MENSAHE SA AKING MGA KABABAYAN

MANUEL L.QUEZON (This was written in English and Spanish. The English version was from Manuel L. Quezon's article in PDI in 2004. The translation in Tagalog is mine.) Mga kababayan: Mayroon akong isipan na nais kong lagi ninyong alalahanin. Ito ay: Na kayo ay mga Filipino. Na ang Pilipinas ay inyong bayan, nag-iisang ibinigay ng Diyos sainyo. Na kailangang alagaan ninyo ito para sainyong sarili, para sainyong anak at mga anak ng inyong mga anak, hanggang sa katapusan ng daigdig. Ag inyong buhay ay dapat para sa bayan at kung hinihingi ng pagkakataon na ibuwis ito ay humandang mamatay para sa sariling bayan. Ang inyong bayan ay dakila. Dakila ang nakaraan nito at may naghihintay na magandang kinabukasan. Ang Pilipinas nang mga nakaraang taon ay dinilig ng dugo at pag-aalay ng buhay ng mga bayani, mga martir at mga sundalo. Ang Pilipinas ngayon ay pinararangalan ng mga pinunong mataos na nagmamahal, nagsisilbi ng hindi makasarili at may tapang ng loob. Ang Pilipinas kinabukasan ay magiging bayan ng kasaganaan, kaligayahan at ng kalayaan. Isang bansa na nakataas ang noo sa Kanlurang Pasipiko, hawak ang sariling kapalaran, sa kaniyang kamay ay tangan ang ilaw ng kalayaan at ng demokrasya. Isang republika ng mga mararangal na mamamayan na may paninindigan at sama-samang magsisikap na paunlarin ang daigdig natin ngayon.

ANG ISANG ESTUDYANTE

akda ni: Jennifer C. Salabsabin Pasukan na naman!!! Kay sarap pakinggan ang pagdating ng araw na ito. Bawat isa ay may kanya kanyang paghahanda, muli na naman magkikita ang mga magkakaibigan. Paano nag ba ang buhay bilang isang mag-aaral? Para sa akin ang pagiging estudyante ay sadyang makabuluhan dahil dito na halos umiikot ang ating buhay at nagsisilbing pangalawa nating tahanan. Ito ay isang pagsubok na dapat natin harapin at may mga tungkulin din tayong dapat gampanan. Ito ay isang malakingresponsibilidad para sa atin. Masarap ang maging estudyante. Dahil dito hinuhubogpa lang tayo para madagdagan ang ating kaalaman at upang malaman kung hanggan saan ang ating kakayahan. Bukod pa rito ay makakakilala pa tayo ng mga panibagong kaibigan na makakasama natin sa araw-araw at mga guro na matiyagang nagtuturo sa atin na tinuturing natin pangalawang magulang sa paaralan. Minsan may kalokohan din naman nagagawa. Hindi naman natin maiiwasan yun dahil bahagi na yun ng ating buhay bilang isang estudyante. Kung minsan naman ay hindi natin inaalam kung hanggan saan ang ating limitasyon. Marami na tayong nagagawa na hindi tama, tulad ng pagcucut ng klase para gumimik, mag-inom at ang iba naman ay gumagamit ng pinagbabawal na gamot. Bakit nga ba may lumalampas sa limitasyon bilang estudyante? Bakit mas marami ang gumagawa ng mali kaysa sa tama? Bakit nga ba may mga estudyante na naliligaw ng landas at pinapabayaan ang kanilang pag-aaral? Masuwerte pa nga tayo dahil binigyan tayo ng pagkakataon na makapag-aral. Isa na itong malaking oportunidad para sa atin. Marami nga dyan mga musmos pa lang ay naghahanapbuhay na upang sila ay may makain. Hindi rin sila makapag-aral kahit gustuhin man nila dahil sa kahirapan ng buhay. Hindi ba nila naisip ang paghihirap na ginagawa mg kanilang mga magulang upang makatapos sila ng pag-aaral, upang magkaroon ng magandang edukasyon at hindi rin ba nila inuunawa ang mga pangaral at payo na ibinibigay ng ating mga guro. Ako!!! Inaamin ko mahirap talagang maging isang estudyante. Pero kakayanin ko. Di ba walang mahirap sa taong may pagsusumikap, kailangan lang ng kaunting tiyaga, ayon nga sa kasabihan kung may tiyaga may nilaga. Mas mahirap ang walang tinapos. Mahirap madaliin lahat ng bagay. Ako masyado ko minadali lahat. Kumuha ako ng dalawang taong kurso sa pag-aakala na pagkanakatapos ako ay magagamit ko ang aking napag-aralan. Pero hindi pala, mahirap pala makipagsabayan sa mga apat na taong kurso.Kaya ang binagsakan ko production operator sa isang malaking kompanya. Nakakatawang isipin di ba, nakatapos ako pero pagiging operator lang yun posisyon na qualified sa akin. Tinanggap ko yun, mahirap din naman kasi na tambay ka lang. Ayoko din naman na umasa pa sa akin mga magulang. Mahirap pero kinaya ko. Hindi ko pinagsisihan na yun ang una kongpinasukan na trabaho dahil don ako natuto.

Kaya heto ako ngayon muling ipinagpatuloy ang aking pag-aaral para mas makahanap ng mas magandang trabaho. Hindi ko na sasayangin ang pagkakataong ito. Bilang estudyante, okay lang na minsan gumawa tayo ng kalokohan at may karapatan din naman tayo na i-enjoy ang buhay natin bilang isang estudyante. Hindi naman tayo pipigilan na gawin yun. Basta ito lang ang dapat natin isa-isip at tandaan hwag tayong lalampas sa ating mga limitasyon. May mga responsibilidad, tungkulin at patakaran tayong dapat sundin. Pinag-aaral tayo ng ating mga magulang upang magkaroon tayo ng magandang kinabukasan. Nagsusumikap sila na mapagtapos tayo kahit na napakahirap kaya dapat din tayong magsumikap na abutin ang mga pangarap nila sa atin bilang ganti sa kanila. Dapat din natin bigyan pagpapahalaga ang ating mga guro na matiyagang nagtuturo sa atin, irespeto natin sila katulad ng pagrespeto natin sa ating mga magulang. Sa mga kapwa ko mag-aaral. Mga bata pa tayo kaya hwag natin sayangin ang mga pagkakataong ibinibigay sa atin upang wala tayong pagsisihan sa huli. Tayo bilang estudyante ay may kanya kanyang tungkulin dapat gawin. Sama-sama natin abutin ang ating mga adhikain upang magkaroon tayo ng magandang edukasyon na maipagmamalaki natin.

Edukasyon Para Sa Kinabukasan

Akda ni: Roselyn L. Guico Gaano nga ba kahalaga ang edukasyon? at ano nga ba ang kaugnayan nito sa ating kinabukasan? Maaaring ngayon di mo pa lubos na naiisip .Bilang isang mag-aaral ano nga ba ang iyong pananaw. Madalas sinasabing ang edukasyon ang daan patungo sa kaunlaran. Tama! totoo iyan! kahit mahirap kung sasamahan naman ng sikap tiyak iyong makakaya. Marami dyan gustong mag-aral subalit wala naman pangtustos ang mga magulang. Pero ikaw! kayo! Andyan kayo sa paaralan. Pinag-aaral! Iginagapang ng mga magulang mapaf-aral lang at mabigyan ng magandang kinabukasan. Alam nyo bang napaka halaga talaga ng edukasyon sa ating buhay.Dahil dito natuo tayong sumulat, at bumasa.Magpasalamat tayo at hindi tayo kabilang sa mga mangmang na nabubuhay sa ating digdig. Ang mga Guro na nagpoporsige para tayo'y matuto, Pahalagahan natin! makinig tayo! at buksan ang isipan dahil ito'y para din sayo. Kung ang bawat isa sa ating ma mamamayan ay mayroong edukasyon siguradong uunlad ang ating bayan.Magkakaroon ng mga magagandang oportunidad at trabaho ang bawat tao, wala ng magugutom! wala ng maghihirap! Ngunit sa reywlidad anong nangyayari sa ngayon? Naghihirap ang ating bansa,at madalang ang nakakapag tapos ng pag-aaral.Kaya pagbutihin ng mga estyudyaneng nakakapag-aral , Imulat ang mga mata! dahil ito ay para din sa ating ikauunlad. Magsikap! Tandaan! Edukasyon:paera sa kinabukasan".

LUSONG Noong nakaraang martes ay pinanood namin ang isang documentary mula sa isang programa sa tsanel 11 na Reel Time ang tema nila ay tungkol sa mga totoong nangyayari sa buhay ng mga tao, bata man o may pamilya na. Iminumulat ng palabas na ito ang kahirapan na nadadanas ng mga tao sa palabas na ito. Mula sa pamagat nito Lusong ay aakalain mu lang na may tatawirin lang silang ilog o kaya parang magtatampisaw lang pero hindi. Mula sa gawaing iyan nabubuhay ang pamilya Totoy na labing isang taong gulang at Pirot na walong taong gulang mula sa Isla ng Puting Bato. Mula sa paglusong sa dagat na halos napakaraming naglulutangan na basura ay diyan kinuha ang kanilang mapagkakakitaan at makakain sa maghapon. Sa bawat basura na nakukuha nila sa ilalim ng dagat ay may nakabantang panganib at pag-asa na silay makakauwing magkapatid na may hated na pera sa pamilya. Nakakalungkot lang isipan na sa mura pa nang kanilang mga edad ay nakakapagbanat na kaagad sila ng buto na dapat ang kanilang magulang ang may responsibilidad sa kanilang anak na mapakain. Dahil sa hindi nakatapos ng pag-aaral ang magulang ngayon ay nakadepende tuloy sila sa kung ano ang mapapaghirapan ng kanilang anak mula sa basura.