Professional Documents
Culture Documents
6 Ba 9 - B Baiarkhuu
6 Ba 9 - B Baiarkhuu
Зохиолч: Б.Баярхүү
www.bookstore.mn
6 ба 9
-Танд энэ хэвийн явдал байх л даа. Харин миний хувьд гайхамшигтай
сайхан үйл явдал болж байна! Та ойлгож байна уу? Би хүүтэй боллоо
шүү дээ гэж орилох шахам хэлээд тачигнатал инээхэд сувилагч авгай
түүнийг галзуу юм биш байгаа гэсэн шинжтэй сэжигтэй ширтэх ажээ.
Цаашаа явж байсан эмч гэнэт эргэж харан
-Та миний өрөөгөөр ороод гараарай. Тантай ярих юм байна гэхэд Томас
-Чи минь аав боллоо шүү дээ гэж намуухан хэлэхэд Томас биеэ барьж
чадахаа болин
-Өө Жейн минь, хонгорхон Жейн минь хэмээн дуу алдаад тэврэн авлаа.
Томасын нүдэнд нулимс мэлмэрэн
....................................................................
Рентген зураг үзэж байсан эмч Томасыг орж ирэхэд зургаа ширээн дээр
тавиад суу хэмээн урьлаа. Томас сандалд суунгаа
-Танд одоогоор тодорхой хэлэх зүйл алгаа. Бүх зүйл шинжилгээ хийсний
дараа л мэдэгдэнэ. Харин та миний хэлснийг огтхон ч мартаж болохгүй
шүү. За та одоо явж болно гэлээ. Томасын дөнгөж саяханы баяр хөөр, аз
жаргал нь үгүй болж хөлөө зөөж ядан эмчийн өрөөнөөс гарав.
.................................................................................
-Өө Томас, миний хайрт яах нь вэ? Би өөрөө чадах л байсан шүү дээ гээд
босох гэтэл Томас хориглон болиулаад
-Хайрт минь хэрэггүй ээ. Би чамдаа хоол унд зөөлгүй яах вэ? Миний
хайрт ядарчихна. Саяхан төрсөн болохоор бие чинь сайн тэнхрээгүй
байгаа. Бие чинь тэнхэртэл би чамайгаа халамжилнаа гээд инээмсэглэн
уруул дээр нь удаан үнсээд тэвэрлээ. Томасын нүдэнд нулимс
цийлэгнэхэд нүдээ түргэн түргэн цавчлан хэвийн байдалдаа орохыг
хичээгээд
-Хайрт минь өглөөнийхөө ундыг тухтай уу. Кофе хөрчихлөө гэж зөөлөн
хэллээ. Жейн түүн рүү тэнгэрийн өнгөтэй, хайр гэрэлтсэн урсгал
сайхан нүдээрээ ширтэн
-Би эмнэлгээс гарснаас хойш 7 хоног орноосоо бараг боссонгүй шүү дээ.
Бусад төрсөн эхчүүд ингэдэгүй биз дээ. Энэ тухай би сайн мэдэхгүй ч
дуулсан юм бий шүү гэхэд Томас сандран
-Яалаа гэж чөлөө авч байгаа юм бэ? Миний хайрт ажлаа хийх хэрэгтэй.
Сайн цагдаа чөлөө авч болохгүй шүү дээ гээд инээхэд Томас
-Миний хайрт чинь угаасаа л сайн нөхөр, сайн эцэг шүү дээ гэхэд Томас
Жейнийгээ тэврэн
........................................................................
.........................................................................
-Та босох гэсний хэрэггүй. Таны бие хүнд байгаа гэж хэллээ. Дуу нь
сонсогдож, гар нь мэдрэгдээд байгаа ч Жейнд үл харагдах хүнийг хайж
ийш тийш хүчлэн харавч өрөөнд тас харанхуй агаад юу ч үл харагдана.
Ямар сонин юм бэ? Хий юм сонссон байх гэж бодоход гар нь мөрөнд
хүрч мэдрэгдэж байсан шүү дээ. Би ер нь хаана байнаа? Яагаад энд хав
харанхуй байгаа юм бол?
-Та тайвшир. Одоохон эмч ирнэ гэж түрүүний намуухан дуутай эмэгтэйн
дуу дахин сонсогдоход. Жейн байж ядан
-Би хаана байнаа? Та хэн бэ? гэж хашгирах шахам асуух гэсэн боловч
чадалгүй тэнхэл муутай шивнэлээ. Дуу нь сонсогдовч бие нь үл үзэгдэх
бүсгүй
-Та харах чадвараа түр алдсан. Гэхдээ сандарсны хэрэггүй ээ, бүх зүйл
сайхан болно гэлээ. СОХОРЧЭЭ! гэсэн бодол Жейний толгойд харван
ороход орчлон хорвоо тэр чигээрээ эргэлдэх шиг болж дахин ухаан
алдав.
...........................................................................
.................................................................
-Миний хүү хүслээ дотроо шивнээд лаагаа үлээгээрээ гэхэд Жек нүдээ
анин хэсэг сууснаа лааг үлээлээ. Жейн
-За одоо бялуугаа идээрэй гэхэд Жек тавагтай бялууг өөр рүүгээ
дөхүүлээд хэсэг гайхаж байснаа
-Ээжээ, энэ лаануудыг бас идэх үү? гэж асуув. Жейн инээмсэглэн
-Ээжээ, бид хоёр яагаад дандаа ийм амттай юм иддэггүй юм бэ? гэж
асуухад Жейн ядүү зүдүү амьдралаа бодон үг хэлж чадсангүй.
-Ээжээ лааг үлээхээр үнэхээр хүсэл биелдэг юм уу? гэж Жек хуруундаа
наалдсан бялууны кремийг долоох зуур асуухад Жейн хүнд бодлоосоо
арай гэж салан
-Бурхан
-Тийм бол ээждээ хэл дээ гэхэд Жек үнэхээр хүслийг нь биелүүлж өгөх
гэж байгаа юм шиг баярлан
......................................
-Ахаа, биш ээ эрхэмээ цаг хэд болж байна? гэж ээрэхэд бүдүүн эр
унтууцан
-Хулгайчийг бариад аваарай гэж орилон хөөх юм шиг, тэгээд хотын бүх
цагдаа нар түүнийг баривчлахаар хөдөлж байгаа юм шиг санагдахад
улам хурдлан гүйлээ. Хоёр гурван гудамж өнгөртөл гүйн бахардах
шахаад мухар гудамжинд орон амьсгаадан зогсов. Гүйсэндээ ч болсон
уу, шударга бус юм хийсэндээ ч тэгсэн үү зүрх нь хүчтэй дэлсэн, хөл нь
сөхөрчих шахна. “Би шударга бус юм хийчихлээ. Би бараг хулгай
хийснээс өөрцгүй юм хийчихлээ” гэж гутравч бүдүүн эрийн бүдүүлгээр
загнасан нь санаанд орж өөрийгөө зөвтгөхийг дэмий л оролдлоо. Тэгээд
сэтгэл хөдөлснөөс байдгаараа салгалсан гараар түрийвчийг нээн харвал
урьд нь харж байгаагүй их мөнгө байлаа. Жекийн нүд байдгаараа
томрон «нэг хүнд ийм их мөнгө байдаг гэж үү?» хэмээн гайхан
алмайрав. Түрийвчинд ердөө л 475 доллар байсан боловч мөнгө
төгрөгөөр дутуухан өссөн Жекд асар их мөнгө шиг санагдана.
Түрийвчинд байсан жолооны үнэмлэхнээс нөгөө уцаар зантай бүдүүн
эрийн малигар тарган нүүр өөдөөс нь мэлийж хэгжүүн янзтай ширтэхэд
Жек эвгүйцэн доторх бүх мөнгийг нь аваад түрийвчийг бушуухан хаяв.
Гэр рүүгээ явах замдаа Жек аль хэдийн өөрийгөө зөвтгөжээ. Танихгүй эр
өөрт нь туслах гэж байгааг мэдээд ердөө л «баярлалаа» гээд хэлчихсэн
бол, ядаж л хүн шиг харсан бол Жек түүнд мөнгийг нь огт бодолгүй
өгчих л байсан. Харин өөрийг нь бүдүүлгээр загнаж, дайрсанд гомдож,
муухай аашилсаных нь хариуг өгөх ёстой гэж шийджээ. Гэртээ иртэл
ээж нь ажлаасаа хараахан ирээгүй байв. Хөргөгчинд нь хатсан
бяслагнаас өөр юм байхгүй тул крантнаас хүйтэн ус аяганд хийж нэг
амьсгаагаар залгилаад өрөөндөө орлоо. Халаасанд нь байх 475 доллар
их хүнд санагдаж гараа шургуулан тэмтэрвэл халуу оргиж байх шиг
санагдана.
Хаалга пид пад хийтэл цохих чимээнээр Жек бондогос хийн цочоод,
хамаг биенийх нь хөлс цутган Цагдаа! гэж бодоод айхын дээдээр айв.
Урьд нь цагдаа нарыг харахад нэг л дотно санагдаж, аав минь ч бас
цагдаа байсан шүү гэж бахархдаг байсан бол одоо тэднээс ухаангүй айж
байлаа. Хаалга цохисоор. Жек хөлөө арай ядан зөөж тавин хаалга руу
дөхөөд дагжтал чичрэн байж хаалгаа онгойлговол гэрийн багш залуу
байжээ. Өлөн хир сууж үрчийсэн саарал костюмаа эв хавгүй өмсөж, үс
нь сэгсийсэн нойрмог нүдтэй эр сугандаа навсайсан хэдэн ном
хавчуулсан байх бөгөөд томдсон бас тэлээгүй тул үргэлж доош шувтрах
өмдөө дээш нь татаад
-Жек ч их ухаалаг хүүхэд шүү. Бид хоёр шаргуу хичээллэж байгаа. Энэ
янзаараа бол Жек коллеж дараа нь их сургуульд төвөггүй орно доо гэж
худлаа зална. “Надад гэрийн багш хэрэггүй ээ” гэж Жек хичнээн хэлэвч
ээж нь
-Дан ганц сургууль дээр үзсэн зүйл хангалтгүй. Бусдаас илүү байж
аавынхаа захиасыг биелүүлэхийн тулд ингэх хэрэгтэй гэдэг байлаа.
Жек уураа арай гэж барин сандалд суусан боловч номоо дэлгэсэнгүй.
Тэгээд зориг гарган
-Та дахин манайхаар ирэх хэрэггүй болсон гэж арай чанга шийдэмгий
хэллээ. Багш эр үг хэлж чадахгүй амаа ангалзуулж байснаа
-Үгүй ээ. Тийм ч амар явахгүй шүү. Хичээл заасан энэ сарынхаа хөлсийг
авч байж л явна гэж гөжихөд Жек хармаандаа гараа хийн нөгөө
мөнгөнүүдээс имрэн нэгийг нь сугалан гаргавал 20 долларын дэвсгэрт
байв. Жек мөнгийг сарвайн мань эрийн нүд рүү эгцлэн ширтэж
-Май, энэ заагаагүй хичээлийн чинь хөлс. Одоо эндээс бушуухан тонил
гэхэд багш эр мөнгийг шүүрэн аваад
-За яах вэ, та нар харамсана даа гэж амандаа үглэсээр ширээн дээрх
навсгар хэдэн номоо аваад хаалгыг нь саван гарч одов. Жекд саяны болж
өнгөрсөн үйл явдал зүүд шиг санагдан сандал дээр лагхийн суугаад
уртаар амьсгаа авлаа. Тэрээр мөнгөний хүч чадлыг дөнгөж сая
мэдэрлээ. Мөнгөтэй бол үзэн яддаг хүнээсээ салах ямар амархан юм бэ?
Гэхдээ байз, багшийгаа хөөж явуулсаныг ээждээ юу гэж хэлнээ гэсэн
бодол Жекийг зовоож эхлэв. Тэгээд ээжийгээ тосохоор гадагшаа гарлаа.
Өдөр бүр хажуугаар нь өнгөрдөг халуун зайдасны мухлагийн дэргэдүүр
гарахад халуун зайдасны таатайхан үнэр сэнхийв. Урьд нь шүлсээ
залгиад аль болох харахгүйг хичээн өнгөрдөг байсан тэр мухлаг руу
бардам алхлан очоод хоёр ширхэгийг авлаа. Идэхийг хүсдэг ч авч идэж
чаддаггүй байсан олон амттаны нэг болох шарсан сонгино, гичээр
амталсан халуун зайдасыг заналтайгаар идэж дуусгаад гэдэс нь цадав.
Тэгээд баяртай нь аргагүй ээжийнхээ ирдэг замыг тосон алхаллаа. Төд
удалгүй ээж нь гудамж тойрон гараад ирэв. Элэгдэж хуучирсан даашинз
өмсөж, ядрал цөхрөлдөө нүүр нь үрчлээтсэн Жейн хараагүй хүний таяг
барин тэмтэчсээр айсуй. Бараг анх удаа л Жек ээжийгээ бусад
хүмүүстэй харьцуулан харвал дэгжин хувцаслаж, толгой өндөр, харц
дээгүүр алхалах хүмүүсийн дэргэд ээж нь гандаж хорчийсон мод шиг
санагдан ээжийгээ маш их өрөвджээ. Жек тэсэлгүй ээж дээрээ гүйн
очоод тэврэн авахад ээж нь гараараа тэмтэрэн толгойг нь бариад
-Яах нь вэ миний хүү. Ээж нь өдөр болгон явсаар байгаад ирэх замаа
бараг гэр шигээ мэддэг болчихсон юм. Ингэхэд чи чинь өдийд хичээлээ
хийж байх ёстой биш билүү? гэж асуухад Жек юу гэхээ мэдэхгүй хэсэг
түгдэрснээ
-Багш ирээд одоо заах хичээл дууссан гэж хэлсэн. Тэгээд яваад өгсөн
гэхэд Жейн гайхан
-Юу гэнээ? Дууссан гэж үү? Багш чинь надад чамайг дунд сургууль
төгстөл хичээл заана гэсэн шүү дээ
-Нөгөө юу ... багшид ажил ... тиймээ ажил гараад завгүй болсон юм шиг
байна лээ гээд хэсэг түгдэрэн
-Намайг их сайн сурчээ гэсэн гээд доош тонгойлоо. Анх удаа ээждээ
худлаа хэлсэндээ сэтгэл нь шаналж нүүр нь байдгаараа улайхад түүнийг
нь ээж нь харах юм шиг нүүрээ нуув. Ээж нь гайхсан хэвээр
-Та надад итгэхгүй байгаа юм уу? гэж гоморхох мэт хэлээд шилэн
хүзүүгээ өөрийн эрхгүй маажлаа. Жейн
-Миний хүү хичээл номоо сайн хийгээд эрдэмтэй хүн болох ёстой шүү.
Талийгаач аавын чинь эцсийн хүсэл тэр л байсан юм гээд уртаар санаа
алдан Томасынхаа амьдралын эцсийн мөчийг нүдэндээ харлаа.
Жейн Жек хоёр хөтлөлцөн явсаар гэртээ ирэв. Жейн гар нүүрээ угаан
гэрийнхээ халаадыг нөмрөх зуураа
-Миний хүү өлсөж байгаа биздээ? Ээж нь одоохон хоол хийгээд өгье,
харин миний хүү хурдхан дэлгүүр руу гүйгээд ир гээд халааснаасаа
өдрийнхөө цалин болох цөөн хэдэн задгай мөнгөө гарган талыг нь
ширээний нүдэнд байдаг жигнэмэгийн төмөр хайрцагт хийн далд
хийгээд талыг нь Жект өгөн “1 талх, 1 уут хуурай шөл аваад ир” гэж
явууллаа. Жек ээжийнхээ өгсөн бутархай мөнгийг халаасандаа хийгээд
ээждээ зөндөө амттай идэх юм авч өгнө дөө гэж бодон дэлгүүр руу
баяртай нь аргагүй гүйв. Жек дэлгүүрт бардам орж сагс аваад урьд нь
харж байсан ч идэж үзээгүй амттан бүхнийг хүссэнээрээ авч касс руу
очин зогслоо. Санамсаргүй олдсон их мөнгө нь хүрэх байгаадаа гэж
гэнэт санаа зовон халаасаа гаднаас нь тэмтэрхэд тэвхийсэн дэвсгэртүүд
халаасны цаанаас түнтийнэ. Харин нөгөө талын халаасанд байх
ээжийнх нь өгсөн бутархай мөнгөнүүд хангир жингэр дуугарах бөгөөд
яагаад ч юм нөгөө талын халааснаас илүү хүнд санагдаж байв.
Худалдагч элдэв юм хэлсэнгүй түүн рүү сэжигтэй харснаа авсан барааг
нь уутанд хийж өгөөд мөнгөө авчээ.
Хоёр тор дүүрэн элдэв янзын идэж уух юмсыг ширээн дээр
бахдалтайгаар гаргаж тавих зуураа Жек ээж уруугаа баясан харж «ээж
минь энэ бүхнийг хардаггүй нь ямар харамсалтай вэ. Хэрэв харсан бол
лав их баярлана даа” гэж сэтгэл гундуу бодов. Ээж нь тэрхүү учир нь
олдохгүй чимээг чагнан
-Хүү минь юу вэ? Чи юу ширээн дээр тавиад байна гэхэд Жек ээж
рүүгээ зальтайгаар жуумалзан харж
-Та хэрэв ширээн дээрхийг харсан бол лав их гайхна даа гэхэд Жейн
ширээ рүү гараараа тэмтрэн төрөл бүрийн амттан зэргийг үзсэнээ
халуун галд гараа хүргэсэн мэт болж яаран гараа татаад
-Идэх юм. Та энийг хардаа, энэ шинэхэн бяслаг байна. Энд бас хиам
байна, бас жимсний чанамал. Ай даа та минь энэ бүхнийг хардаг ч
болоосой гэж дуу алдав. Жейн гайхаж, санаа зовон
-Дэлгүүрээс гэв.
-Ямар мөнгөөр авсан юм бэ? Би чамд талх, хуурай шөл л захиа биз дээ
гэхэд Жек хамраа шуухитнуулан юу гэхээ түр зуур бодоод
-Тэгвэл цаас аваад бич. Мөнгөө хаясан хүн ирж авна уу гээд гэрийхээ
хаягийг бич. Тэгээд мөнгө олсон газраа хүнд харагдахаар газар наа гэхэд
Жек гомдлын хар нулимсаа дуслуулан
-Бид шударгаар амьдраад ийм зүйл идэж үзсэн гэж үү? Бусад хүмүүс энэ
идэх зүйлсийг өдөр бүр идэж байхад бид яагаад идэж болдоггүй юм бэ?
Бид яагаад тэднээс дутуу амьдрах ёстой юм бэ? гэж уйлагнан хэлэхэд
ээжийнх нь нүд гунигтай болсон хэдий ч хөмсөгөө зангидан дуугаа огт
хувиргалгүй
-Бид ядуу зүдүү амьдарч байгаа нь үнэн. Гэхдээ энэ бүхний буруутан нь
мөнгөө алдсан тэр хүн болох хэрэг үү? Энэ мөнгийг алдсан тэр хүн ч
гэсэн одоо зовж шаналж, идэх хоолгүй хоосон сууж байгаа гэж чи
бодохгүй байна уу? гэж зандарлаа. Жекд хэлэх үг олдсонгүй. Тарган
дээрэнгүй эрийг идэх хоолгүй зовж байгаа гэж төсөөлөгдөхгүй байсанд
дэмий л нусаа татан гөжүүдлэн зогссоор байхад ээж нь
-Чи олсон мөнгөө өгөхгүй гэж бодож байна уу хэмээн бодлыг нь уншсан
мэт асуухад Жек гайхан ээж рүүгээ харлаа. Ээж нь энэхэн мөчид сохор
биш яг нүд рүү нь хараад бүгдийг харсан мэт санагдав.
-За яахав. Би цагдаад хэлэхээс. Тэд л учрыг нь олно доо гэхэд Жекийн
зүрх үхэн
-Би зарлал наачихъя гэж дорой дуугаар хэллээ. Ээж нь тэр үдэш идэх
зүйлд ам байтугай гар ч хүрсэнгүй. Хуурай шөл авчраагүй болохоор хоол
ч хийж идсэнгүй, гунигтайгаар явсаар орондоо оржээ. Жек ширээний
ард суун золгүй амттанг харсаар суув. Амттан хорхой хүргэм сайхан
харагдавч түүнээс авч идэх зүрх хүрсэнгүй. Энэ амттан ээжийнх нь зүрх
шиг санагдаж хэрэв энэ идэх юмсыг идвэл ээжийгээ идэх юм шиг эвгүй
санагдаад байв. Маргааш нь ээж нь түүнийг ширээний ард суулган үг
үгээр нь хэлж өгөн зарлал бичүүлээд түүнийгээ арав орчим хувь хувилан
хуулуулж “мөнгө олсон газрынхаа ойр орчим наа” хэмээн явуулахад Жек
урамгүйхэн гэрээсээ гарч хаачихаа мэдэхгүй дэмий л хотоор тэнэв.
Зарлал наах сонирхол түүнд байсангүй. Халаасанд нь үлдсэн мөнгө
түүнээс салах дургүй байх шиг түүнд санагдана. Жек гудамжаар тэнэж
яваад зайрмаг зарж байгаа мухлагт худалдааг олж харав. Урьд нь Жек
зайрмаг идэхийг маш их хүсэж байсан ч мөнгөгүй тул шүлсээ залгиад л
харцаа буруулан холдон оддог байжээ. Харин өнөөдөр бол өөр. Жек
хүсэх юм бол энд зарж байгаа бүх зайрмагийг авч идсэн ч чадна.
Гагцхүү ээжийнх нь царай нүдэнд нь харагдаж хөлийг нь тушсан мэт
болгожээ. Хүүхдүүд хүссэнээрээ улаан, ногоон, шар өнгөтэй зайрмаг авч
амтархан иднэ. Үсээ ардаа годойтол боосон охин ванилтай ногоон
зайрмаг аван долоох зуураа Жек рүү хяламхийн гайхуулж байгаа аятай
зайрмагаа улам амтархан идлээ. Жек руу тэр охин яг л зайрмаг авч идэж
чадахгүй гудамжны тэнэмэл рүү харж байгаа юм шиг дээрэнгүй харж
байх шиг Жекд санагдахад тэрээр шийдэн дээрээ томоо гэгчийн
зайрмагны загвартай цагаан өнгийн мухлагт машин руу ихэмсгээр алхан
очиж худалдагч хар арьст залууд мөнгөө сарвайн
-Чи манай сургуульд сурдаг байсан биз дээ гэж нөгөө хүү асуухад Жек
сая л түүнийг тогтож сайн харлаа. Гэвч хичнээн хараад ч түүнийг
таньсангүй. Жек сургуульдаа явахаа болиод уджээ. Сургууль дээрээ ч тэр
бусадтай нийлдэггүй байв. Ангийнхан нь түүний хуучин хувцас, дорой
царай, хэтэрхий туранхай биеийг нь хайр найргүй шоолох тул тэр хэн
рүү ч эгцэлж хардаггүй байжээ. Нөгөө жаал хажууд нь суунгаа
-Намайг Ник гэдэг. Чи намайг танихгүй байна уу? гэж хэлсэн ч Жек
түүнийг таньсангүй. Тэр ямар хүүхдүүдтэй танилцаж байсан биш. Тэд ч
өөрийг нь тоож найзалдаггүй байсан. Харин тэвэр дүүрэн зайрмагны
ачаар тэд түүнтэй анх удаа л ярилаа. Ник
-Чи сургуульд явдаггүй гэдгээ ээждээ хэлээгүй юмуу гэхэд Жек барьж
байсан зайрмагаа алдах шахав. Жек сургуульд явахаа больсноо ээждээ
хэлээгүй байв. Ээжээсээ нуун өдөр бүр сургуульдаа явлаа гэж хэлээд
гэрээсээ гардаг байжээ. Ээж нь сургууль дээр нь очих гэхэд эвтэйхэн
заль зохион аргалж дөнгөөд байсан юм. Гэтэл энэ жаал тэр нууцыг нь
мэдчихсэн байдаг. Жек түүн рүү хялайн харахад нөгөө жаал хамт яваа
хөвгүүнийхээ чихэнд ямар нэг юм шивэгнэн хэлэхэд цаадах нь тэсгэл
алдан хөхөрлөө.
-Чи ч их мөнгөтэй юм байна даа. Хичээлээ тасалж энд зайрмаг идэж
суухад чинь ээж чинь сургууль дээр ирээд явсаныг чи мэдэх үү? гэхэд
Жек айх, гайхах зэрэгцэн зайрмагаа гараасаа алдчихав. Хажууханд нь
хөгжим хангинахад бондгосхийн цочиж ийш тийш харвал зайрмагны
машин аялгуут дуугаа хангинуулан явж одож байв.
-Танай ээж чинь сохор юм уу? гэж нөгөө жаал жуумалзан хэлэхэд
Жекийн толгойд аянга ниргэх шиг боллоо. Ээж нь сургууль дээр нь
очсон юм байжээ. Тэгвэл өөрийн нь өдий хүртэл хуурч явсаныг ээж нь
мэджээ. Жек дөнгөж саяхан баяр хөөртэй байснаа мартан доош тонгойн
сэтгэлээр уналаа. Ээжийгээ хурсан нь түүнд маш их ичгэвтэр байв.
Хуучин хувцаснаасаа ичихдээ ч ингэтлээ сэтгэлээр унадаггүйсэн. Нөгөө
жаал зайрмагаа долоох зуур түүн рүү тэсч ядан харах нь түүнийг ганц
сайн чадлаа гэж бодож суух мэт.
-Чи ч их сэргэлэн юмаа. Аягүй бол ээждээ худлаа хэлээд эндхийн ямар
нэг дээрмийн бүлэгт ажилдаг биз гэж тавлахад цуг явж байсан хөвгүүн
адганатал инээд алдав. Жекийн уур цухал хүрэн тэрхүү хоёр хүүг
нүдээрээ тасар татах шахам харлаа. Гэвч тэр хоёр түүнийг тоосон
шинжгүй
-Би хүүдээ аль хэдийн нэр олчихсон гэхэд ээж нь хүүгээ энхрийлэн
тэврэх зуураа
Төгсөв