Obiektywne badania słuchu mają na celu ocenę różnych aspektów funkcji słuchowych, takich

jak percepcja dźwięków, przewodzenie dźwięków przez układ słuchowy, reakcje na bodźce
dźwiękowe, identyfikacja deficytów słuchowych oraz ocena skuteczności terapii.
Badania te opierają się na bezpośrednim pomiarze fizjologicznych odpowiedzi układu
słuchowego, takich jak impulsy elektryczne generowane przez nerw słuchowy, fale mózgowe
czy ruchy mięśni.
Obiektywne badania słuchu korzystają z różnych technik diagnostycznych, w tym
elektroencefalografii (EEG), otoakustycznych emisji (OAE), elektroretinografii (ERG)i
elektromiografii (EMG).
Obiektywne badania słuchu są szczególnie przydatne w przypadku niemowląt i małych
dzieci, które nie są wstanie udzielić informacji zwrotnych na temat swojego słuchu. Mogą
być stosowane do wczesnego wykrywania wrodzonych wad słuchu, oceny przewodnictwa
nerwowego, monitorowania rozwoju słuchowego oraz oceny skuteczności terapii.
Badania obiektywne są również przydatne dla osób, które nie są w stanie komunikować się w
sposób werbalny lub które mają trudności w przekazywaniu subiektywnych doświadczeń
słuchowych. Mogą obejmować osoby z zaburzeniami rozwojowymi, zaburzeniami mowy lub
osoby nieświadome swojego deficytu słuchowego.
Audiometria impedancyjna jest metodą audiometrii obiektywnej opierającą się na pomiarze
ciśnienia w uchu środkowym, odruchów mięśnia strzemiączkowego i napięcia błony
bębenkowej. Jest jedną z najczęściej stosowanych i najbardziej dokładnych metod badania
ucha środkowego.
Audiometria impedancyjna obejmuje następujące testy:
tympanometrię - pomiar ciśnienia w uchu środkowym
pomiar odruchu z mięśnia strzemiączkowego
test drożności trąbki słuchowej (ETF)
Wskazania do badania
niedosłuch przewodzeniowy przy niezmienionej błonie bębenkowej lub z widocznym płynem
w jamie bębenkowej
niedosłuch przewodzeniowy przy złej drożności trąbki słuchowej
niedosłuch przewodzeniowy z niemożliwością oceny jego przyczyny w innych badaniach
niedosłuch odbiorczy
Tympanometria polega na pomiarze oporu akustycznego i ciśnienia w uchu środkowym.
Dokonuje się go przez zmianę ciśnienia w przewodzie słuchowym zewnętrznym tak, aby
uzyskać takie jakie panuje w uchu środkowym. Takie działanie powoduje że impedancja ucha
środkowego jest wtedy najmniejsza, a podatność błony bębenkowej jest największa.
Badanie odruchu mięśnia strzemiączkowego przeprowadza się automatycznie, podając do
ucha bodziec dźwiękowy o częstotliwościach 500, 1000, 2000 i4000 Hz (tzw. “piski”).
Test drożności trąbki słuchowej
Polega na umieszczeniu sondy tympanometru w kanale ucha zewnętrznego, badane jest
wówczas wyjściowe ciśnienie w jamie bębenkowej. Badany następnie przy jednoczesnym
zatkaniu nosa i przełknięciu śliny wywołuje ujemne ciśnienie w jamie bębenkowej, ponownie
mierzy się ciśnienie w uchu. Badany wykonuje wydech z jednoczesnym zamknięciem ust i
zatkaniem nosa, powoduje to wytworzenie dodatniego ciśnienia w uchu. Wykonuje się
wówczas ostatni pomiar ciśnienia w jamie bębenkowej.
Otoemisja akustyczna (OAE) to nieinwazyjne, obiektywne, łatwe badanie słuchu,
pozwalające wykryć niedosłuch odbiorczy pochodzenia ślimakowego. Otoemisja akustyczna
inaczej emisja otoakustyczna opiera się na rejestracji bardzo cichego sygnału akustycznego,
który powstaje w ślimaku na skutek skurczu komórek słuchowych zewnętrznych.
Ten test może również wykazać, czy istnieje blokada w uchu zewnętrznym lub środkowym
W zależności od sposobu pomiaru otoemisję akustyczną można podzielić na:
otoemisja spontaniczna - SOAE (ang. SpontaneousOtoacoustic Emissions) (OAE)
otoemisja wywołana - TEOAE (ang. Transient EvokedOtoacoustic Emissions) (TOAE)
otoemisja produktów zniekształceń nieliniowych – DPOAE(ang. Distortion Products
Otoacoustic Emissions)
otoemisja specyficzna częstotliwościowo – SPOAE(ang.Stimulus Frequency Otoacoustic
Emissions)
Badanie potencjałów wywołanych z pnia mózgu (ABR) Badanie potencjałów wywołanych z
pnia mózgu (ABR) to badanie, które polega na rejestrowaniu czynności bioelektrycznej
powstającej w wyższych piętrach drogi słuchowej (w pniu mózgu), w odpowiedzi na bodźce
słuchowe podawane do ucha.
Jest to najpopularniejsze, nieinwazyjne badanie słuchu, z grupy badań obiektywnych.
Rejestracja słuchowych potencjałów wywołanych pnia mózgu (ABR, BERA) to badanie
słuchu, które stosuje się zarówno w badaniach przesiewowych, jak i diagnostycznych.
Pozwala wykryć uszkodzenia słuchu w obszarze ucha środkowego, ślimaka, nerwu
słuchowego i pnia mózgu.
Wskazania do badania ABR
- podejrzenie uszkodzenia słuchu u niemowląt i małych dzieci
- nie wykształcenie mowy u dzieci do 3 roku życia lub później
- podanie leków ototoksycznych (np. gentamycyna, streptomycyna)
- podejrzenie guza nerwu statyczno-słuchowego
- podejrzenie symulacji głuchoty czy niedosłuchu
- monitorowanie przebiegu wybranych operacji neurochirurgicznych