Ano ang gagawin mo sa sumusunod na sitwasyon:

1.May lumapit sa iyong isang dayuhan at nagtanong kung

maaari ka niyang kapanayamin tungkol sa wikang
ginagamit mo bilang bahagi ng kaniyang pag-aaral. Subalit
alam mong hirap kang magsalita ng wikang Ingles. Ano ang
gagawin mo?

2.Narinig mo ang paraang kung paano nakikipag-usap ang

iyong kaibigan sa kaniyang mga magulang. Hindi ito ang
paraang nakasanayan mo. Ano ang gagawin mo?
Ang mga salitang Kakayahang Pangkomunikatibo O
Communicative Competence ay nagmula sa linguist, sociolinguist,
anthropologist at folklorist mula sa Portland Oregon na si Dell Hymes
noong 1966. (Dayag at del Rosario, 2016). Sinasabing sa mga silid-
aralan nangyayari ang pormal na pagkatuto ng wika. Ngunit hindi
sapat na basta lamang itong umiikot o nakatuon sa kayarian ng wika o
gramatika tulad ng bahagi ng panalita, bantas, baybay, ponolohiya,
morpolohiya at iba pa. Dahil masasabi lamang na ang isang Pilipinong
mag-aaral ay nagtataglay ng kakayahang pangkomunikatibo kapag
naipahatid nang maayos sa kausap ang diwang nais iparating sa
kinakausap at magamit ang pang –unawang ito sa mga aktuwal na
sitwasyon sa totoong buhay, pasalita man o pasulat.
1.Kakayahang Lingguwistiko - ay nagbibigay-kakayahan
sa taong nagsasalita na gamitin ang kaalaman at kasanayan
sa pag-unawa at pagpapahayag sa literal na kahulugan ng
salita.

Natural na kakayahan ng tao sa sistema ng kaniyang wika,

dahilan kaya nagagamit niya ito nang tama at mabisa. Ang
lingguwistiko ay ang aktuwal na paggamit ng wika.
2.Kakayahang Sosyolingguwistiko - kakayahang gamitin
nang angkop ang wika depende sa
sitwasyon.

Ito ay ang pang-unawa batay sa kung SINO, PAANO, KAILAN, SAAN

at BAKIT nangyayari ang Sitwasyong Pangkomunikatibo.
Binibigyang-pansin dito ang pagkakaiba ng COMPETENCE o
KAGALINGAN o KAKAYAHAN sa PERFORMANCE o PAGGANAP. Ayon
kay Savignon (1972), isang propesor sa University of Ellinois, ang
competence ay ang batayang kakayahan o kaalaman ng isang tao
sa wika samantalang ang performance ay ang paggamit ng tao sa
wika.
Ito ay ang pang-unawa batay sa kung SINO, PAANO,
KAILAN, SAAN at BAKIT nangyayari ang Sitwasyong
Pangkomunikatibo. Binibigyang-pansin dito ang
pagkakaiba ng COMPETENCE o KAGALINGAN o
KAKAYAHAN sa PERFORMANCE o PAGGANAP. Ayon kay
Savignon (1972), isang propesor sa University of
Ellinois, ang competence ay ang batayang kakayahan o
kaalaman ng isang tao sa wika samantalang ang
performance ay ang paggamit ng tao sa wika.
Ayon kay Dell Hymes,( isa siya sa mahuhusay
na linggwista na may malaking naiambag sa
larangan ng gramatika) magiging maayos
lamang ang komunikasyon kung ito’y
isasaayos. Paano ito aayusin?
Basahin at unawaing mabuti ang ACRONYM
na kanyang ginawang modelo upang makamit
ang isang maayos, na usapan. Ang Acronym
na:
 SPEAKING.
S-(Setting)- Pook o lugar kung saan nangyayari
ang usapan o pakikipagtalastasan. Mahalagang
salik ang lugar kung saan nag-uusap ang mga
tao. Kailangan iangkop natin ang ating
pananamit, at pananalita sa lugar kung saan
nangyayari ang usapan. Halimbawa: Kapag tayo
ay nasa pormal na palatuntunan, hindi tayo
makikiapag-usap na tayo ay parang nasa kalsada.
P- (Participant)-
Mga taong nakikipagtalastasan. Dapat nating isaalang-alang kung
sino ang ating kakausapin. Hindi natin kinakausap ang ating guro
tulad ng pakikipag-usap natin sa ating kaklase o kaibigan dahil sa
ating guro kinakailangan nating maging magalang samantalang
kampante naman tayo sa ating mga kaklase o kaibigan.
E- (Ends) – Mga layunin o pakay sa pakikipagtalastasan. Alamin
natin kung ano ang ating mga layunin sa gagawing pakikipag-usap.
Halimbawa kung hihingi tayo ng pabor, kinakailangan natin ang
pagpapakumbaba.
 A-(Act sequence)- Takbo ng usapan. Maging sensitibo sa
takbo ng usapan. Halimabawa, kapag mainit ang takbo ng
usapan, kailangan nating maging kalmado sa pakikipag-
usap upang magtatapos sa isang mapayapang usapan.
Kung minsan naman ang biruan ay nagbubunga ng
pagkapikon at alitan kaya kailangan maging mapagmasid
tayo sa kahit anong takbo ng usapan.
K- (Keys)- Tono ng pakikipag-usap. Katulad ng setting o
pook/lugar nararapat ding isaalang-alang ang sitwasyon ng
usapan, kung ito ba ay pormal o di- pormal. Halimbawa ang
mga salitang balbal o
mga salitang kalye ay di dapat gamitin sa mga sitwasyong pormal.
I-(Instrumentalities)- Tsanel o midyum na ginamit, pasalita man o pasulat.
Dapat alamin natin kung ano ang dapat sabihin at kung saan natin ito
sasabihin.
N- (Norms)- Paksa ng usapan. Mahalagang alamin natin kung tungkol saan
ang usapan. Minsan may mga sinasabi ang mga nakakatanda, “ito ay usapang
pang matanda lamang”, usapang pambabae o “girls talk”, may usapang
panlalaki rin. Ibig sabihin kailangan nating iangkop ang paksa ng ating
usapan kung saan ito nababagay o nabibilang.
G- (Genre)- Diskursong ginagamit. Kailangang maging sensitibo tayo sa
kung anong diskurso ang gagamitin. Nagsasalaysay ba, nangangatwiran, o
nakikipagtalo. Minsan, dahil miskomunikasyon sa genre, hindi nagkakaunawan
ang magkausap
Isang araw sa may loob ng paaralan:
Candy: Ashley, nakita mo ba si Sam?
Ashley: Hindi bakit? Mukha yatang malungkot ka na naman.
Candy: Hindi naman. Gusto ko kasi siyang makusap dahil hindi maganda ang paghihiwlay namin kagabi.
Ashley: Bakit? Nagtalo na naman ba kayo?
Candy: Ewan ko ba sa kanya, masyadong mainitin ang ulo. Akala ko kasi nagbibiro siya nang sabihin niyang
aalis siya kapag hindi ko binalik ang libro niya. Hayun hindi ko nga binalik kaya napikon.
Ashley: Hayaan mo muna siyang magpalamig ng ulo, malay mo bukas ayos na siya.
Candy: Sana nga. Baka kasi pati pag-aaral nya maapektuhan sa tampuhan namin.

Ibigay ang SPEAKING ng pag-uusap:

SETTING (Saan naganap ang pag-uusap)
PARTICIPANTS (Sino ang nag-uusap)
ENDS (Layunin ng Pag-uusap)
ACT SEQUENCE (Daloy o Takbo ng usapan)
KEYS- (Tono ng pakikipag-usap)
INSTRUMENTALITIES (Tsanel)
GENRE (Uri ng Diskurso)