VEPRIMTARI

PRAKTIKE

Tema: Lidhja e Kombeve dhe Deklarata e Shqiperise per Mbrojtjen e Minoriteteve(2

tetor 1921)

Lenda: Histori

Klasa: IX-A

Punoi: Olivia Molla

 Aspekte te veprimtarise se Lidhjes se Kombeve

Lidhja e Kombeve, e themeluar në vitin 1920 pas Luftës së Parë Botërore, synonte
të promovonte sigurinë kolektive, çarmatimin dhe zgjidhjen paqësore të
mosmarrëveshjeve midis kombeve. Ai mbikëqyri një sistem mandati për territoret,
punoi për çështje sociale dhe ekonomike dhe u përpoq të nxiste bashkëpunimin
ndërkombëtar. Pavarësisht përballjes me sfida, të tilla si dështimi i sigurisë kolektive
dhe tërheqja e fuqive të mëdha, trashëgimia e Lidhjes përfshin hedhjen e bazave
për Kombet e Bashkuara, duke ndikuar në theksimin e saj mbi sigurinë kolektive
dhe bashkëpunimin global. Megjithatë, në fund të fundit nuk ishte në gjendje të
parandalonte shpërthimin e Luftës së Dytë Botërore.
 Perpjeket e Shqiperise per t’u anetaresuar ne
Lidhjen e Kombeve
Përpjekjet e Shqipërisë për t'u anëtarësuar në Lidhjen e Kombeve,
paraardhëse e Kombeve të Bashkuara, kaluan nëpër disa faza dhe sfida.
Kërkimi i Shqipërisë për njohje ndërkombëtare dhe anëtarësim në Lidhjen e
Kombeve ishte një prioritet kyç pas fitimit të pavarësisë në vitin
1912.Aplikimi i Shqipërisë për anëtarësim hasi në pengesa fillestare për
shkak të paqëndrueshmërisë politike dhe ndarjeve të brendshme të vendit.
Megjithatë, pas Traktatit të Tiranës në vitin 1920 dhe njohjes së kufijve të
Shqipërisë, u bënë përpjekje për të siguruar një vend brenda Lidhjes së
Kombeve.
Në vitin 1920, aplikimi i Shqipërisë u hodh në votim në
Lidhjen e Kombeve dhe u mbështet nga një shumicë e
konsiderueshme e shteteve anëtare. Megjithatë, për shkak
të vetos nga Franca, vendimi u shty. Vetëm në dhjetor 1920,
pas negociatave të mëtejshme dhe garancive për
integritetin territorial të Shqipërisë, vendi u pranua
përfundimisht si anëtar i Lidhjes së Kombeve.​
 Angazhimi I shtetit shqiptar per mbrojtjen e
minoriteteve,duke u ndalur ne Deklaraten e 2
tetorit 1921
Deklarata e 2 tetorit 1921 ishte një dokument i nënshkruar nga Fan Noli, kreu i
delegacionit shqiptar, në Këshillin e Lidhjes së Kombeve, ku ai zotohej se do të
respektonte dhe mbronte të drejtat e të gjitha pakicave në Shqipëri, pavarësisht
nga lindja, kombësia, gjuha, raca ose feja. Deklarata u konsiderua si një ligj
themelor i Shqipërisë dhe synonte të siguronte bashkëpunimin e Shqipërisë me
Lidhjen e Kombeve dhe Komisionerin e Lartë të saj për Mbrojtjen e Minoriteteve
në Shqipëri1. Deklarata ishte një manifestim i traditës shqiptare të tolerancës dhe
bashkëjetesës ndërmjet grupeve të ndryshme etnike dhe fetare, dhe u vlerësua
nga komuniteti ndërkombëtar si një shembull pozitiv.
 Fjalimi I Fan Nolit

Fan Noli, një politikan, historian dhe klerik shqiptar, mbajti një
fjalim për Lidhjen e Kombeve në vitin 1920. Në këtë fjalim Noli
theksoi rëndësinë e Lidhjes së Kombeve si një mjet për nxitjen e
bashkëpunimit ndërkombëtar dhe parandalimin e konflikteve të
ardhshme. Ai me gjasë foli për potencialin e Lidhjes së Kombeve
për të promovuar paqen dhe sigurinë kolektive midis kombeve,
si dhe nevojën për unitet dhe bashkëpunim përballë sfidave
globale.