Mateo, Symonne Jashriel Rone D BSCE 1-4

A.
Ang mga Suri, na kilala rin bilang Surma, ay isang etnikong grupo na matatagpuan sa ilang
bahagi ng Ethiopia at Sudan. Sila ay isa sa mga tribo na naninirahan sa mga lugar na malapit sa
Omo River Valley sa Ethiopia. Ang mga Suri ay kilala sa kanilang tradisyunal na pananamit,
makukulay na pintura sa katawan, at mga kagamitan sa paligsahan kilala rin ang mga Suri sa
paglalagay ng mga plato sa mga labi ng kanilang mga babae. Sa kanilang kultura, itinuturing na
simbolo ng kagandahan at karangalan ang pagpapalawak ng mga labi ng babae. Ang mga
Padaung, naman, ay isang etnikong grupo na matatagpuan sa ilang bahagi ng Southeast Asia, lalo
na sa Myanmar. Sila ay kilala rin sa tradisyonal na pagdadala ng mga tali sa leeg, na
nagpapalawak naman ng kanilang mga leeg. Isa rin itong kagawiang kultural na kinikilala bilang
simbolo ng kagandahan sa kanilang komunidad. Sa China naman, isang malawak at mayaman na
kultura, mayroon ding mga kagawiang nauugnay sa kagandahan at katawan ng babae. Ang
Importante sa pagtalakay at pag aaral sa mga kultura ng Suri, Padaung, at Chinese ay ang pag-
unawa na ang konsepto ng kagandahan at pag-uugali sa pag-alaga sa katawan ay malawak at
nag-iiba-iba sa bawat kultura. Sa pag-unawa rin sa iba't ibang pananaw at pagtingin sa
kagandahan at katawan ng mga nabanggit na kultura, natututunan nating maging sensitibo at
magkaroon ng respeto sa kanilang mga tradisyon at paniniwala nagbubukas rin ito sa ating isipan
upang iwasan ang paghuhusga base sa ating sariling kultura at pamantayan. Ito rin ay
nagbibigay-daan sa mas malalim na ugnayan, pagkakaisa, at pag-unawa sa ating pandaigdigang
komunidad.
B.
Ang katawan ay isang instrumento na maari nating magamit upang maranasan nating mabuhay
dito sa mundo. Ito ang nagsisilbing tahanan o sisidlan ng ating kaluluwa, at ang paraan kung saan
tayo naglalakbay sa buhay. Sa likod ng kagandahan nito ay naroon ang mga kwento ng sakit at
pagdurusa na madalas nitong tinitiis. Sa lipunan ngayon, ang pagtalakay sa kagandahan ay hindi
maaaring gawin nang hindi kinikilala ang sakit na kadalasang kasama nito. Hindi madaling
gawain ang pagtanggap sa kagandahan at kirot na nararamdaman o dinadanas ng katawan. Sa
isang mundo kung saan ang panlabas na anyo ay malalim na nakatanim sa isipan ng mga tao,
madalas nating nakakalimutan ang tunay na kahalagahan ng ating mga katawan nagsusumikap
tayo para sa pagiging perpekto, kung minsan ay isinasailalim ang ating sarili sa hindi
makatwirang pagpapabaya at pagdurusa sa sarili. Para sa akin ang kagandahan ay hindi lamang
makikita sa mga material na bagay kundi matatagpuan rin ito sa lakas na harapin ang anumang
pagsubok na idudulot ng ating katawan. Ang pagtanggap sa sarili, anuman ang ating hitsura, ay
humahantong sa tunay na kaligayahan at kasiyahan. Ang pagtanggap sa ating mga di-kasakdalan
ay nagpapahintulot sa atin na magkaroon ng pagmamahal sa sarili at isang positibong imahe sa
sarili.
Ang patriarkiya at subordinasyon ng kababaihan ay malalim na magkakaugnay na mga isyu na
nagpatuloy sa buong kasaysayan at patuloy na laganap sa maraming lipunan ngayon. Ang
patriarchy ay tumutukoy sa isang sistemang panlipunan kung saan ang mga lalaki ay may
pangunahing kapangyarihan at awtoridad, na nangingibabaw sa mga tungkulin ng pamumuno at
paggawa ng desisyon sa iba't ibang aspeto ng buhay. Ang hierarchical na istrukturang ito ay
naglalagay ng mga lalaki sa mga posisyon ng pribilehiyo at kontrol, habang ang mga kababaihan
ay ibinaba sa mga subordinate na tungkulin na may limitadong access sa kapangyarihan at mga
pagkakataon. Dahil sa kulturang ito nagiging ugat ito ng mga problema kagaya ng gender
discrimination. Ang pang-aabuso sa mga kababaihan ay nagpapakita ng kawalan ng paggalang at
pagtingin sa kanilang dignidad bilang mga indibidwal. Sa pamamagitan ng pagbuwag sa
kulturang ito ang lipunan ay maaaring lumipat patungo sa isang mas pantay at makatarungang
mundo kung saan ang mga indibidwal, anuman ang kanilang kasarian, ay maaaring mamuhay
nang may dignidad, paggalang, at pantay na pagkakataon.
Ang pagpili ng indibidwal kumpara sa social convention ay umiikot sa tensyon sa pagitan ng
pagsunod sa mga personal na paniniwala, hangarin, at pagpapahalaga ng isang tao laban sa
pagsunod sa mga pamantayan at inaasahan na idinidikta ng kolektibo o lipunan sa
pangkalahatan. Ang salungatan na ito ay madalas na nagpapakita sa mga indibidwal ng mga
mapaghamong desisyon na maaaring makabuluhang makaapekto sa kanilang buhay at sa mga
komunidad na kinabibilangan nila. Ang kakayahan ng isang indibidwal na pumili ng kanyang
landas, kahit ito ay magiging kontrobersyal o hindi pabor sa lipunan, ay nagpapakita ng lakas ng
loob at pagiging totoo sa sarili. Sa pamamagitan ng pagtanggap sa kung sino at ano tayo talaga,
at pagpili ng landas na nagpapakita ng ating tunay na pagkatao, nagiging mas malaya tayong
indibidwal. Ang pagyakap sa indibidwal na pagpili habang iginagalang ang mga social
convention ay lumilikha ng isang kapaligiran na nagdiriwang ng pagkakaiba-iba, nagpapaunlad
ng paglago, at nagbibigay daan para sa isang mas inklusibo at maayos na lipunan. Sa
pamamagitan ng pag-iwas sa balanseng ito, maaari nating i-navigate ang mga kumplikado ng
pag-iral ng tao at bumuo ng isang landas patungo sa isang mas maliwanag at mas mahabagin na
hinaharap.
C
Ang sining ay may malaking kahalagahan sa kinagisnan kong kultura bilang isang Pilipino. Ito
ay isang pundasyon ng ating pagkakakilanlan, pagpapahalaga, at pag-unawa sa ating sariling
kultura at identidad. Ang sining ay nagbibigay kulay, saysay, at kaluluwa sa mga tradisyon,
paniniwala, at kaugalian ng ating lahi. Ang sining ay isa sa mga pinakamabisang paraan upang
ipalaganap at mapanatili ang ating kultura. Sa pamamagitan ng mga awit, sayaw, tula, dula, at iba
pa nagbibigay din ito sa atin ng pagkakakilanlan bilang mga Pilipino. Sa pag-awit ng mga
pambansang awit, pagsayaw ng mga katutubong sayaw, o pagsulat ng mga tula sa ating wika,
naipapakita natin ang pagmamahal at pagpapahalaga sa ating bansa at kultura. Ito din ang
nagiging daan upang palaganapin at mapanatili ang ating wika. Sa pamamagitan ng pag-awit,
pagsulat, at pagsasalita sa ating sariling wika, pinapalakas natin ang ating identidad bilang mga
Pilipino. Sa kabuuan, ang sining ay may malalim at makabuluhang kahalagahan sa ating
kinagisnang kultura bilang mga Pilipino. Ito ay nagiging daan upang ipalaganap, patatagin, at
patuloy na paunlarin ang ating kultura at pagkakakilanlan. Sa bawat pagpapahayag ng sining,
nagiging mas malalim ang ating pag-unawa at pagmamahal sa ating bansa at kultura. Kaya dapat
natin itong ipinagmamalaki at mas paunlarin pa.