BALANGKAS NG BUHAY PANGKALULUWA

M
INSAN, TAYO AY NAGUGULUMIHANAN NA MALAMAN ANG

katotohanan na ang tao ay kaluluwa at katawan, espiritu at

laman. At higit na nakakagulong malaman na ang
dalawang ito, bagamat magkaugnay, ay patuloy na
nagsasalungatan, ang katawan laban sa kaluluwa, ang espiritu laban sa
lamanisang pagtutunggaliang hindi nahihinto kahit saglit man.

Malinaw sa atin na dapat na manalo ang espiritu sa labang ito, kaya

masidhi ang paggawa nating ng mga hakbang upang makamit ang
espirirtwal na tagumpay. Gayun man, katulad ng kahit na anong giyera,
makakamit lamang ang tagumpay kung mayroon tayong plano. Kaya
naman, ang mga dalubhasa sa buhay-Kristiyano ay nakagawa ng kani-
kanilang mga balangakas ng buhay espiritwal, na mas kilala natin na
espiritwalidadang pagsasabuhay ng pagka-Kristiyano sa isang natatanging
paraan.

Isa sa magagandang balangkas-pangkaluluwa ay ang liturhikal na

espirirtwalidad na nakasandig at nababatay sa pagsasabuhay ng mga
misteryo ni Kristo na inilalahad sa pagdiriwang ng Simbahan. Paano
nagaganap ang espiritwalidad na ito? Ang pinakaubod nito ay ang pagdama
sa presensya ng Diyos na nananatili kahit na pagkatapos ng banal na
pagdiriwang, sa pag-unawa sa mga sagisag at tanda sa liturhiya, at sa
pagsasabuhay ng mga ito.

Kasali sa espiritwalidad na ito ang pagpapabanal ng oras sa

pamamagitan ng patuloy na pagninilay sa napakinggang salita ng Diyos
mula sa Banal na Misa sa buong araw. Mahalaga rin ang ginagampanan ng
malimit na pakikisalo sa mga pagdiriwang ng Simbahanang Misa, ang
panalangin ng Kristiyano sa maghapon, ang pagsamba sa Sakramento, at iba
pa. Kaakibat ng pagpapabanal ng oras ay ang taong liturhiko. Sa
pamamagitan ng paulit-ulit nating pagdiriwang ng mga kapistahan,
nawawatasan natin na ang buhay ay hindi isang tuwid na linya kundi isang
paikot na hagdang tumataas habang nakakarami ng ikot. Habang ating
binabalikan ang mga okasyong naipagdiwang na, lumalalim ang ating
pagkakaunawa kay Kristong ating ipinagdiriwang. At sa ating
pagpapabalik-balik, nagkakaroon ng higit na lalim ang buhay.

Bahagi rin ng liturhikal na espiritwalidad ang pag-unawa sa mga tanda

at sagisaf ng liturhiya, o ang tinatawag na mistagohiya. Sa pamamagitan
nito, inuunawa natin ang pinagmulan at kaligiran, ang kahulugan at
kahalagahan ng isang bahagi ng pagdiriwang. Mahalaga ito sapgkat
natututuhan natin kung paano ilalapat ang liturhiya sa ating buhay.
Halimbawa, ang ritwal ng pagsasawak ng tubig sa alak sa bahagi ng
paghahanda ng mga alay. Ang gawaing ito ay nagmula pa sa pinakaunang
mga Kristiyano. Noon, ang mga Kristiyano ay mahihirap lamang, kaya ang
alak lamang na kanilang mabibili ay ang pinakamurang alak na maasim.
Upang mainom ang ganitong alak, kailangang haluan ito ng tubig. Ang
ritwal na ito na ginagawa pa rin ngayon ay nagpapaalala ng pagiging
mahirap ng Simbahansiya na mahirap ay marapat dumamay sa mahihirap,
at, upang makatulong sa nangangailangan, kailangang limutin ang para sa
sariling kasarapan.

Hindi mahirap isabuhay ang liturhiya. Kailangan lamang na

maunawaan itong lubos. Ito ang pinakabuod ng espiritwalidad na ito:
maunawaan ang puso ni Kristo.