Introduksiyon:

Ang Pagtataguyod
ng Wikang Pambansa
sa Mas Mataas na Antas ng
Edukasyon
at Lagpas Pa
 Commission on Higher Education (CHED)
Memorandum Order (CMO) No. 20, Series of 2013:
Ipinataw ng CHED ang General Education
Curriculum, na magtatanggal sa wika at Panitikang
Filipino sa kurikulum ng kolehiyo pagdating ng
Akademikong Taon.

Binatikos ng iba’t ibang paaralan ang patakarang ito

dahil hindi lang pagtatanggal sa Filipino sa kurikulum ng
kolehiyo ang magiging implikasyon nito, kundi
pagtatanggal din ng mga guro sa Filipino na karamihan
ay matagal nang panahong nagsisilbi sa paaralan.
Kung kaya’t mga propesor ng Departamento ng Filipino at
Panitikan ng Pilipinas ng Unibersidad ng Pilipinas ay
matinding tumututol Memorandum na ito.

Naniniwala sila na ang Memorandum na ito ay

paglapastangan sa pagpapahalaga sa kasaysayan,
karunungan, at diwa ng kasarinlang mahabang panahong
ipinaglaban at nilinang ng mga naunang salinlahi
ng mga Filipino.

Narito ang kanilang mga batayan sa kanilang

pagtutol:
1. Tinatanggal nito ang katiyakan na magamit
at maituro ang wikang Filipino sa kolehiyo. Ang
pagsasabing ang walong core GE courses ay
maaaring ituro sa Ingles o Filipino ay
mapanlinlang.

Ang kunwa’y paglalatag ng mga kursong GE na

maaaring ituro kapuwa sa Filipino at Ingles ay
lilikha lamang ng kompetisyon sa dalawang
wika.
2. Hindi nito kinikilala ang pag-aaral ng wikang
Filipino bilang isang lehitimong dominyo ng
karunungan.
Sa bagong GE Curriculum, nababanggit lamang
ang Filipino, kahanay ng Ingles, bilang midyum o
daluyan ng pagtuturo.

Binabalewala ng ganitong pagtingin ang

integridad ng wikang Filipino bilang ganap na
dominyo ng karunungan at isa ring paraan ng
pag-unawa sa lipunan at sa mundo, at kung
gayon, nag-aambag sa pagpanday ng kaisipan at
pananagutan sa lipunan.
3. Ang bagong GE curriculum ay tahasang
pagbabalewala sa kasaysayan ng wikang
pambansa, at ang mapagtakdang papel ng wika sa
pagpapaunlad ng isang bayan.

4. Ang pagtatanggal ng siyam na yunit ng Filipino sa

kolehiyo ay isang anyo ng karahasang
pangkamalayan. Nilulusaw nito ang pagpapahalaga
sa kasaysayan at kabihasnang tanging wikang
Filipino ang makapagpapaliwanag.
Kaya yaong mga guro ng wika at manunulat ng
saliksik at panitikang Filipino, mga guro,
manunulat, mananaliksik, at artistang
nagmamahal sa wika at kaalamang Filipino ay
naninindigang dapat ituro ang Filipino bilang
regular na kurso sa antas tersiyarya.

Ituro ang Filipino bilang regular na kurso

sa kolehiyo!
 Ang Pagtataguyod ng Wikang Pambansa at ang
kahalagahan nito sa atin.

Ayon kay Manuel Manuel Luis

Quezon, ang tinaguriang Ama
ng Wikang Pambansa :

Ang wika ay salamin ng

bayan at siyang bumibigkis
tungo sa pagkakaisa ng mga
mamamayan.
 Ang wikang pambansa ay isang mahalagang
instrumento sa pagkakaroon ng pambansang
pagkakaisa o nasyonalismo.

Ang pambansang wika ay isang simbolo ng

pagkakaroon ng iisang hangarin.
Ayon din sa Departamento ng Filipino at Panitikan ng
Pilipinas ng Unibersidad ng Pilipinas ang wikang
Filipino (na sya nating pambansang wika ) ay :

 Ang Wikang Filipino ay Kasaysayan ng Pilipinas.

Simula nang ituro ito sa sistema ng edukasyon noong

dekada 1940, hanggang sa maging midyum ito ng
pagtuturo sa ilalim ng Patakarang Bilingguwal noong
dekada 1970, yumabong na ang Filipino bilang isang
ganap na disiplina at pananaw sa pakikipag-ugnayang
pandaigdig.
 Ang Wikang Filipino ay Identidad ng Filipino.
Pananaw at kamalayan ang wikang Filipino.

Dahil nasa wika mismo ang kaalaman sa sariling pisikal

at di-pisikal na daigdig, hindi lamang usapin ng wikang
panturo ang Filipino kundi usapin higit ng pagkilala sa
pagka- Filipino.

Sasaklawin ng sabjek na Filipino ang iba’t ibang

kaalamang may kinalaman sa pagiging Filipino na
magpapatibay sa pagkaugat ng mga estudyante sa
sariling identidad na magiging matibay na pundasyon
ng mag-aaral upang maging handa sa pagharap sa
mabilis na pagbabago ng kaayusang global ngayon.
  Ang Wikang Filipino ay Susi ng Kaalamang
Bayan.

Nasa wika ang pagtatanyag ng kaalamang lokal—mga

kaalamang patuloy na hinubog at humuhubog sa bayan.

Sariling wika rin ang pinakamabisang daluyan para

mapalaganap ang dunong-bayan at kaalamang
pinanday sa akademya

Layunin dapat ng edukasyon ang humubog ng mga

mag-aaral na tutuklas ng dunong-bayan na
pakikinabangan ng bayan.
Narito din ang panulat ni David Michael M. San Juan’s
12 Reasons to save the National Language

1. Filipino as medium of instruction at all levels is

a mandatory provision of the Philippine
Constitution (Article XIV, Section 6): “The
national language of the Philippines is Filipino....
The Government shall take steps to initiate and
sustain the use of Filipino as a medium of official
communication and as language of instruction in
the educational system.”
2. Using Filipino as a medium of instruction in
college will only be effective if Filipino is taught
as a subject/discipline too.

3. In the era of globalization and imminent

Association of Southeast Asian Nations (ASEAN)
integration, Filipinos should further strengthen
their own language, literature, and culture as
part of our contribution to the project of global
and regional socio-cultural integration. For what
can we contribute to the global and regional
projects of integration if we have no language
nor culture to share with the world and ASEAN?
4. Expanding and further developing what
students have learned in junior and senior high
school is necessary. Hence, there is a need for at
least a Filipino subject in college, as a number of
subjects/disciplines in the senior high school
curriculum – such as English, Arts Studies, Political
Science, Science and Math – have parallel or
related subjects in the new General Education
Curriculum. Why obliterate Filipino in college when
other subjects/disciplines are included in both the
secondary and tertiary level curricula?
5. Skills for Filipino language and Philippine
literature are included in the College Readiness
Standards (CRS) contained in CHED’s Resolution
No. 298-2011, hence including Filipino language
and literature subjects in college is a must, if the
CRS is to be genuinely useful. Such subjects will
ensure that skills learned in high school will be
further developed in college.
6. The National Achievement Test (NAT) results
for Filipino in high school are still below the
Department of Education’s own standards for
mastery, considering that the highest national
mean percentage score for Filipino has never
breached 52% in recent years. Hence, retaining
Filipino as a college subject will ensure that the
necessary task of improving students’ facility of
the Filipino language beyond the secondary level
is accomplished.

7. The content of the Filipino senior high school

curriculum cannot cover all content and skills
currently taught in college.
8. Filipino is the national language and language
of political democratization as it is spoken by 99%
of the population. It is the most effective
language of national public discourse. It is the
soul of our country’s identity and culture. Songs,
poems, speeches, essays, stories in Filipino unite
us as a people. Giving our national cultural
heritage some space in all levels

9. In K to 12 countries such as the United States

of America, Malaysia, and Indonesia, national
language and/or literature are part of the
mandatory core courses in their college
curriculum.
10. Filipino subjects designed in a
multi/interdisciplinary way are feasible, as proven
by the dozens of proposals submitted to CHED by
various institutions and organizations.

11. The inclusion of the national language in the

college curriculum is a relatively new thing, compared
with the inclusion of the English language and
literature in the college curriculum. English was
imposed as the sole medium of instruction in 1906
and it still enjoys over-all supremacy in most tertiary
level institutions. Meanwhile, Filipino in college has
been effectively institutionalized only in 1996. It is
about time this historical injustice is remedied.
12. Filipino is a global language taught in more
than 80 schools, institutions, and universities
abroad (in some cases, full bachelor’s degree
and/or master’s degree are also offered).
Obliterating the space for Filipino and Philippine
Studies at the tertiary level in Philippine colleges
and universities will certainly negatively affect the
status of Filipino as a global language.