Noli Me Tángere Protestante ako, isang Mason, isang salamangkero, isang

abang kaluluwa. May mga bulong na gusto ko raw gumawa

Ang Noli Me Tángere ay isang nobelang isinulat ni Jose
Rizal, at inilathala noong 1887, sa Europa. Hango sa Latin
ang pamagat nito na may kahulugang "huwag mo akong
salingin (o hawakan)". Sinipi ito mula sa San Juan 20:17
kung saan sinabi ni Hesus kay Maria Magdalena na "Huwag
mo akong salingin sapagkat hindi pa ako nakaaakyat sa
aking ama.". Mas madalas itong tinatawag na Noli; at ang
salin nito sa Ingles ay Social Cancer. Sinundan ito ng El
Filibusterismo
Kasaysayan
Unang nobela ni Rizal ang Noli Me tangere. Inilathala ito
noong 26 taóng gulang siya. Makasaysayan ang aklat na ito
at naging instrumento upang makabuo ang mga Pilipino ng
pambansang pagkakakilanlan. Sa di-tuwirang paraan,
nakaimpluwensiya ang aklat ni Rizal sa rebolusyon subalit
si Rizal mismo ay isang nananalig sa isang mapayapang
pagkilos at isang tuwirang representasyon sa pamahalaang
Kastila. Sinulat sa wikang Kastila ang Noli, ang wika ng mga
edukado noong panahong yaon.
ng plano, na mayroon akong dayuhang pasaporte at
gumagala ako sa kalye pagkagat ng dilim ...
El filibusterismo
Ang nobelang El filibusterismo (literal na "Ang
Pilibusterismo") o Ang Paghahari ng Kasakiman[1] ay ang
pangalawang nobelang isinulat ng pambansang bayani ng
Pilipinas na si José Rizal, na kaniyang buong pusong inialay
sa tatlong paring martir na lalong kilala sa bansag na
Gomburza o Gomez, Burgos, at Zamora.[2] Ito ang
karugtong o sikwel sa Noli Me Tangere at tulad sa Noli,
nagdanas si Rizal ng hírap habang sinusulat ito at,[3] tulad
din nito, nakasulat ito sa Kastila. Sinimulan niya ang akda
noong Oktubre ng 1887 habang nagpapraktis ng medisina
sa Calamba.

Sinimulan ni Rizal ang nobela sa Madrid, Espanya. Kalahati Sa London, noong 1888, gumawa siya ng maraming
nito ay natapos bago siya umalis ng Paris, at natapos ito sa pagbabago sa plot at pinagbuti niya ang ilang mga
Berlin, Alemanya. Inilaan ni Vicente Blasco Ibáñez, isang kabanata. Ipinagpatuloy ni Rizal ang pagtatrabaho sa
bantog na manunulat, ang kaniyang serbisyo bilang kaniyang manuskrito habang naninirahan sa Paris, Madrid,
tagapayo at tagabasa. at Brussel, at nakompleto niya ito noong 29 Marso 1891,
sa Biarritz. Inilathala ito sa taon ding iyon sa Gent. Isang
nagngangalang Valentin Ventura na isa niyang kaibigan
Ang nobela ni Rizal ay tumatalakay sa mga kinagisnang ang nagpahiram ng pera sa kanya upang maipalimbag at
kultura ng Pilipinas sa pagiging kolonya nito ng Espanya. mailathala ng maayos ang aklat noong 22 Setyembre
Binabatikos din ng nobela ang mga bisyo na nakasanayan 1891.[kailangan ng sanggunian]
ng mga Pilipino at ang kapangyarihang taglay ng
Simbahang Katoliko na nahihigit pa ang kapangyarihan ng
mga lokal na alkalde. Ang nasabing nobela ay pampolitika na nagpapadama,
nagpapahiwatig at nagpapagising pang lalo sa maalab na
hangaring makapagtamo ng tunay na kalayaan at
Bumuo ng kontrobersiya ang nobelang ito kung kaya't karapatan ng bayan.
pagkatapos lamang ng ilang araw na pagbalik ni Rizal sa
Pilipinas, tinanggap ni Gobernador-Heneral Terrero sa
Malacañang at inabisuhang puno ng subersibong ideya ang
Noli. Pagkatapos ng usapan, napayapa ang liberal ng
Gobernador Heneral ngunit nabanggit niya na wala siyang
magagawa sa kapangyarihan ng simbahan na gumawa ng
kilos laban sa nobela ni Rizal. Mahihinuha ang persekusyon
sa kaniya sa liham ni Rizal sa Leitmeritz:

“ Gumawa ng maraming ingay ang libro ko; kahit

saan, tinatanong ako ukol rito. Gusto nila akong gawing
excommunicado dahil doon... pinagbibintangan akong
espiya ng mga Aleman, ahente ni Bismarck, sinasabi nila na