Monching

Ang pagmamalasakit sa kapwa ay mula sa pagkabata. Kilalang-kilala ng lahat ang kababata kong si Monching hindi lamang dahil sa naging pangulo siya ng ating bansa kundid dahil sa uri ng kanyang pamumuno. Bata pay kinakitaan na siya ng pagmamalasakit sa kapwa, lalo ns sa oras ng kagipitan. Mga paslit pa lamang kami ni Monching ay may hinagap na akong darating ang araw na magiging isa siyang mahusay na pinuno. magkababata kami at magkaklase sa elementarya. Hindi ko malilimutan ang ginawa niyang pagtatanggol sa mahihina at sa kababaihan. Di miminsang kinakitaan kjo siya ng kababaang-loob at patutol sa pagsasamantala sa kahinaan ng mga bata. Ilang araw na noong liban sa klase si Eugenio, isa naming kaklase sa ikaanim na grado. Kung nagaalalaang aming guro sa maaring nangyari kay Eugenio ay higit ang nakita kong pagkabalisa ni Monching. Si Eugenio kasi napalapit na sa kanyang loob dahil sa mataas nitong pagkilala sa katapatan at kababaangloob. Iyan ang ugali ng tunay na lalaki, patungkol kay Eugenio na minsay nabanggit sa akin ni Monching. Wala ni katiting na hinanakit sa kanyang naging kapalaran at marunong tumanggap ng kabiguan sa buhay. Ulila na si Eugenio sa ina at kawaksi ng ama sa trabahong bukid sa murang edad na labindalawa. Kinabukasay wala pa rin si Eugenio at ang ipinagtaka koy di rin pumasok si Monching nang araw na iyon. Lumakas ang aking kutob. Ipinasya kong kalahating araw lamang pumasok upang puntahan ang dalawa kong kaibigan. Matibay ang hinala kong pinuntahan ni Monching si Eugenio. Di nga ako nagkamali. Dinatnan ko si Ramon sa bahay ng aming kaibigan. Kausap niya ang magama nang akoy pumasok. May halong pakiusap na sinabi ni Monching sa matanda, Higit pa po sa

Monching
Ang pagmamalasakit sa kapwa ay mula sa pagkabata. Kilalang-kilala ng lahat ang kababata kong si Monching hindi lamang dahil sa naging pangulo siya ng ating bansa kundid dahil sa uri ng kanyang pamumuno. Bata pay kinakitaan na siya ng pagmamalasakit sa kapwa, lalo ns sa oras ng kagipitan. Mga paslit pa lamang kami ni Monching ay may hinagap na akong darating ang araw na magiging isa siyang mahusay na pinuno. magkababata kami at magkaklase sa elementarya. Hindi ko malilimutan ang ginawa niyang pagtatanggol sa mahihina at sa kababaihan. Di miminsang kinakitaan kjo siya ng kababaang-loob at patutol sa pagsasamantala sa kahinaan ng mga bata. Ilang araw na noong liban sa klase si Eugenio, isa naming kaklase sa ikaanim na grado. Kung nagaalalaang aming guro sa maaring nangyari kay Eugenio ay higit ang nakita kong pagkabalisa ni Monching. Si Eugenio kasi napalapit na sa kanyang loob dahil sa mataas nitong pagkilala sa katapatan at kababaangloob. Iyan ang ugali ng tunay na lalaki, patungkol kay Eugenio na minsay nabanggit sa akin ni Monching . Wala ni katiting na hinanakit sa kanyang naging kapalaran at marunong tumanggap ng kabiguan sa buhay. Ulila na si Eugenio sa ina at kawaksi ng ama sa trabahong bukid sa murang edad na labindalawa. Kinabukasay wala pa rin si Eugenio at ang ipinagtaka koy di rin pumasok si Monching nang araw na iyon. Lumakas ang aking kutob. Ipinasya kong kalahating araw lamang pumasok upang puntahan ang dalawa kong kaibigan. Matibay ang hinala kong pinuntahan ni Monching si Eugenio. Di nga ako nagkamali. Dinatnan ko si Ramon sa bahay ng aming kaibigan. Kausap niya ang magama nang akoy pumasok. May halong pakiusap na sinabi ni Monching sa matanda, Higit pa po sa

inyong aanihin ngayong anihan ang magiging bunga ng kinabukasan ni Eugenio kung ipagpapatuloy niya ang pag-aaral... Mahaba pa ang kanilang pinag-usapan habang kami ni eugenio ay nagkasya na lamang sa pakikinig. Inabot ng mahaba-haba ring oras ang usapan. Nakita kong tumangu-tango ang ama ni Eugenio sa wakas. Marahil ay napagtantong di dapat patigilin sa pag-aaral ang anak. Dito na kayo maghapunan, naghanda ng masarap na ulam si Tatay,sa mahinang tinig na alok ni Eugenio nang kamiy magpasyang tumayo upang magpaalam. Marahang tapik sa balikat ang naging tugon ni Monching. Hinihintay na ako sa bahay, mag-oorasyon na. Mangiyak-ngiyak na inihatid ni Eugenio pauwi. Bakas sa kanyang mukha ang tuwa at pasasalamat. 1. 2. 3. 4. 5. 6. Sino si Monching? Sino-sino ang kanyang mga kaibigan? Bakit kaya ganoon na lamang ang pag-aalala ni Monching kay Eugenio ng siya ay lumiban sa klase? Marapat ba ang ginawa ni Monching na makialam sa problema ng mag-ama? May katwiran ba ang ama na patulungin ang anak sa trabaho sa bukid upang may makain sila? Ano kaya ang maramdaman ng ama ni Eugenio ng pumunta ang kaklase ng kanyang anak nang di ito pumasok? 7. Ano kaya ang gustong ipahiwatig ni Monching nang sinabi niyang, Higit pa po sa inyong aanihin ngayong anihan ang magiging bunga ng kinabukasan ni Eugenio kung ipagpapatuloy niya ang pagaaral...? 8. Paano nabuksan ang mga mata ng ama ni Eugenio sa nais ipahatid ni Monching sa pangyayari? 9. Kung ikaw si Monching, gagawin mo rin ba ang kanyang ginawa? Bakit? 10. Tama bang pagtrabahuhin ang bata upang makatulong sa pangangailangan ng pamilya kaysa papasukin sa paaralan upang matuto? Anu-anong karapatang pambata ang malalabag dito?

inyong aanihin ngayong anihan ang magiging bunga ng kinabukasan ni Eugenio kung ipagpapatuloy niya ang pag-aaral... Mahaba pa ang kanilang pinag-usapan habang kami ni eugenio ay nagkasya na lamang sa pakikinig. Inabot ng mahaba-haba ring oras ang usapan. Nakita kong tumangu-tango ang ama ni Eugenio sa wakas. Marahil ay napagtantong di dapat patigilin sa pag-aaral ang anak. Dito na kayo maghapunan, naghanda ng masarap na ulam si Tatay,sa mahinang tinig na alok ni Eugenio nang kamiy magpasyang tumayo upang magpaalam. Marahang tapik sa balikat ang naging tugon ni Monching. Hinihintay na ako sa bahay, mag -oorasyon na. Mangiyak-ngiyak na inihatid ni Eugenio pauwi. Bakas sa kanyang mukha ang tuwa at pasasalamat. 1. 2. 3. 4. 5. 6. Sino si Monching? Sino-sino ang kanyang mga kaibigan? Bakit kaya ganoon na lamang ang pag-aalala ni Monching kay Eugenio ng siya ay lumiban sa klase? Marapat ba ang ginawa ni Monching na makialam sa problema ng mag-ama? May katwiran ba ang ama na patulungin ang anak sa trabaho sa bukid upang may makain sila? Ano kaya ang maramdaman ng ama ni Eugenio ng pumunta ang kaklase ng kanyang anak nang di ito pumasok? 7. Ano kaya ang gustong ipahiwatig ni Monching nang sinabi niyang, Higit pa po sa inyong aanihin ngayong anihan ang magiging bunga ng kinabukasan ni Eugenio kung ipagpapatuloy niya ang pagaaral...? 8. Paano nabuksan ang mga mata ng ama ni Eugenio sa nais ipahatid ni Monching sa pangyayari? 9. Kung ikaw si Monching, gagawin mo rin ba ang kanyang ginawa? Bakit? 10. Tama bang pagtrabahuhin ang bata upang makatulong sa pangangailangan ng pamilya kaysa papasukin sa paaralan upang matuto? Anu-anong karapatang pambata ang malalabag dito?