ოდესღაც იყო ქართლის მეფის გიორგი მეთერთმეტე.

ის განაგებდა
საქართველოს მაგრამ უბედურება წარმოიშვა ამ დროს შაჰ-სულთან-უსეინი
ყიზილბაშების ლიდერი გახდა მან თავისი ლაშქარი საქართველოს
წინააღმდეგ გამოგზავნა. მეფე გიორგიმ, რომელმაც გადაწყვიტა დაეცვა
თავისი მიწა, შეკრიბა თავისი ჯარი.

მოწინააღმდეგე ლაშქარნი სასტიკად შეეჯახნენ ერთმანეთს, ყიზილბაშები

ქართველებს. ქაოსის ფონზე გაბედული ყიზილბაში მეომარი რაზმიდა ცხენზე
ამხედრებული გამოვიდა და ქართველების პროვოცირება მოახდინა.

მისი თავხედობით განრისხებული ახალგაზრდა ქართველი ვაჟკაცურად

ჩაერია და მეომარი ცხენიდან ჩამოაგდო. კონფლიქტის გამწვავებასთან
ერთად შიშმა მოიცვა ქართველების გულები. მათ ლეგენდარული გმირის,
ნიკოლოზ გოსტაშაბიშვილის იმედი აქვთ .მიუხედავად ასაკისა და
უძლურებისა, გოსტაშაბიშვილმა იარაღის მოწოდებაზე უარი არ თქვა

ურყევი სიმამაცით გოსტაშაბიშვილი ბრძოლაში ყიზილბაშ მეომრებს

დაუპირისპირდა და გამარჯვების დროს წყალობა გამოიჩინა. მისი ვაჟკაცობით
შთაგონებულმა ყიზილბაშმა მეომარმა, გოსტაშაბიშვილს სალამი მისცა და
მშვიდობით წავიდა.

გოსტაშაბიშვილის ვაჟკაცობითა და დიდსულოვნებით საქართველო

ტრიუმფალური გამოვიდა, რომელიც განასახიერებდა გამძლეობასა და
მიტევებას არეულობის ფონზე.