Mga Napapanahong Isyung Lokal at Nasyonal

Korapsyon

Matagal ng Isyu ng ating bansa, ngunit bakit hanggang ngayon ay hindi parin ito malutas? Bakit
patuloy lumalaganap at dumadami ang mga korap? Ano nga ba ang korapsyon?Ang Korapsyon ay isang
sistema ng pagnanakaw o pagbubulsa ng pera ng bayan. Ito rin ang nagdudulot ng kahirapan sa
mamamayan. Hindi lang pilipinas ang nakakaranas ng ganitong klaseng problema gayun din ang iba’t
ibang bansa. Sa pilipinas ang mga korap ay matatalino at makakapal ang mukha. Kaya hindi umuunlad an
gang ating bansa dahil sa mga korap na pulitiko, binoto sila ng taong bayan dahil akala nila makakatulong
sila sa pagpapaunlad n gating bansa. Si Janet Lim Napoles ay kilala ntin bilang Pork Barell Queen, gayun
naman ay may dinadawit siya katulad nina Bong Revilla, Juan Ponce Enrile, at Jinggoy Estrada
na diumano ay nakipagsabwatan sa kanya upang makakuha ng pera galing sa taong bayan. Ito ang
pangunahing dahilan kung bakit hanggang sa ngayon ay naghihirap ang mga Pilipino. Ito ang
pangunahing dahilan kung bakit hanggang sa ngayon ay naghihirap ang mga Pilipino. Ito rin ang dahilan
kung bakit: Karamihan sa mga ospital sa bansa ay kulang ng nars, doktor, gamot at makabagong
kagamitan; Mababa ang kalidad ng edukasyon sa mga pampublikong paaralan dahil sa kakulangan ng
guro, aklat, silid at pasilidad; Kakaunti ang pumapasok na negosyo sa bansa na nagiging dahilan ng
kakulangan sa trabaho at pangingibang bansa ng ating mga kababayan. Ang mga nabanggit ay ilan
lamang sa epekto ng korapsyon.Lahat ba ng tao ay naiintindihan ang salitang ito? Oo, lahat ng Pilipino, sa
katunayan galit sila sa gobyerno pero ang hindi ni alam, hindi lang sa pamahalaan makikita ang asal na ito
dahil kahit sa sariling tahanan nila ay meron nito.Paano natin ito masosolusyunan? Patalsikin ang mga
korap na politiko sa mga kanilang pwesto, ipakulong pagbayadin sa mga kasalanan na nagawa nila sa
ating bansa. Dapat tayong makialam sa mga isyu na katulad nito dahil pagnanakaw na ang ginagawa nila
at ang pera yun ay ang pinaghihirapan na ng bawat Pilipino.Wag na nating hayaan na lumala pa ang
talamak na pagnanakaw sa ating kinabukasan, kilos kabataan, kilos bayan.Panuorin natin ang isang
documentary film patungkol sa Korapsyon sa mamamayan.

Ang korupsyon ay nakaugat na sa sistema ng pulitika dito sa Pilipinas. Napakatagal na

panahon na na kaakibat ng salitang “pulitika” ang “korapsyon.” Halos maging synonyomous na
nga ang dalawa. At hindi kaila sa atin na kapag naririnig natin ang salitang “pulitika” at
“gobyerno”, pumapasok at pumapasok pa rin ang salitang “korapsyon.”Sabi noong propesor ko
noong Kolehiyo, nag-ugat daw ito noong panahon ng mga Kastila at ito ay depekto ng kanilang
pananakop sa atin. Isang sugat sa ating kultura at kaugalian na malalim ang pinagmulan.
Kumbaga ay kasama ng dumadaloy sa ating sistema.Marami na ang nagtangkang sugpuin ang
korupsyon. Mayroon pa ngang PCGG (Presidential Comission on Good Governance). Marami
na rin ang kilusan at mga NGO( Non Governmental Organization) na nagsisilbing watchdog
against corruption. Pero bakit buhay at andiyan pa rin sa sistema ang korapsyon? Sa aking
opinyon, ang korapsyon kasi ay wala sa macro level, ito ay nasa micro level. Ang korapsyon ay
wala sa malaking sistema kundi matatagpuan sa indibidwal na tao. Ang bawat isa sa atin ay may
“potency” o kakayahan para magkaroon ng korapsyon. Lahat tayo ay may pananagutan sa sugat
sa sistema na ito.
Ang simpleng pagbibigay ng lagay para makalusot at mapabilis ang transaksyon, ang simpleng
pagkuha ng office supplies, ang simpleng paglapastangan sa public property, ito ay maliit na
form ng corruption. Puwede kang maniwala, puwedeng hindi.

Ano ang punto ko? Ang pagsugpo sa korapsyon ay hindi lamang nakasalalay sa iisang tao.
Tayong lahat ay may kakayahan na sumugpo sa korapsyon. Kung lahat tayo ay magtutulungan,

Konsepto ng Bayani

Sa mga Naratibo ng Overseas Filipino Workers Ma. Jovita Zarate Pamantasang De La

Salle-Maynila, Pilipinas Ang retorika ng kabayanihan ay esensyal sa anumang bansang
nagsisikap na mabuo ang identidad. Ang dalumat ng bayani ay makikita sa mga etnoepiko at
maging sa makasaysayang yugto na tinalikdan ng indibidwal ang awtoridad para isulong ang
kapakanan ng nakararami. Sa ngayon, ang opisyal ng retorika ng kabayanihan ay dumadaloy sa
penomenon ng Overseas Filipino Workers (OFWs) dulot ng kanilang mahalagang kontribusyon
sa ekonomiyang matumal at pabulusok ang direksyon ng pag-unlad. Susuriin ng papel ang
representasyon ng OFWs sa isang antolohiya ng dramang pantelebisyon, ang Dahil sa Iyong
Paglisan, at sisipatin kung paano pinalilitaw rito ang retorika ng bagong bayani. Pagkatapos ay
titingnan din kung paano lumalayo ang ganitong konsepto ng kabayanihan sa makasaysayang
pag-unawa ng mga Pilipino rito. Malimit na motif ang pagtawid sa ibang lupain sa maraming
tekstong pampanitikan at pangmidya. Kaakibat ng pagtawid na ito ang abentura at
pakikipagsapalaran, pakikipag-ugnayan sa mga estranghero, maging pakikibagay sa isang hindi
kilalang larangan. Ang pagtawid ay katumbas ng katapangan at kahandaang sumuong sa mga
hamon na dulot ng mga bago at kakaibang sitwasyon. Kahit sa ating mga epiko, ang mga bayani
ay laging may mga lunggating iniiwi para sa ibayong lupain. Maaaring ito ay paghahanap ng
asawa (Lam-ang), paghihiganti ng lipi at pakikipagtagisan sa mga sumisikil sa kanilang
pamayanan (Sandayo), o ang paghahanap ng isang lupaing mas maalwan at maginhawa para sa
kanyang lipi (Agyu). Mas madalas kaysa hindi, ang mga kilos ng bayani ng epiko ay itinutulak
ng mithiin ng pamayanan. Ang kagalingan at kapakanan ng nakararami ang pangunahing
motibasyon ng bawat pagkilos. Sa isang pag-aaral sa mga etnoepiko ng Pilipinas, paniniwala rin
itong dadaloy sa kamalayan ng mga mamamayan na pangungunahan ang pakikibaka para sa
soberenya noong mahabang panahon ng pananakop. Mula panahon ng Kastila hanggang sa
ngayon, tatawirin ng mga propagandista, insurekto, rebolusyonaryo, at gerilya ang maraming
dagat at bundok para iparating sa madla ang adhika sa kalayaan. Nang maitatag na republika ang
Pilipinas, lalong mamumuo ang konsepto ng bayani at gagamitin ng estado ang sistema ng
edukasyon para palaganapin ang diskursong ito. Sa pagpapakilala ng buhay nina Jose Rizal,
Andres Bonifacio, Emilio 104 M.J. ZARATE TOMO XX BLG. 1 SETYEMBRE 2007 Jacinto,
at Gabriela Silang sa mga kabataan, at sa pagtatayo ng mga monumento at estatwang pamplasa
ng mga bayaning ito, maitatatak sa kamalayang pambayan ang angking gravitas ng mga
itinuturing na bayani.
Kalagayan ng Serbisyong Pabahay

SA 4th Philippines Property Awards nitong Abril 7, 2016, tinanggap ko ang Real Estate
Personality of the Year award mula sa Property Report, ang nangungunang magazine sa Asya sa
larangan ng mamahaling pabahay, arkitektura at disenyo. Ang ganitong parangal ay hindi para sa
isang tao lamang, kundi para sa organisasyon at sa mga bumubuo rito, na nasa likod ng
tagumpay. Mahalaga rin para sa akin ang ganitong parangal dahil galing ito sa industriyang
ginagalawan ko. Pinasasalamatan ko nang may pagpapakumbaba ang ganitong pagkilala sa aking
trabaho at sa organisasyon ng Vista Land.Ang pagtanggap ko ng parangal ay isang oportunidad
para pag-isipan ang isang isyu na hindi napag-uukulan ng pansin sa mga usapang publiko.Ang
tinutukoy ko ay ang pabahay at ang papel na ginagampanan ng pamahalaan at pribadong sektor
upang matugunan ang isa sa mga pangunahing pangangailangan ng tao.Ang kakulangan sa
pabahay sa Pilipinas ay tinatayang nasa 3.9 milyon, at tumataas ng 3-5 porsiyento taun-taon,
ayon kay Professor Enrique Soriano III. Aniya, kung 200,000 lang ang maitatayo bawat taon,
ang kakulangan sa pabahay ay aabot sa 6.5 milyon sa 2030.
Dagdag pa rito ang 22.8M iskuwater, ayon naman sa Homeless International, isang NGO sa
United Kingdom.
Gaya ng kapayapaan, ang pagkakagulo sa Mindanao, rebelyon ng mga komunista at alitan sa
pagitan ng Pilipinas at China, mahalaga rin ang pabahay dahil may tuwirang kaugnayan ito sa
suliranin sa kahirapan.
Dahil sa aking sariling pinagdaanan, nauunawaan ko ang pangarap ng karaniwang mamamayan:
ang magkaroon ng sariling bahay, pagkain sa hapag ,at edukasyon para sa kanilang mga anak.
Pagkatapos ng kolehiyo at pamamasukan, nagpasya akong magnegosyo sa larangan ng real
estate.
Naniniwala ako na sa negosyong ito, hindi lamang kami tumutulong na magkabahay ang aming
mga kliyente; natutulungan din namin silang matupad ang kanilang pangarap. Bukod sa
pagtupad sa pangarap ng mga Pilipino, ang aming adhikain ay magtatag ng mga komunidad, at
tumulong sa pagtatatag ng bansa.
Ayon sa German sociologist na si Ferdinand Toënnies, ang isang komunidad ay hindi lamang
koleksiyon ng mga namumuhay sa isang teritoryo, kundi isang pangkating pang-lipunan na ang
mga miyembro ay nabubuklod ng pagkakaisa dahil sa araw-araw na ugnayan sa iba’t ibang mga
aktibidad.
Sa Vista Land, ito ang tinatawag naming “communicities,” na itinatatag batay sa makabagong
plano upang maging pamayanan na kumpleto sa lahat ng serbisyo, komersiyo, at mga istraktura
na tulad sa isang lungsod.
Sa nakaraang mga taon, nakapagtayo ako ng mahigit 300,000 bahay sa 95 lungsod at bayan sa 36
na lalawigan sa buong Pilipinas.
Para sa isang bansa na milyun-milyon ang iskuwater sa mga lungsod, at sa harap ng malaking
kakulangan sa pabahay, kailangang matugunan ang hamon na mabigyan ng disenteng pabahay
ang mga Pilipino. Ito ay isang mahalagang isyu na dapat harapin ng susunod na administrasyon.
(Manny Villar)

PANGKALUSUGAN

MAY mga problemang kinahaharap ang sektor ng kalusugan sa PIlipinas. Ito ang sinabi ni Dr.
Ann Claire Reyte, Manager ng Health Services ng Philippine Red Cross sa katatapos na Tapatan
sa Aristocrat kaninang tanghali.

Sa public affairs forum, sinabi ni Dr. Reyte na higit na mahirap ang kalagayan ng mahihirap sa
malalayong pook na apektado ng mga trahedya tulad ng naganap na pananalanta ng bagyong
Yolanda.

Naroon pa rin ang kakulangan ng mga manggagamot at pasilidad sa mga malalayong pook na
kailangang daluhan ng pamahalaan. Binanggit din ni Dr. Reyte na malaki ang magagawa ng
pamahalaan at ng pribadong sektor upang mapunuan ang mga pagkukulang sa larangan ng
kalusugan.

Sa panig ni Fr. Luke Moortgat, CICM, dating executive secretary ng Episcopal Commission on
Health Care, may mga naganap na ring pagbabago tulad ng sa pagtrato ng lipunan sa mga may
kapansanan. Hindi magtatagal ay magkakabatas na ring magbibigay ng garantisadong pagkalinga
sa mga may problema sa pag-iisip. Malayo na rin ang narating ng mga batas at programa para sa
mga may karamdaman, kapansanan at maging sa mga nangangailnagan ng extreme mental care.

Para kay Dr. Ces Acuin, hindi na sila umaasa sa Food and Nutrition Research Institute na
makakatugon pa ang pamahalaan sa Millennium Development Goals sa loob ng limang taon
sapagkat ang kakulangan sa sustansya ay napuna sa 20% ng mga kabataan mula limang taon
pababa kahit pa may 27% na malnourished children.

Mula sa 33% ng mga kabataang mula limang taong-gulang pababa noong 2011 ang nababansot,
umabot na ito sa 30%. Ang mga nababansot ay madalas magkasakit, dagdag pa ni Dr. Acuin.

Kung kulang sa sustansya ang mga kabataan, napuna naman sa mga matatanda na sobra ang
sustansyang kinakain kaya't bumibigat ang timbang, lubhang lumalaki naman ang katawan.
Mayroon ngayong 31% ng mga mamamayan na tamang edad ang itinuturing na obese. Ito ng
dahilan ng sobrang paggamit ng mga mantika at asukal.

Napuna rin ng pamahalaan ang pagtaas ng bilang ng mga kababaihan at kalalakihang umiinom
ng alak ng mas madalas kaysa mga kabataan noong mga nakalipas na dekada. Partikular na
nakita ito sa mga kabataang kalalakihan at kababaihan.

Para kay Dr. Reyta, naganap ito sapagkat lubhang lumayo ang tao sa mga karaniwang ginagawa
ng mga nakatatanda. May tatlong pinagmumulan ng impluwensya sa mga mamamayan, ang
pamilya, simbahan at maging ang mga paaralan.

TRANSPORTASYON
Ang transportasyon sa Pilipinas ay hindi pa gaanong maunlad, dahil sa mga sumusunod na
dahilan: mga buludunduking lugar sa bansa at mga nakakalat na mga pulo, at ang patuloy na
hindi paglalaan ng pondo ng pamahalaan sa mga imprastrakturang pantransportasyon ng bansa.
Subalit sa mga nakalipas na taon, ang pamahalaan ay sumisikap upang maipaganda ang sistema
ng transportasyon sa bansa sa pamamagitan ng mga iba't-ibang proyektong pang-
imprastrasktura.[1]
Ang mga dyipni ay pinakatampok na anyo ng pampublikong transportasyon sa Pilipinas, at
naging simbolo ang mga ito ng kultura ng bansa.[2] Isa pang tampok na anyo ng pampublikong
transportasyon ay ang de-motor na traysikel; mas-pangkaraniwan ang mga ito sa mga pook-
rural.[3] Sa mga nakalipas na taon, nagiging tampok na anyo ng pampublikong transportasyon
ang mga daambakal sa bansa, lalo na sa maabalang kalakhan ng Kamaynilaan. May tatlong
pangunahing sistema ng daambakal sa Pilipinas: ang Sistema ng Magaang Riles Panlulan ng
Maynila na binubuo ng Linya 1 at Linya 2, ang Sistema ng Pangkalakhang Riles Panlulan ng
Maynila na binubuo ng Linya 3, at ang Pambansang Daambakal ng Pilipinas (o PNR). Ang
dalawang sistema na unang binanggit ay nagsisilbi lamang sa Kamaynilaan, samantala ang PNR
ay sumisilbi sa Kamaynilaan at sa ilang bahagi ng Luzon. Mayroon ding mga lokomotorang
singaw (steam engines) na matatagpuan sa Kabisayaan na gumagana sa mga gilingan ng tubo
tulad ng Central Azucarera. Ang mga taksi at bus ay mga mahalaga ring anyo ng pampublikong
transportasyon sa mga pook-urban ng bansa.
May labindalawang (12) paliparang pandaigdig ang Pilipinas, at may higit sa dalawampung (20)
paliparang panloob na sumisilbi sa bansa.[4] Ang Paliparang Pandaigdig ng Ninoy Aquino (o
NAIA) ay ang pangunahing pasukan sa Pilipinas.

EDUKASYON
AMININ natin na sa kabila ng pagsisikap ng pamahalaan na mapagbuti ang sistema ng
edukasyon sa bansa, hindi pa natin nararating ang wastong antas na pakikinabangan ng mga
mag-aaral. Nalalagay ngayon sa pagkuwestyon ng taumbayan ang bagong K-to-12 program na
nagdadagdag ng taon sa mga mag-aaral bago makatuntong sa kolehiyo.

Sa kabila nito, ang bilang ng mga dropout sa elementarya at mataas na paaralan ay tumaas at
umabot na sa 4.8 milyon. Katumbas ito ng labing-isang porsyento sapul pa noong 2012.

Ang K-to-12 ay isinabatas para raw maging competitive ang ating mga graduates sa panahon ng
globalization. Pero tila wala pa tayong nakikitang positibong epekto. Mayroon nga tayong
programa sa libreng edukasyon para akitin ang mga kabataang hindi makapag-aral pero tila hindi
tumatalab ang ginagawang pag-akit sa mga ito.

Si Quezon City Vice Mayor Joy Belmonte ay nasa Australia ngayon upang pag-aralan ang mga
programa sa pagpapahusay ng kalidad ng edukasyon sa bansa partikular sa lungsod. Sana, hindi
lang sa QC mapakinabangan ang ano mang mapupulot ni VM Belmonte kundi sa buong bansa na
rin. Bantog ang Australia sa pagkakaroon ng napakataas na kalidad ng edukasyon.

Sa palagay ko, ang isa sa nakakaapekto sa ating mga kabataan ay ang masamang attitude dahil
lubhang nalululong sa barkada, lalu na sa masamang bisyo. Medyo may kahirapang sugpuin ang
problemang iyan pero dapat makipagtulungan dito ang mga magulang. Hangga’t hindi
nagbabago ang attitude sa pag-aaral ng mga bata, gaano man kaganda ang sistema ay
mawawalan lamang ng saysay.

Korapsyon sa Pilipinas

Isa yan sa madalas nating mapakinggan ngayong panahaon ng kampanya. Madami ang nagsasabi
at nangangako na susugpuin nila ang korapsyon kapag sila ay nahalal sa puwesto. Too good to
be true? tingnan natin ng mabuti.
Ang korupsyon ay nakaugat na sa sistema ng pulitika dito sa Pilipinas. Napakatagal na panahon
na na kaakibat ng salitang “pulitika” ang “korapsyon.” Halos maging synonyomous na nga ang
dalawa. At hindi kaila sa atin na kapag naririnig natin ang salitang “pulitika” at “gobyerno”,
pumapasok at pumapasok pa rin ang salitang “korapsyon.”

Sabi noong propesor ko noong Kolehiyo, nag-ugat daw ito noong panahon ng mga Kastila at ito
ay depekto ng kanilang pananakop sa atin. ISang sugat sa ating kultura at kaugalian na malalim
ang pinagmulan. Kumbaga ay kasama ng dumadaloy sa ating sistema.

Marami na ang nagtangkang sugpuin ang korupsyon. Mayroon pa ngang PCGG (Presidential
Comission on Good Governance). Marami na rin ang kilusan at mga NGO na nagsisilbing
watchdog against corruption. Pero bakit buhay at andiyan pa rin sa sistema ang korapsyon?

Sa aking opinyon, ang korapsyon kasi ay wala sa macro level, ito ay nasa micro level. Ang
korapsyon ay wala sa malaking sistema kundi matatagpuan sa indibidwal na tao. Ang bawat isa
sa atin ay may “potency” o kakayahan para magkaroon ng korapsyon. Lahat tayo ay may
pananagutan sa sugat sa sistema na ito.

Ang simpleng pagbibigay ng lagay para makalusot at mapabilis ang transaksyon, ang simpleng
pagkuha ng office supplies, ang simpleng paglapastangan sa public property, ito ay maliit na
form ng corruption. Puwede kang maniwala, puwedeng hindi.

Ano ang punto ko? Ang pagsugpo sa korapsyon ay hindi lamang nakasalalay sa iisang tao.
Tayong lahat ay may kakayahan na sumugpo sa korapsyon. Kung lahat tayo ay magtutulungan,
kung lahat ay magbabago sa indibidwal na lebel, kung lahat tayo ay magiging bantay laban sa
korapsyon, mawawala at masusugpo natin ang korapsyon.

Pero may problema. Ang tao kasi ay may “kalayaan” (freedom o free will) at mayroon siyang
pinapangalagaang personal at pansariling interes.

Kaya diyan papasok ang elemento ng sakripisyo at pagbibigay para sa mas ikabubuti ng marami.
Iyan, sa aking opinyon, ang tunay na kahulugan ng demokrasya.

Sa pagpili natin ng kandidato ngayong darating na halalan, isa-alang-alang natin kung ang
hakbang ba niya sa pagsugpo ng korapsyon ay sa macro o sa micro na lebel. Kung too good to be
true o realistic.

Pilipinas

Isang bansa na nasa kanluran ng Karagatang Pasipiko. Binubuo ng higit-kumulang 7,107 na mga
pulo ang bansang ito.

KULTURA
Ang kultura ng Pilipinas ay pinaghalong impluwensya ng mga katutubong tradiyon at mga
kultura ng mga unang mangangalakal at mananakop nito noon.

WIKA
Ang Wikang Pilipino, na mas kadalasang kilala bilang Tagalog, ay maraming hiniram na salita
galing Kastila. Ang Pilipinas ay isa sa mga bansang may pinkamaraming wika sa buong daigdig.

FILIPINO VALUES
Ang mga Pilipino ay kilala sa pagiging matulungin sa kapwa kahit hindi kilala. Ang
pagiging masayahin, palagiang pagngiti at pagiging positibo sa buhay ay kilala rin. Tayo ay
magiliw sa mga pangunahin at tinatanggap natin sila ng malugod. Relihiyoso tayong
mga Pilipino, mayroong malalakas na pananampalataya sa Diyos.

TRADISYON/KAUGALIAN
Pagtitiwala sa Maykapal- Malaki ang ating tiwala sa Poong Maykapal. Naniniwala tayo sa
mga biyaya at patnubay ng ating Panginoon. Nagpapasalamat tayo sa mga biyayang Kanyang
ibinibigay araw-araw. Nagdarasal tayo na pangalagaan Niya tayo.
Pagbubuklod ng mag-anak- Malapit sa isa't isa ang bawat kasapi ng mag-anak na Pilipino.
Matibay ang pagbubuklod-buklod ng ating pamilya. Madalas dumalaw ang mga anak sa mga
magulang kahit na nag-asawa na sila.
Pagkamatulungin- Ang bayanihan o palusong ang tawag na iba rito. Ang pagtutulungang ito
ay isang katangi-tanging ugali natin. Nakatutulong ito sa pag-unlad ng ating pamumuhay. Sama-
sama tayong nagtutulungan sa pagtatanim upang maging masagana ang ating ani.
Paggalang- Ang bawat tao ay ating iginagalang anuman ang katayuan niya sa buhay. Siya ay
ating pinakikitunguhang mabuti. Katulad nalang ng mga matatanda, nagmamano tayo sa kanila.
Gumagamit tayo ng mga magagalang na salita gaya ng po at opo. Gumagamit tayo ng mga
magagalang na pantawag tulad ng ate, kuya, manong o manang.
Malugod na pagtanggap ng bisita- Ang ating pagpapahalaga sa ating kapwa ay nakikita rin sa
ating mabuting pagtanggap sa mga bisita. Ibig nating masiyahan sila. Pinapakain natin sila ng
meryenda o anumang pagkaing ating naihahanda. Kung sila'y galing sa malayong lugar,
inaanyayahan natin silang matulog sa ating tahanan. Minsan, nagpapadala pa tayo ng mga regalo
o pabaon bago sila umalis.
Pag-alala sa mga yumao- Ang pag-alala sa mga yumao na mahal sa buhay sa pamamagitan ng
pagpapadasal sa kanila ay nakaugalian na rin at marami pang iba.

PANINIWALA
Sa kusina:
-Bawal kumanta sa harap ng kalan dahil may masamang mangyayari.
-Bawal kumanta sa hapag-kainan dahil simbolo ng hindi pagrespeto.
-Hindi dapat makabasag ng pinggan sa araw ng okasyon dahil ito'y dahilan ng
kamalasan.
 Sa kasal:
-Bawal isukat ang damit pangkasal dahil maaaring hindi matuloy ang kasal.
-Bawal magkita ang magkapareho bago ang araw ng kasal dahil maaaring mamatay ang
isa sa kanila.
-Kapag umulan sa araw ng kasal ito'y simbolo ng kaswertehan.
SINING
Noon pa man mayroon na tayong tinatawag na sining , hindi pa man tayo sinasakop ng mga
dayuhan, ang ating mga ninuno ay may mga kontribusyon na sa sining.

RELIHIYON
Ang bansang Pilipinas ay isa sa may pinakamaraming relihiyon. Tulad ng Roman Catholic,
Born Again, Baptist, Iglesia ni Cristo, Jehova Witnesses, at iba pa. Ang ay isa sa
dalawang Katolikong bansa sa Asya (ang isa pang Katolikong bansa ay East Timor pero ibang
parte nito ay nasa Oceania). Ayon sa Artikulo III Seksiyon 5 ng Saligang Batas ng 1987 malaya
ang mga Pilipinong pumili ng sariling relihiyon.

KASUOTAN
Baro't Saya- ay ang pambansang kasuotang pambabae ng Pilipinas na binubuo ng manipis at
binurdah ang pang-itaas, at palda o saya na makulay at kadalasang guhitan.
Barong Tagalog- ay isang binurdahang pantaas na baro at kinikilalang pambansang kasuotan
ng lalaki sa Pilipinas. Unang tinawag na Barong Tagalog.

Kahirapan sa pilipinas
 Ang kahirapan ang isa sa mga mabibigat ng problema ng ating bansa. Madalas nating sisihin ang maling
pamamalakad ng mga pinuno ng bansa, pero sila nga ba ang may kasalanan o tayong mga Pilipino na
tamad? Sabi nga nila, “Katamaran ay katumbas ng kahirapan”. Sinasabi ng karamihan, kaya sila
naghihirap ay sa kadahilanang wala silang trabaho, pero ang totoo, maraming trabahong nakalaan,
mapili lang talaga ang mga Pilipino. Pero hindi rin natin sila masisisi, mas pipiliin pa nilang maupo na lang
sa isang tabi at manghingi ng limos kaysa magpakapagod sa napakabigat na trabaho at kumita ng isang
daang piso sa isang araw, pero sa kadahilanang ito, pinapakita lang natin na tayo ay tamad,
pinakadahilan ng kahirapan.

"Pangunahin Sanhi ng Kahirapan sa Pilipinas"

Ang sapilitang pangingibang bayan ng mga Pilipino upang maghanap ng ikabububuhay ay naging parte
na ng kultura. Ang karamihan dito ay ang mga kababaihan. Dala ng labis na kahirapan ay ito ang naging
siyang tugon ng mga Pilipino uapng makaraos sa araw araw na pamumuhay. "Ang salitang kapit sa
patalim" ay maiuugnay dito. Dahilan sa ang paglisan sa sariling bayan at mawalay sa pamilya ay hindi
madali para sa isang kulturang kinalakihan. Narito ang ilang matitinding dahilan ng kahirapan sa
Pilipinas:
 CORRUPTION: Ang pagnanakaw ng pera sa kaban ng bayan ng mga tao sa gobyerno.
Ito ang pinakamalupit at talamak na dahilan ng paghihirap ng bayan. Ang mga pera na para sana sa
kapakanan ng taong bayan ay napupunta lang sa bulsa ng iilan na mga may kapangyarihan sa
pamahalaan. Ito ay maituturing na kanser sa lipunan.

IMPERIALISMO: Ang pananakop ng ilang bansa noong mga nakaraang panahon tulad ng Espanya, Hapon
at US na nagpahirap sa Pilipinas. Mga dayuhan na nag iwan ng mga mali o masamang impluwensiya at
kultura sa bansa.

Ang patuloy na pakikialam o pagdikta ng US sa pamalaan ng Pilipinas. Masasabing ang mga tulong
pinasiyal ng mga malalakas na bansa sa Pilipinas ay isang suhol upang mapaikot at madiktahan ang
pamahalaan. Mga pera na hindi naman napupunta sa mga tamang proyekto kundi nahuhulog din sa
bulsa ng korapsiyon. Mga perang suhol upang mapalakas ang kanilang mga pansariling layunin na
nagbabaon sa kahirapan ng Pilipinas.

Ang pagpasok ng "globalisasyon" ay maitutuiring din na isang imperyalismo. Kung saan ang mga
dayuhan at mayayamang kapitalista na nagmamay ari ng ibat ibang kompanya ang siyang nagdidikta sa
pamahalaan upang siskilin ang karapatan ng mga mangaggawa. At ang pagsasanib pwersa ng pamalaan
at kapitalista ang siyang dumudurog sa unyon na siyang pumapatay sa karapatan ng mga mangagagawa
upang magkaroon ng tamang pasahod, benepisyo at hustisya. Maituturing na isang pang aalipin o
"modern slavery" ang pasahod sa mga manggagawa, kompara sa kinikita ng mga higanteng
korporasyong dayuhan.

Pangalawa sa mga dahilan ay ang maling gawain ng mga pinuno ng ating bansa, ang pagbubulsa sa
kaban ng bayan. Ang mga pondo na para sa pagpapaunlad ng buhay ng mga mahihirap ay ginagamit ng
mga pulitiko para sa sarili nilang interes. Sapat ang sweldo ng mga pinuno ng ating bansa, ang totoo ay
sobra-sobra pa ito para bumuhay ng isang pamilya, pero patuloy pa rin sila sa maling gawain nila.
Kamakailan lang ay sinabi na umaangat na ang ekonomiya ng ating bansa, pero wala kahit isa ang
nakaramdam nito. Kailangan pa ring pumila ng matagal para lang makabili ng NFA Rice, mataas pa rin
singil sa gasolina, sa kuryente at halos sa lahat ng bilihin, hindi kasya ang sweldo ng isang empleyado
lamang.

Dahil sa maling gawain ng mga pulitiko, mga simpleng mamamayan ang naaapektuhan, dahil mas pinipili
nilang ibulsa ang malaking pondong pangkahirapan kaysa idagdag sa sweldo ng mga empleyado, isang
malaking kamalian sa parte ng mga pinuno.

Pangatlo sa mga kadahilanan ay ang pagiging iresponsable ng mga Pilipino, o ang kawalan ng
paninindigan. Kung magiging responsible lamang ang mga magulang ng mga batang kalye ay malamang
walang pakalat-kalat na bata ngayon sa lansangan, walang uhuging bata na nanghihingi na limos, at
walang kaawa-awang mga mukha ng mga gutom na bata ang makikita natin.

PYUDALISMO (FEUDALISM): Ang pagmamay ari ng iilang mayayaman sa mga lupaing sakahan.
Nang ipatupad ang Agrarian Reform program hindi ito lubusang naipatupad ng pamahalaan. Dahilan na
ang nag mamay ari ng malalaking lupaing sakahan ay pagmamay ari ng mga makapangyarihan sa lipunan
at gobyerno.

Nariyan din ang malalang pagpapalit nang mga lupang agrikultura upang gawing industriyal, bahayan at
golf courses ng mga mayayaman. Kung saan naagawan ng taniman o sakahan ang mga magsasaka.
Dahilan ng pagkakaroon ng kakulangan ng pangunahing lokal na pagkain. Dahilan upang mag angkat pa
ng mga pangunahing pagkain tulad ng bigas sa ibang bansa.

Isang pang dahilan ng paghihirap ng bansa ay ang matinding kapapabayaan ng likas na yaman ng bansa.
Ang pagputol ng mga puno na dahilan ng pagbaha (illegal logging), landslide at erosion. Ang pagdudumi
sa ilog at dagat, pag gamit ng mga nakakalason, patutok at maling paraan ng pangingisda na sumisira sa
yamang dagat. Ang kapabayaan ng gobyerno at mamamayan sa likas na yaman ay isang malaking
dahilan upang unti unting mabaon ang bansa sa kumunoy ng kahirapan.

Epekto ng kahirapan sa kalusugan

Mga anak na nagtatrabaho sa mga kalye ay napakita sa maraming mga panganib. Children who spend
many hours working on the street are more susceptible to respiratory infections, pneumonia and other
illnesses, and face a high risk of injury or death from motor vehicles. Mga bata na gumastos ng
maraming oras ang pagtatrabaho sa kalye ay mas madaling kapitan sa panghinga impeksyon, pneumonia
at iba pang mga sakit, at mukha ng isang mataas na panganib ng pinsala o kamatayan mula sa mga
sasakyang de motor. They can be used as accessories in drug deals, robberies, swindling and extortion.
Sila ay maaaring magamit bilang accessory sa droga deal, robberies, huthot at pangingikil. Some are
even forced into child prostitution or other criminal activities. Ang ilan ay kahit na sapilitang sa bata
prostitusyon o iba pang kriminal na gawain.

Epekto ng kahirapan sa pag aaral

Street anak madalas mukha problema sa pagkakaroon ng isang edukasyon at Aalis ang lansangan para sa
mga sumusunod na dahilan:

they have limited access to quality education available in the areas where they live and work; sila ay may
limitadong pag-access sa kalidad na edukasyon na magagamit sa mga lugar kung saan sila nakatira at
trabaho;

irregular or low family incomes cannot cover the costs of school enrolment, uniforms and school
projects; and pumapalya o mababa ang kinikita ng pamilya ay hindi maaaring cover ang mga gastos ng
paaralan pagpapalista, uniporme at school proyekto; at

once enrolled in school, a high proportion of these children are forced to drop out, especially as school
expenses rise in later years. minsan enroll sa paaralan, ang isang mataas na proporsyon ng mga bata ay
sapilitang sa drop out, lalo na bilang ng paaralan na gastos tumaas sa mamaya taon.
 Presidente hinirang ng Pilipinas, Benigno "Noynoy" Aquino ay may won ang halalan labanan, ngunit ang
tunay na labanan ay pa rin na lumaban bilang siya ay tumatagal ng kanyang lugar bilang pinuno ng
bansa, sasabihin pampulitika commentators.s

Siya ay itinakda upang magmana ng isang bansa na laganap sa kahirapan, militar ligalig, katiwalian,
marahas na krimen, Muslim insurgencies at pampulitikang pakikipagtalo, sinasabi ng marami sa mga
taong ay sumusunod sa kalagayan ng mga tao na Filipino.

Siya pledged sa buong kanyang kampanya na siya ay pagpunta sa maglagay ng isang itigil sa katiwalian
sa loob ng pamahalaan at bilang isang resulta ay din itigil ang kahirapan.

"Kung walang corruption, walang kahirapan," ay ang kanyang mga halalan slogan.