Abigail M.

Estoya Enero 4, 2016

Grade 10 – St. Ambrose Bb. Dolores Breis

Kinabukasan ng Pinas: Isang Dalawang Dekadang Sining

Ang Pilipinas ay isang bansang mayroong malagong kasaysayan. Ito ay mayaman sa

kultura, sining, at mga karanasan; mabuti man o hindi. Ito ay nagdaan sa hirap, pagdudusa,
hanggang sa naabot nito ang kalayaang inaasam-asam, na nagbigay daan upang makamit natin
ang kung anuman ang meron tayo ngayon. Dumaan ang bansa sa ilalim ng pamumuno ng iba’t
ibang dayuhan; mga taong kahit papaano’y nakapagbigay ng kontribusyon sa ating kultura sa
kabila ng pagpapahirap nila sa ating mga ninuno. Kung ating iisipin, naririto kaya tayo sa
kinatatayuan natin ngayon kung hindi lumaban ang ating mga ninuno sa mga gahamang Kastila,
Amerikano, o Hapon? Nasaan kaya tayo ngayon kung mali ang mga daang tinahak ng mga
Pilipino noon? Kung isasalamin natin ang kaisipang ito sa panahon ngayon, isipin natin kung ano
ang mangyayari sa ating bansa pagkatapos ng 20 taon; kung anong magiging resulta ng mga
desisyon nating mga Pilipino sa kasalukuyan. Sa ngayon, nahaharap tayo sa mga daang patungo
sa magkakaibang direksyon kaya naman dapat nating pagtuunan ng pansin kung ano sa tingin
natin ang mangyayari sa Pilipinas pagkatapos ng 20 taon. Dapat natin alamin ang mukha ng
Pilipinas pagkatapos ng dalawang dekada.
Kapag pinag-usapan ang kinabukasan ng isang bansa, ang unang papasok sa isipan ng
karamihan ay kung naayos na ba kaya ang ekonomiya ng bansa. Kaya naman sa ngayon,
nahaharap ang pamahalaan sa dalawang daan: ang daan sa maunlad na ekonomiya at ang daan sa
bagsak na ekonomiya. Kung ating iisipin, dalawang bagay lamang iyan. Sa oras na itigil na ng
mga tiwaling opisyal sa gobyerno ang kanilang pandarambong, tiyak na isa itong malaking
hakbang patungo sa maunlad na ekonomiya. At kung sakaling mangyari ito, sa tulong at suporta
rin ng mga mamamayan, mga dayuhan, at mga negosyante, ang Pilipinas, pagkatapos ng 20 taon,
ay magiging isang maunlad na bansang na nais dayuhin ng mga tao mula sa bawat sulok ng
mundo at kasama na ng mga dayuhang ito ang mga negosyanteng lalong magpapayaman sa ating
bansa. Pagkatapos ng 20 taong ginugol natin sa pag-aayos ng ekonomiya, tiyak uunlad ang bansa
ay mababawasan na rin ang mahihirap dahil lahat ay mabibigyan na ng pantay na oportunidad at
maayos na trabaho. Subalit, kung pipiliin ng ating pamahalaan ang pangalawang daan, ang
magandang kinabukasang ito ay maglalaho at malaki ang posibilidad na mas lumala pa ang
kalagayan ng bansa kaysa ngayon.
Hindi rin natin pwedeng kalimutan ang likas na yaman ng bansa kapag ating pag-uusapan
ang kinabukasan ng Pilipinas. Sa kalikasan tayo kumukuha ng halos lahat ng ating
pangangailangan sa buhay. Kung wala ang kalikasan ay tiyak na hindi tayo mabubuhay. Kaya
naman mahalaga na dapat nating pag-isipan ang magiging estado ng kalikasan ng bansa
pagkatapos ng dalawang dekada. Kagaya ng ekonomiya, dalawa rin ang daang pwede nating
tahakin. Kung ipapagpatuloy natin ang ating gawain ngayon, lahat ng pagwawaldas at pag-
aaksaya ng likas na yaman, tiyak pagkatapos ng 20 taon, ito’y paubos na, kung hindi pa ito ubos
na. Lahat ng mamamayan sa mundo ay malulubog sa kahirapan at kung kakaunti na lamang ang
likas na yaman, tiyak mauuwi ito sa pag-aagawan ng yaman na magiging daan sa pagkakaroon
ng isa pang gyera na hindi makakatulong sa kahit kaninuman. Kaya naman mas maganda na sa
ngayon pa lamang ay dapat pagdesisyunan na natin ang paggamit sa kalikasan nang maayos at
mabuti para ang madilim na kinabukasang dulot ng ating patuloy na pagsira ay mabaliktad at sa
halip, ang ating Pilipinas pagkatapos ng 20 taon ay magiging mas malinis at mas mayaman; ang
bawat simoy ng hangin nagdadala ng mabuting balita na ligtas ang ating bansa mula sa kahit
anong krisis pagdating sa likas na yaman.
Marami pang kailangang ikonsidera pagdating sa magiging estado ng Pilipinas
pagkatapos ng dalawang dekada ngunit isa na lamang ang aking babanggitin. Ang estado ng
lipunan ang isa pang dapat nating pag-isipan sa hinaharap. Sa panahon natin ngayon na puno ng
krimen at iba pang krisis, hindi malabo na maaari pa itong maging malala sa hinaharap. Sa ilalim
ng pamumuno ng ating kasalukuyang Pangulong si G. Rodrigo Duterte, maraming mga bagay
ang dapat konsiderahin bago gumawa ng desisyon na maaaring maging dahilan ng pagkaunlad o
pagkasira ng lipunan sa hinaharap. Hindi lamang si Digong ang dadaang pangulo sa bansa sa
loob ng 20 taon ngunit kung lahat sila ay tatahak sa tamang daan at tamang paraan ng pag-aayos
ng bansa, tiyak wala nang Pilipino ang mag-iisip man lang gumawa ng krimen at kakaunti na
lamang ang lilikha ng kaguluhan sa bansa. Pagkatapos ng 20 taon, sa ilalim ng mabuti at
responsableng pinuno, ang Pilipinas ay magiging isang mapayapang bansa kung saan
nagtutulungan ang bawat mamamayan upang mapanatili ang kapayapaan nito. Maaayos na rin
ang tension sa pagitan ng pamahalaan at ilang mga rebelde sa Mindanao. Magiging isang
bansang nanaising tirhan hindi lang ng mga Pilipino kung hindi pati na rin ng mga taong iba’t iba
ang lahi. Kung hindi man ito matapos sa dalawang dekada, kahit papaano ay ito’y magiging
simula ng pagbabago.
Ang buhay ay parang tanghalan; lahat tayo ay may papel na ginagampanan. Ang bawat
isa sa atin ay may papel sa magiging kinabukasan ng Pilipinas pagdating ng panahon. Hindi dahil
isa ka lamang simpleng mamamayan ay wala ka nang magagawa upang mapabuti ang
kinabukasan ng bansa. Lahat ng desisyon ng bawat mamamayan ay mahalaga, kasama na ang
lahat ng aksyon na kanilang gagawin upang matupad ang desisyong ito. Ngayon pa lang, dapat
pumili na tayo ng daang tatahakin dahil maya-maya, ang kasalukuyang ito ay nakaraan na. Dapat
ngayon pa lamang ay gumagawa na tayo ng aksyon upang maging maliwanag ang ating
kinabukasan pagkatapos ng dalawang dekada. Sabi nga nila, ang gawa sa pagkabata, dala sa
pagkatanda. Kung gagawa na tayo ng aksyon ngayon, tiyak madadala ito sa ating hinaharap. Sa
ngayon, walang tunay na nakakaalam kung ano ang magiging mukha ng Pilipinas pagkatapos ng
20 taon kaya naman ito na lamang ang ating isipin: ang papel ay ating kinabukasan, ang pintura
ay lahat ng resulta ng ating aksyon, at ang pangpinta na nasa kamay ng bawat isa sa atin ay
sumisimbolo sa mga magiging desisyon natin na magbibigay ng mukha sa kinabukasang
haharapin ng Pilipinas pagkatapos ng dalawang dekada.