Professional Documents
Culture Documents
DUQUIATAN Pagsasalin Sa Panitikan at Pagsasalin Sa Tula
DUQUIATAN Pagsasalin Sa Panitikan at Pagsasalin Sa Tula
Pagsasalin sa
panitikan
inihanda ni: Lee Robin B. Duquiatan
Pagsasalin sa panitikan
Pagsasalin ng
Tula
inihanda ni: Lee Robin B. Duquiatan
Pagsasalin ng Tula
NOON
NGAYON
Marami ang naniniwala na dahil
imposibleng ilipat sa ibang wika May mga lumabas na bagong salin sa
ang ritmo at tugmaan ng orihinal berso ng mga nabanggit na epiko.
na tula, hindi na dapat pang Maaari na ang teoryang gumabay sa
pagtangkaang lumikha ng isang mga unang nagsalin ng The Iliad at
bagong tula sa pamamagitan ng The Odyssey ay ang bilang 11 sa teorya
na itinala ni Savory.
pagsasalin. Sapat nang ilipat sa
salin ang ideya, ang mensahe ng
orihinal, at ang mga kaisipang
pinalulutang nito
Ano ang mga imposible
sa pagsalin ng Tula?
Mula sa aklat tungkol sa pagsasalin ng
tula (The Art of Translating Poetry,
1988), tala ni Burton Raffel.
Ponolohiya Prosodia
Sinaktika
Ponolohiya
Ang palatunugan o
ang sistema ng mga
tunog na bumubuo sa
isang wika.
Sinaktika
Tumutukoy sa
partikular na sistema
ng pagsulat ng berso
o ang estruktura ng
mga taludtod.
Song of Maria Clara
By: Dr. Jose Rizal
Sweet are the hours in one's own Native Land, All
there is friendly o'er which the sun shines above;
Vivifying is the breeze that wafts over her fields;
Even death is gratifying and more tender is love.
Ardent kissed on a mother's lips are at play, On her
lap, upon the infant child's awakening, The
extended arms do seek her neck to entwine, And
the eyes at each other's glimpse are smiling. It is
sweet to die in one's own Native Land, All there is
friendly o'er which the sun shines above; And
deathly is the breeze for one without A country,
without a mother and without love.
Ang Awit ni Maria Clara
Ni: Dr. Jose Rizal
Mga sandali’y matamis sa sarili nating bayan,
Doo’y kaibigang tangi bawat sikatan ng araw,
Buhay ang sa hanging simoy na lumilipad sa
parang, Kamatayan ay masarap, kay lambing ng
pagmamahal! Marubdob na mga halik ang
naglalaro sa labi Ng inang pagkagising na sa
kandunga’y bumabati; Sabik kawitin ng bisig ang
kanyang liig na pili, At pagtatama ng tingin, mga
mata’y ngumingiti. Kamatayan ay matamis nang
dahil sa Inang Bayan Doo’y kaibigang tangi bawat
sikatan ng araw, Ngunit ang simoy ng hangi’y
mapait na kamatayan Sa taong walang sariling
lupa, ina’t kasintahan!
MARAMING SALAMAT PO!