postanowi im towarzyszyć:
w końcu, jeśli chodzi o podróżowanie po tym piekle, tylko
ona ma wiedzę i doświadczenie i chce pomóc w wypra-
wie. Jeśli BG odrzucą jej propozycję, holifantka będzie
nalegać. Jeśli to nie pomoże, spróbuje schować się w ba-
gażach grupy.
pomocnik do zstąpienia do avernusa

66
 pomocnik do zstąpienia do avernusa
Dodatek: Odgrywanie Gargautha
U
więziony w Tarczy Ukrytego Pana Gargauth to
element kampanii, który ma potencjał towarzy-
szyć graczom aż do końca ich przygód w Piekle…
ale może też zniknąć, zanim drużyna zorientuje
się, kto zacz.
Gargauth: wskazówki
do odgrywania
IMIĘ: Gargauth (Dziesiąty z Dziewięciu Panów, Zapo­
mniany Pan Czeluści, Ukryty Pan, Wyrzutek i Ten-
-Który-Patrzy).
WYGLĄD: Tarcza z posrebrzanej stali wanadowej ozdo-
biona spiżowymi dekoracjami układającymi się w wizeru-
nek rogów, oczu i kłów piekielnego czarta.
CYTAT: „Nie masz pojęcia, jakież to tajemnice mogę ci
zdradzić! Jeśli tylko zgodzisz mi się służyć!”
ODGRYWANIE:
• Niczego nie pragnie bardziej niż wydostać się
z więzienia.
• Pragnie władzy, bez względu na formę, jaką
ona przyjmie.
• Odgrywając, mów albo sykliwym, uwodzicielskim
szeptem, albo donośnym, basowym rykiem.
HISTORIA: Zob. Historia Gargautha w Część 3B: Tło
Tajemnic Vanthampurów.
CHARAKTERYSTYKI: Zob. Zstąpienie do Avernusa,
s. 226.
Pierwsze spotkanie
z tarczą ukrytego pana
Gdy drużyna znajdzie Tarczę Ukrytego Pana, Gargauth
będzie twierdzić, że jest Tarczą Silvama, a Vanthampuro-
wie ukradli go rodzinie Hhune.
Tarcza Silvama to jeden z artefaktów Kuldannoraru,
które niegdyś należały do Thethyrskiej rodziny królew-
skiej. Udany test Inteligencji (Historii) o ST 16 ujaw-
ni, że Tarczę Silvama stworzono przed Wojnami Oka
Tyrana i przepadła ona za panowania dynastii Strohm
(między V i IX wiekiem), a potem na krótko pojawiła się
w XIV wie­ku, by znów zaginąć.
Test o ST 18 pozwoli przypomnieć sobie zapis z pewnej
kroniki, w której Tarczę Silvama opisano jako przedmiot
z mithralu z wprawionym kryształowym „okiem” – czyli
wyglądała zupełnie inaczej niż Tarcza Ukrytego Pana.
Jeśli Gargauth usłyszy taki argument, przynajmniej z po-
czątku będzie twierdzić, że Tarcza Silvama, którą znale-
ziono w XIV wieku, była podróbką.
Uwolnienie Gargautha
Najważniejszym celem Gargautha jest uwolnienie się
z tarczy, więc omówmy krótko sposoby osiągnięcia
tego celu.
Po pierwsze, Gargauth może zgodnie z umową z Za-
riel sprowadzić trzynaście miast do Piekła. Po sukcesie
67
z Elturelem (a niekoniecznie musiało to być pierwsze
miasto) szuka nowego celu.
Po drugie, tarczę można zniszczyć w Kuźni Bela
w Avernusie. Tam ją wykonano, a więc i tam da się ją
unicestwić.
Po trzecie, Gargautha może uwolnić Asmodeusz lub
inny piekielny arcyksiążę albo arcyksiężna. W tym celu
musi dotknąć tarczy i wypowiedzieć imię Gargautha.
I wreszcie: Gargautha można tymczasowo uwolnić,
rzucając na tarczę rozproszenie dobra lub zła. Każde
rzucenie tego czaru ma 1% szans uwolnienia diabła na
1 minutę. Zużycie komórki wyższego kręgu pozwala albo
zwiększyć szansę procentową uwolnienia Gargautha
(krokami co 5%, 10%, 25% i 50% za każdy dodatkowy
krąg), albo okres, przez który diabeł przebywa na wol-
ności (krokami co 10 minut, 1 godzinę, 12 godzin, 24 go-
dziny za każdy dodatkowy krąg). Można też połączyć oba
efekty: na przykład czar 9. kręgu może mieć 10% szans
na uwolnienie Gargautha na godzinę. Lub 50% szans
uwolnienia go na minutę.
Uwaga: te zasady kompletnie zmieniają i zastępują tekst
z sekcji Uwolnienie Gargautha ze strony 227 Zstąpienia do
Avernusa.
Liczne Plany Gargautha
Gargauth jest niewiarygodnie sprytnym, niewiarygodnie
spostrzegawczym i niewiarygodnie przekonującym dia-
błem, który doskonale zdaje sobie sprawę z tego, jak bez-
bronny jest, pozostając w tarczy. Zaadaptuje się do każdej
sytuacji, w której się znajdzie. Będzie zwodzić. Wykorzy-
sta zaufanie, ale nie nadużyje go bez powodu. Najbar-
dziej efektywny będzie, należąc do kogoś, kto będzie mu
posłuszny. Jednocześnie musi za wszelką cenę unikać
sytuacji, w której nie będzie w stanie wpływać na nikogo
w pobliżu. Przemęczy się na słabej pozycji i cierpliwie
zaczeka na okazję do wykorzystania i ugrania czegoś, za-
miast tracić cierpliwość i palić za sobą mosty.
Przy pierwszym spotkaniu z drużyną (gdy zapewne
trafi w ich ręce) z początku będzie się starał od niej uciec.
W sferze materialnej przebywał wystarczająco długo, by
wiedzieć, że wędrowni, ratujący świat awanturnicy są
beznadziejnymi kandydatami do realizacji jego planów,
a we Wrotach Baldura można znaleźć mnóstwo lepszych
marionetek.
Właśnie dlatego zacznie od udawania Tarczy Silvama,
licząc, że zostanie zwrócony „prawowitym właścicielom”.
Jeśli ta strategia zawiedzie, Gargauth spróbuje za
pomocą telepatii „wezwać pomoc” kogoś, kto bardziej
mu się przyda i akurat będzie w pobliżu. W ten sposób
można uzasadnić spotkanie z Rycerzami Tarczy w Części
4A: Droga do Candlekeep, na przykład zakładając, że
drużyna, mając ze sobą Tarczę, wędrowała po Wrotach
Baldura i przypadkiem minęła członka rodziny Hhune,
a Gargauth telepatycznie skontaktował się z tą osobą.
Można z łatwością wyobrazić sobie więcej takich sytuacji.
 pomocnik do zstąpienia do avernusa
Jeśli Gargauth zorientuje się, że BG faktycznie mają
realną szansę uratowania Elturelu, zrobi wszystko, żeby
ich powstrzymać. (Wsysanie miast do Piekła nie jest
szczególnie łatwe – Gargauth musi to zrobić trzynaście
razy, a jeden kosztował go ponad 50 lat). Zapewne pójdzie
drogą subtelnego kłamstwa i fałszywych informacji.
W Części 4C: Na progu Piekła, gdy Sylvira wyrazi chęć
zbadania Tarczy Ukrytego Pana, Gargauth może zareago-
wać na dwa sposoby: jeśli dojdzie do wniosku, że łatwiej
mu będzie wykorzystać fascynację Sylviry Piekłem do
wywarcia na nią złego wpływu, z radością przystanie na
propozycję. Jednak jeśli dobrze mu w towarzystwie dru-
żyny lub jednego z jej członków, może dużo zaoferować,
by przekonać grupę do zatrzymania tarczy.
Z drugiej strony, gdy Traxigor stwierdzi, że najlepiej
będzie wrzucić tarczę do Styksu i tak ją zniszczyć,
Gargauth szybko wytoczy najcięższe działa. Może te-
lepatycznie porozumieć się z Sylvirą i zaoferować jej
pomoc w badaniach, być może prowokując dyskusję na
temat dalszych planów co do tarczy. Zamiast tego (lub
jeśli ten plan nie wypali) może też starać się przekonać
drużynę co do swojej przydatności w Piekle. Na przykład
doskonale zna Avernus i może stać się wartościowym
przewodnikiem.
Gdy drużyna znajdzie się już w pierwszym piekielnym
kręgu, Gargauth zapewne spróbuje ją namówić do odwie-
dzenia kuźni Bela, a następnie zmanipuluje tak, by znisz-
czyli tarczę (i tym samym go uwolnili). W tym celu może
na przykład telepatycznie przekonać kogoś, z kim BG roz-
mawiają, żeby poinformował drużynę, że tarczę można
zniszczyć w kuźni Bela (oczywiście nie wspominając przy
tym, że to uwolni, a nie zniszczy, Gargautha). Zamiast
tego Gargauth może po prostu zaprowadzić BG do kuźni,
udając, że wiedzie ich w inne miejsce (ma nadzieję potem
odpowiednio obrócić tę „pomyłkę” na swoją korzyść).
W przypadku wyjątkowo niezłomnych BG Gargauth
zapewne będzie się starał uciec. Na przykład w Elturelu
68
zaalarmuje diabły, obok których drużyna będzie się sta-
rała przekraść.
W ostateczności (tzn. znalazł się na brzegu Styksu
i drużyna zaraz wrzuci go do wody) będzie skłonny do ne-
gocjacji i zdradzi, jak uratować Elturel. Wyjaśni, że trzeba
zniszczyć pakt, łańcuchy i zaplanować powrót miasta do
sfery materialnej [zob. Część 7]. W takiej sytuacji zaofe-
ruje nawet swoją pomoc (jeśli go uwolnią!) w zniszczeniu
łańcuchów.
Chlup do Styksu
Co stanie się, jeśli BG faktycznie wrzucą Tarczę Ukry-
tego Pana do Styksu? (A sądzę, że to najbardziej prawdo-
podobne zakończenie).
Opcja 1: Tarcza ulega zniszczeniu. Uwięziony w tarczy
Gargauth jest bytem całkowicie intelektualnym. Tworzą
go jego wspomnienia, więc kiedy tarcza zanurzy się
w Styksie, Gargauth ulegnie unicestwieniu. A ponieważ
Gargauth jest źródłem mocy tarczy, przedmiot stanie się
pięknie wykonanym, ale zwykłym przedmiotem.
Opcja 2: Duch bez pamięci. Umysł Gargautha ulega
wyczyszczeniu, tarcza więzi niewiarygodnie potężnego
piekielnego czarta pozbawionego pamięci i formy.
W kampanii opowiadającej o Piekle, potępieniu i odku-
pieniu taki wątek ma potencjał na coś głębokiego: w jaki
sposób BG i ich czyny wpłyną na tę właściwie nowona-
rodzoną, potężną istotę? Czy ciążą na niej grzechy Gar-
gautha? I czy formująca się nowa tożsamość wpłynie na
moce i zdolności tarczy? Jeśli BG poprowadzą tę nową
istotę drogą dobra i prawości, a potem ją uwolnią, co
właściwie się pojawi? Nawrócony piekielny czart? Anioł?
Coś innego?
Opcja 3: Na dno. Traxigor podkreśla, że tarczę trzeba
zanurzyć w Styksie przez kilka dni (lub tydzień, miesiąc
itp.). W praktyce oznacza to wrzucenie jej do najgłębszej
części rzeki i pójście swoją drogą.
Mapa drogowa szlaku handlowego Wrota Baldura–Beregost

Dzięki uprzejmości i tytanicznej pracy Kartografii Niepraktycznej powstała nad wyraz szczegółowa i urozmaicona mapa drogowa
prowadząca od Wrót Baldura, przez Pomocną Dłoń, rozdroża prowadzące do Candlekeep, aż do Beregostu.
Belizario Zoppoda znany w naszym świecie jako Kartografia Niepraktyczna
(link https://www.facebook.com/kartografia.niepraktyczna)
Mapa drogowa szlaku handlowego Wrota Baldura–Beregost

Dzięki uprzejmości i tytanicznej pracy Kartografii Niepraktycznej powstała nad wyraz szczegółowa i urozmaicona mapa drogowa
prowadząca od Wrót Baldura, przez Pomocną Dłoń, rozdroża prowadzące do Candlekeep, aż do Beregostu.
Belizario Zoppoda znany w naszym świecie jako Kartografia Niepraktyczna
(link https://www.facebook.com/kartografia.niepraktyczna)
 pomocnik do zstąpienia do avernusa

Posłowie

P
rzygody czas zacząć! Wraz z Twoją drużyną jeste-
ście gotowi na spotkanie z parszywymi szczurami
z Wrót Baldura, wizytę w górującej nad Wybrze-
żem Mieczy cytadeli Candlekeep i zstąpienie do
pochłoniętego przez piekielny pakt świętego miasta Eltu-
rel, prawda?
Prawda?
Nic bardziej mylnego! Wiadomo przecież, że historia
spisana w scenariuszu to jedno, a to, co zrobicie z tym Ty
i Twoi gracze, to zupełnie inna para kaloszy. Przygotowa-
nia do długich opowieści mogą zatem trwać nawet dzie-
siątki godzin, w trakcie których przeszukujesz internet
w poszukiwaniu pomocy, opracowań czy inspiracji.
My też to zrobiliśmy. I tym oto sposobem zrodził się
pomysł na spolszczenie najważniejszych fragmentów naj-
lepszego – naszym zdaniem – pomocnika w historii gier
fabularnych. The Alexandrian Remix, którego lekturę
masz już za sobą.
Jeszcze wiele przed Tobą, ale nie musisz samodziel-
nie radzić sobie z tym wyzwaniem. Wraz z naszymi
partnerami przygotowaliśmy całe godziny materiałów
filmowych dotyczących opracowania scenariusza, wiedzy
o miejscach i wydarzeniach związanych ze Zstąpieniem
do Avernusa, a nawet… materiały audio jak Pieśń o Eltu­
rel i czytany wstęp do przygody!
• Warsztat RPG przygotowuje dla Ciebie pełne opra-
cowanie przygody wraz z przemyśleniami na jej temat
(a także tego pomocnika) w tym miejscu: https://www.
youtube.com/playlist?list=PL1N2rg0T6yvTlUFV_Qn-
jlMCEnGNcF6q0A
• Jeżeli chcesz wiedzieć, jak brzmi Pieśń o Elturel
w wykonaniu aktorki teatralnej Aleksandry Lis
ze Studia Tercja, to teraz masz najlepszą oka-
zję. Kliknij tutaj: https://www.youtube.com/
watch?v=SnaXoVbSLwA
• Podczas tej sesji nagraliśmy też inny materiał – czy-
tany pięknym, lektorskim głosem wstęp do przygody
Baldur’s Gate: Zstąpienie do Avernusa! Oto on: https://
www.youtube.com/watch?v=AYFCLmbVDZ8
• Na sam koniec coś, obok czego nie możesz prze-
jść obojętnie. Olbrzymi kanał To ja go tnę każdego
miesiąca publikuje mnóstwo materiałów o Zapom-
nianych Krainach, a wśród nich, rzecz jasna, materiały
wspierające tę przygodę. Jeżeli zatem chcesz zapoznać
się z poszerzonymi opisami Candlekeep, posłuchać
Przewodnika po Avernusie (i innych poziomach
Baator) lub zapoznać się Wojną Krwi – kosmicznym
konfliktem dziejącym się w tle przygody – sprawdź tę
listę: https://www.youtube.com/playlist?list=PLh0lY-
G4IZXyNRgCHM6y6RhKt_T8Z6wjwI
Jeśli to Ci nie wystarcza i nie powstrzymuje Cię bariera
językowa, to zdecydowanie polecamy zapoznać się z blo-
giem autora tej publikacji – Justina Alexandra. Znajdziesz
tam resztę Remiksu, a także opracowania dotyczące
teorii gier fabularnych, z których większość możesz wy-
korzystać w praktyce.
Do zobaczenia na szlaku!
Mateusz Nowak i Maciej Jesionowski
2021

Nasze inne publikacje do pobrania

Klątwa Strahda: Pomocnik
to 44-stronnicowy poradnik dla
MP, który w przystępny sposób
zbiera najważniejsze elementy
kampanii w jeden dokument.
Dzięki niemu przygotowanie się
do przygody, jak i jej rozegranie,
powinno sprawić jeszcze
więcej radości.
Do pobrania tutaj.
Wspaniała Tarokka to
rozszerzenie do piątej edycji
Dungeons & Dragons, które
zawiera szereg alternatywnych
reguł do wykorzystania w trakcie
sesji. Jak sama nazwa wskazuje,
dodatek ten wymaga posiadania
fizycznej wersji Dungeons &
Dragons: Klątwa Strahda –
Talia Tarokka.
Do pobrania tutaj.
Dwujęzyczna alfabetyczna
lista zaklęć to olbrzymie
ułatwienie dla Mistrzów Podziemi
i bohaterów, którzy chcieliby
ułatwić sobie drogę poznawania
zaklęć w dwóch językach –
zawiera tabele z zaklęciami,
uszeregowaną alfabetycznie,
(pl–eng oraz eng–pl) oraz taką,
która dodatkowo pogrupowana
jest względem kręgów magii.
Do pobrania tutaj.
Schemat walki do piątej edycji
Dungeons & Dragons zawiera
przedstawiony krok po kroku
skrócony opis tego, jakie
możliwości ma każdy bohater,
od chwili wypowiedzenia przez
Mistrza Podziemi słów: „no to
rzucajcie na inicjatywę!”.
Do pobrania tutaj.

71
pomocnik do zstąpienia do avernusa

72