WEIRD WAR II

Autorzy i redaktorzy: Mike Montesa, Shane Lacy Hensley, Simon Lucas, Piotr Koryś, Clint Black, Matthew Cutter,
Dave McGuire, Butch Curry, Joel Kinstle i Paul “Wiggy” Wade-Williams
Oryginalny pomysł i materiały: Shane Hensley i John R. Hopler; Dodatkowe materiały: Peter Schweighofer, David,
John i Edward Niecikowski oraz Mike Montesa
Ilustracje: Chris Appel, LuisNCT, Richard Clark, Michael Colasante, Greg Lambrakis, Marcio Fiorito, Jordan Peacock,
Richard Pollard, Kevin Sharpe oraz Simon Lucas
Ilustracja na okładce: Daniel Rudnicki; Projekt okładki: Joel Kinstle; Fotografie: Departament Obrony i Archiwa
Narodowe Stanów Zjednoczonych
Pomysły na stwory: Clint Black, Andrew Hind, John Hopler, Rob Lusk, Mike Montesa, Andrew Morris, Jess Ray, Dirk
Ringersma, David Ross, Joseph A. Unger i Paul “Wiggy” Wade-Williams
Testerzy: “Nieznani żołnierze” — Tony Dolan, Cameron Eeles, Peter Melville, Selby Thorpe oraz Stan Ward; “Dzi-
cy Amerykanie” Petera “Leitchy’ego” Leitch’a — Rob Aked, Clem Colman, Bruce Hargrave, Chris Maxfield i Mark So-
mers; “Piotr Koryś i Bohaterowie Armii Czerwonej” — Piotr Braciak, Michał Kuźniacki i Maciej Ziębicki; “Ruch oporu
z Wiednia” Markusa Finstera — Stephan Becker, Erika Lexen, Josef Teufer, Michaela Trimmel; “Oddział 10.” Davida
McGuire’a — Richard Downs, Scott Morris, Chris Noellert, Debra Noellert; “Trepy” Shane’a Mcleana — Pete Scarrott,
Tim Lewcock; “Pięść Stalina” — Jason Nichols, Matthew Klausmeier, Christian Clough, Alex Seavey, Keaton VanAuken;
“Bliźniaki z Piekła” Simona Lucasa: Caden i Ronan Hensley
Podziękowania:
Od Mike’a: Książkę tę dedykuję Największemu Pokoleniu – żołnierzom, marynarzom i lotnikom aliantów, którzy wal-
czyli w Drugiej Wojnie Światowej, i mojemu ojcu, który był świadkiem i zdołał przeżyć.
Od Shane’a: Książkę dedykuję świetnym artystom, którzy przedstawiają światy między słowami, jak również klasycz-
nym historiom o wojnie DC Comics – G.I. Combat, Sgt. Rock, Haunted Tank, Unknown Soldier, War That Time Forgot, a przede
wszystkim Weird War Tales.
Weird Wars, Weird War Two, Savage Worlds, Deadlands, “Plot Point Campaigns,” all related characters and creatures, and all related
marks and logos are copyrights of Pinnacle Entertainment Group. All Rights Reserved.
Produced in association with Studio 2 Publishing, Inc. The Studio2 logo is a trademark of Studio2 Publishing. All Rights Reserved.
This Polish edition is licensed from Pinnacle Entertainment Group. Text of Polish translation and the Gramel logo are Copyright Gramel.
All rights reserved.
Wersja polska: Alina Komsta, Jakub Osiejewski, Piotr „Ramel” Koryś, Michał „Puszon” Stachyra i przyjaciele
Konsultacje: Maciej Kamiński, Aleksander „Drachu” Ryłko, Jakub Nowosad
Korekta: Krzysztof Zięba
Konsultacje: Maciej Kamiński, Aleksander „Drachu” Ryłko
Specjalne podziękowania: M. K.
Skład: Szymon „neishin” Szweda
Wydawca: FajneRPG, Kuźnia Gier Michał Stachyra,
ul. Stokrotek 1,
31-463 Kraków
e-mail: kontakt@fajneRPG.pl
ISBN: 978-83-64473-60-9
Produkcja: Piotr „Ramel” Koryś i Michał „Puszon” Stachyra
Książka ani żadna jej cześć nie może być przedrukowywana ani w jakikolwiek inny sposób reprodukowana czy powielana mechanicznie,
fotooptycznie, zapisywana elektronicznie lub magnetycznie, ani odczytywana w środkach publicznego przekazu bez pisemnej zgody wydawcy.
©2016 Fajne RPG, Beasts and Barbarians, Dread Star Dominions and all related marks and logos are trademarks of Fajne RPG. All
Rights Reserved.
 Spis treści
Witaj na wojnie!.............................. 5
Od redaktora................................... 6
Rozdział 1
Tworzenie jednostki....................... 7
Dowodzenia.................................... 7
Blotki................................................ 7
Skład oddziału................................ 7
Twój bohater................................... 8
Grając Osią..................................... 9
Kobiety i mniejszości................... 10
Podstawowe szkolenie................. 10
Specjalizacje sił lądowych i pie-
choty morskiej.............................. 11
Specjalizacje lotnictwa................. 14
Specjalności cywilne..................... 15
Podstawowy sprzęt....................... 15
Materiały wybuchowe.................. 18
Standardowa broń........................ 18
Umiejętności................................. 18
Bariery językowe........................... 18
Zawady........................................... 22
Przewagi......................................... 23
Rozdział 2. Zasady świata..... 32
Nagrody i medale......................... 32
Modyfikatory medali.................... 32
Awanse........................................... 32
Tabela medali................................ 32
Modyfikatory awansu.................. 34
Przemieszczanie się...................... 34
Zaopatrzenie................................. 34
Budynki i umocnienia.................. 35
Okopy i umocnienia.................... 36
Niebezpieczeństwa
na polu bitwy................................ 36
Choroby......................................... 40
Starcia powietrzne........................ 42
Starcia na morzu........................... 45
Rozdział 3. Siły Aliantów....... 49
Lotnictwo Wojska Polskiego...... 55
Pojazdy Wojska Polskiego........... 56
Samoloty Wojska Polskiego........ 59
Okręty Wojska Polskiego............ 61
Przebieg kampanii jesiennej........ 62
Amerykańskie jednostki
powietrzne..................................... 70
Amerykańskie pojazdy................ 71 Generator misji...........................158
Amerykańskie samoloty.............. 75 Misje na lądzie............................158
Amerykańskie okręty................... 78 Misje na lądzie............................159
Brytyjskie jednostki Misje powietrzne........................164
powietrzne..................................... 84 Misje morskie..............................169
Brytyjskie jednostki
Rozdział 8. Rattenkrieg........174
marynarki....................................... 84
Brytyjskie pojazdy........................ 85 Rozdział 9. Siły Osi...............187
Brytyjskie samoloty...................... 87 Niemieckie pojazdy....................190
Brytyjskie okręty........................... 90 Niemieckie samoloty................. 194
Jednostki powietrzne Niemieckie okręty......................197
Armii Czerwonej.......................... 94 Japońskie pojazdy.......................202
Radzieckie pojazdy....................... 94 Japońskie samoloty....................203
Radzieckie samoloty..................... 97 Japońska marynarka...................206
Włoskie pojazdy.........................212
Rozdział 4. Historia..............101
Losy Włoszech...........................216
Rozdział 5. Sekrety Włoskie okręty............................216
Marszałka Gry......................118
Rozdział 10. Bestie
Biuro Operacji Specjalnych...... 124
Niesamowitej Wojny.................219
Biuro Paranormalnych Dieł..... 126
Indeks.................................. 235
Rozdział 6.
Zasady Marszałka Gry..........128
Nazistowska magia krwi............ 128
Starcia na
wielką skalę............129
Bitwy......................129
Poczytalność..........130
Rozdział 7.
Kampanie........... 132
Standardowe
kampanie................132
Kampanie
BPD i BOS............132
Jednostrzałówki....133
Potyczki.................133
Teatry wojenne.....133
Brawurowe
opowieści...............145
Afryka
Północna...............148
Wojna na Pacyfiku
i w Azji.................150
Kampanie dla
jeńców wojennych
i partyzantów......156
 Okolice Włocławka, Polska, wrzesień 1939 r. –
Ostatnia wiadomość ze sztabu nie napawała optymi-
zmem. Niemcy gromili Polaków, zmierzając z coraz
większym impetem w stronę Wisły. Młody porucznik
Serewiś wiedział, że nie ma już odwrotu – od wschodu
nadciągali Rosjanie. Jednak koń parskał raźnie i zarzu-
cał głową – gdyby tylko udało się jego rocie dostać
się w dobre miejsce, z którego można by zaatakować,
mogliby zaskoczyć Niemców.
Gdy polska kawaleria przekraczała kolejne wzgó-
rze, porucznik dostrzegł… szczęście! Niemiecka jed-
nostka zmechanizowana odpoczywała właśnie we wsi
w dolinie. Serewiś dał sygnał i kawaleria ruszyła do
szarży, ostrzeliwując szwabów z końskich grzbietów.
Niemcy, zaskoczeni, w popłochu ginęli, wpierw od
kul, potem od polskich szabel. Jednak po chwili zie-
mia wybuchła – a Serewiś otworzył szeroko oczy na
widok zmierzających w stronę polskiej konnicy trzech
czołgów. I trzech kolejnych od północy. Kawaleria
schwytana była w pułapkę. Porucznik nie miał ochoty
zhańbić polskiego munduru porażką – jak na polskie-
go kawalerzystę przystało, lepiej było zginąć w siodle.
Zamknął oczy i zadął po raz kolejny. Do szarży. Ale
gdy je otworzył, dojrzał, że łęk w łęk, obok niego na
czołgi szarżują widmowe sylwetki zakutych w zbroję
polskich rycerzy…
Kanał La Manche, sierpień 1940 r. – Spitfire’y
dywizjonu 17 wzbiły się wysoko w niebo. Pozostawia-
jąc za sobą klify Dover, krążyły nad kanałem. Piloci
byli wyczerpani – to był już czwarty wypad dzisiejsze-
go dnia. Dywizjon miał o trzy samoloty mniej – dwa
uziemione z powodu kłopotów z silnikiem i jeden,
którego pilotował chłopak z Abbeville, strącony przez
Messerschmitta w porannej walce.
4
Ale Luftwaffe nie miała zamiaru się wycofać –
i piloci RAF nie mogli spocząć. Lider eskadry nakazał
zwarcie szyku… i tam, z chmur, wynurzyła się forma-
cja niemieckich bombowców. Ale gdzie były myśliwce?
Z luków bombowych nagle zaczęły wypadać niewielkie
sylwetki. Spadochroniarze? Nie – to nie byli… ludzie.
Małe, zwinne istoty ruszyły w stronę „siedemnastki”…
Tobruk, Libia, czerwiec 1941 r. – Wczesne po-
ranki były jedyną znośną porą dnia na pustyniach; było
przyjemnie chłodno, a niebo nie było pełne chmur
pyłu i gryzących muszek. Załogi czołgów zajęły się
naprawami, czyszcząc działa Crusaderów, napełniając
baki i przygotowując się do walki.
Wschodzące słońce przesłaniała jednak chmura
pyłu na horyzoncie. Nadciągały Afrika Korps Rommela!
Siódma pancerna musiała odeprzeć Niemców na bez-
imiennym spłachetku piasku wśród libijskiej pustyni.
Dowódca pułku opuścił lornetkę i nakazał jednostce,
by się przygotowali. Siódma dywizja pancerna ruszyła
do boju. Ale Niemcy otworzyli ogień, na dalekim zasię-
gu. Korzystali z potężnych dział kal. 88 mm. W ciągu
trzydziestu sekund sześć czołgów zmieniło się we wraki!
Brytyjczycy ruszali, by zbliżyć się do Niemców – a linie
wroga zdawały się tuż, tuż. Ale gdzie były niemieckie
czołgi? Były tylko dwa. I zamiast znajomych sylwetek
pancerów, wśród pyłu i piachu wyłaniały się dziwne obce
kształty. Miały ręce, nogi i skórę twardą jak głaz. Mało
tego, skalne istoty były rozmiaru małych budynków.
Stalingrad, październik 1942 r. – Wypalone ru-
iny kamienic i budynków rządowych przypominały
spalone kości. W ruinach tego udręczonego miasta
wojska Hitlera i Stalina ścierały się w bitwie na śmierć
i życie, która nie zna litości.
 Rosyjscy obrońcy fabryki „Barykady” walczyli zza
wałów ułożonych z ciał martwych towarzyszy broni.
Plecami zwrócili się do Wołgi, nie mając odwrotu – ich
jedynym wybawieniem było zwycięstwo lub śmierć.
Elitarne jednostki niemieckich pionierów ruszały do
ataku na rosyjską fabrykę, a salwa artylerii wstrząsnęła
umocnieniami Rosjan, oznajmiając początek szturmu.
Rosyjskie karabiny maszynowe odpowiedziały, kosząc
nacierających Niemców, ale ku grozie Rosjan... martwi
Niemcy zerwali się z powrotem na nogi. Faszyści ru-
szyli naprzód, mimo że ogień z karabinów odrywał im
kończyny i okaleczał ciała: nic nie mogło powstrzy-
mać ich szturmu. W parę sekund potem Niemcy do-
tarli do Rosjan, a radzieccy żołnierze, którzy nie ucie-
kli w porę, zostali rozszarpani na strzępy.
Wewnątrz fabryki jeden z żołnierzy wyszeptał do
dowódcy: „Niemcy ożywiają umarłych, by z nami wal-
czyli!” A na zewnątrz, w stosach ciał tak sojuszników,
jak i wrogów coś drgnęło.
Nowa Gwinea, marzec 1943 r. – Pod rozgwież-
dżonym niebem południowego Pacyfiku łatwo było
zapomnieć o grozie wojny. Ale gdy szyk japońskich
okrętów ruszył w stronę Slotu, prąc w stronę wysepki
Guadalcanal, a amerykańskie kutry odpaliły pierwsze
torpedy, marzenia o spokoju rozwiały się i wkrótce
marynarze myśleli wyłącznie o przeżyciu następnych
pięciu minut. Salwy z niszczycieli dotarły do celu
i drewniane kutry torpedowe rozpadły się na drzaz-
gi… Parę godzin potem nieliczni rozbitkowie z PT-
43 zdołali dopłynąć do bezimiennej wysepki. Ocalali
żołnierze z radością spojrzeli na tubylców wyłaniają-
cych się spośród drzew porastających brzeg. Gdy za-
łoga wędrowała w stronę wioski, szaman zwrócił się
w stronę morza i wyciągnął ramiona w geście wdzięcz-
ności dla bogów morza, uśmiechając się szeroko i po-
kazując ostre rzędy kłów.
Las Ardeński, grudzień 1944 r. – Niemcy ruszyli
do szturmu na linie aliantów na froncie. Amerykanie
trzymali się jednak pomimo brutalności Niemców
i mrozów. Gdy ostatnim razem Niemcy ruszyli do
szturmu, użyli psów – tak przynajmniej powiedział
Smitty, zanim wykrwawił się na śmierć. Doc wątpił,
czy psy mogły zadać takie rany – to był raczej wilk czy
niedźwiedź. Sierżant przewrócił tylko oczami i zbesz-
tał Doca za głupie pomysły. Ale przez ostatnią godzi-
nę północny wiatr niósł dziwne, nieludzkie odgłosy,
dzikie skowyty – tak jakby jakieś zwierzęta krążyły wo-
kół linii. Niemcy szykowali się na kolejny atak, a od-
głosy w ciemności były coraz to głośniejsze…
Okinawa, kwiecień 1945 r. – Mat Sullivan za-
wsze o świcie wypatrywał wrogich samolotów – wtedy
właśnie zjawiali się kamikaze. Z początku Sullivan nie
wierzył w ich istnienie: dlaczego Japończycy mieliby
marnować życie swych ludzi i dobre samoloty po to
tylko, by trafiać w amerykańskie okręty? Ale gdy zoba-
czył, jak dwa dni temu okręt Calhoun osuwał się w głę-
biny, zatopiony przez bombowiec kamikaze, zmienił
zdanie. Kamikaze byli zdesperowani, ale skuteczni –
trzeba było im to przyznać. Dla Japończyków była
to wojna ducha z przemysłem. Sullivan zlustrował
horyzont, skupiając się na warstwie mgły o kilka mil
od niego. Dziwne. Przyjrzał się bliżej. Nagle z mgły
wyłonił się olbrzymi kształt, w którym mat rozpo-
znał… Yamato! Największy krążownik Japonii, skąpa-
ny w dziwnym błękitnym blasku. Wielki okręt sunął
prosto w stronę amerykańskich lotniskowców, w sa-
mym sercu floty. Samo nagłe pojawienie się okrętu
było niesamowite – ale jeszcze bardziej niesamowite,
Sullivan zdał sobie sprawę, było to, że Yamato zatopiły
amerykańskie samoloty tydzień temu…
Witaj na wojnie!
Świat płonie – a z dymu i cieni wyłaniają się stwo-
ry. Bezimienne, bezkształtne istoty z materii koszma-
rów, zrodzone z grozy i okrucieństwa wojny.
Siły totalitaryzmu i faszyzmu pragną zapanować
nad światem i wyłącznie żołnierze narodów sprzymie-
rzonych mogą im się przeciwstawić. Właśnie takim
żołnierzem jesteś ty! Twój kraj cię potrzebuje. Twój
świat cię potrzebuje. To czas, w którym zwykli ludzie
dokonywać będą niezwykłych czynów. Wystarczy tyl-
ko byś się podpisał – o, tu – podniósł prawą dłoń i po-
wtórzył słowa przysięgi…
Czym są Niesamowite
Wojny?
Weird War II to mroczny świat grozy i spisków,
nadający się do wykorzystania z grą fabularną Sava-
ge Worlds, wydanej w Polsce przez Wydawnictwo
Gramel. Nie jest to samodzielna gra; będziesz po-
trzebował również podręcznika podstawowego do
SW. Jednak w książce, którą teraz trzymasz w rękach,
znajdziesz wszystko, czego potrzebujesz, by stworzyć
przygody osadzone podczas drugiej wojny światowej.
Staraliśmy się pisać możliwie szeroko – znajdziesz
tu wszystkie ważniejsze fronty od 1939: od pól bitew-
nych Europy Zachodniej oraz zamarzniętego piekła
Frontu Rosyjskiego, po dymiące dżungle Azji Połu-
dniowo-Wschodniej i omiatane wiatrem atole Pacyfiku.
Bohaterowie drugiej wojny to żołnierze aliantów –
sił lądowych, powietrznych czy morskich. W podręcz-
niku znajdziesz arsenał czołgów, samolotów i okrętów,
5
 które możesz wykorzystać w bitwach. Możesz zdecy-
dować się na zwykłą rozgrywkę, ignorując elementy
horroru – ale możesz też poprowadzić najdziwniejsze
historie grozy, zrodzone w ciemnych zakamarkach
twej wyobraźni. Poznasz tu ohydne nazistowskie rytu-
ały okultystyczne, tajne japońskie eksperymenty oraz
potwory ożywające pośród rzezi i okrucieństwa.
A jeśli będziesz walczył z nieludzkimi istotami,
może twój bohater dołączy do tajnych alianckich jed-
nostek powołanych, by zwalczać takie bestie.
Zatem chwyć za karabin, żołnierzu! Musimy wy-
grać tę wojnę.
Od redaktora
Niniejsza książka jest nową wersją oryginalnych
Weird Wars: Weird War Two wydanych przez Pinnacle
w roku 2000. Tamta gra miała bardziej złożoną hi-
storię, opowiadaną w siedmiu książkach opisujących
każdy teatr, w tym przestworza. To nie jest tamta
Niesamowita Wojna. Ta gra jest podobna pod wieloma
względami, ale nie jest taka sama.
Jest nie tylko napisana pod system, dla którego
była zamierzona, lecz także podchodzi do spraw świa-
ta z nastawieniem „mniej znaczy więcej”. Daliśmy Mi-
strzom – a raczej Marszałkom Gry – dość historii, by
zainspirować ich. Reszta zależy od was.
Oto kluczowe zmiany, dla fanów oryginalnej gry:
• Biuro Badań Spraw Nadprzyrodzonych (Office
of Supernatural Investigations) to kiepska nazwa dla
agencji zaprzeczającej istnieniu potworów. To teraz
„Biuro Operacji Specjalnych”.
• Nawiedzone pojazdy to świetny pomysł, hołd
dla komiksu Haunted Tank, ale niespecjalnie działa-
ją w samej grze. W podręczniku znajdziesz nową
przewagę: Zdolności nadprzyrodzone – Nawiedzo-
ny, która lepiej pasuje do świata, jest bardziej osobi-
sta i nie wymusza na innych graczach związania się
z pojazdem.
• Adepci BOS sprawiali, że Weird War II przypo-
minało nieco fantasy z kapłanami i czarodziejami,
nie pasowali też do nastroju. Nie ma już adeptów.
Bohaterowie mogą odkryć starożytne tomy pozwa-
lające im na korzystanie z magicznej energii, ale nie
jest to już grywalny typ postaci.
• Sprawia to, że ‘Mag Run’ oznacza to samo, co
nazistowski ‘Mag Krwi’. Ci złoczyńcy są od teraz
wredniejsi, paskudniejsi i lepiej radzą sobie w walce.
• Usunęliśmy potwory mniej pasujące do horroru
i kładziemy nieco mniejszy nacisk na bestie tworzo-
ne przez Oś. Założeniem Niesamowitych Wojen jest to,
że z przemocy wojen rodzą się potwory. Oś może
6
korzystać z takiej mrocznej energii, ale stworzone
przez nią bestie są nadal w mniejszości – większość
z tych istot szerzy ból i cierpienie na własną rękę.
Shane Hensley
Marzec 2009
Od tłumacza
Weird War II napisali (głównie) Amerykanie dla
Amerykanów. Jednak dla wielu Polaków II Wojna
Światowa jest o wiele boleśniejszym przeżyciem, na-
wet dziś, ponad 75 lat po jej rozpoczęciu. Nie było na-
szym zamiarem urazić nikogo, kto na to nie zasługuje.
Informacje historyczne pisane są z perspektywy Ame-
rykanina, stąd też z naszej mogą okazać się błędne lub
wręcz fałszywe, nie dziw się więc, Drogi Czytelniku
lub Czytelniczko, że pewne rozdziały naszpikowane są
przypisami tłumacza lub redaktora.
No właśnie, proszę o wybaczenie Czytelniczki.
Książka dotyczy II Wojny Światowej, w której zmagali
się głównie (lecz nie tylko) mężczyźni jako żołnierze.
Stąd też piszemy o bohaterach przeważnie w rodzaju
męskim. Nie znaczy to, że nie możesz stworzyć boha-
terki, nawet na froncie.
Tajemnicze Biuro Operacji Specjalnych używa
polskiego skrótu, w odróżnieniu od innych zagranicz-
nych agencji, jak CIA czy – w tym samym podręczni-
ku – BPD. Pisany skrót oryginalnej nazwy jest jednak
wyjątkowo niefortunny: OSI. Nie chcieliśmy pisać
o agentach OSI walczących z żołnierzami Osi, stąd
też zdecydowaliśmy się na skrót BOS.
W polskim slangu RPG utarło się, by o wszyst-
kich graczach i/lub ich postaciach mówić „drużyna”.
W tym podręczniku jednak „drużyna” to kilku- lub
kilkunastoosobowy oddział żołnierzy, część pluto-
nu. Znaczenia będą się zazębiać, stąd też staraliśmy
się wprowadzić rozróżnienie, nazywając grupę graczy
„grupą”, „BG” i tak dalej.
Rangi wojskowe podajemy, trzymając się polskich
rang, względnie współczesnych – wygodniej chyba
powiedzieć „idę do bosmana” niż „idę do petty of-
ficera”. W podręczniku znajdziesz też rangi używane
w II RP i później w polskich siłach zbrojnych.
Za pomoc w przekładzie dziękuję moim kolegom,
zwłaszcza Wiktorowi Serewisiowi za pomoc z języ-
kiem rosyjskim.
Dziękuję też oczywiście wszystkim żołnierzom,
którzy walczyli także o to, by mogły ukazywać się książ-
ki w języku polskim w wolnej Polsce. Grając w Weird
War II, pamiętajcie, że niebezpieczeństwa, z którymi
mierzyli się ci ludzie, były jak najbardziej prawdziwe.
 Rozdział pierwszy:
Bohaterowie
Na wojnach można walczyć bronią, lecz to ludzie je wygrywają.
– Generał George Patton Jr.
Witaj w kamaszach!
Czy to armia, marynarka, US Marines czy SAS,
twój bohater należy do oddziałów wojskowych swego
kraju i będzie walczył, by pokonać państwa Osi. Może
wcielono cię do wojska, może sam zgłosiłeś się, by
walczyć. Tak czy siak, właśnie rozpoczyna się twoja
kariera wojskowa.
Tworzenie jednostki
Niesamowite Wojny to gra akcji, walki… oraz gra
o spotkaniach z rzeczami, o których naprawdę wo-
lelibyście teraz nie wiedzieć – ale kolejnym ważnym
tematem jest odpowiedzialność dowódców. W wielu
innych światach większość postaci graczy jest sobie
równa – tutaj powinna jednak istnieć jasna hierarchia.
Przynajmniej jeden gracz powinien wybrać prze-
wagę Stopień dla swego bohatera, choć może być on
oficerem lub podoficerem. Krótko mówiąc, oficero-
wie mają za zadanie planować i organizować, zaś pod-
oficerowie (sierżanci) zajmują się raczej wdrażaniem
planów w życie i dowodzeniem podczas akcji – czę-
sto osobiście dając przykład. Pozostali żołnierze to
w większości armii poborowi i szeregowcy.
Od oficerów wymaga się wykształcenia. Od sier-
żantów niekoniecznie, ale sporo wyższych stopniem
podoficerów uzupełnia swą wiedzę. Specjaliści woj-
skowi zazwyczaj szybko otrzymują stopnie podofi-
cerskie. Trepy widzą oficerów albo jako nieudolnych
gryzipiórków wysyłających ludzi na rzeź, albo – rza-
dziej – inspirujących przywódców, którym pisana jest
wielkość.
Za to sierżanci są trochę jak wściekłe matki z ka-
rabinami maszynowymi: wrzeszczą na żołnierzy, kopią
ich w tyłki i wysyłają do boju – ale są też pierwsi, by
wyruszyć na pomoc i odciągnąć z powrotem zranio-
nych.
Dowodzenie
Nawet oficerowie i podoficerowie niskiego
szczebla dowodzą raczej plutonami liczącymi sobie
ok. 20-50 ludzi niż drużynami, ale dla dobra gry ofi-
cer powinien towarzyszyć oddziałowi BG na jego mi-
sjach. Owszem, to wiąże się ze strukturą rozgrywki,
ale możesz to uzasadnić faktem, że oficer osobiście
wybiera zaufanych ludzi, by towarzyszyli mu podczas
wyjątkowych akcji. Później może trzymać się swoich
podwładnych ze względu na wspólne, dziwaczne do-
świadczenia – nie ma powodu, by narażać innych na
nadprzyrodzone niebezpieczeństwa. Drużyna może
być też „sztabem” oficera – zwiadowcami, osobistą
ochroną czy adiutantami.
Blotki
W większości drużyn oficer dowodzący i podofi-
cerowie to postaci graczy. Paru szeregowych może też
być pod kontrolą grających, reszta zaś to statyści –
Blotki. Choć oficerowie dowodzą, to w walce kontrola
nad Blotkami należy do wszystkich graczy. Przygotuj
statystyki Blotek na podstawie Rozdziału III i daj
graczom karty sojuszników dla pozostałych żołnierzy.
Skład oddziału
Dokładny skład twojej drużyny zależy od gry,
którą zamierza prowadzić Marszałek Gry. Oto kilka
przykładów:
• Drużyna piechoty: Jeden oficer, jeden podofi-
cer, trzech lub więcej szeregowych. Stanowią część
całego plutonu od 20 do 50 ludzi, który od czasu do
czasu może działać pod komendą oficera – odgry-
wanego przez jednego z graczy.
• Załoga czołgu: Jeden dowódca (oficer lub pod-
oficer), dwóch lub więcej żołnierzy (w tym podofi-
cerów).
• Pustynna grupa dalekiego zwiadu: Jeden lub
dwóch oficerów (każdy dowodzi jednym patrolem),
dwóch podoficerów, do 20 ludzi i pięć pojazdów.
• Eskadra lotników: Każdy jest oficerem mają-
cym własny samolot. Jeśli myśliwiec ma drugie miej-
sce, na przykład dla tylnego strzelca, taki bohater
powinien raczej być Blotką.
• Załoga bombowca: Pilot (oficer), drugi pilot
(oficer), nawigator (oficer), bombardier (oficer lub
7
 podoficer), strzelcy (szeregowcy), zależnie od mo-
delu samolotu.
• Załoga kutra torpedowego: Jeden lub dwóch
oficerów i 12 innych ludzi, w tym podoficerowie.
• Okręt wojenny: Okręt wojenny jest zbyt duży,
by można było go traktować jako stałą jednostkę
w Weird Wars, ale bohaterowie mogą służyć na nim
w najprzeróżniejszych rolach, a następnie zmienić
się w nieformalny oddział do konkretnych zadań,
na przykład gdy staną się rozbitkami na tajemniczej
wyspie, itp.
Twój bohater
Stworzenie bohatera Savage Worlds: Weird War II
jest proste. Po prostu śledź podany poniżej proces:
1. Rasa
Wszyscy są ludźmi (pomimo niemieckiej propa-
gandy). Wszyscy bohaterowie otrzymują darmową
przewagę przy tworzeniu postaci.
2. Narodowość
Wybierz dowolną nację spośród aliantów. Rzuć też
okiem na przewagę Cecha Narodowa.
3. Wybierz rodzaj sił zbrojnych
Zdecyduj, czy twój bohater służy w wojskach lą-
dowych, marynarce, lotnictwie czy w piechocie mor-
skiej. Marszałek Gry może poprosić o to, by bohate-
rowie wywodzili się z konkretnego rodzaju oddziałów.
4. Wybierz specjalizację
żołnierską
Zdecyduj, co konkretnie robi twój bohater w wy-
branym rodzaju wojsk (zob. str. 11).
5. Współczynniki
Określ współczynniki jak przy zwykłych zasadach
Savage Worlds. Zauważ, że niektóre ze specjalizacji
Skróty
W wojsku, jak wiadomo, wymagana jest zwię-
złość. Oto kilka skrótów, z których korzystamy
w niniejszej książce.
KM – Karabin Maszynowy. CKM – ciężki.
LKM – lekki.
MG – Marszałek Gry – w innych grach nazywa-
ny Mistrzem Gry.
OPL – Obrona przeciwlotnicza
8
żołnierskich mogą wymagać określonego poziomu
współczynników.
Poczytalność: Ludzie, którzy mierzą się z naj­
okrutniejszą grozą wojny, często łamią się pod cię-
żarem strachu. Życie człowieka o zdrowiu psy-
chicznym nadszarpniętym przez wojnę i potwory
nie jest, o dziwo, wesołe. Poczytalność to cecha
drugorzędna, która pozwoli ci na monitorowanie
zdrowia i stabilności psychicznej postaci. Początko-
wa Poczytalność żołnierza wynosi 2+ połowa kości
Ducha, chyba że modyfikują ją zawady lub przewa-
gi. Gdy bohater mierzy się z grozą wojny i innymi
niesamowitościami, jego Poczytalność może zmie-
niać swą wartość. Jeśli bohater zwiększy poziom
cechy Duch, jego Poczytalność również odpowied-
nio wzrośnie.
Poczytalność naturalnie może maleć. Może to
doprowadzić do permanentnego urlopu w domu bez
klamek – albo gorzej. Marszałek Gry ma dostęp do
większej ilości informacji na temat Poczytalności na
str. 130.
6. Umiejętności
W Savage Worlds: Weird War II bohaterowie mają
15 punktów umiejętności, jak zwykle. Muszą jed-
nak wybrać określone umiejętności wymagane przez
siły zbrojne i specjalizację żołnierską. W ten sposób
stworzysz bohaterów przystosowanych do wypełnia-
nia swych obowiązków wojskowych. Marszałek Gry
może jednak pozwolić na tworzenie postaci nietrzy-
mających się tych wskazówek – ledwo przeszkolonych
partyzantów, szpiegów itp.
Podstawowe szkolenie: By upewnić się, że każdy
szeregowiec, marynarz, lotnik czy marine ma podsta-
wowe umiejętności, każdy rekrut przechodzi podsta-
wowe szkolenie. Odnotuj podstawowe umiejętności
odpowiednie dla swoich sił zbrojnych i wydaj na nie
punkty.
Szkolenie specjalistyczne: Gdy wybrałeś już
podstawowe szkolenie, wybierz też umiejętności wy-
magane przez specjalizację żołnierską.
Wydaj dodatkowe punkty: Dodatkowe punkty
wydaj według własnej woli, mogą na przykład od-
zwierciedlać życie bohatera przed zaciągnięciem się
do wojska.
7. Zawady i przewagi
Wszyscy bohaterowie rozpoczynają grę z jedną
przewagą. Niektóre przewagi dobrze pasują do kon-
kretnej specjalizacji – podaliśmy je jako odpowiednie
przewagi, ale nie musisz ich wybierać.
 Możesz wybrać dwie drobne zawady (każda warta Skąd pochodzi? Co robił przed wojną? Czym zajmo-
1 punkt) oraz jedną poważną (wartą 2 punkty). Zyska- wała się jego rodzina? Jak odnosi się do innych? Od-
ne punkty możecie wydać na poniższe korzyści: powiedzi na takie pytania mogą pomóc ci też określić,
Za dwa punkty możesz: w jakich siłach zbrojnych służy bohater czy czym tam
• Podnieść cechę o jeden poziom kostki. się zajmuje.
• Wybrać przewagę.
Za jeden punkt możesz: Siły zbrojne
• Zyskać jeden punkt umiejętności.
i specjalizacje
8. Stopień
Wszyscy żołnierze mają jakiś stopień. O ile Mar-
żołnierskie
szałek Gry nie stwierdzi inaczej i jeśli nie masz prze- Rodzaj wojsk, do jakich należy bohater, określa
wagi Stopień: Podoficer lub Stopień: Oficer, możesz podstawowe umiejętności, które poznał, oraz kon-
osiągnąć najwyżej poziom E-4 (plutonowego). Zobacz kretne zadania, które ma wypełniać. Rozpocznij od
tabele stopni w Rozdziale Trzecim, by sprawdzić, ja- Podstawowego szkolenia i upewnij się, że bohater
kie rangi odpowiadają narodowości i siłom zbrojnym ma cechy i umiejętności na wskazanym poziomie; jeśli
twego bohatera. nie podano odpowiedniego typu kości, bohater musi
mieć ją na co najmniej k4.
Jeśli w oddziale obecnych jest dwóch oficerów
tego samego stopnia, gracze muszą ustalić
między sobą starszeństwo (często to kwe-
stia tego, kto wcześniej się zaciągnął).
9. Sprzęt
Grając Osią
Więc chcesz grać lub popro
Dokładne uzbrojenie różni się w za- wadzić grę, w której bohat
są żołnierzami państw Os erowie
i? Śmiało. Ostrzegamy jed
leżności od kraju, ale, o ile Marszałek nie wanie postaci służących w nak, że odgry-
armii Hitlera, Mussoliniego
stwierdzi inaczej, bohater otrzymuje Hirohito będzie trudne (a czy cesarza
nawet niesmaczne czy wp
mundur, śpiwór, menażkę i broń (zobacz we). Ale to jest wasza gra ros t obraźli-
, a jeśli gracze są wystarcz
str. 15). Amunicję z reguły wydaje się na aby sobie z tym poradzić, ająco dojrzali,
taka rozgrywka może być
froncie. wa - zwłaszcza w wypadku bardzo cieka-
krótkich „jednostrzałów.”
Dodatkowo w zależności od specjali- razie, należy zapytać graczy W każdym
, co myślą o propozycji tak
zacji bohater może otrzymać dodatkowy iej rozgrywki.
Należy również zauważyć
, że przeciętny żołnierz Ni
sprzęt – podano to w opisach specjalizacji. Japonii nie widział rzeczy emiec lub
ze współczesnej perspekty
Bohaterowie mają też ekwiwalent $50 rowie w tego rodzaju kam wy . Bohate-
panii raczej służą swemu
w gotówce czy rzeczach osobistych. dążą do zniszczenia świata kra jow i, a nie
. Kampania może nawet
o żołnierzach Osi próbując opowiadać
Z reguły marynarze na okręcie nie no- ych powstrzymać zło czy
swoich przywódców. Na prz nione przez
szą osobistej broni palnej na pokładzie. ykład Operacja Walkiria był
ckim spiskiem mającym na a niemie-
Gdy to konieczne, wydaje im się broń celu zabicie Hitlera i na jej
można rozegrać fascynują po dstawie
z okrętowej zbrojowni. Z reguły jest to cą, pełną napięcia przygodę.
standardowa broń palna (karabiny, pisto- Należy pamiętać, że pomy
sły na przygody mogą nie
lety, pistolety maszynowe i lekkie karabiny szczególnie przydatne w być
kampanii Osi, jako że są
maszynowe) używana w tym konkretnym odpowiednie dla aliantów. one raczej
Podobnie generatory misji
kraju. Marszałek Gry powinien określić, ile magać nieco zmian. Za będą wy-
to tworzenie postaci odbęd
i jakie sztuki broni znajdują się w zbrojowni większych modyfikacji. zie się bez
okrętu. Pamiętaj też, że nawet alia
nci nie byli szczególnie mi
Żołnierze służący w lotnictwie są Czerwona była szczególnie li. Armia
bezwzględna, ścigając Niem
uzbrojeni – jeśli w ogóle – w typowy pisto- czas ich odwrotu z Rosji, ców pod-
a niejeden oddział brytyjs
let służbowy. kańskich czy francuskich kich, amery-
żołnierzy dał się przesiąkn
stwu wojny. Gra powinna ąć okrucień-
opowiadać o bohaterach
10. Pochodzenie z olbrzymim złem, ale ok walczących
azjonalne spróbowanie bar
Wymyśl też przeszłość swojej posta- łych scenariuszy może być dziej dojrza-
również całkiem interesuj
ci. Czy jest poborowym czy zaciągnął się? ące.

9
 Sprzęt to oporządzenie, które rekrut otrzymuje
w normalnych okolicznościach – tylko że „normalne
okoliczności” mogą oznaczać co innego w zależności
od kraju i kampanii. Radzieccy żołnierze wysłani na
Stalingrad, na przykład, mają szczęście, jeśli otrzymają
broń. Nie dostaną mundurów, sienników, masek gazo-
wych i tak dalej.
Gdy bohater „odbędzie” podstawowe szkolenie,
przejdź do konkretnej specjalizacji. Pakiety specjaliza-
cji podane poniżej są szybkim sposobem na stworze-
nie postaci gotowej do wysłania na front. Oczywiście
w wojsku jest znacznie więcej specjalizacji, ale więk-
szość z nich to raczej funkcje wsparcia czy admini-
stracyjne, i tacy żołnierze rzadko kiedy wysyłani są na
front.
Kobiety i mniejszości
Kobiety i przedstawiciele mniejszości etnicznych
byli dyskryminowani podczas Drugiej Wojny Świato-
wej (choć w Związku Radzieckim kobiety służyły jako
snajperzy, żołnierze OPL czy piloci). Było tak, choć
zachodnie demokracje walczyły z obrzydliwymi rasi-
stowskimi teoriami Osi. To tylko uwydatnia wielkie
poświęcenia, bohaterstwo i patriotyzm kobiet i mniej-
szości w krajach alianckich podczas wojny. W naszym
settingu zakładamy, że takie prześladowania mają też
miejsce w świecie gry, tak jak w rzeczywistej historii.
MG powinien zastanowić się jak stworzyć grupę
zróżnicowaną pod względem rasy i płci. Może to być
10
wynikiem okoliczności, gdy oddziały i cywile wzajem-
nie mieszają się w walce albo gdy odkrywa się straszne
prawdy i potajemne organizacje, jak Biuro Operacji
Specjalnych, muszą znaleźć kogokolwiek, by zajął się
istotami mroku.
Podstawowe szkolenie
Siły lądowe/piechota morska
Piechota to podstawa sił zbrojnych danego kraju.
W Drugiej Wojnie Światowej wojska lądowe przybra-
ły olbrzymie rozmiary – miliony mężczyzn (i niejedna
kobieta, zwłaszcza w Związku Radzieckim) służyły
w armiach Osi i aliantów.
• Wymagane cechy: US Marines wymagają k6
Ducha.
• Wymagane umiejętności: Walka, Strzelanie.
• Podstawowy sprzęt: Stalowy hełm, bagnet lub
nóż, troki (pas z ładownicami, szelki, 4 torby na
amunicję), plecak, bandaże, menażka, manierka,
maska przeciwgazowa, saperka, zapasowy mundur,
buty z cholewami (lub półbuty i opinacze), 4 pary
skarpet lub onucy, śpiwór, ponczo przeciwdeszczo-
we, pałatka. Całkowita waga: 46 funtów (23 kg).
Marynarka wojenna
Okręty wojenne podczas wojny decydowały o lo-
sie narodów. Przewoziły ważne materiały i broń przez
oceany, ostrzeliwały przybrzeżne fortyfikacje i dostar-
czały żołnierzy desantowych do odległych krain.
• Wymagane cechy: Zręczność k6.
• Wymagane umiejętności: Żeglowanie, Strzela-
nie, Pływanie.
• Podstawowy sprzęt: Worek marynarski, zapaso-
wy mundur, buty. Stalowy hełm, kamizelka ratunko-
wa, kamizelka ochronna (noszona przeważnie tylko
na pokładzie podczas bitew). Całkowita waga: 35
funtów (18 kg).
Lotnictwo
Lotnictwo wojskowe rozkwitło podczas Dru-
giej Wojny Światowej. Bombowce ograniczały pro-
dukcję i wybijały formacje wojskowe, podczas gdy
zrzuty spadochroniarzy zabezpieczały ważne cele
– jak po lądowaniu w Normandii. Za to ostrzały
myśliwców rozwiązały ważny problem aliantów –
wytrzymałe wojska Niemiec – niszcząc je z powie-
trza. Ta strona, która dysponowała przewagą w po-
wietrzu, na ogół zwyciężała – chyba że pogoda nie
sprzyjała.
• Wymagane cechy: Spryt k6.
• Wymagane umiejętności: Reperowanie, Strze-
lanie.
 • Podstawowy sprzęt: Skórzana pilotka, gogle,
maska tlenowa, zapasowy mundur, kurtka pilota,
buty (z cholewami lub bez), podgrzewany kombi-
nezon, skórzany ubiór pilota (kurtka i spodnie),
kabura, kamizelka ratunkowa, zestaw przetrwa-
nia, nóż, spadochron. Całkowita waga: 63 funty
(32 kg).
Specjalizacje sił lądowych
i piechoty morskiej
Zebraliśmy te specjalizacje razem, ponieważ z re-
guły się dublują – szeregowy piechociarz w US Army
robi praktycznie to samo, co szeregowy US Marine
(ale nie mówcie im tego!).
Artylerzysta
Należysz do działonu (załogi działa lub moździe-
rza), znasz się na przodkowaniu i ustawianiu takiej
broni, wiedząc jak je załadować, wymierzyć i odpalić.
• Wymagane cechy: Siła k6.
• Wymagane umiejętności: Wiedza (Artyleria),
Reperowanie.
• Odpowiednie przewagi: Ogień skuteczny, Me-
chanik.
• Specjalne: Brak.
• Dodatkowy sprzęt: Brak.
Inżynier wojskowy
Na ogół inżynierowie wojskowi i saperzy działają
ze sztabu, i wysyła się ich na misje, gdy to konieczne.
Znają się na zadaniach konstrukcyjnych oraz na wysa-
dzaniu – a także na tworzeniu i rozbrajaniu ładunków
wybuchowych.
• Wymagane cechy: Spryt k6.
• Wymagane umiejętności: Wiedza (Materiały
wybuchowe), Wiedza (Inżynieria), Reperowanie.
• Odpowiednie przewagi: Prowizorka, Mechanik.
• Specjalne: Brak.
• Dodatkowy sprzęt: Zestaw narzędzi.
Medyk
Większość ludzi na polu bitwy zajmuje się ro-
bieniem dziur w innych. Twój bohater jednak musi
ich pozszywać. Jest medykiem polowym znającym
się na pierwszej pomocy na polu bitwy. To od cie-
bie zależy, czy ma broń przy sobie. Pamiętaj, że US
Marines nie mają medyków – to US Navy zapewnia
im obsługę medyczną dzięki „corpsmenom”, sani-
tariuszom.
• Wymagane cechy: Brak.
• Wymagane umiejętności: Leczenie, Wiedza
(Medycyna), Spostrzegawczość.
• Odpowiednie przewagi: Chyży, Medyk, Uzdro-
wiciel.
• Specjalne: Brak.
• Dodatkowy sprzęt: Apteczka polowa.
Oficer
Oficerowie podejmują decyzje dotyczące strategii
i taktyki, dbają też o swoich podkomendnych. Niektó-
rzy ukończyli akademie wojskowe, inni są wytworem
hasła „nie matura, a chęć szczera...”, ponieważ prze-
szli jedynie szybkie – i niekoniecznie profesjonalne
– szkolenie oficerskie. Najlepsi oficerowie to często
„mustangi” – lub „oficerowie czasu wojny”, promo-
wani z podoficerów lub szeregowych na polu bitwy.
• Wymagane cechy: Spryt k6.
• Wymagane umiejętności: Wiedza (Strategia),
dowolna umiejętność odpowiednia do dowodzenia
– na przykład oficer wojsk pancernych mógłby wy-
brać Prowadzenie, zaś wojsk inżynieryjnych – Wie-
dzę (Inżynieria) lub Wiedzę (Materiały wybuchowe).
• Odpowiednie przewagi: Wszelkie przewagi
przywódcze nadają się dla takiej postaci.
• Specjalne: Bohater musi wybrać przewagę Sto-
pień (Oficer) przy tworzeniu postaci.
• Dodatkowy sprzęt: Kabura, lornetka, kompas,
futerał na mapy.
Piechota
Trepy, zające, miedzoryje, biedna pieprzona pie-
chota. Piechota to mimo wszystko królowa broni –
tylko żołnierze piechoty dobrze sobie radzą z utrzy-
maniem terenu i wykonywaniem na nich określonych
zadań. Pozostałe formacje mają za zadanie wspierać
piechociarzy.
Zadaniem piechoty jest dążyć do starcia z wrogiem
i zniszczyć go przy pomocy manewrów i ostrzałów.
Przynajmniej w teorii. Większość chce przeżyć wojnę
w jednym kawałku i wrócić do domu. Jednak jedyną
drogą do domu dla wielu z nich jest przebicie się przez
linie wroga. Powodzenia, żołnierzu.
• Wymagane cechy: Brak.
• Wymagane umiejętności: Spostrzegawczość,
Rzucanie.
• Odpowiednie przewagi: Każda przewaga bojo-
wa może uratować im tyłki!
• Specjalne: Brak.
• Dodatkowy sprzęt: Brak.
Snajper
Twym zadaniem jako snajpera jest eliminować
kluczowe jednostki – oficerów, podoficerów, radiow-
ców itp. Snajper może działać w oddziale lub większej
jednostce, zapewniając dokładny ostrzał, ale może też
11
 działać samodzielnie, by wyeliminować określony cel by mogli doprowadzić większe siły do kontaktu z wro-
lub siać zamęt. giem – lub oderwania się od przeciwnika.
• Wymagane cechy: Duch k6. • Wymagane cechy: Brak.
• Wymagane umiejętności: Spostrzegawczość, • Wymagane umiejętności: Prowadzenie lub Jeź-
Strzelanie k8, Skradanie się, Przetrwanie, Tropienie. dziectwo, Wiedza (Nawigacja), Spostrzegawczość,
• Odpowiednie przewagi: Szósty zmysł, Zabój- Skradanie.
czy strzał, Sokole oko, Ulubiona broń. • Odpowiednie przewagi: Szósty zmysł, Ogień
• Specjalne: Brak. skuteczny.
• Dodatkowy sprzęt: Luneta. • Specjalne: Brak.
• Dodatkowy sprzęt: Lornetka, kompas, futerał
Spadochroniarz na mapy.
Tacy żołnierze przeszkoleni zostali w użyciu spa-
dochronów desantowych. Ich szkolenie jest bardziej Specjalizacje marynarki
wymagające niż zwykłych żołnierzy, jako że mają zo-
stać zrzuceni za liniami wroga i działać bez wsparcia. Artylerzysta okrętowy
• Wymagane cechy: Siła k6. Artylerzyści zajmują się okrętowymi działami,
• Wymagane umiejętności: Spostrzegawczość, od KMów i dział przeciwlotniczych po wielkie dzia-
Skradanie, Rzucanie. ła okrętowe, potrafiące zdrowo zatrząść łajbą przy
• Odpowiednie przewagi: Musisz wybrać prze- ostrzale. Z reguły artylerzyści operują w załogach ob-
wagę Przeszkolony skoczek. sługujących jedno działo, będące częścią baterii dowo-
• Specjalne: Brak. dzonej przez oficera artylerii okrętowej. Twój bohater
• Dodatkowy sprzęt: Brak. wie, jak obsługiwać określone działo okrętowe, napra-
wiać je, ładować i strzelać z niego.
Załoga wozu bojowego • Wymagane cechy: Brak.
Twój czołgista należy do załogi jakiegoś opance- • Wymagane umiejętności: Reperowanie, Wie-
rzonego pojazdu bojowego. Może dza (Artyleria) lub Strzelanie.
być kierowcą, strzelcem czy do- • Odpowiednie przewagi: Ogień skuteczny, Za-
wódcą. „Pancerni” szkolą bójczy strzał, Sokole oko, Pewna ręka.
się, by móc służyć także na • Specjalne: Brak.
innych stanowiskach, w razie • Dodatkowy sprzęt: Brak.
gdyby kolegom z załogi coś się
stało. Każdy załogant zna podsta- Mechanik okrętowy
wowe procedury konserwacji po- Taki marynarz to spec od na-
jazdu, jak go prowadzić oraz jak rzędzi. Szkoli się ich do obsługi
ładować i obsługiwać jego broń określonego okrętu, ale mogą
pokładową. zająć się też w zasadzie każ-
• Wymagane cechy: Brak. dą naprawą bez większych
• Wymagane umiejętności: problemów. W tej specjal-
Prowadzenie, Reperowanie. ności zawieramy wielu
• Odpowiednie przewagi: As, technicznych specjalistów
W słaby punkt, Pewna ręka, Me- – elektryków, ślusarzy
chanik. okrętowych i innych me-
• Specjalne: Brak. chaników.
• Dodatkowy sprzęt: Hełmofon czoł- • Wymagane cechy:
gisty, gogle. Brak.
• Wymagane umie-
Zwiadowca jętności: Spostrzegaw-
Zwiadowcy działają przed lub na flankach czość, Reperowanie,
głównych jednostek bojowych. Mogą być to Wiedza (Urządzenia
zwiadowcy piesi lub zwiadowcy kawalerii (tak marynarki).
konnej jak i zmechanizowanej). • Odpowiednie
Zwiadowcy muszą być szybcy, cisi, spostrzegaw- przewagi: Prowi-
czy i samowystarczalni. Szkoli się ich w nawigacji, tak zorka, Mechanik.

12
 • Specjalne: Brak. Co z wymaganiami um
iejętnoś ci?
• Dodatkowy sprzęt: Zestaw narzędzi. Może spostrzegliście, że na
ogół nie ma minimalnego
mu umiejętności dla podst pozio-
Motorzysta awowego szkolenia czy um
wymaganych przez specja iejętności
lizację (choć są wyjątki). Jed
(mechanik silnikowy) sens – był to czas mobil nak to ma
izacji i desperackiego szu
w krótkim czasie, stąd też kania rezerw
Ci odważni ludzie pracują z ciężką ma- szkolenie było krótkie, „p
albo w ogóle go nie był o łebkach”,
szynerią w zatłoczonych pomieszczeniach o. Zatem, co prawda, um
związane z siłami zbrojn iejętności
maszynowni czy kotłowni i wiedzą, jak na- ymi oraz specjalizacją nar
ciom pewne umiejętności zucają posta-
prawiać rzeczy, kiedy wszystko wokół się , ale to od gracza zależy
dzieli swoje punkty. Zatem , gdzie przy-
rozwala. jeśli ktoś właduje wszystki
w Strzelanie kosztem Spost e punkty
• Wymagane cechy: Wigor k6. rzegawczości, niech nie pła
wpakuje się prosto w zas cze, kiedy
• Wymagane umiejętności: Reperowa- adzkę Niemców!
nie, Wiedza (Urządzenia marynarki).
• Odpowiednie przewagi: Prowizorka,
Mechanik.
• Specjalne: Brak. Wiedzą, jak korzystać z jednego z tych urządzeń (wy-
• Dodatkowy sprzęt: Brak. bierz radar lub sonar przy tworzeniu postaci). Wpraw-
dzie raczej nie potrafiliby zbudować sami takich urzą-
Oficer marynarki dzeń, wiedzą zazwyczaj jednak, jak je naprawić – jeśli
Twój bohater został wyszkolony do dowodzenia, tylko mają dość części zamiennych.
czy to w akademii wojskowej, czy na specjalnym kur- • Wymagane cechy: Brak.
sie. Oficerowie flagowi (admirałowie) zazwyczaj do- • Wymagane umiejętności: Wiedza (Radar lub
wodzą całymi flotami i grupami operacyjnymi. Jeśli sonar), Spostrzegawczość, Reperowanie.
nie dowodzą okrętem, oficerowie marynarki dowodzą • Odpowiednie przewagi: Czujność, Prowizorka,
oddziałem załogi lub działem okrętowym. Mechanik.
• Wymagane cechy: Spryt k6. • Specjalne: Brak.
• Wymagane umiejętno- • Dodatkowy sprzęt: Brak.
ści: Wiedza (Strate-
gia), dowolna umie- Sternik
jętność odpowiednia Sternik trzyma łapę na sterze okrętu, ale to
do dowodzenia – na kapitan (komandor) określa, gdzie się udają. Twój
przykład oficer artylerii marynarz wie, jak manewrować okrętem na trud-
okrętowej mógłby wy- nych wodach (w kanałach, śluzach, portach, na
brać Wiedza (Artyleria), płyciznach i rafach), jak trzymać kurs pod-
zaś główny mechanik czas trudnych warunków pogodowych czy
Wiedza (Urządzenia na otwartym morzu oraz jak poruszać się
marynarki). w formacji i manewrować podczas walki.
• Odpowiednie • Wymagane cechy: Brak.
przewagi: Wszelkie • Wymagane umiejętności: Spostrzegaw-
przewagi przywódcze czość, Wiedza (Urządzenia marynarki).
nadają się dla takiej po- • Odpowiednie przewagi: Czujny, As.
staci. • Specjalne: Brak.
• Specjalne: Bohater • Dodatkowy sprzęt: Brak.
musi wybrać przewagę
Stopień (Oficer) przy Torpedysta
tworzeniu postaci. Marynarz wyszkolony
• Dodatkowy sprzęt: w używaniu i konserwacji tor-
Brak. ped. Wie jak załadować, od-
palić i naprawiać tak zrzutnie
Radiolokator i wyrzutnie torped, jak i same
Operator radaru lub sonaru torpedy. Wie też, jak wyli-
wykorzystuje sprzęt wykrywają- czać trajektorie torped.
cy, by odkrywać położenie wroga.

13
 • Wymagane cechy: Brak.
• Wymagane umiejętności: Wiedza (Torpedy),
Reperowanie.
• Odpowiednie przewagi: W słaby punkt, Prowi-
zorka, Mechanik.
• Specjalne: Brak.
• Dodatkowy sprzęt: Brak.
Specjalizacje lotnictwa
Amerykańscy żołnierze służący w siłach powietrz-
nych mogą formalnie być częścią US Army lub US
Navy. Za to RAF jest na przykład oddzielną formacją.
Bombardier
Bombardierzy mają wielką odpowiedzialność –
zniszczyć cel! Zazwyczaj są częścią załogi średnich lub
ciężkich bombowców, ale mogą też służyć na nurkow-
cach lub obsługiwać torpedy powietrzne.
• Wymagane cechy: Spryt k6.
• Wymagane umiejętności: Wiedza (Bombar-
dier), Spostrzegawczość.
• Odpowiednie przewagi: Czujny, W słaby punkt,
Przeszkolony skoczek, W beczułkę, Pewna ręka,
Mechanik.
• Specjalne: Bohaterowie rozpoczynający grę jako
bombardierzy muszą wybrać przewagę Stopień
(Oficer) lub Stopień (Podoficer), zależnie od sił
zbrojnych i kraju, podczas tworzenia postaci.
• Dodatkowy sprzęt: Brak.
Mechanik lotniczy
Mechanicy spędzają większość czasu pracując nad
wskazanymi samolotami. W deszcz czy śnieg, pod
ostrzałem na frontowym lotnisku, na chybocącym się
pokładzie lotniskowca lub w bazie na tyłach – trzeba
połatać ptaki. Może być też inżynierem lotu na po-
kładzie, tak by wszystko działało poprawnie podczas
misji.
• Wymagane cechy: Brak.
• Wymagane umiejętności: Reperowanie, Wie-
dza (Urządzenia lotnicze).
• Odpowiednie przewagi: Czujny, W słaby punkt,
Prowizorka, Mechanik, Pewna ręka, Przeszkolony
skoczek.
• Specjalne: Brak.
• Dodatkowy sprzęt: Zestaw narzędzi.
Nawigator
Nawigator zajmuje się wytyczaniem trasy lotu sa-
molotu, musząc na podstawie różnych metod określać
jego pozycję, oszacować czas i odległość lotu – w tym
orientować się po gwiazdach lub korzystać z nawigacji
zliczeniowej. Potrafią szybko obliczyć najlepszy kurs,
14
wliczając w kalkulacje szybkość samolotu, jego zasięg,
wagę, zasoby paliwa, pogodę i wiele innych czynników.
• Wymagane cechy: Spryt k6.
• Wymagane umiejętności: Wiedza (Nawigacja),
Spostrzegawczość.
• Odpowiednie przewagi: Czujny, W słaby punkt,
Wyszkolony Skoczek, Pewna ręka, Mechanik.
• Specjalne: Bohaterowie rozpoczynający grę jako
nawigatorzy muszą podczas tworzenia postaci wy-
brać przewagę Stopień (Oficer) lub Stopień (Pod-
oficer), zależnie od sił zbrojnych i kraju.
• Dodatkowy sprzęt: Brak.
Pilot
Twój bohater jest pilotem, co czyni go jednym
z najlepiej wyszkolonych żołnierzy swego kraju. Może
pilotować bombowiec lub myśliwiec, ale tak czy siak
długo pracował, by zasłużyć na skrzydła. Jest odpo-
wiedzialny za wszystkich na pokładzie i wie, że jego
misje są kluczowe dla przetrwania jego narodu.
• Wymagane cechy: Spryt k6, Zręczność k6.
• Wymagane umiejętności: Spostrzegawczość,
Pilotowanie, Wiedza (Bombardier) dla bombow-
ców, opcjonalna dla samolotów jednoosobowych,
Wiedza (Nawigacja) dla samolotów jednoosobo-
wych, opcjonalna dla bombowców.
• Odpowiednie przewagi: As, Czujny, W słaby
punkt, Instynkt zabójcy, Przeszkolony skoczek,
W beczułkę, Mechanik.
• Specjalne: Bohaterowie rozpoczynający grę jako
piloci muszą podczas tworzenia postaci wybrać
przewagę Stopień (Oficer) lub Stopień (Podoficer),
zależnie od sił zbrojnych i kraju.
• Dodatkowy sprzęt: Niektórzy piloci mogą otrzy-
mać skafandry przeciwciążeniowe.
Załoga powietrzna
Jesteś po prostu członkiem załogi jakiejś eskadry,
najprawdopodobniej strzelcem na dużym bombow-
cu. Znasz się na wielu rodzajach samolotów, w tym
na broni pokładowej, oraz na komendach lotniczych.
Może nie siedziałeś jeszcze za sterami, ale gdyby było
trzeba, dałbyś radę.
• Wymagane cechy: Brak.
• Wymagane umiejętności: Wiedza (Urządzenia
lotnicze), Spostrzegawczość, Strzelanie.
• Odpowiednie przewagi: Czujny, W słaby punkt,
Przeszkolony skoczek, Instynkt zabójcy, Pewna
ręka, Mechanik.
• Specjalne: Brak.
• Dodatkowy sprzęt: Załogi bombowców mogą
nosić stalowe hełmy i kamizelki, choć zwiększa to
wagę niesionego sprzętu.
 Specjalności cywilne
W „wojnie światowej” z definicji walczą wszyscy.
Nic dziwnego więc, że cywile niejednokrotnie nie
mogą uciec przed krwawym konfliktem. Poniżej pre-
zentujemy specjalności dla osób, które nie przeszły
wojskowego szkolenia.
W przeciwieństwie do umiejętności wymaganych
przez wojsko cywile mają „odpowiednie” umiejętno-
ści mające odzwierciedlać ich doświadczenie i historię.
To gracz lub graczka decyduje, jakie umiejętności pa-
sują do jego bohatera czy bohaterki.
Cywil
Postacie cywilne mogą reprezentować różne pro-
fesje: od zwykłych robotników czy gospodyń domo-
wych po lekarzy, polityków czy przedsiębiorców.
• Wymagane cechy: Brak.
• Odpowiednie umiejętności: Dowolne, ale po-
winny pasować do twego zawodu. Lekarz na przy-
kład może wybrać Leczenie.
• Odpowiednie przewagi: Dowolne.
• Specjalne: Brak.
• Dodatkowy sprzęt: Cywile otrzymują $200 (we-
dle uznania Marszałka) na zakup sprzętu i narzędzi.
Naukowiec
Podczas wojny technika szybko się roz-
wija. Gdy na wygranie wojny przeznacza się
coraz większy budżet i wysiłki gospodarki
państwa, znajdzie się dość pracy dla zdol-
nych wynalazców. Czasem jednak ta praca
może sprawić, że naukowiec znajdzie się na
froncie.
• Wymagane cechy: Spryt k8.
• Odpowiednie umiejętności: Wiedza
(dowolna), Wyszukiwanie, Spostrzegaw-
czość.
• Odpowiednie przewagi: Dowolne.
• Specjalne: Brak.
• Dodatkowy sprzęt: Naukowcy
otrzymują $500 (decyzja Marszał-
ka) na zakup osobistego sprzętu
czy narzędzi.
Partyzant
Ruch oporu powstał w prak-
tycznie każdym kraju okupowa-
nym przez Oś. Niektóre z nich, jak
francuski ruch oporu, były ważną, ak-
tywną częścią wojsk aliantów, zapewniając
cenne informacje amerykańskim i brytyj-
skim strategom.
Teatry wojenne
W niniejszej książce używamy skrótów dla
różnych teatrów operacyjnych.
FZ – Front Zachodni, Zachodnia Europa,
w tym Niemcy i Anglia.
PAC – Front Pacyfiku – Japonia, Filipiny, In-
donezja i Australia.
CBI – Chiny, Birma i Indie.
Partyzanci także sabotowali drogi, mosty i maga-
zyny, co pozbawiało wrogów wsparcia. Inni skupiali
się na atakach na dowódców, mających powstrzymać
przynajmniej na krótki czas działania Osi.
• Wymagane cechy: Brak.
• Odpowiednie umiejętności: Spostrzegawczość,
Strzelanie, Skradanie, Wypytywanie (jeśli działa
w mieście), Przetrwanie (jeśli działa poza miastami).
• Odpowiednie przewagi: Dowolne.
• Specjalne: Brak.
• Dodatkowy sprzęt: Pistolet lub karabin odpo-
wiedni na front, nóż, $200 na zakup osobistego
sprzętu czy narzędzi.
Podstawowy sprzęt
Poniżej opisujemy najpowszechniejsze przed-
mioty wykorzystywane przez wojskowy personel
w drugiej wojnie światowej. Wagę podajemy
w „jednostkach obciążenia”, czyli w funtach.
Jeden funt to pół kilograma – nie zawsze jed-
nak waga jest dokładna.
Ubiór
Buty: Większość żołnierzy nosi buty
do kostek, uzupełnione płóciennymi
leginsami czy wełnianymi owijaczami.
W późniejszym okresie wojny wprowa-
dzono buty z cholewami do kolan.
Buty spadochroniarzy przypominały
typowe buty żołnierskie, miały jednak
charakterystyczny czub. Waga: 4
Kombinezon: Zazwyczaj noszo-
ny przez załogi pojazdów. Waga: 3.
Podgrzewany kombinezon:
Specjalny, elektrycznie ogrzewany
kombinezon noszony przez pilotów,
mający ich ochronić na wysokościach.
Ładuje się na stacji obsługi. Waga: 4.
Kurtka pilotka: Wydawana pilo-
tom i załodze samolotów. Waga: 4.
15
 Kombinezon lotniczy: Kurtka i spodnie z ciężkiej
skóry z ciepłym kożuchowym podbiciem. Waga: 15.
Płaszcz wojskowy: Długi płaszcz z ciężkiej weł-
ny, często służący za posłanie. Waga: 6
Ponczo: Wodoodporne, lecz nie wodoszczelne.
Waga: 2.
Mundury: Mundur polowy składa się z wełnia-
nych lub bawełnianych spodni i koszuli i ma jeden
z milionów stylów, kształtów i barw (zazwyczaj siły
lądowe noszą zielone, khaki lub ziemiste, zaś marynar-
ka białe lub błękitne). Niektóre oddziały wykorzystują
też mundury kamuflujące. Większość żołnierzy ma też
drugi mundur używany w garnizonie lub na przepust-
ce. Waga: 4.
Czapka: Baseballówka lub wełniana mycka.
Waga: 1/2.
Pancerz
Z wyjątkiem stalowych hełmów mających chronić
przed odłamkami artyleryjskimi, niewielu żołnierzy
nosi pancerz. Jest duży, niewygodny i nie powstrzyma
kuli.
Kamizelka ochronna: Gruba kamizelka ze stalo-
wymi płytkami w środku. Piechota jej nie stosuje, po-
nieważ ochrona nie jest warta wagi i objętości. Jednak
wykorzystują ją załogi okrętów i samolotów. Chroni
tors. Pancerz: +2/+4. Waga: 20.
Pilotka: Skórzana, z goglami, z wbudowanymi
słuchawkami i mocowaniami do maski tlenowej. Ra-
czej nie hełm, a okrycie głowy lotnika. Waga: 3.
Stalowy hełm: 50% szans na ochronę przed
strzałami w głowę. Pancerz: +2. Waga: 5
Hełmofon czołgisty: Wyściełany skórzany hełm
z słuchawkami. Noszą je załogi czołgów, by chronić
głowę, gdy ich pojazd przemierza trudny teren. Pan-
cerz: +1. Waga: 3.
Sprzęt
Futerał na mapy: Wodoodporny. Waga: ½.
Gogle: Chronią oczy przed wiatrem i pyłem. No-
szone przez załogi samolotów i pojazdów lądowych.
Waga: 1/4.
Kabura na ramię: Skórzana kabura wykorzysty-
wana przez załogi samolotów i innych pojazdów.
Kabura pistoletowa: Skórzana kabura, możliwa
do zamocowania na trokach.
Kamizelka ratunkowa: Załogi samolotów,
zwłaszcza wodolotów noszą nadmuchiwane kamizel-
ki ratunkowe, zwane czasem „Mae West” (ponieważ
16
osoba nosząca je przypomina tę hojnie obdarzoną
przez naturę gwiazdę filmową – przyp. tłum.). Kami-
zelki nadmuchiwane są przez małe naboje CO (lub
2
ustnie) i ważą 6 funtów.
Kompas: Wojskowa busola soczewkowa w płó-
ciennym futerale. Waga: ¼.
Latarka: Niewielka latarka na baterie o wygiętej
głowicy. Rzuca światło pod wzornikiem stożka, elimi-
nując kary za ciemność do ataku na oświetlane cele.
Waga: 1/2.
Lornetka: Ze skórzanym lub płóciennym futera-
łem i zasłonami na soczewki. Waga: 4.
Lotniczy zestaw przetrwania: Mieści się w kie-
szeni kamizelki pilota. Zawiera czekoladę, landrynki,
odwodniony ser i suchary, kostki rosołowe, cukier, pa-
pierosy, tabletki z jodyną i kawę. Waga: 1.
Ładownica: Część zestawu troków żołnierza.
Można przyczepić je do standardowego pasa. Miesz-
czą się w niej dwa magazynki, cztery łódki albo 30 po-
cisków do karabinu lub pistoletu. Waga: ½.
Manierka: Litrowa metalowa butla z metalowym
kubkiem i płócienną osłoną, mogąca zostać przymo-
cowana do standardowych troków. Waga: 1 – pusta/
3 – pełna.
Maska przeciwgazowa: Wielu żołnierzy porzu-
ciło maski gazowe, wykorzystując futerał jako dodat-
kową torbę, gdy stało się jasne, że wykorzystanie ga-
zów będzie mało prawdopodobne.
Menażka: Dwa talerze, jeden podzielony na dwie
części przeznaczone na stałe i płynne potrawy. W ze-
stawie jest też nóż, widelec, łyżka i paski do mocowa-
nia całości. Waga: 2.
Pałatka: Połowa namiotu – dwóch żołnierzy
może zakwaterować się razem. Radzieckie wojska
wykorzystują pałatki jako płaszcze, inne wydają tylko
płótno namiotowe. Płócienna, w zestawie również
dwa wsporniki, śledzie i linki. Waga: 9.
Pas trokowy: Ciężki płócienny pas przeszywany
małymi metalowymi oczkami (kółkami). Większość
kabur, pochew czy futerałów ma metalowe haczyki
mające pasować do oczek tak, by można było przytro-
czyć je do pasa. Waga: 1.
Piec polowy: Nieduży metalowy składany piecyk.
Zazwyczaj potrzebuje puszek paliwa stałego, ale moż-
na też opalać go węglem. Każda drużyna zazwyczaj
ma jeden do gotowania wody lub podgrzewania racji.
Waga: 6.
Plecak: Wszyscy żołnierze otrzymują ciężki płó-
cienny tornister. Zazwyczaj przenosi się w nim zapaso-
we ubranie, menażkę, żywność i rzeczy osobiste. Pleca-
ka nie bierze się na patrol, ale gdy oddział porusza się,
żołnierze zabierają plecaki. Gdy dochodzi do starcia,
plecak można zrzucić, co pozwala żołnierzom poruszać
się szybciej. Zrzucenie plecaka jest akcją. Waga: 3.
Posłanie: Wełniany koc lub śpiwór. Waga: 4.
Przenośny zestaw narzędzi: Pozwala na testo-
wanie Reperowania z karą -1 do testu. Tak jak dla
zwykłego zestawu narzędzi, trzeba określić, co można
naprawiać przy jego użyciu. Waga: 15.
Saperka: Nieduża łopatka o składanym ostrzu, da
się ją wykorzystać jako kilof, a gdy trzeba – jako broń
(Si+k4). Waga: 3.
Spadochron: Do zrzutów i ewakuacji z samolo-
tów. Waga: 30.
Szelki oporządzeniowe: Standardowe płócienne
szelki trokowe, z zaczepami do umieszczania oporzą-
dzenia, w tym ładownic i granatów. Waga: 2.
Worek marynarski: Odpowiednik walizki na peł-
nym morzu. Waga: 2.
Wykrywacz metalu: Zasilany przez baterię wy-
krywacz min. Zapewnia premię +4 do testów Spo-
strzegawczości przy poszukiwaniu min. Nie zapewnia
premii przy wykrywaniu drewnianych min mających
oszukać te wykrywacze. Waga: 15.
Zestaw narzędzi: Kompletny zestaw narzędzi do
pracowania przy określonych maszynach lub syste-
mach (musisz wskazać rodzaj – samochody, samoloty,
naprawy pokładowe, elektronika itp.). Przechowywane
w metalowej skrzynce lub skrzynkach. Pozwala na ko-
rzystanie z umiejętności Reperowanie bez kar. Waga:
100 (50 kg!).
Komunikacja
Radio polowe: Radio mieszczące się w plecaku,
wraz z giętką anteną. Wykorzystują je jednostki w polu, by
kontaktować się ze sztabem, oraz obserwatorzy artylerii,
by namierzać ostrzał. Radio ma zasięg ok. 10-12 mil (15-
20 km), ale zależy to już od pogody i terenu. W terenie
górskim lub pagórkowatym zasięg jest dwa razy mniejszy,
chyba że nadaje się z wysokiego miejsca. Radio korzysta
z baterii ważących 4 funty (2 kg), z których każda zapew-
nia czas działania ok. 1 h. Waga: 25 (bez baterii).
Kabel telefoniczny: Ten kabel zazwyczaj rozcią-
ga się na słupach między wyznaczonymi pozycjami,
jak posterunki obserwacyjne czy sztaby, by pozwo-
lić na komunikację przy pomocy telefonu polowego.
Kabel rozciąga się na szpulach przechowujących ok.
1000 metrów przewodów. Wyposażone są też w od-
powiednie rączki pozwalające żołnierzom na ciągnię-
cie szpul, gdy ci kładą kabel w niebezpiecznych miej-
scach. Waga: 20.
Polowy telefon: Niewielka słuchawka telefonicz-
na w płóciennym futerale zawieszanym na ramieniu.
Parę obrotów niewielkiej prądnicy generuje ładunek
elektryczny, co sprawia, że telefon po drugiej stronie
dzwoni (dlatego też telefon taki nazywa się indukcyj-
nym lub „zasilanym przez dźwięk”). Jeśli połączy się
go z kablem, można dzięki niemu rozmawiać z innymi
telefonami połączonymi z siecią. W sieci często funk-
cjonuje też centrala rozdzielająca kontakty. Waga: 3.
Walkie-talkie: Niewielki zestaw nadajnika i od-
biornika, operujący w zasięgu dwóch mil. Baterie dzia-
łają przez ok. 30 min i ważą 3 funty. Takie wynalazki
są rzadkie i wykorzystywane tylko przez amerykańskie
wojska. Waga: 4.
Racje żywnościowe
Racja typu C: Podstawowa racja polowa zawie-
ra żywność dla jednego człowieka na dzień. Zawiera
trzy posiłki mięsne i trzy posiłki mączne w puszkach.
Zawiera też dziewięć papierosów, tabletki do oczysz-
czania wody, zapałki, papier toaletowy, gumę do żucia
i otwieracz do puszek. Waga: 2.
Racja typu K: Te racje pierwotnie przeznaczono
dla spadochroniarzy, ale potem wydawano wszyst-
kim oddziałom. Racja zawiera paczki ze śniadaniem,
obiadem i kolacją: w każdej paczce mieści się posi-
łek w puszce lub odwodniony; ponadto tabletki do
oczyszczania wody, zapałki, deser, papierosy i wszech-
obecny otwieracz do puszek. Waga: 1/paczka.
Sprzęt medyczny
Bandaże: Każdy żołnierz nosi przy sobie opa-
trunek polowy i proszek sulfonamidowy („sulfa”) do
dezynfekowania ran, w jednej sakwie przy trokach.
Zazwyczaj lepiej użyć opatrunków zranionego kolegi
zamiast własnych (bo kto wie, kiedy ty sam będziesz
ich potrzebować!). Waga: 1/4.
Polowy zestaw medyczny: Płócienna torba
z paskiem, zawierająca przeróżne medyczne narzędzia
(skalpele, szczypce, igły itp.), 10 zastrzyków morfi-
ny, igły dożylne, sól fizjologiczną, sulfonamidy, gazę
i taśmę medyczną do przytrzymywania opatrunków.
W pełni zaopatrzona torba mieści 10 punktów, po
więcej szczegółów zajrzyj do sekcji Zapasy Medycz-
ne (str. 35). Tak długo, jak ma choć jeden punkt, ze-
staw dodaje +2 do testów Leczenia. Waga: 5.
Nosze: Dwa drągi z płótnem rozpiętym między
nimi, służące do zbierania rannych (i poległych) z pola
bitwy. Waga: 8.
17
 Materiały wybuchowe
Detonator elektryczny: Odpala elektryczne za-
palniki. Mały detonator można trzymać w jednej dło-
ni, ma też małą rączkę, którą wystarczy obrócić, by
wytworzyć prąd odpalający ładunek. Może wytworzyć
dość prądu, by odpalić 5 zapalników na raz. Duży
detonator to skrzynka wysoka na ok. 30 cm, z dużą
rączką, może odpalić do 10 zapalników na raz. Waga
8 (mały), 15 (duży).
Dynamit: Laski dynamitu długie są na 20 cm.
Dynamit wybucha, gdy zetknie się z płomieniami lub
zostaje mocno uderzony. W każdej turze, w której dy-
namit styka się z płomieniami, rzuć k6. 5-6 oznacza
wybuch. Jeśli dynamit będzie w promieniu innego
wybuchu, również wybuchnie przy wyniku 4-6. Stare
ładunki lub zamrożony dynamit wybuchają na 6 przy
upuszczeniu. Waga: 1/laska.
Lont: Lont odpala zapalniki nieelektryczne. „Po-
wolne” lonty płoną w tempie 2 stóp (60 cm) na minu-
tę. Szybkie – 2 stopy na rundę. Waga: 1 za szpulę 20
stóp (600 cm).
Ładunek tornistrowy: Taki ładunek to ładunek
TNT z przygotowanym zapalnikiem, ukryty w torbie
na ramię. Można go wykorzystać przeciwko pojazdom
czy umocnieniom lub rzucać jak granat. Ładunki takie
mają dwa rozmiary: małe ważą 2 funty (1 kg), zaś duże
15 funtów (7,5 kg). Dużymi ładunkami można rów-
nież miotać, ale nie na daleką odległość.
Plastik: Plastyczny materiał wybuchowy staje się
dostępny od 1942. Nie wybucha, jeśli jest w kontakcie
z płomieniami, ale eksploduje tylko, gdy się go podpali
lub zdetonuje jego zapalnik. Waga: dowolna.
Przewód do detonatora: W 150-metrowych szpu-
lach. Można też łączyć ze sobą kilka szpul. Waga: 5.
Trotyl (TNT): Wydawany w półfuntowych blo-
kach, mieszczących się w małych puszkach z odrywa-
nym wiekiem. Waga: 1/2.
Zapalnik: Zapalniki odpalają materiały wybucho-
we. Istnieją elektryczne i nieelektryczne zapalniki: te
pierwsze wymagają włączenia prądu elektrycznego,
zaś pozostałe – podpalonego lontu lub mocnego ude-
rzenia. Waga: 2 za pudełko 20 zapalników.
Standardowa broń
Podstawowa broń wydawana żołnierzowi zależy
od jego sił zbrojnych i jego specjalności. Tabelka na
następnej stronie przedstawia standardową broń wy-
dawaną żołnierzom. Gdy podanych jest kilka opcji,
bohater może wybrać jedną sztukę broni. Z reguły
18
marynarze noszą uzbrojenie właściwe piechocie, jeśli
muszą oddalić się od okrętu. Członkowie sił powietrz-
nych rzadko noszą coś większego niż pistolet.
Umiejętności
W grze stosujemy wszystkie umiejętności z pod-
ręcznika podstawowego Savage Worlds. Do paru z nich
stosuje się jednak specjalne zasady, jak podano poni-
żej.
Bariery językowe
(Wprawdzie to zasada związana ze światem, ale
bezpośrednio wpływa na umiejętności, dlatego więc
podajemy ją poniżej, a nie w Rozdziale Trzecim.)
Gdy bohater korzysta ze złożonego sprzętu – jak
samolot, broń artyleryjska, okręt lub pojazdy – ozna-
kowanego w języku, którego nie zna, albo gdy próbuje
zastraszyć lub sprowokować wroga nieznającego jego
języka, ponosi karę -2. Warto kierować się tu zdrowym
rozsądkiem – zastraszanie wroga, kierując w jego stro-
nę karabin, nie powinno być obciążone karą, ale jeśli
chcesz krzyknąć na niego w nieznanym języku, może
być to już trudniejsze.
Odwaga
W tym świecie nie stosujemy umiejętności Od-
waga, zamiast niej testujemy Ducha. Marszałek Gry
może dowiedzieć się więcej na temat strachu i poczy-
talności na stronie 130.
Pilotowanie
Pilotowanie dotyczy wszystkich aspektów stero-
wania i podstawowej konserwacji pojazdów powietrz-
nych, od transportowców po myśliwce i bombowce.
Podobnie jak w wypadku Żeglowania, praca z no-
wym sprzętem powinna być obłożona karą -2, do-
póki pilot nie przyzwyczai się do nowego pojazdu.
Większość kar powinna zniknąć po 10 godzinach lotu
w nowej maszynie. Parę notatek z przeszłości bohate-
ra dotyczących samolotów, jakie pilotował, powinno
pomóc w określeniu, kiedy stosować takie kary.
Prowadzenie
Umiejętność Prowadzenia działa jak zwykle. Po-
staci znają się domyślnie na prowadzeniu ciężarówek
i samochodów osobowych. Pierwsze kilka godzin
w pojeździe gąsienicowym, na motorze lub w innym
nieznanym pojeździe powinno być obciążone karą -2.
Bohaterowie o odpowiedniej historii, jak członkowie
załogi pojazdu pancernego, ignorują tę karę w czoł-
gach i pojazdach kołowych.
 Standardowa broń
Specjalność Stany Zjednoczone Zjednoczone Królestwo Związek Radziecki
Załoga pojazdu opan- M1911, M3 SMG, Thomp-
Enfield No.2 Mk1 PPSz-41
cerzonego son SMG
Artylerzysta M1911, M1 Carbine Enfield No.2 Mk1 PPSz-41
M1 Carbine, Thompson Lee-Enfield No.4, Sten
Inżynier wojskowy PPSz-41
SMG SMG
M1 Garand, M1 Carbine, Mosin 1930 G, PPSz-
Piechociarz Lee-Enfield No.4, Bren Gun
BAR -41,DP1928
Medyk M1911 Enfield No.2 Mk1 TT-33
M1911, M1 Garand, M1 Enfield No.2 Mk1, Lee- TT-33, Mosin 1930 G,
Oficer
Carbine, Thompson SMG -Enfield No.4 PPSz-41
M1 Garand, M1 Carbine, Lee-Enfield No.4, Sten
Spadochroniarz PPSz-41
Thompson SMG SMG
M1 Carbine, Thompson Mosin 1930 G, PPSz-
Zwiadowca Lee-Enfield No.4
SMG 41
Snajper M1911, M1903 Lee-Enfield No.4 Mosin 1930 G

M1 Carbine (US) DP1928 Degtyarev

LMG (ZSRR)
Tokarev
M1A1 Thompson SMG (US) T-33 (ZSRR)

M1911 Colt Enfield No.2

(US) Mk.1 (UK)
M1 "Tommy Gun" (US)

Lee-Enfield No.4 Sten SMG

Mk.1 (UK) (UK)

1930g Sniper
Rifle (ZSRR) M3 "Grease
Gun" (US)

M1903 .30-06
Springfield Rifle (US)

PPSh-41 SMG
M1918 Browning (ZSRR)
Automatic Rifle (US)

19
 Przetrwanie
Bohater z umiejętnością Przetrwania zna podsta-
wy przeżycia w większości sytuacji. Określ, w jakich
obszarach twój bohater dotąd działał – na przykład
tereny arktyczne, pustynie, klimat umiarkowany, gór-
ski. Gdy bohater działa poza swym żywiołem, jego
testy zazwyczaj ponoszą karę -2.
Reperowanie
Reperowanie działa normalnie, ale bardzo złożone
czy specjalistyczne zadania poza normalną specjalnoś-
cią bohatera ponoszą karę -2. Mechanik pracujący nad
samolotami może na przykład mieć problemy, pracu-
jąc z systemami hydraulicznymi w łodzi podwodnej.
Po paru dniach pracy z nowymi systemami MG może
zdecydować o eliminacji tej kary.
Strzelanie
Strzelanie dotyczy wszelkiej broni ostrzału bezpo-
średniego, w tym osobistej broni palnej (od pistoletów
po CKM-y), przenośnych wyrzutni rakiet, miotaczy
ognia czy broni pokładowej – lotniczych karabinów
maszynowych, dział, rakiet, broni pokładowej czoł-
gów oraz dział obrony przeciwczołgowej i przeciw-
lotniczej.
Strzelanie z broni ostrzału dalekosiężnego, moź-
dzierzy czy innych wielkich dział wymaga umiejętno-
ści Wiedza (Artyleria) lub (Artyleria pokładowa).
Wiedza
Umiejętności Wiedzy są bardzo ważne w świecie
Niesamowitych Wojen! Wiele specjalności wojskowych
zależy od znajomości konkretnej dziedziny Wiedzy.
Poniżej podajemy powszechne specjalności Wiedzy.
20
Artyleria okrętowa: Ta zdolność działa jak Wie-
dza (Artyleria), ale odnosi się do wielkich dział okrę-
towych (wszystko, co większe niż broń OPL). Zobacz
sekcję Starcia na morzu w Rozdziale Drugim.
Artyleria: Wiedza (Artyleria) obejmuje wykorzy-
stanie i konserwację załogowych broni ostrzału dale-
kosiężnego, jak moździerze, działa, miotacze rakiet,
działa okrętowe i torpedy – broni, którą można wyko-
rzystać do ostrzeliwania celów poza zasięgiem wzroku.
Zazwyczaj postać posiadająca taką umiejętność jest
członkiem działonu. Zna się na podstawowych pro-
cedurach ostrzału i przygotowania do odpalenia, ale
nie może samodzielnie obsługiwać działa. Marszałek
Gry powinien zadecydować, kiedy i co jest możliwe.
Na przykład jeden człowiek może załadować i odpa-
lić moździerz, ale przygotowanie 16-calowego działa
okrętowego nie jest czymś, czym może zajmować się
pojedynczy żołnierz (poczynając od podniesienia po-
cisku). Jeśli to ważne (i możliwe), załóż, że odpalenie
działa zajmie jednemu żołnierzowi jedną rundę na
każdą osobę stanowiącą część regularnej załogi działa.
Bombardier: Ta umiejętność dotyczy odpala-
nia bomb i torped z pojazdów powietrznych. Mogą
ją wybrać tak piloci, jak i inni załoganci, ale nie jest
obowiązkowa dla pilotów dużych bombowców strate-
gicznych (jak B-29) . Dzięki tej umiejętności bohater
może zrzucać bomby w locie równym, nurkowym,
a nawet z odbicia (pilot przelatuje nisko i szybko nad
taflą wody, zaś bombardier rzuca bombę, odbijając ją
od powierzchni wody, tak jakby puszczał „kaczki”).
Języki: Oczywiście dla aliantów znajomość nie-
mieckiego i japońskiego jest bardzo ważna. Potrzeba
też personelu, który zna rosyjski, włoski, francuski
i chiński. Każdy język jest oddzielną umiejętnością. spraw okultystycznych, nie możliwość wykorzystania
Poziom k4 oznacza, że bohater zna podstawowe wiedzy w praktyce.
zwroty, zaś k12 to płynność wystarczająca, by imito- Sonar: Bohater został przeszkolony w wykorzy-
wać akcenty regionalne. staniu sprzętu sonarowego, by wykrywać okręty i ło-
Kryptografia: Tę umiejętność posiadają osoby dzie podwodne. Dobry operator sonaru potrafi wy-
korzystające z urządzeń kodujących i dekodujących kryć szybkość i położenie wroga, rodzaj okrętu. Wie,
(jak Enigma), obejmuje ona też znajomość historii i te- kiedy odpalił broń (torpedy i miny), oraz potrafi wy-
orii kryptografii. Bohaterowie mogą też tworzyć włas- krywać i odróżniać inne „dźwięki tła”. Zobacz Starcia
ne szyfry i łamać kody, do których nie mają kluczy. na morzu w Rozdziale Drugim.
Łączność: Wykorzystanie i konserwacja sprzętu Strategia: Ta umiejętność jest wykorzystywa-
do komunikacji bezprzewodowej (radiowej) oraz ko- na, by dowodzić jednostkami wojskowymi w bitwie.
munikacji kablowej. Obejmuje też znajo-
mość kodu Morse’a. Zdany test Wiedzy
(Łączność) oznacza, że wiadomości są
czyste i dokładne, porażka zaś, że wiado- Materiały wybuch
mość przekręcono lub jest niekomplet- owe
Ktoś kiedyś powiedział:
na. Przy odbieraniu wiadomości sukces „N ie ma problemu, którego
dałoby się rozwiązać ład nie
oznacza, że operator może wyłowić wia- unkiem wybuchowym.” Jeś
rzysz, cóż, witamy w korpu li w to wie-
domość spośród statycznego szumu lub sie saperów. Pamiętaj jednak
myli się tylko dwa razy – , że saper
dostroić odbiornik, by odebrać czystszy pie rwszy raz, gdy zostaje sap
Poniżej opisaliśmy rzeczy erem…
sygnał. , które możesz osiągnąć, wy
niebezpieczną umiejętność korzystując
Wiedza (Materiały wybucho
Materiały wybuchowe: Ta umie- we).
Uzbrojenie ładunku: Od
jętność dotyczy wszystkich aspektów sa- bezpieczenie ładunku prz
wujące do późniejszego ygoto-
perstwa oraz wykorzystania materiałów zdetonowania przy pomo
ręcznego detonatora. Jeś cy lontu lub
wybuchowych. Przy jej pomocy tworzysz li kilka ładunków ma zos
nych jednocześnie od teg tać odpalo-
i rozbrajasz ładunki, szacujesz ilość mate- o samego lontu lub deton
Wiedzy (Materiały wybucho atora, test
riału wybuchowego niezbędną do wysa- we) ponosi karę -1 za każ
kowy ładunek. Uzbrojenie dy dodat-
dzenia budynków i ich struktur. Zobacz ładunku wymaga jednej akc
ji.
ramkę obok, by dowiedzieć się więcej. Pułapki: Modyfikator za
dodatkowe ładunki stosuj
przy zastawianiu wybucho e się też
Nawigacja: To bardzo ważna umie- wych pułapek. Dostrzeż
miny pułapki wymaga tes eni e takiej
jętność dla każdego frontowego oficera tu Spostrzegawczości prz
go do Wiedzy (Materiały eci ws tawne-
(lub sierżanta) w dowolnej sile zbrojnej, wybuchowe). Każda dodat
ta poświęcona na zastaw kow a minu-
ale i szeregowcy mogą skorzystać na zna- ienie pułapki sprawia, że
dziej złożona, dodając +1 jes t on a bar-
jomości sztuki czytania map i posługi- do testów Wiedzy przeci
do Spostrzegawczości (m wstawnych
wania się kompasem. Dzięki znajomości aksymalnie +3).
nawigacji możesz określić, gdzie się znaj- Bu m! Kr yty czn a porażka przy uzbrajaniu
wybuch! Bohater i wszyscy ładunku oznacza
dujesz, wyznaczyć kurs lub określić, kiedy w zasięgu odnoszą pełne
obrażenia!
dotrzesz do celu. Porażka w teście nawi- Rozbrojenie ładunku:
Bohater może automatyczn
gacji oznacza, że bohater zgubił się, zmylił broić własny ładunek w ie roz-
jednej akcji, chyba że jest
kurs albo przybędzie do celu później – co pli kow ane, że Marszałek Gry to tak skom-
może zarządzić konieczn
może być niebezpieczne, gdy w pojeździe wy ko nania testu. 1 na kostce ość
Wiedzy oznacza, że ładun
kończy się paliwo. tyc hm iast wybucha. ek na-
Okultyzm: Znajomość spraw tajem- Rozbrojenie ładunku zał
ożonego przez kogoś inn
niczych i nadprzyrodzonych. Osoby zna- ma ga testu Wiedzy (Materiały wy ego wy-
buchowe) z karą -2. Udany
jące się na okultyzmie wiedzą co nieco ozn acz a, że ładunek został rozbro test
zgo jony. Porażka – że wybu
o historii tajnych stowarzyszeń, magicz- dn ie ze swą funkcją. cha
nych tradycji (kabała, voodoo, magia ple- Oszacowanie ładunku
mienna czy szamanistyczna) oraz o spra- : Prawdziwy zawodowiec
dynamitu trzeba, by wysad wie, ile
wach paranormalnych. W przeciwieństwie zić sejf, mur czy most. Udany
pozwala bohaterowi na zor test
do przewagi Zdolności nadprzyrodzone, ientowanie się, ile materiałó
chowych niezbędnych jes w wybu-
t do określonego zadania.
okultyzm reprezentuje tylko znajomość

21

Prawa walki zbrojnej
według Murphy’ego cielem.
z nieprzyja
1. Żaden plan nie wytrzyma kontaktu
2. Jeśli wróg jest w zasięgu, to ty takż e.
wania nieprzyjacie-
3. Pociski smugowe służą do sygnalizo
lowi własnej pozycji.
ażniejszą od cie-
4. Nigdy nie siedź w okopie z osobą odw
bie.
5. Przyjazny ogień nie jest przyjazny.
sze zaminowane.
6. Najbezpieczniejsze wyjście jest zaw
nieis totn ego; może brakuje im
7. Staraj się wyglądać na
amunicji.
na ciebie ostrzał,
8. Wszystko, co robisz, może ściągnąć
w tym nierobienie niczego.
zczędziło kupę
9. Nigdy nie zapominaj, że wojsko zaos
pieniędzy na produkcji twojej broni.
wia, że wróg ma
10. Praca zespołowa jest kluczem; spra
więcej celów do wyboru.
Należy jednak rozbić ją na trzy specjalności – Stra-
tegia powietrzna, Strategia lądowa i Strategia morska,
z których każda jest oddzielną umiejętnością. Oficer
US Army wie, jak dowodzić plutonem piechociarzy,
ale nie poradzi sobie z eskadrą kutrów torpedowych.
Umiejętność ta jest wykorzystywana gdy bohater do-
wodzi bitwą, ale można też ją wykorzystać, by prze-
analizować plany bitwy wroga lub w innych okolicz-
nościach.
Wywiad: Ta zdolność dotyczy umiejętności szpie-
gowskich, jak przygotowanie i przeprowadzanie dłu-
gotrwałych obserwacji, organizowanie siatek szpie-
gowskich oraz zarządzanie informacjami – w tym
przygotowanie spotkań czy organizowanie ślepych
zrzutów. Testy tej umiejętności odzwierciedlają to, czy
bohaterowi uda się wykryć lub zidentyfikować działa-
nia innych agentów, oraz to, jak powiodą mu się jego
działania szpiegowskie.
Żeglowanie
Żeglowanie dotyczy wszystkich typowych aspek-
tów zajmowania się łodziami, statkami czy nawet ło-
dziami podwodnymi, w tym sterowania, podstaw nawi-
gacji czy typowych napraw. W Weird War II Marszałek
Gry może zastanowić się nad stosowaniem zasad Wie-
dzy Ogólnej. Na przykład marynarz, który na co dzień
służy na łodzi podwodnej, może ponieść karę -2 przez
pierwszych parę dni na pokładzie okrętu wojennego
lub przez pierwszych parę godzin sterowania kutrem
torpedowym. Jeśli gracz odnotuje doświadczenie swej
22
postaci, łatwiej będzie wam orientować się,
kiedy stosuje się takie kary.
Zawady
Choć każda zawada z Savage Worlds jest
dostępna w Weird Wars, Marszałek musi
też zadecydować, na jakie wady zezwoli
swoim graczom. Na przykład większość
regularnych armii nie akceptuje Ramoli ani
Dzieciaków w szeregach, zaś okaleczeni
żołnierze z zawadami typu Jednoręki raczej
służyć będą w sztabie czy na tyłach – jeśli
w ogóle. Takie zawady doskonale nadają się
jednak dla cywili albo dla wybitnych spe-
cjalistów, na utratę których dowództwo nie
może sobie pozwolić.
Fanatyk (Poważna)
Twój bohater wierzy mocno w swój
kraj, partię, filozofię czy religię – do tego
stopnia, że potrafi uczynić praktycznie
wszystko w imię tej sprawy, oraz często
próbuje nawracać innych na nią – czy to
argumentami, słodkimi słówkami czy siłą. Fanatyzm
jest motywacją wielu wrogich żołnierzy (SS-manów
czy żołnierzy Japonii), ale istnieje też wśród elitarnych
oddziałów aliantów, jak komandosi, spadochroniarze
czy US Marines – a także wśród zwykłych szeregow-
ców.
Jeśli twój bohater otrzyma rozkaz, by wykonać
coś, co służy jego ideałom lub jest umotywowane
przez nie, musi go wykonać, niezależnie od tego, jak
głupi i niebezpieczny rozkaz się wydaje. Mogą też za
nim nie przepadać towarzysze broni, zatem Marszałek
Gry może czasem zastosować karę -2 do Charyzmy,
gdy ma to sens.
Leń patentowany (Drobna)
Twój bohater jakoś nie ma motywacji – z trudem
wstaje i bierze się do roboty i obowiązków. Aktywnie
też uchyla się przed rozkazami i próbuje zmusić kogoś
innego, by wykonał pracę za niego. Gdy zmusi się go
do pracy, robi na pół gwizdka i chce skończyć ją jak
najprościej i najszybciej.
Bohater z tą zawadą nie doczeka się rzecz jasna
awansu (-2 do testów awansu). Jego reputacja leniucha
może wnerwiać towarzyszy broni i przełożonych, za-
tem ma też karę -2 do Charyzmy względem nich.
Magnes dla kul (Poważna)
Niektórzy żołnierze są często w niewłaściwym
miejscu o niewłaściwym czasie. Twój bohater jednak
robi to nałogowo. Biedaka trafiają zbłąkane kule (gdy
korzystasz z zasad Niewinnych Przechodniów) na 1-2
przy pojedynczych strzałach albo na 1-3 przy strzel-
bach lub ogniu automatycznym. Trafia go też Ciężki
Ostrzał przy 1-2 (zob. Zasady świata).
Niedowiarek (Poważna)
Do zasad podanych w Savage Worlds należy dodać,
że Niedowiarkowie nie są po prostu przygotowani,
by rozprawić się z rzeczami sprawiającymi, że wojna
jest… niesamowita. Bohaterowie z tą zawadą w razie
takich dziwnych zdarzeń tracą dwa razy więcej Poczy-
talności. Na szczęście dla nich, dzięki trzymaniu się
wiary w normalność rozpoczynają kampanię z premią
+2 do Poczytalności.
Powolny (Poważna)
O tej postaci można powiedzieć, że ma koci re-
fleks, o ile... ów kot jest martwy i właśnie zaczyna gnić.
Taki bohater, co prawda, jest ostatni, by działać w stre-
sujących sytuacjach, ale za to jest pierwszy, by zginąć.
Postać ciągnie dwie karty podczas walki i zawsze wy-
biera tę gorszą. Jeśli trafi się jej joker, używa go nor-
malnie i ignoruje Powolnego w tej rundzie.
Powolne postacie nie mogą wziąć przewagi Szyb-
ki, ale mogą poprawić swoją reakcję poprzez wzię-
cie przewagi Opanowany (ale nie podczas tworzenia
postaci). Opanowany pozwala pociągnąć jedną kartę
i działać normalnie. Wyjątkowo Opanowany zapewnia
dwie karty oraz zezwala na wybranie lepszej.
Trauma (Drobna lub poważna)
Współczesna wojna bywa niewiarygodnie trau-
matyczna dla żołnierzy na froncie. Niektórzy potra-
fią znosić presję lepiej niż inni, ale w gruncie rzeczy
każdy kiedyś się załamie. Gdy osiągnie się taki punkt,
rozpoczynają się zaburzenia psychiczne. Mówi się na
to „drgawki”, „nerwica okopowa” czy „wyczerpanie
walką”.
Drobny poziom oznacza, że bohater z Traumą ma
Poczytalność mniejszą o -1 i często wpatruje się w dal.
Poważna zawada oznacza, że Poczytalność i Chary-
zma maleją o -2.
Tak czy siak, gdy bohater utraci Poczytalność, musi
zdać test Ducha albo będzie psychicznie Wyelimino-
wany przez 1k6 rund (2k6, jeśli zawada jest poważna).
Żółtodziób (Poważna)
Twój żołnierz dopiero co przybył z obozu rekru-
tów. Co gorsza, nawet podczas szkolenia miał pewne
problemy. Większość z jego kolegów uważa, że nadaje
się tylko do maszerowania na czele wojsk i przenosze-
nia amunicji dla KM-ów.
Żółtodziób nigdy nie otrzymuje kart w pierwszej
rundzie walki (zawsze jest „zaskoczony”). Ponadto
odejmuje -2 od testów Spostrzegawczości przy wy-
krywaniu zasadzek lub pułapek oraz od testów Wie-
dzy Ogólnej związanych z jego teatrem wojny. A co
więcej, kot otrzymuje najgorsze obowiązki w plutonie
– czyszczenie latryn, napełnianie worków z piaskiem,
obieranie ziemniaków czy maszerowanie na czele
(gdzie najłatwiej o kulę). Na szczęście można przestać
być świeżakiem – ale wymaga to oczywiście doświad-
czenia.
Po każdym względnie aktywnym miesiącu służby
bohater musi zdać test Sprytu z karą -2. Jeśli test się
powiedzie, pozbywa się jednej grupy kar – albo otrzy-
muje normalnie karty akcji, albo pozbywa się kary -2
do Spostrzegawczości i Wiedzy ogólnej. Po kolejnym
miesiącu służby może pozbyć się drugiej kary i prze-
staje być Żółtodziobem. Zauważ, że nie każdy żoł-
nierz świeżo po szkoleniu ma tę zawadę – tylko tych
kilku głupoli, którzy potrzebują czasu, by przyzwycza-
ić się do wojennej rzeczywistości.
Przewagi
Poniższe przewagi raczej nie nadają się dla Weird
War II: wszystkie rodzaje Zdolności Nadprzyrodzo-
nych (oprócz trzech nowych podanych na stronie 28),
jak również Wybraniec, Wojownik Światła/Ciemnoś-
ci, Mentalista, Czarodziej. Możesz wybrać przewagi
Bogaty, Obrzydliwie Bogaty i Szycha, ale nie za wiele
przydadzą ci się na froncie.
Przewagi wrodzone
Absolwent akademii
Wymagania: Nowicjusz, Spryt k6+
Twój bohater ukończył jedną z prestiżowych aka-
demii wojskowych swego kraju i wśród oficerów uwa-
żany jest za jednego ze „swoich”. Wysokie wymagania
wojskowego szkolenia przygotowały go nie tylko do
walki, ale również do politycznych rozgrywek wśród
oficerów.
Ten przyszły generał dodaje +2 do Charyzmy, gdy
zadaje się z oficerami „sztabowymi” (czyli nie działa-
jącymi w polu) ze swoich sił zbrojnych (sił lądowych
lub marynarki), co kumuluje się z innymi przewagami
społecznymi. Taki oficer ignoruje też wymagania do-
tyczące Rangi, nabywając przewagi przywódcze.
Niestety, większość trepów nie przepada za „ba-
żantami”, dlatego bohater, kontaktując się z korpusem
23
 szeregowych, ponosi karę -2 do Charyzmy, dopóki nie
osiągnie stopnia kapitana. Wielu malkontentów będzie
sprzeciwiać się jego rozkazom i siać chaos, gdy tylko
będzie to możliwe.
Cecha narodowa
Wymagania: Nowicjusz, Figura
Żołnierze każdej nacji w tej wojnie mieli pewną
tożsamość, którą inne narody dostrzegały. Ameryka-
nie mieli nieziemskiego farta, Brytyjczycy byli sztyw-
ni, zaś Rosjanie niezwykle fatalistyczni. Żołnierze z tą
przewagą są powodem, dla którego te stereotypy ist-
niały, i mogą wybrać jedną z poniższych specjalnych
zdolności.
W drugiej wojnie światowej walczyło ponad sto
narodów, ale poniżej podajemy tylko parę. Jeśli twój
żołnierz pochodzi z kraju nie opisanego poniżej (jak
Grecja, Filipiny, Finlandia itp.), możesz zdecydować
się na jedną ze zdolności podanych tutaj, po obgada-
niu tego z Marszałkiem Gry, by upewnić się, że pasuje
ona do narodowego stereotypu. Możesz też sam za
zgodą MG wymyślić odpowiedni efekt.
Brytyjski hart ducha: Przysłowiowa angielska
flegma sprawia mimo wszystko, że brytyjscy żołnierze
potrafią wytrwać nawet w najokropniejszych okolicz-
nościach. „Tommies” dodają +2 do testów Ducha,
opierając się Strachowi, Zastraszaniu oraz mocom
magicznym. Nie dodają tej premii przy wychodzeniu
z Szoku.
Kanadyjski zapał: Młody naród kanadyjski był
jednym z pierwszych, który dołączył do Wielkiej Bry-
tanii w ich wojnie z Niemcami. Kanadyjczycy pragną
udowodnić swą wartość, zatem gdy otrzymają Jokera,
dodają do testów Współczynników i rzutów na obra-
żenia +3 zamiast +2.
Francuska werwa: Francuzi, którzy przeciwsta-
wiali się niemieckiej okupacji, ryzykowali wiele. Szpie-
gów rozstrzeliwano na miejscu, ale kolaboracja niosła
za sobą ryzyko niechęci sąsiadów. Przeżycie w takich
okolicznościach było możliwe tylko dzięki sile ducha.
Jeśli Francuz z tą przewagą wyda fuksa, by wykonać
test, przerzuca wszelkie jedynki. Ta przewaga różni się
od przewagi Werwa (zob. Podręcznik podstawowy),
choć bardzo dziarscy Francuzi mogą łączyć je ze sobą.
Polska duma: Polacy przecierpieli wiele pod oku-
pacją Niemców. Choć ich armię pokonano podczas
kampanii wrześniowej w 1939, później jednak działali
czy to jako partyzanci, siły specjalne (służąc u boku
Brytyjczyków podczas operacji „Market-Garden”),
czy wystawiając dywizje we Francji czy Afryce. Ich
chęć odzyskania własnego kraju sprawia, że potrafią
24
wytrzymać praktycznie wszystko. Polacy i Polki po
1939 dodają +1 do Wytrzymałości.
Radziecki fatalizm: Wielu „Iwanów” było prze-
świadczonych o nieuchronności cierpienia, czy to
w okopach, w obozie jenieckim, czy z dala od woj-
ny, w kołchozie. Mimo to jednak walczyli, czekając,
aż Brytyjczycy i Amerykanie uderzą na Niemców od
zachodu. Bohaterowie ze Związku Radzieckiego po-
siadający tę przewagę nie mażą się i ignorują jeden po-
ziom modyfikatora od Ran.
Amerykański fart: Reszta świata zazdrości-
ła uśmiechniętym amerykańskim trepom szczęścia.
Istotnie, los wydawał się też uśmiechać do Jankesów.
Gdy taki bohater wyda fuksa, rzuć k6 – 6 oznacza, że
odzyskuje go natychmiast (i może wydać go nawet na
kolejny przerzut).
Kontakt z mistyką
Wymagania: Nowicjusz, Spryt k8+
Kiedyś w przeszłości twój bohater zetknął się ze
sprawami nadprzyrodzonymi. Może był to nawiedzo-
ny dom, w którym spędził noc w ramach zakładu,
a może przeczytał dziwne księgi w kufrze na strychu
dziadka i dowiedział się z nich rzeczy nieprzeznaczo-
nych dla zwykłego człowieka? Tak czy siak, bohater
wie, że dziwne i straszliwe rzeczy naprawdę istnieją
w jego świecie – i w przeciwieństwie do wielu ludzi
wiedza ta tylko go wzmocniła. Dodaj +2 do Poczytal-
ności i +2 do testów Strachu spowodowanych przez
nadprzyrodzone zdarzenia.
Student
Wymagania: Nowicjusz, Spryt k8+
Ten żołnierz spędził trochę czasu na uniwersyte-
cie, zanim dostał się do wojska. Zyskuje 4 dodatkowe
punkty umiejętności do przeznaczenia na umiejętno-
ści związane ze Sprytem. Jedna z nich musi być umie-
jętnością Wiedzy co najmniej na k6 – to przedmiot
jego studiów.
Wiarus
Wymagania: Nowicjusz, Duch k6+, Spryt k6+,
Strzelanie k8+, Walka k8+, Wigor k8+
Ten weteran to stary trep, który najgorsze ma już
za sobą. Rozpoczyna rozgrywkę, będąc już Doświad-
czonym, co ma odzwierciedlić to, co przeszedł, zaś
jego stopień jest o dwa poziomy wyższy niż normal-
nie.
Wiarusy natychmiast po stworzeniu postaci otrzy-
mują cztery rozwinięcia, tak jakby otrzymali 20 PD.
Jednak muszą później za nie zapłacić – następne 20
Punktów Doświadczenia, które bohater otrzyma,
przepadają, by spłacić dług.
Bohater z przewagą Wiarus rozpoczyna grę za-
zwyczaj na ze stopniem E-3 – Private 1st Class/Ka-
pral. Jeśli posiada przewagę Stopień (Podoficer), roz-
poczyna grę jako E-7 (sergeant first class/chorąży),
zaś jeśli jest oficerem – O-3 (captain/kapitan). Zobacz
tabele stopni, by dowiedzieć się więcej na temat tytu-
łów w różnych siłach zbrojnych.
Przewagi bojowe
Długimi seriami
Wymagania: Nowicjusz, Strzelanie k8+
Dzięki tej przewadze możesz lepiej prowadzić
ogień z karabinu maszynowego. Używając karabinów
maszynowych i CKM-ów, bohater może pokryć og-
niem zaporowym obszar dwóch Średnich Wzorników
Wybuchu. Drugi wzornik musi stykać się ze starym
i zużywasz wówczas dwa razy więcej amunicji.
Dłuższymi seriami
Wymagania: Doświadczony, Długimi seriami
Ta przewaga pozwala kaemiście na ostrzelanie
do trzech Średnich Wzorników Wybuchu, zuży-
wając trzy razy więcej amunicji. Każdy dodatkowy
wzornik musi stykać się z poprzednim.
Krew i flaki
Wymagania: Weteran
Ten żołnierz widział już dość krwi i przemocy
i zmęczył się tym wszystkim. Zdaje automatycznie
wszystkie testy Strachu spowodowane obrzydliwymi
widokami. Ponadto jego zajadłość sprawia, że w walce
wręcz zadaje +1 punkt obrażeń.
Kryj się!
Wymagania: Nowicjusz, Spryt k6+
Bohater dobrze sobie radzi z chowaniem się i wy-
korzystywaniem osłony. Gdy dysponuje osłoną, wro-
gowie ponoszą karę -1, by go zaatakować fizycznie.
Bohater dodaje też +1 do Wytrzymałości przeciwko
obrażeniom od ataków obszarowych, jeśli leży lub ma
osłonę.
Kryj się na amen!
Wymagania: Doświadczony, Kryj się!
Jak Kryj się!, ale wrogowie odejmują - 2 od te-
stów ataku, a bohater zyskuje premię +2 do Wy-
trzymałości względem ataków obszarowych, jeśli
leży lub ma osłonę.
Ogień skuteczny
Wymagania: Nowicjusz, Spryt k8+
Ten żołnierz dobrze radzi sobie z mierzeniem
wsparcia artyleryjskiego. Gdy wzywa takie wsparcie,
korzystając z żetonów wsparcia, zmniejsza wynik rzu-
tów na odchylenie o 2”. Gdy otrzymuje żetony wspar-
cia, dostaje o jeden więcej.
Ostrzelanie obszaru
Wymagania: Doświadczony, Strzelanie k8+,
Rock and Roll!
Ta przewaga pozwala bohaterowi na skuteczniej-
sze wykorzystywanie karabinu maszynowego przy
prowadzeniu ognia zaporowego. Cele, które wyrzucą 1
lub 2 na kości Ducha, są trafione i odnoszą obrażenia.
Pogromca czołgów
Wymagania: Nowicjusz
Dla zwykłego piechociarza czołg to niemal nie-
zwyciężony, opancerzony potwór ziejący ogniem. Dla
bohatera z przewagą Pogromca czołgów, czołg jest
tylko dużym celem.
Gdy atakuje opancerzone pojazdy, bohater wie,
jak trafić w słaby punkt, i dodaje +4 do przeciwpan-
cerności broni – tak do broni dystansowej przeciw-
czołgowej, jak i do bezpośredniej broni, jak granaty
kumulacyjne, „lepkie” (często magnetyczne) miny czy
koktajle Mołotowa.
Postrach czołgów
Wymagania: Nowicjusz, Pogromca czołgów
Postrach czołgów dodaje +k6 obrażeń do te-
stu obrażeń względem wszystkich pojazdów cięż-
ko opancerzonych.
Spokój pod ostrzałem
Wymagania: Doświadczony
Z czasem weterani nauczyli się różnicy między
różnymi rodzajami ognia artyleryjskiego, tak sojuszni-
czego, jak i wrogiego, i potrafią znaleźć różnicę mię-
dzy „swoim” a „obcym” ostrzałem. Gdy bohater z tą
przewagą jest pod ostrzałem artyleryjskim, może na-
tychmiast paść na ziemię przed trafieniem, co zmniej-
sza obrażenia od ataku o -2. Ta przewaga kumuluje się
też z przewagą Kryj się!
W beczułkę
Wymagania: Nowicjusz, Wiedza (Bombardier)
k6+ lub Pilotowanie k6+
Podstawowym celem bombowców taktycznych
i strategicznych jest oczywiście wrzucenie „jajek”
25
 (bomb) lub „rybek” (torped) do „beczułki” (na cel).
Ta przewaga pomaga pilotom i ich załodze w osiąg-
nięciu tego. Postaci z tą przewagą zyskują premię +2
do testów trafienia przy pomocy bomb lub torped.
W słaby punkt
Wymagania: Doświadczony
Wiele z maszyn bojowych wroga jest mocnych,
ale dobrze wyszkoleni i doświadczeni strzelcy wiedzą,
gdzie celować, by trafić w słaby punkt pojazdu. Boha-
terowie z tą przewagą mogą modyfikować rzuty w ta-
beli trafień krytycznych pojazdu o +1 lub -1, gdy trafią
wrogi pojazd krytycznie.
W dziesiątkę
Wymagania: Heros, W słaby punkt
Jak W słaby punkt, ale wynik można zmodyfi-
kować o dwa punkty w dowolną stronę.
Przewagi przywódcze
Do szarży!
Wymagania: Weteran, Duch k8+, Wiedza (strate-
gia) k10+, Baczność!, Do szturmu!,
Ten wódz ma niezwykły dar – zawsze wie, kiedy
należy poderwać żołnierzy do ataku, a kiedy utrzymać
pozycje. Raz w trakcie bitwy, podczas fazy testów bi-
tewnych może zadeklarować szarżę – jeszcze przed
rzutem kością. Jeśli test się powiedzie, a dowódca po-
kona wroga, ten straci dodatkowy znacznik.
Ludzie honoru
Wymagania: Heros, Spryt k8+, Baczność!, Trzy-
mać szyk!
26
Bohater wie, jak najlepiej wykorzystać dowodzone
przez niego oddziały. Gdy Marszałek Gry sprawdza,
którzy z żołnierzy postaci przeżyli starcie, gracz może
raz przerzucić nieudany test Wigoru u jednego z pod-
komendnych. Przewaga ma wpływ na maksymalnie 12
ludzi (typowa drużyna) i nie kumuluje się z tą samą
przewagą u innego bohatera.
Jeśli bohater dowodzi w bitwie, rzuć k6, gdy utraci
żeton – 6 oznacza, że zdołał go zachować.
Pluton honoru
Wymagania: Heros, Ludzie honoru
Jak Ludzie honoru, ale bohater może wpłynąć
na cały pluton (do 24 osób).
Sztuka wojny
Wymagania: Nowicjusz, Spryt k8+, Wiedza
(Strategia) k8+
Niektórzy dowódcy intuicyjnie pojmują strategię
i taktykę. Potrafią też wejrzeć w umysły nieprzyjaciela,
mogą więc łatwo wymanewrować i zwyciężyć mniej
genialnych przeciwników. Bohaterowie z przewagą
Sztuka wojny to ci, których cytaty z reguły umieszcza
się w podręcznikach. Bohater dodaje +2 do testów
Wiedzy (Strategia) podczas bitew.
Śmierć zamiast hańby
Wymagania: Baczność!, Nie przejdą!, Weteran,
Wiedza (Strategia) k10+
Bohater prowadził swe wojska do wielu zwycięstw
i teraz jego podwładni znienawidzili rozkaz odwrotu,
traktując go jako hańbę. Bohater dodaje +2 do testów
Morale podczas bitew.
Stopień (Podoficer lub oficer)
Wymagania: Nowicjusz, Spryt k6+, wyma-
gania odp. specjalności.
Podoficerowie (sierżanci, chorążowie) oraz
oficerowie (wyższe stopnie) mogą wydawać roz-
kazy podkomendnym, ale to oni odpowiadają za
sukcesy i porażki swych ludzi i ich misji. Zna-
ją dreszcz radości, gdy plan działa poprawnie,
i ukłucia bólu, gdy plan zawodzi.
W Weird Wars przewaga Stopień pozwala
podoficerom i oficerom na rozkazywanie in-
nym, ale w gruncie rzeczy przewaga ta to miecz
obosieczny, gdyż zapewnia nieliczne korzyści.
Dla równowagi gry bohaterowie, którzy wybiorą
tę przewagę, zyskują też dodatkową premię (BN
i osoby, które awansowały podczas rozgrywki,
nie zyskują tych premii).
 Podoficerowie to podstawa swych jednostek, mu-
szą zatem być twardsi, silniejsi i bardziej wytrzymali
niż ich podwładni. Sierżanci z przewagą Stopień (Pod-
oficer) dodają +2 do podstawowej Wytrzymałości, by
odzwierciedlić ich odporność.
Bohater ma najniższy podoficerski stopień w swo-
ich siłach zbrojnych (np. sierżant w US Army).
Oficerowie mają za zadanie inspirować i prowa-
dzić, podczas rozwoju postaci powinni więc skupić
się na swych przewagach przywódczych. By im w tym
dopomóc, oficerowie otrzymują dodatkowego fuksa
na sesję i zawsze mogą wydać go na działania swych
podwładnych (jeśli oficer posiada przewagę Prawdzi-
wy Przyjaciel, może przekazać fuksa każdemu – nie
tylko podkomendnym).
Po wybraniu tej przewagi bohater zyskuje najniż-
szą rangę oficerską w swych siłach zbrojnych (zazwy-
czaj podporucznika lub ekwiwalent O-1).
Dowodzenie Blotkami: Zauważ, że choć podofi-
cerowie i oficerowie mogą wydawać rozkazy, taktycz-
na kontrola nad Blotkami powinna nadal należeć do
wszystkich graczy. W ten sposób wszyscy mogą grać,
a paru bohaterów nie przejmuje kontroli, podczas gdy
inni czekają na swoją kolej. Pamiętaj, że to nadal Savage
Worlds i akcja powinna toczyć się szybko i brawurowo.
Radzieccy Komisarze: Choć podlegają hierarchii
stopni, to komisarze odpowiedzialni są raczej za mora-
le (i eliminację zdrajców) niż za dowodzenie. Zamiast
fuksa, komisarze w stopniu oficerskim dodają +2 do
testów Zastraszania, zaś wszyscy żołnierze w zasięgu
5” od bohatera dodają +1 do testów opierania się Stra-
chowi i wychodzenia z Szoku.
Przewagi zawodowe
Komandos
Wymagania: Nowicjusz, Zręczność k6+, Spryt
k6+, Duch k6+, Siła k8+, Wigor k8+, Walka k6+,
Strzelanie k6+, Skradanie k8+
Komandosi zajmują się najtrudniejszymi misjami
na froncie, ale działają też za liniami wroga, mając
niewielkie szanse na powrót do domu. Często mierzą
się z przeważającymi siłami, zatem muszą być od nich
twardsi, szybsi i sprytniejsi. To brytyjscy Commando,
Ghurkowie, członkowie pustynnych grup dalekiego
zwiadu, SAS, US Army Rangers czy Marine Raiders –
albo członkowie innych elitarnych oddziałów.
Komandosi otrzymują premię +2 do testów w celu
uniknięcia Wyczerpania względem zagrożeń natural-
nych (m.in. zimna, gorąca), braku snu, długotrwałych
marszów itp. oraz +2 do testów Przetrwania. Jako że
często muszą podkraść się do celów i zlikwidować je
z zaskoczenia, otrzymują też premię +1 do Skradania.
Premie te kumulują się z tymi uzyskanymi z innych
przewag.
Łapiduch
Wymagania: Nowicjusz, Leczenie k6+
Bohater z tą przewagą może w kilka sekund spra-
wić, że ranni żołnierze gotowi będą do dalszej wal-
ki. Jeśli medyk może dotrzeć do rannej Blotki przed
końcem rundy, w której postać ta została ranna, może
natychmiast przetestować Leczenie z karą -2. Sukces
oznacza, że ofiara jest w Szoku i nie jest uważana za
Ranną.
Mechanik
Wymagania: Nowicjusz, Spryt k6+, Reperowanie
k6+
Współczesna wojna opiera się na technologii.
Strona, która najlepiej wykorzysta swój sprzęt, ma
przewagę w bitwie. Ty zamierzasz dopilnować tego, by
to twoi ludzie mieli jak najlepsze zabawki.
Twój bohater jest dobrze zaznajomiony z urządze-
niami mechanicznymi i elektroniką i łatwiej mu przy-
chodzi ich wykorzystywanie oraz naprawa. Zyskuje
premię +2 do testów Wiedzy i Reperowania wyma-
ganych, by wykorzystywać, projektować, obsługiwać
i naprawiać takie urządzenia (silniki, radio, maszyny
szyfrujące, systemy elektryczne i hydrauliczne, maszy-
ny itp.).
Nurek
Wymagania: Nowicjusz, Spryt k6+, Siła k6+,
Wigor k8+, Wiedza (Materiały wybuchowe) k6+, Pły-
wanie k8+
Wojskowi płetwonurkowie są dobrze wyszkoleni,
twardzi i zmotywowani. Ich podstawowym zadaniem
jest podwodna działalność saperska. Niezależnie od
tego, czy ich celem są fortyfikacje na plaży, miny czy
wrogie statki, nurkowie wojskowi mogą rozbroić miny
lub wysadzić wrogów. Odgrywają też ważną rolę w de-
santach – tworzą mapy, zajmują się pomiarami oraz
oczyszczają plażę, tak by można było na niej bezpiecz-
nie dokonać desantu. Mogą też nawet umieszczać
bomby na wrogich okrętach w ich portach. Szkolenie
nurka jest równie wymagające, co komandosa.
Nurkowie dodają +2 do testów Pływania, zaś ich
Tempo w wodzie rośnie o 1”. Te premie kumulują się
z tymi wynikającymi z innych przewag. Stworzenia
z cechą specjalną Wodny nie dysponują premią +2 do
ataku względem Nurków.
27
 Przeszkolony skoczek
Wymagania: Nowicjusz
Bohater został przeszkolony w korzystaniu ze
spadochronu. Wie, jak go nałożyć, otworzyć i wy-
lądować, nie łamiąc sobie nóg (a przynajmniej po-
winien). Przewaga Przeszkolony skoczek daje bo-
haterowi +2 do wszystkich testów związanych ze
spadochronami, w tym do manewrowania i lądowa-
nia (zob. str. 41).
Saper
Wymagania: Nowicjusz, Wiedza (Materiały wy-
buchowe) k6+
Ten świr jest znawcą najróżniejszych bomb, deto-
natorów i min. Dodaje premię +2 do testów uzbra-
jania, rozbrajania oraz improwizowania materiałów
wybuchowych czy min-pułapek (jednak nie do ich wy-
krywania). Może dotyczyć to wielu zdolności określa-
nych przez Marszałka Gry (na przykład unieszkodli-
wiania niewypałów, przygotowywania bomb, burzenia
budynków).
Przewagi społeczne
Kombinator
Wymagania: Nowicjusz, Spryt k6+, Wypytywa-
nie k6+
Wojna i związany z nią chaos często sprawiają, że
wśród ludzi wychodzą na jaw niezwykłe cechy, czy
to dobre, czy złe. Niektórzy mają niezwykłą zdol-
ność znajdowania w zasadzie wszystkiego pośród gór
sprzętu wysyłanego dla żołnierzy.
Twój bohater to frontowy handlarz, kanciarz
i oszust – potrafi znaleźć praktycznie dowolny sprzęt
czy towar luksusowy. Raz na sesję i tylko w zamiesz-
kałym obszarze (duża wieś czy miasteczko) zdany test
Wypytywania pozwoli Kombinatorowi na osiągnięcie
jednego wyniku z poniższych:
• poprawienie stanu amunicji oddziału o jeden po-
ziom;
• zdobycie ciężkiej broni i kilku sztuk amunicji (1k3
koktajle Mołotowa, jedna bazooka, PIAT, miotacz og-
nia, panzerfaust czy mina – decyzja Marszałka Gry);
• poprawienie stanu żywności oddziału o jeden po-
ziom;
• zdobycie 2k6 „użyć” dla zestawu medycznego;
• zdobycie 2k6 x 20$ w kosztownościach lub łatwej
do ukrycia gotówce;
• zdobycie rzadkiego, ale niespecjalnie cennego
przedmiotu (cygar, jedwabnych pończoch, dobrej
czekolady, potrzebnej części zamiennej itp.).
28
Kompania braci
Wymagania: Figura, Weteran, Prawdziwy przyjaciel
Ta grupa żołnierzy przeszła wspólnie szlak bojo-
wy do piekieł i z powrotem. To sprawia, że ludzie są
twardsi i potrafią wspólnie wytrzymać rany, które nor-
malnie mogłyby ich zabić.
Zyskujesz +1 do Wytrzymałości za każdego „bra-
ta” z tą zdolnością w zasięgu 6”, maksymalnie +4. Jeśli
na przykład czterech bohaterów posiadających prze-
wagę Kompania braci walczy ramię w ramię, każdy
zyskuje +3 Wytrzymałości.
Partyjny
Wymagania: Nowicjusz, obywatel Związku Ra-
dzieckiego
Ten bohater należy do WKP(b) – Wszechzwiąz-
kowej Komunistycznej Partii (bolszewików). To ko-
nieczność, jeśli chcesz uzyskać pozycję w sowieckiej
biurokracji. Partyjni zyskują premię +2 do Charyzmy,
zadając się z innymi lojalnymi członkami partii i oby-
watelami ZSRR. Dodają też +2 do testów awansu.
Oczywiście, „od was, towarzyszu, wymaga się nieco
więcej”.
Postaci, które wstąpią do partii podczas gry, zo-
staną oczywiście nagradzane, ale ci posiadający tę
przewagę znani są ze swej gorliwości i otrzymują po-
wyższe korzyści. Uznani agitatorzy partyjni zyskują też
premie, jak dodatkowa żywność, wódka czy mundury.
Jeśli zdołają namówić innych do wstąpienia do partii,
czekają ich jeszcze ciekawsze nagrody.
Przewagi niesamowite
Uwaga! Poniższe przewagi zdradzają nieco z taj-
nej historii Niesamowitych Wojen i możesz się z nimi
zapoznać tylko za pozwoleniem Marszałka Gry.
Zwłaszcza dwa rodzaje Zdolności Nadprzyrodzonych
powinny stać się dostępne tylko wtedy, gdy twój boha-
ter stanie się Doświadczony i spotka coś, co wykracza
poza zwykłe działania wojenne.
Warto też wystrzegać się widocznych popisów
mocy nadprzyrodzonych. Paranoiczni sojusznicy
mogą zastrzelić cię na miejscu. Nawet tajemnicze
Biuro Operacji Specjalnych (BOS), które wydaje się
zajmować tymi sprawami, nie toleruje ludzi, którzy
wzbudzają strach wśród zwykłych żołnierzy.
Zdolności nadprzyrodzone
(Kapelan BOS)
Wymagania: Doświadczony, członek armii alian-
tów (z wyłączeniem Związku Radzieckiego), Duch
k8+, Stopień (Oficer)
 Umiejętność magiczna: Wiara (Spryt)
Początkowe punkty mocy: 10
Początkowe moce: 1
Dostępne Moce: grom, leczenie, oświetlenie/zaciem-
nienie, mowa zwierząt, odbicie, oszołomienie, oślepienie, orzeź-
wienie, pancerz, podkręcenie/przykręcenie, rozproszenie magii,
uśpienie, wygnanie, wykrycie/ukrycie magii.
W świecie Weird Wars istnieją święci, lecz więk-
szość z nich w najlepszym razie posiada niewielkie
możliwości. Tajemnicza organizacja wewnątrz wojsk
alianckich znalazła jednak sposób na wielkie rozwi-
nięcie ich mocy duchowych – niezależnie od bóstwa,
jakie wyznają. Zauważ, że tylko USA i Zjednoczone
Królestwo rozwijają ten program. Komunistyczny re-
żim ZSRR nadal tępi religię i nie ma dostępu do ka-
pelanów.
Bohater wyświęcony jako kapelan przez Biuro
Operacji Specjalnych zyskuje prawdziwie cudowne
moce, jak zdolność leczenia dotykiem (leczenie) czy doświadczyć wojennej sławy dzięki działaniom swego
użyczenie boskiej mocy żołnierzowi (grom). Zwykli ka- potomka.
pelani, duchowni i inne religijne postaci mogą osiągać
Wybierając tę przewagę, zdecyduj, skąd wziął się
wiele, jednak nie mają mocy czynienia prawdziwych
duch, i stwórz jego historię, na tyle złożoną, by MG
cudów.
mógł go swobodnie odgrywać. Duch zapewnia twe-
BOS zajmuje się szkoleniem tylko osób o religijnej mu bohaterowi jedną z podanych poniżej zdolności.
czy ogólnie „dobrej” naturze, takich, które przeżyły Przyszłe rozwinięcia mogą zapewnić mu kolejne.
już kontakt z istotami nadprzyrodzonymi – stąd też
Duch z trudem przekracza granicę między światami,
wymaganie Doświadczonej Rangi. Takie szkolenie
nie może więc porozumiewać się z tobą bezpośrednio.
trwa około tygodnia intensywnej nauki, stąd też Mar-
W zamian kontroluje sprzęt, sprawia, że wiadomości ra-
szałek powinien jakoś uzasadnić nieobecność bohate-
diowe są przekręcane – tworząc dziwne przepowiednie,
ra w tym czasie.
albo pisze ostrzeżenia w kurzu czy w mgiełce na oknie.
Grzechy: Kapelani BOS, którzy popełnią śmier- Duch ze zdolnością Szósty zmysł może na przykład
telny grzech (jak morderstwo), mogą utracić dostęp wyłączyć silnik pojazdu twojego bohatera, zanim ten
do swych mocy, wedle uznania Marszałka. Odzyska- wjedzie w zasięg wzroku niemieckiego kanoniera.
nie ich wymaga szlachetnego czynu i odkupienia.
Lęk zwierząt: Zwierzęta instynktownie wyczu-
Sprzężenie zwrotne: Kapelani nie muszą mar- wają nawiedzone postaci. Wrogie zwierzęta atakują
twić się o pech podczas używania mocy, ale 1 na kości ich jako pierwszych, ale z karą -2. Rzuć kostką, gdy
Wiary zawsze oznacza porażkę, niezależnie od mody- bohater spotyka zwierzę udomowione – nieparzysty
fikatorów. wynik oznacza, że bohater może normalnie polegać
Zdolności nadprzyrodzone na zwierzęciu (dosiąść go itp.), ale ponosi karę -2. Pa-
rzysty – że zwierzę go atakuje.
(Nawiedzony)
Sprzężenie zwrotne: Co więcej, więź z upiorem
Wymagania: Nowicjusz, przewaga wrodzona ma też przerażające efekty. Zawsze, gdy bohater od-
Ten rodzaj zdolności nadprzyrodzonych działa niesie Wyczerpanie albo Ranę, której nie wyparuje, na
inaczej niż pozostałe. Nie ma umiejętności nadprzy- chwilę spostrzega mroczne istoty czające się w świecie
rodzonej ani punktów mocy. Zamiast tego jego moc duchów i musi zdać test Ducha. Porażka oznacza, że
pochodzi od pomocnego, ale często przerażającego traci punkt Poczytalności (2 przy krytycznej porażce)
ducha, który jest w jakiś sposób związany z bohate- i jest w Szoku (ten Szok nie spowoduje jednak Rany).
rem. Może ten upiór to opiekuńczy brat, który nie Zdolności duchów: Wybierz jedną ze zdolności
przeżył lądowania w Omaha. A może to duch dawno przy tworzeniu postaci. Dodatkowa zdolność kosztuje
zmarłego wodza, który przebudził się, by jeszcze raz jedno rozwinięcie.

29
 • Anioł stróż: Duch zapewnia bohaterowi dodat-
kowego fuksa na sesję, którego można użyć tylko
do wyparowania.
• Duchowa wiedza: Duch przekazuje umiejętno-
ści, które miał za życia, bohaterowi, być może szep-
cąc mu do ucha na wpół obłąkane prawdy. Raz na
sesję do końca sceny lub spotkania zjawa zapewnia
bohaterowi premię +4 do niebojowej umiejętności,
którą według MG posiadałby duch. Upiór złodzieja
mógłby zapewnić więc bohaterowi premię do Wła-
mywania, zaś duch oficera z Wojny Secesyjnej – pre-
mię do Jeździectwa.
• Odporny na moc: Jak przewaga. Możesz wybrać
tę zdolność dwukrotnie, by uzyskać zdolność Od-
porniejszy na moc. Ta zdolność zazwyczaj manife-
stuje się jako widmowa poświata wokół postaci.
• Opętanie: Bohater może wydać fuksa i dobro-
wolnie odnieść Wyczerpanie trwające 24 godziny,
aby duch zawładnął człowiekiem w zasięgu wzro-
ku. Ofiara jest pod kontrolą ducha, dopóki nie wy-
zwoli się z tego, zdając test Ducha z karą -2. Test
ten może ponawiać co rundę. Nie zmienia to natury
zjawy – nadal jest to odległy, gniewny duch mający
tylko kilka spójnych myśli – ale może sprawić, że
opętane ciało wykona proste zadania, na przykład
wyda rozkazy we własnym języku, zaatakuje czy
użyje urządzeń. Opętany nigdy nie popełni samo-
bójstwa.
• Ożywienie pojazdu: Duch wnika do maszynerii
pojazdu, napełniając go nadprzyrodzoną energią.
Wszyscy załoganci dodają +2 do testów związanych
z pojazdami (w tym do strzelania z broni pokłado-
wej), a ataki przeciwko pojazdowi ponoszą karę -2.
Rozpoczyna się to w drugiej rundzie walki i trwa
do chwili, w której MG uzna, że podział na rundy
przestaje być istotny. Zdolność ta dotyczy całego
pojazdu – nawet wielkiego okrętu wojennego i całej
jego załogi. To wyczerpuje ducha, który nie może
zjawić się ponownie przez 24 godziny.
• Poltergeist: Duch wydaje wiele energii, by roz-
rzucić dziesiątki małych przedmiotów pod Dużym
Wzornikiem Wybuchu w zasięgu wzroku bohatera.
Wrogowie pod Wzornikiem muszą zdać test Ducha
lub będą w Szoku – chyba że noszą pancerz o war-
tości +4 lub lepszy. Wyczerpany duch nie może
działać przez 1k6 godzin.
• Przerażający: Każdy, kto zaatakuje bohatera
w walce wręcz, spostrzega chroniącego go gniew-
nego ducha i musi wykonać test Strachu. Po pierw-
szym zdanym teście przeciwnik „uodparnia się” na
tego konkretnego upiora.
• Seans: Duch może rozmawiać z innymi dusza-
mi martwych i w ten sposób zdobywać informacje.
30
Choć to bardzo męczące (całkowita koncentra-
cja i poziom Wyczerpania, którego da się pozbyć
dopiero po 24 godzinach), bohater może dotknąć
martwego ciała i zmusić swego ducha opiekuńcze-
go, by ten porozmawiał z duszą umarłego, która
może w ten sposób odpowiedzieć na jedno pytanie.
Dusza może powiedzieć tylko to, co wie, a często
mogą być to zagadkowe, mało precyzyjne odpowie-
dzi. Martwy żołnierz może wiedzieć, że zastrzelił go
Niemiec, ale nie zna nazwiska swego zabójcy, chyba
że usłyszał je lub padło ono w pobliżu jego ciała. Ta
informacja ma postać potwornych wizji w umyśle
bohatera i wymaga od niego testu Ducha -2.
• Strażnik: Gdy bohater umiera, duch odpędza
od niego głodne istoty, chcące odebrać mu duszę.
Rzuć kostką: nieparzysty wynik oznacza, że duch
przegrywa i wraz z duszą postaci odchodzi. Parzysty
wynik, że duch wygrywa walkę, a bohater żyje, choć
nadal jest Wyeliminowany.
• Szósty zmysł: Jak przewaga. Duch przekazuje
ostrzeżenia w upiorny, tajemniczy sposób. Może
pokazuje straszliwe przebłyski nadchodzącej rzezi
albo sprawia, że bohaterowi robi się zimno. Jeśli bo-
hater ma już przewagę Szósty zmysł, ta zdolność
daje mu drugą szansę na wykrycie zasadzek i ataków
znienacka.
Zdolności nadprzyrodzone
(Psionik BPD)
Wymagania: Doświadczony, obywatel Związku
Radzieckiego, Spryt k8+, Partyjny
Umiejętność magiczna: Psionika (Spryt)
Początkowe punkty mocy: 10
Początkowe moce: 1
Dostępne Moce: bariera, czytanie w myślach, dar ję-
zyków, niewidzialność, orzeźwienie, oszołomienie, oślepienie,
oświetlenie/zaciemnienie, pancerz, pocisk, przerażenie, przy-
kręcenie/podkręcenie, talent bojowy, telekineza, uśpienie, wład-
ca marionetek, wybuch, wykrycie/ukrycie magii, zamęt.
Biuro Paranormalnych Dieł Sowietskogo Sojuza czyli
Biuro Kwestii Paranormalnych Związku Radzieckiego
(w skrócie BPD) to coś w rodzaju batalionu do zadań
specjalnych, mającego za zadanie zwalczać nadprzy-
rodzone zagrożenia. W BPD słyszano o kapelanach
BOS, ale lekceważy się takie doniesienia jako kapitali-
styczną propagandę. W zamian pracuje się nad potęgą
ludzkiego umysłu.
Oddani członkowie partii komunistycznej, któ-
rzy przeżyli kontakt ze sprawami nadprzyrodzonymi
i okazali szczególną wytrzymałość, mogą stać się kan-
dydatami na psioników. W świecie gry to BPD kon-
taktuje się z bohaterem – nie na odwrót. Jednak gracz, mówili lekarze. Ale ty wiesz, że jest w tym coś więcej.
wybierając tę przewagę, prosi o takie zdarzenie. Nie tylko czasem odbierasz wiadomości w radio, ale
Szkolenie psioniczne jest potwornie trudne i nie- nauczyłeś się nawet dostrajać do nich.
bezpieczne, ale bohater, którego gracz weźmie tę prze- Przewaga Radarowiec pozwala bohaterowi na od-
wagę, przetrwa je bez urazów mózgu, nagłego zawału bieranie fal radiowych z odległości 1 mili (1,5 km).
czy nadmiaru ołowiu w organizmie spowodowanego Gdy chcesz się dostroić, przetestuj Spryt – porażka
niedostateczną lojalnością wobec towarzyszy z BPD. oznacza straszny ból głowy (poziom Wyczerpania),
Warianty: Psionika w Weird Wars jest niewidocz- który ustąpi po 1k6 godzinach. Sukces – że słyszysz
na. Bariera jest ścianą mocy, wybuch eksplozją mentalnej informacje nadawane przez radio – ale MG określa,
energii i tak dalej. Psionicy nazywają swe zdolności co dokładnie słyszysz.
niezwykle patriotycznie, zatem pocisk może być „Pięś- Siła spokoju
cią Stalina”, zaś wybuch „Czerwonym Młotem”.
Wymagania: Doświadczony, Baczność!, Stopień
Sprzężenie zwrotne: 1 na kości Psioniki ozna- (Podoficer lub oficer)
cza automatyczną Ranę. Żołnierz musi też zdać test
Wigoru z karą -2 (plus kara za Ranę, jeśli nie została Czasem wydaje się, że masz anioła stróża. Kule,
ona wyparowana). Sukces oznacza, że moc nie działa, a nawet odłamki, przelatują tuż obok ciebie, zwłaszcza
a psionik krwawi z nosa i uszu. Porażka – że bohater gdy robisz to, co do ciebie należy i dowodzisz podko-
traci przytomność na 1k6 godzin, podczas których nie mendnymi.
można go obudzić w żaden sposób, naturalny lub nie. Jeśli twój bohater stoi i nie szuka osłony, rzuć
kostką za każdy atak, który mógłby go zranić (w tym
Pływak za ataki obszarowe). Jeśli wynik jest nieparzysty, boha-
Wymagania: Nowicjusz ter nie odnosi obrażeń. W przeciwnym razie trafienie
Czasem wydaje się, że urodziłeś się w wodzie. Bo- działa normalnie.
hater dodaje +2 do testów Pływania i może wstrzy-
mać oddech przez 20 sekund na poziom Wigoru (za-
tem 200 sekund dla Wigoru k10).
Radar
Wymagania: Nowicjusz
Może bohater ma siódmy zmysł;
a może po prostu ostry słuch. Tak czy
siak, jego towarzysze nauczyli się padać na
ziemię wraz z nim.
Bohater może jakoś wyczuwać ataki
obszarowe jak ostrzał artyleryjski, salwy
czołgów czy nawet miotane granaty. Gdy
taki właśnie atak mu grozi, bohater auto-
matycznie pada na ziemię. Jako że osłona
liczy się jako pancerz względem ataków
obszarowych, bohater zyskuje 2 punkty
pancerza przeciwko takiemu atakowi.
Co więcej, sojusznicy, którzy od jakie-
goś czasu przebywają z bohaterem i nie
działali jeszcze w rundzie, w której nastę-
puje atak, mogą wykonać test Zręczności
– sukces oznacza, że też mogą paść.
Radarowiec
Wymagania: Nowicjusz
Plomby w twoich zębach czasem od-
bierają fale radiowe. Tak przynajmniej

31
 Rozdział drugi
– Zasady Świata
Wśród ludzi walczących na Iwo Jimie niecodzienną odwagę dostrzegało się codziennie.
– admirał floty Chester W. Nimitz (16 marca 1945)

W poniższym rozdziale znajdziesz dodatkowe Modyfikatory medali

zasady, które często pojawiają się na sesjach Weird Modyfikator Powód
War II. Znajdziesz tu informacje dotyczące medali +X Charyzma oficera dowodzącego.
i awansów, wzywania wsparcia artyleryjskiego lub +1 Jeśli dowódca ma rangę O-4 lub
powietrznego, działania pewnych elementów środo- wyższą.
wiska oraz inne zasady mające odzwierciadlać twoje
-2 Jeśli dowódca jest podoficerem lub
przygody w wojsku.
należy do korpusu szeregowych.
-2 Prosta misja.
Nagrody i medale -4 Dowódca wystąpił o inny medal
Widowiskowe akty odwagi mogą zadecydować niedawno (MG decyduje, co ozna-
o przyznaniu odznaczeń dla bohaterskiego żołnierza. cza „niedawno”, ale zazwyczaj
Te zaś mogą prowadzić do awansów. By uzyskać ta- w okresie 1-2 ostatnich misji).
kie uznanie, dowódca żołnierza musi wystąpić o od- +2 Trudna misja.
znaczenie dla niego. Zazwyczaj ma to miejsce między +2 Wrogowie zranili bohatera.
misjami, a robota papierkowa w sztabie zajmie około
tygodnia. Awanse
Po misji, w której oficer dowodzący wystąpi o od- By uzyskać wyższy stopień, należy zostać awanso-
znaczenie bohatera, gracz tej postaci rzuca 1k20 w ta- wanym. Awanse przyznaje się za osiągnięcia i często
beli medali (poniżej) i dodaje poniższe modyfikatory. oznaczają wyższy żołd i status. Przywileje oznaczają
jednak odpowiedzialność. Szeregowiec martwi się
Medal Purple Heart („Purpurowego Serca”) przy- w zasadzie tylko o swoje życie, ewentualnie o kolegów
znaje się każdemu amerykańskiemu żołnierzowi, któ- z drużyny. Kapitan ma może i ładną kwaterę, i do-
ry odniósł trwały Uraz. stęp do klubu oficerskiego w garnizonie, ale jest od-

Tabela medali
Premia do
k20 Stany Zjednoczone Zjednoczone Królestwo Związek Radziecki
awansu*
1-12 0 Pochwała Medal Wojskowy Brak
(Military Medal)
13-15 +1 Brązowa Gwiazda Krzyż Wojskowy Order Czerwonej
(Bronze Star) (Military Cross) Gwiazdy
16-19 +2 Srebrna Gwiazda Order za Wybitną Służbę Order Wojny Ojczyź-
(Silver Star) (Distinguished Service Or- nianiej
der)
20-23 +2 Krzyż za Wybitną Służbę Krzyż Jerzego Order Czerwonego
(Distinguished Service (George Cross) Sztandaru
Cross)
24+ +4 Medal Honoru Krzyż Wiktorii Order Lenina
(Medal of Honor) (Victoria Cross)
* Premię do awansu dodaje się raz, do następnego rzutu na awans po misji, w której bohater zdobył odznaczenie.

32
33
 powiedzialny za kompanię, jej sprzęt i jej skuteczność
w działaniu.
Po ukończeniu misji, w której dowódca oddziału
pochwali działanie żołnierza, każdy gracz rzuca k20
i sprawdza modyfikatory w tabeli poniżej. Modyfika-
tory są kumulatywne. Wynik 20 lub lepszy oznacza, że
bohater dochrapał się awansu o jeden stopień.
Zobacz odpowiednie tabele w Rozdziale Trzecim,
by uzyskać informacje opisujące hierarchię stopni
w danym kraju.
Dla uproszczenia żołd szeregowego zaczyna się
od $50 na miesiąc i rośnie o $25 na miesiąc przy każ-
dym stopniu (podwój tę sumę dla oficerów). Zatem
E-5 zarabia $175 na miesiąc ($50+5 x $25), zaś kapi-
tan (O-3) zarabia $250 na miesiąc (100 +3 x 50).
Modyfikatory AWANSU
Modyfikator Powód
-2 Rutynowa misja.
+2 Trudna misja.
-2 Bohater ma stopień O-3 lub wyż-
szy.
+1 Bohater ma stopień szeregowego.
+2 Bohater należy do BOS.
+2 Bohater dokonywał czynów świad-
czących o bohaterstwie lub inteli-
gencji.
Przemieszczanie się
Na dobrej drodze większość ludzi może przejść
bez wysiłku około 15 kilometrów dziennie. Żołnierze,
dźwigający ciężkie plecaki i broń, muszą często przejść
nawet 30 lub więcej kilometrów w ciągu dnia.
Tabela przemieszczania się podaje podstawowe
odległości, które bohater może przebyć w ciągu dnia
w określonym środowisku, nie ryzykując wyczerpania.
Za każdy stopień forsownego marszu poza bazową
Modyfikatory przemieszczania oddziałów
Teren
Droga, utwardzony grunt
Pobocza, otwarty teren, lekka warstwa śniegu*
Rzadki las/dżungla, gęste poszycie
Gruba warstwa śniegu**, piasek
Gęsta dżungla/las
Bagna, błoto
* Oddziały narciarzy traktują to jako drogę.
** Oddziały narciarzy traktują to jako pobocze.
*** Pojazdy na nieutwardzonych błotnistych drogach poruszają się jak po poboczu.
34
odległość należy zdać test Wigoru, porażka doda sto-
pień Wyczerpania (zatem przejście 35 km dróg wyma-
gać będzie trzech testów: 15 km bez testu, 16-23 km
– pierwszy test, 24-31 – drugi test, 32-35 – trzeci test).
Pojazd naturalnie może jechać tak długo, na
ile starczy mu paliwa (wyjąwszy awarie i ataki). Jed-
nak większość pojazdów wojskowych podróżuje
w kolumnach, stąd też nie osiągają swej maksymalnej
prędkości. Ponadto kolumna podróżuje z prędkością
najwolniejszych pojazdów, co jeszcze bardziej spow-
alnia podróż. Pojazd wysyłany na pole bitwy rzadko
kiedy przekracza 25% swej maksymalnej prędkości
– zwłaszcza jeśli towarzyszy mu piechota. Dodaj do
tego efekty pogody i terenu, i czasem jest lepiej po
prostu wysiąść i iść!
Zaopatrzenie
W skład oddziałów wchodzą też Blotki. Trudno
jest śledzić poziom amunicji i żywności dla każdego
bohatera niezależnego, stąd też używamy uproszczo-
nego systemu poniżej (Bohaterowie graczy powinni
normalnie liczyć swoje naboje).
Bohater dowodzący oddziałem Blotek śledzi po-
ziom amunicji i żywności (czy to drużyna, pluton,
kompania itp.) Drużynowy medyk powinien śledzić
poziom zapasów medycznych.
Amunicja: Każda grupa Blotek ma poziom amu-
nicji: Bardzo Dużo, Dużo (co jest zazwyczaj „domyśl-
nym” stanem), Mało lub Brak. Na karcie sojusznika
możesz odnotować to na torze zaopatrzenia.
Gdy w walce ktokolwiek wyciągnie Jokera, natych-
miast rzuć kostką – parzysty wynik oznacza, że poziom
amunicji się nie zmieni, zaś nieparzysty – że spadnie
o jeden poziom. Gdy poziom amunicji spadnie do Bra-
ku, rzuć kostką zawsze gdy Blotka chce strzelić. Parzy-
sty wynik oznacza, że znalazła kilka nabojów. W prze-
ciwnym razie nie może w ogóle strzelać w tej akcji (ale
Normalnie Forsowny marsz Modyfikator
dla pojazdów
15 km Każde dodatkowe 8 km 100%***
12 km Każde dodatkowe 8 km 75%
12 km Każde dodatkowe 5 km 50%
8 km Każde dodatkowe 1.5 km 25%
6 km Każde dodatkowe 3 km Niemożliwe
4 km Każde dodatkowe 1.5 km 10%
może spróbować ponownie, gdy „znajdzie” trochę
amunicji). Oddział, który nie ma już amunicji, nie ma
też granatów, pocisków do moździerzy czy bazooki ani
innych specjalnych pocisków, które miałby normalnie.
Oczywiście, gdy trzeba, bohaterowie mogą oddać
własne kule Blotkom i śledzić je normalnie, ale, ogól-
nie rzecz biorąc, lepiej jest używać szybkiego systemu
opisanego powyżej.
Żywność: Zapasy żywności i wody śledzi się ina-
czej. Drużyna otrzymuje przydział żywności i wody
na określoną ilość dni. Racje dla jednego człowieka
ważą 3 kg na dzień, zaś zapas wody na dzień to 1 kg
(czyli 1 litr). Zaznacz zapasy żywności i wody na karcie
sojusznika i każdego dnia odznaczaj kratkę. Gdy dru-
żyna nie ma wody lub żywności, codziennie musi zdać
test Wigoru lub odniesie poziom Wyczerpania. Może
to spowodować Eliminację.
Zapasy medyczne: Medycy są niezbędni, by
utrzymać żołnierzy przy życiu i w sprawności bojowej.
Każdy łapiduch polega na polowym zestawie medycz-
nym przy swej robocie, a gdy skończą mu się zapasy,
coraz trudniej jest zadbać o sprawność żołnierzy.
Zestaw medyczny zawiera lekarstwa, zapasy i na-
rzędzia do leczenia ran, dodając +2 do Leczenia każ-
dego użytkownika. Gracz medyka musi zatem śledzić
ilość jednorazowych zapasów w zestawie. Każdy ze-
staw zaczyna grę z 10 punktami reprezentującymi leki,
bandaże i inne jednorazowe przedmioty. Każde zasto-
sowanie zestawu powoduje utratę 1k4 punktów.
Jeśli zestaw medyczny zostanie wyczerpany, me-
dyk może nadal korzystać z narzędzi chirurgicznych
i innych wielorazowych przyborów, ale nie zyskuje
premii +2 do testów Leczenia (za to nie ponosi kar za
brak narzędzi!).
Zestawy medyczne da się uzupełnić w dobrze za-
opatrzonym szpitalu polowym czy w bazie. Inne źród-
ła (cywilne kliniki, wsie i tak dalej) można splądrować,
zyskując w ten sposób 1k6 punktów zapasów. Medycy
mogą też spróbować połączyć „zużyte” zestawy me-
dyczne – cztery takie wyczerpane zestawy mogą za-
pewnić dość zapasów na jeden w pełni zaopatrzony.
Zrzuty: Żołnierze mogą przenosić ograniczo-
ną ilość zapasów. Jeśli dojdzie do starcia z wrogiem
i wywiąże się długa walka, żołnierze na froncie szybko
mogą pozbyć się całej amunicji. Zatem należy spro-
wadzić kluczowe zapasy, jak woda, żywność czy na-
wet czyste skarpety, co pozwala żołnierzom na dłuż-
szą walkę lub ukończenie złożonej operacji. Zapasy
i sprzęt zrzucane są w aluminiowych pojemnikach
mogących przechować do 150 kg.
Czasem jednak samoloty ze zrzutami mogą potrze-
bować godzin czy dni, by dotrzeć do postaci. Marszałek
Gry decyduje, kiedy (i czy w ogóle) samolot z zapasami
doleci na miejsce. Bajzel w sztabie może też spowodo-
wać, że zostaną zrzucone kompletnie nieodpowiednie
zapasy (pojemnik pełen eleganckich beretów, kiedy po-
trzebujesz amunicji), wedle decyzji MG.
Budynki i umocnienia
Stosujcie normalne zasady dla przeszkód. To zna-
czy, jeśli atak trafiłby bez uwzględniania kary za prze-
szkodę, może przebić się przez osłonę i zranić cel
za nią. Żołnierz strzelający z okna ceglanego domu
zyskuje na przykład 4 punkty osłony. Jeśli atak chybi
35
 o od 1 do 4 punktów, trafia, ale cel dodaje wartość
Pancerza ściany do swej Wytrzymałości. Przeszkoda
mająca co najmniej 4 punkty Pancerza liczy się jako
Ciężki Pancerz.
Przykład: Sierżant Slaughter strzela z okna ceglanego
domu (-4 osłony). Atakuje go oddział niemiecki, ale
ich karabiny nie przebiją ściany, jako że zapewnia ona
Pancerz +8, a ich Kar-98 nie są Bronią Ciężką. Jednak
jeden z Niemców ma pancerfausta… Strzela i wyrzuca
6, co oznacza, że spudłował o 2 punkty. PP pancerfausta
wynosi 17, zatem ściana nie stanowić będzie problemu –
sierżant odnosi 4k8 obrażeń. Co więcej, gdyby Niemiec
spudłował o więcej niż 4 punkty, nadal rzucałby
na zniesienie pocisku, jako że to atak obszarowy. To
wystrzelony pocisk, zatem zbacza o 1k10” (bo to bliski
zasięg) w kierunku określonym przez rzut k12, jak
na tarczy zegara. Jeśli odchylenie nie jest zbyt wielkie,
sierżant nadal może zostać trafiony!
Umocnione pozycje: Dla większości umocnień
wystarczą typowe wartości z tabeli Wytrzymałości
Przeszkód. Worki z piaskiem zapewniają Pancerz +8,
zaś betonowe bunkry Pancerz +10.
Niszczenie budynków: Jeśli broń obszarowa
może przebić się przez ściany budynków, może też
je całkowicie zniszczyć! Typowy europejski dom (160
m2) ma 15 punktów Wytrzymałości. Dodaj +5, jeśli
budynek wykonano z kamienia lub betonu zbrojonego
(jak typowy bunkier).
Podziel budynek na obszary mniej więcej „rozmia-
rów domu”. Gdy trafi je obszarowa Broń Ciężka, osza-
cuj, które obszary znajdą się pod Wzornikiem Wybu-
chu i rzuć na obrażenia dla każdego z nich. Jeśli obszar
miałby odnieść „Ranę”, ściany i sufit na nim walą się,
a Bohaterowie pod Wzornikiem (na trafionym piętrze)
odnoszą normalne obrażenia od wybuchu. Bohatero-
wie na obszarze, ale nie pod Wzornikiem Wybuchu,
odniosą 2k6 obrażeń od walących się ścian, +4 za każdy
obszar pod lub nad nimi, który się zawali.
Zawalony obszar nie może zawalić się ponownie
– to ruina, zapewniająca Pełną osłonę dla tych, którzy
zechcą wykorzystać ją taktycznie.
W wypadku wielopiętrowych budynków, rzuć
kością za obszar pod i nad tym zawalonym. Niepa-
rzysty wynik oznacza, że ten poziom także się zawalił
i musisz sprawdzić obszar nad lub pod tym właśnie
obszarem!
Przykład: Szeregowy Lucas jest na drugim piętrze
pięciopiętrowej kamienicy (sześć kondygnacji wraz
z parterem). Tygrys trafia bezpośrednio ciężkim
rozpryskowym pociskiem, powodując 20 punktów
obrażeń. Lucas wydaje fuksy, by przeżyć, ale teraz pokój
36
zawalił się na niego. Marszałek Gry rzuca na trzecie
piętro i wyrzucił nieparzystą liczbę – to piętro się też
zawala. Znaczy to, że musi rzucić na czwarte piętro –
ale wyrzuca 2 i stoi ono pewnie. Teraz trzeba sprawdzić
obszar poniżej – drugie piętro także się zawala, podobnie,
po kolejnym rzucie, pierwsze. Lucas zatem spadł na parter
i odnosi 2k6 obrażeń za zawalone piętro oraz +12 za trzy
kondygnacje, które zostały zniszczone nad i pod nim.
Okopy i umocnienia
Wykopanie dziury w ziemi jest doskonałą obro-
ną przed bombami czy ostrzałem artyleryjskim. Jeśli
żołnierz ukrywa się w okopie, zostaje trafiony atakiem
obszarowym, tylko jeśli sam środek Wzornika Wybu-
chu wycentrowany jest na jego pozycji. W takim wy-
padku uwzględniaj wyłącznie premię do Pancerza za
leżenie – nic ponadto.
Jeśli bohaterowie nie ukrywają się (strzelają lub celu-
ją w tej rundzie), podczas wybuchu odnoszą normalne
obrażenia, ale otrzymują premię do Pancerza za Ciężką
Osłonę. Okopy są „zygzakowate” z lotu ptaka, by wróg,
który się tam dostanie, nie miał prostej linii strzału. Blo-
kuje to także obrażenia od wybuchów, zatem eksplozja
w okopie zatrzymuje się na pierwszym zakręcie, nawet
jeśli reszta okopu znajduje się pod Wzornikiem.
Worki z piaskiem traktuj jak przeszkody o wartości
Pancerza 10 (jak ceglany mur).
Niebezpieczeństwa
na polu bitwy
Poniżej podajemy dodatkowe zasady, które mo-
żesz uwzględnić, gdy bohaterowie wkraczają na pole
bitwy.
Ciężki ostrzał
Czasem bohaterowie muszą przekroczyć pole bi-
twy poza walką. Może chcą uniknąć kontaktu z prze-
ciwnikiem, bo zależy im na osiągnięciu konkretnego
celu, a może medyk chce przebiec przez ulicę, by ura-
tować towarzysza, a Marszałek Gry nie chce rozegrać
tej sceny taktycznie.
W takich wypadkach Marszałek Gry rozkłada akcję
na „sprinty”, oznaczające szybki bieg od jednej osło-
ny do drugiej. Może to oznaczać kilka sekund w ostrej
walce w mieście podczas dnia lub parę minut w biegu
w lesie, gdzie walczący są bardziej rozproszeni.
Podczas każdego sprintu rzuć k6 dla każdej posta-
ci. 1 oznacza, że trafił go losowy strzał lub odłamek,
zadając 2k6 obrażeń.
Przykład: Nocą wywiązuje się walka w Caen podczas
Operacji Goodwood. Oddział otrzymuje zadanie
przedostania się do szpitala dla chorych umysłowo,
by uratować lekarza, który mógłby pomóc jednemu
z rannych. Marszałek decyduje się na cztery sprinty.
Pierwszy to bieg wśród żywopłotów, drugi to szybki ruch
przez małą wieś. Trzeci oznaczał będzie długą, odkrytą
wiejską drogę prowadzącą do szpitala – a jako że nie
ma tam osłony, MG decyduje, że bieg warty będzie dwa
sprinty.
Gęsty las
Większość lasów czy gajów nie nakłada kar ani
ograniczeń na żołnierzy piechoty. Jednak żołnierze
ostrzeliwani w lasach ogniem artyleryjskim podatni
są na „uderzenia szokowe” – rozpryski w koronach
drzew, które efektywnie zmniejszają ich osłonę o je-
den poziom i zadają dodatkowo 1k6 obrażeń.
Gęste lasy, jak las Hürtgen, mogą też stworzyć
dziwne efekty dźwiękowe, jak opóźnienia, echa, za-
burzenia w ocenie odległości czy zagłuszanie kroków
(zwłaszcza gdy na ziemi leży śnieg). Ogólnie rzecz
biorąc, testy Spostrzegawczości w gęstych lasach po-
noszą karę -2.
Prowadzenie pojazdu w lesie wymaga testu Prowa-
dzenia, co minutę lub co rundę walki. Porażka ozna-
cza, że pojazd efektywnie nie poruszał się w tym cza-
sie (spowolnił go piach, musisz kluczyć, by wyjechać
itp.). Krytyczna porażka oznacza, że pojazd naprawdę
utknął lub został uszkodzony (oś zaplątała się w ko-
rzenie, zaklinował się między drzewami itp.). Dokład-
ne wydarzenie zależy od Marszałka Gry, ale powinno
wymagać 1k10 x 30 min pracy i zdanego testu Repero-
wania (przebicie pozwoli zmniejszyć czas o połowę).
Porażka oznacza, że wymaga to szczególnych napraw
(holowania, nowej osi itp.).
Bocage
Bocage to rodzaj żywopłotu, powszechnie spotyka-
nego w Normandii. Pierwotnie były to wzgórki ziem-
ne mające wyznaczać granice pól i pastwisk, z czasem
rolnicy posadzili na nich drzewa i krzewy tak, że roz-
rosły się w grube, wysokie ściany. Łatwo jest zagubić
się wśród żywopłotów, więc czasem Marszałek Gry
może zażądać testów Sprytu, by postaci zorientowały
się, gdzie są.
Żywopłoty są też doskonałym terenem obronnym,
zapewniając Pancerz +4 przeciwko ostrzałowi. Dobrze
przygotowane umocnienia ukryte wśród bocage są też
trudne do dostrzeżenia, stąd też testy Spostrzegawczo-
ści wykonywane, by je dojrzeć, ponoszą karę -4.
Na ogół lekkie pojazdy, jak dżipy, ciężarówki,
opancerzone samochody czy pojazdy półgąsienicowe,
nie są w stanie przejechać przez taki żywopłot. Czoł-
gi i inne duże gąsienicowe pojazdy powinny sprostać
tej przeszkodzie, ale łatwo mogą utknąć (i stać się po-
datne na ogień przeciwczołgowy). Traktuj bocage jak
Gęsty las powyżej. Jeśli pojazd wyposażono w spe-
cjalny sprzęt (jak na przykład „przecinacze” ze złomu
przyspawane do przedniej części karoserii), zasługuje
to na premię +2. Sukces oznacza, że pojazd tworzy
przesiekę szeroką na 2” (4 metry). Porażka – że po-
jazd utknął, dopóki kierowca nie zda testu Prowadze-
nia z karą -4, by się wydostać. 1 na kości Prowadzenia
oznacza, że pojazd utknął, odsłaniając spód, co bar-
dzo ułatwi strzelanie do niego (pancerz pojazdu na
spodzie równy jest opancerzeniu tylnemu).
Pola minowe
Tak Oś, jak i alianci korzystali z setek najprzeróż-
niejszych rodzajów min podczas wojny. Dla uprosz-
czenia podzieliliśmy je na dwa rodzaje – przeciwpie-
chotne i przeciwczołgowe. Najczęściej ukryte są pod
ziemią, ale czasem umieszcza się je na jej powierzchni,
zależnie od rodzaju i planów wojsk minujących teren.
Detonacja min przeciwczołgowych często wymaga
kilku setek kilogramów nacisku, co znaczy, że piechota
może przechodzić po nich bez ryzyka.
Gdy bohater porusza się przez pole minowe,
rzuć 1k6 za każdy metr. 1 oznacza, że jest tam mina,
a żołnierz może natychmiast wykonać test Spostrze-
gawczości. Porażka oznacza, że uaktywnił minę i od-
nosi obrażenia. Sukces – że uniknął miny. Dodaj +2
do Spostrzegawczości, jeśli bohater ma detektor min.
Odejmij -2, jeśli porusza się z pełnym Tempem. Bieg
oznacza, że bohater nie może testować Spostrzegaw-
czości – powodzenia!
Bariery przeciwczołgowe
Podstawową formą umocnień przeciwczołgowych
jest szeroki, głęboki rów. Jeśli taki rów jest szerszy niż
połowa długości czołgu i głębszy niż jego wysokość,
czołgi nie mogą przez niego przejechać. Jeśli jednak
jest szansa, że da się sforsować rów przeciwpancerny,
prowadzący czołg wykonuje test Prowadzenia. Poraż-
ka oznacza, że czołg utknął w rowie i nie da się go
wydostać bez odpowiedniego pojazdu. Dostrzeżenie
rowu w sytuacji ostrzału wymaga testu Spostrzegaw-
czości. Jeśli kierowca jest zamknięty wewnątrz czołgu,
z zamkniętą klapą, wykonuje się test z karą -2.
„Zęby smoka” to bardziej rozbudowana forma ba-
riery przeciwpancernej. To betonowe piramidki wyso-
kie na metr lub półtora. Umieszcza się je grupami na
37
 polach, drogach lub innych otwartych obszarach, by
utrudnić przejazd opancerzonym pojazdom. Pojazd
może czasem kluczyć po polu zębów smoka, ale zaj-
muje to wiele czasu i w efekcie pojazd jest narażony na
wrogi ostrzał. Przy odrobinie szczęścia ostrzał artyle-
ryjski może otworzyć przejście, ale na ogół potrzebni
są inżynierowie wojskowi, by usunąć takie bariery.
Drut kolczasty
Drut kolczasty lub ostrzowy można rozciągnąć
na umocnieniach, tworząc w ten sposób zasieki, ale
można też rozwinąć go tak, by utworzył sieć kolcza-
stą. Można też rozrzucić splątany drut, by powstały
gęste mocowania. Czasem da się przeczołgać przez
taką przeszkodę, ale zawsze trwa to długo.
Żołnierz ostrożnie przedzierający się przez drut
kolczasty może przesuwać się tylko o 1” na rundę, po
zdanym teście Zręczności. Jeśli chce poruszać się szyb-
ciej, ponosi karę -2 do tego testu. 1 na kości Zręczności
oznacza, że bohater mocno się w niego zaplątał. Otrzy-
muje poziom Wyczerpania od drobnych ran i otarć
i musi poświęcić 1k6 x 10 minut. Nożyce do cięcia dru-
tu dodają +1 do testu Zręczności, oczyszczając prze-
strzeń szeroką i głęboką na 1” (2m) na rundę. Zostawia
to przejście dla innych za żołnierzem.
Wsparcie ogniowe
Dowódcy oddziałów często otrzymują wsparcie ze
strony artylerii lub lotnictwa. Generator misji w sekcji
P51 Mustangi nad Fran
cją. Szwaby nienawidz
widoku tych ślicznotek iły
.
38
Marszałka Gry opisuje już takie efekty, ale dla typowych
przygód możesz wykorzystywać poniższe wskazówki.
Misja dla jednej drużyny zazwyczaj nie otrzymuje
wsparcia ogniowego. Jeśli w grę wchodzą dwie dru-
żyny, dowódca zazwyczaj otrzymuje 1k6-1 żetonów
wsparcia. Pluton zasługuje na k6+1 żetonów wspar-
cia, zaś kompania – k6+3 przed starciem.
By wezwać wsparcie ogniowe, dowódca oddziału
wybiera między Lekką, Średnią lub Ciężką Artylerią lub
Bliskim Wsparciem Powietrznym i wydaje określoną
ilość żetonów wsparcia podaną w tabeli wsparcia poniżej.
Jest to akcja i wymaga użycia radia lub innego sposobu
komunikacji z odpowiednimi żołnierzami. Jeśli jest noc,
kiepska pogoda lub wróg posiada przewagę powietrzną,
bohaterowie mogą zażądać tylko wsparcia artyleryjskie-
go – zobacz Artyleria lub Wsparcie Powietrzne poniżej.
Tabela wsparcia
Wsparcie Żetony Ostrzał
Lekka artyleria (50-60 1 1k6+3 Średnie
mm, 2” moździerze, Wzorniki Wy-
rakiety 2.75”-3”) buchu
Średnia artyleria (75-90 2 1k6+1 Średnich
mm, 3” moździerze, Wzorników
rakiety 3.5”-4.5”) Wybuchu
Ciężka artyleria (działa 3 1k6+1 Dużych
105-155 mm, rakiety Wzorników
5”+) Wybuchu
Bliskie wsparcie po- 3 2k6 ataków
wietrzne
Artyleria
By określić, jakie konkretnie wsparcie artyleryj-
skie zostanie wezwane (ważne przy określaniu obra-
żeń), rzuć w Tabeli typu artylerii. Obrażenia zadawane
przez artylerię znajdziesz w Rozdziale Trzecim.
Strzelanie próbne: Gdy zagrany jest żeton, do-
wódca umieszcza jeden Wzornik na mapie, jako strzał
próbny. Użyj szablonu podanego dla wskazanego
działa. Strzał próbny ma odchylenie równe k10 x 3”
(określ je dla wystrzelonego na długi dystans pocisku
według normalnych zasad ataku obszarowego Savage
Worlds). To na obszarze strzału próbnego będzie kon-
centrował się ogień, a salwa zadaje oczywiście normal-
ne obrażenia, jeśli w coś trafi.
To spore odchylenie, ale można spróbować popra-
wić celność salwy. W następnej akcji osoba wzywająca
wsparcie może wykonać test Wiedzy (Strategia), by
przenieść punkt koncentracji ognia o 1k10” lub 2k10”
przy przebiciu. Następnie może umieścić liczbę szab-
lonów podaną w tabeli wsparcia artyleryjskiego przy
punkcie koncentracji ostrzału – każdy zostanie od-
 Tabela typu artylerii
Państwo Lekka Średnia
USA 60 mm moździerze 81 mm moździerze
UK 2” moździerze 3” moździerze
ZSRR 50 mm moździerze 82 mm moździerze
chylony albo o 1k10”-1 od określonego punktu lub
o k20”-1, jeśli pożądany jest „szeroki ostrzał”.
Ogień ciągły: Bohater może podtrzymywać
ostrzał, jeśli tego chce, wydając kolejny żeton w na-
stępnej rundzie. W takim wypadku znów może prze-
nieść punkt koncentracji ognia (o 1k10” przy sukce-
sie, 2k10” przy przebiciu w teście Wiedzy (Strategia)).
Ponadto bohater może zmniejszyć odchylenie przy
drugiej i kolejnych salwach o 2 cale, jeśli sobie tego
życzy. Nie można zmniejszyć odchylenia poniżej -2”,
ale przewaga Ogień skuteczny jest kumulatywna z og-
niem ciągłym. Bohater nie musi zmniejszać odchyle-
nia, jeśli zależy mu na szerokim ostrzale.
Określone punkty docelowe: Stałe umocnienia
często mają już ustalone punkty koncentracji ognia,
wyliczone przez stałe baterie. Bohater używający ta-
kich fortyfikacji nie testuje odchylenia przy strzelaniu
próbnym (sam ostrzał ma normalne odchylenie).
Rozpryski powietrzne i drzewne: Pociski arty-
leryjskie lądujące w lasach wybuchają często, gdy trafią
drzewa. Sprawia to, że wybuch „idzie w dół”, tworząc
więcej szrapnelu od poszatkowanych gałęzi drzew. W ta-
kich sytuacjach nie ma w zasadzie bezpiecznych miejsc,
może poza bunkrami czy ziemiankami z mocnym da-
chem.
W 1945 w amerykańskiej armii wdrożono zbliże-
niowe pociski artyleryjskie, wybuchające na określonej
wysokości od gruntu, mające podobny efekt.
Leżący żołnierze lub żołnierze mający osłonę za-
zwyczaj dodają modyfikator od osłony jako Pancerz
(zob. zasady dotyczące Ataków Obszarowych w Savage
Worlds). Żołnierze w lasach lub ostrzeliwani pociskami
zbliżeniowymi otrzymują takie premie tylko jeśli mają
dobrą osłonę od góry.
Alternatywne pociski
artyleryjskie
Pociski oświetlające: Baterie artyleryjskie mogą
zamiast pocisków odłamkowych odpalić flary oświet-
lające. Liczy się to jako ostrzał w danej turze. Oświet-
Ciężka (k6)
1-3 105 mm
4-5 120 mm
6 155 mm
1-3 Działo 4”
4-5 Działo 5”
6 Działo 6”
1-3 105 mm
4-5 120 mm
6 155 mm
lenie neguje wszystkie kary za ciemność w terenie
niebędącym dżunglą na 2k10 rund. W rzadkim lesie
lub dżungli kary za ciemność maleją o -1. W gęstych
lasach lub dżungli nie mają efektów.
Pociski dymne: Pociski dymne korzystają z Dużego
Wzornika Wybuchu, by oddać obszar pokryty dymem.
Dym utrzymuje się przez 1k6+2 rundy. Wiatr może prze-
sunąć chmurę dymu, a silne podmuchy wiatru całkowicie
ją rozproszyć. Rzuć k12, by określić kierunek, i 1-3k6, by
określić, o ile cali przesunie się chmura, zależnie od siły
wiatru. Testy Spostrzegawczości i Strzelania są wykony-
wane, by dostrzec lub trafić cel w chmurze dymu.
Bliskie wsparcie powietrzne
Bliskie wsparcie powietrzne oznacza, że pilot wy-
korzystuje samolot bezpośrednio wspierając siły na-
ziemne. Rzuć w tabeli Rodzaj samolotu by określić,
jaki samolot przybędzie. Zjawi się w 1k6 rund po wy-
daniu żetonów wsparcia przez bohatera i przed odlo-
tem wykona 2k6 ataków.
Gracz kontrolujący samolot rzuca w tabeli Ataków
BWP, by określić, co zrobi pilot, przerzucając wynik
1-2 w pierwszej rundzie (pilot zawsze wykona przy-
najmniej jeden atak).
Ogień przeciwlotniczy: Jako że samoloty udzie-
lające BWP lecą nisko, można ostrzelać je normalnie.
Ataki takie skuteczne są tylko tuż przed atakiem samo-
lotu, ponieważ wtedy jest nisko i lata powoli nad po-
lem bitwy. Oznacza to, że, by strzelić, atakujący musi
wstrzymywać akcję, ale automatycznie przerywa akcję
pilota.
W wypadku Braku strzału obrońcy nie mogą
wcelować w samolot, ale przy innym wyniku umieść
Wzorniki do ataku i użyj ich, by określić odległość od
samolotu – następnie podwój ją, by uwzględnić wyso-
kość (zatem samolot znajdujący się na mapie o 24” od
działa OPL uznaje się za oddalony od niego o 48 cali).
Samoloty poruszają się z połową swej maksy-
malnej prędkości przy ataku, użyj zatem tej liczby, by
określić kary za szybko poruszający się cel (-1/10”).
39
 Rodzaj samolotu 5 Bomby: Pilot zrzuca jedną ze swych bomb
k10 Samolot (określ to losowo, jeśli ma różne rodzaje
Afryka Północna (1941-1943) bomb na pokładzie). Bomba zbacza o 1k10”
1-5 Hurricane w kierunku określonym przez rzut k12.
6-7 Spitfire 6 Rakiety: Pilot odpala salwę czterech rakiet.
8 P-38 Umieść dwa Średnie Wzorniki Wybuchu
9-10 P-40 tak, by się z sobą stykały, i wprowadź od-
Morze Śródziemne/Południowa Francja/ chylenie o 1k6-1” w kierunku określonym
Włochy (1944-1945) przy pomocy rzutu k12. Każdy wzornik
1-2 P-38 wykorzystuje dwie rakiety samolotu – rzuć
3-5 P-47 obrażenia dla każdej oddzielnie. Jeśli samo-
6-8 P-51 lot nie ma rakiet, rzuć ponownie.
9 A-20
10 A-26
Europa Zachodnia (1939-1941) Choroby
1-6 Hurricane Choroby spowodowały więcej zgonów w historii
7-10 Spitfire wojen niż sama walka. Warunki na linii frontu rzadko
Europa Zachodnia (1942-1945) kiedy sprzyjają higienie, zaś żołnierze często spędzają
1 Typhoon całe tygodnie bez kąpieli czy zmiany ubrań. Jeśli doda
2-3 P-38 się to tego kiepskie warunki sanitarne, złą dietę i inne
4-6 P-47 niebezpieczeństwa, widać, że choroba może stanowić
7-8 P-51 większe niebezpieczeństwo niż kule Niemców!
9-10 A-26
Zależnie od panujących warunków bohaterowie
Front Rosyjski 1941-1945
1-5 Ił-2 mogą wykonywać testy Wigoru w różnych interwa-
6-8 Pe-2 łach. W dobrze zaprojektowanej bazie ze wszystkim,
9-10 La-5 co niezbędne, mogą testować Wigor raz na miesiąc.
Pacyfik (1941-1943) Jeśli siedzą w błotnistym okopie gdzieś na froncie,
1-3 P-40 dzień za dniem bez możliwości umycia się, mogą
5-6 P-39 (lub FRF, jeśli obecna jest US Navy) testować Wigor codziennie. Malaria jest powszech-
7-8 P-38 ną chorobą na świecie, zwłaszcza w dżungli, ale bo-
9 B-25 haterowie mogą na nią zapaść nawet w pustynnych
10 A-20 okolicach, gdzie brak jest podstawowych warunków
Pacyfik (1944-1945) sanitarnych.
1-2 P-38 Sepsa może wystąpić, gdy bohater zostaje zranio-
3 P-51 ny, zwłaszcza w brudnym otoczeniu i z dala od opieki
4 P-47 medycznej. Jest niebezpieczna, gdy wpłynie na organy
5-7 F4U (lub F6F, jeśli obecna jest US Navy) wewnętrzne, i może nawet doprowadzić do gangreny
8-9 B-25 w kończynach. W dżungli sepsą zakazić się można na-
10 A-20 wet od małych ranek.
Tabela Ataku BWP Wrzody tropikalne czy „stopa okopowa” (puch-
k6 Atak nięcia i odmrożenia stóp) powodowane są przez ciągłą
1-2 Brak strzału: Pilot nie może dobrze wycelo- wilgoć. Na potrzeby gry można traktować je jako jedną
wać w tej rundzie. Liczy się to jako „atak”. chorobę wpływającą na różne obszary ciała. Wrzody
tropikalne powodują niewygodne i bolesne otarcia pach
3-4 Karabiny: Samolot ostrzeliwuje ze swych
czy krocza lub innych obszarów ciała, gdzie mocowa-
karabinów lub dział obszar 2k6 Małych
nia, paski czy sznury stykają się z nagą skórą. Nie musisz
Wzorników Wybuchu, umieszczonych je-
znajdować się w tropikach, by złapać tę chorobę; także
den za drugim. Nie uwzględniaj odchylenia.
oddziały narażone na deszcz czy śnieg mogą ją złapać.
Cele rozmiarów człowieka zostają trafione
Stopa okopowa oznacza zaś, że skóra na stopach ob-
jak przy Ogniu zaporowym. Pojazdy zo-
umiera i złazi warstwami – często jest to bardzo boles-
stają trafione automatycznie 1k3 seriami.
ne. Obu tym chorobom można zapobiec, susząc ubra-
Określ losowo, z jakich karabinów czy dział
nia i buty oraz zmieniając skarpety, kiedy to możliwe (co
strzela samolot.

40
nie zawsze jest proste w strefie walki). Nieleczone mogą
doprowadzić do infekcji, a nawet do amputacji.
Podane poniżej choroby są powszechne podczas
Drugiej Wojny Światowej. Podajemy symptomy, przy-
czyny infekcji i interwał czasowy testów Wigoru wy-
konywanych w celu wyjścia z choroby.
Gdy bohaterowie zachorują, muszą, by ozdrowieć,
zdać test Wigoru, wykonywany w różnych odstępach
czasowych, zależnie od choroby. Porażka w tym teście
oznacza, że Wigor spada o 1 poziom (tj. ktoś z Wigo-
rem k6 miałby odtąd Wigor k4). Bez lekarstw i opieki
medycznej trudniej jest zwalczyć zarazę (-2 do testów
Wigoru). Jeśli Wigor postaci spada do zera, ta umiera
(albo traci kończynę w wypadku wrzodów tropikalnych
lub stopy okopowej). Jeśli test Wigoru jest udany, cecha
ta powróci do normalnego poziomu po 1k4 dniach.
• Malaria – Symptomy: gorączka, drgawki, ból gło-
wy, ból mięśni, wyczerpanie, mdłości, wymioty. Zara-
żenie: kontakt (komary). Test Wigoru: Co tydzień.
• Dyzenteria – Symptomy: biegunka, odwodnie-
nie, bóle żołądka, gorączka. Zarażenie: spożycie
(zakażona woda). Test Wigoru: Co tydzień.
• Cholera – Symptomy: biegunka, odwodnienie,
wymioty. Zarażenie: spożycie (zakażona woda).
Test Wigoru: Co 5 dni.
• Tyfus – Symptomy: gorączka, ból głowy, wysyp-
ka; Zarażenie: kontakt (szczury, wszy). Test Wigo-
ru: Co tydzień.
• Sepsa – Symptomy: zapalenie, infekcje, wstrząs
septyczny. Zarażenie: rany. Test Wigoru: Co 8
godzin.
• Wrzody tropikalne/stopa okopowa – Sympto-
my: zapalenie, wysypka, podrażnienia. Zarażenie:
wilgoć. Test Wigoru: Co 3 dni.
Spadochroniarze
Pod koniec pierwszej wojny światowej amerykań-
ski generał Billy Mitchell zaproponował uzbrojenie
żołnierzy w karabiny maszynowe i zrzucenie ich na
spadochronach za niemieckimi liniami. Wojna skoń-
czyła się jednak, zanim można było wypróbować ten
pomysł. Po I wojnie Stany Zjednoczone zarzuciły po-
mysł operacji powietrznodesantowych, ale Związek
Sowiecki rozwinął ten pomysł, tworząc spore dywi-
zje spadochronowe. Podobnie uczynili Niemcy i we
wczesnych stadiach wojny niemieccy spadochronia-
rze i paralotniarze zdołali zdobyć wiele kluczowych
miejsc. Ich sukcesy nakłoniły Amerykanów i Brytyj-
czyków do stworzenia podobnych oddziałów. Japoń-
czycy mieli również kilka oddziałów powietrznode-
santowych, ale nigdy nie użyli ich w większej ilości.
Co prawda, odsetek nieudanych skoków w II Woj-
nie Światowej był w rzeczywistości bardzo niski, ale
w Weird War II niech każdy skoczek rzuci k20 podczas
skoku. 1 oznacza nieszczęście – spadochron się nie ot-
worzył. Jeśli skok miał miejsce na niskim pułapie, bo-
hater ma jedną szansę na wykonanie testu Zręczności
-2, by otworzyć spadochron zapasowy. Przy wyższych
pułapach – ma dwie szanse.
Lądowanie: Spadochrony wykorzystywane pod-
czas Drugiej Wojny nie przypominają tych współczes-
nych. Trudniej nimi sterować i łatwo jest zboczyć.
Przed lądowaniem bohater musi przetestować Zręcz-
ność z karą -2. Marszałek Gry powinien nałożyć do-
datkowe -2, jeśli bohater skacze w nocy, oraz kolejne
-2, jeśli wiatr jest wyjątkowo silny lub mają miejsce
inne przeciwności .
Sukces oznacza, że spadochroniarz ląduje 1k20 x
2” od żądanego celu. Podwój tę wartość jeśli wieje sil-
ny wiatr, i podwój, jeśli skok odbywa się w nocy (zatem
skok wietrzną nocą oznaczać będzie czterokrotność
tej liczby). Przebicie w teście Zręczności oznacza, że
bohater zboczył najwyżej o parę metrów.
1 na kości Zręczności oznacza, że żołnierz zaha-
czył o jakąś przeszkodę, jak drzewo czy słup telefo-
niczny. Odnosi 2k6 obrażeń i wisi tam, dopóki ktoś
mu nie pomoże lub nie będzie mógł się odciąć.
Wyplątanie się z uprzęży po wylądowaniu zajmuje
całą rundę.
Pilotowanie
Gdy bohaterowie atakują cele naziemne w walce
taktycznej (na mapie), użyj poniższych zasad. W prze-
ciwnym razie zastosuj zasady Starcia Powietrznego
w następnej sekcji.
Myśliwce i bombowce mogą atakować cele na-
ziemne (lub nawodne) na wiele sposobów. Zauważcie,
że procedura (i wyniki) są nieco odmienne od wzy-
wania Bliskiego Wsparcia Powietrznego, nawet przy
takich samych akcjach (jak strafing). To dlatego, że
pilot jest bohaterem gracza czy sojusznikiem, zatem
potrzebne jest więcej szczegółów, by lepiej uwzględ-
niać jego umiejętności i przewagi.
Zasady podane poniżej zakładają, że używasz figu-
rek i mapy taktycznej, by przedstawiać siły naziemne.
Jeśli nie korzystasz z figurek, konieczne będzie pewne
uogólnienie.
Strzelanie z broni pokładowej
Użyj poniższych zasad dla bezpośrednich ataków
z samolotu przy użyciu karabinów czy rakiet.
41
 Strafing: Ostrzał z broni pokładowej, jak ka-
rabiny, nazywamy strafingiem. Karabiny maszyno-
we i działa pojazdu powietrznego w każdej rundzie
ostrzeliwują przestrzeń pod 2k6 Małymi Wzornikami
Wybuchu umieszczonymi w linii prostej, jeden za dru-
gim. Traktuj to jako Ogień zaporowy. Trafieni odniosą
2k8 obrażeń, z PP 4. Nie uwzględniaj odchylenia. Po-
jazdy pod Wzornikami zostają automatycznie trafio-
ne przez 1k3 pociski (rzuć na obrażenia dla każdego
strzału oddzielnie).
Rakiety: Rakiety wystrzeliwane są przez samolo-
ty lecące w płytkim locie nurkowym na niskich wy-
sokościach, mają też karę -2 do ataku ze względu na
niecelność. Pilot nie musi testować umiejętności, by
rozpocząć atak lub by podnieść maszynę. Rakiety to
dwa przyległe do siebie Średnie Wzorniki Wybuchu
zadające 3k10 obrażeń z PP6.
Atakujący wykonuje test Pilotowania lub Strze-
lania (niższej umiejętności) i umieszcza Wzorniki
w wybranym miejscu. Porażka oznacza odchylenie
3k6”, sukces – 2k6” a przebicie 1k6-1”. Wzorniki po
uwzględnieniu odchylenia się stykają.
Bomby i torpedy
Bombardowanie w locie poziomym: Znaczy
to, że samolot leci prosto i równo nad celem, by go
zbombardować. Taki rodzaj bombardowania jest sto-
sunkowo niecelny, ale bezpieczny, jako że można go
wykonać z wysoka.
By wykonać bombardowanie w locie poziomym,
pilot (albo bombardier, jeśli jest taki) wykonuje test
Wiedzy (Bombardier), zmodyfikowany przez wyso-
kość i obrażenia odniesione przez samolot. Jeśli pilot
sam wykonuje test ataku, używa niższej wartości Pilo-
towania lub Wiedzy (Bombardier).
Jeśli atak się powiedzie, pierwsza bomba trafia cel.
Pozostałe bomby zrzucone podczas tego samego ata-
ku lądują w linii jedna za drugą, w kierunku zgodnym
z kierunkiem lotu samolotu.
Tabela bombardowania
w locie poziomym
Wysokość Modyfi- Odchyle-
kator nie
Bardzo nisko (do 30 m) +1 3k10 x 3”
Nisko (30 do 1500 m) - 5k10 x 3”
Średnio (1500 do 4500 m) -4 3k20 x 3”
Wysoko (4500 m i więcej) -8 5k20 x 3”
Bombardowanie w locie nurkowym: Bom-
bardowanie przy pikowaniu jest dokładniejszą meto-
dą zrzucania bomb, ale naraża atakujący samolot na
ogień ze strony oddziałów naziemnych oraz wrogich
42
myśliwców, gdy bombowiec podrywa się, by oddalić
się od celu ataku.
Średnie i ciężkie bombowce nie mogą zrzucać
bomb w locie nurkowym.
Gdy pilot rozpoczyna nurkowanie, wybiera kąt ata-
ku. Kąt pikowania wpływa na test ataku – im ostrzej-
szy kąt, tym łatwiej jest trafić cel, jednak trudniej jest
poderwać się z ostrzejszych prób pikowania.
By wykonać taki zrzut, pilot (albo bombardier, jeśli
jest taki) wykonuje test Wiedzy (Bombardier), zmody-
fikowany przez kąt ataku i obrażenia odniesione przez
samolot. Jeśli pilot sam wykonuje test ataku, używa
niższej wartości Pilotowania lub Wiedzy (Bombar-
dier). Nieudany atak oznacza odchylenie, określone
rzutem k12. Odchylenie to 1k10 x 3”.
Po zrzuceniu bomb pilot musi poderwać samolot
z lotu nurkowego, wykonując test Pilotowania. Poraż-
ka oznacza Utratę kontroli.
Bombardowanie
w locie nurkowym
Kąt ataku Atak Poderwanie
Płytki -2 +1
Ostry 0 0
Bardzo ostry +1 -1
Torpedy: Torpedowanie wrogiego statku wyma-
ga wyjątkowej odwagi (lub obłędu). Bombowce tor-
pedowe są duże, ciężkie i powolne, aby wykonać taki
atak, muszą lecieć bardzo nisko (często jakieś 15 me-
trów nad powierzchnią wody), bezpośrednio w stronę
swych celów, które najprawdopodobniej ostrzeliwują
je ze wszystkich dział. Nawet jeśli okręty nieprzyjaciela
nie ostrzeliwują ich bezpośrednio, bombowce torpe-
dowe są łatwym celem dla wrogich myśliwców.
By wykonać taki atak, bombowiec musi lecieć pro-
sto i równo, kierując się na swój cel – zastosuj zasady
OPL poniżej.
Jeśli nalot zostanie przerwany z jakiegokolwiek
powodu (obrażeń czy uników), należy go rozpocząć
ponownie. Gdy cel jest naprowadzony, pilot (albo
bombardier, jeśli jest taki) wykonuje test Wiedzy
(Bombardier), zmodyfikowany przez szybkość celu
i Rany odniesione przez samolot. Jeśli pilot sam wy-
konuje test ataku, używa niższej wartości Pilotowania
lub Wiedzy (Bombardier). Nieudany atak oznacza, że
torpeda chybia.
Starcia powietrzne
Przygody Niesamowitych Wojen zazwyczaj dotyczą
starć na ziemi, ale bohaterowie mogą też zajmować się
nalotami bombowymi czy innymi działaniami w prze-
stworzach. W tej sekcji znajdziesz abstrakcyjne zasady
dla starć powietrznych między wieloma samolotami
oraz bardziej taktyczne zasady dla akcji takich, jak
bombardowanie czy zrzucanie torped.
Reguły walki powietrznej oparliśmy o zasady pości-
gu, dostosowując je jednak do starć samolotów z czasu
drugiej wojny światowej – używaj ich zamiast pościgów.
Pierwszym krokiem powinno być zorientowanie się,
jakie samoloty biorą udział w starciu i jakie są ich cele.
Może skrzydło myśliwców bohaterów mierzy się z nie-
przyjacielskim asem lotnictwa (Figurą) i jego skrzydłem,
a może chcą zestrzelić wrogi bombowiec. Rzuć okiem
na statystyki samolotów (możesz zapisać je na kartecz-
kach i rozdać graczom, by nie musieć przerzucać kartek
podręcznika) i podążaj za krokami poniżej.
Przygotowania
• Umieść na stole znacznik dla każdego samolotu
biorącego udział w starciu. Może być to model, me-
talowa figurka czy nawet zabawka. Na stronie www.
peginc.com znajdziesz gotowe do wydruku znacz-
niki.
• Dowódca każdej strony wykonuje test Wiedzy
(Strategia). Strona z największą Maksymalną Pręd-
kością dodaje do testu +1, lub +2, jeśli jest dwu-
krotnie wyższa niż ta u najszybszego przeciwnika.
Zauważ, że eskadra jest tak szybka jak jej najwol-
niejszy samolot.
• Umieść samoloty zwycięskiej strony na stole i po-
staw pięć znaczników (kamyczków, monet) po ich
lewej stronie.
• Umieść samoloty drugiej strony po lewej stronie
pięciu znaczników (tak, by znajdowały się one po-
między dwiema grupami).
• Rozdaj karty inicjatywy i rozpocznij walkę!
Działania
Gdy przedstawisz już scenę, rozpoczyna się walka.
Piloci mogą podjąć następujące akcje.
• Utrzymanie położenia: Samolot nie zmienia
względnego położenia i może zaatakować każdego
wroga w zasięgu. Zobacz Ataki, poniżej.
• Cofnięcie położenia: Samolot może „cofnąć
się” (przesunąć się z prawa w lewo) o dowolną ilość
znaczników, bez testu Pilotowania. Nie musi to
oznaczać, że traci prędkość czy ją zmniejsza – po
prostu zmienia swe położenie. Potem może zaata-
kować każdego wroga w zasięgu.
• Poprawienie położenia. Pilot wykonuje test Pi-
lotowania. Sukces oznacza, że może przesunąć się
o jedno miejsce w prawo, przebicie, że o dwa miejsca
w prawo (dodaj więcej znaczników, jeśli będzie to ko-
nieczne). Po poprawieniu położenia można zaatako-
wać. Jeśli samolot znajduje się o więcej niż 10 znacz-
ników od najbliższego wroga, może uciec z walki.
• Wymuszenie: Pilot wybiera nieprzyjacielski sa-
molot i wykonuje przeciwstawny test Pilotowania.
Zwycięstwo oznacza, że może przesunąć wrogi
samolot o jedno miejsce w lewo (dwa w wypadku
przebicia). Jeśli w tym samym miejscu obecne są
myśliwce, nie można wymuszać ruchu bombow-
ców – ale można najpierw odciągnąć myśliwce, by
potem zaatakować bombowce. Samolot nie może
atakować przy wymuszaniu pozycji.
43
 • Rozproszenie: Pilot wskazuje nieprzyjacielski
samolot i wykonuje przeciwstawny test Pilotowa-
nia. Sukces oznacza, że wróg poniesie karę -2 do
Strzelania w następnej akcji, -4 przy przebiciu. Praca
zespołowa może rozproszyć uwagę wroga, tak by
skrzydłowy mógł łatwo zdjąć wrogi cel. Samolot nie
może zaatakować, gdy rozprasza wroga.
Atak
Samolot, który utrzymywał, cofał lub poprawiał
położenie, może zaatakować jeden cel w zasięgu, ko-
rzystając z broni pokładowej. Ignoruj zasady dotyczą-
ce niestabilnego położenia, prędkości względnej czy
serii – w zasady wliczyliśmy już te zmienne.
Zasięg: Każdy znacznik oznacza 50” zasięgu. Jeśli
więc między atakującym a celem znajdują się 3 znacz-
niki, zasięg to 150”; jeśli cel znajduje się na tej samej
pozycji, co atakujący, zasięg to 25”.
ST trafienia to standardowe 4, plus kary za zasięg,
plus lub minus Sterowność (z odwróconym znakiem)
wrogiego samolotu. Atakujący dodaje też +1 do testu,
jeśli Maksymalna Prędkość jego samolotu jest co naj-
mniej o 20 cali większa od tego współczynnika u jego
przeciwnika.
Przykład: Niemiecki as, Czarny Wilk, atakuje P-40
Warhawk na średnim zasięgu. Ponosi karę -2 za zasięg, -1 za
Sterowność celu (+1), ale zyskuje +1 za wyższą Maksymalną
prędkość niemieckiego samolotu. Zatem ma podstawową
karę -2 do ataku przed wybraniem broni – która może
zapewnić mu premię za zespoloną broń (patrz niżej).
Broń zespolona: Wiele samolotów ma „zespo-
loną broń”, jak 4 działka 20 mm i dwa KMy kalibru
Przykład starcia powietrznego
1. Japońska Kate i dwa Mitsubishi Zero zwyciężyły
w teście Wiedzy (Strategia) i rozpoczynają po prawej stro-
nie – w korzystniejszej pozycji. Po lewej stronie mamy dwa
Corsairy mające za zadanie zniszczyć bombowiec, ale mu-
szą najpierw zniszczyć Zera.
3. Corsairy wyciągają jokera – nie tylko oznacza to
+2 do wszystkich testów, ale też działają jako pierwsi.
Amerykanie decydują się na desperacki krok. Corsair
z tyłu poprawia położenie o jeden znacznik i próbuje
wymusić ruch Zero. Udaje mu się to i przesuwa myśliwiec o jeden
znacznik w lewo. Prowadzący Corsair teraz poprawia swe położenie
o dwa miejsca (uzyskał przebicie) i mijając wrogi myśliwiec, ostrzeli-
wuje bombowiec, uzyskując dwie Rany. Jednak Japończycy odpowiada-
ją ogniem, zadając każdemu z wrogów po jednej Ranie.
44
.50 na Douglas A-20 Havoc. Wykonując test Strzelania
dla całej baterii zespolonego oręża, rzuć wszystkimi
kośćmi dozwolonymi przez Szybkostrzelność broni
i dodaj +1 do obrażeń i trafienia za każdą dodatkową
zespoloną sztukę oręża tego samego kalibru.
Maksymalna premia za broń zespoloną wynosi
+3, podziel więc to na wiele ataków, gdyby premia
przewyższała +3. Na przykład Corsair z sześcioma
karabinami wykonuje dwa ataki, w którym rzuca czte-
rema kośćmi (SzS karabinów maszynowych .50 wy-
nosi 4 – plus ewentualna 1 Kość Figury), dodając do
każdego z dwóch ataków +2.
Przykład: A-20 Havoc rzuca czterema kostkami za atak
dwóch karabinów .50 (SzS 4), dodając +1 z racji tego,
że ma drugi karabin. Wykonuje też oddzielny atak dla
czterech dział 20 mm (SzS 3), ale ponieważ w baterii są
cztery działka, dodaje do niego +3.
Bombowce: Jeśli na tej samej pozycji są znajdują
się sojusznicze myśliwce, wróg nie może zaatakować
bombowców. Każde stanowisko bombowca strzela
oddzielnie. Zasady odzwierciadlają chaotyczne starcie
powietrzne, nie ma więc znaczenia, czy lewy i prawy
strzelec skrzydłowy strzelają do tego samego celu.
Opuszczanie samolotu: Jeśli samolot został
zniszczony w wyniku odniesionych Ran (a nie w
wypadku wyniku Zniszczony w Tabeli Trafień Kry-
tycznych), żywi załoganci mogą spróbować wysko-
czyć ze spadochronem. To bardzo trudne i niejeden
lotnik stracił życie, gdy samolot spadał w kierunku
ziemi.
Rundy w starciu powietrznym są abstrakcyjne, ale
zazwyczaj odzwierciedlają kilka minut. Samoloty na
2. Amerykanie rozpoczynają i Corsairy próbują zbliżyć się do
celu. Jeden z nich zdaje test Pilotowania i poprawia pozycję o jeden
znacznik. Atakuje sześcioma KMami kal. 50 na maksymalny za-
sięg 200” (4 znaczniki x 50” = 200”). Potrzebuje wyrzucić 12:
+4 za Sterowność Zero, +4 za zasięg. Z drugiej strony zestaw 3
.50 da mu premię +2, zaś wyższa Maksymalna Prędkość da mu
premię +1. Uzyskuje dwa trafienia – pierwsze nic nie robi, ale dru-
gie zadaje 25 obrażeń, +2 za trzy karabiny maszynowe, łącznie 27.
Wytrzymałość Zero to 10, zatem 17 obrażeń oznacza 4 Rany – samolot leci w dół!
Pozostały Zero ma działko 20 mm i strzela, ale nie trafia. Jego karabin maszyno-
wy 7.7 ma za mały zasięg. Kate jednak strzela ze swojego działka, trafia, powodując
dwie Rany u Corsaira wyforowanego do przodu. Każda Rana oznacza oczywiście rzut
w Tabeli trafień krytycznych, ale oba okazują się trafieniami w karoserię (czyli poszycie).
4. W tej rundzie Japończycy rozpoczynają. Zero ostrzeliwuje prowadzące-
go Corsaira ze wszystkich karabinów, dobijając
go ostatecznie działkiem 20mm. Bombowiec
zadaje kolejną Ranę ostatniemu myśliwcowi, ale
ten „przeżył”. Żądny zemsty pilot ostrzeliwuje
cesarski bombowiec ze wszystkich karabinów…
wysokim pułapie (bombowce) uderzają o grunt za- Początkowa odległość w starciu
zwyczaj na początku trzeciej rundy po ich zniszczeniu.
Odległość między wrogimi okrętami na początku
Na niższym pułapie (patrol walki powietrznej) zabie-
starcia zależy głównie od pogody i pory dnia. Rzuć
ra to dwie rundy, a samoloty zajmujące się wsparciem
kością w tabeli poniżej, by ustalić początkową odle-
naziemnym lub atakujące cele naziemne spadną już
głość. Zanurzone łodzie podwodne uznaje się za za-
w następnej rundzie po zniszczeniu.
wsze działające w nocy.
Ocalali załoganci mają tyle właśnie rund, by uciec
(Odległość w niniejszej sekcji podajemy w milach
z samolotu, testując niższą wartość – Siły lub Zręcz-
morskich – dla prostoty uznaj, że jedna mila morska to
ności. Wynik modyfikuje jednak kara za Rany samo-
dwa kilometry. – przyp. tłum.)
lotu (maksymalnie -3). Udany test oznacza, że choć
załogant jest Zmęczony wysiłkiem, to jednak zdołał
wyskoczyć. Porażka – że nie udało mu się to w tej
Początkowa odległość
rundzie, ale, o ile samolot nie trafi w ziemię, może w starciu
spróbować w następnej. k6 Warunki pogodowe Dzień Noc
1-4 Dobra pogoda 24 16
Atak naziemny 5 Deszcz/Szkwał 16 12
Potyczka powietrzna może też mieć miejsce, gdy 6 Wzburzone morze/ 8 Niemoż-
samolot udaje się, by ostrzelać cele naziemne, wtedy Sztorm liwe
zatem celem jest przeżyć do następnego etapu bitwy;
może mieć też miejsce nad samym celem, kiedy to Wykrycie
atakujący chcą zbombardować fabrykę, wesprzeć atak Gdy znasz już odległość, teraz dwie floty mogą zna-
naziemny czy nawet zatopić statek. leźć się wzajemnie. Była to często najtrudniejsza część
Jeśli atakujący znajdują się nad celem, muszą prze- bitwy morskiej, wymagająca wielkich umiejętności,
trwać dość długo, by przygotować formację i zrzucić opanowania i szczęścia. Każda runda w tej fazie zabiera
bomby lub ostrzelać cel. By określić, ile rund starcia to mniej więcej godzinę – co może być ważne, jeśli jedna
zajmie, rzuć k6+5. Odejmij 1 za każdy sukces dowód- strona musi schwytać drugą w określonym czasie.
cy strony w teście Wiedzy (Strategia) – odzwierciedla
to analizę celu i wybór najlepszego podejścia. Dodaj Tabela modyfikatorów
do wyniku 4, jeśli atakujący nie mają dobrych danych wykrycia
zwiadowczych dotyczących obiektu ataku.
Wydarzenie Modyfi-
Jeśli w tej rundzie samoloty nie zostały zniszczo- kator
ne, mogą zrzucić bomby. Każdy bombowiec wyko- Każde cztery mile odległości między -1
nuje test Wiedzy (Bombardier), zaś każdy pilot my- stronami
śliwca – Pilotowania. Sukces oznacza, że wyznaczony Mały cel (kuter torpedowy, wynurzona -2
cel został zniszczony, porażka, że ledwo ocalał. Misję łódź podwodna)
z reguły uznać należy za sukces, jeśli co najmniej poło- Słaba widoczność (deszcz, mgła, chmury, -2
wa celów zostanie zniszczona, choć czasem celem jest dym)
tylko jeden ważny punkt. Noc -3
Japońscy sygnaliści* +2
Starcia na morzu Duży cel (okręt wojenny, lotniskowiec,
5+ statków w formacji)
+2

Podczas Drugiej Wojny Światowej olbrzymie floty Radar** +1/+3

potężnych okrętów walczyły o dominację na morzach
świata. Taktyczne bitwy morskie wykraczają poza nasz
setting, ale zasady starć powietrznych zaprezentowa-
ne na poprzednich stronach pozwolą wam na szybką
i prostą symulację działań flot na wielką skalę.
Pierwszym krokiem jest ustalenie, jakie okręty bio-
rą udział w starciu i jakie są ich cele. Użyj okrętów
opisanych poniżej w książce i wypisz ich statystyki, by
nie musieć kartkować podręcznika i oddać się szyb-
kiej akcji. Następnie postępuj zgodnie z poniższymi
wskazówkami.
Wyłączone silniki u łodzi podwodnej -4
Wysłana eskadra samolotów*** +1
* Przed 1943, Cesarska Marynarka Japońska wykorzysty-
wała sygnalistów, którzy lepiej sprawdzali się przy wypatrywa-
niu wrogich okrętów niż wczesne modele radaru!
** Pierwszy modyfikator dotyczy radarów okrętowych przed
1943. Drugi dotyczy radarów wprowadzonych po tej dacie.
*** Każda eskadra 12 samolotów wysłana na zwiad dodaje
+1 do testu, ale oznacza to, że może nie będzie możliwości
skorzystania z niej podczas walki. Zobacz Wysłane Eska-
dry, str. 48.

45
 Niech dowódca każdej floty – „admirał”, niezależ-
nie od prawdziwej rangi – wykona test Wiedzy (Stra-
tegia), z uwzględnieniem poniższych modyfikatorów:
Zaskoczenie
Flota, której admirał osiągnął wyższy wynik, znaj-
duje swego wroga jako pierwsza i zaskakuje go. Zwy-
cięska flota ma teraz dwie opcje: może zaatakować
jako pierwsza, zyskując zaskoczenie i wykonując pełną
rundę ataków wszystkich okrętów – o ile to możliwe
przy początkowym dystansie, ale może też spróbować
zbliżyć się do nieprzyjaciela.
Zbliżenie się zmniejsza odległość o 1k6 mil, co
pozwoli wrogiej flocie na kolejną szansę wykonania
testu Wykrycia. Jeśli zdadzą ten test, zbliżająca się flota
nie może wykonać ataku z zaskoczenia w tej rundzie.
Jeśli jednak wróg obleje i ten test, admirał może zde-
cydować się ponownie zmniejszyć dystans. Powtarzaj
ten krok, dopóki obie strony nie zauważyły się wza-
jemnie albo dopóki jedna ze stron nie przypuści ataku
z zaskoczenia.
Gdy rozpatrzysz już zaskoczenie, rozpoczyna się
regularna bitwa, jak opisano poniżej.
Przygotowania
• Umieść na stole znacznik dla każdego okrętu bio-
rącego udział w starciu. Łatwo znajdziesz modele
okrętów, a ze strony www.peginc.com ściągniesz
żetony.
• Dowódca każdej strony wykonuje test Wiedzy
(Strategia). Strona, w której płynie najwolniejszy
okręt, odejmuje -2 od testu oraz przegrywa remisy.
• Umieść okręty zwycięskiej strony na stole.
• Ustaw znaczniki (monety, kamyczki) po lewej
stronie – każdy znacznik to cztery mile.
• Umieść okręty drugiej strony po lewej stronie
znaczników (tak, by znajdowały się one pomiędzy
dwiema grupami).
• Rozdaj karty inicjatywy i rozpocznij walkę!
Działania
Gdy rozmieściliście już żetony i znaczniki, roz-
poczyna się walka. Każda runda odzwierciedla mniej
więcej pięć minut. Rozdziel okręty między graczy, nie-
zależnie od tego, gdzie są i co robią ich bohaterowie
– ważne, by każdy miał coś do roboty.
Każdy okręt może wykonać jedną z poniższych akcji:
• Utrzymanie położenia: Okręt nie zmienia
względnego położenia i może zaatakować każdego
wroga w zasięgu. Zobacz Ataki, poniżej.
• Cofnięcie położenia: Okręt może „cofnąć się”
(przesunąć się z prawa w lewo) o dowolną ilość
znaczników, nie wymaga to testu Żeglowania. Okręt
może zaatakować po cofnięciu położenia.
46
• Poprawienie położenia. Kapitan wykonuje test
Żeglowania. Sukces oznacza, że może przesunąć się
o jedno miejsce w prawo, przebicie, że o dwa miej-
sca w prawo (dodaj więcej znaczników, jeśli będzie to
konieczne). Po poprawieniu położenia, można zaata-
kować. Jeśli okręt znajduje się o więcej niż 10 znacz-
ników od najbliższego wroga, może uciec z walki.
• Wymuszenie: Można przerwać szyk floty in-
tensywnym ostrzałem, zasłonami dymnymi lub
sprytnymi manewrami. By wykonać wymuszenie,
kapitan wybiera jeden nieprzyjacielski okręt i wy-
konuje przeciwstawny test Żeglowania. Zwycię-
stwo oznacza, że może przesunąć wrogi statek
o jedno miejsce w lewo (dwa w wypadku przebi-
cia). Okręt nie może atakować, gdy wymusza po-
zycję, jednak ten manewr jest bardzo użyteczny,
by odciągnąć statki od transportowców lub lotni-
skowców.
• Rozproszenie: Kapitan wskazuje nieprzyjacielski
okręt i wykonuje przeciwstawny test Żeglowania.
Sukces oznacza, że wróg poniesie karę -2 do wszyst-
kich ataków w następnej akcji, -4 przy przebiciu.
Okręt nie może zaatakować, gdy rozprasza wroga.
Ataki
Okręt, który utrzymywał, cofał lub poprawiał
położenie, może zaatakować dowolny cel w zasięgu
dział. ST trafienia to standardowe ST 4 plus modyfi-
katory za zasięg. Do strzelania z dział nie wykorzystuje
się Strzelania lecz Wiedzę (Artyleria okrętowa).
Tylko działa o kalibrze 5” lub większe wykorzysty-
wane są w bitwie morskiej. Mniejszą broń wliczono
we współczynnik OPL okrętu i nie można przy jej po-
mocy ostrzelać wrogiej jednostki.
Rzuć za każdą wieżyczkę lub stanowisko artyleryj-
skie, dodając +1 do ataku i obrażeń za każde dodat-
kowe działo na wieży. Zatem wieżyczka z trzema, na
przykład, działami doda do testu +2.
Zignoruj zwykłe zasady dotyczące niestabilnego
podłoża, prędkości czy strzelania serią dla bitew mor-
skich w abstrakcyjnej skali.
Zasięg: Każdy znacznik oznacza 4 mile zasięgu.
Jeśli między celem a atakującym znajdują się 3 znacz-
niki, zasięg to 12 mil. Jeśli okręty są na tej samej pozy-
cji, zasięg wynosi 2 mile.
Szybkość: Atakujący dodaje +1 do testu, jeśli
Maksymalna Prędkość jego okrętu jest większa od MP
celu (niezależnie od szybkości floty).
Systemy kontroli ognia: Niektóre okręty wy-
posażono w centralne systemy kontroli ognia. Jeśli
wszystkie działa okrętu mierzą w ten sam cel, dodają
+2 do wszelkich testów.
 Lotniskowce i transportowce. Floty szkoli się,
by chroniły lotniskowce i okręty przewożące oddziały,
zatem marynarze starają się za wszelką cenę chronić je
przed atakami. Dlatego też lotniskowce i transportow-
ce nie mogą zostać zaatakowane, jeśli znajdują się na
tym samym znaczniku co inny przyjazny okręt. Może
nie być to oczywiste ze względu na abstrakcyjną na-
turę systemu, ale odzwierciedla skutki indywidualnej
taktyki w abstrakcyjnym systemie. Okręty podwodne
mogą zignorować tę zasadę.
Tonięcie: Gdy statek zostaje zniszczony, każdy
bohater gracza na jego pokładzie testuje Pływanie
z karą -3 (za Rany okrętu). Ci, którzy zdadzą ten test,
utrzymują się na powierzchni morza; pozostali idą na
dno wraz z okrętem.
Marszałek Gry powinien także wykonać test gru-
powy za całą załogę. Porażka oznacza, że przetrwała
jedna czwarta część załogi. Każdy sukces i przebicie
dodaje kolejną ćwiartkę (choć nawet dwa przebicia nie
sprawią, że absolutnie wszyscy przeżyją). Zazwyczaj
nie ma to efektu w grze, ale jest ważną częścią historii
bitwy i powinno się to szybko ustalić.
Torpedy okrętowe: Odpalenie torped jest nieco
bardziej skomplikowane niż ostrzał z dział. Przy od-
paleniu torped kapitan okrętu wykonuje test Wiedzy
(Torpedy) przeciwstawny do Żeglowania celu. Jeśli
wynik testu Żeglowania jest wyższy, żadna z torped
nie trafia w cel. Jeśli atakujący wygrał, jedna „rybka”
trafia za każdy sukces i przebicie.
Atakujący dodaje +1 do testu za każdą dodatkową
torpedę w salwie i może odpalić tyle torped, ile ma wy-
rzutni. Okręty z wyrzutniami na dziobie i rufie mogą
odpalić torpedy tylko z jednej strony w jednej rundzie.
Atakujący odejmują -4 od testów za wzburzone
morze czy sztormy.
Torpedy mają jeden z dwóch rodzajów detonato-
rów – kontaktowe lub magnetyczne. Pierwszy detonu-
je torpedę, gdy ta trafi kadłub okrętu. Drugi detonuje
ją pod samym okrętem, łamiąc jego kil. Oznacza to,
że przy kontaktowych torpedach okręty opancerzo-
ne poniżej linii zanurzenia (większość okrętów) wy-
Działa okrętowe
Zasięg (w mi-
Rozmiar Obrażenia Wybuch
lach morskich)
4-5” 4/8/12 5k10
6” 6/12/18 6k10
8-10” 6/12/19 4k12
14” 7/14/21 5k12
16”* 8/16/24 6k12
* Statystyki dział o kalibrze 16” odzwierciedlają też działa o kalibrze 18”, używane przez japońskie pancerniki Yamato
i Musashi – biada tym, którzy znajdą się po przeciwnej stronie!
korzystują normalnie Pancerz okrętu przy rzutach na
obrażenia zadane przez torpedę. Dla magnetycznych
torped statek nie wykorzystuje Pancerza – tylko bazo-
wą Wytrzymałość.
Okręty mają ograniczoną liczbę torped, zatem pil-
nie śledź, ile wystrzeliliście!
Bomby głębinowe: Bomby głębinowe to prosta
broń wykorzystywana głównie przeciwko okrętom
podwodnym. To po prostu beczułki wypełnione ma-
teriałami wybuchowymi, z zapalnikiem ciśnieniowym
odpalającym ładunek na określonej głębokości. Moż-
na je uwolnić z miotaczy zamontowanych na burtach
lub rufie statku albo zrzucić z samolotu.
Okręt może wykorzystać bomby głębinowe prze-
ciwko łodzi podwodnej, jeśli oba statki znajdują się
na tej samej pozycji (nie oddzielają ich znaczniki).
Kapitanowie obu okrętów wykonują testy Żeglowa-
nia. Jeśli okręt podwodny wygra, bomby głębinowe
najwyżej przewrócą załogę na pokład, ale okręt nie
odnosi obrażeń. Jeśli atakujący wygra, to łódź pod-
wodna odniesie 3k10 obrażeń, +1k10 za każde prze-
bicie – zastępuje to jedną premiową k6 przy pierw-
szym przebiciu.
Eskadry
Lotniskowce mogą wysłać jedną eskadrę samolo-
tów w każdej rundzie. Umieść je na stole jako jeden
żeton – najlepiej odzwierciedlający model samolotu,
jak Corsair czy Zero.
Eskadry poruszają się o jedną pozycję w rundzie,
w dowolnym kierunku.
Gdy eskadra znajdzie się na pozycji zajmowanej
przez wroga, „obrońca” atakuje automatycznie. Warto
zatem zachować część swych eskadr na statkach, by
służyły jako patrol powietrzny.
Obrońcy rozpoczynają Obronę Przeciwlotniczą
(zobacz poniżej).
Jeśli atakująca eskadra przeżyła, może odpowie-
dzieć ogniem. Może ostrzelać wrogą eskadrę albo
okręt na wskazanej pozycji.
Uwagi
Duży PP 20, Broń Ciężka
Duży PP 30, Broń Ciężka
Duży PP 40, Broń Ciężka
Duży PP 50, Broń Ciężka, 6 rund na przeładowanie
Duży PP 60, Broń Ciężka
47
 Walka powietrze-powietrze: Rzuć odpowiednią Ogień na pokładzie
liczbą kości dla SzS dział samolotu, tak jakby atakował k6 Skutek
w starciu. Jeśli przynajmniej jedno działo trafi, możesz
1 Załoga ugasiła pożar.
wykonać atak bronią drugorzędną. Odzwierciedla to
2-4 Pożar nadal płonie.
ostrzał całej eskadry. Normalnie oblicz obrażenia.
5 Pożar zadaje Ranę okrętowi (ale nie rzucaj
Walka powietrze-woda: Wykonaj test Pilotowa- w Tabeli trafień krytycznych).
nia. Porażka oznacza, że samolot nie zdołał zaatako- 6 Ogień rozprzestrzenia się, powodując kolejny
wać w tej rundzie. Każdy sukces pozwala mu na zrzu- pożar, który trzeba śledzić.
cenie jednej bomby lub torpedy na cel. Normalnie
oblicz obrażenia. Reperowanie
Jako że eskadry odzwierciedlają kilkanaście samo- Po bitwie okręt może wykonać awaryjne naprawy
lotów, nie śledź ilości zrzuconych bomb i torped. na morzu. Każda próba zabierze 1k6 dni, wymagając
testu Reperowania, -1 za każdą Ranę. Każdy sukces
Obrażenia eskadr: Normalnie obliczaj Rany naprawi jeden wynik w Tabeli trafień krytycznych. (Sil-
i obrażenia dla eskadry, ale nie rzucaj w Tabeli trafień niki liczyć się mogą jako jeden wynik lub jedna Rana
krytycznych. Jeśli eskadra odniesie trzy Rany, została – decyzja kapitana).
zniszczona i usuwa się ją z gry. Każda Rana nakłada
karę -1 do działań eskadry przez dalszą część bitwy.
Jeśli istotne będzie ile samolotów
przetrwało konflikt, rzuć k6 za każdą
maszynę po bitwie. 4+ oznacza, że ma-
szyna działa i za parę dni można ją będzie Trafienia krytyczne okrętó
naprawić. Pozostałe zostają zniszczone. w
Niniejszej tabeli używaj dla wielkich
okrętów, zamiast tej
Bohaterowie graczy w zniszczo- podanej w podręczniku podstawowym
nej eskadrze automatycznie przeżywają Savage Worlds.
2k6 Efekt
i mogą wrócić na swój okręt. 2 Silniki: Trafiono silniki okrętu, redukują
Obrona Przeciwlotnicza: Każdy c jego Pręd-
kość Maksymalną o połowę. Nakłada
statek ma współczynnik OPL podany to karę -2 do
testów Żeglowania, kumulatywną z Ran
w liczbie kości. Rzuć tymi kostkami dla ami okrętu.
Drugie trafienie w silniki unieruchamia
każdej wrogiej eskadry, gdy ta ostrzelała okręt. Ata-
kujący zyskują premię +2 do ataków wzg
już twoje samoloty sojusznicze, ale przed lędem tego
statku.
tym, jak zaatakowała okręty. Każda 6 3 Stery: Uszkodzono ster i aparaturę stero
oznacza, że eskadra otrzymała Ranę. wniczą okrę-
tu. Okręt może tylko utrzymywać poz
Kości OPL rzuca się w każdej rundzie, ycję, cofać się
lub rozpraszać nieprzyjaciela – nie moż
w której wrogi samolot zajmuje to samo e wymuszać
lub poprawiać pozycji.
miejsce co OPL. 4-7 Kadłub: Okręt został trafiony
w kadłub, brak dodat-
Wysłane eskadry. W akcji lotni- kowych efektów obrażeń
skowca rzuć k6 za każdą eskadrę wy- 8-9 Broń*: Jedna ze stacji uzbrojen
ia została trafiona lub
słaną, by wyszukiwała wrogie okręty. 6 zniszczona. Rzuć k6: 1-3: trafiona zost
oznacza, że eskadra powraca na pozycję ała losowo
wybrana wieżyczka artyleryjska, 4-6: zmn
zajmowaną przez lotniskowiec i normal- iejsz OPL
okrętu o jedną kość.
nie walczy od tego momentu. 10-11 Dziura poniżej linii zanurzenia:
Trafienie przebiło
Ogień kadłub poniżej linii zanurzenia. Traktuj
to jako tra-
Zawsze, gdy okręt otrzyma trafienie fienie w Silniki (drugie trafienie także
unieruchamia
krytyczne, może na jego pokładzie wy- okręt). W każdej rundzie rzuć k6. 1 ozn
acza, że
buchnąć pożar. Rzuć k6 po obliczeniu okręt zatonął.
skutków trafienia krytycznego – 1 ozna- 12 Wybuch magazynów. Trafione zostały
magazyny
cza, że okręt płonie. Rzuć w tabeli Ognia broni i następuje eksplozja. To najgorsz
e możliwe
na pokładzie, w każdej akcji okrętu, by trafienie krytyczne okrętu. Okręt zost
aje zniszczony,
ustalić, co dzieje się z pożarem. a wszyscy załoganci są martwi. Bohater
owie Graczy
na pokładzie przeżyli, ale odnieśli 1k4
Rany.
* Torpedy traktują ten wynik jak Dziura
poniżej linii zanurzenia.

48
 Rozdział Trzeci
– Siły aliantów
Tylko jedna organizacja może zdobyć i utrzymać terytoria w wojnie – siły lądowe wspierane przez taktycz-
ne lotnictwo z liniami dostaw strzeżonymi przez marynarkę.
– Generał Omar N. Bradley
Podczas drugiej wojny światowej zmobilizowano
do służby wojskowej dziesiątki milionów ludzi z ca-
łego świata. Niniejsza sekcja zapewnia materiały do-
tyczące żołnierzy i sprzętu wykorzystywanego przez
aliantów.
Przedstawiliśmy tu siły „Wielkiej Trójki” – Stanów
Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii i Związku Radzie-
ckiego. Oddziały innych aliantów łatwo można ustalić
na podstawie tych statystyk. W edycji polskiej dodaje-
my opis Wojska Polskiego w czasie kampanii wrześ-
niowej – możesz na ich podstawie opracować statysty-
ki innych polskich formacji.
Statystyki żołnierzy odzwierciedlać mają podsta-
wowych żołdaków danej formacji. Zmiany dotyczące
cech, umiejętności, zdolności pochodnych, przewag
i zawad dla doświadczonych i elitarnych oddziałów
podajemy po głównych statystykach.
Podoficerowie: Sierżanci i chorążowie są podsta-
wą każdej organizacji wojskowej. By stworzyć podofi-
cera, dodaj po prostu przewagi przywódcze (jak Bacz-
ność!, Do szturmu! czy Odwagi!) do każdego bloku
statystyk szeregowego.
Wyszkoleni i niewyszkoleni: Statystyki poni-
żej zakładają, że żołnierze zostali przeszkoleni, tak
w związku z podstawowym szkoleniem wojskowym,
jak i w zakresie swej specjalności żołnierskiej. Jednak
w zasadzie wszystkie państwa walczące w wojnie mu-
siały w pewnym momencie korzystać ze słabo lub
kiepsko wyszkolonych żołnierzy – pod koniec woj-
ny państwa Osi nie miały już prawdziwych żołnierzy,
Związek Sowiecki często wysyłał dopiero co zwerbo-
wanych żołnierzy na front, zaś kiepskie planowanie
doprowadziło do tego, że Amerykanie pod koniec ’44
przeszkalali i wysyłali do walki tysiące żołnierzy ad-
ministracji jako piechotę. Podobnie Zjednoczonemu
Królestwu pod koniec wojny zaczęło brakować ludzi.
Gdy chcesz odzwierciedlić poziom umiejętności
i cech żołnierzy pozbawionych przeszkolenia, możesz
zastąpić kostkę kluczowych umiejętności (zwłaszcza
Strzelania i Walki) k4. Takie oddziały nie powinny też
posiadać przewag – kiepskie szkolenie jest najgorszym
zabójcą!
Specjalne cechy sprzętu
Oto uwagi wyjaśniające specjalne cechy w opisie
sprzętu, w tym te już podane w podręczniku do Savage
Worlds.
• Ciężka broń/Ciężki Pancerz: Sprzęt ciężko
opancerzony można uszkodzić tylko Bronią Ciężką.
• Gąsienice: Traktuj każdy cal trudnego terenu jak
1,5” zamiast jak 2”.
• Nieporęczna: Strzelający ponosi karę -2 do testu
Strzelania, jeśli równocześnie się przemieszcza. Nie
musi to odzwierciedlać wielkości, dotyczy to często
wielu karabinów powtarzalnych.
• Osłona broni: Taka tarcza zapewnia premię +6
do Pancerza (Ciężki Pancerz) każdemu, kto znajdu-
je się za nią.
• Otwarty: Ten pojazd nie posiada dachu, co
zmniejsza Osłonę pasażerów (zazwyczaj jest śred-
nia zamiast pełnej).
• Pancerz i Wytrzymałość pojazdów: Pierwsza
liczba dotyczy pancerza od frontu, druga – po bo-
kach, zaś trzecia od tyłu.
• Pancerz pochylony: Kara do testów Strzelania
dla atakujących pojazd.
• Pasażerowie: Liczba osób załogi + liczba miejsc
pasażerskich.
• Pociski czołgowe: Wiele broni ciężkiej może
strzelać tak „ostrą” przebijającą pancerz amunicją
przeciwczołgową, jak i eksplodującymi pociskami
odłamkowymi. PO oznacza pocisk odłamkowy. Po-
ciski przeciwpancerne mają wyższą PP, pociski od-
łamkowe trafiają cele pod Wzornikiem Wybuchu,
ale oba są Bronią Ciężką. Skrót PPC oznacza prze-
ciwczołgowy – łączy w sobie wybuchowość z prze-
bijalnością pancerza. Wolframowe pociski również
mają za zadanie przebijać pancerz, zaś dymne ogra-
niczają widoczność na polu bitwy.
• Przeszklona kabina: Pilot dodaje +1 do Spo-
strzegawczości podczas walki taktycznej.
49
 Typowa broń ciężka
Poniżej przedstawiliśmy statystyki ogólnych kategorii broni ciężkiej, jak działa czy broń OPL oraz mate-
riałów wybuchowych takich jak bomby, rakiety, torpedy – mają takie same statystyki, niezależnie od tego, jaka
armia je stworzyła.

Obraże-
Rodzaj Rozmiar Zasięg Wzornik Uwagi
nia
Artyleria 75mm-90mm (3”) Do 5 mil (7,5 km) 4k8 Średni PP 4, Broń Ciężka
polowa 105mm (4”) Do 6 mil (10 km) 5k8 Średni PP 5, Broń Ciężka
120mm (5”) Do 5 mil (7,5 km) 5k10 Duży PP 12, Broń Ciężka
155mm (6”) Do 5 mil (7,5 km) 6k10 Duży PP 15, Broń Ciężka
Rakiety 2.75”-3” 3k10 Średni PP 6, Broń Ciężka
5” 5k10 Średni PP 10, Broń Ciężka
6”+ (w tym niemieckie „kro- 6k10 Średni PP 12, Broń Ciężka
wy” Nebelwerfer)
Karabiny 8 mm (i podobne: 7,7 mm, 24/48/96 2k8 – SzS 4, PP 2
samolo- 7,92 mm, .303, .30)
tów 13 mm krótkie 40/80/160 2k10 – SzS 3, PP 3
13 mm długie (12,7mm, .50) 50/100/200 2k10 – SzS 4, PP 3
20 mm krótkie 50/100/200 3k8 – SzS 3, PP 3
20 mm długie (25 mm) 55/110/220 3k8 – SzS 3, PP 3
37 mm krótkie 50/100/200 4k8 – SzS 2, PP 4
37 mm długie (30 mm) 60/120/240 4k8 – SzS 2, PP 4
Bomby 50 kg/125 funtów – 5k10 Duży PP 18, Broń Ciężka
100 kg/250 funtów – 6k10 Duży PP 24, Broń Ciężka
250 kg/500 funtów – 5k12 Duży PP 30, Broń Ciężka
500 kg/1000 funtów – 6k12 Duży PP 36, Broń Ciężka
1000 kg /2000 funtów – 5k20 Duży PP 42, Broń Ciężka
1800 kg/4000 funtów – 6k20 Duży PP 48, Broń Ciężka
Działa 4-5” 4/8/12 5k10 Duży PP 20, Broń Ciężka
okrętowe 6” 6/12/18 6k10 Duży PP 30, Broń Ciężka
8-10” 6/12/19 4k12 Duży PP 40, Broń Ciężka
14” 7/14/21 5k12 Duży PP 50, Broń Ciężka
16-18” 8/16/24 6k12 Duży PP 60, Broń Ciężka
Materiały Rura bangalore – 3k6 Mały Przeciwko zasiekom,
wybucho- 15 funtów
we Dynamit 5/10/20* 2k6/laskę Średni +1 i +1 obrażeń
za laskę, 0.5 funta/
laskę
Koktajl Mołotowa 5/10/20* 2k10 Średni Ignoruje Pancerz, 2
funty, BC
Trotyl (1 ładunek) 5/10/20* 2k6+1 Średni 1/2 funta
Plastyk 5/10/20* 3k6 Średni 1/2 funta
Ładunek tornistrowy (mały) 3/6/12* 4k6 Duży 2 funty
Ładunek tornistrowy 2/4/8* 4k8+2 Duży 15 funtów

50
Miny Mina przeciwpiechotna – 2k6+2 Mały 5 funtów
Mina przeciwczołgowa – 4k8 Średni PP 5 przeciwko
połowie najsłabszej
wartości pancerza,
20 funtów
Mina typu S „Skacząca Bet- – 3k6 Średni Pancerz zapewnia
ty” tylko wysoka osłona,
9 funtów
Miotacze Osobisty Wzornik 2k10 Zionięcia Ignoruje pancerz,
ognia Broń Ciężka
Na pojeździe Specjalne 2k10 Zionięcia Średni Wzornik
Wybuchu do 24”
od pojazdu, igno-
ruje Pancerz, Broń
Ciężka
Torpedy Powietrze-ziemia 3/6/9 mil 5k20 Średni PP 40, Broń Ciężka
Woda-woda 4/8/12 mil 5k20 Średni PP 50, Broń Ciężka
Japońska „długa lanca” 6/12/18 mil 5k20 Średni PP 55, Broń Ciężka

51
 Typowa broń palna dostępna dla cywili
Broń Zasięg Obrażenia SzS
Pistolet 5/10/20 2k6 1 1
„Liberator”
Dubeltówka 12/24/48 1-3k6 1-2
Obrzyn 5/10/20 1-3k6 1-2
Karabin 24/48/96 2k8 1 9
myśliwski
• Samoloty zwiadowcze: Dodają +1 do testów
Wykrycia podczas starć floty.
• Stabilizator: Neguje 1 punkt kary za niestabilne
podłoże.
• System wtrysku wody: Zwiększa Zwrotność
myśliwca o +1 na 10 minut. Jednak silnik potrzebo-
wać będzie przeglądu przed następną misją.
• Turbodoładowanie: Niektóre myśliwce mają
niezwykle wydajne silniki, pozwalające im na sku-
teczne działanie na wysokich pułapach. Powyżej
6000 m samoloty pozbawione takiego sprzętu odej-
mują -1 od swej Zwrotności oraz Wznoszenia.
II Rzeczpospolita
Etos żołnierza był jednym ze zrębów polskiej
tożsamości, zwłaszcza w okresie międzywojennym.
Po ponadwiekowej niewoli, po kilkuset latach wojen,
w świadomości Polaka żołnierz był kimś godnym za-
ufania, tym, który stanie nawet do z góry przegranej
walki, by bronić Ojczyzny i honoru. Trudno nie pisać
o tych sprawach bez wzniosłości. Kiedy nadeszła je-
sień 1939 roku, polscy żołnierze w pełni spełnili swój
obowiązek, bijąc się z silniejszym wrogiem do upad-
łego. Podczas Kampanii Jesiennej nie mogli uratować
Polski, ale straty, które poniosła III Rzesza, były na
tyle ciężkie, że opóźniły atak na państwa Beneluksu
i Francję. Inna sprawa, jak alianci skorzystali z uzyska-
nego czasu.
Mówiąc o II RP i jej siłach zbrojnych, należy pa-
miętać o państwie, które rozwijało się w wyjątkowo
ciężkich warunkach. Problemy zewnętrzne (grani-
ce z dwoma wrogimi mocarstwami) i wewnętrzne
(konieczność zintegrowania trzech zaborów, słaba
gospodarka, wielonarodowościowe społeczeństwo)
miały niewątpliwy wpływ na stan polskiej armii.
Mimo to II RP zdobyła się na wielki wysiłek mobi-
lizacyjny. W 1936 roku rozpoczęto zakrojoną na sze-
roką skalę modernizację wszystkich gałęzi sił zbroj-
nych. Pojawiły się nowe typy uzbrojenia (czołgi 7TP,
bombowce Łoś, zakupiono nowoczesną broń ppanc.
52
Obciążenie Strzały Min. Si Uwagi
1 - 2 akcje na przełado-
wanie
11 2 k6 Zob. Savage Worlds
6 2 - Zob. Savage Worlds
6 k6 PP2, Nieporęczny
• Wbudowana broń: Ta broń może strzelać tylko
do przodu.
• Wytrzymałość: To odzwierciedlenie podstawo-
wej Wytrzymałości pojazdu. Z reguły pancerz wli-
czyliśmy w Wytrzymałość i podajemy jego wartość
w nawiasach.
• Wznoszenie: Wznoszenie oznacza, ile cali samo-
lot może wznieść się w rundzie, zgodnie z zasadami
poprzedniej edycji Savage Worlds. Jeśli chcesz używać
prostszych zasad z SW Deluxe, załóż, że 10 cali to
Wznoszenie 0, zaś każde 5 cali to premia +1, do
maksymalnie +3.
i plot. produkowaną przez zakłady Boforsa, rozwijano
i projektowano nowe typy pojazdów lądowych i po-
wietrznych, by wspomnieć samoloty Wilk, Jastrząb
lub czołg 14TP), nowoczesna myśl wojskowa prze-
nikała do taktyki i strategii (nierzadko wbrew decy-
dentom w Generalnym Inspektoracie Sił Zbrojnych
czy Sztabie Głównym). Kiedy we wrześniu 1939 roku
Wehrmacht uderzył na Polskę, zrealizowano jedynie
część założeń. Ostatecznie i tak to zwykli żołnierze,
„szara piechota” czy „chłopcy malowani” stanęli do
walki. Szczęśliwie RPG w większości nie zajmuje się
tymi ze szczytów, lecz prostymi ludźmi, którzy muszą
zmierzyć się z koszmarem, w tym przypadku wojny.
Polski szeregowiec wielokrotnie udowodnił swoją
wartość, czego dowodem mogą być słowa z tajnego
raportu przygotowanego dla niemieckiego sztabu ge-
neralnego: „Pod dobrym dowódcą Polak jest dzielnym
żołnierzem. Jest brawurowy, niewymagający, chęt-
ny, twardy i wytrzymały w marszu, lepszy w natarciu
aniżeli w obronie”. Niestety, o ile dowódcy niskiego
i średniego szczebla na ogół sprawdzili się, generalicja
w większości przypadków sprawiła się miernie. Doty-
czy to w szczególności Dęba-Biernackiego, Rómmla
czy nawet Bortnowskiego, który po rozbiciu w kory-
tarzu pomorskim powierzonej mu armii stracił wiarę
w zwycięstwo.
 Podręcznik Weird War II przy opisie przewagi Ce- Umiejętności: Walka k6, Wiedza (Bitwa) k6,
cha narodowa przewidział dla Polaków osobną prze- Przekonywanie k6, Strzelanie k6
wagę (Polska duma), jednak z zaznaczeniem, że doty- Charyzma 0, Tempo: 6, Obrona: 5, Wytrzymałość: 5
czy to scenariuszy rozgrywających się po 1939 roku. Zawady: brak
Poniżej znajduje się propozycja dla polskich żołnierzy Przewagi: Stopień (Oficer), Baczność!, oficer
walczących w Kampanii Jesiennej. kawalerii może posiadać przewagę Ułańska
Etos żołnierza – twarda obrona Borowej Góry, fantazja z Sensacji i Przygody.
Westerplatte, Warszawy, Mokrej, starcia pod Kockiem, Sprzęt: pistolet VIS, reszta wyposażenia zgodnie
walki o Sochaczew i Łowicz pokazały, że polski żoł- z dowodzoną jednostką, oficerom piechoty
nierz twardo broni powierzonych mu pozycji, a jeśli od dowódcy kompanii wzwyż przysługiwał
trzeba, potrafi nieustępliwie atakować pod ogniem wierzchowiec
nieprzyjaciela. Bohater z tą przewagą ma +1 do te- Doświadczony: Duch k8, Wiedza (Strategia) k8,
stów wyjścia z Szoku. Niestety, polskie formacje nie- Przekonywanie k8, Trzymać szyk!, Zaprawiony
jednokrotnie szły w rozsypkę, kiedy stawały się ofia- w walce
rami nalotów podczas chociażby przemarszów (casus 8 Elitarny: Duch k10, Spryt k8, Wigor k8, Wiedza
Dywizji Piechoty). (Strategia) k10, Wytrzymałość: 6, Sztuka wojny,
Urodzony przywódca
Pluton strzelecki Żołnierz
Pluton strzelecki liczył łącznie 63 ludzi (oficer, 8 Polski żołnierz sprawdził się praktycznie wszę-
podoficerów, 54 szeregowych) zgrupowanych w trzy dzie tam, gdzie dochodziło do twardych walk „twarzą
drużyny strzeleckie i poczet dowódcy. Drużyna strze- w twarz”, wykazując się zarówno w obronie, jak i ata-
lecka była stosunkowo liczna – dwóch podoficerów ku. Jak relacjonował Frowein, niemiecki korespondent
(drużynowy i zastępca) oraz 17 szeregowych (w tym wojenny: „Był to pierwszy polski żołnierz, jakiego uj-
trzech starszych strzelców). Na stanie plutonu znajdo- rzałem na oczy: skrwawiona kupka ludzkiego cierpienia
wał się jeden ręczny karabin maszynowy wz. 28 (brat (...) Ten polski piechociarz poległ jak prawdziwy żoł-
amerykańskiego BAR-a z kalibrem zmienionym na nierz. Aż do końca bronił stanowiska wyznaczonego
nabój karabinowy 7,92 mm). Sekcja erkaemu w dru- rozkazem. Kiedy dosięgła go śmiertelna kula, jego ła-
żynie piechoty składała się z czterech ludzi (karabino- downice były puste, a w magazynku karabinu były już
wy – dowódca sekcji, kierujący ogniem erkaemu, ce-
lowniczy – prowadzący ogień i dwóch amunicyjnych).
W każdym plutonie znajdował się jeszcze strzelec wy-
borowy ze zwykłym karabinem Mausera, który wraz
z początkiem wojny został zamieniony (o ile starczało
uzbrojenia) na karabin przeciwpancerny wz. 35.
Kompanię strzelecką tworzyły trzy plutony, które
wraz z pocztem dowódcy (kapitan dowodzący kom-
panią przemieszczał się konno), drużyną gospodarczą
i drużyną granatników (3 granatniki 46 mm) liczyły
łącznie 226 ludzi.
Oficer
Zawodowi oficerowie niskiego i średniego szczeb-
la udowodnili w toku walk swoją wartość. Wystarczy
wspomnieć kapitana Raginisa, majora Hubala czy
kapitana Dąbrowskiego z obsady Westerplatte. Cha-
rakteryzowali się wysokim morale i dobrym przygo-
towaniem taktycznym, o które dbały m.in. Szkoła
Podchorążych Piechoty i Doświadczalne Centrum
Wyszkolenia, sztabowców zaś kształciła Wyższa Szko-
ła Wojenna.
Cechy: Duch k6, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6

53
 tylko dwa naboje.” Różnie bywało, gdy dochodziło do
wojny stricte manewrowej, do której polska armia nie
była przygotowana. Jednostki, które kilka dni trwały
pod ostrzałem artyleryjskim, broniąc się do upadłego,
potrafiły się kompletnie rozsypać w wyniku nalotu,
podczas przemarszów, gdy dochodziło niekiedy do tra-
gicznych pomyłek i ostrzału sojuszniczych jednostek.
Polacy flankowani przez niemieckie formacje szybkie
nierzadko tracili ducha walki, co dotyczyło niekiedy i sa-
mych dowódców armii (wystarczy przypomnieć sobie
haniebne ucieczki Rómmla czy Dęba-Biernackiego).
Jednostek elitarnych polska armia nie posiadała,
ale za takowe można uznać formacje Korpusu Ochro-
ny Pogranicza, które często charakteryzowały się
wyższym stopniem wyszkolenia od zwykłej piechoty.
Także tzw. dywizje legionowe reprezentowały wysoki
poziom wyszkolenia, przykładem może być 1 Dywi-
zja Piechoty Legionów, tzw. „żelazna dywizja”, która
przez kilkanaście dni walczyła pod naporem pełnego
korpusu Wehrmachtu.
Cechy: Duch k8, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Skradanie się k6, Spostrzegawczość
k6, Strzelanie k6, Rzucanie k6, Walka k6
Charyzma 0, Tempo: 6, Obrona: 5, Wytrzymałość: 5
Zawady: brak
Przewagi: brak
Sprzęt: stalowy hełm (francuski Adrian lub polski wz.
31), 2 granaty zaczepne wz. 24, 2 granaty obronne
wz. 33, bagnet. Drużyna: 2 karabinki (zw. Mauser
wz. 29), 16 karabinów (zwykle Mauser wz. 98), 1
rkm wz. 28.
Doświadczony: Spostrzegawczość k8, Unik, Werwa
Elitarny: Duch k10, Wigor k8, Strzelanie k8,
Wytrzymałość 6, Zaprawiony w walce, Krew
i flaki
Pluton kawalerii
We wrześniu 1939 roku II Rzeczpospolita wysta-
wiła 11 samodzielnych dużych związków operacyj-
nych kawalerii w wielkości brygady, do tego doszło
kilka formacji improwizowanych, w tym największa
– Dywizja Kawalerii „Zaza” walcząca pod Kockiem.
Wbrew propagandzie niemieckiej (czy późniejszej
z czasów PRL-u) nie były to jednostki przestarzałe.
Nie walczyły z siodła, traktując konie jedynie jako
środek transportu. Kampania Jesienna udowodniła
ich wartość jako nielicznych (poza dwiema brygada-
mi zmotoryzowanymi w polskiej armii), które były
w stanie szybko zareagować na manewry flankujące
niemieckich dywizji pancernych, lekkich i zmotory-
zowanych.
54
Już 1 września Wołyńska Brygada Kawalerii dała
nauczkę niemieckiej 4 Dywizji Pancernej pod Mokrą.
Między bajki można włożyć historie, jakoby polska
kawaleria dokonywała straceńczych szarż na opance-
rzonego wroga. Nieliczne szarże były doraźnymi reak-
cjami na zmieniające się warunki walki. Przynajmniej
kilkukrotnie skończyły się rozproszeniem niemieckiej
i sowieckiej piechoty (np. pod Wólką Węglową, Kro-
jantami, Mokrą, Kałuszynem czy w bitwie pod Hu-
synnem), które ratowała dopiero kontrakcja wojsk
pancernych.
To wszystko udowadnia, że polski kawalerzysta,
świetnie zmotywowany, dobrze wyszkolony (proces
szkolenia poborowego w piechocie trwał 17,5 miesią-
ca, w kawalerii 22,5 miesiąca) stanowił sam w sobie
elitę armii.
Pluton liniowy kawalerii składał się z trzech sekcji
liniowych (nie drużyn!), jednej sekcji erkaemu wz. 28
oraz pocztu dowódcy. W skład sekcji liniowej wcho-
dziło sześciu ludzi (dowodzący podoficer, 5 kawale-
rzystów, z czego dwóch pełniło rolę koniowodów),
sekcja erkaemu liczyła pięciu ludzi (podoficer, 4 ka-
walerzystów, w tym dwóch koniowodów), poczet
dowódcy trzech ludzi (podoficer i dwóch gońców).
Jak łatwo zauważyć, siła ognia plutonu kawalerii była
dużo mniejsza od plutonu strzeleckiego, zwłaszcza że
w zwykłym boju ok. 30 % żołnierzy strzegło koni plu-
tonu. W sytuacjach wyjątkowych przewidywano jed-
nego koniowoda na sekcję.
Kawalerzysta
Cechy: Duch k8, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k8
Umiejętności: Jeździectwo k6, Skradanie się k6,
Spostrzegawczość k6, Strzelanie k6, Rzucanie k6,
Walka k6
Charyzma 0, Tempo: 6, Obrona: 5, Wytrzymałość: 5
Zawady: Fanatyk (Ojczyzna)
Przewagi: Werwa, Unik
Sprzęt: stalowy hełm (francuski Adrian), 2 granaty
zaczepne wz. 24, 2 granaty obronne wz. 33,
bagnet. Sekcja: 6 karabinków wz. 29 (każda druga
sekcja plutonu posiadała 5 karabinków wz. 29 i 1
karabin ppanc. wz. 35)
Doświadczony: Spostrzegawczość k8, Jeździectwo
k8, Zaprawiony w walce
Elitarny: Duch k10, Zręczność k8, Wigor k8,
Strzelanie k8, Wytrzymałość 6, Pogromca
czołgów, Pewna ręka, Błyskawiczny unik
Pluton pancerny
Polska broń pancerna nie była grupowana w for-
macje większe od batalionu, a w 1939 z rzadka była
używana w formacji tej wielkości. Wszystko z powodu
przyjętej w armii polskiej taktyki (w dużej mierze zgod-
nej z francuską), wedle której czołg miał być głównie
bronią wsparcia piechoty. W polskiej armii istniały
tylko dwie jednostki zmotoryzowane: 10 Brygada Ka-
walerii i Warszawska Brygada Pancerno-Motorowa.
Pierwsza posiadała na etacie trzy jednostki wielkości
kompanii, które łącznie liczyły 42 pojazdy pancer-
ne (26 tankietek oraz 16 czołgów Vickers E), druga
dysponowała podobną siłą (25 tankietek, 16 czołgów
Vickers E) rozdysponowanych pomiędzy dwa pułki
piechoty, dywizjon rozpoznawczy i kompanię czoł-
gów lekkich. Największymi formacjami pancernymi
były bataliony czołgów lekkich (dwa wyposażone
w świetne jak na owe czasy 7TP oraz jeden w sprowa-
dzone w lipcu 1939 francuskie Renault R-35). Batalion
7TP liczył 49 maszyn a R-35 45 maszyn.
Typowy pluton pancerny składał się z pięciu czoł-
gów i jednego samochodu z przyczepą paliwową (naj-
częściej był to z samochód ciężarowy wz. 34, powstały
na bazie Polskiego Fiata 621L). Pluton pancerny z dy-
wizjonów rozpoznawczych przydzielonych do dywizji
piechoty docelowo liczyć miał 6 tankietek, 4 z cekae-
mami i dwie z enkaemami 20 mm. Tych ostatnich bra-
kowało, więc ostatecznie tylko dwa dywizjony zostały
w nie wyposażone. Jedna z tankietek (z dołączoną
przyczepką) pełniła rolę patrolu reperacyjnego.
Pluton samochodów pancernych składał się
z trzech samochodów pancernych (wz. 29 lub wz. 34)
i patrolu reperacyjnego na PF 508 Łazik.
Pancerniak
Cechy: Duch k8, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Prowadzenie k6, Spostrzegawczość
k6, Reperowanie k6, Strzelanie k6
Charyzma 0, Tempo: 6, Obrona: 2, Wytrzymałość: 5
Zawady: brak
Przewagi: brak
Sprzęt: po opuszczeniu pojazdu karabinek wz.
29, niekiedy zdemontowany kaem z pojazdu
pancernego (np. wz. 14 Hotchkiss montowany na
tankietkach)
Doświadczony: Zręczność k8, Prowadzenie k8,
Spostrzegawczość k8, Strzelanie k8, W słaby
punkt
Elitarny: Spryt k8, Strzelanie k10, Pewna ręka.
Lotnictwo Wojska
Polskiego
O ile III Rzesza dysponowała na lądzie dużą prze-
wagą nad polską armią, to dysproporcja w powietrzu
była wręcz przerażająca. Polskie lotnictwo dyspono-
wało w pierwszej linii ponad czterema setkami sa-
molotów. Myśliwców było ok. 160, 36 nowoczesnych
bombowców, samolotów bombowo-rozpoznawczych
niemal 120. Tymczasem cała Luftwaffe przeważała
nad polskim lotnictwem siedmiokrotnie w myśliwcach
i dziewięciokrotnie w bombowcach. 1 września Luft-
waffe na froncie polskim użyła ponad dwu tysięcy sa-
molotów. Mimo to polskie lotnictwo, jak na sytuację,
w której zostało postawione, sprawiło się dobrze. Nie
było możliwe odparcie ataku, ale straty, jakie poniosło
niemieckie lotnictwo, przekroczyły 250 maszyn, a ok.
300 zostało poważnie uszkodzonych.
Polscy myśliwcy na przestałych „pe jedenast-
kach” i „pe siódemkach” okazali się bardziej niebez-
piecznym wrogiem, niż pierwotnie zakładali Niemcy.
Z pewnością była to zasługa doskonałego wyszkole-
nia, które tak barwnie opisał Jan Zumbach w swoich
wspomnieniach. Czego polscy piloci mogliby dokonać
na nowocześniejszym sprzęcie (zamówione francuskie
MS406 i angielskie Hurricane’y nie dotarły na czas)?
O tym można się było przekonać zaledwie rok póź-
niej, podczas Bitwy o Anglię.
Typowa polska eskadra liczyła 10 maszyn. W przy-
padku myśliwców polska taktyka kładła nacisk na
działanie kluczami po trzy maszyny, choć wraz z ros-
nącymi stratami coraz częściej prowadzono działania
dwusamolotowymi patrolami.
Pilot
Cechy: Duch k8, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Pilotowanie k6, Spostrzegawczość
k6, Strzelanie k6, Wiedza (Strategia) k6, Wiedza
(Bombardowanie) k6
Charyzma 0, Tempo: 6, Obrona: 2, Wytrzymałość: 5
Zawady: brak
Przewagi: Stopień (Oficer) lub Stopień (Podoficer),
Czujny
Sprzęt: pistolet VIS, nóż, gogle, czapka-pilotka
Doświadczony: Zręczność k8, Wiedza (Strategia) k8,
Pilotowanie k8, Spostrzegawczość k8, Strzelanie
k8, Instynkt zabójcy
Elitarny: Zręczność k10, Spryt k8, Wiedza (Strategia)
k10, Pilotowanie k10, Spostrzegawczość k10,
Strzelanie k10, As
Polska Marynarka Wojenna
Ze względu na przytłaczającą przewagę Kriegsma-
rine oraz ewakuację Dywizjonu Kontrtorpedowców
do Wielkiej Brytanii (Plan „Peking”) Polska Marynarka
Wojenna została zamknięta w portach, gdzie większość
okrętów dość szybko została zatopiona przez Luftwaffe.
55
 Poważniejsze działania morskie prowadziły jedynie okrę-
ty podwodne, które jednak nie zanotowały większych
sukcesów. Na minach postawionych przez ORP Żbik za-
tonął (jako jedyny zatopiony niemiecki okręt w Kampa-
nii Jesiennej) stary trałowiec M-85. 1 września niszczyciel
ORP Wicher, stawiacz min ORP Gryf wespół z helską
baterią nadbrzeżną stoczyły bitwę z dwoma niszczyciela-
mi niemieckimi, poważnie je uszkadzając.
Marynarz
Cechy: Duch k8, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Reperowanie k6, Strzelanie k6, Wiedza
(Urządzenia marynarki) k6, Żeglowanie k6
Charyzma 0, Tempo: 6, Obrona: 2, Wytrzymałość: 5
Zawady: brak
Przewagi: brak
Sprzęt: stalowy hełm, kamizelka ratunkowa, zestaw
narzędziowy
Doświadczony: Spryt k8, Żeglowanie k8,
Reperowanie k8, Mechanik
Elitarny: Zręczność k8, Strzelanie k8
Pojazdy
Motocykl Sokół 1000 M 111
Ciężki motocykl wojskowy używany jako maszy-
na łącznikowa i rozpoznawcza, produkowany głównie
w wersji z bocznym wózkiem (w wersji M 121 koło
bocznego wózka miało własny napęd w celu poprawy
właściwości terenowych).
Typ: ciężki motocykl; Przysp./Maks. prędkość:
20/36, Wytrzymałość: 6 (0), Załoga: 1+2
Uwagi: brak
Uzbrojenie: niekiedy w bocznym wózku KM
(najczęściej Browning wz. 28).
Polski Fiat 508 Łazik
Występujący w wielu wersjach podstawowy samo-
chód osobowy wykorzystywany w Wojsku Polskim.
Fiat 508 I miał nadwozie zamknięte (w wojsku wyko-
rzystywano najczęściej wersję karety dwudrzwiowej).
Pełnił rolę pojazdu sztabowego lub ruchomej radio-
stacji (m.in. dla jednostek zmotoryzowanych). Fiat 508
III/W Junak (wersja terenowa Fiata 508 z otwartym
nadwoziem) był kolejnym bardzo rozpowszechnio-
nym pojazdem w Wojsku Polskim z przeznaczeniem
dla sztabów i pocztów dowódców, ale także patroli re-
peracyjnych (m.in. w szwadronach samochodów pan-
cernych) czy w wersji lekkich sanitarek.
Typ: samochód osobowy/samochód terenowy;
Przysp./Maks. prędkość: 12/48, Wytrzymałość:
8 (1), Załoga: 1+3
56
Uwagi: wersja Łazik: terenowy (traktuj jak „napęd na
4 koła”).
Uzbrojenie: w Łazikach montowano niekiedy KM
(najczęściej wz. 28) na podstawie strzeleckiej
(z rzadka przeciwlotniczej).
Polski Fiat 518
Fiat 518 Mazur był przestronnym pojazdem osobo-
wym, produkowanym nawet w wersji sedan – siedmio-
osobowej luksusowej limuzyny. Z tego powodu bywał
wykorzystywany w administracji wojskowej i w jednost-
kach sztabowych do transportu oficerów wyższego
szczebla. Podobnym pojazdem poruszał się podczas
Kampanii Jesiennej generał Maczek, dowódca 10 Bry-
gady Kawalerii. Gdy okazało się, że Fiat 508 Łazik nie
spełnia wymogów pojazdu terenowego, z nadwoziem
otwartym dla dowódców oddziałów zmotoryzowanych
niższego szczebla (kompania, szwadron, bateria) opra-
cowano większy pojazd na bazie podzespołów Mazu-
ra. W ten sposób powstał Fiat 518 Łazik. Okazał się
on pojazdem uniwersalnym, dobrze dostosowanym do
ciężkich warunków terenowych.
W nawiasie cechy wersji Łazik:
Typ: samochód sztabowy (samochód terenowy);
Przysp./Maks. prędkość: 12/52 (12/48),
Wytrzymałość: 10 (1), Załoga: 1+4 lub 1+6
(1+3)
Uwagi: wersja Łazik: terenowy (traktuj jak „napęd na
4 koła”).
Uzbrojenie: brak
Polski Fiat 621
Kolejny z pojazdów produkowanych na licencji
włoskiej. W porównaniu z oryginałem miał wzmoc-
nione podwozie, zwiększony rozstaw osi, powiększony
zbiornik paliwa. Był też trwalszy i wytrzymalszy. Produ-
kowany od 1935 roku. Wykorzystywany powszechnie
w Wojsku Polskim jako pojazd transportowy w jed-
nostkach zmotoryzowanych, podwozie pod samobież-
ne armaty plot 75 mm, wóz dowodzenia z radiostacją,
warsztat polowy, sanitarka czy ciągnik siodłowy.
Typ: Samochód ciężarowy; Przysp./Maks.
prędkość: 10/25, Wytrzymałość: 12 (1),
Załoga: 1+12
Uwagi: Ładowność: 2,5 tony
Uzbrojenie: zazwyczaj brak, niekiedy montowano
ckm wz. 30 na podstawie plot, istniała wersja
z armatą plot wz. 14.
PZ Inż. 302
Ciągnik artyleryjski wywodzący się z konstrukcji
terenowego Fiata 508/518 przeznaczony do holowa-
nia armat przeciwpancernych i przeciwlotniczych Bo-
forsa (z przeznaczeniem głównie dla 10 Brygady Ka-
walerii i Warszawskiej Brygady Pancerno-Motorowej).
Pojazd z konstrukcją otwartą i dobrymi właściwościa-
mi terenowymi. Poza jednostkami szybkimi trafił na
stan wybranych oddziałów piechoty i kawalerii (kom-
panie przeciwpancerne etc.)
Typ: ciągnik artyleryjski, pojazd transportowy;
Przysp./Maks. prędkość: 10/30 (8/25, holując
armatę), Wytrzymałość: 8 (1), Załoga: 1+5
Uwagi: wersja Łazik: terenowy (traktuj jak „napęd na
4 koła”).
Uzbrojenie: brak
Ursus A
Samochód ciężarowy Ursus był mocno zmo-
dyfikowaną (m.in. powiększona ładowność) wersją
włoskich ciężarówek Spa 25C Polonia. Produkowa-
ne od lipca 1928 roku stały się jednym z podstawo-
wych (obok Fiata 621) samochodów ciężarowych
Wojska Polskiego. Konstrukcja udana, bardzo silna,
wytrzymała, odporna na mrozy (jeden z pojazdów
po przybyciu do Zakopanego sforsował pokrytą śnie-
giem Gubałówkę, drogę o 20% spadku). Obecne we
wszystkich rodzajach wojsk, często wykorzystywane
jako sanitarki.
Typ: samochód ciężarowy; Przysp./Maks.
prędkość: 8/25, Wytrzymałość: 12 (1), Załoga:
1+9
Uwagi: Ładowność ok. 2 tony,
Uzbrojenie: brak
Pojazdy pancerne
Samochód pancerny wz. 29
Samochód pancerny opracowany w 1929 roku,
jednak ze względu na wady (kiepska manewrowość
i niska prędkość, małe właściwości terenowe), których
nie równoważyły zalety (silne uzbrojenie i dostateczne
opancerzenie), zdecydowano o dość szybkim wstrzy-
maniu produkcji. Wyprodukowane pojazdy (ok. 10)
w całości trafiły na stan kompanii samochodów pan-
cernych w 11 Dywizjonie Pancernym Mazowieckiej
Brygady Kawalerii.
Typ: średni samochód pancerny; Przysp./Maks.
prędkość: 5/12, Wytrzymałość: 12/10/8
(2/2/1), Załoga: 4
Uwagi: Ciężko opancerzony, Kołowy
Uzbrojenie:
- działo 37 mm Puteaux wz. 18 (80 odłamk.)
- 2 KMy Hotchkiss wz. 25 (jeden w tyle kadłuba,
drugi w tyle wieży, 4032 naboje)
Samochód pancerny Ursus wz. 34
Podstawowy samochód pancerny Wojska Polskie-
go powstały w wyniku przebudowy półgąsienicowych
samochodów pancernych wz. 28. Stosunkowo szybki,
choć lekko opancerzony, okazał się dużo lepszy od sa-
mochodów wz. 29.
Typ: lekki samochód pancerny; Przysp./Maks.
prędkość: 5/20, Wytrzymałość: 12/10/8
(1/1/1), Załoga: 2
Uwagi: Ciężko opancerzony, kołowy
Uzbrojenie:
- działko 37 mm Puteaux wz. 18 (96 odłamk.)
lub
- KM Hotchkiss wz. 25 (2016 nabojów)
TK-3 i TKS
Podstawowy sprzęt polskiej broni pancernej wy-
wodzący się z angielskich tankietek Carden-Lloyd,
których parametry nie zadowalały polskiej generalicji,
toteż zdecydowano się wdrożyć program badawczy,
którego efektem był czołg rozpoznawczy TK-3 oraz
jego zmodernizowana wersja TKS. Należy zaznaczyć,
że nominalnie, dla inżynierów projektujących owe tan-
kietki były one zawsze opancerzonym transporterem
broni maszynowej i w takiej roli powinny występować.
Tankietki trafiały na etat dywizjonów rozpoznawczych
przydzielanych do brygad kawalerii i zmotoryzowa-
nych, ale także np. jako drezyny w pociągach pancer-
nych.
W nawiasach cechy wersji TKS.
Typ: tankietka; Przysp./Maks. prędkość: 5/15,
Wytrzymałość: 8/6/6 (1/1/1) (8/6/6 (2/1/1) ,
Załoga: 2
Uwagi: Ciężko opancerzony, gąsienicowy.
Uzbrojenie:
TK-3
- KM Hotchkiss wz. 25 (1800 nabojów)
TKS
- KM Hotchkiss wz. 25 (2000 nabojów)
lub
- nkm 20 mm FK-A wz. 38 (100 odłamk., 150 ppanc.).
Pojawiły się także prototypowe TKS-D wyposażone
w armatę ppanc. 37 mm Boforsa.
7TP i 9TP
Zatwierdzony do produkcji polski czołg będący
dalece zmodernizowaną wersją angielskiego Vickersa.
Jeden z najlepszych czołgów Kampanii Jesiennej de-
klasujący niemieckie Pzkpfw IB i Pzkpfw II. Powstało
149 czołgów 7TP (w tym 16 w wersji dwuwieżowej
uzbrojonej w KMy) oraz 13 wersji zmodernizowanych
9TP. Większość czołgów walczyło w dwu batalionach
57
 czołgów lekkich przydzielonych do Armii „Prusy”.
Pozostałe pozostawały w dyspozycji obrony Warsza-
wy.
W nawiasie dane wersji 9TP.
Typ: czołg lekki; Przysp./Maks. prędkość: 5/13,
Wytrzymałość: 14/13/13 (3/3/2) (15/14/14)
(4/3/2), Załoga: 3
Uwagi: Ciężko opancerzony, gąsienicowy.
Uzbrojenie:
Dwuwieżowy 7TP:
- 2 KMy wz. 30 w dwu wieżach (6000 nabojów).
Jednowieżowy 7TP i 9TP:
- 1 armata ppanc. 37 mm Bofors wz. 36 (30 odłamk.,
50 ppanc.)
- 1 KM wz. 30 w wieży (4000 nabojów).
Renault R 35
Francuski czołg lekki wsparcia piechoty, który do-
skonale ilustruje doktrynę armii francuskiej. R 35 był
powolny, stosunkowo dobrze opancerzony i uzbrojony
w krótkolufową armatę 37 mm. R 35 nie miał walczyć
z czołgami przeciwnika, stąd takie, a nie inne uzbroje-
nie. Polacy starali się o zakup nowoczesnych czołgów
Somua 35, tych jednak Francuzi nie chcieli sprzedać. R
35 nie zachwycił polskiego odbiorcy, ale w związku z fa-
talną sytuacją międzynarodową zdecydowano się kupić
100 pojazdów. Do Polski trafiło ok. 50, wyposażono
w nie jeden batalion pancerny – 21 Batalion Czołgów
Lekkich. R 35 broniły przedmościa rumuńskiego, toteż
większość z nich przebiło się do Rumunii i Węgier.
Typ: lekki czołg; Przysp./Maks. prędkość: 5/8,
Wytrzymałość: 13/12/10 (3/4/4), Załoga: 2
Uwagi: Ciężko opancerzony, gąsienicowy.
Uzbrojenie:
- 1 armata 37 mm Puteaux wz. 18 (58 odłamk.)
- 1 KM Hotchkiss wz. 25 (2500 nabojów).
58
Renault FT-17
Wprowadzony do uzbrojenia w 1917 roku czołg
wolnobieżny FT-17 był naówczas konstrukcją, która
zmieniła obraz broni pancernej. 20 lat później stał
się maszyną beznadziejnie przestarzałą, która nijak
się miała do współczesnego pola walki. Wyjątkowo
powolny i słabo opancerzony trafił do jednostek wy-
szkolenia Wojska Polskiego. Kilka z tych maszyn wzię-
ło jednak udział w walkach (m.in. jako drezyny w po-
ciągach pancernych lub improwizowanym oddziale
broniącym Przemyśla).
Typ: wolnobieżny czołg lekki; Przysp./Maks.
prędkość: 3/5, Wytrzymałość: 10/8/8 (2/1/1),
Załoga: 2
Uwagi: Ciężko opancerzony, gąsienicowy.
Uzbrojenie:
- 1 armata 37 mm Puteaux wz. 18 (237 odłamk.)
- 1 KM Hotchkiss wz. 25 (4800 nabojów).
Vickers E
Lekkie czołgi angielskie, które zakupiono wraz
z licencją dla Wojska Polskiego w 1931 roku (22
w wersji dwuwieżowej, 16 jednowieżowych). Liczne
wady (m.in. słaba jednostka napędowa) sprawiły, że
dość szybko zaczęto z nimi eksperymentować. Mo-
dernizacja nie poprawiła znacząco osiągów, toteż na
bazie Vickersa zaczęto projektować zupełnie już uda-
ną konstrukcję 7TP. Po jednej kompanii Vickersów
trafiło do każdej z dwóch brygad zmotoryzowanych.
Typ: czołg lekki; Przysp./Maks. prędkość: 5/10,
Wytrzymałość: 12/12/10 (3/2/2), Załoga: 3
Uwagi: Ciężko opancerzony, gąsienicowy.
Uzbrojenie:
Wersja dwuwieżowa:
- 2 KMy wz. 30 w wieżach (6600 nabojów).
Wersja jednowieżowa:
- 1 armata 47 mm Vickers (40
odłamk., 10 ppanc.)
- KM wz. 30 w wieży (5940
nabojów).
Konstrukcje
prototypowe
Poniżej zostały opisane wy-
brane konstrukcje prototypowe,
które nie zdążyły wejść do seryj-
nej produkcji, a niekiedy nawet
zejść z desek projektantów. Je-
śli jako MG chcesz troszeczkę
podbudować siłę polskich wojsk
lub pobawić się w nieco futury-
stycznej konwencji (np. rodem
z cyklu Vladimira Wolffa i Piotra Lagenfelda „Odległe
Rubieże”, gdzie Wojsko Polskie walczy z Sowietami
w 1941 roku), to możesz skorzystać z poniższego za-
plecza technicznego.
4TP
Opracowany przez inżyniera Habicha (szef zespo-
łu projektującego TKS, 9TP czy opracowującego takie
konstrukcje jak 20TP) czołg lekki, który miał zastąpić
w Wojsku Polskim tankietki. Prototyp powstał w sierp-
niu 1939 roku, miał wejść do produkcji rok później.
Typ: czołg lekki; Przysp./Maks. prędkość: 5/18,
Wytrzymałość: 12/10/10 (3/2/1), Załoga: 2
Uwagi: Ciężko opancerzony, gąsienicowy.
Uzbrojenie:
- nkm 20 mm FK-A wz. 38 (50 odłamk., 150 ppanc.)
- KMKM wz. 30 w wieży (2500 nabojów).
14TP
W drugiej połowie lat trzydziestych polskie zespo-
ły projektantów opracowywały równolegle dwa typy
czołgów: pościgowy 10TP i szturmowy 14TP. Kiedy
prototyp tego pierwszego wykazał szereg wad, zde-
cydowano się na przekierowanie całości wysiłków na
opracowanie 14TP. W zamierzeniu miał to być szybki,
dobrze opancerzony i uzbrojony czołg dla jednostek
szybkich. Początkowo uzbrojony w armatę ppanc.
37 mm Boforsa, ostatecznie miał być wyposażony
w opracowywaną armatę ppanc. 47 mm i chłodzone
powietrzem KMy typu C.
Typ: czołg szturmowy; Przysp./Maks. prędkość:
5/18, Wytrzymałość: 18/18/16 (7/5/5),
Załoga: 4
Uwagi: Ciężko opancerzony, gąsienicowy.
Uzbrojenie:
- 1 armata ppanc. 47 mm (20 odłamk., 25 ppanc.)
- 1 KM typu C (4000 nabojów).
20/25TP
Pierwsze projekty czołgu średniego zaczęto opra-
cowywać już w połowie lat trzydziestych. Powstały
rozmaite koncepcje (m.in. stworzone przez KSUS,
BBT Br.Panc. i PZInż). Zasadniczo miał to być do-
brze opancerzony i świetnie uzbrojony czołg, który
byłby porównywalny do Pzkpfw IV i T-34.
Typ: czołg średni; Przysp./Maks. prędkość: 5/12,
Wytrzymałość: 20/18/16 (8/6/6), Załoga: 4
Uwagi: Ciężko opancerzony, gąsienicowy.
Uzbrojenie:
- 1 armata ppanc. 75 mm (15 odłamk., 20 ppanc.)
(użyj parametrów armaty plot. 75 mm wz. 22/24)
- 3 KMy typu C. jeden w wieży, dwa w kadłubie (6000
nabojów).
Samoloty
Cant Z.506 B
Włoski wodnosamolot zakupiony w ilości sześciu
sztuk dla Morskiego Dywizjonu Lotniczego. Do kraju
trafił jedynie jeden egzemplarz.
Przysp./Maks. prędkość: 10/90; Silniki: 2;
Wznoszenie: 15; Wytrzymałość: 13 (1);
Zwrotność -2; Zasięg 2950 km; Załoga: 5
Uwagi: Wodnosamolot
Uzbrojenie: 3 x 12,7 mm (1 nieruchomy u pilota, 1
w obrotowej wieży na grzbiecie, 1 na ruchomej
podstawie, strzelający do tyłu)
Bomby: 900 kg bomb lub 1 torpeda
Lublin R.XIIID
Samolot towarzyszący, główne wyposażenie es-
kadr obserwacyjnych. Górnopłat z podwoziem stałym
i otwartą kabiną.
Przysp./Maks. prędkość: 10/44; Silniki: 1;
Wznoszenie: 15; Wytrzymałość: 8; Zwrotność
+1; Zasięg 600 km; Załoga: 2
Uwagi: Otwarty
Uzbrojenie: 1 x KM 7,92 mm (ruchomy, na
stanowisku obserwatora)
Bomby: brak
PZL P.7a
Wprowadzony do służby w 1932 roku górnopłat
myśliwski zaprojektowany przez inż. Puławskiego.
W swoim czasie nowoczesna maszyna, w 1939 roku
była już przestarzała. Podobnie jak P.11c nie był w sta-
nie nawiązać równorzędnej walki z Messerchmittami,
a nawet dogonić bombowców Luftwaffe. 1 IX 1939
roku w jednostkach bojowych służyło 30 „pe sióde-
mek”, w większości z wyeksploatowanymi silnikami,
które jeszcze bardziej obniżyły osiągi tego myśliwca.
Stałe podwozie.
Przysp./Maks. prędkość: 12/44; Silniki: 1;
Wznoszenie: 20; Wytrzymałość: 10 (1);
Zwrotność +2; Zasięg 600 km; Załoga: 1
Uwagi: Otwarty
Uzbrojenie: 2xKM 7,92 mm (stałe, w kadłubie)
Bomby: brak
PZL P.11c
Wprowadzony w latach 1935-37 do uzbrojenia
myśliwiec będący wersją rozwojową P.7. Podobnie
jak on, w 1939 przestarzały, wolniejszy nawet od nie-
mieckich bombowców. Mimo to polscy piloci zdołali
na nim strącić ok. 130 maszyn Luftwaffe. Górnopłat
z tzw. płatem polskim i otwarta kabiną, stałe pod-
wozie.
59
 Przysp./Maks. prędkość: 18/60; Silniki: 1;
Wznoszenie: 20; Wytrzymałość: 10 (1);
Zwrotność +2; Zasięg 500 km; Załoga: 1
Uwagi: Otwarty
Uzbrojenie: 2xKM 7,92 mm (stałe, w kadłubie)
lub 4xKM 7,92 mm (stałe, 2 w kadłubie, 2
w skrzydłach)
Bomby: 50 kg bomb
Warianty:
PZL P.11g Kobuz (maszyna prototypowa) posiadał
zamkniętą kabinę i mocniejszy silnik (Przysp./
Maks. prędkość: 20/66).
PZL.23 Karaś
Lekki bombowiec rozpoznawczy, podstawowy sa-
molot bombowy w polskim lotnictwie. Koncepcyjnie
„samolot liniowy”, co we francuskiej myśli wojskowej
oznaczało maszynę, która prowadzi frontowe rozpo-
znanie, zachowując możliwość zbombardowania wy-
krytych sił nieprzyjaciela. Karasie wsławiły się m.in.
skuteczną akcją bombardowania 1 i 4 Dywizji Pancer-
nej w rejonie Radomska, co zatrzymało oba związki
pancerne na dzień w ich marszu na Warszawę.
Przysp./Maks. prędkość: 18/56; Silniki: 1;
Wznoszenie: 15; Wytrzymałość: 14 (2);
Zwrotność 0; Zasięg 1260 km; Załoga: 3
Uwagi: ze względu na stosunkową delikatność
podwozia dochodziło do licznych jego uszkodzeń
podczas lądowania (-1 do Pilotowania podczas
lądowania na lotniskach polowych).
Uzbrojenie: 1x KMKM 7,92 mm, stałe, w kadłubie,
2x KM 7,92 mm, 1 w gondoli podkadłubowej, 1
w tylnym stanowisku strzeleckim
Bomby: 700 kg bomb
Warianty: istniała wersja eksportowa z silniejszym
silnikiem oznaczona jako PZL/43 Czajka
(Przysp./Maks. prędkość: 18/56, Uzbrojenie:
2x KM 7,92 mm, stałe, w kadłubie, 2x KM 7,92
mm, 1 w gondoli podkadłubowej, 1 w tylnym
stanowisku strzeleckim).
PZL P.24
Polski myśliwiec opracowany przez Wsiewoło-
da Jakimiuka, przeznaczone na eksport rozwinięcie
P.11c. Sprzedany Turcji, Bułgarii, Rumunii i Grecji.
Konstrukcja metalowa, górnopłat z płatem polskim,
kabina zamknięta, stałe podwozie. Samolot starannie
opracowany, pozbawiony usterek, ale w 1939 ustępu-
jący osiągami niemieckim samolotom bombowym.
Przysp./Maks. prędkość: 20/90; Silniki: 1;
Wznoszenie: 20; Wytrzymałość: 10 (1);
Zwrotność +2; Zasięg 700 km; Załoga: 1
Uwagi: brak
60
Uzbrojenie: występował w rozmaitych wersjach
uzbrojenia, najczęściej:
- 2x działko 20 mm (stałe, pod skrzydłami), 2x KM
7,92 mm (w kadłubie)
lub
- 4x KM 7,92 mm (stałe, w skrzydłach)
Bomby: 40 kg bomb
PZL.37b Łoś
Dwusilnikowy, średni bombowiec. Najnowocześ-
niejszy samolot bojowy w polskim lotnictwie, meta-
lowy dolnopłat z chowanym podwoziem. Samolot,
w którym wykorzystano szereg nowatorskich pomy-
słów (świetny płatowiec o wąskim kadłubie, nowym
profilu płata o lepszej aerodynamice). Wyprodukowa-
no 120 maszyn, 70 znajdowało się 1 września w jed-
nostkach bojowych. Większość z nich wykorzystywa-
no w dwóch dywizjonach Brygady Bombowej.
Przysp./Maks. prędkość: 10/90; Silniki: 2;
Wznoszenie: 15; Wytrzymałość: 16 (2);
Zwrotność -2 (niezaładowany bombami 0);
Zasięg 1600 km (z dodatkowymi zbiornikami
i 1760 kg bomb 2600 km); Załoga: 4
Uwagi: brak
Uzbrojenie: 3x KM 7,92 mm
Bomby: 2580 kg bomb
Warianty: w związku z tym, że pozbawiony ładunku
bomb Łoś miał wysoką Zwrotność, pojawił się
pomysł przerobienia go na ciężki myśliwiec do
zwalczania bombowców wroga (byłby wtedy
uzbrojony w 6-8 KM-ów 7,92 mm).
PZL.38 Wilk (prototypowy)
Prototyp pościgowego myśliwca opracowany i wy-
produkowany w 1937 roku. Docelowo pierwszy polski
samolot wielozadaniowy. Problemy z opracowaniem
odpowiednio mocnych silników spowolniły prace
i ostatecznie Wilk nie wszedł do seryjnej produkcji.
Metalowy dolnopłat z chowanym podwoziem.
Przysp./Maks. prędkość: 15/110 Silniki: 2;
Wznoszenie: 25; Wytrzymałość: 12 (2);
Zwrotność +1; Zasięg 850 km; Załoga: 2
Uwagi: brak
Uzbrojenie: 1x działko 20 mm FK (stałe, kadłub), 2x
KM 7,92 mm (stałe, kadłub), 1x podwójny KM
7,92 mm (stanowisko bombardiera)
Bomby: 300 kg bomb
PZL.46 Sum (prototypowy)
Lekki bombowiec i samolot rozpoznawczy opra-
cowany w 1938 roku. Dobry płatowiec o zadowalają-
cej aerodynamice. Metalowy dolnopłat ze stałym pod-
woziem i wciąganą do kadłuba kołyską bombardiera.
Przysp./Maks. prędkość: 10/90; Silniki: 1;
Wznoszenie: 20; Wytrzymałość: 12 (2);
Zwrotność 0; Zasięg 1300 km; Załoga: 3
Uwagi: brak
Uzbrojenie: 4x KM 7,92 mm (stałe, w skrzydłach) 2x
KM 7,92 mm (jeden w stanowisku podkadłubowym,
drugi w stanowisku obserwatora).
Bomby: 600 kg bomb
PZL.50/PZL.53 Jastrząb
(prototypowy)
Samolot myśliwski konstrukcji Wsiewołoda Jaki-
miuka opracowany w związku z problemami, z jakimi
borykał się PZL.38 Wilk. Jastrząb docelowo miał zastą-
pić P.11c. Metalowy dolnopłat z chowanym podwoziem.
W nawiasie dane wersji rozwojowej Jastrzębia –
PZL.53
Przysp./Maks. prędkość: 20/110 (20/115); Silniki:
1; Wznoszenie: 20; Wytrzymałość: 12 (2);
Zwrotność +2; Zasięg 750 km; Załoga: 1
Uwagi: brak
Uzbrojenie:
PZL.50: 4x KM 7,92 mm (stałe)
PZL.53: 2x działko 20 mm (stałe), 4x KM 7,92 mm
(stałe)
Bomby: 100 kg bomb
Okręty
ORP Gryf
Duży stawiacz min, zarazem największy okręt Mary-
narki Wojennej, pełniący rolę szkolną i reprezentacyjną.
Przysp./Maks. prędkość: 2/8; Wytrzymałość: 25
(0); Załoga: 188
Uwagi: Ciężko opancerzony
Uzbrojenie: 6x działa 120 mm (w dwu wieżach
dwudziałowych, w dwu wieżach jednodziałowych),
300 min (max. 600)
OPL: 2k6 (4x działko 40 mm, 4x nkm 13,2 mm)
ORP Wicher
Pierwszy nowoczesny niszczyciel (lub jak mawia-
no w okresie międzywojennym – kontrtorpedowiec)
w Marynarce Wojennej, wybudowany we Francji
(wzorowany na niszczycielu typu Bourrasque). Okręt
siostrzany – ORP Burza.
Przysp./Maks. prędkość: 3/14; Wytrzymałość:
23; Załoga: 162
Uwagi: Ciężko opancerzony
Uzbrojenie: 4 działa 130 mm (cztery wieże
jednodziałowe), 6 wyrzutni torped 533 mm, 60
min, bomby głębinowe
OPL: 1k6 (2x działko 40 mm, 4x nkm 13,2 mm)
ORP Grom
Zamówiony w brytyjskiej stoczni okręt jako silny
niszczyciel przeznaczony m.in. do służby konwojowej
(ochrona transportów do Gdyni w razie ewentualnej
blokady). Okręt siostrzany – ORP Błyskawica.
Przysp./Maks. prędkość: 3/16; Wytrzymałość:
25; Załoga: 192
Uwagi: Ciężko opancerzony
Uzbrojenie: 7 dział 120 mm (3 wieże dwudziałowe,
1 wieża jednodziałowa), 6 wyrzutni torpedowych
533 mm, 2 wyrzutnie bomb głębinowych, 44 miny.
OPL: 2k6 (2x podwójne działko 40 mm, 4x nkm 13,2
mm)
ORP Orzeł
Polski oceaniczny okręt podwodny, który zasłynął
ucieczką w 1939 roku z Tallina i zatopieniem niemie-
ckiego transportowca wojskowego „Rio de Janeiro”.
Zbudowany w stoczniach holenderskich, choć wedle
polskiego projektu. Na jego bazie Holendrzy zapro-
jektowali swój typ O19. Okręt siostrzany – ORP Sęp.
Przysp./Maks. prędkość: 2/8 (w zanurzeniu 1/4);
Wytrzymałość: 18 (0); Załoga: 62
Uwagi: Ciężko opancerzony, maksymalne zanurzenie
100 metrów.
Uzbrojenie: 20 torped 550 mm lub 533 mm (4
wyrzutnie na dziobie, 4 na rufie, po dwie obrotowe
przed i za kioskiem), armata 105 mm
OPL: 1k6 (2x działko OPL 37 mm Boforsa)
ORP Wilk
Podwodny stawiacz min wybudowany we francu-
skiej stoczni (tej samej, w której później wybudowano
Gryfa). Okręty siostrzane – ORP Żbik, ORP Ryś.
Przysp./Maks. prędkość: 2/6 (w zanurzeniu 1/4);
Wytrzymałość: 16; Załoga: 54
Uwagi: Ciężko opancerzony, maksymalne zanurzenie
100 metrów.
Uzbrojenie: 16 torped 550 mm (4 wyrzutnie na
dziobie, dwie na pokładzie), armata 100 mm, 38
min.
OPL: 1k6 (2x nkm 13,2mm)
ORP Warszawa
Monitor rzeczny Marynarki Wojennej przydzielo-
ny do Flotylli Pińskiej. Okręty siostrzane: ORP Pińsk,
ORP Toruń, ORP Horodyszcze.
Przysp./Maks. prędkość: 1/5; Wytrzymałość: 16;
Załoga: 44
Uwagi: Ciężko opancerzony
Uzbrojenie: 2x armata 74 mm, 1x haubica 100 mm
(obrotowe wieże)
OPL: 1k6 (4x KM 7,92 mm)
61
 Zaradna O-4 Major Major Komandor
Kanonierka rzeczna typu Z, siostrzane jednostki: podporucz-
Zuchwała, Zawzięta. nik
Przysp./Maks. prędkość: 2/6; Wytrzymałość: 12; O-5 Podpułkow- Podpułkow- Komandor
Załoga: 17 nik nik porucznik
Uwagi: Ciężko opancerzony O-6 Pułkownik Pułkownik Komandor
Uzbrojenie: 1x haubica 100 mm (obrotowa wieża), Oficerowie wyżsi
1x działko 37 mm Puteaux wz. 18 O-7 Generał bry- Generał bry- Kontradmi-
OPL: 1k6 (1x KM 7,92 mm) gady gady rał
Kuter uzbrojony O-8 Generał dy- Generał dy- Wiceadmirał
wizji wizji
W polskich flotyllach rzecznych służyło ponad O-9 Generał Generał Admirał
dwadzieścia uzbrojonych kutrów (nazewnictwo: KU broni broni
1-KU 25). O-10 Marszałek - -
Przysp./Maks. prędkość: 2/5; Wytrzymałość: 12; Polski
Załoga: 6-8
Uwagi: Ciężko opancerzony Odznaczenia wojskowe
Uzbrojenie: 1x działko 37 mm Puteaux wz. 18 • Order Orła Białego
OPL: 1k6 (1-2x KM 7,92 mm) • Order Wojenny Virtuti Militari (5 klas, przy czym
Stopnie wojskowe dla graczy dostępne będą tylko V klasy – Krzyż
Srebrny - i w następnej kolejności IV klasy – Krzyż
Piechota/ Lotnictwo
Sto- Marynarka Złoty)
Kawaleria/ Wojska
pień Wojenna • Krzyż Walecznych (może być nadany jednej oso-
Artyleria Polskiego
bie czterokrotnie, choć zdarzały się wyjątki – płk.
Korpus szeregowych
Mazurkiewicz ps. Radosław otrzymał go jedenasto-
E-1 Szeregowiec/ Szeregowy Marynarz
krotnie)
ułan (szwole-
• Krzyż Zasługi z Mieczami (ustanowiony dopiero
żer)/kanonier
w 1942 roku, w trzech stopniach: Złoty, Srebrny,
E-2 St. szerego- St. szerego- St. marynarz
Brązowy, każdy z nich mógł być otrzymany czte-
wiec/st. ułan wy
rokrotnie)
(szwoleżer)/
bombardier
E-3 Kapral Kapral Mat Przebieg kampanii
Podoficerowie
E-4 Plutonowy Plutonowy Bosmanmat jesiennej
E-5 Sierżant/ Sierżant Bosman
Pierwsze strzały
wachmistrz/ De facto pierwsze strzały w kampanii jesiennej
ogniomistrz padły już w nocy z 25 na 26 sierpnia. Wtedy to jed-
E-6 St. sierżant/ St. sierżant St. bosman nostki Straży Granicznej odparły niemiecki atak dy-
st. wach- wersantów na tunel jabłonkowski i stację Mosty. Ten
mistrz/st. swoisty falstart wynikł z odwołania przez Hitlera pier-
ogniomistrz wotnego terminu napaści na Polskę.
E-7 Podchorąży Chorąży Chorąży Właściwy atak nastąpił 1 IX. Wojna najprawdo-
E-8 Chorąży Chorąży Chorąży podobniej rozpoczęła się o 4.34 od zbombardowania
Oficerowie polskich pozycji wokół mostu w Tczewie. 11 minut
O-1 Podporucz- Podporucz- Podporucz- później rozpoczął się ostrzał Westerplatte przez pan-
nik nik nik cernik Schleswig-Holstein.
Niemieckiej napaści sprzyjała pogoda, ciepłe i su-
O-2 Porucznik Porucznik Porucznik che lato obniżyło stan wód w rzekach, a brak opadów
O-3 Kapitan, rot- Kapitan Kapitan umożliwił skuteczne działania jednostek pancernych
mistrz i zmotoryzowanych. Luftwaffe przystąpiła do meto-

62
dycznego likwidowania polskiego lotnictwa. Mimo
rozbicia i przepędzenia kilku rajdów bombowych na
Warszawę przez Brygadę Pościgową sytuacja była ka-
tastrofalna. Rozproszone i przestarzałe polskie lotni-
ctwo myśliwskie zorganizowany opór stawiało przez
pierwsze dziesięć dni. Po tym czasie niemieckie samo-
loty w zasadzie niepodzielnie panowały w powietrzu.
Wojna graniczna
Na niemal całej granicy zachodniej, południowej
i północnej rozgorzały walki. Relatywnie spokoj-
nie było jedynie na odcinku obrony Armii Poznań.
Wojska niemieckie ominęły Wielkopolskę, uderzając
w zasadzie z trzech pozycji. Z zachodu na korytarz
pomorski, od południowego zachodu na Łódź oraz
z północy w kierunku Pomorza i Warszawy. Pozycje
Armii Łódź od samego początku przyjęły główne
uderzenie wojsk niemieckich. 1 IX Wołyńska Brygada
Kawalerii spuściła pod Mokrą solidne lanie 4 Dywi-
zji Pancernej. Był to jedynie lokalny sukces, na całym
froncie wojska polskie cofały się w kierunku Łodzi.
Armia Pomorze w ciągu pierwszych kilku dni zosta-
ła niemal rozbita. Jej oddziały, wykrwawione ciągłymi
walkami na dwa fronty, z trudem wycofały się na po-
łudnie. Armia Modlin przez kilka dni trzymała front
na granicy z Prusami Wschodnimi (m.in. bitwa pod
Mławą, gdzie oddziały gen. Krukowicza-Przedrzymir-
skiego sprawiły początkowo krwawą łaźnię korpusowi
„Wodrig”, w końcu jednak ulegając), ale pod naporem
ogromnej przewagi zaczęła cofać się na południe,
bezskutecznie starając się powstrzymać Niemców na
linii Narwi. O ile żołnierz polski potrafił trwać na
powierzonym mu stanowisku, to ciągłe przemarsze
i odwroty negatywnie wpływały na jego morale. Walki
odwrotowe 8 Dywizji Piechoty z Armii Modlin, ciągły
napór wroga i wreszcie naloty Luftwaffe ostatecznie
doprowadziły do paniki wśród polskich batalionów
i rozproszenia się dywizji. Podobnych sytuacji było,
niestety, dużo więcej.
Na południu Armia Kraków metodycznie cofała
się pod natarciem nieprzyjaciela, ale zachowywała po-
rządek w szeregach i umiejętnie wiązała siły wroga.
Była to niewątpliwa zasługa generała Szyllinga, jedne-
go z nielicznych oficerów wyższych, którzy faktycznie
sprawdzili się na polu bitwy 1939 roku.
Armia Karpaty gen. Fabrycego trzymała pozycje
głównie z powodu niemrawego natarcia sprzymierzo-
nych z III Rzeszą wojsk słowackich.
Nad Bałtykiem Niemcy dość szybko przejęli
inicjatywę, choć Lądowa Obrona Wybrzeża (w sile
zbiorczej dywizji) stawiała zacięty opór. Trwały wal-
ki o Gdynię, Oksywie. Do 7 IX broniło się Wester-
platte, wiążąc czterotysięczne siły niemieckie. Trwał
Hel, którego baterie nadbrzeżne utrudniały swobod-
ne działania Kriegsmarine w Zatoce Gdańskiej. Już
3 IX zatonął pod bombami Luftwaffe ORP Wicher
i ORP Gryf.
Przełamanie
Niemiecki korespondent o obronie Wizny:
Walka była ciężka i zacięta. Gdy pułk przeprawił
się, otrzymał tak silny ogień, że wielokrotnie
i z dużymi stratami musiał się cofać. W następnym
blokhauzie załoga broniła się z zaciętą wściekłością.
Granat rozbił jego kopułę pancerną i rozszarpał
część załogi, ale pozostali przy życiu bronili się dalej
i nie można było granatami zmusić ich do milczenia.
Wreszcie piechota i saperzy wspólnie wysadzili
żelazne drzwi pancerne. Obrońcy jednak padli
dopiero po walce wręcz i znaleźli obok blokhauzów
skromny żołnierski grób, znaczony drewnianym
krzyżem i polskim hełmem.
Trzeci blokhauz bronił się tak długo i zacięcie,
dopóki granat szybkostrzelnej armaty nie trafił
w strzelnicę. Niemiecki granat rozbił działo, przebił
strzelnicę i eksplodował wewnątrz blokhauzu ze
straszliwą siłą. W blokhauzie zapaliła się słoma,
ogień rozszerzył się gwałtownie. Gdy weszliśmy,
dzielny obrońca leżał w poprzek drzwi pancernych
jak czarna zwęglona bryła.
Po zajęciu korytarza pomorskiego, odcięciu pol-
skiego wybrzeża, przełamaniu linii Narwi oraz przebi-
ciu się przez pozycje Armii Łódź jasne było, że bitwa
graniczna została przegrana. Do największej katastro-
fy doszło w rejonie Łodzi i Piotrkowa. Najsilniejsze
polskie zgrupowanie, odwodowa Armia Prusy, była
dopiero w trakcie mobilizacji. W dodatku dowodził
nią arogancki, pewny siebie, a przy tym wyjątkowo zły
dowódca – gen. Dąb-Biernacki. Nie tylko nie zadbał
on o skuteczną mobilizację i współpracę z wykrwawia-
jąca się Armią Łódź, ale także fatalnie przyjął pozycje
do walki z nadciągającymi czołgami XVI Korpusu
Pancernego. W ciągu zaledwie dwu dni (5-6 IX) prze-
stały istnieć 3 polskie dywizje piechoty. Fatalnie dowo-
dzone, rozdrabniane w bezcelowych kontratakach, ze
sprzecznymi rozkazami rozsypały się pod pancernymi
uderzeniami Niemców. Dąb-Biernacki, kiedy jego ar-
mia praktycznie przestała istnieć, uciekł do Warszawy,
gdzie próbował tłumaczyć swą wyjątkową nieudol-
ność tym, że żołnierze nie chcieli się bić i uciekali na
widok zaledwie kilku czołgów. O tym, czy żołnierze
chcieli się bić, niech świadczy raport niemieckiego ofi-
cera: „miejscami zabici żołnierze polscy leżeli tak gę-
sto, że nawet weterani wojny światowej stwierdzali, że
63
 Broń strzelecka
Min.
Typ/Kaliber Zasięg Obrażenia SzS Waga Strzały Uwagi
Siła
Pistolety
Wz. 35 Vis 2k6+1 (.45) Dublet, PP 1
12/24/48 1 2 8O -
(.45 lub 9 mm) 2k6 (9 mm)
Pistolety maszynowe
Mors (9 mm) 12/24/48 2k6 3 5 25O - Auto, PP 1
Karabiny i karabinki
Karabinek Mosin PP 2
24/48/96 2k8 1 8 5M k6
wz. 91/98/23 (7,92 mm)
Karabin Mauser PP 2,
24/48/96 2k8 1 7 5M k6
wz. 98a (7,92 mm) nieporęczny
Karabinek Mauser PP 2
24/48/96 2k8 1 9 5M k6
wz. 29 (7,92 mm)
Karabin samopowtarzal- PP 2, Dublet
24/48/96 2k8 1 9 10O k6
ny wz. 38M
Karabin przeciwpancer- PP 3,
ny wz. 35 (kb.Ur.) 24/48/96 2k8+2 1 19 4O k6 Nieporęczny,
(7,92 mm ppanc) broń ciężka
Karabiny maszynowe
Karabin maszynowy PP 2,
„Browning” wz. 28 30/60/120 2k8 2 20 20O k8 Auto,
(7,92 mm) Nieporęczny
Karabin maszynowy PP 2, Auto,
Hotchkiss wz. 25 30/60/120 2k8 3 47 120P - Nieporęczny,
(7,92 mm) nieruchomy
Karabin maszynowy PP 2, Auto,
Browning wz. 30 30/60/120 2k8 3 64 330P - Nieporęczny,
(7,92 mm) Nieruchomy
Karabin maszynowy PP 2, Auto,
typu C (7,92 mm) 30/60/120 2k8 3 36 100P - Nieporęczny,
nieruchomy
Najcięższy karabin ma- PP 3, Auto,
szynowy Hotchkiss Nieporęczny,
50/100/200 2k10 3 190 30O -
13,2 mm wz. 30 nieruchomy,
Broń ciężka
* Typ magazynka/podajnika amunicji oznaczyliśmy literami: P – Pas, C – Cylinder, O – Odłączany Magazynek (w tym
bębenki), M – Wewnętrzny Magazynek, Ł – Łódka nabojowa (nie można przeładować dopóki nie wystrzela się wszystkich
nabojów).
Broń specjalna
Obraże- Wzornik Min.
Typ/Kaliber Zasięg SzS Waga Uwagi
nia Wybuchu Siła
Moździerze
Granatnik wz. 36 - PP 1, Nieruchomy,
50/75/150 2k8+1 1 16 Mały
Broń ciężka
Moździerz wz. 31 - PP 1, Nieruchomy,
75/100/200 4k8 1 120 Średni
Broń ciężka
Granaty
Granat zaczepny wz. 24 5/10/20 4k6 1 1 Mały -
Granat obronny wz. 33 5/10/20 3k6 1 1 Średni -

64
 Broń przeciwlotnicza i przeciwpancerna
Obrażenia PP Wzornik Czas
Typ Zasięg SzS Uwagi
PPC PO PPC PO wybuchu przeładowania

Armata ppanc Broń

Bofors 50/100/200 4k8 3k8 4 2 1 Mały 1 akcja ciężka,
wz. 36 (37 mm) Załoga: 3
Armata plot. Broń
Bofors 75/150/300 4k8 3k8 5 2 4 Średni 1 akcja ciężka,
wz. 36 (40 mm) Załoga: 5
Armata plot. Broń
wz. 36/37 75/150/300 4k10 3k8 12 3 1 Średni 1 akcja ciężka,
(75 mm) Załoga: 7
Armata plot. Broń
wz. 22/24 75/150/300 4k10 3k8 11 3 1 Średni 1 akcja ciężka,
(75 mm) Załoga: 7
Artyleria
Obrażenia PP Wzornik Czas
Typ Zasięg SzS Uwagi
PPC PO PPC PO wybuchu przeładowania

Armata 75 mm Broń ciężka,

(Schneider bądź 75/150/300 4k10 3k8 12 4 1 Średni 1 akcja Załoga: 7
„prawosławna”)
Armata 105 Broń ciężka,
100/200/400 - 5k8 - 6 1 Średni 1 akcja
mm Schneider Załoga: 8
Haubica 100 Broń ciężka,
120/240/480 - 5k8 - 6 1 Duży 1 akcja
mm Skoda Załoga: 7
Haubica 155 Broń ciężka,
150/300/600 - 5k10 - 8 1 Duży 2 akcje
mm Schneider Załoga: 9
Moździerz 220 Broń ciężka,
100/200/400 - 6k10 - 4 1 Duży 3 akcje
mm Skoda Załoga: 16
Działa Czołgowe

Obrażenia PP Wzornik Czas

Typ Zasięg SzS Uwagi
PPC PO PPC PO wybuchu przeładowania

FK-A Mały
50/100/200 3k8 2k8 3 2 3 - Broń ciężka
wz. 38 20 mm (za serię)
Wz. 18 37 mm 40/80/160 - 3k8 - 3 1 Mały - Broń ciężka
Bofors
50/100/200 4k8 3k8 4 2 1 Mały 1 akcja Broń ciężka
wz. 37 37 mm
Vickers QF 47
50/100/200 4k8 3k8+1 3 2 1 Średni 1 akcja Broń ciężka
mm
Armata ppanc. 47
50/100/200 4k8 3k8+1 6 2 1 Średni 1 akcja Broń ciężka
mm wz. 39

65
 czegoś podobnego nigdy nie widzieli”. Biernacki nie
tylko nie został ukarany za dezercję, ale nawet nagro-
dzono go nowym stanowiskiem, na którym przysłużył
się Polsce w równym stopniu (o czym niżej).
Rozbicie Armii Prusy przypieczętowało los Armii
Łódź, która bohatersko i zawzięcie starała się utrzy-
mać front (wsławiła się w tych dniach szczególnie 1
Dywizja Piechoty Legionów, broniąc Góry Borowej).
Tutaj również „wykazał się” dowódca – generał Róm-
mel (ponoć daleki krewny Rommla), podobnie jak
Biernacki, samowolnie opuszczając stanowisko i po-
jawiając się 200 km dalej w Warszawie (i on nie zo-
stał ukarany za dezercję). Szczęśliwie dowództwo nad
resztkami Armii Łódź objął gen. Thomee, który dość
szybko zebrał do kupy pozostałe oddziały i rozpoczął
odwrót na północ, w kierunku Modlina i Warszawy.
Na południu Armia Kraków pod spokojnym, ale
zdecydowanym dowództwem Szyllinga opóźniała
marsz Niemców. Jednak rozbicie Armii Prusy i od-
rzucenie Armii Łódź odsłoniło jej północną flankę.
Padła Częstochowa, kiedy niemiecka dywizja pancer-
na rozbiła obronę 7 Dywizji Piechoty gen. Gąsiorow-
skiego. Również na południowej flance wytworzyła się
fatalna sytuacja. Słaba, choć elitarna 1 Brygada Górska
(żołnierze KOP-u) broniła ufortyfikowanych pozycji
w Węgierskiej Górce. Jej dowódca, pułkownik Gała-
dyk powiadamiał swego przełożonego: „Cała dolina
od Orawy pełna setek czołgów, samochodów pancer-
nych i transportowych […]. Nie zrozumcie mnie źle, 1
Pułk KOP spełni rolę Leonidasa, ale myślcie o swoim
skrzydle i tyłach”. Na zagrożony odcinek ruszyła 10
Brygada Kawalerii gen. Maczka i pod Jordanowem za-
dała solidne straty Niemcom, zatrzymując natarcie 2
Dywizji Pancernej i 4 Dywizji Lekkiej. Niestety tego
samego dnia 6 Dywizja Piechoty została rozjechana
przez czołgi. Gen. Szylling podjął decyzję o odwrocie.
Ze względu na kolejne błędy Fabrycego (Armia Kar-
paty), który odsłonił swój kierunek, Szylling zdecydo-
wał oprzeć obronę na Wiśle.
Zwrot zaczepny
Wspomnienia niemieckiego czołgisty ze szturmu na
Warszawę:
Mijamy w jak najszybszym pędzie płonące czołgi.
Jeszcze 50 m do wjazdu w ogrody. Każdej chwili
oczekujemy śmiertelnego ciosu. Przedzieramy się
przez podwórza. Z krzaków wyskakuje kierowca
jednego z płonących czołgów. Otwieramy lukę
i zabieramy go.
W dalszej drodze zamyka nam wjazd jakaś żelazna
brama. Rozbijamy ją. Wydostajemy się na gościniec
66
za miastem. Tam zbierają się czołgi naszego
batalionu.
Z miasta huczy jakiś nieprzerwany ogień artylerii,
która bezpośrednimi strzałami rozbiła różne czołgi
mojego pułku.
Wyglądając przez pokrywę wieży, widzę dowódcę
kompanii, wciśniętego we wnękę w murze domu
i ostrzeliwującego się z pistoletu polskim strzelcom
w oknach domów.
Zabieramy go jako piątego do czołgu. Jego czołg
został rozbity, a radiotelegrafista ciężko ranny.
Tak wracamy na podstawę wyjściową. Tu zastajemy
garść towarzyszy, którzy po rozbiciu czołgów
granatami lub minami musieli wycofać się na
piechotę. Opowiadają o kolegach, którzy spłonęli
w czołgach. Powoli zbiera się batalion, gdyż 5
godzin trwało natarcie. Załamało się jednak
na mieście, broniącym się jak twierdza: Wielu
z naszych zginęło.
W ciągu pierwszych ośmiu dni Wehrmacht rozbił
polskie pozycje i wyeliminował z walki dwie z ośmiu
polskich armii. 8 IX wojska niemieckie dotarły pod
Warszawę, którą próbowały wziąć z marszu. Szturm
pechowej 4 Dywizji Pancernej został odparty, jednost-
ka po raz kolejny straciła wiele ze swych czołgów.
W tym samym czasie gen. Kutrzeba (Armia Po-
znań) otrzymał pozwolenie Naczelnego Wodza na
zwrot zaczepny. Połączone siły Armii Poznań i moc-
no przetrzebionej Armii Pomorze Bortnowskiego
uderzyły na odsłoniętą północną flankę 8 Armii,
uzyskując kompletne zaskoczenie. Polacy kompletnie
rozbili 10 Dywizję Piechoty, pobili pod Ozorkowem
17 Dywizję Piechoty, wydarli z rąk 24 DP Łowicz.
Sytuacja dla Niemców zrobiła się na tyle krytyczna,
że przekierowano oblegający Warszawę XVI Korpus
Pancerny, III Korpus, 3 Dywizję Lekką i wiele innych
jednostek. Opór niemiecki krzepł. W dodatku gen.
Bortnowski samowolnie przerwał natarcie podległych
mu jednostek. 14 IX Kutrzeba zdecydował się całością
sił uderzyć w kierunku Bzury, na Sochaczew i Warsza-
wę. Atak początkowo rozwijał się pomyślnie, niestety
po raz drugi szansę na zwycięstwo zaprzepaścił gen.
Bortnowski, który wstrzymał natarcie i wycofał się na
lewy brzeg Bzury. Forsowanie rzeki w biały dzień, pod
ostrzałem niemieckiej artylerii skończyło się masakrą
26 DP. Gen. Bołtuć, zadziorny i odważny podko-
mendny Bortnowskiego i dowódca jednej z grup ope-
racyjnych, nie mogąc osiągnąć sukcesu bez wsparcia
przeprawianych przez rzekę dwóch dywizji piechoty
stwierdził: „Jak zginę, to niech wszyscy wiedzą, że zgi-
nąłem ja i armia z winy tego skurwysyna!” Bołtuć ata-
kowany z każdej ze stron zdołał wycofać się w okolice
twierdzy Modlin. Kiedy jednak przepełniona twierdza
nie mogła przyjąć jego żołnierzy (proponowano przy-
jęcie oficerów), zdecydował się na straceńczy marsz
na odsiecz Warszawie. 22 IX otoczony pod Łomian-
kami, po wielogodzinnych walkach poprowadził atak
na bagnety, podczas którego poległ.
W tym czasie wojska armii Poznań i Pomorze
były już otoczone z trzech stron i przyparte do Wi-
sły. Cudów dokonywali kawalerzyści z grupy gen. Ab-
rahama, pobili elitarny pułk SS Leibstandarte Adolf
Hitler, pod Sochaczewem zmusili do odwrotu dwie
niemieckie dywizje pancerne. Na całym swoim szlaku
bojowym Wielkopolska i Podolska nie poniosły żad-
nej klęski. 19 IX rozpaczliwa szarża 14 Pułku Ułanów
Jazłowieckich pod Wólką Węglową umożliwiła prze-
bicie się Polakom do Warszawy.
Nic jednak nie mogło zapobiec klęsce. 17 IX w ob-
liczu kontrataku Wehrmachtu gen. Kutrzeba zdecydo-
wał o przerwaniu operacji nad Bzurą i przebijaniu się
do Warszawy. 22 IX skończyła się epopeja obu armii.
100 tysięcy żołnierzy polskich dostało się do niewoli,
50 tysięcy przebiło się do stolicy. W tym samym cza-
sie gen. Thomee, sprawnie dowodząc resztkami Armii
Łódź, zdołał dotrzeć do Modlina i wzmocnić obronę
twierdzy. W wyniku braku koordynacji działań wiel-
kich jednostek w zasadzie nie wiedział, że nad Bzurą
trwa wielka bitwa, w której jego oddziały byłyby cenne
na wagę złota. Biernością wykazał się także garnizon
Warszawy (dowództwo Armią Warszawa otrzymał
skompromitowany generał Rómmel!), mimo niewiel-
kich sił niemieckich blokujących stolicę nie zdecydo-
wał się na wyjście nadciągającym, wykrwawionym od-
działom gen. Kutrzeby.
Sowiecka zdrada
Punkty ogniowe nad brzegiem Dźwiny bolszewicy
przykryli ogniem z granatników. Zginął ranny
w nogi rkm-ista, który zacisnąwszy je paskiem
od spodni, bronił się do wyczerpania amunicji.
Młody porucznik, tylko w koszuli, wbiegł do
budynku kompanii. U celu został osaczony przez
napastników. Zabił trzech, ale sam został zakłuty
bagnetami. Bolszewicy twierdzili, że zabił ich
‘komandira’. Zginął też krawiec kompanijny.
W czasie strzelaniny wyskoczył przez okno wprost
pod lufy czerwonoarmistów…
17 IX uderzenie Sowietów na wschodnią grani-
cę przypieczętowały los II Rzeczypospolitej. Armia
sowiecka w pierwszej linii liczyła ponad 600 tysięcy
żołnierzy, 4700 czołgów i 3300 samolotów. Pod ko-
niec kampanii w Polsce na jej ziemiach znajdowało się
dwa i pół miliona żołnierzy spod czerwonej gwiazdy.
W obszarze sowieckiej agresji znajdowało się 400 ty-
sięcy polskich żołnierzy, lecz 150 tysięcy było już zaan-
gażowanych w walkę z Niemcami. Brakowało ciężkiej
broni, jednostki nie posiadały pełnych stanów, a sy-
tuację pogorszył niejasny rozkaz marszałka Śmigłego
oraz polecenie Rómmla, by traktować Sowietów jako
sprzymierzonych! Walkę z najeźdźcą podjęli ci, któ-
rzy sprzeciwili się rozkazom lub zostali zaatakowani:
żołnierze placówek KOP-u, gen. Orlik-Rückemann ze
swoim improwizowanym zgrupowaniem KOP-u (28-
29 IX stoczyło ono największą w Kampanii Jesiennej
bitwę z Sowietami pod Szackiem i Wytycznem, gdzie
pokiereszowało 52 Dywizję Strzelecką) oraz gen.
Kleeberg zmierzający ze swoją SGO Polesie na od-
siecz Warszawie. Wilno i Grodno stawiły zacięty, choć
krótkotrwały opór.
Ostatnie bitwy
Po 20 IX front w zasadzie przestał istnieć. Część
ocalałych polskich oddziałów wycofała się do Warsza-
wy i Modlina. Część została kompletnie rozbita. Na
wybrzeżu padła Kępa Oksywska. Dowódca Lądowej
Obrony Wybrzeża, pułkownik Dąbek odebrał sobie
życie strzałem w głowę. Bronił się już tylko Hel.
Zorganizowane wojska polskie pozostały jeszcze
na Lubelszczyźnie i w Małopolsce Wschodniej. Or-
ganizowały się tutaj oddziały z rozbitych armii, licząc,
że jest jeszcze możliwe przebicie do trzymanego przez
Polaków przedmościa rumuńskiego. Żołnierze chcie-
li się bić, byli jednak potwornie zmęczeni, zaczynało
też brakować amunicji. Gen. Anders, dowódca No-
wogródzkiej Brygady Kawalerii tak pisał w swoich
wspomnieniach: „Prawie niemożliwe jest zsiadanie
z koni, gdyż żołnierz natychmiast zasypia i nie moż-
na go dobudzić”. W takich warunkach stoczono dwie
wielkie bitwy pod Tomaszowem Lubelskim. W pierw-
szej Niemcy rozbili dowodzone przez gen. Piskora
siły Armii Lublin i Armii Kraków (Front Południo-
wy). W drugiej zniszczono siły Frontu Północnego,
nad którym dowództwo otrzymał gen. Dąb-Biernacki.
Sprawca porażki Armii Prusy po raz kolejny udowod-
nił swoją nieudolność i po raz kolejny winę za porażkę
próbował zrzucić na brak woli walki u swoich żołnie-
rzy. A ci walczyli po raz kolejny jak diabły. Legioniści
„Żelaznej Dywizji” szli w szpicy ataku, wytracając się
w nocnych bojach. Jak pisał gen. Kowalski, dowód-
ca 1 DPLeg.: „Około południa było już jedno wielkie
pobojowisko tłamszone niszczącym i okrążającym og-
niem nieprzyjaciela […] Na czele już nie kompanii, ale
doraźnie zebranych plutonów ruszaliśmy do przeciw-
uderzeń”. 24 IX Dąb-Biernacki rozwiązał swój sztab,
67
 nakazując gen. Krukowiczowi-Przedrzymirskiemu
złożenie broni. Sam przebrał się w cywilne ubrania
i skierował w stronę węgierskiej granicy. Z katastrofy
ocaleli nieliczni.
Bój pod Kockiem
(...) I nagle obserwujemy obraz, który nam dech
w piersi zapiera. Wzdłuż tej samej trasy marszu,
którą myśmy wczoraj przebyli, wjeżdża do wsi
pluton kawalerii. Jest to widocznie szpica. Na drogę
wylega całe nasze wojsko, tym bardziej, że z dala
widać na horyzoncie nieprzejrzane mrowie jazdy.
Kawaleria wysypuje się ze skraju odległego o parę
kilometrów lasu. We wsi zarówno mieszkańcy, jak
i przede wszystkim nasi żołnierze wyłażą na dachy,
na drabiny, na płoty, żeby tylko nic nie uronić
z tego nie tyle widoku, ile przeżycia. A przeżycie
jest niezapomniane. Widok, który przed nami się
roztacza, ma w sobie coś z patosu wielkich scen
batalistycznych, coś podniecającego wyobraźnię
Polaka, budzącego w niej jakieś atawistyczne
tęsknoty i wzruszenia. Wojsko wyjeżdża ze
skraju lasu w szykach luźnych, szeroko po całym
polu rozrzuconych. Jadą dziesiątki taczanek
z karabinami, węszącymi lufami po niebie, jadą
armatki przeciwpancerne i jadą, jadą bez przerwy
polscy ułani. Wojsko jak z igły. Lśnią na koniach
żółciutkie, świeżo z magazynów pobrane rzędy.
Rynsztunek jest przepisowo i dokładnie stroczony.
Wszystkie szeregi wyrównane i pokryte. Wszyscy
żołnierze kompletnie wyposażeni i uzbrojeni. Nad
ławą francuskich, czółenkowych hełmów sterczą
lance, proporce. Jadą na czele pododdziałów
oficerowie. Lśnią zatknięte przy siodłach szable.
Słychać gwizdki, trąbki, widać rękami podawane
znaki. Wszystko to nacechowane prawdziwie
wojskowym duchem, twardą dyscypliną. Od setek
koni idzie charakterystyczny ostry, tak mile łechcący
nozdrza zapach. My, rozbitkowie z dziesiątków
różnych jednostek, którzy dławiliśmy się żółcią
wielokrotnych klęsk i dręczących marszów, tratowani
przez czołgi, maltretowani przez lotnictwo,
patrzymy z zapartym tchem na ten cudowny
obraz. Tłumimy w sobie złośliwe podszepty, że
ta kawaleria to senny majak, cienie, które zeszły
z obrazów Kossaka i powinny po skrzepieniu
naszych serc natychmiast zniknąć, bo rozgniecie je
bezduszna furia stalowych pancerzy niemieckich.
Mija pół godziny, godzina, a oni wciąż jadą i jadą.
Drogą idzie teraz artyleria, różne ciężkie pojazdy.
(...) Była to Dywizja Kawalerii „Zaza” generała
Zygmunta Podhorskiego, zmierzająca jeszcze tego
68
dnia wraz z całą SGO „Polesie” na pomoc oblężonej
Warszawie.
SGO Polesie gen. Kleeberga po początkowych
walkach z nadciągającymi Sowietami zdołała się ode-
rwać od nieprzyjaciela i ruszyć na zachód. Zgrupo-
wanie Kleeberga, improwizowane, stworzone z jed-
nostek zapasowych, rozbitków, twardo dowodzone,
parło w kierunku Warszawy. Stolica jednak padła 28
IX, po wielu dniach szturmów, nalotów i ostrzałów
artyleryjskich. Mimo to Kleeberg nie zaprzestał wal-
ki. W dniach 29-30 IX przełamał obronę zastępują-
cej mu drogę 143 sowieckiej Dywizji Strzelców, a 2
X stanął do walki z napotkanym niemieckim 14 Kor-
pusem Zmotoryzowanym. Po czterech dniach walk,
w których niejednokrotnie oddziały niemieckie były
zmuszane do odwrotu, Kleeberg nakazał kapitulację.
Oto jak wspominał walki jeden z żołnierzy Kleeberga:
Kombinowany dywizjon kawalerii rtm. Laskiego
zdobył wieś Poznań i zniszczył baterię niemiecką.
Tryumfalnie brzmią w słuchawce telefonu słowa:
– Charlejów zajęty. Jesteśmy na tyłach wroga.
Nieprzyjaciel rzuca broń i rynsztunek i cofa się
w popłochu.
Generał Podhorski podszedł do swych oficerów.
Nalegali powszechnie, aby nie składać broni, lecz
przebijać się ku południowi.
– Pułk jest gotów do dalszej walki. Lecz zupełny
brak amunicji.
Odprawa przypominała rozmowę przy łożu
konającego. Generał Kleeberg tłumaczył spokojnym
głosem konieczność złożenia broni. Zgadzał się na
dalszą walkę dywizji „Kobryń”, ale nie rokował jej
powodzenia. Żegnając się z pułkownikiem Eplerem,
powiedział:
– Nic sobie nie mamy do zarzucenia. Zachowaliśmy
honor żołnierski do końca. Kiedyś, gdy Ojczyzna
zażąda od nas rachunku, będziemy mogli
odpowiedzieć na każde pytanie…
Wcześniej, bo 2 XI skapitulował po 32 dniach
walk Hel.
 Stany Zjednoczone
Między pierwszą a drugą wojną światową wojsko Piechota US Army
USA straciło tak na liczebności, jak i na sile bojowej.
W bitwie amerykańska piechota polegała na do-
Sprzęt i doktryna wojskowa Amerykanów były wi-
skonałym i zawsze gotowym wsparciu powietrznym
docznie przestarzałe. Gdy nad Europą zbierały się
i artyleryjskim (ku niezadowoleniu swych przeciwni-
czarne chmury, USA musiało przygotować się do nad-
ków). Nie zawsze jednak było ono dostępne, ale i wte-
ciągającego konfliktu.
dy jankescy „kowboje” mogli przetrzymać wszystko,
Amerykańscy żołnierze potrafili szybko tworzyć co szykowali dla nich Niemcy i Japończycy – i odpła-
improwizowane rozwiązania, często odrzucając usta- cić się za to z nawiązką.
loną doktrynę, jeśli ta nie na wiele się zdawała w obec-
Spadochroniarze i inne elitarne wojska (jak Ran-
nej sytuacji. Ich wrogowie (oraz sojusznicy) często
gersi) zaczynają z Duchem k8. Spadochroniarze mają
zdumieni byli, jak wielką ilością zapasów dysponowali
ponadto przewagę Przeszkolony skoczek, zaś Ranger-
Jankesi.
si – Komandos.
Cechy: Duch k6, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Amerykański pluton Zręczność k6
piechoty Umiejętności: Rzucanie k6, Spostrzegawczość k6,
Drużyna amerykańskiej piechoty liczy sobie 12 lu- Skradanie k6, Strzelanie k6, Walka k6
dzi i jeden KM – M1918 Browning Automatic Rifle Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 5, Wytrzymałość: 5
(BAR). Często, jeśli było to możliwe, żołnierze w od- Zawady i przewagi: Brak
dziale używali drugiego KM tego typu. Jeden z ludzi Sprzęt: Stalowy hełm, 2 granaty Mk II, nóż. Drużyna:
otrzymywał karabin Springfield 1903, by służyć jako 1x M1 Carbine lub Thompson SMG, 1 x M1918
snajper, zaś dowódca drużyny otrzymywał M1 Carbi- BAR, 10x M1 Garand.
ne lub pistolet automatyczny Thompson SMG. Trzy Doświadczony: Spostrzegawczość k8, Unik, Rock
drużyny składały się na pluton. Kompania liczy so- and Roll!
bie trzy plutony oraz pluton broni ciężkiej uzbrojony Elitarny: Wigor k8, Duch k8, Wytrzymałość 6,
w dwa karabiny maszynowe kalibru .30, dwa kalibru Błyskawiczny unik, Zaprawiony w walce
.50 oraz 3 moździerze 60mm.
Oficerowie US Army
Znaczna część korpusu oficerskiego US Army
oraz innych amerykańskich sił zbrojnych wywodziła
się z programów szkolenia oficerów rezerwy (ROTC)
oferowanego przez różne college’e. Ci oficerowie zna-
ni byli jako Cudowni Dziewięćdziesięciodniowi – od
długości szkolenia.
Cechy: Duch k6, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Przekonywanie k6, Strzelanie k6,
Walka k6, Wiedza (Strategia) k6
Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 5, Wytrzymałość: 5
Zawady: Brak
Przewagi: Baczność!, Stopień (Oficer)
Sprzęt: Jak żołnierz piechoty lub załogi czołgu.
Oficerowie sztabowi zazwyczaj noszą tylko
broń boczną, chyba że są na linii frontu.
Doświadczony: Spryt k8, Wiedza (Strategia) k8,
Przekonywanie k8, Unik, Nie przejdą!
Elitarny: Spryt k10, Duch k8, Wiedza (Strategia) Strzelec z BAR bierze do niewo
li szwaba. Belgia.
k10, Zaprawiony w walce, Trzymać szyk!

69
 Pluton broni pancernej
Amerykańskie plutony pancerne liczyły sobie po 5
pojazdów, z reguły modeli Shermana. Trzy plutony plus
dwa czołgi w sekcji dowodzenia tworzyły kompanię.
Czołgiści US Army
Czołgiści amerykańscy nie byli aż tak dobrze wy-
szkoleni jak Niemcy, zwłaszcza jeśli tyczyło się to ob-
sługi dział. Jednak dzięki taktyce i przewadze liczebnej
amerykańscy żołnierze mogli pokonać ciężkie niemie-
ckie czołgi. Choć mieli przewagę liczebną, to jednak
trudno było znaleźć dowódcę czołgu znającego się
dobrze na taktyce.
Cechy: Duch k6, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Prowadzenie k6, Reperowanie k6,
Spostrzegawczość k6, Strzelanie k6
Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 2, Wytrzymałość: 5
Zawady i Przewagi: Brak
Sprzęt: W polu zazwyczaj noszą pistolety M1911 czy
pistolety maszynowe M3.
Doświadczony: Zręczność k8, Prowadzenie k8,
Spostrzegawczość k8, Reperowanie k8, Mechanik
Elitarny: Duch k8, Strzelanie k8, W słaby punkt,
Pewna ręka
Amerykańskie jednostki
powietrzne
Trzy grupy czterech samolotów, czyli 12 samolo-
tów, tworzy eskadrę (squadron). Bombowce organizuje
się w grupy trzech samolotów. Odsetek ofiar wśród
załóg amerykańskich bombowców z uwagi na ich czę-
ste bombardowania odbywające się w dzień, by unik-
nąć strat wśród cywilów, sięgał nawet 70%.
Piloci US Army Air Force,
US Navy i Marines
Armia i marynarka wybierała najlepszych kandy-
datów na pilotów spośród tysięcy ochotników. W wy-
trzymałych samolotach łączących szybkość, zwrot-
ność i siłę ognia amerykańscy piloci stali się najlepiej
wyszkolonymi lotnikami przed końcem wojny.
Poniższe statystyki dotyczą pilotów myśliwców. By
przedstawić pilotów bombowców, zmień k8 w Strze-
laniu u doświadczonych pilotów na Wiedzę (Bombar-
dier) i zmień przewagę Instynkt zabójcy na W beczułkę.
Cechy: Duch k6, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Pilotowanie k6, Spostrzegawczość k6,
Strzelanie k6, Wiedza (Bombardier) k6, Wiedza
(Strategia) k6
70
Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 2, Wytrzymałość: 5
Zawady: Brak
Przewagi: Stopień (Oficer)
Sprzęt: Pistolet M1911, nóż, kamizelka ratunkowa,
zestaw przetrwania, hełm lotnika i gogle.
Doświadczony: Zręczność k8, Pilotowanie k8,
Spostrzegawczość k8, Strzelanie k8, Wiedza
(Strategia) k8, Instynkt zabójcy
Elitarny: Zręczność k10, Duch k8, Spryt k8,
Pilotowanie k10, Wiedza (Strategia) k10, As,
Instynkt zabójcy
US Navy
Oficerowie marynarki
Korpus oficerski US Navy powstał w podobny
sposób co w siłach lądowych – rdzeń stanowiła grupa
przedwojennych żołnierzy zawodowych i absolwentów
akademii; poszerzono go, dołączając oficerów z pro-
gramów ROTC i szkół kadetów oficerskich (OCS) oraz
„mustangi” (oficerów promowanych z szeregów).
Cechy: Duch k6, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Przekonywanie k6, Wiedza (Inżynieria)
k6, Wiedza (Strategia) k6, Żeglowanie k6
Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 2, Wytrzymałość: 5
Zawady: Brak
Przewagi: Baczność!, Stopień (Oficer)
Sprzęt: Stalowy hełm (na pokładzie podczas bitwy),
lornetka, kamizelka ratunkowa
Doświadczony: Spryt k8, Wiedza (Strategia) k8,
Przekonywanie k8, Żeglowanie k8, Nie przejdą!
Elitarny: Spryt k10, Wiedza (Strategia) k10,
Przekonywanie k10, Trzymać szyk!
Marynarze
Zwykli marynarze amerykańscy z reguły byli do-
brze wyszkoleni i skuteczni. Na Atlantyku załogi US
Navy opanowały po mistrzowsku umiejętność polo-
wania na łodzie podwodne, zaś na Pacyfiku załogi lot-
niskowców stały się najlepszymi na świecie.
Cechy: Duch k6, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Reperowanie k6, Strzelanie k6, Wiedza
(Urządzenia marynarki) k6, Żeglowanie k6
Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 2, Wytrzymałość: 5
Zawady i Przewagi: Brak
Sprzęt: Stalowy hełm (na pokładzie podczas bitwy),
kamizelka ratunkowa lub ochronna, zestaw
narzędzi.
Doświadczony: Spryt k8, Reperowanie k8,
Żeglowanie k8, Mechanik
Elitarny: Zręczność k8, Strzelanie k8
Pluton żołnierzy piechoty
morskiej – US Marine Corps
Organizacja drużyny piechoty morskiej USMC
parę razy się zmieniła, zanim ustalono trzynastooso-
bowy oddział składający się z trzech czteroosobowych
grup. Każda grupa dysponowała KM-em. Pluton
składa się z trzech drużyn i grupy dowodzenia liczącej
sobie do sześciu ludzi. Trzy plutony tworzyły kompa-
nię, w skład której wchodził też pluton broni maszy-
nowej i dwudziestoosobowa sekcja moździerzy.
Oficerowie US Marines
US Marines potrzebowali przywódców zdolnych
opanować najgorsze sytuacje bojowe. Wielu ukończy-
ło Akademię Morską w Annapolis, ale jeszcze więcej
ukończyło kursy przygotowawcze i przetrwało ostrą
selekcję wśród rekrutów.
Cechy: Duch k8, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Przekonywanie k6, Strzelanie k6,
Walka k6, Wiedza (Strategia) k6
Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 5, Wytrzymałość: 5
Zawady: Lojalny
Przewagi: Baczność!, Stopień (Oficer)
Sprzęt: Jak żołnierz piechoty lub załogi czołgu.
Oficerowie sztabowi zazwyczaj noszą tylko broń
boczną, chyba że są na linii frontu.
Doświadczony: Spryt k8, Wiedza (Strategia) k8,
Przekonywanie k8, Strzelanie k8, Zaprawiony
w walce, Unik, Nie przejdą!
Elitarny: Duch k10, Wigor k8, Wiedza (Strategia) k10,
Walka k8, Obrona 6, Wytrzymałość 6, Trzymać szyk!
Żołnierze piechoty morskiej
Jako że ich misje są niezwykle niebezpieczne –
bezpośredni atak na najbardziej umocnione i najzajad-
lej bronione miejsca na ziemi – a oczekiwania doty-
czące ich sprawności bojowej tak wysokie, US Marines
wierzą, że wyróżniają się spośród innych jednostek,
a dzięki temu zyskują ducha do walki.
„Wczoraj, siódmego grud-
nia 1941 – haniebna data
– Stany Zjednoczone zosta-
ły znienacka zaatakowane
przez morskie i powietrzne
siły Imperium Japonii.”
- Prezydent
Franklin D. Roosevelt
Cechy: Duch k8, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Rzucanie k6, Spostrzegawczość k6,
Skradanie k6, Strzelanie k6, Walka k6
Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 5, Wytrzymałość: 5
Zawady i przewagi: Brak
Sprzęt: Stalowy hełm, 2 granaty Mk II, nóż. Drużyna:
1 x M1918 BAR, 3x M1 Garand. Niektórym
drużynom wydaje się miotacze ognia.
Doświadczony: Walka k8, Spostrzegawczość k8,
Strzelanie k8, Obrona: 6, Zaprawiony w walce,
Werwa, Unik, Rock and Roll!
Elitarny: Wigor k8, Duch k10, Wytrzymałość 6,
Błyskawiczny unik, Sokole oko
Amerykańskie
pojazdy
Amerykańskie zakłady produkowały olbrzy-
mie ilości pojazdów dla wojsk aliantów. Wojskowe
pojazdy z Nowego Świata były wytrzymałe i łatwe
w obsłudze, a dzięki standaryzacji projektów i łatwo-
ści wymiany części między modelami wytrzymywały
jeszcze długo po wojnie. Jednak amerykańskie czoł-
gi nie zachwycały podczas wojny – Jankesi polega-
li głównie na przestarzałych Shermanach. Dopiero
w ostatnich tygodniach wojny Amerykanie stworzyli
czołg dorównujący niemieckim tygrysom – M26 Per-
shing.
GMC CCKW „Dwójka i pół”
Ta słynna ciężarówka o udźwigu dwóch i pół tony
była podstawą linii dostaw aliantów. Niektóre warianty
dysponowały karabinem maszynowym zamontowa-
nym na siedzeniu obok kierowcy.
Rodzaj: Transport; Przysp./Maks. Prędkość:
10/25; Wytrzymałość: 12 (1); Załoga: 1+20
Uwagi: –
Uzbrojenie: –
Jeep
Legendarny jeep był koniem pociągowym US
Army, transportował oddziały, przenosił zapasy, ciąg-
nął działa, pełnił funkcję karetki czy pojazdu zwia-
dowczego i wiele innych ról.
Rodzaj: Transport; Przysp./Maks. Prędkość:
10/40; Wytrzymałość: 7 (1); Załoga: 2+3
Uwagi: –
Uzbrojenie:
Karabin maszynowy M2 .50 w centralnym jarzmie
kulistym (500 nabojów).
71
 LVT2 (’42)
Amtrak, „kaczor” - otwarty lądownik gąsienicowy
wykorzystywany głównie na Pacyfiku.
Rodzaj: Pływający transporter gąsienicowy; Przysp./
Maks. Prędkość: na ziemi 5/10, pływa 2.5/3;
Wytrzymałość: 13/13/11 (3/3/1); Załoga:
3+24 (dowódca, strzelec, kierowca)
Uwagi: Amfibia, Ciężki Pancerz, Otwarty, Gąsienice
Uzbrojenie:
KM M1919 na lewej burcie w jarzmie kulistym (2000
nabojów)
KM M1919 na prawej burcie w jarzmie kulistym (2000
nabojów)
KM M2 .50 w jarzmie kulistym (lewy, 1000 nabojów).
KM M2 .50 w jarzmie kulistym (prawy, 1000 nabojów).
LVT(A)1 (’42)
LVT(A)1 był zamknięty – i wyposażony w wie-
życzkę M5 Stuart z karabinem kalibru 37 mm. Za-
miast umożliwić szybki desant, zajmował się wspar-
ciem ogniowym.
Rodzaj: Pływający transporter gąsienicowy; Przysp./
Maks. Prędkość: na ziemi 5/10, pływa 2.5/3;
Wytrzymałość: 14/14/11 (4/4/1); Załoga: 6
(dowódca, kierowca, drugi kierowca, 2 strzelców,
ładowniczy)
Uwagi: Amfibia, Ciężki Pancerz, Stabilizator,
Gąsienice
Uzbrojenie:
Wieżyczka 37L53 (PO 29, PP 15)
Sprzężony z działem KM M1919 (2000 nabojów)
KM M1919 na lewej burcie w jarzmie kulistym (2000
nabojów)
KM M1919 na prawej burcie w jarzmie kulistym (2000
nabojów)
LVT(A)4 (’44)
Ten model amtraka podobny był do LVT(A)1,
ale zastąpił działo 37mm haubicą 75 mm. Na stałym
gruncie funkcjonował jak lekki czołg.
Rodzaj: Pływający transporter gąsienicowy; Przysp./
Maks. Prędkość: na ziemi 5/10, pływa 2.5/3;
Wytrzymałość: 15/15/11 (5/5/1); Załoga: 6
(dowódca, kierowca, drugi kierowca, 2 strzelców,
ładowniczy)
Uwagi: Amfibia, Gąsienice
Uzbrojenie:
Wieżyczka 75L40 (PO 75, PP 15, Dymne 5)
KM M2 kal .50 u włazu dowódcy (400 nabojów)
M1919 na lewej burcie w jarzmie kulistym (3000
nabojów)
M1919 na prawej burcie w jarzmie kulistym (3000
nabojów)
72
M3 Halftrack (’41)
Półgąsienicowy transporter M3 wykorzystywano
też, by zapewniał ciężką osłonę szarżującym oddzia-
łom. Mógł też ciągnąć działa.
Rodzaj: Pojazd półgąsienicowy; Przysp./Maks.
Prędkość: 5/15; Wytrzymałość: 14/9/3
(2/1/1); Załoga: 3+8 (kierowca, 2 strzelców)
Uwagi: Ciężki Pancerz, Otwarty, Gąsienice
Uzbrojenie:
KM M1919 w tylnym jarzmie kulistym lub na burcie
(1000 nabojów)
KM M2 .50 w przednim jarzmie kulistym (1000
nabojów).
M3 Lee (’42, Płn Afryka)
Czołg M3 Lee wykorzystywany był w Afryce Pół-
nocnej i przez związek Radziecki. We wczesnej fazie
wojny służył w defensywie aliantom, dopóki nie zastą-
piły go Shermany.
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 2,5/8;
Wytrzymałość: 17/16/16 (5/4/4); Załoga: 5
(dowódca, strzelec, kierowca, drugi kierowca,
ładowniczy)
Uwagi: Ciężki Pancerz, Gąsienice
Uzbrojenie:
Wieżyczka 37L53 (PO 125, PP 53)
Działo 75L40 w kadłubie (PO 32, PP 18)
KM M1919 na wieżyczce (3200 nabojów)
KM M1919 w kadłubie (3200 nabojów)
KM M1919 sprzężony z działem (3200 nabojów)
M4 Sherman (’42)
Sherman był w zamyśle prostym, niezawodnym
czołgiem, który produkowano w olbrzymich ilościach.
Jego pancerz był cieńszy niż ten niemieckich tanków,
zaś działo o kalibrze 75 mm niezbyt skuteczne.
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 5/12;
Wytrzymałość: 21/16/16 (9/4/4); Załoga: 5
(dowódca, strzelec, kierowca, drugi kierowca,
ładowniczy)
Uwagi: Ciężki Pancerz, Stabilizator (w późniejszych
modelach), Gąsienice
Uzbrojenie:
Wieżyczka 75L40 (PO 50, PP 40, Dymne 7)
KM M1919 w kadłubie (1000 nabojów)
KM M1919 sprzężony z działem (1000 nabojów)
KM M2 kal .50 u włazu dowódcy (1000 nabojów)
M4A3(76)W „Łatwa Ósemka”
Sherman (’44)
Sherman 76 miał za zadanie dorównać niemieckim
czołgom. Wyposażono go w działo o kalibrze 76mm
i grubszy pancerz, zaś pojemniki z wodą zmniejszały
szanse pożaru.
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 5/12;
Wytrzymałość: 22/16/16 (10/4/4); Załoga: 5
(dowódca, strzelec, kierowca, drugi kierowca,
ładowniczy)
Uwagi: Ciężki Pancerz, Miotacz granatów dymnych,
Stabilizator, Gąsienice
Uzbrojenie:
Wieżyczka 75L52 (PO 36, PP 25, Wolfram 5, Dymne 5)
KM M1919 w kadłubie (1000 nabojów)
KM M1919 sprzężony z działem (1000 nabojów)
KM M2 kal .50 u włazu dowódcy (1000 nabojów)
M4A3E2(76) Sherman Jumbo (VIII ’44)
Jumbo zaprojektowany jako czołg szturmowy,
o cięższej wieżyczce. Jego załoga opancerzała go do-
datkowo dzięki workom z piaskiem czy improwizowa-
nym rusztowaniom.
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 5/12;
Wytrzymałość: 22/16/16 (10/4/4); Załoga: 5
(dowódca, strzelec, kierowca, drugi kierowca,
ładowniczy)
Uwagi: Ciężki Pancerz, Miotacz granatów dymnych,
Stabilizator, Gąsienice
Uzbrojenie:
Wieżyczka 76L52 (PO 36, PP 25, Wolfram 5, Dymne 5)
KM M1919 w kadłubie (1000 nabojów)
KM M1919 sprzężony z działem (1000 nabojów)
KM M2 kal .50 u włazu dowódcy (1000 nabojów)
M4A3(105) Sherman (VI ’44)
Sherman 105 był pojazdem wsparcia piechoty, wy-
posażono go więc w działko o kalibrze 105mm, z po-
ciskami odłamkowymi. Nie miał za zadanie niszczenia
innych czołgów, ale na taką ewentualność wyposażo-
no go w kilka pocisków przeciwczołgowych.
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 5/12;
Wytrzymałość: 22/16/16 (10/4/4); Załoga: 5
(dowódca, strzelec, kierowca, drugi kierowca,
ładowniczy)
Uwagi: Ciężki Pancerz, Miotacz granatów dymnych,
Stabilizator, Gąsienice
Uzbrojenie:
Wieżyczka 105L23 (PO 55, PPC 6, Dymne 5)
KM M1919 w kadłubie (1000 nabojów)
KM M1919 sprzężony z działem (1000 nabojów)
KM M2 kal .50 u włazu dowódcy (1000 nabojów)
M5A1 Stuart (’41)
M5 był lekkim czołgiem zwiadowczym. Działko
37mm było bezużyteczne przeciwko innym czołgom,
ale mogło zapewnić wsparcie szarży piechoty.
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 5/14;
Wytrzymałość: 15/13/13 (5/3/3); Załoga: 4
(dowódca, strzelec, kierowca, ładowniczy)
Uwagi: Ciężki Pancerz, Stabilizator, Gąsienice
Uzbrojenie:
Wieżyczka 37L53 (PO 110, PP 30, Dymne 7)
KM M1919 w kadłubie (2000 nabojów)
KM M2 kal .50 u włazu dowódcy (1000 nabojów)
M7 Priest (VI ’44)
Priest to samobieżne działo artyleryjskie zbudo-
wane na podstawie M4. Otwarty przedział dla załogi
wyposażono w działo 105mm.
Rodzaj: Samobieżne działo; Przysp./Maks.
Prędkość: 5/12; Wytrzymałość: 23/13/13
(11/2/2); Załoga: 7 (dowódca, strzelec, kierowca,
drugi kierowca, 3 ładowniczych)
Uwagi: Ciężki Pancerz, Otwarty, Gąsienice
Uzbrojenie:
Nieruchome działo 105L23 (PO 58, PPC 6, Dymne 5)
Sprzężony z działem KM M2 kal .50 montowany
z przodu (1000 nabojów)
M8 Greyhound (IV ’43)
Ten szybki opancerzony samochód był podstawo-
wym pojazdem zwiadowczym US Army. Choć działo
o kalibrze 37 mm raczej nie było użyteczne przeciw
czołgom, jednak mogło zapewniać ochronę innym
pojazdom i piechocie.
Rodzaj: Opancerzony samochód; Przysp./Maks.
Prędkość: 5/22; Wytrzymałość: 13/11/11
(3/1/1); Załoga: 4 (dowódca, strzelec, kierowca,
ładowniczy)
Uwagi: Ciężki Pancerz, Miotacz granatów dymnych,
Koła
Uzbrojenie:
Działo 37L53 (PO 50, PP 25, Dymne 5)
KM M1919 w kadłubie (1000 nabojów)
Sprzężony z działem KM M2 kal .50 u włazu dowódcy
(1000 nabojów)
M10 Wolverine
M10 był pierwszym w serii amerykańskich nisz-
czycieli czołgów. Zbudowano go na podstawie M4,
z otwartą wieżyczką. Wyposażono go w działo 76mm,
ale był lekko opancerzony i był kiepskim odpowiedni-
kiem prawdziwego czołgu.
Rodzaj: Niszczyciel czołgów; Przysp./Maks.
Prędkość: 5/12; Wytrzymałość: 19/15/15
(7/3/3); Załoga: 5 (dowódca, strzelec, kierowca,
drugi kierowca, ładowniczy)
Uwagi: Ciężki Pancerz, Otwarty, Gąsienice
73

Wolverine M10 strzela do niemieckiej Pantery
we Francji. Darz bór!
Uzbrojenie:
Wieżyczka 76L52 (PO 15, PP 33, Wolfram 6)
KM M2 kal .50 sprzężony z działem, tylna wieżyczka
(1000 nabojów)
M18 Hellcat (’44)
M18 był najszybszym pojazdem gąsienicowym
wykorzystywanym podczas wojny. Przypominał M10,
ale był mniejszy i ważył dwa razy mniej, polegając na
szybkości i dziale 76mm.
Rodzaj: Niszczyciel czołgów; Przysp./Maks.
Prędkość: 5/22; Wytrzymałość: 18/14/14
(7/3/3); Załoga: 5 (dowódca, strzelec, kierowca,
drugi kierowca, ładowniczy)
Uwagi: Ciężki Pancerz, Otwarty, Miotacz granatów
dymnych, Gąsienice
Uzbrojenie:
Wieżyczka 76L52 (PO 17, PP 30, Wolfram 5)
KM M2 kal .50 sprzężony z działem, tylna wieżyczka
(1000 nabojów)
Wielozadaniowy samochód
pancerny M20 (III ’43)
M20 to po prostu M8 bez wieżyczki. Wykorzy-
stywano go jako stanowisko dowodzenia, samochód
zwiadowczy, posterunek obserwacyjny i samochód
dostarczający amunicję.
Rodzaj: Opancerzony samochód; Przysp./Maks.
Prędkość: 5/22; Wytrzymałość: 13/11/11
(3/1/1); Załoga: 4 (dowódca, strzelec, kierowca,
ładowniczy)
74
Uwagi: Ciężki Pancerz, Miotacz granatów dymnych,
Koła
Uzbrojenie:
KM M2 kal .50 u włazu dowódcy (1000 nabojów)
M24 Chaffee (VIII ’44)
M24 był lekkim czołgiem mającym zastąpić M5
Stuart. Był znacznie bardziej opancerzony i wyposa-
żony w cięższe działo, ale nieczęsto z niego korzysta-
no przed ‘44.
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 5/14;
Wytrzymałość: 16/14/13 (5/3/2); Załoga: 4
(dowódca, strzelec, kierowca, ładowniczy)
Uwagi: Ciężki Pancerz, Miotacz granatów dymnych,
Stabilizator, Gąsienice
Uzbrojenie:
Wieżyczka 75L40 (PO 24, PP 16, Dymne 8)
KM M1919 w kadłubie (1000 nabojów)
KM M1919 sprzężony z działem (1000 nabojów)
KM M2 kal .50 u włazu dowódcy (1000 nabojów)
M26 Pershing (III ’45)
M26 Pershing był pierwszym amerykańskim czoł-
giem mogącym zwyciężyć w samotnej walce niemie-
ckie ciężkie czołgi. Jednak tylko kilka Pershingów ru-
szyło do walki przed końcem wojny
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 5/12;
Wytrzymałość: 29/23/20 (15/8/5); Załoga: 5
(dowódca, strzelec, kierowca, drugi kierowca,
ładowniczy)
Uwagi: Ciężki Pancerz, Miotacz granatów dymnych,
Stabilizator, Gąsienice
Uzbrojenie:
Wieżyczka 90L50 (PO 36, PP 29, Wolfram 5)
KM M1919 w kadłubie (1000 nabojów)
KM M1919 sprzężony z działem (1000 nabojów)
KM M2 kal .50 u włazu dowódcy (1000 nabojów)
M36 Jackson (IX ’44)
M36 był ostatnim niszczycielem czołgów produ-
kowanym w amerykańskiej armii. Jak M10 powstał na
bazie M4, ale na otwartej wieżyczce zamontowano po-
tężne działo 90 mm.
Rodzaj: Niszczyciel czołgów; Przysp./Maks.
Prędkość: 5/10; Wytrzymałość: 14/13/13
(3/2/2); Załoga: 5 (dowódca, strzelec, kierowca,
drugi kierowca, ładowniczy)
Uwagi: Ciężki Pancerz, Otwarty, Miotacz granatów
dymnych, Gąsienice
Uzbrojenie:
Wieżyczka 90L50 (PO 17, PP 30)
KM M2 kal .50 sprzężony z działem, tylna wieżyczka
(1000 nabojów)
 Amerykańskie
samoloty
Amerykanie rozpoczęli wojnę z flotą wolnych
i ciężkich samolotów, które ledwo co dawały sobie
radę z przeciwnikami. Mimo wszystko ich samoloty
zdołały utrzymać się w powietrzu, dopóki produkcja
wojenna w Ameryce naprawdę nie ruszyła z kopyta.
Gdy to nastąpiło, USA produkowały więcej samolo-
tów (ponad 100.000 wszystkich typów) niż wszystkie
pozostałe narody. Amerykanie skorzystali także z do-
skonałego programu szkolenia pilotów. Wraz z my-
śliwcami drugiej generacji i bombowcami dalekiego
zasięgu pozwoliło im to przegnać wrogów z przestwo-
rzy i zniszczyć ciężki przemysł nazistów.
A-20G Havoc (’39)
A-20 był jednym z najszerzej dostępnych średnich
bombowców USA. To prosty i wytrzymały dwusilni-
kowy samolot budowany w różnych wariantach i wy-
korzystywany do ataków naziemnych z niskiego puła-
pu, jak i do bombardowania.
Przysp./Maks. Prędkość: 10/127; Silniki: 2;
Wznoszenie: 10; Wytrzymałość: 14 (2);
Zwrotność: -2; Zasięg: 3500 km; Załoga: 4
(pilot, nawigator, bombardier, strzelec)
Uwagi: –
Uzbrojenie: Dziób: 4 x działo 20mm; grzbietowa
wieżyczka: 2x KM kal .50
Bomby: Do 2000 funtów (1 t)
Warianty: A-20B ma Maks. Prędkość 140, 2 .50
calowe KMy na dziobie i jeden karabin kal .50 na
grzbiecie. Model B może też przenosić do 4000
funtów (2 t) bomb.
B-17F Latająca Forteca
(’39, wersja J – ’42)
Jeden z najsłynniejszych samolotów świata, B-17
stał się symbolem amerykańskich dziennych bom-
bardowań nad Europą podczas Drugiej Wojny Świa-
towej.
Przysp./Maks. Prędkość: 10/126; Silniki: 4;
Wznoszenie: 10; Wytrzymałość: 17 (2);
Zwrotność: -3; Zasięg: 3200 km; Załoga: 10
(pilot, drugi pilot, bombardier nawigator,
mechanik pokładowy, radiooperator, 4 strzelców)
Uwagi: –
Uzbrojenie: Lewy i prawy dziób: po 1 x kal. .50 KM;
górna wieżyczka: 2x KM kal. .50, tylny grzbiet:
1 x KM kal. .50, boki: 2x KM kal. 50, spodnia
wieżyczka: 2 x KM kal. .50; ogon: 2 x KM kal.
.50, ogon.
Bomby: Do 9.600 funtów bomb (4300 kg) dla misji
bliskiego zasięgu. Standardowy ładunek ok 4-5
tysięcy funtów (2-2.5 ton) zapewniał operacyjny
zasięg ok. 2200 km.
Warianty: B-17G miał wieżyczkę zamontowaną
na dziobie (tzw. „podbródkową”) z dwoma
karabinami maszynowymi kal. 50 zamiast dwóch
obrotowych KMów modelu F. Spowolniało to
samolot (Maks. Pręd. 115) ale zyskał on większą
siłę ognia. Model G mógł przenosić maksymalny
ładunek 8 ton na misjach krótkiego zasięgu.
B-24J Liberator (‘42)
B-24 był twardą maszyną. Można było na niej po-
legać, głównie na Pacyfiku, ale Liberatory działały też
nad Europą.
Przysp./Maks. Prędkość: 10/116; Silniki: 4;
Wznoszenie: 10; Wytrzymałość: 16 (2);
Zwrotność: -3; Zasięg: 3500 km; Załoga: 8
(pilot, drugi pilot, nawigator, bombardier, 4
strzelców)
Uwagi: B-24 mógł lecieć będąc bardzo obciążonym,
ale było to sporym wyzwaniem dla pilotów.
Przeładowany B-25 nakłada karę -2 do testów
Pilotowania.
Uzbrojenie: dziób: 2x KM kal .50, górna wieżyczka:
2x KM kal .50, ogon, wieżyczka: 2x KM kal .50,
burty: 1x KM kal .50.
Bomby: Do 8000 funtów (3,5 t), 4000 funtów zezwala
na zasięg operacyjny ok. 1700 km.
Warianty: B-24 produkowano w wielu różnych
wariantach. Mające za cel łodzie podwodne B-24
miały działka 20 mm zamontowane na dziobie.
B-24D miał łatwą do ukrycia dolną wieżyczkę
w podbrzuszu z dwoma KM .50.
B-25C Mitchell (’41)
B-25 to szybki, wytrzymały i dobrze uzbrojony
średni bombowiec wykorzystywany głównie na Pacy-
fiku i w Afryce Północnej.
Przysp./Maks. Prędkość: 10/113; Silniki: 2;
Wznoszenie: 10; Wytrzymałość: 15 (2);
Zwrotność: -2; Zasięg: 1900 km; Załoga: 5
(pilot, drugi pilot, 3 strzelców).
Uwagi: –
Uzbrojenie: grzbiet: 2x KM kal .50, spód: 2x KM kal
.50; dziób 2x KM kal .50.
Bomby: Do 3000 funtów (1300 kg)
Warianty: B-25 miał kilka wariantów. B-25G miał
maksymalną prędkość 112, i 3 KM-y kal. .50 na
dziobie, wraz z działkiem 75 mm (użyj statystyk
75L40). Model H zwiększył ilość uzbrojenia na
dziobie do 10 (!) KMów .50, zaś model J usunął
75
 działo 75 mm, w zamian montując aż 12 KM .50! Uzbrojenie: Skrzydła: 4 x KM kal. .50.
Maksymalne prędkości modelów H i J wynosiły Bomby: 2 bomby x 250 funtów
odpowiednio 110 i 108 cali. Warianty: F4F-4 wyposażony był w sześć KMów .50.
B-29 „Superforteca” (’43) F4U-1d Corsair (XII ’42)
B-29 był największym, najszybszym, dysponu- „Korsarz” miał największy silnik spośród wszyst-
jącym największym pułapem i zasięgiem i najciężej kich jednomiejscowych myśliwców używanych pod-
uzbrojonym bombowcem na świecie podczas II Woj- czas tej wojny, a jego charakterystyczne skrzydła
ny Światowej. mewy miały za zadanie ułatwić start i rozpędzanie się
Przysp./Maks. Prędkość: 15/145; Silniki: 4; dla potężnego śmigła.
Wznoszenie: 10; Wytrzymałość: 18 (3); Przysp./Maks. Prędkość: 20/178; Silniki: 1;
Zwrotność: -4; Zasięg: 6700 km; Załoga: Wznoszenie: 20; Wytrzymałość: 13 (2);
10 (pilot, drugi pilot, bombardier, nawigator, Zwrotność: +2; Zasięg: 1600 km; Załoga: 1
mechanik pokładowy, radiooperator, główny (pilot)
strzelec, lewy i prawy strzelec, strzelec ogonowy) Uwagi: System wtrysku wody, Turbodoładowanie,
Uwagi: Wieżyczki B-29 były zdalnie sterowane. Przeszklona kabina. Corsairem trudno było
Kontrolę nad nimi mógł przejąć jeden strzelec wylądować na lotniskowcu (stąd przydomek
albo przekazać ją lewemu, prawemu i górnemu „Zabójcy kadetów”). Testy Pilotowania przy
strzelcowi. Dzięki zaawansowanemu sprzętowi lądowaniu Corsaira na lotniskowcu wykonuje się
kontroli ognia strzelcy B-29 mogą wymierzyć z karą -1.
wieżyczki z KM w jeden cel, zyskując premię za Uzbrojenie: Skrzydła: 6 x KM kal. .50
broń zespoloną (+1 za każdą wieżyczkę). Bomby: 2 bomby x 1000 funtów LUB 8 rakiet 5”
Uzbrojenie: ogon: 1 x działko 20mm; górna Warianty: Nocna wersja Corsaira (F4U-2)
przednia wieżyczka: 2x KM kal. .50; górna wyposażona została w mocowaną na skrzydle
boczna wieżyczka: 2 x KM kal. .50; dolna stację radarową. Wczesne modele F4U
przednia wieżyczka: 2x KM kal. 50; dolna boczna pozbawione były przeszklonej kabiny, a jej
wieżyczka: 2 x KM kal. .50; ogon: 2 x KM kal. .50. szkielet ograniczał widoczność.
Bomby: Do 20.000 funtów bomb (9000 kg)
C-47 Skytrain (’41)
Douglas C-47 Skytrain (przez RAF nazy-
wany Dakota) zyskał przydomek „szybki ptak”,
jako że był jednym z podstawowych samolo-
tów aliantów. Mógł przenieść do 28 żołnierzy
lub do 3 ton ładunku.
Przysp./Maks. Prędkość: 10/92; Silniki: 2;
Wznoszenie: 10; Wytrzymałość: 13 (1);
Zwrotność: -2; Zasięg: 3500 km; Załoga:
5 (pilot, drugi pilot, mechanik)+28
Uwagi: –
Uzbrojenie: Brak
Bomby: Brak
F4F-3 Wildcat (’40)
Wildcat był podstawowym myśliwcem na
amerykańskich lotniskowcach z początkiem
wojny. Zero znacznie go przerastały, ale okazał
się nieoceniony w bitwie o Morze Koralowe
i w Bitwie o Midway.
Przysp./Maks. Prędkość: 15/127; Silniki: 1;
Wznoszenie: 15; Wytrzymałość: 12 (2);
Zwrotność: +1; Zasięg: 1870 km; Załoga: Corsair rusza do ataku.
1 (pilot)
Uwagi: System wtrysku wody

76
F6F-3 Hellcat (’40) Przysp./Maks. Prędkość: 15/140; Silniki: 1;
Wznoszenie: 15; Wytrzymałość: 11 (2);
Hellcat był intensywnie wykorzystywany w dwóch
Zwrotność: +1; Zasięg: 1740 km; Załoga: 1
ostatnich latach wojny, zastępując Wildcata. Szybko
(pilot)
osiągał pułap, dobrze nurkował, był dobrze uzbrojo-
Uwagi: System wtrysku wody
ny i zwrotny.
Uzbrojenie: 6 x KM kal. .50, skrzydła
Przysp./Maks. Prędkość: 20/152; Silniki: 1;
Bomby: 1 x 500 funtów
Wznoszenie: 20; Wytrzymałość: 12 (2);
Warianty: P-40 miał kilka wariantów. Model C
Zwrotność: +2; Zasięg: 1600 km; Załoga: 1 (pilot)
wykorzystywany na początku wojny dysponował
Uwagi: Turbodoładowanie, System wtrysku wody
maksymalną prędkością 555 km/h (138), zasięgiem
Uzbrojenie: Skrzydła: 5 x KM kal. .50
1175 km i 4 KMami kal. .30 na skrzydłach oraz
Bomby: 2 bomby x 1000 funtów LUB 6 rakiet 5”
dwoma .50 na dziobie. Model E dysponował
Warianty: F6F-3N był nocną wersją wyposażoną
prędkością 580 km/h (144) i sześcioma KMami
w mocowaną na skrzydle stację radarową.
kalibru .50 na skrzydłach. Model K był równie
P-38L Lightning (’39) szybki jak model E, podobnie uzbrojony i mógł
P-38 był jedynym skutecznym dwusilnikowym przenosić jedną pięćsetfuntową bombę.
myśliwcem wojny. Wykorzystywano go na wszystkich P-47D Thunderbolt (’42)
frontach i znany był z dużej prędkości lotu nurkowego
P-47 był największym i najcięższym myśliwcem
oraz z siły ognia mocowanych na dziobie karabinów
wojny, a jego osiem karabinów maszynowych mogło
maszynowych i działka.
rozedrzeć wrogi samolot na strzępy.
Przysp./Maks. Prędkość: 20/166; Silniki: 2;
Przysp./Maks. Prędkość: 20/172; Silniki: 1;
Wznoszenie: 20; Wytrzymałość: 12 (2);
Wznoszenie: 25; Wytrzymałość: 14 (2);
Zwrotność: +1; Zasięg: 1600 km; Załoga: 1
Zwrotność: +2; Zasięg: 1020 km (1621 km bez
(pilot)
bomb); Załoga: 1 (pilot)
Uwagi: Turbodoładowanie
Uwagi: System wtrysku wody, Przeszklona kabina,
Uzbrojenie: Dziób: Działko 20mm, 4 x KM kal. .50.
Turbodoładowanie
Bomby: Do 3200 funtów (1500 kg)
Uzbrojenie: 8 x KM kal. .50, skrzydła
Warianty: P-38J osiągał prędkość 675 km/h (169)
Bomby: 2 bomby x 1000 funtów lub 8 rakiet 2,75”
i pułap 13,5 km. Wcześniejsze modele F, G
Warianty: P-47B i C miały szkieletową kabinę (stąd
i H osiągały maksymalną prędkość ok 640 km/h
nazwa „siatka”). P-47N miał za zadanie atakować
(160). Jedna z wersji zwana „obwisłym ryjem”
cele naziemne i mógł przenosić do 2500 funtów
wyposażona była w dziób z przezroczystego
bomb, z maksymalną prędkością 740 km/h (184).
pleksiglasu i celownik do nocnych bombardowań.
P-39D Aircobra (’40) P-51D Mustang
Wielu uważało Mustanga za najlepszy myśliwiec
P-39 był pewnym rozczarowaniem jako myśliwiec,
wojny – był z pewnością szybki i zwrotny, i niezastą-
ale rzucono go na front we wczesnym etapie wojny.
piony przy eskorcie ciężkich bombowców. P-51 słu-
Połowa z P-39 służyła w armiach Związku Radzie-
żył na wszystkich frontach, wyróżniając się zwłaszcza
ckiego jako wsparcie oddziałów naziemnych.
w Europie.
Przysp./Maks. Prędkość: 15/144; Silniki: 1;
Przysp./Maks. Prędkość: 20/175; Silniki: 1;
Wznoszenie: 15; Wytrzymałość: 11 (2);
Wznoszenie: 25; Wytrzymałość: 13 (2);
Zwrotność: +1; Zasięg: 2400 km; Załoga: 1
Zwrotność: +3; Zasięg: 2092 km (3700 km bez
(pilot)
bomb); Załoga: 1 (pilot)
Uwagi: System wtrysku wody
Uwagi: System wtrysku wody, Przeszklona kabina,
Uzbrojenie: Dziób: 1 x działko 37mm; dziób: 2 x
Turbodoładowanie
KM kal. .50; skrzydła: 2 x KM kal. .50
Uzbrojenie: 6 x KM kal. .50, skrzydła
Bomby: 1 bomba x 500 funtów
Bomby: 2 bomby x 1000 funtów lub 6 rakiet 5”
P-40N Warhawk (’39, N-‘43) Warianty: P-51B i C nie miały przeszklonej kabiny
P-40 był myśliwcem do czarnej roboty w US Army i uzbrojone były w cztery karabiny kal. .50 (często
Air Corps na początku wojny. Z reguły jego wrogowie zacinające się). Maksymalna prędkość wynosiła
okazywali się lepsi, ale nadal był to twardy, dobrze 700 km/h (173).
uzbrojony samolot.

77
 PBY-5A Catalina (’35)
Catalina była podstawowym samolotem patrolo-
wym US Navy. Był to wodolot, zdolny do lądowań
i startów tak na wodzie, jak i na lotniskowcu. Wyko-
rzystywano ją też do misji ratunkowych, by pomagać
zagubionym pilotom na morzu.
Przysp./Maks. Prędkość: 10/71; Silniki: 2;
Wznoszenie: 10; Wytrzymałość: 12 (0);
Zwrotność: -2; Zasięg: 4095 km; Załoga: 5
(pilot, drugi pilot, 3 strzelców)
Uwagi: Amfibia
Uzbrojenie: Dziób: 1 x KM kal. .30; 2 x KM kal. .30
podwieszane pod kadłubem
Bomby: 8 bomb x 500 funtów LUB bomby głębinowe
SBD-3 Dauntless (’40)
„Śmiałek” był standardowym okrętowym bombow-
cem lotu nurkowego na początku wojny. Również kor-
pus powietrzny US Army używał kilku takich samolotów.
Przysp./Maks. Prędkość: 15/102; Silniki: 1;
Wznoszenie: 15; Wytrzymałość: 12 (2);
Zwrotność: +1; Zasięg: 1500 km; Załoga: 2
(pilot, strzelec)
Uwagi: –
Uzbrojenie: Dziób 2 x KM kal. .50; tylna wieżyczka:
2 x KM kal. .30.
Bomby: 1 bomba x 1000 funtów LUB 1 bomba x
500 funtów
Dauntless zrzuca bombę w locie nurkowym,
zmieniając japoński okręt w rafę.
78
TBM Avenger (’42)
Avenger miał za zadanie zastąpić przestarzałego
Devastatora. Brytyjczycy używali „Mścicieli” do polo-
wań na U-Booty na Atlantyku. Były jednak powolne
w locie nurkowym, i poniosły wielkie straty w Bitwie
o Midway i innych starciach na Pacyfiku.
Przysp./Maks. Prędkość: 15/110; Silniki:
1; Wznoszenie: 15; Wytrzymałość: 13
(2); Zwrotność: 0; Zasięg: 4070 km (1500
z bombami); Załoga: 3 (pilot, strzelec, torpedysta)
Uwagi: –
Uzbrojenie: skrzydła: 2 x KM kal. .50, tylna
wieżyczka: 1 x KM kal. .50
Bomby: 1 bomba x 1000 funtów LUB 1 bomba x
500 funtów
Warianty: TBM-3W miał duży radar na spodzie
(i dlatego nie mógł przenosić torped) służący jako
system wczesnego ostrzegania.
Amerykańskie
okręty
Poniższe okręty dobrze odzwierciedlają typy jed-
nostek. By zdobyć więcej informacji na temat roli każ-
dego rodzaju okrętów, zobacz Marynarki II Wojny
Światowej na stronie 82.
DD-534 MCCORD (I ’43)
Przysp./Maks. Prędkość: 3/15; Wytrzymałość: 25
(0); Załoga: 329
Uwagi: Ciężki pancerz
Uzbrojenie: 5 x 5” dział w 5 wieżyczkach, 10 torped
w 2 wyrzutniach, bomby głębinowe
OPL: 2k6 (10 x 40mm w 5 stacjach, 7 x 20mm)
CL-51 Atlanta (IX ’41)
Przysp./Maks. Prędkość: 3/13; Wytrzymałość: 54
(24); Załoga: 1255
Uwagi: Ciężki pancerz, 4 samoloty zwiadowcze
wyrzucane z katapulty
Uzbrojenie: 16 x 6” dział w 8 wieżyczkach
OPL: 3k6 (28 x 40mm w 14 stacjach, 10 x 20mm w 5
stacjach)
CA-69 Boston (VIII ’42)
Przysp./Maks. Prędkość: 2/12; Wytrzymałość: 55
(30); Załoga: 2000
Uwagi: Ciężki pancerz, 4 samoloty zwiadowcze
wyrzucane z katapulty
Uzbrojenie: 9 x 8” dział w 3 wieżyczkach, 12 x 5”
dział w 6 wieżyczkach
OPL: 4k6 (48 x 40mm w 12 stacjach, 22 x 20mm w 11
stacjach)
BB-56 Washington (VI ’40) Piosenka o Pearl Harbor:
Przysp./Maks. Prędkość: 2/11; Wytrzymałość: Na wieki będzie żyła historia
100 (60); Załoga: 1880
masakry na hawajskim brzegu.
Uwagi: Ciężki pancerz, 3 samoloty zwiadowcze
wyrzucane z katapulty Pamięta o niej każdy żołnierz,
Uzbrojenie: 9 x 15” dział w 3 wieżyczkach, 20 x 5” prężąc swą pierś w szeregu
dział w 10 wieżyczkach
OPL: 3k6 (16 x 40mm w 8 stacjach, 12 x KM kal. .50) Pamiętajmy o Pearl Harbor,
CV-6 Enterprise (X ’36) Rzucamy hasło to:
Przysp./Maks. Prędkość: 2/12; Wytrzymałość: 60 Pamiętajmy o Pearl Harbor,
(20); Załoga: 1990 tak jak o Alamo.
Uwagi: Ciężki pancerz, 2 eskadry Dauntlessów, 3
eskadry Wildcatów, eskadra Avengersów
Uzbrojenie: 8 x 5” dział w 8 stacjach Będziemy zawsze pamiętać,
OPL: 4k6 (40 x 40mm w 20 stacjach, 48 x 20mm) jak okazali męstwo
Pamiętajmy o Pearl Harbor
SUB-383 Pampanito (VII ’43)
Przysp./Maks. Prędkość: 3/8 (1/4 pod wodą); i walczmy o zwycięstwo.
Wytrzymałość: 20 (0); Załoga: 66
Uwagi: Ciężki pancerz, maksymalne zanurzenie 600
stóp (182 m) Uwagi: Ciężki pancerz. Podniesienie i opuszczenie
Uzbrojenie: 24 torpedy (6 wyrzutni na dziobie, 4 na trapu zajmuje 1 turę. Może przenosić 1 jeep.
rufie), 1 x 5” działo Uzbrojenie: Brak, ale można ją uzbroić w 2 x KM
OPL: 1k6 (1 x 40mm, 1 x 20mm, 2 x KM kal. .50) kal. .30.
OPL: Brak.
Kuter torpedowy Elco (XII ’41)
Przysp./Maks. Prędkość: 4/19; Wytrzymałość: 13 LCT (Barka desantowa
(0); Załoga: 12-14 do przewozu czołgów) (’42)
Uwagi: Ciężki pancerz. Może wykorzystywać LCT może przewozić 9 czołgów Shermana lub
generator dymu, bomby głębinowe i moździerz 350 ton ładunku. Uzbrojona jest w działko kal. 20mm.
81 mm. Przysp./Maks. Prędkość: 1/4; Wytrzymałość: 15
Uzbrojenie: 4 torpedy (0); Załoga: 16
OPL: 1k6 (1 x 40mm, 1 x 37 mm, 1 x 20mm, 4 x KM Uwagi: Ciężki Pancerz. Podniesienie i opuszczenie
kal. .50) trapu zajmuje 1 turę
Kuter patrolowy (’41) Uzbrojenie: 1 x 20 mm
Przysp./Maks. Prędkość: 1/8; Wytrzymałość: 13 OPL: 1k6 (jak uzbrojenie)
(0); Załoga: różnie Statek towarowy/
Uwagi: Ciężki pancerz. Poniższe uzbrojenie jest
raczej przykładem i może bardzo się różnić.
Transportowiec (Liberty)
Przysp./Maks. Prędkość: 1/4; Wytrzymałość: 15
Kaliber działek na kutrach patrolowcach rzadko
(0); Załoga: 70 (40 marynarzy, często cywili, 30
kiedy większy jest niż 40 mm.
strzelców Navy)
Uzbrojenie: 1 x 20 mm, 1 x KM kal. .50
Uwagi: Ciężki Pancerz. Wiele statków transportowych
OPL: 1k6 (jak uzbrojenie)
nie ma w ogóle uzbrojenia lub tylko kilka KMów.
LCVP (Barka desantu załogi) (’41) Większość przenosi 2000 pasażerów lub ponad
Dzieło firmy Higgins Company z Nowego Orlea- 11.000 ton ładunku.
nu, „łódź Higginsa” jest przerobioną motorówką. Po- Uzbrojenie: 1 x 5” mm
niższe statystyki dotyczą najpowszechniej używanego OPL: 2k6 (8 x 20mm, 4 x KM kal. .50).
modelu wykorzystywanego po 1942.
Przysp./Maks. Prędkość: 1/5; Wytrzymałość: 11
(0); Załoga: 1+36

79
 Broń ręczna żołnierzy Stanów Zjednoczonych
Min.
Typ/Kaliber Zasięg Obrażenia SzS Waga Strzały Uwagi
Siła
Pistolety
M1917 (.45) 12/24/48 2k6+1 1 2 6O - Rewolwer
Colt M1911A1 (.45) 12/24/48 2k6+1 1 2.5 7O - PP1, Dublet
Pistolety maszynowe
M1A1 Thompson (.45) 12/24/48 2k6+1 3 10.5 30O k6 PP1, Automat
M3 „Smarownica” 12/24/48 2k6+1 3 8 30O - PP1, Automat
Strzelby
Winchester 1897 (12g) 12/24/48 1-3k6 1 8 6M - Zob. Savage Worlds
Karabiny
M1903 (.30) 24/48/96 2k8 1 8 5Ł - PP2
M1 Garand (.30) 24/48/96 2k8 1 9.5 8Ł K6 PP2, Dublet
M1 Carbine (.30) 15/30/60 2k6 1 5.5 15O - Dublet
Karabiny maszynowe
BAR (.30) 30/60/120 2k8 2 20 20O K8 PP2, Automat,
Nieporęczny
M1919 (.30) 24/48/96 2k8 3 32 250P - PP2, Automat, Sta-
cjonarny
M2 Browning (.50) 50/100/200 2k10 3 84 250P - PP3, Automat, Sta-
cjonarny, BC
* Typ magazynka/podajnika amunicji oznaczyliśmy literami: P – Pas, C – Cylinder, O – Odłączany Magazynek (w tym
bębenki), M – Wewnętrzny Magazynek, Ł – Łódka nabojowa (nie można przeładować dopóki nie wystrzela się wszystkich
nabojów).
Specjalna broń żołnierzy Stanów Zjednoczonych
Wzor- Min
Rodzaj Zasięg Obrażenia SzS Waga Uwagi
nik Si
Wyrzutnie rakiet
Bazooka 24/48/96 4k8 1 12 Mały - PP 9, Nieporęczna, BC
Moździerze
M2 60mm* 50/75/150 2k8+1 1 42 Średni - PP 1, Stacjonarny, BC
M1 81mm** 75/100/200 4k8 1 136 Średni - PP 1, Automat
Granaty
Mk2 („cytrynka”) 5/10/20 3k6 - 2 Średni -
Granat dymny 5/10/20 - - 2 Średni - Granat dymny
M9A1 – Granat 2k6+1 1 2 Średni - PP 1, Nieporęczny,
nasadkowy granat nasadkowy
Miotacze ognia
M1A1 Stożek 2k10 1 70 Stożek K8 Ignoruje pancerz,
Broń Ciężka
* Minimalny zasięg 30
** Minimalny zasięg 50
Amerykańska broń przeciwlotnicza i przeciwpancerna
Obrażenia PP Wzor- Przeła-
Rodzaj Zasięg SzS Uwagi
PP PO PP PO nik PB dowanie
M1 AT (57 mm) 75/150/300 4k8 3k8 4 2 1 Średni 1 akcja BC, 5 os. Załogi
M5 AT (76 mm) 75/150/300 4k10 4k8 12 4 1 Średni 1 akcja BC, 6 os. Załogi, ‘43
Bofors AA (40 mm) 75/150/300 4k8 3k8 5 2 4 Średni 1 akcja BC, 6 os. Załogi
Maxon Mount AA* 50/100/200 2k10 - 4 - 3 - - Automat, Zespolone,
BC, 1 załogant
* 4 połączone KM kal. .50 zapewniają premię +2 do ataku i obrażeń.

80
 Amerykańska broń czołgowa
Obrażenia PP Wzornik Przeła­
Rodzaj* Zasięg SzS Uwagi
PP PO PP PO PB dowanie
37L53 50/100/200 4k8 4k6 2 3 3 Średni - BC
75L40 75/150/300 4k10 3k8 6 4 1 Średni 1 akcja BC
76L52 75/150/300 4k10 3k8 12** 5 1 Średni 1 akcja BC
90L50 100/200/400 4k10+1 4k8 17*** 8 1 Średni 1 akcja BC
* Cyfra przed L oznacza średnicę w mm
** Wolframowy pocisk 76mm ma PP 27
*** Wolframowy pocisk 90mm ma PP 30
Amerykańskie haubice
Obrażenia PP Wzornik Przeła­
Rodzaj Zasięg SzS Uwagi
PO PPAC PO PPAC PB dowanie
105L23 120/240/480 5k8 5k8 5 3 1 Średni 1 akcja BC
75L10 75/150/300 4k10 3k8 6 4 1 Średni 1 akcja BC
Stopnie w amerykańskich siłach zbrojnych
Stopień US Army US Navy US Army Air Force US Marines
Szeregowi
E-1 Private Apprentice Seaman Private Private
E-2 Private Seaman 2nd Class Private Private
E-3 Private 1st Class Seaman Private 1st Class Lance Corporal
E-4 Corporal Petty Officer 3rd Class Corporal Corporal
Podoficerowie
E-5 Sergeant Petty Officer 2nd Class Sergeant Sergeant
E-6 Staff Sergeant Petty Officer 1st Class Staff Sergeant Staff Sergeant
E-7 Sergeant First Class Chief Petty Officer Technical Sergeant Gunnery Sergeant
E-8 Master Sergeant Senior Chief Petty Officer Master Sergeant Master Sergeant
E-9 First Sergeant Master Chief Petty Officer First Sergeant First Sergeant
Oficerowie
O-1 2nd Lieutenant Ensign 2nd Lieutenant 2nd Lieutenant
O-2 1st Lieutenant Lieutenant (junior grade) 1st Lieutenant 1st Lieutenant
O-3 Captain Lieutenant Captain Captain
O-4 Major Lieutenant Commander Major Major
O-5 Lieutenant Colonel Commander Lieutenant Colonel Lieutenant Colonel
O-6 Colonel Captain Colonel Colonel
Generałowie
O-7 Brigadier General Rear Admiral Brigadier General Brigadier General
O-8 Major General Vice Admiral Major General Major General
O-9 Lieutenant General Admiral Lieutenant General Lieutenant General
O-10 General Fleet Admiral General General
General of the Army Admiral of the Navy Commandant of the
Marine Corps

„Do diabła, nie dostaniecie Purpurowego Serca

za chowanie się w okopach! Za mną!”
– Kapitan Henry P. „Jim” Crowe
(Guadalcanal, 13 stycznia 1943)

81
 Marynarki Ii Wojny
Światowej
Marynarki II wojny światowej były największymi
i najpotężniejszymi morskimi siłami zbrojnymi na
świecie. Przedwojenne strategie kładły nacisk na pan-
cerniki (liniowce) i liczyły na przerwanie linii wroga
jako na podstawowy sposób na zwycięstwo na wodzie.
Jednak z początkiem wojny stworzenie lotniskowca
sprawiło, że starcia flot przeszły do historii, choć nie-
wielu zdawało sobie z tego sprawę.
Ci, którzy to pojęli, zmienili na zawsze wojnę na
morzu. Na Pacyfiku japoński admirał Yamamoto był
jednym z tych genialnych strategów – podobnie my-
śleli amerykańscy admirałowie, jak William Halsey. Na
skutek tego najważniejsze starcia okrętów na Pacyfiku
były bitwami lotniskowców.
Na Atlantyku niemiecka Kriegsmarine nigdy nie
dorównywała swym wrogom, mimo potężnych okrę-
tów wojennych, jak Bismarck i Tirpitz. Gdy flota po-
wierzchniowa Niemiec utraciła przewagę na morzu,
Niemcy zaczęli napadać na morskie szlaki przy pomo-
cy „wilczych stad” U-Bootów.
82
Każda większa strona w II Wojnie stworzyła dzie-
siątki okrętów i łodzi. Poniżej znajdziesz opis klas
okrętów, a dzięki statystykom podanych statków (kie-
ruj się skrótami) i odrobinie lektur czy to w bibliotece,
czy w Internecie, bez problemu stworzysz statystyki
każdego statku.
Niszczyciel (DD)
Niszczyciele (zwane też kontrtorpedowcami) to
małe, szybkie i dobrze uzbrojone okręty eskortowe
mające za zadanie chronić główne siły. Wykorzystuje
je się do ochrony konwojów, zwalczania łodzi pod-
wodnych i samolotów, najczęściej na obrzeżach więk-
szych grup bojowych.
Lekki Krążownik (CL)
Krążowniki to okręty zaprojektowane do tak ofen-
sywnych, jak i do defensywnych działań wojennych.
Mogą działać samodzielnie i przenoszą różne uzbro-
jenie zależnie od swego rozmiaru. Lekkie krążowniki
mają lżejsze opancerzenie od tych większych, co nad-
rabiają szybkością.
Ciężki Krążownik (CA)
Ciężkie krążowniki są znacznie solidniej opance-
rzone i zazwyczaj stanowią część linii bojowej danej
floty. Zazwyczaj dysponują znakomitą obroną prze-
ciwlotniczą, towarzysząc lotniskowcom i okrętom wo-
jennym. Japońskie krążowniki są szybkie i szczególnie
niebezpieczne, jako że przenoszą dodatkowe torpedy.
Pancernik (BB)
Pancerniki projektuje się dla walki z okrętami czy
z całymi flotami. Uzbrojone są w największe działa
i ciężki pancerz. Choć ich rolę przyćmiły lotniskow-
ce, pancerniki ścierały się w wielu głównych starciach
podczas wojny. Wspólnie z krążownikami miały de-
cydujące znaczenie na Wyspach Salomona i w bitwie
o Cieśninę Surigao.
Lotniskowiec (CV)
Lotniskowce to wielkie okręty z płaskim pokła-
dem umożliwiającym start i lądowanie samolotów.
Podczas wojny to lotniskowce stały się podstawowymi
okrętami dla operacji floty. Japonia i Stany tworzyły
największe i najlepsze lotniskowce, a pod koniec woj-
ny USA dysponowało dziesiątkami takich okrętów
różnych rozmiarów.
Łódź podwodna (SUB)
Łodzie podwodne także decydowały o przebiegu
II Wojny Światowej. Gdy ich flotę nadmorską znisz-
czono lub rozproszono, niemiecka Kriegsmarine,
by zagłodzić Anglię, postanowiła atakować konwoje
z Ameryki Północnej. W tym celu „wilcze stada” U-
-Bootów grały w kotka i myszkę z polującymi na ło-
dzie podwodne niszczycielami i samolotami aliantów.
Na Pacyfiku Japończycy wykorzystywali okręty
podwodne raczej w ogólnych bitwach, zamiast jako
broń strategiczną przeciwko wrogim transportom
– co czynili Amerykanie. Dzięki temu USA zdoła-
ło uczynić Japonii to, czego nie udało się osiągnąć
U-Bootom Dönitza na Atlantyku – niemal całkowicie
zniszczyć dostawy towarów do Japonii.
Zjednoczone
Królestwo
Nad Imperium Brytyjskim nigdy nie zachodziło
słońce, stąd też żołnierze Albionu walczyli na każdym
froncie (poza wschodnim). Przez sześć lat niewielka
armia walczyła z potęgą Wehrmachtu i Armii Cesar-
skiej. Początkowo nie radzili sobie najlepiej, ale z cza-
sem szala przechyliła się na ich stronę.
Gdy wojna wybuchła w Europie w 1939, najsilniej-
szymi siłami zbrojnymi Anglii była Royal Navy – wten-
czas największa na świecie. Pomimo tego wiele z bry-
tyjskich okrętów było przestarzałych i niedozbrojonych
w porównaniu z ich odpowiednikami w innych mary-
narkach. Armia ulegała modernizacji w latach 30. Wy-
datki na obronność rosły powoli z uwagi na ówczesną
politykę rządu, ale gdy polityka Hitlera stawała się coraz
bardziej agresywna, Brytyjczycy zaczęli przygotowywać
się na najgorsze i rząd zwiększył budżet wojska.
Gdy Francja upadła w 1940, Niemcy zdominowali
Europę. Anglia musiała samotnie zmierzyć się z potęgą
legionów Hitlera. Na szczęście zwycięstwo RAF w Bi-
twie o Anglię oraz późniejsze zwycięstwa przeciwko
Kriegsmarine i w Afryce Północnej sprawiły, że bry-
tyjskie wojska stały się siłą, z którą należało się liczyć.
Kutry torpedowe (PTB)
Kutry torpedowe to małe, szybkie drewniane
łodzie bojowe. Mają dość siły ognia, by zatopić krą-
żownik, są szybsze niż jakikolwiek inny okręt i mogą
dotrzeć na sam brzeg, by wykonywać rajdy, zwiad czy
przemieszczać oddziały specjalne.
Łodzie desantowe
By piechota morska mogła dokonać desantu, po-
trzebuje łodzi – dotyczy to, rzecz jasna, również po-
jazdów. Zwłaszcza Stany Zjednoczone dysponują wie-
loma łodziami desantowymi do ataków na plaże.
Transportowce
Okręty transportowe mogą przenosić dowolny ła-
dunek, od surowców przez żywność i sprzęt, po, rzecz
jasna, żołnierzy. Statystyki transportowców przedsta-
wiać mogą nie tylko statki handlowe, ale także np. tan-
kowce czy okręty szpitalne.
Brytyjski pluton piechoty
Sekcja (drużyna) brytyjskiej piechoty liczyła sobie
8 ludzi, uzbrojonych w karabiny Lee-Enfield No.4
oraz lekki KM Bren. Trzy sekcje składają się na plu-
ton, zawierający też sekcję dowodzenia. Trzy plutony
tworzyły kompanię, także z sekcją dowodzenia i moź-
dzierzem. Czasem dostępne były też ciężarówki lub
podstawy dla Brenów, wysyłane przez dowództwo
batalionu.
Oficerowie British Army
Brytyjscy oficerowie na ogół wywodzili się z wyż-
szych klas i rzadko kiedy ktoś ze średniej lub niższej
klasy otrzymywał awans. Wielu spośród tych oficerów
było zdolnymi dowódcami, ale czasem brakowało im
kreatywności i energii, by móc ścierać się z bardziej
agresywnymi odpowiednikami po stronie Osi.
Cechy: Duch k6, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Przekonywanie k6, Strzelanie k6,
Walka k6, Wiedza (Strategia) k6
Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 5, Wytrzymałość: 5
Zawady: Brak
83
 Przewagi: Baczność!, Stopień (Oficer)
Sprzęt: Jak żołnierz piechoty lub załogi czołgu.
Oficerowie sztabowi zazwyczaj noszą tylko broń
boczną, chyba że są na linii frontu.
Doświadczony: Spryt k8, Wiedza (Strategia) k8,
Przekonywanie k8, Unik, Nie przejdą!
Elitarny: Spryt k10, Duch k8, Wiedza (Strategia) k10,
Zaprawiony w walce, Trzymać szyk!
Piechota British Army
Brytyjski Tommy znany był jako wytrzymały
wojownik, zawsze opanowany i przepojony ponurą
determinacją. Niejednokrotnie brytyjskie regimenty
miały historię sięgającą stuleci – co sprawiało, że żoł-
nierze walczyli w imię Anglii i honoru swego oddziału.
Specjalistyczne jednostki, jak dywizje spadochro-
nowe, Commandos czy inne elitarne wojska, miały
wysokie standardy i bardzo wysokie morale – co w me-
chanice reprezentuje Duch k8. Spadochroniarze mają
ponadto przewagę Przeszkolony skoczek, a komando-
si, jak SAS czy pustynne Grupy Dalekiego Zwiadu –
Komandos.
Te statystyki nadają się też do innych żołnierzy
Wspólnoty Brytyjskiej.
Cechy: Duch k6, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Rzucanie k6, Spostrzegawczość k6,
Skradanie k6, Strzelanie k6, Walka k6
Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 5, Wytrzymałość: 5
Zawady i Przewagi: Brak
Sprzęt: Stalowy hełm (+2), 2 granaty Mk II. Drużyna:
1x Bren SMG, 7x Lee-Enfield No4. Niektóre
oddziały mają PIAT lub bazookę.
Doświadczony: Duch k8, Unik, Werwa
Elitarny: Wigor k8, Walka k8, Strzelanie k8,
Wytrzymałość 6, Obrona 6, Błyskawiczny unik,
Zaprawiony w walce, Rock and Roll!
Brytyjski pluton broni
pancernej
Brytyjskie plutony pancerne liczyły sobie po 3 lub
4 średnie czołgi, z kolejnymi 4 w sekcji dowodzenia.
Do tego dochodziło też od dwóch do trzech czołgów
„piechoty”, uzbrojonych w haubice. Cztery plutony
tworzyły szwadron (kompanię). Po D-Day Brytyjczy-
cy często korzystali z Shermanów Firefly.
Czołgiści British Army
Brytyjscy czołgiści mogli dorównać każdemu wro-
gowi, nawet jeśli ich maszyny były słabsze. Poniższe
statystyki mogą odzwierciedlać czołgistów z innych
krajów Wspólnoty.
84
Cechy: Duch k6, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Prowadzenie k6, Reperowanie k6,
Spostrzegawczość k6, Strzelanie k6
Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 2, Wytrzymałość: 5
Zawady i Przewagi: Brak
Sprzęt: Zazwyczaj pistolety Enfield No. 2 Mk 1.
Doświadczony: Duch k8, Prowadzenie k8, Strzelanie
k8, Reperowanie k8, W słaby punkt.
Elitarny: Spryt k8, Duch k10, Strzelanie k10, Pewna
ręka
Brytyjskie jednostki
powietrzne
Eskadry myśliwców zazwyczaj dzieliły się na trzy
lub cztery „sekcje” składające się z 4 samolotów.
Wcześnie w wojnie samoloty walczyły w trójkach, ale
szybko przeszli na system lidera i skrzydłowego. Czte-
ry sekcje tworzyły eskadrę.
Piloci Royal Air Force I Royal Navy
Brytyjscy piloci z początku wojny byli na ogół
dobrze wyszkoleni, ale straty w Bitwie o Anglię prze-
rzedziły nieco ich szeregi. Jednak weterani tej bitwy
stanowili rdzeń zdolnych pilotów, którzy wyszkolili
wielu nowych lotników i walczyli na froncie przez całą
wojnę.
Poniższe statystyki dotyczą pilotów myśliwców.
By odzwierciedlić pilotów bombowców zmień k8
w Strzelaniu u doświadczonych pilotów na k8 Wiedzy
(Bombardier), dodając też przewagę W beczułkę.
Cechy: Duch k6, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Pilotowanie k6, Spostrzegawczość k6,
Strzelanie k6, Wiedza (Bombardier) k6, Wiedza
(Strategia) k6
Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 2, Wytrzymałość: 5
Zawady: Brak
Przewagi: Stopień (Oficer) lub Stopień (Podoficer)
Sprzęt: Nóż, zestaw przetrwania, hełm lotnika i gogle
Doświadczony: Zręczność k8, Pilotowanie k8,
Spostrzegawczość k8, Strzelanie k8, Czujność
Elitarny: Zręczność k10, Spryt k8, Pilotowanie k10,
Wiedza (Strategia) k8, As, Instynkt zabójcy
Brytyjskie jednostki
marynarki
Oficerowie Royal Navy
Oficerowie Royal Navy mieli bogatą tradycję straż-
ników Imperium Brytyjskiego. Dobrze wyszkoleni,
doświadczeni w strategii i taktyce morskiej powstrzy-
mali Kriegsmarine przed zdominowaniem mórz we
wczesnych latach wojny i nie dopuścili do inwazji na
Wyspy Brytyjskie.
Cechy: Duch k6, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Przekonywanie k6, Wiedza (Inżynieria)
k6, Wiedza (Strategia) k6, Żeglowanie k6
Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 2, Wytrzymałość: 5
Zawady: Brak
Przewagi: Baczność!, Stopień (Oficer).
Sprzęt: Stalowy hełm (na pokładzie podczas bitwy),
lornetka, kamizelka ratunkowa
Doświadczony: Spryt k8, Duch k8, Wiedza
(Strategia) k8, Przekonywanie k8, Żeglowanie k8,
Nie przejdą!
Elitarny: Spryt k10, Wiedza (Strategia) k10,
Przekonywanie k10, Trzymać szyk!
Marynarze Royal Navy
Dobrze wyszkoleni i pierwsi do walki. Po prze-
gnaniu okrętów nawodnych z Atlantyku walczyli dalej
w bitwie o Atlantyk z wilczymi stadami U-Bootów.
Czerpali z bogatej morskiej tradycji Anglików i rytu-
ałów marynarskich, jak dzienna racja rumu, stąd też
wysokie morale i duma ze swego okrętu.
Cechy: Duch k6, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Reperowanie k6, Strzelanie k6, Wiedza
(Urządzenia marynarki) k6, Żeglowanie k6
Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 2, Wytrzymałość: 5
Zawady i Przewagi: Brak
Sprzęt: Stalowy hełm (na pokładzie podczas bitwy),
kamizelka ratunkowa lub ochronna (+2/+4),
zestaw narzędzi
Doświadczony: Spryt k8, Duch k8, Strzelanie k8,
Żeglowanie k8
Elitarny: Zręczność k8, Reperowanie k8
Brytyjskie pojazdy
Wojska Wielkiej Brytanii wykorzystywały wiele
pojazdów, tak produkcji lokalnej, jak i zagranicznej.
Większość z brytyjskich jednostek była zmechani-
zowana, ale z powodu mieszaniny różnorodnych
projektów koordynowanie ich ruchów było logi-
stycznym koszmarem. Na wczesnym etapie wojny
pułki korzystały z najprzeróżniejszych pojazdów;
problemy z dostawami dyktowały, co jest dostępne
w danym momencie. Po przystąpieniu USA do woj-
ny UK korzystało z większej liczby amerykańskich
pojazdów.
A13 Cruiser (’40 – ’43)
Cruisera A13 stworzono, by mógł ruszać na wro-
gie czołgi. Wraz z Crusaderami A13 były podstawą
brytyjskich dywizji pancernych w Afryce Północnej.
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 5/12;
Wytrzymałość: 15/15/15 (3/3/3); Załoga: 4
(dowódca, strzelec, kierowca, ładowniczy)
Uwagi: Ciężki Pancerz, Gąsienice
Uzbrojenie:
Wieżyczka 2pdr (PO 30, PP 57)
KM Vickers sprzężony z wieżyczką (3750 nabojów)
Archer (X ’44)
Archer wyposażony jest w 17-funtowe działo
strzelające nad tylnym pokładem pojazdu, co pozwala
załodze na ostrzelanie wrogów z zasadzki, a następnie
szybkie wycofanie się przy równoczesnym celowaniu
we wroga.
Rodzaj: Niszczyciel czołgów; Przysp./Maks.
Prędkość: 5/8; Wytrzymałość: 14/14/14
(2/2/2); Załoga: 4 (dowódca, strzelec, kierowca,
ładowniczy)
Uwagi: Ciężki Pancerz, Gąsienice
Uzbrojenie:
Działo 17pdr mocowane z tyłu (PO 14, PP 25)
85
 Churchill Crocodile (’44)
„Krokodyl” to wariant Churchilla wyposażony
oprócz działa 75 mm w miotacz ognia. Umieszczono
go w przedniej, ciężko opancerzonej części pojazdu
– czołg musiał zbliżyć się do celów, by użyć tej broni.
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 5/5;
Wytrzymałość: 28/24/19 (14/10/5); Załoga: 5
(dowódca, strzelec, kierowca, drugi kierowca,
ładowniczy)
Uwagi: Ciężki Pancerz, Miotacz granatów dymnych,
Gąsienice
Uzbrojenie:
Wieżyczka 75L40 (PO 40, PP 40, Dymny 4)
Pojazdowy miotacz ognia z przodu (40 strzałów)
KM Besa sprzężone z wieżyczką (1000 nabojów)
Churchill VII (’44)
Czołg Churchill zaprojektowano w 1939, ale wie-
lokrotnie go modyfikowano.
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 5/5;
Wytrzymałość: 23/22/21 (9/8/7); Załoga: 5
(dowódca, strzelec, kierowca, drugi kierowca,
ładowniczy)
Uwagi: Ciężki Pancerz, Gąsienice
Uzbrojenie:
Wieżyczka 75L40 (PO 40, PP 40, Dymny 4)
KM Besa z przodu (1000 nabojów)
KM Besa sprzężone z wieżyczką (1000 nabojów)
czołg z miotaczem ognia
Dlaczego Angole nazywają
„Krokodylem”?
86
Churchill VIII (’44)
Churchill VIII zaprojektowano jako czołg wspar-
cia piechoty. Jego wielkie działo 95mm miało niszczyć
budynki i umocnienia pociskami burzącymi.
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 2.5/6;
Wytrzymałość: 29/24/21 (15/10/5); Załoga: 5
(dowódca, strzelec, kierowca, ładowniczy, drugi
ładowniczy)
Uwagi: Ciężki Pancerz, Miotacz granatów dymnych,
Gąsienice
Uzbrojenie:
Wieżyczka 95L22 (PO 35, PPC 12)
KM Besa na dziobie (1000 nabojów)
KM Besa sprzężony z działem (1000 nabojów)
Cromwell VII (’44)
Cromwell był kolejnym brytyjskim krążownikiem
mającym niszczyć wrogie czołgi. Okazał się niestety
łatwym łupem dla ukrytych 88-ek w Caen.
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 5/12;
Wytrzymałość: 21/15/15 (9/3/3); Załoga: 5
(dowódca, strzelec, kierowca, drugi kierowca,
ładowniczy)
Uwagi: Ciężki Pancerz, Miotacz granatów dymnych,
Gąsienice
Uzbrojenie:
Wieżyczka 75L40 (PO 30, PP 19, Dymny 2)
KM Besa na dziobie (1000 nabojów)
KM Besa sprzężony z działem (1000 nabojów)
Crusader I (’41 – ’43, Płn. Afryka)
Zaprojektowany w odpowiedzi na niemieckie in-
nowacje, Crusader dobrze radził sobie z odpieraniem
wrogich czołgów. Później jednak wyparły go amery-
kańskie Shermany.
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 5/12;
Wytrzymałość: 18/15/15 (6/3/3); Załoga: 5
(dowódca, strzelec, kierowca, drugi kierowca,
ładowniczy)
Uwagi: Ciężki Pancerz, Gąsienice
Uzbrojenie:
Wieżyczka 2pdr (PP 110)
KM Besa z przodu (2250 nabojów)
KM Besa sprzężony z działem (2250 nabojów)
KM Besa z przodu (600 nabojów)
Samochód pancerny Daimler (’41)
Ten opancerzony samochód był jednym z podsta-
wowych pojazdów zwiadowczych Brytyjczyków. Jest
niewielki, czterokołowy, z wieżyczką z dwufuntowym
działkiem.
Rodzaj: Opancerzony samochód; Przysp./Maks.
Prędkość: 10/18; Wytrzymałość: 11/11/11
(1/1/1); Załoga: 2+3
Uwagi: Ciężki Pancerz, Miotacz granatów dymnych, Sherman Firefly (’44)
Koła
Firefly to Sherman, ale z brytyjskim działem sie-
Uzbrojenie:
demnastofuntowym, co zapewniało mu dość siły og-
Wieżyczka 2pdr (PP 80)
nia, by mógł mierzyć się z ciężkimi niemieckimi czoł-
KM Besa sprzężony z działem (1000 nabojów)
gami. W plutonie 4 czołgów zazwyczaj znajdował się
LRDG Jeep (’41) jeden „świetlik”, z reguły zajmujący pozycje obserwa-
cyjne, gdy inne czołgi ruszały do ataku.
Amerykańskie jeepy Brytyjczycy przerabiali do
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 5/12;
wykorzystania na pustyniach, zwiększając ich wydaj-
Wytrzymałość: 21/16/16 (9/4/4); Załoga: 4
ność i montując dodatkowy karabin.
(dowódca, strzelec, kierowca, ładowniczy)
Rodzaj: Transport; Przysp./Maks. Prędkość:
Uwagi: Ciężki Pancerz, Stabilizator, Gąsienice
20/40; Wytrzymałość: 7 (1); Załoga: 2+3
Uzbrojenie:
Uwagi: –
Wieżyczka 17pdr (PO 65, Wolfram 12)
Uzbrojenie:
KM M1919 na dziobie (1000 nabojów)
Dwa KM Vickers w jarzmie po stronie pasażera (500
KM M1919 sprzężony z działem (1000 nabojów)
nabojów).
KM M2 kal. .50 u włazu dowódcy (1000 nabojów)
Matilda III (’41) Ciężarówka
„Matylda” miała za zadanie wspierać piechotę, ale
Brytyjczycy korzystali z wielu różnych ciężarówek,
także ścierała się z niemieckimi Panzerami.
jak AEC Matador, Leyland Hippo i Bedford MWD.
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 2.5/6;
Amerykańskie ciężarówki z programu Lend-Lease,
Wytrzymałość: 17/16/16 (5/4/4); Załoga: 5
zmodyfikowane na potrzeby pustyni, stały się podsta-
(dowódca, strzelec, kierowca, drugi kierowca,
wowymi pojazdami Grupy Dalekiego Zwiadu.
ładowniczy)
Rodzaj: Transport; Przysp./Maks. Prędkość:
Uwagi: Ciężki Pancerz, Gąsienice
10/25; Wytrzymałość: 12 (1); Załoga: 1+15
Uzbrojenie:
Uwagi: –
Wieżyczka 2pdr (PO 50, PP 43)
Uzbrojenie: –
KM Besa sprzężony z działem (2925 nabojów)
Uniwersalny ciągnik (’25)
M5 Halftrack (’40)
Ten nietypowy pojazd wygląda jak mały czołg bez
Ten pojazd półgąsienicowy był w zasadzie wersją
górnego pokładu i wieżyczki. Pierwotnie miał prze-
amerykańskiego M3.
wozić amunicję i oddziały, a przede wszystkim – działa
Rodzaj: Pojazd półgąsienicowy; Przysp./Maks.
artyleryjskie. Można było go podczepić pod samolot,
Prędkość: 5/15; Wytrzymałość: 14/13/13
co czyniono podczas Market Garden.
(2/1/1); Załoga: 2 (kierowca, strzelec)
Rodzaj: Transport; Przysp./Maks. Prędkość: 5/14;
Uwagi: Gąsienice
Wytrzymałość: 10/10/10 (1/1/1); Załoga: 2+3
Uzbrojenie:
Uwagi: Ciężki Pancerz, Gąsienice, Wasp wyposażony
Dwa KM Vickers w centralnym jarzmie (1000
jest w miotacz ognia montowany na dziobie z 20
nabojów)
strzałami.
M22 Locust (’40) Uzbrojenie:
KM Besa na dziobie (2000 nabojów)
„Szarańcza” to lekki czołg zaprojektowany na po-
trzeby lotnictwa. Mogły przenosić go ciężkie szybow-
ce Hamilcar. Amerykanie nie korzystali z Locustów, Brytyjskie samoloty
ale Brytyjczycy użyli ich, by sforsować Ren. RAF rozpoczął wojnę na gorszej pozycji powietrz-
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 5/14; nej, ale Hurricane i Spitfire szybko wyrównały szanse.
Wytrzymałość: 12/11/11 (2/1/1); Załoga: 4 Jednak skupienie prac rozwojowych na pewnych mo-
(dowódca, strzelec, kierowca, ładowniczy) delach (myśliwcach frontowych) oznaczało wolniejsze
Uwagi: Stabilizator, Gąsienice prace nad innymi rodzajami samolotów i wymuszało
Uzbrojenie: wykorzystywanie ulepszonych starszych modeli. Tak
Wieżyczka 37L53 (PO 35, PP 15) czy siak, brytyjski przemysł lotniczy radził sobie do-
M1919 sprzężony z działem (2000 nabojów) brze, produkując doskonałe modele pomimo braków
materiałowych.

87
 Bristol Beaufighter MK X (‘39)
RAF i inne wojska aliantów wykorzystywały Beau-
fightery na terenach Chin, Birmy i Indii. Był to do-
brze uzbrojony i szybki samolot wykorzystywany do
ataków na cele naziemne, ale mógł też działać jako
torpedowiec, gdy było to konieczne.
Przysp./Maks. Prędkość: 15/127; Silniki: 2;
Wznoszenie: 15; Wytrzymałość: 12 (1);
Zwrotność: 0; Zasięg: 2250 km; Załoga: 3
(pilot, drugi pilot, strzelec)
Uwagi: –
Uzbrojenie: dziób: 4x działko 20mm, skrzydła: 6 x
KM kal. .303
Bomby: 1 torpeda MK VIII lub do 1000 funtów
bomb
Warianty: Wczesne wersje Beaufighterów miały tylko
dwa działa 20 mm. Nocne myśliwce wyposażono
w radar mocowany na dziobie, przenosząc
zarazem działka na górne wieżyczki.
Bristol Bleinheim MK V (‘37)
Bleinheim był podstawą brytyjskich eskadr bom-
bowców w całej Afryce Północnej i na Bliskim
Wschodzie.
Przysp./Maks. Prędkość: 10/121; Silniki: 2;
Wznoszenie: 10; Wytrzymałość: 12 (1);
Zwrotność: -1; Zasięg: 2300 km; Załoga: 5
(pilot, drugi pilot, bombardier, 2 strzelców)
Uwagi: –
Uzbrojenie: lewe skrzydło: 1 x KM kal. .303 (8mm),
spodnia wieżyczka: 2x KM kal. .303, tylne
mocowania skrzydeł: 2 x KM .303
Bomby: Do 1000 funtów.
Warianty: Mk IV nie miał filtrów piasku w silnikach,
ale był identyczny w innych aspektach.
Halifax MK VI (’39)
Halifaxy łącznie odbyły ponad 75 tysięcy misji,
zrzucając ponad ćwierć miliona ton bomb. Ciągnęły
też ciężkie szybowce Hamilcar.
Przysp./Maks. Prędkość: 15/114; Silniki: 4;
Wznoszenie: 10; Wytrzymałość: 16 (2);
Zwrotność: -3; Zasięg: 2020 km; Załoga: 7
(pilot, drugi pilot, bombardier, nawigator, 3
strzelców)
Uwagi: –
Uzbrojenie: dziób: 1 x KM kal. .303, spodnia
wieżyczka: 3x KM kal. .303, tylna wieżyczka 4
x KM .303
Bomby: Do 13000 funtów (7 ton)
Warianty: Halifax służył też jako transportowiec.
88
Szybowiec Horsa (’41)
Szybowiec Horsa był podstawowym bezsilni-
kowcem wykorzystywanym w lądowaniach podczas
D-Day. Wykonano go niemal całkowicie z drewna,
a w powietrzu ciągnęły go C-47. Pilotami zazwyczaj
byli odpowiednio przeszkoleni spadochroniarze (któ-
rzy nie zawsze znali się na pilotażu).
Maks. Prędkość: 100 (150, gdy holowany);
Silniki: brak; Wznoszenie: 0; Wytrzymałość:
10 (2); Zwrotność: -3; Zasięg: Zależny od
samolotu/20-30km po odczepieniu; Załoga: 2
(pilot, drugi pilot)
Uwagi: W pełni załadowany szybowiec jest trudny
do sterowania. Traci wysokość po odczepieniu
w tempie 6” na rundę (6 metrów). Piloci Horsy
muszą zdać test niższej z dwóch umiejętności:
Pilotowania lub Spostrzegawczości, by znaleźć
odpowiednie miejsce do lądowania najpóźniej 6
rund po odczepieniu. Porażka oznacza, że każdy
następny test w celu znalezienia dobrego lądowiska
wykonywany będzie z kumulatywną karą -1. Gdy
wybierze się już miejsce lądowania, nie można go
zmienić. Test lądowania wykonuje się z karą -1
oprócz wszystkich innych modyfikatorów.
Uzbrojenie: Brak
Bomby: Brak
Warianty: Mk I mógł przenosić 25 żołnierzy. MK II
miał otwierany dziób i mógł przenosić jeepy lub
lekką artylerię.
Hurricane IIB (’37)
Hurricane był pierwszym jednopłatowcem RAFu,
wyróżniając się podczas Bitwy o Anglię, służąc jako
myśliwiec i samolot do ostrzału celów naziemnych.
Przysp./Maks. Prędkość: 20/138; Silniki: 1;
Wznoszenie: 20; Wytrzymałość: 11 (1);
Zwrotność: +1; Zasięg: 740 km; Załoga: 1
(pilot)
Uwagi: –
Uzbrojenie: 12 x KM kal. .303, skrzydła
Bomby: 2 bomby x 500 funtów LUB 6 rakiet 2.75”
Warianty: Wariant Mk IIC miał 4 działka 20mm
w skrzydłach. Wersja Mk IV pod skrzydłami
miała działka 40 mm (użyj statystyk działek 37
mm) podczepiane pod skrzydłami i 2 KM kal.
.303 w skrzydłach. Maksymalna prędkość Mk IV
wynosiła 550 km/h (136”).
Lancaster MK1 (’42)
Lancaster był najsłynniejszym brytyjskim bom-
bowcem II wojny. Był częścią każdego nocnego nalo-
tu i to właśnie on zatopił Tirpitza.
Przysp./Maks. Prędkość: 15/115; Silniki: 4;
Wznoszenie: 15; Wytrzymałość: 15 (2);
Zwrotność: -3; Zasięg: 4070 km (2670 km
obciążony bombami); Załoga: 7 (pilot, drugi
pilot, bombardier, nawigator, 3 strzelców)
Uwagi: Modyfikacje pozwalały mu przenosić nawet
do 10 ton bomb (bomby Grand Slam i Tall Boy)
Uzbrojenie: wieżyczka dziobowa: 1 x KM kal.
.303, spodnia wieżyczka: 2x KM kal. .303, tylna
wieżyczka: 4 x KM .303
Bomby: Do 14000 funtów
Warianty: Mk VIII miała spodnią wieżyczkę z 2
KMami kal. .50.
Lysander (’36)
Lysander, jak niemiecki Storch i amerykański
Grasshopper, był samolotem zwiadowczym. Był więk-
szy niż te dwa samoloty, a duże okna w kokpicie pozwa-
lały mu na dostrzeganie celów naziemnych. Służył też
do transportu wysoko postawionych oficerów.
Przysp./Maks. Prędkość: 10/95; Silniki: 1;
Wznoszenie: 15; Wytrzymałość: 9 (1);
Zwrotność: +1; Zasięg: 965 km; Załoga: 1+1
(pilot)
Uzbrojenie: tylne obrotowe mocowanie: 1 x KM kal.
.303 (8mm); 2x KM kal. .303 mocowane z przodu
Amunicja: 1500 x kal. .303
Bomby: 1x500
Mosquito Mk IV (’40)
Mosquito stworzono jako szybki bombowiec
dzienny – ale zbudowano go całkowicie z drewna.
Pierwotnie służył jako nieuzbrojony do zwiadu, ale
szybko udowodnił swą wartość jako nocny myśliwiec.
Przysp./Maks. Prędkość: 20/152; Silniki: 2;
Wznoszenie: 15; Wytrzymałość: 12 (1);
Zwrotność: +1; Zasięg: 2780 km; Załoga: 2
(pilot, bombardier)
Uwagi: Wtrysk wody
Uzbrojenie: Brak
Bomby: Do 2000 funtów
Warianty: Wariant FII był myśliwcem lotów nocnych
– pod skrzydłami podczepiono mu 4 działka 20
mm i 4 karabiny maszynowe kal. .303 w dziobie.
Osiągał prędkość 600 km/h (148). Model
Mk XVI był nocnym bombowcem wysokich
pułapów, mógł przenosić 4000 funtów bomb (ale
nie miał dział) i podkręcone silniki. Maksymalna
prędkość 660 km/h (164).
Spitfire MK IIA (’38)
Spitfire stworzono na bazie zdobywających na-
grody samolotów wyścigowych – ale stał się najsłyn-
niejszym myśliwcem wojny. Szybki i zrywny myśliwiec
służył RAF na wszystkich frontach.
Przysp./Maks. Prędkość: 15/145; Silniki:
1; Wznoszenie: 15; Wytrzymałość: 10 (2);
Zwrotność: +3; Zasięg: 635 km; Załoga: 1 (pilot)
Uwagi: Przeszklona kabina. Wczesne silniki Spitfire
czasem blokowały się w locie przewróconym
o 180 stopni, czyli „do góry nogami” (paliwo
zalewało gaźnik). MG może wymagać od pilota
testu Pilotowania, by uniknąć takich okoliczności.
Uzbrojenie: skrzydła – 8 x KM kal. .303. Wariant Mk
IIB uzbrojono w 4 x KM kal. .303 i 2 działkami
.20 mm na skrzydłach
Bomby: Brak
Warianty: Spitfire miał ponad 50 wariantów! Po 1941
podstawowym wariantem był Mk V. Przysp./
Maks. Prędkość: 20/150; Wznoszenie: 20;
Wytrzymałość: 11 (2); Zwrotność: +2; Zasięg:
1820 km; Uzbrojenie: 8 x KM kal. .303 – skrzydła.
Mk IX miał 2 działka 20mm i 2 KM kal. .50
w skrzydłach, z odpowiednio 200 i 400 pociskami
na broń. Podkręcony silnik pozwalał Spitfire’om
na osiągnięcie prędkości 660 km/h (163”).
Swordfish (’36)
Dwupłatowy torpedowiec był kluczowy przy po-
konaniu niemieckich i włoskich transportów podczas
wojny, działał także na misjach zwiadowczych.
Przysp./Maks. Prędkość: 10/55; Silniki: 1;
Wznoszenie: 10; Wytrzymałość: 11 (2);
Zwrotność: 0 (-2, gdy załadowany); Zasięg: 880
km; Załoga: 2 (pilot, strzelec)
Para Spitfire’ów. Czy można liczyć na lepsze wsparcie
powietrzne?
89
 Uwagi: – Uwagi: Ciężki pancerz
Uzbrojenie: dziób – 1 x KM kal. .303, tylny kokpit – Uzbrojenie: 6 x 4,7” (jak 5”) dział w 2 wieżyczkach,
1x KM kal. .303 10 torped w 2 wyrzutniach, bomby głębinowe
Bomby: Do 1500 funtów bomb LUB 1 torpeda x 18” OPL: 2k6 (4 x 2pd (40mm) w 2 stacjach, 8 KM kal.
.50)
Typhoon Mk 1B (’41)
Typhoon miał za zadanie zastąpić Hurricane jako CA HMS Suffolk (II ’26)
myśliwiec przechwytujący, ale nie sprawdził się w tej Przysp./Maks. Prędkość: 2/12; Wytrzymałość: 55
roli. Zamiast tego doskonale działał jako samolot do (30); Załoga: 679
ataku celów naziemnych. Uwagi: Ciężki pancerz, 1 samolot zwiadowczy
Przysp./Maks. Prędkość: 20/165; Silniki: 1; wyrzucany z katapulty
Wznoszenie: 15; Wytrzymałość: 12 (2); Uzbrojenie: 8 x 8” dział w 4 wieżyczkach, 8 torped
Zwrotność: +1; Zasięg: 820 km; Załoga: 1 w 2 wyrzutniach
(pilot) OPL: 2k6 (4 x działa 4” w 2 wieżyczkach, 8 x 20mm
Uwagi: Przeszklona kabina w 4 wieżyczkach, 8KM kal. .50)
Uzbrojenie: 6 x działko 20mm, skrzydła BB HMS King George V (II ’39)
Bomby: 2 bomby x 1000 funtów Przysp./Maks. Prędkość: 2/11; Wytrzymałość:
Warianty: Mk 1A miał 15 KMów kal. .303 100 (60); Załoga: 1706
w skrzydłach. Uwagi: Ciężki pancerz
Uzbrojenie: 10 x 14” dział (4 działa w 2 wieżyczkach,
Brytyjskie okręty 2 działa w trzeciej), 16 x 5” dział w 8 wieżyczkach,
2 x 4” działa
Brytyjskie okręty spędziły większą część wojny
OPL: 2k6 (64 x 2pd (40mm) w 2 stacjach)
chroniąc cenne dostawy przed U-Bootami. Program
Lend-Lease oraz późniejsze dostawy żołnierzy, pojaz- CV HMS Ark Royal (XII ’38)
dów i samolotów potrzebowały ciągłej ochrony przed Przysp./Maks. Prędkość: 2/12; Wytrzymałość: 62
wilczymi stadami. (22); Załoga: 1580
Bitwy morskie były rzadkie, ale bardzo spektaku- Uwagi: Ciężki pancerz, 2 eskadry Swordfishów
larne. Brytyjski krążownik liniowy HMS Hood zatonął Uzbrojenie: 16 x 4” dział w 8 wieżyczkach.
25 maja 1941, gdy zetknął się z dużo większym Bis- OPL: 4k6 (48 x 40mm w 12 stacjach, 6 x 20mm)
marckiem. Straszliwy niemiecki pancernik posłał pocisk
bezpośrednio w magazyn amunicji okrętu, zabijając
prawie 1500 marynarzy – przeżyło tylko trzech. Royal „Czyńmy tak, aby ludzie po
Navy odpłaciło jednak Kriegsmarine niedługo potem, tysiącu latach istnienia
gdy mała flota okrętów zatopiła Bismarcka.
Imperium Brytyjskiego
Royal Navy chroniła też Morze Śródziemne, wią-
żąc w bitwie włoską flotę i broniąc dostaw do Afryki. i Wspólnoty Narodów nadal
Brytyjczycy wykorzystywali amerykańskie niszczy- mówili: To była godzina ich
ciele. największej chwały.”
CL HMS Gloucester (’37)
Przysp./Maks. Prędkość: 2/12; Wytrzymałość: 50 – Winston Churchill, 18
(20); Załoga: 780 czerwca 1940
Uwagi: Ciężki pancerz, 2 samoloty zwiadowcze
wyrzucane z katapulty
Uzbrojenie: 12 x 6” dział w 4 wieżyczkach, 6 torped
w 2 wyrzutniach
OPL: 2k6 (8 x 2pd (40mm) w 4 stacjach, 8 x 4” na 2
wieżyczkach, 8 KM kal. .50)
CA HMS Javelin (XII ’38)
Przysp./Maks. Prędkość: 2/14; Wytrzymałość: 25
(0); Załoga: 183

90
 Broń ręczna żołnierzy Wielkiej Brytanii
Broń/kaliber Zasięg Obrażenia SzS Waga Strzały Min. Si Uwagi
Pistolety
Enfield No. 2 Mk 1
12/24/48 2k6 1 2 6C - Rewolwer
(.38)
Browning HP35 PP 1,
12/24/48 2k6 1 2.5 13O -
(9mm) Dublet
Pistolety maszynowe
Sten (9mm) 12/24/48 2k6 3 8 32O - PP 1, Automat
Strzelby
Browning Automatic
12/24/48 1-3k6 1 9 6M - Zob. Savage Worlds
(12g)
Karabiny
De Lisle Carbine
20/40/80 2k6 1 8 7O - PP 1, Dublet
(.45)
Lee-Enfield No. 4 PP 2,
24/48/96 2k8 1 9 10M K6
(.303) Nieporęczny
PP 3, Stacjonarny,
Boys Antitank Rifle 40/80/160 2k10 1 36 5O K8
BC
Karabiny maszynowe
PP 2, Automat,
Bren (.303) 40/80/160 2k8 3 22 20O K8
Nieporęczny
PP 2, Automat,
Vickers (.303) 30/60/120 2k8 3 40 250P -
Stacjonarny
Besa Mk III PP 2, Automat,
40/80/160 2k8+1 3 54 50P -
(7,927,92) Stacjonarny
* Typ magazynka/podajnika amunicji oznaczyliśmy literami: P – Pas, C – Cylinder, O – Odłączany magazynek (w tym
bębenki), M – Wewnętrzny magazynek, Ł – Łódka nabojowa (nie można przeładować, dopóki nie wystrzela się wszystkich
nabojów).
Specjalna broń żołnierzy brytyjskich
Rodzaj Zasięg Obrażenia SzS Waga Wzornik Min. Si Uwagi
Granatnik przeciwpancerny
PIAT PP7,
12/24/48 4k8 1 32 Mały k8
Nieporęczna, BC
Moździerze
Moździerz 2”* PP1, Stacjonarny,
50/75/150 2k8+1 1 9 Średni -
BC
Moździerz 3” ** PP1, Stacjonarny,
75/100/200 4k8+1 1 126 Średni -
BC
Granaty
No 23 MkII 5/10/20 3k6 - 2 Średni -
Miotacze ognia
Lifebuoy Ignoruje pancerz,
Stożek 2k10 1 64 Stożek k8
BC
* Minimalny zasięg 30
** Minimalny zasięg 50

91
 Brytyjska broń przeciwlotnicza i przeciwpancerna
Obrażenia PP Wzor- Przeła-
Rodzaj Zasięg SzS Uwagi
PP PB PP PB nikPB dowanie
6-funtowe AT 75/150/300 4k8 3k8 4 2 1 Średni 1 akcja BC, 5 os. załogi, od ‘42
17 funtowe AT 75/150/300 4k10 4k8 18 4 1 Średni 1 akcja BC, 7 os. załogi, od ‘42
Bofors AA BC, 6 os. załogi
75/150/300 4k8 3k8 5 2 4 Średni 1 akcja
(40 mm) *
* 4 połączone KM kal. .50 zapewniają premię +2 do ataku i obrażeń.
Brytyjska broń czołgowa
Obrażenia PP Wzornik
Rodzaj Zasięg SzS Przeładowanie Uwagi
PP PB PP PB PB
2 pounder 75/150/300 4k8 3k6 5 2 3 Średni 1 akcja BC
17 pounder 80/160/320 4k8 3k6 17 5 1 Średni 1 akcja BC
75L40 75/150/300 4k10 3k8 6 4 1 Średni 1 akcja BC
* Wolframowy pocisk 76mm ma PP 28
Brytyjskie haubice
Obrażenia PP Wzornik
Rodzaj Zasięg SzS Przeładowanie Uwagi
PB PPAC PB PPAC PB
25 pounder 75/150/300 4k10 4k8 8 7 1 Średni 1 akcja BC
105L23 100/200/400 4k10 4k10 4 5 1 Średni 1 akcja BC

Stopnie w Brytyjkich siłach zbrojnych

Stopień British Army Royal Navy Royal Air Force
Szeregowi
E-1 - Junior Seaman Aircraftman
E-2 Private Able Seaman Leading Aircraftman
E-3 Lance Corporal Ordinary Seaman -
E-4 Corporal Leading Seaman Corporal
Podoficerowie
E-5 Sergeant Petty Officer Sergeant
E-6
Staff (Colour) Sergeant Chief Petty Officer Flight Sergeant
E-7
E-8 Warrant Officer (Class 2) Warrant Officer (Class 2)
E-9 Warrant Officer (Class 1) Warrant Officer (Class 1) Warrant Officer
Oficerowie
O-1 2nd Lieutenant Midshipman Pilot Officer
O-2 Lieutenant Sub-Lieutenant Flying Officer
O-3 Captain Lieutenant Flight Lieutenant
O-4 Major Lieutenant Commander Squadron Leader
O-5 Lieutenant Colonel Commander Wing Commander
O-6 Colonel Captain Group Captain
Generałowie
O-7 Brigadier Rear Admiral Air Commodore
O-8 Major General Vice Admiral Air Vice Marshal
O-9 Lieutenant General Admiral Air Marshal
O-10 General Admiral of the Fleet Air Chief Marshal
Field Marshal First Sea Lord Marshal of the RAF

92
 Związek Radziecki
Armia Czerwona rozpoczęła istnienie jako ludowe
bojówki podczas Rewolucji Rosyjskiej, ale formalnie
stworzono ją w 1918. Gdy Hitler rozpoczął operację
Barbarossa w 1941, Armię Czerwoną dławiło kiepskie
dowodzenie, brak inicjatywy, przestarzała doktryna
i paraliż hierarchii. Wielkie oddziały brano do niewoli
czy niszczono w bitwie. Dopiero po wielkich stratach
pojawiła się nowa kadra zdolnych dowódców, jak Mar-
szałek Żukow.
Warunki w Armii Czerwonej były zawsze suro-
we, a w bitwach ginęły miliony. Dyscyplina była ostra
i nierzadko zdarzało się, że śmierć oczekiwała So-
wietów ze strony własnych sojuszników – komisarze
i enkawudziści mieli prawo wykonywania egzekucji na
każdym, na kim zaciążyło choćby podejrzenie bycia
wrogiem klasowym.
Pluton piechoty
Armii Czerwonej
Radziecka drużyna piechoty liczy sobie 9 ludzi
uzbrojonych w karabiny Mosin-Nagant oraz dwa lek-
kie KMy DP 1928. Niektóre jednostki otrzymywały
tylko pepeszę - pistolet maszynowy PPSz-41, zwłasz-
cza w walkach w mieście. Pluton liczył sobie cztery
drużyny, a kompania – trzy plutony. Grupa dowodze-
nia kompanii miała też do dyspozycji dwa moździerze
i średni karabin maszynowy.
Oficerowie Armii Czerwonej
Wielka Czystka zarządzona przez Stalina w 1935
zaowocowała śmiercią około 35 000 radzieckich ofi-
cerów, w tym najbardziej doświadczonych generałów.
Młodsi oficerowie nie słyną z kreatywności, zresztą
system radziecki nie zezwala na nią – centralne zarzą-
dzanie działa tak w wojsku, jak i w gospodarce i tylko
najwyżsi stopniem oficerowie mogą pozwolić sobie na
elastyczność (a nawet ich poddaje się ostrej kontroli).
Poniższe statystyki opisują radzieckich oficerów
po Stalingradzie. Przed Stalingradem trudno znaleźć
elitarnych czy nawet doświadczonych oficerów. Nowi-
cjusze mogą mieć bardzo niskie umiejętności Walki,
Wiedzy (Strategia) i Strzelania – nawet k4.
Cechy: Duch k6, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Strzelanie k6, Walka k6, Wiedza
(Strategia) k6, Zastraszanie k6
Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 5, Wytrzymałość: 5
Zawady: Brak
Przewagi: Stopień (Oficer)
Sprzęt: Jak żołnierz piechoty lub załogi czołgu.
Oficerowie sztabowi zazwyczaj noszą tylko TT-33.
Doświadczony: Duch k8, Walka k8, Zastraszanie k8,
Wiedza (Strategia) k8, Obrona 6, Baczność! Unik,
Nie przejdą!
Elitarny: Wigor k8, Wiedza (Strategia) k10,
Wytrzymałość 6, Zaprawiony w walce, Trzymać
szyk!
Komisarze
Wojskowy komisarz polityczny, czyli politruk,
ma za zadanie dbać o lojalność oficerów i żołnierzy
wobec Stalina i Wszechzwiązkowej Komunistycznej
Partii (bolszewików). Komisarz towarzyszy oficerowi
i upewnia się, że doktryna partyjna oraz życzenia Partii
i Państwa wypełniane są co do joty.
Komisarze są panami życia i śmierci żołnierzy
swej jednostki. Jeśli pewni są, że żołnierz zachowuje
się jak tchórz albo jak wróg państwa, komisarz może
na miejscu zgładzić żołnierza bez obaw o reperkusje
(choć zdarzało się, że przyjaciele zabitego szykowali
zemstę).
Cechy: Duch k8, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Przekonywanie k6, Strzelanie k6,
Walka k6, Zastraszanie k6
Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 5, Wytrzymałość: 5
Zawady: Fanatyk (wobec Stalina i WKP(b))
Przewagi: Partyjny
Sprzęt: Pistolet TT-33, mundur, pas i kabura
Doświadczony: Spryt k8, Zastraszanie k8,
Przekonywanie k8, Baczność!, Unik
Elitarny: Zastraszanie k10, Nie przejdą!
Piechota Armii Czerwonej
Przed 1943 radzieccy żołnierze byli kiepsko prze-
szkoleni (jeśli w ogóle) i kiepsko wyposażeni (jeśli w ogó-
le). Choć brak im było sprzętu i szkolenia, to Rosjanom
nigdy nie brakowało ducha – i mięsa armatniego.
Niedoświadczeni radzieccy żołnierze przed 1943
powinni mieć pewne – a może nawet prawie wszyst-
kie – umiejętności na k4 (zwłaszcza Strzelanie). Jed-
nak żołnierze, którzy osiągnęli rangę Doświadczonych
i Weteranów, byli naprawdę dobrzy.
Cechy: Duch k6, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Rzucanie k6, Spostrzegawczość k6,
Skradanie k6, Strzelanie k6, Walka k6
93
 Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 5, Wytrzymałość: 5
Zawady i Przewagi: Brak
Sprzęt: Stalowy hełm, 2 granaty F-1. Drużyna: 9 x
Mosin-Nagant 1M1930 lub 8 x PPSz oraz 2 x
DP1928 LKM
Doświadczony: Duch k8, Walka k8, Strzelanie k8,
Obrona 6, Unik, Rock and Roll!
Elitarny: Wigor k8, Skradanie k8, Wytrzymałość 6,
Błyskawiczny unik, Zaprawiony w walce
Pluton czołgów
Armii Czerwonej
Trzy czołgi tworzą pluton, trzy plutony tworzą
kompanię. Czasem jednak w skład plutonu mogą
wchodzić dwa ciężkie czołgi.
Pancerni Armii Czerwonej
Choć większość niemieckich ciężkich czołgów na-
dal miała przewagę, Rosjanie, podobnie jak w wypad-
ku starć piechoty, stawiali na masę i ilość.
Cechy: Duch k6, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Prowadzenie k6, Reperowanie k6,
Spostrzegawczość k6, Strzelanie k6
Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 2, Wytrzymałość: 5
Zawady i Przewagi: Brak
Sprzęt: Zazwyczaj noszą pepesze.
Doświadczony: Duch k8, Prowadzenie k8, Pewna
ręka
Elitarny: Duch k10, Strzelanie k8, W słaby punkt
NKWD
Stalin trzymał Armię Czerwoną na
krótkiej smyczy,
wa, odpowiedzialny
tworząc potężny urząd bezpieczeńst
rodnyj Komissariat
tylko przed nim samym – NKWD (Na
at Spraw Wewnętrz-
Wnutriennich Dieł, Ludowy Komisari
lub aresztowanie
nych). Zadaniem NKWD było zabijanie
y niedostatecznie
każdego członka Armii Czerwonej, któr
ci NKWD było
wiernie służył ojczyźnie (w rzeczywistoś
Radzieckim, a jego
aparatem represji w całym Związku
ię Czerwoną –
władza wykraczała znacznie poza Arm
przyp. tłum.).
ładały kara-
Jednostki bezpieczeństwa NKWD rozk
Czerwonej, strzela-
biny maszynowe za szeregami Armii
czki (choć z tymi
jąc do każdego, kto rzucił się do ucie
teorii). Dezerterów
praktykami zerwano po 1943 – no, w
nosili mundury, en-
czekała egzekucja na miejscu. Choć
dowodzenia Armii
kawudziści nie byli częścią łańcucha
i NKWD i jego bu-
Czerwonej, podlegając tylko sztabow
i Berii.
dzącemu grozę szefowi – Ławrientijow
94
Jednostki powietrzne
Armii Czerwonej
Eskadry sowieckich myśliwców liczyły sobie na
ogół 10 samolotów latających w parach.
Piloci Wojskowych Sił Powietrz-
nych
Problemem WSP były braki w wyszkoleniu. Ich
piloci byli albo dobrzy i obdarzeni wielkim talentem
– albo martwi po kilku misjach. Odzwierciedlamy to
w poniższych statystykach.
Te współczynniki dotyczą pilotów myśliwców.
By odzwierciedlić pilotów bombowców zmień k6
w Strzelaniu u doświadczonych pilotów na k6 w Wie-
dzy (Bombardier) i zastąp przewagę Instynkt Zabójcy
przewagą W beczułkę.
Cechy: Duch k6, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Pilotowanie k4, Spostrzegawczość k6,
Strzelanie k4, Wiedza (Bombardier) k4, Wiedza
(Strategia) k4
Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 2, Wytrzymałość: 5
Zawady: Brak
Przewagi: Stopień (Oficer) lub Stopień (Podoficer)
Sprzęt: Pistolet TT-34, nóż, zestaw przetrwania, hełm
lotnika i gogle
Doświadczony: Zręczność k8, Pilotowanie k6,
Wiedza (Strategia) k6, Spostrzegawczość k8,
Strzelanie k6, Instynkt zabójcy
Elitarny: Zręczność k10, Spryt k8, Pilotowanie k8,
Wiedza (Strategia) k8, As
Radzieckie pojazdy
Filozofia radzieckich projektów pojazdów była rów-
nie prosta co same „maszyny” – solidne, nie do zdarcia
i łatwe w naprawie. Dzięki wyciągniętym na początku
wojny wnioskom oraz solidnym projektom T-34 oraz
KV-1 Rosjanie mogli odpłacić Niemcom za cierpienie.
Amerykańskie pojazdy również pomogły, choć Rosja-
nie odrzucili jankeskie czołgi. Za to ciężarówki z USA
przybyły w wielkich ilościach, co pozwoliło Rosjanom
na skupienie się na produkcji broni pancernej.
BA-64B (’42)
BA-64B był pojazdem zwiadowczym z nachy-
lonym pancerzem. Model B wprowadzono w 1942;
wcześniejsze modele miały węższe zawieszenie, a sam
pojazd często się przewracał.
Rodzaj: Opancerzony samochód; Przysp./Maks.
Prędkość: 5/20; Wytrzymałość: 12/11/11
(2/1/1); Załoga: 2 (dowódca, strzelec)
Uwagi: Ciężki Pancerz, Pancerz pochylony (-2 od
przodu i po bokach), wczesne modele B-64
nakładają karę -1 do Prowadzenia.
Uzbrojenie:
Wieżyczka DT 7,62 (1260 nabojów)
IS-2 (’44)
Ciężki czołg IS (Iosif Stalin) był jednym z najlepiej
opancerzonych czołgów tej wojny, uzbrojony w po-
tężne działo o kalibrze 122mm. Te czołgi przybyły na
front w marcu 1945 i ruszyły na Berlin.
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 2.5/8;
Wytrzymałość: 30/27/26 (14/11/10); Załoga: 4
(dowódca, strzelec, kierowca, ładowniczy)
Uwagi: Ciężki Pancerz, Gąsienice
Uzbrojenie:
Wieżyczka 122L43 (PO 16, PP 12)
DT 7,62 współosiowy (2000 nabojów)
DT 7,62 – tylna wieżyczka (1260 nabojów)
ISU-122 (XII ’43)
ISU-122 zbudowano na podstawie czołgu IS-2.
Po raz pierwszy użyto go w Operacji Bagration w ’44.
Był bardzo skuteczny, ale ograniczony przez niewielki
zapas amunicji.
Rodzaj: Samobieżne działo; Przysp./Maks. Prędkość:
2.5/8; Wytrzymałość: 30/27/26 (14/11/10);
Załoga: 4 (dowódca, strzelec, kierowca, ładowniczy)
Uwagi: Ciężki Pancerz, Gąsienice
Uzbrojenie:
122L43 nieruchome (PO 10, PP 10)
ISU-152 (’44)
To wersja ISU-122 uzbrojona w działo 152mm.
Rodzaj: Samobieżne działo; Przysp./Maks.
Prędkość: 2.5/8; Wytrzymałość: 24/21/22
(11/8/9); Załoga: 5 (dowódca, strzelec, kierowca,
drugi kierowca, ładowniczy)
Uwagi: Ciężki Pancerz, Gąsienice
Uzbrojenie:
152L31 nieruchome (PO 5, PP 15)
KV-1E (’39)
Czołg KV był ciężką maszyną, mogącą mie-
rzyć się z niemieckimi ciężkimi czołgami. Jed-
nak nawiedzały go różne problemy techniczne,
często w ogóle nie mógł jeździć.
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 2.5/8;
Wytrzymałość: 23/22/23 (9/8/9); Załoga: 5
(dowódca, strzelec, kierowca, drugi kierowca,
ładowniczy)
Uwagi: Ciężki Pancerz, Gąsienice. Krytyczna
porażka w teście Prowadzenia (niezależnie od
Przesłuchania
Marszałkowie Gry mogą wykorzystać NKWD jako
zagrożenie mające kierować bohaterów graczy w odpo-
wiednią stronę (twarzą do Berlina). Bohaterowie, którzy
zadrą z NKWD – niezależnie od powodu, mają przed
sobą dwa wyjścia: lepsze, czyli egzekucja – albo długie,
powolne konanie w gułagu.
Gdy NKWD chce „porozmawiać” z bohaterem,
zazwyczaj ma to miejsce w ciemnych, głębokich piwni-
cach, parę kilometrów za liniami frontu. Ofiary zazwyczaj
eskortuje sześciu żołnierzy z pistoletami maszynowymi
i sierżant lub porucznik z pistoletem. Odmowa przybycia
na wezwanie jest natychmiast karana śmiercią.
Żołnierza na przesłuchaniu zabiera się do małego,
brudnego pomieszczenia i sadza na krześle pod rażącym
światłem. Wypytuje się go o konkretną kwestię, a czasem
nawet wysłuchuje się jego odpowiedzi. Nawet jeśli oko-
liczności sprzyjają bohaterowi, to plamy krwi na podło-
dze, ostre światło i podejrzliwi politrucy tworzą atmosferę
grozy i w pełni uzasadnionej paranoi.
Pozwól graczowi na przedstawienie swego raportu
i odegranie odpowiedzi, a następnie daj mu wykonać test
Przekonywania z odpowiednimi modyfikatorami, zależ-
nie od jego zeznań i okoliczności. Jeśli wszystko pójdzie
dobrze, komisarze zadają mu kilka pytań i wyślą go z po-
wrotem do jednostki. Jeśli coś pójdzie nie tak, bohater bę-
dzie obezwładniony i torturowany. Nie powinniście tego
odgrywać – będzie o wiele straszniej, jeśli wyobraźnia
gracza sama dopisze dalszy ciąg, gdy powiesz coś w stylu
„Przez następnych kilka godzin sprawy idą kiepsko…”.
Wynik przesłuchania NKWD
• Krytyczna porażka: NKWD dopatruje się zdrady
w każdym słowie bohatera. Za 1k6 godzin zostanie za-
bity, bez szans apelacji, a jego ciało spocznie w zbioro-
wej mogile.
• Porażka: Choć całą noc bohater spędzi na torturach,
to jednak jest uznany za względnie niewinnego. Przez
następne k3 tygodnie będzie Wyczerpany od odniesio-
nych obrażeń.
• Sukces: Bohatera czeka noc przesłuchania. Przez
następne 48 godzin będzie Zmęczony ze względu na
stres, nieprzespaną noc i utratę wiary w reżim.
• Przebicie: Bohater zdołał przekonać NKWD, że
jego zachowania były w pełni usprawiedliwione lub
bohaterskie. Nie ma negatywnych efektów. Jeśli istot-
nie zachował się jak bohater, może zostać pozytywnie
przedstawiony w biuletynach oficerów politycznych.
95
 Kości Figury) oznacza, że silnik zgasł i da się go
uruchomić w k4 rundy.
Uzbrojenie:
Wieżyczka 76L41 (PO 60, PP 54)
DT 7,62 na kadłubie (1000 nabojów)
DT 7,62 na dziobie (1000 nabojów)
DT 7,62 – tylna wieżyczka (1000 nabojów)
OT-34 (’40)
OT-34 to zmodyfikowany czołg T-34, wykorzy-
stywany między 1942 i 43. Wyposażono go w miotacz
ognia zamocowany na dziobie.
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 5/14;
Wytrzymałość: 19/17/18 (7/5/6); Załoga: 4
(dowódca, strzelec, kierowca, ładowniczy)
Uwagi: Ciężki Pancerz, Pancerz pochylony (-2 od
przodu i po bokach), Gąsienice
Uzbrojenie:
Wieżyczka 76L41 (PO 52, PP24)
Pojazdowy miotacz ognia (15 strzałów)
DT 7,62 na kadłubie (2500 nabojów)
SU-85 (VI ’43)
SU-85 to niszczyciel czołgów zbudowany na pod-
stawie T-43, służący jako pojazd wsparcia przeciw-
pancernego dla jednostek piechoty.
Rodzaj: Niszczyciel czołgów; Przysp./Maks.
Prędkość: 5/13; Wytrzymałość: 17/17/17
96
(5/5/5); Załoga: 4 (dowódca, strzelec, kierowca,
ładowniczy)
Uwagi: Ciężki Pancerz, Gąsienice
Uzbrojenie:
Nieruchome działo 85L48 (PO 20, PP 20, PPC 2)
SU-100 (XI ’44)
SU-100 ruszył do boju w listopadzie 1944 r. Wy-
posażony w okrętowe działo kalibru 100mm mógł
niszczyć niemieckie czołgi na każdą odległość.
Rodzaj: Niszczyciel czołgów; Przysp./Maks.
Prędkość: 5/12; Wytrzymałość: 25/18/20
(5/5/5); Załoga: 4 (dowódca, strzelec, kierowca,
ładowniczy)
Uwagi: Ciężki Pancerz, Gąsienice
Uzbrojenie:
Nieruchome działo 100L62 (PO 15, PP 15, PPC 4)
SU-122 (XII ’42)
SU-122 oparto o pomysł niemieckiego StuG II.
Dzięki wybuchowym pociskom przeciwczołgowym
działo o kalibrze 122mm było skuteczne przeciwko
większości niemieckich tanków.
Rodzaj: Niszczyciel czołgów; Przysp./Maks.
Prędkość: 5/12; Wytrzymałość: 25/18/19
(7/5/6); Załoga: 5 (dowódca, strzelec, kierowca,
drugi kierowca, ładowniczy)
Uwagi: Ciężki Pancerz, Gąsienice
Uzbrojenie:
Nieruchome działo 122L43 (PO 25, PP 12, PPC 3)
SU-152 (’43)
SU-152 nazywano ‘Zwieroboj’ (pogromca zwie-
rząt), na co w pełni zasłużył w Bitwie na Łuku Kur-
skim, niszcząc niemieckie Tygrysy, Pantery i Słonie.
Rodzaj: Niszczyciel czołgów; Przysp./Maks.
Prędkość: 5/10; Wytrzymałość: 22/21/20
(8/7/6); Załoga: 5 (dowódca, strzelec, kierowca,
drugi kierowca, ładowniczy)
Uwagi: Ciężki Pancerz, Gąsienice
Uzbrojenie:
Nieruchome działo 152L32 (PO 5, PP 15)
T-34/76 (IX ’40)
T-34 to najpowszechniejszy rosyjski czołg (po-
wstało ponad 35 tysięcy) i jeden z najlepszych – jeśli
nie najlepszy – pojazdów pancernych wojny. Był szyb-
ki i zwrotny, a wytrzymały, nachylony pancerz zapew-
niał mu przewagę.
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 5/14;
Wytrzymałość: 19/17/18 (7/5/6); Załoga: 4
(dowódca, strzelec, kierowca, ładowniczy i pies)
Uwagi: Ciężki Pancerz, Gąsienice, Pochylony pancerz
(-2 z przodu)
Uzbrojenie:
Wieżyczka 76L41 (PO 52, PP 24)
DT 7,62 sprzężone z działem (1500 nabojów)
DT 7,62 na dziobie (1000 nabojów)
T-34/85 (III ’44)
By móc przeciwstawić się potężnym ciężkim
czołgom wprowadzonym w 1944, T-34 wyposażono
w działo 85 mm.
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 5/14;
Wytrzymałość: 21/18/19 (9/6/7); Załoga: 5
(dowódca, strzelec, kierowca, drugi kierowca,
ładowniczy)
Uwagi: Ciężki Pancerz, Gąsienice, Pochylony pancerz
(-2 z przodu)
Uzbrojenie:
Wieżyczka 85L48 (PO 36, PP 19)
DT 7,62 sprzężone z działem (1000 nabojów)
DT 7,62 na dziobie (890 nabojów)
Ciężarówka
Rosjanie używali setek tysięcy amerykańskich cię-
żarówek, co pozwoliło im na skupienie się na produk-
cji czołgów.
Rodzaj: Transport; Przysp./Maks. Prędkość:
10/25; Wytrzymałość: 12 (1); Załoga: 1+20
Uwagi: –
Uzbrojenie: –
Radzieckie samoloty
Pomimo strat i rabunkowej gospodarki we wczes-
nych latach wojny, radziecki przemysł lotniczy zdołał
wytworzyć znakomite pojazdy. Dzięki amerykańskim
samolotom lend-lease (zwłaszcza P-39) rosyjscy inży-
nierowie mogli też poznać nowoczesne projekty. Gdy
samoloty, jak Mig, Jakowlew i Ił, dotarły na linie frontu,
Sowieci mogli toczyć równą walkę w przestworzach.
Samolot szturmowy Iljuszin Ił-2
(’41)
Ił-2 miał za zadanie niszczyć czołgi i inne jednost-
ki naziemne, zatem opancerzono cały kokpit i silnik,
by chronić pilota przed ogniem ze strony celów.
Przysp./Maks. Prędkość: 15/102; Silniki: 1;
Wznoszenie: 10; Wytrzymałość: 15 (4);
Zwrotność: -1; Zasięg: 750 km; Załoga: 2
(pilot, strzelec)
Uwagi: –
Uzbrojenie: skrzydła: 2x działko 23mm, 2 x KM kal.
7,62; tylny kokpit: 1 x KM 12,7mm
Bomby: Do 800 funtów wewnątrz i 500 funtów na
zewnątrz, LUB 1000 funtów wewnątrz, LUB 8
rakiet 82mm (2.75”)
Warianty: Późniejsze modele zastąpiły działko 23mm
krótkim działkiem 37 mm
Iljuszin Ił-4 (’36)
Ił-4 był średnim dwusilnikowym bombowcem
zoptymalizowanym pod kątem łatwej produkcji i kon-
serwacji.
Przysp./Maks. Prędkość: 10/107; Silniki: 2;
Wznoszenie: 10; Wytrzymałość: 12 (2);
Zwrotność: -2; Zasięg: 3800 km; Załoga: 4
(pilot, drugi pilot, strzelec, mechanik)
Uwagi: –
Uzbrojenie: dziób: 1 x KM kal. 7,62, obrotowe
mocowanie; spodnia wieżyczka: 1 x KM kal. 7,62;,
tylne mocowanie: 1 x KM kal. 7,62
Bomby: Do 2205 funtów wewnątrz LUB 5512
funtów (2,5 t) łącznie wewnątrz i na zewnątrz, co
zmniejsza zasięg do 2600 km.
Ławoczkin ŁA-5FN (VII ’42)
Ła-5FN był jednym z najlepszych rosyjskich my-
śliwców. Był wykonany niemal w całości z drewna
i służył na ogół jako myśliwiec bombardujący.
Przysp./Maks. Prędkość: 20/161; Silniki: 1;
Wznoszenie: 15; Wytrzymałość: 11 (2);
Zwrotność: +2; Zasięg: 760 km; Załoga: 1
(pilot)
Uwagi: Wtrysk wody
Uzbrojenie: 2x działko 20mm, dziób
Bomby: 1 bomba 250 funtowa
Warianty: Ła-5UTI wyposażono w turbodoładowanie
do lotów na wysokich pułapach.
MIG-3 (XII ‘40)
Mig-3 powstał by zrównoważyć braki starych
Mig-1. Działały najlepiej na wysokich pułapach, ale na
niższych miały pewne braki w zwrotności. Do 1942
służyły jako samoloty zwiadowcze i wsparcia.
Przysp./Maks. Prędkość: 15/159; Silniki: 1;
Wznoszenie: 15; Wytrzymałość: 11 (4);
Zwrotność: +2 (+1 poniżej 1500 m); Zasięg:
1200 km; Załoga: 1 (pilot)
Uwagi: –
Uzbrojenie: Dziób: 1 KM kal. .50, 2 x KM kal. 7,62
Bomby: 2 bomby 250 funtów LUB 8 rakiet 82mm (2.75”)
Petlakow PE-2 (’41)
Nazywany ‘rosyjskim komarem’ Pe-2 był wszech-
stronnym średnim bombowcem, używanym także do
bombardowań nurkowych, misji, gdzie działał jako
ciężki myśliwiec czy samolot dalekiego zwiadu.
Przysp./Maks. Prędkość: 15/134; Silniki: 2;
Wznoszenie: 10; Wytrzymałość: 12 (2);
97
 Zwrotność: 0; Zasięg: 1500 km; Załoga: 2
(pilot, drugi pilot, strzelec)
Uzbrojenie: Dziób: 2x KM 12,7; spodnia wieżyczka:
1 KM 7,62 mm; tylny grzbiet: 1 KM 7,62 mm
Amunicja: 1000 x 12.7mm (50 strzałów), 20 x
7,62mm (100 serii)
Bomby: Do 3500 funtów
Warianty: Późniejszą wersję, Pe-3, wyposażono
w dodatkowe działo 20mm (średnie)
w dziobie i cięższy pancerz (Wytrzymałość 13(2)),
zwiększając też zasięg do 2150 km.
Polikarpow I-16 (’34)
Te niewielkie samolociki wprowadzono w 1934.
Używano ich podczas wojny domowej w Hiszpanii,
a polskie Lotnictwo Wojskowe RP wykorzystywało je
w desperackich walkach z Luftwaffe (w rzeczywistości
w skład LW wchodził jeden I-16 wykorzystywany do
misji szkoleniowych i łącznościowych, I-16 wspiera-
ły za to siły sowieckie podczas inwazji na Polskę ze
wschodu – przyp. tłum.).
Przysp./Maks. Prędkość: 15/159; Silniki: 1;
Wznoszenie: 15; Wytrzymałość: 10 (1);
Zwrotność: 0; Zasięg: 400 km; Załoga: 1 (pilot)
Uwagi: Otwarty kokpit (noś więc szal i gogle!) jest
ekwiwalentem przeszklonej kabiny.
Uzbrojenie: Dziób: 2 x KM kal. 7,62; skrzydła: 2 x
KM kal. 7,62
Bomby: 2 bomby 250 funtów
Szturmowiki. Szwaby naz
ywali je „latającymi
czołgami” a to ze względu
na ich gruby pancerz.
98
Tupolew TU-2 (’41)
Tu-2 był jednym z najlepszych szybkich bombow-
ców z czasów wojny. Z uwagi na doskonałe parametry
operacyjne służył Chinom i Związkowi Radzieckiemu
jeszcze długo po wojnie.
Przysp./Maks. Prędkość: 15/139; Silniki: 2;
Wznoszenie: 15; Wytrzymałość: 14 (2);
Zwrotność: +1; Zasięg: 2100 km; Załoga: 4
(pilot, drugi pilot, dwóch strzelców)
Uwagi: –
Uzbrojenie: Skrzydła: 2x działko 20mm; tylny kadłub:
2 x KM kal. 7,62; tylna wieżyczka grzbietowa: 1
x KM 12,7mm; grzbietowe mocowanie: 1 x KM
12,7mm
Bomby: Do 5000 funtów
Jak-3 (’44)
Jak-3 okazał się niezwykle skutecznym myśliwcem
do walk powietrznych i szybko przerzedzał szeregi
Luftwaffe. Miał wyjątkową zwrotność i szybko zyski-
wał wysokość.
Przysp./Maks. Prędkość: 20/162; Silniki: 1;
Wznoszenie: 20; Wytrzymałość: 11 (2);
Zwrotność: +3; Zasięg: 900 km; Załoga: 1
(pilot)
Uwagi: Przeszklona kabina
Uzbrojenie: Dziób: 1 działko 20mm, skrzydła: 2 x
KM 12.7 mm
Bomby: Brak
Warianty: Jak-9D mógł przenosić do 500 funtów
bomb. Jak-9T miał długie działko 37mm (75
pocisków) w dziobie, by móc skutecznie niszczyć
czołgi (Zwrotność +1).
Rosyjskie imiona
Rosjanie oprócz imion i nazwisk używają otczestwa,
czyli patronimików. Jeśli ty nazywasz się Oleg Drazen-
ko, zaś twój ojciec nazywał się Iwan Drazenko, twoje
pełne imię to Oleg Iwanowicz Drazenko, zaś twoja
(niezamężna, rzecz jasna) siostra to Tatiana Iwanow-
na Drazenko. Od imienia ojca urabia się otczestwo
przy pomocy przyrostka -owicz lub -ewicz, żeński
przyrostek to -owna/-ewna. W armii używa się raczej
nazwisk, by do kogoś zwrócić się otczestwem, trzeba
być z tą osobą w przyjaznych stosunkach.
Rosyjskie imiona męskie: Paweł, Akim, Ilja,
Oleg, Aleksander (Sasza), Borys, Nikołaj, Georgij
(Żorż), Piotr (Pietia), Władimir, Giennadij, Igor, Iwan,
Kirył, Lew, Maksym, Michaił (Misza), Aleksiej, Timur,
Siergiej, Wadim, Wasyl.
Rosyjskie imiona żeńskie: Ekaterina, Nadia,
Olga, Natasza, Oksana, Swietłana, Tatiana (Tania),
Anna (Anuszka), Elizawieta, Elena.
 Broń ręczna żołnierzy Armii Czerwonej
Min
Broń/kaliber Zasięg Obrażenia SzS Waga Strzały Uwagi
Si
Pistolety
Rewolwer,
Nagant M1895 (7.62) 12/24/48 2k6-1 1 2 7C -
można uż. tłumika
Tokarew TT-33 10/20/40 2k6-1 1 2 8O - Dublet
Pistolety maszynowe
PPSz-1941 (7.62) 12/24/48 2k6 3 8 71O - Automat
PPSz-1942 (7.62) 12/24/48 2k6 3 9 35O - Automat
Karabiny
Model 1930G (7.62) 20/40/80 2k8+1 1 9 7M - PP 2, Nieporęczny
Tokarew SVT-40 (7.62) 24/48/96 2k8 1 9 10O K6 PP 2, Dublet
PTRD-41 (14.5) 40/80/160 2k10 1 38 1M K8 PP 3, Stacjonarny, BC
Karabiny maszynowe
PP2, Automat,
Maxim 1910 (7.62) 24/48/96 2k8 3 52 250P -
Stacjonarny
PP 2, Automat,
DP 1928 (7.62) 24/48/96 2k8 3 21 47O K8
Nieporęczny
PP3, Automat,
Dszk 1938 (12.7) 50/100/200 2k10 3 78 50P -
Stacjonarny, BC
PP 2, Automat,
SG 43 Goriunow (7.62) 24/48/96 2k8 3 30 50P -
Stacjonarny
PP 2, Automat,
DT 7.62mm (7,92) 24/48/96 2k8 3 26 50P -
Stacjonarny
* Typ magazynka/podajnika amunicji oznaczyliśmy literami: P – Pas, C – Cylinder, O – Odłączany magazynek (w tym bęben-
ki), M – Wewnętrzny magazynek, Ł – Łódka nabojowa (nie można przeładować, dopóki nie wystrzela się wszystkich nabojów).
Specjalna broń żołnierzy radzieckich
Obraże- Min.
Rodzaj Zasięg SzS Waga Wzornik Uwagi
nia Si
Moździerze
PP1, Stacjonarny, BC,
BM 82mm obr.37 75/100/200 4k8 1 125 Średni -
3 os. załogi
PP 2, Stacjonarny, BC,
Moździerz 3” ** 100/200/400 4k10 1 150 Średni -
4 os. załogi
Granaty
F1 Odłamkowy 5/10/20 3k6 - 2 Średni -
RPG-43 Przeciw- PP10, wybucha przy
4/8/16 3k6 2.75 Mały -
czołgowy uderzeniu, BC
* Minimalny zasięg 50
** Minimalny zasięg 75
Radziecka broń przeciwlotnicza i przeciwpancerna
Obrażenia PP Wzornik Przeła-
Rodzaj Zasięg SzS Uwagi
PP PO PP PO PB dowanie
86 mm PPC 75/150/300 4k10 3k8 18 4 1 Średni 1 akcja BC, 7 os. załogi
86 mm ZP
75/150/300 4k10 3k8 18 4 1 Średni 1 akcja BC, 7 os. załogi
obr. 39 OPL
100mm PTP
75/150/300 4k10 4k8 20 4 1 Średni 1 akcja BC, 7 os. załogi
obr. 44 PPC

99
 Radziecka broń czołgowa
Obrażenia PP Wzornik
Rodzaj Zasięg SzS Przeładowanie Uwagi
PP PO PP PO PB
76L41 75/150/300 4k10 3k8 11 4 1 Średni 1 akcja BC
85L48 75/150/300 4k10 3k8 13 5 1 Średni 1 akcja BC
100L62* 80/160/320 4k10+2 4k10 24 5 1 Średni 1 akcja BC
122L43** 80/160/320 5k10 5k10 20 11 1 Średni 1 akcja BC
152L32 150/300/600 5k10 5k10 16 10 1 Średni 1 akcja BC
88L71 100/200/400 4k10+1 4k8 24 8 1 Średni 1 akcja BC
128L55 100/200/400 5k10 4k8 26 10 1 Średni 1 akcja BC
* Może strzelać pociskami PPC, PP 17
** Może strzelać pociskami PPC, PP 16
Radzieckie stopnie wojskowe
Stopień Krasnaja Armia Wojenno-Morskoj Flot SSSR Wojenno-wozdusznyje Siły
Szeregowi
E-1 Riadowoj Matros Riadowoj
E-2 Jefrejtor Starszyj matros Jefrejtor
E-3 Jefrejtor Starszyj matros Jefrejtor
E-4 Mładszyj sierżant Mładszyj sierżant
Podoficerowie
E-5 Sierżant Starszyzna wtoroj stati Sierżant
E-6 Starszy sierżant Starszyzna pierwoj stati Starszy sierżant
E-7 Starszyzna Gławnyj starszyzna Starszyzna
E-8 Praporszczik Miczman Praporszczik
E-9 Mładszyj Lejtnant Starszyj miczman Mładszyj Lejtnant
Oficerowie
O-1 Lejtnant Lejtnant Lejtnant
O-2 Starszij Lejtnant Starszyj lejtnant Starszij Lejtnant
O-3 Kapitan Kapitan-Lejtnant Kapitan
O-4 Kapitan 3-go ranga Major Major
O-5 Podpołkownik Kapitan 2-go ranga Podpołkownik
O-6 Połkownik Kapitan 1-go ranga Połkownik
Generałowie
O-7 Generał-major Kontr-admirał Generał-major
O-8 Generał-lejtnant Wice-admirał Generał-lejtnant
O-9 Generał-połkownik Admirał Generał-połkownik
O-10 Generał Armii Admirał flota Marszal Awiacji
Gławnyj Marszał Admiral flota Sowieckogo Sojuza Gławnyj Marszał Awiacjii

„Śmierć rozwiązuje wszelkie problemy.

Nie ma człowieka, nie ma problemu.”
– Józef Stalin

100
 Rozdział czwarty
- Historia
Tylko polegli ujrzeli koniec wojny.
– Platon
Początki drugiej
wojny światowej
Początki największej i najstraszliwszej wojny
w dziejach ludzkości można prześledzić do pierwszej
wojny światowej. Istotnie, można rozpatrywać drugą
wojnę światową jako przedłużenie czy nawet punkt
kulminacyjny „wojny mającej położyć kres wszyst-
kim wojnom”, jak nazywano pierwszą wojnę. Gdy
w roku 1918 ucichły działa, świat miał nadzieję, że był
to ostatni raz, gdy toczona będzie tak okrutna walka.
Jednak dwadzieścia jeden lat później nadzieje te po raz
kolejny pochłonęły ognie konfliktu.
Hitler i powstanie
Trzeciej Rzeszy
Po porażce w Pierwszej Wojnie Światowej Niem-
com zaczął uwierać traktat wersalski. Choć amerykań-
ski prezydent Woodrow Wilson był rzecznikiem umia-
ru, Anglia i Francja żądały odpłaty. Traktat obciążył
Niemcy ciężkimi kontrybucjami oraz poniżającymi
ograniczeniami dotyczącymi rozmiaru i składu ich sił
zbrojnych. Adolf Hitler niejednokrotnie wykorzysty-
wał ten traktat jako koronny argument, kierując gniew
Niemców przeciwko Anglikom i Francuzom.
Niemiecka Partia Robotników powstała w 1919.
Hitler pierwotnie został skierowany przez armię do
zinfiltrowania tej grupy i szpiegowania dla Reichs-
wehr, ale zamiast tego dołączył do partii, stając się
jednym z jej przywódców. W rok później stał się wo-
dzem partii, zmieniając też jej nazwę na Narodowoso-
cjalistyczną Niemiecką Partię Robotników – Nazistów
(NSDAP, Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei).
Wraz z nową nazwą pojawił się nowy symbol – swa-
styka.
Tragiczna sytuacja gospodarcza Niemiec w czasie
międzywojnia sprawiła, że wiele różnych stronnictw
politycznych walczyło o władzę, a częstym widokiem
były brutalne walki uliczne. W tej atmosferze chaosu
Hitler zdecydował się wykonać swój ruch.
W roku 1923 Hitler na czele NSDAP podjął pró-
bę obalenia rządu Bawarii w Monachium (tzw. „pucz
piwiarniany”). Pucz nie powiódł się i Hitler trafił do
więzienia na 9 miesięcy. W więzieniu napisał książkę
Mein Kampf (Moja walka), w której przedstawił swą
wizję przyszłości Niemiec, potrzebę „oczyszczenia”
niemieckiej rasy oraz znalezienia przestrzeni życiowej
(Lebensraum) na wschodzie.
Po wyjściu z więzienia Hitler dokonał reorgani-
zacji NSDAP, zwłaszcza SA – bojówkarzy w brunat-
nych koszulach. Z ich szeregów wyłonił swą osobistą
straż przyboczną – Schutzstaffel (oddziały ochronne),
w skrócie SS.
Popularność NSDAP osłabła w późnych latach
20., ale gdy rozpoczął się Wielki Kryzys, Hitler zdecy-
dował się na wykorzystanie niezadowolenia Niemców,
by zdobyć władzę. Bezrobocie i inflacja osiągnęły re-
kordowy poziom – obywatele przewozili stosy niemal
bezwartościowych pieniędzy taczkami. Dzięki gło-
szeniu haseł o niemieckiej dumie czy wyższości rasy
germańskiej Hitler zyskał olbrzymią popularność, aż
w końcu wybrano go kanclerzem w 1933.
Gdy uzyskał władzę, Hitler zaczął zastępować
niemieckie prawo ideologią nazistów. Rozpoczął od-
budowę niemieckiej armii, na przekór traktatowi wer-
salskiemu. Niektóre programy związane z rozwojem
nowych rodzajów broni przeprowadzono w innych
Od tłumacza
Rozdział czwarty został napisany prze
z amerykań-
skiego autora dla amerykańskiej publiczn
ości. Z polskiej
perspektywy wiele zawartych tu info
rmacji może wydać
się błędem lub przekłamaniem, nie
jest to jednak pod-
ręcznik do historii, ale do gry fabularn
ej. Zachęcamy do
nauki historii z książek, zwracając też
uwagę na wątki
okultystyczne.
99
 krajach, inne zaś – pod przykrywką. Na przykład ba-
dania nad czołgami i pojazdami opancerzonymi (jasno
zakazane przez traktat) maskowano jako badania nad
traktorami.
Wymarzone „Wielkie Niemcy” Hitlera zawierały
w sobie kraje, których mieszkańców naziści uważali
za „Aryjczyków”. W 1936 niemieckie oddziały wkro-
czyły do Nadrenii, strefy zdemilitaryzowanej między
Francją a Niemcami. Wielka Brytania i Francja nie od-
powiedziały, zajęte innymi problemami. Dwa lata póź-
niej Niemcy wywarły nacisk na Austrię, by ta stała się
częścią Niemiec zgodnie z polityką Anschlussu.
Hitler nie tylko zajmował ościenne terytoria,
zwiększając rozmiar niemieckiego imperium – po-
stanowił też „oczyścić” same Niemcy, wprowadza-
jąc w życie Ustawy Norymberskie w roku 1935. Te
ustawy zakazywały między innymi małżeństwa i sek-
su między Żydami i etnicznymi Niemcami. Antyse-
mityzm nasilał się oczywiście przed wprowadzeniem
tych ustaw, ale były one pierwszymi oficjalnymi akta-
mi prawnymi Hitlera dotyczącymi „rasowego oczysz-
czenia” Niemiec. W końcu finalną konsekwencją tej
polityki było Ostateczne Rozwiązanie, gdzie Żydzi
i inni „niepożądani” (jak Romowie, homoseksualiści,
więźniowie polityczni i wiele innych grup etnicznych)
z podbitych krajów Europy byli mordowani przez
Niemców w obozach śmierci stworzonych specjalnie
na potrzeby ludobójstwa. W obozach zginęło ponad
sześć milionów ludzi.
Po udanej aneksji Nadrenii i Austrii, we wrześniu
1938 Hitler zażądał, by Kraj Sudecki – region pół-
nocnej Czechosłowacji zamieszkały przez niemie-
ckojęzycznych obywateli – oddano Niemcom. Anglia
i Francja protestowały, ale po trudnych negocjacjach
w Monachium, gdzie Hitler groził użyciem siły, pod-
dały się. Brytyjski premier Neville Chamberlain prze-
konał Czechów, by przekazali Kraj Sudecki bez walki.
Chamberlain powrócił do Anglii, by ogłosić „pokój
dla naszych czasów”. Za to niemieckie oddziały zaję-
ły Kraj Sudecki… a następnie ruszyły dalej, zajmując
całkowicie Czechosłowację. I tym razem Niemcy zig-
norowały protesty ze strony Anglii i Francji.
W maju 1939 Hitler i Benito Mussolini, znany jako
Il Duce, zawarli formalne przymierze – „Pakt Stalo-
wy”. Następnie Hitler rozpoczął wywieranie nacisku
na Polskę o rezygnację z wpływów w Wolnym Mieście
Gdańsku oraz stworzenie „korytarza” mającego połą-
czyć Wschodnie Prusy z resztą Niemiec. Te działania
sprawiły, że Francja i Anglia zdecydowały się na dzia-
łanie, obiecując pomoc, gdyby Polska została zaatako-
wana przez Niemcy. Nie zraziło to Hitlera, mającego
Polskę za swój następny cel, zdecydował się zatem na
100
pakt o nieagresji ze Związkiem Radzieckim. Ani Hit-
ler, ani Stalin nie ufali sobie wzajemnie, ale dla obu
z nich to przymierze okazało się być użyteczne. Hitler
pozwolił Stalinowi na swobodę działania w Europie
Wschodniej, pozwalając mu na odebranie terytoriów
utraconych w I wojnie światowej, czyli Łotwy, Esto-
nii, Litwy, części Finlandii i Polski wschodniej. Hitler
uznał, że uniknie w ten sposób walki na dwa fronty,
i rozpoczął ostateczne przygotowania do inwazji na
Polskę.
Wojna w Europie wisiała na włosku…
Japońska ekspansja
i agresja
Korzenie wojny na Pacyfiku tkwią w japońskich
ambicjach kolonialnych w Azji. To, w połączeniu
z często rasistowskimi, mylnymi wyobrażeniami Ja-
pończyków o Amerykanach i wzajemnie, doprowadzi-
ło do jednego z najbardziej destruktywnych konflik-
tów toczonych na tym świecie.
Rywalizacja między USA i Japonią na Pacyfiku
trwała od niemal 50 lat przed atakiem na Pearl Harbor.
Rząd USA nie zawsze to rozumiał, choć tak cywilni,
jak i wojskowi przywódcy Japonii wykorzystywali ten
stan rzeczy jako kluczowe usprawiedliwienie swego
ekspansjonizmu i agresji.
Konflikt naprawdę rozpoczął się pod koniec XIX
wieku, podczas wojny chińsko-japońskiej w 1894.
Ekonomiczna rywalizacja o kontrolę nad Koreą
przeistoczyła się w konflikt zbrojny. W ciągu sześciu
miesięcy Japończycy wygnali Chińczyków z Korei,
zaanektowali Mandżurię i przejęli kolonię Formozy
(Tajwan).
Parę lat później Japoński imperializm znów zamie-
szał w świecie. W 1905 Rosjanie zapuścili się do Man-
dżurii i Korei, które Japończycy uważali za część swej
strefy wpływów. Japończycy zaatakowali kilka baz
morskich Rosji w tym obszarze i szybko wywiązała się
pełnoprawna wojna. Rosjanie zostali rozgromieni, ich
armie uległy Japonii w Port Arthur, zaś floty pokona-
no pod Cuszimą. Amerykanie pomogli wynegocjować
pokój, który sprawił, że Japończycy zyskali mocniejsze
oparcie w Mandżurii i władzę nad Koreą. Wojna po-
kazała też światu, że Japonia mogła rzucić wyzwanie
i zwyciężyć wielką europejską potęgę.
Japonia ostatecznie przypieczętowała swą władzę
nad Koreą, dokonując formalnej aneksji w 1910. Ja-
pońska okupacja Korei była okrutna i brutalna. Ko-
reańczycy musieli przybrać japońskie nazwiska i uży-
wać tego języka. Choć Japończycy zajęli się budową
infrastruktury i przemysłu, takie brutalne traktowanie
Koreańczyków zapowiadało okrucieństwa, których
Japonia miała dopiero dokonać na podbitych naro-
dach podczas II wojny.
Japonia walczyła po stronie Ententy przeciwko
Niemcom w I Wojnie Światowej. Jej przynależność
do „Wielkiej Piątki” na konferencji pokojowej w Pa-
ryżu, gdzie podpisano traktat wersalski, wydawała się
być raczej pragmatyczną decyzją. Japonia brała udział
w decyzjach na temat podziału niemieckich kolonii na
Pacyfiku. Opuściła konferencję, kontrolując wszystkie
uprzednie niemieckie kolonie na północ od równika
– Wyspy Marshalla, Wyspy Mariańskie i Wyspy Ka-
rolińskie.
Amerykanie odczuli niepokój, widząc rosnące
wpływy Japonii na Pacyfiku i w Azji Wschodniej,
i chcieli ochronić własne terytoria na Filipinach
i wyspie Guam. Traktat Pięciu Potęg, podpisany na
waszyngtońskiej konferencji poświęconej rozbro-
jeniom w 1921, ograniczał rozmiar japońskiej flo-
ty do trzech piątych amerykańskiej lub brytyjskiej
marynarki. To sztuczne ograniczenie wymuszono
na Japonii, która nie przyjęła tego zbyt dobrze. Akt
o Emigracji z 1924, który ograniczył Japończykom
emigrację do Stanów, był kolejną cegiełką; Japończy-
cy potraktowali go jako straszliwą obelgę, której nie
mogli wybaczyć.
W 1931 Japonia zaatakowała Mandżurię. Ekstre-
miści w japońskiej armii w Kwangtung, którzy widzieli
ekspansjonizm jako sposób na wyjście z Wielkiego Kry-
zysu, zaaranżowali prowokację w Shenyang (Mukden,
incydent mukdeński). W ciągu kilku godzin prowokacja
przeistoczyła się w operację wojskową na pełną skalę.
Gdy Liga Narodów skrytykowała Japonię, ta wystąpiła
z Ligi. Po sukcesach w Mandżurii wpływy militarystów
w japońskim rządzie rosły przez całe lata 30.
W 1937 militaryści kontrolowali już w pełni rząd
Japonii, dokonawszy zamachów na swych rywali. Ja-
poński apetyt na nowe terytoria nie został jednak za-
spokojony i zaaranżowano kolejny incydent nad grani-
cą, który doprowadził do inwazji na północne Chiny.
Zdobyto Pekin, a po długiej walce także Szanghaj
i Nanking. W Nanking zwycięscy Japończycy wpadli
w szał, który trwał przez miesiąc, gwałcąc, mordując
i torturując tysiące niewinnych. Te okrucieństwa do-
prowadziły do poparcia Chińczyków przez rząd USA.
W ostatnich latach tej dekady narastały napięcia.
Amerykańskie plany wojenne skupiły się na ewentu-
alnym starciu z Japonią, jednak amerykańskie wojsko
było tragicznie nieprzygotowane do walki ze zdyscy-
plinowaną armią cesarza. Siły USA były niewielkie,
a ich sprzęt był wyraźnie przestarzały – podobnie jak
doktryna wojenna. Za to Japończycy wyszkolili swą
marynarkę, zmieniając ją w prawdopodobnie najwięk-
szą potęgę morską tego czasu. Z pewnością ich lotni-
skowce nie miały sobie równych, co potem zademon-
strowały w Pearl Harbor.
Japończycy mieli oko na Europę, obserwowali ru-
chy Niemiec z wielkim zaciekawieniem, chcąc wyko-
rzystać tę sytuację dla siebie. Gdy Niemcy pokonały
Francję w 1940, Japonia dążyła do zbliżenia z Trzecią
Rzeszą. 27 września 1940 japoński minister spraw za-
granicznych podpisał pakt trójstronny z nazistowski-
mi Niemcami i faszystowskimi Włochami Mussolinie-
go, tworząc sojusz zwany Osią.
Japonia zmierzała ku wojnie, choć większość
Amerykanów nie dostrzegała kłopotów tuż za ich
zachodnim horyzontem. We wrześniu 1940 reżim
Vichy przekazał Japonii kontrolę nad północnymi
Indochinami (Wietnamem). W odwecie USA objęły
embargiem eksport stali, żelaza i paliwa lotniczego
do Japonii. Japonia następnie zajęła południowe In-
dochiny w 1941. Sankcje zaostrzyły się i USA, Wiel-
ka Brytania oraz Holandia zamroziły japońskie ak-
tywa i odcięły Japonię od dostaw nafty. Japończycy
mogli więc ugiąć się przed żądaniami Amerykanów...
albo przechwycić bogate w zasoby Wschodnie Indie
należące do Holendrów, Brytyjskie Malaje i Birmę,
a nawet Filipiny. Książę Konoe, japoński premier,
ustąpił w październiku, a jego miejsce zajął Hideki
Tojo, generał cesarskiej armii. Zbierały się czarne
chmury – a burza była blisko.
Japońscy kaemiści gdzieś na południo
wym
Pacyfiku.
101
 1939 1940
Druga wojna światowa rozpoczęła się 1 września 1940 był rokiem wzlotów i upadków dla aliantów.
w 1939. Choć Japonia walczyła z Chinami od 1933, Niemcy ponownie ruszyli na podbój, a w połowie
to w tym roku jednak rozpoczął się ogólnoświatowy roku faszyści zdominowali Europę. Tylko Anglia bro-
konflikt między demokracją a totalitaryzmem. Kosz- niła się przed wojskami Hitlera.
mar trwać miał następne sześć lat.
Norwegia
Polska – 1939 Skandynawia również stała się celem Niemiec
Ekspansja hitlerowców była stosunkowo bezkrwa- z uwagi na obfite zasoby naturalne, zwłaszcza rud że-
wa przy zajmowaniu Austrii i Czechosłowacji w 1938. laza. Norwegia mogła też zapewnić Kriegsmarine por-
Choć protestowali, alianci niewiele zdziałali. Hitler ty, pomagające w walce o Północny Atlantyk. Alianci
miał swoje plany co do Polski i zawarł przymierze ze zaczęli wysyłać pomoc mającą wesprzeć Norwegię,
Stalinem, by wspólnie najechać i podzielić między sie- co w kwietniu 1940 szybko przerodziło się w otwar-
bie ten kraj. Gdy rozpoczęła się inwazja 1 września, ty konflikt. Inwazja miała być szybką kampanią; wte-
Polacy byli raczej nieprzygotowani do wojny. Olbrzy- dy właśnie po raz pierwszy wszystkie niemieckie siły
mie siły Niemców ruszyły na wschód, a dzięki taktyce zbrojne współpracowały przy jednej operacji. Wyru-
blitzkriegu zdołali rozgromić Polaków. Polskie wojska szając z Danii (która skapitulowała bez walki 9 kwiet-
były otoczone i odcięte, ale walczyły zajadle. W ciągu nia), niemieckie siły wylądowały w Oslo i w innych
tygodnia Niemcy stali tuż pod Warszawą i zbombar- miastach wzdłuż wybrzeża. Kriegsmarine ścierała się
dowali miasto, zanim je przechwycili. Sowieci nadcią- z Royal Navy, podczas gdy Wehrmacht ruszył na pół-
gali ze wschodu, zatem ostatnie polskie wojska w kraju noc w stronę Narviku. Brytyjskie siły wylądowały by
złożyły broń 27 września. Francja i Anglia wypowie- wesprzeć Norwegów, ale nie zdołały zatrzymać nie-
działy wojnę Niemcom 3 września, rozpoczynając tym mieckiej armii i zmuszone były do odwrotu. 14 maja
samym Drugą Wojnę Światową. niemiecka inwazja na Francję trwała, a trzy tygodnie
później norweski rząd udał się na wygnanie.
Dziwna wojna
Po upadku Polski nastał okres względnego spoko- Francja – 1940
ju, ale była to tylko cisza przed burzą. Anglia i Francja Inwazja na Francję rozpoczęła się 10 maja 1940
wypowiedziały wojnę Niemcom, ale oprócz kilku starć od niemieckiego desantu na fort Eben Emael. Niemcy
powietrznych czy nadgranicznych, czy drobnych starć okrążyli ciężko uzbrojoną linię Maginota na granicy
między niemieckimi okrętami niszczącymi alianckie z Francją i zaatakowali Belgię i Holandię. Gdy wieści
transporty, niewiele działo się w Europie Zachodniej.
Finlandia – Wojna Zimowa
Gdy Sowieci najechali Polskę, zajęli też kraje bał-
tyckie. Rozochocony tymi łatwymi podbojami, Stalin
zwrócił swój wzrok na Finlandię. Z początku zaofero-
wał im traktat, proponując wymianę terytoriów. Gdy
Finowie odmówili, Sowieci wysłali 600 tysięcy ludzi
i czołgi przeciwko 150 tysiącom Finów. Ci walczyli,
by obronić swój kraj, i dobrze sobie z tym radzili.
Sowieci ponieśli straty z powodu pogody, kiepskie-
go dowodzenia i braku kontroli, ważna była też od-
waga i waleczność Finów. Fińskie wojska działały na
swoim terenie i za pan brat były ze srogą zimą, zatem
choć wróg miał olbrzymią przewagę, wykorzystywa-
li skuteczne taktyki przeciwko powolnym Sowietom.
Tak czy siak, sama liczebność Sowietów sprawiała, że
Finlandia wyczerpywała siły, i ich rząd postanowił za-
wrzeć pokój. W nowym traktacie z Moskwą Finlandia
przekazała więcej terytoriów ZSRR, niż Stalin pier- Fińscy narciarze podczas Wojny Zimowej.
wotnie zażądał, zatem osłabiona Finlandia, szukając Nienawidzę zimna.
sojuszników, zwróciła się w stronę Niemiec.

102
o ataku dotarły do Anglii, Neville Chamberlain, już
wielokrotnie pogrążony katastrofami dyplomatyczny-
mi, złożył dymisję. Nowym premierem Wielkiej Bry-
tanii został Winston Churchill, który wysłał Brytyjskie
Siły Ekspedycyjne na kontynent, by pomóc francu-
skiej armii.
Niemiecka Grupa Armii „B” dowodzona przez
Fedora von Bocka zaatakowała Niderlandy, ściągając
ku sobie armie aliantów. W tym czasie Grupa Armii
„A” von Rundstedta przedzierała się przez Ardeny –
francuscy generałowie nie wyobrażali sobie, że pan-
cerne wojska mogłyby dokonać ataku przez tak nie-
równy, zadrzewiony obszar. Gdy Niemcy przekroczyli
Mozę, alianci byli zupełnie zaskoczeni. Niemieckie dy-
wizje czołgów poszerzyły lukę i ruszyły dalej, w stronę
Kanału La Manche. Alianckie armie związane w Bel-
gii próbowały się przegrupować, ale nie udało im się
to, a gdy Grupa „A” dotarła do Kanału, zostały one
odcięte. Aliantom udało się ewakuować 338 000 żoł-
nierzy do Anglii pod Dunkierką, zostawiając jednak
ciężki sprzęt. Francja broniła się jeszcze przez tydzień,
zanim Paryż nie upadł 14 czerwca, a Francuzi skapi-
tulowali 22.
Bitwa o Anglię
Po katastrofie we Francji Anglia musiała się przy-
gotować na inwazję Niemców. Hitler odłożył Opera-
cję Morski Lew (inwazja na Brytanię), mając nadzieję,
że Anglia zdecyduje się na zawarcie pokoju. Churchill
bezwzględnie odrzucił propozycje Hitlera, a Luftwaf-
fe Hermanna Göringa otrzymała zadanie zniszczenia
RAF przed inwazją. W pierwszej fazie bitwy Niemcy
skupiali się na niszczeniu sieci radarów i lotnisk RAF
i niemal im się to udało. Göring następnie zmienił
taktykę i rozpoczął serię bombardowań Londynu. To
dało RAF szansę na przegrupowanie się i skupienie się
na niemieckich bombowcach. W zajadłej bitwie, obli-
czonej na wyczerpanie jednej ze stron, RAF zdomino-
wało w końcu niebo. Operację Morski Lew odwołano
i Niemcy zwrócili swą uwagę na wschód – w stronę
Związku Radzieckiego.
Szczury Pustyni
Włoska Armia w północnej Afryce pod dowódz-
twem Grazianiego we wrześniu 1940 r. rozpoczęła
z Libii atak na Egipt. Wtedy Brytyjczycy nadal wal-
czyli samotnie, odpierając Luftwaffe podczas Bitwy
o Anglię, mogli jednak liczyć na życzliwą neutralność
Amerykanów. Pod dowództwem generała Wavel-
la Brytyjczycy musieli odeprzeć atak Włochów. Ci,
z uwagi na kiepskie uzbrojenie i amunicję, musieli się
wycofać z Cyrenajki. Wavell ruszył za nimi, ale szyb-
ko nakazano mu utrzymać odbite terytoria. Następnie
Brytyjczycy posłali żołnierzy z Afryki do innych kra-
jów śródziemnomorskich, gdzie byli potrzebni, jak do
Grecji czy na Kretę.
Wilcze stada – bitwa o Atlantyk
Bitwa o Atlantyk była długotrwałą walką o linie
dostaw na Oceanie Atlantyckim. Od września 1939
celem Niemców było odcięcie Anglii od amerykań-
skiego zaopatrzenia. Niemiecka flota nawodna była
potężna, lecz mała, zatem aliantom powiodło się
przegnanie jej z mórz. Jednak główne siły Niemców
opierały się na łodziach podwodnych. Duże grupy
U-Bootów, zwane „wilczymi stadami”, ścigały ame-
rykańskie transportowce. US Navy i Royal Navy dba-
ły o eskortę, ale zawsze jakimś łodziom podwodnym
udało się prześlizgnąć, by niszczyć konwoje. Choć
większa część starć miała miejsce na Północnym At-
lantyku, zdarzały się starcia w okolicach Argentyny
i Afryki Południowej czy nawet w Zatoce Meksykań-
skiej. U-Booty krążyły też w pobliżu wschodniego
wybrzeża Stanów.
Niemiecka kampania U-Bootów osiągnęła punkt
szczytowy z początkiem 1943. Niemieckie wilcze sta-
da zatopiły 108 alianckich statków towarowych, tracąc
tylko 15 łodzi podwodnych. Zapasy żywności w Anglii
zaczęły znacznie maleć…
Alianci jednak dbali o rozwój lepszej organizacji
i sprzętu wykrywającego. 10 Flota USA stworzyła
„zabójcze grupy” składające się z lotniskowca eskor-
towego i wielu niszczycieli. Pod koniec roku alianci
niszczyli U-Booty szybciej, niż Niemcy mogli je pro-
dukować.
Vive la Resistance!
Choć Francja poddała się w 1940, to jednak nie-
dobitki Wolnych Francuzów rozpoczęły zorganizowa-
ny ruch oporu kierowany z Anglii przez Charlesa de
Gaulle’a. Francuscy komuniści również rozpoczęli wal-
kę, często też ścierając się z gaullistami. Żołnierze obu
tych grup znani byli jako maquis i wspierani byli przez
brytyjskie Kierownictwo Operacji Specjalnych (SOE)
oraz amerykańskie Biuro Służb Specjalnych (OSS).
Francuscy partyzanci przygotowywali zasadzki
na niemieckie patrole, niszczyli linie dostaw, przygo-
towywali operacje szpiegowskie i ratowali alianckich
lotników. Podczas D-Day maquis otrzymali kluczowe
zadanie przygotowania partyzanckich operacji przed
lądowaniem, mających wytrącić Niemców z równo-
wagi.
103
 1941
Gdy Brytyjczycy powstrzymali Hitlera, ten zwrócił
się z powrotem ku Wschodowi, na Związek Radzie-
cki i posłał swe wojska na inwazję, której skutkiem
w ostatecznym rozrachunku był upadek Trzeciej Rze-
szy. Decydujące zdarzenia rozgrywały się też w Afryce
Północnej. A gdy rok miał się ku końcowi, Japonia
zaatakowała Pearl Harbor i Stany Zjednoczone przy-
stąpiły do wojny.
Afrika Korps
Porażka Włochów w Afryce sprawiła, że Niemcy
musieli poważnie zająć się tym teatrem działań. Obec-
ność aliantów w Afryce Północnej zagroziła prawej
flance niemieckiej agresji na Rosję. 12 lutego 1941 r.
słynny generał Erwin Rommel przybył do Trypolisu
na czele Deutsche Afrika Korps. Rommel natychmiast
ocenił sytuację i przystąpił do ofensywy. Niemcy usta-
nowili linię obrony w Syrcie i przypuścili ofensywę na
pozycje aliantów. Zdołali odepchnąć Brytyjczyków
i Afrika Korps ruszył na Cyrenajkę, oblegając Tobruk
i przedostając się do Egiptu.
Brytyjczycy odpowiedzieli 24 listopada Operacją
Crusader. Brytyjskie siły w Tobruku wytrzymały ob-
lężenie, podczas gdy Rommel wycofał się, i Cyrenaj-
ka po raz kolejny została przejęta. Niemcy ponownie
ustanowili obronę w El Aghelia.
Jako że nie był zwolennikiem taktyki obronnej,
Rommel rozumiał, że dostawy Brytyjczyków wyczer-
pywały się, i zaatakował ponownie 21 stycznia 1942.
yli
sprawiedliwość. Walcz
Trzeba oddać Angolom roz wa żał .
Kongres tylko to
z Hitlerem, kiedy nasz
104
Niemcy i Włosi ruszyli ponownie do ataku i po majo-
wym oflankowaniu Linii Gazala zajętej przez brytyj-
ską Ósmą Armię, Rommel zdobył Tobruk 21 czerwca
i wygnał Brytyjczyków z Libii, spychając ich do Egip-
tu.
Barbarossa – Przerwana burza
O 3 rano 22 czerwca 1941 Niemcy rozpoczęli
Operację Barbarossa – inwazję na Związek Radzie-
cki. Ponad trzy miliony ludzi oraz tysiące czołgów
i pojazdów ruszyły pod osłoną potężnego ostrzału
artyleryjskiego. Luftwaffe ostro zaatakowała, w ciągu
pierwszych 48 godzin niszcząc tysiące radzieckich sa-
molotów. Rosjan przyłapali z ręką w nocniku – choć ci
mieli wiele armii na liniach frontu, kiepskie dowodze-
nie skazało ich na początkowe klęski.
Niemiecka armia podzielona była na trzy grupy:
Północ, Środek i Południe. Celem grupy „Północ”
był Leningrad. Grupa „Południe” ruszyła na Ukrainę,
w perspektywie mając zajęcie Kaukazu. Celem grupy
„Środek” była Moskwa. Choć wiele rosyjskich jedno-
stek walczyło, sporo rozsypało się, okrążonych przez
pancerne niemieckie kolumny. W pierwszym tygodniu
niemiecka armia przekroczyła 200 mil, biorąc do nie-
woli ponad milion żołnierzy radzieckich (z których
większość czekała potem śmierć).
Jednak pomimo tych sukcesów w połowie lipca
Niemców czekały problemy. Dywizje czołgów wysu-
nęły się za daleko przed dywizje piechoty, linie dostaw
były zbyt dalekie i Sowieci zaczęli odpierać ich ataki
na północy. Dzięki tym opóźnieniom Rosjanie zyskali
czas, by się przegrupować.
Operacja Tajfun – Szturm na
Moskwę
Gdy Wehrmacht maszerował dalej, Rosjanie rzu-
cali przeciwko nim coraz więcej oddziałów w despe-
rackiej próbie powstrzymania niemieckiej maszyny
wojennej. Wiedzieli, że jeśli zdołają ich spowolnić,
„Generał Zima” (legendarne rosyjskie mrozy) będzie
po ich stronie. Hitler odłożył moskiewską ofensywę,
by oczyścić inne części frontu. Gdy Kijów uległ Gru-
pie „Środek”, Führer nakazał atak na Moskwę. Kiep-
sko wyposażeni i wyszkoleni Rosjanie, często nie ma-
jący nawet karabinów, mieli trzymać się do ostatniego.
Niemiecki sztab, pewien zwycięstwa, nie przygotował
się nawet do zimy, oczekując zdobycia Moskwy przed
końcem października.
Sowiecki generał Żukow był jednak zdetermino-
wany, by utrzymać miasto, i choć Niemcy byli 70 mil
pod Moskwą, zmusił wszystkich do kopania rowów
przeciwczołgowych i pozycji obronnych. Niemcy parli
naprzód, spotykając się z silnym oporem, ale pod ko-
niec października zaczęło brakować im sił. Ich ludzie
byli wyczerpani, a sprzęt zrujnowany. Wczesne śniegi
stopniały, a Rosjanom pomógł Generał Błoto, spo-
walniając niemiecką ofensywę. Niemieccy zwiadowcy
dotarli kilkanaście kilometrów od centrum Moskwy,
ale nie bliżej. Nastała zima i 8 grudnia Hitler odwołał
atak, nakazując swym siłom utrzymanie pozycji. Gdy
Niemcy zamarzali w letnich mundurach, Żukow przy-
puścił serię ataków, spychających w końcu Niemców
o 50 mil na zachód.
Leningrad
Historia oblężenia Leningradu rozpoczęła się, gdy
Grupa „Północ” dotarła do brzegów Jeziora Ładoga,
okrążając tym samym Leningrad od południa. Finowie
zaatakowali Rosjan przez Przesmyk Karelski, grożąc
Leningradowi od północy. Jako że Niemcy poświęci-
li swe siły Operacji Tajfun, radziecki generał Żukow
miał czas na ustabilizowanie linii obronnych.
Przez następne trzy lata Leningrad trwał w stałym
oblężeniu, a niemiecka artyleria i bombowce obracały
to miasto w ruinę. Niemcy nie dostali się do środka,
ale zdołali odciąć je od świata. Stale brakowało tam
jedzenia, a jego mieszkańcy i obrońcy głodowali.
Gdy Jezioro Ładoga zamarzało zimą, Rosjanie prze-
syłali zapasy przez lodową taflę. 67 Armia, działająca
wzdłuż Newy, zdołała otworzyć linię kolejową, znaną
później jako „korytarz śmierci” ze względu na cią-
głe ataki Niemców. Ta linia o szerokości 15 kilome-
trów była często jedynym sposobem na utrzymanie
leningradczyków przy życiu. Gdy odbito Leningrad
w styczniu 1944, zginęło tam ponad milion ludzi.
Dzień hańby – Pearl Harbor
i utrata Filipin
Po miesiącach planowania i przygotowań Japoń-
czycy wykonali pierwsze ruchy w wojnie na Pacyfiku.
Wczesnym rankiem, 7 grudnia (8 w Azji z powodu
linii zmiany daty) cztery grupy japońskich myśliwców,
bombowców i torpedowców wyruszyły z lotniskow-
ców na północ od hawajskiej wyspy Oahu. Pomimo
wskazań, że Japonia szykuje się do ataku, Amerykanie
nie spodziewali się niebezpieczeństwa. Ponad 180 ja-
pońskich samolotów w pierwszej fali ataku nawiedziło
wyspę, atakując amerykańską flotę stojącą na redzie.
Po ataku flota statków wojennych USA była zdewa-
stowana, zatopiono też wiele innych statków. Dla
Ameryki była to klęska, dla Japonii – ogromny sukces.
W tym samym czasie na Filipinach japońskie
oddziały lądowały w pobliżu Manili. Amerykańskie
i filipińskie oddziały generała Douglasa MacArthura
walczyły odważnie, ale i one były nieprzygotowane
na japoński atak. Amerykanie musieli wycofać się na
Półwysep Bataan, a następnie do fortecy na wysepce
Corregidor. MacArthur ewakuował się kutrem torpe-
dowym do Australii w lutym, przekazując dowodzenie
gen. Wainwrightowi. W końcu pozbawione amunicji,
żywności i lekarstw amerykańskie wojska poddały się
Japonii 8 kwietnia. Filipiny uległy.
1942
W tym roku toczyły się niektóre z najokrutniej-
szych i najostrzejszych bitew II Wojny Światowej.
Kampanie na wielką skalę przetaczały się przez pu-
stynie Afryki Północnej, podczas gdy niemiecka armia
i Armia Czerwona ścierały się w Stalingradzie. Na Pa-
cyfiku Japończycy ruszyli w stronę Guadalcanalu i Mi-
dway. Wojna jednak daleka była od końca.
Malaje i Birma
Równocześnie z atakiem na Pearl Harbor i inwa-
zją na Filipiny Japończycy rozpoczęli szeroką ofensy-
wę na południowo-wschodnią Azję. Hongkong padł
w Boże Narodzenie 1941, a desanty miały miejsce
w Birmie, Indonezji, Nowej Gwinei, na Sumatrze
i Jawie. Siły morskie aliantów zniszczono w bitwie na
Morzu Jawajskim.
25 Armia generała Tomoyukiego Yamashity wy-
lądowała na Malajach (Malezji) 8 grudnia, na granicy
z Tajlandią, i ruszyła równocześnie na północ i połu-
dnie. Tajowie poddali się. Brytyjczycy w Malezji wal-
czyli, ale skazani byli na zagładę. Japońskie lotnictwo
zdobyło przewagę powietrzną, zatapiając też krążow-
nik Prince of Wales i krążownik Repulse. Kuala Lumpur
padło 10 stycznia.
Brytyjski generał Arthur Percival miał do swej dys-
pozycji 100 tysięcy ludzi, w porównaniu z trzydziesto-
ma tysiącami generała Yamashity, ale chaos panujący
w szeregach Brytyjczyków był tak wielki, że nie dało
się zorganizować skutecznej obrony. Gdy brytyjskie
wojska cofnęły się do Singapuru, Japończycy prze-
chwytywali składy zaopatrzeniowe, nadal osłabiając
Brytyjczyków. 15 lutego 1942 generał Percival poddał
się Japonii.
W Birmie za to Japończycy ruszyli z Tajlandii, ko-
rzystając często z desantów nurków. 8 marca padło
Rangun i Brytyjczycy pod dowództwem generała Ale-
xandra ruszyli na północ rzeką Irawadi. Chińska Piąta
Armia pod dowództwem generała Josepha Stillwella
próbowała pomóc, ale została odparta. Birmański
korpus wycofał się do Indii 1 maja.
105
 Wojna lotniskowców – od Morza
Koralowego do Midway
Przedwojenne strategie morskie Japonii i Ameryki
kładły nacisk na okręty wojenne i pokonanie wrogiej
floty dzięki przełamywaniu ich szyku bojowego. Wraz
z rozpoczęciem wojny stworzenie okrętów lotnisko-
wych sprawiło, że ta doktryna natychmiast stała się
przestarzała, choć niewielu zdawało sobie z tego spra-
wę.
Wraz z początkiem 1942 Japończycy odnieśli wiel-
kie sukcesy, wypędzając aliantów z całej Azji. Pierwszą
przeszkodą na ich drodze była bitwa o Morze Koralo-
we. Japońska flota inwazyjna zmierzała w stronę po-
łudniowego wybrzeża Nowej Gwinei. Przechwyciła ją
grupa amerykańskich lotniskowców i zmusiła do wy-
cofania się. Była to pierwsza bitwa w dziejach toczona
wyłącznie przy pomocy samolotów z lotniskowców –
wrogie floty nigdy nie widziały się wzajemnie. Wielki Lex oberwał - ale dalej będzie walczyć.
Japońską falę zawrócono w końcu przy Midway,
niewielkiej wysepce o 1300 mil na północny wschód
od Oahu. Japończycy zebrali potężne siły, planując
przejęcie wyspy i zmuszenie amerykańskiej floty do również w Oranie i Algierze. W lutym 1943 przedarli
ostatecznej bitwy na powierzchni. Amerykanie wyru- się do Tunezji. Weterani Rommla ledwo się trzymali,
szyli z trzema lotniskowcami i kilkoma innymi okręta- ale nadal zdołali przetrzepać skórę Jankesom na prze-
mi, ale wiedzieli o japońskich planach dzięki przejęciu łęczy Kasserine. Jednak gdy zapasy i wsparcie z Ber-
ich kodów. Admirał Spruance wykorzystał tę wiedzę, lina kurczyły się coraz bardziej, Rommel mógł zro-
by schwytać Japończyków w pułapkę. Cesarska flota bić coraz mniej, by oddalić od siebie widmo porażki.
zbliżyła się do Midway w trzech grupach i amerykań- 9 marca udał się do Berlina, by błagać o posiłki. Hitler
ska flota zaatakowała każdą z nich osobno. Choć lot- wysłał go na urlop i przekazał dowództwo generałowi
nicze eskadry USAF odniosły ciężkie straty, to jednak Jurgenowi von Arnimowi.
zatopiono cztery japońskie lotniskowce, co sprawiło,
że poddani cesarza musieli się wycofać. Rattenkrieg – Stalingrad
Szósta Armia niemieckiego generała Paulusa
Zapalić pochodnię ruszyła na Kaukaz i na miasto Stalingrad. Niem-
Brytyjski generał Auchinleck został zdymisjono- cy wdarli się do środka, rozdzielając 62 i 64 Armię
wany po pierwszej bitwie o El Alamein i głównodo- Sowiecką od siebie. Niemcy zepchnęli Rosjan na
wodzącym wojsk brytyjskich na Środkowym Wscho- zachodni brzeg Wołgi, ci jednak nie mieli zamiaru
dzie został generał Alexander. Generał Bernard poddać miasta, walcząc jak wszyscy diabli o każdy
Montgomery został dowódcą Ósmej Armii i rzeczy milimetr powierzchni. Walki o miasto były niezwykle
przybrały korzystny dla aliantów obrót. Linie dostaw zajadłe i Niemcy mimo licznych prób nie dali rady
Rommla były bardzo niestabilne, jako że Niemcy sku- wyprzeć z niego Rosjan.
piły swą uwagę na Froncie Wschodnim, i Montgomery Gdy nadchodziła zima, 64 Radziecka Armia pod
mógł wykorzystać osłabienie Afrika Korps. Odniósł dowództwem generała Czujkowa utrzymała Stalin-
zwycięstwo w drugiej bitwie o El Alamein i Niemcy grad, podczas gdy Sowieci przygotowywali operację
rozpoczęli odwrót. Rommel dobrze radził sobie z jego Uran, ofensywę mającą za zadanie schwytać i znisz-
osłanianiem, ale nie mógł powstrzymać Brytyjczyków czyć Szóstą Armię. Walki w zrujnowanym Stalingra-
przed wyparciem Afrika Korps aż do Tunezji. dzie były absolutnie bezlitosne – bataliony ginęły
Amerykanie wylądowali w Maroku podczas Ope- w ostrzale artyleryjskim i karabinów maszynowych.
racji Torch (Pochodnia) 8 listopada 1942 r. Szybko Wielkie kompleksy, jak zakłady metalurgiczne „Czer-
pokonali siły reżimu Vichy i ustanowili przyczółek dla wony Październik” czy fabryka uzbrojenia „Bary-
nowych armii aliantów. Rommel musiał teraz walczyć kady”, przechodziły z rąk do rąk, a często zamiast
na dwa fronty. Amerykanie parli na wschód, lądując

106
ostrzału żołnierze walczyli wręcz. Bywało, że rosyjskie
i niemieckie stanowiska oddzielała tylko pokryta dziu-
rami po kulach ściana. Niemcy nazywali zajadłą wojnę
o miasto Rattenkrieg, „wojną szczurów”.
19 listopada rozpoczęła się operacja Uran i Ro-
sjanie przełamali rumuńskie i włoskie linie od pół-
nocy i południa Szóstej Armii pod Stalingradem. 22
listopada Stalingrad okrążono, odcinając 6 Armię. Na
stepach na zewnątrz miasta niemieckie dywizje sfor-
mowały umocnienia i broniły się, podczas gdy Her-
man Göring obiecał dostarczać im zaopatrzenie drogą
powietrzną. Jak wiele obietnic Göringa, także i ta była
gołosłowna. Potrzebne było dziennie 600 ton zapa-
sów, ale Luftwaffe mogła dostarczać najwyżej sto ton.
Szósta Armia konała nie tylko od radzieckich kul – za-
pasy żywności topniały w oczach, amunicji brakowało
i przede wszystkim – kończyło się paliwo.
Generał Hoth 12 grudnia próbował na czele
wojsk pancernych ruszyć z odsieczą od południowej
strony, ale nie zdołał przełamać okrążenia. Pozycja
generała Paulusa stała się coraz bardziej despera-
cka, ale Hitler nie zezwolił mu na próbę przerwania
okrążenia, nakazując mu utrzymanie Stalingradu za
wszelką cenę. W Boże Narodzenie Niemcy konali
z głodu. Pod koniec stycznia Rosjanie przełamali li-
nię obrony i wepchnęli Niemców w środek miasta.
31 stycznia Paulus i 6 Armia poddały się Rosjanom.
125.000 Niemców i 750.000 Rosjan zginęło w bitwie
o Stalingrad.
. W 1943 alianci zdołali wedrzeć się na terytoria
Stalingrad. Trudno wyobrazić sobie gorsze piekło
Czy wspominałem, że nienawidzę zimna?
Nowa Gwinea i Wyspy Salomona
Jako że Japończycy parli na południe wraz z po-
czątkiem wojny, atak i inwazja na Australię wydawały
się nieuniknione. By móc przygotować taką inwazję,
Japończycy musieliby przejąć Nową Gwineę i Wyspy
Salomona. Po lądowaniu na północnej stronie Nowej
Gwinei japońskie oddziały ruszyły w stronę zajętego
przez Australię południowego wybrzeża, maszerując
po niebezpiecznych Górach Stanleya przez szlak Ko-
koda. Australijczycy i Japończycy walczyli na „Złotych
Schodach”, krętej ścieżce prowadzącej do Port Mo-
resby. Australijczycy zdołali utrzymać pozycję, a póź-
niejsze amerykańskie lądowania zdołały wyprzeć Ja-
pończyków.
W tym samym czasie wydarzenia wiodły do klu-
czowej bitwy o Guadalcanal, wysepkę na południu
Wysp Salomona. US Marines wylądowali i przejęli
kontrolę nad lądowiskiem, ale japońska flota odpar-
ła amerykańskie wsparcie. Po rozlicznych, ostrych
bitwach morskich obie strony krążyły wokół Gua-
dalcanalu, by wspierać swoje siły lądowe. Ponadto
Japończycy przypuszczali powietrzne ofensywy
z Rabaul i z lotniskowców, które odpierała zbierani-
na samolotów US Army i Marines, operująca z im-
prowizowanego lotniska Henderson Field („Cactus
Air Force”). Pod koniec lutego 1943 Japończycy
ewakuowali się z wyspy, cofając się do bazy mor-
skiej i powietrznej w Rabaul. Walka na ziemi, wo-
dzie i powietrzu toczyła się na Wyspach Salomona
do końca roku.
Tokyo Express – bitwy morskie
pod Guadalcanalem
Podczas starć o Guadalcanal Japończycy pró-
bowali utrzymywać swe siły, przesyłając morskie
konwoje, które Amerykanie nazywali “tokijskim
ekspresem”, poprzez cieśninę nazywaną The Slot
(„przelot”, „otwór na żetony”). US Navy toczy-
ła bitwy z cesarską marynarką w wielu starciach na
powierzchni, głównie nocą. Japońska taktyka i tech-
nika torped z początku przewyższały amerykańską,
co prowadziło do poważnych strat. Obszar tuż obok
wybrzeża Guadalcanalu stał się znany jako Cieśnina
Żelaznego Dna („Ironbottom Sound”) z uwagi na
mnogość zatopionych tam okrętów.
1943
podbite przez Oś. Niemcy i Japończycy wprawdzie
nadal odnosili sukcesy, ale nie zdołali zatrzymać pędu
armii aliantów, a ci nieustępliwie parli do przodu.
107
 Włochy
Gdy nadal toczyły się walki o Afrykę Północną,
alianci dyskutowali na temat następnego ruchu – czy
dokonać desantu na kontynentalną Europę przez Ka-
nał La Manche, czy też wylądować w Italii. Churchill
przekonał Amerykanów do współpracy przy inwazji
na Włochy. Kampania rozpoczęła się od lądowań
na Sycylii, gdzie generałowie Patton i Montgomery
przegnali Włochów i Niemców z wyspy na Półwysep
Apeniński. Ta porażka Osi doprowadziła do kapitula-
cji Włoch we wrześniu 1943. Alianci zaatakowali kon-
tynentalną część Włoch w Salerno w styczniu 1944,
ale Niemcy stawiali zajadły opór na linii Gustawa na
północ od Neapolu. Lądowania w Anzio nie odnosiły
większych sukcesów. Gdy jednak zdobyto Monte Cas-
sino, alianci mogli skoordynować swe ataki i wyparli
Niemców na północ, zmuszając ich do porzucenia
Rzymu, wyzwolonego 4 czerwca 1944. Niemcy trzy-
mali się Linii Gotów do kwietnia 1945, gdy ofensy- 442 regiment Amerykanów japo
ńskiego
pochodzenia daje w kość faszysto
wa aliantów ruszyła z kopyta. Poddali się w końcu 29 m we Włoszech.
kwietnia.
Celem na dziś jest…
mniej, ni więcej, tylko Tokio. Japończycy umocnili się
Powietrzna wojna z Niemcami rozpoczęła się już na wyspiarskich fortecach, a jeśli nie dało się ich omi-
w 1940, ale naprawdę rozkręciła się w 1942. Alianci nąć czy wziąć głodem, trzeba było zdobyć je frontal-
prowadzili luźną strategię, dzięki której Brytyjczycy nym atakiem. Dotychczas bezimienne małe wysepki
bombardowali cele w nocy, zaś Amerykanie – w dzień. na Pacyfiku stały się nagle jednymi z najbardziej pożą-
Nocne zrzuty były bardzo niedokładne i Brytyjczycy danych „nieruchomości” świata. Na nich US Marines
na ogół bombardowali raczej obszary niż konkretne i ich japońscy przeciwnicy ścierali się w bitwach na
cele. Amerykanie jednak wymuszali taktykę dzien- śmierć i życie.
nych, „precyzyjnych” bombardowań z wysokości. Ich
Ofensywa rozpoczęła się w listopadzie 1943, na
B-17 w teorii zaprojektowano, by mogły samodzielnie
łańcuchu Wysp Gilberta i Marines ponieśli ciężkie
docierać do celów bez eskorty myśliwców, ale niemie-
straty na atolu Tarawa. Kiepskie planowanie dopro-
ckie myśliwce przechwytujące szybko obaliły tę tezę.
wadziło do dotkliwych strat pośród jednostek ame-
Gdy jednak nowe myśliwce dalekiego zasięgu aliantów
rykańskiej piechoty morskiej. Lądujące łodzie utknęły
eskortowały bombowce, straty szybko zmalały. Po
na rafach koralowych podczas lądowania na plażach,
ciężkich stratach w 1943 alianci powoli zaczęli zyski-
a pomimo ciężkiego bombardowania większość z ja-
wać przewagę powietrzną, przypuszczając wielkie, li-
pońskich umocnień była nieuszkodzona i funkcjonal-
czące sobie ponad tysiąc samolotów, naloty na niemie-
na, gdy Marines wylądowali. Był to tylko przedsmak
ckie miasta i ośrodki przemysłowe. Pod koniec wojny
ostrych walk w przyszłości.
Luftwaffe została zniszczona i siły zbrojne aliantów
dominowały w przestworzach. Choć Niemcy wpro- Niebo nad Pacyfikiem
wadzili zabójcze samoloty odrzutowe i rakietoplany
Kontrola powietrzna była kluczowa dla walk
(Me 163-Komet), to jednak nie mogli ich w pełni wy-
o Nową Gwineę i Wyspy Salomona. Lotnicy obu
korzystać – mieli coraz mniej pilotów.
stron opuszczali swe bazy – które bywały dobrze za-
Centralny Pacyfik – Z wyspy na opatrzone, ale zazwyczaj były to zabłocone i zapylo-
wyspę ne małe lotniska wycięte z dżungli – po to, by piloci
mogli walczyć w przestworzach nad szmaragdowozie-
Podczas gdy siły generała MacArthura ruszyły lonymi wyspami i lazurowymi morzami. Wykorzysty-
przez Nową Gwineę na Filipiny, admirał US Navy wanie jednostek bojowych na końcu bardzo długich
Chester Nimitz prowadził kolejną ofensywę przez linii dostaw było olbrzymim wyzwaniem, a okrutne
środkowy Pacyfik. Celem tego ataku miało być nie warunki Południowego Pacyfiku sprawiały, że samo-

108
loty niszczyły się równie szybko, co ludzie. Ta wojna starły się z 5 Armią Pancerną Gwardii w największej
była wojną na wyczerpanie i ostatecznie Japończykom bitwie pancernej w historii, podczas której walczyło
nie udało się zastąpić strat w samolotach, częściach ponad 1000 czołgów. Niemieckie straty w tej bitwie
i przede wszystkim w pilotach. zmusiły Trzecią Rzeszę do odwołania operacji, jako że
Sowieci nadal mieli rezerwy.
Birma
Po brytyjskim odwrocie w kierunku Indii Japoń- Spotkanie Wielkiej Trójki
czycy umocnili swą pozycję w Birmie, ale mieli zbyt Między 28 października a 1 grudnia w 1943
mało ludzi na tak duże terytorium i nie mogli ścigać w Teheranie spotykali się przywódcy Wielkiej Trójki
ich dalej. Wojsko brytyjskie było równie słabe, ale aliantów – Winston Churchill, Józef Stalin i Franklin
Generał Wavell zdecydował się na kolejną ofensy- Roosevelt, by opracować strategię ostatecznego poko-
wę by poprawić niskie morale. Pod generałem Orde nania sił Osi. Stalin wymusił na Churchillu i Roosevel-
Wingate’em brytyjskie i indyjskie oddziały rozpoczęły cie obietnicę wyznaczenia daty z dawna oczekiwane-
działania w Birmie od 1943. W listopadzie tego roku go lądowania we Francji i otwarcia drugiego frontu.
15. korpus brytyjskiej armii zaatakował miasto My- Stalin obiecał też przystąpić do wojny z Japonią po
itkyina od zachodu, zaś Chińczycy, wspierani przez pokonaniu Niemiec.
Amerykanów i dowodzeni przez generała Josepha
Stillwella, od północy. 1944
Japońska 15 Armia rozpoczęła kontrofensywę W roku 1944 alianci przystąpili do ofensywy. So-
U-Go 7 marca 1944 i ruszyła na Indie w stronę Imphal wieci przedarli się przez niemieckie linie podczas Ope-
i Kohimy. Piątą Indyjską Dywizję przerzucono drogą racji Bagration i rozpoczęli marsz na Berlin. Zachodni
powietrzną do Imphal, gdzie pomogła w odparciu Ja- alianci wylądowali we Francji. Na Pacyfiku Japończycy
pończyków. Pod Kohimą 1500 brytyjskich i indyjskich stracili przewagę i zaczęli walczyć o coraz to mniejsze
żołnierzy odparło dziesięciokrotnie liczniejszą dywi- pogranicze.
zję Japończyków. Dwóm żołnierzom walczącym tam
przyznano Krzyże Wiktorii. Centralny Pacyfik – Cel: Tokio
Od tej chwili Japończycy przeszli do defensywy, Następnym celem kampanii pacyficznej latem
cofając się stale w stronę Rangun. Brytyjczycy i Chiń- 1944 były Wyspy Marshalla – Kwajelain i Eniwetok.
czycy ruszyli do przodu, eliminując brudnych i wy- Choć były to niewielkie atole, wzniesiono na nich po-
cieńczonych niedobitków cesarskiej armii. Rangun tężne fortyfikacje, a japońskie oddziały walczyły o te
odbito 3 maja; Japończycy porzucili miasto bez walki, skrawki koralów i piasku równie zajadle, co o własną
cofając się za rzekę Sittang.
Kursk
Po pokonaniu Niemców pod Stalingradem Sowieci
ruszyli do przodu na innych miejscach frontu. Wokół
Kurska wykształcił się duży klin rosyjskich oddziałów.
Hitler uznał to za sposobność do zniszczenia sporej
części Armii Czerwonej. 9 Armia generała Modela
miała zaatakować od północy, zaś 4 Armia Pancerna
generała Hotha od południa. Ofensywę spowolniono
z uwagi na pogodę, a także ponieważ Hitler chciał wy-
korzystać nową serię czołgów Panter.
Sowieci wykorzystali ten czas, by dokładnie przy-
gotować obronę, szykując wielkie pasy okopów, zasie-
ków z drutu kolczastego i pól minowych. Rozstawili
ponad 20 000 dział artyleryjskich za liniami obrony,
przygotowując też 5000 czołgów i pół miliona ludzi
w odwodach. Gdy ofensywa rozpoczęła się 2 lipca,
Sowieci dzięki zajadłej obronie zdołali zatrzymać nie- Rosyjskie KM Maxim. Nie wiadomo, czy strzelają
miecką taktykę blitzkriegu. Niemcy parli do przodu. do Niemców czy do swoich.
11 lipca pod Prochorowką 3 dywizje pancerne SS

109
 ojczyznę. Pierwotnie ominięto morską bazę Japonii na
Truk, ale po intensywnych atakach lotniczych została
ona w dużej mierze zniszczona. Gdy US Navy ruszyło
na Mariany, toczyły się wielkie bitwy na wyspach Sai-
pan i Guam. Pod wpływem fanatycznej propagandy
setki japońskich cywilów na Saipan popełniły samo-
bójstwo, skacząc z klifów.
Bitwa na Morzu Filipińskim
Gdy USA ruszyły, by zdobyć Mariany, Japończycy
rozpoczęli Operację A-Go. Japońska marynarka wraz
z 55 okrętami i 470 samolotami na pokładzie 5 lotni-
skowców miała powstrzymać 58 Grupę Uderzeniową
Lotniskowców (TF58) pod dowództwem wiceadmira-
ła Mitschera. Była ona liczniejsza od floty japońskiej
pod każdym względem i liczyła sobie 950 samolotów.
Przewagę liczebną zwielokrotniał też fakt, że amery-
kańscy kryptoanalitycy zdołali przechwycić japońskie
komunikaty. Mitscher mógł zatem optymalnie roz-
mieścić swe siły.
19 czerwca japońskie samoloty zwiadowcze zloka-
lizowały TF58 i admirał Ozawa nakazał atak. Jednak
w tym momencie wojny niedoświadczeni rekruci ja-
pońscy byli bladym cieniem doskonale wyszkolonych
pilotów, którymi Japonia dysponowała w 1941. W ko-
lejnych starciach powietrznych, ochrzczonych przez
Amerykanów „Wielkim Strzelaniem do Indyków”,
Japonia straciła 243 samoloty, zaś Amerykanie 30 –
efektywnie eliminując powietrzne siły tej floty. Dalsze
straty w powietrzu i na wodzie dzięki atakom łodzi
Moja jednostka, 29 dywizja lekkiej piechoty,
poniosła ciężkie straty na plaży Omaha.
110
podwodnych sprawiły, że Japończycy wycofali się nie
zdoławszy zatopić nawet jednego amerykańskiego
okrętu.
D-Day
Operacja Overlord, inwazja aliantów na okupo-
waną Francję, rozpoczęła się 6 czerwca 1944. Dzięki
wsparciu olbrzymiej floty zachodni alianci wylądowa-
li na plażach Normandii, nazwanych Utah, Omaha,
Gold, Juno i Sword. We wczesnych godzinach rannych
przed inwazją amerykańscy i brytyjscy spadochronia-
rze zostali zrzuceni w głębi lądu. Choć nie wylądowali
w strefie zrzutu, to jednak siali zamęt i chaos pośród
zaniepokojonych Niemców. Zaskoczeni Niemcy nie
potrafili reagować. Mimo to opór był ostry, zwłaszcza
na plaży Omaha, gdzie generał Eisenhower rozważał
nawet wycofanie oddziałów. Jednak alianci zdołali wy-
walczyć sobie drogę na plaże i ruszyli naprzód. Pod
koniec dnia zdołało wylądować 150 000 zachodnich
żołnierzy. Rozpoczęło się wyzwalanie Europy.
Bagration
22 czerwca 1944, trzy lata po planie Barbarossa,
Sowieci rozpoczęli operację Bagration, ofensywę na
całym froncie. 200 radzieckich dywizji miało zetrzeć
się z 34 wyczerpanymi dywizjami niemieckiej grupy
„Środek”, w końcu je niszcząc. Odcięło to Grupę
„Północ” i pozwoliło na szturm na Ukrainę i później
na Bałkany.
Dziesięć dni po rozpoczęciu operacji Sowieci do-
tarli do przedwojennej granicy Polski, niszcząc grupę
„Środek”. Niemcy stracili ponad 150 tysięcy ludzi,
2000 czołgów i tysiące innych pojazdów. Oberkom-
mando Hitlera przesyłało jednostki z Zachodu na
Front Wschodni i linie ustabilizowały się pod koniec
’45, gdy pęd Bagration osłabł, ale Niemcy nigdy nie
otrząsnęły się ze strat.
Powstanie Warszawskie
Polska, co prawda, uległa Niemcom w 1939, ale
Polacy nigdy nie przestali walczyć. Wojska polskie, któ-
re zbiegły, walczyły u boku Brytyjczyków w Europie,
a Armia Krajowa planowała rebelię na wielką skalę.
W 1943 Polscy Żydzi, przeniesieni do warszawskiego
getta, postanowili walczyć – ścierali się z Niemcami od
19 kwietnia do 16 maja. Niemcy planowali zgładzić po-
zostałych Żydów w getcie, stąd też bojownicy nie mieli
nic do stracenia. Ich uzbrojenie w praktyce polegało na
własnoręcznie stworzonej broni oraz broni odebranej
Niemcom. Choć walczyli dzielnie, zostali rozgromieni.
Polskie Państwo Podziemne, czyli ruch oporu wo-
bec Niemców w Polsce, miało do swej dyspozycji or-
ganizację wojskową – Armię Krajową. Armia Krajowa
składała się z wielu różnych grup toczących kampanię
oporu podczas wojny. Gdy Sowieci niszczyli niemie-
cką armię i ruszyli na zachód latem 1944, Armia Kra-
jowa przygotowywała powstanie. Gdy Armia Czer-
wona ruszała nad Wisłę, Armia Krajowa przystąpiła
do akcji. Od 1 sierpnia Polacy rozpoczęli desperackie
powstanie trwające 63 dni.
Jednak Stalin nie tolerował Armii Krajowej i nie
zezwalał Brytyjczykom i Amerykanom na korzystanie
z pobliskich lotnisk przy zrzucaniu zapasów. Powsta-
nie zakończyło się w październiku, a radzieckie wojska
wkroczyły do Warszawy dopiero w styczniu 1945 r.
Piekło między żywopłotami
Sukces aliantów podczas D-Day osłabił nieco
fakt, że nie udało im się osiągnąć kluczowych zało-
żeń, między innymi nie udało się przejąć miasta Caen
w brytyjskim sektorze na wschodzie. Na zachodzie
Amerykanie ruszyli, by przejąć kluczowy port Cher-
bourg. Zaciekła obrona Caen przez wiele dywizji pan-
cernych SS sprawiła, że trudno było ruszyć na połu-
dnie. Zwłaszcza normańskie bocage, rodzaj wysokiego
żywopłotu oddzielającego od siebie pola, były irytują-
cą przeszkodą, zapewniając doskonałą obronę Niem-
com. Przez półtora miesiąca trwały tam zażarte walki.
Po nieudanych brytyjskich próbach przełamania
obrony Caen Amerykanie rozpoczęli Operację Co-
bra 25 lipca, niszcząc niemieckie linie i pozwalając
aliantom na ruszenie do przodu. Niemcy cofnęli się,
a alianci zwarli szyki, pakując główną część armii Nie-
miec w kocioł pod Falaise. Niemcy walczyli, by utrzy-
mać korytarz dla ewakuacji, ale stracili ponad 60 000
żołnierzy. Gdy rozniosły się wieści o porażce Niem-
ców, Paryż powstał przeciwko nazistom 19 sierpnia.
24 sierpnia jednostki Wolnych Francuzów, działając
bez rozkazu dowództwa aliantów, wkroczyły do Pary-
ża. Niemiecki garnizon skapitulował następnego dnia.
Operacja Dragoon
Oprócz planowania lądowań w Normandii pla-
nowano też inwazję w południowej Francji. Pierwot-
nie miała ona wydarzyć się równocześnie z operacją
Overlord, ale ze względu na logistyczne problemy
związane z przygotowaniem dwóch wielkich lądowań
w tym samym czasie przełożono ją o dwa miesiące.
Trzy amerykańskie dywizje walczące we Włoszech
wyznaczono do desantu, wraz z siłami kolonialnymi
Wolnych Francuzów i lotnictwem śródziemnomor-
skim aliantów.
Liczące sobie prawie 900 okrętów siły inwazyj-
ne ruszyły z Neapolu. Siły powietrzne i francuscy
komandosi osiągnęli swe cele wczesnym rankiem 15
sierpnia. Po morskim bombardowaniu siły aliantów
rozpoczęły lądowanie na plażach od Nicei po Marsy-
lię. W następnych tygodniach ruszyły do przodu. 36
Dywizja 8 Armii generała Patcha ruszyła na północ,
a następnie na zachód, chcąc schwytać Niemców wy-
cofujących się doliną Rodanu. Nie udało im się to, ale
3 i 35 Dywizja podążała za uciekającymi Niemcami,
stale trzymając ich w napięciu. Niemcy wycofywali się
dalej na północ i wschód. 12 września oddziały Patcha
połączyły się z 3 Armią gen. Pattona.
O jeden most za daleko
Ostre natarcie aliantów po lądowaniu w Norman-
dii mocno rozciągnęło ich linie dostaw. Do wrześ-
nia ich ataki znacznie zwolniły tempa. Dyskusje
w sztabie sprawiły, że Eisenhower zgodził się na plan
Montgomery’ego dotyczący operacji Market-Garden.
Plan zakładał wdarcie się na terytoria niemieckie przez
Belgię. Monty planował potężną operację spadochro-
niarską mającą na celu przejęcie serii mostów wzdłuż
autostrady prowadzącej do holenderskiego miasta
Arnhem nad Dolnym Renem. Po zrzutach miał mieć
miejsce atak czołgów.
Monty nie wiedział jednak (lub postanowił zigno-
rować fakt), że w tym obszarze odpoczywa II Korpus
Pancerny SS. Operacja rozpoczęła się 17 września.
Zrzuty się powiodły, ale postęp 30 Korpusu znacz-
nie się opóźnił. Cele wiodące do mostu w Arnhem
zajęto, ale po wstępnym szoku Niemcy przypuścili
ciężkozbrojny kontratak. Pierwsza Dywizja Powietrz-
nodesantowa została otoczona w Arnhem, a ocaleni
żołnierze zmuszeni zostali do odwrotu. Choć zdobyto
niewielkie obszary, operacja zakończyła się klęską.
Ofensywa w Ardenach
Gdy Rosjanie posuwali się do przodu na froncie
wschodnim, Hitler zdecydował się na ostatnią, despe-
racką i ryzykowną próbę sił na zachodzie. Po miesią-
cach planowania i chomikowania zasobów Niemcy
uruchomili Wacht Am Rhein, operację mającą za zada-
nie rozdzielić linie sprzymierzonych na pół, nadszarp-
nąć ich morale, a może i nawet całkiem przełamać ich
oddziały. Atak przez kiepsko bronione amerykańskie
linie w Ardenach za ostateczny cel miał Antwerpię.
Choć wielu niemieckich generałów uważało, że
plan był zbyt ambitny, nikt nie mógł sprzeciwić się
Führerowi. 275 000 żołnierzy i ponad 1000 pancer-
nych pojazdów rozpoczęło atak 16 grudnia, całkowi-
cie zaskakując Amerykanów. Wiele jednostek szybko
zniszczono i otoczono. Jednak niektóre zdołały utrzy-
mać pozycję i walczyły dalej, tworząc poważne prze-
szkody dla Niemców.
111
 Niemieckie czołgi ruszyły, napotykając nieskoor-
dynowany, lecz zajadły opór Amerykanów. Eisenho-
wer nakazał jednostkom na flankach ofensywy utrzy-
manie pozycji, zaś 3 Armia generała Pattona miała
przejść do kontrofensywy. 101 Dywizja Spadochro-
niarska i 10 Dywizja Pancerna, okrążona w Bastogne,
zdołała bohatersko obronić miasto. Niemiecka ofen-
sywa wypaliła się, zanim zdołała osiągnąć swe cele,
i Niemcy byli zmuszeni do cofnięcia się.
Zatoka Leyte
Bitwa w Zatoce Leyte na Filipinach była największą
bitwą morską w historii. Oznaczała też koniec cesar-
skiej marynarki jako skutecznej siły zbrojnej. 3 i 7 Flota
US Navy chroniła lądowania gen. MacArthura na Filipi-
nach. Japończycy rozpoczęli operację Sho-1, plan mają-
cy na celu zniszczenie amerykańskiej floty i sił inwazyj-
nych. Siły pod dowództwem admirała Ozawy miały za
zadanie służyć jako przynęta i odciągnąć amerykańską
flotę od obszaru lądowania, który następnie miał zostać
zaatakowany przez kolejną flotę japońskich okrętów.
23 października Amerykanie zostali ostrzeżeni
o ruchach Japończyków i lotniskowce USA zdołały
uszkodzić niektóre z japońskich okrętów południo-
wych sił pod dowództwem admirała Kurity, w tym
wielki pancernik Yamato. Japończycy wycofali się do
cieśniny San Bernadino, a Amerykanie ruszyli, by
związać walką siły Ozawy nadciągające od północ-
nego zachodu. Pozwoliło to południowym siłom
admirała Nishimury na dotarcie do Cieśniny Surigao
24 października. Czekała tam już na nich flota amery-
kańskich okrętów wojennych i w ciągu 20 minut flota
Nishimury została zniszczona.
25 października Kurita ruszył w stronę obszarów
desantowych Amerykanów na Leyte. Admirał Halsey
zdał sobie z tego sprawę, nakazując swej flocie wyco-
fanie się z bitwy z flotą Ozawy i powrót na południe.
Admirał Kurita podejrzewał pułapkę i również się wy-
cofał. W całej bitwie w Zatoce Leyte Japonia straciła
26 okrętów, w tym cztery lotniskowce i trzy okręty wo-
jenne, których nie dało się zastąpić. USA straciło tylko
sześć okrętów, w tym jeden lekki lotniskowiec.
Filipiny
Gdy japońskie siły w Nowej Gwinei zneutralizo-
wano, a inne przyczółki Japonii na Wyspach Salomo-
na zdobyto lub okrążono, biorąc je głodem, generał
MacArthur zaczął planować wyzwolenie Wysp Fili-
pińskich. Choć Waszyngton pierwotnie nakazał mu
okrążyć Filipiny i dołączyć do sił Nimitza na Formo-
zie (Tajwanie), MacArthur otrzymał zezwolenie na
rozpoczęcie inwazji. Japońska operacja defensywna
nazwana była Sho-Ichi, a po zniszczeniu ich floty i sił
112
lotniskowców podczas bitwy na Morzu Filipińskim
w czerwcu, bitwa o Zatokę Leyte była gwoździem do
trumny cesarskiej marynarki.
Gdy Amerykanie przejęli wyspę Leyte, MacArthur
zwrócił się na północ, ku wyspie Luzon. 6 Armia wylą-
dowała w Zatoce Lingayen 9 stycznia i rozpoczęła ope-
racje przeciwko grupie „Shobu” gen. Yamashity. Jego
oddziały ruszyły ku górzystym obszarom na północnym
wschodzie, gdzie zdołały się utrzymać aż do końca woj-
ny. Amerykańscy żołnierze ruszyli do Manili, kontrolo-
wanej przez żołnierzy japońskiej marynarki. Japończycy
byli zdecydowani walczyć aż do śmierci i zaczęli masa-
krować filipińskich cywili, systematycznie niszcząc mia-
sto. Manila stała się dymiącą ruiną i zdobyto ją dopiero
3 marca 1945. Inne wyspy archipelagu zdobyto dzięki
lądowaniom nurków i pomocy miejscowej partyzantki.
1945
Nieudana ofensywa w Ardenach przyspieszyła tyl-
ko upadek imperium Hitlera. Gdy Rosjanie nacierali od
wschodu, zaś siły Eisenhowera od zachodu, Niemcy
skazane były na klęskę. Śmierć Hitlera nastąpiła pod
koniec kwietnia, zaś Niemcy oficjalnie poddały się
w maju. Na Pacyfiku Japończycy musieli przejść do de-
sperackich ataków kamikaze, by oddalić od siebie po-
rażkę. Jednak 15 sierpnia Japonia w końcu się poddała.
The Manhattan Project
Już na początku wojny wiele krajów rozpatrywa-
ło możliwość ujarzmienia potęgi atomu, by stworzyć
broń ostateczną. Brytyjczycy zdali sobie sprawę, że nie
stać ich na taki wysiłek, a Francja – cóż, nie mogła
tego kontynuować. Amerykanie rozpoczęli Projekt
Manhattan we wrześniu 1942 r., łącząc wszystkie po-
przednie próby w jeden program, pod dowództwem
generała Lesliego Grovesa. Stworzenie bomby atomo-
wej kosztowało miliardy dolarów i dzięki nieziemskie-
mu tempu pracy w Los Alamos w Nowym Meksyku
tajny projekt mógł zostać zakończony. Choć tysiące
ludzi pracowało nad poszczególnymi komponentami
bomby, tylko garstka naukowców wiedziała, co two-
rzą.
16 lipca 1945 zdetonowano pierwszą bombę ato-
mową na świecie w eksplozji testowej. Niecały miesiąc
później takie bomby miały zostać zrzucone na japoń-
skie miasta – Hiroshimę i Nagasaki.
Iwo Jima
We wczesnych latach wojny grupy B-29 w Chinach
przeprowadzały wiele misji przeciwko Japonii, bardzo
oddalając się od swych baz. Dzięki przejęciu Wysp
Mariańskich Amerykanie dysponowali bazami po-
łożonymi bliżej wysp Japonii właściwej. Jednak wie-
le uszkodzonych samolotów wracających z misji nie
docierało do rodzimych baz. Planiści uznali zatem, że
mała wulkaniczna wysepka Iwo Jima będzie doskona-
łym miejscem na lotnisko.
Japończycy umocnili wyspę przy pomocy istnego
labiryntu tuneli, bunkrów i przyczółków. 22.000 żoł-
nierzy pod dowództwem generała Kuribayashiego
było gotowych, by zapłacić śmiercią tuzinów Amery-
kanów za każdą zdobytą przez nich piędź ziemi. Po
ciężkim, ale (ponownie) nieskutecznym bombardowa-
niu US Marines wylądowali 23 lutego 1945. Po miesią-
cu zajadłych walk Marines zdołali utrzymać wyspę, ale
prawie wszyscy spośród 22 tysięcy japońskich obroń-
ców nie żyli.
Droga do Berlina
Po pokonaniu Niemców w Ardenach generał Ei-
senhower nakazał armii podążać nad Ren. 21 Armia
Montgomery’ego przypuściła dwie ofensywy, docie-
rając w końcu do tej rzeki. Niemcy walczyli zażarcie,
niszcząc za sobą mosty. 7 marca jednostki amerykań-
skiej 9 Dywizji Pancernej odbiły most w Remagen
i alianci mogli przekroczyć rzekę. Ze względu jednak
na geografię regionu, ofensywa z Remagen nie była
praktyczna. Alianci przekroczyli też rzekę w Eme-
rich, Wesel i Papenheim. Siły niemieckie ogarnął cha-
os i alianci mogli ruszyć do przodu. Grupa Armii B
generała Modela utrzymywała Kolonię, ale nie mogła
zrobić nic, by powstrzymać aliantów.
Na konferencji jałtańskiej 24 marca alianci zdecy-
dowali się zostawić Berlin Sowietom, ku rozczarowa-
niu Montgomery’ego i Pattona. Ich armie podążały
przez Niemcy przez cały kwiecień i 3 Armia Pattona
oraz 7 Armia Patcha wyzwoliły Czechosłowację i Au-
strię. 25 kwietnia siły Amerykanów i Sowietów spot-
kały się na Łabie. Na północy armie Montgomery’ego
dążyły w stronę wybrzeża Bałtyku, podczas gdy So-
wieci zajmowali się przemianą Berlina w kupę gruzów.
Götterdämmerung – upadek Ber-
lina
Siły generała Żukowa rozpoczęły ostatni szturm na
Berlin 16 kwietnia, wraz z siłami gen. Rokossowskiego
na północy i gen. Koniewa na południu. Przedzierając
się przez niemieckie umocnienia na wzgórzach Seelow,
Sowieci zbliżyli się do stolicy Niemiec. Ich postęp spo-
walniał nieco fakt, że rosyjskie oddziały mogły łupić
i gwałcić do woli, uważając to za zemstę za cierpienia
zadane Rosji przez Niemców. Jednak zostało dość fana-
tycznych Niemców, by stanowili podporę Volkssturm
(obrony terytorialnej), często walcząc do śmierci. Nie-
mieckie siły poza Berlinem otaczano i wyniszczano,
podczas gdy Rosjanie parli na sam Berlin.
Niemcy w stolicy pozbawieni byli paliwa, ale Hit-
ler pozostał w bunkrze, osobiście dowodząc bitwą. 26
kwietnia niemieccy obrońcy zostali zepchnięci do wą-
skiego korytarza w mieście. Trzy dni później jednak Ro-
sjanie zdołali przełamać korytarz i ruszyli na Reichstag,
zdobywając go po serii ostrych walk wręcz 30 kwietnia.
Około 3:30 we własnym bunkrze Hitler strzelił
sobie w głowę, a jego żona Eva Braun otruła się. Ich
ciała zabrano na powierzchnię i spalono w jednym
z lejów po bombie. Następnego dnia, 1 maja Joseph
Goebbels i jego żona otruli własne dzieci, następnie
udali się na powierzchnię, rozkazując oficerowi SS, by
ten ich zastrzelił. 2 maja niemiecki dowódca Berlina,
gen. Weidling poddał się Sowietom.
Następca Hitlera, admirał Karl Dönitz próbo-
wał negocjować pokój z zachodnimi aliantami, mając
nadzieję na ewakuację możliwie największej liczby
Niemców z rosyjskich stref okupacyjnych. Eisen-
hower odmówił, żądając bezwarunkowej kapitulacji
przed wszystkimi aliantami. Niemiecki generał Alfred
Jodl podpisał warunki kapitulacji 7 maja. 8 maja 1945
wojna w Europie dobiegła końca.
Tajfun stali
Lądowania na Okinawie w kwietniu 1945 były
pierwszym atakiem na „rdzennie japońskie terytoria”,
a poprzednie bitwy pokazały Amerykanom, jak potra-
fią bronić się Japończycy. Walki o Okinawę były zacie-
Zdobycie Berlina. Po
tym, co przeszli Rosjan
nie mógł odmówić im ie, nikt
prawa do zatknięcia flag
i
nad Reichstagiem.
113
 kłe – Japończycy rzucali wszystko, co się dało prze-
ciwko Jankesom, w tym tysiące samobójczych pilotów
kamikaze. Ogromny statek wojenny Yamato również
został wysłany na ostateczną samobójczą misję pod-
czas tej kampanii, ale amerykańskie samoloty zatopiły
go, zanim mógł dotrzeć do wysp.
Dywizje amerykańskiej armii i piechoty morskiej
musiały toczyć równie zajadłe i brutalne walki, jak na
zdobywanych dotąd wyspach. 10 Armia amerykańska
pod dowództwem gen. Bucknera mierzyła się z 32 Ar-
mią gen. Ushijimy. Początkowo lądowania nie były aż tak
trudne – strategia Japończyków polegała na zwabieniu
Amerykanów na brzeg, a następnie na walce z umocnio-
nych pozycji w bezlitosnej wojnie na wygłodzenie.
Gdy bitwa zakończyła się w czerwcu, Amerykanie
utrzymali wyspę, kosztem 12 000 poległych żołnierzy.
US Navy utraciło 38 okrętów na skutek ataków ka-
mikaze. Japończycy za to odnotowali ponad 110 000
zgonów cywili i wojskowych.
Czarny deszcz
Strategiczne bombardowanie wysp Japonii na
wielką skalę rozpoczęło się w czerwcu 1944. Wczesne
misje w tej kampanii były bombardowaniami z wyso-
kości, które jednak rzadko trafiały w cele. W styczniu
1945 generał USAF Curtis LeMay nakazał przejście na
ataki z niższych pułapów – korzystające z bomb zapa-
lających. 10 marca 1945 Tokio uległo poważnemu na-
lotowi dywanowemu, powodującemu burzę ogniową.
Zginęło 84 tysiące ludzi, a Tokio zmieniło się w ruinę.
Późniejsze naloty zniszczyły niemal wszystkie miasta
Japonii i jej centra przemysłowe. Niektóre miasta, jak
Kioto, oszczędzono ze względu na ich dziedzictwo
kulturowe. W sierpniu nie zostało już wiele celów.
Japończycy jednak nie poddawali się i nie wyka-
zywali najmniejszych chęci do kapitulacji. Odcięta od
świata przez blokadę morską Japonia zaczynała gło-
dować, ale militaryści w rządzie zdecydowani byli na
walkę aż do gorzkiego końca. Amerykańscy planiści
już przygotowywali inwazję na Japonię na listopad
1945. Przewidywane straty dla sił inwazyjnych szaco-
wano w setkach tysięcy – zaś japońskie straty cywili
i żołnierzy – w milionach. Inwazja Japonii mogła być
prawdziwą rzezią.
Takie prognozy przekonały nowego prezyden-
ta, Harry’ego Trumana, zaprzysiężonego po śmierci
Roosevelta, do wykorzystania nowo stworzonej bom-
by atomowej. 6 sierpnia 1945 roku bombowiec B-29
Enola Gay, opuszczający lotnisko na Marianach, zrzucił
bombę „Little Boy” na Hiroszimę. Miasto całkowicie
zniszczono, zabijając 78 000 ludzi. Prezydent Truman
wezwał Japończyków do bezwarunkowego poddania
114
się, ale Japończycy nie odpowiedzieli. Trzy dni póź-
niej, 9 sierpnia B-29 Bockscar zrzucił drugą bombę,
„Fat Man” na Nagasaki. Wojna dobiegała końca.
Ostatni akt
W tym samym dniu, w którym Bockscar zbombar-
dował Nagasaki, Związek Radziecki ruszył na kon-
trolowaną przez Japończyków Mandżurię. Rosyjskie
wojska rozniosły zmęczoną i wyposażoną w przesta-
rzały sprzęt armię Kwangtung, prąc przez Mongolię
na północne Chiny i na południe do Korei. Rosjanie
wylądowali na okupowanej przez Japonię wyspie Sa-
chalin. Narastały już wtedy konflikty między zachod-
nimi aliantami i Sowietami, jako że gen. Douglas
MacArthur zdecydował, że nie zezwoli radzieckim
żołnierzom na wylądowanie na japońskich wyspach.
Porażki w Mandżurii i ruina w kraju sprawiły,
że cesarz Hirohito w końcu wywarł wpływ na rząd
militarystów i ogłosił decyzję o kapitulacji. Jednak
nawet w tych ostatnich godzinach grupka fanatycz-
nych oficerów podjęła próbę zamachu stanu, by nie
dopuścić do poddania się Japonii, ale zostali odparci.
15 czerwca w bezprecedensowej przemowie radiowej
do wszystkich Japończyków cesarz ogłosił zgodę na
warunki aliantów i okupację Japonii.
2 września na pokładzie USS Missouri zakotwiczone-
go w Zatoce Tokijskiej, japoński Minister Spraw Zagra-
nicznych, Mamoru Shigemistu, w obecności przedstawi-
cieli narodów sprzymierzonych, podpisał akt kapitulacji.
Druga Wojna Światowa dobiegła końca.
Mój kumpel nie dożył. Gdy kon
ał, spytałem go,
co mogę dla niego zrobić. Odp
arł po prostu:
„Żyj w moim imieniu.”
 sekrety
marszałka gry
115
 Rozdział Piąty:
Sekrety Marszałka Gry
Nie poddamy się – nie, nigdy! Zginiemy, ale pociągniemy ten świat za sobą – niech ogarną go płomienie!
– Adolf Hitler
Starożytni wiedzieli, że życie tworzy energię. Na-
uczyli się korzystać z tej mocy, dzięki czemu ich cywi-
lizacje doszły do znacznej wielkości i potęgi. Jednak
mroczna strona ludzkiej natury – okrucieństwo, prze-
moc i gniew – tworzy negatywną energię sprawiającą,
że nasze najgorsze lęki stają się rzeczywiste.
Zwłaszcza wojny powodują przypływ grozy, spra-
wiający, że demony z naszych koszmarów stają się
realne. A gdy narody rosły i technologia się rozwija-
ła, wojny stały się większe – i bardziej przerażające.
Każdy kolejny konflikt dawał ciemności coraz większą
szansę na wkroczenie do naszej rzeczywistości.
Potwory z mitów i legend były dobrze znane
naszym przodkom. Przez stulecia ludzkość ścierała
się z przerażającymi potworami rodem z koszma-
rów. Mówi się, że niektórzy z krzyżowców przybyli
116
do Ziemi Świętej nie, by odzyskać Jerozolimę – ale
by zamknąć wrota wiodące do Piekieł. W czasach
Imperium Rzymskiego mroczne plemiona z puszcz
zawierały pakty z potworami, by zniszczyć swych
rzymskich okupantów. Podczas amerykańskiej wojny
domowej ukryta wojna między bardziej zorganizo-
wanymi stworami o mały włos nie doprowadziła do
rozkładu tego kraju.
Strach rodzi strach, zatem obrońcy cywilizacji
zdali sobie sprawę, że tajemnica jest ich sojusznikiem.
Z każdym zwycięstwem ciemność odpędzano o krok
dalej. By sprawić, że nigdy się nie pojawi, tworzono
historie mające ukryć prawdę przed oczami świata.
Fakty przerodziły się w legendy, mity i przesądy.
Po wiekach i tysiącleciach wiedza na temat ma-
gii i potworów stała się domeną niewielkiej grupki,
która sięgała po nią tylko w czasach wielkich niebez-
pieczeństw. Nastał właśnie taki czas – Druga Wojna
Światowa stała się przyczyną wyzwolenia nadprzyro-
dzonej mocy na sposoby nie widziane od tysięcy lat.
Synowie Salomona
Tajniki magii i powiązań między wojną, mroczną
energią i istnieniem potworów nie są wyłączną dome-
ną Nazistów. W rzeczy samej, hitlerowcy są nowicju-
szami, jeśli chodzi o badania i praktykę magii. Tradycja
„Synów Salomona” znacznie ich wyprzedza. Tysiące
lat temu Król Salomon toczył epicką, straszliwą woj-
nę z potwornym wrogiem tak potężnym, że ludzkość
niemal została wytępiona. Tylko dzięki wielkiej ofie-
rze dało się pokonać siły wroga, wspólnie znane tylko
jako „Bestia”.
Gdy wojna dobiegła końca, król Salomon nakazał,
by zebrano i zniszczono wiele magicznych tekstów.
Niektóre z nich zachowano w legendarnych Kopal-
niach Króla Salomona. Władca ten zakazał też prak-
tykowania magii i rozwiązał wiele magicznych stowa-
rzyszeń czy bractw, jako że ci głupcy często ulegali
pokusom mocy oferowanym przez potężne demony.
Jednak gdy król Salomon zestarzał się, czując, że nad-
chodzi śmierć, uznał, że inni będą musieli kontynuować
jego dzieło. Stworzył stowarzyszenie Synów Salomona,
by po wieczne czasy strzegli tych mrocznych sekretów.
Synowie działają w obronie ludzkości, wypatrując
znaków Bestii, zwłaszcza w czasach wojny. To bardzo
zróżnicowana grupa, a jej członkowie nierzadko dzia-
łali w imię sprzecznych z sobą ideałów. Potomkowie
Synów (wbrew nazwie zarówno mężczyźni, jak i ko-
biety) rozproszeni są po świecie, a ich tajemnice prze-
kazuje się z pokolenia na pokolenie. Po tysiącleciach
wiele rodów Synów wygasło, ale pozostało ich dość,
by mogli kontynuować starożytny obowiązek.
Korzystając z mocy i wiedzy, Synowie przeniknęli
w szeregi władców świata. Rzadko jednak sami stawali
na czele narodów, woląc zamiast tego stawać się wpły-
wowymi ludźmi w rządzie i przemyśle. Choć Synowie
stoją po stronie ludzkości, to jednak są bezwzględni,
nie wahając się poświęcić kilku istnień, by ocalić mi-
liony. Są pragmatyczni i nie zawahają się przed zama-
chami, szantażem czy wymuszeniami, jeśli oznacza to
obronę ludzkości przed mroczną prawdą.
W połowie XX wieku pozostała tylko garstka Sy-
nów Salomona. Choć na przełomie wieków działali sa-
modzielnie, to jednak pierwsza wojna światowa zmusiła
ich do wspólnego wysiłku, by przeciwstawić się mrocz-
nym siłom zrodzonym dzięki tej wojnie. Choć zwycię-
skie narody pierwszej wojny nazwały ją „Wojną, która
położy kres wszelkim wojnom” i zadbały, by zapobiec
drugiemu takiemu konfliktowi, to jednak Synowie Sa-
lomona zachowali czujność. Najpotężniejsi spośród
tych weteranów utrzymali wzajemny kontakt po wojnie,
w razie gdyby ktoś ponownie rozpętał burzę.
Czarne Chmury
Zdarzenia w Europie w latach 20. i 30. potwierdzi-
ły tylko obawy Synów. Z lękiem obserwowali dojście
Hitlera do władzy, obawiając się jego zainteresowań
– i żądzy potęgi – w dziedzinie okultyzmu. Ludzie,
którzy nieświadomie służyli sprawie Synów, ostrzegli
ich przed zainteresowaniami okultystycznymi Hitlera
i jego archeologami.
Synowie byli nadal niezbyt skoordynowani i raczej
nie mogli szybko zareagować – stąd też ich próby po-
wstrzymania Hitlera i jego okultystów z SS spaliły na
panewce. Jeden z Synów, który przeniknął do partii
NSDAP, zginął podczas czystek SA w czasie „nocy dłu-
gich noży”. Zaczęły krążyć też wieści, że Hitler wszedł
w posiadanie manuskryptu z Thule: Znaczenie Starszego
Futhark. Próba wykradzenia manuskryptu ze strzeżo-
nego sejfu w Berlinie również się nie powiodła. Wtedy
właśnie do uszu Synów doszły plotki mówiące o ekspe-
dycjach i odkryciach Nazistów na Antarktydzie.
Tymczasem w Rosji Stalin umacniał swą władzę.
Podczas wielkich czystek w latach 1937-38 miliony zo-
stały stracone lub wysłane do gułagu. Każdy, na kogo
padł choćby cień podejrzeń o planowanie puczu lub
pozostawanie w opozycji, musiał ulec paranoi Stalina.
Synowie Salomona utracili kontakt ze swymi braćmi
w Rosji, by w przyszłości dowiedzieć się, że jeden
z nich przeżył i po potwornych torturach zdradził ta-
jemnice Synów Stalinowi.
W Azji atak Japonii na Chiny również wzbudził
zainteresowanie Synów Salomona. Tyrani Europy
wydawali się najbardziej zaawansowani, jeśli chodzi
o znajomość i zastosowanie wiedzy tajemnej, ale ol-
brzymi ból i cierpienie zadawany Chińczykom przez
Cesarską Armię był również powodem do obaw.
Zwłaszcza niesławna masakra nankińska w roku 1937
sprawiła, że nadprzyrodzone energie w regionie zyska-
ły niesamowitą moc.
Wszystkie te wydarzenia zapowiadały nadzwy-
czajny wzrost mrocznych energii na świecie, a wiele
znaków zwiastowało powrót Bestii. Synowie Salomo-
na rozpoczęli reorganizację i przygotowywanie się do
kolejnego starcia z ciemnością.
Tajemne imperium Hitlera
By zapewnić sobie sukces tysiącletniej Rzeszy, Hitler
i jego nazistowscy słudzy sięgnęli po starożytną, zakaza-
ną wiedzę. W miarę jak poznawali i rozwijali te sekrety,
tworząc programy mające wykorzystać ją w praktyce,
stali się największym zagrożeniem dla świata.
Zarzewie Zniszczenia
Hitler i naziści byli pod sporym wpływem Heleny
Bławatskiej, wróżki twierdzącej, że tybetańscy mni-
si wprowadzili ją w starożytne sekrety. Interpretując
starożytne teksty, dotarła ona do wzmianek na temat
Agarthan, spadkobierców mieszkańców Atlantydy.
Rody Agharty nadal miały istnieć w świecie, rozsiane
wśród narodów, które najbardziej przyczyniły się do
rozwoju cywilizacji świata. Naziści rozumieli przez to,
że to właśnie naród niemiecki, a szczególnie człon-
kowie NSDAP, byli spadkobiercami tych starożytnych
dynastii władców.
Stowarzyszenie Thule
Stowarzyszenie Guido von Lista, założone przez
tegoż austriackiego okultystę na początku dwudzieste-
go wieku, zaadaptowało nauki Madame Bławatskiej dla
niemieckiej publiki. Stowarzyszenie von Lista opraco-
wywało „naukowe” uzasadnienia rasizmu i nacjona-
lizmu (tzw. volkizm. – przyp. tłumacza). Te poglądy
wpłynęły na idee barona Rudolfa von Sebottendorfa,
117
 który w 1916 założył Thule Gesellschaft, czyli Stowarzy-
szenie Thule. Stowarzyszenie to wyznawało poniższe
idee:
• Thule byli przodkami „rasy germańskiej”.
• Starożytni mogli przekazać wtajemniczonym nad-
przyrodzoną energię i siłę.
• Dzięki pomocy Starożytnych można stworzyć
rasę nadludzi o czysto aryjskim pochodzeniu, która
wyeliminowałaby wszelkie inne rasy.
Aby rozpropagować te teorie wśród mas i zjed-
noczyć Niemcy, w roku 1919 Sebottendorf założył
Narodowosocjalistyczną Niemiecką Partię Robotniczą
– NSDAP, partię nazistów.
Adolf Hitler, skłonny zawierzyć ideom radykalnie
nacjonalistycznym i teoriom dotyczącym wyższości rasy
germańskiej, miał szpiegować NSDAP. Jednak szybko
dołączył do tej partii i już w 1920 stał się jej wodzem.
W miarę jak rosła popularność Hitlera i NSDAP, po-
głębiały się też jego zainteresowania okultyzmem. Mię-
dzy nieudaną próbą puczu Hitlera, tzw. „przewrotem
piwiarnianym” w 1923, a objęciem przez niego urzędu
kanclerza Niemiec w 1933, Hitler i skupieni wokół nie-
go okultyści ukształtowali swe wierzenia i teorie.
Przyjęli swastykę za swój symbol, odwracając kie-
runek jej ramion i ustawiając ją pod kątem, tworząc
w ten sposób symbol dziś tak niesławny. Poszukiwa-
li dowodów więzi Niemców z Thule, poznając coraz
więcej pozornie zapomnianych i zakazanych rytuałów.
W trakcie badań odkryli nowe sugestie prowadzące do
wiedzy o magicznych obrzędach oferujących niewy-
obrażalną moc ludziom chętnym do złożenia niezbęd-
nych ofiar. Właściwe teksty i parafernalia niezbędne
do pozyskania tej mocy zniknęły w mrokach historii
– ale dla Hitlera nie było rzeczy niemożliwych.
Stowarzyszenie Thule rozwiązano we wczesnych
latach 20., ale jego teorie i wierzenia miały dogłębny
wpływ na Hitlera. Te idee nadal żyją wewnątrz organi-
zacji i w rytuałach SS dowodzonego przez Heinricha
Himmlera.
SS i okultyzm
Adolf Hitler wyznaczył Heinricha Himmlera na
dowódcę Sztafet Ochronnych, czyli Schutzstaffel – SS.
SS było osobistą gwardią Hitlera, wyłonioną z SA
(Sturmabteilung – Oddziały Szturmowe, niesławne bru-
natne koszule). SS było lojalne raczej wobec Hitlera
niż wobec Niemiec, czego dokładnie oczekiwali Hitler
i Himmler.
Himmler jednak posunął się o krok dalej, zamie-
rzając wykorzystać SS jako narzędzie mające zastąpić
tradycyjną lojalność wobec rodziny i kraju bezwzględ-
nym oddaniem partii. W końcu okultystyczne zainte-
118
resowania Himmlera sprawiły, że zaczął działać, by
zastąpić chrześcijaństwo w Niemczech neopogańską
religią zainspirowaną przez Thule.
Tak jak Hitler, Himmler był przekonany, że jeśli
uda się odkryć i odszyfrować sekrety starożytnego
Thule, nie tylko potwierdziłoby to przekonania nazi-
stów o swej wyższości, ale przekazałoby to im moc
zniszczenia wszystkich, którzy mieliby do niej zastrze-
żenia. Himmler poświęcił się całkowicie studiom nad
okultyzmem, odkrywając teorie magii rytualnej, wzy-
wania demonów, linii mocy i innych okultystycznych
praktyk. Himmler doszedł do wniosku, że mieszkańcy
Thule znali takie praktyki, i Hitler nakazał mu odkryć
je i wykorzystać dla dobra Rzeszy.
SS Ahnenerbe i szalone teorie
Gdy Hitler przejął już władzę nad Niemcami, roz-
począł odbudowę ich armii. Jednak nie chodziło mu
zaledwie o potęgę oręża – pragnął absolutnej potęgi.
W tym celu stworzył Ahnenerbe.
Początkowo było to wyłącznie stowarzyszenie ba-
dawcze, nazistowska wersja Towarzystwa Geograficz-
nego, założone przez Himmlera w 1935. W 1940 ofi-
cjalnie włączono je do SS, choć wielu z jego członków
już i tak było oficerami tej formacji. Zadaniem Ahne-
nerbe było przemierzać świat, poszukując dowodów
starożytnego aryjskiego dziedzictwa, potwierdzającego,
że to właśnie Naziści są rasą panów. Anhenerbe spon-
sorowało wiele ekspedycji archeologicznych w wielu
miejscach świata, poszukujących tych dowodów, od
pustyń Bliskiego Wschodu i Afryki po Himalaje i Połu-
dniowo-Wschodnią Azję. Wiele ekspedycji udało się do
Tybetu i na Islandię, podążając za tropami wyznaczony-
mi przez wierzenia Stowarzyszenia Thule.
Instytut Ahnenerbe zajmował się też czarną magią,
pragnąc odkryć klucz otwierający moc starożytnych.
Badali więc wszystko, co ludzie uznawali za „dziwne”.
Zjawiska paranormalne, miejscowe mity i legendy
o potworach (zwłaszcza historie o wampirach i wil-
kołakach w Europie Wschodniej) były wodą na młyn
Ahnenerbe. Hitler rozkazał im, by poszukiwali legen-
darnych relikwii, jak Święty Graal, Arka Przymierza
czy Włócznia Longinusa.
SS Ahnererbe zaczęło w końcu nadzorować
wszystkie elementy okultystycznego programu na-
zistów, w tym szkolenie i nadzór nad magami run,
a następnie zajęło się też kierowaniem programem V,
w tym rozwojem prac nad bombą atomową.
Znaczenie Starszego Futhark
Wyprawy nazistowskich archeologów do Tybetu
w latach 30. uważane były za porażki, jako że niezbyt
powiodło im się udowodnienie wyższości rasy niemie-
ckiej. Jednak naziści odkryli coś bardzo interesującego
w Tybecie w 1936 – tak jak przepowiedziała Madame
Bławatska.
Dr Ernst Schäfer, oficer SS, uczony i badacz
powrócił z gór z kompletem tybetańskich zwojów,
znanych jako Kangschur. Wśród nich naziści odkryli
wskazówki, kierujące ich do zaginionych miast Staro-
żytnych. W sześć miesięcy później wyruszyła kolejna
ekspedycja, tym razem w kierunku Finlandii, do jedne-
go z najdokładniej opisanych w Kangschur miejsc.
Naziści znaleźli to, czego szukali – i znacznie wię-
cej – w dzikich obszarach północnej Finlandii. Były
to ruiny potwierdzające, że Thule naprawdę istnieli,
skrywające między innymi wyjątkowo dobrze zacho-
wany manuskrypt spisany starożytnymi runami. Ręko-
pis przesłano do Niemiec, gdzie badacze Ahnenerbe
rozpoczęli pracę nad jego tłumaczeniem. Po dwóch
latach żmudnej pracy udało im się przetłumaczyć
pierwszą połowę książki i badacze obwieścili Hitlero-
wi, że książka to Znaczenie Starszego Futhark, podstawo-
wy przewodnik po praktykach magicznych.
Hitler szalał z radości. Oto był klucz, którego po-
szukiwał, mogący otworzyć wrota do tajemniczych
mocy starożytnych ludów. Teraz rytuały okultystyczne
Himmlera mogły być czymś więcej niż obrzędami od
czasu do czasu powodującymi iskry. Dzięki Znaczeniu
Starszego Futhark magia mogła stać się potężną tajną
bronią w arsenale Trzeciej Rzeszy. Hitler nakazał, by
członkowie elity nazistów mieli dostęp do magii run,
oraz by przeprowadzono eksperymenty mające po-
twierdzić słuszność twierdzeń opisanych w książce.
Księga mówiła prawdę. Magia była rzeczywista, a fa-
szyści nią władali.
Magia krwi
Szybko wyszło na jaw, że magia runów może
być niebezpieczna. Czarownicy Hitlera doświadczali
niekiedy „sprzężenia zwrotnego” nadprzyrodzonej
energii, która mogła przemienić nieostrożnego maga
w bezmózgiego bełkoczącego idiotę, żądnego krwi
mordercę… lub w trupa.
Dalsze badania doprowadziły do odkrycia prak-
tyki zwanej „przeniesieniem”, która nie tylko zapew-
niłaby więcej energii magom, ale mogła też uchronić
ich przed efektami sprzężenia zwrotnego. Ten proces
jednak okazywał się nieodmiennie zabójczy dla osób,
które ponosiły skutki wyładowań – przez Niemców
zwanych z nordycka thrallami, czyli niewolnikami – ale
dla nazistów nie był to skutek uboczny, a miła premia.
Mieli do dyspozycji miliony ofiar, w miarę jak rozwija-
ły się ich plany podbojów i ludobójstwa. Co więcej,
czarnoksiężnicy mogą czerpać moc ze swych thrallów
w zasięgu dwudziestu kilometrów, co daje im wielkie
pole do działania.
Te rytuały przeniesienia nazwano „magią krwi”,
co w praktyce oznacza to samo, co „magia run”, jako
że naziści są jedyną dużą grupą praktykującą tę formę
magii.
Sonderkommando H
– od słów do czynów
Hitler zawsze dążył do wojny i podbojów. Kon-
flikt, do którego Hitler przygotowywał Niemców, miał
dostarczyć im wszelkie żądane ilości mrocznej energii.
Gdy nastał czas wojny, program magów run Himmle-
ra był gotów. Przeprowadzono go pod auspicjami Son-
derkommando H, mającego przygotować wprowadzenie
magów run do Gestapo i do jednostek Waffen SS.
Sonderkommando H (jednostka specjalna H – ‘H’
oznaczało Hexen, czyli czarownice) założono, by wy-
kryć dowody prześladowań Niemców przez Kościół
Katolicki w czasach inkwizycji. Dzięki temu naziści
mieli dysponować kontrargumentami, gdyby papież
potępił Ostateczne Rozwiązanie kwestii żydowskiej.
Dzięki odkryciu Znaczenia Starszego Futhark i stworze-
niu magii run przez nazistów Sonderkommando H zy-
skało dodatkową rolę – kierowanie himmlerowskim
programem magów run. Jego pierwotna funkcja jako
jednostki badawczej miała być użyteczną przykrywką,
zdaniem Himmlera ignorowaną lub zbywaną śmie-
chem przez wywiad wrogów Rzeszy. Sonderkommando
H otrzymało „czarny budżet” – jego niewielkie biura
z dwudziestką urzędników ukrywały odtąd większą
organizację mającą szkolić magów run SS.
Po inwazji na Polskę Sonderkommando H założy-
ło obóz szkoleniowy dla czarowników w okolicach
Radomia. Więźniowie służyli jako thralle, z których
pierwsi wyszkoleni magowie run czerpali energię i na
których eksperymentowali. Tysiące ludzi zginęło, by
nazistowscy magowie mogli zyskać większą kontrolę
nad odkrytymi mrocznymi mocami.
Sonderkommando H otrzymało kolejne wyróżnienie
ze strony Führera dzięki przekazaniu mu pierwszych
schwytanych wilkołaków (nazistowskie wilkołaki na-
zywano Werwolfami, a potem od armii – Wehrwol-
fami). Podobnie Sonderkommando H zajmuje się też
łowami na wampiry, by stworzyć kolejne wynaturze-
nie. Tylko garstka podejrzewa, że prawdziwym celem
Hitlera jest samemu stać się wampirem i w ten sposób
uzyskać nieśmiertelność.
Zgodnie z rozkazami Führera wszyscy zajmujący
się sekretami magii krwi działają pod przysięgą milcze-
119
 nia. Pozwolenie, by jakiekolwiek informacje wyciekły
do aliantów, niemieckich cywilów czy nawet kogokol-
wiek spoza SS, karane jest śmiercią na miejscu.
Hitler wie o istnieniu BOS a nawet o skrytych Sy-
nach Salomona. Agenci Sonderkommando H tępią i pró-
bują schwytać tych niezwykłych agentów.
Zamek Wewelsberg
Himmler i inni członkowie nazistowskich elit eks-
perymentowali z nowo odkrytymi mocami w zamku
Wewelsberg, centrum okultystycznego imperium nazi-
stów. Trzynastu wysoko postawionych członków we-
wnętrznego kręgu NSDAP, w tym sam Himmler, two-
rzą rdzeń grupy nazistowskich okultystów – „Czarny
Zakon”.
Zamek Wewelsberg leży w Westfalii, w pobliżu
Lasu Teutoburskiego – być może nieprzypadkowo
w pobliżu miejsca, gdzie prawie dwa tysiące lat temu
tajemniczo zaginął rzymski legion. Okultyści zade-
klarowali, że twierdza stanowić ma mistyczne cen-
trum Niemiec, i w roku 1934 Himmler wprowadził
się do fortyfikacji. Dzięki pracy więźniów z obozów
koncentracyjnych zamek odnowiono i odbudowa-
no. Himmler przeznaczył miliony marek na ten cel,
a z 3000 niewolników pracujących w zamku prawie
dwa tysiące zginęło przed zakończeniem jego odbu-
dowy w 1941.
Wewelsberg służy jako duchowa baza główna dla
magów krwi. Nowo wyszkoleni czarnoksiężnicy cza-
sem dostępują zaszczytu otrzymania wyróżnień w za-
mku z rąk samego Himmlera.
W zamku przechowywana jest też wielka biblio-
teka na temat aryjskiej wiedzy okultystycznej oraz
wiele skarbów z zamierzchłych epok, odkrytych przez
Ahne­nerbe. Nad podziemną kryptą mieści się wiel-
ka sala z ogromnym dębowym stołem. Wokół stołu
umieszczono trzynaście krzeseł i trzynaście filarów,
jedno dla każdego członka Czarnego Zakonu. Krypta
pod tą salą mieści też płytki basen w centrum. Mar-
murowe podłogi i sufity obu pomieszczeń pokrywa-
ją okultystyczne diagramy. W tych pomieszczeniach
Czarny Zakon Himmlera odprawia rytuały nekroman-
ckie i składa krwawe ofiary. Gdy zamknięte są wrota
zamku Wewelsberg, a Czarny Zakon odbywa naradę,
na świecie panuje groza.
skiemu teatrowi. Wedle ich wiedzy, Japończycy nie
mieli podobnego programu badań nad okultyzmem.
Synowie mylili się.
Nanking
Pierwsze znane nadprzyrodzone wydarzenie na
Dalekim Wschodzie miało miejsce w trakcie „gwał-
tu nankińskiego” w 1937. Po zaciekłych walkach Ja-
pończycy zdobyli Nanking, a ich dowódca pozwolił
oddziałom na splądrowanie miasta. Zmasakrowano
wtedy dziesiątki tysięcy Chińczyków. Japońscy żoł-
nierze byli całkowicie pozbawieni kontroli – cywilów
krojono bagnetami czy mieczami oficerów, bez waha-
nia mordowano niemowlęta i dzieci.
Emigranci w Nanking zdołali zarejestrować ślady
nieludzkiej brutalności Japońskiej Cesarskiej Armii.
Zagraniczne misje i ambasady składały protesty na
ręce rządu Japonii, ale rząd Tojo zignorował te skargi.
Pośród tej piekielnej orgii zniszczenia i wśród wrza-
sków cierpienia torturowanego miasta mroczne moce
wybuchnęły w nieopanowanym szale.
Na przedmieściach Nanking specjalna jednost-
ka armii japońskiej, dowodzona przez majora Shiro
Ishiiego wykorzystywała trujący gaz, by mordować
chińskich więźniów. Tego wieczoru japoński obóz
w pobliżu miejsca egzekucji został zaatakowany przez
istoty, które ocalali żołnierze określili mianem „du-
chów”. Oficjalnie Japończycy obwinili komunistów

Jednostka 731
Gdy w 1939 rozpętała się wojna w Europie, obse-
sja Hitlera na temat okultyzmu i związane z nią pro-
gramy i jednostki przyciągnęły już uwagę Synów Salo-
mona. Gdy Niemcy rozpoczęły swe podboje, Synowie
poświęcili większość swej uwagi i zasobów europej-

120
o atak i w odwecie stracili wszystkich mieszkańców
trzech pobliskich wsi.
Niemiecki misjonarz, agent Synów Salomona
w Nanking dowiedział się o tym zajściu z raportów
chińskich świadków. W owym czasie Synów zajmowa-
ły działania SS-Ahnenerbe na Środkowym Wschodzie
i raporty owego misjonarza zostały zauważone, ale nie
wyciągnięto z nich wniosków.
Major Ishii i jego śledczy z jednostki specjalnej po-
czynili nieoficjalnie sporo postępów. Ocalałych prze-
słuchano, a następnie zgładzono, by ich uciszyć. Na
podstawie informacji zdobytych podczas przesłuchań
Ishii i jego ludzie zdołali schwytać wiele „duchów”,
które okazały się być magicznie ożywionymi trupami
martwych chińskich żołnierzy.
Ishii zdołał utrzymać swe odkrycie w tajemni-
cy i wymazał jego wszelkie ślady z zapisków Armii
Cesarskiej. Przeprowadzał badania na schwytanych
„okazach” przez parę następnych lat, dokonując ohyd-
nych, niepokojących odkryć. W 1939 Ishii, piastujący
wtedy stanowisko pułkownika, nadzorował powstanie
specjalnej jednostki zajmującej się badaniami nad bro-
nią biologiczną i chemiczną. Jednostka ta nosiła miano
Jednostki 731.
Zakazane badania
Historyczna Jednostka 731 była specjalną jednost-
ką Japońskiej Cesarskiej Armii mającą za zadanie roz-
wijać broń chemiczną i biologiczną. Badania przepro-
wadzali na tysiącach chińskich i alianckich więźniów,
a ich eksperymenty były co najmniej równie potworne,
jak te u doktora Josefa Mengele. Japońscy naukowcy
w Jednostce 731 nazywali ofiary swych eksperymen-
tów maruta – „kłodami”, implikując, że są oni zaledwie
zasobami, które można wykorzystać lub odrzucić.
Więźniowie przekazani Jednostce 731 zostawali
celowo zakażani różnymi chorobami, jak dżuma, wą-
glik czy poddawani innym zabójczym środkom che-
micznym.. Niektórych umieszczano w komorach ciś-
nieniowych, tak by doktorzy mogli zbadać efekty życia
na wysokości – innym celowo zamrażano i rozmraża-
no części ciała, by zbadać efekty odmrożenia. Wielu
nieszczęśników wiwisekcjonowano bez znieczulenia.
Nawet niemowlęta nie były bezpieczne przed okrut-
nymi zamiarami lekarzy z Jednostki 731.
Jednostka 731 działała głównie w Chinach, a jej
kwaterą główną było miasto Harbin. Pod koniec woj-
ny pułkownik Ishii nakazał zniszczenie obozu i za-
pisków oraz zabicie wszystkich jeńców, by ukryć ich
działalność. Wielu z lekarzy i oficerów należących do
Jednostki 731 uniknęło procesu o zbrodnie wojenne,
ponieważ rząd Stanów Zjednoczonych zadecydował,
że dane zebrane przez Jednostkę 731 były istotne dla
bezpieczeństwa narodowego i należy je chronić przed
wpadnięciem w ręce Sowietów. Pułkownik Ishii i jego
podwładni zapewnili te informacje rządowi USA
w zamian za immunitet. Wielu członków Jednostki
731 zostało postawionych przed sądem, skazanych
i straconych za zbrodnie wojenne. Pułkownik Ishii
jednak mógł odejść wolno.
Kuromaku
W grze Weird War II Jednostka 731 ukrywa jeszcze
jedną tajemnicę. Jest nią utworzona tuż po Nanking
mała grupka doktorów i oficerów wewnątrz Jednost-
ki 731, zwana Kuromaku (Czarna Zasłona), pracująca
nad ujarzmieniem mrocznych energii rozpętanych
przez wojnę. Kuromaku znalazła sposób na połącze-
nie i wzmocnienie swych badań nad bronią chemiczną
i biologiczną z wiedzą okultystyczną. BOS zdało sobie
sprawę ze zorganizowanych badań Japończyków nad
okultyzmem dopiero w roku 1942. Nawet dowódcy ja-
pońskich sił zbrojnych nie zdają sobie sprawy z istnie-
nia Kuromaku – to nielegalna operacja kierowana przez
pułkownika Ishiiego, potajemnie popierana przez do-
wódcę armii Kwangtung, generała Umezu.
Po Nanking Kuromaku rozpoczęła eksplorację
Chin, poszukując wiedzy, mogącej pomóc w zrozu-
mieniu tajemnic. Odkryła to, czego szukała w klaszto-
rze w południowych Chinach przy granicy z Indochi-
nami Francuskimi (Wietnamem) – zbiór starożytnych
zwojów, znanych jako Księgi Shan.
Księgi Shan stanowiły klucz do wielu zakazanych
sekretów. Najpotężniejszą magią zyskaną z ksiąg były
mistyczne formuły mające chwytać, pętać i kontrolo-
wać dusze martwych. Te sekrety wraz z chemiczny-
mi odkryciami Jednostki 731 pozwoliły Kuromaku na
stworzenie specjalnego serum mogącego wskrzeszać
martwych. Chińskie zwoje umożliwiły też Kuromaku
na ponowne przebudzenie japońskiej tradycji mistycz-
nej znanej jako onmyodo, przekazując im kluczowe in-
formacje nieobecne w ich własnych źródłach.
Choć BOS boi się tego jak ognia, Japonia i Trzecia
Rzesza nie dzielą się informacjami okultystycznymi –
co jest pewnym znakiem przyszłych stosunków mię-
dzy tymi dwoma krajami po pokonaniu aliantów. Tak
czy siak, BOS obawia się potencjalnej wymiany wiedzy
okultystycznej między Niemcami i Japonią i stale po-
szukuje jej oznak, badając wszelkie możliwości kola-
boracji okultystycznej między państwami Osi.
Jako że jest nielegalną organizacją, Kuromaku oba-
wia się też własnej strony. Rząd japoński i dowództwo
armii zniszczyłyby to stowarzyszenie, gdyby prawda
na jego temat wyszła na jaw. Ujawnienie nielegalnych
121
 i niemoralnych działań Kuromaku mogłoby oznaczać uważają, że ludzie powinni znać prawdę o potworach,
chaos w szeregach wojska lub rządu, prowadząc nawet wiedzą, że jeśli magiczne praktyki staną się powszech-
do buntów lub rewolucji. ne, oznaczać to będzie koniec ludzkiej cywilizacji.
Kuromaku próbowała tylko raz zyskać oficjalne Dlatego też BOS dysponuje przywilejami zezwala-
błogosławieństwo armii. Pod koniec 1943 potajemnie jącymi jego agentom na wiele działań wykraczających
zwrócili się do dowódców Cesarskiej Armii i Sił Po- poza typowe prawa cywilne i wojskowe. Agenci BOS
wietrznych z planem wykorzystania hako-iri (‘mózgów mają niepisaną licencję na zabijanie – choć jeśli za-
w słoju’ – zobacz Rozdział Dziesiąty), by zrekompen- czną nadużywać tej władzy, pożałują, że się urodzili.
sować straty wśród pilotów. Ten ohydny projekt obraził Agenci BOS tworzą fałszywe historie mające wyjaśnić
jednak poczucie honoru i moralności wśród dowódców nadprzyrodzone wydarzenia i poświęcają wiele cza-
i niemal doprowadził do ujawnienia działań Kuromaku. su i energii na zadania „czyścicieli”, by bardziej bez-
Jednak w miarę jak toczy się wojna, a sytuacja Japo- względne środki nie były potrzebne.
nii staje się coraz gorsza, eksperymenty Kuromaku jak Gdy pojawiają się zgłoszenia dotyczące działalności
hako-iri i inne potworności mogą zyskać niechętną ak- związanej z istotami nadprzyrodzonymi, BOS rozpo-
ceptację wśród zdesperowanych dowódców jednostek. czyna śledztwo. Jeśli da się łatwo wyjaśnić dany incy-
dent, BOS szybko przygotowuje jakąś historyjkę tłu-
Biuro Operacji maczącą „dziwne” zjawiska. Wśród okruchów prawdy
zasiewa się ziarna dezinformacji i wzajemnie sprzecz-
Specjalnych nych opowieści. Jeśli ktoś nie kupuje ich wersji albo
zamierza dalej rozpowiadać o prawdzie, odwołuje się
W listopadzie 1940 powstała ściśle tajna agencja go do kwatery głównej. Jeśli nie da się tak łatwo ukryć
– Biuro Operacji Specjalnych (Office of Special Investi- prawdy, wszystkich świadków zbiera się, odpowiednio
gations – OSI), pod egidą amerykańskiego generała tłumaczy im się sprawy, a następnie rozdziela się ich do
i szefa sztabu armii, George’a C. Marshalla oraz bry- różnych jednostek (często do tych bliżej frontu). Jeśli
tyjskiego ministra spraw zagranicznych (i przyszłego cały pluton twierdzi, że odpierał ataki żywych trupów,
premiera), Sir Anthony’ego Edena – obu należących niektórzy mogliby w to uwierzyć. Ale jeden człowiek
do Synów Salomona. BOS ma dostęp do zasobów twierdzący to samo to tylko pojedynczy świr.
amerykańskiego OSS (Biura Służb Strategicznych)
oraz brytyjskiego SOE (Kierownictwa Operacji Spe- BOS potrafi poświęcić całe kompanie, by wyciszyć
cjalnych) – raportów wywiadowczych, wyposażenia sprawę. W innych wypadkach masowych manifestacji
oraz agentów, tak na własnym terenie, jak i za liniami
wroga. BOS jest wspólną operacją – jego agenci po-
chodzić mogą z każdego narodu aliantów poza Związ-
kiem Radzieckim (który ma własny program).
Zadania
Podstawowym zadaniem BOS jest wykrywanie
i zwalczanie okultystycznej działalności państw Osi.
Istnieje tylko kilkudziesięciu agentów BOS, spośród
których tylko garstka wie o istnieniu lub należy do Sy-
nów Salomona. Obecnie podstawową misją BOS jest
powstrzymanie nadprzyrodzonych stworów zrodzo-
nych z okrucieństwa wojny – a co więcej, powstrzyma-
nie Osi przed wykorzystaniem tych piekielnych mocy.
BOS nie chce korzystać z niestabilnej magii ru-
nów i nie będzie nawet rozważać użycia magii krwi.
Na szczęście odkryli w końcu sposób na nauczanie
pewnych osób sposobów na korzystanie z mocy do-
bra i światła – postrzeganych przez wielu jako „wiarę”
w ich bóstwo lub bóstwa.
Drugą misją BOS jest ograniczanie rozprzestrze-
niania się wiedzy o magii i potworach. Nawet ci, którzy

122
zjawisk nadprzyrodzonych, gdyby nie dało się pozbyć
wszystkich zainteresowanych stron, zmienia się wszel-
kie zapisy, przesłuchuje się kluczowy personel, a na-
stępnie przenosi się go na inne miejsce lub ośmiesza.
BOS zniszczyło kariery i reputację ludzi, którzy nie
potrafili w porę się zamknąć.
BOS generalnie stara się jednak unikać tak dra-
końskich metod utrzymania spraw w tajemnicy, ale
stawką w tej wojnie jest przetrwanie ludzkości.
Agenci i współpracownicy
Każdy, kto zetknął się ze sprawami nadprzyrodzo-
nymi i przeżył, może zostać wcielony do BOS. Naj-
lepsi stają się permanentnymi agentami, rozsyłanymi
po całym świecie, by rozprawiać się z kłopotami. Mają
prawo rekrutować lokalne oddziały, jeśli to konieczne.
Fundusze nie są zazwyczaj problemem, ale BOS lubi,
jeśli działania są odpowiednio skryte. Agenci, którzy
zażądają kompanii czołgów, by zniszczyć jedną mu-
mię, będą musieli poradzić sobie sami.
Agencja ma jednak znacznie więcej „współpra-
cowników” – zwykłych ludzi, których obciąża się
zadaniami w miarę potrzeby. Nie wiedzą nic na te-
mat BOS poza tym, że jest to agencja działająca
wśród aliantów i mająca więcej wpływów niż
sam Eisenhower. Ci współpracownicy nie dys-
ponują żadnymi zasobami poza ewentualnie
przekazanymi im potrzebnymi narzędziami
i zazwyczaj nie mogą sami skontaktować się
z Biurem.
Wśród agentów i współpracowników
są tak żołnierze, jak i cywile – rzadko też
płeć i rasa stanowią przeszkodę w pra-
cy dla BOS.
Organizacja
BOS dysponuje dwoma głów-
nymi sztabami – europejskim
i pacyficznym. Generał armii
amerykańskiej, Harold Thoma-
son dowodzi europejskim BOS
z Gladstone Manor. Na Pacyfiku admi-
rał Lee Christenson kieruje BOS z Pearl
Harbor, a w obszarze CBI (Chiny-Bir-
ma-Indie) podlega mu pułkownik armii
brytyjskiej, Arthur Peacock. Nie ma zbyt
wiele poziomów organizacji w BOS, jako
że to agencja ta jest raczej niewielka – każ-
dy rozkaz pochodzi od samej góry i czę-
sto zdarza się, że dowódcy BOS są
obecni na odprawach lub sami ich
dokonują.
Działania
BOS rozpoczyna działanie, gdy usłyszy o spotka-
niach z istotami nadprzyrodzonymi – jakiś oddział od-
piera atak „zombie”, grupy zwiadowcze mówią o de-
monicznych stworzeniach w dżungli, dziwne latające
stwory atakują bombowce lub komandor niszczyciela
donosi o „morskich potworach”. Ocaleni zgłaszają to,
co widzieli, swym sceptycznym przełożonym. Zazwy-
czaj wycisza się takie raporty, by uniknąć ośmieszenia
wojska albo by dobrzy żołnierze nie trafili do szpitala
dla wariatów. Jednak jeśli już ktoś zgłosi taki raport,
trafi on w końcu do współpracownika BOS lub kogoś,
kto wie, że „świrów” trzeba zgłaszać do tego biura.
Następnie BOS bada raporty i decyduje, czy przyj-
rzeć się sprawie bliżej. Jeśli zdecyduje się na śledztwo,
wysyła współpracowników (jak na przykład bohate-
rów graczy), by załatwili ten problem. Czasem oddział
otrzymuje informacje dotyczące powodów ich działa-
nia, ale częściej BOS chce uniknąć plotek i po prostu
wysyła grupę, by zobaczyła, co się dzieje.
Operacje BOS na wyższym szczeblu przypomi-
nają „standardowe” działania wy-
wiadowcze, kontrwywiadowcze
i specjalne (aczkolwiek z pewną
dozą spraw nadprzyrodzonych).
BOS aktywnie poluje i eliminuje
nazistowskich magów krwi i ja-
pońskich onmyoji, zbiera też infor-
macje dotyczące ich programów
okultystycznych dzięki szpiegom,
informatorom lub innym agentom na tery-
torium wroga. Bezpośrednie akcje przeciwko
takim wrogim działaniom lub ataki na bazy
wroga (atak komandosów czy naloty) za-
zwyczaj przeprowadzane są przez personel
spoza BOS, ale dowodzą nimi agenci Biura
używający innej tożsamości.
Dzikie koty
BOS jest pierwszą pozbawioną uprze-
dzeń jednostką w armiach aliantów. Ko-
biety i przedstawiciele mniejszości nie
są po prostu mile widziani, są celowo
rekrutowani, jako że mogą łatwiej
działać jako szpiedzy, robotnicy czy
mieszkańcy państw Osi. Wielu czar-
noskórych Amerykanów służy w pół-
nocnej Afryce, gdzie łatwiej im poda-
wać się za miejscowych. Rasistowska
mentalność Nazistów oznacza, że ci
odważni wojownicy są często nie-
doceniani.
123
 Równie bezcenne są kobiety-szpiedzy. Odziały
ruchu oporu pełne są młodych, zdolnych kobiet od-
danych sprawie, a wysoko postawieni urzędnicy Osi
łatwo dają się skusić ich uroczym uśmiechom ukrywa-
jącym nieustraszoną naturę.
Najlepszym agentem BOS jest w istocie kobieta –
Virginia Hall (historyczna postać: agentka OSS, jako
jedyny cywil odznaczona amerykańskim Krzyżem za
Wybitną Służbę). Ta jednonoga piękność rozpoczęła
służbę w dziale Komunikacji i Tłumaczeń (Communica-
tion and Translation Services), ale okazało się, że nadaje się
też do bardziej ryzykownych zadań. Jako że rozpoczęła
karierę w programie C.a.T.S, i jest nieujarzmiona, agentki
wyszkolone przez nią znane są jako Dzikie Koty.
Biuro
Paranormalnych Dieł
Biuro Paranormalnych Dieł Sowietskogo Sojuza, czyli
Biuro Kwestii Paranormalnych Związku Radzieckiego
(w skrócie BPD), to coś w rodzaju batalionu do zadań
specjalnych, mającego za zadanie chronić Związek
(a w gruncie rzeczy władzę Stalina) przed nadprzy-
rodzonymi zagrożeniami. Od skromnych początków
BPD pod koniec wojny rozrosło się w liczącą sobie
setki agentów i pracowników agencję.
BPD rozpoczęło działalność, gdy Feliks Iwanow,
archeolog, jeden z Synów Salomona, złamał przysięgę
milczenia, by wydostać się z gułagu na Syberii. Iwa-
now był jedynym rosyjskim Synem Salomona, który
przeżył stalinowskie czystki w latach 30. Gdy synowie
stracili kontakt z rosyjskimi pobratymcami w tym cza-
sie, również Iwanowa uważali za zaginionego. Iwanow
trzymał się życia w gułagu od 1934 do 37, dopóki nie
zdołał przekonać swych oprawców, że ma im coś waż-
nego do zaoferowania. Iwanow odwołał się do Sta-
lina, grając na uprzedzeniach dyktatora i ostrzegając
go przed rosnącą wiedzą okultystyczną Hitlera i ba-
daniami Nazistów nad sprawami nadprzyrodzonymi.
W 1938 Stalin nakazał Iwanowowi badać nazistowskie
odkrycia okultystyczne i przydzielił mu komisarza
Siemiona Golemańskiego, by miał na niego baczenie
i wspierał jego działania.
Działając z niewielkiego biura w okolicach Krem-
la, Iwanow i Golemański rozpoczęli śledzenie rapor-
tów o nadprzyrodzonych zdarzeniach dokoła świata.
Badali doniesienia w mediach i dziennikach nauko-
wych, by odkryć niesamowite, paranormalne wyda-
rzenia. Zajmowali się też bogatą rosyjską mitologią
i tradycjami mistycznymi.
Pewna ilość informacji na temat Nazistów w tym
czasie pochodziła od legendarnego szpiega Sowietów,
124
Richarda Sorge w Tokyo. Sorge nie znał się na okulty-
zmie, ale w jego raportach można było odkryć pewne
zapowiedzi zamierzeń Nazistów. Iwanow i Golemań-
ski mogli zestawić ze sobą elementy układanki i do-
wiedzieli się, że Niemcy odkryli Starsze Futhark oraz
pracowali nad stworzeniem programu magów krwi
w Radomiu. Raport Sorge’a po gwałcie nankińskim
w 1937 był kolejnym olśnieniem dla BPD.
Po napaści Niemców na Związek Radziecki, gdy
nasiliły się raporty o zbrodniach Einsatzgrupen pod
dowództwem magów krwi, Stalin dał Golemańskiemu
i Iwanowowi zielone światło, by bronić Rosji przed
nadprzyrodzonymi zagrożeniami. Dla BPD oznacza
to głównie nazistowskich magów krwi. Jeśli nie mają
rozkazów, by ich pochwycić, agenci Biura zabijają tych
czarowników na miejscu. Inne nadprzyrodzone zda-
rzenia spowodowane przez mroczne energie wojny za-
zwyczaj bada się tylko po to, by ocenić ich więzi z na-
zistami, i walczy się z nimi, jeśli stanowią zagrożenie
dla Związku Radzieckiego. Jeszcze inne niesamowite
zdarzenia podlegają badaniom i obserwacji, ale z reguły
pozostawia się je innym (a jeśli ktoś istotnie rozwiąże
problem, BPD często kontaktuje się z nimi, oferując
im kolejne zadania). W końcu BPD musi wyszukiwać
też wiedzę tajemną i artefakty, dzięki którym Związek
Radziecki przetrwa. W tym celu szpiegują BOS, mając
informatorów w Stanach i w Anglii.
Metody
Podobnie jak BOS, agenci BPD muszą zachować
tajemnicę pod karą śmierci. W przeciwieństwie do
BOS, BPD nie wycisza jednak opowieści o zdarze-
niach nadprzyrodzonych. Uważają, że przesądna na-
tura Rosjan pomoże im w działaniu. Jeśli powie się
żołnierzom, że walczą z niemieckimi diabłami, takie
opowieści tylko to potwierdzą, sprawiając, że Rosjanie
walczyć będą bardziej zajadle.
Do 1943 BPD prowadzi misje z moskiewskiego
biura. Agenci BPD mają osobiste rozkazy od Stalina,
by przejmować dowództwo nad oddziałami Armii
Czerwonej lub grupami partyzantów, tak aby prowa-
dzić je do walki z nazistowskimi magami run działa-
jącymi w okolicach frontu lub na obszarach zajętych
przez Niemców. Często ci prości żołnierze nie mają
pojęcia, że muszą zmierzyć się z niezwykłą grozą przy-
wołaną przez Niemców.
Po bitwie na Łuku Kurskim w 1943 BPD stworzyło
batalion doświadczonych weteranów, którzy zetknęli się
już z mistyką. Ten batalion stał się aktywną częścią so-
wieckiej ofensywy na Europę Wschodnią i Berlin.
Golemański i Iwanow mają nieoficjalny dostęp do
większości raportów wywiadu NKWD otrzymywa-
nych od sowieckich agentów w krajach okupowanych
przez nazistów, w samych Niemczech oraz w krajach
aliantów. Jednak większość agentów – zwłaszcza tych
dobrych (jak Sorge) – nie jest raczej świadoma ani nie
interesuje się specjalnie dowodami na istnienie kwe-
stii nadprzyrodzonych. Można im nakazać zdobycie
określonych informacji, ale niewielu z nich z własnej
inicjatywy szuka wiedzy okultystycznej.
Ławrientij Pawłowicz Beria, szef NKWD, nie wie
nic na temat spraw interesujących BPD, zatem Gole-
mański nie może bezpośrednio prosić go o pomoc. BPD
potrzebuje jednak dokładnych, precyzyjnych danych
wywiadowczych, zatem Golemański wyszkolił włas-
nych agentów (nazywając ich „Czarnymi Gwiazdami”)
w szeregach NKWD, bez wiedzy Berii, ale za cichym
przyzwoleniem Stalina. Gdy biorą udział w misjach,
Czarne Gwiazdy wyszukują też nadprzyrodzonej aktyw-
ności BOS. Głównym przedmiotem zainteresowania
Czarnych Gwiazd jest właśnie okultystyczny program
zachodnich aliantów (czyli BOS), stąd też większość
z nich działa na terenie aliantów, w tym USA i Brytanii.
Raporty Czarnych Gwiazd mają gdzieś ukrytą małą czar-
ną gwiazdkę, tak by Golemański mógł je zidentyfikować.
Metody działania i doktryna BPD nie jest jednak
w stu procentach kompatybilna z oficjalną ideologią
WKP(b). Wielu ludzi w BPD jest całkiem udu-
chowionych, ma sporo prywatnej inicjatywy
czy prawicowego odchylenia. Są też całkiem
inteligentni, a styl agentów BPD, nierzadko
żyjących chwilą, sprawia, że wielu cynicz-
nie odnosi się do władzy – co w typowej
jednostce Armii Czerwonej wpakowa-
łoby ich w kłopoty. W BPD naturalnie
funkcjonują komisarze, ale wielu z nich
patrzy przez palce na brak entuzjazmu
wobec komunizmu – agenci BPD z re-
guły posiadają mocne motywacje i są
zdeterminowani, by pokonać nazi-
stów, zwłaszcza gdy wiedzą, jakie
mroczne siły rzucono przeciw-
ko ojczyźnie.
Rekrutacja
BPD rekrutuje ludzi w podobny sposób co
BOS, a większość z rekrutów pochodzi z szeregów
Armii Czerwonej. Po odebraniu raportów z frontu
świadkowie zostają przesłuchani, a niektórych wciela
się do BPD. Inni świadkowie, znani ze swej wytrzy-
małości, mogą potajemnie zostać wysłani, by rozpra-
wili się (albo zaobserwowali) mroczne stworzenia
zrodzone przez wojnę.
Psionicy
Radzieccy agenci nie odnosili większych
sukcesów eksperymentując z magią run (choć
nic nie powstrzymałoby ich przez zaadaptowaniem
magii krwi). Jednak badania nad mocami umysłu były
znacznie bardziej udane.
Badania Golemańskiego nad okultyzmem sprawi-
ły, że odkrył Dzienniki Rasputina, zapiski niesławnego,
szalonego mnicha z Piotrogrodu. Wydawało się, że
Rasputin miał istotnie zdolności psioniczne, a techniki
opisane w jego księgach mogły odblokować je w pew-
nych osobach o wrodzonym talencie.
Gdy odkryje się takiego rekruta, aresztuje go BPD,
poddając go serii bolesnych testów. Ci, którzy przej-
dą je pomyślnie, przechodzą krótki, ale intensywny
program szkoleniowy i zostają wciągnięci do BPO.
W przeciwieństwie do paranormalnych działań na-
zistów Sowieci pragną zachować w tajemnicy działa-
nia swych „ekstrasensów”. Jeśli faszyści nie zadbają
o ochronę przed nimi, tym gorzej dla nich; a po woj-
nie łatwiej będzie wykorzystać psioników do infiltracji
zachodnich kapitalistycznych rządów.
Nowi agenci posyłani są zazwyczaj
z powrotem do swych jednostek, by
dalej pracowali nad rozwojem swych
mocy. W ten sposób tylko osoby, któ-
re miały już kontakt z mocą psionika,
mogą odkryć jego zdolności. Ocze-
kuje się od niego ukrywania mocy
nawet przed towarzyszami, ale
rzadko kiedy nakaz ten jest ściśle
przestrzegany – chyba że psionik
w ogóle nie ukrywa swych możli-
wości.
Organizacja
Przed powstaniem batalionu BPD
w ’43 ich oddziały organizuje się i wysyła
w pole zależnie od potrzeb. Oficer BPD
w towarzystwie psionika (jeśli jest do-
stępny) tworzą rdzeń jednostki. Do tego
podlega im drużyna żołnierzy BPD, mają
też prawo zażądać personelu i sprzętu
niezbędnego do wypełnienia misji.
Gdy powstał specjalny batalion BPD,
organizacja przypomina już bardziej inne jed-
nostki Armii Czerwonej. Oficerowie i żołnie-
rze BPD, którzy pracowali zgodnie razem
i osiągnęli pożądane wyniki (bo gdyby nie
udało im się to, byliby martwi), wcielani zo-
stają do różnych plutonów i kompanii. Na
papierze tworzą jeden batalion, ale rzadko
kiedy zbiera się ich w jedno miejsce. Gdy tak
mają się sprawy, jednostką osobiście dowodzi
sam Golemański.
125
 Rozdział Szósty:
Zasady Marszałka Gry
„Nie wiem, na jaką broń toczyć się będzie Trzecia Wojna Światowa,
lecz Czwarta będzie na kije i kamienie.”
– Albert Einstein
Niniejszy rozdział przeznaczony jest tylko dla
prowadzącego. Poniżej znajdziesz więcej informacji
na temat nazistowskiej magii krwi, potyczek na wiel-
ką skalę, więcej zasad dotyczących bitew oraz reguły
Poczytalności.
Nazistowska
magia krwi
Nic nie może powstrzymać żądzy władzy Hitle-
ra. Morderstwa, czarna magia czy pakty z plugawymi
stworami z piekieł – wszystko jest witane z otwartymi
ramionami, jeśli pomoże spełnić Hitlerowi i jego do-
radcom marzenie o tysiącletniej Rzeszy. Dokładniej-
sze szczegóły na temat tego stanu rzeczy znajdziesz
w poprzednim rozdziale. Poniżej znajdziesz jednak
zasady dotyczące tych plugawych czarowników. Choć
przedstawiamy je jako przewagę, to jednak nadaje się
ona tylko dla złoczyńców.
Zdolności nadprzyrodzone
(Mag krwi)
Wymagania: Doświadczony, Spryt k8, Nazista
Umiejętność magiczna: Rzucanie czarów
(Spryt)
Początkowe punkty mocy: –
Początkowe moce: Zależne od Marszałka Gry.
Lista zaklęć:
Aura bólu, bariera (kości), manipulacja żywiołem (wszyst-
kie), mowa zwierząt, niewidzialność, ochrona przed żywiołami,
oplątanie, oszołomienie, oświetlenie/zaciemnienie, pancerz, po-
cisk, podkręcenie, przebranie, przerażenie, przykręcenie, przy-
spieszenie, rozproszenie, rozprysk, szybkość, ścianołaz, talent
bojowy, telekineza, uderzenie mocy, ukrycie/wykrycie magii,
władca marionetek, wybuch, zamęt, zombie.
Magowie krwi nie śledzą punktów mocy. Mogą
używać swych mocy bez ograniczeń, korzystając
z energii życiowych zniewolonych thrallów, trzyma-
nych w zasięgu 13 mil (20 km).
126
Podtrzymywanie: Magowie Krwi mogą podtrzy-
mywać efekty swych mocy bez kosztów w punktach
mocy, ale ponoszą karę -1 do testu Rzucania czarów
za każdą podtrzymywaną moc.
Przeładowanie: Jeśli mag krwi ma mniej thrallów
w zasięgu, niż wynosi podstawowy koszt zaklęcia, i nie
zda testu Rzucania czarów, odnosi 3k6 obrażeń albo
4k6, jeśli wyrzucił 1 na kości umiejętności. Wyzwala-
nie thrallów może być bardzo użyteczną taktyką! Po-
nadto stosuje się normalne zasady Przeładowania, jak
dla ZN (Magia) w podręczniku podstawowym.
Magowie krwi
Nazistowscy magowie krwi (czasem zwani maga-
mi run) towarzyszą jednostkom na poziomie dywizji,
z reguły trzymając się dowódcy i jego sztabu, ale nie
są formalnie częścią łańcucha dowodzenia. Na polu
bitwy magów krwi wysyła się na front, gdzie są naj-
bardziej przydatni, często pozwalając im na swobodne
działanie. Z reguły towarzyszy im drużyna specjalnie
wyselekcjonowanych ochroniarzy z SS, zdetermino-
wanych, by utrzymać go przy życiu (albo zabić go, nie
dopuszczając do schwytania go przez aliantów).
Choć długofalowym celem jest mag w każdej jed-
nostce Waffen-SS, nie ma ich po prostu tylu, zatem
większość SS-manów nie spotka nawet magika. Mago-
wie run SS zazwyczaj są częścią elitarnych jednostek,
jak 1 Dywizja Pancerna SS „Leibstandarte SS Adolf
Hitler” (niegdyś gwardia przyboczna Hitlera) czy 2
Dywizja Pancerna SS „Das Reich”. Raczej nie wysyła
się ich do jednostek SS złożonych z cudzoziemców,
może za wyjątkiem dywizji „Nordland” i „Wiking”.
Sonderkommando H ma też specjalne oddziały
Einsatzgruppen, dowodzone przez potężnych magów
krwi, które wysyłane są na ważne misje dla Heinricha
Himmlera czy samego Führera.
Magowie Krwi to jedni z głównych łotrów Nie-
samowitej Wojny. Gdy bohaterowie spotkają jednego
z nich, powinno być to przerażające doświadczenie.
Magowie krwi są niemal co do jednego bezwzględny-
mi nazistowskimi fanatykami, całkowicie oddanymi
Hitlerowi i celom NSDAP. Nic ich nie powstrzyma
przed osiągnięciem celów misji i nie będą okazywać
litości swym wrogom. Są okrutni, zajadli oraz całko-
wicie i bezwzględnie źli.
Magowie krwi mają co najmniej rangę Haupt-
sturmführera w SS. Potężniejszych magów run stwo-
rzysz na podstawie poniższego szablonu.
Nazistowski mag krwi
Cechy: Duch k10, Siła k6, Spryt k10, Wigor k8,
Zręczność k6
Umiejętności: Rzucanie czarów k10, Skradanie
k6, Spostrzegawczość k8, Walka k6, Wiedza
(Strategia) k6, Wspinaczka k6, Wyśmiewanie k6
Charyzma: -4, Tempo: 6, Obrona: 5, Wytrzymałość: 6
Zawady: Chojrak, Fanatyk, Krwiożerczy
Przewagi: Baczność!, Charakterny, Czujny, Do
szturmu!, Opanowany, Stopień (Oficer),
Zdolności nadprzyrodzone (Magia runów).
Zaklęcia: Zazwyczaj pocisk, podkręcenie/przykręcenie,
przerażenie i władca marionetek.
Sprzęt: Pistolet Walther P38 (12/24/48, 2k6-1), pejcz
lub laska, kapsułka z cyjankiem.
Starcia
na wielką skalę
Czasem możesz zechcieć rozegrać naprawdę
wielkie starcia, korzystając z figurek, jak na przykład
prawdziwą bitwę z czołgami, artylerią i samolotami.
Można łatwo to zrobić w systemie Savage Worlds, ale
możesz odkryć, że potrzebujesz bardzo dużego sto-
łu do gry! Oto kilka rekomendacji do prowadzenia
takich walk.
• Zastosuj skalę tak, by 1 cal na stole oznaczał 3”
w mechanice gry (możesz wtedy użyć figurek 15mm
lub 20mm).
• Rozdaj każdej stronie kartę, zamiast poszczegól-
nym postaciom czy oddziałom. W ten sposób gra-
cze po jednej stronie mogą działać jednocześnie, co
bardzo przyspieszy rozgrywkę. Jeśli bohater z prze-
wagą taką jak Opanowany chce działać osobno,
może to uczynić.
• Upewnij się, że wszyscy gracze (niekoniecznie ich
postaci) mają mniej więcej równą liczbę Blotek i po-
jazdów pod kontrolą.
• Podziel zasięgi przez 3 (zatem zasięg pistoletu to
4/8/16).
• Wzorniki Wybuchów są o jeden stopień mniejsze
– Małe Wzorniki Wybuchu mają rozmiar dwudzie-
stogroszówki.
Bitwy
Nie ma w tym nic dziwnego, że podczas gry w
Weird War II będziesz korzystać z reguł dotyczących
abstrakcyjnych bitew. Chcesz wpakować bohaterów
w sam środek bitwy o Kursk czy sprawić, że posta-
wią poprzeczkę nad T podczas bitwy w Zatoce Leyte?
Możesz to zrobić!
Chcąc odtworzyć historyczną bitwę, możesz ze-
chcieć poszukać trochę wiadomości, by dowiedzieć
się, gdzie i kiedy została ona stoczona i jakie siły bra-
ły w niej udział. Nie musisz znać każdego plutonu,
ale powinieneś przynajmniej wiedzieć, jakie były tam
główne siły (dywizje, dywizjony lotnicze czy duże
okręty).
Gdy chcesz rozważyć, co bohaterowie mają do ro-
boty w historycznej bitwie, przyjrzyj się akcjom, które
były kluczowymi punktami zwrotnymi – to właśnie
tam powinni walczyć bohaterowie. Jeśli to na przykład
radzieccy żołnierze pod Stalingradem, przed okrąże-
niem niemieckiej szóstej armii, niech obronią fabryki
„Czerwony Październik”. Jeśli to amerykańscy piloci
pod Midway, niech to oni przechwycą japońskie krą-
żowniki z samolotami nadal na pokładzie. Owszem,
czasem będziesz musiał nagiąć historię, by to boha-
terowie odegrali ważną rolę, ale opowiadasz właśnie
epicką historię wojenną!
Proporcje tur bitwy
Proporcje tur w bi-
Rozmiar sił w walce twie (Rundy posta-
ci do rund bitwy)
Lądowe
Bataliony lub regimenty 2:1
Dywizje 3:1
Armie 4 lub 5:1
Powietrzne
Dywizjon 1:1
Skrzydła lub zgrupowania 2:1
Okręgi obrony powietrznej 3:1
Morskie
Grupa okrętów 2:1
Flotylla, brygada okrętów 3:1
Flota 4:1
Nawet jeśli bohaterowie nie są kluczowymi po-
staciami w bitwie, to ich czyny powinny wpłynąć na
zwycięstwo lub porażkę ich strony, zatem postaraj się
kierować na nich „kamerę”. Możesz łatwo to osiąg-
nąć, rozgrywając kilka rund akcji w skali bohatera,
a następnie rundę bitwy. Możesz rozgrywać walkę bo-
haterów na zmianę z bitwą, ale możesz też posłużyć
się powyższą tabelą, by uzyskać ogólne sugestie.

127
 To sprawia, że bohaterowie znajdą się w samym
środku akcji i będą mogli zobaczyć, jak ich działania
wpłyną na wynik bitwy. Proporcje są elastyczne i nie-
co abstrakcyjne – na przykład wymiana ognia między
dwoma plutonami może być tylko częścią wielkiego
starcia wielu dywizji zajmującego cały dzień. Jednak
walka toczona przez bohaterów jest jednym z kluczo-
wych czynników wpływających na całą bitwę. Prze-
platając sceny walki bohaterów z rundami bitew, two-
rzysz bardziej interaktywną rozgrywkę.
Jeśli bohaterowie dobrze sobie radzą w swej walce,
Marszałek Gry może przyznać ich stronie +1 do testu
Wiedzy (Strategia). To MG określa, czy bohaterowie
zasługują na premię – jeśli kładą Niemców pokotem,
utrzymują pozycję czy dokonują innych bohaterskich
czynów, bez wątpienia zasługują na premię. Jeśli jednak
nie mogą trafić w stodołę, nie udaje im się powstrzy-
mać nieprzyjaciela, odnoszą rany albo ich zachowanie
nie licuje z honorem munduru, nie otrzymają premii
(a bardzo okrutni Marszałkowie mogą narzucić nawet
karę -1 do testu Strategii).
Nawet jeśli bohaterowie nie są osobiście odpowie-
dzialni za dowodzenie ich stroną, niech gracze rzucają
za dowódcę.
Poczytalność
Wojna jest i tak wielkim stresem dla człowieka –
a niesamowitości w Weird Wars są jeszcze większym
128
obciążeniem! By odzwierciedlić umysłową presję na
walczących, każda Figura ma nowy współczynnik –
Poczytalność, równy 2+połowa kości Ducha, plus
modyfikacje za przewagi i zawady. Zazwyczaj tylko
kontakt z nadprzyrodzonymi stworzeniami powoduje
utratę Poczytalności, choć niektóre przedmioty (księ-
gi, dziwne posążki i inne, jeszcze bardziej ezoteryczne
obiekty) mogą również zmienić poziom Poczytalności
wedle uznania Marszałka Gry.
Utrata Poczytalności
Podczas gdy „normalna” groza wojny czasem wy-
starczy, by sprawić, że największy twardziel się zała-
mie, to kontakt z nienaturalnymi stworami może tylko
przyspieszyć ten proces. Mroczne, przerażające isto-
ty czające się w zakamarkach pól bitwy Niesamowitej
Wojny sprawiają, że nieubłagane ześlizgnięcie się w ot-
chłań szaleństwa jest coraz szybsze.
Kiedy bohater obleje test Strachu, traci punkt Po-
czytalności. Krytyczna porażka oznacza stratę dwóch
punktów.
Powrót do równowagi
Generalnie kilka dni odpoczynku wystarczy do
odzyskania Poczytalności. Czasem też zwycięstwo
nad siłami ciemności może mieć podobny efekt. Dwa
miesiące bez utraty Poczytalności również mogą się
przyczynić do odzyskania 1 punktu Poczytalności.
W poniższej tabeli zestawiliśmy, jak możesz odzyski-
wać równowagę. Jako Marszałek Gry masz też swobo-
dę w ustalaniu innych sposobów odzyskiwania Poczy-
talności w zależności od twej kampanii. Poczytalność
postaci nie może przewyższyć 2 plus połowy Ducha.
Tabela odzyskiwania
Poczytalności
Wydarzenia Odzyskanie
Każde trzy dni odpoczynku +1
Udana misja +1
Dwa „spokojne” miesiące +1
Problemy
Jeśli Poczytalność postaci będzie za niska, będzie
on nerwowy, rozedrgany i nieco osobliwy. Jeśli nie
podda się go leczeniu, stanie się niebezpieczny. Boha-
terowie, których Poczytalność spadnie do 2 lub mniej,
są „dziwni”. Ludzie nie czują się przy nich swobod-
nie, a sami bohaterowie z trudem dopasowują się do
społeczeństwa. Powinni wybrać drobną zawadę psy-
chiczną do odgrywania, dopóki ich Poczytalność nie
wzrośnie do 3 lub więcej.
 Jeśli Poczytalność bohatera spadnie do 0, staje się
on naprawdę obłąkany i musi rzucić w tabeli psychozy
(patrz niżej). Niektóre z wyników mają zasady mecha-
niczne, zaś inne narzucają tylko odgrywanie postaci.
Poczytalność nie może spaść poniżej 0. Jeśli bo-
hater miałby znów stracić Poczytalność, rzuca po raz
kolejny w tabeli psychozy.
Bardzo trudno jest wyjść z tej spirali. Metody od-
zyskiwania Poczytalności podane powyżej nie działają,
wymagana jest opieka psychiatry. Każdy tydzień pod
opieką doktora pozwala choremu na wykonanie testu
Sprytu. Sukces oznacza, że znika jedna psychoza. Jeśli
pozbył się już w ten sposób wszystkich psychoz, może
odzyskać jeden punkt Poczytalności.
Możesz ukrywać ten proces przed graczami, ale
upewnij się, że wiedzą, że szaleństwo to śliskie zbocze
prowadzące do przepaści…

Tabela psychozy
k20 Wynik
1-3 Przesądny: Bohater odkrył coś, czy to religię, czy króliczą łapkę, czy obrazek swej narzeczonej scho-
wany w hełmie - to pomaga mu rozprawić się z przeżywanymi niebezpieczeństwami. Wybierz prosty
nawyk lub przedmiot, wokół którego narosło to przekonanie. Tak długo, jak przesądy bohatera są
niezakłócone, bohater działa normalnie. Jednak jeśli nie ma pod ręką przedmiotu lub nie może anga-
żować się w nawyk, ma karę -1 do testów współczynników.
4-6 Nieobecne spojrzenie: Wystarczy spojrzeć w oczy postaci, by zorientować się, z jaką grozą mierzył się
bohater. Ponosi karę -2 do testów Spostrzegawczości.
7-8 Retrospekcje: W sytuacjach stresu bohater przypomina sobie przeszłe spotkania i martwych towarzy-
szy. Ciągnie dwie karty akcji i działa na gorszej. Jeśli ma przewagę Opanowany lub podobną, ciągnie
o jedną kartę mniej. Bohater może sprężyć się i ograniczyć retrospekcje na czas jednej bitwy, zdając
test Ducha -4.
9-10 Fatalista: Bohater przeżył wiele i widział, jak towarzysze umierają na jego rękach. Widział i robił
rzeczy, których większość ludzi wolałaby uniknąć. Sprawia to, że trudno mu nawiązać więzi… po co
to robić, jeśli inni to tylko mięso armatnie. Bohater ponosi karę -4 do Charyzmy, bo trudno mu się
zobowiązać do działania.
11-12 Koszmary: Sny ofiary nawiedzają odtąd rzeczy, które widział. By zasnąć, potrzebuje środka usypiają-
cego – na froncie zazwyczaj jest to alkohol. Bohater jest stale zmęczony. Gdy trzeba spać, oblany test
Wigoru -2 oznacza, że bohater nie może zasnąć.
13-14 Uzależnienie: Wielu żołnierzy zagląda do butelki po wojennych przeżyciach, by uspokoić się i oddalić
ból i stres. Kilku za to uzależniło się od morfiny. Takie środki, choć pozwalają oddalić od siebie ból
i demony przeszłości, sprawiają jednak, że żąda się więcej. Bohater zyskuje poważną zawadę Nawyk.
15-16 Drgawki: W sytuacjach stresowych, w tym w walce, bohater popada w drgawki. Zmniejsza to wszelkie
testy Zręczności i umiejętności opartych o Zręczność o -2.
17-18 Paranoja: Ten żołnierz widział na froncie rzeczy, których rząd nigdy nie wyjaśni. Bohater wierzy, że
każda tajemnica ma drugie dno, i próbuje dopasować każdą kwestię do swojej chorej wizji świata.
Zyskuje poważną zawadę Świr oraz karę -2 do Charyzmy.
19-20 Żądza krwi: Taki bohater zabił więcej przeciwników niż inni i wielekroć był dość blisko, by spojrzeć
wrogom prosto w oczy. Rozlew krwi i ogrom przemocy sprawiły, że bohater zaczyna rozkoszować
się rzezią. Ten psychopata otrzymuje zawadę Krwiożerczy, z jedną różnicą. Jeśli nie może zabić kogoś
w walce wręcz co siedem dni, staje się okrutny i niebezpieczny, dopóki nie zaspokoi swej żądzy krwi.

129
 Rozdział siódmy –
kampanie
Są z naszej lewej, są z prawej, są za nami i przed nami… Tym razem nie mogą uciec!
– gen. dywizji Lewis B. „Chesty” Puller
Teraz dysponujesz wszystkimi informacjami,
statystykami i zasadami niezbędnymi do rozegra-
nia dowolnej przygody wojennej. Pozostaje ci tylko
rozważyć, co z nimi zrobisz. W niniejszym rozdziale
znajdziesz informacje dotyczące rodzajów kampanii,
które możesz rozegrać, przegląd głównych teatrów
wojny i pomysły na przygody z nimi związane oraz
wielki generator misji mogący pomóc ci w stworzeniu
tysięcy przygód.
Standardowe kampanie
W standardowej kampanii Weird War II gracze
tworzą postaci żołnierzy, marynarzy lub lotników, któ-
re następnie biorą udział w kilku sesjach rutynowych
misji. Teatr i rodzaj kampanii może pomóc ci w okre-
śleniu częstotliwości i rodzaju misji jednostki, do któ-
rej należą bohaterowie. Na przykład kampania skupia-
jąca się na amerykańskiej piechocie może rozpocząć
się w D-Day (albo wcześniej, z prologiem opisującym
szkolenie żołnierzy w Anglii). Po scenach pierwszych
lądowań bohaterowie zdobywają przyczółek na plaży,
następnie rozpoczynają dwa miesiące walk wśród ży-
wopłotów, w końcu ruszając na Paryż. Jeśli możesz
określić początkowe i końcowe punkty jakiejś bitwy
lub kampanii wojskowej, możesz powiązać z nimi
swoją rozgrywkę.
Wraz z rozwojem działań wojennych pojawiają
się rzeczy niesamowite, począwszy od dziwnych, ale
nadal możliwych do wytłumaczenia zjawisk. W końcu
bohaterowie stykają się z bez wątpienia nadprzyro-
dzonymi zjawiskami. Może umarli powrócili do życia,
może bohaterowie natknęli się na konstrukt Niemców
albo starożytny mit czy legenda okazuje się aż nazbyt
prawdziwa.
W tym miejscu prawdopodobnie skontaktuje się
z nimi Biuro Operacji Specjalnych (BOS/OSI) lub
sowieckie Biuro Spraw Paranormalnych (BPD). Ujaw-
nią przed bohaterami nieco informacji, prowadząc ich
w końcu do prawdy o siłach ciemności i pragnieniach
Nazistów, by nimi zawładnąć. Niektórzy żołnierze
130
mogą nawet stać się kapelanami lub psionikami, by
uzyskać odrobinę mocy nadprzyrodzonych.
Od teraz kampania nieco się zmieni. Drużyna wal-
czyć będzie wraz ze swą macierzystą jednostką, ale od
czasu do czasu, w bardziej niezwykłych przypadkach,
kontaktować się z nimi będzie BOS lub BPD. W koń-
cu mogą stać się pełnoprawnymi agentami BOS lub
BPD, zależnie od rozwoju wydarzeń. Gdy to się stanie,
będą agentami do końca wojny – albo do śmierci, ka-
lectwa lub obłędu.
Kampanie BPD i BOS
Kampanie mogą rozpocząć się, gdy bohaterowie
są już pełnoprawnymi agentami BOS lub BPD. Boha-
terowie powinni wtedy rozpocząć jako Doświadczone
postaci.
W ten sposób możesz połączyć bardzo różne typy
postaci walczące ramię w ramię: partyzantów, mary-
narzy, lotników, żołnierzy piechoty, czołgistów, a na-
wet naukowców. Takie oddziały mogą być złożone
z przedstawicieli wielu narodowości – Anglicy mogą
służyć wraz z Amerykanami, Egipcjanami czy nawet
Rosjanami poza frontem wschodnim. W skład dru-
żyny może nawet wchodzić „dobry Niemiec” chcący
walczyć z grozą, którą rozpętał jego rząd.
W takiej kampanii każdy gracz powinien opisać,
w jaki sposób jego bohater został agentem BOS oraz
z jakimi dziwnymi stworami się zetknął. Jednak nie po-
winieneś pokazywać im rozdziału Potwory Niesamowitej
Wojny tak, by wybrali, z jakim potworem się zetknęli –
zyskaliby w ten sposób zbyt dużo konkretnych infor-
macji. Pozwól im, by opisali potwora w bardziej subiek-
tywnych słowach. Możesz potem sam sprawdzić, czy
pasuje to do jednego z potworów w niniejszej książce,
lub sam stworzyć jakiegoś dziwnego, egzotycznego po-
twora, którego wykorzystasz podczas gry.
Agenci BOS i BPD często są wysyłani na misje
samobójcze – taka robota. Z uwagi na ich mistyczną
wiedzę, moce i zdolności nie wysyła się ich po pro-
stu na rzeź przy szturmowaniu bunkrów (aczkolwiek
mogą brać w nich udział, jeśli to konieczne). Tak czy
siak, pamiętaj, że nie zawsze muszą mieć do czynienia
z „potworem tygodnia”. Możesz dać takim agentom
specjalnym misje związane z desantem na tajną bazę
nazistów czy porwaniem wrogiego generała – a będzie
to równie podniecające, co walka z hordą zombie.
Jednostki BOS i BPD zazwyczaj działają samot-
nie, ale mogą otrzymać dodatkowe wsparcie przy
pewnych operacjach. Oddziały BOS zazwyczaj szkolą
się i działają przy wsparciu amerykańskich Rangers
i brytyjskich komandosów, zaś jednostki BPD zazwy-
czaj rozprawiają się z zagrożeniami samotnie, a gdy
sprawy przybiorą zły obrót, wzywają resztę batalionu
BPD. Elitarne jednostki, jak Marine Raiders czy spa-
dochroniarze, mogą towarzyszyć drużynie albo czekać
na rozkaz, by ruszyć do ataku na standardowe cele,
gdy bohaterowie rozprawili się już z nadprzyrodzony-
mi zagrożeniami. Te oddziały specjalne nie mają do-
stępu do informacji BOS/BPD, ale widzieli dość, by
nie zadawać pytań.
Jednostrzałówki
Możesz też wykorzystać setting w jednostrzało-
wych przygodach. Taka rozgrywka pozwoli wam na
wykorzystanie wielu różnych teatrów wojny w róż-
nych okresach. Może raz bohaterowie eskortują B-17
do Berlina w swoich P-51, a tydzień później zdoby-
wają plaże Tarawy na Pacyfiku. Dzięki jednostrzałom
możecie też zorientować się co do preferowanego te-
atru i okresu wojny oraz stylu rozgrywki – i potem
przejść do regularnej kampanii.
Bohaterowie w jednostrzałówkach nie muszą być
Nowicjuszami. Zależnie od potrzeb przygody możesz
zaszaleć i dać graczom do stworzenia bohaterów do-
wolnej rangi. W ten sposób gracze otrzymają szansę
na wypróbowanie przewag, z których do tej pory nie
korzystali. Jeśli prowadziłeś im misje związane z pie-
chotą, możesz dzięki postaciom pilotów lub maryna-
rzy pokazać graczom masę nowych, innych koncepcji
i zdolności.
Potyczki
Zasady Savage Worlds świetnie nadają się do rozgry-
wania wielkich bitew przy pomocy figurek lub karto-
nowych żetonów. Dzięki zasadom możesz rozgrywać
starcia kompanii przy pomocy czołgów, artylerii czy
wsparcia powietrznego. Możesz też poszukać scenariu-
szy do Weird War, wykorzystując Showdown, naszą me-
chanikę do gier bitewnych na podstawie Savage Worlds.
Teatry wojenne
Druga Wojna Światowa toczyła się na trzech
„teatrach” wojny – na froncie europejskim, froncie
wschodnim i na Pacyfiku. Północną Afrykę i Chiny-
-Birma-Indie (CBI) można uznać za „pod-teatry” Eu-
ropy Zachodniej i Pacyfiku. Poniższe opisy pomogą ci
odkryć, jaką kampanię chcesz poprowadzić i w jakich
misjach brać będą udział bohaterowie.
Opisaliśmy tu najważniejsze kampanie i okresy
działań wojennych. Na tej podstawie możesz rozpo-
cząć własne badania i przygotowania. W opisie każdej
kampanii podaliśmy poszczególne szczegóły:
131
 • Miejsce: Ogólne wskazanie miejsca, gdzie toczy
się kampania.
• Data: Przybliżone daty początku i końca działań
wojennych na obszarze.
• Główne jednostki: Wykaz jednostek wojsko-
wych, które walczyły na tym obszarze.
• Przygody: Te krótkie opisy mają za zadanie dać
parę pomysłów Marszałkowi Gry, podaliśmy je
w przybliżonym porządku chronologicznym w ra-
mach działań na obszarze kampanii.
Po opisie znajdziesz kilka przykładów Brawuro-
wych Opowieści odpowiednich do teatru wojny. Wy-
korzystaj je jako punkty wyjścia, gdy będziesz chciał
lub chciała wprowadzić trochę niesamowitości.
W końcu po każdej sekcji znajdziesz „Mega-kam-
panię”, łączącą wszystkie operacje w jedno. Te połączą
w całość obszary i działania, tak byś mógł przeprowa-
dzić oddział bohaterów przez wojnę. Choć jest tu po-
dana chronologia wydarzeń, to jednak bez problemu
Marszałek Gry może wprowadzić własne przygody.
Front Zachodni (FZ)
Front europejski był główną areną drugiej wojny.
Od Wielkiej Brytanii, po Skandynawię i Włochy, woj-
na pustoszyła Europę. W połowie 1940 Trzecia Rze-
sza kontrolowała w zasadzie całą Europę i tylko An-
glia broniła się przeciwko wojskom Hitlera. Gdy tylko
Niemcy ugrzęźli w Rosji, alianci rozpoczęli szturm
na zachodnie granice podbitych terytoriów, najpierw
w Afryce Północnej, następnie we Włoszech, a w koń-
cu i we Francji po inwazji w D-Day.
Francja 1940 (siły lądowe)
Miejsce: pogranicze Francji i Belgii
Data: 4 maja – 4 czerwca 1940
Główne jednostki: Brytyjski Korpus Ekspedycyj-
ny: 51 Dywizja, 1 Pancerna; Francja: 4 DI (Divi-
sion d’Infanterie, dywizja piechoty), 21 DI, 1 DIR
(Division Infanterie Motorisée, dywizja piechoty
zmotoryzowanej), GBC 510 (Groupe de Batta-
lions de Chars, brygada pancerna); Niemcy: 7
Dywizja Pancerna Rommla, 251 Regiment Zme-
chanizowanej Piechoty Waffen-SS, Leibstandarte
Adolf Hitler.
Blitzkrieg! Bohaterowie muszą opóźnić niemiecki
szturm, podczas gdy reszta ich jednostki się ewa-
kuuje. Nowa niemiecka taktyka jest szokiem dla
żołnierzy, a zwłaszcza dla ich dowódców, którzy
nie potrafią dostosować się dość szybko do obec-
nej sytuacji. Oznacza to, że oddział może być
zmuszony do wykonywania misji bardzo niekon-
wencjonalnych.
132
Ostatnia szarża szaserów: Bohaterowie dołączają
do francuskiej jednostki pancernej przygotowują-
cej desperacki kontratak. Dowódca jest odważny,
ale nie docenia wroga, z którym się mierzy. Czy
bohaterom uda się przekonać go, by unikał niepo-
trzebnych starć w imię „honoru”? A może ta stara
szabla przy jego pasie związana jest jakoś z jego
prapradziadkiem, marszałkiem Ney?
Cud pod Dunkierką: Gdy oddziały brytyjskie ewa-
kuują się z Francji pod Dunkierką, bohaterowie
muszą uratować francuskiego szpiega z Paryża.
Czy zdołają dotrzeć na plażę, zanim odpłynie
ostatnia łódź?
Bitwa o Anglię (lotnictwo)
Miejsce: Anglia
Data: lipiec – październik 1940
Główne jednostki: Royal Air Force: Grupa 11
(Hornchurch – dywizjony 54, 65, 74, 266, Big-
gin Hill – dywizjony 32, 501); Luftwaffe: I–III/
Jagdgeschwader 51, I–III/JG26 (“Chłopaki z Ab-
beville”), II Fliegerkorps (bombowce)
Adlertag: Luftwaffe rozpoczyna kampanię mającą za
cel zniszczenie RAF, rozpoczynając od lotniska
bohaterów. Całość zaczyna się od odwracającego
uwagę ataku Luftwaffe na północy.
Orły wylądowały: Na obszarze działania bohate-
rów wylądowali niemieccy komandosi, sabotują-
cy samoloty i sprzęt. Czy da się ich namierzyć
i wyeliminować przed najbliższym napadem Luf-
twaffe?
Ich godzina chwały: Bohaterowie mają rodzinę
i przyjaciół w Londynie – i muszą obronić ich
przed dywanowym nalotem na miasto. Przeszu-
kiwanie ruin i rumowisk w celu ratowania najbliż-
szych może być niezwykle poruszające – ale może
też odkryć rzeczy ukryte od tysięcy lat.
Wilcze stada – bitwa o Atlantyk
(marynarka)
Miejsce: Ocean Atlantycki
Data: 1939
Główne jednostki: Royal Navy: Achilles, Ajax (CA),
Ark Royal (CV), King George V, Hood (BB); US
Navy: Washington (CA), Konwój SC7, Konwój
ONS5, Konwój PQ17; Kriegsmarine: Bismarck
(BB), Gneisenau (CA), Graf Spee (BB), Prinz
Eugen (CA), Scharnhorst (CA), wilcze stada
U-bootów.
Przekroczyć Atlantyk!: Niemcy za cel obrali sobie
transporty aliantów kursujące między Wybrze-
żem Kości Słoniowej a Ameryką Południową,
i to okręt bohaterów musi ich powstrzymać. Bazy
łupieżców znajdują się w ukrytych zatoczkach
 i portach w neutralnych krajach Zachodniej Afry-
ki. Ale stan rzeczy może zmienić się, gdy do kon-
fliktu włączą się upiory niewolników…
Zatopić Bismarcka! Krążownik Bismarck i jego
grupa bojowa nie mogą więcej zagrażać alianckim
statkom! Należy zniszczyć Bismarcka!
Wilki i owca: Konwój musi dotrzeć na miejsce, je-
śli Anglia ma przetrwać. Jednak bohaterowie nie
mogą polegać tylko na wsparciu powietrznym –
rozpoczyna się gra o życie z wilczymi stadami.
Trzeba przeprowadzić bezpiecznie cenny ładunek
przez Atlantyk, w przeciwnym razie wszystko bę-
dzie stracone.
Italia (siły lądowe)
Miejsce: Sycylia, Salerno, Anzio, Rzym, Apeniny
Data: lipiec 1943 – grudzień 1944
Główne jednostki: USA: 7 Armia: 82 Dywizja Spa-
dochronowa, 3 Dywizja Piechoty, 45 Dywizja Pie-
choty, 3rd Rangers; Wielka Brytania: 8 Armia:
50 Dywizja, Royal Marines, 7 Dywizja Pancerna,
1 Dywizja Kanady; Francuskie siły ekspedy-
cyjne: polska 3 Brygada Strzelców Karpackich, 5
Dywizja Piechoty; Wojska niemieckie: Dywizja
Pancerno-spadochronowa “Hermann Göring”,
15 Dywizja Pancerna, 14 Dywizja Pancerna, 29
Dywizja Pancerna, 3 i 15 Dywizja Piechoty, 1 Dy-
wizja Fallschirmjäger; Wojska włoskie: 18 i 207
Dywizje Piechoty
Operacja Husky: Gdy bohaterowie lądują na plaży
Sycylii, włoscy żołnierze rzucają się do ucieczki.
Ale dywizja „Hermann Göring” przygotowująca
kontratak i uzbrojona w Tygrysy ma inne plany.
Anka z Anzio: Zdobywanie przyczółków w Anzio
zmieniło się w wojnę na wyczerpanie zasobów.
Niemcy bombardują pozycje aliantów, wykorzy-
stując wielkokalibrowe działo umieszczone na
wagonie kolejowym, zwane „Anką z Anzio”. Bo-
haterowie za zadanie mają przedostać się przez
linie wroga i zniszczyć cel.
Jeden dzień w Rzymie: Marszałek Kesselring naka-
zał 10 Armii na wycofanie się na północ, za Linię
Gotów w Apeninach. Bohaterowie wkraczają do
wyzwolonego Rzymu i mają dzień, by uczestni-
czyć w uroczystościach. Ale niemieccy dezerterzy
i przestępcy kuszeni są nagrodami za głowy ame-
rykańskich żołnierzy.
Dzisiejszym celem jest…
(lotnictwo)
Miejsce: bazy w Anglii, cele we Francji, Belgii, Holan-
dii i Niemczech
Data: 1942 – 1945
Główne jednostki: RAF: Dywizjony 305 (Welling-
tons) i 617 (Mosquitoes), 31 grupa myśliwców
(Spitfire); US 8th Air Force: Grupy bombardier-
skie: 306 (B–17), 95 (B–17), 56 grupa myśliwców
(P–47), 357 grupa myśliwców (P-51); Luftwaffe:
Luftflotte 3: Stab/KG51 (Me262), JG1(Fw190),
JG27, JG53; Luftflotte Reich: Stab/JG 300
(Me109, Fw190), Stab/JG301 (Fw190), Stab/
NJG6 (Ju88, Bf110)
O jedną tamę za blisko: Tamy na Ruhrze muszą zo-
stać zniszczone. Eskadra bohaterów musi dotrzeć
tam w nocy, przelatując nisko i przedzierając się
przez wrogie myśliwce, ostrzał… i potworności.
133
 Szklana góra: Zniszczenie fabryki łożysk w Sch-
weinfurt może znacznie skrócić wojnę – ale pró-
ba może skrócić również żywoty bohaterów. Nie
ma dostatecznej ilości myśliwców, by zapewnić
eskortę bohaterom, więc ci muszą przeprowadzić
bombowce przez ostrzał przeciwlotniczy i patrole
wrogich myśliwców, by zniszczyć cel… no i trze-
ba jeszcze wrócić do bazy.
Niebo nad Rzeszą: Wojna się kończy, a naloty bom-
bowe na samo serce Niemiec spotykają się z ma-
lejącą liczbą przeciwników – jednak ich zajad-
łość tylko rośnie. Co więcej, niemieckie nowinki
techniczne – samoloty odrzutowe i rakietoplany
– znacznie przerzedzają szeregi bombowców. Czy
bohaterowie zdołają doprowadzić swój bombo-
wiec nad cel?
D-Day (siły lądowe)
Miejsce: Normandia
Data: 6 czerwca – 14 czerwca 1944
Główne jednostki: USA: 29 i 1 Dywizja Piechoty,
101 i 82 Dywizja Spadochronowa; Wielka Bryta-
nia: 6 Dywizja Spadochronowa, 50 Dywizja Pie-
choty, 3 Kanadyjska Dywizja Piechoty; Niemcy:
12 Dywizja Pancerna SS, 21 Dywizja Pancerna,
716 i 352 Dywizja Piechoty
Do wyłomu!: Bohaterowie graczy są w pierwszej fali
szturmu, biegnąc pod ostrzałem z łodzi desanto-
wej. Ogromne bunkry na odkrytej plaży zalewa-
ją ją ogniem maszynowym, okopy sięgają aż do
klifów morza, a jeszcze dalej znajdują się jeszcze
straszliwsze umocnienia. To będzie długi dzień…
Rozbroić działa: Po zniszczeniu niemieckich forty-
fikacji na klifach nad plażami bohaterowie muszą
ruszyć w głąb lądu i szybko pozbyć się baterii ar-
tyleryjskich. Niemcy jednak bawią się w chowane-
go, przemieszczając działa, gdy tylko te skończą
ostrzał, zatem zadanie jest trudne.
Utrzymać pozycję: Niemcy znani są z agresywnych
kontrataków. Bohaterowie muszą utrzymać klu-
czową pozycję przeciwko atakowi czołgów SS. Je-
śli żołnierze nie spotkali się jeszcze z SS-manami,
ich umiejętności i fanatyzm powinny zaskoczyć
bohaterów.
Piekło wśród żywopłotów
(siły lądowe)
Miejsce: Normandia, półwysep Cotentin, Saint-Lô,
Caen
Data: sierpień 1944
Główne jednostki: 1 Armia USA: 28, 29, 90 Dy-
wizja Piechoty, 2, 3 Dywizja Pancerna; 2 Armia
Brytyjska: 15, 43, 50 Dywizja Piechoty, 7 Dywi-
zja Pancerna; 1 Armia Kanadyjska: 2, 3 Dywizja
134
Piechoty; Armia Niemiec: Szkolna Dywizja Pan-
zer Lehr, Dywizje Pancerne SS: 1, 2, 9, 10 i 12, 3
Dywizja Fallschirmjäger, Dywizje Piechoty: 243,
276, 277, 326, 353
Jeśli uda się przeżyć: 29 Dywizja Piechoty sunie
w stronę Saint-Lô, ale Niemcy bronią się zaciekle.
Normańskie żywopłoty bynajmniej nie ułatwiają
życia. Bohaterowie muszą pokonać umocnioną
fortyfikację, bronioną przez weteranów. Gdzieś
tam jest działo przeciwpancerne, niszczące każdy
amerykański czołg, któremu uda się przebić przez
bocage. Jedno działo zatrzymuje całą ofensywę
i dowódca nakazuje bohaterom zniszczyć je i za-
bezpieczyć posterunek. – Jeśli przeżyjecie – po-
wie bohaterom – czeka was awans.
Polacy się bronią: 5 i 7 Armia Niemiec ewakuuje się
z Kotła Falaise, podczas gdy alianci naciskają na
nich z północy, południa i od zachodu. 1 Polska
Dywizja Pancerna generała Maczka szarżująca,
by okrążyć i schwytać Niemców, sama została
schwytana na wzgórzu Mont Ormel, zwanym
Maczugą. Zdesperowani, by utrzymać drogę do
ewakuacji, Niemcy rzucają wszystko przeciwko
Polakom, w tym 2 i 12 Dywizję Pancerną Waffen-
-SS. Bohaterowie, mający służyć jako oficerowie
łącznikowi z podpułkownikiem Koszutskim, zo-
stali odcięci razem z Polakami.
Tygrys ludożerca: 2 i 3 Dywizje Kanadyjskie, wal-
czące jako część operacji Goodwood pod do-
wództwem gen. Montgomery’ego, mają prob-
lem. Niemcy mają prawdziwego asa – genialnego
dowódcę czołgu Tygrys wraz z plutonem, nisz-
czącego wszelkie próby zwiadu dalej na drodze.
Bohaterowie muszą zlokalizować niemiecki czołg,
wymanewrować go i zniszczyć.
Operacja Dragoon (siły lądowe)
Miejsce: Południe Francji, dolina Rodanu
Data: sierpień – wrzesień 1944
Główne jednostki: 7 armia USA (Gen. Patch): 1
Dywizja Pancerna, 3, 36 i 45 Dywizja Piechoty;
Francja Walcząca: 3 Algierska Dywizja Piecho-
ty, 9 Kolonialna Dywizja Piechoty, komandosi
(operacje Rosie i Romeo); Niemcy (Gen. Wiese):
Dywizje Piechoty: 148, 189, 198, 242, 338 oraz 11
Dywizja Pancerna.
We mgle: Nocne zrzuty spadochronowe nigdy nie są
proste – a gdy do tego doda się mgłę, skoczek
sam prosi się o kłopoty. Jednostka bohaterów ma
za zadanie zdobyć wioskę Le Muy wczesnym ran-
kiem. Jeśli nie zagubią się we mgle, kiepska wi-
doczność może pomóc im w przejęciu wsi z nie-
mieckich rąk.
Wracając do domu: Francuskie oddziały wraz z An-
glikami i Jankesami lądują na Lazurowym Wy-
brzeżu. Gdy alianci ruszają doliną Rodanu, fran-
cuscy oficerowie z ochotą przewodzą szturmowi.
Jednak chęć uwolnienia ojczyzny może doprowa-
dzić do kłopotów – Niemcy nadal będą zaciekle
się bronić.
Paragraf 22: Wojna prawie się skończyła. Walki na
Zachodzie są już tylko formalnością, a kto chce
wobec tego zginąć? Twoi przełożeni są niekom-
petentni, a ty jesteś tylko trybikiem w wielkiej woj-
skowej machinie. Jedynym sposobem na wyrwanie
się z młyna jest zginąć, odnieść ciężkie rany albo
otrzymać urlop na podstawie 8 Sekcji Regulaminu
US Army – dotyczącej zdrowia psychicznego. Czy
zdołasz przekonać innych o swoim obłędzie, tak,
by przełożeni odesłali cię do domu? A jeśli wiesz,
że jesteś szalony, to czy naprawdę jesteś szalony?
O jeden most za daleko
(siły lądowe/lotnictwo)
Miejsce: granica Belgii i Holandii, Eindhoven, Nij-
megen, dolina Renu
Data: wrzesień – listopad 1944
Główne jednostki: British Army: 1 Dywizja Spa-
dochronowa, Gwardia Irlandzka (dyw. pancerna).
US Army: 82 i 101 Dywizja Spadochronowa;
stawić swych towarzyszy na pastwę SS – a jeszcze
Niemcy: 22, 34 i 90 Dywizja Piechoty, 9 i 10 Dy-
trudniej samotnie przełamać okrążenie.
wizja Pancerna Waffen-SS.
Ucz się, młody: Młodemu, niedoświadczonemu Bitwa w Ardenach (siły lądowe)
oficerowi powierzono dowodzenie plutonem bo- Miejsce: Belgia – Ardeny (Bastogne, Houffalize, St.
haterów jeszcze przed zrzutem w Holandii. Nie Vith)
jest złym człowiekiem, ale zależnie od tego, jak Data: 1944 – styczeń 1945
żołnierze będą go traktować, może stać się prob- Główne jednostki: US Army: 101 Dywizja Spado-
lemem. Jeśli pomoże mu się w nauce dowodze- chronowa, 3, 7 i 10 Dywizja Pancerna, 28 Dywizja
nia, będzie popełniał błędy, ale będzie się na nich Piechoty, 2 Batalion Rangerów. Niemcy: Dywizje
uczył, by zasłużyć sobie na szacunek ludzi. Jeśli Pancerne: 2, 9, 10 SS, 2, 11 Dywizja Pancerna, 3
jednak będzie traktowany z niechęcią – odwza- Dywizja Panzergrenadierów, 18, 26, 246 Dywizja
jemni to, wysyłając dręczycieli na najgorsze misje. Piechoty, 5 Dywizja Spadochronowa
Zdrowaś Mario: Na północy rzeki Waal jest niemie- Wyłom: Na odcinku frontu gdzie walczą bohatero-
cka armia. Na południu – amerykańska 82 Dywi- wie wszystko wygląda spokojnie. Jednak parę go-
zja Spadochronowa i pancerna dywizja Gwardii dzin przed niemiecką ofensywą drużyna napoty-
Irlandzkiej. Most jest prawdopodobnie podmi- ka w lesie zwiadowców SS. Sztab ignoruje jednak
nowany, zatem trzeba przekroczyć rzekę w bia- wszystkie ostrzeżenia. Późną nocy rozpoczyna
ły dzień. Bohaterowie muszą przepłynąć Waal się ofensywa – od potężnej kanonady artylerii, po
w lekkich płóciennych łódkach, ostrzelać nie- której następuje szturm czołgów i panzergrena-
mieckie pozycje na drugiej stronie i zabezpieczyć dierów. Bohaterowie są odcięci i pozbawieni roz-
most, zanim Niemcy go wysadzą. kazów. Co zrobią?
Pod osłoną nocy: Żołnierze 1 Dywizji Spadochrono- Wszyscy kochają baseball: Otto Skorzeny i jego
wej ewakuują się z Arnhem, osłaniani przez inne komandosi, mówiący doskonałą angielszczyzną,
oddziały tej jednostki w mieście. Drużyna otrzy- przywdziali amerykańskie mundury, by siać zamęt
muje zadanie unikania walk w mieście i dotarcia za liniami wroga. By rozpoznać tych przebierań-
do zgrupowania. Trudno jednak będzie im pozo- ców, ludzie przerzucają się pytaniami związanymi

135
 z baseballem – co sprawia masę kłopotów wszyst-
kim, zwłaszcza tym, którzy nie znają się na tym
sporcie. Bohaterowie muszą wytropić i wyelimi-
nować niemieckich dywersantów.
Merde!: Niemcy okrążają Bastogne, więc drużyna
otrzymuje rozkaz aresztowania cywili w grani-
cach operacyjnych i sprowadzenia ich do centrum
miasta dla ich bezpieczeństwa. Niektórzy stawiają
opór i kłócą się z Jankesami. Podczas takiej wy-
miany zdań następuje atak Niemców i bohatero-
wie muszą chronić cywili.
Droga do Berlina (siły lądowe)
Miejsce: Zachodnie Niemcy, granica Czechosłowacji,
granica Austrii
Data: luty 1945 – maj 1945
Główne jednostki: Amerykańska 12 Grupa Armii
(Gen. Bradley): 3 Armia (Gen. Patton), 7 Armia
(Gen. Patch); Brytyjska 21 Grupa Armii (Gen.
Montgomery): 1 Armia Kanadyjska, 2 Armia
(Gen. Dempsy), 1 Armia (Gen. Hodges), 9 Armia
(Gen. Simpson); Grupa B wojsk niemieckich
(gen. Model): 1 Armia (Gen. Schlemm), 5 Ar-
mia (Gen. Manteuffel), 15 Armia (Gen. Zangen);
Grupa G (Gen. Hauser): 1 Armia (Gen. Obstfel-
der), 7 Armia (Gen. Brandenberger)
Smocze zęby: Jednostka bohaterów dotarła w końcu
do Linii Zygfryda – teraz musi ją tylko przekro-
czyć. A pozycje obronne są naprawdę mocno za-
bezpieczone. Jeśli nie uda się zdobyć kluczowych
umocnień, walka może długo potrwać.
Przekraczamy Ren: Niemcy podczas wycofywania
się w kierunku swojego kraju wysadzają w po-
wietrze każdy most na Renie. Sztab wysyła boha-
terów na daleki zwiad, by znaleźli nienaruszony
most i zaprowadzili tam wojska aliantów. Dopóki
nie nadejdzie wsparcie, jednostka bohaterów musi
albo unikać Niemców – albo obronić most przed
zniszczeniem!
Imiona umarłych: Fanatyczni żołdacy SS, wycofując
się, stają się coraz bardziej agresywni. Gdy bitwa
dobiega końca, drużyna odkrywa obóz koncen-
tracyjny, musi więc zmierzyć się nie z dziwnymi
stworami, lecz z prawdziwą grozą wojny. Opieka
nad ocalałymi to trudne zadanie – ale jest powin-
nością prawdziwych bohaterów. A co postaci zro-
bią z jeńcami z SS?
Brawurowe opowieści
z Frontu Zachodniego
Brawurowe opowieści w Europie Zachodniej
mogą dotyczyć wielu tematów. Możesz czerpać z eu-
ropejskich mitów: gobliny mogą kraść dzieci z siero-
136
cińców w Belgii, a duchy poległych w Pierwszej Woj-
nie powstaną, by się zemścić.
Tutaj działa w najlepsze nazistowska machina
okultystyczna. Magowie krwi i ich potworny pomiot
stają się coraz bardziej widoczni, w miarę jak Trzecia
Rzesza staje się coraz bardziej zdesperowana.
Do tego dodaj wiele najróżniejszych lokacji – od
wiosek pamiętających czasy legionów, przez ruiny
miast po gęste lasy, jak Schwarzwald w Niemczech.
Zwolnienie z rozkazów
(siły lądowe)
Czas: maj – czerwiec 1940
Miejsce: Francja/Belgia
Podczas przerwy w walkach bohaterowie odkry-
wają dobre miejsce na obóz – wśród dawnych oko-
pów Pierwszej Wojny Światowej. Bohaterowie mogą
być zadowoleni, że mają mniej pracy przy przygoto-
wywaniu umocnień – ale ich obecność przebudziła
stado zombie ziejących gazem musztardowym. Pierw-
szy pluton zombie pojawi się w nocy, otoczony gęstą,
niską mgłą.
Jeśli bohaterowie przeżyją atak, odkryją, że ich
namioty mieszczą się na dachu zniszczonego bunkra
z pierwszej wojny. W środku znajdą księgę rachun-
kową zniszczonego tutaj batalionu Kitchenera (jeden
z bohaterów może zauważyć, że przegniłe naszywki
i dystynkcje nieumarłych odzwierciedlają emblemat na
okładce księgi).
Martwi będą atakować w coraz większych licz-
bach, dopóki nie zostaną pochowani lub dopóki od-
dział bohaterów nie opuści obszaru (a martwi nie
mogą odejść, bo nie otrzymali takich rozkazów). Jeśli
kapłan lub kapelan odczyta imiona wszystkich żołnie-
rzy i odprawi ceremonię pogrzebową, zmarłych czeka
ostatni odpoczynek.
Sekrety Monte Cassino (siły
lądowe)
Czas: maj 1944
Miejsce: klasztor Monte Cassino, dolina Liri, Włochy
Klasztor jest kluczowym punktem niemieckich
umocnień. Alianckie bombowce zdołały zbombardo-
wać sam klasztor, ale nie wykurzyły zeń niemieckich
spadochroniarzy (doświadczone oddziały Fallschirm-
jäger). Bombowcom nie udało się też zniszczyć bluź-
nierczych podziemi, w których przetrzymywani byli
thralle magów krwi SS we Włoszech.
Bohaterowie otrzymują misję odnalezienia ukryte-
go czołgu StGIII, który do tej pory zwalczał ofensy-
wę czołgów aliantów. Czołg ukryty jest w domku, by
uniknąć wykrycia z powietrza (zniszczył jedną ścianę W pobliżu znajduje się mały pensjonat prowa-
i wytknął lufę przez okno). Podczas potyczki gracze dzony przez starsze belgijskie małżeństwo. Zapewnią
natkną się na maga krwi SS broniącego swej pozycji. schronienie i pomoc wszelkim aliantom, którzy zjawią
Jeśli czarnoksiężnik zginie, całą sprawę się wyciszy. się w okolicy. Oddział bohaterów zauważy pensjonat,
Potem, gdy bohaterowie ruszą do szturmu na sam zdążając na pozycję, i pewnie pomyśli sobie o tym, że
klasztor, będą musieli zmierzyć się z samym czarow- stanowi dobry punkt zbiorczy w razie, gdyby Niemcy
nikiem (jeśli nie zginął wcześniej) i odkryją szczątki zmusili ich do odwrotu. Swoją drogą, w pensjonacie
martwych i konających thralli w piwnicach klasztoru, jest też serwis zawierający srebrne sztućce, które pew-
ofiary tego i innych magów krwi działających we Wło- nie okażą się przydatne.
szech. Żeby jeszcze bardziej utrudnić im misję, po
pierwszym ataku Niemców bohaterowie otrzymują
Dzieci Hitlera (siły lądowe) wiadomość radiową nakazującą im zlokalizowanie
Czas: Czerwiec 1944 baterii artyleryjskiej Niemców ostrzeliwującej sztab.
Miejsce: Normandia Bateria mieści się na skrzyżowaniu o jakieś 3 km od
W starciach o jedną z mocno bronionych wsi wo- obecnej pozycji drużyny.
kół Saint-Lô bohaterowie ścierają się z fanatycznymi Bohaterowie muszą więc znaleźć działa, wrócić
Niemcami. Drużyna ma za zadanie przejąć wieś, ale do macierzystej jednostki, uniknąć niemieckich patroli
ta jest broniona przez niemiecki oddział – z pozoru i poradzić sobie z wilkołakami SS.
bohaterowie mogą podejrzewać, że jest to jednostka
SS, ale prawda jest o wiele gorsza. Mag krwi dowo- W twierdzy (partyzanci)
dzi oddziałem brutali stworzonych z Hitlerjugend (Si Czas: po upadku Francji
tylko k6)! Miejscowi wieśniacy mogą nawet poprzeć Miejsce: dowolny zajęty przez Niemców kraj w Eu-
nazistów, wierząc, że brutale są po prostu dziećmi. ropie
Rzeczy, które wypełzają z wra- Od pierwszego dnia okupacji Niemcy bardzo
interesują się starym zamkiem
ków (siły lądowe) w dolinie. Ich ciekawość jest
Czas: Sierpień 1944
na tyle wielka, że strzegą go
Miejsce: okolice Falaise, Francja
jeszcze baczniej niż obiek-
Destrukcja niemieckiej armii w kotle Falaise spra- tów o znacznie większym
wia, że magowie krwi mają więcej materiału. Bohate- znaczeniu strategicznym.
rowie mogą spędzić parę dni w miasteczku, by odpo- Pewnego dnia służąca,
cząć po wielkiej bitwie. Pierwszy dzień czy dwa mijają konająca wręcz z głodu
spokojnie, ale nieumarli pozostawieni tu przez magów i poważnie ranna, szuka
krwi wygrzebują się z płytkich grobów i atakują ni- schronienia u bohate-
czego nie podejrzewających aliantów. Wśród pozo- rów. Powie im, że
stawionych przez Heer zniszczonych pojazdów mogą uciekła z twier-
pojawić się też przebudzone wraki. dzy i że Niem-
cy „kontak-
Psy wojny (siły lądowe)
tują się
Czas: grudzień 1944
z diabłem”
Miejsce: Las Ardeński, Belgia
w zamku. To
Jako że ta ofensywa jest „ostatnią szarżą Hitlera”, bohaterowie
Niemcy nie szczędzą wysiłków, by zatrzymać zachod- muszą dowie-
nich aliantów. Jednostkom SS zaczynają towarzyszyć dzieć się, co dzieje
Wehrwolfy, prowadząc ich do szarży. Bohaterowie się w zamku i po-
mają za zadanie zablokować drogę, utrudniając szar- wstrzymać to. A jeśli
żę Niemcom. Gdy idą przez las, by zająć pozycję, za- zdołają jakoś zawia-
czynają śledzić ich dwa Wehrwolfy. Po długiej, zimnej domić aliantów, mogą
nocy siły Niemców ruszają do ataku. Jeśli bohaterom nawet otrzymać pomoc
uda się utrzymać pozycję, likantropy po zachodzie komandosów OSS (lub
słońca zaczną ścigać postaci. Jeśli żołnierze ruszą do BOS).
odwrotu, zostaną odcięci od głównych sił przez inne
nacierające niemieckie jednostki.

137
 Samotny wilk (marynarka)
Czas: po lipcu 1942
Miejsce: linie dostaw aliantów między Islandią
i Nową Fundlandią (tzw. Czarna Jama)
Krążą opowieści o upiornym okręcie, polującym
na transporty tak aliantów, jak i Niemców. Mówią, że
pojawieniu się tej łodzi towarzyszy zgrzyt rozdziera-
nego metalu – tuż przed tym, jak z fal wyłania się wid-
mowy kształt, by zabrać twój okręt ze sobą na dno. To
widmo to der Einzelgänger (str. 221) i to marynarze
graczy muszą – jeśli zdołają – zakończyć rządy terroru
upiora.
Zło wylądowało! (lotnictwo)
Czas: wrzesień 1942
Miejsce: przestworza nad Anglią
Skąd wzięli się tu szwabscy komandosi? Ano,
przylecieli. Trwa bitwa o Anglię, ale samobójcza jed-
nostka niemieckich spadochroniarzy przedostała się
do bazy bohaterów, chcąc zniszczyć ich samoloty na
ziemi. Wyskakują z transportowców ponad zasięgiem
radarów i jak błyskawica lądują na ziemi.
Śmierć na dwunastej (lotnictwo)
Czas: ostatnie dni wojny, od końca ’44 do kwietnia
‘45
Miejsce: niebo nad Trzecią Rzeszą
138
Eskadry przelatujące nad Gothą od jakiegoś czasu
atakowane są przez dziwnych przeciwników – gargul-
ce! Coś przebudziło te prastare stwory, rzucające się
na samoloty obu stron. Zobacz statystyki tych bestii
na stronie 221.
Czarny śluz
(marynarka/lotnictwo)
Czas: dowolny
Miejsce: bombowiec lub okręt
Dziwny czarny olej przesącza się przez poszycie
waszego okrętu lub samolotu – ale nie możecie zna-
leźć źródła przecieku. Cuchnie ohydnie, a załoga co-
raz częściej mdleje od dymu. Owszem, pali się świet-
nie – ale gdyby go wypalić, zniszczy się cały pojazd.
A ci, którzy zginą od dymu, powstaną jako nieumarli!
Źródłem zła może być dziwny kamień znaleziony
przez jednego z załogantów na zapomnianej przez
Boga wyspie. Wystarczy wyrzucić go z pokładu, by olej
przestał się sączyć. A może to jakiś niespokojny duch,
który zginął w wypadku związanym z olejem – i by
nakłonić go do spoczynku, potrzebny jest egzorcyzm
lub pochowanie ciała.
Traktuj nieumarłych jak pokryte ropą zombie
– można ich podpalić, ale będą walczyć, dopóki nie
spłoną – uderzając i rozbryzgując płonącą ropę doko-
ła swych niegdysiejszych towarzyszy.
 Wielka Czerwona
Jedynka
Pierwsza Dywizja Piechoty US Army, „Big Red • 19 grudnia: Wszyscy kochają baseball (str. 137)
One”, walczyła od początku do końca obecności • * grudzień: Psy wojny (str. 139)
Amerykanów w wojnie w Europie. Bohaterowie w tej • grudzień – styczeń: Rozprawić się z czołgami
kampanii to zwykłe trepy – tak zwani Government Is- wroga, następnie samemu ruszyć do ofensywy, od-
sue Joes – typowi piechociarze, ale mogą też należeć pychając Niemców do linii Zygfryda.
do załogi czołgów wspierających Pierwszą Dywizję.
Załączyliśmy tu też niektóre Brawurowe Opowieści 1945: Na Berlin
(oznaczone gwiazdką) – po tych przygodach z boha- • luty: Smocze zęby (str. 138)
terami może skontaktować się BOS. • środek marca: Przekraczamy Ren (str. 138)
• koniec marca – kwiecień: Paragraf 22 (str. 137)
1942/’43 Afryka Północna • 7 maja: Imiona umarłych (str. 138). 1. Dywizja
• listopad: 1 Dywizja Piechoty ląduje w Oranie, piechoty wyzwala obóz koncentracyjny Falkenau.
ale ich przeciwnikami nie są Niemiaszki, lecz woj- Wojna kończy się następnego dnia.
ska Vichy. Bohaterowie mają rozkaz wstrzymywać
ogień i dać żabojadom okazję do przejścia na ich
stronę. Ale nadgorliwy kapitan Vichy nakazuje nie-
Front Wschodni
chętnym podwładnym otworzyć ogień. Niemcy i Związek Radziecki, kierowane bezlitos-
• listopad: Twoje zdrowie, mała (str. 148) nym okrucieństwem Hitlera i Stalina, ścierały się na
• * grudzień: Zaginione miasto (str. 149) Froncie Wschodnim. Żołnierze ginęli tam milionami,
• luty: Schwytany lis (str. 149) a ludność cywilna nie miała żadnej wartości. W po-
równaniu z okrucieństwem na Froncie Wschodnim
1943: Sycylia Niemcy w innych teatrach wojny byli praktycznie
• lipiec: Operacja Husky (str. 135) rycerscy. Dyrektywy Hitlera – rozkaz o komisarzach
• sierpień ’43 – maj 1944: Anglia, szkolenie przed i poddanie cywili radzieckich jurysdykcji wojskowej
lądowaniami w Normandii. sprawiły, że Wehrmacht miał wolną rękę na froncie.
Zabijanie cywili było w pełni legalne, niekaralne przez
1944: D-Day
• 6 czerwca: Do wyłomu! (str. 136)
• 7 czerwca: Rozbroić działa (str. 136)
1944: Piekło wśród żywopłotów
• czerwiec: Utrzymać pozycję! (str. 136)
• lipiec: Jeśli uda się przeżyć (str. 136)
• * lipiec: Dzieci Hitlera (str. 139)
• lipiec – wrzesień: „Jedynka” przebija się przez
Normandię i wyzwala Paryż, a następnie rusza na
Niemcy.
• październik: 1. Dywizja atakuje niemieckie mia-
sto Aachen, zdobywając je w końcu 21 października
po zajadłych walkach w mieście.
• listopad: Wojska amerykańskie ruszają przez las
Hürtgen, docierając do rzeki Roer. Tam na krótki
czas odpoczywają i uzupełniają zapasy.
1944: Bitwa o wybrzuszenie
• 17 grudnia: Dywizja została skierowana, by
wzmocnić amerykańskie linie w Ardenach.

139
 żadne prawo. W stalinowskim Związku Radzieckim
sytuacja nie miała się dużo lepiej – stąd też walka to-
czyła się o przetrwanie.
Polska – Pierwsza, by walczyć
Miejsce: Polska
Data: wrzesień – październik 1939
Główne jednostki: Niemiecka grupa „Południe”:
16 Korpus Pancerny (Hoeppner), 10, 11, 13
Korpus; Grupa „Północ” – 19 Korpus Pancer-
ny (Guderian), 1, 2, 3 Korpus; Wojsko Polskie:
Armia „Poznań”, Armia „Łódź”, Armia „Pomo-
rze”, Armia „Modlin”
Kawaleria przeciwko czołgom: Czołgi Guderiana
przebiły się przez linię i ruszają naprzód. Pol-
skie jednostki przegrupowują się, by zatrzymać
blitzkrieg, ale nie ma już łączności z naczelnym
dowództwem. Bohaterowie należą do jednostki
kawalerii – jedynej na tyle szybkiej, by dotrzeć do
mostu na Wiśle i wysadzić go przed przybyciem
niemieckich tanków. Drużyna ma tylko kilka dział
przeciwczołgowych, ale rozkazy są jasne – utrzy-
mać most tak długo, jak to możliwe, a następnie
go wysadzić.
Polskie orły: Myśliwce PZL P.11 były niegdyś naj-
lepsze na świecie – w 1931. Przeciwko Luftwaffe
w 1939 są one potwornie przestarzałe, ale bohate-
rowie nie mają wyboru. Gdyby spróbowali zmie-
rzyć się z niemieckimi myśliwcami na ich warun-
kach, bez wahania polegliby, zatem polscy piloci
muszą opracować dobrą taktykę, by odciągnąć
niemieckie myśliwce od niszczących Warszawę
bombowców.
Unosząc za granicę głowy: Warszawa padła. Pol-
ska zginęła. Jednak jednostki na południu mają
możliwość przedostania się do Rumunii – póki
Niemcy, Sowieci i Słowacy nie zacieśnią szere-
gów. Wszystkie jednostki gotowe do drogi mają
wycofać się na południe. Niektóre jednostki mu-
szą jednak osłaniać pozostałe, kupując w ten spo-
sób czas. To właśnie drużyna bohaterów będzie
musiała (albo zgłosi się na ochotnika) poświęcić
własne życie, by reszta mogła zbiec.
Finlandia – Wojna Zimowa
Miejsce: Wschodnia Karelia, fińsko-radzieckie po-
granicze
Data: listopad 1939 – marzec 1940
Główne jednostki: Fińska Armia: 6 i 9 Dywizja Pie-
choty; Armia Czerwona: 7, 8, 9, 13 i 14 Armia
Bieg narciarski: Gdy Sowieci ruszają do ataku, bra-
kuje fińskich jednostek, by zacieśnić linie obron-
ne. Bohaterowie są zatem częścią mobilnej „bry-
gady ogniowej”, wyposażonych w narty żołnierzy
140
mających znienacka atakować nacierające wojska
Sowietów. Im więcej kłopotów sprawią Rosja-
nom, tym lepiej, ale muszą stosować taktykę
„uderz i uciekaj”, by nie dać się schwytać. A jeśli
bohaterowie należą do Armii Czerwonej, muszą
wytropić i schwytać Finów.
Motti: Finowie wykorzystują swą znajomość terenu
i mobilność, by odpierać Sowietów. Taktyka zwa-
na „motti” polega na przełamywaniu ofensyw so-
wieckich poprzez wciąganie przeciwników w za-
sadzki, odcinanie jednostek od głównej armii i ich
eliminację. Sowiecka dywizja rusza w stronę Su-
omussalmi i bohaterowie muszą powstrzymać to
natarcie. Za to sowieccy bohaterowie muszą uciec
z zasadzki, gdy Finowie okrążą ich jednostkę.
Sojusznicy: Niemiecki doradca wojskowy chce ob-
serwować Fińską Armię w działaniu. Bohaterowie
muszą eskortować go i zadbać o jego bezpieczeń-
stwo. Gdy ten bada front, atak Sowietów odcina
bohaterów od trasy powrotnej. Oddział nagle
zyskuje szansę pokazania Niemcowi, jak walczyć
z Rosjanami – ale gdy zdołają schwytać radzieckich
więźniów, zobaczą też, jacy są Niemcy, gdy ich gość
z zimną krwią zastrzeli pochwyconych jeńców. Jeśli
bohaterowie należą do Armii Czerwonej, możesz
odwrócić sytuację, pokazując krwiożerczego poli-
truka, dokonującego egzekucji nie tylko na fińskich
jeńcach, ale i na nielojalnych czy zbyt litościwych
radzieckich oficerach i podoficerach.
Barbarossa
– rozpętuje się burza
Miejsce: Rosja
Data: lipiec – sierpień 1941
Główne jednostki: Niemcy: Grupa „Północ”
(Feldmarszałek Von Lieb): 18, 16 Armia, 4 Armia
Pancerna; Grupa „Środek” (Feldmarszałek Von
Bock), 2, 3 Armia Pancerna, 4, 9 Armia; Grupa
„Południe” (Feldmarszałek Von Rundstedt): 6,
11, 17 Armia, 1 Armia Pancerna, 3 i 4 Rumuń-
ska Armia; Armia Czerwona: Front Północno-
-zachodni (Kuzniecow): 8 i 11 Armia; Front
Zachodni (Pawłow): 3, 4, 10, 13 Armia; Front Po-
łudniowo-zachodni (Kirponos): 5, 6, 12 i 26 Ar-
mia; Front Południowy (Tiuleniew): 9, 18 Armia
Za Matuszkę Rossiję: Oficer dowodzący jest nie-
kompetentny. Gdy Niemcy ruszają do ofensywy,
ten nie może podjąć decyzji i popełnia błędy. Jed-
nostka bohaterów otrzymuje rozkaz odwrotu do
punktu zbiórki, ale Niemcy przygotowują okrąże-
nie. Komisarz jednostki chce, by jeden z boha-
terów zastąpił oficera i wyprowadził jednostkę
z okrążenia.
Spalona ziemia: Rozkaz Stalina brzmi: „Wszystkie
cenne nieruchomości, których nie da się przenieść,
muszą zostać zniszczone.” Gdy bohaterowie wy-
cofują się, spotykają wieś, której mieszkańcy nie
są zbyt zadowoleni z perspektywy zniszczenia
własnych domów. Niektórych trzeba do tego
przymusić pod groźbą rozstrzelania – a jeszcze
innych komisarz nakazuje wręcz rozstrzelać. Gdy
uchodźcy opuszczają zniszczoną wieś, niemiecka
jednostka czołgistów atakuje i wieśniacy muszą
pomóc bohaterom pomimo wcześniejszej kon-
frontacji.
Rozkaz 227: 28 lipca Stalin wydaje rozkaz 227 – „Ani
kroku wstecz” – zakazujący dowódcom wyco-
fywania się, nawet na pewien czas. Bohaterowie
mają za zadanie ustabilizować swą część frontu,
okopać się i utrzymać pozycje, dopóki nie zostaną
zwolnieni – lub zabici. Aby upewnić się, że za-
danie zostanie wykonane, NKWD umieszcza ka-
rabiny maszynowe za plecami bohaterów, by za-
strzelić każdego, kto podejmie próbę ucieczki lub
poddania się. Zatem gdy niemieckie czołgi ruszają
z wielką ofensywą, jedynym wyborem rosyjskich
bohaterów jest śmierć lub zwycięstwo.
Bitwa o Moskwę
– Operacja „Tajfun”
Miejsce: Moskwa
Data: październik – wrzesień 1941
Główne jednostki: Niemiecka Grupa „Środek”: 2
i 4 Armia, 3 Armia Pancerna; Armia Czerwona:
5, 16, 31, 33, 49 i 50 Armia
Generał Błoto: Jesienne deszcze i wczesna zima
zmieniają grunt w morze błota. Teraz Generał
Błoto spowalnia tak niemieckie, jak i radzieckie
oddziały. Gdy bohaterowie obsadzili już linie
obronne na przedmieściach Moskwy, otrzymują
rozkazy spakowania się i przeniesienia na nową
pozycję, o kilka kilometrów od dawnej. Jednak
drogi są oceanami błota, a piechota brodzi po
łydki. Drogę uatrakcyjnią niemieckie bombowce.
Gdy bohaterowie dotrą już na swoją pozycję, od
razu będą mieli okazję sprawdzić się w walce –
odpierając atak pancernych jednostek.
Generał Zima: Zima przyszła wcześniej i temperatu-
ry sięgają -40 stopni poniżej zera – i nie mówimy
tu o Syberii. Trudno się dziwić, że Rosjanie lepiej
przygotowani są na rosyjską zimę niż Niemcy –
mają kożuchy, buty zimowe i ciepłe czapki. Niem-
cy to wiedzą i rozpoczynają ataki mające za zada-
nie przechwycić radzieckie zapasy ciepłych ubrań.
Owszem, może i obrona ciężarówek pełnych rę-
kawiczek nie jest czymś, czym bohaterowie będą
się chwalić przy wódce, ale gdy NKWD patrzy,
bohaterowie nie mogą pozwolić sobie na strace-
nie nawet jednej rękawicy!
Spadające gwiazdy: Niemieckie fortyfikacje w Wiaź-
mie wydają się być łatwe do rozbicia. Bohaterowie
otrzymują rozkaz – dokonać desantu spadochro-
nowego na obszarze, połączyć się z miejscową
partyzantką i zaatakować Niemców. Jednak ci
przygotowują kontrofensywę Wehrmachtu i Ro-
sjan czekają wredne niespodzianki.
Stalingrad
Miejsce: Stalingrad (Wołgograd)
Data: wrzesień 1942 – luty 1943
Główne jednostki: Niemiecka 6 Armia: 14, 16 i 24
Dywizja Pancerna, 71, 76, 94, 295 i 389 Dywizja
Piechoty, 29 i 60 Dywizja Zmotoryzowana; Ar-
mia Czerwona: 62 Armia (Stalingrad), Operacja
Uran, 21, 24, 57, 64, 65 i 67 Armia.
Dom komisarza: Niemcy ruszają przez Wołgę, chcąc
zdobyć ostatnie budynki między rzeką a fabryką
dział „Barykady”. Rosjanie przygotowali sieć
umocnień w budynkach, by obronić linię, i nie ma
już odwrotu. Bohaterowie zostają wysłani w sam
środek walki, do domu z czerwonej cegły bronio-
nego przez komisarza i kilku odważnych ludzi.
Niemcy wysyłają swych najlepszych ludzi, by ci
zdobyli ten dom.
Pojedynek snajperów: Słynny snajper Wasilij Zaj­cew
zajmuje się szkoleniem radzieckich snajperów
w Stalingradzie. Bohaterowie zostają wysłani do
„szkoły snajperów” Zajcewa, by nauczyć się od
niego precyzji i opanowania, i dołączają do szere-
gów samotnych łowców w ruinach miasta. Niem-
cy też mają swoich snajperów, więc bitwa staje się
osobistą i zabójczą grą w chowanego.
Utrzeć nosa: Obrona Niemców słabnie i pancerny
oddział bohaterów ma za zadanie zaatakować
wieś Marinowkę – „nos” niemieckich linii. Misja
141
 jest prosta – zdobyć niemieckie pozycje. Pomimo
braku amunicji i paliwa, oraz ogólnego osłabienia
Niemcy nadal walczą zażarcie.
Leningrad
Miejsce: Leningrad, Przesmyk Karelski, jezioro Ła-
doga
Data: wrzesień 1941 – styczeń 1944
Główne jednostki: Niemiecka grupa „Północ”:
50 i 54 Dywizja Piechoty, 18 Armia; Armia Czer-
wona: 23, 42, 55, 67 Armia, 2 Armia Uderzenio-
wa
Odkupienie: Bohaterowie trafili do kompanii karnej,
czy to za przestępstwo, czy za nieprawomyślność
(w Czerwonej Armii łatwo jest trafić do aresz-
tu), ale otrzymują szansę na przebaczenie win –
muszą zaatakować bronioną niemiecką pozycję
poza miastem, tak by wojsko mogło przygotować
kontratak. Niemcy jednak mają pola minowe, drut
kolczasty i masę karabinów maszynowych.
Korytarz Śmierci: Jeśli da się ukończyć kładzenie
wąskich torów wzdłuż południowych brzegów
jeziora Ładoga, może oznaczać to wybawienie
dla głodującego Leningradu. To jednostka boha-
terów ma za zadanie chronić robotników, muszą
więc bronić ich przed atakami Niemców i dbać,
by nikt nie uszkodził szyn.
Operacja Siniawino: Rosyjskie siły na wybrzeżu Bał-
tyku przygotowują kontratak. Niestety, to samo
czynią Niemcy. Batalion piechoty został schwyta-
ny za liniami, podczas gdy reszta dywizji cofa się
pod naporem Niemców, ale kiepska pogoda uzie-
mia Luftwaffe i daje Sowietom jedną szansę na
wyciągnięcie towarzyszy z faszystowskiego kotła.
Jeśli zdołają utrzymać most na zamarzniętej rzece,
schwytany batalion zdoła uciec.
Kursk
Miejsce: Kursk
Data: lipiec 1943
Główne jednostki: Armia niemiecka: 1, 2 i 3 Pan-
cerna Dywizja SS, II Zmechanizowana Dywizja
SS, 7, 11 i 19 Dywizja Zmechanizowana; Armia
Czerwona: Piąta Armia Gwardii, 2 i 5 Dywizja
Gwardii Pancernej, 48 Uderzeniowa, 18 i 29 Dy-
wizja Pancerna.
Tygrysa z działa rąb: Po zwycięskiej potyczce z nie-
mieckimi Tygrysami bohaterowie mają za zada-
nie nauczyć nowych rekrutów, jak rozprawiać się
z niemieckimi czołgami na bliskim zasięgu. Nowi
są tak zieloni, jak to tylko możliwe, a niektórzy nie
znają nawet rosyjskiego. Oddział ma dwa tygo-
dnie, by ich wyszkolić – a następnie poprowadzić
przeciwko czołgom SS w Prochorowce.
142
Mój czołg, moja trumna: Dowódca jednostki boha-
terów pała żądzą zemsty na SS, nakazując oddzia-
łowi i ich batalionowi utrzymanie wsi Kozłowka
wbrew niemieckim atakom. Czołgi okrążają i ata-
kują się wzajemnie w chmurach wirującego kurzu.
Piechota trafia do maszynki do mięsa, a czołgi pę-
kają niczym zepsute zabawki. Czy drużyna zdoła
przetrwać tę zabójczą burzę?
Polowanie: Zaprzyjaźniony dowódca bratniej jed-
nostki stawia skrzynkę wódki pierwszej załodze,
która przyniesie mu gąsienicę z każdego z trzech
czołgów niemieckich – Tygrysa, Pantery i zabój-
czego, acz powolnego Słonia.
Bagration
Miejsce: Front Wschodni
Data: czerwiec – grudzień 1944
Główne jednostki: Wszystkie jednostki na froncie
wschodnim
Ostatnia podróż: Niemiecka grupa „Północ” została
zmiażdżona i broni się tylko na nielicznych obsza-
rach Litwy i Estonii. Bohaterowie nacierają na za-
jętą przez Niemców Narwę. Większość z sił faszy-
stów zdołała zbiec, ale pozostała straż tylna mająca
ochraniać ewakuację niemieckich cywilów. Niemcy
walczą równie zajadle jak Rosjanie w Stalingradzie.
Brat przeciwko bratu: W Czerniakowie nad Wisłą
Rosjanie zatrzymali się pod Warszawą. Stalin nie
chce pomóc polskiej Armii Krajowej w Powsta-
niu ze względów ideologicznych. Po upadku Po-
wstania Stawka (naczelne dowództwo radzieckie)
zezwala na przekroczenie Wisły i połączenie się
z polską Armią Krajową. Jednak Polacy mają
opory przed dołączeniem do Armii Czerwonej,
a sprawy nie ułatwia fakt, że przyczółki Armii
 Czerwonej atakują oddziały białoruskie po stro-
nie Niemców.
Za Dnieprem: Bohaterowie są częścią 2 Ukraińskie-
go Frontu gen. Rodiona Malinowskiego i wkro-
czyli do Karpat w Rumunii. Następnie wysłani
zostaną jako eskorta dyplomatyczna do rumuń-
skich jednostek – Rumuni gotowi są opuścić
szeregi Osi i to od bohaterów zależy, czy uda się
zawrzeć umowę. Choć bohaterom brakuje sprzę-
tu i wyszkolenia, muszą pomóc teraz rumuńskim
jednostkom w ofensywie przeciwko nazistom.
Wpieriod na Berlin
Miejsce: Berlin, Niemcy
Data: 16 kwietnia – 2 maja 1945
Główne jednostki: Niemcy: Niedobitki formacji
Hitlerjugend, SS i Luftwaffe; Armia Czerwona:
2 Dywizja Gwardii Pancernej, 3 Armia Uderze-
niowa, 28 Armia
Za każdą cenę: Niemcy okopali się na wzgórzach
Seelow i koncentrują wszystkie pozostałe rezer-
wy artyleryjskie na pozycjach bohaterów. Generał
Żukow ma dość uprzejmości w rodzaju flanko-
wania i nakazuje frontalny atak. Oddział musi po-
konać pole minowe i wspiąć się na wzgórza, by
dotrzeć do niemieckich dział.
Zdobywcy: Wojna sprawiła, że w żołnierzach wyzwa-
lają się najniższe instynkty. Gdy toczy się zajadła
walka na przedmieściach Berlina, towarzysze bo-
haterów robią, co chcą z niemieckimi cywilami.
Budynki płoną, gdy radzieccy żołnierze łupią,
gwałcą i mordują każdego Niemca, który wpad-
nie im w ręce. Radzieccy dowódcy patrzą na to
z aprobatą – ale czy zdobywcy Berlina mają prawo
nazywać się „bohaterami” pośród tej orgii znisz-
czenia? Taka mroczna przygoda każe mierzyć się
z najgorszą stroną ludzkiej natury, ale zapewni
wiele ciekawych możliwości odgrywania postaci,
nie mówiąc już o lojalności wobec reżimu i czuj-
nych komisarzy.
Czerwony sztandar: 5000 najwierniejszych obroń-
ców Trzeciej Rzeszy strzeże Reichstagu, ostatnie-
go symbolu nazistowskiej tyranii. Bohaterowie
mają za zadanie zdobyć go. Niemcy sprawiają, że
o każde pomieszczenie i stopień musi toczyć się
zajadła walka. Podczas walk jeden z sierżantów
niosący wielką czerwoną flagę zostaje trafiony
i przekazuje ją bohaterom. Powieście ją na dachu
– powie im, zanim skona.
Brawurowe opowieści
Poniższe opowieści dotyczą głównie sił lądowych
na froncie wschodnim.
Mroczna tajemnica
Czas: Grudzień 1939
Miejsce: w pobliżu Radomia, Polska
Wojsko Polskie rozpada się i bohaterowie powin-
ni przyczaić się, dopóki nie uda im się skontaktować
z innymi jednostkami Armii Krajowej (w zasadzie
Związku Walki Zbrojnej – przyp. tłum.). Oczywiście
jest to niezwykle trudne i staje się jeszcze trudniejsze,
gdy Niemcy przejmują władzę.
Samo unikanie Niemców jest trudne, ale pewnego
dnia bohaterowie spotkają wygłodzonego, obszarpa-
nego uciekiniera z obozu pod Radomiem – opowiada-
jącego szalone historie o nieludzkich eksperymentach
w obozie, bełkocącego coś o „magii” i „czarowni-
kach”. Wydaje się, że jest kompletnie szalony, ale po-
tem zjawia się „czarownik”, o którym bełkoce ucieki-
nier. Jeniec to jeden z thralli nazistowskiego maga run,
a czarnoksiężnik nie chce, by ten przeżył i powiedział
innym o istnieniu magii krwi.
Jeśli bohaterowie przeżyją starcie z czarownikiem,
wszelkie dane i dowody związane z obozem pod Ra-
domiem będą absolutnie bezcenne dla aliantów. Jeśli
uda im się przekazać dane dalej, unikając pościgu SS
i innych magów krwi, mogą nawet stać się pierwszymi
agentami BOS w Armii Krajowej.
Złamany krzyż
Czas: listopad 1939 – marzec 1940
Miejsce: Finlandia
Gdy Finlandia broni się przed Rosjanami, boha-
terowie odkrywają starożytne ruiny Thule. Niemiecki
oddział Sonderkommando H planuje wykorzystać to
miejsce, by odprawić rytuał mający rzekomo zapewnić
im wielką moc. Mag krwi jest tu obecny, by odprawić
ceremonię, wraz z ochroniarzami i obstawą. Niezależ-
nie od tego, czy BG są Rosjanami, czy fińskimi sojusz-
nikami, Niemcy nie pozwolą im odejść, gdy zobaczyli
już ruiny. Oddział BG może nagle znaleźć się w roli
ofiar, a jeśli przerwą rytuał, przywołany demon wy-
wrze zemstę na wszystkich wokół!
Zawsze wracają
Czas: czerwiec 1941 – grudzień 1941
Miejsce: gdziekolwiek na Froncie Wschodnim
Politruk bohaterów odczytuje rozkaz samego To-
warzysza Stalina – „Ani kroku wstecz”. Odtąd NKWD
rozstawiać będzie karabiny maszynowe za plecami bo-
haterów. Bohaterowie muszą nie tylko odpierać fale
niemieckich czołgów i piechoty, ale i wytrzymać napór
niemieckiej artylerii. Niemcy cofają się i bohaterowie
mają chwilę oddechu.
143
 Później tej nocy rozpoczyna się kolejny niemie-
cki szturm. Niemcy ruszają do ataku przez pole mi-
nowe i ogień sowieckich karabinów, ale nie padają –
to zombie kontrolowane przez maga krwi mającego
przełamać radzieckie pozycje. Czarownik kontrolujący
potwory jest na tyle arogancki, by dowodzić zza ich
szeregów. To trudne, ale dobry snajper może go zdjąć
(o ile nie rozszarpią go żywe trupy).
Żywe trupy czy nie, bohaterom bacznie przyglą-
dać się będzie NKWD i ich komisarz, bez wahania
chcący wykorzenić wszelkie próby odwrotu – nawet
jeśli bohaterowie oblali test Strachu.
Usta Goebbelsa
Czas: październik – grudzień 1941
Miejsce: linie frontu poza Moskwą
Pod dowództwem maga krwi naziści sprowadzi-
li piękną agentkę o kryptonimie Goebbelsschnauzen
– usta Goebbelsa. Agentka kpi z Sowietów na falach
eteru, przemawiając doskonałym rosyjskim i przeka-
zując im nazistowską propagandę – a co gorsza, praw-
dę o Stalinie i komunistycznych zbrodniach.
Po każdej audycji o dziesiątej wieczorem zdarzają
się dezercje i trzeba powstrzymać Gadatliwą Gretę za
wszelką cenę. Gdy w końcu oddział bohaterów dotrze
do niej, odkryje, że jest ona piękną, bystrą… Rosjanką!
Greta naprawdę na imię ma Swietłana i jest dwudzie-
stoparoletnią pielęgniarką z zachodniej części Rosji.
Naziści pojmali Swietłanę i jej córeczkę, grożąc, że
jeśli dziewczyna nie będzie nadawała propagandy co
wieczór, zabiją dziecko.
Pół akra piekła
Czas: październik 1942 – styczeń 1943
Miejsce: Stalingrad
Ból i cierpienie mieszkańców Stalingradu spo-
wodował przypływ mrocznych energii. Patrole obu
stron znikają w zbombardowanych fabrykach. Gdzieś
w trzewiach kompleksu fabryki dział „Barykady” gra-
suje potwór - przebudzony wrak. Jednostka bohate-
rów musi ścierać się z faszystami na terenach łowie-
ckich stalowego potwora. Ta Brawurowa Opowieść
polega na wielkich potyczkach między kompanią
bohaterów a niemieckim oddziałem piechoty na tym
samym obszarze – podczas gdy przebudzony wrak
atakuje każdego, kiedy tylko może.
Atak na gazownię: Bohaterowie muszą najpierw
zdobyć gazownię zajmowaną przez Niemców, oczywi-
ście po pokonaniu ich umocnień na zewnątrz.
Dźwigownia: Gdy już dostaną się do wnętrza bu-
dynku, bohaterowie będą musieli oczyścić dźwigow-
nię. Wśród ruin żurawi i rusztowań nadal krąży upior-
144
ny czołg – na szczęście jest tu awaryjny zbiornik na
wodę, więc jeśli uda się zwabić pod niego potwora,
będzie można zniszczyć go na dobre.
Potworny regiment
Czas: lipiec 1943
Miejsce: Kursk
Magowie krwi SS związani z pierwszą dywizją pan-
cerną SS szykują kilka niespodzianek dla bohaterów.
Sprowadzili kompanię nadprzyrodzonych oddziałów
w ramach Operacji Zitadelle i wysłali je, by zmierzy-
ły się z jednostką pancerną bohaterów. Magowie krwi
wykorzystują wszelkie potwory zrodzone przez wojnę,
jakie uda im się kontrolować.
Bohaterowie spotkają się z tą potworną jednost-
ką, gdy faszyści po raz pierwszy ruszą na radzieckie
umocnienia. Jednostka bohaterów jest mobilna i tak
bohaterowie, jak i potwory będą musieli wymanewro-
wać przeciwników. Po pomniejszych starciach bohate-
rowie w końcu spotkają się z bestiami w walnej bitwie.
Szalona menażeria
Czas: kwiecień 1945
Miejsce: Berlin
Niemcy nie mają już nic do stracenia, zatem rzu-
cają przeciwko Rosjanom wszystkie nadprzyrodzone
istoty i broń. Podczas koszmarnych walk o Berlin
bohaterowie zbliżają się do Reichstagu, gdy napoty-
kają olbrzymią grupę nieumarłych strzegącą ważnego
placu. Trzeba ją zniszczyć, zanim szturm rozpocznie
się na dobre, i to oddział bohaterów musi prowadzić
natarcie.
Mag krwi kontrolujący zombie ukryje się, jeśli linia
zostanie przełamana, i zacznie śledzić oddział, by ze-
mścić się na bohaterach. Gdy ci przełamią niemieckie
barykady, spotkają przerażonych obywateli Berlina
i będą też musieli rozprawić się z odrażającym zacho-
waniem innych radzieckich żołnierzy, oddających się
gwałtom, grabieży i mordom na cywilach. Jeśli mag
krwi jeszcze nie zaatakował, zrobi to, gdy bohaterowie
będą musieli poradzić sobie z dylematami.
 Za Rodinu!
Towarzysz Stalin powiedział, że trudno jest nie być
bohaterem w Armii Czerwonej. Ta mega-kampania to
udowodni. Oto jak połączyć większość pomysłów na
przygody na Froncie Wschodnim, związanych z epi-
cką bitwą Związku Radzieckiego z Trzecią Rzeszą.
W tej kampanii bohaterowie rozpoczynają walkę jako
batalion piechoty, ale po jakimś czasie mogą zostać
przeniesieni do czołgistów. A jeśli sobie dobrze po-
radzą, ich jednostka zyska prestiżowy status Gwardii.
Oznaczyliśmy też gwiazdką Brawurowe opowie-
ści, po których z bohaterami może skontaktować się
batalion BPD.
Kampania podaje daty i tytuły przygód, układając
je w porządku chronologicznym. Podaje też pomysły
na temat tego, co bohaterowie mogą robić między
przygodami.
Jeśli uda im się przeżyć wojnę od początku do
końca, zasługują co najmniej na Order Lenina!
1941: Barbarossa
– rozpętuje się burza
• czerwiec: Za Matuszkę Rossiję (str. 142)
• lipiec: Rozkaz 227 (str. 143)
• sierpień: Spalona ziemia (str. 143)
• * wrzesień: Zawsze wracają (str. 145)
1941: Bitwa o Moskwę
– Operacja Tajfun
• październik: Generał Błoto (str. 143)
• listopad: Spadające gwiazdy (str. 143)
• wczesny grudzień: Generał Zima (str. 143)
• styczeń – maj: Przeniesieni do Frontu Wołchow-
skiego, by spróbować wyzwolić Leningrad albo wy-
szkolić nowe oddziały nad Donem – a potem czeka
ich Stalingrad.
1942
• maj – czerwiec: Walki w Sewastopolu i ewakua-
cja z miasta, przed 3 czerwca.
1942: Wojna Szczurów
– Stalingrad
• wrzesień 1942: Dom komisarza (str. 143)
• październik: Pół akra piekła (str. 146)
• listopad: Okrążenie Szóstej Armii pod Stalingra-
dem.
• grudzień: Pojedynek snajperów (str. 143)
• styczeń: Utrzeć nosa (str. 143)
1942: Leningrad
• grudzień 1941: Odkupienie (str. 144)
• sierpień 1942: Operacja Siniawino (str. 144)
• styczeń 1943: Korytarz Śmierci (str. 144)
1943
• styczeń – czerwiec: Bohaterowie zostają prze-
niesieni do dywizji pancernej, trwa szkolenie i przy-
gotowania do bitwy na Łuku Kurskim.
1943: Kursk
• czerwiec: Tygrysa z działa rąb (str. 144)
• * czerwiec: Potworny regiment (str. 146)
• 8 lipca: Mój czołg, moja trumna (str. 144)
• 12 lipca: Polowanie (str. 144)
• sierpień – grudzień: Bohaterowie wyzwalają Ki-
jów i Ukrainę albo szkolą i pomagają partyzantom
na Białorusi.
1944
• styczeń: Przełamanie oblężenia Leningradu. Bo-
haterowie otrzymują krótki urlop i nowy sprzęt, by
wziąć udział w letniej operacji Bagration.
1944: Bagration
• marzec: Ostatnia podróż (str. 144)
• koniec lata: Brat przeciwko bratu (str. 144)
• wczesna jesień: Za Dnieprem (str. 145)
1945
• styczeń – marzec: Wyzwalanie Polski i wschod-
nich Niemiec, odkrywanie obozów jenieckich i obo-
zów zagłady.
1945: Wpieriod na Berlin
• 18 kwietnia: Za wszelką cenę (str. 145)
• 21 kwietnia: Zdobywcy (str. 145)
• * 28 kwietnia: Szalona menażeria (str. 146)
• 29 kwietnia 1945: Czerwony Sztandar (str. 145)
145
 Afryka Północna
Teatr północnoafrykański był przedłużeniem walk
w Europie. Wojna toczyła się wzdłuż wybrzeża i na
pustyniach. Alianci i Oś ścierali się, próbując wymane-
wrować się wzajemnie, a obie strony cierpiały na brak
zasobów. Gdy alianci przejęli kontrolę nad Morzem
Śródziemnym, a Rosjanie na Wschodzie sprawiali, że
Niemcom kończyły się zasoby, ci nie wytrzymywali już
w Afryce. Gdy Amerykanie zjawili się w 1942, Niemcy
byli w potrzasku między nimi i Brytyjczykami, co wy-
musiło na nich kapitulację.
Pustynne szczury
Miejsce: Afryka Północna – Pustynie zachodnie (Libia)
znaleźć towarzyszy, a jedyne, co da się zrobić, to
Data: czerwiec 1940 – luty 1941
przeczekać burzę. Ale gdy ta się skończy, odkry-
Główne jednostki: Brytyjczycy: 7 Dywizja Pan-
wają, że batalion czołgów szarżuje na ich pozycje!
cerna (Szczury Pustyni), Indyjska 4 Dywizja Pie-
Jeśli ich nie powstrzymają, Niemcy mogą oflanko-
choty; Włosi: 10 Armia (62 Dywizja Piechoty),
wać całą Ósmą Armię.
oddziały MVSN, tzw. „Czarne koszule”, „grupa
Starcie nocą: Drużyna bierze udział w nocnej po-
Malettiego”.
tyczce – części starcia o El Alamein. Kolumny
Operacja Kompas: Jednostki 7 Pancernej Dywizji
czołgów kręcą się w pyle i ciemności, co sprawia,
i Indyjskiej 4 Dywizji Piechoty gnają do Zatoki
że zawsze można wleźć na minę.
Wielkiej Syrty, by odciąć Włochom drogę uciecz-
ki. Czy bohaterowie mogą pomóc zapobiec wło- Zapalić pochodnię
skiej kontrofensywie? Miejsce: Afryka Północna – Maroko, Algieria, Tune-
Jeńcy z Bengazi: Bohaterowie dołączają do dalekie- zja, Libia, Egipt
go rajdu komandosów SAS na Bengazi, by siać Data: lipiec 1942 – maj 1943
zamęt w tym zajętym przez Oś porcie i wyzwolić Główne jednostki: II Korpus Amerykański: 1, 34,
jeńców z niewoli. 91 Dywizja Piechoty, 1 Batalion Rangerów, 1 Dy-
Angielski pacjent: Krążą plotki, że słynny szpieg wizja Pancerna; Brytyjska 8 Armia: 8 Indyjska,
Osi, hrabia Almásy jest podobno w Kairze, chcąc 46 i 56 Dywizja Piechoty, 6 i 7 Dywizja Pancerna;
spotkać się z innym agentem, by przekazać mu Niemiecka Armia: 15 i 21 Dywizja Pancerna,
informacje istotne dla planów faszystów. Bohate- 90 i 164 Dywizja Lekkiej Piechoty; Włosi: 132
rowie mają za zadanie schwytać hrabiego – jeśli Dywizja Pancerna „Ariete”, 27 Dywizja Piechoty;
zdołają go odkryć. Vichy: Bataliony Obrony Wybrzeża.
Twoje zdrowie, mała: Amerykanie wylądowa-
Afrika Korps li w Maroku i przegnali Niemców z Casablanki.
Miejsce: Afryka Północna – Pustynie Zachodnie (Li-
Gdy ci opuszczali miasto, zdołali porwać jednak
bia)
ważnego amerykańskiego agenta, i pędzą teraz
Data: styczeń 1941 – lipiec 1942
w stronę lotniska w okolicach Fezu. Trzeba ura-
Główne jednostki: Brytyjska 8 Armia: 10 korpus,
tować agenta, zanim Niemcy przetransportują go
1 Dywizja Pancerna, 7 Pancerna. 30 korpus, 9
do Berlina!
Dywizja Australijska, 51 Dywizja Szkocka, 2 Dy-
Śmierć na wydmach: Grupa Dalekiego Zwiadu wy-
wizja Nowozelandzka, 1 Południowoafrykańska,
rusza na kolejny śmiały atak, tym razem zmierza-
4 Indyjska; Włosi: Dywizja „Ariete”, Dywizja
jąc głęboko na pustynię, aby oflankować Niem-
„Triest” – pancerne; Afrika Korps: 15 i 21 Dywi-
ców i zabezpieczyć skład paliwa. Jednak szczep
zja Pancerna, 90 Lekka Dywizja.
Beduinów, który powinien oczekiwać bohaterów
Lwy pustyni: Odcięci przez czołgi Rommla bohate-
w oazie, gdzie ci mogą zatankować, został prze-
rowie muszą przekroczyć pustynię w rozsypują-
chwycony przez Sonderkommando H, czyhające
cym się czołgu, walcząc z własnym pragnieniem,
w zasadzce na bohaterów. Po rozprawieniu się
awariami, no i z Niemcami.
z Niemcami Grupa Zwiadu musi nadal wykonać
Pustynna burza: Nagła burza piaskowa sprawia,
swą misję.
że kolumna bohaterów się rozprasza. Nie da się

146
Schwytany Lis: Generał Rommel został schwytany
na linii Mareth, między Amerykanami na zacho-
dzie i Brytyjczykami na wschodzie. Ale Lis Pusty-
ni ma jeszcze kilka asów w rękawie… Bohatero-
wie ruszają z Amerykańską 1 Dywizją Pancerną
na przełęcz Kasserine, gdzie zmierzą się z niemie-
cką 10 Dywizją Pancerną.
Brawurowe Opowieści
Poniższe Brawurowe Opowieści przeznaczone
są głównie dla żołnierzy sił lądowych działających
w Afryce Północnej.
Zaginione miasto
Czas: kiedykolwiek między czerwcem 1940 a majem
1943
Miejsce: gdziekolwiek w Afryce Północnej, najlepiej
nadaje się Egipt
Miejscowi przestępcy wynajęci przez niemieckie
Sonderkommando H ukradli z muzeum mapę prowa-
dzącą do starożytnego zaginionego miasta. Gdy szef
gangu zdaje sobie sprawę ze znaczenia łupu, próbuje
oszukać Niemców. Umowa nie przyniosła zamierzo-
nych efektów i obie strony wylądowały w więzieniu,
a mapa – w szafce z dowodami rzeczowymi. Ale miej-
scowy policjant, nie wiedząc, czym jest mapa, ukradł ją
i sprzedał paserowi na bazarze – który z kolei sprzedał
ją jako „pamiątkę z Afryki” jednemu z bohaterów na
przepustce!
Obecnie w okolicy kręci się kolejny oddział nie-
mieckich agentów podających się za szwajcarskich
przedsiębiorców, który ma za zadanie odzyskać mapę.
Mapy szuka też szef gangu i jego ludzie. Ale jeśli bo-
haterowie pokażą mapę swemu dowódcy, ten zbędzie
ich śmiechem, nie wierząc w żadne bajki o ukrytym
skarbie.
Do bohaterów dotrą Niemcy podążający za tro-
pem od handlarza. Najpierw spróbują odkupić mapę,
a jeśli się im to nie uda, użyją przemocy. Podobnie
uczynią gangsterzy.
Jeśli bohaterowie zaryzykują podążanie za mapą,
będą musieli skołować na lewo dobry sprzęt do „wy-
kopalisk”, podczas gdy Niemcy i gangsterzy ścigać
się będą z nimi do miasta. Miasto jest oczywiście peł-
ne pułapek i mieszka w nim wrogie plemię blemiów
(str. 219) oddające cześć Setowi. Nad starożytnym
miastem czuwać też może kilku kolosów, podobnie
jak legiony suchych trupów, których dotyk może wy-
suszyć człowieka na pył.
Wyschnięte trupy: Użyj statystyk zombie, ale z ata-
kiem poprzez dotknięciem (+2 do ataku). Osoba
dotknięta musi zdać test Ducha, porażka oznacza
poziom Wyczerpania od odwodnienia.
Czy bohaterom uda się odkryć tajemnice miasta,
czy też pochłoną ich ruiny? A jeśli uda im się znaleźć
bogactwo, jak na to zareagują ich przełożeni?
Gdzie jest generał?
Czas: między lutym 1941 a marcem 1943
Miejsce: Libia, Tunezja, Egipt
Wywiad Aliantów dowiedział się, że Afrika Korps
nie może znaleźć Rommla. Podobno, gdy przelatywał
swym Fieseler Storchem nad liniami podczas wizyta-
cji, zaginął na pustyni. Bohaterowie otrzymują rozkaz
odkrycia słynnego niemieckiego dowódcy i schwyta-
nia go żywcem. Jednak Rommel nie zaginął, a cała
intryga ma za zadanie wciągnąć aliantów w pułapkę.
Naziści ukryli fałszywe dowody w różnych miejscach
na pustyni, korzystając ze swych agentów wśród no-
madów. Gdy bohaterowie towarzyszyć będą Grupom
Zwiadu Pustynnego, powoli zorientują się, co się dzie-
je. W końcu będą musieli uciec z zasadzki maga krwi
i plutonu SS-manów dowodzącego operacją.
147
 Szczury pustyni
Ta mega-kampania poświęcona jest działaniom
Brytyjczyków w Afryce Północnej, od początku do
końca. Bohaterowie mogą być piechotą lub czołgista-
mi, ale mobilna natura walki na pustyni sprawia, że
pancerne oddziały będą mogły bardziej się wykazać
(a gracze będą mogli pobawić się figurkami czołgów).
Jak zwykle gwiazdką oznaczyliśmy brawurowe
opowieści, po których z bohaterami może skontakto-
wać się BOS.
Kampania podaje daty i tytuły przygód, układając
je w porządku chronologicznym. Podaje też pomysły
na temat tego, co bohaterowie mogą robić między
przygodami.
1940
• wrzesień: Włosi lądują w Egipcie i bohaterowie
przygotować się muszą na długą kampanię. Na ra-
zie większym problemem od włoskich czołgów jest
nauka przeżycia na pustyni.
• październik: Angielski pacjent (str. 148)
• grudzień 1940 – luty 1941: Operacja Kompas
(str. 148)
1941: Afrika Korps
• styczeń: Jeńcy z Bengazi (str. 148)
• * luty: Zaginione miasto (str. 149)
• marzec: Rommel i Afrika Korps przybywają,
by przejąć kontrolę nad Afryką Północną. Walka
z Włochami to dziecięca zabawa w porównaniu
z nazistami.
• kwiecień: Lwy pustyni (str. 148)
• kwiecień – maj: Rommel rozpoczyna oblężenie
Tobruku, zdobywając miasto 4 maja. Czy bohatero-
wie dadzą radę zbiec, nim padnie miasto?
• listopad: Śmierć na wydmach (str. 148)
• 20 listopada, Operacja Battleaxe: Pustynna bu-
rza (str. 148)
1942
• * styczeń: Gdzie jest generał? (str. 149)
Przekazując pochodnię
• lipiec: Starcie nocą (str. 148)
• sierpień: Generała Auchinlecka zastępuje Bernard
Montgomery. Bohaterowie spotykają tego barwnego
dowódcę, gdy ten zwiedza linie frontu – tuż przed
tym, jak nagły atak Rommla obchodzi lewą flankę
Brytyjczyków, ruszając na przełęcz Alam Haifa.
148
• 26 października – 4 listopada: Operacje Light-
foot i Supercharge: Bohaterowie biorą udział
w wielkiej bitwie czołgów, by przedostać się za linie
Rommla i oddzielić Niemców od ich włoskich so-
juszników.
• listopad – grudzień: Pościg za Afrika Korps
wzdłuż wybrzeża Libii, do Tunezji.
1943
• luty: Bohaterowie ratują tyłki niedoświadczonym
Jankesom na przełęczy Kasserine.
• marzec – maj: Afrika Korps broni się w Tuni-
sie, podczas gdy Amerykanie i Wolni Francuzi nad-
ciągają z zachodu, a ósma armia Montgomery’ego
przybywa z południowego wschodu. Bohaterowie
muszą tylko przebijać się przez niemieckie linie
obronne, by dotrzeć do Tunisu i wykopać Rommla
z Afryki!
Wojna na Pacyfiku
i w Azji
Front Chin-Birmy-Indii można traktować jak kon-
tynentalne uzupełnienie wojny na Pacyfiku. W Azji
toczyły się krwawe walki w dżungli, podczas gdy na
Pacyfiku odbywały się największe bitwy morskie w hi-
storii.
Na Pacyfiku ścierały się floty Cesarskiej Japońskiej
Marynarki i US Navy. Kluczowe były tam lotniskowce
i niemal każde starcie opierało się na samolotach. Ow-
szem, toczyły się też starcia lądowe, ale bardzo róż-
ne od wielkich zmechanizowanych natarć w Europie.
Walka na atolach czy w tropikalnych dżunglach Pacyfi-
ku, jak i w Azji toczona była na mniejszą skalę i często
zmieniała się w bezpośrednie starcie na noże i bagnety.
Dzień niesławy – Pearl Harbor
i porażka na Filipinach (siły
lądowe/morskie/lotnictwo)
Miejsce: Pearl Harbor, Hawaje; Filipiny
Data: grudzień 1941 – kwiecień 1942
Główne jednostki: Pearl Harbor – US Navy: BB31
Utah, BB36 Nevada, BB37 Oklahoma, BB38
Pennsylvania, BB39 Arizona, BB43 Tennessee,
BB44 California, BB46 Maryland, BB48 West
Virginia; Filipiny: US Army/Filipińska Armia:
 Północna Grupa Luzon, Południowa Grupa Lu-
zon, Grupa Visayan/Mindanao, Grupa rezerwy
(dywizje, uzupełniane przez amerykańskie wspar-
cie); Japończycy: 14 Armia: 16 i 48 Dywizja Pie-
choty, 4 i 7 Batalion Czołgów, 24 Pułk Powietrzny
To nie są ćwiczenia: Pearl Harbor, 7 grudnia 1941 r.
Leniwy niedzielny poranek na wyspie Oahu. Bo-
haterowie mieli przepustkę poprzedniego dnia
i jeszcze leczą kaca. Ale nagle budzi ich dźwięk
syren i widok japońskich samolotów lecących
w stronę doków. Może ruszą na pokład, by zająć
się OPL, wskoczą do własnych myśliwców, by de-
speracko powstrzymać Japończyków, a może po
prostu spróbują zachować życie w chaosie?
Poświęcić wszystko: US Army odcięto na półwy-
spie Bataan. MacArthur twierdzi, że pomoc na-
dejdzie, ale z każdym dniem wydaje się to coraz
mniej prawdopodobne. Tak czy siak, bohaterowie
muszą poprowadzić Filipińczyków przeciwko Ja-
pończykom, starając się jak najdłużej utrzymać
pozycję. Ci, którzy nie zdołali ewakuować się
przed kapitulacją, muszą przeżyć nieludzki marsz
do obozu jeńców (Bataański Marsz Śmierci).
Generał powróci: Generał MacArthur musi ewa-
kuować się do Australii kutrem torpedowym
– którego załogę stanowią bohaterowie graczy!
Bohaterowie muszą zapewnić bezpieczeństwo
generałowi, podróżując setki mil na południe,
omijając japońskie okręty i samoloty patrolowe,
by trafić do oczekującego ich krążownika.
Malaje i Birma (siły lądowe)
Miejsce: Półwysep Malajski
Data: grudzień 1941 – maj 1942
Główne jednostki: CAJ: (Malezja) 25 Armia, 5 i 18
Dywizja Piechoty, 3 Batalion Czołgów, 17 Pułk
Artylerii Polowej, (Birma) 6, 18, 56 Dywizja Pie-
choty, 1 i 14 Batalion Piechoty, 7 i 10 Pułk Lotni-
czy; British Army: (Malezja) Indyjski 3 Korpus,
Australijska 8 Dywizja Piechoty, (Birma) Garni-
zon Rangun – 1 Regiment Gloucester, 16 Brygada
Piechoty, Gurkhowie, Brytyjski Korpus Ekspedy-
cyjny (w północnej Birmie)
Kurczę pieczone w pysk!: Na liniach obronnych Sin-
gapuru, kilka mil na północ od Cieśniny Johor bo-
haterowie doświadczają na własnej skórze skutków
chaosu i braku kompetencji w dowództwie. Japoń-
czycy ruszają z czołgami i wsparciem powietrznym,
zaś obrona aliantów całkiem się rozpada. Rozkazy
brzmią: „wycofać się za rzekę Pulai”, ale gdy boha-
terowie do niej docierają, most zostaje wysadzony.
Czy drużyna zdoła pokonać rzekę?
Upadek Rangun: Pewnego marcowego poranka
żołnierze budzą się, by zobaczyć japońskie desan-
towce wpływające do portu i pojazdy wjeżdżające
na nabrzeże. Miasto ogarnął chaos. Sztab nakazu-
je wszystkim brytyjskim żołnierzom utrzymanie
pozycji. Przed zmrokiem walka toczyć się będzie
o poszczególne domy.
Przejście do Indii: Odwrót do Indii był najdłuższą
wędrówką (prawie tysiąc mil) w historii British
149
 Army. Bohaterowie muszą dotrzeć do Indii cali
i zdrowi, odpierając ataki świetnie wyszkolonych
i wyposażonych Japończyków, podczas gdy ich
zapasy kurczyć się będą w zatrważającym tempie.
Wojna lotniskowców – od Morza
Koralowego do Midway
(lotnictwo/marynarka)
Miejsce: Morze Koralowe, okolice wyspy Midway
Data: maj – czerwiec 1942
Główne jednostki: Morze Koralowe: Cesarska Ja-
pońska Marynarka: Kido Butai – Grupa Ude-
rzeniowa (Adm. Takagi): Shokaku (lotniskowiec),
Zuikaku (lotniskowiec), Myoko (krążownik), Kagu-
ro (krążownik), 6 niszczycieli; US Navy: Grupa
17 (Adm. Fletcher): Yorktown (lotniskowiec), Le-
xington (lotniskowiec), Minneapolis (krążownik),
New Orleans (krążownik).
Trafiony, Zatopiony: Bohaterowie są pilotami z lot-
niskowca Yorktown. Podczas bitwy o Morze Ko-
ralowe muszą najpierw znaleźć grupę japońskich
lotniskowców, przebić się przez osłonę myśliw-
ców i zniszczyć przeciwnika.
Ratujemy ratowników: W bitwie o Midway 8 Eska-
dra torpedowców nie wróciła. Wodolot z Midway
poszukujący ocalałych został zaatakowany i błaga
o pomoc. Bohaterowie muszą uratować ratowni-
ków, i dowiedzieć się, co stało się z ósmą eskadrą.
Pięć minut: Podczas walk o Midway, ataki torpedo-
we na japońskie krążowniki sprawiły, że myśliw-
ce patrolowe krążą nisko, i eskadra bombowców
nurkowych bohaterów ma dosłownie tylko kilka
minut na atak. Jeśli uda im się szybko namierzyć
japońskie lotniskowce i zniszczyć je w porę, mogą
odmienić tok wojny.
Nowa Gwinea i Wyspy Salomona
(siły lądowe)
Miejsce: Nowa Gwinea; Guadalcanal, Wyspy Salo-
mona
Data: lipiec 1942 – sierpień 1943
Główne jednostki: Guadalcanal – US Marines:
1 i 2 Dywizja Piechoty Morskiej; US Army: 25
Dywizja Piechoty, 23 Dywizja Piechoty „Ameri-
cal”; CJA: 2 i 38 Dywizja Piechoty, 35 Brygada, 25
Pułk Piechoty; Nowa Gwinea – Armia Australii:
7 Dywizja Piechoty; US Army: 32 Dywizja Pie-
choty; CJA: 18 Armia
Północ na krwawej przełęczy: Marines zdobyli
lotnisko Henderson Field, ale Japończycy będą
chcieli je odzyskać. 12 września, nocą, Japończy-
cy przebijają się przez linie Marines. 13 września
rozpoczynają atak na wielką skalę, poprzedzony
150
ostrzałem z dział okrętowych. Marines mierzą się
z przeważającymi siłami. Czy bohaterowie mogą
się utrzymać?
Walki na szlaku Kokoda: Bohaterowie towarzyszą
Australijczykom podczas utrzymywania pozycji
na Szlaku Kokoda. Japończycy zajęli lepsze pozy-
cje, ale deszcz i błoto sprawiają, że nikt specjalnie
nie chce ruszyć do ataku. Japońskie moździerze
i snajperzy nękają jednak pozycje bohaterów
i trzeba się z nimi rozprawić. Ale oznacza to
opuszczenie szlaku i wyruszenie do dżungli…
Cienka czerwona linia: Dowódca batalionu boha-
terów desperacko pragnie gwiazdy generalskiej i,
by to osiągnąć, nie liczy się z życiem swych ludzi.
Bohaterowie muszą ruszyć do ataku na japońskie
umocnienia, ale pułkownik ma na myśli wyłącz-
nie frontalny atak – nawet jeśli możliwe są inne
podejścia.
Tokijski Ekspres
– bitwy o Guadalcanal
Miejsce: „The Slot”, Wyspy Salomona
Data: sierpień 1942 – luty 1943
Główne jednostki: Bitwa o Cape Esperance: US
Navy–Task Force 64: Duncan (DD), Laffey (DD),
Buchanan (DD), McCall (DD), San Francisco (CA),
Boise (CA), Salt Lake City (CA), Helena (CL); Ce-
sarska Japońska Marynarka: Aoba (CA), Kinu-
gasa (CA), Furutaka (CA), Fubuki (DD), Hakujuki
(DD), Asagumo (DD), Nakagumo (DD), Murakumo
(DD), Shirajuki (DD)
Tokijski Ekspres: W bitwie o Cape Esperance dy-
wizja niszczycieli rusza do walki przeciwko Tokij-
skiemu Ekspresowi. Gdy jednak najważniejsi ofi-
cerowie giną w bitwie, bohaterowie muszą przejąć
dowodzenie.
Stalowe dno: W bitwie o Tassafarongę wielka japoń-
ska grupa niszczycieli rusza na Guadalcanal, by
zabezpieczyć japońskie dostawy. Okręt bohate-
rów ma za zadanie ich powstrzymać, ale rozprawa
z torpedami może wymagać innych rozwiązań.
Rozbitkowie: Po zajadłej bitwie okręt bohaterów
osiada na dnie. Bohaterowie docierają do Gua-
dalcanalu, ale znajdują się po niewłaściwej stro-
nie linii. Czy marynarzom uda się przetrwać
w dziczy i dotrzeć do sojuszników? A co znajdu-
je się w tajemniczym laboratorium, które odkryli
w dżungli?
Niebo nad Pacyfikiem
(lotnictwo/marynarka)
Miejsce: Nowa Gwinea i Wyspy Salomona
Data: lipiec 1942 – sierpień 1943
Główne jednostki: CJM: 11, 24 i 78 Sentai (pułk lot-
niczy); US Army Air Corps: 348 Grupa Myśliw-
ców, Siła Powietrzna Cactus (Armia i Marines),
339 Eskadra; US Marines: VMF-214
Prowizorka: Na lotnisku Henderson Field na Gua-
dalcanalu bohaterowie muszą znaleźć sposób na
utrzymanie sprawności samolotów pomimo bra-
ku zasobów. Problemem są nie tylko częste awarie
i brak części zamiennych oraz paliwa, ale i ciągłe
ataki Japończyków – bazie stale zagraża atak lądo-
wy oraz japońscy szpiedzy.
I ty zostaniesz pilotem: Bohaterowie odpoczywają
w szpitalu na tyłach, ale odkrywają nieaktywną
eskadrę samolotów – bez pilotów. Jeśli uda się ze-
brać dość lotników, może uda się im „aktywować”
eskadrę i ruszyć ją przeciwko Japońcom!
Dorwać Yamamoto!: Wywiad aliantów odkrył plan
podróży admirała Yamamoto i eskadra bohate-
rów otrzymuje rozkaz przechwycenia samolotu
admirała i zestrzelenia dowódcy. Atak wymaga
ostrożnego planowania, jako że odbędzie się za
granicami zasięgu samolotów.
Birma (siły lądowe)
Miejsce: Birma
Data: wrzesień 1942 – sierpień 1945
Główne jednostki: British Army (Czindyci): 4
Królewski Pułk Zachodniego Kentu, 7 Pułk
Strzelców Assamskich, 77 Indyjska Brygada Pie-
choty, 3 Indyjska Dywizja Piechoty, 14 Armia; US
Army: Maruderzy Merrila; CAJ: 15 Armia, 15, 31,
33 i 55 Dywizja Piechoty
Tygrysy Birmy: Bohaterowie należą do Czindytów
generała Orde Wingate’a – ruszają więc do Birmy,
by odciąć kolej prowadzącą do Myitkyiny. Trzy ty-
siące Brytyjczyków, Gurkhów i Hindusów rusza
na niebezpieczną wyprawę na terytorium wroga.
Ilu powróci?
U-Go to tu: Japończycy przygotowali ostatnią despe-
racką ofensywę na Indie i rzucają przeciwko nim
wszystko, co mogą. Bohaterowie towarzyszą 2
Dywizji Brytyjczyków, mając za zadanie uratować
siły schwytanie w Kohimie. Problemy mogą im
sprawiać konflikty na tle rasowym; gdy Brytyjczycy
i Hindusi oskarżają się wzajemnie o tchórzostwo.
Partyjka tenisa: Brytyjskie umocnienia na przełę-
czy Kohima są w oblężeniu, a Japończycy rzuca-
ją przeciw nim wszystko, co możliwe. Walki na
obrzeżach fortu toczą się już w zwarciu, a Japoń-
czycy docierają już do sztabu i obie strony ostrze-
liwują się z przeciwległych końców kortu teniso-
wego. Podobno nadciągają posiłki – ale na razie
trzeba tylko się utrzymać.
Filipiny i Zatoka Leyte
(marynarka)
Miejsce: Filipiny
Data: październik 1944 – sierpień 1945
Główne jednostki: USA: 6 Armia (gen Krueger), 24
i 37 Dywizja Piechoty, 8 Armia (gen. Eichelber-
ger), 11 Dywizja Spadochronowa; CAJ: Grupa
„Shobu” (gen. Yamashita); CMW: Grupa „Ken-
bu” (japońska piechota morska) w Manili (gen.
Iwabuchi)
Liczy się każda chwila: Podczas Bitwy w Zatoce
Leyte bohaterowie należą do załogi kutra torpe-
dowego w Cieśninie Surigao. Rozkazano im wy-
konać zwiad i zgłosić pozycję wroga głównym
siłom, a następnie rozpocząć działania bojowe.
O 18:30, 24 października szwadron bohaterów
napotyka szyk bojowy admirała Mogamiego
i rusza do ataku. Malutkie torpedowce nie mają
większych szans przeciwko krążownikom i nisz-
czycielom – ale każda chwila, podczas której Ja-
pończycy zajmują się ostrzałem w kierunku bo-
haterów, oznacza więcej czasu na przybycie dla
głównych sił aliantów.
Anielskie skrzydła: Lokalni partyzanci donoszą
o obozie jeńców wojennych gdzieś za liniami
wroga – a wszyscy wiedzą, jak Japończycy traktują
jeńców. Bohaterowie muszą wyzwolić obóz i do-
prowadzić jeńców w bezpieczne miejsce, zanim
poddani cesarza ich zgładzą.
Generał powrócił: Generał MacArthur wrócił
i marines BG spotyka zaszczyt służenia mu jako
osobiści ochroniarze. Generał kocha dziennika-
rzy i ma ego rozmiarów Pacyfiku – ale w sumie
słusznie, istotnie jest geniuszem strategii i praw-
dziwym przywódcą. Bohaterowie muszą nie tyl-
ko pilnować generała podczas jego codziennych
obowiązków – w tym wypraw na front, ale stykają
się z nim codziennie, poznając z pierwszej ręki
jego cokolwiek zaborczy, ekscentryczny charakter
i zdolności dowódcze.
151
 Centralny Pacyfik – Z wyspy na
wyspę (piechota morska)
Miejsce: Wyspy Gilberta, Wyspy Marshalla, Wyspy
Mariańskie (Guam, Saipan), Iwo Jima, Okinawa
Data: listopad 1943 – czerwiec 1945
Główne jednostki: US Marines: 1-7 Dywizja Pie-
choty Morskiej; CAJ (Okinawa): 32 Armia
Piekło na Pacyfiku: Na wyspie Saipan bohaterowie
muszą przekonać japońskich cywili, by nie po-
pełnili samobójstwa. Dokoła toczą się ostre wal-
ki i zdarza się, że fanatyczni japońscy żołnierze
strzelają do cywili, gdy ci chcą się poddać.
Semper Fi: Lądowania na Iwo Jimie były proste
w porównaniu z minionym piekłem na wyspach.
Jednak godzinę później wydaje się, że cała wyspa
ostrzeliwuje bohaterów. Trzeba sunąć do przodu
krok za kroczkiem, unikając okopanych wrogów,
których w ogóle nie da się wypatrzyć zza ścian
bunkra. Ale admirał Spruance chce, byście po-
nadto zatknęli flagę na szczycie góry Suribachi.
Cóż… powodzenia.
Stalowa nawałnica: Czasem drużyna widzi, jak sa-
moloty kamikaze rozbijają się o kordon okrętów
tuż przy brzegu. Częściej jednak zwracają uwagę
na ziemię niczyją wokół małego skrawka piekła
na Okinawie, zwanego Sugar Loaf. Najeżony jest
japońskimi posterunkami i to bohaterowie muszą
z nimi się uporać.
Brawurowe opowieści
Brawurowe opowieści na Pacyfiku dotyczyć mogą
potworów z głębin lub mitów i legend tubylców. Ja-
pończycy jednak mogą traktować więźniów i „podlu-
dzi” z okrucieństwem dorównującym każdej z pluga-
wych bestii.
Krwawe łowy (siły lądowe)
Czas: grudzień 1941
Miejsce: Manila, Filipiny
Manila niedługo będzie ogłoszona otwartym mia-
stem, porzucona na pastwę nadciągających Japoń-
czyków. Wywiad jednak odkrył, że w mieście działa
niemiecki agent. Bohaterowie muszą znaleźć agenta
i go schwytać lub wyeliminować, zanim uda mu się
skontaktować z nadciągającymi siłami Japończyków.
Niemiec jednak jest magiem krwi, a misję w sekre-
cie zleciło bohaterom BOS. Bohaterowie nie wiedzą,
naturalnie, nic o prawdziwych możliwościach agenta,
którego mają schwytać. Mają za zadanie udawać cywi-
lów, co oznacza brak mundurów czy widocznej broni,
ale na wszelki wypadek dysponują też plutonem pie-
choty, który przyjdzie z odsieczą.
152
Mag krwi często pojawia się w popularnych re-
stauracjach i klubach i tam właśnie bohaterowie mogą
spróbować go schwytać. Jeśli ucieknie, później najmie
do ochrony paru miejscowych zbirów, a następnie wy-
korzysta ukrytą radiostację, by wezwać niemieckiego
U-Boota i uciec z miasta.
Białe lalki (siły lądowe)
Czas: sierpień 1942 – sierpień 1943
Miejsce: Guadalcanal lub Nowa Gwinea
Gdy walki sięgają zenitu, oddział Kuromaku zja-
wia się, by przeprowadzić kilka eksperymentów. To
właśnie na odcinku bohaterów uwolnią swoje twory.
Rozpoczną od trującego gazu powodującego prze-
rażające halucynacje i szaleństwo. Każdy, kto wejdzie
w kontakt z tym bezwonnym gazem (przypominają-
cym gęstą mgłę), musi zdać test Strachu. Żołnierze
widzą, jak ich kończyny zmieniają się w masę giętkich
macek, drzewa – w pokrętne potwory, a ich sojusznicy
– w demony rodem z koszmarów.
Gdy gaz zacznie działać, Kuromaku wypuści dru-
żynę shironingyo na swe króliki doświadczalne.
Krokodyle łzy
(marines/piechota)
Czas: grudzień 1944 – sierpień 1945
Miejsce: Birma
Drużyna zostaje odwołana do sztabu, by spot-
kać się z agentem BOS (podającym się za komando-
sa SOE), który został tu zrzucony na spadochronie.
Poszukuje grupy zdolnych żołnierzy, mających towa-
rzyszyć mu za liniami wroga, na wzgórzach, by po-
rozumieć się z miejscowym plemieniem. By dotrzeć
do ich wioski, muszą jednak przekroczyć bagno pełne
krokodyli.
Gdy drużyna dotrze do wsi, musi przekonać sza-
mana, by pomógł im przywołać duchy dżungli prze-
ciwko Japończykom. Szaman może przywołać wiel-
kiego demonicznego krokodyla (użyj statystyk warana
papuaskiego), ale stwór nie widzi różnicy między żoł-
nierzami aliantów i Japończyków – wszystko dla bestii
wygląda jak żarcie!
Koniec w ciemności
(siły lądowe)
Czas: czerwiec – sierpień 1944
Miejsce: Saipan, Mariany, Centralny Pacyfik
Japoński onmyoji, działając w porozumieniu z od-
działem Kuromaku na obszarze, gdzie przebywają bo-
haterowie, wykorzystuje cierpienie, by zasilać swą ma-
gię. Bohaterowie natrafiają na ślady jego działalności,
gdy zaginął cały pluton Marines i przełożeni wysyłają
ich, by zbadali sprawę. Czarownik znajduje się wśród
japońskich cywili ukrywających się w jaskini i próbu-
je zmusić ich, by popełnili samobójstwo. Walka z za-
jadłymi żołnierzami Hirohito to jedno – ale widok,
gdy zwykli cywile zabijają się, może załamać nawet
najtwardszego cynika.
Głowa tankisty (siły lądowe)
Czas: styczeń 1945
Miejsce: Manila
Mała grupka Kuromaku została wysłana, by
wspomóc Japończyków w obronie Manili. Z frontu
dochodzą dziwne pogłoski, że Japończycy porywają
ludzi z frontu i „piorą im mózgi”. Bohaterowie otrzy-
mują rozkaz zbadania sprawy.
Gdy nasi żołnierze przesłuchują świadków, atakuje
ich samotny czołg Typ 95. Po rozprawieniu się z pojaz-
dem bohaterowie odkryją, że tam, gdzie powinna być
załoga, czołg zawierał jedynie dziwną skrzynkę. Gdy
ją otworzą, odkryją, że czołg był hako-iri (str. 223),
ale zamiast mózgu zawierał głowę – twarz ofiary jest
rozpoznawalna jako znajomy bohaterów (co bez wąt-
pienia nałoży karę do testu Strachu).
Tropy gąsienic czołgu prowadzą do magazynu,
gdzie kompania japońskich żołnierzy piechoty mor-
skiej i kilku wtajemniczonych okultystów Kuromaku
pracuje nad potwornymi projektami – między innymi
tworząc shironingyo z pojmanych żołnierzy. To bo-
haterowie mają za zadanie oczyścić magazyn z pluga-
wych stworów.
Burza ciemności (lotnictwo)
Czas: 1942 –1945
Miejsce: niebo nad środkowym i południowym Pa-
cyfikiem
Zajadłe i okrutne bitwy powietrzne otworzyły
„mroczny wir” – zjawisko, które można opisać jako
burzę między naszym światem i Piekłem. W pełni za-
manifestuje się podczas następnej walki powietrznej,
wymagając testów Pilotowania w każdej rundzie, gdy
wyjące wiatry rozrywać będą poszycie samolotu.
Jeśli bohaterowie nie utracili kontroli, dziwna czar-
na sfera w środku wiru zacznie wyrzucać z siebie wra-
ki pilotowane przez nieumarłych pilotów (obu stron),
atakujących wrogów. Wszyscy, którzy zostaną zabici,
dołączą do tej potwornej eskadry. Użyj statystyk pilo-
tów, dodając im zdolność specjalną Nieumarły.
Władcy piorunów (lotnictwo)
Czas: 1943 – 1945
Miejsce: niebo nad Wyspami Salomona, Marshalla
lub Marianami
W obszarze bohaterów operuje eskadra elitar-
nych japońskich pilotów. Ci, którzy przeżyli spotkanie
z nimi, opowiadają, że ich Zera wystrzeliwują pioru-
ny zamiast kul. Ci piloci zawarli pakt z wyspiarskimi
Bogami Piorunów, zapewniającymi ich broni zdolność
penetrowania pancerza.
Duchy zostały przywołane w ukrytej świątyni na
jednej z wysepek. Jeśli bohaterowie zdołają znaleźć
tę świątynię, mogą ją zbombardować, odsyłając w ten
sposób Bogów Piorunów do jednego z licznych azja-
tyckich piekieł.
Morze jakby wściekło się
(marynarka)
Czas: styczeń – marzec 1942
Miejsce: Morze Jawajskie
Gdy toczą się kolejne bitwy na Morzu Jawajskim,
okręt bohaterów mierzy się z Japońską flotą. Po de-
sperackiej bitwie ich okręt tonie, ale bohaterowie
zdołali ewakuować się na wyspę zamieszkałą przez
niepokojących i wrogich tubylców o dziwnych (czytaj
nadprzyrodzonych) zdolnościach… i apetycie na ludz-
kie mięso. Czy uda im się pozostać przy życiu i powia-
domić samolot ratunkowy o ich obecności tutaj?
Możesz wykorzystać inne książki Savage Worlds,
by przedstawić mieszkańców takiej wyspy – w Sensacji
i Przygodzie znajdziesz plemiona kanibali, zaś w SW:
Horror lub SW: Superbohaterowie wielkie potwory w ro-
dzaju King Konga. Możesz też użyć statystyk orków
dla okrutnych tubylców i ogrów dla wielkich małp,
które im służą!
Potrawy morskie (marynarka)
Czas: 1942 – 1944
Miejsce: wszędzie na Wyspach Salomona, Marshalla
lub Karolińskich
Bohaterowie mają za zadanie stworzyć i zagospo-
darować małą przystań, gdzie łodzie podwodne i kutry
torpedowe uzupełniać będą paliwo. Odkryją wysepkę
z idealnie nadającą się na ten cel zatoką lub laguną
i rozpoczną budowę. Problem jest jeden – nowa baza
mieści się niedaleko wielkiej podwodnej osady adaro
(zob. str. 219) widzących bazę jako bufet ze smaczny-
mi kąskami.
Z początku zacznie ginąć sprzęt, a następnie lu-
dzie. Może wydawać się, że odpowiedzialność za te
zdarzenia ponoszą tubylcy, ale ci są niewinni – sami
żyją prześladowani przez adaro. W końcu stwory zdo-
łają podminować nabrzeże, niszcząc ważne miejsca
w bazie – w tym najważniejsze: radiostację. Gdy ode-
tną już komunikację, rekinoludzie ruszą do ataku na
bazę, pragnąc zabić wszystkich.
153
 Piekło na Pacyfiku!
Niniejszy szkic kampanii łączy w sobie przygody • kwiecień – czerwiec: Eskorta bombowców do
na lądzie, wodzie i w powietrzu, warto więc, by gracze Rabaul. Ciągłe przenosiny do coraz to dalszych
stworzyli po kilka postaci, by móc rozegrać wszyst- przyczółków.
kie scenariusze. Wszyscy mogą służyć na przykład na
jednym lotniskowcu – marynarze mogą być członka-
1944
• czerwiec: Walki w bitwie o Morze Filipińskie
mi załogi, technikami, piloci zajmują się eskortą, zaś
• * czerwiec – październik: Burza ciemności (str.
marines uczestniczą w szkoleniu i misjach specjalnych.
155)
1941
Filipiny i Bitwa w Zatoce Leyte
Dzień niesławy • 24 października: Przynęta. Okręt bohaterów na-
• 7 grudnia: To nie są ćwiczenia (str. 151) leży do floty adm. Oldendorffa, która uczestniczy
w bitwie o Cieśninę Surigao. Zostają wysłani z roz-
1942 kazem osłaniania niszczycieli jako przynęta, mając
Wojna lotniskowców – od Morza za zadanie wciągnąć flotę Nishimury w zasadzkę
i w zasięg ostrzału pancerników.
Koralowego do Midway • 25 października: Strzeżemy wód. Admirał Hal-
• 6–8 maja: Trafiony-Zatopiony. (str. 152)
sey został odciągnięty na północ i cieśnina San Ber-
• środek – koniec maja: Powrót do Pearl Harbor
nadino jest teraz odsłonięta. Zbieranina niszczycieli
– herkulesowy wysiłek przy odbudowie statków
i lotniskowców adm. Sprague’a jest teraz wszystkim,
w ciągu 72 godzin, tak by wysłać je do Midway.
co stoi na drodze grupy „Środek” adm. Kurity,
• 4-7 czerwiec: Ratujemy ratowników (str. 152)
składającej się z wielu pancerników, krążowników
• 4 czerwca: Pięć minut (str. 152)
i niszczycieli.
Wyspy Salomona 1945
• wrzesień: Północ na Krwawej Przełęczy. Boha-
• luty: Wsparcie powietrzne lub ostrzał okrętowy
terowie z innych sił zbrojnych mogą pomagać przy
dla Marines lądujących na Iwo Jimie. A naprowa-
desancie Marines jako obserwatorzy przy ostrzale
dzanie wsparcia lotniczego dla desantowców może
celów lądowych.
zapewnić dodatkową „rozrywkę”.
• wrzesień: Białe lalki (str. 154)
• kwiecień – czerwiec: Pilnowanie placówek na
• wrzesień: Prowizorka (str. 153)
Okinawie... i unikanie ataków kamikaze.
Tokijski ekspres – bitwy o Gua- • 2 września: Bohaterowie są świadkami kapitulacji
Japonii na pokładzie USS Missouri w Zatoce To-
dalcanal
kijskiej.
• wrzesień: Potrawy morskie (str. 155)
• październik: Rozbitkowie (str. 152)
• 11 października: Tokijski Ekspres (str. 152) Kampanie dla
• 30 listopada: Stalowe dno (str. 152)
jeńców wojennych
1943
Piekło w niebie – niebo nad Pa-
i partyzantów
Gra jeńcami wojennymi lub członkami ruchu
cyfikiem oporu może być ciekawą (i wstrząsającą) alternatywą
• styczeń: I ty zostaniesz pilotem (str. 153)
dla tradycyjnych kampanii wojskowych. Możesz w ten
• luty – marzec: Podniebne walki przeciwko ja-
sposób kontynuować kampanię, gdy bohaterowie zo-
pońskim samolotom ostrzeliwującym żołnierzy
staną schwytani, albo rozpocząć ją, gdy postaci już
w okolicach Guadalcanalu.
są w niewoli Osi. W kampaniach partyzanckich bo-
• kwiecień – czerwiec: Władcy piorunów (str.
haterowie mogą być cywilami którzy chwycili za broń
155)

154
przeciwko faszystowskim najeźdźcom, niedobitkami
armii albo żołnierzami aliantów wspierającymi miej-
scową partyzantkę.
Takie kampanie na pewno będą bardzo brutalne
– życie w obozach jenieckich Osi było paskudne. An-
glicy i Amerykanie w niewoli niemieckiej traktowani
byli względnie po ludzku – ale w niewoli japońskiej
obchodzono się z nimi wyjątkowo okrutnie: co trzeci
jeniec zginął z głodu, od chorób, tortur czy po prostu
od kuli. Rosjanie (i ogólnie Słowianie i inni „podlu-
dzie”) w niemieckiej niewoli również ginęli tysiącami.
Partyzantów faszyści nie biorą do niewoli – zazwy-
czaj po prostu zabijani są natychmiast po schwytaniu
i przesłuchaniu. Mimo to w praktycznie każdym zaję-
tym kraju pojawił się ruch oporu. W Europie najwięk-
sze partyzantki działały w Polsce i Jugosławii (prawie
milion w każdym z tych krajów). Francuski ruch oporu
początkowo liczył sobie sto tysięcy członków, ale po in-
wazji w Normandii osiągnął ponad milion członków.
Na Pacyfiku duży, zorganizowany ruch oporu istniał
w zasadzie tylko na Filipinach, ale mniejsze grupy party-
zantów w Azji również otrzymywały wsparcie aliantów.
Anglicy i Amerykanie w obozach jenieckich Niem-
ców nie są może najlepiej traktowani, ale mają szansę
dożyć końca wojny stosunkowo zdrowi. Za to jeśli
wpadną w łapy Japończyków… Według japońskiego
kodeksu honorowego kapitulacja była losem gorszym
niż śmierć, oznaczała hańbę tak wielką, że japońskie
rodziny wykreślały imiona mężczyzn, którzy złożyli
broń, ze swych rodzinnych kronik.
Takie podejście w połączeniu z ogólną japońską
ksenofobią oznaczało, że jeńcy Japończyków automa-
tycznie zaliczali się do najgorzej traktowanych wro-
gów, zasługujących wyłącznie na pogardę. Więźniowie
byli regularnie dręczeni i skazywani na ciężkie roboty.
Złamanie zasad obozu zazwyczaj oznaczało pobicie
do nieprzytomności. Japoński system dostaw z tru-
dem zdołał zaopatrywać własnych żołnierzy, zatem
jeńcy nie byli żadnym priorytetem, co prowadziło do
śmierci głodowych i chorób – zwłaszcza jeśli pamię-
tać, że obozy mieściły się w tropikalnych dżunglach.
Przeżycie w japońskim obozie jenieckim było praw-
dziwą próbą woli życia.
Vive La Resistance
Miejsce: okupowana Francja
Data: czerwiec 1940 – sierpień 1944
Główne jednostki: Francja: lokalne komórki ru-
chu oporu; Alianci: SOE oddziały „Jedburgh”;
Niemcy: Wehrmacht, SS i niemiecka policja
Gorzkie lekcje: Wkrótce po upadku Francji bohate-
rowie muszą zorganizować skuteczną jednostkę
ruchu oporu. Może nie znają się na broni i takty-
ce, ale są oddani sprawie walki z Niemcami. Jeśli
im się to uda, może otrzymają pomoc od Brytyj-
czyków lub Amerykanów.
Dziń dybry: Po zażartej walce powietrznej piloci
aliantów lądują na obszarze zajętym przez bo-
haterów. Oddział musi znaleźć lotników, zanim
uczynią to Niemcy, a następnie znaleźć sposób,
by przeszmuglować ich do Anglii.
Jean ma długie wąsy: Po tygodniach plotek i domy-
słów bohaterowie w radiu Londres słyszą frazę,
na którą czekali – „Jean ma długie wąsy” – inwa-
zja aliantów niedługo się rozpocznie. Oznacza to
nowe cele dla bohaterów, na przykład zniszczenie
ważnego mostu czy centrum dowodzenia, tak by
ułatwić lądowanie aliantom.
Warszawa powstaje
Miejsce: Warszawa
Data: styczeń – kwiecień 1943; sierpień – październik
1944
Główne jednostki: 1943 – Żydowski ruch opo-
ru: Żydowska Organizacja Bojowa (ŻOB); 1944
– Polskie Państwo Podziemne: AK (Armia
Krajowa) i AL (Armia Ludowa); Niemcy: Wehr-
macht, SS i niemiecka policja
Ucieczka z piekła: Niemcy wygrywają. Mordechaj
Anielewicz nie żyje. Jedynym ocalałym przywódcą
powstania jest Marek Edelman. Nie może wpaść
w łapy Niemców. Mała jednostka ŻOB bohaterów
musi wyprowadzić Edelmana poza granice getta
– mając do dyspozycji kilka pistoletów i granatów
przeciwko moździerzom i miotaczom ognia.
Potrzebujemy… wszystkiego!: Rozpoczyna się po-
wstanie, ale po pięciu latach wojny Polakom po-
trzeba wszystkiego – broni, amunicji, mundurów
i żywności. Agenci Kedywu odkryli, że Niemcy
na Woli magazynują sprzęt dla SS (Stawka 4). Jeśli
uda się zabezpieczyć ten skład, Powstanie może
naprawdę ruszyć z kopyta.
Kanał: 1 września, 1944. Nie ma szans na zwycięstwo.
Nie ma szans na pomoc. Walka jest bezwzględna,
a budynki przechodzą z rąk do rąk. Przychodzą
ostatnie rozkazy – rannych i cywili należy porzu-
cić, ci, którzy mogą nadal walczyć i iść, mają prze-
dostać się kanałami do Śródmieścia. Ale Niemcy
mają do swej dyspozycji granaty, trujący gaz, pło-
nącą benzynę i miny. Czy to ucieczka, czy samo-
bójstwo?
Król szczurów
Miejsce: jeniecki obóz w Azji (Birma, Tajlandia, Chi-
ny, Indonezja, Filipiny czy nawet Japonia)
Data: grudzień 1941 – sierpień 1945
155
 Główne jednostki: Ocaleli żołnierze z dowolnej jed-
nostki aliantów, cywile; japońscy strażnicy
Most na rzece: Więźniowie w obozie pracują 14 go-
dzin dziennie, by zbudować most kolejowy na rwą-
cej rzece. Między więźniami rodzą się konflikty, gdy
Brytyjczycy i Amerykanie kłócą się o przywódz-
two. Japońscy nadzorcy są okrutni i surowi i nie
będą tolerować żadnych opóźnień. A może jeden
z więźniów nie jest do końca istotą ludzką? Może
to paskudny doppelganger, zrodzony z nieszczęścia
wśród jeńców, kradnie jedzenie, prowokuje strażni-
ków i pilnie dba o to, by działo się tu jak najwięcej
krzywdy.
Generator misji
Poniższy generator misji doskonale nadaje się do
szybkiego stworzenia zarysu przygody, od działań
małej jednostki (drużyny) po wielkie starcia dziesiątek
żołnierzy. Możesz je wykorzystać, by ubarwić kampa-
nię, dodać scenariusze między zaplanowanymi głów-
nymi przygodami czy stworzyć jednostrzałówkę. Ten
generator zakłada, że wiesz, w jakim teatrze i w któ-
rym roku toczyć się będzie rozgrywka.
Jak korzystać
z generatora misji
Większość przygód w Weird Wars powinna łączyć
w sobie nastrój horroru, akcji i śledztwa. Klasyczna
przygoda opowiada o grupie żołnierzy, którzy odkry-
wają coś okropnego i muszą znaleźć sposób, w jaki
można powstrzymać stwora.
Ale skoro toczy się wojna, tak Marszałkowie Gry,
jak i gracze chcą pewnie wziąć udział w bitwach –
czy to z przyczyn fabularnych, a może po prostu, by
skosztować rozgrywki innego rodzaju. Takie właśnie
starcia tworzy nasz generator misji.
Powiedzmy, że chcesz rozegrać kampanię doty-
czącą Bitwy o Anglię. Twoje przygody dotyczą jednak
pilotów na ziemi; powoli dowiadują się, że coś grasuje
w londyńskim metrze – ale jeśli chodzi o warstwę gro-
zy, nie poruszasz tematu lotnictwa czy walki z Niem-
cami. Tym niemniej, pewnie od czasu do czasu musi
odbyć się bombardowanie, a piloci ruszą w przestwo-
rza i rozgrywacie potyczki z Luftwaffe według zasad
Walki powietrznej. A ci, którzy wrócą do domu, mogą
potem walczyć z potworami.
156
Więzi rodzinne: Rodziny bohaterów zostały inter-
nowane na początku wojny. Nie byli żołnierzami,
ale przebywali w Azji w interesach. Internowani
muszą poradzić sobie z powolną degradacją mo-
ralności w obozie – okazać się może, że człowiek
jest ludzki tylko w ludzkich warunkach.
Ucieczka: Bohaterowie należą do jednostki party-
zantów, być może dowodzonej czy wyposażonej
przez amerykańskich lub brytyjskich komando-
sów. W ich obszarze działania mieści się obóz
jeniecki, a alianci przygotowują się do ataku, by
uwolnić swych ludzi – i niewinnych cywili.
Misje na lądzie
Misje sił lądowych będą pewnie podstawą większo-
ści kampanii Weird Wars. Bohaterowie w takich misjach
należeć będą pewnie do piechoty, piechoty zmotoryzo-
wanej, sił pancernych czy marines lub komandosów –
ale możliwe też są kampanie dla artylerzystów, obrony
przeciwlotniczej, partyzantów albo dla wojsk technicz-
nych czy nawet służb administracyjnych. Wielu lotników
operuje z baz naziemnych i – choć to będzie wymagać
trochę uwagi ze strony MG – pewnie da się jakoś włą-
czyć ich w stworzone przy pomocy tego systemu bitwy.
Podobnie, choć marynarze rzadko kiedy pojawiają
się w misjach lądowych, to jednak mogą brać udział
w różnych starciach, gdy stacjonują w bazie lub gdy
marynarze rozbitego statku muszą przedrzeć się przez
terytorium wroga. W pewnym sensie, wiele misji dla
marynarzy śródlądowych może też przypominać star-
cia na lądzie – próba zniszczenia mostu na Wołdze
może być bardzo emocjonująca, jeśli zamiast przekra-
dania się jako piechociarze bohaterowie zbliżą się do
mostu szybkim kutrem.
By stworzyć misję dla żołnierzy sił lądowych, po-
dążaj poniższymi krokami:
• Rzuć lub wybierz rodzaj misji w Tabeli Misji Lą-
dowych.
• Rzuć 1k6, by określić ilość żetonów wsparcia.
• Wylosuj Uzupełnienie.
• Wylosuj Rodzaj wrogich sił (Tabela 1).
• Wylosuj Rozmiar wrogich sił (Tabela 2).
• Wylosuj Jakość wrogich sił (Tabela 3).
• Wylosuj Wsparcie wroga (Tabela 4).
• Rzuć kostką. Parzysty wynik oznacza, że pojawią
się Komplikacje (Tabela 5).
 Tabela misji lądowych
By użyć Tabeli Misji Lądowych, najpierw wybierz
kolumnę dla teatru i daty. Następnie rzuć k100 lub wy-
bierz misję, która będzie pasować dla twojej kampanii.
Misje na lądzie:
Atak: Celem jest jednorazowy atak na posterunek/
terytorium wroga. W odróżnieniu od szturmu, który
ma za zadanie odepchnąć lub zniszczyć przeciwnika,
atak ma określony cel, który musi zostać przechwy-
cony lub zniszczony – budynek, most czy inne ważne
miejsce. Ataki często odbywają się daleko za liniami
frontu, bez wsparcia.
Kontratak: Zadaniem jest odparcie wrogiego
szturmu, a następnie kontratak na pozycje wroga. Jed-
nostka może bronić posterunku albo też bronić się
podczas przemarszu (zwłaszcza czołgi). Jeśli wrogi
atak zostanie odparty, można rozpocząć Pościg albo
Szturm.
Lokalizacja nieprzyjaciela: Celem tej misji jest
manewrowanie, dopóki nie zostanie nawiązany kon-
takt z nieprzyjacielem. Po zlokalizowaniu wroga jed-
nostka może zaatakować, wycofać się albo też obser-
wować i złożyć raport. Czasem dystans może oznaczać
kilka metrów (wśród żywopłotów Normandii), ale też
i dziesiątki kilometrów (na stepach Ukrainy).
Odsiecz: Oddział bohaterów musi przedrzeć się
przez wrogie terytorium, by wesprzeć lub zluzować
otoczoną jednostkę. Zazwyczaj dysponują dobrym
wsparciem artyleryjskim lub powietrznym. Gdy już
uczynią odpowiednią wyrwę w liniach wroga, muszą ją
utrzymać lub poszerzyć, by otoczeni sojusznicy zdoła-
li się wycofać, lub pozwolić, by sojusznicy zaatakowali
wroga, zmuszając go do cofnięcia się.
Odwrót: Celem jest oderwanie się od nieprzyjacie-
la i powrót na pozycje. Skoordynowany odwrót pod
ostrzałem jest trudny do wykonania, często przeradza
się w ucieczkę, gdy sojusznicze jednostki rozpraszają
się. Gdy inni żołnierze wokół wieją, jednostka boha-
terów może zostać odcięta, otoczona, zgubić się lub
wpaść w inne tarapaty.
Opóźnienie działań: Celem tej misji jest zajęcie
przez pewien czas wrogich sił, a następnie odwrót.
Jednostka może czasem zatrzymać wroga przez kilka
minut, a czasem przez kilka dni, zależnie od sytuacji.
Ich odwrót może być osłaniany przez sojuszniczą ar-
tylerię lub wsparcie powietrzne.
Patrol: Celem tej misji jest nadzór nad obszarem
linii. Patrole mają za zadanie kontrolować wrogą dzia-
łalność zwiadowczą, zbierać informacje dotyczące
położenia i działań wroga, brać jeńców lub zwalczać
wrogie patrole. Większość obchodów zajmuje tylko
kilka godzin, obejmując ograniczony obszar frontu.
Niektóre patrole mogą jednak zaprowadzić jednostkę
w głąb wrogiego terytorium na dłuższy czas.
Pościg: Celem tej misji jest ściganie i zniszczenie
wycofujących się wrogich jednostek. Pościg ma z regu-
ły miejsce po udanym szturmie, zazwyczaj przeprowa-

Misje na lądzie
Morze
FZ Afryka Płn Front Wschodni PAC/CBI
Śródziemne
’39–’40 ’44–’45 ’40–’41 ’42–’43 ’40–’41 ’42–’44 ’44–’45 ’40–’41 ’43–’44 ’44–’45 ’41-–’42 ’43–’44 ’44–’45
Lokalizacja
1–5 1–10 1–15 1–10 1–3 1–10 1–10 1 1–10 1–15 1–5 1–10 1–15
nieprzyjaciela
Zasadzka 6–10 11–15 16–20 11–15 4–7 11–20 11–20 2–6 11–20 16–20 6–10 11–20 16–25
Szturm 11–15 16–40 21–25 16–20 8–10 21–35 21–35 7 21–30 21–55 11–15 21–40 26–50
Kontratak 16–20 41–45 26–35 21–35 11–15 36–45 36–38 8–18 31–35 56–57 16–20 41 51–55
Opóźnienie
21–35 46–48 36–45 36–40 16–30 46–49 39 19–38 36–45 58 21–35 42–45 56–57
działań
Utrzymanie
36–50 49–54 46–55 41–45 31–50 50–54 40–45 39–58 46–55 59–60 36–50 46–50 58–65
pozycji
Patrol 51–55 55–65 56–60 46–50 51–55 55–65 46–55 59 56–60 61–65 51–55 51–60 66–75
Pościg 56 66–75 61–65 51–70 56 66–68 56–65 60 61–70 66–70 56 61–65 76–81
Atak 57 76–80 66–70 71–75 57–60 69–73 66–75 61 71–75 71–75 57–60 66–75 82–92
Zwiad 58–68 81–90 71–80 76–85 61–65 74–84 76–89 62–67 76–80 76–90 61–65 76–85 93–97
Przegrupo-
69–75 91–93 81–85 86–90 66–75 85–90 90–94 68–72 81–85 91–94 66–70 86 98
wanie
Odsiecz 76–80 94–98 86–95 91–95 76–80 91–95 95–98 73–75 86–90 95–99 71–75 87–95 99
Odwrót 81–10099–100 96–100 96–10081–100 96–10099–10076–100 91–100 100 76–100 96–100 100

157
 dzany jest przez jednostki pancerne lub zmechanizo-
wane. Jednostka ścigająca może mieć określony czas
na pościg za wrogiem, ale może też ścigać go do woli
– a przynajmniej tak długo, jak pozwolą jej na to ben-
zyna i zdrowy rozsądek.
Przegrupowanie: Taka misja polega na dotar-
ciu do punktu zgrupowania lub bazy. Zazwyczaj ma
to miejsce po tym, gdy wróg przebił się przez linie,
a sojusznicze siły się rozsypały. Podczas drogi pew-
nie przyjdzie bohaterom zetrzeć się z wieloma wrogi-
mi żołnierzami. Może też to odzwierciedlać pierwsze
godziny po kiepsko wykonanym skoku spadochrono-
wym, kiedy skoczkowie wylądowali w różnych miej-
scach.
Szturm: Zadaniem w tej misji jest szturm na po-
sterunek wroga i przejęcie celu z jego rąk. Takie ataki
często mają wsparcie powietrzne i/lub artyleryjskie.
Szturm pancerny może rozproszyć linie wroga i prze-
rodzić się w Pościg. Szturm na umocnienia nabrzeżne
może oznaczać desant.
Utrzymanie pozycji: Celem jest utrzymanie
wskazanego posterunku, do czasu otrzymania kolej-
nych rozkazów. Jednostka musi obronić miejsce za
wszelką cenę, dopóki nie zjawią się zmiennicy lub
nowe rozkazy.
Zasadzka: Celem tej misji jest przygotowanie za-
sadzki na wrogi patrol lub formację. Jednostka musi
wybrać lokację dla zasadzki, zaatakować i wrócić za
swoje linie.
Zwiad: Celem takiej misji jest odkrycie działania
wroga i jego zgłoszenie, najlepiej tak, by nieprzyja-
ciel nie był tego świadomy. Podczas udanego zwiadu
może nie paść ani jeden strzał, ale uniknięcie wrogich
patroli i przeszukań może zapewnić wiele pełnych na-
pięcia momentów.
Tabela 0 – Uzupełnienia
Od misji zależy, jaka siła musi osiągnąć określo-
ny cel. Poniższa tabela pokazuje, jakie dodatkowe siły
otrzyma oddział, w skład którego wchodzą bohate-
rowie. Dokładne statystyki żołnierzy, liczebności itp.
znajdziesz w rozdziale trzecim: Siły aliantów.
Wypełnij Kartę Sojusznika dla uzupełnień i upew-
nij się, że każdy z graczy kontroluje mniej więcej rów-
ną liczbę postaci.
k12 Uzupełnienia
1–5 Brak
6–7 Transport: Bohaterowie dysponują środkiem
transportu – transporterem, ciężarówką lub
dżipem (ale nie czołgiem lub innym pojazdem
bojowym). Szczegóły określa Marszałek Gry.
158
8–9 Drużyna. Wraz z grupą bohaterów wyru-
sza drużyna (8–12 żołnierzy). Dowodzi nią
sierżant lub plutonowy – doświadczony lub
jeszcze lepszy. Z reguły żołnierze mają pod-
stawowe szkolenie, ale zależnie od misji lub
oddziału BG mogą być bardziej lub mniej
doświadczeni.
10 Pluton. Bohaterów wspierać będzie pluton
(3–4 drużyny). Plutonem powinien dowo-
dzić BG-oficer. Dodaj +4 do rzutów w Ta-
beli 2.
11 Drużyna Broni Ciężkiej: Bohaterowie będą
dysponować ciężkim sprzętem oraz specjali-
stami od jego wykorzystania. Dowódca od-
działu jest co najmniej doświadczony, pozo-
stali – podobnie jak drużyna. Rzuć w tabeli
Broni Ciężkiej poniżej.
12 Czołg: Oddział bohaterów dysponuje
wsparciem pancernym. MG określa model
czołgu w oparciu o misję.
0A– Broń Ciężka
k10 Broń
1 Miotacz ognia
2–4 Karabin Maszynowy (kal .50)
5–6 Lekki lub Średni Moździerz
7–8 Bazooka
9–10 Działo PPC lub PL, z ciężarówką.
Tabela 1 – Przeciwnicy
Jeśli dobrze znasz okoliczności konkretnej bitwy
czy teatru wojny, możesz samodzielnie dopasować
wyniki rzutów zależnie od okoliczności. Jeśli wiesz,
że Japończycy nie mieli czołgów pod Tarawą lub że
niemieccy spadochroniarze nie działali pod Stalingra-
dem, zignoruj te wyniki. Wynik „czołg” oznacza rzut
w tabeli pojazdów i przerzut, jeśli pojazd nie będzie
czołgiem.
Japończycy skupiali się raczej na piechocie. Jeśli
wynik w poniższej tabeli wskaże, że bohaterowie mu-
szą stawić czoła pojazdom lub czołgom, rzuć kostką.
Nieparzysty wynik oznacza, że warto zmienić pojazd
lub czołg na kolejny rzut w tabeli piechoty.
k10 Rodzaj
1–3 Piechota (Tabela 1A)
4–5 Pojazdy (Tabela 1B)
6–8 Pojazdy + piechota
9–10 Czołgi + piechota
Tabela 1A – Rodzaj piechoty Tabela 1B: Pojazdy
W ostatnich dwóch latach wojny, zwłaszcza Traktuj Ciężki Czołg dla Japończyków jak Średni
w 1945, Niemcy i Japonia wyczerpywały swe rezerwy Czołg (nawet największe japońskie czołgi były średnie
ludzkie. Często okazywało się, że jedynym sposobem według standardów wojny w Europie). Włosi nie ko-
na zapewnienie nowego mięsa armatniego jest po rzystali z P40 w Afryce Północnej, Ciężki czołg wte-
prostu wręczenie starym lub małoletnim obywatelom dy oznacza M13/40. Po 1942 traktuj Lekki Czołg dla
broni palnej i posłanie ich na front. Marszałek Gry Niemców jak Średni Czołg. Ponadto od 1944 dodaj
powinien usunąć wojska spadochronowe i inżynie- +2 do rzutu dla Niemców. Pamiętaj też, że niektóre
ryjne z tego okresu i zwiększyć szanse na napotkanie czołgi nie były dostępne przed lub po określonym
typowej piechoty roku. Po określeniu, jaki pojazd bohaterowie napot-
k20 Rodzaj kają, rzuć w tabeli 1C, by określić konkretny rodzaj.
1–3 Elitarne/Spadochronowe: Dla Niemców k20 Rodzaj
oznacza to zazwyczaj jednostki zmechani- 1–6 Pojazd zwiadowczy
zowanej piechoty SS, ale mogą być to też 7–10 Lekki czołg
Fallschirmjägers. Japońskie wojska spado- 11–14 Średni czołg
chronowe są rzadkością, ale ich elitarne 15–17 Ciężki czołg
jednostki to np. piechota morska (Kaigun 18–20 Samobieżne działo
Tokubetsu Rikusentai) lub po prostu do-
świadczone lub elitarne oddziały. Tabela 1C – Typ pojazdu
4–6 Zmechanizowane/wsparcie czołgowe: Rodzaj Niemcy Japonia Włosi
Te oddziały poruszają się, korzystając Pojazd k6 1–2: Model 95 Ku- AB 40
z ciężarówek lub transporterów, mogą też zwiadow- Sdkfz 251; rogane
podróżować na pancerzu czołgów. Japoń- czy 3: Sdkfz
czycy rzadko kiedy korzystali z oddziałów 234; 4–6:
piechoty zmotoryzowanej, możesz więc Kubelwagen
wtedy interpretować ten wynik jako „zwy- Lekki Pz III Model 95 So- Tankietka
kłe trepy”. czołg -Ki L3/35 lub
7–12 Zwykła piechota: Typowe trepy. L6/40
13–14 Bateria: Bateria OPL, przeciwczołgowa czy Średni (k6) 1–4: (k6) 1: Model M13/40
artyleryjska. Rzuć ponownie, jeśli nie pasuje czołg Pzkpfw 89 Chi-Ro;
to do misji (trudno sobie wyobrazić, że bo- IV; 5–6: 2–4: Model 95
haterowie będą np. ścigać działo). Panther V Ha-Go; 5–6:
15–17 Ciężka piechota: Ten oddział wyposażony Model 97 Chi-
jest w broń ciężką, jak moździerze, lekkie -Ha
działa przeciwczołgowe, lekkie i ciężkie Ciężki Tygrys – P40
KMy, lub wszyscy wyposażeni są w pistole- czołg
ty maszynowe. Samo- k6: 1–4: Model 1 Ho- Semovente
18–19 Inżynieryjne/saperzy: Piechota z przeszko- bieżne StuG III, -Ni 47/23
leniem inżynierii wojskowej lub saperskim. działo 5–6: Jagd-
Pionieren to elitarne jednostki niemieckich panther
saperów szturmowych.
20 Niesamowite: Dla Niemców oznacza to Tabela 2 – Rozmiar sił
zapewne elitarną jednostkę, której towarzy-
szy mag krwi SS. W wypadku Japończyków nieprzyjacielskich
– elitarna jednostka związana z Jednostką Rozmiar wrogich sił może bardzo się różnić, w za-
731. Mogą użyć przeciwko bohaterom nad- leżności od wielu różnych czynników. Jednostki na
przyrodzonych zasobów i broni. Możesz linii frontu rzadko kiedy dysponują pełną siłą, zwłasz-
zignorować ten wynik, jeśli nie pasuje do cza podczas długich zmagań. By określić ilość żołnie-
kampanii. rzy i/lub pojazdów w jednostce przeciwnika, rzuć k4.
Pomnóż wynik przez 10. Tyle właśnie procent pełnej
siły bojowej utracił wrogi oddział, odejmij zatem pro-
porcjonalną liczbę ludzi i pojazdów.

159
 Rozmiar oddziałów w tej tabeli ma nadawać się mi i artylerią oraz wsparciem powietrznym. Alianci nie
do strategicznej rozgrywki na mapie. Przy zmaganiach mają bynajmniej monopolu na ostrzał artyleryjski czy
wojsk większych niż kompania, zastosuj zasady bitew osłonę myśliwców.
z Savage Worlds. Dla prostoty przyjmij, że próba wezwania wspar-
k10 Rozmiar cia ze strony wroga zawsze będzie udana – ale prze-
1–2 Niedobitki: To garstka żołnierzy, którzy ciwnicy wydają żetony normalnie, jak bohaterowie.
odłączyli się od macierzystej jednostki Niemcy zyskują 1k6 żetonów wsparcia, +2, jeśli ich
i których jedynym marzeniem jest wrócić oddział jest kompanią lub elitarną jednostką. Japoń-
z powrotem na swój teren lub poddać się czycy i Włosi dysponują 1k6-1 żetonami. Wezwanie
aliantom. Rzuć 2k4, by określić, ilu ludzi artylerii działa tak samo jak w wypadku graczy.
znajduje się w grupie. W wypadku pojazdów Samoloty Osi przybywają, gdy to konieczne, lub
– oznacza to samotny pojazd. 1k6 rund po wezwaniu, wykonując 2k6 ataków.
3–7 Drużyna: Wroga drużyna. Dla pojazdów Rzut w poniższej tabeli zmodyfikuj następująco:
oznacza to k3 maszyny. Japończycy ’39–’42: +2, ’44–’45: -4. Niemcy 1939–42:
8–9 Pluton: To wrogi pluton, zazwyczaj dys- +3; ’44–’45: -4. Włosi: 1939–43: +0; ’44–’45: -5
ponujący wsparciem przeciwlotniczym lub k12 Wynik
przeciwpancernym. Wrogi pluton pojazdów 1–4 Brak
składa się z 2k6 pojazdów. 5–7 Artyleria, także okrętowa (Tabela A)
10+ Kompania: Wroga kompania niemal zawsze 8–10 Powietrzne (Tabela B)
dysponuje wsparciem przeciwlotniczym lub 11–12 Artyleryjskie i Powietrzne
przeciwpancernym, zaś kompania artyleryj-
ska – ochroną piechoty. Kompania pojaz- Tabela 4A – Rodzaj wsparcia
dów składa się z 6k6 maszyn. artyleryjskiego
k12 Wsparcie
Tabela 3 – Jakość sił 1–3 Lekkie moździerze (50-60 mm)
nieprzyjacielskich 4–7 Średnie moździerze (81 mm)
8 Ciężkie moździerze (105 mm)
Dla Japończyków przed 1943 dodaj +1, po ’44
8–10 Średnia artyleria (100 mm –105 mm)
odejmij -3. Podobnie dla Niemców 1939–43: +1, po
11–12 Ciężka artyleria (120 mm+; w tym
’44: -2. Dla Włochów przed 1943 nie stosuj modyfika-
działa okrętowe)
torów, ale odejmij -2 dla republiki Salo.
k8 Jakość Tabela 4B – Rodzaj wsparcia
1 Kiepska: Mogą być to żółtodzioby bez wy- lotniczego
szkolenia, oddziały kiepsko przeszkolone czy k6 Rodzaj Niemcy Japoń- Włosi
wyposażone. Elitarne oddziały o kiepskiej czycy
jakości mogą być zdemoralizowane, ciężko 1–4 Myśliwiec Me109, A6M Breda
ranne lub w rozsypce. Fw190 Zero, Ki- BA 65
2–5 Nowicjusze: Standardowe, typowe i nor- 43 Oscar
malnie wyszkolone oddziały o przeciętnym 5 Lekki Stuka D3A1 MC 2000
morale i umiejętnościach. bombowiec Val, Ki-45 Saetta
6–7 Doświadczeni: Brali udział w kilku bitwach Nick
i przeżyli. Walczą ostro – i niegłupio. 6 Średni Ju88 G4M SM 79
8 Elitarne: Doskonale przeszkolone oddziały bombowiec Betty Sparvie-
weteranów, dobrze wyposażone i o wysokim ro
morale. Drużyna lub pluton tych żołnierzy
sprawi, że bohaterowie będą mieli poważne Tabela 5 – Komplikacje
problemy. k20 Komplikacje
1 Nalot: Myśliwiec (niekoniecznie wrogi) prze-
Tabela 4 – Wsparcie wroga latuje nad terenem. Bohaterowie mają szansę
Co jest gorsze niż spotkanie kompanii ciężkich ukryć się – jeśli tego nie uczynią, znajdą się
grenadierów SS z eskortą czołgów? SS-mani z czołga- pod ostrzałem.

160
 Tabela 5B – Niesamowitość
k20 Wynik
1–3 Opuszczona świątynia: Z lasu czy dżungli wyłania się sylwetka opuszczonego kościoła – może to być także meczet
czy świątynia buddyjska, zależnie od lokacji. Może ukrywać się tu obłąkany mnich, uchodźcy (czy zdegenerowani
tubylcy), a może jakieś potworne stworzenie, które wypędziło opiekunów świętego miejsca?
4–6 Opuszczona farma/plantacja: Prawdopodobnie jacyś inni żołnierze złupili już wszystkie plony w tym miejscu (jeśli
to pora zbiorów). Mieszkańcy farmy mogli opuścić gospodarstwo – ale może pozostali? Podobnie jak w wypadku
wyniku Zdegenerowani Tubylcy, farma może być nienaruszona, a jej mieszkańcy nie odczuwają skutków wojny. Być
może zawarli pakt z jakąś złowrogą siłą, chroniącą ich przed żołnierzami.
7 Odmienione zwierzęta: Siły zła wypaczyły żywe istoty. Zwykłe zwierzę zostało w jakiś sposób odmienione i atakuje
oddział bohaterów. Może to niedźwiedź, któremu macki zwisają z barków, lub mięsożerne małpy pokryte kamuflu-
jącym mchem. Dokładne skutki mutacji zależą od wyobraźni Marszałka Gry – może sięgnąć do innego bestiariusza
Savage Worlds.
8 Potwór: Bohaterów za cel obrał sobie jakiś potwór opisany w Rozdziale Dziesiątym lub jakiś inny stwór z naszego
innego Brawurowego Świata.
9–10 Zdegenerowani tubylcy: Wojna sprawiła, że miejscowi sięgnęli po radykalne środki. Walki zniszczyły ich domy
i dobytek – oraz zdrowie psychiczne. Czy to szczepy z dżungli, czy też mieszkańcy miasta – teraz wielbią mroczne
bóstwa żądające ofiar. Bohaterowie dobrze się nadają na takie ofiary – a nawet na obiad, po odprawieniu świętych
ceremonii.
11 Serce ciemności: Bohaterowie trafiają do miejsca, gdzie skupiają się mroczne energie. Dzięki temu jakieś stworzenie
zdołało przedostać się do świata realnego. Zazwyczaj serce ciemności powołał do istnienia jakiś ohydny czyn – ma-
sakra czy bitwa. Sam wygląd miejsca jest wypaczony – cienie odzwierciedlają ohydne sylwetki, wiatr jęczy niczym
konający, a atmosfera bólu jest wręcz wyczuwalna. MG może wybrać z bestiariusza stworzenie, które będzie nękać
bohaterów, gdy ci będą badać obszar. Moce magiczne na tym obszarze kosztują dwukrotnie więcej punktów mocy,
a modyfikator za Zmęczenie lub Wyczerpanie rośnie o -1 (-2 i -3), gdyż miejsce wysysa energię z bohaterów.
12 Nieudany eksperyment: Oś (a może nawet alianci!) pozwolili, by jeden z ich tworów zbiegł, a teraz to BG muszą go
unieszkodliwić. MG powinien wybrać odpowiednie stworzenie.
13–14 Cmentarzysko: To cmentarz czy inna nekropolia – może być to też masowy grób ofiar potwornych czynów Osi.
Bohaterowie mogą być świadomi jego prawdziwej natury lub nie, zależnie od wyglądu cmentarza, ale powinni
wyczuwać atmosferę śmierci. Cmentarzysko „prymitywnych” kultur może funkcjonować pod opieką szamana czy
nawet ducha. Bardziej współczesne grobowce mogą być nawiedzone, a niespokojne duchy mogą krążyć po miej-
scach masakr.
15 Żywa dżungla/las: Wokół bohaterów i ich sojuszników drzewa nagle ożywają. Mogą być to subtelne zmiany – wi-
norośle czy gałęzie podkradają się do odpoczywających, rozlewając zawartość manierek czy kradnąc amunicję; ale
może być to bezpośredni atak kłujących cierni czy duszących winorośli. Zobacz statystyki Żywej dżungli poniżej.
16 Zagubiony patrol: Bohaterowie odkrywają pozostałości sojuszników, którzy zaginęli w tym miejscu jakiś czas temu.
Mogli oni stać się ofiarą jakiejś straszliwej bestii (która jest gdzieś w pobliżu), a może sami stali się jakimś nieumar-
łym wynaturzeniem.
17 Zakłócenia magnetyczne: W tym obszarze kompasy całkowicie wariują, a radio nie działa odpowiednio. Metalowe
przedmioty spontanicznie magnesują się, a mechanizmy (w tym broń palna) mogą przestać działać. Nie można
korzystać z kompasów, a próby kontaktu radiowego ponoszą karę -6. Większość komunikatów radiowych jest szu-
mem… albo bardzo dziwnymi, nieludzkimi szeptami…
18 Dziwna pogoda: Przypływ nadprzyrodzonej energii zakłóca pogodę, stąd bohaterowie napotkali dziwne zjawiska
pogodowe. Rzuć k8, by określić skutki:
1 – Tornado: Nawet poza normalną strefą klimatyczną formuje się wir powietrzny. Na morzu jest to wir wodny.
Drużyna ma kilka sekund, by znaleźć osłonę, gdy tornado przelatuje tuż obok nich.
2–3 – Mróz: Nagle temperatura spada poniżej zera na 1k8 godzin. Zobacz zasady odmrożeń w podręczniku pod-
stawowym.
4–5 – Kanikuła: Temperatura rośnie o +25 stopni Celsjusza. Zobacz zasady dotyczące ciepła w podręczniku pod-
stawowym.
6–7 – Leje jak z cebra: Oberwanie chmury powoduje istną powódź. Istnieje niebezpieczeństwo, że bohaterów
porwie prąd, a nawet jeśli są na stosunkowo bezpiecznym terenie, ulewa może sprawić, że będą musieli spowolnić
podróż lub poszukać schronienia. Po powodzi grunt zmieni się w grząskie błoto.
8 – Fenomeny: Gorący grad, ryby, żaby… Przetestuj Wigor w każdej rundzie, by uniknąć Wyczerpania od spadają-
cych obiektów.
19 Zakłócenie czasowe: Bohaterowie wkroczyli w wir, w którym czas płynie inaczej. Wynurzają się z niego parę godzin
(lub nawet dni) po tym, jak do niego weszli – albo przed tym! Czasem też Niesamowite Wojny mogą się przeplatać
i żołnierze mogą trafić w środek bitwy toczącej się setki czy tysiące lat temu – a może i w dalekiej przyszłości.
20 Starożytne ruiny: Po świecie rozsiane są zaginione ruiny. Bohaterowie dotarli do starożytnej świątyni, fortu czy
grobowca, który podobno zaginął przed wiekami. W środku mogą odkryć wspaniały skarb, tajemnicze sekrety albo
stwory, które nieopatrznie przebudzili ze snu.

161
 2 Geniusze sztabowi: Ktoś z większą liczbą
gwiazdek niż ilorazem inteligencji wtrąca się
do misji bohaterów. Gdy drużyna jest bliska
wykonania celu lub przeprowadzenia planu,
sztab kontaktuje się z nią, zmieniając misję,
nakładając na nich nagłe ograniczenia lub
w inny sposób utrudniając im życie. Oczywi-
ście bohaterowie mogą zawsze uznać, że nie
da się wykonać tych rozkazów…
3 Zagubieni: Oddział gubi się, co dodaje +1k6
(i możesz tu wyrzucić Asa) godzin do czasu
podróży – minus 1 za każdy sukces i przebicie
w teście Wiedzy (Nawigacja). Rzuć też kością
– parzysty wynik oznacza spotkanie z wro-
giem (stwórz kolejną siłę).
4 Pole minowe/Pułapki: Bohaterowie władowa-
li się na pole minowe lub teren zabezpieczony
w jakiś inny sposób.
5 Bunkier: Na drodze bohaterów znajduje się
bunkier lub inny umocniony posterunek
nieprzyjaciela. Ostrzela ich znienacka, chyba
że obserwator drużyny dostrzeże go w porę
(Spostrzegawczość -2). W bunkrze z reguły
znajduje się załoga KM-u, ale może być to
część większych umocnień.
6 Ja Grab, ja Grab: Z jakiegoś powodu psują
się systemy łączności – radio, radiotelefon itp.
Może być to problem z przekaźnikiem bo-
haterów, z linią telefoniczną lub z systemem.
Tak czy siak, kontakt radiowy niemożliwy jest
bez zdania testu Wiedzy (Łączność) z karą -2.
Problem może być jednorazowy lub dotyczyć
całej misji, wedle uznania MG.
7 Uchodźcy: Oddział spotyka grupę uchodź-
ców. Mogą być podejrzliwi, ale i ucieszyć się
na widok żołnierzy aliantów. Uchodźcy są za-
zwyczaj głodni, chorzy czy ranni. Mogą podą-
żać za bohaterami dla bezpieczeństwa. Wśród
uchodźców najczęściej znajdują się kobiety,
dzieci i staruszkowie. Spotkania z uchodźcami
są okazją do odgrywania postaci.
8 Bajzel jak zwykle: Prawo Murphy’ego stosuje
się do żołnierzy – jeśli coś może pójść źle, to
tak się stanie. Może być to drobny problem
(wszyscy otrzymują przeterminowaną mie-
lonkę jako racje żywnościowe) albo coś, co
sprawi że misja może skończyć się katastrofą
(wszystkie pociski do moździerzy drużyny są
niewypałami). Mogą być to błędy związane
z mapą, kodami radiowymi – czy czymkol-
wiek innym. Takie porażki powinny być
ironiczne – jak choćby oczekiwany pojemnik
z zasobami pełen beretów. MG powinien
wymyślić naprawdę wredne przykłady wojsko-
wych błędów, by zirytować bohaterów.
162
9 Snajper!: Wojskowy snajper obrał za cel boha-
terów. Ukrywa się k4 x 100 metrów od nich,
stąd też wypatrzenie go będzie trudne – co
najmniej -4 do testu Spostrzegawczości. Obec-
ność snajpera zdradza jego pierwszy strzał,
zatem łaskawy Marszałek Gry powinien dać
bohaterom szansę na dostrzeżenie snajpera.
Zwłaszcza bohaterowie z Szóstym Zmysłem
powinni mieć szansę na test Spostrzegawczo-
ści, by wyczuć, że „coś jest nie tak”, lub może
dostrzec odbicie lunety snajpera.
10+ Niesamowitość: Rzuć lub wybierz zdarzenie
z tabeli Niesamowitości, by odkryć, co dziw-
nego przytrafi się bohaterom.
Żyjąca dżungla
Cechy: Duch k12, Siła k8, Spryt k4 (Z), Wigor k10,
Zręczność k8
Umiejętności: Spostrzegawczość k6, Walka k8
Tempo: 8, Obrona: 6, Wytrzymałość: 8
• Rój: Jako że żyjąca dżungla składa się z setek
winorośli, broń kłuta nie zadaje jej obrażeń. Broń
obuchowa lub tnąca, jak kolby karabinów, zadaje
połowę obrażeń, zaś oręż obszarowy działa nor-
malnie.
• Ciernie i ranki: Wszyscy pod obszarem roju
otrzymują drobne ranki. W każdej rundzie bohate-
rowie muszą zdać test Wigoru, w przeciwnym ra-
zie otrzymają poziom Wyczerpania, które może ich
wyeliminować. By odzyskać sprawność, potrzebna
jest opieka medyczna (zdany przez sanitariusza test
Leczenia).
Misje powietrzne
Tabela Misji powietrznych zakłada, że bohatero-
wie pilotują grupę myśliwców lub średnich bombow-
ców (3–5 samolotów). Dla załóg ciężkich bombow-
ców użyj Tabeli Misji bombowców. Zakładamy, że
będziesz korzystał z zasad Starć powietrznych w Roz-
dziale Drugim.
By stworzyć misję dla pilotów, podążaj poniższymi
krokami:
• Rzuć lub wybierz rodzaj misji w tabeli Misji po-
wietrznych.
• Jeśli misja to atak na cele naziemne/wodne, wylo-
suj Rodzaj celu naziemnego (Tabela 1).
• Jeśli misja to atak na cele naziemne/wodne, wylo-
suj OPL (Tabela 2).
• Wylosuj Rodzaj wrogich sił (Tabela 3).
• Wylosuj Rozmiar wrogich sił (Tabela 4).
• Wylosuj Jakość wrogich sił (Tabela 5).
• Wybierz lub wylosuj Pogodę (Tabela 6).
 • Rzuć kostką. Parzysty wynik oznacza, że pojawią
się Komplikacje (Tabela 10).
k6 Rodzaj
1 Zwiadowczy (1)
2–3 Sekcja bombowców (4)
4 Eskadra bombowców (12–16)
5 Sekcja transportowców (4)
6 Eskadra transportowców (12–16)
Tabela Misji powietrznych
Wsparcie lotnicze: Celem tej misji jest zapewnie-
nie wsparcia powietrznego jednostkom naziemnym
podczas walki. Z reguły oznacza to niski pułap lo-
tów w zasięgu strzału broni ręcznej – rzadko kiedy to
problem, ale czasem może wystarczyć szczęśliwa kul-
ka, by trafić w kabinę. Z reguły tylko myśliwce udzie-
lają wsparcia lotniczego. Rzuć w tabeli 1 – Rodzaj celu.
Eskorta: Celem tej misji jest eskorta bombow-
ców, samolotów zwiadowczych lub transportowych
na drodze do ich miejsca docelowego. Takie samoloty
zazwyczaj są duże i powolne, przyciągając wrogie my-
śliwce niczym muchy. W tych misjach nie chodzi o to,
ile wrogich samolotów zestrzelisz, ale ile sojuszni-
czych samolotów dotrze do celu. Rzuć k6, by określić,
jakie samoloty musisz eskortować. Wynik w nawiasie
to liczba samolotów.
Zwalczanie myśliwców: Celem jest usunięcie
wrogich myśliwców ze wskazanego obszaru. Zazwy-
czaj towarzyszą one operacjom naziemnym, mającym
uzyskać przewagę powietrzną na obszarze.
Atak na cele naziemne/wodne: Celem tej mi-
sji jest zniszczenie celów naziemnych lub okrętów.
Wszystkie rodzaje samolotów mogą uczestniczyć w tej
misji, ale myśliwce i średnie bombowce najlepiej nada-
ją się do tej roli. Rzuć w tabeli 1 – Rodzaj celu.
Przechwycenie: Celem misji jest odparcie i prze-
chwycenie wrogich bombowców. Bombowcom to-
warzyszą eskorty myśliwców, dlatego przed wyelimi-
nowaniem bombowców trzeba odciągnąć eskortę od
głównych celów. Rzuć w tabeli Opozycji, by określić,
jakie siły wrogowie rzucą przeciwko bohaterom.
Patrol powietrzny: Celem tej misji jest patrol nad
konkretnym obszarem i walka z wrogimi samolotami
na nim.
Zwiad: Celem misji jest sporządzenie fotografii
powietrznych wskazanego celu. Samoloty wysłane
na te misje są wyposażone w aparaty i zazwyczaj są
pozbawione broni lub bardzo słabo uzbrojone. Rzuć
w tabeli 1 – Rodzaj celu.
Tabela I – Rodzaj celu
Rzuć w tej tabeli dla misji wsparcia lotniczego, ata-
ku na cele naziemne/wodne lub misji zwiadowczych.
Jeśli misja toczy się z dala od morza, traktuj wynik
Okręt jako Instalacja.
k12 Cel
1–2 Okręt (Tabela 1A)
3–6 Instalacja (Tabela 1B)
7–8 Oddziały*
9–12 Pojazdy (Tabela 1C)
* Rzuć w tabeli Rodzaj Piechoty 1A dla misji lądowych, by
określić rodzaj wojsk.
Tabela 1A – Rodzaj okrętu
Rzuć w tej tabeli, by określić rodzaj atakowanego
statku.

Tabela Misji powietrznych

Morze
FZ Afryka Płn Front Wschodni PAC/CBI
Śródziemne
’39–’40 ’44–’45 ’40–’41 ’42–’43 ’40–’41 ’42–’44 ’44–’45 ’40–’41 ’43–’44 ’44–’45 ’41–’42 ’43–’44 ’44–’45
Wsparcie
1–10 1–15 1–15 1–20 1–5 1–15 1–20 1–10 1–10 1–20 1–10 1–15 1–15
lotnicze
Eskorta 11–15 16–45 16–25 21–30 6–15 16–30 21–35 11–15 11–20 21–30 11–20 16–25 16–30
Zwalczanie
16–20 46–60 26–35 31–45 16–20 31–45 36–50 16–25 21–30 31–45 21–35 26–40 31–45
myśliwców
Atak na cele
naziemne/ 21–30 61–70 36–50 46–60 21–45 46–60 51–65 26–40 31–55 46–70 36–50 41–60 46–60
wodne
Przechwy-
31–60 71–75 51–65 61–70 46–65 61–70 66–75 41–65 56–75 71–75 51–75 61–75 61–75
cenie
Patrol 61–85 76–90 66–85 71–85 66–80 71–85 76–85 66–90 76–90 76–90 76–90 76–90 76–90
Zwiad 86–100 91–100 86–100 86–100 81–100 86–100 86–100 91–100 91–100 91–100 91–100 91–100 91–100

163
 k20 Cel Tabela 3 – Rodzaj wrogich
1 Wynurzona łódź podwodna samolotów
2–5 Niszczyciel Tak jak w wypadku sił naziemnych, rodzaj napot-
6–11 Transportowiec kanych wrogów zależy od czasu i miejsca misji. Pod
koniec wojny przestworzami rządzili alianci, a siły Osi
12–14 Krążownik
dni chwały miały dawno za sobą, choć nie były cał-
15–17 Pancernik kiem bezbronne.
18–20 Lotniskowiec Skorzystaj z Tabeli 3, by losowo określać myśliwce
Tabela 1B – Rodzaj instalacji dla wszystkich rodzajów misji. Jeśli wiesz, jakie samo-
loty brały udział w określonych bitwach, starciach czy
Instalacja to dowolny budynek lub zespół budyn- miejscach, możesz swobodnie zignorować tę tabelę.
ków. Może być to bunkier artyleryjski, dom, w którym Zauważ, że zawiera ona tylko najpowszechniejsze sa-
mieści się sztab wroga, lub fabryka. moloty Osi. Włochom brakowało myśliwców – jeśli to
k10 Rodzaj konieczne, rzuć w tabeli Niemców.
1–2 Wojskowa niskie znaczenie Rok Niemcy (k8) Japonia (k8)
3–6 Wojskowa, wysokie znaczenie 1939–1940 1–5: Me109E; 1–5: Ki-27; 6–8:
7 Cywilna, niskie znaczenie 6–8: Bf110C A6M2
8–10 Cywilna, wysokie znaczenie 1941–1942 1–4: Me109G; 1–4: A6M2, 3;
Tabela 1C – Rodzaj pojazdów 5–7: Fw190A; 8: 5–8: Ki-43
Bf110C
By określić konkretny rodzaj czołgów, możesz
1943–1944 1–4: Me109K; 1–3: A6M2, 3,
rzucić w odpowiedniej tabeli w sekcji dla misji lądo-
5–8: Fw190D 5, 6; 4–5: Ki-43;
wych. Samoloty – oznacza odpoczywające samoloty
6–8: Ki-61
na lotnisku czy bazie.
1945 1–3: Me109K; 1–3: A6M2, 3, 5,
k6 Rodzaj 4–7: Fw190D, F; 6; 4:Ki-43; 5–7:
1–2 Samoloty 8: Me262 Ki-61; 8: J2M3
3–4 Ciężarówki
5–6 Czołgi Tabela 4 – Rozmiar wrogiej
jednostki
Tabela 2 – Obrona przeciwlotnicza
Rozmiar wrogiej siły powinien być przynajmniej
Jeśli cel jest na tyle istotny, by zasługiwać na na- tak duży, jak grupy bohaterów.
lot, to pewnie jest też na tyle istotny, by mieć obronę
k10 Rozmiar
przeciwlotniczą. Zależnie od rodzaju celu określ jego
obronę przeciwlotniczą. OPL okrętów wojennych 1–3 Para (2 samoloty)
podano w ich profilach. Zobacz dokładne zasady na 4–6 Klucz (4 samoloty)
stronie 42. 7–8 Eskadra (12–16 samolotów)
OPL Rodzaj celu 9 Skrzydło
3k6 Wojskowy, niskie znaczenie: Małe lotnisko, 10 Grupa
magazyny wojskowe.
4k6 Wojskowy, wysokie znaczenie: Duża baza Tabela 5 – Jakość wrogich pilotów
powietrzna lub morska, ważne magazyny, Co ciekawe, jeśli chodzi o pilotów Osi, to na po-
sztab dywizji lub większej jednostki. czątku wojny większość z nich była bardzo dobra. Pod
2k6 Mobilny, niskie znaczenie. Konwój dostaw koniec wojny byli albo naprawdę kiepscy, albo świet-
lub przemarsz wojsk. ni. Japońscy i niemieccy piloci służyli na froncie przez
3k6 Mobilny, wysokie znaczenie. Pociąg do- cały okres wojny – tak bardzo potrzebni byli doświad-
stawczy, transport wojskowy. czeni członkowie załóg lotniczych. Nawet w przesta-
3k6 Cywilny, niskie znaczenie: Obszary miesz- rzałych maszynach niemieccy i japońscy piloci są bar-
kalne. dzo niebezpiecznymi przeciwnikami!
4k6 Cywilny, wysokie znaczenie: Fabryki,
porty, dworce kolejowe, mosty, budynki W tej tabeli znajdziesz przeciętną jakość pilotów w
rządowe. maszynach, z którymi będą mierzyli się bohaterowie. Sta-
tystyki pilotów znajdziesz w Rozdziale Dziewiątym, Siły

164
Osi. Piloci-nowicjusze napotkani pod koniec wojny (ko- By stworzyć misję dla pilotów ciężkich bombow-
niec ’44 i ’45) często otrzymali tylko podstawowe szko- ców, podążaj poniższymi krokami:
lenie i mają gorsze statystyki od typowego Nowicjusza. • Wylosuj Rodzaj celu ciężkich bombowców (Ta-
bela 7).
Jakość (k10*) 1939– Koniec Późny 1945
• Wylosuj OPL (Tabela 2).
1942 ‘43 ’43–‘44
• Określ odległość do celu (patrz wyżej).
Nowicjusz 1–3 1–5 1–6 1–8
• Określ eskortę myśliwców (Tabela 9).
Doświadczony 4–8 6–8 7–9 9
• Wylosuj Rodzaj wrogich sił (Tabela 3).
Elita 9–10 9–10 10 10
• Wylosuj Rozmiar wrogich sił (Tabela 4).
* Dla niemieckich pilotów na Froncie Wschodnim dodaj +3 • Wylosuj Jakość wrogich sił (Tabela 5).
do testu. • Określ ilość fal wrogich myśliwców (Tabela 8).
Tabela 6 – Pogoda • Wybierz lub wylosuj Pogodę (Tabela 6).
• Rzuć kostką. Parzysty wynik oznacza, że pojawią
Pogoda ma wielki wpływ na misje lotnicze. Zazwy-
się Komplikacje (Tabela 10).
czaj, gdy pogoda jest kiepska, misje się odwołuje, ale po-
niższa tabela zakłada niespodziewane zmiany w pogodzie. Tabela 7 – Rodzaj celu
k8 Pogoda k12 Rodzaj
1–3 Chmury/mgła: Ogranicza widoczność
1 Okręty (Tabela 1A)
do 100”. Atak na cele naziemne nie jest
możliwy. 2–10 Instalacja (Tabela 1B)
4–7 Pogodnie. 11–12 Żołnierze*
8 Burza: Deszcz i wiatr nakładają karę -2 * Wylosuj rodzaj żołnierzy, korzystając z tabeli w generatorze
na testy związane z lataniem. misji dla sił lądowych.

Misje bombowców Tabela 8 – Fale myśliwców

Strategiczne ciężkie bombowce za cel obierają podczas segmentu lotu
miejsca równie strategiczne (fabryki, lotniska, doki ło- k6 Fale/segment
dzi podwodnych, węzły kolejowe itp.). Niektóre misje 1–3 1
są wręcz prostackie – dolecieć do celu, zrzucić majdan 4–5 2
i wrócić do domu w jednym kawałku. Co nie znaczy, 6 3
że są proste – siedzenie w bombowcu, który leci pro-
sto i równo przez serie z karabinów OPL i unika fal Tabela 9 – Eskorta myśliwców
wrogich myśliwców nie jest dla tchórzy. Eskorta myśliwców: Ciężkie bombowce otrzy-
Wylosuj przeciwników, tak jak przy regularnych mują eskortę, gdy tylko to możliwe. Myśliwce stoso-
misjach powietrznych – jednak w misjach bombow- wane na początku i w połowie wojny nie mają dosta-
ców wróg atakuje falami. Dla każdego segmentu misji tecznego zasięgu, by towarzyszyć bombowcom do
rzuć w Tabeli 8, by określić, ile fal wrogich myśliwców samego celu, zatem gdy eskorta musiała zawrócić,
zaatakuje bombowce. wrogie myśliwce czyniły spustoszenie wśród bom-
Odległość do celu: Odległość do celu jest oczy- bowców bez osłony.
wiście ważna, ponieważ określa obciążenie bombami, Od 1939 do 1942 myśliwce mogą towarzyszyć
ilość wrogich samolotów i wymaganą eskortę! Użyj hi- bombowcom przez jeden segment w Europie i na
storycznych danych, jeśli je znasz, możesz też spojrzeć Froncie Wschodnim lub połowę segmentu na Pacy-
na mapę. Odległość od bazy do celu powinna mieścić fiku. W 1943 eskorta towarzyszy bombowcom przez
się w zasięgu operacyjnym samolotu – choć zdarzały dwa segmenty w Europie lub jeden na Pacyfiku. Po
się misje w jedną stronę, jak misja Doolittle’a, gdzie ’43 myśliwce aliantów towarzyszą bombowcom przez
bombowce wylatywały poza maksymalny zasięg, lądu- całą drogę do celu i z powrotem.
jąc (jeśli w ogóle) na najbliższym przyjaznym lotnisku. k10 FZ PAC Afryka FW
Odległość mierzy się „segmentami” liczącymi 1–3 Spitfire P-40 Spitfire P-39
sobie 400 km na Frontach Zachodnim i Wschodnim 4–6 P-38 P-38 Hurricane Mig-3
oraz 800 mil na Pacyfiku. Podziel odległość do celu 7–8 P-47 P-51 P-40 Jak-9
przez tę liczbę, by określić, ile segmentów bombowiec 9–10 P-51 P-47 P-38 La-7
musi pokonać, by dolecieć do celu.

165
 Tabela 10 – Komplikacje
k20 Komplikacja
1 Błędne dane: Bohaterowie otrzymali złe dane wywiadowcze związane z misją. Może być więcej wro-
gich myśliwców (lub innego typu), więcej OPL lub cel może mieć inną naturę. Wylosuj ponownie prze-
ciwników, zwiększ OPL o jeden poziom albo rzuć ponownie w tabeli Rodzaju celu, wedle uznania.
2 Kiepska pogoda nad celem: Niezależnie od pogody wygenerowanej dla misji tuż w okolicach celu po-
goda jest kiepska. Może oznaczać to, że cel jest całkowicie zakryty mgłą, a może nawet znikąd pojawiły
się niskie chmury podczas normalnie bezchmurnego dnia. Test Wiedzy (Bombardier) wykonuje się
z karą -4.
3 Znienacka! Niepostrzeżenie wrogi samolot zaskakuje bombowiec. Wylosuj klucz samolotów nieprzy-
jaciela. Wrogie samoloty atakują od góry i od tyłu i mogą wykonać jeden darmowy atak, zanim rozpo-
cznie się walka. Te samoloty rozpoczną potyczkę tuż za bohaterami, na godzinie szóstej.
4 Wrogi As: Wśród pilotów przeciwnika jest jeden as o stalowych nerwach i nieludzkim spojrzeniu.
Zwiększ jego Pilotowanie i Strzelanie, tak by były o przynajmniej jeden rodzaj kostki wyższe w porów-
naniu z tymi umiejętnościami bohaterów. Pilot posiada też przewagi W słaby punkt i Instynkt zabójcy.
Nie było wielu wrogich asów, ale ci nieliczni byli naprawdę zabójczy.
5 Kłopoty z silnikiem: Silnik samolotu zaczyna rzęzić i kasłać. Może rozpocząć się to jako niewinne kło-
poty ze startem, które przemienią się w poważniejszy problem. Kłopoty z silnikiem są na tyle istotne,
by uzasadnić przerwanie misji. Gdy rozpoczną się kłopoty, rzuć k10, by określić, ile minut silnik będzie
działać, zanim całkowicie wysiądzie – może po prostu przestać działać, zacząć rzęzić i nie wytwarzać
dość mocy, może też wybuchnąć płomieniem. Jeśli kłopoty rozpoczną się przy lądowaniu, pilot ponosi
karę -2 do testów Pilotowania, by posadzić maszynę. Samoloty z wieloma silnikami mogą wyłączyć
wadliwy silnik, ale ich szybkość i zwrotność proporcjonalnie spadną.
6 Zacięcie broni: Jedna lub więcej broni samolotu jest wadliwa i może się zaciąć. Za każdym razem, gdy
ktoś z niej strzela, rzuć k6 – 1 lub 2 oznaczają, że broń się zacina i nie da się jej zreperować w locie –
tylko w bazie.
7 Ostrzał niekontrolowany: Ostrzał przeciwlotniczy nad celem jest wyjątkowo zajadły. Dodaj jedną k6
do wartości OPL.
8 Przeciek paliwa: W jakimś niewygodnym momencie pilot dostrzega, że wskaźnik paliwa szybko opada.
Jeśli nie przerwie natychmiast misji i nie wróci do bazy, nie wystarczy mu paliwa na wykonanie misji i
powrót. By dalej ciągnąć, wykonuj testy Pilotowania, by utrzymać samolot w powietrzu, co określoną
ilość czasu (co 15 minut dla dużego przecieku, co godzinę dla powolnego). Porażka oznacza, że samo-
lot będzie leciał przez 10 minut, a następnie silniki zawiodą. Krytyczna porażka – że samolot natych-
miast zaczyna spadać.
9 Pech! Ktoś zgubił króliczą łapkę, zapomniał nosić szczęśliwe gacie, nie obrócił się trzy razy przed wej-
ściem na pokład albo zapomniał o wykonaniu innego rytuału, który według załogi gwarantuje bezpie-
czeństwo. Załoga ponosi -1 do wszelkich testów do końca misji!
10 Brak tlenu! Systemy natleniania samolotu wysiadają, co oznacza, że samolot nie może osiągać pułapu
powyżej 3000 metrów. To również jest uzasadniony powód do przerwania misji. Dowódca może zde-
cydować o kontynuowaniu zadania, ale wszyscy na pokładzie muszą wykonać test Wigoru co minutę
spędzoną powyżej pułapu 3000m. Porażka oznacza utratę przytomności z niedotlenienia na czas
1k6 x 10 minut – albo do śmierci.
11 Zagubieni! Rzadko kiedy samoloty w szyku gubią się – chyba że to dowódca klucza stracił orientację!
Jednak po walce czasem zdarza się, że myśliwce rozpraszają się po okolicy. Rzuć k6, by określić, jak
daleko zboczył samolot – wynik określa, ile udanych testów Wiedzy (Nawigacja) należy wykonać, by
wrócić na kurs i znaleźć drogę do bazy. Oczywiście, zagubione samoloty tracą też paliwo. Co najmniej
trzy nieudane testy Nawigacji oznaczają, że zbiorniki paliwa wyschną za 1k6 x 10 minut. Znalezienie
pozycji na morzu jest szczególnie trudne – to kara -2 do testów Nawigacji.
12+ Niesamowitość: Rzuć w tabeli Niesamowitości.

166
Tabela 10B – Niesamowitość
k10 Wydarzenie
1 Mroczny wir: Bohaterowie docierają do punktu gromadzenia się mrocznych energii. Samoloty prze-
latujące w zasięgu 300 m od wiru zostaną wciągnięte w wir i za 1k10 rund zostaną zniszczone (lub
wessane do jakiegoś piekielnego wymiaru). By umknąć z mrocznego wiru, pilot musi zdać pod rząd
trzy testy Pilotowania z karą -4. Czary rzucane w okolicy mrocznego wiru automatycznie nie udają
się i powodują sprzężenie zwrotne.
2 Foo Fighters: Samolot śledzą „foo fighters” – tajemnicze światła oświetlające maszynę. Ataki prze-
ciwko samolotowi ściganemu przez piorun kulisty wykonywane są z premią +1, ignorując kary za
ciemność. Nie da się ich zgubić, ale same znikną po pewnym czasie (zazwyczaj po 1k6x10 minutach).
3–5 Gremliny: W samolocie zaległo się 1k6 gremlinów (zob. str. 222). Załoga musi się z nimi rozprawić,
zanim te rozbiją samolot.
6–9 Zakłócenia magnetyczne: W tym obszarze kompasy całkowicie wariują, a radio nie działa odpowied-
nio. Metalowe przedmioty spontanicznie magnesują się, a mechanizmy (w tym broń palna) mogą
przestać działać. Nie można korzystać z kompasów, a próby kontaktu radiowego ponoszą karę -6.
Większość komunikatów radiowych jest szumem… albo bardzo dziwnymi, nieludzkimi szeptami…
10–11 Dziwna pogoda: Dla pilotów pogoda zawsze jest ważna. „Zwykła” paskudna pogoda jest wystarcza-
jąco zła, ale nikt nie spodziewa się czegoś... tak dziwnego. Rzuć k6:
1 – Martwe Powietrze: Samolot wlatuje w nienaturalną próżnię. Bez ciągu powietrznego zaczyna spa-
dać. Rzuć k6 i pomnóż przez 300m, by określić, ile wysokości utraci maszyna (jeśli leciał na niskim
pułapie, może się rozbić). Po powrocie do normalnej atmosfery pilot musi wykonać test Pilotowania
z karą -4, by odzyskać kontrolę.
2 – Burza z piorunami: Najgorszy koszmar pilota w normalnych okolicznościach... a ta burza wy-
daje się być żywa. Rzuć k6 w każdej rundzie przez następnych 3k6 rund. 1 oznacza, że piorun trafia
samolot, zadając 6k6 obrażeń. Instrumenty i elektronika (nie mówiąc o załodze) mogą zostać uszko-
dzone przez błyskawicę. Każdy sukces i przebicie w teście Pilotowania wykonywanym co rundę
zmniejsza czas spędzony na łasce burzy o 1 rundę.
3–5 – Ulewa: Deszcz wpada do samolotu i może nawet zalać silniki. Każda runda spędzona w desz-
czu wymaga rzutu 1k6. 1 oznacza, że jeden z wlotów powietrza został zatkany i silnik zaczyna się
dławić – zobacz Kłopoty z silnikiem, powyżej. Pilot może wylecieć z powodzi, zdając test Pilotowa-
nia z karą -2.
6 – Fenomen: Dziwna chmura pełna rozgrzanego gradu, żab, ryb czy czegokolwiek innego obija się
o samolot. Jak Burza z piorunami, ale zadaje 3k6 obrażeń, choć może być bardziej obrzydliwa.
12 Zakłócenie czasowe: Bohaterowie wkroczyli do wiru, w którym czas płynie inaczej. Wynurzają się z
niego parę godzin (lub nawet dni) po tym, jak do niego weszli – albo przed tym! Czasem też Niesa-
mowite Wojny mogą się przeplatać i żołnierze mogą trafić w środek bitwy toczącej się setki czy tysią-
ce lat temu – a może i w dalekiej przyszłości.

• Wylosuj Wsparcie dla okrętu bohaterów (Tabela

Misje morskie
Misje morskie mogą być odmienne od misji lądo-
wych i lotniczych, ponieważ bohaterowie nie muszą
koniecznie dowodzić okrętem, w skład załogi którego
wchodzą. Poniższy generator misji marynarki zakłada,
że nawet jeśli bohaterowie nie dowodzą, to ich okręt
wykonuje misję.
By stworzyć misję dla marynarzy, podążaj poniż-
szymi krokami:
• Rzuć lub wybierz rodzaj misji w tabeli Misji mor-
skich.
• Wylosuj Rodzaj wrogich sił (Tabela 1).
2A).
• Wylosuj Rozmiar wrogich sił (Tabela 2).
• Wylosuj Jakość wrogich sił (Tabela 3).
• Wybierz lub wylosuj Pogodę (Tabela 4).
• Rzuć kostką. Parzysty wynik oznacza, że pojawią
się Komplikacje (Tabela 5).
Tabela misji morskich
Przełamanie blokady: Bohaterowie w tej misji
muszą przedrzeć się przez wrogą blokadę. Może skła-
dać się ona z wielu linii obronnych – w tym patroli
okrętów i samolotów oraz pól minowych.

167
 Eskorta konwoju: Celem tej misji jest eskortowa- cyfiku, ale samoloty zjawią się, jeśli wyrzucisz 3 lub
nie statku dostawczego przez wrogie lub sporne wody. więcej.
Konwoje podróżujące w pobliżu brzegów zajętych Baterie nabrzeżne to wielkokalibrowe działa wy-
przez wroga mogą zostać zaatakowane przez nieprzy- mierzone w morze. Użyj statystyk dział okrętowych
jacielskie lotnictwo lub okręty, zaś te na pełnym morzu ze str. 47. Miny zadają obrażenia jak tysiącfuntowa
mogą łatwo stać się celem łodzi podwodnych. bomba (str. 50).
Starcie: Celem tej misji jest starcie się z przeciw-
nikiem i jego zniszczenie lub zmuszenie do odwrotu. Tabela 2 – Rozmiar wrogich sił
Rozpoznanie ogniem: Celem tej misji jest walka Rozmiar napotkanych sił zależy od celu misji, tea-
z przeciwnikiem w celu oceny jego siły lub możliwo- tru wojennego i czasu.
ści, a następnie wycofanie się. Pacyfik Atlantyk Morze
Rajd: Celem tej misji jest zniszczenie określonego Śród-
ziemne
celu. Często jest to jakaś przybrzeżna instalacja.
’41–’43 ’44–‘45 ’39–‘43 ’44–‘45 40’–’43
Ostrzał nabrzeża: Ta misja polega na bombardo-
Patrol 1–3 1–4 1–3 1–5 1–3
waniu celów na brzegu, zazwyczaj towarzyszy ona de-
Eskadra 4–6 5–8 4–7 6–9 4–7
santowi. Podstawowym celem są baterie i umocnienia
Grupa ude- 7–10 9–10 8–10 9–10 8–10
nabrzeżne oraz wrogie samoloty.
rzeniowa
Eliminacja łodzi podwodnych: Celem tej misji
jest wyszukiwanie i zniszczenie wrogich łodzi pod- Tabela 2A – Skład wrogich sił
wodnych. Użyj tej tabeli, by określić, jakie okręty są obecne.
Z reguły grupa uderzeniowa ściera się z wrogą grupą
Tabela 1 – Rodzaj wrogich sił uderzeniową i tak dalej. Jednym z okrętów powinna
Rzuć 1k10 dla każdej kategorii w tabeli Rodzaju być jednostka bohaterów.
wrogich sił. Jeśli wyrzuciłeś liczbę podaną w tabeli lub
wyższą, obecna jest zawsze ta kategoria przeciwników.
Okręty nawodne zawsze znajdują się na otwartym Pa-

Tabela Misji morskich

Atlantyk Morze Śródziemne Centralny Południowy
Pacyfik Pacyfik
’39–’40 ’41–’43 ’44–’45 ’40 ’41–’42 ’43–’45 ’41–’43 ’44–’45 ’41–’43 ’44–’45
Przełamanie blokady 1–10 1–10 x 1–20 1–15 x 1–10 x 1–15 x
Eskorta konwoju 11–35 11–35 1–20 21–35 16–30 1–40 11–20 1–10 16–25 1–5
Starcie 36–45 36–45 x 36–50 31–45 x 21–45 11–35 26–45 6–30
Bój spotkaniowy 46–60 46–60 21–25 51– 65 46–60 x 46–65 36–60 46–65 31–50
Rajd 61–75 61–70 26–40 66–80 61–75 41–50 66–80 61–65 66–75 51–60
Ostrzał nabrzeża 76–80 71–75 41–80 81–90 76–85 51–95 81–85 66–85 75–85 61–80
Eliminacja łodzi
81–100 76–100 81–100 91–100 86–100 96–100 86–100 86–100 86–100 81–100
podwodnych

Wroga Pacyfik – Pacyfik – szelf Atlantyk – Atlantyk – Morze

jednostka otwarte morze otwarte morze szelf Śródziemne
’41–’43 ’44–’45 ’41–’43 ’44–’45 ’39–’43 ’44–’45 ’39–’43 ’44–’45 ’40–’43
Samoloty* 3 7 2 8 x x 3 8 5
Łodzie podwodne** 5 7 6 8 Zawsze Zawsze 4 6 5
Okręty Zawsze Zawsze Zawsze Zawsze 4 8 Zawsze Zawsze Zawsze
Baterie nabrzeżne x x 3 4 x x 4 5 5
Miny x x 3 4 x x 4 5 5
* Jeśli samoloty obecne są na misjach na otwartym morzu, oznacza to automatycznie obecność lotniskowca wraz z eskortą.
** Jeśli misja polega na zwalczaniu łodzi podwodnych, te są oczywiście zawsze obecne.

168
 Grupa
Eska-
Okręt Patrol uderze- Flota**
dra
niowa
Niszczyciel 1k3-1 1k3 1k6 2k6
Lekki krą- 1k3-1 1k3 1k3+1 1k6+1
żownik
Ciężki krą- 1k2 1k3 1k4 1k6
żownik
Pancernik 0 0 1k2-1* 1k3
Lotnisko- 0 1k2-1* 1k3-1 1k3
wiec
Okręt pod- 1k3-1 1k3-1 1k3-1 1k3-1
wodny
* Minimalnie 0. 50% szans na obecność jednego okrętu.
** Floty nigdy nie występują losowo.
Tabela 3 – Jakość wrogich sił
Poniższa tabela odzwierciedla jakość oficerów
i kluczowego personelu, w tym załogantów dowodzą-
cych ostrzałem czy oficerów okrętu. Skorzystaj z od-
powiednich statystyk w Rozdziale Dziewiątym, jeśli
będziesz potrzebować wartości statystyk takich jak
Wiedza (Strategia) czy Wiedza (Artyleria).
k8 Jakość
1–5 Nowicjusze
5–7 Doświadczeni
8 Elita
Modyfikatory: Japończycy przed 1943: +3; Japończycy
1944–45: -1; Niemcy i Włosi ’39–’43: +1; Niemcy ’44–
’45: -1
Tabela 4 – Pogoda
Pogoda może mieć olbrzymi wpływ na działal-
ność marynarzy. W obszarach, gdzie nie występują
huragany i tajfuny, traktuj to jak sztorm.
k12 Pogoda Skutek
1–6 Dobra widocz- Brak
ność
7–9 Zachmurzenie/ -2 do Spostrzegawczości,
Deszcz by dostrzec wrogie okręty.
10 Ulewa -4 do Spostrzegawczości,
by dostrzec wrogie okręty.
11 Sztorm Nie można korzystać z sa-
molotów, -6 do Spostrze-
gawczości, by dostrzec
wrogie okręty.
12 Huragan/Tajfun Nie można korzystać z
samolotów, nie można wy-
krywać wrogich okrętów
bez radaru, test Żeglowa-
nia, by utrzymać kurs.

169
 Tabela 5 – Komplikacje
k20 Komplikacja
1 Bezpieczniki: Być może powodem są odniesione obrażenia, może też wadliwe instalacje – dość, że
przeładowano bezpieczniki i okręt zaczyna tracić moc w najgorszym możliwym momencie. Grupa
naprawcza i mechanicy muszą zlokalizować i naprawić uszkodzenia, zanim da się przywrócić moc.
2 Kapitan i kapitan: Ktoś na mostku coś pokręcił – rozkazy zostały źle zinterpretowane, źle wydane czy
w ogóle nie wydane. Tak czy siak, okręt ciągnie dwie karty inicjatywy i działa na gorszej.
3 Załoga, do mnie!: Załoganci widocznie nie rozumieją, o co chodzi. Testy kluczowych umiejętności za-
łogi (Reperowanie, Strzelanie itp.) wykonywane są z karą -1, chyba że kapitan lub szyper zda test Du-
cha z karą -4 (wygłaszając inspirującą mowę albo po prostu stare, dobre OPRy). Działa to najlepiej,
jeśli rozegrasz kilka scen przedstawiających problem, a potem jeden z graczy wygłosi mowę (nawet
jeśli jego bohater nie dowodzi).
4 Uszkodzone torpedy: Torpedy okrętu mają wadliwe detonatory i nie zostaną odpalone – a może to się
okazać dopiero po kilku strzałach. Naprawa torpedy wymaga zdanego testu Reperowania i całej rundy
roboty.
5 Samoloty zwiadowcze: Wrogie samoloty zwiadowcze pojawiają się nad okrętem, jeśli nie zostaną
zestrzelone, zgłoszą pozycję wrogiej flocie. Wróg w pierwszej rundzie każdej następnej walki ciągnie
dwie karty i wybiera lepszą.
6 Wroga łódź podwodna: Pojawia się wroga łódź podwodna. Jeśli nie dostrzeże się jej w porę, ogłosi
swą obecność, wystrzeliwując salwę torped w stronę największego okrętu w formacji.
7 Przyjazny ogień: Podczas bitwy sojuszniczy statek przez przypadek wypala w stronę bohaterów.
8 Wyjście z formacji: Okręt bohaterów nie może zachować odpowiedniej formacji albo w ogóle opuścił
szyk. W bitwie wrogowie będą skupiać się właśnie na tym okręcie.
9 Niedokładne dane: Wroga nie ma tam, gdzie powinien być. Okręt bohaterów jest zaskoczony, a gdy
rozpocznie się walka, wrogi okręt będzie mógł zaatakować jako pierwszy.
10 Awaria radaru/sonaru: Cała ta elektronika na pokładzie jest teraz bezużyteczna. Bohater traci pre-
mię za radar do testów Spostrzegawczości przy wykrywaniu wrogich okrętów. Oczywiście, okręt bez
radaru może nadal posłać kogoś z lornetką i donośnym głosem na maszt – ale bez sonaru nie da się
dostrzec zanurzonych łodzi podwodnych. Działa to też w drugą stronę, łódź podwodna bez sonaru
jest ślepa, chyba że się wynurzy.
11 Błąd identyfikacji celu: Może radiowcy czy obserwatorzy podali złe koordynaty, a może coś schrzaniło
się w sztabie, dość, że okręt bohaterów lub operowana przez nich bateria wymierzyła w niewłaściwy
cel. Może być to nawet sojuszniczy okręt lub samolot.
12 Niesamowitość: Rzuć w tabeli Niesamowitości poniżej.

170
Tabela 5B – Niesamowitość
k8 Wynik
1 Mroczny wir: Bohaterowie docierają do punktu gromadzenia się mrocznych energii – na morzu to
„czarna dziura” wciągająca wszystko w jej pobliżu. Okręty płynące w zasięgu 300 m od wiru zostaną
weń wciągnięte i za 1k10 rund zostaną zniszczone (lub wessane do jakiegoś piekielnego wymiaru). By
umknąć przed mrocznym wirem, kapitan musi zdać pod rząd trzy testy Żeglowania z karą -4. Samo
przebywanie w pobliżu mili od wiru sprowadza szaleństwo – wszyscy załoganci muszą co godzinę wy-
konać test Ducha lub utracą 1 punkt Poczytalności. Czary rzucane w okolicy mrocznego wiru wymaga-
ją dwukrotnie wyższej liczby pm, a testy ich rzucenia ponoszą dodatkowo karę -1.
2 Okręt widmo: Okręt z tej lub minionej wojny wynurzył się spod fal. Może okręt jest mniej więcej nor-
malny, ale załoganci to nieumarli. A może sam okręt i jego załoga są upiorami, które da się złożyć do
grobu tylko po wykonaniu jakiegoś zadania, którego ci nie wypełnili za życia.
3 Upiory na pokładzie: Na okręcie znajduje się duch – może martwego załoganta lub oficera. Zjawa
może być wroga lub przyjazna, ale dopóki nie wyjaśnią się jej motywacje, budzi strach i niezgodę
wśród załogi, co skutkuje utratą morale i skuteczności w walce (-1 do wszystkich akcji). Pojawienie się
wrogich upiorów może rozwinąć się w osobną przygodę, podczas której bohaterowie będą szukać spo-
sobu pozbycia się widma.
4-5 Zakłócenia magnetyczne: W tym obszarze kompasy całkowicie wariują, a radio nie działa odpowied-
nio. Metalowe przedmioty spontanicznie magnesują się, a mechanizmy (w tym broń palna) mogą prze-
stać działać. Korzystanie z kompasu obłożone jest karą -4, a próby kontaktu radiowego ponoszą karę
-6. Większość komunikatów radiowych jest szumem… albo bardzo dziwnymi, nieludzkimi szeptami.
Wyniki użycia sonaru lub radaru mogą również okazać się dziwne.
6 Potwór morski: Okręt śledzi jakieś dziwne, nienaturalne stworzenie, albo der Einzelgänger (zob. Roz-
dział 10).
7 Dziwna pogoda: Pogoda jest zawsze problemem. „Normalna” kiepska pogoda jest zawsze kiepska, ale
nikt nie spodziewa się czegoś… takiego. Rzuć k6:
1 – Absolutny Sztil: Ocean jest cichy i nieruchomy niczym cmentarz. Powierzchnia wody jest idealnie
równa, powietrze jest ciche i gęste. Można dalej płynąć, ale niebezpieczniejszy jest wpływ na załogę –
irytuje to marynarzy, którzy stają się coraz bardziej agresywni, a kłótnie przeradzają się w bójki. Jeśli
wymknie się to spod kontroli, bohaterów czeka bunt.
2 – Wielka Fala: Olbrzymia fala wody pojawia się znikąd, nagle wyłaniając się przed lub za okrętem.
Kapitan lub szyper musi szybko coś wymyślić albo statek może skończyć na dnie! Zdany test Żeglo-
wania -2 pozwoli kapitanowi na przyjęcie fali i bezpieczne wpłynięcie na jej grzbiet, porażka oznacza
jednak, że fala uderza w okręt. Statek odnosi dwie Rany, zaczyna nabierać wody, a wszyscy załoganci
na pokładzie muszą zdać test Siły -2 albo skończą za burtą. Krytyczna porażka w teście Żeglowania
oznacza, że okręt się przewraca lub kil pęka, co sprawia, że okręt tonie.
3–5 – Niesamowita pogoda: Przez kilka minut okręt doświadcza każdej możliwej formy pogody: desz-
cze, grad, śnieg, upały, burze z piorunami czy nawet trąb morskich. Te ostatnie mogą nawet uszkodzić
statek, jeśli kapitan nie zda testu Żeglowania.
6 – Fenomeny: Chmura pełna gorącego gradu, żab, ryb czy czegokolwiek innego. Wszyscy na pokła-
dzie odnoszą 2k6 obrażeń od spadających obiektów.
8 Zakłócenie czasowe: Bohaterowie wkroczyli do wiru, w którym czas płynie inaczej. Wynurzają się z
niego parę godzin (lub nawet dni) po tym, jak do niego weszli – albo przed tym! Czasem też Niesamo-
wite Wojny mogą się przeplatać i marynarze mogą trafić w środek bitwy toczącej się setki czy tysiące
lat temu – a może i w dalekiej przyszłości!

171
 Rozdział ósmy:
Rattenkrieg
Odwaga i duch bojowy rosyjskich żołnierzy zasługuje na podziw ze strony armii amerykańskiej.
– George C. Marshall, Szef Sztabu US Army

Data: wrzesień 1942 – luty 1943
Miejsce: Front Wschodni – Stalingrad
Jednostka: 13 Gwardyjska Dywizja Strzelecka
Ranga: Nowicjusz
Skład: Jeden z bohaterów powinien być podoficerem
lub oficerem. Dowodzi drużyną dwunastu ludzi,
w tym BG – pozostali żołnierze będą Blotkami.
Wszyscy bohaterowie są piechociarzami, ale nie
otrzymali szkolenia, mundurów ani sprzętu. Dla-
tego też nie muszą spełniać wymagań dla żołnie-
rzy piechoty (choć mogą mieć odpowiednie umie-
jętności, jeśli ich przeszłość to uzasadnia).
Podsumowanie kampanii
Bohaterowie rozpoczynają jako nowi rekruci w dy-
wizji gwardii znanej jako „Szczęśliwa 13”, a ich zada-
niem jest ni mniej, ni więcej, tylko obrona Stalingra-
du. Po straszliwej próbie ognia rozpocznie się długa,
Wojna to piekło
słówko
Zanim wskoczysz do Stalingradu,
i niebezpiecz-
ostrzeżenia. Ta kampania jest trudna
poc zątk u. Boh ater ów atakować
na, zwłaszcza na
ódcy. Będą
będą Niemcy, potwory i ich właśni dow
marznąć. To
kiepsko uzbrojeni, będą głodować i
żołnierzy po
jest Front Wschodni, gdzie miliony
u, od chorób
obu stronach ginęły w walce, z głod
czasem. Cza-
i od mrozu. Czasem brano jeńców –
nia. Front
sem nawet niektórzy dożywali wyzwole
go okrucień-
Wschodni był miejscem niesamowite
istym świe-
stwa i nieludzkiego cierpienia w rzeczyw
cze gorszy.
cie – a w świecie Dziwnych Wojen jest jesz
przygoda
Z drugiej strony jest to nadal dobra
, a gracze,
dla twej grupy – skala starć jest niewielka
czaić się do
tak jak ich bohaterowie, mogą przyzwy
taktyki. Więk-
wojskowego sprzętu, terminologii i
fabryk i koł-
szość bohaterów pochodzi pewnie z
ej.
chozów i nigdy nie trzymała broni paln
chłodna i głodna zima. Ideologiczny obłęd komisarzy
i hitlerowców to mało – coraz bardziej zdesperowani
Niemcy sprowadzają maga krwi i jego sługi, ale nie to
jest największym zmartwieniem radzieckich oddzia-
łów: nieludzkie wynaturzenie zrodzone ze szczurów
i rozlewu krwi czai się głęboko w kanałach Stalingradu.
Część pierwsza:
Przekroczyć Wołgę
Bohaterowie podróżowali daleko, by zjawić się
w punkcie zbornym na wschodnim brzegu Wołgi.
Tam zostają szybko wcieleni do swych jednostek, ale
nie otrzymują broni, mundurów ani sprzętu. Scena po-
niżej jest typowa dla nowych rekrutów pod Stalingra-
dem i można obejrzeć jej odtworzenie w filmie Wróg
u bram. Jeśli wspólnie obejrzycie ten film, ty i twoi gra-
cze zrozumiecie rzeczywistość Frontu Wschodniego.
Przeczytaj poniższy tekst nowym rekrutom, któ-
rzy wpatrują się za Wołgę, w ruiny miasta towarzysza
Stalina.
Jest 23 września 1942 roku. Stoicie na wschodnim
brzegu Wołgi, patrząc na zachód – na coś, co wydaje wam
się być piekłem. Wielkie kolumny dymu unoszą się nad
strzaskanymi ruinami. Te budynki, które jeszcze stoją, to
odsłonięte skorupy, pełne potrzaskanych mebli i gruzów.
Wysoko nad miastem krążą samoloty, słyszycie jęki
i uderzenia ich bomb. Nie wiecie, czy są one wasze, czy fa-
szystów. Większość z was nie mogłaby odróżnić ich nawet
przez teleskop.
Dokoła was zebrały się setki tysięcy waszych roda-
ków. Jedni wyglądają na zmęczonych, inni na pijanych,
a najmłodsi nawet na chętnych do walki. Idioci.
Promy cały ranek przewoziły mężczyzn za Wołgę,
a wy czekaliście. Teraz nadeszła wasza kolej. Może pięć-
dziesięciu z was zostaje wepchniętych na małą łódź przez
wrzeszczących sierżantów i surowych komisarzy. Przeła-
dowany prom, zbudowany dla o połowę mniejszej liczby
pasażerów, kołysze się na brudnych falach Wołgi.

172
 Brniecie w tłum, bierzecie głęboki oddech i trzymacie
się czegokolwiek, gdy łódź opada na fale. Dla was wojna
właśnie się rozpoczęła.
Przerwij na chwilę. Niech każdy wykona test Spo-
strzegawczości. Bohater o najwyższym wyniku do-
strzeże samoloty jako pierwszy.
Jesteście może w połowie Wołgi, gdy słyszycie dziw-
ny, coraz to głośniejszy gwizd. Patrzysz w górę i widzisz
trójkę dziwnych sylwetek nurkujących z nieba, w waszym
kierunku. Pilot łodzi wrzeszczy: „Sztukasy!” i chowa się
za koło sterowe.
Prom przed wami nagle wybucha w wielkiej eksplozji
wody, drewna… i strzępków ciał. Krew i ludzkie mięso
rozpryskują się na waszych ubraniach i twarzach. Inne
bomby lądują wokół was – fontanny wody lecą pod niebo.
Staccato karabinów maszynowych następnego Sztukasa
przeszywa wasze uszy… a same kule przeszywają ciała
waszych towarzyszy. Tuzin waszych rodaków pada, nie-
którzy zmieniają się w sieczkę, podczas gdy inni wiją się
w przedśmiertnych drgawkach.
Niektórzy spośród innych pasażerów skaczą do wody,
kilku płynie na zachód w stronę Stalingradu; dwóch kieruje
się na wschód. Patrzycie to w stronę jednych, to drugich, nie
wiedząc, co jeszcze można robić. Ranny komisarz z trudem
staje na nogi i strzela w stronę „zdrajców” płynących na za-
chodni brzeg. Jeden z pływaków, Ukrainiec, wrzeszczy, gdy
kule rozbryzgują wodę wokół niego. Wrzeszczy coś o matce
komisarza, wygrażając mu kułakiem – ale milknie, gdy kula
trafia prosto w jego lewe oko. Drugi mężczyzna, stary białoru-
ski myśliwy przemyślał swoją decyzję i wraca do łodzi.
Co robicie?
Ci, którzy zostali w łodzi, w końcu dotrą do doku
po drugiej stronie. Każdy, kto wskoczy do wody, po-
winien dla własnego dobra płynąć na zachód (test
Wigoru za szok termiczny, następnie trzy udane testy
Pływania, by dotrzeć do brzegu pod prąd). Jeśli bo-
haterowie płyną na wschód, komisarz będzie do nich
strzelał, dopóki nie zabije. Gracze będą musieli stwo-
rzyć nowych bohaterów – takie jest życie na Froncie
Wschodnim, dla nich trud już skończony.
Doki
Bohaterowie docierają do doków, gdzie szybko
grupuje się ich w dwunastoosobowe drużyny. Dowód-
ca drużyny otrzyma mundur i broń, ale nie otrzyma
żadnych informacji ani wyjaśnienia. Połowa żołnierzy
otrzyma karabiny Mosin-Nagant, druga połowa – pię-
ciopociskowy magazynek (wymagany do strzelania,
nie da się „wyjąć kul”). Żołnierze mogą wymienić się
wyposażeniem wewnątrz drużyny, ale Blotki nie chcą
rezygnować z otrzymanego sprzętu.
Drużyna otrzyma pięć minut, by się zorganizować
i przedstawić, a następnie pędzą ich do pobliskiej fa-
bryki konserw, gdzie mają zwolnić ostatnią falę obroń-
ców. Oficer lub podoficer otrzyma rozkaz – utrzymać
posterunek do czasu zwolnienia, nie brać jeńców, nisz-
czyć wszelki znaleziony faszystowski sprzęt (w tym
broń i amunicję!).
Mapa
Na stronie 186 mieści się mapa wycinka Stalingra-
du. Nadchodzące przygody odnoszą się do odpowied-
nio oznaczonych miejsc na mapie. Na przykład teraz
Trzecia Drużyna musi zająć obszar A, Fabrykę kon-
serw. Ich posterunek mieści się na piętrze, ale parter
jest zablokowany i rumowisko prowadzące do okien
w efekcie sprawia, że parter mieści się metr-dwa nad
poziomem gruntu.
W środku piętra siedzą dwaj ranni żołnierze, cze-
kając na zmienników. Dowódca drużyny nie otrzymał
rozkazów, co zrobić z tutejszymi żołnierzami, ale ci
pragną powrócić na tyły, o ile nie otrzymają innych
rozkazów. Mają normalne statystyki rosyjskich żołnie-
Szlak bojowy
Radziecka kompania piechoty składa się z trzech
plutonów, zaś każdy pluton ma trzy oddziały dzie-
więciu ludzi wyposażonych w karabiny Mosin-Na-
gant 1930G.
Bohaterowie są częścią trzeciego plutonu (tretij
wzwod) i trzeciej drużyny (tretij otdelenie). Ich dowód-
cą powinien być podoficer, ale jako że nie ma czasu
na szkolenie, a sytuacja jest krytyczna (no i jest bar-
dak, jak to w Sojuzie), może nimi dowodzić młod-
szy oficer. Tak czy siak, dowódcę powinien odgry-
wać bohater gracza.
• Grupa otrzyma w końcu dwa lekkie KMy DP
1928 (zobacz hasło Karabiny Maszynowe poni-
żej). Otrzymają też dwóch dodatkowych człon-
ków drużyny, którzy mogą obsługiwać karabin
– dowódca może też dać im Nagany tak, by BG
mogli obsługiwać KM.
• Kompania bohaterów dowodzona jest przez
kapitana Borysa Pietrowa, opisanego na str. 177.
Jego drużyna dowodzenia składa się z 12 ludzi,
dwóch moździerzy i jednego KM DP 1928.
• Jeśli coś stanie się Pietrowowi, BG, który osiąg-
nie stopień kapitana, może go zastąpić. Wtedy
BG staną się jego drużyną dowodzenia, zaś po-
przednią obstawę kapitana rozwiąże się i przeka-
że jako uzupełnienia do reszty kompanii.
173
 rzy, ale z uwagi na obrażenia ponoszą -1 do wszystkich
testów. Każdy z nich ma karabin i pełen magazynek
amunicji, który zabrali poprzednim drużynom. Jeśli
się ich spyta o zapasy, powiedzą, że „jakiś kapitan”
(Pietrow) zjawił się i zabrał resztę ich skromnych za-
pasów. Nadal leżą tu ciała poległych, ale już odebrano
im amunicję i inne zapasy.
Daj grupie jakieś 10 minut na przygotowanie się.
Potem zaatakują ich dwie przerzedzone drużyny nie-
mieckiej piechoty.
• Drużyna niemieckiej piechoty nr 1: 6 ludzi:
sierżant z MP40, 3 x Kar98, 2 żołnierzy z MG34.
Karabinierzy mają po granacie.
• Drużyna niemieckiej piechoty nr 2: 5 ludzi:
sierżant z MP40, 2 x MP40, 2 x Kar94, wszyscy
mają po granacie.
Niemcy poruszają się krótkimi skokami – jedna
grupa osłania drugą (wstrzymując akcję), gdy ta się
porusza. Gdy Niemcy zbliżą się do posterunku graczy,
rzucą granatami, ukryją się za gruzami i poczekają na
eksplozję. Gdy ją usłyszą, ruszą do przodu i zastrzelą
wszystkich, którzy przeżyli.
Bohaterowie powinni dać sobie radę w tej walce,
ale jeśli nie, usłyszą gwizdek gdzieś za liniami wroga
i sfrustrowani Niemcy wycofają się, by zaatakować
inny punkt na froncie. To jednak będzie ostatni łut
szczęścia nowych rekrutów.
Rozstrzygnięcie
Niemcy nie żyją, a zwycięskim Sowietom za-
kazano korzystania z faszystowskiego sprzętu.
Oficer lub podoficer powinien nakazać znisz-
czenie niemieckiej broni (chytrzy gracze mogą
próbować ukryć sprzęt gdzieś w rumowisku,
ale ryzykują gniew dowódcy i przesłuchanie
NKWD).
Pamiętaj, by sprawdzić, które z Wyeli-
minowanych Blotek – tak sojuszników,
jak i wrogów – są martwe. Rannych
należy odeskortować z powrotem nad
Wołgę. Bohaterowie nie powinni raczej
zabijać więźniów, ale jeśli to się zdarzy,
raczej nikt tego nie zgłosi. W ostatecz-
nym rozrachunku to bohater-dowódca
musi o tym zadecydować, nie powinien
nawet zgłaszać tego Pietrowowi, który nie
będzie chciał na ten temat rozmawiać.
Pół godziny po walce zjawi się goniec
z wiadomością dla dowódcy. Trzecia dru-
żyna ma ustanowić stały przyczółek
w fabryce konserw. Niedługo przy-
ślą koce, ale nie otrzymają racji, jako
174
że są świeżymi żołnierzami, podczas gdy inni walczą
tu od tygodni.
Sąsiedzi
Następnego dnia kilku żołnierzy z następnego od-
działu zatrzyma się, by odwiedzić nowych sąsiadów.
Przyniosą ze sobą flaszkę wódki do rozmowy i trochę
suchego chleba. Bohaterowie jeszcze nie głodują, ale
nie jedli cały dzień, więc pewnie z chęcią skosztują.
„Weterani” są tu od tygodnia. Nie mają mundu-
rów, ale każdy ma karabin i nawet dwa magazynki
(odziedziczone po ostatniej grupie, która zginęła w tej
części fabryki). Niektórzy z gości to:
• Szeregowy Bachorow: Przyjazny rolnik, który
ma już za sobą kilka bitew. Zawsze ma jakoś przy
sobie flaszkę wódki i kilka sucharów.
• Szeregowy Czernow: Chytry cwaniak, który
kradnie wszystko, co nie jest przybite. Nie mówi
dużo – łazi tylko za innymi, by ukraść coś odwie-
dzanym żołnierzom. Po jego wizycie w obozie
drużyna może odkryć, że ich kule, granaty i inne
przedmioty zniknęły. Jeśli bohaterowie znajdą coś
naprawdę cennego, może posunąć się do morder-
stwa. Czernow jednak jest tchórzem – zabije tylko
w momencie, gdy ofiara śpi.
• Szeregowy Betow: Cichy ideolog grupy. Wierzy
w komunizm i uważa, że kapitan Pietrow jest zdraj-
cą rewolucji.
• Kapral Gołuszko: Z pozoru przyjazny, ale
w istocie zimny jak głaz. Wygląda jak Max
Schreck z filmu Nosferatu. Mruczy dziwne
piosenki do siebie, gdy rozmowa przy-
gasa. Nie bierze jeńców. Nie zajmuje się
dowodzeniem. Jeśli bohaterowie skie-
rują rozmowę na jakiś problem, jak np.
na kleptomanię Czernowa, wzruszy po
prostu ramionami i zmieni temat. Jest jed-
nak doskonałym i zabójczym wojownikiem
w walce wręcz.
Plotki
Przyjazna rozmowa z żołnierzami
ujawni, co następuje:
• Kapitanem kompanii jest Borys Pie-
trow. To bezlitosny zabójca, który nie ma
nic przeciwko rzezi własnych ludzi. (Nie
jest to prawdą, ale ci ludzie tak widzą Pie-
trowa. Betin może dodać też, że z Pie­
trowa żaden komunista).
• Niemcy w tym sektorze są wyjątkowo
twardzi i dobrze wyszkoleni. To prawda.
• Kompania ma nowego oficera poli-
tycznego – Wasilija Iwanowa. Jeśli jeden
 z BG jest komisarzem, to jego zwierzchnik. Ko-
misarz Pietrow jest przyjacielem swych ludzi i słu-
cha ich problemów z zaciekawieniem. By odkryć
prawdę, zobacz poniżej.
Kapitan Borys Iwanowicz
Pietrow
Borys był przewodniczącym wielkiego kołcho-
zu w Gruzji, skąd wywodził się sam Stalin. W prze-
ciwieństwie do większości rodaków Borys pamięta,
jak ochoczo Stalin współpracował z Hitlerem przed
inwazją faszystów. Boli go śmierć tysięcy Rosjan od
czasu „niespodziewanej” inwazji, ale nie mówi tego
głośno, bo ten zarozumiały żółtodziób Iwanow go-
tów go zastrzelić. Zatem wyładowuje swój gniew na
swych ludziach. Prawdopodobnie bohaterowie graczy
znienawidzą swego oficera na pierwszy rzut oka, ale
gdy lepiej go poznają, mogą zmienić zdanie.
Cechy: Duch k8, Siła k6, Spryt k8, Wigor k8,
Zręczność k6
Umiejętności: Strzelanie k6, Walka k6, Wiedza
(Strategia) k8, Zastraszanie k6
Charyzma: 0, Tempo: 4, Obrona: 5, Wytrzymałość: 6
Zawady: Kulawy, Lojalny (wobec swych ludzi),
Niedowiarek
Przewagi: Baczność!, Nie przejdą!, Stopień (Oficer)
Sprzęt: Pepesza i dwa magazynki, dwa granaty.
Komisarz Wasilij Aleksan-
drowicz Iwanow
Wasilij to chytry politruk. Słucha problemów żoł-
nierzy i udaje, że się z nimi zgadza. Ale ci, którzy nie
są lojalni wobec Ojczyzny i Stalina, znikają pod innymi
pretekstami, tak by nie dało się połączyć ich zgonu
z komisarzem. Ludzie z Pierwszej Kompanii zorientu-
ją się dopiero za parę tygodni.
Wasilij ma 23 lata i przed wojną studiował w Mos-
kwie. Jest oddanym wyznawcą komunizmu, na pamięć
znającym większość dzieł swych bohaterów: Lenina
i Marksa. Nie jest głupi i obawia się metod Stalina, ale
uważa, że „gorliwość” towarzysza Stalina usprawiedli-
wiona jest obecną sytuacją.
Cechy: Duch k6, Siła k6, Spryt k8, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Przekonywanie k10, Strzelanie k6,
Walka k4, Wiedza (Komunizm) k8, Zastraszanie
k6
Charyzma: +2, Tempo: 6, Obrona: 4, Wytrzymałość: 5
Zawady: Arogancki (ale ukrywa to całkiem nieźle),
Mściwy, Ostrożny
Przewagi: Charyzmatyczny, Partyjny, Stopień (Oficer)
Sprzęt: Pistolet TT-33.
Towarzysz kapitan
Następnej nocy kapitan Pietrow odwiedzi Trzecią
Drużynę. Towarzyszy mu komisarz Iwanow i kilku
żołnierzy z grupy dowodzenia.
Gdy gotów jesteś poprowadzić poniższe spotka-
nie, przeczytaj, co następuje:
Minęła właśnie pora kolacji – a poznajecie to po tym,
że w brzuchach burczy wam jeszcze mocniej niż przez cały
dzień. Jesteście wygłodzeni. Czy w tym przeklętym mieście
nie ma niczego więcej do zjedzenia?
Nagle oficer zrywa się na równe nogi i staje na bacz-
ność. To samo czynią inni żołnierze. Wy również wstajecie
i rozglądacie się. Za waszymi pozycjami stoi krzepki ofi-
cer w ciężkim szynelu. Wokół kręcą się inni przybysze –
uzbrojeni w pistolety maszynowe.
„Trzeci Oddział. Jestem kapitan Borys Pietrow. Wa-
sze nazwiska mnie nie obchodzą; i tak większość z was
nie dożyje moich następnych odwiedzin. Faszyści napierają
na ten sektor. Pracuję nad przydzieleniem wam dodatko-
wej broni i amunicji, ale w międzyczasie oczekuję, byście
się utrzymali. Nie obchodzi mnie, jeśli będziecie musieli
rzucać w nich kamieniami. Nie obchodzi mnie, jeśli spro-
wadzą czołgi. Za wami nic nie ma, tylko rzeka, a Wołga
jest bardzo zimna o tej porze roku”.
Oficer odwraca się i rusza do wyjścia. Jego ludzie z pe-
peszami idą za nimi, ale młody oficer polityczny zostaje.
Ma przy sobie skrzynkę z kilkoma konserwami i butelką
wódki i przekazuje ją waszemu dowódcy.
„Dobry wieczór, towarzysze. Słyszałem o waszym
zwycięstwie nad faszystami wczoraj. Odwaga godna po-
dziwu, i to tylko parę chwil po dostosowaniu się do…
przejściowych trudności. To zasługuje co najmniej na trochę
jedzenia! Nie mamy więcej, ale dołożyłem trochę z oso-
bistych zapasów, mam nadzieję, że będziecie zadowoleni.
Jestem komisarz Wasilij Aleksandrowicz Iwanow. Mam
dbać o wasze morale i dołożyć własną cegiełkę do rozprawy
z faszystowskim gadem. A wy, skąd pochodzicie?”
Wasilij rozmawia trochę z żołnierzami, pytając, skąd
pochodzą, czym się wcześniej zajmowali itp. Spraw, by gracze
polubili trochę komisarza – mogą naturalnie nie ufać politru-
kom, ale spraw, by Iwanow wydał się sympatyczny. Potem,
gdy Wasilij zacznie naprawdę węszyć, zrzuci maskę.
Część druga:
Zamarznięte piekło
Reszta kampanii składa się z akcji podanych w Ta-
beli misji na stronie 179 i z mapy ze strony 186. Histo-
ria zaczyna się pod koniec września 1942 roku i trwa
do końca grudnia, tuż przed prawosławnymi świętami.
175
 Obok każdego miesiąca podano przybliżoną licz-
bę przygód, które możesz poprowadzić. Na przykład
we wrześniu możesz poprowadzić około trzech mi-
sji. Pomiędzy przygodami drużyna może wyleczyć
rany, zając się kwestiami osobistymi i słuchać plotek.
Żołnierze mogą oddalać się od wyznaczonego poste-
runku, gdy nie ma bezpośredniego zagrożenia, ale nie
mogą przekroczyć Wołgi ani udać się do innego sek-
tora.
Przygody Niesamowitej Wojny nie muszą trzymać się
schematu: „jedna przygoda – jedna sesja”. Jedne mogą
zająć mniej niż godzinę rozgrywki, podczas gdy inne
– kilka nocek, zależnie od tego, jak wiele uwagi po-
święcacie scenom społecznym czy jak szybko toczycie
walki. Jeśli Brawurowa Opowieść nie jest „powtarzal-
na”, przerzuć ponownie wszystkie scenariusze, któ-
re rozegraliście. Jeśli w opisie scenariusza stoi „rzuć
ponownie”, rozegraj tę opowieść, a następnie kolejną
przygodę – liczy to się jako jedna misja.
Misje osobiste: Tabela Misji nie powinna ogra-
niczać działań bohaterów graczy. Może narobili sobie
wrogów i będą chcieli uknuć chytry plan, by ci pod-
padli komisarzowi, a może jeden z żołnierzy zakochał
się w pięknej sanitariuszce i będzie wymykał się, by
spędzać z nią wieczory.
Takich misji nie powinieneś włączać do ogólnej
liczby rozegranych misji – ta liczba określa, kiedy
zdarzą się pewne wydarzenia. Dotyczy to też przygód
stworzonych przez ciebie – możesz je wprowadzić,
kiedy i gdzie chcesz, ale nie włączaj ich do ogólnej
liczby misji w danym miesiącu.
Między misjami
Między misjami bohaterowie będą marznąć i gło-
dować. Będą mieli też okazję poplotkować i czasem
nawet zdobyć zapasy. Patrz poniżej, by zyskać więcej
informacji.
Raporty: Dowódca misji musi przesyłać codzien-
ny raport kpt. Pietrowowi, opisywać w nim działania
wroga i poziom zaopatrzenia. Zaniedbanie tego obo-
wiązku może być powodem do przesłuchania przez
NKWD (zob. str. 95).
Żywność: Bohaterowie nigdy nie będą mieli dość
jedzenia. Między misjami, każdy musi wykonać test
Wigoru – niezależnie od tego, ile czasu taki okres
przedstawia. Porażka oznacza, że bohater odniesie
poziom Wyczerpania w następnej misji (przez 24 go-
dziny). Kumuluje się to z Wyczerpaniem od zimna
(patrz niżej).
Zimno: Zimno zacznie się robić po pierwszej misji
w październiku. Niech każdy zda test Wigoru, z karą
176
od 0 do -3 (1k4-1), by odzwierciedlić zmienną pogodę.
Porażka oznacza, że bohater odniesie poziom Wyczer-
pania w następnej misji (przez 24 godziny). Kumuluje
się to z Wyczerpaniem od głodu (patrz wyżej).
Plotki: Co jakiś czas Kapral Gołuszko i jego dru-
żyna będą odwiedzać posterunek graczy, by podzielić
się wódką, konserwami… i przede wszystkim plot-
kami. Oznacza to też, że dane, których dowódca nie
umieści w raporcie, mogą dotrzeć do uszu przełożo-
nych. Gracze mogą nie chcieć odgrywać takich spot-
kań, załóż więc, że większość żołnierzy to gaduły i in-
formacja przecieka – chyba że grający zastrzegą sobie
coś wręcz przeciwnego.
Zapasy: Wiele misji zapewnia dowódcom dodat-
kową amunicję czy żetony wsparcia. Niewykorzystaną
broń lekką lub amunicję można zachować na później,
ale nie żetony wsparcia. Po starciu wszelkie posiłki po-
wrócą do własnych plutonów.
Bohaterowie muszą zbierać i zwracać do sztabu
faszystowski oręż – Sowieci nie mogą go używać. Nie
oznacza to, że nie może się to zdarzać – po prostu
przełożeni nie chcą na to pozwolić. Jeśli kapitan Pie-
trow lub komisarz Iwanow zobaczą, jak jakiś boha-
ter korzysta z faszystowskiego sprzętu, i sam zdrajca,
i jego dowódca będą musieli stawać do raportu. „Czy
towarzysz Stalin się o was nie troszczy?”
Jeśli bohaterowie będą prosić o zapasy, niech do-
wódca drużyny zda test Przekonywania, dodając +2,
jeśli ostatnia misja zakończyła się sukcesem, i odejmu-
jąc -2, jeśli poszła kiepsko.
• Krytyczna porażka: Dowódca uznany zostaje
winnego marnotrawstwa zasobów Związku Radzie-
ckiego i zostaje skierowany na przesłuchanie przez
NKWD.
• Porażka: Zapasy kończą się. Kapitan Pietrow
może dać najwyżej pół dziennego zapotrzebowania
na wodę dla 1k6 ludzi, 1k6 magazynków amunicji
do karabinów, 2k6 kul do pistoletu i 1k4-1 granatów.
• Sukces: Pietrow znajduje po racji dla każdego
członka drużyny, 2k6 magazynków do karabinów, 2
magazynki amunicji pistoletowej i 1k3 granaty.
• Przebicie: jak sukces, ponadto Pietrow dodaje je-
den pistolet automatyczny PPSz wraz z dwoma ma-
gazynkami. Następnym razem, gdy wylosujesz ten
wynik, drużyna może wybrać między pepeszą, 1k3
magazynkami do niej, karabinem przeciwczołgo-
wym z 25 pociskami lub 25 pociskami do karabinu.
 Tabela misji Brawurowe opowieści
Obok każdego miesiąca podano liczbę misji, Poniższe Brawurowe Opowieści znajdziesz w Ta-
którą można poprowadzić w danym miesiącu. Po beli Misji. Te oznaczone Gwiazdą to Sploty, konieczne
tabeli podano Brawurowe Opowieści, w porządku do ukończenia Kampanii Splotów Rattenkrieg.
alfabetycznym. Te oznaczone Czerwoną Gwiazdą
są Splotami i są niezwykle istotne do poprowadze- Czas na zakupy
nia całej kampanii. Jeśli jeszcze nie poprowadziłeś Rosjanie przełamali umocnienia na brzegu Wołgi
Splotu w tym miesiącu, ta przygoda będzie ostatnią i muszą oczyścić odizolowane faszystowskie poste-
misją miesiąca. runki. Bohaterowie mają za zadanie usunąć dwie dru-
Brawurowe opowieści osadzone są w sektorze żyny z dużego domu towarowego (punkt D). Wróg
Stalingradu przedstawionego na mapie ze strony chroni jednak rannego kapitana, więc walczą zażarcie.
186. Litera po tytule odnosi się do wskazanych misji Dom towarowy liczy sobie pięć kondygnacji, a po-
na mapie. środku rozciągają się wielkie, szerokie schody. Na pię-
Misje nie muszą dotyczyć tego sektora Stalingra- trach osłonę zapewniają półki, gruz i sterty zniszczo-
du. Drużyna może brać udział w uderzeniu gdzieś nych towarów.
indziej w mieście lub w jego okolicach. • Oddział 1: 5 x Kar 98, 3 x MP40. Dwa granaty
na żołnierza.
Wrzesień (3) • Oddział 2 (doświadczeni): 5 x Kar 98, 2-oso-
k20 Przygoda bowa drużyna z MG-42. Dwa granaty na żołnierza.
1–8 Użyj generatora misji dla sił lądowych. • Kapitan (Figura): Został Wyeliminowany i nie
9–11 Szkolenie polityczne może się poruszać, ale jego stan jest stabilny i nadal
12–13 Mundury (i rzuć ponownie) może strzelać z Lugera (z karą -3 za Rany). Statysty-
14–15 Karabiny maszynowe (i rzuć ponownie) ki elitarnego niemieckiego oficera, k10 w Strzelaniu,
16–17 Czołg! (powtarzalne) przewaga Sokole Oko.
18–20  Piwnica
Październik (4) Czołg!
k20 Przygoda Zjawia się niemiecki Panzer III, terroryzując sektor
1–5 Użyj generatora misji dla sił lądowych. o kilka skrzyżowań od posterunku bohaterów (punkt
6–9 Szkolenie polityczne E). Drużyna otrzymuje karabin przeciwpancerny, 25
10–11 Nocna wiedźma pocisków i 2 koktajle Mołotowa, by zniszczyć pojazd.
12–13 Czas na zakupy • Pz III (elitarna załoga)
14 Szkoła snajperów
Diabeł na rozdrożu
15 Diabeł na rozdrożu
16–17 Zniszczyć 88 (powtarzalne) Rosjanie zamierzają przeprowadzić ofensywę i do-
18 wódca drużyny ma zaszczyt dowodzenia jedną z czę-
 Żołnierze Czwartej Rzeszy
ści ataku. Jego celem jest okopana niemiecka kompa-
19–20  Zwiad przy świetle księżyca
nia, ze wsparciem czołgu i innych pojazdów.
Listopad (5)
k6 Przygoda Dowódca otrzyma cztery żetony wsparcia, czte-
1-2 Użyj generatora misji dla sił lądowych. ry koktajle Mołotowa, karabin przeciwpancerny oraz
3 Szkolenie polityczne dwie drużyny żołnierzy uzbrojonych w karabiny Mo-
4 Fabryka traktorów „Czerwony paździer- sin-Nagant, wraz z trzyosobową sekcją KM wyposa-
nik” żoną w trzech strzelców. Wszyscy jednak mają Niski
5 Śmierć bohatera poziom amunicji.
Szkoła specjalna Sami bohaterowie otrzymają dwa pełne magazynki
6  Szczury w Piwnicy czy łódki amunicji dla swej podstawowej broni i po
Grudzień (5) jednym granacie. Rozpoczną walkę w punkcie F.
k6 Przygoda Jeśli ktokolwiek z BG wyciągnie Jokera, rzuć koś-
1–3 Użyj generatora misji dla sił lądowych. cią – parzysty wynik oznacza, że w punkcie F zjawia
4–5 Szkolenie polityczne się jeden T-34 i będzie walczyć do końca bitwy. Po-
6  Król Szczurów została broń i amunicja – w tym KM i jego operato-
rzy – zostaną z oddziałem po wygranej bitwie. Ocalali

177
 członkowie drużyn wsparcia po bitwie wrócą do swo-
ich plutonów.
• Niemiecki pluton: 4 drużyny (sierżant z MP40, 8
szeregowców z Kar 98) plus dwie dwuosobowe dru-
żyny MG42. Plutonem dowodzi kapitan uzbrojony
w MP40. Wszyscy Niemcy mają przy sobie dwa gra-
naty – ”tłuczki”. Pluton ma też wsparcie artyleryjskie
i lotnicze – jeden Sztukas. Dwie drużyny okopały się za
workami z piaskiem w punkcie G od północnej strony,
zaś dwie pozostałe w punkcie H od zachodu. W dru-
giej rundzie walki StuG III zjawi się w punkcie I.
 Fabryka traktorów „Czerwo-
ny Październik”
Akcja rozpoczyna się, gdy drużyna otrzymuje roz-
kaz ataku z flanki na niemiecki posterunek w słynnej
fabryce traktorów „Czerwony Październik” (punkt
D). Seria betonowych kanałów biegnie przez miejsca
na podłodze fabryki, gdzie robotnicy mogli pracować
nad podwoziem „traktorów” (a potem T-34). Zwia-
dowca odkrył zawalony przewód wentylacyjny, sięga-
jący do jednego z tych okopów między umocnieniami
Niemców. Częściowo przygniata go rumowisko, pro-
wadzące bezpośrednio za stanowisko faszystowskich
karabinów maszynowych – gniazdo, które bohatero-
wie muszą zniszczyć.
Gdy druga drużyna atakować będzie gniazdo od
południa, żołnierze mają wyjść z kanału i zaatakować
od tyłu. Kanał jest długi na ok. 30 metrów, przykry-
wają go blachy i gruz. Żołnierze czasem będą musie-
li przecisnąć się przez otwór, gdzie gruz wpadł do
samego kanału, ale da się nim poruszać. Tunel jest
szeroki na 4” i na tyle wysoki, by dorosły mężczyzna
mógł w nim kucać.
Tupot małych stópek: Opisz kanał i daj boha-
terom obmyślić taktykę, niech ustalą, kto pierwszy
przeciśnie się przez który otwór. Gdy ostatni boha-
ter właduje się do kanału, słyszy dziwny tupot – łapki
szczurów kręcących się gdzieś za nim – ale nic poza
tym się nie dzieje.
Grupa prze naprzód przez kolejne 10 metrów, nim
dotrze do kolejnej dziury. Mogą zmienić szyk – naj-
ważniejsze, byś ustalił, kto zejdzie niżej jako ostatni.
Gdy przedostatni żołnierz przeciśnie się przez otwór,
ostatnia osoba usłyszy znów tupot i piski szczurów
za plecami… A niemiecki posterunek jest tylko o 15
metrów od nich! Na szczęście dla bohaterów, dokład-
nie w tym samym momencie rozpoczyna się frontalny
atak, tłumiąc dźwięki – ale jeśli BG użyją broni palnej,
szybko usłyszą to Niemcy. Jeśli przyłapią BG w tu-
nelu, zyskają premię +2 do Strzelania, BG w wąskim
kanale nie mogą unikać kul.
178
Rozpocznij walkę, gdy BG zaatakuje rój szczurów.
Szczury wyłonią się z kanałów fabrycznych, skupia-
jąc się na ostatnim z bohaterów. Inne zeskoczą w dół
i będą pełzać po bohaterach (-1 do wszystkich akcji),
ale nie będą ich krzywdzić.
Wszyscy w drużynie muszą wykonać test Strachu.
Jeśli wynikiem jest fobia, od tej pory bohater lękać się
będzie gryzoni – co okaże się zgubne w przyszłości.
Podczas walki podkreśl, że gryzonie są zajadłe, ok-
rutne i nienaturalnie agresywne – rzucają się na czułe
miejsca, jak oczy i palce. Nie kieruje nimi głód – raczej
czysta nienawiść.
• Sowiecka drużyna wsparcia: 8 x Mosin-Na-
gant, 1 sierżant z pepeszą. Drużyna ma wspólnie
dwa granaty.
• Niemiecka drużyna 1: 4 x Kar 98, 3 x MP 40, 1
porucznik – Figura z Lugerem. Jeden granat w dru-
żynie.
• Niemiecka drużyna 2: 5 x Kar 98, 2 osoby przy
MG-42. Każdy uzbrojony w granat.
• Rój szczurów: Zobacz Savage Worlds.
Taktyka Niemców: Druga drużyna skupia się
przy MG-42, by odpędzić atak z frontu. Pierwsza
drużyna może działać normalnie, ale ukrywa się, by
pozwolić KM-owi na siekanie „Ruskich” – chyba że
wykryją drużynę bohaterów na tyłach.
Po walce: Dużo może się zmienić w tej scenie.
Walka ze szczurami może ostrzec Niemców i dać im
czas na przygotowanie się do starcia. Jeśli faszyści nie
zostaną zaatakowani w ciągu kilku rund, to druga dru-
żyna atakująca od frontu, popychana do ataku przez
bezwzględnych komisarzy, zostanie wybita – a boha-
terowie pociągnięci do odpowiedzialności. Opowie-
ści o „złych szczurach” nie będą tolerowane przez
NKWD.
Karabiny maszynowe!
Kapitan Pietrow niechętnie wydaje drużynie jeden
lekki karabin maszynowy DP 1928, wraz z dwoma
operatorami (Blotkami).
 Król Szczurów
Ataki szczurów stają się ostatnio coraz bardziej
agresywne; plotki głoszą, że żołnierze zostali pożarci
żywcem we śnie. Może nawet ktoś z drużyny kaprala
Gołuszki będzie zaklinał się, że widział trupa na włas-
ne oczy.
Bohaterowie mogą spotkać potwora na jeden
z dwóch sposobów. Po pierwsze, Król Szczurów
może porwać Aleksandrę Rybakową (zob. Piwnica)
lub inną osobę ważną dla jednego z bohaterów. Rój
szczurów zabierze ofiarę do kanałów pod fabryką
traktorów (punkt D). Bohaterowie usłyszą o dziwnym
porwaniu i ruszą na ratunek. Bystra drużyna skombi-
nuje broń, która będzie skuteczna przeciwko rojowi.
Łatwo znaleźć ofiarę – ścieżka martwych szczurów
zaprowadzi ich do jamy Króla.
Bohaterowie mogą też otrzymać bezpośredni
rozkaz wyczyszczenia wielkiego gniazda szczurów
w kanałach pod fabryką traktorów. Oddział otrzyma
miotacz ognia i dwa koktajle Mołotowa oraz rozkaz
zniszczenia gniazda, by podnieść morale oddziałów.
Tak czy siak, bohaterowie muszą przedrzeć się
przez fabrykę traktorów (nawet jeśli zajęli ją w listopa-
dzie, Niemcy mogli tam wrócić), walcząc z oddziała-
mi Niemców i ich karabinów maszynowych – a nawet
z czołgami.
W kanałach bohaterowie będą musieli przez kil-
ka godzin wędrować po labiryncie cuchnących tuneli,
dopóki nie dotrą do wielkiej komory, wypełnionej do
pasa obrzydliwościami. W cieczy pływa wielka ilość
poobgryzanych trupów. Wtem woda zaczyna wirować
i z rur, dziur i zaułków wypełzają szczury. Zaczynają
piszczeć, wrzeszczeć i w 1k6 rund uformują roje.
Powstają 4 roje. Po 1k4 rundach – lub gdy doda-
łoby to scenie dramatyzmu – zjawi się Król Szczurów.
Stwór pojawi się bez ostrzeżenia w istnym gejzerze
szczurów, cuchnącego szlamu i części ciała. Jeśli boha-
ter zda test Spostrzegawczości -4 (i nie sparaliżuje go
Strach), może działać na swej karcie inicjatywy. Pozo-
stali są oszołomieni i zaskoczeni nagłym zjawieniem
się stwora.
Król Szczurów walczy do śmierci – swojej lub
ofiar.
 Król Szczurów
Przerażeni mieszkańcy Stalingradu nienawidzą
i lękają się szczurów panoszących się w ich mieście
i kradnących ich niewielkie zapasy. Ten potwór zrodził
się z tej grozy. To konglomerat szczurów, podobny do
roju, ale traktujemy go jako pojedynczą istotę, ataku-
jącą normalnie.
Cechy: Duch k10, Siła k12+4, Spryt k4 (Z), Wigor
k12+2, Zręczność k6
Umiejętności: Spostrzegawczość k10, Walka k10,
Zastraszanie k10
Tempo: 5, Obrona: 7, Wytrzymałość: 9
Zdolności specjalne:
• Konglomerat: Król szczurów to wielkie stado
szczurów działające w zgodzie. Może zranić je tylko
ogień lub ataki obszarowe. Bohaterowie mogą miaż-
dżyć szczury, zadają im obrażenia równe Si w każdej
rundzie.
• Ugryzienie/Szpony: Si+k6
• Przerażający: -4
• Nieustraszony: Potwór nie obawia się niczego.
• Nawałnica ciosów: Król Szczurów może wy-
rzucić z siebie falę gryzoni, by zaatakować dwa cele
w rundzie, z Odległości 2”.
• Miazmaty brudu: Ohydne szczury straszliwie
cuchną i pokryte są brudem. Bohaterowie w zasięgu
10” (20m) od stwora ponoszą karę -1 do wszelkich
akcji.
Mundury!
Sztab zdołał wreszcie zabezpieczyć mundury dla
drużyny. Dziury po kulach są świeżo załatane… Może
mundury bohaterowie otrzymają od komisarza Iwa-
179
 nowa po szczególnie pomyślnym Szkoleniu politycz-
nym albo po udanej misji, w której jeden z bohaterów
otrzyma medal. Jeśli wynik zostanie wylosowany po
raz drugi, traktuj to jako rzut w tabeli Misji lądowych.
Nocna wiedźma
Jest już ciemno, gdy bombowiec Pe-2 trafia w bu-
dynek kilka ulic stąd (Punkt C). Bohaterowie widzą ten
wypadek i to, jak odważny pilot – kobieta, sądząc po
rozmiarach – wypełza z wraku, cudem ocalała. Teraz
zniknęła, ale w tym pięciopiętrowym budynku widać
szukających jej ludzi w szarych mundurach.. Nie ma
rozkazów, by uratować pilotkę – gdy je otrzymają, bę-
dzie ona już martwa.
Środkowa sekcja budynku jest zniszczona przez
upadek Pe-2. Resztki paliwa zapaliły się, a niewielki
pożar zakrywa całe piętro dymem, sprawiając, że
widoczność ograniczona będzie do 5” (10 m) do końca
dnia. Niemcy to mała, ale doskonale wyszkolona
załoga Waffen-SS.
To od decyzji dowódcy drużyny zależy, czy bo-
haterowie ruszą do boju. Pilot jest jedną z elitarnych
„nocnych wiedźm” – no i ładniutką dziewczyną! Jeśli
bohaterowie uratują dziewczynę, NKWD doceni ten
wysiłek i wykorzysta bohaterów w swej propagandzie.
Jeśli pilot nie przeżyje albo jeśli oddział BG poniesie
straty, albo będzie miało miejsce inne nieszczęście –
dowódcę drużyny czeka przesłuchanie NKWD.
• Elitarny oddział SS: Jeden sierżant (Figura)
i sześciu szeregowców – elitarnych, uzbrojonych
w MP40 i po dwa granaty.
• Anna Wolińska (Figura): Anna to piękna blon-
dynka – i śmiertelnie groźny pilot. Odniosła trzy
Rany i ma permanentny uraz prawej nogi, ale na-
dal może walczyć (ze zwykłymi karami). Jeśli prze-
żyła, to ona następnym razem zapewni bohaterom
wsparcie lotnicze..
 Piwnica
Pomimo ostrych walk w Stalingradzie nadal miesz-
kają tysiące cywili. Większość z nich stara się dogady-
wać z obiema stronami, handlując towarami (a czasem
informacjami) z Niemcami i Sowietami. Taką osobą
jest obywatelka Irina Korecka. Pewnego dnia jeden
z sąsiadów powie oddziałowi o jej schronie – wielkiej
piwnicy pod niegdysiejszym biurowcem (Punkt B),
gdzie sprzedaje ona mięso (lepiej nie pytać jakie), jajka,
mleko, koce, żyletki i inne towary. Nie sprzedaje broni
ani amunicji – uznając to za zbyt wielkie ryzyko.
Jej ceny są pięciokrotnie wyższe od tych podanych
w podręczniku Savage Worlds. Jednak towar jest tego
wart – świeży posiłek u Koreckiej to na tle codziennej
180
diety tak niesamowity rarytas, że daje bohaterowi pre-
mię +1 do testów Wigoru przez następne 24 godziny.
Irina ma koneksje wśród zbieraczy przeszukujących
miasto, więc można u niej zamawiać nawet rzadsze
przedmioty – co z reguły zajmie 1k4 dni.
Nocami Irina otwiera „bar”. Zawsze ma pełno
wódki ($4 za kieliszek) i każdy żołnierz, który może
się oddalić, poświęca kilka godzinek w jej schronie.
Obecnie jej budynek jest w sowieckiej strefie wpły-
wów i działa za oficjalnym przyzwoleniem.
Pozwól bohaterom poznać Irinę i jej klientów.
Kiedy później pojawią się Szczury w Piwnicy, będzie
to więcej znaczyć dla graczy. To także dobre miejsce,
by przedstawić postaci niezależne. Oto kilku klientów,
których można czasem spotkać u Koreckiej – skorzy-
staj ze standardowych profili żołnierzy radzieckich.
• Grigorij Popow: Grigorij walczył ze Szwabami
w poprzedniej wojnie… i wie, że w ciemności woj-
ny pojawiają się bestie. Ma teraz siódmy krzyżyk na
karku, zdrowie mu nie dopisuje, ale jak to Rosjanin,
wytrzyma wszystko. Od niego bohaterowie mogą
dowiedzieć się co nieco na tematy związane z okul-
tyzmem.
• Aleksandra Rybakowa: Piękna dwudziestoletnia
dziewczyna służy w baterii przeciwlotniczej kilka
sektorów z dala od Piwnicy. Może być miłością jed-
nego z bohaterów, cennym sojusznikiem lub damą
do uratowania.
• Komisarz Anatolij Titow: Anatolij był fa-
natycznym wyznawcą nowego społeczeństwa
stworzonego przez Lenina i Stalina. Jednak jego
zamożna „burżujska” rodzina nie dzieliła jego en-
tuzjazmu. Kilka miesięcy temu Anatolij zgłosił jed-
nak, że jego własny wuj wyraża się niepochlebnie
o towarzyszu Stalinie. Dwie noce później ten były
kierownik fabryki i ojciec czworga dzieci zaginął.
Milicja powiedziała, że „zgłosił się na ochotnika”
w Stalingradzie, by okazać skruchę za niepatrio-
tyczne myśli. Stąd też Anatolij podążył za wujem,
by uspokoić swych wściekłych rodziców. Pragnie
uwierzyć w komunistyczny raj, ale jest rozczaro-
wany traktowaniem prostych żołnierzy. Anatolij
jest podwładnym komisarza Iwanowa i to właśnie
on wyszukuje i sprowadza zdrajców. Jest też często
obwiniany o ich zniknięcia. Anatolij może jednak
zwrócić się przeciwko swemu szefowi, jeśli da mu
się po temu odpowiednią motywację.
• Michaił: Ten dwunastoletni chłopiec jest sio-
strzeńcem Iriny (jego ojciec jest w wojsku, zapew-
ne poległ, zaś matka zginęła pod gruzami miesiąc
temu). Michaił jest podstawowym „zbieraczem”
w Piwnicy. Ma przy sobie procę, z której poluje
 na szczury. Mówi, że im bliżej zimy, tym większe
i groźniejsze są gryzonie. Michaił często wykrada
się, by handlować z Niemcami, choć nikt tego nie
rozgłasza.
• Daniel Stern: Daniel wyciągnął krótką słomkę
w redakcji New York Times i spotkał go zaszczyt by-
cia korespondentem wojennym na Froncie Wschod-
nim. Mieszka w Piwnicy na stałe, sypiając na pryczy
w rogu, a w dzień ciągle klepie na swej maszynie do
pisania. Daniel jest po czterdziestce, był pierwotnie
reporterem finansowym, ale szybko uczy się życia
na froncie. Może być dobrym źródłem informacji,
ale jego rosyjski jest kiepski, co prowadzi do niepo-
rozumień.
 Szczury w piwnicy
Oddział usłyszał, że piwnica Iriny Koreckiej (zo-
bacz Piwnica) jest atakowana przez nieznanych wro-
gów. Wiadomość może pochodzić od osoby, która tam
mieszka, lub od znajomego żołnierza. Oddział nie ma
pozwolenia na opuszczenie pozycji, gracze będą więc
musieli wymyślić sposób na wytłumaczenie się przed
NKWD, jeśli ich nieobecność zostanie odkryta.
Leże Króla
Szczurów
Gdy grupa przybędzie na miejsce, okaże się, że
nie walczą z faszystami – całą piwnicę zalały szczury.
Łażą po żywności, kocach i innych towarach na han-
del, niszcząc je – tak jakby miały w tym jakiś ukryty cel
(co jest, rzecz jasna, prawdą). Korecka i inne Blotki,
które BG poznali w piwnicy, stoją na stołach, ławach
i innych podwyższeniach. Co jakiś czas szczur rzuca
się na nich, ale horda skupia się raczej na zapasach.
Stwory wysłał tu czełowiek-krysa (człowiek-szczur), aby
niszczyły żywność i towary luksusowe – wszystko, co
ułatwia walkę z głodem i zimnem. Król Szczurów na-
wet nie robi tego świadomie – jego naturą jest potrze-
ba powodowania głodu i cierpienia.
Szczurzy szał trwać będzie przez jakiś kwadrans
od przybycia BG albo dopóki wszystkie roje nie zginą.
Gdy gryzonie zostaną zniszczone, nie ma już tu ani
odrobiny jedzenia. Wszystkie koce i szynele są w strzę-
pach, i nawet flaszki z wódką są popękane i puste. Gdy
skończą swe dzieło, szczury rozbiegną się, ukrywając
się w ścianach i stropach.
• Rój szczurów: 12. Pojedynczy szczur jest bardzo
niebezpieczny gdy bohater nie ma odpowiedniej
broni. Atak na dwanaście rojów to samobójstwo.
Zadbaj, by bohaterowie graczy zdali sobie z tego
sprawę przed podjęciem pochopnych działań. Jeśli
rój zostanie zaatakowany lub skrzywdzony, sam ata-
kuje, kierując się w stronę tego, który je zaatakował,
walcząc do śmierci.
Szkolenie polityczne
Wasilij Iwanow organizuje krótkie szkolenie poli-
tyczne połączone z zebraniem. Grzecznie wysłucha
przygód oddziału z ostatniego tygodnia, będzie się
śmiał i żartował, gdy trzeba – nawet jeśli opowiada-
jący historię będzie się skarżyć lub okaże brak dosta-
tecznego entuzjazmu wobec komunizmu i towarzysza
Stalina.
Możesz wykorzystać tę scenę do ciekawego od-
grywania postaci. Komisarz zapyta każdego bohate-
ra o jego przygody, oczekując podnoszącej na duchu
opowieści patriotycznej. Zachęć graczy do tego, może
nawet puszczając jakieś radzieckie pieśni żołnierskie.
Oczywiście, innym celem tej sceny jest wytępienie
wrogów klasowych. Jeśli komisarz usłyszy skargi, bę-
dzie się uśmiechać pogodnie, ale jakiś czas potem żoł-
nierza „grzecznie zaprosi” NKWD na przesłuchanie
przez niżej stojącego komisarza (jak Anatolij Titow
opisany w Piwnicy).
Szkoła Snajperów
Wasilij Zajcew, słynny snajper, naucza innych re-
krutów swych metod. Jeśli jeden z żołnierzy zasłynął
181
 jako doskonały strzelec w jednej z poprzednich misji,
zostanie zaproszony na kilkudniowy intensywny tre-
ning pod okiem samego Zajcewa. To wielki zaszczyt
– i oznacza darmowe podniesienie umiejętności Strze-
lania o jeden poziom – nawet powyżej k12!
Szkoła specjalna
BPD zauważa jednego z żołnierzy BG. Do-
kładne okoliczności zależą od przebiegu kampanii.
Może bohater wyróżnia się inteligencją i siłą woli,
może uwagę BPD przyciągnął raport o szczurach
lub o zombie, a może po prostu to ślepy los. Tak
czy siak, bohater zostaje wezwany na przesłuchanie
przez NKWD – ciekawie będzie, jeśli przydarzyło
się to już komuś z bohaterów. Przerażony żołnierz
zgłosi się do NKWD, przejdzie próby lojalności, nie-
znany mu komisarz wypyta go o dziwne rzeczy, które
mógł widzieć, a następnie przeniesie się go do in-
nego budynku. Tam podadzą mu dziwne chemikalia
i przejdzie testy, które sprawdzą jego zdolności ESP,
psychokinetyczne i inne zdolności, których istnienia
bohater nie był świadom. Ten gracz będzie mógł wy-
brać przewagę Zdolności nadprzyrodzone (Psionik)
przy następnym rozwinięciu, nawet jeśli nie spełnia
wymagań. Bohater wróci do jednostki jako nowy, ale
wyczerpany psionik.
Śmierć bohatera
W południe kapral Gołuszko i jego drużyna wpa-
dają z wizytą. Mają wieści – kapitan Pietrow został
aresztowany przez NKWD. Powiedzą, że Iwanow
i jego komisarze zastrzelili członków czwartej dru-
żyny, gdy ci uciekali przed Szwabami. Pietrow wpadł
w szał i zagroził, że zabije Wasilija, następnie rzucił się
na niego z pięściami przed resztką czwartej drużyny.
Parę godzin później zjawiło się NKWD i aresztowało
kapitana.
To, czy Pietrow żyje, czy nie, zależy od ciebie.
Może bohaterowie będą chcieli błagać o jego życie –
ale podpadną wtedy Iwanowowi.
Gdy Pietrowa nie ma, dowodzi Iwanow, rozpo-
czynając rządy terroru. Przez kilka następnych misji
zwiększ liczbę przeciwników o 50% – Iwanow jest
ambitny, niestety. Ponadto za liniami stoi sam Iwanow
i sześciu jego zbirów uzbrojonych w pepesze i mak-
symy, gotowi strzelać do każdego, kto spróbuje się
wycofać.
To, jak grupa zajmie się Iwanowem, zależy od
nich, ale muszą zająć się tym szybko albo przez długi
czas będą musieli mierzyć się z siłami większymi niż
zwykle. Gdy rozwiążą już ten problem – i nie uda im
się ocalić Pietrowa – to dowódca oddziału będzie mu-
182
siał przejąć dowodzenie nad kompanią. Reszta grupy
stanie się jego drużyną dowodzenia, a uprzednia dru-
żyna Pietrowa stanie się trzecim oddziałem.
Zniszczyć 88-ki!
Niemiecka bateria dział 88 jest chroniona przez
pluton niemieckiej piechoty, a drużyna dostąpiła za-
szczytu poprowadzenia ataku przeciwko faszystom.
Dowódca ataku zyskuje trzy żetony wsparcia i 9-oso-
bowy oddział żołnierzy, uzbrojony w karabiny Mo-
sin-Nagant (Niska amunicja). Otrzyma też trzy im-
prowizowane „bomby plastikowe” mające zniszczyć
działa. Są one jednak niezwykle niebezpieczne. Gdy
bohater niosący taką bombę zostanie trafiony, rzuć k6
– 1 oznacza, że bomba wybucha, eksplodując za 3k6
obrażeń pod Dużym Wzornikiem Wybuchu. Jeśli bo-
hater znalazł się w obszarze ataku obszarowego, bom-
ba wybucha przy wyniku 1 lub 2, nawet jeśli postać nie
otrzymała obrażeń.
Działa mieszczą się w punkcie E – oddziały wspar-
cia i KMy stacjonują w otaczających je budynkach.
• Niemiecki pluton: 4 drużyny (sierżant z MP40,
8 szeregowców z Kar98) plus dwie dwuosobowe
drużyny KM MG42. Plutonem dowodzi kapitan
uzbrojony w PM MP40. Wszyscy żołnierze mają po
dwa granaty, tzw, „tłuczki”. Niemcy mają 5 żetonów
wsparcia artyleryjskiego i Sztukasa jako BWP.
• Załoga dział: 1 x Luger, 3 x Kar98.
Zwiad w świetle księżyca
Gdy drużyna szykuje się na zimną noc, ze szta-
bu przybywa goniec. Naziści coś knują i sztab chce
wiedzieć, co. Drużyna otrzymuje misję zwiadowczą
w parku w punkcie J.
Gdy żołnierze przekradają się przez mroczne
uliczki, powinni wykonać test Spostrzegawczości.
Sukces oznacza, że dostrzegą niemieckiego żołnie-
rza leżącego w drzwiach starego sklepu obuwniczego
(Punkt K) – żołnierz wymierzył broń w bohaterów.
Jednak przebicie w tym teście ujawni, że żołnierz nie
żyje. Dla reszty bohaterów zacznij odliczać… 5…
4…, tak jakby Niemiec miał za chwilę strzelić, i obser-
wuj konsekwencje.
Nawet jeśli Rosjanie zaczną strzelać, nikt nie od-
powie im ogniem (na razie) – ale mogą nie zdawać
sobie z tego sprawy. Kolejny rzut okiem na martwego
Niemca ujawni, że ten właśnie wyczołgiwał się przez
drzwi, gdy skonał. Dokładniejsze oględziny zwłok –
na tyle bliskie, by móc dotknąć trupa — ujawnią setki
drobnych ranek. Jego mundur jest w strzępach, a cia-
ło wokół szyi i oczu przypomina mielonkę. Ci, którzy
sami byli zaatakowani przez szczury, widzą podobień-
stwo, ale nie są w stu procentach pewni, o ile nie są To dziwny atak – stwory pełzną w Tempie 3 prze-
patologami czy ekspertami od gryzoni. ciwko drużynie i nie będą ich atakować. Rozdaj jednak
Dalsze badania w sklepie obuwniczym zaowocują normalnie karty i pozwól bohaterom działać, opisując
dalszymi poszlakami. Szczury rozgryzły skórzane buty śmierć ożywieńców z krwawymi szczegółami. Gdy
na miazgę i wszędzie pełno jest ich odchodów. Wygląda bohaterowie zdadzą sobie sprawę, że walczą z żywy-
na to, że ten żołnierz próbował okraść sklep, gdy zginął. mi trupami, powinni wykonać test Strachu, ale poza
Drzwi szafek są szeroko otwarte, a dziury w podłodze tym gracze powinni zastanawiać się, dlaczego starcie
ujawniają tylko ciemną otchłań pod sklepem. było tak łatwe. Po walce bohaterowie mogą podejść
do drgających jeszcze trupów i zbadać je. Nie ma wąt-
Niesamowite rzeczy będą się dziać, nawet gdy pliwości, że stwory nie żyją od dawna. Dokładniejsze
BG dotrą do parku. Na niemieckim czołgu Pz IV za- oględziny przy świetle pozwolą badaczowi odkryć
montowano reflektor, który teraz oświetla wielki lej dziwny, zielonkawy blask w żyłach pod skórą.
czy krater, częściowo osłonięty przez obalone drze-
wa. Oddział niemieckich spadochroniarzy patroluje Rozstrzygnięcie
obrzeża obszaru, podczas gdy jakiś oficer pracuje nad
czymś w kraterze. Pokonanie Króla Szczurów pozwoli Rosjanom
na skupieniu się na wypędzeniu Niemców z miasta.
Niech drużyna wykona test Skradania przeciwko Pod koniec lutego olbrzymi kontratak doprowadzi
grupowemu testowi spadochroniarzy. Jeśli Rosjanom do schwytania ponad 90 000 żołnierzy 6 Armii gen.
nie uda się przekraść, spadochroniarze ukryją się za Paulusa. W ręce Związku Radzieckiego wpadną tysią-
osłoną i zaczną się ostrzeliwać, podczas gdy czołg za- ce czołgów, samolotów i innych pojazdów oraz tony
cznie pluć pociskami we wskazane cele. Jednak jeśli sprzętu.
Rosjanom uda się podkraść niepostrzeżenie, zobaczą,
jak oficer wygrzebie się z krateru. Następnie rosyjscy Zwycięzców czeka krótki odpoczynek, porządne
jeńcy zaczną wyciągać ciała z najwyraźniej zbiorowej jedzenie i wódka. Cywile wyłonią się z ruin, by po-
mogiły i ładować je na wóz ukryty za czołgiem, który dziękować bohaterom, a sam generał Żukow wręczy
następnie odciągną na zachód. obrońcom Medal za Obronę Stalingradu.
To mag krwi SS, Heinrich Fuchs i jego osobiści
ochroniarze. Poszukuje on ciał z masowych mogił do
rytuałów. Jest możliwe, by bohaterowie zniszczyli Pz
IV, spadochroniarzy i wyzwolili jeńców – ale to mało
prawdopodobne. Jeśli im się to uda, Fuchs ucieknie
przy pierwszej sposobności, zostawiając swych pod-
władnych samym sobie (a jeśli zginie, inny mag krwi
zajmie jego miejsce w późniejszych przygodach).
• Niemiecka drużyna spadochroniarzy: Jeden
elitarny sierżant (Figura) i sześciu doświadczonych
szeregowych, wszyscy uzbrojeni w MP40 i po dwa
granaty.
• Heinrich Fuchs (mag krwi): użyj statystyk ze
str. 129.
• Pz IV: Doświadczona załoga.
Żołnierze Czwartej Rzeszy
Późną nocą, gdy bohaterowie walczą z wszech-
ogarniającym ich zimnem, słyszą ciche szuranie w od-
ległości. Jakiś tuzin osób pełznie ulicami w stronę fa-
bryki konserw. To nie ranni żołnierze – ale ożywieńcy
maga krwi Heinricha Fuchsa.
Stwory są bardzo słabe, jako że rytuał nie powiódł
się w pełni, ale Fuchs zdecydował się i tak wypuścić
je przeciwko Sowietom i zobaczyć, jak zareagują Ro-
sjanie.

183
 E D

I
F
H

Stalingrad
J
Każde pole to kwadrat o boku ok. 20 metrów. Zauważ, że fabryka traktorów (D) to tylko jeden budynek kompleksu fabrycznego rozciągającego się dalej
na południe.

184
 Rozdział dziewiąty –
siły Osi
Władzy raz zdobytej nie oddamy nigdy!
– SS Reichsführer Heinrich Himmler
Gdy wybuchła wojna, społeczeństwo Niemiec
było silnie zmilitaryzowane. Armia była wielka i do-
brze wyszkolona, Luftwaffe dysponowała doświad-
czeniami z hiszpańskiej wojny domowej z lat ’36-‘39,
a marynarka rosła w siłę. Wehrmacht zreformował
tradycyjne pruskie podejście do szkolenia i indok-
trynacji, zachęcając też żołnierzy do identyfikowania
się ze swymi jednostkami. Oficerów i podoficerów
wybierano ze względu na ich zdolności przywódcze
i inicjatywę, następnie zaś szkolono ich, by jeszcze
bardziej uwydatnić takie talenty.
Końcowym efektem reformy była zatem najlep-
sza w owym czasie armia na świecie, która potrafiła
mierzyć się z wrogiem nawet gdy sprawy przybrały zły
obrót dla Niemiec, i zaczęło brakować surowców, lu-
dzi i sprzętu.
nosi
do, ale ten żołnierz
Może i wygląda mło
Żelazny Krzyż.
Pluton piechoty
Wehrmachtu
Na początku wojny typowa drużyna niemieckiej
piechoty liczyła sobie 10 ludzi i jeden MG33. W 1943
– dziewięciu ludzi i dwa KM MG42. Trzy drużyny
składały się na pluton, którego dowództwo przeważ-
nie dysponowało moździerzem 50mm. Oddziały in-
żynieryjne miały dostęp do pistoletów maszynowych
(MP40) oraz masy materiałów wybuchowych. Trzy
plutony tworzyły kompanię, która również miała swo-
ją jednostkę dowódczą.
Oficerowie Wehrmachtu
Oficerowie Trzeciej Rzeszy spędzali wiele lat jako
żołnierze specjalnej rangi (der Fahnenjunker, obecnie
ranga ta jest odpowiednikiem podchorążego, wów-
czas odnosiła się do kadetów – przyp. tłum.), zanim
otrzymali stopnie oficerskie, albo też wybierano ich
spośród frontowego personelu, szkoląc ich następnie
przez wiele miesięcy. Oficerowie wyszkoleni w trady-
cyjnych pruskich akademiach wojskowych często mają
zawadę Honorowy.
Cechy: Duch k6, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Przekonywanie k6, Strzelanie k6,
Walka k6, Wiedza (Strategia) k6
Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 5, Wytrzymałość: 5
Zawady: Brak
Przewagi: Baczność!, Stopień (Oficer)
Sprzęt: Jak żołnierz piechoty lub załogi czołgu.
Oficerowie sztabowi zazwyczaj noszą tylko broń
boczną, chyba że są na linii frontu.
• Doświadczony: Spryt k8, Wiedza (Strategia) k8,
Przekonywanie k8, Unik, Nie przejdą!
• Elitarny: Duch k8, Wiedza (Strategia) k10, Za-
prawiony w walce, Trzymać szyk!
Niemiecka piechota
Podczas II Wojny Światowej niemieccy żołnierze
stanowili chyba najlepiej wyszkoloną i dowodzoną pie-
185
 chotę. Jednak w 1945 jakość wojsk tak spadła, że wiele
jednostek tworzyli pośpiesznie przeszkoleni żołnierze
dowodzeni przez garstkę weteranów.
Statystyki poniżej mogą też przedstawiać oddziały
naziemne Luftwaffe czy Kriegsmarine, choć te rzad-
ko kiedy będą doświadczone i niemal nigdy nie będą
elitarne.
Oddziały Volkssturmu (obrony terytorialnej) uży-
wają podstawowych statystyk, ale w najlepszym razie
mają k4 w większości umiejętności (to kilkunastoletni
chłopcy i emeryci, którzy otrzymali tylko podstawowe
szkolenie). Duch powinien wynosić k4, choć niektórzy
mają k6. Ci żołnierze mają szczęście, jeśli mają broń,
a niektórzy uzbrojeni są tylko w pancerfausty.
Cechy: Duch k6, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Rzucanie k6, Spostrzegawczość k6,
Skradanie k6, Strzelanie k6, Walka k6 Daj Tygrysa doświadczonemu SS-manowi jak
Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 5, Wytrzymałość: 5 Michael Wittman - i alianci naprawdę są w kłopotach.
Zawady i przewagi: Brak
Sprzęt: Stalowy hełm, 2 granaty stielhandgranate.
Drużyna: 1x MG34, 10 x Kar 98K. Po 1943
zmień to na 9 x Kar 98 L, 2 x MG42. Po 1944 Pluton piechoty SS
dodaj 1k6 pancerfaustów do drużyny.
Jednostki SS były z reguły zmechanizowane, poru-
• Doświadczony: Spostrzegawczość k8, Unik,
szając się pojazdami półgąsienicowymi lub ciężarów-
Rock and Roll!
kami. Ich struktura była podobna do regularnego woj-
• Elitarny: Wigor k8, Walka k8, Strzelanie k8,
ska – dziewięcioosobowe drużyny uzbrojone w dwa
Obrona: 6, Wytrzymałość: 6, Błyskawiczny unik,
MG43. W późniejszej fazie wojny jednostki często
Zaprawiony w walce
korzystały z broni automatycznej, zwłaszcza z StG44.
Pluton czołgów Wehrmachtu Oficerowie SS
Niemiecki pluton średnich czołgów liczył sobie Zazwyczaj oficerowie SS byli bardziej biegli w po-
pięć maszyn, zaś ciężkich – cztery czołgi. Cztery plu- lityce niż w taktyce na polu bitwy, choć ci służący na
tony tworzyły kompanię, w skład której wchodziły też froncie często osiągali podobny poziom co ich odpo-
dwa czołgi sekcji dowodzenia. wiedniki w Wehrmachcie.
Cechy: Duch k8, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Czołgiści Wehrmachtu Zręczność k6
Doktryna blitzkriegu zakładała jak najlepsze wy- Umiejętności: Strzelanie k6, Walka k6, Wiedza
szkolenie załóg czołgów. Niemieccy strzelcy byli na (Strategia) k6, Zastraszanie k6
ogół znacznie lepsi od swych odpowiedników po dru- Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 5, Wytrzymałość: 5
giej stronie. Zawady: Fanatyk, Lojalny, Chojrak
Cechy: Duch k6, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6, Przewagi: Baczność!, Stopień (Oficer)
Zręczność k6 Sprzęt: Jak żołnierz piechoty lub załogi czołgu.
Umiejętności: Prowadzenie k6, Reperowanie k6, Oficerowie sztabowi zazwyczaj noszą tylko broń
Spostrzegawczość k6, Strzelanie k6 boczną, chyba że są na linii frontu, gdzie mogą
Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 2, Wytrzymałość: 5 nosić MP40 lub StG44.
Zawady i przewagi: Brak • Doświadczony: Duch k10, Zastraszanie k8, Za-
Sprzęt: Poza kabiną czołgu zazwyczaj noszą P38 lub prawiony w walce, Unik, Trzymać szyk!, Rock and
MP40. Roll!
• Doświadczony: Duch k8, Prowadzenie k8, • Elitarny: Zastraszanie k10, Wiedza (Strategia) k8,
Strzelanie k8, W słaby punkt Do szturmu!
• Elitarny: Spryt k8, Strzelanie k10, Pewna ręka

186
Piechota SS
Oddziały SS walczyły zażarcie na wszystkich fron-
tach (choć, podobnie jak w wypadku Wehrmachtu,
również i ich jakość spadła pod koniec wojny). SS win-
ne było wielu nieludzkich zbrodni, bardzo często więc
traktowano ich jak dzikich wojowników, którzy nigdy
się nie poddawali ani nie brali jeńców.
Podstawowe statystyki możesz wykorzystać dla
Hitlerjugend, chłopców liczących sobie od 12–13 lat.
Przeważnie będą mieli wszystkie cechy na poziomie
k4, zwłaszcza Siłę i Walkę.
Cechy: Duch k8, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Rzucanie k6, Spostrzegawczość k6,
Skradanie k6, Strzelanie k6, Walka k6
Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 5, Wytrzymałość: 5
Zawady: Fanatyk, Lojalny
Przewagi: Brak
Sprzęt: Stalowy hełm (+2), 2 granaty stielhandgranate.
Drużyna: 1x MG34, 10 x Kar 98K. Po 1943
zmień to na 9 x Kar 98 L, 2 x MG42. Po 1944
dodaj 1k6 pancerfaustów do drużyny.
• Doświadczony: Wigor k8, Walka k8, Strzelanie
k8, Obrona: 6, Wytrzymałość: 6, Unik, Zaprawiony
w walce, Werwa, Rock and Roll!
• Elitarny: Duch k10, Błyskawiczny unik
Pluton czołgów SS
To SS otrzymywało jako pierwsze najlepsze i naj-
nowsze czołgi. Organizowane były w plutony liczące
sobie cztery czy pięć czołgów, zaś w skład kompanii
wchodziły trzy plutony i dwa czołgi w sekcji dowodze-
nia. Zazwyczaj czołgom towarzyszyli też panzergre-
nadierzy przewożeni transporterami opancerzonymi
Skdfz 251.
Czołgiści SS
Czołgiści SS na każdym polu bitwy znajdowali się
w ogniu walki.
Cechy: Duch k8, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Prowadzenie k6, Reperowanie k6,
Spostrzegawczość k6, Strzelanie k6
Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 2, Wytrzymałość: 5
Zawady: Fanatyk, Lojalny
Przewagi: Brak
Sprzęt: Poza kabiną czołgu zazwyczaj noszą P38 lub
MP40.
• Doświadczony: Duch k10, Strzelanie k8, W sła-
by punkt, Werwa
• Elitarny: Wigor k8, Strzelanie k10, Wytrzyma-
łość: 6, Pewna ręka
Jednostki powietrzne
Luftwaffe
Najmniejszą formacją Luftwaffe była licząca sobie
dwa samoloty Rotte (dowódca i skrzydłowy). Dwie
roty tworzyły Schwarm (rój), zaś Staffel (sztafeta),
odpowiednik eskadry, liczyła sobie do 16 samolotów.
Bombowce zbierano w podstawowe grupy po trzy sa-
moloty.
Pilot Luftwaffe
Niemiecka Luftwaffe rozpoczęła wojnę jako najle-
piej wyszkoleni piloci świata i zakończyła ją w ruinie,
gdy ledwie przeszkoleni nowicjusze mierzyli się z we-
teranami aliantów.
Poniższe statystyki dotyczą pilotów myśliwców.
By odzwierciedlić pilotów bombowców zmień k8
w Strzelaniu u doświadczonych pilotów na Wiedzę
(Bombardier) i zastąp przewagę Czujny przewagą
W beczułkę. By przedstawić kiepsko wyszkolonego
pilota, w przeciwieństwie do „przeszkolonego ale zie-
lonego”, daj mu Pilotowanie k4, ale nie dawaj żadnych
przewag.
Cechy: Duch k6, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Pilotowanie k8, Spostrzegawczość k6,
Strzelanie k6, Wiedza (Bombardier) k6, Wiedza
(Strategia) k6
Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 2, Wytrzymałość: 5
Zawady: Brak
Przewagi: Stopień (Oficer)
Sprzęt: P08 lub P38, nóż, zestaw przetrwania, pilotka
i gogle.
• Doświadczony: Zręczność k8, Pilotowanie k8,
Spostrzegawczość k8, Strzelanie k8, Czujny
• Elitarny: Zręczność k10, Spryt k8, Pilotowanie
k10, Wiedza (Strategia) k8, As, Instynkt zabójcy
Pluton spadochroniarzy
Pluton Fallschirmjäger składa się z 12 żołnierzy
– dwóch dowodzących uzbrojonych w MP40, snajpe-
ra z Gewehr 43, dwóch MG42, sześciu karabinierów
uzbrojonych w MP40 lub StG44 i jednego żołnierza
z Panzerschreckiem. Niektóre oddziały miały też do
dyspozycji miotacze ognia lub moździerze Granaten-
werfer 36.
Oficerowie Fallschirmjäger
Oficerowie Fallschirmjäger są dobrze wyszkoleni
i dowodzą z frontów. To z reguły wierni żołnierze, ale
rzadko kiedy dorównują fanatyzmem SS.
Cechy: Duch k8, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
187
 Umiejętności: Strzelanie k6, Walka k6, Wiedza
(Strategia) k6, Zastraszanie k6
Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 5, Wytrzymałość: 5
Zawady: Lojalny
Przewagi: Baczność!, Przeszkolony skoczek, Rock
and Roll!, Stopień (Oficer)
Sprzęt: Hełm, MP40.
• Doświadczony: Duch k10, Zastraszanie k8,
Unik, Nie przejdą!, Trzymać szyk!
• Elitarny: Spryt k8, Wiedza (Strategia) k8, Zastra-
szanie k10, Do szturmu!
Piechota Fallschirmjäger
Oddziały spadochroniarzy były elitarne, docenia-
ne wśród sojuszników i aliantów za odwagę i walecz-
ność. Choć oddani sprawie Niemiec, nie dorównywali
fanatyzmem SS.
Cechy: Duch k8, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Rzucanie k6, Spostrzegawczość k6,
Skradanie k6, Strzelanie k6, Walka k6
Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 5, Wytrzymałość: 5
Zawady: Lojalny
Przewagi: Przeszkolony skoczek, Rock and Roll!
Sprzęt: Stalowy hełm (+2), 2 granaty stielhandgranate.
Drużyna: 9 x StG44 lub Gewehr 43, 1 x MG42,
1k6+1 panzerschrecków.
• Doświadczony: Wigor k8, Walka k8, Strzelanie
k8, Obrona: 6, Wytrzymałość: 6, Unik, Zaprawiony
w walce, Werwa
• Elitarny: Duch k10, Błyskawiczny unik
Żołnierze Kriegsmarine
Oficerowie Kriegsmarine
Niemieccy oficerowie marynarki byli profesjo-
nalistami, dążąc do poziomu swych odpowiedników
w Heer. Zwłaszcza kapitanowie U-Bootów byli inteli-
gentnymi i dobrze wyszkolonymi marynarzami.
Cechy: Duch k6, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Przekonywanie k6, Wiedza (Artyleria
okrętowa) k8, Wiedza (Inżynieria) k6, Wiedza
(Strategia) k6, Żeglowanie k6
Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 2, Wytrzymałość: 5
Zawady: Honorowy
Przewagi: Baczność!, Stopień (Oficer)
Sprzęt: Stalowy hełm (na pokładzie podczas bitwy),
lornetka.
• Doświadczony: Spryt k8, Żeglowanie k8, Wie-
dza (Strategia) k8, Wiedza (Artyleria okrętowa) k10,
Nie przejdą!
188
• Elitarny: Spryt k10, Wiedza (Strategia) k10, Że-
glowanie k10, Trzymać szyk!, Instynkt zabójcy
Marynarze Kriegsmarine
Marynarze Kriegsmarine nie byli liczni w porów-
naniu z Heer i Luftwaffe. Pod koniec wojny wielu nie-
mieckich marynarzy walczyło na lądzie, bo zabrakło
im okrętów.
Cechy: Duch k6, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Reperowanie k6, Spostrzegawczość
k6, Strzelanie k6, Wiedza (Artyleria okrętowa) k6,
Żeglowanie k6
Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 2, Wytrzymałość: 5
Zawady i Przewagi: Brak
Sprzęt: Stalowy hełm (na pokładzie podczas bitwy),
kamizelka ratunkowa lub ochronna (+2/+4),
zestaw narzędzi.
• Doświadczony: Spryt k8, Żeglowanie k8, Wie-
dza (Artyleria okrętowa) k8
• Elitarny: Zręczność k8, Strzelanie k8
Niemieckie pojazdy
Projekty niemieckich czołgów były często genial-
ne, wykorzystywały bowiem wiele technicznych nowi-
nek. Na ogół okazywały się lepsze niż czołgi aliantów,
zwłaszcza pod względem uzbrojenia. Jednak ich pro-
dukcja bywała zbyt skomplikowana, a w porównaniu
z amerykańskimi i sowieckimi projektami ich metody
produkcji nie były aż tak zestandaryzowane. W wyniku
tego powstały dziesiątki modeli i wariantów, z których
każdy produkowano w małej liczbie – w porównaniu
z alianckimi czołgami. Wysokie zróżnicowanie modeli
pojazdów sprawiało też, że trudno było aliantom od-
różnić dokładnie, z jakim czołgiem mają do czynienia.
Elephant (V ’43)
„Słoń” był wielkim niszczycielem czołgów. Zbu-
dowano go na podstawie konstrukcji Tygrysów, zaś
jego długie działo kal. 88 mogło zniszczyć każdy
czołg aliantów na dalekim zasięgu, ale nie był specjal-
nie mobilny, okazał się za to podatny na ataki piechoty.
Rodzaj: Niszczyciel czołgów; Przysp./Maks.
Prędkość: 5/12; Wytrzymałość: 36/24/24
(20/8/8); Załoga: 6 (dowódca, strzelec, drugi
strzelec, kierowca, drugi kierowca, ładowniczy)
Uwagi: Nieruchome działo, Ciężki Pancerz, Gąsienice
Uzbrojenie:
• Nieruchome działo 88L71 (PO 15, PP 35)
• MG34 na burcie (1000 pocisków)
Hetzer (’44) Rodzaj: Niszczyciel czołgów; Przysp./Maks.
Prędkość: 5/10; Wytrzymałość: 22/16/16
Hetzer był małym, trudno dostrzegalnym niszczy-
(10/4/4); Załoga: 4 (dowódca, strzelec, kierowca,
cielem czołgów o ostro pochylonym pancerzu. Działo
ładowniczy)
75mm czyniło go nie tylko trudnym do dostrzeżenia,
Uwagi: Nieruchome działo, Ciężki Pancerz,
ale i do „zabicia”.
Gąsienice, Pochylony Pancerz (-4 z przodu).
Rodzaj: Niszczyciel czołgów; Przysp./Maks.
Uzbrojenie:
Prędkość: 5/12; Wytrzymałość: 24/15/15
• Nieruchome działo 75L48 (PO 45, PP 32, Dym-
(12/3/3); Załoga: 4 (dowódca, strzelec, kierowca,
ne 2)
ładowniczy)
• MG34 w jarzmie z przodu (1000 pocisków)
Uwagi: Nieruchome działo, Ciężki Pancerz,
Gąsienice, Pochylony Pancerz (-4 z przodu). KM Jagdtiger (VII ’44)
na dachu można operować zdalnie tylko wtedy,
Jagdtiger był olbrzymim niszczycielem czołgów,
gdy pojazd jest zamknięty, z karą -4 do Strzelania.
tym razem przebudowaną wersją Königstigera (nie-
Uzbrojenie:
miecka polityka zakładała stosowanie tego samego
• Nieruchome działo 75L48 (PO 19, PP 20)
podwozia dla czołgów i niszczycieli). Wyposażono go
• Zdalnie sterowany MG42 na dachu (1000 poci-
w wielkie działo 128 mm, które mogłoby zniszczyć
sków)
każdy pojazd aliantów na dalekim zasięgu.
Hummel (XI ’42) Rodzaj: Niszczyciel czołgów; Przysp./Maks.
Prędkość: 4/9; Wytrzymałość: 39/25/25
Hummel był otwartym samobieżnym działem
(23/9/9); Załoga: 6 (dowódca, strzelec, kierowca,
artyleryjskim, zbudowanym na podstawie Panzer IV,
drugi kierowca, 2 ładowniczych)
wspierającym oddziały pancerne.
Uwagi: Nieruchome działo, Ciężki Pancerz,
Rodzaj: Samobieżne działo; Przysp./Maks.
Gąsienice.
Prędkość: 5/10; Wytrzymałość: 11/11/11
Uzbrojenie:
(2/2/2); Załoga: 6 (dowódca, strzelec, kierowca,
• Nieruchome działo 128L55 (PO 15, PP 25)
drugi kierowca, 2 ładowniczych)
• MG34 w jarzmie z przodu (1000 pocisków)
Uwagi: Nieruchome działo, Ciężki Pancerz, Otwarty,
Gąsienice Kübelwagen (’40)
Uzbrojenie:
„Kible” były odpowiednikiem amerykańskich jee-
• Nieruchoma haubica 105L30 (PO 14, PPC 2,
pów.
Dymne 2)
Rodzaj: Transport; Przysp./Maks. Prędkość:
Jagdpanther (’44) 10/40; Wytrzymałość: 7 (1); Załoga: 1+3
Uwagi: –
Jagdpanther był ciężkim niszczycielem czołgów
Uzbrojenie:
na bazie Pantery. Ciężki pancerz od przodu był prak-
• Czasem może mieć MG42.
tycznie nie do przebicia przez działa aliantów, a uroku
dodawało mu długie działo 88mm. Marder (’42)
Rodzaj: Niszczyciel czołgów; Przysp./Maks.
Marder był kolejnym niszczycielem opartym
Prędkość: 5/13; Wytrzymałość: 29/20/20
o czeskie podwozie czołgu PzKpfW 38 . Był otwarty
(14/5/5); Załoga: 5 (dowódca, strzelec, kierowca,
i niespecjalnie ciężko uzbrojony, ale za to łatwy do wy-
drugi kierowca, ładowniczy)
produkowania i wyposażony w potężne działo.
Uwagi: Nieruchome działo, Ciężki Pancerz,
Rodzaj: Niszczyciel czołgów; Przysp./Maks.
Gąsienice, Pochylony Pancerz (-4 z przodu).
Prędkość: 5/10; Wytrzymałość: 12/12/10
Uzbrojenie:
(2/2/0); Załoga: 4 (dowódca, strzelec, kierowca,
• Nieruchome działo 88L71 (PO 30, PP 25, Dymne 2)
ładowniczy)
• MG34 w jarzmie z przodu (1000 pocisków)
Uwagi: Nieruchome działo, Ciężki Pancerz,
Jagdpanzer IV (’44) Gąsienice.
Uzbrojenie:
Jagdpanzer IV, zwany „Kaczorem Guderiana”,
• Nieruchome działo 75L48 (PO 10, PP 12, Dym-
miał zastąpić StuG III. Miał pochylony pancerz i po-
ny 2)
tężne działo. Od jego wprowadzenia w styczniu 1944
roku do końca wojny wyprodukowano ok. 2000 takich
niszczycieli.

189
 Ciężarówka Opel Blitz
Ciężarówkę Opel Blitz modyfikowano do wielu
zastosowań – jako karetkę, ruchome laboratorium,
pralnię, stanowisko dowodzenia, ciężarówkę radiową
czy warsztat.
Rodzaj: Transport; Przysp./Maks. Prędkość:
10/25; Wytrzymałość: 11 (1); Załoga: 1+20
Uwagi: –
Uzbrojenie: –
PzKpfw IB (’39)
PzKpfw IB był szybkim lekkim czołgiem uzbrojo-
nym w dwa karabiny maszynowe. Był dobry do walki
z piechotą i jako pojazd dowodzenia, ale nie nadawał
się w zasadzie do niczego innego.
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 5/10;
Wytrzymałość: 13/13/13 (3/3/3); Załoga: 2
(dowódca, strzelec)
Uwagi: Gąsienice
Uzbrojenie:
• 2 KM MG34 na wieżyczce (2250 nabojów)
PzKpfw IIC (’36)
PzKpfw IIC był używany w Polsce, Francji i Afry-
ce Północnej. Przeciwko piechocie jego działo 20mm
było wystarczające, ale bezużyteczne przeciwko in-
nym czołgom.
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 5/10;
Wytrzymałość: 13/13/13 (3/3/3); Załoga: 3
(dowódca, strzelec, kierowca)
Uwagi: Gąsienice, Ciężki Pancerz
Uzbrojenie:
• Wieżyczka działo 20mm (PO 50, PP 130)
• KM MG34 współosiowy (2250 nabojów)
PzKpfw III (F1) (’42)
Ten Panzerkampfwagen wyposażony był w mio-
tacz ognia – dzięki doświadczeniom Niemców pod
Stalingradem.
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 5/10;
Wytrzymałość: 17/13/15 (7/3/5); Załoga: 5
(dowódca, strzelec, kierowca, drugi kierowca,
ładowniczy)
Uwagi: Gąsienice, Ciężki Pancerz
Uzbrojenie:
• Pojazdowy miotacz ognia na wieżyczce (65 strza-
łów)
• KM MG34 współosiowy (2000 nabojów)
• KM MG34 w jarzmie z przodu (1750 nabojów)
PZKPFW IIIG (’42)
Seria III Panzerów była podstawą oddziałów
pancernych Niemiec, dopóki radziecki T-34 nie prze-
190
Najwięcej mówi się
o Tygrysach, ale po
pancerz Hetzerów chylony
jest naprawdę zabó
jczy.
rzedził ich szeregów. Pz IIIG był średnim czołgiem
wykorzystywanym we Francji i Afryce Północnej.
Rommel łączył je w oddziały z Pz IV i 88mm działa-
mi przeciwczołgowymi, by uzyskać wspaniały efekt.
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 5/10;
Wytrzymałość: 18/18/18 (8/8/8); Załoga: 5
(dowódca, strzelec, kierowca, drugi kierowca,
ładowniczy)
Uwagi: Gąsienice, Ciężki Pancerz. PzIIIL ma Wt
15/13/15 (5/3/5)
Uzbrojenie:
• Wieżyczka: 50L60 (PO 30, PP 69)
• KM MG34 współosiowy (1000 nabojów)
• KM MG34 w kadłubie (1000 nabojów)
PZKPFW IVJ (’44)
Seria PZ IV była jedynym niemieckim projektem
rozwijanym przez całą wojnę – i ciągle ulepszano jego
pancerz i działa.
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 5/10;
Wytrzymałość: 20/15/14 (8/3/2); Załoga: 5
(dowódca, strzelec, kierowca, drugi kierowca,
ładowniczy)
Uwagi: Gąsienice, Ciężki Pancerz, Miotacz granatów
dymnych
Uzbrojenie:
• Wieżyczka: 75L48 (PO 45, PP 45, Dymny 2)
• KM MG34 współosiowy (1000 nabojów)
• KM MG34 w jarzmie z przodu (1000 nabojów)
PZKPFW V Panther G (’43)
Pantery łączyły dobre opancerzenie, mobilność
i siłę ognia w jedną zabójczą całość. Wczesne modele
miały pewne problemy techniczne, ale usunięto je do
1944.
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 5/12;
Wytrzymałość: 29/20/20 (14/5/5); Załoga:
5 (dowódca, strzelec, kierowca, drugi kierowca,
ładowniczy)
Uwagi: Gąsienice, Ciężki Pancerz, Pochylony pancerz
(-2 od przodu), Miotacz granatów dymnych
Uzbrojenie:
• Wieżyczka: 75L70 (PO 33, PP 45, Dymny 3)
• KM MG34 z przodu w jarzmie kulistym (1000
nabojów)
• KM MG34 przy włazie dowódcy 1000 nabojów)
• KM MG34 w jarzmie z przodu (1000 nabojów)
PZKPFW VI Tiger (’42)
Tygrysy szybko zasłynęły jako jeden z najbardziej
zabójczych czołgów Niemców. Potężne działo o kal.
88mm mogło zniszczyć każdy czołg aliancki,
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 4/9;
Wytrzymałość: 25/23/23 (10/8/8); Załoga:
5 (dowódca, strzelec, kierowca, drugi kierowca,
ładowniczy)
Uwagi: Gąsienice, Ciężki Pancerz
Uzbrojenie:
• Wieżyczka: 88L56 (PO 45, PP 45, Dymny 2)
dzierzami,
Niemiecki transporter. Są takie z moź
ami ognia.
działami OPL, a nawet z miotacz
• KM MG34 współosiowy (1000 nabojów)
• KM MG34 na burcie (1000 nabojów)
PZKPFW VI Tiger II
(Königstiger) (’44)
„Tygrysy królewskie” (właśc. bengalskie) wyposa-
żono w gruby, pochylony pancerz na kadłubie i wie-
życzce i w wielkie działo 88mm. Tygrysy królewskie
działały na Froncie Wschodnim, ale wykorzystano je
też w Ardenach.
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 5/10;
Wytrzymałość: 40/25/25 (24/9/9); Załoga:
5 (dowódca, strzelec, kierowca, drugi kierowca,
ładowniczy)
Uwagi: Gąsienice, Ciężki Pancerz, Pochylony pancerz
(-2 z przodu)
Uzbrojenie:
• Wieżyczka: 88L71 (PO 35, PP 35, Dymny 2)
• KM MG34 współosiowy (1000 nabojów)
• KM MG34 na burcie (1000 nabojów)
SKkfz 251 (’39)
Sonderkraftfahrzeug 2251 był typowym niemie-
ckim pojazdem półgąsienicowym. Może przewozić
drużynę piechoty w otwartym przedziale dla pasaże-
rów.
Rodzaj: Transport; Przysp./Maks. Prędkość: 5/20;
Wytrzymałość: 13/12/12 (2/1/1); Załoga:
3+10
Uwagi: Ciężki Pancerz, Gąsienice
Uzbrojenie:
• KM MG34 w jarzmie kulistym (1000 nabojów).
Sdkfz 231 (’38)
Sdkfz 231 był mobilnym ośmiokołowym samo-
chodem zwiadowczym. Ten nietypowy projekt wy-
posażono w kierownicę po obu stronach samochodu,
który dzięki temu mógł wychynąć zza zasłony, rozej-
rzeć się i szybko odjechać w drugim kierunku.
Rodzaj: Opancerzony samochód; Przysp./Maks.
Prędkość: 5/20; Wytrzymałość: 15/12/13
(4/1/2); Załoga: 4 (dowódca, strzelec, kierowca,
drugi kierowca)
Uwagi: Miotacz granatów dymnych, Ciężki pancerz.
Uzbrojenie:
• Wieżyczka z działem 20mm (PO 80, PP 40)
• KM MG34 współosiowy (1000 nabojów)
Pojazd półgąsienicowy Sdkfz 9 (’40)
Ten wielki ciągnik wykorzystywano głównie do
odzyskiwania zniszczonych czołgów z pola bitwy.
Duża paka przykryta płótnem zawierała zapasy dla
191
 załogi, dodatkowe paliwo i wodę, części zamienne Sturmpanzer IV “Brummbar” (’43)
i sprzęt do holowania porzuconych pojazdów.
To ciężkie działo samobieżne powstało jako do-
Rodzaj: Transport; Przysp./Maks. Prędkość: 3/7;
wód, że Niemcy zrozumieli lekcję, jaką był dla nich
Wytrzymałość: 13/13/13 (2/2/2); Załoga: 2
Stalingrad. To krótkie, ale ciężkie działo miało nisz-
(kierowca, drugi kierowca)
czyć budynki i inne umocnienia.
Uwagi: Gąsienice.
Rodzaj: Samobieżne działo; Przysp./Maks.
Uzbrojenie: Brak.
Prędkość: 5/10; Wytrzymałość: 25/17/16
Sdkfz 234/2 Puma (’43) (13/5/4); Załoga: 5 (dowódca, strzelec, kierowca,
ładowniczy, drugi ładowniczy)
Wariant „Puma” uzbrojono w działo 50 mm.
Uwagi: Ciężki Pancerz, Gąsienice, Nieruchome działo
Choć Pumy nie były dość potężne, by zniszczyć czołgi
Uzbrojenie:
aliantów od przodu, to jednak dzięki prędkości mogły
• Nieruchoma haubica 150L12 (PO 30, PPC 6,
wymanewrować je i ostrzelać z flanki lub z tyłu.
Dymne 2)
Rodzaj: Opancerzony samochód; Przysp./Maks.
• MG34 na burcie (1000 nabojów)
Prędkość: 5/20; Wytrzymałość: 15/12/12
• Możliwość zainstalowania drugiego MG 34
(4/1/1); Załoga: 4 (dowódca, strzelec, kierowca,
w jarzmie obrotowym (1000 nabojów)
drugi kierowca)
Uwagi: Miotacz granatów dymnych Wespe (’43)
Uzbrojenie:
„Osa” była kolejnym samobieżnym działem, ma-
• Wieżyczka z działem 50mm (PO 35, PP 20)
jącym wspierać czołgi. Choć wykorzystywano je głów-
• KM MG34 współosiowy (1000 nabojów)
nie do ostrzału pośredniego, zdarzało się, że musiało
Sdkfz 234/3 (’44) czasem zajmować się ostrzałem bezpośrednim.
Rodzaj: Samobieżne działo; Przysp./Maks.
Te wersje Sdkfz wyposażono w działo kal. 75mm,
Prędkość: 4/9; Wytrzymałość: 10/10/10
jeszcze niebezpieczniejsze dla alianckich czołgów.
(1/1/1); Załoga: 4 (dowódca, strzelec, kierowca,
Dzięki temu ten pojazd mógł skuteczniej wspierać
ładowniczy))
piechotę.
Uwagi: Ciężki Pancerz, Gąsienice, Nieruchome
Rodzaj: Opancerzony samochód; Przysp./Maks.
działo, otwarty.
Prędkość: 5/20; Wytrzymałość: 15/12/13
Uzbrojenie:
(4/1/2); Załoga: 4 (dowódca, strzelec, kierowca,
• Haubica 105L28 (PO 26, PPC 4, Dymne 2)
drugi kierowca)
Uwagi: Miotacz granatów dymnych Wirbelwind (’44)
Uzbrojenie:
Zabójczy Wirbelwind był mobilnym działem
• Wieżyczka z działem 75L24 (PO 40, PPC 8,
przeciwlotniczym. Choć wyprodukowano je do użyt-
Dymny 2)
ku przeciwko samolotom, można było je też wycelo-
• KM MG34 w jarzmie centralnym (1000 nabojów)
wać przeciw piechocie.
Stug III G (’40, G—’43) Rodzaj: Działo obrony przeciwlotniczej; Przysp./
Maks. Prędkość: 5/10; Wytrzymałość:
StuG III było działem artyleryjskim mobilne-
19/14/13 (8/3/2); Załoga: 5 (dowódca, strzelec,
go wsparcia piechoty, zamkniętym i opancerzonym.
kierowca, ładowniczy, drugi ładowniczy)
Krótkolufową wersję później ulepszono do dłuższego
Uwagi: Ciężki Pancerz, Gąsienice, Otwarta wieżyczka
działa kal. 75 mm mogącą bronić się przed czołgami
Uzbrojenie:
aliantów.
• Wieżyczka z 4 działkami 20mm (PO 160, PP 40)
Rodzaj: Samobieżne działo; Przysp./Maks.
• KM MG34 na burcie (1000 nabojów).
Prędkość: 5/10; Wytrzymałość: 19/14/14
(8/3/3); Załoga: 4 (dowódca, strzelec, kierowca,
ładowniczy) Niemieckie samoloty
Uwagi: Ciężki Pancerz, Gąsienice, Nieruchome działo Niemieckie samoloty były dobrze zaprojektowane,
Uzbrojenie: często też przesuwały granice już istniejącej technolo-
• 75L48 nieruchome (PO 33, PP 18, Dymne 3) gii. Były solidne i dobrze działały, a Niemcy stworzyli
• KM MG34 współosiowy (500 nabojów). wiele wariantów każdego rodzaju. O lata prześcignęli
• Zdalnie sterowany MG34 na dachu (500 nabojów) aliantów, jeśli chodzi o projekty samolotów odrzuto-
wych, ale biurokracja i doktryna sprawiły, że planów nie

192
udało się w pełni wdrożyć. Pomimo rozwoju technolo-
gii, nawet najlepsze niemieckie samoloty wprowadzone
w ostatniej fazie wojny stały się ofiarami doskonałych
alianckich lotników, a to z uwagi na niewyszkolonych
pilotów III Rzeszy. Spadek jakości niemieckich pilo-
tów, połączony z brakiem części zamiennych, a przede
wszystkim paliwa, przypieczętował los Luftwaffe.
BF 109G “Gustav” (’35)
Messerschmitt Bf109 był podstawowym samo-
lotem Luftwaffe walczącym na wszystkich frontach
wojny.
Przysp./Maks. Prędkość: 20/140; Silniki: 1; Wzno-
szenie: 25; Wytrzymałość: 11 (2); Zwrotność: +2;
Zasięg: 520 km; Załoga: 1 (pilot)
Uwagi: Turbodoładowanie, wtrysk wody
Uzbrojenie: Dziób: 1x działko 20mm, dziób: 2 x KM
kal. 13mm
Bomby: 1 x 250 funtów.
Warianty: Model E „Emil” (walczący w Bitwie o An-
glię) miał maksymalną prędkość 156, Zwrotność
+3 i wyposażono go w 2 KM 7,92 i dwa działa
20 mm. Model K wprowadzony w późnym ’44
miał maksymalną prędkość 180 i był uzbrojony
jak Gustaw.
BF 110C (’36)
Bf110 miał za zadanie służyć jako ciężko uzbrojo-
ny myśliwiec eskortowy, ale Bitwa o Anglię zmieniła
te plany. Potem korzystano z niego w misjach ataku
naziemnego i nocnych.
Przysp./Maks. Prędkość: 15/125; Silniki: 2;
Wznoszenie: 20; Wytrzymałość: 12 (2);
Zwrotność: 0; Zasięg: 775 km; Załoga: 2 (pilot,
strzelec)
Uwagi: –
Uzbrojenie: Dziób: 2 x działko 20mm, dziób: 4 x
KM kal. 7,92mm, tylna część kokpitu: 1 x KM
kal. 7,92mm
Bomby: do 2000 funtów bomb
Warianty: Model G był wyposażonym w radar
myśliwcem nocnym; 2 x 30 mm (krótkie) w dziobie,
2 x 20mm (krótkie) w dziobie, 2 x 20mm Schrage
Musik (działa mogące strzelać w górę, spod
wrogiego bombowca).
Fieseler Storch (’37)
„Bocian” był lekkim samolotem zwiadu i obser-
wacji, wykorzystywanym też do przewożenia wyso-
kich rangą oficerów.
Przysp./Maks. Prędkość: 10/44; Silniki: 1;
Wznoszenie: 15; Wytrzymałość: 8; Zwrotność:
+2; Zasięg: 1010 km; Załoga: 1+1 (pilot).
Uwagi: Zdolny do startu na krótkim pasie startowym
Uzbrojenie: Tylna część kadłuba: 1 x KM 7,92mm
Bomby: Brak
FW 190A (VI ’39)
Focke-Wulf był kolejnym podstawowym myśliw-
cem Luftwaffe. Najczęściej spotykała go 8 Armia Po-
wietrzna nad Europą Zachodnią. Obok Me109 był
niemieckim myśliwcem produkowanym w najwięk-
szych ilościach.
Przysp./Maks. Prędkość: 20/163; Silniki: 1;
Wznoszenie: 20; Wytrzymałość: 12 (2);
Zwrotność: +2; Zasięg: 800 km; Załoga: 1
(pilot)
Uwagi: Przeszklona kabina, Turbodoładowanie,
Wtrysk wody w modelu A-4
Uzbrojenie: skrzydła: 4x działa 20mm, dziób: 2 x
KM kal. 13mm
Bomby: Do 1000 funtów
Warianty: Model D „Dora” został zaprojektowany
jako myśliwiec przechwytujący wysokich pułapów
z turbodoładowaniem i wtryskiem wody. Maks.
Prędkość 176, Zwrotność +2, uzbrojony w 2 KM
kal. 13 mm i dwa średnie działa 20mm. Model F
uzbrojony był jak model A, ale posiadał cięższy
pancerz; Wytrzymałość 12 (3); unosi do 2000
funtów bomb.
He111H (’35)
He111 był podstawowym bombowcem Luftwaffe,
nawet na długo po tym, jak okazał się nieskuteczny
w Bitwie o Anglię.
Przysp./Maks. Prędkość: 10/90; Silniki: 2;
Wznoszenie: 15; Wytrzymałość: 14 (2);
Zwrotność: -2; Zasięg: 1950 km; Załoga: 5
(pilot, bombardier, 3 strzelców)
Uwagi: brak
Uzbrojenie: spodnia przednia gondola: 1 x działo
20mm, górna tylna część kadłuba: 1 x KM 13mm,
dziób: 2 x KM 7,92 mm, spodnia tylna gondola:
1 x KM 7,92
Bomby: Do 4000 funtów
Warianty: Pewne modele zamiast dolnej gondoli
przenoszą dwie dodatkowe torpedy.
JU-52 (’31)
Ju-52 był podstawowym niemieckim samolotem
transportowym. Ten trójsilnikowy samolot piloci Luf-
twaffe nazywali „Tante Ju”, czyli „Ciocia Ju”.
Przysp./Maks. Prędkość: 10/71; Silniki: 3;
Wznoszenie: 15; Wytrzymałość: 13 (1);
Zwrotność: -2; Zasięg: 1300 km; Załoga: 2
(pilot, drugi pilot) + 18.
193
 Uwagi: Ju-52 można było uzbroić w dwa KM
7,92 mm. Choć był to samolot transportowy,
można było go przystosować do przenoszenia
1000 funtów bomb.
Uzbrojenie: Brak, patrz uwagi.
Bomby: Patrz uwagi.
JU-87 B (’37)
Wyjące „Sztukasy”, bombowce nurkowe, były
symbolem niemieckiego blitzkriegu.
Przysp./Maks. Prędkość: 10/97; Silniki: 1;
Wznoszenie: 15; Wytrzymałość: 12 (2);
Zwrotność: 0; Zasięg: 600 km; Załoga: 2 (pilot,
strzelec)
Uwagi: Urządzenie do wyjścia z lotu nurkowego
dodaje +1 do testów Pilotowania przy tym
właśnie manewrze.
Uzbrojenie: Tylna część kokpitu: 1 x KM kal. 7,92,
skrzydła: 2 x KM kal. 7,92
Bomby: 1 bomba 1000 funtów, kokpit, 4 bomby 100
funtów, skrzydła
Ju-88A (’36)
Ju-88 był udanym projektem Luftwaffe i powstał
w wielkich ilościach, w ponad 60 różnych modelach.
Przysp./Maks. Prędkość: 10/117; Silniki: 2;
Wznoszenie: 15; Wytrzymałość: 14 (2);
Zwrotność: -2; Zasięg: 2730 km; Załoga: 4
(pilot, drugi pilot, 2 strzelców)
Uwagi: –
Uzbrojenie: dziób: 1 x KM kal. 13 mm, tylna część
kokpitu: 2x KM kal. 7,92, spodnia gondola: 2x
KM kal. 7,92
Bomby: do 4400 funtów
Warianty: Model C był wyposażonym w radar
nocnym myśliwcem. Wyposażono go w 3 KMy
kal. 7,92 mm i trzy średnie działa 20mm w dziobie
oraz 2 KMy 13mm z tyłu kokpitu. Usunięto
spodnią gondolę, co zwiększyło maksymalną
prędkość do 122 i Zwrotność do -1. Model G
uzbrojony był w 4 średnie działa 20mm w dziobie
i dwa dodatkowe działa 20mm mogące strzelać
pod kątem do góry (Schrage Musik).
ME 163 (’44)
„Komet” był rakietowym myśliwcem przechwytu-
jącym, rzuconym do walki z dziennymi bombardowa-
niami w sierpniu 1944.
Przysp./Maks. Prędkość: 30/238; Silniki: 1;
Wznoszenie: 30; Wytrzymałość: 9 (1); Zwrot-
ność: +3 (działający), 0 (lot ślizgowy); Zasięg: 80
km; Załoga: 1 (pilot)
Uwagi: Me163 ma dość paliwa na 10 minut
lotu. Szybkość wznoszenia wynosi 5000 stóp
194
wszego
Jedno z nielicznych zdjęć M-262, pier
cięsko wyszedł
myśliwca odrzutowego, który zwy
ze starcia.
(1500m) na minutę, zatem 5 minut zasilania
pozwoli osiągnąć pułap 7500 metrów. Nie ma
turbodoładowania (jako że to rakietoplan), ale
nie ponosi kary do Zwrotności na wysokich
pułapach.
Uzbrojenie: Skrzydła: 2 x działo 30 mm
Bomby: Brak
ME 262A (’44)
Me-262 był pierwszym myśliwcem odrzutowym
wprowadzonym podczas Drugiej Wojny Światowej.
Przysp./Maks. Prędkość: 30/216; Silniki: 2;
Wznoszenie: 20; Wytrzymałość: 12 (2);
Zwrotność: +4 (Odzwierciedla to nie tyle
zdolności do wykonywania skrętów, ale raczej
wykorzystywanie prędkości do zyskiwania
przewagi podczas pościgu za wrogimi
samolotami); Zasięg: 850 km; Załoga: 1 (pilot)
Uwagi: Przeszklona kabina, turbodoładowanie.
Uzbrojenie: Dziób: 4 x działo 30 mm
Bomby: Me262 A2-a „Sturmvogel” mógł przenieść
do 1000 funtów bomb.
Pocisk V-1 (VI ’44)
V-1 było pierwszą rakietą-bombą na świecie.
Przysp./ Maks. Prędkość: 160 (199 przy
pikowaniu); Wznoszenie: 20; Wytrzymałość: 8
(0); Zwrotność: 0; Zasięg: 330 km; Załoga: –
Uwagi: Z uwagi na prędkość przechwycenie V-1
może być trudne. By wymanewrować się do
 strzału, należy zdać test Pilotowania z karą -2.
By wyrównać pozycję obok V1 (aby przewrócić
ją skrzydłem myśliwca), należy zdać dwa testy
Pilotowania – jeden, by zająć pozycję równoległą,
i drugi, by przewrócić rakietę. Jeden nieudany test
powoduje, że V-1 ucieka.
Uzbrojenie: Brak
Bomby: Tonowa głowica (jak bomba 2000 funtów)

Niemieckie okręty
Choć niemiecka marynarka nie zaważyła w więk-
szym stopniu na losach wojny, to jednak okręty, takie
jak Bismarck, przerażały alianckie statki przez krótki
czas, w którym rządziły morzami.
CA Prinz Eugen (VIII ’38)
Przysp./Maks. Prędkość: 2/13; Wytrzymałość: 51
(16); Załoga: 1600 Tirpitz. Szczęście, że
tylko raz wziął udzia
ł w walce.
Uwagi: Ciężki pancerz, 3 samoloty zwiadowcze
wyrzucane z katapulty
Uzbrojenie: 9 x 8” dział w 4 wieżyczkach, 12 torped
i 2 wyrzutni
OPL: 3k6 (12 x 50mm w 6 wieżyczkach, 17 x 40 w 17
stacjach, 28 x 20mm w 14 stacjach)
SUB Unterseeboot VIIC – U-96
(’40)
Przysp./Maks. Prędkość: 2/7 (1/3 pod wodą);
Wytrzymałość: 20 (0); Załoga: 52
Uwagi: Ciężki pancerz, maksymalna głębokość 770
stóp (220m)
Uzbrojenie: 14 torped (4 wyrzutnie na dziobie, 1 na
rufie), działo 88mm na pokładzie, 2 MG34
OPL: Brak
PTB Schnellboot 1939/40 (’39)
Przysp./Maks. Prędkość: 4/16; Wytrzymałość: 13
(0); Załoga: 8–10
Uwagi: Ciężki pancerz, może przenosić generator
dymu.
Uzbrojenie: 4 torpedy (2 wyrzutnie), 6–8 min
morskich
OPL: 1k6 (2 x 30 mm, 2 x 20 mm)
BB Bismarck (II ’39)
Przysp./Maks. Prędkość: 2/12; Wytrzymałość:
102 (62); Załoga: 2092
Uwagi: Ciężki pancerz, 2 samoloty zwiadowcze
Uzbrojenie: 8 x 15” dział (4 wieżyczki), 12 x 6” dział
w 6 wieżyczkach
OPL: 4k6 (16 x działa 4” w 8 stacjach, 16 x 3” dział
w 8 stacjach, 20 x 20mm w 6 wieżyczkach)

195
 Broń ręczna żołnierzy niemieckich
Min.
Broń/kaliber Zasięg Obrażenia SzS Waga Strzały Uwagi
Si
Pistolety
Luger P08 (9mm) 12/24/48 2k6 1 2 8O – Dublet
Walter P38 (9mm)** 12/24/48 2k6 1 2 8O – Dublet
Walther PPK 10/20/40 2k6 1 2 7O – Dublet
(9mm)**
Pistolety maszynowe
MP35 (9mm) 12/24/48 2k6 3 10 24O k6 PP1, Automat
MP40 (9mm) 12/24/48 2k6 3 9 32O – PP1, Automat
Karabiny
Kar 98K (7,92) 24/48/96 2k8 1 9 5M – PP 2, Nieporęczny
Gewehr 43 (7,92) 24/48/96 2k8 1 10 10O k6 PP 2, Dublet
StG44 (7,92) 24/48/96 2k8 3 11.5 30O k6 PP 2, Automat
Karabiny maszynowe
MG34 (7,92) 30/60/120 2k8 3 27 50P k8
PP2, Automat,
Nieporęczny
MG42 (7,92) 30/60/120 2k8+1 4 25.5 50P k8 PP 2, Automat,
Nieporęczny
FG42 (7,92)*** 24/48/96 2k8 3 12.5 20O k6 PP3, Automat
* Typ magazynka/podajnika amunicji oznaczyliśmy literami: P – Pas, C – Cylinder, O – Odłączany magazynek (w tym bęben-
ki), M – wewnętrzny magazynek, Ł – Łódka nabojowa (nie można przeładować dopóki nie wystrzela się wszystkich nabojów).
** Używany przez policję i Gestapo. *** Używany przez niektóre jednostki spadochroniarzy.
Specjalna broń żołnierzy niemieckich
Obraże- Min.
Rodzaj Zasięg SzS Waga Wzornik Uwagi
nia Si
Wyrzutnie rakiet
Pancerfaust 12/24/48 4k8 1 10 Mały – PP 17, BC
Panzershrek 15/30/60 4k8 1 20 Mały k6 PP 20, BC
Moździerze
Granatwerfer 36* 50/75/150 2k8+1 1 31 Średni – PP 1, Stacjonarny, BC
Granatwerfer 34** 75/100/200 4k8 1 125 Średni – PP 1, Stacjonarny, BC
Granaty
Stielhandgranate 5/10/20 3k6-2 – 2 Średni – –
Geballte Ladung 4/8/16 6k6 – 10 Średni – PP 3, BC
Gewehrgranaten 10/20/40 2k6+1 – 2 Średni – PP 1, granat nasadkowy
Miotacze ognia
Flammenwerfer 41 Stożek 2k10 1 40 Stożek k6 Ignoruje pancerz, BC
* Minimalny zasięg 50 ** Minimalny zasięg 75
Niemiecka broń przeciwlotnicza i przeciwpancerna
Obrażenia PP Wzor- Przeła-
Rodzaj Zasięg SzS Uwagi
PP PO PP PO nik PB dowanie
Pak 38 50mm 60/120/240 4k8 3k8 4 3 1 Średni 1 akcja BC, 2 os. załogi
Pak 40 75mm 75/150/300 4k10 3k8 13 3 1 Średni 1 akcja BC, osłona, 6 os. załogi
Pak 43 AT 100/200/400 4k10+1 4k8 24 8 1 Średni 1 akcja BC, osłona, 7 os. załogi
Flak 36AA 100/200/400 4k10+1 4k8 16 8 1 Średni 1 akcja BC, osłona, 7 os. załogi
88mm
Flakvierling 38* 50/100/200 3k8 – 3 – 3 – – Automat, zespolona, BC

196
 Niemiecka broń czołgowa
Obrażenia PP Wzornik Przeładowa-
Rodzaj Zasięg SzS Uwagi
PP PO PP PO PB nie
20mm 50/100/200 3k8 – 3 – 3 BC
50L60 70/140/280 3k10 2k8 10 3 1 Średni 1 akcja BC
75L48 75/150/300 4k10 3k8 13 5 1 Średni 1 akcja BC
75L70 80/160/320 4k10 3k8 17 5 1 Średni 1 akcja BC
88L56 100/200/400 4k10+1 4k8 16 8 1 Średni 1 akcja BC
88L71 100/200/400 4k10+1 4k8 24 8 1 Średni 1 akcja BC
128L55 100/200/400 5k10 4k8 26 10 1 Średni 1 akcja BC
Niemieckie haubice

Obrażenia PP Wzornik Przełado-

Rodzaj Zasięg SzS Uwagi
PB wanie
PO PPC PO PPC
105L28 120/240/480 5k8 5k8 4 6 1 Średni 1 akcja BC
150L12 120/240/480 5k10 5k10 8 20 1 Duży 2 akcje BC
150L30 150/300/600 5k10 5k10 8 20 1 Duży 2 akcje BC

Niemieckie stopnie wojskowe

Stopień Wehrmacht Kriegsmarine Luftwaffe Waffen SS
Szeregowi
E-1 Schütze Matrose Schütze SS-Mann
E-2 Oberschütze – Oberschütze SS-Sturmmann
E-3 Gefreiter Matrosen-Gefreiter Gefreiter SS-Rottenführer
E-4 Obergefreiter Matrosen-Obergefr. Obergefreiter SS-Unterscharführer
Podoficerowie
E-5 Unterfeldwebel Stabssteuermann Unterfeldwebel SS-Scharführer
E-6 Feldwebel Bootsmann Feldwebel SS-Oberscharführer
E-7 Oberfeldwebel Stabsbootsmann Oberfeldwebel SS-Hauptscharführer
E-8 Stabsfeldwebel Stabsoberbootsmann Stabsfeldwebel SS-Sturmscharführer
Oficerowie
O-1 Leutnant Leutnant Leutnant SS-Untersturmführer
O-2 Oberleutnant Oberleutnant Oberleutnant SS-Obersturmführer
O-3 Hauptmann Kapitänleutnant Hauptmann SS-Hauptsturmführer
O-4 Major Korvettenkapitän Major SS-Sturmbannführer
O-5 Oberstleutnant Fregattenkapitän Oberstleutnant SS-Obersturm-
bannführer
O-6 Oberst Kapitän Oberst SS-Standartenführer
Generałowie
O-7 Generalmajor Generalmajor Generalmajor SS-Brigadeführer
O-8 Generalleutnant Generalleutnant Generalleutnant SS-Gruppenführer
O-9 General General General SS-Obergruppenführer
O-10 Generaloberst Generaloberst Generaloberst SS-Oberstgruppenführer
O-10 Generalfeldmarschall Generalfeldmarschall Generalfeldmarschall SS-Reichsführer

197
 Siły Cesarstwa
Japonii
Cesarska Armia Japońska (CAJ, Dai-Nippon Tei­
koku Rikugun) oraz Cesarska Marynarka Wojenna
(CAW, Nippon Kaigun) względnie szybko się rozwi-
nęły w porównaniu z innymi potęgami wojskowymi
świata. Armia Cesarska powstała zaraz po restauracji
Meiji – przywróceniu władzy japońskiemu cesarzo-
wi – w połowie XIX wieku i szybko odznaczyła się
w walkach z Rosją na początku XX wieku. W XIX
wieku Nippon Kaigun była jedną z największych,
najlepiej uzbrojonych i najlepiej wyszkolonych mary-
narek świata, posiadającą wielką flotę lotniskowców
i silne siły lotnicze.
Japońscy żołnierze byli do cna zindoktrynowani
i gotowi do największych poświęceń w służbie ce-
sarza. Japońskie wzorce kulturowe poddanie się lub
schwytanie uznawały za hańbę dla żołnierza, jego ro-
dziny, społeczności i kraju. Od żołnierzy oczekiwano,
że będą walczyć aż do śmierci. Takie kategoryczne
przekonania w połączeniu z lekceważeniem i pogardą
dla wrogów sprawiały, że japońskie siły wojskowe sły-
nęły z fanatyzmu i okrucieństwa.
Japończycy brodzą w wodzie na Saipan.
198
Japoński pluton piechoty
Japoński pluton tworzyły trzy dziesięcioosobo-
we drużyny uzbrojone w karabiny Arisaka Model 99.
Każda drużyna miała też dostęp do lekkiego karabi-
nu maszynowego Typ 96. Dowództwo plutonu mia-
ło pod komendą kolejną dziesięcioosobową drużynę
moździerzy, uzbrojoną w 3 moździerze 50 mm. Kom-
pania składała się z 3 plutonów. Japońska piechota
poruszała się najczęściej pieszo, miała szczęście, jeśli
akurat dysponowała ciężarówkami.
Oficerowie CAJ
Oficerowie japońskich sił lądowych to z regu-
ły oddani patrioci. Działają najlepiej, gdy przełożeni
trzymają ich na krótkiej smyczy albo gdy wykonują
dobrze opracowany plan.
Cechy: Duch k8, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Strzelanie k6, Walka k6, Wiedza
(Strategia) k6, Zastraszanie k6
Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 5, Wytrzymałość: 5
Zawady: Fanatyk (wobec Cesarza)
Przewagi: Baczność!, Stopień (Oficer)
Sprzęt: Jak żołnierz piechoty lub załogi czołgu.
Oficerowie sztabowi zazwyczaj noszą tylko
broń boczną, chyba że są na linii frontu. Wielu
japońskich dowódców nosi też przy sobie miecz
(katana, Si+k6+2).
• Doświadczony: Walka k8, Zastraszanie k8,
Obrona: 6, Unik, Nie przejdą!
• Elitarny: Duch k10, Wiedza (Strategia) k8, Do
szturmu!
Piechota CAJ
Japońscy żołnierze są bardzo zdyscyplinowani i na
ogół dobrze wyszkoleni. Rzadko poddają się, woląc
walczyć do śmierci lub popełnić samobójstwo (przy-
ciskając sobie odbezpieczony granat do brzucha), gdy
nie mają linii odwrotu.
Tych statystyk możesz użyć też dla żołnierzy ja-
pońskiej piechoty morskiej lub spadochroniarzy.
Cechy: Duch k8, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Rzucanie k6, Spostrzegawczość k6,
Skradanie k6, Strzelanie k6, Walka k6
Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 5, Wytrzymałość: 5
Zawady: Fanatyk (wobec Cesarza)
Przewagi: Brak
Sprzęt: Stalowy hełm (+2), 2 granaty Model 96 lub
99. Drużyna: 10 x Arisaka Model 99, 1 KM Typu
96
• Doświadczony: Duch k10, Skradanie k8, Unik
• Elitarny: Walka k8, Strzelanie k8, Obrona: 6, Za-
prawiony w walce, Błyskawiczny unik
Japoński pluton czołgów
Japońskie czołgi zazwyczaj towarzyszyły dywi-
zjom piechoty, gdzie były rozdysponowane pomiędzy
jednostki potrzebujące wsparcia pancernego. Rzadko
kiedy w jednej jednostce piechoty znaleźć można było
więcej niż kilka czołgów.
Czołgiści CAJ
Japońskie jednostki pancerne wykorzystywano
głównie w Chinach, ale niektóre czasem ścierały się
i na Pacyfiku. Pod koniec wojny, gdy zawodziły linie
dostaw, a same pojazdy psuły się czy po prostu brako-
wało im paliwa, czołgiści walczyli jako piechota.
Cechy: Duch k8, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Prowadzenie k6, Reperowanie k6,
Strzelanie k6, Walka k6
Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 5, Wytrzymałość: 5
Zawady: Fanatyk (wobec Cesarza)
Przewagi: Brak
Sprzęt: Poza kabiną czołgu zazwyczaj noszą Nambu
Model 14 lub Model 94.
• Doświadczony: Prowadzenie k8, Strzelanie k8,
W słaby punkt
• Elitarny: Duch k10, Strzelanie k10, Pewna ręka
Japońskie jednostki
powietrzne
Chutai (eskadra) sił powietrznych składała się
z trzech lub czterech shotai (sekcji) liczących sobie
trzy samoloty. Marynarka korzystała z trzech sekcji po
trzy samoloty, plus dowódca sekcji i dwóch skrzydło-
wych – razem 12 samolotów w eskadrze.
Japońscy piloci
Na początku wojny japońscy piloci byli doskona-
łymi lotnikami, a piloci z lotniskowców zaliczali się
do najlepszych na świecie. Jednak w miarę jak wojna
trwała, w siłach lądowych i morskich brakowało od-
powiednich, zdolnych młodych pilotów.
Poniższe statystyki dotyczą pilotów myśliwców. By
przedstawić pilotów bombowców zmień k8 w Strze-
laniu u doświadczonych pilotów na Wiedzę (Bombar-
dier) i dodaj przewagę W beczułkę. By przedstawić
kiepsko wyszkolonego pilota, w przeciwieństwie do
przeszkolonego, ale zielonego, daj mu Pilotowanie k4
i nie dawaj żadnych przewag.
Japońscy piloci kamikaze nigdy nie muszą wy-
konywać testów Ducha, by sprawdzić ich morale na
ostatniej, samobójczej misji.
Cechy: Duch k8, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Pilotowanie k6, Spostrzegawczość k6,
Strzelanie k6, Wiedza (Bombardier) k6, Wiedza
(Strategia) k6
Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 2, Wytrzymałość: 5
Zawady: Fanatyk (wobec Cesarza)
Przewagi: Stopień (Oficer) lub Stopień (Podoficer)
Sprzęt: Pistolet Nambu Model 14 lub Model 19, nóż,
kamizelka ratunkowa, zestaw przetrwania, pilotka
i gogle
• Doświadczony: Zręczność k8, Pilotowanie k8,
Spostrzegawczość k8, Strzelanie k8, Wiedza (Arty-
leria) k10, Czujny
• Elitarny: Zręczność k10, Spryt k8, Pilotowanie
k10, Wiedza (Strategia) k8, As, Instynkt zabójcy
Japońskie jednostki
marynarki
Oficerowie CMW
Japońscy oficerowie marynarki byli najbardziej pro-
fesjonalnymi członkami sił zbrojnych Japonii. Wielu
z nich odebrało wykształcenie za granicą i na ogół byli
nieco bardziej otwarci, a przynajmniej bardziej kosmo-
polityczni niż ich odpowiednicy z sił lądowych.
Cechy: Duch k8, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Przekonywanie k6, Wiedza (Artyleria
okrętowa) k8, Wiedza (Inżynieria) k6, Wiedza
(Strategia) k6, Żeglowanie k6
Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 2, Wytrzymałość: 5
Zawady: Honorowy, Fanatyk (wobec Cesarza)
Przewagi: Baczność!, Stopień (Oficer)
Sprzęt: Stalowy hełm (na pokładzie podczas bitwy),
lornetka
• Doświadczony: Spryt k8, Żeglowanie k8, Wie-
dza (Strategia) k8, Przekonywanie k8, Nie przejdą!
• Elitarny: Spryt k10, Wiedza (Strategia) k10, Że-
glowanie k10, Trzymać szyk!
Marynarze CMW
Japońscy marynarze walczyli głównie z US Navy
– już po kilku miesiącach wojny dali się poznać jako
zdolni i dobrze wyszkoleni przeciwnicy.
199
 Cechy: Duch k8, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Reperowanie k6, Spostrzegawczość
k8, Strzelanie k6, Wiedza (Artyleria okrętowa) k6,
Żeglowanie k6
Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 2, Wytrzymałość: 5
Zawady i przewagi: Brak
Sprzęt: Stalowy hełm (na pokładzie podczas bitwy),
kamizelka ratunkowa lub ochronna (+2/+4),
zestaw narzędzi
• Doświadczony: Spryt k8, Żeglowanie k8, Wie-
dza (Artyleria okrętowa) k8
• Elitarny: Zręczność k8, Spostrzegawczość k10,
Żeglowanie k10

Japońskie pojazdy
Japońskie siły lądowe ścierały się głównie na ob-
szarze Chin i Indochin, stąd też nie musiały korzystać
z szybkich, ciężkich czołgów jak te na froncie europej-
skim, jako że ich przeciwnicy rzadko kiedy korzystali
ze skutecznej broni przeciwczołgowej czy własnych
czołgów. Ponadto gęste dżungle i górzysty teren rów-
nież ograniczały ich użycie.
Japońskie czołgi są lekkie i rzadko kiedy przysto-
sowane do walki z innymi czołgami. Japończycy nie
mieli dużych dywizji pancernych aż do końca wojny,
a większość ich czołgów towarzyszy piechocie jako
mobilne wsparcie artyleryjskie.
Model 1 “Ho-Ni” (’44)
Ho-Ni służyło w Chinach i na Filipinach jako sa-
mobieżne działo artyleryjskie lub szturmowe.
Rodzaj: Samobieżne działo; Przysp./Maks.
Prędkość: 5/12; Wytrzymałość: 16/16/11
(5/5/0); Załoga: 4 (dowódca, strzelec, kierowca,
ładowniczy)
Uwagi: Ciężki Pancerz, Gąsienice, Otwarty
Uzbrojenie:
• 75L38 nieruchome (ładowane z wozu amunicyjnego)
Model 2 „Ka-Mi” (’42)
Ten czołg stworzyła marynarka do potrzeb de-
santowych. Miał dwa odłączane stalowe pontony
nadające mu wygląd łodzi. Pontony pozwalały mu
przekraczać rzeki czy małe zbiorniki wodne albo do-
konywać desantów – ale czołg nie mógł przekraczać
mórz.
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: (na ziemi)
2.5/9, (płynąc) 2/2.5; Wytrzymałość: 13/12/12
(2/1/1); Załoga: 5 (dowódca, strzelec, kierowca,
drugi kierowca, ładowniczy)
Uwagi: Gąsienice, Ciężki Pancerz, Amfibia
Japońska tankietka Model 95. Trudno
sobie z
nimi poradzić, gdy ma się tylko karabin.
Uzbrojenie:
• Wieżyczka: 37L46 (PO 90, PP 42)
• KM 7,7mm pośrodku (jak Model 11) (2000 poci-
sków)
• KM 7,7mm na burcie (jak Model 11) (1500 po-
cisków)
Tankietka Model 94 (’36)
Te małe pancerne pojazdy zazwyczaj wcielano do
dywizji piechoty, by służyły jako wsparcie ogniowe lub
pojazdy dla dowódców.
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 5/10;
Wytrzymałość: 12/11/11 (2/1/1); Załoga: 2
(dowódca, kierowca)
Uwagi: Gąsienice, Ciężki Pancerz
Uzbrojenie:
• Wieżyczka: KM kal. 6.5mm Typu 91 (jak Model
96) (2000 pocisków)
Ciężarówka Model 94
Ciężarówka Model 94 produkcji Isuzu powstała
na podstawie brytyjskich i czeskich projektów. Istniały
modele z silnikiem benzynowym i Diesla.
Rodzaj: Transport; Przysp./Maks. Prędkość:
10/25; Wytrzymałość: 12 (1); Załoga: 1+15
Uwagi: –
Uzbrojenie: –
Model 95 Kurogane
„Czarny metal” był Japońskim ekwiwalentem dżipa.

200
Rodzaj: Transport; Przysp./Maks. Prędkość:
10/26; Wytrzymałość: 7 (1); Załoga: 1+3
Uwagi: –
Uzbrojenie: –
Model 95 „Ha-Go” (’34)
Ha-Go był popularnym czołgiem, szeroko wyko-
rzystywanym przez Cesarską armię Kwangtung w Chi-
nach. Był bardzo solidną maszyną, co sprawiało, że
wykorzystywano go nawet, gdy stał się przestarzały.
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 5/12
Wytrzymałość: 13/12/12 (2/1/1); Załoga: 3
(dowódca, kierowca, ładowniczy)
Uwagi: Gąsienice, Ciężki Pancerz
Uzbrojenie:
• Wieżyczka: 37L37 (PO 90, PP 42)
• KM 7,7mm na tylnej wieżyczce (jak Model 11)
(1940 pocisków)
• KM 7,7mm w kadłubie (jak Model 11) (2000 pocisków)
Tankietka Model 95 „So-Ki”
Ta tankietka przypominała Model 94, ale chowane
w podwoziu stalowe koła pozwalały jej podróżować
na torach kolejowych. Większość z nich wykorzysty-
wano w Chinach, ale nieliczne pojawiły się w Birmie.
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 5/11;
Wytrzymałość: 12/11/11 (2/1/1); Załoga: 2
(dowódca, kierowca)
Uwagi: Gąsienice
Uzbrojenie:
• Wieżyczka: KM kal. 7,7mm (jak Model 11) (2000
pocisków)
Tankietka Model 97 „Te-Ke” (’38)
Te-Ke miało zastąpić Model 94 dzięki lepsze-
mu pancerzowi, silnikowi chłodzonemu powietrzem
i działku 37 mm.
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 5/11;
Wytrzymałość: 15/11/11 (5/1/1); Załoga: 2
(dowódca, kierowca)
Uwagi: Gąsienice, Ciężki Pancerz.
Uzbrojenie:
• Wieżyczka: 37L37 (PO 60, PP 42) LUB
• Wieżyczka: KM kal. 7,7mm (jak Model 11) (2800
pocisków)
Model 97 „Chi-Ha” (’38)
„Chi-Ha” było Japońską odpowiedzią na nowo-
czesne europejskie czołgi z lat 30. Wykorzystywano je
głównie w Chinach, a Amerykanie zetknęli się z nimi
dopiero w latach ’40.
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 5/10;
Wytrzymałość: 16/14/13 (5/4/3); Załoga: 4
(dowódca, strzelec, kierowca, ładowniczy)
Uwagi: Gąsienice, Ciężki Pancerz
Uzbrojenie:
• Wieżyczka: 57L18 (PO 70, PP 30) LUB 47L48
(po 1939)
• Tylna wieżyczka: KM kal. 7,7mm (jak Model 11)
(1745 pocisków)
• Burta: KM kal. 7,7mm (jak Model 11) (2000 po-
cisków)
Japońskie samoloty
Japońscy lotnicy mieli poważną przewagę nad
wrogami na początku wojny. Japońscy piloci z lot-
niskowców byli najlepsi na świecie, a ich Mitsubishi
Zero rządziły w przestworzach. Projekty samolotów
kładły nacisk na zwrotność w bezpośredniej walce
powietrznej, poświęcając pancerz na rzecz lekkiej
wagi. We wczesnych stadiach wojny tak zaprojekto-
wane samoloty dominowały nad wolniejszymi i mniej
zwrotnymi maszynami aliantów. Później, gdy Ame-
rykanie zyskali dostęp do szybszych i lepiej uzbrojo-
nych samolotów, Japończycy musieli polegać na star-
szych projektach z uwagi na straty poniesione przez
przemysł lotniczy.
Od tłumacza: Wiele poniższych samolotów ma ame-
rykańskie imiona. Japończycy nazywali swe maszyny od roku
(kalendarza japońskiego), w którym wprowadzono ich pro-
dukcję – co sprawiało, że nazywano je na przykład „Ciężki
Myśliwiec Model 95” i „Bombowiec Model 95”. Amerykanie
i inni alianci na Pacyfiku zaczęli nadawać im imiona, by od-
różnić modele. Z reguły myśliwcom nadawano imiona męskie,
zaś bombowcom i transportowcom – żeńskie. „Zero” np. było
jednak częściej stosowane niż „Zeke”.)
Aichi A3A1 “Val” (’38)
Val była operującym z lotniskowców bombowcem
nurkowym, uczestniczącym w każdym poważniejszym
starciu lotniskowców we wczesnych latach wojny.
Przysp./Maks. Prędkość: 10/96; Silniki: 1;
Wznoszenie: 15; Wytrzymałość: 11 (1);
Zwrotność: 0; Zasięg: 1350 km; Załoga: 2
(pilot, strzelec)
Uwagi: –
Uzbrojenie: Dziób: 2 x KM 7,7mm, tył kokpitu: 1 x
KM 7.7 mm
Bomby: Do 500 funtów
Warianty: D3A2 miał maksymalną prędkość 106
i zasięg 1470 km.
Kawanishi H8K2 „Emily” (’41)
Latająca łódź H8K2 była górnopłatowym wo-
dolotem o czterech silnikach, wykorzystywanym do
zwiadu, transportu i bombardowań.
201
 Przysp./Maks. Prędkość: 10/112; Silniki: 4;
Wznoszenie: 10; Wytrzymałość: 17 (2);
Zwrotność: -3; Zasięg: 4820 km; Załoga: 9
(pilot, drugi pilot, bombardier, nawigator, 5
strzelców), do 64 pasażerów lub żołnierzy
Uwagi: –
Uzbrojenie: Dziób: 1 x działo 20mm, Grzbiet: 1
x działo 20 mm, ogon: 1 x działo 20 mm, lewa
i prawa kabina strzelecka: 1x KM 7,7mm, lewa
i prawa tylna kabina strzelecka: 1 x KM 7,7 mm
Bomby: Do 4410 funtów LUB 2 torpedy Year 911
Warianty: Wcześniejszy model H8K1 miał
maksymalną prędkość 108. Wariant transportowy
wyposażony był w tylko jedno działo (montowane
z tyłu) i jeden KM 12,7 mm (górna wieżyczka).
Kawasaki KI-45-I Toryu „Nick” (’41)
Toryu był dwusilnikowym myśliwcem eskorty
wzorowanym na podobnych europejskich projektach.
Jego osiągi jako myśliwca były rozczarowujące, wyko-
rzystywano go do ataku na cele naziemne.
Przysp./Maks. Prędkość: 10/134; Silniki: 2;
Wznoszenie: 20; Wytrzymałość: 11 (1);
Zwrotność: 0; Zasięg: 2250 km; Załoga: 2
(pilot, strzelec)
Uwagi: –
Uzbrojenie: Dziób: 1 x działko 20mm, 2 x KM 7,7
mm, tylny trzpień obrotowy: 1x KM 7,7 mm
Bomby: Do 1000 funtów
Japońska "Kate" rozpada się, trafiona
przez
OPL nad Morzem Koralowym.
202
Warianty: Model Kai-C służył jako nocny myśliwiec,
z dwoma KMami 12,7 mm w dziobie, i dwoma
takimi KMami zamontowanymi pod kątem
30 stopni w górę między pilotem a strzelcem
(podobnie jak niemiecka Schrage Musik). Kai-C
wyposażony był też w podwieszone działo 77 mm.
Kawasaki KI-61-I Hien „Tony” (’41)
Tony był jedynym japońskim myśliwcem z silni-
kiem rzędowym, zbudowanym na niemieckiej licencji
– w zasadzie był japońskim odpowiednikiem Me-109.
Tony działał na obszarze Nowej Gwinei i Filipin.
Przysp./Maks. Prędkość: 20/147; Silniki: 1;
Wznoszenie: 20; Wytrzymałość: 11 (1);
Zwrotność: +3, Zasięg: 1600 km; Załoga: 1
(pilot)
Uwagi: –
Uzbrojenie: Dziób: 1 x KM 12.7mm; Skrzydła: 2x
działo 20 mm
Bomby: Do 500 funtów
Warianty: Wariant Ki-61-II wyposażono w silnik
z turbodoładowaniem, poprawiając jego osiągi na
wysokich pułapach.
Mitsubishi A6M2 Reisen „Zero/
Zeke”
Na początku wojny Zero był najlepszym myśliw-
cem świata. Lekki, szybki i zwrotny, mógł wymane-
wrować każdy inny samolot. Jego największymi wa-
dami były brak pancerza i samouszczelniających się
zbiorników z paliwem.
Przysp./Maks. Prędkość: 20/126; Silniki: 1;
Wznoszenie: 20; Wytrzymałość: 10 (0);
Zwrotność: +4; Zasięg: 1870 km; Załoga: 1
(pilot)
Uwagi: –
Uzbrojenie: Dziób: 1 x KM 7,7mm; Skrzydła: 2x
działo 20 mm
Bomby: –
Warianty: A6M3 z zaokrąglonymi skrzydłami rozwijał
prędkość 540 km/h (134). Wprowadzone w 1944
A6M5 i A6M6 osiągały prędkość 570 km/h (141)
i uzbrojone były w 4 działka 20 mm i 2 KM
kal. 12,7mm. Silnik A6M6c wyposażono też we
wtrysk wody.
Mitsubishi G4M1 „Betty” (’41)
„Betty” był średnim bombowcem dalekiego zasię-
gu operującym z lotnisk naziemnych, korzystającym
też z torped. Betty z reguły wybuchały, gdy zostały
trafione, co sprawiało, że ich załoganci nie przepadali
za nimi, nazywając je „jednorazową zapalniczką” czy
hamaki – „cygarem”.
Przysp./Maks. Prędkość: 20/119; Silniki: 2; Nakajima B5N2 „Kate” (’37)
Wznoszenie: 15; Wytrzymałość: 13 (1);
„Kaśka” była operującym z lotniskowców torpe-
Zwrotność: -2; Zasięg: 5030 km; Załoga: 7
dowcem. Choć na początku wojny uważano samolot
(pilot, drugi pilot, bombardier, nawigator, 3
za przestarzały, to jednak do 1942 miał lepsze osiągi
strzelców)
od projektów aliantów.
Uwagi: Gdy skrzydło otrzyma trafienie krytyczne,
Przysp./Maks. Prędkość: 10/63; Silniki: 1;
rzuć kostką – parzysty wynik oznacza, że zbiorniki
Wznoszenie: 10; Wytrzymałość: 12 (1);
paliwa płoną, a samolot zostanie zniszczony.
Zwrotność: 0; Zasięg: 980 km; Załoga: 3 (pilot,
Uzbrojenie: Dziób: 1 x KM 7,7mm, ogon: 1 x działko
bombardier, strzelec)
20 mm, tylna dolna wieżyczka: 1x KM 7,7mm,
Uwagi: –
grzbiet: 1 x 7.7 KM, tylna obrotowa wieżyczka:
Uzbrojenie: Ogon: 2 x KM 7.7 mm
1x KM 7,7mm.
Bomby: 750 funtów lub torpeda Model 91
Bomby: Do 2000 funtów LUB 1 torpeda Model 91
(18”) Nakajima KI-43-I Hayabusa
Warianty: G4M3 miał pancerz i nieprzeciekające „Oscar” (’41)
zbiorniki z paliwem (co zapewniało mu
Oscar był podstawowym myśliwcem Japońskiej
Wytrzymałość 14/2 i eliminowało zabójcze
Amii. Pierwotnie starcia z nim były trudne, ale jego
efekty trafienia krytycznego w skrzydło), ale
słabe uzbrojenie sprawiało, że późniejsze amerykań-
wprowadzono go zbyt późno, by miał wpływ na
skie projekty zdominowały przestworza.
zwycięstwo w wojnie.
Przysp./Maks. Prędkość: 15/123; Silniki: 1;
Mitsubishi J2M3 Raiden „Jack” Wznoszenie: 20; Wytrzymałość: 9 (0); Zwrot-
(XII ’42) ność: +4; Zasięg: 1290 km; Załoga: 1 (pilot)
Uwagi: Przeszklona kabina
J2M3 miał w zamyśle być myśliwcem przechwy-
Uzbrojenie: Dziób: 2 x KM 7.7 mm
tującym, jednym z nielicznych japońskich samolotów
Bomby: Brak
porównywalnych z podobnymi projektami aliantów.
Warianty: Ki-43 II miał maksymalną prędkość 515
Przysp./Maks. Prędkość: 20/152; Silniki: 1;
km/h (128) i uzbrojony był w dwa KMy kal.
Wznoszenie: 20; Wytrzymałość: 12 (1);
12.7 mm w dziobie. Ki-43 III miał maksymalną
Zwrotność: +2; Zasięg: 2500 km; Załoga: 1
prędkość 547 km/h (144), zamiast KM uzbrojony
(pilot)
był w dwa działa 20mm z 100 pociskami oraz 1
Uwagi: Turbodoładowanie, Wtrysk wody
punkt pancerza – Wytrzymałość 10 (1).
Uzbrojenie: Skrzydła: 4x działo 20 mm
Bomby: Brak Yokosuka MXY-7 Model 11 Ohka
Warianty: Warianty Raidena umieszczały dwa działa (VI ’41)
na skrzydłach i dwa w kadłubie, ale nie wpływało
Ohka to samolot dla samobójców – pilotowana
to znacząco na jego osiągi.
latająca bomba! Budowano je z drewna, wyposażano
Mitsubishi KI-21 Model 97 “Sally” w prosty rakietowy silnik i uzbrojono w 2600 tonowy
Sally była już przestarzała, gdy wojna wybuchła, materiał wybuchowy. Odpalano je ze zmodyfikowa-
ale stała się podstawową jednostką bombowców pod- nych Betty.
czas konfliktu. Pod koniec wojny te samoloty często Przysp./Maks. Prędkość: 20/213; Silniki: 1;
wykorzystywali kamikaze. Wznoszenie: 20; Wytrzymałość: 8 (0); Zwrot-
Przysp./Maks. Prędkość: 20/114; Silniki: 2;
Wznoszenie: 10; Wytrzymałość: 13 (1);
Zwrotność: -2, Zasięg: 2700 km; Załoga: 5
(pilot, drugi pilot, bombardier, 2 strzelców).
Kamikaze – Boski Wiatr
Uwagi: – Każdy japoński samolot może wykonać atak ka-
Uzbrojenie: Dziób: 1 KM 7,7mm; Ogon: 1 x zdalnie mikaze. Samolot trafiający w cel zadaje obrażenia jak
sterowany KM 7,7 mm, wieżyczka grzbietowa: 1 2000-funtowa bomba dla samolotów z jednym silni-
x KM 12,7mm kiem lub jak 4000-funtowa bomba dla maszyn wielo-
Bomby: Do 2000 funtów silnikowych. Piloci kamikaze na swej ostatniej misji
zdają automatycznie wszystkie testy Strachu. Oczywi-
ście giną na miejscu.

203
 ność: rakieta: +2, lot ślizgowy 0; Zasięg: 88 km;
Załoga: 1 (pilot)
Uwagi: W swym ostatnim locie nurkowym Ohka
rozwija prędkość prawie 1000 km/h, co oznacza
karę -6 dla osób próbujących ją trafić.
Uzbrojenie: Brak
Bomby: Sama Ohka jest jedną 2645 funtową bombą!
Japońska Marynarka
Cesarska Marynarka Wojenna była wielka i potęż-
na, ale skupiała się raczej na imponujących okrętach
wojennych, jak Yamato, niż na lotniskowcach. Do-
świadczony admirał Yamamoto został zestrzelony
przez grupę P-38 Lightning 17 kwietnia 1943. Jego
śmierć zapowiadała początek końca dla CMW i od
tego czasu japońska marynarka odnosiła niewiele
zwycięstw.
DD Ayanami (X ’29)
Przysp./Maks. Prędkość: 3/15; Wytrzymałość: 25
(0); Załoga: 200
Uwagi: Ciężki pancerz
Uzbrojenie: 6 x 5” dział w 3 wieżyczkach, 10 torped
„długa lanca” w 2 wyrzutniach (plus dodatkowe
ładunki), bomby głębinowe
OPL: 2k6 (22 x 20mm w 11 otwartych stacjach, 10 x
KM kal. 12.7mm)
CL Jintsu (XII ‘23)
Przysp./Maks. Prędkość: 3/14; Wytrzymałość: 50
(20); Załoga: 450
Uwagi: Ciężki pancerz, 1 samolot zwiadowczy
wyrzucany z katapulty
Uzbrojenie: 7 x 5” dział w 7 wieżyczkach, 8 torped
„długa lanca” w 2 wyrzutniach (plus dodatkowe
ładunki)
OPL: 3k6 (44 x 25mm w 22 stacjach, 6 x 13mm)
CA Myoko (IV ’27)
Przysp./Maks. Prędkość: 2/13; Wytrzymałość: 55
(20); Załoga: 773
Uwagi: Ciężki pancerz
Uzbrojenie: 10 x 8” dział w 5 wieżyczkach, 8 x 5”
dział w 4 wieżyczkach, 8 torped „długa lanca” w 2
wyrzutniach (plus dodatkowe ładunki)
OPL: 3k6 (48 x 25mm w 16 stacjach)
CA Kirishima (XII ’13)
Przysp./Maks. Prędkość: 2/12; Wytrzymałość: 90
(50); Załoga: 1360
Uwagi: Ciężki pancerz
Uzbrojenie: 9 x 14” dział w 4 wieżyczkach, 16 x 6”
dział w 16 wieżyczkach
OPL: 4k6 (118 x 20mm w 38 stacjach)
CV Akagi (IV ’25)
Przysp./Maks. Prędkość: 2/12; Wytrzymałość: 94
(54); Załoga: 2000
Uwagi: Ciężki pancerz, 1 eskadra Zeke, 1 eskadra Val,
2 eskadry Kate
Uzbrojenie: 10 x 8” dział w 5 wieżyczkach, 12 x 5”
dział w 6 wieżyczkach
OPL: 3k6 (28 x 25mm w 14 otwartych stacjach)
SUB I-36 (‘39)
Przysp./Maks. Prędkość: 2/9 (1/3 pod wodą);
Wytrzymałość: 20: (0); Załoga: 96
Uwagi: Ciężki pancerz, maksymalne zanurzenie 330
stóp (100 m), 1 wodolot zwiadowczy
Uzbrojenie: 17 torped „długa lanca” (4 wyrzutnie na
dziobie), 1 x KM 13 mm
OPL: brak

„…obawiam się, że przebu-

dziliśmy śpiącego giganta
i wlaliśmy w jego serce
potworną odwagę.”
– admirał Yamamoto,
Pancernik Yamato został trafiony 10 torpedami i 7
bombami zanim zatonął na Okinawie.
7 grudnia 1941

204
 Broń ręczna żołnierzy japońskich
Min.
Broń/kaliber Zasięg Obrażenia SzS Waga Strzały Uwagi
Si
Pistolety
Nambu Model 14 12/24/48 2k6 1 2 8O – Dublet
(8mm)
Nambu 94 (8mm) 12/24/48 2k6 1 1.6 6O – Dublet
Pistolety maszynowe
Kokura 100 (6.5mm) 12/24/48 2k6 3 10 30O – Automat
Karabiny
Model 38 (6.5mm) 20/40/80 2k6+1 1 9 5M k6 PP 1, Nieporęczny
Model 99 (7,7mm) 20/40/80 2k8 1 9 5M k6 PP 2
Karabiny maszynowe
Model 96 (6.5mm) 24/48/96 2k6+1 3 20 30O k8 PP 1, Automat,
Nieporęczny
Model 99 (7,7mm) 30/60/120 2k8 3 20 30O k8 PP 2, Automat,
Nieporęczny
Model 11 (7,7mm) 30/60/120 2k8 3 122 30O – PP 2, Automat,
Stacjonarny
* Typ magazynka/podajnika amunicji oznaczyliśmy literami: P – Pas, C – Cylinder, O – Odłączany magazynek (w tym bęben-
ki), M – wewnętrzny magazynek, Ł – Łódka nabojowa (nie można przeładować dopóki nie wystrzela się wszystkich nabojów).
Specjalna broń żołnierzy japońskich
Min.
Rodzaj Zasięg Obrażenia SzS Waga Wzornik Uwagi
Si
Moździerze
Granatnik Model 10 50/75/150 2k8+1 1 10 Mały k6 PP 1, Nieporęczny, BC
Taisho („kolanowy)*
Moździerz 81mm ** 75/100/200 4k8 1 52 Średni – PP 1, Stacjonarny, BC
Moździerz 150 mm*** 100/200/400 6k10 1 220 Średni – PP 4, Stacjonarny, BC
Granaty
Model 96 5/10/20 2k6+1 – 2 Średni – –
Model 99 5/10/20 2k6+ – 2 Średni – Zapalnik uderzeniowy
* Minimalny zasięg 30 ** Minimalny zasięg 50 ***Minimalny zasięg 75
Japońska broń przeciwlotnicza i przeciwpancerna
Obrażenia PP Wzornik Przełado-
Rodzaj Zasięg SzS Uwagi
PP PO PP PO PB wanie
Model 93* 50/100/200 2k10 – 4 – 3 – – Automat, zespolo-
13mm AA na, BC, 7 os. zał.
Model 96* 50/100/200 3k8 – 4 – 3 – – Automat, zespolo-
25mm AA/AT na, BC, 7 os. zał.
Model 1.47mm 75/150/300 4k8 3k8 4 2 1 Średni 1 akcja BC, osłona, 4 os.
AT zał.
Model 92 70mm 60/120/240 – 3k8 – 2 1 Średni 1 akcja BC, osłona, 5 os.
zał.
Model 38 75 mm 75/150/300 – 3k8 – 2 1 Średni 1 akcja BC, 2 os. załogi
Model 80/160/320 – 4k8 – 3 1 Średni 1 akcja BC, 5 os. załogi
91 105mm
* broń zespolona, zapewnia premię +1 do ataku i obrażeń.

205
 Japońska broń czołgowa
Obrażenia PP Wzornik
Rodzaj Zasięg SzS Przeładowanie Uwagi
PP* PO PP PO PB
20mm 50/100/200 3k8 – 3 – 3 Średni 1 akcja BC
37L37 50/100/200 4k8 4k6 3 3 1 Średni 1 akcja BC
37L46 50/100/200 4k8 4k6 3 3 1 Średni 1 akcja BC
47L48 60/120/240 3k10 3k8 5 3 1 Średni 1 akcja BC
57L15 50/100/200 3k8 3d6 4 2 1 Średni 1 akcja BC
57L18 50/100/200 3k8 3d6 4 2 1 Średni 1 akcja BC
75L38 75/150/300 4k10 3d8 6 4 1 Średni 1 akcja BC
* Wolframowy pocisk 76mm ma PP 28
Japońska haubica
Obrażenia PP Wzornik
Rodzaj Zasięg SzS Przeładowanie Uwagi
PO PPC PO PPC PB
150 mm 120/240/480 5k10 5k10 8 20 1 Średni 2 akcje BC

Japońskie stopnie wojskowe

Dai-Nippon Teikoku Rikugun Dai-Nippon Teikoku Kaigun
Stopień
(siły lądowe) (marynarka)
Szeregowi
E-1 Nit-tohei Nit-to Suihei
E-2 It-tohei It-to Suihei
E-3 Jotohei Joto Suihei
Podoficerowie
E-5 Gocho Nit-to Heiso
E-6 Heiso It-to Heiso
E-7 Gunso Joto Heiso
E-9 So-cho Heiso-cho
Oficerowie
O-1 Sho-i Sho-i
O-2 Chu-i Chu-i
O-3 Tai-i Tai-i
O-4 Shosa Shosa
O-5 Chusa Chusa
O-6 Taisa Taisa
Generałowie
O-7 Shosho Shosho
O-9 Chusho Chusho
O-10 Taisho Taisho

„Postanowiliśmy wytrzymać rzeczy niemożliwe

do wytrzymania i odcierpieć to,
co przerasta nas cierpieniem.”
– Cesarz Hirohito

206
207
 Siły Faszystowskich
Włoch
Lepsze jest pięćdziesiąt
tysięcy karabinów niż pięć
milionów głosów.
– Benito Mussolini
Włoska armia dołączyła do II Wojny Świato-
wej pod dowództwem Duce – Benito Mussolinie-
go. Mussolini chciał, by Włochy stały się partnerem
w faszystowskim imperium Hitlera, rojąc marzenia
o powrocie Cesarstwa Rzymskiego. Faszyści ruszy-
li zatem na Afrykę, wypowiedzieli też wojnę Anglii,
gdy Niemcy kończyli już podbijanie Francji. Choć siły
zbrojne Włoszech wydawały się spore, to jednak ich
wyposażenie, szkolenie i doktryna były przestarzałe
– co więcej, Włochom brakowało odpowiedniej bazy
przemysłowej, by móc prowadzić nowoczesną wojnę.
Poza tym splątana sieć ideologii, polityki i dyplomacji
sprawiła, że wysiłki włoskich żołnierzy były zdekon-
centrowane i nie mogli oni w pełni wykorzystać swych
zwycięstw.
Najwyżsi dowódcy włoskiej armii pozbawieni byli
kreatywności – wielu z nich było po prostu partyjnia-
kami PNF w mundurach albo członkami „starej gwar-
dii” nadal mentalnie tkwiącymi w okopach pierwszej
wojny. Co więcej, szeregowcy nie przejawiali ochoty,
by ginąć za sprawę faszyzmu – zyskując sobie opi-
nię tchórzów i leni, gdy składali broń przy pierwszej
oznace kłopotów. Mimo to Włosi mogli okazać się za-
bójczym wrogiem, działając pod komendą zdolnego
dowódcy. Zwłaszcza ich dywizje pancerne zwyciężały
w Afryce (Północnej i Wschodniej) i w południowej
Europie – w tym w Grecji i na Bałkanach, a nawet pod
Stalingradem!
Włoski pluton piechoty
Włoski pluton piechoty składał się z dwóch sekcji
liczących sobie po 18 ludzi. Każda sekcja dzieliła się
na dwie drużyny – jednej wyposażonej w dwa lekkie
karabiny maszynowe zapewniające osłonę ogniową
i drugiej zajmującej się właściwymi operacjami. Każdy
batalion wyposażony był w pluton moździerzy, po-
dzielony na trzy drużyny, z których każda wyposażona
była w trzy moździerze Brixia. Najcięższe moździe-
rze 81mm wydawano kompanii broni ciężkiej. Spora
208
liczebność włoskich oddziałów utrudniała zatem do-
wodzenie nimi.
Włoscy oficerowie piechoty
Oficerowie włoscy próbowali zadbać o morale
swych podwładnych. Jedni polegali na patriotyzmie
i dumie, inni starali się zarazić żołnierzy szczerym
entuzjazmem. Gdy jednak sprawy zaczęły się kompli-
kować dla Włochów, służba Mussoliniemu i Hitlerowi
stawała się znacznie mniej ważna niż samo przetrwa-
nie wojny – nie mówiąc już o wykonywaniu rozkazów.
Cechy: Duch k6, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Przekonywanie k6, Strzelanie k6,
Walka k6, Wiedza (Strategia) k6
Czarne koszule
a „czarne
Tak jak NSDAP miało SS, PNF miał
Milizia Vo-
koszule”, bojówkarzy faszystowskich:
i Milicję Fa-
lontaria per la Sicurezza Nazionale, czyl
ali fanatycy
szystowską. O ile jednak do SS wstępow
podsycało
(a intensywne szkolenie polityczne tylko
ykłych” zbi-
ich fanatyzm), MVSN pełne było „zw
iego nie był
rów i zwyrodnialców. Faszyzm Mussolin
co nie znaczy,
obłąkany na punkcie czystości rasy –
traktowały
oczywiście, że „czarne koszule” dobrze
Żydów czy mieszkańców Etiopii.
regular-
MVSN była o wiele bardziej zajadła niż
pod obn ie jak
na armia, walczyła w Afryce i Grecji,
kę post aci
Waffen-SS. By oddać poprzez mechani
ych żołn ie-
takich żołnierzy, użyj statystyk regularn
adę Leń pa-
rzy (z reguły piechoty), zastępując zaw
adą Loja lny (wo bec PNF ) i Wredny,
tentowany zaw
dając im też Ducha k8. W gruncie rzec
zy niewielu
ci są najgorsi.
z nich jest naprawdę Fanatykami – ale
d walką jak
Czarne Koszule nie testują morale prze
tak samo jak
regularna włoska armia. Uzbrojeni są
„czarne ko-
regularni żołnierze włoscy, ale po ’43
ęt.
szule” mogą otrzymać też niemiecki sprz
k8, Zapra-
• Doświadczony: Spostrzegawczość
wiony w walce
Walka k8,
• Elitarny: Wigor k8, Strzelanie k8,
j się
Obrona: 6, Wytrzymałość: 6, Unik, Kry
Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 5, Wytrzymałość: 5
Zawady: Brak. Wielu oficerów „starej gwardii” jest
Uparta.
Przewagi: Baczność!, Stopień (Oficer)
Sprzęt: Jak żołnierz piechoty lub załogi czołgu.
Oficerowie sztabowi zazwyczaj noszą broń
boczną, chyba że są na froncie.
• Doświadczony: Spryt k8, Przekonywanie k8,
Trzymać szyk!
• Elitarny: Wiedza (Strategia) k8, Nie przejdą!
Włoscy żołnierze piechoty
Pod dobrym dowództwem włoscy żołnierze mogą
dobrze walczyć. Niestety, ich oficerowie rzadko kiedy
okazywali się kompetentni – od samego Duce poczy-
nając. Niewielu obchodzi sprawa faszyzmu czy so-
juszu z Niemcami i w rezultacie Włosi są znani jako
kiepscy żołnierze.
Cechy: Duch k6, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Rzucanie k6, Spostrzegawczość k6,
Skradanie k6, Strzelanie k6, Walka k6
Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 5, Wytrzymałość: 5
Zawady: Leń patentowany
Przewagi: Brak
Sprzęt: Stalowy hełm, 3 lub 4 granaty SRC M35.
Drużyna: jedna sekcja wyposażona jest w 9
Carcano M91, druga w 7 Carcano i 2 KMy Breda
M30.
• Doświadczony: Spostrzegawczość k8
• Elitarny: Duch k8, Strzelanie k8, Rock and Roll
Włoski pluton czołgów
Pluton pancerny składał się z czterech lub pięciu
czołgów, trzy plutony wraz z pojazdem dowodzenia
tworzyły kompanię.
Włoscy czołgiści
Jeśli Niemcy podziwiali kogokolwiek wśród wło-
skiej armii, to właśnie załogi czołgów. Wprawdzie ich
czołgi były przestarzałe, określane mianem „puszek
sardynek”, ale wykorzystali je odpowiednio w starciach
w Afryce Północnej. Pomimo porażek Włosi potrafili
optymistycznie patrzeć w przyszłość. To właśnie dy-
wizja pancerna „Ariete” zwolniła Rommla w Gazali.
Cechy: Duch k6, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Prowadzenie k6, Reperowanie k6,
Spostrzegawczość k6, Strzelanie k6
Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 4, Wytrzymałość: 5
Zawady i przewagi: Brak
Sprzęt: Poza kabiną czołgu zazwyczaj noszą pistolety
M1942.
• Doświadczony: Duch k8, Prowadzenie k8,
Strzelanie k8, Werwa, Przeciwpancerny
• Elitarny: Duch k10, Spryt k8, Strzelanie k10,
W słaby punkt, Pewna ręka
Włoskie jednostki lotnicze
Eskadry myśliwców składały się z trzech lub czte-
rech sekcji liczących sobie cztery samoloty. Bombow-
ce organizowano w eskadry dziewięciu samolotów.
Włoscy piloci
Piloci Regia Aeronautica byli wyjątkowo efekciar-
scy. Wielu wysoko postawionych oficerów należało do
partii faszystowskiej, a sam Mussolini faworyzował
lotników. Choć kiepskie zaopatrzenie i serwis utrud-
niały im walkę, to jednak paru włoskich pilotów nieźle
przerzedziło szeregi aliantów.
Poniższe statystyki dotyczą pilotów myśliwców. By
przedstawić pilotów bombowców zmień k8 w Strze-
laniu u doświadczonych pilotów na Wiedzę (Bombar-
dier) i zastąp przewagę Instynkt Zabójcy przewagą
W beczułkę. Statystyki kiepsko wyszkolonych pilo-
tów – w przeciwieństwie do wyszkolonych, ale nie-
doświadczonych – możesz odzwierciedlić, dając im
Pilotowanie k4 bez żadnych przewag.
Cechy: Duch k6, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Pilotowanie k6, Spostrzegawczość k6,
Strzelanie k4, Wiedza (Bombardier) k6, Wiedza
(Strategia) k6
Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 2, Wytrzymałość: 5
Zawady: Uparty
Przewagi: Stopień (Oficer)
Sprzęt: Beretta M1934 lub Modello 89B, nóż, zestaw
przetrwania, hełm lotnika i gogle.
• Doświadczony: Zręczność k8, Pilotowanie k6,
Spostrzegawczość k8, Strzelanie k8, Czujny
• Elitarny: Zręczność k10, Spryt k8, Pilotowanie
k10, Wiedza (Strategia) k8, As, Instynkt zabójcy
Włoska marynarka
Włosi musieli poradzić sobie z masą problemów
– brakiem radarów, kiepsko przeszkolonymi mary-
narzami i sztywnym dowództwem – zwłaszcza po
brytyjskich rajdach w Tarencie. Jednak Regia Marina
utrzymała się, kontrolując większą część Morza Śród-
ziemnego przez ponad połowę wojny.
Włoscy oficerowie marynarki
Oficerowie RM dowodzili dużą, ale relatywnie sła-
bą flotą. Nie mieli lotniskowców, a ich okręty nie były
wyposażone w radary. Wielu oficerów było zaciekłymi
209
 tradycjonalistami, jeśli chodzi o doktrynę taktyczną AB 41 (’41)
i system dowodzenia.
Autoblinda 41 była opancerzonym samochodem
Cechy: Duch k6, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
często wykorzystywanym na froncie Afryki Północ-
Zręczność k6
nej, jak też na Froncie Wschodnim, uważanym za je-
Umiejętności: Przekonywanie k6, Wiedza (Inżynieria)
den z najlepszych opancerzonych samochodów swej
k6, Wiedza (Strategia) k6, Żeglowanie k6
epoki. Łatwo było go przerobić i nadawał się do po-
Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 2, Wytrzymałość: 5
dróży po każdym terenie – a nawet po torach kolejo-
Zawady: Uparty
wych.
Przewagi: Baczność!, Stopień (Oficer)
Rodzaj: Opancerzony samochód; Przysp./Maks.
Sprzęt: Stalowy hełm (na pokładzie podczas bitwy),
Prędkość: 5/22; Wytrzymałość: 12/11/11
lornetka, kamizelka ratunkowa.
(2/1/1); Załoga: 4 (dowódca, strzelec, kierowca
• Doświadczony: Spryt k8, Żeglowanie k8, Prze-
z przodu, kierowca z tyłu)
konywanie k8
Uwagi: Ciężki pancerz, mocne zawieszenie – jak
• Elitarny: Spryt k10, Wiedza (Strategia) k8, Żeglo-
Napęd na cztery koła.
wanie k10, Nie przejdą!
Uzbrojenie:
Włoscy marynarze • Wieżyczka z działem OPL Breda M35 (456 po-
cisków)
Podobnie jak włoscy piechociarze, marynarze
• 2 KM Breda M38 współosiowe, montowane
z Italii potrafili dobrze walczyć – i czynili to, jeśli
z tyłu (1192 pociski)
mieli kompetentnych dowódców. Nie mogli jednak
ukryć się przed bitwą na pokładzie statku, zatem to Camionetta 42 „Sahariana” (’42)
na włoskich marynarzy spadały skutki niekompetencji
Otwarty jeep wykorzystywany na froncie północ-
dowódców.
noafrykańskim. Służył nie tylko jako transport, ale też
Cechy: Duch k6, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
jako mobilny karabin OPL. Pewne warianty zastępo-
Zręczność k6
wały działko OPL działem czołgowym 47/32.
Umiejętności: Spostrzegawczość k6, Strzelanie k6,
Rodzaj: Transport/OPL; Przysp./Maks. Prędkość:
Wiedza (Artyleria okrętowa) k6, Żeglowanie k6
10/25; Wytrzymałość: 7 (1); Załoga: 1+4
Charyzma: 0, Tempo: 6, Obrona: 2, Wytrzymałość: 5
Uwagi: Otwarty, Stabilizator
Zawady: Leń patentowany
Uzbrojenie:
Przewagi: Brak
• 1 x współosiowe działo OPL BredaM35 (64 po-
Sprzęt: Stalowy hełm (na pokładzie podczas bitwy),
ciski)
kamizelka ratunkowa lub ochronna (+2/+4),
• 1 x KM Breda M38, współosiowy montowany na
zestaw narzędzi
kadłubie (1192 pociski)
• Doświadczony: Spryt k8, Żeglowanie k8, Wie-
dza (Artyleria okrętowa) k8
• Elitarny: Zręczność k8, Strzelanie k8

Włoskie pojazdy Morale Włochów

podczas
Włosi dołączyli do drugiej wojny światowej całko- Włosi byli znani ze swego tchórzostwa
zało gi czoł-
wicie nieprzygotowani, by toczyć współczesną zme- wojny. Nawet dobrze zdyscyplinowane
ugią ć się pod
chanizowaną wojnę, która czekała na nich w Afryce gów czy członkowie PNF potrafili
ycza j z powo-
Północnej. Ich czołgi były niewielkie, kiepsko uzbro- presją – choć ci pierwsi zmykali zazw
.
jone i znacznie słabsze od niemieckich odpowiedni- dów kiepskich planów swych oficerów
si muszą
ków, które miały wspierać, i brytyjskich maszyn, z któ- Marszałek Gry może uznać, że Wło
ą. Pora żka ozna-
rymi miały walczyć. Pomimo wszystkich wad elitarna zdać test Morale przed każdą bitw
walc zyć. Po 1943
włoska Dywizja Pancerna Ariete zdobyła sobie uzna- cza, że poddadzą się lub nie będą
ony wan e w in-
nie Rommla. wszelkie testy Morale (także te wyk
są karą -2: wojn a
Włosi często eksperymentowali z wariantami nych okolicznościach) obciążone
da ta nie doty -
swych maszyn, zastępując karabiny maszynowe dzia- już niewiele obchodzi Włochów. Zasa
oste k – fasz y-
łami i vice versa. Brytyjczycy nierzadko musieli mie- czy Czarnych Koszul i elitarnych jedn
ć walkę.
rzyć się z naprędce skleconymi czołgami, wyposażo- stowskie bojówki pragną kontynuowa
nymi w nietypowy sprzęt.

210
Carro Commando M41 (’41) Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 4/8;
Wytrzymałość: 16/15/14 (5/4/3); Załoga: 2
Carro Commando M41 miał w zamyśle być czoł-
(dowódca, kierowca)
giem dowodzenia jednostek Semovente. Wcześniejsze
Uwagi: Gąsienice, ciężki pancerz
modele wyposażone były w dwa KMy Breda M38 za-
Uzbrojenie:
miast cięższego M31 (224 pociski).
• 1 x Wieżyczka z działem OPL Breda M35 (296
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 4/8;
pocisków)
Wytrzymałość: 15/14/14 (4/3/3); Załoga: 5
• 1 x Nieruchomy KM Breda M38 (1560 pocisków)
(dowódca, strzelec, kierowca, drugi kierowca)
Uwagi: Gąsienice, Ciężki Pancerz M13/40
Uzbrojenie:
Włoskie dywizje pancerne w Afryce Północnej
• Wieżyczka: KM Breda M31 (420 pocisków)
polegały na M13, ale ich nitowany pancerz nie mógł
Fiat 626 (’39) stanowić przeszkody dla brytyjskich dział. M14/41
(’41) późniejszy wariant, miał lepszy silnik (zwiększ
Fiat 626 był solidnym transportowcem, wykorzy-
Przysp. o +1).
stywanym przez Włochów do transportu oddziałów
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 4/8;
na wszystkich frontach.
Wytrzymałość: 18/16/16 (6/4/4); Załoga: 4
Rodzaj: Transport; Przysp./Maks. Prędkość:
(dowódca, kierowca, drugi kierowca, strzelec)
10/25; Wytrzymałość: 12 (1); Załoga: 1+17
Uwagi: Gąsienice, ciężki pancerz
Uwagi: –
Uzbrojenie:
Uzbrojenie: –
• Wieżyczka 47L32 (PO 40, PP 25)
Tankietka L3/33 (’33) • 4 x KM Breda M38: 1 współosiowy, 2 w sponso-
Ten lekki czołg był koniem roboczym przed nach, 1 przy włazie dowódcy (1560 pocisków)
wdrożeniem do produkcji L3/35. Nadal stosowano Moto Guzzi Alce (’38)
go szeroko podczas wojny.
Typowy motocykl wykorzystywany przez Wło-
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 4/7;
chów. W ’43 ulepszono go do Super Alce – dodając
Wytrzymałość: 11/11/11 (1/1/1); Załoga: 2
mocowany na kierownicy karabin Breda M31.
(dowódca, kierowca)
Rodzaj: Motocykl; Przysp./Maks. Prędkość:
Uwagi: Gąsienice, Nieruchomy karabin, Ciężki
15/40; Wytrzymałość: 8 (0); Załoga: 1
pancerz. Niektóre modele zamiast KMu stosowały
Uwagi: Otwarty
miotacz ognia (pojazdowy) z 30 strzałami.
Uzbrojenie: –
Uzbrojenie:
• Nieruchomy KM Breda M38 (1600 pocisków)
Tankietka L3/35 (’35)
L3/35 czy też Carro Veloce CV-35 była najlicz-
niejszą i najbardziej powszechną włoską tankietką,
ale nie odnosiła większych sukcesów z uwagi na lekki
pancerz i broń.
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 4/8;
Wytrzymałość: 12/11/11 (1/1/1); Załoga: 2
(dowódca, kierowca)
Uwagi: Gąsienice, Nieruchomy karabin, ciężki
pancerz. Niektóre modele zamiast KMów
stosowały miotacz ognia (pojazdowy) z 30
strzałami.
Uzbrojenie:
• 2 x Nieruchomy KM Breda M38 (3200 pocisków)
L6/40
Italiańcy opancerzali M13 samodzielni
Lekki czołg używany jako podstawowy wraz z Se- e. Ten
czołg mógł wytrzymać ogień Angoli,
movente 47/32 (na bazie konstrukcji L6/40) na Fron- ale
jankeskie czołgi były gorsze.
cie Wschodnim.

211
 P40 (’43) Włoskie samoloty
Jedyny włoski ciężki czołg. Wspomógł walki
Samoloty Regia Aeronautica (Królewskich Sił Po-
Niemców we Włoszech jako Pz P40 737 (i).
wietrznych) uważano za jedne z najlepszych projektów
Rodzaj: Czołg; Przysp./Maks. Prędkość: 4/8;
wczesnej wojny. Włoscy piloci zdobywali doświadcze-
Wytrzymałość: 21/15/15 (9/3/3); Załoga: 3
nie w Hiszpańskiej Wojnie Domowej oraz w północ-
(dowódca, kierowca, strzelec)
noafrykańskich i śródziemnomorskich kampaniach II
Uwagi: Gąsienice, Ciężki Pancerz, pochylony pancerz
Wojny. Jednak produkcja włoskich samolotów była
(-2 z przodu).
poważnie ograniczana i nie powstało ich więcej niż 10
Uzbrojenie:
000 – stosowano przestarzałe metody produkcji, bra-
• Wieżyczka 47L34 (PO 40, PP 25)
kowało części zamiennych, paliwa i surowców. Włosi
• 2 x KM Breda M38 na burcie (500 pocisków)
wykorzystywali też niemieckie samoloty, zwłaszcza
Semovente 47/23 (’42) sztukasy.
Lekkie samobieżne działo oparte o konstrukcję B.R.20 Cicogna (’36)
L6/40.
Ten samolot wykorzystywano w Afryce Północnej
Rodzaj: Samobieżne działo; Przysp./Maks.
jako bombowiec i transportowiec. Gdy wprowadzono
Prędkość: 2.5/9; Wytrzymałość: 16/15/14
go w ’36, był pierwszym metalowym bombowcem, być
(5/4/3); Załoga: 3 (dowódca, strzelec, kierowca)
może pierwszym nowoczesnym bombowcem swych
Uwagi: Nieruchome działo, Ciężki Pancerz, Gąsienice
czasów – ale pod koniec wojny był już przestarzały.
Uzbrojenie:
Przysp./Maks. Prędkość: 10/90; Silniki: 2;
• Cannone da 47/32 (PO 64, PPC 6)
Wznoszenie: 10; Wytrzymałość: 13 (2);
• KM Breda M38 w jarzmie obrotowym (1104 po-
Zwrotność: -2; Zasięg: 1240 km; Załoga: 5
ciski)
(pilot, drugi pilot, bombardier, 2 strzelców)
Semovente 75/18 (’42) Uwagi: –
Uzbrojenie: Dziób: 1 KM 7,92mm (jak 8mm);
To samobieżne działo artyleryjskie służące zarów-
u spodu włazu bombowego: 1 KM 7,92mm (jak
no jako wsparcie ogniowe, jak i przy zwalczaniu czoł-
8mm); ogon: 1 KM .50 (13mm, krótki)
gów, oparte o konstrukcję M13/40. Późniejsze wersje
Bomby: Do 3500 funtów
korzystały z podstawy M14/41 (zwiększ Przyspiesze-
Warianty: B.R.20C zastąpił KM w dziobie
nie do 3).
działem 37mm. B.R.20bis był ulepszonym
Rodzaj: Samobieżne działo; Przysp./Maks.
bombowcem wprowadzonym później w wojnie,
Prędkość: 2.5/9; Wytrzymałość: 18/15/15
o wydajniejszym silniku – Przysp./Maks. Prędkość
(5/4/3); Załoga: 3 (dowódca, strzelec, kierowca)
rośnie do 12/96.
Uwagi: Nieruchome działo, Ciężki Pancerz, Gąsienice
Uzbrojenie: Breda BA.65 (’35)
• Nieruchoma haubica 75L18 (PO 34, PPC 10)
Metalowy jednopłatowiec z pojedynczym sil-
• KM Breda M38 w jarzmie obrotowym (1104 po-
nikiem. BA.65 był jedynym samolotem do ataku na
ciski)
cele naziemne, z którego Włosi regularnie korzystali
Semovente 105/25 (’43) – a i to w zasadzie tylko na froncie Północnej Afryki
i do roku ’39.
Największe samobieżne działo, Semovente
Przysp./Maks. Prędkość: 8/108; Silniki: 1;
105/25, uważano za jeden z najlepszych niszczycieli
Wznoszenie: 8; Wytrzymałość: 12 (1);
czołgów w wojnie.
Zwrotność: 0; Zasięg: 540 km; Załoga: 1
Rodzaj: Samobieżne działo/Niszczyciel czołgów;
Uwagi: Przeszklona kabina
Przysp./Maks. Prędkość: 2/8; Wytrzymałość:
Uzbrojenie: Skrzydła: 2 x KM 12.7mm, Skrzydła: 2 x
20/15/15 (8/3/3); Załoga: 3 (dowódca, strzelec,
KM 7,7mm (jak 8mm)
kierowca)
Bomby: Do 2200 funtów
Uwagi: Nieruchome działo, Ciężki Pancerz, Gąsienice
Uzbrojenie: C.A. 309 Ghibli (’37)
• Nieruchoma haubica 105L25 (PO 36, PPC 12)
Gdy Włosi rozpoczęli walki w Afryce Północnej,
• KM Breda M38 w jarzmie obrotowym (864 po-
Ghibli był już przestarzały. Wykorzystywano go do
ciski)
zwiadu lub czasem jako bombowiec.

212
Przysp./Maks. Prędkość: 10/54; Silniki: 2;
Wznoszenie: 10; Wytrzymałość: 12 (1);
Zwrotność: -2; Zasięg: 580 km; Załoga: 3
(pilot, drugi pilot, strzelec)
Uwagi: –
Uzbrojenie: Skrzydła: 2 x KM 7,92 mm (jak 8mm),
spodnia wieżyczka: 1 x KM 7,92 mm (jak 8mm)
Bomby: Do 800 funtów
CANT Z.1007 Alcione (’37)
„Zimorodek” był chyba najlepszym włoskim
bombowcem II Wojny, choć drewniane poszycie tego
trzysilnikowego samolotu sprawiało, że był podatny
na uszkodzenia.
Przysp./Maks. Prędkość: 10/108; Silniki: 3;
Wznoszenie: 10; Wytrzymałość: 12 (0);
Zwrotność: -2; Zasięg: 1780 km; Załoga: 5
(pilot, drugi pilot, bombardier/tylny strzelec/
nawigator, spodni strzelec/radiooperator, strzelec
środkowy/mechanik)
Uwagi: –
Uzbrojenie: Grzbietowa wieżyczka: 1 KM 12.7mm;
na spodzie: 1 KM 12.7mm; kadłub, lewa i prawa
strona: 2 x KM 7.7 mm
Bomby: Do 2650 funtów w dolnej komorze, do
2200 funtów podwieszanych pod skrzydłami
(zmniejszy to zasięg do 640 km)
Warianty: Poprzednia wersja (Z.1007) miała silniki
chłodzone wodą, 1 x KM 12,7 na grzbiecie i 1 x
KM 7,7 w spodnim tunelu. Z.1007 mógł utrzymać
tylko 1760 funtów i wycofano go z użytku w ’39,
zastępując go „Zimorodkiem”.
MC200 Saetta (’39)
Ten samolot stanowił podstawę Regia Aeronautica
w kampaniach w Afryce Północnej i w basenie Morza
Śródziemnego.
Przysp./Maks. Prędkość: 15/108; Silniki: 1;
Wznoszenie: 15; Wytrzymałość: 11 (0); Zwrot-
ność: +1; Zasięg: 870 km; Załoga: 1 (pilot)
Uwagi: Saetta ma otwarty kokpit.
Uzbrojenie: Dziób: 2x KM kal. .50 (13mm krótkie)
Bomby: Brak
Warianty: MC200CB wyposażono w funkcje
bombowca, z komorą mieszczącą do 700 funtów
bomb lub dodatkowe zbiorniki paliwa (co potraja
zasięg). MC 202 wyposażono w mocniejsze
skrzydła – co pozwoliło na zamontowanie tam 2
KMów 7,7mm.
M.C.205V Veltro (’43)
Veltro wyposażono w niemieckie silniki i był to
jeden z najlepszych włoskich myśliwców czasu wojny.
Jednak braki części i materiałów ograniczały ich pro-
dukcję, a późne wprowadzenie do wojny ograniczało
ich przydatność.
Przysp./Maks. Prędkość: 15/139; Silniki: 1;
Wznoszenie: 20; Wytrzymałość: 11 (2); Zwrot-
ność: +2; Zasięg: 900 km; Załoga: 1 (pilot)
Uwagi: Wtrysk wody
Uzbrojenie: Dziób: 2 x KM 12,7 (13mm krótkie);
skrzydła: 2 x KM 20mm (8mm)
Bomby: 2 x 350 funtów
Warianty: Wczesne modele Veltro były zwinniejsze
(Zwrotność +3), ale w skrzydłach umieszczono
KMy 7,7mm zamiast 20mm. Veltro MC 205N-
1 obmyślono jako myśliwiec wysokich pułapów,
umieszczając w kadłubie 4 KM 12,7mm i jedno
działko 20mm w dziobie. Później MC 205N-
2 Orione całkowicie zastąpił Veltro, będąc
uzbrojonym w 3 działa 20mm w kadłubie i 2 KM
12,7mm w dziobie.
Savoia-Marchetti SM.82 (’40)
SM.82 budowano w celu transportowania żołnierzy,
ale wykorzystywano go także jako ciężki bombowiec.
Przysp./Maks. Prędkość: 8/96; Silniki: 3;
Wznoszenie: 8; Wytrzymałość: 15 (2);
Zwrotność: -2; Zasięg: 3000 km; Załoga:
4 (pilot, drugi pilot, bombardier/strzelec,
obserwator/strzelec) + 40 żołnierzy
Uwagi: –
Uzbrojenie: Wieżyczka grzbietowa: 2x KM 12.7;
spodnie i boczne mocowania: 3 x KM 7,7mm
Bomby: Do 8800 funtów, zazwyczaj w poniższych
konfiguracjach: 4 x 800 kg, 8 x 500 kg, 8 x 250 kg,
27 x 50 lub 100 kg, 25 x 100 kg bomb kasetowych
(rzadko wykorzystywanych). Zrzut bomb
kasetowych zajmuje 2 Duże Wzorniki Wybuchu,
zadając 5k10 obrażeń (PP18, BC).
S-M 79 Sparviero (’36)
Ten trójsilnikowy bombowiec zwiadowczy wy-
korzystywany był w Afryce i w basenie Morza Śród-
ziemnego. Obserwator/bombardier usadowiony był
w spodniej gondoli samolotu. Sparviero mógł przeno-
sić dwie torpedy i uważano go za poważne zagrożenie
przeciwko okrętom.
Przysp./Maks. Prędkość: 15/108; Silniki: 3;
Wznoszenie: 10; Wytrzymałość: 14 (1); Zwrot-
ność: -2; Zasięg: 2000 km; Załoga: 6 (pilot, dru-
gi pilot, mechanik/strzelec, radiowiec, bombar-
dier, tylny strzelec)
Uwagi: Torpedy podwieszane zewnętrznie
Uzbrojenie: Dziób: 1x KM 20mm, grzbiet: 1 x KM
12.7mm; opcjonalnie: lewa i prawa strona kadłuba
2 x 7,7mm (13mm, krótki)
213
 Bomby: do 2600 funtów lub 2 torpedy powietrze-
woda
Warianty: Jak podano wyżej, niektóre SM79 miały dwa
KM 7,7mm zamontowane w portach w kadłubie.
Bardziej ekonomiczny, ale rzadziej używany model
SM79B był powolniejszy: zmniejsz P/MP do
8/100 ale zwiększ zasięg do 2670km. SM 79C
z bombowca stał się transportowcem dla ważnych
osób, gdy usunięto karabiny po bokach i na
grzbiecie, co zwiększyło miejsce wewnątrz. Powstał
też jeden wariant – zdalnie sterowana latająca
bomba, operowana z pokładu CANT Z.1007
lecącego obok – użyj zasad pilotów kamikaze, jeśli
ten samolot pojawi się w twojej grze.
Włoskie okręty
Włoskie okręty, choć nieźle zaprojektowane, mia-
ły jednak wiele wad. Mniejsze jednostki bojowe były
sprawne, ale większa część floty składała się z prze-
starzałych okrętów, nie mogących w pełni bronić się
przeciwko Royal Navy. Ponadto z powodu braku su-
rowców nowe okręty wodowano bardzo rzadko. Wło-
si nie mieli dostępu do nowoczesnej technologii, jak
radar czy sonar, musieli więc polegać na liczbie, a ich
taktyka polegała po prostu na rajdach na transporty na
Morzu Śródziemnym.
Ponadto Włosi nie mieli osobnej gałęzi lotnictwa
okrętowego. Zakładali, że Regia Marina będzie walczyła
wyłącznie na Morzu Śródziemnym, stąd też oficerowie
okrętowi polegaliby na wsparciu powietrznym z lądu.
To założenie okazało się jednak błędne, jako że Regia
Marina musiała często opuszczać włoską przestrzeń
powietrzną. W końcu, brak naturalnych źródeł ropy
sprawiał, że obszar operacyjny floty był ograniczony.
Jedyną przewagą, jaką Włosi mieli nad Royal Navy,
była przewaga liczebna: mieli do dyspozycji ponad
sześćdziesiąt niszczycieli, dziewiętnaście krążowni-
ków oraz armadę torpedowców i łodzi podwodnych.
Z drugiej strony jednak dysponowali jedynie sześcio-
ma pancernikami, z których cztery zostały wyposa-
żone w nowoczesne technologie na początku wojny.
Dwa krążowniki (Aquila, Sparivero) budowano pod-
czas wojny, ale nigdy ich nie ukończono.
Specjalna broń i zasady:
• Brak radaru: Okręty pozbawione radaru nie
otrzymują premii do wykrywania wrogich statków.
Tylko pancerniki, jak Conte di Cavour, i niektóre
krążowniki rozpoczęły korzystanie z radaru po ’40.
• 12” działa: Regia Marina korzystała z 12” dział
w krążownikach, traktuj je jako działa 14” przy
określaniu obrażeń.
214
• Pociski flarowe: Flary zapewniają premię +2 do
testów Wiedzy (Strategia) przy wykrywaniu wrogich
okrętów.
BB Conte di Cavour (’11)
Przysp./Maks. Prędkość: 2/12; Wytrzymałość: 96
(56); Załoga: 1200
Uwagi: Ciężki pancerz, 4 samoloty zwiadowcze
wyrzucane z katapulty
Uzbrojenie: 10 x 12” działa (4 wieżyczki), 12 x 5”
dział w 6 wieżyczkach
OPL: 4k6 (10 x 100, 15 x 37mm, 16 x 20mm)
CA Trento (’26)
Przysp./Maks. Prędkość: 2/12; Wytrzymałość: 50
(26); Załoga: 1000
Uwagi: Ciężki pancerz, 3 samoloty zwiadowcze
wyrzucane z katapulty, brak radaru
Uzbrojenie: 8 x 8” dział, 16 x 3.9” (jak 4”), 8 torped
i 2 wyrzutni
OPL: 3k6 (4 x 40 mm, 4 x 12.7mm, 24 x 20mm)
DD Aviere (IX ’37)
Przysp./Maks. Prędkość: 3/4; Wytrzymałość: 25
(0); Załoga: 44
Uwagi: Ciężki pancerz, brak radaru
Uzbrojenie: 4 x 5” dział w 2 wieżyczkach, 1 działo
flarowe 5”, 6 torped w 2 potrójnych wyrzutniach,
bomby głębinowe
OPL: 2k6 (12 x 13.2mm)
SUB Alagi (III ’37)
Przysp./Maks. Prędkość: 2/7 (1/3 pod wodą);
Wytrzymałość: 20 (0); Załoga: 46
Uwagi: Ciężki pancerz, maksymalna głębokość 400
stóp (120m)
Uzbrojenie: 12 torped (4 wyrzutnie na dziobie, 2 na
rufie), działo 5” na pokładzie
OPL: Brak
Losy Włoszech
chów już
Pod koniec 1943 wojna trwała dla Wło
walk i. Wło-
za długo i ich oddziały straciły wolę
, gdy król Vic-
chy poddały się we wrześniu 1943
Mus solin iemu i
tor Emmanuel III odebrał władzę
szec h stała się
aresztował go. Północna część Wło
ką Salò) kon-
marionetkową republiką (tzw. Republi
gdy południe
trolowaną przez Niemców, podczas
e zost ał później
przeszło na stronę aliantów. Il Duc
oczę ło wielką
uwolniony przez Niemców, co rozp
jącą aż do ostat-
wojnę domową we Włoszech, trwa
schw ytał i zabił
nich dni II wojny, gdy ruch oporu
Mussoliniego 28 kwietnia 1945.
 Broń ręczna żołnierzy włoskich
Min.
Broń/kaliber Zasięg Obrażenia SzS Waga Strzały Uwagi
Si
Pistolety
Beretta M1934 (.38) 12/24/48 2k6 1 2.25 8O – Dublet
Bodeo M1889 12/24/48 2k6 1 2 6C – Rewolwer
(10,35mm)
Pistolet maszynowy
Beretta M38 (9mm) 15/30/60 2k6 3 7 30D – PP1, Automat
Karabiny
Carcano M91 (6,5mm) 24/48/96 2k6+1 1 8 6Ł k6 PP 1, Nieporęczny
Carcano M91 (6,5mm) 20/40/80 2k6+1 1 7 6Ł k6 Dublet, zazwyczaj
karabinek bagnet
Carcano M38 krótko- 24/48/96 2k8 1 7 6Ł k6 PP 2, Dublet
lufowy (7,35 mm)
Karabiny maszynowe
Breda M30 24/48/96 2k6+1 3 20 20Ł k8 PP1, Automat, Nie-
poręczny
Breda M38 (8 mm) 30/60/120 2k8 3 35 50P – PP 2, Automat, sta-
cjonarny
Breda M31 (13,22 mm) 50/100/200 2k8 3 40 50P – PP3, Automat, sta-
cjonarny, BC
* Typ magazynka/podajnika amunicji oznaczyliśmy literami: P – Pas, C – Cylinder, O – Odłączany magazynek (w tym bęben-
ki), M – wewnętrzny magazynek, Ł – Łódka nabojowa (nie można przeładować dopóki nie wystrzela się wszystkich nabojów).
Specjalna broń żołnierzy włoskich
Obraże- Min.
Rodzaj Zasięg SzS Waga Wzornik Uwagi
nia Si
Moździerze
Brixia Model 35* 50/75/150 2k8+1 1 34 Średni – PP1, Stacjonarny, BC
Mortaio da 81/14 M35** 75/100/200 4k8 1 131 Średni – PP1, Stacjonarny, BC
Granaty
SRC M35 5/10/20 3k6-2 – 2 Średni – Zapalnik uderzeniowy
Miotacze ognia
M35 Stożek 2k10 1 60 Stożek k8 Ignoruje pancerz,
Broń Ciężka
* Minimalny zasięg 30 ** Minimalny zasięg 50
Włoska broń przeciwlotnicza i przeciwpancerna
Obrażenia PP Wzornik
Rodzaj Zasięg SzS Przeładowanie Uwagi
PP PO PP PO PB
Cannone da 60/120/240 3k10 3k8 5 3 1 Średni 1 akcja BC,
47/32 5 os. załogi.
Cannone da 75/150/300 4k10 3k8 13 3 1 Średni 1 akcja BC, osłona,
75/32 M37 6 os. załogi
Cannone da 75/150/300 4k10 4k8 21 8 1 Średni 1 akcja BC, 7 os. za-
90/53 łogi
Cannone da 80/160/320 – 4k8 – 3 1 Średni 1 akcja BC, osłona,
105/28 7 os. załogi
Breda M35 50/100/200 3k8 – 3 – 3 – – Auto, BC,
AA 3 os. zał.

215
 Włoska broń czołgowa
Obrażenia PP Wzornik Przeładowa-
Rodzaj Zasięg SzS Uwagi
PP PO PP PO PB nie
20mm 50/100/200 3k8 - 3 - 3 BC
47L32 60/120/240 3k10 3k8 5 3 1 Średni 1 akcja BC
75L48 75/150/300 4k10+1 3k8 15 5 1 Średni 1 akcja BC
Włoskie haubice
Obrażenia PP Wzornik Przeładowa-
Rodzaj Zasięg SzS Uwagi
PO PPAC PO PPAC PB nie
75L18 75/150/300 4k10 4k10 5 7 1 Średni 1 akcja BC
105L25 100/200/400 5k8 5k10 8 20 1 Duży 2 akcje BC
210L25 150/300/600 5k10 5k10 8 20 1 Duży 2 akcje BC
Włoskie stopnie wojskowe
Regio Escercito Regia Marina Regia Aeronautica
Stopień
(Armia) (Marynarka) (Lotnictwo)
Szeregowi
E-1 Soldato Comune Seconda Classe Aviere
E-2 Caporale Comune Prima Classe Aviere Scelto
E-3 Caporale Maggiore Sottocapo Primo Aviere
E-4 Caporale Maggiore Scelto Sottocapo Terza Classe Aviere Capo
Caporale Maggio Capo Sottocapo Seconda Classe
Caporale Maggiore Cap Scelto Sottocapo Prima Classe.
Podoficerowie
E-5 Sergente Sergente Sergente
E-6 Sergente Maggiore Secondo Capo Sergente Maggiore
E-7 Sergente Maggiore Capo Capo Terza Classe Maresciallo Terza Classe
E-8 Maresciallo Capo Seconda Classe Maresciallo Seconda Classe
Maresciallo Oridario
E-9 Maresciallo Capo Capo Prima Classe Maresciallo Prima Classe
Primo Maresciallo
Primo Maresciallo Luogote-
nente
Oficerowie
O-1 Sottotenente Guardiamarina Sottotenente
O-2 Tenente Sottotenente di Vasallo Sottotenente
Primo Tenente
O-3 Capitano Tenente di Vascello Capitano
Primo Capitano
O-4 Maggiore Capo di Corvetta Maggiore
O-5 Tenente Colonello Capo di Fregata Tenente Colonello
O-6 Colonello Capitano di Vascello Colonello
Generałowie
O-7 Generale di Brigata Contrammiraglio Generale di Brigata
O-8 Generale di Divisione Ammiraglio di Divisione Generale di Divisione
O-9 Generale di Corpo di Armata Ammiraglio di Squadra Generale di Squadra
O-10 Generale di Armata Ammiraglio di Armata Generale di Armata
Maresciallo dell’Italia Maresciallo dell‘Impero Maresciallo dell’Aria

216
 Rozdział dziesiąty:
bestie Niesamowitej Wojny
Bóg opuścił swe sługi. Szatan panuje na ziemi.
– Joseph Goebbels, nagrania radia Werwolf
Potworności drugiej wojny światowej nietrudno
było znaleźć. Objawiają się w okrucieństwie wojny
i w sercach ludzi, którym rozkazano zabijać swych
bliźnich. W świecie Niesamowitych Wojen ta nienawiść
i agresja przybiera fizyczną postać. Wiele potworów
napotkanych przez bohaterów jest tworami Osi ma-
jącymi zabijać aliantów, ale znacznie więcej powstaje
spontanicznie przez mroczną energię wojny.
Tworząc nowych potwornych przeciwników dla
twoich bohaterów, nie zapominaj o istotach wypełza-
jących z ciemności we własnym imieniu. Okultyści Osi
tworzą wiele sług, ale potrafią tylko naginać do swych
potrzeb mroczne siły – nie potrafią ich sami tworzyć.
Większość potworów powinna być jedyna w swo-
im rodzaju, jak szczurzy stwór opisany w kampanii
Rattenkrieg (str. 181) albo upiór nieszczęśnika zaplą-
tanego w deliryczne szaleństwo.
Wierzenia ludowe często są punktem skupienia
mrocznych mocy. Wiele mitycznych stworów może
być bardzo potężnych, jak adaro czy wiedźmy – ku-
mulują setki czy nawet tysiące lat strachu, a miliony
wierzących w nie istot nadały im kształty.
Marszałkowie Gry mogą przejrzeć też inne set-
tingi i książki w poszukiwaniu potworów, ale warto
nadać im nieco realistyczny sznyt Niesamowitej Wojny.
Na przykład statystyki goblina ze świata fantasy pozo-
staną niezmienione, ale sam stwór będzie mroczniej-
szy i powróci do swoich korzeni jako porywacz dzieci.
Zniszczenie gniazda goblinów nękających małe mia-
steczko – podczas gdy bohaterowie muszą odpierać
niemiecką ofensywę – jest dobrym przykładem takiej
integracji.
Adaro
Mieszkańcy Wysp Salomona od dawna wierzą
w istnienie adaro – rasy złośliwych morskich duchów
karmiących się ludzkim mięsem. Adaro mierzą sobie
około dwóch metrów wzrostu, a ich skóra jest szorst-
ka jak u rekina. Choć ich twarze i tors są humanoidal-
ne, mają jednak czarne oczy rekinów, a zamiast stóp
płetwy. Z czaszki wyrasta im róg jak u narwala, a z ple-
ców – trójkątna płetwa.
Adaro gnieżdżą się w wyszukanych koralowych
pałacach w lagunach i zatokach, ozdobionych łupami
zabranymi z wraków czy skradzionymi z przybrzeż-
nych osad. Adaro to okrutne istoty, które napadają na
osady i małe łodzie – chyba że mieszkańcy składać im
będą ofiary.
Obszar działania: PAC, CBI
Cechy: Duch k10, Siła k10, Spryt k8, Wigor k12,
Zręczność k8
Umiejętności: Pływanie k12, Spostrzegawczość k8,
Walka k8, Zastraszanie k10
Tempo: 6, Obrona: 6, Wytrzymałość: 9
Zdolności specjalne:
• Nawałnica ciosów: Adaro mogą wykonać dwa
ataki bez kar.
• Rozmiar +1: Adaro są nieco większe od ludzi.
• Słabość (Słodka woda): Jeśli adaro zostanie za-
nurzony w słodkiej wodzie, musi zdać test Wigoru
z karą -2 w każdej rundzie albo odniesie poziom
Wyczerpania. Jeśli będzie Wyeliminowany, straci
przytomność i zdechnie 1k6 minut potem.
• Szarża: Adaro rozpoczyna walkę, płynąc w stro-
nę przeciwnika z pełną prędkością. Jeśli poruszy się
o przynajmniej 6” w linii prostej, dodaje +2 do testu
Walki i zadaje Si+k10 obrażeń.
• Szpony/Róg: Si+k6
• Wezwanie rekinów: Raz na dzień adaro może
wezwać 1k3 rekinów ludojadów. Pojawią się w na-
stępnej rundzie.
• Wodny: Adaro żyją w wodzie, choć mogą swo-
bodnie działać na lądzie. Pływają z pełnym Tem-
pem i oddychają tak w wodzie, jak i w powietrzu.
Dodają +2 do ataków przeciwko istotom nie oddy-
chającym pod wodą.
Blemmjowie
Blemmjowie są rasą wojowniczych humanoidów
zamieszkujących pustkowia miedzy Nilem a Morzem
Czerwonym, zwłaszcza w Sudanie i południowym Egip-
217
 cie. To ciemnoskóre, zgrabne, człekokształtne istoty, ale
łatwo je odróżnić od ludzi – a to dzięki brakowi głowy.
Ich oczy i usta osadzone są w klatce piersiowej, a kępki
rozczochranych włosów porastają ich barki.
Blemmjowie rzadko kiedy bezpośrednio ścierają
się z wrogiem, wolą szybkie napady z zaskoczenia pod
osłoną nocy. Są szybcy i zwinni, ale w bitwie dosiadają
wielbłądów. Są prymitywni: noszą tylko skóry zwie-
rząt, walczą włóczniami, mieczami i łukami z zatru-
tymi strzałami. To nomadzi żyjący w plemionach, ale
niektórzy z nich wycofali się do jaskiń na pustyni.
Obszar działania: Afryka Północna
Cechy: Duch k6, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k8
Umiejętności: Skradanie k6, Spostrzegawczość k6,
Strzelanie k10, Walka k6
Tempo: 6, Obrona: 5, Wytrzymałość: 5
Sprzęt: Łuk (Zasięg 12/24/48, Obrażenia 2k6),
miecz (Si+k8) lub włócznia (Si+k6, Odległość 1,
Obrona +1)
Zdolności specjalne:
• Słabość (Brak głowy): Blemmjowie nie mogą
się rozglądać. Ponoszą karę -2 do testów Obrony
i Spostrzegawczości względem osób atakujących
lub zbliżających się z boków lub od tyłu.
• Widzenie w słabym świetle: Blemmjowie igno-
rują kary za mrok i półmrok.
• Zabójcza precyzja: Przebicie w teście Strzelania
oznacza, że blemmjowie trafiają w najmniej opance-
rzoną część ciała celu.
Brutal
W ciągłym pędzie ku stworzeniu super-żołnierza
nazistowscy uczeni połączyli swe szalone teorie z plu-
gawą magią run, by stworzyć brutali. Te potwory to
ludzie, których „wewnętrzna bestia” została wyrwa-
na na zewnątrz dzięki narkotykom i magii krwi. Taka
transformacja zwiększa ich siłę i agresję, ale zmniejsza
inteligencję. Transformacja jest fizyczna – brutalom
wyrastają szpony i ostre zęby, mięśnie rosną, a twarze
stają się bardziej diaboliczne.
Brutale są stosunkowo powszechne wśród sług na-
zistów. Jasne, to nadal rzadkie istoty, ale nie aż tak jak
Wehrwolfy. Wtajemniczeni niemieccy dowódcy wysyłają
ich do walki zamiast tradycyjnych żołnierzy, by przerazić
i zaniepokoić wrogów, zanim na teren nie wyśle się tra-
dycyjnych wojsk.
Obszar działania: Obszary operacyjne Niemców
Cechy: Duch k8, Siła k10, Spryt k4, Wigor k10,
Zręczność k6
Umiejętności: Rzucanie k6, Skradanie k6,
Spostrzegawczość k4, Strzelanie k6, Walka k8,
Zastraszanie k8
218
Tempo: 6, Obrona: 6, Wytrzymałość: 9
Sprzęt: Kar 98K (Zasięg 24/48/96, Obrażenia 2k8,
PP2), 24 rundy amunicji, 1 granat stielhandgranate
24 (Zasięg 5/10/20, Obr. 3k6-2, ŚWW), bagnet
(Si+k4)
Zdolności specjalne:
• Rozmiar +2: Brutale są więksi niż normalni lu-
dzie i bardziej umięśnieni.
Dama dagenda
Dama dagenda to leśne duchy zamieszkujące dżun-
gle Nowej Gwinei. Na ogół unikają kontaktu z istotami
ludzkimi, ale potrafią naśladować ludzkie głosy i mowę
z niemal idealną dokładnością. Korzystają z tej zdolno-
ści, by napadać na ludzi wkraczających na ich terytorium.
Mierzą sobie około metra pięćdziesiąt wzrostu
i mają ciemnobrunatną skórę. Wydaje się, że noszą
maski z gliny i wikliny zakrywające ich głowy, ale nikt,
kto widział ich twarze, nie przeżył. Dama rzadko kiedy
bezpośrednio atakują, wolą po prostu dotykać intru-
zów, gdy ci mijają ich drzewa, w ten sposób zarażając
ich masą wrzodów.
Obszar działania: PTO (Nowa Gwinea, Wyspy
Salomona, Indonezja)
Cechy: Duch k8, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k10
Umiejętności: Przekonywanie k12, Skradanie k12,
Spostrzegawczość k10, Walka k4, Wyśmiewanie
k10
Tempo: 6, Obrona: 4, Wytrzymałość: 5
Zdolności specjalne:
• Dotyk owrzodzenia: Wykonując udany atak
dotknięciem, Dama dagenda powoduje bolesne, za-
ropiałe wrzody. Ofiara musi wykonać test Wigoru –
porażka oznacza, że w 1k4 godzin pojawią się u niej
wrzody, powodując poziom Wyczerpania. Drugie
dotknięcie spowoduje drugi poziom Wyczerpania,
ale dalsze nie mają dodatkowych efektów. Wrzody
znikną po 48 godzinach, wraz z Wyczerpaniem. Za-
bicie istoty, która spowodowała owrzodzenie, spra-
wi, że postać ozdrowieje.
• Drzewny krok: Dama dagenda może fizycznie zespo-
lić się z drzewem i teleportować się do innego drzewa
w zasięgu 100”. W rundzie, w której korzystają z tej
mocy, nie mogą podejmować żadnych innych akcji.
• Mimikra: Dama dagenda potrafią naśladować każ-
dy dźwięk, który usłyszeli, zdając test Sprytu. W po-
łączeniu z wysokimi umiejętnościami Wyśmiewania
i Przekonywania wykorzystują to, by zwabiać ofiary
w zasadzki.
• Ugryzienie: Si+k4
• Widzenie w ciemności: Dama dagenda ignorują
kary za ciemność.
 Der Einzelgänger – Samotny
Wilk
24 lipca 1942 podczas ataku na konwój na wybrze-
żu Nowej Fundlandii bomby głębinowe kanadyjskie-
go niszczyciela HMCS St. Croix zatopiły łódź U-90.
Rozczarowani przedwczesną, haniebną śmiercią, kapi-
tan i załoga błagali o więcej czasu.
Ich mroczne przedśmiertne modlitwy zostały wy-
słuchane.
Co 24 dni na 24 godziny Einzelgänger szuka ofiar.
Krąży tylko nocami, tylko na obszarze niesławnej
Czarnej Jamy – obszaru na Północno-zachodnim
Atlantyku, nie chronionego przez samoloty i łodzie
podwodne aliantów. Jego ulubionym celem są Kana-
dyjczycy, choć każdy konwój może zostać przezeń
zaatakowany.
Obszar działania: Ocean Atlantycki (Czarna Jama)
Przysp./Maks. Prędkość: 6/36; Wytrzymałość: 15
(3); Załoga: 0
Uwaga: Einzelgänger rzuca k12, gdy wymagany jest
test Żeglowania.
Zdolności specjalne:
• Bezcielesny: Samotny Wilk jest bezcielesny i nie
da się go zranić bronią konwencjonalną (ale zobacz
poniżej).
• Przerażający -2: Każdy, kto usłyszy jęki gniecio-
nego metalu wydawane przez okręt, musi zdać test
Strachu.
• Słabość (Błogosławiona broń): Oręż pobłogo-
sławiony przez kapelana w ciągu ostatnich 24 go-
dzin może zranić Einzelgängera. Takie obrażenia nie
są jednak stałe, a łódź podwodna powróci w ciągu
następnej nocy.
• Słabość (Bomby głębinowe): Istnieją dwa
sposoby, by permanentnie zniszczyć nawiedzoną
łódź podwodną. Pierwszym jest bomba głębino-
wa pobłogosławiona przez kapelana – zada wtedy
podwójne obrażenia, ignorując pancerz potwora.
Drugim jest zniszczenie kapitana – topielca (zobacz
Zombie, str. 234) posiadającego zdolność specjalną
Bezcielesny.
• Słabość (Taranowanie): Upiorna łódź podwod-
na przybiera materialną postać tuż przed uderze-
niem o kadłub wroga. W tym czasie może odnieść
obrażenia od normalnej broni (przynajmniej na ja-
kiś czas).
• Taranowanie: Einzelgänger podąża za swym ce-
lem, by przygotować go do staranowania. Jeśli ude-
rzy w cel, zadaje mu 6k12 obrażeń. Jeśli to nie zatopi
okrętu, Samotny Wilk ponownie stanie się bezcieles-
ny i przygotuje kolejny atak 2k6 rund później.
Gargulec
Te stworzenia czasem wyskakują ze swych postu-
mentów, zasypując ludzi kamieniami i rumowiskami,
gdy wyrywają się z betonowych kajdan. Może to ciągłe
bombardowania średniowiecznych budowli będących
pod ich opieką powołały te potwory do życia.
Obszar działania: FZ
Cechy: Duch k6, Siła k12, Spryt k4, Wigor k10,
Zręczność k8
Umiejętności: Skradanie k8, Spostrzegawczość k6,
Walka k10, Zastraszanie k8
Tempo: 4, Obrona: 7, Wytrzymałość: 9 (2)
Zdolności specjalne:
• Kamuflaż: Gargulce otrzymują +2 do testów Skra-
dania się w kamienistym terenie z uwagi na barwę.
• Latający: Gargulce mają Tempo lotu 8”, Przy-
spieszenie 4”, zaś w walce powietrznej traktuj je,
jakby miały Przyspieszenie/Maksymalną Prędkość
25/200.
• Pancerz +2: Kamienna skóra.
• Ugryzienie/Szpony: Si+k6
Ghule
Ghule to starożytna rasa trupojadów występu-
jąca głównie w Afryce Północnej i na Środkowym
Wschodzie. Przypominają ludzi, ale są chude, o beżo-
wej skórze, białych włosach oraz ostrych paznokciach
i zębach. Ghule częściej występują w pobliżu cmen-
tarzy, ale od rozpoczęcia wojny niektóre z nich stały
się nomadami, podążając za operującymi w pobliżu
żołnierzami. Po bitwie ucztują na poległych w nocy.
Wolą żywić się padliną i ukrywać się w cieniach, ale
gdy brakuje im żywności lub gdy ich obecność może
zostać odkryta, atakują bez wahania.
Ghule zazwyczaj polują w małych stadach, najwięk-
sze liczą sobie kilkanaście osobników. Czasem porywają
ludzi, by „rozmnożyć się”, przemieniając ich w ghule,
by nadrobić straty dla stada. Takie stadka zazwyczaj do-
wodzone są przez wrednego osobnika – Figurę.
Obszar działania: Dowolny
Cechy: Duch k6, Siła k8, Spryt k6, Wigor k8,
Zręczność k8
Umiejętności: Skradanie k10, Spostrzegawczość k8,
Walka k8
Tempo: 6, Obrona: 6, Wytrzymałość: 6
Zdolności specjalne:
• Cichy jak śmierć: Ghule mogą utrzymać się
w miejscu, nie powodując nawet najdrobniejszych
drgań; zyskują premię +2, ukrywając się.
• Nawałnica ciosów: Ghule w każdej rundzie
mogą wykonać dwa ataki bez kar.
219
 • Przerażający: Każdy, kto zobaczy ghula, musi
zdać test Strachu.
• Regeneracja (Powolna): Ghule rzucają na zdro-
wienie raz na dzień.
• Ugryzienie/Szpony: Si+k4
• Zaraza: Jeśli człowiek spożyje mięso ghula, sam
przemieni się w takiego potwora – niezależnie od
tego, czy spożył je bezwiednie, czy też został do
tego zmuszony. Każdy, kto skosztuje mięsa ghula,
musi natychmiast zdać test Wigoru z karą -2. Po-
rażka oznacza, że został zarażony i w ciągu najbliż-
szych 2k6 nocy na zawsze stanie się ghulem. Przebi-
cie w teście oznacza, że bohater na stałe uodpornił
się na przemianę w ghula, a co więcej od teraz wy-
konuje naturalne testy zdrowienia co dwa dni (a nie
co pięć). Aha, nawet jeśli bohater uniknął przemia-
ny, zyskuje zawadę Nawyk – woli gnijące mięso od
świeżego.
Glon ludojad
Te stwory to kolonie wodorostów obdarzone
okrutną inteligencją i umiejętnością przemieszczania
się. Ich oczy płoną czerwienią niczym ognie piekiel-
ne, zaś z wilgotnego cielska wciąż wypełzają rozdęte
białe kraby i inne obce, przerażające stwory z głębin.
Glony ludojady powstają, gdy dobrzy ludzie polegli
wśród wodorostów – wtedy pożerają ich ciała i rusza-
ją, spragnione coraz to nowych ofiar.
Obszar występowania: Każdy ocean, w którym są
wodorosty.
Cechy: Duch k8, Siła k10, Spryt k4, Wigor k8,
Zręczność k10
Umiejętności: Pływanie k8, Skradanie k8,
Spostrzegawczość k6, Walka k8, Wspinaczka k6,
Zastraszanie k6
Tempo: 4, Obrona: 6, Wytrzymałość: 6
Zdolności specjalne:
• Macka: Si+k4 (w wodorosty wplątane są ostre
fragmenty rybich ości lub metalowych odłamków)
• Nawałnica ciosów: Glon ludojad może zaatako-
wać dwukrotnie w rundzie bez kar.
• Odporny (Ogień): Ataki oparte o ogień nie za-
dają obrażeń ich oślizgłym cielskom.
• Przerażający -4: W czarnych, oślizgłych ciel-
skach splątanych glonów często można odkryć gni-
jące ryby i dziwniejsze stworzenia, a ich oczy lśnią
obcym, czerwonym blaskiem.
• Rój: Gdy glon zginie, białe kraby wewnątrz wyrwą
się na zewnątrz, stając się małym rojem, aby mścić
się na zabójcach stworzenia.
• Smród: Te stwory cuchną gnijącymi szczątkami
zwierząt i roślin morskich, a obłażą je nienaturalne
skorupiaki. Każdy, kto przebywa w pobliżu glona,
220
musi w każdej rundzie zdać test Wigoru lub wymio-
ty i nudności sprawią, że będzie w Szoku.
• Wodny: Porusza się z pełnym Tempem pod
wodą. Dodaje +2 do ataków przeciwko wrogom
spoza środowiska wodnego.
Gremlin
Gremliny to niewielkie, zielone istoty humano-
idalne, uwielbiające sabotować działanie dowolnej
maszynerii. Widywano je, jak rozrabiały na tankow-
cach, ale z jakiegoś powodu fascynują je samoloty i to
właśnie na nich skupiają swą uwagę, szkodząc obu
stronom. Istnieją wyłącznie, by rozrabiać w urządze-
niach mechanicznych. Zazwyczaj przybierają postać
bezcielesnych duchów, co pozwala im na zamieszki-
wanie samolotów, broni, czołgów i tym podobnych.
Gdy manifestują się fizycznie, przybierają postać ma-
łych zielonych ludzików, o komicznie wielkich uszach
i wielkich pazurach – bynajmniej nie komicznych.
Obszar działania: Dowolny
Cechy: Duch k8, Siła k4, Spryt k8, Wigor k6,
Zręczność k10
Umiejętności: Skradanie k10, Spostrzegawczość k8,
Walka k6, Wyśmiewanie k8
Tempo: 6, Obrona: 5, Wytrzymałość: 4
Zdolności specjalne:
• Eteryczny: Zazwyczaj gremliny są bezcielesne
i niewidzialne, ale można je zmusić, by przybrały
fizyczną postać (patrz niżej). W eterycznym stanie
mogą korzystać z mocy Pech, ale nie mogą wpły-
wać na materialny świat w inny spo-
sób; z drugiej strony nie da się ich
skrzywdzić (nawet magią).
• Pech: Gremliny zamieszkują urzą-
dzenia mechaniczne (jak samoloty,
miotacze ognia czy czołgi). Pierw-
szym znakiem ich obecności są
drobne problemy – luźne
śruby, luźne cyngle czy
blokujące się drzwi ko-
mory bombowej. Jeśli
gremlinów się nie
przepędzi, w końcu
spowodują praw-
dziwą katastrofę,
w której urządzenie zosta-
nie całkowicie zrujnowane.
Jeśli naprawa jest w ogóle
możliwa, wymaga co naj-
mniej całego dnia i testu
Reperowania z karą -2…
zakładając, że załoga
przeżyła katastrofę.
 • Rozmiar -1: Gremliny są małe jak dzieci i równie
psotne.
• Słabość (Naprawy): Jeśli kapłan pobłogosła-
wi opętane urządzenie, jeden z bohaterów może
wykonać test Reperowania -4. Sukces oznacza, że
gremlin musi na 2k6 rund przybrać fizyczną postać.
Można je wtedy skrzywdzić, ale nie mogą oddalić
się o dalej niż 3 metry od opętanego urządzenia.
Gremlina można spróbować przegnać tylko raz co
siedem dni.
• Szpony: Si+k4
Hako-iri
Kuromaku udało się wyekstrahować ludzkie móz-
gi wraz z rdzeniami kręgowymi pojmanych więźniów
(są wiwisekcjonowani bez znieczulenia) i podłączyć je
do specjalnych pojemników – opancerzonych skrzy-
nek wypełnionych płynami balsamującymi i chro-
nionych tajemnymi runami. Mózgi hako-iri następnie
można podłączyć do odpowiednio zmodyfikowanych
pojazdów, głównie czołgów, czasem samolotów. Po-
jazdy wymagające licznej załogi, jak czołgi, wyposaża
się w automatycznie przeładowujące się działa i inny
sprzęt pozwalający hako-iri na pełną kontrolę.
Kontrola to za dużo powiedziane – ludzki umysł
nie może znieść procesu przemiany w hako-iri i staje
się obłąkany. Hako-iri w bitwie szarżują po prostu na-
przód, pragnąc zostać zniszczone, albo ślepo atakują
wszystko wokół. Pozbawione są instynktów samoza-
chowawczych.
Jeśli pojazd kontrolowany przez hako-iri zostanie
wyłączony albo sam mózg zostanie trafiony, specjal-
ny ładunek termitowy wybucha, co sprawia, że mózg
i jego pojemnik przetapiają się w żużel. Pojazdy wy-
posażone w mózgi to zazwyczaj lekki czołg Model 95
Ha-Go lub myśliwiec Mitsubishi A6M Zero. Statystyki
dotyczą samego mózgu, nie pojazdu.
Obszar działania: Obszary działań Japończyków
Cechy: Duch k8, Siła –, Spryt k6, Wigor k8, Zręczność
k8 (patrz niżej)
Umiejętności: Pilotowanie k10, Prowadzenie k10,
Spostrzegawczość k8, Strzelanie k10
Sprzęt: Zazwyczaj czołg Model 95 Ha-Go lub
Mitsubishi A6M Zero
Tempo: –, Obrona: 0, Wytrzymałość: 15 (patrz
niżej)
Zdolności specjalne:
• Mózg w słoju: Hako-iri to mózg w nieruchomym
słoju. Nie może poruszać się, walczyć ani działać
w żaden inny sposób, jeśli nie jest podłączony do
pojazdu. Jeśli musi wykonać test Zręczności, prowa-
dząc lub pilotując, traktuj jego kość jako k8.
• Pojemnik: Pojemnik ma Wytrzymałość 15; jeśli
otrzyma Ranę, mózg natychmiast umiera.
• Samozniszczenie: Jeśli pojazd hako-iri zostanie
zniszczony lub unieruchomiony, mechanizm samo-
zniszczenia uruchomi się w 1k6 rund. Przetopi to
pojemnik na mózg w żużel i zada 3k8 obrażeń pod
Małym Wzornikiem Wybuchu.
Hybrydy
Hybrydy to skutek działań naukowców Osi łączą-
cych ponownie odkryte sekrety alchemii z potworną
chirurgią i przeszczepami. Większość z hybryd to po-
łączenie człowieka i zwierzęcia, ale są też istoty łączą-
ce dwa rodzaje zwierząt.
By stworzyć nową hybrydę, możesz połączyć
po prostu statystyki obydwu stworzeń. Hybryda ma
zdolności specjalne obu gatunków. Jeśli oba mają
taką samą zdolność, jak Pancerz czy Szpony, użyj
najwyższej wartości. Uśrednij Tempo, zaokrąglając
w dół.
Współczynniki działają nieco inaczej. Jeśli współ-
czynnik jednej istoty jest o dwa lub więcej kroków
wyższy od drugiej, zmniejsz go o jeden poziom i użyj
tej wartości. W przeciwnym razie użyj wyższej warto-
ści. Na przykład aligator ma Duch k6, zaś lew k10. Po-
nieważ Duch lwa jest o dwa stopnie wyższy, zmniejsz
go do k8.
Hybrydy mogą śmieszyć zamiast straszyć, jeśli
używać ich będziesz nierozważnie, zatem przedstawiaj
je jako groteskowe wynaturzenia w stylu Wyspy Dokto-
ra Moreau.
Hybryda człowieka i małpy (Małpiszon Osi):
Takie małpiszony to skutek transplantacji mózgu
rannego żołnierza jednego z państw Osi w ciało
małpy. Żyją krótko, ale przerażają napotkanych
wrogów.
Obszar działania: Obszary działań Osi
Cechy: Duch k10, Siła k12+2, Spryt k4, Wigor k10,
Zręczność k8
Umiejętności: Prowadzenie k8, Spostrzegawczość
k6, Strzelanie k8, Walka k10, Wspinaczka k8,
Zastraszanie k10
Tempo: 6, Obrona: 7, Wytrzymałość: 11 (2)
Sprzęt: Niektóre hybrydy są na tyle sprytne, by móc
używać broni palnej. Takie małpy zazwyczaj
otrzymują największą, najgroźniejszą broń,
jaką ich panowie mogą znaleźć, a następnie są
wysyłane, by siać zniszczenie.
Zdolności specjalne:
• Nawałnica ciosów: Może wykonać dwa ataki
wręcz w rundzie bez kar.
• Pancerz +2: Gruba, twarda skóra i mięśnie.
221
 • Przerażający -2: Blizny po operacjach i sam
przerażający wygląd sprawiają, że każdy, kto zoba-
czy nazistowską małpę, musi wykonać test Strachu.
• Rozmiar +2: Małpiszony Osi są rozmiaru du-
żych goryli.
• Skok: Małpa może skoczyć o 3” z miejsca, o 5”
z rozbiegu, a dodaje +1 cal, jeśli zda test Siły.
• Szpony/Ugryzienie: Si+k4
• Zaprawiony w walce: +2 do wyjścia z Szoku
Hybryda człowieka i psa: To humanoidalne, pokryte
sierścią stworzenie o psiej głowie i ogonie. Stoi
garbiąc się, i choć może poruszać się na dwóch
nogach, woli biec na czterech. Ich palce kończą
się małymi pazurami, ale są na tyle zręczne, by
móc używać broni i narzędzi. Te obrzydliwe bestie
mogą mówić, choć ich głos jest niski i warkotliwy.
Cechy: Duch k6, Siła k6, Spryt k4, Wigor k6,
Zręczność k8
Umiejętności: Rzucanie k6, Spostrzegawczość k10,
Strzelanie k6, Walka k6, Wspinaczka k6
Tempo: 6, Obrona: 5, Wytrzymałość: 5
Zawady: Lojalny (wobec pana)
Sprzęt: To, co ich pan im zapewni, ale większość ma
zawadę Niezdara.
Zdolności specjalne:
• Chyży: Człowiek-pies biegnący na czworaka rzu-
ca k10 (zamiast k6) przy bieganiu.
• Niezdara: Hybrydy z trudem używają urządzeń
technicznych i ponoszą karę podczas używania
wszelkich nowoczesnych urządzeń, jak broń palna
czy nawet granaty.
• Przerażający: Każdy, kto zobaczy „psiogłowca”,
musi wykonać test Strachu.
• Ugryzienie: Si+k4
• Zagryź: Jeśli uzyska przebicie w teście ataku, rzu-
ca się do najmniej opancerzonego miejsca.
Kilyakai
Kilyakai to leśne duchy z gęstych dżungli Nowej
Gwinei i Indonezji. Mają nieprzyjemny zwyczaj pory-
wania niemowląt i zmieniania ich w nowe kilyakai. Są
małe i zwinne, wyglądają jak wychudzone niemowlęta
– które się postarzały, ale nie urosły.
Kilyakai lubią atakować z zasadzki przy pomocy
małych dmuchawek. Często trafienia są równie bo-
lesne co ugryzienie owada, stąd wiele ofiar pierwotnie
bierze taki atak właśnie za ugryzienie osy czy komara.
Strzałki kilyakai pokrywa jednak usypiająca trucizna,
a ponadto ludzie trafieni taką strzałką muszą spraw-
dzić, czy nie złapali malarii. Kilyakai unikają walki
i próbują uciekać, korzystając z wrodzonej zdolności
kamuflażu.
222
Obszar działania: PAC (Nowa Gwinea, Wyspy
Salomona, Indonezja)
Cechy: Duch k6, Siła k4, Spryt k6, Wigor k6,
Zręczność k10
Umiejętności: Skradanie k10, Spostrzegawczość
k8, Strzelanie k10, Walka k4, Wspinaczka k10,
Wyśmiewanie k6
Tempo: 6, Obrona: 8, Wytrzymałość: 3
Sprzęt: Dmuchawka (3/6/12, patrz niżej).
Zdolności specjalne:
• Kamuflaż: Skóra kilyakai zmienia kolor, by do-
pasować się do otoczenia. Jeśli nie poruszają się,
zyskują +4 do ukrywania się, lub +2, jeśli poruszają
się z najwyżej połową Tempa.
• Mały: Atakujący odejmują -2 od prób ataku
względem kilyakai.
• Rozmiar -2: Kilyakai mierzą sobie najwyżej pół
metra wzrostu.
• Strzałki z dmuchawki: Strzałki kilyakai nie zada-
ją prawdziwych obrażeń (często bierze się je za tra-
wę czy inne leśne śmietki). By strzałka miała jakikol-
wiek efekt, kilyakai musi trafić w nagie ciało ofiary
(strzał mierzony w ramię, twarz lub kark). Trafienie
oznacza, że ofiara odnosi dwa poziomy Wyczerpa-
nia; jeśli zda test Wigoru, może zmniejszyć to do
jednego poziomu lub żadnego przy przebiciu. To
Wyczerpanie może Wyeliminować ofiarę – zapada
ona wtedy na 1k4 godzin w sen – ale nie zabić. Sen
jest jedynym sposobem na odzyskanie Wyczerpania
(jedna godzina usuwa poziom wyczerpania).
• Szpony/Ugryzienie: Si+4
• Żyjąca dżungla: Kilyakai może rozkazać raz na
dzień, by dżungla ruszyła do ataku. Umieść Duży
Wzornik Wybuchu wyśrodkowany na kilyakai. Gałę-
zie, winorośle i insekty znajdujące się pod nim stają się
agresywne. Wszyscy pod obszarem ponoszą karę -2
do testów Zręczności, a ich Tempo spada do 2”. Efekt
trwa trzy rundy i nie przeszkadza samym kilyakai.
Kludde
Kludde to złośliwy duch krążący po flamandz-
kich wsiach w Belgii i Holandii. Pojawia się świtem
lub zachodem słońca jako wielki, czarny pies zakuty
w łańcuchy. Kludde chodzi na tylnych łapach i nie wy-
daje żadnych dźwięków poza brzęczeniem łańcuchów.
Może wykorzystać swe łańcuchy do ataku lub poru-
szać się przy ich pomocy, skacząc z drzewa na drzewo.
Obszar działania: FZ (Belgia/Holandia)
Cechy: Duch k6, Siła k6, Spryt k6 (Z), Wigor k6,
Zręczność k8
Umiejętności: Skradanie k8, Spostrzegawczość k6,
Walka k6
Tempo: 6, Obrona: 5, Wytrzymałość: 4
Zdolności specjalne:
• Atak łańcuchem: Kludde może zaatakować cel
jednym łańcuchem w rundzie – traktuj to jako próbę
pochwycenia o odległości do 5”. Jeśli kludde schwyta
cel, zadawać będzie Si+k4 obrażeń na rundę.
• Odporny: Kludde odnosi połowę obrażeń od nie-
magicznych ataków.
• Rozmiar -1: Kludde są równie duże, co duże psy.
• Skok na łańcuchu: Kludde może kierować dwo-
ma łańcuchami oplatającymi jego ciało niczym ma-
ckami. Pozwala mu to na szybkie poruszanie się
w dowolnym obszarze z nisko zwisającymi roślina-
mi czy innymi takimi strukturami. Tempo stwora
rośnie wtedy do 12.
• Ugryzienie: Si+k4
• Widzenie w ciemności: Brak kar za mrok i pół-
mrok.
Kocię z ruin
Niektórzy wojacy zaklinają się, że znalezienie
kociaka w ruinach zniszczonego budynku przyno-
si szczęście. Czasem nawet mają rację. BOS zbadało
sprawę i doszło do wniosku, że kocięta z ruin to praw-
dziwe kocięta, zjednoczone z duszą dzieci, które zgi-
nęły w zniszczonym budynku.
Kocięta z ruin są rzadkie i ukazują się tylko nie-
którym bohaterom (brak zawad psychicznych, jak
Wredny czy Krwiożerczy, „dobry” charakter wedle
oceny MG). Jeśli kociak przebywa gdzieś wśród gruzu,
a dobry bohater znajduje się w odległości 2”, postać
automatycznie słyszy piski kociaka. Kocięta podążają
za takim bohaterem, zachowując się jak oswojone. Ni-
gdy nie dorosną, na zawsze pozostając kociętami. Jeśli
zostaną oddane lub zabrane przez inną osobę, szybko
znikną.
Obszar występowania: Wszędzie tam, gdzie są koty
i zbombardowane domy.
Cechy: Duch k6, Siła k4, Spryt k4, Wigor k6,
Zręczność k10
Umiejętności: Skradanie k10, Wspinaczka k8
Tempo: 4, Obrona: 2, Wytrzymałość: 3
Zdolności specjalne:
• Szczęście: Zaadoptowanie kociaka z ruin przy-
nosi szczęście – jeden dodatkowy fuks na sesję. Jed-
nak jeśli kociak zginie, jego opiekun ponosi skutki
pecha (-1 fuks na sesję przez 1k6 sesji). Jeśli ktoś
spróbuje ukraść kociaka, jego również będzie czekał
pech i utrata fuksów.
• Rozmiar -2: Są równie małe, co zwykłe kotki.
• Mały: Atakujący odejmują -2 od rzutów z uwagi
na rozmiar.
Kolos
Kolosy mają za zadanie chronić ruiny, podziem-
ne komnaty czy ukryte świątynie. To posągi ozdabia-
jące pomniki starożytnej architektury, pełniące rolę
kolumn, stojące w niszach czy jako strażnicy u wrót
pałaców. Magia, klątwy czy moc starożytnych bogów
ożywia ich jako strażników. Gdy na teren dostaną się
intruzi, kolosy ożywają, by zaatakować biednych żoł-
nierzy.
Te olbrzymie statuy przedstawiają starożytnych
bogów, polityków czy wojowników wywodzących się
z czasów cywilizacji, która stworzyła budowle strzeżo-
ne przez kolosy. Nad brzegami Morza Śródziemnego
w Afryce Północnej można spotkać rzymskie i greckie
kolosy, zaś egipskie ożywione posągi strzegą piramid
i świątyń nad Nilem.
Obszar działania: FZ (nad Morzem Śródziemnym)
Cechy: Duch k8, Siła k12+4, Spryt k4 (Z), Wigor
k10, Zręczność k6
Umiejętności: Spostrzegawczość k4, Walka k10.
Tempo: 6, Obrona: 7, Wytrzymałość: 14 (3)
Sprzęt: Olbrzymia broń (Si+k12, Odległość 2”)
Zdolności specjalne:
• Bezmyślny: Te stworzenia mają znikomą inteli-
gencję. Ogranicza je to bardzo, ale sprawia też, że
trudniej je oszukać. Dodają +2 do Sprytu, broniąc
się przed sztuczkami opartymi o tę cechę. Sztuczki
oparte o inne cechy rozstrzygaj normalnie.
• Duży: Przeciwnicy dodają +2 do testów ataku
względem kolosa ze względu na jego rozmiar.
• Konstrukt: +2 do wyjścia z Szoku, strzał mie-
rzony nie zadaje dodatkowych obrażeń, odporny na
trucizny i choroby.
• Nieustraszony: Niepodatny na Strach i Zastra-
szanie.
• Pancerz +3: Kamienne ciało.
• Powolny: Kolos porusza się z Tempem 6 i rzuca
k4 przy bieganiu.
• Przerażający: Każdy, kto zobaczy ożywionego
kolosa, musi zdać test Ducha.
• Rozmiar +4: Większość kolosów ma około 6
metrów wzrostu.
Maschinenmensch
Maschinenmenschen („ludzie-maszyny”) powsta-
ją w jaskini pod miastem Haigerloch w Niemczech.
Szefem projektu prac nad robotyką jest dr Hans
Gretscher, sparaliżowany od pasa w dół w wyniku
jednego z bombardowań aliantów i opętany żądzą
zemsty. Ten obłąkany naukowiec marzy o stworzeniu
wielkiego, potężnego elektrycznego człowieka i za-
mknięciu się w jego wnętrzu – ale jeszcze nie odkrył,
223
 jak to osiągnąć. Mózgi, które zamyka w swych mecha-
nicznych ludziach, zostają w jakiś sposób okaleczone
– a tego Gretscher nie chce sam doświadczyć.
Maschinenmenschen wykonane są z metalu, mają ela-
styczne stawy z gumy. Kadłub, ramiona i nogi kon-
strukta pełne są kabli idących wzdłuż mechanicznego
szkieletu. Ich głowy przypominają hełmy do nurko-
wania – z mózgiem wszczepionym wewnątrz. Mózg
zazwyczaj pochodzi od lojalnego żołnierza, który
doznał paraliżu albo stracił kończynę i zgłosił się na
ochotnika – ale większość z nich ginie podczas ope-
racji. Ci, którzy przeżyli, odnieśli poważne obrażenia
mózgu – na razie. Z tego powodu Maschinenmenschen
potrafią wykonywać najwyżej proste polecenia. Ze
względu na uwarunkowanie przez Gretschera i słab-
nącą pamięć, będą wykonywać polecenia każdego, kto
nosi mundur niemieckiego oficera.
Obszar działania: Obszary działań Niemców
Cechy: Duch k6, Siła k8, Spryt k4 (Z), Wigor k8
Zręczność k8
Umiejętności: Spostrzegawczość k6, Strzelanie k8,
Walka k10
Tempo: 6, Obrona: 5, Wytrzymałość: 10 (4)
Sprzęt: MP40 (Zasięg 12/24/48, Obrażenia 2k6-1,
PP1), 100 pocisków
Zdolności specjalne:
• Konstrukt: +2 do wyjścia z Szoku, brak dodatko-
wych obrażeń od ataków mierzonych, niepodatny
na trucizny i choroby.
• Latarki: Niektóre spośród tych cyborgów mają
jedną lub dwie lampy zamontowane w głowie, co
pozwala im na ignorowanie kar za ciemność pod
dwoma niezależnymi od siebie stożkami (użyj od-
powiedniego Wzornika).
• Pancerz +4: Grube metalowe płyty.
• Powolny: Te powolne stwory nie mogą biegać.
Nienawiść
Nienawiść powstaje, kiedy wiele dusz spotyka ten
sam, zły los. Przeważnie można znaleźć ją na polach bi-
twy, w miejscach jakiejś masakry lub w obozach śmierci.
Kiedy ofiary umierają, ich dusze gromadzą się w jedną,
przeraźliwie wyjącą masę. Nienawiść ożywia wyłącznie
chęć zemsty. Pomimo tego, że początkowo celem dusz
jest ten, kto sobie na to zasłużył, ich pragnienie zemsty
nigdy nie zostanie prawdziwie zaspokojone, dlatego czę-
sto ich ofiarami stają się później również niewinni.
Nienawiść potrafi opętywać innych i zmuszać ich do
walki z sojusznikami, dzięki czystej mocy gniewu. Jest
niewidzialna, dopóki ktoś nie stanie w miejscu, które ją
zrodziło, i nie wymówi przynajmniej jednego z imion
istot tworzących Nienawiść. Gdy to nastąpi, Nienawiść
224
pojawia się w postaci wirującej ciemnej chmury dusz,
którą da się zniszczyć magicznym orężem. Manifesta-
cji tej towarzyszy spontaniczne stworzenie chodzących
trupów (zombie), nawet jeśli w pobliżu nie ma już ciał.
Obszar działania: Dowolny
Cechy: Duch k10, Siła k6, Spryt k6, Wigor k10,
Zręczność k6
Umiejętności: Spostrzegawczość k6
Tempo: 6, Obrona: 4, Wytrzymałość: 7
Zdolności specjalne:
• Eteryczna: Nienawiść da się zranić tylko magią.
Pojawia się jako ciemna mgła potępionych, wrzesz-
czących dusz.
• Manifestacja: Gdy musi się pojawić, Nienawiść
zajmuje obszar Dużego Wzornika Wybuchu poru-
szającego się z Tempem podanym powyżej. Każda
postać pod Wzornikiem musi zdać przeciwstawny
test Ducha. Porażka oznacza, że zaatakuje najbliż-
szy cel, wroga lub sojusznika. Ofiara musi w każdej
rundzie wykonać przeciwstawny test Ducha do tej
cechy Nienawiści, by odzyskać kontrolę – wyzwala
się też spod niej, gdy opuści obszar Wzornika. Gdy
Nienawiść pojawi się w świecie realnym, towarzyszy
jej też 3k6 zombie.
• Nieulękły: Odporna na Strach i Zastraszanie.
• Opętanie: Pierwszą oznaką obecności Nienawi-
ści są okrutne, pełne przemocy próby zawładnięcia
ciałami żołnierzy. Ktoś może wstać i nagle strzelić
sobie w głowę albo upuścić granat w okopie, w któ-
rym siedzą towarzysze broni. To przeciwstawny test
Ducha – zwycięstwo Nienawiści oznacza opętanie
na 2k6 rund. Nienawiść może opętać tylko jednego
człowieka kadej nocy.
• Przerażający -2: Każdy, kto widzi tego potwora,
musi wykonać test Strachu.
Ogniowy nietoperz
Ogniowe nietoperze na pierwszy rzut oka przy-
pominają zwykłe nietoperze o rozpiętości skrzydeł
około pół metra. Jednak gdy są rozwścieczone lub
przerażone, wybuchają płomieniem – na przykład gdy
bronią swego leża. W zwykłych jaskiniach zamieszka-
nych przez nietoperze śmierdzi paskudnie – ale w po-
równaniu z leżami ogniowych nietoperzy pachnie tam
różami, a to ze względu na siarkę i oleje wchodzące
w skład guana tych stworzeń. Każdy, kto wkroczy
do jaskini ogniowych nietoperzy bez maski gazowej,
ponosi karę -2 do wszystkich rzutów ze względu na
smród i musi co 10 minut wykonywać test Wigoru
albo odniesie poziom Wyczerpania.
Dla nietoperzy użyj statystyk Roju (zob. Savage
Worlds), ale zadają ponadto 2k6 obrażeń od ognia co
rundę każdemu, kto się z nimi styka. Pamiętaj o spraw-
dzeniu, czy łatwopalne przedmioty pod Wzornikiem • Rozdzieracz wątroby: Gdy atakuje przy pomo-
Roju zajmą się ogniem. cy swej ulubionej maczugi, Orang-bati potrafi trafiać
Obszar działania: FZ, PAC szczególnie czułe punkty. Przebicie w teście Walki
lub Rzucania oznacza, że trafia w najsłabiej opance-
Orang-Bati rzoną część ciała celu.
Orang-bati to tajemnicze latające istoty humanoidal- • Widzenie w ciemności: Orang-bati ignorują kary
ne, żyjące w dżunglach wysp Moluków w Indonezji. za brak światła.
Tubylcy niezwykle się ich lękają – i słusznie! Stwory te
mierzą sobie od metra do 150 cm wzrostu, mają czarne Pozszywaniec Osi
nietoperzowe skrzydła, czerwoną skórę i długi, giętki Pozszywano go z części ciał poległych Niemców
ogon. Ich twarz przypomina ludzką, mają jednak więk- i ożywiono dzięki magii run, a by uczynić go jeszcze
sze oczy, spiczaste uszy, a ich klatka piersiowa i ramiona groźniejszym przeciwnikiem, a bezpośrednio do jego
są bardzo umięśnione. Poniżej pasa mają małpie nogi ciała przyszyto broń i zbroję.
i stopy.
Zazwyczaj ma nietypową liczbę kończyn, przy-
Orang-bati atakują w nagłych lotach nurkowych, mocowanych wielkimi, stalowymi sztancami i gruby-
mających za zadanie zmęczyć nieprzyjaciela i unikać mi, czarnymi kablami. Ma dwie wielkie, stalowe łapy,
jego ciosów. Chwytne małpie stopy wykorzystują do którymi miażdży swych wrogów. Jego oczy to iskierki
czepiania się gałęzi drzew czy występów skalnych, by fioletowego światła, tańczące wewnątrz przegniłych
zyskać przewagę. Jako że dobrze widzą w ciemnoś- oczodołów. Jego usta zaszyto na stałe czarnym sznu-
ci, preferują nocne ataki. Ich ulubioną broń stanowią rem, a do nadnaturalnie wytrzymałego ciała przybito
nabijane kawałkami krzemienia maczugi zwane „roz- metalowe płyty. Pozszywaniec porusza się powoli, ale
dzieraczami wątroby”. nadrabia to brutalną siłą.
Obszar działania: PTO (Indonezja, Filipiny, Obszar działania: PTO, CBI
Indochiny) Cechy: Duch k6, Siła k12+2, Spryt k4, Wigor k10,
Cechy: Duch k6, Siła k6, Spryt k6, Wigor k6, Zręczność k6
Zręczność k8 Umiejętności: Spostrzegawczość k6, Walka
Umiejętności: Rzucanie k10, Skradanie k8, k10, Zastraszanie k10
Spostrzegawczość k6, Walka k6, Wspinaczka Tempo: 4, Obrona: 7, Wytrzymałość:
k10 13 (4)
Tempo: 6, Obrona: 5, Wytrzymałość: 5 Przewagi: Zaprawiony
Sprzęt: Maczuga – „rozdzieracz w walce, Nawałnica ciosów,
wątroby” (Zasięg 3/6/12, Podwójne uderzenie
Si+k6) Zdolności specjalne:
Zdolności specjalne: • Infrawizja: Kary
• Brachiacja: Orang-bati po- za brak światła są
trafią skakać między drzewami o połowę mniejsze
w normalnym Tempie. Wspi- względem ciepłych
nając się po drzewach, nie celów.
muszą zdawać testów Wspi- • Konstrukt: +2
naczki. Do wspinaczki wy- do wyjścia z Szoku,
korzystują nogi i ogon, mogą strzał mierzony nie
więc używać dłoni do innych zadaje dodatko-
czynności. wych obrażeń, od-
• Lotny: Orang-bati lata w Tem- porny na trucizny
pie 15”. i choroby.
• Przeraźliwy skowyt: Zawodze- • Odporniejszy na
nie orang-bati sprawia, że wszystkie moc: +4 pancerza przeciw-
słyszące je osoby w promieniu 400m ko magii i +4 do testów opierania
muszą wykonać test Strachu. Udany test się mocom.
oznacza, że bohater uodpornił się też na • Pancerz +4: Martwą tkankę chro-
24 godziny na tę zdolność. Każdy orang- nią metalowe płyty.
-bati może wydać z siebie taki skowyt raz • Powolny: Tempo 4 i nie może bie-
na dzień. gać.

225
 • Rozdarcie: Jeśli trafi wroga z przebiciem, może
rozedrzeć go na pół, zadając wtedy +2k6 obrażeń
zamiast zwykłego +1k6.
• Rozmiar +1: Pozszywaniec mierzy sobie dwa
i pół metra i jest niezwykle umięśniony.
• Stalowe dłonie: Si+k8
Przebudzony wrak
Żołnierze czasem szepcą, że czołgi i inne pojazdy
bojowe czasem ożywiane są przez duchy ich okrutnej
załogi. Plotki te są prawdziwe. Gdy załogi pojazdów
SS giną w tej samej chwili, ich okrutne dusze czasem
przywiązują się do pojazdu, w którym spędziły tyle
czasu – nawet gdy ich czołg czy transporter jest strza-
skanym wrakiem.
Dokładne statystyki wraku zależą od pojazdu, ale
może być to wszystko, od pancernego samochodu po
czołg Tygrys. Wraki działają tylko nocą – za dnia są
tylko zniszczonymi resztkami pancerza. Magowie run
potrafią utrzymać je z dala od własnych oddziałów
przy pomocy rytuałów ochronnych, mając nadzieję,
że w pozornie bezrozumnym szale bojowym wraki
natkną się na aliantów.
Załoga wraku staje się Bezcielesna i Nietykalna.
Giną, gdy ktoś zniszczy wrak – co można uczynić
tylko przy pomocy broni magicznej lub pobłogosła-
wionej. Dla samego wraku użyj normalnych statystyk
zniszczonego pojazdu.
Obszar działania: Dowolny
Psy wojny
Zdziczałe psy, wilki, hieny i inne podobne stwo-
rzenia stają się znacznie niebezpieczniejsze podczas
wojny, gdy ich habitaty zostają naruszone, a pola bitew
pełne są padliny (i tak, wiemy, że hieny nie należą do
rodziny psowatych). Oczywiście, do spotkań ze zwy-
kłymi psami lub wilkami możesz wykorzystać statysty-
ki z podręcznika podstawowego. Jednak nie wszystkie
napotkane czworonogi będą tylko drapieżnikami –
w wielu regionach krążą opowieści o nadprzyrodzo-
nych psopodobnych potworach, zazwyczaj wielkich.
Użyj dla nich statystyk Warga, dodając zdolność spe-
cjalną Przerażający i poniższe zmiany.
Czarny Pies (Europa Zachodnia): Czarne Psy
wyszukują ludzi i nawiedzają ich, korzystając ze swej
zdolności Mroczny Omen. Gdy ofiara jest osłabiona,
atakują i wyszukują nowy cel. Spryt przestaje być (Z),
dodaj poniższą zdolność:
• Mroczny Omen: Każdy, kto ujrzy czarnego psa,
będzie śnić o swej śmierci – i przez 24 godziny bę-
dzie zbyt przerażony, by zasnąć.
226
Ogar piekielny: Ogary piekielne powstają, gdy
zwykły pies spotka nadprzyrodzone zło – zazwyczaj
pożerając ciało jakiejś plugawej istoty. Te zwierzęta
czeka bolesna przemiana w wielką, bystrą i nieodwra-
calnie okrutną bestię. Zazwyczaj ogar piekielny prze-
wodzi stadu normalnych psów lub wilków, ale czasem
transformacji ulec może cała wataha. Spryt przestaje
być (Z), rośnie do k6.
Inugami (Pacyfik): Inugami to nieumarłe psy
stworzone mocą magiczną i obdarzone plugawą in-
teligencją. Magowie znający sekret tworzenia tych
wynaturzeń często mają do dyspozycji całe ich stada.
Jednak jeśli magik zginie, inugami mogą do woli czynić
zło, stąd też wykonują polecenia zgodnie z ich literą,
jeśli może to zapewnić im wolność. Dodaj zdolność
potworów Nieumarły, Spryt przestaje być (Z).
Leukrota (Afryka): Leukroty to wielkie hieny
o rozszczepionych kopytach. Zazwyczaj przewodzą
stadom zwykłych hien. Leukroty są w zasadzie równie
sprytne co zwykłe bestie, ale mają wrodzoną zdolność
do imitowania usłyszanych dźwięków. Są na tyle inte-
ligentne, by zranić cel tylko po to, by nauczyć się, jak
brzmi jego wołanie o pomoc. Niejeden żołnierz znik-
nął na pustyni, podążając za wołaniami „Ratunku”,
które doprowadziły go do leukroty i jej stada. Dodaj
poniższą zdolność:
• Mimikra: Leukrota może naśladować każdy
dźwięk, który usłyszała, w tym ludzkie głosy. Jeśli
ktoś coś podejrzewa, może wykonać test Spostrze-
gawczości z karą -4, by wykryć różnicę.
Siemargł (Europa Wschodnia): Siemargły na
pierwszy rzut oka przypominają wielkie psy, ale ich
ciemna skóra jest niemal bezwłosa, a paszcze przy-
pominają nietoperze – zresztą z pleców wyrastają im
nietoperze skrzydła. Polują w nocy, zazwyczaj karmiąc
się słabymi, samotnymi ofiarami. Choć żywią się mię-
sem, uwielbiają smak krwi i dokładnie wylizują każdą
kroplę z ofiary, jeśli mają na to czas. Jeśli odgoni się je
od ofiary bez oględzin, ze względu na skłonności do
rzucania się do gardła i apetyt na krew, wielu może
uznać, że są to jakieś wampiry. Dodaj do zdolności
Widzenie w ciemności i Latający (Tempo 6”).
Ropniak
Czasem zatopione okręty nie pękają wpół, gdy
toną. Ich kadłub szybko wypełnia się wodą i osiadają
one na dnie, zabierając z sobą całą załogę w kilka mi-
nut lub sekund. Gdy okręt uderza o dno, ropa zaczyna
wyciekać ze zbiorników okrętu. Obecność niespo-
kojnych duchów wokół statku może sprawić, że taki
wyciek oleju napędowego zmieni się w „ropniaka”,
ożywioną plamę czarnej ropy lub oleju.
 Ropniaki przywiązane są do wraku, który je zro-
dził. Choć mogą się od niego oddalić, to jednak nie
więcej niż o trzy mile.
Obszar działania: Morze (zwłaszcza płycizny czy
porty)
Cechy: Duch k10, Siła k12+12, Spryt k4 (Z), Wigor
k12, Zręczność k6
Umiejętności: Spostrzegawczość k4, Walka k8
Tempo: –, Obrona: 6, Wytrzymałość: 23
Zdolności specjalne:
• Blob: Amorficzne ropniaki należy traktować jak
konstrukty: +2 do wyjścia z Szoku, brak dodatko-
wych obrażeń od ataków mierzonych, niepodatny
na trucizny i choroby.
• Gigantyczny: Wrogowie zyskują premię +4 do
ataków względem Ropniaka. Może zranić go tylko
Broń Ciężka (i ogień, patrz niżej).
• Nibynóżki: Ropniak może wypuścić do dziesię-
ciu nibynóżek – z których każda kończy się twa-
rzą martwego marynarza – każda zadaje obrażenia
równe Sile, a stwór może zaatakować wszystkimi
nibynóżkami bez kar za wiele akcji. Gdy nibynóżka
odniesie Ranę, zostaje ucięta, a potwór wytworzy
nową w następnej rundzie.
• Nietykalny: Ropniaki mogą doznać co najwyżej
Szoku od broni konwencjonalnej, ale nie otrzymają
Rany. Może je zranić jedynie ogień (patrz niżej).
• Nieustraszony: Niepodatny na Strach i Zastra-
szanie.
• Rozmiar +15: To olbrzymie plamy oleju, zazwy-
czaj mierzące sobie ponad 30 metrów średnicy.
• Słabość (Ogień): Jeśli ropniak zetknie się
z nagłym wybuchem ognia (granaty, flary itp.), rzuć
kostką. Parzysty wynik oznacza, że zajmuje się og-
niem. Gdy ropniak się pali, odnosi 2k6 obrażeń
w każdej rundzie i rozlicza Rany i Szok tak, jakby
miał Wytrzymałość 8 (nie uwzględniając premii za
Rozmiar). Może się ugasić, zanurzając się przez trzy
rundy w wodzie. Wszystkie postaci wewnątrz pło-
nącego ropniaka również odnoszą 2k6 obrażeń co
rundę.
• Wodny: W wodzie porusza się z Tempem 4”.
Dodaje +2 do ataków względem istot lądowych
w wodzie.
• Zombie: Ropniaki często ożywiają topielce (zob.
Zombie, niżej). Ich ilość wydaje się być dopasowa-
na do sił życiowych wyczuwanych przez ropniaka.
Zatem niszczyciel o załodze 2000 żołnierzy może
zmierzyć się z podobną ilością nieumarłych, zaś ku-
ter torpedowy z załogą 14 ludzi mierzyć się może
z dwudziestką truposzy.
Shironingyo
Okultystyczni naukowcy z Kuromaku stworzyli
formułę, sprawiającą, że mięśnie i kości
ofiary rozrastają się w niewyobrażalnym
tempie. Jednak proces ten jest dla ofiary
istną torturą – ciągły ból doprowadza jej
umysł do obłędu, zaś ciało nie może znieść
rozrostu i w końcu umiera. Kuromaku od-
kryło również, że jeśli odprawi się pewne
magiczne rytuały w momencie śmierci,
można utrzymać ciało przy życiu – acz dusza
je opuszcza. Takiego potwora da się kontrolo-
wać i wypuścić, by nękał wrogów.
Twarz Shironingyo przypomina nieco osobę,
którą stwór był przed wstrzyknięciem serum Ku-
romaku – ale poza tym, to olbrzymie, wypaczone
kreatury. Ich skóra jest upiornie biała, a oczy lśnią
czerwienią. Szybki rozrost ich ciał sprawia czasem,
że ich kości czy mięśnie rozciągają się, wyrastając
poza skórę. Miejsca, gdzie to się stało, często owi-
jają zakrwawione bandaże.
Shironingyo zachowują część ze swej znajomości
broni i technik walki – a procedury Kuromaku po
ich ożywieniu jeszcze je usprawniają. Atakują znie-
227
 nacka, ale gdy rozpoczyna się walka, starają się jak naj-
szybciej doprowadzić do walki wręcz z przeciwnikiem.
Obszar działania: Obszary operacyjne Japończyków
Cechy: Duch k10, Siła k12+2, Spryt k4, Wigor k8,
Zręczność k8
Umiejętności: Spostrzegawczość k6, Strzelanie k6,
Walka k10, Wspinaczka k8, Zastraszanie k10
Tempo: 6, Obrona: 6, Wytrzymałość: 9
Sprzęt: Karabin maszynowy Model 96 (Zas.
24/48/96, Obr. 2k6+1, SzS 3, Automat, Dublet).
Zdolności specjalne:
• Nieumarły: +2 do Wytrzymałości, +2 do wyj-
ścia z Szoku, brak dodatkowych obrażeń od ata-
ków mierzonych, niepodatny na choroby i trucizny
(w tym na trujący gaz innych shironingyo).
• Nieustraszony: Shironingyo niepodatne są na
Strach i Zastraszanie.
• Przerażający: Na widok shironingyo należy wyko-
nać test Strachu.
• Rozmiar +1: Te potworności przerastają czło-
wieka.
• Szpony: Si+k4
• Trujący gaz: Shironingyo potrafi raz na dzień wy-
rzucić z siebie chmurę trującego gazu: nie może
w tej rundzie podejmować innych akcji poza ru-
chem. Umieść przed potworem Wzornik Zionięcia:
wszyscy pod nim muszą zdać test Wigoru -2 albo
odniosą 2k8 obrażeń.
Sluagh
Sluagh to horda plugawych duchów, pojawiających
się jako stado czarnych, krukopodobnych ptaków.
Ich jedynym celem jest pochwytanie i pożeranie dusz
konających – co oznacza, że pole bitwy jest dla nich
niczym restauracja. Choć pojawiają się zazwyczaj na
polach bitew, mogą też atakować samotnych ludzi, by
zadziobać ich na śmierć.
Sluagh czasem pojawiają się spontanicznie, gdy po-
stać bez zastanowienia i bez powodu, za to z okrucień-
stwem, zabije zwierzę.
Obszar działania: FZ
Cechy: Duch k8, Siła k10, Spryt k4 (Z), Wigor k10,
Zręczność k8
Umiejętności: Spostrzegawczość k8
Tempo: 4, Obrona: 8, Wytrzymałość: 7
Zdolności specjalne:
• Dziobnięcie/Szpony: Sluagh atakują wszyst-
kich „wewnątrz” stada, zadając im 2k4 obrażenia
w każdej rundzie. Postaci w szczelnie zamkniętych
pojazdach nie odnoszą obrażeń. Lekka osłona, jak
namiot czy płócienna buda ciężarówki, jest podarta
i bezużyteczna po 3 rundach.
228
• Posłaniec śmierci: Obecność sluagh powoduje,
że ranni podążają w stronę śmierci. Wszelkie te-
sty Wigoru i Leczenia wykonywane, gdy sluagh jest
w zasięgu wzroku, obciążone są karą -2. Magowie
krwi mogą kontrolować sluagh dzięki mocy mowa
zwierząt; czasem wysyłają stado, by śledziło określo-
ną osobę, tworząc w ten sposób sterowaną klątwę.
• Latający: Latają z Tempem 12’’.
• Widzenie w ciemności: Sluagh ignoruje kary za
mrok i półmrok.
• Rój: +2 Obrony. Sluagh atakują w stadach liczą-
cych sobie do 100 ptaków. Traktuj je jako jedną
istotę, zakrywającą obszar Średniego Wzornika Wy-
buchu. Stado może zostać zranione tylko atakami
obszarowymi: materiałami wybuchowymi, miota-
czami ognia czy bronią automatyczną ostrzeliwują-
cą teren. Gdy otrzyma Ranę, stado rozprasza się.
Wampir
Ci krwiopijcy występują w dziesiątkach odmian
i kształtów. Poniżej znajdziesz statystyki stwora, który
najczęściej krąży po pobojowiskach Niesamowitej Woj-
ny.
Cechy: Duch k8, Siła k12+1, Spryt k8, Wigor k10,
Zręczność k8
Umiejętności: Pływanie k8, Rzucanie k6,
Spostrzegawczość k6, Strzelanie k6, Walka k8,
Zastraszanie k8
Tempo: 6, Obrona: 6, Wytrzymałość: 9
Zdolności specjalne:
• Grad ciosów: Wampir może wykonać dwa ataki
na turę z karą -2 do każdego z nich.
• Nietykalny: Wampira da się zranić, ale tylko wy-
korzystując jedną ze słabości. Zasady Szoku działają
normalnie.
• Nieumarły: +2 do Wytrzymałości, +2 do wyj-
ścia z Szoku, strzał mierzony nie zadaje dodatko-
wych obrażeń (poza ciosem w serce).
• Opanowany: Wampiry ciągną dwie karty inicja-
tywy i działają na wyższej.
• Potomstwo: W Niesamowitych Wojnach wampiry
świadomie tworzą nowe „dzieci”, zmuszając je do
wypicia własnej krwi. Cel musi zdać test Wigoru
z -2. Jeśli się uda, zginie w ciągu k6 dni, po któ-
rych powstanie jako wampir. Jeśli obleje test, ginie
na miejscu.
• Słabość (Kołek w serce): Wampir trafiony koł-
kiem w serce (strzał mierzony -4) musi wykonać
test Wigoru o poziomie trudności równym liczbie
otrzymanych obrażeń. Sukces oznacza odniesienie
normalnych obrażeń, porażka – że nieumarły roz-
sypie się w pył.
 • Słabość (Światło słoneczne): Wampiry zaczyna-
ją płonąć, jeśli padnie na nie światło słoneczne (patrz
Ogień, Savage Worlds). W każdej turze otrzymują
też 2k10 obrażeń, dopóki nie obrócą się w proch.
Przed tymi obrażeniami nie chroni pancerz.
• Słabość (Święte symbole): Postać może utrzy-
mać wampira z dala, trzymając przed sobą święty
symbol. Jeśli wampir chce zaatakować osobę uzbro-
joną w tego rodzaju znak, musi zdać przeciwstawny
test Ducha.
• Słabość (Tylko zaproszony): Wampiry nie
mogą wejść do prywatnego domu nieproszone. Do
miejsc publicznych wchodzą, kiedy chcą.
• Słabość (Woda święcona): Pokropiony wodą
święconą wampir jest Zmęczony. Gdyby go w niej
zanurzyć, zapłonie, jakby padły na niego promienie
słoneczne.
• Szpony: Si+k6.
Waran Papuaski
Od połowy dziewiętnastego wieku europejscy od-
krywcy donosili o wielkim smokopodobnym stworzeniu
zamieszkującym dżungle Nowej Gwinei. To stworzenie,
znane wśród tubylców jako artrellia, nazwano waranem
lub smokiem papuaskim. Przypomina nieco smoka
z Komodo – ale mierzy sobie prawie osiem metrów dłu-
gości! Jego łuski są wzorzyste – zielone i brązowe, tak
by stwór mógł ukrywać się wśród roślinności i w bag-
nistych rzekach w dżungli. To agresywni łowcy, którzy
potrafią cierpliwie czekać godzinami, by móc wyskoczyć
na swoją ofiarę lub gonić ją tak długo, aż ta osłabnie.
Obszar występowania: Porośnięte dżunglą wysepki
na Pacyfiku
Cechy: Duch k10, Siła k12+4, Spryt k6 (Z), Wigor
k10, Zręczność k8
Umiejętności: Pływanie k8, Skradanie k6,
Spostrzegawczość k6, Walka k10
Tempo: 6, Obrona: 7, Wytrzymałość: 16 (3)
Zdolności specjalne:
• Chwyć i zwiewaj: Jeśli waran uzyska przebicie
w teście ataku, pochwyci cel w paszczy i odciągnie
go w poszycie, by tam się pożywić – w każdej run-
dzie zadając obrażenia od ugryzienia. Jeśli podczas
pożerania ofiary waran dozna Szoku lub Rany, puści
cel, by samemu się bronić.
• Duży: Przeciwnicy dodają +2 do rzutów na atak
przeciwko waranom.
• Kamuflaż: Jeśli waran papuaski nie rusza się, do-
daje +2 do testów Skradania wykonywanych w celu
uniknięcia wykrycia.
• Nieustraszony: Waran papuaski niepodatny jest
na Strach i Zastraszanie.
• Pancerz +3: Grube, wytrzymałe łuski.
• Przerażający -2: Każdy, kto zobaczy takiego
olbrzymiego jaszczura, musi wykonać test Strachu
z karą -2.
• Rozmiar +6: Warany papuaskie mają prawie
osiem metrów długości.
• Ugryzienie: Si+k6
• Zawzięty: Jeśli potwór jest w Szoku, kolejny
Szok nie spowoduje Rany.
Wehrwolf
W Środkowej Europie krążą opowieści o wilkoła-
kach – i Ahnenerbe szybko zajęło się tropieniem tych
istot, gdy na jaw wyszło, że nadprzyrodzone istoty są
czymś więcej niż legendą. Powstały specjalne oddziały
mające za zadanie badać wszystkie legendy i doniesie-
nia o wilkołakach. Gdy wojna rozpętała się na dobre,
nie minęło dużo czasu, zanim wysiłki te wydały owo-
ce. Jeden z oddziałów polujących na wilkołaki zdołał,
po niemałych stratach, pochwycić rosyjskiego party-
zanta cierpiącego na w pełni rozwiniętą likantropię.
Po wielu okrutnych badaniach więźnia wykorzy-
stano w programie hodowania wilkołaków. Ostrożnie
wyselekcjonowanych fanatycznych ochotników z SS
zarażono chorobą Rosjanina. Skutkiem był oddział
nadprzyrodzonych komandosów – Wehrwolfów.
Dzięki wyczerpującemu szkoleniu ci komandosi w po-
staci człowieka-wilka zachowują swoje umiejętności –
w tym korzystania ze współczesnej broni.
Oddział sześciu Wehrwolfów stale towarzyszy
Hitlerowi jako ochroniarze. Inni towarzyszą Waffen-
-SS, służąc jako zwiadowcy czy komandosi. Gdy Ro-
sjanie nacierają na froncie wschodnim, Wehrwolfy
przechodzą do partyzantki, siejąc strach w wyzwala-
nych miasteczkach. Sama ich obecność wystarcza, by
siać strach i rozprężenie wśród aliantów.
Uwaga: Pierwsza wartość w statystykach dotyczy ludz-
kiej postaci wilkołaka, druga – człowieka-wilka.
Obszar działania: Obszary operacyjne Niemców.
Cechy: Duch k10, Siła k8/k12, Spryt k6, Wigor k6/
k10, Zręczność k6/k10
Umiejętności: Prowadzenie k6, Przetrwanie k6/k10,
Skradanie k6/k10, Spostrzegawczość k6/k10,
Strzelanie k8, Tropienie k6/k10, Walka k6/k10,
Wspinaczka k6, Zastraszanie k6/k10
Tempo: 6/10, Obrona: 5/7, Wytrzymałość: 6/10
(2)
Sprzęt: MP40 (Zasięg 12/24/48, Obrażenia 2k6-
1, PP 1), 6 magazynków, hełm (+2), 2 granaty
stielhandgranate 24 (Zasięg 5/10/20, Obr. 3k6-2,
ŚWW), runy zwycięstwa SS (patrz niżej)
Zdolności specjalne (o ile nie podano inaczej,
stosują się tylko do wilkołaczej postaci):
229
 • Błyskawiczny refleks: Jeśli otrzyma 5 lub mniej
jako kartę inicjatywy, może dociągnąć kolejną, aż do
chwili, gdy wyciągnie 6 lub więcej. Najpierw korzy-
sta z przewagi Opanowany.
• Kontrola wilków: Wehrwolfy mogą porozu-
miewać się z wilkami i kontrolować te zwierzęta.
Zazwyczaj jest to automatyczna kontrola, ale jeśli
MG uzna inaczej, wymaga to przeciwstawnego te-
stu Ducha. Wehrwolf w stopniu oficera zazwyczaj
kontroluje k4+1 takich wilków.
• Nawałnica ciosów: Wehrwolf może wykonać
dwa ataki wręcz w rundzie bez kar.
• Nietykalny: Wilkołaka nie można zranić zwykłą
bronią, choć może doznać Szoku. Można go zranić
tylko przy pomocy magii (w tym ataków innych ma-
gicznych stworzeń) lub srebra. Dotyczy to też ludz-
kiej postaci Wehrwolfa.
• Nosiciel: Wilkołaki w świecie Niesamowitych Wojen
zarażają likantropią, jeśli tego chcą. Każdy ugryzio-
ny musi zdać test Wigoru albo zostanie zarażony, sa-
memu przemieniając się w wilkołaka od najbliższej
pełni księżyca. Przez następne 2k6 miesięcy (pełni)
nie będzie kontrolował swych działań, ale z czasem
nauczy się zachowywać własną tożsamość. Dlatego
właśnie Wehrwolfy są bardzo wybredne, jeśli chodzi
o przekazywanie swego daru.
• Opanowany: Wehrwolfy ciągną dwie karty inicja-
tywy i działają na wyższej.
• Pancerz +2: Gruba skóra i futro.
• Przerażający -2: Każdy, kto zobaczy wilkołaka,
musi zdać test Strachu -2.
• Runy zwycięstwa: Na mundurach Wehrwolfów
wyszyto runę sowilo – zapewniającą im dodatkowego
fuksa na sesję.
• Słabość (Srebro): Srebrna broń zadaje wilkoła-
kom normalne obrażenia, także w ludzkiej postaci.
• Szpony/Ugryzienie: Si+k6
• Zmiennokształtny: Wehrwolfy mogą zmieniać
postać między formą człowieka lub człowieka-
-wilka, wykonując test Wigoru +2. Sukces oznacza,
że stwór przemieni się w tej rundzie, ale nie może
wykonywać innych akcji – w tym ruchu. Przebicie,
że choć liczy się to jako akcja, to jednak może wyko-
nywać inne akcje w turze, jak normalnie. Wehrwolfy
mogą też przybrać postać prawdziwego wilka – użyj
statystyk hybrydy, ale jest ona o wiele mniej podej-
rzana, no i nie mogą wtedy wykorzystywać umiejęt-
ności Prowadzenia i Strzelania.
Wiedźma
Wiedźmy (hag, bruja, strega, saahir…) nie są po
prostu osobami potrafiącymi rzucać czary; to ludzie,
którzy zginęli od głodu i wojny, a ich dusze opanowa-
230
ło nieludzkie pragnienie zemsty. Coś odpowiedziało
na ich zew, zapewniając im wieczne życie i piekielne
moce – ale wielkim kosztem. Wiedźmy żyją i zysku-
ją moc, wysysając życie dzieci – choć mogą pożywiać
się energią dorosłych przez krótki czas, jeśli będzie to
konieczne.
Wiedźmy są inteligentne, sprytne i potężne;
a większość z nich obwinia żołnierzy o swą śmierć,
prześladując zwłaszcza ich. Gotowe są działać bezpo-
średnio, jeśli jest to konieczne, ale wolą wprowadzać
swe przyszłe ofiary w niebezpieczne, zabójcze sytua-
cje, ciesząc się ich powolną ironiczną śmiercią.
Statystyki poniżej przedstawiają wiedźmę, która
zginęła podczas II Wojny Światowej, ale każda wiedź-
ma powinna być unikatowa. Poprzednie wojny zrodzi-
ły potężniejsze wiedźmy – w tym chyba najpotężniej-
szą z nich, Babę Jagę. Choć mówi się o wiedźmach
w rodzaju żeńskim, mężczyźni mogą również stać się
wiedźmami.
Obszar działania: Dowolny
Cechy: Duch k12, Siła k12, Spryt k10, Wigor k10,
Zręczność k8
Umiejętności: Czarowanie k10, Skradanie k10,
Spostrzegawczość k10, Walka k6, Wspinaczka k8,
Wyśmiewanie k10, Zastraszanie k10
Tempo: 6, Obrona: 7, Wytrzymałość: 11
Przewagi: Zaprawiona w walce, Nawałnica ciosów,
Nerwy z tytanu
Zdolności specjalne:
• Kradzież życia: Wiedźmy mogą wykonać prze-
ciwstawny test Ducha, by wykraść energię życio-
wą od bezbronnej lub pochwyconej ofiary. Sukces
oznacza, że ofiara traci poziom Wyczerpania, zaś
wiedźma leczy jedną Ranę. Przebicia nie mają do-
datkowego efektu, wiedźma zaś może wykonać tyl-
ko jeden taki test Ducha w rundzie. Ofiara, która
została Wyeliminowana w ten sposób, ginie, ale jeśli
wiedźma zginie przed północą, zabity może wyko-
nać test Ducha z karą -4, by powrócić do życia!
• Pozory: Wiedźmy zazwyczaj przybierają postać,
jaką miały za życia, ale nie zawsze mogą ukryć swe
prawdziwe oblicze. Ujawnia się ono, gdy ta wysysa
życie lub w jej odbiciach podczas nocy (gdy zdra-
dza się jej prawdziwa natura). Może też ukazać swą
prawdziwą naturę, gdy mierzy się z jedną ze swych
Słabości (patrz niżej)
• Przejrzenie: Wiedźma może widzieć i słyszeć
„przez” pewne obiekty lub stworzenia. Trady-
cyjna czarownica może na przykład obserwować
świat przez oczy czarnych kotów, zaś starożytny
druid widzi wszystko w pobliżu dębów rosnących
w lesie, w którym dawniej zamieszkiwał. Wybierz
 taki obiekt w zależności od przeszłości i obszaru
zamieszkiwanego przez wiedźmę. Wiedźma nie
jest jednak wszechwiedząca – musi skupić się, by
używać tej zdolności. Gdy już wykryje zagrożenie,
zazwyczaj obserwować będzie swą ofiarę uważnie
i niemal przez cały czas.
• Przerażająca: Wiedźmy powodują strach
u wszystkich, którzy zobaczą ich prawdziwą postać:
staruchę o żelaznej skórze i oczach czerwonych jak
węgle.
• Regeneracja: Tak długo, jak wiedźma może kar-
mić się siłą życiową dzieci (jedno dziecko na sześć
miesięcy), zyskuje Szybką Regenerację (co rundę,
+2 do wyjścia z Szoku). Jeśli wiedźma nie może od-
żywiać się w ten sposób, leczy się normalnie (test
zdrowienia co tydzień).
• Słabość (Sól): Wiedźma nie może przekroczyć
linii soli i ponosi karę -4 do Czarowania, by wpły-
nąć na cel mający przy sobie sól lub znajdujący się
w nieprzerwanym kręgu usypanym z soli.
• Słabość (Świętość): Wiedźmy podatne są na
kontakt ze świętymi symbolami, poświęconą ziemią,
wodą święconą czy mocami cudów. Sam kontakt
wymaga testu Wigoru -2 lub wiedźmy będą w Szo-
ku i powrócą do swej prawdziwej postaci. Błogo-
sławiony oręż lub moce zadają +2 punkty obrażeń,
wiedźma zaś na zawsze będzie nosiła po nich bliznę
– nawet jeśli zregeneruje Rany.
• Zdolności nadprzyrodzone (Czarna magia):
Wiedźmy używają zasad magii krwi, mogąc korzy-
stać z dowolnej mocy określonej przez Marszałka.
• Żelazna skóra: Choć ukrywają to pod iluzyjną
osłoną, wiedźmy mają żelazną skórę, co zapewnia
im +4 do Wytrzymałości.
• Żelazne szpony: Si+k6, PP2
Willensbrecher (Niszczyciel
Woli)
Eksperymenty z okultystycznymi rytuałami ma-
jącymi wzmacniać umysł sprawiły, że kilku nazistów
zyskało zdolność kontrolowania ludzkich umysłów,
mogąc przedzierać się przez cudze myśli i wspomnie-
nia niczym przez karty książki. Takie przeładowanie
umysłu odbywa się kosztem atrofii ciała. Skarlały,
wypaczony i zdeformowany niszczyciel woli ma teraz
jedną radość w życiu: niszczenie cudzego umysłu.
Choć są to niskie (mierzące sobie około metra
wzrostu) i słabe fizycznie istoty, to jednak potężne
zdolności psioniczne Willensbrechera z nawiązką re-
kompensują braki fizyczne. Zazwyczaj wykorzystuje
się ich do przesłuchań, podczas których nieliczni tyl-
ko mogą oprzeć się ich psychicznym sondowaniom.
Choć rzadko kiedy udają się na linie frontu, mogą to
czynić przy specjalnych misjach, zawsze w otoczeniu
elitarnych ochroniarzy SS.
Obszar działania: Obszary operacyjne Niemców
Cechy: Duch k10, Siła k4, Spryt k12, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Przekonywanie k10, Psionika k12,
Strzelanie k6, Walka k6, Zastraszanie k8
Charyzma: -2, Tempo: 6, Obrona: 5, Wytrzymałość: 4
Sprzęt: Mundur.
Zdolności specjalne:
• Rozmiar -1: Eksperymenty wywołały u niego ni-
ski wzrost lub niezmierne wychudzenie.
• Sugestia: Niszczyciel woli może wykonać test
Psioniki i wydać 1 pm, by dodać +4 do testów Prze-
konywania względem jednej osoby na czas 3 rund
(+2 po uwzględnieniu kary od Charyzmy). W prze-
ciwieństwie do mocy władca marionetek ofiara nie ma
pojęcia, że ktoś wpływa na jej wolę.
• Wyssanie umysłu: Willensbrecher może usunąć
wspomnienia z umysłu ofiary, jeśli uzyska przebicie
w przeciwstawnym teście Psioniki do Sprytu ofiary
(testuje się co minutę) i wyda 5 pm/minutę. Za każ-
dą minutę użycia tej mocy można wyeliminować 10
minut wspomnień. Wyssanie nigdy nie jest dosko-
nałe; powoli wspomnienia będą powracać do ofiary
w bardziej lub mniej sensownych przebłyskach.
• Zdolności nadprzyrodzone (Psionika): Nisz-
czyciele woli mają 40 punktów mocy i znają poniż-
sze zaklęcia: czytanie w myślach, oszołomienie, przeraże-
nie, telekineza, władca marionetek i zamęt.
Zombie
Magowie run potrafią tworzyć żywe trupy, ale te
mogą też powstać spontanicznie dzięki mrocznym
siłom Niesamowitych Wojen. Większość z nich jest bez-
rozumna, wiedziona jedynie nienawiścią ku żywym
i głodem ich mięsa, ale parę jest sprytnych i okrutnych
– tak jakby zawładnęła nimi nieludzka, obca inteligen-
cja. Zombie są przerażające, ale nieszczególnie niebez-
pieczne – chyba że występują w grupach (i korzystają
z premii za wielu przeciwników).
Cechy: Duch k4, Siła k6, Spryt k4, Wigor k6,
Zręczność k6
Umiejętności: Spostrzegawczość k4, Strzelanie k6,
Walka k6, Zastraszanie k6
Tempo: 5, Obrona: 5, Wytrzymałość: 7
Zdolności specjalne:
• Nieulękły: Zombie są odporne na Strach i Za-
straszanie.
• Nieumarły: +2 do Wytrzymałości, +2 do wyj-
ścia z Szoku, strzał mierzony nie zadaje dodatko-
wych obrażeń (z wyjątkiem strzałów w głowę).
231
 • Pazury: Siła.
• Przerażający (-2): Widok żywego tru-
pa wymaga testu Strachu z karą -2 (czasem
więcej dla wyjątkowo ohydnych zwłok).
• Słabość (Głowa): Strzały i ciosy w gło-
wę zadają +2 obrażeń.
Dodatkowe zdolności specjalne:
Zależnie od pochodzenia zombie często
posiadają dodatkowe zdolności specjalne
poza stanem żywej śmierci. Jeśli wydostał
się spod fal, może być topielcem i posiadać
odpowiednią zdolność. Inne naziści mogli
wypchać materiałami wybuchowymi i eks-
plodują, gdy tylko uderzy je pocisk. Poniżej
znajdziesz kilka zdolności specjalnych, które
Marszałek Gry może dodać do wszechobec-
nych chodzących umarłych.
• Choroba: Czasem takie cuchnące od
ropy zombie nazywa się „gnilcem” z uwa-
gi na ohydny smród i choroby przekazy-
wane ofiarom. Każdy atak powodujący co
najmniej jedną Ranę wymaga testu Wigo-
ru, w przeciwnym razie ofiara zarazi się
sepsą (zob. str. 41). Osoby, które umrą od
tej choroby po 1k4 dniach powstaną jako
nowe gnilce.
• Eksplozja: Niektóre zombie wypchano
• Zionięcie gazem musztardowym: Te stwory
środkami wybuchowymi, granatami czy nawet czar-
zginęły od wdychania iperytu, najprawdopodobniej
nym prochem w taki sposób, by wybuchały, gdy trafi
w I Wojnie Światowej. Gaz musztardowy sączy się
je kula – albo gdy same znajdą się w obszarze fali
z każdego otworu w ich gnijących ciałach. Każde-
uderzeniowej. Gdy taki ożywieniec zostanie trafiony,
go nieumarłego otacza trująca chmura wielkości
rzuć kostką. Nieparzysty wynik oznacza, że środki
Średniego Wzornika Wybuchu. Każdy we wnętrzu
wybuchowe detonują się, powodując eksplozję na
chmury musi w każdej rundzie wykonać test Wigo-
obszarze Średniego Wzornika Wybuchu. Większość
ru albo odniesie poziom Wyczerpania, który może
takich trupów zadaje 3k6 obrażeń, ale odpowiednie
doprowadzić do śmierci. 1 na kości Wigoru (nieza-
składniki pozwalają na stworzenie groźniejszych eks-
leżnie od Kości Figury) oznacza oślepienie ofiary
plozji.
(jak zawada Ślepiec). Trwa to godzinę po tym, jak
• Świeży: Zombie stworzone w godzinę po śmier-
postać opuści obszar chmury. Jeśli zombie zostanie
ci czasem nie tylko zachowują pozory życia, ale też
zabity, chmura rozproszy się po 1k4 rundach (-1
większą inteligencję. Spryt i Spostrzegawczość ros-
runda za lekki wiatr, -2 za silny wiatr, +4, jeśli odby-
ną do k6, a zdolność Przerażający działa tylko prze-
wa się to w pomieszczeniu zamkniętym).
ciwko osobom zdającym sobie sprawę z tego, czym
jest zombie. Takie stworzenia najpierw próbują zdo-
być sobie zaufanie ofiary, a następnie atakują z za-
skoczenia (wykorzystując Bezwzględną przewagę).
• Topielec: Te zombie wyłaniają się z mrocznych
głębin oceanów i jezior. Jeśli uda się im pochwycić
ofiarę, natychmiast wymiotują strumieniem wody
z płuc prosto w usta i nos ofiary, topiąc ją. Oprócz
normalnych skutków chwytu ofiara musi wykonać
test Wigoru -2 albo odniesie poziom Wyczerpania.
Gdy się ją Wyeliminuje, dławi się wodą i zginie za
1k6 rund. Topielce odnoszą też połowę obrażeń od
ognia z uwagi na swą wilgoć.
232
 INDEKS
0-9 Barka desantowa 79, 83 CA–69 78
105L28 199 Bazooka 80 Camionetta 42 „Sahariana” 212
14TP 59 BB 82 Cant Z.1007 Alcione 215
150L12 199 BB–56 79 Cant Z.506B 59
150L30 199 Beaufighter Mk X 88 Carbine 91
150mm - haubica 208 Beretta M1934 217 Carcano M91 217
150mm - moździerz 207 Beretta M38 217 Carro Commando M42 213
17-pounder 92 Besa Mk III 91 Catalina 78
1930G 99 Bestia 118 CBI 15, 150
20mm 208 Bestiariusz 219 Cecha narodowa 24
25-pounder, haubica 92 Betty 204 Centralny Pacyfik 154
2-pounder 92 Bf 109G “Gustav” 195 Chaffee 74
37L37 208 Bf 110C 195 Chi-Ha 204
37L46 208 Białe lalki 154 Chiny, Birma, Indie – zob. CBI
47L48 208 Big Red One 141 Cholera 41
4TP 59 Birma 107, 111, 151, 153 Choroby 40
57L15 208 Bismarck 197 Churchill Crocodile 86
57L18 208 Bitwa na morzu Filipińskim 107 Churchill VII 86
6-pounder 91 Bitwa o Anglię 105, 134, Churchill VIII 86
75L38 208 Bitwa o Atlantyk 105, 134 Ciężarówka Model 93 - 202
75L40 92 Bitwa w Ardenach 113, 137, 139 Ciężarówki 56, 71, 87, 97, 192, 202, 213
7TP 57 Bitwy 129 Ciężka Artyleria 38
95L22 86 Bitwy na wielką skalę 129 Ciężki krążownik 82
9TP 57 Biuro Operacji Specjalnych Zob. BOS Ciężki ostrzał 36
Biuro Paranormalnych Dieł – zob. BPD Ciężki Pancerz 49
A Bleinheim Mk V 88 CL 82
A13 85 Blemmjowie 220 CL–51 78
A–20G 75 Bliskie wsparcie powietrzne 39 Colt 80
Ab 41 – 212 Bławatska Helena 119 Conte di Cavour 216
Absolwent akademii 19 Bocage 37 Corsair 76
Adaro 219 Bockscar 116 Crocodile 86
Afrika Korps 106, 108, 148, 150 Bodeo M1889 217 Cromwell VII 86
Afryka Północna 105, 106, 148 Bofors 65, 80, 92 Cruiser 86
Agartha 119 Bombardier 14 Crusader I 86
Ahnenerbe 120 Bombardowanie w locie nurkowym 42 CV 82
Aichi D3A1 “Val” 203 Bombardowanie w locie poziomym 42 CV–6 79
Aircobra 77 Bomby 42, 50 Cywil 15
Akagi 206 BOS 118, 124 Czarna Zasłona zob. Kuromaku
Alagi 216 Boston 78 Czarne koszule 210
Alternatywne pociski artyleryjskie 39 Boys Antitank Rifle 91 Czarny deszcz 116
Amerykański fart 24 BPD 126 Czarny metal 202
Amunicja, rozliczanie 34 BR 20 Cicogna 214 Czarny śluz 140
Archer 85 Brawurowe opowieści 138, 145, 149, 154 Czas na zakupy 19
Ark Royal 90 Brązowa Gwiazda 32 Czołg! (przygoda) 179
Armia Czerwona 93 Breda BA.25 214
Artyleria 38, 50 Breda M30 217 D
Artyleria polowa 50 Breda M31 217 Dama Dagenda 220
Artylerzysta 11 Breda M38 217 Dauntless 78
Artylerzysta okrętowy 12 Bren, KM 91 DD 82
Aryjczyk 102 Bristol 88 DD–534 78
Atak na cele naziemne 45 Brixia Model 35 217 D-Day 112, 136, 141
Atlanta 78 Broń ciężka 49 De Lisle Carbine 91
Avenger 78 Broń ciężka 50 Diabeł na rozdrożu 179
Aviere 216 Broń palna 19 Długimi seriami 20
Awans 32 Broń przeciwpancerne 65, 80, 92, 99, 198, Dłuższymi seriami 25
Ayanami 206 207, 217 Do szarży! 26
Broń specjalna 64, 80, 91, 99, 198, 207, 217 Dowodzenie 7
B Browning 64, 80, 91 DP 1928 99
B–17F 75 Brummbar 194 Drgawki 131
B–24J 75 Brutal 220 Drut kolczasty 38
B–25C 75 Brytyjski hart ducha 24 Drut kolczasty 38
B–29 76 Budynki i umocnienia 35 Drut kolczasty 38
BA–64B 94 BWP – zob. Bliskie wsparcie powietrzne Drużyna piechoty 7
Bagration 111, 144, 147 Dszk 1938 99
Bangalore Torpedo 50 C DT 7.62mm 99
Barbarossa 93, 106, 108 C–47 76 Dwójka i pół 71
Bariery językowe 18 CA 82 Dynamit 51
Bariery przeciwczołgowie 37 CA-309 Ghibli 214 Dyzenteria 41

233
 Działa 47, 50 Granaty 64, 80, 91, 99, 198, 207, 217 Karabiny maszynowe 64, 80, 91, 99, 198,
Działa czołgowe 65, 81, 92, 100, 199, 208, Greyhound 73 207, 217
218 Grzech 29 Karabiny, 52 64, 80, 91, 99, 198, 207, 217
Działa okrętowe 47, 50 Guadalcanal 109, 152, 156 Kate 205
Działa okrętowe 50 Gustav 195 Kawanishi H8K2 “Emily” 203
Dzieci Hitlera 139 Gwałt nankiński 103 Kawasaki Ki–45-I Toryu “Nick” 204
Dzienniki Rasputina 127 Kawasaki Ki–61-I Hien “Tony” 204
Dzień niesławy (Pearl Harbor) 107, 150, H Kilyakai 224
156 Ha-go 203 King George V 90
Dzikie Koty 126 Hako-Iri 223 Kirishima 206
Dziura w kadłubie okrętu 48 Halifax Mk VI 88 Kludde 224
Dziwna wojna 104 Haubice 64, 81, 91, 99, 198, 207, 217 KM BAR 80
Dżip – zob. Jeep Havoc 75 Kobiety 6, 10
He111H 195 Kocię z ruin 225
E Hellcat (myśliwiec) 77 Koktajl Mołotowa 51
Easy Eight 72 Hellcat (niszczyciel czołgów) 74 Kokura 207
Einzelgänger 221 Hełmofon czołgisty 16 Kolos 225
Elco (kuter patrolowy) 79 Hetzer 191 Komandos 27
Elephant 190 Hiroshima 116 Kombinator 28
Emily (H8K2) 203 Historia 101 Komisarz (ZSRR) 27, 93
Enfield 91 Hitler 101, 111, 115, 119 Kompania braci 28
Enola Gay 116 HMS Ark Royal 90 Komunikacja (sprzęt) 17
Enterprise 79 HMS Gloucester 90 Koniec w ciemności 154
Eskadra lotników 7 HMS Javelin 90 Kontakt z mistyką 24
Estonia 102 HMS King George V 90 Korea 102
HMS Suffolk 90 Koszmary 131
F Ho-Ni 202 Krew i flaki 25
F4F–3 76 Hummel 191 Kriegsmarine 190
F4U–1D 76 Hurricane IIB 88 Krokodyle łzy 154
F6F–3 77 Król szczurów 180
Fabryka traktorów „Czerwony I Król Szczurów 181
Październik” 180 I–16 98 Krwawe łowy 154
Fallschirmjäger 189 I-36 206 Kryj się na amen! 25
Fanatyk 22 Il–2 97 Kryj się! 25
Fat Man 116 Il–4 97 Krzyż Wiktorii 32
FG42 198 Iljuszyn 97 Krzyż Wojskowy 32
Fiat 626 – 213 Illumination Rounds 39 Krzyż za Wybitną Służbę 32
Fielser Storch 195 Inżynier wojskowy 11 Kübelwagen 191
Filipiny 107, 112 IS–2 95 Kuromaku 123
Filipiny 107, 112, 114, 150, ISU–122 95 Kursk 111, 144, 147
Finlandia 104, 142 ISU–152 96 Kuter torpedowy 79, 83
Firefly 87 Iwo Jima 114 Kuter uzbrojony 62
Flak 36 AA 198 KV–1E 95
Flakvierling 38 192 J
Flammenwerfer 41 192 Jack 205” L
Flying Fortress 75 Jackson 74 L6/40 213
Francja 104, 134 Jagdpanther 191 La Resistance 105, 157
Francuska werwa 24 Jagdpanzer IV 191 Lancaster Mk 1 88
Front Wschodni 141 Jagdtiger 191 Las 37
Front Zachodni, zob. FZ Jak–3 98 LCT 79
FW 190A 195 Japonia 102, 116, 122, 200 LCVP 79
FZ 15, 134 Javelin 90 Lee–Enfield 91
Jednostka 731 122 Lekka artyleria 39
G Jednostka specjalna H 121 Lekki krążownik 82
Garand 80 Jednostrzałówki 133 Leningrad 106, 107, 144
Gargulec 221 Jeep 71, 87 Leń patentowany 22
Gąsienice 49 Języki obce 20 Liberator 75
Gdzie jest generał? 149 Jintsu 206 Liberty Ship 79
Geballte Ladung 198 JU-52 195 Lifebuoy (miotacz ognia) 81
Generator Misji 158 JU-87B 196 Lightning 77
Generator Misji Lądowych 158 JU-88A 196 Little Boy 116
Generator Misji Lotniczych 164 Locust 87
Generator Misji Morskich 169 K Lotnicy 55, 70, 84, 94, 189, 201, 211
George Cross 32 Ka-mi 205
Lotnicy amerykańscy 70
Gewehr 43 198 Kamikaze 159
Lotniskowce 47, 82
Gewehrgranaten 198 Kamizelka ochronna 16
Ludzie honoru 26
Gęsty las 37 Kampania jesienna 62
Luftwaffe 189
Ghule 221 Kampanie 132
Luger 198
Glon ludojad 222 Kampanie dla jeńców wojennych i
LVT 72
Gloucester 90 partyzantów 156
LVT2 72
Głowa tankisty 155 Kanadyjski zapał 24
Lysander 89
Goriunow 99 Kapelan 28
Ła–5FN 97
Götterdämmerung 115, 145 Kapelan BOS 28
Ładunek tornistrowy 51
Granatnik kolanowy 207 Kar 98K 198
Łapiduch 27
Granatwerfer 198 Karabiny maszynowe (przygoda) 180
Ławoczkin Ła–5FN 97

234
Łodzie podwodne 83 Model 95 Kurogane 202 Ogień skuteczny 25
Model 96 - 207 Ogniowy nietoperz 227
M Model 97 “Chi-Ha” 203 Okopy 36
M1 Carbine 80 Model 99 201 Okopy 36
M1 Garand 80 Modyfikatory medali 32 Opel–Blitz 192
M10 73 Modyfikatory przemieszczania oddziałów Operacja Dragoon 113, 136
M13/40 213 34 Operacja Overlord 112
M18 74 Morze jakby wściekło się 115 Operacja Tajfun 106, 143, 147
M1895 99 Morze Koralowe 152 Orang-bati 227
M1903 80 Mosquito Mk IV 89 Order Czerwonego Sztandaru 32
M1911A1 80 Moto Guzzi Alce 213 Order Gwiazdy Czerwonej 32
M1917 80 Motorzysta 13 Order Lenina 32
M1919 89 Moździerz 2” 91 Order Wojny Ojczyźnianej 32
M1A1 Thompson 80 Moździerz 3” 91 Order za Wybitną Służbę 32
M2 Browning 80 Moździerz 81mm 207 ORP Grom 61
M20 74 Moździerze 64, 80, 91, 99, 198, 207, 217 ORP Gryf 61
M22 Locust 87 MP35 198 ORP Orzeł 61
M24 74 MP40 198 ORP Warszawa 61
M26 74 Mroczna tajemnica 145 ORP Wicher 61
M3 “smarownica” 80 Mundury 181 ORP Wilk 61
M3 72 Mussolini 102, 103, 210 Oscar 205
M36 74 Mustang 77 Osłona broni 49
M4 72 Myoko 206 Ostateczne Rozwiązanie 102
M4A3 73 Ostrzelanie obszaru 25
M4A3E2 73 N Oś 103, 187
M5A1 73 Nagant M1895 99 OT–34 96
M7 73 Nagasaki 116 Otczestwo 98
M8 73 Nagrody 32 Otwarty 49
Mag krwi 129 Nakajima B5N2 “Kate” 205
Magia krwi 121, 128 Nakajima Ki–43-I Hayabusa “Oscar” 205 P
Magia Run 120 Nambu 207 P–38L 77
Magnes dla kul 23 Narodnyj komissariat wnutriennich dieł P–39D 77
Malaje 107, 151 zob. NKWD P40 – 214
Malaria 41 Narodowo-Socjalistyczna Niemiecka Partia P–40N 77
Manchuria 103, 116 Robotników zob. Naziści P–47D 77
Manhattan Project 114 Narodowość 8 P–51D 77
Marder 191 Nationalsozialistische Deutsche PAC 15, 150
Marynarze 55, 70, 84, 190, 201, 211 Arbeiterpartei. zob. Naziści Pacyfik jako teatr wojenny zob. PAC
Maschinenmensch 225 Naukowiec 15 Pak 38 50mm 198
Materiały wybuchowe 18, 51 Nawiedzony 29 Pak 40 75mm 198
Materiały wybuchowe 21 Nawigator 14 Pak 43 AT 198
Matilda III 87 Nazistowskie Niemcy 101 Pakt trójstronny 103
Maxim 1910 99 Naziści 101 Pampanito 79
MC.205V Veltro 215 Nick 204 Pancernik 82
MC200 Saetta 215 Niebo nad Pacyfikiem 142 Pancerz osobisty 16
McCord 78 Niedowiarek 23 Pancerz pojazdu 49
Me 262A 196 Niemiecka Partia Robotników 101 Pantera 193
Me-163 196 Nienawiść (potwór) 226 Panzerfaust 198
Mechanik 27 Nieobecne spojrzenie 131 Panzershrek 198
Mechanik lotniczy 14 Nieobecne spojrzenie 131 Paranoja 131
Mechanik okrętowy 12 Nieporęczny 49 Partyjny 28
Medal Honoru 32 Nieruchoma broń 52 Partyzant 15
Medal Wojskowy 32 Niska Poczytalność 130 Patronimik 98
Medale 32 Niszczyciel woli 233 PBY–5A 78
Medyk 11 Niszczyciele 82 Pe–2 97
MG34 198 NKWD 94 Pearl Harbor 107, 150
MG42 198 No. 23 MkII 90 Pepesza 99
Midway 108, 152 Nocna Wiedźma 182 Pershing 74
Mig–3 97 Norwegia 104 Petlyakov Pe–2 97
Mina typu S 51 Nowa Gwinea 109, 157 PIAT 91
Miny 51 Nurek 27 Piechota 10, 11, 53, 69, 84, 93, 187, 200,
Miny przeciwczołgowe 37, 50 210
Miny przeciwpiechotne 37, 50 O Piekło na Pacyfiku 156
Miotacze ognia 51, 80, 91, 192 O jeden most za daleko 137 Piekło wśród żywopłotów 136, 141
Mitchell 75 Obrona przeciwlotnicza (OPL) 8, 39, 48, Piloci 55, 70, 84, 94, 153, 189, 201,
Mitsubishi A6M2 Reisen (Zero/Zeke) 204 50. Pilotka 16
Mitsubishi G4M1 “Betty” 204 Odpowiednie przewagi 8 Pilotowanie 18, 41
Mitsubishi J2M3 Raiden “Jack” 205 Odwaga 18 Piosenka o Pearl Harbor 79
Mitsubishi Ki–21 Type 97 “Sally” 205 Odzyskiwanie Poczytalności 130 Pistolety 52 64, 80, 91, 99, 198, 207, 217
Mniejszości 10 Office of Special Investigations. Zob. BOS Pistolety maszynowe 64, 80, 91, 99, 198,
Model 1 “Ho-Ni” 202 Oficer marynarki 13 207, 217
Model 11 207 Oficer marynarki 13 Piwnica 182
Model 2 “Ka-mi” 202 Oficerowie 7, 11, 53, 69, 83, 93, 187, 200, Plastyk 51
Model 38 207 210 Pluton czołgów 54, 70, 84, 94, 188, 189,
Model 95 “Ha-go” 203 Ogień ciągły 39 201, 211

235
 Pluton czołgów SS 189 PZL.50 61 Sprzęt 15
Pluton Czołgów Wehrmachtu 188 PZL.53 Jastrząb 61 Sprzęt 9, 15
Pluton honoru 26 Sprzęt medyczny 17
Pluton pancerny zob. Pluton czołgów R Sprzężenie zwrotne 29, 31, 128
Pływak 25 Racja typu C 17 Srebrna Gwiazda 32
Pochodzenie bohatera 10 Racja typu K 17 SS 101, 119, 120, 188, 189
Pochwała 32 Racje żywnościowe 17, 35 SS–383 79
Pochylony pancerz 49 Radar 31 Stabilizator 52
Pocisk V-1 196 Radarowiec 31 Stalingrad 108, 143, 147, 174
Pociski dymne 39 Radiolokator 14 Stalowy hełm 16
Poczytalność 8, 130 Radziecki fatalizm 24 Stany Zjednoczone 69
Podoficer 7 RAF. Zob. Royal Air Force Starcia na morzu 45
Podstawowe szkolenie 10 Rakiety 39, 50 Starcia powietrzne 42
Pogromca czołgów 25 Rasa 8, 10 Statek towarowy 79
Pojazd półgąsienicowy 57, 72, 87, 193 Rasputin 127 Sten 91
Pojazd półgąsienicowy SdKfz 193 Rattenkrieg 108, 143, 174 Sternik 13
Pojazdy 56, 71, 85, 94, 190, 202, 212 Renault FT-1 58 StG44 198
Pola minowe 37 Renault R 35 58 Stielhandgranate 198
Polikarpow I–16 98 Reperowanie 20 Stopa okopowa 41
Polska 52, 102, 104, 112, 142, 157 Retrospekcje 131 Stopień 9, 26
Polska duma 24 Rodzaj sił zbrojnych 8 Storm of Darkness 155
Polski Fiat 508 Łazik 56 Ropniak 229 Stowarzyszenie Thule 119
Polski Fiat 518 56 Rosyjskie imiona 98 Stowarzyszenie von Lista 119
Polski Fiat 621 Royal Air Force 84 Strafing 42
Postrach czołgów 25 Royal Air Force 84 Strzelanie 20
Potrawy morskie 155 Royal Navy 84 Strzelanie próbne 38
Potworny regiment 146 Rozpryski powietrzne 39 Strzelby 52, 80, 91
Potyczki 133 Rzeczy, które wypełzają z wraków 139 Stuart 73
Powolny 23 Student 24
Powstanie Warszawskie 112 S StuG III G 194
Pozszywaniec Osi 227 SA 101 StuPz IV “Brummbarr” 194
Pozszywaniec Osi 227 Sally 205 SU–100 96
Pół akra piekła 146 Samochód pancerny Daimler 86 SU–122 96
PPSz 99 Samochód pancerny Daimler 86 SU–152 96
Prawa walki zbrojnej wg Murphy’ego 22 Samochód pancerny Ursus wz. 34 5 SU–85 96
Priest 73 Samochód Pancerny wz. 29 57 Suffolk 90
Prinz Eugen 197 Samotny Wilk 140, 221 Superforteca 76
Proporcje tur bitwy 129 Saper 28 Superfortress 76
Prowadzenie 18 Savoia-Marchetti SM.82 215 SVT–40 99
Przebudzony wrak 228 SBD–3 78 Swordfish 89
Przemieszczanie się 34 Schäfer, Ernst 121 Sycylia 110
Przesądny 131 Schnellboot 197 Synowie Salomona 118
Przesłuchania 95 Schutzstaffel. Zob, SS System wtrysku wody 52
Przeszklona kabina 49 Sdkfz 234/1 193 Szalona menażeria 146
Przeszkolony skoczek 28 Sdkfz 234/2 Puma 194 Szczury pustyni 105, 148, 150
Przetrwanie 20 Sdkfz 234/3 194 Szczury w piwnicy 183
Przewagi 8, 23, 25, 26, 27, 28 Sekrety Monte Cassino 138 Szkolenie polityczne 183
Psionik 30, 127 Semovente 105/25 214 Szkoła snajperów 183
Psy wojny (potwory) 228 Semovente 47/23 214 Szkoła specjalna 184
Psy wojny (przygoda) 139 Semovente 75/18 214 Szrapnele leśne 37
PTB 79 Sepsa 41 Sztuka wojny 26
PTRD 99 SG 43 Goriunow 99 Szturmowik 97
Pucz piwiarniany 101 Sherman 72 Szybowiec Horsa 88
Pułapki wybuchowe 21 Sherman Firefly 87
Puma 197 Sherman Jumbo 73 Ś
Punkty koncentracji ognia 39 Shipboard Fires 39 Śmierć bohatera 184
Punkty Zawad 9 Shironingyo 229 Śmierć na dwunastej 102
Pustynna grupa dalekiego zwiadu 7 Siła spokoju 31 Śmierć zamiast hańby 26
PZ Inż. 302 56 Siły Aliantów 49 Średnia artyleria 38
Pzkpfw IB 192 Skacząca Betty 51
Pzkpfw IIC 192 Skład oddziału 7 T
Pzkpfw III (F1) 192 Skoki spadochronowe 41 T–34/76 96
Pzkpfw IIIG 192 Skytrain 76 T–34/85 97
Pzkpfw IVJ 192 Sluagh 230 Tabela niesamowitości 163, 169, 173
Pzkpfw V Panther 193 S-M 79 Sparviero 215 Tabele stopni 62, 81, 92, 100, 199, 208, 218
Pzkpfw VI Tiger 193 “Smarownica” M3 80 Tajfun Stali 115
Pzkpfw VI Tiger II 193 Snajper 11 Tankietka L3/33 – 213
PZL P.11C 59 So-ki 203 Tankietka L3/35 – 213
PZL P.24 60 Sokół 1000 M 56 Tankietka Model 94 – 202
PZL P.7A 59 Sonderkommando H 121 Tankietka Model 95 “So-ki” 203
PZL.23 Karaś 60 Spadochroniarze 12, 41 Tankietka Model 97 “Te-ke” 203
PZL.37B Łoś 60 Spadochroniarze 41 Teatry wojenne 133
PZL.38 Wilk 60 Specjalność żołnierska 9 Teatry wojenne 15
PZL.46 Sum 60 Spitfire Mk IIA 89 Te-ke 203
Spokój pod ostrzałem 25 Thompson 80

236
Thule Gesellschaft 119 Worki z piaskiem 36
Thunderbolt 77 Wpieriod na Berlin 145, 147
TK-3 57 Wrzody tropikalne 41
TKS 57 Wsparcie ogniowe 38
Tokarew SVT–40 99 Współczynniki 8
Tokarew TT–33 99 Wybuch magazynów 48
Tokyo Express 109, 152, 156 Wyrzutnie rakiet 64, 80, 91, 99, 198, 207,
Tony 204 217
Torpedy 47 Wyspy Salomona 109, 152, 156
Torpedysta 13 Wznoszenie 52
Trafienia krytyczne okrętów 48
Transportowce 83 Y
Trauma 23 Yokosuka MXY-7 Model 11 Ohka 205
Trento 216
Trotyl 51 Z
TT–33 99 Z wyspy na wyspę 154
Tu–2 98 Za Rodinu! 147
Tupolew Tu–2 98 Zaginione miasto 149
Turbodoładowanie 52 Załoga bombowca
Tyfus 41 Załoga czołgu 7
Tygrys 193 Załoga kurta torpedowego 8
Tygrys królewski 193 Załoga powietrzna 13
Typhoon Mk 1B 90 Załoga wozu bojowego 12
Zamek Wewelsberg 122
U Zaopatrzenie 34
U-Boot 105 Zapalić pochodnię 108, 148
Ubranie 15 Zapasy medyczne 35
Umiejętności 8, 18 Zaradna 62
Umocnienia 35 Zasady świata 32
Uniwersalny ciągnik 87 Zatoka Leyte 114, 153
Unterseeboot 197 Zawady 22
Ursus A 57 Zawsze wracają 145
US Marines 71 Zdobycie Berlina 115, 145, 147
USS Missouri 116 Zdolności nadprzyrodzone 28, 29, 30, 128
Usta Goebbelsa 146 Zeke 204
Ustawy norymberskie 102 Zero 204
Utrata poczytalności 130 Zjednoczone Królestwo 83
Uzależnienie 131 Złamany krzyż 108
Uzbrojenie ładunku 21 Zło wylądowało 140
Znaczenie Starszego Futhark 119, 120
V Zniszczyć 88-ki! 184
Val 203 Zombie 233
Vickers 91 Zrzuty 35
Vickers E Zwiad w świetle księżyca 142
Zwiadowca 12
W Związek Radziecki 93
W beczułkę 25 Zwolnienie z rozkazów 138
W dziesiątkę 26
W słaby punkt 26 Ż
Walther 198 Żądza krwi 131
Wampir 230 Żeglowanie 22
Waran papuaski 231 Żołnierze Czwartej Rzeszy 185
Warhawk 77 Żółtodziób 23
Washington 79 Żywopłoty 37
Wehrmacht 187, 188
Wehrwolf 231
Wespe 194
Westerplatte 63
Wiarus 24
Wiedza 20
Wiedźma 232
Wielka Trójka 111
Wielozadaniowy samochód pancerny M20
74
Wilcze stada 105, 134
Wildcat 76
Willensbrecher 233
Winchester 1897 80
Wirbelwind 194
Władcy piorunów 155
Włochy 110, 135, 210
Wojna chińsko-japońska 103
Wojna lotniskowców 108, 152
Wojna zimowa 104, 142
Wolverine 73

237
238