Isa sa nabanngit ni Gat.

Jose Rizal kinabukasan masasabi mo na “Ako

tungkol sa Kabataan ay ito ang pag- ang Kabataan, Ang pag-asa ng
asa ng Inang Bayan. inang Bayan”

Ngunit asan na nga ba ang mga

pag-asa ng Bayan? Ito ba yung mga
makikita sa mga computer shop na
doon nag-aaksaya ng pera at
panahon sa paglalaro at panonood
ng mga may iskandalong palabas.
Mga makikita sa madilim na eskinita
at humihithit ng marijuana, mga
Kabataang lulong sa droga. O mga
Kabataang na sa murang edad pa
lamang ay nagkaroon na ng sariling
pamilya. Kung ito lagi ang
pagbabasehan ay masasabi mo na
rin na wala ng pag-asa ang ating
bayan.

Ang tunay na kahulugan ng pag-asa

ay hindi nakikita sa mga kokonti
lamang bagkus ito ay nagsisimula
sa sariling sikap upang matulungan
natin ang ating sarili para sa ika-
uunlad ng bayan.

Kung ikaw ay kabataan, masasabi

mo bang may nagawa ka na para sa
sariling bayan? Isang kabataang
may paninindigan at prinsipyo? o
isa ka sa mga kabataang walang
paki sa kahihinatnan ng inang
bayan.

Mga kapwa kabataan. Tayo na at

mag tulungan. Tayo ang inaasahan
ng ating mga magulang na mag
aahon sa kanila sa putik ng
kahirapan. Ang panahon ng pag
kilos ay ngayon. Kung noon pa
lamang ay naisip na natin ang
kahalagahan natin sa ating bayan at
ang papel natin dito. Marahil