TITLE: SA LIKOD NG MGA MITHIIN

CAST: IYAN at ALISA

SETTINGS: Time- Recently Place- School

(Totoong walang kapantay ang buhay ng teenager dahil dito nararanasan at nakikilala

na ng isang estudyante kung sino siya at kung paano siya magde-desisyon sa isang bagay o

pangyayari. Bawat estudyante ay abala sa mga gawain nila, mga guro na abala parin sa

mga ginagawa at hindi alintana kung gabi na kahit pa sankatutak at patong-patung na

ang mga papel na nakapaloob sa isang folder sa ibabaw ng kanilang mga desk. Sadyang

natural na ito para kay Alisa, isang tipikal na babae na tanging hangad ay isang

simpleng buhay na matagal na niyang hinihiling. Labing-dalawang taon, ano nga ba ang

meron sa taong nakalipas na iyon? Walang makapag-sasabi kung ano nga ba ang dahilan

sa likod ng mga malalamig na mata niya, na kung tititigan ay mapapansin ang kalungkutan,

ang labi niyang mapupula na animo’y napakalambot pero minsan lamang kung ito ay

ibuka upang makipagpalitan ng salita sa ibang kaklase. Ibang-iba naman ito kumpara kay

Iyan, ang tinaguriang easy-go-lucky sa lahat ng bagay, kung hindi ka ba naman kasi anak

ng isa sa nagmamay-ari ng sikat na paaralan kaya madali lamang para sa kaniya ang

magpakasarap at gawing ayos lang ang lahat ng bagay).

ALISA: (bumuntong-hininga) Asan na ba kasi ang lalaking ‘yun? (kapagkuwa’y kaniyang

sambit at tila naiirita ng konti dahil sa matagal na paghihintay sa isang kaklase).

IYAN: Alisa! (tawag sa kaniya ng isang malalim na boses).

1
ALISA: Alam mo iyan, kung ganiyan ka naman palagi na laging delayed na siputin ako, masa

mabuti ‘pang maghanap ka nalang ng iban magtuturo o magtu-tutor sa iyo. (matalim ang mga

matang makatingin siya sa kaklaseng lalaki).

IYAN: Ito naman, oh? Ba’t ang init agad ng ulo mo diyan? Hindi ka ba masaya na ako ang

tuturuan mo? Siguradong kung iba ang pinili ko tiyak na kikiligin. (sambit nito na sa maangas

na paraan).

ALISA: ‘Wag ako ang pakitaan mo ng kahangina mo, Iyan. Baka hind ako makapagpigil at

aabandunahin kita rito. (sambit niya at naiinis na isinara ang hawak na libro at pabagsak

na umupo sa bench sa isang pampalipas oras na lugar).

IYAN: (umupo ng dahan-dahan sa tabi ni Alisa.) Oo na, masusunod po master.

ALISA: Kung ganun, pwede naman na siguro tayong magsimula. Kailangan ko pa pumasok sa

trabaho ko. (agad binuksan ang libro).

IYAN: (nagtatakang napatingin sa kaniya.)

ALISA: Anong klaseng tingin ‘yan. (mataray niyang sambit kasabay ng pagtaas ng isang

kilay).

IYAN: ‘Yung totoo? Nagta-trabaho ka? Seryoso ka?

ALISA: Bakit? Masama na ba ang mag-trabaho? Mabuti na lang sana kung katulad kita na

madaling nakukuha ang kung anumang gusto mo.

IYAN: (nakaramdam siya ng kirot at hinawakan ang dibdib). Aray ko naman! Grabe ka sa

akin, ha? Nagtatanong lang…

2
ALISA: Puwes, dahil tapos ka naman na siguro sa pagtatanong mo, siguro naman puwede na

tayong magsimula.

IYAN: (marahang tumawa). Alam mo… yung totoo, ngayon lang kita nakakausap ng

pangmatagalan. Ang tahimik mo kasi sa klase, sasagot lang ‘pag may tanong si Prof.

ALISA: Oh, tapos? Wag mong ibahin ang istorya…

IYAN: Taray! (nailing na lamang siya at dahan-dahang inilapit ang ulo nito kay Alisa

para usisain ang aklat na pinagkakaabalahan.) SUPERCALIFRAGILISTIC--- ano ‘yan?

ALISA: It is the longest English word, but I think it’s last year then.

IYAN: Grabe naman, ang talino mo talaga, tama lang talaga na ikaw ang pinili ko.

Siguradong proud sayo ang magulang mo, no?

ALISA: (unti-unti siyang napatigil sa pagbabasa , ang mga mata ay natigil sa pagkurap).

I wish, sana nga lang at may magulang pa akong ipinagmamalaki ako ngayon. (agad

niyang isinukbit ang bag niya at akmang aalis na siyang ipinagtaka ni Iyan ).

IYAN: Teka… bakit ka naman pikunin diyan, nagtatanong lang naman ako, ah?

ALISA: Pu-puwede ba? Tumigil ka na sa kakatanong mo dahil naiirita na ako. Bakit ba

kailangan mo ‘pang usisain ang tungkol sa buhay ko? Hindi ba puwedeng nagkita lang

tayo rito para may matutunan ka? Iyang marka mo na lang sana ang iniintindi mo.

IYAN: Bakit ba masyado ka naman atang affected?

(Lahat na lamang ng mga lumalabas sa bibig nila ay katanungan)

3
ALISA: At talagang sasagutin mo pa ako ng isang tanong eh, no?

IYAN: Alam mo, Alisa… hindi naman tayo magkakalinawan rito kung hindi naman natin

kilala ang isa’t –isa.

ALISA: Bakit ba ipinipilit mo pa ang sarili mo na kilalanin ako? Halata mo naman

siguro na hindi kita gusto, no?

IYAN: Aba? Grabe ka naman, ah? Ano akala mo sa akin? Insensitive? Alam ko naman

yun, no? Tinatanong lang naman kita. Halika na nga rito, mag-usap tayo ng masinsinan,

wag natin idaan sa init ng ulo itong usapan.

(Pansin nga nilang lumalaki ang tensyon sa pagitan nilang dalawa, na-konsensya

naman si Alisa dahil siya itong nagpadala sa kaniyang emosyon. Dahan-dahan siyang

napaupo sa tabi ni iyan at marahang napabuntong-hininga.)

ALISA: Pa-pasensya ka na… mainit lang talaga ang ulo ko.

IYAN: Iyo naman pala, eyy… so, why don’t we introduce ourself again… I am Iyan, and

you are?

ALISA: (nag-aalinlangan pa siya sa sasabihin pero hindi iyon nagtagal). And I am

Alisa… (sambit niya at pinaikot ang bilugang mga mata, tiyaka tinanggap ang pakikipag-

kamay ng binata).

IYAN: Okay, para hindi tayo mailang sa isa’t-isa, why don’t we share each others problem?

Ako? Ang gusto ni papa ay ipadala ako sa ibang bansa upang doon mag-aral, kaso ay ayaw ko

dahil maiiwan ko ang mama ko, separated sila ni papa, eh… and as an exchange~~

4
kailangan ko makapasa rito sa end of the school year. (straight to the point na pahayag niya

na parang nag-i-story telling at nakuha nito ang atensyon ni Alisa).

ALISA: Ahh, kung ganun… ganun pala ang buhay mo ngayon…

IYAN: Oo eh… kung sana nga lang hindi na si papa ang papa ko ngayon, siguro malaya

kong nagagawa ang kung anumang gusto ko. Eh ikaw? Ano namang kuwento mo?

ALISA: (tumawa ng pagak). Hindi mo gugustuhing malaman. (napayuko na lamang siya

at kinagat ang ibabang-labi).

IYAN: Sige na, I am here to listen… hindi ko iyan ipagsasabi kahit kanino, alam mo…

napapansin kaya kitang parang loner sa klase eh.

ALISA: (ngumisi…marahang inangat ang ulo). Katulad mo, may mga bagay ako na gusto

kong makuha… Kung tutuusin, ang babaw pa ng problema mo. Ako, wala na kasi akong

magulang na ipagmamalaki ako at ipagmamalaki ko.

IYAN: (nagulat si Iyan sa kaniyang narinig). Kaya pala… kaya pala ganun ka na lamang

kung magalit, pasensya ka na sa pagiging pakialamero ko.

ALISA: Hindi… ayos lang, nausisa mo na, eh (mataray niyang sambit).

IYAN: Eh… sino naman pala ang pumupunta rito sa campus para sa meeting ng mga

parents?

ALISA: ‘Yun ba? Walang iba kundi ang tita ko, ang tita kong inggrata. (banggitin niya palang

ang tungkol sa kaniyang tita ay naluluha na siya. Na para ‘bang isang sumpa iyon na

ayaw niyang marinig, ikinaalarma naman iyon ni Iyan). Kung ikaw ay kahit ayaw mo sa

5
papa mo, nararanasan mo parin naman siguro ang makakain ng tama sa oras, ang matulog ng

mahimbing, ang walang inaalalang bayaran sa buhay. Dahil ako, naranasan ko man iyon ay

isang beses sa isang taon. Ang magpuyat para magtrabaho at magkaroon ng sweldo na

napupunta lang sa utang na hindi naman sa akin.

IYAN: Te-teka lang… Uy, sabihin mo lang kung iiyak ka… may panyo ako rito… Huwag

mong isipin na katapusan na ng buhay mo, no? Magpapasko pa naman na.

ALISA: Alam ko, sanay na akong umiyak, hindi ko na nga mabilang kung ilang beses

eh… pero mag-isa kong ipagdiriwang ang pasko, o baka ay magtatrabaho na lamang ako.

IYAN: Wag ka ngang ganyan…

ALISA: Hindi no…katulad ng sinabi ko sanay na ako, siguro kung hindi namatay ang

mga magulang ko ay hindi ako magiging ganito ka-hopeless, pakiramdam ko… hindi na

ako makakalaya pa, na hanggang dito na lamang ako, dahil kahit mismong kamag-anak

ko ay hindi ako matulungan bagkus ay parang pinipigilan nila ako sa kung anong gusto

ko. Masisisi mo ba ako kung bakit ganito na lamang ako? (maluha-luha niyang sambit at

tinakpan niya ang kaniyan mukhang nahihiya sa katabi).

IYAN: Hindi yan totoo, dahil ako mismo ay naniniwala sayo, parehas lang tayong may

hangarin kahit pa magkaiba ang sitwasyong kinalalagyan na’tin. Pareho tayong gustong

gawin ang lahat, ako ang prinsipeng hindi magawa ang gusto dahil sa nakatali ang

tungkulin ko para sa isang hari, at ikaw naman si Cinderella na pilit gustong kumawala

sa stepmother niyang mapang-api. Pero katulad ng isang prinsipe at ni Cinderella, nakuha

nila ang gusto nila sa tamang panahon at pagkakataon.

6
ALISA: Pagkakataon? Oo, minsan meron niyan, pero naisip mo ‘bang minsan ay tadhana

ang gumagawa ng pagkakataon na hindi naaayon sa mga desisyon na’tin?

IYAN: Alam mo, Alisa… minsan ‘yan ang disadvantage sa mga matatalinong katulad mo,

mas gusto ninyong sundin ang takbo ng isip, kaysa tibok ng puso niyo.

ALISA: Bakit? Mas tama naman ang isip kaysa puso, kung pagbabasehan, nauuna ang

isip na nasa itaas, at ang puso ang nasa ibaba. Hindi ako nakikipagsabayan sa mga

millennial, no?

IYAN: Kahit na… hindi sa lahat ng oras at panahon, desisyon ng isip ang nasusunod.

Minsan ang kabog ng damdamin pa ang nagiging dahilan para maging malaya sila sa

mga desisyon na minsan ng nakapag-bigay ng success o tagumpay sa isang tao, katulad

ng mga nasa pelikula o drama diba?

ALISA: Pero tulad ng sinabi mo, pelikula lang iyon at hindi naghahanatong sa masayang

wakas.

IYAN: Bakit? Hindi ba’t sa totoong buhay nakukuha ang mga pelikula? Iyon pa nga ang

minsang nagbibigay ng aral sa mga tao at ang dahilan upang matutunan nila mga bagay

na akala nila ay tama.

(Saglit silang tumahimik. Masyado ng malalim ang nangyayari sa pagitan ng dalawa,

ang kulang na lamang ay mga tagapanood upang saksihan ang debate nila patungkol sa

mga palitan ng kanilang mga hinain sa buhay, at mahahalata naman ang kung sinong

panalo).

7
IYAN: Ay, Ewan… hindi ko alam kung sino bang babae at lalaki sa ating dalawa,

masyado akong nadala ng nararamdaman ko kaya kung ano-ano na ang nasasabi ko,

pasensya ka na, ah?

ALISA: Hindi, marahil tama ka… sinunod mo lang talaga ang sigaw ng damdamin mo,

pareho tayo ng nararanasan ngayon, pero magkaiba ang ating mga opinyon pero

siguradong nakuha naman na natin ang ating mga leksyon.

IYAN: Iyan, diyan ako sasang-ayon sa iyo. Pero ‘yung totoo? Bakit hindi natin tulungan

ang ating mga sarili?

ALISA: Tayo? Tungkol saan naman iyang sumulpot sa kokote mo?

IYAN: To get the word freedom…

ALISA: Sa papaanong paraan?

IYAN: Maraming paraan, pero ang tinatamasa nating pagsubok ngayon ang magsisilbing

paraan para sa gusto natin. Seryoso ako sa ngayon dahil gusto ko tulungan ang mama ko, ikaw

naman ay ang makatakas sa tita mo at ang maging matagumpay sa gusto mo, tama?

ALISA: Eh… anong meron sa mga iyon? Yung ipapadala ka ng iyong ama sa ibang bansa para

doon gawin ang mga gusto mo? Oh, yung tungkol sa akin na basta ko na lamang tatakasan ang

tita ko ng hindi nakukuha ang mga bagay na sa akin at hindi sa kaniya?

IYAN: (ngumisi, kapagkuwa’y tumawa ng mahina). None of the above. Sabihin nalang

natin na kailangan ko ng tulong mo at kailangan mo ang tulong ko?

ALISA: Is it a deal?

8
IYAN: Parang ganun na nga. Matu-tutor ka sa akin ng hindi libre, para naman may

extra ka kahit na nagta-trabaho ka, isipin mo nalang na isa iyong bonus…

ALISA: At ang kapalit ay araw-araw mo na akong buwi-buwesitin? Tama?

IYAN: Grabe ka sa akin…

ALISA: Pero, seryoso? Tama ba ang narinig ko? Hindi ka nagloloko diyan?

IYAN: Oo nga, alam kong nahihirapan ka na sa buhay mo ngayon… para fair ay

magtulungan tayo hindi ba? Then let’s just see each other of what might be us someday.

ALISA: Ang lalim ng hugot mo, no?

IYAN: Naman~~

ALISA: Then let’s start now, kailangan mong maipasa ang exam, para sa kung ganun ay

malaman ko kung puwede na akong mag-teacher.

IYAN: So gusto mong mag-teacher?

ALISA: No, a lawyer specifically. A fairly lawyer.

IYAN: Bilib rin naman ako sa iyo no? (napapailing na sambit niya).

ALISA: Kung ganun, nagkakalinawan na rin naman na siguro tayo. Kapag oras ng aral, ayokong

tanong ka ng tanong sa status ng buhay. Maliban na nalamang kung tungkol sa tinuturo ko sa

iyo.

IYAN: Oo ba, malinaw pa sa tubig at maliwanag pa sa buwan.

9
ALISA: Dapat lang, magkikita pa tayo sa panahon at oras na malaya na tayo. Kung saan ang

mga desisyon nalang natin ang kailangan nating maisakatuparan.

IYAN: Hindi naman kaya ay mahirapan tayo sa sitwasyon na ito? I mean alam kong hindi

magiging madali ang lahat ng ito.

ALISA: Hindi madali ang lahat ng ito at masasabi kong mahirap nga isakatuparan, pero tandaan

mong kahit kailan ito ay imposible.

IYAN: Tama ka. Ngayon palang, nahanap ko na ang kakampi ko, at ikaw yun. Ang kakamping

katulad ko na may sariling kagustuhan na makamit ang mithiin at hangarin sa paraang magiging

malaya.

ALISA: Sumasang-ayon ako, maaaring mas higit pa rito ang danasin natin, pero ipakita natin sa

iba na kaya natin ito at sabay nating maisasakatuparan ang lahat. (marahan niyang tinapik ang

binata sa balikat nito, tanda ng pagkakaisa nila sa isang desisyong hindi nila akalaing

mangyayari sa maikling panahon).

|AFTER 3 YEARS|

(Katulad ng inaasahan, matagumpay nilang nagawa at naisakatuparan ang mga

gusto nila… hindi maipagkakailang maraming nagbago sa takbo ng buhay nila kahit pa

marami silang pinagdaanan at may oras na mahantong pa sila sa mga pangyayaring

hindi na nila kinaya.)

IYAN: CASE CLOSED? Ang galing mo naman pala eh… edi panghabang-buhay ng

makukulong ang lalaking iyon?

10
ALISA: Oo eh, he committed a serial rape and murder case. Eh, ikaw? Balita ko isa ka sa mga

top finalist photographer na made-destino sa HongKong?

IYAN: Oo naman, no… magaling kaya ako, as always.

ALISA: Yeah, as always, hindi ka parin nagbabago. Ang hangin mo parin.

IYAN: Suportahan mo nalang ako, hindi iyong pinapahiya mo pa ako. (sambit nito at

napahawak sa DSLR na nakasabit sa kaniyang leeg.)

ALISA: Oo nalang, good luck sayo. May last hiring client pa ako sa korte.

IYAN: Oo ba… let’s talk later, at tsaka dapat sumipot ka sa reunion natin.

ALISA: Kailangan pa ba nun?

IYAN: Bakit? Part ka rin naman na ng batch natin, ah? Though, hindi ka nga lang friendly sa

kanila kaya aasahan kong wala paring magbabago. Pupunta ako roon bago ako umalis ng

Pilipinas.

ALISA: Okay, dapat lang, ikaw lang naman ang kakilala ko roon, eh.

IYAN: No need to worry about that. But before you go, hayaan mong kunan mo na kita.

ALISA: As you wish~~

|WAKAS|

11