ANG LAKBAY NG BASURA

ni: Marc Christian P. Fernandez

Di natin maipagkakaila na sa bawat pagtahak natin sa araw-araw, mapa-trabaho,

eskwela man, o kahit sa bahay ay tayo'y nakakagamit ng mga bagay at kinalauna'y itatapon
lamang ito sa ating mga basurahan at minsa'y kung saan saan. Ang hindi natin alam kung ano
na ang susunod na mga prosesong nangyayari sa ating mga basura. Hindi natin alam kung
gaano kalaki ang naibabahaging kontribusyon nito sa pagkasira ng ating mahal na kalikasan.

Limang daang taon... Hindi biro ang ganyang karaming taon upang mabulok lamang ang
isang maliit na plastik ng tsitsirya na ating ginagamit upang kainin ang laman nito sa loob ng
ilang minuto lamang. Alam naman natin na maaaring ikasira ito ng mundong ating ginagalawan.
Sa aking pagsusuri, ang ating bansang Pilipinas ay nakakalikha ng humigit-kumulang tatlumput-
limang toneladang basura sa araw-araw. Isipin natin ang isang taon na ganyan karami ang
pinoproblema ng ating bansa at halos wala tayong muwang kung paano natin ito
masosolosyunan. Hihintayin pa ba natin ang limang daang taon upang mawala ang problema
natin ng kasalukuyan? Kailan tayo aaksyon? Paano na ang ating susunod na henerasyon?

Sa aking pag-scroll sa mga social media applications sa aking cellphone ay napatigil ako
sa isang video. Nakita ko kasi na interesado ang paksa ng video na ito. Sa kanyang "Title and
Thumbnail" pa lamang na "The Exciting Journey of Trash! by NasDaily" ay talagang mapapa-
click ka agad bunga ng kuryusidad ng munti nating isipan. Ano nga ba ang kawili-wiling
paglalakbay ng basura? Bakit ito naging kawili-wili?

Pero bago natin simulan, kilalanin muna natin si Nuseir Yassin o mas kilala bilang
NasDaily. Marahil may nakita ka nang video sa iyong Facebook Feed na gawa ng naturang
content creator. Si Nussair ay naglakbay sa animnaput-apat na bansa sa isang libong araw
upang gumawa ng araw-araw na isang minutong mga videos. Ngayo'y siya'y nagbabalik upang
lakbayin ang daigdig at gumawa ulit ng mga videos sa bawat linggo sa isandaang beses. Ang
mga videos na kanyang ginagawa'y patungkol sa kagandahan, kultura, at mga tao sa iba't ibang
bansa na kanyang nilakbay at isa na riyan ang ating bansa.

Sa kanyang video na "The Exciting Journey of Trash!" ay pinapakita ang kagandahan ng

proseso ng Solid Waste Management ng bansang Singapore na talagang pupukaw ng atensyon
ng marami. Ang pamamahala sa mga kahit ano mang basura ng bansang ito na sobrang linis
ng proseso na imbes sirain ang inang kalikasan at ng karagatan ay kanila pa itong natutulungan.
Ngunit paano nga ba ang proseso na ito?

Ang bansang Singapore ay isang napakaliit ngunit produktibong bansa sa Timog-

silangang Asya. Sa liit ng bansang ito'y wala silang espasyo upang iwanan lamang ang mga
basura sa isang landfill o kung saan man. Kaya't sila'y nakaisip ng isang makabagong ideya ng
pamamahala ng basura at heto ang buong proseso kung paano nila ito ginagawa.
 Una'y kanilang kinokolekta araw-araw tulad sa nakararaming bansa ang kanilang basura.
Kinokolekta nila ang basura ng buong bansa na nanggagaling sa basurahan sa kalye, sa bahay,
at sa anumang sulok nito. Ang lahat ng mga nakolektang basura ay kanilang dinadala sa isang
gusali upang sunugin. Sa loob ng gusali o incineration plant na ito ay may apoy na sinusunog
sa mga basura araw-araw sa isang buong taon. Ang 1000 degrees celcius na init ng apoy na
ito'y may kakayahang tupukin ng tuluyan ang mga basura't makagawa ng elektrisidad para sa
nasasakupan nito sa Singapore.

Alam natin na kapag sinunog natin ang ating mga basura lalo na kapag ito'y plastik o di-
nabubulok ay nakakalikha ng isang toxic na usok na maaaring mag-ambag sa polusyon sa
mundo. Pero alam mo ba na ang incineration plant ng Singapore ay sobrang malinis kaya hindi
nito sinisira ang ating kalikasan?

Ang mga tauhan sa plantang ito ay nagtratrabaho upang isala ang maruming usok na
nalilikha ng nasunog na basura sa isang napaka-komplikadong paraan para makapaglabas ng
hangin na sobrang linis na mas malinis pa sa hangin sa paligid mo. Ang hangin na lumalabas
sa chimneya ng plantang ito ay naglalabas ng malinis na hangin na mas maliit pa sa isang
micron. Kaya't ang akala nating chimneya na marumi tulad ng sa mga factory ay malinis pala.

Sa isang oras na pagsunog sa loob ng plantang ito ay tuluyang nasusunog hanggang

mawala ang 90 porsiyento ng basura. At ang sampung porsiyento ng basurang ito ay nagiging
abo na tulad ng usok nito, ito'y nakakalason sa kalikasan. Kaya naman pagkatapos masunog
ang mga basura ay kanila ulit kinokolekta ang abo nito at dinadala sa isang malayong man-
made na isla upang itapon ito sa espesyal nitong tubig na hindi konektado sa tubig ng
karagatan. Doon, ang abo ng basura'y mamamalagi sa ilalalim ng tubig magpakailanman, na
tago at malayo sa mga tao ng bansang Singapore.

Ang mga prosesong ito sa islang ito ay sobrang linis na ang mga corals sa tubig ay
buhay na buhay, ang mga halama'y napaka-tingkad at berdeng berde ang kulay, at ang mga
hayop pa rito'y buhay na tila sanktwaryo sa ganda. Sa ibang salita, ang Singapore ay
kumukolekta ng basura, sinusunog, gumagawa ng elektrisidad, at tinatapon ang mga abo sa
isang malayo at ligtas na lugar. Kaya ang isang maliit na plastik ng tsitsirya na imbes mamalagi
ng daan-daang taon ay kaya nitong mawala kailanman sa isang araw lamang.

Isang panaginip itong natupad para sa isang bansang napaka-produktibo at hindi

nawawalan ng ideya sa pagpapanatili ng kalikasan sa magandang estado. Kaya naman 'di natin
mapagkakaila na ang Singapore ay isang malinis, disiplinado, at da-best na bansa. Kung ganito
lang ang mga bansa sa buong mundo kabilang ang ating bansang sinilangan, kaya nating
mabago ang mukha nito sa isang kaaya-aya at malinis na bansa. Siguro kapag nagawa ito'y
ang mga ilog at dagat ay malinis, hangin ay sasarap ang simoy, problema'y mawawala,
ekonomiya'y patuloy na lalago at ang bansa'y lalong uunlad.

Nasa kamay natin ang pagbabago. Tayo'y maging pagbabagong gusto nating makita sa
ating mundo. Kaya ano pa ang hinihintay natin? Tara na't magtulungan at ating iligtas ang
mundo para sa susunod pang henerasyon.