Dobro to coś, czego pragnie każdy człowiek.

Trzeba jednak
pamiętać, że nie zawsze należy dbać tylko o siebie i spełniać
swoje zachcianki. Właśnie dlatego uważam, że w życiu nie jest
najważniejsze własne dobro. Postaram się udowodnić moje
stwierdzenie, odwołując się do odpowiednich utworów.

Pierwszym argumentem przemawiającym za słusznością

przyjętej tezy jest twierdzenie, że egoizm może doprowadzić
nas do okropnej sytuacji. Świadczy o tym postać Widma Złego
Pana z ,,Dziadów cz. II” Adama Mickiewicza. Mężczyzna nigdy
nie dbał o innych i zawsze myślał o sobie. Kiedy zmarznięta
matka z dzieckiem przyszła do niego, aby prosić go o
schronienie, on odmówił, gdyż zależało mu tylko na tym, aby
to jemu było wygodnie, co doprowadziło do śmierci kobiety i
niemowlaka. W wyniku swojego egoizmu mężczyzna był
szarpany przez ptactwo i nie mógł się napoić ani najeść. Jego
przykład utwierdza moją tezę, że dbanie tylko o siebie nie jest
najważniejsze.

Słuszność mojego twierdzenia utwierdza także przykład

Winicjusza, bohatera ,,Quo Vadis” Henryka Sienkiewicza,
który nigdy nie był w pełni szczęśliwy, dopóki nie zaczął dbać
o innych. Winicjusz był bogatym patrycjuszem, który okropnie
traktował swoich niewolników. Wszystko zmieniło się jednak,
kiedy poznał Ligię, której początkowo pragnął tylko dla siebie.
Dziewczyna pokazała mu jednak, jak okazywać miłosierdzie
innym i pomagać im. Dzięki niej Winicjusz nauczył się nie dbać
tylko o własne dobro. Jego przykład pokazuje nam, że nie jest
to najważniejsza rzecz w życiu.

Podsumowując moją wypowiedź, uważam że dbanie o własne

dobro nie jest najważniejsze. Są także inne rzeczy z których
możemy czerpać ogromną radość, co ukazałam w mojej
argumentacji.