The Harvest/Ang Pag-aani

Setting: Tumana/Maisan. Dalawang panakot ng ibon (alay-ay o bambanti) sa makabilang dulo

ng entablado. Dalawang ibon na maglalabas masok ng ilang ulit sa kalagitnaan ng dula at
nagbabadyang kainin ang mais.
Scarecrow 1: Whew, napakaalinsangan ngayon (pinapaypayan ang sarili). Napansin mong
sobrang init yata ngayon?
Scarecrow 2: Medyo maalinsangan
Scarecrow 1: Medyo? Eh tantya ko nasa 37antas ng sentigrado eh.
Scarecrow 2: Palagay ko nasa 32 sentigrado lang ang temperatura.
(lalapit ang ibon malapit kay scarecrow2 at bubugawin nito ito. Samantala magpaptuloy sa
pagsasalita si scarecrow1)
Scarecrow 1: 37 huh? Eh pakiramdam ko nga aabot pa ng 43 antas ng sentigrado. (matitigilan)
Sobrang init, buti na lang hindi ako nagliliyab.
(babalik ang unang ibon at at dadapo kay scarecrow1. Animo’y kakainin nito ang mais pero
hndi siya inalintana ni scarecrow1. Samantala, dadating ang pangalawang ibon malapit kay
scarecrow2 at bubugawin niya ito. Pero parang walang nakita si scarecrow1 at magpapatuloy
ito sa pagsasalita. Lumipad ang pangalawang ibon patungo sa unang ibon at dumapo kay
scarecrow1. Ngayon ay pinag pipiyestahan ng dalawang ibon ang mais.)
Scarecrow 1: (hindi pinansin ang mga ibon at kinausap si scarecrow2) nauuhaw ako. Hindi ka
ba nauuhaw? (hindi na niya hinintay ang tugon nito). Sana umulan ngayon (at nanaihimik
pansumandali) Sobrang uhaw na uhaw na ako. Masyado bangmahirap humingi kahit gapatak ng
tubig dito?
Scarecrow 2: (medyo nainis) pwede bang huminto ka ng kakareklamo
Scarecrow 1: Bakit?
Scarecrow 2: Dahil sumasakit ang ulo ko sau. Gawin mo na lang trabaho mo.
Scarecrow 1: Anung trabaho?
Scarecrow 2: (itinuro ang dalawang ibon) Yan ang trabahuin mo. Bugawin mo sila at huwag
mong hayaan na kainin nila ang ang ang lahat ng bunga ng mais.
Scarecrow 1: masyado na akong naiilbadbaran para isipin pa yan.
Scarecrow 2: kung ayaw mo ako na lang!. (at tumakbo ito at simigaw upang itaboy ang mga
ibon)
Scarecrow 1: Hindi kita maintindihan bakit mo sinasayang ang oras mo. Alam mo naman na
babalik din ang mga yun.
Scarecrow 2: (bumalik sa kaniyang puwesto) Eh di bubugawin ko sila ulit.
Scarecrow 1: Malamang hindi matatapos ang trabaho mo. Andaming ibon sa tumanang ito at
hndi natin sila mattaakot ng ganun ganun lang.
Scarecrow 2: Maaring hindi nga pero at mas mainam na yung sinubukan natin. Kaya nga tayo
nandito.
Scarecrow 1: Sabi mo eh. (at naginat at humikab) Alam mo, nakakapagod itong trabahong ito
Scarecrow 2: (nalilito) napagod ka?
Scarecrow 1: palagay ko kailangan ko munang umidlip (at ibinayubay ang ulo atsaka pumikit)
Scarecrow 2:) (nagitla) Idlip? (at nagpasimulang humilik si Scarecrow1)
Scarecrow 2: hindi ako makapaniwala. (pagdakay muling lumapit ang mga ibon malapit kay
Scarecrow1)
Scarecrow 2: (sumigaw ng malakas at iwinasiwas ang kanyang kamay) Lumayo kayo! Aliiiiiis!
Scarecrow 1: ( (naalimpungatan si Scarecrow1 at napasigaw sa takot) Aaaaah anung nangyari.
Nagliliyab ba ako (tiningnan ang sarili)
Scarecrow 2Wala. Itinaboy ko lang yung mga ibon.
Scarecrow 1: halos mamatay ako sa takot sa sigaw mo! (nagpapakalma) Halos atakehin ako sa
puso sa ginagawa mo. Pwede bang hinaan mo sa susunod yung boses mo. Pwede?
Scarecrow 2: (yamot) Hinaan?
Scarecrow 1: Teka, pawis na pawis ka ah.
Scarecrow 2: (yamot pa rin) Natural pagpapawisan ako. Sabi mo nga 37 degrees celcius anginit
dito tapos ginagawa ko pa yung trabaho ko at trabaho Mo, dahil kung hindi ka abala sa
pagrereklamo, abala ka sa pagtulog.
Scarecrow 1: Akala ko ba sabi mo nasa 32 sentigrado lang
Scarecrow 2: (dimayado) oooohhh! Makinig ka ikaw na pnong puno ng katamaran….
Scarecrow 1: shhhh! Parang may paparating. (pumuwesto sila sa kanikanilang dako, at
papasok si Jane na may dalang basket)
Jane: (pipili ng magandang lugar at ibababa ang basket) magandang itong puwestong ito.
Palagay ko dito ako mag sisimulang mamitas ng ani. (at nagpasimula siyang pumitas ng mais at
inilagay sa basket. Samantala, hindi niya alintana na naguusap ang mga alay-ay/bambanti)
Scarecrow 1: Hindibat narito lang siya nung nakaraang linggo?
Scarecrow 2: Oo kasama niya ang kanyang magulang upang mamitas ng ani.
Scarecrow 1At nandito ulit siya?
Scarecrow 2: Siyempre tuloy tuloy lang naman ang pagdami ng mais. Kaya dapat regular ito na
pitasin.
Scarecrow 1: Alam ko. Pero siya na naman ang mamimitas. Hindi ba pwedeng yung iba naman.
Scarecrow 2: Tulad nino?
Scarecrow 1: Hindi ko alam, kahit sino (tumining sa paligid) tulad nung batang yun na nandun.
Matt: (papasok na may dalang bola) Ate Jane anung ginagawa mo jan sa gitna ng maisan.
Scarecrow 1: (mapang-uyam) anu sa tingin niya ang ginagawa niya?
Scarecrow 2: Shhh marinig ka nila.
Jane: Ikaw pla Matt, heto nagmimitaas ng aning mais
Matt: Magisa mo?
Jane: oo
Matt: Eh sobrang dami niya para ikaw lang ang mamimitas.
Scarecrow 1: Ayos itong batang ito.
Jane:. Kahit pakonti konti nakakatulong para mabawasan ang trabaho.
Matt: Ah, kunsabagay. May tama ka.
Jane: Gusto mo ba akong tulungan. May dala akong ibang basket para paglagyan ng bunga.
Scarecrow 1: Tanggapin mo na ang alok na tulungan siya.
Matt: Nah, Hindi muna ngayon. Sa susunod na lang.
Scarecrow 1: Inutil! Walang Silbi!
Matt: Hindi nakakalibang yang ginagawa mo mag babasket ball na lang ako.
Jane: (dismayado) okay. Sa susunod na lang.
Matt:) bahala na. sige po.(aalis) (at magpapatuloy si jane sa ginagawa)
Scarecrow 1: Hindi man lang siya tumulong
Scarecrow 2: (tiningnan ng pataas kilay) yeah, alam ko yung pakiramdam (at lumingon sa
labas) at narito may isa pa na paparating. Maaring tutulong siya.
Sarah: (papasok) hello Jane. Abala ka pa rin sa pamimitas ng mais huh?
Jane: Yeah. Oo, marami kasi ang ani ngayong taon na ito at mabuti naman dahil ibig sabihin
nun maraming pipitasin. Anung pinagkakaablahan mo ngayon?
Sarah: Wala naman gaano.
Jane: Ganun ba? Kailangan ko kasi ng makakatulong ngayon kung pwede. Gusto mo ba akong
tulungan?
Sarah: (nagaalanagan) hindi ako sigurado.
Scarecrow 1: di ba sabi niya wala siyang pinagkakaabalahan? Bakit ngayon ayaw niya siyang
tulungan.
Jane: Bakit naman hindi ka sigurado
Sarah: kasi sabado ngayon. Atsaka ayaw ko naman na gugulin lang ang oras ko sa
pagtratrabaho sa maisan tapos marurumihan pa ako. Wag kang magagalit ha.
Jane: Ah ganun ba.
Sarah: wala akong hilig sa pamimitas ng mais… mas gusto kong mamasyal sa mall. Alam mo na
Jane: Naiintindihan ko. Ako din naman kung papipiliin mas gugustuhin kong mamasyal sa mall.
Sarah: Oh, eh bakit hindi ka na lang sumama sa akin at mamasyal tayong dalawa
Jane: Hindi pwede eh. Kailangan kong mamitas ng ani para makatulong.
Sarah: Pwede bang iba na lang anag gagawa niyan ngayon?
Jane: (titingin sa paligid) wala naman akong nakikitang ibang gagawa nito ngayon.
Sarah: (ngiting aso) anu pa nga ba… sa tingin ko kailangan mo na ipagpatuloy yang ginagawa
mo dahil mukhang marami pa yang mga anihin mo . Sa ibang araw na lang tayo mamasyal sa
mall okay?
Jane: oo ba. (lalabas si sarah)
Jane: (nabuntong hininga) salamat sa wala. (lilipad ang mga ibon malapit kay Scarecrow1)
Scarecrow 1: (hindi pinansin ang mga ibon) sa tingin mo may tutulong sa kaniya sa maghapong
ito? Kawawa naman siya, malamang pagod na pagod siya kinahapunan.
Scarecrow 2: (itataboy ang mga ibon) oo nga at nakakalungkot isipin na wala man lang ni isa
ang gustong tumulong. Lahat tinatamad.
Scarecrow 1: Tama ka dyan. Tingnan mo, paparating ang ina ni Jane na may mga kasama.
Palagay ko paparito sila para tumulong. Ngayon matatapos nila ang pagaani.
(papasok si Kate(ina ni jane), si Liza (kaibigan nito) at ang kaniyang anak na si Ashley daladala
ang kanilang mga basket)
Jane: Hello Nay.
Kate: Hi Jane. Andito kami para tumulong at heto nagdala pa ako ng mga kasama. Si liza at
ashley ay pansamantalang tutulong sa atin.
Jane: mabuti naman kung ganun. Matatapos natin ng madali ang pag aani ng mga mais. (at
silay nangalat sa maisan at nagpasimulang pumitas ng mga aning bunga)
Liza: (pinupunasan ang noo at kausap si kate) Kate, talaga bang dapat sa napaka init na araw
kailangang mag ani ng mais (sabay tawa ng may halong pang-inis)
Scarecrow 1: Sabi na sau eh, hindi lang ako ang nakakapansin na sobrang init dito sa tumana.
Kate: Ganito kasi yun Liza, hind ko naman hawak sa kamay kung kailan magiging handa ang
mga mais para pitasin. Ang lagay eh, kailang silang mapitas sa panahong sila ay magulang na
at kahit makulimlim o mainit.
Liza: Oo naman. Ang ibig kong sabihin sobrang tigang ng lupa at napakainit ngayon.
Ashley: Pakisabi nga ulit yun nay. Siyanga pala may dala ba kayong inumin?
Liza: Naku wala eh.
Scarecrow 1: Uhaw na yung bata.
Ashley: Naayy! Uhaw na uhaw na ho ako! kailangan ko na pong uminom.
Kate: Maron kaming tapayan sa banda roon ashley. Uminom ka muna at ng matighayan yung
pagkauhaw mo.
Ashley: Tubig sa tapayan? Wala ho bang diet pepsi o sofdrinks?
Liza: (pasaway) Ashley, anu ka ba. Anung nakain mo at ngayon ka pa naghanap ng diet pepsi
Ashley: (napayukod sa hiya) pasensiya na po nay. Diet coke na lang po pla.
Liza: Yaann ( lumingon kay Jane na waring napahiya sa inasal ng anak) pasensiya na kasi coke
talaga ang brand namin. Hindi ko alam anung iniisip niya bakit pepsi ang nasabi niya.
Ashley: So meron ho kayong diet coke dito?
Kate: Pasensiya na anak. Tubig lang talaga.
Ashley: (napabuntong hininga) pede na yun. Saglit lang babalik din ako.
Liza: Hindi ba nakakasira ng kamay mo itong pamimitas ng mais?
Kate: Hindi ko na pinapansin. Sanay na rin siguro ako.
Liza: Nasisira kasi yung manicure ko at palagay ko magkakapaltos yung palad ko.
Scarecrow 1: Agad agad?
Scarecrow 2: shhhhh
Ashley: (babalik) nay hanggang anung oras ho tayo dito
Liza: Palagay ko hanggang matapos natin ito nila tita Kate mo.
Kate: Kailangan lang natin magtrabaho ng mga ilang oras ngayon.
Ashley: Oras? Magpapahinga po muna ako saglit. Masakit na po yung mga paa ko.
Scarecrow 1: Magpapahinga na siya? Wala pa nga siyang nagagawa halos.
Scarecrow 2: May kilala akong ganyan. (muling lilipad ang mga ibon malapit kay Scarecrow1.
Titingnan lang niya ito at hindi papansinin at itutuloy ang pakikipagusap kay Scarecrow2)
Scarecrow 1: Ibig kong sabihin, tingnan mo si Jane at Kate. Halos magkanda kumahog sila sa
pagtratrabaho pero hindi man lang sila nagrereklamo.
Scarecrow 2: mantakin mo! (sabay bugaw ulit sa mga ibon at bumalik sa kaniyang puwesto)
Ashley: (nakaupo at nagpapahingang kinusap si Jane) hindi ka ba napapagod na palaging
nagtratrabaho dito sa tumana
Jane: Minsan oo.
Ashley: Bakit hindi ka na lang bumili ng mais sa pamilihan tulad ng ibang tao? Para hindi mo
na kailangang gawin lahat ng ito?
Jane: Dahil magsasaka ang aking mga magulang. Kami angnagdadala ng mga mais sa pamilihan
para mabili ng mga tao.
Ashley: Hindi ko gusto ang magtrabaho ng magtrabaho sa maisan. Nakakabagot. Hindi ka ba
nababagot?
Jane: Hindi ko na iniisip yan . Iniisip ko na lang paano ko tatapusin itong ginagawa ko.
Ashley: Pero hindi ka kahit kailan matatapos dyan.
Jane: Mas maagap na simulan ito, mas madaling matatapos.
Liza: Sa tingin mo Kate, gaano katagal itong ginagawa natin bago matapos?
Kate:. Hindi ako sigurado. Basta kailangan nating gumugol ng ilang oras ngayon at babalik
tayo bukas para makita natin gaano katagal bago tayo matapos.
Liza: Sasamahan ko lang ang anak ko. Pag hindi ako magiingat sa pamimitas baka matuklap
pati kuko ko.
Ashley:. Sobrang init nay. Mainam siguro maghanap tayo ng masisilungan pansumandali.
Masusunog ang balat ko nito.
Liza: tama ka anak. Hayun doon tayo sa ilalim ng punong yun. Presko doon at makakapahinga
tayo (at lalabas silang dalawa)
Scarecrow 1: (aalipustahin sila Liza at Ashley) “oh baka matullap ang kuko ko”. Inay wala
bang iba maliban sa tubig. Hindi ako mabubuhay ng walang diet coke! Boo hoo hoo. Itong
dalawang ito ay mga walang silbi at reklamador.
Jane: Nay akala ko po ba andito sila tita Liza at Ashley para tulungan tayo. Hindi pa po sila
gaano nakakapitas nag nagpapahinga na sila. Paano po tayo matatapos kung tayo lang ang
mag-aani.
Scarecrow 1: Hindi ito makatarungan.
Scarecrow 2:. Anung inaasahan mo. Marami ang aanihin ngunit kaunti ang mang-aani
Scarecrow 1: Mali, hindi ito makatarungan
Jane: Anung gagawin natin nay. Hindi natin ito matatapos?
Scarecrow 1: matatapos nila ito. At sisisguruihin ko (lalabas ng entablado at pupuntahan sila
Liza at ashley)
Scarecrow 2: (tatawagin siya) saan ka pupunta? Hindi mo maaring gawin yang iniisip mo. (nang
biglang sisigaw sila ashley at Liza)
Kate: What was that?
Jane: I don’t know. (looking around) That sounded like Ashley. (noticing the missing
scarecrow) Mom, didn’t we have two scarecrows here just a minute ago?
Kate: (puzzled) Yes, we did. Jane: Then where is the other one?
Kate: I don’t know.
Scarecrow 1: (enters grabbing Liza and Kate by the shirt collars and “dragging” them in) All
right you two, apologize to Jane and Kate. (Jane and Kate look wide-eyed at the scene before
them, not knowing what to do or how to react)
Ashley: (scared) B-b-but you’re a scarecrow—you’re not supposed to talk.
Scarecrow 1: Well get over it, because I do. Now, I think you owe these two lovely ladies an
apology.
Scarecrow 2: (to Scarecrow 1) Just what do you think you’re doing? You’re scaring these poor
people to death!
Kate: (taken aback) Oh, my goodness!
Scarecrow 2: I’m sorry. I know this must seem unusual to all of you, but yes, we can talk. Do
you think you’ll be all right? Jane: (beginning to calm down) This is so cool!
Scarecrow 1: I haven’t heard an apology yet!
Ashley: Why should we apologize? We didn’t do anything!
Scarecrow 1: Exactly! You were asked to do a job and so far all you’ve done is loaf around,
whine and complain while these good people have been working their fingers to the bone!
Liza: Why, I never!
Scarecrow 1: That’s obvious lady!
Scarecrow 2: (to Scarecrow 1) Maybe you should let me handle this. I think what Scarecrow is
trying to say is that there’s a lot of work to be done, but no one wants to do it. You’re
neighbors and neighbors should want to help each other. Even if it means doing a little
unpleasant work.
Scarecrow 1: Yeah! Ashley: I was working!
Scarecrow 1: Ha! You were trying to get out of work.
Scarecrow 2: He’s right. Scarecrow 1: I knew it!
Scarecrow 2: These people need your help. There’s so much work to be done and they can’t
do it all by themselves. Would you appreciate it if they left all the work for you to do alone?
Liza: Why, there’s no way we could do all this work by ourselves! It’s too much!
Scarecrow 2: Exactly. Yet, that’s what you’re doing do them.
Liza: I’m beginning to see what you mean.
Ashley: But mother…
Liza: No, they’re right, Ashley. There is a lot of work to be done and we all need to pitch in
and do our share.
Ashley: But this isn’t even our field! Why do we have to help?
Liza: Kate and Jane didn’t have to come over and help us when our cattle got loose either,
but they did. Remember?
Ashley: But that was over two hundred heads of cattle—it would have taken days to round
them all up if they hadn’t helped!
Liza: And how many stalks of corn are in this field?
Ashley: But I don’t want to pick corn! Kate: We would really appreciate your help, Ashley.
Liza: And we made a commitment to our friends—now we need to follow through.
Ashley: (giving in) Okay, I’ll help. Maybe it won’t be so bad if we all work together.
Jane: Thanks, Ashley! The time will go by fast. You’ll see.
Kate: Well, we better get busy if we want to make any headway before dark.
Liza: C’mon Ashley. We’ll start over here. We’ll get this field harvested in no time! (While the
ladies get back to work, the birds enter and perch by Scarecrow 1, eating the corn)
Scarecrow 1: I’m glad that’s straightened out! I think I’m going to get back to my nap now. All
this hard work has made me tired. (Scarecrow 2 puts her hands on her hips and gives him a
“dirty” look)
Scarecrow 1: (looking clueless) What?
The End