Professional Documents
Culture Documents
Potop Opracowanie Lektury Removed
Potop Opracowanie Lektury Removed
b) Podaj, jakie dzieło było dla Sienkiewicza inspiracją podczas pisania Trylogii.
___________________________________________________________________________
c) Określ, jaka jest główna różnica między cyklem Dumasa a Trylogią Sienkiewicza.
___________________________________________________________________________
___________________________________________________________________________
___________________________________________________________________________
i Chmielnicki, Czarniecki i Jan Kazimierz. Niewiele lepszy, niestety, jest pogląd zawodowych
historyków. Wychodzą oni z założenia, iż powieść historyczna nie daje wiernego obrazu przeszłości,
i skupiają uwagę na wyławianiu jej błędów, istotnych i pozornych. Dowodzą więc, iż Zagłoby
i Podbipięty w ogóle nie było, że Skrzetuski i Wołodyjowski poza nazwiskami nie mają nic wspólnego
z wojskowymi o tych nazwiskach, że Wiśniowiecki i Chmielnicki sportretowani są fałszywie, że
wreszcie bitwy pod Machnówką i uratowania króla przez górali wcale nie było. Pogląd ten dlatego
jest niewiele lepszy od poprzedniego, że stawia on dziełu literackiemu wymagania, których spełnić
ono nie może, ex definitione bowiem jest ono produktem sztuki, a nie nauki, i rządzi się prawami
nauce obcymi. Przy całej więc biegunowej odmienności obydwa te poglądy mają wspólną podstawę:
zakładają źródłową znajomość historii u autora powieści historycznej; z tym, że pierwszy przyznaje
mu ją na kredyt, drugi zaś odsądza go od niej, usiłuje bowiem wykazać wszelkie jej niedomagania.
W dziejach recepcji twórczości Sienkiewicza obydwa te, jednakowo błędne, stanowiska występowały
niejednokrotnie.
Julian Krzyżanowski, Pasek i Sienkiewicz: do źródeł „Trylogii”,
„Pamiętnik Literacki” 1956, nr 4, s. 302–303.
Lubicz
Upita
Birże
Kiejdany
Taurogi
Ujście
Tykocin
Rudnik
Sokółka
KARTA PRACY
Częstochowa
Lwów
Głogówek
Zamość
Warszawa
Warka
Prostki
wnioski: ___________________________________________________________________
___________________________________________________________________________
___________________________________________________________________________
2. Wyjaśnij znaczenie słowa warchoł. Jakie cechy Kmicica ma bohater piosenki Warchoł?
___________________________________________________________________________
___________________________________________________________________________
___________________________________________________________________________
___________________________________________________________________________
KARTA PRACY
Heraklitejska metaforyzacja dziejów nader często pojawia się w analizowanych tu powieściach […].
Począwszy od tego, że ogień i woda to żywioły ujęte w tytułach dwóch pierwszych części Trylogii.
Mimo to Sienkiewicz nie stosuje tej symboliki konsekwentnie, wykorzystując tę samą figurę do
diametralnie różnych oznaczeń. Najazd szwedzki nazwany „potopem” staje się pod działaniem języka
czymś więcej niż militarną agresją, metafora czyni zeń instrument Bożego gniewu. Łatwo zauważyć,
że „wody potopu” to nie tylko Szwedzi i cała reszta wrogów Rzeczypospolitej, ponieważ oni sami
także podlegają niebezpieczeństwu bycia pochłoniętym przez groźne „wody”. Janusz Radziwiłł czuje
na przykład, że jakieś „fale nieznane wzbierały koło niego, płynęły z hukiem, łoskotem, napływały
coraz bliżej, piętrzyły się coraz straszniej, a on rozumiał, że utonąć musi, że utonęłoby w tym ogromie
takich stu jak on”. Zwiększający się opór szlachty sprawia, że „Szwed tonął w tej liczbie jako w rzece
wezbranej”. Sakowicz lęka się, że partyzantka szlachecka wraz z oddziałem Babinicza „zaleje Taurogi
jak powódź”. Zakres metafory „potopu” jest zatem szerszy niż oznaczenie kataklizmu najazdu
szwedzkiego. Skoro pojawia się w tekście również do oznaczenia narastającej siły polskiego oporu, to
znaczy, że „potop” jest nazwą żywiołu dziejowych zmian, które dotykają każdego uczestnika historii
i wyrażają jej kapryśny bieg. […]
Analiza fragmentów języka symbolicznego tych powieści wskazuje […] na jego
niewspółbieżność lub wręcz obcość wobec fabuły zmierzającej do krzepiącego zakończenia. […]
Niespójność wymienionych poziomów tekstu stanowi natomiast wartość intelektualną tych, z pozoru,
prostych opowieści. Pokazuje bowiem pisarza, którego pogląd na dzieje jest znacznie bardziej
skomplikowany, niż można by się spodziewać u autora romansów historycznych, który upiera się, aby
wbrew rosnącym kłopotom z adaptowaniem historii w literaturze nie oddać pola sceptycyzmowi
bądź poznawczemu minimalizmowi pozytywistycznej historiografii.
Ryszard Koziołek, Ciała Sienkiewicza. Studia o płci i przemocy, Wołowiec 2018, s. 495–503.
__________________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________________
__________________________________________________________________________________
KARTA PRACY