Kaye Kriszel V.

Borjal October 8, 2019

Filipinolohiya at Pambansang Kaunlaran BSA – 12

"Repleksiyong Papel: Artikulo XIV ng Saligang Batas 1987, WIKA "

Layunin ng konstitusyon na payabungin at pagyamanin pa ang wikang pambansa ng

Pilipinas, ngunit hindi pa rin ito laganap at problema pa rin hanggang ngayon. Ang konstitusyon
patungkol sa wika ay nailunsad noong 1987. Matagal-tagal na rin kung tutuusin, upang makita ang
pagababago sa paggamit ng tama sa wikang Filipino. Lahat ng bagay ay kailangan ng oras at
panahon sa pag-unlad, ngunit bakit mas lalong lumalala ang mga ito? Isa na rito ang pagtanggal
ng asignaturang may kinalaman sa Panitikan at Filipino. Ito ba ay makakatulong sa pagpapayabong
at pagpapayaman ng wikang pambansa na nakasaad sa saligang batas artikulo 14, seksyon 6?
Natural lamang na may sariling wika ang isang bansa. Ang wika, ang siyang nagbibigkis
sa pagkakaisa at pagkakaunawaan. Ngunit, halatang walang pagkakaisa ang Pilipinas. Kung pag-
aaralan natin ang kasaysayan ng ating bansa mas lalo natin mauunawaan ang dapat gawin, kaya’t
mabuting maunawaan ng mga pilipino ang panitikan. Mismong pamahalaan na ang nagdeklara ng
batas patungkol sa wika, dapat sila’y nagsasagawa ng hakbangin upang isiwalat pa ang
konstitusyon. Nakasaad sa artikulo XIV seksyon 6 na “Dapat magsagawa ng mga hakbangin ang
pamahalaan upang ibunsod at puspusang itaguyod ang paggamit ng Filipino bilang midyum ng
opisyal na komunikasyon at bilang wika ng pagtuturo sa sistemang pang-edukasyon.” Ang Dep-
Ed ay isa sa mga sektor ng pamahalaan. Nawa sila’y magkaisa sa layuning ito. Nararapat lamang
na sa loob ng silid-paaralan matutunan ng mga estudyante ang pagpapahalaga sa wika at kultura.
Sa aking karanasan, masasabi kong nalason na ang aking isipan ng ideolohiyang pangkaluranin.
Alam nating kailangang ikonsidera ang pagkakaroon ng iba’t-ibang lenggwahe sa Pilipinas, ngunit
nakasaad sa kontstitusyon na, ito ay pantulong lamang sa wikang opisyal. Ang artikulo XIV
seksyon 7 at 8 ay nagsasabing “Ukol sa mga layunin ng komunikasyon at pagtuturo na ang wikang
opisyal ay Filipino at hangga’t walang itinatadhana ay, Ingles. Dapat rin itaguyod nang kusa at
opsisyonal ang Kastila at Arabic.” Ito ay mga opsiyonal at pantulong lamang, hindi dapat natin ito
ginagawang panunahing wika lalo na sa propesyonal. Sa aking nakikita mas ginagamit pa rin ang
wikang Ingles sa intelektuwalismo. Ang huling sekyon ay nagsasaad na dapat magtatatag ang
kongreso ng isang komisyon ng wikang pambansa. Ang Komisyon sa Wikang Filipino (KWF) ay
ang mga nagsasaliksik sa pagpapaunlad ng ating wika. Dapat lamang na tulungan sila ng ating
gobyerno.
Hindi lang naman ito tumutukoy sa paggamit ng wika kundi ang pag-unlad mismo ng
Pilipinas. Maraming suliranin ang kinakaharap ng ating bansa, pero kaya tayong pagbuklurin ng
wika at kultura. Bilang indibidwal ang pag-unlad ay nagsisimula sa ating sarili. Kung ikaw ay
walang pagpapahalaga sa wika, isa kang problema ng bansa. Isa lang naman ang nais natin, ang
magka-isa, at ang Wika ang pangunahing makakatulong sa ating mithiin.