Professional Documents
Culture Documents
O XÉNERO DO SUBSTANTIVO
O xénero é a categoría gramatical que permite a clasificación dos substantivos e adxectivos en masculinos
e femininos. O xénero é inherente aos substantivos, non está condicionado polas necesidades de concordancia
dentro do enunciado e reflicte a seguinte oposición: xénero marcado (tamén chamado "feminino") e xénero non
marcado (tamén chamado "masculino").
Os substantivos en que se produce a oposición de xénero denomínanse variables, e esta oposición trae
consigo diferenzas de significado:
1. Diferenza de sexo: xeralmente, nos seres sexuados dáse a oposición macho / femia: tío / tía; cabalo / egua; o
estudante / a estudante; rei / raíña; tigre / tigresa.
2. Diferenza de forma: dependendo do seu xénero gramatical, moitos termos poden designar obxectos que
presentan diferenzas formais que, polo xeral, son de tamaño (maior / menor):
Agra: grande extensión de terra de cultivo dividida en leiras ou agros que pertencen a distintos donos.
Agro: extensión de terra para o cultivo, polo xeral pequena, que pertence a un só dono.
3. Oposición individual / colectivo:
Ovo: corpos formados por unha soa célula, producido polas femias dos animais ovíparos, que contén o xerme do
embrión e as substancias para alimentalo.
Ova: masa compacta formada polo conxunto de pequenos ovos nos ovarios dos peixes e crustáceos.
En xeral, emprégase morfema -o para o masculino e morfema -a para o feminino: oso / osa.
Ás veces, o xénero feminino indícase cos morfemas -iña, -ina, -esa, -isa, -triz :
galo / galiña; heroe / heroína ; actor / actriz.
Outras veces, a oposición indícase con lexemas totalmente distintos: home / muller, boi / vaca.
Outros substantivos marcan a oposición mediante o determinante:
MASCULINOS FEMININOS
Rematados en -o ou en -e átonos substitúen a vogal final por -a: fillo / filla, xefe / xefa,
humano / humana
Rematados en -eu fan o feminino en -ía: xudeu / xudía, sandeu / sandía
Rematados en vogal tónica engaden un -a: avó / avoa, nu / núa
Rematados en consoante distinta de -n engaden un -a: deus / deusa, profesor / profesora
Rematados en -ón fan o feminino en -oa: león / leoa, patrón / patroa ou
en –ona ( os pexorativos): mangallón / mangallona,
solteirón / solteirona
Rematados en -án fan o feminino en -á: fisterrán / fisterrá, capitán /
capitá ou en -ana( os pexorativos): folgazán /
folgazana
Os substantivos invariables non presentan oposición de xénero, senón que ou ben son masculinos ou ben
femininos (a xirafa macho, o disco, a ponte...).
Son femininos :
A maior parte dos nomes das árbores froiteiras e o seu froito: a maceira / a mazá; a cerdeira / a
cereixa; a nogueira / a noz... Con todo, tamén hai casos masculinos: o pexegueiro / o pexego; o
limoeiro / o limón.
Os substantivos rematados en -axe: a paisaxe, a viaxe, a friaxe... (agás o traxe, o paxe e o garaxe).
Os rematados en -se, -te, -ite: a análise, a crise, a paréntese, a apendicite, a diabete, a hepatite...
Os rematados en -tade, -dade: a liberdade, a propiedade, a bondade, a puberdade, a
vontade, a facultade..
-ote e -ete (na súa orixe diminutivos): capote, garrote, barrote, camarote, piquete, bigote;
ou en -ate: chocolate, iate, tomate, etc
-ame ou -ome: agás síndrome e fame
-ume: betume, cerume, costume, cume, estrume, fume, legume, lume, queixume, teitume,
vagalume, volume (pero a servidume, a podredume...).
O nome das letras e os dígrafos é masculino: o a, o efe, o ese, o xe, o ele duplo...
O xénero dos determinantes nunca varía por cuestións de fonética sintáctica ou posibles cacofonías: a acta, a
auga, a aula...
…………………………………………………………………………………
O NÚMERO DO SUBSTANTIVO
A categoría de número indica a oposición singular / plural, isto é, como unha unidade ou como máis dunha
unidade.
– Os substantivos continuos adoitan presentar só o singular (singularia tantum) por non poderen ser
individualizados. Ás veces aparecen en plural con diferente significación ou con matices expresivos: o aire / os
aires; o tempo / os tempos.
– Outros substantivos só se empregan en plural (pluralia tantum): os lentes, as nupcias, os cartos, os parabéns, os
víveres, as cóxegas, as maniotas, as tenaces...
– Nalgúns casos, a oposición de número leva unha oposición de significado:
miolo (‘parte interna do pan, miga’) / miolos (‘masa encefálica’).