Trolle - by ł to zazwyczaj wielki, potężny i ograniczony intelektualnie stwór.

Miały one grubą

skórę
(zwykle szarą bądź brązową), ostre zęby, silne chwytne dłonie oraz potężne lecz krótkie nogi.
Trolle żyły w Śródziemiu w wielu odmianach.
Trolle Były ograniczone umysłowo, lecz były na tyle inteligentne iż miały własny język (choć
często mówiły czarną mową), potrafiły wytwarzać broń i pancerze oraz obsługiwać proste
maszyny oblężnicze.
Jak można zauważyć w Hobbicie, w czasie akcji utworu kiedy Mordor został pokonany ,
niedobitki z Dagorlad uchodziły w bardzo dalekie strony
. Nawet do Forodwaith i Eriadoru.
(Shire i obozowisko trolli było w Eriadorze).
podobne nieco do goblinów, nie znoszą dziennego światła, pod wpływem promieni s łonecznych
kamienieją. Trzech z nich - Williama (Billa), Bertrama (Berta) i Toma spotkały wędrujące z Bilbem
k rasnoludy. Dzięki pomocy Gandalfa udało im się uratować. Trolle nie spostrzegły, że świta i
zamieniły się w skały.

Krasnoludy - lud spokojny i pracowity. Krasnolud był niewiele większy od hobbita i posiadał piękną długa brodę,
przywódca Krasnoludów był Thorin Dębowa Tarcza wielki i dostojny krasnolud , poddanymi jego byli : Kili, Fili,
Dwalin, balin , Dori , Nori , Ori , Gloin, Bifur , Bofur , Bambur. Krasnoludy nienawidziły :Goblinów, Górskich troli,
pająków oraz Wilków.
a przyjaźniły się z orłami, Czarodziejami, Hobbitami, Ludźmi i Elfami. Krasnoludy posiadały wiele głębokich
kopalni ze złotem , diamentami oraz zasobami naturalnymi takimi jak np. węgiel.
Lud Krasnoludów był bardzo skąpy oraz chytry jeżeli chodziło o skarby wszystko co najpiękniejsze
chcieli mieć dla siebie, kochali złoto i błyskotki takie jak diamenty oraz rubiny.
Rasa Krasnoludów kochała ponad wszystko przy dobrym zastawieniu stołów wypić mocny trunek i zapalić fajkę
oraz posłuchać skocznej muzyki. Krasnoludy nie były wcale grube były one po prostu dobrze zbudowane .
Krasnoludy posiadały bardzo dobrze rozwinięte rzemiosło oraz wspomniane wcześniej górnictwo .
Do walki w zwarciu używali głównie toporów , młotów , sztyletów oraz mieczy natomiast rzadko kiedy można było
spotkać krasnoluda z łukiem czy też długim mieczem.
Krasnoludy były ludem bardzo odważnym i walecznym.
Natomiast w liczebności krasnoludów było bardzo mało kobiet.
Według mnie gdy by liczebność kobiet wśród krasnoludów mieli by większą liczebność ludu do pracy oraz do
walki , może i byli by jednym z najlepszych mocarstw w "Hobbicie" J.R Tolkena takich jak Elfowie Czarodzieje czy
tez orły .

Gobliny są okrutne i złe. Nie wyrabiają pięknych przedmiotów. Na innej robocie znają się dość
dobrze. Jeśli im się chce budują tunele i szyby kopalni nie gorzej niż krasnoludy. Z natury są
niedbałe i brudne. mają swoich więźniów i jęców. Nie tolerują światła i powietrza. Posiadają
wszelkie narzędzia tortur. Mieli króla i dużo mieczy . nienawidziły krasnalów. Gobliny żyją w
stadach są ogromne, grube i szpetne

Gobliny - Rzadko spotykano pojedynczo, atakują w grupach, sieją niepokój, zamieszkują jaskinię
i podziemia. Bały się światła, sprzymierzone z wilkami. Produkują różne bronie np. miecze,
sztylety, o raz narzędzia tortur, które robili ich więźniowie ( najczęściej). Żywiły się końmi, kucami
i osłami ( zawsze są głodni nawet gdyby zjedli całą spiżarnię). Przywódcą był wielki goblin. Są
brutalni, okrutni wobec swoich więźniów. Bali się 2 mieczy ( siekacza i zabijacza). A tak na
marginesie to gobliny to inaczej mówiąc to orki .. ale tego już nie pisz xdd Mam nadzieje że
pomogłam.. Gdyby co musiałabyś se poukładać.. a dobrze napewno to jest bo robiliśmy z panią z
polskiego.. bo tez przerabiam.. i robiliśmy każde z bohaterów charakterystykę ;)

1) Jak wyglądały?
Gobliny były to ogromne, grube i szpetne stwory. Z natury niedbałe i brudne.

2) Gdzie mieszkały?
Mieszkały zwykle we wnętrzach gór, jaskiń, podziemia.

3) Czym się żywiły?

Żywiły się końmi, kucami i osłami, jadały jeszcze gorsze rzeczy (zawsze były głodne nawet gdyby
zjadły całą spiżarnię).

4) Czym się zajmowały?

Produkowały różne bronie (np. miecze, sztylety) oraz narzędzia tortur, które produkowały ich
więźniowie.

5) Jak się zachowywały?

Były brutalne, okrutni wobec swoich więźniów. Rechotały wstrętnymi kamiennymi głosami.

6) W jaki sposób demonstrowały swoją siłę?

7) Jak było zorganizowane to plemię?

Wielki Goblin był to władca goblinów, został zabity przez Gandalfa. Uwięził całą kompanię i byłby
z pewnością pozabijał krasnoludy, gdyby nie pomoc maga. Gobliny były bardzo dobrze uzbrojone
w topory i krzywe szable.

8) Czego się bały?

Bały się 2 mieczy (siekacza i zabijacza), miecza zabranego przez drużynę z kryjówki trollów.

W tej części opisane są najważniejsze cechy goblinów jako rasy: pochodzenie i pokrewieństwo,
wygląd i cechy fizyczne, specjalne zdolności, psychika, bóstwa i stosunek do nich.
Pochodzenie
Początki istnienia goblińskiej rasy giną w mroku dziejów, ale podejrzewa się, że są ściśle
związane z eksperymentami Starych Slannów. Badacze przyjmujący tę teorię są zgodni co do
tego, że mniej więcej w tym samym czasie pojawiły się snotlingi i orki, natomiast hobgobliny
wyewoluowały w nieznany sposób jakiś tysiąc lat później. Rzecz jasna zielonoskórzy nie
wyglądali podówczas tak jak dzisiaj; przypuszczalnie skóra pierwszych goblinów miała kolor
ciemnobrązowy, a zzieleniała dopiero po kilkuset latach - głównie pod wpływem słońca. Tezę tę
potwierdza istnienie podziemnych goblińskich plemion, których członkowie do dziś mają skórę
niemalże czarną.
Budowa ciała
Gobliny są niskimi (przeciętnie 1,2 metra wzrostu) humanoidami. Ich szkielet jest zbliżony do
ludzkiego, aczkolwiek kości goblinów są znacznie mniejsze i lżejsze. Kolor skóry obejmuje
wszelkie odcienie zieleni i brązu. Oczy i włosy są zwykle czarne lub ciemnobrązowe, a krew
czarnozielona. Wygląd poszczególnych goblinów może diametralnie się różnić, co jest
spowodowane mieszaniem się ras i szczepów.
Specjalne zdolności
Gobliny widzą w ciemności na odległość 10 metrów. Ponadto dobrze się rozumieją z dzikimi
zwierzętami (wilki, dziki), dzięki czemu ich oswajanie przychodzi goblinom stosunkowo szybko i
łatwo. Dla potrzeb gry można przyjąć, że większość goblinów dysponuje wrodzoną umiejętnością
Opieka nad zwierzętami.
Psychika
Najczęściej spotykany wizerunek goblina to przebiegły, tchórzliwy sadysta, z upodobaniem
dorzynający bezbronnych i torturujący jeńców, którego jedynym zajęciem są walka i podłe
knowania. Takie traktowanie tej rasy wzbudza mą niechęć. Dlatego też gobliny są w moich
oczach nieco inne.
Niewątpliwie wiele goblinów zachowuje się w opisany powyżej sposób. Winna takiemu stanowi
rzeczy jest między innymi twarda szkoła życia, ucząca młodych zielonoskórych, że jedynym
sposobem na poradzenie sobie w Starym Świecie jest chytrość i okrucieństwo. Od najmłodszych
lat gobliny słyszą nie o honorze czy etyce, ale o zemście i zdradzie. Ich nauczyciele mają wszak
swoje racje - niemal każdy napotkany człowiek, elf czy krasnolud na widok goblina wyciąga broń,
zdecydowany na prucie flaków. To powoduje, że zielonoskórzy reagują podobnie. Pogłębia się
niechęć, zwiększa liczba bezsensownie zabitych po obu stronach... Błędne koło trwa.
A przecież tak być nie powinno. Gobliny to jedna z niewielu inteligentnych ras tak mocno
związanych z naturą. Ich kontakty ze zwierzętami są nierzadko bardzo głębokie, i mam tu na
myśli wyłącznie przyjaźń. Dlatego tak często spotyka się wśród goblinów wilki, dziki i inne
niedające się ludziom oswoić zwierzęta. Inna rzecz, że zielonoskórzy często wykorzystują swoich
zwierzęcych przyjaciół do walki, co nie przysparza im nic dobrego.
W ciekawy sposób zielonoskórzy traktują też magię. Nie jako sztukę tajemną, wymagającą
długotrwałych studiów i dożywotniej samotności, ale jako przejaw mocy natury, kwintesencję sił
nią rządzących, dającą się okiełznać tylko nielicznym wybrańcom, ale będącą ich przyjacielem,
nie wrogiem. To dosyć dobrze odzwierciedla ich stosunek do przyrody i otaczającego ich świata,
a zarazem wyjaśnia, dlaczego gobliny nie parają się zasadniczo demonologią i nekromancją,
najciemniejszymi dziedzinami magii.
Skoro już przy naturze jesteśmy, warto zauważyć, że powiązanie z nią w jakiś tajemniczy sposób
chroni gobliny przed destrukcyjnym wpływem Chaosu. Nie jest przypadkiem, że w zasadzie nie
spotyka się zmutowanych przedstawicieli tej rasy. Różnorodność, owszem, ale wynikająca z
dosyć swobodnych obyczajów i, hm... kontaktów między członkami różnych plemion. A wracając
do Chaosu: tak jak niemal wszystkie pozostałe inteligentne rasy, gobliny nienawidzą jego
manifestacji w Znanym Świecie, zwalczając je z podobną zaciętością jak ludzie, elfy i krasnoludy.
Na szkielet goblińskiej psychiki składa się, oprócz wyjątkowego stosunku do natury, jeszcze
jedna ważna cecha. Jest nią mocno rozwinięty instynkt samozachowawczy, w wielu przypadkach
stojący na granicy tchórzostwa. W wielu przekraczający tę granicę. Łączy się on z instynktowną
zdolnością do wyczuwania niebezpieczeństwa. Krótko mówiąc: typowy przedstawiciel tej rasy,
postawiony przed dwiema możliwościami: uciec lub, padłszy na placu boju, okryć się
nieśmiertelną chwałą, zawsze wybierze pierwszą możliwość.
Przejdźmy do goblińskiej inteligencji i wiedzy. Gobliny mianowicie nie są wcale tak bezrozumne,
za jakie się je uważa. Mało tego - swym sprytem przerastają niejednego człowieka czy
krasnoluda. Choć nie przywiązują zbytniej wagi do rachunków i opartych na nich nauk (jak np.
inżynierstwo i balistyka), mogłyby być dla uczonych z innych ras prawdziwymi autorytetami w
dziedzinie wiedzy o zwierzętach i roślinach. Gobliny są znakomitymi zielarzami, a ich powiązanie
z naturą sprawia, że nierzadko instynktownie wyczuwają, jakie własności mają zrywane zioła.
Istnieje jeszcze wiele aspektów goblińskiej psychiki, na które nie zwróciłem uwagi w tym krótkim
opisie. Jego ideą jest jednak ukazanie, że zielonoskórzy, bezlitośnie tępieni przez inne
humanoidalne rasy, nie są bezrozumnymi sadystami. Mają z nimi więcej wspólnego, niż rasy te
chciałyby przyznać.
Zaznaczam jednak, że tekst ten nie przedstawia goblinów jako dobrą i szlachetną rasę.
Zielonoskórzy są rzeczywiście istotami dosyć złośliwymi... delikatnie mówiąc. Przekładając to na
pięciostopniową skalę charakteru, uzyskamy następujący wynik: blisko 60% goblinów ma
charakter zły, prawie 40% neutralny, a nieliczna mniejszość - dobry.
Religia
Religia odgrywa w życiu zielonoskórych dość ważną rolę. Bardzo niewielu jest niewierzących, o
co zresztą dbają nie tylko bóstwa, lecz także ich kapłani. W związku z powyższym bogowie
goblinów częściej niż ludzcy (co nie oznacza rzecz jasna "codziennie") manifestują swoją
obecność wśród śmiertelników.

istota fantastyczna przypominająca wilka, lecz większa, bardziej drapieżna i inteligentniejsza, a czasem
obdarzona świadomością.

Słowa "warg" (vargr) używano w języku staronorweskim jako eufemizmu dla "wilk" (ulfr), we współczesnym języku
szwedzkim oznacza ono wilka. W języku staroangielskim słowo "warg" oznaczało "duży wilk". W mitologii
nordyckiej wargami nazywano demoniczne wilki: Fenrira, Skölla i Hati.

Motyw wargów wykorzystała literatura fantasy. Spopularyzował je zwłaszcza J.R.R. Tolkien w swych sagach o
Śródziemiu (trylogia Władca Pierścieni, Hobbit) oraz adaptacje filmowe jego powieści.

Istoty te występują także w grach RPG, m.in. w Dungeons & Dragons, Gothic oraz World of Warcraft. W świecie
fantasy wargowie służą czasem jako wierchowce orkom lub innym stworom humanoidalnym.