Powieść Aleksandra Kamińskiego: „Kamienie na szaniec” przenosi czytelnika w czasy II

wojny światowej do okupowanej Warszawy, przybliżając losy trójki głównych bohaterów:

Zośki, Rudego i Alka, którzy należeli do młodego pokolenia, dorastającego w czasach
wolności i którzy stanęli w obliczu narodowej klęski oraz konieczności podjęcia walki z
okupantem. Znając ich dzieje, ich bohaterską postawę wobec niebezpieczeństwa i ofiarę
jaką ponieśli można postawić tezę, że byli to młodzi ludzie, którzy pięknie żyli i pięknie
umierali.
Na ukształtowanie się osobowości i postaw życiowych bohaterów „Kamieni na szaniec”
niewątpliwy i zasadniczy wpływ miały dwa czynniki – domy rodzinne, w których mieli
możliwość rozwinięcia poczucia patriotyzmu i obowiązku wobec ojczyzny oraz
przynależność do organizacji harcerskiej, gdzie rozwijali swoje charaktery i podejmowali
zmagania ze swoimi słabościami. To właśnie dzięki właściwemu wychowaniu i możliwości
kształtowania swych charakterów Alek, Rudy i Zośka rozwinęli w sobie wiele pozytywnych
cech, które pozwoliły im pięknie żyć. pozwoliły im pięknie żyć.
Kolejnym argumentem, potwierdzającym postawioną tezę, jest postawa bohaterów wobec
rzeczywistości, w jakiej po 1 września 1939 roku znalazła się ich ojczyzna. Głębokie
poczucie patriotyzmu i odpowiedzialności nie pozwoliły im pozostać obojętnymi na
zaistniałą sytuację. Ci młodzi ludzie czynnie zaangażowali się w działalność sabotażową i
dywersyjną, wymierzoną w okupanta. Powierzone sobie zadania wykonywali z pełnym
poświęceniem, niejednokrotnie ryzykując swoim życiem. Wykazali się zdolnościami
przywódczymi, czuli się odpowiedzialnymi nie tylko za kraj, ale również za podlegających
im kolegów, a każdą porażkę dokładnie analizowali, aby na przyszłość nie popełniać
podobnych błędów. Ich poczucie miłości do ojczyzny podkreślało piękno ich życia – życia,
które całkowicie poświęcili służbie Polsce.
Alek, Zośka i Rudy zawsze na pierwszym miejscu stawiali patriotyzm, a wszystkie swoje
działania podporządkowali idei narodowowyzwoleńczej. Czuli się odpowiedzialnymi za swój
kraj i chcieli czynnie uczestniczyć w jego odbudowie po odzyskaniu niepodległości. Dlatego
też kształcili się na tajnych kompletach, zdobywając wiedzę, która w przyszłości mogła
okazać się im przydatna.
Nie należy zapominać również o tym, że piękno życia bohaterów powieści Aleksandra
Kamińskiego potwierdzają również wartości, jakimi kierowali się w swoich działaniach i
postawach wobec innych ludzi. Wielokrotnie wykazywali się odwagą, bohaterstwem,
udowadniali, że są godni zaufania i dbają o dobro drugiego człowieka oraz o dobro Polski.
Wobec siebie byli lojalni i łączyła ich szczera przyjaźń. Warto tu wspomnieć o sytuacji, w
której po aresztowaniu Rudego, Zośka robi wszystko, aby odbić przyjaciela z rąk gestapo i
przekonuje do swego planu dowództwo Szarych Szeregów. Chłopcy wyróżniali się również
siłą charakteru, niezłomnością, ofiarnością i poczuciem wspólnoty ze swymi
współtowarzyszami z Szarych Szeregów.
Przytoczone argumenty potwierdzają założenie, że Alek, Rudy i Zośka potrafili pięknie żyć
w tak trudnej rzeczywistości, jaką była okupacja Polski w latach II wojny światowej. Piękno
swego życia potwierdzili również piękną śmiercią – śmiercią poniesioną w czasie pełnienia
służby ojczyźnie i w imię przyjaźni. Śmiercią, którą przyjęli godnie i z uśmiechem na
twarzach. Rudy zmarł w wyniku tortur, jakim był poddawany w czasie przesłuchań, kiedy
nie chciał zdradzić nazwisk towarzyszy broni. Wykazał się siłą woli i nie dał się złamać
gestapowcom. Alek, ranny podczas akcji pod arsenałem, oddał swoje życie za wolność
przyjaciela. Do ostatniej chwili pozostał spokojnym i uśmiechniętym. Zośka poległ na polu
walki podczas akcji w Sieczychach. Bohaterowie „Kamieni na szaniec” potrafili nie tylko
pięknie żyć, ale także potrafili pięknie umierać. Swoim życiem i śmiercią zasługują na
pamięć, podziw i szacunek – żyli, kierując się wzniosłymi wartościami i ideami, umierali bez
lęku, bez poczucia żalu, z godnością i świadomością, że warto było poświęcić swoje życie
w imię miłości do ojczyzny. Ich krótkie, lecz piękne życie, zakończyło się tragicznie, lecz
swoją piękną śmiercią udowodnili wierność swym ideałom.
Uważam, że przytoczone argumenty w pełni potwierdzają postawione twierdzenie, iż
bohaterowie powieści Aleksandra Kamińskiego: „Kamienie na szaniec” pięknie żyli i pięknie
umierali.