Οι γερανοί

Του Αριστομένη Προβελέγγιου

 Αριστομένης Προβελέγγιος

• Ο Αριστομένης Προβελέγγιος (1850-1936, Σίφνος)

ήταν πολιτικός, ποιητής, θεατρικός συγγραφέας
και μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και της Βουλής
των Ελλήνων.
• Σπούδασε στη φιλοσοφική σχολή
του Πανεπιστημίου Αθηνών και στη Γερμανία.
•  Μετέφρασε τον Φαουστ του Γκαίτε, με
αριστοτεχνικό τρόπο
•  Τα ποιήματά του είναι μακρόστιχα, λυρικά και
επικολυρικά.
 Οι γερανοί
Φθινοπωρινή βραδιά
ο ήλιος βασιλεύει.
Δε σαλεύουν τα κλαδιά,
φύλλο δε σαλεύει.

Και περνούν οι γερανοί,

ταξιδεύουν πέρα,
και σαν λόγχη μελανή
σχίζουν τον αγέρα.

Ο κρωγμός αντιλαλεί
κι όλο τους κοιτάζουν
και μ’ αγάπη «ώρα καλή!» «Και πετούν οι γερανοί
στα πουλιά φωνάζουν. ταξιδεύουν πέρα
και σαν λόγχη μελανή
σκίζουν τον αγέρα»
 Οι γερανοί
Κι η γριά που περπατά
στο ραβδί γερμένη,
στέκει και τα χαιρετά,
λέγει λυπημένη:

Στο καλό χρυσά πουλιά,

στο καλό να πάτε.
Τάχα θα με βρείτε πλιά
πίσ’ όταν γυρνάτε;

Ήλθ’ ο Μάρτης και ξυπνά

σα νυφούλα η πλάση,
λουλουδίζουνε βουνά,
πρασινίζουν δάση.

Ήλθαν από μακριά «λουλουδίζουνε βουνά,

τα πουλιά και πάλι, πρασινίζουν δάση»
μα σκεπάζει τη γριά
 Οι γερανοί

Ακούστε το παρακάτω
τραγούδι με τίτλο «Οι
γερανοί» και ερμηνεία της
Μαργαρίτας Ζορμπαλά
https://www.youtube.com/w
atch?v=G5za-T_7ano
 Πικρία
«Τάχα θα με βρείτε πλιά
πίσ’ όταν γυρνάτε;»

Σ’ αυτούς τους στίχους, πέρα από αγωνία, φόβο και άγχος, μπορούμε να
διακρίνουμε πικρία στα λόγια της γριάς. Η πικρία είναι ένα από τα χειρότερα
συναισθήματα που μπορεί να νιώσει κανείς. Είναι το σημείο που η οργή, η θλίψη
και η αδικία ταυτίζονται και όλα μαζί προκαλούν ένα άγριο ξέσπασμα. Αυτό το
ξέσπασμα μπορεί να έχει διάφορες μορφές, όπως κλάμα, φωνές ή ακόμα και
απόλυτη σιωπή, που πολλές φορές είναι πολύ πιο ηχηρή από όσο νομίζουν οι
άλλοι. Μετά από αυτό το ξέσπασμα, ο άνθρωπος ηρεμεί, αλλά πολλές φορές αυτή
η πικρία ριζώνει στην ψυχή του και τον βαραίνει μια ζωή…
 Πικρία
Πικρία
Σάββατο, γκρίζος ο ουρανός
τα σύννεφα όλο και πιο γεμάτα.
Ξεκινά και βρέχει ευθύς εμπρός
βουβά είναι τα πάντα.

Όμως, μια ηλιαχτίδα εισβάλλει

κι έπειτα από τη δυνατή βροχή,
ξανά ο ήλιος ξεπροβάλλει
και ουράνιο τόξο επικρατεί.

Ο χρόνος κυλά σαν ποταμός,

το τόξο τ΄ουρανού δεν είναι εκεί, «Σάββατο, γκρίζος ο ουρανός»
είναι απλά ο ουρανός, γαλανός,
αναμένοντας και πάλι τη βροχή.
 Όμιλος Λογοτεχνίας

Αυτή η εργασία έγινε στα πλαίσια του

ομίλου λογοτεχνίας 2020-2021.
Υπεύθυνη καθηγήτρια: Κουτσιβίτη
Χρυσάνθη.
Βαρβάκειο Πρότυπο Γυμνάσιο.
Η εργασία ήταν του μαθητή Γρηγόρη
Δημητρίου.
 ΤΕΛΟΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΡΟΣΟΧΗ
ΣΑΣ