KALIGIRANG PANGKASAYSAYAN NG

IBONG ADARNA
Ang "Ibong Adarna" ay isinulat noong panahon ng Espanyol sa
Pilipinas, partikular na noong ika-17 siglo. Ito ay bahagi ng
panitikang Pilipino na tinatawag na korido, isang epikong tula
na karaniwang naglalaman ng mga kabayanihan, paglalakbay,
at mga mahiwagang pangyayari. Sa panahon ng Espanyol, ang
mga Pilipino ay nasa ilalim ng kolonyal na pamamahala ng
mga Kastila. Ang pagdating ng mga Kastila ay nagdulot ng
malaking pagbabago sa kultura, pananampalataya, at lipunan ng
mga Pilipino. Ang pagkakasulat ng "Ibong Adarna" ay
naganap sa panahon na ito, at maaaring naging paraan ito ng
mga Pilipino upang ipahayag ang kanilang saloobin at
kritisismo sa mga Kastila. Ang "Ibong Adarna" ay isang
halimbawa ng panitikang nagpapakita ng pagtanggi ng mga
Pilipino sa mga dayuhan at pagpapahalaga sa kanilang sariling
kultura at tradisyon. Ito ay naglalaman ng mga elemento ng
mitolohiya, mahika, at pangarap na nagpapakita ng pagnanais
ng mga Pilipino na makawala sa mga suliraning panlipunan at
politikal ng panahon. Bukod dito, ang "Ibong Adarna" ay
naglalaman rin ng mga aral at pagpapahalaga na mahalaga sa
mga Pilipino tulad ng katapatan, paggalang sa magulang, at
pagpapahalaga sa pamilya. Ito ay naging isang paraan upang
ipahayag ang mga tradisyonal na kaugalian at mga halaga na
patuloy na nagpapalakas sa kultura ng mga Pilipino hanggang
sa kasalukuyan.