Cesar Angelo Adano

BSHM-2C

Sulyap sa Kasaysayan (The Tagkawayan, Quezon History)

Taong 1800 hangang 1904 ang Bayan ng Tagkawayan ay unang pinanirahan

ng mga Aeta(Ita) na Pawang Bikolano o Bisaya ang mga Linggwahe o wika.
Likas sa kanila ang magkaroon ng mga pagdiriwang lalo't higi't sa panahong
malalaki ang alon sa dagat (Kadalasan ay Buwan ng Agosto). Sa mga
panahong ito ang buong Tribo ay nagtitipon upang mag-
inuman,magkasayahan sa pamamagitan ng Pagsayaw( Ayon sa
pagsisiyasat.. -Walo-walo ang tawag sa sayaw ng ating mga ninuno na
sumisimbulo sa mga Alon).

Hindi lamang an mga taga-tribu na

nanirahan sa lugar na sa
kasalukuyan ay tinatawag nating
Sitio Mataas na Bato ng Barangay
Rizal ang siyang nagdiriwang, kanila
ring inaanyayahan ang mga kalapit
tribu sa paligid ng Ragay Gulf upang makipagdiwang. Sa pamamagitan ng
piraso ng Tela na inilalagay sa "tagdan" o mahabang kawayan na siya
namang iwina-wagayway sa Mataas na Bahagi ng Mataas na bato. Kapag
nakita ito ng mga Kalapit Tribo ang hudyat na ito, agad silang nagtutungo sa
Lugar sakay ng mga Bangka upang maki-pagdiwang. Dahil dito, tinawag ang
lugar ng ating mga ninuno na " KAWAYAN" dahil narin marahil sa maraming
kawayan sa naturang lugar noong mga panahong iyon at mga naninirahan
dito ay tinawag namang "TAGA-KAWAYAN" Subalit dahil sa ang mga Aeta ay
 Cesar Angelo Adano
BSHM-2C

may malalim na paniniwala sa mga Kakaibang kapangyarihan lalo na ang

Mataas na bato na kanilang pinaniwalaang pinagmumulan ng Hindi
maipaliwang na kapangyarihan at Proteksyon sa kanilang Tribu.dahil sa
Paglipas ng panahon ang salitang "bato" sa Katawagang "Taga-Kawayan-
Bato" ay nawala at naging "Tag-Kawayan na Lamang" na sa kalaunan ay
naging TAGKAWAYAN!

Ang Pagiging Bayan ng Tagkawayan

Bago ang taong 1941ang Tagkawayan ay bahagi ng Bayan ng Guinayangan,

Tayabas at ang sentro ng lugar na ito ay
tinatawag ngang Taga-Kawayan-bato" Ilan
sa mga taong unang nanirahan sa Bayan ay
ang mag-asawang Don Victorino Lagdameo
at Doña Fortunata Olega-Lagdameo. Ang
kanilang Pamilya ay tubong Unisan,Tayabas
(ngayon ay Unisan, Quezon). Sila ang mga
unang nagtatag ng agrupacion o “bayan-
bayanan na noon ay binubuo lamang ng
humigit-kumulang Sampung (10 bahay).
Sinikap din nila na makapagtayo ng "
Kapilya" kung saan nila inilagak ang Imahe
ng Mahal na Birhen ng Lourdes" na siyang Dala ni Doña Fortunata Olega-
Lagdameo ng sila ay dumating Barrio noong 1902.

Nagsimulang dumami ang populasyon ng Tagkawayan ng matuklasan ng

mga
 Cesar Angelo Adano
BSHM-2C

negosyante ang Malaking potensyal sa Negosyo ng lugar na ito tulad ng

Pagmimina at pagto-Troso ay ilan lamang sa mga ito.Nagpatayo siya ng
"Bahay-Kubo para sa kanyang negosyo sa Troso at maging ng mga Ka-
Barangay nadin.

Maka-dalawang beses niyang naimbitahang sa Baha-Kubong iyon ang noon

ay Unang Ginang ng Pilipinas na si Doña Aurora Aragon-Quezon kung saan
ay nagpag-planuhan nilang mula sa pagiging Barrio Tagkawayan ay ihanda
ito upang maging " Bayan ng Tagkawayan.Inanyayahan nila ang mga
Kabaryo at isinangguni sa mga ito ang planongihiwalay upang maging ganap
ng Bayan ang lugar na kanilang sinag-ayunan.

Sa ganitong proseso ay kinailangan gumawa

ng Petition Letter upang mailipat ang pagiging
Barrio ng Tagkawayan sa Pagiging
Munisipalidad. Sa pamamagitan nina Atty.
Guillermo Eleazar, Dr. Benjamin Enverga, G.
Antonio Lagdameo at G. Gaudencio Salvo ay
agad na naihanda ang Naturang Petition Letter
kasama ang mga kinakailangang Papeles. Sa
pamamagitan naman ni Don Tomas Morato
ang mga nasabing dokumento ay agad na
naipadala sa Pangulo ng Bansa. Nang si G. Antonio Lagdameo ay makabalik
sa Barrio agad siyang gumawa ng “Urbanization Plan” kung saan inilatag ang
plano ng pagtatayuan ng mga Paaralan, Munisipyo, Palengke, Parke at iba
pang mahalagang bagay kaugnay ng pagbuo sa Bayan ng Tagkawayan.
 Cesar Angelo Adano
BSHM-2C

Ang Executive Order No.316 ay nilagdaan noong December 31, 1940 na

naghihiwalay sa mga Barrio ng Aloneros, Bagong Silang, Balogo, Cabibihan,
Danlagan, Cabugwang, Kandalapdap, Malbog, Manato, Mangayao,
Kinatakutan, Seguiwan at Tagkawayan mula sa Bayan ng Guinayangan at
buohin bilang Bayan sailalim ng Pangalang Tagkawayan.Ang nasabing
Kautusan Bilang 316 ay Epektibo noong January 1, 1941.

Sa taon ding iyon ang Executive Order

No.330 ay nilagdaan noong March 7, 1941
na nagtatakda ng pagkaka-dagdag ng mga
sumusuond na Barrio sa Bayn ng
Tagkawayan; Bukal del Rosario, Batis,
Mapulot, Manatong Ilaya, Manatong Munti,
San Luis, San Roque, Sto. Nino, Bamban,
Munting Parang, Sakang Didiclim, Tuba,
Tikay and Tuklab.

Subalit noong 1947 sa rekomendasyon ng

Executive Secretary ang Barrio ng Aloneros ay ibinalik sa ilalim ng Bayan ng
Guinayanagan sangayon sa Executive Order No.78 at nagtakda na ang Ilog
cabibihan ay maging Natural na pagitan o hangganan ng dalawang
Munisipalidad.

Sa ngayon ang Bayan ng Tagkawayan ay binubuo ng 45 na Barangay. Ito ay

ang mga sumusunod:

 Aldavoc
 Aliji
 Cesar Angelo Adano
BSHM-2C

 Bagong Silang
 Bamban
 Bosigon
 Bukal
 Bosigon
 Cabugwang
 Cagascas
 Casispalan
 Colong-colong
 Del Rosario
 Cabibihan
 Candalapdap
 Katimo
 Kinatakutan
 Landing
 Laurel
 Magsaysay
 Maguibuay
 Mahinta
 Malbog
 Manato Central
 Manato Station
 Mangayao
 Mansilay
 Mapulot
 Munting Parang
 Payapa
 Poblacion
 Rizal
 Cesar Angelo Adano
BSHM-2C

 Sabang
 San Diego
 San Francisco
 San Isidro
 San Roque
 San Vicente
 Santa Cecilia
 Santa Monica
 Santo Niño I
 Santo Niño II
 Santo Tomas
 Seguiwan
 Tabason
 Tunton
 Victoria
 Cesar Angelo Adano
BSHM-2C

Historical Background of San narciso Quezon

The story of the Municipality of San Narciso had its beginning from the stories
surrounding the villages of Obuyon as its principality. A petition was presented by the
village of Maayas-as on March 5, 1845 to the authorities in Manila especially to the
Governor General stating that it was their desire to have the principality transferred from
Obuyon to Maayas-as. Their reason was the village of Maayas-as was centrally located
between the three villages and therefore it will be easier to the people to congregate
there immediately. When the leaders of Obuyon knew this matter they also presented a
counter petition saying that it will be a great mistake to transfer the principality because
of the following reasons: 1) Obuyon has the required school building to house the
community; 2) it has the necessary building that is required of a principality; 3) It has the
necessary and qualified men to run the local government.

These petitions were given due attention by Governor General Narciso Claveria in
1846. He boarded the steamship Paula Regente for Obuyon to see for himself the real
situation of the case. Upon reaching the place and made ocular inspection he finally
concluded that the town should be established not in any villages but in the present site
of what is known San Narciso. This change was contained in the decree which he
proclaimed when he returned to Manila. The decree was sent to the parochial priest of
the principality, Rev. Fr. Francisco Mendieta San Buenaventura, who was given the
authority to convince the people of Obuyon, Maayas-as and Sugbong-cogon to transfer
to the new site. Upon suggestion of the leaders of Obuyon the name given to the locality
was San Narciso in honor of Governor General Narciso Claveria who visited the place.

As a result of the new order of the Governor General, about sixty families from Obuyon
transferred to the place without protest. From Maayas-as about forty families also
transferred. The people of Sugbong-cogon requested the Governor General that they
be given the freedom to stay in San Andres because said place is much nearer that of
San Narciso. About one hundred families more or less founded the new community
known as San Narciso.

GeographicLocation:
San Narciso is located at the southern tip of Quezon Province with geographical
 Cesar Angelo Adano
BSHM-2C

location in the coordinates of 13°34’53” latitude and 122°31’50” longitude in a Universal

Transverse Mercator (UTM) projection of 1983 under Geographical Zone 51. It is
bounded by other municipalities wherein; on the North by the Municipality of
Buenavista, the Ragay Gulf on the East, Municipality of Mulanay on the West and the
Municipality of San Francisco on the Southwest and the Municipality of San Andres on
the South. This Municipality is accessible by both land and water transportation from the
adjoining municipalities. It has a distance of 302 kilometers from the heart of Manila and
about 170 kilometers from Lucena City, the provincial capital and around 43 kilometers
from the Municipality of Catanauan, a minor urban center. Going ahead at the south
direction is the Visayas islands with around 10 hours cruising by boat. with this, this
municipality also served as a place for living for some migrant individuals from visayas
particularly from Masbate, Samar, Leyte and even from Bicol Region.